พี่ปราบบบบบบบบบบบ ทูนหัว
ขออภัยที่มาเมนท์ช้านะคะ อ่านจบไปเมื่ออาทิตย์ก่อน มาช้าก็ดีกว่าไม่มาเนาะ
สารภาพว่าไม่เคยอ่านงานของคุณเลยค่ะ แต่ในที่สุดเราก็ได้อ่านค่ะ
หลงพี่ปราบมาก ชอบการสอนของพี่ปราบ ที่ไม่ได้ยื่นมือไปตลอดเวลา
ให้ซ่าได้จัดการแก้ไขปัญหาตัวเอง และไม่เคยทิ้งกำลังใจให้เด็กดื้อเลย
มันยังไงดีล่ะ มันให้ฟีลแบบ ยังไงก็มีคนที่คอยห่วงจากตรงนี้นะ มันแบบ เออ ดีอะ
ชอบทั้งรุ่นพ่อด้วยค่ะ ป๊า คุณพ่อ พี่ริช พี่เค้ก (จะตามไปอ่านรุ่นคุณพ่อคุณป๊านะคะ)
แต่ละคนมีวิธีการเป็นตัวของตัวเองที่เด่นมาก และเลี้ยงพี่ปราบให้เติบโตมาได้อย่างดีเยี่ยมเลย
น่ารักมากกกกกกกกก
มีหลายช่วงอ่านไปลุ้นไปว่า พี่ปราบจะอดทนไม่กินน้องได้ถึงเมื่อไหร่ ลุ้นตลอด ฮ่าๆ
นับถือใจของพี่ปราบเลยนะ เฮียแมนมาก ซ่าเองก็รู้จักปรับตัว โตขึ้นมาก ถึงแม้จะมีบางช่วง
ที่งี่เง่ากับแฟนเก่าไปบ้าง แต่ก็นั่นแหละค่ะ คนเรามันต้องมีบทเรียน
ขอบคุณนะคะ