# How to read [....เนื้อหา.... ] :: เนื้อหาในช่องแบบนี้ คือ แชทคุยกันนะคะ ไม่เห็นหน้า
ตอนที่ 5
ช่วงเวลาจากทุ่มย้ายเข้าสู่ตีหนึ่ง ภายในห้องเงียบเชียบที่ได้ยินแม้กระทั้งเสียงแอร์ที่เปิดอยู่ เสียงกดแป้นคีย์บอร์ดของคอมพิวเตอร์ดังขึ้นมาเป็นจังหวะ ติดต่อกันยาวๆบ้างขาดช่วงบ้างสลับไปมากับเสียงกระดาษที่เปิดไปมาเช่นกัน
ท่าทางที่ดูยุ่งเหยิงและวุ่นวายของคนตรงหน้า สวนทางกับผมที่นอกจากจะไม่ได้ตั้งใจทำงานอะไรแล้ว สมองก็ยังตั้งคำถามขึ้นมากมาย เป็นคำถามที่ในความเป็นจริงก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาใส่ใจอะไร เพราะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองเลยสักนิด แต่ว่ามันก็ยังวนเวียนเป็นความอยากรู้อยู่อย่างงั้น
' ใครวะ คนที่ไอ้บินไปนอนด้วย '
' เป็นเพื่อนมาตั้งแต่ม.ปลายเหรอ หรือว่ามหาลัย '
' เหตุการณ์ตอนนั้นมันเป็นยังไง '
' แล้วตอนนี้ละ รู้สึกยังไงกับเรื่องนั้น ไหวรึเปล่า '
“ คุณอาฟ " เสียงที่ดังขึ้นตรงหน้า ชวนให้ผมที่ก้มหน้าอยู่กับกระดาษตรงหน้าเงยหน้าขึ้นไปมอง " อันนี้เป็นรายจ่ายค่าอะไรเหรอครับ มันไม่มีบิลน่ะ " มองดูนิ้วขาวที่ชี้ไปบนหน้าจอมือถือที่เป็นรายจ่ายของวันนี้ สลับกับเอกสารในแฟ้ม
“ อื้ม " ผมที่กำลังคิด อีกคนก็พูดขึ้นอีก
“ เหมือนจะเป็นรายจ่ายล่าสุด "
“ รายจ่ายล่าสุด อื้ม ค่าเหล้า "
“ แล้วบิล ? “
“ คงอยู่กับไอ้เดย์ "
“ งั้นคุณก็ช่วยติดต่อคุณเดย์ว่าให้เอาบิลมาให้ผมได้มั้ย "
“ จำเป็น ? “ ผมถามอีกคนก็ขมวดคิ้ว
“ จำเป็นสิ คุณต้องเก็บบิลทั้งหมดที่เป็นรายจ่ายไว้นะ ไม่งั้นสิ้นเดือนจะทำงบได้ยังไงละ หายไปสักใบก็ไม่ได้หรอก "
“ งั้นก็ไปเอากับไอ้เดย์ ไม่อยู่ที่ไอ้เดย์ ก็อยู่กับไอ้อัยย์ " พอบอกไปแบบนั้นคนตรงหน้าก็ถอนหายใจออกมาช้าๆ เบาๆ เค้าที่หันไปมองขวาทีซ้ายทีก่อนจะเม้มริมฝีปาก " ทำไม "
“ เปล่า แค่กำลังคิดว่าคุณไม่มีไลน์กรุ๊ปของผับรึไง ทำไมไม่ถามไปก่อนว่าอยู่ที่ใคร แล้วเค้าอยู่ตรงไหน ผมจะได้ไปเอาถูก "
“ ก็มี " ผมบอก อีกคนก็นิ่ง
“ งั้นก็ถามสิครับ "
“ นี่ใช้ฉัน ? " ผมจ้องหน้าอีกคน ที่ก็ยื่นมือมาตรงหน้า
“ งั้นก็เอามือถือมา ผมถามเอง "
“ เรื่องอะไร ของส่วนตัว "
“ งั้นก็ลากผมเข้าไปในกลุ่มสต๊าฟ ผมไปถามเองก็ได้ "
“ นายเป็นสต๊าฟเหรอ ? “
“ อ้าว ก็ไหนบอกให้ทำบัญชี พนักงานบัญชีก็เป็นหนึ่งในสต๊าฟไม่ใช่เหรอ " เสียงที่เถียงออกมาด้วยหน้าตาจริงจัง ผมที่หลุดยกยิ้มขึ้นมาอีกคนก็ขมวดคิ้ว " อะไรของคุณอยู่ๆก็ยิ้ม "
“ แค่คิดว่าไอ้คนที่ทำแก้วแตกยกโหลแล้วร้องไห้เพราะผัวไปเอาคนอื่น มันหายไปไหนแล้ววะ " ทุกอย่างนิ่งมือที่ยื่นมาหดกลับไปที่เดิม สีหน้าที่เปลี่ยนไปกะทันหัน ผมเผลอนิ่งไปเหมือนกัน เพราะรู้สึกเหมือนไปสะกิดแผลนั่นเข้าให้ " เดี๋ยวลากเข้ากลุ่มสต๊าฟให้ "
“ คุณรู้ได้ไง ว่าแฟนผมเป็นผู้ชาย " ไอ้ชิบหาย.. ผมคิดอยู่ในใจตอนที่อีกคนถามแบบนั้น หยิบมือถือขึ้นมากดเข้าไปในโปรแกรมแชททำทีเป้นไม่สนใจก่อนจะหันไปมองอีกคน
“ เดา ถูกเหรอ แค่คิดว่า อย่างนาย ไม่น่าจะเป็นผู้หญิง " อีกฝ่ายไปตอบไม่อะไร แล้วนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกขึ้นมาว่า หรือว่าแฟนของอีกคนจะเป็นผู้หญิงจริงๆ บางทีก็อาจจะเลิกกับไอ้บินตั้งแต่อาทิตย์แรกที่คบ แล้วคบผู้หญิงต่ออะไรอย่างงั้น " เออ กฏของการทำงาน ข้อแรก ฉันถามอะไรนายก็ต้องตอบ "
“ ครับ "
“ งั้นก็ตอบ "
“ ตอบ ? ตอบอะไรครับ "
“ ตกลงแฟนนายเป็นผู้ชาย "
“ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องงาน จำเป็นต้องตอบด้วยเหรอครับ " เค้าเลิกคิ้วถาม ผมก็หันไปมองเค้าด้วยสายตานิ่งๆ และแน่นอนว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้กลัวหรอก เค้าก็แค่จ้องกลับมา จนกลายเป็นผมเองก็พยักหน้ารับ
“ ต้องตอบ " ยืนยันแบบนั้นอีกคนก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะพยักหน้ารับอย่างจำยอม
“ ครับ เค้าเป็นผู้ชาย " งั้นก็แสดงว่าเป็นไอ้บินแน่นอน ความคิดของผมพูดประโยคนี้ขึ้นมาทันทีตอนที่อีกคนบอกแบบนั้น
“ ฉันลากนายเข้ากลุ่มสต๊าฟแล้ว ไปดูแล้วกัน "
“ ครับ "
' Throw UP Staff Serious Ver. '
AFTER เข้าร่วมกลุ่ม Throw UP ' Staff Serious Ver.
AFTER เชิญ minmade เข้าร่วมกลุ่ม Throw UP ' Staff Serious Ver.
minmade เข้าร่วมกลุ่ม Throw UP ' Staff Serious Ver.
[ อะ สร้างมาครบวัน พี่แกเพิ่งเข้า ] ไอ้เจทักขึ้นมาคนแรก [ แต่เอ๊ะ ? ว่าแต่ นั่นลากใครมาอะ ]
[ สวัสดีครับ ] คนที่อยู่ตรงหน้าผม พิมพ์ทักเข้าไป
[ พนักงานบัญชี ] ผมบอก [ ต่อไปนี้ เมดจะมาเป็นพนักงานบัญชีของผับนะ นั่นแหละ รายจ่ายอะไรก็บอกเค้า ]
[ โอเคครับ พี่ พี่ซองนะเป็นผู้จัดการ ]
[ ครับพี่ซอง ]
[ พี่ พี่แบล็คนะ เป็นหัวหน้าการ์ด ]
[ อ่า กูต้องแนะนำตัวใหม่มั้ย ] ไอ้เจว่า [ แนะแล้วกัน เผื่อภาพโปรไม่ตรงกับตัวจริง เจนะครับ ผมเป็นฝ่าย PR มาร์เก็ตติ้ง ยินดีที่ได้ร่วมงานกับเมดนะ ]
[ หล่อเลยครับผม ] ไอ้อัยย์ทักขึ้นมา [ผมอัยย์ครับ พิมพ์ยากพิมพ์ อัย ก็ได้พี่เมด เป็นบาร์เทนเดอร์ครับ @dday มาแนะนำตัวเร็ว ]
[ ผมเดย์ครับ เป็นบาร์เทนเดอร์ เป็นน้องชายเจ้าของผับ และเป็นอีกหลายอย่างตามที่สัดพี่อาฟจะใช้ ]
[ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ แล้วก็ขอโทษด้วยครับสำหรับเรื่องวุ่นวายที่ผมทำในคืนนี้ ]
[ ไม่เป็นไรหรอก ครั้งแรกก็เข้าใจได้ ] ไอ้เจพิมพ์เข้ามา ตามด้วยไอ้อัยย์
[ เด็กเสิร์ฟมาเสิร์ฟครั้งแรก เป็นแบบนี้หมด ? ]
[ เมดอะ คนแรกที่ทำแบบนี้ ไม่เป็นไรเข้าใจได้ ] คนที่อยู่ตรงหน้าผมยิ้มขึ้นมาก่อนจะเกาหัวตัวเอง พลางพิมพ์ลงไป
[ ขอโทษด้วยครับ ]
[ เข้าเรื่องสักที มัวแต่คุยอะไรไร้สาระ ] ผมพิมพ์ลงไป อีกคนก็เงยหน้าขึ้นมามองผม
[ น้องเดย์ น้องอัย บิลค่าเหล้าที่ลงวันนี้อยู่ที่ใครครับ พอดีมันไม่อยู่ในแฟ้มน่ะ ]
' Throw UP ' Staff
[ ไอ้สัดดดดดดด น้องเดย์ น้องเดย์ น้องเดย์ ไอ้เหี้ยยยยยยยยย กุมใจ ชื่อนี้แม่เลิกเรียกไปแล้วตั้งแต่อยู่ป.สอง ]
[ แม่งเอ้ยยยยยยยย ใจกู อ่อนยวบไปหมด ชงเหล้าไม่ได้แล้ว ทำไงดี ทำไมเค้าอ่อนหวาน คือพอคิดภาพหน้าเค้ายิ้มๆ แล้วเรียกกูว่า น้องอัย พ่องตาย!! ]
[ ไปตอบ ] ผมพิมพ์เข้าไปในไลน์กรุ๊ปสี่คนที่พวกมันกำลังโวยวายไม่ได้สติ เหมือนคนบ้าที่กำลังไร้สาระ
' Throw UP ' Staff Serious Ver. '
[ อยู่ที่เดย์ครับพี่เมด ]
[ งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปเอานะ น้องเดย์อยู่ที่บาร์ใช่มั้ย ]
[ ใช่ครับ ]
[ โอเคครับ ]
' Throw UP ' Staff
[ โอ๊ยยยยยยย เย็นไว้ตัวกู พี่เมดจะมาหากู พี่เมดจะมาหากู พี่เมดจะมาหากู ]
[ ไอ้เชี้ยเดย์แม่งไหวเปล่าวะ 555555555555 ] ไอ้เจว่า ผมก็พิมพ์ถามไป
[ ทำไม ]
[ พอพี่เมดบอกจะมาเอาบิลที่มัน แม่งจัดผมใหญ่เลยเฮีย 5555555 ถามกูด้วยว่าหล่อยัง ]
[ ไร้สาระพวกมึง ] ผมบอก [ ดี๊ด๊าเหี้ยอะไรกับผู้ชายหน้าตาเหมือนไอ้ตี๋ขายโจ๊กคนนึง ]
[ อย่าว่าพี่เมด ] ไอ้เดย์บอกก่อนจะตามมาด้วยพวกที่เหลือ
[ อย่าว่าพี่เมด ]
[ อย่าว่าพี่เมด ]
[ สัดเจ มึงอายุเท่ากับไอ้เมด ] ผมว่า
[ กูก๊อปพวกมันมา ขี้เกียจพิมพ์ ]
[ สัดพี่อย่ามาว่าพี่เมดนะ น้องเดย์จะปกป้องพี่เมด ]
[ น้องอัยย์ก็จะปกป้องพี่เมด ]
[ น้องเจก็จะปกป้องพี่เมดฮ่ะ ]
[ ส้นตีน ] ผมบอก [ มีเหี้ยอะไรดีว่ะ เจอกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง เลียสัด ]
[ ความอ่อนโยนที่มึงไม่มี ]
[ ความอ่อนโยนที่มึงไม่มี ]
[ ความอ่อนโยนที่มึงไม่มี ]
[ รำคาญพวกมึง ] ผมกดปิดหน้าจอมือถือตอนที่วางมันลงบนโต๊ะ คนที่อยู่ตรงข้ามก็ลุกขึ้นจากที่นั่งพอดี " ไปไหน "
“ ไปเอาบิลค่าลงเหล้าจากน้องเดย์ "
“ ทำไมต้องเรียกมันว่า น้องเดย์ " ผมถามอีกคนก็ทำหน้างงๆ
“ ก็..เค้าอายุน้อยกว่า ก็เลยเรียกน้อง ตามมารยาทสังคมที่ควรปฎิบัติต่อคนที่รู้จักกัน "
“ อะ กวนตีน "
“ รูปประโยคตรงไหนที่บอกว่ากวนตีนเหรอ " อีกคนหันมาถาม " คุณอาฟเป็นเจ้าของผับ น้องเดย์เป็นน้องคุณ ผมว่าก็เรียกให้เกียรติก็ถูกแล้วนะ "
“ ฉันว่า ทุกประโยคที่พูดออกมานั่นแหละที่กวนตีน ทั้งกวนตีนแล้วก็ยอกย้อน " ผมว่าอีกคนก็ยกยิ้ม
“ คิดไปเองแล้วครับ ผมไม่กล้าพูดอะไรแบบนั้นกับคุณอาฟหรอก " จบประโยคไว้แค่นั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ผมยกยิ้มขึ้นมาก่อนที่ประตูนั้นถูกปิดลง
“ ก็ใช่ย่อยนี่หว่า โดยเฉพาะปาก "
' Throw UP ' Staff
[ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาฟังกูเร็ว ไอ้สัด มาฟังกู มาเดี๋ยวนี้ ] ไอ้เดย์รัวแชทเข้ามาในกลุ่ม ตามด้วยไอ้อัยย์แล้วก็เจตามลำดับ แล้วผมก็ก็รู้ตั้งแต่มันยังไม่พูดแล้ว ว่าเรื่องอะไร ก็คงไม่พ้นเรื่องใครคนนั้นที่บอกว่าจะลงเอาไปบิล
[ ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยยยยย ]
[ แม่ง ใจกู ]
[ อะไรของพวกมึง ] ผมถาม
[ คือพวกมึงมาฟังกู ฟังกูนะไอ้สัดพี่ คือเมื่อกี้พี่เมดบอกว่าจะมาเอาบิลจากกูใช่มั้ย เค้าก็ลงมาเว้ย แล้วคือกูอะ หันหลังอยู่เค้าก็เรียกกูว่า น้องเดย์ คือไอ้สัดดดด เสียงตอนนั้นคืออ่อนโยนมาก อีเหี้ย ถ้อยเสียงนี้แม่กูพูดกับกูครั้งล่าสุดคือตอนกูขวบนึงอะ แล้วพอกูหันไปอะ เค้าก็ยิ้มเว้ย เค้ายิ้ม! ยิ้มแบบ ไอ้เหี้ยยยย พี่เมดจะอ่อนหวานกับเดย์ขนาดนี้ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป!! เดย์อยากปล้ำพี่เมดแล้วอะ ทำไงดี ]
[ ไอ้สัด ] ผมสบถกลับไปก่อนจะส่ายหน้ากับความบ้าของน้องชายตัวเอง
[ ต่อๆ แล้วคราวนี้กูก็แบบ เบลออะ เลยยิ้มแบบเหวอๆให้เค้าเว้ย แล้วก็ยื่นบิลไปให้ เค้าก็รับแล้วก็ก้มลงอ่าน ก่อนจะหันมายิ้มให้กูอีกครั้งแล้วก็บอกว่า ขอบคุณนะน้องเดย์ แล้วก็ยิ้มกว้างให้กูอีกทีนึง โอเคกูตายได้แล้ว ]
[ ยังไม่พอ เค้าหันมายิ้มให้กูด้วยจ้า วินาทีนั้นนี่แบบ ยิ้มตามครับ รุนแรงกับใจเหลือเกิน ]
[ แล้วก็หันมาก้มหน้าทักกูและยิ้มให้กูด้วย กูก็ยิ้มกลับไปหล่อๆเลยครัช ] ไอ้เจบอกเสริมประโยคของไอ้อัยย์
[ น่ารำคาญพวกมึง ] ผมบอก [ โคตรไร้สาระ ]
[ ทีมอยากปล้ำพี่เมด ] ไอ้เดย์ว่าและแน่นอนว่าทุกคนก็เอาด้วยกันมัน
[ ทีมอยากปล้ำพี่เมด ]
[ ทีมอยากปล้ำพี่เมด ]
[ ส้นตีน แล้วนี่มันขึ้นมายัง ]
[ อะหวง ] ไอ้เจว่า [ ยัง เมื่อกี้เห็นเดินไปหาพี่ซอง ยกมือไหว้แล้วก็ก้มหัวให้อยู่ คงขอโทษกับเรื่องที่ทำอะ ]
[ เค้านิสัยดีวะ ] ไอ้อัยย์ว่า [ แบบ จะหาว่ากูอวยก็ได้ แต่แบบเค้าก็ขอโทษพี่ซองไปหลายครั้งแล้ว ไม่ต้องทำแล้วก็ได้ แต่ก็ยังเดินไปหาขอโทษดีๆเป็นเรื่องเป็นราวอะ หลงรักนะครับ ซารางเฮโย ]
[ ทำไมกูไม่เห็นรู้สึก อยู่กับกูแล้วโคตรยอกย้อน ปากนี่ยังกับกรรไกรทำคลอด พูดอะไรออกมาทีเหมือนพวกฉลาดที่ชอบหลอกด่าคนอื่น ]
[ สัดพี่ไปทำนิสัยเหี้ยๆใส่เค้าก่อนรึเปล่าละ #ทีมอยากปล้ำพี่เมด ]
[ ใช่ กูว่าถ้ามึงพูดกับมันดีๆ มันก็อาจจะพูดกับมึงดีๆก็ได้นะ ดูไม่ใช่คนแบบนั้นเลยอะ ] ไอ้เจว่า [ #ทีมอยากปล้ำพี่เมด ]
[ ร่วมด้วย #ทีมอยากปล้ำพี่เมด ]
[ พวกมึงนี่รับเงินเดือนจากใคร ]
[ เมื่อก่อนอะ จากเฮียมึง แต่ตอนนี้มีพนักงานบัญชีแล้ว ก็ต้องไปรับจากพี่เมดเค้าแล้วอะเนอะ คิคิ ]
[ กูไม่จ่ายให้ไอ้เมดพวกมึงก็อย่าหวังได้ ]
[ กูจะฟ้องกรมแรงงาน!! ] น้องชายผมบอก
[ งั้นกูจะบอกเค้าว่า พวกมึงมัวแต่จะเคลมพนักงานบัญชีไม่ทำงานตามที่กูจ้าง กูเลยไม่จ่าย ]
[ อะ หวง ถูกมั้ย ] ไอ้เจว่า [ นั่น เดินขึ้นไปละ อีกไม่ถึงสามนาทีคงถึงห้องมึง ]
[ อื้ม ] กดล๊อคมือถือตอนที่เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนบานประตูนั้นจะถูกเปิดออกมา กระดาษที่เค้าหยิบติดมาด้วยถูกจัดใส่ไว้ในแฟ้ม ก่อนจะหันมาเปิดคอมแล้วลงมือพิมพ์ข้อมูลที่ได้มาด้วยความตั้งใจ " อยู่กับกูไม่เห็นยิ้มสักนิด "
“ ว่าไงนะครับ " อีกคนที่ถามขึ้น ผมก็เลิกคิ้ว
“ ฉันพูดอะไร "
“ อะไรสักอย่าง เหมือนบ่นๆ "
“ เปล่า ไม่มีอะไร รีบทำงานเถอะ จะเสร็จรึยัง "
“ ใกล้แล้วครับ อีกห้านาทีมั้ง เหลือสรุปยอด "
“ อื้ม " ผมตอบรับเค้า ก่อนที่เราจะเงียบกันไปอีกครั้ง แล้วในตอนนั้นไลน์ของคนตรงหน้าผมก็ดังขึ้นมา สายตาที่หันไปมองกดปิดเสียงทันทีก่อนจะถอนหายใจออกมาเค้าคว่ำมือถือนั่นลงทั้งๆที่มีสายเข้ามาแล้วมันกำลังสั่นอยู่บนโต๊ะ
“ ถ้าไม่รับก็ช่วยปิดสั่นด้วย มันน่ารำคาญ " ผมบอกอีกคนก็เหลือบมามองก่อนจะพยักหน้ารับลง
“ ขอโทษครับ " พอบอกแบบนั้น อีกคนก็ปิดเครื่องของตัวเองไปทันที ถ้าให้สันนิฐานคิดว่าคงเป็นไอ้บินนั่นแหละที่โทรเข้ามา ถ้าไม่ ก็คงเป็นเพื่อน หรือใครสักคนที่อยู่ในเหตุการณ์น่าเศร้าพวกนั้น ขอบตาที่รื้นน้ำตาขึ้นมาอีกคนเม้มริมฝีปาก่อนจะก้มลง สูดลมหายใจแรงๆก่อนจะจ้องหน้าไปที่คอมพิวเตอร์ตรงหน้า ราวกับจะละความสนใจทั้งหมดนั่นออกไป ท่าทางที่ยิ่งทำให้ผมอยากจะรู้ ให้มากขึ้น ว่าทำไม เพราะอะไร มันถึงเป็นแบบนี้
' D.DAY '
[ เดย์ ]
[ ว่า ] อีกฝ่ายตอบ [ มีอะไรสัดพี่ กูยุ่งอยู่ ]
[ บาร์ คนเยอะ ? ]
[ มาก ]
[ ว่างแล้วทักมา ] ผมบอก ก่อนจะผ่านไปสิบนาทีมันก็ทักกลับมา
[ ตอนนี้แหละ ว่ามาเลย เริ่มสงบแล้ว มีอะไร ]
[ กูมีงานให้มึงทำ ]
[ งานไร ]
[ ไปปล่อยยางรถ Civic สีขาวที่จอดอยู่ข้างๆรถกูที ]
[ ห๊ะ ? เพื่อ ? ]
[ ใช้ ก็ไปทำ 5000 เดี๋ยวกูโอนให้ ]
[ แล้วรถใครกูยังไม่รู้เลย แล้วถ้าเค้ามาขอดูกล้องวงจรปิดมึงจะทำไง หาเรื่องให้กูอีกแล้วสัดพี่ ] คำถามโง่ๆของมันทำให้ผมถอนหายใจออกมาตอนที่อ่าน มันชอบคิดว่าผมเหมือนมัน ที่เป็นพวกชอบวางแผนแต่ทำอะไรไม่เคยรอบคอบ
[ นี่ผับกู กูปิดกลองวงจรปิดให้แล้ว มึงแค่ไปทำ ถ้าไม่กล้าก็ชวนไอ้อัยย์ไป แล้วก็แบ่งเงินให้มัน ]
[ งั้นกูขอถามคำถามเดียว Civic นั่น รถใคร ]
[ เมด ]
[ โอเค๊ เข้าใจทุกอย่าง ไอ้ตี๋ขายโจ๊กเนอะ ไม่ชอบขาวแป้งๆแบบนั้นเนอะ ปาก จมูก อะไรก็ไม่ชอบสักอย่างเนอะ กูจะมีพี่สะใภ้แล้วถูกมั้ย ]
[ ไม่ถูก ] ผมบอก [ กูแค่มีเรื่องอะไรจะสืบนิดหน่อย เลยต้องให้มันไปกับกู ]
[ไปไหนกันน้าาาาา ไหนบอกคอนโดอย่าพามากินเรี่ยราดสัดพี่ไม่ชอบไง ]
[ กูไม่ได้พาไปกิน ] ผมบอก [ ใช้อะไรก็ทำไอ้สัดเดย์ เสร็จแล้วก็บอกจะได้โอนเงินให้ ]
[ สัดพี่มึงปิดกล้องวงจรปิดด้วยนะ อย่าลืม! อีกห้านาทีกูออกไป ]
[ ปิดแล้ว ]
[ โอเค " มันว่าก่อนจะพิมพ์มาอีกครั้ง " แต่เดี๋ยวนะ สัดพี่ พี่เมดของกูนะ!! ]
[ รำคาญมึง ไปทำ !! เงินจะเอามั้ย ไม่งั้นกูไปจ้างไอ้อัยย์ ]
[ เอาจ้าสัดพี่ ]
[ แล้วเดย์ เรื่องนี้เป็นความลับ ]
[ รับทราบ ]
นาฬิกาบอกเวลาเลิกงาน ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างก็เสร็จพอดี ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวที่นั่ง คนตรงหน้าก็เงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ขึ้นมามอง เหลียวมองนาฬิกาที่บอกเวลา ก่อนจะหันมาพิมพ์อะไรสักอย่างในคอมพิวเตอร์ต่อ ลากนิ้วไปบนแผ่นเม้าส์กดอยู่สองสามครั้งก่อนจะปิดคอม
“ งานวันนี้เสร็จแล้วครับ รวมบัญชีรายจ่ายหมดแล้ว "
“ อื้ม " ยักคิ้วบอก " งั้นก็กลับ ร้านปิดแล้ว "
“ ปกติแล้วใครเป็นคนปิดร้านเหรอคุณอาฟ แบบคนสุดท้ายที่อยู่ "
“ พี่ซองจะกลับคนสุดท้าย แล้วก็จะมาคนแรก " อีกคนพยักหน้ารับตอนที่เราเดินออกมาจากห้อง ผมกดล็อคประตูก่อนจะเดินนำอีกคนลงมา เราแยกย้ายกันไปคนละทาง คนข้างหลังผมเดินไปที่ตู้ล็อคเกอร์ฝั่งพนักงานเสิร์ฟ คงไปเปลี่ยนชุดที่ตัวเองกำลังใส่อยู่เป็นชุดปกติที่ใส่มา ในตอนนั้นผมหันไปที่บาร์ สบตากับไอ้เดย์ที่ก็ยักคิ้วให้ผม มันคงจัดการเรื่องที่สั่งเรียบร้อยแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย
เดินออกไปตรงลานจอดรถด้านหลัง ผมที่เดินไปถึงรถตัวเองหยุดชะงักมองคนที่เดินออกมาทางหลังร้านเหมือนกัน
ใบหน้าขาวหยุดนิ่งอยู่สักพัก ขมวดคิ้วก่อนจะเดินตรงไปที่รถตัวเอง มองดูล้อรถทั้งสี่ด้วยสายตาค้างๆ ก่อนจะหลับตาลงแล้วถอนหายใจออกมา
“ ไอ้สัด "
“ เป็นอะไร เหนื่อยกับงานขนาดนั้นเลย " ผมเอ่ยทักคนคนนั้นก็หันกลับมามอง
“ เปล่าสักหน่อย แค่คิดว่าชีวิตแม่งจะเฮงซวยไปถึงไหนวะ แค่นี้ยังไม่พออีกรึไง "
“ ทำไม " เดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่ก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะเชิดหน้าไปที่ล้อรถของตัวเอง
“ ถูกปล่อยลมยาง สี่ล้อด้วย "
“ อริเยอะนะมึงน่ะ ไปเหยียบหางใครรึเปล่า "
“ ใคร ? ผมไม่มีอริที่นี่หรอก "
“ อาจจะเป็นแขกคนที่มึงทำเหล้าหกใส่กางเกงเค้าก็ได้ "
“ คนนั้นเค้าบอกว่า ไม่เป็นอะไร "
“ แล้วมึงก็เชื่อ ? “ ผมถามอีกคนก็หันมามองแบะปากนิดๆก่อนจะหันไปอีกทางแล้วก็ถอนหายใจออกมา
“ เห้ออ หรือต้องไปทำบุญเก้าวัดเพื่อล้างซวยจริงๆว่ะ "
“ บ่นงุ้งงิ้งอยู่นั่น " ผมว่า " ขึ้นรถ เดี๋ยวไปส่ง "
“ นิสสันนี่นะเหรอ " อีกคนว่ายิ้มๆ แล้วนั่นก็เป็นรอยยิ้มแรกของเค้าที่ผมได้เห็น วินาทีที่จะหันไปหาเรื่อง รอยยิ้มนั่นผุดขึ้นกว้างขึ้น กว่าเดิม " อ้อ ลืมไปว่า GTR “ สาบานว่าในตอนนั้นผมรู้สึกเหมือน จะเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนสามคนในกลุ่มไลน์ถึงได้ขนาดสติแตกขนาดนั้น
“ กวนตีน จะไปมั้ย " ผมว่ายิ้มๆ
“ แล้วรถผมละ จะจอดไว้อย่างงั้นน่ะเหรอ ไม่ได้หรอก "
“ แล้วจะให้หาช่างที่ไหนมาเอาไปตอนนี้ " ผมถาม " ตีสามแล้วนะคุณ "
“ นั่นก็จริง "
“ ไว้ที่นี่แหละ ที่นี่มียามตลอด พรุ่งนี้ก็ค่อยเอาเข้าอู่ เดี๋ยวบอกพี่แบล็คหัวหน้าการ์ดให้ "
“ งั้น เอางั้น ก็ได้ครับ "
' Throw UP ' Staff Serious Ver. '
[ พี่แบล็ค บอกยามวันนี้ด้วยว่า ให้ดูแลรถ Civic สีขาวที่จอดอยู่ข้างหลังด้วยนะ ยางแบนขับกลับไม่ได้ ] ผมพิมพ์บอกไป ไอ้เจก็ถามขึ้นมา
[ รถใครวะ Civic ]
[ รถเมดเองครับ ] เมดพิมพ์ตอบกลับไปเอง ตอนที่หันไปมองคนข้างๆก็กำลังก้มหน้าก้มตาพิมพ์อยู่
[ อ้าว แล้วไหงรถพี่เมดยางแบนได้ละครับ ] ไอ้เดย์ถาม [ แล้วนั่นพี่เมดกลับไง ]
[ เจไปส่งมั้ย ]
[ ให้เดย์ไปส่งมั้ย ]
[ ให้อัยย์ไปส่งมั้ยครับ ]
[ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมโดนปล่อยยาง แต่ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะทุกคน คุณอาฟจะไปส่งน่ะ ] ประโยคที่ถูกส่งไปจากอีกคน ทำให้ไอ้สามตัวที่เสนอหน้า ตอบกลับมาด้วยความสงสัยอย่างพร้อมเพียงพร้อมด้วยภาพเหี้ยๆกันคนละแบบ
[ เอ๊ะ ? ]
[ เอ๊ะ ? ]
[ เอ๊ะ ? ]
[ แล้วนี่จะจัดการเรื่องรถยังไงอะน้องเมด ] พี่ซองถามขึ้นมา [ มีเบอร์ช่างมั้ย ไม่มีบอกพี่ได้นะ ]
[ คิดว่าพรุ่งนี้จะติดต่อช่างน่ะครับ ส่วนเบอร์ช่างเดี๋ยวเมดลองถามพ่ออีกที แต่ยังไงเดี๋ยวถ้าไม่ได้ เมดทักพี่ซองส่วนตัวไปก็ได้ ขอบคุณนะครับ ]
[ โอเค ยังไงทักมานะ ]
[ ครับ ] เมดตอบรับ
[ คุณอาฟ ผมรับเรื่องและสั่งงานรปภ.ที่จะเข้างานเช้านี้ไว้แล้วครับ น้องเมดไม่ต้องเป็นห่วงรถนะ ส่วนเรื่องที่ใครเป็นคนปล่อยยางรถ ยังไงพรุ่งนี้พี่เช็คกล้องวงจรปิดให้ จะได้เอาไปแจ้งความฐานทำให้เสียทรัพย์ ]
[ ขอบคุณมากครับพี่แบล็ค ]
[ ใครกันวะ โคตรชั่วช้ามาปล่อยยางรถพี่เมดได้ไงอะ ] ไอ้เดย์พิมพ์ขึ้นมา
[ พี่เมดมีอริรึเปล่า ] ไอ้อัยย์เสริม
[ อริไม่น่าจะมีนะ แต่คุณอาฟบอกว่า เป็นแขกที่พี่ทำเหล้าหกใส่อะ ]
[ จะใช่เหรอ ? แล้วเค้ารู้ได้ไงอะ ว่าคันไหนรถของเมด ] ไอ้เจถาม
[ นั่นนะสิ ] ไอ้อัยย์ว่า
[ ผมก็ว่าอย่างงั้น ]
“ จะกลับได้ยัง หรือจะพิมพ์คุยกันอยู่ตรงนี้ " ผมเอ่ยถามอีกคนที่ก็ยังยืนตอบไลน์ในกรุ๊ปไม่เลิก เมดเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะก้มหน้าลงขอโทษ
“ ขอโทษครับ "
“ ไปเช็ครถให้ดีว่าข้างในมีของสำคัญอะไรมั้ย เอาออกมาให้หมด " บอกอีกคนที่ก็หันไปมองในรถก่อนจะส่ายหน้าพลางชูกระเป๋าขึ้นมาให้ดู
“ มีแค่กระเป๋าใบนี้แหละ อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรแล้ว "
“ งั้นก็ขึ้นรถมา " ปลดล็อครถอีกคนก็เดินไปนั่งอีกฝั่งในวินาที่อีกคนหย่อนตัวลงนั่งเค้าถอนหายใจออกมาก่อนจะดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดไว้ พิงร่างลงกับเบาะราวกับเหนื่อยมากมาย แต่ก็นะ..สมควรจะเหนื่อยอยู่ " ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้วรึไง "
" อื้ม " เค้าตอบสั้นๆ ผมก็หันไปมอง อีกฝ่ายก็หันมามองหน้าผม ใบหน้านั่นยิ้มให้ ยิ้มที่ดูเหนื่อยหน่าย " จริงๆนะ บางทีก็คิดเหมือนกันแบบในวินาทีสั้นๆ ว่าแบบ ไม่อยากจะอยู่แล้ว "
" ชีวิตมันขนาดนั้นเลย " ผมสตาร์ทรถ ถอยหลังออกจากที่จอดก่อนจะขับออกไปยังถนนใหญ่ที่ตอนนี้ถนนดูโล่งต่างจากช่วงเวลากลางวัน คนข้างๆของผมหันไปมองนอกหน้าต่างรถสายตาที่เหมือนจะทอดยาวไปไกล ดูเศร้าจนไม่ว่าเพลงไหนๆก็ไม่สามารถเทียบเทียมความเศร้านี้ได้
" โดนแฟนที่คบมาตั้งแต่ม.ปลาย นอกใจไปเอากับเพื่อนที่ก็คบมาตั้งแต่ม.ต้น เข้าไปเห็นคาตาตอนที่มันเอากันอยู่บนเตียงแถมเตียงนั่นก็เป็นเตียงที่เราก็นอนอยู่ด้วยกันทุกวัน หนำซ้ำเพื่อนในกลุ่มก็รู้ดีอยู่แล้ว ว่ามันแอบคบกัน แต่มันกลับไม่กล้าบอกผม เหี้ยหนักขึ้นไปอีก ก็ตอนที่รู้ว่ามันแอบมาเกือบสี่ปี คบซ้อนมาพร้อมๆกับผม วันที่รู้เพื่อนสนิทที่เหลืออยู่คนเดียวก็เอาแต่เงียบ ไม่ได้ตกใจอะไร พูดแค่ว่า ให้ใจเย็นๆ ฟังเหตุผลก่อน ตอนนั้นก็รู้สึกแค่ว่า ยังต้องฟังอะไรอีกเหรอ ยังมีเหตุผลอะไรอีกเหรอ แค่ที่เห็นแม่งก็อธิบายทุกอย่างชันเจนแล้วไม่ใช่เหรอวะ คือ ชีวิตมันต้องเหี้ยขนาดไหน ถึงต้องมาโดนทั้งเพื่อนทั้งแฟนทรยศในเวลาเดียวกัน " อีกคนเม้มริมฝีปากก่อนจะถอนหายใจออกมา " แล้วพอตั้งสติได้ พยายามใช้ชีวิตปกติ ก็ดันมาถอยรถฝากรอยไว้กับรถสุดแพงนี่ เจ้าของแม่งก็เก็บค่าทำสีซะแพงหูฉี่อีก "
" มึงพูดเหมือน มันไม่ใช่กูเลยนะ " อีกคนยิ้มออกมา เมดหันมามองผมก่อนจะถอนหายใจ
" แล้วสุดท้ายก็ต้องมาทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟใช้หนี้เค้า "
" ต่อจากนั้นก็จัดการแก้วในร้านเค้าแตกไปเกือบโหล ไม่รวมเหล้าอีกชุด " ผมเสริมขึ้นไป
" แล้วหลังจากนั้น รถแม่งก็ถูกปล่อยยาง นอนก็ยังไม่ได้นอน แถมพรุ่งนี้ก็มีเรียนเช้าอีก หนำซ้ำอีกนิดคือ ต้องเสียค่าช่างซอมเอง และก็ไม่รู้ว่าเท่าไหร่ บัดซบ " ถอนหายใจออกมาปิดท้าย ผมก็ได้ยกยิ้ม
" เรื่องช่างซ่อม เดี๋ยวจัดการให้ ค่าเสียหายด้วย " อีกคนหันมามองผมตาโต ผมก็หันไปมอง " มองทำไม กูไม่ได้ใจดีหรอก แต่เรื่องมันเกิดขึ้นในพื้นที่ของ throw up เจ้าของอย่างกูก็ต้องดูแล มันก็เท่านั้น "
" กับรถทุกคันใน throw up ก็มีบริการดูแลแบบนี้เหรอ "
" แล้วแต่กรณี " ผมบอกปัดๆ แต่เหมือนอีกคนจะไม่ได้สนใจอะไร เมดที่แค่พยักหน้ารับไปตามเรื่องตามราว
" พรุ่งนี้ไม่รู้จะมีเรื่องแย่อีกมั้ย แต่ คงไม่มีอะไรแย่กว่านี้อีกแล้วมั้ง "
" เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ " ผมบอกอีกคนออกไปโดยไม่ทันคิดให้ดี คนข้างๆหันมามองหน้าด้วยท่าทางงุนงง
" รับไปไหน "
" ไปเรียนไง ไม่มีรถ ไม่ใช่เหรอรึไง " ทุกอย่างเงียบ ก่อนอีกคนก็ยิ้มออกมาแห้งๆด้วยท่าทางงงๆ
" แล้ว นี่มันเป็นบริการดูแลจาก throw up ด้วยเหรอ "
" คงงั้น "
.................................................
แน่จริงก็บอกเค้าไป ว่าดูแลพิเศษจากเจ้าของผับเองแหละ ชอบก็บอกว่าชอบ.. ร้ายนัก ฟอร์มก็จัด คีพลุคอยู่นั่น หมั่นไส้เว้ยยยย ไม่ได้ชอบเค้าจริงเด่ะ แต่หาแผนอยากไปส่งเค้าที่บ้าน อยากจะอยู่กับเค้าสองต่อสอง เชื่อไม่ค่อยลงเลยอะพี่อาฟ...
จะว่าไปเมดก็น่าสงสารเนอะ โคตรเคราะห์ซ้ำกรรมซัด พี่ว่าเก้าวัดยังลังเลว่าจะพอมั้ย อ่านฉากนี้แล้วรู้สึกมั้ย ว่าเมดก็ไม่ได้อ่อนวานนะคะ จริงๆเราชอบคนไม่อ่อนหวานด้วยละ ชอบคนสู้คน แต่ฉากแรกน้องก็แค่พูดดี เพราะมันเป็นมารยาทของคนที่ได้พบเจอกันครั้งแรกเท่านั้นแหละ ส่วนระหว่างน้องกับพี่อาฟ ต่อจากนี้นั้น......
ไว้เจอกันตอนหน้าเนอะ
ทางไปอ่านฝั่งนิยายแชท
http://www.joylada.com/story/5a8bfb6e007ee30001162ca6ฝากแท็ก #ผับชั้นสาม ในทวิตด้วยนะคะ ขอบคุณมากคะ
ป.ล. อาฟเตอร์เดย์นี่ สมแล้วที่เกิดมาเป็นพี่น้องกัน ในความหวงพี่เมดของน้องเดย์เงินก็สำคัญเนอะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า