-
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม[/color]
สวัสดีค่ะ ขอฝากตัวฝากใจด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกในชีวิตที่แต่ง โดยได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายของนักเขียนท่านอื่นในบอร์ด
ต้องขอบอกว่าพล็อตเรื่องบางส่วน (ย้ำบางส่วน)ได้มาจากนิยายของคุณเชิญอักษรเรื่อง "นิราศกะป๋อหลอ" คะ เรื่องของคุณเชิญอักษรนี่จะเป็นหญิงชายหวานแหวว แต่เรื่องที่เขียนอันนี้เป็นแบบชายชาย ช่วยติชมด้วยนะคะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 1
ผมพ่อยอดชายรูปหล่อ ตี๋ สูง ล่ำ พ่อรวย เรียนดี กีฬาเด่น (พอแล้วๆ เดี๋ยวคนอ่านจะคายอาหารกลางวันทิ้ง) นามว่าอาร์มครับผม ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นก็เป็นความจริงซะส่วนใหญ่ แต่ที่ไม่จริงคือความสูงกับล่ำครับ ผมเป็นน้องคนสุดท้องครับ พี่สาวคนโตชื่อพี่เอ ตอนนี้แต่งงานใช้ชีวิตอยู่อเมริกาไปเรียบร้อย
ส่วนพี่ชายคนรองก็พี่โอมสุดหล่ออีกคนของบ้าน (แต่หล่อน้อยกว่าผมครับ) แต่พ่อแม่ผมลำเอียงอุตส่าห์ปั้นให้ผมหล่อขนาดนี้แต่ลืมให้ความสูงผมมาครับ ฮือ...ฮือ แต่อย่างว่าผมกับพี่โอมอายุห่างกันตั้งสิบปี ผมเลยเป็นลูกหลงมาครับ สงสัยเพราะเหตุนี้เลยทำให้แม่หลงลืมกินแอนมัมพลัสกับแคลเซียมตอนตั้งท้องผม ผมถึงได้อาภัพเรื่องความสูงอย่างนี้
ผมเพิ่งเรียนจบวิศวะคอมพิวเตอร์จากมหาวิทยาลัยชื่อด้งแห่งหนึ่ง ผมก็เรียนตามพี่โอมของผมนั่นแหละครับ พี่โอมเป็นแรงบันดาลใจให้ผมอยากเรียนวิศวะ พี่เค้าเหมือนเป็นไอดอลของผมในการใช้ชีวิต ตอนนี้พี่เค้ากำลังเรียน PhD อยู่ที่นิวยอร์คครับ เรียนเกี่ยวกับการออกแบบเรือสร้างเรืออะไรซักอย่างนี้แหละ ผมก็ไม่รู้ว่าเรียนแล้วมันจะกลับมาทำอะไรที่เมืองไทยได้ เมืองไทยไม่ใช่ประเทศที่มีอุตสาหกรรมต่อเรือซักหน่อย แต่เอาเถอะพี่โอมเค้าชอบของเค้า เราพี่น้องร่วมสายเลือดจะไปทำอะไรได้ (เอะเหตุผลมันเกี่ยวกันไหมเนี้ย)
****************************************************************
ที่มหาวิทยาลัยชื่อด้ง เทอมสองของปีสี่ พวกผมนั่งกันที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นหูกวางหน้าคณะ
“เฮ้ย เรียนจบแล้วพวกมึงจะไปเรียนต่อโทปะ หรือจะทำงานก่อน” ไอ้เจตเพื่อนในกลุ่มถาม
ไอ้เจตเนี้ยมันก็สูงล่ำ ผิวคล้ำหน้าคมเค้ม หุ่นนักกีฬา มันเป็นนักกีฬาบาสของคณะครับ แถมพ่วงเป็นประธานชั้นปีอีกตำแหน่ง แฟนมันเป็นสาวอักษรสวยน่ารักมากครับ
“กูเบื่อเรียนจะตายชัก นี่ก็จะอวกเป็นตำราอยู่แล้วเนี่ย โอ้ยกูอยากจะบ้า อยากจะเอาตำราไปปั่นกับโยเกิรต์แล้วเอามาพอกหน้ากับตัว ให้มันดูดซึมออสโมซิสเข้ากระแสเลือดไหลไปสมอง จะได้ไม่ต้องอ่านหว่ะ กูไม่มีทางเรียนต่อแน่ๆ” เสียงไอ้อ้นมันตอบครับ
ไอ้นี่มันขาวตี๋ สูง ใส่แว่น หน้ามันให้ไปเรียนหมอมากเลยครับ คนมักเข้าใจว่ามันเรียบร้อย เรียนเก่ง สุภาพ แต่นั่นมันแค่ภาพมายาที่มันสร้างขึ้นไว้ตบตาสาวน้อยสาวใหญ่ จริงๆแล้วมันนะทั้งเถื่อน ทั้งซกมก ขี้เกียจจนหลังมันยาวมากกว่าขาแล้ว ขนตามตัวก็เริ่มงอกยาวมากกว่าผมบนหัวมันอีก บางครั้งเหมือนผมเห็นเห็บกระโดดออกจากตัวมันด้วย
“ไม่ต้องมาพูดถึงเรียนจบเลย กูก็จะตายอยู่แล้วเนี้ย ธีสิสก็ไม่รู้จะผ่านหรือเปล่า ถ้ากูไม่จบปีนี้ พ่อกูต้องเอากูตายแน่” ไอ้ดลตอบหน้าเป็นตูด เหมือนไม่ได้อึ๊บสาวมาเป็นอาทิตย์
พวกผมรู้ครับว่าดลมันลูกคุณหนู บ้านรวย แต่พ่อมันสุดจะเฮียบและหวังให้ม้นจบแล้วมาทำงานที่บริษัทของครอบครัวทันที แต่มันก็ดันเรียนๆเล่นๆ ผลการเรียนมันก็เลยโหลดต่ำเตี้ยติดดิน
“แล้วมึงอ่ะ ไอ้อาร์ม มึงจะนั่งเพ่งโต๊ะให้มันกลายเป็นทองหรือไงวะ ไอ้นี่ท่าจะบ้า” เจตถามผม เพราะเห็นผมนั่งเพ่งมองโต๊ะมาเป็นชั่วโมงแล้วครับ ที่จริงผมกำลังมองมดดำที่เดินบนโต๊ะครับ กำลังคำนวณว่ามันเดินด้วยความเร็วเท่าไหร่ ขาของมันขยับขึ้นลงกี่ครั้งในหนึ่งวินาที
“กูอยากเดินทางไปรอบโลกหว่ะ ไปถ่ายรูปสถานที่ คน สัตว์ สิ่งของ อยากไปเปิดหูเปิดตา ไปเปิดโลกทัศน์” ผมคิดอย่างนี้จริงๆครับ ตั้งแต่ผมอยู่มัธยมต้นแล้วแม่ซื้อหนังสือ 80 วันรอบโลก (Around the World in Eighty Days) ให้ผมอ่าน หลังจากนั้นผมก็ใฝ่ฝันอยากเดินทางไปทุกทวีปให้ได้ก่อนผมตายครับ
แต่ก่อนอื่นมันต้องมีทุนทรัพย์ก่อนครับถึงจะทำได้ แต่เอ....ถ้าเพ่งแล้วโต๊ะกลายเป็นทองก็ดีเหมือนกันแฮะ จะได้เอาไปเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นเงิน แต่จะได้ซักเท่าไรวะ เอ....ทองหนึ่งบาทหนัก 15.2 กรัม โต๊ะหินอ่อนตัวหนึ่งหนักซักสามสิบโล กำลังวาดวิมานในอากาศคิดคำนวณเพลินๆอยู่ก็มีเสียงนรกมาเลยครับ
“ไอ้อาร์ม มึงฝันเพ้อเจ้ออีกแล้ว กูว่าก่อนมึงเดินทางรอบโลก มึงมาเดินทางรอบเอวกูก่อนมาไอ้น้อง กูจะพามึงไปให้ถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์เลย กูรอมึงมานานแล้วนะ กูเก็บตูดกูให้มึงคนเดียว มามะ...ไอ้อาร์ม กูจะยอมเป็นของมึง แล้วมึงก็มาเป็นของกูซะดีๆ เดี๋ยวมึงจะติดใจแล้วสะกิดขอร้องกู ว่าขอแรงๆอีกค่ะพี่ตี๋ขา ขอเทียน โซ่ แซ่ กุญแจมือด้วยคะ”
นี่ก็เสียงไอ้ตี๋ครับ มันไม่พูดเปล่า มันมาแล้วครับลีลาประกอบคลิปวีดีโอสยิวกิ๊ว มันส่งสายตาหื่นกาม แลบลิ้นเลียมุมปากเหมือนพวกโจรที่มันกำลังลากนางเอกมาขืนใจในละครหลังข่าว โอ้..ไม่...ผมไม่ใช่นางเอกละครนะ และผมก็ไม่ได้เป็นเกย์ตุ๊ดแต๊วกระเทยอะไรด้วย ทำไมมันถึงจองเวรกับผมจัง
มันกอดผมแล้วเอาคางที่มีเคราแพะของมันมาไซ้คอผม ผมก็ดิ้นสิครับ ใครจะยอมให้มันง่ายๆ ผมก็เอนตัวหนีจนตัวค่อยๆเอียงราบไปบนโต๊ะ มันก็ตามมาไซ้คออยู่นั่นแหละ แถมยังขยับสะโพกมันชิดสะโพกผมแล้วทำท่าขยับเข้าออกอีก โอ้ยยยยผมอยากจะบ้า ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ไม่มีมาช่วยผมหรอก นั่งเชียร์กันอยู่ได้ยังกะเชียร์บอลโลก
“เอาแล้วเว้ย ไอ้ผัวเมียคู่นี้ มา....มา พวกเรามาช่วยให้มันสมหวังซะวันนี้ มาตี๋...เดี๋ยวกูถ่ายคลิปให้ มึงเอาท่าเด็ดๆนะโว้ย” ไอ้อ้นมันหยิบมือถือตั้งท่าถ่ายอย่างเอาเป็นเอาตาย มันคงอยากเก็บภาพช็อตเด็ดตอนผมเสียตูดให้ไอ้ตี๋ โถ่เว้ย...ทำไมผมทนคบเพื่อนสติไม่สมประกอบแบบนี้มาได้ตั้งสามปีกว่าวะ
เหมือนเคยได้ยินนักปราชญ์กล่าวไว้ว่า คนที่ประพฤติดีย่อมดึงดูดคนดีเข้าหาตัว คนชั่วก็จะดึงดูดคนชั่ว แต่พวกเวรนี่มันสติไม่สมประกอบ หรือว่าตัวผมสติไม่ดีถึงดึงดูดพวกมันวะ
“ทำอะไรกันอยู่ค้าหนุ่มๆ!!!.....ทำไมไม่ชวนแมนดี้มาเล่นด้วย เดี๋ยวมีงอน” เหมือนมีเสียงสวรรค์มาช่วย โอ้แมนดี้นางฟ้านางสวรรค์ของผมมาช่วยแล้ว ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมจะไม่เคยรู้สึกดีใจที่เห็นแมนดี้ก็ตาม
แมนดี้นี่เป็นกระเทยถึกควายนายกสมาคมกระเทยของคณะครับ ที่จริงเธอชื่อเล่นว่าแมน แต่สงสัยชื่อจะเป็นกาลากิณี เธอจึงเปลื่ยนให้ตัวเองเสร็จสรรพเป็นแมนดี้ ซึ่งเธอบอกว่าย่อมาจาก Samantha ในเรื่อง Sex and the city ครับ เธอบอกว่า Samantha บุคลิกเหมือนเธอมากเพราะดูร่านดีและถือคติว่าจะมีเซ็กซ์กับผู้ชายแต่ละคนแค่คืนหนึ่งแล้วก็จากกันไปแบบ one night stand
แต่จริงๆแล้วคุณแมนดี้เธอชอบไอ้ตี๋ครับ ตามหยอดตามตอดมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ความพยายามเธอเป็นเยี่ยม ถ้าเธอทำอาชีพทำดินสอพองขายคงรวยเละไปแล้ว แหมก็ไอ้ตี๋นี่มันเดือนคณะควบว่าที่เดือนมหาลัยตอนปีหนึ่งครับ คิดดูว่าคณะผมมีแต่ผู้ชาย แล้วตี๋มันถูกทั้งผลักทั้งดันแกมบังคับจนได้เป็นเดือนคณะ แต่มันไม่ยอมไปประกวดเดือนมหาลัย ไม่งั้นมันคงได้เป็นเดือนมหาลัยไปแล้ว
“ตี๋ขาหันมาทางนี้ก่อนค้า ตี๋ต้องโดนแมนดี้ลงโทษด้วยการตบด้วยปาก ในเมื่ออาร์มเค้าไม่เต็มใจ ก็อย่าไปฝืนเค้าเลย หันมามองคนที่เค้าพร้อมจะพลีทั้งใจพลีทั้งกายให้ตี๋อย่างแมนดี้เถอะค่ะ”
ไม่พูดปล่าว แมนดี้ถือคติปากว่ามือขยับ เธอเอากีบนิ้วชี้กับนิ้วกลางของขาหน้าไปวางบนต้นแขนซ้ายของตี๋ แล้วขยับกีบนิ้วเหมือนท่าปูไต่ ไต่สูงขึ้นไปบนไหล่ของตี๋พร้อมท่องสวดคาถาผัวรักผัวหลง แล้วทำตาปรือกัดริมฝีปากล่างอย่างที่พยายามจะให้ยั่วยวนพร้อมทั้งส่งสายตาหวานฉ่ำปนน่าสะพรึงกลัวไปให้ไอ้ตี๋
ไอ้ตี๋ปล่อยมือจากตัวผมในทันที ผมเห็นขนแขนตี๋มันลุกไปทั้งแขน เอ..หรือมันจะสยิวจริงๆจากฤทธิ์กีบหน้าสะท้านโลกันต์ของคุณแมนดี้ แต่ช่างมันเถอะ ผมไม่เสียเวลาคิดมากอะไรแล้วตอนนี้ รีบเบี่ยงตัวหนีหลบไอ้ตี๋ออกมาอย่างรวดเร็ว
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
ยินดีต้อนรับน้องใหม่ . . .
มาบ่อย ๆ นะครับ
-
อร๊ายยยยมาเปิดซิงไม่ทันพี่ต้น
กรี๊ซซซซซซซซซซ
งั้นจิ้มพี่ต้นแทนแล้วกัน
จึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
แค่ตอนแรกก็สนุกซะแล้ว :oni2: :oni2: :oni2:
-
แอรยสสสสสสสสสสสสสส
เห็นชื่อนิราศ นึกว่าจะมาเป็นกลอนเสียอีก
อิอิ
เป็นกำลังใจให้น้องใหม่นะครับ
+_+
-
สนุกดี ให้กำลังใจคนแต่ง :L2:
-
ตอนที่ 2 นกน้อยจะไปเผชิญโลกกว้าง
เฮ้....พวกคุณๆคนอ่านครับกลับมาเวลาปัจจุบันได้แล้วครับ
ผมเรียนจบมาได้สองเดือนแล้วครับตอนนี้ ช่วงสอบเสร็จกว่าจะจัดการกับธีสิสได้ กว่าจะทำเรื่องจบได้ทำเอาจิตตกไปเหมือนกัน แต่ผมก็เก่งนะครับได้เกียรตินิยมอันดับสองด้วย
พอเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยพวกผมก็ตั้งหน้าตั้งตาฉลอง ไปเที่ยวมันตั้งแต่เหนือใต้ออกตก ตามแต่ว่าบ้านเพื่อนคนไหนจะอยู่โซนไหนของประเทศ
เริ่มจากไปฉลองสงกรานต์ที่เชียงใหม่เพราะไอ้ดลมีรีสอร์ทที่นั่น ต่อด้วยฉลองวันฉัตรมงคลที่เกาะช้างเพราะบ้านไอ้อ้นมันอยู่ตราด ตามด้วยฉลองวันพืชมลคลที่อุบลกับศรีสะเกษ (ซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยจำได้ว่าวันพืชมงคลมันเป็นวันหยุดราชการด้วย เนื่องจากมันเป็นช่วงปิดเทอมใหญ่ตลอด) โชคดีครับได้ขึ้นเขาพระวิหารก่อนเค้าจะมีเรื่องยุ่งๆกัน
พอวันวิสาขะแทนที่จะเข้าวัดเข้าวาชำระบาปทำจิดใจให้สะอาด หรือไปเดินภาวนาจงกรมถือศีลห้าศีลแปด พวกผมก็ดันไปหมู่เกาะสุรินทร์ โดยเป้าประสงค์หลักคือไปกินเหล้าเคล้านารีกับนั่งดูสาวๆอึ๋มๆนอนอาบลมห่มแดดกัน
เห็นผมเที่ยวอย่างนี้อาจจะสงสัยว่า แม่ง...มันไม่หางานหาการทำเลยเหรอวะ หรือว่าบ้านรวยเหลือกินเหลือใช้ มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมก็มีเป้าหมายในชีวิตเหมือนกันนะครับ ผมกะว่าจะไปเรียนต่อโท IE (Industrial Engineering) ที่อเมริกาครับ แต่คงต้องไปเรียนฟิตภาษาที่นั่นก่อน
จริงๆที่บ้านวางแผนให้ผมเรียนที่เมืองไทยครับ(ในกรณีที่อยากเรียนนะครับ) เพราะแม่ผมไม่ค่อยวางใจให้ไปอยู่เมืองนอก แถมบอกว่าผมไปแล้วเดี๋ยวใจแตกกลับมา เอ๊ะ...แม่ผมเป็นผู้ชายนะแม่ จะมาใจต่งใจแตกอะไร อย่างอื่น.....แตกซะมากกว่าครับ (อย่าคิดมากผิวแตกครับ)
คิดถึงตรงนี้ไม่ได้การแล้วครับ ผมต้องทำความฝันให้เป็นจริงให้ได้ ถึงยังไม่ได้เที่ยวรอบโลกแต่ไปเหยียบอเมริกาก็ยังดี เอ...จะเริ่มยังไงดีหว่า ไม่เคยเดินทางไกลขนาดนี้ด้วย อย่างมากก็ไปแค่สิงคโปร์กับจีน เราน่าจะลองทำเป็นไปเยี่ยมพี่โอมดีกว่าแฮะ แต่ผลข้างเคียงที่อยากได้มากกว่าคือไปเที่ยวครับ แถมได้หนีอากาศร้อนเมืองไทยด้วย
ถึงตรงนี้เลือดนักผจญภัยมันก็ฉีดพล่านไปทั่วทุกรูขุมขน ต้องวางแผนดีๆครับ จะคุยถามพี่โอมก็ไม่ได้ด้วย ต้องเก็บเป็นความลับไว้ก่อน ว่าแล้วโทรถามแมนดี้นางฟ้าของผมดีกว่า เพราะคุณเธอบินไปอเมริกาบ่อยไปเยี่ยมป้าที่นั่น คงจะช่วยได้บ้าง
[Oh no, not I
I will survive
as long as I know how to love
I know I will stay alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
and I'll survive
I will survive]
เสียงเรียกรอสายของแมนดี้เนี้ยมันได้ใจจริงๆ ประกาศตัวอย่างชัดเจน ไม่มีปิดๆบังๆงุบงิบจุ๊บจิ๊บเหมือนอดีตท่านนายกของประเทศบางประเทศ (พอดีกว่าครับ ได้ยินเสียง คุก คุก คุก มาแต่ไกล)
“ฮัลโหลลล...ดาร์ลิ่ง ว่าไงจ๊ะ คิดถึงเค้าเหรอตัวเอง จะนัดเค้าไปเดทที่ไหนค้า” เสียงคุณเธอมาแล้วครับ
“เฮ้ย ไอ้คุณแมนดี้ กินยาลืมเขย่าขวดรึเปล่า เราไม่ใช่ไอ้ตี๋นะ ไอ้นี่เนี่ย เมื่อวานตี๋มันไม่ให้เอาหรือไง ถึงได้คิดนอกใจมัน” ผมตอบมันไป ไม่อยากใช้สรรพนามกูมึงกับมันครับ ถึงยังไงมันก็เป็นกุลกระเทย แม้จะอยู่ในคราบควายธนูก็ตามเถอะ
“แหมอาร์มก้อ นอกจงนอกใจอะไร อย่าไปพูดให้ตี๋ได้ยินทีเดียวเชียวนะ เดี๋ยวตี๋เค้าเข้าใจผิดยิ่งขี้หึงอยู่ด้วย วันก่อนนะแมนดี้แค่ชม้ายชายตาให้หนุ่มละอ่อน ตี๋เค้าหึงเลือดขึ้นหน้า ทำอย่างกับเป็นคาวีในสวรรค์เบี่ยง ตบจูบ ตบจูบ..หัวไหล่อันบอบบางของแมนดี้ถูกคีมห้านิ้วของตี๋ตรึงอยู่ทั้งสองข้าง แล้วตี๋เค้าก็....เค้าก็...ฮึก ฮึก.. คิดดูนะอย่างแมนดี้จะไปมีมีปัญญาเรียกหาเรี่ยวแรงอื่นๆที่ไหนมาแข็งขืนได้ มีเพียงแรงสะอื้นสะท้อนสะท้านอยู่ข้างใน แล้วเค้าก็... เค้าก็.....เค้าก็....”
นี่แมนดี้มันฝันกลางวันหรือว่าเสียสติไปแล้ว เสียงสะอื้นร่ำไห้ปานจะขาดใจของมัน ทำให้ผมอยากจะบ้าตาย ผมจะหวังพึ่งมันได้ไหมเนี้ย!! ไอ้คุณแมนดี้ยังพล่ามไม่จบครับ ยังพ่นต่อ
“เอาเถอะถึงยังไง ตี๋เค้าก็เป็นว่าที่สามีอันดับหนึ่ง เป็นของสูงต้องเคารพบูชา แต่เค้าก็อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศกับอาร์มนะ อาร์มเรามาเป็นกิ๊กกันเถอะ”
เสียงเธอหยุกสะอื้นทันที ทำไมคุณแมนดี้เธอเปลี่ยนโหมดได้ฉับพลันเหมือนเปลี่ยนผ้าอนามัยแบบนี้ ไม่ได้การละต้องชิงพูดตัดหน้าก่อนที่มันจะพล่ามต่อ
“เรามีเรื่องอยากปรึกษาแมนดี้หน่อย”
“ก็ได้ แต่มีค่าปรึกษานะ ต้องยอมมาเป็นกิ๊กก่อน ถึงแมนดี้จะชอบผู้ชายตี๋ สูง ล่ำ กล้ามเป็นมัดๆเร้าใจ แต่สำหรับอาร์มแมนดี้ยกเว้นให้ อาร์มหน่ะ ถึงความสูงกับบอดี้จะได้ซีไมนัส แต่หนังหน้าได้เอพลัส”
ผมกุมขมับ อยากจะกัดลิ้นแล้วลงไปดิ้นพลาดๆตรงนี้เลย ทำไมต้องมาตอกย้ำเรื่องความเตี้ยความสูงอะไรกันตอนนี้
“เอ้ามีอะไร ว่ามา” ไอ้แมนดี้เริ่มเข้าโหมดจริงจังละ เฮ...ค่อยยังชั่ว
“เราจะไปเยี่ยมพี่โอมที่อเมริกาหน่ะ พี่แกเรียนที่นิวยอร์ค จะต้องทำยังไงบ้าง” ผมถามทันทีเมื่อมันเปิดโอกาสให้เล่า
“ทำยังไง....ก็ทำอย่างว่านะแหละ หรือว่า.....อย่าบอกนะว่าอาร์มทำไม่เป็น เดี๋ยวแมนดี้สอนให้ รับรองจะสอนจนจบหลักสูตรประกาศนียบัตรขั้นสูงเลย”
โอยยยย มันยังกวนไม่เลิก ขอถอนความคิดที่ว่ามันเริ่มจริงจังเป็นการเป็นงาน
“ทำไมแกไม่ถามพี่โอมของแก มาถามอะไรชั้น”
“ถามไม่ได้ อันนี้เป็นความลับ ขืนบอกว่าจะบินไปเที่ยว เอ็ย...ไม่ใช่ ไปเยี่ยม พี่แกต้องไม่ยอมให้ไปแน่ แถมจะด่ากลับมาซิ”
“เอางี้ แกก็เริ่มจากไปทำวีซ่านักท่องเที่ยว B1 ก่อนที่สถานทูตอเมริกา ตอนนี้เค้ามีส่งใบสมัครกับนัดวันสัมภาษณ์ออนไลน์แล้ว แต่เดี๋ยวก่อน แกต้องกำหนดวันเดินทางไว้ด้วยนะ เค้าจะให้กรอกในใบสมัคร ควรทำล่วงหน้าซักอย่างน้อยหนึ่งเดือนก่อนวันเดินทาง แล้วก็........บลา....บลา......บลา.....”
ไอ้คุณแมนดี้พ่นมาเป็นชุดเลยครับ จดใส่เมมโมรี่แทบไม่ทัน
“นี่ ตอนเค้านัดวันสัมภาษณ์กับคนที่จะสัมภาษณ์หนะ ให้เลือกสัมภาษณ์กับฝรั่งนะ” ไอ้แมนดี้มันสาธยายต่อ
เอ...มันบ้ารึเปล่าวะให้สัมภาษณ์กับฝรั่ง ผมไม่ได้หื่นกามบ้าผู้ชาย บ้าของนอกอย่างมันนะ
“ทำไมต้องเป็นฝรั่ง” ผมถามอย่างสงสัย
“เออหน่ะ เชื่อแมนดี้เหอะรับรองไม่ผิดหวัง สัมภาษณ์กับคนไทยนะให้วีซ่ายาก มันดูถูกคนไทยด้วยกันจะตาย ฝรั่งนี่ให้ง่ายกว่า แล้วส่วนใหญ่ฝรั่งเค้าก็พูดไทยได้ แถมอบอุ่นเป็นกันเองน่ารักน่าใคร่น่าหลงใหล”
ผมว่ามันคงถูกส่วนแรก แต่ประโยคสุดท้ายมันคงเพ้อฝันไปเองครับ
“แล้วซึ้อตั๋วไปนิวยอร์คนี่ ไปลงสนามบินอะไรดี” ผมดูในกูเกิล มันมีต้องสามสนามบินแหนะครับ มีสนามบิน Newark (อ่านว่าน๊วค มันออกเสียงยากอ่ะ ลองทำเสียง ‘นิวอ๊าค’ แบบสั้นๆดูนะครับ) สนามบิน JFK แล้วก็สนามบิน La Guardia
“แมนดี้เคยแต่ไปลงที่ JFK เพราะบ้านป้าอยู่แถวนั้น แมนดี้ว่าลองถามพี่โอมดูซิ ว่าแต่พี่โอมนี่หล่อหรือเปล่าอ่ะ เผื่อแมนดี้จะลองไปสมัครเป็นพี่สะใภ้อาร์มดู”
ดู...ดูมัน มันยังไม่วายอีกครับ
“บอกแล้วว่าถามไม่ได้ไง” ผมต้องเก็บเป็นความลับจนกว่าจะซื้อตั๋วกับกำหนดวันเดินทางได้ก่อน แล้วรวบหัวรวบหางบอกพี่โอมทีเดียว จะได้ปฏิเสธไม่ได้ แหมแผนผมนี่มันยอดเยี่ยมกระเทียมดองจริงๆเลย
*********************************************************************
เย้....ในที่สุดผมก็ได้วีซ่ามากอดแล้ว ผมรีบไปซื้อตั๋วทันที เอาไงเอากันวะ ไปลง JFK นี่แหละ ชื่อสนามบินมันดูขลังแล้วก็ well known ดี
วีซ่าก็ได้แล้ว ตั๋วก็ได้แล้ว ต่อไปก็...............
ผมก็ทำเนียนเข้าไปหาแม่ที่นั่งอยู่โซฟาหน้าทีวี พร้อมทั้งกอดแม่ไว้ทั้งตัวเอาหน้าซบอกแม่
“ว่าไงอาร์ม จะมาอ้อนเอาอะไรอีก ทำไมไม่ไปสมัครหางานทำ เรียนก็จบมาสองเดือนแล้วนะเรา หรือจะเรียนต่อโทเลย” ผมฟังแล้วแอบซ่อนหน้าเจ้าเล่ห์ไว้
“ม๊าค้าบบบ อาร์มเพิ่งจบเองนะ เรียนมาก็เครี้ยดเครียด เนี้ยก็ได้เกียรตินิยมอันดับสองให้ม๊าด้วยนะ อาร์มขอไปเยี่ยมพี่โอมที่อเมริกาได้เปล่าครับ จะได้ไปดูลู่ทางเรียนต่อโทด้วย ถ้าจบโทแล้วก็อยู่ต่อเอกเลยเหมือนพี่โอมไง”
ผมเริ่มชักแม่น้ำทะเลทั้งห้า พร้อมไม้เด็ด'ฝ่ามือนวดสยบมาร'
“หึม....ว่าไงนะเรา คิดยังไงขึ้นมาถึงอยากไปเยี่ยมพี่โอม นี่จะไปเยี่ยมหรือไปเที่ยว”
ทำไมแม่ช่างรู้ทันลูกชายอย่างนี้ สมแล้วครับที่เป็นแม่ผม ผมยังไม่ตอบคำถามหรอกครับ มันต้องรอให้ได้ที่ก่อน
ว่าแล้วผมก็ทำการบีบนวดแขนและหัวไหล่แม่ พร้อมเพ่งภาวนาบทสวดนะโมพุทธทายะไปด้วย (เป็นบทท่องภาวนาให้คนเมตตาครับ) กะว่าให้แม่เคลิ้มแล้วรวบหัวรวบหาง เอ้ย..ไม่ใช่ ให้แม่เคลิ้มแล้วตอบตกลงโดยไม่รู้ตัว ผมเนี้ยมือวางอันดับหนึ่งการนวดในบ้านนะครับขอบอก ตอนเด็กๆนี่ผมไปฝึกเคล็ดวิชาฝ่ามือนวดสยบมารมาจากอาม่า เพราะทุกปิดเทอมผมต้องไปอยู่บ้านอาม่าเลยได้เคล็ควิชามาตอนนั้น
คุณๆอาจสงสัยทำไมผมต้องวางแผนอะไรกันขนาดนี้ ที่จริงผมก็ไม่ใช่ลูกคุณหนูอะไรหรอกครับ แต่เนื่องจากเป็นลูกคนเล็กเป็นลูกหลง แถมหน้าตาผมก็หล่อน่ารักบ้องแบ๊วขี้อ้อน ทุกคนในบ้านผมจึงหวงและห่วงผมเป็นพิเศษ ทำเหมือนผมเป็นไข่ในหิน ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม
“ม๊าจ๋า เดือนหน้าก็วันเกิดอาร์มแล้วนะ อาร์มขอไปอเมริกาไปฉลองวันเกิดกับพี่โอมนะครับ ไม่ได้เจอพี่โอมต้องสามปีแล้วอ่ะ อาร์มคิดถึงพี่โอมมากๆเลยครับ ได้แต่คุยทางเวปแคมกับโทรศัพท์ มันไม่เหมือนเจอตัวเป็นๆหรอก นะ..ม๊านะ ให้อาร์มไปเถอะ อาร์มจะได้ไปดูที่เรียนต่อด้วยไง อาร์มรับรองว่าไม่ไปทำให้พี่โอมเดือดร้อนหรอก”
ว่าแล้วผมก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบนวดต่อ ตอนนี้แม่เอนลงนอนคว่ำ แล้วปล่อยให้ผมนวดหลังกับบั้นเอว หน้าตาเคลิบเคลิ้มมีความสุขเหมือนกำลังจะไปเฝ้าพระอินทร์อยู่รอมร่อแล้ว ไม่ได้การแล้วครับต้องรีบรวบรัดตัดความพร้อมปล่อยประโยคเด็ด
“ม๊า นะ...นะ...นะ ไปครั้งนี้อาร์มจะใช้เงินเก็บอาร์มเองนะครับ”
แม่ผมหูผึ่ง เอี้ยวตัวหันหน้ามามองผมทันที ทำตาโตตกใจ ก็ผมนะงกจะตาย เงินไม่มีกระเด็นออกจากกระเป๋าหรอกถ้าไม่จำเป็น ผมเก็บเงินได้เยอะนะครับ แต่จะว่าไปผมก็งกเหมือนแม่นั่นแหละ
“ตามใจ อยากไปก็ไป อย่าลืมโทรไปถามพี่โอมเค้าก่อนหล่ะ ว่าให้เราไปหาเดือนหน้าได้รึเปล่า”
ผมยิ้มดีใจโผเข้ากอดแม่ที่นอนอยู่ทันที คิดในใจว่าโทรมันต้องโทรอยู่แล้ว แต่จะโทรไปบอกว่าไปแน่ๆแล้วซื้อตั๋วแล้วด้วย ไม่ถามความเห็นหรอก ฮ่า....ฮ่า.....ฮ่า
***************************************************************
ขอขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจนะคะ กด +1 ให้ทุกความเห็นแล้วคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขอถามหน่อยคะว่า จะเพิ่มชื่อตอนที่หัวเรื่องทุกครั้งที่มาอัพตอนใหม่ ทำยังไงคะ
พยายามเปลี่ยนตอนโพสต์ในรีพลาย แต่มันไม่โชว์เวลาขึ้นลิสต์ในหน้าเวปนิยายนะค่ะ
o2 o2 o2 o2 o2
-
มาต้อนรับเรื่องใหม่จ้า
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เริ่มออกเดินทางแล้ว :m4: :m4: :m4: :m4:
-
:a2:ออกตามหาแล้ว อิอิ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
+_+
-
เข้ามาเพราะว่า "นิราศ"
ตอบคำถาม = ถ้าอยากจะเปลี่ยนชื่อ นิยาย ให้ทราบว่ามีการอัพตอนใหม่แล้ว ให้เข้าไปแก้ไขข้อความแรกที่โพสต์เริ่มต้นในกระทู้แรกของนิยายนั้นๆ คะ
จะเข้าใจไหมเนี้ย?
เอางี้ คือ นู๋ต้องไปแก้ไข ที่เม้นต์อันแรก ที่นู๋ลงชื่อเรื่องเอาไว้น่ะคะ โอเคมะ?
อิเจ้ กระเทยเหนื่อยใจ
-
อาร์มน้อย ผจญภัย ฮ่าๆ :oni1:
มาต่อไวๆนะค๊าบบบบ
-
นิราศตามหารัก
- ท่องเที่ยวจนเจอรัก :oni1:
-
ตอนที่ 3 ไอ้โรคจิตวัยทอง
ขั้นต่อไปต้องโทรบอกพี่โอม ผมจะเดินทางเดือนหน้าซึ่งก็คืออีกสองอาทิตย์ข้างหน้าแล้วครับ ต้องคิดวางแผนดีๆก่อนโทรคุย กะว่าจะคุยทางเวปแคม แต่คอมพิวเตอร์ก็ดันมาเสียซะนี่ แต่คิดไปแล้วก็ดี เวลาเล่นละครจะได้ไม่ต้องห่วงสีหน้า แค่ปรับเสียงก็พอ
ว่าแล้วผมก็ถือฤกษ์วันพระ 15 ค่ำแต่งชุดขาว มือขวาก็กำเบอร์โทรศัพท์ของพี่โอมพร้อมพนมมือเหนือหัวบริกรรมคาถานะโมพุทธทายะให้คนเมตตา (คาถาเดิมอีกแล้วครับ) เอาสีผึ้งมหาเสน่ห์แต้มริมฝีปากกะให้พูดแล้วคนรักคนหลง พร้อมแขวนปลัดขิกที่เอว แขวนตะกรุดที่คอ กำลังคิดว่าจะสักยันต์ด้วยดีหรือไม่ แต่คิดได้ว่าผมไม่ได้เป็นนายจันทน์หนวดเขี้ยวไปสู้ศึกบางระจันซะหน่อย แค่นี้น่าจะพอ
ตอนนี้เบอร์พร้อม ใจพร้อม ความมั่นใจเต็มร้อย ผมกดเบอร์โทรทันที
ตู๊ด............ตู๊ด............ตู๊ด
“Hello”
เสียงผู้ชายรับโทรศัพท์ครับ แต่นี่มันไม่ใช่เสียงพี่โอมแถมสำเนียงอเมริกันจ๋าอีกต่างหาก ผมชะงักทันที นี่ผมต้องฟุดฟิดฟอไฟภาษาอังกฤษเหรอ พยายามคิดประโยคเก๋ๆไปแต่คิดไม่ทันอ่ะ
“Hello…….Hello……Hello….” คราวนี้เสียงคนรับเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเหมือนกลัวคนปลายทางไม่ได้ยิน
ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ ความมั่นใจจากร้อยเหลือติดลบ ยกมือปาดเหงื่อที่หน้า มือผมอ่อนแรงขึ้นมาเฉยๆ รู้สึกหูโทรศัพท์มันหนัก แถมมือเจ้ากรรมมันดันไวกว่าความคิดครับ มือผมวางโทรศัพท์ไปแล้ว ผมคิด....เอ...หรือว่าเราโทรเบอร์ผิดหว่า พี่โอมไม่มีเพื่อนฝรั่งอยู่ด้วยนี่ ว่าแล้วผมก็หยิบมากดใหม่อีกที
“Hello” เอาอีกแล้วเสียงเดิมเลยครับ ผมวางหูโทรศัพท์ใส่ทันทีแบบลืมนึกถึงมารยาท
ทำไงดีฟะ ผมรีบพุ่งตรงไปที่ชั้นหนังสือ หยิบหนังสือสนทนาภาษาอังกฤษ 77 ชั่วโมงขึ้นมา แล้วรีบหาบทการสนทนาทางโทรศัพท์ที่ควรรู้ เอาวะกดใหม่อีกที
ตู๊ด.... คราวนี้ไม่ต้องรอนานแค่ตู๊ดเดียวก็มีคนรับทันทีเหมือนคนรับนั่งรอสายผมอยู่
“Hello” ฝ่ายนั้นเสียงเข้มมากครับเหมือนโกรธใครมาร้อยปี
“Hello. May I speak to Oam pleaseeee?” ผมพยายามทำเสียงสุภาพและอ้อนที่สุดครับ
“Did you call this number twice five minutes ago?” ฝ่ายนั้นถามผมครับ ถามทำไมฟะ
“Yes, I did”
“Tell me your name!!!!!” พอมันรู้ว่าผมเป็นคนโทรแล้ววางหูใส่หน้ามันสองหน เสียงมันยิ่งโหดขึ้นไปอีกร้อยเท่าครับ :angry2: :angry2: ถ้ายืนพูดตรงหน้าผมนี่สงสัยคงกัดคอผมขาดไปแล้ว
ผมต้องยอมบอกชื่อผมไปครับ พอบอกชื่อเสร็จ ฝ่ายนั้นตอบกลับมาทันที
“I’m Simon. Don’t hang up on anyone like this again. It’s so annoying and very rude. %$&#@%$&#@......” มันมาเป็นชุดแบบนอนสต็อปไม่ให้ผมได้แก้ตัวหรือเปิดปากเลยครับ ทำไมผมต้องถูกมันด่าด้วยวะ
“Hold on.” พอบทมันจะจบ มันก็หยุดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย นี่มันหมายความว่าให้ผมถือสายรอใช่ไหมครับ ผมไม่มีปัญญาไปตอบมันว่า thank you แล้วครับ และก็ไม่อยากพูดด้วยครับ มันเป็นบ้าอะไรของมันหรือมันจะเข้าวัยทองฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง
ได้ยินเสียงแว่วๆว่า Oam, your call. แล้วมีเสียงพี่โอมตอบว่า thanks
“Hello” อ่า…นี่แหละเสียงสวรรค์ที่ผมรอคอย
“พี่โอมมมม นี่อาร์มเองนะ”
“อ้าวอาร์ม ทำไมแกไม่ใช้เวปแคมหล่ะ จะได้ไม่ต้องเปลืองค่าโทร”
“พอดีคอมพ์เสียอ่ะ เอาไปซ่อมอยู่ คิดถึงพี่จังเลยค้าบบบบ” จริงๆผมอยากจะร้องไห้อ้อนพี่มากเลยครับ หลังจากจิตตกเพราะไอ้โรคจิตวัยทองนั่น แต่ไม่ได้ครับ ผมต้องแสร้งปั้นเสียงร่าเริงตื่นเต้น ถือคติ the show must go on
“พี่ก็คิดถึงแกเหมือนกัน ป๊ากับม๊าเป็นไงบ้าง แล้วแกเมื่อไหร่จะรับปริญญาพี่จะได้ไปงานแก แล้วหางานทำได้รึยัง” พี่พ่นมาเป็นชุดเลยครับ จะให้ตอบคำถามไหนก่อนดี
“ป๊ากับม๊าสบายดีครับ อีกสองเดือนอาร์มถึงจะรับปริญญา ตอนนี้ยังไม่ได้ทำงาน อยากเรียนต่อโทมากกว่า”
“อ้าวแล้วไปสมัครเรียนที่ไหนไว้หล่ะ แล้วจะเรียนอะไร.....MBA ก็ดีนะ ที่มหาลัยแกก็มีคอร์ส MBA หนิ”
“อาร์มก็มองๆอยู่ แต่อยากไปต่อโทที่อเมริกามากกว่า ผมอยากต่อ IE อ่ะพี่” ผมเริ่มเข้าเรื่อง เพื่อไม่ให้เสียเวลา
“อึม....ก็ดีเหมือนกัน เดี๋ยวพี่จะดูๆให้นะ”
“เอางี้พี่โอม อาร์มไปเยี่ยมพี่ดีกว่าแล้วจะได้ไปดูที่เรียนที่โน้นด้วยไง แถม....เผื่อไปเข้าคอร์สเรียนภาษาด้วย”
“มานะมาได้ แต่ขอป๊ากับม๊ารียัง”
“ขอม๊าเรียบร้อยแล้ว ส่วนป๊าหนะ...ไม่ต้องขอหรอก ถ้าม๊าอนุมัติแล้ว ป๊าก็ไม่มีสิทธค้านหรอก” ผมรีบตอบทันที
ก็มันจริงนิครับ บ้านผมนี่แม่เป็นผู้นำครับ เรื่องใหญ่ๆแม่ตัดสินใจ เรื่องเล็กๆพ่อก็ต้องปรึกษาแม่ก่อน ถ้าแม่บอกว่าโอเค พ่อก็ไม่มีสิทธวีโต้ครับ
“เออ..ได้ แล้วจะมาเมื่อไหร่”
“อีกสองอาทิตย์” ผมตอบเสียงค่อยลงเล็กน้อย
“หา!! อีกสองอาทิตย์ จะบ้าหรือเปล่า ไม่ได้เดินทางกรุงเทพ-เชียงใหม่นะ ไม่ต้องคิดมาเลยนะ แล้วตั๋วจะหาได้เหรออีกสองอาทิตย์” พี่ผมเริ่มเสียงดังแล้วครับ ถือว่าเอาเสียงเข้าข่มน้องรึไง
“เค้าซื้อแล้วหล่ะ ไม่ต้องห่วง วีซ่าก็ทำเรียบร้อยแล้ว” ผมรีบตอบเพราะกลัวพี่ไม่ให้ไปหาครับ
“Shit!!” ผมสะดุ้งทันที ทำไมพี่ผมถึงพูดไม่เพราะเอาซะเลย สงสัยจะอยู่อเมริกานานเกินไปแล้ว ถึงผมจะโง่ภาษาอังกฤษ แต่คำนี้ผมก็รู้ความหมายนะครับ ไม่ได้การละต้องรีบเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แอบทำแบ๊วตอบพี่ไปว่า
“อะไรนะ พี่โอมอยากกินลูกชิดเหรอ ที่โน้นคงหาซื้อไม่ได้ เดี๋ยวเค้าเอาไปฝากเยอะๆเลยนะ”
“ไอ้อาร์ม!! ไม่ต้องมาทำเนียน พี่ด่าแกนั่นแหละ ทำไมแกไม่โทรมาถามพี่ก่อนวะ ทำยังงี้ไม่ให้โมโหได้ไง ถ้าพี่เจอหน้าแกนะ พี่จะเตะก้นแก”
ปกติพี่เรียกผมว่าอาร์ม ถ้าเมื่อไหร่เติมไอ้เข้าไปนี่ แสดงว่าโกรธมากถึงมากที่สุด
“ก้อมันซื้อตั๋วไปแล้วนี่ ซื้อแบบเลื่อนวันไม่ได้ด้วย” o7 o7
“แล้วไปลงที่สนามบินไหน อย่าบอกนะว่าไปลง JFK” ทำไมพี่ผมเดาเก่งแบบนี้ สมแล้วที่เป็นพี่ผม แต่เอ...ฟังดูทะแม่งๆเหมือนว่าผมไม่ควรลง JKF งั้นแหละ
“ทำไมเดาเก่งจังพี่โอม อาร์มไปลงที่ JFK นั่นแหละ”
“ไอ้อาร์ม!!!!! ทำไมแกโง่แบบนี้ นี่แกมีสมองไว้กั้นหูอย่างเดียวเลยใช่มะ ได้เกียรตินิยมมาได้ไงวะ หรือแกงกมาก...เห็นว่าตั๋วไป JFK มันถูกกว่า หา!!!!” :angry2: :angry2: โอ้โห เสียงตะโกนแทบทำหูผมแตก พี่ใจเย็นๆก่อนครับ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองก็ระเบิดหรอก
สรุปว่าผมควรไปลงที่ Newark airport ครับ แต่ตั๋วก็จะแพงขึ้นประมาณสองร้อยเหรียญ
พี่ผมเรียนที่ New York University (NYU) ในเกาะแมนฮัตตัน แต่อพาร์เมนท์พี่ผมดันอยู่ในรัฐนิวเจอร์ซี เมือง Jersey city ครับ จริงๆแล้วมันก็ติดกับฝั่งด้านซ้ายของเกาะแมนฮัตตันนะแหละ แค่มีแม่น้ำฮัดสัน (Hudson river) มากั้น เหมือนท่าพระจันทร์กับศิริราชแหละครับ แต่แม่น้ำฮัดสันนี่กว้างกว่ามากๆ
เกาะแมนฮัตตันนี่ก็ติดกับทะเล เราๆท่านๆคงเห็นบ่อยๆในฉากหนังฮอลลีวูด และยิ่งคุ้นขึ้นไปอีกตอน 9/11 ที่ตึกเวิล์ดเทรดถล่มอะครับ
ส่วนเรื่องสนามบินนี่ผมต้องขออธิบายนิดนึงว่าทำไมพี่โอมถึงได้พิโรธขนาดนั้น คุณๆลองนึกภาพสามเหลี่ยมด้านเกือบเท่าแต่มุมบนของสามเหลี่ยมโย้ไปทางขวาเล็กน้อย เกาะแมนฮัตตันอยู่ตรงใจกลางสามเหลี่ยมนะครับ สนามบิน Newark อยู่ตรงมุมสามเหลึ่ยมด้านซ้าย สนามบิน JFK อยู่มุมสามเหลี่ยมด้านขวา แล้วสนามบิน La Guardia อยู่ตรงมุมบนของสามเหลี่ยม ทีนี้ไอ้ Jersey city นี่ก็อยู่ด้านซ้ายของเกาะแมนฮัตตัน ค่อนไปทางมุมซ้ายของสามเหลี่ยม มันจึงอยู่ใกล้สนามบิน Newark มากกว่า JFK มากๆหนะครับ
“เอ้า...ตกลงมาถึงวันไหน พี่จะได้ไปรับ แต่บอกไว้ก่อนนะว่า อาทิตย์ที่เรามาช่วงนั้นหนะ พี่จะต้อง defense proposal (เป็นการเสนอแผนงานการทำ research ของ PhD ครับ) พี่ไม่มีเวลามาพาเราเที่ยวหรอก” ตอนนี้เสียงพี่ผมเย็นลงบ้าง หลังจากได้ระบายออกด้วยการตะโกนใส่หูผมไปแล้ว
“ไม่เป็นไรพี่โอม เค้าเที่ยวเองได้” ผมตอบเสียงอ่อยๆ จริงๆแล้วก็ใจหายวูบเหมือนกัน แต่คิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้วเป็นไงเป็นกัน
“เออ... แต่จะว่าไปให้รูมเมทพี่ก็พาเที่ยวได้นี่หว่า เห็นว่าช่วงนั้นจะลาพักร้อนด้วย รูมเมทพี่ก็ที่รับสายเราเมื่อกี้ไง”
ฮะ...ว่าไงนะ จะให้ไอ้โรคจิตวัยทองนั่นพาผมเที่ยวเหรอ Oh… No…. ไม่นะ :serius2: :serius2: ผมเที่ยวของผมได้ พี่อย่าปล่อยผมให้โดนไอ้โรคจิตนั่นกัดคอขาดนะ
*******************************************************
ขอบคุณทุกคนนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ :oni2: :oni2: :oni2:
ถ้ามีข้อติชม ขอน้อมรับด้วยความยินดี และจะนำไปปรับปรุงงานเขียนให้ดีขึ้นค่ะ
-
เข้ามาเพราะว่า "นิราศ"
ตอบคำถาม = ถ้าอยากจะเปลี่ยนชื่อ นิยาย ให้ทราบว่ามีการอัพตอนใหม่แล้ว ให้เข้าไปแก้ไขข้อความแรกที่โพสต์เริ่มต้นในกระทู้แรกของนิยายนั้นๆ คะ
จะเข้าใจไหมเนี้ย?
เอางี้ คือ นู๋ต้องไปแก้ไข ที่เม้นต์อันแรก ที่นู๋ลงชื่อเรื่องเอาไว้น่ะคะ โอเคมะ?
อิเจ้ กระเทยเหนื่อยใจ
ขอบคุณเจ๊สองนะคะ ที่มาชี้ทางสว่างให้ รับทราบแลัวปฏิบัติแล้วค่ะ
ส่วนท่านอื่นๆที่ท้วงมาว่าเข้ามาดูเพราะเห็นชื่อเรื่องเป็น "นิราศ" และคิดว่าจะเป็นร้อยกรองนั้น ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ที่ทำให้ผิดหวังคะ o1 o1 o1 แต่จริงๆ นิราศก็สามารถแต่งเป็นร้อยแก้วได้นะคะ :a3: :a3:
อันนี้ก็อปมาจากวิกีพีเดียค่ะ
นิราศ หมายถึง งานประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีเนื้อหาในเชิงพรรณนาถึงการเดินทางเป็นหลัก มักจะเล่าถึงเส้นทาง การเดินทาง และบอกเล่าถึงสิ่งที่พบเห็นระหว่างการเดินทาง ขณะเดียวกัน มักจะสอดแทรกความคิด ความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางนั้น โดยมักจะเชื่อมโยงสิ่งที่พบเห็นกับความรู้สึกภายใน ผู้แต่งนิราศ มักจะใช้คำประพันธ์แบบร้อยกรองเป็นหลัก แต่นิราศที่แต่งด้วยร้อยแก้วก็มีอยู่บ้างเช่นกัน
-
:L2:มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ :L2:
-
อ่ะ เรื่องใหม่ o13
-
ตอนที่ 4 ไม่มีชื่อตอนเพราะนึกไม่ออก
ผลสรุปจากการโทรไปคุยกับพี่โอมและให้ไอ้โรคจิตนั้นด่าก็คือ ผมจะไปลงที่สนามบิน JFK แล้วพี่โอมจะขับรถมารับครับ แต่พี่โอมก็บ่นต่ออีกนิดหน่อยที่ต้องมารับผมตอนกลางคืนวันอาทิตย์ แถมวันจันทร์พี่ผมมีประชุมเรื่องการทำรีเสิร์ชกับอาจารย์ก่อนที่จะพรีเซนท์จริงวันศุกร์
กำหนดการผมคือ ผมจะออกจากเมืองไทยเช้าตรู่วันอาทิตย์ โดยแวะเปลึ่ยนเครื่องที่สนามบินนาริตะ โตเกียว เวลาเดินทางทั้งหมดก็ 24 ชั่วโมงพอดี แต่เนื่องจากเวลาที่นิวยอร์คช้ากว่าเมืองไทย 13 ชั่วโมง ทำให้ผมไปถึงอเมริกาวันอาทิตย์วันเดียวกันตอนสองทุ่ม
แต่พี่ผมก็ไม่ยอมปล่อยให้ผมมาเที่ยวอเมริกาอย่างสบายใจแล้วทำให้แกต้องลำบากอยู่ฝ่ายเดียวหรอกครับ o12 o12 แกมีข้อแลกเปลี่ยน พี่โอมเป็นคนบ้านิยายจีนกำลังภายในมากครับ ประเภทฤทธิ์มีดสั้น จอมดาบหิมะแดง ชอลิ้วเฮียง เทือกนี้อ่ะครับ โดยเฉพาะนิยายของโกวเล้งนี่พี่แกอ่านทุกเรื่อง แต่นิยายของกิมย้งพี่โอมก็อ่านนะครับ อย่างมังกรหยก เดชคัมภีร์เทวดา
ข้อตกลงก็คือผมต้องมีหน้าที่แบกนิยายไปให้แกซักสี่ห้าชุด พร้อมทั้งวีซีดีอีกซักสิบเรื่อง :sad2: :sad2: ผมบอกแกว่าทำไมไม่ดูใน YouTube มันมีคนเอามาลงต้องหลายเรื่องแถมเป็นพากย์ไทยด้วย อย่างมังกรหยกนี่มีตั้งแต่ภาค 1 ภาค 2 ภาคกำเนิดเอี๊ยก้วยก็ยังมี มีตั้งแต่สมัยที่หวงเยอะหัวกับพ่านพ่านเล่นเป็นพระเอกนางเอกนะครับ (ลองเสิร์ชดูนะครับ ใส่ชื่อภาษาไทยนี่แหละ ‘มังกรหยก’ แล้วท่านจะติดจนไม่เป็นทำอะไร นั่งดูมันทั้งวันตั้งแต่เช้ายันค่ำข้าวปลาไม่กิน ผมมีประสบการณ์มาแล้วครับ) แต่แกบอกว่ามันดูแล้วสะดุดเพราะคลิปวิดีโอหนึ่งสั้นมาก ต้องมานั่งคลิกตอนใหม่ทุก 9-10 นาที
ผมเคยอ่านเจอบทวิเคราะห์ที่ว่าทำไมนิยายของโกวเล้งถึงโด่งดังในเมืองไทยมากกว่าของกิมย้งทั้งในรูปแบบหนังสือและหนังชุด ในขณะที่นิยายของกิมย้งคนไทยจะรู้จักเพราะสร้างเป็นหนังชุดทางโทรทัศน์มากกว่า บรรดาหนังชุดที่สร้างจากนิยายของโก้วเล้งจะโด่งดังทุกเรื่อง (ชอลิ้วเฮียง เล็กเซี่ยวหงษ์ ฤทธิ์มีดสั้น เซี่ยวฮื้อยี้ เซี่ยวจับอิดนึ้ง) ในขณะที่ของกิมย้งจะมีเพียงมังกรหยก ลูกมังกรหยก และอุ้ยเซี่ยวป้อ เท่านั้นที่ถือว่าดังมากๆ ขนาดเป็นที่รู้จักกันทั่วไป
มีคนวิเคราะห์ไว้ว่า นิยายกำลังภายในนั้น เป็นที่แพร่หลายในหมู่ผู้ชายไทยมาก่อนผู้หญิง ดังนั้นผู้ชายไทยส่วนใหญ่นั้นมีค่านิยมในการดื่มสุรา และมีคนรักหลายคน หรือมีเมียน้อยหลังแต่งงาน ดังนั้นทัศนะคติต่อวีรบุรุษของชายไทยคือเป็นกล้าหาญ ที่มีนิสัยชมชอบดื่มสุราและหลับนอนกับผู้หญิงหลายๆคน ซึ่งตรงนี้นิยายของโก้วเล้งสามารถตอบสนองความต้องการส่วนลึกภายในของชายไทยได้มากกว่าของกิมย้ง เพราะตัวเอก ของโก้วเล้งมักมีนิสัยดื่มสุราเคล้านารี
ขณะที่นิยายของกิมย้งนั้นตัวเอกมักไม่ได้เป็นปีศาจสุรา มักมีกลิ่นอายของนักศึกษาอยู่และมีนิสัยรักเดียวใจเดียว ให้เกียรติผู้หญิงมากๆ ดังนั้นจึงไม่อาจตอบสนองความต้องการส่วนลึกของชายไทยส่วนใหญ่ได้ แม้แต่ข้อยกเว้นที่เป็นปีศาจสุราอย่างเคียวฮงกับเหล็งฮู้ชง ก็เป็นคนรักเดียวใจเดียวและไม่มีพฤติกรรมเที่ยวผู้หญิงหรือมีแฟนหลายๆ คนมาก่อน และสำหรับมุมมองของนักอ่านผู้หญิง ส่วนใหญ่คิดว่าตัวละครชายของโก้วเล้งโดดเด่นน่าใฝ่ฝันกว่าของกิมย้ง (แม้จะไม่ควรเลือกมาเป็นคู่เล้ยยยในชีวิตจริง อย่างที่เค้าว่ากันผู้หญิงชอบคนเลวๆ :laugh: :laugh:)
นิยายของโก้วเล้งส่วนมากสั้นกว่า เดินเรื่องกระชับและเร็วกว่าของกิมย้ง สำหรับเรื่องยาวก็มักแบ่งเป็นตอนๆ เช่น เล็กเซี่ยวหงษ์ ชอลิ้วเฮียง คนไทยเราหลายคนไม่ชอบอ่านนิยายยาวๆ จึงนิยมอ่านของโก้วเล้ง ส่วนคนที่อ่านของกิมย้งด้วยมักจะเป็นนักอ่านจริงๆ
ตัวละครเอกของโก้วเล้งมีพฤติกรรมที่ประทับใจคน มีบุคลิกโดดเด่น ลักษณะชวนมอง ชวนติดตาม (ชอลิ้วเฮียง หายใจทางผิวหนัง, เล็กเซี่ยวหงษ์ สี่คิ้ว, เซี่ยวจับอิดนึ้ง ลูกสุนัขป่า) และที่สำคัญ แทบทุกคนจะเน้นเรื่องคุณธรรมน้ำมิตร ชอบการคบหาสมาคม ในขณะที่ตัวละครของกิมย้งมีลักษณะเหมือนคนธรรมดา การดำเนินชีวิตของตัวละครกิมย้งก็จะเป็นแบบชาวบ้านทั่วไป เราจะไม่เห็นว่าก๊วยเจ๋งมีสหายรักแบบอาฮุย ซึ่งมีชาติกำเนิดลึกลับซับซ้อน หรือเอี้ยก้วยมีโอ้วทิฮวย ชวนกันไปผจญภัยพิสดารต่างๆ
นิยายของกิมย้งไม่มีการพูดปรัชญาในขณะร่ำสุรา ตัวละครหญิงก็ไม่ชอกช้ำรันทดเหมือนของโก้วเล้ง หรือถ้าจะบรรยายถึงความงามของตัวละครหญิง กิมย้งก็ใช้ถ้อยคำง่ายๆ อย่างอึ้งย้ง เซี่ยวเล้งนึ่ง หรืออาเคอ ซึ่งล้วนเป็นหญิงงาม แต่ก็ไม่ถูกบรรยายด้วยถ้อยคำชนิดเห็นภาพเหมือนลิ้มเซียนยี้ ลิ้มซีอิม โซวเอ็ง ด้วยเหตุนี้จึงทำให้คนไทยติดตาติดใจกับตัวละครหญิงชายของโก้วเล้งมากกว่า
ข้อสรุปข้างต้นไม่ทราบว่าคุณๆคนอ่านคิดว่าอย่างไรครับ ลองแสดงความคิดเห็นได้นะครับ
รักโกวเล้ง กดเลือก V.1
รักกิมย้ง กดเลือก V.2
********************************************************
เอาละครับ พอหอมปากหอมคอเรื่องนิยายจีนกำลังภายใน :o10: :o10:
เสร็จจากคุยโทรศัพท์กับพี่โอม ผมก็บอกพ่อกับแม่ถึงกำหนดการเดินทาง แม่จะไปส่งผมที่สนามบินสุวรรณภูมิครับ
โชคดีตอนผมไปนี่เป็นสปริงต่อซัมเมอร์ของอเมริกา ผมจึงไม่ต้องเจออากาศหนาว ไม่ต้องเตรียมเครื่องกันหนาวให้วุ่นวาย แต่ก็ต้องมาเสียพื้นที่ในกระเป๋าให้กับนิยายที่สุดแสนจะหนักของพี่โอม ส่วนขากลับผมก็ต้องแบกพวกเครื่องสำอางค์เครื่องประทินผิว ที่บรรดาแม่ๆ ป้าๆ น้าอาทั้งหลายอยากได้
[อาจจะเป็นเพียงภาพลวงตา แต่ฉันไม่คิดจะหยุดรัก
อยากจะมีใครสักคนหนึ่ง อยู่ในความฝันทุกคืน
ฝัน..... ในฝัน รอยยิ้มเธอ งดงามดังดาวที่พรั่งพราย
เมื่อเธอ...... สบตาฉัน เราสองคนล่องลอยไป สุดฟ้าไกลแสนไกล]
เสียงมือถือผมดัง กำลังเคลิ้มๆจะไปเฝ้าพระอินทร์ ผมกดรับทันทีโดยไม่ได้ดูชื่อคนโทรเข้า
“ฮัลโหล อาร์มพูดครับ”
“ดาร์ลิ่ง เป็นไงบ้าง” ผมยกมือถือดูชื่อคนโทรทันที ตายและไอ้คุณแมนดี้โทรมาครับ
“ว่าไง ทำไมโทรมาซะดึก”
“ก็คิดถึงกิ๊กไม่ได้รึไง คิดถึงก็ต้องโทรหาซิ เอ้าลองฟังบทกลอนนี้นะจ๊ะดาร์ลิ่ง ‘คิดถึงห่วงหาอาทร อาวรณ์อารมณ์อ่อนไหว ข้ามฟากตรงฝั่งแสนไกล ลอยใจส่งให้ถึงกัน ไร้มือจะเอื้อมสัมผัส ผูกมัดด้วยใจให้ฝัน งดงามดั่งฟ้าลาวัลย์ ผูกพันผูกมิตรจิตใจ’ ”
โอ๊ยยย ผมอยากจะอวก o2 o2 อย่าบอกนะว่ามันโทรมาหาผมด้วยเรื่องแค่นี้ หรือแค่อยากโทรมากวนประสาทผม
“อึ้งไปเลยละซิ....ไร้คำพูดเลยเหรอ เจอบทกลอนทำให้กิ๊กรักกิ๊กหลงของแมนดี้เข้าไป”
“อย่าบอกนะว่า ไอ้คุณมึงโทรมาด้วยเรื่องนี้ หรือวันนี้จิตหงุดเงี้ยวเพราะสะกิดตี๋แล้วตี๋ไม่ตอบสนอง หา!!!!” :angry2: :angry2:
“ก็บอกแล้วไงว่าตี๋เป็นของสูง ห้ามเอามาพูดเล่น ก็แค่จะโทรมาบอกว่าแมนดี้จะไปอเมริกาด้วยหล่ะ แต่ไปหลังอาร์มอาทิตย์นึง จะไปเยี่ยมพี่สาวที่ซานฟราน อาร์มบินมาหาเราเถอะ เราจะได้ไปฮันนีมูนกันต่อเลย”
อืม....ดีมากไอ้คุณแมนดี้ นิวยอร์คกับซานฟรานนี่มันอยู่คนละฝั่งทวีปเลย (ห่างกันต้อง 2,905 ไมล์ หรือประมาณ 4,677 กิโลครับ) มันจะบ้าหรือเปล่าฟะ
“เฮ้ย... จะบ้ารึเปล่า ใครจะบ้าไปวะ อยู่คนละฝั่งประเทศเลย”
“โถ่เอ้ยอาร์ม นั่งเครื่องบินก็ไม่นานหรอก นี่เค้ามีงาน Gay and lesbian festival วันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนหน้าด้วยนะ งานนี้จัดยิ่งใหญ่มากนะอาร์ม เป็นงานประจำปีจัดแค่ปีละครั้ง ในฐานะที่เราตกลงคบหาดูใจกันแล้วเนี่ย เราควรไปศึกษาหาความรู้จากงานนี้กันนะอาร์ม” ไอ้บ้า มันจะให้ผมไปดูหาพระแสงอะไรวะ ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ
จากข้อมูลของแมนดี้แล้ว ซานฟรานซิสโกนี่เป็น "World’s Gay and Lesbian Capital" ในอเมริกาครับหรืออาจจะของโลกก็ว่าได้ หนุ่มสาวเกย์และเลสเบี้ยนที่นี่ก็จะอยู่ในวัยเอ๊าะซะส่วนใหญ่อายุไม่เกิน 31 ปี เค้าจะรวมตัวจัดงานเดินพาเหรดกันทั่วเมืองปีละครั้งในวันอาทิตย์สัปดาห์สุดท้ายของเดือนมิถุนายน
ที่ว่าเดินพาเหรดนี่ เค้าแต่งตัวกันสุดฤทธิ์สุดเดช เดินกันเป็นคู่ๆกอดจูบกัน บางคนก็เดินเป็นครอบครัว ที่บอกว่าครอบครัวนี่คือมีลูกชายลูกสาวตัวเล็กด้วยนะครับ ลูกก็ถือป้าย ‘I love my daddy’ (ผมยังสงสัยว่าเด็กมันแยกได้ยังไงว่าคนไหนเป็น daddy คนไหนเป็น mommy ในเมื่อเป็นชายทั้งคู่ เอ....หรือว่าเค้าเป็น daddy กันทั้งสองคน)
บางกลุ่มก็จัดเป็นตามสายอาชีพ เช่นกลุ่มอาชีพตำรวจก็แต่งเครื่องแบบตำรวจเดินจูงมือกันเป็นคู่ๆ กลุ่มนักดับเพลิงก็แต่งเครื่องแบบนักดับเพลิง กลุ่มหมอก็แต่งตัวชุดสครับ (เป็นชุดที่หมอใส่ในห้องผ่าตัดอะครับ)
บางคนก็ไม่ใส่เสื้อผ้าเลยครับ เดินกันโทงเทงโตงเตงเป็นชีเปลือยกันอย่างนั้น :haun5: :haun5: ที่ขำกว่าก็คือบางคนไม่ใส่เสื้อผ้าเลยแต่ดันใส่ถุงเท้าครับ มีนักข่าวไปถามว่าไม่หนาวเหรอ (อากาศที่ซานฟรานนี่จะอากาศเย็นสบายตลอดปีครับ หน้าร้อนนี่อุณหภูมิก็ประมาณ 20-25 อาศาเซลเซียส) คนนั้นเค้าตอบว่า ‘โอ้ไอไม่หนาวหรอก โชคดีที่ไอใส่ถุงเท้าอยู่’ ว่าแล้วก็ยกเท้าให้ดูว่าใส่อยู่จริงๆ คนฟังขำพรืดเลยครับ
สรุปผมก็บอกแมนดี้ไปว่าผมคงไม่ไปหาหรอกครับ ยกเว้นคุณเธอจะออกค่าเครื่องบินให้ผม แหมผมก็ต้องงกหน่อยซิครับ ออกทุกอย่างเองไม่ได้ขอตังค์แม่เลย
*************************************************************
รักคนอ่านทุกคนค่ะ :กอด1: :กอด1: มีรูปพาเหรดมาฝากนิดหน่อยพอเป็นกระสัย แต่เอามาจากอินเตอร์เนทนะ ไม่สามารถเอารูปที่เดินเป็นชีเปลือยหมดจดมาลงได้ อ่านแล้วหวังว่าเพื่อนๆในเล้าคงอยากไปเที่ยวซานฟรานกันบ้างนะคะ
อยากได้คอมเมนท์จากผู้อ่านมากๆ ฮือ...ฮือ ทำไมเรื่องของตูมันช่างเงียบเหงายังงี้ หรือว่ามันเป็นวิชาการเกินไปคะ
-
เอารูปมาฝากคะ แล้วอีกสองสามวันจะมาลบ เพื่อไม่ให้เปลืองทรัพยากรบอร์ด รูปอาจโป๊ไปเล็กน้อยคงไม่ว่ากันนะคะ :oni1: :oni1:
**************************
ณ เวลา 13.10 วันที่ 1/8/51 ข้าน้อยได้ทำการลบรูปออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขนาดบางคนบอกว่าน่ากลัว ยังมีคนคลิ๊กดูตั้งร้อยกว่าคน นี่แสดงว่าแม้นายแบบของเราจะแก่ไปสักหน่อย แต่ก็สามารถกระตุ้นต่อมหื่่นของคนในเล้าได้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนที่ 5 แรกพบสบตาและวันซวยของผม
ถึงแม้เรื่องของเรามันจะเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเอวัง ไร้ซึ่งผู้อ่านให้ความสนใจ แต่เราก็จะทู่ซี้ตะบี้ตะบันเขียนมันต่อไป :m17: :m17: :m17:
วันนี้มีลูกฮึด อัพมันสองตอนเลย
******************************************************************
ก่อนเดินทางหนึ่งอาทิตย์ ผมได้คุยกับไอ้ตี๋ เลยรู้ว่ามันจะไปเยี่ยมพี่สาวมันที่ซานฟรานเหมือนกัน แต่เป็นประมาณหนึ่งอาทิตย์หลังผมบิน ผมเลยเพิ่งรู้ว่าพี่สาวไอ้ตี๋กับพี่สาวไอ้แมนดี้เป็นเพื่อนกันครับ แถมยังไปเรียนต่อที่มหาลัยเดียวกันด้วย แต่ผมไม่ได้ถามมันว่ามันเดินทางไฟล์ทเดียวกับแมนดี้หรือเปล่า
ไอ้ตี๋มันเซ้าซี้ให้ผมไปหามันให้ได้ที่ซานฟราน ถ้าผมไม่ไปหามันมันจะบินมาหาผมที่นิวยอร์ค บอกว่าจะมาเปิดตัวกับพี่เขยครับ มันหาว่าผมหนีไปเที่ยวไม่บอกมัน ยังว่าผมคิดมีชู้ได้มันเป็นผัวแล้วไม่รับผิดชอบ โอ๊ยยยย....ผมอยากจะบ้า คุยกับมันแล้วปวดหัว แถมมันยังบอกว่า ‘มึงเป็นเมียกู ใครก็ห้ามแตะ’ ผมไม่ยักจำได้ว่าผมไปเสียตูดได้เสียมันเป็นผัวตั้งแต่ตอนไหน
ตอนนี้ผมอยู่สนามบินสุวรรณภูมิยืนคุยกับแม่และไอ้ตี๋ ที่จริงผมบอกตี๋ว่าไม่ต้องมาส่งก็ได้ แต่มันไม่ยอม มันบอกว่ามันเป็นผัวก็ต้องมาดูแลเมียซิ
ไอ้ตี๋มันกอดผมแล้วกระซิบพร้อมทั้งเป่าลมเข้าหูผม “มึงรอกูนะเดี๋ยวกูตามไป มึงห้ามคิดนอกใจกูหล่ะ ไม่งั้นคลิปวิดีโอของเราได้ว่อนทั่วเน็ตแน่”
ผมอ้าปากค้าง เอ๋อไปเลย งงมากว่ามันมาไม้ไหน ผมไปถ่ายคลิปกับมันตอนไหน มันคงเห็นเครื่องหมายคำถามบนหน้าผม
“กูพูดเล่น แต่อนาคตก็ไม่แน่ กูมั่นใจว่าไปอเมริกาหนนี้ เราสองคนต้องได้ตกล่องปล่องชิ้น มีคลิปสยิวกิ้วจูฮุกกรูกันแน่ๆ เชื่อลางสังหรณ์กูเหอะ”
“ไอ้ตี๋!! หยุดพูดเลยนะ...ถ้ามึงไม่อยากตายด้วยตีนกูนี่ มึงไปผลิตคลิปสยิวจุ๊กกรูนั่นกับไอ้แมนดี้เลยไป” :pigangry2: :pigangry2: ผมกัดฟันพูดทำเสียงกระซิบเพราะกลัวแม่จะได้ยินครับ ทั้งที่อยากจะตั๊นหน้ามันมาก มันกับผมคงพูดดีๆกันได้ไม่เกินห้านาที
“โอ๋...โอ๋... อย่าทำอย่างงี้ซิจ้ะ ด่าผัวนี่มันเป็นรางไม่ดีต่อการครองชีวิตคู่นะ ไม่นึกเลยว่าอาร์มชอบความรุนแรงเตะจูบ เดี๋ยวตี๋ไปศึกษาก่อนนะว่าทำยังไง แล้วจะมาสนองให้ตอนเราอยู่อเมริกากัน”
ดูมันครับ....มันแทนตัวมันกับผมว่าตี๋กับอาร์ม ฟังแล้วจักกะจี้พิลึก มันพูดพร้อมเอียงหน้าเล็กน้อยทำหน้าบ้องแบ๊ว ส่งสายตาใสซื่อแฝงความเจ้าเล่ห์มาให้ แต่ต้องยอมรับครับว่าถึงปากมันเสียแต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีพึ่งพาได้เลยคนหนึ่ง หน้าตามันก็หล่อมากทีเดียว โอเค...โอเค....ยอมรับก็ได้ว่ามันหล่อกว่าผม
ไม่เอาแล้วครับหันไปกอดแม่ดีกว่า ไปหาสิ่งมงคลให้ชีวิตก่อนเดินทาง แม่กอดผมพร้อมน้ำหูน้ำตาไหล ผมก็เข้าใจนะครับว่าผมเป็นลูกคนเล็กไม่เคยเดินทางไปไหนไกลๆคนเดียวแบบนี้ แม่ผมให้ศีลให้พรยืดยาว บอกให้ผมเช็คตั๋ว พาสปอร์ต เบอร์โทรพี่โอมเป็นรอบที่ร้อย พร้อมย้ำว่าห้ามผมคุยกับคนแปลกหน้า ห้ามรับของกินจากคนไม่รู้จัก ก่อนข้ามถนนต้องมองซ้ายมองขวาให้ดี (ผมไม่ได้เป็นเด็กอนุบาลนะ ผมจบมหาลัยแล้วค้าบบบ) จนผมต้องบอกแม่ว่า
“ม๊า....อาร์มไปอเมริกานะครับ ไม่ได้ไปรบที่อิรัก อาร์มโตแล้วดูแลตัวเองได้ม๊าไม่ต้องห่วง”
“ก็เรานะทั้งเอ๋อทั้งเซ่อซ่า เป็นซะหยั่งงี้จะไม่ให้แม่ห่วงได้ไง เรานะไม่เคยบินไกลๆคนเดียวนี่ ไปถึงปุ๊บต้องโทรหาม๊าเลยนะ”
********************************************************
ผมอยู่ที่สนามบินนาริตะแล้วครับเพื่อเปลี่ยนเครื่อง แต่สงสัยเป็นเพราะผมเจอไอ้ตี๋วันนี้ทำให้ผมดวงซวยอย่างงี้ เอ๊ะ...หรือเป็นเพราะเมื่อเช้าผมก้าวเท้าผิดข้างตอนออกจากบ้านหรือเป็นเพราะมีแมวดำวิ่งตัดหน้า ตอนนี้ผมกำลังกอดเป้เอนตัวลงนอนบนเก้าอี้ในอาคารผู้โดยสารขาออก
เหตุที่ผมยังนอนอยู่ตรงนี้ทั้งที่ตอนนี้ผมควรจะขึ้นเครื่องเพื่อไปนิวยอร์ค ก็เพราะมีพายุไต้ฝุ่นเข้าโตเกียวครับ ทำให้เครื่องบินไม่สามารถบินขึ้นและลงได้ นี่ผมรอมา 8 ชั่วโมงแล้วนะครับ :m15: :m15:
ผมโทรหาพี่โอมเพื่อบอกว่าเครื่องผมดีเลย์ คงจะไปถึงนิวยอร์คเช้าวันจันทร์ พี่โอมโวยวายทันทีว่าแกไปรับผมไม่ได้ เพราะมีนัดกับอาจารย์เรื่องทำวิจัย แล้วมันกระทันหันแบบนี้ คงไม่สามารถเลื่อนนัดได้
“เอางี้ เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนพี่ไปรับ เพื่อนพี่ชื่อแนท เดี๋ยวแกรอที่เดิมที่เรานัดกันตรงทางออกจากด่านตรวจศุลกากรนะ”
“แล้วเพื่อนพี่ไม่รู้จักผม จะรู้ได้ไงว่าเป็นผมอ่ะ” ผมกังวลมากเลยครับ จิตตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทำไมมันถึงได้ซวยอย่างงี้กับประสบการ์ณเดินทางไกลครั้งแรกในชีวิต
“พี่จะเอารูปแกให้เพื่อนดู รับรองแนทต้องหาแกเจอ หน้าเอ๋อๆ เป็นกะเหรี่ยงตัวกะเปี๊ยกแบบแกหน่ะ หาไม่ยากหรอก” โห...พี่บรรยายซะผมไม่เหลืออะไรดีเลยอ่ะ
เออ....ก็ยังดีที่มีคนมารับผม ไม่งั้นต้องเดินทางจากสนามบินคนเดียวผมต้องแย่แน่ๆ แต่เพื่อนพี่โอมที่ชื่อแนทนี่ ชื่อน่ารักดีหวังว่าคงสวยนะครับ
“นี่ไอ้อาร์ม เห็นมั้ย....พี่บอกแกแล้วว่าไม่ต้องมา เป็นไงหล่ะ บินมาหนแรกก็แจ็คพอตเจอพายุซะแล้ว แกต้องซวยไปตลอดทริปแน่ๆ ฮา..ฮา...ฮา...” พี่โอมพูดตบท้ายก่อนวางหู ขอบคุณครับพี่ พี่ให้กำลังใจผมดีมากเลยครับ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ในที่สุดผมก็ได้ขึ้นเครื่องหลังพายุสงบ ก่อนขึ้นผมก็โทรบอกพี่โอมอีกที แกก็โอเคบอกผมว่าผมไม่ต้องห่วง เดี๋ยวแกจะเช็คไฟล์ทเป็นระยะๆออนไลน์ จะได้รู้ว่าเครื่องจะถึงกี่โมงแน่
*****************************************************************
เฮ....ในที่สุดผมก็เหยียบอยู่บนแผ่นดินอเมริกาแล้ว ผ่านด่านตรวจศุลกากรเรียบร้อยหลังจากส่งภาษาใบ้จนเมื่อยมือ ดีที่ผมเป็นผู้ชายนะ ถ้าเป็นผู้หญิงมาจากไทย สงสัยจะโดนซักอีกจมเลย
ผมลากกระเป๋ามาตรงทางออก เห็นคนอยู่เยอะแยะเลยครับ เค้าคงมารอรับคนกัน ผมพยายามมองหาหญิงไทยตรงทางออกจนคอยืดคอยาวก็ไม่เห็นสักคน เลยลองเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ ลองมองหาหญิงหน้าตาแบบจีนๆ เพราะบางทีพี่เค้าอาจเป็นอาหมวยแบบผมที่มีเชื้อจีนทำให้ดูเหมือนคนจีนมากกว่าคนไทย
มองแล้วมองอีกก็ไม่เจอครับ ทำไมเพื่อนพี่โอมเป็นแบบนี้ ไม่ตรงต่อเวลาเอาซะเลย ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ มันสะสมมาตั้งแต่ตอนติดแงกอยู่ที่นาริตะแล้ว ผมลากกระเป๋าสองใบที่หนักมากเพราะไอ้นิยายกำลังภายในนั่นแหละ พร้อมสะพายเป้เดินไปนั่งรอแถวๆนั้น หน้าตาหมดอาลัยตายอยาก
นั่งรออยู่จะสองชั่วโมงแล้วครับ โทรไปที่อพาร์ทเมนท์พี่โอมก็ไม่มีคนรับสาย พี่โอมคงออกไปมหาลัยแล้ว ส่วนไอ้รูมเมทโรคจิตวัยทองนั่นก็คงไปทำงานด้วยเหมือนกัน
ผมมองคนเดินผ่านไปผ่านมา เหมือนสุนัขมองหาเจ้าของ เหมือนเด็กไปเที่ยวสวนสนุกแล้วเดินหลงกับพ่อแม่ มีฝรั่งหลายคนมองตอบผมมานะครับ แต่ไม่มีใครเข้ามาถามไถ่หรือให้ความช่วยเหลือแต่อย่างใด เค้าคงเห็นผมแล้วสมเพช เป็นกะเหรี่ยงแล้วไม่เจียมตัว เป็นไงหล่ะ...ถูกทิ้งเลย
ขณะกำลังนั่งไว้อาลัยให้กับตัวเองอยู่นั้น ก็มีมือหนึ่งเอื้อมมาคว้าจับต้นแขนผมดึงให้ผมยืนขึ้น อีกมือก็ทำท่าจะคว้ากระเป๋าเดินทางผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองทันที ทำท่าจะตะโกนโวยวายว่าขโมย แต่แล้วพอผมสบตากับคนๆนั้น :m13: :m13: ผมก็ชะงัก.....มันเหมือนมีอะไรไม่รู้....เหมือนกระแสไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างกาย มือของคนๆนั้นที่จับอยู่ที่ต้นแขนผมมันร้อนวูบวาบไปหมด
โห.....คนอะไรวะแม่งหล่อแบบนี้ นี่ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ยังอดชื่นชมไม่ได้ หน้าคมสันแบบลูกครึ่งอเมริกันเอเชีย คิ้วเข้ม ตาเรียวสีน้ำตาลอ่อน มีประกายของคนสุขภาพดี ขนตายาวงอนเป็นแผง จมูกโด่งเป็นสัน ปากไม่บางไม่หนาสีชมพูเป็นรูปกระจับ กรามได้รูป ผมสีน้ำตาลเข้ม มองลงมาถึงตัว โอ้โห ไหล่กว้าง สวมเสื้อโปโลสีฟ้าเข้มพอดีตัว เห็นรอยแผงกล้ามอกไม่มากไปน้อยไป ใส่กางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม ตัวสูงมากครับเมื่อเทียบกับผม น่าจะสูงซัก 186-187 เซ็นต์ อายุก็น่าจะประมาณซักยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด
ผมพยายามนึกว่าหน้าแบบนี้ดูคุ้นๆจัง อ้อ...ผมคิดออกแล้วว่าคล้ายดาราเกาหลีที่เป็นลูกครึ่งอเมริกันที่แสดงละครเกาหลีที่มาฉายทีวีบ้านเรา ชื่ออะไรน้า.....โอโอ อะไรนี่แหละ พอดีผมไม่ค่อยติดตามซี่รีส์เกาหลี ยกเว้นตอนนวดให้แม่แล้วแม่ดูถึงได้ดูด้วย
“เอ้ายืนอึ้งอะไร นี่อาร์มใช่มั้ย พี่ชื่อแนท โอมให้มารับ” เอ....ทำไมน้ำเสียงคุ้นจัง แต่เราก็ไม่เคยรู้จักหรือคุยกับพี่แนทมาก่อน จะไปคุ้นเสียงได้ยังไง
โห...ว่าแต่ว่าพี่ครับ พี่ดูมาดแมนมากเลยแต่ชื่อแนท ผมว่ามันไม่หน่อมแน้มไปหน่อยหรือครับ ไอ้ชื่อแนทนี่ทำให้ผมคิดถึงน้องแนทหน้าอกบะลึ่มฮึ้มที่จากสถิตินี่ ชายไทยแท้กว่าร้อยละเก้าสิบต้องมีวิดีโอไว้ครอบครองเป็นคอลเลคชั่น แต่ผมต้องรีบสะบัดหัวสลัดความคิดออกไปทันทีก่อนที่จะคิดเลยเถิดมากกว่านี้
“ใช่ครับ ผมชื่ออาร์มครับ” ผมยกมือไหว้ทันที พร้อมทำเสียงสุภาพไว้ก่อนเพื่อให้ผู้ใหญ่เอ็นดู พี่เค้าก็รับไหว้
“พี่ขอโทษด้วยที่มาช้าไปหน่อย พอดีกะเวลาผิดและไม่คิดว่ารถจะติดขนาดนี้”
ผมคิดในใจว่า.....พี่ครับมันไม่ช้าไปหน่อยหรอกครับ แต่มันโคตรช้าเลยครับ ผมเกือบกลายเป็นกะเหรี่ยงตกอับต้องอาศัยสนามบินเป็นที่พักเหมือนทอมแฮงค์ในเรื่อง The Terminal ไปแล้ว
แล้วพี่เค้าก็เอากระเป๋าผมลากไปจนถึงรถ ตอนพี่เค้ายกกระเป๋าจะเอาเข้าท้ายรถ ผมเห็นพี่แกเกร็งแขนแทบแย่ สงสัยจะหนักมาก ก็เล่นมีนิยายต้องหลายชุดมันก็หนักอย่างงี้แหละ แกหันมามองหน้าผมแล้วพูดว่า
“นี่เราขนอะไรมาบ้างเนี่ย ทำไมมันหนักขนาดนี้ นี่กะย้ายมาอยู่อเมริกาเลยหรือไง” ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มให้แหยๆ
********************************************************
รักคนอ่านเหมือนเดิมค้า :m18: :m18: ช่วยเม้นท์เป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ
-
ตามมาให้กำลังใจ :L2: อย่าเพิ่งน้อยใจไปนะจ้ะ
เรื่องนี้เคยอ่านอยู่เหมือนกัน จะตามดู อยากรู้ว่าเบนไปทางไหน ใครจะเป็นพระเอก เพราะที่เคยอ่าน มันมีผู้ท้าชิงความเป็นพระเอกอยู่คนเดียวนี่นา ส่วนนางเอกไม่ต้องบอกก็รู้ แมนดี้แหงม ๆ ใช่ป่ะ :laugh: :laugh:
ป.ล.
เข้ามาเพราะว่า "นิราศ"
ตอบคำถาม = ถ้าอยากจะเปลี่ยนชื่อ นิยาย ให้ทราบว่ามีการอัพตอนใหม่แล้ว ให้เข้าไปแก้ไขข้อความแรกที่โพสต์เริ่มต้นในกระทู้แรกของนิยายนั้นๆ คะ
จะเข้าใจไหมเนี้ย?
เอางี้ คือ นู๋ต้องไปแก้ไข ที่เม้นต์อันแรก ที่นู๋ลงชื่อเรื่องเอาไว้น่ะคะ โอเคมะ?
อิเจ้ กระเทยเหนื่อยใจ
เจ้คะ ไอ้นิราศเนี่ย มันเป็นชื่อเรื่องค่ะ น้องเค้าคงตั้งใจจะตั้งให้มันคล้าย ๆ กับ นิราศกะป๋อหล๋อ ของ เชิญอักษร ที่เค้าเอามาเป็นพล็อตน่ะค่ะ แล้วนิราศแบบร้อยแก้วมันก็มีอยู่เหมือนกันนะคะ
-
แนท นี่จะเป็นคนเดียวกะไอ้โรคจิตวัยทองรึเปล่าหนอ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L1:
-
โอ๋ๆๆๆ อย่าเพิ่งใจน้อยยยยย :oni3:
พาเหรดน่ากัวมากมาย :o
รอตอนต่อไปนะค๊าบบบบบ
-
ขอขอบคุณทุกๆคนที่ให้กำลังใจค่ะ มีลูกฮึดในการเขียนขึ้นอีกหลายเลยค่าาา สู้ต่อไปทาเคชิ :oni2: :oni2:
ตามมาให้กำลังใจ :L2: อย่าเพิ่งน้อยใจไปนะจ้ะ
เรื่องนี้เคยอ่านอยู่เหมือนกัน จะตามดู อยากรู้ว่าเบนไปทางไหน ใครจะเป็นพระเอก เพราะที่เคยอ่าน มันมีผู้ท้าชิงความเป็นพระเอกอยู่คนเดียวนี่นา ส่วนนางเอกไม่ต้องบอกก็รู้ แมนดี้แหงม ๆ ใช่ป่ะ :laugh: :laugh:
อ๊ะ....อ๊ะ คุณ mist อย่าชี้โพรงให้กระรอกนะคะ เดี๋ยวเอาแมนดี้เป็นนายเอกจริงๆด้วย :laugh: :laugh: ส่วนพระเอกฉบับชายชาย มันต้องมีผู้ท้าชิงหลายคนหน่อยค้า ถึงจะสมศักดิ์ศรีของการที่จะได้นายเอกที่น่ารักแบบเอ๋อๆไปครอบครอง จริงไหมคะ
แนท นี่จะเป็นคนเดียวกะไอ้โรคจิตวัยทองรึเปล่าหนอ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:L1:
อันนี้ต้องติดตามตอนต่อไปค่ะ
โอ๋ๆๆๆ อย่าเพิ่งใจน้อยยยยย :oni3:
พาเหรดน่ากัวมากมาย :o
รอตอนต่อไปนะค๊าบบบบบ
จริงๆแล้วในพาเหรดมีหนุ่มๆหล่อๆมากมายเลยค่ะ เจริญหูเจริญตาสาวไทยหัวใจวายอย่างเราเป็นอย่างยิ่ง :impress2: :impress2: แถมไม่ต้องจิ้นให้เสียเวลาเพราะเค้าเดินกันมาเป็นคู่ๆ กอดกันจูบกันเป็นปกติ แต่รูปที่เอามาลงนี่แก่มากไปหน่อยต้องขออภัย แต่ข้อเสียในพาเหรดคือคนสูบบุหรี่เยอะมากๆๆๆๆ ก็จากพวกคนเดินพาเหรดนี่แหละ
ถ้าชะนีอย่างเราๆจะไปหาแฟนที่ซานฟรานคงจะได้ยาก เพราะชายที่นั่นเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเกย์ค่ะ :teach: :teach:
-
:L2: :L2:
:m13: มาเป็นกำลังใจให้
-
ตอนที่ 6 Keep your friends close, Keep your enemies closer
เอากระเป๋าเข้าท้ายรถเสร็จ ผมก็เดินไปกำลังเปิดประตูรถด้านซ้าย แต่แป่ววว.....ผมลืมไปว่ารถอเมริกานี่ ที่นั่งคนขับอยู่ด้านซ้าย ผมซึ่งเป็นผู้โดยสารควรจะต้องไปนั่งด้านขวา หน้าแตกเลยเรา พี่แนทเค้าก็อมยิ้ม หัวเราะหึ....หึ แบบพยายามกลั้นเสียง
ผมเดินหน้าเชิดคอตั้งอ้อมไปด้านขวา คิดในใจ โถ่....ใครมันจะไปตรัสรู้ว่ะ สี่ตีนยังรู้พลาดนักปราชญ์ยังรู้พลั้ง แล้วผมก็คนธรรมดาถึงจะหล่อดูดีมีชาติตระกูลก็เถอะ มันก็พลาดกันได้
พอเปิดประตูรถแค่นั้นแหละ แทบเป็นลม ทำไมมันถึงรกขนาดนี้ บนเบาะข้างคนขับมีกองกระดาษวางระเกะระกะ มีถ้วยโฟมซึ่งคงเคยมีบะหมี่สำเร็จรูปอยู่ในนั้นวางปนอยู่ แถมมีถ้วยกาแฟสตาร์บัคที่เห็นแต่คราบกาแฟแห้งกรังวางซ้อนในถ้วยโฟม ยังมีเศษเปลือกห่อลูกอมอีกหลายชิ้นวางปนอยู่ ส่วนที่เบาะนั่งด้านหลังก็มีแต่กองตำราหนังสือพร้อมเศษกระดาษวางเต็มไปหมด นี่ถ้ามีงูเงี้ยวขี้ยวขอหลบซ่อนอยู่ในรถผมจะไม่แปลกใจเลยจริงๆ
ผมเงยหน้ามองข้ามหลังคาไปหาพี่แนททันที พร้อมส่งสายตาแสดงความฉงนแกมต่อว่าไปให้ คิดในใจ...พี่แกก็ดูมาดเนี้ยบ การแต่งตัวก็สะอาดสะอ้าน ทำไมปล่อยให้รถเป็นกองขยะซกมกอย่างงี้วะ นี่แหละน้าคนเรา...ดูแต่รูปกายภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ อย่าให้ภาพมายามาหลอกเราได้
พี่แกรีบบอกทันที “ไม่ต้องมามองอย่างงั้นเลยนะ นี่รถไอ้โอมไม่ใช่รถพี่ มันนั่ง subway ไปมหาลัย เลยให้เอารถมันมารับเราไง”
โห....พี่โอมของผม ทำไมถึงได้ซกมกขนาดนี้ ต้องโทรฟ้องแม่ซะหน่อยแล้ว เอ...อย่างงี้แสดงว่าพี่โอมยังไม่มีแฟนแน่ๆ เพราะถ้ามีคงไม่ปล่อยให้รถมีสภาพเป็นสุสานขยะแบบนี้แน่ๆ แต่ทำไมพี่โอมหรือพี่แนทไม่ทำความสะอาดเสียหน่อยก่อนมารับผมนะ รู้ก็รู้อยู่ว่าผมจะมา
ว่าแล้วผมใช้นิ้วค่อยๆคีบถ้วยโฟมและกระดาษต่างๆอย่างเชื่องช้า ไปวางกองสุมที่เบาะด้านหลัง แล้วเอาตัวเองยัดลงเบาะหน้าข้างคนขับ พี่แนทก็มองผมตาขวางกับท่าทางของผมที่ค่อยๆคีบสิ่งของต่างๆอย่างช้าๆ
“นี่เรา...ถ้ารังเกียจมาก พรุ่งนี้ก็ทำความสะอาดล้างรถให้ไอ้โอมสิ มาทำความเดือดร้อนให้คนอื่นแล้วยังไม่สำนึกอีก”
โอ้ยยย.. ผมควันออกหูเลยครับ ได้แต่นั่งแค้นด่าว่าพี่เค้าในใจ o12 o12 แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือพี่เค้า จะบีบก็ตายจะคายก็รอด ถ้าพี่เค้าถีบผมลงจากรถตอนนี้ผมตายแน่ กระเป๋าเดินทางเอย เป้เอยก็อยู่ท้ายรถหมดแล้วด้วย
ถอน...ถอนให้หมด ขอถอนความคิดก่อนหน้านี้ที่ว่าพี่เค้าหล่อดูดี คนอะไรปากสุนัขชะมัด ทำไมพี่โอมถึงมีแต่เพื่อนปากร้ายอย่างไอ้โรคจิตวัยทองรูมเมทนั่นคนนึง แล้วยังมาพี่แนทอีก ผมคงทำหน้าตาบอกบุญไม่รับ แถมทำตาประหลักประเหลือกแถมให้อีก พี่แกเลยว่าต่อ
“เด็กอะไรเอาแต่ใจ....ไม่มีการวางแผนในการเดินทางไกล นึกอยากมาก็มา เหมือนเล่นขายของ เหมือนอยากมาเพื่อให้ได้ชื่อว่ามาต่างประเทศแล้ว ไม่ได้รู้หรอกว่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนขนาดไหน”
พี่ครับ...ผมอยากจะกระโดดถีบพี่มากเลยครับ :เตะ1: :เตะ1: แต่ผมต้องอดใจไว้ก่อน ได้แต่นั่งนับหนึ่งถึงร้อย ท่องพุทธโธ หายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ หายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ แต่ไม่ไหวแล้วครับ หายใจเข้าจนจะระเบิดแล้ว ไม่ธงไม่โธมันแล้ว เส้นความอดทนมันขาดผึง
“มันเหตุสุดวิสัยนะพี่ ผมก็ไม่ได้อยากให้พี่มารับหรอก ถ้าไม่มีพายุเข้าที่โตเกียว ผมก็ถึงตั้งแต่เมื่อวานและคงเป็นพี่โอมที่ต้องมารับผม ไม่ใช่พี่!!!!” ท้ายประโยคผมกระแทกเสียงดังใส่ มันทนไม่ไหวแล้วครับ พี่โอมอยู่ไหนมาช่วยผมที
“นี่....เด็กอะไรไม่มีมารยาท คราวที่แล้วก็ทีนึงละ โทรศัพท์มาไม่พูดไม่จาก็มากระแทกหูโทรศัพท์ใส่คนอื่น นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องไอ้โอมนะ จะปล่อยลงมันข้างทางนี่แหละ”
ผมหันหน้าพรืดไปหาพี่เค้าทันที หา.....อย่าบอกนะว่าไอ้โรคจิตวัยทองนั่นคือพี่แนท มิน่าถึงว่าเสียงมันคุ้นๆตั้งแต่แรก
“อ้าวววลุง...จะมาปล่อยผมลงกลางทางได้ไง นี่พึ่งรู้ว่าลุงคือไอ้โรคจิตวัยทองนั่นที่ด่าผมซะไม่มีดี มิน่าถึงว่าเสียงคุ้นๆ นี่ลุง....ลุงเข้าวัยทองฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงรึไงถึงได้หงุดหงิดงุ่นง่าน หรือแฟนไม่ให้อึ๊บมาหลายเดือนถึงอารมณ์เสีย แต่อย่างว่าอ่ะนะ ปากแบบนี้คงหาสาวมาเป็นแฟนไม่ได้” สะใจมากเลยครับได้ตอกกลับซะบ้าง ว่ามันเป็นลุงซะเลย อยากมาว่าผมเป็นเด็กดีนัก
“ว่าไงนะ!!!! ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม จะมากไปแล้วนะ หาว่าเป็นลุงเหรอ หาว่าเป็นไอ้โรคจิตวัยทองเหรอ?!!?” หน้าตาพี่เค้าถมึงทึงหน้ากลัวมากเลยครับ เค้าจะบีบคอฆ่าผมหมกข้างทางรึเปล่าเนี้ย :freeze: :freeze:
“ผมไม่ใช่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนะ ผมขอบอกลุงไว้ก่อนนะว่า ผมไม่ได้มาแบบไม่วางแผนอะไรเลยและผมก็ไม่ได้มาอเมริกาเพราะแค่อยากชุบตัวอย่างที่ลุงว่า!!” สงสัยชาตินี้ผมกับไอ้พี่แนทไม่มีทางญาติดีกันแน่ๆ
[I used to rule the world
Seas would rise when I gave the word
Now in the morning I sleep alone
Sweep the streets I used to own]
เสียงโทรศัพท์ของพี่แนทดังขึ้น เฮ้อ.....ช่วยต่อชีวิตผมไปอีกสักระยะ เพลง Viva la Vida ของ Coldplay ซะด้วย ทันสมัยเหมือนกันแฮะ
“Hello”
“...........” มีเหลือบตามองผมด้วยครับ
“Hmmm…..He is here. I’m driving.”
“...........”
“I’ll be there in 40 minutes. See you.”
ใช่แล้วครับ ไอ้สำเนียงพูดอังกฤษอเมริกันจ๋านี่ผมจำได้แม่นและแน่ใจล้านเปอร์เซนต์ว่า...มันเป็นเสียงเดียวกับไอ้โรคจิตนั่น พี่เค้าวางโทรศัพท์แล้วไม่คุยกับผมอีกเลยครับ เราสองคนก็นั่งเงียบคุมเชิงกันอยู่ ไม่มีใครส่งเสียงอะไรออกมาก่อน มีแต่เสียงเพลงจากวิทยุเปิดคลออยู่
ผมนึกถึงที่พี่โอมบอกว่าจะให้โรคจิตรูมเมทนั่นพาผมเที่ยว นี่...หมายความว่าผมต้องไปเที่ยวกับไอ้พี่แนทใช่มั้ย แล้ววันนั้นทำไมตอนพี่เค้ารับโทรศัพท์ถึงบอกว่าชื่อ Simon แต่ทำไมชื่อเล่นถึงชื่อแนท แล้วทำไมเวลาคุยกับพี่โอมต้องคุยภาษาอังกฤษกันด้วย มีแต่คำถามทำไมและทำไม ผมสะบัดหัวไปมา :serius2: :serius2: โอ้ยย...คิดจนหัวแทบระเบิดแล้ว แต่คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงจะได้ไม่ต้องไปเที่ยวกับไอ้โรคจิตนี่
คิดถึงตรงนี้รถก็หยุดหน้าตึกสูงตึกหนึ่งน่าจะเป็นอพาร์ทเมนท์ของพี่โอม โห...ดูหรูดูดีกว่าที่คิดแฮะ มองสำรวจไปรอบๆ หน้าอพาร์ทเมนท์มี สวนหย่อมเล็กๆ ส่วนใต้ตึกชั้นล่างสุดมีร้านไอศกรีมน่ารักๆอยู่หนึ่งร้าน มองไปฝั่งตรงข้ามมีตึกสูงอีกหลายตึกลักษณะคล้ายๆกัน คงเป็นอพาร์ทเมนท์คอมเพล็กซ์ ชั้นล่างของทุกตึกจะมีร้านค้าต่างๆ ทั้งร้านสตาร์บัคส์ ร้าน Block Buster บางตึกก็มีร้านอาหารญี่ปุ่น อืม......ใช้ได้ๆ เยื้องไปอีกด้านเห็นป้ายสถานีรถไฟฟ้าอยู่ ยังงี้ก็หวานหมูสิ สถานีรถไฟอยู่หน้าอพาร์ทเมนท์แบบนี้
“นั่งเหม่ออะไรอยู่ล่ะ เอากระเป๋าลงได้แล้ว!! พี่จะเอารถไปจอด รออยู่ตรงเคาท์เตอร์ชั้นล่างก่อน เดี๋ยวค่อยขึ้นไปพร้อมกัน” เสียงเข้มมาเลยครับ คงยังอารมณ์บ่จอยอยู่ เหมือนผู้หญิงวัยทองเลยแฮะ
ตอนนี้ก็ประมาณห้าโมงเย็นแล้วครับ ผมเอากระเป๋าลงจากรถ รอสักพักพี่เค้าก็มา เราขึ้นไปบนห้องกัน ห้องอยู่ชั้นที่ยี่สิบจากทั้งหมดยี่สิบแปดชั้น ตอนอยู่ในลิฟท์ พี่เค้าจ้องผมเขม็งแล้วพูดว่า
“ไอ้เด็กแสบ ระวังไว้เหอะ....เรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกหลายวัน แล้วจะต้องเสียใจที่ว่าพี่เป็นไอ้โรคจิต หึ....หึ.....” นี่มันเป็นการประกาศสงครามอย่างชัดเจนใช่ไหมเนี่ย ผมจะเหลือครบสามสิบสองกลับไปหาม๊ากับป๊ามั้ยครับ
พอเข้าไปในห้องปุ๊บ พี่โอมเดินมากอดผมเลยครับ
“อาร์มคิดถึงพี่โอมจังเลย” ผมเอาหน้าซุกอกพี่โอม เพราะพี่เค้าตัวสูงกว่าผมเยอะ น่าจะประมาณ 185 เซ็นต์ได้ พี่โอมลูบหัวผมเบาๆ ตาผมรื้นๆน้ำตาปริ่มขอบตา แต่ต้องพยายามกลั้นไว้ กลัวไอ้โรคจิตนั่นเห็น ผมเงยหน้ามองพี่โอม ไม่ไหวแล้วครับทั้งเหนื่อยทั้งง่วงทั้งเครียดเพราะไอ้ลุงโรคจิตนั่น น้ำตาร่วงแล้วครับ :sad2: :sad2:
“หืม.....เป็นไงไปล่ะเรา ทำไมขี้แยเหมือนเด็กๆจัง” พี่โอมขยี้หัวผม แล้วเอานิ้วเกลี่ยน้ำตาให้ ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ส่ายหัวไปมา ถึงผมกับพี่จะอายุห่างกันสิบปี แต่ผมก็สนิทกับพี่โอมมาก มาช่วงหลังนี่แหละที่พี่มาเรียนที่อเมริกา ทำให้เราห่างกันไปเล็กน้อย แต่ผมก็คุยเว็ปแคมกับพี่ตลอด
กอดกันซักพัก น้ำตาผมก็หยุด ผมเดินไปเปิดกระเป๋า แล้วค้นเอาทั้งหนังสือนิยายจีนและวีซีดีให้พี่โอม รวมถึงพวกอาหารไทยที่แม่ฝากมาหลายกระปุก ถึงตอนนี้ไอ้พี่แนทเห็นผมรื้อหนังสือนิยายหลายเล่ม เค้าคงรู้แล้วว่าทำไมกระเป๋าผมถึงได้หนักนัก
“อ่ะนี่พี่โอม นิยายจีนที่พี่อยากได้ ส่วนนี่ก็อาหารไทยที่ม๊าฝากมา”
“โห.....เยอะจัง อาร์มขอบใจมากนะที่อุตส่าห์ขนมาให้พี่ อาร์มหิวรึยัง ไปหาอะไรกินกันดีกว่า อยากกินอาหารประเภทไหนหล่ะ เฮ้ยแนทไปกินด้วยกัน” พี่ผมตอนนี้อารมณ์ดีสุดๆครับ หลังจากเห็นบรรดาของฝากทั้งหลาย
“ตามสบายไปกินกันประสาพี่น้องเถอะ พอดีมีนัดกินกับเพื่อนหว่ะ”
“แหม....ไอ้นี่กินกับเพื่อนแน่หรือวะ” พี่แนทไม่ตอบอะไรได้แต่ยักคิ้วหัวเราะ หึ...หึ น่าหมั่นไส้จริงๆ แต่ผมจะไปหมั่นไส้พี่เค้าทำไมเนี้ย
“อาร์มอยากกินอาหารญี่ปุ่นครับ เมื่อกี้เห็นอยู่ใต้ตึกใกล้ๆนี้”
“อืม....ก็ดี ไปกันเหอะ ช้าเดี๋ยวคนเยอะ เออ...เดี๋ยวกินเสร็จอย่าลืมโทรไปหาม๊าหล่ะ จะได้ไม่เป็นห่วง”
*************************************************************
หลังจากมื้อเย็นวันนี้ ผมได้เก็บข้อมูลของไอ้โรคจิตพี่แนทมาเพียบ ถือคติของท่านซุนวู ‘รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง’
ไอ้พี่แนทอายุเท่าพี่ผมคือ 31 ปี (ผมอายุ 21 ปี พอดีผมเรียนเร็วกว่าเกณฑ์ตอนเด็กๆ ทำให้ผมอายุน้อยกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันหนึ่งปี) เป็นเพื่อนกับพี่โอมตั้งแต่ม.ต้นยันม.ปลาย มาห่างกันตอนเข้ามหาลัย
พี่แนทเป็นลูกครึ่งครับเกิดที่นี่ พ่อเป็นคนอเมริกันเป็นหมอทำงานเกี่ยวกับโรคเอดส์ที่เมืองไทย แม่เป็นคนไทยเป็นครู ครอบครัวแกย้ายไปเมืองไทยตอนแกอายุซักแปดปี ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่อยู่เมืองไทย ส่วนพี่แนทพอจบหมอที่เมืองไทย ใช้ทุนไปได้หนึ่งปีก็ทนระบบราชการไทยไม่ไหว เลยลาออกใช้เป็นเงินแทน แล้วบินมาเรียนต่อหมอเด็กและหมอทารกแรกเกิดที่นี่
พอดีพี่แกเป็น US citizen แถมภาษาก็ดีเรียนก็เก่งด้วย การเข้ามาเรียนต่อที่นี่จึงไม่ยุ่งยากนัก แต่ก็ต้องสอบผ่านข้อสอบของหมออเมริกาก่อนเข้าเรียนนะครับที่เรียกว่า USMLE (United States Medical Licensing Examination) แต่ให้ตายเถอะโรบิน.....ผมนึกภาพไม่ออกจริงๆครับว่าตอนแกตรวจเด็กแรกเกิดมันจะเป็นยังไง มือออกจะใหญ่ยังกับใบพายขนาดนั้น จับเด็กทีเด็กคงคอหักตายคามือ :confuse: :confuse:
ตอนนี้พี่แนทเป็นสต๊าฟหมอทารกแรกเกิดที่ New York-Presbyterian University, Hospital of Columbia and Cornell โรงพยาบาลนี้อยู่ในเกาะแมนฮัตตัน มีชื่อเสียงติดท็อปไฟว์ของอเมริกาเรื่องสาขาทารกแรกเกิดด้วย
อพาร์ทเมนท์ที่อยู่นี่ก็ของพี่แกครับ ส่วนพี่โอมมาขอเช่าเพราะมันมีสองห้องนอนสองห้องน้ำ พี่แนทก็คิดค่าเช่าแบบถูกมากให้พี่โอมถ้าเทียบกับความหรูของอพาร์ทเมนท์แล้ว ไว้เดี๋ยววันหลังผมจะบรรยายลักษณะและที่ตั้งของอพาร์ทเมนท์ให้ฟัง
ส่วนเรื่องที่ว่าแกชื่อ Simon แล้วทำไมมีชื่อเล่นว่าแนทนี่ก็มีที่มาครับ ชื่อเต็มๆพี่แกคือ ‘Simon Nathan Wright’ ซึ่งจริงๆแล้วชื่อไทยแกคือ ‘สิมันต์’ (โห...เท่ห์ซะไม่มีอ่ะ) พอสะกดเป็นอังกฤษมันก็กลายเป็น Simon แต่พวกเพื่อนฝรั่งนี่ออกเสียงสิมันต์ไม่ได้หรอกครับ พี่แกก็เลยต้องยอมเรียกตัวเองว่า ‘ไซม่อน’ ส่วนชื่อกลางแกคือ Nathan ซึ่งฝรั่งทั่วไปทื่ชื่อ Nathan หรือ Nathaniel จะมีชื่อย่อที่ใช้เรียกกันคือ ‘Nat (แนท)’ เหมือนๆกับชื่อฝรั่งอื่นๆอย่างเช่น ถ้าชื่อ Angelina ก็จะเรียกย่อว่า Angie ถ้าชื่อ Kimberlie ก็จะเรียกย่อว่า Kim ถ้าชื่อ Edward ก็จะเรียกย่อว่า Eddy ด้วยเหตุนี้ ‘แนท’ จึงกลายเป็นชื่อเล่นของพี่เค้า
แล้วที่ว่าทำไมพี่แนทถึงพูดภาษาอังกฤษกับพี่โอม ก็เพราะพี่โอมขอให้แกพูดครับ พี่โอมอยากฝึกภาษา ถึงแม้พี่แกจะเรียน PhD แล้วก็ตาม แต่ถ้าไม่ฝึกพูดเอาแต่พูดภาษาไทย หรือมัวแต่สมาคมกับคนไทย ภาษาอังกฤษมันก็จะไม่ค่อยได้หรอกครับ
ถึงตอนนี้ข้อมูลของพี่แนทผมมีพร้อมเต็มร้อย ถึงแม้ผมจะต้องพักอยู่อพาร์ทเมนท์เดียวกันกับไอ้พี่แนทก็ไม่เป็นไร เพราะถือคติ ‘Keep your friends close, Keep your enemies closer’ ฮ่า........ฮ่า......ฮ่า
*******************************************
รักคนอ่านทุกคน รอคอมเมนท์อย่างใจจดใจจ่อค้า :m18: :m18:
-
ดูท่าจะสนุก
ฉะกันไปฉะกันมา :m4:
-
:m22:
ฮึ้บส์ แอบโผล่หัว ออกมาโชว์ตัวว่า เค้าอ่านอยู่นะตัวเอ๊งง คิคิ
เมามันดีจ้ะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
ดูท่าจะสนุก
ฉะกันไปฉะกันมา :m4:
:m22:
ฮึ้บส์ แอบโผล่หัว ออกมาโชว์ตัวว่า เค้าอ่านอยู่นะตัวเอ๊งง คิคิ
เมามันดีจ้ะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
ขอขอบคุณทุกกำลังใจจากผู้อ่านที่มีให้ค่ะ :m3: :m3:
แหะ...แหะ..... เรื่องของเรื่องจะมาดันกระทู้ตัวเองด้วย
แล้วก็ดอลลี่จากไปอย่างรวดเร็ว :m7: :m7:
-
โห พี่แนท ผู้ชายในดวงใจ อะไรจะเพอร์เฟ็คขนาดน้านนนนนน :m1: :m1:
-
และขอเสนอว่า
ไม่ชอบอะไร มักได้อย่างนั้น :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำไมเค้าเพิ่งเห็นเรื่องนี้
อาร์มน่ารักดีอ่ะ
พี่เนทปากร้ายอ่ะ
คงทะเลาะกันอีกนาน
555+
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
เราตามอ่านเรื่อยๆ นะคะ
อัพเร็วๆ ล่ะ
อิอิ
-
ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่ต้องไปเที่ยวด้วยกัน
ท่าทางจะไปเถียงกันมากกว่าไปเที่ยวนะเนี่ย
:m23:
-
ตอนที่ 7 พี่ชายที่แสนดีแต่เปลี่ยนไป
ทานอาหารเย็นเสร็จ พี่โอมกับผมกลับขึ้นไปบนอพาร์ทเมนท์ แต่ก็ไม่เห็นไอ้พี่แนทในห้องแล้ว ผมจัดการกับตัวเองทันที (อย่าคิดลึก ผมหมายถึงอาบน้ำสระผม) เพราะกลิ่นมันเหม็นเปรี้ยวได้ที่หลังจากร่างกายผ่านการหมักดองมากว่าสี่สิบแปดชั่วโมง คิดดูสิครับผมอาบน้ำครั้งสุดท้ายตอนเช้าตรู่วันอาทิตย์ของเมืองไทย แล้วตอนนี้มันหนึ่งทุ่มวันจันทร์ของนิวยอร์ค ซึ่งก็คือแปดโมงเช้าวันอังคารที่เมืองไทย
จริงๆก่อนอาบน้ำเนี้ย ผมทั้งง่วงทั้งเหนื่อยอยากจะหลับแทบแย่ แต่พออาบเสร็จตามันสว่างคงเป็นเพราะร่างกายยังปรับตัวไม่ได้ ก็ตอนนี้มันเป็นตอนเช้าของไทยนี่ครับ ผมเลยออกมาจัดการรื้อของในกระเป๋าต่อ พี่แนทรีบบอกว่าไม่ต้องรีบให้ทำพรุ่งนี้ก็ได้
“อ่ะ...กินซะ คืนนี้จะได้หลับสบาย พรุ่งนี้จะได้สดชื่น คนไทยมาที่นี่คืนแรกๆ มีเจ็ทแล็กกันทุกคนแหละ” พี่ผมพูดพร้อมยื่นยาเม็ดเล็กๆให้หนึ่งเม็ด
“อะไรอ่ะพี่โอม”
“ยานอนหลับไง ไอ้แนทมันเตรียมไว้ให้ตั้งแต่ก่อนเรามาแล้ว” ผมอึ้งงงงไปเลย ไม่นึกว่าไอ้พี่แนทนั่นจะรอบคอบเหมือนกันแฮะ
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยมาคุยกันเรื่องโปรแกรมเที่ยว ไม่ต้องห่วงนะ พี่กับแนทนั่งวางแผนกันตั้งหลายวัน คืนนี้อาร์มนอนห้องพี่นี่แหละ เดี๋ยวพี่ไปนอนกับไอ้แนท อาร์มจะได้นอนสบายๆ”
[เมฆดูสวยงาม เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่เหมือนเก่า
เมื่อยังเล็กแหงนดูมือไขว่คว้าเอา สูงจังอยากตัวโตสูง
จ้องมองแสนนาน พี่ชายคงเห็นยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม
ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น
เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา
ครั้งโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้
พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครองคุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใครเขา
สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป
มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป ขี่คอพี่สูงเอง]
เพลงพี่ชายที่แสนดีของอุ้ยรวิวรรณลอยเข้ามาในหัวเลยครับ :impress: :impress: ผมชอบเพลงนี้มากๆทั้งความหมายและเสียงร้อง เพราะพี่โอมเป็นอย่างในเพลงจริงๆ ผมยังจำได้ดี ตอนเด็กๆเวลาไปเที่ยวสวนสาธารณะใกล้บ้าน ผมขี่คอพี่โอมเป็นประจำ เวลาโดนเพื่อนที่โรงเรียนแกล้ง พี่โอมก็ไปจัดการให้เรียบร้อยจนเพื่อนผมขยาดไม่มีใครกล้ามาแหยมอีก ช่วงที่พี่มาอเมริกาใหม่ๆ เวลาผมเหงาๆคิดถึงพี่ ผมจะเปิดเพลงนี้ฟังทุกครั้ง ใครมีพี่ชายคงเข้าใจความรู้สึกผมดี
ถึงตอนนี้แม้ผมโตจนจบมหาลัยแล้ว พี่ก็ยังคงเป็นพี่คนเดิม....พี่ชายที่แสนดีและห่วงใยผมเสมอ ผมโชคดีจริงๆที่เกิดเป็นน้องพี่ พี่โอมครับ....การที่ผมมาที่นี่มันทำให้พี่โอมลำบากเกินไปรึเปล่าครับ แต่.....จะดีกว่านี้...ถ้าจะไม่ลากไอ้พี่แนทมาเกี่ยวข้องด้วย
************************************************
หลังกินยา พอหัวถึงหมอนผมก็หลับทันทีและหลับสนิทยาวทั้งคืน ไอ้ยานอนหลับนี่มันดีจริงๆ ตื่นมาอีกทีตอนแปดโมงเช้า จัดการตัวเองเรียบร้อย เดินออกมาตรงห้องนั่งเล่นแต่ไม่เห็นใคร เห็นแต่หมาบูลด็อกหน้าตาโง่ๆแถมอ้วนเหมือนหมูอยู่หนึ่งตัว มันนอนตะแคงตัวกับพื้น พอเห็นผมมันเอี้ยวหัวขึ้นมาดูนิดนึงแล้วลงไปนอนต่อ หมาอะไรขี้เกียจชะมัด o12 o12 ไม่มีการเห่าเวลาเห็นคนแปลกหน้า แล้วนี่จะเลี้ยงไว้ทำซากอะไรวะนี่
ผมเลยเดินไปห้องพี่แนทเห็นประตูเปิดแง้มๆอยู่ ได้ยินเสียงคนคุยกันเบาๆ
“Stop….Stop…..Stop!!…Enough. It hurts.” ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะ ผมแอบมองไปในห้องเห็นพี่โอมนอนคว่ำบนเตียง ไม่ใส่เสื้อ บ็อกเซ่อร์ถูกร่นไปที่ต้นขาเห็นก้นเลยอ่ะ ส่วนไอ้พี่แนทก็ไม่ใส่เสื้อมีแต่บ็อกเซ่อร์กำลังก้มๆเงยๆอยู่ใกล้ๆแถวก้นพี่โอม แถมเอามือไปจับด้วยอ่ะ
“Sorry that I make you hurt. Take this medication after meal” อ้ายยยยย.....ผมรีบหลบออกมานั่งในห้องนั่งเล่นทันที ไม่สามารถทนดูภาพบาดตาบาดใจได้
โอ๊วววว...มายบุ๊ดด้า.... :sad4: :sad4: นี่ผมยังมีเจ็ทแล็กและคงยังไม่ตื่นใช่มั้ยใครก็ได้ช่วยบอกผมที ผมยังนอนอยู่ ตอนนี้ยังอยู่ในฝันสินะ พยายามหยิกแขนตัวเองก็แล้ว เอานิ้วจิ้มกระบอกตาก็แล้ว มันรู้สึกเจ็บจริงๆอ่ะ งั้นนี่ก็เป็นเรื่องจริงอ่ะสิ
นี่พี่โอมกับไอ้โรคจิตนั่นมีซัมติงรองกันเหรอ ไม่นึกไม่ฝันว่าการมาอเมริกาครั้งนี้ ผมต้องมารับรู้ความลับของพี่โอม มิน่าถึงไม่มีวี่แววว่าจะมีแฟนซักที เมื่อคืนก็เสียสละให้เรานอนคนเดียว ที่จริงคงอยากจะไปจู๋จี๋ดู๋ดี๋กับไอ้พี่แนท แล้วทำไมพี่โอมถึงเจ็บก้นขนาดนั้น อีแบบนี้มันก้อ...มันก้อ... หมายความว่า.....ไอ้ลุงโรคจิตนั่นมันเสียบพี่โอมหล่ะสิ :oo1: :oo1: มิน่ามันถึงพูดว่า ‘Sorry that I make you hurt’
โอ้ยยยยย....ไม่อยากนึกภาพเลย พี่ชายโพ้มมมม.....หมดกัน คิดจะเข้าวงการสีม่วงอนุรักษ์พันธุ์ไม้ทั้งที ทำไมไม่เป็นคนรุกวะ ไปเป็นรับได้ไงอย่างงี้เสียศักดิ์ศรีหมด
สรุปแล้วนี่ต้องเป็นเพราะไอ้ลุงโรคจิตนั่นแหละ ที่ทำให้พี่โอมเปลี่ยนไปก็มันโรคจิตซะขนาดนั้น มันมาทำให้ภาพพี่ชายที่แสนดีมาดแมนของผมแตกสลายเป็นชิ้นๆ :m15: :m15: ผมจะต้องหาทางทำอะไรซักอย่างให้พี่โอมกลับมาเป็นปกติชอบผู้หญิงให้ได้ เอ....แต่ถ้าเค้าสองคนรักกันจริงหล่ะ ผมจะทำยังไงดี ผมควรส่งเสริมให้สองคนนั้นสมหวังหรือควรจะขัดขวางดี o9 o9
นั่งฟุ้งซ่านอยู่ซักพัก ผมก็เริ่มคิดได้...นี่ผมเป็นอะไรไป ถึงยังไงพี่โอมก็ยังป็นพี่โอม เป็นพี่ชายที่แสนดีของผม ไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงผมก็ต้องทำใจให้ยอมรับให้ได้ ถ้ามันเป็นทางที่พี่เค้าเลือกแล้วและเค้าคิดว่ามีความสุขกับมัน
แต่ให้ตายเถอะ....พี่โอมผมไม่รู้ไปหลงเสน่ห์ไอ้โรคจิตมันตรงไหน ปากสุนัขก็เท่านั้น โรคจิตก็เท่านั้น แล้วก็....อะไรอีกวะคิดข้อเสียอย่างอื่นไม่ออกอ่ะ โอเค...ถึงตอนนี้หาข้อเสียอย่างอื่นยังไม่เจอแต่สองข้อนี้ก็น่าจะพอ แต่เดี๋ยวมันต้องเผลอหลุดข้อเสียอื่นออกมาให้ผมเห็นอีกแน่
พี่โอมกับไอ้โรคจิตเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมกัน ออร่าสีม่วงและความหล่อกระจายฟุ้งไปทั่ว ขนาดพี่เค้าสองคนอยู่ในชุดอยู่บ้านสบายๆ เสื้อกล้ามกางเกงยาวแค่เข่า พี่โอมพยักหน้าทักทายผมแล้วเดินไปที่ครัวเอาขนมปังออกมาปิ้ง พร้อมต้มกาแฟคั่วบด
ส่วนไอ้โรคจิตนั่นก็เดินไปเปิดทีวีแล้วทรุดนั่งตรงโซฟาข้างๆผม หน้าตาเบิกบานสบายอารมณ์สุดๆ ไอ้หมาหน้าโง่นั่นก็รีบลุกขึ้นเดินสั่นหางระริกระรี้เข้ามาเลียแข้งเลียขาเจ้านายมัน
โอ้ยยย...มันจี๊ดมันปี๊ดขึ้นหัว :angry2: นี่มันไม่รู้สึกสำนึกอะไรเลยใช่มั้ย ที่มาเสียบพี่ผมจนบาดเจ็บเนี่ย ผมเหลือบตามองไอ้โรคจิตแต่เสือกตาดีไปเห็นรอยฟันที่หัวไหล่มัน แถมมีรอยเล็บ รอยข่วนช่วงหลังที่โผล่พ้นเสื้อกล้ามออกมา นี่ไอ้โรคจิตมันตั้งใจโชว์รอยมายั่วผมรึเปล่า หรือกลัวคนไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันไปมีกิจกรรมเข้าจังหวะอันร้อนแรงมา
“แนท ไอ้อาร์ม มากินหนมปัง ปิ้งเสร็จแล้ว จะเอาแยมหรือเนยก็เลือกเอา” ผมรู้สึกไปเองรึเปล่าว่าเสียงพี่โอมที่เรียกชื่อไอ้โรคจิตมันดูอ่อนหวานผิดปกติ หงุดหงิดโว้ยย
ผมจำใจเดินไปนั่งกินอาหารเช้า มันตื้อกินไม่ค่อยลงหรอกครับ เลยเอาขนมปังยื่นให้เจ้าหมานั่นกิน ยังไม่ทันถึงปากมัน
“ทำอะไรหน่ะ ให้มันกินไม่ได้นะ!!” เสียงไอ้โรคจิตเข้มมาเลยครับ อะไรวะ....แค่ขนมปังก็ยังหวงไม่ให้หมากิน นอกจากปากสุนัขแล้วยังงกอีก พี่โอมรีบบอก
“อาร์ม.. ไอ้เจ้าแพนงมันเป็นเบาหวานหน่ะ มันกินขนมปังไม่ได้หรอก” โอ้...พระพุทธเจ้าช่วย หมาเป็นเบาหวาน ข้าน้อยเพิ่งเคยได้ยิน o2 o2 แถมชื่อแพนง โอ้ย...อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก มันน่าจะชื่อตือโป้ยก่ายหรือหมูตอนมากกว่านะผมว่า
**********************************************
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนท์นะคะ ที่ช่วยต่อลมหายใจและทำให้มีกำลังใจในการเขียนต่อไปค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ก๊ากกก ขอเดาว่า เจ้าอาร์มเข้าใจผิดคิดไปใหญ่โต
ป.ล. อะไร ๆ ก็ลงที่ไอ้โรคจิต ระวังจะหลงรักคนโรคจิตเข้าแล้วกัน :m14:
-
สารภาพว่าตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆกะคู่พี่โอมกะพี่แนท แต่คิดไปคิดมา เอ....พี่แนทน่าจะคู่กะอาร์มซิ ช่ายมะๆ
แล้วงี้ไอ้เหตุการณ์ที่อาร์มเห็นมันคืออารายหว่า :m28:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นึกว่าลุงแนทคู่น้องอาร์ม ที่แท้ก็พี่โอมซะงั้น
งั้นน้องอาร์มคู่ใครหว่า
-
มาอีกเรื่องแระ เรื่องนี้น่าสนแฮะ
:a2:
-
:m32: :m32:
-
ช็อตที่ไปเจอมันชวนคิดอะ
ไอ้พี่แนททททททท เมิงทำไรนิ อยากรู้ๆๆๆ :serius2:
-
เป็นริดสีดวงชัวร์ ฮ่าๆๆๆๆๆ :o8:
พยายามไม่คิดมาก เดี๋ยวร้องไห้ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
-
เข้ามาแสดงตัวว่า
เพิ่งอ่านทัน
จะติดตามต่อไปเพราะเริ่มหลงรักน้องอาร์ม
:oni1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ตอนที่ 8 Whatever will be, will be (อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด)
ทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว รวบรวมจานวางลงในอ่าง แต่ดีครับไม่ต้องล้างเองหรือเอาเข้าเครื่องล้าง เพราะที่นี่มีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้อาทิตย์ละสองวัน หรูจริงๆอพาร์เมนท์นี้
ผมเหลือบมองไอ้โรคจิตเห็นกำลังแกะอาหารกระป๋องสำหรับสุนัขให้เจ้าแพนง ผมนึกค่อนขอดทั้งเจ้าของทั้งหมา.....แหมไฮโซเหลือเกิ้นนน....ต้องกินอาหารกระป๋อง กินอาหารเม็ดไม่ได้หรือไงวะ o12 อาหารเม็ดถูกกว่าแถมไม่สกปรกเลอะเทอะด้วย อาหารกระป๋องนี่แพงจะตาย ผมว่า....เผลอๆมันจะแพงกว่าอาหารเช้าที่พวกเรากินกันซะอีก (ผมหาเรื่องคนไม่ได้ก็มาลงที่หมาแทน เหมือนตีวัวกระทบคราดเลยแฮะ) แล้วพี่โอมก็ไขข้อสงสัยให้ว่าอาหารเม็ดมันมีแป้งคาร์โบไฮเดรตสูงเกินไป ไม่เหมาะสำหรับหมาที่เป็นเบาหวาน
โอแม่เจ้า....คุณภาพชีวิตของหมาที่นี่ทำไมมันดีกว่าประชากรในโลกที่สามอีกฟะ นึกถึงเด็กเอธิโอเปียตัวผอมหนังหุ้มกระดูกพุงโรก้นปอดแมลงวันตอมจมูกที่วันๆแทบไม่มีอะไรจะกินแล้ว ก็ได้แต่ปลงว่าโลกนี้มันไม่เท่าเทียมกันจริงๆ :amen: เรายังโชคดีกว่าเด็กๆพวกนั้นมากมาย
พอเจ้าแพนงกินเสร็จ ไอ้พี่แนทก็จัดการฉีดอินซูลินซึ่งเป็นยารักษาเบาหวานเข้าใต้ผิวหนังไอ้แพนง ด้วยท่าทางนุ่มนวลสมกับที่เป็นหมอ (แม้จะเป็นหมอคนไม่ใช่หมอหมาก็ตามเถอะ) ดูมันก็ไม่ร้องไม่หือไม่อือยืนนิ่งๆให้ฉีดแต่โดยดี ตายละหว่า...แล้วทำไมผมต้องไปเผลอชื่นชมไอ้โรคจิตนั่นด้วย อย่าลืมซิว่ามันทำพี่โอมของผมไว้ยังไงบ้าง
*****************************************************
พวกเราพากันมานั่งที่ห้องนั่งเล่น พี่โอมคงสังเกตว่าถ้าปล่อยให้ผมหรือไอ้โรคจิตพูดคงไม่มีใครพูดก่อนแน่ ก็ตั้งแต่เมื่อวานที่มาถึงอพาร์เมนท์จนถึงตอนนี้ ผมกับหมอนั่นพูดกันไม่ถึงสองประโยค พี่โอมเริ่มเข้าเรื่องทันที
“อาร์ม อย่างที่พี่บอกแกแล้วนะว่าพี่มี defense proposal วันศุกร์นี้ เพราะฉะนั้นพี่คงพาแกเที่ยวไม่ได้ แต่พี่กับไอ้แนทก็วางแผนเที่ยวให้แกเรียบร้อยแล้ว นี่พี่นั่งคิดอยู่หลายวันเลยนะกว่าจะลงตัว” :teach:
ก็ลองนำเสนอแผนพี่มาก่อนซิครับ ผมจะลองรับไว้พิจารณาดู (ไม่ได้เจียมตัวเองเล้ยยย)
“แนทมันลาพักร้อนสองอาทิตย์.....อาทิตย์นี้กับอาทิตย์หน้า วันอาทิตย์นี้มันต้องไปงานแต่งงานลูกป้าที่ซานดิเอโก....” พี่โอมพูดพร้อมหันหน้าไปทางพี่แนทแล้วหันมามองผม
ผมส่งสายตาตอบไปว่า อืม...พี่...ว่าต่อเลยครับไม่ต้องหยุดก็ได้ ส่วนในใจผมก็ลุ้นว่าจะยังไงต่อ
“เพราะฉะนั้น ไอ้แนทจะเป็นคนพาแกเที่ยว เดิมทีพี่แพลนว่าอาร์มมาถึงค่ำๆวันอาทิตย์ ดังนั้นวันจันทร์กับอังคารให้เที่ยวอยู่ในนิวยอร์คใกล้ๆ ไม่อยากให้เดินทางไกลๆ เพราะคงมีเจ็ทแล็ก”
ผมพยักหน้า...อืม...เหตุผลเข้าท่า ใช้ได้ๆ แต่จะดีกว่าถ้าผมเดินเที่ยวเอง ไม่ต้องให้ไอ้โรคจิตไปด้วย
“พอวันพุธไอ้แนทจะเช่ารถขับไปวอชิงตันดีซี ขับประมาณสี่ชั่วโมงก็ถึง พี่เห็นว่ามาอเมริกาทั้งที มันต้องไปดูเมืองหลวงของประเทศ ไปให้เห็นต้นตอประวัติศาสตร์ความเป็นมา ว่าเป็นมายังไง” พี่โอมพูดยกเหตุผลประกอบ พร้อมเอาแผนที่มากางแล้วชี้ให้ดู ไม่เห็นถามความเห็นผมเลยอ่ะ
“อยู่ที่นั่นถึงเช้าวันเสาร์ก็ขึ้นเครื่องไปซานดิเอโกซึ่งอยู่ในแคลิฟอเนีย พอวันอาทิตย์ไอ้แนทก็ไปร่วมงานแต่งงานญาติพอดี” พี่โอมหันมามองผมกับพี่แนท
แล้วทำไมผมต้องไปกับไอ้โรคจิตนั่น แถมต้องไปงานแต่งญาติมันด้วย ไม่ใช่ญาติผมซักหน่อย :m16::m16: ผมหันไปส่งสายตาพิฆาตไปให้ไอ้โรคจิต ไอ้นั่นมันก็ส่งสายตาคมปราบมารฟาดกลับมา เราสองคนส่งสายตาเปรี๊ยะๆตอบโต้กันไปมา
“จากนั้นไอ้แนทก็จะเช่ารถแล้วขับเลาะชายฝั่งขึ้นไป แวะตามเมืองต่างๆที่อยู่ตามแนวชายฝั่งตะวันตกของแคลิฟอเนีย จากซานดิเอโก ขึ้นไปลองบีช แวะเข้าลอสแองเจลิส ออกมาซานตาบาบาร่า มอนทาเร่ ไปจบที่ซานฟรานซิสโก ถ้ามีเวลาก็อาจแวะโยซามิติเนชั่นแนลพาร์ค” พี่โอมชึ้นิ้วในแผนที่ไล่ไปตามเมืองที่พูด
“ว่าไงอาร์ม โอเคป่ะ พี่เคยไปทริปนี้มาแล้ว ขอบอกก่อนว่า...ถ้าไม่ไปจะเสียใจไปจนตาย” โห...พี่โอมเว่อร์ละ
อืม....เอาไงดีวะ ทริปมันก็ฟังดูดีอ่ะนะ แถมอาจจะได้ไปเจอไอ้ตี๋กับแมนดี้ที่ซานฟรานด้วย แต่..ไม่ได้ๆ...คณะลูกขุนไม่ให้ผ่านเพราะเกรงว่าจำเลย (กระผม) จะถูกโจทก์ (ไอ้โรคจิต) ข่มขู่ทำร้ายร่างกายและจิตใจได้ถ้าไปกันเพียงลำพังสองต่อสองโดยไม่มีเจ้าหน้าที่ (พี่โอม) ให้การคุ้มครองจำเลย ไม่ได้การ....ศาลต้องขอปิดการพิจารณาคดีชั่วคราวแล้วค่อยมาพิจารณากันใหม่ ว่าแต่....จะปฎิเสธยังไงดีให้มันฟังดูดีไม่น่าเกลียดและยังรักษาน้ำใจพี่โอมไว้ด้วย
“แล้วพี่โอมไม่ไปด้วยเหรอครับ พี่พรีเซนต์เสร็จวันศุกร์ วันเสาร์พี่ก็บินตามไปที่ซานดิเอโกได้หนิ :m13: :m13:” ถามไปทั้งๆที่รู้ว่า ถ้าพี่เค้าตามไปได้เค้าคงต้องบอกแต่แรกแล้ว แต่ขอถามซะหน่อยเพื่อความมั่นใจ
“พี่ไปไม่ได้หรอก พอพรีเซนต์เสร็จ อาจารย์บอกให้พี่เข้าแลปอาทิตย์หน้าเลย เพราะเดือนหน้าอาจารย์จะลาพักร้อนทั้งเดือน แล้วอีกอย่างทริปนี้พี่ก็เคยไปแล้วด้วย”
เอาวะ....ในเมื่อคำถามเมื่อกี้ไม่ได้ผล มันต้องใช้ลูกแถเสแสร้งเป็นคนดีศรีสังคม ว่าแล้ว...ก็ส่งประโยคเก๋ๆไปว่า
“แต่อาร์มเกรงใจอ่ะ ดูจากแผนที่นี่ มันไกลเหมือนกันนะครับ เดี๋ยวพี่แนทจะเหนื่อยอ่ะ” ผมแกล้งทำเสียงอ่อยๆ พร้อมทำหน้าตาให้ดูเหมือนเกรงใจสุดๆใส่พี่โอม แต่ในใจคิดว่า...ยังไงกูก็ไม่ไปกับมึง :m14: :m14: ผมแอบถลึงตาใส่พี่แนทอีกดอก
“ไม่ต้องเกรงใจ ทริปนี้พี่กับแนทช่วยกันวางแผนตั้งแต่แรก ไอ้แนทมันไม่มีปัญหาอะไรหรอก ใช่มั้ย..แนท” พี่โอมหันไปขอความเห็นไอ้พี่แนท พี่แนทรีบปรับสีหน้าหันกลับมายิ้มให้พี่โอม
“ใช่ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว อาร์มไม่ต้องเกรงใจพี่หรอกนะ ส่วนเรื่องขับรถไม่ต้องห่วง พี่มีเพื่อนอีกคนไปด้วยเพราะฉะนั้นมีคนช่วยขับ” โถโถโถโถ.....พ่อคุณพ่อมหาจำเริญ ช่างเป็นคนดีมีจิตเมตตาต่อน้องนุ่งอะไรเยี่ยงนี้ แต่ความเป็นจริงก็คือไอ้โรคจิตนั่นมันหันมายิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ใส่ผม นี่มันหน้าไหว้หลังหลอกจริงๆ o12 o12
ตายล่ะหว่า.....หยั่งงี้... มันจะเอาเพื่อนมันมารุมผมหรือเปล่านี่ แถมมันยังยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ด้วย ยังงี้ผมก็เหลือหัวเดียวกระเทียมลีบอ่ะสิ ไม่ได้การ....ศึกนี้ใหญ่หลวงยิ่งนัก ข้าน้อยต้องขอถอยทัพกลับไปตั้งลำใหม่
“พี่โอม อาร์มปวดอึ ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมาคุยต่อ” ว่าแล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ
*****************************************************
เอาไงดีวะ....จะปฏิเสธก็ไม่ได้ซะด้วย ก็ไอ้คนพาเที่ยวมันดันขันอาสาซะดิบดีขนาดนั้น คิดออกล่ะ...โทรหาไอ้ตี๋กับแมนดี้ดีกว่า :m4: :m4: ชวนให้มันมาเจอกันที่ซานดิเอโก ยังไงซานฟรานกับซานดิเอโกมันก็อยู่รัฐเดียวกัน พวกมันน่าจะบินมาหาผมได้ งั้นเดี๋ยวออกไปต้องรีบโทรไปดักพวกมันที่เมืองไทยดีกว่า ว่าแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำ เปิดประตูออกมาผมแทบล้มหัวคมำ ก็ไอ้โรคจิตมันยืนดักผมอยู่หน้าห้องน้ำเลยอ่ะ
“เข้าไปอึ ทำไมไม่เห็นได้ยินเสียงชักโครก” แล้วมายุ่งอะไรด้วยฟะ เป็นนักสืบรึไง ก็เพราะเห็นหน้าพี่นี่แหละผมเลยอึไม่ออก (แต่ความจริงไม่ได้ปวดอึหรอกครับ)
“นี่ไอ้เด็กแสบ กลัวพี่จนหัวหดเลยเหรอ ถึงต้องเข้าไปหลบในห้องน้ำ” มาละอีกหนึ่งดอก แถมทำหน้ายียวนกวนอวัยวะเบื้องต่ำเป็นอย่างมาก
“หึ...หึ ถ้ากลัวมากไม่อยากไปกับพี่ก็ยอมรับมาตรงๆ เดี๋ยวพี่ไปคุยกับไอ้โอมให้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องขอโทษพี่ก่อน” โอ้ย...ฝันไปเถอะ
“ใครบอกว่าผมกลัว แล้วผมก็ยังไม่ได้บอกด้วยว่าจะไม่ไป พี่เองก็เถอะ...ระวังผมไว้ให้ดีแล้วกัน” อย่างงี้มันต้องตาต่อตา ฟันต่อฟัน ประกาศสงครามไปเลย :m31: :m31: ตูก็มีแบ็คอัพเหมือนกันเฟ้ยไม่กลัวหรอก อย่างน้อยไอ้ตี๋น่าจะมาหาผมได้ถ้าผมตื้อมันซักหน่อย
“ได้เลย ขอต้อนรับสู่ทริปที่คุณจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิต” โอ้ย....นี่มันเป็นการขู่กันชัดๆ แถมเป็นการยืนยันด้วยว่ามันนะโรคจิตจริงๆ
ก่อนจะได้ฟาดฟันกันต่อ พี่โอมก็เดินมาชะโงกดู ผมก็เลยต้องเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น และในที่สุดผมก็ตอบโอเคกับแผนการเที่ยวของพี่โอม เลยได้รู้ว่าพี่ซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมเรียบร้อยแล้วตั้งแต่ก่อนผมมาถึงอเมริกา โรงแรมก็จองไปเกือบหมดแล้ว แต่เรื่องโรงแรมไม่ค่อยน่าห่วงเพราะโทรยกเลิกก่อนเข้าพัก 48 ชั่วโมงได้
ผมรีบโทรหาไอ้ตี๋ทันที แต่มันไม่รับสายอ่ะแม่งทำอะไรอยู่วะ ผมเลยต้องฝากข้อความเอา ต่อจากนั้นก็โทรหาแมนดี้แต่ไม่มีสัญญาณ แล้วผมจะทำไงดีเนี้ย
ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ พี่โอมก็เดินมาบอกให้รีบไปแต่งตัวเพื่อออกไปเที่ยวนิวยอร์คกับไอ้โรคจิตนั่น พี่วางแผนให้ผมนั่งเรือข้ามไปดูเทพีเสรีภาพแล้วไปเดินแถวถนนห้าซึ่งเป็นแหล่งช็อปปิ้งกับร้านอาหาร เอาวะ.....วันนี้อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
****************************************************
รักคนอ่านทุกคนค่า :กอด1: :กอด1: เดี๋ยวจะโพสท์แผนที่การเดินทางของเจ้าอาร์มให้ดู เพื่อจะได้ไม่งงนะคะ
-
มาโพสท์แผนที่การเดินทางของน้องอาร์มค่า เรื่องตอนที่แปดนี้อาจจะไม่เมามันเท่าไหร่เพราะมันต้องพูดถึงแผนเที่ยวเยอะ แต่ตอนต่อๆไปน่าจะโอเคขึ้นค่ะ :oni1: :oni1:
[attachment deleted by admin]
-
ได้เล่นสงครามประสาทแน่ๆ นายเอกฉัน
พระเอกใครอ่ะ ??? ไว้จะคอยติดตามชิดขอบจอนะค้า :oni2:
-
หนูอาร์มจ๊ะ
เอาตัวเข้าแลกเลยจ๊ะ ตาแนทจะได้เลิกยุ่งกับโอมไง :oni3:
-
สุ้ต่อไปนะน้องอาร์ม
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
งานนี้ลืมไม่ลงแน่
หุหุ
-
ตะหงิด ๆ ไรก็ไม่รู้ ....แบบว่า คาใจอ่ะ o2
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
ลุ้นต่อเน้อๆ
-
เข้ามาแสดงตัวว่า
เพิ่งอ่านทัน
จะติดตามต่อไปเพราะเริ่มหลงรักน้องอาร์ม
:oni1:
เป็นกำลังใจให้ครับ
ได้เล่นสงครามประสาทแน่ๆ นายเอกฉัน
พระเอกใครอ่ะ ??? ไว้จะคอยติดตามชิดขอบจอนะค้า :oni2:
สุ้ต่อไปนะน้องอาร์ม
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
งานนี้ลืมไม่ลงแน่
หุหุ
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
ลุ้นต่อเน้อๆ
ขอขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและคอมเมนท์ :pig4: :pig4: ขอให้ติดตามและตามลุ้นกันไปเรื่อยๆนะค่ะ :oni2: :oni2:
หนูอาร์มจ๊ะ
เอาตัวเข้าแลกเลยจ๊ะ ตาแนทจะได้เลิกยุ่งกับโอมไง :oni3:
อืม.....เป็นข้อเสนอที่ดีนะคะ คิดไว้เหมือนกันเลย :oni1: :oni1:
ตะหงิด ๆ ไรก็ไม่รู้ ....แบบว่า คาใจอ่ะ o2
คุณ marchmenlo ตะหงิดเรื่องอะไรคะ แล้วคาใจอะไรเอ่ย บอกหน่อยได้ไหมคะ
ขอชี้แจงนิดนึงว่าเรื่องนี้ตั้งใจเขียนแบบให้ตัวเอกเพียงคนเดียวเป็นคนเล่าเรื่อง ดังน้ันมุมมองทุกอย่างในเรื่องจึงมาจากหนูอาร์ม มันเหมือนเห็นการกระทำของทุกตัวละครมาจากมุมมองของอาร์มแค่ด้านเดียวเท่านั้น แถมนายเอกของเรานี่คิดอะไรไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเค้าและนิสัยก็ยังเด็กอยู่มากเพราะเป็นลูกคนเล็ก ต้องลองติดตามต่อนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
สนุกมากเลยค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อ่านแล้วอยากไปเมกาขึ้นมาทันทีเลย
-
....ให้ตายเหอะ ชังน้ำหน้า พ่อแนทนี่บอกไม่ถูก
-*-
ตอน 9 ตอน 9 ตอน9
:oni3:
-
เพิ่งอ่านไปได้ ๓ ตอน หนุกดีค๊าบ ขำกลิ้งเป็นระยะระยะ :laugh:
-
ว้าวววววววว พี่แนทจะทำยังไงให้เป็นทริปที่ลืมไม่ลงน้า อร๊ายยยยยยย :o8:
-
อุแม่เจ้า กรกฎาคมมันมี 31 วันหรือนี่ ข้าน้อยนึกว่ามี 30 วัน เมื่อวานเลยไม่ได้มาอัพ :m13: :m13:
เสียงคนอ่านตะโกน 'อย่ามาแถเอาสีข้างเข้าถู ดูซิเลือดออกซิบๆแล้ว'
ข้าน้อยสมควรตาย ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ แต่ก็มีเหตุผลข้อนึงคือบอสกลับมาจากลาพักร้อนเมื่อวาน เลยต้องทำตัวขยันอยู่จนดึกจนดื่น จึงไม่มีเวลาแต่งนิยาย ว่าแล้วก็มาอ่านกันต่อเลยดีกว่าค่ะ
*****************************************
ตอนที่ 9 แค้นนี้สิบปีก็ไม่สาย
ผมเข้าไปแต่งตัวในห้องพี่โอม เลยมีโอกาสได้สำรวจห้องอย่างจริงๆจังๆ เพราะตั้งแต่เมื่อคืนหัวถึงหมอนก็สลบทันที (คิดดูขนาดเจ้าแพนงเนี่ยเมื่อคืนผมยังไม่เห็นมันเลย) ห้องรกใช้ได้แฮะ หยั่งงี้พาสาว (หรือหนุ่มหว่า) เข้าห้องนอนไม่ได้แน่ มองสำรวจไปเรื่อยจนไปเห็นรูปถ่ายสามใบใส่กรอบวางที่ชั้นหนังสือติดกับโต๊ะทำงาน
รูปแรกนี่เก่าเหมือนกันเกือบสิบปีเห็นจะได้ เป็นรูปถ่ายทั้งครอบครัวมีป๊าม๊า พี่เอ ผมและพี่โอม รูปที่สองเป็นรูปถ่ายพี่โอมยีนโอบไหล่ผมอยู่ รูปที่สามเป็นรูปพี่โอมถ่ายกับเพื่อนๆสี่ห้าคนและหนึ่งในนั้นเป็นไอ้โรคจิต มันยืนเอาแขนมาพาดไหล่พี่โอมด้วย โหย...ทำผมจี๊ดเลยอ่ะ o12 อาการหวงพี่ชายกำเริบขึ้นมาทันที แต่มามัวคิดอะไรมากไม่ได้ ผมรีบคว้าหนังสือท่องเที่ยวนิวยอร์คหมวกและกล้องใส่เป้
พอเดินออกมาจากห้องก็เห็นคนที่ไม่อยากเห็น ไอ้หมอนั่นใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์สบายๆ แต่ให้ตายเถอะทำไมมันดูหล่อขนาดนี้วะเนี้ย คนหุ่นสูงสมส่วนนี่ใส่อะไรมันก็ดูดีไปหมด ไม่เหมือนผมใส่อะไรก็ดูเหมือนเด็กมัธยมไม่มีมาดเลยจริงๆ
“อาร์ม เดี๋ยวเราไปรถไฟใต้ดินกันนะ พี่จะพาไปดูตรงที่เคยเป็นตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ แล้วเราค่อยไปอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพกัน พอตกบ่ายก็ไปเดินถนนห้า ต่อด้วย Art museum ว่าแต่....น้องอาร์มมีที่ไหนอยากไปเป็นพิเศษรึเปล่า” ไอ้โรคจิตถามผม
หยึยยย......’เรา’....’น้องอาร์ม’....ฟังแล้วขนลุก แน่นอนที่มันเสแสร้งแกล้งพูดดีขนาดนี้ คงเป็นเพราะตอนนี้ยืนต่อหน้าพี่โอมนะสิ ฮึ..ทีลับหลังหล่ะเรียกเราไอ้เด็กแสบ แถมขู่เอาขู่เอา อย่างงี้ไม่แน่จริงนี่หว่า :m16: :m16:
“ที่จริง...ผมเกรงใจพี่แนทจังเลยครับเพราะพี่แนทคงไปมาหลายรอบแล้ว ผมไปเองก็ได้นะครับ” ผมเลยส่งประโยคเสแสร้งแอ็บแบ๊วกลับไป
“อาร์ม....รถไฟใต้ดินที่นี่ไม่เหมือนที่กรุงเทพนะ..บอกไว้ก่อน เดี๋ยวได้หลงกันพอดี ให้ไอ้แนทพาไปนะดีแล้ว” พี่โอมรีบบอก ไอ้นั่นก็ทำตัวเป็นขุนพลอยพยักแถมมีการพยักหน้าสนับสนุนพี่โอมประกอบการแสดง
“รึว่า....น้องอาร์มไม่อยากไปกับพี่” ดู๋....ดูดู...ไอ้โรคจิตนั่นมันแกล้งดักคอผมต่อหน้าพี่โอม แถมทำหน้าตาใสซื่อใส่ผมกับพี่โอม :impress: ผมเหมือนน้ำท่วมปากไปต่อไม่ถูกแล้วครับ
ในที่สุด ผมก็จำใจเดินตามไอ้โรคจิตไปขึ้นรถไฟใต้ดินที่เรียกว่า PATH ที่สถานีตรงหน้าอพาร์ทเมนท์ PATH นี่เป็นรถไฟที่เชื่อมการเดินทางระหว่างนิวเจอร์ซีกับแมนฮัตตันครับ จุดหมายปลายทางของพวกเราอยู่ที่สถานีเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์ในแมนฮัตตัน สถานีนี้เพิ่งบูรณะใหม่หลังตึกเวิล์ดเทรดถล่มเมื่อ 9/11 เลยดูยังใหม่อยู่มาก
มาถึงสถานีนี้เนี่ย...คนมหาศาลเลยครับ พอก้าวขาออกจากรถไฟปุ๊บ ไอ้พี่แนทก็เอามือมาจับมือผมปั๊บ พาจูงเดินขึ้นบันไดเลื่อนของสถานี ผมพยายามบิดมือแกะออกแต่มือมันยังกับคีมอ่ะแกะยังไงก็ไม่ออก แถมมันยังส่งสายตาตวัดปล๊าบมาเหมือนบอกว่า....ถ้าขืนมึงเรื่องมากงานนี้มีการเจ็บตัวแน่ ผมได้แต่ทำหน้าหงิกงอบูดบึ้ง อารมณ์ไม่จอยแล้วครับ
“ไม่ต้องมาทำหน้าหงิกหน้างอจนปากเชิดแบบนี้เลยนะเรา เดี๋ยวถ้าหลงแล้วจะทำยังไง”
นี่เห็นตูเป็นไรฟะ ตูไม่ใช่เด็กอนุบาลนะเฟ้ย ทำไมต้องมาจูงด้วย
“อยากจูงก็เชิญ แต่ผมจะคิดซะว่า ‘ชีวิตฉันมีแต่หมานำไป จะเดินหนใดมีหมานำ’ ละกัน”
“ฮึ....ปากดีให้มันได้ตลอดเหอะ พี่ยังไม่อยากเห็นเด็กร้องไห้ขี้มูกโป่ง ยิ่งถ้าเป็นบางคนแถวนี้เนี่ย....ถ้าหลงไป คงมีคนจับไปทำปู้ยี่ปู้ยำแน่ ขึ้เกียจหาน้องใช้คืนไอ้โอม”
ย้ากกก....มีขู่เหรอ...เชื่อตายหล่ะ ผมไม่ได้เป็นเด็กอมมือนะถึงจะมาหลอกกันง่ายๆ ว่าแต่ว่า....มือที่จับอยู่นี่มันก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นดีเหมือนกันแฮะ แต่ทำไม....ผมถึงรู้สึกร้อนๆที่หน้าด้วยอ่ะ :o8: :o8:
ยังไม่ทันจะตอบโต้กลับไปพวกเราก็เดินถึงทางออกจากสถานี มองไปด้านขวาเห็นพื้นที่เป็นแอ่งขนาดใหญ่ลึกลงไปจากพื้นดินซึ่งคงเคยเป็นบริเวณตึกที่ถล่มมาก่อน มีการก่อสร้างอยู่ล้อมรอบด้วยรั้วตาข่าย เดินต่อไปหนึ่งบล็อคถนน ก็เห็นอนุสาวรีย์เวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์โกลบ ซึ่งเค้าเอาเศษซากจากตึกที่ถล่มมาต่อเชื่อมเข้ากันเป็นรูปโลกเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่เหตุการณ์ 9/11 เห็นแล้วผมก็ได้แต่สะท้อนใจว่า ทำไมคนเราถึงได้แก้แค้นกันโดยเอาชีวิตคนเป็นเดิมพันเหมือนเป็นของเล่นขนาดนี้ ที่จริงศาสนาทุกศาสนาสอนให้คนเป็นคนดี :amen: แต่มันผิดที่คนต่างหากที่ตีความนำมาใช้หาประโยชน์เข้าตัว
ระหว่างนี้ผมก็ถ่ายรูปเก็บไปตลอดทาง คนเยอะมากจริงๆ แต่ดีที่อากาศกำลังสบายๆไม่ร้อนเกินไป เดินลงใต้ไปเรื่อยๆจนถึงท่าเรือเพื่อขึ้นเรือข้ามไปอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ เห็นคนต่อแถวรอขึ้นเรือแล้วแทบเป็นลม ทำไมคนเป็นแสนอย่างงี้ฟะ นี่ขนาดวันธรรมดานะเนี่ยแถมเสียเงินนะครับไม่ใช่ขึ้นฟรี แต่เอาไงเอากันวะ....มาถึงแล้วก็ต้องขึ้น มันเป็นไฟล์ทบังคับที่ทุกคนที่มานิวยอร์คต้องไป เหมือนคนไปเชียงใหม่แล้วต้องขึ้นดอยสุเทพ คนไปเชียงรายตัองขึ้นดอยตุง คนไปศรีษะเกษต้องขึ้นเขาพระวิหาร ไม่งั้นมันเหมือนไปไม่ถึง
ระหว่างยืนต่อแถวรอ ผมไม่รู้จะทำอะไรก็ถ่ายรูปมันไปเรื่อยเพราะไม่อยากคุยกับใครบางคน กำลังถ่ายเพลินๆ เอ๊ะ...ทำไมภาพมันมืดอย่างงี้หว่า เงยขึ้นมองก็เห็นมือใครบางคนปิดเลนส์กล้องอยู่ หันไปมองจะด่าซักหน่อยก็ต้องชะงัก เพราะไอ้โรคจิตมันยืนอยู่ด้านหลังผมแล้วเอามืออ้อมมาปิดกล้อง อ๊ากกกก....มันทำอะไรของมันเนี่ย :o :o
“นี่จะถ่ายให้ได้โล่ห์เลยรึไง เห็นถ่ายไปเป็นร้อยแล้วมั้งเนี่ย”
แล้วจะทำไม...ยุ่งอะไรด้วยฟะ กล้องก็กล้องตู ไม่ใช่กล้องมึงซักหน่อย ผมเอี้ยวตัวหันไปมอง ไอ้โรคจิตมันคงเห็นผมทำคิ้วขมวดใส่เลยพูดต่อ
“แล้วไม่คิดจะถ่ายคนพามามั่งเหรอ เห็นถ่ายแต่สถานที่”
มันจะมาไม้ไหนกับตูวะ แถมพูดจาไม่สร้างสรรค์อีก แล้วนี่...ช่วยขยับออกไปหน่อยได้มั้ย ที่ออกจะกว้าง ทำไมต้องมายืนเหมือนโอบอยู่ด้านหลังอย่างงี้ด้วย :m16: :m16:
“แล้วมันหนักส่วนไหนของพี่ไม่ทราบ กล้องก็กล้องผม ผมจะถ่ายอะไรหรือถ่ายใครมันก็เรื่องของผม” ผมตอกกลับ
“นี่....พูดจาให้มันน่ารักสมตัวหน่อย นี่แหละน้า..คนเรา อุตส่าห์พามาเที่ยว ทำคุณบูชาโทษจริงๆเลย”
อะไรนะ...ผมฟังไม่ผิดใช่มั้ย ไอ้โรคจิตมันบอกว่าผมน่ารัก อ๊ากกก....ไม่ยอม :serius2: :serius2: นี่มันสายตาสั้นรึเปล่าหรือจอประสาทรับภาพเสื่อม อย่างผมนะเค้าเรียกว่าหล่อเฟ้ยไม่ใช่น่ารัก ขนาดไอ้แมนดี้ยังบอกว่าหน้าผมนะเอพลัส
“พี่...เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ผมไม่ได้ขอให้พี่พาเที่ยวนะครับ พี่อาสาเองนะ”
ฮึ....ต่อหน้าพี่โอมทำเป็นพูดดี บอกว่าไม่เป็นไรไม่ต้องเกรงใจ นี่มันเสแสร้งตีสองหน้านี่หว่า
“โถ่....ถ้าไม่เห็นเป็นน้องไอ้โอมนะ อย่าหวังเลยว่าจะพาไปไหน”
ก็ใช่สิ... พี่หน่ะ...ต้องเกรงใจพี่โอมอยู่แล้ว ออกจะสนิทแนบแน่นท้องชนตูดขนาดนั้น อีกอย่างถ้าไม่เอาใจตูทำดีกับตูละก้อ...อย่าหวังเลยว่าจะได้เป็นพี่เขย รู้จักรึเปล่า love me love my dog (แต่ผมไม่ใช่ dog นะครับ แค่เปรียบเทียบเฉยๆ) นี่ถือว่าอยู่ในช่วงทดลองงานให้โอกาสสามเดือน ถ้าไม่ผ่านช่วงนี้อย่าหวังเลยว่าจะได้เทิร์นโปรมาเกี่ยวดองเป็นญาติกัน o12 o12
แล้วก็เสร็จสิ้นการทัวร์สาวน้อยเทพีเสรีภาพ พวกผมเดินขึ้นจากท่าเรือมุ่งตรงไปวอลสตรีท ไปถ่ายรูปกับรูปปั้นวัวกระทิง (Charging Bull) ตัวใหญ่ตั้งอยู่เกาะกลางถนนซึ่งถือเป็นสัญลักษณ์ของวอลสตรีท มีกรุ๊ปทัวร์จีนมะรุมมะตุ้มถ่ายกันเต็มไปหมด แถมบางคนแทนที่จะถ่ายด้านหน้ารูปปั้น ดันไปถ่ายก้นวัวแถมจับไข่พะโล้สองใบด้วย สังเกตว่าคนคงจับตรงนั้นบ่อยจริงๆเพราะไข่ของวัวมันแวววาวเลยครับ :m12: :m12: (โปรดพิจารณารูปประกอบเพื่อความกระจ่าง)
คราวนี้ก็ลงสถานีรถไฟเพื่อไปตึกเอ็มไพร์เสตรท ไอ้พี่แนทมันเอาอีกแล้วครับจับมือผมจูงอีกแล้ว อยากจะกระโดดงับคอจริงๆเลย แต่พอลงไปในสถานีนี่ผมแทบเป็นลม มันช่างต่างจากสถานี PATH ในนิวเจอร์ซีจริงๆ คนแน่นไปหมด แถมสกปรกมากครับ อากาศก็ทั้งอับทั้งร้อน ทำให้หายใจไม่ค่อยออก ถ้าคนเป็นโรคทางเดินหายใจนี่มีสิทธิแย่ได้เลย เส้นทางเดินรถไฟก็มีหลายสายเยอะแยะไปหมดจนเวียนหัว o2 o2 อย่างที่พี่โอมบอกจริงๆ ถ้าผมมาเองคนเดียวต้องหลงแน่ๆ
เห็นแล้วก็อดนึกเปรียบเทียบกับรถไฟฟ้าใต้ดินบ้านเราไม่ได้ ของเรานี่ถือว่าสะอาดสุดยอดโดยเฉพาะเทียบกับที่นี่ แถมมีแอร์เย็นสบาย มีกระจกกั้นระหว่างชานชลากับรางรถไฟ แต่ผมก็ไม่ทราบว่าเพราะของเราเพิ่งเปิดใช้มาไม่กี่ปีรึเปล่าแถมคนก็ใช้น้อยกว่ามันจึงยังสะอาดอยู่ ถ้าผ่านไปซักสามสี่สิบปีเหมือนของที่นี่ ของเราอาจจะสกปรกกว่าก็ได้
ขึ้นมาจากสถานีก็ไปดูตึกเอ็มไพร์เสตทที่เราๆท่านๆเคยเห็นในหนังบ่อยๆ ดูเสร็จก็กินข้าวกลางวันตอนบ่ายสอง ไอ้พี่แนทกางแผนที่แล้วชึ้ว่าน่าจะเดินไปจนถึง Central Park ไปจบที่ Metropolitan Museum of Art เอาวะ...เดินก็เดิน ดูจากแผนที่เหมือนไม่ไกลเท่าไหร่ (ประมาณห้าสิบบล็อคถนนนี่นะไม่ไกล) แถมประหยัดตังค์ไปหลาย
เดินตอนแรกๆมันก็ดีอ่ะครับ ได้เดินย่อยอาหารดูถนนหนทางร้านค้าบนถนนห้าไปเรื่อยๆ มองคนรอบตัวก็เพลินดีเหมือนกัน ผมสังเกตคนที่นี่เน้นเดินเป็นหลัก คนเดินบนทางเท้ายั้วเยี้ยเต็มไปหมดแถมเดินแบบรีบเร่งด้วย ผู้ชายก็แต่งตัวชุดทำงานใส่สูท ผู้หญิงก็ใส่เดรสสวยงาม หุ่นดีๆกันทั้งนั้น เหมือนฉากในหนังฮอลลีวูดยังไงยังงั้น
เดินมาเรื่อยๆผ่านร้านขายเสื้อผ้ายี่ห้อหนึ่งที่เน้นเสื้อผ้าวัยรุ่นชายและหญิง (Aber…) เค้ามีวิธีเรียกลูกค้าที่น่าสนใจมากโดยเฉพาะลูกค้าชาย (เกย์) และหญิง โดยเค้าจัดชายหนุ่มหล่อใส่แต่กางเกงยีนส์ไม่ใส่เสื้อเพื่อโชว์กล้ามอกเป็นมัดๆและซิกแพ็คยืนหน้าร้าน ประกบสองข้างด้วยหญิงสาวสวยใส่กระโปรงสั้นมากกับเสื้อสายเดี่ยวรัดอกอวบอิ่ม :m10: :m10: ยืนยิ้มตบมือประกอบเพลงเร้าใจที่เปิดดังสนั่นจากในร้าน พอมองเข้าไป โหยยย....คนยังกับมดเหมือนแจกฟรี นี่ถ้าเมืองไทยเอาไปใช้บ้างคงขายดีเป็นเทน้ำเทท่า กำลังคิดอยู่เพลินๆไอ้พี่แนทก็สะกิด
"ว่าไง....ไอ้เด็กแสบ จะเข้าไปซื้ออะไรรึเปล่า เห็นมองจนน้ำลายจะหยดอยู่แล้ว”
พี่ครับ.....ถ้าพี่ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าพี่เป็นใบ้หรอกครับ ผมขออยู่สงบๆพักสมองมองภาพสวยๆงามๆไม่ได้เลยรึไง ผมสะบัดหน้าไม่ตอบ :a14: :a14: แล้วรีบเดินต่อ แต่หูดีดันได้ยินเสียงไอ้โรคจิตนั่นหัวเราะ หึ...หึ
ในที่สุดก็ถึงด้านหนึ่งของ Central Park ที่นี่เป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ที่สุดในแมนฮัตตัน ใหญ่จริงๆครับมีทะเลสาบขนาดในสวนด้วยดูร่มรื่นมาก ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าท่ามกลางเมืองใหญ่ติดอันดับโลกอย่างนี้จะมีสวนร่มรื่นขนาดใหญ่อยู่ใจกลางเมือง ตามทางเท้าด้านนอกมีแผงขายของที่ระลึกกับภาพวาดตั้งอยู่เป็นระยะๆ มีบางคนก็แต่งตัวเป็นเทพีเสรีภาพมายืนแสดงเปิดหมวกหารายได้ ถึงตอนนี้อากาศเริ่มร้อนมากแต่ยังไม่มีวี่แววจะถึงมิวเซียมซะที หน้าผมชักบ่งบอกอารมณ์ไม่ดีแล้วครับก็มันทั้งร้อนทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“นี่พี่อีกไกลรึเปล่า ทำไมไม่ถึงซะทีอ่ะ”
“ใกล้แล้ว อะไร....เดินแค่นี้ทำเป็นไม่ไหวแล้วเหรอ” โอเค....ไม่บ่นก็ได้วะ
เดินกันมาอีกยี่สิบบล็อคถนนก็เห็นหลังคาตึกมิวเซียมอยู่รำไร ย่างเท้าเข้าตึกปั๊บได้ยินเสียงประกาศปุ๊บ
“Museum will be closed in 15 minutes”
ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่แนทตาขวางเลย อยากจะกระโดดถีบสกายคิ๊กแถมด้วยฟิกเกอร์โฟร์เฮดล็อค :เตะ1: :เตะ1: ไอ้พี่เวรรรร...หลอกให้เราเดินมาตั้งไกลตั้งห้าสิบบล็อค เพื่อมาดูประตูกับเสาหน้ามิวเซียมรึไงวะ จำไว้....แค้นนี้สิบปีก็ไม่สาย
*********************************************
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้คะ ขอให้ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ :L1: :L1:
-
มาโพสต์รูป Charging bull ค่ะ รู้นะว่าทุกคนอยากดูอะไร จะรอดูว่ามีคนคลิ๊กดูกี่คน :laugh: :laugh:
[attachment deleted by admin]
-
สงสัยมาก
อาร์มได้ลูบพะโล้ของ...Charging Bull รึเปล่า อิอิ :m12:
-
หนุกหนานๆ :m1:
ว่าแต่เค้าไปลูบพะโล้มันทำไมอ่ะ :o
-
โห
เที่ยวน่าสนุกจัง
:oni2:
อาร์มพูดไม่เพราะโดนจูบไม่รู้ด้วยน้ะ :m12:
-
จะคอยตามน้องอาร์ม
ไปเที่ยวกะพี่แนท
:m32:
-
:m1:
ชอบๆๆ
-
สนุกมากเลยค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อ่านแล้วอยากไปเมกาขึ้นมาทันทีเลย
....ให้ตายเหอะ ชังน้ำหน้า พ่อแนทนี่บอกไม่ถูก
-*-
ตอน 9 ตอน 9 ตอน9
:oni3:
ว้าวววววววว พี่แนทจะทำยังไงให้เป็นทริปที่ลืมไม่ลงน้า อร๊ายยยยยยย :o8:
ต้องขอขอบคุณนะคะ ที่ติดตามมาและมาเขียนคอมเมนท์ให้ :pig4: :pig4: ติดตามต่อกันไปเรื่อยๆนะคะ
เพิ่งอ่านไปได้ ๓ ตอน หนุกดีค๊าบ ขำกลิ้งเป็นระยะระยะ :laugh:
กรี๊ดดดดคุณบุหรงมาเขียนคอมเมนท์ให้ด้วย หนึ่งในนักเขียนในดวงใจเลยนะเนี่ย :กอด1: :กอด1: ขอบคุณจริงๆค่ะ
สงสัยมาก
อาร์มได้ลูบพะโล้ของ...Charging Bull รึเปล่า อิอิ :m12:
หนุกหนานๆ :m1:
ว่าแต่เค้าไปลูบพะโล้มันทำไมอ่ะ :o
อย่างหนูอาร์มมันต้องไปลูบอยู่แล้วค่ะ แถมถ่ายรูปตอนลูบไว้ด้วย :o8: :o8: แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าเค้าลูบกันทำไม คงจะเป็นความต้องการในส่วนลึกของจิตใจที่อยากจะได้แบบน้ันมั่งเลยไปลูบมั้งคะ :laugh: :laugh:
โห
เที่ยวน่าสนุกจัง
:oni2:
อาร์มพูดไม่เพราะโดนจูบไม่รู้ด้วยน้ะ :m12:
มีสิทธิ์เหมือนกันนะเนี่ย เพราะไอ้พี่แนทมันเริ่มถึงเนื้อถึงตัวหนูอาร์มมากขึ้นเรื่อยๆ ก็อย่างว่านายเอกของเราน่ารักซะขนาดนั้น (แต่เจ้าตัวไม่รู้ตัวค่ะ มัวแต่คิดว่าตัวเองหล่อ ไม่ได้ดูหน้าตัวเองเล้ยยยย ไม่งั้นไอ้ตี๋มันจะหวงขนาดนั้นเหรอ :oni1: :oni1:)
จะคอยตามน้องอาร์ม
ไปเที่ยวกะพี่แนท
:m32:
มาเรามาจัดทริปไปเที่ยวกันเถอะ ไปติดตามหนูอาร์มของเรากัน :oni2: :oni2:
-
อิอิ แล้วได้จับไข่พะโล้กระทิงมาป่าวคับ 555
-
เอ พี่แนทนี่ชักจะยังไง ๆ แล้วสิ มีการชมว่าน่ารัก แถมมีจับมือถือแขนด้วย :m12:
-
ไม่พูดพล่ามทำเพลง มาต่อกันเลยดีกว่าค่ะ
*********************************
ตอนที่ 10 ความจริงที่เปิดเผย
สรุปว่าผมก็ไม่ได้ดูอะไรในมิวเซียมเพราะมันใหญ่มาก โดยทั่วไปต้องใช้เวลาครึ่งวันเป็นอย่างน้อยจึงจะดูหมด เป็นเพราะไอ้พี่เวรนั่นคนเดียว ทำให้ผมคงต้องมาเที่ยวซ่อมเองที่หลัง คงต้องเป็นหลังจากกลับมาจากซานฟราน เวลาสิบห้านาทีที่มีผมจึงแวะเข้าร้านขายของที่ระลึกในมิวเซียมแทน เสร็จออกมาจากมิวเซียมผมก็ไม่พูดไม่จา ไม่อยากพูดอะไรครับเดี๋ยวของขึ้น พวกเราพากันไปสถานีรถไฟฟ้าเพื่อไปไทม์แสควร์
พอออกจากสถานีมาก็เห็นไทม์แสควร์อยู่ตรงหน้า โอ้โห......มีแต่ตึกใหญ่ๆโตๆทั้งนั้น แต่ละตึกประดับด้วยจอภาพขนาดใหญ่ฉายสปอตโฆษณาเต็มไปหมด บางตึกก็ประดับประดาด้วยไฟหลากสี มีแต่ร้านค้าดังๆอย่างร้านช็อคโกแลตเฮอร์ชี่ส์ ร้านเอ็มแอนด์เอ็ม สองร้านนี้มีแต่ช็อคโกแลตทั้งร้าน ผมเลยอุดหนุนไปหลายเหมือนกัน :m1: :m1: ร้านขายเสื้อผ้ายี่ห้อต่างๆ รวมถึงโรงแรมดังๆ ผู้คนทั้งนักท่องเที่ยวทั้งคนนิวยอร์คเองเดินกันขวักไขว่ มันเหมือนหลุดเข้าไปอีกมิติหนึ่งที่มีแต่แสงสีจริงๆเลยครับ ทำให้ผมลืมเรื่องหงุดหงิดที่มิวเซียมไปเลย ถ่ายรูปซักพักพวกเราก็พากันเดินไปสถานีเพื่อนั่งรถไฟกลับอพาร์เมนท์
“Hi Nat!! How are you?” เสียงผู้หญิงสาวสวยผมบลอนด์ ใส่ชุดเดรสสั้นพอดีตัว เอ่ยทักไอ้พี่แนทพร้อมยิ้มกว้างตาเป็นประกาย
“I’m fine. And you?” เสียงพี่แนทตอบ แล้วสองคนก็กอดทักทายกัน
“@@#####” “@@%%%%$$$” สองคนนั่นพ่นภาษาอังกฤษใส่กันจนผมฟังจับความไม่ได้ ตอนนี้เค้าสร้างโลกส่วนตัวกันสองคนแล้วครับ คุยกันเหมือนไม่ได้เจอกันมาเป็นปี ไม่สนใจผมเลยอ่ะ
ฝ่ายหญิงสาวนี่.....พูดกับไอ้พี่แนทไป มือก็แตะแขนพี่แนทไปด้วยเป็นระยะๆ พร้อมส่งสายตาไปเหมือนจะกินไอ้พี่แนทงั้นแหละ แถมยิ้มหัวเราะต่อกระซิกกัน แหม....รื่นเริงกันเหลือเกิ้นนน...เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ :m16: :m16: ทีกับผมนะไม่เคยจะพูดดีด้วยหรอก ส่วนยิ้มนี้ก็ไม่เห็นยักจำได้ว่าเคยยิ้มให้ผม อย่างงี้มันหน้าหม้อชัดๆ
“Give me a call. Take care. Bye” ในที่สุดก็ฟังออกประโยคสุดท้ายที่สาวเจ้าพูดครับ แถมยังมีกอดสั่งลาก่อนจากอีก
โอ้ยยย....หงุดหงิดโว้ย o12 o12 อยากให้พี่โอมมาเห็นจริงๆเล้ยยย จะได้รู้ว่าสุดที่รักของพี่หน่ะ...หูดำขนาดไหน ทีเมื่อเช้า....ทำมาเป็นจูงผมเดินบอกกลัวผมหลง พอเห็นสาวสวยมาอ่อยเข้าหน่อยก็ลืมผมไปเลย
“เป็นอะไรไปอีก....ไอ้ตัวแสบ หน้าบึ้งหงุดหงิดอะไร” ไอ้บ้านั่นหันมาถามผมหลังจากกอดล่ำลากับสาวเจ้าเสร็จ
ผมไม่ตอบหรอกครับ ก็คนมันไม่อยากจะพูดมีอะไรมั้ย ตอนนี้ผมอยากกระโดดงับหัวคนมากกว่า :o211: :o211: ไอ้นั่นคงเห็นผมทำหน้าบูดบึ้งหงิกงอมากขึ้น
“อ้าวไม่ตอบอีก นี่หน้างอปากเชิดจนจะติดจมูกอยู่แล้ว หรือโมโหหิว” เอ๊ะ...ไอ้พี่เวรนี่ กวนประสาทถามอยู่นั่น แล้วทำไมอยากรู้มากนักหนาฟะเนี่ย
“ใช่! ผมหิวแล้ว กลับได้รึยัง” ผมกระแทกเสียง แล้วเดินลิ่วๆไปเลยครับ
*********************************************
มาถึงอพาร์ทเมนท์ พี่โอมทำอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว ผมรีบกินด้วยความเร็วสูงเพราะวันนี้ใช้พลังงานไปเยอะ ก็เพราะใครหล่ะที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ กินเสร็จก็ต้องจัดกระเป๋าอีกเพื่อไปวอชิงตันดีซีพรุ่งนี้กับไอ้พี่แนทนั่น แต่แกมีเพื่อนไปด้วยอีกคนครับ เห็นว่าเป็นหมออยู่โรงพยาบาลเดียวกัน
อาบน้ำเสร็จก็มานั่งจัดกระเป๋า วันนี้พี่โอมจะมานอนกับผม ดีใจจังเลยครับจะได้คุยกันให้หายคิดถึง ไม่อยากคุยต่อหน้าไอ้พี่แนท เผื่อจะได้นินทาได้สะดวกหน่อย
“เป็นไงอาร์มวันนี้ เที่ยวสนุกมั้ย”
“ก็สนุกครับ แต่เมื่อยขาสุดๆ พรุ่งนี้ต้องปวดขาแหงๆ” จะสนุกกว่านี้...ถ้าไม่ได้ไปกับไอ้โรคจิตนั่น
“อะไรอาร์ม นั่งรถไฟกับเดินนิดหน่อยแค่นี้ทำบ่น ไม่ฟิตเลยนะเรา” โถ่...พี่โอม...ช่างไม่รู้อะไรซะเลย ว่าวันนี้ผมเผชิญอะไรมาบ้าง
“พี่โอม...คิดดู วันนี้ผมเดินไปบนถนนห้าจากตึกเอ็มไพร์เสตทไปถึง Museum of Art มันตั้งห้าสิบบล็อคเลยนะพี่” อย่างงี้จะมาว่าผมไม่ฟิตได้ยังไง เป็นใครใครก็ต้องแย่เหมือนผมนี่แหละ
“อ้าวทำไมเดินซะไกลขนาดนั้น ไมไม่นั่ง subway หล่ะ”
“ก็ไอ้พี่เว...เอ้ยไม่ใช่...ก็พี่แนทเพื่อนรักพี่นั่นแหละ บอกว่าเดินไปก็ได้ ไม่ไกลหรอก” ได้ทีต้องรีบฟ้องครับ พี่จะได้รู้ซะบ้างว่าสุดที่รักพี่แกล้งผมไว้ยังไง
“เออ...ไอ้แนทมันก็บ้าหว่ะ พาแกเดินได้ยังไง ว่าแต่...มันก็เดินกับอาร์ม แต่กลับมาไม่เห็นมันบ่นอะไรเลยหนิ” อ้าว..พี่โอม นี่พี่จะบอกว่าไอ้พี่เวรนั่นมันฟิตกว่าผมงั้นซิ
“แต่พี่โอม...พอเดินไปถึงมิวเซียมนะ มันประกาศว่าเหลืออีกสิบห้านาทีมิวเซียมจะปิด อาร์มนะ....อยากจะกระโดดงับหัวคนเลยอ่ะ :fire:” พี่โอมหัวเราะพรืดเลยครับ
“อาร์มว่านะ พี่แนทต้องแกล้งอาร์มแน่ๆเลย ตั้งแต่มานี่ พี่เค้าไม่เคยพูดดีกับอาร์มเลยอ่ะ เหมือนเค้าไม่เต็มใจที่ต้องพาอาร์มเที่ยวยังไงก็ไม่รู้” ต้องฟ้องต่อ พี่โอมจะเห็นไอ้นั่นดีกว่าผมไม่ได้ ผมนี่ชักเหมือนเด็กขี้อิจฉาเข้าไปทุกวันเลยแฮะ
“เฮ้ย...ไม่จริงหรอก อาร์มอย่าคิดมาก ไอ้แนทมันนะตื่นเต้นจะตายตอนที่รู้ว่าอาร์มจะมา มันเป็นตัวตั้งตัวตีคิดแผนเที่ยวเลยนะ เพราะมันรู้ว่าพี่ยุ่งๆกับเรื่องรีเสิร์ช ถึงแม้อาร์มจะอ้างว่ามาเยี่ยมพี่ไม่ได้มาเที่ยวก็ตาม แต่พี่ก็รู้ว่ามาอเมริกาทั้งทีมันก็ต้องเที่ยวเปิดหูเปิดตา” พี่โอมพูดหน้าตาจริงจัง เหมือนยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
ผมไม่อยากจะเชื่อ :serius2: :serius2: ไอ้คนโรคจิตที่ด่าผมตอนผมโทรศัพท์มาเมื่อเดือนก่อนนี่อ่ะนะ ตื่นเต้นที่ผมจะมา พี่โอมต้องหลงไอ้นั่นมากจนเห็นผิดเป็นชอบ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นคนรักดีกว่าน้องในไส้ เห็นผู้ชายดีกว่าผู้หญิง เห็นหลังดีกว่าหน้า พอและ...รู้สึกผมจะนอกเรื่องไปหน่อย
“นี่อาร์ม....จำไอ้แนทไม่ได้จริงๆเหรอ ตอนอาร์มเด็กๆหน่ะ ไอ้แนทมาที่บ้านเราต้องหลายครั้งเพราะตอนนั้นบ้านมันอยู่ใกล้ๆบ้านเรา ตอนนั้นพี่ประมาณ 13-14 อาร์มก็น่าจะ 3-4 ขวบเห็นจะได้”
ว่าอะไรนะ....ไอ้โรคจิตนั่นรู้จักผมตั้งแต่เด็กเหรอ ทำไมผมไม่เห็นจำอะไรได้เลย พี่โอมเลยลุกไปหยิบอัลบั้มรูปมา แล้วเปิดให้ผมดูพร้อมบรรยายต่อ
“ตอนนั้นอาร์มหน่ะจ้ำม่ำ แก้มยุ้ยผมหยิก ตาโตผิวขาว น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ไอ้แนทมันเป็นลูกคนเดียว มันอยากมีน้องจะตาย พอมันเห็นอาร์มครั้งแรกนะ มันมาบอกพี่เลยว่าอยากได้อาร์มเป็นน้อง หลังจากนั้น...ทุกครั้งที่มันมาบ้านเราก็มาเล่นแต่กับอาร์ม” พี่ครับ...ไม่ต้องพูดเสริมก็ได้นะว่าผมเหมือนเด็กผู้หญิง
ว่าแต่...ผมเริ่มคุ้นๆเหมือนกันแฮะ ว่ามีเพื่อนพี่โอมมาบ้านบ่อยๆมาเล่นกับผม แถมใจดีซึ้อขนมมาฝากทุกครั้งที่มาหา แต่เพื่อนพี่โอมคนนั้นผอมเก้งก้างแถมใส่แว่นหนาเตอะนี่นา แต่ผมจำชื่อไม่ได้อ่ะ :confuse: :confuse: แหม...ก็ตอนนั้นผมสามสี่ขวบเองจะไปจำอะไรได้ แถมตอนหลังก็ไม่เห็นเพื่อนพี่โอมคนนั้นอีกเลย
“นี่ไงเจอแล้ว....รูปไอ้แนท ถ่ายกับพี่กับอาร์ม มันอุ้มอาร์มนั่งตักด้วย”
ผมมองเด็กผู้ชายในรูปก็จำได้ว่าเป็นเพื่อนพี่โอมที่เคยมาเล่นกับผม แต่ตอนนั้นไอ้พี่แนทนี่ไม่มีเค้าความหล่อในตอนนี้เลยอ่ะ ผอมแห้งผมเกรียนแถมใส่แว่นตาหนาเตอะดูคงแก่เรียนมากๆ
“ตอนหลังพ่อแม่มันย้ายบ้าน มันเลยไม่ได้มาบ้านเราอีกเลย แต่พี่กับมันก็เรียนห้องเดียวกันตลอดนะจนมอปลาย ตอนมอปลายไอ้แนทมันขยันมากแถมยังสอบเทียบอีก พอมอห้าไอ้แนทมันก็สอบเข้าหมอได้ มันเรียนหนักจะตาย พี่กับมันเลยแทบไม่ได้เจอกันแต่ยังโทรคุยกันบ้าง พอพี่มาเรียนต่อที่นี่เลยได้มาสนิทกับมันอีกครั้ง” พี่โอมพูดยืดยาวพร้อมปิดอัลบั้มรูปแล้วเดินไปเก็บที่ชั้นหนังสือ
“แต่ไอ้แนทมันก็ถามถึงอาร์มอยู่เรื่อยๆนะ มันรู้ตลอดแหละว่าเราเป็นยังไง ทำอะไร เรียนอะไรที่ไหน”
โอ้ยย......ไม่อยากจะเชื่อ :sad5: :sad5: ทำไมเรื่องมันกลับตาละปัตรไปแบบนี้วะ ไอ้พี่แนทมันรู้จักผมมาเกือบตลอดชีวิตผม แต่ผมกลับไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เค้าเลย จนมาถึงอเมริกานี่แหละถึงมาได้ข้อมูลพี่เค้าจากพี่โอม แต่....ทำไมไม่เห็นพี่เค้าพูดถึงหรือเท้าความว่ารู้จักผมเลยอ่ะ เจอหน้าผมก็มีแต่ดุแถมเรียกผมไอ้เด็กแสบบ้างหล่ะ ไอ้ตัวแสบบ้างหล่ะ
“พี่โอม แต่อาร์มรู้สึก...ไม่ค่อยอยากไปเที่ยวกับพี่แนทกับเพื่อนพี่แนทเลยอ่ะ มันไม่ค่อยสนิทใจยังไงไม่รู้”
“ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวก็สนิทกันไปเองแหละ ไปเที่ยวด้วยกันนี่ เดี๋ยวอาร์มก็รู้เองแหละว่าไอ้แนทมันนิสัยดีแถมใจเย็นด้วย ไม่งั้นเป็นหมอเด็กไม่ได้หรอก เพื่อนไอ้แนทพี่ก็เคยเจอแล้ว เฟรนด์ลี่ดี อาร์มไม่ต้องกังวลหรอก”
โห....พี่โอมชื่นชมยกยอปอปั้นกันเข้าไป ถ้าพี่ได้เห็นอย่างที่ผมเห็นวันนี้ ตอนที่ไอ้นี่หน้าหม้อกับสาวสวยแล้ว พี่โอมยังจะชมมันอยู่มั้ยเนี่ย ผมไม่อยากเล่าให้พี่ฟังหรอกนะ เดี๋ยวพี่จะไม่สบายใจเปล่าๆ ไม่อยากยุแยงให้คนรักผิดใจกัน ว่าแล้วก็นอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าด้วยครับ
*******************************************************
ก่อนนอนผมโทรหาตี๋ก่อนเพื่อบอกมันเรื่องให้มาเที่ยวที่ซานดิเอโก
“ตี๋ นี่กูเอง อาร์ม”
“อ้าว...อาร์มมึงเป็นไงบ้าง นี่ไม่เห็นหน้ากูสามวัน ทนคิดถึงกูไม่ไหวแล้วเหรอถึงต้องโทรหา กูก็คิดถึงมึงเหมือนกัน” มันพูดเองเออเองเสร็จสรรพ
“มึงคิดถึงตีนกูรึไง กวนจริงไอ้นี่ กูจะโทรมาบอกว่าวันเสาร์อาทิตย์นี้กูจะไปซานดิเอโก แล้วขับรถเที่ยวไปจนถึงซานฟราน มึงสนใจจอยด้วยมั้ย”
“แล้วมึงไปกับใคร พี่โอมเหรอ”
“ไม่ใช่ กูไปกับเพื่อนพี่โอมสองคน เพราะพี่โอมติดเรื่องทำรีเสริช์ไปกับกูไม่ได้ แต่ทริปนี้สุดยอดนะโว้ยย พี่โอมเคยไปมาแล้ว” ผมเริ่มชักแม่น้ำทั้งห้าโน้มน้าวให้มันมาเจอผมให้ได้ ผมจะได้มีแบ็คอัพไว้ต่อกรกับไอ้พี่แนท
“อืม....แล้วเพื่อนพี่โอมที่ไปกับมึงนี่ผู้ชายหรือผู้หญิง” มันจะถามเพื่อ..... อ๋อหน้าหม้อหล่ะสิ ถ้าเป็นผู้หญิงมันถึงจะไปรึไง
“ผู้ชายทั้งสองคน แต่มึงมาเหอะ กูขอร้อง....มาเที่ยวเป็นเพื่อนกูหน่อย”
“หล่อรึเปล่า แล้วสนิทกับพี่โอมขนาดไหน แล้วไปมายังไงพี่โอมถึงปล่อยให้มึงไปเที่ยวกับเค้าได้” ไอ้ตี๋ถามเป็นชุดเลย มันจะอยากรู้ไปทำไม
“ก็หล่ออะนะ หล่อกว่ามึงหน่อยนึง แล้วก็เป็นเพื่อนสนิทกับพี่โอมตั้งแต่มอต้น เค้าเป็นหมอเด็กอยู่ที่นิวยอร์ค” ผมพูดตามความจริงครับ แต่ที่จริงเรื่องความหล่อผมโกหกนิดหน่อยเพราะพี่เค้าหล่อกว่าไอ้ตี๋เยอะเหมือนกัน ทั้งที่จริงไอ้ตี๋นี่ก็หล่อมากแล้วนะครับ
“งั้นกูไปแน่ๆ ต้องไปดูแลควบคุมความประพฤติเมียซะหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวกูมีเขางอกไม่รู้ตัว” อะไรของมันวะ ไอ้นี่เนี่ย กวนตีนผมตลอดเลยอ่ะ
“เออ....มาเฮอะ แล้วเดี๋ยวกูโทรบอกโรงแรมที่กูจะไปพักอีกที มึงจะได้ตามมาถูก” ผมรีบตัดบทไม่อยากต่อความยาวครับ
***********************************************
หวังว่าคงยังติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ รักคนอ่านทุกคนค่ะ
:m3: :m3:
-
อาร์มนี่.. ติดพี่
อยากได้น้องงี้มั่งอ่ะ น่ารัก
-
จะไปเที่ยวกันแล้ว เสียดาย ไม่ได้ไปสองต่อสอง :o8:
-
อ่านนันแล้ว หนุกๆๆ :oni2:
ลุ้นและ สงสัยสำหรับความรัก อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลข :-[
-
อ้าวที่แท้ก็คนเคยคุ้นนี่เนอะ
:laugh:
-
อิอิ แล้วได้จับไข่พะโล้กระทิงมาป่าวคับ 555
ถามคนแต่งหรือคะ ตัวข้าน้อยไม่กล้าจับอ่ะ ได้แต่ถ่ายรูปกับกันวัวเฉยๆ แต่เพื่อนๆมันจับกันหมดเลย :m23: :m23:
เอ พี่แนทนี่ชักจะยังไง ๆ แล้วสิ มีการชมว่าน่ารัก แถมมีจับมือถือแขนด้วย :m12:
จะไปเที่ยวกันแล้ว เสียดาย ไม่ได้ไปสองต่อสอง :o8:
ขอบคุณนะคะคุณ mist ที่เมนท์ให้ทุกตอนเลย :c5: ไอ้พี่แนทมันชักยังไงๆจริง ก็นายเอกเราน่ารักอ่ะ ยิ่งตอนทำหน้างอปากเชิดนะ มันน่าจับกดเป็นที่สุด :m4: :m4:
ว่าแต่..ไม่ต้องเสียดายค่ะที่ไม่ได้ไปกันสองต่อสอง ไปหลายคนก็เสียวได้ :laugh: :laugh:
อาร์มนี่.. ติดพี่
อยากได้น้องงี้มั่งอ่ะ น่ารัก
อ้าวที่แท้ก็คนเคยคุ้นนี่เนอะ
:laugh:
เห็นด้วยจัง อยากมีน้องชายน่ารักๆแบบนี้เหมือนกันค่ะ :m1: :m1:
อ่านนันแล้ว หนุกๆๆ :oni2:
ลุ้นและ สงสัยสำหรับความรัก อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลข :-[
ห่างกันแค่สิบปีเองค่ะ :o8: :o8: ไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
-
อิอิ ที่แท้มีความหลังกันนี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ตอนนี้จะซีเรียสนิดส์นึงนะคะ มาอ่านกันเลยดีกว่า
****************************************
ตอนที่ 11 คนที่ไม่ศรัธทาในรัก
เช้าวันรุ่งขึ้นทานอาหารเช้าเสร็จ เพื่อนพี่แนทก็ขึ้นมาหา เพื่อนแกเป็นฝรั่งอเมริกันครับชื่อ Daniel Robin ท่าทางเป็นมิตรดี
“สวัดดีครับ เรียกผมว่า ‘แดน’ ก้อได้” พี่แกพูดพร้อมยกมือไหว้
“สวัสดีครับ ผมชื่ออาร์ม” ผมพูดพร้อมยกมือไหว้ตอบแทบไม่ทัน
โห....ฝรั่งพูดไทยได้ชัดเหมือนกัน แต่ท่าไหว้ยังดูเก้ๆกังๆอยู่ เอาเถอะ...มันทำให้ผมสบายใจขึ้นเยอะเลยว่าคงไม่ต้องเมื่อยมือมากช่วงไปเที่ยวด้วยกัน ไอ้แมนดี้เคยเล่าเหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้คนอเมริกันเรียนรู้ภาษาต่างชาติมากขึ้น มันเคยเดินที่แอลเอกำลังเม้าท์อย่างออกรส มีฝรั่งเดินตามหลังเข้ามาทักเป็นภาษาไทยแถมคุยกันน้ำไหลไฟดับ
ไอ้พี่แนทเลยเล่าว่า ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์พี่แดนเคยไปดูงานที่โรงเรียนแพทย์ในกรุงเทพอยู่หนึ่งเดือน ก็เลยรู้จักกับพี่แนทตั้งแต่ตอนนั้น แถมพี่แดนแกชอบอาหารไทย ชอบวัฒนธรรมไทย ชอบคนไทยเพราะคนไทยน่ารักอัธยาศัยดี แกไปเรียนภาษาไทยที่วัดไทยด้วยแล้วแกยังชอบพูดภาษาไทยกับพี่แนทเลยพูดไทยได้พอสมควร ตอนสึนามินี่พี่แดนยังเป็นแพทย์อาสาไปช่วยที่ไทยด้วย :m13: :m13:
พอพี่แนทมาเรียนต่อที่อเมริกา พี่แดนก็ดันได้มาเรียนหมอเด็กที่เดียวกัน พอจบแกเรียนต่อเป็นหมอเด็กโรคทางเดินหายใจและตอนนี้ได้เป็นสต๊าฟที่โรงพยาบาลเดียวกับพี่แนทในแมนฮัตตัน
“แดน จะกินอะไรก่อนรึเปล่า” พี่โอมถาม ฝ่ายนั้นปฏิเสธบอกว่าทานมาเรียบร้อยแล้ว
พวกเราก็พากันลากกระเป๋าลงไปชั้นล่างของตึก ส่วนพี่แนทก็เดินไปเอารถเช่าที่บริษัทรถเช่าซึ่งห่างออกไปประมาณสามบล็อคถนน แล้วจึงขับรถวกมารับผมกับพี่แดนที่รอด้านหน้าตึก
“อาร์ม ไฮสคูลที่เมืองไทยตอนนี้ปิดเหรอ อาร์มถึงมาอเมริกาได้” พี่แดนหาเรื่องคุย คงรู้สึกว่ามันเงียบเกินไป แต่คำถามนี้หมายความว่าผมหน้าเหมือนเด็กมัธยมรึไง
“ช่วงนี้ส่วนใหญ่ก็เปิดเรียนกันหมดแล้ว แต่ผมเรียนจบมหาลัยแล้วครับไม่ได้เรียนอยู่ไฮสคูล”
พี่แดนฟังเสร็จทำตาโต รีบถามว่าผมอายุเท่าไหร่ทำไมดูเด็กจัง พอผมบอก พี่แดนยิ่งทำหน้าตาตกใจเข้าไปใหญ่ แกบอกว่าคนเอเชียนี่โชคดีเพราะลักษณะผิวกับหุ่นทำให้ดูเด็กกว่าอายุ ส่วนใหญ่ที่แกเจอมานี่จะดูเด็กกว่าอายุจริงทั้งนั้น
“แต่พี่แดนก็ดูไม่แก่นะครับ” ผมรีบบอก ก็จริงๆนี่ครับเค้าดูไม่เห็นแก่เลยทั้งที่อายุมากกว่าพี่แนทตั้งสามปี อาจจะเป็นเพราะการแต่งตัวกับทรงผมที่ทำให้พี่เค้าดูไม่แก่
“อาร์มนี่พูดรักษาน้ำใจคนเก่งเนอะ คนไทยเป็นหยั่งงี้เหมือนกันหมด” แกตอบยิ้มๆ ผมเลยยิ้มตอบแกอย่างจริงใจ ก็มันดีใจนี่ครับที่มีฝรั่งมาชื่นชมคนไทยให้ฟัง :m18: :m18:
ถึงตรงนี้ไอ้พี่แนทก็ขับรถมาถึง หน้าตาดูไม่สบอารมณ์ เป็นอะไรไปอีกวะเนี่ย นี่ผมกับไอ้พี่แนทจะเที่ยวกันได้ตลอดรอดฝั่งหรือเปล่า พวกเราช่วยกันเอากระเป๋าเข้าท้ายรถ พี่แดนนั่งคู่กับพี่แนทเพื่อช่วยดูแผนที่ ผมได้ครองเบาะหลังคนเดียวดีเหมือนกันเผื่อจะได้เอนยาวนอนได้
ไอ้พี่แนทขับรถไปเรื่อยๆคนเดียวไม่ค่อยคุยอะไร พี่แดนก็อัธยาศัยดีครับชวนผมคุยตลอด แกพยายามพูดภาษาไทยคงเพราะเห็นว่าผมจะเมื่อยมือถ้าพูดอังกฤษ แถมแกจะได้ฝึกภาษาด้วย พี่แดนก็ถามเรื่องผมว่ามีพี่น้องกี่คน เรียนจบมากี่ปีแล้วและทำงานรึยัง มีแผนเรียนต่อที่นี่รึเปล่า ผมเลยต้องถามเรื่องแกกลับบ้าง เลยรู้ว่าแกเป็นลูกคนเดียว (เหมือนไอ้พี่แนทอีกละ) ยังไม่แต่งงานแต่พยายามหาอยู่ ใจจริงแกชอบคนไทย แกว่าผู้หญิงไทยสวยเอาใจเก่งแต่โชคร้ายยังหาไม่ได้ซักที โห.....อย่างแกนี่นะหาไม่ได้คุณสมบัติออกจะเพียบพร้อมขนาดนี้
“อย่างพี่นี่นะโชคร้ายเลยหาแฟนไม่ได้ ผมว่าพี่เลือกมากเกินไปรึเปล่า” ผมแซวแก ตอนนี้เริ่มคุ้นกับแกละ
“อาร์ม....การหาคู่ควงนะหาไม่ยากหรอกจะมีเป็นร้อยเป็นพันก็ได้ แต่การจะหาคนที่เรารัก รักเพราะว่ารัก รักแบบไม่มีเงื่อนไข รักแล้วอยากอยู่ด้วยกันจนตายหน่ะ มันหาไม่ง่ายหรอก” โหพี่แดน...มาโหมดจริงจังเลย เลือกมากหยั่งงี่นะสิถึงยังเป็นโสด
“แต่ยังไงผมว่า คุณสมบัติพี่ออกจะเพียบพร้อม การศึกษาดี หน้าที่การงานดี แถมอัธยาศัยก็ดี มีแต่จะมีสาวๆวิ่งเข้ามาให้เลือก เดี๋ยวพี่ต้องได้เจอคนที่ใช่แน่ๆ ไม่เหมือนบางคนหรอกที่เป็นโรคจิตแถมอัธยาศัยก็แย่ ยังงั้นนะ...หาสาวๆเป็นแฟนไม่ได้หรอก :m26: :m26: (แต่ได้หนุ่มเป็นแฟนแทนรึเปล่า)” ผมปลอบพี่แดน แถมกัดใครบางคนในรถไปด้วย ก็บังอาจมาแย่งความรักของพี่โอมไปจากผมทำไม
ผมลอบมองหน้าพี่แนทจากด้านข้างเพราะแน่ใจว่าแกต้องรู้ว่าผมหมายถึงใคร แล้วก็ได้เห็นคนหน้าบึ้งตาวาวเม้มปากแน่นเหมือนพยายามสะกั้นกลั้นอารมณ์ ผมรับรู้ถึงรังสีอาฆาต เอาเป็นว่าถอยดีกว่าครับเพื่อสวัสดิภาพชีวิตของตัวผมเอง :m29: :m29: ขอจบหัวข้อนี้แต่เพียงแค่นี้ดีกว่า
“แนทว่าไง คุณยังไม่มีคนรักเหมือนกันหนิ เห็นควงสาวไม่เคยซ้ำหน้าเลย แต่เมื่อสองคืนก่อนเห็นคุณกับสาวสวยแซนดี้ในผับนี่ คนนี้เห็นควงนานกว่าคนอื่นเลยนะ” พี่แดนแซวยิ้มๆ พี่แดนจะไปถามไอ้นั่นต่อทามมั้ย ไม่เห็นเหรอว่าหน้าตาหมอนั่นหน่ะน่ากลัวจะตาย
แต่....ว่าไงนะ ไอ้พี่แนทนี่มันยังควงสาวๆอีกเหรอทั้งๆที่มันมีอะไรกับพี่โอมนี่นะ หมั่นไส้...ควงสาวไม่ซ้ำหน้า...จะประกาศตัวว่าเป็นพ่อยอดนักรักรึไง เอ...แต่ว่าสองคืนก่อนมันก็น่าจะเป็นคืนที่พี่โอมไปนอนกับมันแล้วมันทำพี่โอมบาดเจ็บนี่หว่า อย่างงี้......ต้องเป็นสปายสืบข้อมูลเพิ่มเติมซะหน่อยเพื่อเป็นหลักฐานในชั้นศาล พี่โอมจะได้ตาสว่างซักที เมื่อคืนอุตส่าห้ไม่เล่าเรื่องหน้าหม้อของหมอนี่ให้พี่โอมฟังเพราะหลักฐานยังไม่แน่นหนาพอ
“ก็นะ ผมไม่ค่อยศรัทธาในความรักเท่าไหร่ ของลมๆแล้งๆ แบบนั้น มันไร้สาระ” ไอ้พี่แนทยักไหล่เบาๆ พร้อมเหยียดริมฝีปากยกยิ้มเล็กน้อย o16 o16
โอ้ยย....เท่ห์เหลือเกินพ่อคุณ เท่ห์โคตรพ่อโคตรแม่เลยครับ แต่ผมอยากกระโดดถีบใครบางคนมากกว่าเพราะไอ้หน้าตากวนประสาทเหมือนไม่แคร์อะไรทั้งสิ้นนั่นแหละ
“อย่างงี้ถ้าสาวๆที่คุณควงมาฟังนี่ คงอกหักน้ำตาร่วงเป็นแถวๆ” พี่แดนตอบ
ผมว่าไม่ใช่แค่สาวๆที่ได้ยินจะน้ำตาร่วง แต่หนุ่มอย่างพี่โอมถ้าได้ยินก็คงช้ำใจเหมือนกัน ไม่ได้การ....ต้องเปลี่ยนมุมมองความรักของหมอนี่ซะใหม่เพื่อพี่โอมของผม
“ทำไมพี่แนทไม่ศรัธทาในความรักหล่ะครับ ผมเคยอ่านเจอบทความเกี่ยวกับความรัก เค้าเขียนไว้ดีมากเลย เค้าบอกว่า ‘ความรักทำให้โลกหมุน ความรักจะเป็นแรงผลักให้สร้างสรรค์สิ่งดีๆให้กับโลก ความรักจะสอนให้รู้จักความอดทนและเสียสละ จะสอนให้รู้ซึ้งกับการมีชีวิตอย่างมีค่ายิ่งกว่าบทเรียนใดๆ ความรักจะบอกว่าการอยู่เพื่อรักใครสักคนนั้น...เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ที่สามารถทำให้ตัวตนของคนผงาดขึ้นทัดเทียมคนทุกคนบนโลกใบนี้’ :m1: :m1: แล้วอย่างงี้พี่ว่าความรักยังเป็นเรื่องไร้สาระหรือครับ“
“แต่พี่กลับมองว่า คนรักกันได้หน่ะเป็นเพราะว่าดีมานด์กับซัพพลายมันตรงกัน คนสองคนมีความต้องการและอีกฝ่ายก็สนองในสิ่งที่อีกฝ่ายอยากได้ ก็เท่านั้น ไอ้ความรู้สึกว่ารัก มันคืออะไร มันจับต้องไม่ได้ มันมีแต่เรื่องของผลประโยชน์ที่ต้องเอื้อกัน ผู้หญิงต้องการอะไรจากผู้ชาย เงิน แรงงานหรือคนปกป้องดูแล แล้วผู้ชายหล่ะต้องการอะไรจากผู้หญิง เซ็กซ์ แม่บ้านหรือแม่พันธุ์ผลิตลูก ที่ว่าต้องการความรักหน่ะมันไม่จริง ท้ายที่สุดก็ทุกคนก็รักแต่ตัวเองทั้งนั้น ทุกคนต้องการสิ่งที่ทำให้ตัวเองมีความสุข เลยต้องหาใครซักคนเพื่อสนองความต้องการความสุขของตัวเองเท่านั้น รึว่าไม่จริง ถ้าไม่อย่างนั้นทำไมพอเราเลิกกับแฟนคนนึง เราจะต้องดิ้นรนขวนขวายหาอีกคนมาแทนที่”
ไอ้พี่แนทพูดยืดยาวเลยครับ ทำเอาผมมึนไปต่อไม่ถูก ไอ้นี่ท่าจะอาการหนัก เหมือนบัวเต่าถุยแย่กว่าบัวที่อยู่ในโคลนตมซะอีก ผมคงไม่สามารถเทศน์โปรดสัตว์ให้หมอนี่บรรลุเรื่องความรักได้ :m16: :m16:
“โห....แนท นี่คุณไม่เชื่อเรื่องความรักเอามากๆเลยนะเนี่ย แต่ผมก็ยังอยากเห็นว่าซักวันคุณจะเจอคนที่ใช่ที่มาเปลี่ยนมุมมองเรื่องความรักของคุณได้นะ” พี่แดนพูดสรุป
ตอนนี้พวกเราแวะร้านแม็คโดนัลด์เพื่อเข้าห้องน้ำกับซึ้อกาแฟกินกัน แล้วพี่แดนก็ผลัดมาขับต่อถึงวอชิงตันดีซี พอเข้าเขตเมืองผมมองตึกต่างๆด้วยความตื่นตาตื่นใจ มันให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากนิวยอร์คจริงๆ
นิวยอร์คนี่มีแต่ตึกสูงระฟ้าสร้างเป็นทรงสี่เหลี่ยมแต่ถนนหนทางคับแคบสกปรก ทำให้รู้สึกเหมือนชีวิตโดนบีบอัดอยู่ในกล่องหายใจไม่ออก แต่ที่นี่ถึงแม้จะเป็นเมืองหลวงของประเทศ แต่ตึกแต่ละตึกไม่สูงมากแถมเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยงาม ถนนหนทางก็ใหญ่โตกว่า สะอาดสะอ้าน ผู้คนไม่พลุกพล่านเหมือนในนิวยอร์ค
เห็นพี่แดนบอกว่าที่นี่เค้าจำกัดความสูงของตึกไม่ให้สูงเกินรูปปั้นที่อยู่บนยอดของอาคารที่ทำการรัฐสภา (U.S. Capitol) ทำให้ไม่มีตึกระฟ้าระเกะระกะรบกวนสายตา ผมว่าเป็นความคิดที่เยี่ยมมาก มันทำให้ทัศนียภาพของเมืองดูดีมากๆ o13 o13
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงโรงแรมที่พัก พี่แนทเค้าจองไว้สองห้อง แต่ละห้องเป็นเตียงเดี่ยวควีนไซส์ ผมอยากจะถามเหลือเกินว่าทำไมไอ้พี่แนทมันไม่จองเตียงคู่ มันคิดอะไรของมันวะเนี่ยไม่มีคอมมอนเซ็นส์เอาเสียเลย แล้วผมจะทำยังไงดี รึจะให้พี่แดนนอนกับพี่แนทแล้วผมนอนคนเดียว ต้องลองแยบๆดู แต่ผมยังไม่ทันพูดอะไร พี่แดนก็พูดขึ้นมาก่อน
“แนท คุณไปนอนกับอาร์มแล้วกัน เราสองคนตัวขนาดนี้คงนอนด้วยกันไม่ได้”
อืม.....ดีมากพี่แดน รีบชิ่งเอาตัวรอดเลยนะ ไหนว่าเป็นเพื่อนสนิทสนมกลมเกลียวรู้จักกันมานมนานไง ทำไมไม่นอนด้วยกันซะหล่ะ ทิ้งผมให้เผชิญชะตากรรมกับไอ้พี่แนทสองต่อสองได้ไง แล้วนี่ต้องนอนกับไอ้โรคจิตนี่ต้องสามคืน ผมจะเหลือครบสามสิบสองไปถึงซานดิเอโกมั้ยเนี่ย แง.....พี่โอมอยู่ไหนมาช่วยผมที :dont2: :dont2:
************************************************
แล้วคุณๆคนอ่านหล่ะคะ มีมุมมองเกี่ยวกับความรักยังไงบ้าง จะเหมือนพี่แนทหรือน้องอาร์มรึเปล่า มาแชร์กันความเห็นกันบ้างก็ดีนะคะ :oni1: :oni1:
-
ง่ะ...อาร์มจะโดนอะไรมั้ยเนี่ย?
ต่อด่วนเลยค๊าาา
-
เข้ามาช่วยแก้คำผิดก่อนค่ะ
แล้วค่อยอ่าน
คำว่า ศรัทธา อ่ะค่ะ
==================================
พี่แนทนี่แอบคิดอะไรกะน้องอาร์มตั้งกะเด็กเลยป่าวเนี่ย
แต่ว่าพี่แนทนี่ดูน่าสงสารนะ มีความหลังอะไรรึเปล่า
ถึงได้มองความรักในแง่ลบแบบนั้น
ก็ได้แต่เอาใจช่วยว่าจะมีใครซักคนที่เข้ามาเปลี่ยนมุมมองของพี่แนทได้
และหวังว่าคนนั้นจะเป็นน้องอาร์ม
ปอลอ จัดกระเป๋าตามน้องอาร์มไปดีซีดีก่า
ใครจะไปด้วยกันมั่งค้า
:oni2:
-
ทำไมกระทู้ข้าน้อยมันอืดๆอีกแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ: ไม่ได้การ......ต้องเอาตอนใหม่มาอัพเพื่อกระตุ้นซะหน่อย :laugh: :laugh:
****************************************
ตอนที่ 12 รอยรักแรงโขก
โรงแรมที่พวกผมพักนี่อยู่ใกล้ๆดูพ็องน์เซอร์เคิลครับ (Dupont Circle) เวลาตอนนี้ก็บ่ายโมงพอดี แต่ที่นี่ให้เช็คอินตอนบ่ายสาม พวกเราเลยเอากระเป๋าฝากไว้ที่เคานท์เตอร์ก่อนแล้วไปหาของกินกัน แถวนี้มีร้านอาหารไทยดูดีอยู่หลายร้าน พี่แดนเลยเสนอว่าควรไปกินอาหารไทย ผมก็ไม่ว่าอะไรว่าไงก็ว่าตามกัน พี่แดนนี่กินไปชมไปไม่ขาดปากว่าอาหารอร่อยมาก แต่ผมกินแล้วเฉยๆอ่ะ ผมว่าที่นี่เค้าทำอาหารติดรสหวานเกินไป คงกะทำให้ถูกปากคนอเมริกันจนเสียรสชาติดั้งเดิมหมด ดูสิ....แกงเขียวหวานนี่ใส่กะทิเป็นกาละมังเลยมั้ง ผมว่าแม่ผมกับผมนี่ทำอร่อยกว่าเยอะ
เห็นผมอย่างนี้นี่ผมทำอาหารเก่งนะครับ เพราะตอนเด็กๆผมต้องไปอยู่บ้านอาม่าทุกปิดเทอม ที่บ้านอาม่าเป็นร้านอาหารตามสั่ง พวกอาๆทำอาหารกันเก่งๆทั้งนั้นก็เลยถ่ายทอดวิชาทำอาหารให้ผม เวลาไปออกค่ายลูกเสือผมนี่เป็นกุ๊กประจำกองตลอด เวลากินเหล้ากับเพื่อนๆตอนอยู่มหาลัยผมก็เป็นพ่อครัวทำกับแกล้มประจำ
“อาหารเผ็ดแต่อร่อยจริงๆ ผมอยากทำอาหารไทยเป็นจะได้ทำกินเองทุกวัน”พี่แดนแกกินไป พูดไป ซับเหงื่อไป :try2: :try2: ก็แกเล่นสั่งแต่อาหารเผ็ด อย่างแกงงี้ ต้มยำกุ้งงี้ ลาบหมูงี้ มันก็เผ็ดซิครับ แต่สำหรับผมนี่ผมว่าไม่เผ็ดนะ
“ถ้าพี่แดนอยากเรียนจริงๆ ผมสอนพี่ก็ได้นะครับ ผมทำอาหารอร่อยนะ” ผมเสนอตัวทันที ก็มันปลื้มอีกแล้วครับเห็นฝรั่งชื่นชมของไทยไม่ว่าจะเป็นอาหารไทยหรือคนไทย เลือดรักชาติมันเดือดพล่านเลยอ่ะ แต่หางตาดันเห็นไอ้พี่แนทมันทำเสียงหึ...หึ แถมหน้าตากวนๆเหมือนไม่เชื่อว่าผมทำอาหารเป็น โอ้ยยย....อยากตั๊นหน้าคนโว้ยย
“จริงๆเหรออาร์ม งั้นกลับจากซานฟราน พี่ไปเรียนกับอาร์มเลยนะ มาสอนที่บ้านพี่ก็ได้ อพาร์ทเมนท์แนทคงไม่ค่อยสะดวก” พี่แดนทำหน้ากระตือรือร้นมากๆ :oni2: :oni2: น่าเอ็นดูจริงๆเลย คิดดูสิฝรั่งตัวโตๆอยากเรียนทำอาหารไทยแถมจะมาเป็นลูกศิษย์ผมอีก
“ได้เลยพี่แดน ไม่มีปัญหา ไว้เดี๋ยวเรานัดวันกัน ว่าแต่....มันต้องมีค่ายกครูนะพี่” ผมพูดพร้อมส่งยิ้มกว้างตาหยีไปให้
เคร้ง....เสียงช้อนส้อมกระทบจานเสียงดัง หันไปมองก็เห็นไอ้พี่แนทวางช้อนเหมือนอิ่มแล้วแถมหน้าบูด ตาขวาง น้ำลายยืด หางตกเหมือนเป็นโรคกลัวน้ำ ดู๊ดู....ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลย คนเค้าคุยกันอยู่ดีๆ แถมก็ไม่ใช่ใครอื่นเพื่อนตัวเองแท้ๆ o12 o12
“อ้าว.....แนท อิ่มแล้วเหรอ เพิ่งกินไปไม่เท่าไหร่เอง” พี่แดนถาม
“อืม....มันคลื่นไส้เลี่ยนๆยังไงก็ไม่รู้ เลยกินไม่ค่อยลง” ไอ้พี่แนทตอบแถมเน้นคำว่าคลื่นไส้เลี่ยนๆด้วย ดูสิ...หน้าตาบอกบุญไม่รับเลย
พี่แดนครับ....ไม่ต้องไปสนใจคนไร้มารยาทแบบนั้นก็ได้ เค้าจะกินรึไม่กินก็เรื่องของเค้า สงสัยอากาศคงร้อนเกินไป แล้วไม่มีใครฉีดยากันพิษสุนัขบ้าให้เลยอาการกำเริบ :laugh: :laugh:
“คลื่นไส้เหรอ ไหวรึเปล่า มียากินมั้ย ผมเอายามานะแต่อยู่ที่โรงแรม เดี๋ยวกลับไปจะเอาให้” พี่แดนรีบถามด้วยความเป็นห่วงตามสัญชาตญาณหมอ
ไอ้พี่แนทพยักหน้ารับเนือยๆแบบไร้อารมณ์ เอ...หรือจะป่วยจริงๆ ไม่นะ....ถ้าไอ้หมอนั่นป่วย ผมก็ซวยต้องคอยดูแลอ่ะสิ ดันมาอยู่ห้องเดียวกันด้วย
***********************************************
กลับถึงโรงแรมก็บ่ายสองกว่า พี่แดนรีบไปหยิบยาให้พี่แนท พี่แนทรับยามาแล้วเดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำโรงแรมไปเลย ซักพักเดินกลับออกมาก็หน้าตาสดชื่นไม่มีวี่แววว่าป่วยแต่อย่างใด โหย...โล่งอกเลย ที่ไม่ต้องมาดูแลไอ้หมอนั่น
วันนี้พี่แดนวางแผนว่าจะไปที่ใกล้ๆเนื่องจากเวลาเหลือไม่มากนัก แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปตระเวนดูพิพิธภัณฑ์กับตึกต่างๆที่อยู่รอบๆพิพิธภัณฑ์ซึ่งต้องใช้เวลาทั้งวัน พวกเราจึงนั่ง subway ที่เรียกว่า Metro ไปสวนสัตว์ National Zoological Park ซึ่งที่นี่มีตัวชูโรงคือเจ้าแพนด้ายักษ์ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
รถไฟใต้ดินที่นี่แตกต่างจากที่นิวยอร์คอย่างสิ้นเชิง สะอาดกว่า อากาศดีกว่าทั้งที่อยู่ลึกลงไปในชั้นใต้ดินมาก บันไดเลื่อนที่พาเราลงไปชานชาลานี่ยาวมากๆครับ ความลึกในแนวตั้งนี่น่าจะขนาดตึกห้าชั้นได้ ผมไม่เคยเห็นบันไดเลื่อนที่ยาวและลงลึกขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลยถ่ายรูปเก็บไว้ซะหลายรูป ตอนแรกผมก็กลัวว่าจะดูเป็นกะเหรี่ยงเข้ากรุงเพราะมานั่งถ่ายรูปบันไดเลื่อน แต่มองไปรอบๆก็เห็นฝรั่งบางคนแต่งกายเหมือนนักท่องเที่ยวถ่ายภาพบันไดเลื่อนแบบผมเหมือนกัน พี่แดนก็ยิ้มๆบอกว่าพวกคนอเมริกันนี่ ไม่ใช่ทุกคนจะได้มาเมืองหลวงของประเทศ บางคนตลอดชีวิตไม่เคยเดินทางออกนอกรัฐที่ตัวเองอยู่เลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นพอเค้าได้มาที่นี่เค้าจะดีใจตื่นเต้นมากเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงยังไงยังงั้น
พี่แดนยังบอกเพิ่มเติมว่ารถไฟใต้ดินที่วอชิงตันดีซีนี่ปลอดภัยมาก เค้าออกแบบไม่ให้มีมุมหลืบที่คนร้ายจะหลบซ่อนตัวได้ และถือว่าเป็นรถไฟใต้ดินที่สะอาดที่สุดในประเทศ พอลงไปถึงชานชาลาเค้าจะมีป้ายบอกเวลาว่าอีกกี่นาทีรถไฟฟ้าสายไหนๆจะเข้ามาเทียบ ซึ่งเวลาที่เค้าบอกนี่ก็แม่นยำมากครับ o13
พวกเราออกจากสถานีพากันเดินไปสวนสัตว์ อ้อ....ที่นี่ทุกอย่างฟรีหมดไม่ต้องเสียค่าตั๋วเข้าชมไม่ว่าจะเป็นสวนสัตว์หรือพิพิธภัณฑ์ต่างๆ เพราะเค้าส่งเสริมให้ประชาชนของเค้ามาเที่ยวและหาความรู้ และนี่เป็นข้อดีที่ผมชอบมากๆเลยครับ อยากให้เมืองไทยมีแบบนี้บ้างจังแต่คงเป็นไปได้ยาก แต่อย่างว่าประเทศร่ำรวยมหาอำนาจนี่จะทำอะไรก็ได้ (แม้แต่ไปรุกรานประเทศชาวบ้านเค้าจนเค้าเดือดร้อนผู้คนล้มตายมากมาย)
ในสวนสัตว์นี่มีเด็กๆยั้วเยี้ยเต็มไปหมดเพราะเป็นช่วงซัมเมอร์ของอเมริกาซึ่งโรงเรียนต่างๆยังปิดเทอมกันอยู่ เด็กฝรั่งนี่มันน่ารักจริงๆเลยครับ ผิวขาวแก้มยุ้ยตาโตผมทองหยิกเป็นหลอดๆ o15 o15 ยิ่งพวกเด็กเล็กๆนี่ตาโคตรโตแถมเวลาจ้องมองคนรอบข้างสิ่งรอบตัวเงี้ยตาเป็นประกายเชียว ส่วนเด็กผู้หญิงนี่ก็แต่งตัวกันน่ารักเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าเข้าชุดเป็นเซ็ท
ผมก็แอบแลบลิ้นปลิ้นตาแหย่เด็กๆที่พ่อแม่อุ้มพาดบ่าหันหลังมาทางผมไปเรื่อยๆ เด็กพวกนั้นก็จ้องผมตอบตาเขม็งเหมือนเห็นของแปลก โถ....เด็กน้อย....คงไม่เคยเห็นหนุ่มเอเชียหล่อๆแบบพี่ละสิ :laugh3: :laugh3: ไอ้พี่แนทกับพี่แดนก็หัวเราะผมเป็นระยะๆเหมือนกัน แหม....ตอนนี้ไอ้พี่แนทอารมณ์ดีเชียวนะ ยังกะคนละคนกับเมื่อกี้เลย สงสัยจะชอบใจที่เห็นเด็กๆน่ารักๆ ก็อย่างว่าเป็นหมอเด็กก็ต้องรักเด็กสิ (เจ้าอาร์มช่างไม่รู้อะไรเลย แกก็เด็กเหมือนกันนั่นแหละ)
อากาศที่นี่ร้อนมากครับ แต่ไม่เห็นว่าเจ้าแพนด้ามันต้องอยู่ในห้องแอร์เหมือนเจ้าช่วงช่วงหลินหุ้ยบ้านเราเลยอ่ะ มันเดินทอดหุ่ยโชว์พุงอยู่ลานกลางแจ้งที่มีต้นไม้เป็นร่มเงาอยู่ประปราย แล้วนั่งจุ้มปุ๊กกินต้นไผ่อย่างสบายอารมณ์ เด็กๆก็กรี๊ดกร๊าดอยู่หน้ากระจกที่กั้นเอาไว้ ยิ่งถ้าแพนด้าเดินมาใกล้ๆกระจกละก้อเสียงกรี๊ดยิ่งดังสนั่น แถมมีลีลาประกอบคือเข้าไปกระโดดเขย่าแขนพ่อแม่แล้วพูด ‘Mom...Dad Look at that. It’s so cute.’ เห็นภาพแล้วนึกถึงตัวเองสมัยเด็กเลยครับ
ในที่สุดก็เดินครบรอบสวนสัตว์ตอนห้าโมงครึ่ง ทำเอาหอบแฮกไปเลยเพราะสวนสัตว์ใหญ่มากแถมร้อนอีกต่างหาก พวกเรากลับกันมาที่โรงแรมแยกกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย นัดเจอกันอีกทีตอนทุ่มตรงเพื่อไปทานข้าวกัน
***********************************************
เอาละสิ....ตอนนี้อยู่ในห้องสองคนกับหมอนั่น ผมเริ่มอึดอัดแล้วอ่ะ ไม่อยากเสวนาปฏิสัมพันธ์กับใครบางคน เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาดีกว่า เสร็จออกมาผมก็เดินอ้อมไปอีกฝั่งเตียง นั่งลงดึงหมอนมารองหลังแล้วเอนหลังพิงหัวเตียง เอาไอพ็อดออกมาจากเป้เสียบหูฟัง หลับตากระดิกเท้าตามจังหวะเพลงอย่างสบายอารมณ์ แอบเห็นแวบๆว่าไอ้พี่แนทเดินเข้าห้องน้ำไป ซักห้านาทีเห็นจะได้ผมก็เคลิ้มหลับไป
“อาร์ม....ตื่นได้แล้ว” ได้ยินเสียงเรียกชื่อผมแว่วๆมาจากที่ไกลๆ
ผมกระพริบตาถี่ๆพยายามโฟกัสภาพ แว๊กก.......สิ่งแรกที่เห็นคือหน้าไอ้พี่แนทอยู่ชิดหน้าผมไม่ถึงคืบ :o :o แถมยังเอานิ้วมาจิ้มๆแก้มผมเพื่อสะกิดด้วย ไอ้คุณพี่แนท.....ผมไม่ยักรู้ว่าเวลาปลุกคนอื่นนี่ต้องเอาหน้ายื่นมาใกล้ขนาดนี้ ถอยออกไปไกลๆเลยนะไอ้โรคจิต
โป้กก!!.....ผมกระเด้งตัวจะลุกขึ้นหน้าผากเลยไปกระแทกคางไอ้หมอนั่นอย่างแรง เจ็บโว้ยยย ส่วนไอ้นั่นเจอลูกโขกผมเลยทรุดลงทันที แต่แทนที่จะทรุดลงไปกองที่พื้นทำไมดันทรุดมาทับผมละเนี่ย ไอ้บ้าเอ้ยยย....ลุกออกไปเลย o9 o9 หนักจะตายตัวยังกะตึก หายใจไม่ออกแล้วเว้ยยย กระดูกกระเดี้ยวตูหักหมดแล้วเนี่ย
ผมทั้งดิ้นทั้งเรียกชื่อทั้งเอามือเขย่าไอ้โรคจิตนั่น แต่ก็ไม่เป็นผล มันไม่ขยับเลยอ่ะนอนนิ่งไม่ไหวติง หรือว่ามันสลบจากลูกโขกผม หรือว่า....หรือว่า...มันตายไปแล้ว ผมกลัวขึ้นมาทันที ไม่นะ...ผมไม่ได้อยากเป็นฆาตกร :sad3: :sad3: ผมไม่อยากเข้าคุก ฆ่าคนโดยไม่เจตนานี่ติดคุกกี่ปีวะ
ยังไม่ทันคิดฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้ ร่างหมอนั่นก็เริ่มขยับ ยกหัวสะบัดไปมาเหมือนไล่ความมึนงง พอตั้งสติได้ก็มองจ้องหน้าผมเขม็งในระยะประชิด
“นี่ไอ้ตัวแสบ คิดจะฆ่ากันเลยรึไง” เสียงเข้มมาเลยครับ
“ขอโทษครับ ก็ผมตกใจหนิ ใครใช้ให้พี่ปลุกผมแบบนี้หล่ะ” ผมพูดเสียงอ่อยๆแล้วหันหน้าไปอีกทางไม่อยากมองหน้าไอ้พี่แนท มันต้องผิดที่พี่นี่แหละที่ปลุกผมด้วยวิธีแบบนี้
“ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอก ทำพี่เกือบตายเลยเนี่ยนะ” เสียงยังเข้มอยู่เลยอ่ะ แง....มันจะแก้แค้นผมคืนโดยการบีบคอผมตายคาห้องมั้ยเนี้ย :freeze: :freeze:
“แล้วจะให้ผมทำยังไงละครับ พี่ถึงจะยกโทษให้” แล้วนี่พี่จะขยับลุกออกไปได้รึยัง นอนทับคนอื่นอยู่ได้หนักจะตาย นี่จะทับให้ผมแบนเป็นกล้วยปิ้งเลยรึไง
“เอางี้...อาร์มโขกคางพี่จนช้ำไม่รู้มีแผลแตกด้วยรึเปล่า อาร์มต้องรับผิดชอบรักษาให้พี่จนหาย” นี่พี่เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ผมไม่ใช่หมอนะ คนที่เป็นหมอหน่ะมันพี่ไม่ใช่เหรอ :confuse: :confuse:
“พี่...ผมไม่ใช่หมอแล้วจะไปรักษาพี่ได้ยังไง หรือจะให้เอาน้ำมันนวดให้ อันนี้ผมพอทำได้” ผมเริ่มต่อรอง ไอ้พี่แนทนี่ก็เหลือเกินได้คืบจะเอาศอก เห็นผมยอมอ่อนข้อขอโทษเข้าหน่อยละก้อทำเป็นมาสร้างเงื่อนไข
ไอ้พี่แนทอมยิ้มยังไม่ยอมตอบคำถามผมว่าจะให้ผมทำยังไง แถมทำตาเป็นประกายวิบวับเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้ โอ้ยยย....ทนไม่ไหวแล้ว :serius2: อยากเอามือควักลูกตาคนออกมาจริงๆ
************************************************
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเช่นเคย อย่าพลาดตอนหน้าเด็ดขาดบอกไว้ก่อนค่าาา :o8: :o8:
-
^
^
^
^
จิ้มคุณ BeePed
แหม แหม แหม
พี่แนทเนี่ย ชักจะยังไงยังไง
จะไม่พลาดตอนหน้าเรย
คริคริ :o8:
-
อ๊า...... เอาแล้วไงๆๆๆๆๆๆ :m4:
พี่แนทนี่อาการออก :m12:
ไม่ต้องพึ่งหมอลักษณ์มาฟันธงเลย :m20:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก
รอตอนหน้า รีบเอามาลงน้า... :กอด1:
-
ม่ายยยยยยยยย :serius2: มาหลอกให้เราอยาก แล้วก็จากไป :o12: :o12:
-
ตอนหน้ามีเรทเหรอ
:o8:
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
อิอิ ที่แท้มีความหลังกันนี่เองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ง่ะ...อาร์มจะโดนอะไรมั้ยเนี่ย?
ต่อด่วนเลยค๊าาา
ขอบคุณนะคะ ที่เขียนคอมเมนท์ให้ และติดตามกันอย่างต่อเนื่อง :m1: :m1:
เข้ามาช่วยแก้คำผิดก่อนค่ะ
แล้วค่อยอ่าน
คำว่า ศรัทธา อ่ะค่ะ
==================================
พี่แนทนี่แอบคิดอะไรกะน้องอาร์มตั้งกะเด็กเลยป่าวเนี่ย
แต่ว่าพี่แนทนี่ดูน่าสงสารนะ มีความหลังอะไรรึเปล่า
ถึงได้มองความรักในแง่ลบแบบนั้น
ก็ได้แต่เอาใจช่วยว่าจะมีใครซักคนที่เข้ามาเปลี่ยนมุมมองของพี่แนทได้
และหวังว่าคนนั้นจะเป็นน้องอาร์ม
ปอลอ จัดกระเป๋าตามน้องอาร์มไปดีซีดีก่า
ใครจะไปด้วยกันมั่งค้า
:oni2:
ขอบคุณนะคะที่มาท้วงเรื่องคำผิด หน้าแตกเลยเรา :m13: :m13:
ต้องมาดูต่อไปว่าจะเป็นใครที่จะเป็นเธอผู้นั้น ผู้มาเปลี่ยนความคิดของพี่แนทของเรา
อ๊า...... เอาแล้วไงๆๆๆๆๆๆ :m4:
พี่แนทนี่อาการออก :m12:
ไม่ต้องพึ่งหมอลักษณ์มาฟันธงเลย :m20:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก
รอตอนหน้า รีบเอามาลงน้า... :กอด1:
ม่ายยยยยยยยย :serius2: มาหลอกให้เราอยาก แล้วก็จากไป :o12: :o12:
ตอนหน้ามีเรทเหรอ
:o8:
ตอนหน้ามันก้อ...มันก้อ...พูดไม่ได้คะ :m20: :m20: มันไม่เรทมากมายหรอกค่ะ แต่ว่าน่ารักมากกว่า มาดูตัวอย่างกันสักเล็กน้อยพอเป็นกระสัย อิ....อิ....
แต่ไอ้พี่แนทมันแสนรู้ครับ มันแกล้งกดคางลงมาที่ปากผมหนักๆนานพอควรแล้วยกออก พร้อมหันจมูกมาฝังที่แก้มผมอย่างรวดเร็วแล้วลากต่อไปที่ซอกคอกับหลังหู ย๊ากก...
จากไปอย่างรวดเร็ว ฮ่า...ฮ่า.... :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตัวอย่างตอนหน้าต้องน่ารักมากแน่ๆ
-
สงสัยไอ้พี่แนท หึงหวง แบบนี้ก็เข้าทางงงงงงงงงงงงงงเลยสิ 555
-
หึหึหึ
อย่าบอกนะว่าเป็นมุขฝัน o18 o18
-
หึหึหึ
อย่าบอกนะว่าเป็นมุขฝัน o18 o18
ไม่มีฝันเฝินอะไรทั้งนั้นค่ะ ระดับนืัแสดงจริง เล่นจริง ไม่มีสแตนด์อินค่าาา :m20: :m20:
-
งั้นก็แหล่มเลย :impress2:
ว่าแต่ตัวจะมาอัพเมื่อไหร่ :oni3:
-
มีบางคนคิดกันได้เนาะว่าเป็นมุขฝัน ช่างคิดกันจริงๆเลย เอ..แต่ว่ามุขนี้น่าสนใจแฮะ เก็บไว้ใช้ตอนถัดๆไปดีกว่า :laugh3: :laugh3:
********************************
ตอนที่ 13 ไอ้เกย์เฒ่าลามก
พี่...ผมไม่ใช่หมอแล้วจะไปรักษาพี่ได้ยังไง หรือจะให้เอาน้ำมันนวดให้ อันนี้ผมพอทำได้” ผมเริ่มต่อรอง ไอ้พี่แนทนี่ก็เหลือเกินได้คืบจะเอาศอก เห็นผมยอมอ่อนข้อขอโทษเข้าหน่อยละก้อทำเป็นมาสร้างเงื่อนไข
ไอ้พี่แนทอมยิ้มยังไม่ยอมตอบคำถามผมว่าจะให้ผมทำยังไง แถมทำตาเป็นประกายวิบวับเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้ โอ้ยยย....ทนไม่ไหวแล้ว อยากเอามือควักลูกตาคนออกมาจริงๆ
“ตอนเด็กๆเวลาพี่หกล้มเข่าเจ็บเป็นแผล แม่พี่ก็จะเป่าโอมพี้ยงให้หาย มันได้ผลจริงๆนะ” ไอ้พี่แนทพูดไปอมยิ้มไป :teach:
แล้วไงต่อหล่ะพี่ รีบพูดมาเร็วๆ มาร่ายยาวระลึกความหลังวัยเด็กวัยใสอะไรกันตอนนี้
“เพราะฉะนั้น วิธีรักษามันก็ง่ายนิดเดียว อาร์มก็แค่เป่าโอมเพี้ยงที่คางพี่ พร้อมจูบรับขวัญมันหน่อย มันจะได้หายช้ำเร็วๆไง”
ย๊ากกก.....ว่าไงนะ ตายซะเถอะ....อย่าอยู่เลยไอ้โรคจิต :o211: :o211: นี่มันวิธีรักษาของโรงเรียนแพทย์ไหนไม่ทราบ จะได้เอาระเบิดไปปาซะโทษฐานสอนนักศึกษาแพทย์ออกมาแล้วไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพ หรือไม่ก็จะไปแจ้งแพทยสภาให้ยึดใบประกอบโรคศิลป์คืนซะเลย
“ไม่...ใครจะบ้าทำแบบนั้น นี่พี่เอาวิธีรักษาที่มันอ้างอิงหลักวิทยาศาสตร์หน่อย เป็นหมอซะเปล่า” ผมตอกกลับ
“ว่าไงนะ.... ไหนว่าให้ทำอะไรก็ได้ที่ให้พี่ยกโทษให้ไง หรือพูดแล้วกลับคำ แบบนี้ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยนะ” ไอ้พี่แนทพูด แล้วยิ่งแกล้งกดน้ำหนักบนตัวผมมากขึ้น อ๊อก....ผมหายใจจะไม่ออกแล้วครับ o9 รู้สึกเหมือนจะไปเฝ้ายมบาลอยู่รอมร่อ
“ก้อ...ก็ได้” :m17: ผมจำใจพูดในที่สุดก่อนที่จะได้ไปทัวร์นรกสิบแปดขุมกับท่านยมบาล
พอผมพูดเสร็จ ไอ้พี่แนทมันรีบยื่นคางมาเลยครับ ผมก็หลับหูหลับตาเป่าโอมเพี้ยง แล้วจูบไปที่คางนั่นอย่างรวดเร็วแบบสายฟ้าแลบแล้วเตรียมเบี่ยงหน้าหนีออก
แต่ไอ้พี่แนทมันแสนรู้ครับ มันแกล้งกดคางลงมาที่ปากผมหนักๆนานพอควรแล้วยกออก พร้อมหันจมูกมาฝังที่แก้มผมอย่างรวดเร็วแล้วลากต่อไปที่ซอกคอกับหลังหู ย๊ากก...ไม่ใช่เพราะสยิวนะครับ แต่ผมเริ่มหายใจไม่ออกแล้วเพราะโดนไอ้พี่แนทมันทับอยู่นาน ในที่สุดก็รู้สึกตาพร่ามัวเห็นดาวลอยเต็มไปหมด แล้วผมก็วูบหมดสติไป o2 o2
*******************************************
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะที่จมูก มองไปรอบตัวผมยังอยู่บนเตียงในห้อง มีพี่แนทประคองผมอยู่อีกมือก็ถือสำลีชุบแอมโมเนียโบกไปมาที่จมูกผม เห็นพี่แดนยืนอยู่ข้างเตียงมองด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมก้มมองดูตัวเอง....จ๊ากก...เสื้อผมถูกปลดกระดุมสามเม็ดบน เห็นหน้าอกขาวใสไร้กล้าม หัวนมสีชมพูสองจุดน่ารัก และหน้าท้องนวลเนียนไร้ซิกแพ็คอยู่รำไรๆ มันช่างเป็นภาพที่ดูเซ็กซี่เย้ายวนเสียนี่กระไร :m10: เอ้ยย...ไม่ใช่ ใครวะบังอาจมาทำมิดีมิร้ายกับผม อืม....คงเป็นตอนที่ผมสลบ พี่เค้าเลยปลดกระดุมให้เสื้อหลวมตามหลักการรักษาคนเป็นลม
ผมพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนเป็นลมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมจำได้แล้วครับ ไอ้โรคจิตนั่นมันทับผมแถมแกล้งผมด้วยอ่ะ นึกถึงตรงนี้หน้าผมก็ร้อนขึ้นมาทันที :o8: :o8: รีบเบี่ยงต้วออกจากอ้อมแขนไอ้พี่แนท
“เป็นไงอาร์ม หน้าแดงเลยสงสัยเป็นไข้แน่ๆ วันนี้คงเจอแดดแรงไปหน่อย พี่ไม่น่าพาอาร์มไปตากแดดขนาดนั้นเลย” พี่แดนพูดด้วยเสียงสำนึกผิด
พี่แดนครับ....มันไม่ใช่ความผิดพี่หรอกครับ นี่เลย...ไอ้ตัวต้นเหตุหน่ะมันนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆผมนี่แหละ แค้นจริงๆเลยอ่ะ มันทำให้ผมดูเหมือนผู้ชายบอบบาง อ่อนแอ ป้อแป้ ขี้โรค ไร้น้ำยา กระจอกงอกง่อย เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ พอและ...ชักเว่อร์ไปหน่อย
“ผมไม่เป็นไรมากหรอกครับ คงหิวมากไปหน่อยเลยเป็นลม” ผมรีบเบี่ยงประเด็นเพื่อให้พี่แดนไม่รู้สึกผิด
“งั้นพี่ว่าเรารีบไปกินข้าวกันเถอะ นี่ก็ทุ่มครึ่งแล้ว อาร์มลุกไหวมั้ยหรือจะให้พี่ช่วยพยุง” เสียงไอ้พี่แนทลอยมา แต่ผมไม่หันไปมองหรอกครับเดี๋ยวเสียสายตาพาลจะกินข้าวไม่ลง เชอะ...ทำมาเป็นจะช่วยพยุง ก็ใครกันหล่ะที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ o12 o12
ผมไม่ตอบ แต่รีบลุกขึ้นเพื่อแสดงว่ายังไหวยังฟิตอยู่ แต่แล้วก็เซแทดๆเกือบล้ม ไอ้พี่แนทก็ไวครับรีบคว้าตัวผมไว้ทันแถมโอบผมไว้ทั้งตัว พาลงนั่งบนเตียงอีกรอบ
“เอางี้ดีกว่า พี่ว่าเราโทรสั่งพิซซ่าหรือไก่ทอดมากินดีกว่า จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปข้างนอกกันอีก” พี่แดนเสนอ ก็ดีเหมือนกันครับพี่ ตอนแรกผมว่าผมไหว แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้ว
ว่าแล้วเราก็นั่งกินพิซซ่าถาดใหญ่กันในห้อง ผมกินไปชิ้นเดียวก็อิ่มกินต่อไม่ไหวแล้ว ที่เหลือพี่ทั้งสองก็จัดการจนเรียบร้อย พอกินเสร็จพี่แดนก็กลับไปที่ห้องตัวเอง แต่ไม่ลืมหันมาย้ำก่อนเดินออกไปว่าถ้ามีอะไรให้ไปเคาะห้องเรียกได้ทันที
***************************************
พอพี่แดนออกไป บรรยากาศในห้องเริ่มมาคุอีกแล้ว ก็ผมไม่พูดกับพี่แนทเลยซักประโยคตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา ก็คนมันโกรธจะให้ไปพูดด้วยทำไม :m16: :m16:
“อาร์ม....อาบน้ำไหวมั้ย หรือจะเช็ดตัวเอา เดี๋ยวพี่เช็ดให้” พี่แนทถามเสียงเป็นห่วง ไม่ต้องเลย....ไอ้โรคจิต ตูอาบน้ำไหวโว้ยยย ไม่ได้เป็นง่อย แค่เป็นลมเฉยๆ
“ผมอาบเองได้ เก็บความหวังดีของพี่ไปเถอะ” ผมเดินไปหยิบชุดนอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย
ผมแช่น้ำอุ่นในอ่างเพื่อผ่อนคลาย o4 o4 มันช่างสบายตัวเสียนี่กระไร เสร็จเรียบร้อยก็เอาผ้าขนหนูเช็ดตัวแล้วพันหลวมๆที่เอว ยืนหน้ากระจกเตรียมแปรงฟัน ถือโอกาสมองสำรวจความหล่อของตัวเองซะหน่อย ตามองไปเรื่อยๆจากหน้า โอเค...หน้าตาหล่อจริงๆเลยเรา หน้าใสกิ้งไร้สิวฝ้า ถึงวันนี้หน้าจะโดนแดดเยอะไปหน่อยแต่ก็ไม่หมอง มองเรื่อยมาถึงคอ เอ๊ะ.....มันรอยอะไรที่ซอกคอผมนี่ ผมเพ่งมองอย่างจริงจังอีกครั้ง ผมไม่ได้ใสซื่ออาโนเนะจนไม่รู้ว่านี่มันคือรอยดูด แถมมันมีตั้งสองสามรอย ตรงหัวไหล่นี่ก็อีกสองรอย แล้วผมได้มายังไง จะเป็นใครไม่ได้....นอกจาก....นอกจาก.... o22 o22 คิดถึงตรงนี้ผมก็ร้องตะโกนลั่นเลยครับ
“ว๊ากกก!!!!” เสียงผมคงดังมาก หลังจากตะโกนเสร็จก็มีเสียงเคาะรัวที่ประตูห้องน้ำพร้อมเสียงตะโกนถาม
ปัง....ปัง.....”อาร์ม......อาร์ม...เป็นอะไรไป เปิดประตูเร็ว” เสียงไอ้โรคจิตครับ เสียงมันช่างกระตุ้นอารมณ์ผมเหลือเกิน อารมณ์อยากฆ่าคนนะครับไม่ใช่อารมณ์หื่น
อ๊ากก..... :m31: :m31: ผมทนไม่ไหวแล้วมันต้องตายกันไปข้างนึง คิดดู...นี่มันมีอะไรกับพี่โอมแถมยังอยู่ด้วยกันแล้วด้วย ไอ้เกย์เฒ่าโรคจิตมันยังกล้ามาทำแบบนี้กับผมอีก มันต้องโรคจิตมากๆด้วยเพราะขนาดผมเป็นลมสลบไม่รู้สึกตัวมันยังตั้งหน้าตั้งตาดูดผมจนเป็นรอยต้องหลายรอย ผมกระชากประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมหน้าตาถมึงทึง ไอ้พี่แนทรีบเข้ามาจับไหล่ผมสองข้างพร้อมสำรวจไปทั่วตัว
“อาร์มเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหน บอกพี่มาเร็วๆ” เสียงไอ้พี่แนทถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“พี่...พอจะบอกได้ไหมว่านี่มันรอยอะไร!!!” ผมกระชากเสียงถามพร้อมชี้ที่รอยที่คอผม ไอ้เกย์เฒ่ามองตามมือผม พอเห็นรอยมันก็ทำตาวิบวับแถมอมยิ้มอีก ผมอยากกระโดดถีบยอดอกมันจริงๆ
“ผม....ถาม...ว่า....นี่มัน.....รอยอะไร!!!” :fire: :fire: ผมเน้นพูดแต่ละคำช้าๆชัดๆพร้อมเพิ่มระดับเสียงให้ดังขึ้นอีกเพื่อข่มไอ้โรคจิตนั่น
“นี่อาร์มไม่รู้จริงๆเหรอว่ามันรอยอะไร” ไอ้โรคจิตไม่ตอบคำถามผมแต่ดันถามผมกลับ นี่ผมถามพี่นะ ไม่ใช่ให้มาย้อน
โถ่เว้ยยย....อยากจะบ้าตาย แต่ผมยังไม่กล้าเข้าไปทำร้ายมันตอนนี้เพราะจากการประเมินสถานการณ์แล้วผมเสียเปรียบอยู่หลายขุม ตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะแถมตอนนี้ผมมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันท่อนล่างอยู่
“ผมรู้ว่ามันรอยอะไร แต่อยากรู้ว่าพี่เป็นคนทำใช่มั้ย!!!”
“ใช่พี่ทำเอง” มันตอบฉาดฉานไม่มีลังเล
ดีมากไอ้โรคจิต....ทำแล้วก็ยอมรับกันตรงๆ อย่างงี้ค่อยเป็นลูกผู้ชายตัวจริงหน่อย ผมตัดสินใจได้แล้ว ในเมื่อพี่โอมเป็นของมันแล้วและท่าทางพี่โอมจะรักมันมาก ผมก็จะไม่มีทางเป็นคนไปแทรกแซงความรักของพี่โอม ผมรู้ว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้โรคจิตนี่และผมก็ไว้ใจตัวผมเองมากพอ แต่ผมไม่ไว้ใจมันต่างหาก เกิดมันนึกพิศวาศอยากได้ตูดผมขึ้นมา ผมจะทำยังไง ตัวมันใหญ่ยักษ์อย่างงั้นผมจะไปสู้อะไรมันได้
“ดี....งั้นผมกับพี่ เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก ผมจะกลับนิวยอร์คพรุ่งนี้เพราะผมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ผมไม่ได้รังเกียจคนที่เป็นเกย์ แต่ตัวผมไม่ใช่เกย์ ผมคงเปลี่ยนไปเป็นแบบพี่ไม่ได้” ผมพูดหน้าตาจริงจัง
“พี่ก็ไม่ใช่เกย์เหมือนกัน แล้วก็จะไม่มีการกลับไปนิวยอร์คอะไรทั้งนั้น” ไอ้โรคจิตตอบผมยิ้มๆ
หนอย...พูดมาได้เต็มปากเต็มคำว่าตัวเองไม่ใช่เกย์ แล้วที่ทำกับพี่โอมนั่นมันเรียกว่าอะไร เล่นจ้ำจี้มะเขือเปาะโดดหนังยางกันรึไง แถมผู้ชายแท้ที่ไหนจะมาดูดคอผู้ชายด้วยกันแบบที่หมอนี่ทำกับผม
“ผมจะกลับพรุ่งนี้ พี่ห้ามผมไม่ได้หรอก!!” ไม่สนเฟ้ย ตูจะกลับ ใครจะทำไม
“อย่าทำตัวเป็นเด็กๆหน่อยเลย ถ้าอาร์มกลับพรุ่งนี้ แล้วจะบอกไอ้โอมว่ายังไง พรุ่งนี้ก็วันพฤหัสแล้ว วันศุกร์ไอ้โอมก็จะ defense proposal นี่อาร์มคงไม่อยากให้ไอ้โอมมานั่งกังวลเรื่องอาร์มจนไม่มีสมาธิในการเตรียมตัวพรีเซนท์หรอกนะ การ defense วันศุกร์นี้มันสำคัญมาก มันเหมือนชี้ชะตาได้เลยกลายๆว่าจะเรียนจบรึเปล่า" ไอ้พี่แนทพูดเหมือนถือไพ่เหนือกว่า :o9: :o9:
ผมจะทำยังไงดีนี่ ห่วงพี่โอมก็ห่วง ห่วงสวัสดิภาพประตูหลังของตัวเองก็ห่วง ไอ้โรคจิตคงเห็นผมหน้าตาชักลังเล มันเลยสรุปรวบรัดตัดความ
“เอาเป็นว่าพี่ขอโทษอาร์มแล้วกัน และพี่ขอสัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบวันนี้ขึ้นอีก....ถ้า...อาร์มไม่ยินยอม” ไอ้พี่แนทพูดไปอมยิ้มไป ทำมือตะเบ๊ะแบบลูกเสือ แถมด้วยชูมือสามนิ้วเหมือนเป็นการให้สัญญา
เอ...ไอ้โรคจิตมันก็ดีนะ มีการขอโทษผมด้วย แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายมันฟังทะแม่งๆยังไงชอบกล :m28: :m28: มันเหมือนประโยคเงื่อนไข If Clause ยังไงก็ไม่รู้
“อาร์มรีบไปแต่งตัวเถอะ ไม่หนาวรึไง หรืออยากโชว์หุ่นขี้ก้างให้พี่ดู” ไอ้พี่แนทพูดอมยิ้มตาระยิบระยับเป็นประกาย พร้อมมองสำรวจผมไปทั้งตัว :interest: :interest:
“ไอ้เกย์เฒ่าลามก!! ฝากไว้ก่อนเหอะ” ผมรีบหันหลังปิดประตูทันที รู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงไม่รู้สงสัยผมจะมีไข้จริงๆ ได้ยินเสียงไอ้พี่แนทหัวเราะยาวดังสนั่นลั่นห้อง โอ้ยยย....ไอ้พี่เวรมันขำอะไรของมันนักหนาเนี่ย
**********************************************
ออกจากห้องน้ำผมเดินไปอีกฝั่งของเตียงเตรียมตัวเข้านอน ไอ้พี่แนทก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมยังไม่ค่อยไว้ใจหมอนั่นเท่าไหร่ครับ เลยเอาหมอนหลายใบรวมทั้งหมอนสำรองในตู้มาวางกั้นตรงกลางเตียงแบ่งกั้นอาณาเขตอย่างชัดเจน แต่ทำไงดีผ้าห่มมีผืนเดียวอ่ะ ไม่สนใจดีกว่าผมยึดผ้าห่มมาเป็นของผมคนเดียวแล้วก็เอนลงนอนหลับไปอย่างรวดเร็ว :a12: :a12:
ผมฝันร้ายครับ ผมเดินเข้าไปในป่ารกมีแต่ต้นไม้สูงใหญ่เต็มไปหมด ผมหลงทางอยู่ในป่าเหมือนเดินอยู่ในเขาวงกต แล้วก็เห็นงูเหลือมตัวใหญ่เลื้อยเข้ามาหา ดูท่าทางมันหิวมากเหมือนไม่มีเหยื่อตกถึงท้องมาหลายวัน ผมวิ่งหนีไม่คิดชีวิต แต่มันก็เลื้อยตามมาไม่ลดละ มันก็ยิ่งใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาอีก ในที่สุดมันก็รัดผมทั้งตัวจนเริ่มหายใจไม่ออก กระดูกถูกบีบรัดเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ในที่สุดก็หมดแรงดิ้นรน เจ้างูเหลือมนั่นก็อ้าปากเตรียมเขมือบผมทันทีที่เห็นผมนิ่งไป แล้วผมก็ตกใจตื่น
ผมกระพริบตาถี่ๆเอามือขยี้ตาเพราะแสงอาทิตย์ตรงหน้าต่างมันแยงลูกตา ทำไมผมถึงรู้สึกหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับอก ผมโดนผีอำหรือนี่ หรือว่าผมถูกงูรัดอยู่จริงๆ พอลืมตามองเต็มตาก้อ...ย๊ากกก.... :o :o หน้าไอ้พี่แนทห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ แขนข้างขวาของพี่เค้าวางบนอกผมเลยไปโอบถึงเอว ศีรษะผมหนุนอยู่บนแขนข้างซ้ายของพี่เค้า ขาขวาของพี่เค้าพาดมาบนขาผม ท่านี้นี่เหมือนผมถูกพี่เค้ากอดไว้ทั้งตัว
ว่าแต่ว่าหมอนผมหายไปไหนหมดเนี่ยรวมถึงหมอนที่กั้นตรงกลางเตียงด้วย ผมพยายามกระเสือกกระสนดิ้นออกจากอ้อมกอดของพี่แนท แต่แขนกับขามันหนักเป็นบ้าแถมยังรัดแน่นเข้าอีก ผมเลยต้องใช้มาตรการสุดท้าย ตะโกนสุดเสียงใส่หูไอ้คนขี้เซา
“พี่แนท ไอ้เกย์เฒ่า!!!!! ตื่นได้แล้ว” พี่แนทงัวเงียลืมตาตื่นทันที พอเห็นหน้าผมอยู่ใกล้แถมแกยังกอดผมอยู่ แกไม่มีท่าทีตกใจใดๆทั้งสิ้น ซ้ำยิ้มให้ผมแล้วถาม
“อ้าว....อาร์มตื่นแล้วเหรอ หลับสบายมั้ย” อ้าว...พี่ แล้วที่ตะโกนเรียกพี่อยู่นี่ ถ้าไม่ตื่นแล้วจะเป็นเสียงผีที่ไหนเรียก ส่วนหลับสบายมั้ย ไม่น่าถามลองพี่มีช้างมานอนทับอยู่บนอกเหมือนโดนผีอำแบบนี้ มันจะหลับสบายมั้ยหล่ะ
“ทำไมผมมานอนแบบนี้ได้ แล้วหมอนเหมินผมที่อยู่กลางเตียงหายไปไหนหมด” ผมถามหน้ามุ่ย
“ก็เมื่อคืน อาร์มเอาผ้าห่มไปห่มคนเดียว พี่ก็หนาวนะซิ พี่ไม่รู้จะทำยังไง เลยเตะหมอนลงข้างเตียงหมด แล้วมาหาความอบอุ่นแบบนี้ไง” :give2: :give2: ไม่พูดเปล่าแถมกอดผมแรงขึ้นประกอบคำอธิบาย ไอ้โรคจิตเอ้ยยยย.....อยากเอาเท้ายันโครมให้ตกเตียงเลยจริงๆ
“พี่....ปล่อย ผมจะไปขี้!!” ผมพูดกระแทกเสียงใส่ ไม่จำเป็นต้องสุภาพด้วยแล้วครับ
ไม่ได้การ......วันนี้ต้องบอกให้พี่แดนช่วยเปลื่ยนห้องผมเป็นเตียงคู่ ถ้าไม่ได้จริงๆ ต้องขอหมอนกับผ้าห่มเพิ่ม ไอ้โรคจิตจะได้ไม่มีข้ออ้างอีก
****************************************************
อะแฮ่ม....เจ้าอาร์มตั้งสมญานามให้พี่แนทอีกแล้ว กว่าจะจบเรื่องนี้พี่แนทจะมีชื่อเรียกกี่ชื่อเนี่ย o17 o17
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง :laugh: :laugh:
ว่าแต่ว่า...ตอนนี้พี่แนทเราหื่นไปหรือเปล่าคะ ที่ทำน้องนุ่งที่สลบได้ลงคอ :-[ :-[
-
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง :laugh: :laugh:
อ้อ เคล็ดลับเรียกคนอ่าน ต้องแบบนี้นี่เอง สงสัยต้องเอาไปใช้กับเรื่องของเรามั่ง มิน่า เรตติ้งเราตกน่าดู :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฝันว่าโดนงูรัด
เค้าว่าจะได้คู่ นะจ๊ะน้องอาร์ม
เชื่อแม่หมอเต๊อะ
:laugh:
-
:m20:
ตื่นมาก็เจองูเฒ่ารัดอยู่เลย
ฮ่าๆ
-
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง :laugh: :laugh:
อ้อ เคล็ดลับเรียกคนอ่าน ต้องแบบนี้นี่เอง สงสัยต้องเอาไปใช้กับเรื่องของเรามั่ง มิน่า เรตติ้งเราตกน่าดู :laugh: :laugh: :laugh:
กรี๊ดดด...คุณบุหรงมาอีกแล้ว ข้าน้อยขอสนับสนุนให้ท่านรีบเพิ่มฉากหื่นในเรื่องของท่านโดยไว แล้วรับรองเรตติ้งจะพุ่งทยานแบบฉุดไม่อยู่ :laugh: :laugh:
ท่านควรให้อาทิตย์เผด็จศึกจันทริได้แล้ว ท่านจะมัวรออะไรอยู่ จันทรินอนรอเป็นแม่สายบัวรอเก้อมาหลายคืนแล้ว :oni3: :oni3:
-
อิอิ ชักถูกใจในความกวนประสาทของไอ้พี่แนทแล้วสิ งานนี้เชียร์ไอ้พี่แนทดีกว่า 555
-
รีเควสเป็น
หื่นน้อยๆ หื่นฮาแต่พองาม แต่ขอมีเรื่อยๆนะจ๊ะ :o8: :oni1:
-
เคยฝันเห็นงูเหมือนกันนะ
แต่วิ่งหนีทัน หุหุ :laugh:
ลป. เห็นด้วยกะรีบน :o8:
-
น่ารักมากมายขอสมัคเปแฟนคลับด้วยคนนะครับผม :L2:
-
พี่แนทเริ่มรุกแล้ววววววว :m4: :m4:
-
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง :laugh: :laugh:
แหม เค้าเรียก"ร้กน้อยๆ แต่รักนานๆ" ตะหากล่ะ
ต้องบอกว่าเรื่องนี้เครื่องมันร้อนช้า(รีพลายน้อย) เพราะคำขึ้นชื่อเรื่องว่า"นิราศ"
เพราะเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกวันนี้ :laugh: นั่งอ่านรวดเดียวเลยนะเนี่ย
เรื่องสนุกดีครับ
แต่ท่าทางอาร์มต้องเปลี่ยนคติที่ว่า "รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง" แล้ว ถ้าอยากจะชนะ
เพราะทางนั้นเค้าศึกษาข้อมูลมาเกือบ 20 ปี แน่นปึ้กกว่าจม
-
จำกันได้ไหมเอ่ย?
วันนี้เจอกันที่บ๊อก
ก็เลยตามมาจิ้มไว้ก่อน :m1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น่ารักจัง
ขอฉากนั้นอีกนะ :o8:
-
:m32:
-
น้องอาร์มไอ้ที่ฝันเห็นงูหน่ะ
เอ่อ..จะใช่อนาคอนด้าของพี่แนทรึปล่าววววววว
กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
มาๆๆ
:เฮ้อ:
-
ชอบค่ะ มาต่อไวๆน้า :m1:
-
เพิ่ง ด้าย อ่านเรื่องนี้
ชอบ มาก เรย
พี่แนท กวน ได้อีก
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:bye2:
-
หายไปไหน หลายวันแล้ววว :serius2:
-
ไปเที่ยวอยู่แถวไหนเน้อ..
-
คนเขียนไปทัวร์อเมริกา ยังไม่กลับเหรอคับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:o211: :o211: :o211: :o211: :o211:
-
รออยู่นะครับผม
-
น่ารักมากมาย รออ่านต่อๆๆๆๆ
พี่หนอแนทจะลงเอยกับนายอาร์มได้ไง อยากรู้ๆๆๆๆ
-
:m22:
:sad2:
-
รออยู่นะครับผม :oni2:
-
เรื่องน่ารักมากเลย
อาร์มดูเด็กๆดี
อีกอย่าง อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวกะเค้าด้วย
-
คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก กลับมาได้แล้วค้าบ
-
ก่อนอื่นต้องขอแถลงก่อนว่า.....อยากจะมาอัพใจจะขาด แต่เข้าเว็บไม่ได้มาสามอาทิตย์แล้วค่ะ ได้คุยกับคนอื่นที่ cbox
เลยทราบว่าคนอื่นๆที่อยู่ต่างประเทศก็เข้าเว็บไม่ได้เหมือนกัน :sad2: :sad2: ช่วงสัปดาห์แรกที่เข้าไม่ได้นี่มีอาการลงแดงเหมือนขาดยาเลยค่ะ คิดว่าต้องรออัพปีหน้าตอนเรียนจบกลับเมืองไทยซะแล้ว o7 o7 แต่ในที่สุดก็เข้ามาได้
ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามารีพลายและมาอ่านนะคะ :m1: :m1: งั้นมาอ่านต่อเลยดีกว่าค่ะเพื่อเรียกเรตติ้งกลับคืนมา ฮ่า...ฮ่า... :laugh3: :laugh3:
*************************************************
ตอนที่ 14 คนเจ้าน้ำตา
นี่ผมบอกให้ปล่อยตั้งนานแล้ว ทำไมไอ้พี่แนทยังนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนเหมือนทองไม่รู้ร้อนหรือว่าหลับไปอีกรอบฟะ :confuse: ผมเหลือบมองหน้าไอ้โรคจิตก็เห็นไอ้นั่นหน้าตาเริงรื่นไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ผมเริ่มดิ้นขลุกขลักเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอด แต่แขนสองข้างนั้นก็แข็งเหมือนคีมหนีบผมไว้แน่นดิ้นยังไงก็ไม่หลุด
“พี่แนท...บอกให้ปล่อยไง ผมจะไปขี้!!” หน้าผมตอนนี้หงิกเป็นตูดแล้วครับ :m16: แต่ไอ้โรคจิตก็ยังไม่ขยับอีก
“นี่อาร์ม....โมโหจนหน้าหงิกหน้างอ แถมพูดคำไม่สุภาพอีก ถึงยังเด็กก็ต้องแก้ไขนะเดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ใหญ่ไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์ ต้องฝึกให้ใจเย็นกว่านี้ ไม่ใช่อะไรนิดหน่อยก็หงุดหงิดๆ ถ้าอยากให้พี่ปล่อย อาร์มก็พูดขอร้องกันดีๆให้สุภาพหน่อย”
โอ้ยย......แล้วทำไมกลายเป็นว่าผมเป็นคนผิดที่อารมณ์เสียก็ใครมันเป็นต้นเหตุให้ผมเป็นแบบนี้ฟะ ปกติผมก็อารมณ์ไม่เสียง่ายแบบนี้นะ แต่ตั้งแต่เจอคนบางคนกวนโมโหนี่มันก็ไม่ไหวจริงๆ หนอยยย....แถมทำเป็นมาว่าตูเป็นเด็กกลัวเดี๋ยวจะกลายเป็นผู้ใหญ่ไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์ แล้วทีตัวเองหล่ะ...เป็นไอ้เกย์เฒ่าลามกฉวยโอกาสแม้กับน้องแฟนเนี่ยนะ มันคงจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะมากเลย o12 o12
คิดถึงตรงนี้ก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืนกับรอยดูดบนคอผม มันโมโหจี๊ดอีกแล้วครับ ขอแก้แค้นหน่อยเถอะ ในเมื่อตัวกับแขนผมโดนล็อคอยู่ แต่ผมยังเหลือปากเป็นอาวุธอีกหนึ่งอย่างนี่นา ผมรีบโน้มหน้าไปหาไหล่ของไอ้พี่แนทแล้วกัดงับจมเขี้ยวเต็มแรง ให้มันรู้ไปสิว่าจะไม่ยอมปล่อย
ได้ผลทันตาครับ ไอ้โรคจิตร้องโอ้ยยย..แล้วรีบสะบัดไหล่ออกจากปากผมพร้อมแขนที่คลายออก แต่ถึงแขนมันจะคลายออกแต่ไหงขามันยังล็อคขาผมอยู่อ่ะ เอาวะผมลุกขึ้นนั่งแล้วเตรียมลุกลงจากเตียง อ๊ะ....ตัวผมโดนกระชากกลับลงไปอยู่ในอ้อมกอดด้วยแรงหมีควายจากไอ้โรคจิตนั่น แง....มันจะฆ่าผมไหมเนี้ยที่ไปกัดมันอ่ะ o21 o21
“มานี่เลยอาร์ม... ชาติก่อนเป็นญาติกับเจ้าแพนงรึไง กัดพี่ซะแรงเลยแถมเราหน่ะมีเขี้ยวด้วย นี่ถ้าพี่ติดเชื้อพิษสุนัขบ้าขึ้นมาจะทำไง”
หนอยยย..ว่าผมเป็นสุนัขเหรอ อย่างงี้มันต้องงับต่อเป็นไงเป็นกัน คราวนี้จะกัดให้เลือดอาบเนื้อหลุดเลยคอยดู ผมรู้สึกไฟแรง หึกเหิม อยากสู้เพื่อชาติขึ้นมาทันทีทันใดเหมือนได้แขวนจตุคามรามเทพรุ่นกูสู้โว้ยยย (ไม่รู้มีรุ่นนี้มั้ยอ่ะ) ยิ่งพอนึกถึงว่ากำลังจะได้กลิ่นเลือดไอ้พี่แนท มันรู้สึกเหมือนแดรกคูล่าได้กลิ่นเหยื่อ :laugh: :laugh: ผมโน้มหน้าเล็งไปที่ไหล่ไอ้พี่แนทกะว่าไม่พลาดเป้าแน่ๆ
แต่ไหงมันผิดพลาดไปแบบนี้ แทนที่ปากผมจะไปอยู่บนไหล่ไอ้โรคจิตนั่น แต่กลายเป็นไปอยู่บนปากมันได้ไงเนี่ย อย่างงี้มันเหมือนผมแกว่งปากไปหาเสี้ยน(ปาก)แท้ๆเลย ไอ้พี่แนทประกบปากผมได้ก็ไม่รีรอ บดขยี้รุนแรงไม่มีถนอมกันเลย โถ...จูบแรกในชีวิตผมมันได้ลอยจากไปแล้ว แถมมาเสียให้ไอ้คนโรคจิตอีก :m8: :m8:
ผมกะจะงับริมฝีปากล่างไอ้นั่นโต้ตอบแต่มันดันรู้ดีเบี่ยงปากออก แล้วเลื่อนปากไปที่แก้มผมลากต่อไปไซ้ที่คอ เม้มเลียติ่งหูแถมเป่าลมเข้าหูกระซิบกระซาบอะไรก็ไม่รู้จับใจความไม่ได้ แล้วก็วนกลับมาไซ้คอเลยไปซอกหลังหู ตอนนี้ผมเกิดอาการหวิวๆแล้วครับ แขนขาหมดเรี่ยวแรงยังไงบอกไม่ถูก ไม่มีแรงดิ้นรนขัดขืนอะไรเลยครับ ก็ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยถูกใครไซ้แบบนี้นี่ ถึงจะเคยโดนไอ้ตี๋แกล้งแต่มันก็แค่ใช้เครามาถูๆไม่ได้มาทำแบบนี้
หลังจากไซ้คอผมอยู่นานมันคงยังไม่หนำใจไอ้พี่แนท พี่เค้าลากปากต่อไปที่ไหล่ผมแล้วขบฟันเข้าที่ไหล่แรงพอดู คงอยากแก้แค้นผมคืนที่ไปกัดเค้าหรือว่าไอ้พี่แนทมันมันเขี้ยวเห็นไหล่ผมเป็นกระดูกยางไว้แทะหว่า แต่ผมเจ็บจริงนะครับร้องโอ้ยยลั่นเลยอ่ะ อารมณ์หวิวมันอันตรธานหายไปหมดแล้วอ่ะ พี่แนทเหมือนรู้ตัวหยุดชะงักทันทีเงยหน้ามองผม แล้วเบี่ยงตัวออกห่าง
“พี่แนท!! ทำไมทำกับผมอย่างนี้ ไหนพี่สัญญาแล้วไงว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบเมื่อวานเกิดขึ้นอีก” ผมกระชากเสียงถาม ไม่ไหวครับอยู่ใกล้ไอ้พี่แนทนี่อันตรายจริงๆดูท่าจะเชี่ยวชาญช่ำชองซะเหลือเกิน นี่พี่เป็นหมอเด็กแน่รึเปล่าวะเนี่ย ขนาดแค่ไซ้คอนะ..แขนขาผมยังไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้ ถ้าทำมากกว่านี้ผมคงรักษาประตูหลังไว้ไม่ได้แน่
“อาร์ม...พี่ยังไม่ได้ทำผิดสัญญาเลยนะ ข้อแรก...เหตุการณ์วันนี้ไม่เหมือนเมื่อวานแน่นอน เมื่อวานพี่ดูดคออาร์มแต่วันนี้พี่ไม่ได้ดูดเลยซักนิด อาร์มไปเช็คดูที่กระจกได้ พี่รับรองไม่มีรอยใหม่แน่นอน....” หนอย....หนอยยย...มีย้อนน....มีย้อน หัวหมอเหลือเกินนะ :m16: :m16:
“ข้อสอง.....พี่บอกว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกถ้าอาร์มไม่ยินยอม แต่เมื่อกี้พี่ไม่เห็นอาร์มจะต่อต้านขัดขืนพี่เลยหนิ แถมยังดูมีอารมณ์ร่วมซะด้วยซิ” พูดเสร็จก็อมยิ้ม แล้วเหลือบตามามองที่เป้าผมที่ตอนนี้มีอะไรมันตุงๆอยู่
โถ่เว้ยย....ทำไมตูเถียงสู้ไอ้พี่แนทไม่ได้อีกแล้วฟะ แถมพยานหลักฐานมันยังโด่เด่ออกมาฟ้องประจานกันขนาดนี้ ผมอยากจะกลายร่างเป็นเด็กสามขวบที่เวลาโดนขัดใจแล้วทำอะไรไม่ได้เลยร้องไห้ทึ้งผมตัวเองลงไปนอนดิ้นพลาดๆกับพื้น หลังจากที่ผมอึดอัดฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ออกจะด่าก็ด่าไม่ถูก o9 o9 ผมก็เลยร้องไห้มันซะเลยครับ แถมสะอื้นเสียงดังน้ำตาร่วงเอาๆเหมือนเขื่อนแตก เหลือแต่ยังไม่ได้ลงไปดิ้นที่พื้นให้ดูเท่านั้น
“ฮึก...ฮึก.... พี่แนทแกล้งผม พี่กัดไหล่ผม...กัดแรงด้วย ผมเจ็บนะ ฮึก...ฮึก...” ผมต้องรีบเบี่ยงเบนประเด็นไปจากเรื่องหลักฐานที่มันโด่เด่อยู่ไปเรื่องที่พี่เค้ากัดไหล่ผมแทน ว่าแต่...ที่จริงแล้วผมไปกัดพี่เค้าก่อนแฮะแถมกัดแรงกว่าตั้งเยอะ แต่อารมณ์นี้ไม่สนแล้วอ่ะ ตูจะเอาแต่ใจใครจะทำไม ที่ผมกัดไปนั่นไอ้พี่แนทคงไม่สะดุ้งสะเทือนหรอกตัวออกจะใหญ่ยักษ์แบบนั้น (โถ...เจ้าอาร์ม ทำไมหนูนิสัยเสียแบบนี้เนี่ย เฮ้อ...คนแต่งชักกลุ้มแทนพี่แนทจริงๆเลย นี่พี่แนทจะได้เด็กสามขวบเป็นแฟนหรือนี่ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ)
ไอ้พี่แนทหน้าเสียตกใจทันทีที่เห็นผมร้องไห้ มือไม้สั่นรีบเข้ามากอดโอ๋ผมทันทีแล้วพูดปลอบเบาๆว่า
“ไม่ต้องร้องนะอาร์ม....ไม่ต้องร้อง พี่ไม่ทำอะไรแล้ว พี่ขอโทษที่ทำอาร์มเจ็บ” พี่แนทพูดไปก็ลูบหัวผมไป
บิงโก...ใช่แล้ว :m18: :m18: นี่แหละไม้เด็ด เวลาที่เด็กๆมันใช้น้ำตาต่อรองทำให้พ่อแม่มือไม้อ่อนต้องเข้ามาโอ๋ตามใจนี่ มันคงรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้พี่แนทนี่เป็นโรคแพ้น้ำตาเหมือนกัน อย่างงี้มันต้องแกล้งเอาคืนให้หนัก ว่าแล้วผมก็ยิ่งสะอื้นแรงขึ้น น้ำมูกน้ำตาไหลจนหน้าเละเทะก็ไม่สนแล้ว น้ำตาผมยังร่วงผลอยๆแหมะๆต่อไปเรื่อยๆ มือชั้นนี้แล้วดาราตุ๊กตาทองยังชิดซ้าย
“พี่แนท....ทำไมพี่ถึงชอบแกล้งผม ฮึก.....ฮึก....พี่ยังเห็นผมเป็นน้องพี่โอม...ฮึก....ฮึก....ยังเป็นน้องพี่อยู่รึเปล่า” ผมพูดเสียงตัดพ้อต่อว่าแถมยังก้มหน้าลงเหมือนผิดหวังเสียใจซะเหลือเกิน แต่จริงๆแล้วผมแอบก้มหน้ายิ้มดีใจกับตัวเองแถมแอบเอานิ้วจิ้มตาตัวเองเพื่อให้น้ำตาออกมากขึ้น แหม... ฉลาดจริงๆเลยเรา :m14: :m14:
พี่แนทยิ่งกอดผมแน่นขึ้น แล้วเอามือสองข้างมาประกบที่แก้มผมให้เงยหน้าขึ้น พร้อมขยับนิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาทั้งสองข้างแล้วจ้องตาผมแน่นิ่ง โดยที่ผมยังสะอื้นฮักๆอยู่
“พี่เห็นเราเป็นน้องพี่เสมอนะอาร์ม ที่จริงพี่รู้จักเรามาตั้งแต่เราตัวเล็กกะเปี๊ยกเดียว อาร์มน่าจะสามสี่ขวบได้ ตอนนั้นพี่ไปเล่นกับอาร์มที่บ้านบ่อยๆ” พี่แนทพูดเสียงอ่อนโยนรวมทั้งส่งแววตาที่จริงใจมาให้ผม
“ทำไมพี่ไม่เห็นเคยบอกผมเลยอ่ะ ฮึก....ฮึก.... แล้วผมก็ไม่เห็นจำได้เลย” พูดพร้อมเอามือเช็ดน้ำตาป้อยๆ ผมทำเนียนแอ๊บแบ๊วทำหน้าใสซื่อเหมือนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน ทั้งที่จริงก็รู้มาจากพี่โอมหมดแล้ว อยากรู้ว่าพี่แนทจะตอบว่ายังไง คิดๆแล้วก้อไม่น่าเชื่อว่าผมจะเสแสร้งเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้
“ก็พี่ไม่มีโอกาสได้บอกอาร์มเลยหนิ ตั้งแต่อาร์มมาที่นี่...พี่กับอาร์มแทบจะคุยกันนับคำได้เลย แล้วตอนที่พี่รู้จักอาร์มตอนนั้นหน่ะ อาร์มยังเด็กมากแถมพี่ก็เปลี่ยนไปมากจากตอนนั้น ก็ไม่แปลกที่อาร์มจะจำพี่ไม่ได้” ใช่สิ...ก็พี่เล่นเปลี่ยนไปมากจากหลังเท้าเป็นหน้ามือแบบนี้ เหมือนเจ้าเงาะถอดรูปเป็นสังข์ทองใครมันจะไปจำได้ละครับ
“แต่อาร์มนี่...ไม่เปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆเลยนะ พี่จำได้...ตอนนั้นหน่ะ....อาร์มน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเลย ผิวขาวตาโตปากแดง แต่ว่าตอนเด็กๆอาร์มจ้ำม่ำแก้มยุ้ยไม่เหมือนตอนนี้ที่ผอมลงตั้งเยอะ เห็นอาร์มตอนนั้น...ทำให้พี่อยากมีน้องขึ้นมาทันทีเลย” โธ่เว้ยยย....มาอีกละ พูดเหมือนพี่โอมไม่มีผิด ตูไม่ภูมิใจหรอกนะเฟ้ยที่มีคนชมว่าน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงเนี่ย :serius2: :serius2: อย่างผมนี่ต้องบอกว่าหล่อถึงจะถูก
“แต่....พี่ว่าตอนนี้อาร์มผอมเกินไปนะ ตัวก็เล็กนิดเดียว กินอะไรบ้างรึเปล่าฮึเรา อย่างงี้ถึงได้ป่วยง่ายไม่สบายเป็นลมแบบเมื่อวาน” พี่แนทพูดไปก็ขยี้ผมผมไปด้วย เอาอีกละ....มาว่าตูผอมตัวเล็กอีกละ คำว่าตัวเล็กนี่จะบอกว่าเตี้ยละสิ ทำไมทุกคนถึงตอกย้ำเรื่องความสูงผมอยู่เรื่อยแม้แต่ไอ้คุณแมนดี้ก็ไม่เว้น สูงร้อยเจ็ดสิบนี่มาตรฐานชายไทยโว้ยยย (อ๋อเหรอออ...) เรื่องผอมนี่ผมก็ว่าผมไม่ได้ผอมมากนะ แถมหน้าตารึก็ออกจะหล่อเหลา แบบผมนี่สไตล์เกาหลีอินเทรนด์ชัดๆสาวๆกรี๊ดกันจะตาย แล้วเรื่องที่เป็นลมนี่....ถ้าผมจำไม่ผิด...มันก็เพราะพี่ไม่ใช่เหรอ
“แล้ววันแรกที่พี่ไปรับผม พี่เคยพูดว่าการที่ผมมาที่นี่...มาทำให้คนอื่นเดือดร้อน ฮึก....ฮึก.... พี่คิดอย่างงั้นจริงๆหรือครับ” ผมถามน้ำตาไหลอาบแก้มแถมด้วยซาวน์ดเอ็ฟเฟ็คเสียงสะอึ้นประกอบฉาก เมื่อโอกาสมาแบบนี้ต้องยิ่งหลอกถามพี่แนท พี่เค้าจะได้ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นอีกที่มาว่าผมตั้งหลายครั้ง :o9: :o9:
“ไม่เอา....ไม่ร้องแล้วนะครับ ตาช้ำแดงไปหมดแล้ว พี่ขอโทษที่พูดไปแบบนั้น พี่ไม่ได้ตั้งใจและไม่เคยคิดแบบนั้นเลยจริงๆนะ ตอนพี่รู้ว่าอาร์มจะมาอเมริกา พี่ดีใจมากเพราะพี่ไม่ได้เจออาร์มตั้งนาน....สิบกว่าปีได้มั้ง แต่พอมาเจอกันอีกครั้งพี่กับอาร์มก็กลับมานั่งทะเลาะกัน พี่ต้องขอโทษด้วยที่บางครั้งพี่ก็แหย่อาร์มแรงไปหน่อย....” ไม่หน่อยหรอกพี่ พี่แหย่ผมแกล้งผมแบบไม่มีกั๊ก ใส่มาเต็มแม๊กโดนมันทุกดอกเลยอ่ะ
“ถ้าให้บอกตามตรงนะ พี่ชอบเห็นหน้าอาร์มเวลาโมโหอ่ะ หน้างอแก้มแดง ตาโตๆปากแดงเชิดๆเหมือนเด็กๆ ทำให้พี่อดแหย่อาร์มบ่อยๆไม่ได้ แต่ใจจริงแล้วพี่ไม่ได้ตั้งใจแกล้งอาร์มเลยนะ” เฮ้ย...นี่พี่ซาดิสต์รึเปล่าวะ ถึงชอบเห็นหน้าคนอื่นเวลาโมโหเนี่ย ถ้าชอบนักเดี๋ยวตูจะทำหน้าบูดอารมณ์เสียให้ดูมันทั้งวันเลย
“ถ้าพี่รู้ก่อนว่า....พี่จะทำให้อาร์มเสียใจจนร้องไห้แบบนี้ พี่คงไม่แกล้งอาร์มหรอก เห็นน้ำตาอาร์มแล้ว....พี่ใจไม่ดีเลยรู้มั้ย...” พี่แนทพูดทอดเสียงพร้อมเอานิ้วชี้เกลี่ยน้ำตาให้ผมเบาๆ ดีมากพี่....ที่เผยจุดอ่อนให้ผมรู้ ผมจะได้จำไว้ว่าพี่แพ้น้ำตาผม ฮ่า....ฮ่า.... :laugh: :laugh: ตูจะได้ใช้เป็นเครื่องมือต่อรองเวลาโดนขัดใจซะเลย
ระหว่างที่พี่เค้าพูดผมก็ถือโอกาสสำรวจหน้าตาพี่แนทไปด้วย จากตาสีน้ำตาลสวยล้อมด้วยขนตาหนาเป็นแพคู่นั้น ไล่ไปที่คิ้วหนาได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ปากอิ่มสีชมพูที่กำลังพูดขยับขึ้นลง ผมสีน้ำตาลเข้มหยักเป็นลอนเล็กน้อย ให้ตายเถอะ...ทำไมพี่ถึงหล่ออย่างงี้วะ เฮ้ย... ผมมัวคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้..ไม่ได้ ต้องเรียกสติกลับมาใหม่
“อาร์ม...พี่ว่า.....เราอย่ามาทะเลาะกันอีกเลยนะ” โถ่...ใครอยากจะไปมีเรื่องทะเลาะกับคุณพี่หล่ะครับ :m29: :m29: ตัวใหญ่ยักษ์อย่างงั้น เดี๋ยวเกิดวันดีคืนดีทะเลาะกันแล้วพี่โมโหลืมตัวจับผมทุ่มขึ้นมาผมก็เดี้ยงอ่ะสิ ขนาดแค่พี่ทับผมเมื่อวานยังทำผมสลบไม่เป็นท่าเลย พี่แนทเห็นผมเงียบไม่พูดอะไรเลยพูดต่อ
“พี่ขอเป็นพี่ชายของอาร์มอีกคนได้รึเปล่า” นี่....พี่พูดผิดรึเปล่า อยากเป็นพี่ชายหรือพี่เขยผมกันแน่ อย่าสับสนสิ
"เออ.....ก้อ....ก็ได้ครับ” ผมตอบเบาๆ หลังจากฟังพี่เค้าพูดอยู่ฝ่ายเดียวอยู่นานต่อมน้ำตาผมหยุดทำงานแล้วครับ พอผมตอบตกลงเสร็จพี่แนทพูดต่อทันที
“ขอบคุณนะอาร์ม ต่อไปนี้อาร์มก็เป็นน้องชายพี่แล้ว พี่จะดูแลอาร์มเองนะครับ” พี่แนทพูดแล้วยิ้มให้ พร้อมยื่นหน้าเข้ามาหอมที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบาอ่อนโยน
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาพี่เขา ชั่วพริบตาที่สายตาของเราสองคนประสานกัน :o8: :o8: มันเหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนผมลืมหายใจ บรรยากาศรอบตัวมันช่างอ่อนหวานเหลือเกิน ผมเห็นแววตาบางอย่างในตาพี่เค้าแต่ผมแปลไม่ออก พี่แนทเอามือขวามาแตะลูบหน้าผมแผ่วเบาจากขมับซ้ายไล่มาที่แก้มแล้วมาแตะเบาๆที่ปากโดยที่ตาเราสองคนยังมองประสานกันตลอด ใบหน้าพี่แนทใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนรู้สึกได้ว่าลมหายใจพี่เขารดอยู่ที่หน้าผม ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับได้แต่หลับตาลงช้าๆ แล้วก็รู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นๆแตะบนเปลือกตาผมทั้งสองข้างไล้มาที่แก้ม แล้วย้ายมาแต้มลงบนริมฝีปากผมแผ่วๆเบาๆ ยังไม่ทันทำอะไรต่อ
กริ๊งงง...กริ๊งงง....กริ๊งงง เสียงโทรศัพท์ของโรงแรมดังขึ้น ผมสะดุ้งสุดตัวลืมตาทันที อยากจะลุกขึ้นไปเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง ใครฟะบังอาจโทรมาขัดจังหวะตอนเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้เนี่ย หมูเขาจะหามดันมีโทรศัพท์เข้ามาสอด เอ้ยยย...ไม่ใช่ละ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตทันพอดีก่อนที่ผมจะเสียอะไรไปมากกว่านี้ ส่วนพี่แนทก็รีบผละออกไปรับโทรศัพท์แต่ตายังจ้องมองมาที่ผมตลอดเวลาที่ถือหูโทรศัพท์อยู่ ผมได้แต่อายหน้าแดงจนทำอะไรไม่ถูก มือไม้ที่ไม่รู้จะไปวางตรงไหนก็เกาหน้าเกาคอไปทั่ว ไม่ได้การละ...ต้องหนีไปตั้งหลักก่อน ผมรีบลุกเดินเข้าห้องน้ำทันที พอปิดประตูได้ก็ทรุดลงนั่งพิงประตูห้องน้ำแบบหมดแรง ผมยกมือขึ้นลูบปากตัวเองเบาๆ
โอ๊ยยย....ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ทำไมเมื่อกี้ตูถึงได้สมยอมไปแบบนั้น แถมมีการให้ท่าโดยการหลับตาเชิญชวนด้วยอ่ะ ดูเหมือนผมเป็นผู้หญิงใจง่ายยังไงก็ไม่รู้ (แต่ตูเป็นผู้ชายนี่หว่า) :-[ :-[ ว่าแต่...ฉากเมื่อกี้ผมว่ามันดูคุ้นๆเหมือนในละครในหนังเลยอ่ะ เมื่อก่อนผมก็สงสัยนะว่าในหนังเนี่ยทำไมเวลาคนจะจูบกันมันถึงต้องหลับตากันทุกคนด้วย แต่ตอนนี้เจอเข้ากับตัวก็ชักจะเข้าใจแล้ว นี่ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา ผมไม่อยากนึกภาพเลยว่าตอนนี้ผมจะอยู่ในสภาพยังไง
แล้วไหนพี่บอกว่าจะขอเป็นพี่ชายผมแต่ทำไมเมื่อกี้พี่เค้าทำแบบนี้หล่ะ นี่มันหมายความว่ายังไง คงต้องเป็นเพราะบรรยากาศมันพาไปแน่ๆพี่เค้าคงไม่ได้คิดในทางชู้สาวกับผมหรอก ขนาดผมไม่คิดอะไรกับพี่เขาและไม่ได้เป็นเกย์ยังเคลิ้มไปด้วยเลย ส่วนก่อนหน้านี้ที่พี่ดูดคอผมกับไซ้คอผมนี่คงเป็นเพราะอยากแกล้งผมเหมือนที่พี่เค้าบอก หวังว่าหลังจากนี้พี่เค้าจะทำตัวเป็นพี่ชายของผมจริงๆ ส่วนตัวผมเองก็ต้องทำตัวเป็นน้องชายพี่เค้า ผมต้องหนักแน่นกว่านี้อย่าปล่อยให้บรรยากาศและความใกล้ชิดมาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ต้องท่องไว้ว่าพี่โอมเป็นแฟนกับพี่แนท ผมต้องไม่เป็นคนไปแทรกกลางความรักของคนทั้งสอง ว่าแล้วผมก็สะบัดหัวพยายามสลัดความคิดที่รกสมองออก อาบน้ำแต่งตัวดีกว่าเรา
****************************************
หวังว่าตอนนี้คงจะถูกใจกันและคงไม่หวานเลื่ยนเกินไปนะคะ :m13: :m13:
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมม
ในที่สุดก็มา
ตอนนี้น่ารักมากมาย
ว่าแต่...น้องอาร์มแอบร้ายนะเนี่ย
:กอด1:
*กรรม ว่าจะจิ้มซะหน่อย ดันมาอยู่อีกหน้า*
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จ๊ากกกกก!!!!
แว๊ก!!!!!!!!!!!!!
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ๊ากกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เย้ๆ
มาต่อแล้วดีใจจัง :oni2:
-
หวานแต่ไม่เลี่ยน
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็มาต่อแร้น
ดีใจๆๆ
ว่าแต่ใครโทรมาฟะ -*- :angry2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด หวานได้อีก หวานได้อีก :oni2: :oni2:
-
น้ำตานี้ช่างทรงพลังจริงๆ 555
-
เฮอๆๆ...น่ามีประกาศแจกรางวัลนายเอกที่แสดงเนียนนะนี่...เอาน้ำตามาละลายกันขนาดเน้
:laugh:
-
ไม่หวาน ไม่เลี่ยนกำลังพอดีครับผม :m13:
-
ฺฮ่าๆๆ ในที่สุด ก็มา :mc4:
ไม่หวานมาก แถมยังฮาได้อีก :m4: จ๊อบๆ
แวะเอารางวัลมาฝากน้องอาร์ม คิคิ
(http://img507.imageshack.us/img507/1875/oscarot1.th.jpg) (http://img507.imageshack.us/my.php?image=oscarot1.jpg)
-
ดีใจแทบสิ้นสติที่ยังมีคนติดตามกันขนาดนี้ :oni2: แถมรีพลายยังเยอะกว่าก่อนๆหน้านี้ตั้งหลาย ดีใจจนน้ำตาแทบไหลพรากๆ (เว่อร์ละแก... แกจะทำเหมือนเจ้าอาร์มเหรอไง)
รีเควสเป็น
หื่นน้อยๆ หื่นฮาแต่พองาม แต่ขอมีเรื่อยๆนะจ๊ะ :o8: :oni1:
ไปเที่ยวอยู่แถวไหนเน้อ..
หวานแต่ไม่เลี่ยน
ขอบคุณนะคะคุณ nobunta_t ที่ติดตามกันมาตลอด :pig4: งั้นข้าน้อยต้องสนองคำขอซักหน่อย ด้วยการหื่นแต่พองาม (เรื่องของเรื่องคือมันเขียนบทหื่นยากอ่ะ ข้าน้อยไม่มีประสบการณ์ ต้องอาศัยศึกษาจากเรื่องอื่นและวีดีโอประกอบ :laugh: :laugh:)
เป็นกำลังใจให้ครับ
ฺฮ่าๆๆ ในที่สุด ก็มา :mc4:
ไม่หวานมาก แถมยังฮาได้อีก :m4: จ๊อบๆ
แวะเอารางวัลมาฝากน้องอาร์ม คิคิ
(http://img507.imageshack.us/img507/1875/oscarot1.th.jpg) (http://img507.imageshack.us/my.php?image=oscarot1.jpg)
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็มาต่อแร้น
ดีใจๆๆ
ว่าแต่ใครโทรมาฟะ -*- :angry2:
จ๊ากกกกก!!!!
แว๊ก!!!!!!!!!!!!!
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ๊ากกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เย้ๆ
มาต่อแล้วดีใจจัง :oni2:
เฮอๆๆ...น่ามีประกาศแจกรางวัลนายเอกที่แสดงเนียนนะนี่...เอาน้ำตามาละลายกันขนาดเน้
:laugh:
น้ำตานี้ช่างทรงพลังจริงๆ 555
กรี๊ดดดดดดดดดดด หวานได้อีก หวานได้อีก :oni2: :oni2:
ขอบคุณคุณ ken_krub, PakBeob, 19NT, clearest, unknowvry, pongsj และ mist ที่ให้กำลังใจและติดตามอ่านนะคะ (ถึงแม้ข้าน้อยจะหายไปตั้งนานก็ตาม) :m1:
^
^
^
^
จิ้มมมมมม
ในที่สุดก็มา
ตอนนี้น่ารักมากมาย
ว่าแต่...น้องอาร์มแอบร้ายนะเนี่ย
:กอด1:
คุณ SweetSerenade นี่ได้จิ้มข้าน้อยบ่อยที่สุดเลย จิ้มจนพรุนไปหมดแล้วค่าาาา ขอบคุณนะคะที่ยังติดตาม
น่ารักมากมายขอสมัคเปแฟนคลับด้วยคนนะครับผม :L2:
ยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ :m4:
ู่
รู้สึกว่าทุกคนจะรอฉากหื่นอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เรตติ้งกระทู้ดีขึ้นทันตาเห็น สงสัยต้องเพิ่มฉากหื่นทุกตอนซะแล้ว เรื่องของข้าน้อยจะได้ฮิตติดลมบนเหมือนเรื่องชาวบ้านเขาบ้าง :laugh: :laugh:
แหม เค้าเรียก"ร้กน้อยๆ แต่รักนานๆ" ตะหากล่ะ
ต้องบอกว่าเรื่องนี้เครื่องมันร้อนช้า(รีพลายน้อย) เพราะคำขึ้นชื่อเรื่องว่า"นิราศ"
เพราะเพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกวันนี้ :laugh: นั่งอ่านรวดเดียวเลยนะเนี่ย
เรื่องสนุกดีครับ
แต่ท่าทางอาร์มต้องเปลี่ยนคติที่ว่า "รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง" แล้ว ถ้าอยากจะชนะ
เพราะทางนั้นเค้าศึกษาข้อมูลมาเกือบ 20 ปี แน่นปึ้กกว่าจม
สงสัยจะจริงอย่างที่คุณ YMP ว่า เห็นทีต้องเปลี่ยนชื่อใหม่ซะแล้ว (ล้อเล่นค่ะ)
-
“พี่แนท...บอกให้ปล่อยไง ผมจะไปขี้!!”
ตกลงไม่ไปเข้าห้องน้ำแล้วเหรอ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดีใจๆๆๆ มาต่อแล้วววว :m4:
-
มาต่อ แล้ว ๆๆๆๆๆ
:mc4:
-
ตอนที่ 15 ไอ้แนทน้อย (น้อยจริงเหรอ)
หลังจากเต็มอิ่มกับกิจกรรมเสียวซ่านวาบหวามบนเตียงรับอรุณพอหอมปากหอมคอไปแล้ว ผมก็อาบน้ำแต่งตัว เดินออกจากห้องน้ำก็เห็นพี่แนทนั่งอยู่ที่เตียงดูทีวีอยู่ ไม่รู้ทำไมพอเห็นหน้าพี่เค้าเจ้าความคิดพิเรนท์ๆมันดันผุดขึ้นมา :haun5::haun5: แต่ละอันนี่ตัวผมเองยังรับไม่ค่อยได้ พี่แนทหันมาบอกผมว่าพี่แดนโทรมาว่าจะไปรอที่ห้องอาหารของโรงแรม ผมพยักหน้ารับรู้แต่ไม่ได้พูดอะไร ก็มันไม่รู้จะพูดอะไรดีนี่ครับ รึจะให้พูดความคิดพิเรนท์ของตัวเองออกไป
‘พีแนท....พี่แดนไม่น่าโทรมาขัดจังหวะเลยนะครับ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม อารมณ์ค้างเลยอ่ะ’ อันนี้ไม่ดี...ไม่ดี ดูเป็นผู้ชายกร้านโลกเกินไป
‘พี่แนท...ทำไมคนจูบกันถึงต้องหลับตาด้วย แล้วเวลาผู้ชายกับผู้ชายมีอะไรกันนี่เค้าทำยังไงกันอ่ะ :m17::m17: มันจะเข้าไปตรงนั้นได้ยังไง ไม่เจ็บเหรอ’ ท่าจะบ๊องแล้วผม เรื่องแบบนี้ใครเค้าถามกันวะ
‘พี่แนท...ผมว่าเรามาทำต่อที่ค้างให้มันจบดีกว่านะครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์ แค่อยากลองดูเฉยๆทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ ลองเสร็จแล้วเลิกเลยไม่ทำอีกแล้ว’ เฮ้ย....ไม่ได้....ไม่ได้ เหตุผลมันฟังไม่ขึ้นเลยสักนิด
‘พี่แนท...พี่อย่าเป็นพี่ชายผมเลย หล่อๆอย่างนี้มาเป็นกิ๊กผมดีกว่า’ ทำไมความคิดนี้มันคุ้นๆเหมือนที่คุณแมนดี้พูดกับผมเลยอ่ะ
นี่ผมคิดอะไรอยู่ฟะ คิดจะเอาแฟนพี่ชายตัวเองมาเป็นกิ๊กได้ไงเนี่ย พี่แนทเดินผ่านผมเข้าห้องน้ำไป ผมสะบัดหัวไล่ความคิดอัปมงคลออกไป รีบบอกพี่แนทว่า
“พี่แนท เดี๋ยวอาร์มไปรอที่ห้องอาหารนะ” ผมไม่กล้าหันกลับไปมองพี่แนทว่าจะได้ยินหรือพูดอะไรตอบหรือไม่ รีบหยิบเป้ใส่รองเท้าแล้วเดินออกจากห้อง ไปถึงห้องอาหารเดินตรงไปโต๊ะที่พี่แดนนั่งอยู่ เห็นพี่แดนกำลังจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจ
“อาร์มเป็นไง ดีขึ้นรึยัง แล้วเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม” นี่แหละโอกาสมาแล้ว ผมกำลังจะบอกให้พี่ช่วยเปลี่ยนห้องเป็นเตียงคู่พอดี
“สบายดีแล้วครับ แต่นอนไม่ค่อยหลับ พี่แดน พี่ช่วยคุยกับทางโรงแรมเปลื่ยนห้องผมเป็นเตียงคู่ได้ไหมครับ”
“ทำไม่หล่ะ” พี่แดนถามพร้อมทำหน้าแปลกใจ
“ผมนอนดิ้นนะครับ แล้วอีกอย่างไม่ค่อยคุ้นเวลามีคนอื่นนอนเตียงเดียวกันครับ มันทำให้ผมนอนไม่ค่อยหลับ” แต่จริงๆแล้วไอ้คนนอนดิ้นข้ามอาณาเขตผมมานี่มันพี่แนทต่างหาก
“งั้นเราลองไปถามที่เคาน์เตอร์กันระหว่างรอแนทมา” โห....พี่แดน ทำไมพี่ช่างใจดีแบบนี้เนี่ยไม่มีการถามเซ้าซี้ให้มากความ :m4: ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ..ก่อนที่พี่แนทจะมา
ผมเดินคอตกกลับมาที่ห้องอาหารกับพี่แดน เพราะโรงแรมไม่มีห้องเตียงคู่เหลือเลย ผมเลยขอผ้าห่มกับหมอนเพิ่ม เป็นไงเป็นกันวะอีกสองคืนเอง พอไปที่ซานดิเอโกแล้วห้องเป็นเตียงคู่ อันนี้รู้มาจากพี่แดน ผมเลยได้โอกาสถามที่อยู่ของโรงแรมเพื่อจะได้บอกไอ้ตี๋
“พี่แดน เดี๋ยวผมขอไปเช็คอีเมลล์แป๊ป เดี๋ยวกลับมาครับ” ที่จริงผมจะไปเล่น MSN บอกไอ้ตี๋เรื่องที่อยู่โรงแรม แต่ผมยังไม่บอกพี่แดนหรอกว่าจะมีเพื่อนมาร่วมทริปด้วย เดี๋ยวไก่(แนท)ตื่นหมด
“ไม่ต้องไปใช้คอมพิวเตอร์ของโรงแรมหรอก อาร์มใช้ไอโฟนของพี่ก็ได้ สะดวกด้วย” พี่แดนพูดแล้วหยิบไอโฟนออกมา ผมตาโตเลย โอ้แม่เจ้าโว้ย....นี่มันรุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่หว่าสีขาวสวยชะมัด รุ่นนี้เคยเห็นแต่ในอินเตอร์เน็ต วันนี้ได้เห็นของจริงเป็นบุญตา อยากได้...อยากได้จัง :m11::m11: พี่แดนเปิดเครื่องต่ออินเตอร์เน็ตให้แล้วยื่นเครื่องมาให้ผม ผมรับมาเปิดเข้า Hotmail กับ MSN ทันที โชคดีที่ไอ้ตี๋เล่น MSN อยู่ ผมเลยทักทายพอเป็นพิธี แล้วรีบพิมพ์ที่อยู่โรงแรมไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างผมก้มหน้าก้มตาพิมพ์อย่างเมามัน
“โทษทีแดนที่ทำให้ต้องรอ ว่าไงอาร์มทำอะไรอยู่” เสียงพี่แนทมาแล้วนั่น พี่เค้ายื่นหน้ามาดูว่าผมทำอะไรอยู่ ผมรีบปิดหน้าต่าง MSN ทันทีกลัวพี่แนทจะเห็น
“คุยกับแฟนอยู่เหรอ พอพี่ทักรีบปิดเลยนะ” ผมใจเต้นระทึกตูมตามขึ้นมาอย่างกะทันหันเหมือนเด็กที่ทำความผิดมาแล้วถูกพ่อแม่จับได้
“ดูทำหน้าเข้า สงสัยคุยกับแฟนจริงๆ” แล้วพี่จะอยากรู้ไปทำไม จ้างให้ก็ไม่บอกหรอก ปล่อยให้คิดไปเองว่าผมมีแฟนแล้วก็ดีเหมือนกัน ก็ทีพี่เองก็เป็นแฟนกับพี่โอมอยู่แล้วนี่
“แนท อาร์ม...ไปตักอาหารกันดีกว่า ผมหิวแล้ว” ดีมากพี่แดน ต้องอย่างงี้สิ
**********************************************************
ตอนนี้พวกผมสามหนุ่มสามมุมกำลังยืนถ่ายรูปอยู่หน้าอาคารที่ทำการรัฐสภา (U.S. Capitol) ซึ่งเป็นตึกใหญ่และสวยมากๆ หลังคาเป็นรูปโดมมีรูปปั้นผู้หญิงกรีกอยู่บนยอดโดม แต่เสียดายที่ไม่ได้เข้าไปดูในอาคาร เพราะเค้าจำกัดตั๋วแค่ 450 ใบต่อวันเท่านั้น (ตั๋วฟรีครับ) ส่วนใหญ่คนมายืนเข้าคิวเอาตั๋วกันตั้งแต่ก่อนแปดโมง มีคนที่ไม่ได้ตั๋วแบบพวกผมยืนถ่ายรูปหน้าอาคารเต็มไปหมด (ถ้าใครดูหนังเรื่อง Get Smart ต้องเห็นตึกนี้แน่นอน)
พวกเราเลยเดินต่อไป Library of Congress ซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังอาคารรัฐสภา Libray of Congress แห่งนี้เป็นห้องสมุดที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีหนังสือ สิ่งพิมพ์ รูปภาพ เทป วีดีโออยู่กว่า 138 ล้านชิ้น ความยาวของชั้นหนังสือรวมกันมากกว่า 650 ไมล์ หนังสือทุกเล่มที่พิมพ์จำหน่ายในอเมริกาไม่ว่าจะเป็นประเภทไหน ทางสำนักพิมพ์ต้องส่งหนังสือหนึ่งเล่มมาที่ห้องสมุดนี้ คิดดูสิครับ...มีหนังสือใหม่ถูกส่งเข้ามาที่ห้องสมุดแห่งนี้มากกว่า 10,000 เล่มต่อวัน!! ไม่อยากคิดเลยว่าบรรณาธิการห้องสมุดต้องทำงานกันหนักขนาดไหน
ที่นี่เค้ามีไกด์ทัวร์บรรยายฟรีด้วยครับ แต่มีเป็นรอบๆวันละห้ารอบรอบละสองกรุ๊ป คนบรรยายนี่ผมฟังไปต้องลุ้นไปน้ำหมากกระจายเพราะแต่ละคนนี่สักเจ็ดสิบแปดสิบได้ บรรยายก็ไม่ใช่น้อยๆนะครับตั้งชั่วโมงกว่ากลัวจะเป็นลมเป็นแล้งตายในหน้าที่เหมือนกันครับ :laugh: :laugh: แต่ดูเค้ามีความสุขและตั้งใจกับการบรรยายมาก บรรยายอย่างละเอียดแทบจะชี้ให้ดูเสาทุกต้น ภาพทุกภาพ รูปปั้นทุกตัว เหมือนฟังอาจารย์พูดชั่วโมงประวัติศาสตร์แต่ก็สนุกดี
สถาปัตยกรรมทั้งภายนอกและภายในตึกนี่สวยมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นโมเสคที่เอาหินสีมาต่อกันเป็นรูปต่างๆบนเพดานหรือพื้น มันสวยและทำละเอียดมาก และทุกๆภาพมีความหมายของมันหมด ที่สวยสุดผมว่าเป็นรูปเทพเจ้าโรมัน ‘Minova’ (เทพเจ้าผู้พิทักษ์อารยธรรมม, gaudian of civilization) ทำจากหินโมเสคขนาดใหญ่อยู่ตรงผนังห้องโถง
ส่วนตามราวบันไดก็มีการแกะสลักหินอ่อนอย่างสวยงามอ่อนช้อยเป็นเด็กแก้มยุ้ยมีปีกเหมือนในยุคเรเนซองต์ อยู่ในอริยาบทต่างๆและเด็กทุกตัวจะแต่งตัวและถือของที่เป็นตัวแทนของแต่ละอาชีพ เช่นเด็กนั่งบนเถาองุ่นถือแก้วหมายถึงอาชีพคนผลิตไวน์ เด็กถือเกียร์เป็นตัวแทนอาชีพวิศวะ เด็กถือกล่องใส่แมลงเป็นตัวแทนนักกีฏวิทยาผู้ศึกษาพวกแมลง เด็กกำลังนั่งบดยาในครกบดยาเป็นตัวแทนอาชีพแพทย์ มันดูเจ๋งมากๆเลยครับในความรู้สึกผมไม่รู้คิดได้ไง o13
ไปต่อที่ห้องอ่านหนังสือกลาง เป็นโถงเป็นรูปวงกลมขนาดใหญ่เพดานเป็นโดมอยู่สูงประมาณตึกสามชั้น มีระเบียงล้อมรอบตรงชั้นสองกับชั้นสาม (ลองนึกภาพเซ็นทรัลลาดพร้าวที่มีลานกว้างชั้นหนึ่ง แล้วมีระเบียงชั้นสองชั้นสามล้อมรอบ แล้วเรายืนอยู่ตรงระเบียงชั้นสามเพื่อดูคอนเสิรต์หรือกิจกรรมต่างๆที่ลานข้างล่างนั่นแหละครับ) ฟากหนึ่งของระเบียงชั้นสามมีกระจกกั้นเพื่อให้ผู้เยี่ยมชมแบบผมมองลงไปที่โถงและสถาปัตยกรรมรอบๆโดยเสียงพวกเราจะไม่เล็ดรอดไปรบกวนคนอ่านหนังสือด้านล่าง ผนังรอบห้องมีเสาใหญ่ยักษ์อยู่แปดต้น แต่ละต้นมีรูปปั้นผู้หญิงขนาดใหญ่แต่งตัวยุคโรมัน เป็นตัวแทนของ ศาสนา การค้า ประวัติศาสตร์ ศิลปะ ปรัชญา กวี กฎหมาย และ วิทยาศาสตร์
มองขึ้นไปตรงเพดานที่เป็นโดมก็มีภาพวาดหญิงชายโรมันสิบสองคนเป็นตัวแทนสิบสองประเทศ สวยมากๆครับ พูดกันตรงๆว่า หลังจากจบทริปที่ดีซีนี่ ผมยกให้ห้องสมุดนี้เป็นตึกที่สวยที่สุดในวอชิงตันดีซีเลยครับ :m1:
พวกเราแวะซื้อฮ็อทดอกจากร้านข้างทางกินเป็นอาหารกลางวันกันแล้วก็เดินไปมิวเซียมต่อ มิวเซียมที่นี่เขาเรียกรวมว่า Smithsonian ส่วนใหญ่จะอยู่รายรอบ Nation Mall ซึ่งเป็นสนามหญ้าโล่งขนาดใหญ่เหมือนสนามหลวงบ้านเราเปี๊ยบเลยแต่ขนาดของเขาใหญ่กว่า มีบางมิวเซียมที่กระจายอยู่ในดาวน์ทาวน์หรือที่อื่นไกลออกไป แต่ที่เจ๋งสุดทุกอย่างฟรีหมดไม่ต้องเสียค่าเข้าเหมาะกับกะเหรี่ยงอย่างผมมากๆ ฮ่า..ฮ่า :laugh: :laugh:
เวลาช่วงบ่ายถึงเย็นหมดไปกับการดูมิวเซียม ขาแทบลากเพราะมันมีสิบกว่ามิวเซียมเลยอ่ะ พี่แนทพี่แดนก็คอยดูแลถามผมเป็นนระยะๆว่าไหวไหม คอยยื่นน้ำให้ดื่มเรื่อยๆเพราะอากาศร้อนมากครับ ตอนอยู่ในตึกไม่ร้อนแต่มันร้อนอีตอนเดินระหว่างมิวเซียมนี่แหละ ถนนที่นี่ก็กว้างแต่ละบล็อคถนนนี่ใหญ่มากกว่าของนิวยอร์คซักสองสามเท่าได้
ผมสังเกตว่าถ้าเป็นมิวเซียมเกี่ยวกับศิลปะคนจะไม่ค่อยเยอะ แต่พอเข้าไป National Museum of Natural History กับ National Air and Space Museum ผมแทบเป็นลม เด็กๆเยอะแยะยั้วเยี้ยไปหมดแทบไม่มีที่เดิน แถมตอนนี้เด็กปิดเทอมคนยิ่งเยอะเป็นสองเท่า ผมมองหน้าพี่แนทกับพี่แดน พวกเราส่งสัญญานทางสายตาแล้วเห็นพ้องต้องกันว่าควรรีบออกกันดีกว่า ถึงแม้ว่าพี่เค้าสองคนจะเป็นหมอเด็กแต่มาเจอเด็กเยอะเป็นหนอนแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน
“จะดูอะไรกันต่ออีกหรือเปล่า” พี่แดนถามความเห็นด้วยท่าทางสบายๆ ผมเหลือบมองพี่แนทแกก็ยังดูโอเค นี่พวกพี่ไม่เหนื่อยกันหรือไงเนี่ยทำไมฟิตกันอย่างนี้ แต่ผมนี่...อยากจะเป็นลม ถ้าต้องเดินต่ออีกผมต้องตายแน่ๆ
“พี่....ผมไม่ไหวแล้วครับ” หน้าตาผมคงแย่มาก พี่แนทรีบยื่นมือมาจับไหล่ผมแล้วถาม
“เป็นอะไรรึเปล่าอาร์ม จะเป็นลมหรือเปล่า หน้าซีดจังเลย” พูดเสร็จพี่แนทก็เอากระดาษโบรชัวร์มาโบกๆให้ผม แล้วประคองให้ผมนั่งตรงขั้นบันไดหน้ามิวเซียม ผมค้นเป้ควักยาดมโป๊ยเซียนขึ้นมาดม o2 รู้สึกเหมือนคนแก่ยังไงไม่รู้ พี่แดนก็มองด้วยสายตาเป็นห่วง
“พี่ว่าเรากลับกันดีกว่า ไปหาอะไรกินกัน” พี่แดนเสนอ ดีมากครับพี่....ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง อย่ามัวรอช้าเลยไปกันเถอะ
*******************************************
เย้....หลังกินอาหารเย็นเรียบร้อยในที่สุดก็กลับถึงโรงแรมซักที เข้าห้องปุ๊บผมลงไปนอนแผ่สองสลึงที่เตียงทันที ไม่ไหวแล้วครับ ขอนอนเลยไม่อาบน้ำได้มั้ยอ่ะ พี่เค้าจะว่าเราซกมกรึเปล่านี่ พี่แนทเดินไปเข้าห้องน้ำคงไปล้างหน้าล้างตา ยังไม่ทันไรผมเคลิ้มหลับไปอีกแล้ว มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเย็นๆที่หน้าแขนแล้วก็ตัว สบายจังเลยแฮะ แต่ผมเหนื่อยและง่วงเกินกว่าจะลืมตามาดูว่ามันเป็นอะไร ผมหลับต่อไม่สนใจอะไรแล้ว
ตื่นมาตอนเช้า..อีกแล้วอ่ะ ผมถูกไอ้พี่แนทกอดอีกแล้วท่าเดิมเปี๊ยบ ก้มมองดูตัวเองทำไมผมมาอยู่ในชุดนอนได้นี่ ผมตาเหลือกทันที นี่...นี่..มันหมายความว่า....พี่แนทเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมเหรอ โอ๊ยยย...ตูอยากจะบ้า :serius2: อย่างนี้พี่แพทก็เห็นผมไปถึงไหนต่อไหนแล้วอ่ะสิ นี่อย่าบอกนะว่าเปลี่ยนกางเกงในให้ผมด้วย ถึงบอกว่าจะขอเป็นพี่ชายคอยดูแลผม แต่ไม่ต้องลงทุนดูแลถึงขนาดนี้ก็ได้
ยังไม่ทันได้อึ้งทึ่งเสียวต่อ ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดันๆที่ต้นขาขวาด้านข้าง แล้วก็รู้ทันทีว่ามันเป็น....มันเป็น....ไอ้แนทน้อยที่กำลังเคารพธงชาติตอนเช้า ผมพยายามดันตัวกับขาผมออกห่าง แต่มือขวาดันปัดไปโดนไอ้นั่นของพี่เขา โหยยย....แม่เจ้าโว้ยทำไมมันใหญ่อย่างงี้วะขนาดยังไม่ตื่นตัวเต็มที่นะเนี่ย :m10: นี่มันไม่คิดจะเผื่อแผ่เพื่อนมนุษย์ชายคนอื่นบ้างเลยรึไง มันน่าจะตัดแบ่งมาให้ผมซักเบอร์สองเบอร์นะเนี่ย :m23: มิน่าหล่ะ...พี่โอมถึงได้เจ็บก้นขนาดนั้น
*************************************************
-
:laugh:สุดๆความคิดนี้น่ารักจังเลย :laugh:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะขยับหนี มือดันไปโดนซะงั้น
ระวังแนทน้อยโกรธนะจ๊ะ
-
อยากให้ แนทน้อยโกรธ อ่าครับ
มันจะเกิดอะไรขึ้นหน่อ :laugh:
-
แหม แหม แหม
น้องอาร์มมมมมมมมมม
เอามือไปปัดดดนเฉยๆจริงอ่ะ
แค่ปัดโดนนี่กะขนาดได้เชียว
:laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
555
เฮ้ยมันคิดได้ว่ะ...
แล้วจะแบ่งให้ยังไงละครับคุณน้อง
ไอ้เบอร์สองเบอร์เนี่ย
55555555555 :laugh:
-
555555 แนทน้อย แต่ไม่น้อยเลย
-
ไปทำให้แนทน้อยโกรธ เด๋วถ้าพี่แนทตัวจริงตื่นขึ้นมาจะเป็นไงน้า ไม่อยากจะคิดสภาพ :laugh: :laugh:
-
ถ้าแนทน้อยมันสู้ขึ้นมา จะทำไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 555
-
ฉะนั้น ต้องทำตัวนิ่งๆ เข้าไว้ ดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ มาก ๆ แนตน้อยโกรธขึ้นมาจาเรื่องใหญ่น่ะ เด๊วจาหาว่าไม่เตือน หุหุหุ
-
:laugh:สุดๆความคิดนี้น่ารักจังเลย :laugh:
ขอบคุณคุณ Three ที่ยังติดตาม รวมถึงคุณ ISACBTMN, a_tapha, kaprozung, Sakiko, civava14, nithiwz, modi ที่รีพลายในหน้า 4 แต่ไม่่สามารถไปโคทมาทุกความเห็นได้ ขอขอบคณจริงๆค่ะ :pig4: :pig4:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จะขยับหนี มือดันไปโดนซะงั้น
ระวังแนทน้อยโกรธนะจ๊ะ
อยากให้ แนทน้อยโกรธ อ่าครับ
มันจะเกิดอะไรขึ้นหน่อ :laugh:
แหม แหม แหม
น้องอาร์มมมมมมมมมม
เอามือไปปัดดดนเฉยๆจริงอ่ะ
แค่ปัดโดนนี่กะขนาดได้เชียว
:laugh:
555555 แนทน้อย แต่ไม่น้อยเลย
ไปทำให้แนทน้อยโกรธ เด๋วถ้าพี่แนทตัวจริงตื่นขึ้นมาจะเป็นไงน้า ไม่อยากจะคิดสภาพ :laugh: :laugh:
ถ้าแนทน้อยมันสู้ขึ้นมา จะทำไงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 555
ฉะนั้น ต้องทำตัวนิ่งๆ เข้าไว้ ดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ มาก ๆ แนตน้อยโกรธขึ้นมาจาเรื่องใหญ่น่ะ เด๊วจาหาว่าไม่เตือน หุหุหุ
แหม..ทุกคนรู้สึกจะเป็นห่วงเป็นใยแนทน้อยกันเป็นพิเศษเลยนะ ถ้าแนทน้อยมันโกรธขึ้นมาจริงๆก็ดีซิ คนอ่านจะได้สมหวังซะที :laugh: :laugh: :o8: :o8:
555
เฮ้ยมันคิดได้ว่ะ...
แล้วจะแบ่งให้ยังไงละครับคุณน้อง
ไอ้เบอร์สองเบอร์เนี่ย
55555555555 :laugh:
เจ้าอาร์มนายเอกเรายังมีความคิดพิเรนท์แปลกๆอีกเยอะค่าาาา ต้องติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ :oni1: :oni1:
จริงๆตอนแรกจะใช้คำว่า 'ตัดแบ่งมาสักนิ้วสองนิ้ว' แต่รู้สึกมันจะตรงเกินไป เลยหาคำอื่นแทน เลยใช้เป็นเบอร์ดีกว่า แต่ไม่รู้เบอร์นี่เบอร์รองเท้าหรือเบอร์อะไร เอหรือจะเป็นเบอร์...ถุงยาง (แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถุงยางมันมีกี่เบอร์อ่ะ) กร๊าก....กร๊าก :laugh: :laugh: รู้สึกคนเขียนจะติดเรทขึ้นเรื่อยๆแฮะ ชักจะรับตัวเองไม่ได้แล้ว :o8: :o8:
-
ตะเองจะมาต่อมั้ย
เค้าจะได้รอ :m13:
-
ตะเองจะมาต่อมั้ย
เค้าจะได้รอ :m13:
ข้าน้อยต้องขออภัย คงยังมาต่อคืนนี้ไม่ได้ คงต้องเป็นพรุ่งนี้บ่ายๆจ้าาา
-
ไม่เป็นไรค๊าบบบบ :กอด1:
เด่วพุ่งนี้เจอกานๆ อิอิ
-
ตอนพิเศษ อย่างงี้มันต้องพิสูจน์ อิ..อิ
ถึงตรงนี้ผมกำลังเครียดเหมือนทำข้อสอบเอ็นทรานซ์ เพราะกำลังตัดสินใจว่าตูจะเอาไงดีฟะเนี่ย ความคิดด้านดีก็บอกว่าให้รีบเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนพี่เค้า แต่ความอยากรู้อยากเห็นด้านชั่วก็มีมากกว่า แถมไอ้เจ้าความคิดพิเรนท์ๆมันดันโผล่ขึ้นมาจากจิตใต้สำนึกตอนนี้อีก :haun5:
‘เปิดดูเลย แค่นิดหน่อยเองไม่เป็นไรหรอก ของแบบนี้ผู้ชายด้วยกันด ูมันไม่สึกหรอซักหน่อย’ เสียงแม่มดชั่วร้ายมันยุแล้ว o3
‘ไม่ได้นะ.....ของตัวเองก็มีให้ดูทุกวัน ทำไมต้องไปเที่ยวดูของคนอื่น มันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ‘ เสียงนางฟ้าค้านขึ้นมาทันที
‘เหมือนกันที่ไหนวะ ของพี่เค้าใหญ่กว่าต้องเยอะ ต้องเปิดดูจะได้รู้ว่ามันต่างกับของเราขนาดไหน พี่เค้าอาจจะไปฉีดนู่นฝังนี่ให้มันใหญ่ก็ได้‘ :m26: เสียงแม่มดรีบบอกกลัวผมเปลี่ยนใจ
‘ไอ้แม่มดบ้า ใครมันจะบ้าไปฉีดไปฝังอย่างว่าวะ พี่เค้าเป็นหมอนะเว้ย‘ :o เสียงนางฟ้าประท้วงขึ้นมาทันควัน
‘ของอย่างงี้มันต้องพิสูจน์โว้ยไอ้นางฟ้าหน้าโง่ ใครจะรู้ถึงเป็นหมอก็เถอะ ขนาดรัฐมนตรีประเทศสารขันฐ์ยังทำกันเลย (ประเทศไหนเอ่ย)‘ เสียงแม่มดเยาะเย้ยกลับ
‘อาร์ม...เชื่อเราเถอะ อย่าไปฟังไอ้แม่มดชั่วร้ายนะ อย่าทำเลย‘ :m5: เสียงนางฟ้าโอดครวญแผ่วเบา
‘อาร์ม...นี่โอกาสเหมาะแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้หรอก เปิดดูพิสูจน์กันไปเลย‘ เสียงแม่มดพูดย้ำเสียงดังแบบถือแต้มต่อ o8
‘…..’ เงียบ...ไม่มีเสียงนางฟ้าแล้วเหมือนยกธงขาวยอมแพ้ :m8: อะไรฟะ...ทำไมยอมแพ้ง่ายอย่างงี้
‘ไม่ต้องลังเลแล้วอาร์ม รีบลงมือเลยตอนนี้ สามสิ่งที่เรียกคืนไม่ได้แล้วต้องเสียใจที่หลังคือ เวลา โอกาส และ คำพูดนะ นี่มีทั้งเวลาและโอกาสแล้วจะรออะไรอยู่‘ :teach: เสียงพูดปิดการขายของไอ้แม่มดผู้ชั่วร้าย ฟังดูมีสาระชอบกล
ผมเหลือบมองหน้าพี่แนทอย่างหวาดๆ พี่เค้ายังนอนหลับตาพริ้มเสียงลมหายใจสม่ำเสมอเหมือนไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนน้องผู้ชั่วร้ายคิดไม่ซื่ออยู่ เอาวะ...ผมค่อยๆเอื้อมมือไปที่ขอบกางเกงนอนพี่เค้า พร้อมภาวนา... :oni3: ขอเถอะ...อย่าใส่บ็อกเซอร์นะ ใจเต้นตูมตามเหมือนตอนที่อยู่มอต้นแล้วผมต้องแอบพ่อแม่กับพี่โอมดูหนังสือโป๊ที่ซื้อมา ตอนนี้มือผมอยู่ที่ขอบกางเกงแล้วครับ ค่อยๆเกี่ยวมันอย่างช้าๆ......
*********************************************
เป็นไงคะ หื่นนิดๆพองามแต่หื่นทุกตอนตามรีเควสท์ของใครบางคน อิ...อิ แล้วก็รีบจรลีหนีไปอย่างรวดเร็ว :m32: :m32:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:a6: กำ อุส่าห์รอพิสูจน์ ดันค้างเติ่งซ่ะงั้น เซ็งจิต o12
-
เดี๋ยวแนท(ไม่)น้อยตื่น จะยุ่งแต่เช้าละ
จิ้นอยู่กำลังจิ้น แนทน้อย แนทน้อย o7
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
มาแค่เนี่ย
เดี๋ยวแนทน้อยมันต้องดกรธแน่เรยยยยย
โฮะๆๆๆๆ
-
:angry2:...................กลับมาเดี่ยวนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพี้ยง!!!!!
ขอให้แนทน้อยโกรธเพี้ยงงง!!!!!!!!!!
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก...จบตรงนี้เนี่ยนะ!!!!!!!!!!!!!!1 :laugh:
-
นางฟ้าทำไมยอมแพ้ง่ายจัง เป็นไปได้มากว่าคงจะอยากดูเหมือนกัน :laugh: :laugh:
-
สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษหน้าห้า อย่าลืมไปอ่านตอนพิเศษที่แทรกระหว่างตอนที่ 15 กับ 16.1 ก่อนนะคะ มันจะได้ต่อเนื่องกับตอนนี้ค่ะ ส่วนตอนนี้มันสั้นไปซักหน่อยเพราะเป็นแค่พาร์ทแรก ต้องขออภัย สมองมันตื้อแต่งไม่ค่อยออกอ่ะคะ :m29:
*****************************
ตอนที่ 16.1 กิจกรรมหวาดเสียวยามเช้า
ตอนนี้มือผมอยู่ที่ขอบกางเกงแล้วครับ ค่อยๆเกี่ยวมันอย่างช้าๆ ตาข้างขวาเหลือบมองหน้าพี่แนท ส่วนตาข้างซ้ายมองมือผมไปด้วย (งง...มันทำได้ยังไงวะ) มือผมยังทำหน้าที่ของมันต่อไป ส่วนพี่เค้าก็ยังหลับตาพริ้มเหมือนเดิม แล้วผมก็เห็น......ก็เห็น....มัน
โอพระพุทธเจ้าช่วย.... :m10: ทำไมมันช่างเป็นอะไรที่สวยงามเยี่ยงนี้ ขาวสะอาดนวลเนียนดูดีมีชาติตระกูลสมกับที่เป็นพี่เค้าจริงๆ ไอ้นั่นใหญ่มากๆเตะลูกตาผมเลยทำไมมันใหญ่อย่างงี้วะ อยากได้.....อยากได้.....อยากได้แบบนี้จัง :m11: จินตนาการเริ่มบรรเจิด ถ้าผมได้ลูบไล้สัมผัสมันดูจะเป็นยังไงนะ จะรู้สึกดีเหมือนอย่างที่เห็นหรือเปล่า :haun5:
.
.
.
.
.
.
ความจริงก็คือ.....สิ่งที่ผมเห็นมันเป็นกางเกงบ็อกเซอร์สีขาวสะอาดตาน่าสัมผัส ที่ว่าใหญ่เตะลูกตาหน่ะ มันเป็นยี่ห้อ Emporio Armani ที่ขอบกางเกงตัวใหญ่เบ้งโคตรพ่อโคตรแม่เลยค้าบบบ แต่ทำไมยี่ห้อมันต้องทำใหญ่ยังงี้ฟะ o12 กลัวคนใส่ไม่รู้รึไงว่าได้ใส่ของแพงดูดีมีชาติตระกูล แต่ท่าทางจะใส่สบายเหมือนกัน ก็แหงละซิออกจะแพงแบบนั้นตัวนึงต้องเป็นพัน ผมเคยเห็นในห้างและโฆษณาที่เดวิด เบคแฮมใส่ ได้แต่หยิบๆดูแต่ซื้อไม่ลง ไม่ต้องพูดถึง Emporio Armani หรอก ขนาด Armani Exchange ที่ราคาถูกกว่าผมยังไม่ซื้อเลย ของผมแค่ Rosso, Jockey ก็โอแล้ว เดี๋ยวพี่แนทตื่นต้องถามซักหน่อยว่ารู้สึกยังไงเวลาใส่มัน แต่เอ๊ะ...ถามไม่ได้นี่หว่า ถ้าถามไปเค้าก็รู้สิว่าเราแอบเปิดดู
คิดถึงตรงนี้มือผมก็เกี่ยวกางเกงนอนพี่เค้าให้กว้างขึ้นอีกหน่อย เอาวะ....ถึงจะมีบ็อกเซอร์กั้นแต่คงพอกะประมาณได้บ้างแหละว่าไอ้แนทน้อยมันไซส์ไหน แม้จะพิสูจน์ไม่ได้ว่าพี่เค้าฉีดหรือฝังอะไรมารึเปล่า ยังไม่ทันมองสำรวจลงไปต่ำกว่านั้น พี่แนทก็เริ่มขยับตัว สติผมกระเจิดกระเจิงทันทีมือผมปล่อยขอบกางเกงแล้วรีบหลับตาทำเป็นละเมอขยับตัวหันเข้าหาพี่แนท แถมเอาแขนซ้ายไปพาดบนเอวพี่เขากับขาซ้ายไปก่ายพาดขาพี่แนท ท่าเหมือนเวลานอนกอดหมอนข้าง ผมทำปากขยับแจ็บๆประกอบให้สมจริงเหมือนว่ากำลังหลับสบายๆ โอว....เรานี่ก็แสดงเนียนใช้ได้แฮะ :m13:
แต่....ผมอยากจะแพ่นกะบาลตัวเอง ทำไมตูต้องหันเข้าหาพี่เค้าแล้วกอดแบบนี้วะ ท่านี้มันอันตรายสุดๆ ผมรู้สึกถึงไอ้นั่นของพี่เขาที่มาดันๆกับท้องน้อยผม โอ้ยย....ผมอยากจะบ้า :sad5: ต้องรีบถอยออกมาดีกว่า ยังไม่ทันได้ทำตามที่คิด ผมก็รู้สึกว่ามีริมฝีปากอุ่นๆมาแตะที่หน้าผากผมพร้อมเสียงเรียกเบาๆ
“อาร์ม...ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วครับ” ผมยังไม่ยอมตื่นแกล้งทำเป็นขยับปากมุบมิบเหมือนรำคาญเวลาโดนคนมากวนตอนกำลังนอนหลับสบาย... เนียนมากๆเลยตู
สงสัยผมจะแสดงดีไปหน่อย แบบว่าไม่มีทีท่าจะตื่นซักที คราวนี้ได้ยินเสียงหัวเราะหึ...หึเบาๆตามด้วยริมฝีปากอุ่นๆมาแตะที่แก้มข้างซ้าย ไม่ได้การ...ก่อนที่ไอ้ปากบ้าๆนั่นจะลามไปแตะที่อื่น (เช่น ปากผม) ผมกระพริบตาถี่ๆทำท่างัวเงียตื่นทันที แล้วผงะถอยออกเหมือนตกใจที่เห็นหน้าพี่เค้าลอยห่างไปแค่คืบ (แสดงเก่งมากๆเลยเรา)
“อาร์ม....เช้าแล้ว” พี่เค้าพูดเบาๆพร้อมยิ้มส่งสายตาอ่อนโยนมาให้
แล้วไงหล่ะ เช้าก็เช้าสิครับ ตอนนี้ผมไม่อยากพูดเพราะรู้สึกว่าตัวเองปากเหม็นๆยังไงไม่รู้ ก็เมื่อคืนไม่ได้แปรงฟันนี่ครับ ผมแกล้งทำเป็นก้มมองดูตัวเองแล้วทำหน้าเครื่องหมายคำถามส่งไป พี่แนทดูจะเข้าใจคำถามผม
“เมื่อคืนอาร์มคงเหนื่อยมากเลยหลับไปไม่ได้อาบน้ำ พี่เลยเช็ดหน้าเช็ดตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้จะได้หลับสบายๆ ว่าแต่....เมื่อวานตอนเย็นอาร์มหน้าซีดมากเลย เช้านี้อาร์มรู้สึกเป็นยังไงบ้าง มีปวดหัวหรือรู้สึกไม่สบายรึเปล่า”
“ผมไม่เป็นไรแล้วครับ” ผมตอบเสียงอู้อี้เพราะเอามือปิดปากไปด้วยพูดไปด้วย เหมือนในโฆษณายาสีฟันเด็นทิสเต้ที่แฟนตื่นขึ้นมาเจอหน้ากันแล้วเอามือปิดปากไม่กล้าพูดเพราะกลัวปากเหม็น แต่ของผมนี่เหม็นจริงเพราะเมื่อคืนไม่ได้แปรงฟันด้วยซ้ำ
“อาร์มเป็นอะไร....จะอวกเหรอทำไมต้องเอามือปิดปาก” ถามทำไมฟะ ของแบบนี้ก็น่าจะรู้ ไม่มีคอมมอนเซ้นส์เล้ยยยย ผมได้แต่ส่ายหน้าตอบกลับไปว่าไม่ได้รู้สึกจะอวกแต่อย่างใด แต่มือยังปิดปากอยู่ แบบว่า....ไม่อาววว...เค้าไม่อยากพูดนะตัวเอง :m21:
“อาร์ม.....เป็นอะไรบอกพี่มาเร็วๆ” พี่เค้าพูดไปก็เอามือมาจับไหล่ผมสองข้าง นี่....จะเซ้าซี้ถามให้ได้โล่ห์เลยรึไง
“พี่....ผมไม่อยากพูด เมื่อคืนไม่ได้แปรงฟัน เข้าใจรึยังครับ” ไอ้พี่แนทหัวเราะขำพรืดเลย
“โถ่....พี่ก็นึกว่าเป็นอะไร งั้นอาร์มไปอาบน้ำก่อนเถอะ” พี่แนทพูดแล้วขยับตัวออกปล่อยผมออกจากอ้อมแขน ผมรีบลุกเดินเข้าห้องน้ำทันที
*********************************************
หลังจากเต็มอิ่มกับกิจกรรมตื่นเต้นหวาดเสียวบนเตียงรับอรุณ (อีกแล้ว) คิดแล้วก็กลุ้ม...นี่ตูจะมีกิจกรรมแบบนี้ทุกเช้าเลยรึเปล่าวะ ว่าที่จริงแล้วไอ้นั่นนี่ ของเพื่อนๆด้วยกันผมก็เห็นออกจะบ่อยตั้งแต่เรียนร.ด.จนเข้ามหาวิทยาลัย แต่ก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรและไม่เคยคิดจะไปแอบดูของใคร มีแต่พวกเพื่อนๆมันมาเปิดให้ดูแล้ววัดขนาดแข่งกัน แต่ทำไมเมื่อกี้ผมถึงรู้สึกตื่นเต้นและอยากจะเห็นของพี่แนทขนาดนี้เนี่ย ผมคงบ้าไปแล้ว....ผมยังไม่ได้เป็นเกย์ใช่มั้ย :serius2: ไม่เอาดีกว่าไม่อยากคิดอะไรให้ปวดหัวแล้ว ผมรีบอาบน้ำแปรงฟันทันที
อาบน้ำเสร็จ พี่แนทก็เข้าไปอาบต่อ วันนี้ผมรอพี่เค้าเพื่อออกไปห้องอาหารพร้อมกัน ผมกับพี่แนทเดินไปสมทบพี่แดนที่ห้องอาหารแล้วจัดการอาหารเช้าอย่างรวดเร็ว
******************************
-
มีรูปภาพปลากรอบมาฝากค่ะ :o8: ถ้าชอบกันก็กด 1+ ให้ด้วยนะคะ :m13:
[attachment deleted by admin]
-
น่ารักดี หุหุ :o8:
-
น่ารักสุดๆ :o8:
-
แหม.................เนียนน่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ภาพประกอบเนี้ยะแสงและเงามันได้ใจจริง
-
อาร์มตลกอ่ะ ช่างสงสัยจริงๆ
-
ฮุๆๆๆ พี่แนทจะรู้ตัวไหมน้า
-
ฮุๆๆๆ พี่แนทจะรู้ตัวไหมน้า
เดาว่ารู้
-
แหม...พี่แนทไม่รีบตื่นเรยอ่ะ
-
+1 ให้อาร์มานิแร้น
โฮะๆๆๆ
ยี่ห้อนี้เป็นอะไรที่แพ้มาก
กร๊ากกกก
-
+1 ให้อาร์มานิแร้น
โฮะๆๆๆ
ยี่ห้อนี้เป็นอะไรที่แพ้มาก
กร๊ากกกก
แพ้ยี่ห้อหรือแพ้นายแบบกันแน่ค่ะ รู้ทันหรอกหน่ะ :laugh3: :laugh3:
ภาพประกอบเนี้ยะแสงและเงามันได้ใจจริง
แน่นอน...ออกจะเป็นงานศิลป์ขนาดนี้ 'มันช่างเป็นงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ แสดงถึงความปราถนาแรงกล้า แรงบันดาลใจส่วนลึกถึงจิตวิญญาณของช่างภาพ แสดงถึงความมุ่งมั่นอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ในชีวิตที่จะสร้างงานศิลปะที่ทำให้โลกตะลึง' :laugh: :laugh: กำลังดูสัมภาษณ์อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ในยูทูปพอดี
จริงๆตอนเห็นภาพนี้ในบิลบอร์ดใหญ่ยักษ์บึ้มที่นิวยอร์คครั้งแรก เลือดกำเดาแทบกระฉูด :m10: มือไม้สั่นยกกล้องถ่ายรูปแทบไม่ทัน [color]
ฮุๆๆๆ พี่แนทจะรู้ตัวไหมน้า
เดาว่ารู้
ว้า....มีคนรู้ทันอีกหล่ะ แย่เลยเรา :m23: :m23:
-
+1 ให้อาร์มานิแร้น
โฮะๆๆๆ
ยี่ห้อนี้เป็นอะไรที่แพ้มาก
กร๊ากกกก
แพ้ยี่ห้อหรือแพ้นายแบบกันแน่ค่ะ รู้ทันหรอกหน่ะ :laugh3: :laugh3:
ฮ่าๆ ยี่ห้อจ้า นายแบบด้วยก้อด๊ะ
ได้ก้อดีเส่ะ :m12:
-
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก ๆ ค่ะ :m1:
+1 เป็นกำลังใจให้นายแบบกุงเกงใน อ่ะ มะช่ายแระ ให้คนแต่งค่า :m4:
-
ตอนที่ 16.2 ยั่ว (ใครยั่วใครเหรอออ)
“วันนี้เราจะไปไหนกันครับ” ผมหันไปถามพี่แนทพี่แดนหลังจากกินเสร็จ
“พี่ซื้อตั๋วรถทัวร์รอบเมืองไว้แล้ว กะว่าไปเก็บตกพวกอนุสาวรีย์กันกับแวะดู Gorgetown” พี่แดนหันมาบอก ผมพยักหน้ารับรู้
“อาร์ม อย่าลืมทาครีมกันแดดกับเอาหมวกไปนะ พี่เช็คแล้ววันนี้ท้องฟ้าโปร่ง แดดแรง อากาศร้อนมาก เดี๋ยวจะไม่สบายอีก” พี่แนทพูด
หมวกผมหน่ะมีแต่ไอ้ครีมกันแดดไม่มีหรอก ใครจะบ้าไปทาวะ ผมออกจะมาดแมนแอนด์แฮนซัม ไม่ใช่พวกผู้หญิงประเภทกลัวแดดกลัวน้ำโดนแดดนิดโดนแดดหน่อยก็ร้อนกลัวผิวจะเสีย นี่พี่เค้าเห็นผมบอบบางอ่อนแอมากรึไง (แล้วไม่จริงเหรอเจ้าอาร์ม)
“ผมไม่มีหรอกครับครีมกันแดดและไม่คิดจะทาด้วย ไม่ใช่ผู้หญิงซักหน่อยจะได้กลัวผิวเสีย” ผมตอบพี่แนท หน้าเริ่มบูดแล้วครับ
“อาร์ม...ไม่ได้นะต้องทา เรานะผิวยิ่งขาวๆอยู่ เดี๋ยวโดนแดดแรงแล้วผิวไหม้ขึ้นมาจะทำยังไง แถมยังมีโอกาสเป็นมะเร็งผิวหนังด้วย” พี่ยังไม่เลิกเซ้าซี้อีก หน้าผมเริ่มหงิกเป็นสองเท่าคิดในใจมันเรื่องของผมทำไมพี่ต้องมายุ่งด้วย :m16:
“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย มานี่อาร์ม...พี่มี....เดี๋ยวพี่ทาให้” ไม่รอคำตอบ พี่แนทควักขวดครีมกันแดดออกมาแล้วคว้าแขนผมไปทา ตามด้วยหน้าแล้วก็คอ ทำเหมือนผมเป็นเด็กสามขวบเวลาแม่ทาแป้งให้ยังไงยังงั้น ผมอยากจะสะบัดออกแต่ยังเกรงใจพี่แดนที่ยืนมองอมยิ้มอยู่
“รู้รึเปล่า จากสถิตินี่ ในบรรดามะเร็งทั้งหลายของคนอเมริกันเนี่ย มะเร็งผิวหนังนี่เป็นอันดับสองเลยนะ” :teach: พี่แนททาไปก็บรรยายวิชาการแพทย์ไปด้วย เชอะ...กะว่าจะไม่ให้ผมเถียงได้ละสิ
“อาร์ม ไม่เกี่ยวกับผู้ชายผู้หญิงหรอกนะ มะเร็งผิวหนังเนี่ยชายหรือหญิงก็มีโอกาสเป็นเท่าๆกันนั่นแหละ พี่ก็ทาเหมือนกัน” พี่แดนพูดสนับสนุนพี่แนท ผมเลยต้องก้มหน้าจำยอมเถียงต่อไม่ได้
******************************************
โปรแกรมวันนี้เป็นการทัวร์บรรดาอนุสาวรีย์ทั้งหลายแหล่และไวท์เฮาส์ โดยการนั่งรถทัวร์โอลด์ทาวน์โทรลเล่ซึ่งต้องเสียคนละ 32 เหรียญ (ถ้าซื้อออนไลน์จะถูกกว่าเหลือ 28 เหรียญ) แต่สามารถขึ้นลงตามจุดรับส่ง 19 จุดได้ตลอดวันกี่รอบก็ได้ แถมมีไกด์ทัวร์บนรถ (ก็คนขับนั่นแหละครับ) บรรยายประกอบสถานที่ที่รถผ่านทุกจุด อันนี้เป็นข้อดีมากๆทำให้ผมรู้ประวัติความเป็นมาของเมืองและสถานที่ต่างๆไปด้วยไม่ใช่สักแต่ถ่ายรูปกลับไปอย่างเดียว เสียแต่ว่าภาษาอังกฤษผมไม่ค่อยแข็งแรงต้องคอยถามพี่แนทเป็นระยะๆว่าเค้าพูดอะไร
ว่าแต่.... ตั้งแต่ออกจากอพาร์เมนท์มานี่ผมไม่เสียตังค์สักเซ็นต์ แหะ...แหะ....เที่ยวฟรีตังค์อยู่ครบ ก็พี่แนทเล่นออกให้ตลอดเลยอ่ะทั้งค่าอาหารค่าโรงแรมและอื่นๆจิปาถะ บอกว่าจะขอหารจ่ายด้วยก็ไม่ยอม ผมก็เลยตามเลย พูดแล้วละอายใจจังเลยครับ :m23:(เหรอ...ได้ข่าวว่าแกงกจะตายนี่) แต่คิดไปคิดมาถือซะว่าเป็นค่าสมัครมาเป็นพี่เขยผมก็แล้วกัน
เช้านี้พี่แนทขับรถไปคืนที่บริษัทเช่ารถเพราะวันนี้ไม่ต้องใช้รถ ส่วนพรุ่งนี้ก็ขึ้นเครื่องไปซานดิเอโกแล้ว คืนรถเสร็จพวกเราก็ขึ้น Metro ไปที่สถานี Union Station เพื่อไปขึ้นรถทัวร์เที่ยวรอบเมือง
Union Station เป็นอาคารหลังใหญ่แถมสถาปัตยกรรมยังสวยมากๆ (อีกแล้ว) เป็นทั้งสถานีรถทัวร์ สถานีรถไฟใต้ดินซึ่งก็คือ Metro และสถานีรถไฟ (ทั้งรถไฟธรรมดาและรถไฟ Amtrack) แถมมีร้านค้า ร้านหนังสือ ร้านอาหารมากมายในตึกกว่า 130 ร้าน มีทั้งร้านระดับหรูเลิศและฟู๊ดคอร์ทบ้านๆ เปรียบไปก็เหมือนสถานีหัวลำโพงบ้านเราแต่ของเค้าใหญ่มหึมากว่าเยอะ ปีหนึ่งมีคนแวะที่นี่กว่า 25 ล้านคน ตามสถิติบอกว่า Union Station เป็นสถานที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวอันดับหนึ่งในวอชิงตันดีซี ส่วนอันดับสองคือ the National Air and Space Museum ที่เมื่อวานพวกผมต้องถอยทัพออกมาเพราะเด็กเยอะเป็นหนอน
พอขึ้นบนรถทัวร์ไกด์ก็เริ่มบรรยายทำให้ทราบว่าเมืองนี้ได้ชื่อมาจาก George Washington ประธาธิบดีคนแรกของอเมริกา (อย่าสับสนระหว่างวอชิงตันดีซีกับรัฐวอชิงตันนะครับเพราะมันอยู่กันคนละฝั่งประเทศเลย) ซึ่งเป็นคนแรกที่เลือกทำเลนี้ตั้งเป็นวอชิงตันดีซี ลักษณะเมืองเป็นสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดทั้งสี่ด้านยาวเท่ากันด้านละ 10 ไมล์ ดังนั้นพื้นที่ของเมืองนี้แค่ 100 ตารางไมล์เท่านั้น แต่เป็นที่ตั้งของที่ทำการหน่วยงานของรัฐบาลมากมายรวมถึง FBI และ White House สมกับที่เป็นเมืองหลวงของประเทศ (ที่จริงไกด์บรรยายเยอะมากแต่ผมไม่อยากพูดทั้งหมดเดี๋ยวมันจะน่าเบื่อ)
รถวิ่งออกจาก Union Station ผ่าน Nation Mall และพิพิธภัณฑ์ต่างๆที่เมื่อวานผมได้ไปมาแล้วและเกือบเป็นลมไปแล้ว พวกเราลงที่ World War II Memorial ลักษณะเป็นเสาทั้งหมด 56 ต้นตั้งเป็นวงกลมล้อมรอบน้ำพุ เสาแต่ละต้นเป็นตัวแทนของ 50 รัฐและอาณานิคมอีก 6 แห่งของอเมริกา
พวกเราถ่ายรูปเสร็จก็เดินต่อไปที่อนุสาวรีย์เวียตนาม (Vietnam Veterans Memorial) ซึ่งสร้างเป็นอนุสรณ์แก่ทหารอเมริกันที่ตายในสงครามเวียตนาม ประวัติของอนุสาวรีย์นี้น่าสนใจมากเพราะออกแบบโดย ‘Maya Lin’ ซึ่งเป็นคนอเมริกันเชื้อสายจีน ที่น่าสนใจเพราะเธอชนะการประกวดออกแบบขณะที่อายุเพียง 21 ปีและเป็นนักศึกษาศิลปะชั้นปีที่สาม Yale University เจ๋งจริงๆเลยครับ o13 ตอนนั้นที่ Lin ชนะการประกวดมีกระแสต่อต้านจากประชาชนมากมาย มีคนเอาเรื่องของเธอมาสร้างเป็นหนังสารคดีแถมได้รางวับอคาเดมีด้วยครับ (Maya Lin: A Strong Clear Vision)
ที่อนุสาวรีย์นี้มีญาติพี่น้องหลายคนของทหารที่เสียชีวิตมายืนไว้อาลัย บางคนก็เอาช่อดอกไม้มาวาง บางคนก็เอาภาพถ่ายมาวาง ดูแล้วก็รู้สึกเศร้าใจหดหู่ไปด้วย สงครามนี่ไม่เคยให้อะไรดีกลับมาเลยนะครับ :amen: ไม่มีใครเป็นผู้ชนะที่แท้จริงในสงครามเพราะแต่ละฝ่ายก็ต้องสูญเสียกันทั้งนั้นเพียงแต่ฝ่ายใดจะเสียมากหรือน้อย
เดินต่อไปอีกหน่อยก็เป็น Lincoln Memorial สร้างเป็นอนุสรณ์แต่ Abraham Lincoln ประธานาธิบดีคนที่ 16 ของอเมริกา เป็นอาคารหลังใหญ่ด้านหน้าเปิดโล่ง มีรูปปั้นท่านอับบลาฮัมทำจากหินอ่อนอยู่ข้างในอาคาร ที่ผมชอบไม่ใช่รูปปั้นแต่เป็นวิวมากกว่า เวลาหันหน้าออกจากอาคารแล้วมองตรงไปที่อนุสาวรีย์ World War II มันมีสระสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาวมากกั้นระหว่างสถานที่ทั้งสอง ทำให้ภาพที่ถ่ายออกมาแจ่มสวยมากๆๆ แถมมองเลยไปจะเห็น Washington Monument ที่เป็นหอสูงเหมือนแท่งหินขนาดยักษ์ตั้งตระหง่านอยู่ (ถ้าคนดู Get Smart ต้องเห็นฉากนี้เหมือนกัน)
“พี่ว่าพวกเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้ว” พี่แนทหันมาพูดกับผมและพี่แดนพร้อมส่งน้ำขวดให้ผมดื่ม
“งั้นนั่งรถทัวร์ไปลง Gorgetown ดีกว่า ที่นั่นมีร้านอาหารเยอะ” พี่แดนเสริม
พวกเราขึ้นรถทัวร์ที่จุดรับส่ง แต่รถต้องวนไปในดาวน์ทาวน์ก่อนแล้วมุ่งออกไปทางเหนือเพื่อไปที่โบสถ์ ‘Washington National Cathedral’ ซึ่งเป็นโบสถ์แบบโกธิคที่ใหญ่อันดับหกของโลกและอันดับสองของอเมริกา เราแวะลงถ่ายรูปกัน ถึงแม้จะนับถือพุทธและไม่เคยไปโบสถ์เลยก็ตาม ผมก็ต้องยอมรับว่าโบสถ์นี้สวยมากๆทั้งกระจกเพ้นท์สีตามหน้าต่างและความใหญ่โตอลังการ มันให้ความรู้สึกเหมือนโบสถ์ในยุโรปที่เคยเห็นจากหนังสือท่องเที่ยวเลยครับ
จากโบสถ์รถวิ่งผ่านถนนเส้นหนึ่งที่มีแต่สถานฑูตประเทศต่างๆเป็นสิบๆตั้งอยู่สองฟากถนน คนขับนี่สามารถจริงๆ ขับไปบรรยายไป แถมพูดชื่อสถานฑูตแต่ละประเทศที่รถวิ่งผ่านแบบสายฟ้าแลบได้ครบถ้วนไม่มีตกหล่นสักประเทศ ผมชะเง้อชะแง้พยายามมองว่ามีสถานฑูตไทยรึเปล่าแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่มีเลยครับ แง....แง.... :sad2:
ในที่สุดก็ถึง Gorgetown พวกเราลงแล้วรีบหาร้านอาหารกินอย่างหิวโหยก็มันบ่ายโมงกว่าแล้วนี่ครับ กินเสร็จก็แวะดูร้านค้าต่างๆเป็นการย่อยอาหาร ที่นี่เป็นย่านเมืองเก่าเป็นแหล่งช็อปปิ้งและร้านอาหาร ลักษณะตึกจะเหมือนตึกแถวเล็กๆกะทัดรัดเรียงต่อกันเป็นแถบทาสีหวานๆเช่นสีฟ้า สีชมพู มันเลยให้ความรู้สึกแตกต่างจากตึกสูงใหญ่ที่พวกผมได้ไปดูกันมาก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง แต่นักท่องเที่ยวก็เยอะมากๆครับเดินกันเต็มทางเดินไปหมด
จากที่นี่เราขึ้นรถไปต่อกันที่ไวท์เฮาส์ แต่เข้าไปดูไม่ได้หรอกครับได้แต่ถ่ายรูปข้างนอก พวกเราไปจบทัวร์ที่ไชน่าทาวน์กันตอนเย็นพอดี ในไชน่าทาวน์นี่มีร้านอาหารไทยดูดีหลายร้าน พวกผมเลยตัดสินใจกินอาหารไทยกันที่นี่ เฮ้อ....อิ่มจังตังค์อยู่ครบอีกแล้ว :m4:
*******************************************
ตอนนี้พวกเราเดินอยู่แถวดูพองน์เซอร์เคิลใกล้โรงแรม เพื่อเป็นการย่อยอาหารและซึมซับบรรยากาศก่อนจากไปพรุ่งนี้ เดินไปเดินมาผมก็เริ่มสังเกตว่าทำไมมีชายหนุ่มเดินจับมือกันเป็นคู่ๆหลายคู่อยู่เหมือนกัน เลยหันไปถามพี่แนท
“พี่แนท ทำไมที่นี่มันดูแปลกๆจัง ผู้ชายเดินจูงมือกันด้วย” :confuse: พี่แนทฟังแล้วหัวเราะหึๆเบาๆ
“ก็ดูพองน์เซอร์เคิลนี่นอกจากมีร้านอาหารและร้านเสื้อผ้าเยอะ ยังขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งที่เกย์อยู่กันเยอะในดีซีด้วย ทำไมเหรออาร์ม”
ผมฟังแล้วอึ้งกิมกี่ ทำไมผมต้องมารับรู้ไอ้แหล่งพวกนี้ด้วยฟะ คราวไอ้คุณแมนดี้ก็ทีละ ดันมาเล่าว่าซานฟรานที่ผมกำลังจะไปนี่เป็นเมืองหลวงเกย์ของอเมริกาแล้วยังมาที่นี่อีก ทำไมชีวิตตูต้องวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้ด้วย :sad4: แถมพี่โอมกับพี่แนทก็ยัง.....โอ้ยย....กลุ้มโว้ย ผมหมดอารมณ์สุนทรีย์ในการเดินชมเมืองทันที
กลับถึงโรงแรม ผมเดินดุ่มๆเข้าห้องอาบน้ำทันทีเพื่อคลายความหงุดหงิด คิดในใจ...ถึงคนรอบข้างจะเป็นเกย์แต่ตูไม่ใช่เกย์โว้ยยย :serius2: ผมเลยตั้งใจแน่วแน่..คืนนี้พี่แนทอย่าหวังเลยที่จะได้นอนกอดผมแบบสองคืนที่ผ่านมา ผมจะเอาหมอนมาทำเป็นกำแพงเมืองจีนกั้นซะให้สะใจ ผ้าห่มก็มีตั้งสองผืนอย่าได้หวังจะใช้เป็นข้ออ้างอีก พี่แนทเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมก็ปฏิบัติการก่อกำแพงเมืองจีนทันที ทำเสร็จก็นั่งพิงหัวเตียงชื่นชมผลงานตัวเองพร้อมดูทีวีอย่างสบายอารมณ์
แกร็ก...เสียงประตูห้องน้ำเปิด ผมหันไปมองแล้วแทบตกเตียง :m10: ก็....ก็....พี่แนทไม่ได้ใส่เสื้อกางเกงมีแต่ผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้หลวมๆ เดินผ่านหน้าผมไปที่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่ติดเตียงฝั่งที่ผมนั่งอยู่ ทุกทีก่อนหน้านี้ทั้งผมและพี่แนทจะเอาเสื้อผ้าไปแต่งเสร็จเรียบร้อยในห้องน้ำ แต่ทำไมวันนี้พี่เค้าทำแบบนี้อ่ะ
ไอ้ตาเจ้ากรรมของผมมันก็ดันทรยศเจ้าของ ผมมองตามพี่เขาตั้งแต่พี่แนทก้าวเท้าจากห้องน้ำผ่านหน้าผมไป มองไล่ไปตั้งแต่หน้าอันหล่อเหลา ไหล่กว้างสมบูรณ์เป็นประกายพราวไปด้วยหยดน้ำ (แอบเห็นรอยฟันที่ผมกัดพี่เขาเมื่อสองคืนก่อนด้วยอ่ะ) ตาผมมองต่ำลงมาที่หน้าอกมีมัดกล้ามชัดเจน ไล่มาที่หน้าท้องที่มีซิกแพ็คเป็นลอนสวยงาม มองต่ำลงไปก็เห็นไรขนรำไรๆ ให้ตายเถอะ.....ทำไมพี่หล่อเอ็กซ์แบบนี้วะหุ่นก็สุดยอดเหมือนรูปปั้นเทพบุตรกรีก หน้าผมร้อนขึ้นมาทันที :o8: ผู้ชายเปลือยท่อนบนนี่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น ของไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายก็เห็นกันบ่อยๆ แต่ครั้งนี้มันรู้สึกแปลกๆไปยังไงไม่รู้ ทำไมหัวใจผมถึงเต้นระรัวแบบนี้
พี่แนทหันหน้ามาทางผมเต็มตัวแล้วเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าผมในระยะไม่เกินเมตร พี่ค้าบบบบ....เล่นมายืนในระยะประชิดแบบนี้ได้ไงอ่ะ ตาพี่เค้ามองเลยไปที่กำแพงหมอนกลางเตียงแล้วอมยิ้มเล็กน้อย
“อาร์ม วันนี้เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย” ผมอึ้งเพราะไอ้ตาไม่รักดีมันดันจ้องที่หน้าท้องพี่เค้าไม่เลิก นี่....พี่จะมาถามคำถามอะไรไม่สร้างสรรค์กันตอนนี้เนี่ย ถ้าผมตอบไปว่าไม่เหนื่อยพี่จะชวนผมทำอะไรเหรอค้าบบบ :m21:
“ไม่เหนื่อย....เอ่อ...ไม่ใช่....เหนื่อยครับ” ผมก้มหน้างุดๆตอบออกไปเสียงเบาๆ ผมนั่งลุ้นว่าพี่เค้าจะพูดอะไรต่อ
“งั้นอาร์มก็นอนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยจัดกระเป๋า” พี่แนทตอบ ทำไมผมถึงรู้สึกใจหายวูบแบบนี้ นี่ผมอยากให้พี่เค้าตอบอย่างอื่นใช่มั้ย
ผมลอบมองเห็นพี่เค้าหยิบเสื้อกล้ามมาใส่ ตามด้วยกางเกงนอนสีครีม เอ๊ะ...ยังงี้พี่เค้าก็ไม่ได้ใส่บ๊อกเซอร์หน่ะซิ รึว่าจะใส่ตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำหว่า พี่เค้ายังก้มๆเงยๆจัดกระเป๋า ใจผมตุ๊มตุ๊มต่อมต่อมตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก :-[ ตาจ้องเขม็งที่ก้นพี่เขาพยายามเพ่งมองว่ามีรอยขอบบ็อกเซอร์รึเปล่า แต่มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็นรอย จนพี่เขาหันกลับมา ผมรีบล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มคลุมถึงคางทันที :a12:
*********************************************
-
อิอิ.......................ออกแนวคิดไปเองอีกป่าวเนี่ย 555
-
เอาภาพมาฝากค่ะ ภาพแรกเป็น World War II Memorial ที่เป็นเสา 56 ต้นมองผ่านสระน้ำไปเห็น Lincoln Memorial
ส่วนภาพที่สองเป็นวิวมองย้อนกลับจาก Lincoln Memorial ไปเห็น World War II Memorial กับ Washington Monument ที่เป็นเสาสูงๆ วิวนี้จะเห็นบ่อยในหนังหลายเรื่องค่ะ
[attachment deleted by admin]
-
ไอ้ตาเจ้ากรรมของผมมันก็ดันทรยศเจ้าของ ผมมองตามพี่เขาตั้งแต่พี่แนทก้าวเท้าจากห้องน้ำผ่านหน้าผมไป มองไล่ไปตั้งแต่หน้าอันหล่อเหลา ไหล่กว้างสมบูรณ์เป็นประกายพราวไปด้วยหยดน้ำ (แอบเห็นรอยฟันที่ผมกัดพี่เขาเมื่อสองคืนก่อนด้วยอ่ะ) ตาผมมองต่ำลงมาที่หน้าอกมีมัดกล้ามชัดเจน ไล่มาที่หน้าท้องที่มีซิกแพ็คเป็นลอนสวยงาม มองต่ำลงไปก็เห็นไรขนรำไรๆ ให้ตายเถอะ.....ทำไมพี่หล่อเอ็กซ์แบบนี้วะหุ่นก็สุดยอดเหมือนรูปปั้นเทพบุตร กรีก หน้าผมร้อนขึ้นมาทันที ผู้ชายเปลือยท่อนบนนี่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น ของไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายก็เห็นกันบ่อยๆ แต่ครั้งนี้มันรู้สึกแปลกๆไปยังไงไม่รู้ ทำไมหัวใจผมถึงเต้นระรัวแบบนี้
สงสัยจะชื่นชมแล้วประมาณว่า ใฝ่ผันว่าตัวเองอยากมีรูปร่างแบบนี้บ้าง ... แล้วกลา่ยเป็นความรักม่ายรู้ตัววววว :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่เค้าคงเห็นว่าคืนที่แล้วอาร์มแอบเปิดแล้วเห็นแค่บ๊อกเซอร์ไง
พี่แกก็เลยอำนวยความสะดวกให้ คืนนี้ไม่ใส่มันซ่ะเลย :laugh: :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โห...นั่งอ่านน้ำลายยืดเลย
ถ้าเป็นเรา พี่แนทโดนแน่ๆ
-
พี่เค้าคงเห็นว่าคืนที่แล้วอาร์มแอบเปิดแล้วเห็นแค่บ๊อกเซอร์ไง
พี่แกก็เลยอำนวยความสะดวกให้ คืนนี้ไม่ใส่มันซ่ะเลย :laugh: :laugh:
เสียงว่า...จะจริง อย่างที่คุณ marchmenlo บอก
เห็นด้วยกับความเห็นนี้สุดๆที่สุด
พี่แนทนี่รอบคอบจริง
:laugh:
-
อาร์มน่ารักอีกแล้ว
ชอบคิดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย
-
ขอซีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนเจร๋งๆ :laugh:
-
อยากรู้จัง ว่าอาร์มจะรีบตื่นแต่เช้ามาปฏิบัติการเหมือนเดิมอีกรึเปล่าน้อ :oni2: ก็มันไม่มีอะไรมาขวางแล้วนี่นะ ถ้าไม่ทำก็เสียเวลาพี่แนทแย่เลย อุตสาห์ไม่ใส่บอกเซอร์ให้เห็นจะ ๆ :m12: หุหุ :haun5:
-
พี่เค้าคงเห็นว่าคืนที่แล้วอาร์มแอบเปิดแล้วเห็นแค่บ๊อกเซอร์ไง
พี่แกก็เลยอำนวยความสะดวกให้ คืนนี้ไม่ใส่มันซ่ะเลย :laugh: :laugh:
เสียงว่า...จะจริง อย่างที่คุณ marchmenlo บอก
เห็นด้วยกับความเห็นนี้สุดๆที่สุด
พี่แนทนี่รอบคอบจริง
:laugh:
ขอซีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนเจร๋งๆ :laugh:
Ha....Ha... :laugh: Please don't miss the next chapter. You guys will get what you want. :o8:
-
ห้าห้าห้า
จาแอบดูอีกง่ะดิ
-
^
^
^
Welcome the new member ha...ha.... I give you one score.
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ขอบคุณคร่า
:a11: :a3: :a11: :a3: :a11: :a3: :a11:
-
:m4: ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่นะครับ ตามอ่านอยู่ 3 วัน เพราะอ่านเรื่องอื่นด้วย :m23:
สนุกมากครับ มันบรรยายถึงความรู้สึก อันสับสน และคิดไปเองจนเลยเถิด :m20:
แต่ก็ว่าละนะ พฤติกรรมและบรรยากาศมันชวนให้คิด มาตามกันต่อไปดีกว่า ก่อนอื่นก็ +1 ให้เป็นกำลังใจ
มารอตอนต่อไปดีกว่า :L2: :bye2:
-
ทุกครั้งที่ได้อ่านเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยอะ สนุกฮาคงเส้นคงวาจริงๆ
ปล. อาร์มมองต่ำเลยขอบกางเกงลงไปอีก...อ้านั้นไง...ขนหน้าแข้ง
-
นายเรานี้คงเส้นคงวาได้ตลอดเลยอ่ะ :m20:
-
ตอนที่ 17 ในที่สุดผมก็.....
ใจผมยังเต้นแรงไม่หยุด มันหลับไม่ลงหรอกครับแต่ก็ต้องฟอร์ม ถึงตาจะปิดแต่หูก็คอยฟังเสียงต่างๆในห้อง ได้ยินเสียงเหมือนพี่แนทรูดซิปกระเป๋าเดินทาง สักพักก็รู้สึกว่าเตียงอีกด้านยวบเล็กน้อยแล้วไฟก็ดับลง ใจผมยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีกยิ่งกว่าเจ้าสาวเข้าหอคืนแรกซะอีก (เวอร์ละ....แกเคยเหรอออถึงรู้ว่าเค้าตื่นเต้นแค่ไหน) นอนรอฟังอยู่ตั้งนานแต่ทุกอย่างก็เงียบสงบเหมือนทุกสิ่งไร้การเคลื่อนไหว. หยุดนิ่ง...ไม่ไหวติง ไม่มีเสียงใดๆ :freeze:
โธ่เว้ยยย....ไอ้พี่บ้า :serius2: จำไว้เลย กำแพงหมอนเตี้ยๆแค่นี้ก็ไม่รู้จักทลาย อุปสรรคเล็กๆแค่นี้ก็ทำเป็นถอยซะแล้ว ถ้าอนาคตต่อไปภายภาคหน้าเจออุปสรรคใหญ่กว่านี้พี่จะทำยังไง นี่ผมอุตส่าห์สร้างกำแพงเพื่อฝึกลับสมองพี่ให้เฉียบคมมีประสิทธิภาพอยู่เสมอสมองจะได้ไม่ฝ่อไปก่อนวัยอันควร ผมคิดไปก่นว่าไปในใจจนในที่สุดก็หลับไป.....
เช้าอีกแล้ว ผมกระพริบตาถี่ๆลืมตาขึ้นมาผมยังนอนอยู่บนเตียงฝั่งผม หันไปมองกำแพงหมอนก็ยังอยู่ที่เดิมของมันในสภาพเรียบร้อย ผมค่อยๆเคลื่อนไหวแผ่วเบาเอี้ยวตัวขึ้นมองพี่แนทก็เห็นนอนหลับสบาย ตาผมเริ่มทำหน้าที่สำรวจต่อ โอ้ว....มันยอดมาก.....ผ้าห่มหลุดจากตัวพี่เค้ามากองที่ปลายเตียง :haun5: ทำไมโอกาสดียังงี้วะ ผมรีบมองจากไล่จากหน้าพี่แนทข้ามช็อตมาที่กางเกง ไอ้แนทน้อยมันเคารพธงชาติอีกละ
ผมค่อยๆคีบหมอนที่กั้นอยู่ออกทีละใบอย่างช้าๆ ใจก็เต้นตึ๊กตั๊กเหมือนเด็กๆเวลาขโมยตังค์แม่ไปซื้อไอติม เฮ้....ในที่สุดผมก็กำจัดหมอนออกหมด (แล้วนี่...เมื่อคืนตูจะมานั่งก่อกำแพงทำไมวะเนี่ย) ผมค่อยกระดืบๆตัวเหมือนหนอนเข้าหาพี่เค้า เสียงลมหายใจยังสม่ำเสมอ
มือผมตอนนี้อยู่ที่ขอบกางเกงนอนพี่เค้าแล้ว มือสั่นเหงื่อแตกเหมือนกำลังปฎิบัติภารกิจลับกอบกู้โลกอยู่ นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงกว้างออก....กว้างออก ตาเหลือมมองซอกซอนเข้าไป แล้วผมก็เห็น.....ก็เห็น.....เห็นมือพี่แนทมาจับตะปบที่มือผม
ผมตกใจหน้าซีดตัวสั่นทันที o21 ใจหายแวบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม จะทำไงดี จะทำไงดี พี่เค้าต้องหาว่าผมเป็นไอ้โรคจิตแน่ๆเลย คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง....เราไปว่าพี่เค้าเป็นโรคจิตไว้ตั้งเยอะ แต่ตอนนี้ตัวเองก็เป็นซะเอง ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหนแล้ว อยากเอาหัวโขกกำแพง :a6: โอ้ยยย......ตูอยากตาย
“น้องอาร์ม....ทำอะไรครับ” ผมอึ้งไร้ซึ่งคำพูดใดๆ มือพี่แนทยังจับมือผมอยู่ไม่ยอมปล่อย ผมเงยหน้ามองก็เห็นพี่เค้าอมยิ้มอยู่
“อาร์ม....ทำอะไรอยู่ครับ” หน้าผมเริ่มเบะแล้ว รู้สึกอยากร้องไห้จัง ถ้าพี่แนทไปบอกพี่โอม พี่โอมต้องผิดหวังในตัวผมแน่ๆเลยแถมเสียใจที่ไอ้น้องเลวๆคนนี้คิดไม่ซื่อกับแฟนพี่ตัวเอง
คิดถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกผิดกับพี่โอมมากๆ น้ำตาร่วงแล้วครับ :o7: ไหลเอาๆแบบหยุดไม่อยู่ แถมสะอื้นฮักๆเหมือนเด็กสามขวบ พี่แนทปล่อยมือผมทันที รีบเข้ามากอดผมเอามือลูบหัวลูบหลังผม
“อาร์ม.....ไม่ต้องร้อง พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย พี่ไม่ถามอะไรแล้วครับ” พี่แนทพูดไปเอามือมาเช็ดน้ำตาที่หน้าผมไปด้วย
“พี่แนท.....อาร์มขอโทษ อาร์มไม่ได้ตั้งใจ พี่อย่าโกรธอาร์มนะครับ” :m15: ผมก้มหน้าพูดเบาๆ แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันยังไหลไม่หยุด
“พี่ไม่โกรธอาร์มหรอก พี่ไม่เคยโกรธอาร์มเลยนะ” พี่แนทพูดปลอบเสียงอ่อนโยน
“พี่แนทอย่าบอกพี่โอมนะครับ ผมไม่อยากให้พี่โอมผิดหวังในตัวผม” :impress: ผมพูดพร้อมเงยหน้ามองพี่เค้าเพื่อขอคำยืนยันจากพี่เขา
“พี่สัญญา....พี่ไม่บอกโอมหรอก” พี่แนทตอบพร้อมเอานิ้วชี้เกลี่ยน้ำตาให้ ผมมองตอบพี่แนทสื่อสายตาแสดงการขอบคุณกลับไป
ในขณะนั้นเหมือนทุกสิ่งรอบตัวหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว นอกจากสายตาสองคู่ที่สื่อสารผ่านถึงกันและกัน ผมมีถ้อยคำมากมายในใจที่ไม่อาจพูดออกมาได้ พี่เค้าค่อยๆก้มหน้าลงมาหาผมอย่างช้าๆ ผมได้ยินแค่เสียงลมหายใจของเราสองคน ผมค่อยๆหลับตาลงสมองมันเบลอคิดอะไรไม่ออก รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆแตะไล้หยอกล้อเบาๆที่ปากผมเหมือนทักทาย แล้วค่อยประกบปากเข้ามาบดเบียดอย่างอ่อนโยนไม่เร้งเร้า ผมเผลอครางอือ...เปิดโอกาสให้พี่แนทส่งลิ้นเข้ามาสำรวจในปากผม
ลิ้นพี่เค้ากวาดไปทั่วปากแล้วมาหยุดที่ปลายลิ้นผม พยามดูดดุนช้าๆผมก็เงอะงะกล้าๆกลัวๆไม่รู้ว่าต้องตอบสนองยังไง ก็คนมันไม่เคยมีประสบการณ์นี่ครับ อย่าว่าแต่ดีพคิสเฟรนชคิสแบบนี้เลย ขนาดจูบแบบเด็กๆผมก็เพิ่งมามีครั้งแรกกับพี่แนทเมื่อสองวันก่อน ฮ่า...ฮ่า... :laugh: แต่ผมมันคนฉลาดหัวไว เอาวะ....พี่เค้าทำมายังไงผมก็ทำกลับไปแบบนั้น ผมส่งลิ้นเข้าพัวพันกับลิ้นพี่แนท ได้ยินเสียงพี่แนทครางอือ..แสดงความพอใจ
หลังจากจูบกันนานพอดู พี่แนทเลื่อนหน้าออกลงไปไซ้ที่คอผม ไล้ไปและเล็มที่ใบหู ผมขนลุกซู่ทันที พี่เค้าใช้เวลาไซ้คอผมอยู่นานแถมมือไม้ยังรุกเข้าไปใต้เสื้อนอนผมโดยผมไม่มีแรงขัดขืนแต่อย่างใด มือหนาสองข้างลูบไล้หลังกับเอวผมไปทั่ว แถมยังเบียดสะโพกเข้ามาหาผมอีก ในที่สุดพี่เค้าก็ค่อยๆถลกเสื้อยืดผมขึ้นเพื่อถอดออก ผมก็ไม่ยอมแพ้มือผมก็ช่วยพี่แนทถอดเสื้อกล้ามออก พี่แนทโน้มตัวเข้ามาไซ้ต่อที่คอแล้วลากผ่านต่ำลงมาที่หน้าอก มาเล้มเลียที่หัวนมสีชมพูน่ารักทั้งสองข้างของผม
ผมได้แต่แอ่นอกตัวบิดเกร็งไปมา มันเสียวซ่านวาบหวาม พี่เค้าลากลิ้นมาที่ท้องน้อย พร้อมค่อยๆเกี่ยวกางเกงนอนกับบ็อกเซอร์ของผมไปที่เท้า ผมก็ให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการกระดกก้นขึ้นให้พี่เค้าถอดได้สะดวก ตอนนี้ลมหายใจของเราเริ่มแรงหอบกระเส่ามือต่างปัดป่ายไปตามร่างกายของกันและกัน สะโพกของเราสองบดเบียดกันในขณะที่ปากกจูบกันอย่างเร้าร้อน รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนของพี่เค้า ผมเอื้อมมือไปเกี่ยวกางเกงพี่เค้าลง เหมือนพี่เค้ารู้ว่าผมอยากจะยลโฉมเจ้าแนทน้อย พี่แนทเลยสนองด้วยการถอดกางเกงนอนออกอย่างรวดเร็ว
โอ้ววว.....ในที่สุดผมก็ได้เห็นมันหลังจากอยากเห็นมาตั้งสองคืนกับหนึ่งวัน.....แม่เจ้าโว้ยยย....ทำไมมันใหญ่อย่างนี้ :m25: อยากได้.....อยากได้....อยากได้แบบนี้บ้าง พี่ค้าบบบ....พี่ทำบุญด้วยอะไรถึงได้โชคดีอย่างนี้ แต่เอ.....ว่าไป...นี่ผมจะต้องโดนไอ้นี่เข้าไปตรงนั้นของผมหรือนี่ ไม่อาวววว.....ผมไม่ยอม :sad5: ตอนนี้ผมตัวสั่นแล้วสั่นหนีไม่ใช่สั่นสู้นะครับ ระหว่างกำลังคิดจิตกระเจิง ก็เห็นแวบๆว่าพี่เค้าเดินไปที่โต๊ะหยิบขวดโลชั่นเทใส่มือ
พี่แนทไม่พูดพล่ามทำเพลงหยิบหมอนมารองสะโพกผม พร้อมเอื้อมมือเข้ามาสัมผัสส่วนอ่อนไหวของผมด้านหน้าพร้อมรูดรั้ง ผมก้มมองลงเห็นพี่เขาเอาไอ้นั่นตั้งท่าจ่อที่ประตูหลังผม ผมตาเหลือกทันที ยู้ด......หยุดก่อน.....ผมยกมือขึ้นเหมือนปางห้ามญาติแถมกระดกก้นหนี นี่พี่...จะเข้าประตูบ้านคนอื่นไม่คิดจะถามขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อนรึไง ไม่มีมารยาทเอาซะเลย o12
พี่แนทหยุดชะงักมองหน้าผมแล้วส่งเครื่องหมายคำถามมา ผมจ้องเขม็งที่หน้าพี่เค้า....แบบว่า.....เอาเซ้...ถ้ากล้าก็เข้ามาเดี๋ยวสวยแน่
“อาร์ม....พี่ไม่ไหวแล้วนะครับ” พี่แนทโน้มหน้ามาประกบจูบพร้อมพูดเสียงกระเส่าข้างหู มือพี่เค้าก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวผมต่อเพื่อปลุกอารมณ์ให้ผมคล้อยตาม พี่....พี่ไม่ไหวมันก็เรื่องของพี่ซิไม่ใช่เรื่องของผม (อ้าวว....เจ้าอาร์มพูดสุนัขสุนัขอย่างงี้ได้ไง ก็ใครมันเป็นคนเริ่มก่อนหล่ะ อยากไปดูของคนอื่นเค้าดีนัก)
ผมเหลือบมองไอ้แนทน้อยแล้วก็อ่อนใจ พี่...ที่จริงผมก็อยากทำเหมือนกันนะ แต่เห็นของพี่แล้วไม่ไหวอ่ะ ผมต้องเดี้ยงแน่ๆเลยถ้าทำจริงๆ
“ผมกะ.....กลัวครับพี่แนท ก็ของพี่มันตั้งขนาดนี้ พี่ไปลดไซส์มาสักสองสามเบอร์ก่อนได้ไหมครับแล้วค่อยมาคุยกัน” ผมพูดปลอบพี่เค้าไป พี่แนทฟังแล้วก็หัวเราะพรืดทันที
“พี่ต้องขอโทษอารม์ที่....ของพี่มันใหญ่ไป อาร์มไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ทำอาร์มเจ็บหรอก” หนอย....พูดมาได้ว่าจะไม่ทำเราเจ็บ ไม่เจ็บนิดหน่อยแต่โคตรเจ็บอ่ะสิ วันก่อนเห็นพี่โอมโอดครวญเจ็บก้นซะขนาดนั้นจ้างก็ไม่เชื่อ
พี่แนทเล่นผมตอนทีเผลอ ค่อยๆแทรกไอ้แนทน้อยเข้ามา เจ็บบบบ.....เจ็บโว้ยยยย..... :oo1: ผมน้ำตาร่วงอีกแล้ว เริ่มดิ้นรนขัดขืนร้องตะโกนลั่นห้องว่าไม่เอา.....ไม่ทำแล้ว
**************************************
โอ้ยยย....ขอปาดเหงื่อปาดเลือดก่อน กว่าจะเขียนได้แทบตาย เป็นการเขียนบทอัศจรรย์ครั้งแรกในชีวิต พยายามเขียนไม่ให้หื่นเกิน แถมต้องรักษาคอนเซ็ปนายเอกเราแบบรั่วๆอีก ว่าแล้วรีบจรลีไปดีกว่า :m32: :m32:
-
น้องอาร์ม น่ารักมากๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
ฉากnc มือใหม่อย่างหวาน ปนฮา น่ารัก
+1 ให้นะค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
น้องอาร์มรั่วได้น่ารักมาก อ่านแล้วไม่เลี่ยนดีค่ะ ว่าแต่พี่แนทหื่นใช่ย่อยนะเนี่ย เหอๆ :m4:
-
อิอิ อยากเห็นดีนัก ได้รู้สึกทั้งภาพและสัมผัสเลย
:m4: :m4:
-
เฮ้อเจ้าอาร์ม รุ่งขึ้นเดินขาถ่างแน่ กร๊ากกก :laugh:
-
เหอๆเลือดซึมเลยตอนอ่าน :o8:
-
:โฮๆ1:ร้องออกไปอย่างงั้นไม่อายตัวเองหรือครับน้องอาร์ม เป็นคนเริ่มก่อนแท้ ๆ :m20:
มาดูนายเอกของเราต่อไปดีกว่าว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก +1 ให้เป็นค่าทำขวัญแทนพี่แนท :m3:
เป็นกำลังใจให้นะครับ :L2: :bye2:
-
ฮ่าๆ อยากรู้อยากเห็นจนได้เรื่อง
:m20:
-
แบบนี้จะอยากรู้บ่อยๆป่ะเนี่ย 555
-
เหอๆ
เด็กก็งี้แหละ
อยากรู้อยากเห็น...เลยโดน
มาต่อม้ายยย ค้างนะค้า
-
เห็นป่ะล่ะแนทมันฉลาดรู้จักอ่อย เค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วว่าอาร์มน่ะแอบหื่น โถ่ ๆ ๆทำเป็นสร้างกำแพงเมืองจีน ไงล่ะ ทะลายกำแพงเองซ่ะงัน รับกรรมที่ตัวเองก่อซ่ะอาร์มเอ๊ย :laugh: :laugh:
ตะบะแตกเองน่ะอาร์ม
-
:o8:
ชอบอาร์ม ~
ว่าแต่ ...
พี่แนทเนี่ย ลดได้ป่ะ??
:m20:
สงสารอาร์ม :m29:
-
เหอๆๆ แล้วหลังจากนี้จะมองหน้ากันไงนี่?? o2
แฟนพี่ตัวเองนะ??(ถึงจะไม่ใช่จริงๆก้อเหอะ)เหอๆๆ :a1:
-
:m25: :m25: :m25: :m30: :m30: :m30:
หนูว่าอันนี้ NC18
จาโดน :เตะ1:ไหม๊ง่า
มาต่อนะคะ
เด๋วพรุ่งนี้สอบเสร็จจาเข้ามาดู
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
น้องอาร์ม น่ารักมากๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ
ฉากnc มือใหม่อย่างหวาน ปนฮา น่ารัก
+1 ให้นะค่ะ
:m25: :m25: :m25: :m30: :m30: :m30:
หนูว่าอันนี้ NC18
จาโดน :เตะ1:ไหม๊ง่า
มาต่อนะคะ
เด๋วพรุ่งนี้สอบเสร็จจาเข้ามาดู
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ฮ่า...ฮ่า กรุะทู้ข้าน้อยมีสมาชิกทั้ง 'หมูหยอง' กับ 'หมูหัน' แพ็คคู่เลย ชื่อน่ารักดีค่ะ ต้องขอขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านเรื่องของข้าน้อย :L2:
น้องหมูหันคะ ใช่ที่เจอกันที่ cbox สองวันก่อนรึเปล่าคะ ส่วนเรื่อง nc18 นี่พี่ต้องขอค้านหัวชนฝา เพราะตอนนี้มันแค่ออเดิร์ฟระดับเด็กอนุบาลค้าาา นี่เขียนแบบกั๊กๆแค่ 50% เอง ต้องรออีกหน่อยถึงจะของจริง :laugh:
:m4: ขอสมัครเป็นสมาชิกใหม่นะครับ ตามอ่านอยู่ 3 วัน เพราะอ่านเรื่องอื่นด้วย :m23:
สนุกมากครับ มันบรรยายถึงความรู้สึก อันสับสน และคิดไปเองจนเลยเถิด :m20:
แต่ก็ว่าละนะ พฤติกรรมและบรรยากาศมันชวนให้คิด มาตามกันต่อไปดีกว่า ก่อนอื่นก็ +1 ให้เป็นกำลังใจ
มารอตอนต่อไปดีกว่า :L2: :bye2:
อ่านรวดเดียวเลย สนุกมาก ๆ ค่ะ :m1:
+1 เป็นกำลังใจให้นายแบบกุงเกงใน อ่ะ มะช่ายแระ ให้คนแต่งค่า :m4:
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ค่ะ (ใหม่ที่นี่แต่เก่าที่อื่น) :m4: ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ
เหอๆๆ แล้วหลังจากนี้จะมองหน้ากันไงนี่?? o2
แฟนพี่ตัวเองนะ??(ถึงจะไม่ใช่จริงๆก้อเหอะ)เหอๆๆ :a1:
ไม่ต้องห่วงค่ะ มองหน้ากันติดแน่แต่ต้องอ่านตอนหน้าถึงจะเข้าใจ (ตอนหน้าอ่านเสร็จห้ามใครปาระเบิดใส่เค้านะตัวเอง) :laugh3:
-
เป็นติดเรทที่ฮา ขอลดไซด์ คิดได้ :laugh:
^
^
^
จิ้มคนแต่ง
-
ไม่ต้องห่วงค่ะ มองหน้ากันติดแน่แต่ต้องอ่านตอนหน้าถึงจะเข้าใจ (ตอนหน้าอ่านเสร็จห้ามใครปาระเบิดใส่เค้านะตัวเอง) :laugh3:
[/quote]
ลองคนเขียนพูดแบบนี้
มันชักจะยังไงยังไงอยู่
แล้วจะรออ่านตอนต่อไป
ว่าตกลงมันจะเป็นยังไง
:oni1:
-
:m20:นายเอกเรารั่วดีแท้ :m20:
-
ตอนที่ 18.1 ไอ้ตัวป่วนมาแล้ว
ผมดิ้นรนร้องไห้ ตะโกนสุดเสียง “ไม่เอา......ไม่ทำแล้ว!!!”
“อาร์ม....อาร์ม.....เป็นอะไร” ได้ยินเสียงพี่แนทเรียกแว่วๆข้างหู ตามด้วยไหล่สองข้างถูกเขย่าเบาๆจากมือใครบางคน
ผมกระพริบตาถี่ๆสู้แสงอาทิตย์ที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง พอปรับโฟกัสได้ก็เห็นหน้าพี่แนทลอยอยู่ตรงหน้า ผมสะบัดหัวแบบงงๆ :m28: เอามือลูบหน้าเบาๆสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นจากน้ำตาที่แก้มทั้งสองข้าง
“พี่เห็นอาร์มร้องไห้ดิ้นไปดิ้นมาเหมือนหนีอะไรอยู่ แล้วสักพักก็ตะโดนว่าไม่เอา.....ไม่ทำแล้ว” พี่แนทพูดแสดงสีหน้าเป็นห่วง มือยังแตะที่ไหล่ผมทั้งสองข้าง
ผมก้มมองดูตัวเอง เสื้อผ้ากางเกงอยู่ครบ เหลือบมองเสื้อผ้าพี่แนทก็ยังอยู่ในชุดนอนของเมื่อคืน ผมเอามือหยิกแขนตัวเอง อู้ยย....เจ็บจัง งั้นก็แสดงว่า......เรื่องเสียวซ่านวาบหวามเลือดกระจายทั้งหมดนี่ตูฝันไปเหรอ ทำไมมันเหมือนจริงอย่างงี้ฟะ สงสัยจะเห็นผมอึ้งนานไปหน่อยพี่แนทเลยถามต่ออีก
“อาร์ม....เป็นไง ฝันร้ายรึเรา แล้วหยิกแขนตัวเองทำไม” พี่แนทจะถามเซ้าซี้อยากรู้อยากเห็นอะไรกันตอนนี้เนี่ย ดีนะนี่ที่ผมไม่เผลอเอามือไปคลำก้นตัวเองเพื่อพิสูจน์ว่าประตูหลังยังอยู่สมบูรณ์ดีรึเปล่า ไม่งั้นพี่แนทได้ถามต่ออีกแน่
ใช่แล้ว.....พี่แนท ผมฝันร้าย ร้ายมากๆ แถมในฝันพี่ยังได้รับเกียรติอันสูงส่งเป็นผู้แสดงนำฝ่ายชาย ในหนังสารคดีเพศศึกษาสำหรับวัยรุ่นเกย์ซะด้วย เข็ดแล้ว....เข็ดจริงๆ ฝันนี่น่ากลัวมากๆ ต่อไปนี้ตูจะไม่คิดแอบดูอะไรของใครอีกแล้ว :เฮ้อ: ผมฟอร์มทำเป็นยกมือขึ้นเกาหัวทำหน้ามึนๆ
“ครับพี่แนท ผมฝันร้าย ฝันย้อนกลับไปตอนเด็กๆ ตอนนั้นแอบโดดเรียนไปดูหนัง แล้วม๊าจับได้เลยลงโทษเอาไม้เรียวตีก้นตั้งหลายที เจ็บมากๆเลยครับ พยายามดิ้นหนียังไงก็ไม่พ้น เลยต้องตะโกนบอกม๊าว่า...ต่อไปนี้เข็ดแล้ว ไม่เอา...ไม่ทำแล้ว” ต่อมสตรอเบอร์แหลผมเริ่มทำงานทันที.....ลูกใครหนอฉลาดจริงๆ :m13:
“หึ....หึ นี่อาร์มโดดเรียนเป็นเหมือนกันเหรอ ตอนเด็กๆพี่ก็ทำเหมือนกัน แต่พี่ว่าอาร์มรีบไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้มาจัดกระเป๋า” พี่แนทดูเหมือนไม่ติดใจอะไรในคำตอบ ผมเลยรีบลุกจากเตียงไปจัดการตัวเองทันที
พอเข้าห้องน้ำปุ๊บ ปิดประตูปั๊บ ผมเริ่มทบทวนความฝันทันที นึกถึงภาพพี่แนทตอนถอดเสื้ออกเห็นกล้ามหน้าอกเป็นแผงกล้ามท้องเป็นลอน คิดแล้วก็หน้าแดงอายตัวเองเหมือนกัน ยิ่งตอนที่พี่เค้าถอดกางเกงออกเผยให้เห็นไอ้แนทน้อย แถมมาทำหน้าตาหื่นๆตาเยิ้มนิดๆ :m10: โอ้ย....ใจผมมันสั่นๆหวิวๆ ก้มมองไอ้อาร์มน้อย...นี่มันจะลุกขึ้นมาทำไมตอนนี้เนี่ย แต่เอาวะนี่มันก็ต้องหลายวันแหละที่ไม่ได้ปลดปล่อยทำให้มันรู้สึกสบายตัว ผมเลยให้รางวัลมันซะน้อยด้วยแม่นางทั้งห้าของผม
*************************************************
อาบน้ำเรียบร้อยแถมตัวเบาโล่งสบาย เดินผิวปากออกจากห้องน้ำเห็นพี่แนทนั่งพิงหัวเตียงคุยโทรศัพท์อยู่ ซักพักก็ยื่นมาให้ผมหน้าตาบอกบุญไม่รับ
“อาร์ม แฟนโทรมา บอกว่ามีธุระสำคัญต้องคุยกับอาร์ม” เฮ้ย....ผมมีแฟนตอนไหนไม่เห็นจำได้ :confuse: ผมรับโทรศัพท์มาแบบงงๆ แล้วเดินเลี่ยงออกมาคุยห่างๆพี่แนท กลัวพี่แนทจะกัดคอผมขาด :m29: หน้าตายิ่งให้ๆอยู่ด้วย ดูสิหน้าบูด ตาขวางแบบนั้น
“สวัสดีครับ อาร์มพูดครับ” ผมพูดเสียงสุภาพสุดๆ เพราะยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นใครโทรมา
“อาร์มมมม นี่ตี๋เองน้า เค้าคิดทึ้งงงงง....คิดถึง คิดถึงตัวเองจังเลย” ไอ้นี่มาอีกและกวนผมได้ตลอด แถมตะโกนซะดังลั่น ผมต้องถือหูโทรศัพท์ออกห่างๆ นี่มันกลัวผมไม่ได้ยินรึไง หรือมันอยากเผื่อแผ่ให้คนข้างๆผมได้ยินด้วย
“เฮ้ย....ตี๋ มึงโทรมาเบอร์พี่แนทได้ไงวะ” ผมงงกับมันมากๆ
“ตี๋มาถึงซานฟรานเมื่อคืน เลยโทรหาพี่โอม ก็เบอร์ที่อาร์มให้นั่นแหละ พี่โอมเลยให้เบอร์นี้มา ว่าแต่พี่เค้าชื่ออะไรนะ นัทใช่เปล่า”
“พี่เค้าชื่อแนท แล้วนี่มึงจะมาซานดิเอโกเมื่อไหร่” ผมพูดเสียงเบาลงเพราะกลัวพี่แนทได้ยิน :m26:
“คนนี้ใช่รึเปล่าที่บอกว่าหล่อกว่าตี๋อ่ะ แล้วนี่อาร์มนอนห้องเดียวกับพี่แนทเหรอ” แทนที่จะตอบคำถามผม ดันมาถามอะไรก็ไม่รู้
“เออคนนี้แหละ ตกลงมึงจะมาเมื่อไร ตอบมาเร็วๆก่อนที่กูจะมีน้ำโห” ผมเริ่มขึ้นเสียงนิดๆละ :m16:
“ตี๋จะไปถึงตอนประมาณสองทุ่ม โอเคมั้ย”
“เออดี....ของกูไปถึงตอนหกโมงเย็น มึงยังมีที่อยู่โรงแรมที่กูให้ใช่เปล่า ไปถึงก็ถามหาห้องเอาแล้วกัน พี่เค้าชื่อ Simon Nathan Wright”
“ตี๋มีที่อยู่ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างที่อาร์มบอกตี๋ ตี๋จำได้หมดแหละ แล้วทำไมพี่เค้าชื่อฝรั่งจ๋าแบบนั้นล่ะ”
“พี่เค้าเป็นลูกครึ่ง พ่อเป็นอเมริกัน ก็เลยมีชื่อฝรั่ง” แล้วมันจะถามทำไม อยากรู้ไม่เข้าเรื่อง
“อ๋อ.....มิน่า เป็นลูกครึ่งนี่เองพี่เค้าถึงหล่อกว่าตี๋ได้ ไม่งั้นไม่มีทาง อาร์มรอตี๋นะ ห้ามวอกแวกนะเว้ย”
“เออ....งั้นคืนนี้เจอกัน” ผมตัดบทรู้สึกรำคาญมันเต็มทน คุยกับมันแล้วปวดหัว
หันกลับไปก็เห็นพี่แนทมองมาหน้าตาเคร่งเครียด ผมยื่นโทรศัพท์คืนให้ :m23: หวังว่าพี่แนทคงไม่ได้ยินเรื่องที่ตี๋มันจะไปซานดิเอโกนะ
**********************************************
แฮะ...แฮะ....มันแต่งได้แค่นี้เองอ่ะ แต่กลัวผู้อ่านจะรอนานเลยเอามาลงก่อนครึ่งตอน อ่านเสร็จอย่าเอาระเบิดมาปาเค้านะ :m29: แล้วห้ามแช่งหรือด่าเค้าด้วย รีบหนีดีกว่า :m22: :m7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฝันได้ไงเนี่ย
ทำไมต้องฝันด้วย
ไม่ยอมมม
-
คำเดียวครับ "ป่วงสุดๆ" :m20: :m20:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ฝันไปเหรอ....อ๊าคค ไอ่เราก็นึกว่าจริง โถ..กะว่าคืนนี้จะฉลองนมปั่นปีโป๊ที่อาร์มเสียพรหมจรรย์ให้พี่แนทสุดหล่อเทพบุตรกรีกซะอีก
แต่ไม่เป็นไรถึงมีตัวป่วงมาป่วน พี่แนทคงมีวิธีกำจัดทิ้งในไม่ช้า o7
-
โถ่ ๆ ๆ คนเราหื่นจนเก็บเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะ อยากให้เค้าทำให้อ่ะดี๊ :laugh: :laugh:
ตอนนี้รอสงครามระหว่างตี๋กะเฮียแนทอยากรู้ว่าจะมันส์ขนาดไหน :laugh:
-
เป็นไงหล่ะ
กะแล้ววววววว
ว่ามันยังไงยังไง
ที่แท้ก็ฝัน
ตอนหน้าพี่แนทจะมีหึงน้องอาร์มมั๊ยเนี่ย
-
แป่ว และแล้วก็ฝันไป
เสียดาย
-
เอิ๊กส์ๆ นายเอกสุดๆ สุดจะฮา :m20:
แต่ชอบนะ ฮาดี :กอด1:
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านกัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ :m13:
-
โอ้ว มามุขฝันอีกแล้ว โดนมากี่เรื่องๆก็ยังตกหลุมทุกที :a6:
อยากอ่านที่เป็นของจริงเร็วๆ แต่พี่แนทเริ่มออกอาการหึง แสดงว่าเริ่มมีหวัง อิ๊ๆๆๆ :oni2:
-
โอ้ว มามุขฝันอีกแล้ว โดนมากี่เรื่องๆก็ยังตกหลุมทุกที :a6:
อยากอ่านที่เป็นของจริงเร็วๆ แต่พี่แนทเริ่มออกอาการหึง แสดงว่าเริ่มมีหวัง อิ๊ๆๆๆ :oni2:
ตกหลุุมเหรอออออ....เดี๋ยวเค้าหย่อนเชือกลงไปให้นะตัวเอง :o8: :o8:
รู้สึกแต่ละคนจะเสียดายกันหมดเลยนะคะ แหม.....นายเอกเราออกจะเป็นกุลเกย์ (ที่ยังไม่รู้ตัวเองว่าเป็นเกย์) จะให้โดนพรากพรมจรรย์ไปง่ายๆได้ยังไง :laugh3: :laugh3:
-
^
^
^
^
จิ้มคนเขียน
อิอิอิ
เมื่อวานmentทีไรเน็ตหลุดทุกที :sad2:
คงมีลางว่าจะได้จิ้มคนเขียนเลยเข้าได้และขอให้ติดสักทีเถอะ :serius2:
เรียนเสร็จเด๋วมาอ่านต่อนะคะ :o12:
ปล. แม่นแล้วคร่าหนูเอง
อิอิอิไปเรียนและ :o12: :o12: :o12:
-
งานนี้สงสัยมีหึง ........................กลัวแต่ว่าตี๋จะกลายเป็นตัวเร่งปฏิกิริย่น่ะสิ 555
-
เข้ามาทักทายคนเขียน
แหม่ แฟนคลับเยอะเลยนะคะ
อิอิ
สู้ๆ
อิเจ้ กะเทย "เพชรกระไดยิง"
-
ตอนที่ 18.2 ไอ้ตัวป่วนยังป่วนไม่เลิก
ผมยื่นโทรศัพท์คืนพี่แนทแล้วเดินตัวลีบไปตู้เสื้อผ้าที่อยู่ด้านเตียงฝั่งผม ลากกระเป๋าออกมานั่งจัดกับพื้นหันหลังให้พี่แนท แต่ไม่ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดซักที เงียบ.....ทุกอย่างเงียบมาก
“ใครนะที่ตะโกนปาวๆบอกไม่ได้เป็นเกย์ แถมมาว่าพี่เป็นไอ้เกย์เฒ่าอีก” เสียงพี่แนทลอยมา อารมณ์ผมพุ่งทันที
“ก็คนไม่ได้เป็นจริงๆ จะให้บอกว่าเป็นได้ไง” ผมตอบเสียงฉุนๆ ยังไม่หันกลับไปมองหรอกครับ เดี๋ยวยิ่งเสียอารมณ์ ชิ้ว.ชิ้ว....ไปเลย....ไปอาบน้ำซะทีสิ มานั่งพูดจาไร้สาระอะไรตอนนี้ o12
“แล้วใครกันที่มีแฟนเป็นผู้ชาย ผู้ชายมีแฟนเป็นผู้ชายเค้าเรียกว่าอะไร” มาอีกแล้ว อารมณ์มันปี๊ดแล้วครับ
“ไม่ใช่แฟน เพื่อนกันเฉยๆ” ผมตอบเสียงแข็งแล้วหันกลับไปมอง แต่เห็นขาพี่เขาลอยอยู่ตรงหน้า เฮ้ย....พี่แนทมายืนข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่นี่
“หึ.....เพื่อนกันเฉยๆ แต่โทรมาหาเพราะทนคิดถึงไม่ไหว อาร์มมมม นี่ตี๋เองน้า เค้าคิดทึ้งงงงง....คิดถึง คิดถึงตัวเองจังเลย” โห...นี่พี่จำได้ทุกคำเลยเหรอนี่ ความจำยอดเยี่ยมสมที่เป็นหมอจริงๆ แถมดัดเสียงพูดให้เหมือนที่ไอ้ตี๋พูดกับผมอีก แต่ว่า....พี่.....ทำเสียงแบบนี้มันไม่น่ารักหรอกนะ ผมลุกขึ้นยืนเผชิญหน้าพี่แนท แต่ต้องเงยหน้าเพราะพี่เค้าสูงกว่าผมเยอะ
“ถ้าพี่ไม่เชื่อก็เรื่องของพี่ แต่ผมว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวนะครับ ไม่เห็นเกี่ยวกับพี่ซักหน่อย” ผมพูดตอบกระแทกเสียงตรงประโยคสุดท้ายแถมให้ ก็มันจริงหนิครับ พูดเสร็จชำเลืองมองหน้าพี่แนท ก็เห็นพี่เค้าตาวาวๆ เม้มปากแน่นเหมือนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ อย่านะ......อย่าทำอะไรเค้านะ.....เค้ากลัวแล้ว :sad4:
ยังไม่ทันตั้งตัว พี่แนทก็ดึงตัวผมเข้าไปหา แล้วโน้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากพี่แนทบดขยี้ปากผมอย่างรุนแรง ไอ้พี่บ้า.......จะจูบให้มันดีกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง ไม่มีเล้ยยยย...ไอ้อารมณ์อ่อนหวานนี่ ผมรู้สึกถึงรสเค็มปร่าๆเหมือนเลือดแถมยังเจ็บมากๆด้วย ไม่ไหวแล้วครับน้ำตาร่วงแล้ว :m15: นี่.....พี่เค้าเห็นผมเป็นอะไรทำไมอยากทำอะไรก็ทำ
พี่เค้าคงรู้สึกถึงน้ำตาผมที่ไหลอาบแก้มไปโดนปากก็เลยหยุดชะงัก ถอยออกเล็กน้อยมองหน้าผม
แล้วค่อยๆก้มลงมาจูบซับน้ำตาให้ที่แก้มทั้งสองข้างช้าๆอย่างอ่อนโยน เฮ้ย...พี่....ทำไมพี่เปลี่ยนโหมดเร็วแบบนี้เนี่ย ได้ยินเสียงพี่เค้าพึมพำ
“ปากดีจริงๆเลยนะเรา เมื่อไหร่จะเลิกเถียงเป็นเด็กๆซักที เรื่องทุกอย่างของอาร์มมันเกี่ยวกับพี่ทั้งนั้นแหละ ปากดีอย่างงี้ต้องลงโทษซะหน่อย :teach:” หนอย.....มาว่าเราเถียงเป็นเด็กๆ อย่างงี้เค้าเรียกว่าชี้แจงความจริงโว้ยยยย
ยังไม่ทันนึกก่นด่าในใจต่อ พี่แนทก็แตะริมฝีปากลงมาที่ปากผม ถอยออกแล้วกลับลงไปลงไปแตะใหม่เบาๆช้าๆเหมือนหยอกล้อทักทาย แล้วค่อยๆประกบจูบบดเบียดแนบแน่นอย่างอ่อนโยน พี่เค้าเอาลิ้นมาเล็มเลียที่ริมฝีปากผมเหมือนส่งสัญญาณว่าขออนุญาตเข้าไปในปากผม ....ให้ตายเถอะ....ทำไมมันเหมือนในฝันเมื่อคืนเลยวะ
ผมเผยอปากเล็กน้อย พี่แนทเลยส่งลิ้นเข้ามาค่อยแตะๆเล็มเลียสำรวจไปทั่วปากจนผมรู้สึกหวิวๆ ในที่สุดลิ้นพี่เขาก็เจอลิ้นผม แต่ผมมันคนใสซื่อนี่ครับ ก็เลยเงอะๆงะๆกล้าๆกลัวๆไม่รู้ต้องทำยังไง โธ่เว้ย :serius2:.....ทำไม...ตูไม่หัวไวเหมือนในฝันวะ ในฝันนี่ตูเก่งกล้าสามารถเหลือเกิ้นนน ตอบสนองพี่เค้าได้ทุกกระบวนท่า แถมมีการช่วยพี่เค้าถอดเสื้อถอดกางเกงอีก (คิดแล้วก็อายตัวเองจัง) :-[
มือไม้ผมตอนนี้ไม่รู้ต้องวางตำแหน่งไหน หรือจะโอบรอบคอพี่แนทดีวะ :m28: สงสัยจะเงอะงะมากไปหน่อยเลยได้ยินเสียงพี่แนทหัวเราะหึ....หึ ลิ้นพี่แนทเข้ามาแตะดูดดุนเกี่ยวพันลิ้นผม เอาสิ.....อยากทำอะไรก็ทำไป......ผมขอศึกษาเรียนรู้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวคราวหน้าผมต้องเก่งกว่านี้แน่ (ยังจะมีคราวหน้าเหรอเจ้าอาร์ม)
แต่การที่ลิ้นพี่เค้ามาแตะดุนแบบนี้มันทำให้ใจผมหวิวมากๆ มือไม้แขนขามันอ่อนแรงไปหมดเหมือนจะยืนไม่อยู่ พี่แนทต้องช่วยรั้งเอวไว้แล้วค่อยๆดุนหลังผมไปพิงประตูตู้เสื้อผ้าโดยที่ปากเราสองคนยังประกบกันอยู่ เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อยมีที่พิงหลังละ มือหนาใหญ่ที่รั้งเอวผมไว้เริ่มลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อแตะสัมผัสไปทั่วเอวและหลัง โหยยย....ขนลุกเลยอ่ะ
ผมเริ่มรู้สึกถึงสะโพกที่บดเบียดลงมา ทำให้รู้สึกได้ถึงไอ้นั่นของพี่แนทที่อยู่ตรงท้องน้อยผม ความคิดอันชั่วร้ายมันมาอีกแล้วครับ....อยากจับเจ้าแนทน้อยจัง :oni2: คิดถึงตรงนี้มือเมื่อกี้ที่ว่าอ่อนแรงดูเหมือนมีกำลังขึ้นมาทันที ผมยกมือไปลูบไล้บั้นเอวพี่แนทแล้วค่อยๆขยับคืบคลานมาด้านหน้าอย่างช้าๆ แทรกมือเข้าไปจับไอ้แนทน้อย พี่แนทสะดุ้งเฮือกทันที ถอนปากออกมามองหน้าผมแล้วอมยิ้มตาเป็นประกาย
เฮ้ยย....นี่....การที่ผมไปจับไอ้นั่นของพี่ พี่เค้าจะแปลว่าผมโอเคหรือเชิญชวนรึเปล่าวะ แล้วพี่เค้าจะมองว่าผมกร้านโลกไปมั้ยนี่ ตาย....ตาย.....ตาย....ตูอยากตาย :a6: ผมแค่อยากจับอยากเห็นไอ้แนทน้อยเฉยๆ ไม่ได้อยากให้มันมาสำรวจประตูหลังผมนะเฟ้ย ระหว่างกำลังคิดจิตกระเจิง พี่แนทก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลา โน้มตัวลงมาเล็มเลียติ่งหูผม ผมขนลุกซู่ทันที
[I used to rule the world
Seas would rise when I gave the word
Now in the morning I sleep alone
Sweep the streets I used to own]
เสียงโทรศัพท์พี่แนทดังขึ้น ผมกับพี่แนทผงะออกจากกันทันที พี่แนทเดินไปรับโทรศัพท์คุยอยู่สองสามประโยคแล้วยื่นมาให หน้าตาบบึ้งตึง เฮ้ย....เป็นอะไรอีกแล้ววะเนี่ย เมื่อกี้ยังส่งยิ้มตาเป็นประกายดีๆอยู่เลย พี่นี่...อารมณ์ขึ้นลงเหมือนผู้หญิงวัยทองไม่มีผิด
“สวัสดีครับ อาร์มพูดครับ”
“อาร์มมมม ตี๋เอง” มันอีกล่ะ จะโทรมาทำไมอีกเนี่ย
“เออ....มีอะไร กำลังยุ่ง” ยุ่งมากๆด้วย ยุ่งจริงๆ
“เมื่อกี้ ตี๋ลืมถามว่า อาร์มเหนื่อยมั้ย” โอ๊ยย......ผมอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง :m16: นี่มันโทรมาแค่นี้อ่ะนะ แต่ติดว่ามันเป็นของพี่แนทเลยไม่กล้าทำอย่างที่คิด
พี่แนทเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วแถมปิดประตูเสียงดังปั้ง โห..พี่เบาๆหน่อยครับ เดี๋ยวประตูพังต้องมานั่งจ่ายค่าเสียหายหรอก
“นี่ โทรมาจะพูดแค่นี้ใช่ไหม” ผมไม่ตอบคำถามไร้สาระมันหรอก
“ตี๋เป็นห่วงนะกลัวอาร์มจะเหนื่อย เพราะ.....อาร์มเข้ามาวิ่งเล่นในใจตี๋ทั้งวันเลยอ่ะ รักนะเด็กโง่...จุ๊บ...จุ๊บ :m1:” มันพูดเสร็จก็วางหูไปเลย ผมอยากจะบ้า ทำไมตูมีเพื่อนแต่ละคนนี่ดีๆทั้งนั้นวะเนี่ย
******************************************************
-
โห่ เพื่อนแสนดีเอ๋ย ทำเสียมู้ดหมดเยย..โทรมาทำม้ายยย :angry2:
กะลังรอจะเสียเลือดอยู่นะเนี่ย (คิดอารายออกปายยย) :o8:
-
ตี๋ โทรมาทำไมอะ :serius2:
อาร์ม กำลังทำความฝันให้กลายเป็นจริงอยู่แล้วเชียว :m25:
คนอ่านค้างอะ :เฮ้อ:
พี่แนท กลับมาก่อนๆๆๆ o7
-
ฮ่าๆๆ ดีมากตี๋ งี้แหล่ะชอบบบบบบบบบ o13 เรามาก่อนนี่เนอะ เอ๊ะ รึว่าพี่แนทมาก่อนหว่า หุหุ :a3:
-
ตี๋ทำค้าง
ห้าห้าห้า
เกือบNCอนุบาล ห้าห้าห้า
ค้างสุดๆเลย
อ่านแล้วอยากเตะตี๋
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แล้วงี้เมื่อไหร่จะถึงฉากที่เราฝันถึงซะทีล่ะเนี่ย o7
-
ตี๋................น่าตบกระโหลกแตกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o12
-
กรี๊ดดดดดด รมเสีย ขัดขวางเจง :serius2:
-
ได้จับไปแล้ว เป็นไงบ้างล่ะอาร์ม
พี่แนทมีอาการ ฮ่าๆๆ
-
นั่งอ่านตาเป็นประกายในที่สุดคนแต่งคนสวย
ก็จะทำให้ฝันของอาร์มเป็นจริง..โดยได้พิสูจน์แนทน้อยเสียที
ผลปรากฎว่าปากหุบลงทันทีเพราะ อ๊ายบ้าตี๋ นกรู้จริงๆนะ
-
^
^
^
^
คนแต่งสวยหรอO_o
อิอิอิ
แซวเล่นนะคะ
รอฉันรอเธออยู่แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
คนแต่งจะมาเมื่อไร ไม่ได้นัดคนอ่านไว้ทำไมไม่มา
ห้าห้าห้าห้า
มาลงเถอะคร่า
หนูจะลงแดงตายแล้ว
-
ตอนที่ 19 ใครกันแน่ที่หื่น
ทำไมพี่แนทยังอาบน้ำไม่เสร็จซักทีฟะ นี่เข้าไปอาบน้ำหรือไปทำอย่างอื่นเนี่ย ผมจัดกระเป๋าก็แล้ว นั่งดูทีวีก็แล้วจนชักอยากจะนอนอีกรอบ แต่ในเมื่อไม่มีอะไรทำและเพื่อเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ผมเลยนั่งนึกขนาดของไอ้แนทน้อยเปรียบเทียบกับของตัวเอง เมื่อกี้ตูได้จับไปแว๊บเดียวแบบสายฟ้าแลบ.....ซักหนึ่งวินาทีเห็นจะได้ อืม.... :confuse: ที่รู้ๆมือตูกำไม่มิดแน่ๆ นี่ขนาดยังไม่ตี่นตัวนะเนี่ย ไม่อยากจะคิดตอนมันโกรธพองตัวขึ้นมามันจะขนาดไหน แถมตอนที่สัมผัสก็ไม่รู้สึกถึงปุ่มเปิ่มอะไรที่จะบอกว่าพี่เค้าไปฝังอะไรมา คิดเองก็หน้าแดงเองอีกแล้ว :o8:แล้วนี่ตูจะมานั่งรอพี่แนทออกจากห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อทำไมเนี่ย จะหวังอะไรเหรอ
เฮ....ประตูห้องน้ำเปิดแล้ว รีบเงยหน้าส่งยิ้มให้พี่แนท แต่ต้องยิ้มค้าง....พี่เค้าไม่มองหน้าผมเลยอ่ะ เดินดุ่มๆไปที่โทรศัพท์ของโรงแรมได้ยินเสียงพี่เค้าคุยกับพี่แดน วางโทรศัพท์เสร็จก็เดินไปเก็บของอีกนิดหน่อยที่อยู่บนโต๊ะไม่พูดไม่จา ผมรู้สึกถึงบรรยากาศรอบตัวที่เคร่งเครียด ทนไม่ไหวแล้ววว......ตูยอมง้อพูดก่อนก็ได้ฟะ
“พี่แนท เดี่ยวเช็คเอาท์เสร็จ ต้องไปขึ้นเครื่องกี่โมงครับ”
“เครื่องออกบ่ายโมงครี่ง แต่ต้องไปถึงสนามบินไม่เกินเที่ยง” พี่แนทตอบเสียงราบเรียบแต่ยังไม่ยอมมองหน้า เอาวะ.....ต้องง้อต่อแถมอ้อนอีกหน่อยดีกว่า ต้องทำให้ยอมมองหน้าผมให้ได้
“พี่แนท....พี่มียาแก้ปวดท้องไหมครับ อาร์ม......รู้สึกจุกๆปวดท้องยังไงไม่รู้” :impress: แทนตัวเองว่าอาร์มซะเลย ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เค้ยยไม่เคยใช้กับพี่เค้า พี่แนทเงยหน้ามองผมทันที ผมเลยทำหน้านิ่วเอามือกุมท้องแถมทำตัวงออีกเล็กน้อย แสดงเก่งอีกแล้วเรา อิ....อิ
“ไหนให้พี่ดูหน่อยสิ อาร์มเจ็บตรงไหน ปวดมานานเท่าไหร่แล้ว มีท้องเสียด้วยรึเปล่า รู้สึกอยากอาเจียนไหม บลา......บลา.....บลา” โห....พี่ถามเป็นชุดแพ็คเกจเหมือนตอนผมไปหาหมอเลยอ่ะ หน้าตาพี่แนทดูเป็นห่วงมากๆเหมือนจะลืมเรื่องขุ่นมัวเมื่อกี้ไปเลย เย...มุขนี้ใช้ได้แฮะ ดีจะได้เก็บไว้ใช้คราวหลังอีก
แล้วผมจะตอบคำถามพี่ยังไงดี แต่อันที่จริงผมก็มีโรคกระเพาะเป็นๆหายๆอยู่เหมือนกัน เอาวะ.....เป็นโรคกระเพาะนี่แหละ เลยตอบไปตามประสบการณ์ที่เคยเป็น พี่เค้าได้คำตอบเรียบร้อยก็เริ่มตรวจท้องผมต่ออย่างตั้งใจ ผมลอบมองหน้าพี่แนทที่ก้มหน้าตรวจท้องอยู่ ผมแอบอมยิ้ม....ทำไมหน้าพี่มองจากมุมนี้ก็หล่อได้ใจอีกแล้ว :oni2:
กลิ่นโคโลญจ์ผู้ชายหอมอ่อนๆจากตัวพี่แนทลอยปะทะจมูก ผมหน้าแดงวูบแถมใจสั่นนึกเห็นภาพในฝันเมื่อคืนลอยขึ้นมา โดยเฉพาะตอนที่สะโพกของเราสองบดเบียดกันในขณะที่ปากจูบกันอย่างเร้าร้อน นี่...พี่ใช้โคโลญจ์ยี่ห้ออะไรวะผมจะได้ไปซื้อมาใช้บ้าง เพราะมันช่างทรงประสิทธิภาพในการกระตุ้นอารมณ์หื่นดีเหลือเกิน
ผมคิดใจลอยอารมณ์หื่นพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ :m25: เลยเอื้อมมือไปจับมือพี่แนทที่กำลังตรวจท้องผมอยู่ พี่แนทชะงักทันทีแล้วเงยหน้ามองผม เราสองคนมองตากัน แต่สงสัยแววตาผมมันจะแสดงอาการหื่นไปหน่อย พี่แนทหลบตามองไปอีกด้าน บิดมือออกจากมือผม
“อาร์ม....พี่ขอโทษด้วยที่ตอนก่อนอาบน้ำพี่ทำรุ่มร่ามกับอาร์มไป อาร์มมีแฟนแล้วพี่ไม่ควรทำแบบนี้ แถมอาร์มเป็นน้องไอ้โอมด้วย ต่อไปนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
ย๊ากกก....นี่พี่พูดอะไรนะ ไม่ยอม....ไม่ยอม.....ผมไม่ยอมด้วย o9 ก็บอกแล้วว่าไอ้ตี๋ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่แฟนก็ไม่เชื่อ ไอ้พี่บ้า.....จะมาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอะไรกันตอนนี้ นี่ตูอุตส่าห์หน้าด้านจับมือทอดสะพานคอนกรีตเสริมใยเหล็กไปขนาดนี้ ยังไม่เดินข้ามมาอีก บ้า..บ้า..บ้า..คนบ้า :serius2:
“เรื่องปวดท้อง พี่ว่าอาร์มเป็นโรคกระเพาะกำเริบ พี่มียาเดี๋ยวหยิบให้ แล้วก็ต้องกินข้าวให้ตรงเวลาทุกมื้อ งดของรสจัดเผ็ดจัด” ผมมัวแต่อึ้งจากประโยคก่อนหน้านี้ พอพี่แนทบอกเรื่องโรคกระเพาะผมปรับสีหน้าแทบไม่ทัน
“อ่ะ....นี่ยากินก่อนอาหารเช้าครึ่งชั่วโมงวันละครั้ง ต้องกินต่อเนื่องอย่างน้อยสามอาทิตย์ แล้วนี่ยาแก้ปวดท้องเฉพาะช่วงวันสองวันนี้ที่ปวดมาก” ผมรับยาแทบไม่ทัน
“ไป....เดี๋ยวแดนจะรอนาน” ผมเลยจำใจลากกระเป๋าตามพี่แนทออกจากห้อง
************************************************
ในที่สุดพวกเราก็บินมาถึงซานดิเอโกจนได้ เรื่องของเรื่องคือเครื่องดีเลย์ไปสองชั่วโมงช่วงไปต่อขึ้นเครื่องที่ฟีนิกส์ เซ็งเลยครับ แต่ที่ทำให้เซ็งหนักคือไอ้ตี๋มันโทรเข้าเครื่องพี่แนทเพื่อคุยกับผมทุกครึ่งชั่วโมง ตั้งแต่พวกเราออกจากโรงแรมจนไปทานข้าวกลางวันรวมถึงตอนอยู่สนามบิน ยกเว้นตอนผมขึ้นเครื่องหรือมันต้องขึ้นเครื่อง ผมถึงได้อยู่สงบๆสบายห :เฮ้อ:ู นี่มันเป็นอะไรของมันวะเนี่ย ทุกทีไม่เห็นจะต้องโทรหากันบ่อยขนาดนี้ นี่มันเกิดจะนึกคิดถึงอะไรกันขึ้นมาอะไรมากมาย
ระหว่างรอเปลี่ยนเครื่อง ผมเลยเกริ่นเรื่องตี๋จะมาร่วมทริปด้วยให้พี่แนทพี่แดนฟัง แต่ก็เกรงใจพี่เขาเรื่องที่พักเหมือนกันแฮะ
“พี่แนทพี่แดน เพื่อนผมเค้าอยากร่วมทริปกับพวกเราที่ซานดิเอโกด้วย ไม่รู้ว่าจะสะดวกพวกพี่ไหมครับ”
“ดีเลยอาร์ม เที่ยวกันหลายๆคนสนุกดี แล้วนี่ใช่เพื่อนคนที่โทรหาอาร์มวันนี้ตั้งหลายรอบรึเปล่า” พี่แดนพูดพร้อมยิ้มๆล้อเลียน
“ใช่ครับ พอดีเพื่อนผมมาเยี่ยมพี่สาวที่ซานฟรานช่วงนี้พอดี แต่เรื่องที่พักเดี๋ยวผมให้เพื่อนผมเช่าห้องเพิ่มแล้วกันครับ ส่วนผมคงต้องไปนอนเป็นเพื่อนมัน :impress:” พูดแล้วแอบมองหน้าพี่แนทเพราะอยากรู้ว่พี่จะว่าไงถ้าผมออกไปนอนกับตี๋ แต่ไม่เห็นพี่เค้าจะว่ายังไง
“อาร์ม ไม่ต้องไปเช่าห้องเพิ่มหรอก ห้องมันเป็นเตียงคู่ ไม่เหมือนที่ดีซี ให้แนทมานอนกับพี่ก็ได้ แล้วอาร์มก็นอนกับเพื่อนไป” โห.....พี่แดนน่ารักใจดีจังเลย
จากสนามบินพวกเราเรียกแท็กซี่ไปที่โรงแรม ลงจากรถผมลากกระเป๋าเข้าโรงแรมไปที่ล็อบบี้ ยังไม่ทันก้าวเท้าไปถึงเคาน์เตอร์
“อาร์มมมม เค้าคิดถึงอาร์มจังเลย ไม่เจอหน้ากันตั้งหกวัน :impress2:” มันมาแล้วครับ ไอ้ตี๋เดินเข้ามากอดผมทั้งตัว แถมมีการหอมแก้มผมซ้ายขวา
หยึย.....ไอ้ตี๋...มึงตายแน่ ผมลอบมองหน้าพี่แนทพี่แดน พี่แดนยืมมองยิ้มๆ ส่วนพี่แนททำหน้าเฉยๆยังไงไม่รู้
“มึงออกไปห่างๆเลย” ผมพูดไปก็ผลักมันออกไป แถมแอบถีบขามันด้วย
“โอ๊ยยย....อาร์ม ตี๋เจ็บนะ อาร์มอ่ะเขินแล้วชอบเล่นแรงๆอยู่เรื่อยเลย แถมมาถีบเค้าอีก เห็นเค้าเป็นจักรยานรึไง ถึงได้ถีบเอาถีบเอา” :m17:โอ๊ย....’ตี๋’ ‘อาร์ม’ ‘เค้า’ ผมแทบอยากจะอวกรดหน้ามันแถมด้วยบีบคอมันซ้ำ
“ไอ้ตี๋......นี่มึงเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกหา รึว่าหมอเขาลืมฉีดยากันพิษสุนัขบ้าให้” :angry2: ก็มันจริงนี่ครับ ไม่รู้มันเป็นอะไรของมัน
“อาร์ม พูดกับแฟน.....เอ้ยไม่ใช่....พูดกับสามีเพราะๆหน่อยสิ อย่างงี้คืนนี้ตัวต้องโดนเค้าลงโทษแล้วล่ะ” :m13: ผมตาเหลือกทันที นี่มันพูดอะไรของมัน หันไปมองพี่แนทก็เห็นพี่เค้าหน้าบึ้งเม้มปากแน่น โอ๊ยย....ผมอยากหายตัวไปจากตรงนี้
“ไอ้ตี๋ มึงหยุดพูดเลย มารู้จักพี่แนท พี่แดนก่อน” พอผมพูดแบบนี้ ไอ้ตี๋มันถึงได้หยุดพล่าม หันมาไหว้พี่แนทพี่แดน
“สวัสดีครับพี่แนทพี่แดน ผมชื่อตี๋ครับ......เป็นแฟนสุดที่รักของอาร์มครับ” ไอ้ตี๋พูดไปยิ้มไป แถมยักคิ้วหันมาทางผมตอนพูดประโยคสุดท้าย :o9:ผมอยากจะเขกกะโหลกมันมากๆ
พวกเราพากันไปเช็คอินแล้วเอากระเป๋าเข้าห้อง เพื่อล้างหน้าล้างตาเตรียมตัวไปกินข้าว หิวมากครับก็นี่มันสองทุ่มกว่าแล้ว
“ไอ้ตี๋ วันนี้มึงเป็นบ้าอะไรของมึงวะ นี่กูปวดหัวไปหมดแล้ว” เข้าห้องได้ผมใส่มันทันที :o
“มึงนี่นะ กูอุตส่าห์ช่วยมึงยังไม่สำนึกอีก ถ้ากูไม่กันท่าแบบนี้ ป่านนี้มึงมีแฟนเป็นโหลตั้งแต่เรียนมหาลัยแล้ว แถมตูดแหกตูดบานไปถึงไหนต่อไหนจนรถไฟเข้าได้ทั้งขบวนแล้วมั้ง ไอ้โง่!!” ไอ้ตี๋ตอบแถมกลับมาพูดสรรพนามปกติกับผมแล้ว
แต่ผมงงว่าที่มันพูดหมายความว่ายังไง :confuse: ผมก็เคยแปลกใจเหมือนกันที่ทำไมคนหล่อๆหญิงปลื้มอย่างผม ถึงไม่มีแฟนซักทีช่วงที่เรียนมหาลัย
**********************************************
เขียนเรื่องกลิ่นโคโลญจ์ผู้ชายแล้ว ไม่รู้ว่าเพื่อนๆเคยรู้สึกแบบเรารึเปล่า แบบว่าบางกลิ่นนี่มันเซ็กซี่มากๆเลย :o8: ได้กลิ่นแล้วอยากเข้าไปจับกด ฮ่าฮ่าฮ่า :laugh:
-
หุหุ ตี๋มาแล้วววว รายการนี้จะมีหึงโหดมั๊ยอ่า อิอิ :laugh:
-
^
^
^
^
จิ้มคนข้างบนทะลุถึงคนแต่ง
ห้าห้าห้า
ชอบตี๋จัง กวนดี
-
โอ้ ตี๋ o13 เข้าใจผิดมาเสียนาน น่ารักจัง
แต่ พี่แนท ซิจะเข้าใจน้องอาร์มผิดๆๆ ไปอีกนานไหม o7
อย่าเข้าใจผิดนานนะ เห็นน้องอาร์มหื่นๆๆ แล้วขำดี :m4:
รอตอนต่อไปนะ
-
อ้อ....................ที่แท้นายตี๋ ช่วยเพื่อนว่างั้น
-
ตกลงว่าตี๋ช่วยกันท่าให้เฉย ๆ เพราะเป็นเพื่อน หรือว่า กันท่าเพราะจะเอาไว้เองกันแน่อ่ะ มันคาใจ :m21:
-
แอบสงสัย
ตกลงว่าอาร์มนี่เป็นคนยังไงกันแน่ o2
อ่านแรกๆ เหมือนจะเฮี้ยว กวน แต่ไม่ประสีประสา
อ่านไปอ่านมา รู้สึกประมาณว่า หื่นนะ...แต่ไม่แสดงออก :laugh: :laugh: :laugh:
แถมเจ้าเล่ห์เจ้ากล ประมาณ อ่อนโลก-รอบจัด :laugh: :laugh: :laugh:
-
แอบสงสัย
ตกลงว่าอาร์มนี่เป็นคนยังไงกันแน่ o2
อ่านแรกๆ เหมือนจะเฮี้ยว กวน แต่ไม่ประสีประสา
อ่านไปอ่านมา รู้สึกประมาณว่า หื่นนะ...แต่ไม่แสดงออก :laugh: :laugh: :laugh:
แถมเจ้าเล่ห์เจ้ากล ประมาณ อ่อนโลก-รอบจัด :laugh: :laugh: :laugh:
ชอบคำวิจารณ์คุณบุหรงจริงๆ คำนิยามสำหรับอาร์มที่เขียนมาตรงมากๆ 'อ่อนโลก-รอบจัด' 'หื่นนะ-แต่ไม่แสดงออก' :laugh: :laugh: เพราะตั้งใจเขียนให้เป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ ต้องติดตามต่อเพราะน้องอาร์มยังหื่นขึ้นอีกเรื่อยๆ
ขอย้ำว่า....นายเอกเราจะหื่นขึ้นอีกเรื่อยๆ
ขอย้ำครั้งที่สามว่า....นายเอกเราจะหื่นขึ้นอีกเรื่อยๆโว้ยยยย (เขียนแบบซ้อเจ็ดซะเลย)
มันเหมือนคนภายนอกที่ดูเรียบร้อยแต่จริงๆแล้วมีอะไรลึกๆข้างในซ่อนอยู่ พอมีคนมาช่วยกระตุ้น (ซึ่งก็คือพี่แนทและ....) มันเลยแสดงตัวตนออกมา :laugh3:
แต่เรื่องไม่ประสีประสานี่ก็ยังจริงอยูููนะคะลองอ่านดีๆก็จะเห็น
ในที่สุดลิ้นพี่เขาก็เจอลิ้นผม แต่ผมมันคนใสซื่อนี่ครับ ก็เลยเงอะๆงะๆกล้าๆกลัวๆไม่รู้ต้องทำยังไง โธ่เว้ย .....ทำไม...ตูไม่หัวไวเหมือนในฝันวะ ในฝันนี่ตูเก่งกล้าสามารถเหลือเกิ้นนน ตอบสนองพี่เค้าได้ทุกกระบวนท่า แถมมีการช่วยพี่เค้าถอดเสื้อถอดกางเกงอีก (คิดแล้วก็อายตัวเองจัง)
โอ้ ตี๋ o13 เข้าใจผิดมาเสียนาน น่ารักจัง
แต่ พี่แนท ซิจะเข้าใจน้องอาร์มผิดๆๆ ไปอีกนานไหม o7
อย่าเข้าใจผิดนานนะ เห็นน้องอาร์มหื่นๆๆ แล้วขำดี :m4:
รอตอนต่อไปนะ
คุณหมูหยองอาจจะะไม่ได้เข้าใจผิดมานานหรอกคะ น่าจะเข้าใจถูกต้องอยู่แล้วก็ได้ :m12:
-
:laugh: ตี๋นี่ฮาได้ใจจริงๆ ภารกิจเพื่อเพื่อน :laugh:
-
ตอนที่ 20 เพื่อนที่แสนดี (เหรอ)
แต่ผมงงว่าที่มันพูดหมายความว่ายังไง ผมก็เคยแปลกใจเหมือนกันที่ทำไมคนหล่อๆหญิงปลื้มอย่างผม ถึงไม่มีแฟนซักทีช่วงที่เรียนมหาลัย :m28: แต่ที่จริงตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยเดือดร้อนเท่าไหร่หรอกครับ สนุกเฮฮากับเพื่อนๆไปวันๆชีวิตก็มีความสุขดี แถมไอ้ตี๋..ถึงมันจะหล่อเลือกได้ แต่มันก็ไม่เห็นมีที่ท่าว่าอยากจะมีแฟนทั้งที่มีทั้งหญิงและชายมาชอบมันเยอะแยะ วาเลนไทน์ทีมันได้ทั้งดอกไม้เอยช็อคโกแลตเอยเป็นกะตั๊กจนต้องเอามาแจกเพื่อนๆในกลุ่มให้ช่วยกิน แถมมันดันมาติดแงกอยู่กับผมเหมือนเหาฉลามขี้ปลาทองยังไงยังงั้น
แล้วจริงๆแล้วสาเหตุที่ผมไม่มีแฟน....นี่เป็นเพราะมันเหรอ แล้วที่มันพูดเหมือนดูเป็นบุญเป็นคุณเหลือเกินที่ช่วยผมไม่ให้ตูดบาน อันนี้ก็ไม่เห็นจะเข้าใจ แถมยังมาเรียกผมว่าไอ้โง่อีก กูนะ....ได้เกียรตินิยมอันดับสองนะเว้ยแต่มึงอ่ะไม่ได้ มาหาว่ากูโง่ได้ไง o12
แต่ตอนนี้หิวมากๆครับน้ำตาลในเลือดต่ำเตี้ยพาลทำให้สมองไม่แล่น เดี๋ยวขอกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับมาชำระความกับมัน ไอ้ตี๋เดินออกจากห้องน้ำหลังล้างหน้าเสร็จแล้ว
“เออ...กูว่าไปกินข้าวก่อนเหอะ เดี๋ยวกูค่อยมาเคลียร์กับมึง” ผมยังไม่ขอบใจมันหรอกที่ช่วย ต้องกลับมาคุยก่อนให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
“อาร์ม มึงมานี่ซิ” ดูไอ้ตี่มันสั่งอ่ะ แต่ขาผมก็เดินไปหามันนะ
ผมยืนตรงหน้ามัน ไอ้ตี๋เอามือสองข้างวางบนไหล่ผม โน้มหน้าลงมาที่คอโดยไม่ทันตั้งตัว พอมันหาตำแหน่งเหมาะๆได้ที่คอด้านขวา มันก็เอาลิ้นมาเลียแล้วเม้มปากค่อยๆดูดจากเบาแล้วแรงขึ้น ผมดิ้นขัดขืนทันทีแต่มือมันจับไหล่ผมไว้แน่นไม่ให้ดิ้น ผมเลยแหกปากลั่น
“ไอ้ตี๋ นี่มึงทำอะไรวะ ปล่อยกู!!!” มันปล่อยแล้ว แถมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
“กูประทับรอยแสดงความเป็นเจ้าของไง นี่กูช่วยมึงนะ” :interest: ผมตาถมึงอยากจะเตะมันมาก นี่ผมขอให้มันช่วยเหรอ แล้วมันเป็นหมารึไง.....หมาที่มันฉี่แสดงอาณาเขตความเป็นเจ้าของตามเสาไฟฟ้านั่นแหละ
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าและเพื่อสำรวจรอยที่คอ โห.... นี่ไอ้ตี๋มันดูดไม่ยั้งปากเลยอ่ะ รอยมันชัดมากๆ นี่มันกะจะให้เป็นรอยไปทั้งอาทิตย์เลยหรือไงวะ แถมผมใส่เสื้อยืดอีกจะขยับขึ้นไปปิดก็ไม่ได้ ฮึม....กลับมาต้องเคลียร์กันยาว
พวกผมเดินมาเจอพี่สองคนที่ล็อบบี้ ตกลงพวกเราเลือกได้ร้านอาหารอินเดียใกล้ๆโรงแรม ระหว่างคุยกันผมลอบมองหน้าพี่แนทพี่แดน แต่พี่แนทไม่ยอมมองผมเลย แต่ก็ดี...จะได้ไม่เห็นรอยที่คอ ส่วนพี่แดนนี่สิ...หันมามองแล้วจ้องที่คอผมแถมยิ้มล้อเลียนอีก ผมอยากจะเอาหน้ามุดพรมที่พื้นจัง แต่นี่พี่แดนไม่รู้สึกแปลกบ้างรึไงที่ไอ้ตี๋บอกว่าเป็นแฟนผม
ถึงร้านอาหาร พนักงานพาเดินไปนั่งที่โต๊ะซึ่งเป็นแบบสี่เหลี่ยมนั่งข้างละสองคน พี่แนทนั่งกับพี่แดนฝั่งหนึ่ง ส่วนไอ้ตี๋รีบเข้ามานั่งประกบแล้วดันผมไปนั่งด้านซ้ายของมัน ผมเลยนั่งประจันหน้าพี่แดน ส่วนมันนั่งตรงข้ามพี่แนท อืม...... จากมุมนี้ ถ้าพี่แนทหันมาคุยกับผมต้องเห็นรอยที่คอแน่ๆ ไอ้ตี๋มึง...มึงกะให้พี่แนทเห็นรอยที่คอด้านขวากูให้ได้ใช่มั้ย....ไอ้เพื่อนเลววว :angry2:
พนักงานยื่นเมนูให้ แล้วเอาน้ำมาเสิร์ฟ ผมก้มหน้าก้มตามองรายการอาหารเพราะหิวมาก ไอ้ตี๋มันมาแล้วครับ มันเอาหลังมือมาเกลี่ยที่แก้มขวาผม
“อาร์มเป็นไงมั่ง หน้าคล้ำลงต้องเยอะ สงสัยโดนแดดแรงแน่ๆเลย” ผมเงยหน้าขึ้นมามองมัน อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำอะไรต่อ
“แล้วนี่ดูซิคอก็ดำ อาร์มอ่ะ.....ไม่ค่อยดูแลตัวเอง เดี๋ยวคืนนี้เค้าทาครีมบำรุงให้นะ ผิวจะได้กลับมาใสปิ๊งเหมือนเดิม อาร์มก็รู้หนิว่าเค้าชอบแบบขาวๆ” :m1: มันพูดพร้อมเอานิ้วลากจากแก้มลงมาที่คอผม แถมวนๆตรงที่เป็นรอยดูด
ผมได้ยินเสียงสำลักน้ำพรวด :m30: หันไปมองก็เห็นพี่แนทไอแคกๆรีบหยิบผ้ามาเช็ดปาก เหลือบมองไอ้ตี๋ก็เห็นมันยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ รู้นะว่ามันแกล้ง แต่ก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าทำไมหน้ามันด้านอย่างงี้ มันไม่อายคนอื่นบ้างรึไง ขนาดผมแค่คนฟังยังอยากจะอวก
หลังสั่งเสร็จพนักงานเอาอาหารเรียกน้ำย่อยมาเสิร์ฟ เป็นแผ่นแป้งชิ้นใหญ่รูปสามเหลี่ยมคล้ายแผ่นโรตีที่ไม่ราดนมข้นเรียกว่า ’นัน’ (Naan) ให้บิจิ้มกับน้ำจิ้มที่เสิร์ฟมาพร้อมกัน แผ่นนันนี้คนอินเดียทางเหนือจะใช้จิ้มกินกับพวกแกงเหมือนที่เรากินข้าวกับแกง
ระหว่างนั่งรออาหาร พี่แดนก็ชวนคุยฆ่าเวลา ก็คุยเรื่องทั่วๆไปแหละครับ ถามว่าตี๋เรียนจบที่ไหนทำงานรึยัง จะมาอเมริกานานเท่าไหร่ แต่พี่เค้าก็มีมารยาทนะครับไม่ซอกแซกถามเรื่องที่ผมกับไอ้ตี๋เป็นแฟนกัน ไอ้ตี๋ก็ตอบคำถามพี่เค้าไปเรื่อยๆ แต่มันนี่แหละที่จงใจเล่าเรื่องตอนเรียนมหาลัยแถมพล่ามเป็นคุ้งเป็นแควว่ามันมาเป็นแฟนผมได้ยังไง รวมถึงวีรกรรมความรักของมันกับผมที่ต้องฟันฝ่าอุปสรรคค่านิยมของสังคมไทยแบบหวานหยดย้อยน้ำตาลเรียกพี่ ผมฟังแล้วยังขนลุกน้ำตาซึมไปกับรักแท้อันบริสุทธิ์ที่มันมีให้ :m15: นี่มันเขียนบทได้เก่งจริงๆ....ไปลอกพล็อตละครน้ำเน่าเรื่องไหนมารึเปล่าวะ ถ้าผมเป็นผู้หญิงนี่คงรักมันหัวปักหัวปำแบบถวายชีวิตแน่ๆ
เฮ....อาหารมาแล้วน่ากินมากๆ :m11: ผมสั่ง Chicken tikka masala กับ Garlic Naan ผมขอเรียกมะซาหละไก่แล้วกัน (ชื่อจำง่ายดีครับ มัสมั่น – มะซาหละ) หน้าตามันคล้ายๆแกงมัสมั่นไก่ของไทย แต่ของเค้าแทนที่จะใส่กะทิแบบเราเค้าใส่โยเกิร์ตแทน อันที่จริงอาหารอินเดียที่เป็นแกงแทบทุกชนิดเค้าจะใส่โยเกิร์ต ซึ่งต่างจากของไทยเราที่แกงจะใส่กะทิ (มียกเว้นพวกแกงน้ำใส)
ผมว่านี่เป็นวัฒนธรรมการกินของประเทศต่างๆที่น่าสนใจมาก ลองคิดดูสิครับอาหารอเมริกันเค้าจะเน้นใส่เนย ใส่แม่งในอาหารเกือบทุกอย่างจนผมเอียนเนยไปเลย ขนาดเฟรนช์ไฟร์ฝรั่งบางคนแทนที่จะจิ้มซอสมะเขือเทศมันยังจิ้มเนยเหลวกิน ผมเคยลองอาหารเช้าแบบทางใต้ของอเมริกาที่เรียกว่า ‘กริทซ์’ (Grits) มันเป็นข้าวโพดบดต้มกับเนยแต่งรสนิดหน่อยด้วยเกลือ ลักษณะเหมือนข้าวต้มแหยะๆ คิดดูสิเหมือนกินข้าวต้มใส่เนยกินแล้วแทบแย่เลี่ยนมากๆ o2 ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมคนอเมริกันถึงได้อ้วนเอาอ้วนเอา
ส่วนอาหารอินเดียนี่ก็เน้นใส่โยเกิร์ต ขนาดน้ำมะม่วงปั่นที่ผมกินอยู่นี่มันยังใส่มะม่วงปั่นกับโยเกิร์ตเลย (แต่ก็อร่อยดีครับ) นึกไปนึกมา....เลยคิดเล่นๆว่ากลับจากซานฟรานคราวนี้ ผมจะลองทำแกงเขียวหวานใส่โยเกิร์ตดูไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไงแต่มันก็น่าจะโอเคนะ มาถึงอาหารไทย นี่เลย.....กะทิเป็นตัวชูโรงไม่ว่าจะเป็นแกง ห่อหมก ต้มยำ ต้มข่าไก่ รวมถึงขนมไทยแทบทุกชนิดต้องมีกะทิร่วมด้วย พวกฝรั่งมันไม่ค่อยรู้จักหรอกครับกะทิ (coconut milk) ของบ้านเรา มันรู้จักแต่น้ำมะพร้าว (coconut juice)
กินกันเสร็จ ไอ้ตี๋รีบแย่งจ่ายส่วนของผมกับมัน ผมก็ไม่ว่าอะไร เดี๋ยวค่อยไปคืนเงินมันที่หลังก็ได้
***********************************
กลับถึงห้องสี่ทุ่มผมรีบอาบน้ำก่อน แล้วมานั่งรอไอ้ตี๋อาบน้ำ พร้อมคิดไปด้วยว่าจะคุยกับมันยังไงดี มันก็เป็นเพื่อนผมมานานนะคอยช่วยเหลือผมมาตลอด สมัยก่อนก็ไม่เห็นมันจะทำอะไรขนาดนี้ แต่นี่อะไรไปกระตุ้นมันวะถึงได้ทำอะไรประหลาดๆแบบนี้ได้ ซักพักไอ้ตี๋ก็เดินออกมา
“ตี๋ มึงมานั่งนี่ซิ กูมีเรื่องจะคุยด้วย” ผมตบแปะๆที่เตียงที่ผมนั่งอยู่
“เรื่องที่มึงพูดตอนก่อนกินข้าว หมายความว่ายังไง” ผมถามจ้องหน้าไอ้ตี๋เขม็ง กะไม่ให้มันโกหกผม
“เรื่องไหน เรื่องที่กูดูดคอประทับรอยมึงเหรอ” นี่.....มึงทำเป็นเฉไฉอีกนะ
“ไม่ใช่เรื่องนั้นไอ้บ้า ก็เรื่องที่มึงบอกว่ามึงกันท่ากู ทำให้กูไม่มีแฟน แถมยังช่วยไม่ให้กูตูดบานอีก ไหนอธิบายมาหน่อยซิ”
“นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอ รึว่าแกล้งโง่” ไอ้นี่เนี่ย...เดี๋ยวปั๊ด :o
“กูไม่รู้จริงๆกูถึงถาม กูก็เคยสงสัยเหมือนกันที่คนหล่อๆอย่างกูทำไมไม่มีแฟนซักที แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้สึกขวนขวายอยากมีแฟน กูเลยไม่ได้คิดหาสาเหตุ แต่ตอนนี้กูเริ่มเข้าใจแล้วว่าเพราะอะไร” ผมตอบแล้วมองตามัน แบบว่าตอนนี้กูรู้แล้วว่าเป็นเพราะมึง
“ที่ตอนนั้นมึงไม่รู้สึกอยากมีแฟนเพราะมึงมีกูอยู่ข้างๆตลอดเวลาไง แต่ตอนนี้มึงเรียนจบ กูไม่ได้อยู่ใกล้ๆมึงอีกแล้ว มึงคงเริ่มรู้สึกเหงาและอยากมีใครมาอยู่ข้างๆใช่มั้ย มึงถึงคิดเรื่องมีแฟน” มันถามผมนัยน์ตาหมองลงเล็กน้อย :m17:
“เฮ้ย.....ไม่ใช่อย่างนั้น มึงมารู้ใจกูได้ไงว่าตอนนี้กูอยากมีแฟน มึงคิดไปเอง” ผมรีบปฎิเสธมัน ก็จริงนี่...ผมไม่ได้คิดเรื่องมีแฟนตอนนี้ซักหน่อย
“กูไม่เชื่อ ตอนกูโทรศัพท์เข้าเครื่องพี่แนทครั้งแรก ตอนมึงอาบน้ำหน่ะ กูรู้สึกไม่ชอบมาพากลยังไงไม่รู้ พี่เค้าพูดเหมือนหวงๆมึง แถมยังถามซักกูเยอะแยะไปหมด กูเลยบอกไปซะเลยว่าเป็นแฟนมึง หึ....หึ สะใจกูจริงๆ” :laugh3:จากตาเศร้าไอ้ตี๋เปลี่ยนเป็นยิ้มแล้วตอนนี้
“พี่แนทเกี่ยวอะไรด้วยวะ พี่เค้าเป็นเพื่อนพี่โอมนะ แถมพี่เค้ายังขอเป็นพี่ชายกูเลยเพราะเค้าเป็นลูกคนเดียวไม่มีน้อง แล้วกูนะเป็นผู้ชายแมนทั้งแท่ง มึงอ่ะคิดอกุศล” ผมยังไม่อยากบอกมันครับว่าพี่แนทเป็นเกย์และเป็นแฟนพี่โอม เพราะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวในครอบครัว
“มึงอ่ะไม่เคยรู้ตัวมึงเล้ยยยไอ้อาร์ม จากการวิเคราะห์ของกูประมวลได้ว่า เกย์ทุกคนที่รู้จักมึงต้องชอบมึงร้อยเปอร์เซนต์ ส่วนไอ้พวกที่ลังเลไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเกย์รึเปล่า ร้อยละแปดสิบต้องกลายเป็นเกย์ถ้าได้รู้จักมึง ส่วนพวกชายแท้นี่....ถ้าได้พูดคุยรู้จักสนิทสนมกับมึง ร้อยละห้าสิบจะกลายเป็นเกย์แบบไม่รู้ตัวเพราะมาหลงรักมึง เข้าใจมั้ย :teach:” โห.....ใช้ได้ใช้ได้. :o9:...ของเค้าแรงดีจริงๆ เอ้ย....ไม่ใช่....นี่ไอ้ตี๋มันหมายความว่าอะไรวะ
“นี่กูผู้ชายนะ.....แถมหล่อหญิงปลื้มขนาดนี้ มึงไม่ต้องมาอำกู” ผมไม่เชื่อมันหรอก
“กูจะโกหกมึงทำไม มึงนะชอบคิดหลอกตัวเอง ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าหน้าตามึงนะหวานน่าเอ็นดูขนาดไหน แถมใสซื่อขี้อ้อนไม่ร่านไม่แรด นิสัยง่ายๆไม่เรื่องมากเหมือนพวกผู้หญิงหลายๆคน” ผมอึ้ง.....อึ้ง....และอึ้ง :sad3: ไม่จริง....มันไม่จริงใช่ไหม (นี่เจ้าอาร์มยังหลอกตัวเองไม่เลิก)
“มึงรู้มั้ย.....ตอนเรียนน่ะ กูปวดหัวแค่ไหนที่ต้องคอยกันมึงจากพวกเกย์และไอ้เถื่อนๆคณะเรา (ผมเรียนวิศวะครับ) แถมด้วยไอ้พวกเกย์และหญิงคณะอื่นๆที่มาติดต่อกูให้ช่วยแนะนำกับมึงให้หน่อย ในคณะนี่ถึงกับตั้งเป็นแฟนคลับมึงเลยนะเว้ย แต่กูไม่เคยบอกมึงหรอก” ผมยังอึ้งอยู่ครับ ไร้คำพูดที่จะไปตอบโต้มัน
“มึงอ่ะวันๆมาขลุกอยู่กับกู ไม่ค่อยสนใจเพื่อนกลุ่มอื่น แถมกูวางท่ากันอย่างกับหมาหวงเจ้าของเลยไม่มีคนกล้าเข้าใกล้มึง มึงเลยไม่เคยรู้ วาเลนไทน์ที่เห็นกูได้ดอกไม้ช็อคโกแลตเป็นเข่งๆน่ะ มันของมึงซะแปดสิบเปอร์เซนต์ ฮ่า.....ฮ่า....” โอ๊ยยย......ผมเพิ่งรู้ความจริงวันนี้เอง ไอ้ตี๋......ไอ้เพื่อนชั่ว มาหลอกผมว่าดอกไม้เอยช็อคโกแลตเอยเป็นของมัน :m16:
“ถ้ากูไม่ทำแบบนี้ ป่านนี้มึงนะตูดบานขี้ไม่ต้องเบ่งแล้ว” ไอ้บ้า....พูดย้ำอยู่ได้
“เออ.....ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว แต่กูขอร้องเหอะ มึงเลิกทำเป็นแฟนกูต่อหน้าพี่แนทพี่แดนได้มั้ย” ผมถามพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนมัน ไอ้ตี๋มองตาผมแต่ยังไม่ยอมตอบอะไร ชักหวั่นๆใจยังไงพิกล
*******************************************
มีรูป Chicken tikka masala มาฝากค่ะ ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้และยังคงติดตามอย่างต่อเนื่อง :L2:
[attachment deleted by admin]
-
เนื้อเรื่องว่าไงไม่รุ้
แต่รูปข้างบนอ่ะ เห็นแล้วหิววววว :m23:
-
^
^
^
^
แหม...ตัวเองหายไปนานเลยนะ เค้านึกว่าเลิกอ่านไปแล้ว :oni1: :oni1:
-
:laugh3: กลัวพี่แนทเข้าใขผิดอ่ะดี๊..ชิ ยังมีความหวังอ่ะล่ะซิ ตราบใดที่ไม่ได้เห็นแนทน้อยก็ยังคงไม่ละความพยายามเน่อะ น่าไกล้แร๊ะ เมื่อกี้ก็ได้จับไปนิดนึงแล้วนิ :laugh:
-
ตี๋น่ารักอ่ะ เปลี่ยนใจเชียร์ตี๋ดีกว่า
-
:m28: หรือว่าที่บรรยายให้อาร์มฟังนะ ตี๋ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย :m20:
แต่ทำเป็นสวมรอย ช่วยกัน ที่แท้ก็กันให้ตัวเอง ใช่เปล่า :m14:
มารอตอนต่อไปดีกว่า ว่าพี่แนทจะทนให้ไอ้ตี๋ มันยั่วให้ตะบะแตกตอนไหน :L2: :bye2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
กะแล้วเชียว เจ้าตี๋นี่ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนี่เอง แล้วอย่างงี้น้องอาร์มจะทำไงล่ะเนี่ย :serius2:
-
นายตี๋นี้เป็นเพื่อนที่ดีเนอะ
น่าจะจับผูกโบว์ให้แดนดีไหม :oni3:
-
นายตี๋คอยกันท่าไว้นี่เอง อาร์มถึงได้เก็บกด ขาดประสบการณ์ :t2:
อารมณ์หื่นจะเริ่มพุ่งพรวดหลังเรียนจบแน่เลย :laugh:
-
ตี๋.................นี้แสบสุดๆ
-
ดีมากตี๋ o13
ให้พี่แนทคลั่งไปเรย
-
ดีมากตี๋ o13
ให้พี่แนทคลั่งไปเรย
เหนด้วยคร้าบบบบ อิอิ :man1:
-
:t3: มารอ
-
อยากบอกว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยพับผ่าสิเอ้า :man1:
-
นายตี๋นี้เป็นเพื่อนที่ดีเนอะ
น่าจะจับผูกโบว์ให้แดนดีไหม :oni3:
ไม่ดีมั้งคะ ไม่อยากเขียนคู่กล้ามชนกล้าม มันเขียนยากนะที่จะให้ออกมาน่ารักอ่ะ นิยายตอนนี้เท่าที่เห็นเขียนกล้ามชนกล้ามแล้วน่ารักมีแต่เรื่องปรัชญา เส่ง-เปา ข้าน้อยยังความสามารถไม่มากพอ :m13:
:laugh3: กลัวพี่แนทเข้าใขผิดอ่ะดี๊..ชิ ยังมีความหวังอ่ะล่ะซิ ตราบใดที่ไม่ได้เห็นแนทน้อยก็ยังคงไม่ละความพยายามเน่อะ น่าไกล้แร๊ะ เมื่อกี้ก็ได้จับไปนิดนึงแล้วนิ :laugh:
ถูกต้องแล้วค้าบบบ :laugh3:
นายตี๋คอยกันท่าไว้นี่เอง อาร์มถึงได้เก็บกด ขาดประสบการณ์ :t2:
อารมณ์หื่นจะเริ่มพุ่งพรวดหลังเรียนจบแน่เลย :laugh:
สงสัยจะจริงแฮะ :m4:
-
โถ อาร์มโดนแสดงความเป็นเจ้าของซะแล้ว
พี่แนท ขยายอาณาเขตแทนที่ตี๋ไปเลย
-
ร๊ากตี๋ :man1:
ตี๋น้อยผู้แสนรู้(ฉลาด)ในโลกกว้าง
-
สรุปแล้วตี๋คือพ่อพระที่คอยกันท่าให้ว่างั้นอิอิ น่ารักจิงๆๆๆตี๋น้อย
หนุกมากกกกกรออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
ตอนที่ 21.1 เพื่อนสนิท (คิดไม่ซื่อ)
ไอ้ตี๋มองตาผมแต่ยังไม่ยอมตอบอะไร ชักหวั่นๆใจยังไงพิกล
“อาร์ม มองมึงใกล้ๆแบบนี้กูถึงเห็น หน้ามึงเริ่มมีรอยย่นแล้ว มา.....เดี๋ยวกูทาครีมให้ เอาของกูนี่แหละ” ดูสิ....มันเปลี่ยนเรื่องเฉยเลย
“ไม่ ตี๋......กูขอร้อง....ได้ไหม” :impress: ผมไม่ยอมมันหรอก แค่มันแสดงละครวันนี้ผมก็แทบแย่แล้ว ถ้ามันทำต่อจนจบทริป.....ผมไม่อยากคิด
"ทำไมอาร์ม มึงกลัวพี่แนทเข้าใจผิดใช่มั้ย” มันวางมือบนไหล่ผมสองข้าง แล้วจ้องหน้าผมเขม็ง
“ไม่ใช่ มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่เค้าเลยนะเว้ย” แต่ไม่รู้ทำไม ลึกๆในใจแล้วผมอยากจะตอบคำถามมันว่า....ใช่....ผมกลัว.....ผมกลัวพี่แนทเข้าใจผิด
“ถ้าไม่กลัวเรื่องนั้น แล้วทำไมต้องให้กูเลิก อย่างงี้สิดี กูไม่ไว้ใจพี่แนท มึงนะใสซื่อไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชายหรอก” ไอ้ตี๋.....แล้วนี่กูไม่ใช่ผู้ชายหรือไงวะ o12
แล้วจริงๆ.....กูไม่ได้ใสซื่ออย่างที่มึงคิดหรอกไอ้ตี๋ เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่ตอนนี้ไอ้อาร์มคนนี้มันปั๊ดตะนาแล้วโว้ยยยย ฮ่า...ฮ่า....ฮ่า :laugh: :laugh: นี่ถ้ามันรู้ว่าพี่แนทเป็นเกย์และยังเคยจูบลูบคลำผม แถมผมยังเคยจับไอ้แนทน้อยนี่ ไอ้ตี๋มันคงจะยิ่งคลั่งฟาดหัวฟาดหางแน่ๆ
“ที่กูอยากให้เลิก ก็เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริงไง แล้วถ้าพี่แนทเกิดเล่าให้พี่โอมฟัง กูก็แย่สิ” ผมพยายามหาเหตุผลที่ฟังดูดี
“ทำไม ถ้าเป็นเรื่องจริง พี่โอมยอมรับไม่ได้เหรอ” ทำไมมันพูดแบบนี้วะ เอ....แต่ว่าไปพี่โอมก็เป็นเกย์นี่หว่า แต่....ไม่ดี...ไม่ดี เกิดพี่โอมเล่าให้ม๊าฟัง ผมก็ซวยสิ คงโดนควบคุมความประพฤติไม่ได้ออกไปเห็นเดือนเห็นตะวันแน่ๆ
“มึงคิดว่าเรื่องแบบนี้ คนเค้ายอมรับได้ง่ายๆเหรอ” อย่างกับว่าถ้าเป็นมัน พ่อแม่มันจะยอมรับได้งั้นแหละ
"อาร์ม....กูไม่สนใจความคิดคนอื่นหรอก กูจะทำในสิ่งที่ทำให้ชีวิตกูมีความสุข สิ่งที่หัวใจกูต้องการ” มันพูดเสียงจริงจังพร้อมจ้องตาผม
“ตี๋.....มึงคิดแบบนั้นก็ไม่ถูก คนเราไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกนี้นะโว้ย เรายังมีพ่อมีแม่ที่คิดดีหวังดีในตัวเรา แล้วเราจะทำอะไรตามอำเภอใจได้ไง ถ้ามันเป็นสิ่งที่ทำให้พวกท่านเป็นทุกข์”
“แต่ถ้าพ่อแม่หวังดีในตัวเราจริงๆ อยากให้เรามีความสุข เค้าก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เราเป็น” ไอ้ตี๋มันยังแย้งต่อ แล้วนี่ผมจะมานั่งถกปัญหานี้กับมันทำไมเนี่ย ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องที่ขอร้องให้มันเลิกทำตัวเป็นแฟนผมซักหน่อย
“ตี๋ กูไม่มานั่งเถียงกับมึงเรื่องนี้หรอก กูแค่ขอให้มึงเลิกเล่นละครต่อหน้าพี่แนทพี่แดน.....ได้ไหม” ผมจ้องหน้ามันเพื่อเค้นเอาคำตอบให้ได้ ตี๋มองตาผมนิ่งเหมือนอยากบอกอะไรบางอย่าง แล้วซักพักสายตามันเริ่มไหวระริก :impress: ผมรู้สึกได้ถึงความเศร้าในดวงตามัน
“อาร์ม....กูอุตส่าห์ปกป้องดูแลมึงขนาดนี้ ตลอดสี่ปีมานี่ไม่มีความหมายสำหรับมึงเลยใช่มั้ย มึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ มึง.....มึงทำกับกูแบบนี้ได้ไง” จากจับไหล่ ตอนนี้มันนั่งกอดผมไว้ทั้งตัวแถมเสียงยังเครือๆอีก :m15:
ผมชักจะเก็ทแล้วว่ามันคิดอะไร ไม่นะ....มึงอย่ามารักคนอย่างกูเลย มึงคงสับสนตัวเองเพราะอยู่ใกล้ชิดกับกูมาตลอดสี่ปีแถมไม่มีแฟนอีก มันคงเหมือนความรู้สึกผูกพันมากกว่า
“กูรู้สึกสิ.....รู้ว่ามึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่กูเคยมีมาในชีวิต มึงเหมือนพี่ชายที่คอยปกป้องน้องชายอย่างกู กูไม่อยากเสียเพื่อนดีๆอย่างมึงไปนะ” ผมพูดไปเอามือตบหลังมันไปเบาๆ
“งั้นกูขอเป็นแฟนมึงจนจบทริปได้มั้ย แล้วกูจะตัดใจ หลังจากนั้นกูจะบอกพี่โอมเองว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง กูอำเล่นขำๆ” ไอ้ตี๋ผละออกเพื่อมองหน้าผม ตามันแดงๆมีน้ำตาคลออยู่ เฮ้อ....ผมจะตอบยังไงดี เห็นหน้ามันแล้วชักใจอ่อน
“เออ....ก็ได้ แต่มึงห้ามเล่นเลยเถิดแบบจูบหรืออะไรมากกว่านั้นนะ” จำใจตอบโอเคมันไป เห็นใจมันครับ อุตส่าห์ดูแลช่วยเหลือผมทุกอย่างมาตลอด ถ้าไม่มีมันผมคงไม่เรียนจบได้เกรดดีแบบนี้หรอก
“เออ...กูสัญญา ว่าแต่มึงอย่าเปลี่ยนใจมาปล้ำกูนะ ถ้าเป็นแบบนั้นถือว่าไม่อยู่ในข้อตกลง” สีหน้ามันดูดีขึ้นทันตา ผมอยากเขกกะโหลกมันจริงๆเลย อย่างผมนี้นะจะไปปล้ำมัน (เห็นด้วย มีแต่คนอยากจะปล้ำหนูอาร์มมากกว่า อิ...อิ...)
“แต่.....กูขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย” นี่มันจะเอาอะไรอีก ได้คืบจะเอาศอก
“กูขอจูบมึงตอนนี้ได้ไหม กูอยากเป็นจูบแรกของมึง กูอยากพิสูจน์ตัวเองและตัวมึงด้วย ไม่แน่นะถ้ามึงจูบกับกู มึงอาจรู้ใจตัวเองก็ได้” ผมสะดุ้งตกใจกับคำขอมัน :m30:
ไอ้ตี๋เอ๊ยย.....กูไม่อยากบอกมึงเลยว่า จูบแรกของกูที่มันควรจะลึกซึ้งตราตรึงสวยงามประทับใจ มันถูกบดขยี้ให้แหลกเหลวคาปากไปแล้วโดยพี่แนทเมื่อสามวันก่อน :m8: หึ....คิดแล้วยังแค้นไม่หาย :m16: แต่บอกไอ้ตี๋ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวมันถามไม่เลิก ถ้ามันรู้ว่าเป็นพี่แนทที่ได้จูบแรกผมไป กลัวมันจะประสาทแดกอกแตกตายไปซะก่อน เอาเป็นว่า.....ถ้าผมจะจูบกับมันเพิ่มสถิติให้ตัวเองอีกซักครั้งคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“เออออ....ก็ได้ แต่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะเว้ย” พูดจบปุ๊บ หน้าไอ้ตี๋ลอยมาปั๊บ เฮ้ย...นี่มันจะรีบร้อนอะไรกันขนาดนี้ ไม่บิ้วท์อารมณ์เตรียมความพร้อมซะหน่อยเหรอ
***********************************************
ต้องขออภัยที่เขียนได้แค่นิดเดียว พอเป็นวันทำงานแล้วมันไม่ค่อยมีเวลาเขียนอ่ะค่ะ :m23: ไม่เหมือนวันหยุดจะเขียนได้เยอะกว่า
บางคนเชียร์ตี๋ บางคนเชียร์พี่แนท เอ....จะเอาไงดี ให้อาร์มลงเอยกับใครดีหนอ :m28:
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
"ยิ่งเธอวางใจ ยิ่งสนิทกันมากเพียงใด ยิ่งรุ้สึกว่าเหมือนไกลออกไป
ทั้งที่อยู่ข้างๆ เธอออออออออ"
//ร้องเพลง
-
ตี๋เอ๊ยยย...อุส่าห์เฝ้าถนอม (หวงก้าง) มาตั้ง 4 ปี เสร็จปี๊แนทไปซ่ะแร๊วว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ค้าง แต่เชียร์พี่แนทสุดใจจ้า :oni2:
-
:จุ๊บๆ:
-
ระวังตี๋จะแผนซ้อนแผน
-
................
หุหุ
.................
พี่แนทต้องมาเห้นแน่ๆเลยยยยย......
แน่ใจ?~ หุหุ
-
จะจูบเพิ่มสถิติ เดี๋ยวพี่แนทรู้มันจะเป็นเรื่องนะจ้ะ :t2:
-
เพิ่งจะเห็นน้องอาร์มพูดจาเป็นการเป็นงาน
:laugh:
-
สงสารตี๋ บอกช้าไปหน่อยนะ.. :sad2:
หัวใจของอาร์มมีคนเดินเข้าไปแย้ว..
:pig4:
-
โห ตี๋ แผนสูงอะ อาร์มอย่าใจอ่อนนะ :o
ใจเชียร์พี่แนทไปแล้ว อะตี๋ เสียใจด้วยนะ มาช้าไป :bye2:
ถ้าตี๋รุกเร็วกว่านี้ ถึงตัวกว่านี้ ไม่ทำที่เล่นที่จริงแบบนี้ o7
รักพี่แนทไปแล้ว ถ้าไม่ใช่พี่แนท ก็จะอดเห็นน้องอาร์มหื่นแบบน่ารัก ได้อีก :m25:
ตอนนี้ เวลานี้ พี่แนท กับ น้องอาร์ม เท่านั้น :t2:
รอวันน้องอาร์ม หื่น นะจ๊ะ :m1:
-
น้องอาร์มนี่...ยั่วไม่รู้ตัวป่ะเนี่ย เฮอๆๆ
-
:serius2: นั่งอ่านนอนอ่านเรื่องนี้อยู่ 3 วัน 3 คืืน ของขอสรุปหน่อยจิ
ไม่รู้ว่าพี่โอมเป็นกิ๊กกะพี่แนทหรือเปล่า อยากรู้จริงๆ กรุณาชี้แจงด่วน คาใจมากฮ่ะ
ตี้เราจะมีหวังหรือเปล่า :m15: จะได้เชียร์ถูกคนนะ :t2:
-
เฮ้อออออ รักพี่เสียดายน้องอ่า ตี๋ก้อดี พี่แนทก้อไม่เลว แงๆๆๆๆ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ฮือๆๆ o7
-
เป็นน้องพลับขอ2 ได้ไหมอ่ะครับ :m20:
-
ขอน้องอาร์มละกัน :man1:
-
:m15:เสร้าแทนตี๋
ไอ้ที่ถนอมไว้นี่ อด ใช่ไหม๊
ตี๋ขา...เค้ายังว่าง มามะ
เด๋วดามอกให้
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พอดีมีคนถามเข้ามา ที่บอกว่าอาร์มน่ะ อ่อนโลก-รอบจัด มันหมายความว่ายังไง ก็เลยอยากมาบอกตรงนี้ เผื่อมีคนสงสัยแต่ไม่คิดถาม :laugh: :laugh: :laugh:
อันว่า อ่อนโลก-รอบจัด ที่เราบอก ก็คือไม่ค่อยมีประสบการณ์ตรงด้วยตัวเอง มีแต่ประสบการณ์อ้อมจากการอ่าน การเห็นคนอื่นทำ อะไรแบบเนี๊ย พอมาเจอเหตุการณ์จริงๆ เลยปฏิบัติไม่ถูก แต่รู้นะว่าอะไร :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ประมาณเนี๊ย
-
ตายแล้วน้องอาร์มเก็บจูปไว้ให้พี่แนทดีก่าน่ะอิอิเชียร์พี่แนท
-
นอนรอตอนต่อปาย... :a12:
-
ตอนที่ 21.2 อย่าเข้าใจฉันผิด
ผมรีบยกมือขวาขึ้นปิดปาก ส่วนมือซ้ายดันหน้ามันออก
“ไอ้ตี๋.......หยุดก่อน กูขอไปบ้วนปากแปรงฟันอีกซักรอบได้ป่ะ” จริงๆอยากจะขอไปตั้งหลักทำใจซักหน่อย คนมันเป็นเพื่อนกัน อยู่ดีๆจะให้มาจูบกันมันยังไงยังไงไม่รู้
“มึงไม่ต้องเตรียมตัวขนาดนั้นก็ได้ อ้อ......กูลืมไป หนูอาร์มไม่เค้ยยยย ไม่เคย” ไอ้ตี๋พูดแล้วอมยิ้มยกมือขึ้นประกบระดับอก พร้อมส่ายหน้าแล้วดัดเสียงตรงประโยคสุดท้าย :m3: ดูมัน....ขนาดนี้ยังไม่วายแหย่ผมอีก
ผมอยากจะตะโกนดังๆกลับไปว่า ‘กูเคยแล้วโว้ยยย แต่ที่ไม่เคยน่ะ ไม่เคยกับเพื่อนอย่างมึง’ :m14:แต่ยังไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน ผมรีบเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูแล้วยืนพิงข้างฝา คิดแล้วอยากตบกะโหลกตัวเองจัง นี่ผมเผลอตกปากรับคำมันเรื่องเป็นแฟนตลอดทริปนี้ไปได้ยังไง ไม่อยากคิดเลยว่ามันจะออกมาแบบไหน แต่เอาวะ..... เคยอ่านเจอในหนังสือ เค้าบอกว่าคนเราต้องหัดคิดในแง่บวก :teach: เวลามีเหตุการณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นถ้าเราคิดในแง่บวก เราจะมีกำลังใจมากขึ้นในการต่อสู้เผชิญกับอุปสรรคต่างๆ แต่เรื่องของผมจะคิดยังไงให้บวกดีวะเนี่ย
คิด....คิดซิ อ้อ....ได้ละ อย่างน้อยก็มีขี้ข้าไว้ให้ใช้ตลอดทริป ฮ่า...ฮ่า.... :laugh:ไอ้ตี๋...ตูจะใช้ให้หัวปั่นเลยคอยดู ส่วนข้อดีอีกข้อก็....ถ้ามีไอ้ตี๋มาเป็นเหมือนยันต์กันผี คงจะทำให้เจ้าแม่มดผู้ช่วยร้ายในใจผมไม่กล้าออกมาเพ่นพ่าน จิตใจจะได้ไม่แกว่งไปมาเรื่องพี่แนทเหมือนที่ผ่านมา เพราะยังไงพี่แนทก็เป็นแฟนพี่โอม พอคิดตกรู้สึกดีแล้วครับ แปรงฟันดีกว่าเรา
เดินออกจากห้องน้ำมาที่เตียงผม ไอ้ตี๋นั่งรอส่งยิ้มให้ตาเป็นประกาย เอาวะ....สู้โว้ยยย ผมนั่งลงหันเข้าหาไอ้ตี๋ มันจ้องตาผมแล้วค่อยๆยกมือขวามาลูบแก้มผมอย่างแผ่วเบาช้าๆ ค่อยๆไล้มาที่ปาก ผมเห็นมือมันสั่นนิดๆ ตามันไล่มองตามนิ้วมาหยุดที่ปากผม แล้วตวัดกลับมามองตาผม สายตาเปี่ยมไปด้วยความรัก :impress: เราสองคนประสานสายตากัน
“อาร์ม......กูรักมึงนะ กูจะทำให้มึงประทับใจจูบครั้งแรกนี้จนไม่สามารถลืมมันได้ชั่วชีวิต” แง.......ไอ้ตี๋ o7กูขอโทษที่ไม่กล้าบอกมึง
ไอ้ตี๋ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ผมหลับตาลงช้าๆ รู้สึกถึงมือที่ค่อยๆเชยคางผมขึ้น ปากมันแตะแผ่วเบาที่ริมฝีปากล่างแล้วถอนออกแล้วลงมาใหม่เหมือนทักทาย ซักพักริมฝีปากของมันค่อยๆบดลงบนริมฝีปากผมอย่างนุ่มนวล รู้สึกถึงลิ้นที่ค่อยๆไล้เล็มเลียริมฝีปากผมอย่างช้าๆสัมผัสอ้อยอิ่ง แขนข้างขวามันเลื่อนมาโอบเอวผม ผมรู้สึกตัวสั่นแถมเผลอครางออกไป เลยเปิดโอกาสให้ลิ้นอุ่นๆของมันเข้ามาสำรวจในปากผม
ลิ้นมันค่อยๆเล็มเลียอย่างอ่อนโยนแตะไปทั่วโพรงปากเหมือนพยายามควานหารสหวานในปากผม จนในที่สุดมาหยุดลงที่ลิ้นผม มันค่อยๆเอาลิ้นดูดดุนพร้อมส่งปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อ ราวกับจะบ่งบอกว่ามันรักผมแค่ไหน ผมครางอือรู้สึกหวิวๆแล้วครับ ต้องยอมรับว่าจูบของมันอ่อนโยนมากๆ แขนผมสองข้างยกโอบรอบคอไอ้ตี๋แบบไม่รู้ตัว ตอนนี้ลมหายใจของเราสองคนเริ่มแรงขึ้น ปากบดเบียดกันอย่างเร่าร้อน มือมันที่โอบเอวผมเริ่มไล้เข้าไปในเสื้อนอน มารู้ตัวอีกทีหลังผมก็แตะที่นอนแล้ว
ไอ้ตี๋ถอนปากออกแล้วจ้องตาผม สายตามันแสดงความต้องการอย่างชัดเจน ผมเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามันชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่ ยังไม่ทันพูดอะไร มันก็ก้มลงมาไซ้คอผมพร้อมดูดเล็มเลียไปทั่ว ผมพยายามผลักมันออกแต่ก็ไม่ได้ผลเพราะมันเอามือจับแขนผมกดกับเตียงทั้งสองข้าง ไม่นะ....พี่แนท.....ช่วยผมด้วย
ก๊อก.....ก๊อก.....ก๊อก.... เสียงคนเคาะประตู แต่ไอ้ตี๋มันยังไม่ยอมเลิกยังไซ้ผมต่อไม่สนใจเสียงเคาะ
ก๊อก.....ก๊อก.....ก๊อก....
“เฮ้ย....ตี๋ มีคนมาเคาะประตูนะเว้ย”
“ปล่อยให้เค้าเคาะไป ไม่มีคนเปิดเดี๋ยวเค้าก็เลิกเคาะเองแหละ” ไม่ได้.....ไอ้ตี๋ มึงไม่อยากเปิดก็เรื่องของมึงแต่กูจะไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละ คิดแล้วผมก็ยันเท้าสองข้างเข้าท้องมัน จนไอ้ตี๋หงายหลังหล่นจากเตียง
ผมรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วกระชากเปิดออก เห็นพี่แนทยืนอยู่ตรงหน้า โห......พี่มาได้จังหวะพอดีเลย :oni2: ทำไมพี่ถึงรู้ว่าตอนนีผมอยากเจอพี่มากๆ ผมยิ้มให้พร้อมส่งสายตาแบบตื้นตันดีใจที่เห็นพี่เขา
แต่แทนที่พี่แนทจะยิ้มกลับ กลับมองหน้าผมไล่ไปที่คอและเสื้อผ้า ผมก้มมองตัวเอง เฮ้ย.....ทำไมกระดุมเสื้อเราหลุดไปสองเม็ดบนวะ แถมยังยับย่นยู่ยี่เหมือนไปฟัดกับใครมา ปากก็รู้สึกเหมือนบวมๆเจ่อๆ ผมเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าอยู่ในสภาพที่แม้แต่เด็กอนุบาลยังบอกได้ว่าผมเพิ่งทำอะไรมา
“พี่....พี่แนทมีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามเสียงเบา
“อาร์มลืมหมวกไว้ที่เป้พี่ พี่เลยเอามาคืน แล้วนี่...ครีมกันแดด เพราะพรุ่งนี้พี่ออกแต่เช้าคงไม่ได้เจอกัน” พรุ่งนี้ผม ไอ้ตี๋ พี่แดนตกลงกันว่าจะไป Sandiego Zoo กัน ส่วนพี่แนทจะขับรถที่เช่าไว้ไปงานแต่งงานลูกป้าโดยแวะรับญาติอีกสองคนที่พักโรงแรมใกล้ๆนี้ไปด้วย
ตอนนี้ไอ้ตี๋เดินมายืนข้างๆแล้วครับแถมเอาแขนมาพาดไหล่ผมด้วย เหลือบมองพี่แนทเห็นพี่เค้าจ้องไอ้ตี๋เขม็ง เลยหันมองตาม ย๊ากกก...... :o ไอ้ตี๋....มึงจะถอดเสื้อทำไม กูรู้ว่าหุ่นมึงดี แต่....ไม่ต้องมาโชว์กันตอนนี้ก็ได้ แถมดูมัน....มายืนยักคิ้วยิ้มกวนบาทาแถวนี้อีก
“พี่ขอโทษด้วยที่มาขัดจังหวะ” พี่แนทพูดเสร็จก็เดินหันหลังกลับไปเลย
ไม่น้าาาา.......พี่แนท......กลับมาก่อนนนนนน ฟังผมอธิบายก่อน :dont2: :o7: :sad4:
*******************************************
รู้สึกว่ายิ่งเขียนแล้วยิ่งเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวยังไงไม่รู้ :o10: โอ้ยยย....สมองตื้อเขียนไม่ออกแล้วค้าบบบ
-
:m29:พี่แนท :m15:
-
เหอะๆๆ..
ใจนึงอยากเชียร์ตี๋ :m4:
แต่อีกใจอยากจะ :fcuk:
สับสนตัวเองดีแท้ o2
-
ตี๋ร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไม่ได้นะตี๋มาขัดขวางชีวิตคู่ของเพื่อนเยี่ยงนี้
จุ๊ๆ ไม่ดีนะตี๋น้อย
-
รู้สึกว่ายิ่งเขียนแล้วยิ่งเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวยังไงไม่รู้ :o10: โอ้ยยย....สมองตื้อเขียนไม่ออกแล้วค้าบบบ
เน่าก็จะอ่าน กรุณามาต่อตอนใหม่ เร็ว ๆ ด้วย อย่าเนียน
-
รู้สึกว่ายิ่งเขียนแล้วยิ่งเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวยังไงไม่รู้ :o10: โอ้ยยย....สมองตื้อเขียนไม่ออกแล้วค้าบบบ
เน่าก็จะอ่าน กรุณามาต่อตอนใหม่ เร็ว ๆ ด้วย อย่าเนียน
เห็นด้วยกะรีบน เนียนได้โล่มาก ต่อด่วนคาใจจ้า
-
T^T .....ม่ายน้า......
-
สงสารและเข้าใจ ตี๋ครับ :เฮ้อ:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
เข้าใจผิดเต็มๆ
-
ฮ่าๆๆๆ สะจายยยยยยยยย :m20:
ถึงจะรู้ลางๆว่าตี๋ไม่ใช่พระเอกก้อเหอะ แต่ตี๋อุตส่าห์ถนุถนอมอาร์มมาตั้งสี่ปี นิดๆหน่อยๆอย่างงี้แม่ปลื้มมมมมมมม :m1:
-
ฮ่าๆๆๆ สะจายยยยยยยยย :m20:
ถึงจะรู้ลางๆว่าตี๋ไม่ใช่พระเอกก้อเหอะ แต่ตี๋อุตส่าห์ถนุถนอมอาร์มมาตั้งสี่ปี นิดๆหน่อยๆอย่างงี้แม่ปลื้มมมมมมมม :m1:
ไม่ได้นะตี๋มาขัดขวางชีวิตคู่ของเพื่อนเยี่ยงนี้
จุ๊ๆ ไม่ดีนะตี๋น้อย
ทำไมทุกคนถึงคิดว่าตี๋เป็นตัวรอง นี่มันพ.ศ. 2551 แล้ว เราจะปฎิวัติขนบการเขียนนิยายรักทั้งหมด แถมหักด้ามปากกาเซียนทั้งหลาย ฮ่า....ฮ่า....ฮ่า.... :laugh: นายเอกยุคใหม่มันต้องหื่น เจ้าเล่ห์ สูู้คน ส่วนคนที่ได้นายเอกไปก็ไม่จำเป็นต้องเป็นพระเอกหรือพระรอง ตาอินกับตานามัวแต่แย่งปลากัน ปล่อยให้ตาอยู่คว้าพุงปลาไปกิน จะให้ใครเป็นตาอยู่ดีหนอออ
ผลั่ก.....เสียงคนอ่านเบิร์ดกะโหลก พร้อมชี้หน้า 'อย่ามัวแต่ฝันกลางวัน รีบมาเขียนต่อได้แล้ววว ' :angry2:
'จ้าาาา.....กลัวแล้วจ้า'
-
^
เชียร์ตี๋ครับ
เอาตามนั้นเลย
-
เอ่อ
พี่แนท เข้าใจ ผิดแล้วอะ
แก้ไขด่วน
:t2:
-
:m16: อะไรเล่นมาเปิดไต๋ แบบนี้ มันก็ไม่ได้ลุ้นนะซิ ตัวเอง :m18:
สงสารทั้งตี๋ สงสารทั้งพี่แนท มาลุ้นกันต่อดีกว่าว่า ไอ้ที่ว่า ตาอยู่มาคว้าพุงปลาไปกินนะ ใช่ ...
หรือเปล่า :L2: :bye2:
-
รู้สึกว่ายิ่งเขียนแล้วยิ่งเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวยังไงไม่รู้ :o10: โอ้ยยย....สมองตื้อเขียนไม่ออกแล้วค้าบบบ
เน่าก็จะอ่าน กรุณามาต่อตอนใหม่ เร็ว ๆ ด้วย อย่าเนียน
เห็นด้วยกะรีบน เนียนได้โล่มาก ต่อด่วนคาใจจ้า
เห็นด้วยอีกคนแร๊ะ :m4: :m4: อยากอ่านไอ้ที่เน่าๆ นั้นแหล่ะ ต่อเร็ว ๆ น๊าาา
-
555+
รักตี๋ ตี๋คะ
หื่นได้อีก
อิอิอิ
(ถ้าเป็นหนูจะถอดแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาให้ดูเลย)
ห้าห้าห้าห้าแต่...เราเป็น ญ นิว่า~~~~อดเลย เซ็ง
-
ไหน ๆ จะหักด้ามปากกาเซียนแล้ว ขอให้เป็นอาร์มควบ 2 คนเลยได้มั้ยอ่ะ :m26:
-
^
^
^
^
แหม...ตัวเองหายไปนานเลยนะ เค้านึกว่าเลิกอ่านไปแล้ว :oni1: :oni1:
:m29: แหง่ะ ไม่ได้หายไปไหนหรอก
ปกติจะย่องเบามาอ่าน :mc1:
-
เง้อถ้าำไม่รักก็อย่าไปแสดงเหมือนให้ความหวังน่ะสงสารทั้งพี่แนทและตี๋อ่ะ
-
ตอนที่ 22.1 สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น
เพียงแค่คำพูดประโยคเดียวของพี่แนทเท่านั้น ทำไมผมถึงได้รู้สึกอึดอัดเจ็บในอกเหมือนกับหัวใจถูกบีบรัดไว้ :sad2: ทำไม...ต้องรู้สึกเศร้าใจขนาดนี้ด้วย แล้วยังแววตาพี่แนทอีก....ที่มองผมก่อนหันหลังจากไป แววผิดหวังฉายชัดในดวงตาคู่นั้น ผมอยาก.....อยากหายไปจากโลกนี้ ขาหมดแรงจะยืนทรุดฮวบลงพร้อมๆกับน้ำตาที่เริ่มไหล ไอ้ตี๋รีบเข้ามาประคองก่อนที่ผมจะล้มลงไป
“อาร์ม...อาร์ม เป็นอะไร แล้ว....แล้ว ร้องไห้ทำไม” เสียงตี๋ถามอย่างร้อนรน
ผมได้แต่เงียบ ไม่มีแรงจะตอบ น้ำตายังไหลเป็นทาง รู้สึกแน่นทรมานจนแทบทนไม่ไหว หัวใจเหมือนโดนฉีกเป็นเสี่ยงๆ
“อาร์ม...มึงตอบกูหน่อย มึง....มึงเป็นอะไร กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้” สมองผมอื้อไปหมด เสียงตี๋เหมือนลอยผ่านหู น้ำตาเจ้ากรรมยังไหลไม่ยอมหยุด
“มึงโกรธกูใช่มั้ยอาร์ม มึงต่อยกูซิ.....ตบกูก็ได้ ขอร้อง.....มึงอย่าทำแบบนี้” ตี๋กอดผมไว้ทั้งตัวหน้าผมซุกอยู่กับอกตี๋จนรู้สึกถึงตัวมันที่สั่น แต่ผมยังนิ่งเฉยไม่มีเสียงใดๆลอดผ่านออกมา
“อาร์ม.....กูขอโทษ กูมันแลว กูมันผิดเอง มึง...มึงตอบอะไรหน่อยสิ พูดอะไรก็ได้” ตี๋ยิ่งกอดผมแน่นขึ้นตัวยังสั่น
“ตี๋.....กูไม่รู้.....กูไม่รู้ว่ากูเป็นอะไร มันเจ็บ......เจ็บเหลือเกิน” ผมตอบมันไปเท่าที่นึกได้
“มึงเจ็บตรงไหน เจ็บมากไหม เดี๋ยวกูพาไปโรงพยาบาล” ตี๋ดันตัวออกเพื่อมองหน้าผม หน้าตาเป็นห่วงเป็นใยของคนตรงหน้าทำให้ผมเริ่มได้สติ
“มันเจ็บอยู่ในอก กูไม่รู้.......กูไม่เคยเป็นแบบนี้” ผมตอบเสียงแผ่ว
“กูรู้แต่ว่า.....กูต้องคุยกับพี่แนท ต้องคุย....คุยตอนนี้” พอพูดเสร็จ ผมเห็นแววตาเศร้าฉายออกมาจากตาคู่นั้นของไอ้ตี๋ ตี๋นิ่งเหมือนพยายามกลั้นน้ำตา :m15: สักพักก็พูดว่า
“มึงเดินไหวไหม เดี๋ยวกูประคองมึงไปส่งหน้าห้องพี่เขา” ผมเลยพยักตอบว่าไหว
พอผมถึงหน้าห้องพี่แนท ไอ้ตี๋ก็เดินกลับเข้าห้องไป ผมพยายามรวบรวมสติ เช็ดคราบน้ำตาแล้วจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ค่อยๆยกมือเคาะประตู
สักพักประตูเปิดออก เป็นพี่แดนที่มาเปิด
“อ้าว....อาร์ม มีอะไรรึเปล่า”” พี่แดนถามแล้วจ้องหน้าผมนิ่ง พี่เค้าคงเห็นสีหน้าผมกับตาที่คงช้ำจากการร้องไห้
“ผมขอคุยกับพี่แนทหน่อยได้ไหมครับ” ผมตอบเสียงเบา
“เห็นเมื่อกี้แนทว่าจะไปหาอาร์มนี่ ไม่เจอกันเหรอ” พี่แดนพูดพร้อมทำหน้าสงสัย
“เจอกันแป๊บเดียวครับ แล้วพี่เค้าก็เดินกลับมา”
“แต่แนทมันยังไม่กลับมาที่ห้องนะ แต่นี่ก็ดึกแล้ว เอ....รึว่าจะไปเดินเล่น พี่ว่ามันคงอยู่แถวๆสวนหย่อมหรือไม่ก็รอบๆสระว่ายน้ำ”
“ขอบคุณครับพี่แดน” พูดเสร็จ ผมก็หันหลังกลับเพื่อเดินไปหาพี่แนท
“อาร์ม......นี่มันก็ดึกแล้ว รอไว้คุยพรุ่งนี้ตอนเย็นหลังจากแนทกลับมาจากงานแต่งดีไหม” พี่แดนพูดด้วยหน้าตาเป็นห่วง
“เออ....พอดีเป็นเรื่องสำคัญครับ ต้องคุยวันนี้” ไม่ได้.......ผมไม่สามารถรอถึงพรุ่งนี้ได้
“อาร์ม....พี่ไม่รู้หรอกนะว่าอาร์มกับแนทมีเรื่องอะไรกัน แต่พี่ขอให้อาร์มตั้งสติให้ดี คุยกันด้วยเหตุผล อย่าใช้อารมณ์นะ”
“ครับพี่แดน ขอบคุณอีกครั้งครับที่เป็นห่วงผม” :impress: ผมพูดพร้อมยกมือไหว้พี่เขา
********************************************
ผมเดินไปถึงสวนหย่อมของโรงแรม เห็นพี่แนทยืนหันหลังให้ แหงนหน้ามองท้องฟ้า ผมเดินย่องเบาๆเข้าไปหา
“พี่แนท......” ผมเรียก พี่แนทหันมามองแล้วทำท่าจะเดินหนี
“พี่แนทครับ” ผมรีบเข้าไปโอบพี่แนทจากทางด้านหลังเพราะกลัวพี่แกจะหนีจริงๆ พี่แนทชะงักเท้าทันที
“อาร์มปล่อย.....พี่จะกลับห้อง” พี่แนทพูดเสียงเรียบ....เรียบเฉยมาก นี่.....พี่ไม่รู้สึก.....ไม่รู้สึกเจ็บเหมือนผมเลยใช่มั้ย น้ำตาเจ้ากรรมมันเริ่มไหลอีกรอบ :m15:
“พี่แนท.......พี่คุยกับผมก่อนได้ไหม......ได้ไหมครับ” เสียงผมอู้อี้ น้ำตายิ่งไหลหนัก ไม่ไหวแล้วครับ ขอซุกหน้าเข้ากับแผ่นหลังพี่แนทแล้วกัน
“อาร์ม....พี่ไม่เข้าใจ อาร์มทำแบบนี้ทำไม อาร์มมีแฟนแล้ว เดี๋ยวตี๋มาเห็นเข้า จะเข้าใจผิดนะ”
“ถ้าผมบอกว่า สิ่งที่พี่เห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น พี่จะเชื่อไหมครับ” :m17: ผมพูดเสียงเครือ
***********************************
เฮ้อ.....เน่าได้ใจมากๆ กลุ้มโว้ยย....ทำไมมันเน่าอย่างงี้ฟะ จะมีเน่ากว่านี้อีกมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
-
เฮ้อ.....เน่าได้ใจมากๆ กลุ้มโว้ยย....ทำไมมันเน่าอย่างงี้ฟะ จะมีเน่ากว่านี้อีกมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
ตอนหน้าฝากเบา ๆ ลงหน่อยก็ดีน่ะคับ หายใจหายคอไม่ทัน :เฮ้อ:
สงสารตี๋จังอ่ะ :sad2:
-
เฮ้อ.....เน่าได้ใจมากๆ กลุ้มโว้ยย....ทำไมมันเน่าอย่างงี้ฟะ จะมีเน่ากว่านี้อีกมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
เพราะมันเน่าได้ใจไงคะ ถึงได้อยากอ่านตอนต่อไป
สงสัยน้องอาร์มจะเริ่มมีใจ
-
เน่าสุดๆ แต่มันก็สั้นสุดแถม เศร้าจังเลยอ่ะ :sad2:
-
อยากบอกว่ามันเศร้าสุดๆแถมสั้นสุดๆเลยครับผม :sad2:
-
:กอด1:โอ๋ๆ
ได้อีกอ่ะ ชอบ :oni2:
-
“ถ้าผมบอกว่า สิ่งที่พี่เห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น พี่จะเชื่อไหมครับ”
..แล้วถ้าพี่แนทบอกอาร์มว่า สิ่งที่อาร์มเห็น...มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น เหมือนกัน อาร์มจะเชื่อพี่ไหมครับ ...
..............
....
..
.
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงสุดๆ
-
เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
สั้นมากมาย
ไม่ต้องห่วงเรื่องเน่านะคะ
เพราะมันยังไม่เท่าคลองรังสิต
เกียวไรกัน
555+!
-
เน่าก็ดีคับ ชอบ :a5:
-
มีแต่คนบอกว่าสั้น :serius2: แต่มันก็สั้นจริงๆ o7 แหะ...แหะ
“ถ้าผมบอกว่า สิ่งที่พี่เห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น พี่จะเชื่อไหมครับ”
..แล้วถ้าพี่แนทบอกอาร์มว่า สิ่งที่อาร์มเห็น...มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น เหมือนกัน อาร์มจะเชื่อพี่ไหมครับ ...
..............
....
..
.
:laugh: :laugh: :laugh:
เห็นด้วยๆ พี่แนทน่าจะถามเนอะ :oni1:
แล้วถ้าสิ่งที่เขียน....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นล่ะ :o8: คนเขียนจะเป็นยังไง
-
เศร้า..........T^T
-
เน่า ม่า เน่า ม่าว่า
แต่ทามมายตอนนี้ มาน สั้น จังอ่า
:sad2:
-
:m28: อะไรอยู่ ๆ ก็สาวแตกเลยหรือ
มารอตอนต่อไป รู้เปล่า ยิ่งวันยิ่งสั้น :m23: :bye2:
-
เง้อรักพี่แนทซะแล้วอ่ะต้องง้ออิอิ
สงสารตี๋อ่ะ
รออ่านต่อไปค้าบบบบ
-
:a5: เง้อ ทั้งสั้นทั้งค้าง ทำกันได้ไง :o12: :o12: :o12: :o12:
ป.ล. สงสารตี๋ที่ซู้ดดดดดดดดดดดด :m15:
-
ให้โอกาสน้องมันเต๊อะ :oni3:
-
:serius2:ว๊ายยยยยยย
แอบมาตอนไหนเนี่ย รีบไปอ่านก่อนนะ แล้วก็มาต่อด่วนด้วยจ๊ะ
อิอิ พี่ไมรีบแต่ขอวันนี้นะจ๊ะที่รัก :loveu: +1 ให้คนขยันโพสด้วยน้า
ไปอ่านมาแล้วต่อด่วนมาฮ่ะ ค้างอย่างแรง :sad2:
-
:เฮ้อ:..ตี๋น่าจ๋งจ๋านอ่ะ....
รออ่านตอนต่อปายฮะ.อิ.อิ.+1 คนแต่ง
-
เค้าถามแล้วนะว่า ‘แล้วถ้าสิ่งที่เขียน....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นล่ะ คนเขียนจะเป็นยังไง’ ไม่เห็นมีใครตอบอะไร อ่านตอนนี้เสร็จห้ามทำอะไรเค้านะตัวเอง :oni1:
ตอนที่ 22.2 แค่คิดไปเอง (ยาวขึ้นอีกหน่อย อิ....อิ)
“พี่เชื่ออาร์ม.....ถ้าอาร์มยืนยันอย่างนั้น” พี่แนทค่อยๆปลดแขนผมที่กอดพี่เค้าอยู่จากด้านหลัง แล้วหันหน้าเข้าหาผมกุมมือผมไว้ทั้งสองข้าง เราสองคนมองประสานสายตากัน พี่แนทค่อยๆโน้มหน้าลงมาแล้วก็.....แล้วก็...... โอ๊ยย.....ทนไม่ไหวแล้ว เขินจังเลยอ่ะ :-[
.
.
.
.
หึ.....หึ.....หึ ทำไมตูถึงคิดอะไรได้ทุเรศทุรังแบบนี้ ตูไม่ใช่นางเอกละครน้ำเน่าหลังข่าวหรือเจ้าของฟาร์มเพาะพันธุ์ลูกน้ำนะเฟ้ย o12 ภาพความคิดในหัวย้อนกลับไปตอนที่พี่แนทพูดแล้วเดินจากไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้พี่แนทแหย่ผมแกล้งผมแรงกว่านี้แต่ก็ไม่เคยรู้สึกขนาดนี้ นี่แค่แววตาของพี่เขาและคำพูดประโยคเดียวเท่านั้น ไม่น่าเชื่อว่ามันทำให้ผมรู้สึกเจ็บ.....แน่นๆในอกและจี๊ดๆที่หัวใจ ไอ้ร้องไห้ก็อยากร้องเหมือนกันครับเสียแต่ว่าไอ้ตี๋มันยืนอยู่ข้างๆ เดี๋ยวมันล้อแย่เลย
แบบนี้.....ผมคงต้องยอมรับความจริงแล้วว่า... ‘ผมชอบพี่แนท‘ ชอบ...ทั้งที่มันไม่ควร ชอบ....ทั้งที่พี่แนทเป็นแฟนกับพี่โอม ชอบ....ทั้งที่ผมไม่ได้เป็นเกย์เหมือนพี่เขา ชอบ....ทั้งที่ผมมีตี๋อยู่ข้างๆมาตลอด ผมตั้งจิตมุ่งมั่น เงยหน้าขึ้นมองเพดานพยายามหาเส้นขอบฟ้า (แต่มองไม่เจอค้าบบบ) :m23: เอาวะ....ยังไงคืนนี้ตูต้องคุยกับพี่แนทให้ได้ ค้างๆคาๆแบบนี้ไม่ไหว แต่คงไม่ต้องทำถึงขนาดกอดพี่เขาร่ำไห้ปิ่มว่าจะขาดใจแบบนั้นหรอก......มันมากไป
“อาร์ม....มึงเป็นอะไรของมึง ยืนนิ่งเอ๋อเลยนะ แถมทำหน้าเบะปากขมุบขมิบ สักพักก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ อ๋อ.....กูรู้แล้ว มึงอึ้งที่เห็นหุ่นอันเซ็กซี่เย้ายวนชวนปล้ำของกูล่ะสิ” โอ๊ยย.....มันน่านัก ผมน่าจะทำแบบที่คิดไว้ในหัวเมื่อกี้นะเนี่ย เอาให้มันอึ้งตัวสั่นร้องไห้แงแงไปเลย
“นี่แหนะ.....กูรู้หุ่นมึงดี แต่เสือกเล่นไม่ดูตาม้าตาเรือ มันใช่เวลาที่จะมาเล่นมั้ย หา....” ผมตบหัวมันอย่างแรง ขอเบิร์ดกะโหลกมันหน่อยเถอะ
“ไอ้อาร์ม......มึง....” มันยืนชี้หน้าผมเหมือนจะด่าอะไรต่อส่วนอีกมือลูบหัวป้อยๆ
แต่ผมจ้องมันกลับแถมยักคิ้วกับยิ้มกวนตีนให้ ต้องเอามันคืนบ้างเมื่อกี้ทำกูไว้แสบนัก ยังไงกูก็ถือไพ่เหนือกว่าอยู่เห็นๆ :o9: แบบว่า.....กล้าก็ด่ามาสิ เดี๋ยวกูก็ไม่ให้มึงเป็นแฟน (แบบหลอกๆ) หรอก มันจ้องหน้าผมไม่กล้าชี้หน้าหรือด่าอะไรต่อ
“โถ่เว้ยย......เห็นกูรักกูหลงมึงล่ะสิ ถึงได้แกล้งเอาๆ อยากตบหัวก็ตบ อยากถีบก็ถีบ” ไอ้ตี๋เอามือทึ้งผมตัวเองจนหัวหูยุ่งไปหมด โถ่....เพื่อนตูหมดหล่อเลย นี่....อย่าให้สาวไหนมาเห็นมึงสภาพนี้นะเว้ย เดี๋ยวเสียคะแนนหมด
“มึงไม่ต้องมาบ่นเลย กูยังไม่ได้ชำระความเรื่องที่มึงเล่นเลยเถิด ทำมากกว่าจูบตามข้อตกลงนะเฟ้ย เดี๋ยวกูก็ยกเลิกคำขอมึงหรอก” ผมง้างมือทำท่าเหมือนจะตบกบาลมันอีกรอบ
“เออ....กูรู้แล้ว ก็บรรยากาศมันดีนี่หว่า แถมกูเห็นมึงออกจะเคลิบเคลิ้มกับรสจูบกู เป็นไงจูบกูเมื่อกี้ดีไหม” มันถามหน้าตาระรื่นระริกระรี้จนน่าถีบมากกก :oni2:
“อืม.......” ผมตอบมันคำเดียวสั้นๆได้ใจความพร้อมพยักหน้า ก็....จูบเมื่อกี้มันดีๆจริงๆนี่ครับ จะให้โกหกได้ไง
“โห.....มึงจะพูดอะไรมากกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอ หรือว่าต้องทบทวนความจำกันอีกซักรอบ” พูดจบปุ๊บ มันก็ยื่นหน้ามาเลยครับ
“พอเลยมึง กูบอกแล้วว่าแค่ครั้งเดียว กูพูดคำไหนคำนั้น” ผมเอามือสองข้างยันหน้ามันออก แล้วหันหน้าเตรียมเดินออกจากห้องไปหาพี่แนท
“นี่มึงจะไปไหน” มันถามพร้อมคว้าแขนผมไว้
“กูจะไปคุยกับพี่แนท เมื่อกี้มึงเล่นถอดเสื้อแบบนี้ ถ้าพี่แนทเข้าใจผิดแล้วไปบอกพี่โอม จะทำยังไง”
“ก็กูบอกแล้วไงว่าเดี๋ยวจบทริป กูจะบอกความจริงพี่โอมเอง” ไอ้ตี๋มันรีบค้าน
“มันก็ใช่ แต่ภาพเมื่อกี้มันแรงเกิน กูเองยังรับไม่ได้ กูต้องเคลียร์กับพี่เค้าก่อน ก็มึงนั่นแหละตัวดี....ใครใช้ให้มึงถอดเสื้อแบบนี้” ผมสะบัดแขนหลุดจากมือมัน แล้วรีบเดินออกมา กลัวมันจะห้ามอีก
ผมยืนหน้าห้องพี่แนท ตั้งสติจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ ยกมือบริกรรมคาถาแล้วเอาสีผึ้งป้ายปาก (เว่อร์ไปล่ะ) แล้วเคาะประตูห้อง ประตูเปิดออกเห็นพี่แนทยืนอยู่ตรงหน้า ผมอึ้ง.... พี่เขาทำหน้ามีเครื่องหมายคำถาม
“เอ่อ.....ผมขอคุยกับพี่ได้ไหมครับ”
“มีอะไรสำคัญเหรอ นี่มันก็ดึกแล้ว คุยกันพรุ่งนี้ตอนเย็นได้ไหม” พี่แนทตอบเสียงเรียบ หน้าเมินเฉย
“มันก็.....สำคัญเหมือนกันครับ ผมคุยไม่นานหรอกครับ” ผมพูดเสียงเบาๆ ชักไม่กล้าพูดอะไรต่อแล้วสิ เห็นหน้าพี่แล้วมันเขินๆยังไงไม่รู้ ตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบพี่แนทเนี่ย ไอ้ความกล้ามันหายไปหมด ไม่กล้ามองหน้าพี่เขาตรงๆเลยอ่ะ :o8:
“ว่ามาสิ” หน้าตาพี่แกยังเฉยอยู่ ผมชักฝ่อๆแล้วครับ
“ถ้าผมบอกว่า สิ่งที่พี่เห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น พี่จะเชื่อไหมครับ” ผมส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ :impress:
“มันก็ขึ้นกับว่า.....ตอนที่พี่เห็นนั้น.....บุคคล สถานที่ สิ่งแวดล้อมและการกระทำมันเป็นยังไง เวลาตำรวจสืบสวนคดี เขาก็สืบจากพยานหลักฐานสิ่งแวดล้อมหลังเกิดเหตุทั้งนั้นแหละ เพื่อให้ได้ข้อสรุปว่าเหตุการณ์จริงๆตอนเกิดเหตุมันควรจะเป็นยังไง” พี่แนทตอบแถมทำหน้ายียวนกวนประสาท หน้าพี่เขาชักจะกวนอารมณ์ผมอีกแล้ว
“แล้วจากที่พี่เห็น พี่ก็พอสรุปได้ว่า ไอ้ก่อนหน้าที่พี่จะไปเห็นน่ะ มันได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง” โห....นี่พี่เป็นนักสืบรึไงหรือว่าดู CSI มากไปหน่อย o8 ถึงได้พูดเป็นฉากๆแบบนี้
“ผมอยากให้พี่รู้ว่า......ผมกับตี๋เป็นเพื่อนกันจริงๆ ผมคิดกับมันแค่เพื่อน แต่มันจะคิดอะไรยังไง ผมขอไม่รับรู้” พูดไปแล้วขนาดนี้ พี่จะเข้าใจรึเปล่า แต่พี่แนทยังไม่ตอบอะไร
“ตี๋กับผมเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน นานจน...มันอาจจะทำหรือแสดงอะไรเลยเถิดไปบ้าง แต่มันก็แค่นั้นเพราะผมไม่ได้คิดอะไร” มันไม่เหมือนกับพี่หรอก เพราะผมคิดอะไรอะไรกับพี่ อิ.....อิ :laugh3:
“แล้วอาร์มมาบอกพี่ทำไม ถึงอาร์มเป็นแฟนกับตี๋จริงๆก็ไม่เห็นแปลก สมัยนี้แล้ว......เขาไม่ถือเรื่องเป็นเกย์อะไรหรอก” พี่เค้าตอบหน้างอๆเหมือนงอนยังไงไม่รู้ นี่พี่.....ถ้าคนหล่ออย่างผมทำน่ะ....มันน่ารัก แต่ผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์แบบพี่ทำน่ะ.....มันน่า....(เติมเอาเอง อย่างเช่น ตบด้วยปาก)....รู้มั้ย
แล้วเรื่องเกย์น่ะ จะพูดขึ้นมาทำไมอีกแล้ว ก็บอกไปแล้วว่าผมไม่ได้เป็น......ไม่ได้เป็นเกย์ก็ไม่เชื่อ (แค่เผลอใจชอบพี่นี่ ผมคงไม่ได้เป็นเกย์ใช่มั้ย) พี่เองนั่นแหละมีอะไรๆกับพี่โอมแล้วยังมีหน้ามาบอกว่าตัวเองไม่ใช่เกย์อีก คิดแล้วชักฉุนขึ้นมาอีกแล้ว o12
“ผมว่าผมเคยบอกพี่แล้วว่า...ผมไม่ได้เป็นเกย์ กับตี๋นี่ก็ไม่มีอะไร ว่าแต่พี่เถอะ ปากบอกไม่ได้เป็นเกย์แต่ทำอะไรๆกับพี่โอม อย่างงั้นไม่เรียกว่าเกย์แล้วเรียกว่าอะไร” ผมยิ่งพูดยิ่งไม่มีหางเสียงแล้วตอนนี้
“อะไร......นี่อาร์มหมายความว่ายังไงนะ ที่บอกว่าพี่มีอะไรๆกับไอ้โอม” พี่แนทเบิ่งตาโตพร้อมเครื่องหมายคำถามตัวเบอเริ่มปะหน้า
********************************************
:m22: :m7: :m32:
-
555 ความจริงเรื่องแนทกับโอม กำลังจะปรากฏ.............อาร์มเอ๋ย..........เซ่อได้อีก 555
-
หึๆ
คิดไปเองจริงๆด้วย
ห้าห้าห้า
แล้วก็คิดไปเองอีกรอบ
โอ่คิดไปเองยกกำลังสองเลยนิ
ห้าห้าห้า
-
ใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนที่ 22.2 แค่คิดไปเอง อย่าลืมไปอ่านก่อนนะคะ
ตอนที่ 22.3 ให้ท่า
“อะไร......นี่อาร์มหมายความว่ายังไงนะ ที่บอกว่าพี่มีอะไรๆกับไอ้โอม” พี่แนทเบิ่งตาโตพร้อมเครื่องหมายคำถามตัวเบอเริ่มปะหน้า
เนียน....เนียนมากพี่ แสดงเก่งเหลือเกิน ที่ผมเห็นน่ะมันยิ่งกว่าที่พี่มาเห็นผมกับไอ้ตี๋อีก ภาพเหตุการณ์เช้าวันนั้นผุดขึ้นมา พี่โอมนอนคว่ำบนเตียง ไม่ใส่เสื้อ บ็อกเซ่อร์ถูกร่นไปที่ต้นขาเห็นก้น ส่วนพี่แนทก็ไม่ใส่เสื้อมีแต่บ็อกเซ่อร์กำลังก้มๆเงยๆอยู่ใกล้ๆแถวก้นพี่โอม แถมเอามือไปจับด้วย หน้าผมเริ่มบูดแล้ว :m16:
“อาร์มพูดมาให้เคลียร์ นี่.....อย่าบอกนะว่า.....อาร์มคิดว่าพี่กับโอม... โอ๊ยยย.......มานี่เลยเรา แบบนี้ต้องคุยกันยาว” พี่แนทพูดไปส่ายหน้าไป มือก็ลากผมพาไปนั่งลงบนม้านั่งยาวมีพนักข้างสระว่ายน้ำ ดี.....อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะแก้ตัวยังไง ผู้ร้ายปากแข็ง
“ไหนอาร์มบอกพี่หน่อยซิว่า ทำไมถึงคิดว่าพี่มีอะไรกับโอม” พี่แนทพูดแล้วนั่งลงข้างๆหันตัวเข้าหาผม จ้องหน้าผมในระยะประชิด
“ก็ตอนเช้าหลังคืนที่พี่โอมไปนอนกับพี่ ผมเห็น....แต่ผมไม่ได้ตั้งใจแอบดูนะ ก็ประตูมันเปิดแง้มๆอยู่อ่ะ” พูดไปแต่หน้าผมยังบูดอยู่
“แล้วไงต่อ” พี่แนทเร่งให้พูดต่อ เสียงแข็งเชียว
“ผมเห็นพี่กับพี่โอมไม่ใส่เสื้อ พี่โอมถกบ็อกเซ่อร์ลงนอนคว่ำ ส่วนพี่ก็....พี่ก็จับก้นพี่โอมด้วย” ผมพูดแล้วหน้าแดงเอง :o8:
“อ้อ...อาร์มเลยคิดไปเองว่าพี่กับโอมเป็นอย่างว่า ถ้าพี่จะบอกว่า ‘สิ่งที่อาร์มเห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น‘ อาร์มจะเชื่อไหม” พี่แนทเอาคำพูดผมมาย้อนถามกลับ แถมจ้องตาผมเขม็ง
“แต่ผมได้ยินพี่อาร์มพูดว่าเจ็บ เจ็บ แล้วพี่ก็บอกว่าเสียใจที่ทำพี่โอมเจ็บด้วยอ่ะ” ผมยังเถียงต่อแต่เสียงเริ่มอ่อยๆ :m17: ชักเห็นอนาคตตัวเองรำไรๆแล้ว
“โอมมันเป็นฝีที่ก้น เอ่อ....พี่หมายถึงแก้มก้น วันนั้นฝีมันเต่งสุกได้ที่ พี่เลยเอาเข็มเจาะดูดหนองให้ แต่จริงๆแล้วมันต้องเอาใบมีดผ่าตัดเล็กๆกรีดเปิดระบายหนอง แต่มันยุ่งยากเพราะหลังกรีดต้องมานั่งล้างแผลเปลี่ยนผ้าก๊อซอีก ฝีไอ้โอมวันนั้นขนาดก็ไม่ใหญ่มากพี่เลยใช้เข็มกับไซริงจ์แทน แต่มันร้องซะเหมือนวัวถูกเชือด เอ...ที่จริงมันก็เป็นฝีมาตั้งสามสี่ครั้งแล้วน่าจะชิน หึ...หี....สงสัยจะซกมกมาก” พี่แนทพูดยืดยาวปนหัวเราะขำๆตอนท้าย
เพล้ง.....ได้ยินเสียงหน้าตัวเองแหกแตกละเอียดหมอไม่รับเย็บ ค่อยๆก้มลงเก็บเศษหน้าตัวเอง พูดเสียงอ่อยๆ
“แต่วันนั้นภาพมันชวนคิดจริงๆนะ แถมพี่กับพี่โอมดันใส่แต่บ๊อกเซ่อร์อีก” :m21: ผมไม่ผิดนะ ถ้าจะมีคนผิดก็เป็นแก๊สโซฮอล์นั่นแหละที่ผิด แต่ยังไงขอเถียงอีกหน่อยเหอะ
“ปกติเวลาพี่นอนพี่ก็ไม่ใส่เสื้อหรอก ไอ้โอมก็เหมือนกัน มียกเว้นก็ตอนมาเที่ยวนี่แหละ” พี่อาร์มพูดมองผมยิ้มๆ
“แล้วทำไมพี่มีไอ้พวกรอย....รอยกัด รอยเล็บอะไรพวกนี้ที่หลังที่ไหล่ด้วยอ่ะ ผมเห็นตอนที่พี่กับพี่โอมเดินออกมา” มันต้องเคลียร์ทุกประเด็นข้อสงสัย
“อ้อ....อาร์มเห็นรอยพวกนั้น ก็เลยยิ่งคิดว่าพี่มีอะไรกับไอ้โอมล่ะสิ แล้วอาร์มคิดว่ารอยพวกนั้นมันมายังไง” พี่แนทถามตาเป็นประกาย
“พี่แนท....ผมจะไปรู้พี่เหรอ พี่คงไปเลี้ยงเด็กอนุบาลแล้วเลยได้มันมามั้ง” ตอบพี่แกไป แต่หน้าผมเริ่มหงิกอีกแล้ว รอยแบบนี้ใครก็รู้ว่าพี่คงไปมีกิจกรรมอันเร่าร้อนรุนแรงมาน่ะสิ คิดแล้ว....ตูอิจฉาไอ้ผู้หญิงคนนั้นจังโว้ย
“พี่ก็ผู้ชายนะอาร์ม มันก็ต้องมีเรื่องแบบนั้นบ้าง แต่กับผู้หญิงนะครับ ไม่ใช่ผู้ชาย” พี่แนทตอบแถมอมยิ้มล้อเลียน ผมต้องยอมจำนนเพราะพี่เค้าตอบได้เคลียร์หมดทุกประเด็น
“ผมขอโทษครับกับเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด พี่ไม่โกรธผมนะครับ” ผมยกมือไหว้พี่แนท :m5: ส่งสายตาอ้อนๆไปให้พร้อมยิ้มประจบ
“พี่ไม่ได้โกรธอาร์ม แต่น้อยใจนิดหน่อยที่ทำความดีแต่ถูกเข้าใจผิด แถมมีใครก็ไม่รู้มาหาว่าพี่เป็น ‘ไอ้เกย์เฒ่า‘ อีก นี่พี่แก่ขนาดนั้นเลยเหรอ” พี่แนทพูดไปทำหน้าน้อยใจไป โอ๋...โอ๋...อย่าน้อยใจไปเลยนะครับ เดี๋ยวมีรางวัลปลอบใจให้ (เริ่มหื่นอีกแล้วตู)
“พี่แนทครับ ผมขอโทษจริงๆที่พูดกับพี่ไม่ดีแบบนั้น พี่แนทดูไม่แก่เลยซักนิด ออกจะดูดีซะขนาดนี้” ผมเอื้อมมือไปกุมมือพี่แนท ส่วนมืออีกข้างไปเสยผมที่ระหน้าผากพี่เขา
เอาอีกแล้ว....พี่เค้าจะหาว่าตูให้ท่ารึเปล่า แต่ไม่เป็นไรหรอกผมไม่สนแล้ว ตอนนี้รู้แล้วว่าพี่โอมกับพี่แนทไม่มีอะไรกัน ผมเคยอ่านเจอบทความเค้าเขียนไว้ว่า ถ้าอยากได้ของดีๆ ในชีวิต อย่าคิดว่า ‘ไม่มีทาง’ เพราะจะทำให้สมองตีบตัน ยอมแพ้ง่ายๆ แต่ให้คิดว่า ‘ทำอย่างไรจึงจะได้’ จะทำให้เราเริ่มคิดว่าจะมีวิธีไหนบ้างที่เราจะทำได้ พี่แนทนี่แหละ....ของดีๆในชีวิตผม ผมไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือไปได้หรอก ฮ่า.....ฮ่า..... :laugh3:
ว่าแล้วผมก็จ้องตาพี่แนทแถมส่งสายตาให้ท่าเชิญชวนเต็มที่ แบบว่า....มามะ....เข้ามาเลย ตูพร้อมแล้ว พี่จะเข้าใจสัญญาณผมมั้ยนะ ใจเต้นตึ๊กตั๊กๆ พี่แนทมองตาผมแล้ว....
***********************************************
-
:m4:
-
กรรม
ไอ้ เราก็หลง นึกว่าจา
บอกรักกันซักที
กลายเป็นว่าคิด ไปเอง
:angry2:
-
หุหุ...... :a2:
จะ แฮปปี้ มั๊ยเนี้ย
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หน้าแหกกกกกก
โฮะๆๆ
-
แอบหื่นมานาน
:m13: (:interest:)
-
เอิ๊กส์ๆๆ :m20:
สั่งที่เขียนอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น.. ตอนแรกนึกว่าดูช่อง 7 แต่ไม่ใช่ อิอิ :laugh:
ชอบสไตล์การเขียนของคุณจัง o13
-
นายเอกเรามันเจ้าเล่ห์จริงจริ๊ง :laugh:
-
แหมทำไปได้ :m20:
หักมุมสุดเลยครับผม :oni2:
-
นับวันเจ้าอาร์มของเรายิ่งดูจะใจแตกเข้าไปทุกทีแระ มีการให้ท่าด้วย :m20:
-
หนุกดีคร่า :a5:
แต่ ฝีที่แก้มก้นเนี๊ย :m29:
ซกมก :m23:
:m20: :m20:
-
ดีใจจัง ดูแล้วทุกคนจะชอบแบบนี้ :oni1: :oni1:
แต่คุณ sakiko ยังรู้สึกไม่ได้ดังใจ ไว้ติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ มันต้องมีสักวันแหละที่สองคนจะบอกรักกัน (แต่สองคนไหนอ่ะ) :oni2:
-
:t2:ตามมาจิ้มตูดคนเขียน อิอิ
ชอบเร่ื่องนี้มากเลย พึ่งจะอ่านได้ เมื่อ2วันก่อน สนุกมาก ชอบๆ +1 ให้คนเขียนขยันโพส
-
เอาเลยไอ้น้อง...ลุยโลด
-
คิดไปเองทั้งนั้นเลย :m29:
หน้าแตกแล้วไหมล่ะนั้น หุหุ
:t2:
ปล.ชอบประโยคนี้มาก >> อยากได้ของดีๆ ในชีวิต อย่าคิดว่า ‘ไม่มีทาง’
-
ชอบเรื่องนี้จัง.. แต่งได้น่ารักมากๆค่ะ ได้รายละเอียดสถานที่ ท่องเที่ยวในอเมริกา มากขึ้นด้วย เหมึอนสารคดีท่องเที่ยวเลย....สำหรับตัวละคร ชอบน้องอาร์มกับตี๋ค่ะ..ขอบคุณที่แต่งนิยาย น่ารักแบบนี้ให้อ่าน นะคะ
-
หึ้ยยย Chapter หน้า มันต้องหักมุม แหง๊แหง๋...
-
พลีกายถวายตัวโล้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เค้าถามแล้วนะว่า ‘แล้วถ้าสิ่งที่เขียน....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็นล่ะ คนเขียนจะเป็นยังไง’ ไม่เห็นมีใครตอบอะไร อ่านตอนนี้เสร็จห้ามทำอะไรเค้านะตัวเอง
ที่ไม่ได้มาตอบเพราะกว่าจะมาเห็นก็ลงตอนใหม่แล้ว
แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจรีงๆ คราวนี้มาในรูปแบบ...ฝันกลางวัน :laugh:
“อ้อ...อาร์มเลยคิดไปเองว่าพี่กับโอมเป็นอย่างว่า ถ้าพี่จะบอกว่า ‘สิ่งที่อาร์มเห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น‘ อาร์มจะเชื่อไหม” พี่แนทเอาคำพูดผมมาย้อนถามกลับ แถมจ้องตาผมเขม็ง
“แต่ผมได้ยินพี่อาร์มพูดว่าเจ็บ เจ็บ แล้วพี่ก็บอกว่าเสียใจที่ทำพี่โอมเจ็บด้วยอ่ะ” ผมยังเถียงต่อแต่เสียงเริ่มอ่อยๆ ชักเห็นอนาคตตัวเองรำไรๆแล้ว
ตอนนี้น่ะ ถ้าแทรกประโยคไว้ตรงกลาง สวนทันทีที่แนทย้อนมา ย้อนสวนกลับ ก่อนจะอธิบายว่าเห็นอะไรมา ประมาณว่า
“มันก็ขึ้นกับว่า.....ตอนที่ผมเห็นนั้น.....บุคคล สถานที่ สิ่งแวดล้อมและการกระทำมันเป็นยังไง เวลาตำรวจสืบสวนคดี เขาก็สืบจากพยานหลักฐานสิ่งแวดล้อมหลังเกิดเหตุทั้งนั้นแหละ เพื่อให้ได้ข้อสรุปว่าเหตุการณ์จริงๆตอนเกิดเหตุมันควรจะเป็นยังไง” ผมลอกประโยคที่พี่แนทพูดมารีเพลย์ซ้ำ แถมทำหน้ายียวนกวนประสาท เอาให้กวนอารมณ์พี่แนทไม่แพ้ตอนที่พูดประโยคนี้กับผม
ถ้าตอบแบบนี้นะ ตอนแนทคาดคั้นความจริงคงจะดุเดือนพึลึก :laugh: :laugh: :laugh:
-
:t2:ตามมาจิ้มตูดคนเขียน อิอิ
ชอบเร่ื่องนี้มากเลย พึ่งจะอ่านได้ เมื่อ2วันก่อน สนุกมาก ชอบๆ +1 ให้คนเขียนขยันโพส
ชอบเรื่องนี้จัง.. แต่งได้น่ารักมากๆค่ะ ได้รายละเอียดสถานที่ ท่องเที่ยวในอเมริกา มากขึ้นด้วย เหมึอนสารคดีท่องเที่ยวเลย....สำหรับตัวละคร ชอบน้องอาร์มกับตี๋ค่ะ..ขอบคุณที่แต่งนิยาย น่ารักแบบนี้ให้อ่าน นะคะ
ปลาบปลื้มน้ำตาแทบไหลพรากๆ :m1: :m1: นี่แหละการที่คนอ่านอ่านแล้วชอบงานเขียนเรา มันเป็นกำลังใจที่ดีจริงๆ สู้โว้ยยย
ตอนแรกกะเขียนเป็นนิยายท่องเที่ยวแซมด้วยเรื่องรักกุ๊กกิ๊ก แต่เขียนไปเขียนมาชักจะกลายเป็นนิยายหื่นเข้าไปทุกวัน แบบว่า....เรื่องหื่นเป็นหลักเรื่องท่องเที่ยวเป็นรอง :laugh:แต่หื่นยังไงก็ไม่เท่ากับเรื่องอื่นในเล้าหรอกค่ะ
“อ้อ...อาร์มเลยคิดไปเองว่าพี่กับโอมเป็นอย่างว่า ถ้าพี่จะบอกว่า ‘สิ่งที่อาร์มเห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น‘ อาร์มจะเชื่อไหม” พี่แนทเอาคำพูดผมมาย้อนถามกลับ แถมจ้องตาผมเขม็ง
“แต่ผมได้ยินพี่อาร์มพูดว่าเจ็บ เจ็บ แล้วพี่ก็บอกว่าเสียใจที่ทำพี่โอมเจ็บด้วยอ่ะ” ผมยังเถียงต่อแต่เสียงเริ่มอ่อยๆ ชักเห็นอนาคตตัวเองรำไรๆแล้ว
ตอนนี้น่ะ ถ้าแทรกประโยคไว้ตรงกลาง สวนทันทีที่แนทย้อนมา ย้อนสวนกลับ ก่อนจะอธิบายว่าเห็นอะไรมา ประมาณว่า
“มันก็ขึ้นกับว่า.....ตอนที่ผมเห็นนั้น.....บุคคล สถานที่ สิ่งแวดล้อมและการกระทำมันเป็นยังไง เวลาตำรวจสืบสวนคดี เขาก็สืบจากพยานหลักฐานสิ่งแวดล้อมหลังเกิดเหตุทั้งนั้นแหละ เพื่อให้ได้ข้อสรุปว่าเหตุการณ์จริงๆตอนเกิดเหตุมันควรจะเป็นยังไง” ผมลอกประโยคที่พี่แนทพูดมารีเพลย์ซ้ำ แถมทำหน้ายียวนกวนประสาท เอาให้กวนอารมณ์พี่แนทไม่แพ้ตอนที่พูดประโยคนี้กับผม
ถ้าตอบแบบนี้นะ ตอนแนทคาดคั้นความจริงคงจะดุเดือนพึลึก :laugh: :laugh: :laugh:
แหมคุณตั้มก้อ..... เจ้าอาร์มสมองมันแรมต่ำจะตาย :m12:จำประโยคยาวๆแบบนั้นไม่ได้หรอกค่าาาา
-
:a5: แน่ใจหรือครับ ว่าไม่ได้หื่นกว่าเรื่องอื่นในเล้า :m14:
ถ้างั้นต้องพิสูจน์ แต่เอ ตกลงผมไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิด จริงเปล่า :m20: :bye2:
-
ตอนที่ 23.1 แป่ววว
ว่าแล้วผมก็จ้องตาพี่แนทแถมส่งสายตาให้ท่าเชิญชวนเต็มที่ แบบว่า....มามะ....เข้ามาเลย ตูพร้อมแล้ว พี่จะเข้าใจสัญญาณผมมั้ยนะ ใจเต้นตึ๊กตั๊กๆ พี่แนทมองตาผมนิ่ง.....นิ่งมาก
นี่.....พี่ถึงกับอึ้งเลยเหรอ เป็นไงล่ะ.....เจอผมโปรยเสน่ห์ด้วยสายตาอันเย้ายวนชวนเสียวชนิดไม่อายฟ้าดินเข้าไป ผมเลยได้ใจ ยิ่งชม้อยชม้ายตาพร้อมเอียงหน้าน้อยๆแบบอายๆแกมเชิญชวนมากขึ้น :m13: พี่แนทยังจ้องหน้าผมนิ่งอยู่
ฮ่า....ฮ่า....พี่เริ่มเคลิ้มแล้วล่ะสิ ผมเริ่มกัดริมฝีปากน้อยๆส่งสายตาหวานเยิ้มปนหื่นไปให้อีกหนึ่งชุดใหญ่ หึ...หึ... :laugh3: พี่คงไม่เคยเจอใครที่ยั่วได้น่าดู (และหน้าด้าน) แบบนี้อีกแล้ว คิดแล้วก็หน้าแดงอายตัวเองดีแท้ๆ
แต่...พี่จะนิ่งนานเกินไปแล้วนะ หรือว่ามันไม่ได้ผล ไม่ยอม.... :serius2:นี่ตูจะแห้วตั้งแต่หัดยั่วหนแรกหรือนี่ ไม่ได้การ....สงสัยจะต้องจัดการรวบหัวรวบหางปล้ำมาเป็นของเราซะแล้ว :oni3:
“อาร์ม....” พี่แนทจ้องหน้าผมเหมือนพิจารณา แถมเอามือมาลูบๆหน้าผมด้วย เฮ....ในที่สุดก็ได้ผล พี่ตกหลุม (รัก) ที่ผมขุดไว้แล้ว
“.....ฝุ่นเข้าตาเหรอ พี่เห็นทำตาขยิบๆตลอดเลย แล้วนี่มีไข้รึเปล่า...ดูซิหน้าก็แดงเหงื่อก็ออก พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
แป่ววว......ของเก่ายังไม่ทันแปะกาวซ่อมแซมเลย นี่ตูหน้าแหกแตกละเอียดรอบสองของวันอีกแล้ว o7 โถ่เว้ยยย.....นี่การยั่วของผมมันห่วยมากเลยใช่มั้ย ผมอุตส่าห์ทนหน้าด้านสร้างบรรยากาศชวนเสียตัวแถมส่งสัญญาณไปซะแรงขนาดนี้ พี่ยังไม่รู้เรื่องอีก เครื่องรับสัญญาณในสมองพี่มันเสื่อมรึไง รึว่าพี่รู้ทันว่าผมกำลังจะล่อ (ลวง) พี่ o18
พี่อาร์มพาผมมาส่งที่ห้อง ตอนนี้พวกเรายืนอยู่หน้าประตู แต่อารมณ์ผมยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่แถมยังทำหน้าบูดออกไปด้วย มองหน้าพี่อาร์มก็เห็นพี่มองผมอยู่แถมยังยิ้มๆแบบกลั้นหัวเราะ
“อาร์ม....เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าคิดอะไรให้มันฟุ้งซ่านมากนัก....” พี่แนทหยุดพูด แล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆหูผม
“แล้วไม่ต้องไปทำท่าทางแบบเมื่อกี้กับใครคนอื่นด้วยนะ.....พี่หวง ให้พี่เห็นได้คนเดียวนะครับ กู๊ดไนท์นอนหลับฝันดีครับ” พี่แนทพูดจบก็หอมหน้าผากผมแล้วเดินจากไป
ผมได้แต่ยืนอึ้ง o21 นี่หมายความว่า......พี่แนทเข้าใจ แล้วทำไมพี่เค้าไม่ทำอะไรเลย แล้วยังมาหาว่าเราเป็นเด็กอีก ผมยี่สิบเอ็ดแล้วนะ พี่ไม่ต้องกลัวโดนคดีพรากผู้เยาว์หรอกน่า หรือว่า....พี่แนทไม่คิดอะไรกับผมเพราะพี่เขาชอบผู้หญิงและไม่ได้เป็นเกย์ แต่พี่ก็จูบผมตั้งสองสามครั้งแถมดูดคอผมด้วย เท่าที่ดูก็ไม่เห็นว่าพี่เค้าจะรังเกียจเรื่องแบบนี้นี่ แล้วที่เมื่อกี้พี่บอกว่าหวง....ไม่อยากให้ใครเห็นท่ายั่วของผม มันจะแปลว่าพี่ก็ชอบผมเหมือนกันได้มั้ยนะ :impress2:
โอ๊ยยย.....คิดอะไรไม่ออกแล้ว นอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคิดต่อละกัน ผมเปิดประตูเดินเข้าห้อง เห็นตี๋นั่งพิงหัวเตียงดูทีวีอยู่
“เป็นไง เคลียร์เรียบร้อยไหม” มันหันมาถาม
“อืม เรียบร้อย ไม่มีเรื่องกวนใจถึงพี่โอมแน่ๆ” ผมตอบยิ้มๆ แต่จริงๆแล้วยิ้มดีใจเรื่องที่พี่แนทไม่ได้เป็นอะไรกับพี่โอมมากกว่า
เดินไปที่เตียงกำลังจะนั่งลงก็เห็นโทรศัพท์มือถือวางอยู่บนเตียง ไม่ใช่ของผมแน่ๆเพราะผมไม่ได้เอามาจากเมืองไทย กะว่าใช้โฟนการ์ดกับหยอดเหรียญเอาตามตู้ แหม....ก็มันแพงนะครับเอาโทรศัพท์เมืองไทยมาโทรแบบโรมมิ่ง
“ตี๋ นี่โทรศัพท์มึงรึเปล่า” ผมชูโทรศัพท์ให้มันดู
“เฮ้ย....เออ โทรศัพท์กูเอง” มันตอบแล้วรีบมาคว้าโทรศัพท์ไป ดูลุกลี้ลุกลนชอบกล
“แล้วมันมาอยู่บนเตียงกูได้ไง แล้วนี่ของมึงจากเมืองไทยหรือของที่นี่” ถามไว้เผื่อว่าจะได้ยืมมันโทรหาพี่โอมบ้าง
“เมื่อกี้กูโทรหาพี่สาวก็พี่นกไง เลยลืมไว้บนเตียงมึง เครื่องนี้น่ะของเพื่อนพี่นก เค้ากลับเมืองไทยสองเดือนช่วงซัมเมอร์เลยไม่ได้ใช้ พี่รู้ว่ากูจะมาเลยขอยืมไว้ให้ แล้วให้กูจ่ายค่าบริการรายเดือนแทน” โทรหาพี่สาวแต่มาอยู่บนเตียงผมได้ไง แต่ช่างมันเถอะ
“ดีเหมือนกัน ไว้กูขอยืมมึงโทรหาพี่โอมบ้างได้ป่ะ”
“ได้ แหมแฟนขอแค่นี้ทำไมจะไม่ได้ล่ะค้าบบ แต่มันต้องมีค่าโทรนะ เอาเป็น....โทรหนึ่งครั้งต้องให้หอมแก้มหนึ่งที ดีป่ะ” แหม....ดูทำหน้าเข้า....ระริกระรี้หูตั้งหางสั่นเชียวนะมึง :m18:
“นี่แน่ะ คิดลามปามกับเจ้าของเหรอ” ผมบิดแก้มมันไปแรงๆหนึ่งทีจนมันร้องโอ้ย แล้วเดินไปปิดไฟขึ้นเตียงนอนตัวเอง
*********************************************
เช้าวันใหม่ ตื่นขึ้นมาพร้อมหัวใจที่สดใสซาบซ่า คิดถึงอนาคตข้างหน้าที่จะมีพี่แนทมายืนเคียงข้าง :m3:คนหนึ่งก็หล่อปานเทพบุตรชาติตระกูลดี การศึกษาดี หน้าที่การงานยิ่งดี ยืนเคียงข้างกับหล่อเล็กน่ารัก ดีกรีวิศวะอย่างผม โอ้วว....มันช่างเป็นภาพที่งดงามอะไรเยี่ยงนี้ ทำให้มีพลังผลักดันที่จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาพี่แนทมาไว้ในครอบครองให้ได้ (นี่เจ้าอาร์มมันเพ้อเจ้ออะไรของมันอีกเนี่ย)
เดินลงจากเตียงตาเหลือบไปเห็นกระดาษหนึ่งแผ่นวางอยู่ที่พื้น เหมือนถูกสอดเข้ามาใต้ประตูจากด้านนอก ผมรีบแกะเปิดอ่าน
‘อาร์ม อย่าลืมกินยาโรคกระเพาะนะ เดี๋ยวอาการปวดท้องกำเริบอีก แล้วก็ห้ามกินของเผ็ด เมื่อคืนพี่ว่าจะเตือนแล้วตอนเราสั่ง Masala แต่เตือนไม่ทัน (เพราะมัวแต่สำลักน้ำ)...... ;-) พี่แนท’
โอ๊ยย.....ทนไม่ไหวแล้ว ทำไมพี่แนทน่ารักอย่างนี้เนี่ย อยากจะตะโกนดังๆบอกคนทั้งโลกว่าตูกำลังจะมีความรักแล้วโว้ย :loveu: :mc4: :m2: ยิ่งคิดก็ยิ่งเขินจนอยากเอากระดาษมากัดแล้วยืนบิดไปบิดมาเหมือนนางเอกละคร แต่.....ไม่ไหวแล้วครับปวดฉี่เหลือเกินขอไปฉี่ก่อนแล้วค่อยมาเขินต่อ
***********************************************
หมด....หมดแล้ว นิยายในสต็อค ไม่เหลือหลอ สงสัยตอนหน้าต้องอีกหลายวัน o7
-
หมด....หมดแล้ว นิยายในสต็อค ไม่เหลือหลอ สงสัยตอนหน้าต้องอีกหลายวัน o7
ยังไงก็รอค่ะ
อยากรู้เรื่องที่น้องอาร์มว่าตัวเองกำลังจะมีความรักเนี่ย น้องคิดไปเองอีกรึเปล่า
แล้วเรื่องโทรศัพท์ตี๋นี่ มันยังไงน้า
นอนรอดีกว่า เห็นบอกหลายวัน
:a12:
-
ท่าทางนายเอกเราเนี้ยจะอาการหนักนะครับผม :m14:
ไม่เป็นไรฮะรอได้เสมอ :m13:
-
อิอิ..................พี่แนทนี้แอบร้ายน่ะเนี่ย
-
ยังคงคอนเซ็ป รั่ว บ๊องส์ และฝันกลางวันต่อไป
แต่...........ชอบนายเอกรั่วๆแบบนี้ :laugh:
-
โหดร้ายยยย กว่าจะมีอีกตั้งหลายวัน T^T
-
เห่อ ๆ ยิ่งอ่าน อาร์มก็ยิ่งหื่น .... o3
แต่ก็อย่างว่าอ่ะน่ะ มือใหม่หัดหื่น ไม่ทันไอ้พี่แนทมันหรอกค๊าฟฟ :laugh3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เด็กน้อย
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก พี่แนทนี่ฉลาดจริงๆ ดูออกด้วยว่าเป็นการยั่ว :laugh: :laugh:
อยากอ่านต่อจัง น่ารัก ฮามากมาย มาต่อไวๆนะจ้ะ รอเสมอ
:กอด1:
-
:m4:
-
ตอนที่ 23.1 แป่ววว
ว่าแล้วผมก็จ้องตาพี่แนทแถมส่งสายตาให้ท่าเชิญชวนเต็มที่ แบบว่า....มามะ....เข้ามาเลย ตูพร้อมแล้ว พี่จะเข้าใจสัญญาณผมมั้ยนะ ใจเต้นตึ๊กตั๊กๆ พี่แนทมองตาผมนิ่ง.....นิ่งมาก
นี่.....พี่ถึงกับอึ้งเลยเหรอ เป็นไงล่ะ.....เจอผมโปรยเสน่ห์ด้วยสายตาอันเย้ายวนชวนเสียวชนิดไม่อายฟ้าดินเข้าไป ผมเลยได้ใจ ยิ่งชม้อยชม้ายตาพร้อมเอียงหน้าน้อยๆแบบอายๆแกมเชิญชวนมากขึ้น :m13: พี่แนทยังจ้องหน้าผมนิ่งอยู่
ฮ่า....ฮ่า....พี่เริ่มเคลิ้มแล้วล่ะสิ ผมเริ่มกัดริมฝีปากน้อยๆส่งสายตาหวานเยิ้มปนหื่นไปให้อีกหนึ่งชุดใหญ่ หึ...หึ... :laugh3: พี่คงไม่เคยเจอใครที่ยั่วได้น่าดู (และหน้าด้าน) แบบนี้อีกแล้ว คิดแล้วก็หน้าแดงอายตัวเองดีแท้ๆ
แต่...พี่จะนิ่งนานเกินไปแล้วนะ หรือว่ามันไม่ได้ผล ไม่ยอม.... :serius2:นี่ตูจะแห้วตั้งแต่หัดยั่วหนแรกหรือนี่ ไม่ได้การ....สงสัยจะต้องจัดการรวบหัวรวบหางปล้ำมาเป็นของเราซะแล้ว :oni3:
“อาร์ม....” พี่แนทจ้องหน้าผมเหมือนพิจารณา แถมเอามือมาลูบๆหน้าผมด้วย เฮ....ในที่สุดก็ได้ผล พี่ตกหลุม (รัก) ที่ผมขุดไว้แล้ว
“.....ฝุ่นเข้าตาเหรอ พี่เห็นทำตาขยิบๆตลอดเลย แล้วนี่มีไข้รึเปล่า...ดูซิหน้าก็แดงเหงื่อก็ออก พี่ว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”
แป่ววว......ของเก่ายังไม่ทันแปะกาวซ่อมแซมเลย นี่ตูหน้าแหกแตกละเอียดรอบสองของวันอีกแล้ว o7 โถ่เว้ยยย.....นี่การยั่วของผมมันห่วยมากเลยใช่มั้ย ผมอุตส่าห์ทนหน้าด้านสร้างบรรยากาศชวนเสียตัวแถมส่งสัญญาณไปซะแรงขนาดนี้ พี่ยังไม่รู้เรื่องอีก เครื่องรับสัญญาณในสมองพี่มันเสื่อมรึไง รึว่าพี่รู้ทันว่าผมกำลังจะล่อ (ลวง) พี่ o18
พี่อาร์มพาผมมาส่งที่ห้อง ตอนนี้พวกเรายืนอยู่หน้าประตู แต่อารมณ์ผมยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่แถมยังทำหน้าบูดออกไปด้วย มองหน้าพี่อาร์มก็เห็นพี่มองผมอยู่แถมยังยิ้มๆแบบกลั้นหัวเราะ
“อาร์ม....เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าคิดอะไรให้มันฟุ้งซ่านมากนัก....” พี่แนทหยุดพูด แล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆหูผม
“แล้วไม่ต้องไปทำท่าทางแบบเมื่อกี้กับใครคนอื่นด้วยนะ.....พี่หวง ให้พี่เห็นได้คนเดียวนะครับ กู๊ดไนท์นอนหลับฝันดีครับ” พี่แนทพูดจบก็หอมหน้าผากผมแล้วเดินจากไป
ผมได้แต่ยืนอึ้ง o21 นี่หมายความว่า......พี่แนทเข้าใจ แล้วทำไมพี่เค้าไม่ทำอะไรเลย แล้วยังมาหาว่าเราเป็นเด็กอีก ผมยี่สิบเอ็ดแล้วนะ พี่ไม่ต้องกลัวโดนคดีพรากผู้เยาว์หรอกน่า หรือว่า....พี่แนทไม่คิดอะไรกับผมเพราะพี่เขาชอบผู้หญิงและไม่ได้เป็นเกย์ แต่พี่ก็จูบผมตั้งสองสามครั้งแถมดูดคอผมด้วย เท่าที่ดูก็ไม่เห็นว่าพี่เค้าจะรังเกียจเรื่องแบบนี้นี่ แล้วที่เมื่อกี้พี่บอกว่าหวง....ไม่อยากให้ใครเห็นท่ายั่วของผม มันจะแปลว่าพี่ก็ชอบผมเหมือนกันได้มั้ยนะ :impress2:
โอ๊ยยย.....คิดอะไรไม่ออกแล้ว นอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคิดต่อละกัน ผมเปิดประตูเดินเข้าห้อง เห็นตี๋นั่งพิงหัวเตียงดูทีวีอยู่
“เป็นไง เคลียร์เรียบร้อยไหม” มันหันมาถาม
“อืม เรียบร้อย ไม่มีเรื่องกวนใจถึงพี่โอมแน่ๆ” ผมตอบยิ้มๆ แต่จริงๆแล้วยิ้มดีใจเรื่องที่พี่แนทไม่ได้เป็นอะไรกับพี่โอมมากกว่า
เดินไปที่เตียงกำลังจะนั่งลงก็เห็นโทรศัพท์มือถือวางอยู่บนเตียง ไม่ใช่ของผมแน่ๆเพราะผมไม่ได้เอามาจากเมืองไทย กะว่าใช้โฟนการ์ดกับหยอดเหรียญเอาตามตู้ แหม....ก็มันแพงนะครับเอาโทรศัพท์เมืองไทยมาโทรแบบโรมมิ่ง
“ตี๋ นี่โทรศัพท์มึงรึเปล่า” ผมชูโทรศัพท์ให้มันดู
“เฮ้ย....เออ โทรศัพท์กูเอง” มันตอบแล้วรีบมาคว้าโทรศัพท์ไป ดูลุกลี้ลุกลนชอบกล
“แล้วมันมาอยู่บนเตียงกูได้ไง แล้วนี่ของมึงจากเมืองไทยหรือของที่นี่” ถามไว้เผื่อว่าจะได้ยืมมันโทรหาพี่โอมบ้าง
“เมื่อกี้กูโทรหาพี่สาวก็พี่นกไง เลยลืมไว้บนเตียงมึง เครื่องนี้น่ะของเพื่อนพี่นก เค้ากลับเมืองไทยสองเดือนช่วงซัมเมอร์เลยไม่ได้ใช้ พี่รู้ว่ากูจะมาเลยขอยืมไว้ให้ แล้วให้กูจ่ายค่าบริการรายเดือนแทน” โทรหาพี่สาวแต่มาอยู่บนเตียงผมได้ไง แต่ช่างมันเถอะ
“ดีเหมือนกัน ไว้กูขอยืมมึงโทรหาพี่โอมบ้างได้ป่ะ”
“ได้ แหมแฟนขอแค่นี้ทำไมจะไม่ได้ล่ะค้าบบ แต่มันต้องมีค่าโทรนะ เอาเป็น....โทรหนึ่งครั้งต้องให้หอมแก้มหนึ่งที ดีป่ะ” แหม....ดูทำหน้าเข้า....ระริกระรี้หูตั้งหางสั่นเชียวนะมึง :m18:
“นี่แน่ะ คิดลามปามกับเจ้าของเหรอ” ผมบิดแก้มมันไปแรงๆหนึ่งทีจนมันร้องโอ้ย แล้วเดินไปปิดไฟขึ้นเตียงนอนตัวเอง
*********************************************
เช้าวันใหม่ ตื่นขึ้นมาพร้อมหัวใจที่สดใสซาบซ่า คิดถึงอนาคตข้างหน้าที่จะมีพี่แนทมายืนเคียงข้าง :m3:คนหนึ่งก็หล่อปานเทพบุตรชาติตระกูลดี การศึกษาดี หน้าที่การงานยิ่งดี ยืนเคียงข้างกับหล่อเล็กน่ารัก ดีกรีวิศวะอย่างผม โอ้วว....มันช่างเป็นภาพที่งดงามอะไรเยี่ยงนี้ ทำให้มีพลังผลักดันที่จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาพี่แนทมาไว้ในครอบครองให้ได้ (นี่เจ้าอาร์มมันเพ้อเจ้ออะไรของมันอีกเนี่ย)
เดินลงจากเตียงตาเหลือบไปเห็นกระดาษหนึ่งแผ่นวางอยู่ที่พื้น เหมือนถูกสอดเข้ามาใต้ประตูจากด้านนอก ผมรีบแกะเปิดอ่าน
‘อาร์ม อย่าลืมกินยาโรคกระเพาะนะ เดี๋ยวอาการปวดท้องกำเริบอีก แล้วก็ห้ามกินของเผ็ด เมื่อคืนพี่ว่าจะเตือนแล้วตอนเราสั่ง Masala แต่เตือนไม่ทัน (เพราะมัวแต่สำลักน้ำ)...... ;-) พี่แนท’
โอ๊ยย.....ทนไม่ไหวแล้ว ทำไมพี่แนทน่ารักอย่างนี้เนี่ย อยากจะตะโกนดังๆบอกคนทั้งโลกว่าตูกำลังจะมีความรักแล้วโว้ย :loveu: :mc4: :m2: ยิ่งคิดก็ยิ่งเขินจนอยากเอากระดาษมากัดแล้วยืนบิดไปบิดมาเหมือนนางเอกละคร แต่.....ไม่ไหวแล้วครับปวดฉี่เหลือเกินขอไปฉี่ก่อนแล้วค่อยมาเขินต่อ
***********************************************
หมด....หมดแล้ว นิยายในสต็อค ไม่เหลือหลอ สงสัยตอนหน้าต้องอีกหลายวัน o7
หมด....หมดแล้ว นิยายในสต็อค ไม่เหลือหลอ สงสัยตอนหน้าต้องอีกหลายวัน o7
ยังไงก็รอค่ะ
นอนรอดีกว่า เห็นบอกหลายวัน
:a12:
เอิ๊กๆ เด๋วนอนรอด้วยอีกคน
ห้าห้าห้า
เรื่องตัวเองก็ยังไม่รอด
(ชีวิตจริงจะกลายเป็นนิยายน้ำเน่าอยู่แล้วค่ะ)
-
เจ้าอาร์มนี่ นับวันยิ่งดูสติแตก แถมสาวแตกขึ้นทุกวัน ๆ ทำคนอ่านกลุ้มแทน :m29:
-
ท่าทางนายเอกเราเนี้ยจะอาการหนักนะครับผม :m14:
ไม่เป็นไรฮะรอได้เสมอ :m13:
ยังคงคอนเซ็ป รั่ว บ๊องส์ และฝันกลางวันต่อไป
แต่...........ชอบนายเอกรั่วๆแบบนี้ :laugh:
เจ้าอาร์มนี่ นับวันยิ่งดูสติแตก แถมสาวแตกขึ้นทุกวัน ๆ ทำคนอ่านกลุ้มแทน :m29:
คนเขียนก็กลุ้มเหมือนกันค่าาาา :เฮ้อ: ยิ่งเขียนเจ้าอาร์มยิ่งต๊องขึ้นๆ
อิอิ..................พี่แนทนี้แอบร้ายน่ะเนี่ย
เห่อ ๆ ยิ่งอ่าน อาร์มก็ยิ่งหื่น .... o3
แต่ก็อย่างว่าอ่ะน่ะ มือใหม่หัดหื่น ไม่ทันไอ้พี่แนทมันหรอกค๊าฟฟ :laugh3:
เห็นด้วย เห็นด้วย :m18: :m18: ก็พี่แนทผ่านประสบการณ์ชีวิตมามากกว่าตั้งสิบปีนี่นา เปรียบไปเจ้าอาร์มก็เหมือนไก่อ่อนที่รอวันโดนเสือขย้ำ :laugh3: ตอนนี้ทำเป็นยั่ว เดี๋ยวเจอของจริงจะร้องลั่นห้องยิ่งกว่าในฝันอีก :laugh:
-
:a1:
สวัสดีครับ
-
:t2: นู๋อาร์มพึ่งจะมีประสบการณ์จีบครั้งแรกอ่ะ เห็นใจกันหน่อยพี่น้องครับ
-
รอ รอ รอ งั้นไงก็รอต่อไป . .
ฮ่า ๆ ๆ :t2:
-
สู้ต่อไปจ้าน้องอาร์ม เป้นกำลังใจให้นะ คนดี ๆ อย่างพี่แนท จะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไง ฮ่ะ ฮ่ะ :m1: :m1:
-
โหย ดีใจจัง อ่านตามทันแล้ว :m2:
สนุกพร้อมได้สาระ อ่านแล้วเหมือนได้ไปทัวร์อเมริกาด้วยเลย
ถีงช่วงหลังจะเอียงไปทางห้องนอนมากกว่าไปทัวร์ก็ทีเถอะนะ]
แต่ก็จ๊อปปปป :mc1:
-
..รอค้าบ... :man1:
คิดถุงนะตะเอง....อิ.อิ :m14:
-
ไ่ม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง
สนุกมากกกก สนุกมากๆ
ทุกคนน่ารัก มีเสน่ห์ มีบุคลิกที่ชัดเจนดีค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความเอาใจใส่ของผู้แต่งจริงๆ ชอบค่ะชอบ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
-
อิ....อิ.... :oni1:กลับเข้าโหมดท่องเที่ยวซะที หลังจากหลงออกนอกลู่นอกทางไปเรื่องอย่างว่าซะนาน
ตอนที่ 23.2 แมวกับปลาย่าง
วันนี้พวกผมแต่งตัวสบายๆด้วยเสื้อยืดกางเกงยาวแค่เข่ารองเท้าผ้าใบ เพราะวันนี้กะไปตะลุยสวนสัตว์ ระหว่างทานอาหารเช้าก็ปรึกษากันไปด้วยว่าจะไปสวนสัตว์ไหนดี เพราะรายการเที่ยววันนี้ถือเป็นรายการคั่นเวลาเนื่องจากพี่แนทต้องไปงานแต่งลูกป้า พี่แดนเอาหนังสือท่องเที่ยวออกมาอ่านให้พวกผมฟังเพื่อเลือกว่าอยากไปที่ไหน
สวนสัตว์ที่นี่มีสามที่ ผมได้แต่คิด....ทำไมมันเยอะอย่างงี้ นี่แค่ในเมืองซานดิเอโกนะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าทั้งรัฐแคลิฟอเนียจะมีสวนสัตว์กี่แห่ง อย่างว่าล่ะครับ....แคลิฟอเนียเนี่ยเล็กกว่าประเทศไทยแค่นิดหน่อยเอง (รัฐเท็กซัสหนึ่งรัฐมีขนาดใหญ่กว่าประเทศไทยทั้งประเทศ :o10:) แต่ที่สำคัญตั๋วเข้าชมแพงโคตรๆ ไม่ฟรีเหมือนที่ดีซีหรอก
ที่แรกเป็น ‘San Diego Zoo’ อยู่ใกล้ๆที่พวกเราพัก ห่างออกไปแค่สองไมล์ ถือเป็นสวนสัตว์ที่ใหญ่ติดอันดับโลก มีสัตว์มากกว่า 800 ชนิด (สวนสัตว์ที่ดีซีจริงๆพื้นที่มากกว่าแต่มีจำนวนและชนิดของสัตว์น้อยกว่า) ตัวชูโรงเป็นแพนด้ายักษ์อีกแล้ว และเป็นสวนสัตว์ที่มีจำนวนแพนด้ามากที่สุดในโลกถ้าไม่นับประเทศจีน มีการแสดงของสัตว์ต่างๆเป็นรอบๆตลอดวัน สวนสัตว์นี้ตั้งอยู่ใน Balboa Park อีกทีซึ่งเป็นสวนขนาดใหญ่มากๆ ในสวนมีมิวเซียมอยู่หลายมิวเซี่ยม รวมถึงสวนพฤษศาสตร์ที่สวยงาม
ที่ที่สองเป็น ‘San Diego Wild Animal Park’ หรือสวนสัตว์เปิด อันนี้ห่างออกไปตั้ง 30 ไมล์ ค่าตั๋วของทั้งสองที่เท่ากันคือที่ละ 34 เหรียญ โอ้.....แม่เจ้า เพราะฉะนั้นจงภูมิใจเถิดว่า ค่าผ่านประตูของสวนสัตว์บ้านเรานั้นถูกมากๆๆๆ o13 หรือแม้แต่สวนสัตว์เปิดของเอกชนอย่างซาฟารีเวิร์ดก็ยังถูกกว่าที่นี่ตั้งสามสี่เท่า ที่ที่สามเป็น ‘SeaWorld San Diego’ มีพวกสัตว์ทะเล จะมีการแสดงของปลาโลมา ปลาวาฬและแมวน้ำ อันนี้อยู่ห่างไปเจ็ดไมล์ต้องเรียกแท็กซี่ไป แต่ค่าตั๋วตั้ง 51 เหรียญ โอ๊ย....ผมอยากเป็นลม o2
แต่ละที่นี่เค้าแนะนำว่าควรใช้เวลาหนึ่งวันเพื่อดูให้ครบ เพราะฉะนั้นวันนี้ต้องเลือกไปที่เดียว ไอ้สวนสัตว์เปิดนั่นตัดออกไปเพราะอยู่ไกล ส่วนซีเวิร์ลผมก็อยากดูนะแต่ตั๋วแพงจัง คิดหนัก....คิดหนัก ในที่สุดก็ไป San Diego Zoo เพราะจะได้แวะดูอย่างอื่นใน Balboa Park ด้วย
ในที่สุดพวกเราก็มาถึงสวนสัตว์ แต่ทำไมคนมันเยอะมหาศาลอย่างงี้ เยอะกว่าสวนสัตว์ที่ดีซีอีก (ช่วงซัมเมอร์ของอเมริกานี่น่ากลัวจริงๆครับ) ผมประเดิมถ่ายรูปกับพุ่มไม้ยักษ์ที่ตัดเป็นรูปช้างตัวใหญ่ตรงทางเข้า เสร็จรีบมุ่งตรงไปเพื่อดูแพนด้า แต่แทบเป็นลม......คนต่อคิดยาวเหยียดเป็นกิโลๆ เลิก....เลิกดูแล้วแพนด้า o12 ไปดูการแสดงของสัตว์ดีกว่า รอบที่ผมดูเป็นการแสดงของแมวน้ำ เฮ....ถึงแม้ไม่ได้ไป SeaWorld แต่ได้ดูอันนี้ก็ยังดี
พวกเราขึ้นกระเช้าลอยฟ้าที่เชื่อมสองฟากของสวนสัตว์เพื่อดูวิวรอบๆ ก็สนุกดีครับ ที่นี่เค้าเน้นให้สัตว์อยู่แบบธรรมชาติมากที่สุดและให้มีกรงล้อมสัตว์ให้น้อยที่สุด โซนที่ผมชอบเป็นกรงกอลิลล่ากับลิง เพราะเค้าทำดูไม่เหมือนกรงแต่เป็นสวนป่าขนาดใหญ่แล้วให้กอลิลล่าและลิงต่างๆอยู่ด้วยกัน ซึ่งต่างจากของที่ดีซี เขาดินหรือสวนสัตว์พาต้าบ้านเราที่แยกกอลิลล่าออกไปอยู่ในกรงเล็กกรงละตัวสองตัว (ซึ่งน่าสงสารมันมากๆ กลัวมันจะลืมว่าหน้าตาป่าเป็นยังไง o7)
อีกโซนที่ชอบคือโซน water/land exhibits ซึ่งทำเป็นสระน้ำกระจกใส ทำให้ผู้ชมสามารถเห็นวิวใต้น้ำ ผมยืนดูเจ้าฮิปโปมันดำน้ำแล้วทึ่งจริงๆเพราะมันสามารถอยู่ใต้น้ำได้นานมากๆ นอกจากฮิปโปยังมีพวกจระเข้ เต่า ปลาต่างๆ อีกโซนที่เจ๋งเป็นกรงเจ้าหมีขาว Polar bear เพราะเค้าทำวิวใต้น้ำเพื่อให้เราเห็นตอนมันดำผุดดำว่ายใต้น้ำด้วย พอมันว่ายเข้ามาใกล้กระจกพวกเด็กๆก็จะกรี๊ดกร๊าดกันดังสนั่น :m4: ต่างจากของฮิปโปเพราะฮิปโปมันจะดำน้ำแล้วอยู่นิ่งๆอืดๆเหมือนหมูขี้เกียจซะมากกว่า แต่เจ้าหมีขาวนี่มันปราดเปรียวดำน้ำว่ายไปตรงโน้นทีตรงนี้ทีให้พวกเด็กๆได้ตื่นเต้นกัน
ระหว่างนี้พวกผมก็สลับไปดูการแสดงของสัตว์ต่างๆที่มีตามเวลาเป็นรอบๆ เช่นการแสดงของสุนัข การแสดงของนกแก้วนกมาคอร์ ก็สนุกเพลินๆดี ส่วนอาหารกลางวันก็กินกันในสวนสัตว์นั่นแหละครับ เพราะสัตว์อื่นที่ต้องดูอีกเยอะ ทั้งโซนสัตว์เลื้อยคลาน โซนแมลง โซนสัตว์บก และอื่นๆอีกเยอะแยะมากบรรยายไม่หมดครับ o2
ตกบ่ายคล้อยก็เริ่มหมดแรงและเมื่อยขาสุดๆ แต่โชคดีที่อากาศที่ซานดิเอโกไม่ร้อนมากเนื่องจากติดทะเล อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีอยู่ระหว่าง 20-25 องศา ถือว่าเป็นเมืองที่อากาศดีที่สุดในแคลิฟอเนียคนเลยนิยมมาอยู่กัน แต่ค่าครองชีพก็แพงตามไปด้วย
พวกเราออกจากสวนสัตว์ พากันเดินไปดูสวนพฤษศาสตร์ (Botanical Building) ซึ่งเป็นไฮไลท์ของ Balboa Park สวนพฤษศาสตร์นี้เป็นเรือนไม้สานขนาดใหญ่ที่สุดในโลกสร้างตั้งแต่ปี 1915 (พิจารณาภาพประกอบ) ข้างในมีต้นไม้เยอะมาก แต่ที่เด่นสุดคือต้นลิลลี่ แต่แค่ดูตัวอาคารไม้สานก็คุ้มแล้วเพราะงดงามมากๆครับ :m4: ที่สำคัญคือฟรี แหะ...แหะ...อันนี้เหตุผลสำคัญที่สุด :m23:
ต่อจากอันนี้ก็ไปดูพวกสวนญี่ปุ่น สวนทะเลทราย และสารพัดสวน จนขาแทบลาก......ไม่ไหวแล้วววว
พีแดนคุยโทรศัพท์เสร็จก็หันมาบอกว่า พี่แนทกลับมาแล้วจะมารับพวกเราที่สวนตรงทางเข้า เฮ.....ดีใจจังจะได้เจอพี่แนทแล้ว :m1:
*******************************************
ยืนรอสักพักก็เห็นพี่แนทขับรถ SUV เจ็ดที่นั่งมา พอขึ้นรถถึงรู้ว่าญาติพี่แนทอีกสองคนมาด้วย พี่ผู้ชายชื่อพี่ฟ้าส่วนพี่ผู้หญิงชื่อพี่น้ำเป็นพี่น้องกัน ผมกับตี๋รีบยกมือไหว้ รถมุ่งตรงไป San Diego Bay เพื่อหาอาหารเย็นกินกัน
โห....วิวที่นี่ดีมากๆครับ ยิ่งตอนเย็นๆแบบนี้ยิ่งสวยเหมือนภาพวาด เลือกร้านได้ก็ตรงเข้าร้านทันที ระหว่างนั่งรออาหารที่สั่ง พวกเราก็คุยทำความรู้จักกัน ผมนั่งติดพี่ฟ้าด้านขวาส่วนด้านซ้ายเป็นไอ้ตี๋ โถ่...ผมอยากนั่งกับพี่แนทอ่ะ
“น้องอาร์มนี่เรียนวิศวะที่.....หรือเปล่าครับ พี่จำได้ พี่ก็จบที่นั่นเหมือนกัน” เหรอ....แต่ผมจำพี่ไม่ได้แฮะ :m28:
“เอ่อ...ใช่ครับ พี่รหัสปีอะไรครับ ผมปี 47”
“งั้นพี่ก็เป็นพี่เรา 3 ปี พี่เป็นปู่รหัสเจ้าดล น้องรู้จักมั้ย” พี่ฟ้าพูดแล้วส่งยิ้มให้ แกคงดีใจที่เจอน้องคณะเดียวกัน
“อ๋อ.....เจ้าดล เพื่อนในกลุ่มผมเองพี่ พอจบมันก็ทำงานบริษัทพ่อมันครับ” ดีใจจัง.....โลกกลมจริงๆเลย :m4:
“พี่ก็ได้ยินมาเหมือนกัน คุยกับมันเมื่อเดือนที่แล้ว แล้วนี่น้องอาร์มจบแล้วทำงานที่ไหนครับ หรือจะเรียนต่อที่นี่” ผมกำลังอ้าปากจะตอบ แต่เสียงไอ้ตี๋ลอยมาเลยครับ
“พี่.....ผมก็จบคณะเดียวกันกับอาร์มเหมือนกันครับพี่ ไม่ถามผมมั่งเหรอ” พี่ฟ้าชะงัก โห...ไอ้ตี๋ คนเค้าคุยอยู่ดันพูดแทรก ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
โชคดีอาหารมาเสิร์ฟพอดี ระหว่างที่ทานไอ้ตี๋ก็ตักอาหารจานมันให้ผมชิมเป็นระยะๆ แถมยังหน้าด้านมาตักจากจานผมไปด้วย ส่วนพี่ฟ้าก็ถามผมว่าอยากชิมอาหารจานพี่แกมั้ยแต่ผมปฏิเสธไป
“อาร์ม....ซอสติดแก้ม มาเดี๋ยวเค้าเช็ดให้” ผมยังไม่ทันห้าม ไอ้ตี๋มันมาเลย หยิบผ้าเช็ดปากมันเช็ดให้ทันที (แหวะ....แทนที่จะใช้ผ้าเช็ดปากผม)
ผมเหลือบมองพี่แนท เฮ้ย....ทำไมพี่น้ำนั่งเบียดชิดพี่แนทขนาดนั้น แถมมีการตัดสเต็กส่งป้อนให้ถึงปากด้วย นี่เค้าเป็นญาติกันแน่รึเปล่าวะ
นี่ตูมัวแต่คุยจนปล่อยให้แมวมันมาคว้าปลาย่างไปได้ยังไง ฮึ่ม.... :o
****************************
มีรูปปลากรอบมาฝากค่ะ รูปแรกเป็น Botanical building ที่ว่าเป็นเรือนไม้สานที่ใหญ่ที่สุดในโลก ส่วนอีกรูปเป็น San Diego Bay
[attachment deleted by admin]
-
555+ มัวแต่เที่ยวเพลินอ่ะดิ ไอ้พี่แนทโดนสอยไปซ่ะแร๊วววว มัวแต่แอบหื่น
แนะนำให้ แสดงความหื่นไปเลย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วนิ ลุยโล๊ดด
(http://widget.sanook.com/static_content/widget/full/text_1/1521/151521/eb9e6c0c7503082e47347e9e71aaa5a1_1219724310.gif)
-
“อ้อ...อาร์มเลยคิดไปเองว่าพี่กับโอมเป็นอย่างว่า ถ้าพี่จะบอกว่า ‘สิ่งที่อาร์มเห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น‘ อาร์มจะเชื่อไหม” พี่แนทเอาคำพูดผมมาย้อนถามกลับ แถมจ้องตาผมเขม็ง
ขอค่าลิขสิทธิ์ด้วย ไม่ก็ค่าไอเดีย ... :laugh: :laugh: :laugh:
ว่าแต่ตอนใหม่นี่ 'แมวกับปลาย่าง' คงไม่ใช่แค่ แนทกับฟ้า มั๊ง :o9:
เพราะ อาร์มกับแนท อาจจะเป็น แมวกับปลาย่าง ในความรู้สึกของตี๋ เหมียนกานนน... :haun5: :haun5: :haun5:
-
:a1:
สวัสดีครับ
โหย ดีใจจัง อ่านตามทันแล้ว :m2:
สนุกพร้อมได้สาระ อ่านแล้วเหมือนได้ไปทัวร์อเมริกาด้วยเลย
ถีงช่วงหลังจะเอียงไปทางห้องนอนมากกว่าไปทัวร์ก็ทีเถอะนะ]
แต่ก็จ๊อปปปป :mc1:
ไ่ม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง
สนุกมากกกก สนุกมากๆ
ทุกคนน่ารัก มีเสน่ห์ มีบุคลิกที่ชัดเจนดีค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความเอาใจใส่ของผู้แต่งจริงๆ ชอบค่ะชอบ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
“อ้อ...อาร์มเลยคิดไปเองว่าพี่กับโอมเป็นอย่างว่า ถ้าพี่จะบอกว่า ‘สิ่งที่อาร์มเห็น....มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เป็น‘ อาร์มจะเชื่อไหม” พี่แนทเอาคำพูดผมมาย้อนถามกลับ แถมจ้องตาผมเขม็ง
ขอค่าลิขสิทธิ์ด้วย ไม่ก็ค่าไอเดีย ... :laugh: :laugh: :laugh:
ว่าแต่ตอนใหม่นี่ 'แมวกับปลาย่าง' คงไม่ใช่แค่ แนทกับฟ้า มั๊ง :o9:
เพราะ อาร์มกับแนท อาจจะเป็น แมวกับปลาย่าง ในความรู้สึกของตี๋ เหมียนกานนน... :haun5: :haun5: :haun5:
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: เป็นค่าไอเดียแทนแล้วกันค่ะ อดใจไม่ไหวขอรีพลายก่อนไปทำงานละกัน
-
ระวังปลาย่างจะโดน
แมวเอาไปกินนะค่ะ
:laugh:
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
งานนี้สงสัยมีทุบแมวตาย 555
-
ตี๋ทำดีมาลูก
-
มัวแต่เพลินกับกิ๊ก ว่าที่อยากให้เป็นแฟนเลยโดนสอย :m20:
มารออยู่น้า เป็นกำลังใจให้ด้วย :L2: :bye2:
-
คราวนี้เที่ยวซะเพลินเชียว
สวนสัตว์ที่โน่นมีการจัดการที่ดีมากๆเลยค่ะ
เมืองไทยน่าจะมีแบบนั้นซักแห่งสองแห่งนะคะ เยาวชนจะได้มีแหล่งเรียนรู้มากขึ้น
-
จับมอมเหล้า แล้วลากขึ้นห้องเลยครับสนับสนุนเต็มที่ :laugh:
-
อาร์มมีคนมาจีบเพิ่มอีกแล้วง่ะ แถมยังไม่รู้ตัวอีก ความรู้สึกช้าจริง ๆ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แมวกับสเต็ก ยอมไม่ได้นะมันแพง :laugh:
-
ตอนที่ 24.1 ป่วนยกกำลังสอง
มองจากมุมนี้....วันนี้พี่แนทใส่เสื้อเชิ้ตผูกเนคไทนี่ยิ่งทำให้เห็นเลยว่าหล่อมากกกและน่ารักที่สุด แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่มีพี่น้ำนั่งข้างๆ ดูสิ.....ใส่เดรสเข้ารูปรัดรึงซะทุกส่วนสัด คอเว้าลึกเห็นอกอวบอิ่มล่อตามากๆ แล้วนั่น....นั่งเบียดกันเข้าไปจนอกแทบจะเกยแขนพี่แนทอยู่แล้ว ฮึ่ม....พี่แนทห้ามมองลงไปตรงนั่นนะ :serius2:
ไม่ได้การ.....ต้องสืบข้อมูลเจ้าแมวน้ำที่คิดขโมยปลาแนทย่างของผมไปซะหน่อย ว่าแล้วก็หันไปล้วงข้อมูลจากแหล่งข่าวดีกว่า
“พี่ฟ้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่แนทหรือครับ วันนี้ถึงไปงานแต่งงานด้วยกัน”
“ไม่ใช่ครับ แต่จะลำดับยังไงดี.....ยายพี่กับยายพี่แนทเป็นพี่น้องกัน แม่พี่เลยเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่พี่แนท แต่เค้าก็สนิทกันมากเหมือนพี่น้องกันจริงๆเพราะตอนเด็กๆเรียนด้วยกัน” อ้อ......พี่แมวน้ำนี่เป็นญาติห่างๆแต่คิดไม่ซื่อนี่เอง (ตั้งสมญานามในใจซะเลยว่าพี่แมวน้ำ :laugh:)
“แล้วนี่พี่กับพี่น้ำอยู่อเมริกานานแล้วเหรอครับ”
“พี่มาสามปีแล้วครับ ก็ตั้งแต่เรียนจบนั่นแหละ ส่วนน้ำเค้าจบหลังพี่ปีหนึ่ง...ก็มาได้สองปีแล้ว พี่มาเรียนโท IE อยู่ที่ University of Michigan–Ann Arbor นี่ก็จะต่อ PhD แต่คอร์สเริ่มหลังซัมเมอร์น่ะ แล้วน้องอาร์มนี่มาเที่ยวเหรอครับ หรือมาหาที่เรียน พี่ช่วยแนะนำได้นะ หรือจะให้ช่วยอะไรก็บอกได้ไม่ต้องเกรงใจนะครับ :teach:”
พี่ฟ้านี่อัธยาศัยดีจริงๆ แต่พี่น้ำนี่สิ.....รู้สึกจะอัธยาศัยดีเกินไปแล้ว ดูนั่น.....หัวเราะต่อกระซิกกันเข้าไป :m16:เหลือบมองพี่แดนก็เห็นนั่งกินเงียบๆน่าสงสารจัง ขอโทษด้วยพี่....ตอนนี้ผมมีภาระกิจหัวใจที่สำคัญกว่าต้องทำก่อน เดี๋ยวค่อยชวนพี่คุยนะครับ
“ครับ.....อาร์มเค้ามาเที่ยว ผมเลยมาด้วย กะมาหาที่เรียนด้วยกันครับ” ผมมัวแต่คิดนาน ไอ้ตี๋เลยตอบแทนอีกแล้ว แล้วนี่....ผมไปบอกมันตอนไหนว่าอยากเรียนกับมัน
“เหรอครับ แล้วอาร์มอยากเรียนต่ออะไรครับ” พี่ฟ้าไม่สนใจไอ้ตี๋หันมาคุยกับผมต่อ
“ผมอยากเรียน IE พี่ชายผมก็จบวิศวะครับ ตอนนี้แกเรียน PhD อยู่ที่นิวยอร์ค เห็นว่ากำลังหาข้อมูลให้ผมอยู่เหมือนกัน แล้วนี่พี่น้ำเรียนที่เดียวกับพี่เหรอครับ” ต้องรีบเข้าสู่จุดมุ่งหมายหลักคือหาข้อมูลพี่แมวน้ำให้มากที่สุด
“น้ำเค้าเรียนที่นิวยอร์ค แต่ก็ดีเพราะอยู่ใกล้พี่แนท มีคนคอยดูให้ ไม่งั้นพี่ก็เป็นห่วงเหมือนกันครับ” ย๊ากกกก......ว่าไงนะอยู่นิวยอร์ค อย่างนี้ก็ไปมาหาสู่พี่แนทได้สะดวกโยธินล่ะสิ
แล้วก่อนผมมานี่......ความสัมพันธ์ของเค้าสองคนเป็นยังไงกันนะ ไม่อยากนึกภาพเพราะจากภาพตรงหน้าก็พอบอกได้ว่าสองคนนี้สนิทสนมกลมเกลียวกันขนาดไหน คิดแค่นี้ก็อิ่ม......กินอะไรไม่ลงแล้วครับ ฮือ....ฮือ.... :sad2:
“น้องอาร์มอิ่มแล้วเหรอครับ เอาของหวานอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่สั่งให้” เฮ.....พี่ใจดีจังเลย
“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมสั่งให้อาร์มเองครับ อาร์ม.....เค้ารู้ว่าตัวเองชอบกินบลูเบอรี่ชีสเค้กใช่มั้ย” เอาละ...ไอ้ตี๋มันเริ่มแล้ว พี่ฟ้าฟังมันพูดคงอึ้งไปเลย ‘เค้า’ ‘ตัวเอง’
กินอาหารเย็นเสร็จ พวกเราตัดสินใจเดินชมรอบๆอ่าว San Diego Bay เพราะบรรยากาศดีมากๆ พี่แมวน้ำเดินประกบพี่แนทตลอด เหมือนที่ไอ้ตี๋ก็ประกบผมตลอดเหมือนกัน พี่ฟ้าเลยต้องไปเดินคุยกับพี่แดน
“นี่ไอ้ตี๋ เมื่อกี้มึงน่ะ...พูดแทรกตลอดเลย เสียมารยาทนะเว้ย” ผมขอตักเตือนมันสักหน่อยเถอะ
“อาร์ม มึงไม่ต้องเลย รู้ตัวรึเปล่า.....พี่เค้ามองมึงยังกับจะแดกเข้าไปทั้งตัวงั้นแหละ” เฮ้ยย..... ใครจะมองอย่างงั้นเพิ่งเจอกันหนแรกเอง นี่มันจะหวงผมเกินไปแล้วมั้ง
“นี่มึงพูดอะไรน่าเกลียดๆ พี่เค้าเป็นผู้ชายออกจะแมนขนาดนั้น มึงนะคิดมากเกินไปรึเปล่า”
“ขืนกูคิดน้อย ป่านนี้มึงไม่แย่ไปแล้วเหรอ แล้วมึงนะ.....ชวนพี่เค้าคุยอยู่ได้ ถามซักประวัตินู่นนี่เยอะแยะเหมือนจะหาพ่อให้ลูกงั้นแหละ เดี๋ยวพี่เค้าก็คิดว่ามึงสนใจเค้าหรอก” เอ่อ....ผมก็แค่อยากได้ข้อมูลนิดๆหน่อยๆเองอ่ะ แล้วดูมันมาว่าผมอยากหาพ่อให้ลูก เดี๋ยวปั๊ด....หลังมือซะเลย o12
เสียงโทรศัพท์ตี๋ดัง มันรับคุยได้สักพักก็ทำหน้าตาเคร่งเครียดเชียว มีอะไรรึเปล่าเนี่ย
“อาร์ม.....พี่นกเล่นกูซะแล้ว มึงรู้เปล่า......ไอ้แมนดี้ตอนนี้มันคงรอพวกเราอยู่ที่โรงแรมแล้ว” เฮ้ยย.....ผมก็ตกใจเหมือนกัน มันมาได้ไงวะเนี่ย นี่มันจมูกดีขนาดที่ตามกลิ่นไอ้ตี๋มาจนถึงนี่ได้ อืม.....นับถือความพยายามมันจริงๆเลย
“มึงรู้ใช่ป่ะ พี่สาวกูกับพี่สาวไอ้แมนดี้เป็นเพื่อนกัน มันมาเยี่ยมพี่สาวที่ซานฟราน แต่เสือกถามหากูกับพี่นก แล้วพี่นกดันพาซื่อบอกมันหมดว่ากูไปไหนอยู่โรงแรมอะไร โอ๊ยยย....กูอยากจะบ้า”
แต่สำหรับผม ผมไม่มีปัญหานะถ้ามีแมนดี้มาร่วมทริปด้วย มันก็คุยสนุกดี แต่สำหรับไอ้ตี๋...มันคงรู้สึกเหมือนนรกมากกว่า
“เออ....มึงไม่ต้องกลุ้มหรอก ก็เพื่อนๆกันทั้งนั้น” ผมตบบ่าปลอบมันไป
“เพื่อนกับผีอ่ะสิ มันคิดกับมึงเป็นเพื่อน แต่กับกู.....มันอยากได้เป็นผัว เข้าใจป่ะ” หน้ามันยิ่งเครียดหนัก ผมได้แต่ยิ้มขำๆ
“มันก็หยอดมึงเล่นๆมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วนี่หว่า แต่มันก็ไม่เคยทำอะไรมากกว่านั้นนี่ มึงอ่ะ...อย่าคิดมาก”
“นี่นะเล่นๆ แล่นตามกูมาจากซานฟรานนี่อ่ะนะ” หน้ามันหงิกเป็นตูดแล้วตอนนี้
"ไม่หรอก มันคงรุู้ว่ากูมาเที่ยวด้วย มันก็เลยอยากมา เที่ยวหลายๆคนก็สนุกดีนะ"
*********************************************
เดินกันได้ซักยี่สิบนาที พวกเราก็ตัดสินใจกลับโดยแวะส่งพี่ฟ้าพี่น้ำที่โรงแรมที่พี่เค้าพักก่อน พอเดินเข้าล็อบบี้ปุ๊บก็เห็นแมนดี้นั่งรออยู่ มันแต่งตัวแรงมากครับ คงเก็บกดตอนอยู่เมืองไทยมาที่นี่เลยปลดปล่อยเต็มที่
“ตี๋ขา......เป็นไงบ้าง แมนดี้คิดถึงจัง” :oni2: มันวิ่งถลาเข้ามาจะกอดไอ้ตี๋ แต่ไอ้ตี๋ไวกว่ารีบหลบไปยืนหลังผมทันที
“แมนดี้ พอก่อนเถอะ มาไหว้พี่แนทพี่แดนก่อน” ผมรีบช่วยชีวิตไอ้ตี๋ ด้วยการดึงมือจูงแมนดี้ไปหาพี่สองคน
“พี่แนท พี่แดนครับ นี่เพื่อนผมชื่อแมนดี้ เป็นเพื่อนคณะเดียวกับผมครับ พอดีมาเยี่ยมพี่สาวที่ซานฟรานเลยแวะมาหาไอ้ตี๋ครับ” แมนดี้ไหว้พี่เค้าแล้วทำตาโต มือทาบอกอุทานออกมา :o8:
“โอ...คุณพระช่วย หล่อแพ็คคู่ยังกะแบรดพิตกับจอร์จ คลูนีย์ พี่แนทพี่แดนสนใจรับแม่บ้านไว้ดูแลบ้านบ้างมั้ยคะ” พี่เค้าไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มๆ
“แมนดี้จะขอร่วมทริปได้ไหมคะ ไม่ทราบว่าจะรบกวนหรือเปล่า แต่แมนดี้นอนกับตี๋กับอาร์มได้นะคะจะได้ไม่เปลือง”
“ได้สิ ไม่มีปัญหาหรอก ไปกันหลายๆคนสนุกดีครับ” พี่แดนตอบเหมือนที่ตอบผมเปี๊ยบตอนผมขอว่าตี๋จะมาเที่ยวด้วย
“โอวว.....ทั้งหล่อ ทั้งใจดี แถมพูดไทยเก่งอีก อย่างงี้.....สาวไทยและกระเทยไทยปลื้มแย่เลยค่ะ” พี่แดนยิ้มแบบขำๆ
เข้ามาในห้องนอน ปัญหาก็เริ่มเกิดทันทีว่าใครจะนอนกับใครเพราะมันมีสองเตียง แมนดี้ก็อยากจะนอนกับตี๋ แต่ตี๋อยากนอนกับผม ผมเลยตัดสินให้แมนดี้มานอนกับผม เพราะมันสองคนตัวควายขนาดนั้นคงจะนอนเข้าไปด้วยกันได้หรอก ส่วนไอ้ตี๋ผมไม่ไว้ใจให้มันนอนกับผมกลัวมันคิดไม่ซื่อเหมือนคราวก่อนอีก
***********************************
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
แล้วอาร์มไม่กลัวแมนดี้ลักหลับเหรอจ๊ะ :laugh:
-
จะรอดไหมเนี้ยพ่อตี้
-
:t2: น่ารักจริงๆ แม่แมนดี้ของตี๋ ชอบนิยายเรื่องนี้จังรอตอนต่อไปนะตะเอง
เหมือนมีตัวช่วยหลายตัวให้เลือกใช้เลยเว้ย
-
:laugh: :laugh: ป่วนคุณสอง :laugh: :laugh:
-
โอ้...แมนดี้
เพลงนี้เพราะนะ (ไปเรื่อย)
ฮิฮิ
ว่าไปแมนดี้มาก็ดีเหมือนกัน
-
แล้วอาร์มไม่กลัวแมนดี้ลักหลับเหรอจ๊ะ :laugh:
ขอตอบแทนว่า คงไม่ เพราะแมนดี้น่าจะรู้ว่าอาร์มเป็นขั้วเดียวกัน เป็นเพื่อนสาวกันอ่ะ :laugh:
-
แมนดี้น่าร๊ากกกก
มาคอยกันตี๋
5555+
-
ตี๋เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่รอดแน่ 555
-
แล้วอาร์มไม่กลัวแมนดี้ลักหลับเหรอจ๊ะ :laugh:
ขอตอบแทนว่า คงไม่ เพราะแมนดี้น่าจะรู้ว่าอาร์มเป็นขั้วเดียวกัน เป็นเพื่อนสาวกันอ่ะ :laugh:
:laugh3: :laugh3: :laugh3: I agree with you.
:t2: น่ารักจริงๆ แม่แมนดี้ของตี๋ ชอบนิยายเรื่องนี้จังรอตอนต่อไปนะตะเอง
เหมือนมีตัวช่วยหลายตัวให้เลือกใช้เลยเว้ย
:pigwrite: :pigwrite: :pigwrite: o6 o6 o1 o1
-
ปั่นนิยายไวๆ นะคะ รออ่านอยู่ค่ะ :L2:
เจอกับสองป่วนสงสัยคงเป็นทริปที่ลืมไม่ลงแน่ๆ เลย :t2:
-
ความฮา และความป่วน กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ พี่น้อง :m20:
รอตอนต่อไปดีกว่า :pig4: สำหรับเรื่องสนุก ๆ :bye2:
-
เข้ามารอลุ้นแมนดี้ปีนเตียงตี๋อ่ะคับ :o8:
-
ตอนที่ 24.2 ขวัญผวา
จัดสรรเรื่องเตียงเสร็จ แต่หน้าตาไอ้ตี๋ยังดูไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ผมเลยไล่ให้มันไปอาบน้ำก่อนเผื่ออารมณ์จะดีขึ้นบ้าง พอตี๋ก้าวขาเข้าห้องน้ำปิดประตูปุ๊บ แมนดี้ก็สะกิดถามผมยิกๆทันที
“อาร์มนัดกับตี๋เที่ยว ไม่เห็นบอกแมนดี้บ้างเลย เรารึอุตส่าห์ให้คำปรึกษาทุกอย่าง แถมยังบอกแล้วด้วยว่าจะมาซานฟรานช่วงนี้” มันพูดไปก็ทำหน้างอแก้มป่องไปด้วย น่าร๊ากกมากเลยไอ้แมนดี้
“เฮ้ย......เราก็เพิ่งโทรชวนมันก่อนมันออกจากเมืองไทยวันเดียวเอง แต่เราโทรหาแมนดี้เหมือนกันนะ กะชวนมาเที่ยวด้วยแต่มันไม่มีสัญญาณอ่ะ”
“เหรอ....แต่เอาเถอะ เห็นว่าเป็นอาร์มนะเนี่ย ไม่งั้นมีเคือง” มันค้อนใส่ผมวงใหญ่ :a14: รับแทบไม่ทัน
“แต่แมนดี้ก็เก่งเนอะ จมูกดีจริงๆอุตส่าห์ตามกลิ่นไอ้ตี๋มาถึงที่นี่ได้” ผมชมมันแกมเหน็บไปด้วย แต่ดูท่ามันจะไม่รู้ตัว
“อ๊ะ....แน่นอน แต่จริงๆแล้วแมนดี้ก็อยากมาเที่ยวด้วยแหละ ฟังโปรแกรมจากพี่นกแล้วน่าเที่ยวมากๆ แล้วนี่อาร์มมาเที่ยวกับพ่อรูปหล่อสองคนนั่นได้ไงอ่ะ” มันถามหน้าตาระริกระรี้มาก :m18:
“พี่แนทเป็นเพื่อนสนิทพี่โอม พอดีพี่โอมยุ่งมากพาเราเที่ยวไม่ได้ แล้วพี่แนทลาพักร้อนช่วงนี้พอดีก็เลยได้มาเที่ยวด้วยกัน ส่วนพี่แดนเป็นเพื่อนพี่แนท เค้าเป็นหมอโรงพยาบาลเดียวกัน” ผมพยายามสรุปแบบย่นย่อพอได้ใจความ
“อุ๊ยตาย.....นี่พี่แนทพี่แดนเป็นหมอเหรอเนี่ยยย หูย....ทั้งหล่อทั้งฉลาด เพอร์เฟคสุดๆ” ใช่แล้วไอ้แมนดี้ โดยฉพาะพี่แนทเนี่ย...สุดแสนจะเพอร์เฟค :m3: แต่ว่า....ห้ามมายุ่งของของตูนะเว้ย ตูไม่ยอมยกให้ใครหรอก
“อย่างงี้ ต้องขอจีบเป็นกิ๊กซะหน่อยแล้ว อาร์ม....นี่พี่เค้ามีแฟนรึยัง” เฮ้ย....นี่ผมคิดไม่ทันขาดคำ มันดันอยากยุ่งขึ้นมาจริงๆซะแล้ว
“อย่าไปยุ่งกับพี่เค้าเลย พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ย” ผมรีบพูดกันท่าทันที
“ตอบไม่ตรงคำถามแบบนี้ แสดงว่ายังไม่มีแฟนแน่ๆเลย.....ใช่มั้ยอาร์ม” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ นี่มันจะฉลาดเกินไปแล้ว แต่ตูนี่แหละ.....ว่าที่แฟนพี่แนทในอนาคต ดูไว้ซะ
“นี่.....แมนดี้มีตี๋แล้ว ยังคิดนอกใจอีกเหรอ” ต้องเอาชื่อตี๋มาเรียกสติมันกลับมาซะก่อนที่จะคิดเลยเถิด
“โอ๊ยย....กับตี๋ แมนดี้รู้เป็นชาติแล้วว่าคงเป็นไปไม่ได้ ตี๋เค้าไม่เคยแม้แต่จะชำเลืองแลตามามองแมนดี้เลยแม้แต่น้อย” มันทำหน้าเศร้าเสียงสะอื้นแถมยกมุมผ้าห่มมาทำท่าเช็ดน้ำตา :o12:
“แมนดี้รู้นะว่า.....ในใจตี๋เค้ามีคนอื่นอยู่แล้ว อาร์ม.....รู้มั้ยว่าใคร” มันพูดพร้อมจ้องตาผมเหมือนจะบอกว่ามันรู้ว่าเป็นใคร
“แต่เราไม่เคยคิดอะไรกับมันเกินเพื่อนนะเว้ย” ผมร้อนตัวทันที
“หึ.....หึ....อันนี้แมนดี้ก็รู้อีกเหมือนกัน แมนดี้เข้าใจอาร์มนะ แล้วก็เห็นใจตี๋ด้วย” มันส่งสายตาแบบว่าเข้าใจผมจริงๆ
“แต่....รู้มั้ยอาร์ม ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีความหวัง จะมามัวแต่จมกับอดีตไม่ได้หรอก สู้หาใหม่แบบพี่แนทพี่แดนดีกว่า” :a2: มันพูดแล้วกำมือยกขึ้นทำท่ามุ่งมั่นเหมือนจะไปตามหารักแท้ให้ได้ในเจ็ดวัน ทำไมอารมณ์มันเปลี่ยนเร็วแบบนี้เนี่ย
“แมนดี้....อย่าเพิ่งท้อถอยง่ายๆอย่างงี้สิ ชีวิตของคนเรามันยากมาตั้งแต่ก่อนเกิดแล้วนะโว้ยย และกว่าจะมาถึงวันสุดท้ายของชีวิต เราต้องฟันฝ่าอุปสรรคตั้งมากมาย มันไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆโดยไม่ต้องพยายามหรอก ถ้าชอบตี๋จริงๆแมนดี้ต้องพยายามต่อ เข้าใจป่ะ” ผมพูดชักจูงพร้อมตบบ่ามันไปด้วย โห....คม....คมมากๆ :m11: ไม่น่าเชื่อว่าเราก็มีสาระกับเค้าเป็นด้วย อิ....อิ
“ขอบใจอาร์มจริงๆนะ ที่ช่วยพูดให้กำลังใจแมนดี้” ไม่ต้องขอบใจตูหรอก เพราะตูก็ได้ประโยชน์ด้วยเหมือนกัน
“แต่แมนดี้ว่า......ยกให้ตี๋เป็นตัวจริง ส่วนพี่แนทพี่แดนเป็นตัวสำรองก็ได้ ฮ่า....ฮ่า...” นี่มันจะเอายังไงของมัน จับปลาสองมือมันไม่ดีนะเว้ย ผมล่ะปวดหัวกับมันจริงๆ
*************************************************
ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ ไอ้ตี๋ก็เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกจากห้องน้ำเดินดุ่มๆไปที่ตู้เสื้อผ้า สงสัยมันจะลืมไปว่ามีแมนดี้อยู่ในห้องด้วย เหลือบมองแมนดี้เห็นมันทำตาโตเท่าไข่ห่าน อ้าปากค้าง น้ำลายยืด เลือดกำเดากระฉูด :m10:
ผมยอมรับนะว่าไอ้ตี๋มันหุ่นดี กล้ามเป็นกล้ามแถมมีซิกแพ็คด้วย ผิวก็ขาว (ชื่อมันก็บอกยี่ห้ออยู่แล้วว่ามีเชื้อจีน) แต่สำหรับผม.....ยังไงยังไงหุ่นพี่แนทก็เอ็กซ์กว่าเยอะ แถมไอ้นั่น.....ก็ใหญ่กว่าด้วย (อะไรเหยอออที่ว่าใหญ่กว่า :m21:)
“โอ้วววว......ตี๋ขา หันหน้ามาทางนี้ก่อนสิคะ อย่าเพิ่งใส่เสื้อเลย มามะ....เดี๋ยวแมนดี้เช็ดผมให้” แมนดี้พยายามทำเสียงเซ็กซี่สุดฤทธิ์ แต่ผมฟังแล้วสยองมากกว่า
ผมเห็นไอ้ตี๋สะดุ้งทันทีแล้วหันมามอง พอเห็นแมนดี้มองด้วยสายตาหื่นกระหายเหมือนจะกลืนกินมันเข้าไปทั้งตัว มันก็รีบหยิบเสิ้อผ้าแล้ววิ่งหางจุกตูดเข้าห้องน้ำไปเลย ผมได้แต่นั่งหัวเราะขำมัน ไอ้ตี๋เอ๊ยยย......กูไม่อยากจะคิดภาพเลยว่าอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนี้ไปมึงจะเป็นยังไง สงสัยจะโดนแทะโลมด้วยสายตาและคำพูดจนสึกกร่อนแน่เลยมึง หรือไม่ก็อาจกลายเป็นโรคหวาดระแวงขวัญผวาไปเลยก็ได้ o17
**********************************************
-
:t2:“แมนดี้....อย่าเพิ่งท้อถอยง่ายๆอย่างงี้สิ ชีวิตของคนเรามันยากมาตั้งแต่ก่อนเกิดแล้วนะโว้ยย และกว่าจะมาถึงวันสุดท้ายของชีวิต เราต้องฟันฝ่าอุปสรรคตั้งมากมาย มันไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆโดยไม่ต้องพยายามหรอก ถ้าชอบตี๋จริงๆแมนดี้ต้องพยายามต่อ เข้าใจป่ะ”
:m29:อาร์มนู๋เป็นคนดีมากลูก จริงใจกะเพื่อนสุดๆ :pandalaugh:
:a9:สู้เข้าไปแมนดี้เพื่อพื้นทีในหัวใจตี๋ อิิอิ
รู้สึกนะว่าหลังๆมานี้ิอาร์มจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเริ่มมีความหื่นแผ่ขยายออกมา :pighaun:
-
ขวัญผวากันทั้งทริปแน่ตี้เอ๋ย :laugh:
-
สุดๆ :a5:
-
ดีใจแทนพี่แนท ที่มีแมนดี้มาเป็นกันชนเจ้าตี๋แทนตัวเองทั้งทริปเลย :m4:
-
"ยังไงยังไงหุ่นพี่แนทก็เอ็กซ์กว่าเยอะ แถมไอ้นั่น.....ก็ใหญ่กว่าด้วย (อะไรเหยอออที่ว่าใหญ่กว่า)"
อ่ะน่ะ แล้วไปรู้ของเค้าได้ไงเนี๊ยว่าใหญ่กว่า ....เออลืมไปแอบเปิดของเค้าดูแล้วนี่หว่า :t2:
ว่าแต่ว่าตี๋นี่เล็กว่าจิงเหรอ :o8:
-
ขวัญผวากันทั้งทริปแน่ตี้เอ๋ย :laugh:
เห็นด้วย
สงสัยงานนี้มีเฮ ห้าห้าห้า
-
:laugh:
-
5555+
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
"ยังไงยังไงหุ่นพี่แนทก็เอ็กซ์กว่าเยอะ แถมไอ้นั่น.....ก็ใหญ่กว่าด้วย (อะไรเหยอออที่ว่าใหญ่กว่า)"
อ่ะน่ะ แล้วไปรู้ของเค้าได้ไงเนี๊ยว่าใหญ่กว่า ....เออลืมไปแอบเปิดของเค้าดูแล้วนี่หว่า :t2:
ว่าแต่ว่าตี๋นี่เล็กว่าจิงเหรอ :o8:
ก้อ....ก้อ....ขนตาพี่แนทยาวใหญ่กว่าไง :o8: :o8: ไอ้ตี๋มันมีเชื้อจีนเลยตาตี่กว่าแถมขนตายังสั้นๆเล็กๆกว่าตั้งเยอะ
ทำไม....นี่คิดอะไรกันลามกๆอยู่เหรอ เค้าไม่เห็นรู้เรื่อง :m28: :m28:
-
"ยังไงยังไงหุ่นพี่แนทก็เอ็กซ์กว่าเยอะ แถมไอ้นั่น.....ก็ใหญ่กว่าด้วย (อะไรเหยอออที่ว่าใหญ่กว่า)"
อ่ะน่ะ แล้วไปรู้ของเค้าได้ไงเนี๊ยว่าใหญ่กว่า ....เออลืมไปแอบเปิดของเค้าดูแล้วนี่หว่า :t2:
ว่าแต่ว่าตี๋นี่เล็กว่าจิงเหรอ :o8:
ก้อ....ก้อ....ขนตาพี่แนทยาวใหญ่กว่าไง :o8: :o8: ไอ้ตี๋มันมีเชื้อจีนเลยตาตี่กว่าแถมขนตายังสั้นๆเล็กๆกว่าตั้งเยอะ
ทำไม....นี่คิดอะไรกันลามกๆอยู่เหรอ เค้าไม่เห็นรู้เรื่อง :m28: :m28:
จร๊า..ใสซื่อให้จบเรื่องน่ะจ๊ะ หลุดหื่นมาเมื่อไหร่มีเฮคับพี่น้อง :jul3:
-
o2 ขนตาบ้านใครยาว ใหญ่ครับ อ่านแล้ว งง :m20:
มารอตอนต่อไปดีกว่าว่า ตี๋จะทำยังไงกับแมนดี้ ที่อยู่ในห้องเดียวกัน ตั้ง หนึ่งอาทิตย์ :L2: :bye2:
-
ตอนที่ 25 สารภาพ
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้าคนแรกในห้อง มองออกไปนอกหน้าต่างอากาศดีมากๆเลยครับ ไปเดินถ่ายรูปเล่นดีกว่า ว่าแล้วก็ล้างหน้าแปรงฟันแล้วคว้ากล้องออกนอกห้อง แต่ทิ้งโน๊ตไว้หน่อยเผื่อไอ้ตี๋กับแมนดี้ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอผม
เดินไปทางสวนของโรงแรม มีดอกไม้สวยๆสีสันสวยงามออกดอกเต็มไปหมด ผมไล่ถ่ายรูปไปหลายสิบรูป ถ่ายไปสักพักก็นั่งพักที่ม้านั่งในสวน เลยมีเวลานั่งคิดทบทวนเรื่องต่างๆที่ผ่านมาเงียบๆ โดยไม่มีไอ้ตี๋หรือใครๆมาวุ่นวาย
คิดแล้ว....นี่ผมมาอเมริกาได้เจ็ดวันแล้วหรือนี่ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเจ็ดวันที่เปลี่ยนชีวิตผมไปได้ขนาดนี้ :เฮ้อ: ได้รู้ความลับต่างๆตลอดสี่ปีที่ผ่านมาที่ไม่เคยรู้ ได้ถูกบอกรักจากเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตอย่างตี๋ ได้รู้ใจตัวเองว่าชอบผู้ชายด้วยกันซึ่งคือพี่แนท ได้มีประสบการณ์การจูบครั้งแรกในชีวิตแม้มันจะไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ ได้รู้จักความเจ็บปวดจี๊ดๆที่ใจเวลาถูกคนที่เราชอบเข้าใจผิด และที่สำคัญ....ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วว่า ผมอาจจะรักพี่แนทไปแล้วด้วยซ้ำ.....ไม่ใช่แค่ชอบเฉยๆ
แล้วจากวันนี้ไป....ชีวิตผมจะเป็นยังไงนะ ที่เคยคิดไว้ว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้พี่แนทมายืนเคียงข้างด้วยกัน ถึงขั้นทำท่ายั่วยวนพี่เขาก็ทำมาแล้ว แต่ตอนนี้ผมชักไม่มั่นใจแล้วว่าจะเป็นไปได้ ยิ่งเห็นภาพพี่แนทกับพี่น้ำเมื่อคืนแล้วยิ่งปวดใจ :o12: ธรรมชาติยังไงก็สร้างผู้ชายให้คู่กับผู้หญิง ซึ่งก่อนหน้ารู้จักพี่แนทผมก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน บางที่ความรักอาจจะผ่านเข้ามาให้ผมได้เรียนรู้ แต่ไม่ได้เพื่อให้ครอบครองก็ได้ (นี่หนูอาร์ม ยังไม่ทันไรก็ท้อซะแล้ว) คิดถึงตรงนี้ก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงใครบางคน
“อ้าวอาร์ม ตื่นเช้าเหมือนกันนะเรา” เสียงพี่แนทลอยมาก่อนตัว แล้วเดินลงมานั่งข้างๆ
ผมคิด....แน่นอน.....พี่จำไม่ได้เหรอ ผมตื่นก่อนพี่ทุกวันแหละ ไม่งั้นผมจะได้เห็นได้จับอะไรดีๆของพี่เหรอ :haun5: (นี่ขนาดเศร้าๆเซ็งๆ ตูยังมีอารมณ์คิดเรื่องลามกได้อีก)
“เป็นอะไรไปอาร์ม นั่งหน้าเครียดจัง หรือว่าเมื่อคืนหลับไม่สบาย” ใช่พี่....ผมเครียด.....ก็เรื่องพี่นี่แหละ
“เรื่องหลับไม่มีปัญหาหรอกครับ แต่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย” ผมตอบเสียงเนือยๆ
“เรื่องตี๋หรือเรื่องไอ้ฟ้าล่ะ สงสัยเลือกไม่ถูกว่าจะเอาใคร” ย๊ากกก....นี่ปากหรือนี่ :o พี่จะหาเรื่องกวนประสาทชวนทะเลาะกันแต่เช้าเลยรึไง ผมหน้าเริ่มบูดแล้ว ไม่อยากตอบอะไรพี่แนท เดี๋ยวพูดอะไรแย่ๆออกไปมันจะไม่ดีซะเปล่าๆ
“แต่พี่นอนไม่ค่อยหลับนะ มีเรื่องให้คิดเยอะเหมือนกัน” พี่แนทพูดเรื่อยๆ เหมือนอยากเล่าให้ฟังเฉยๆ
“มีเรื่องให้คิดเยอะ....คงเรื่องพี่น้ำใช่มั้ยครับ รึว่าจะมีอีกหลายช้อยส์จนเลือกไม่ถูก” ปากหนอปาก....ตูว่าจะไม่พูดอะไรแล้วเชียว เพราะพูดแล้วเดี๋ยวกลายเป็นชวนทะเลาะ แล้วนี่ที่เพิ่งพูดไปเหมือนประชดประชันชัดๆ :m29:
“ใช่.....พี่คิดเรื่องน้ำ แต่ก็มีเรื่องอื่นด้วย” นี่พี่แนทคิดเรื่องพี่น้ำจริงๆด้วย ฟังแล้ว....จี๊ดๆที่ใจอีกแล้ว
“ถ้าพี่ชอบพี่น้ำ ผมว่าก็ไม่เห็นต้องคิดมาก พี่กับพี่น้ำเป็นแค่ญาติห่างๆ ผมเห็นบางคนเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแต่งงานกันก็เยอะแยะไป” พูดไปแล้วยิ่งปวดหน่วงๆที่ใจ พี่โอมครับ....ผมอยากกลับไปร้องไห้กับพี่จังเลย :sad2:
“อาร์มเห็นดีด้วยเหรอถ้าพี่จะชอบกับน้ำ พี่หมายถึง.....อาร์มรู้สึกยังไงถ้าพี่ลงเอยกับน้ำ หรือ......ผู้หญิงคนอื่นๆ” พี่แนทถามแล้วหันมาจ้องตาผม ผมได้แต่หลบตาก้มหน้าแล้วตอบ เพราะกลัวจะแสดงความรู้สึกจริงๆของตัวเองออกไป
“พี่จะให้ผมรู้สึกยังไง ก็พี่แนท.....ขอให้ผมเป็นน้องชายพี่นี่ครับ ผมก็ต้อง.....ก็ต้องยินดีกับพี่ชายอยู่แล้ว” ทำไมประโยคนี้มันช่างพูดยากเย็นเหลือเกิน พูดไปก็พยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลออกมาประจานความรู้สึกตัวเอง :m15:
“อาร์มรู้สึกอย่างนั้นจริงๆเหรอ.....” พี่แนทเอามือมาเชยคางผมขึ้น เพื่อให้หน้าผมที่ก้มอยู่เงยมามองหน้าพี่เขา พอมองแววตาของคนตรงหน้าแค่แวบเดียว ไอ้ที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้ มันชักจะไม่ไหวแล้ว
“แต่แปลกนะ....พี่ไม่เห็นรู้สึกดีใจอะไรเลยที่มีน้ำมาอยู่ใกล้ๆ พี่อยากให้ใครบางคนมาอยู่ใกล้ๆพี่มากกว่า” พี่แนทพูดพร้อมเอามือมาจับแก้มไว้ทั้งสองข้างแล้วมองตาผม เอ๊ะ....ที่พี่พูดเมื่อกี้หมายความว่าไงนะ ผมได้แต่อึ้ง ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแล้วเพราะกลัวจะหน้าแตกอีก ยิ่งมีคนชอบมาว่าผมว่า ชอบคิดไปเองบ้างล่ะ ชอบฝันกลางวันบ้างล่ะ แถมว่าผมบ๊องส์ๆ รั่วๆ สติแตก สาวแตกอีก คำว่าเหล่านี้ทำให้ผมเสียศูนย์ไปเหมือนกัน (ได้ที กัดคนอ่านซะเลย)
“แต่พี่ก็ไม่รู้ว่าคนๆนั้น เค้าอยากอยู่ใกล้ๆพี่หรือเปล่า” พี่แนทจ้องตาผมแบบมีความหมาย
“พี่ก็ถามไปตรงๆสิครับ ถ้าพี่ไม่บอกแล้วคนๆนั้นจะรู้มั้ยล่ะ” ที่จริงผมเริ่มรู้ลางๆแล้ว แต่ก็ต้องแอ๊บแบ๊วไว้ก่อน กันหน้าแตก
“งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวพี่ไปถามแซนดี้หลังจบทริปดีกว่า” หา..... ว่าไงนะไอ้พี่บ้า.....ไปตายซะเถอะ :o211: แซนดี้นี่มันชื่อผู้หญิงที่พี่แดนเคยบอกว่าพี่แนทควงด้วยนานที่สุดนี่
แล้วนี่....พี่มาทำท่าทางให้ผมเข้าใจผิดอย่างนี้ทำไม สนุกมากเลยใช่มั้ย ไม่ไหวแล้วครับ......กลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว :o12: ผมหันหน้าหนีลุกขึ้นยืนทันที แล้วก้าวขาเดิน ต้องไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดเพราะไม่อยากให้พี่แนทเห็นน้ำตาผม
“โอ๊ะ...โอ๊ะ... คนดีของพี่ ไม่ร้องนะครับ พี่ล้อเล่นนิดเดียวเอง ทำไมขี้แยจัง” พี่แนทรีบคว้ามือผมแล้วลุกขึ้นยืนตาม พร้อมโอบผมไว้ทั้งตัวจากด้านหลัง ผมพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดพี่แนท ส่วนมือก็ยกขึ้นมาป้ายน้ำตาป้อยๆ
“พี่กำลังจะถามอาร์มอยู่นี่ไง พี่อยากให้อาร์มมาอยู่ใกล้ๆพี่....จะได้มั้ยครับ” หัวใจผมจากแฟบๆเหี่ยวๆเมื่อกี้มันพองโตขึ้นมาทันที
“อาร์มว่าไงครับ” พี่แนทกระซิบข้างๆหูเบาๆ จั๊กกะจี้จังเลย
“ครับ” ผมตอบได้แค่คำเดียว ก็มันพูดอะไรไม่ออกแล้วนี่ครับ
“ตอนแรกๆพี่ก็สับสนตัวเองเหมือนกัน พี่ไม่ได้เป็นเกย์และไม่เคยชอบผู้ชายด้วยกัน แถมอาร์มยังเป็นน้องชายเพื่อนสนิทพี่อีก....” ผมได้แต่ยืนนิ่งๆในอ้อมกอดพี่แนท ฟังพี่เค้าพูดไปเรื่อยๆ
“ถึงตอนนี้พี่ก็ยังไม่อยากใช้คำว่ารักเพราะพี่ยังไม่แน่ใจ คำๆนี้พี่อยากพูดตอนที่พี่แน่ใจจริงๆและจะพูดกับคนๆเดียวในชีวิตเท่านั้น พี่หวังว่าอาร์มคงให้โอกาสพี่ ให้โอกาสเราสองคนค่อยๆเรียนรู้กันไปนะครับ”
“ครับ แต่ผมก็มีเรื่องอยากให้พี่รู้เหมือนกัน....ผมก็ไม่เคยคิดชอบผู้ชาย พี่เป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้” ผมพูดพร้อมพลิกตัวหันเข้าหาพี่แนทพร้อมสบตาคนตรงหน้า โอ๊ยย.....เห็นหน้าพี่ใกล้ๆแบบนี้แล้วอยากจูบพี่จังเลยครับ
“พี่คงพอรู้ว่าตี๋มันรู้สึกกับผมเกินเพื่อน แต่ยังไงมันก็เป็นเพื่อนสนิทที่ผมรักมาก ที่จริงผมปฏิเสธมันไปแล้ว แต่มันขอร้อง...ขอเป็นแฟนผมจนจบทริปนี้ ผมสงสารมันเลยตอบตกลงไป หวังว่าพี่จะเข้าใจนะครับ” ผมพูดพร้อมทำตาละห้อยอ้อนๆพี่เขา :impress: แต่พี่แนทหน้านิ่งๆเครียดๆยังไงไม่รู้
“พี่จะพยายามเข้าใจนะ แต่ว่าไอ้ขอเป็นแฟนนี่ มันแค่ไหน” พี่....ไม่ต้องทำเสียงเข้มแบบนี้ก็ได้
“ผมตกลงกับมันแล้วว่าจะไม่มีการเล่นเลยเถิด ไม่มีการจูบหรืออะไรที่มากกว่านั้นครับ” พอพูดจบ หน้าตาพี่แนทค่อยดูดีขึ้นหน่อย
โอ๋....พี่อย่าเครียดไปเลยนะ เดี๋ยวผมทำให้หายเครียดเอง อิ....อิ.... ตัวผมไปไวกว่าความคิด ว่าแล้วก็เขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่แนทเหมือนเวลาพ่อแม่หอมแก้มลูกเพื่อปลอบใจ
“ปลอบใจพี่แค่นี้เองเหรอ พี่ยังไม่หายเคืองหรอกนะ” อ๊ะ....ยังไม่พอเหรอ โอเค.....เซอร์วิสพิเศษให้ก็ได้ นี่เห็นเป็นพี่หรอกนะ :give2:
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมดันหน้าผมเข้าหาพี่เขา พร้อมบดเบียดปากลงมา หลังจากนั้นก็.......โอ๊ยยย.....เขินจัง :-[ ขอไม่บรรยายแล้วกันครับ
*********************************************
กรี๊ดดดดด :oni2: ตอนนี้ เขียนเองยังเขินเองเลยอ่ะ หวังว่าคงเป็นตอนที่หลายๆคนถูกใจนะคะ
-
ถูกใจมากค่ะ ถูกใจมากเลย รู้สึกสดชื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่แนทน่าร้ากกกกกกกกกกกกกก :o8:
อย่าลืมจุ๊บน้องอาร์มทุกวันนะคะพี่แนท
-
อ๊าคคคค~
คนอ่านอิจฉา ก็มันอิจฉา
-
5555+
น่าร๊าก ซะ
-
วี้ดดด วิ้วววว :a1:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:a2:
-
:laugh: โหอาร์มนู๋แน่ใจนะว่าครั้งแรก
โทโท้ ครั้งแรกยังขนาดนี้ ถ้าหลายครั้งจะ :haun4:ไหนอ่ะ
-
:t2: :jul3: :t4:
ฮาขนตา คนเรา มีใหญ่ด้วย ตายจริงเพิ่งรู้ :laugh:
ตอนนี้มีอิจฉา o12
ตี๋ขา เค้าไม่รักแล้ว งั้นเรามารักกันนะคะ :a11: :a4:
-
น๊านนน ..ไหนบอกว่าไม่หื่นไงนู๋อาร์ม แสดงธาตุแท้ออกมาจนได้ เริ่มกะพี่เค้าก่อนเลยน่ะนั้นน่ะ :laugh:
แล้วยังมาเถียงเราว่าไม่ได้หื่น ชิ ๆ
:o8:อายแทนจังบอกรักกันแร๊ะ อิ ๆ ว่าง ๆ มาหวานให้ดูด้วยน๊า.. :o8:
-
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมดันหน้าผมเข้าหาพี่เขา พร้อมบดเบียดปากลงมา หลังจากนั้นก็.......โอ๊ยยย.....เขินจัง :-[ ขอไม่บรรยายแล้วกันครับ
นี่ ๆ อย่ามาแบ๊วนะยะ ตอนก่อน ๆ น่ะ ยิ่งกว่านี้อีก บอกมาให้หมดนะว่าทำอะไรกันบ้าง :angry2:
-
ได้ใจมากนู๋ :a2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ตอนแรกๆนึกว่าอาร์มจะแบ๊วไม่ประสาเรื่องอย่างว่า
แต่ที่ไหนได้ :a5:แอ๊บซะงั้น
ยิ่งล่าสุดนี่ นึกเขิลช้าไปป่ะจ๊ะ :laugh:
-
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมดันหน้าผมเข้าหาพี่เขา พร้อมบดเบียดปากลงมา หลังจากนั้นก็.......โอ๊ยยย.....เขินจัง :-[ ขอไม่บรรยายแล้วกันครับ
นี่ ๆ อย่ามาแบ๊วนะยะ ตอนก่อน ๆ น่ะ ยิ่งกว่านี้อีก บอกมาให้หมดนะว่าทำอะไรกันบ้าง :angry2:
ย๊ากก....กลัวแล้วจ้าาา :m17: อ๊ะ....บอกเพิ่มให้ก็ได้ว่าทำอะไรกันบ้าง :m11:
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะจมูก แล้วนี่ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง มองไปรอบๆตัวก็เห็นพี่แนทมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือซ้ายกุมมือผมแน่น ส่วนมือขวาถือสำลีโบกไปมาใกลๆ้จมูกผม นี่ผมเป็นลมไปหรือ
โอเคมั้ยคะ ว่าแล้วก็หนีดีกว่า :m7: :m7:
-
ตอนนี้ อ่านแล้วน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมดันหน้าผมเข้าหาพี่เขา พร้อมบดเบียดปากลงมา หลังจากนั้นก็.......โอ๊ยยย.....เขินจัง :-[ ขอไม่บรรยายแล้วกันครับ
นี่ ๆ อย่ามาแบ๊วนะยะ ตอนก่อน ๆ น่ะ ยิ่งกว่านี้อีก บอกมาให้หมดนะว่าทำอะไรกันบ้าง :angry2:
ย๊ากก....กลัวแล้วจ้าาา :m17: อ๊ะ....บอกเพิ่มให้ก็ได้ว่าทำอะไรกันบ้าง :m11:
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะจมูก แล้วนี่ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง มองไปรอบๆตัวก็เห็นพี่แนทมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือซ้ายกุมมือผมแน่น ส่วนมือขวาถือสำลีโบกไปมาใกลๆ้จมูกผม นี่ผมเป็นลมไปหรือ
โอเคมั้ยคะ ว่าแล้วก็หนีดีกว่า :m7: :m7:
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
-
ดีคับพี่
อ่านเ่รื่องพี่มานานแระ
ไม่ได้เม้นเลย
(ต้องเข้าใจนะพี่ผมเป็นตัวละครลับ
มันจะออกมาท้ายๆเรื่องอ่ะพี่)
ชอบเรื่องนี้มากคับ
อ่านแล้วทำให้ผมอมยิ้มได้ตลอตเลย
มาต่อบ่อยๆน่ะ
รักคนเขียนคับ
-
อาร์มน่ารักอีกแล้ว(แอบหื่น)
ฮ่าๆๆ สงสารพี่แนท เปลืองตัวให้อาร์มจินตนาการอยู่เรื่อยเลย
-
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมดันหน้าผมเข้าหาพี่เขา พร้อมบดเบียดปากลงมา หลังจากนั้นก็.......โอ๊ยยย.....เขินจัง :-[ ขอไม่บรรยายแล้วกันครับ
นี่ ๆ อย่ามาแบ๊วนะยะ ตอนก่อน ๆ น่ะ ยิ่งกว่านี้อีก บอกมาให้หมดนะว่าทำอะไรกันบ้าง :angry2:
ย๊ากก....กลัวแล้วจ้าาา :m17: อ๊ะ....บอกเพิ่มให้ก็ได้ว่าทำอะไรกันบ้าง :m11:
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะจมูก แล้วนี่ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง มองไปรอบๆตัวก็เห็นพี่แนทมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือซ้ายกุมมือผมแน่น ส่วนมือขวาถือสำลีโบกไปมาใกลๆ้จมูกผม นี่ผมเป็นลมไปหรือ
โอเคมั้ยคะ ว่าแล้วก็หนีดีกว่า :m7: :m7:
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
อิอิ
งั้นหนูขอเป็นลมด้วย และก็เอาพี่แนทมาปฐมพยาบาลด้วยนะ
:oni1: :oni1:
-
ย๊ากก....กลัวแล้วจ้าาา :m17: อ๊ะ....บอกเพิ่มให้ก็ได้ว่าทำอะไรกันบ้าง :m11:
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะจมูก แล้วนี่ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง มองไปรอบๆตัวก็เห็นพี่แนทมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือซ้ายกุมมือผมแน่น ส่วนมือขวาถือสำลีโบกไปมาใกลๆ้จมูกผม นี่ผมเป็นลมไปหรือ
โอเคมั้ยคะ ว่าแล้วก็หนีดีกว่า :m7: :m7:
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
อ๊ากกกก..... :angry2: มาว่าเค้าว่า 'อ่อน' ได้ไง เคยจับของเค้าแล้วเหรอออ มามะ.....มาลองพิสูจน์ดู
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
อิอิ
งั้นหนูขอเป็นลมด้วย และก็เอาพี่แนทมาปฐมพยาบาลด้วยนะ
:oni1: :oni1:
พี่แนทนะของผม ห้ามยุ่งนะเฟ้ย ผมหวง :m16: อยากได้คนปฐมพยาบาลใช่ไหม นู้นเลย...เอาเจ้าตี๋ไปเลย :angry2:
ดีคับพี่
อ่านเ่รื่องพี่มานานแระ
ไม่ได้เม้นเลย
(ต้องเข้าใจนะพี่ผมเป็นตัวละครลับ
มันจะออกมาท้ายๆเรื่องอ่ะพี่)
ชอบเรื่องนี้มากคับ
อ่านแล้วทำให้ผมอมยิ้มได้ตลอตเลย
มาต่อบ่อยๆน่ะ
รักคนเขียนคับ
ดีค่ะน้อง :pig4: :pig4: ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
-
น่ารัก
ถูกใจ
มีความสุข
แต่...
มีแอบกัดคนอ่านด้วยอ่ะ
น้องอาร์มอย่าไปเชื่อนะจ๊ะ ไม่มี๊ ไม่มี ใครว่าน้องอาร์มแบบนั้นเลยน้า จริงจริ๊งงงงง
-
สักทีเห้อออออ คู่นี้อ่ะ 555555555
-
คนแต่งเขิน คนอ่านก็เขินค้า
แต่แหม ไม่เชื่อหรอกว่าน้องอาร์มที่แปลงร่างแล้วจะเป็นลมน่ะ
เค้าอัพเลเวลแล้วนะ กระบวนท่าไหนก็มาเล้ยยยยยย
-
:m16:ยังไม่มาอีก เอ๊ยรออยู่นะ
คิดถึงคนเขียนอย่างแรงมาต่อด่วย :serius2:
ตั้ง 1 วันแล้วอ่ะเข้ามาดูบ่อยมากไม่มาซักที่
อยากอ่านบท nc = 21 แล้ว:oo1:
-
นึกว่าเชี่ยว ที่แท้ .... :jul3:
นายตี๋ ติวให้อาร์มหน่อย เดี๋ยวพี่แนท เห็นว่าอ่อนหัด จะสลัด.. กลับไปหากิ๊กเก่าละยุ่ง :m20: :bye2:
-
นี่.....ใครที่เรียกร้องจะเอา NC น่ะ ช่วยดูสถานที่หน่อยจ้า นี่มันในสวนหย่อมโรงแรมนะยะ (ถ้าอยู่ในห้องพักก็ว่าไปอย่าง อิ.....อิ..... :laugh:)
อ๊ะ......ไหนๆก็เรียกร้องอยากรู้ว่าทำอะไรกันบ้าง งั้นก็จะสนองให้หน่อยแล้วกัน แต่แค่ prelude นะพอเป็นไอเดีย โอเค๊...
ตอนที่ 26.1 ไก่อ่อน
ผมค่อยๆแตะริมฝีปากผมลงบนปากพี่แนทเบาๆสองสามทีแบบกล้ากลัวๆ พี่แนทคงรำคาญเต็มทีเลยเอามือจับท้ายทอยผมเพื่อดันหน้าผมเข้าหาส่วนพี่แนทก็โน้มหน้าลงมา ความอ่อนโยนที่ส่งมาจากดวงตาคู่นั้น...แฝงไว้ด้วยความรักเต็มเปี่ยม ริมฝีปากอุ่นๆแตะสัมผัสไล่ไปตั้งแต่เปลือกตาทั้งสองข้างไล้มาที่ข้างแก้ม แล้วย้ายมาแต้มลงบนริมฝีปากผมเบาๆเหมือนทักทาย เพียงแค่ริมฝีปากแตะสัมผัสกันเท่านั้น..... แต่กลับรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน..... ทำไมมันช่างอ่อนโยนแบบนี้ ตอนนี้ผมแน่ใจตัวเองแล้วว่า.....ผมรักคนตรงหน้า....รัก....รักพี่แนท
พี่แนทค่อยๆบดเบียดริมฝีปากลงมาอย่างนุ่มนวล กลิ่นโคโลญจ์ผู้ชายหอมอ่อนๆลอยมาปะทะจมูก ทำให้ผมเริ่มตัวสั่นแถมเผลอครางออกไป เปิดโอกาสให้ลิ้นอุ่นๆของพี่แนทเข้ามาสำรวจในปาก แขนข้างขวาพี่แนทเลื่อนมาโอบเอวผม ส่วนลิ้นก็เล็มเลียอย่างอ่อนโยนแตะไปทั่วโพรงปาก แล้วค่อยๆส่งปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นผม ผมครางอือ...รู้สึกหวิวๆเหมือนจะเป็นลม เลยต้องหาหลักยึดโดยยกแขนสองข้างโอบรอบคอพี่แนท (นี่....พี่แน่ใจเหรอครับว่าจะแสดงหนังสดกันตรงนี้ ผมว่าเราย้ายไปในห้องลับหูลับตาคนไม่ดีกว่าหรือค้าบบบ :m13:)
ยังไม่ทันถามออกไป หน้าพี่แนทก็ย้ายมาซุกไซ้ที่คอผมไล่ไปหลังหู ปล่อยให้ปากและจมูกผมเป็นอิสระ ท่านี้มันยิ่งทำให้ได้กลิ่นโคโลญจ์พี่เค้าแรงขึ้น ผมนึกถึงฝันคืนนั้นอีกแล้ว โดยเฉพาะตอนที่สะโพกของเราสองบดเบียดกันในขณะที่ปากจูบกันอย่างเร้าร้อน แค่นึกก็ใจสั่นตัวสั่นมากขึ้นไปอีก มือหนาใหญ่ที่รั้งเอวผมไว้เริ่มลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อแตะสัมผัสไปทั่วเอวและหลัง โอ๊ยยย......ไม่ไหวแล้ววว :o8:
.
.
.
.
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ได้กลิ่นแอมโมเนียลอยแตะจมูก แล้วนี่ผมมาอยู่บนเตียงได้ไง มองไปรอบๆตัวก็เห็นพี่แนทมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือซ้ายกุมมือผมแน่น ส่วนมือขวาถือสำลีโบกไปมาใกล้ๆจมูก นี่ผมเป็นลมไปเหรอ พอเห็นผมลืมตาพี่อาร์มก็รีบขยับมานั่งบนเตียงใกล้ๆตัวผม มือพี่แนทเกลี่ยผมที่ระหน้าผากผมอย่างเบามือ
“อาร์ม....เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวหรือเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พี่แนทถามเสียงเป็นห่วง
“ผมมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงครับ” ผมส่ายหน้าสื่อว่าไม่ปวดหัวหรือเจ็บอะไร
“ก็พี่กำลังจูบอาร์ม แล้วอยู่ดีๆอาร์มก็เป็นลมไป พี่เลยอุ้มเข้ามาห้องพักพี่” โห....นี่พี่แนทอุ้มผมมาจากสวนหย่อมเลยเหรอ ไกลเหมือนกันนะเนี่ย
“อาร์ม....พี่ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้อาร์มไม่สบายแบบนี้” หน้าพี่โอมดูสำนึกผิดมากๆ
“พี่แนทไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ มันไม่ใช่เพราะพี่ สงสัยผมจะหิวข้าวแล้วตื่นเต้นไปหน่อยเลยเป็นลม” ผมเอาเรื่องหิวข้าวมาอ้าง พี่เค้าจะได้ไม่รู้สึกผิดมาก
“อาร์ม......ต่อไปนี้พี่จะระวัง จะพยายามไม่ทำอะไรแบบนี้อีก” อย่าาาา.....พี่แนท...อย่าเลิกทำน้าาาา ผมไม่ยอมด้วย :serius2:
“แล้วนี่พี่แดนไปไหนอ่ะครับ”
“เพิ่งเข้าไปอาบน้ำครับ อาร์มหิวใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ไปเอาอาหารเช้ามาให้นะ” อ๊ะ....พี่แดนอยู่ในห้องน้ำ งั้นก็ทางสะดวกสิ พี่แนท.....เรามาทำต่อให้จบดีกว่า อย่าให้มันค้างๆคาแบบนี้เลยครับ :haun5: พี่แนททำท่าจะลุกขึ้น ผมรีบคว้ามือพี่แนทไว้
“พี่แนทครับ ไม่ต้องไปเอาหรอกครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว เดี๋ยวค่อยกินก็ได้” พี่แนทมองมือผมที่ยังจับมือพี่แนทไม่ยอมปล่อย
“มีอะไรหรือเปล่าอาร์ม หรือว่าอาร์มอยากอาบน้ำแล้วค่อยทานอาหารเช้า แต่พี่ว่าแค่เช็ดตัวก็พอ เดี๋ยวพี่เช็ดให้” ไม่เอา....ผมไม่อยากอาบน้ำตอนนี้ ผมอยากทำอย่างอื่นมากกว่าอ่ะ :m21: แต่จะพูดยังไงดี......มันเขิน หรือว่าจะพูดไปตรงๆซะเลย
“หรืออาร์มอยากกลับห้อง เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ผมได้แต่ส่ายหน้า แบบว่า....ไม่เอา.....ผมไม่อยากกลับบบบบ
“เอ้า.....ไม่ยอมพูด แล้วพี่จะรู้มั้ยครับ” ตอนนี้พี่แนทกลับลงมานั่งข้างๆผมแล้ว ผมเลยมองตาพี่แนทยื่นปากออกไปเล็กน้อย แล้วเอานิ้วชี้มาแตะๆที่ปากเบาๆหลายๆทีเป็นสัญญาณแทนการพูด ทำขนาดนี้....พี่แนทจะเข้าใจมั้ยนะ
“อะไร จุ๊ปาก จะให้พี่หยุดพูดเหรอ” พี่แนทพูดแล้วอมยิ้มเจ้าเล่ห์ โอ๊ยย......ขัดใจเหลือเกิน ทำไมง่ายๆแค่นี้ก็ไม่เข้าใจ ต้องให้พูดตรงๆเลยรึไง
“พี่แนท.....คิสหน่อย” ผมพูดเสียงเบาๆ
“อาร์ม พูดดังๆหน่อย พี่ไม่ได้ยินว่าพูดอะไร” ดู....ทำหน้ากลั้นยิ้มแบบนั้นจะให้เชื่อเหรอว่าไม่ได้ยิน มันน่าโมโหนัก o12
"พี่แนท!! นี่ถ้าไม่แหย่ผมซักวันจะได้มั้ย ผมอยากให้พี่จูบ เข้าใจรึยังครับ” พอผมพูดจบ พี่แนทหัวเราะทันที
“อย่าเลย เดี๋ยวอาร์มเป็นลมอีก พี่ขี้เกียจมานั่งปฐมพยาบาล” หึ.....จำไว้เลย คอยดู.....ทีหลังอย่าหวังว่าจะได้จูบเค้าเลย (แล้วหนูอาร์มเองทนไหวเหรอ)
“พี่ว่าอาร์มผอมไปรู้รึเปล่า เมื่อกี้พี่อุ้มอาร์มตัวเบามากเลย ผอมอย่างนี้ทำให้ร่างกายไม่แข็งแรง พี่เป็นห่วงนะครับ”
“แล้วอีกอย่าง......พี่ชอบแบบมีเนื้อมีหนังหน่อย” พี่แนทพูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ อ๊ะ.....พี่ชอบแบบอวบๆเหรอ :m13: ได้....เดี๋ยวตูจะขุนตัวเองให้อ้วนเป็นหมูเลยคอยดู
คุยกันต่อสักพัก พี่แนทก็พาผมมาส่งที่ห้อง ไอ้ตี๋อยู่ในห้องน้ำเหลือแต่แมนดี้นั่งดูทีวี่อยู่บนเตียง
***********************************
ต้องบอกพี่แนทให้เลิกใช้โคโลญจ์ยี่ห้อนี้ถ้ายังอยากชิมหนูอาร์ม ไม่งั้น....ชาตินี้มีหวังอด.....ฮ่า....ฮ่า.... :laugh3:
-
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
อิอิ
งั้นหนูขอเป็นลมด้วย และก็เอาพี่แนทมาปฐมพยาบาลด้วยนะ
:oni1: :oni1:
พี่แนทนะของผม ห้ามยุ่งนะเฟ้ย ผมหวง :m16: อยากได้คนปฐมพยาบาลใช่ไหม นู้นเลย...เอาเจ้าตี๋ไปเลย :angry2:
ส่งตี๋มาทางนี้ก็ได้นะ หุ หุ หุ :o8: :o8: :o8:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m30:นายเอกเรานี้น่าสุดๆ :m20:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยย อาร์มร้ายสุดๆเลย
-
:jul3:
ต่อให้ไม่ใส่โคโลญจ์ผมว่าไอ้หนู่ไก่อ่อนก็ไม่รอดร้อก
-
กำลังคิดว่า ncที่รอคอย แถมOutdoorอีก :oni2:
ผลปรากฎว่า อาร์มเป็นลม :laugh: หมดอารมณ์หื่น :jul3: ดีกว่า
-
ไก่เอย ไก่อ่อน
//เปงลมมมมมมม :jul3:
-
:jul3: มาอ้างเรื่อง โคลญจ์ ตื่นเต้นจนเป็นลม ก็ว่ามาเถอะ รับมาซะดี ๆ :m20:
-
โฮะๆๆๆๆๆ "อ่อน" แล้วยังไม่ยอมรับอีกว่า "อ่อน" o16
แต่ตอนล่าสุดยกโทษให้ เพราะเริ่มเล็งเห็นความเป็นนางแมวยั่วสวาทในตัวน้องนู๋แระ :m4:
ป.ล. เค้าไม่ได้อยากเห็นเลยน้า เอ็นซง เอ็นซี อะไรนั่นน่ะ แค่ไม่อยากให้ตัวเองหมกเม็ดเท่านั้นเอง จริงจริ๊งง :t2:
-
อาร์มนาย"อ่อน"จริงๆด้วย
แค่จูบยังเป็นลมเลย :laugh:
-
โห แค่กลิ่น โคโลน ยังเป็นลม ด้าย
o13
-
หื่นได้อีกนะอาร์มนะ
เอิ้กๆ
ไม่รู้พี่แนทจะเสร็จวันไหน
สงสารพี่แนทจัง
อิอิ
-
o7สงสารหนู่อาร์มโดนคนแก่อ่อนหัดรังแก
-
หุหุ
มีงี้อีก
......
-
555+
โอเค๊ ตี๋ขามาซบอกเค้าก็ได้
แต่ว่า....ขอสองได้เป่า อาวพี่แนทด้วยห้าห้าห้า
-
แล้วตกลงหนูอาร์มได้รับจูบจากพี่แนทอีกรอบรึปล่าวคะ :m12:
ตอนนี้หนูอาร์มออกอาการหื่นนำพี่แนทไปซะแล้ว :a6:
น่าหวั่นใจแทนพี่แนทจริงๆ :laugh:
-
ไม่ยอม :serius2: มีแต่คนว่าเค้าอ่อนหัด เดี๋ยวเจอกัน ขอไปฝึกวิทยายุทธก่อน พี่แนท...หึ...หึ...เสร็จผมแน่
โอ๊ยยย ตายฉันจะเป็นลม เจ้าอาร์มเอ้ย "อ่อน" จริง จริ๊ง o16
อิอิ
งั้นหนูขอเป็นลมด้วย และก็เอาพี่แนทมาปฐมพยาบาลด้วยนะ
:oni1: :oni1:
พี่แนทนะของผม ห้ามยุ่งนะเฟ้ย ผมหวง :m16: อยากได้คนปฐมพยาบาลใช่ไหม นู้นเลย...เอาเจ้าตี๋ไปเลย :angry2:
ส่งตี๋มาทางนี้ก็ได้นะ หุ หุ หุ :o8: :o8: :o8:
555+
โอเค๊ ตี๋ขามาซบอกเค้าก็ได้
แต่ว่า....ขอสองได้เป่า อาวพี่แนทด้วยห้าห้าห้า
ไม่ให้แล้ว ทั้งตี๋ทั้งพี่แนท เอาคนเขียนไปแทนแล้วกัน :laugh3:
-
“อาร์ม....พี่ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้อาร์มไม่สบายแบบนี้” หน้าพี่โอมดูสำนึกผิดมากๆ
.
เอ่อ :m29: พี่เค้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่อะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย :o8:
-
คือ เอ่อ จะว่าแอบหื่นก็ใช่ แต่ฮานำหน้าเลยอ่า :m20:
อาร์มน่ารักอ่า :m1:
แต่พี่แนท(ของอาร์ม)น่ารักที่สุด อิอิ :m12:
:pig4:
-
อ๊ายยย......ตายแล้ว อายจังเลยพิมพ์ชื่อพี่แนทผิดเป็นพี่โอม ข้าน้อยต้องขออภัย o1
ตอนที่ 26.2 ป่วนคูณสี่
พวกเราไปรวมตัวกันที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารเช้า พี่แดนเห็นหน้าผมก็เข้ามาทักด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“อาร์มเป็นไงบ้าง ตอนพี่เห็นแนทอุ้มอาร์มเข้าห้องมา พี่ตกใจแทบแย่นึกว่าเป็นอะไร” ผมเห็นไอ้ตี๋หันขวับมามองผมทันที ส่วนแมนดี้ก็ทำตาโตหันมาขยิบตาแบบล้อเลียน พี่แดน......ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง :m29: แต่.....ทำไมต้องมาถามตอนนี้ด้วยยยย
“ดีขึ้นแล้วครับ สงสัยจะหิวมากไปหน่อยเลยเป็นลม” ผมหันไปสบตาพี่แนทแบบอายๆ พี่แนทก็ส่งสายตายิ้มๆกลับมา ไม่รู้ไอ้ตี๋มันเห็นหรือเปล่า รู้แต่ว่ามันรีบเข้ามาประชิดตัวผมทันที
“อาร์มหิวจนเป็นลมเหรอ มานั่งนี่มา รอตรงนี้แหละ เดี๋ยวตี๋ตักอาหารมาให้นะ” มันกุลีกุจอพาผมไปนั่งที่โต๊ะ ส่วนแมนดี้ได้แต่มองผมสองคนเขม็ง สงสัยมันจะเริ่มงงกับการพูดจาและท่าทีของตี๋ที่มีต่อผมโดยเฉพาะต่อหน้าพี่แนทพี่แดนแบบนี้ พูดเสร็จไอ้ตี๋ก็เดินไปตักอาหาร ส่วนพี่แนทหันมามองผมตาขวางๆเล็กน้อยแล้วเดินไปกับพี่แดน
“อาร์ม.....นี่มันอะไรกันน่ะ ทำไมตี๋เค้าพูดจาแปลกๆกับอาร์ม เหมือนเป็นแฟนกันงั้นแหละ” แมนดี้กระซิบถามผมทันที
“เรามีเรื่องต้องบอกแมนดี้ คืองี้....ตี๋ขอเป็นแฟนเราจนจบทริปนี้ เราสงสารมันเลยตกลงไป แต่ไม่มีการเล่นอะไรเลยเถิดนะ” ผมรีบบอกแมนดี้กลัวมันจะเข้าใจผิด เพราะเมื่อคืนผมเพิ่งพูดให้กำลังใจมันเรื่องตี๋ไป เดี๋ยวมันจะหาว่าผมหน้าไหว้หลังหลอก
“นี่อย่าบอกว่านะว่าตี๋สารภาพรัก แล้วอาร์มปฎิเสธไป ตี๋เลยขอเป็นแฟนอาร์มแทนช่วงที่เที่ยวด้วยกันนี่” ถูกต้องแล้วค้าบบบ
“อืม ก็ทำนองนั้นแหละ” ผมพยักหน้าแบบเซ็งๆ :m19:
“โอ๊ยย.....อกอีแป้นจะแตก ไม่นึกเลยว่าในที่สุดตี๋จะกล้าบอกรักอาร์ม แมนดี้น่ะดูออกตั้งนานแล้ว แล้วก็รู้ด้วยว่าก่อนหน้านี้ตี๋เค้าไม่กล้าบอกอาร์มเพราะกลัวจะเสียเพื่อนไป เหมือนเพลงเพื่อนสนิทนั่นแหละ” ยิ่งแมนดี้พูด...ยิ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเองทำไมโง่แบบนี้ถึงดูอะไรไม่ออกเลย
“ตี๋เค้าไม่มองใครเลยนะนอกจากอาร์มทั้งที่มีคนมาชอบตั้งเยอะแยะ บางครั้งแมนดี้ก็อดสงสารตี๋ไม่ได้” ไม่ต้องพูดต่อได้มั้ย ก่อนที่ผมจะรู้สึกผิดมากไปกว่านี้
“พอเลย.....ไม่ต้องพูดต่อแล้ว เราเคลียร์กับตี๋แล้ว ดูมันก็ทำใจได้นะ เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน มันฝืนความรู้สึกกันไม่ได้หรอก” ผมรีบพูดแทรกก่อนที่มันจะพล่ามอะไรต่อ
“โอเค...ไม่พูดเรื่องนั้นก็ได้ งั้นมาพูดเรื่องนี้แล้วกัน เป็นลมอีท่าไหนล่ะ พี่แนทถึงต้องอุ้ม แถมแทนที่จะส่งกลับห้องเรา ดันพาไปห้องตัวเองซะงั้น” :m12: นี่มันเก็บได้ทุกเม็ดทุกประเด็น ไม่มีพลาดเลยจริงๆ
“ก็...ก็เราเป็นลมอยู่ในสวนหย่อม พี่แนทอยู่ตรงนั้นด้วยไง พี่เค้าเป็นหมอก็ต้องปฐมพยาบาลสิ ใช่มั้ย” ผมไม่ยอมสบตาแมนดี้ กลัวมันจับความรู้สึกผมได้ แต่สงสัยจะโกหกไม่ค่อยเก่งมันเลยกัดไม่ปล่อย
“อ๋อเหรอออ.....แต่เราว่ามันไม่ใช่แค่นั้นมั้งงงง” แมนดี้ทำเสียงเจ้าเล่ห์ใส่ :o9: ทำไมมันฉลาดแสนรู้แบบนี้ฟะ ผมไม่ตอบมันหรอก เงียบๆไว้ดีที่สุด
“เฮ้อ....แมนดี้ไม่น่ามาเที่ยวกับอาร์มเล้ยยย เดินด้วยกันแบบนี้เท่ากับฆ่าตัวเองชัดๆ ใครจะมาชายตาแลแมนดี้ล่ะ ตอนอยู่ซานฟราน อาร์มไปเดินไกลๆเราเลยนะ ไม่งั้นแย่งกลุ่มเป้าหมายเราไปหมด” ไม่ต้องกลัวหรอกไอ้แมนดี้ ตูมีพี่แนทแล้ว....ก็ต้องเฝ้าพี่แนทไว้เหมือนกันแหละโดยเฉพาะตอนอยู่ที่โน่น ไม่งั้นเดี๋ยวมอคอปอดอล่ะแย่เลย
ตี๋ตักอาหารเดินมาให้ผมพอดี การสนทนาเลยจบเพียงแค่นั้น ระหว่างทานอาหาร ตี๋มันก็คอยดูแลเอาใจผมไปซะทุกอย่างจนผมชักเกรงใจพี่แนทเหมือนกัน ดูพี่แนทสิ....ทำหน้านิ่งเชียว ไม่เป็นไรเดี๋ยวคืนนี้ผมดอดไปปลอบใจพี่เองนะครับ อิ...อิ... :m1: แล้วพี่ดูสิครับ....เช้านี้ผมกินตั้งเยอะเพื่อพี่เลยนะเนี่ย
*****************************************
กินเสร็จ พวกเราไปขึ้นรถโดยมีพี่แนทเป็นคนขับ ซักพักก็จอดหน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง มองเข้าไปเห็นพี่ฟ้าพี่น้ำยืนรออยู่ในล็อบบี้ นี่....อย่าบอกนะว่าพี่แมวน้ำจะไปเที่ยวด้วย
“พี่แนทครับ พี่ฟ้าพี่น้ำจะไปเที่ยวกับเราด้วยเหรอครับ” อดใจไม่ไหวแล้ว ขอถามหน่อยเถอะ
“ใช่ เมื่อคืนหลังจากที่พวกเรากลับถึงโรงแรม ฟ้าก็โทรหาพี่บอกว่าอยากไปเที่ยวด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเปลี่ยนใจกระทันหัน ทีพี่ชวนตอนอยู่ในงานแต่งดันปฏิเสธ สงสัยอยากไปเที่ยวกับใครบางคนมั้ง” พี่แนทตอบแต่เสียงตอนท้ายๆเหมือนประชดยังไงไม่รู้
นี่หรือเปล่า...ที่เมื่อเช้าพี่บอกว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเพราะมีเรื่องให้คิดเยอะ อย่าบอกนะว่า....มันทำให้พี่แนทหึงผมจนบอกชอบผมเมื่อเช้านี้ ขอบคุณฮะพี่ฟ้า...พี่เป็นตัวเร่งปฏิกริยาที่ดีจริงๆ เคยอ่านเจอเค้าบอกว่า ‘งอนก็เป็นเหมือนโรค ง้อก็เป็นเหมือนยารักษา ควรมีตัวเร่งปฏิกริยาด้วยจะช่วยให้การง้อง่ายขึ้น’ ผมจะจำหลักการนี้ไว้ใช้ในอนาคตเวลาพี่แนทหึงแล้วงอนผม ฮ่า....ฮ่า....
พี่แนทลงไปช่วยพี่ฟ้าพี่น้ำเอากระเป๋าขึ้นท้ายรถ ผมมองตามไม่ให้คลาดสายตา ดูนั่น.....พี่แมวน้ำใส่สายเดี่ยวรัดรูปซะเต้าแทบทะลัก รู้หรอกว่าพี่น่ะอึ๋มแต่ไม่ต้องโชว์ขนาดนั้นก็ได้ :m16: ผมก้มมองตัวเองก็เห็นแต่อกเหี่ยวๆแฟบๆไร้กล้าม เอาวะ.....ตั้งใจแน่วแน่ ตูต้องอวบขึ้นให้ได้ สู้....สู้....สู้ต่อไปทาเคชิ :oni2:
***********************************************
-
:a2:สู้มานนนนนน
-
น้องอาร์มอยากอวบอึ๋ม เจ๊ขอแนะนำ ยาคุมโลด :a1:
อึ๋มขึ้นแน่ๆ :m14:
-
สู้ๆ อาร์ม แต่อย่าปล่อยอวบระยะสุดท้ายนะจ๊ะ
-
อาร์มนี้ ก็แอบร้ายยยยยยยยยยยยยยยยน่ะ 555
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สู้ๆครับผม :L2:
-
เอาใจช่วยน้องอาร์ม
ให้อวบอึ๋มไปสู้กะพี่แมวน้ำนะจ๊ะ
ปอลอ ชอบแมนดี้
-
แฟบแฟบแบบนี้พี่แนทก็รักจะแย่แล้ว
ไม่ต้องไปทำอึ๋มหรอก :laugh:
-
อืม ชอบแมนดี้ด้วยคน
:m1:
-
..... น่าร๊ากกก ......
-
เจ้าอาร์มเอ้ย จะรู้ไหมเนี่ย ว่ากินไปแค่ไหน ไอ้ที่แฟบ ๆ อยู่น่ะ มันก็ไม่มีทางที่จะตู้ม ๆ ขึ้นมาได้หรอก :เฮ้อ:ปวดหัวกะนายเอกคนนี้จริง ๆ
-
น้องอาร์ม เริ่มแรงนะจ๊ะ อิอิ
-
หุหุ สงสัยงานนี้มีเฮฮ่ะ :m14:
-
เจ้าอาร์มเอ้ย จะรู้ไหมเนี่ย ว่ากินไปแค่ไหน ไอ้ที่แฟบ ๆ อยู่น่ะ มันก็ไม่มีทางที่จะตู้ม ๆ ขึ้นมาได้หรอก :เฮ้อ:ปวดหัวกะนายเอกคนนี้จริง ๆ
อะไร....แค่นี้ก็ปวดหัว อ๋อออ.....ใช่ซี้..... :a14: :a14:
น้องอาร์มอยากอวบอึ๋ม เจ๊ขอแนะนำ ยาคุมโลด :a1:
อึ๋มขึ้นแน่ๆ :m14:
โอ๊ยย...ความเห็นนี้แรงอ่ะ เค้าไม่ได้อยากเป็นกระเทยนะ แค่อยากดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมาหน่อยเท่านั้นแหละ เวลาพี่แนทกอดจะได้ไม่เจอแต่กระดูก :-[ :give2:
แฟบแฟบแบบนี้พี่แนทก็รักจะแย่แล้ว
ไม่ต้องไปทำอึ๋มหรอก :laugh:
คิดว่าอย่างงั้นจริงๆเหยอออ เค้ารู้สึกโอเคขึ้นหน่อยละที่แฟบๆแบบนี้ :m13:
-
‘งอนก็เป็นเหมือนโรค ง้อก็เป็นเหมือนยารักษา ควรมีตัวเร่งปฏิกริยาด้วยจะช่วยให้การง้อง่ายขึ้น’
ชิื ชิ หลัการสูงน่่ะเราน่ะ แต่มันก็จริงอ่ะเน๊อะ :laugh:
-
เสียใจไม่มีคนช่วยดันกระทู้เราเลยย แง.....แง..... :o12: :sad2: แทบหาเรื่องตัวเองไม่เจอว่าอยู่ตรงไหน
:pigwrite: :pigwrite: :pigwrite: :o11: :o11: :o11:
เอาเรื่องน่ารักมาฝาก อ่านมาจากกระปุกดอทคอมค่ะ (หาเรื่องไม่ต่อนิยายตัวเอง)
*****************************
ชายจีนคนหนึ่งแบกถังน้ำสองใบไว้บนบ่าเพื่อไปตักน้ำที่ริมลำธาร
ถังน้ำใบหนึ่งมีรอยแตก ในขณะที่อีกใบหนึ่งไร้รอยตำหนิ
และสามารถบรรจุน้ำกลับมาได้เต็มถัง...แต่ด้วยระยะทางอันยาวไกล
จากลำธารกลับสู่บ้าน....จึงทำให้น้ำที่อยู่ในถังใบที่มีรอยแตกเหลืออยู่เพียงครึ่งเดียว
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ดำเนินมาเป็นเวลา 2 ปีเต็มที่คนตักน้ำสามารถตักน้ำ
กลับมาบ้านได้หนึ่งถังครึ่ง....ซึ่งแน่นอนว่าถังน้ำใบที่ไม่มีตำหนิจะรู้สึกภาคภูมิใจ
ในผลงานเป็นอย่างยิ่ง ...ขณะเดียวกันถังน้ำที่มีรอยแตกก็รู้สึก อับอายต่อความบกพร่องของตัวเอง
มันรู้สึกโศกเศร้ากับการที่มันสามารถทำหน้าที่ได้เพียงครึ่งเดียวของจุดประสงค์ ที่มันถูกสร้างขึ้นมา
หลังจากเวลา 2 ปี… ที่ถังน้ำที่มีรอยแตกมองว่าเป็นความล้มเหลวอันขมขื่น
วันหนึ่งที่ข้างลำธาร มันได้พูดกับคนตักน้ำว่า "ข้ารู้สึกอับอายตัวเองเป็นเพราะ
รอยแตกที่ด้านข้างของตัวข้าที่ทำให้น้ำที่อยู่ข้างในไหลออกมาตลอดเส้นทาง ที่กลับไปยังบ้านของท่าน"
คนตักน้ำตอบว่า "เจ้าเคยสังเกตหรือไม่ว่ามีดอกไม้เบ่งบานอยู่ตลอดเส้นทางในด้านของเจ้า...
แต่กลับไม่มีดอกไม้อยู่เลยในอีกด้านหนึ่งเพราะข้ารู้ว่าเจ้ามีรอยแตกอยู่....
ข้าจึงได้หว่านเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ลงข้างทางเดินด้านของเจ้าและทุกวันที่เราเดินกลับ...
เจ้าก็เป็นผู้รดน้ำให้กับเล็ดพันธุ์เหล่านั้น
เป็นเวลา 2 ปี ที่ข้าสามารถที่จะเก็บดอกไม้สวย ๆ เหล่านั้นกลับมาแต่งโต๊ะกินข้าว
ถ้าหากปราศจากเจ้าที่เป็นเจ้าแบบนี้แล้ว..เราก็คงไม่อาจได้รับความสวยงามแบบนี้ได้"
คนเราแต่ละคนย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง...
แต่รอยตำหนิและข้อบกพร่องที่เราแต่ละคนมีนั้น
อาจช่วยทำให้การอยู่ร่วมกันของเราน่าสนใจ และกลายเป็นบำเหน็จรางวัลของชีวิตได้....
สิ่งที่ต้องทำก็เพียงแค่ยอมรับคนแต่ละคนในแบบที่เขาเป็น..
และมองหาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวของพวกเขาเหล่านั้นเท่านั้นเอง
หากเราหาเหตุผลให้กับตัวเอง
ว่าทำไมเราถึงรักคนๆ นี้นัก
แล้วเหตุผลที่ได้ มีแค่เพียง...รักเพราะรัก
ฟังดูอาจเลื่อนลอยไร้จุดหมายเกินไป
แต่สำหรับคนที่รักกัน เหตุผลเพียงแค่นี้
ก็เพียงพอที่จะสานต่อความรักให้อยู่ต่อไป
แต่กับคนที่เรารักเค้า แล้วเค้าไม่รักเรา
ไม่เคยจะมองเห็นแม้แต่คุณค่าในตัวเรา
ต่อให้เราหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้เค้าเพียงไหน
หรือให้เหตุผลมากมายในคำว่ารักที่เรามีให้
เค้าก็คงมองไม่เห็นมันเหมือนกัน
และกับคนประเภทนี้ ยิ่งเราเรียกร้องมากแค่ไหน
ก็จะยิ่งสร้างความเหนื่อยใจให้กับเราเท่านั้น
ถ้าคุณมีความสุขกับมันก็ดีไป
แต่สุข...แล้วเหนื่อยใจก้อน่าคิดเหมือนกัน
คนเราเหนื่อยแล้วก็ต้องพัก
ต้องหาทางออกที่ทำให้เราดีขึ้น
กับเรื่องของความรักก็เช่นกัน
เมื่อเราต้องเหนื่อยล้าเพราะมัน
คงต้องพักซะบ้าง...
ลองหยุดวิ่งตามเค้าสักครั้ง
แล้วมาเดิน(แค่เดิน)ตามตัวเองดูสักหน
คุณอาจรู้สึกดีกว่าการต้องวิ่งตามใครคนนั้น
Ps... อย่างน้อยๆ คุณจะพบว่า
การเรียนรู้ที่จะรักตัวเองนั้นไม่ทำให้เราเหนื่อยใจเลย ...
-
คนข้างบนทำเนียน
มาต่อเลยอ่ะ o12
อิอิอิ
ไม่เอาคนเขียนจาเอา "ตี๋"
และก็ขอพี่แนทเป็นของแถม
อิอิ
อ่านหนึ่งแถมหนึ่งไรงี้
เรื่องที่เอามาให้อ่าน
โดนเต็มๆ ชอบคร่า
-
เป็นคำคมที่ดี แต่ว่า...
ตอนต่อไปอะอยู่ไหน พี่แนทอยู่ไหนนนนนนน
-
:o ไม่มาต่อนิยายเหรอ
ทัมมายอ่ะ ทัมมาย :angry2:
ไม่เอาเค้าจะอ่านนิยายอ่ะ มาต่อเร็วๆๆ :serius2:
-
หาเรื่องเนียนไม่ต่อนิยายล่ะซี้ :a14:
-
ตอนที่ 27.1 แฟนใครเนี่ย
ขณะที่รอพี่ฟ้าพี่น้ำเอากระเป๋าขึ้นรถ พวกผมก็รีบทำการอัปเปหิตัวเองไปนั่งแถวหลังสุด ส่วนแมนดี้ก็กระซิบกระซาบถามผมด้วยหน้าตาอยากรู้อยากเห็นว่าพี่เค้าสองคนเป็นใคร พอรู้ว่าพี่ฟ้าเป็นพี่คณะมันก็กระดี้กระด้าขึ้นมาทันที :oni2: พวกเรากยกมือไหว้ตอนพี่ๆขึ้นมานั่งเรียบร้อย ส่วนไอ้แมนดี้ก็รีบกระทุ้งสีข้างผมส่งสัญญาณให้แนะนำพี่สองคนให้มันรู้จัก แต่ผมว่ามันคงอยากรู้จักพี่ฟ้าคนเดียวมากกว่า
“พี่ฟ้าพี่น้ำครับ นี่เพื่อนผมที่คณะชื่อแมนดี้ จะไปเที่ยวกับพวกเราด้วยครับ” พี่เค้ารับไหว้แมนดี้แล้วยิ้มให้
“สวัสดีค่ะพี่ฟ้า ต๊าย...ดีใจจังเลย มีพี่คณะหล่อๆมาร่วมทริปด้วย เอ่อ....เห็นโอมว่า..พี่เป็นปู่รหัสดลหรือคะ” แหม....ระริกระรี้เชียว
“ครับ” แต่พี่ฟ้าตอบสั้นคำเดียวได้ใจความ สงสัยจะไม่อยากคุยกับแมนดี้ แต่ทำไม...ต้องหันมาทางผมด้วย
“น้องอาร์ม....ข้างหลังนั่งกันสามคนเบียดไปหรือเปล่าครับ” เออ....แล้วพี่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ
“อาร์มมานั่งกับพี่มั้ย น้ำเค้าตัวเล็กเราก็ตัวเล็ก ข้างหลังน่ะที่มันแคบ แค่แมนดี้กับตี๋นั่งก็เต็มแล้ว” ไอ้ตี๋หันควับทันทีแล้วเอาแขนมาพาดไหล่ผม ส่วนพี่แนทหันกลับมามองจากที่นั่งคนขับ ผมรับรู้ถึงรังสีพิฆาตพวยพุ่งมาจากสองทางคือจากไอ้ตี๋กับพี่แนท :m29: แบบว่า...ถ้าผมตอบไม่ดี....ศพไม่สวยแน่ พี่แนทค้าบบบ....พี่ออกรถได้แล้ว ไม่ต้องมาสนใจผมตอนนี้ก็ได้ ที่ตอนผมอยากให้พี่สนใจดันทำเป็นแกล้งไม่รู้เรื่อง
“เอ่อ....พี่ฟ้า ผมนั่งตรงนี้ไม่เบียดหรอกครับ แล้วอีกอย่างแถวกลางแอร์มันก็แรงด้วยครับ” ผมรีบตอบ
“อาร์ม....แอร์แรงไปเหรอ งั้นเดี๋ยวพี่หรี่แอร์ให้” พี่แดนหันมาพูดแล้วกลับไปหรี่แอร์ พี่แดนครับ....ผมขอโทษ...พี่ช่วยนั่งเฉยๆไม่ต้องพูดอะไรก็ได้ครับ
“เห็นมั้ยอาร์ม พี่แดนหรี่แอร์แล้ว มานั่งตรงนี้เถอะ” พี่ฟ้ายังไม่ละความพยายาม
“ไม่เป็นไรครับ อาร์มเค้าชอบนั่งกับผม ใช่มั้ยอาร์ม” ตี๋พูดแล้วโอบไหล่ผมเข้าหาตัว ส่วนตามันจ้องหน้าพี่ฟ้าเขม็ง ทำหน้าเหมือนหมาหวงเจ้าของมากๆ เห็นประกายตาเปรี๊ยะๆลอยปะทะกันไปมา :undecided:
“พี่ฟ้า...อาร์มเค้าอยากนั่งตรงนั้น ก็อย่าไปเซ้าซี้เลย เสียเวลา พี่แนท...ออกรถเถอะค่ะ” พี่แมวน้ำพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด โอเค...ขอบคุณครับที่ช่วยครั้งนี้ แต่ยังไงพี่ก็ยังเป็นศัตรูหัวใจผมอยู่ดีแหละ
รถพวกเรามุ่งตรงไป ‘Coronado Island’ หรืออีกชื่อคือ The Crown City พี่แดนทำหน้าที่ไกด์จำเป็นโดยหันมาบรรยายว่า Coronado เป็นภาษาสเปนแปลว่ามงกุฎ หรือ crown ซึ่งจริงๆแล้วคำว่า Corona มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินซึ่งแปลว่า crown ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะภาษาในยุโรปทั้งอังกฤษ สเปน ฝรั่งเศสล้วนก็มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินทั้งนั้น [พวกเราคงเคยได้ยินรถ Toyota รุ่น Corona ซึ่งมันก็แปลว่า crown นั่นแหละ]
ถ้าสังเกตดีๆพวกชื่อเมืองชื่อถนนในแคลิฟอเนีย ส่วนใหญ่มาจากภาษาสเปนทั้งนั้น เพราะเดิมรัฐนี้เป็นของประเทศแม็กซิโกชึ่งใช้ภาษาสเปนเป็นภาษาหลัก แต่อเมริกาไปทำสงครามยึดแคลิฟอเนียเอามาเป็นของตัวเมื่อ 160 ปีก่อน ผมได้แต่คิด นี่แหละน้า...ไปยึดของเค้ามา เป็นไงล่ะกรรมตามสนอง :amen: ตอนนี้อเมริกามีแต่คนแม็กซิกันลอบเข้าเมืองแบบผิดกฏหมายเป็นล้านๆคน มากันเป็นครอบครัวออกลูกออกหลาน ส่วนคนอเมริกันก็ต้องก้มหน้ารับกรรมเสียภาษี เพื่อเอาไปจุนเจือลูกหลานแม็กซิกันที่พ่อแม่มีรายได้น้อย ไหนยังแถมปัญหาอาชญากรรมจากพวกแรงงานเถื่อนเหล่านี้อีก ก็คล้ายๆกับกรณีที่คนขาวไปเอาคนดำจากแอฟริกามาเป็นทาสในอเมริกานั่นแหละครับ
กลับมาเรื่อง Coronado Island เกาะนี้มีสะพาน ‘San Diego-Coronado bridge’ เชื่อมกับ San Diego Bay สะพานนี้ยาวมากๆ (3.4 กิโลเมตร) แถมยังโค้งได้ใจเและสวยมากครับ จากสถิติสะพานนี้มีคนมากระโดดน้ำตายมากเป็นอันดับสามของอเมริกา (อันดับหนึ่งคือสะพานโกลเด้นเกทในซานฟรานซิสโก ซึ่งผมจะได้ไปดูอีกไม่กี่วันนี้แล้ว)
นอกจากมีชื่อเสียงเรื่องสะพานแล้ว เกาะนี้ยังมีชายหาดที่สวยงามและโรงแรมที่หรูและดังมากอยู่คือ ‘Hotel del Coronado’ โดยถือว่าเป็นโรงแรมบนชายหาดที่ใหญ่ที่สุดของชายฝั่งแปซิฟิคของทวีปอเมริกาเหนือ โรงแรมนี้ถือเป็นไฟล์ทบังคับที่ทุกคนที่มาซานดิเอโกควรต้องมาชมและถ่ายรูปด้วย แม้ว่าจะไม่ได้เข้าพักก็ตาม (ค่าห้องแพงมากครับ 350-500 เหรียญขึ้นไปต่อคืน) โรงแรมนี้สร้างตั้งแต่ปี 1885 เป็นฉากในหนังฮอลลีวูดหลายเรื่อง และเป็นฉากในนิยาย Bid Time Return ซึ่งตอนหลังนำมาสร้างเป็นหนังเรื่อง Somewhere in Time แต่ฉบับหนังเค้าเปลี่ยนไปใช้โรงแรมอื่นถ่ายทำแทน
หาที่จอดรถได้ พวกผมก็เคลื่อนขบวนเข้าโรงแรมทันที โรงแรมสวยและดูหรูมากๆครับ ผมถ่ายรูปไม่ยั้งมือแบบไม่กลัวเปลืองฟิล์ม (แหะ แหะ ก็มันเป็นกล้องดิจิตอลอ่ะครับ) ถ่ายกับโรงแรมเสร็จโดยแอบใช้ห้องน้ำเค้าฟรีด้วย พวกเราก็เดินไปทางชายหาดที่ติดโรงแรม มีคนเล่นน้ำเยอะพอควร
ตาย....นี่ผมลืมพี่แนทได้ไง หันไปมองพี่แนทอีกทีก็เห็นพี่แมวน้ำเกาะแขนแจ นั่น....เบียดกันเข้าไปสิ ขาดความอบอุ่นรึไง :m16: นี่...แฟนตัวจริงเค้ายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นะเฟ้ยเกรงใจกันบ้างสิ ปั๊ด...เดี๋ยวทำเมาแล้วจับพี่แนทกดซะเลย เอ...ว่าแต่....เราตกลงเป็นแฟนกับพี่แนทรึยังวะ แต่ไม่สน...โมเมไว้ก่อนว่าเป็นแล้ว
“น้องอาร์ม ถ่ายรูปพี่กับพี่แนทให้หน่อยค่ะ” พี่แมวน้ำพูดแล้วยื่นกล้องมา ผมจำใจถ่ายให้ ดูนั่น...โอบแขนแล้วเอาหัวหนุนไหล่พี่แนทอย่างกับคู่รัก ให้ตายเถอะ....อยากถ่ายแต่พี่แนทแล้วตัดพี่แมวน้ำออกจากเฟรมจริงๆเลย
“น้ำ พี่อยากถ่ายคู่กับอาร์ม น้ำช่วยถ่ายให้หน่อยนะครับ” ผมเดินไปยื่นกล้องคืนพร้อมเอากล้องผมให้พี่น้ำถ่าย
พี่แนทเอาแขนมาโอบเอวพร้อมดันตัวชิดกัน ถ่ายเสร็จแทนที่จะปล่อยพี่แนทดันก้มลงมาหอมแก้มผมพร้อมส่งสายตาหวานซึ้ง บ้า.บ้า.บ้า..คนอะไรหน้าไม่อาย...นี่มันต่อหน้าธารกำนัลนะ ผมได้แต่ยืนอายหน้าแดง :o8: หันไปมองพี่น้ำอีกทีก็เห็นพี่เค้าหยุดยืนอ้าปากค้างอยู่กับที่ตรงนั้น ดีเหมือนกัน ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ
*******************************************
มีรูปสะพาน Sandiego-Coroando bridge มาฝาก กับโรงแรม Hotel del Coronado ค่ะ
[attachment deleted by admin]
-
o13สุดยอดเลยพี่แนท การกระทำที่แสดงโดยไม่ต้องพูด
คิดว่าน้ำคงเข้าใจ :laugh: แต่เสียจั๋ยด้วยน้ำไม่เข้าใจฮ่ะ อิอิ :t2:
-
พี่แนท :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
BeePed :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อย่าลืมไปอ่านตอนที่ 27.1 ในหน้าที่แล้วก่อนนะคะ :oni1:
หลังจากหายไป 3-4 วัน ข้าน้อยได้ทำการค้นคว้าอย่างหนักเพื่อหารูปตัวละครประกอบการจิ้น (ตั้งใจยิ่งกว่าอ่านหนังสือสอบอีกตู) รูปแรกคือพี่แนท รูปสองคือตี๋ รูปสุดท้ายคือน้องอาร์ม แต่จริงๆแล้วอยากได้รูปดิสเพลยฺ์ของคุณ G_wa อันเก่าก่อนรูปปัจจุบันเพราะอันนั้นตรงตามที่คิดไว้มากที่สุด แต่หาไม่ได้ ถ้าใครจำได้และมีรูปช่วยส่งให้ข้าน้อยด้วย จักเป็นพระคุณยิ่ง
[attachment deleted by admin]
-
น้องอาร์มหน้าเหมือนเด็กประถมเลย :laugh:
พี่แนท ได้ใจมากๆ o13
-
เริ่ดส์....โคตรๆๆๆๆ :oni2: :oni2: :oni2:
-
พี่แนททท :m3: :m3: :m3: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
แจ่มไปเลยพี่แนท อิอิ..
รูปพี่แนทที่คุณเอามาลง ตรงกับที่เราจิ้นไว้เยย อิอิ :m1:
แต่น้องอาร์มดูจะเด็กไปหน่อยแต่ ออร่า เคะ เต็มสตรีม หุหุ :m1:
-
พี่แนททำดีมาก
-
น้องอาร์มหน้าเหมือนเด็กประถมเลย :laugh:
พี่แนท ได้ใจมากๆ o13
แจ่มไปเลยพี่แนท อิอิ..
รูปพี่แนทที่คุณเอามาลง ตรงกับที่เราจิ้นไว้เยย อิอิ :m1:
แต่น้องอาร์มดูจะเด็กไปหน่อยแต่ ออร่า เคะ เต็มสตรีม หุหุ :m1:
เอ่อ....รูปน้องอาร์มดูไปดูมาก็เด็กจริงๆแฮะ เป็นรูปดาราญี่ปุ่นอายุ 15 ปีเองง่ะ :m23: แต่ตอนถ่ายอาจจะเด็กกว่านั้นอีก
ลืมไปเดี๋ยวพี่แนทโดนคดีพรากผู้เยาว์ เอาไว้หารูปใหม่แล้วกันค่ะ :m13:
-
มากรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสพี่แนท อิอิ
-
เชียร์พี่แนท แต่เห็นรูปแล้ว ตี๋ สเปคจริง ๆ :oni2:
-
มีผู้ใจดีส่งรูปน้องอาร์มที่ข้าน้อยต้องการมาให้ ขอบคุณค่ะ :pig4: เชิญยลโฉมได้เลย
[attachment deleted by admin]
-
:serius2:อย่าลงแต่รูปสิครับ เอาเนื้อเรื่องด้วย
รออยู่นะครับ ไม่รู้ว่าป่านนี้ พี่แมวน้ำจะช๊อคกับช็อดเด็ด หรือยัง รีบมาต่อด่วน :bye2:
-
พี่แนทเริ่ดมากค่า
บอกไปเลยด้วยการกระทำ
น้องแมวน้ำถึงขั้นเหวอ
ปอลอ ชอบรูปประกอบการจิ้น โดยเฉพาะ Dennis Oh นี่แหละพี่แนทเลย
ปอลอ 2 แต่เห็นรูปประกอบของตี๋ แล้วกรี๊ดดดดดดด เปลี่ยนใจเป็นเชียร์ตี๋ทันมั๊ยอ่า
-
ตอนที่ 27.2 ที่ปรึกษา
พี่แมวน้ำยืนอ้าปากค้างอยู่กับที่ตรงนั้น พี่...ระวังนะครับเดี๋ยวแมลงวันบินเข้าปากไปจะแย่เอา ส่วนผมได้แต่ยืนอายหน้าแดงอยากจะเอานิ้วขึ้นมากัดแล้วบิดไปบิดมาเหมือนนางเอกละครเวลาเขิน :-[ แต่มันมันเขี้ยวเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว...ขอกัดพี่แนทสักทีเหอะ มือไวกว่าความคิด ผมคว้ามือพี่แนทขึ้นมาแล้วเอาปากขบนิ้วเล่น (นี่แค่โดนหอมแก้มนะ มันจะเขินแรงอะไรอย่างนี้ทำเป็นไม่เคย นี่ถ้าบทเข้าพระเข้านางจริงๆ พี่แนทสงสัยจะตัวน่วมโดนเจ้าอาร์มกัดอ่วมแน่)
“โอ๊ย....อาร์มกัดนิ้วพี่ทำไมเนี่ย” พี่แนทแกล้งอุทานเหมือนเจ็บมาก แต่ผมรู้.....พี่ไม่เจ็บหรอก ก็ผมแค่ทำเบาๆเองนี่ครับ
“ก็พี่แนทอ่ะ ทำอะไรไม่ดูสถานที่ ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างรึไง” นี่ดีนะที่ไอ้ตี๋ แมนดี้ พี่แดน พี่ฟ้า อยู่ห่างออกไปพอควร ไม่งั้นอาจจะได้เห็นภาพคนโก่งคออาเจียนเพราะบทเขินของผมเป็นแน่
“นี่อาร์ม แล้วที่อาร์มทำอยู่นี่มันไม่ยิ่งแย่กว่าที่พี่ทำเหรอ ขบนิ้วพี่แบบนี้ รู้หรือเปล่าว่า.....มันเป็นการยั่วกันชัดๆ” พี่แนทพูดทอดเสียงตรงประโยคสุดท้ายพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ :o9: เฮ้ย....จริงเหรอ ผมกลายเป็นนางแมวยั่วสวาทไปแล้วเหรอเนี่ย พี่อำผมเล่นเปล่า ผมแค่แสดงอาการเขินนิดๆหน่อยเองอ่ะ
“พี่แนทคะ น้ำว่าเราไปทางอื่นกันดีกว่าค่ะ” หลังจากยืนดูบทกุ๊กกิ๊กระดับอนุบาลระหว่างผมกับพี่แนท สติสตังพี่แมวน้ำคงกลับคืนมาแล้ว
พี่แกรีบเดินเข้ามายื่นกล้องกระแทกคืนใส่มือ เอาตัวเข้ามาแทรกระหว่างผมกับพี่แนท แล้วลากตัวพี่แนทเดินลิ่วๆห่างออกไป แถมมีการหันหลังมาจิกตาพร้อมสะบัดหน้าใส่ผมหนึ่งดอก แต่ผมไม่สนใจหรอก ปล่อยพี่เค้าไป เค้าคงได้ใกล้ชิดพี่แนทแค่ช่วงทริปนี้นี่แหละ ผมมันสุภาพบุรุษไม่อยากรังแกผู้หญิง พี่แนทแสดงท่าทีกับผมชัดแจ้งซะขนาดนั้น ถ้าพี่น้ำไม่โง่เกินไปก็ต้องรู้แหละว่าอะไรเป็นอะไร ฮ่า....ฮ่า.... แต่ขอหัวเราะหน่อยเหอะ สะใจตูจริงโว้ยยย :laugh3:
ผมเดินไปรวมกลุ่มกับพวกพี่แดนอย่างอารมณ์ดี ไปถึงแมนดี้ก็สะกิดแขนผมแล้วลากออกมาจากกลุ่ม โดยมันหันไปบอกตี๋ว่าจะให้ผมถ่ายรูปให้ตรงหาดอีกด้าน ตี๋มันก็พยักหน้าไม่ว่าอะไร เดินห่างออกมาพอควร แมนดี้ก็ยิงคำถามทันที
“อาร์ม....ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย เมื่อกี้เราเห็นนะ” มันยิ้มท่าทางเจ้าเล่ห์ใส่ผม นี่มันตาเรดาห์รึไง ถึงรู้เห็นเรื่องชาวบ้านไปซะทุกเรื่อง นอกจากจมูกดีแล้วตายังไวอีกนะไอ้แมนดี้
“เห็นอะไร เราทำอะไร” ผมไม่ยอมรับหรอก ใครจะรู้ เผื่อมันแค่อำเพื่อหลอกถามผมก็ได้
“ไม่ต้องทำไก๋ แมนดี้เห็นนะว่าพี่แนทหอมแก้มอาร์ม แถมยังส่งสายตาหวานหยดย้อยจนมดขึ้นซะขนาดนั้น” ผมไม่ตอบมันหรอก แต่แค่คิดเรื่องเมื่อกี้ก็หน้าแดงอีกแล้ว
“นี่พี่แนทเป็นแฟนอาร์มแล้วเหรอ ถึงหอมแก้มกันแบบนั้น” ผมยังไม่ยอมพูดอะไร ก็มันเขินจะให้ตอบว่ายังไงล่ะ คนมันไม่เคยมีแฟนมาก่อนนี่ครับ
“เงียบ ไม่ยอมตอบแบบนี้แสดงว่าจริง เอ...แล้วไปกันถึงขั้นไหนแล้วนะ น่ารักๆอย่างอาร์มนี่ สงสัยจะ X….Y….Z แล้วมั้ง” :m12: เฮ้ย...มันจะบ้าหรือเปล่า :o รู้จักกันแค่อาทิตย์เดียวเอง จะให้มา XYZ อะไรกัน ผมก็ต้องรักนวลสงวนตัวเหมือนกันนะ (อ๋อ.....เหรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย เห็นหนูหื่นตลอดเวลา)
“บ้าแล้ว ยังไม่ XYZ โว้ย แค่ ABC เอง” ผมรีบตอบทันที ให้ตายเถอะ....พอเห็นหน้าแมนดี้แล้วอยากจะกัดลิ้นตัวเอง
“หึ...หึ...หึ ยอมรับแล้วล่ะสิ ไม่เห็นต้องอายเลย มีแฟนเป็นเรื่องธรรมชาติจะตาย เดี๋ยวเราเป็นที่ปรึกษาให้เอง” ธรรมชาติบ้านมันอ่ะสิ มีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ ถ้ามีแฟนผู้หญิงผมคงไมรู้สึกตะขิดตะขวงใจแบบนี้หรอก คิดแล้วก็ชักกลุ้มกับอนาคตตัวเองเหมือนกัน
“แมนดี้คิดอย่างงั้นจริงๆเหรอ มีแฟนเพศเดียวกันมันไม่ดูแปลกๆเหรอ” ถึงถามไปแต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่ายังไงผมก็รักพี่แนท และจะไม่ยอมเปลี่ยนใจง่ายๆ
“อาร์ม ความรักมันไม่มีเพศหรอกนะ คนเราต่างหากที่ไปกำหนดเพศให้มันเอง.....” ประโยคนี้คุ้นๆเหมือนกันแฮะ เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหน (จากไหนเอ่ยสาวกเล้าเป็ดทั้งหลาย ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก)
“ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะอาร์ม ไม่ใช่จะเกิดขึ้นง่ายๆ เพราะบางคนตลอดชีวิตยังไม่รู้จักเลยว่าเจ้าความรักหน้าตาเป็นยังไง” แมนดี้เข้าโหมดจริงจังแล้วครับ เอาวะ....เปิดอกคุยกับมันเลยแล้วกัน
“แต่เราก็ไม่ค่อยแน่ใจนะแมนดี้ ถึงตอนนี้เราจะแน่ใจตัวเองก็เถอะว่าเรารักพี่แนท แต่เราก็อดกลัวไม่ได้ เราได้ยินแต่คนเค้าพูดกันว่าความรักระหว่างเพศเดียวกันมันไม่ค่อยยั่งยืน”
“มันไม่เกี่ยวกับเพศหรอกอาร์ม ความรักไม่ว่ากับเพศไหนมันก็ไม่ยั่งยืนทั้งนั้นแหละถ้าใจของคนสองคนมันไม่มั่นคง อาร์มไม่เห็นเหรอ สมัยนี้ผัวเมียแต่งกันหม้อข้าวไม่ทันดำก็หย่ากันออกโครมๆ ผู้ชายผู้หญิงบางคู่รักกันแต่ก็มีกิ๊กอีกเป็นโขยง....”
“มันอยู่ที่ว่า เมื่อเรามีรักแล้วก็ต้องรักให้เป็น ความรักมันก็เหมือนกุหลาบที่มีกลิ่นหอมสีแดงสดสวยงาม ทำให้สวนทั้งสวนสดชื่น แต่เราก็ต้องเรียนรู้วิธี ว่าทำยังไงถึงจะเด็ดมันมาไว้ในมือและถือโดยไม่ให้หนามมาทิ่มเรา” :teach: โห....ไม่น่าเชื่อว่าคำพูดดีๆเหล่านี้จะออกมาจากปากแมนดี้
“ว่าแต่....อาร์มกับพี่แนทแค่ ABC กันจริงๆเหรอ เห็นพี่แดนบอกว่า ก่อนตี๋มาอาร์มพักห้องเดียวกับพี่แนทไม่ใช่เหรอ” ย๊ากก....นี่มันวกกลับมาเรื่องนี้ได้ไง เมื่อกี้ยังดูเป็นงานเป็นการอยู่แท้ๆ แล้วนี่มันไปสอดรู้สอดเห็นซอกแซกถามพี่แดนทำไม
“ทำไม...พักห้องเดียวกันจำเป็นต้องมีอะไรกันเหรอ ความรักเรามันบริสุทธิ์โว้ย ไม่มีเรื่องเซ็กซ์มาเกี่ยวข้อง” ปากตอบไปแต่ในใจชักไม่แน่ใจ เพราะรู้สึกว่าตั้งแต่รู้จักพี่แนทมาเนี่ยตัวผมเองพัฒนาไปเยอะ แบบว่า...ชักจะหื่นมากขึ้นเรื่อยๆ :m13:
“จ้า....น่าเชื่อมากเลยว่าไม่มีเซ็กซ์มาเกี่ยวข้อง คนมันรักกันชอบกันอยู่ใกล้ๆกัน มันอดใจไม่ได้หรอก โถ่....เรานึกว่าจะเป็นที่ปรึกษาให้ซะหน่อยในฐานะเป็นรุ่นพี่ในวงการ เห็นอยู่อ่ะนะว่าอาร์มไม่เคยมีประสบการณ์ ครั้งแรกมันเจ็บนะอาร์ม ยิ่งถ้าไม่รู้วิธีนะยิ่งไปกันใหญ่ :m26:” ดูมันขู่ไปอมยิ้มไป เอาไงดี...จะถามมันดีเปล่าวะ อยากรู้ก็อยากรู้ อายก็อาย
“คือว่า....เรากับพี่แนทไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนใช่มะ ก่อนหน้านี้พี่เค้าก็ควงแต่ผู้หญิง เราก็ไม่เคยมีแฟน แล้วเรื่องอย่างว่าต่างคนก็ไม่เคยมีประสบการณ์กับผู้ชายด้วยกัน มันต้องทำยังไงเหรอ” :m21:
“ของแบบนี้ไม่ยาก เดี๋ยวเราให้คลิปวีดีโอไปศึกษา ส่วนอุปกรณ์เสริมเราก็มีนะเดี่ยวคืนนี้เอาให้ดู” แมนดี้พูดหน้าตาระรื่น
“อีกคำถามนะ เราสงสัยว่าคู่เกย์เค้าตกลงยังไงเหรอว่าใครจะรุกใครจะรับ เค้าดูที่ใครตัวใหญ่ตัวเล็กเหรอ อย่างเรากับพี่แนทเนี่ย เราเป็นรุกได้รึเปล่า คือเราไม่อยากเจ็บอ่ะ” :m17: ผมถามไปก็กระดากปากเหมือนกันครับ ก็คนไม่อยากเจ็บนี่ ของพี่แนทตั้งขนาดนั้น ใครมันจะอยากโดน แต่ไอ้แมนดี้ฟังแล้วหัวเราะก๊าก
“มันไม่อยู่ที่ว่าใครตัวใหญ่ตัวเล็กหรอก มันอยู่ที่ประสบการณ์และ....ลีลา” มันทอดเสียงทำตาเจ้าเล่ห์
“อย่างงี้หมายความว่า เราก็เป็นรุกได้ใช่มั้ย” หน้าตาผมเริ่มมีความหวัง ผมเงยหน้ามองไปยังเส้นขอบฟ้า ตั้งจิตมุ่งมั่น....สู้.สู้....ตูจะต้องเป็นรุกให้ได้โว้ยยยย :a2: :a2:
*************************************************
-
"ความรักมันไม่มีเพศหรอกนะ คนเราต่างหากที่ไปกำหนดเพศให้มันเอง....."
ประโยคโคตรฮิตเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ
ปต่อาร์มคับ...............ผมว่ายังไงอาร์มก็ไม่มีทางได้เป็นรุกหรอก 555 ฟันธง
-
เริ่ดส์.....
ตัวเท่ามดจะรุกพี่แนท.....
เห้อ....
สู้ๆค๊าบบบ
-
ปฏิบัติการเปิดซิง Back Virgin พี่แนทสินะ :m20:
เอ้า แม้จะรู้ว่าไม่ไหว แต่ก็ สู้ๆนะ อาร์ม Fight! Fight! :laugh:
-
รีเควส..อยากได้บทกุ๊กกิ๊กระดับอุดมศึกษาไว้เป็นกรณีศึกษานะ :laugh: :laugh:
อาร์มเป็นรุกหรือจ๊ะ ให้พี่แนทสอนวิธีการเป็นรุกซิจ๊ะ ทั้งภาคปฏิบัติและทฤษฎี :m32: :t2:
-
“แมนดี้คิดอย่างงั้นจริงๆเหรอ มีแฟนเพศเดียวกันมันไม่ดูแปลกๆเหรอ” ถึงถามไปแต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่ายังไงผมก็รักพี่แนท และจะไม่ยอมเปลี่ยนใจง่ายๆ
เจอประโยคนี้แล้วงง o2 o2 o2 o2
หลายครั้งแล้ว รู้สึกว่าบุคลิก กับความคิด อาร์มมันแก่วงๆ ยังไงพิกล แบบอ่านแล้วบางทีมันขัดกับที่เคยอ่าน หรือรู้สึกไปเองหว่า สงสัยไว้พอจบแล้วต้องอ่านแบบรวดเดียวจบอีกที :sad2:
ป.ล. รูป๓คนม่ายมีเสปคตั้มเลย :haun5: :haun5: :haun5:
-
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มกระทู้บน :m12:
สเป๊กพี่ตั้มต้องดิบๆ เถื่อนๆ ใช่ไหมค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ :a2:
ปล.ๆๆ เหอะๆๆ ตัวแต่นี้ริอาจจะเป็นรุก ถ้าเป็นได้โลกนี้คงสั่นไหวอย่างรุนแรง
เหอะๆๆๆๆๆๆๆ :jul1:
-
โถหนูอาร์ม กล้าคิดเนอะ....
-
มั่น....สู้.สู้....ตูจะต้องเป็นรุกให้ได้โว้ยยยย :a2: :a2:
:m20: :m20: โถ เจ้าอาร์มเอ้ย คิดอะไรไม่เจียมสังขารตัวเองเล้ย o16
-
คิดผิดคิดใหม่ได้นะอาร์ม
ฝันจะรุกพี่แนท :t2:
-
จะรุกจะรับก็เอาเถอะพี่ขราาาาาาาาาาา
กรุณามาต่อด่วน :jul1: แต่เราว่าอาร์มเป็นฝ่ายรุกหน้าจะเข้าท่านะ อิอิ :m32:
-
แมนดี้น่ารักจัง..
มีเพื่อนแบบนี้ไม่มีเหงาอิอิ (ฮา+ปวดหัว)
แต่ หนู อาร์ม จ๊ะ
ออร่า เคะ คมชัดขนาดนี้ คิดจะรุกได้ไงอ่ะจ๊ะ :laugh:
แต่ เอ่อ...ถ้าพี่แนทยอมให้รุก... :m29:
-
ถ้าเป็นรุก
ก็คงเป็นรุกที่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
น่าร๊ากที่สุดเลย
ห้าห้าห้า
สลับตำแหน่งเลยคร่า ไม่ค่อยได้อ่านแบบสลับ
แต่งให้เป็นบุญหน่อย
ก๊ากกกกกกกก :laugh:
ปล. o12เอาตี๋เค้าไปไว้ไหน ชิส์
-
ขอให้ได้รุกนะคะ
หุหุ
:m22:
-
จะรุกจะรับก็เอาเถอะพี่ขราาาาาาาาาาา
กรุณามาต่อด่วน :jul1: แต่เราว่าอาร์มเป็นฝ่ายรุกหน้าจะเข้าท่านะ อิอิ :m32:
ห้าห้าห้า
สลับตำแหน่งเลยคร่า ไม่ค่อยได้อ่านแบบสลับ
แต่งให้เป็นบุญหน่อย
ก๊ากกกกกกกก :laugh:
ปล. o12เอาตี๋เค้าไปไว้ไหน ชิส์
ได้!! กล้าขอก็กล้าให้ แต่ไม่รับปากร้อยเปอร์เซนต์นะ แบบว่าโอกาสเป็นไปได้ 0.01% ฮ่า...ฮ่า... :laugh: (คนเขียนปาดเหงื่อ :m29: มันจะเขียนไปได้ยังไงฟะ)
“แมนดี้คิดอย่างงั้นจริงๆเหรอ มีแฟนเพศเดียวกันมันไม่ดูแปลกๆเหรอ” ถึงถามไปแต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่ายังไงผมก็รักพี่แนท และจะไม่ยอมเปลี่ยนใจง่ายๆ
เจอประโยคนี้แล้วงง o2 o2 o2 o2
หลายครั้งแล้ว รู้สึกว่าบุคลิก กับความคิด อาร์มมันแก่วงๆ ยังไงพิกล แบบอ่านแล้วบางทีมันขัดกับที่เคยอ่าน หรือรู้สึกไปเองหว่า สงสัยไว้พอจบแล้วต้องอ่านแบบรวดเดียวจบอีกที :sad2:
ป.ล. รูป๓คนม่ายมีเสปคตั้มเลย :haun5: :haun5: :haun5:
อารมณ์อาร์มมันแกว่งเหมือนคนเขียนไง แบบว่าอาร์ทตัวแม่อะไรอย่างงี้ไง เต็มไปด้วยจินตนาการ อยู่เหนือเหตุและผม และไม่ต้องการการเข้าใจ
แถไปเรื่อยจนตัวถลอก ฮือ....ฮือ... :o12: เค้าขอโทษ o1 o1 เค้าเขียนไม่ดีเอง บุคลิกเลยแกว่ง ต่อไปจะพยายามคุมโทนตัวละครให้ดีขึ้น o7
ว่าแต่คุณตั้มไม่ชอบรูปที่เค้าหามาเหรอ แต่เค้าว่ายังไงๆ พี่แนทก็หล่อกว่าโดมของคุณตั้มนะ บลัฟกันเห็นๆ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
รุกให้สำเร็จนะอาร์ม
-
อาร์มเอ๊ยยยยยยย
จะไหวเหรอลูก
แมนดี้เค้าก็บอกแล้วมันอยู่ที่ประสบการณ์และลีลา
หนูหน่ะโดนพี่แนทจับนิด จูบหน่อย หนูก็ลมจับแล้วนะลูก
ถ้าคิดว่าไหวก็จะเชียร์แล้วกันนะอาร์มนะ
-
ดูเหมือนจะปรึกษาผิดคนนะเนี่ย :m29:
แต่ถ้าจะลองก็ไม่เสียหายเนอะ
เอา สู้ สู้ อาร์ม :a2:
จะรุก จะรับ คนอ่านก็กำไร เห็น ๆ :t2:
-
ตอนที่ 28.1 Chill out
“อย่างงี้หมายความว่า เราก็เป็นรุกได้ใช่มั้ย” หน้าตาผมเริ่มมีความหวัง ผมเงยหน้ามองไปยังเส้นขอบฟ้า ตั้งจิตมุ่งมั่น....สู้.สู้....ตูจะต้องเป็นรุกให้ได้โว้ยยยย
“เอ่อ....เราว่า....อย่างอาร์ม....เป็นรับน่าจะรุ่งกว่าเยอะนะ” :m23: ดูมันพูด....ทำลายความหวังอันเจิดจ้าของผมซะไม่มีเหลือ
“ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าไม่เกี่ยวกับตัวใหญ่ตัวเล็กไง” ผมรีบค้าน
“แล้วอาร์มมีประสบการณ์เหรอ แถมลีลาอีกนะ เชื่อเราเหอะอาร์มเป็นรับนะดีแล้ว” มันพยายามโน้มน้าวต่อ
“อ้าว...พี่แนทก็ไม่มีประสบการณ์กับผู้ชายเหมือนกันนี่” ไม่ยอม ยังไงตูก็จะเป็นรุก
“เหมือนกันที่ไหน อย่างน้อยพี่เค้าก็เคยกับผู้หญิง แล้วอาร์มเคยเหรอ” โอ๊ยย...นี่มันดูถูกกันชัดๆ o12 แต่จะบอกไปได้ไงว่าจนป่านนี้ผมยังไม่เคยกับผู้หญิง เสียเชิงชายแย่ วันนี้ขอผิดศีลข้อสี่แล้วกันครับ
“ทำไมจะไม่เคย แหมผู้ชายมันก็ต้องมีบ้างแหละ แต่กับผู้ชายด้วยกันนี่....ไม่เคยนะ แต่เราว่าของแบบนี้มันเรียนรู้กันได้ เดี๋ยวเราศึกษาจากหนัง
โป๊เกย์เอาก็ได้”
“เออ.....เอาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นรุกเป็นรับ มันก็ต้องศึกษาหาข้อมูลเพิ่มทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวเราช่วยติวกลเม็ดเด็ดพรายต่างๆให้ รับรอง.....พี่แนททั้งรักทั้งหลงอาร์มจนโงหัวไม่ขึ้นแน่ๆ” นี่พูดเว่อร์ไปหรือเปล่า :o10: รู้สึกไม่น่าไว้วางใจยังไงไม่รู้ ถ้ากลเม็ดของแมนดี้เด็ดจริง ทำไมไม่เห็นมีชายใดมารักมาหลงมันเลยล่ะ
“ว่าแต่...พี่น้ำนี่ยังไงๆอยู่นะ เห็นตามประกบพี่แนทแจเชียว เค้าไม่รู้เรื่องอาร์มกับพี่แนทเหรอ” มันถามหน้าตาสงสัย
“ก่อนหน้านี้พี่เค้าไม่รู้ แต่ตอนนี้คงรู้แล้ว แล้วจริงๆเรื่องเรากับพี่แนทก็ยังไม่มีใครรู้ ก็เราเพิ่งตกลงคบกับพี่แนทเมื่อเช้านี้เอง เราคิดว่าอีกหน่อยคนอื่นๆคงจะค่อยๆรู้ไปเองแหละ” ผมหมายรวมถึงตี๋ด้วย หวังว่าถึงวันที่มันรู้ความจริงมันคงจะเข้าใจผมนะ
“ต๊ายยย.....แมนดี้ว่าแล้วเชียว ที่เมื่อเช้าอาร์มเป็นลมจนพี่แนทต้องอุ้มนี่ มันต้องไม่ใช่แค่นั้นแน่ นี่ถ้าเดาหวยแม่นเหมือนเดาเรื่องชาวบ้านนี่ ป่านนี้สงสัยจะรวยเละไปแล้ว" :m18: แมนดี้พูดไปยิ้มไป
“กลับไปรวมกลุ่มทางโน้นเหอะ” ผมพูดตัดบท แล้วเดินนำไปรวมกลุ่มกับตี๋พี่ฟ้าพี่แดน
แต่ในหัวผมมันยังคิดเรื่องนั้นต่อ....ทำยังไงถึงจะได้เป็นรุก คิดจะเข้าชมรมสีม่วงทั้งทีมันก็ต้องให้สมศักดิ์ศรีหน่อย ผมยังคิดเลยไปถึงว่าจะบอกกับที่บ้านและพี่โอมยังไงเรื่องที่พี่แนทเป็นแฟนผม แต่คิดแล้วยิ่งปวดหัว เลิกคิดดีกว่ากับเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
*******************************************
หลังจากใช้เวลาแถวชายหาดและเดินดูบริเวณรอบๆได้พักใหญ่ พี่แนทก็ขับรถพาพวกเราไปทานอาหารกลางวันกันที่ร้านอาหารอิตาลีชื่อดังบนเกาะนี้ ร้านตกแต่งดูดีจริงๆครับ แต่ราคาก็แพงสมกับความหรูด้วยเหมือนกัน แต่ผมเซ็งเล็กน้อยเพราะโดนพี่ฟ้ากับตี๋นั่งประกบอีกแล้ว ที่จริงผมก็ไม่มีปัญหาอะไรกับพี่ฟ้าหรอกนะ แต่ไอ้ตี๋นี่สิ...ผมล่ะกลัวใจมันจริง กลัวมันจะไปขัดพี่ฟ้าตลอดเวลาแล้วกลายเป็นสงครามบนโต๊ะอาหารไป
ตั้งแต่ที่ชายหาดจนถึงโต๊ะอาหารพี่น้ำประกบพี่แนทไม่ยอมห่าง แต่ความรู้สึกผมตอนนี้เหรอ....ชิล ชิล มาก o16 มันต่างจากก่อนหน้านี้ที่ผมคงหงุดหงิดกับภาพตรงหน้าจนทานอะไรไม่ลง ก็ตั้งแต่พี่แนทแสดงท่าทีกับผมอย่างชัดเจนต่อหน้าพี่น้ำ มันทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่าผมอยู่ในสถานะอะไรของพี่แนท
เวลาของทริปนี้ที่เหลืออยู่พี่แนทคงเข้าใจว่าผมต้องรักษาคำพูดกับตี๋เรื่องว่าจะเป็นแฟนมัน เพราะฉะนั้นผมก็จะพยายามเข้าใจพี่แนทด้วยเหมือนกัน ยังไงๆพี่น้ำก็เป็นญาติและเป็นผู้หญิง จะให้ตัดขาดแบบหักดิบทันทีก็คงใช่ที่ พอคิดได้แบบนี้...มันทำให้ผมมองภาพพี่น้ำที่พยายามเอาอกเอาใจพี่แนทอย่างเอาเป็นเอาตายเป็นเรื่องขำๆไป คิดแล้วก็ตกใจตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ....ความรักทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่ขึ้น อิ...อิ... :give2:
ทานกันเสร็จ รถก็พาพวกเราออกจากเกาะแล้วขึ้นเหนือมุ่งไปลอสแองเจลลิส แต่ผมขอเรียก LA แล้วกันครับง่ายดี แผนการเที่ยวก็คือขับรถประมาณชั่วโมงครึ่งจากซานดิเอโก พอถึง LA ก็เช็คอินเข้าโรงแรม แล้วไปเดินเที่ยวถนนฮอลลีวูดดูโกดักเธียเตอร์ ตอนเย็นไปทานอาหารกันที่ไทยทาวน์ ส่วนพรุ่งนี้พวกเราจะไปตะลุยดิสนีย์แลนด์กัน
ระหว่างนี้พี่ฟ้าก็เสนอว่าไหนๆมาทั้งที พวกเราน่าจะแวะลาสเวกัสเที่ยวเมืองคนบาปซักคืนหลังจากเที่ยวที่ LA เสร็จ พี่แนทพี่แดนก็เห็นดีด้วย ส่วนไอ้ตี๋กับแมนดี้ก็กระดี้กระด้าทันที :m11: เห็นบอกว่าจะได้เที่ยวคาสิโนกับลองเล่นสล็อตแมชชีนดู เมื่อมติที่ประชุมให้ผ่าน พี่แดนเลยรับอาสาจองที่พักในลาสเวกัส และเลื่อนวันเข้าพักของโรงแรมอื่นๆที่จองไว้ก่อนหน้านี้
**********************************
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมม
ตอนนี้สั้นง่า
สรุปน้องอาร์มยังสติลจะรุกพี่แนทชิมิ
:m29:
-
เมื่อไหร่จะรู้สักทีว่าใครรุก ใครไม่รุก อิอิ
-
หุหุ รอวันอาร์ม หื่น :t2:
-
รออยู่น้า.....
5555+
:jul3:
-
หุหุ รอวันอาร์ม หื่น :t2:
เมื่อไหร่จะรู้สักทีว่าใครรุก ใครไม่รุก อิอิ
รอหน่อยนะ ก็ตอนนี้มันพิสูจน์ไม่ได้นี่ ก็พี่แนทนอนห้องเดียวกับพี่แดน ส่วนเค้านอนกับแมนดี้กับตี๋ จะไปพิสูจน์กันตอนไหน :m13: :m13:
-
o13
-
“แมนดี้คิดอย่างงั้นจริงๆเหรอ มีแฟนเพศเดียวกันมันไม่ดูแปลกๆเหรอ” ถึงถามไปแต่ผมก็รู้ใจตัวเองว่ายังไงผมก็รักพี่แนท และจะไม่ยอมเปลี่ยนใจง่ายๆ
เจอประโยคนี้แล้วงง o2 o2 o2 o2
หลายครั้งแล้ว รู้สึกว่าบุคลิก กับความคิด อาร์มมันแก่วงๆ ยังไงพิกล แบบอ่านแล้วบางทีมันขัดกับที่เคยอ่าน หรือรู้สึกไปเองหว่า สงสัยไว้พอจบแล้วต้องอ่านแบบรวดเดียวจบอีกที :sad2:
ป.ล. รูป๓คนม่ายมีเสปคตั้มเลย :haun5: :haun5: :haun5:
อารมณ์อาร์มมันแกว่งเหมือนคนเขียนไง แบบว่าอาร์ทตัวแม่อะไรอย่างงี้ไง เต็มไปด้วยจินตนาการ อยู่เหนือเหตุและผม และไม่ต้องการการเข้าใจ
แถไปเรื่อยจนตัวถลอก ฮือ....ฮือ... :o12: เค้าขอโทษ o1 o1 เค้าเขียนไม่ดีเอง บุคลิกเลยแกว่ง ต่อไปจะพยายามคุมโทนตัวละครให้ดีขึ้น o7
ว่าแต่คุณตั้มไม่ชอบรูปที่เค้าหามาเหรอ แต่เค้าว่ายังไงๆ พี่แนทก็หล่อกว่าโดมของคุณตั้มนะ บลัฟกันเห็นๆ :laugh:
ลองเปลี่ยนผิวให้คล้ำหน่อยนะ ตาโตอีกนิด ปากหนาอีกหน่อย กรามกว้างขึ้นอีกสัก๓เซนต์ละก็
...โดมเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
อาร์หนูจะเป็นฝ่ายรุกจริงอ่ะ พี่เชียร์ใจขาดดิ้นเลย
ว่าแต่ไยแมวน้ำนี้เธอเริ่มรู้สถานะที่ไม่มั้นคงของเธอแล้วดิ อิอิ :jul3:
-
อ๊ากกกกกก
รอตี๋หุหุ รอวันอาร์ม หื่น :t2:
เมื่อไหร่จะรู้สักทีว่าใครรุก ใครไม่รุก อิอิ
รอหน่อยนะ ก็ตอนนี้มันพิสูจน์ไม่ได้นี่ ก็พี่แนทนอนห้องเดียวกับพี่แดน ส่วนเค้านอนกับแมนดี้กับตี๋ จะไปพิสูจน์กันตอนไหน :m13: :m13:
อย่างงั้นให้ตี๋จับกดเลยดีไหม๊คะ
ฮุฮุ :m14: :m20:
-
อาร์ม....นายเป็นนายเอกที่หื่นที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนที่ 28.2 อุปกรณ์การเรียนภาคทฤษฏี
ถึง LA พวกเราเช็คอินเข้าโรงแรมพร้อมล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยก็บ่ายสาม พี่แนทขับรถพาพวกเราไปร้านหนังสือดอกหญ้าในไทยทาวน์ เพราะพี่น้ำร่ำร้องอยากไปซื้อหนังสือแถมโรงแรมที่พวกเราพักก็อยู่ไม่ไกลจากร้านนี้มากนัก ร้านดอกหญ้าสาขา LA นี้ไม่ใหญ่มากแต่มีหนังสือรวมถึงซีดีเพลงไทยและหนังไทยเยอะเหมือนกัน พี่น้ำเดินเลือกนิตยสารและพ็อคเก็ตบุ๊คอย่างเมามัน ส่วนพีฟ้า พี่แนทเดินเลือกซีดีเพลงไทยอยู่
ผมทำเนียนแยกจากแมนดี้กับตี๋เดินเลียบๆเคียงๆไปใกล้ๆพี่แนท เพราะอยากรู้ว่าพี่แนทจะซื้อซีดีเพลงของวงไหนบ้าง เพื่อเป็นการเก็บข้อมูลว่าพี่เค้าชอบดนตรีแบบไหน แหม....ก็คนเป็นแฟนกันก็ควรต้องศึกษาไว้บ้าง ว่าแฟนเราชอบอะไรไม่ชอบอะไรมีรสนิยมแบบไหน จริงมั้ยครับ :m13:
พอเหลือบมองซีดีในมือพี่แนทที่เลือกไว้แล้วก็ โห.....พี่ค้าบบบ พี่ซื้อเพลงเหมาะกับวัยมากเลย ดูสิ....รวมฮิตอัสนี-วสันต์เอย ไมโคร นูโว อินคาอย่างงี้ แถมยังมีคาราบาวอีก :m20: โอ๊ย...พี่ ผมเกิดไม่ทันอ่ะ รุ่นผมมันต้อง บอดี้แสลม แคลอรี่บลาบลา เอนโดฟิน ที่จริงต้องมีก็อล์ฟ-ไมค์ด้วย แต่นั่นมันให้สำหรับผู้หญิงไว้กรี๊ดกัน พี่ครับ....สงสัยหน่วยความจำเพลงไทยในเมมโมรี่ของพี่ คงถูกสต๊าฟไว้ตั้งแต่เจ็ดปีที่แล้วที่พี่มาอเมริกาใหม่ๆแหงๆ เอาวะ....อย่างน้อยตอนนี้ผมได้ข้อมูลพี่แนทเพิ่มอีกอย่างแล้วว่า รสนิยมการฟังเพลงของพี่ต่างจากผมอย่างสิ้นเชิง ว่าแล้วก็แซวพี่แนทหน่อยดีกว่าเพื่อเพิ่มรสชาติให้กับชีวิต :laugh3:
"พี่แนท......นี่วงอะไรครับ ผมไม่เห็นรู้จัก ไม่เคยได้ยินชื่อวงนี้เลยอ่ะ แถมเพลงเค้าผมก็ไม่เคยได้ยินด้วย” ผมพูดแล้วชี้ไปที่ปกอินคา ทำหน้ายิ้มๆ พี่แนทมองผมแล้วยกมือขึ้นมาเขกกะโหลกผมเบาๆ แล้วยีหัวผมแบบมันเขี้ยว
“นี่แน่....แซวพี่เหรอ เดี๋ยวเถอะ ระวังตัวไว้ให้ดี” พี่แนทพูดแล้วยิ้มให้ผม ทำไม....พี่จะทำอะไรผมเหรอ
“อ้าวพี่....ก็ผมไม่รู้จักจริงๆนี่ สงสัยจะเกิดไม่ทัน” :m12:ผมยังแซวต่อ
“ใช่สิ....ก็พี่มันแก่หนิ แก่จนบางคนเรียกว่าเกย์เฒ่า” พี่แนททำหน้าแบบงอนเล็กๆ โอ๊ย....พี่ ทำไมพี่ทำหน้าน่ารักอย่างนี้ แฟนใครฟะ :m1:
“โอ๋....โอ๋.... ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง ไม่ต้องน้อยใจนะครับ” ผมเอามือไปกุมมือพี่แนทแล้วเขย่าเบาๆประกอบการพูด
“แต่พี่อดคิดไม่ได้นะอาร์ม ว่าพี่แก่ไปสำหรับอาร์มรึเปล่า อาร์มน่าจะเหมาะกับคนรุ่นใกล้ๆกันอย่างตี๋หรือฟ้า” หน้าพี่แนทเปลี่ยนไปดูเครียดๆยังไงไม่รู้ ไหงมันกลายเป็นเรื่องซีเรียสไปได้นี่ ไม่เอา...ไม่เอา เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ผมจะจดลงเมมโมรี่ไว้เลยว่าวันหลังจะไม่แซวอะไรเกี่ยวกับความต่างของอายุอีกเด็ดขาด
"ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนั้นเลย พี่แนทอย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ” ผมกระชับมือที่กุมมือพี่แนทให้แน่นขึ้นพร้อมจ้องตาพี่แนท เพื่อสื่อว่าผมหมายความอย่างที่พูดจริงๆ
“พี่แนท......มาช่วยน้ำเลือกเพลงทางนี้หน่อยสิคะ” ผมปล่อยมือพี่แนทแล้วพยักหน้าเหมือนบอกว่า พี่ไปช่วยพี่น้ำเถอะ ผมไม่ว่าอะไรหรอก
ผมเดินไปรวมกลุ่มกับตี๋และแมนดี้ ดูไปเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ซื้ออะไร ก็พวกผมเพิ่งมาจากเมืองไทยเองนี่ครับ
แถมราคาหนังสือและซีดีที่นี่ยังแพงกว่าเมืองไทยตั้งสามสี่เท่า เลยไม่รู้จะซื้อไปเพื่ออะไร เสร็จจากร้านหนังสือก็เดินเข้าร้านชำขายของไทยที่อยู่ติดๆกันกับร้านหนังสือ หน้าร้านมีคนไทยยืนทำขนมเบื้องสดๆขายด้วยครับ เห็นแล้วอดไม่ได้เลยอุดหนุนคนไทยด้วยกันซักหน่อย :oni2:
พี่ฟ้าหยิบนู่นนี่ใส่ตะกร้าเป็นการใหญ่โดยเฉพาะอาหารแห้งทั้งหลาย เพราะเมืองที่แกอยู่ร้านชำที่ขายของเอเชียหายากมาก แกเลยต้องตุนเยอะหน่อย ส่วนพี่แนทพี่น้ำอยู่นิวยอร์คเลยไม่จำเป็นต้องตุนอะไร พวกผมสามคนก็เหมือนเดิมคือเดินดูแต่ไม่รู้จะซื้ออะไร เดินมาเรื่อยๆจนมาถึงโซนผลไม้ แมนดี้ก็สะกิดผมให้เดินตามมันมาใกล้ๆ
“เอ้า....นักเรียนถือไว้ซะ แล้วก็จ่ายตังค์ด้วย” มันหยิบกล้วยหอมครึ่งหวีแล้วส่งให้ผมถือ ผมก็ถือแบบงงๆ แล้วทำไมมันมาเรียกผมว่านักเรียน
“ซื้อกล้วยทำไม อยู่เมืองไทยไม่มีให้กินหรือไง” ก็มันจริงนี่ครับ กล้วยที่นี้แพงกว่าเมืองไทยต้องเยอะ มาอเมริกาทั้งทีก็ต้องกินผลไม้เมืองหนาวอย่างสตอเบอรี่หรือองุ่นสิ เพราะมันถูกกว่าเมืองไทย
“เออน่า....ซื้อไปเถอะ ไม่ต้องบ่น” มันพูดแบบรำคาญ
“ไม่เอา ไม่ซื้อ เราไม่อยากกินนี่” ผมค้านหัวชนฝา ยังไงก็ไม่ซื้อ
“อาร์ม นี่มันเป็นอุปกรณ์การเรียนนะ ซื้อไปเถอะ” แมนดี้พูดเสียงค่อยๆเหมือนกลัวคนอื่นได้ยิน
“เรียนอะไร” ผมทำหน้างงสุดขีด :m28: นี่แมนดี้มันมามุขไหนเนี่ย ผมไปต่อไม่ถูกแล้ว
“อ๊ะ.....ทำเป็นลืม ก็ที่เราบอกอาร์มไว้ไงว่าจะสอนกลเม็ดเด็ดพรายให้ อย่าบอกนะว่าลืมแล้ว” แมนดี้ยิ่งกระซิบเบาขึ้นอีก :m26:
“แล้วกล้วยมันเกี่ยวอะไรด้วย” ผมถามต่อก็มันไม่เคลียร์นี่
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ เราจะเริ่มบทเรียนกันคืนนี้เลย” เฮ้ย....มันจะเร่งอะไรขนาดนี้ ต้องเรียนกันคืนนี้เลยเหรอ แล้วไอ้ตี๋อยู่ห้องเดียวกับพวกเราด้วยนะเว้ย จะเรียนกันเข้าไปได้ยังไง
“ไม่เอา ทำไมต้องมาเรียนอะไรกันคืนนี้” ผมไม่ยอมหรอก o12 ถึงผมจะหื่นบ้างเป็นบางเวลาแต่ก็ยังมียางที่หน้าอยู่นะครับ
“ถ้าไม่เรียนช่วงเที่ยวนี่จะเรียนกันตอนไหน นี่มันวันจันทร์ เดี๋ยววันอาทิตย์นี้อาร์มก็บินกลับนิวยอร์คแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมจะค้านต่อ แต่ไอ้ตี๋เดินเข้ามาแล้วเอาแขนพาดไหล่ผม
“อาร์มอยากกินกล้วยเหรอ มาตี๋ถือให้นะ” ไอ้ตี๋มันคว้ากล้วยในมือผมไปถือไว้เอง
“ใช่ เมื่อคืนอาร์มเค้าบ่นหิว แล้วในห้องมันไม่มีอะไรกิน เราเลยแนะนำอาร์มให้ซื้อกล้วยไว้เผื่อรองท้องเวลาหิวไง” แมนดี้สตอเบอแหลได้ใจมาก
“ใช่ พวกเราควรต้องซื้ออะไรตุนไว้ในห้องบ้างเผื่อหิว เมื่อเช้าอาร์มก็หิวจนเป็นลมไปทีแล้วนี่ เอาผลไม้อย่างอื่นเพิ่มอีกดีกว่า เดี๋ยวตี๋เลี้ยงเอง” ว่าแล้วมันก็หยิบกล้วยเพิ่ม แถมด้วยพุทราหั่นสำเร็จในถาดโฟมอีกสองแพ็ค แล้วเดินไปจ่ายเงิน เอาวะ....เลยตามเลย อยากซื้อก็เชิญซื้อตามสบาย o16
************************************
-
สุดยอดของอาจารย์เลยแมนดี้ นู๋เก่งมากมีอุปกรณ์ในการเรียนด้วย
จะให้ดีของจริงไม่ดีกว่าเหรอ จะได้รู้ไงว่าเลียตั้งไหนรู้สึกอย่างไร (หื่นจริงกรูนิ) :jul3:
ความจริงเค้าไม่เคยนะตะเองเค้าออกความคิดเห็นไปงั้นแหละ :-[
-
อุปกรณ์พร้อมแล้ว นู๋อาร์มพร้อมแล้วยัง
กล้วยเหรอ??? ทำไงหว่า เค้าม่ายรู้อ่ะ คิคิ
-
:m32:..เข้ามาดูหนูแมนดี้เปิดคอร์สเรียนฮะ...
เทคคอร์สด้วยคนทันป่ะ..อิ.อิ.
ปายแร่ะ :oni1:
-
อาจารย์แมนดีเริ่ดนะค้า
มีอุปกรณ์พร้อม สงสัยวางแผนการสอนมาดี
เรียนกี่โมง จะตามไปจดเลคเชอร์
:laugh:
-
แมนดี้จะสอนอะไรหนอ แล้วนู๋อาร์มจะตามบทเรียนแมนดี้ทันไหมน้า :oni2:
-
หนูแมนดี้ คิดจะตั้งตนเป็นอาจารย์ผู้ชำนาญการเรื่อง x
:laugh:
-
อุปกรณ์ประกอบการเรียนการสอน โดย จานฯ แมนดี้
(http://images.thaiza.com/26/26_20071018105811..jpg)
วิชา หื่น
-
:m29: เ้พิ่งรู้น่ะเนี๊ย ว่ากล้วยสามารถเป็นอุปกรณ์การเรียนวิชานี้ได้ด้วย :o8:
เอาไปทำอะไรหว่า :m28:
-
เริ่ดส์.......................... :serius2:
-
บทรเรียนแบบกล้วยๆๆ
:oni2:
-
อาร์ม....นายเป็นนายเอกที่หื่นที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่จริ๊งงงง :serius2: เค้าไม่เชื่อ มีนายเอกเรื่องอื่นหื่นกว่าเค้าตั้งเยอะ จริงๆคนที่หื่นที่สุดต้องเป็นคนเขียนต่างหาก ไปว่าคนเขียนนู่นเลยไป :angry2:
แมนดี้จะสอนอะไรหนอ แล้วนู๋อาร์มจะตามบทเรียนแมนดี้ทันไหมน้า :oni2:
อุปกรณ์พร้อมแล้ว นู๋อาร์มพร้อมแล้วยัง
กล้วยเหรอ??? ทำไงหว่า เค้าม่ายรู้อ่ะ คิคิ
:m29: เ้พิ่งรู้น่ะเนี๊ย ว่ากล้วยสามารถเป็นอุปกรณ์การเรียนวิชานี้ได้ด้วย :o8:
เอาไปทำอะไรหว่า :m28:
นี่......พวกที่บอกไม่รู้ว่าเอากล้วยไปทำอะไรหรือทำไม ไม่ต้องเลย.....ไม่ต้องมาสตอฯนะยะ ข้าน้อยไม่เชื่อหรอกว่าไม่รู้ :m16: :m16:
สุดยอดของอาจารย์เลยแมนดี้ นู๋เก่งมากมีอุปกรณ์ในการเรียนด้วย
จะให้ดีของจริงไม่ดีกว่าเหรอ จะได้รู้ไงว่าเลียตั้งไหนรู้สึกอย่างไร (หื่นจริงกรูนิ) :jul3:
ความจริงเค้าไม่เคยนะตะเองเค้าออกความคิดเห็นไปงั้นแหละ :-[
:m32:..เข้ามาดูหนูแมนดี้เปิดคอร์สเรียนฮะ...
เทคคอร์สด้วยคนทันป่ะ..อิ.อิ.
ปายแร่ะ :oni1:
อาจารย์แมนดีเริ่ดนะค้า
มีอุปกรณ์พร้อม สงสัยวางแผนการสอนมาดี
เรียนกี่โมง จะตามไปจดเลคเชอร์
:laugh:
อุปกรณ์ประกอบการเรียนการสอน โดย จานฯ แมนดี้
(http://images.thaiza.com/26/26_20071018105811..jpg)
วิชา หื่น
นี่พวกข้างบนๆสามคนน่ะ ดูกลุ่มนี้ไว้ซะ o12 รู้ก็บอกว่ารู้ ไม่สตอฯ ไม่มือถือสากปากถือศีล แถมบางคนมีหาภาพประกอบอีก
-
เหอะๆๆ สุดยอดดดด
คนเขียนคิดได้ไงอ่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวช่วยตั้งชื่อวิชาให้เผื่อใครอยากเรียน ฮิ้วๆๆๆ
วิชา : ว่าด้วยการรุก ระดับ หื่น ขั้นพื้นฐาน
อาจารย์ผู้สอน : อาจารย์ แมนดี้ ผู้เลอโฉม
เวลาสอน : ทุกๆค่ำคืนที่เกิดอาการอยากของผู้สอน + อารมณ์จิ้นส่วนตัว
อุปกรณ์ที่ต้องเตรียม : ผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายอุปกรณ์จริง ,ฯลฯ (อาจจะมีโซ่ แส้ กุญแจมือ ปล..ยังไม่ทราบรายละเอียดแน่ชัดแล้วแต่อารมณ์ท่านอาจารย์จะบัญชา)
ระยะเวลาในการสอน: จนกว่าผู้เรียนจะสำริดผลเป้าหมาย ในการรุกฆาต (เหอะๆๆ )
-
มีภาพสื่อการเรียนการสอนซะด้วยยยย :m32:
เปิดคอร์สไว ๆ นะ อ.แมนดี้ :oni2:
-
อ่านทันแล้ววว :a2: :a2:
อาร์มนี่มีเพื่อนดีจริงๆ :m32:
-
:man1: หุ อุปกรณ์การเรียนการสอน
+1
-
อยากเรียนคอร์สนี้จัง :o8:
-
เหอะๆๆ สุดยอดดดด
คนเขียนคิดได้ไงอ่ะ
ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวช่วยตั้งชื่อวิชาให้เผื่อใครอยากเรียน ฮิ้วๆๆๆ
วิชา : ว่าด้วยการรุก ระดับ หื่น ขั้นพื้นฐาน
อาจารย์ผู้สอน : อาจารย์ แมนดี้ ผู้เลอโฉม
เวลาสอน : ทุกๆค่ำคืนที่เกิดอาการอยากของผู้สอน + อารมณ์จิ้นส่วนตัว
อุปกรณ์ที่ต้องเตรียม : ผลไม้ที่มีลักษณะคล้ายอุปกรณ์จริง ,ฯลฯ (อาจจะมีโซ่ แส้ กุญแจมือ ปล..ยังไม่ทราบรายละเอียดแน่ชัดแล้วแต่อารมณ์ท่านอาจารย์จะบัญชา)
ระยะเวลาในการสอน: จนกว่าผู้เรียนจะสำริดผลเป้าหมาย ในการรุกฆาต (เหอะๆๆ )
ชอบ...ชอบ...ชอบวิชานี้จริงๆเลยอ่ะ :oni2: :oni2: อ่ะให้ +1
มีภาพสื่อการเรียนการสอนซะด้วยยยย :m32:
เปิดคอร์สไว ๆ นะ อ.แมนดี้ :oni2:
อยากเรียนคอร์สนี้จัง :o8:
คนเขียนชักไม่แน่ใจแล้วว่าจะเปิดคอร์สดีไหม กลัวเขียนไปแล้วกระทู้โดนปิดจัง :o8: :o8: ถ้าโดนปิดใครจะรับผิดชอบ
ติ๊กต๊อก....ติ๊กต๊อก....ติ๊กต๊อก เขียนดีมั้ยน้าาา :m18: :m18:
จริงๆแล้วตอนนี้กำลังศึกษาจากคลิปวีดีโอวิชาการอยู่เกี่ยวกับ How to.... (อย่างว่านั่นแหละ) :haun5:
แหม....เค้าก็ไม่เคยเหมือนกันนิ มันเลยต้องค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเพื่อเอามาเขียน
ตอนนี้เสิร์ชข้อมูลจนจะกลายเป็นเอ็กซ์เปิร์ทเรื่องอย่างว่าไปแล้ว :m10:
จะมาเขียนมั่วๆผิดๆถูกๆ ก็ไม่ดีใช่ป่ะ :m23:
ค้นไปค้นมาไปเจอคลิปวีดีโอในยูทูปบรรยายโดยแพทย์อเมริกา ที่ให้คำปรึกษาเรื่องปัญหาทางเพศจริงๆ
เป็นวิชาการมากๆ บรรยายตั้งเกือบยี่สิบนาที ไม่ใช่แบบหนังโป๊อะไรพวกนั้น คลิปนี้ดีจริงๆนะ
ดูเสร็จ แล้วคิด...ตูจะเขียนตามนั้นดีไหมเนี่ย :m12: :m12:
สรุป รอกันหน่อยนะจ๊ะ จะพยายามเกลาไม่ให้หื่นเกินไป :m13:
-
เข้ามารออ่ะ..อิ.อิ. :a11:
-
คนเขียนชักไม่แน่ใจแล้วว่าจะเปิดคอร์สดีไหม กลัวเขียนไปแล้วกระทู้โดนปิดจัง :o8: :o8: ถ้าโดนปิดใครจะรับผิดชอบ
ติ๊กต๊อก....ติ๊กต๊อก....ติ๊กต๊อก เขียนดีมั้ยน้าาา :m18: :m18:
จริงๆแล้วตอนนี้กำลังศึกษาจากคลิปวีดีโอวิชาการอยู่เกี่ยวกับ How to.... (อย่างว่านั่นแหละ) :haun5:
แหม....เค้าก็ไม่เคยเหมือนกันนิ มันเลยต้องค้นคว้าหาข้อมูลเพิ่มเพื่อเอามาเขียน
ตอนนี้เสิร์ชข้อมูลจนจะกลายเป็นเอ็กซ์เปิร์ทเรื่องอย่างว่าไปแล้ว :m10:
จะมาเขียนมั่วๆผิดๆถูกๆ ก็ไม่ดีใช่ป่ะ :m23:
ค้นไปค้นมาไปเจอคลิปวีดีโอในยูทูปบรรยายโดยแพทย์อเมริกา ที่ให้คำปรึกษาเรื่องปัญหาทางเพศจริงๆ
เป็นวิชาการมากๆ บรรยายตั้งเกือบยี่สิบนาที ไม่ใช่แบบหนังโป๊อะไรพวกนั้น คลิปนี้ดีจริงๆนะ
ดูเสร็จ แล้วคิด...ตูจะเขียนตามนั้นดีไหมเนี่ย :m12: :m12:
สรุป รอกันหน่อยนะจ๊ะ จะพยายามเกลาไม่ให้หื่นเกินไป :m13:
:m10: :m10: :m10: :m10:
จะเปิดการเรียนการสอยเอ้ยการสอนจิงเหรอ
งั้นเค้าสมัครเรียนด้วยคนจิ เค้ายังไม่เคยอ่ะตะเอง :-[ :-[
-
:m13: ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
เพิ่งได้ฤกษ์อ่านไม่นานนี้เอง อ่านรวดเดียวเลย หนุกหนานมากๆ
น้องอาร์มรั่วดี น่าร๊ากกกกก :m1:
พี่แนทก็เท่ห์ :o8: ปลื้มฮ่ะ
แถมมาอ่านทันตอนน้องแมนดี้จะเปิดคอร์สอีกตะหาก
ลงเรียนด้วยคนตอนนี้ยังทันมั๊ยเนี่ย :oni2:
-
มาลงทะเบียนเรียนค่ะ
ตี๋ของหนูมาและ
อิอิอิ
ร๊ากกกกตี๋
-
:m1:จะทำอะไรก็รีบทำเลย มัวแต่หาเสียงหาพวกอยู่ได้ :m20:
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ :L2: :bye2:
-
ตอนที่ 29.1 ก่อนเริ่มเปิดคอร์ส
จ่ายตังค์เสร็จ พวกผมยืนรอพี่ๆกันหน้าร้าน พี่แดนออกมาคนแรก มาถึงก็ยื่นห่อขนมกาละแมห่อใหญ่ให้ผม
“นี่เอาไว้กินเวลารู้สึกหิว ขนมนี้น้ำตาลเยอะ กินแล้วเพิ่มน้ำตาลในเลือดได้ดีจะได้ไม่แป็นลมอีก ตั้งแต่มานี่ พี่เห็นอาร์มเป็นลมสองครั้งแล้ว แมนดี้กับตี๋ก็ช่วยกันกินด้วยนะ” ผมรับของมาแล้วยกมือไหว้ขอบคุณพี่เขา มองหน้าพี่เขาก็ดูจริงใจไม่มีท่าทีผิดปกติอะไร
สักพักพี่ฟ้าก็เดินออกมาจากร้านพร้อมถุงใส่ของพะรุงพะรัง แกตรงเข้ามารวมกลุ่มกับพวกผม
“น้องอาร์ม......นี่ข้าวเหนียวมูนมะม่วงสุกกับข้าวเกรียบ พี่เห็นน่าทานดี พี่รู้ว่าอาร์มชอบ เอาไว้ทานสิครับ” พี่ฟ้าพูดแล้วยื่นถุงให้ผม
“เอ่อ....ขอบคุณมากครับพี่ฟ้า พี่รู้ได้ไงว่าผมชอบกินข้าวเหนียวมูนอ่ะครับ” ผมรีบยื่นมือไปรับ แหม...ก็ของฟรีนี่ครับ เฮ้ย....แต่ถุงมันหายไปไหนวะ มองอีกที อ้าว...ไอ้ตี๋มันหยิบถุงไปใส่มือมันตั้งแต่ตอนไหน :confuse: เอาแล้ว...ไอ้ตี๋ยืนมองจ้องหน้าพี่ฟ้าแบบหาเรื่องเต็มที่
“พี่โทรคุยกับดลมันเมื่อคืน เลยรู้ว่าอาร์มชอบทาน แล้วก็เลยได้รู้ความจริงว่าคนบางคนทำตัวเหมือนแฟนคนอื่น ทั้งที่ไม่ใช่” พี่ฟ้าจ้องหน้าไอ้ตี๋เขม็ง ส่วนไอ้ตี๋เหรอ....มันจ้องกลับอย่างไม่ลดละเหมือนระเบิดพร้อมลงได้ทุกเมื่อ ไม่นะ...อย่ามีเรื่องกันตรงนี้นะเฟ้ย พี่ๆน้องร่วมสถาบันกันทั้งนั้น
"นั่น...พี่แนทพี่น้ำออกมาพอดีเลยค่ะ” แมนดี้รีบพูดขัดขึ้นแล้วชี้ไปทางประตูทางออก มันคงเห็นเหมือนผมว่าสถานการณ์ตอนนี้ดูไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ผมมองตามเห็นพี่น้ำเกาะแขนพี่แนทแจ พี่แนทเดินตรงมาหาผมแล้วยื่นถุงใส่กล่องอะไรไม่ทราบให้ โห...ทำไมวันนี้ตูมีลาภปากเยอะแบบนี้เนี่ย ของฟรีทั้งนั้นเลย :m4:
“อาร์ม นี่นมถั่วเหลือง เก็บไว้กินตอนเช้าๆเวลาหิว พี่รู้ว่าอาร์มกินนมวัวไม่ได้ กินแล้วท้องเสียใช่มั้ย แล้วนี่...วิตามินไว้บำรุงจะได้มีเนื้อมีหนัง.....พี่ชอบ” พี่แนทพูดแล้วอมยิ้มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้
ผมได้แต่ยืนเขินหน้าแดง บ้า.บ้า.บ้า...พูดอะไรก็ไม่รู้ :-[ ไม่รู้จักอายคนอื่นเค้าบ้าง แต่ก็อดดีใจไม่ได้....พี่พูดต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ มันเหมือนประกาศตัวบอกคนอื่นแบบเนียนๆว่าพี่กับผมมีซัมธิงรอง ก็ดีเหมือนกัน...ไม่ต้องมาคอยปิดๆบังๆกัน แถมพี่แนทยังจำได้ด้วยว่าผมไม่ดื่มนมวัว เพราะผมเคยคุยกับพี่โอมเช้าวันแรกที่ผมมาพักที่อพาร์ทเมนท์พี่เขา ซึ่งตอนนั้นยังทะเลาะกับพี่แนทอยู่เลย เฮ้ออ......มีความสุขจังโว้ย :m1:
แต่ดูนี่สิ.....ตอนนี้กลายเป็นพี่ฟ้ากับไอ้ตี๋สามัคคีกันหันไปจ้องหน้าพี่แนทแทน อย่านะ....อย่าทำอะไรพี่แนทของผมนะ ส่วนพี่น้ำนี่หน้างอหงิกบอกบุญไม่รับ แต่พี่แนทนะเหรอ.......ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินผิวปากอย่างสบายอารมณ์ไปที่รถ
“อาร์ม มา....ตี๋ช่วยถือเอง” ไอ้ตี๋พูดห้วนเสียงแข็งแล้วรีบคว้าถุงจากมือผมไป สรุปตูสบายอีกแล้ว เงินก็ไม่ต้องเสียแถมมีคนถือของให้อีก สุดยอดจริงๆ
“นี่อาร์มทำบุญด้วยอะไร ถึงมีแต่คนมารุมตอมเหมือนแมลงวันตอมอึแบบนี้เนี่ย แมนดี้จะได้ไปทำบ้าง” แมนดี้เอาศอกกระทุ้งแขนผม พร้อมทำหน้ายิ้มล้อเลียน แต่จะดีกว่านี้ถ้ามันไม่เปรียบผมเป็นอึ
********************************************
ตอนนี้พวกเราเดินอยู่บนฟุตบาทถนนฮอลลีวู้ด (Hollywood Boulevard) ถนนนี้เป็นแหล่งท่องเที่ยวขึ้นชื่อแห่งหนึ่งของ LA มีนักท่องเที่ยวเดินกันเต็มไปหมด ข้ามถนนทีนี่แทบเหยียบกันตาย ที่หัวมุมถนนหนึ่งมีช็อปปิ้งเซ็นเตอร์ชื่อ Hollywood & Highland Center ที่นี่มีร้านค้าดังๆมากมายตั้งแต่ Louis Vuitton ยันร้านพิซซ่าขึ้นชื่อของที่นี่คือ California Pizza Kitchen ที่พิเศษของช็อปปิ้งเซ็นเตอร์นี้คือ ตรงทางเชื่อมระหว่างอาคารชั้นที่สองกับชั้นที่สาม ถ้าเรายืนตรงนี้มองออกไปตรงภูเขาที่อยู่ไกลออกไป จะเห็นภาพตัวอักษรที่ขาวขนาดใหญ่เรียงเป็นคำว่า ‘Hollywood’ อยู่บนภูเขา Hollywood hill เชื่อว่าภาพนี้หลายคนคงเคยเห็นในหนังและรายการดังๆของอเมริกา พวกเราเลยถ่ายรูปเป็นที่ระลึกไว้หลายรูป
เดินกันมาจนอยู่หน้า ‘Kodak Theatre’ ตึกนี้มีลักษณะเป็นคอมเพล็กซ์ เพราะนอกจากมีโรงละครที่ที่เป็นที่จัดงานประกาศรางวัลออสการ์ที่เราเห็นถ่ายทอดสดกันมาตั้งแต่ปี 2002แล้ว ยังมีร้านค้าและร้านอาหารมากมายในตึก พวกเราเดินเข้าตึกไปเข้าห้องน้ำและถ่ายรูปพอเป็นพิธีแล้วเดินออก ที่จริงเค้ามีไกด์ทัวร์ด้วยแต่พวกผมไปไม่ทัน
ออกจากตึกเดินบนฟุตบาทมุ่งไปทางตะวันตก ก็เห็นพื้นฟุตบาทฝังโลหะบรอนซ์รูปดาวพร้อมชื่อดาราฮอลลีวู้ดเต็มไปหมด ตรงบริเวณนี้เรียก ‘Hollywood Walk of Fame’ แถวนี้จะมีคนที่แต่งตัวเหมือนตัวละครดังๆของหนังฮอลลีวู้ด อย่างเช่น ซุปเปอร์แมน แบทแมน ยืนรอถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยวเพื่อแลกกับเงิน ผมว่าพวกนี้น่าจะรายได้ดีนะครับเพราะเห็นมีคนเข้าไปถ่ายรูปด้วยอยู่เรื่อยๆ แต่ผมไม่สนหรอกเรื่องเสียเงินแบบนี้ นอกจากนั้นยังมีคนเล่นดนตรีเปิดหมวกอยู่ประปราย บางคนก็เล่นเป็นวงพร้อมเครื่องขยายเสียง
เดินต่อไปอีกซักยี่สิบเมตรก็เห็น ‘Grauman's Chinese Theatre’ ซึ่งเป็นโรงละครที่สร้างไสตล์จีน ข้างหน้าตึกมีคนเยอะเป็นมด เพราะฟุตบาทหน้าตึกนี้เค้าทำเป็นบล็อคๆ มีรอยพิมพ์มือและรอยเท้าพร้อมลายเซ็นของดาราดังๆเต็มไปหมด พอเจอชื่อเมลกิ๊บสันผมก็รีบเข้าไปทาบมือกับรอยพิมพ์มือแล้วให้แมนดี้ถ่ายรูปให้ :m11: พวกเราใช้เวลากับตรงนี้นานพอควร เพราะทุกคนต่างมองหาชื่อและรอยพิมพ์มือของดาราที่ตัวเองชื่นชอบเพื่อถ่ายรูปด้วย
พวกเราเดินดูตึกถนนหนทางไปเรื่อยๆ ผมสังเกตว่าที่นี่รถเยอะและรถติดคล้ายๆกรุงเทพบ้านเรา ถนนหนทางก็ดูไม่สะอาดนักเมื่อเทียบกับที่ซานดิเอโกหรือวอชิงตันดีซี
ผู้คนที่อยู่ที่นี่เป็นคนแม๊กซิกันและคนประเทศอื่นในอเมริกาใต้ซะเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ ที่เรียกว่า ‘Hispanic’ หรือบางครั้งก็ใช้คำว่า ‘Latino’ คำนี้หมายถึงคนในประเทศในทวีปอเมริกาใต้ ที่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของสเปนที่เข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศอเมริกา คนกลุ่มนี้ใช้ภาษาสเปนเป็นภาษาหลัก จึงทำให้ภาษาสเปนกลายเป็นภาษาที่สองของแคลิฟอเนีย ผมสังเกตดูป้ายต่างๆบนรถเมล์หรือในร้านค้าจะมีสองภาษาคืออังกฤษกับสเปนควบกัน ตอนผมพักโรงแรมที่ซานดิเอโก เปิดดูเคเบิลยังเห็นช่องทีวีหลายช่องมีเฉพาะภาษาสเปนเลยครับ ดาราฮอลลีวู้ดรวมถึงนักร้องอเมริกาดังๆหลายคนก็เป็น Hispanic อย่างเช่น Jennifer Lopez, Antonio Banderas, Salma Hayek, Ricky Martin, Eva Longoria
พวกเราจบทริปของวันที่ร้านอาหารไทยในไทยทาวน์ อาหารอร่อยดีครับ เห็นพี่แนทบอกว่าเมืองในอเมริกาที่มีไทยทาวน์นี่มีแต่ที่ LA นี่ ส่วนเมืองอื่นอย่างนิวยอร์ค ชิคาโกถึงจะมีคนไทยเยอะแต่ก็ไม่ได้ถูกเรียกเป็นไทยทาวน์เหมือนของที่นี่
คิดดูสิครับขนาดสถานีรถไฟใต้ดินที่นี่ยังมีสถานีชื่อไทยทาวน์ด้วย เพราะฉะนั้นใครที่มาอยู่ LA ไม่ต้องกลัวหาอาหารไทยกินไม่ได้ เห็นเพื่อนพี่แนทที่เคยอยู่ที่นี่บอกว่าทุกวันอาทิตย์จะมีการตั้งเต้นท์ขายอาหารไทยที่วัดไทยใน LA ได้บรรยากาศแบบไทยๆมาก แต่ยังไงๆไทยทาวน์คงไปเทียบกับไชน่าทาวน์เค้าไม่ได้หรอก ไชน่าทาวน์มีมันแทบทุกเมืองใหญ่ในอเมริกาและขนาดก็ใหญ่ๆทั้งนั้น
*********************************************
กลับถึงโรงแรม แมนดี้กระซิบบอกผมว่าจะเริ่มบทเรียนตอนไอ้ตี๋เข้าห้องน้ำ เพราะฉะนั้นถ้าตี๋เข้าห้องน้ำยิ่งนานเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น แต่ถ้าเรียนไม่จบไว้ต่อพรุ่งนี้ได้ ตอนแรกผมก็กระดากเหมือนกันที่จะให้แมนดี้สอนผมเรื่องแบบนี้ แต่ไหนๆก็ไหนๆละ เรียนรู้ไว้ซักหน่อยก็ไม่เสียหาย อิ..อิ.. :laugh3: ผมเลยต้องปฏิบัติการล่อลูกไก่ (ตี๋) เข้าถ้ำ (ถ้ำในที่นี้หมายถึงห้องน้ำนะครับ ไม่ใช่ถ้ำผม)
“เฮ้ย....ตี๋ ทำไมมึงตัวเหม็นจังวะ แล้วนี่หัวมึงด้วย ทำไมกลิ่นตุๆอย่างนี้” ผมพูดพร้อมทำจมูกฟุดฟิดใกล้ๆตัวมัน แล้วโน้มหัวมันลงมาดมใกล้ๆ
“จริงอ่ะ ทำไมตี๋ไม่เห็นได้กลิ่น” มันพูดแล้วก้มหน้าดมเสื้อตัวเอง ผมแอบกลั้นหัวเราะแทบตาย :m20:
“สงสัยกลิ่นจากร้านอาหารเมื่อกี้มั้ง อย่างนี้พวกเราก็ต้องมีกลิ่นติดตัวกันทุกคนแน่ๆ แมนดี้ ตี๋ สงสัยคืนนี้พวกเราต้องอาบน้ำสระผมพิเศษหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวนอนไม่หลับ แต่นี่เลยตี๋.....มึงนะกลิ่นแรงสุด เมื่อกี้มึงกินผัดคะน้าปลาเค็มใช่มั้ย” ผมพูดเก็กหน้าสุดฤทธิ์
“เออ.เออ.เออ...เดี๋ยวตี๋จะขัดสีฉวีวรรณแบบพิถีพิถันเลย อาร์มจะได้ไม่รังเกียจเค้าไง” มันทำหน้าทะเล้นแล้วหยิกแก้มผมเบาๆ
“ไม่ต้องมาพูดมาก ไปอาบคนแรกเลยไป ถ้าออกมายังมีกลิ่นนะ คืนนี้ให้นอนนอกห้องจริงๆด้วย” ผมรีบไล่มันเข้าห้องน้ำ
********************************************
มีรูปมาฝากเช่นเคย รูปแรกคือป้าย Hollywood บนภูเขาที่มองเห็นไกลๆจาก Hollywood & Highland Center รูปที่สองเป็น Kodak Theatre ที่จัดงานออสการ์ รูปที่สามเป็น Grauman's Chinese Theatre ที่มีคนยั้วเยี้ยเพื่อถ่ายรูปกับรอยพิมพ์มือกับลายเซ็นดาราบนพื้น
[attachment deleted by admin]
-
:t2:อาร์มเริ่มเข้าครอท์แล้วโว๊ย~~~~
มาเร็วๆอย่าลีลารออยู่ ให้หาข้อมูลตั้งหลายวันแล้ว :m16:
มันค้างอ่ะมันค้างเข้าใจบ้างซิ :sad4:
รักคนเขียนนะ แต่รักอาร์มมากกว่า อิอิ :t2:
-
:m10: :m10: :m10: :m10:
จะเปิดการเรียนการสอยเอ้ยการสอนจิงเหรอ
งั้นเค้าสมัครเรียนด้วยคนจิ เค้ายังไม่เคยอ่ะตะเอง :-[ :-[
รุ่นนี้ยังต้องเรียนอีกเหรอ อ๊ะ...ก็ได้ เค้าจดชื่อตัวไว้ในลิสต์นักเรียนในคอร์สแล้ว รอตอนหน้าได้เรียนแน่ๆ :bye2:
:m13: ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ
เพิ่งได้ฤกษ์อ่านไม่นานนี้เอง อ่านรวดเดียวเลย หนุกหนานมากๆ
น้องอาร์มรั่วดี น่าร๊ากกกกก :m1:
พี่แนทก็เท่ห์ :o8: ปลื้มฮ่ะ
แถมมาอ่านทันตอนน้องแมนดี้จะเปิดคอร์สอีกตะหาก
ลงเรียนด้วยคนตอนนี้ยังทันมั๊ยเนี่ย :oni2:
ยินดีต้อนรับนักเรียนใหม่ค่ะ :pig4: อย่าลืมมาเข้าเรียนตอนหน้านะคะ :m13:
มาลงทะเบียนเรียนค่ะ
ตี๋ของหนูมาและ
อิอิอิ
ร๊ากกกกตี๋
น้องหมูหันปูเสื่อรอได้เลยจ้าาา :กอด1:
:m1:จะทำอะไรก็รีบทำเลย มัวแต่หาเสียงหาพวกอยู่ได้ :m20:
มารอตอนต่อไปอยู่นะครับ :L2: :bye2:
ย๊ากก มาหาว่าเราลีลาเยอะเหรอ ทำอะไรก็ไม่ทำซักที ได้!!....ตอนหน้าเจอกัน แล้วจะหนาวววว :m30:
-
555
ไล่ตี๋ไปเพื่อเปิดคอร์ส แน่ๆ
5555+
-
คาดว่าพอจบทริปนี้ น้องอาร์มจะได้ของแถมมากมายนอกจากความสนุกจากการเที่ยว เช่น
1.ได้แฟน (พี่แนท) :m1:
2.ได้ไขมัน+น้ำหนักเพิ่ม (ประมาณขาไปเป็นตะเกียบ ขากลับเป็นโอ่งมังกร อะไรประมาณนี้ สังเกตได้จากของเซ่นจากหนุ่ม ๆ) :o
3.ได้เป็นกูรูในเรื่องอย่างว่า (เนื่องจากผลจากการฝึกฝนกะแมนดี้) :m10:
4.ได้กิ๊ก (ถ้าน้องอาร์มยอม) :laugh:
ตอนนี้คิดได้แค่ 4 ข้อ ไว้คิดได้เพิ่ม จะมาเพิ่มเติม :oni1: :oni1:
-
อาร์มยังฮาได้น่ารักเหมือนเดิม
-
บทเรียนจะเริ่มแล้วววววววววววววววววววววววววววว อิอิ
-
เปิดคอร์สแล้วๆ
นั่งรอชมการเรียนการสอน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ปูเสื่อเเลยหรอคะ
ห้องเรียนไม่มีเตียง เอ้ย!!!เก้าอี้หรอคะ
ครายก็ได้อุ้มพี่ฟ้าไปไกลๆหน่อยจิ o12
:m22:ไปแอบดีก่า
-
ข้าวเนียนมูนหน้าตาเป็นยังไงอ่ะครับ อยากกิน...
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ข้าวเนียนมูนหน้าตาเป็นยังไงอ่ะครับ อยากกิน...
นั่นดิ กำลังสงสัยเหมือนกานนน ... :undecided:
หรือว่ามันคือ........... ข้่าวเหนียวมูล+มะม่วง :o10:
-
อาร์มจะเริ่มเรียนแล้ว :m4:
กล้วยๆ อิอิ
-
เข้าใจแล้วว่าที่ตี๋ว่าต้องคอยกันให้สมัยเรียน อาร์มเนื้อหอมจริงๆ :t2:
คลาสเปิดเร็วๆ นะ เดี๋ยวตี๋มา อดเรียนกันล่ะแย่เลย :m22:
-
ข้าวเนียนมูนหน้าตาเป็นยังไงอ่ะครับ อยากกิน...
ข้าวเนียนมูนหน้าตาเป็นยังไงอ่ะครับ อยากกิน...
นั่นดิ กำลังสงสัยเหมือนกานนน ... :undecided:
หรือว่ามันคือ........... ข้่าวเหนียวมูล+มะม่วง :o10:
ข้าน้อยต้องขออภัยอย่างสูง o1 o1 ที่จริงมันคือข้าวเหนียวมูนนั่นแหละ
ได้โปรดเห็นใจข้าน้อยด้วย ที่พิมพ์นิยายมาร้อยกว่าหน้าเนี่ย.....แป้นพิมพ์ไม่มีอักษรไทยติดอยู่ มีแต่ภาษาอังกฤษ
คือมาซื้อเครื่องโน๊ตบุ๊คใหม่ที่นี่ แล้วมาเซ็ทภาษาที่คีย์บอร์ดให้พิมพ์ไทยได้
กว่าจะพิมพ์ได้แต่ละตอนแทบหมดลมหายใจ o2 เคยฝึกพิมพ์สัมผัสตั้งแต่สมัยมัธยมแต่มันก็นานมากแล้ว
ดังนั้นคำไหนที่ก็อปปี้พาสท์ได้ก็จะทำ ทำให้คำว่าข้าวเหนียวมูนมันผิดถึงสองที่
ต่อไปจะระวังมากขึ้นค่ะ
-
น้อง พี่ ป้า น้า อา ลุงๆ ทั้งหลาย เร่เข้ามา เร่เข้ามา เปิดคอร์สแล้วจ้า
********************************************
ตอนที่ 29.2 How to…. step 1
พอตี๋เดินเข้าห้องน้ำไป ผมหันไปหาแมนดี้ เห็นมันนั่งบนเตียงหยิบโน๊ตบุ๊คออกมาเปิด ข้างๆตัวมีกล้วยหนึ่งใบ โห...เตรียมการสอนรวดเร็วเชียวนะมันเนี่ย แมนดี้เงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าให้ผมมานั่งข้างๆ
“ก่อนจะเริ่มการสอน ต้องมีการเตรียมจิตใจให้พร้อมก่อน อ่ะ....อาร์มดูรูปพวกนี้แล้วคิดตามว่าในใจจริงๆรู้สึกยังไง”
แมนดี้คลิกเปิดภาพให้เป็นโหมดสไลด์โชว์ มันเป็นภาพผู้ชายเปลือยท่อนบนแต่ยังใส่กางเกงอยู่ มีทั้งไทยทั้งฝรั่ง แต่ละคนสูงใหญ่กล้ามเป็นกล้าม ซิกแพ็คเป็นซิกแพ็ค (ก็แน่นอนจะให้ซิกแพ็คเป็นวันแพ็คได้ไง) หน้าตาก็มีทั้งหล่อมากจนถึงหน้าตาธรรมดา แต่ไม่มีใครดูดีเท่าพี่แนทของผมหรอก ผมดูแล้วก็เฉยๆนะแต่มีอิจฉานิดหน่อยเรื่องกล้ามอกกล้ามท้อง เพราะอยากมีแบบนี้บ้าง
“ไม่เห็นรู้สึกอะไร แต่มีอิจฉาเรื่องกล้ามอกกล้ามท้องนิดหน่อย เพราะเราอยากมีกล้ามแบบนี้บ้าง” ผมตอบตามความรู้สึก
แมนดี้ฟังผมจบจัดการเปิดไฟล์ภาพใหม่ คราวนี้เป็นผู้ชายเปลือยท่อนบนแต่ท่อนล่างนี่เหลือแต่กางเกงใน บางคนก็ไม่เหลืออะไรเลยแต่ใช้ท่าทางช่วยเช่นยืนหันหลังโชว์ก้นแน่นๆบ้าง หันข้างเพื่อไม่ให้เห็นส่วนนั้นบ้าง ผมเห็นก็ไม่รู้สึกดึ๋งดั๋งปึ๋งปั๋งอะไร แต่เหลือบมองหน้าแมนดี้เห็นมันจ้องตาเป็นประกาย นี่อยู่บ้านมันคงนั่งดูรูปพวกนี้ทุกวันแน่ๆเลย แถมมีการจัดเป็นคอลเล็คชั่น แบ่งระดับซ็อฟท์จนถึงฮาร์ดคอร์ แต่ต้องยอมรับว่าภาพของแมนดี้แต่ละภาพนี่จะเป็นเหมือนภาพศิลปะมีระดับ มีทั้งภาพขาวดำที่เน้นแสงเงาสวยๆ ส่วนภาพสีก็ถ่ายแบบมีองค์ประกอบที่ดี แหะ...แหะ....พอดีผมชอบถ่ายรูป และศึกษาเทคนิคการถ่ายภาพมาพอสมควร
“ก็ไม่รู้สึกอะไรนี่ ผู้ชายด้วยกัน หลังเอยก้นเอยก็มีเหมือนๆกัน แต่หลายรูปนี่แสงเงาดีนะ ช่างภาพถ่ายเก่งดี” ผมรีบตอบก่อนที่แมนดี้จะหลุดไปอยู่ในโลกจินตนาการกับพวกผู้ชายในภาพ
“โอ๊ย....นี่ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ขัดใจคนสวยจริงๆเลย นี่เราอุตส่าห์เลือกรูปสุดยอดๆในคอลเล็คชั่นเลยนะเนี่ย อ่ะนี่....รูปชุดสุดท้าย” มันหันมาค้อนผมนิดหน่อย
ว่าแล้วแมนดี้ก็เปิดไฟล์ใหม่ คราวนี้ผมตาโต เลือดแทบออกหมูก :m10: :m25: มันเป็นภาพผู้ชายสองคนเปลือยหมด จูบปากกอดรัดกัน แต่ช่างภาพเค้าก็เข้าใจถ่ายเลือกมุมที่ไม่เห็นเจ้าช้างน้อย เซ็ตนี้นายแบบเป็นฝรั่งทั้งหมด ภาพส่วนใหญ่เป็นภาพขาวดำเหมือนงานศิลปะ แสงเงาที่ทอดผ่านเรือนร่างเห็นมัดกล้ามชัดเจน มือที่ลูบไล้อยู่บนร่างของอีกฝ่าย หน้าตาของนายแบบที่มีอารมณ์ร่วมเสมือนจริง มันช่างดูเร้นลับดึงดูดเย้ายวนดีจริงๆเลยครับ ผมหวนคิดไปถึงความฝันบ้าๆคืนนั้นอีกแล้ว ฝันที่....ผมกับพี่แนทมีอะไรกัน คิดแล้วก็ใจสั่นหน้าแดง :o8: โอ๊ยย....รู้สึกเหมือนจะเป็นลม
“เป็นไงอาร์ม เซ็ตนี้ดูแล้วหน้าแดงเหงื่ออกเลยเหรอ” แมนดี้ยิ้มเหมือนเป็นผู้ชนะ
“อืม...ก็ดี ดูแล้วนึกถึง...นึกถึงพี่แนทน่ะ” ผมอ้อมแอ้มตอบมันไป
“หึ....หึ.... ขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ก็ดี...อย่างน้อยอาร์มเห็นภาพพวกนี้แล้วไม่รู้สึกรังเกียจหรืออยากอาเจียน เพราะถ้าเป็นผู้ชายแท้ แล้วเห็นภาพพวกนี้จะทนดูไม่ได้หรอก” เหรอ....นี่มันเป็นแบบทดสอบว่าผมเป็นเกย์หรือเปล่าหรอกเหรอ แต่จริงๆผมไม่รู้สึกอะไรแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นหรอกนะนอกจากพี่แนทคนเดียว :m1:
“ไม่รู้สิ สมัยมัธยมเรายังชอบดูหนังสือโป๊ที่มีรูปผู้หญิงอยู่เลย ถ้าเราดูรูปพวกนี้ก่อนที่จะรู้จักพี่แนท เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนดูได้มั้ย ก่อนหน้านี้เราไม่เคยรู้สึกอะไรกับผู้ชายด้วยกันมาก่อนนะ เพิ่งมากับพี่แนทนี่แหละ” ผมชี้แจงตามความเป็นจริง
“อย่างอาร์มนี่ เค้าเรียกว่าเพิ่งค้นพบตัวเองเจอไง ความรู้สึกช้า สมัยเด็กๆ เด็กผู้ชายมันก็ดูหนังโป๊ หนังสือโป๊ตามเพื่อนๆไปอย่างนั้นแหละ...”
“แต่นี่อาร์ม....ที่บอกว่าดูรูปแล้วนึกถึงพี่แนท อย่าบอกนะว่า....เคยคิดอะไรลามกๆกับพี่แนทงั้นเหรอ หรือว่าเคยทำแบบว่ากันแล้ว ไม่ต้องอายเราหรอก บอกความจริงมาเหอะ เราจะได้ปรับหลักสูตรการสอนให้เหมาะสม เพราะหลักสูตรมันต่างกันระหว่างคนมีประสบการณ์แล้วกับคนไม่มี :teach:” โห....ดูมีการปรับหลักสูตรให้ตรงกับผู้เรียนด้วย แบบที่ฝรั่งเรียก tailor-made
“ก็เคยบอกแล้วไงว่าเรากับพี่แนทยังไม่มีอะไรกัน แต่....แต่ว่า....เราเคยฝันถึงพี่แนทเหมือนกัน ฝันว่า....เรากับพี่แนทมีอะไรกันน่ะ” :m17: ท้ายประโยคผมพูดเบาๆรัวเร็ว
“อาร์มนี่....ร้ายเหมือนกันนะ ขนาดไม่มีประสบการณ์นะเนี่ย แต่อย่างว่าแหละ....พี่แนทออกจะหล่อเร้าใจซะขนาดนั้น ใจอ่อนๆของหนูอาร์มมันก็ต้องเตลิดไปบ้างจริงมั้ย” :m12: มันพูดดัดเสียงตอนท้ายแล้วเอานิ้วมาจิ้มๆที่หน้าอกผมด้านซ้าย ดูเดะ...ดูมันล้อผม
“เออน่ะ จะสอนอะไรก็รีบสอน เดี๋ยวตี๋มันก็ออกมาหรอก” ผมรีบพูดตัดบท
แมนดี้คงรู้ตัวว่าผมเริ่มอารมณ์บ่จอยแล้ว เลยทำหน้าตาจริงจัง
“ก่อนเข้าสู่บทเรียน ขอถามก่อนว่า อาร์มคิดว่าเซ็กซ์คืออะไร”
คำถามนี้ตอบยากเหมือนกันแฮะ ผมนึกไปถึงตอนเรียนวิชาจิตวิทยาเป็นวิชาเลือกในมหาลัย ตอนนั้นเรียนเรื่องทฤษฎีของซิกมันด์ ฟรอยด์ นักจิตวิทยาชื่อดัง เค้าเชื่อในแนวคิดที่ว่า แรงขับ หรือ แรงผลักดัน (Drive) จากจิตใต้สำนึก (unconscious mind) ทำให้มนุษย์เรามีการกระทำต่างๆ เกิดขึ้น รวมถึงตั้งทฤษฎีอันโด่งดังคือ ‘Oedipus complex’ ซึ่งเชื่อว่าเด็กวัย 3-5 ปีจะมีความรู้สึกสับสนจนอิจฉาพ่อแม่เพศเดียวกันและหลงรักพ่อแม่เพศตรงข้าม ถ้าเด็กไม่สามารถก้าวข้ามผ่านความรู้สึกสับสนนี้ไปได้ โตขึ้นจะกลายเป็นพวกโฮโมเซ็กชวล พวกชอบมีเพศสัมพันธ์กับเด็ก (pedophilia) หรือแม้กระทั่งกลายเป็นโรคประสาท (neurosis) ไปเลยก็ได้
ย๊ากก..... :oนี่ตอนเด็กๆผมไม่สามารถแก้ปัญหา Oedipus complex หรอกหรือ โตขึ้นผมถึงกลายเป็นเกย์แบบนี้ มองหน้าแมนดี้ เห็นมันจ้องหน้าผมรอคำตอบอยู่
“เซ็กซ์ คือแรงปราถนาขับดันจากส่วนลึกของจิตใจ ซึ่งเป็นตัวขับเคลื่อนสำคัญที่ทำให้เกิดการแสดงออกรูปแบบพฤติกรรมต่างๆของมนุษย์ แต่อย่างไรก็ตามคนเราก็มีขนบธรรมเนียมวัฒนธรรม (superego) เป็นตัวควบคุมเรื่องเซ็กซ์อยู่” คำตอบตูทำไมเป็นวิชาการขนาดนี้เนี่ย
“โอ้ว...มายก็อด อาร์ม ไม่ต้องตอบจริงจังแบบนั้นก็ได้ เอาใหม่ ตอบมาใหม่”
“เซ็กซ์ คือการแสดงออกของคนสองคนที่ต้องการสัมผัสถ่ายถอดความรู้สึกกันและกันอย่างลึกซึ้ง แต่สำหรับเรานะ เซ็กซ์จะเกิดได้ต่อเมื่อต้องมีความรักเป็นองค์ประกอบด้วยเท่านั้น โอเคมั้ยคำตอบนี้” :confuse:
“ดีขึ้นมาหน่อย เอาล่ะ....แล้วอาร์มรู้สึกยังไงกับออรัลเซ็กซ์” มันพูดพร้อมหยิบกล้วยขึ้นมาลูบๆ ผมสะดุ้งกับคำถามแมนดี้ส่วนตามองตามมือมันที่ลูบคลำกล้วยอยู่ ชักจะเห็นลางๆแล้วว่ามันให้ซื้อกล้วยทำไม
“ก็...รู้สึกตะขิดตะขวงใจนิดหน่อยอ่ะนะ มันดูสกปรกยังไงไม่รู้ แล้วแบบว่า.....วัฒนธรรมไทยมันไม่ค่อยพูดถึงเรื่องแบบนี้ด้วย” ผมตอบแบบไม่สบตามัน
“อาร์มก่อนอื่น อาร์มต้องปรับความคิดก่อนว่า ออรัลเซ็กซ์มันเป็นเพียงรูปแบบหนึ่งของเซ็กซ์ ที่คนสองคนจะมีความสุขร่วมกัน ผู้ชายร้อยทั้งร้อยชอบให้คู่ของตนทำออรัลเซ็กซ์ให้ทั้งนั้นแหละ” คราวนี้แมนดี้ชูกล้วยมาไว้ตรงหน้าผม
“สมมตินี่เป็นช้างน้อย เอ..หรือจะเรียกแนทน้อยดีนะ” ผมทำท่าจะตบไหล่มัน แมนดี้รีบเบี่ยงตัวหลบหัวเราะเบาๆ
“อ่ะ...เรียกช้างน้อยก็ได้ ส่วนนี้เป็นส่วนที่มีผิวหนังบางมาก และมีปลายประสาทมารวมตัวกันมากที่สุดในร่างกาย โดยเฉพาะตรงส่วนปลายนี่ เป็นส่วนที่เซ้นซิทีฟมากๆ นี่เป็นเหตุว่าทำไมผู้ชายรู้สึกดีเวลามีเพศสัมพันธ์หรือเวลาช่วยตัวเองด้วยมือ แต่....” นิ้วมันชี้ที่ส่วนกลางไล่ไปส่วนปลายของผลกล้วย ไอ้ที่มันพูดมานี่ก็เป็นความรู้พื้นๆ ผมก็เป็นผู้ชายทำไมจะไม่รู้ว่าตรงไหนรู้สึกไวตรงไหนไม่ไว
“แมนดี้ นี่มันความรู้พื้นๆ เราก็มีไอ้นี่เหมือนกันทำไมจะไม่รู้ ข้าม..ข้ามไปเลย ไม่ต้องร่ายยาว” o12
“อ๊ะ...ใจร้อนจริง เรากำลังพูดว่า แต่...ปากเป็นอวัยวะที่ดีที่สุดในการกระตุ้นความรู้สึก เพราะปากมีทั้งลิ้น ริมฝีปาก รวมถึงมือสองข้างประกอบกัน มันสามารถกระตุ้นปลายประสาทได้ทุกเส้นทุกอัน จนสามารถสร้างความรู้สึกเสียวซ่านได้หลากรูปแบบกับไอ้ช้างน้อยนี่ และนี่เป็นเหตุผลสำคัญที่เราต้องคิดว่า ออรัลเซ็กซ์เป็นศิลปะอย่างหนึ่งของการมีเซ็กซ์ ไม่ใช่แต่เพียงวิธีที่ทำให้ผู้ชายถึงจุดแล้วหลั่งออกมา”
“การจะเริ่มทำออรัลเซ็กซ์ มันต้องเริ่มจากต้องปรับเปลี่ยนทัศนคติซะใหม่นะอาร์ม ต้องคิดว่ามันไม่ใช่แค่ทำให้คู่ของเรามีความสุข แต่ขณะเดียวกันเราก็ต้องสนุกแล้วมีความสุขกับมันด้วย นี่เป็นคีย์สำคัญที่สุดเข้าใจป่ะ” โอเค...ผมจะพยายามเปลี่ยนความคิดใหม่
“มันเหมือนกับการนวดตัวอ่ะนะ เวลานวดนอกจากคนถูกนวดจะรู้สึกว่ามือเรานวดอยู่ มือเราเองก็รู้สึกด้วยว่าสัมผัสที่กระทบกลับมาบนมือเราเป็นยังไง ตรงไหนกล้ามเนื้อแข็งเกร็ง เราก็ต้องนวดหนักขึ้น การทำออรัลเซ็กซ์ก็เหมือนกัน มันต้องรับรู้ความรู้สึกที่กระทบกลับมาที่ปาก ลิ้นและมือของเรา นอกจากนี้เราสามารถรับรู้ว่าคู่เราต้องการอะไร จากท่าทางที่เค้าแสดงออก เช่นการคราง การยกสะโพก การขยับตัว” เหอ...ผมอยากหลับจัง :onion_asleep: ทำไมต้องร่ายยาวอะไรขนาดนี้ด้วย แค่คิด...แต่ผมอ้าปากหาวจริงๆ
“โหย....แค่นี้ง่วงแล้วเหรอ อาจารย์น้อยใจนะเนี่ย อ่ะ...เริ่มขั้นที่หนึ่ง ขั้นนี้ไม่ใช่การใช้ปาก ไม่ใช่ว่าเป็นออรัลเซ็กซ์แล้วจะกระโจนเข้าไปใช้ปากทันที มันต้องเริ่มด้วยการสัมผัสด้วยมือก่อน ใช้มือค่อยๆสัมผัสเจ้าช้างน้อยแบบนี้” มือมันลูบกล้วยตั้งแต่โคนสุดปลาย
“มือเราต้องสัมผัสส่วนอื่นของร่างกายคู่เราไปด้วยอย่างช้าๆ เช่น หน้าอก ท้องน้อย ต้นขาด้านใน บริเวณรอบๆเจ้าช้างน้อยอย่างถุงไข่พะโล้สองใบ ไม่ใช่มุ่งมั่นจะเอาแต่เจ้าช้างน้อยอย่างเดียว มันเป็นการค่อยกระพือสร้างความรู้สึกให้คู่ของเราอย่างช้าๆ จะทำให้คู่ของเราตื่นเต้นและเตรียมพร้อมสำหรับขั้นต่อไปที่เราจะทำให้ โอเค้” ผมพยักหน้ารับรู้
***********************************
ขอพักปาดเหงื่อปาดเลือดก่อน เดี๋ยวค่อยมาต่อตอนหน้า ตี๋มันยังคงอาบน้ำอีกนาน แบบว่า...ตกถังส้วมไปแล้ว อิ...อิ... :m12:
เม้นท์จงมา เม้นท์จงมา :oni3: :oni3: คือ....อยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดว่ายังไง แรงไป เบาไป หรือวิชาการเกินไป จะได้เอาไปปรับเขียนตอนหน้า
-
:m29: :m29: :m29:
step 1
:m29: :m29: :m29:
-
:m13:ออรัลเซ็กซ์ คืออะไรอ่ะตะเอง
ความจริงควรให้พี่แนทสอนนะ เพื่อความสมจริง อิอิ
-
:โหลๆ: เด็ก ๆ ที่ยังไม่เกิน 18 ต้องมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำในการอ่านบทนี้ มิฉนั้น จะตกใจ
กับการเรียนบทนี้ :m11: :o8:
รีบมาต่อไว ๆ นะอาร์ม ก่อนที่ตี๋ มันจะออกมาจากถังส้วม :jul3: :L2: :bye2:
-
:โหลๆ: เด็ก ๆ ที่ยังไม่เกิน 18 ต้องมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำในการอ่านบทนี้ มิฉนั้น จะตกใจ
กับการเรียนบทนี้ :m11: :o8:
รีบมาต่อไว ๆ นะอาร์ม ก่อนที่ตี๋ มันจะออกมาจากถังส้วม :jul3: :L2: :bye2:
เด็ก๑๘มานคงจะบอกว่า อะรายเนี่ย....แค่นี้ เดะๆ ผมสอนพี่ดีกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
:interest:
-
ติวได้ละเอียดมั่กๆ ขอแนะนำให้บรรจุในหลักสูตรเพศศึกษาสำหรับชั้นมัธยม อิๆๆ :laugh:
-
:-[ เตรียมกล้วยไว้ฝึกตาม
จะได้จบหลักสูตรพร้อมน้องอาร์ม o3
-
แบบว่า แบบว่า อ่านแล้ว....
เขินอ่า :o8:
-
....555+++
รอ Step 2 นะคร๊าบบบ
หรือ ปฏิบัติจริงเลยดีก่า
555+
-
ก็เหมาะสมดีสำหรับบทนำนะคะ
ตอนแรกก็เอาซอฟท์ๆ ให้หนูอาร์มได้ตั้งตัวก่อน
แล้วค่อยอัพเลเวล
ว่าแต่ว่า...
แล้วคุณครูแมนดี้จะวัดผลยังไงคะเนี่ย
:m21:
-
แมนดี้ จ๊า..................ขอแบบแรงๆด้วยน่ะ อิอิ
-
ตี๋มันยังคงอาบน้ำอีกนาน แบบว่า...ตกถังส้วมไปแล้ว อิ...อิ...
^
^
^
ตี๋มาหาหนู เลยนานไปหน่อย
อิอิอิ
-
:m13:ออรัลเซ็กซ์ คืออะไรอ่ะตะเอง
ความจริงควรให้พี่แนทสอนนะ เพื่อความสมจริง อิอิ
นี่มีฝาละมีแล้ว อย่ามาทำแบ๊วนะยะ :m16: :m16: แต่เห็นบอกว่าไม่เคยทำเหรอ
อ่านเรื่องเค้าเสร็จ ไปทดลองภาคปฏิบัติกับฝาละมีที่บ้านได้นะ :laugh: :laugh:
:โหลๆ: เด็ก ๆ ที่ยังไม่เกิน 18 ต้องมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำในการอ่านบทนี้ มิฉนั้น จะตกใจ
กับการเรียนบทนี้ :m11: :o8:
รีบมาต่อไว ๆ นะอาร์ม ก่อนที่ตี๋ มันจะออกมาจากถังส้วม :jul3: :L2: :bye2:
ไม่ต้องเลย ที่เขียนตอนนี้ออกจะเด็กๆ นิยายเรื่องอื่นในเล้าน่ะ ทำภาคปฎิบัติกันถึงพริกถึงขิงกว่านี้อีก :m16:
บางเรื่องมีฉากอย่างว่ามันทุกตอน (ไม่ขอเอ่ยชื่อเรื่อง)
เด็ก๑๘มานคงจะบอกว่า อะรายเนี่ย....แค่นี้ เดะๆ ผมสอนพี่ดีกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
อ๋ออออ...ใช่ซี้ แบบนี้มันเด็กๆ ใครจะสู้หนูน้ำหยดได้ล่ะ ฝึกปฏิบัติไปต้องไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว :laugh3:
ติวได้ละเอียดมั่กๆ ขอแนะนำให้บรรจุในหลักสูตรเพศศึกษาสำหรับชั้นมัธยม อิๆๆ :laugh:
:-[ เตรียมกล้วยไว้ฝึกตาม
จะได้จบหลักสูตรพร้อมน้องอาร์ม o3
ก็เหมาะสมดีสำหรับบทนำนะคะ
ตอนแรกก็เอาซอฟท์ๆ ให้หนูอาร์มได้ตั้งตัวก่อน
แล้วค่อยอัพเลเวล
ว่าแต่ว่า...
แล้วคุณครูแมนดี้จะวัดผลยังไงคะเนี่ย
:m21:
....555+++
รอ Step 2 นะคร๊าบบบ
หรือ ปฏิบัติจริงเลยดีก่า
555+
ดีใจ.. :oni2: มีคนคิดว่าไม่แรงเกินไป แต่ตอนหน้าจะแรงกว่านี้หน่อยอ่ะนะ คงไม่เป็นไรมั้ง
ส่วนการวัดผล วัดจากความพึงพอใจของผ้ได้รับการปรนเปรอจากลูกศิษย์
โดยจะมีการแอบติดตั้งเทปบันทึกเสียง แล้ววัดความพึงพอใจจากเสียง.....(อย่างว่า)... :t2:
แมนดี้ จ๊า..................ขอแบบแรงๆด้วยน่ะ อิอิ
คนนี้ขอแบบแรงๆ :t2: ได้...รอตอนหน้า คราวหน้าข้าน้อยจะขึ้นป้าย เด็กอายุต่ำกว่าสิบขวบห้ามอ่าน :laugh:
แบบว่า แบบว่า อ่านแล้ว....
เขินอ่า :o8:
ทำเป็นมาขงมาเขิน รุ่นนี้แล้ว :m14: ดูจากจำนวนโพสท์ น่าจะอ่านนิยายในเล้ามาเยอะแล้ว น่าจะชินได้แล้วนะจ๊ะ
ตี๋มันยังคงอาบน้ำอีกนาน แบบว่า...ตกถังส้วมไปแล้ว อิ...อิ...
^
^
^
ตี๋มาหาหนู เลยนานไปหน่อย
อิอิอิ
นี่น้องหมูหัน เห็นแทะโลมตี๋ของเจ๊อยู่เรื่อยเลย o12 ถึงแม้อาร์มมันไม่เอา แต่มีแมนดี้กับเจ๊รออยู่ย่ะ เข้าใจ๋
-
ภาคปฎิบัติจงมา :oni3:
ต่อด้วย สอบย่อย
แล้วก็ปลายภาค
-
:m13:
รอจ้ะ
-
เฮอๆๆ...ละเอียดดีชะมัด :jul3:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:o8: จะให้เค้าไปลองได้ไงอ่ะ o12ก็แมนนี่ยังไม่ได้สอนเค้าเลยอ่ะ
ฝาละมีเค้าก็ถีบเค้าตกเตียงพอดีดิ o7 ใจร้ายอ่ะ :o12: สอนก่อนดิ อิอิ :t2:
-
น้องอาร์มไม่ต้องเรียนหรอก
ไปเคาะห้องพี่แนทขออปฎิบัติจริงเล้ยยย
:oni1: :oni1:
-
สเต็ปบายสะเต็ป โดยปรมาจารย์แมนดี้ :m4:
-
หุหุ เกาะประตูห้องเรียนต่อไป :m22:
ค่อยๆ เพิ่มความแรงไปก็ได้ เร้าใจดี อิอิ :o8:
-
:o12:วิ่งไปฟ้องตี๋
ตี๋ขา... หนูจะโดน :เตะ1:กินตับงับหัวแล้วอ่ะ
ตี๋ช่วยด้วย
:กอด1:กอดตี๋
:o8:
-
อ๋อออ มันเป็นเช่นนี้เอง ช่างมีความรู้มากมาย :o8:
วิชาสปช.เสริมสร้างประสบการณ์ชีวิตจริงๆ :laugh:
-
ทฤษฎีหรือจะสู้ปฏิบัติจริง :laugh:
-
ตอนที่ 29.3 How to……step ที่เหลือ
“อาร์ม ขั้นที่สองเรียก ดูดและนวดวนด้วยลิ้น (bob and swirl คือไม่รู้จะใช้ภาษาไทยยังไงอ่ะ) ขั้นนี้ต้องใช้ปากจริงๆละนะ...” มันจ้องหน้าผม ผมก็พยักหน้าให้มันพูดต่อ
“ส่วนที่รู้สึกไวที่สุดคือส่วนปลายหรือส่วนหัวนี่ของช้างน้อย โดยเฉพาะตรงรอยต่อเชื่อมของหนังหุ้มปลายตรงนี้
ถ้าอาร์มเคยดูหนังโป๊ จะเห็นส่วนใหญ่ผู้หญิงจะอมเจ้านี่ไว้ลึกประมาณ 3-4 นิ้วแล้วดันเข้าออกเฉยๆ อันนั้นไม่ถูกต้อง จริงๆต้องอ้าปากให้กว้างแล้วครอบลงไปลึกเท่าที่เรารู้สึกโอเค ขณะเดียวกันลิ้นต้องนวดวนที่ส่วนหัวนี่ไปด้วย ขั้นนี้ลิ้นห้ามอยู่นิ่งนะ” แมนดี้พูดแล้วถือกล้วยชูขึ้นมา อีกมือคลอบลงบนกล้วยเหมือนเป็นปาก แล้วหมุนมือไปมา
“แมนดี้ ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ มันไม่สกปรกเหรอไง” ผมยังข้องใจ :m29:
“อาร์ม รู้เหรอเปล่าว่า ความจริงแล้วปากเอยน้ำลายเอยนี่สกปรกกว่าตรงนี้อีก ทางการแพทย์นี่....เค้าถือว่าปากคนนี่สกปรกกว่าปากสุนัขอีกนะถ้าไม่นับเรื่องโรคพิษสุนัขบ้า” มันพูดอ้างหลักวิชาการแพทย์อีก ผมจะเชื่อได้มั้ยเนี่ย
“มาเริ่มขั้นที่สามนะ กำนิ้วหลวมๆรอบๆเจ้าช้างน้อยไว้ วางตำแหน่งมือให้ติดกับริมฝีปากที่ครอบอยู่ มือเราจะรูดขึ้นลงตามปากเราที่อมแล้วขยับเข้าออก เสมือนมือเป็นส่วนของปากที่ยื่นออกมา ทำแบบนี้จะทำให้เหมือนมีอะไรโอบรอบเจ้าช้างน้อยทั้งอันเป็นการเพิ่มความรู้สึกต่อมันตลอดลำ โดยเฉพาะในกรณีที่เราอมด้วยปากได้ไม่ลึกมากเพราะรู้สึกจะสำลัก มือนี่แหละจะช่วยเราได้”
มันหยุดพูดหันมองผมเหมือนจะถามว่าเข้าใจไหม
“ขั้นนี้สำคัญมากนะอาร์ม มือเราที่กำรอบ ปากที่อมอยู่ ลิ้นที่นวดวนส่วนหัวนี่ ประกอบกันเข้า เราสามารถสร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้เจ้าช้างน้อยได้อย่างสุดๆ อย่างเช่น
ถ้าเราหมุนมือวนเหมือนไขสกรูไปด้านหนึ่ง เอาเป็นว่าหมุนมือตามเข็มนาฬิกา ส่วนปากเราหมุนทวนเข็มนาฬิกา แล้วลิ้นเรายังนวดวนอีก โอ๊ย....อาร์มลองนึกภาพสิ มันจะรู้สึกสุดยอดขนาดไหน....” ตอนนี้หน้าตาไอ้แมนดี้มันไปแล้วครับ
“ยุ่งยากจัง เราทำไม่ได้หรอก” ผมคิดตามที่มันพูดแล้วรู้สึกว่ามันจะทำเข้าไปได้ยังไง :เฮ้อ: หมุนมือกับปากไปคนละทาง แล้วไหนจะลิ้นอีก
“อ๊ะ....ยังไม่จบ ห้ามพูดขัด เดี๋ยวอาจารย์จะเปิดโอกาสให้ถามให้บ่นท้ายชั่วโมงเอง เข้าใจ๊”
“ขั้นที่สี่ ตอนนี้มือเราอีกข้างที่ว่างอยู่ ก็อย่าปล่อยให้ว่างแบบเปล่าประโยชน์ มันสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง
ควรเอามือไปแตะส่วนต่างๆเช่น ลูบต้นขา เคาะท้องน้อย ลูบหัวนม รวมถึงเจ้าถุงพะโล้ แต่ห้ามบีบแรงนะ”
“ขั้นที่ห้า เราไม่จำเป็นต้องทำขั้นที่สองถึงสี่ต่อเนื่องตลอดเวลา เราสามารถหยุดเมื่อเรารู้สึกเมื่อยปาก แล้วใช้วิธีอื่นเช่น การเลียเจ้าช้างน้อยโดยไม่ต้องครอบปากลงไป หรือเลียบริเวณอื่นๆอย่างเช่น ส่วนที่อยู่ระหว่างทวารหนักกับถุงพะโล้ เพราะตรงนี้ก็ไวต่อความรู้สึกเหมือนกันและมักเป็นส่วนที่ถูกลืม หรือจะเลียสลับใช้ปากงับเบาๆ แล้วกดน้ำหนักนวดตรงบริเวณโคนเจ้าช้างน้อยไปเรื่อยๆก็ได้”
“ถึงตรงนี้ มีอะไรจะถามมั้ยนักเรียน” มันมองผมเหมือนอาจารย์มองลูกศิษย์ นี่...ผมกับมันเรียนรุ่นเดียวกันนะเฟ้ย
“แล้วถ้ารู้สึกจะขย้อน หรือหายใจไม่ออกทำไงอ่ะ” ก็ผมเคยเห็นในหนังโป๊นี่ครับ ผู้หญิงบางคนทำเหมือนจะขย้อนขณะปฏิบัติการนี้
“อาร์มอย่าลืมนะ :teach: มือที่กำเจ้าช้างน้อยอยู่จะสามารถควบคุมได้ว่า จะปล่อยให้เจ้าช้างน้อยทั้งแท่งเข้าปากได้ลึกล้ำเพียงใด ต้องพยายามผ่อนคลายกล้ามเนื้อคอกับเพดานส่วนในช่วยด้วย อ้าปากให้กว้างขึ้นจะทำให้มีช่องว่างระหว่างปากกับเจ้านี่ และต้องฝึกหายใจทางจมูกเวลาอมเจ้านี่อยู่ มันจะทำให้ไม่ขย้อน อ่ะ...คำถามต่อไป”
“แล้วต้องจำเป็นต้องกลืนไอ้น้ำนั่นหรือเปล่า เวลามันออกมา” อันนี้แหละที่ตะขิดตะขวงใจสุดๆ แค่นึกภาพต้องกลืนไอ้น้ำนั่นก็อยากอวกแล้วครับ
“ไม่จำเป็น เค้ามีการศึกษาแล้วว่าการนึกถึงภาพตอนไอ้น้ำนั่นมาอยู่ในปาก เป็นเหตุผลสำคัญที่ผู้หญิงไม่อยากทำออรัลเซ็กส์ให้คู่ของตน ที่เมืองนอกเค้ามีการสอบถามผู้ชายแล้วพบว่า ร้อยทั้งร้อยบอกว่ามันไม่สำคัญ ที่จะต้องให้น้ำนั่นออกมาขณะอยู่ในปาก ถ้าคู่ของเค้าไม่แฮปปี้ โอเค๊”
“อ้อ....แล้วพูดถึงรสชาติไอ้น้ำนั่น เมืองนอกเค้าศึกษามาแล้วว่าอาหารไหนทำให้กลิ่นแรง อาหารไหนทำให้กลิ่นเบา อยากรู้หรือเปล่า” แมนดี้ถามผมทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ก็...บอก บอกมาเหอะ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดให้อยากรู้แล้วขยักไว้”
“ไม่บอกหรอก ปล่อยให้อยากรู้ ไว้อาร์มลองของจริงแล้วถ้ารู้สึกรสชาติแย่ ค่อยโทรถามเราแล้วกันว่าจะให้พี่แนทกินอะไรดี :m12: ฮ่า...ฮ่า..”
“อย่ามัวแต่พูดเลย มาเริ่มปฏิบัติดีกว่า”
แมนดี้พูดจบ ก็ลุกเดินไปหยิบทิชชู่ชุบน้ำในขวดมาเช็ดเปลือกกล้วย เสร็จแล้วยื่นมาตรงหน้าผม
เฮ้ย....นี่มันจะให้ผมทำกับกล้วยจริงๆเหรอ ไม่อาววววว... :serius2: ใครจะบ้าทำฟะ แถมต่อหน้าคนอื่นอีก
****************************************
ปาดเหงื่อ..........เขียนไปแบบนี้ จะผ่านกบว.ไหมเนี่ย ถ้ากระทู้โดนปิดต้องช่วยกันคัดค้านด้วยนะ :m13: :m13:
-
^
จิ้ม+รอภาคปฏิบัติ :oni1:
-
:a2: ทำใจซะหนูอาร์ม ท่องไว้ๆ เพื่อพี่แนท เพื่อพี่แนท
:m14: :m14: :m14: :m14:
รอตอนต่อไป :m32:
-
ท่าทางทฤษฏีแน่นปึ๊กแน่เลย :laugh:
-
5555+
งานเข้า!!!~
หุหุ
อยากเรียนดีนัก
5555+
-
ที่แท้หลายคนหลบมาอ่านเรื่องนี้นี่เอง
อ่านไปได้นิดเดียวอึ้งครับ
:o
โหยๆๆๆๆ
ท่าทางผมจะตกปฏิบัติแหงมๆๆ เอิ๊ก :jul1:
-
ว๊ายยยยย ทำไงอ่ะอายุไม่ถึง18เลยแต่อ่านไปแล้วอ่ะ :serius2:
แต่คืนนี้5555 เด่ยวไปลองกะฝาละมีดูดีกว่า ว๊ากกกกก :oni1:
-
:o :o :o :o
พี่ขาาาาาาาาาา
หนูไม่เค๊ยยยยยยย :a5:
เขิลอ่ะ :o8:
-
ว๊ายยยยย ทำไงอ่ะอายุไม่ถึง18เลยแต่อ่านไปแล้วอ่ะ :serius2:
555555555 จิงเหรอตัวเอง
:a5: ทฤษฎีเต็ม 100 จริงๆ
ต้องรอดูต่อไปว่าจะตกปฏิบัติอ่ะปล่าว
-
ขอลงเรียนเสริมด้วยคน อิอิ
-
อาจารย์คะ ถุงพะโล้คือไร scrotum อ่ะเป่าอันนี้ไม่รู้จริงๆ
แล้วก็คงปฏิบัติไม่ได้แน่เลย
ห้าห้าห้า
ขอเต็มทฤษฎีอย่างเดียวแล้วกันนะคะ
-
ว๊ายยยยย ทำไงอ่ะอายุไม่ถึง18เลยแต่อ่านไปแล้วอ่ะ :serius2:
แต่คืนนี้5555 เด่ยวไปลองกะฝาละมีดูดีกว่า ว๊ากกกกก :oni1:
:m4: :m4: ดีไปลองแล้วมาบอกด้วยนะว่าเป็นยังไง :o8: :o8:
อาจารย์คะ ถุงพะโล้คือไร scrotum อ่ะเป่าอันนี้ไม่รู้จริงๆ
แล้วก็คงปฏิบัติไม่ได้แน่เลย
ห้าห้าห้า
ขอเต็มทฤษฎีอย่างเดียวแล้วกันนะคะ
มันคือ scrotum นั่นแหละ เอ๊ะ...นี่ไม่รู้จริงหรือว่าลองภูมิเรากันแน่เนี่ย
น้องหมูหันเรียนเภสัชใช่มั้ย เภสัชนี่เรียนอนาโตมี่หรือเปล่า อยากรู้
-
ลงเรียน หน่วยกิตละเท่าไรเนี่ย ?
มีประสบการณ์น้อย ต้องลงเรียนเสริมซะหน่อย . . .
:laugh: :laugh:
-
ไม่เท่าไร... :a12:
-
โห...มาตอบเร็วจริงๆ
ขอบคุณค่ะอาจารย์
โง่จริงไม่ได้แกล้งโง่ค่ะ
แล้วที่จารย์ถามว่าเรียนANAไหม๊
เออ...
เรียนคร่า ฮุฮุ
-
ครูแมนดี้
เรียนทฤษฎีจบแล้ว ต่อด้วยปฏิบัติ
แล้วเมื่อไหร่จะส่งออกฝึกงาน :o8:
-
:m4: กลับมาเร็ว ๆ เข้า ยังไงก็คงไม่ถูกปิดหรอก เพราะขณะนี้ มัวแต่ยุ่งกับ.... กับแก๊สน้ำตาอยู่
มารอภาคปฎิบัติอยู่ รีบ ๆ เลยก่อนตี๋จะออกมาให้ฝึกปฎิบัติของจริง :m20: :L2: :bye2:
-
รู้สึกสองตอนหลังนี่ เรตติ้งนิยายข้าน้อยดีขึ้นทันตาเห็น :laugh: :laugh:
สงสัยต้องสอนให้จบคอร์ส ไม่ใช่แค่ออรัลเซ็กส์ซะแล้ว :o8: :o8:
ภาคปฏิบัตจริงของน้องอาร์มกับพี่แนท คงต้องรอซักระยะเพราะไม่รู้จะหาโอกาสตอนไหน ตอนนี้เรียนทฤษฏีไปก่อนเด้อออ :m12: :m12:
-
:jul3: :jul3: :jul3:
มาจิ้มanusคนแต่ง
มันน่าดีใจไหม๊อ่ะ ที่จะมีปฏิบัติ(ถึงจะนานก็ต้องมีใช่ไหม๊คะ)
:a11:
มีคนมารีพลายเยอะเลย
ยังไงก็ห้ามแย่งตี๋ของหนูนะ เด๋วไปตบแย่งตี๋กับอาจารย์ก่อน
อิอิ
-
ไม่มีผู้ปกครองมาอ่านด้วยอ่ะ
เลยต้องแอบๆ ดูไม่ให้ใครรู้
:laugh:
-
^
^
^
รุ่นนี้ยังต้องมีผู้ปกครองหรอจ้ะ :t2:
ทฤษฎีแน่นปึ้กเลย...ว่าแต่ขอข้ามไปเป็นภาคปฏิบัติเลยได้มั้ยคะเนี่ย :o8:
อยากเสียเลือดอ่ะ :jul1:
-
:laugh:พี่นนนี่เอาความจริงดิพี่
พี่อยากเสียเลือกหรือเสียอย่างอื่น อิอิ :jul3:
:o8:คุณBeePed เมื่อคืนเค้าไปลองมาแล้วอ่ะ
คุณฝาละมีฝากมาบอกว่ามันหน้าจะมีต่อนะ ให้รีบสอนต่อมันยังครึ่งๆกลางๆอยู่อ่ะ อิอิ :m1:
-
ช่างกล้าดีแท้
-
:jul1:
-
ตอนที่ 30.1 บทเรียน (ต่อ)
เฮ้ย....นี่มันจะให้ผมทำกับกล้วยจริงๆเหรอ ไม่อาววววว...ใครจะบ้าทำฟะ แถมต่อหน้าคนอื่นอีก o12
“ไม่เอา จะบ้าเหรอ ใครจะทำ” ผมส่ายหน้าปฏิเสธทันทีทันใด
“ไม่ลองทำ แล้วจะรู้ได้ไงว่าที่สอนไปน่ะ เข้าใจถูกต้องหรือเปล่า” แมนดี้พูดหน้าตาขึงขัง
“ไม่เอา! ยังไงก็ไม่เอา” ผมค้านเสียงแข็ง ยังไงก็ไม่ยอมทำอะไรแบบนี้หรอก
“อ๊ะ งั้นเอายังงี้ เดี๋ยวเราจะทำให้ดูก่อน แล้วอาร์มค่อยทำตาม” มันพูดแล้วเดินไปหยิบกล้วยอีกใบ เอาทิชชู่เช็ดเปลือกจนสะอาดแล้วลงมานั่งข้างๆผม
“อาร์ม ดูนี่นะ” เอาแล้วครับ....ดูมันสิ เอาปากครอบกล้วยเฉยเลยอ่ะ โอ๊ย....ตูอยากจะบ้า ทำไมเราถึงมีเพื่อนหน้าหนาขนาดนี้วะเนี่ย :serius2:
“อาร์ม.....รออะไรอยู่ ทำตามเราเร็ว ข้ามขั้นที่หนึ่งไปขั้นที่สองเลย ไม่ต้องมาทำเป็นอาย ผู้ชายมีไอ้นั่นเหมือนกันอายอะไร” หึ...มีไอ้นั่นเหมือนกันอายอะไร พูดออกมาได้นะไอ้แมนดี้ มีนะมีเหมือนกันแต่ไม่มีใครต้องมานั่งเรียนแบบผมนี่ ผมนึกสงสัย...จะมีใครสติดีๆมาเรียนอะไรแบบนี้รึเปล่า เอ....หรือว่าผมสติไม่ดี หรือว่าผมเชื่อคนง่ายไป :m28: ผมได้แต่นั่งเฉยไม่ขยับตัว
“เร็วๆ!! อย่าให้ต้องมีการตีนะ” มันพูดแล้วเงื้อมือจะตีแขนผม
ดูมัน......ขู่ผมด้วยอ่ะ ทำยังกับผมเป็นนักเรียนมันจริงๆงั้นแหละ ผมค่อยหยิบกล้วยขึ้นมาแล้วค่อยๆเอาปากมาจ่อตรงปลาย ขอทำใจซักห้านาทีได้ไหม
“ต่อไป....ตอนนี้เอาปากครอบลงไป ส่วนลิ้นในปากเลียไปรอบส่วนปลาย หัดขั้นที่สองนี้ให้ได้ก่อน” ผมยังเงอะๆงะ ไม่ยอมทำตามซักที แมนดี้เลยเอามือตีแขนผมดังเพี๊ยะ เฮ้ย....นี่มันเอาจริงเหรอเนี่ย ตีซะแขนผมแดงเป็นรอยเลยอ่ะ
“เร็ว เร็ว ไม่ต้องลีลา” มันขู่ผมด้วยคำพูดและสายตา ผมจำใจครอบปากลงไปบนผลกล้วยจากส่วนปลาย แล้วค่อยๆเอาลิ้นวนไปวนมา
“ทำท่านี้ไปห้านาที แล้วค่อยไปขั้นที่สาม” มันสั่งเสียงเข้มเลย อะไรนะ....ห้านาที นี่มันจะให้ผมอมจนเปลือกกล้วยมันเปื่อยเลยรึไงเนี่ย :m17: อยากถามจริงๆเลยว่ามันเคยสอนใครมาก่อนหรือเปล่า หรือว่าผมเป็นหนูทดลองตัวแรกของคลาสฟะ
ก๊อก....ก๊อก.... เสียงเคาะประตู ผมชะงัก เอากล้วยออกจากปากทันที
“สงสัยเป็นเมด พอดีก่อนขึ้นมา เราขอหมอนเพิ่มเพราะเราชอบนอนกอดหมอนข้าง เลยขอกอดหมอนสักสองใบแทนแล้วกัน” แมนดี้บอกผม แล้วลุกเดินไปที่ทางเดินไปประตู ก่อนไปมีการหันมาสั่งผม
“ทำต่อไปอาร์ม ห้ามอู้ จนกว่าจะครบห้านาที” พอดีผมนั่งบนเตียงซึ่งจากมุมนี้คนที่ยืนอยู่ตรงประตูจะมองเข้ามาไม่เห็นผม ผมเลยได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรม หลับหูหลับตาอมมันไว้เฉยๆยังงั้นแหละ ซักพักได้ยินเสียงปิดประตู
“อาร์ม.....ทำอะไรอยู่ นี่หิวมากจนกินกล้วยทั้งเปลือกเลยเหรอ”
เฮ้ย...นี่มันเสียงพี่แนทนี่ แล้วเข้ามาได้ไงอ่ะ ผมรีบลืมตาปล่อยมือออกจากกล้วยทันที แต่ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เพราะกล้วยมันยังคาปากผมอยู่ คราวนี้ผมเลยอ้าปากคายออก กล้วยค่อยๆหล่นแบบสโลว์โมชั่นลงบนตักทับเจ้าอาร์มน้อยของผม จุกโว้ยยย (ลองนึกภาพตาม) ได้ยินเสียงหัวเราะจากแมนดี้ ผมหันไปมองมันแล้วถลึงตาใส่แบบคาดโทษ ทำไมไม่มีการส่งเสียงเตือนกันมั่งเลยฟะ แล้วนี่......พี่แนทจะคิดยังไง ตาย ตาย ตาย.....อยากเอาหน้ามุดใต้เตียงจัง :เฮ้อ:
“เอ่อ.....พอดีอาร์มกับแมนดี้รู้สึกหิว เลยเอากล้วยมากินรองท้องอ่ะค่ะ” แมนดี้เห็นผมนั่งอึ้งเลยช่วยแก้สถานการณ์ แต่พี่แนทจะเชื่อรึเปล่า ก็.....มันมีบ้านไหนจะกินกล้วยแล้วอมไว้แบบนี้เนี่ย
“นี่พี่แนทมาหาอาร์ม มีอะไรเหรอค้าบบบบ” ผมแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นและลากเสียงท้ายประโยคแบบอ้อนๆ ลุกจากเตียงเดินไปเกาะแขนพี่แนท ไม่ได้ครับ....ต้องรีบเบี่ยงเบนประเด็นก่อนที่พี่แนทจะสงสัยแล้วถามอะไรต่อ
“พรุ่งนี้ก่อนทานข้าวเช้า พี่อยากชวนอาร์มไปเดินเล่นน่ะ พี่ดูพยากรณ์อากาศแล้ว พรุ่งนี้อากาศดีทั้งวันเลยนะ” พี่แนทยิ้มแล้วจับมือผมที่เกาะแขนพี่แนทอยู่ เหวอ.....นี่ผมกับพี่แนทจะได้ไปเดินเล่นกันแบบที่คู่รักเค้าทำกันใช่ไหมเนี่ย คิดแล้วเขินจังเลย :o8:
“ได้ครับ อาร์มอยากไป กี่โมงดีอ่ะครับ” ผมเอาหัวไถๆไหล่พี่แนทเหมือนลูกแมว เหมือนที่ผมชอบทำกับพี่โอมบ่อยๆเวลาอยากอ้อนขออะไร คิดแล้ว.....ตูก็ทำไปได้เนอะ ต่อหน้าไอ้แมนดี้ด้วย ได้ยินเสียงพี่แนทหัวเราะหึหึแบบอารมณ์ดี รู้สึกถึงมือพี่เค้าที่ยีหัวผมเบาๆ
“ซักเจ็ดโมงดีมั้ย” ผมพยักหน้าหงึกหงักยิ้มกว้างให้พี่แนทตาหยีเลย ก็คนมันดีใจนี่ครับ :m1: พี่แนทคงมันเขี้ยวเลยหยิกแก้มผมเบาๆหนึ่งที
“พี่แนท ไม่ชวนแมนดี้ด้วยเหรอค่ะ น้อยใจนะเนี่ย” ผมหันขวับไปมองแมนดี้ ส่งสัญญาณทางสายตาไปห้ามมัน ไม่ได้นะ...มันจะมาทำลายบรรยากาศการเดินเล่นของคู่รักไม่ได้
“ไปด้วยกันมั้ยแมนดี้” พี่แนทเอ่ยชวน คงชวนตามมารยาทนั่นแหละ
“ไม่หรอกค่ะ แมนดี้พูดเล่น กลัวมีใครบางคนมาดักตีหัวถ้าแมนดี้ไปด้วย” มันพูดแล้วปรายตามาทางผม ดีมาก....รู้ตัวก็ดี
“นั่นแล็ปท็อปของแมนดี้เหรอ หรือของตี๋” พี่แนทมองไปที่โน๊ตบุ๊คบนเตียง
“ของแมนดี้เองค่ะ พอดีเอามาเปิดโชว์รูปศิลปะสวยๆให้อาร์มดู อาร์มเค้าชอบงานศิลปะค่ะ” มันพูดแล้วหันมาขยิบตาให้ผม ผมอยากจะตะโกนออกไป ตูไม่ได้อยากดูเฟ้ย แต่เป็นมันนั่นแหละที่อยาก
“เหรอ....พี่รู้ว่าอาร์มชอบถ่ายรูป แต่ถ้าอาร์มชอบงานศิลปะ เดี๋ยวกลับนิวยอร์ค พี่ขอแก้ตัวพาอาร์มไปอาร์ทมิวเซียมอีกรอบนะครับ” ผมจำได้...ก็ไอ้มิวเซียมที่พี่หลอกพาผมเดินห้าสิบบล็อค แต่พอไปถึงเค้าประกาศอีกสิบห้านาทีมิวเซียมปิดนั่นแหละ
“ครับ อาร์มก็คิดอยู่เหมือนกันว่าจะไปเที่ยวซ่อมหลังกลับจากซานฟราน”
“งั้นพี่ขอดูรูปด้วยสิ อยากรู้ว่าอาร์มชอบศิลปะสไตล์ไหน” เฮ้ย....ไม่ได้นะ นั่นมันรูปโป๊ชัดๆ :try2: ขืนพี่แนทดูได้ตกใจแน่ๆ แล้วจะไหนภาพพจน์ใสซื่อของผมที่อุตส่าห์สั่งสมมา (มีด้วยเหรอ) ผมสบตาแมนดี้สื่อกันได้ว่า ให้พี่แนทดูไม่ได้เด็ดขาด
“เอ่อ....แมนดี้ปิดเครื่องไปแล้วค่ะ โน๊ตบุ๊คแมนดี้มันรวนๆยังไงไม่รู้ สงสัยจะโดนไวรัส เวลาเปิดเครื่องที รอนานมากกกค่ะ” มันลากเสียงยาวเพื่อแสดงว่าต้องรอนานจริงๆถ้าจะเปิดเครื่องใหม่ ผมรู้...ที่จริงมันยังไม่ได้ปิดเครื่องหรอก คือฝาเครื่องยังเปิดอยู่ รูปก็ยังเปิดอยู่ แต่เครื่องหันหน้าเข้าหาหัวเตียงเลยมองจากตรงนี้ไม่เห็น
“ไม่เป็นไรหรอกไว้วันหลังก็ได้ อาร์มเจ็ดโมงเจอกันที่ล็อบบี้นะครับ” พี่แนทดูไม่ติดใจอะไร ผมเดินไปส่งพี่แนทที่ประตู ที่จริงอยากกู๊ดไนท์คิสพี่แนทจัง ติดแต่ว่าแมนดี้ยืนอยู่ด้วย
พี่แนทไปไม่ถึงนาที ไอ้ตี๋อาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำ ปะแป้งซะหน้าลายพร้อย ผมเปียกลู่ติดศีรษะ
“อาร์ม ตี๋ขอใช้แป้งอาร์มนะ แป้งเด็กหอมดีเหมือนกัน นี่ตี๋ตัวหอมแล้ว อาร์มลองดมดูสิ” มันเดินเข้ามาใกล้โน้มตัวลงจะให้ผมดมตัวมันให้ได้ ผมรีบเอามือยันมันออก ไม่ต้องเลย.....รู้แล้วว่าตัวหอม ก็เล่นอาบน้ำเป็นชาติแบบนั้น
“ไม่เอา เราจะไปอาบน้ำแล้ว” ผมรีบเดินหลบไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงแมนดี้แว่วๆ
“ตี๋ขา อาร์มเค้าไม่ดม ให้แมนดี้ดมพิสูจน์แทนก็ได้ค่ะ” ผมได้แต่หัวเราะหึหึในใจ
************************************
-
:laugh:พี่นนนี่เอาความจริงดิพี่
พี่อยากเสียเลือกหรือเสียอย่างอื่น อิอิ :jul3:
:o8:คุณBeePed เมื่อคืนเค้าไปลองมาแล้วอ่ะ
คุณฝาละมีฝากมาบอกว่ามันหน้าจะมีต่อนะ ให้รีบสอนต่อมันยังครึ่งๆกลางๆอยู่อ่ะ อิอิ :m1:
ทำจริงๆเหรอออ :m13: หรือว่าล้อเล่น :o8: เค้าว่ามันจบแล้วนะไอ้ภาคทฤษฏีนั่น
ช่างกล้าดีแท้
กล้าไปเหยออออตัวเอง :m13: แต่เค้าได้แค่ทฤษฏีแหละ ไม่เคยปฎิบัติ :o8: :o8:
-
555+
คนแรกป่ะเนี้ย
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
โถ่.....................ตี๋ งานนี้น่าสงสารสุดเลยแฮะ
-
กร๊ากกกกก พี่แนทมาเห็นตอนเด็ด ๆ ของอาร์มทุกทีสิน่า :laugh:
ป.ล.
แบบว่า แบบว่า อ่านแล้ว....
เขินอ่า :o8:
ทำเป็นมาขงมาเขิน รุ่นนี้แล้ว :m14: ดูจากจำนวนโพสท์ น่าจะอ่านนิยายในเล้ามาเยอะแล้ว น่าจะชินได้แล้วนะจ๊ะ
แค่ขอทำเป็นแอ๊บเขินหน่อย ก็ทำมาเป็นรู้ทัน :a14:
-
ฮึฮึ มาดมตี๋
อาจารย์แมน (ดี้)คะ
ขอตี๋หนูเถ๊อะ
:กอด1:อิอิ ตี๋ห๊อมหอม o13
พี่BEEPEDได้กลิ่นเป่า :t2:
-
กำ :o นึกว่าตี๋นอนตายอยู่ในห้องนํ้าซะแล้ว
หายไปนานนน :t2:
-
มีแต่คนสนใจภาคปฎิบัติ :laugh:
ทฤษฎีเรียนเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจจริงๆนะ :serius2:
-
:m1:ตามทันแล้ว ฮี่ๆๆๆ อาร์มหื่นดีจังเลย โหะๆๆ ชอบเจ้แม้นอ่ะ
ปล.1 .......มีภาคพิเศษพี่ฟ้ากะตี๋ไม๊อ่ะ กัดกันจัง หุๆๆ
ปล.2 ชอบหวงอี้มากกว่าอ่ะ เก็บรายละเอียดของตัวละครจนจินตนาการออกเลย และการดำเนินเรื่องก็เหมือนเข้าไปอยู่จริงๆ
เสียแต่ว่าฉากวาบหวิวเยอะเกินผู้หญิงเลยไม่ค่อยชอบอ่านกัน อย่างเรื่อง"เทพมารสะท้านภพ กับเจาะเวลาหาจิ๋นซี"(แต่เราชอบ55)>_<!!~
ที่ชอบที่สุดก็"มังกรคู่สู้สิบทิศ "
โอ้วจ๊อดด มันYมาก รังสีม่วงแผ่กระจาย(เป็นนิยายจีนที่จิ้นYได้มากที่สุดสำหรับเราละ55+หลายคู่ด้วย) ชอบที่โค่วจงเรียกฉีจื่อหลิงว่า"หลิงน้อย" น่าร้ากกกกกก
แต่คู่ธรรมดาก็อ่านจนเคลิ้มเลย สำนวนแปล น.นพรัตน์เกลาได้สุดๆจริงๆ ฮาดีด้วย พระเอกชอบด่าถึงแม่55+
ของโกวเล้ง
เราว่าอุปสรรคในชีวิตของตัวละครมันรันทดมากเกินไปอ่า
อ่านแล้วรู้สึกว่ามันต้องมีเรื่องรันรดหดหู่โผล่มาตลอดเรื่องเลย
แบบพ่อแม่โดนฆ่าตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ชีวิตพระเอกก็มีอุปสรรคมากมาย เจอแต่คนไม่ดี(เง้อ) เผลอๆนางเอกจะฆ่าพระเอก(อิอิ)... แต่อ่านแล้วอินทุกที(ฮ่าๆ)
ชอบที่สุดก็เซียวฮื้อยี้นี่แหละ(จิ้นYอีกแล้วท่าน ตอนเซียวฮื้อยี้ตกต้นไม้แล้วท่านพี่มาช่วยมั้ง จำไม่ได้แล้วนิ>_<)
กิมย้งเราอ่านแต่มังกรหยกอ่ะ หนุกๆ>_< แต่ยังไม่ได้อ่านเดชคัมภีร์ฯ หาอ่านไม่เจอ
ฮือออ ได้ดูแต่หนังอ่ะของกิมย้ง หนังเค้าดีจริงๆ
.....เฮ่อๆ.....เจอคอเดียวกันขอเม้าหน่อยล่ะ ฮี่ๆๆ มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ
-
พี่แนทต้องรู้แน่เลยอ่ะ
แต่แอบเนียนทำเป็นไม่รู้
:laugh:
^
^
^
รุ่นนี้ยังต้องมีผู้ปกครองหรอจ้ะ :t2:
ต้องมีสิ ก็เค้ายังเด็กอ่ะ
:m13:
-
...ทั้งเปลือกเลยเหรอ คงฝาดแย่เนอะ :laugh:
-
:laugh:พี่นนนี่เอาความจริงดิพี่
พี่อยากเสียเลือกหรือเสียอย่างอื่น อิอิ :jul3:
:o8:คุณBeePed เมื่อคืนเค้าไปลองมาแล้วอ่ะ
คุณฝาละมีฝากมาบอกว่ามันหน้าจะมีต่อนะ ให้รีบสอนต่อมันยังครึ่งๆกลางๆอยู่อ่ะ อิอิ :m1:
ทำจริงๆเหรอออ :m13: หรือว่าล้อเล่น :o8: เค้าว่ามันจบแล้วนะไอ้ภาคทฤษฏีนั่น
ก็ของมันต้องลองหนะ :o9:
ภาคทฤษฏีหมดแค่นี้เองเหรอได้ไงอ่ะ :serius2:
ได้แต่หน้ายังไม่ได้หลังเลยอาร์มก็แย่หดิ อิอิ :oo1:
-
สงสัยอาร์มต้องให้อ.แอนสอนแทนละมั้งเนี่ย :t2:
-
โหยตี้อาบน้ำนานมากๆ :m30:
-
ฮึฮึ มาดมตี๋
อาจารย์แมน (ดี้)คะ
ขอตี๋หนูเถ๊อะ
:กอด1:อิอิ ตี๋ห๊อมหอม o13
พี่BEEPEDได้กลิ่นเป่า :t2:
เฮ้ย....นี่ลูกศิษย์คิดล้างครูเหรอ คอยตอดตี๋อยู่เรื่อย o12
ครววที่แล้วมาจิ้ม anus เรา ถ้ามีโอกาสจะจิ้มคืนให้ถึง rectum กับ sigmoid colon เลย :laugh:
มีแต่คนสนใจภาคปฎิบัติ :laugh:
ทฤษฎีเรียนเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจจริงๆนะ :serius2:
แหม....เรียนทฤษฏีให้แน่นปึ๊กก่อนก็ดีนะ เวลาปฎิบัติจริงจะได้ไม่พลาดไง :m13:
พี่แนทต้องรู้แน่เลยอ่ะ
แต่แอบเนียนทำเป็นไม่รู้
:laugh:
ใช่....เห็นด้วย พี่แนทออกจะฉลาด คงรู้ทุกอย่างตั้งแต่ต้นล่ะเนอะ :o8:
...ทั้งเปลือกเลยเหรอ คงฝาดแย่เนอะ :laugh:
เอ่อ....มันมีการสอนตอนปลอกเปลือกด้วยอ่ะ :o8: :o8: เพื่อทดสอบว่ามีรอยครูดฟันไหม แต่ไม่ใช่ตอนที่ผ่านมาไง :laugh: :laugh:
ทำจริงๆเหรอออ :m13: หรือว่าล้อเล่น :o8: เค้าว่ามันจบแล้วนะไอ้ภาคทฤษฏีนั่น
ก็ของมันต้องลองหนะ :o9:
ภาคทฤษฏีหมดแค่นี้เองเหรอได้ไงอ่ะ :serius2:
ได้แต่หน้ายังไม่ได้หลังเลยอาร์มก็แย่หดิ อิอิ :oo1:
นี่มันแค่ทฤษฏีศิลปะการใช้ปากเองอ่ะ ยังมีทฤษฏีเรื่องอื่นอีกตั้งเยอะ :o8:
:m1:ตามทันแล้ว ฮี่ๆๆๆ อาร์มหื่นดีจังเลย โหะๆๆ ชอบเจ้แม้นอ่ะ
ปล.1 .......มีภาคพิเศษพี่ฟ้ากะตี๋ไม๊อ่ะ กัดกันจัง หุๆๆ
ปล.2 ชอบหวงอี้มากกว่าอ่ะ เก็บรายละเอียดของตัวละครจนจินตนาการออกเลย และการดำเนินเรื่องก็เหมือนเข้าไปอยู่จริงๆ
เสียแต่ว่าฉากวาบหวิวเยอะเกินผู้หญิงเลยไม่ค่อยชอบอ่านกัน อย่างเรื่อง"เทพมารสะท้านภพ กับเจาะเวลาหาจิ๋นซี"(แต่เราชอบ55)>_<!!~
ที่ชอบที่สุดก็"มังกรคู่สู้สิบทิศ "
โอ้วจ๊อดด มันYมาก รังสีม่วงแผ่กระจาย(เป็นนิยายจีนที่จิ้นYได้มากที่สุดสำหรับเราละ55+หลายคู่ด้วย) ชอบที่โค่วจงเรียกฉีจื่อหลิงว่า"หลิงน้อย" น่าร้ากกกกกก
แต่คู่ธรรมดาก็อ่านจนเคลิ้มเลย สำนวนแปล น.นพรัตน์เกลาได้สุดๆจริงๆ ฮาดีด้วย พระเอกชอบด่าถึงแม่55+
ขอต้อนรับค่ะ อาร์มหื่นแต่ ..... ผู้เขียนหื่นกว่าค่าาาาาาาาาา :laugh: :laugh:
เราไม่ได้อ่านนิยายจีนเยอะขนาดนั้นหรอก ของหวงอี้ไม่เคยอ่านอ่ะ แต่แหม...อ่านนิยายจีนยังจะจิ้น Y ได้อีกนะคนเรา :m14: :m14:
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ให้กำลังใจและติดตามกันมาตลอด :pig4: :pig4:
ขอฉลองล่วงหน้ารับตัวเลขการเยี่ยมชม 10,000 แล้วกันนะคะ :mc4: :mc4:
ปลาบปลื้ม ไม่เคยคิดว่าจะมีคนอ่านชอบนิยายตัวเอง ขอบคุณจริงๆค่ะ :m1: :m1:
-
อ๊าก
ไม่ได้ไม่ได้
จิ้มข้างหลัง เด๋วท้องเสีย
ห้าห้าห้า
ได้จิ้มอีกและ
สองทีและ
o13
-
เรื่องบ่นนอกเรื่องคั่นเวลา
เพิ่งฟี้นตืนมาตอนเที่ยงวัน (นี่ถ้าอยู่บ้าน แม่ต้องตะโกนด่า เป็นผู้หญิงอะไร นอนกินบ้านกินเมือง)
มีเรื่องอยากบ่นค่ะ เมื่อวานตอนเย็นไปกับเพื่อนไทยอีกสองคนชายหนึ่งหญิงหนึ่ง
พวกเรานัดฉลองวันเกิดกัน เพราะเพื่อนๆกับอิฉันเกิดเดือนนี้เหมือนกัน กะว่าหาร้านหรูเริดกินกันเพราะถือว่านานๆที เพราะปกติกินแต่บุฟเฟต์จีนสลัมๆเป็นประจำ :m23:
ไปร้านแรกเป็นร้านอิตาเลียนในย่านถิ่นคนรวย กะเหรี่ยงสามคนเดินเข้าไป กวาดมองในร้านมีแต่ฝรั่งขาวเต็มไปหมด ไม่มีกะเหรี่ยงหรือแม้แต่คนดำเลยสักคน
ไอ้คนต้อนรับที่เป็นคนเดินพาไปที่โต๊ะ มัน (ผู้หญิง) ทำหน้าหงิกใส่ค่าาาา แต่มันไม่พาเดินเอง มันสั่งลูกน้องให้พาพวกเราไป ระหว่างมันบอกลูกน้องว่าจะให้เรานั่งโต๊ะไหน มันยืดแขนชี้มือใส่พวกเราตลอดเวลาที่มันพูดกับลูกน้อง แถมยังเสียงห้วนหน้าหงิก โอ๊ยยย.....มันปรี๊ดเลย แต่ชะนีไทยอย่างเราก็อดทน แต่เพื่อนอิฉันหน้ามันเริ่มไม่พอใจแล้ว o12
ไอ้ลูกน้องนั่นก็พาเราเดินไปที่โต๊ะ ไปถึงพนักงานเสริฟที่รับผิดชอบโซนโต๊ะแถวนั้น รีบปราดเข้าไปกระซิบคนเดินนำว่าอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้มันทำมือทำไม้เหมือนว่านั่งโต๊ะนี้ไม่ได้ ไอ้คนเดินนำเราก็บอกเราว่าต้องไปถามไอ้คนต้อนรับข้างหน้าใหม่ อะไรฟะ.....มีโต๊ะเหลืออีกตั้งหลายโต๊ะ :m16: พวกเราเลยเดินตามออกมาที่เคาน์เตอร์ต้อนรับอีกรอบ
เห็นฝรั่งขาวหลายคนยืนรอให้คนต้อนรับพาเดินไปที่โต๊ะ ไอ้คนต้อนรับก็พูดจาอย่างดีกับฝรั่งพวกนั้น
เพื่อนอิฉันมันไปแล้วค่ะ มันบอกไม่เอาแล้วโว้ยยย ไม่ง้อ ตูมีตังค์ ไม่ได้กินฟรีนะเฟ้ย พวกเราเลยเดินออกจากร้านไปเลย ออกมานอกร้าน เพื่อนสองคนมันก็บ่นยืดยาว เพื่อนหญิงก็เชียร์ให้เพื่อนชายด่าออกมาเลยเป็นภาษาไทย ไอ้เพื่อนชายมันก็รับมุข มันด่า “อี..อก ไอ้ here” ซะลั่นพร้อมหันหน้าไปทางประตูร้านนั้น ชะนีอย่างอิฉันได้แต่ขำ อารมณ์จะฉลองวันเกิดหดหายไปกว่าครึ่ง
อิฉันก้มมองตัวเองกับเพื่อนๆ พวกเราก็แต่งตัวดีนะ ไม่สลัมซักหน่อย เพื่อนหญิงนี่ใส่เดรสดำเรียบหรู เพื่อนชายก็เสื้อเชิ้ตพับแขน ยี่ห้อโปโลคนขี่ม้าตัวเท่าช้างปะอยู่บนอกด้านซ้าย เสื้อสอดในกางเกงยีนส์ยี่ห้อดังพร้อมเข็มขัดหนัง ตัวอิฉันก็ใส่เสื้อกระโปรงยี่ห้อดี
คิดแล้วก็แค้น.......อยู่เมืองไทย ทำงานที่มีแต่คนให้ความนับหน้าถือตา มาอยู่ที่นี่กลายเป็นกะเหรี่ยงไร้ค่า เพื่อนสองคนนี่ก็นักเรียน PhD นะคะ ไม่ใช่ขี้ๆนะขอบอก :m16:
เลยตัดสินใจไปหาร้านใหม่ ได้ร้านสเต็กหรู ร้านนี้เนื่องจากแพงมาก ที่ว่างเต็มไปหมด คนต้อนรับก็ต้อนรับดี แถมหัวหน้าเชฟเป็นคนไทยที่เพื่อนชายอิฉันรู้จัก เลยได้กินอาหารฟรีสุดหรูเพิ่มอีกหนึ่งจาน ลูกค้าทยอยเข้าร้าน อิฉันนั่งมองมีแต่โต๊ะพวกเราที่เป็นกะเหรี่ยงอยู่โต๊ะเดียวเช่นเคย
กวาดตามองไปเรื่อยๆ เอ๊ะ...นั่นชายหนุ่มหล่อในชุดสูทเดินไปทั่วร้าน สงสัยเป็นเมเนเจอร์ร้าน ขอบอก.....หล่อมากกกกกค่ะ สูง ดูดี ใส่แว่นกรอบบาง :m1: :m1: แต่เพื่อนหญิงอิฉันรีบบอก “เค้าคงไม่ชอบชะนีอย่างเราหรอก” เอ่อ....เห็นด้วยเพราะท่าทางคงเป็นเกย์แหงๆ ถ้าให้เพื่อนชายอิฉันไปอ่อย...เค้าอาจจะหันมามอง ฮ่า....ฮ่า..... :laugh3:
ทำไมผู้ชายหล่อๆมันเป็นเกย์ไปซะจะหมดโลกแล้วเนี่ยยยยยย ไอ้เพื่อนชายอิฉันนี่ก็เหมือนกัน ท่าทางให้มากแต่มันไม่รู้ตัวมันเอง มันจะโกรธมากถ้าใครไปพูดทำนองว่ามันเป็นเกย์ มันออกจะปากจัด (พิสูจน์จากคำด่าข้างต้นที่กล่าวไป) นินทาเก่งมากจนผู้หญิงอย่างเรายังยอมแพ้ ทำอาหารก็เก่งมากกกกกก เป็นกุ๊กประจำงานปาร์ตี้ของคนไทย แถมยังชอบช็อปปิ้งยิ่งกว่าผู้หญิงอย่างเราอีก
ครั้งหนึ่งอิฉันเล่าเรื่องการดูว่าใครเป็นเกย์ มันมีการดูว่านิ้วชี้กับนิ้วนางถ้ายาวเท่ากันแสดงว่าเป็น เพื่อนคนนี้นิ้วมันเท่ากันค่า.....แต่มันพยายามเถียงว่าไม่เท่า เวลาไปเดินซื้อของกินใน Walmart อิฉันเห็นหลายทีละว่าชอบมีผู้ชายมองมัน ขนาดผู้ชายฝรั่งบางคนเดินมากับคู่เกย์ตัวเอง ยังมองมันแบบเหลียวหลังเลยอ่ะ (แต่ไม่ใช่ท่ากวางเหลียวหลังนะตัวเอง :laugh:) สงสัยผีจะเห็นผี
ก็มันนะ.....ชอบเดินทิ้งตูด ผู้หญิงอย่างเรายังเดินไม่ได้เลย แต่มันบอกว่าเดินอย่างนี้ทั้งตระกูล เอ่อ...ก็จริงของมัน เพราะเคยเห็นลูกพี่ลูกน้องผู้ชายมันที่นิวยอร์ค แต่งงานมีลูกแล้วแต่เดินทิ้งตูดเหมือนกันเป๊ะ แต่อิฉันยังงงค่ะ.... มีใครเคยเห็นผู้ชายแท้เดินทิ้งตูดแบบนี้บ้างงง :o เพื่อนอิฉันนี่มันช่างไม่รู้ตัวเองเลย ยังชอบเปรยๆเรื่องจะแต่งงานมีลูก แต่ไม่ยักเห็นมันมีแฟนสาวซักที
เพื่อนฝรั่งของเพื่อนสาวอิฉันยังเคยบอกเพื่อนสาวว่า “นี่เพื่อนชายยูนะเป็นเกย์ อย่าไปหลงรักล่ะ เดี๋ยวจะเสียใจ” ดู....นี่ขนาดฝรั่งผู้หญิงยังดูออกเลยอ่ะ
จบการบ่นค่ะ เรื่องของเรื่อง.....ยังไม่ได้เขียนนิยายตัวเอง แหะ....แหะ.... :m23:
*****************************************
-
:t2:
ยิ้มให้จ้ะ
-
ชิ ชิ นึกว่าบ่นเสร็จจะลงนิยายต่อ งอลลล
อุส่าห์ฟังคนบ่นตั้งนาน เอามาลงต่อซ่ะดี ๆ o11
-
สงสัยอาร์มต้องให้อ.แอนสอนแทนละมั้งเนี่ย :t2:
:m30:พี่นนนี่~~~ ได้ไงมายกหน้าที่ดันสำมะคัญให้แอน
:m12:เอาหน้าพี่นนนี่ มีที่เด็ดอะไรจะสอนน้องนุ้งก็บอกน้องได้น่ะฮ่ะ
o7แอนอ่อนประสบการณ์อ่ะ คงต้องให้น้องBeePedกะพี่นนนี่สอนสั้ง
ไงก็ขอฝากเนี้อฝากตัวไว้นะที่นี้ด้วนนะฮ่ะ อิอิ :t2:
:m16:เนียนอีกละมาต่อนิยายด่วน
-
ทำเนียนอีกแล้ว :m31:
จะบอกว่าไม่เนียน
มาต่อเลย ติดนิยายเรื่องนี้แล้วอ่ะ
ไม่ได้อ่านจะลงแดงตาย
ข้อความที่เป็นตัวสีแดง เป็นการสกรีมเล็กน้อยของผู้อ่าน ไม่จำเป็นต้องอ่านค่ะ
เฮ้อ...ทำใจเถอะคะ
ไม่ว่าจะเป็นคนหัวดำหัวทองหัวหงอก
ถ้าไม่มีการอบรบมรรยาท(บิดา มารดรไม่มีเวลาอบรบ) เค้าก็จะเป็นแบบที่พี่เจออ่ะ
ถ้าเจออีก ก็คิดซะว่าเค้าอ่ะน่าสงสาร เพราะ ญาติผู้ใหญ่ ไม่มีเวลาให้รวมไปถึง เค้าคงจะไม่ได้รับการศึกษา
แบบนี้คงต้อง ส่งหนังสือไปให้เค้าซักเล่ม น่าสงสารจริงๆ คงไม่ได้อ่านหนังสือดีๆกับเค้า
เลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวในสังคมยังไง
เออ...ว่าแต่ว่าเอาหนังสือเล่มไหนดีหว่า หนังสือที่ชื่อว่า สมบัติผู้ดี คงเหมาะกับคนอย่างเธอนะ
(มีเวอร์ชั่นต่างประเทศอ่ะเป่าไม่รู้) :a2:
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
โอ่ๆๆ ปลอบใจ :กอด1:
แต่ว่า ...พี่แนทอยู่หน่ายยยยยยย :m31:
-
ใครอยากได้พี่แนท เอาไปเลย....จัดให้แบบเต็มอิ่มเต็มตา
************************************
ตอนที่ 30.2 หวานซะ......
ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำ หน้าตาเบิกบานสุดๆ นั่งเช็ดผมไปในใจก็คิดถึงพรุ่งนี้เช้า ตี่นเต้นจัง.....ก็ชีวิตนี้ผมไม่เคยมีแฟนนี่ครับ มันเหมือนเป็นเดทแรกระหว่างผมกับพี่แนทถึงจะเป็นแค่การเดินเล่นก็เถอะ
ตูจะแต่งตัวยังไงดีถึงจะดูดีเหมาะสมกับพี่เขา เวลาเดินเคียงกันจะจับมือดีไหมหรือเกาะแขนพี่เค้าไปเลย แล้วถ้าเดินไปเอาหัวซบไหล่พี่แนทไปด้วยเหมือนในหนังรักโรแมนติก พี่เค้าจะว่าเราบ้าหรือเปล่า :m13: (ถึงผมเป็นผู้ชาย แต่กลับชอบดูหนังรักโรแมนติกครับ) แล้วถ้า....ถ้า....พี่แนทจูบล่ะ ตูจะทำยังไงถึงจะไม่เป็นลมให้เสียหน้าแบบคราวที่แล้วอีก
ยิ่งนั่งคิดก็ยิ่งดีใจ ยิ่งดีใจก็ยิ่งยิ้มอยู่คนเดียว ยิ่งยิ้มคนเดียวก็ยิ่งเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที :m18: หน้าผมคงประหลาดมากจนตี๋มันทัก ผมได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร ไม่อยากให้ตี๋รู้เรื่องผมพรุ่งนี้ครับ กลัวมันจะไปขัดขวางให้เสียฤกษ์ ว่าแล้วก็นอนเลยดีกว่า นอนเยอะๆพรุ่งนี้เช้าหน้าจะได้ใสปิ๊งน่ามองเหมือนผิวเด็ก
ตื่นเช้ามาด้วยหน้าตาที่สดชื่น ผมย่องเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวด้วยเสียงที่เบาที่สุด แต่ที่ลืมไม่ได้คือแปรงฟันอย่างตั้งอกตั้งใจแล้วบ้วนปากด้วยน้ำยาบ้วนปาก เพื่อให้มั่นใจว่าลมหายใจหอมสดชื่นเมื่อยาม.....จูบกับพี่แนท ถ้าพี่ไม่ยอมจูบเพราะกลัวผมเป็นลมละก็.... ตูนี่แหละจะจูบพี่แนทเอง ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า... :laugh3:
เดินออกจากห้องมาที่ล็อบบี้เห็นพี่แนทนั่งรออยู่แล้ว ผมยิ้มให้ พี่แนทขยับตัวลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาผม
“ไปกันเถอะ อากาศข้างนอกกำลังดี” พี่แนทพูดแล้วยิ้มตอบ เดินนำผมออกจากโรงแรม
พวกเราเดินเคียงกันไปตามทางเท้า ส่วนผมเหรอ...ตามองมือพี่แนท ทำไม.....ทำไมพี่แนทไม่จับมือผมอ่ะ ทีตอนเที่ยวนิวยอร์คนะ ผมไม่อยากให้จับดันมาจับมือเราซะแน่นไม่ยอมปล่อย ไม่เอา.....เค้าอยากเดินจับมือ จะได้ดูเหมือนคู่รักกันไง
หมับ....มือผมไปไวกว่าความคิด ผมจับมือพี่แนททันที พี่แนทหันมามองยิ้มๆแล้วกระชับมือผมตอบ ผมได้แต่อมยิ้ม สุขใจจริงโว้ยยย....โลกนี้มันช่างสวยงาม ตอนนี้เหมือนโลกทั้งโลกเป็นสีชมพูไปหมด :m3:
“อาร์ม พี่ดูแผนที่แล้ว มันมีสวนสาธารณะเล็กๆอยู่ห่างออกไปครึ่งไมล์ เราไปแวะซื้อกาแฟที่ร้านสตาร์บัคส์ แล้วไปนั่งกินกันที่สวนสาธารณะดีมั้ย” ดีค้าบบบบ ตอนนี้....ต่อให้พี่พาผมไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหน ผมก็ไปทั้งนั้นแหละ
“ดีครับ อาร์มอยากกินกาแฟปั่น” ผมชอบกินกาแฟแต่ต้องเป็นกาแฟเย็นนะครับ ถ้าเป็นกาแฟร้อนต้องขอบาย
พวกเราเดินเข้าร้าน พี่แนทสั่งกาแฟปั่นให้ผมกับกาแฟร้อนของตัวเอง จ่ายเงินเสร็จพี่แนทไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมไปนั่งรอที่โต๊ะ ตาก็มองนั่นมองนี่ไปเรื่อย ซักพักกาแฟที่สั่งไว้ก็ทำเสร็จ ผมสังเกตว่าร้านนี้อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาล มองป้ายเห็นเขียนว่า Hollywood Presbyterian Medical Center มิน่า....คนในร้านบางคนถึงแต่งตัวชุดสครับเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาล กำลังดูเพลินๆก็มีคนมายืนข้างตัวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆผม
“Hi. How are you?” ผมหันมองเห็นชายหนุ่มหน้าเอเชียตี๋ๆ ใส่แว่นกรอบเท่ในชุดสครับถือแก้วกาแฟยิ้มให้ผมอยู่ เฮ้ย.....ผมไม่รู้จักคุณนะ มานั่งโต๊ะเดียวกันได้ไง :m28: โต๊ะอื่นว่างอีกตั้งหลายโต๊ะ แล้วนี่ผมจะตอบยังไงดี ตูพูดภาษาอังกฤษไม่เก่งนะเฟ้ย
“I….I’m fine. A….and you?” ผมตอบแบบไม่มั่นใจเท่าไหร่ แต่หมอนั่นยังถามต่อ แง....เค้าไม่อยากคุยกับคนแปลกหน้า แถมยังเป็นคนแปลกหน้าที่พูดภาษาอังกฤษอีก
“My name is Edward. You can call me Eddy. Are you from Korea?” หมอนั่นคงสังเกตสำเนียงแล้วรู้ว่าผมไม่ใช่คนที่นี่ แล้วทำไมมาเดาว่าผมเป็นคนเกาหลี สงสัยว่าเราจะหล่อแบบดาราเกาหลี อิ...อิ
“No. I came from Thailand” เค้าพยักหน้าเหมือนรู้ แต่ประโยคที่ตอบกลับมาทำให้ผมฉุน
“Oh… you are from Taiwan” อะไรฟะ ไทยแลนด์กับไต้หวันมันเสียงเหมือนกันตรงไหน (แต่นี่คือเรื่องจริงที่ผู้เขียนเจอประจำค่ะ เวลาบอกฝรั่งว่ามาจากไทยแลนด์แล้วเค้าจะเข้าใจว่าเป็นไต้หวัน ฝรั่งส่วนใหญ่รู้จักอาหารไทยในชื่อ Thai food แต่เค้าไม่รู้ว่า Thai นี่เป็นคำคุณศัพท์ของ Thailand)
“No, not Taiwan. I came from Thailand. Do you know Thai food?” ผมเน้นเสียงตรงชื่อประเทศชัดๆช้าๆ
“Sorry. I really like Thai food. Thai Town is very close to this hospital. What is your name?” โอเคขึ้นมาหน่อยที่ชอบอาหารไทย
“My name is In-Tut or call me Arm” ชื่อจริงผมคือ อินทัช แปลว่าเกิดจากผู้ยิ่งใหญ่ ส่วนพี่โอมชื่อ อิทธิกร เวลาผมสะกดชื่อภาษาอังกฤษตัวเอง ผมไม่ใช้คำว่า In-Touch เพราะฝรั่งจะออกเสียงชอช้างตัวหลังชัดมาก ฟังแล้วมันไม่เหมือนชื่อผมยังไงไม่รู้
“In-Tut. It’s a nice name. In Thailand, there are a lot of beautiful places. Thai people are very nice. Someday, I will go to Thailand.” รู้สึกปลื้มครับเวลามีคนชมประเทศไทย เลือดรักชาติมันฉีดพล่านไปหมด :m4:
“Yes, there are several beautiful beaches in the south of Thailand.” ผมพูดแบบพยายามโฆษณาประชาสัมพันธ์ประเทศไทยเต็มที่ ถึงแม้จะไม่อยากพูดอังกฤษ แต่พอเป็นเรื่องเมืองไทย ไม่ได้แล้ว...ขอพูดหน่อยเหอะ
“I’ve heard about that. This is my business card. You can contact me any time. Do you have any email or phone number?” ผมเอื้อมมือไปรับนามบัตร มองดูชื่อเห็นเขียนว่าเป็นหมอซะด้วย ผมกำลังอ้าปากจะตอบก็รู้สึกว่ามีมือมาจับไหล่ เงยหน้ามองเห็นพี่แนทหน้านิ่งขรึมเชียว
พี่แนทหันไปทางหมอนั่น แล้วพูดภาษาอังกฤษใส่ สองคนพูดกันไฟแลบจนผมจับความไม่ได้ ซักพักเห็นหมอนั่นมองมาทางผมดูหน้าจ๋อยๆเดินออกจากร้านไป พี่แนทหยิบแก้วกาแฟแล้วจับมือผมเดินออกมา ผมเดินเคียงพี่แนทไปเรื่อยๆจนถึงสวนสาธารณะ หาม้านั่งได้พวกเราก็นั่งลง พี่แนทจิบกาแฟไปเงียบๆ ตั้งแต่ออกจากร้านพี่แนทไม่พูดอะไรเลย บรรยากาศดูเครียดๆยังไงไม่รู้ :try2:
“พี่แนท เป็นอะไรครับ ไม่พอใจอะไรอาร์มหรือเปล่า” ผมถามพร้อมกุมมือพี่แนท
“นี่อาร์มไม่รู้จริงๆเหรอ” อ้าว....ถ้ารู้ ผมจะถามเหรอ ผมส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้ พี่แนทถอนหายใจแล้วพูดต่อ
“อาร์ม ไปคุยกับคนแปลกหน้าแบบนั้นได้ไง แล้วไปรับนามบัตรมาอีก ไหนพี่ขอดูหน่อยซิ” ผมยื่นนามบัตรให้พี่แนท
“Edward Wang หึ...เป็นหมอศัลยกรรมซะด้วย” พี่แนทดูชื่อ แล้วหันมามองผม เอื้อมมือมาหยิกแก้มผมเบาๆ
“เรานี่มันเสน่ห์แรงจริงๆ พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวเอง คนก่อนหน้าพี่เข้านานมากมันเลยนานไปหน่อย ไม่งั้นไอ้หมอนั่นไม่ได้มาเจ๊าะแจ๊ะอาร์มแบบนี้หรอก” อะไรนะ....หมอนั่นมาจีบผมเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย :confuse:
“พี่แนทคิดมากไปหรือเปล่าครับ เค้าแค่มาถามเกี่ยวกับเมืองไทยเฉยๆเองอ่ะ” ผมพยายามค้านเบาๆ เพราะไม่อยากให้กลายเป็นว่าผมเถียงพี่เขา
“พี่มองตาก็รู้แล้วว่ามันคิดยังไง ผู้ชายด้วยกันดูออก สงสัยต่อจากนี้ถ้าอาร์มไม่อยู่กับแมนดี้กับตี๋ พี่ต้องตามประกบไม่ให้คลาดสายตาซะแล้ว” พี่แนทยิ้มให้แล้วกุมมือผมแน่นเข้า
“แล้วพี่แนทพูดอะไรกับหมอนั่น ทำไมถึงดูหน้าจ๋อยๆออกจากร้านไปเลย ไม่พูดลาอาร์มด้วย” ผมถามแบบอยากรู้
“ตอนแรกพี่บอกว่าอาร์มเป็นคู่หมั้นพี่ แต่มันไม่เชื่อเพราะพี่กับอาร์มไม่ได้สวมแหวนที่นิ้วนาง พี่เลยบอกว่าเรากำลังจะหมั้นกันพรุ่งนี้เลยมาเที่ยวฉลองกันล่วงหน้า มันฟังแล้วเลยจ๋อยไปเลย” โอ๊ยยย.....พี่แนทบอกว่าผมเป็นคู่หมั้น ควรจะดีใจมั้ยเนี่ย
“นี่ยังดีนะ ที่พี่ไม่บอกไปว่าอาร์มเป็นเมียพี่” พี่แนทพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
ย๊ากก....ว่าไงนะ ผมไม่ยอมเป็นเมียหรอก ตูจะรุก....จะเป็นผัวโว้ยยย :m14: ผมทุบต้นแขนพี่แนทแรงๆหนึ่งทีจนพี่แนทร้องโอ๊ย รีบเอามือมาจับมือผมไว้กันผมทุบต่อ
“นี่...ทุบมาได้ซะแรง มานี่เลย...มาให้พี่กอดเพื่อเป็นการปลอบใจพี่ซะดีๆ” พี่แนทพูดแล้วคว้าตัวผมเข้าไปกอด ผมก็ดีดดิ้นพอเป็นพิธีเล็กน้อย ไม่ได้ครับ.....มันต้องมีมารยานิดหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเราง่ายไป :m12:
อยู่ในอ้อมกอดพี่แนทแล้วรู้สึกอบอุ่นจังเลย วันนี้ไม่ได้กลิ่นโคโลญจ์อันทรงพลังนั่น กอดกันนิ่งซักพักก็ไม่เห็นว่าพี่แนทจะทำอะไรต่อ ผมเลยแหงนหน้ามอง เห็นไรหนวดเขียวที่เพิ่งผ่านการโกนแล้วอดใจไม่ไหว เลยจูบคางพี่เค้าไปเบาๆหนึ่งที พี่แนทก้มมองตาผมแล้วยิ้มให้ แต่ก็ไม่ทำอะไรต่อ จนผมทนไม่ไหว
“พี่แนท....”
“ครับ”
“พี่แนท.....” ผมเรียกแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ
“ทำไมครับ เรียกชื่อแล้วไม่พูดอะไร”
“พี่แนท.....ไม่อยากจูบอาร์มเหรอ” ผมดันตัวออกมามองหน้าพี่ พร้อมส่งสายตาแป๋วแหววใสซื่อให้ :impress: พี่แนทฟังแล้วหัวเราะเบาๆ
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวอาร์มเป็นลม ขี้เกียจอุ้มกลับโรงแรม นี่มันตั้งไกล พี่อุ้มไม่ไหวหรอก” พี่แนทยิ้มล้อๆให้ผม
“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้พี่ไม่ได้ใส่โคโลญจ์มา ผมคงไม่เป็นลมหรอก” ผมพูดไปตามที่คิด
“อะไรนะอาร์ม อาร์มจะบอกว่าที่เป็นลมเพราะแพ้กลิ่นโคโลญจ์เหรอ สงสัยกลิ่นจะฉุนมาก รู้แบบนี้วันหลังพี่จะได้ไม่ใช้อีก” พี่แนทพูดหน้าตาจริงจัง โถ่พี่....กลิ่นมันออกจะดี แต่มันกระตุ้นอารมณ์หื่นผมมากไปหน่อยแค่นั้นเอง
“ก็....ก็ประมาณนั้นอ่ะครับ แต่วันนี้น่าจะโอเคนะ” ผมพยายามโน้มน้าวต่อ
“อย่าเลย พี่ไม่แน่ใจหรอก” โถ่พี่....ผมบอกไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ ทำไมไม่เชื่อกันบ้าง
“พี่แนท คิสหน่อย” ผมไม่สนใจแล้ว รวบรัดตัดความ หลับตายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าพี่แนท คนเราจะคิดทำอะไรมันต้องมุ่งมั่น ผมอุตส่าห์เตรียมตัวเตรียมใจมาแก้มือเต็มที่แล้ว ต้องทำให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ แต่แทนที่พี่แนทจะจูบที่ปากดันไปจูบที่หน้าผากซะได้ ผมลืมตามองทันที
“หึ.หึ..อย่าทำท่าทางแบบนี้กับใครนะครับพี่หวง อาร์มไม่ต้องห่วงเรื่องจูบหรอก อีกหน่อยพี่จะทำมากกว่าจูบอีก” พี่แนทส่งสายตาเป็นประกายให้ผม :give2: เอายังงั้นก็ได้ฟะ ไว้ค่อยแก้ตัวโอกาสหน้าก็ได้
***************************************
-
อาร์มสน่ห์แรงจริงๆ พี่แนทต้องเฝ้าแล้วละเด่ยว มคปด อ่ะ อิอิ :t2:
-
จาเอาตี๋
armอ่ะ ยั่วจริง เด๋วก็โดนจับกดหร๊อก
-
555+
เขิลลลล
แทนนนน
:m1: :m1: :m1: :m13: :m13: :m1: :m1: :m1:
-
นู๋อาร์มมี่มันน่า............. :laugh: :laugh: :laugh:
-
:a2:
สมใจล่ะ
-
อาร์มอ่ะ.. สิงห์ปืนไวของแท้ :laugh:
รู้สึกจะรุกตลอดเลยนะเราน่ะ :o8: :o8: :o8:
อ่านแล้วเขินแปลกๆ ยิ่งตอนที่แนทถามว่า "หิวมากหรอ" ฮา~ :m20:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ได้ใจมากจ๊ะลูกอาร์ม ยั่วเข้าปายยยยย :jul3:
-
:m1: น่ารักจริงๆ ลุ้นกันต่อไปค่ะ
-
ยั่วกันสุดฤทธิ์เลยนะอาร์ม ร้อนวิชาแหงเลย :laugh:
-
โห เสียดายโคโลญจ์กลิ่นทรงพลังของพี่แนทอ่ะ :t2:
-
จาเอาตี๋
armอ่ะ ยั่วจริง เด๋วก็โดนจับกดหร๊อก
ได้ใจมากจ๊ะลูกอาร์ม ยั่วเข้าปายยยยย :jul3:
ยั่วกันสุดฤทธิ์เลยนะอาร์ม ร้อนวิชาแหงเลย :laugh:
ยั่วอะไรกับเหยอออ เค้าไม่เข้าใจ :m28: :m17:
เค้าแค่อยากแก้มือ เรื่องจูบคราวที่แล้วเฉยๆเองอ่ะ :m13:
555+
เขิลลลล
แทนนนน
:m1: :m1: :m1: :m13: :m13: :m1: :m1: :m1:
เขินทำไมอ่ะ ตอนนี้ไม่เห็นมีอะไรเยยย คนเขียนยังไม่เห็นเขินเลย :m12:
นู๋อาร์มมี่มันน่า............. :laugh: :laugh: :laugh:
น่าอะไร พูดมาให้จบ อ๋อรู้ละ น่า...รักใช่ป่ะ :o8: หรือว่าน่า....จับกด :laugh:
เป็นกำลังใจให้ครับ
:a2:
สมใจล่ะ
ดีใจด้วยที่สมใจทุกๆคนค่ะ ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ :กอด1:
อาร์มอ่ะ.. สิงห์ปืนไวของแท้ :laugh:
รู้สึกจะรุกตลอดเลยนะเราน่ะ :o8: :o8: :o8:
อ่านแล้วเขินแปลกๆ ยิ่งตอนที่แนทถามว่า "หิวมากหรอ" ฮา~ :m20:
อ๊ะ...แน่นอน สมัยนี้แล้ว ใครจะมามัวเหนียมอาย เดี๋ยวก็มีมอคอปอดอหรอก ยิ่งหล่อๆแบบพี่แนทด้วย :m14:
ส่วนตอนพี่แนทถาม ทำไมเขินอ่ะ คนเขียนยังไม่เขินเลย :give2: คือแบบว่า...คนเขียนด้านฮะ
อาร์มสน่ห์แรงจริงๆ พี่แนทต้องเฝ้าแล้วละเด่ยว มคปด อ่ะ อิอิ :t2:
เห็นควรด้วยอย่างยิ่ง (ห้ามผวนนะ) :oni2:
โห เสียดายโคโลญจ์กลิ่นทรงพลังของพี่แนทอ่ะ :t2:
แค่ไม่ได้ใช้ตอนนี้เท่านั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยเจ้าอาร์มจะเรียกร้องให้ใช้ตลอด โดยเฉพาะ....บทเข้าพระเข้านาง อิ....อิ... :o8:
-
จะเอามากกว่าจูบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อิอิ
-
น่ารักดีครับ เรื่องนี้............
ไปมาๆผมติดแล้วนะเนี่ย
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน
:กอด1: :L2:
-
อาร์มเป็น...นายเอกหื่นประจำเล้าเป็ด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อาร์มเป็น...นายเอกหื่นประจำเล้าเป็ด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh:
:a1: เห็นด้วยอย่างแรง หื่นน มากด้วย
-
:m13: เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกอ่านชื่อนึกว่าแนวจะออกย้อนยุคเลยไม่เข้ามา พอเข้ามาอ่านรู้สึกชอบมาก อดหลับอดนอนอ่าน สนุกมากเลยครับ :oni2: :oni2:
-
จะเอามากกว่าจูบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อิอิ
เอามากกว่จูบเหรอ อีกนาน..... รู้สึกยิ่งเขียนเรื่องมันยิ่งยืดเหมือนละครช่องเจ็ดเข้าไปทุกที :เฮ้อ: :เฮ้อ:
น่ารักดีครับ เรื่องนี้............
ไปมาๆผมติดแล้วนะเนี่ย
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน
:กอด1: :L2:
ยินดีต้อนรับค่ะ :กอด1: :กอด1: :oni2: :oni2:
อาร์มเป็น...นายเอกหื่นประจำเล้าเป็ด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh:
อาร์มเป็น...นายเอกหื่นประจำเล้าเป็ด
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh: :laugh:
:a1: เห็นด้วยอย่างแรง หื่นน มากด้วย
ไม่จริ๊งงงง เอ่อ....คือว่าเรื่องอื่นหื่นกว่าตั้งเยอะ (เสียงเริ่มอ่อยๆ) :m17: :m21:
จริงๆแล้ว พอไปสำรวจเรื่องอื่นในเล้า ชักเห็นด้วยว่าเค้ามีแต่พระเอกหื่น แต่นายเอกจะเหนียมอาย ปัดป้อง ไม่ค่อยอยากมีอะไรกับพระเอก
แต่เรื่องของอิฉันไม่ใช่อย่างนั้น
ฮ่า...ฮ่า... :laugh3: :laugh3: นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว นายเอกมันต้องแปลก แตกต่าง และหื่นอย่างเจ้าอาร์มนี่แหละ :m14: เข้าใจ๊
:m13: เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกอ่านชื่อนึกว่าแนวจะออกย้อนยุคเลยไม่เข้ามา พอเข้ามาอ่านรู้สึกชอบมาก อดหลับอดนอนอ่าน สนุกมากเลยครับ :oni2: :oni2:
:try2: :try2: มีคนทักหลายทีละ เกี่ยวกับชื่อเรื่องว่ามันไม่ค่อยดึงดูด
สงสัยต้องเปลี่ยนเป็น "เมื่อเคะหื่นคิดจะเป็นรุก" น่าจะเข้าท่าแฮะ :m12:
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ให้ :pig4:
ต่อจากนี้ต้องขอแจ้งข่าวว่า ของดอัพสักสองอาทิตย์คะ เนื่องจากมีรายงานและพรีเซ้นท์ประเดประดังเข้ามา แล้วเสาร์อาทิตย์นี้จะไปเที่ยวสามวันด้วย เผื่อได้ข้อมูลเรื่องเที่ยวมาเขียนนิยายด้วยไง :oni2: :oni2:
ขอร้อง...ช่วยๆกันดันกระทูู้ไม่ให้ตกไปหน้าสองด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
บายยยย :bye2:
-
o13
-
o7
-
รับทราบ
-
หึ หึ ถูกใจหลาย ขอกอดคนแต่งที :กอด1:
-
จะรอน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:man1: ฮุฮุฮุฮุฮุ รออยู่น่ะครับ
-
เข้ามากีซซซซซซซ พี่แนท
:m1: :m1:
-
เที่ยวให้สนุกนะจ๊า จารออ่านตอนต่อไปเน้อ :oni1:
-
:กอด1: มากอด1ที่ เที่ยวให้สนุกนะ
:m12: อย่าลืมหาข้อมูลหื่นๆมาให้อาร์มด้วยละชอบจิงจิ๊ง อิอิ :jul3:
-
:m32:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m4:
น่ารักม๊ากคร้า เรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย เอิ๊กส์ๆ
สิงอยู่เล้าเป็ด เห็นเรื่องนี้มาก็นานแระ
ไม่เค๊ย ไม่เคย อยากจะคลิกเข้ามาอ่าน เนื่องจากชื่อเรื่องชวนเข้าใจว่า...
เรื่องจะออกแนวเศร้าจัด ๆ ไรทำนองนั้น แต่มะคืน ด้วยความที่ว่าอยากลอง
เลยติดหนับไปซะแหล่ว :เฮ้อ:
อร๊ายยยยยยยยยย รับผิดชอบด้วยนะคะ หุหุ ขำนายเอกอย่างแรง เพ้อเจ้อดี หุหุ
-
:undecided:
-
ดันๆๆๆ ประจำวันเสาร์ :a11:
-
:m1:อยากบอกว่า ตามอ่านทันแล้วน่ารักอ่ะ :man1:
ตอนแรกนึกว่าเรื่อง จะ แบบรันทดเลยไม่กล้าอ่านแต่เนื้อเรื่องกุ๊กกิ๊ก น่ารักมาก
หลงเสนห์ พี่แนท กับ นู๋อาร์ม :o8:
:L2:
-
:c5:
-
แล้วมาต่อเร็วๆ เน้อ!
อิเจ้
-
กลับมาแล้วจ้า ตอนนี้แต่งสนองนี้ดตัวเอง :laugh: :laugh:
********************************
ตอนที่ 31.1 กลยุทธ์รุกฆาตประตูหลัง
ตอนนี้ผมกลับจากซานฟรานซิสโกได้เกือบสองอาทิตย์แล้วครับ วันนี้เป็นวันศุกร์สุดท้ายของเดือนและเป็นวันเกิดผมด้วย แต่เสียดายเหมือนกันที่พี่โอมอยู่ร่วมฉลองกับผมไม่ได้ เพราะต้องไปประชุมแบบกระทันหันที่ฟลอริดาแทนอาจารย์ตั้งแต่เมื่อวาน เลยเหลือแต่พี่แนทฉลองวันเกิดกับผม พี่แนทบอกผมตั้งแต่เมื่อเช้าว่าให้ผมแต่งตัวรอ พี่แกจะพาไปทานอาหารข้างนอก :m1:
แต่...อิ.อิ วันนึ้ผมมีภารกิจอื่นที่ตั้งใจไว้ว่าต้องทำให้สำเร็จให้ได้ แอ่น..แอน...แอ๊น...มันคือ ภารกิจ ‘กลยุทธ์รุกฆาตประตูหลัง’ :haun5: เมื่อคืนผมลองแล้วแต่ไม่สำเร็จ ไม่เป็นไรคืนนี้ต้องลองดูใหม่ ผมไม่ท้อหรอก เคยอ่านบทความเรื่องโทมัส เอดิสันเค้าบอกไว้ว่า :teach: ความผิดพลาดกว่าหมื่นครั้งกว่าที่จะผลิตหลอดไฟจนประสบความสำเร็จนั้น โทมัส เอดิสัน ไม่ได้เรียกมันว่า ความล้มเหลว แต่เรียกว่าหลอดไฟหลอดนั้นมีขั้นตอนในการผลิตกว่าหมื่นขั้นตอนต่างหาก
คิดแบบนี้แล้ว....ที่จริงเรื่องยากมันก็ไม่ได้ดูง่ายลงหรอก แต่มันดูมีความหวังในความพยายามมากขึ้นต่างหาก ถ้าความพยายามเป็นเหมือนมีด ความท้อก็จะเป็นอุปสรรคที่เราต้องฟันทิ้งให้ได้ ขนาดคำว่า Impossible เติม ' ไปนิดเดียวยังกลายเป็น I'm possible ได้
ผมว่าผมเหมือนคนร้อนวิชาอ่ะครับ ก็ทฤษฎีน่ะ....ผมเรียนมาแบบเต็มที่จากแมนดี้ มันเล่นสอนผมแบบไม่มีกั๊ก แถมยังให้คลิปวีดีโอเกย์มาอีกเป็นกะตั๊ก ผมเองยังค้นเพิ่มเติมจากอินเตอร์เน็ทอีก อยากรู้อะไร...กูเกิ้ลช่วยคุณได้ :m12: ยิ่งรู้..ยิ่งค้น..ก็ยิ่งอยากทดลองปฏิบัติ อยากพิสูจน์ว่ามันจะเหมือนทฤษฎีไหม แล้วอีกอย่าง...ผมว่าผมโตพอที่จะเรียนรู้เรื่องแบบนี้ได้ เรียนก็เรียนจบแล้ว แถมยังบรรลุนิติภาวะแล้วด้วย
ส่วนอุปกรณ์นะเหรอ....ผมตรียมไว้พร้อมสรรพ เจลหล่อลื่นเอยทั้งแบบธรรมดาและแบบกลิ่นผลไม้ ถุงยางไซส์ผมและเผื่อพี่แนทด้วย (ใช้การกะๆเอาเพราะที่จริงก็ไม่แน่ใจว่าพี่แนทไซส์ไหน) ก็ผมมันคนใจกว้างนี่ครับ ถ้าผมรุกพี่แนทสำเร็จแล้วพี่แนทอยากจะรุกคืนบ้าง ผมก็โอเคนะ แต่ยังไงๆก็ต้องขอเป็นฝ่ายรุกก่อน
นอกจากนี้ผมยังเตรียมน้ำมันหอมระเหยกลิ่นที่เค้าโฆษณาว่ากระตุ้นเลือดลมและกำหนัดได้ดี กะว่าจะนวดให้พี่แนทเคลิบเคลิ้มแล้วลงมือรุกฆาต ผมอุตส่าห์ไปเดินหาซื้ออุปกรณ์ต่างๆตอนกลางวันที่พี่แนทพี่โอมไม่อยู่บ้าน ซื้อมาแล้วยังต้องซ่อนไว้มิดชิดไม่ให้พี่โอมเห็นอีก
จริงๆตอนอยู่ที่ซานฟราน ไอ้แมนดี้ชวนให้ผมเข้าร้านเซ็กส์ช็อปด้วย เผื่อจะได้อะไรดีๆติดไม้ติดมือมาอย่างเช่น โซ่ แส่ กุญแจมือ เทียนไข ดิลโด้ ชุดหนังรัดรูป จีสตริงที่เกย์เค้าใส่กัน หรือเซ็กส์ทอยอื่นๆ แต่ผมไม่บ้าไปกับมันหรอกใครจะกล้าเข้า ผมไม่ได้หน้าหนาอย่างมันหนิ
ผมขอเล่าย้อนหลังเรื่องเมื่อคืนให้ฟังนะครับ เนื่องจากเห็นว่าทางปลอดโปร่งโล่งสะดวกเพราะพี่โอมไม่อยู่ ผมเริ่มวางแผนทันที โดยเริ่มจากทำอาหารเย็นโชว์เสน่ห์ปลายจวักอย่างสุดฝีมือแล้วอาบน้ำแต่งตัวรอ เลือกใส่เสื้อกล้ามบางๆเห็นหัวนมรำไรๆ (เพื่อสะดวกในการฉีก ในกรณีที่พี่แนทอยากเล่นบทรุนแรง SM เพื่อความตื่นเต้น) กางเกงเอวยางยืด (เพื่อสะดวกในการถอดออก) ขากางเกงสั้นสุดๆเผยเรียวขานวลเนียน (เพื่อเพิ่มเปอร์เซนต์ของการสัมฤทธิ์ผลในการยั่วยวน) :o8:
กะหมายใจเต็มที่ว่าพี่แนทเห็นแล้วต้องอ้าปากค้างน้ำลายไหลเลือดกำเดากระฉูด
ก็ผมรู้สเป็คพี่แนทนี่ครับว่าชอบขาวๆอึ๋มๆ แหงะ...แต่ผมไม่อึ๋มอ่ะ แต่ไม่เป็นไร...เอาความขาวเข้าสู้ คิดแล้วก็นึกถึงสุภาษิตไทยที่ไอ้แมนดี้มันบอกผมว่า ภรรยาที่ดีต้อง ‘เป็นแม่บ้าน...เมื่ออยู่ในครัว เป็นอีตัว...เมื่อยู่บนเตียง‘ ดังนั้นถ้าอยากให้พี่แนทรักมากๆก็ต้องทำตามนี้ แต่ผมก็รีบแย้งมันนะว่าผมไม่ได้อยากเป็นเมียแต่อยากเป็นผัวโว้ยย ทำไมมันถึงชอบยัดเยียดความคิดที่จะให้ผมเป็นรับอยู่เรื่อยเลย
ตอนเย็นพอพี่แนทกลับมา ผมรีบรินน้ำใส่แก้วยื่นให้พี่แนทที่กำลังก้มลงถอดรองเท้าอยู่ พอแกเงยหน้าขึ้นมา ดูเหมือนชะงักเล็กน้อยที่เห็นผมอยู่ในชุดชวนเสียวซะขนาดนี้ แต่ก็ไม่เห็นพูดว่าอะไร ผมชักเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าแผนผมจะสำเร็จหรือเปล่า ก็ดูหน้าพี่แกเครียดๆยังไงไม่รู้ ถามไปถามมาเลยรู้ว่าพี่เค้าเครียดเรื่องคนไข้ พอดีมีคนไข้เด็กคลอดก่อนกำหนดหนักแค่ 500 กรัมที่แกประคบประหงมมาหนึ่งอาทิตย์เสียไปเมื่อบ่ายนี้
กินข้าวเย็นเสร็จ ผมรีบดำเนินตามแผนโดยเสนอพี่แนทว่าจะนวดน้ำมันให้จะได้หายเครียด แกก็โอเค ผมเดินนำพี่แนทเข้าห้องพี่โอม ก็...อุปกรณ์ทุกอย่างผมเอามาแอบไว้ที่หัวเตียงพี่โอมเมื่อตอนเย็นนี่ครับ :m13:
“พี่แนท..ถอดเสื้อแล้วนอนคว่ำนะครับ อาร์มจะนวดที่หลังก่อน” พี่แนทก็ว่าง่ายถอดเสื้อลงนอนคว่ำทันที ผมก็เริ่มปฏิบัติการฝ่ามือนวดสยบมารที่สามารถสยบท่านแม่ผมมาแล้ว เทน้ำมันลงบนฝ่ามือแล้วเริ่มนวดไล่จากหัวไหล่มาที่สะบัก ตรงไหนที่กล้ามเนื้อแข็งผมก็ออกแรงกดมากขึ้น ตรงไหนที่กล้ามเนื้อโอเคก็ผ่อนแรงกด ผมลอบมองหน้าพี่แนท ดูคิ้วที่ขมวดค่อยๆคลายออกจนในที่สุดก็ยิ้มออกมา
“อาร์มนวดเก่งจัง พี่รู้สึกสบายจังเลยครับ สงสัยต้องให้นวดทุกวันซะแล้ว” ผมได้แต่ยิ้มรับ เริ่มปฏิบัติการตามแผนขั้นต่อไป ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาปูบนเตียงข้างๆพี่แนท
“พี่แนท...ขยับมานอนหงายบนผ้าขนหนูนี่นะครับ อาร์มจะนวดด้านหน้าให้” พี่แนทก็ว่าง่ายอีกแล้วขยับตัวนอนหงายทันที ผมนั่งข้างตัวพี่แนทเอื้อมแขนไปนวดหัวไหล่ทั้งสองข้าง นวดไปผมก็แอบมองกล้ามอกกล้ามท้องพี่แนทไปด้วย เห็นแล้วอยากเอาหน้าไปแนบคลอเคลียจริงๆเลยครับ อิ.อิ :-[
“พี่แนท อาร์มนั่งท่านี้นวดไม่สะดวกอ่ะ เดี๋ยวอาร์มขยับไปนั่งคร่อมตัวพี่นะ” ผมไม่รอคำตอบ ขยับตัวนั่งคร่อมพี่แนททันที
“อ๊ะ....อาร์ม” เสียงพี่แนทเหมือนจะร้องห้าม แต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะผมนั่งทับบนท้องน้อยพี่เค้าไปเรียบร้อย พี่แนทหลับตาไม่ยอมมองหน้าผม
ผมค่อยๆเอื้อมมือสองข้างนวดไล่จากหัวไหล่มาที่หน้าอก ตรงหน้าอกนี่....ผมนวดวนไปวนมารอบๆหัวนมอยู่นานจนพี่แนทลืมตามอง คงสงสัยว่าไอ้นี่เป็นบ้าอะไร ทำไมได้แต่นวดวนไปวนมา ผมทำหน้าแอ๊บแบ๊วไม่รู้ไม่ชี้ ค่อยๆลากมือลงมาที่ท้องน้อย ส่วนตัวผมก็นั่งขยับต่ำลงไปอีก ลองคิดดูสิครับว่าผมนั่งทับอะไร....
**********************************
-
:m4: ดีใจจังมาก่อนใครเพื่อนเลยตู อิอิ
:m30: อาร์มช่างทำได้ มกอ่ะอาร์ม เค้าเขินนะตะเอง :o8:
:-[ แบ๊วแค่ไหนพี่แนทเค้ากูรู้แหละอาร์มเอย :m32:
แต่สงสัยดิว่าทำมัยยังไม่เสร็จพี่แนทอีกอ่ะ งง มาก :m28:
มาต่อด่วนอย่าเนียนพักไปหลายวันแล้วนะ :m16:
31.1 31.2 นะไม่เอานะมาแบบเต็มๆดิ อย่าใจร้ายกะเค้าเลยนะ :dont2:
-
ถูกใจคนอ่านด้วย :o8:
-
:m22: แล้วตกลงนู๋อาร์มนั่งทับอะไรอะ มาเฉลยเร็วๆ
-
แรงได้ใจมากหนูอาร์มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13
-
ขอขอบคุุณคนอ่านที่หลงเข้ามาอ่านและช่วยดันกระทู้ข้าน้อย :pig4: :pig4:
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m4:
น่ารักม๊ากคร้า เรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย เอิ๊กส์ๆ
สิงอยู่เล้าเป็ด เห็นเรื่องนี้มาก็นานแระ
ไม่เค๊ย ไม่เคย อยากจะคลิกเข้ามาอ่าน เนื่องจากชื่อเรื่องชวนเข้าใจว่า...
เรื่องจะออกแนวเศร้าจัด ๆ ไรทำนองนั้น แต่มะคืน ด้วยความที่ว่าอยากลอง
เลยติดหนับไปซะแหล่ว :เฮ้อ:
อร๊ายยยยยยยยยย รับผิดชอบด้วยนะคะ หุหุ ขำนายเอกอย่างแรง เพ้อเจ้อดี หุหุ
:m1:อยากบอกว่า ตามอ่านทันแล้วน่ารักอ่ะ :man1:
ตอนแรกนึกว่าเรื่อง จะ แบบรันทดเลยไม่กล้าอ่านแต่เนื้อเรื่องกุ๊กกิ๊ก น่ารักมาก
หลงเสนห์ พี่แนท กับ นู๋อาร์ม :o8:
:L2:
สรุปชื่อเรื่องเป็นเหตุอีกแล้ว เดี๋ยวเรื่องหน้าจะตั้งชื่อให้เอ็กซ์สุดๆเลยคอยดู (นี่แก...ยังจะคิดมีเรื่องหน้าอีกเหรอ แค่เรื่องนี้เอาให้จบก่อนเหอะ o12)
:m4: ดีใจจังมาก่อนใครเพื่อนเลยตู อิอิ
:m30: อาร์มช่างทำได้ มกอ่ะอาร์ม เค้าเขินนะตะเอง :o8:
:-[ แบ๊วแค่ไหนพี่แนทเค้ากูรู้แหละอาร์มเอย :m32:
แต่สงสัยดิว่าทำมัยยังไม่เสร็จพี่แนทอีกอ่ะ งง มาก :m28:
มาต่อด่วนอย่าเนียนพักไปหลายวันแล้วนะ :m16:
31.1 31.2 นะไม่เอานะมาแบบเต็มๆดิ อย่าใจร้ายกะเค้าเลยนะ :dont2:
อ๊ะ....คนนี้ก็จะเชียร์ให้หนูอาร์มเสียตัวอยู่นั่นแหละ แล้วทำไมอาร์มยังไม่เสร็จพี่แนทอีก ......เดี๋ยวตอนหน้าจะรู้ว่าทำไม :laugh:
ถูกใจคนอ่านด้วย :o8:
แรงได้ใจมากหนูอาร์มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม o13
:กอด1: :กอด1: ดีใจที่ชอบกันนะคะ
:m22: แล้วตกลงนู๋อาร์มนั่งทับอะไรอะ มาเฉลยเร็วๆ
ตอนหน้า....คุณได้สิทธิ์นั้น :laugh: เดี๋ยวก็รู้
ไปเที่ยวมานี่มันช่างดีจริงๆ ไปดูหนุ่มฝรั่งหน้าละอ่อนที่มาเป็นอาสาสมัคร เป็นไกด์แนะนำสถานที่ Harvard University แล้วมันน่าชื่นใจ ได้รู้ประเพณี Primal Scream ที่นักศึกษาชายปีหนึ่งจะเปลือยกาย ลงมารวมตัวกันตอนเที่ยงคืนวันก่อนสอบไฟนอลเดือนมกราคม ท่ามกลางอากาศที่เหน็บหนาวและหิมะ แล้วตะโกนเพื่อคลายความเครียด โดยมีนักศึกษาหญิงมานั่งล้อมให้กำลังใจ บ้างก็ถือป้ายคะแนน 1-10 แต่ให้คะแนนอะไรนั้นเป็นที่รู้แน่ว่าไม่ได้ให้คะแนนว่าตะโกนเสียงดังหรือไม่ดัง :laugh: แต่เป็นการให้คะแนน.... (เอาเป็นว่ารู้กันนะตัวเอง) :o8: :o8: ว่าแล้วอยากเป็นพยานในที่เกิดเหตุจริงๆเลย
-
:o8:แหมน้อง BeePed ก็เรามันคนจริงไจไม่จิงโจอ่ะ
คิดไงก็พูดงั้นอ่ะ อยากให้อาร์มงาบพี่แนทเร็วๆ :o
-
ร้อนวิชาจริงๆ อาร์มน้อย :interest:
-
โอ้วแม่เจ้า
น้องอาร์ม
สุดยอด
ตอนต่อปายยยยยยยย
เรียก้เลือดแหงมมมมม
-
นู๋อาร์มเล่นแรงอ่ะ กะให้เลือดกำเดาพี่แนทกระฉูดให้ได้ใช่ป่ะเนี๊ย
นี่ถ้ามีรางวัลนายเอกยอดยั่วน่ะ นี่เลย คู่แข่งคนสำคัญของน้องโม :laugh:
-
ช่างกล้าแท้พ่อหนุ่มน้อยเลือดร้อนจริงๆ :laugh:
-
:angry2: ค้างอ่ะคับ ค้างมากมาย รีบมาต่อด้วน เฮ้ย!!!ด่วน
-
:o8: ช่างกล้าจริงๆ
-
:jul1:
ยามบ่าย ตายละกรู
ทำงานๆๆๆ
-
31.2 ด่วน ด่วน ค่ะ
o11
น้องอาร์มไปทับอะไรคะ
อยากรู้มากกกกกก
-
:o8:
-
เพิ่งจะกระดื้บเข้ามาอ่าน เพราะเห็นชื่อตอน รุกๆทำประตูๆ ฮี่ๆ
แล้วก็ต้องค่อยๆ ดุ๊บดิ๊บอ่าน ได้สี่ตอนแล้ว
เห็นมีไม่กี่หน้า แต่เนื้อเรื่องเยอะมากกกกกกกกกกกกกก
แต่เพื่อรุกฆาต จะรีบตามอ่านให้ทัน
ชอบสไตล์การเขียนนะ น่ารักดี
+1 ให้ ก่อนคร๊าบบบ
-
เฮอะๆๆๆ แบบว่าค้าง อย่าง แรงอ่า
:laugh:
-
เพิ่งจะกระดื้บเข้ามาอ่าน เพราะเห็นชื่อตอน รุกๆทำประตูๆ ฮี่ๆ
แล้วก็ต้องค่อยๆ ดุ๊บดิ๊บอ่าน ได้สี่ตอนแล้ว
เห็นมีไม่กี่หน้า แต่เนื้อเรื่องเยอะมากกกกกกกกกกกกกก
แต่เพื่อรุกฆาต จะรีบตามอ่านให้ทัน
ชอบสไตล์การเขียนนะ น่ารักดี
+1 ให้ ก่อนคร๊าบบบ
:mc4: ตอนรับเข้ากระทู้หื่นแต่พอเนียนอีกคน อิอิ :t2:
:m4: ต้องยินดีกะน้องBeePedนะ ถ้าคุณkurugmin มาละก็
แสดงว่านิยายน้องหื่นได้ที่ละ :laugh3:
-
แร๊งงงง!!!!~
-
คิดแล้วก็นึกถึงสุภาษิตไทยที่ไอ้แมนดี้มันบอกผมว่า ภรรยาที่ดีต้อง ‘เป็นแม่บ้าน...เมื่ออยู่ในครัว เป็นอีตัว...เมื่อยู่บนเตียง‘
ป๋มว่าดั้งเดิมมันมาจากภาษิตญี่ปุ่นนะ ประมาณว่าเป็นกุลสตรีในยามกลางวัน เป็นเกอิชาในตอนกลางคืน ...หรือเปล่าหว่า :confuse:
ส่วนตัวผมก็นั่งขยับต่ำลงไปอีก ลองคิดดูสิครับว่าผมนั่งทับอะไร....
นั่งทับขวดน้ำมันที่วางไว้ละสิ เห็นซุ่มซ่ามทุกทีนี่นา :laugh3:
-
สงสัยนั่งทับนานไป เลยไม่สำเร็จ :m20:
เลยต้องมาวางแผนใหม่ อาร์ม เอ้ย สุดท้ายนายก็เป็นนายเอก วันยังค่ำ
มารอเวลาที่อาร์ม เป็นนายเอกดีกว่า :m14: :bye2:
-
โอ๊ย น้องโอม นั่งทับอารายคร้า :-[
ชื่อมันจริงๆ มันคือ กลยุทธ์ก่อนโดนรุกฆาตประตูหลัง ใช่มั้ยจ๊ะ :t2:
:L2: คุณBeePed
พรุ่งนี้หยุด +1 แล้วไปตามเก็บตอนที่ยังไม่อ่านก่อน ลัลลา :oni1:
-
สมกับรางวัลจริงๆ
น้องอาร์ม
ช้านนับถือแกจริงงจริงงงงงงงงงงงงงงง o13 o13
เครียดแทนพี่แนทเว้ยยยย
เป็นเรื่องแรกที่สงสารพระเอกว่ะ ~ :เฮ้อ:
เอาซักที ดีไหมคะ พี่แนททททททททททททท ให้มันรู้สถานะซะบ้าง~
-
ตกลงนั่งทับอะไรเหรอ
:oni2:
-
ตอนที่ 31.2 กลยุทธ์รุกฆาตประตูหลัง – อยู่บนย่อมได้เปรียบ
ผมทำหน้าแอ๊บแบ๊วไม่รู้ไม่ชี้ ค่อยๆลากมือลงมาที่ท้องน้อย ส่วนตัวผมก็นั่งขยับต่ำลงไปอีก ลองคิดดูสิครับว่าผมนั่งทับอะไร....
โอ้วววพระพุทธเจ้าช่วย.....นี่มันอนาคอนด้ายักษ์หรือฟะเนี่ย :o ผมอยากจะเป็นลม ใจเริ่มฝ่อแล้ว ชักลังเลยังไงไม่รู้ ทั้งที่เตรียมตัวเตรียมใจมาอย่างดี ก็...ถ้าเกิดว่า...แผนทั้งหมดมันผิดพลาดแล้วผมโดนรุกนี่....สงสัยตายหยังเขียดแน่ๆ
ผมนั่งขยับตัวยุกยิกไปมา ก็มันนั่งไม่ถนัดนี่ครับ จะนั่งเต็มก้นก็เกรงว่าเจ้าอนาคอนด้ายักษ์จะกลายร่างเป็นพญานาคพ่นน้ำขึ้นมา จะทำไงดี.ทำไงดี เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน มาถึงขั้นนี้ถอยไม่ได้แล้ว ผมได้แต่ร้องตะโกนในใจว่า สู้.สู้ สู้โว้ยย :a2:
ว่าแล้วก็...นั่งมันเต็มก้นเต็มสะโพกไปเลย มือผมก็ทำหน้าที่ของมันต่อไปอย่างมุ่งมั่น วนเวียนไปมาแถวท้องน้อยพี่แนทอยู่นั่นแล้ว ส่วนสะโพกก็กดบดเบียดไปด้วย มองจ้องประสานสายตากับพี่แนท พยายามส่งกระแสจิตและแววตายั่วยวนชวนเสียวออกไป
พอเห็นพี่แนทดูแบบว่า..อึ้งๆ..ทึ่งๆ..งงๆ.....ว่าผมจะทำอะไรต่อ ผมก็ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปง่ายๆ ว่าแล้วก็ค่อยๆโน้มหน้าลงหาพี่แนท กะว่าจะประกบปากจูบให้ดูดดื่มเร่าร้อน
เสียงคำพูดของแมนดี้ดังก้องในหัว ‘การเริ่มต้นที่ดีมีชัยไปกว่าครึ่ง จากสถิติแล้ว....คนเป็นรับมักเป็นฝ่ายอยู่ล่างหลังแตะที่นอน ถ้าอยากเป็นรุก ต้องช่วงชิงเกมโดยอยู่บน และเป็นฝ่ายปรนเปรอให้ฝ่ายรับเคลิบเคลิ้มจนไม่ทันระวังตัว เราก็จะพิชิตประตูหลังได้โดยง่าย‘
พอคิดถึงตรงนี้ผมเลยเลื่อนปากไปที่คอพี่แนทแทน กะว่าจะไซ้ซอกคอให้เสียวเล่น แล้วจะเลยต่อไปติ่งหูลากเรื่อยมาที่อก แต่ว่า....ปากผมยังไม่ทันถึงคอพี่แนท ไหงตัวผมถึงได้พลิกหงายมานอนบนเตียงแทนได้เนี่ย โห...มันรวดเร็วมากกล้องจับภาพแทบไม่ทัน ยิ่งกว่าตอนไมเคิล เฟลป์ส เฉือนเอาชนะคู่แข่งตอนว่ายน้ำท่าผีเสื้อร้อยเมตรในโอลิมปิกซะอีก (เว่อร์ไปละคนเขียน)
ตอนนี้พี่แนทพลิกกลับมาอยู่บน เอาแขนสองข้างคล่อมตัวผมไว้ ตาระยิบระยับเป็นประกาย
“อาร์ม... คิดจะทำอะไรน่ะ เป็นเด็กเป็นเล็ก เดี๋ยวเถอะ...จะหาว่าพี่ไม่เตือน” พี่แนทพูดไปอมยิ้มไป โถ่....จ้างให้ก็ไม่กลัว
“พี่แนท....อาร์มก็แค่เห็นว่าคนเป็นแฟนกันอยู่ใกล้ๆกัน มันก็ต้องมีเรื่องอย่างว่าบ้างสิ หรือว่าพี่แนทไม่รู้สึกอะไรกับอาร์มเลย” นี่พี่ไม่พิศวาสในตัวผมบ้างเลยหรือไง ผมออกจะหล่อน่ารักซะขนาดนี้
“พี่รู้สึกสิ ทำไมจะไม่รู้สึก แต่...พี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลา” เวลา...จะต้องรอเวลาอะไรกันอีก นี่แหละโอกาสเหมาะแล้วพี่ ถ้าพี่โอมกลับมาก็อดกันพอดีสิค้าบบบบ :m13:
“ใช่สิ....อาร์มเป็นผู้ชายนี่ พี่ถึงได้ลังเล มันไม่น่าพิสมัยเหมือนผู้หญิงหรอก” ผมทำหน้างอนแล้วตอนนี้ ชักน้อยใจแล้วนะเนี่ย อะไรกัน....ไอ้เรารึก็อุตส่าห์สร้างโอกาสให้ขนาดนี้ ยังไม่ตอบสนองอีก
“โอ๋...ไม่เอานะครับ อย่าน้อยใจไปเลย พี่อยากให้ถึงเวลาที่พิเศษเหมาะสมจริงๆ พี่เชื่อว่าเมื่อถึงเวลานั้น มันจะตราตรึงประทับใจเราทั้งสองคนไปตลอดชีวิต” พี่แนททอดสายตามองผมอย่างอ่อนโยน
“หรือว่าพี่กลัวอาร์มไม่พร้อม พี่ไม่ต้องกลัวหรอก เรื่องแบบนี้...อาร์มก็มีศึกษามาบ้างนะครับ” ไม่แค่บ้างหรอก....แต่ศึกษามาเต็มที่เลยต่างหาก
ว่าแล้วผมก็ขยับตัวขึ้นนั่ง เอื้อมมือไปที่หัวเตียงหยิบเอาขวดเจลหล่อลื่นพร้อมกล่องถุงยางอนามัยที่เตรียมไว้ออกมาโชว์ พี่แนทหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาดูแล้วทำตาโตหัวเราะดังลั่นห้อง นี่พี่.....จะหัวเราะให้ได้อะไรขึ้นมา ผมจริงจังซีเรียสอยู่นะครับ o12 ซักพักพี่แนทก็หยุดหัวเราะ อมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“ถุงยางอันนี้ของอาร์มเหรอครับ แล้วอีกกล่องนี่คงเป็นของพี่ แต่พี่ว่ามันเล็กไปนะ ของพี่ใส่ไม่เข้าหรอก.....” เอ๊ะ.....ว่าไงนะ...นี่ยังเล็กไปอีกเหรอ ผมว่าผมซื้อไซส์ใหญ่แล้วนะ นี่มันไม่ใช่แค่งูยักษ์อนาคอนด้าแล้ว แต่...มันเป็น.....โอ๊ย....ตาย.ตาย.ตาย...ตูอยากตาย :a6:
“แล้วนี่....เจลหล่อลื่นเหรอ แต่พี่ว่าไม่ต้องใช้หรอกของแบบนี้” ว่าไงนะ....ผมอ้าปากค้าง นี่พี่ไม่ต้องมีอะไรช่วยหน่อยเหรอ มันเจ็บนะครับครั้งแรก เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน ถ้าผมรุกพี่แล้วเจ็บจะมาว่ากันไม่ได้นะ (นี่เจ้าอาร์ม....มันยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองอีกกกก) ผมคงอ้าปากค้างนานไปหน่อย พี่แนทเลยเอานิ้วชี้ดันคางผมเบาๆเพื่อปิดปาก
“อาร์มเป็นไง....อึ้งเลยเหรอ เดี๋ยวแมลงวันก็บินเข้าปากหรอก พี่พูดเล่นน่ะ เอ่อ...พี่หมายถึงเรื่องเจลนะ แต่เรื่องถุงยางนะเรื่องจริง ไซส์นี้พี่ใส่ไม่ได้หรอก” พี่แกยังย้ำไม่เลิกแถมยิ้มมุมปากอีก เออ....รู้แล้วว่าของพี่มันใหญ่ ของแบบนี้ไม่ต้องย้ำบ่อยๆก็ได้ มันทำให้อิจฉาตาร้อนรู้มั้ยค้าบบ
“อาร์มนี่จริงๆเล้ยยย อาร์มทำให้พี่อารมณ์ดีได้ตลอดเลยรู้รึเปล่า แถมยังมีเรื่องให้พี่เซอร์ไพรส์อยู่เรื่อยๆ” :give2: พี่แนทยื่นหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆ
**************************************
และนี่คือเรื่องราวเมื่อคืนที่เกิดขึ้น และเป็นเหตุที่ว่าทำไมแผนกลยุทธ์ฯของผมถึงยังไม่สำเร็จ
ผมหวนคิดถึงเรื่องที่คุยกับแมนดี้ทางโทรศัพท์เมื่อสองวันก่อน เรื่องของเรื่องคือผมฝันแปลกๆเรื่องเดียวกันติดกันสองคืน
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ครับ
ในฝันผมกับแมนดี้อยู่ในชั้นเรียนศิลปะการปั้นอะไรซักอย่าง ในชั้นเรียนมีแต่ฝรั่งคล้ายๆคลาสเรียนนอกเวลาของคนทำงานที่สนใจอยากเรียนศิลปะ ครูคนสอนก็เป็นฝรั่ง แต่ในฝันนี่ครูพูดไทยได้ด้วยครับ
เรื่องที่สอนเกี่ยวกับการปั้นคนด้วยดิน โดยย่อส่วนลงให้เหลือขนาดความสูงประมาณฟุตครึ่งได้ ครูสั่งว่าให้ปั้นให้ถูกสัดส่วนและให้เหมือนที่สุด กล้ามเนื้อต้องให้เห็นเป็นลอนๆคล้ายๆพวกรูปปั้นกรีกอะไรเทือกนั้น โดยมีนายแบบจริงมายืนเปลือยกายโชว์สัดส่วนตรงหน้า คนอื่นๆในคลาสก็ดูตั้งอกตั้งใจปั้นดี ไม่มีใครทำท่าเก้อเขินอะไร แต่ไอ้แมนดี้นะเหรอ...ตามันเป็นประกายแวววาวเชียว ปั้นไปยิ้มไป :interest:
ชั้นเรียนพักเบรกสิบนาที นายแบบก็ใส่เสื้อคลุมเดินออกไป ของผมกับแมนดี้นี่ปั้นคนได้ครบทุกส่วนแล้ว เหลือแต่เก็บรายละเอียดกล้ามเนื้ออีกนิดหน่อย พอครบสิบนาทีก็มีนายแบบคนใหม่เดินเข้ามา ผมเห็นหน้าแล้วได้แต่อ้าปากหวอ ก็ที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่มันพี่แนทชัดๆ เค้าคนนั้นค่อยๆปลดเสื้อคลุมออกช้าๆ แล้วยืนเท้าเอวตั้งท่าให้นักเรียนปั้นต่อ ผมพยายามส่งสายตาทักทาย แต่เค้าคนนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะรู้จักผม
แต่ยิ่งไปกว่านั้น....พอผมมองต่ำลงมา สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำเอาผมตาค้างแทบลืมหายใจ :m30: ส่วนไอ้แมนดี้มันได้แต่อ้าปากพะงาบพะงาบสะกิดผมยิกๆ พอตั้งสติได้มันก็กระซิบถามผมเบาๆ
“อาร์ม....อาร์มว่านั่นมันของจริงหรือเปล่า หรือว่าเค้าไปเสริมมา” ผมไม่แปลกใจที่มันถามหรอก เพราะผมก็มีคำถามเดียวกันผุดขึ้นมา
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูแล้วไม่น่านะ” ผมกระซิบตอบมันเบาๆ
“อาร์ม...เราว่าลองถามเค้าดูดีมั้ย มันอยากรู้อ่ะ” หน้าตามันระริกระรี้อยากรู้มาก
“ไม่ได้ ครูสั่งว่าในคลาสห้ามคุยกับนายแบบ จำไม่ได้เหรอ” ผมรีบห้ามมันก่อนที่มันจะทำอะไรให้ขายขี้หน้าเพื่อนอย่างผม
“นี่เธอสองคน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า เห็นยุกยิกกระซิบกระซาบอะไรกันอยู่” ครูหันมาดุพวกผม ทำไมครูไทยกับครูฝรั่งดุเหมือนกันเลยแฮะ
“คือว่า....แมนดี้อยากได้ดินเพิ่มค่ะ ที่มีอยู่นี่ไม่พอแน่ๆ ตอนแรกกะว่าจะเสร็จก่อนใครนะคะ แต่พอมีนายแบบใหม่นี่ มันต้องปั้นอวัยวะบางอย่าง...เพิ่มอีกค่ะ” แมนดี้พูดเน้นตรงคำว่าอวัยวะบางอย่าง คนอื่นในคลาสก็หัวเราะกัน ส่วนนายแบบนะเหรอ...ปั้นหน้าเก๊กหน้าอยู่นั่นแหละ แต่ผมแอบเห็นนะว่าเค้าหน้าแดงขึ้นนิดๆ :o8:
พอได้ดินเพิ่ม ไอ้แมนดี้ก็จัดการแบ่งมาให้ผม เราสองคนปั้นอวัยวะบางอย่างใหม่อย่างบรรจง แต่พอเอาไปติดตรงนั้น มันติดไม่อยู่อ่ะครับ ติดแล้วก็ร่วง..ติดแล้วก็ร่วงอยู่อย่างนั้น ก็...แบบว่า....มันใหญ่ไม่ได้ส่วนกับขนาดตัวคนนี่ครับ ผมกับแมนดี้มองหน้ากันยิ้มๆ
“ครูคะ แมนดี้มีปัญหาค่ะ” ครูเดินเข้ามาหาพวกเรา
“แมนดี้พยายามปั้นทุกอวัยวะโดยย่อส่วนตามสรีระนายแบบตามที่ครูบอกแล้วนะคะ แต่ตรงนี้นี่....ทำยังไงมันก็ติดไม่ได้ค่ะ เพราะ...มันหนักไป”
ครูมองตามมือแมนดี้ที่ชี้ไปมาแล้วก็มองนายแบบ แล้วก็กลับมามองรูปปั้นใหม่ ครูเดินไปที่โต๊ะหน้าห้องแล้วเดินกลับมา โดยมีไม้จิ้มฟันในมือสองอันมายื่นให้ผมกับแมนดี้ ด้วยการช่วยเหลือของครูและไม้จิ้มฟัน ในที่สุดพวกผมสองคนก็ปั้นสำเร็จ ออกจากคลาสมาแมนดี้ยังพูดถึงเรื่องนี้ไม่เลิก
นี่แหละครับความฝันผมที่เกิดขึ้นติดกันสองคืน ผมเลยโทรหาแมนดี้แล้วเล่าให้มันฟัง มันเริ่มทำการวิเคราะห์ออกมา
“อาร์ม....เราว่ามันเป็นสัญญาณของนาฬิกาชีวภาพ (Biological clock) ในตัวอาร์มนะ ที่บ่งบอกว่ามันถึงเวลาแล้วที่อาร์มจะต้องมีแฟน มีเซ็กส์อะไรแบบนี้แหละ” นี่แมนดี้มันมาโหมดไหนเนี่ย พูดเรื่องเดียวกันกับผมหรือเปล่า มันเห็นผมเงียบเลยพูดต่อ
“ศุกร์นี้ อาร์มจะอายุเต็มยี่สิบเอ็ดใช่รึเปล่า”
“อืม มีอะไรเหรอ”
“ก็ตามศาสตร์ความเชื่อทางโหราศาสตร์นี่ :teach: สองหมายถึงคู่ใช่มะ ส่วนหนึ่งก็หมายถึงการรวมเป็นหนึ่งเดียว ดังนั้นแปลความได้ว่า ถึงเวลาที่อาร์มจะมีคู่และได้ประสานร่างเป็นหนึ่งเดียวกันไง” มันพูดแล้วก็หัวเราะคิกคัก ผมได้แต่ส่ายหัวไปมากับความคิดอันบรรเจิดของมัน ไม่เชื่อหลักการแปลความฝันของมันหรอกครับ แต่ที่ผมรู้แน่ๆคือตอนนี้ผมมีแฟนแล้วและผมจะต้องรุกพี่แนทให้ได้
แต่ยังไงคืนนี้ผมจะพยายามใหม่ ไม่ได้หรอกครับของแบบนี้....ต้องรีบลงมือก่อนพี่โอมจะกลับมาวันอาทิตย์ ผมวางแผนใหม่โดยซื้อเบียร์กระป๋องแช่ตู้เย็นเตรียมไว้แล้ว :m4: กะว่าคืนนี้ทานข้าวเย็นจากข้างนอกเสร็จ กลับมาจะมอมเบียร์พี่แนทให้กรึ่มๆเคลิ้มๆ แล้วก็จะเผด็จศึกทันที แผนการนี้มันช่างน่าตื้นเต้นยิ่งนัก ตั้งจิตมุ่งมั่น....ถึงเวลานั้น ตูต้องช่วงชิงพื้นที่ก่อนเพื่ออยู่บนให้ได้!!!! :a2: (เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่าจ้ะหนูอาร์ม)
*********************************
-
สุดยอด อาร์มเอย ช่างคิดได้น่ารักจริง ขอให้ได้รุก แต่โดนพี่แนทรุกนะ
รั่วคงเส้นคงวา
-
ขอขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันอย่างต่อเนื่อง :pig4:
แต่ละเม้นท์ล้วนไปแนวทางเดียวกัน คืออยากรู้ว่าอาร์มนั่งทับอะไร.... ก็ได้คำตอบแล้วนะคะ มันก็ตรงไปตรงมาไม่มีลับลมคมนัยอะไร :o8:
ส่วนคำถามจากป้าไต๋ (อิ อิ เรียกป้าซะเลย)....ว่าทำไมอาร์มยังไม่เสร็จพี่แนทอีก ขอยกยอดเป็นตอนหน้า เพราะตอนนี้ก็ยาวพอสมควรแล้ว
ส่วนที่บอกว่าสงสัยอาร์มจะนั่งทับนานไป แผนเลยไม่สำเร็จ อันนี้ก็ไม่จริงนะ :t2:
เพิ่งจะกระดื้บเข้ามาอ่าน เพราะเห็นชื่อตอน รุกๆทำประตูๆ ฮี่ๆ
แล้วก็ต้องค่อยๆ ดุ๊บดิ๊บอ่าน ได้สี่ตอนแล้ว
เห็นมีไม่กี่หน้า แต่เนื้อเรื่องเยอะมากกกกกกกกกกกกกก
แต่เพื่อรุกฆาต จะรีบตามอ่านให้ทัน
ชอบสไตล์การเขียนนะ น่ารักดี
+1 ให้ ก่อนคร๊าบบบ
ขอต้อนรับนักอ่านที่เพิ่งหลงเข้ามาอ่านคนล่าสุด :laugh: :laugh:
เพิ่งทราบว่าคุณ kurugmin นี่เป็นดัชนีชี้วัดความหื่นของนิยายในเล้า :jul3:
คิดแล้วก็นึกถึงสุภาษิตไทยที่ไอ้แมนดี้มันบอกผมว่า ภรรยาที่ดีต้อง ‘เป็นแม่บ้าน...เมื่ออยู่ในครัว เป็นอีตัว...เมื่อยู่บนเตียง‘
ป๋มว่าดั้งเดิมมันมาจากภาษิตญี่ปุ่นนะ ประมาณว่าเป็นกุลสตรีในยามกลางวัน เป็นเกอิชาในตอนกลางคืน ...หรือเปล่าหว่า :confuse:
เอ....อันนี้ก็ไม่ทราบเหมือนกันแฮะ ใครรู้บ้างบอกหน่อยจ้าา :oni1:
สมกับรางวัลจริงๆ
น้องอาร์ม
ช้านนับถือแกจริงงจริงงงงงงงงงงงงงงง o13 o13
เครียดแทนพี่แนทเว้ยยยย
เป็นเรื่องแรกที่สงสารพระเอกว่ะ ~ :เฮ้อ:
เอาซักที ดีไหมคะ พี่แนททททททททททททท ให้มันรู้สถานะซะบ้าง~
โอ๋....ไม่ต้องเครียดๆนะ พี่แนทเค้ายังไม่เครียดเลย :t2:
-
:laugh: ฮาจริงๆ
ขอให้คืนนี้น้องอาร์มชิงพื้นที่ให้สำเร็จนะ เป็นกำลังใจให้ :m20: :m20:
-
เผด็จศึกซะที!!!!~ซิ
-
21 แปลว่า สองรวมเปนหนึ่ง
ศาตสร์ไหนเนี่ย ไม่เคยรู้มาก่อนเลย :serius2:
กำ แล้วอายุเลยมาแล้วมิน่าหาคู่ไม่ได้เลยเรา :a6:
-
:oni3: :oni3:
ช่วยน้องอาร์ม
พี่แนทจงยอม
พี่แนทจงยอม
มันพยายามมากมาก เริ่มเห็นใจ
ขอให้สำเร็จซักทีนะ
(เราก็ลุ้นนานนละ)
-
ขอขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านกันอย่างต่อเนื่อง :pig4:
ส่วนคำถามจากป้าไต๋ (อิ อิ เรียกป้าซะเลย)....ว่าทำไมอาร์มยังไม่เสร็จพี่แนทอีก ขอยกยอดเป็นตอนหน้า เพราะตอนนี้ก็ยาวพอสมควรแล้ว
ตอนหน้าใช่ไหม จัดมาอย่าให้เสีย ว่าแต่อายุครบ 21 ที่เมกาแปลว่าดื่มแอลกอฮอล์ได้โดยถูกกฎหมาย แต่ในเรื่องนี้รวมถึงเสียตัวได้โดยถูกกฎหมายด้วยรึเปล่า ฮุๆๆ :haun5:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:m20: 21 แปลได้ความหมายดีมากเลยดิ
งี้พวกที่เลยมาแล้วก็ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ
ได้ผ่านเวลากันสำคัญยิ่งไปแล้วจิ อิอิ :t2:
-
ลุ้นมาหลายตอนแล้วนะค่ะ ไม่ใครก็ใครเผด็จศึกซะทีซิ :m29:
-
:serius2: พี่แนทใจร้าย
อุตส่าทำซะขนาดนี้แล้ว
ต่อด่วนค๊าฟ
ว่าแล้วก้อเอามีดจี้คอคนเขียน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เผด็จศึกซะที!!!!~ซิ
:oni3: :oni3:
ช่วยน้องอาร์ม
พี่แนทจงยอม
พี่แนทจงยอม
มันพยายามมากมาก เริ่มเห็นใจ
ขอให้สำเร็จซักทีนะ
(เราก็ลุ้นนานนละ)
ลุ้นมาหลายตอนแล้วนะค่ะ ไม่ใครก็ใครเผด็จศึกซะทีซิ :m29:
:laugh: ฮาจริงๆ
ขอให้คืนนี้น้องอาร์มชิงพื้นที่ให้สำเร็จนะ เป็นกำลังใจให้ :m20: :m20:
เค้ากลัวแล้ว ตอนหน้าเตรียมเลือดสำรองไว้เยอะๆ :jul1:พวกป้าๆก็ระวังน้ำหมากกระจาย เลือดออกหมูกไม่รู้ตัวล่ะ
ตอนหน้าใช่ไหม จัดมาอย่าให้เสีย ว่าแต่อายุครบ 21 ที่เมกาแปลว่าดื่มแอลกอฮอล์ได้โดยถูกกฎหมาย แต่ในเรื่องนี้รวมถึงเสียตัวได้โดยถูกกฎหมายด้วยรึเปล่า ฮุๆๆ :haun5:
เรื่องอายุที่ดื่มแอลกอฮอล์และอายุที่มีเพศสัมพันธ์ได้โดยไม่โดนข้อหาพรากผู้เยาว์น ี่แล้วแต่รัฐนะ แต่ละรัฐกำหนดไว้ไม่เท่ากันค่ะ
แต่ทำไมพี่แนทไม่จัดการซักที ตอนหน้าก็ได้รู้เหตุผล :t2:
:serius2: พี่แนทใจร้าย
อุตส่าทำซะขนาดนี้แล้ว
ต่อด่วนค๊าฟ
ว่าแล้วก้อเอามีดจี้คอคนเขียน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
นี่....กลับไปแต่งเรื่องตัวเองเลย :angry2: แต่ละตอนสั้นลงสั้นลง เดี๋ยวก็แช่งให้สั้นจริงๆหรอก :laugh:
21 แปลว่า สองรวมเปนหนึ่ง
ศาตสร์ไหนเนี่ย ไม่เคยรู้มาก่อนเลย :serius2:
กำ แล้วอายุเลยมาแล้วมิน่าหาคู่ไม่ได้เลยเรา :a6:
ฮ่า...ฮ่า.... :laugh: :laugh: อันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะจ้ะ เพราะคนเขียนก็ยังหาไม่ได้เหมือนกัน
-
ไว้โอกาสงามๆ บรรยากาศดีก่อนนะน้อง
ศึกษษให้ปึ่กกว่านี้ละกันคร้าบ
อดใจไว้นิ้ดนึง :laugh:
:L2:
:L2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
เครียดแทนพี่แนท
น้องอาร์ม สุดยอดมากๆ
ประทับจายยยยยยยยยยยยยยยยย
สู้ต่อไป น้องอาร์ม
-
เข้าใจละ ที่แท้น้องอาร์มก็อยาก on top นี่เอง :laugh:
-
ยังอ่านได้ถึงแค่หน้าที่ 5 แต่แอบอยากรู้ความคืบหน้าตอนล่าสุด
น้องคิดวางแผนรุกได้น่ารักนะเนี่ย
พี่แนททนอยู่ได้เนะ สงสัยตอนหน้าจะทนไม่ไหว ฮี่ๆ
ขอต้อนรับนักอ่านที่เพิ่งหลงเข้ามาอ่านคนล่าสุด :laugh: :laugh:
เพิ่งทราบว่าคุณ kurugmin นี่เป็นดัชนีชี้วัดความหื่นของนิยายในเล้า :jul3:
:m29: :m29:
เอานิ้วชี้มาวัดเค้าได้ไง
อย่างเค้าต้องไม้บรรทัด :laugh:
:mc4: ตอนรับเข้ากระทู้หื่นแต่พอเนียนอีกคน อิอิ :t2:
:m4: ต้องยินดีกะน้องBeePedนะ ถ้าคุณkurugmin มาละก็
แสดงว่านิยายน้องหื่นได้ที่ละ :laugh3:
:a5:
เจอแล้วคนปล่อยข่าวลือ หาว่าผมหื่น ทุกกระทู้ที่เข้าไปอ่าน ก็เห็น ไต๋ อยู่ก่อนทุกที
อันนี้ ใช้ดัชนีกลางวัดได้ลงตัวพอดี ยืนยัน :a2:
-
555 อาร์มมมมมมมมมมมมมมทำใจเถอะ ยังไงก็ต้องอยู่ล่างชัวร์ๆ 555
พี่แนทพ่อแม่ให้มาขนาดนั้น อย่าให้เสียของสิ อิอิ
-
:mc4: ตอนรับเข้ากระทู้หื่นแต่พอเนียนอีกคน อิอิ :t2:
:m4: ต้องยินดีกะน้องBeePedนะ ถ้าคุณkurugmin มาละก็
แสดงว่านิยายน้องหื่นได้ที่ละ :laugh3:
:a5:
เจอแล้วคนปล่อยข่าวลือ หาว่าผมหื่น ทุกกระทู้ที่เข้าไปอ่าน ก็เห็น ไต๋ อยู่ก่อนทุกที
อันนี้ ใช้ดัชนีกลางวัดได้ลงตัวพอดี ยืนยัน :a2:
:m12: คนเก่งย้อมไม่ยกตนข่มท่านฉันใจ
คนหื่นย้อมมักไปแสดงตน ณ ชุมชลหื่นฉันนั้น
มีมายฮึสุภาษินี้ :m28: ว่าแต่คุณkurugmin
เรื่องนี้เรายอมรับว่ามาก่อนคุณ แต่เรื่องอื่นที่ผ่านมาเราตามคุณชัวร์ :a2:
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้องBeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:
-
อาร์มรั่วสุดๆ :m20:
-
ตอนที่ 32 เผด็จศึก (NC ไม่เหมาะกับคนเป็นเบาหวานและโลหิตจาง)
ตอนนี้ผมกับพี่แนทกำลังทานอาหารเย็นกันที่ร้านอาหารอิตาเลียนสุดหรูในนิวยอร์ค ท่ามกลางแสงเทียนและเสียงเปียโนคลอเคลีย พอทานจานหลักเสร็จ พนักงานเสริฟ์ก็ถือเค้กปักเทียนออกมาวางบนโต๊ะ นักเปียโนบรรเลงเพลงแฮ็ปปี้เบิร์ทเดย์ โดยมีพี่แนทร้องเพลงพร้อมส่งสายตาหวานซึ้งมาให้ ผมได้แต่ยิ้มแก้มปริ รู้สึกอิ่มทั้งกายอิ่มทั้งใจ :m1:
ทานกันเสร็จเรียบร้อย พี่แนทพาผมไปนั่งรถม้าที่ Central Park รถม้าเคลื่อนตัวไปข้างหน้าช้าๆบนถนนรอบๆพาร์ค เรานั่งเคียงกันท่ามกลางแสงเดือน มองดูแสงไฟยามค่ำคืนของมหานครอันยิ่งใหญ่ที่เหมือนดาวระยิบระยับพร่างพราย
แขนพี่แนทข้างขวาโอบเอวผมให้นั่งแนบชิด ส่วนผมก็เอนซบศีรษะไปบนไหล่พี่แนท เราสองคนนั่งกันเงียบๆซึมซับบรรยากาศอันแสนหวาน มันเหมือนสรรพสิ่งรอบตัวหยุดนิ่งไม่รับรู้ถึงเสียงรถยนต์หรือความวุ่นวายรอบตัว มีแต่เสียงฝีเท้าม้าที่กระทบพื้นถนนดังกุบกับๆ รู้สึกเหมือนร่างกายสื่อถึงกันแทนคำพูด เราสองคนรับรู้ได้ถึงความรักของอีกฝ่ายโดยไม่จำเป็นต้องเอื้อนเอ่ยคำว่ารักออกมา
“วันนี้พี่มีความสุขจังเลย แล้วอาร์มล่ะครับ” พี่แนทพูดพร้อมกระชับแขนที่โอบเอวผมอยู่
“อาร์มก็มีความสุขครับ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ได้” ผมตอบพี่แนทโดยที่ยังซบไหล่พี่แนทอยู่
“พี่อยากขอบคุณโชคชะตาที่พาให้พี่กับอาร์มมาเจอกันเมื่อสิบแปดปีก่อน พี่คิดย้อนกลับไปตอนนั้น ภาพอาร์มตอนเด็กๆมันติดตาติดใจพี่มาตลอด นี่เชื่อมั้ยว่าพี่มีรูปที่พี่ถ่ายกับอาร์มอยู่ในกระเป๋าสตางค์ด้วย”
พี่แนทเอากระเป๋าสตางค์ออกมาเปิด แล้วหยิบรูปภาพที่มีผมซึ่งอายุประมาณสามสี่ขวบนั่งตักพี่แนทอยู่ออกมายื่นให้ผมดู รูปถูกเคลือบด้วยพลาสติคแข็งดูเก่าเล็กน้อย ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้พี่แนท
“เวลาเปลี่ยนกระเป๋าแต่ละที พี่เคยคิดจะทิ้งรูปนี้ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่รู้เป็นยังไงตัดใจทิ้งไม่ได้ซักที ไม่เคยคิดเลยว่าอาร์มกับพี่จะได้กลับมาเจอกันอีก” ผมมองสบตาคนตรงหน้า เห็นสายตาอ่อนหวานที่ทอดมองมา
“พี่แนท......อาร์มก็ต้องขอบคุณโชคชะตาเหมือนกันที่ทำให้มีโอกาสมาเจอคนดีๆอย่างพี่ ขอบคุณที่ทำให้มีโอกาสได้รู้จักกับความรัก อาร์ม....อาร์มรักพี่แนทนะครับ” ทำไงดี....พูดคำนั้นออกไปแล้ว แถมเป็นฝ่ายพูดก่อนซะด้วย รู้สึกหน้าตัวเองร้อนไปหมด :o8:
ไม่ไหวแล้ว...รู้สึกเขินมาก ขอซุกหน้ากับอกพี่แล้วกันนะครับ พี่แนทกระชัดแขนสองข้างกอดผมไว้ทั้งตัวเอาคางวางไว้บนศีรษะผม
ซักพักพี่แนทก็ร้องเพลงออกมา ผมรู้ทันทีว่ามันเป็นเพลงโปรดของผมและพี่แนทก็รู้ด้วยว่าผมชอบ ไม่คิดเลยว่าพี่แนทจะอุตส่าห์หัดร้องเพลงนี้เพื่อผม เพราะเพลงนี้มันไม่ใช่สไตล์เพลงที่พี่แนทฟัง มันออกจะวัยรุ่นมากๆและวงที่ร้องก็แต่งตัววัยรุ่นสุดๆ (ลองคลิกฟังที่ไฟล์เพลงที่แนบมาประกอบไปด้วยนะคะ)
http://media.imeem.com/m/JiIdChDCe-/aus=false/
"When You Look Me In The Eyes"
If the heart is always searching,
Can you ever find a home?
I've been looking for that someone,
I'll never make it on my own
Dreams can't take the place of loving you,
There's gotta be a million reasons why it's true.
When you look me in the eyes,
And tell me that you love me.
Everything's alright,
When you're right here by my side.
When you look me in the eyes,
I catch a glimpse of heaven.
I find my paradise,
When you look me in the eyes.
How long will I be waiting,
To be with you again
Gonna tell you that I love you,
In the best way that I can.
I can't take a day without you here,
You're the light that makes my darkness disappear.
When you look me in the eyes,
And tell me that you love me.
Everything's alright,
When you're right here by my side.
When you look me in the eyes,
I catch a glimpse of heaven.
I find my paradise,
When you look me in the eyes.
More and more, I start to realize,
I can reach my tomorrow,
I can hold my head up high,
And it's all because you're by my side.
When you look me in the eyes,
And tell me that you love me.
Everything's alright,
When you're right here by my side.
When I hold you in my arms,
I know that it's forever.
I just gotta let you know,
I never wanna let you go.
When you look me in the eyes.
And tell me that you love me.
Everything's alright,
When you're right here by my side.
When you look me in the eyes,
I catch a glimpse of heaven.
I find my paradise,
When you look me in the eyes.
ถึงแม้พี่แนทจะไม่พูดคำว่ารักตรงๆ แต่จากความหมายของเพลงมันก็บอกหมดว่าพี่รู้สึกยังไงกับผม ผมเพิ่งรู้ว่า...ความสุขของการได้รักใครสักคนและได้รับความรักตอบมันเป็นยังไง
พี่แนทก้มลงจูบที่หลังมือซ้ายของผมแล้วค่อยๆบรรจงสวมแหวนทองคำขาวที่นิ้วนาง ผมเงยหน้ามองตาคนตรงหน้าด้วยน้ำตาที่เคลือบตาทั้งสองข้าง ยิ้มให้พี่แนทอย่างเต็มตื้นในหัวใจ
“ขอบคุณครับ นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดในชีวิตเลยครับ” พี่แนทเอามือมาประคองหน้าผมทั้งสองข้าง ส่วนนิ้วโป้งก็เกลี่ยน้ำตาผมอย่างเบามือ พี่แนทแนบหน้าผากชนกับหน้าผากผม
“แฟนใครเนี่ย....ขี้แยจัง ขี้งอนก็ที่หนึ่ง แถมยังเจ้าเล่ห์ช่างวางแผนอีก ถึงจะหน้าตาดีก็เถอะ แต่ถ้าไม่เพราะพี่หลงเสน่ห์เราตั้งแต่เด็กแล้วละก็....อย่าหวังเลยว่าพี่จะสนใจ” พูดจบพี่แนทก็ทำปากจุ๊บที่จมูกผมเบาๆ แต่ผมฟังพี่แนทแล้วอดหมั่นไส้ไม่ได้...เลยทุบแขนพี่แนทไปแรงๆหนึ่งที
“ไม่อยากสนใจก็ไม่ต้องสน เดี๋ยวอาร์มไปหาพี่ฟ้ากับตี๋ก็ได้” ให้มันรู้ซะบ้าง.....ผมก็มีหลายช๊อยส์ให้เลือกเหมือนกันนะ o12
“ไม่ต้องมาพูดถึงชื่อตี๋ให้พี่ได้ยินเลย พี่ยังไม่หายโกรธอาร์มเรื่องคลิปในโทรศัพท์นั่นหรอกนะ” พี่อาร์มหยิกแก้มผมเบาๆแบบมันเขี้ยว แฮะ...แฮะ....ลืมไป ตูยังมีชนักติดหลังอยู่นี่หว่า :m23: ไม่เอา....ไม่เอา...เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“พี่แนทนี่เก่งจัง แหวนพอดีนิ้วอาร์มเลย” ผมยกมือขึ้นมาเพื่อดูแหวนใกล้ๆ เอานิ้วชี้ลูบแหวนเบาๆ
“พี่ให้ช่างเค้าสลักชื่อพี่กับอาร์มไว้ข้างในด้วยนะ เหมือนอันนี้ไง” พี่แนทยื่นแหวนอีกวงที่หน้าตาเหมือนแหวนผมเปี๊ยบเพียงแต่ขนาดใหญ่กว่า ผมรับมาดูเห็นคำว่า Nat & Arm ถูกสลักอยู่ด้านในของแหวน
“อาร์ม....สวมแหวนให้พี่ด้วยสิครับ” พี่แนทยิ้มแล้วยื่นมือซ้ายมาตรงหน้า ผมค่อยๆสวมแหวนให้พี่แนทแล้วเงยหน้าส่งยิ้มกว้างให้ พี่แนทกอดผมทั้งตัวไว้ในอ้อมแขนส่วนผมก็กอดตอบแบบเดียวกัน
****************************************************
กลับมาถึงอพาร์ทเมนท์ตอนสี่ทุ่ม ผมกับพี่แนทแยกย้ายกันอาบน้ำห้องใครห้องมัน ผมอาบแบบพิถีพิถันทุกซอกทุกหลืบ กะว่าคืนนี้แหละจะต้อง รุกฆาตให้สำเร็จ ผมเลือกใส่เสื้อกล้ามเนื้อบางกับกางเกงยางยืดขาสั้นกุด ไม่มีอะไรที่จะต้องกลัวแล้ว ถึงแม้จะไม่มีคำว่ารักออกจากปาก แต่การกระทำทุกอย่างของพี่แนทมันมากกว่าคำพูดเสียอีก
ออกจากห้องน้ำผมตรงดิ่งไปห้องพี่แนทที่เปิดประตูไว้ เห็นพี่แนทกำลังนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียง
“พี่แนท มา....อาร์มเช็ดผมให้” ผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูจากมือพี่แนทมา ผมยืนเช็ดผมพี่เค้าไปเงียบๆ ส่วนพี่แนทก็ไม่พูดอะไร
“คืนนี้....อาร์ม.....อาร์มขอนอนห้องนี้นะครับ” ผมต้องข่มความอายอย่างมากกว่าจะพูดประโยคนี้ออกไปได้
พี่แนทเงยหน้ามองสบตาผม ผมประสานสายตาตอบ พี่แนทเอื้อมมือมาจับมือผมทั้งสองข้างแล้วรั้งให้ผมนั่งลงบนเตียง
“อาร์ม....จำที่พี่บอกเมื่อวานได้มั้ย ที่พี่บอกว่า.....มันยังไม่ถึงเวลา....” ผมพยักหน้าตอบว่าผมจำได้ อย่าบอกนะว่าวันนี้ก็ไม่ใช่อีก
“เพราะพี่รอให้ถึงวันนี้ก่อนไง วันที่เป็นวันพิเศษของอาร์ม วันที่พี่และอาร์มได้สวมแหวนนี้ อาร์มรู้ใช่มั้ย....ประเพณีของที่นี่....การสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายมันยิ่งใหญ่มากนะ ถ้าไม่แน่ใจจริงๆเค้าจะไม่ทำกันหรอก มันเหมือนเป็นพันธะสัญญาว่าคนสองคนจะจะรักกัน จะซื่อสัตย์ต่อกันทั้งต่อหน้าและลับหลัง จนกว่า....จะถึงวันที่หมดรักกันจริงๆ ถึงจะถอดแหวนออก”
“อาร์มรู้และอาร์มก็แน่ใจตัวเอง อาร์มถึงบอกพี่ว่าจะขอนอนห้องนี้ไงครับ” ผมมองตอบพี่แนทด้วยสายตาแน่วแน่ อยากจะตะโกนออกไปว่า.....ผมพร้อมและแน่ใจมาเป็นชาติแล้ว
พี่แนทโน้มหน้าเข้ามาจูบอย่างอ่อนหวาน ผมเผยอปากเปิดโอกาสให้ลิ้นพี่แนทได้เข้ามาทักทายหยอกล้อในปากผม คราวนี้ผมจูบตอบและส่งลิ้นเข้าพัวพันแบบไม่ยอมแพ้ ก็คนมันเริ่มมีประสบการณ์แล้วนี่ครับ พี่แนทครางเบาๆอย่างถูกใจ ผมค่อยๆรั้งตัวพี่แนทให้นอนลงบนเตียง ส่วนตัวผมเองนอนคร่อมตัวพี่แนทอยู่ ใช้ได้......เป็นไปตามแผน
มือผมเริ่มเลื้อยเข้าใต้เสื้อนอนพี่แนท ลูบไล้ไปที่หน้าอกและหัวนมทั้งสองข้าง พี่แนทสะดุ้งเล็กน้อย ผมยิ่งได้ใจ รั้งเสื้อนอนพี่แนทขึ้นไปทางศีรษะ พี่แนทก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ผมเลื่อนหน้าลงมาที่ซอกคอพี่แนทเพื่อไซ้ และกะจะดูดให้เป็นรอยแบบที่พี่เคยทำกับผม
มือพี่แนทเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังผมลากลงไปที่บั้นเอว แล้วรั้งเสื้อผมขึ้นเพื่อถอดออก ผมยกแขนสองข้างขึ้นเพื่อให้พี่แนทถอดได้สะดวก
ถอดเสื้อเสร็จ ผมโน้มตัวลงหาพี่แนทอีกครั้ง แต่....พี่แนทกลับเป็นฝ่ายไซ้หน้าอกผมแล้วลากลิ้นไปรอบๆหัวนมทั้งสองข้าง ผมได้แต่แอ่นอกบิดไปมาตอบรับลิ้นร้อนของพี่แนทที่ลากเม้มเลียอยู่ที่จุดสีชมพูทั้งสองบนหน้าอก
มือหนาลูบไล้ต่ำลงไปที่สะโพกมนพร้อมดันสะโพกผมให้บดเบียดกับสะโพกพี่แนท ตอนนี้อารมณ์ผมเริ่มกระเจิงแล้ว ลมหายใจเริ่มหอบกระเส่า รู้สึกอยากจะทึ้งไอ้กางเกงที่มันขวางกั้นระหว่างผมกับพี่แนทออก
ปราการด่านสุดท้ายของผมและพี่แนทถูกรูดรั้งออกไปอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าของพี่แนทตรงหน้า โอแม่เจ้า..... :m30: เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นแนทน้อยอย่างใกล้ๆ นี่มันอนาคอนด้าชัดๆ ผมเอื้อมมือไปทักทายมันตามขั้นที่หนึ่งที่แมนดี้สอนผม แนทน้อยก็สู้มือผมแถมพองตัวเหมือนโกรธที่มีคนมากวน มืออีกข้างผมก็ไม่ปล่อยให้ว่าง ลูบไล้ท้องน้อยและต้นขาด้านในพี่แนทไปด้วย
กำลังลังเลคิดหนักว่าจะทำขั้นที่สองคือดูดและนวดวนด้วยลิ้นดีรึเปล่า เพราะดูแล้วปากผมมันไม่ได้สัดส่วนกับของพี่แนท สงสัยถ้าทำอาจจะขาดอากาศหายใจได้ เฮ้ย....รู้ตัวอีกที ผมพลิกหงายนอนบนเตียงไปเรียบร้อยแล้ว
พี่แนทเลื่อนหน้าเข้ามาประกบปากบดเบียดอย่างอย่างเร่าร้อน ส่วนมือก็ปะป่ายลูบไล้ไปทั่วอกผมพร้อมคลึงที่ตุ่มไตทั้งสองเม็ด มือหนาค่อยๆไล้ต่ำลงไปเรื่อยจนถึงสะโพกผมแล้วบีบเคล้นคลึงอยู่นานเหมือนเจอของเล่นถูกใจ
ในที่สุดมือพี่แนทก็ลากมาด้านหน้า กอบกุมรูดรั้งส่วนอ่อนไหว ผมได้แต่แอ่นสะโพกรับสัมผัสจากมือพี่แนท พี่แนทโน้มหน้าลงมาที่ลำคอเรียว พร้อมลากลิ้นร้อนเล็มเลียไปทั่วถึงหลังหูทั้งสองข้าง มือหนายังขยับรูดรั้งต่อไป ริมฝีปากร้อนลากลิ้นประทับจูบไปทั่วตัวผม ลิ้นร้อนลากไปตรงไหนผมทำได้แต่แอ่นตัวเพื่อรับสัมผัสให้มากขึ้น หน้าและตัวรู้สึกร้อนไปหมดเหมือนมีไฟมานาบ คนตรงหน้าดูเหมือนจะพอใจกับการสนองตอบของผม
ปากพี่แนทเลื่อนลงต่ำลงจากหน้าท้องนวลเนียนไปครอบครองส่วนอ่อนไหวตรงหน้า ผมได้แต่หลับตาแอ่นสะโพกเข้าหาโพรงปากร้อนที่ขยับเร่งเป็นจังหวะ ความเสียวแปลบแล่นไปที่ท้องน้อยที่บิดเกร็ง สัมผัสร้อนยังกระตุ้นเร้าอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมา พี่แนทเก็บกักทุกหยาดหยดผมไว้หมด
แต่....ทำไมมันผิดแผนไปแบบนี้ ผมต้องเป็นฝ่ายอยู่บนและปรนเปรอสิ แต่ตอนนี้ขอพักหายใจก่อน ยังไม่ทันพักอย่างที่คิด พี่แนทก็เลื่อนหน้าขึ้นมาประกบปากจูบ ผมรู้สึกถึงรสคาวแปลกๆเลยเบี่ยงหน้าหันหนี พี่แนทหัวเราะเบาๆ
“ของอาร์มนั่นแหละ ทำเป็นหันหนี” พูดจบพี่แนทก็ประกบจูบผมต่อทันที แต่ตอนนี้สติผมเริ่มกลับมาแล้ว ฮึดรวบรวมแรงที่เหลือพลิกกลับขึ้นมาอยู่บน พี่แนทก็ไม่ฝืนตัวยอมอยู่ล่างแต่โดยดี เอ...นี่พี่แนทยอมอยู่ล่างจริงๆเหรอ มันดูง่ายไปหน่อยรึเปล่า
มือพี่แนทเลื่อนมาที่สะโพกผมพร้อมกดให้แนบเจ้าแนทน้อย ผมเลยสนองด้วยการเค้นคลึงบดเบียดสะโพกลงไป ซึ่งตอนนี้ได้กลายร่างจากอนาคอนด้าเป็นพญานาคไปเรียบร้อยแถมทำท่าจะพ่นน้ำด้วย
ซักพักผมรู้สึกถึงอะไรเย็นๆที่ช่องด้านหลังพร้อมนิ้วพี่แนทที่แทรกเข้ามา เฮ้ย....ผมไม่ยอมนะ ผมเริ่มดิ้นพยายามยกสะโพกหนี แต่มือพี่แนทอีกข้างเหมือนคีมที่ตรึงสะโพกผมไว้แน่นไม่ให้ขยับ นิ้วยาวขยับเข้าออกแล้วเพิ่มจำนวนเป็นสองนิ้วแต่มันเจ็บ น้ำตาเล็ดแล้วครับ
“พี่แนท...พอแล้ว....มันเจ็บ” พี่แนทชันตัวขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงโดยมีผมนั่งคร่อมบนตัก พี่แนทประกบปากจูบ ก่อนลากไปที่กกหู ลิ้นร้อนๆเล็มเลียไปทั่วใบหู เหมือนจะพยายามหันเหความเจ็บของผม พร้อมกระซิบเบาๆ
“อาร์มคนเก่งของพี่ ทนอีกนิดเดียว อย่าเกร็งนะครับ” นิ้วพี่แนทยังคงขยับเข้าออกและนวดวนข้างในจากช้าเป็นเร็วขึ้นๆ ความรู้สึกใหม่เริ่มเกิด ความเจ็บเริ่มหายไป มันเสียวๆแปลกๆบอกไม่ถูก ลิ้นร้อนพี่แนทยังคงเล็มเลียต่อไป
โดยไม่ทันตั้งตัว นิ้วถูกถอนออกไปและแทนที่ด้วยแก่นกายร้อนแกร่งของคนตรงหน้า ผมได้แต่สะดุ้งสุดตัว เจ็บจะตายแล้วโว้ยยย พยายามยกสะโพกหนี แต่กลับถูกมือหนาสองข้างกดไว้ไม่ให้ขยับ แล้วนี่...พี่ไม่ใส่ถุงยางเหรอ เป็นหมอซะเปล่า
“ไม่เอาแล้วพี่แนท อาร์มเจ็บ” น้ำตาเริ่มไหลเป็นทาง :m15:
“ทนอีกนิดเดียวนะครับ” พี่แนทประกบปากจูบผมอีกครั้งพร้อมส่งลิ้นเข้ามาพัวพันเพื่อคลายเจ็บ ลิ้นร้อนลากลงไปที่ยอดอกสองข้างจนผมต้องแอ่นตัวบิดไปมา มืออีกข้างก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวผมไปด้วย
พอเห็นว่าช่องทางผมเริ่มผ่อนคลาย พี่แนทก็ดันเข้ามาจนสุด ผมสะดุ้งเฮือก น้ำตาไหลอีกรอบ ได้แต่คิดแค้นไอ้แมนดี้.....ไหนบอกอยู่บนแล้วจะได้รุกไง พรุ่งนี้คอยดูนะ....ผมจะโทรไปด่ามัน แต่มาถึงขั้นนี้...จะถอยก็ไม่ได้แล้ว ช่างมันก็ได้ฟะ โอกาสหน้ายังมี
พี่แนทเริ่มขยับสะโพกเบาๆ สัมผัสร้อนยังคงดำเนินต่อไปอย่างช้าๆ ช่องทางด้านหลังเริ่มปรับรับแก่นกายร้อน ความเจ็บเริ่มคลายกลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่าน พี่แนทเหมือนรับรู้จากปฏิกริยาการตอบรับของผม เลยเร่งจังหวะเร็วมากขึ้น มือหนาก็ยังมอบสัมผัสรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของผม แขนผมสองข้างโอบบ่าพี่แนทไว้เพื่อหาที่ยึด
มือพี่แนทจับสะโพกผมให้ขยับขึ้นลงเพื่อสอดรับกับจังหวะการสอดแทรกของแก่นกาย เมื่อเริ่มเรียนรู้ว่าต้องทำยังไง ผมก็เริ่มยกสะโพกสอดรับสัมผัสที่แทรกเข้ามาและเป็นฝ่ายควบคุมจังหวะเร้าเอง ตอนนี้ผมและพี่แนทเริ่มครางประสานเสียงกัน ผมได้แต่สะบัดหน้าไปมาเนื่องจากไม่สามารถทานทนความเสียวที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“พี่แนท.....อาร์มไม่ไหวแล้ว” ผมบอกพี่แนทเสียงสั่นตามแรงอารมณ์
“อาร์มไปพร้อมกันนะครับ” พี่แนทกระซิบที่ข้างหูแล้วยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น ส่วนมือก็มอบสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของผมต่อไป จนในที่สุดร่างผมก็กระตุกและปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ผมหมดแรงได้แต่เอนพิงตัวไปบนตัวพี่แนท
พี่แนทเร่งจังหวะสัมผัสสุดท้ายแล้วปลดปล่อยตามออกมา จนผมรู้สึกอุ่นวาบข้างใน แล้วทุกอย่างก็หยุดลงและเหลือเพียงลมหายใจหอบของเราสองคน ผมยังนั่งคร่อมตักพี่แนทอยู่อย่างนั้นโดยที่พี่แนทยังอยู่ในตัวผม พี่แนทโอบกอดผมไว้ทั้งตัวพร้อมลูบหลังและศีรษะผมไปด้วย
“เป็นไงอาร์ม......คนเก่งของพี่ นี่พี่ยกตัวพี่ทั้งตัวให้เป็นของขวัญวันเกิดอาร์มเลยนะ” พี่แนทพูดแล้วแกล้งขยับสะโพกกระแทกเข้ามา ผมเลยทุบหลังพี่แนทไปแรงๆหนึ่งที
“เอาออกไปเลย เจ็บจะตาย ใหญ่อย่างนั้นไม่รู้เข้าไปได้ยังไง ป่านนี้ฉีกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว” พี่แนทฟังแล้วห้วเราะเบาๆ
“นี่...พี่แนท คนเค้าเจ็บยังจะมาหัวเราะอีก” ผมเลยทุบพี่แนทไปอีกหนึ่งที
“ครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ แต่ถ้าทำบ่อยๆ.....มันจะขยายขึ้นแล้วจะได้ไม่เจ็บไง” คราวนี้ผมรัวกำปั้นทุบหลังพี่แนทไม่ยั้ง หนอย....พูดมาได้ ตัวเองไม่โดนมั่งก็แล้วไป พี่แนทได้แต่หัวเราะลั่นห้อง
***********************************************************
-
และแล้วพี่แนทก็เสร็จอาร์มจนได้ :laugh:
-
เสร็จซะแล้วหวานมั้กๆๆๆๆๆๆ :m25:
-
ตามอ่านทันจนได้ หื่น เอ๊ย!หืดถึงขึ้นคอเลยเชียว
แล้วแผนรุกฆาตของอาร์ม ก็กลายเป็นถูกพิฆาตไปเรียบร้อย
สงสัยครูจะสอนทฤษฎีมากไป ภาคปฏิบัติถึงได้ออกมาแบบนี้ :jul3:
เอ่อ...
:m12: คนเก่งย้อมไม่ยกตนข่มท่านฉันใจ
เรื่องนี้เรายอมรับว่ามาก่อนคุณ แต่เรื่องอื่นที่ผ่านมาเราตามคุณชัวร์ :a2:
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้อง BeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:
:laugh:
"ดัชนีกลาง"ที่ผมว่า เอาใช้วัด ไต๋ เพราะคาดว่าแค่นั้นคง(ยาว)พอ
ส่วนของคุณBeePed เหรอ นั่นสิ จะใช้ไม้บรรทัดวัดก็ไม่ได้
งั้นเอาเป็น ดัชนีส่วนปลาย มาวัด พอไหวไหม
:m29:
นี่เราวัดอะไรกันอยู่ ค่าความหื่นของเรื่องนี้
ใช่มั้ย
:man1: :man1:
-
:jul1:เรียบร้อยโรงเรียนจีนไปแล้ว
ด้วยประการละฉะนี้.... :jul1:
:L1:
:L1:
:L1:
:กอด1:
-
ยังอ่านได้ถึงแค่หน้าที่ 5 แต่แอบอยากรู้ความคืบหน้าตอนล่าสุด
น้องคิดวางแผนรุกได้น่ารักนะเนี่ย
พี่แนททนอยู่ได้เนะ สงสัยตอนหน้าจะทนไม่ไหว ฮี่ๆ
ขอต้อนรับนักอ่านที่เพิ่งหลงเข้ามาอ่านคนล่าสุด :laugh: :laugh:
เพิ่งทราบว่าคุณ kurugmin นี่เป็นดัชนีชี้วัดความหื่นของนิยายในเล้า :jul3:
:m29: :m29:
เอานิ้วชี้มาวัดเค้าได้ไง
อย่างเค้าต้องไม้บรรทัด :laugh:
:a5:
เจอแล้วคนปล่อยข่าวลือ หาว่าผมหื่น ทุกกระทู้ที่เข้าไปอ่าน ก็เห็น ไต๋ อยู่ก่อนทุกที
อันนี้ ใช้ดัชนีกลางวัดได้ลงตัวพอดี ยืนยัน :a2:
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้องBeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:[/color]
ตามอ่านทันจนได้ หื่น เอ๊ย!หืดถึงขึ้นคอเลยเชียว
แล้วแผนรุกฆาตของอาร์ม ก็กลายเป็นถูกพิฆาตไปเรียบร้อย
สงสัยครูจะสอนทฤษฎีมากไป ภาคปฏิบัติถึงได้ออกมาแบบนี้ :jul3:
เอ่อ...
:m12: คนเก่งย้อมไม่ยกตนข่มท่านฉันใจ
เรื่องนี้เรายอมรับว่ามาก่อนคุณ แต่เรื่องอื่นที่ผ่านมาเราตามคุณชัวร์ :a2:
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้อง BeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:
:laugh:
"ดัชนีกลาง"ที่ผมว่า เอาใช้วัด ไต๋ เพราะคาดว่าแค่นั้นคง(ยาว)พอ
ส่วนของคุณBeePed เหรอ นั่นสิ จะใช้ไม้บรรทัดวัดก็ไม่ได้
งั้นเอาเป็น ดัชนีส่วนปลาย มาวัด พอไหวไหม
:m29:
นี่เราวัดอะไรกันอยู่ ค่าความหื่นของเรื่องนี้
ใช่มั้ย
:man1: :man1:
สองคนข้างบนคุยอะไรกันเหยออออ เค้าไม่เข้าใจ :m21::m21:
:angry2: :angry2: อันข้างบนนะแอ๊บแบ๊ว อะไรกันเนี่ย แหมใช้คำพูด 'ดัชนีชี้วัด' หน่อยเดียว กลายเป็นเปิดช่องให้คณ kurugmin ไปได้
เชื่อแล้วว่าคุณ kurugmin น่ะหื่นจริงๆ :laugh3: ข้าน้อยขอคารวะ
-
จุดพลุให้น้องอาร์ม
ทำสำเร็จแล้วววววววววววววววววว
555+ แต่ดูจะผิดแผนที่น้องอาร์มหวัง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่แนทเท่จัง ปลาบปลื้มมมม
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เข้ามาอ่านก็ถึงตอนเด็ดพอดี
อยู่บนแล้วจะได้รุก
ก็เปลี่ยนเป็นลุกไม่ขึ้นแทน
:jul3: :jul3: :jul3:
-
:m25: เจอแต่เรื่องเสียเลือดวันนี้
(เสียเลือดอย่าเสียน้ำ เสียเข็มขัด อย่าเสียกกน. ไม่งั้นมะรอด :laugh:)
ปล.ของลิงอะ ลิงอัพทุกวันแหละ :a14:
-
จอร์ชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :m25: :m25:
ใครก็ได้ ขอการบริจาคเลือดกรุ๊ปเอให้เดี๊ยนด่วนเค่อะ!!! :m25: :m25: :jul1:
-
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้องBeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:[/color]
ตามอ่านทันจนได้ หื่น เอ๊ย!หืดถึงขึ้นคอเลยเชียว
แล้วแผนรุกฆาตของอาร์ม ก็กลายเป็นถูกพิฆาตไปเรียบร้อย
สงสัยครูจะสอนทฤษฎีมากไป ภาคปฏิบัติถึงได้ออกมาแบบนี้ :jul3:
เอ่อ...
:m12: คนเก่งย้อมไม่ยกตนข่มท่านฉันใจ
เรื่องนี้เรายอมรับว่ามาก่อนคุณ แต่เรื่องอื่นที่ผ่านมาเราตามคุณชัวร์ :a2:
ปล.ดัชนีกลางวัดคงไม่ได้มั้งน้อง BeePedคงไม่ยอมอ่ะ จะใช้อารายวัดดีน้า :confuse:
:laugh:
"ดัชนีกลาง"ที่ผมว่า เอาใช้วัด ไต๋ เพราะคาดว่าแค่นั้นคง(ยาว)พอ
ส่วนของคุณBeePed เหรอ นั่นสิ จะใช้ไม้บรรทัดวัดก็ไม่ได้
งั้นเอาเป็น ดัชนีส่วนปลาย มาวัด พอไหวไหม
:m29:
นี่เราวัดอะไรกันอยู่ ค่าความหื่นของเรื่องนี้
ใช่มั้ย
:man1: :man1:
สองคนข้างบนคุยอะไรกันเหยออออ เค้าไม่เข้าใจ :m21::m21:
:angry2: :angry2: อันข้างบนนะแอ๊บแบ๊ว อะไรกันเนี่ย แหมใช้คำพูด 'ดัชนีชี้วัด' หน่อยเดียว กลายเป็นเปิดช่องให้คณ kurugmin ไปได้
เชื่อแล้วว่าคุณ kurugmin น่ะหื่นจริงๆ :laugh3: ข้าน้อยขอคารวะ
:m8:น้องBeePedเห็นช่ายม่ะ เห็นเห็นเลยว่าเค้านะโดนคุณkurugmin รังแกอ่ะ
อาร์มเสร็จพี่แนทแล้ว :m3:
-
:m25:
จุดนี้
ขอผ้ามาซับเลือดด้วย
.
.
.
ไปหาอะไรแซ่บๆมากินตัดหวานด้วยดีกว่า
:oni1:
-
โอยยยยยยยยยยยยยยย
นั่งอ่านตรมจนทันจนได้ อิอิอิ *
ชอบอาร์มจังเลยอ่ะเนี่ย ฮ่าฮ่า ,,
ส่วนตอนล่าสุด ,,
ไม่มีคำบรรยายกันเลยทีเดียว
อยู่บนก็ไม่ได้รุกเสมอไปนะอาร์ม ฮ่าๆๆๆ
-
555555555555555555555555555555+
อยากจะรุก
กลายเป็น
ออนทอปซะงั้น
เล่าไปถึงไหน อายถึงนั่น
55555555+
แต่ก็เหมาะสมแล้วววว
(ขำตอน คิดจะออรัล 55+ ยังมีอารมณ์คิดว่าจะหายใจไม่ออก น้องอาร์มเอ้ยยย เก่งจ่ะ เก่งงงงง)
-
จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันช่างได้ใจ 555
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
-
:jul3: และแล้ว..... :jul1:
:o8:
:L2
-
แน่ใจนะว่าเป็น NC ทำไมอ่านไปขำไปหว่า :m1:
-
:laugh: :laugh: รู้สึกตอนนี้จะเป็นที่ถูกอกถูกใจคนอ่านเป็นอย่างมาก :jul1: ดูจากคอมเมนท์ที่มีอย่างล้นหลาม
แน่ใจนะว่าเป็น NC ทำไมอ่านไปขำไปหว่า :m1:
คุณ panpan บอกว่าอ่านแล้วขำ :pig4: นี่แหละที่ตั้งใจ
กว่าจะเขียนออกมาให้เป็นเรื่องหวาบหวามปนขำขันได้ แทบตาย.... :oni2: :oni2:
จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มันช่างได้ใจ 555
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
คุณได้สิทธิ์นั้น เรื่องแบบนี้...พี่แนทได้กลายร่างเป็นน้องพลับขอสองไปแล้ว อิ...อิ... บางทีอาจมากกว่าสองก็ได้ :laugh:
-
กร๊ากกก ในที่สุด ในที่สุด ก็ on top กร๊ากกกกกก :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
อาร์ม ฮาดีจัง วางแผนยั่วพี่แนทงี้ จะเป็นรุกงี้ ขนาดฝันอ่านแล้วยังฮาเลย :jul3:
ดีใจจังเสียเลือดหมดตัวแย้ว ตายอย่างเป็นสุข :jul1:
-
และแล้วพี่แนทก็เสร็จน้องอาร์ม
:laugh:
-
กำลังตามอ่าน
ใกล้ทันแล้ว
นายเอกฮาดี
ชอบๆๆๆ :laugh:
-
อ่านถึงหน้า 15 ขอไปนอนก่อน
เดียวตื่นมาอ่านต่อๆๆ
ชอบๆๆๆ o13
-
และแล้วก็โดนเผด็จศึก!!!
-
:man1: อิอิ โดนหละอาร์ม
-
ในที่สุด... o13
-
เย่ๆๆ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ว
สนุกมากมาย
นายเอก ฮา ได้อีก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
อ่า...อ่านรวดเดียวจบเลยวันนี้
เข้ามาก็ :jul1: ซะงั้น555+
-
ในที่สุดอาร์มก็เสร็จพี่แนท หึหึ :laugh:
-
ก็บอกแล้วว่ารองของจริงถึงจะเห็นผล 5555 :jul3:
-
เรียบร้อยโรงเรียนพี่แนท :laugh:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อารายเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณทำให้อิชั้นกลายเป็นชะนีหื่นนะคะ ขอบอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!
ปล. อิบ่างว่าที่สามีในอนาคตหนูมานบอกว่า หนูควรจะมาอ่านเรื่องนี้ เพราะเรื่องที่หนูแต่ง มันห่วยมากมายมหาศาล 55555555555555555555+
-
:m3: ถึงจะผิดแผนไปนิดแต่พี่แนทก็เสร็จอาร์มจนได้ :laugh:
-
:a2: ควมพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่น ใครจะสำเร็จไม่รู้ รู้แต่ได้ :jul1: ซะที
:laugh: :laugh:
-
อ่านทันแล้ว :a2: นายเอกสุดยอดเลย หื่นหลบใน :laugh:
-
:laugh: อ่านรวดเดียวจบเลยเรา เรื่องนี้พลาดตาไปได้ไงนิ
ขำความรั่ว กะการวางแผนของอาร์มจริงๆเลย สุดท้ายก้อเสร็จ :t2: หุหุ
-
^
^
^
เจาะไข่รีบน :laugh: :laugh:
:laugh: อ่านรวดเดียวจบเลยเรา เรื่องนี้พลาดตาไปได้ไงนิ
ขำความรั่ว กะการวางแผนของอาร์มจริงๆเลย สุดท้ายก้อเสร็จ :t2: หุหุ
เย่ๆๆ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้ว
สนุกมากมาย
นายเอก ฮา ได้อีก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ o13
อ่า...อ่านรวดเดียวจบเลยวันนี้
เข้ามาก็ :jul1: ซะงั้น555+
อ่านทันแล้ว :a2: นายเอกสุดยอดเลย หื่นหลบใน :laugh:
โอยยยยยยยยยยยยยยย
นั่งอ่านตรมจนทันจนได้ อิอิอิ *
ชอบอาร์มจังเลยอ่ะเนี่ย ฮ่าฮ่า ,,
ส่วนตอนล่าสุด ,,
ไม่มีคำบรรยายกันเลยทีเดียว
อยู่บนก็ไม่ได้รุกเสมอไปนะอาร์ม ฮ่าๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4: ขอต้อนรับผู้หลงผิดเข้ามาอ่านทั้งหลาย
:laugh: :laugh: ท่านได้ถูกเสน่ห์ยาแฝดน้องอาร์มเข้าแล้ว :oni3: :oni3:ต่อแต่นี้ไป.....พวกท่านจะไม่สามารถถอนตัวจากการติดตามอ่านเรื่องนี้ได้อีก
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อารายเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณทำให้อิชั้นกลายเป็นชะนีหื่นนะคะ ขอบอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!
ปล. อิบ่างว่าที่สามีในอนาคตหนูมานบอกว่า หนูควรจะมาอ่านเรื่องนี้ เพราะเรื่องที่หนูแต่ง มันห่วยมากมายมหาศาล 55555555555555555555+
คุณบ่าง...ว่าที่สามีน้องแนะนำเรื่องที่ถูกที่ควรแล้ว เรื่องหื่นๆแบบนี้ต้องหัดอ่านเอาไว้ จะได้นำไปปฏิบัติจริงกับน้องบ่างได้ไง :oni3:
อย่างเรื่อง on top หรือตอนที่สอนเรื่อง 'ออรัลเซ็กส์' รีบๆไปอ่านนะ :laugh3: :laugh3:
ถึงเจ๊จะหื่น....แต่ยังไงเจ๊ก็ไม่แรงเท่าน้องชะนีหรอกจ้าาา :t2:
ปล. น้องบ่างจงแสดงตัวออกมา อย่าหลบอ่านอย่างเดียว :o เจ๊อุตส่าห์เชียร์และชงลูกให้แล้ว ที่เหลือต้องแล้วแต่ความสามารถแล้วเด้อ
***************************
อ่านคอมเม้นท์แล้ว.....ปลาบปลื้ม น้ำตาไหลพรากๆๆ
ถ้ารู้ว่าแต่งตอนน้องอาร์มเผด็จศึกแล้ว.....เรตติ้งกระทู้จะดีอย่างนี้ ข้าน้อยแต่งไปเป็นชาติแล้วววววว :laugh:
:pig4: :pig4: ขอบคุณผู้อ่านมากๆ ทำให้มีกำลังใจในการแต่ง (เรื่องหื่นๆ) ต่อไป
.
.
อย่าพลาดตอนหน้าเด็ดขาด เพราะพี่แนทจะมาเป็นฝ่ายพากย์เองบ้าง :m30: :m25: หลังจากฟังน้องอาร์มไปแล้ว อย่าลืมเตรียมผ้าซับเลือดและน้ำมะนาวแก้เลี่ยนเอาไว้ด้วยล่ะ :t2:
-
^
:jul1:
-
มือใหม่หัดอยู่บน :laugh:
-
ริจะเป็นมือใหม่หัดรุก เลยต้องนอนจุกอย่างนี้แหละนะ หนูอาร์ม :laugh: :laugh:
-
ตอนที่ 33.1 ตอกย้ำซ้ำๆว่า...(NC รีดเลือดกันต่อ - บรรยายโดยพี่แนท)
หลังจากฟังความคิดผ่านน้องอาร์มกันมาตลอดเรื่อง ตอนนี้ได้ฤกษ์มาฟังความคิดพี่แนทดูบ้างว่าคิดอย่างไร โดยเฉพาะหลังจากเสร็จน้องอาร์มไปเป็นที่เรียบร้อยหนึ่งยก ฮ่า...ฮ่า.... :laugh:
*************************************
“ครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ แต่ถ้าทำบ่อยๆ.....มันจะขยายขึ้นแล้วจะได้ไม่เจ็บไง” ผมพูดปลอบน้องอาร์มไป นี่.....ผมหวังดีนะเนี่ย แต่ไหงอาร์มเค้าถึงรัวกำปั้นทุบหลังผมไม่ยั้งเลย เจ็บใช่เล่น แต่ไม่เป็นไร...แค่นี้ทนได้ ผมปล่อยให้เค้าทุบจนเหนื่อยแล้วหยุดไปเอง
ผมโอบอาร์มไว้ทั้งตัว ลูบศีรษะเบาๆเหมือนกล่อมเด็ก อาร์มเค้าก็ซบหน้าลงกับไหล่ผมเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่มาคลอเคลียอ้อนเจ้าของ ผมลากนิ้วเรื่อยลงไปตามแนวกระดูกสันหลัง รู้สึกเลยว่า...อาร์มผอมเกินไปแล้ว แต่....ถึงจะผอม...สะโพกมนๆนั่นกลับเต็มไม้เต็มมือดีแท้
นึกถึงหน้าน้องเค้า......หน้าขาวๆ แก้มแดงเรื่อๆ ตาโตหวานเยิ้มปรือปรอย ปากสีแดงจัดที่เผยอรับจูบผม แล้วยังผิวกายที่ขาวละเอียดนวลเนียนนั่นอีก ถึงน้องเค้าจะเป็นผู้ชายแต่ถ้าเทียบกับผู้หญิงแล้ว ผู้หญิงชิดซ้ายไปเลย ยิ่งตอนที่เปลือยกายอยู่ตรงหน้า มันทำให้ผมแทบลืมหายใจกันเลยทีเดียว :haun5:
เกมรักที่เพิ่งจบไปนี่อีก....ผมไม่เคยรู้สึกสุดยอดขนาดนี้มาก่อน ส่วนล่างตึงแน่นร้อนที่ครอบครองของผมไว้ทั้งหมด ช่องทางคับแคบนั่นตอดรัดจนผมแทบทนไม่ไหว ไม่เคยคิดเคยฝันว่าการมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน มันจะทำให้มีความสุขได้ขนาดนี้ ปฏิกริยาร่างกายที่ตอบรับกลับมาของอาร์ม ผมรับรู้ได้ว่า....น้องเค้าก็มีความสุขกับมันเหมือนกัน ทั้งที่ปากจะบ่นเจ็บก็เถอะ
“อาร์มครับ จำรูปที่พี่ให้อาร์มดูตอนหัวค่ำได้มั้ย....ที่อาร์มนั่งตักพี่น่ะ พี่ไม่นึกเลยว่า......โตขึ้น......อาร์มจะได้มานั่งตักพี่แบบนี้อีก ถึงมันจะคนละแบบกันก็เถอะ” ผมพูดแล้วหัวเราะ แถมแกล้งขยับสะโพกให้ของผมในตัวอาร์มขยับเบาๆ
“พี่แนท.....เอาออกไปเลยนะ บอกต้องนานแล้ว ยังทำหูทวนลมอีก” อาร์มพยายามลุกออกจากตัก ผมรีบเอามือกดสะโพกอาร์มไว้ไม่ให้ลุก แต่อาร์มยังดิ้นขยับยุกยิกไปมา เอ่อ.....ทำอย่างนี้ไม่ดีนะครับอาร์ม เดี๋ยวของพี่ที่มันเริ่มสงบมันจะตื่นขึ้นมาอีก แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือน
“อาร์ม......ตอนใส่เจ็บมากไม่ใช่เหรอ แถมยังใส่ยากด้วย เอาออกแล้ว....เดี๋ยวก็ต้องใส่อีก แล้วจะเอาออกทำไมล่ะครับ” ผมพูดเพราะสงสารอาร์มจริงๆนะ ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝง :m13: เพราะถ้าเอาออก แป๊ปเดียวก็ต้องใส่อีก จะใส่ๆออกๆทำไมให้ยุ่งยาก
ผลั่กก.....อาร์มทุบผมอีกแล้ว แถมคราวนี้กัดที่ไหล่ด้วย แต่หนนี้เจ็บจริงนะเนี่ย...ก็อาร์มเค้ามีเขี้ยวด้วยอ่ะ
“คอยดู.....พี่โอมกลับมา จะฟ้องให้หมดเลยว่าพี่แนทแกล้งอาร์ม” พูดเสร็จก็ทำหน้างอแก้มป่องปากเชิด อาร์ม....จะน่ารักไปถึงไหนครับ
“เชิญฟ้องเลย ก็ไอ้โอมนะ.....มันบอกยกอาร์มให้พี่แล้ว แถมบอกอีกว่าให้แล้วให้เลยไม่รับคืน เพราะขี้เกียจจะดูแลแล้ว เด็กอะไรไม่รู้.....ทั้งดื้อทั้งขี้แยเอาแต่ใจ” ผมอมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าอาร์ม
“ไม่จริง....พี่โอมไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่ นี่แน่....คนโกหก” คราวนี้เปลี่ยนจากทุบเป็นบิดเนื้อที่เอวผมแทน บิดแรงมากไม่มียั้งมือกันเลย
อย่างนี้มันต้องโดนทำโทษ ว่าแล้วผมก็จับตัวอาร์มลงนอนหงายกับที่นอน โดยที่ผมยังอยู่ในตัวอาร์ม
“ทั้งทุบ ทั้งกัด นี่ยังจะบิดเนื้อพี่อีก อย่างนี้ต้องโดนทำโทษให้สำนึก” ผมจ้องตาแถมยิ่มยั่วแบบเจ้าเล่ห์ใส่ :o9: คนน่ารักตรงหน้าได้แต่หลบสายตาไปทางอื่น หน้าเริ่มแดงระเรื่อ
ทนไม่ไหวแล้วครับ ผมโน้มหน้าลงจูบคนน่ารักอย่างดูดดื่ม แล้วลงไปไซ้ที่คอเรียวระหงนวลเนียนนั่น กลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนแป้งเด็กลอยเข้าจมูก ว่าจะถามหลายทีแล้วว่า....น้องเค้าใช้แป้งเด็กหรือเปล่า เพราะผมชอบกลิ่นนี้มาก กลิ่นมันช่างกระตุ้นอารมณ์กำหนัดดีแท้
แค่ได้กลิ่น....เจ้านั่นของผมมันก็เริ่มมีปฏิกริยาตื่นตัวแล้ว ผมขยับสะโพกเข้าออกช้าๆเนิบนาบ มืออีกข้างรวบส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้าไว้ทั้งหมดแล้วขยับรูดรั้ง ส่วนปากผมเล็มเลียไปทั่วหน้าอก โดยเฉพาะตุ่มไตสีชมพูน่ารักสองอันนั่น อาร์มได้แต่แอ่นอกขึ้นเพื่อรับสัมผัสให้มากขึ้น หน้าสะบัดไปมาได้ยินเสียงนุ่มครางเครือแผ่วหวาน
ผมยิ่งได้ใจขยับสะโพกเร็วขึ้น ใบหน้าและผิวกายของคนตรงหน้าแดงไปหมดตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อกระทบกันตามจังหวะการสอดแทรกดังไปทั่วห้อง ความรู้สึกเสียวซ่านซึมไปทั่วสรรพางค์กาย
ผมพลิกร่างเนียนขาวที่กลายเป็นแดงให้คว่ำลงหน้าซบลงกับหมอน แล้วยกสะโพกมนให้ลอยสูงขึ้น คนน่ารักทำท่าประท้วงทันที แถมพยายามพลิกตัวกลับจะไปนอนหงายให้ได้
“ทำอะไรน่ะพี่แนท ไม่เอานะ......แค่นี้ก็จะตายอยู่แล้ว” ดูสิครับ.....แค่พูดประท้วงยังน่ารักเลย
“พี่ไม่ยอมให้อาร์มตายง่ายๆหรอก นี่พี่เห็นว่าไม่มีประสบการณ์หรอกนะ เลยสอนให้หลายๆท่า จะได้เก่งๆไงคนดีของพี่” :give2: พอพูดจบ อาร์มใช้แขนยันตัวขึ้น พยายามเอื้อมแขนขวามาทางด้านหลังเพื่อมาทุบผม
แต่ช้าไปแล้ว.....ผมคว้ามือที่ยื่นมาด้วยมือขวาผมทำให้แขนขวาอาร์มยืดสุดมาด้านหลัง ส่วนอีกมือผมจับสะโพกเนียนให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้น อาร์มพยายามหันหลังมามองผมเหมือนสงสัยว่าผมจะทำอะไร
ผมได้แต่คิด...ท่านี้มันเหมือน ‘ท่ากวางเหลียวหลัง’ เลยแฮะ ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
แก่นกายผมยังทำหน้าที่ของมัน มือที่จับสะโพกไว้เอื้อมไปรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า เพื่อให้มีความสุขไปพร้อมกัน
การสอดแทรกยิ่งเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างคนตรงหน้าสั่นสะท้านไปหมด
“พี่...พี่แนท อาร์ม....อาร์มไม่ไหวแล้ว” ช่องทางด้านหลังตอดรัดเป็นจังหวะ แล้วอาร์มก็ปลดปล่อยออกมาในที่สุด
“อาร์ม...พี่...พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ” ผมรีบเร่งจังหวะสัมผัสสุดท้ายแล้วปลดปล่อยตามออกมา
ปล่อยแขนอาร์มให้ทรุดตัวลงนอนโดยมีผมล้มตัวลงนอนตามข้างๆ เอื้อมมือไปโอบตัวอาร์มเข้ามากระชับในวงแขนให้หลังชิดอกผม แล้วโน้มหน้าไปจูบที่ขมับชื้นเหงื่อของคนตรงหน้าเบาๆ ดวงตาโตหวานหลับพริ้ม ผมค่อยๆถอนออกช้าๆ คนตรงหน้าขมวดคิ้วเบาๆทำหน้าเบ้เหมือนเจ็บ แล้วก็หลับต่อ
หึ หึ....คนเก่งของพี่ ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ คิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็ขำ เป็นไงล่ะ.....คนเจ้าเล่ห์
ช่างวางแผนดีนัก....มีการซื้อเจลหล่อลื่น ซื้อถุงยางเตรียมไว้ แถมมีการใส่เสื้อกล้ามเนื้อบางกางเกงสั้นกุดมายั่วกันอีก แล้วยังทำมาเป็นนวดน้ำมันให้ กะจะให้พี่ตบะแตกให้ได้ล่ะสิ
แต่....แบบนี้ยังต้องฝึกอีกนานนะอาร์มถึงจะตามพี่ทัน ประสบการณ์มันต่างกันหลายขุม แล้วนี่อย่าหวังเลยจะได้นอนพัก ราตรีนี้ยังอีกยาวนานนัก พี่จะสอนให้ครบทุกท่าเลย อาร์มจะได้เก่งเร็วๆ :m12:
*********************************
ปอลอ. เนื่องจากห่วงสวัสดิภาพของน้องอาร์ม ข้าน้อยเลยบากหน้าไปถามท่านสุวรรณมาลีในกระทู้ 'คอลัมน์สุวรรณมาลีคลี่ปัญหา' เชิญดูคำถามคำตอบได้ตามข้างล่างนี้
มีปํญหาอยากถามค่ะ อันนีัถามแทนน้องชายข้างบ้านชื่อ 'อาร์ม' น้องเค้าเป็นรับ
คือว่าเค้าบ่นว่า ของแฟนเค้าใหญ่มากกกกก (เกินเก้านิ้วอีก) :o8: เพิ่งมีอะไรกันครั้งแรกไม่กี่วันนี่เอง แต่ทำเอาเดี้ยงแทบตาย :sad2:
จะมีวิธีไหนที่.....จะทำให้ขนาดมันลดลงบ้างไหม หรือว่ามีหมอรพ.ไหนบ้างที่เค้ารับผ่าตัดให้ขนาดเล็กลง :m13:
ช่วยกรุณาตอบน้องเค้าด่วน เพราะตอนนี้น้องเค้าน่าสงสารมากกก เดินขาถ่างกระย่องกระแย่งมาหลายวันละ :laugh:
แหม คุณๆทั้งหลายคะ จริงๆสุวรรณก็ปลาบปลื้มใจนะคะกับเสียงตอบรับที่ล้นหลาม
คุณ BeePed สุวรรณแนะนำให้คุณไปบอกน้องของคุณนะคะ ใหม่ๆมันก็เจ็บแบบนี้แหละค่ะ ทนเอานิดนึง อย่าไปคิดดิ้นรนทำให้มันเล็กลงเลยค่ะ มีโอกาสก็ตักตวงไว้ วันนึงถ้าอายุเท่าสุวรรณรึหลายๆท่านในบอร์ดนี้ ถึงวันที่ผายลมแล้วไม่มีเสียง น้องคุณจะเสียใจนะคะ ที่ไปทำผลงานศิลปะอลังการงานสร้างชิ้นนั้นให้มันกลายเป็นของธรรมดาไป ถือซะว่าใช้งานแทนบางคนในเล้าที่ได้ไม้จิ้มฟันมาใช้งานแทน ว๊าย ลืมตัว สุวรรณไม่ได้พาดพิงใครนะคะ สรุปแนะนำให้ทนค่ะ
สรุป....น้องอาร์มทนต่อไปนะจ๊ะ แล้วมันจะค่อยๆดีขึ้นเอง :laugh: :laugh:
-
ููููู^
^
จิ้ม :laugh:
เอ่อ..ตอนนี้.. :m25: :jul1:
-
จิ้มๆรีบน
ไวจริงๆๆ
จิ้มแล้วอ่านต่อๆๆ :laugh:
ปล.ประสบกามมมมมมมม ต่างกันจริงๆๆ :jul1:
-
ไซส์พี่แนทนี่อย่างน่ากลัว
ไม่รู้จะดีใจแทนหรือว่าสงสารน้องอาร์มดี :m14:
แต่อย่างว่า ทนไปเถอะคุณณ
แบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเนี่ย 5555555* :laugh:
-
:m10: กว่าจะครบทุกท่า
น้องอาร์มของตรู...จะเป็นไงบ้างเนี่ย
:jul1: :jul1: :jul1:
-
เอ่อ.......อาร์ม
เดี๋ยวจะช่วยเป็นกำลังใจให้นะ
กว่าจะครบ...ก็คง
หึหึ
:laugh:
-
เข้ามาอ่านเพราะเห็นขึ้นว่า NC :m23:
และแล้ว...ก็ต้องอ่านตั้งแต่ต้น...จนจบ :laugh:
สรุปว่าน้องอาร์มเสร็จพี่แนท...หรือว่าพี่แนทเสร็จน้องอาร์มกันแน่....น่ารักจริงๆๆๆ :o8:
-
อ่านไปอ่านมา ได้มาฮาตรง ไอ้ "ผายลมแล้วไม่มีเสียงนี่แหล่ะ"
เอ่อ คือตอนนี้เจ๊แก แบบ ไม่มีเสียงแล้วใช่ป่าวอ่ะ :laugh:
-
ครั้งแรกนะพี่แนท :m12:
อย่าสอนหลายท่ามากนัก
เดี๋ยวน้องเขาจะมีอาการ "ผายลมไร้เสียง" เร็วก่อนกำหนด
+1 ให้กับความพยายามของน้องอาร์ม
-
จอง
:o ถึงขนาดไปปรึกษาพี่สุวรรณมาลี
มาเลยเหรอ หุหุ สงสัยงานมีเฮว่ะ :jul3:
-
ท่าเดียวเองเหรอ รอดูท่าต่อไป :laugh:
-
อาร์มเอ๊ยท่องไว้ลูก "ศรีทนได้" :laugh:
หรือไม่ก้อ "เป็นเมียพี่แนทต้องอดทน" นะลูก :oni1:
-
นี่คือตัวตนที่แท้จริงของพี่แนทเหรอเนี่ย
.
.
.
หื่นได้ใจ
-
แสดงว่าพี่นัทเป็นคนท่ามากล่ะซิเนี่ย :laugh:
อีกหน่อยอาร์มก็คงมากท่าไปอีกคน :m20:
-
ทนต่อไปนะอาร์ม!!!~
-
ท่าเดียวเองเหรอ รอดูท่าต่อไป :laugh:
:angry2: :angry2: ท่าเดียวอะไรกัน ลืมนับท่า 'on top' กับท่า 'เบสิค' ก่อนพี่แนทพลิกตัวอาร์มนอนคว่ำไปรึเปล่า
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
มีรูป 'ท่ากวางเหลียวหลัง' ของแท้มาฝาก สำหรับคนที่ไม่ทราบว่ามันเป็นยังไง :t2: :laugh:
[attachment deleted by admin]
-
อดทนต่อไปนะอาร์ม
สู้ๆ
:laugh:
-
:jul1: :jul1:
สู้ๆละกันนะน้องอาร์ม
5555++
พี่แนทสุดยอดอ่ะค่ะ
:jul1: :jul1:
-
พี่แนทจะหื่นไปหน๊าย เก็บกดมานานอ๊ะป่าวเนี่ย โดนอาร์มยั่วหน่อยต่อมหื่นแตก ว่าแต่คนเขียนถนอมๆอาร์มหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยว "อะไรๆ" ขยายขึ้นมาจริงๆพี่แนทจะเศร้าทีหลังนะจ๊ะ กร๊าก :laugh:
-
ทนๆนะหนูอาร์มเพื่ออนาคต :m20:
-
โห....พอมาก็หลายตอนเลยอ่ะ
แต่ละตอนก็... :m25:
:a5: :a6:
เพิ่งเคยเห็นกวางเหลียวหลังของจริงก็งานนี้ ห้าห้าห้า
คนแต่งก็ลดความหื่นลงหน่อยเถ๊อะ
ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความหื่นของคนแต่ง
^
แปลว่า ยิ่งแต่งยิ่งหื่น(แปลเพื่อ...)
แต่ก็ชอบนะ อิอิ
แบบว่าพี่แนทเล่นซะอาร์มไม่ได้ยินเสียงกระซิบจากช่องแคบ อะไรทำนองเนี๊ย ห้าห้าห้า
อาร์มคะ เสียใจด้วยที่ทฤษฎีที่อุตส่าห์ร่ำเรียน :a5:มันสามารถปฏิบัติกับพี่แนทได้แค่ออรอล ห้าห้าห้า
เอ..จะมีการเรียนการสอนอีกไหม๊คะคุณครู จะได้นอนบนโซฟารอ(ตี๋มาเป็นครูฝึกให้ห้าห้าห้า)
ปล.
เออ..มาทวงตี๋ตั้งแต่(คนแต่ง)หื่นตี๋ก็หายไปเลยอ่ะ ม่ะยุติธรรม อิอิ
ปปล.
แบบว่ามาmentให้หายคิดถึงหลังจากกลับบ้านนอกเสียนาน
ปปปล.
:กอด1:(ตี๋)หนึ่งที
:กอด1:คนแต่งอีกหนึ่งที แต่ถ้าไม่มีฉากตี๋อีกคนแต่งจะโดน :เตะ1:
อ๊าก ไปแอบก่อนดีกว่า:m22:
ปปปปล.
ขอจบการcommentแต่เพียงเท่านี้ ห้าห้าห้าจะบอกเพื่อ.....
-
:jul1:
-
นู๋อาร์ม สู้ๆๆ :o8:แล้วกี่ท่าล่ะกว่าจะครบ :jul1:
:L2:
-
พี่แนทนี่ตัวพ่อแท้ๆเลย :man1:
อยากบอกอาร์มว่า"เป็นลูกผู้ชายต้องอดทน"นะจ๊ะ
-
ทามายตอนนี้ มานสั้นงี้ อ่า
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่แนทได้ใจจริงๆ 555
-
พี่แนท ลามกมากๆ แต่เค้าชอบบบบบบบบบบบบบบบ
น้องอาร์ม เมื่อไหร่จะตามทันนะ
โฮะๆๆๆๆ
-
โอ้ว ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
ว่าแต่ว่า ตกลงใครเสร็จใครล่ะงานนี้
:oni1:
-
สนุกดีคร่า
ในที่สุดตามอ่านจนทันแล้ว :oni1: :oni1:
รีบมาอัพไวๆนะคะ :jul1:
:jul3:
-
พี่แนทสุดยอด o13
-
พี่แนทจัดให้ขนาดนี้แล้ว นู๋อาร์มยังคิดจะรุกอีกมั้ยเคอะ :laugh5: ยิ่งคิดถึงตอนเตรียมการณ์ก็ยิ่งขำ :laugh5:
-
เข้ามาอ่านทีเดียว ถึง ตอน 31.1 เลย
ขอบอกว่า ชอบมากๆเลย
น้อง อาร์ม น่ารัก เกิ๊นนนนนน
แพ้ ควาวน่ารักน้อง อาร์ม อะ
พี่แนท ก็ สุดหล่อ สุดเท่ห์ สมกันจริงๆ
(ตี๋ กับ แมนดี๋ นี่ ก็ ชอบนะคะ มีรูป แมนดี๋ไหมค่ะ คริ คริ)
อ่านมาถึง
ตอนข้าวสารเป็นข้าวสุขนี่
โอ้ แม่เจ้า
สงสาร น้อง อาร์ม มากๆ
จะบอกน้อง อาร์ม ว่า
น้อง อาร์ม คงต้องฝึกอีกเยอะ
ใช่ไหม พี่แนททททททททททท
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ
จะติดตามเรื่อยๆ ค่ะ
-
จะมี ท่าต่อไปเมื่อไหร่คะเนี่ย :oni2:
-
><
พี่แนท น่ารักไปป้ะ
อาร์มก็ฮาไปปปปปปป
๕๕๕๕๕
ตอนที่แล้วเสียเลือด (คนอ่าน)
ฮาสุวรรณมาลีคลี่ปัญหาอ่ะ !!~
:laugh:
-
:jul1:
พี่แนทแซงหน้าหลายขุม...
สุดตรีนว่ะ
:n1:
:กอด1: :a2:สู้ต่อไปน้องอาร์ม
จะว่าไป เราสองคนชื่อคล้องๆกันเลยเนอะ
:laugh:
-
อุ๊บส์ พี่แนทนี่ช่างมีใจใสซื่อบริสุทธิ์โดยแท้
หวังแต่ให้น้องอาร์มได้ไปในสิ่งดี ๆ :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหนื่อยแทนอาร์ม
-
:m30:
:m25:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ตามทันแร้ว
เจออานาคอนดาชกแร้วอาร์ม
สงสัยจาไม่รอด
-
สุดยอดดดดดดดดดด
รอดูท่าต่อไปอยุ่เน้ออออออ
-
เข้ามาอ่านเพราะเห็นขึ้นว่า NC :m23:
และแล้ว...ก็ต้องอ่านตั้งแต่ต้น...จนจบ :laugh:
สรุปว่าน้องอาร์มเสร็จพี่แนท...หรือว่าพี่แนทเสร็จน้องอาร์มกันแน่....น่ารักจริงๆๆๆ :o8:
โอ้ว ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
ว่าแต่ว่า ตกลงใครเสร็จใครล่ะงานนี้
:oni1:
สนุกดีคร่า
ในที่สุดตามอ่านจนทันแล้ว :oni1: :oni1:
รีบมาอัพไวๆนะคะ :jul1:
:jul3:
เข้ามาอ่านทีเดียว ถึง ตอน 31.1 เลย
ขอบอกว่า ชอบมากๆเลย
น้อง อาร์ม น่ารัก เกิ๊นนนนนน
แพ้ ควาวน่ารักน้อง อาร์ม อะ
พี่แนท ก็ สุดหล่อ สุดเท่ห์ สมกันจริงๆ
(ตี๋ กับ แมนดี๋ นี่ ก็ ชอบนะคะ มีรูป แมนดี๋ไหมค่ะ คริ คริ)
อ่านมาถึง
ตอนข้าวสารเป็นข้าวสุขนี่
โอ้ แม่เจ้า
สงสาร น้อง อาร์ม มากๆ
จะบอกน้อง อาร์ม ว่า
น้อง อาร์ม คงต้องฝึกอีกเยอะ
ใช่ไหม พี่แนททททททททททท
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ
จะติดตามเรื่อยๆ ค่ะ
:jul1: :jul1: :jul1:
ตามทันแร้ว
เจออานาคอนดาชกแร้วอาร์ม
สงสัยจาไม่รอด
:pig4: :pig4: ดีใจๆ :oni2: ตอนนี้สามารถดักลูกเป็ดหื่นในเล้าให้หลงเข้ามาอ่านได้
เชื่อแล้วว่า สาวกเล้าเป็ด....หื่นจริงๆๆๆ :laugh:
:o ถึงขนาดไปปรึกษาพี่สุวรรณมาลี
มาเลยเหรอ หุหุ สงสัยงานมีเฮว่ะ :jul3:
อ๊ะ....แน่นอน เราต้องดูแลนักแสดงในสังกัดนิยายให้ดี เพราะเป็นแหล่งทำมาหากิน
ดูแลตั้งแต่เช้าตื่นนอนยันขึ้นเตียง เพราะฉะนั้นถ้านักแสดงเราบาดเจ็บเพราะกิจกรรม....
เราก็ต้องหาทางปรึกษาผู้รู้สิ...จริงมั้ย :m12:
นี่คือตัวตนที่แท้จริงของพี่แนทเหรอเนี่ย
.
.
หื่นได้ใจ
นี่แหละ...ตัวจริงพี่แนท ถ้าอ่านดีๆตั้งแต่ต้น จะเห็นว่าพี่แนทเป็นผู้ชายหล่อเร้าใจขึ้เล่นนิดๆ :m1:
คำพููดคำจาที่แซวน้องอาร์มก่อนหน้านี้ ก็จะพอบ่งบอกได้ อย่างเช่น....'พี่ชอบแบบมีเนื้อมีหนังหน่อย'
คือไม่อยากให้คิดว่าเป็นหมอแล้วจะต้องเนิร์ด เดี๋ยวนี้หมอหล่อๆเท่ห์ๆเยอะแยะไปจ้า :m13:
พี่แนทจะหื่นไปหน๊าย เก็บกดมานานอ๊ะป่าวเนี่ย โดนอาร์มยั่วหน่อยต่อมหื่นแตก ว่าแต่คนเขียนถนอมๆอาร์มหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยว "อะไรๆ" ขยายขึ้นมาจริงๆพี่แนทจะเศร้าทีหลังนะจ๊ะ กร๊าก :laugh:
ถึงคุณ Bellbomb และ kurugmin ที่ห่วงว่าของน้องอาร์มจะไม่ฟิต
ไม่ต้อห่วง :teach:เพราะเราได้ทำการค้นคว้าข้อมูลแล้ว มันมีวิธีทำให้ฟิต เดี๋ยวจะเอามาใส่ในนิยายสำหรับคนที่อยากรู้ :laugh3:
โห....พอมาก็หลายตอนเลยอ่ะ
แต่ละตอนก็... :m25:
:a5: :a6:
เพิ่งเคยเห็นกวางเหลียวหลังของจริงก็งานนี้ ห้าห้าห้า
คนแต่งก็ลดความหื่นลงหน่อยเถ๊อะ
ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความหื่นของคนแต่ง
^
แปลว่า ยิ่งแต่งยิ่งหื่น(แปลเพื่อ...)
แต่ก็ชอบนะ อิอิ
แบบว่าพี่แนทเล่นซะอาร์มไม่ได้ยินเสียงกระซิบจากช่องแคบ อะไรทำนองเนี๊ย ห้าห้าห้า
อาร์มคะ เสียใจด้วยที่ทฤษฎีที่อุตส่าห์ร่ำเรียน :a5:มันสามารถปฏิบัติกับพี่แนทได้แค่ออรอล ห้าห้าห้า
เอ..จะมีการเรียนการสอนอีกไหม๊คะคุณครู จะได้นอนบนโซฟารอ(ตี๋มาเป็นครูฝึกให้ห้าห้าห้า)
ปล. เออ..มาทวงตี๋ตั้งแต่(คนแต่ง)หื่นตี๋ก็หายไปเลยอ่ะ ม่ะยุติธรรม อิอิ
ปปล. แบบว่ามาmentให้หายคิดถึงหลังจากกลับบ้านนอกเสียนาน
ปปปล.
:กอด1:(ตี๋)หนึ่งที
:กอด1:คนแต่งอีกหนึ่งที แต่ถ้าไม่มีฉากตี๋อีกคนแต่งจะโดน :เตะ1:
อ๊าก ไปแอบก่อนดีกว่า:m22:
ปปปปล. ขอจบการcommentแต่เพียงเท่านี้ ห้าห้าห้าจะบอกเพื่อ.....
น้องหมูหันกลับมาแล้วเหรอ :oni1: รีบกลับไปแต่งเรื่องตัวเองต่อเลย o12
เรื่องหื่นนี่.....พี่ว่าเป็นเพราะ เข้ามาเดินเล่นในเล้าเป็ดนี่แหละ ทำให้ biological clock ในตัวพี่มันเพิ่งเริ่มทำงาน :mc4: และกระตุ้นต่อมหื่นพี่ :m25:
ส่วนเรื่องตี๋......เดี่ยวมาแต่รอหน่อย อีก 2-3 ตอนจ้า
:jul1:
พี่แนทแซงหน้าหลายขุม...
สุดตรีนว่ะ
:n1:
:กอด1: :a2:สู้ต่อไปน้องอาร์ม
จะว่าไป เราสองคนชื่อคล้องๆกันเลยเนอะ
:laugh:
ที่ว่าชื่อคล้ายกัน แล้วคุณ christiyaturnm ชื่ออะไรเหยออออ :confuse: :confuse:
-
นอกจากมารีแล้ว ก็มาลงต่อเต๊อะ !
กำลังได้ที่ (??)
:t2:
-
มีป้าคนนึงในนี้แหละ
แนะนำให้มาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกก็ยังเฉยๆ
แต่พอเห็นสองตอนล่าสุดบอกว่ามี NC
เลยรีบตามอ่านอย่างไว :o8:
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
กรี๊ดดดดดดด น่ารักกกสุดยอดดด
(อ่านรวดเดียวเลยแหละ โอยยปวดตา)
อร๊ายยยยยยยยยย น้องอาร์มน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นนายเอกที่ฮา ได้น่ารักมากกกกกกกกกกกก
แมนดี้ก็น่ารักอ่ะ ตี๋ยอมๆแมนดี้ไปเหอะ :laugh:
ในที่สุดพี่แนทก็เสร็จน้องอาร์มจนได้เนอะ (เหรอ? :m13:)
น้องอาร์มสู้ๆ (สู้ต่อปาย เพื่อพวกพี่ๆนะ อิอิ ได้ข่าวว่ายังเหลืออีกหลายท่า)
-
คุณ BeePed คะ รบกวนช่วยพาพี่แนทมาคุยบ่อย ๆ ด้วยนะคะ
ท่าทางแกจะหื่นใช่ย่อยนะนั่น :m25:
-
ตอนที่ 33.2 Behind the scene
ไม่เคยคิดเล้ยยย...ไอ้กิจกรรมอย่างว่ามันจะเหนื่อยแทบขาดใจอย่างนี้ ปกติ....หลังเสร็จเรื่องแบบนี้ ผมควรหันไปหอมแก้มหรือพูดอะไรซักหน่อยกับพี่แนทเหมือนที่เคยเห็นในหนัง แต่....ไม่ไหวแล้วครับ....ขอนอนก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยแล้วกัน ผมหลับตาลงอย่างหมดแรง ซักพักรู้สึกถึงริมฝีปากที่แตะลงบนขมับผมแผ่วเบา พร้อมบางอย่างที่ถูกถอนออกไปอย่างเบามือ แต่....มันก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี
ยังไม่ทันหลับสนิท นี่มันอะไร....มันอะไรกัน...อะไรมาแตะๆที่ซอกคอด้านหลังแถมยังลามมาที่หัวไหล่ หันหลังไปมองก็เห็นปากพี่แนทกำลังคลอเคลียอยู่ที่ไหล่ ส่วนมือพี่เค้าเริ่มลูบไล้เค้นคลึงที่ยอดอกผม นี่พี่จะทำอะไร......ไม่นะ.......พอแล้ว :serius2:
“พี่แนท....ทำอะไรน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลย” มือผมตะปบมือพี่แนทที่ทำท่าจะเลื้อยต่ำลงไปเรื่อยๆ
“ก็เล่นเกมรักต่อไง ตอนนี้อาร์มผ่านเลเวลสองแล้วนะ กำลังจะได้ขึ้นเลเวลสามแล้ว” เลวงเลเวลอะไรกัน ไม่ต้องมาทำตลกเลย....ไม่ขำเลยซักนิด นี่.....พี่ไม่เหนื่อยบ้างรึไงฟะ ตูจะช้ำในตายแล้วนะเฟ้ยยยยย
ผมรีบพลิกหันตัวเข้าหาพี่แนท แล้วซุกหน้าเข้ากับอกกว้างของคนตรงหน้า เพราะรู้สึกว่า.....การหันหลังให้คงจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ (กลายเป็นโรคระแวงหลังไปแล้วตู) :m29:
“ไม่เอาแล้วพี่แนท นะ.นะ..ขออาร์มนอนนะครับ” ผมพูดอ้อนๆ พร้อมส่ายหน้าไปมากับอกพี่แนท เพื่อแสดงว่าไม่เอาแล้วจริงๆ
“นี่มาส่ายหน้าไปมาแถวหน้าอกพี่แบบนี้ ตั้งใจยั่วกันหรือไงครับ.......” ผมหยุดชะงักทันที ไม่ได้ยั่วซักหน่อย ทำไมวันนี้ตูทำอะไร.....ก็ผิดที่ผิดทางผิดแผนเข้าตัวไปหมดแบบนี้
“ก็พี่เห็นอาร์มไม่มีประสบการณ์ไง พี่เลยจะติวให้เยอะๆ......” ว่าไงนะ.....ทำไมพี่ถึงหื่นแบบนี้ แล้วนี่พี่ไปโด๊ปช้างกระทืบโรง โด่ไม่รู้ล้ม สาวน้อยตกเตียง หรือน้องเมียละเหี่ยใจมารึไง :m16: ถึงได้แรงดีไม่มีตกขนาดนี้ ไม่ใช่อะไรหรอก.....ที่สงสัยนี่เพราะผมจะได้หามาโด๊ปบ้าง
“นี่ยังเหลืออีกหลายกระบวนท่าเลยนะอาร์ม ไม่อยากรู้เหรอ” หา.....ไปตายซะเถอะ.....ไอ้คนลามก แค่คิดตอนที่ตัวผมอยู่บนตัวพี่เค้าแล้วก็อายตัวเอง ยิ่งเมื่อกี้ที่เพิ่งจบไป...ยิ่งแล้วใหญ่ อยากเอาหน้ามุดใต้เตียงจริงๆเลยครับ :o8:
“นี่แน่ะ.....ทำไมพี่ถึงหื่น.......ถึงลามกแบบนี้เนี่ย” ผมเงยหน้ามองพี่แนท พูดไปด้วยบิดเนื้อที่เอวพี่เค้าไปด้วยเต็มแรง
“โอ๊ยยย ก็ใครมายั่วพี่ก่อนล่ะ ยั่วกันตั้งแต่เมื่อวานแล้วด้วย เรารึ...อุตส่าห์อดทนไม่ทำอะไร นี่พี่ก็แค่หวังดี อยากสอนให้อาร์มเก่งเร็วๆ” ยัง....ยังอีก.....ยังเถียงต่อ นี่เหรอความหวังดีของพี่ ผมเลยรัวกำปั้นทุบอกพี่แนทไปหลายที
“หื่นมาก เดี๋ยวก็จับตัดใส่มูลิเน็กซ์ปั่นให้เป็ดกินซะเลย อย่างพี่นี่.......เป็ดคงกินอิ่มไปหลายวัน” ผมพูดหน้างอ o12
“โห...โหดจังแฮะ แฟนใครเนี่ย ถ้าตัดไปแล้ว....อาร์มก็ไม่มีใช้สิ ไม่เสียดายเหรอครับ เดี๋ยวมาร้องไห้แงๆที่หลังไม่รู้ด้วยนะ” พี่แนทพูดยิ้มๆเหมือนล้อเลียน แล้วจับมือซ้ายผมขึ้นมาจูบเบาๆตรงนิ้วนางที่มีแหวนอยู่
“ไม่เห็นจะอยากใช้ซักหน่อย อาร์มไปหาแฟนใหม่ดีกว่า...ที่เค้าไม่หื่นแบบพี่แนท มีให้เลือกตั้งเยอะแยะ ทั้งตี๋เอย ทั้งพี่...” พูดไม่ทันจบ พี่แนทก็ประกบปากจูบผมเหมือนประท้วงไม่อยากให้ผมพูดต่อ ซักพักพี่แนทก็ถอนปากออกมาจ้องตาผม
“ไม่เอานะอาร์ม อยู่กับพี่ห้ามพูดถึงผู้ชายคนอื่น โดยเฉพาะตี๋ อย่าแกล้งทำให้พี่หึงไปมากกว่านี้เลยนะครับ” พี่แนทส่งสายตาออดอ้อนแกมขอร้อง โถ่พี่.....สงสัยพี่จะฝังใจกับคลิปในโทรศัพท์นั่นมากจริงๆ
นึกย้อนไปตอนเที่ยวซานฟรานวันสุดท้าย แล้วเกิดเรื่องคลิปเจ้าปัญหานั่น ก็คลิปนั่น....ไอ้ตี๋มันแอบถ่ายตอนมันขอจูบผมเพราะมันอยากได้จูบแรกของผม โดยที่ผมไม่รู้เรื่องเลยว่ามันแอบถ่าย แต่ไอ้แมนดี้ตัวดีดันไปแอบเปิดดูโทรศัพท์ไอ้ตี๋แล้วเจอ แต่แทนที่จะเงียบๆแล้วมาบอกผม มันดันตกใจตะโกนซะลั่น จนทุกคนรู้เรื่องหมดรวมถึงพี่แนทด้วย ทำให้พี่แนทงอนไม่พูดกับผมตั้งสองวัน กว่าจะง้อสำเร็จแทบตาย ต้องเปลืองตัวให้พี่แนทกอดๆหอมๆตั้งนานกว่าจะหายงอน (แหะ...แหะ...ที่จริงผมก็เต็มใจด้วยแหละ) :m13: เรื่องนี้ทำให้ผมรู้ว่า....คนแก่นี่ก็ขี้ใจน้อยเหมือนกัน
ส่วนไอ้ตี๋นั่นเหรอ....ขอโทษขอโพยผมใหญ่ บอกว่าที่มันแอบถ่ายเก็บไว้ เพราะอยากมีความทรงจำระหว่างผมกับมันเก็บไว้เป็นที่ระลึก ตอนแรกผมก็โกรธมันมาก แต่ในที่สุดก็ใจอ่อนยกโทษให้มันไป แต่ผมมีข้อแม้ว่าให้มันลบคลิปนั่นซะถึงจะยกโทษให้ เรื่องเลยจบ แต่พี่แนทก็ยังเคืองๆทุกครั้งที่ผมพูดชื่อตี๋ขึ้นมา
แล้วต่อมายังมีเรื่องพี่แมวน้ำอีก ที่ตามตอแยพี่แนทไม่เลิก แถมพยายามใส่ไคล้ว่าผมมีอะไรกับไอ้ตี๋ ดีแต่ว่าพี่แนทจิตใจมั่นคงไม่โอนเอนตามคำยุแยง ในที่สุดพี่แนทก็เลยตัดสินใจพูดแบบตัดบัวไม่เหลือใย บอกพี่แมวน้ำไปตรงๆว่า ผมกับพี่แนทเป็นแฟนกัน พี่แมวน้ำถึงได้รามือไป คิดถึงตรงนี้ก็รู้สึกรักคนตรงหน้ามากขึ้นไปอีก แต่.....มันไม่เกี่ยวกับที่ผมจะยอมให้พี่รุกผมได้บ่อยๆหรอกนะ
“พี่แนท.....เรื่องตี๋ อาร์มแค่พูดเล่นนะครับ ก็พี่แนทอยากมาแหย่อาร์มก่อนทำไม” ผมจุ๊บคางพี่แนทไปเบาๆเพื่อปลอบใจ
“จุ๊บแบบนั้นไม่เอา ต้องตรงนี้”
พี่แนทพูดแล้วประกบปากจูบอย่างอ่อนโยน ลิ้นที่อุ่นชื้นไล่ลงมาเม้มเลียที่ติ่งหู ก่อนที่จะจูบฝังรอยไปที่ซอกคอและหน้าอก มือพี่แนทเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนเลื่อนไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของผม
“พี่...พี่แนท....พอแล้วนะ” ผมพยายามประท้วง เสียงขาดเป็นห้วงๆ แต่พี่แนทไม่มีทีท่าจะหยุด พอเห็นผมเริ่มคล้อยตามและหมดแรงประท้วง พี่แนทก็จับผมนอนตะแคง ค่อยๆแทรกกายเข้ามา แล้วมันก็ดำเนินไปถึงบทสุดท้ายของห้วงอารมณ์อีกรอบ ผมหลับตาลงทันทีอย่างเหนื่อยอ่อน
“อาร์ม......พี่อาบน้ำให้นะครับ จะได้หลับสบาย” ผมหลับตาพยักหน้าเบาๆ แล้วก็รู้สึกตัวลอยจากเตียงมอยู่ในอ้อมกอดพี่แนท ผมรีบเอามือคล้องคอพี่แนทกันตก
ไปถึงห้องน้ำ พี่แนทวางผมลงให้ยืนพิงหลังกับตัวพี่เค้า แล้วพี่แนทก็เปิดน้ำจากฝักบัว แล้วเริ่มถูสบู่ให้ผมทั้งตัว ถูไปถูมาผมก็เสร็จพี่แนทอีกรอบ ถึงตอนนี้ผมหมดแรงข้าวต้มแล้วครับ ได้แต่หลับตายืนพิงพี่เค้า รู้ตัวอีกทีก็โดนอุ้มตัวลอยมาวางบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
“อาร์ม....อยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนผ้าปูเตียงก่อน แล้วเราค่อยนอนกันนะครับ” ผมหลับตาพยักหน้าเบาๆ ไม่มีแรงแม้แต่จะเปิดเปลือกตามองพี่แนท พี่อยากทำอะไรก็เชิญทำเลยค้าบบบบ ผมไม่ไหวแล้ว :m8:ซักพักพี่แนทก็อุ้มผมกลับเข้าไปนอนโดยพี่เค้ากอดผมไว้ทั้งตัว
แต่....ยังไม่ทันหลับสนิท พี่แนทก็ประคองผมให้กึ่งนั่งกึ่งนอนพิงตัวพี่เขา
“อาร์มกินยาแก้อักเสบกับยาแก้ไข้นะครับ กินดักไว้ เพราะพี่รู้ว่ามันต้องอักเสบแน่ๆ” ผมเผยอปากรับยามากินตามด้วยน้ำ พอล้มตัวลงนอน พี่แนทก็ถกกางเกงผมลง จากที่หลับตาอยู่ ผมลืมตาโพลงทันที นี่....อย่าบอกนะว่าจะทำอีก จะไม่ให้หลับให้นอนกันเลยใช่มั้ย....ใช่มั้ยย :sad4:
“พี่แนท....ทำอะไรน่ะ” ผมพูดไป เอามือพยายามดึงกางเกงขึ้น
“พี่จะทายาตรงนั้นให้ ตอนอาบน้ำพี่เห็นมันแดงเหมือนมีแผลด้วย ไม่ต้องอายนะครับคนดี จะได้หายเร็วๆไง นี่..พี่จะทายาชาให้ด้วยนะ อาร์มจะได้ไม่เจ็บมาก”
พี่แนทพูดแล้วพลิกตัวผมให้นอนตะแคงแล้วดันเข่าผมให้งอขึ้นเล็กน้อย เพื่อจะได้ทายาตรงนั้นสะดวก ผมได้แต่คิด.....มีแฟนเป็นหมอก็ดีเหมือนกันแฮะ
************************************
ผมลืมตาตื่นเพราะแดดแยงเข้าตา พยายามขยับพลิกตัว แต่ติดอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวโตที่นอนเคียงข้างที่มีแต่บ็อกเซอร์ติดกายเพียงชิ้นเดียว หันไปมองหน้าพี่แนท ไล่จากตาคู่นั้นที่หลับพริ้ม มาที่จมูกโด่งเป็นสัน ไรหนวดเขียวจางๆที่คาง ริมฝีปากสีชมพูที่มีรอยยิ้มนิดๆเหมือนกำลังฝันดี ผมคิด....หน้าตาพี่ตอนหลับนี่ดูเด็กลงตั้งเยอะ ผมอดใจไม่ไหวจนต้องหอมแก้มพี่แนทเบาๆ
“พี่แนท....ตื่นได้แล้ว สายแล้วครับ” พี่แนทกระพริบเปลือกตาถี่ๆแล้วลืมตาขึ้น ส่งยิ้มหวานมาให้
“เป็นไงครับ หลับสบายมั้ย” คำถามนี้อีกแล้ว มันทำให้ผมหวนนึกถึงคืนแรกที่ผมค้างกับพี่แนทที่ดีซี แต่คราวนี้คำตอบผมต่างไปจากเดิม
“หลับสนิทเป็นตายเลยครับ เพราะใครก็ไม่รู้” ผมทำหน้ากระเง้ากระงอดแก้มป่อง ซึ่งพี่แนทเคยบอกว่าผมทำได้น่ารักมาก ก๊ากก....ไม่ค่อยยกหางตัวเองเลย ผมเนี่ย
“ก็อาร์มอยากน่ารักทำไม พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ อาร์มทำให้พี่สูญเสียการควบคุมตัวเอง ตั้งสี่รอบ.....ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปได้ยังไง เรียกว่าทำลายสถิติของพี่เลยนะเนี่ย” :give2: ดูนั่น....พูดหน้าตาหื่นเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เชอะ....ทำมาบอกว่าไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไง มันน่าตัดไปให้เป็ดกินจริงๆเล้ยยย
“คนมันหื่นกามอยู่แล้ว ไม่ต้องมาโทษคนอื่นเลย แล้วพี่ทำไมไม่ใช้ถุงยาง เป็นหมอซะเปล่า แล้วถ้าผมติดโรคจากพี่จะทำยังไง” ก็มันจริงนี่ครับ ผมนะปลอดภัยไม่มีโรคอยู่แล้ว เพราะครั้งแรกนี่ก็เมื่อคืนนี่แหละ ซึ่งอันนี้พี่แนทก็รู้ เพราะตอนที่พี่แนทงอนผมเรื่องตี๋ ผมเผลอหลุดปากบอกพี่แนทไป แต่พี่แนทนี่สิ....พ่อยอดนักรัก ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ไว้ใจได้ที่ไหน
“พี่รับรองด้วยเกียรติลูกเสือว่าพี่นะสะอาดปลอดโรคแน่นอน :m13: พี่บริจาคเลือดทุกสามเดือน ครั้งล่าสุดก็ปลายเดือนที่แล้วก่อนอาร์มมาสามวันเอง แล้วพี่ก็ใช้ถุงยางทุกครั้ง อาร์มเป็นคนแรกในชีวิตพี่เลยนะ ที่ทำให้พี่ไม่มีสติลืมตัวจนลืมใส่มัน” ฟังแล้ว....นี่ผมควรจะปลื้มดีใจมั้ยเนี่ย
“แต่ต่อไปพี่ต้องใช้นะ ผมก็จะใช้เหมือนกัน ที่ผมค้นมาเค้าบอกว่าการมีเซ็กส์แบบนี้ควรใส่ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น :teach:” ผมแจกแจงเพื่อแสดงว่าผมนะค้นคว้ามาบ้างนะ ไม่ใช่อินโนเซ้นส์ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“อาร์มจะใช้ทำไมล่ะครับ พี่ใช้มือกับปากให้อาร์มแค่นั่นหนิ มันไม่ติดโรคหรอก” นี่.....พี่ยังไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าผมจะรุกพี่คืนบ้าง
********************************************
-
^
^
^
^
จิ้ม BeePed แล้วรีบไปอ่าน คิดถึงพี่แนทๆๆๆๆ
-
สี่รอบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เดินไหวมะนั่น
-
ยังคิดจะรุกพี่เขาอีกนะพ่อคนนี้ :m20:
-
เหอๆๆ น้องอาร์ม โดนไปสี่แล้วยังมีความหวังจะรุกอีกเนอะ
รุกไปรุกมาเดี๋ยวก้อได้ออนทอปอีกหรอก 555++
-
อาร์มเลิกคิดจะรุกเหอะ 555
-
คิดจะรุกเด๋วก็เจ็บตัวกลับมาอีกหรอกนู๋อาร์ม :laugh:
-
o16 อาร์มเอ๊ย ยังคิดจะรุกอีกหรอ คิดว่าพี่แนทจะยอมเสียเอกราชให้แกหรือไง ฝันกลางวันจริงๆเลย o3 :haun5:
-
คงจะได้รุกหรอกนะอาร์ม
แค่ลุกก็เอาให้ไหวก่อนเหอะ
:jul3:
-
“อาร์มจะใช้ทำไมล่ะครับ พี่ใช้มือกับปากให้อาร์มแค่นั่นหนิ มันไม่ติดโรคหรอก”
นี่.....พี่ยังไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าผมจะรุกพี่คืนบ้าง
ยังจะคิดรุกคืนอยู่อีก
เอ่อ...เอาใจช่วยน้องครับ
ให้พี่แน๊ทรู้มั่งว่ารับตั้งสี่รอบนะ มัน..แค่ไหน
รีดซะร่างกายผลิตไม่ทันกันเลยทีเดียว ก๊ากกก
กลัวแต่ว่าพอถึงเวลาจริงๆแล้วมาบอกน้องทำไม่เป็น
เห็นมาหลายเรื่องแระ อันนี้ผมไม่เชื่อเด็ดๆ :m23:
พิจารณาจากสรีระร่างกายของน้องบวกกับความน่าจะ(ไม่)ยอมของพี่แน๊ทแล้วเนี่ย
แนะนำให้วางยานอนหลับ แล้วจับกด ปลอดภัยจากการถูกรุกกลับที่สุด
:laugh:
-
ยังหวังอยู่อีกหรออาร์มม!!!!
-
:m20: :m20:
อาร์มจ๋าาาาา
ยังมีหวังอีกหรอ
โดนไป :jul1:4 :jul1:ก้ลุกแทบไม่ขึ้นแล้ว
จาไปหวังรุกคืนพี่แนท :m25: :m25:
ไม่อยากคิิดถึงสถาพเลย
5555++
:m20: :m20:
-
ยังคิดจะรุกอีกรึ
ลุกให้ไหวก่อนเถอะอาร์มเอ๊ย
:laugh:
-
ไม่รอด :jul1:
-
:L2:
-
โถ ๆ หนูอาร์ม ยังไม่เลิกคิดเรื่องจะรุกคืนอีกเหรอจ้ะ โดนเข้าไปขนาดนี้แล้ว :t2:
-
ท่าทาง 4 รอบ จะยังทำให้น้องอาร์มเลิกคิดไม่ได้
พี่แนท คราวหน้า ขอ 8
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่พี่แนทหื่นอ่ะ ชอบบบบบบบบบบ
น้องอาร์ม ตกหลุมซะแร้นนน
-
ครั้งหน้าขอ ON TOP นะคร่ะ
(น้องอาร์ม) :laugh:
-
:laugh: :laugh:
อาร์มก็คงรับศึกหนักต่อไปนะ
เหอเหอ
ไหวไหมนั่น
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
น่ารักทั้งคู่เลย :n1:
:laugh: ยังไม่ละความพยายามจะรุกให้ได้ซะงั้น
555
-
มาอ่านเรื่องนี้แบบยาวเหยียด
อยากรู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงหนอ
สนุกมากค่า :jul3: :m4:
อาร์มหนออาร์ม ทำไมน่ารักอย่างนี้น้ออ
ปล. ทีแรกแอบเชียร์ตี๋เป็นพระเอก หมดหวังซะแล้วสิ งั้นขอเชียร์เจ้าอาร์มเป็นพระเอกแทนละกัน :m1:
-
เรื่องนี้...นายเอก(อาร์ม)หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :interest::m10:
ส่วนพระเอก(พี่แนท)ก้อ...หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกไม่น้อยหน้ากัน :interest::m10:
แต่ไงนู๋อาร์มก้อน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกน้~า :m1: :m1: :กอด1: :กอด1:
เน่ๆ :m12: นู๋อาร์มจ๋าลุกให้ขึ้นก่อนเถอะนะ ยังจะคิดรุกพี่แนทอีกกกกกกกกกก :m20:
แค่.. :laugh3: :oni1: :interest: :m10: :impress2: :sad4: :oo1: :o7: :m8: :dont2: <<< :m20: :m20:
ไอว่า..อย่าเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :laugh: :laugh: :jul3:
-
อิหนูอาร์มยังกล้าคิดที่จะรุกอยู่เหรอเนี่ย
:laugh: :laugh:
-
ยังคงคิดว่าจะรุกต่อไป = ='
อาร์มทำใจรับความจริงเห๊อะ ~
ระวังวันไหนที่ไปยั่วเค้าอีก
โดนเอาคืนมากกว่า 4 รอบแล้วจะขำ :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:undecided: อาร์มจะรุกพี่แน็ท หีหี :m32:
อันนี้สุวรรณมาลีก็ช่วยไม่แล้วแล้วละขอบอก o16
-
ลุกจาไม่ขึ้นอยู่แร้วยังมิลาบจำ
หนูอาร์มนี่ก้อน๊า
-
:jul1: :jul1:
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววววววว
ชอบ ชอบ ชอบ น้องอาร์ม น่าร๊ากกกกกกกก อร๊ายยยยยยยย หื่นได้จัย หึหึหึ
ร๊ากกกกกกก พี่แนท หื่นได้โล่ห์ โฮะๆๆๆๆๆๆ
แมนดี้จ๊ะ รักเธอที่สุด อิอิ เอาใจช่วยให้ได้ ตี๋ เร็ว ๆๆ เน้อออออ
---
อืมมมม น้องอาร์มจ๋า ตกลงจะ ลุก หรือจะ รุก จ๊ะ
หึหึหึ ก่อนจะ รุก เิ้อิ่มมมม ลุก ให้ไหวก่อนม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
นู๋อาร์มมมมมมมมม
ไม่ต้องรุกหรอกกกกกกก
นู๋เปงรับก้อดีอยู่แล้นนนนนนนน
-
ฮ่าๆ อาร์มยังไม่ลืมเป้าหมายเดิม
:laugh:
-
ยังคิดจะรุกอีกรึ
ลุกให้ไหวก่อนเถอะอาร์มเอ๊ย
:laugh:
^
^
^
^
เห็นด้วยกะรีนี้สุดๆๆๆๆ :laugh:
-
นู๋อาร์ม จะทำเป็นมั๊ยล่ะนั่น :laugh:
เลิกคิดเห๊อะ
-
จำได้ว่า อธิบายแค่2 ท่า แล้วอีก2 ไม่อธิบายหรอ
อาร์ม เพิ่งเรียนไป4 ท่าเองนิ จะรุกคืนได้แน่รึ 555
-
อ่านแล้วจะเพิ่งเม้น
รอลุ้นให้อาร์มไำ้ด้รุกม้างดีก่า
ฮ่าๆๆๆ :a2: :a2: :a2:
-
^
^
^
จิ้มไข่แตก สะใจ :laugh: :laugh:
มีป้าคนนึงในนี้แหละ
แนะนำให้มาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกก็ยังเฉยๆ
แต่พอเห็นสองตอนล่าสุดบอกว่ามี NC
เลยรีบตามอ่านอย่างไว :o8:
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
กรี๊ดดดดดดด น่ารักกกสุดยอดดด
(อ่านรวดเดียวเลยแหละ โอยยปวดตา)
อร๊ายยยยยยยยยย น้องอาร์มน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นนายเอกที่ฮา ได้น่ารักมากกกกกกกกกกกก
แมนดี้ก็น่ารักอ่ะ ตี๋ยอมๆแมนดี้ไปเหอะ :laugh:
ในที่สุดพี่แนทก็เสร็จน้องอาร์มจนได้เนอะ (เหรอ? :m13:)
น้องอาร์มสู้ๆ (สู้ต่อปาย เพื่อพวกพี่ๆนะ อิอิ ได้ข่าวว่ายังเหลืออีกหลายท่า)
ป้าคนไหนแนะนำเหรอ.....ใช่ป้าไต๋หรือเปล่า :laugh:
คุณ BeePed คะ รบกวนช่วยพาพี่แนทมาคุยบ่อย ๆ ด้วยนะคะ
ท่าทางแกจะหื่นใช่ย่อยนะนั่น :m25:
คงมาได้เฉพาะตอนพิเศษๆเท่านั้น (โดยเฉพาะตอนที่มี NC เยอะๆ เพราะพี่แกชอบ :m30:
กลัวแต่ว่าพอถึงเวลาจริงๆแล้วมาบอกน้องทำไม่เป็น
เห็นมาหลายเรื่องแระ อันนี้ผมไม่เชื่อเด็ดๆ :m23:
พิจารณาจากสรีระร่างกายของน้องบวกกับความน่าจะ(ไม่)ยอมของพี่แน๊ทแล้วเนี่ย
แนะนำให้วางยานอนหลับ แล้วจับกด ปลอดภัยจากการถูกรุกกลับที่สุด
:laugh:
เห็นด้วยกับคุณ kurugmin โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า เซ็กส์นี่มันเป็นสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ทุกคน ยังไงมันก็ทำเป็น :m13:
เพียงแต่......เรื่องของเรื่อง.....จิตใจไม่อยากทำมากกว่า อย่างคนที่จิตใจเป็นรับเต็มร้อย ถ้าให้มารุก ไอ้นั่นอาจจะไม่สู้ดึ๋งดั๋ง เพราะมันไม่อยากทำ
มาอ่านเรื่องนี้แบบยาวเหยียด
อยากรู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงหนอ
สนุกมากค่า :jul3: :m4:
อาร์มหนออาร์ม ทำไมน่ารักอย่างนี้น้ออ
ปล. ทีแรกแอบเชียร์ตี๋เป็นพระเอก หมดหวังซะแล้วสิ งั้นขอเชียร์เจ้าอาร์มเป็นพระเอกแทนละกัน :m1:
:jul1: :jul1:
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็อ่านทันแล้ววววววววว
ชอบ ชอบ ชอบ น้องอาร์ม น่าร๊ากกกกกกกก อร๊ายยยยยยยย หื่นได้จัย หึหึหึ
ร๊ากกกกกกก พี่แนท หื่นได้โล่ห์ โฮะๆๆๆๆๆๆ
แมนดี้จ๊ะ รักเธอที่สุด อิอิ เอาใจช่วยให้ได้ ตี๋ เร็ว ๆๆ เน้อออออ
---
อืมมมม น้องอาร์มจ๋า ตกลงจะ ลุก หรือจะ รุก จ๊ะ
หึหึหึ ก่อนจะ รุก เิ้อิ่มมมม ลุก ให้ไหวก่อนม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
:pig4: :pig4: ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ให้ มีกำลังใจเพิ่มอีกเยอะเลย
จำได้ว่า อธิบายแค่2 ท่า แล้วอีก2 ไม่อธิบายหรอ
อาร์ม เพิ่งเรียนไป4 ท่าเองนิ จะรุกคืนได้แน่รึ 555
ถ้าให้บรรยายอย่างละเอียดทุกท่า สงสัย....ร้อยตอนก็ไม่พอ :laugh: :laugh:
เก็บให้คนอ่านได้จินตนาการเองบ้างเถอะ :o8:
ส่วนเม้นท์อื่นที่ไม่สามารถโค้ทมาได้หมด ต้องขออภัยด้วย แต่คนเขียนได้อ่านทุกเม้นท์แล้วแน่นอน
:pig4: :pig4:
แต่ทำไมทุกคนถึงดูถูกความสามารถน้องอาร์มกันจัง :m29:
แต่มันก็จริงอ่ะเนอะ คนเขียนยังนึกไม่ออกเลยว่าอาร์มจะรุกพี่แนทได้ยังไง ขอไปคิดแผนให้หนูอาร์มก่อน :เฮ้อ:
-
ยังคิดจะรุกอีกหรือ อาร์มเอ้ย
เป็นรับนะดีแล้ว รักษารุกเอาไว้ต่อไปเถอะ
ไม่เชื่อไปถาม ตาคีดูซิ เค้าตามหารุกแท้ จนแล้วจนรอด
ก็หาไม่เจอ :m20:
เอายังไงก็เป็นกำลังใจให้ น้องอาร์ม เผื่อว่าวันไหนพี่แนท อาจสงสารบ้าง
คุณ BeePed ลองหาวิธีดูนะครับ สนองน้องเค้าหน่อย
ผมจะรอ :bye2:
-
อ่านมาก็หลายเรื่อง
NC ก็อ่านมาเย่อะ
แต่............
นายเอกเรื่องนี้น่าสงสารสุด ๆ :o12:
9 นิ้วคับพี่น้อง
แถมไม่ใช่อย่างแนทต้องขอ2 แต่
อย่างแนทต้องมากกว่า 2 ให้ตายพี่น้อง ครั้งแรกน้องอาร์ม โดนทำไป 4 ประตู
ชิชะช่างกล้าจะรุกเค้าคืน
-
มานั่งรอพี่แนท ,, กับน้องอาร์ม
น่าจะให้พี่แนทมาเขียนบ่อยๆนา อิอิ * :laugh:
-
เห็นด้วยอีกคน ลุกให้ไหวก่อน แล้วค่อยมาคิดรุกนะจ๊ะ เด็กชายอาร์ม
เพิ่งคิดได้ว่ามีแฟนเป็นหมอดียังงี้นี่เอง
-
^
^
^
^
จิ้มไข่เหมือนกัน 555+++ :laugh5:
มีป้าคนนึงในนี้แหละ
แนะนำให้มาอ่านเรื่องนี้ ตอนแรกก็ยังเฉยๆ
แต่พอเห็นสองตอนล่าสุดบอกว่ามี NC
เลยรีบตามอ่านอย่างไว :o8:
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
กรี๊ดดดดดดด น่ารักกกสุดยอดดด
(อ่านรวดเดียวเลยแหละ โอยยปวดตา)
อร๊ายยยยยยยยยย น้องอาร์มน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นนายเอกที่ฮา ได้น่ารักมากกกกกกกกกกกก
แมนดี้ก็น่ารักอ่ะ ตี๋ยอมๆแมนดี้ไปเหอะ :laugh:
ในที่สุดพี่แนทก็เสร็จน้องอาร์มจนได้เนอะ (เหรอ? :m13:)
น้องอาร์มสู้ๆ (สู้ต่อปาย เพื่อพวกพี่ๆนะ อิอิ ได้ข่าวว่ายังเหลืออีกหลายท่า)
ป้าคนไหนแนะนำเหรอ.....ใช่ป้าไต๋หรือเปล่า :laugh:
:m16: BeePedมาว่าเค้านะตะเอง
ป้าเปิ่อรายอ่ะ :serius2: ไม่ใช่ซะหน่อย
เค้าพึ่ง 21 เองนะว่าเค้าได้ไงอ่ะ :o12:
ว๊ากกกกกกกก อายุเป็นเพียงตัวเอง อิอิ :t2:
-
ยังคิดจะ รุก อยู่อีกรึคะ
ฮ่าๆๆๆ
==
ไม่เจียมบอดี้เลยนะ
แต่อย่างที่เค้าว่าอ่ะนะ ของอย่างงี้อยู่ที่ลีลา ? และ ประสบการณ์
:laugh:
-
ตอนที่ 34 The secret revealed
“อาร์มจะใช้ทำไมล่ะครับ พี่ใช้มือกับปากให้อาร์มแค่นั่นหนิ มันไม่ติดโรคหรอก” นี่.....พี่ยังไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าผมจะรุกพี่คืนบ้าง
ผมหน้ามุ่ยจ้องพี่แนทด้วยสายตาจริงจัง สื่อสารไปว่า....
’พี่ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะขอรุกพี่บ้าง’
พี่แนทจ้องตาผมซักพักแล้วคงเริ่มเก็ท เพราะพี่แกทำตาโตแบบประหลาดใจแล้วอมยิ้ม ส่งสายตาโต้ตอบกลับมา
‘อาร์มแน่ใจเหรอว่าจะทำได้ คิดจะรุกพี่....หึ หึ...มันเร็วไปร้อยปีมั้งงงง‘ ดูนั่น.....สายตาพี่แนทท้าทายกันชัดๆ
‘ก็คอยดูแล้วกัน คราวนี้ผมต่อให้พี่ทำประตูขึ้นนำไปก่อน คราวหน้าผมจะเอาคืนบ้าง‘ สายตาผมมุ่งมั่นสื่อไปว่า ยังไงก็ไม่ยอมเป็นรับฝ่ายเดียว และจะต้องรุกคืนให้ได้
‘เชื่อพี่เถอะคนดี ตัวเล็กๆน่ารักอย่างอาร์มเป็นรับน่ะดีแล้ว‘ สงสัยสายตาผมที่เพิ่งส่งไปจะจริงจังมาก คนตรงหน้าเลยเปลี่ยนจากท้าทาย มาเข้าโหมดโน้มน้าวให้คล้อยตาม
‘ไม่เกี่ยวกับตัวเล็กตัวใหญ่ ของแบบนี้ลีลาใครดีก็ได้รุก‘ ยังไงผมก็ไม่ยอมหรอก แบบว่า...พี่ไม่ต้อง น้องรุกเอง
‘งั้นพี่จะคอยดู‘ เออ...ได้.....แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ผมรับคำท้าพี่แนททันที
เฮ้ย...เว้ย ไม่น่าเชื่อว่าผมกับพี่แนทจะส่งกระแสจิตคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวได้ขนาดนี้ :m23: ดีเหมือนกันครับ....ไม่ต้องอ้าปากพูดให้เมื่อย (งงเหมือนกันว่ามันคุยกันได้ยังไง)
แต่ตอนนี้ผมปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำมากๆ เลยบอกพี่แนทว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เพื่อให้พี่แกคลายอ้อมกอดที่รัดตัวอยู่ ผมขยับตัวจะลุกเดินลงจากเตียง
“โอ๊ยยยย.....” แต่เพียงแค่ยันตัวจะลุกขึ้นนั่ง ก็ต้องทรุดลงนอนเหมือนเดิม อูยยย....ทำไมมันปวดไปหมดทั้งตัวแบบนี้ ยิ่งสะโพกนี่แล้วใหญ่.....สะโพกตูครากไปหมดแล้วนี่ :sad2: แล้วอย่างนี้ประตูหลังผมมันไม่ยิ่งแย่ไปใหญ่เหรอ สงสัยจะยับเยินแน่ๆ
“อาร์ม....เป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนครับ เดี๋ยวพี่ดูให้” พี่แนทพูดเหมือนเป็นห่วง มือแตะแขนผม แต่.....ตานี่พราวระยับวิบวับเชียว อ๊ากก....อยากจะควักลูกตาคนออกมาสับๆแล้วใช้เท้าขยี้จริงๆเลย
ผมไม่ตอบคำถามเพราะงอนมากมาย พยายามยักแย่ยักยันดันตัวขึ้นนั่งอีกครั้ง แต่ก็ทรุดลงอีก หน้าตาเหยเกก็มันเจ็บไปหมดนี่ครับ จะให้ทำหน้าเบิกบานเริ่งรื่นเหมือนคนตัวโตข้างๆได้ไง นี่ขนาดกินยาดักไว้ยังขนาดนี้ ถ้าไม่กินสงสัย....ผมกลายเป็นศพไม่มีญาติแน่เลย
“อาร์มไม่ต้องลุกหรอก จะเอาอะไรบอกพี่ เดี๋ยวหยิบให้ หรือถ้าจะเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวพี่อุ้มไป” ตอนนี้พี่แนทขยับมานั่งบนเตียงก้มหน้าพูดกับผม
มันเป็นเพราะใคร......เป็นเพราะใครก๊านนน ที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ที่จริงอยากจะงอนต่อ แต่ปวดฉี่มากไม่ไหวแล้ว เลยบอกพี่แนทให้พาไปห้องน้ำ พี่แนทก็อุ้มผมเข้าห้องน้ำแล้วปล่อยผมลงยืนหน้าโถ ส่วนพี่แกยืนพิงกรอบประตู จ้องมองผมทุกอริยาบทไม่ละสายตา
พี่ค้าบบบ.....ยืนจ้องแบบนี้ก็ฉี่ไม่ออกสิคร้บ แล้วมายืนคุมแบบนี้เหมือนผมเป็นนักโทษเลย แต่ว่า....ถ้าพี่แนทเป็นผู้คุม ผมก็ต้องเป็นนักโทษรักน่ะสิ กร๊ากกกก :t2:
“อาร์มไม่ต้องอายนะ พี่เห็นของอาร์มหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว” ผมหันไปทำท่าค้อนใส่ ก็ใครมันจะหนาแบบพี่ ที่มายืนโชว์หุ่นใส่แค่บ๊อกเซอร์แนบเนื้อยี่ห้อ Armani อย่างเดียวล่ะ
จัดการธุระเสร็จพร้อมแปรงฟัน แต่ไม่ได้อาบน้ำ เพราะพี่แนทบอกว่าผมตัวรุมๆเหมือนมีไข้แค่เช็ดตัวก็พอ เช็ดตัวเสร็จพี่แกทาแป้งเด็กที่ไปหยิบมาจากห้องผมให้ด้วย แล้วก็อุ้มผมกลับไปที่เตียงให้นั่งพิงหัวเตียงมีหมอนรองหลัง ส่วนแกเดินออกจากห้องไป ซักพักก็เดินกลับเข้ามาพร้อมชามโจ๊กใส่ไข่
“อาร์มทานโจ๊กนะ พี่ป้อนให้ เดี๋ยวจะได้กินยา”
พี่แนทนั่งลงข้างๆหันหน้าเข้าหาผม แล้วป้อนโจ๊กให้อย่างตั้งอกตั้งใจ ผมก็อ้าปากรับเหมือนลูกนกที่อ้าปากรออาหารจากพ่อแม่ กินเสร็จพี่แนทก็ป้อนยาตามด้วยน้ำ
เนื่องจากมีคนบริการให้ทุกอย่าง ตาผมเลยว่าง เลยได้แต่จ้องมองหน้าท้องพี่แนทที่มีซิกแพ็คเป็นลอน สำรวจเรื่อยต่ำลงไปถึงบ๊อกเซอร์ ทำให้ผมนึกถึงตอนไปเที่ยวดีซี ที่คันไม้คันมือไปแอบเปิดดู เป็นไงล่ะ....ตอนนี้เจอของจริงแล้วเดี้ยงไปเลย :-[ คิดแล้วก็ขำตัวเองจริงๆ
“อาร์มอมยิ้มอะไร พี่รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ มองบ๊อกเซอร์พี่แล้วยิ้มๆแบบนี้ ต้องคิดเรื่องลามกแน่ๆเลย นี่ขนาดป่วยนะเนี่ย” พี่แนทล้อผม
“เปล๊าาา....ไม่ได้คิดอะไรเล้ยยย” ผมสั่นหัวพูดปฏิเสธเสียงสูงทันที เคยได้ยินเค้าบอกว่าคนที่พูดโกหก โทนเสียงจะสูงเป็นพิเศษ ท่าจะจริงแฮะ
“อย่านึกว่าพี่ไม่รู้นะว่าอาร์มทำอะไรพี่ตอนที่อยู่ดีซี” พี่แนทพูดแล้วอมยิ้ม ห๊า.....ไม่จริง :o พี่รู้เหรอ เป็นไปไม่ได้ ผมออกจะแสดงได้แนบเนียนขนาดนั้น
“ทำอะไร อาร์มไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย” ไม่ได้.....ของแบบนี้ ต้องปากแข็งไว้ก่อน จะให้สารภาพง่ายๆได้ไง บางทีพี่แนทอาจจะอำผมก็ได้ใครจะรู้
“จะให้พี่พูดจริงๆเหรอ อาร์มแอบเปิดกางเกงนอนพี่ แล้วยังเรื่องที่อาร์มฝันเรื่องลามกๆนั่นอีก” กล้วยทอดสองหวีมณีแปดเด้งแล้วค้าบบบ ความลับที่ตูอุตส่าห์ปกปิดมานานแตกซะแล้ว อยากจะหายตัววับไปจากตรงนี้ ว่าแต่ว่า....พี่รู้ได้ยังไงอ่ะ :m28:
“อะไรครับ อาร์มไม่รู้เรื่อง พี่พูดเรื่องอะไรอ่ะ” ผมยังแถต่อไป พร้อมสายตาบ๊องแบ๊วใสซื่อไปให้
“นี่แน่...คนเจ้าเล่ห์ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยนะ พี่ไม่เอาเรื่องเราก็ได้ แต่อย่างนี้ต้องโดนทำโทษ”
พี่แนทเอานิ้วมาคีบจมูกผมบีบเบาๆ โน้มหน้ามาหอมแก้ม แล้วไล้มาประทับจูบอย่างอ่อนหวาน ส่วนมือพี่แนทกุมมือผมให้ไปแตะที่ขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ แล้วกระซิบข้างหู
“อาร์ม ถ้าอยากเห็นใกล้ๆ ไม่ต้องแอบเปิดดูก็ได้ บอกพี่ตรงๆพี่ก็ให้ดู” ย๊ากกก.....ล้อเลียนเหรอ ผมเลยสะบัดมือออกแล้วรีบบีบไปที่กล่องดวงใจพี่แนทอย่างแรง นี่แน่....แกล้งกันใช่มั้ย มันต้องเจอแบบนี้ o18
“โอ๊ยยยย.....อาร์ม บีบมาซะแรง เกิดใช้การไม่ได้ขึ้นมา อาร์มอย่ามาเสียใจนะ แล้วแรงดีแบบนี้แสดงว่าดีขึ้นแล้วสิ อย่างนี้....สงสัยต้องทำให้หมดแรงอีกรอบซะแล้ว” อ๊ะ....ว่าไงนะ ไอ้พี่หื่น ผมเอื้อมมือไปที่เอวกะว่าจะบิดให้เนื้อเขียว แต่พี่แนทไวกว่าจับมือผมไว้ทัน สงสัยจะเริ่มรู้แกวหลังจากโดนผมบิดเอวไปหลายที ไม่ได้ละ...คราวหน้าต้องเปลี่ยนไปบิดหูดีกว่า
ผมมัวแต่คิดเลยเปิดโอกาสให้พี่แนทจู่โจม พี่แกจับผมนอนลงกับเตียงแล้วตามลงมาทาบทับพร้อมบดเบียดปากลงมาทันที ผมจะไปขัดขืนอะไรได้ในเมื่อสภาพร่างกายมันไม่พร้อมแบบนี้ (ที่จริงไม่อยากขัดขืนมากกว่าครับ อิ อิ :o8:) ได้แต่ยกแขนคล้องคอพี่แนทไว้ แล้วตอบสนองลิ้นที่เข้ามาพัวพันสำรวจในปาก
แต่ใจมันยังบอกว่าผมน่าจะลองรุกดู เฮ้อ....แต่ตูจะไหวมั้ยเนี่ย สะโพกครากซะขนาดนี้ เอาวะ....ลองดูก็ไม่เสียหาย ว่าแล้วมือผมก็เริ่มลูบไล้แผ่นหลังพี่แนท ละเรื่อยต่ำลงไปที่เอว พี่แนทยังคงเพลิดเพลินกับรสจูบอยู่ มือผมค่อยๆคืบคลานไปที่สะโพก สะโพกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อตึงแน่น แล้วเริ่มเค้นคลึงมันเบาๆ กะว่าเดี๋ยวจะลองทำแบบที่พี่แนททำกับผม คือค่อยๆรุกเข้าประตูหลังช้าๆด้วยดัชนีพิฆาตไม่ให้รู้ตัว
แต่....ยังไม่ทันทำตามที่คิด มือพี่แนทมาตะปบมือผมทั้งสองข้างดึงออกจากสะโพกแก ปากพี่แกผละออกจากปากมาจ้องหน้าผม
“อาร์มคนดีของพี่ คิดจะทำอะไรครับ อย่าคิดนะว่าพี่ไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ จะรุกพี่เหรอ...เลิกคิดไปได้เลยนะเรา” อ้าวพี่...ที่เมื่อกี้ผมส่งกระแสจิตคุยกับพี่ พี่ไม่รู้เรื่องเหรอ ผมนึกว่าพี่รู้และรับคำท้าผมไปแล้ว (เจ้าอาร์ม.....ใครมันจะไปรู้เรื่อง คนอื่นเค้าไม่ได้คิดเพ้อเจ้อฝันเฟื่องคุยกับตัวเองคนเดียวได้เหมือนแกนี่)
“สงสัยต้องย้ำกันบ่อยๆซะแล้ว จะได้รู้ตัวซักทีนะอาร์ม” :give2:
พี่แนทพูดเสร็จก็ไซ้คอผมทันที มือหนาลูบไล้ไปทั่วอก พร้อมขบเม้มติ่งหูผมไปด้วย ส่วนอีกมือก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวของผม อารมณ์ผมตอนนี้เริ่มตะเลิดอีกแล้ว ได้แต่ขยับสะโพกเข้าหามือพี่แนทที่สัมผัสส่วนอ่อนไหวด้านหน้า
โดยไม่รู้ตัวผมก็โดนจับนอนคว่ำ ลิ้นร้อนตามมาเล้มเลียพร้อมจูบฝังรอยไปทั่วไหล่และหลัง จนรู้สึกสยิวกิ้วไปหมด ซักพักพี่แนทปล่อยมือแล้วเอื้อมไปหัวเตียงหยิดขวดเจลและถุงยาง ผมได้แต่มองแล้วซบหน้ากับที่นอน ก็มันอายนี่ครับ พี่เร็วๆสิค้าบบบ.....ก่อนที่ผมจะอายไปมากกว่านี้
พอพี่แนทเตรียมพร้อมออกรบ แกก็เอนลงมาทาบทับ ค่อยแทรกกายเข้ามาทางด้านหลัง เจ็บโว้ยย....ผมเริ่มขยับหนีแต่ก็ไม่เป็นผล พี่แนทค่อยๆคืบเข้ามาอย่างช้าๆจนหมด แล้วหยุดเหมือนให้ช่องทางผมค่อยๆปรับตัว
เหวอออ.....ตัวผมโดนพลิกมานอนหงายทับบนตัวพี่แนท ที่พลิกตัวลงไปนอนหงายด้านล่างแทน นี่พี่......จะเล่นอะไรพิเรนท์ๆอีก ช่างสรรหากระบวนท่าไม่ซ้ำแบบกันเลยจริงๆ ผมได้แต่เหนื่อยใจ :เฮ้อ:
พี่แนทแทรกขาเพื่อมาดันให้ขาผมกางออก แล้วแกก็เริ่มขยับสะโพกเบาๆทั้งที่อยู่ด้านล่าง ส่วนมือเหรอ....พี่แกก็รูดรั้งของผมไปด้วย พอเห็นผมเริ่มผ่อนคลาย คราวนี้แกรัวไม่ยั้ง ผมได้แต่นอนตัวสั่นสะเทือนไปมาบนตัวพี่แนท เกมรักดำเนินไปตามครรลองจนเสร็จสมอารมณ์หมาย
ผมหมดแรงจนอยากไปเฝ้าพระอินทร์อีกรอบ ได้แต่แค้นใจ ปล่อยให้พี่แนทนำไปก่อน 5 ต่อ 0 แล้วอย่างนี้ตูจะตามทันมั้ยวะเนี่ย โธ่เว้ย....คอยดูเหอะ.....ไว้ให้สภาพร่างกายดีขึ้นก่อน เดี๋ยวตูจะไปเอาตำรากามสูตรของอินเดีย กับตำราสามก๊กมาอ่านให้มันรู้แล้วรู้รอด จะได้ไม่ผิดพลาดแบบเมื่อคืนกับเช้านี้อีก o7 :o12:
************************************************
ผมตื่นนอนขึ้นมาอีกทีตอนบ่ายสาม ท้องร้องประท้วงว่าหิวอีกแล้ว เห็นพี่แนทนั่งอ่านหนังสือบนเก้าอี้ข้างๆเตียง พอเห็นผมขยับตัวลืมตา พี่แนทรีบวางหนังสือลง แล้วเดินมานั่งบนเตียงข้างๆผมพร้อมลูบศีรษะผมเบาๆ
“เป็นไงอาร์ม หิวมั้ย พี่ทำข้าวต้มหมูสับไว้” เสียงพี่แนทอบอุ่นอ่อนโยน
“หิว แต่เจ็บ.....ตรงนั้นมากกว่า” ผมพูดเบาๆก้มหน้างุด
“พี่ขอโทษจริงๆ แต่อาร์มอยากน่ารักจนพี่อดใจไม่ไหวทำไม o16” อย่า.....ไม่ต้องเลย ไม่ต้องมาโทษตูเลย ไอ้พี่หื่น :o211: นี่ผมเพิ่งมีอะไรกับพี่ครั้งแรกเมื่อคืนนะ ไม่รู้จักถนอมกันบ้างเลย กะจะให้ตูช้ำในตายเลยรึไง แต่ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว กินข้าวดีกว่า
“พี่แนทไม่ต้องพูดมากเลย อาร์มหิวแล้ว ไปเอาข้าวต้มมาซักทีสิ” ผมพูดหน้างอ
“ได้เลยครับ หัวหน้า” พี่แนทก็ป้อนผมเหมือนเดิม ตามด้วยยาหลังอาหาร ปิดท้ายด้วยการทายาฆ่าเชื้อและยาชาที่ก้นผม
“อาร์ม.....ตอนอาร์มหลับอยู่ตี๋โทรมา พี่บอกว่าอาร์มหลับอยู่ ตี๋ไม่เชื่อหาว่าพี่กีดกันไม่ให้คุยเพราะปกติอาร์มไม่นอนกลางวัน พี่เลยบอกไปว่า...อาร์มหมดแรงจากกิจกรรมพิเศษเลยนอนหลับอยู่บนเตียงพี่ ตี๋เลยตัดบทเสียงห้วนบอกให้อาร์มโทรกลับด้วย” :laugh: หน้าพี่แนทดูอารมณ์ดีมากที่ได้แกล้งตี๋ พี่นี่น้า......เล่นอะไรเหมือนเด็กๆ
ผมเลยขอโทรศัพท์พี่แนทโทรหาตี๋ เลยรู้ว่าพี่นกกับตี๋จะมาเที่ยวนิวยอร์คตามคำชวนของพี่แดนที่คะยั้นคะยออยากให้พี่นกมาให้ได้ แถมยังปวารณาตัวอุทิศบ้านแกให้เป็นที่พักฟรีด้วย ผมยังไม่ได้เล่าใช่มั้ยครับว่าพี่แดนกำลังจีบพี่นกอยู่ หลังจากที่ตกหลุมรักพี่นกแบบ love at first sight ตอนไปซานฟรานเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
ผมยังจำได้ ตอนนั้นพวกเรายกโขยงไปอพาร์ทเมนท์พี่นกกับพี่เอิน ซึ่งเป็นพี่สาวตี๋กับแมนดี้ พี่เค้าเป็นรูมเมทกัน พี่เอินสวยคมขำผิวสีน้ำผึ้งแบบคนใต้ แต่พี่นกนี่ตัวเล็กๆ ผิวขาวเหมือนหยวกกล้วย ผมยาวดำขลับล้อมกรอบหน้ารูปไข่ ตาหวานกลมโต ปากนิด จมูกหน่อย เหมือนตุ๊กตากระเบื้องจีน ผมเคยเห็นแต่รูปถ่ายที่ตี๋ให้ดูแต่ไม่เคยเจอตัวจริง บ้านนี้เค้าหล่อสวยกันทั้งบ้าน ไอ้ตี๋ก็หล่อ พี่นกก็สวย ส่วนน้องสาวตี๋ที่ผมเห็นในรูปถ่ายนี่ก็น่ารัก ตอนแรกผมคิดว่าพี่แดนซึ่งเป็นฝรั่งน่าจะชอบพี่เอินที่มีผิวสีน้ำผึ้งมากกว่า แต่เรื่องความรักนี่มันออกแบบกันไม่ได้จริงๆ
พี่เอินเป็นคนเดินมาเปิดประตูให้พวกเรา ซีนแรกที่พี่แดนเห็นพี่นกตอนก้าวเท้าเข้าอพาร์ทเมนท์นั้น พี่แกถึงกับตกตะลึงนะจังงังจนผมต้องสะกิด ตอนนั้นพี่นกใส่ผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวาน กำลังทำอาหารไทยเพื่อต้อนรับพวกเราอย่างขมักเขม้น พี่นกเงยหน้าจากกระทะหันหน้ามายิ้มกว้างยกมือไหว้พี่แนทพี่แดน แล้วหันไปผัดอาหารในกระทะต่อ พร้อมรีบบอกว่าอาหารใกล้จะเสร็จแล้ว ที่แกทำอยู่นี่เป็นเมนูสุดท้าย
อาหารฝีมือพี่นกนี่อร่อยจริงๆ พี่นกดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวาน (ต่างจากไอ้ตี๋จริงๆเลยครับ) ยิ่งเวลายิ้มนี่ทำให้โลกสดใสขึ้นเยอะเลย จนผมแอบมองบ่อยๆไม่ได้ พี่แนทได้แต่สะกิดผมแล้วทำตาดุ แหม...ก็แค่มองของสวยๆงามๆให้เจริญหูเจริญตานิดหน่อยเอง ดีกว่าผมไปมองหนุ่มๆนะครับพี่
นั่นคือเหตุการณ์แรกพบสบตาระหว่างพี่แดนกับพี่นก ผมอดดีใจไปกับพี่แดนไม่ได้เพราะแกเป็นคนดี อายุก็เริ่มมากแล้ว ถ้าแกได้เจอรักแท้จริงๆผมก็ยินดีมาก
หลังจากอาหารมื้อนั้น พี่แดนเร่งทำคะแนนไม่ยั้ง แสดงความรู้สึกอย่างเปิดเผยไม่มีปิดบัง ตอนแรกพี่นกก็กลัวๆว่าพี่แดนคงเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่ขี้หลี แต่ผมน่ะเชียร์ออกนอกหน้า รับประกันกับพี่นกว่าพี่แดนเป็นคนดีจริงๆ o13
อย่างที่บอกว่าพี่นกน่ะหญิงไทยเรียบร้อย จะมาพักบ้านพี่แดนทั้งทีจะมาคนเดียวได้ยังไง มันก็ต้องรักนวลสงวนตัวสงวนท่าทีกันบ้าง พี่นกชวนพี่เอินแล้ว แต่พี่เอินติดเรียนซัมเมอร์มาไม่ได้ ก็เลยต้องชวนตี๋มาแทน ไอ้ตี๋ก็เลยเปลี่ยนตั๋วกลับเมืองไทย จากที่บินจากซานฟราน มาบินจากนิวยอร์คแทน
**********************************************
-
ยังคิดจะรุกอีกหรือ อาร์มเอ้ย
เป็นรับนะดีแล้ว รักษารุกเอาไว้ต่อไปเถอะ
ไม่เชื่อไปถาม ตาคีดูซิ เค้าตามหารุกแท้ จนแล้วจนรอด
ก็หาไม่เจอ :m20:
เอายังไงก็เป็นกำลังใจให้ น้องอาร์ม เผื่อว่าวันไหนพี่แนท อาจสงสารบ้าง
คุณ BeePed ลองหาวิธีดูนะครับ สนองน้องเค้าหน่อย
ผมจะรอ :bye2:
แย่แล้วอ่ะ ยังคิดแผนไม่ออกเลย o7 o7
อ่านมาก็หลายเรื่อง
NC ก็อ่านมาเย่อะ
แต่............
นายเอกเรื่องนี้น่าสงสารสุด ๆ :o12:
9 นิ้วคับพี่น้อง
แถมไม่ใช่อย่างแนทต้องขอ2 แต่
อย่างแนทต้องมากกว่า 2 ให้ตายพี่น้อง ครั้งแรกน้องอาร์ม โดนทำไป 4 ประตู
ชิชะช่างกล้าจะรุกเค้าคืน
ใครบอก 9 นิ้ว :angry2: :angry2: กลับไปอ่านคำถามที่ถามคุณสุวรรณมาลีใหม่เลย
:m16: BeePedมาว่าเค้านะตะเอง
ป้าเปิ่อรายอ่ะ :serius2: ไม่ใช่ซะหน่อย
เค้าพึ่ง 21 เองนะว่าเค้าได้ไงอ่ะ :o12:
ว๊ากกกกกกกก อายุเป็นเพียงตัวเอง อิอิ :t2:
ป้าค่ะ ที่ว่า 21 นะ คือ....อีก 21 ปีจะครบแซยิดใช่มั้ยเค่อะ :t2:
-
โอ้วววว
แ้ละแล้วน้องอาร์มก็เสียให้พี่แนทอีกหนึ่งประตู :m4:
เค้านำไป 5-0 แล้วแบบนี้น้องอาร์มจะตารมทันมะเนี่ย อิอิ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
5-0 ต่อเวลาทดเวลาบาดเจ็บก็ตามไม่ทันแล้วอาร์ม :m29:
คะแนนมันทิ้งห่างมากเกิน ยอมให้เค้าทำประตูต่อไปเหอะ
555555555555555555555555*
:กอด1:
-
:m16: BeePedมาว่าเค้านะตะเอง
ป้าเปิ่อรายอ่ะ :serius2: ไม่ใช่ซะหน่อย
เค้าพึ่ง 21 เองนะว่าเค้าได้ไงอ่ะ :o12:
ว๊ากกกกกกกก อายุเป็นเพียงตัวเอง อิอิ :t2:
ป้าค่ะ ที่ว่า 21 นะ คือ....อีก 21 ปีจะครบแซยิดใช่มั้ยเค่อะ :t2:
:o รู้ด้วย :a14: เกลียดนักคนรู้ทัน
เหอเหอ อยากรู้ว่าน้องBeePed จะทำไงให้อาร์มรุกพี่แทนได้ :haun5:
รอที่จะแสดงความยินดีกะอาร์มที่จะรุกพี่แนทนะ :m3:
-
555+
5-0!!!~
น่าสงสารยิ่งนัก!!!~
-
พี่แนททำสกอร์น่าดูเลย o13
-
คืนแรกก็โดนทำประตูซ่ะพรุนขนาดนี้ แล้วคืนต่อไปจะเหลือมั๋ยเนี๊ย
-
โถๆ น้องอาร์ม
ครึ่งแรกโดนไป 4-0
พอครึ่งหลังโดนไปอีกหนึ่งเป็น 5-0
นี่ถ้ามีทดเวลาบาดเจ็บท่าทางจะโดนอีกเยอะ
:jul3:
-
น้องอาร์มมมมมมมมมมมมมมมม เพ่แนททททททททททททททท
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อ่านแล้ว ชื่นใจ
พี่ แนท น่ารัก
ยังคง สอนวิชาน้องเรื่อยไป
น้อง ก็ ต้องขยันเรียนรู้นะ
พี่เขาวิชาดี คริ คริ
แต่ นุ้งตี๋ นี่ จะมาทำไมอะ
จะเกิดปัญหา อะไรไหม กลัวๆ
ตี๋ ครับ ตัดใจเน้อ
น้อง อาร์ม เป็น ฝั่งเป็นฝา แล้ว
ข้าวสาร เป็นข้าวสุก ไปแล้ว
รอ ตอนต่อไป
อย่าง ใจ จด ใจ จ่อ
รัก คน แต่ง
-
อาร์มซื่อแบบหื่นๆ เอ๊ะ ยังไง
พี่แดนจะมีคู่แล้วเหรอ ชิส์ อดเลยเรา เล็งไว้ตั้งนาน
:t2:
-
:a1: เชียร์อาร์มแล้วกัน เห็นว่ามีความมุ่งมั่นจะทำประตูมากมาย ยังไงแต่งต่อไปอีกปีนะคะ อาร์มจะได้รุกบ้าง เพราะป่านนั้นพี่แน๊ทคงไม่มีแรงขัดขืนแล้ว :jul3:
-
โถ่..ถัง..กาละมัง...น่าสงสารอาร์ม มากๆ 5-0 เท่านั้นเอง~ :laugh:
-
5-0 นี้ราบคาบทำใจรับสภาพพพพพพพพพพพพพพไปเลย 555
-
อาร์มมันจะตีไข่แตกได้ไหมเนี่ย
ท่าจะไม่มีหวังว่ะ
5555555555+
-
สงสารหนูอาร์มเลยไม่ได้รุกเลย
:laugh: :laugh:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบพี่แนทจัง เจ๋งง่ะ กล้าดี มีให้แหวนกันด้วย น่าอิจฉาจัง
ส่วนพี่แดนก็ชอบ ดูเป็นคนดีจริงจริ๊ง
ว่าแต่พี่แนทไม่เชื่อเรื่องความรักไม่ใช่หรอ แถมยังไม่เคยเอ่ยปากว่ารักเลย...จะมีปัญหาต่อไปไม๊นะ
-
ไอ่เราก็คิดว่าเค้าคุยกันทางกระแสจิตรู้เรื่องจริงๆ
ที่แท้อิน้องอาร์มก็เพ้อเจ้ออีกแระ
ไม่สนว่าจะ 5-0 รึ 10-0 วันรุกมิได้มีหนเดียว
วางยา(อะไร หาเอาเอง)จับใส่กุญแจมือ ถ้าตื่นมาขัดขืนก็....
ก๊ากก..
ทำไมนายเอกชอบบิดเนื้อเขียว คิดตามแล้วน่ารักโคตรเจ็บจิ๊ดๆอะ
ของผมไม่ยักกะมีมั่ง เอะอะ ต่อย เอะอะถีบ เผลอๆมี สันมือ
เฮ้อ..
-
อาร์มเอ้ยย
น่ารักอย่างต่อเนื่อง :laugh: :oni1:
-
:m14: ทิ้งห่างขนาดนี้ ต่อให้ดวลลูกจุดโทษก็อาจตีตื้นไม่ขึ้นนะเนี่ย
ถ้าเปรียบเทียบคู่นี้เป็นมวย คาดว่าอาร์มจะแพ้น็อคตั้งแต่ยกแรก (แล้วก็โดนพี่แนทลากขึ้นมาทำให้น็อคต่ออีกหลายยก) :m10:
-
:m32:
ย่องๆมาอ่าน5-0
อาร์มยังหวังอยู่หรอจ๊ะ
ยังงี้ตำราอิเดียก็เอาไม่อยู่หรอกจ๊ะ :jul3:
-
:a1: 5-0 :t2: :t2: :t2: :t2:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
บอกแล้ว น้องอาร์มจ๋า ว่าให้ลุกให้ได้ก่อน หึหึหึหึ
และแร้นก็โดนนำไป 5-0
อะฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
ทำปายด้ายยยยยยยยยยยยย
-
:L2:
-
ตอนที่ 35.1 ลิ้นกับฟัน
ตอนนี้เป็นวันอาทิตย์เวลาบ่ายแก่ๆ หลังจากผมโดนพี่แนทถล่มซะเดี้ยง 5 ประตูต่อ 0 ตั้งแต่คืนวันศุกร์ต่อเช้าวันเสาร์
ไอ้พี่บ้ายังหื่นไม่เลิก เมื่อคืนนี้ยังทำประตูซ้ำต่อเป็น 6-0 จากที่ร่างกายผมทำท่าจะหายจะหาย มันเลยไม่หายซักที
ห้ามก็ไม่ฟัง โกรธและงอนมากมาย o12 ผมเลยไม่พูดกับพี่แนทตั้งแต่เช้า ได้แต่นอนอยู่บนเตียงดูทีวีในห้องนอนไปเรื่อยเปื่อย
พี่แนทเหมือนจะรู้ว่าหนนี้ผมโกรธจริงๆ แต่แทนที่จะง้อซักหน่อย ไม่มีซะหรอก โน่น....ออกไปนั่งนอกห้อง แถมบอกว่า ถ้าผมไม่เห็นหน้าพี่แนทคอยกวนใจอยู่ในห้อง ผมอาจจะสบายใจขึ้น โอ๊ยยย...ทำไมมันไม่ได้ดังใจเลยวุ้ย
กำลังคิดเรื่อยเปื่อย เอ๊ะ...นั่นเสียงคนคุยกันด้านนอกนี่ ต้องเป็นพี่โอมแน่ๆเลย เย....พี่โอมกลับมาแล้ว ตูมีพวกแล้วเฟ้ย ซักพักพี่โอมก็เดินเข้ามาหาผมในห้อง
“พี่โอม คิดถึงจังเลย” ผมโผเข้ากอดพี่โอมที่เดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆตัว
“เป็นไงบ้าง เห็นไอ้แนทบอกว่าไม่สบายเหรอ” พี่โอมถามเสียงเป็นห่วง เอามืออังหน้าผากเพื่อเช็คว่าผมมีไข้หรือเปล่า
“ก็พี่แนทน่ะแกล้งอาร์ม ทำอาร์มเจ็บ....เจ็บไปทั้งตัว นี่เดินไม่ไหวลุกไม่ขึ้นเลยด้วย” :m17: ผมรีบฟ้องทันที แถมเอาหัวไถๆแขนพี่โอมเพื่ออ้อน
ผมหวนนึกถึงตอนที่กลับมาจากซานฟรานใหม่ๆ ผมกับพี่แนทตัดสินใจบอกพี่โอมไปตรงๆว่า เราสองคนตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ตอนแรกพี่โอมก็อึ้งและเงียบไป ซักพักก็ถามผมว่าแน่ใจแล้วเหรอ ผมยืนยันว่าแน่ใจ แกเลยขอคุยกับพี่แนทแค่สองคน
ผมไม่รู้หรอกว่าเค้าคุยอะไรกันบ้าง เพราะเค้าเข้าไปคุยกันในห้องแล้วปิดประตู ผมได้แต่กระวนกระวายรอหน้าห้อง ได้ยินเสียงคุยกันเสียงดัง แล้วมีเสียงเหมือนข้าวของตกพื้น พอพี่แนทเดินออกมาพร้อมรอยเลือดซึมที่มุมปากเหมือนโดนชก ผมรู้ทันทีว่าใครทำ แต่พี่แนทยิ้มให้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร
พี่โอมเดินตามออกมา เข้ามากอดผมพร้อมลูบหัวพูดว่า ผมโตแล้ว รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ อะไรที่ผมตัดสินใจ แกจะไม่เข้าไปก้าวก่าย แต่เมื่อไหร่ที่มีปัญหา แกพร้อมเสมอที่จะเป็นที่ปรึกษา ผมได้แต่ยืนร้องไห้กอดพี่โอม
หลังจากวันนั้นผมไม่เคยถามพี่แนทว่ามันเกิดอะไรขึ้นในห้องบ้าง พี่โอมเองก็ไม่พูดอะไรเหมือนยอมรับเรื่องผมกับพี่แนทได้ แต่ผมก็ยังคงนอนห้องพี่โอมทุกคืน
“หึ หึ เป็นไงล่ะ ดื้อดึงอยากมีแฟนดีนัก บอกให้อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนก็ไม่เอา แล้วตอนนี้มาบ่นทำไม” พี่โอมขยี้หัวผมเบาๆ
“ก็ใครจะรู้ล่ะว่าพี่แนทหื่นขนาดนี้ อาร์มจะช้ำในตายแล้วนี่ แถมยังชอบยั่วโมโห แกล้งอาร์มตลอดเลยด้วย” :sad2: ผมยังฟ้องต่อ ก็คนมันงอนนี่ครับ
“งั้นเดี๋ยวพี่แก้แค้นคืนให้เอามั้ย อยากมาแกล้งน้องรักของพี่ทำไม” ผมเงยหน้ามองพี่โอมทันที พยักหงึกหงัก ยิ้มกว้างตาหยี ดี...ตูทำอะไรไม่ได้ ให้พี่โอมทำแทนแล้วกัน
“เอาเลยพี่โอม แล้วพี่จะทำยังไงอ่ะ แต่....ห้ามใช้กำลังนะครับ” คิดภาพพี่แนทโดนชกวันนั้นแล้วอดห่วงไม่ได้
“พี่ไม่ใช้กำลังหรอก มันต้องใช้สมอง รับรองไอ้แนทต้องกระอักเลือดตายแน่ๆ ฮ่า...ฮ่า...” :laugh3: พี่โอมดูหน้าตาเจ้าเล่ห์มากๆ
ไม่ทันรู้ตัว พี่โอมก็อุ้มผมตัวลอยจากเตียง ผมรีบเอาแขนคล้องคอพี่โอมกันตก แกเดินฉับๆออกจากห้องพี่แนทพาผมไปห้องตัวเองที่อยู่อีกฟากทันที
ตอนเดินผ่านห้องนั่งเล่น พี่โอมหยุดเดิน หันไปพูดกับพี่แนทที่นั่งอยู่บนโซฟา
“แนทขอบใจวะที่ดูแลอาร์มให้ช่วงที่ข้าไม่อยู่ ต่อไปนี้อาร์มกลับไปนอนกับข้าเหมือนเดิน เดี๋ยวข้าดูต่อเอง” พี่โอมหันไปพูดพร้อมยักคิ้ว ดูเหมือนเยาะเย้ยยังไงไม่รู้
“เฮ้ยไม่เป็นไร ให้อาร์มนอนกับข้าก็ได้ เดี๋ยวข้าดูเอง อย่าลืมนะ....ข้าเป็นหมอนะเว้ย” พี่แนทพยายามท้วง แถมส่งสายตาออดอ้อนมาให้ผม :impress:เหมือนอยากให้ผมช่วยพูดค้านพี่โอม
แต่พี่โอมไม่สนใจก้าวฉับๆเข้าห้องปิดประตูทันที แกวางผมลงให้นั่งพิงหัวเตียง นั่งลงข้างๆผมแล้วหัวเราะสนั่นลั่นห้อง
“อาร์ม...เห็นหน้าไอ้แนทรึเปล่า ทำหน้าทำตาเหมือนหมาโดนเจ้าของทิ้ง หูลู่ หางตก สะใจพี่จริงๆ” :laugh: พูดจบแกหัวเราะต่อแบบสะใจมากๆ เหมือนตั้งใจให้คนนอกห้องได้ยิน
“เอ่อ.....มันไม่เกินไปหน่อยเหรอท่านพี่ ข้าว่าท่านหัวเราะดังเกินไปแล้ว” ผมท้วง อดสงสารพี่แนทที่อยู่นอกห้องไม่ได้
“หึ หึ หึ เจ้าไม่รู้อะไร กระบี่อยู่ที่ใจ กระบวนท่าใช้ออกไปแล้ว เพียงแต่เสียงหัวเราะนั้นโหดกว่าคำพูดหลายเท่าพันทวีนัก...” พี่โอมรับมุกทันที ก็แกชอบนิยายกำลังภายในจีนอยู่แล้วนี่ครับ
“น้องรัก..เชื่อข้า แค่นี้มันไม่เป็นใดหรอก ข้าเพียงแต่ทำให้มันรู้สึกอัดอั้นจนแทบอยากกระอักเลือดตายเสียให้ได้ก็เท่านั้น หึ หึ อยู่ร่วมเคียงชายคา....แต่มิอาจแตะต้องเจ้าได้ ระหว่างนี้เจ้าจะมิมีผู้ใดมากวนใจ จงพักผ่อนเสียให้เต็มที่เถิด” พี่โอมพูดแล้วตบบ่าผมเบาๆ
“โหพี่ท่าน ข้าขอคารวะ ได้ฟังคำชี้แนะจากท่านพี่ นับว่าทำให้ข้าหูตากระจ่างขึ้นมาก แผนของท่านพี่ช่างแยบยลยิ่งนัก ข้าต้องขอขอบใจท่านจริงๆ” ผมพูดพร้อมทำมือประสานคารวะพี่โอม ดีเหมือนกันครับ ผมจะได้พักเต็มที่ซักคืน
“อย่าถือว่าเป็นคำชี้แนะ ให้ถือซะว่าเป็นการประชันแลกเปลี่ยนทัศนคติกันจะดีกว่า และมิต้องขอบอกขอบใจข้า นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น” พี่โอมพูดไปยิ้มไป
“พี่ท่านจิตใจกว้างขวางดุจขุนเขา ข้าน้อยนับถือจริงๆ” ผมยิ้มตอบพี่โอม ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลย :oni2:
“แต่ข้าขอเตือนสติเจ้าสักอย่างหนึ่ง ชีวิตคู่....ถ้ามันสงบราบเรียบเกินไป มันก็จักน่าเบื่อ ถ้าอยู่กันเงียบๆ มันก็มิแตกต่างจากอยู่คนเดียวหรอก เจ้าว่าจริงหรือไม่” พี่โอมพูดให้ข้อคิดเตือนสติผม
ผมคิดตาม.....มันก็จริงนะ ถ้าอยากอยู่สงบๆ ก็อยู่เป็นโสดไปซะเลยจะได้ไม่มีเรื่องกวนใจ แต่....แบบนั้น....ไม่เอาอ่ะ ก็ผมรักพี่แนทนี่ครับ
ที่จริงแกล้งกันไปแกล้งกันมา งอนกันนิดหน่อย มันก็เพิ่มรสชาติให้ชีวิตดีเหมือนกัน แฟนกันมันก็ต้องมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้าง เหมือนลิ้นกับฟัน แล้วจริงๆไอ้เรื่องอย่างว่า.....เอ่อ....พี่แนทก็เก่ง ผมเองก็ชอบด้วย แต่จะดีกว่านี้....ถ้าผมได้รุกคืนบ้าง :m13:
“ท่านพี่ ท่านช่างพูดได้จับใจข้ายิ่งนัก ข้ามีเรื่องอยากขอร้องท่านสักเรื่อง......” ผมจ้องตาพี่โอมนิ่ง เพราะเรื่องที่จะขอนี่ เรื่องใหญ่เหมือนกันครับ ไม่รู้ว่าพี่โอมจะยอมหรือเปล่า
“เอ่อ....ท่านพี่.....ข้าขอพักกับท่านเพียงแค่คืนนี้ เพื่อให้ร่างกายได้ฟื้นคืนดังเดิม แล้วต่อจากนี้.....ข้าจักขอพักร่วมห้องกับพี่แนทได้หรือไม่” ผมพยายามส่งสายตาอ้อนๆไปให้ เพื่อให้พี่โอมใจอ่อน
“เจ้าแน่ใจแล้วหรือ” พี่โอมทอดสายตาอ่อนโยนมาให้ พร้อมลูบหัวผมไปด้วย
“ข้าแน่ใจ พี่แนทสวมแหวนให้ข้าเป็นของแทนใจ และข้า...ข้าตกเป็นของเค้าแล้ว ข้ามิอาจอยู่ไกลจากพี่เค้าได้” :give2: ผมชูมือซ้ายให้พี่โอมดู พี่โอมจับมือผมไปดูแหวนใกล้ๆแล้วยิ้ม
“ตกลง ข้าอนุญาต มันดีสำหรับข้าด้วย เพราะเจ้านั้นช่างนอนดิ้นเหลือเกิน” พี่โอมหัวเราะเบาๆแล้วยีหัวผม
************************************************
-
ตอนนี้น่ารักมากๆๆๆ +1 ให้เลย :L2:
ทั้งพี่โอม น้องอาร์ม สุดยอดวิทยายุทธ์เลย o13
สงสารพี่แนทจัง อดทนไว้ คืนเดียวเอง :o8:
รอน้องอาร์มฟื้นคืนสภาพ ยังจะรุกต่อไป น่าร๊ากๆๆๆ :o8:
-
คารมพี่ท่านช่างแยบยลซะจริง
มิน่า อาร์มได้ความรั่วมาจากใคร
-
แอร๊ยยย น่ารักอ่ะ
พี่โอม น่ารักจริงๆ แหมๆ มารวมหัวกะอาร์มแกล้งพี่แนท
ระวังเห๊อะอาร์ม
คืนต่อไป พี่แนทจะทำลายสถิติ
-
เออน่ะ ไม่แปลกใจแ่ล้วล่ะว่าทำไมถึงได้โก๊ะได้ใจขนาดนี้ พี่น้องพอกัน :laugh:
-
ตอนนี้ น่ารักเกิ๊น!!
น่ารักได้โล่
น่ารักโคดๆๆ
น่ารักสุดๆๆ
น่ารักเกินคำบรรยาย
น่ารักไม่ไหวแล้ว
น่ารักจนคนอ่าน ยิ้ทแก้มแตกไปหลายรอบ
เมื่อไหร่ พี่โฮมจะมีแฟนสักที พี่โฮมก็น่ารัก
เรื่องนี้ไม่มีใครน่าเกลียดเลย น่ารัก หมด
คริ คริ
:L1:
-
ข้าน้อยขอคารวะ ในเรื่องราว :oni2:
-
ก๊ากกก..น่ารักอ่ะ
ท่านพี่โอมทิฮวย
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
ขอความกรุณาเสี้ยมสอนกลยุทธ์รุกข้าศึกให้ทัพหลังแตกพ่าย
แก่ศิษย์น้องอาร์มน้อยด้วยเถิด
ถูกนำไป หกเพลงดาบแล้ว
อิอิ
-
ท่าทางจะเป็นเอามากน่ะเนี่ย แต่น่ารักดี อิอิ
-
ฮ่าๆ ข้าน้อยเลื่อมใสกลยุทธ์ของท่านยิ่งนัก
โปรดท่านรับข้าเป็นศิษย์ด้วยเถิด
หากมิเช่นนั้นข้าจะปรับท่านฟาว์ลตั้งแต่ยังไม่ทำประตูที่ 1
-
o13
-
สองพี่น้องเจ้ายุทธภพ
-
55555555555555 โอ้ย หลงรักพี่โอมสุดใจ อยากได้พี่ชายเซี้ยวๆยังงี้มั่งจริงๆเล้ย :t2:
-
นึกว่า 5-0 จะพอแล้ว ที่ไหนได้ 6-0 อี๊ก !
ฮ่าฮ่า ,,
ข้าน้อยว่า ไม่ว่าท่านจักทำเยี่ยงไร มันก็มิทันแล้ว
เพราะฉะนั้นท่านอาร์มจักยอมๆท่านแนทไปเถิดจะได้ดี
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:t2:
-
ฮามากพี่ท่าน
:laugh: :laugh:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จอมยุทธทั้ง 2 ช่างเจรจานัก อ่านไปขำไป
:t2:
-
พี่น้องเค้าคุยกันน่ารักเว้ย
อย่างฮาอ่ะ
:laugh:
-
:m20: :m20: :m20:
พี่แนทตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กระอักเลือดดดดดดดดดด :m25: :m25:
สะจายเนอะ.........คนหื่นนนนนนน
พี่โอมเนี่ยพี่ชายที่แสนดีเจงๆๆ :m13: :m13:
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบพี่แนทจัง เจ๋งง่ะ กล้าดี มีให้แหวนกันด้วย น่าอิจฉาจัง
ส่วนพี่แดนก็ชอบ ดูเป็นคนดีจริงจริ๊ง
ว่าแต่พี่แนทไม่เชื่อเรื่องความรักไม่ใช่หรอ แถมยังไม่เคยเอ่ยปากว่ารักเลย...จะมีปัญหาต่อไปไม๊นะ
ช่างสังเกตจริงๆ :m11: o13 ตั้งใจเขียนแบบนี้เลยนะเนี่ย ติดตามต่อไปนะคะ
ทำไมนายเอกชอบบิดเนื้อเขียว คิดตามแล้วน่ารักโคตรเจ็บจิ๊ดๆอะ
ของผมไม่ยักกะมีมั่ง เอะอะ ต่อย เอะอะถีบ เผลอๆมี สันมือ
เฮ้อ..
เอาเรื่องตัวเองมาประจานซะงั้น :laugh3:
แนะนำ ถ้าอยากได้แบบนี้บ้าง ....หาใหม่โลด ชิ่งหนีก่อนโดนตีน :m22:
.
.
.
:pig4: :pig4: ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่ชอบตอนนี้กัน
คนเขียนเองก็ชอบตอนนี้เหมือนกัน ไม่รู้อะไรดลใจให้เขียนแบบนี้ :oni2: :oni2:
ถ้าจะบอกว่าโอมกับอาร์มรั่วพอกัน ----> ต้องโทษคนเขียนค่ะ เพราะคนเขียนรั่วและบ้ากว่า :laugh:
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก :m1:
-
เข้ากันเป็นปี่ เป็นขลุ่ย แน่ใจหรือว่า ไอ้คุณหมอ จะไม่วางแผนเอาคืน
มารอตอนต่อไปดีกว่า ว่าพี่แนท จะแก้คืนยังไง แล้วจะเอาอาร์มคืนจากพี่โอม
ด้วยวิธีใด
อาร์มเอ้ย ยังคิดจะรุกอีก เดี๋ยวก็ โดน อีก 3 เป็น 9 หรอก แต่เอ เลขสวยดี :bye2:
-
ชอบพี่โอมมาก
><
-
เออเฮ้ย
สองคนพี่น้อง
ท่าทางจะต๊องพอกัน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:jul3:
-
พี่โอมเด็ดมาก ๆ o13
-
:oni2: :oni2: :oni2: น่ารักจัง
-
“น้องรัก..เชื่อข้า แค่นี้มันไม่เป็นใดหรอก ข้าเพียงแต่ทำให้มันรู้สึกอัดอั้นจนแทบอยากกระอักเลือดตายเสียให้ได้ก็เท่านั้น หึ หึ อยู่ร่วมเคียงชายคา....แต่มิอาจแตะต้องเจ้าได้ ระหว่างนี้เจ้าจะมิมีผู้ใดมากวนใจ จงพักผ่อนเสียให้เต็มที่เถิด” พี่โอมพูดแล้วตบบ่าผมเบาๆ
ชอบเจงๆๆๆๆๆๆ พูดจาภาษาชาวยุทธ์
-
o13 ท่านพี่ ข้าชอบตอนนี้เหลือเกิน อิอิ :t2:
-
ชาวยุทธทั้งสอง ช่างมีคารมคมคายจริงๆ :laugh: :laugh: :laugh:
พี่แนท โดนพี่โอมเอาคืนซะ จ๋อยไปเลย โห๊ะๆ
-
ฮาดี น่ารักด้วย
แต่พอดีป้าอยู่โหมดเศร้าอ่ะ เลยหัวเราะแบบน้ำตาคลอคลอ
-
ทั้งพี่ทั้งน้อง!!!~
-
:laugh: :laugh:
สองพี่น้องนี้ได้ยิ่งนัก
ข้าขอคารวะด้วยอีกคน
เหอเหอ
น่าสงสารพี่แนทนะเนี่ย
แต่ก็อย่างว่าแหละเล่นทำไม่เลิกช้ำหมดพอดี
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
ขอคารวะท่านผู้มากด้วยประสบการณ์และวิชาอันแก่กล้า
ข้าน้อยไรคำบรรยาย ขอรอเสพนิยายท่านตอนต่อไปแล้วกัน อิอิ :t2:
-
เมื่อได้ฟังคารมของสองเฮียตี๋คู่นี้แล้ว
ช่างสบอารมณ์ข้ายิ่งนัก :m4:
นับถือ ๆ ขอคารวะ 1 จอก
:jul3: เอามั่งๆ ขอมั่วๆ เนียนๆด้วยคน
-
ทั้งพี่และน้องนี้เขารับมุขกันได้สุดยอด :laugh:
-
:m32: :m22: :m7: :mc2: :m18:
ฮาดี น่ารักด้วย
แต่พอดีป้าอยู่โหมดเศร้าอ่ะ เลยหัวเราะแบบน้ำตาคลอคลอ
:กอด1: :L2: ป้าเศร้าอะไรเหยอออ
เดี๋ยวอะไรอะไรมันก็ดีขึ้นเองแหละ :m13:
เรื่องของเรื่อง มาดันกระทู้ตัวเอง :laugh: :oni2:
-
เมื่อได้ฟังคารมของสองเฮียตี๋คู่นี้แล้ว
ช่างสบอารมณ์ข้ายิ่งนัก :m4:
นับถือ ๆ ขอคารวะ 1 จอก
:jul3: เอามั่งๆ ขอมั่วๆ เนียนๆด้วยคน
:laugh: ด้วยคนๆ o14
-
:laugh: :laugh: ฮากันเข้าไปพี่น้องจอมยุทธ
-
ตอนที่ 35.2 เมื่อคนลามกเจอะคนหื่น
สรุปพี่โอมอนุญาตให้ผมย้ายไปอยู่ห้องพี่แนทได้ตั้งแต่คืนพรุ่งนี้ แต่ไม่วายสั่งว่า ห้ามบอกให้พี่แนทรู้ก่อนเด็ดขาด เพราะพี่แกอยากทรมานพี่แนทให้กระวนกระวายใจเล่นๆต่ออีกสักหน่อย พอคืนพรุ่งนี้ผมค่อยทำไม่รู้ไม่ชี้เดินเข้าไปนอนเตียงพี่แนท ผมก็โอเคตามแผน พี่โอมยังย้ำอีกว่าระหว่างนี้ห้ามเข้าห้องพี่แนทไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น ไม่งั้นผมเสร็จพี่แนทแน่
ถึงเวลาอาหารเย็น ผมเดินโขยกเขยกไปทานอาหารนอกห้อง ก็มันเบื่อนี่ครับอยู่แต่ในห้องมาสองวันสองคืนแล้ว พี่แนทเห็นหน้าผมรีบเดินเข้ามาจะช่วยพยุง แต่พี่โอมไวกว่าถึงตัวผมก่อน แกพาไปที่โต๊ะกินข้าวแล้วนั่งประกบข้างผม ปล่อยให้พี่แนทหน้ามุ่ยเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม พอเริ่มตักข้าวเข้าปาก เสียงพี่แนทลอยมาทันที
“โอม ข้าดูแลอาร์มต่อได้นะ มันจะได้ต่อเนื่องไง อาร์ม...บอกไอ้โอมไปสิว่า สองวันที่ผ่านมา พี่ดูแลอาร์มดีจะตาย” พี่แนทพูดแล้วหันมาทำตาอ้อนๆใส่ผม :impress:ผมย่นจมูกส่ายหน้าไปมาใส่พี่แนท แบบว่า...ตูไม่เห็นด้วย เชอะ....ดูแลดี ก็ใครมันเป็นต้นเหตุทำให้ตูเป็นแบบนี้ล่ะ
“ไม่เป็นไร ข้าเกรงใจเอ็งว่ะ น้องข้าข้าดูแลเองได้” พี่โอมปฏิเสธทันควัน
“ไม่ต้องเกรงใจ เอ็งอย่าลืมนะ อาร์มเป็นแฟนข้า” พี่แนทค้านทันที
“แฟนแล้วยังไง มันจะมาสู้พี่ชายในไส้ได้ยังไง จริงมั้ยอาร์ม” พี่โอมหันมาพยักเพยิดหน้ากับผมพร้อมลูบหัว เอ...ผมชักงง เค้ามีแต่...ลูกในไส้ไม่ใช่เหรอพี่
“ไอ้โอม ไอ้พี่ขี้หวง หวงให้มันได้ตลอดแล้วกัน” พี่แนทหน้าบึ้ง จ้วงข้าวเข้าปาก ไม่พูดอะไรอีก
*****************************************
เช้าวันใหม่ ผมตึ่นมาด้วยความสดชื่นเพราะได้นอนเต็มอิ่มทั้งคืน โดยไม่มีคนบางคนมากวนตัวกวนใจ ผมนอนมองพี่โอมแต่งตัวอยู่บนเตียง ที่จริงพี่โอมก็หล่อนะ ผิวขาวแต่ไม่ขาวเท่าผม ตัวก็สูง หุ่นก็ดีแต่ทำไมถึงยังไม่มีแฟน คิดเล่นๆ....สงสัยตูต้องเป็นแม่สื่อหาสาวๆมาให้พี่โอมซะแล้ว ตูจะได้มีพี่สะใภ้กับเค้าซักที :m4:
ก่อนออกจากห้องเพื่อไปมหาวิทยาลับ พี่โอมไม่วายหันมาย้ำกับผมว่า ห้ามเข้าห้องพี่แนทเด็ดขาดจนกว่าจะถึงคืนนี้ พอคล้อยหลังพี่โอมไปไม่ถึงนาที พี่แนทดอดเข้ามาหาผมทันที แต่งตัวเรียบร้อยเหมือนเตรียมตัวไปทำงาน แกเดินมานั่งบนเตียงข้างๆตัวผม
“อาร์มครับ เป็นยังไงบ้าง หายไข้หรือยัง” มือพี่แนทแตะหน้าผากผมเบาๆ ผมส่ายหน้าบอกว่าไม่มีไข้ คือ...ตามแผนพี่โอม ผมยังต้องเล่นบทงอนอยู่ เลยพยายามไม่พูดโต้ตอบพี่แนท
“เมื่อคืนไม่ได้นอนกอดอาร์ม พี่นอนหลับไม่สนิทเลย อาร์มเป็นเหมือนพี่มั้ยครับ” พี่แนทก้มหน้ามาจ้องตาผมส่งสายตาหวานซึ้งออดอ้อนมาให้ ผมยังนิ่งไม่ตอบอะไร อย่าพี่....อย่ามาทำหน้าทำตาน่ารักแบบนี้ เดี๋ยวแผนผมเสียหมด
“พี่ขอโทษถ้าทำอะไรให้อาร์มไม่พอใจ แต่อย่าทรมานพี่อีกเลยนะครับ ย้ายกลับไปนอนห้องเราเถอะนะ นะ นะ” ไม่ต้องมานะ นะ เดี๋ยวตูก็ใจอ่อนหรอก นั่น นั่น....หน้าพี่แนทลอยมาแล้ว แกก้มหน้าเข้ามาใกล้ทำท่าจะจูบปากผม ผมรีบเอามือปิดปากตัวเองพูดเสียงอู้อี้
“ไม่...นี่ห้องอาร์ม อาร์มอยากนอนต่อ พี่รีบไปทำงานเถอะ เดี๋ยวสายหรอก” พูดเสร็จ ผมพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่แนท ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดถึงคอแล้วหลับตาลง :a12: ซักพักรู้สึกว่าพี่แนทลุกจากเตียง แล้วได้ยินเสียงปิดประตูเบาๆ
พอพี่แนทไปแล้ว ผมจัดการอาบน้ำแล้วออกไปกินอาหารเช้าที่พี่โอมทำไว้ เสร็จแล้วมาเปิดอินเตอร์เนทหาที่เรียนภาษาอังกฤษ ผมวางแผนว่าปีนี้ผมจะเรียนภาษากับอ่านหนังสือเพื่อสอบ TOEFL กับ GRE (Graduate Record Examination) ให้ได้คะแนนดีๆจะได้หาที่เรียนปริญญาโทง่ายๆ แต่ก็ยังลังเลอยู่ว่าจะไปเตรียมตัวที่เมืองไทยแล้วทำงานไปด้วยซักปีสองปีแล้วค่อยมาต่อโท หรือจะอยู่เรียนภาษาที่นี่ดี
แต่พอมีพี่แนทเข้ามาในชีวิตผมแล้ว มันทำให้ไม่แน่ใจแล้วว่าผมจะอยู่ห่างจากพี่เค้าได้ กลัวว่ารักแท้จะแพ้ระยะทางอย่างหลายๆคู่ ยิ่งพี่แนทหล่อขนาดนี้ด้วย สงสัยต้องปรึกษาพี่แนทซะแล้ว หวังว่าพี่เค้าจะรู้สึกเหมือนผมที่ไม่อยากอยู่ห่างกัน :m13:
นั่งเล่นคอมเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีตอนได้ยินเสียงคนไขประตูอพาร์ทเมนท์ ผมเดินออกไปดู อ้าว...พี่แนทนี่ หันมองนาฬิกานี่มันบ่ายโมงเองอ่ะ ทำไมพี่กลับมาเร็วจัง พี่แนทเห็นผมทำหน้าสงสัย
“พี่กลับเร็วเพราะเป็นห่วงอาร์ม ไม่สบายแล้วอยู่คนเดียวแบบนี้ เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง พี่เลยบอกเพื่อนให้ดูวอร์ดให้ครึ่งวัน” โห....ซึ้งจัง อ๊ะ....ไม่ได้ ไม่ได้ ห้ามใจอ่อน
“แล้วอาร์มทานข้าวกลางวันหรือยังครับ นี่พี่ซื้ออาหารมาเยอะแยะพอกินถึงตอนเย็นเลย อาร์มจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำอาหารไง” ผมรับถุงใส่อาหารมาเทลงจาน เอาเข้าไมโครเวฟแล้วหันไปจัดจานบนโต๊ะอาหารเงียบๆ ระหว่างทานอาหาร พี่แนทพยายามชวนผมคุย ผมได้แต่ตอบแกสั้นๆแบบถามคำตอบคำ
กินเสร็จ ผมเก็บจานแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาเปิดทีวีดูไปเรื่อยเปื่อย พี่แนทชงกาแฟ แล้วถือแก้วมานั่งลงข้างๆผม
“อาร์ม ดูหนังมั้ย พี่เพิ่งซื้อเรื่องใหม่มา” แกไม่รอผมตอบ เดินไปหยิบแผ่นดีวีดีเข้าเครื่อง แล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม ผมทำเป็นไม่สนใจ
“โอ๊ยยย....” ผมหันควับไปมอง พี่แนททำกาแฟหกใส่เสื้อกางเกงเกือบหมดแก้ว แล้วนั่น....กาแฟไม่ลวกเนื้อแย่เหรอ
พี่แนทรีบถอดเสื้อเชิ้ตออก ส่วนผมรีบหยิบทิชชู่มายื่นให้พี่แนท แต่พี่แนทแทนที่จะรับทิชชู่ไป กลับจับมือผมไว้
“อาร์ม....เช็ดให้พี่ด้วยสิครับ” เสียงคนตรงหน้าช่างออดอ้อนเหลือเกิน พี่แนทจับมือผมที่ถือทิชชู่อยู่ไปแตะๆที่หน้าท้องตัวเองที่มีรอยกาแฟเปื้อนอยู่ ผมพยายามดึงมือออก
“ไม่เอา....พี่แนทเช็ดเองสิ กางเกงก็เปื้อนด้วย รีบไปเปลี่ยนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวเนื้อสุกหรอก” ผมชักมือออกจากการเกาะกุม
“อาร์มเป็นห่วงพี่เหรอครับ” พูดพร้อมส่งสายตาหวานซึ้งมาให้
ว่าแล้วพี่แกก็ลุกขึ้นยืน แล้วแกก็....แกก็..ถอดกางเกงออกพรึบต่อหน้าผม แถมยืนห่างจากผมไม่เกินสองฟุต ผมแทบลืมหายใจ ตาไม่รักดีดันมองไล่จากหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเป็นลอน ลงมาที่บ๊อกเซอร์สีขาวสะอาดที่มีรอยกาแฟเปื้อนเป็นดวง แต่ที่สำคัญ....อะไรอะไรที่มันอยู่ภายใต้ผ้านั่นต่างหาก มันเตะตาผมเหลือเกิน :m30:
“อาร์ม ไปช่วยพี่หาเสื้อกางเกงในห้องหน่อยสิครับ” เอ๊ะ....พี่จะมาไม้ไหนเนี่ย ผมไม่หลงกลเข้าห้องพี่เพื่อถูกเชือดง่ายๆหรอก แล้วนี่พี่จะปล่อยให้เนื้อสุกหรือไง ทำไมไม่เปลี่ยนบ๊อกเซอร์ซักที
“ไม่เอา ยังไงอาร์มก็ไม่เข้าห้องพี่ พี่รีบไปเปลี่ยนกางเกงซักทีสิ” ผมพูดเสียงเข้มเก๊กหน้าสุดฤทธิ์ ก่อนที่มันจะแสดงความหื่นออกมา
“แฟนเราใจร้ายจัง งั้นพี่คงต้อง....ถอดออกแล้วล่ะ” พูดจบปั๊บ พี่แนทถอดปราการด่านสุดท้ายออกทันที ย๊ากก....ไอ้พี่บ้า :o211: หน้าพี่ทำด้วยอะไรเนี่ย ทำไมถึงหนาขนาดนี้
แล้วนั่นเสียงอะไรในทีวี ทำไมเสียงมันแปลกๆ หนังอะไรกันเนี่ย เนื่องจากพี่แนทยืนหน้าผมบังจอทีวีซะมิด ผมเอี้ยวตัวเพื่อมองภาพในจอ อ๊ากกก....สิ่งที่ผมเห็นมันเป็น....หนังโป๊ครับ และไม่ใช่หนังโป๊ธรรมดา มันเป็นหนังโป๊เกย์ค้าบบบ
หนุ่มฝรั่งสองคนกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงจูบปากกันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียง พี่แนทหย่อนก้นลงนั่งข้างๆผม ผมได้แต่นั่งอึ้ง ตามองจอไม่กระพริบ รู้สึกหน้าตัวเองร้อนไปหมด ภาพในจอยังเคลื่อนไหวต่อไปแถมมีเสียงครวญครางของนักแสดงประกอบ :o8: ถึงตอนนี้ผมรู้สึกร้อนผ่าว ท้องน้อยเริ่มขมวดเกร็ง รู้เลยว่าไอ้ลูกชายผมมันเริ่มตื่นแล้ว
“อาร์มครับ....” พี่แนทหันมาเรียกผม ตาเยิ้มหื่นมากๆ แล้วนั่นทำอะไรน่ะ....มือพี่แกกำลังรูดรั้งของตัวเองไปด้วย แถมยังทำเสียงกระเส่าประสานกับเสียงในทีวี
สุดจะทนแล้วครับพี่น้อง......ไอ้พี่หื่นเอ๊ยยยย คุณคิดว่าผมจะทำอะไรเหรอ เดินหนีเข้าห้องพี่โอมแล้วปิดประตู เชอะ ไม่มีทางเสียล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า... :laugh: อย่างผมมันต้อง......ว่าแล้วผมก็ดึงหน้าพี่แนทหันมาประกบปากบดเบียดเร่าร้อนไม่แพ้ภาพในทีวี
“อาร์ม เข้าไปในห้องพี่มั้ย” พี่แนทกระซิบเบาๆข้างหู
แต่สิ่งที่พี่โอมย้ำไม่ให้เข้าห้องพี่แนทมันดังก้องในหัว ทำให้ผมลืมตัวส่ายหน้าตอบพี่เค้าไป ตายล่ะหว่า...ทำไงดี พี่แนทเห็นผมส่ายหน้าอย่างนั้น แกก็รีบดันผมลงนอนบนโซฟา จูบอันร้อนเร่ายังดำเนินต่อไป โดยไม่ทันรู้ตัว ร่างผมก็เปลือยเปล่า พี่แนทพรมจูบไปทั่วร่าง ผมได้แต่บิดตัวเกร็งไปมา พี่แนทครอบครอบส่วนอ่อนไหวของผม จนผมทนไม่ไหวต้องปลดปล่อยออกมา พี่แนทเอื้อมมือไปหยิบหลอดเจลสีฟ้ากับถุงยางจากซอกโซฟา
โห...นี่แกเตรียมไว้พร้อมขนาดนี้เลยเหรอ มันชักยังไงยังไงแล้วเนี่ย :o ผมเริ่มดิ้นขลุกขลักแต่พี่แนทแรงเยอะกว่ากดผมไว้ แล้วรีบประกบปากจูบกันผมประท้วง ผมได้แต่อึกๆอักๆอยู่ในคอ
โธ่เว้ยยยย....นี่ตูเสียรู้พี่แนทอีกแล้วเหรอเนี่ย แต่อย่างพี่แนทมีเหรอจะปล่อยให้ผมมีเวลาคิดอะไรได้นาน โน่นมันมาแล้ว....นิ้วพี่แนทขยับเข้าออกตรงช่องทางด้านหลังผม เสียงครวญครางของเราสองคนประสานกับเสียงจากทีวีดังก้องทั่วห้อง ต่อจากนั้นมันก็ดำเนินไปจนสิ้นสุดแห่งห้วงอารมณ์
“นี่พี่แนท พี่วางแผนทั้งหมดใช่มั้ย” ตอนนี้ผมนอนอยู่ในอ้อมกอดพี่แนทบนโซฟา ลมหายใจผมกลับมาปกติเลยเริ่มมีแรงจะพูด
“ครับ ถ้าไม่ทำแบบนี้ อาร์มจะยอมคืนดีกับพี่เหรอ” :give2:พูดเสร็จพี่แนทก็หอมแก้มผมดังฟอด
“เจ้าเล่ห์นักนะ ทำไมพี่ถึงหื่นแบบนี้” ผมเอาศอกกระทุ้งท้องพี่แนทเบาๆ
“นี่อาร์มรู้มั้ย เกิดมาพี่ไม่เคยต้องยั่วใครเลยนะ นี่เป็นครั้งแรก ปกติมีแต่คนมายั่วพี่ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย...” ฟังแล้วหมั่นไส้ ผมเลยกัดแขนพี่แนทไปหนึ่งที
“โอ๊ยย.... กัดพี่ทำไม ก็มันเรื่องจริง อาร์มก็ยังเคยยั่วพี่เลย จำไม่ได้เหรอ แล้วมาว่าพี่หื่น แต่อาร์มเองก็ชอบคิดเรื่องลามก แถมยังฝันอะไรลามกๆอีก แล้วเมื่อกี้พี่เห็นตามองทีวีไม่กระพริบเลยนี่” ผมกัดแขนพี่แนทอีกรอบ นี่แน่....ว่าผมลามกเหรอ o12
“ไอ้พี่หื่น”
“ไอ้เด็กลามก”
“ไอ้พี่หื่น” หน้าผมหงิกแล้วตอนนี้
“เอ....พี่ว่า...คนหื่นๆก็เหมาะกับคนลามกๆดีนะ อาร์มว่าไง” พี่แนทพูดเสร็จก็หัวเราะลั่นห้อง
**************************************
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่พี่โอมเข้ามาปลุกผมที่นอนอยู่บเตียงในห้องพี่แนท
“เป็นไงน้องรักของพี่ ไยเจ้าจึงมานอนในห้องนี้ได้” พี่โอมลูบหัวผมเบาๆ
“ข้า...ข้าเสียรู้พี่แนท โดนตีทัพหลังจนแตกพ่ายกระเจิง ไม่รู้ว่าเมื่อใดจึงจะสามารถแก้ลำเอาคืนพี่แนทได้” ผมมองหน้าพี่โอมยิ้มแหยๆ :m23:
“หึ หึ ข้าเตือนเจ้าแล้ว ว่าอย่าปล่อยให้เค้าพาเจ้าเข้าห้องนี้ได้ เจ้าไยไม่เชื่อข้า” พี่แนทอมยิ้มนิดๆ
“ข้าทำตามที่ท่านพี่บอกแล้ว แต่แผนพี่แนทเหนือชั้นกว่านัก จนข้ามิอาจตามทัน” จะให้ผมเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้พี่โอมฟังได้ไง ไหนจะเรื่องหนังโป๊เอย ไหนจะเรื่องที่มีอะไรกันที่โซฟาเอย แค่นี้ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว :-[
“ถ้าเจ้ายังอยากเอาคืน พี่จะช่วยเจ้าวางกลยุทธ์เอง เจ้าจะว่าอย่างไร” ผมได้แต่พยักหน้าตอบรับพี่โอม ไว้เดี๋ยวค่อยคิดวางแผนใหม่แล้วกัน ตอนนี้หิวข้าวแล้วค้าบบบ
****************************************
-
^
จิ้มจึ่กจึ่ก *
สองพี่น้องจอมยุทธ์นี่ ,, ยังจะวางแผนกันอีก
เดี๋ยวอาร์มก็โดนตีทัพหลังแตกพ่ายอีกหลายๆรอบหรอก ฮ่าๆๆ :laugh:
-
ห้าๆๆๆๆๆๆ
ยังคิดจะเอาคืนอีกหรอเนี่ยยยยยย
สงสัยยังไม่ทันเอาคือ พี่แนทได้บุกทะลวงต่ออีกแน่
:laugh: :laugh: :laugh:
-
นิยายกลายพันธุ์เป็นนิยายกำลังภายในไปเลี้ยว :laugh: :laugh:
-
เมื่อ พี่แนทยั่ว อาร์มน้อยจะไปไหนรอด หุหุ
-
เอาล่ะคราวนี้มี 2 แรง พี่แนทก็พี่แนทเห่อะ ไม่น่าจะรอด
แอ่ะ หรือว่ารอด :laugh:
-
“เอ....พี่ว่า...คนหื่นๆก็เหมาะกับคนลามกๆดีนะ อาร์มว่าไง” พี่แนทพูดเสร็จก็หัวเราะลั่นห้อง :m20:
ยังไม่เลิกๆ~~~ คราวนี้วางแผนการให้เหนือเมฆเลยนะท่านพี่โอม :laugh:
-
><
กลยุทธ์ อย่างไรลือ
จักลองติดตามดู
^^
:oni1:
-
:m12: หุหุ เป็นธรรมดาอาร์มเอ๊ย ไม่งั้นแกจะเสียดินแดนให้พี่แนทตลอดหรอ ไม่ได้รุกคืนซักที :oni1:
-
พี่แนท o13
-
ก๊ากกก..
ทัพหลังของอาร์ม เจอทัพหน้าของพี่แนท
แค่เจอถอดกางเกง
ก็(ใจ)แตกร่นไม่เป็นขบวน
แบบนี้ มันลุ้นไม่ขึ้นฟร่ะ
จะรบอีกกี่กระบวนท่า
ก็ต้องเสียประตูเมืองอยู่ดี
ขอคารวะพี่แนทหนึ่งจอก
(http://upic.me/i/mw/onionhead93.gif) (http://upic.me/show.php?id=63c15e213351e7f655be9b3512e54be6)
-
พี่โอมจอมวางแผน!!!~
-
:laugh:
555555555555555555555
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ขำได้อีกนะพี่ท่าน
เหอเหอ
ทีนี้คงจะต้องวางแผนกันอย่างใหญ่หลวงเสียแล้ว
:m20: :m20: :m20:
-
แก้แค้น 20 ปียังไม่สาย
แต่ช้าไปว่ะ อาร์ม5555 :pandalaugh:
-
ศึกครั้งนี้คงต้องพึ่งปัญญาของท่านจูกัดเหลียงเสียแล้ว
พี่แนททุ่มเทจริงๆ ฝากวอร์ดไว้กับเพื่อนเพื่อกลับมาอะจิ๊อะจ๊ะกับนู๋อาร์มเนี่ยนะ
สกอร์รวม 7 ต่อ 0 รึปล่าว? นับแบบคร่าวๆ อิอิ
-
:m4:
-
:jul3: ขำ โอมธิฮวย กะอาร์มบ่อฮวย จะสู้ แนทหลิ่วเฮียงได้ยังไง อยากรู้จริง
-
พี่แนทสู้ๆๆๆๆๆๆ
พี่แนทสู้ตาย
พี่แนทไว้ลาย
สู้ตายพี่แนททททททททท
รักอาร์มนะ แต่เชียร์พี่แนททททททททททททททททททท
:laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
2 พี่น้อง พวกเจ้ายังคงพยายาม
ยังไงก้อสู้เล่ห์เหลี่ยมพี่แนทมิได้หรอก
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
พี่แนทสุดยอดเทพจริงๆ
อยากรู้กลยุทธของจอมยุทธโอมจริงๆ เล้ยยยย :t2:
-
ได้อีกนะ พี่น้องคู่นี้
แผนการจะสำเร็จไหมนั่น
:laugh:
-
ว่าแต่ว่า เที่ยวนี้โดนไปเท่าไหร่ละอาร์ม
สงสัย 2 งั้นก็ยังไม่ถึง 9 ดิ
พี่แนท ปล่อยให้เค้าวางแผนไป พี่แนท เตรียมทำประตูที่ 9 และ 10 และต่อ ๆ ไป :m20:
-
:laugh: :laugh: :laugh: พี่น้องสองคนวางแผนกันทีไร แผนรั่วทุกที
-
ขอพี่โอมได้ม๊ายยยยยยยยย
ชอบพี่โอมอ่ะ
ฮาดี
:laugh:
-
:mc4:
อ่านรวดเดียวจบเลยนะนี่
อิอิ
น่ารักมักๆ
:m13:
-
ฮามากท่านพี่
โฮะๆๆๆๆ :laugh:
-
:jul3:
อย่างฮาอ่ะ
พี่แนท ไม่ไหวนะคะ
หนูรับม่ายด้ายยยยยยยยยยย
ขอรุก
กร้ากกกกกกกกกกกก
-
กลัว่าสองพี่น้องรวมหัวกันแล้วจะแย่กว่าเก่าน่ะสิเนี่ย อิอิ
-
:o8:
:m4:
:laugh:
o13
-
:t2:สุดๆท่านทั้งสองทำให้ข้าหัวเราะได้อย่างบ้าคลั่ง :m20:
-
ฝากบอกน้องเขาว่า
กว่าจะรุกพี่เขาได้ พี่ว่าน้องคงจะลืมวิธีรุกไปแล้วล่ะค่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ถึงแผนพี่โอมจะดีแค่ไหน แต่ใช้ไม่เป็นอย่างเจ้าอาร์มก็ไม่เกิดประโยชน์หรอกน่า เสียเวลาเปล่า ยอม ๆ ไปเถอะเจ้าอาร์ม :t2:
-
กร๊ากกกกกกกกกก
ได้พี่โอมมาเป็นกุนซือ แต่ว่านายประตูเรายอมแพ้ซะอีกแบบนี้
ไม่ว่าแผนอะไร ก็โดนข้าศึกตีป้อมแตกอยู่แล้ว ฮาๆๆ
-
:jul3:
ไม่ไหวไม่ไหว
สองพี่น้องได้รับความรั่วมาจากคนแต่งแบบเต็มๆ
.
.
.
.
.
แฟนคลับตี๋ อ๊าก....ตี๋น้อยกรอยใจ
-
คิดถึงพี่แนท น้องอาร์ม
มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:m15:
-
:pigwrite: :pigwrite: :try2: :monkeysad:
cheezzie – โอ๊ยย...เจ็บก้นจัง เจอคนจิ้มอย่างแรง สงสัยต้องหาโอกาสจิ้มคืนซะแล้ว
pulpouverny – เค้าเรียกว่า ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าอาร์มเอ๋ย
bellbomb – สงสัยจะจริงแฮะ :m23: แต่ตัวเองไม่ชอบเหรอ :impress:
ben-ya – เห็นด้วย พี่แนทลงทุนเปลืองตัวยั่วซะขนาดนี้ มันก็ต้องได้ผล 200% ชัวร์ป้าป ฮ่า ฮ่า ฮ่า
marchmenlo – ต้องรอดูต่อว่าพี่แนทจะรอดหรือเปล่า อิ อิ
(0-*-0)vเกริ้ด – ไอ้อาร์มมันไม่เข็ดง่ายๆหรอก
A-J.seiya – :m4: :m4:ติดตามดูนะคะ
MoSHI – ไม่จริ๊งงงงง.... :serius2: :serius2:เค้าจะรุก เค้าจะรุก (เสียงอาร์มกรีดร้องแบบเสียสติ)
a-tapha – เห็นด้วย พี่แนทเจ๋งจริงๆ o13
kurugmin – แหม แหม...ก็มัน .... แบบว่า :-[ของพี่แนทออกจะอลังการงานสร้างซะขนาดนั้น เป็นใครเจอพี่แนทถอดกางเกงต่อหน้า มันก็ต้องมีหวั่นไหวจนลืมตัวบ้างแหละ
benxine – อยากได้ (ทำประตู) เจ้าอาร์ม มันก็ต้องมีการวางแผนกันหน่อย
Pztor – :laugh: :laugh: :m28: :m28:
menono – รอดูกลยุทธ์พี่โอมกันต่อนะจ๊ะ
ไต๋ – ตัวหนังสือป้าน่ากลัวมากๆๆๆๆ :sad3:
modi – สกอร์ไม่ใช่ 7-0 แต่มันเป็น.....8-0 ค่า :m12:
Panang – :m4: :m4:
phung – ต้องรอดูต่อ สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว อิ อิ
ken-krub – ขอบคุณคะสำหรับกำลังใจ :pig4:
JJHJJH – พี่แนทเค้าขั้นเทพแล้ว :m14: ไม่รู้โอมกับอาร์มรวมพลังแล้วจะสู้ไหวไหม
maabbdo – แผนการจะสำเร็จมั้ยน่า เอ...หรือจะไม่สำเร็จ :confuse:
wan – เดาเก่งจัง :m13:เจ้าอาร์มโดนไปสอง สกอร์รวมเป็น 8-0 แล้วจ้า
M@nfaNG – รู้ได้ยังไงว่าแผนจะรั่ว ต้องรอดูกันต่อไปจ้า อิ อิ
Krappom – อยากได้พี่โอมเหรอ เอาคนเขียนไปก่อนแล้วกันนะ ฮ่า ฮ่า :laugh3:
YODEA – ขอต้อนรับผู้อ่านหน้าใหม่จ้า :L2: :mc4:
Copter_P – ขอฮาด้วยคน ดีใจดีใจ :m1:
Lala – รับใครม่ายด้ายยยยเหรอ พี่แนทออกจะน่ารัก แล้วที่ว่าจะรุกน่ะ จะขอรุกใครเหรอ อาร์มเหรอพี่แนท???
pongsj – ต้องรอดูต่อไปนะจ๊ะ
iGiG – ?????? :m28:
three – ถึงขนาดบ้าคลั่งเลยเหรอ
Alatariel – มีสิทธิ์เป็นไปได้แฮะ ที่คนไม่เคยได้รุกจะลืมวิธีรุก :m29:
mist – ใครบอกว่าเค้าใช้แผนไม่เป็น เค้าแค่อ่อนข้อให้ก่อนเฉยๆ
in_blu – ไม่จริ๊งงงงง.....นายประตูไม่ได้ยอมแพ้ซะหน่อย แค่....แพ้ทางพี่แนทเฉยๆ :sad2: :o12:
muhan – หนูนี่รักมั่นไอ้ตี๋จริงๆเลยนะจ๊ะ o13
SunLoveMoon – โอ๋ๆๆ ไม่ต้องร้องนะ นะ นะ :m23:
*************************************
-
ู^
^
^
จิ้ม
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ได้จิ้มล่ะ
วันนี้น้องอาร์มกะพี่แนทจะมาป่าวอ่ะ
-
หนูอาร์ม
อย่างนี้
.
.
.
.
ต้องแก้แค้น
โดยการ
...
.
.
.
.
รุกพี่แนทไม่ได้
รุกแมนดี้แทนเลยยยยยยย
:a2:
-
ยังตามอ่านไม่ทัน มาเม้นท์ก่อน
อ่านเรื่องนี้แล้ว เหมือนอ่าน ขายหัวเราะ หรือ ต่วยตูนอ่ะ
น้องอาร์มเนี่ย ร้ายเดียงสาจริงๆ ยังรั่วได้อีกนะ
เจ้าเล่ห์ มาเจอ เจ้าเล่ห์กว่า :angry2:
+1 ให้ด้วยค่ะ :pig4:
-
:m12:น่ารักจริง ๆ มาต่อไวไว นะจ้า :oni1: :oni1:
-
:m1: สนุกจริงๆนะ
-
ตอนที่ 36 Size does matter
หลังทานข้าวเสร็จ ผมเดินตามพี่โอมเข้าห้องแล้วปิดประตู เพื่อปรึกษาเรื่องกลยุทธ์เอาคืนพี่แนท ตอนเดินเข้าห้อง หางตาเห็นแวบๆว่าพี่แนทมองตามด้วยหน้าตาสงสัย แต่ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ พี่โอมเสนอแผนการโดยมีผมฟังอย่างตั้งใจ
ไม่ถึงสิบนาทีการวางแผนก็ลุล่วง ผมเดินออกจากห้องพร้อมสิ่งที่พี่โอมให้อยู่ในกระเป๋ากางเกง ผิวปากอย่างอารมณ์ดี พี่แนทที่นั่งอยู่บนโซฟาในมองเหล่ๆมาทางผม หน้าตาดูสงสัยมาก ผมเสเดินไปยืนมองวิวตรงระเบียง
มันถึงเวลาแล้วที่เทพธิดาแห่งชัยชนะจะย้ายมาข้างผมบ้าง ฮ่า ฮ่า คราวนี้แหละ....พี่เสร็จผมแน่ ฝันหวานคิดถึงภาพสิ่งที่จะเกิดขึ้น มือพี่แนทโดนมัดติดตรึงกับหัวเตียง ปากสีชมพูรูปกระจับนั่น...ร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างผม คิดแล้วมันสยิวกิ้วดีเหลือเกิน :haun5:
ไม่ได้การ...พรุ่งนี้ต้องรีบหาอุปกรณ์เสริม แต่คงไม่ถึงขนาดต้องใช้ โซ่ แส้ กุญแจมือ เทียนไขหรอก เอ....ใช้เนคไทท่าจะดีแฮะ หรือจะใช้ผ้าพันคอแบบยาวๆดี ส่วนเทียนไขไม่เอาดีกว่า ดูน่ากลัวเกินไป ผมขอเปลี่ยนเป็นวิปปิ้งครีมท่าจะดี จะป้ายให้ทั่วอกและท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าหลงใหลนั่น แล้วจะตามเล็มเลียให้ทั่ว ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากหัวเราะดังๆ ประกาศให้ทั้งโลกรับรู้ว่า....ไอ้อาร์มคนนี้ก็สามารถพิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์ได้เหมือนกัน :a2: แหะ...แหะ...ยิ่งคิดยิ่งนอกเรื่องแล้วผมเนี่ย
แต่จะปฏิบัติการวันไหนดีน้า คิดไปคิดมาทำวันหยุดหรือไม่ก็คืนวันศุกร์ดีกว่า เพราะเกรงว่าถ้าทำวันธรรมดา เกิดพี่แนทเดี้ยงไปแบบที่ผมเป็น เดี๋ยวพี่แกจะไปทำงานไม่ได้ ป๊าดดดด.....นี่ทำไมเราเป็นคนรักสุดประเสริฐเลิศเลอแสนดีแบบนี้ฟะเนี่ย แต่วันหยุดนี้พี่นกกับตี๋จะมานิวยอร์ค เกิดพี่แนทป่วยขึ้นมาผมก็อดไปเที่ยวน่ะสิ โอ๊ยยย....เอาไงดี
“อาร์ม เดี๋ยวพี่ช่วยขนของอาร์มมาไว้ห้องพี่นะครับ” พี่แนทเดินมาโอบจากด้านหลัง แล้วฝังจมูกที่แก้มผมเบาๆ
“ใครบอกว่าอาร์มจะย้ายไปห้องพี่ พี่หื่นแบบนี้ อาร์มไม่ย้ายไปให้โง่หรอก” แกล้งพี่แนทอีกหน่อยดีกว่า อิ อิ
“โถ่...อาร์ม อย่าแกล้งพี่สิ นะ นะ ย้ายไปห้องเราเถอะ” เสียงกระซิบพึมพำข้างหู พร้อมจมูกที่เริ่มไซ้ซอกคอผมไปด้วย เอาละ...เริ่มมานัวเนียตูอีกละ แล้วมือพี่นี่ไม่อยู่นิ่งเล้ยยยย เลื้อยเข้าใต้เสื้อไปลูบแถวหน้าท้องตูอีกแล้ว
“หยุดเลย ถ้าพี่โอมเดินออกมาเห็นจะทำยังไง” พูดเสร็จเอาศอกกระทุ้งถองพี่แนทไปหนึ่งที o12
“ก็ถ้ากลัวไอ้โอมเห็น อาร์มก็ย้ายมาห้องพี่สิ ที่นี้....จะทำอะไร ก็ไม่ต้องกลัวใครเห็นไง” อ๊ะ....เป็นเหตุผลที่ดีมากพี่ ใช้ได้ ใช้ได้ น่าสนับสนุนอย่างยิ่ง
“แล้วจะมามัวพูดอะไรอยู่ล่ะ ไปช่วยเก็บของสิครับ” ผมเอี้ยวตัวออกจากอ้อมกอด เดินนำพี่แนทไปที่ห้องพี่โอม ได้ยินเสียงพี่แนทหัวเราะเบาๆพร้อมพึมพำ
“ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่ยอมมาง่ายๆ ต้องง้อทั้งคืนแหงๆ แต่ไหงดันตกลงง่ายแบบนี้เนี่ย” ผมหันควับไปถลึงตาใส่พี่แนท พี่แนทยกมือขึ้นส่ายหน้ายิกๆเหมือนบอกว่า.....เปล่านะ....ไม่ได้นินทาอะไรเลย
ของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ มีแต่เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย แล้วก็โน๊ตบุ๊คที่เพิ่งซ่อมเสร็จก่อนบินมาจากเมืองไทย พี่แนทหน้าตาเบิกบานระริกระรี้มาก หางตาผมแอบเห็นแกหันไปยิ้มเยาะใส่พี่โอมด้วย :m14:พี่โอมได้แต่กัดฟันทำท่าจะกัดกันเสียให้ได้ จนต้องรีบลากแขนพี่แนทออกจากห้อง
ผมจัดของเข้าตู้เสื้อผ้าพี่แนท พร้อมแอบซ่อนสิ่งที่พี่โอมให้ไว้ในกระเป๋าเป้อย่างมิดชิด พออาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อย ผมเริ่มปรีกษาพี่แนททันทีเรื่องอนาคตการเรียน
“พี่แนท อีกสองอาทิตย์อาร์มต้องบินกลับเมืองไทยแล้วนะ” พี่แนทนั่งพิงหัวเตียงโดยมีผมอยู่ในอ้อมกอด หน้าผมซุกอยู่กับอกพี่แนท
“เลื่อนตั๋วไม่ได้หรือครับ” มือพี่แนทลูบหัวผมเบาๆ
“อาร์มซื้อตั๋วแบบเปลี่ยนวันไม่ได้ แล้วถ้ายกเลิกสงสัยจะไม่ได้เงินคืนด้วยอ่ะ”
“เอางี้สิ เดี๋ยวพี่ซื้อตั๋วให้ใหม่ ไว้อีกสองสามเดือนอาร์มค่อยกลับเมืองไทยดีมั้ย วีซ่าท่องเที่ยวนี่ อยู่ในอเมริกาได้หกเดือนนะครับ” มันก็ดีอ่ะนะ แต่ว่า.....พี่จะไม่รั้งให้ผมอยู่เรียนที่นี่ซักหน่อยเหรอ
“อาร์ม.....อาร์มไม่อยากอยู่ไกลพี่แนทเลยอ่ะครับ” :m13: ผมพูดออดอ้อนกับอกพี่แนท มือก็จับมือพี่แกมาคลึงเล่น โห...มารยามากเลยตู
“แล้วใครว่าพี่อยากอยู่ห่างอาร์มล่ะ พี่หมายถึงให้อาร์มรออีกสองสามเดือน พี่จะได้ทำเรื่องพักร้อนซักสองอาทิตย์แล้วกลับเมืองไทยพร้อมกัน พี่จะได้ไปเจอพ่อแม่อาร์ม แล้วพี่ก็จะพาอาร์มไปเจอพ่อแม่พี่ด้วยไงครับ” มือพี่แนทลูบหัวไหล่กับต้นแขนผมเบาๆไปด้วย
“แต่พอหมดพักร้อนพี่แนทก็ต้องกลับมาอเมริกา แล้วอาร์ม......อาร์มจะทำยังไงอ่ะ” ผมพูดเสียงสั่น น้ำตารื้นที่หัวตา :m15:เงยหน้ามองพี่แนท มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน มาเจอผมยังชิดซ้าย
“อ้าว....อาร์มก็อยู่เมืองไทยมาตั้งยี่สิบเอ็ดปี ทำไมจะอยู่ต่อไม่ได้ล่ะครับ” หา.....ว่าไงนะ....ไอ้พี่บ้า ไม่แคร์กันเลยใช่มั้ย ผมสะบัดตัวออกจากอ้อมกอด เตรียมลุกออกจากห้อง คราวนี้น้ำตามันไหลจริงๆแล้วครับ :o12:
“โอ๋....ไม่ร้องนะครับ พี่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” ผมโดนพี่แนทดึงให้ลงนั่งบนเตียง
“นี่มันใช่เรื่องล้อเล่นมั้ยพี่แนท นี่แน่....” ผมทุบแขนพี่แนทแรงๆหนึ่งที
“พี่รู้ว่าอาร์มอยากเรียนต่อโทใช่มั้ย ระหว่างนี้อาร์มก็เข้าคอร์สเรียนภาษา เตรียมตัวสอบพวก TOEFL GRE อะไรไปด้วย ตอนกลับเมืองไทยกับพี่ อาร์มก็ไปทำวีซ่าเป็น F1 แล้วกลับมาอเมริกาพร้อมพี่ไงครับ” พี่แนทรีบพูดชี้แจง คงกลัวว่าผมจะงอนหนักกว่าเดิม
“แต่ค่าเรียนค่ากินอยู่ที่นี่ก็แพงเหมือนกัน อาร์มต้องขอปรึกษาป๊ากะม๊าก่อนนะครับ”
“พี่เห็นด้วยที่อาร์มจะปรีกษาคุณพ่อคุณแม่ก่อน แต่พี่อยากให้อาร์มรู้ไว้นะครับว่า......พี่อยากอยู่ใกล้ๆอาร์ม อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกๆวัน อยากนอนกอดอาร์มทุกๆคืน อยากลืมตาตื่นมาเห็นหน้าอาร์มเป็นคนแรกทุกๆเช้า อยากรับรู้ประสบการณ์ทุกๆอย่างในชีวิตโดยมีอาร์มอยู่ด้วย พี่มั่นใจว่าพี่สามารถดูแลอาร์มได้ในทุกๆเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนของอาร์ม อย่ารู้สึกเกรงใจหรือคิดว่ามารบกวนพี่ เพราะพี่เต็มใจจริงๆ อาร์มเชื่อใจพี่นะครับ” ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยน้ำตาคลอเบ้า และรอยยิ้มแห่งความเต็มตี้นในหัวใจ ผมเลือกรักคนไม่ผิดจริงๆ :m3:
“อาร์มขอบคุณพี่แนทมากนะครับ” ผมยกมือไหว้กับอกพี่แนท พี่แนทส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ แล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ
“พี่ต้องขอบคุณอาร์มต่างหากที่ยอมอยู่ใกล้ๆพี่ ขอบคุณอาร์มที่เชื่อใจพี่ ขอบคุณอาร์มที่วางใจให้พี่ดูแล และสุดท้าย....ขอบคุณอาร์มที่เลือกรักพี่” พูดจบพี่แนทโน้มหน้าลงมาจูบผมอย่างอ่อนหวาน ไม่ไหวแล้ว......ผมไม่สามารถบรรยายเหตุการณ์ต่อไปได้แล้วครับ :-[คุณๆไปนึกภาพกันต่อเองนะครับ
*******************************************
ตอนนี้ผมอยู่ใน Museum of Art ในนิวยอร์คที่คราวที่แล้วผมอดดูเพราะพอมาถึงมิวเซียมกำลังปิด แต่วันนี้ผมไม่ได้มากับพี่แนทแค่สองคน โน้น...พี่แดนหน้าตาเบิกบานเป็นจานกระด้งยืนใกล้ๆพี่นก ส่วนข้างๆผมมีไอ้ตี๋กับแมนดี้ ที่คอยเกาะผมแจเหมือนเหาฉลามขี้ปลาทอง ไม่ปล่อยให้ผมได้มีโอกาสสวีทกับพี่แนทสองต่อสองเลย
แล้วเหตุใดไม่ทราบได้ แมนดี้มันสามารถมาก....มันสามารถตามไอ้ตี๋มาเที่ยวนิวยอร์คด้วยได้ แถมยังเปลี่ยนไฟล์ทกลับเมืองไทยเที่ยวเดียวกับตี๋ด้วย o13 แล้วแทนที่เมื่อวานมาถึงแมนดี้จะไปนอนพักบ้านป้า ไม่หรอก.....มันขอมาพักกับผมที่อพาร์ทเมนท์พี่แนท เหตุผลมันคือ...อยากมาติดตามประเมินผลการเรียนการสอน ที่มีมันตั้งตัวเป็นอาจารย์ประจำคอร์ส
คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวานแล้วก็อยากเตะและประทุษร้ายมันมากกกก จะมีใครหาว่าผมเป็นศิษย์คิดล้างครูมั้ยอ่ะ ผมกับมันนั่งคุยในห้องนั่งเล่น ส่วนพี่โอมไปมหาวิทยาลับ พี่แนทไปทำงาน ก็มันเป็นวันศุกร์นี่ครับ
“อาร์ม ทำไมเดินขาถ่างแบบนี้ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ....แบบนี้ก็แสดงว่า กะจึ๊ก กะจึ๊กกับพี่แนทแล้วล่ะสิ” แมนดี้ยกนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ทำเป็นวงกลม แล้วเอานิ้วชี้อีกข้างมาจิ้มๆในวงกลม พร้อมยิ้มล้อเลียน โอ๊ยยย....อยากเบิร์ดกะโหลกมันเหลือเกิน เอ....แต่ว่า....ผมเดินขาถ่างจริงๆเหรอ :m28: ไม่หรอก....มันอำผมเล่นแน่ๆ
“อะไร....พูดอะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ผมตอบกลับหน้าตาย ใครจะไปยอมรับง่ายๆ ซึ่งจริงๆแล้ว หลังจากผ่านไปครบหนึ่งอาทิตย์ สกอร์ผมเป็น......เป็นเท่าไหร่หว่า อ๊ากกก....นับไม่ถูกแล้ว น่าจะประมาณ 13-0 นะผมว่า :m23:
“ว่าแต่ว่า.....พี่แนทน่ะ.....แกเด็ดมั้ย แล้ว....ไอ้นั่นใหญ่รึเปล่า” เฮ้ย....ถามอะไรวะเนี่ย แต่เรื่องอย่างว่าเหรอ....พี่แนทก็เก่งอ่ะนะ เอานานเอาทน แรงดีไม่มีตกเลยจริงๆ (แต่ผมไม่มีตัวเปรียบเทียบ แต่คิดเอาว่าเก่งแล้วกัน เอ...หรือว่าจะหาตัวเปรียบเทียบดี) ผมชักสงสัยว่าจริงๆแกโด๊ปอะไรรึเปล่า หรือว่าแอบกินยาไวอากร้าโดยไม่ให้ผมรู้ สงสัยคืนนี้ต้องถามพี่แนทซักหน่อยแล้ว ส่วนที่ถามว่าใหญ่รึเปล่า.....คำตอบนี่ไม่ต้องคิดนานเลย
“ไม่ยอมตอบ ไม่เป็นไร มาคุยเรื่องที่นอนดีกว่า คืนนี้แมนดี้ขอนอนกับอาร์มนะ”
“ไม่ได้ เรานอนห้องพี่แนท โซฟานี่ดึงออกมาเป็นเตียงได้ แมนดี้นอนนี่แหละ แล้วไม่ต้องถามต่อว่าจะนอนกับพี่โอมนะ เรากลัวพี่โอมนอนไปผวาไปทั้งคืน” ผมรีบพูดดักคอมัน มันได้แต่ค้อนผมแต่ไม่วายยังแซวต่อ
“นอนกับพี่แนท อย่างนี้..เราไม่ต้องถามต่อแล้วว่า กะจึ๊ก กะจึ๊กกันรึยัง แล้วทำเป็นหวงพี่โอมเชียวนะ สงสัยจะหล่อแฮะถึงหวงแบบนี้ อยากเห็นหน้าพี่โอมเร็วๆจังเลย” ผมได้แต่ส่ายหน้ากับคำพูดมัน นี่ผมยังไม่ได้ชำระความมัน เรื่องที่แนะนำผมว่า ‘คนอยู่บนจะได้รุก’ เลยนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากเถียงกับมัน ปล่อยไปก่อนแล้วกัน
กลับมาที่มิวเซียม ผมอยากเปิดโอกาสให้พี่แดนได้ทำคะแนนกับพี่นก เลยบอกว่าให้ต่างคนต่างเดิน แล้วนัดเวลากลับมาเจอกันที่ประตูด้านหน้าดีกว่า อีกอย่าง....ถ้าเดินตามกันเป็นโขยง มันจะไปเสพงานศิลป์ได้ยังไง ใช่มั้ยครับ พี่แดนรีบพาพี่นกเดินแยกไป แต่ไอ้ตัวป่วนสองตัวนี่สิ ทำไมมันไม่ไปเดินกันสองคนบ้างฟะ โดยเฉพาะไอ้ตี๋นี่.....มันเกาะผมเหมือนเป็นลูกลิงขาดความอบอุ่นเลยอ่ะ ส่วนพี่แนทเหรอ....ยืนทำหน้าตาโหดๆอยู่ข้างๆผมเหมือนกัน
”ไอ้ตี๋ มึงไม่ต้องเดินใกล้กูขนาดนี้ก็ได้ กูร้อน ถ้ามึงหนาว โน่น....ไปเกาะแมนดี้ไป” ผมพูดเบาๆกับมัน
“ทำไม มึงได้แฟนแล้วลืมเพื่อนสนิทอย่างกูเหรอ” มันพูดแล้วยิ่งเดินเบียดผมมากขึ้น
“ตี๋ขา.....ตัดใจเถอะค่ะ อาร์มเค้าไม่สนใจ ทำตี๋อกหัก แต่แมนดี้คนนี้เต็มใจดามอกแน่นๆของตี๋นะคะ” แมนดี้หยอดตี๋ ผมฟังแล้วยังสยองแทน
“ไม่.....แค่แฟน เป็นได้ก็เลิกได้ ตราบใดที่ไอ้อาร์มมันยังไม่มีลูกหรือไม่ท้อง กูก็ยังมีสิทธิ์ จริงมั้ยอาร์ม” ดูไอ้ตี๋พูดสิครับ ไอ้บ้า....แล้วคนอย่างกูจะไปท้องได้ไง :o
“ตี๋....อย่าลืมนะว่า แฟนอาร์มน่ะ ตีนหนักและหมัดก็หนักด้วย” พี่แนทเอามือโอบไหล่ผมพูดเสียงโหดหน้าเหี้ยมจนผมอดแหยงๆแทนไอ้ตี๋ไม่ได้ ถึงไอ้ตี๋จะสูงแต่พี่แนทสูงกว่า ตัวก็บึ๊กกว่า แกเคยเล่าว่าแกเรียเทควันโด้จนได้สายดำด้วยอ่ะ
“ทุกคน มาดูนี่ดีกว่า ห้องนี้มีแต่รูปปั้นสวยๆทั้งนั้นเลย” แมนดี้รีบพูดแทรก มันคงเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีเท่าไหร่
ผมมองไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องใหญ่ เพดานสูง มีพวกรูปปั้นคนมีทั้งแบบเปลือยและไม่เปลือย รูปปั้นเป็นแบบกรีกความสูงเท่าคนจริง หรือสูงกว่า ถ้าผู้ชายก็จะมีกล้ามเนื้อสวยงาม ถ้าผู้หญิงก็จะเป็นแบบอวบๆตามสไตล์ยุคสมัยนั้นที่ว่า ผู้หญิงอวบอ้วนถือว่าสวยและอยู่ในตระกูลมีอันจะกิน ส่วนผู้หญิงผอมแห้งนี่ถือว่ายากจนไม่สวย ซึ่งต่างจากค่านิยมสมัยนี้จริงๆ
เท่าที่ผมดูนี่....รูปปั้นเฮอร์คิวลิสมีเยอะทีเดียวที่สำคัญเปลือยหมด และเท่าที่เห็น...รูปปั้นผู้ชายในห้องนี้ ไอ้นั่นจะหักหมด แขนบางตัวก็หัก แมนดี้กระดี้กระด้าให้ผมถ่ายรูปคู่กับรูปปั้นเฮอร์คิวลิส แต่ยังบ่นเสียดายที่ไอ้นั่นหักไป
“อาร์ม แมนดี้ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไอ้จุ๊ดจู๋ของรูปปั้นมันถึงหักหมดแบบนี้ ขัดใจคนสวยจริงๆเลย”
ต่อจากนั้นแทนที่มันจะชื่นชมผลงานการปั้นของจิตรกร มันกลับกระดี๊กระด๊าเอาแต่ดูว่ารูปปั้นไหนที่ไอ้นั่นหัก
รูปปั้นไหนที่ไอ้นั่นยังอยู่ พอเจอว่ายังอยู่มันก็รีบหันมาชี้ให้ผมดู ผมได้แต่ส่ายหน้า อยากถีบมันออกไปไกลๆจากกลุ่มผม แล้วบอกพวกฝรั่งในห้องว่า ‘ไอ้กะเหรี่ยงนี่ ผมไม่รู้จักครับ มันไม่ได้มากับผม’
แล้วอีกอย่าง......มันจะตื่นเต้นทำไมนักหนาที่เห็นไอ้นั่นของรูปปั้นยังอยู่ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจิตรกรเค้าถึงปั้นไอ้นั่นซะเล็กไม่สมส่วนกับรูปปั้นเล้ยยย ไม่เห็นจะน่าดูซักนิด มันทำให้งานศิลปะที่สวยงามทรงคุณค่ามีจุดด้อยไปเล็กน้อย ฮ่า...ฮ่า....ฮ่า... แบบว่า ‘Size does matter’ สำหรับการรังสรรค์ผลงานศิลปะเหมือนกันนะ สงสัยตอนปั้น คนเป็นแบบนี่คงไม่ได้เรื่อง นี่เลย.....ถ้าอยากได้นายแบบเจ๋งๆ ขอนำเสนอพี่แนทของผม ของเค้าดีจริงๆนะจะบอกให้ อิ อิ :laugh3:
*******************************************
-
:m1: ตอนนี้หวาน ไม่มีการรบราฆ่าฟัน เพื่อแย่งดินแดนเกิดขึ้น :o8:
แต่ตอนต่อไปไม่แน่นะเนี่ย รอดูว่าใครจะเสียเอกราช เป็นเมืองขึ้น พี่แนทหรืออาร์ม แต่ที่แน่ๆ คุณก้อรู้ว่าใครนะจ๊ะ :laugh:
-
13-0 ต่อ สัปดาห์...น้อยไปมั้ง!!
-
ผมขอเปลี่ยนเป็นวิปปิ้งครีมท่าจะดี จะป้ายให้ทั่วอกและท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าหลงใหลนั่น แล้วจะตามเล็มเลียให้ทั่ว
ขอโทษคับ คือพอมีรางวัลนายเอกจอมหื่นเหลือมั่งมั๊ยคับ คือคนนี้กินขาดจริง ๆ คับ อยากได้ใด้จริง ๆ
หื่นเหลือรับประทาน
-
ชื่อตอนนึกว่าจะมีอะไรเร้าใจ :o8:
ที่ไหนได้ เร้าเหมือนกัน (ที่รูปปั้น ฮ่าๆ) :laugh:
ทำไมเดี๋ยวนี้อ่านเรืองไหนนายเอกก็จะพยายามรุกให้ได้เสียที
คนอื่นอาจจะมีหวัง แต่กับอาร์มนี่คิดไม่ออกเลยทีเดียว
สงสัยเพราะไซส์ของพี่แนท :m25:
ทำให้มึนงง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก *
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:jul3: หมดกัน อาร์มยังไม่เลิกคิดจับพี่แนทกดอีก
สงสัยพี่แนทต้องให้อาร์มอยู่ข้างบนบ่อยๆ ซะแล้ว
-
เข้ามาขำเจ้าอาร์มด้วยอีกคน
ป.ล.1 ว่าแต่ ไอ้สกอร์ 13-0 เนี่ย นับผิดป่าว จริง ๆ มันน่าจะมากกว่านี้ไม่ใช่เรอะ
ป.ล. 2
ไม่ไหวแล้ว......ผมไม่สามารถบรรยายเหตุการณ์ต่อไปได้แล้วครับ :-[คุณๆไปนึกภาพกันต่อเองนะครับ
ไม่ต้องมาแบ๊ว ไม่ทันแล้ว กลับมาเล่าต่อเลย :angry2:
-
เห็นด้วยกับรีบนเค๊อะ
กลับมาเล่าต่อ (แบบละเอียดยิบ ๆ นะเค๊อะ)
:laugh:
-
>m< ไหง๊ชื่อตอนส่อแต่ไม่มี'รายเกิดขึ้นอ่ะ
แง่ววววว..ผิดวิสัย กิ๊วๆ :m14:
อ่านไปอ่านมา ชักอยากให้ ตี๋Xพี่โอม ใครจะรุกครายจะรับก็ได้หมด :m4:
แบบว่า"เจ้ากรมการวางแผน"(พี่โอม)ก็ชอบขึ้นมานิดๆแหล่ะ :m1:
แล้วซ่อนอะไรอ่ะ อยากรู้ง่า~~~ :a4:
จิ้นไม่เป็น มาบอกเลยนะ ว่าไอ้ที่บรรยายม่ะได้อ่ะมานคือไร คิม่ะออก :a11:
๐,.o o,.O
-
:m1:
-
:m12:ยังจะคิดการไม่ดีกับพี่แนทอีกเหรอคับ
พี่ว่าเก่งแค่ไหน... ก้ออ่อนกว่าพี่เขาหลายขุม
อาร์มเองก็พอๆๆเถอะคร้าบ
5555 ยังจะมาอวดอีกนะ
แต่ละทีก้อปางตายไม่ใช่เหรอน่ะ :laugh:
:pig4:
:กอด1:
-
อาร์มคร้าบบ
แม้จะรักอาร์มเพียงใด
ก็ อยากให้ อาร์ม ล้มเลิกความตั้งใจเหอะ
แบบว่า
กลัว ย้อนศร
แล้ว อาร์ม จะ ไม่ไหวเอานะลูก
หวังดี นะคร้าบบบ
ส่วนพี่แนท ดูแล น้องดีมาก
ต้องได้อย่างเน้ๆๆๆ o13
หมอเด็ก ต้อง เข้าใจเด็กอยู่แล้ว
หลอกล่อซะ
พี่แนทน่ารัก รับผิดชอบส่งเสียค่าเล่าเรียนด้วย พร้อมเลี้ยงดู
ร๊ากกก พี่แนทไปเมืองไทย ก็สู่ขออย่างเป็นทางการละ อย่าลืม
สินสอดด้วย เยอะๆ
ส่วนตี๋ น้อง อาร์ม เค้าไม่ท้องกับเพ่ แนทหรอกครับ
แต่ เค้าก็จะไม่เลิกกันคร้าบบบ
เพราะงั้น
ณ. จุดๆนี้
โปรด หันหลังกลับไปหาแมนดี้ ครับ
แมนดี้ ท้องได้นะเออ :m12:
รอ ตอนต่อไป
อย่างสงบคร้าบบบบ
-
หึหึหึ
อาร์มคับ 13 - 0 เหรอ
ไม่ม๊างงงงงง นับผิดแหงๆ :m12:
-
หมั่นไส้อีน้องอาร์มมากมาก
ชิส์ๆๆ
เธอลืมไปหรือเปล่าว่าเธอเป็นผู้ชาย
มารยาเยี่ยงร้อยเช่นนี้
เธอสามารถถถถถถถถถถถถถถ
แต่น่ารักดีอ่ะ ปลื้มมมมมมมม 55+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องอาร์ม
ไปเป็นนางเอกละครมั้ยยยยย
แต่ล่ะฉาก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
size does matter ชอบบบบบบบบบบบ
555555555555555+
-
น้องอาร์มเนี่ยต้องมารยาร้อยสิบเอ็ดเล่มเกวียนแล้ว อิอิ
แต่หื่นแบบนี่ใสซื่อมากๆ
ว่าแต่ถ้าจะให้แมนดี้รุกตี๋ด้วยเนี่ยจะเป็นยังไงนะ :t2:
-
ไม่เมนท์ไม่ได้แล้ววววววว แอบด้อม ๆ มอง ๆ ย่องมาอ่านบ้างบางครั้ง :m32: แล้วก็ได้ฮาทุกครั้งที่เข้าจนเดี๋ยวนี้คลิ๊กทุกทีที่เข้าบอร์ด อาร์มน้องรั่วได้จายยยยยยย :m1: พี่เจรงๆ ๆ เลยน้อง ยิ่งเข้าขากับพี่โอมด้วยแล้วฮากระจาย :laugh:
-
จองน้องอาร์มไว้รับตำแหน่ง
นายเอกจอมหื่นในเซ็งเป็ดอวอร์ตปีหน้าได้ป่าวอ่ะ
:jul3:
-
:pigwrite: :pigwrite: :try2: :monkeysad:
ไต๋ – ตัวหนังสือป้าน่ากลัวมากๆๆๆๆ :sad3:
หนายๆหน้ากล้วตรงไหน o18
นี้อ่ะจริงใจทุกตัวเลยนะ o3
แล้วตี๋นี้ไม่มีคู่เหรอ :-[ เราว่างนะคู่เราเอาป่ะ อิอิ
-
ได้กลับมาอ่านอีกแว้วว
หลังจากที่หายไปนาน
:oni2:อยากรู้จังว่าแผนการนั้นคืออะไร
:jul1:กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จิ้นไปไกลซะแระ
-
อืม 13-0
แพ้ราบคาบเลยอ่ะ
:laugh:
-
เลิกนับสกอร์ ได้แล้ว อาร์มจ๋า ทำตัวเป็นภรรเมียที่ดีได้แล้ว
ฝันอยู่ได้ คิดว่าชาตินี้ ยังไงก็ไม่มีสิทธิ คิดหาวิธีมัดใจพี่แนทให้อยู่
ไม่วอกแวกไปไหนดีกว่า พูดจริงนะครับ
เป็นกำลังใจให้กับการเป็นภรรเมียที่ดี :m20:
-
น้องอาร์ม ซื่อ (บื่อ)จริงๆ
13-0 ยังคิดจะสู้อีก
กลับไปหัดเล่นปิงปองใหม่เหอะ
ระวังจะเป็น 21-0 นะ
-
:m20:
ชอบแมนดี้ ...
แบบไม่มีเหตุผล
:oni1:
-
อาร์มน่ารักกกกกก
แมนดี้น่าถีบบบบบบบบ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อาร์มนี่ เป้าหมายชัดเจนมากๆ ฮ่าๆๆๆๆ
13-0 ภายในหนึ่งวีค
แบบนี้ มันยังมีหวังมั๊ยอาร์ม ฮ่าๆๆๆ
:oni1: :oni1: :oni1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ของเค้าจริง ๆ (จิงอ่ะ)
:t2: :t2: :t2: :t2: :t2:
-
:a5: :a6:
-
ชั่วโมงเน้ SCORE does NOT matter :man1: :jul3:
-
รับทราบค่ะ
และจะรอ
พี่แนท กับ น้อง อาร์ม อยู่ตรงนี้ :m15:
1 อาทิตย์ :sad2:
-
นายเอกจอมหื่น ใช่เลย o13
-
นอนรอค่ะ :a12:
-
ตามมาอ่านจนทันแล้ว สนุกดีอิอิ
หวังว่าแผนของพี่โอมับอาร์ม จะสำเร็จนะครับ :m14: :m14: :m14:
-
เพิ่งมาอ่านครับ
ฮามากอ่ะ ขนาดอ่าน nc ยังฮาแบบไม่ไหวแล้ว
นายเอกจอมหื่นแห่งปีจริงๆ แต่นายอาร์มน่ารักดีนะ ชอบๆ น้องชายติดพี่ชายแบบนี้
อยากรุกก็ไปขอให้ท่านโอมช่วยละกันนะครับนายอาร์ม รึจะให้พี่โอมทำให้ดี ?
ตายๆ คิดไปได้ไงวะนี่ สามีน้อง ภรรเมียพี่ชาย ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ
ผมแค่คิดอะไรเล่นๆ ไร้สาระไปงั้นแหละนะ อย่าถือสา อ่านขำๆ
-
แล้วตี๋นี้ไม่มีคู่เหรอ :-[ เราว่างนะคู่เราเอาป่ะ อิอิ[/color]
อ๊าก ฟ้องBeePed คุณไต๋จะมาแย่งตี๋อ่ะ แงแง จะเอาตี๋อ่ะ เค้าไม่ยอม เค้าจะเอา:m15:
ไม่รู้อ่ะ เค้าแปะโป้งจองตี๋ไว้แล้ว :laugh:
อาร์มน่ารักกกกกก
แมนดี้น่าถีบบบบบบบบ
:laugh: :laugh: :laugh:
เห็นด้วย อิอิ
ร๊ากกกกก ตี๋ เสมอ :z1:
-
เข้ามาฝากความคิดถึง
ถึง พี่แนท น้องอาร์ม
ว่าคิดถึงมากมาย
นับถอยหลังรอแระ
ไม่คุ้นเลย ห่างกันนานๆแบบนี้
หวังว่า
กลับมา
พี่แนท กับ น้อง อาร์ม จะหวาน กัน กว่าเดิม
ป.แนทอาร์ม เป็นกำลังใจให้คนแต่งในการทำงานนะค่ะ สู้ๆๆ :L2:
-
:3123: คิดถึง
-
นั่นสินะ
-
กลับมาซะทีเซ่ :angry2:
คนมันคิดถึง...รู้ม๊ายยยยย :เศร้า1:
-
รอ พี่แนท กับ น้อง อาร์มต่อไป
กลับมา ขอชุดใหญ่ คอมโบ้!!!
ให้สมกับที่คิดถึงด้วยความทรมานเน้อ :-[
-
แอบมาดู แบบว่า ไปประชุมน๊านนาน
วันนี้วันที่สิบหกแว๊วอ่ะ อัฟวันจันทร์ไหม๊คะ หรือว่าจะวันนี้ดี ห้าห้าห้า
ถามเพื่อ...แบบว่า คิดถึงอ่ะ เลยเข้ามาดูทั้งๆที่รู้ว่าไม่ได้อัฟ
สงสัยติดโรคจิตมาจากนิยายในเล้า เอิ๊กๆ(เรื่องนั้นก็ไม่อัฟ เรื่องนี้ก็ไม่อัฟ ดังนั้นเรื่องเราก็ไม่อัฟ 555+)
มิส
-
:pig4: :pig4: ขอขอบคุณทุกคนที่อดทนรอ และเข้ามาให้กำลังใจอย่างต่อเนื่อง มาอ่านต่อเลยดีกว่าค่ะ :m1:
*******************************
ตอนที่ 37 เหนือเมฆ
พวกเราเดินดูกันไปเรื่อยๆ ที่จริงห้องนี้เค้าแสดงศิลปะของทั้งกรีกและโรมัน นอกจากรูปปั้นแล้ว
ยังมีรูปแกะสลักจากหินอ่อนมากมายหลายชิ้น จากห้องนี้เดินไปห้องนั้นแล้วไปห้องโน้น
เครียดโว๊ยยย....ทำไมมันเยอะอย่างนี้ แบบนี้เดินดูทั้งวันก็ไม่หมด ยิ่งมีไอ้ตัวป่วนสองตัวเดินข้างๆด้วย ยิ่งทำให้อารมณ์สุนทรีย์ในการเสพงานศิลป์หดหายไปกว่าครึ่ง
มิวเซียมนี้ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปีค.ศ. 1870 ถือว่าเป็น art gallery ขนาดใหญ่อันดับต้นๆของโลก มีผลงานศิลปะจัดแสดงกว่าสองล้านชิ้น!! o13แบ่งเป็นหมวดต่างๆกว่าสิบเก้าหมวด ที่เด่นๆก็มี Ancient Egypt, African, Asian, European, Oceanic, Byzantine และ Islamic art ส่วนที่เป็น Modern art ก็มี รวมถึงศิลปะภาพวาดและเครื่องแบบอาวุธของนักรบ ยังมีส่วนที่รวบรวมเครื่องดนตรีจากทั่วทุกมุมโลกกว่าห้าพันชิ้น
ของแต่ละชิ้นในมิวเซียมมีทั้งที่ได้รับบริจาคมาจากคอลเลคชั่นส่วนตัวของบรรดกเศรษฐีทั้งหลาย
และที่มิวเซียมหาซื้อมาเพิ่มเติมเอง ผมเคยอ่านเจอในพวกต่วยตูนเกี่ยวกับคนที่ไปแอบขุดเอาของจากสุสานในปิรามิด
สุสานของจีน หรือแม้แต่เศียรพระที่ถูกตัดจากโบราณสถานของไทยหรือจากนครวัต คงมีหลายชิ้นที่กลายมาเป็นของตั้งโชว์อยู่ในมิวเซียมนี้และมิวเซียมอื่นๆทั่วโลก
ตอนที่ผมดูมิวเซียมที่ดีซีก็เห็นของไทยหลายชิ้นจัดแสดงที่นั่น
เฮ้อ...คิดแล้วก็อเน็จอนาถใจ :เฮ้อ: แค่คนไม่กี่คนที่เห็นแก่ตัวเห็นแก่เงินเพียงเล็กๆน้อยๆ มันอาจทำให้ลูกหลานเราในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า ถ้าอยากจะดูศิลปะไทย อาจต้องบินไปดูที่พิพิธภัณฑ์ในต่างประเทศ
เดินเพลินจนได้ยินเสียงท้องร้องประท้วง ถึงรู้ตัวว่าบ่ายโมงกว่าแล้ว พี่แนทแกคงได้ยินเสียงโครกครากจากท้องผม เลยโทรตามพี่แดนพี่นกเพื่อไปหาอะไรทานกัน พวกผมออกมายืนรอที่ทางเข้าด้านหน้ามิวเซียม lส่วนแมนดี้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“อาร์ม.....หิวมากมั้ย วันนี้เดินตั้งเยอะ จะกินน้ำก่อนหรือเปล่าเดี๋ยวตี๋ซื้อให้ หรือถ้าเมื่อยมากเดี๋ยวตี๋นวดให้” มันมาละ ‘ตี๋‘ ‘อาร์ม‘ เหมือนจงใจแกล้งพี่แนท แอบเหลือบมองหน้าคนตัวโตข้างๆ นั่น..ดูนั่น....หน้าตาเครียดๆยังไงไม่รู้ ผมชักสงสัยแล้ว ที่มันเคยพูดว่าจะตัดใจจากผมหลังจบทริป มันทำได้หรือยังเนี่ย
“กูไม่หิวน้ำ กูไม่เมื่อย มึงไม่ต้องมาแกล้งพูดแบบนี้เลย วอนตีนซะแล้ว” :m16:ผมยกขาจะถีบไอ้ตี๋ มันหัวเราะชอบใจเอี้ยวตัวหันหน้าหันหลังหลบตีนไปมา ท่าจะบ้า....ไอ้นี่.....จะโดนผมถีบ กลับหัวเราะชอบใจ
“พอแล้วอาร์ม ช่างมันเถอะ เล่นกับหมา หมามันก็เลียปากแบบนี้แหละ” เสียงนิ่งเรียบเยือกเย็นของพี่แนททำเอาผมชะงักเท้า ไอ้ตี๋ก็ชะงัก หันตัวกลับทันที
แต่......ผลั่ก....เสียงไอ้ตี๋หันไปชนใครบางคนจนแก้วน้ำหวานหกรดเสื้อเป็นดวงใหญ่
“Ouch!!” เสียงใครคนนั้นร้อง ไอ้ตี๋หน้าเสียรีบยกมือไหว้ขอโทษขอโพย :m5:แบบลืมตัวว่านี่มันอเมริกาไม่ใช่เมืองไทย
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” พูดเสร็จรีบควักผ้าเช็ดหน้าทำท่าจะเช็ดเสื้อให้
ผมรีบสะกิดบอกมันว่าต้องพูดภาษาอังกฤษ ผมมองคนที่ถูกชน หน้าตาเหมือนคนเอเชี่ยน ดูยังวัยรุ่นอยู่มากซัก 13-14 เห็นจะได้ ผิวขาว ตาโต ผมยาวระต้นคอ ใส่หมวก น่ารักดีแฮะ....แต่ทำไมแต่งตัวเหมือนทอมบอยเลย
“คนไทยเหรอเนี่ย นี่ลุง.....แก่แล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆไปได้ ดูซิเสื้อเลอะแบบนี้แล้วจะทำยังไง” เด็กนั่นพ่นภาษาไทยสำเนียงแปร่งๆมาเป็นชุด แต่ที่มันตะหงิดๆก็คือ....มันเรียกใครว่าลุงฟะ :m16: ไอ้ตี๋หรือผม หรือมันหมายถึงทั้งสองคน
“เฮ้ย...ก็ขอโทษแล้ว จะเอายังไงอีก” ไอ้ตี๋ทำท่าจะเข้าไปขยุ้มคอเสื้อเจ้าเด็กนั่น ผมรีบเข้าไปดึงแขนมันไว้ แล้วกระซิบบอกมันว่า ยังไงเค้าก็เป็นผู้หญิงนะเฟ้ย แถมกลัวว่าถ้ามีเรื่องจนต้องขึ้นโรงขึ้นศาลกันที่เมืองนอกเนี่ย ท่าจะแย่
“ก็ได้วะ เห็นว่าเป็นผู้หญิงหรอกนะ ไม่งั้นได้เจอดีแน่ๆ” ไอ้ตี๋หันไปพูดแบบอาฆาตใส่ เอาเข้าไป....ยังปากดีไม่เลิกอีก
“นี่ลุง.....ว่าใครเป็นผู้หญิง แก่แล้วแก่เลยจริงๆ แต่ช่างเถอะ......วันนี้ถือว่าเป็นวันซวยของผมแล้วกัน ที่มาเจอลุงแก่ๆแถมตาฝ้าฟาง ดูผู้ชายแมนๆเป็นผู้หญิงไปได้” เจ้านั่นยิ้มมุมปากยักคิ้วเยาะเย้ยใส่
ไอ้ตี๋กำหมัดแน่นทำท่าจะเข้าไปอัดเด็กปากเสียนั่น พี่แนทเห็นท่าไม่ดีรีบดึงไอ้ตี๋ไว้ เพราะผมคนเดียวดึงมันไม่อยู่แน่ๆ
“ไอ้เปี๊ยก....เรียกใครว่าลุง เตี้ยแล้วยังไม่เจียมอีก” พอไอ้ตี๋มันเห็นว่าทำร้ายร่างกายอะไรไม่ได้เพราะพี่แนทล็อคแขนไว้อยู่ มันเลยเชือดเฉือนด้วยวาจาแทน
พอได้ยินคำว่าเตี้ย เจ้าเด็กนั่นตาลุกวาวขึ้นมาทันที สงสัยจะไปสะกิดต่อมปมด้อยเข้าอย่างแรง ก็เจ้านั่นน่าจะสูงซักร้อยหกสิบ แต่ก็นะ....ยังเด็กอยู่ อาจจะสูงขึ้นอีกก็ได้
“นี่ลุง....นอกจากตาไม่ดีแล้วหูยังตึงอีก ก็เรียกลุงนั่นแหละ แล้วเมื่อกี้เรียกใครว่าเตี้ย อย่างลุงน่ะ.....สูงตายล่ะ ก็แน่ล่ะสิ...หน้าเห่ยปากเสียอย่างนี้ คงจะมีแต่เรื่องความสูงที่เป็นสิ่งๆเดียวที่ภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต อย่างนี้เค้าเรียกว่า.....โตแต่ตัวแต่สมองไม่ได้โตตาม” โห....ด่ามาเป็นชุด ไม่ปล่อยช่องว่างให้ตอบโต้กลับเลยแฮะ o2 ขนาดพูดไทยไม่ชัดนะเนี่ย ถ้าพูดชัด.....ไม่อยากนึก
“อ้าวซี.....มาทำอะไรที่นี่” เสียงไอ้แมนดี้แทรกเข้ามา เจ้าเด็กนั่นหันมองตามเสียงเรียก พอเห็นเป็นแมนดี้ก็รีบยกมือไหว้
“พี่แมน สวัสดีครับ พี่มานิวยอร์คตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นโทรหาแม่ผมเลยอ่ะ แม่บ่นถึงทุกวันว่าพี่น่ะ....มาเที่ยวซานฟรานตั้งนาน แต่ไม่ยอมมาเยี่ยมแม่ผมที่นี่ซักที” ไอ้แมนดี้ทำหน้าเจื่อนๆ
“เอ่อ....พี่เพิ่งมาถึงวันนี้แหละ นี่ก็ว่าจะโทรหาคุณป้าเหมือนกัน คืนนี้จะไปพักที่บ้านด้วยไง” แหม....ตอแหลมากไอ้แมนดี้ แล้วเมื่อคืนนี้หมาตัวไหนมันนอนอพาร์ทเมนท์พี่แนทฟะ
“ซี....มารู้จักเพื่อนพี่ก่อน นี่ พี่แนท พี่ตี๋ พี่อาร์ม” แมนดี้แนะนำรอบวง เจ้าเด็กนั่นก็ยกมือไหว้ปั้นหน้ายิ้มแย้มเหมือนว่าเมื่อกี้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
“นี่ซี ลูกชายป้าแมนดี้เองค่ะ อยู่ไฮสคูล กำลังขึ้นเกรดสิบเอ็ด อ้าว...แล้วทำไมเสื้อเลอะแบบนี้ล่ะซี” เจ้าเด็กนี่จบเกรดสิบอายุก็ต้องประมาณสิบหก แถมยังเป็นลูกพี่ลูกน้องแมนดี้ด้วย ไม่น่าเชื่อเลย หน้าตาช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว ถ้าไอ้แมนดี้หน้าตารูปร่างได้ครึ่งของเจ้าเด็กเนี่ย ชีวิตมันคงจะรุ่ง...หาแฟนได้เป็นโขลง เฮ้ย...ไม่ใช่ หาแฟนได้เป็นโขยง
“พอดี มีลุงแก่เฟอะฟะมาเดินชน แต่ลูกผู้ชายอย่างผมไม่ถือหรอกฮะ สบายมาก” แมนดี้ฟังแล้วไม่ติดใจอะไร แต่ไอ้ตี๋นี่สิ....ตาลุก เม้มปากกัดกรามแน่น
“ซี....พี่กำลังจะไปกินข้าว ซีไปกับพวกพี่นะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” เอาแล้ว...แมนดี้ นี่มันไม่คิดจะถามความเห็นคนอื่นๆก่อนเหรอ ผมกลัวน้องมันจะไม่ได้กินข้าว แต่จะได้กินหมัดแทนน่ะสิ
ซักพักพี่แดนกับพี่นกก็เดินออกมาสบทบ พวกผมตัดสินใจนั่งรถไฟใต้ดินไปไชน่าทาวน์กัน ระหว่างทานข้าว เจ้าซีคุยกับทุกคนอย่างสนิทสนมยกเว้นไอ้ตี๋
ผมนั่งติดกับพี่แนท ผมตักซุปให้พี่แนท พี่แกก็ตักกับข้าวให้ผม ผลัดกันตักใส่จานกันไปมาอยู่นั่นแล้ว เฮ้อ...มีความสุขจริงโว้ยยย ส่วนพี่แดนนั่นไม่ต้องห่วง แกบริการพี่นกทุกอย่าง สุภาพบุรุษจริงๆเลย
“พี่อาร์มกับพี่แนทเป็นแฟนกันเหรอครับ เห็นใส่แหวนเหมือนกันเลย” สงสัยรังสีความรักมันจะเปล่งประกายมากไปหน่อย เจ้าเด็กซีนั่นถึงสังเกตเห็น แต่...แหม ผมว่า....แม้แต่เด็กสามขวบก็ยังดูออกเลยครับว่าผมกับพี่แนทเป็นแฟนกัน
ไอ้ตี๋พอได้ยินเรื่องแหวน มันรีบหันมาดูมือผมกับมือพี่แนทแล้วเบือนหน้ากลับไป เอ่อ....ตี๋มึงตัดใจจากกูซักทีเถอะ :m29:
“ใช่แล้วซี พี่กับอาร์มใส่แหวนเพื่อแสดงว่าคนนี้มีเจ้าของหัวใจแล้ว และจะได้กันคนที่คิดมาเกาะแกะแฟนพี่ด้วย” พี่แนทยิ้มตอบซี แต่ผมรู้ว่าแกพูดกระทบไอ้ตี๋ เหลือบมองหน้าไอ้ตี๋เห็นหน้ามันหมองลง เฮ้อ...สงสารมันจัง
**********************************
พอทานข้าวกันเสร็จ พวกเราก็เดินเล่นในไชน่าทาวน์ ตอนเย็นแมนดี้กลับมาเอาของที่ห้องผมเพื่อไปนอนบ้านป้า ส่วนพรุ่งนี้พี่แดนวางแพลนว่าจะพาไปดูเทพีเสรีภาพกับวอลสตรีท ผมกับพี่แนทเลยบอกปฏิเสธไปเพราะไปเที่ยวมาแล้ว
เย...วันนี้แหละทางปลอดโปร่งโล่งสะดวก แมนดี้ไม่อยู่แล้ว พรุ่งนี้ก็เป็นวันอาทิตย์ ผมลงมือทำตามแผนดีกว่า :mc4: ทานข้าวเย็นเสร็จผมรีบเก็บจานชามไปเข้าเครื่องล้าง แอบส่งสัญญาณทางสายตากับพี่โอมว่า.....คืนนี้แหละ ผมจะปฏิบัติตามแผน พี่โอมยิ้มให้กำลังใจ พี่แนทมองผมกับพี่โอมด้วยหน้าตาสงสัย ผมทำไม่รู้ไม่ชี้เดินเข้าห้องนอน
พอเข้าห้องมา ผมรีบหยิบของที่เตรียมไว้จากเป้ไปแอบตรงหัวเตียง ส่วนของสำคัญที่สุดผมใส่มันไว้ในกระเป๋ากางเกง ผิวปากอย่างอารมณ์ดีเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ พี่แนทเข้าไปอาบต่อจากผม
ผมรีบตรงเข้าห้องครัว หยิบกระป๋องวิปปิ้งครีมจากตู้เย็นเอาไปซ่อนที่หัวเตียง แล้วเดินมาคั้นน้ำส้มอย่างตั้งใจ
ได้น้ำส้มให้พี่แนทหนึ่งแก้ว ของผมหนึ่งแก้ว หยิบของสำคัญออกมาแกะใส่แก้วพี่แนท
พี่โอมบอกว่าให้ใส่แค่ครึ่งเม็ดเพื่อให้พี่แนทแค่มึนๆ ถ้าใส่ทั้งเม็ดเดี๋ยวพี่แนทหลับไปมันจะไม่สนุก พี่โอมย้ำว่ายานี่ออกฤทธิ์เร็วมาก บางคนหัวไม่ถึงหมอนก็หลับสลบไปเลย
ผมแอบแง้มประตูห้องนอนไว้ รอจนแน่ใจว่าพี่แนทออกจากห้องน้ำแล้ว ก็เดินถือแก้วน้ำส้มเข้าห้อง ส่งยิ้มหวานให้พี่แนทที่นั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่
“พี่แนท อาร์มคั้นน้ำส้มให้ ใหม่ๆสดๆเลยนะ ดื่มแล้วหวานเย็นสดชื่น ดีต่อสุขภาพด้วยครับ” ผมพยายามพูดโฆษณาสินค้าเต็มที่
“โห....แฟนใครนี่ น่ารักจังเลยครับ” พี่แนทรับแก้วจากมือผม ยิ้มหวานตอบกลับมาแล้วโน้มหน้ามาหอมแก้มผมดังฟอด
พี่แกยกแก้วทำท่าจะดื่ม แต่แล้วก็วางลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง หันไปอ่านหนังสือต่อ
“เดี๋ยวพี่ค่อยดื่มนะ ขออ่านหนังสือก่อนแล้วกัน” โถ่เว้ย....ทำไมไม่ได้ดั่งใจเลยฟะ
“พี่แนท ดื่มเลยสิครับ เดี๋ยวน้ำแข็งละลายก็หมดอร่อยหรอก นี่อาร์มอุตส่าห์คั้นให้” ผมทำเสียงกระเง้ากระงอด
พี่แนทเงยหน้ามองผม แล้วหยิบแก้วขึ้นมาใหม่ ผมลุ้นไปด้วยตัวโก่งยิ่งกว่าตอนลุ้นบอลโลกอีก แต่ทำไมพี่แนทชะงักล่ะ
“อาร์ม พี่ชอบน้ำส้มเหยาะเกลือนิดๆ อาร์มหยิบให้พี่หน่อยสิครับ” อ๊ะ....ได้ ผมมันบริการทุกระดับประทับใจอยู่แล้ว ผมรีบวางแก้วผมบนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วรีบเดินไปหยิบเกลือในห้องครัวทันที
พี่แนทรับเกลือไปเหยาะใส่แก้วตัวเองแล้วยกขึ้นดื่ม ผมเลยยกแก้วตัวเองดื่มตามบ้าง พี่แนทดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“อร่อยจริงๆครับ อาร์มก็ดื่มให้หมดเลยนะ” ผมรีบดื่มจนหมด แล้วรับแก้วเปล่าจากพี่แนทไปวางที่ซิงค์ในห้องครัว
เดินกลับมาที่ห้อง ทำไมมันมึนหัวจังฟะ พอถึงเตียงผมนั่งลงมองหน้าพี่แนท เฮ้ยยย....ทำไมพี่แนทมีสี่ตา สองปากแบบนี้เนี่ย ผมไม่มีแรงจะนั่งทรงตัวแล้ว เกือบล้มหงายหลังบนเตียง ดีแต่พี่แนทรีบเข้ามารับไม่งั้นศีรษะผมฟาดหัวเตียงแน่ๆ
พี่แนทประคองผมนอนราบบนเตียง พยายามมองคนตรงหน้า เห็นแต่ภาพเบลอๆกับได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
ซักพักตัวผมก็เปลื่อยเปล่า มือขยับไม่ได้เหมือนถูกอะไรมัดไว้ รู้สึกถึงหน้าพี่แนทที่มาคลอเคลียแถวแก้ม แล้วจูบปากผมเนิ่นนาน ผมได้แต่ครางอือๆ มันปนเปไปหมดระหว่างความมึนงงเบลอๆกับความหวาบหวามของอารมณ์
ผมรู้สึกถึงอะไรเย็นๆบนหน้าอกกับหน้าท้อง พยายามก้มมองแต่ไม่มีแม้แต่แรงจะยกหัวขึ้น
รู้แต่ว่าลิ้นร้อนของคนตรงหน้าไล้เล็มเลียไปทั่วอกทั่วตัว มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ลากลงไปที่สะโพกผมแถมบีบเค้นคลึงอย่างสนุกมือ มืออีกข้างหันมาสนใจส่วนอ่อนไหวของผมด้านหน้าพร้อมอะไรเย็นๆที่ป้ายลงมา ผมสะดุ้งเฮือกทันที รู้สึกถึงโพรงปากร้อนที่ตามลงมาครอบครองของผม
ผมแอ่นสะโพกขึ้นเพื่อให้รับสัมผัสได้มากขึ้น อยากจะเอามือไปลูบไล้ศีรษะและทึ้งผมคนตรงหน้าที่มัวแต่สนใจของสนุกตรงหน้า แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะมือถูกมัดอยู่ เลยได้แต่ครวญครางเรียกชื่อพี่แนทไม่หยุดปาก พี่แนทยิ่งทำเหมือนแกล้งเพราะแกทำๆหยุดๆ
“ว่าไง....คนเจ้าเล่ห์ อยากให้พี่ทำอะไรให้เหรอครับ” พี่แนทเลื่อนหน้าขึ้นมากระซิบพร้อมงับติ่งหูผมเบาๆ ส่วนมือแกยังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวผมช้าๆ นี่พี่แนท...ขนาดนี้แล้วยังจะแกล้งกันอีก
“พี่......พี่แนท....อย่าแกล้งอาร์มสิ” ผมพูดแบบเบลอๆงงๆ คือว่า...อยากนอนก็อยากนอน แต่มันนอนไม่ได้เพราะความรู้สึกเสียวซ่านมันมีมากกว่า
*************************************
มีรูป Museum of Art ในนิวยอร์คมาฝากค่ะ
[attachment deleted by admin]
-
:3123:ให้พี่แนท เก่งมากพี่แนทรู้ทันอาร์ม
เตียมตัวบานได้เลยน้องรัก อิอิ :t2:
แห๊มแหม หนะคนเราพอรู้ว่าเค้าสนใจตี๋
หาเด็กมาดักเราซะงั้น ไม่ยอมอ่ะ o9 เค้าจะเอาตี๋อ่ะ
:monkeysad: BeePed ใจร้าย
-
:z1: จะวางยาเขา ดันถูกมอมเสียเอง ไม่รอบคอบเลยนาครับ น้องอาร์ม :z1:
-
โดนจับได้ซะงั้น ฟ้าเหลืองแน่เลยอาร์ม
-
:jul3: เนี๊ยล่ะน๊า เค้าว่าประสบการณ์คนเรามันต่างกัน
ทำใจเห๊อะอาร์มเอ๊ยย :jul3:
-
ท่าทางจะพยายามเป็นรุกไม่รอดอีกคน ตามคนอื่นๆในเล้านี้มาติดๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :laugh: :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกก
อาร์มเอ้ย...ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว
โดนพี่แนท ย้อนรอยให้ซะแล้ว...ฮาๆๆ
ตี๋ จะได้คู่ก็คราวนี้แหละ
ตี๋ + ซี :mc4:
ท่าทางจะไม่รอด...หุหุ
-
อาร์มครับน้องเคยได้ยินทีโบราณเค้าบอกไว้ว่า "ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว" ไหม แต่น้องอ่ะโชคดีที่คิดให้ "สุขกับพี่แนท สุขนั้นเลยตอบสนอง" ว่าแต่จะสนองกี่เท่า :oo1: ก็เอามาบอกนะครับ ของอย่างนี้มันอยู่ที่ตอนลงมือถ้าตั้งจิตตั้งใจไว้ดี มีคืนหลายรอบ หลายท่า เอ้ย~~ เท่า :z1:
-
:laugh: อาร์มเอ๊ย ประสบการณ์มันต่างกันน้อง เสร็จพี่แนทอีกจนได้ อย่าหวังอีกเลย ยอมเป็นคนเจ็บเหอะ :really2:
-
โถ น้องอาร์ม กี่แผนๆ คุณสามีรู้โม้ดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่รอด ไม่รอด
กร๊ากกกกกกกกก พี่แน้ทผู้แสนฉลาด จริงๆ อิ 2 พี่น้องอาจจะพิรุธเยอะ
-
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
อาร์มเอ่ย จะหลอกพี่แนทเตรียมตัวไว้หรือยัง ? :laugh:
-
เหอๆๆ เสร็จพี่แนทไปตามเคย
เจ็บแล้วไม่จำจริงๆๆๆน้องอาร์ม
:m20:
-
พี่แนมมาแล้ว
ตัวจริงเสียงจริง
อิอิ
หมอ นี่เขาฉลาดเนอะ
อิอิ น้อง อาร์ม เชื่อพี่ อย่าพยายามอีกเลย นะ นะ นะ
ดาบนั้นคืนสนองไวกว่า แสง เร็ว กว่าเสียงอีก
หึหึ
เหมือนเห็น เค้าลาง
ว่านุ้งตี๋
หึหึ
ไม่น่ารอดดดดดดดดดดดด
โดนเด็ก ครอบงำ :oni3:
-
หวังให้ทุกข์แก่ท่าน (แนท) ทุกข์นั้นถึงตัว (อาร์ม)
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกก
อาร์มเอ๊ยยยย
พยายามเข้า
ความพยายมอยู่ที่ไหน มันก็ยังอยู่ที่นั่นแหละ :laugh:
-
อิอิ.....................สมน้ำหน้าเลย อิอิ
-
หึ หึ หึ หึ หึ หึ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า :jul3:
น้องอาร์มมมมมมมมมมมมมม
ดาบนั้นคืนสนอง
กร๊ากกกกกกกกกก
แต่ไม่เป็นไร ยังเอาใจช่วยอยู่
สักวัน สักวัน สักวัน น้องจาทำได้
-
น้องอาร์มเอ๋ย
แทนที่จะตีไข่แตก กลับถูกนำเพิ่มซะนี่
สกอร์คราวต่อไป จะเป็นเท่าไหร่หนอ
17- 0 หรือ 19-0
อย่าถึง 21-0 ละกัน
ไม่งั้นวันอาทิตย์ไม่ต้องลุกไปไหนแล้ว
-
เสร็จแน่ หนูอาร์มมมมมมมมมมมมม :impress2:
-
:m20: กะแล้วเชียวว่าแผนพี่โอมจะดีขนาดไหน ให้เจ้าอาร์มใช้ก็ไม่สำเร็จไปได้หรอก :m20:
-
555เชิญท่านจอมยุทรพี่น้องทั้ง2 ว่างหมากกันใหม่ กระดานนี้ ท่านแนทลิ้วเฮียงชนะเป็นแม่นมั่น
-
น่าสงสารอาร์มมม!!!~
-
สุดท้ายอาร์มก้ออดรุก แถมเสียตัวอีกต่างหาก
-
มาสมน้ำหน้าเจ้าอาร์มด้วยคน
ชอบลองของลองวิชาอยู่เรื่อย
เป็นไงล่ะ โดนอีกแน่ๆ :jul1:
+1 ให้จ้า
-
เดี๋ยวเสร็จคู่นี้แล้ว :z1: ต่อคู่ตี๋+ซีเลยน้า
เดี๋ยววิญญานนางงามรักเด็กคงเข้าสิงตี๋
-
น้องอาร์มมมมม
เส็ดพี่แนทอีกแล้ว :m20:
:oo1: :oo1: :oo1:
คราาวนี้ จะโดนไปอีกกี่ประตู
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ต้องมาสักวันหละอาร์ม แต่วันนี้เป้นของพี่แนท :z1:
-
ไต๋ – ป้า!! ปล่อยตี๋เค้าไปเถอะ ให้เค้าไปมีชีวิตที่สดใสซาบซ่ากับคนวัยใกล้ๆกันหรือเด็กกว่า อย่างป้าน่ะ...แทะโลมคนที่บ้านต่อไปนะจ้ะ :m20:
christiyaturnm – ครั้งหน้าเค้าจะรอบคอบกว่านี้ :o12:
ben-ya – ฟ้าจะเหลืองไม่เหลืองต้องรอดูตอนหน้า อิ อิ.. :impress2:
marchmenlo – รู้เงี้ย เค้าหาแฟนเด็กกว่าดีกว่า เค้าจะได้มีประสบการณ์มากกว่า :m15: (เสียงคิดคำนึงของเจ้าอาร์ม)
M@nfaNG – ที่ว่าเป็นรุกไม่รอดตามคนอื่นๆในเล้านี่.....เรื่องไหนเหรอ จะได้ตามไปอ่าน :m13:
ranny – รู้ได้ไงว่าตี๋จะได้คู่ อาจจะเดาผิดก็ได้ ฮ่า ฮ่า... :laugh3:
tan – พี่แนทจะสนองคืนกี่ท่า เอ้ย..กี่เท่า ต้องรออ่านตอนหน้า เค้าพูดไม่ได้ มันอายน่ะ.... :-[ (เสียงคนอ่านตะโกนด่า อีตอแหลลลล)
MoSHI – เค้าไม่ยอม เค้าจะรุก เค้าจะรุก ตราบใดที่ตะวันยังขึ้นทางทิศตะวันออก พระจันทร์ยังมีข้างขี้นข้างแรม โลกนี้ยังมีเกย์ เค้าก็จะพยายามต่อไป :m18: (ไอ้อาร์มเริ่มเข้าโหมดเพ้อเจ้ออีกแล้ว)
phung – กรี๊ดดด เรียกใครว่าสามี ถ้าพี่แนทเป็นสามี เค้าก็เป็นภรรยานะสิ ไม่เอาเค้าไม่ชอบคำนี้ :serius2: ไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าเมีย
cheezzie – เอ่อ....ต้องรออ่านต่อตอนหน้าว่าอาร์มเตรียมตัวอะไรไว้บ้าง อิ อิ.... :t2:
maabbdo – เค้าไม่ได้เรียกว่าเจ็บแล้วไม่จำ แต่เค้าเรียกว่า.....โง่.... :laugh:
SunLoveMoon – ทำไมถึงเดาว่าตี๋จะได้กับเด็ก(ซี)ล่ะ นี่เราเขียนเรื่องชี้นำขนาดนี้เลยเหรอออ :m28:
a_tapha – :laugh:ขอกร๊ากก หัวเราะเจ้าอาร์มด้วยคน
Bg Love NT – ใช่....ความพยายามอยู่ที่ไหน มันก็ยังอยู่ที่นั่นแหละ :m20:
pongsj – คนล้มอย่าข้าม เคยได้ยินมั้ย :o12: คอยดูต่อไปเฮอะ (เจ้าอาร์มมันยังไม่เลิกคิดอีก)
power** - ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้อาร์มนะฮะ อาร์มจะพยายามต่อไป :m13:
lovefic – สกอร์จะเป็นเท่าไหร่หนอ ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก :o8:
สาวตัวกลม – พูดให้ดีๆ ใครเสร็จใคร เชอะ.... :a14:รอดูต่อไปก็แล้วกัน
mist – เค้ายังมีแผนอีกเป็นกะตั๊กเว้ยยยย แผนนี้ใช้ไม่ได้ ก็ใช้แผนใหม่ก็ได้ o18
panang – คิดเหรอว่าพี่โอมจะวางแผนให้แค่แผนนี้แผนเดียว มันต้องรอดูกันต่อไป ฮ่า..ฮ่า... :laugh3:
benxine – ตัวหนังสือน่ากลัวจังเลยอ่ะ o22
palpouverny – ใครว่าสุดท้ายก็อดรุก สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหาร :m16:
yaoifan – :pig4:ขอบคุณสำหรับคะแนนที่ให้ค่ะ
insomniac – ตี๋+ซี เหรอ.... เอาข่าวลือนี้มาจากไหน ไม่จริง...ไม่มีอะไร เค้าเป็นพี่เป็นน้องกันเฉยๆ :m23: (ตอบแบบดาราไทยหลายๆคน)
in_blu – :m20:ขอฮาเป็นเพื่อนด้วยคน
SataRu – ใช่...มันต้องมีสักวันที่มันเป็นวันของเรา :a2:
************************
-
:haun4: ขอให้อาร์มสนุกกับการทำสกอร์(ของพี่แนท)นะจ๊ะ :really2:
-
ตอนที่ 38 หลงกล (บรรยายโดยพี่แนท NC เล็กน้อย)
เนื่องจากน้องอาร์มกำลังมึนงงจากฤทธิ์ยาทำให้ไม่สามารถทำหน้าที่บรรยายตอนนี้ได้ พี่แนทเลยอาสาบรรยายแทนจ้า อิ อิ... :laugh: :laugh:
**********************************
พอทานข้าวเย็นเสร็จ อาร์มก็เริ่มทำความสะอาดโต๊ะและเก็บจาน ผมมองตามทุกอริยาบทแล้วยิ้มน้อยๆกับตัวเอง
น่ารักจริงๆเลยแฟนใครเนี่ย :give2: อาร์มครับ....จะทำให้พี่รักไปถึงไหนกัน คนอะไร...ทำกับข้าวก็เก่ง
หน้าตาก็น่ารัก นิสัยก็ดี ถึงแม้จะขี้แย ขี้งอน เอาแต่ใจไปหน่อยแต่มันก็ทำให้น้องเค้ายิ่งดูน่ารักขึ้นไปอีก
ส่วนเรื่องบนเตียงเนี่ย....ไอ้ท่าทางไม่ประสีประสาแต่พยายามทำท่าเหมือนว่ารู้ดีทุกอย่าง
คิดแล้วก็ขำ สงสัยจะศึกษาทฤษฏีจากอินเตอร์เน็ทมากไป หรือไม่ก็เจ้าแมนดี้ยัดเยียดอะไรแปลกๆใส่สมองน้องเค้า
ดูอย่างตอนที่ไปเที่ยว LA นั่นสิ คนปกติที่ไหนหิวแล้วเอากล้วยมาอมทั้งเปลือก สองคนนั่นต้องกำลังทำอะไรพิเรนทร์อยู่แน่ๆ
ยิ่งคิดยิ่งอดภูมิใจตัวเองไม่ได้ที่ผมเป็นคนแรกของอาร์ม ไม่ว่าจะเป็นแฟนคนแรก เป็นจูบแรก เป็นรักแรก หรือแม้แต่เป็นคนแรกที่ได้แตะต้องน้องเค้าแบบที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน
กำลังคิดเพลินๆ เอ๊ะ...นั่นอาร์มกับโอมมองตากันแล้วยิ้มแปลกๆแต่ไม่พูดอะไร ชักจะได้กลิ่นอะไรทะแม่งๆแล้ว
สองพี่น้องนี่สนิทกันมาก ไอ้โอมนี่ก็หวงน้องยังกะจงอางหวงไข่
แต่มันก็พลาดเองจนได้...ก็เรื่องที่มันเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการให้ผมไปเที่ยวกับอาร์มตั้งแต่แรก
นี่แหละเป็นเรื่องที่มันทำพลาดอย่างใหญ่หลวง ถือว่าโชคดีจริงๆที่มันติดเรื่อง defense proposal มันคงเป็นเรื่องของโชคชะตาที่กำหนดไว้แล้วว่าผมกับอาร์มจะต้องมาคู่กัน :impress2:
ตอนแรกที่กลับมาเจอน้องเค้าอีกครั้งหลังจากไม่เจอกันเป็นสิบปี เห็นครั้งแรกที่สนามบิน....หน้าตาก็น่ารักดีนะเหมือนตอนเด็กๆไม่มีผิด แต่พอเจอไอ้ท่าทางที่คีบเศษกระดาษทีละชิ้นๆ จากเบาะหน้าไปเบาะหลังในรถแล้วมันอดขวางหูขวางตาไม่ได้
ยิ่งพอได้แกล้ง.....แล้วอาร์มมีปฏิกริยาแสดงออกมาหมดทางหน้าทางตา มันยิ่งทำให้อยากแกล้งเข้าไปใหญ่
คิดดูสิครับ....เวลาเค้าโกรธ แก้มขาวๆจะเปลี่ยนเป็นแดง ตาโตหวานเปลี่ยนเป็นวาวๆ
ปากแดงสวยจะเชิดขึ้น......เห็นแล้วน่าจูบเป็นที่สุด :haun5:
ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้เรื่องที่สองพี่น้องยิ้มให้กันแบบแปลกๆ แต่ขอรอดูต่อไปก่อนแล้วกัน ก็อาร์มน่ะ.....เวลาคิดอะไรแปลกๆพิเรนทร์ๆหรือกำลังวางแผนอะไรอยู่เนี่ย
มันแสดงออกมาหมดทางตาโตหวานๆคู่นั่นทุกที แบบนี้ไปเล่นโป๊กเกอร์หรือจับหมูสงสัยเสียเงินหมดตัวแน่ๆ
นั่นอีก...ผิวปากอารมณ์ดีเดินเข้าห้องน้ำแบบนี้ มันต้องมีอะไรแน่ๆ พออาร์มอาบเสร็จผมก็เข้าไปอาบต่อ
กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเพลินๆ อาร์มก็เดินยิ้มหวานถือน้ำส้มคั้นเข้ามาสองแก้ว
เนื่องจากผมรู้สึกแปลกๆอยู่แล้วเลยยังไม่ดื่มทันที ทำเสวางบนโต๊ะเล็กข้างหัวเตียง
“เดี๋ยวพี่ค่อยดื่มนะ ขออ่านหนังสือก่อนแล้วกัน” ลองหยั่งเชิงดู อยากรู้ว่าอาร์มจะว่ายังไง
“พี่แนท ดื่มเลยสิครับ เดี๋ยวน้ำแข็งละลายก็หมดอร่อยหรอก นี่อาร์มอุตส่าห์คั้นให้”
นั่น....เสียงกระเง้ากระงอดลอยมาทันที แบบนี้....ชัวร์เก้าสิบเก้าเปอร์เซนต์มันต้องมีอะไรแน่ๆ
ผมเลยหยิบแก้วขึ้นมาทำท่าจะดื่มแล้วชะงัก ลอบมองหน้าคนน่ารักไปด้วย
เห็นตาโตนั่นแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์แถมลุ้นซะตาเป็นประกายวิบวับ คราวนี้....ชัวร์พันเปอร์เซนต์ น้ำส้มนี่ต้องมีอะไรแหงๆ :o9:
“อาร์ม พี่ชอบน้ำส้มเหยาะเกลือนิดๆ อาร์มหยิบให้พี่หน่อยสิครับ” ก็ผมชอบน้ำส้มใส่เกลือจริงๆนะ
พออาร์มเดินออกจากห้องไป ผมรีบสลับแก้วผมกับแก้วอาร์มทันที คิดในใจ...ถ้าน้องเค้าไม่ได้ใส่อะไรลงไป
มันก็ไม่เสียหายอะไรถ้าผมสลับแก้ว แต่ถ้าเกิดมีอะไรในแก้วจริงๆ ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันเป็นอะไร ผมรับเกลือจากมืออาร์มเหยาะใส่แก้วตัวเอง ยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“อร่อยจริงๆครับ อาร์มก็ดื่มให้หมดเลยนะ” อาร์มรีบดื่มตามผมจนหมด แล้วรับแก้วเปล่าเดินออกจากห้องไปทางห้องครัว
อาร์มเดินกลับมานั่งลงข้างๆผม แต่ดูตาเบลอๆงงๆยังไงไม่รู้ นั่งก็โงนเงนเหมือนจะล้มไม่ล้มแหล่ o2 ผมรีบวางหนังสือยื่นแขนไปรับตัวอาร์มก่อนที่หัวจะฟาดหัวเตียง แบบนี้.....ฟันธง ในน้ำส้มมียานอนหลับแน่ๆ แต่...ทำไมน้องเค้าต้องกะมอมยาให้ผมหลับด้วยล่ะ :m28:
พอวางอาร์มนอนบนเตียงเรียบร้อย ผมรีบค้นลิ้นชักโต๊ะเล็กข้างหัวเตียงแต่ไม่เจออะไร
จำได้แล้ว....ครั้งก่อนที่อาร์มนวดให้ผมในห้องไอ้โอม น้องเค้าหยิบเจลหล่อลื่นกับกล่องถุงยางจากหัวเตียง
ผมเลยค้นหัวเตียงต่อ เจอผ้าพันคอผืนยาวซึ่งมันไม่ควรอยู่ตรงนี้ แถมเจอกระป๋องวิปครีมอีก ไอ้นี่ยิ่งไม่น่ามาอยู่ตรงนี้ได้ กระป๋องยังเย็นเจี๊ยบอยู่เลย แสดงว่าอาร์มเพิ่งเอาออกมาจากตู้เย็นแหงๆ
ใช้สมองคิดอย่างหนักว่าของสองอย่างนี่อาร์มจะเตรียมไว้ทำไม แถมยานอนหลับที่กะให้ผมกินอีก
บิงโก....คิดออกแล้ว :m4: ฮ่า..ฮ่า....อาร์มเอ๋ย กะจะรุกพี่เหรอไง ถึงกับลงทุนหายามามอมพี่เลยเหรอเนี่ย
แต่...สงสัยไอ้โอมต้องช่วยวางแผนแน่ๆเห็นยิ้มให้กันเมื่อกี้นี้ ไอ้โอมมันคงรู้ว่าลำพังแค่แรงของอาร์มคงกดผมไม่ลงแน่ๆ
เลยหาตัวช่วยให้
ยิ้มกับตัวเอง ชิชะ....ไอ้โอม :เตะ1: รู้จักผมน้อยไปแล้ว เล่นกับใครไม่เล่น เพื่อนเอ็งคนนี้เป็นหมอนะเฟ้ย
ถึงเอ็งจะชอบอ่านนิยายกำลังภายใน แต่ข้าน่ะ....อ่านสามก๊กจบไปสามรอบแล้วโว้ยยย เชอล๊อคโฮมกี่เล่มต่อกี่เล่มข้าอ่านหมด
แผนตื้นๆแค่นี้ ไม่ทำให้ข้าตกหลุมง่ายๆหรอก
ว่าแล้วอย่าเสียเวลาเลย.....ในเมื่อน้องเค้าเตรียมของไว้แล้ว ก็อย่าให้เสียของ ลองเปลี่ยนบรรยากาศแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมรีบจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาร์มอย่างเบามือ แล้วเอาผ้าพันคอมัดมือน้องเค้ากับหัวเตียง แต่ไม่ได้มัดแน่นมากหรอกครับ ผมกลัวอาร์มเจ็บข้อมือเหมือนกัน
ร่างขาวเนียนเปลือยเปล่าบวกตาเยิ้มปรือปรอยเหมือนคนง่วงนอนของคนตรงหน้า มือที่โดนมัดติดกันเหนือศีรษะ
ช่างเป็นภาพที่เซ็กซี่ดีแท้ๆ ทนไม่ไหวแล้วครับ...ผมจัดการถอดปราการด่านสุดท้ายของลูกผู้ชายออกอย่างรวดเร็ว
ก้มหน้าไปที่แก้มขาวๆนั่นแล้วประกบปากจูบดูดดื่ม อาร์มได้แต่ครางอือๆ ผมเลยไซ้ซอกคอพร้อมสูดดมกลิ่นแป้งเด็กที่คุ้นเคยให้ชื่นใจ หยิบกระป๋องวิปครีมมากดครีมไปบนหน้าอกและท้องนวลเนียน เสร็จก็ไล้เล็มเลียครีมโดยเฉพาะที่ตุ่มไตสีชมพูสองจุดบนหน้าอกนั่น
อาร์มได้แต่ครางบิดตัวไปมาด้วยความสยิว ที่จริงกินครีมจากตัวอาร์มนี่ก็อร่อยดีเหมือนกัน สงสัยคราวหน้าจะต้องลองเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นดูบ้างดีกว่า :haun5:
ผมกดครีมเพิ่มลงไปตรงส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า อาร์มสะดุ้งเฮือกทันที อ๊ะ....พี่ขอโทษนะครับคนดี....สงสัยมันจะเย็นไปหน่อย ผมรีบครอบครองด้วยโพรงปากร้อนเพื่อบรรเทาความเย็นให้มัน อาร์มยิ่งบิดตัวและเกร็งสะโพกมากขึ้น แต่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้เพราะมือถูกพันธนาการอยู่ ได้ยินเสียงครวญครางแผ่วหวานพร้อมเรียกชื่อผมไปด้วย คิดแล้วก็ขอแกล้งหน่อยเหอะ...คนเจ้าเล่ห์ช่างวางแผน
“ว่าไง....คนเจ้าเล่ห์ อยากให้พี่ทำอะไรให้เหรอครับ” o3 ผมเลื่อนหน้าขึ้นมากระซิบพร้อมงับติ่งหูอาร์มเบาๆ ส่วนมือรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้าช้าๆ ผมรู้ว่าน้องเค้าคงอยากจะไปจนเต็มแก่ แต่ไม่ได้หรอกครับอาร์ม จะไปก็ต้องไปด้วยกันสิ
“พี่......พี่แนท....อย่าแกล้งอาร์มสิ” น้องเค้าพูดแบบเบลอๆงงๆ ตาเยิ้มหน้าตัวแดงไปหมด บ่งบอกถึงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ
อ๊ะ....ไม่แกล้งแล้วก็ได้ ผมหยิบเจลมาป้ายที่นิ้วแล้วค่อยๆแทรกไปที่ช่องทางคับแคบด้านหลัง อาร์มเบ้หน้าเล็กน้อย ผมควานหาจุดจีสปอต์ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ตรงบริเวณต่อมลูกหมาก และผมก็รู้ด้วยว่าของอาร์มมันอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นอาร์มเค้าจะมีความสุขขนาดนี้เหรอเวลามีอะไรกับผม ถึงปากจะบ่นเจ็บเพราะขนาดของผมที่ใหญ่ไปซักหน่อยก็ตาม
แหม....ก็ผมเป็นหมอนะครับ :m12:เรื่องตรวจก้นนี่เรื่องจิ๊บๆ ในชีวิตนี่ล้วงก้นคนไข้มาเป็นร้อยก้นแล้ว ตั้งแต่ตอนเป็นนักศึกษาแพทย์แล้วต้องผ่านหน่วยศัลยศาสตร์กับตอนเป็นแพทย์ใช้ทุนอีก เวลาคนไข้มาแผนกฉุกเฉินเพราะปวดท้อง ถ้าสงสัยไส้ติ่งอักเสบก็ต้องตรวจล้วงก้นกันทุกราย (แต่ไม่ได้ไปควานหาต่อมลูกหมากหรือจีสป่งสปอต์อะไรนะครับ แต่ตรวจหาตำแหน่งไส้ติ่งที่เจ็บ)
แล้วถ้าคนไข้ผู้ชายมาด้วยปัสสาวะขัดก็ต้องตรวจก้นดูขนาดต่อมลูกหมากว่ามีต่อมลูกหมากโตหรือมะเร็งต่อมลูกหมากหรือเปล่า แต่พอเปลี่ยนมาเรียนหมอเด็กนี่ก็ไม่ค่อยได้ตรวจก้นเด็กหรอกครับ นานๆทีถึงจะต้องตรวจซักราย
ผมค่อยๆแทรกนิ้วเพิ่มจากสองนิ้วเป็นสามนิ้วแล้วนวดวนเข้าออกไปมา สะโพกของคนน่ารักได้แต่ส่ายไปมาพร้อมเสียงครางที่มากขึ้น
ชักทนไม่ไหวแล้ว.....เจ้าลูกชายมันร้องประท้วงฮึกเหิมอยากจะเข้าไปสำรวจถ้ำจะแย่อยู่แล้ว ผมรีบจัดการสวมเกราะป้องกันอย่างว่องไว มือแยกเรียวขาขาวเนียนของคนตรงหน้าแล้วค่อยๆแทรกแก่นกายเข้าไปอย่างช้าๆ คนตรงหน้าขยับเหมือนจะถอยหนี แต่ในที่สุดมันก็เข้าไปจนสุดและประสานกันเป็นหนึ่งเดียว
ซี๊ด....ผมกัดกรามแน่น ถึงแม้จะมีอะไรกันมาหลายครั้ง แต่ช่องทางร้อนนั่นก็ยังคับแคบอยู่มาก ผมโน้มตัวไปจูบปากคนตรงหน้าแล้วย้ายมาเล็มเลียตุ่มไตสีชมพูน่ารักบนยอดอกทั้งสองข้าง อาร์มแอ่นอกเพื่อให้รับสัมผัสจากลิ้นร้อนได้มากขึ้น มือผมก็เค้นคลึงสะโพกงอนงามทั้งสองข้างไปด้วย รับรู้ได้ถึงช่องทางที่เริ่มผ่อนคลายลง
ผมขยับสะโพกเข้าออกเบาๆ มือย้ายมารวบส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้าแล้วขยับรูดรั้ง หน้าาหวานได้แต่สะบัดไปมาพร้อมเสียงครางด้วยอารมณ์หวาบหวาม
ผมเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นๆ ความรู้สึกเสียวซ่านซึมไปทั่วสรรพางค์กาย เสียงครวญครางของเราสองคนประสานสอดคล้องดังก้องทั่วห้อง จนในที่สุดผมกับอาร์มก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน ตอนนี้ไม่มีเสียงครางแล้ว....มีแต่ลมหายใจหอบของเราสองคนที่ค่อยๆแผ่วเบาลง อาร์มหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วซุกหน้าลงกับอกผม ผมโอบกอดคนตรงหน้าไว้เต็มอ้อมแขนพร้อมจูบที่หน้าผากเบาๆ
แต่เกมมันยังไม่จบแค่ยกนี้แน่ๆ ผมค่อยๆพลิกร่างเนียนขาวให้คว่ำลงหน้าซบลงกับหมอน โน้มตัวไปซุกไซ้ซอกคอและแผ่นหลังนวลเนียนนั่น และเริ่มปลุกอารมณ์คนเจ้าเล่ห์อีกครั้ง....
**********************************************
-
:laugh: และก็โดนอีกจนได้
-
ให้ทุกข์แก่ท่าน แต่ท่านยังไม่ได้รับ ทุกข์ก้อถึงตัวซะก่อน กรรมมันติดจรวดจริงๆอาร์มเอ๊ย
แต่จะว่าไป ไม่ใช่ทุกข์หละมั้ง แต่เป็นสุขแทนซะหละ :jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
-
และแล้วก็ไม่รอด!!!~
-
5555
โดนเองเลยยยย
อิอิ :-[
-
กรี๊ดดดด
ชักกลัวพี่แนทแล้วนะ
คนๆนี้ น่ากลัวไปมั้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องอาร์มเอ๋ย ไม่รู้ซะแร้นว่าเล่นอยู่กะอารายยย
-
อาร์มไม่รอดดดดดดดดดดดดดดดดด
:-[
-
อิอิ พี่แนทมาเล่าบ่อยๆน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อิอิ
-
:haun5: พ่อล่ออ่านสามก๊กจบไปสามรอบ คบได้มั๋ยเนี๊ย
อาร์มค๊าฟฟ ปลงๆ เห๊อะ ก้มหน้าก้มตารับต่อไปน่ะ :เฮ้อ:
-
โถ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องอาร์มของพี่ โดนปายอีกแระ
พี่ว่านะ น้องอาร์ม ควรเริ่มจากไปอ่านสามก๊ก นะ
อืม รู้เค้ารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
แก้แค้นอีก 10 ปี ก็มิสายเน้ออออออ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่แนทก็ใช่ย่อยนะเนี่ย เอาความรู้ทางแพทย์มาวิเคราะห์เวลา....ด้วย o18
หมอคิดแบบนี้ทุกคนป่าวเนี่ย o22
-
อ๊าก~~~~
หมอหื่น
-
เอิ๊กกกกก
น้องอาร์มเอ๊ยยย
คืนนี้จะโดนนำไปอีกกี่ประตูล่ะเนี่ยยย :haun5:
-
:haun4:โดนอีกแล้วหนุอาร์ม โดนๆๆๆ :mc4:
-
พี่แนท!!!! ไปเก็บกดมาจากหน้ายยยยยยย โถๆๆหนูอาร์ม อย่างงี้ถอดใจเรื่องจะรุกพี่แนทคืนได้แล้วมั้งเนี่ย สกอร์ทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่นแล้ว~ :really2:
-
อาร์มเอ๊ย
คราวหน้า (ถ้ายังมีคราวหน้านะ) ที่คิดจะรุกพี่แนทอีก
แนะนำให้หนูไปหาหมอดู ดูฤกษ์ดูยามไปเลยนะ
พึ่งไสยศาสตร์โลด
เพราะคงไม่มีทางอื่นแล้วหล่ะ
:laugh:
-
ไต๋ – ป้า!! ปล่อยตี๋เค้าไปเถอะ ให้เค้าไปมีชีวิตที่สดใสซาบซ่ากับคนวัยใกล้ๆกันหรือเด็กกว่า อย่างป้าน่ะ...แทะโลมคนที่บ้านต่อไปนะจ้ะ :m20:
************************
:serius2: อ๊ากกกกก ไม่ยอมอ่ะ BeePed เค้ารู้หลอก
ตะเองจะแอบเก็บตี๋ไว้เองหดิ
:m15: โธ ตี๋จ๋าความรักเรามันมีอุปสรรคซะแล้ว
แต่ไม่เป็นไรเพื่อน้องตี๋ พี่ยินดีฝ่าฟัน o18
:mc4: ยินดีกะพี่แนท ที่มีชัยเหนื่ออาร์มอีกแล้วครับท่าน :อิอิ1:
ปล.ขอเราแทะตี๋บ้างดิ :impress2: เปลี่ยนบรรยากาศนะ :o8: อยากกินหญ้าอ่อนบ้าง อิอิ :oni1:
-
หลงกลเธอแล้วทำไงได้
จะถอนตัวออกไป มันก็คาอยู่
หลงโดนไปแล้ว แถมนำไปหลายประตู
เสียรู้ไปอีกที เจ็บนี้ไม่ถึงตาย .... อร๊ายยยย แค่เสียวววว
(แว๊กกกก ฉันมาพิมพ์อะไรในกระทู้นี้เนี่ย แหม แต่เห็นชื่อตอนแล้วอดไม่ได้ แฮ่ะๆๆ เรื่องน่ารักดีนะคะ)
-
ชอบ ชอบ พี่แนท มาเล่า (โซดาไม่ต้อง)
มาต่อเร็วๆนะคะ อ่านจากพี่แนทมาเล่า
ไม่น่าจบที่ 2-0
อาร์มเอ๋ย ปลงซะเถอะ ได้สามีเป็นหมอ แถมอ่านสามก๊ก เชอร์ล๊อคโฮล์ม
-
เข้ามาขำหนูอาร์ม :m20:
-
งานนี้คนเจ้าเล่ห์เจอคนเจ้าเล่ห์กว่า
:jul1:
-
สงสัยว่างานนี้คนเจ้าเล่ห์ที่สุดเห็นจะเป็นพี่แนทซะละมั้ง :laugh:
-
รุกไม่รอด แล้ว ยังเจอรอบสองอีกกกกก
-
:pighaun:
-
อาร์มเอ้ย อุปการณ์เตรียมไว้โดนใช้เต็มที่เลยเนี่ย :laugh:
-
:haun4:บาน.... งานนี้บอกได้คำเดียวว่าบานนะน้องอาร์ม :z1:
:กอด1: :L2:
-
พี่แนท o13
สมแระที่เป็นหมอ
เก่งทั้ง บู๊-บุ๋น
ครบเครื่อง
ขนาด สองพี่น้อง
ลงทุนเปิดคัมภีร์พิชัยสงคราม
ก็ยัง
"มิสามารถ" :laugh:
เชียร์พี่แนทดีกว่า
พี่ แนท สู้ๆๆ
นำไปเยอะๆ ห่าง แบบไม่เห็นฝุ่นเลยนะ :z1:
-
เรื่องก็ขำ
แต่บรรยายเรื่องการตรวจทางก้นละเอียดจัง
พี่แนทรู้ก็ไม่แปลก
แต่คนแต่งรู้ได้ยังไง นึกว่าหมอยูโรมาเองนะเนี่ย
-
มาอ่านแบบรวดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดียว แลย :a5: o22 ประตูที่ 6 กำลังจะมา :-[ :o8:
ชอบมากขอบอก :mc4:
-
อารมเอ้ยยยยยย ............ อย่าคิดจะรุกเลย
รอพี่แนททำให้มัน ลุก ดีกว่า :laugh: :laugh: :laugh:
ปล พี่แนท อ่านสามก๊กจบไปสามรอบ แสดงว่าเป้นคนคบไม่ได้
( หึหึ คบแล้วมีแต่เสียกับเสียนะอารม หึหึ เสียอะไรเอ่ย ........ )
อยากกินวิปครีมบนตัวอารมมมมมม :impress2:
-
อาร์มเอ๋ยยยย
เสียไปกี่ประตูแล้วลูก :laugh: :laugh: :laugh:
อุปกรณ์ครบเซต จริงๆ แล้ว
หนูตั้งใตเตรียมไว้ให้พี่แนท :oo1: ช่ายม้ายยยย
แบบนี้ดิ พี่แนทหลงหักปักหัวปำ ไปไหนไม่รอด :m20:
-
น้าน..ว่าแล้ว เตียบ่อกี้จากดาบมังกรหยก หรือจะสู้ท่านขงเบ้งจากสามก๊กได้
สามจบเค้าว่าเป็นเคล็ด แต่ถ้าเกินกว่านั้นไม่นับใช่ป่ะ อิอิ
:laugh:
-
:laugh:
-
ผมควานหาจุดจีสปอต์ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ตรงบริเวณต่อมลูกหมาก และผมก็รู้ด้วยว่าของอาร์มมันอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นอาร์มเค้าจะมีความสุขขนาดนี้เหรอเวลามีอะไรกับผม ถึงปากจะบ่นเจ็บเพราะขนาดของผมที่ใหญ่ไปซักหน่อยก็ตาม
น่ารวมเล่มเรื่องนี้นะครับ ถ้าให้ดีต้องเสนอผู้ใหญ่บรรจุเป็นหนึ่งในตำราเพศศึกษาเลย มันละเอียดแต่ได้วิชาการมากกกกกกกก พระเอกเป็นหมอ (สูติฯ) ส่วนนายเอกก็หื่น ใส ไร้ประสบการณ์ เจ้าเล่ห์ได้ใจ :impress2: ชอบเรื่องนี้มากเลย เมนท์ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
ยินดีกับอาร์มด้วย ได้ประสบการณ์แปลกใหม่ ไม่คิดแผนนี้ ก็คงไม่ได้ถูกมัดมือนะเนี่ย อิอิ หาที่ไหนมี
-
:pighaun: อ่านตั้งแต่เช้า จนจบเลยอะ อ่านจนปวดตา สนุกมากมาย ชื่ออารม์หรอ เหอะๆ หืนทั้งเรื่องเลย เอากันเทบทุกตอน อยากบอกว่าชอบมากมาย เขามีคนรู้จักคนหนึ่ชื่ออารม์ด้วยละ ใส่แว่วด้วยน้ารักดี อิอิ รีบมาต่อนะครับจารออ่าน
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอถามความเห็นคนอ่านหน่อยค่ะ เนื่องจากมีคนติงมาว่ายิ่งเขียน ยิ่งหื่นมีแต่เรื่องอย่างว่า
มันหลุดจากพล็อตที่ควรจะเป็น.....เรื่องท่องเที่ยวบวกรักใสๆกุ๊กกิ๊กๆ
.
.
เลยกลับไปอ่านที่เขียนไว้ตั้งแต่ต้น
:o12: :o12: เลยยิ่งเห็นว่าตัวเองเขียนหื่นเกิน ซึ่งอาจไม่เหมาะสมสำหรับเยาวชนต่ำกว่า 18 ปีในบอร์ดนี้
เกิดอ่านแล้วอยากไปลองทำบ้าง....จะเป็นยังไง :sad4: :sad4:
:serius2: :serius2: :serius2: จะเอายังไงดี จะเขียนต่อ...หรือจะหยุดดี ตัดสินใจไม่ถูกแล้ว
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เขียนต่อเลยจ้า คงแนวของตัวเองไว้ อย่าเอาความคิดเห็นของคนอื่นมาเป็นอิทธิพลกะเรามากนะ เราแค่รับฟังไว้เป็นความคิดเห็นแต่อย่าให้มาทำเรื่องของเราไขว้เขวมากก้อพอ เป็นกะลังใจให้จ้า สู้ๆ o13
:L2: :L2: :L2:
-
ความคิดเห็นส่วนตัว
ชอบเรื่องนี้มาก
เป็นเรื่องที่ตามอ่านมาตลอด
และคอยตอนต่อไปเสมอมา
ไม่มีตอนไหน
ที่ไม่ชอบสักตอน
อย่าท้อค่ะ
เป็น ตัวของตัวเองดีที่สุด
ก้าวต่อไป.............
:L2:
-
ยังเนื้อเรื่องก็ยังมีท่องเที่ยวน่ารักหวานใสอยู่นี่นา
มันอาจจะมีบทหื่นมาแทรกบ้าง ไม่รู้ซิ
ยังไงก็อยากให้เขียนต่อ ถ้าคิดว่ามันหื่นมากเกินก็ลดดูก็ได้
เป็นกำลังใจให้นะ
:กอด1: :L2:
-
:jul1: :pighaun:
สำหรับที่ถาม ก็..อ่านมาตั้งแต่แรกเนอะ..
มันก็หื่นช่วงเจอกันระหว่างพระ-นางเท่านั้นอ่ะ
แล้วคุณBeePedก็ยังบรรยายที่เที่ยวแทรกระหว่างเนื้อเรื่องอยู่นะ
หนูว่ามันก็ยังเหมือนเดิมอ่ะ
เขียนต่อเถอะค่ะ
ก็เหมือนที่ข้างบนเค้าบอกอ่ะ ถ้าคิดว่ามากก็ลด
สู้ๆเนอะ
พี่ไม่เขียนต่อแล้วหนูก็ไม่มีตี๋ให้บอกรักอ่ะดิ
เอิ๊กๆ
กอดสองทีเลยอ่ะ
-
เขียนต่อเหอะค้าบบบบบ
-
เข้ามาบอกว่าชอบเรื่องที่เขียนมากคะ แหมมมมมมมมมมมมมม ก็ไอ้เราที่เข้ามาอ่านครั้งแรก เพราะ nc นะเนี้ย :laugh:
-
เราว่ามันก็ไม่ถึงกับหื่นเกินไปอะเน้อ เพียงแต่ด้วยสำนวนบรรยายเลยอาจทำให้เห็นภาพชัดเท่านั้นเอง แล้วก็ตอนนี้คู่พระนางกำลังสวีทกันอยู่การมีฉากอย่างว่ามาเสริมบรรยากาศก็น่าจะเป็นเรื่องปกติ :z1:
ยึดแนวทางของตัวเองไว้แหละค่ะ อย่าคิดมากเลย ยังไงก็เป็นนิยายที่เราปลุกปั้นสร้างเรื่องมาด้วยตัวเองแต่ต้นนิ ถ้ากังวลก็อาจลดๆฉากอย่างว่าลง แต่เราว่าถ้าอยู่ๆมันขาดหายไปเลยจะแปลกๆเอาน้า
เป็ำนกำลังใจให้นะค้า :bye2:
-
เห็นด้วยกะทุกท่าน
ยังอยากให้เขียนต่อไปอะคะ
ไหนๆ ก็ตั้งใจเขียนแล้ว
คำติติง มีไว้เพื่อปรับปรุงค่ะ ไม่ได้มีไว้ให้ยอมแพ้
โดยส่วนตัว ไม่คิดว่าเรื่องมันหื่นมากมายนะ
คือ หื่นม้าย มันก็หื่น แต่แบบ มันฮาไง
อ่านแล้วแบบ เฮฮา มากกว่าที่จะก่อให้เกิดอารมณ์หื่น ฮ่าๆๆ
ไม่รู้ซิ คือ ชอบอะ (จิงๆ แล้วคนอ่านแอบหื่น)
แต่ถ้า คุณ BeePed รู้สึกว่ามันเยอะเกินอย่างที่โดนคอมเม้นต์
ก็ลดลงก็ได้นะคะ เพื่อความสบายใจ
แต่ไม่ว่า จะยังไงก็อยากให้เป็นตัวของตัวเอง
เขียนอย่างที่อยากเขียน ทำอย่างที่อยากทำดีกว่าคร่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคร้า ^^
-
เราว่ามันเฉยๆนะ ไม่หื่นจนเกินไป
และฉากหื่นแต่ละทีก็จะเห็นความน่ารักของอาร์มและพี่แนท :z2:
คงความเป็นตัวของตัวเองต่อไปดีกว่า
อยากเขียนอะไรเขียนเลยจ้า o13
-
ผมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คนแต่งกังวลรึป่าว ถ้าใช่ขอโทษนะครับ :L2: อย่ากังวลเลย ความหื่นในเรื่องนี้ไม่เท่าความฮาหรอก (ขนาดฉาก XXX ยังมีความฮาผสมเลย) อ่านแล้วอารมณ์ดี มีความสุข :z1: แต่งต่อเถอะครับ :m5: อยากอ่าน ชอบ
-
ไม่หื่นครับ ออกแนววิชาการซะด้วยซ้ำ คล้ายๆ บทความทางการแพทย์อะไรเทือกๆ นั้น :z6:
จริงๆ ผมว่าที่เขียนมาก็ดีแล้ว เป็น nc ของคนที่รักกัน ตัวเอกก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว (ถึงนายเอกจะรั่วๆ ต๊องๆ ก็เหอะ)
OK ออก มันก็ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของความรักแหละครับ
-
อิอิ
เขียนต่อค่า
มันเป็นเรื่องธรรมดา
อิอิ :impress2: :impress2:
-
ดีอยู่แล้วจ๊า o13
เนื้อเรื่องสนุกมากๆ..ทุกอย่างดีหมด..ชอบมาาาาาก
ตลกมากๆ NC ยังจี้เลยพี่...แค่นี้คิดมากไปได้ :z3:
อยากให้มาอัพทุกวันเลยค่ะ :call:
-
อ่านแล้วเฉยๆนะ ออกขำซะมากกว่า
คนพูด ฟัง คิด แต่อย่าจับมากังวลมาก เราเป็นคนเขียนก็ต้องมีเป้าวางไว้ของเราว่า อย่างนี้ดีแล้ว
เปลี่ยนตามคำติงซะหมด เดี๋ยวเรื่องออกมาโย้เย้นะ
^-^
ยืดอก มั่นใจ
เริ่มแล้ว เอาให้จบเนาะ
คนอ่านยังรอกันอีกเยอะ
-
โธ่ โธ่ เขียนไปเถอะ
เรื่องนี้สนุกดีออก นายเอกหื่นแบบใสซื่อเนี่ย นานๆจะเจอ :z1:
-
:z3:
ใครไหนใคร ทำมั้ยมาว่าน้องBeePedเค้า o12
นิยายเค้าออกจะรักใสๆ :impress:เน้อBeePedเน้อ
ก็พี่แนทรักอาร์มไง :กอด1:ก็เพราะรักหนะ
รักมากก็หื่นมาก :haun5:หื่นมากก็มีกิจกามมาก
จากน้ำข้นมันก็กลายเป็นน้ำใส :try2:
ก็ถูกแล้วอ่ะ รักใสๆ ตาม Concept แป๊ะเลย :give2:
เน้อBeePedเน้อ ใช่ป่ะ เราคิดถูกป่ะ :laugh3:
ปล.ไม่เอาหน้าไม่คิดมาก ที่วิ่งเล่นในเวปนี้นะอายุต่ำกว่า 18 นะหาทำยาอย่าแล้ว
ที่เห็นๆนะมีแต่จะคนจะครบรอบแซยิกกันทั้งน่านเลยดิ
ว่าแล้วก็วิ่งหลบมือหบลตีนซะ :o12:
-
รีบนอ่ะ อย่าน่ารักให้มากนัก เดี๋ยวคนแถวๆนี้เขาจะอดใจไม่ไหว o18
BeePed อย่าไปคิดมากเลย
เขียนต่อแบบที่เป็นอยู่นี่แหละ ถ้าเป็นตัวของตัวเองก็ตามเดิมเหอะ
ไม่ต้องคิดลด ละ เลิก อะไรมันหรอก
เนี่ย..คนอ่านไม่เห็นมีใครหลงทางเลย
ตามก้น(งอนๆ)ของ BeePed เข้ามาอ่าน
นิราศ(น้องอาร์ม)ตามหารับกันเป็นแถวๆ
ก๊ากกก..
เรื่องนี้มันขำๆฮาๆ แล้วก็ให้ความรู้ทั้งแหล่งท่องเที่ยวและความรู้ anatomy แนวสุภาพเรียบร้อยออกขนาดนี้
เด็กอายุ 14 -15 มันยังบอกว่าตาหลก ตาหลก เด่ะๆ
หื่นกว่านี้มีอีกม้ายยยยย??
+1 ให้กำลังใจครับผม
-
เขียนต่อเถอะน่ะคับ เพราะผมชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้นะคับ
-
เขียนต่อไปตามสไตล์เดิมของคุณBeePedเถอะค่ะ
ความจริงเรื่องนี้อ่านแล้วฮามากกว่าหื่นนะ
ขนาดฉากNC ยังมีฮาแทรกเลย
อย่าคิดมากค่ะ ชอบน้องอาร์มใสซื่อแต่แอบหื่น น่ารักดี
-
เขียนต่อเถอะค่ะ
ชอบเรื่องนี้ นายเอกใสซื่อ มั้ง 55
เป้นกำลังใจให้น้า
-
ให้กำลัง :กอด1:
ชอบอาร์มตรงที่ ความรั่ว หื่น ฮา น่ารัก
อย่าไปลดหรือเลิกเลย
:กอด1:
-
เอาอีก เอาอีก เอาอีก :call: :call: :call:
-
ความคิดเห็นของคนอื่น
ถ้าเราพิจารณาดูแล้วว่ามันเป็นอย่างที่เค้าว่า
ก็รับฟัง แล้วนำมาปรับใช้ให้เหมาะกับตัวเองเถอะค่ะ
เขียนมาตั้งขนาดนี้แล้วน้า อย่าเลิกเลย เห็นแก่แฟนคลับน้องอาร์ม
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:กอด1:
-
คนเรา ต่างคนก็ต่างจิตต่างใจ เราคงจะไปทำอะไรให้ถูกใจใครทั้งหมดไม่ได้ เพราะฉะนั้นแต่งต่อไปเถอะ แต่ถ้ายังเป็นกังวลอยู่ ก็ลดฉาก NC ให้น้อยลงหน่อย เพิ่มฉากสารคดีท่องเที่ยวอีกนิดก็ได้นี่จ้ะ :กอด1:
-
เขียนไปตามแนวทางของตัวเองสิครับ อย่าเอาความคิดคนอื่นมาใส่หัวเรา
ไม่งั้นมันจะเป็นนิยายของผู้เขียนได้อย่างไร
ปล. ใจผมอยากให้เขียนต่อนะครับ สนุกๆ หื่นๆ แล้วก็เนื้อเรื่องชวนน่าอ่านดี ครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
คงความเป็นแนวนิยายของตัวเองดีที่สุดครับ ทุกสิ่งทุกอย่างมักมีทั้ง คน ชอบแล้วก็ไม่ชอบปะปนไปครับ :z1: :z1:
-
พี่ๆ...
ระดับเดิมดีอยู่แล้วพี่
ช่วยอย่าลดเพิ่มหรือลดอะไรเลยค่ะ
เพราะถ้านู๋อยากอ่านสารคดีท่องเที่ยว นู๋ไม่มาเข้าเล้าเป็ดหรอกพี่
เรื่องนี้มันมีแทรกเป็นอรรถรส ในปริมาณโอเคแล้วพี่
เรื่องหื่น..
ถ้าอยากจะเพิ่มอะไร..ก็เพิ่มได้เรื่องหื่นนี้แหละพี่..ดีสุด :z1:
-
มาหนับหนุนให้เขียนต่อ
น่ารักดีออก หื่นๆ ฮาๆๆ
อิอิ ชอบบบบบบ
-
แอบอยู่นานเพิ่งจะมาออกความเห็น
เรื่องนี้ไม่เห็นจะหื่นมากมายตรงไหนเลย ออกจะฮา น้องอาร์มน่ารักค่อดๆ
เห็นอวาตาร์เรามั้ย นั่นแหละ น้องอาร์ม อิอิ
เขียนต่อนะคะ ใครจะว่าไง อย่าไปสนใจ
ดูสิ คนอ่านออกเยอะแยะ
ไม่มีใครหื่น(น้อย)ซักคน :laugh:
เรื่องหื่น..
ถ้าอยากจะเพิ่มอะไร..ก็เพิ่มได้เรื่องหื่นนี้แหละพี่..ดีสุด :z1:
เห็นควรด้วย เป็นอย่างยิ่ง
-
แต่งต่อไปเถอะคร้าบ
ผมว่า ถึงมันจะหื่น แต่มันก็ฮาดีอ่ะ นายเอกหื่นแบบน่ารักๆ แบบนี้ ชอบอ่ะชอบ ขนาดอ่าน nc ยังฮา
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลย อ่านละเหมือนได้เที่ยวอเมริกาเลยอ่ะ
สรุป แต่งต่อเถอะนะ คนอ่าน ขอร้อง
-
:z3:
อ่ะจึ๋ย....เป็นไรเป่าอ่ะคะ :เฮ้อ:
เป็น'ไรบอกกันมั่งเน๊อะ :เฮ้อ:
เป็นห่วงจัง ไม่เคยเห็นคุณBeePedเป็นแบบนี้อ่ะ :เฮ้อ:
:impress3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1:
แต่งต่อเลยอ่ะ อยากอ่านแว๊วว... :3123:
-
:a5: อร๊าก จะหนุดเขียนได้ลงคอเหรอคะ ลงแดงตายกันค่อนบอร์ดเลยเชียวนา :z3:
-
:m31: อย่าเลิกเลย เป็นตัวเองดีที่สุดจ้า จุ๊บๆๆๆ :กอด1: :3123:
-
อยากให้เขียนต่อนะคะ
คิดว่าไม่หื่นนะคะ สนุกดีออก
มันก็เป็นบทเริ่มต้นหลังจากที่พระเอก นายเอก ตกเป็นของกันและกันแล้ว
-
แต่งต่อเถอะค้าาาาาาาาาาาาาาา
เราคิดว่าที่ตอนนี้มันหื่นเยอะ
เพราะมันเป็นช่วง ชิงรักหักเหลี่ยมโหด (โฉด) กันอยู่
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
พ้นชวงนี้ไป ฟีลแบบนี้มันอาจจะน้อยลงก้อด้ายยยย
รอน้องอาร์มแกรู้ตัวก่อนนนนนนนนนน
-
แต่งต่อเหอะน้าาาาา
เรื่องนี้หนุกดีอย่าเพิ่งเลิก
เขียนปายเลยยยยยยยยยยยย
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอขอบคุณทุกๆคนนะคะที่ติดตามอ่านกันมาตลอด :กอด1: :กอด1:
ทุกคอมเมนท์ของทุกคนเป็นกำลังใจที่ทำให้สามารถเขียนแต่ละประโยค แต่ละตอนออกมาได้ ทั้งที่ไม่เคยเขียนนิยายมาก่อนเลยในชีวิต :monkeysad: :monkeysad:
.
.
.
แต่ได้ตัดสินใจแล้วค่ะ ขอยุติการเขียนนิยายเรื่องนี้แต่เพียงแค่นี้ ติดต่อโมดูเรเตอร์ไปแล้วว่าให้เอานิยายเรื่องนี้ออกจากบอร์ด
ตอนแรกที่คิดเขียนเรื่องนี้....ไม่ได้ประเมินตัวเองเลยว่าฝีมือยังไม่เข้าขั้น :a6: :a6:
ขอไปฝึกฝีมือการเขียนให้ภาษาสวยกว่านี้ เขียนบทรักได้งดงามกว่านี้ แล้วคงได้กลับมาเจอกันค่ะ :o12: :o12:
.
.
.
ระหว่างนี้ขอไปเรียนรู้การเขียนนิยายดีๆ โดยการอ่านนิยายเรื่องอื่นๆของนักเขียนภาษาสวยๆทั้งหลายในบอร์ด เมื่อโอกาสเหมาะๆคงได้กลับมาเขียนอีกค่ะ
:bye2: :bye2:
-
อย่าเพิ่งเลิกเขียนเลยเจ้าค่ะ แล้วในเรื่องนี้ ภาษามันไม่สวยตรงไหน วานบอกที
อยากเห็นนิยายเรื่องนี้ลงตอนใหม่ๆอีกนะจ๊ะ
กำลังใจมีให้เสมอจ้ะ :L2:
-
ไม่ยอม :z3:ไม่ยอม :z3:
ที่มาอ่านเรื่องนี้ ไม่ได้ต้องการอ่านวรรณกรรมชั้นยอด ระดับปรมาจารย์
แต่มาอ่านเพื่อความบันเทิง พักผ่อนสมอง
แล้วก็เห็นว่าเรื่องนี้ทำให้เบาสมองจริงๆ
ถึงจะไม่ค้่อยได้มาเมนทบ่อย เนื่องจากภาระหน้าที่หลายอย่าง
แต่อยากจะบอกว่า แต่งต่อเหอะนะ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
:z3: กลับมาได้ไหมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจร่มๆ
แงแงแงแงแง
เศร้าใจจัง
T^T
-
เฮ้ยยยยยยย ไม่น้าคุณ BeePed อร้ายมันเกิดอะไรขึ้น ขอยื่นอุทธรณ์กับโมฯค่ะ อย่าเอาเรื่องนี้ออกเลยน้า :m31: :m31:
อย่าเลิกอัพ + ลบนิยายเรื่องนี้เลยนะคะ สงสารแฟนๆมากมายที่ติดตามอ่านกันมาตลอดและคนที่ยังไม่ได้อ่านเท้อะ เราว่าหลายๆคนติดใจเรื่องนี้ก็เพราะวิธีเขียนและภาษาของคุณ BeePed น้า เสียงคอมเม้นต์ไหนที่ทำให้เราเสียน้ำใจอย่าไปสนใจเค้าเลย เรามีเรื่องที่อยากสื่อออกมาให้คนได้อ่านนี่นา แถมเรื่องนี้ได้อ่านเรื่องน่ารักๆของพี่แนทกับอาร์มแล้วยังเหมือนได้เที่ยวไปกับตัวละครด้วย เรื่องที่เขียนแล้วทั้งฮาและทั้งได้สาระแบบนี้ไม่ค่อยมีหรอกน้า แล้วอีกอย่างถ้าเราหัดเขียนแบบแอบๆไม่มีคนมาเม้นท์เราจะรู้ได้ไงว่าเราเขียนดีรึยัง ดังนั้นอย่าเลิกเลยขอเต๊อะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่อยากให้ทั้งคุณ BeePed และนิยายเรื่องนี้หายไปจากบอร์ดจริงๆนะ :3123:
-
เห็นด้วยกับรีบนมากค่ะ ไม่อยากให้คุณเลิกเขียนเลย เพราะเรื่องนี้ให้สาระ (เรื่องการท่องเที่ยวสำหรับคนทีไม่มีโอกาสได้ไป ) และความสนุกจริงๆ (ตัวละครน่ารักมากๆ ) ลองพิจารณาดูอีกรอบนะคะ หวังว่าจะได้อ่านเรื่องนี้ต่อไปอีก นะคะ :3123: :3123: :3123: :3123:
-
ทำไมอะคะ..อย่าหยุดเขียนเรื่องนี้เลยนะ
เนี่ย..ที่เขียนมามีแบบไปดูแกลลอรี่ตรงนั้นตรงนี้ขึ้นรถไฟไปจุดนั่นนี่
ก็ให้ความรู้เปิดโลกให้กับคนไม่เคยได้ไป ดีออกค่ะ
(เรื่องท่องเที่ยวและแนะนำเรื่องเรียนด้วยนี่ แทบจะไม่มีเลยนะคะที่บอร์ดนี้ หนึ่งเดียวที่เห็น )
อย่าถอดออกจากบอร์ดเลยนะคะ
ได้โปรด
คุณ BeePed ขา
-
เสียใจ
และเสียดายเรื่องนี้มากค่ะ
อยากให้มีอยู่ต่อไป
แต่ การตัดสินใจสุดท้ายคงอยู่ที่ ผู้แต่ง
แต่อยากว่า
สำหรับ คนอ่านอย่างเรา
คงต้องเฝ้า คิดถึง พี่แนท กับ น้องอาร์ม (พี่โฮม น้องตี๋ แมนดี้ )
แบบไม่มีที่สิ้นสุดไปแบบนี้ตลอดค่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอค่ะ เข้าใจค่ะ :L2:
-
:m15:กลับมาก่อนนนนนน อย่าเพิ่งทิ้งกันไป
ชอบๆ ชอบเรืองนี้มากมายยยยยยยยยยยยยยยย
:z3: อยากอ่านต่อ มาเขียนต่อเถอะนะๆๆ :กอด1:
-
นิยายเรื่องนี้ ได้รับการเรียกร้องจากผู้อ่านว่า อยากอ่านให้จบเท่าที่น้องเค้าโพสต์ก่อนแล้วค่อยย้ายไปเก็บ
ทางบอร์ดจึงได้เสนอไปยังคนแต่ง ขอย้ายมาไว้ห้องนิยายสัก 1 อาทิตย์ ก่อนเอาไปเก็บ ซึ่งทางคนแต่งก็อนุญาต
ดังนั้น นิยายเรื่องนี้จะอยู่ในบอร์ดนิยาย 1 อาทิตย์ และจะทำการย้ายไปเก็บในอีก 7 วันข้างหน้า
อ่านให้สนุกนะคะ
:bye2: :bye2:
ปล. น้องคนแต่งตกลงจะแต่งต่อแล้ว ยินดีด้วยค่ะ
-
:L2: ขอบคุณพี่ทิพย์มาก
+1 for u
-
:z3: เสียดายเรื่องนี้มากๆ ย้ายไปแล้วเราคงคิดถึงพี่แนทกะน้องอาร์มแน่ๆเลย ไม่อยากให้หยุดเลย :o12: :o12:
-
มาย้ำไว้ในหน้าอีกที
นิยายเรื่องนี้ ได้รับการเรียกร้องจากผู้อ่านว่า อยากอ่านให้จบเท่าที่น้องเค้าโพสต์ก่อนแล้วค่อยย้ายไปเก็บ
ทางบอร์ดจึงได้เสนอไปยังคนแต่ง ขอย้ายมาไว้ห้องนิยายสัก 1 อาทิตย์ ก่อนเอาไปเก็บ ซึ่งทางคนแต่งก็อนุญาต
ดังนั้น นิยายเรื่องนี้จะอยู่ในบอร์ดนิยาย 1 อาทิตย์ และจะทำการย้ายไปเก็บในอีก 7 วันข้างหน้า
อ่านให้สนุกนะคะ
:bye2: :bye2:
ปล. น้องคนแต่งตกลงแต่งต่อแล้ว ยินดีด้วยค่ะ
-
โหดร้ายจัง!!!~
-
เสียดายอ่ะ
แต่ไม่เป็นไร
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งซำเม๋อ
:กอด1:
-
เอากำลังใจมาให้คนแต่งนะ :L2:
:กอด1: สู้ๆจ้า
-
ถ้าคุณBeepad มาอ่านอีกขอให้ลองคิดดูอีกรอบนะคะ
ถ้าจะมาลงต่อก็จะเป็นเกียรติประวัติแก่ตัวสืบไป :call:
ก่อนวันที่28 ถ้ามาต่อก็ถือว่าที่เคยพูดว่าจะเอาเรื่องออก เราไม่เคยเห็นกันแล้วกันเนอะ
คนอ่านลืมง่ายอยู่แล้วเรื่องแบบนี้ อิอิ
ถ้ากลัวNCมากไปก็ตัดไปให้หมดเลย ให้คนอ่านลงแดงไป กร๊ากกกกก
วิ่งหนีฝ่าเท้าด้วยคน :oni1:
-
อย่าหยุดเขียนเล้ย
เรื่องนี้หนุกดี
เปงกำลังใจให้น้าาาาาา
-
ขอบคุณมากๆครับ ที่เอามาให้อ่านจนได้ :L1:
-
:3123: ให้เธอคนในดวงใจ
-
ขอประนามอีพวกมือไม่พายแต่เอาเท้าราน้ำ
เค้าอุตส่าห์เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน ....เวลาจะติชมควรอยู่ในขอบเขตด้วยนะ
เลยอดอ่านกันหมดเลยทีนี้
:z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire:
-
ถ้าคุณBeepad มาอ่านอีกขอให้ลองคิดดูอีกรอบนะคะ
ถ้าจะมาลงต่อก็จะเป็นเกียรติประวัติแก่ตัวสืบไป :call:
ก่อนวันที่28 ถ้ามาต่อก็ถือว่าที่เคยพูดว่าจะเอาเรื่องออก เราไม่เคยเห็นกันแล้วกันเนอะ
คนอ่านลืมง่ายอยู่แล้วเรื่องแบบนี้ อิอิ
ถ้ากลัวNCมากไปก็ตัดไปให้หมดเลย ให้คนอ่านลงแดงไป กร๊ากกกกก
วิ่งหนีฝ่าเท้าด้วยคน :oni1:
:monkeysad: :monkeysad:
เห็นด้วยกับพี่M@nfaNG...
ลองคิดดูอีกทีนะคะ
แต่งมาขนาดนี้แล้วอ่ะ
:monkeysad: :monkeysad:
-
:sad11: :o12: :sad4: :o12: :m15: :monkeysad: :m16: :เฮ้อ: :L2: :กอด1: :z3:
-
มาไม่ทันตอนถูกถอด
ได้กลับมาอ่านใหม่อีกรอบแล้ว
ยังคงยืนยันคำเดิม
ว่าแล้วแต่ BeePed ที่ตัดสินใจยังไงก็ตามที่คิดว่าสบายใจ
อันไหนคิดว่ามีความสุข ก็ทำไป
แต่เนอะ..เขียนออกมาแล้วคนอ่านติดตามอ่านหยั่งงี้
BeePed ครับ สงสัยผมคงต้อง
:amen: :amen:
โอมมมมมมม....จงอ่อน(อก) จงอ่อน(ใจ)
อาร์มมมมมม...แน๊ททททททท....จงล่องลอยวนเวียนฉวัดเฉวียนในสมองของคนแต่ง
ไม่สามารถตัดใจได้
คล้ายคนติดยา เลยต้องมาเขียนต่อ เขียนต่อ..
กร๊ากกก ไอ่คนอ่านมันเล่นของครับ
นาทีนี้ อะไรก็ทำได้
:monkeysad:
กระซิก กราซิก
-
คุณBeePed
ทำไมความเห็นของคนที่ไม่หวังดี มีค่ากว่าความเห็นของคนที่รักคุณคะ
คุณจึงเลือกที่จะแคร์และให้น้ำหนักมากกว่าสองหมื่น reply ที่โพสต์ให้กำลังใจคุณเข้ามา
รู้ใช่มั้ยคะว่าเรื่องนี้เป็นที่นิยมอันดับที่เท่าไหร่ของบอร์ด มีเพื่อนกี่คนที่รักและโพสต์ให้กำลังใจคุณมาตลอด
คนที่จะประสบความสำเร็จได้..คือคนที่ฉลาดเลือก ที่จะฟัง และตัดสินใจทำในสิ่งที่ดีกว่าค่ะ
ถ้าคำเพียงไม่กี่คำจากคนบางคน สามารถมีอิทธิพลทำให้คุณเลือกที่จะเลิกทำในสิ่งที่ชอบ
ทั้งๆที่สิ่งที่คุณชอบทำ ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
คุณว่ามันดีแล้วหรือคะ
ช่วยตัดสินใจใหม่เถิดค่ะ เราชอบนิยายเรื่องนี้จริงๆ และอยากอ่านต่อมากๆด้วย :L1:
-
กลับมาได้ไหม
กลับมาโพสกัน
กลับมาโพสให้ฉัน
คนที่ว้อนอ่าน แทบขาดใจ
:call: :call: :call: :call: :call:
ไม่ต่อขอให้............
เพี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ไม่อยากให้หยุดเลยค่ะ
~
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
:L2: :L2:
-
:pig4: :pig4:
ขอบคุณทุกๆคนจริงๆค่ะ สำหรับกำลังใจที่มีให้ :impress:
ข้าพเจ้าไม่มีข้อแก้ตัวใดๆและขอรับผิดแต่โดยดี o1
ถ้าจะโกรธคนเขียน ก็อนุญาตให้โกรธได้เต็มที่เลยค่ะ จะโดดสกายคิกก็ได้นะ :z6:
สำหรับเหตุผลนั้น...บางคนที่ส่ง PM มา คงได้รับรู้ไปบ้างแล้ว
บางครั้งมันก็เหนื่อย...ท้อ..และสับสนในตัวเองเหมือนกันนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อยากหื่นก็อยากหื่น (เพราะชอบเป็นการส่วนตัว)....แต่ก็อยากให้เรื่องมีสาระด้วย :serius2:
โอ๊ยยยกลุ้ม...หาความพอดีให้ตัวเองไม่ได้เล้ยยยยยจริงๆ
คือชอบบทหื่นนะ อ่านนิยายของคนอื่นก็ลุ้นให้มี NC ฮ่า...ฮ่า
แต่ตัวเองเขียนยังไม่ค่อยดีไง มันชัดเจนแจ่มแจ้งแดงแจ๋ไปหน่อย
เขียนออกมามันเลยออกมาเหมือนว่าหื่นมาก คงต้องไปฝึกฝีมืออีกเยอะ :sad11:
ยิ่งมีคอมเมนท์บางคนก็ทำให้ตัวข้าพเจ้าอึ้งและสะกิดความรู้สึกอย่างแรง
....ความพยายามบางอย่างที่ใส่ลงไปในเรื่อง....มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยใช่มั้ย :monkeysad:
แล้วที่อุตส่าห์เขียนเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวแทรกลงไป.....ก็เพื่อให้คนอ่านได้สาระอะไรกลับไปบ้าง
ไม่ใช่อ่านแต่นิยายรักหวานแหววอย่างเดียว
ท้ังที่จริงๆแล้ว...เขียนตอนที่มีเรื่องท่องเที่ยวแทรกนี่ จะใช้เวลานานมากกว่าเขียนตอนธรรมดามากกกกเลยค่ะ
เพราะต้องกลับไปรื้่อฟื้นความจำตัวเองว่าตอนที่ไปเที่ยวตอนนั้นเป็นยังไง และต้องค้นกูเกิ้ล วีคิพีเเดียเพิ่มอีกเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้อง
ขอบอกความลับว่า....ที่เขียนตอน size does matter
แล้วบอกว่าแมนดี้ชี้ชวนให้ดูได้จุ๊ดจู๋ของรูปปั้นนั่น....จนอาร์มอยากจะถีบออกจากกลุ่ม
.
.
จริงๆแล้ว.....แมนดี้นั้นมันก็คือตัวข้าพเจ้าเอง :m13:
จนน้องที่ไปด้วยกับข้าพเจ้ามันบอกว่า...ไม่นึกเลยว่าพี่จะเป็นคนลามกแบบนี้
ฮ่า...ฮ่า....น้องเอ๋ย เจ้าไม่รู้จักพี่ซะแล้ว
กะว่าถ้ามีเรื่องหน้า (ถ้ายังมีนะ) จะเขียนสนองนี้ดตัวเองแบบไม่เกรงใจเด็กตาดำๆ
จะวางพล็อตไว้เลยว่าจะมีแต่เรื่องหื่นๆและขึ้นไว้หน้าแรกตัวโตๆว่า เรื่องนี้หื่น ไม่มีสาระอื่นใดแทรก
เยาวชนต่ำกว่าสิบแปดไม่ควรเข้ามาอ่าน ฮ่า...ฮ่าาา
ขอบคุณจริงๆนะคะที่เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
BeePed
ปล. ได้โปรดอย่าหมั่นไส้ข้อความข้างต้นที่เขียนไป บางคนอาจคิดว่า....ยัยนี่กระแดะ อะไรมันจะเซ้นสิทีฟแบบนี้ แต่บางเรื่องถ้าไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเองหรืออยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกัน ก็จะไม่รู้ว่าเป็นยังไง
-
:กอด1:
-
:L1: :3123: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:z2: :z2: :z2:
-
มาต่อเถอะจ๊ะ เขียนได้แค่ไหนเอาแค่นั่น ไม่จำเป็นต้องแคร์อะไรมาก
เขียนตามที่ใจอยากเขียน ส่วนคนที่เค้าติ เราก็เอามาปรับปรุง
แต่ก็ดูว่าที่เค้าติ ติเพื่อก่อ หรือว่าติไปในทางอื่นนะ
อย่างน้อยๆตอนนี้คนหมู่มากยังอยากจะอ่านผลงานของคุณอยู่
แล้ว NC ที่เขียนมาก็ไม่ได้หื่นถึงขนาดที่รับไม่ได้นิ รึว่าเราตายด้านไปแล้ว :pigha2: สงสัยต้องอ่าน NC 30 อัพ :-[
ยังงัยก็จะรอนะ รู้ว่าช่วงนี้ถ้าใครโดนคงเสียกำลังใจ
สู้ๆจ้า :กอด1:
-
:กอด1:
เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะ
ในฐานะคนอ่านที่เขียนนิยายไม่เป็นเลย :-[
ชอบเรื่องนี้นะ
ครบรสดี
แถมได้ความรู้ด้วย
o13ให้คนเขียน เรื่องนี้ พล็อตเรืองดีนะ ไม่เหมือนใครดี ฮาได้ใจมาก คนเขียนสุดยอดดด o13เอาไปอีกนิ้ว ....ปล.อยากอ่านต่อ :m15:
-
เอาอย่างนี้สิครับ ไม่ต้องเลิกเขียนเรื่องนี้ แต่อยากให้คุณ BeePed ไปค้นหาความรู้เพิ่มเติม หรือไปฝึกแต่ง ฝึกเขียนอีกซักครั้ง
แล้วถ้าคิดว่า พร้อมแล้ว มั่นใจแล้ว ค่อยกลับมาแต่งต่อจะได้ไหมครับ อย่าเลิกแต่งเลยนะครับ ผมติดตามมาตลอดทุกตอนเลย
ถ้าคิดว่าพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยกลับมาแต่งต่อก็ได้ ผมจะรอชื่นชมผลงานคุณนะครับ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
จงเขียนเพราะเราอยากเขียน เถอะค่ะ
เขียนในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด
ยึดแนวทางของเองดีที่สุดค่ะ
คำบอกกล่าว คำชี้แนะ เราก้อน้อมรับ รับฟัง
คอมเม้นอันไหนติเพื่อก่อ..เราก้อนำมาปรับปรุงแก้ไข
คอมเม้นอันไหนติ..และทำให้เราไม่สบายใจ ขัดแย้งกับแนวทางของเรา..เราก้อมองข้ามมันไปซะ
ไม่มีใครเขียนได้ ให้ถูกใจคนอ่านได้ทั้งหมดหรอกค่ะ
คนอ่านก้อเลือกอ่านในสิ่งที่ชอบ..อันไหนไม่ชอบก้อไม่ต้องอ่าน
คลิกที่กากบาท มุมบนด้านขวาออกไปได้เลย...ก้อจบ
:L2: :L2: :L2:
-
อยากอ่านต่อ.... :m15:
การรับฟังคนรอบข้างเป็นสิ่งที่ดีนะ
แต่ก็ต้องดูด้วยว่า เขาติชมเพื่อก่อ หรือว่ามีเจตนาอื่น
รับในสิ่งที่คิดว่าควรรับ
นิยายของเรา เราแต่งเองเรามีสิทธิ์วางพล็อตเรื่อง เนื้อเรื่องจะดำเนินเป็นเช่นไรก็เป็นเรื่องของเรานี่นา
เขียน แต่งตามที่ใจเราอยากแต่งเหอะ แล้ว NC ที่ว่าหื่น อ่านแล้วก็ออกแนวขำๆมากกว่า
อย่าไปซีเรียสเลย บรรทัดฐานของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน
ถ้าโมฯของบอร์ดยังไม่แจ้งว่านิยายนี้หื่นเกินพิกัด ก็เขียนต่อไปเหอะ
จงยืนหยัดในสิ่งที่คุณทำ
สู้ๆอย่าท้อถอย เขียนมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว จะหยุดจริงๆเหรอ ไม่เสียดายเหรอ? :a2:
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
ไม่อยากให้คุณ BeePed เลิกแต่งเลยครับ ก็เป็นกำลังใจให้
เชื่อว่า ผู้แต่งทุกท่านแต่งนิยายดีๆ มาก็เพื่อให้ทุกคนในเล้าใด้อ่านกันเพื่อความบันเทิง แล้วเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ ทุกคน เรียกร้องให้คุณ BeePed แต่งต่อ ผมคงเป็นอีกหนึ่งเสียงที่เรียกร้องคับ
-
ตอนที่ 39.1 ก่อนเริ่มแผนสอง
ผมค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ เนื่องจากได้ยินเสียงเห่าและเสียงอะไรดังแกรกๆที่ประตูห้องนอน
คงเป็นเจ้าพะแนง แต่นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย หันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง ตายล่ะ...จะเที่ยงอยู่แล้ว รีบหันไปมองคนตัวโตข้างๆที่หลับตาพริ้มพร้อมแขนที่โอบผมไว้ทั้งตัว พยายามลำดับเรื่องราวในหัวว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น
จำได้แล้ว....ผมดื่มน้ำส้มนั่นแล้วก็มึน หลังจากนั้นพี่แนทก็....ก็.... :-[ โอ๊ยยยยย.....ทำไมทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปแบบนี้ฟะ ผมต้องเป็นฝ่ายมัดแล้วจัดการเผด็จศึกพิชิตประตูหลังพี่แนทสิ แล้วไหงกลายเป็นผมโดนย้อนศรซะเอง
แล้วพี่แนทแกนี่เหมือนคนอื่นซะที่ไหน เป็นประเภทเล่นไม่เลิก สะกดเป็นแต่ ‘ครั้งเดียวไม่เคยพอ’
ส่วนประโยคฮิต ‘น้องพลับขอสอง’ ก็ไม่รู้จักอีก สงสัยรู้จักแต่ ‘ลองเมื่อไหร่มันไม่เลิก’ หรือไม่ก็ ‘มันจนหยุดไม่ได้’
ไอ้เรารึง่วงก็ง่วงจะตาย ตาจะปิดไม่ปิดแหล่ แต่ก็โดนก่อกวนปลุกอารมณ์อยู่นั่นแล้ว กว่าจะได้นอนจริงๆก็เกือบค่อนรุ่ง
แต่ทำไมพี่แนทไม่ง่วงนอน แล้วเป็นผมที่มึนแทนล่ะ ตอนตูถือแก้วน้ำส้มเดินเข้าห้อง จำได้แม่นนี่หว่าว่าแก้วไหนมียาแก้วไหนไม่มียา เป็นไปไม่ได้ที่ตูจะดื่มแก้วพี่แนทเข้าไปแน่ๆ :m28:
คิดไปคิดมา...ใช่แล้ว...ต้องเป็นตอนที่ผมเดินไปหยิบกระปุกเกลือในห้องครัวแน่ๆเลย โธ่เว้ยยย....พี่แนทรู้ทันได้ยังไงฟะว่าผมคิดไม่ซื่อ.....
คิดจะล่อ(ลวง)พี่ ทำไมพี่ถึงฉลาดขนาดนี้ เป็นขงเบ้งกลับชาติมาเกิดรึไง
แต่ไม่เป็นไร ผมมีแผนสองที่พี่โอมวางแผนไว้ให้แล้ว แกบอกว่าเผื่อได้ใช้ในกรณีที่แผนแรกไม่สำเร็จ
เช่น ความแตกแล้วพี่แนทโวยวายโกรธผม หรือถึงแม้สำเร็จแต่พี่แนทงอนเพราะเสียเอกราชประตูหลังอันหวงแหนไป
เสียงเห่าหน้าประตูเริ่มเปลื่ยนเป็นครางหงิงๆและเสียงแกรกๆเบาๆ สงสัยเจ้าแพนงกำลังจิตตกน้ำตาร่วงอยู่หน้าประตู เพราะเจ้านายไม่ยอมออกไปเล่นกับมันหรือไม่ก็เพราะหิวข้าวมาก แต่พี่โอมก็น่าจะให้ข้าวมันแล้วนี่
เพราะถ้าไม่ให้ข้าวก็จะไม่ได้ฉีดยาเบาหวาน
ผมเคยเห็นเจ้าแพนงมันชักมาแล้วครับ วันนั้นพอมันกินข้าวเสร็จ พี่แนทก็ฉีดยาให้เหมือนปกติ หลังจากนั้นไม่นานมันอาเจียนอาหารที่กินเข้าไปออกมาหมด คงเพราะไม่ค่อยสบายอะไรซักอย่าง
แต่ว่ายาเบาหวานที่ฉีดเข้าไปมันออกฤทธิ์ไปแล้ว ซักพักมันก็ชักต่อหน้าต่อตาผมเลย
ผมตะโกนเรียกพี่แนทซะดังลั่นยิ่งกว่าเจ๊กตื่นไฟ ก็มันทำอะไรไม่ถูกนี่ครับ พี่แนทรีบเอาน้ำหวานค่อยๆแตะลิ้นมันซ้ำๆ
แล้วมันก็หยุดชัก เล่นเอาผมหัวใจแทบวาย พี่แนทบอกว่าเป็นเพราะน้ำตาลในเลือดมันต่ำไป สาธุ.. :call:..เจ้าแพนง....เอ็งอย่ามาเป็นอะไรตอนที่พี่แนทไม่อยู่บ้านนะ
ไม่งั้นเอ็งได้ไปเที่ยวสวรรค์หรือนรกหมาก่อนกำหนดแน่ๆ อย่าคิดว่าจะมาฝากชีวิตที่ข้าทีเดียวเชียว
คิดถึงตรงนี้....รีบปลุกพี่แนทดีกว่า ให้แกไปดูหมาสุดที่รัก ก่อนที่มันจะเป็นอะไรไปซะก่อน
“พี่แนท...ตื่นเร็ว ไปดูเจ้าแพนงที มันร้องไห้อยู่หน้าประตูตั้งนานแล้ว” ผมเขย่าแขนพี่แนทเบาๆ
พี่แนทลืมตาหน้าตางัวเงียแต่ยังหล่อเร้าใจเหมือนเดิม ผมพูดซ้ำอีกที กลัวเมื่อกี้พี่แกได้ยินไม่ชัด
“อาร์ม เจ้าแพนงนี่อ่ะนะร้องไห้ อาร์มคิดไปเองรึเปล่า” พี่แกพูดแล้วหอมแก้มผมเบาๆ
“ก็มันครางหงิงๆแล้วเอาขาตะกุยประตูแกรกๆอยู่ตั้งนานอ่ะ ไม่รู้มันเหงาหรือว่ามันหิวข้าว”
“ไอ้โอมมันน่าจะให้อะไรมันกินและฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ว่าแต่....คนที่หิวน่ะมันเป็นพี่ต่างหาก หิวจนกินอาร์มได้ทั้งตัวเลยล่ะ....” พูดเสร็จก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ :interest:
“เมื่อคืน....ใครก็ไม่รู้เตรียมวิปครีมให้พี่กิน สงสัยกลัวพี่หิวกลางดึก ว่าแต่ว่า.....มันก็อร่อยดีนะ
ยิ่งกินจากตัวอาร์มเนี่ย....ยิ่งอร่อยขึ้นไปอีก....” ไม่ต้องรอพี่แกพูดจบ ผมบิดเอวพี่แนทอย่างแรงไปหนึ่งที
อ๋อ....คราวนี้รู้แล้ว ไอ้ที่รู้สึกเย็นๆที่ตัวหน้าอกและส่วนนั้น เป็นไอ้เจ้าครีมนี่เอง
“โอ๊ยยย.... อาร์ม....ทีหลัง...ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ หรืออยากทำอะไรที่มันตื่นเต้นโลดโผน ไม่ซ้ำซากจำเจ
ก็น่าจะบอกพี่ก่อนนะ พี่จะได้ช่วยเตรียมอุปกรณ์ หรือไม่ก็ออกความเห็นว่าอันไหนดี อันไหนไม่ดี ที่สำคัญ....อาร์มก็จะได้ไม่ต้องเอาไปซ่อนตรงหัวเตียงด้วยไงครับ.....” ตายซะเถอะ :angry2: คราวนี้เปลี่ยนจากบิดเอวไปกัดแขนพี่แนทอย่างแรง พี่แกร้องเจ็บ แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นหัวเราะซะดังลั่นห้อง
ย๊ากกกก.....เจ็บใจ....ตูเจ็บใจเหลือเกิน ได้แต่หน้างอมองหน้าคนตัวโตตรงหน้าแบบไม่สบอารมณ์ :m16: แผนสองที่วางเอาไว้คงต้องงัดออกมาใช้จริงๆแล้วสินะ นี่พี่เป็นคนบังคับให้ผมต้องใช้แผนนี้เองนะ
(มันเกี่ยวกับพี่แนทตรงไหนเจ้าอาร์ม แกนั่นแหละที่คอยแต่จะหาเรื่อง)
******************************
ผมรีบไล่พี่แนทออกไปดูเจ้าแพนง ส่วนตัวผมเองเดินกระย่องกระแย่งเพราะสะโพกครากเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนคืนแรกนั่น.....ที่ผมลุกจากเตียงไม่ได้เลยกลายเป็นคนง่อยเปลี้ยเสียขานอนแบบอยู่กับเตียง
อาบเสร็จเดินออกไปนอกห้อง เห็นโน๊ตพี่โอมแปะที่ตู้เย็นว่าไปเข้าแล็ปตั้งแต่เช้าคงกลับเย็นๆ
ขยันจริงๆเลยพี่ผมขนาดวันอาทิตย์นะเนี่ย ส่วนพี่แนทใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนั่งเล่นกับเจ้าแพนงอยู่ที่โซฟาอย่างสบายอารมณ์ ผมรีบเตือนแกให้ไปอาบน้ำ พี่แนทเลยบอกว่าไปทานข้าวกลางวันกันข้างนอกดีกว่า จะได้พาเจ้าแพนงไปเดินเล่นด้วย :m1:
ดีเหมือนกันครับ....มื้อนี้จะได้ไม่ต้องเตรียมอาหารหรือล้างจาน เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ผมบอกพี่แนทเองว่า
ไม่ต้องจ้างเมดมาทำความสะอาดหรอก มันเปลืองตังค์ ตอนแรกพี่แนทไม่ยอมเพราะไม่อยากให้ผมลำบาก
ผมก็ไม่ยอมแกเหมือนกันค้านหัวชนฝา กะอีแค่ทำความสะอาด ล้างจาน ขัดห้องน้ำ ผมทำได้สบายมาก
ตอนเด็กๆที่ไปอยู่กับอาม่าช่วงปิดเทอม อาม่าฝึกให้ผมทำหมดทุกอย่าง ไม่เห็นว่าจะเป็นงานหนักตรงไหน แล้วที่สำคัญผมจะได้ไม่รู้สึกแย่มากด้วยที่มาอาศัยอยู่กับพี่แนทฟรีๆ
****************************************
ฮือ...ฮือ....เศร้า :m15:อันนี้เป็นตอนที่แต่งค้างเอาไว้................
-
:3123: รักBeePed ที่สุด
อย่าคิดมากเลยนะ แมนดี้ ป้าสัญญาว่าต่อไปนี้จะ
ลดละเลิกทะโลมตี๋แล้วจริงๆ :sad4: ถึงจะอยากแค่ไหน
เค้าก็จะพยามยามนะ จริงๆๆ :o12:
-
ขนาดยังเห็นกันอยู่ตรงนี้ ก็คิดถึงเสียแล้ว
อย่าไปเลยครับ
-
(จุ๊จุ๊จุ๊ ลงต่อไปเลยเรื่องที่ไม่มาต่อเค้าลืมกันหมดแล้ว อย่าเอ็ดไป :m26:)
ยังจะมีแผนสองอีกนะ เป็นพวกไม่เข็ดหรือว่าไม่ลองไม่รู้กันแน่จ๊ะอาร์ม :m12:
-
:z3: :z3: :z3:
อยากอ่านต่อไม่อยากให้หยุดเลย
-
(จุ๊จุ๊จุ๊ ลงต่อไปเลยเรื่องที่ไม่มาต่อเค้าลืมกันหมดแล้ว อย่าเอ็ดไป :m26:)
ยังจะมีแผนสองอีกนะ เป็นพวกไม่เข็ดหรือว่าไม่ลองไม่รู้กันแน่จ๊ะอาร์ม :m12:
^
^^
:call: :call:
เห็นด้วยกับพี่M@nfaNGอีกแล้ว
น๊าๆๆๆๆๆ Beeped :L2: :กอด1:
รอแผน2ของอาร์มอยู่นะคะ
มันน่าจะได้ผลซักแผนนะเนี่ย
5555+++
:z2: :z2: :z2:
-
หนูอาร์มยังไม่เข็ด ยังมีแผน2ต่ออีก
มันต้องสำเร็จสักแผนละนะ สู้ต่อไป
คุณBeePed ลงต่อไปเถอะค่ะ อย่าเพิ่งหยุดเลย
:L1:
-
:sad4: เห็นตอนล่าสุดแล้วก็ช้ำใจ จะไม่ได้อ่านต่ออีกแล้วเหรอเนี่ย แต่งต่อเหอะนะนะ :monkeysad:
-
ขอให้แผนสอง.................เป็นแผนการเขียนต่อด้วยเถอะ สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m15: :m15: :m15:
แต่งต่อเถอะน่ะ
อย่าปล่อยให้อยากแล้วจากไปซิ
:sad11: :sad11: :sad11:
-
เรื่องนี้สนุกมากเลย เสียดายถ้าจะไม่เขียนต่อ
ทำไมถึงเข้าใจผิดว่าเป็นเรื่องหื่นอะไรกันน่ะ ออกจะตลกน่ารัก ไม่มีอะไรลามกหยาบคายเลยสักนิด
เป็นเรื่องที่เบาสมอง อ่านแล้วเฮฮาดีออก โดยเฉพาะพี่แนทน่ารักที่สุดเลย ชอบพระเอกแบบเนี้ย
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ :กอด1:
-
แต่งค้างเอาไว้ก็มาแต่งต่อได้นะคะคุณ BeePed ดีใจที่โมย้ายกลับมาบอร์ดนิยายนี้อีกครั้งจะได้มีคนอ่านอีกหลายๆคน ได้อ่านตอนล่าสุดแล้วยิ่งอยากอ่านต่อนะเนี่ย อย่างค้างเลยอะ เสียดายเรื่องนี้มากๆเลยน้า :monkeysad:
-
ดีใจจังที่ยังมาต่อให้อ่านนะค๊าบบบ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะ
เรื่องนี้ ซิน ชอบจริง
สู้ๆ ค๊าบบบบบ...............
-
:กอด1: ดีใจครับที่ได้อ่านต่อ
-
ชอบเรื่องนี้จริงๆ นะ
อย่าเศร้าเลย รักกัน รักกัน
:monkeysad:
-
อย่าเลิกอัพเลยยยย :o12:
คนเขียนเศร้า แต่คนอ่าน อยากตายยย ถ้าเลิกอัพ
ให้เวลาเศร้าได้แค่สามวันน่ะ แล้วมาต่อ กาซิกๆๆๆ :monkeysad:
-
อย่าค้างไว้แบบนี้นะ
มาต่ออีกนะ
ปล.รักคนเขียน :กอด1:
-
บีพี (เรียกเลียนแบบเบ๊อะบ๊ะ อิอิ) ตัวเองมาลงต่อเหอะ
มีคนชอบเรื่องนี้เยอะแยะมากมาย
การลงนิยายสักเรื่องมันไม่แปลกหรอกที่จะมีคนที่ชอบและไม่ชอบ
เพียงแต่เราก็เอาจุดตรงที่เขาติมาปรับปรุงดีกว่ามั้ย
ถ้าตัวเองไม่มาต่อคงต้องมีคนเสียใจไปค่อนเล้าแน่ๆ เลย
:sad4:
Impossible itself says I'm possible นะจ๊ะ :กอด1:
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อ :L2:
-
ขงแนท
เหอะๆๆ
นู๋อาร์มกลายเปงไก่ในกำมือ
ทำอะไรเค้าก้อทันหมด
ก้อแม้
อาบน้ำร้อนมาก่อนตั้ง 10 กว่าปี
-
:z2: ดีใจ ได้อ่านต่อ :กอด1:
-
ดีใจที่คุง BeePed ลงเรื่องต่อนะ :mc4:
เพราะถ้าหยุดไปเลยไม่ใช่แค่คนแต่งที่เสียใจ คนอ่านที่ติดตามมานานก็คงเสียใจเช่นกัน
จะพยายามไล่ตามอ่านให้ทันนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
(จุ๊จุ๊จุ๊ ลงต่อไปเลยเรื่องที่ไม่มาต่อเค้าลืมกันหมดแล้ว อย่าเอ็ดไป :m26:)
ยังจะมีแผนสองอีกนะ เป็นพวกไม่เข็ดหรือว่าไม่ลองไม่รู้กันแน่จ๊ะอาร์ม :m12:
เห็นด้วยกับพี่M@nfaNGอีกแล้ว
น๊าๆๆๆๆๆ Beeped
รอแผน2ของอาร์มอยู่นะคะ
มันน่าจะได้ผลซักแผนนะเนี่ย
5555+++
สองคนนี้เค้าซ้อนท้ายมอ'ไซค์กันมาอ่านเหรอ แพ็คคู่กันมาติดๆ 2 ครั้งแระ
ฮ่าๆๆๆๆ
ฮิ่ววววววว
:m4:
อารมณ์ดี ได้อ่านต่อ คุณน้องไต๋ใจดี พีเอ็มมาบอก(ขอบคุณครับ)
น้องอาร์มน่ารักมากๆ เป็นแม่บ้านแม่เรือนอ่ะ
ทำกับข้าวก็เป็น ขยันงานบ้านอีกตังหาก อุ้มๆๆๆอยากได้อ่ะ
แผนแรกไม่ได้ผล ก็ใช้แผนสอง แผนสาม แผนสี่ไปเรื่อยๆ
ซักวันหนึ่ง พี่แนท จะต้องมีพลาดมั่งแหละ
กร๊ากกกก...
เอิ่ม.. BeePed ครับ รู้สึกร้อนๆแล้วใช่มะครับ
ของที่ผมลงคาถาไว้น่าจะออกฤทธิ์แล้ว
แต่เพื่อความชัวร์ ขอซ้ำ
:amen:
โอมมมมมมมมมมมม...จงรัก จงหลง จงลง จง..งง..งง..งง..งวย
เผลอตัวมาต่ออีกหลายๆๆๆๆๆๆตอน
ปี๊ป่อ.. :man1:
เพราะรักนะ
-
หนับหนุนให้มาลงต่ออะ เรื่องนี้อ่านสนุกมาก แถมความรู้ด้วย
เพิ่งเริ่มอ่านไม่นาน
คราวหน้าจะเม้นท์บ่อยๆ(ให้กำลังใจคนแต่ง)
:mc4: :mc4: :mc4:
จงลง จงลง จงลง
-
:L1:
ดีใจที่มาต่อ
จะเป็นกำลังใจให้นะ :กอด1:
-
ฮ่าๆๆๆๆ
ฮิ่ววววววว
:m4:
อารมณ์ดี ได้อ่านต่อ คุณน้องไต๋ใจดี พีเอ็มมาบอก(ขอบคุณครับ)
น้องอาร์มน่ารักมากๆ เป็นแม่บ้านแม่เรือนอ่ะ
ทำกับข้าวก็เป็น ขยันงานบ้านอีกตังหาก อุ้มๆๆๆอยากได้อ่ะ
แผนแรกไม่ได้ผล ก็ใช้แผนสอง แผนสาม แผนสี่ไปเรื่อยๆ
ซักวันหนึ่ง พี่แนท จะต้องมีพลาดมั่งแหละ
กร๊ากกกก...
เอิ่ม.. BeePed ครับ รู้สึกร้อนๆแล้วใช่มะครับ
ของที่ผมลงคาถาไว้น่าจะออกฤทธิ์แล้ว
แต่เพื่อความชัวร์ ขอซ้ำ
:amen:
โอมมมมมมมมมมมม...จงรัก จงหลง จงลง จง..งง..งง..งง..งวย
เผลอตัวมาต่ออีกหลายๆๆๆๆๆๆตอน
ปี๊ป่อ.. :man1:
เพราะรักนะ
อ๋อ....มันเป็นอย่างนี้นี่เอง เมื่อคืนถึงนอนแล้วร้อนทุรนทุราย หลับไม่สนิท
เพราะเจอคุณ kurugmin เล่นของเข้าแล้ว :really2: :really2:
.
.
โย้ว โย้ว....ขอเมนท์มันๆ หนุกๆ แรงๆ แบบไม่ต้องเกรงใจ เหมือนเมื่อก่อนหน่อยสิคะ
ตอนนี้ทุกคนเมนท์เหมือนกั๊กๆ เกร็งๆ ไม่กล้ายังไงไม่รู้
คุณ Bexine จากที่เคยใช้หนังสือตัวโตๆ กลายเป็นเล็กหดไปถนัดใจ อ่านแล้วไม่คุ้นเลย
.
.
เมนท์มาเลยคะ หลังจากที่ได้รับกำลังใจล้นหลามจากคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย :กอด1:
ตอนนี้ข้าพเจ้ามีภูมิคุ้มกันขึ้นเยอะแล้ว จะไม่หวั่นไหวแม้วันมามาก :m18:
.
.
กลับมาเถอะคนดี กลับมาเป็นเหมือนวันเก่าๆที่เราเคยสนุกด้วยกัน....
-
สองคนนี้เค้าซ้อนท้ายมอ'ไซค์กันมาอ่านเหรอ แพ็คคู่กันมาติดๆ 2 ครั้งแระ
ฮ่าๆๆๆๆ
ฮิ่ววววววว
:m4:
กร๊ากกกก :pigha2:มาแซวเค้าทำไมจ๊ะ ก็คนเค้าใจตรงกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ทีตัวเองใช้เวทย์มนต์คาถาจนคนเขียนเค้ามาลงต่อแล้วนะ แรงนะคะขอบอก :laugh:
โย้ว โย้ว....ขอเมนท์มันๆ หนุกๆ แรงๆ แบบไม่ต้องเกรงใจ เหมือนเมื่อก่อนหน่อยสิคะ
ตอนนี้ทุกคนเมนท์เหมือนกั๊กๆ เกร็งๆ ไม่กล้ายังไงไม่รู้
คุณ Bexine จากที่เคยใช้หนังสือตัวโตๆ กลายเป็นเล็กหดไปถนัดใจ อ่านแล้วไม่คุ้นเลย
.
.
เมนท์มาเลยคะ หลังจากที่ได้รับกำลังใจล้นหลามจากคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย :กอด1:
ตอนนี้ข้าพเจ้ามีภูมิคุ้มกันขึ้นเยอะแล้ว จะไม่หวั่นไหวแม้วันมามาก :m18:
.
.
กลับมาเถอะคนดี กลับมาเป็นเหมือนวันเก่าๆที่เราเคยสนุกด้วยกัน....[/color][/b]
ทางสะดวกแล้วดังนั้นกลับมาเป่าปากวิ๊ดวิ้วกันต่อเร็วๆๆพี่น้อง :ped149: :ped149: :ped149:
-
สองคนนี้เค้าซ้อนท้ายมอ'ไซค์กันมาอ่านเหรอ แพ็คคู่กันมาติดๆ 2 ครั้งแระ
ฮ่าๆๆๆๆ
ฮิ่ววววววว
:m4:
กร๊ากกกก :pigha2:มาแซวเค้าทำไมจ๊ะ ก็คนเค้าใจตรงกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ทีตัวเองใช้เวทย์มนต์คาถาจนคนเขียนเค้ามาลงต่อแล้วนะ แรงนะคะขอบอก :laugh:
โย้ว โย้ว....ขอเมนท์มันๆ หนุกๆ แรงๆ แบบไม่ต้องเกรงใจ เหมือนเมื่อก่อนหน่อยสิคะ
ตอนนี้ทุกคนเมนท์เหมือนกั๊กๆ เกร็งๆ ไม่กล้ายังไงไม่รู้
คุณ Bexine จากที่เคยใช้หนังสือตัวโตๆ กลายเป็นเล็กหดไปถนัดใจ อ่านแล้วไม่คุ้นเลย
.
.
เมนท์มาเลยคะ หลังจากที่ได้รับกำลังใจล้นหลามจากคนอ่านที่น่ารักทั้งหลาย :กอด1:
ตอนนี้ข้าพเจ้ามีภูมิคุ้มกันขึ้นเยอะแล้ว จะไม่หวั่นไหวแม้วันมามาก :m18:
.
.
กลับมาเถอะคนดี กลับมาเป็นเหมือนวันเก่าๆที่เราเคยสนุกด้วยกัน....[/color][/b]
ทางสะดวกแล้วดังนั้นกลับมาเป่าปากวิ๊ดวิ้วกันต่อเร็วๆๆพี่น้อง :ped149: :ped149: :ped149:
:m20: :m20: :m20: :m20:
ซ้อนท้ายพี่..M@nfaNG อีกรอบ
ครั้งที่3แล้วววอ่ะ :-[ ฮิ้ววววววววว
นึกว่าจะไม่ทันแล้วนะเนี่ย :m1:
kurugmin.. :angry2: :angry2:
มาแซวเค้าทำไมมมม(เชอะๆๆ)
พวกใช้ไสยศาสตร์ :z2: :z2: :z2:
Beeped::มาต่อไวไวน๊าคะ ซ้อนมอไซค์รออยู่
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กร๊ากกกก :pigha2:มาแซวเค้าทำไมจ๊ะ ก็คนเค้าใจตรงกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ทีตัวเองใช้เวทย์มนต์คาถาจนคนเขียนเค้ามาลงต่อแล้วนะ แรงนะคะขอบอก :laugh:
:mc4:
มนต์มหาระทวย งงงวย งุ่นง่าน ได้ผลเหรอเนี่ย
บี.พี.จะมาต่อจริงๆใช่มะ
อ๊ากกกกกก...
แล้วตรูท่องคาถาอะไรไปมั่งฟระ
เหมือนๆจะมี
ถ้าสำเร็จ จะเอาตัวเข้าแลก..
กร๊ากกกก..
:o8:
เพื่อ BeePed
มามะ ผมยอมมมมมมมมมม
:z1:
-
^
^^
ขอจิ้มซักทีก่อนนอนได้ป่าววว
ขยันแซวเค้านัก :กอด1:
:laugh: มนต์มหาระทวย งงงวย งุ่นง่าน :laugh:
ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกเลยหรอ
คุ้มป่าวเนี่ยยยยยยยย
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:mc4:
มนต์มหาระทวย งงงวย งุ่นง่าน ได้ผลเหรอเนี่ย
บี.พี.จะมาต่อจริงๆใช่มะ
อ๊ากกกกกก...
แล้วตรูท่องคาถาอะไรไปมั่งฟระ
เหมือนๆจะมี
ถ้าสำเร็จ จะเอาตัวเข้าแลก..
กร๊ากกกก..
:o8:
เพื่อ BeePed
มามะ ผมยอมมมมมมมมมม
:z1:
เรื่องเอาตัวเข้าแลก ต้องขอบายนะจ้ะ เพราะเป็น.......รับเหมือนกัน (ต่างกันแค่รับหน้า หรือรับหลัง) :jul3:
แล้วมันจะเอากันยังไงกันเคอะคุณ kurugmin โปรดช่วยชี้แจง :laugh:
-
เห็นเรื่องนี้มาลงต่อ ดีใจราวกับถูกหวย
ขอบคุณมากๆนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
อย่าเลิกแต่งเลยนะคะ สนุกดี
มีทั้งสาระ สาระขัน
NC ก็ไม่ได้มากมาย ออกแนวโน๊ะเน๊ะ กุ๊กกิ๊กมากกว่า
อยากรู้จังแผนสองจะเอาชนะพี่แนทสำเร็จหรือเปล่า
แต่ว่าคนอ่านแอบเชียร์พี่แนท
ขอให้ล้มเหลวเช่นเคย
-
มาลงชื่อว่ากำลังตามอ่านอยู่ค่า แฮะๆ
ชอบน้องอาร์ม ฮาได้ใจจริง :laugh:
:L2: :L2:
-
หวัดดีครับ BeePed เรายังไม่ได้อ่านนิราศตามหารักเลย อย่าโกรธนะที่ไม่ได้อ่าน :sad4:
ที่ไม่อ่านไม่ใช่เพราะไม่สนุกหรอนะครับแต่เราไม่มีเวลา ปกติตามเม้นท์เรื่องที่อ่านอยู่ก็มากมายแทบจะนั่งไม่กระดิก
พอทราบข่าวว่าจะวางคีย์บอร์ด ก็นึกถึงคำที่เค้าชอบพูดกันประมาณว่าไม่เห็นคุณค่ากับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า พอรู้ตัวก็สายเสียแล้ว จริงๆเรากลัวพลาดโอกาส
เพราะฉะนั้นเราจะเริ่มอ่านตั้งแต่หน้าแรก บัดเดี่ยวนี้ ...ขอไปอาบน้ำก่อนได้ป่ะ แฮ่ๆ
สมัครเป็นสมาชิกกระทู้นี้แล้วน่ะ ห้ามหนีไปไหนด้วย อิอิ สู้สู้ :a2:
:bye2:
-
เรื่องเอาตัวเข้าแลก ต้องขอบายนะจ้ะ เพราะเป็น.......รับเหมือนกัน (ต่างกันแค่รับหน้า หรือรับหลัง) :jul3:
แล้วมันจะเอากันยังไงกันเคอะคุณ kurugmin โปรดช่วยชี้แจง :laugh:
o22
เอาตัวเข้าแลกหมายถึงว่า บีพี จะใช้เค้าทำงานทำการอะไร เค้าก็ยอมมมมม..อ่ะ
คิดมากไปป่ะ ห๊ะ :angry2:
ใคร ใครกันที่หื่น เชอะ
แล้วที่ว่า..เป็น..รับเหมือนกัน!!นี่มันอะไร
เอ่อ..เข้าใจอะไรผิดป่ะคับ
ผมอะ..รับ..ใช่ครับ
แต่เป็น..รับ..ทำ..ทั้งในและนอกสถานที่
อิอิอิอิ
รับทราบแล้ว จะถอยหรือจะยอม
กร๊ากกก..
ลบๆๆๆๆๆ เดี๋ยวคนน่ารักๆเขาจะหาว่าผมหื่นอีก
เอาเป็นว่า ขำๆ นะ
-
น้องอาร์มไม่รุหรือว่าพี่แนตเค้าอ่านสามก๊กจบหลายรอบแล้วววววว
-
ทางสะดวกแล้วดังนั้นกลับมาเป่าปากวิ๊ดวิ้วกันต่อเร็วๆๆพี่น้อง :ped149: :ped149: :ped149:
ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววว
(ก็พี่ฟางบอกว่าให้เป่าปากอ่ะ อิอิ)
:laugh:
-
เรื่องเอาตัวเข้าแลก ต้องขอบายนะจ้ะ เพราะเป็น.......รับเหมือนกัน (ต่างกันแค่รับหน้า หรือรับหลัง) :jul3:
แล้วมันจะเอากันยังไงกันเคอะคุณ kurugmin โปรดช่วยชี้แจง :laugh:
o22
เอาตัวเข้าแลกหมายถึงว่า บีพี จะใช้เค้าทำงานทำการอะไร เค้าก็ยอมมมมม..อ่ะ
คิดมากไปป่ะ ห๊ะ :angry2:
ใคร ใครกันที่หื่น เชอะ
แล้วที่ว่า..เป็น..รับเหมือนกัน!!นี่มันอะไร
เอ่อ..เข้าใจอะไรผิดป่ะคับ
ผมอะ..รับ..ใช่ครับ
แต่เป็น..รับ..ทำ..ทั้งในและนอกสถานที่
ไบรุกครับผม
รับทราบแล้ว จะถอยหรือจะยอม
กร๊ากกก..
ลบๆๆๆๆๆ เดี๋ยวคนน่ารักๆเขาจะหาว่าผมหื่นอีก
เอาเป็นว่า ขำๆ นะ
อ๊ะ..อ๊ะ...เค้าแค่โยนหิน(คำถาม)ถามทางแค่นี้ แต่มีคนตกหลุมร้อนตัวขึ้นมาซะงั้น
ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แล้วอิฉันจะไปรู้รสนิยมคุณ kurugmin ได้ยังไง o18
.
.
ร้อนตัวจนบอกมาหมดเลยว่า.....เป็นไบรุก ฮ่า..ฮ่า :m20:
ไม่เอาหรอก เค้าไม่ชอบไบรุก เค้าจะเอารุกแท้ รุกแท้ (แล้วเกย์รุกแท้เค้าจะเอาแกเหรอ อีชะนี :angry2:)
รุกแท้หายาก ขนาดพี่แนทยังเป็นไบรุกเลย เฮ้อ :เฮ้อ:
ขอขอบคุณท่านผู้อ่านคนอื่นๆด้วยนะคะ ที่ยังติดตามอ่านกันอยู่
และขอบคุณผู้อ่านหน้าใหม่ที่เพิ่งหลงเข้ามาค่ะ :really2:
-
ขอเม้นหนุกๆๆเหรอจ๊ะ จัดให้หหหหห
เย้ๆๆๆ ได้อ่านแล้ววววว คนอ่านมีความสุข หนุกหนานๆๆๆ อิอิ
:z2:
-
ให้มาเม้นต์หนุกๆแล้วจะได้อ่านตอนใหม่ใช่ป่าว งั้นเม้นต์หนุกๆ เม้นต์หนุกๆ เอ้าเย้ (ขออภัยเริ่มง่วงนอนเลยหมดมุก แต่อยากอ่านต่อจริงๆนะคับ) :laugh:
-
สู้ๆนะ :z2:
-
ใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนที่ 39.1 ในหน้า 57 ลองไปอ่านก่อนนะคะ จะได้ต่อกับตอนนี้ติด :really2:
**************************
ตอนที่ 39.2 Mission Impossible II (แผนสอง)
เนื่องจากเมื่อคืนแผนแรกที่ปล่อยออกไป ทำเอาผมเดี้ยงแถมแพ้ราบคาบหมดรูป ถ้าเป็นมวยสากล ก็ต้องเรียกว่า...กรรมการข้างสนามกดสกอร์ให้พี่แนทแทบไม่ทัน แถมยกสุดท้ายผมยังโดนน็อค TKO คาเตียงสลบคาอกพี่แกไปเรียบร้อยโรงเรียนจีนอีก :haun4:
ดังนั้นสำหรับแผนสองที่ผมเรียกมันว่า Mission Impossible II เพื่อความเท่ห์นั้น
หึ หึ หึ....ตูต้องรัดกุมรอบคอบกว่าเดิมเป็นสองเท่าตัว แต่ทำไม....ค่ำขนาดนี้แล้วพี่โอมยังไม่กลับมาอีก
แล้วนี่ตูจะซักซ้อมแผนลับกับใครล่ะ
ในที่สุดพี่โอมก็โทรมาบอกว่าไม่ต้องรอทานข้าวเย็นเพราะแกกำลังจะไปทานกับเพื่อนๆ ไม่เป็นไร....ผมมันคนฉลาดหัวไว ซักซ้อมกับตัวเองหน้ากระจกในห้องน้ำก็ได้ฟะ
และเพื่อเป็นการเพิ่มเปอร์เซนต์ในการสัมฤทธิ์ผล ผมเลยเพิ่มเติมขั้นตอนเข้าไปเองอีกนิดหน่อย ตามที่เคยเห็นในหนังจีนกำลังภายใจเพื่อความสมจริงยิ่งขึ้น กะว่าพี่แนทเจอแผนแบบคอมโบของผมชุดเดียวจอดสนิท o18
ทานข้าวเย็นเสร็จ ผมหยิบเสื้อผ้าพร้อมสิ่งที่พี่โอมเตรียมไว้ให้เข้าห้องน้ำ รวมถึงยาหม่องเพื่อเอาไว้เรียกน้ำตายามฉุกเฉิน ซักซ้อมหน้ากระจกอยู่นาน......
ตูจะร้องไห้ยังไงดี......ถึงจะน่าเห็นใจจนต๋อยไตรภพอยากจะประเคนรถเข็นให้อย่างในรายการฝันที่เป็นจริง
ตูจะพูดด้วยน้ำเสียงแบบไหนดี.....ถึงจะฟังรวดร้าวบาดจิตยิ่งกว่าตอนที่แป้งอรจิราให้สัมภาษณ์ว่าไม่ได้แย่งผัวคาสโนว่าจากคุณโบ
ตูจะทำหน้าให้กล้ำกลืนขมขื่นขนาดไหนดี.....ถึงจะดูน่าสงสารจับใจจนพี่แนทอยากจะถวายประตูหลังให้ผมเป็นรางวัลที่สู้ชีวิต
ฮ่า...ฮ่า...ตูเนี่ย ยิ่งนับวันยิ่งเพ้อเจ้อเข้าไปทุกที สงสัยจะเจอการทำสกอร์นำโด่งแบบไม่เห็นฝุ่นของพี่แนทมากไปหน่อยจนจิตหลุด
ซักซ้อมจนได้ที่ พกความมั่นใจเต็มกระเป๋าเดินออกจากห้องน้ำ พี่แนทที่ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่ากำลังจะสูญเสียเอกราชในไม่ช้า
หันมายิ้มให้ผมแล้วทำท่าจะลุกเข้าห้องน้ำ ผมรีบพูดกับพี่แนททันที
“พี่แนท....อย่าเพิ่งอาบน้ำเลย เดี๋ยวอาร์มนวดน้ำมันให้นะ แล้วค่อยอาบทีเดียว” ไม่ได้หรอกครับ ของแบบนี้มันต้องมีการนวดให้เคลิบเคลิ้มกันก่อน พี่แนทตกลงอย่างว่าง่าย แกคงชอบ.....ก็ผมนวดครั้งสุดท้ายให้แกตั้งแต่ตอนนู้นที่แต่งตัวยั่วแต่พี่แกไม่เล่นด้วยนั่นแหละ
พี่แนทถอดเสื้อออกนอนคว่ำกับเตียง ผมก็นวดไปปากก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อย นวดหลังเสร็จ ถึงเวลานวดด้านหน้า
ตอนนี้แหละเห็นหน้ากันจะจะ ตูจะได้เข้าเรื่องซะที
“พี่แนท อาร์มอิจฉาพี่แนทจัง ดูสิ....มีซิกแพ็คด้วย กล้ามอกก็สวย อาร์มอยากมีแบบนี้บ้างจัง จะได้ดูแมนๆสมชายหน่อย” มันก็ต้องยกยอปอปั้นกันหน่อยก่อนจะขอในสิ่งที่เราต้องการ แต่ที่ผมพูดไปมันก็เป็นความจริงนะ ไม่ได้แกล้งชมแกหรอก
“แต่แบบอาร์มนี่ก็ดีอยู่แล้วนี่ครับ น่ารักออก ผิวขาวเนียนๆตัวนิ่มๆ.....นิ่มกว่าผู้หญิงอีก” พี่แนทจ้องหน้าผมตาเป็นประกายวิบวับพร้อมลูบหัวไหล่ผมเบาๆ ไม่เอา....เค้าไม่ยอม :serius2: ทำไมต้องพูดว่าเหมือนผู้หญิงอีกแล้ว ผมไม่ชอบคำนี้รู้ไว้ซะด้วย
“ไม่เอา...พี่แนทห้ามพูดว่าอาร์มเหมือนผู้หญิงนะ ไม่งั้นอาร์มโกรธจริงๆด้วย” ผมพูดหน้างอ จนพี่แนทเอานิ้วมาคีบจมูกผมแล้วบิดเบาๆ
“ไม่พูดก็ไม่พูด เมียใครเนี่ยขี้งอนจัง” ย๊ากก.....คราวนี้ของขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่พี่แนทเรียกผมว่าเมียหลังจากที่มีอะไรกับพี่แนทแล้ว คำนี้มันช่างหยามศักดิ์ศรีความเป็นชายและแสลงใจผมเหลือเกิน :sad4:
“ว่าไงนะ.....พี่แนทเรียกผมว่าอะไร!!” ผมชะงักมือที่นวดพร้อมขึ้นเสียงใส่พี่แนทตาลุกวาว น้ำตาเริ่มคลอเบ้าตาโดยไม่ต้องใช้ยาหม่องช่วย ก็ถือว่าเข้าทางตามแผนที่ผมวางไว้นิดหน่อย หน้าพี่แนทดูอึ้งตกใจกับเสียงผม เอาล่ะ....ต้องเล่นต่อ
“ฮึก ฮึก ใช่สิพี่แนทเป็นฝ่ายรุกหนิ มันไม่เสียหายอะไรอยู่แล้ว ฮีก ฮีก แต่อาร์มสิ....เป็นฝ่ายรับ แถมยังโดนเรียกว่าเมียอีก ความภาคภูมิใจในตัวเองที่มีอยู่....มันไม่เหลืออะไรแล้ว ศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย....ถูกเหยียบย้ำซะเละเทะไม่มีชิ้นดี ฮึก ฮึก”
พูดไปน้ำตาไหลไปเป็นทาง ผมทำหน้าตาแบบว่า....สุดแสนจะเจ็บปวดรวดร้าว พร้อมปาดน้ำตาป้อยๆ :o12: แต่มือที่เปื้อนน้ำมันนวดอยู่พอเอามาป้ายตา คราวนี้แสบจริงครับพี่น้อง.....น้ำตาไหลยิ่งกว่าเขื่อนแตกอีกวุ้ยตู ว่าแต่ว่า....เมื่อกี้ที่พูดไปนี่มันลิเกไปรึเปล่าเนี่ย
พี่แนทรีบลุกขึ้นมากอดแล้วลูบหัวผม ผมเอาหน้าซุกอกพี่แนท อ๊ากก..... ลืมไป หน้าเปื้อนน้ำมันนวดเต็มๆครับ แถมเสื้อผ้าผมอีก แต่ไม่เป็นไร...ช่างมัน เดี๋ยวก็ต้องถอดเสื้อผ้าหมดอยู่ดี อิ อิ :-[
“โอ๋....ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่ พี่ขอโทษ......พี่จะไม่พูดคำนั้นอีกแล้ว อ๊ะ....พี่ให้ตบปากพี่เลยก็ได้นะ
นี่แน่...ไอ้ปากไม่รักดี” พูดไม่พูดเปล่า พี่แกจับมือผมไปตบปากแกเบาๆ ผมเกือบเผลอหลุดหัวเราะ แก่แล้วนะคนเรา....ทำไปได้ นี่....พี่เห็นผมเป็นเด็กสามขวบรึไง (นึกภาพตาม..คนเขียนยังเขินแทน)
“ไม่เอาแล้วพี่แนท จะตบปากพี่ให้มันได้อะไรขึ้นมา ฮึก ฮึก... ยังไงมันก็ไม่ทำให้อาร์มกู้ศักดิ์ศรีคืนมาได้หรอก เพราะในความเป็นจริง.....อาร์มก็เป็นเมียพี่อยู่ดีนั่นแหละ พี่ไม่มีวันเข้าใจอาร์ม ไม่มีวันเข้าใจ... ฮึก ฮึก..” ผมยิ่งเพิ่มเสียงสะอื้นหนักขึ้นอีก
“ไม่เอาแล้ว....หยุดร้องนะคนดี แล้วจะให้พี่ทำยังไงอาร์มถึงจะรู้สึกดีขึ้น” พี่แนทพูดพร้อมโอบผมแน่นขึ้นอีก
“ก็....ก็.....พี่แนท....ให้อาร์มรุกพี่มั่งสิครับ” ผมพูดเงยหน้าจ้องตาพี่แนทส่งสายตาเว้าวอนไปให้ :impress: หน้าพี่แนทอึ้งสนิท
“อะ....อาร์ม....ว่าไงนะครับ” เอ๊ะพี่แนท....ทำเป็นไม่เข้าใจ กะอีแค่สามคำว่า ‘ให้อาร์มรุก’ ไม่เห็นจะเข้าใจยากตรงไหน พี่ตอบว่าเยสคำเดียวก็พอ ที่เหลือผมจัดการเอง
"อาร์มบอกว่า ให้อาร์มรุกพี่มั่ง ได้มั้ยครับ” พี่แนทนิ่งสักพักก็พูดตอบ
“อาร์ม....เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะครับ พี่ขอคิดระหว่างอาบน้ำแล้วกัน” พี่...จะหนีไปตั้งหลักในห้องน้ำเหรอ
ได้...พี่หนีผมไม่พ้นหรอก เพราะแผนผมมันไม่ได้มีแค่นี้ :o9:
**************************************
ตอนนี้พี่แนทอยู่ในห้องน้ำครับ ผมรีบหยิกกระปุกยานอนหลับที่ได้จากพี่โอมออกมา แต่ข้างในมันเป็นยาวิตามินซีครับ
ไม่ใช่ยานอนหลับ เดินไปหยิบแก้วใส่น้ำเปล่าจากครัว วางกระปุกยาไว้หัวเตียงให้พี่แนทเห็นชัดๆ
ผมหยิบซองยาอีโนที่เอาติดตัวมาจากเมืองไทยออกมาฉีก ไอ้อีโนนี่ไม่ได้อยู่ในแผนพี่โอมหรอก แต่ผมเพิ่มเข้าไปเองเพราะว่าถ้าเทใส่ปากแล้วดื่มน้ำตาม มันน่าจะเป็นฟองฟู่เต็มปากดี จะได้ดูเหมือนเวลาคนกินยาพิษแล้วมีน้ำลายฟอดฟ่องไหลออกมาจากปากเหมือนในหนังจีนไง ผมว่า.....ดูสมจริงดีออกนะ :z1:
ตาผมจ้องประตูห้องน้ำอย่างมาดมั่น ประกายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง หูผมคอยฟังเสียงน้ำจากฝักบัวและความเคลื่อนไหวต่างๆในห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ
คุณๆคนอ่านช่วยเป็นกำลังใจให้ผมทำสำเร็จด้วยนะครับ :m13:
**************************************
-
^
^
^
กรี๊ดดด กรี๊ดดดๆๆๆๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
มาแล้วๆๆ จิ้มก่อนอ่านทีหลัง คิคิคิ
-
หูยยยยย แข ไวนะ :กอด1:
แล้วแผนจะแตกมั้ยน๊าา เอาใจช่วย :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขำอ่ะ
แบบว่าเตรียมแม้กระทั่งเอาอีโนกรอกปาก
:jul3:
-
ให้ตายก็ไม่สำเร็จ!!!~
555+
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หนูอาร์มจ๋าาาาา ถ้าลงทุนไปขนาดนี้แล้ว มันไม่สำเร็จเนี่ย....
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
------------------------------------------
กรี๊ดอีกรอบบบบ
ดีใจที่เราได้อ่านเรื่องนี้ต่อ
ขอบคุณมากมายเลยคร้า ^^
-
แว๊กกกกก...มาต่อตอนหน๊ายยยย
มัวแต่รอบีพี. ที่แชทอ่ะ คิดว่าจะเข้า เห็นวันก่อนเข้าไปตอน ตีสองก่าๆ
ที่แท้แอบมาอัพตอนใหม่นี่เอง
:L1: :L1:
น้องแนทแผนอะไรเนี่ยยยย..
แค่น้ำตาและเพื่อคืนศักดิ์ศรีให้น้องอาร์ม(บ้าง)พี่แนทก็อาจจะใจอ่อนแล้วหละ
ขอเวลาเตรียมใจ ทำใจ ไว้อาลัยให้ตรูดดดดด นี๊ดดด..นึงเท่านั้นแหละ
(แอบคิดเปรียบเทียบกะตัวเอง ฮ่าๆ)
แต่มาหลอกด้วยวิธีกินยาลาตายหยั่งงี้
มีหวัง ชวด ฉลู ขาล เถาะแน่ๆ
ถามจริงๆ กินยานอนหลับตาย มันน้ำลายฟูมปากรึเปล่า สงสัยอ่ะ
ลบๆๆๆๆๆ เดี๋ยวคนน่ารักๆเขาจะหาว่าผมหื่นอีก
เอาเป็นว่า ขำๆ นะ
อ๊ะ..อ๊ะ...เค้าแค่โยนหิน(คำถาม)ถามทางแค่นี้ แต่มีคนตกหลุมร้อนตัวขึ้นมาซะงั้น
ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แล้วอิฉันจะไปรู้รสนิยมคุณ kurugmin ได้ยังไง o18
:m29: อ่าว..ตรู คิดว่าลบประโยคนั่นออกแระ ทำไมมันยังอยู่(ฟระ??)
มิน่า..มะคืนเลยตัวร้อนๆไงพิกล ที่แท้ BeePed อ่ะ หลอกกกกกกผม
ทั้งโยนหิน ทั้งขุดหลุมดักเลยอ่ะ
คนสวย ??ใจร้ายยยยยย :sad4:
ผมสงสัยอะไรบางอย่าง ทำไมถึงเรียกผู้หญิงว่าชะนีล่ะ เพราะอะไรเหรอ
-
o22 แผนสูงนะเนี่ย o22
-
^
^^
ขอจิ้มซักทีก่อนนอนได้ป่าววว
ขยันแซวเค้านัก :กอด1:
:laugh: มนต์มหาระทวย งงงวย งุ่นง่าน
ขนาดเอาตัวเข้าแลกเลยหรอ
คุ้มป่าวเนี่ยยยยยยยย
จิ้มคืนมั่ง
แล้วโซดาน้อย ว่ามันคุ้มป่ะล่ะ
บี.พี.คนสวยเค้ามาอัพสองตอนรวดเลย
ยิ่งกว่าเอาตัวเข้าแลก ผมก็ยอมมมมมมมม..
เข้าข้างหลังแมนแฟงสามครั้งแระนะเนี่ย
สงสารคนข้างหน้าจัง ฮ่าๆ ท่าทางโซดาน้อย จะตัวหนัก เครี๊ยกๆ
-
น้องแนทแผนอะไรเนี่ยยยย..
แค่น้ำตาและเพื่อคืนศักดิ์ศรีให้น้องอาร์ม(บ้าง)พี่แนทก็อาจจะใจอ่อนแล้วหละ
ขอเวลาเตรียมใจ ทำใจ ไว้อาลัยให้ตรูดดดดด นี๊ดดด..นึงเท่านั้นแหละ
(แอบคิดเปรียบเทียบกะตัวเอง ฮ่าๆ)
แต่มาหลอกด้วยวิธีกินยาลาตายหยั่งงี้
มีหวัง ชวด ฉลู ขาล เถาะแน่ๆ
ถามจริงๆ กินยานอนหลับตาย มันน้ำลายฟูมปากรึเปล่า สงสัยอ่ะ
:m29: อ่าว..ตรู คิดว่าลบประโยคนั่นออกแระ ทำไมมันยังอยู่(ฟระ??)
มิน่า..มะคืนเลยตัวร้อนๆไงพิกล ที่แท้ BeePed อ่ะ หลอกกกกกกผม
ทั้งโยนหิน ทั้งขุดหลุมดักเลยอ่ะ
คนสวย ??ใจร้ายยยยยย :sad4:
ผมสงสัยอะไรบางอย่าง ทำไมถึงเรียกผู้หญิงว่าชะนีล่ะ เพราะอะไรเหรอ
กินยานอนหลับแล้วน้ำลายฟูมปากหรือเปล่า.......เดี๋ยวตอนหน้าก็รู้
เจ้าอาร์มมันชอบทำเสียเรื่องอยู่เรื่อยแหละค่าาาาา :laugh:
.
.
ส่วนที่เรียกผู้หญิงว่าชะนี.......ก็ชะนีในป่ามันร้องเสียงยังไงล่ะเจ้าคะ
มันร้อง......ผัว ผัว ผัว ค่าาาา :z2:
ก็เลยมีคนเปรียบเทียบว่าผู้หญิงเป็นชะนีไง เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิง (ย้ำว่าบางคน ไม่งั้นเดี๋ยวโดนสหบาทา) ก็จะจ้องหาผัวค่ะ :impress2:
-
^
^
^
จิ้มด้วยความพิศวาส
อยากเม้นต์ยาวๆมั่งแต่ทำไม่ได้
มันขำอ่า
นั่งพิมพ์ไปขำไป
แผนอะไรของอาร์มเนี่ย
แค่ชื่อแผนก็บ่งบอกแล้ว
เปอร์เซ็นต์ต่ำมากกกกกกกกกกกกก
:laugh:
-
สงสัยแผนแตกอีกแน่ๆ อาร์มมันลืมไปแล้วหรอไงเนี่ย ว่าพี่แนทเป็นหมออ่ะ สงสัยมีผายปอดกะฉีดยาให้แน่ กร๊ากกกกกก
:z2: :z2: :z2:
-
ดีใจที่เห็น BP สนุกไปกับการเขียนอีกนะจ๊ะ :m13:
ว้าย ครม. เป็นไบ ไปดีกว่า :a14:
-
:sad4:หนูอาร์ม แผนคิดได้นะ
ดูดิๆๆ พี่แนท จะหลงกันมั้ยยยยยยยยยยยยย
:impress2:
-
เข้าข้างหลังแมนแฟงสามครั้งแระนะเนี่ย
สงสารคนข้างหน้าจัง ฮ่าๆ ท่าทางโซดาน้อย จะตัวหนัก เครี๊ยกๆ
แซวคนอื่นได้อีก :z3:ตัวเองอ่ะเค้ารู้กันหมดเล้าแล้วว่าหลุดปากอะไรออกไป :m20:
ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลก o13 โอเคให้อภัยอย่างน้อยก็ได้มาอ่านกันต่อสองตอนรวดดด
แต่รู้สึกว่าอาร์มนี่จินตนาการบรรเจิด คิดมาแต่ละแผน มีแต่จะทำให้เสียท่าพี่แนทละมั๊ง :jul3:
V
V
V Sodamini สุดยอดเลยจิ้ม4ครั้งในเรื่องเดียว :laugh:
ไม่ว่ากันอยู่แล้วจิ้มได้เรื่อยๆ เพราะเรารักกัน :กอด1:
-
จิ้มคืนมั่ง
แล้วโซดาน้อย ว่ามันคุ้มป่ะล่ะ
บี.พี.คนสวยเค้ามาอัพสองตอนรวดเลย
ยิ่งกว่าเอาตัวเข้าแลก ผมก็ยอมมมมมมมม..
เข้าข้างหลังแมนแฟงสามครั้งแระนะเนี่ย
สงสารคนข้างหน้าจัง ฮ่าๆ ท่าทางโซดาน้อย จะตัวหนัก เครี๊ยกๆ
จิ้มคืน.....จิ้มใครดีเลือกไม่ถูกเลย
555+ พี่M@nfaNG ครั้งที่4แล้ว
:กอด1: kurugmin :กอด1:
น่ารักที่สุดเลยอย่างนี้ต้องให้รางวัล
เอาไรดีอ่ะ.. (งานนอกสถานที่ป่าวเด๊วติดต่อให้ :o8::o8: คนหื่นนนนนน) 2ตอน2งานมั้ย
ป๋อหล๋อ.. :angry2:เค้าตัวไม่หนักเลยนะ
พี่M@nfaNG ยังไม่ว่าเค้าเลยใช่ป่าว :sad4:
แต่ละแผนของอาร์มเหมือนจะฆ่าตัวเองเลยอ่ะ คิดไปได้ยังไง
พี่แนทต้องกำราบให้เข็ดจะได้เลิกคิดแผนรุกคืนซะที
:z2: :z2: :z2:
-
หนูอาร์มยังไม่ละความพยายาม
ขอให้....ไม่สำเร็จ
:laugh:
-
^
^
สะกิดแมนแฟง จิ๊กๆๆ
แซวคนอื่นได้อีก :z3:ตัวเองอ่ะเค้ารู้กันหมดเล้าแล้วว่าหลุดปากอะไรออกไป :m20:
ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลก o13 โอเคให้อภัยอย่างน้อยก็ได้มาอ่านกันต่อสองตอนรวดดด
o18 จุ๊ๆๆๆเงียบๆ
ว้าย ครม. เป็นไบ ไปดีกว่า :a14:
ก๊ากกก..ครม.เป็นไบ
มิน่า พธม.ถึงปิดล้อมสภา เพราะ ครม.เป็น ไบโอนิกแอคเน่ แก้สิวนี่เอง :m20:
-
^
^
มัวแต่จิ้มตูดคนอื่น
ระวังตูดตัวเองนะคะ kurugmin :jul3:
มาสะกิดพี่แมนแฟงเค้าทำไม
เชอะๆๆๆๆๆๆ
อ่านอีกก้อขำอีกอ่ะ อามเ๊อ๊ยยยยยยยย
พี่แนทจะจับได้เพราะอีโนเนี่ยแหละ
:z2: :z2: :z2:
-
แผนสูงแบบเนี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เห็นไม่รอดสักที 555
-
ขอสงบนิ่งไว้อาลัยให้กับแผนของเจ้าอาร์ม
-
ขออวยพรให้ Mission ImpossibleII เป็น Mission PossibleI
ปฏิบัติการอีโนสำเร็จทีเถิด :m20:
ระวังนะจ๊ะ ถ้าไม่สำเร็จเดี๋ยวพี่แนทเค้าทำสกอร์นำลิ่ว จะตามไม่ทัน :-[
ว่าแต่ แน่ใจนะ ว่าอาร์มทำเป็น??
ไม่เป็นไร ถ้าทำไม่เป็น ก็ถามพี่แนทสิ
-
ดูดิว่าผลจะเป็นไง :m20:
-
บางทีน้องอาร์ม ควรนึกได้บ้างอะไรบ้าง
ว่าคุณสามีเป็นคุณหมอ
เอายามาเล่น แล้วมันจะเนียนม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
แผนนี้..ดูท่าว่า น้องอาร์ม จะลุกไม่ขึ้นไปอีกหลายวันเป็นแน่แท้ :laugh:
ช่างสรรหา.. ช่างจินตนาการจริงจิ๊งงงงงงง... แต่ละแผน... คิดไปได้ อีโน กับวิตามินซี..น้องอาร์ม เอ๊ย...
พี่แนท จารู้มั๊ยนั่น เอิ้กๆ
แต่แบบนี้ ชีวิตคู่กระชุ่มกระชวยดีนะว่ามะ อิอิ :z1:
-
คิดไปได้ ~~ :laugh:
-
อะฮิ้ววววววววววววววววววว
ลงทุนทำกันขนาดนี้
น้องอาร์มค๊าบบบบบบบบบบ อย่าหน้าแตกอีกเน้ออออ
กร๊ากกกกกกกกกกกก
เอาใจช่วยยยยยย
-
:L2: ต้อนรับการกลับมาของพี่บีพี หวังว่าเวอร์ชั้น 2 ทั้งนี้ขอให้หื่น+ฮา ยกกำลังสองที่เถอะ :call:
เค้าว่า ญ มีมารยา 500 เล่มเกวียน ผมจะลองนับดูว่า ช แสนแมน (ตามความคิดของน้องอาร์ม) จะนับได้กี่เล่มเกวียน :laugh:
อ๊ะ~~ พี่ส่งกองเชียร์มาช่วยแล้วน้อง :ped149: :ped149: :ped149: ขอให้ครั้งนี้ประกาศรุกไล่ได้สำเร็จ อย่าโดนพี่แนท ลุกไล่เพราะไร้ผีมือ นะครับ
-
ดีใจ นึกว่าจะไมได้อ่านแล้ว
:z2: :z2: :z2:
เข้ามาเต้นเชียร์เลยอะ
5555555
นายอาร์มเอ๊ยยย ไม่ละความพยายามนะ เยี่ยมว่ะ !
-
เห่อ ..เอาความพยายามที่ว่าไปทำอย่างอื่นดีมั๋ยอ่ะ เพราะมันอาจจะเสียเปล่าก็ได้
อ่ะน่ะหรือว่าอาร์มแค่ขำ ๆ :-[
-
:laugh:
น้องอาร์มก็ยังคงไม่ละความพยายามต่อปาย
:z2:
-
:m20: :m20: :m20:
นึกภาพอาร์มจ๋านอนน้ำลายฟูมปาก
เพราะวิตามินซี+อีโน
:m20: :m20: :m20:
โดนพี่แนทจับจูบแน่เลย
:z3: :z3:
-
อยากเอาใจช่วยอาร์มมากมาย
แต่
ดูจาก แผนแล้ว
ไม่น่ารอด :-[
(หมายถึงอาร์มนะ)
เลยหันมาเชียร์พี่แนท
ท่าทางจะรุ่ง :mc4:
-
น้องอาร์ม
ลืมรัยไปป่าว
พี่แนท เค้าเป็นว่าที่คุณหมอมะช่ายเหรอ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คิดได้ไงเนี่ย :เฮ้อ:
-
กิสสสสสสสสสสสสสส
พี่แนทจะตกเป็นเมืองขึ้นของน้องอาร์มเหรออ :serius2:
ขอมีหักเหลี่ยมโหดดดด น้องอาร์มโดนหมัดฮุก น๊อคเอาท์อีกรอบเหอะ เพี้ยง :a2:
-
:เฮ้อ:เออ เด็กมันว่างจัดจนหมุกมุ่นได้ขนาดนี้
จับมันกดอีกรอบเลยพี่แนท
-
ดีใจที่สุดที่มาลงต่อ
:กอด1: :กอด1:
อย่าหายไปอีกนะคะ
:monkeysad: :monkeysad:
ตามมาเป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและยัยอาร์ม
(ซึ่งรายหลังยังไงก็โดนประตูหลังอีกแน่ๆ ห้าห้าห้า)
ENO + VitC คิดได้อ่ะอาร์ม ฮาอ่ะ
:z2: :z2:
-
:เฮ้อ: อาร์มมันช่างพยายาม คิดได้จิงๆ ขอให้สำเร็จแล้วกัน พี่แนทอย่าคิดมากเลย ไม่สึกหรอหรอก 555 :z2:
-
มาช้าได้โล่ห์ มากกกกกกกกกกกกกกกกกก
กว่าจะรู้ตัวก็ได้อ่านต่อแล้ว
ก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจ๊ะ
ดีใจที่ได้อ่าน เรื่องของพี่เแนท กับอาร์ม อีก.....
อะไรๆ ก็อยู่ที่ตัวเรา สู้ๆ เย้ ๆ ....
น้องอาร์ม คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ คงจะมีซักวัน .... เชียร์อยู่ ชอบ ชอบ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
ชั่งคิดนะ
เอาใจช่วย ขอให้สำเร็จ
:m20: :m20: :m20:
-
ถ้าพี่แนท แยกไม่ออกระหว่างอีโน กับน้ำลายละก็
จะตามไปยึดใบประกอบโรคศิลป์เลย
พี่แนท สู้ สู้
-
น้องอาร์มช่างคิดจริงนะ
ไม่เป็นไรถ้าแผนนี้ไม่สำเร็จก็ต่อแผน C D E F ไปเรื่อยๆ
มันต้องสำเร็จสักแผนละน่า
อาร์มสู้ๆ :z2:
-
อาร์มนี่ช่างคิดจิงเนาะ
เด๋วสุดท้ายแทนที่จะได้รุก
พี่แนตเด๋วก้อได้มาง้อแทน แหงมๆๆๆ
-
:เฮ้อ:เออ เด็กมันว่างจัดจนหมุกมุ่นได้ขนาดนี้
จับมันกดอีกรอบเลยพี่แนท
:laugh: สงสัยจะจริงแฮะ .....เดี๋ยวต้องหางานให้เจ้าอาร์มทำซะแล้ว จะได้ไม่ฟ้งซ่าน :m20:
แต่เอ....เอางานอะไหร่ดีหว่า
.
.
.
(เสียงเจ้าอาร์มตะโกนแทรก) ไม่ต้องเลย จะโทษต้องโทษคนเขียน
ที่เขียนออกมาแต่ละอย่าง...ผมกลายเป็นไอ้หื่นบ้างล่ะ เป็นไอ้คนหมกมุ่นบ้างล่ะ แถมยังดูติงต๊องอีกต่างหาก :m16:
ไหนจะแผนที่เขียนขึ้นมา แล้วเอามายัดเยียดให้ผมทำ.....แต่ละแผนเนี่ย....สุดจะทนเลยครับคุณๆคนอ่านทั้งหลาย :sad4:
ไม่รู้คิดออกมาได้ยังไง เหมือนกะให้ผมแพ้ทุกประตู ไม่เห็นทางชนะเลย :m31:
ถ้าผมคิดแผนเองล่ะก็....ไม่เห่ยแบบนี้หรอก
.
.
:z6: ตายซะเถอะเจ้าอาร์ม เดี๋ยวนี้กล้าหือกับคนสร้างแกขึ้นมาเหรอ
.
.
ส่วนคนที่รอชมว่าอีโนกับวิตามินซีจะช่วยให้น้องอาร์มทำสำเร็จหรือเปล่า
อย่าพลาดทีเดียวเชียวเพราะมัน..... สนุกมาก....ขอบอก :impress2:
-
รอ...
อาร์ม
ทำให้สำเร็จนะ :a2:
เพื่อ...เป็นแรงบรรดาลใจให้พวกรับทั้งหลาย
กร้ากกกกกกกกก :laugh:
-
:laugh:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก แผนน้องอาร์ม
ช่างคิดได้เน้อ
เอาใจช่วย(ให้ไม่สำเร็จเน้อ) กรั่กก
-
มาให้จุ๊บทีนึงซิ
คนเขียนน่ารักคับ
เขียนต่อไปเรื่อยๆ เนาะ
คนอ่านรักตายเลย
-
มานั่งรอด้วยอีกคนนน
คิดถึงพี่แนท น้องอาม และบีพีด้วยค่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
บีพีๆๆๆ :กอด1:
ตกลงคิดออกยังคะเรื่องที่ถามโซดาอ่ะค่ะ
เรียบร้อยแล้วอย่าลืมมาลงต่อด้วยน๊า
:z1: :z1: :z1:
-
มาหลอกให้อยากแล้วจากไปอีกแล้วท่านผู้แต่ง
รออยู่นะค๊า :กอด1:
-
ตอนที่ 40 เลิก
ตาผมจ้องประตูห้องน้ำอย่างมาดมั่น ประกายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง หูผมคอยฟังเสียงน้ำจากฝักบัวและความเคลื่อนไหวต่างๆในห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ
ในที่สุด....เสียงน้ำหยุด นั่นเสียงกริ๊ก......พี่แนทกำลังจะเปิดประตูออกมาแล้ว ผมรีบเทผงอีโนใส่ปากดื่มน้ำตามแล้วยัดซองเปล่าไว้ในกระเป๋ากางเกง เอื้อมมือไปหยิบกระปุกยานอนหลับ ตอนแรกกะวางหัวเตียงแต่กลัวพี่แนทไม่เห็นเลยถือไว้ในมือดีกว่า เอานิ้วชี้จิ้มยาหม่องเตรียมไว้
นอนลงบนเตียงแล้วหลับตา อีโนเริ่มทำหน้าที่ของมันอย่างรวดเร็วทันใจ ฟองฟอดเต็มปากแล้วครับตอนนี้
เอ.....ทำไมทุกอย่างเงียบแบบนี้ ผมแอบเปิดตาเหล่มองประตูห้องน้ำ......ยังปิดอยู่ สงสัยพี่แนทกำลังยืนไว้อาลัยให้กับตัวเอง อิ อิ o18
แล้วไอ้ฟองบ้าเอ๊ยยยย.....แย่งกันออกมาหาอากาศหายใจหรือยังไงฟะ แม่ง....เต็มปากจนล้นออกมาหมดแล้ว แล้วตูจะเทเข้าปากหมดซองทำไมเนี่ย รู้แบบนี้...น่าจะเทแค่ครึ่งซอง นั่น....ประตูแง้มเปิดออกช้าๆ ผมรีบหลับตาลง
“อาร์ม! อาร์ม! เป็นอะไรครับ ทำไมถึงอ้วกเลอะเทอะแบบนี้” พี่....น้ำลายฟูมปากจากยาพิษนี่มันดูเหมือนคนอ้วกแตกตรงหนายยยย ผมยังนอนหลับตานิ่งไม่ไหวติง
“อาร์ม...อาร์ม” คราวนี้รู้สึกถึงมือที่จับไหล่ผมเขย่าเบาๆ ถึงจะปิดตาอยู่ผมยังรู้สึกได้ถึงเงาดำที่พาดหน้า นิ้วมือพี่แนทจับคางผมแล้วดันให้ปากเผยอออกเล็กน้อย ผมแอบหรี่ตามองข้างเดียว เห็นพี่แนทเอาหูเข้ามาใกล้ปากกับจมูกผมเหมือนพยายามฟังเสียงอะไรซักอย่าง
แล้วนิ้วพี่แนทก็กดที่คอผมด้านขวาเหมือนตรวจจับอะไรอยู่ งงครับ....พี่แนททำอะไรฟะ :m28:
ความคิดในหัวแล่นอย่างรวดเร็ว นี่....อย่าบอกนะว่าพี่แนทกำลังจะปฏิบัติการกู้ชีพผมอยู่ คงกำลังตรวจชีพจรผมล่ะสิ ความคิดผมย้อนกลับไปเป็นภาพขาวดำ
.
.
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปีสอง ไอ้แมนดี้มันมาชวนไปเรียนปฏิบัติการกู้ชีพสำหรับประชาชน ที่โรงพยาบาลชื่อดังของมหาวิทยาลัยผม เค้าเปิดคอร์สอบรมฟรี เรื่องของเรื่องคือมันอยากไปเหล่หมอหล่อๆที่คณะแพทย์ เผื่อฟลุ้คได้อะไรหรือใครติดไม้ติดมือกลับมาบ้าง แต่เหตุผลที่มันใช้บอกผมคือรู้เรื่องแบบนี้ไว้ก็ไม่เสียหาย เผื่ออนาคตต้องใช้ยามฉุกเฉิน
ในห้องเรียนหลังจากเรียนภาคทฤษฏีแล้วก็แบ่งกลุ่มออกเป็นกลุ่มละสี่คนต่อหุ่นหนึ่งตัว
กลุ่มผมมีแมนดี้ ตี๋ (ซึ่งตามติดผมตลอด) ดล และผม แมนดี้กระดี้กระด้ามากเป็นพิเศษ เนื่องจากตอนเรียนทฤษฏีในห้อง หมอหนุ่มที่มาบรรยายหล่อมาก สูงขาวตี๋ เข้าสเป็คแมนดี้สุดๆ
ตรงหน้าพวกเราคือหุ่นล่ำบึ้กเปลือยท่อนบนเห็นกล้ามท้องเป็นมัดๆอยู่หนึ่งตัว ระหว่างรออาจารย์ที่คุมกลุ่มผมเข้ามา
ไอ้แมนดี้ก็เริ่มลวนลามหุ่นทันที :impress2:
“ที่จริงอาจารย์น่าจะให้ปั๊มคนจริงนะ ถ้าตี๋....มาเป็นหุ่นแทนยิ่งดีใหญ่ แมนดี้จะผายปอดสุดฝีมือเลย” ไอ้ตี๋ส่งสายตาพิฆาตให้แมนดี้
“ตี๋ก็.....ไม่ต้องทำหน้าดุขนาดนั้นก็ได้” ว่าแล้วแมนดี้ก็หันไปสนใจหุ่นต่อ มันทำเหมือนก้มลงไปจะเป่าปาก
“แมนดี้ทำเป็นเหรอ” ผมถามมันอย่างสงสัย
“ก็ง่ายๆ ถ้าจะทำให้ฟื้น ก็แค่....เอามือวางบนหัวนมแล้วลูบไล้ไปมา.......จนหุ่นมันเสียว เดี๋ยวมันก็ฟึ้นขึ้นมาเองแหละ.....” :z1:
มันหัวเราะคิกคัก นิ้วมือก็ลูบหัวนมหุ่นไปด้วย ผมได้แต่ส่ายหน้า มันนี่จริงๆเลย แม้แต่หุ่นก็ยังไม่เว้น
“แต่ถ้าตี๋ยอมเป็นหุ่นนะ แมนดี้จะไม่ทำแค่ลูบหัวนมให้เสียวหรอก จะทำจน.....ครางเลยล่ะ” มันพูดแล้วทำตาปรือกัดริมฝีปาก ส่งสายตาเย้ายวนไปให้ไอ้ตี๋
“มึงอยากลูบตีนกูก่อนมั้ยยไอ้แมนดี้ อาร์ม......ทำไมมึงต้องมาเรียนคอร์สนี้กับมันด้วยวะ” ไอ้ตี๋คงสุดจะทนแล้ว สักพักอาจารย์ก็เข้ามา เป็นอันจบบทสนทนา
.
.
.
กลับมาเป็นภาพสี ณ เวลาปัจจุบัน ถ้าอย่างงั้น....เดี๋ยวพี่แนทก็จะผายปอดกับกดหน้าอกผมสิ ไม่อาววววว......โดนกดหน้าอกเจ็บจะตาย ม่ายย.....มันต้องไม่เป็นแบบนี้ :serius2:
ผมรีบลืมตาขึ้นทันที ปั้นสีหน้าระทดระทวยเหมือนคนใกล้ตาย เอานิ้วชี้ที่มียาหม่องอยู่มาป้ายตา ได้ผล.....แสบโว้ยยยยย น้ำตาไหลทันที :m15:
“อาร์ม....บอกพี่เร็ว ปวดท้องหรือเจ็บตรงไหน” พี่แนทพอเห็นผมลืมตาแกก็รีบโน้มหน้ามาใกล้ๆแล้วนั่งลงข้างๆผม
“ชีวิตอาร์มมันคงได้แค่นี้แหละ......” พูดไปฟองก็ยิ่งไหลย้อยออกมา พี่แนทคงงงว่าผมพูดอะไรไม่เห็นเกี่ยวกับที่แกถาม
“อาร์มพูดอะไรน่ะ....พี่ไม่เข้าใจ เร็วๆอาร์ม บอกพี่ว่าเจ็บหรือว่าปวดตรงไหน” ผมส่ายหน้าน้ำตาไหลเป็นทาง
พร้อมทำหน้าตาเจ็บปวดไปด้วย :monkeysad:
“อาร์มเข้าใจแล้วว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง.....” ยิ่งพูดฟองยิ่งไหลเลอะจากมุมปากไปที่คาง โอ้ยยย...ทำไมมันทุเรศทุรังสกปรกแบบนี้ฟะ
“อาร์มอยาก....อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่........” ผมพูดเสียงขาดเป็นห้วงๆเพื่อความสมจริง
“นี่.....อาร์มหมายความว่ายังไง” พี่แนททำหน้างงหนัก ผมเลยปล่อยมือที่ถือกระปุกยาลงบนตักแก พี่แนทมองตามแล้วหยิบมันขึ้นมาดู
“พี่แนทไม่มีวันเข้าใจอาร์ม เป็นผู้ชาย....แต่ถูกเรียกว่าเมีย การที่ต้องอยู่แบบนี้..... แบบที่ไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเหลืออยู่เลย สู้อย่าอยู่เลยซะดีกว่า......” ยิ่งพูดเสียงยิ่งสั่น พอพูดจบผมยกมือขึ้นปิดหน้าปล่อยโฮดังลั่น สมบทบาทมากเลยตู :m12:
“นี่มันยานอนหลับนี่อาร์ม อย่าบอกนะว่า....... แต่....เอ๊ะ......” เสียงพี่แนทหยุดไป พูดว่า แต่.....เอ๊ะ แล้วก็เงียบไปนี่หมายความว่าไงฟะ ผมแอบมองหน้าพี่แนทลอดช่องระหว่างนิ้วมือที่ปิดหน้าอยู่ เห็นตาแกวิบวับเหมือนกลั้นยิ้มยังไงไม่รู้ นี่พี่......ผมกำลังจะตายนะ
“ฮึก ฮึก พี่แนทไม่เข้าใจอาร์ม พี่แนทไม่รักอาร์ม” ผมยิ่งสะอื้นปล่อยโฮหนักขึ้นอีก
ทั้งน้ำมูกน้ำตาและน้ำลายเลอะเต็มหน้าเละเทะไปหมด อเน็จอนาถตัวเองดีแท้ แต่ the show must go on เอาวะ.......ไม่มีอะไรจะทุเรศกว่านี้แล้ว :a2:
“พี่ไม่เข้าใจอาร์มตรงไหน ไหนบอกให้พี่รู้หน่อยสิครับ”
“ก็อาร์ม...แค่บอกว่าขอรุกพี่ พี่ก็อึ้งเดินเข้าห้องน้ำไปเลย ฮึก ฮึก จะให้อาร์มคิดยังไง.....
อาร์มมันไม่มีความหมายอะไรสำหรับพี่แนทเลยซักนิด ฮึก ฮึก” ผมยกมือปาดน้ำตาป้อยๆ
“อาร์ม....อย่าพูดอีกเลย ดูสิ....เลอะเทอะน่าเกลียดหมดแล้ว.....” มาว่าผมหน้าตาน่าเกลียดเหรอ ผมยิ่งร้องไห้โฮดังขึ้นอีก
“พี่ว่าเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ ต้องให้หมอใส่สายเส้นโตๆเข้าทางจมูกเพื่อล้างท้อง แล้วก็ต้องฉีดยาอีกหลายเข็มด้วย” ว่าไงนะพี่แนท.......ใส่สายเข้าจมูก ไม่เอา...แค่คิดก็เจ็บแล้ว พี่แนททำท่าจะช้อนตัวผมเพื่ออุ้มขึ้น ผมสะบัดตัวออกทันที
“ไม่...ไม่ พี่แนท...ปล่อย...ปล่อยอาร์ม ไม่ทันแล้วพี่แนท ให้อาร์มไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะ” พูดไปก็ไอแคกๆไปด้วย ก็มันสำลักไอ้ฟองบ้าๆนั่นแหละครับ
“ไปเถอะอาร์ม เชื่อพี่” พี่แนทไม่สนใจผมที่พยายามดิ้นหนี จะช้อนตัวผมขึ้นให้ได้
“ม่ายยยยย ปล่อยอาร์ม” ตูไม่อยากไปโรงพยาบาล เข้าใจมั้ยยยย o9 ผมยิ่งดิ้นหนักขึ้น แต่แรงพี่แนทเยอะกว่าอุ้มผมขึ้นจนได้
แล้วแกก็ชะงักจ้องไปบนเตียง ผมหันมองตามสายตาแก
.
.
.
ย๊ากกก........นั่น....ซองอีโนหล่นจากกระเป๋ากางเกงโพ้มมมมมม :sad3:
พี่แนทปล่อยผมลงนั่งบนเตียง เอื้อมมือไปหยิบซองอีโนขึ้นมาแล้วหันมาจ้องหน้า ผมหน้าซีดทันที ได้แต่ทำหน้าปุเลี่ยนๆ
“อีโน.....ยาลดกรดในกระเพาะอาหาร แก้อาการจุกเสียดแน่นเฟ้อ” ผมรู้แล้วค้าบบบว่ามันมีสรรพคุณยังไง พี่ไม่ต้องบรรยายก็ด้ายยย
“คือ...คืออาร์มเป็น....เป็นโรคกระเพาะ เมื่อกี้กินข้าวแล้วมันปวดๆท้องยังไงก็ไม่รู้อ่ะครับ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ
พี่แกยังจ้องหน้าผมนิ่งอยู่ สงสัยจะไม่ค่อยพอใจคำตอบเท่าไหร่
พี่แนทหยิบกระปุกยาเปิดฝาเทยาออกมาดู แล้วหยิบเม็ดยาขึ้นมาดูใกล้ๆ
“วิตามินซี” พี่แนทพูดแล้วหันมาจ้องหน้าผมอีกแล้ว พี่แนทไม่ต้องจ้องผมมากก็ได้ เดี๋ยวหน้าผมก็สึกหมดหล่อกันพอดี
ผมเริ่มกำมือบิดไปมา ทำหน้าน่าสงสารพร้อมส่งสายตาอ้อนๆให้พี่แนท :impress:
“อะ...อาร์มเป็นโรค.....เป็นโรคลักปิดลักเปิดเลือดออกตามไรฟันอ่ะค้าบบ หมอบอกต้องกินวิตามินซีจะได้หายไวๆ” ส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่แนท
“วิตามินซี....ในกระปุกยานอนหลับ” พี่แนทพูดเรื่อยๆ แต่ฟังเหมือนเป็นประโยคคำถามแถมจ้องตาผมเขม็ง
ผม....ผมต้องตอบแกเหรอเนี่ย
“คือ....คือ...คืออาร์มชอบกินวิตามินซีกับยานอนหลับน่ะ มันได้ผลดีจริงๆนะพี่แนท” ไม่น่าเชื่อว่าผมยังแถไปได้อีก สีข้างคงมีเลือดออกซิบๆแล้วตอนนี้
พี่แนทขว้างกระปุกยาลงถังขยะอย่างแรง แล้วเดินออกจากห้องปิดประตูดังปั้ง ผมสะดุ้งทันที
ไม่นะ....พี่แนท......กลับมาก่อนนน :dont2: :o7:
**************************
ผมได้แต่นั่งหมดแรงอยู่บนเตียง ไม่มีแรงจะลุกขึ้นเดินหรือทำอะไรทั้งนั้น ซักพักพี่แนทก็เดินกลับเข้าห้องมาหน้าตาบึ้งตึง
“อาร์ม เอาพาสปอร์ตของอาร์มมาให้พี่ เขียนอีเมลล์อาร์มมาด้วย” อะไรกัน....ผมงงไปหมดแล้ว o2
“พะ...พี่แนทจะเอาไปทำไมครับ” ผมถามเสียงเบาๆ
“ไม่ต้องถาม บอกให้เอามาก็เอามาสิ” เสียงดุมากเลยอ่ะ ผมเดินไปหยิบพาสปอร์ตให้พี่แนทจากกระเป๋าเดินทาง
“ไปล้างหน้าล้างตาด้วย จะปล่อยให้เลอะเทอะแบบนั้นเหรอ” ผมเลยเดินไปห้องน้ำตามที่แกสั่ง
พอกลับออกมา ก็เห็นพี่แนทนอนบนเตียงหันหลังให้ผม ผมล้มตัวนอนตามข้างๆ
“พี่แนท อาร์มขอโทษนะครับ” เงียบ.......ไม่มีเสียงตอบ พี่แนทโกรธจริงๆเหรอเนี่ย
แล้วพี่แนทเอาพาสปอร์ตผมไปทำไมแถมอีเมลล์อีก อย่าบอกนะว่าพี่....พี่จะเอาไปซื้อตั๋วเครื่องบินให้ผมกลับเมืองไทยในวันสองวันนี้ o22 ไม่อาวววว.....พี่แนทอย่าทำแบบนั้นนะครับ
“พี่แนท....” ผมเรียกแกอีกครั้งเบาๆ
“............” แกยังนอนนิ่ง :undecided: ไม่ไหวแล้วครับ........น้ำตาผมเริ่มไหลอีกแล้ว
“พี่แนท....ไม่นอนกอดอาร์มเหรอครับ” เอื้อมมือไปแตะต้นแขนคนตัวโตเบาๆ แต่พี่แนทก็ยังไม่ยอมพูดอะไร
ผมได้แต่มองแผ่นหลังกว้างตรงหน้า
นี่พี่ไม่อยากแตะต้องตัวผมแล้วเหรอ.....แค่คิดก็ทนไม่ไหวแล้ว น้ำตายิ่งไหลมากขึ้น ผมสะอื้นเบาๆกับตัวเอง
คนข้างๆก็ยังนอนเงียบ ร้องไห้อยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้อีกทีพี่แนทก็หันมากอดผมไว้ทั้งตัว ผมรีบซุกหน้ากับอกพี่แนททันทีอย่างกับกลัวว่าคนตรงหน้าจะเปลี่ยนใจ พี่แนทจูบหน้าผากผมเบาๆ
แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมา
“พี่แนท อาร์มขอโทษ....” ผมพูดเสียงอู้อี้ ยกมือขึ้นมาไหว้ที่อกพี่แนท o1
“อาร์มจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว พี่แนทอย่าไล่อาร์มกลับเมืองไทยนะครับ” แต่พี่แนทไม่ตอบหรือพูดอะไรซักคำ น้ำตาไหลอีกแล้ว ผมได้แต่สะอื้นร้องไห้จนหลับไป
****************************
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้ามองหาพี่แนทแต่ก็ไม่เห็น โอ้ยยย.....ปวดหัวจัง รู้สึกตาตุ่ยๆยังไงไม่รู้ สงสัยจะร้องไห้มากไปหน่อย
กำลังลุกขึ้นนั่ง พี่แนทก็เดินเข้าห้องมา แต่งตัวเรียบร้อยเหมือนพร้อมไปทำงาน
“อ่ะนี่.....ของอาร์ม แล้วก็เตรียมตัวให้พร้อมด้วย” พี่แนทยื่นพาสปอร์ตให้ผม พร้อมกระดาษอะไรไม่รู้สองสามแผ่น
ทำไม...ทำไมต้องเตรียมตัวให้พร้อมด้วย นี่....พี่อย่าบอกนะว่า มันคือตั๋วเครื่องบินที่พี่ซื้อให้ผมออนไลน์
ไม่เอา......ผมไม่อยากกลับเมืองไทยตอนนี้ :sad4:
“พะ....พี่แนท พี่จะไล่อาร์มกลับเมืองไทยจริงๆเหรอครับ” แกจ้องหน้าผมนิ่งไม่ตอบอะไร
ไอ้น้ำตาเจ้ากรรมมันไหลอีกแล้ว พี่แนท.....เราจะจบกันแค่นี้จริงๆเหรอ ผมผิดจนพี่อภัยให้ไม่ได้เลยใช่มั้ย แล้วที่พี่บอกว่าอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกๆวัน อยากนอนกอดผมทุกๆคืน อยากลืมตาตื่นมาเห็นหน้าผมเป็นคนแรกทุกๆเช้า อยากรับรู้ประสบการณ์ทุกๆอย่างในชีวิตโดยมีผมอยู่ด้วย พี่ลืมมันไปหมดแล้วเหรอ แล้วแหวนบ้าๆนี่อีก ให้ผมมาตั้งแต่แรกทำไม ถ้าพี่ไม่ได้คิดถือเป็นจริงเป็นจังอะไร
ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดเจ็บในอกเหมือนกับหัวใจถูกบีบรัดไว้ มันแน่นไปหมดหายใจไม่ออกหัวใจเหมือนโดนฉีกเป็นเสี่ยงๆ ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว........... :o12:
***************************************
-
เล่นจนเป็นเรื่อง!!!~
-
แผนดัดนิสัยเจ้าอาร์มของพี่แนทแหง ๆ เจ้าวางแผนดีนัก ต้องดีซะมั้งจะได้เข็ด :laugh:
-
เกิดเรืองจนได้
พี่แนทอย่าโกรธหนูอาร์มเลยนะ :monkeysad:
-
มันน่าจับอาร์มตีก้นให้เข็ด แหม....มันน่านัก...:m20:
แต่..เอ..อาร์มคิดไปเองอีกรึเปล่าอ่ะ..
กระดาษสองสามแผ่นมันคืออะไรยังไม่แน่ชัดเลย
เอิ๊กๆ...
กอดคนเขียน...
-
พี่แนท อย่าโกรธอาร์มเลย
สงสารเหอะ แค่เด็กๆ เล่นซนเท่านั้น
ร้องไห้จนตาบวมแล้ว
:m15:
-
เราว่าพี่แนทคงเตรียมกลับไปขออาร์มเปงเรื่องเปงราวมากก่า
คงไม่ช่ายอย่างที่อาร์มคิดอ่า
ได้ข่าวว่าอาร์มเข้าใจผิดบ่อย
-
:เฮ้อ:
แรกๆ ก็ฮาดีนะ ทำไปได้
อ่านจบ แล้วปลง
ว่างมากหรออาร์ม เลยฟุ้งซ่านพี่แนทไปหาไรให้ทำหน่อยไป
-
อาร์มมันคิดเองเออเองเหมือนเคยอ่ะดิ
แนทแกล้งมันซะหน่อยก็ดี..จะได้เลิกติงต๊อง :laugh: :z2:
-
พี่แนทจะพาหนูอาร์มไปจดทะเบียนแต่งงานกันใช่ป่ะ
(เดา&มั่ว) กร๊ากกกกกกกก :laugh: :z2:
-
ง่ะ
ไรอ่ะ
เพ่แนทททททททททท
แงแงแงแงแง
เพ่แนททททททททททททท
อย่าโกด อาร์ม นะนะนะ
โอ๊ย เครียดดดดดด
มันคืออะไร
หมายความว่าไง
ม่ายยยยยย :dont2:
-
เป็นเรื่องจนได้สิน๊าาาาาาอามเอ๋ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
บีพีคะค้างมากเลยน๊าเนี่ย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^จิ้มโซดา 555+
อาร์มเอ๊ยโสนะหน้าเอ็งจริงๆ :laugh:
-
:jul3: ฮาได้อีก แต่ละแผน ได้เรื่องจนได้
-
ถึงทีโดนพี่แนทดัดหลังซะมั่งละอาร์มเอ๊ย มันต้องเล่นไม้นี้ไม่งั้นไม่เลิกเล่นพิเรนท์ๆซะที หึๆๆ :laugh:
-
หึหึหึ
อาร์มโดนพี่แนทเอาคืนแหงๆ :laugh:
-
^
^
แทงอิเจ๊ รีบน
อาร์ม เอ้ย...เจ้าแผนการ จนได้เรื่อง
สงสัยงานนี้โดนพี่แนทเอาคืน มิใช่น้อยแน่ๆ :z2:
-
:monkeysad:
-
เลิก
คิดที่จะรุก
ลุกขึ้นมารับ
อย่างเดียว
แล้วใช่มั้ยคร๊าบบบ
-
สงสัยจะโดนพี่แนทตลบหลังแล้วหละมั้งอาร์ม หารู้ไม่ว่าใครประสบการณ์มากกว่า
:z2: :z2: :z2:
-
เล่นจนเป็นเรื่อง!!!~
^
^
^
^
เหงด้วยมากมาย
-
แง่ๆๆๆ
งานเข้าเลยนะอาร์ม
อิอิ
-
ที่ว่าเลิกนี่ นี้เลิกไรอ่ะ
เลิกแบบนี้หรือเปล่าหว่า :oo1:
-
พี่แนทน่าจะจับเจ้าอาร์มตีก้นซะทีนะ
คิดแผนแต่ละแผน
คราวนี้สงสันโดนเอาคืน :laugh:
-
ทันสักที ดีใจที่กลับมาอัพต่อน้า
:z2:
-
เอ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เจอแกล้งกับเลย 555
-
เลิกอะไรกัน
พี่แนทจะเลิกเสื้ออาร์มป่าว
:laugh:
-
อย่างงี้ มันควรสงสาร รึ สมน้ำหน้าละเนี่ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่แนท จัดไป จะได้เลิกเล่ยพิเรนท์ซะที
o18
-
อาร์มเล่นไรม่ายคิดเลย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่แนทเอาเลย จักไป อย่าให้เสีย :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
อิอิ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
:m28: เค้าจะไปจดทะเบียนสมรสกันเหรอ :m28:
-
อาร์มไม่เข้าจายยยย :serius2: :serius2:
.
.
.
ทำไมมีแต่คนสมน้ำหน้าเค้า
แถมยังเชียร์ให้พี่แนทเอาคืนสั่งสอนให้เข็ดอีก :m16:
คนหล่องอน งอน งอนมากมาย o12
.
.
เลิก เลิก ไม่เป็นแล้วนายอ่ง นายเอกอะไรเนี่ย ไม่เห็นจะสนุกตรงไหน
เกิดเป็นชายชาตรี แต่ไอ้นั่นไม่ได้ใช้งานแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร :m31:
ลองมารับดูมั่งมั้ยล่ะ
-
^
^
จิ้มบีพี :z1:
ก้อถ้าเป็นพี่แนทรุกเนี่ยเค้าก้อจะยอมเป็นรับน๊าาา
:z2: :z2: :z2:
-
^
^
^
จิ้มโซดาน้อยคืน ฮ่า ฮ่า ฮ่า :laugh:
ไม่ต้องมายุ่งกับพี่แนทของอาร์มเค้าเลยนะ :m16:
ปอลอ. ขอถามผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายค่ะ
เรื่องอย่างว่าเนี่ย :o8: ท่าไหนที่ทำให้รับรู้สึกดีสุดๆ และท่าไหนทำให้รุกรู้สึกสุดยอดอ่ะ
จะเอาข้อมูลไปเขียนนิยาย แหะ แหะ :impress2:
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกก
สงสัยน้องอาร์มจะโดนดีอีกแล้วใช่ม้ะบีพี
:กอด1: :กอด1:
ลองไปถามเฮียพากษ์ดิคะ
น่าจะรู้อยู่น๊าาาาาาาา
:z2: :z2: :z2:
-
:m18: ได้อ่านต่อแล้ว
:laugh: อาร์มน้องรั่วได้ใจครับ
:z3: พี่แนททำกับอาร์มแบบนี้เหรอ ทำไมไม่สั่งสอนเหมือนเคย รู้ไหมคนอ่านงอล :a14: รออยู่
ท่าไหนที่ทำให้รับรู้สึกดีสุดๆ และท่าไหนทำให้รุกรู้สึกสุดยอดอ่ะ
:-[ ถ้าตอบไป พี่พีบีก็ต้องรู้ว่าผม.....
อย่า!....อย่ามาใช้แผนแบบอาร์มหลอกถาม.....ผมรู้หลอกน่ะ
-
^
^
^
จิ้มโซดาน้อยคืน ฮ่า ฮ่า ฮ่า :laugh:
ไม่ต้องมายุ่งกับพี่แนทของอาร์มเค้าเลยนะ :m16:
ปอลอ. ขอถามผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายค่ะ
เรื่องอย่างว่าเนี่ย :o8: ท่าไหนที่ทำให้รับรู้สึกดีสุดๆ และท่าไหนทำให้รุกรู้สึกสุดยอดอ่ะ
จะเอาข้อมูลไปเขียนนิยาย แหะ แหะ :impress2:
โอ๋ๆๆ ไม่ยุ่งยังไงซะก็ไม่ยุ่งกะพี่แนทอยู่แล้วละ
ก็เค้าจองตี๋ไว้ไงจำได้ป่ะ BeePed
เปลี่ยนใจยกตี๋ให้เค้ายังอ่ะ รออยู่น้า อิอิ :z1:
-
^
^
^
จิ้มโซดาน้อยคืน ฮ่า ฮ่า ฮ่า :laugh:
ไม่ต้องมายุ่งกับพี่แนทของอาร์มเค้าเลยนะ :m16:
ปอลอ. ขอถามผู้มีประสบการณ์ทั้งหลายค่ะ
เรื่องอย่างว่าเนี่ย :o8: ท่าไหนที่ทำให้รับรู้สึกดีสุดๆ และท่าไหนทำให้รุกรู้สึกสุดยอดอ่ะ
จะเอาข้อมูลไปเขียนนิยาย แหะ แหะ :impress2:
ว้าาา มาไม่ทันจิ้ม บีพีซะที (โซดาไวมากก)
เอ่อ..ที่ถามอ่ะเค้ายังตอบไม่ได้นะ ก็แบบ ยังมะเคยอ่ะ
เด๋วเค้าไปลองก่อน แล้วจะมาตอบให้น้าาาบีพี :-[
-
เอาแล้วงายยยน้องอาร์มมมมม
-
กรรมของเวร จิงๆๆน้องอาร์ม เหอๆๆๆ
-
อยากให้พี่แนทเป็นคนเล่าบ้าง น่าจะสนุกนะ
ตอนนี้เราแด้นซ์รออยู่นะ :z2: :z2:
-
เดินเล่นรอตอนต่อไปจากบีพีผู้น่ารัก
:call: :call: :call:
-
อาร์มเอ๊ย เป็นรับนะดีแล้วลูก
อย่าหาเรื่องเลย
จะเป็นเมีย จะเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย อะไรก็ช่างมันเหอะ
อยากจะบอกว่า อาร์มนะ เหมาะที่จะเป็นรับมากที่ซู้ด
แต่ละแผนที่คิดมาเนี่ยนะ มันแบบว่า เด่ะ เด่ะ มาก
พี่แนทเขาเป็นหมอนะจ๊ะ ไม่ใช่หมอดู
จะได้ไม่รู้เรื่องยา และอาการของคนกินยานอนหลับน่ะ
ส่วนอาร์มน้อยนะ ไม่รู้จะมีไว้ทำไม ก็เอามาบริจาคให้ป้าก็ได้ อิอิ
-
อาร์มเอ้ย ~ เล่นมากไปแล้ว
จะซีเรียสอะไรปานนั้น ฮ่า ๆ
มาปรึกษาคนในเล้าฯนี่
บางคนยังรุก(ลุก)ไม่ขึ้นเล้ย อย่าซีเรียส พรรคพวกเยอะ :laugh:
-
พี่แนทมีแผนดัดหลัง จอมบงการรึเปล่าหว่า??
-
ป้าคนไหนที่เกาะแกะตี๋น่ะ รู้ไว้ซะด้วยนะว่า......ตี๋เค้ามีคู่ของเค้าแล้ว ป้าไปเคี้ยวคนแก่ที่บ้านต่อไปเถอะ อิ อิ :laugh:
ใครที่ขอให้พี่แนทสั่งสอนเหมือนเคย (น้อง Tan) อ่านตอนนี้แล้วคงถูกใจนะคะ :impress2:
คุณ Bg LoVe NT, chezzie, Tan ที่ไม่ยอมตอบคำถามอิฉัน เค้า......โป้งแล้วด้วยล่ะ :m16:
ป้าที่บอกว่าให้อาร์มบริจาคอาร์มน้อยให้น่ะ (yaoifan) เชอะ....ฝันไปเถอะ :a14:
ส่วนคนอ่านที่เหลือที่ทั้งเชียร์ ทั้งผลัก ทั้งดันให้พี่แนทสั่งสอนเจ้าอาร์ม อ่านตอนนี้คงสมใจนะคะ เพราะคนเขียนก็ชอบเหมือนกัน :laugh3:
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนที่ช่วยดันกระทู้ และคอมเมนท์อย่างล้นหลาม คนเขียนปลื้มมากๆค่ะ :pig4:
**********************
ตอนที่ 41 ความเจ็บปวดอันหอมหวาน
ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดเจ็บในอกเหมือนกับหัวใจถูกบีบรัดไว้ มันแน่นไปหมดหายใจไม่ออกหัวใจเหมือนโดนฉีกเป็นเสี่ยงๆ ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว...........
การกระทำมันไปก่อนสมอง ผมลุกขึ้นไปลากกระเป๋าเดินทางออกมาวางบนเตียง หันไปมองพี่แนท
ก็เห็นแกนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียงอีกฝั่ง มองผมอยู่เงียบๆ น้ำตาผมยิ่งไหลมากขึ้น
นี่พี่....ไม่คิดจะห้ามหรือรั้งกันไว้เลยใช่มั้ย
ผมรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาพับลงกระเป๋า พับเสื้อไปน้ำตาก็ไหลไปเป็นทาง ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ยิ่งเศร้าก็ยิ่งแค้น
ยิ่งแค้นก็ยิ่งโกรธ ก้มมองแหวนที่นิ้วตัวเอง......ไม่เอาแล้ว ผมเงยหน้ามองพี่แนท
“คนไม่รักษาสัญญา ไม่รักษาคำพูด เอาคืนไปเลย....ไอ้แหวนบ้าๆเนี่ย !” นิ้วมือขวาผมแตะแหวนบนนิ้วนางซ้าย เตรียมถอดมันขว้างใส่คนตัวโตที่นั่งนิ่งอยู่
“หยุดนะอาร์ม.....อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ” พี่แนทยกนิ้วชี้ขึ้นมาห้าม จ้องหน้าผม ทำตาดุมากๆ
ผมชะงักมือทันที ทำไมแค่เพียงเห็นแววตาพี่แนท ผมถึงกลับไม่กล้าทำอย่างที่ใจคิดไว้
“คนใจร้าย คนใจดำ ไอ้พี่บ้า!!” ได้แต่ฮึดฮัด โถ่เว้ยย.....ทำไมผมถึงทำอะไรพี่แนทไม่ได้ซักอย่าง อยากจะทึ้งผมตัวเองลงไปนอนชักดิ้นชักงอที่พื้น แต่ติดที่ผมไม่ใช่เด็กสามขวบ ไม่งั้น....
“อาร์ม.....มานั่งตรงนี้” แกเอามือตบบนหน้าขาตัวเอง ไม่....ถ้าไม่คิดจะรักกันแล้ว อย่าหวังเลยว่าจะยอมทำตาม
ผมยืนนิ่งอยู่ไม่ขยับตัว
“อาร์ม พี่บอกให้มานั่งนี่!” พี่แนทพูดเสียงดังขึ้น ตาจ้องตาผมเขม็ง แปลจากสายตาได้ว่า....เอ็งต้องมา ถ้าไม่มา...เดี๋ยวสวยแน่
ขาผมเดินไปหาพี่แนทช้าๆ ยืนตรงหน้าแล้วลังเลอยู่ว่าจะนั่งลงดีหรือเปล่า แล้วจะนั่งลงท่าไหน กำลังคิดตัดสินใจอยู่ พี่แนทก็จับมือผมดึงให้นั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาพี่แก ผมนั่งหน้าบึ้งหันไปด้านข้างพยายามไม่มองตาพี่แนท o12
พี่แนทดึงแขนผมสองข้างให้ไปวางบนไหล่ ผมขืนแรงไว้แต่ก็โดนดึงไปวางจนได้ ยังไม่ยอมมองหน้าคนตัวโตตรงหน้า รู้ตัวอีกที....คางก็ถูกจับให้ห้นหน้าไปรับริมฝีปากที่ทาบทับลงมา ผมเม้มปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นบ้าๆนั่นเข้ามาได้
พี่แนทเหมือนรู้ว่าถูกต่อต้าน
ปลายจมูกขยับไปคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ไล้เรื่อยสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผาก มือหนาเริ่มรุกรานเข้าใต้เสื้อนอนไปหยอกล้อยอดอกสองข้างเพื่อละลายความตั้งใจผม
ซี๊ด....เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ผมได้แต่แอ่นอกขึ้นครางอือๆ พี่แนทรีบสอดลิ้นเข้ามาสำรวจในโพรงปากอย่างย่ามใจ ผมเหมือนตกอยู่ในความดื่มด่ำอันหอมหวาน รู้ตัวอีกที....ก็ไม่มีเสื้อผ้าเหลือติดกายแล้ว
มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังละเรื่อยต่ำลงไปจนถึงสะโพกแล้วเค้นคลึงเต็มแรง ริมฝีปากร้อนประทับจูบไปทั่ว
จากหน้าลงสู่ลำคอเรียวและซอกหู ผมขนลุกซู่ไปหมด ตัวเริ่มสั่นน้อยๆ ลิ้นร้อนเริ่มลากไล้จากไหล่ไปกระตุ้นยอดอกผม
“อะ..อ๊ะ พะ...พี่แนท” ผมได้แต่ครางเบาๆเพราะความวาบหวามของอารมณ์ที่เกินควบคุม
คนตรงหน้าพอได้ยินเสียงครางและชื่อตัวเอง นิ้วมือที่กระตุ้นเร้าอยู่บนยอดอกอีกข้างยิ่งบีบเค้นแรงขึ้น
ปากร้อนดูดเม้มเลียยอดอกอีกข้างอย่างได้ใจ
ความร้อนจากตัวพี่แนททำปฏิกริยากับโคโลญจ์อันทรงพลังนั่น กลิ่นของมันลอยมาปะทะจมูกเต็มๆ เลือดในกายผมเหมือนถูกกระตุ้นให้ร้อนฉ่าและสูบฉีดไหลวนไปทั่วจนแทบทนไม่ไหว
“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย......ที่เกิดเรื่องแบบนี้ระหว่างเราสองคน” พี่แนทกระซิบข้างๆหูเบาๆ ผมชะงัก นี่พี่หมายความว่ายังไง
“พรุ่งนี้ตอนเช้า พี่ไปส่งอาร์มนะ” ทำไม....ทำไมพี่พูดแบบนี้ พี่จะไม่รั้งผมไว้จริงๆเหรอ น้ำตาเริ่มเอ่อท้นขึ้นมา :m15:
ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วสินะ ความรู้สึกโหยหาสัมผัสของคนตรงหน้า ทำให้ผมตัดสินใจตักตวงทุกอย่าง
เพื่อเป็นความทรงจำดีๆก่อนจากกัน แขนผมโอบรอบคอคนตรงหน้าพร้อมโน้มตัวไปประกบปากจูบบดเบียดอย่างรุนแรง
น้ำตาเริ่มไหลเป็นทาง
นี่สินะ.....ความเจ็บปวดอันหอมหวาน ถึงรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงในท้ายที่สุด แต่ก็ยังยินดีที่จะเดินเข้าไปหามัน
ขอแค่ครั้งนี้เท่านั้น...ครั้งสุดท้าย ก่อนที่พรุ่งนี้จะเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า
ผมเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดของพี่แนท ภาพตรงหน้าพร่ามัวเพราะน้ำตาที่คลอตาทั้งสองข้าง
มือสองข้างที่สั่นทำให้ไม่สามารถจัดการอะไรๆได้ดังใจ
พี่แนทคงรู้และเหมือนเข้าใจว่าผมต้องการทำอะไร แกจับมือผมให้ไปโอบรอบคอ ปลดเข็มขัดตัวเองและรูดซิบกางเกงลง แล้วหันมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมพร้อมรูดรั้ง ปากพี่แนทซุกไซร้ไปทั่วคอและลาดไหล่ ส่วนมือผมลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเพื่อจดจำสัมผัสทุกตารางนิ้วของคนตรงหน้า...เป็นครั้งสุดท้าย
"อื้อ....อ่ะ" ร่างผมสั่นสะท้านไปด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น จนในที่สุดก็กระตุกและปลดปล่อยออกมา
หยาดหยดที่ปล่อยออกมา ถูกพี่แนทใช้เป็นสิ่งบรรเทาความเจ็บที่ช่องทางด้านหลัง
“อะ....อือ” พี่แนทบดเบียดปากลงมาพร้อมนิ้วมือที่แทรกเข้าไปปลุกเร้าช่องทางคับแคบนั่น
ผมได้แต่น้ำตาไหลอาบแก้ม....ไม่ใช่เพราะเจ็บที่กาย แต่....มันปวดที่ใจ :sad2:พี่แนทจูบซับน้ำตาอย่างแผ่วเบาๆ และโดยไม่รู้ตัว.....สะโพกถูกยกขึ้นแล้วกดลงให้รับแก่นกายร้อนที่แทรกเข้ามาอย่างช้าๆจนประสานเป็นหนึ่งเดียว
พี่แนทหยุดเหมือนให้ผมได้ปรับตัว
“ร้องไห้ทำไมครับ เจ็บหรือเปล่า” น้ำเสียงที่เอ่ยถามอ่อนโยนและห่วงใย พี่อย่า...อย่ามาทำให้ผมเจ็บปวดมากกว่านี้เลย คิดแล้วน้ำตายิ่งไหลมากขึ้น ผมได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ
สัมผัสอันอ่อนโยน การขยับเป็นไปอย่างเชื่องช้าแผ่วเบา มือใหญ่จับสะโพกผมให้ขยับขึ้นลง
ประสานกับจังหวะการสอดแทรกที่เข้ามา จากช้ากลายเป็นรุนแรงและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
แขนผมสองข้างโอบบ่าพี่แนทไว้เพื่อหาที่ยึด มือหนาเอื้อมมารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของผม
ตัวผมสั่นไหวไปมาตามแรงสอดประสานที่รุนแรงมากขึ้น ถึงตอนนี้เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของเราสองคนดังก้องไปทั่วห้อง ผมได้แต่เงยหน้าขึ้นส่ายหน้าไปมาเพราะความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วกาย
“อะ...อาร์มไม่ไหวแล้ว” ผมบอกพี่แนทเสียงสั่นตามแรงอารมณ์
“พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน” พี่แนทกระซิบที่ข้างหูแล้วยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น ส่วนมือก็มอบสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของผมต่อไป จนในที่สุดร่างผมก็กระตุกและปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
พี่แนทเร่งจังหวะสัมผัสสุดท้ายแล้วปลดปล่อยตามออกมา จนรู้สึกอุ่นวาบข้างใน แล้วทุกอย่างก็หยุดลง
เหลือเพียงลมหายใจหอบของเราสองคน ผมนั่งคร่อมตักพี่แนทเอนทั้งตัวพิงคนตรงหน้าอย่างหมดแรง
พี่แนทค่อยๆถอนตัวออกช้าๆแล้วอุ้มผมไปวางบนเตียงอย่างแผ่วเบา ดึงผ้าห่มมาคลี่คลุมตัวผมจนถึงคาง
“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ อย่าลืมอ่านที่พี่ให้แล้วเตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้ตอนเช้าพี่จะไปส่ง” พี่แนทพูดแล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ
พี่แนท.....ทำไมถึงยังทำแบบนี้ ทำไมต้องอ่อนโยนขนาดนี้ ถ้าหมดรักกันแล้ว.....อย่ามาทำให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้เลย :o12: ผมได้แต่นอนร้องไห้สะอื้นเบาๆจนหลับไป
**************************************************
ปอลอ. ตอนนี้ขอแต่งเพื่อความสะใจของตัวเองหน่อยนะคะ :-[
แบบว่า....เนื้อเรื่องมันไม่มีอะไรเลย มีแต่เรื่องอย่างว่า อิ อิ
-
โหดร้าย!!!~
ร้องไห้แต่เช้าเลยนะ!!!!~
-
โหดร้าย!!!~
ร้องไห้แต่เช้าเลยนะ!!!!~
^
^
^
^
ร้อง ด้วยคน
:z3:
-
:o12:
จะให้ไปไหน
:z3:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
ทำไมเศร้าแบบนี้
ครั้งสุดท้าย ไม่นะๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาร้องไห้ด้วยคน :monkeysad:
พี่แนท ใจร้าย
ทำไมต้องลงโทษหนักขนาดนั้น อาร์มไม่ได้นอกใจสักหน่อย
แค่เด็กๆ เล่นซนเท่านั้น
ขอให้จดหมายมีอะไรดีๆมั่งเหอะ ไม่งั้นได้ร้องไห้ตาบวมกันมั่ง
-
แงแง
แบบนี้จริงอ่ะ แงแงแง
โฮก...
อาร์มขา..เค้าแค่จะจับตีก้นเองนะ...
แง่มๆ...ปลอบก่อนเดี๋ยวไม่มีนายเอก
จุ๊ฟ...
รอตี๋
-
ม่ายยยยยยยย ทำไมพี่แน๊ตทำอย่างนี้
น้องอาร์มแค่ซนเอง
ไม่เอานะ อย่าทำร้ายกันอย่างนี้ :z3:
-
พี่แนทใจร้ายจริงๆ น่ะเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย สงสารอาร์มจัง :o12:
-
ยังไม่ได้อ่าน
ขอแย่คนเขียนก่อน อิอิ
ฮั่นแน่ ว่าเค้าใช้ม่าย :z2: (เค้าร้อนตัวอ่ะ อิอิ :fox2:)
ขอแกะนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้ แค่เป็นยาชูกำลังเอง
ก็แค่ขอแทะโลให้มีชีวิตชีวาเท่านั้น :m10:
หรือถ้าตี๋เค้ายินยอมจะตามเค้า เค้าก็จะ...อะไรดีอ่ะ :m28:
จะดูแลให้เป็นอย่างดี :try2: เกือบไปแล้วตู
:กอด1: 1 ที่ให้สมกับคิดถึงBeePed
-
อยากรุกจนจะเสียของรักเลยดิอาร์ม :เฮ้อ:
-
โหมดคนเขียนแกล้ง นู๋อาร์ม ชิมิคะ
แกล้งหนำใจแล้ว อย่าลืมปลอบใจหนักๆนะเค่อะ :z1:
-
ม่ายยยยยยยยยย
อย่าแยกกัน
เพ่แนททททททททททท
ไปก็ไป ด้วยกัน
อยู่ก็อยู่ด้วยกัน
แงแงแงแง
อาร์ม อ่านก่อน
พี่แนทเขียนไร
อย่าเพิ่งคิดมาก :m15:
-
คงไม่มีไรเกิดขึ้นหรอก (คิดบวกไว้ก่อน..นาตาลี)
พี่แนทต้องเขียนอะไรดีๆ ไว้แน่ๆ
:call:
-
ไม่วายแอบมีหื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ตอนนี้อยากจาจวงพี่แน็ทซะแร้ว
เอาให้ตายคา...เรย
:z6: :z6: :z6:
-
:m25: แต่เราว่า ทั้งหมดทั้งมวลเจ้าอาร์มคิดไปเองแหง ๆ เลย พี่แนทออกจะทั้งรักทั้งหลง ไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกน่า :laugh:
-
มานเกิดอะไรขึ้นเนี่ย โป้งBeePedแล้ว มาแกล้งเค้า
:z3: :z3: :z3:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
โป้งบีพี1วัน
รีบเอาตอนใหม่มาลงเร็วๆๆเลยน๊า
แบบไม่เส้าด้วย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ง่า เศร้าเลย
อย่างนี้พี่แนทต้องโดนแกล้งเยอะๆๆๆ
:z2:
-
อยากเอาหัวโขกคุณBeePed
:z3: :z3: :z3:
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
-
:z3:
-
ธ่อ กำ ว่าแต่ พี่แนทเขียนอะไรไว้ให้อ่านน่ะ เอามาอ่านเดี๋ยวนี้นะอาร์ม :a5:
-
เชื่้อว่าคนเขียนสนองตัวเองจริงๆด้วย (หัวเราะทั้งน้ำตา แงๆๆๆๆ) :impress3:
พี่แนท เขียนอะไรให้อาร์มเนี่ย ตอนหน้าอาร์มใช้ไม้ตายง้อพี่แนทเลย คอยดูซิยังจะใจแข็งไล่กันอีกมั้ย ฮึ! :a14:
-
:impress2: ไม่เศร้า เพราะกะว่า... หึหึ :z2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
พี่แนทต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย
อย่าให้เป็นครั้งสุดท้ายเลยนะคะ
แต่แกล้งอาร์มแบบนี้สงสารอะค่ะ
หยั่งงี้ต้องปลอบใจอีกซักสองรอบ
ดีใจจัง คุณ BeePed กลับมาแต่งต่อ
+1 ให้นะคะ จุ๊บๆ
-
:impress3:
:z3:
-
อ้าว
ยังไงกันล่ะเนี่ยบีพี
พี่แนทจะส่งอาร์มกลับจริงๆ อ่ะเหรอ
:serius2:
-
มีแผนแน่ๆ หึหึ :m12:
-
^
^
ตามประกบหลัง จ่อยิงแมนแฟง หุหุ
พี่แนทวางแผนอาราย น่าจะเป็นสมัครเรียนให้แหงๆ
แกล้งน้องอาร์มเหรอ
ลงโทษงดภารกิจ 2 อาทิตย์
ก๊ากๆ
อิพี่แนทลงแดงตาย
-
^
^
^
จิ้มรีบน อิอิ
-
:L2:
-
^
^
^
จิ้มน้องสาวตัวกลม ทะลุถึงป้าไต๋ ครม. และ M@nfanNG :laugh:
วันนี้บอร์ดคึกคักดีจัง มีคนออนไลน์ตั้ง 400+ ชอบ ชอบ ชอบ
ป้าไต๋ จงลดละเลิกแทะโลมเด็กหนุ่มๆได้แล้วจ้า กลับไปดูลูกหลานที่บ้านเท้ออ o18
พี่แนทต้องมีแผนอะไรแน่ๆเลย
อย่าให้เป็นครั้งสุดท้ายเลยนะคะ
แต่แกล้งอาร์มแบบนี้สงสารอะค่ะ
หยั่งงี้ต้องปลอบใจอีกซักสองรอบ
ดีใจจัง คุณ BeePed กลับมาแต่งต่อ
+1 ให้นะคะ จุ๊บๆ
มีแผนแน่ๆ หึหึ :m12:
^
^
ตามประกบหลัง จ่อยิงแมนแฟง หุหุ
พี่แนทวางแผนอาราย น่าจะเป็นสมัครเรียนให้แหงๆ
แกล้งน้องอาร์มเหรอ
ลงโทษงดภารกิจ 2 อาทิตย์
ก๊ากๆ
อิพี่แนทลงแดงตาย
เกลียดคนรู้ทันจัง รู้ได้ไงฟะ :m28:
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจและดอกไม้ที่ให้มานะคะ :pig4:
เค้าขอโทษที่ทำให้ทุกคนหงุดหงิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่แนท เดี๋ยวตอนหน้าก็รู้ค่ะ :really2:
-
จิ้มคนเขียน เอิ๊กๆ
มาบอกแบบนี้ก็ไม่เศร้าแล้วซิคะ
จุ๊ฟๆ
-
:sad11:
-
ใครยังไม่ได้อ่านตอนที่ 40 กับ 41 ก็ไปอ่านก่อนนะคะ อยู่หน้า 61 กับ 64 ค่ะ
ส่วนคนที่หงุดหงิดอยากจะ....พี่แนท อ่านตอนนี้แล้วคงอมยิ้มได้นะคะ
**********************************
ตอนที่ 42 NatRugArm4ever
นอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวก็ตอนที่มีมืออุ่นๆมาแตะที่หน้าผากเบาๆไล้มาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
ผมลืมตาขึ้นในใจคิดว่าเป็นพี่แนท แต่มันไม่ใช่.....เป็นพี่โอมที่นั่งอยู่บนเตียงข้างๆผม
“เป็นยังไงบ้างอาร์ม ไอ้แนทบอกว่าอาร์มขอนอนต่ออีกชั่วโมง แล้วให้พี่มาปลุก” ได้ยินชื่อพี่แนทแล้ว......มันเหมือนหายใจไม่ออก พี่โอมช่วยผมด้วย
“ไม่สบายหรือเปล่า แล้วทำไมตาบวมแบบนี้” ไม่ไหวแล้วครับ พอมีคนมาสะกิดแผล น้ำตามันก็ไหลอาบแก้มทันที :m15:
“พี่โอม อาร์ม.....อาร์ม ต้องกลับเมืองไทยแล้ว” พี่โอมดูตกใจที่เห็นน้ำตาผม
“อาร์มเป็นอะไร ทำไมจะรีบกลับล่ะ มีเรื่องอะไรกับไอ้แนทรึเปล่า” หน้าตาที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใย เห็นแล้ว....คิดถึงหน้าของคนใจร้ายใจดำขึ้นมาทันที
“พี่แนทเค้า...เค้าไล่อาร์มกลับเมืองไทย ฮึก ฮึก” ผมสะอื้นดังแบบไม่อายใคร มันกลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆครับ
“อะไรนะ ไอ้แนทมันกล้าไล่อาร์มเหรอ หนอยยย....มันมีสิทธิ์อะไรมาไล่น้องพี่ เดี๋ยวกลับมาพี่จะจัดการมันเอง”
พี่โอมดูโกรธจริงๆ แต่พี่จะทำอะไรพี่แนทอ่ะ จะชกเหรอ อย่านะ....ผมสงสารพี่แนท :m17:
“ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกพี่โอม อย่าไปทำอะไรพี่แนทเลย ฮึก ฮึก พี่เค้าซื้อตั๋วให้อาร์มแล้ว บอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะไปส่ง”
“พรุ่งนี้! เป็นไปได้ยังไง มันไม่เห็นพูดอะไรกับพี่เรื่องนี้เลยนี่ มันบอกแต่ว่าพรุ่งนี้จะพาอาร์มไปแมนฮัตตัน”
หา....ว่าไงนะ เอ....หรือว่ามีสนามบินในเกาะแมนฮัตตันหว่า ผมไม่แน่ใจ
“หรือว่าสนามบินอยู่ในแมนฮัตตันอ่ะพี่โอม” (พอมาคิดย้อนกลับ ผมนี่ก็เอ๋อได้ใจจริงๆเลยครับ ถามคำถามนี้ออกไปได้)
“มีที่ไหนเล่า อาร์มบอกพี่ว่ามันซื้อตั๋วแล้ว ไหนเอามาให้พี่ดูหน่อยซิ”
ผมหยิบกระดาษที่วางบนโต๊ะหัวเตียง พี่โอมรับไปอ่าน ซักพักก็หัวเราะซะดังลั่นห้อง
อะไรพี่....ผมจะกลับเมืองไทยนี่มันน่าหัวเราะตรงไหน :m16: แล้วเสียงหัวเราะพี่นี่....ทำเอาน้ำตาผมหดหมดแล้ว
“พี่ถามจริงๆ อาร์มอ่านไอ้นี่หรือยัง ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ยังอีก.....พี่โอม หัวเราะเข้าไป ผมได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ
“ก็นี่มันเป็นใบยืนยันการสมัครเรียนคอร์สภาษาอังกฤษสำหรับคนต่างชาติน่ะสิ ต้องไปสอบวัดระดับพรุ่งนี้เช้าก่อนเริ่มเรียน ใบที่สองนี่เป็นใบสมัครคอร์สติวเพื่อสอบ GRE” หา.....ว่าไงนะ พี่โอมพูดอะไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย :sad3:
“ส่วนอีกใบนี่.....เป็นใบยืนยันการสอบโทเฟล ปลายเดือนนี้ อาร์มบอกให้มันสมัครออนไลน์ให้เหรอ
แต่...เฮ้ย....อาร์มจะบ้าหรือเปล่า อีกสามอาทิตย์เองจะไปเตรียมตัวทันได้ยังไง” ผมได้แต่อึ้งกิมกี่
“อาร์มไม่รู้เรื่องสมัครอะไรนี่เลย พี่แนทก็ไม่ได้ถามอาร์มด้วย” ผมรีบปฏิเสธก่อนจะเจอพี่โอมล้งเล้งเรื่องวันสอบอีก
“ถ้าไม่ได้ถามแล้วมันจะสมัครให้ได้ยังไง เพราะเค้าต้องกรอกชื่อนามสกุลภาษาอังกฤษ วันเดือนปีเกิด แถมยังอีเมลล์แอดเดรสอีก”
งั้นก็หมายความว่า.....ที่พี่แนทเอาพาสปอร์ตกับอีเมลล์ผมไปเนี่ย ไปทำไอ้นี่เหรอ สงสัยหน้าผมจะเอ๋อหนัก พี่โอมเลยเดาเรื่องออก
“เย็นนี้คุยกับแนทมันให้รู้เรื่อง แล้วบอกให้มันเลื่อนสอบด้วย โง่ภาษาอังกฤษอย่างแกเนี่ย สอบไปก็เสียเงินเปล่า ค่าสอบตั้งร้อยห้าสิบเหรียญ.....” สรรพนามเรียกผมเปลี่ยนจากอาร์มเป็นแกแล้วตอนนี้ สงสัยจะเริ่มหงุดหงิดหนัก แล้วนี่อะไรอ่ะ.....มาว่าผมโง่ ตูโง่ขนาดนั้นเลยหรือไง
“แถมไอ้คอร์สเรียนภาษากับ GRE นี่อีก ปาเข้าไปตั้งหลายพันเหรียญ เงินเหลือทิ้งเหลือขว้างรึไง
GRE นี่ซื้อหนังสือมาอ่านเอาเองก็ได้ ไม่เห็นจะต้องไปเข้าคอร์ส แกบอกให้มันแคนเซิลคอร์สนี้ไปเลยนะ”
พี่โอมค้าบบ.....เรื่องดุน้องนี่ พูดได้พูดดีไม่มีหยุดพักเลยนะ
“แต่ดูนี่สิ......มันตั้งพาสเวิร์ดให้แก เห็นแล้วหมั่นไส้โว้ยยย” พี่โอมยื่นกระดาษให้ผมดู
ลายมือพี่แนทเด่นหรา ‘อาร์ม......พี่ตั้ง username และ password สำหรับล็อกอินเว็ปไซท์ของโทเฟลให้นะ
Username: In-Tut
Password: NatRugArm4ever
แล้วอย่าลืมเข้าไปเช็คอ่านรายละเอียดนะ ส่วนพรุ่งนี้เช้า....อาร์มต้องไปสอบวัดระดับภาษาอังกฤษก่อนเข้าคอร์สเรียนภาษา เตรียมตัวให้พร้อมด้วยครับ’
อ่านจบผมยิ้มออกมาทันที รู้สึกหน้ามันบานๆหุบไม่ลงยังไงไม่รู้ บ้า บ้า บ้า.....ตั้งอะไรแบบนี้เนี่ย ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง :-[
“เอ้ายิ้มเข้าไป ยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้ว ที่เมื่อกี้....ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย” พี่โอมหยิกแก้มผมสองข้างแล้วโยกหัวเบาๆ
แหม....ก็คนมันมีความสุขนี่ครับ แต่พี่แนท....นี่ก็ร้ายนะ มาแกล้งพูดแกล้งทำให้ผมเข้าใจผิดอยู่ได้ทั้งคืน
แถมปล่อยให้ผมร้องไห้จนตาบวมอีก คิดแล้วก็.....เจ็บใจเหลือเกิน
“พี่โอม แต่พี่แนทอ่ะ....แกล้งให้อาร์มเข้าใจผิด ดูสิ......อาร์มร้องไห้ทั้งคืนจนตาบวมเลยด้วย”
ผมชี้ที่ตาให้พี่โอมดูหลักฐานประกอบคำพูด
“พี่เห็นแล้วว่าอาร์มน่ะตาบวม แล้วอาร์มไปทำอะไรไอ้แนท มันถึงได้แกล้งเอาแบบนี้”
ผมก็เลยเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด เริ่มตั้งแต่คืนวันเสาร์ที่ผมใส่ยานอนหลับในน้ำส้มตามแผน แต่พี่แนทจับได้สลับแก้วตัวเองให้ผมกิน จนมาเรื่องเมื่อคืนที่ผมใช้อีโนกับวิตามินซี แต่เพราะพี่โอมไปเข้าแล็ปตั้งแต่เช้าเมื่อวานกว่าจะกลับมาก็ดึก แกเลยไม่รู้ความล้มเหลวของแผนหนึ่งและแผนสอง
“แกนี่นะจริงๆเลย โง่แล้วยังอวดฉลาดอีก เพิ่มอีโนเข้าไปทำไม พี่บอกแกเหรอ อย่างงี้ล่ะสิ ไอ้แนทมันเลยจับได้”
ผมหน้ามุ่ยทันที คำก็โง่ สองคำก็โง่ ถ้าโง่แล้วจะเรียนจบมาได้ยังไง o12
“ถึงอาร์มไม่กินอีโน พี่คิดเหรอว่าแผนจะสำเร็จ พี่แนทน่ะ....ฉลาดจะตาย” ก็มันจริงนี่ อย่างพี่แนทน่ะ....ไม่ใช่แค่ขงเบ้งหรอก แต่เป็นสามก๊กรวมกันอยู่ในคนๆเดียวเลยแหละ
“ถึงมันจะฉลาด แต่ถ้าแกไม่ทำเสียแผน มันก็ต้องหลงกลบ้างล่ะ....” ฟังแล้วยิ่งหงุดหงิดหนัก พี่ลองมาทำดูเองมั่งมั้ยล่ะ.....ดีแต่พูด
“สุมาอี้เคยกล่าวไว้ว่า จงออกไปสู้ถ้าคิดว่าสู้ได้แล้วชนะ จงตั้งรับถ้าคิดว่าเมื่อออกไปสู้แล้วไม่ชนะแน่ๆ จงถอยถ้ารู้ว่าเมื่อตั้งรับแล้วก็ไม่มีวันตั้งรับได้นาน (สู้ถอยไปตั้งหลักเพื่อถนอมกำลังพลดีกว่า)
และสุดท้ายเมื่อทุกข้อที่กล่าวมาไม่สามารถทำได้ ก็มีสองทางเลือกคือ ยอมจำนนเป็นเชลยหรือสู้ตายไปเลย เอาอย่างงี้.......พี่ว่าระหว่างนี้เราควรถอยก่อนซักระยะ แล้วค่อยคิดหาทางกันอีกที”
ผมพยักหน้าหงึกหงักตาม อืม...พี่โอมพูดมีสาระดีมาก
“อาร์มเห็นด้วยพี่โอม ช่วงนี้ถอยก่อนก็ดี เพราะอาร์มก็เหนื่อยเหมือนกันอ่ะ”
วันนี้พี่โอมไปเข้าแล็ปตอนสายๆเพราะเมื่อวานไปแล้วทั้งวัน แกต้องรีบปั่นงานให้เสร็จเมื่อวานก่อนอาจารย์จะลาพักร้อนอาทิตย์นี้ พอพี่โอมไปผมก็เปิดคอมเช็คนู่นนี่ไปเรื่อยๆ ว่างๆเลยลองทำตัวอย่างข้อสอบโทเฟล โห....ยากมาก คะแนนผมต่ำเตี้ยติดดิน ต้องฟิตอีกเยอะเลยครับ :m29:
************************************
ถึงตอนเย็นผมทำอาหารเย็นรอพี่โอมพี่แนท ทำเสร็จก็นั่งดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย กะฟังภาษาอังกฤษให้มันคุ้นๆหูไว้ เผื่อพรุ่งนี้มันจะช่วยให้ผมทำข้อสอบวัดระดับได้ดีขึ้น (แล้วมันจะทันมั้ยนั่น)
นั่งดูเพลินๆได้ยินเสียงเปิดประตูอพาร์ทเมนท์ พี่แนทคงกลับมาแล้ว เรื่องที่โกรธพี่แกเมื่อเช้ามันหายไปเกือบหมดแล้ว ก็ผมมันคนโกรธง่ายหายเร็วนี่ครับ ว่าแล้วก็เดินไปรินน้ำใส่แก้วให้พี่แนทดีกว่า คิดแล้วก็อายจัง.....มันเหมือนภรรยาสาวทำให้สามีเลยอ่ะ :o8:
“น้ำเย็นๆครับพี่แนท” พี่แนทส่งยิ้มกว้างมาให้แล้วรับแก้วไป จูงมือผมไปนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“อาร์มไม่โกรธพี่แล้วใช่มั้ยครับ” ผมส่ายหน้ายิ้มๆให้แก
“แต่ทำไมพี่แนททำอะไรไม่บอกอาร์มก่อน สมัครเรียน สมัครสอบให้อาร์มตั้งเยอะแยะ แล้วอาร์มจะเตรียมตัวทันได้ยังไงล่ะ”
“ก็พี่เห็นอาร์มอยู่บ้านว่างๆ พอว่างแล้วก็ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่าน พี่เลยหาอะไรให้อาร์มทำ จะได้ไม่มีเวลาไปคิดแผนพิเรนท์ๆอะไรอีกไง” หา....มาว่าผมคิดฟุ้งซ่านเหรอ :m16: เลยทุบต้นแขนแกไปแรงๆหนึ่งที
“พี่แนทตั้งใจแกล้งอาร์มให้เข้าใจผิด เห็นอาร์มร้องไห้ทั้งคืน สนุกมากใช่มั้ย” หน้าผมเริ่มหงิกแล้ว พี่แนทรีบเข้ามากอดโอ๋ผม
“โอ๋ โอ๋...ไม่โกรธพี่นะ ก็ทีอาร์มยังแกล้งพี่ด้วยแผนบ้าๆเลย” ผมยังนิ่งไม่ยอมยิ้ม ไม่มองหน้า ก็มันยังงอนอยู่อ่ะ
“อาร์ม ดูอะไรนี่เร็ว พี่มีของจะให้” อ๊ะ....ของอะไรเหรอ ผมเหลือบมองด้วยหางตา แต่ยังปั้นหน้าเฉยอยู่
พี่แนทหยิบกล่องใบย่อมออกจากกระเป๋ามายื่นให้ผม ผมนั่งนิ่งไม่ยอมยื่นมือออกไปรับ
“พี่อุตส่าห์ซื้อไอโฟนมาให้ ไม่อยากได้แล้วเหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เอาไปคืนแล้วกัน” อย่าพี่....อุตส่าห์ซื้อมา จะเอาไปคืนทำไม
ผมรีบคว้ากล่องหมับทันทีกลัวแกเปลี่ยใจ ยกมือไหว้ขอบคุณพี่แนทด้วยหน้าตาที่เบิกบานกระดี๊กระด๊ามาก :impress2: พี่แนทแกรู้ว่าผมอยากได้ไอโฟนตั้งแต่ตอนไปเที่ยวด้วยกันแล้วครับ ก็ผมขอเล่นของพี่แดนตั้งหลายครั้ง
“พี่เห็นว่าอาร์มต้องไปเรียน เดินทางออกนอกบ้านแทบทุกวัน มีมือถือติดตัวไว้จะได้โทรหาพี่ได้ หรือเผื่อเวลาอาร์มหลงทางก็โทรหาพี่หรือเสิร์ชแผนที่ในอินเตอร์เน็ทได้ไงครับ”
ฟังแล้วซึ้งจังเลย :impress:ขนาดตัวพี่แนทเองยังใช้แค่โทรศัพท์ธรรมดามีลูกเล่นนิดหน่อย แต่ดูแกซื้อให้ผมสิ.... ว่าแล้วก็หอมแก้มเป็นรางวัลสำหรับความน่ารักซักหน่อยดีกว่า แต่พอหอมเสร็จพี่แนทกลับจูบผมซะหายใจหายคอแทบไม่ทัน แกบอกว่าแค่หอมแก้มมันไม่คุ้มกับไอโฟนหรอก
“พี่แนท อาร์มว่าเราเลื่อนสอบโทเฟลออกไปก่อนดีมั้ย สามอาทิตย์มันน้อยไป อาร์มกลัวว่าพี่แนทจะเปลืองเงินเปล่าๆ” ผมลูบแขนพี่แนทที่โอบกอดผมอยู่เบาๆ
“พี่รู้อยู่แล้วว่าเวลาเตรียมตัวมันน้อยไป แต่พี่อยากให้อาร์มลองสอบดู จะได้พอรู้ตัวเองว่าต้องฟิตด้านไหนเพิ่มอีก สอบครั้งแรกพี่ไม่หวังว่าอาร์มจะได้คะแนนดีอะไรหรอก ไม่ต้องกังวลนะ โทเฟลนี่มันสอบได้เรื่อยๆจนกว่าเราจะพอใจคะแนน จริงมั้ย” มันก็จริงอ่ะนะ แต่มันเปลืองเงินนี่
“แต่มันเปลืองเงิน แล้วเรื่องคอร์สติว GRE นี่มันก็แพง พี่แนทแคนเซิลไปดีกว่า อาร์มซื้อหนังสือมาอ่านเองก็ได้”
“แต่เข้าคอร์สมันก็ดีนะ จะได้คะแนนดีๆไง พอคะแนนดีเราก็มีสิทธิ์เลือกยูได้มากขึ้นโดยเฉพาะยูในนิวยอร์ค หรืออาร์มไม่อยากอยู่ใกล้ๆพี่” เฮ้อ....ฟังเหตุผลพี่แกแล้ว สงสัยคงต้องเรียนจริงๆแล้วล่ะครับ
“ว่าแต่....อาร์มชอบพาสเวิร์ดที่พี่ตั้งให้มั้ย” แหมพี่แนท....มาถามอะไรกันแบบนี้เนี่ย แล้วจะให้ผมตอบยังไง
“ก็.. ชอบครับ แต่พี่แนทคิดได้ไงอ่ะ ไม่อายบ้างรึไง” ผมจับนิ้วพี่แนทบิดไปมาแทนนิ้วตัวเอง ก็มันเขินนี่ครับ :-[
“ทำไมต้องอาย แนท-รุก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์ นี่เท่ห์จะตายจริงมั้ย” หา.....ว่าไงนะพี่แนท ไหนขอฟังชัดๆอีกทีซิ
“ว่าไงนะพี่แนท พาสเวิร์ดมันอ่านว่ายังไง” ตอนนี้ผมขยับตัวจากอ้อมกอดคนตัวโต มานั่งจ้องหน้าพี่แกเขม็ง ส่วนพี่แนทเหรอ....อมยิ้มตาเป็นประกายวิบวับจนผมอยากจะควักลูกตาออกมาจริงๆ
“พี่บอกว่า แนท-รุก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์ ไงครับ” แกพูดช้าๆชัดๆเหมือนตอกย้ำให้ฝังเข้าไปในสมองผม
ย๊ากกก.....ไปตายซะเถอะ :o211:ไอ้พี่บ้า ไม่เหลือแล้ว....ไอ้บรรยากาศโรแมนต่งโรแมนติคอะไรเนี่ย
ตอนนี้ผมอยากจะฆ่าใครบางคนมากกว่า
คุณๆจำได้มั้ยว่ามันเขียนยังไง มันเขียนว่า NatRugArm4ever โถ่เว้ยย....ไอ้เราก็หลงดีใจมาหลายชั่วโมง
คิดว่ามันอ่านว่า แนท-รัก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์ ซะอีก เจ็บใจ เจ็บใจเหลือเกิน
ผมจะทำไงกับพี่แนทดีนี่ คุณๆคนอ่านช่วยผมคิดทีสิครับ
***************************************************
-
เข้ามาฮา รุก กับ รัก เออแฮะ สะกดแบบนี้ได้เหมือนกันจริงๆด้วย อาร์มเอ๋ยอาร์ม เสียรู้ซะแล้ว :laugh:
พี่แนท จอมวางแผนยิ่งกว่าอาร์มอีกนิ
-
NatRugArm4ever <==== :m20:
นั้นแหล่ะสมควรแล้ว แก้ไขไรไม่ได้ด้วย ก้มหน้ารับชะตากรรมต่อไป :laugh:
-
เพิ่งรู้ตอนอ่านรีบนนี่แหละ ว่ามุขนี้หมายความว่าไง
คือเราอ่านว่า "รุก" ตั้งแต่แรกน่ะ
มิน่า สงสัยอยู่ว่าทำไมอาร์มมันไม่โมโหตั้งแต่แรก
o13 o13 o13
-
ก็ทำใจ เป็นเชลย รับ ต่อไปซิจ๊ะ อาร์มน้อย
-
:laugh: ขนาดพาสเวิร์ดยังตั้งแบบนี้
ไม่ต้องไปถอยตั้งหลักแล้ว ยอมรับชะตากรรมไปเหอะ
ยอมจำนนไปซะจะได้ไม่เครียดในการวางแผน :jul3:
-
:m20: ดูท่ายังไงชาตินี้เจ้าอาร์มก็คงไม่มีทางแก้แค้นพี่แนทสำเร็จเป็นแน่
-
แต่พี่จะทำอะไรพี่แนทอ่ะ จะชกเหรอ อย่านะ....ผมสงสารพี่แนท
ชิส์เจ้าอาร์ท เราส่งกองกำลังไปบุกจับตัวพี่แนทมาสั่งสอน :beat: นี่ถอนคำสั่งแทบไม่ทัน :angry2:
แต่ว่าสุมาอี้สอนว่าถ้าถอยแล้วยังแพ้ให้ยอมเป็นเชลยหรือไม่ก็สู้ตาย ขอเสนอให้สู้ตายภายใต้ Code NatRugArm4ever ปฏิบัติการตั้งแต่ตอนหน้าเป็นต้นไป :pigwrite:
-
ฮ่าๆ พี่แนท ตั้งพาสแบบนี้ อาร์ม ก้อต้องรับ ตลอดไปอ่าจิ :m20:
หมดแล่ะนู๋อาร์มเอ๊ย.. เลิกคิดรุกได้เลย เอิ้กๆ
-
เสร็จพี่แนทอีกจนได้อาร์ม โดนมัดมือชกไม่ให้ปฏิเสธได้หละ กร๊ากกกก NatRugArm4ever :z10:
:z2: :z2: :z2:
-
พี่แนท
สุดยอด
สมแล้ว ที่ อ่าน สามก๊ก 3 รอบ
อาร์ม เลิกคิดเหอะ
ไม่ใช่แค่ หยุดความคิดชั่วคราว
แบบว่า
ผลที่ตามมา
คูณ 2 ตลอด
แต่ว่า
NatRugArm4ever
นี่มัน o13
-
รุก เหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 555 พี่แนทเข้าใจคิดเนอะ
-
:laugh:
เป็นใครก็อ่านแบบที่อาร์มอ่านอยู่แล้วหล่ะ
พี่แนทนี่ก็เข้าใจคิดนะเนี่ย
เหอเหอ
เหมาะสมกันที่สุดแล้วพี่แนทกับน้องอาร์มเนี่ย :m20:
-
ง่า.งง.คิดได้ไงเนี่ย
อีโมใหม่น่ารัก ขอให้หน่อย :z10:
-
พี่แนทททททททท
น่ารักอะ
คิดได้ไงเนี่ย
o13
-
NatRugArm4ever
น้องอาร์มเอ๋ย รับสภาพไปเถอะ :laugh:
-
O_o o.,o o_O
~รุก~ Vs ~รัก~
ไอ้ที่เข้าใจอ่ะเข้าใจเหมือนอาร์มเลย
เฮ้อ..พี่แนทเล่นแบบนี้มีจุก
งั้นอาร์มก็..... :เฮ้อ:
...ทวงตี๋...
-
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม น้องแพรว หมูหัน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็มีวันนี้ จะจิ้มให้ถึง sigmoid colon เลย
แล้วทำเป็นเขียนตัวเล็กๆ ทวงตี๋ เค้าเห็นนะ
อยากให้ตี๋ออกมาล่ะสิ ไม่ให้หรอก :m20:
.
.
.
ส่วนผู้อ่านคนอื่นๆ ถ้าทึ่งกับความคิดอันสุดยอดของพี่แนท
ก้อ....กด 1+ ให้เค้าด้วยนะ :-[
จะได้มีสมองคิดมุขอื่นๆต่อไป อิ อิ :pig4:
-
ก๊ากกกกกกกกกกกก *
นี่คือที่มาของ PW :z10:
-
ช่วยอาร์มคิดว่า....ยอมพี่แนทไปเหอะ
กร๊ากกกกกกกกกกก o22
-
:z2:
นู๋อาร์ม ยอมรับความจริงเถอะ :z10:
ว่าเปลี่ยนสถานะไม่ได้หรอก
:jul3:
-
โห ไอ้เราก็อ่านว่า "รัก" อยู่ตั้งนานเหมือนกัน
ไม่ไหวแล้วพี่แนทเนี่ย เ้้จ้าเล่ห์สุดฤทธิ์
:jul3:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
สมแล้วที่พี่แนท อ่านสามก๊ก หุหุหุ
เจ้าเล่ห์ได้อีกกกกกกกก
-
:laugh:
รุก ฟอเอฟเวอร์!!!~
ไม่เปิดช่องเลยนะคะพี่แนท ฮ่าๆๆ
เข้าใจตั้งนะ!!
:impress2:
-
:sad3: ~~ป๊าด~~ :sad3:
เยี่ยมจิงจริงตรง comcept แป๊ะเล๊ยดิ o13
รักใสๆ ใสโคตรๆ
จากน้ำข้นกลายเป็นน้ำใส :haun5:
ใช่ได้นิไม่หลุดเลยซักตัว :oo1:
ขนาดคนอ่าน อ่านแล้วยังสยิวกิ้ว หุหุ :m10:
ม่ายรู้ว่าอาร์มจะโดนขนาดไหน อยากเห็นจัง :m3:
-
จำเรินพรเถิดพ่อขงเบ้ง
คิดได้คิดดี
-
NatRugArm4ever
แบบนี้ก็ดีแล้ว อาร์มเอ๋ย
อย่าเปลี่ยนจาก RUG เป็น RUP เลย ไม่ดีหรอก
พี่เค้าออกจะฉลาดปานนั้น
ให้เค้าเป็นผู้นำไปเหอะ
ตอนนี้รักพี่แนท สุดใจขาดดิ้น :L1:
-
อาร์มจะโวยวายไปทำไม ในเมื่อคนอ่านเอง ก็อ่านเหมือนแบบที่อาร์มอ่านนั่นแหละ
ก๊ากกกกกกก มีแพลงด้วยยยยย เจ๋งงงง o13
-
พี่แนตตั้งพาสเวิร์ดอย่างนี้แล้ว
อาร์มยอมเห๊อะ อย่าไปหวังอะไรกะสุมาอี้ได้แล้ว
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ว่าแล้ว มันต้องเป็นแนทรุกอาร์ม
ประทับจายยยพี่แนท สุดยอด
-
:z1: อย่าไปคิดอะไรมากเล้ยอาร์มเอ้ย โดนรุกไปเหอะ คิดๆ แล้ว คุ้มกว่าละ
-
~NatRugArm4ever~
:jul3:
+1 ให้พี่แนทเลย ฮ่าาาา
-
^
^
จิ้มพี่แข
เลิกโป้งบีพีแล้วน๊าาาา..ดีกันๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
ล็อกอินทีก้อได้ตอกย้ำตัวเองไปด้วย
เป็นความคิดที่ดีจิงๆๆพี่แนท
ยอมรับสภาพที่ควรจะเป็นเถอะนะอาร์มเอ๋ย
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
พี่แนททำน้องอาร์มปลื้มได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง
ถอยมาตั้ง รับ อย่างมีชั้นเชิง ดีกว่ามั้ย อาร์ม
เอ่อ..แล้วล็อกอิน In-Tut คือ??
(ไม่อยากอ่านออกเสียงผิดๆ อ้ะ อิน-ตรู๊ดดดดด ป่ะ )
ฮ่าๆ
+1 ให้ครับ
ปี๊ป่อ kurugmin ของผม มันควรจะอ่านว่าอะไรหว่า o22
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสส
พาสนี้ ไม่ไหวน้าาาาาาา
ครายจะกล้าแฮคไปใช่ปะเี่นี่ย ฮ่าๆๆๆ
อาร์มเอ๋ย แก ดิ้นไม่หลุดแล้ว ฮ่าๆๆๆ
:z10: :z10: :z10:
-
555 +1 ให้กะมุก
-
ให้เครียดมาหลายวัน!!!~
-
ตอนนี้กระทู้อิฉันเต็มไปด้วยอีโม่ตัวนี้ :z10: :z10:
.
.
ดูไปดูมาแล้วต่อมหื่นกำเริบ :z1:
เดี๋ยวให้พี่แนทจับอาร์มมัดแล้ว....ท่านี้บ้างดีกว่า...ท่าจะดี อิ อิ :laugh:
แต่ว่าสุมาอี้สอนว่าถ้าถอยแล้วยังแพ้ให้ยอมเป็นเชลยหรือไม่ก็สู้ตาย ขอเสนอให้สู้ตายภายใต้ Code NatRugArm4ever ปฏิบัติการตั้งแต่ตอนหน้าเป็นต้นไป :pigwrite:
:a5: :a5: จะให้สู้ตายโดยใช้เรดโค้ดนี้เลยเหรอ
เอ่อ..แล้วล็อกอิน In-Tut คือ??
(ไม่อยากอ่านออกเสียงผิดๆ อ้ะ อิน-ตรู๊ดดดดด ป่ะ )
ฮ่าๆ
+1 ให้ครับ
ปี๊ป่อ kurugmin ของผม มันควรจะอ่านว่าอะไรหว่า o22
อ๊ายยย....kurugmin หื่นที่สุด อิฉันรับไม่ด้ายยยย :serius2:
In-Tut นะชื่อน้องอาร์มเค้า เค้าชื่อไทย 'อินทัช' ย่ะ
แต่เค้าไม่อยากเขียน In-Touch เพราะฝรั่งชอบออกเสียง ทัช แบบชอช้างชัดมากๆ เค้าเลยใช้ Tut
นี่อะไรมาอ่านชื่อดีๆซะเป็น อิน-ตรู๊ดดด :z3:
.
.
ส่วนชื่อคุณ kurugmin นี่ ถ้าให้อิฉันอ่านละก้อ...
จะอ่านว่า กูรุกมิน แต่ใครเป็นกูที่จะมารุกคุณมินเนี่ย
อิฉันไม่รู้ด้วยนะ แต่ได้ข่าวว่าเป็นไบฯ*ุก สงสัยมินนี่คงจะไม่ยอมโดนรุกหรอก ใช่มั้ย o18
(ขอแอบกระซิบว่า :m26:มุขพี่แนทตอนนี้ ส่วนหนึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากชื่อของอีตาหื่น kurugmin นี่แหละค่าาา)
ส่วนใครที่คิดถึงและพร่ำเพ้อถึงตี๋ อีกตอนสองตอนตี๋จะชะแวบมาให้หายคิดถึงเล็กน้อยจ้า :really2:
ขอบคุณสำหรับคะแนนที่กดบวกมาให้นะคะ อิฉันปลื้มค่ะ ขอกอดหน่อย :กอด1:
ปอลอ. ป้าไต๋...ตัวหนังสือป้าน่ากลัวอีกแล้วอ่ะ ป้าเก็บกดอะไรมากไปรึเปล่าจ๊ะ
อ๋อ....สงสัยไม่มีเด็กหนุ่มให้แทะโลมแหงๆ :m20:
-
เอ่อ..แล้วล็อกอิน In-Tut คือ??
(ไม่อยากอ่านออกเสียงผิดๆ อ้ะ อิน-ตรู๊ดดดดด ป่ะ )
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: นองอาร์มของกระพ๊มชื่อ In-Tut :laugh: :laugh: :laugh: ฮาแต่เช้า
-
อ๊ายยย....kurugmin หื่นที่สุด อิฉันรับไม่ด้ายยยย :serius2:
In-Tut นะชื่อน้องอาร์มเค้า เค้าชื่อไทย 'อินทัช' ย่ะ
แต่เค้าไม่อยากเขียน In-Touch เพราะฝรั่งชอบออกเสียง ทัช แบบชอช้างชัดมากๆ เค้าเลยใช้ Tut
นี่อะไรมาอ่านชื่อดีๆซะเป็น อิน-ตรู๊ดดด :z3:
.
.
กร๊ากก..
ขอโทษที่อ่านผิด ก็สงสัยไง เลยถาม เห็นมะ อ่านผิดจริงด้วย
อ้าวก็ไม่รู้นี่นา คิดว่าพี่แนทน่าจะตั้งชื่อแบบที่ชอบๆ
นี่แหละที่พี่เค้าชอบ ตรู๊ดดๆๆ
ภาษาฝรั่งนี่เข้าใจยากเนอะ
NatRugArm อ่านว่า แนทรุกอาร์ม
แต่พอ In-Tut กลับให้อ่าน อินทัช ซะงั้น
ลาวงง..เอิ่กๆๆ
ชื่อผมตั้งใจให้อ่านได้ทั้งสองอย่าง แล้วแต่เวลาและโอกาส :impress2:
ตอนนี้กระทู้อิฉันเต็มไปด้วยอีโม่ตัวนี้
:z10:
.
.
ดูไปดูมาแล้วต่อมหื่นกำเริบ :z1:
เดี๋ยวให้พี่แนทจับอาร์มมัดแล้ว....ท่านี้บ้างดีกว่า...ท่าจะดี อิ อิ
ว่าแต่ผมหื่น บีพีก็..อะโห..
ผมเห็นอีโมตัวนี้ยังไม่คิดอะไรเลย
แค่สงสารที่เห็นมันดื้บๆน่าเอาเท้าถีบช่วยซักสองสามที
ฮ่าๆ
-
อิจฉาคนมีความรักว่ะ อิอิ :กอด1: :o8: :-[ :impress2: :oo1:
อาร์ม แรงงงงงงงงงงงงงงอิอิ
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
พี่แนททำน้องอาร์มปลื้มได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง
ถอยมาตั้ง รับ อย่างมีชั้นเชิง ดีกว่ามั้ย อาร์ม
เอ่อ..แล้วล็อกอิน In-Tut คือ??
(ไม่อยากอ่านออกเสียงผิดๆ อ้ะ อิน-ตรู๊ดดดดด ป่ะ )
ฮ่าๆ
+1 ให้ครับ
ปี๊ป่อ kurugmin ของผม มันควรจะอ่านว่าอะไรหว่า o22
เฮียมินนี่ลดความหื่นลงบ้างก้อได้น๊าคะ
หรือว่ามันเข้าเส้นเลือดไปแล้วห๊ะ
บีพีอีโมตัวนี้น่ารักดีออก :m20: :m20: :m20:
ชอบๆๆๆๆ :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม น้องแพรว หมูหัน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็มีวันนี้ จะจิ้มให้ถึง sigmoid colon เลย
แล้วทำเป็นเขียนตัวเล็กๆ ทวงตี๋ เค้าเห็นนะ
อยากให้ตี๋ออกมาล่ะสิ ไม่ให้หรอก :m20:
.
.
.
ส่วนผู้อ่านคนอื่นๆ ถ้าทึ่งกับความคิดอันสุดยอดของพี่แนท
ก้อ....กด 1+ ให้เค้าด้วยนะ :-[
จะได้มีสมองคิดมุขอื่นๆต่อไป อิ อิ :pig4:
โห...ตาดีจัง...[สงสัยยังไม่แก่ เอิ๊กๆ]
แต่...จิ้มแรงๆแบบนี้หนูก็เจ็บดิ...
แงแง :monkeysad:
ส่วนเรื่อง อินทัช..ดั้นจำชื่อจริงนายเอกได้นะคนเรา...เลยไม่อ่านอินตรู๊ด...
เซ็งเลย :seng2ped: ไม่งั้นก็ได้ฮาและ :เฮ้อ:
:L2: :pig4: :L2:
+1คร่า
-
ทำเอาในแป้วเลย :เฮ้อ:
:z3: :z3: :z3:
-
:กอด1: บีพี1ที
แล้วนั่งรอตอนต่อปายยย
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
อีโมตัวเดิมมมมมม
-
^
^
^
กระซวกโซดา
มารอตอนต่อไปด้วยคน
:กอด1:บีพีด้วย
-
^
^
ซวกพี่แขคืน
แอบมาเงียบๆๆนะเนี่ย
:กอด1:บีพีอีกรอบ
-
ตอนนี้กระทู้อิฉันเต็มไปด้วยอีโม่ตัวนี้ :z10: :z10:
ปอลอ. ป้าไต๋...ตัวหนังสือป้าน่ากลัวอีกแล้วอ่ะ ป้าเก็บกดอะไรมากไปรึเปล่าจ๊ะ
อ๋อ....สงสัยไม่มีเด็กหนุ่มให้แทะโลมแหงๆ :m20:
:m30: ว่าเค้าเก็บกดนะ
:m19:ทำไงได้ก็คนบางคนไม่ยอมให้เค้าเทะ .... ดิ :haun5:
:m21:เค้าก็เลยเก็บกด ไม่สงสารเค้าเหรอ :o7: เค้าเทะทางตัวหนังสือเอง
หวงจริ๊งจริง เด่ยวขโมยเลยนิ อิอิ :interest:
-
หุหุ พี่แนทย้ำจุดยืนอย่างแน่วแน่ :impress2:
-
:m20:
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอบีพี
กำลังนอนหลับอยู่แน่เลยบีพี
ตอนนี้ที่นู่นมืดนี่เนอะๆๆๆๆ
: 222222: : 222222: : 222222: : 222222:
-
พี่แนทมีแผนจริงๆด้วย
ทุ่มทุนสร้างแกล้งน้องอาร์มให้ร้องไห้จนตาบวมแบบนี้ เชอะ
แต่ขำก๊าก..พาสเวิร์ด
อ่านว่าแนทรุกอาร์มแต่แรกเลยอ่ะ
o22
ต้องไปเช็คระดับความหื่นซะหน่อยแล้ว
มาอ่านช้าเพราะไม่ได้เข้ามาบ่อย แต่ต่อไปจะให้บ่อยกว่านี้
ที่นี่นิยายอัพกันเร็วมาก ตามอ่านไม่ทัน
คนแต่งสุดยอดกันทุกคนเลย
:L1: BeePed
-
ตอนที่ 43 คือฉันรักเธอ (จบบริบูรณ์)
“พี่บอกว่า แนท-รุก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์ ไงครับ” แกพูดช้าๆชัดๆเหมือนตอกย้ำให้ฝังเข้าไปในสมองน้อยๆของผม
แถมยังมายักคิ้วใส่อีก
ย๊ากกก.....ไปตายซะเถอะ :o211: ว่าแล้วผมก็ทั้งทุบทั้งเหน็บเอวคนตัวโตไม่ยั้งมือ ปากก็พูดต่อว่าไปด้วย
“นี่แน่ะ.....รุกเหรอ.....รุกฟอร์เอฟเวอร์เหรอ ไอ้พี่หื่น ไอ้พี่บ้า ไอ้โรคจิต” แต่พี่แนทนี่สิ.....แทนที่จะสำนึก กลับยิ่งยั่วโมโหผมโดยการหัวเราะซะลั่น
“พอ พอ พอแล้วอาร์ม ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ยังอีก ยังหัวเราะต่อ ผมเลยหยุดทุบ หน้างอหันตัวหนีไปอีกทาง
ความแค้นจุกอกจนน้ำตาเริ่มคลออีกแล้ว
“โอ๋....คนดี ไม่ร้องนะ จริงๆแล้วพาสเวิร์ดน่ะ พี่ตั้งใจให้อ่านแบบที่อาร์มเข้าใจนั่นแหละ แต่มันก็อ่านแบบที่พี่พูดได้เหมือนกันนี่ครับ”
พี่แนทเข้ามาโอบกอด ดันหลังผมให้แนบอิงกับอกกว้าง วางหน้าบนไหล่แล้วยื่นจมูกเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆ เชอะ.....คิดเหรอว่าแค่นี้จะทำให้ผมหายงอน รู้หรอกว่า....ไอ้พาสเวิร์ดบ้าๆนั่น ที่จริงพี่ตั้งใจจะสื่อความหมายอะไร
“อาร์มห้ามเปลี่ยนพาสเวิร์ดนะครับ ถ้าพี่ล็อกอินไม่ได้ล่ะก็.....อาร์มคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” พี่แนทกระซิบข้างหูผมเบาๆ
แต่แค่คำพูดคงไม่พอ มีการมาบีบสะโพกผมแรงๆหนึ่งทีเพื่อย้ำคำพูดอีก
ไอ้พี่หื่นเอ๊ย......นี่กะจะตอกย้ำกันทุกๆครั้งที่ผมล็อกอินเลยใช่มั้ย ได้....คอยดูเหอะ....คืนนี้จะแกลังคืนให้หนักเลย แต่ตอนนี้ต้องทำเป็นยอมไปก่อน เพื่อให้พี่แกตายใจ o18 ผมเลยพยักหน้าตอบแกไป
พี่โอมกลับมาพอดี ผมรีบลุกจากอ้อมกอดคนหื่น ไปเตรียมอุ่นอาหารเย็นที่ทำไว้ ทานกันเสร็จ แมนดี้โทรมาบอกว่าวันพุธตอนเย็นไอ้ตี๋กับมันอยากนัดทานข้าวเย็น เพราะพวกมันจะกลับเมืองไทยวันพฤหัสนี้โดยมีซีตามไปเที่ยวด้วย มันยังบอกว่าพี่นก พี่แดน และซีจะอยากจะมาทานข้าวด้วย ผมหันไปถามพี่แนทพี่โอมพร้อมเสนอว่าอยากให้มาทานกันที่อพาร์ทเมนท์นี่ โดยผมอาสาทำอาหารเอง พี่แนทพี่โอมก็เห็นดีด้วย ผมเลยบอกแมนดี้ไปตามนั้น มันก็โอเค
************************************
ตอนนี้ผมอาบน้ำเรียบร้อย เลือกเสื้อกล้ามเนื้อบางและกางเกงขาสั้นกุดมาใส่ เดินจากห้องน้ำปุ๊บ เสียงพี่แนทลอยมาปั๊บ
“โห.....วันนี้แฟนเราแต่งตัวน่ารักยั่วยวนจัง” ไม่พูดเปล่า เข้ามากอดหมับทันที ไม่ต้องเลย....ไอ้พี่หื่น คอยดูก็แล้วกัน.... :m16:
ผมหันกลับไปโอบแขนรอบคอของคนตรงหน้า แกล้งเบียดทั้งตัวและสะโพกเข้าหา แล้วเขย่งเท้าขึ้นไปจุ๊บปากพี่แนทเบาๆ มือปลาหมึกเริ่มรุกรานเข้าใต้เสื้อกล้ามผมทันที แถมเริ่มเลื้อยต่ำไปเค้นคลึงสะโพกทั้งสองข้าง ผมรีบผลักตัวพี่แนทออก
“พี่แนทไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวออกมาอาร์มมีรางวัลให้” พี่แกทำหน้าเสียดาย แต่ก็ยอมผละออกโดยดี
พอคล้อยหลังพี่แนทที่เดินเข้าห้องน้ำไป ผมรีบเดินไปหาพี่โอมที่ห้องแล้วล็อคประตูห้องทันที บอกแกว่าคืนนี้จะนอนด้วย พี่โอมมองชุดที่ผมใส่แล้วยิ้มๆ รู้ทันทีว่าผมจะแกล้งพี่แนท แกก็ไม่ว่าอะไร ผมนั่งเล่นคอมพิวเตอร์ไปไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องและเสียงกุกกักที่ลูกบิด
“โอม โอม อาร์มอยู่ในห้องเอ็งหรือเปล่า” ผมหันไปหาพี่โอมเพื่อให้แกตอบพี่แนทแทน
“เออ อาร์มบอกว่าจะนอนกับข้า เอ็งอย่าตะโกนเสียงดัง อาร์มมันหลับไปแล้ว” พี่โอมตะโกนตอบ แล้วขยิบตาให้ผม
“อาร์ม อาร์มครับ พี่รู้ว่าอาร์มยังไม่นอนหรอก กลับไปนอนห้องเราเถอะนะ อาร์ม อาร์มครับ อาร์ม” พี่แนททั้งเคาะประตูทั้งตะโกนเรียกชื่อผมอยู่นานจนชักทนไม่ไหว
“ไม่....อาร์มไม่นอนกับพี่แนทแล้ว ไอ้พี่บ้า...... เชิญรุกตัวเองไปคนเดียวเลย” ผมตะโกนไล่แกให้กลับไปห้องตัวเอง
“อาร์ม ยังโกรธเรื่องพาสเวิร์ดเหรอ ก็พี่บอกแล้วไงว่าพี่ตั้งใจตั้งแบบที่อาร์มเข้าใจนั่นแหละ เชื่อพี่นะ”
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย.....ใครเชื่อพี่ก็บ้าแล้ว อาร์มจะนอนกับพี่โอม” ผมเดินไปปิดไฟ แล้วขึ้นเตียงนอนทันที เสียงกุกกักเงียบไปแล้ว
.
.
.
ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตัวลอยจากเตียงไปอยู่ในอ้อมกอดใครบางคน ผมเริ่มดิ้นทันทีและโดยไม่ทันตั้งตัว....ริมฝีปากก็ถูกประกบแน่นเพื่อไม่ให้ร้องโวยวาย ผมลืมตามอง.....พี่แนทนี่เอง
แล้วแกเข้ามาได้ไงอ่ะ
พี่แนทอุ้มผมเดินออกจากห้องพี่โอมไปที่ห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว พอหลังแตะเตียง พี่แนทก็ตามมานอนเท้าศอกสองข้างคล่อมตัวผมไว้ ผมเริ่มโวยใส่แกทันที :angry2:
“พี่แนท ทำอะไรนะ แล้วนี่เข้าไปห้องพี่โอมได้ยังไง”
“อาร์มอย่าลืมสิว่าพี่เป็นเจ้าของอพาร์ทเมนท์ ก็ต้องมีกุญแจสำรองของทุกห้องอยู่แล้ว จริงมั้ย” แกตอบผมพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
โถ่เว้ยย....นี่ผมลืมไปได้ยังไงเนี่ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปซื้อโซ่คล้องประตูมาติดที่ห้องพี่โอมดีกว่า
พี่แนทโน้มหน้าลงมาจะจูบผม แต่ผมรีบผลักหน้าแกออก
“ไม่ต้องเลยพี่แนท.....อยากรุกมากใช่มั้ย เชิญไปรุกคนอื่นเลย ไม่ต้องมายุ่งกับอาร์ม” ผมพูดแบบงอนๆ
“อาร์ม ยังไม่หายโกรธพี่เรื่องนั้นเหรอ ที่พี่พูดแบบนั้น พี่แค่แหย่อาร์มเล่นเฉยๆ ที่อาร์มเข้าใจตอนแรกน่ะถูกแล้วครับ”
ไม่ต้องเลย...เค้าไม่เชื่อ
“แกล้งอาร์มแหย่อาร์มนี่สนุกมากสินะ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วด้วย แกล้งอาร์มให้ร้องไห้ทั้งคืนจนตาบวม”
ไม่รู้ทำไม...ตั้งแต่มีพี่แนทเข้ามาในชีวิตเนี่ย ผมกลายเป็นคนขี้งอนขี้น้อยใจและขี้แยขนาดนี้
“ไม่จริงเลยนะ รู้มั้ยเมื่อคืน....พี่ตั้งใจจะนอนหันหลังให้อาร์มทั้งคืน แต่แค่ได้ยินเสียงอาร์มสะอื้นเท่านั้น.....ความตั้งใจที่มีมันหายไปหมด มันทนไม่ได้จนต้องหันมากอดและจูบปลอบอาร์มไง จำได้มั้ย” พี่แนทจูบหน้าผากผมเบาๆเหมือนย้ำที่เมื่อคืนแกจูบปลอบผม
“แต่พี่ก็ไม่ยอมพูดกับอาร์มตอนอาร์มขอโทษ แถมเมื่อเช้ายังพูดให้เข้าใจผิดอีก” ผมยังพูดหน้างออยู่
“พี่พูดอะไรให้เข้าใจผิด ที่พี่บอกว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย......ที่เกิดเรื่องแบบนี้ระหว่างเราสองคน พี่หมายถึงเรื่องที่อาร์มวางแผนบ้าๆอะไรนั่นจนทำให้พี่ต้องแกล้งโกรธอาร์ม มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นไงครับ”
อ๋อ...แบบนี้เอง อารมณ์เริ่มดีขึ้นมานิดนึงละ
“แต่ไอ้พาสเวิร์ดนั่น พี่แนทตั้งใจแกล้งอาร์มจริงๆใช่มั้ย" ผมยังวกไปเรื่องนั้นอีก ก็มันคาใจนี่ครับ
“อาร์ม....ฟังพี่ดีๆนะ พี่จะพูดชัดๆเลย อาร์มจะได้เลิกคิดมากซักที พาสเวิร์ดนั้นมันอ่านว่า แนท-รัก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์” พี่แนทยิ้มหวานใส่ตาผม เอ่อ....อึ้งไปต่อไม่ถูกกันเลยทีเดียว ก็นี่เป็นหนแรกที่ผมได้ยินคำว่ารักออกจากปากพี่แนทนี่ครับ
“พาสเวิร์ดนั่น พี่ตั้งเพื่อให้อาร์มใช้ล็อกอินเข้ามาในหัวใจพี่ไง พี่-รัก-อาร์ม ได้ยินชัดรึยัง ถ้ายัง....เดี๋ยวพี่พูดให้ฟังทุกวันเลย ดีมั้ยครับ”
บ้า บ้า บ้า.....ผมได้แต่เขินจนรู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปหมด :-[ แต่พี่แนทก็ไม่ปล่อยให้ผมเขินนาน.......แล้วมันก็ดำเนินไปตามครรลองแห่งรักเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา
+-------- จบบริบูรณ์ -------+
******************************************
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่เป็นกำลังใจมาตลอดนะคะ :pig4:
ถ้าไม่มีผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย.......คนเขียนอย่างอิฉันคงไม่สามารถเขียนมันออกมาได้ขนาดนี้แน่ๆ :impress2:
ตอนนี้ถือเป็นการจบสมบูรณ์ของภาคแรกนี้ ส่วนภาคสองนี่.....เจอกันเมื่อชาติต้องการ
แหะ แหะ...ไม่ใช่ เจอกันเมื่อคนเขียนมีเวลาและอาการคันไม้คันมือค่ะ
http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?Autoplay=1&songID=V2FBDAEPB0
คือฉันรักเธอ โดย แมว จิระศักดิ์ ปานพุ่ม
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะหายเคืองกันหรือยัง
ยินดีต้อนรับกันอยู่หรือเปล่า
จากวันที่เธอผิดใจกับฉันที่ไม่ได้เรื่องได้ราว
รู้สึกดีกว่าเก่าบ้างหรือยัง
ฉันรู้แค่ฉันมันมีแต่เฉาลงไปทุกที
ไม่ดีไม่งามเลยสักอย่าง
อยู่ไม่ไหวมันไปไม่เป็นกับชีวิตครึ่งครึ่งกลางกลาง
ทั้งที่คำบางคำยังค้างใจ
* คือฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
ก็เหมือนที่เธอเคยบอกว่าอยากได้ยินทุกวัน
คือฉันรักเธอ และฉันรักเธอ
ก็เหมือนที่เธอเคยบอกกัน ไม่รู้ฉันจะได้ยินมันอีกไหม
ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอภัยหรือยัง
ดีกันอย่างเดิมจะได้หรือเปล่า
ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรจะมีหรือว่าไม่มีเรา
ฉันก็เป็นอย่างเก่าของฉันไป
( ซ้ำ * )
ก็เหมือนที่เธอเคยบอกกัน ไม่รู้ฉันจะได้ยินมันอีกไหม
-
^
^
กระโดดกอดบีพีให้หายคิดถึง
จบภาคแรกแล้วอ่ะ
รอภาค2ต่อนะคะ อย่าช้าๆๆๆๆ
:L2: :L2: :L2:
รักพี่แนท+น้องอาม+บีพี Forever
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
ซวกโซดา เลยไปถึงบีพี
อ๊ากกกกก แอบเห็นว่าจบบริบูรณ์ เหรอ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านจบแล้วก็เขิลลลลลล :o8:
รอภาคสองนะจ้ะ บีพี
:กอด1: บีพี
-
^
^
^
กระซวกรีบนให้ทะลุน้องโซดา :impress2: เอาให้ใส้ทะลักทั้งคู่ :jul3:
อาร์มไมจบเร็วจังอ่ะ เสียดายอ่ะ แล้วนี่ผมจะไปหื่นที่ไหนได้อีกเนี่ย :m15:
-
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: beeped
เลิฟเลิฟ อาร์ม และชอบๆ กล้ามของพี่แนท
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยังมีภาคสอง อิอิ แฮปปี้ๆๆ
-
"แนท-รัก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์"
เค้าก็รัก แนท อาร์ม ฟอร์เอฟเวอร์ เหมือนกันนะ
รัก BP ด้วย
+1 ให้ตอนจบหวานๆ
o13
รอภาคต่อนะจ๊ะ
-
^
^
^
กระซวกรีบนให้ทะลุน้องโซดา :impress2: เอาให้ใส้ทะลักทั้งคู่ :jul3:
อาร์มไมจบเร็วจังอ่ะ เสียดายอ่ะ แล้วนี่ผมจะไปหื่นที่ไหนได้อีกเนี่ย :m15:
ทำไมพี่มาร์ชทำกับโซดาแบบนี้คะ
บังอาจมากระซวกใส้ทะลักเลย
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:กอด1: :L2: :กอด1:
~~~จบกันแบบนี้เลยง่า~~~
:z10: :z3: :z2:
มาต่อภาคสองเร็วๆนะคะ
อย่าปล่อยให้รอนานนะ อิอิ
อยากมีครายซักคนจริงๆเล๊ย จะบอกรักให้ฟังทุกวันเลย แต่ก็ไม่มี
:เฮ้อ: :L3:
ขอบคุณพี่BeePedนะคะ ที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน เป็นเรื่องแรกในบอร์ทนี้ที่หนูอ่านแล้วก็mentตั้งแต่อ่านครั้งแรกจนจบเรื่อง (เพราะเรื่องอื่นที่อ่านยังไม่จบเลย อิอิ)
เรื่องนี้ชอบบทบรรยาย... :z1: อย่าคิดมากนะคะ
ชอบที่บรรยายวิว สถานที่ ชอบค่ะ เพราะหนูไม่เคยได้ไปพออ่านแล้วก็เลยอยากไปมากมาย ชอบมิวเซี่ยมที่ซู๊ด
-
อิ อิ :z1: มีต่อภาคฉองดั้ว
-
ยินดีที่กลับมาแต่งจนจบนะคะ คุณเยี่ยมมาก
คงจะมีไม่กี่คนที่ประสบปัญหา แล้วกลับมายืนหยัดใหม่ได้ ดีใจที่เรื่องของคุณมาลงที่เล้าเป็ดแห่งนี้ค่ะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ให้เราได้อ่านกัน ขอบคุณมากๆค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบซะแล้ว o22
แต่ยังไม่อยากบอกลา พี่แนท กับ น้องอาร์มเลย
แอบหวังจะได้อ่าน ภาค 2
ขอบคุณคนแต่งมากมาย
ที่ นำเรื่องราวน่ารักๆ ของพี่แนท กับ น้องอาร์มมาให้เราอ่าน
พี่แนท กับ น้องอาร์ม จะอยู่ในใจเราตลอดไป
เป็นกำลังใจห้คนแต่งค่ะ
หวังว่าจะได้เจอกัน
อีกครั้ง
o1
-
ขอบอกว่าเป็นเรื่องที่หลงมาอ่านแล้วก้อติดจนงอมแงม ขอบคุณBeePadที่แต่งเรื่องให้อ่าน เป็นเรื่องที่น่ารักและสนุกมาก
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
:z10:
-
:-[
-
ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องสนุกๆจะรอตามภาคต่อไปค่ะ :L2:
-
"แนท-รุก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์"
รับสภาพไปเถอะน้องอาร์ม :o8:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ รอภาค2ต่อไปค่ะ
:L2:
-
กี๊ซซซ มีภาค 2 ดั๊วะ ? อิอิ :z1:
พี่แนทเค้าก็ทั้ง 'รุก' ทั้ง 'รัก' อาร์มแหล่ะ :impress2:
-
หวา จบแล้วอ่ะ
จริง ๆ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
อยากอ่านพี่แนทกับน้องอาร์มต่อนะเนี่ย
แต่จะว่าไปจบหวานมากมาย มดจะขึ้นคอมอยู่แล้ว
555
ปล. มีภาค 2 จริงป่ะเนี่ย ถ้ามีจริงจะดีใจที่ซู้ด
-
จบเร็วกว่าที่คาด :a5:
มีตอนพิเศษคั่นตอน ก่อนภาคสองหรือเปล่า
:call:มีเถอะนะ
-
หวานๆๆ
น่ารักดีจัง
-
กรี๊สสสสสส..เพิ่งจะมาอ่านต่อเมื่อเช้า
มาตอนเย็นน้องอาร์มจบบริบูรณ์ไปซะแล้ว
พี่แนทร้ายน่ารักจัง
น้องอาร์มก็อายซะ..น่ารักยิ่งกว่า
กรี๊สสส..อีกที
+1 ให้กับภาคสองพี่โอมกะน้องตี๋..
แว๊กกกกกก
o13
-
รอภาคสองนะฮ้าบบบบบบบ
-
น่ารักจัง แต่นึกว่าจะมีต่อยาวกว่านี้อีกหน่อยอ่ะ :monkeysad:
-
จบแล้วเหรอเนี่ย อิจฉา BP จัง แบบว่าเรื่องยาวของเรายังค้างอยู่เลย แต่ทำให้ฮึดขึ้นมาเหมือนกันค่ะว่ายังไงเราก็ต้องเขียนให้จบออกมาจนได้แหละเน้อ
เป็นกำลังใจให้ และจะรอภาคสองและเรื่องใหม่ๆจาก BP นะจ๊ะ :bye2:
-
แลพแล้วก็จบแบบแฮปปี้มีความสุข :z1:
ขอบคุรสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะจ๊ะ
และขอบคุณที่มาลงต่อจนจบ o13
-
ต่อภาค 2 ด้วย
พี่ BeePed !!!~
มาแวะเวียนเม้นนิยายให้คนอื่นๆ
+ ของนู๋เบนซิน ด้วยนะ
หุหุ
รักคนเขียนคนนี้นะค๊าบบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ
เรื่องนี้ !!!~
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
^
^
ซวกปี้ฟ็อกที่เคารพ :m21:
บีพีภาค2อย่าให้รอนานเน้อๆๆๆ
จะพยายามมาทวงทุกวันเลยค่ะ
:z2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
จบแล้วหรอ
โฮฮฮฮฮฮฮฮ
ต้องคิดถึง พี่แนท กับ น้องอาร์ม แน่ ๆ เลยยยย
รอภาค 2 น้าาาาา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะค่ะ
เป็นกำลังใจให้ต่อปายยย
-
จบเเล้วอ่ะ ไมอ่ะ ไม่น่ะ ฮืออออออออ
ชาติต้องการแล้ว มาต่อเลยยยยยยยยยยย :fire:
-
:-[ พี่แนทหวานจนหยดสุดท้ายจริงๆ
แต่คำนั้นมันก้ออ่านได้สองอย่างจริงๆนินะ
หรือเอาไว้เมื่อพี่แนทอยากจะหื่นกับน้องอาร์ม ชิมิ :z1:
ถาคสอง น่าจะเห็นพัฒนาการของน้องอาร์มมากกว่านี้
แทนที่จะรอให้พี่แนทรุก ต่อไปไม่ต้องแล่ะ
อาร์มรุกก่อนเลย ได้เปรียบ แล้วตั้งรับ ทีหลัง อิอิ :impress2:
ขอบคุณคนเขียนค่ะ จะรอ ภาคสองต่อนะคะ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบซะแร้น
ขอบคุณมากนะค้า ที่เขียนเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน
อยากอ่านวีรรกรรมน้องอาี์ร์มต่อ
ชอบบบบบบบบบบ
-
กีสสสสส
จบ
จบไปแล้ว
อยากอ่านน้องซีอ่ะบี
อย่าลืมน้องซีของอ้อในภาคต่อไปน้า
จุ๊บบบบบบบบบบ
:กอด1: :L2:
-
จบแล้ววว
อยากอ่านภาค 2 ต่อไวๆจัง
คือว่า...คิดถึงพี่แนท :z2:
:L2:ขอบคุณค่ะ จะรอภาค 2นะ
-
กรีสสสสสสส
เค้าจะเอา ภาค สอง
จะเอาๆๆๆ
:sad4: :serius2:
รีบมาต่อไวๆ นะคะ อิอิ
-
:กอด1: บีพี
ยังมิมาอีกหรอภาค 2อ่ะ
อย่าให้เค้าคอยนานจิ
เด๊วลุกมาประท้วงนะจะบอกให้
คิดถึงพี่แนท+น้องโอม
:z2: :z2: :z2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะคะสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้
สาเหตุที่จบภาคนี้...เพราะตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า
เมื่อไหร่ที่พี่แนทเอ่ยคำว่ารักออกจากปาก นั่นแหละ....คือตอนจบของเรื่อง :impress2:
บางคนอาจสังเกตเหมือนกันว่า หนูอาร์มเป็นฝ่ายพูดคำว่ารักก่อนตั้งแต่แรก แต่พี่แนทนี่สิ....ไม่เคยพูดออกมาตรงๆเลย :-[
.
.
สำหรับภาคสองที่ทุกคนตั้งตารอ.....คงต้องสักระยะนะคะ :m23:
แต่อาจมีตอนพิเศษออกมาก่อนภาคสอง เพื่อตอกย้ำความติงต๊องของน้องอาร์ม อิ อิ
.
.
ตอนนี้ที่ตั้งใจไว้คือจะแต่งเรื่องสั้นเกี่ยวกับคนอื่นในเรื่อง ส่วนจะเป็นใครนั้น...ต้องติดตามกันต่อไป
แต่มีชื่อเรื่องไว้แล้วคือ "รักเล่ห์" แต่ทำไมต้องรักเล่ห์....ต้องรออ่านกันค่ะ :give2:
รักคนอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บ จุ๊บ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
^
^
^
จิ้มBeePedซะเลย :z2:
-
ยังไงก็จะรอ บีพีๆๆๆๆ :o8:
เอาตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงก่อนก็ได้เน้อๆๆๆ
เรื่องสั้นของตี๋อ่ะตี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
คิดถึงบีพีเหมือนกานค่ะ
จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
:m3:
-
หวังว่าจะไม่ใช่"รักเล่ห์"ภาคตี๋กับแมนดี้นะ
ตั้งตารอนะจ๊ะ o22 o22 o22
-
จะรอ รักเล่ห์ ............................. น่ะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะคะสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้
สาเหตุที่จบภาคนี้...เพราะตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า
เมื่อไหร่ที่พี่แนทเอ่ยคำว่ารักออกจากปาก นั่นแหละ....คือตอนจบของเรื่อง :impress2:
บางคนอาจสังเกตเหมือนกันว่า หนูอาร์มเป็นฝ่ายพูดคำว่ารักก่อนตั้งแต่แรก แต่พี่แนทนี่สิ....ไม่เคยพูดออกมาตรงๆเลย :-[
.
.
สำหรับภาคสองที่ทุกคนตั้งตารอ.....คงต้องสักระยะนะคะ :m23:
แต่อาจมีตอนพิเศษออกมาก่อนภาคสอง เพื่อตอกย้ำความติงต๊องของน้องอาร์ม อิ อิ
.
.
ตอนนี้ที่ตั้งใจไว้คือจะแต่งเรื่องสั้นเกี่ยวกับคนอื่นในเรื่อง ส่วนจะเป็นใครนั้น...ต้องติดตามกันต่อไป
แต่มีชื่อเรื่องไว้แล้วคือ "รักเล่ห์" แต่ทำไมต้องรักเล่ห์....ต้องรออ่านกันค่ะ :give2:
รักคนอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บ จุ๊บ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
ยังไม่ได้อ่าน มาขอบคุณก่อน
ขอบคุณมากสำหรับนิยายสนุกๆ ขำๆ เบาสมองแบบเซ็กซ์ไร้เดียงสา :pig2:
น่ารักมาก เข้าใจผูกเรื่องดีค่ะ :L1:
จะรอภาคต่อไปด้วยค่ะ :pig2:
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ o13
จิ้มก้น BP ด้วย
-
"รักเล่ห์"
นี่จะเป็นคู่ของ
"ตี๋ซี" รึป่าวหว่า :z2:
ไม่รู้ใช่รึปล่าวขอเดาไว้ก่อน หุหุ
จะรอนะคะ :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:z2: :z2: :z2:
-
รักเล่ห์ เหรอ
จะรออ่านน้า แต่ว่าอยากอ่านน้องซีอ่ะ
น้องซี
น้องซี
:z2:
-
รักเล่ห์ แมนดี้รึปล่าว
ดูมีเล่ห์เหลี่ยม
55555555555+
-
ขอบคุณสำหรับภาคแรกกะนิยายสนุก ๆ นะคะ
จะรออ่านตอนพิเศษ และภาค 2 ค่ะ
:L2:
เชียร์ เชียร์
ตี๋ซี คริคริ :z2:
-
ตี๋ซีด้วยคน :call:
ขอบคุณมากครับสำหรับนิราศสนุกๆ เรื่องนี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณนะคะสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้
สาเหตุที่จบภาคนี้...เพราะตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า
เมื่อไหร่ที่พี่แนทเอ่ยคำว่ารักออกจากปาก นั่นแหละ....คือตอนจบของเรื่อง :impress2:
บางคนอาจสังเกตเหมือนกันว่า หนูอาร์มเป็นฝ่ายพูดคำว่ารักก่อนตั้งแต่แรก แต่พี่แนทนี่สิ....ไม่เคยพูดออกมาตรงๆเลย :-[
.
.
สำหรับภาคสองที่ทุกคนตั้งตารอ.....คงต้องสักระยะนะคะ :m23:
แต่อาจมีตอนพิเศษออกมาก่อนภาคสอง เพื่อตอกย้ำความติงต๊องของน้องอาร์ม อิ อิ
.
.
ตอนนี้ที่ตั้งใจไว้คือจะแต่งเรื่องสั้นเกี่ยวกับคนอื่นในเรื่อง ส่วนจะเป็นใครนั้น...ต้องติดตามกันต่อไป
แต่มีชื่อเรื่องไว้แล้วคือ "รักเล่ห์" แต่ทำไมต้องรักเล่ห์....ต้องรออ่านกันค่ะ :give2:
รักคนอ่านทุกคนค่ะ จุ๊บ จุ๊บ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
^
^
^
^
^
จิ้ม พี่ Beeped....
ขอให้เป็นตอนของตี๋เหอะ ... สาธุ!!!!~
-
จบซะแล้วเหรอบีพี
อยากอ่านต่อภาคสองแล้วดิ่ อิอิ
o18
-
เป็นกำลังใจให้
จะรอน้า จ้า
:กอด1: :กอด1:
-
:m11: :m11: :m11:
ภาค 2 อยู่หนายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ย่องมาวันละนิดจิตแจ่มใส
:z1: :z1:
-
:z10:แถจบซะดื้อๆ
งง...........
แต่แฮปปี้แอนดิ้งก็ดีแล้วคับ :กอด1: :L2: :3123:
รอภาคสองน๊า
รอเมื่อชาติต้องการ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารัก น่ารัก
ที่ทำให้คนอ่านอมยิ้ม และหัวเราะตามได้ตลอดทั้งเรื่อง
:กอด1:
-
:sad4:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้าไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย
ทำไมเพิ่งเจอเรื่องนี้
แต่ก็ดีแล้วแหละ เจอตอนจบบริบูรณ์
อ่านรวดเดียวจบ ไม่ค้างคาดีจัง
อยากให้น้องอาร์มเรียนที่เอ็นวายยูมั่งอ่ะ
เชียร์ๆๆๆๆๆ เชียร์ให้เรียนโพลี่นะค้าบอาร์ม
รออ่านภาคพิเศษและภาคที่สองนะ
ขอบคุณคุณ BeePed สำหรับเรื่องราวน่ารักๆ
หื่นตรงไหน.. ไม่มี๊
:z2:
-
อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เจ๊จะรีบจบไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
-
ผมไม่เข้ามาไม่กี่วันจบแล้ว นี่กว่าจะหาเจอตามงมกระทู้ต้องนาน (เพิ่งรู้ว่าย้าย>>นิยายที่โพสจนจบแล้ว)
ขออนุญาตเก็บเข้าแฟ้มส่วนตัว "เรื่องที่โปรดปรานนะครับ"
รอภาค 2 นะครับ (รอวันที่อาร์มอ่าน 3 ก๊กจบ 4 รอบ--มากกว่าพี่แนทที่แกอ่าน 3 รอบ ลูกผู้ชายอย่างเรา 10 ปีแก้แค้นก็ไม่สายเนอะอาร์มเนอะ :laugh:)
รอวันที่แมนดี้จะได้ตี๋ไปเชยชม (ขอเยอะไปรึป่าว?)
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: ครับพี่บีพี
-
รออ่านภาคต่อไปน้า
ขอบคุณคุณ BeePed สำหรับนิยายดีๆครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
น่ารักจัง รออ่านภาคต่อไปนะค้าบ :-[ :o8:
-
ยะฮู้ ในที่สุดก็อ่านจบซะที :mc4:
เป็นเรื่องที่สนุกมากมายจริงๆๆ
ขอบคุณมากค่ะ
-
>>> อ่านมาราธอน วันเดียวจบเลยยยย!!!!!
สนุกมากค่ะ ชอบๆ
ชอบพี่แนทด้วย (เขิน :-[ ) เพราะช่วงก่อนมีหนังที่เดนนิส โอ เล่นมาฉายออกช่อง 7
ตอนนั้นกรี๊ดเดนนิส พอมาอ่านเจอว่าพี่แนทหน้าเดนนิส ยิ่งกรี๊ดกร๊าดเข้าไปใหญ่
(เอายูสเซอร์เนมของพี่ชายมาใช้นะคะ อย่าตกใจไป(ไม่สิ... ความจริงตอนสมัครน่ะมันเป็นของเรา แต่โดนไอ้พี่ยึดไปใช้ซะ))
.
-
อ่านจบแล้ว..สนุกมากๆๆๆ
จะติดตามต่อไปนะคับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
จบแล้วววววววววว
สนุกมากๆ อ่ะคับ
เมื่อไหร่จะมาต่อน้า...
:impress2: :impress2: :impress2:
-
HAPPYๆๆๆๆๆ+++++++++++++
Merry X'mas !!!!!!!!!!!!!!!!!
&
Happy New Year !!!!!!!!!!!!!!!!
-
:pig4: :pig4:
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านนะคะที่ยังเข้ามาเมนท์และตามอ่านกันอยู่
ไม่มีอะไรจะกล่าว นอกจากขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ
ส่วนตอนพิเศษกับภาคสอง ยังรู้สึกว่าชาติยังไม่ต้องการเท่าไหร่ :m23: :m23:
รอต่อไปเน้อออออ
Happy New Year 2552
-
HAPPY NEW YEAR
:mc4: :3123:
-
:L1: :L1: :L1:
.:*¨¨*:• -may the coming year bring for you happiness success and be filled with peace togetherness of your family and friends¸.•´¯)
:L2: :L2: :L2:
º¤ø,¸¸,ø¤ Happy º¤ø,¸¸,ø¤º New º¤ø,¸¸,ø¤ºYear ¤ø,¸,¸¸,ø¤ºº
-
สวัสดีครับ
รายงานตัวว่าได้เข้ามาอ่านครับ .. เขียนได้ดีสนุกมากมาย .. เสียดายไม่ได้อ่านตามเป็นกำลังใจแต่แรก +1 เป็นกำลังใจให้ต้อนนี้แล้วกันน้า
ขอบคุณมาก ๆ นะครับสำหรับงานเขียนดี ๆ
-
จบแล้วหรอ
เร็วจังเลย
ชอบมาก
กว่าจะตามอ่านจนจบ ให้เวลาหลายวันอยู่ อิอิ
-
อ่านภาคของตี๋แล้วอดไม่ได้ที่จะตามมาอ่านภาคแรก
สนุกทั้งสองเรื่องเลยค่ะ
ต้องยกนิ้วให้คนเขียนเลย
-
เข้ามาบอกว่า ชาติต้องการมากนะ ตอนพิเศษเนี่ยยยยยยย ^^
HNY 2009 จ้า
-
อ่านจบไปเป็นชาตพึ่งมาเม้นท์ อยากบอกว่าสนุกกมากกกกค่ะ
ชอบการเล่าเรื่องกึ่งพาเที่ยวเเบบนี้อะค่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองได้เที่ยวไปด้วย
อ่านไปก็นั่งฮาไป นายเอดของเราขยันฮาเรื่องมาให้ได้ฮาจริงๆ ^^
อยากอ่านตอนพิเศษจัง
-
ขอขอบคุณผู้แต่งค่ะ ที่ได้แต่งเรื่องราวดีๆให้เราได้อ่านกัน ขอบอกว่าสนุกมากๆๆ น่า
รักสุดๆๆ อ่านไปยิ้มไป ชอบมากๆๆค่ะ การเล่าเรื่องพร้อมบรรยายสิ่งต่างๆของสถานที่ดีมาก
ค่ะ มีเกร็ดความรู้สอดแทรกบ้างไม่เป็นทางการเกินไป อ่านจบแล้วขอบอกว่าสุดยอดค่ะ
o13 o13 o13 แล้วจะรอตอนพิเศษนะค่ะ ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ อ่านไปขำไป
หนุกมากมายเลยอ่ะ แบบว่าน้องอาร์มเราฮาได้ใจไปอย่างแรง
ส่วนพี่แนทของเราก้อนะ แก้ลำน้องได้ตลอด
แล้วอย่างนี้น้องอาร์มของเราจะรอดไปได้อย่างไร
ขอบคุณคนแต่งนะคะ ที่แต่งเรื่องแนวนี้ออกมา
รอตอนพิเศษแล้วก้อภาค 2 อยู่น๊า เอาใจช่วยให้แมนดี้มีคู่
-
อ่านมาทั้งคืนเลยครับ สนุกมากๆๆ
-
แอบมาอ่านรวดเดียวจบ
เรื่องนี้ฮาน้องอาร์มมากมาย ลามกจริง ๆ
พี่แนทก้อนะหื่นได้อีก
ขอบคุณที่เขียนนิยายน่ารัก ๆ มาให้อ่านครับ
อ่านแล้วมีความสุขมากเลย
อยากให้มีตอนพิเศษจัง คู่ตี๋กะน้องซีดีมะ หึหึ
-
o13
ขออีกคู่นะคับเอาแบบอาร์มกะพี่แนท :oo1:
:pig4:
-
มารายงานตัวว่าอ่านจบแล้วค่ะ
สนุกมากๆ นายเอกอาร์มของเรื่องน่ารักจังเลย ฮาดีจริงๆ
จะรอเรื่องต่อไปของคุณBeePedค่ะ
-
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ ยอมรับว่าเห็นมาสักพักแล้วแต่ชื่อ "นิราศตามหารัก" นี่เราก้อคิดว่าเป็นเรื่องที่ต้องใช้ภาษาแปลกๆยากๆแน่ๆเลย แต่เออลองดู ลองดู
พออ่านแล้วดีมากเลยค่ะ ถือว่าเป็นเรื่องที่ครบทุกรส
ช่วงไปเที่ยว นิวยอร์ค ดีซี ซานฟาน แอลเอนี่เราชอบมากให้ความรู้เรื่องสถานที่และสิ่งที่ควรไปเยี่ยมชมแต่ละเมืองได้ละเอียดน่าสนใจมาก จากที่คุณ Beeped เขียนมาบอกว่าช่วงพาเที่ยวนี่ใช้เวลาค่อนข้างมากเพราะต้องศึกษารายละเอียดให้ถูกต้อง อันนี้ต้องขอขอบคุณในความใส่ใจเลยนะคะ
:pig4:
การดำเนินเรื่องต่างๆก้อน่ารักมาก อาร์มนี่เป็นเด็กฟุ้งซ่านจริงๆ เป็นเด็กบ้าที่น่ารักชะมัด พี่แนทก้ออบอุ้นอบอุ่น ใครอยู่ใกล้ๆก้อคงอ้อนทั้งวัน
อีกอย่างที่เราชอบคือมีการเอาเรื่องสามก๊กเข้ามาแทรกอย่างพอเหมาะพอเจาะ ตอนพี่โอมคุยกับอาร์มมันแสดงว่าพี่น้องที่เติบโตมาด้วยกันถึงอายุจะต่างกันค่อนข้างมากจะมีบางอย่างที่คล้ายๆกัน "ลูกเมียเปรียบเสมือนเสื้อผ้า ถึงขาดก้อเปลี่ยนใหม่ได้ แต่พี่น้องเสมือนสายโลหิตเดียวกัน ยังไงก้อตัดไม่ตายขาดไม่ขาด"
หว้งว่าคงมีโอกาสเจอกันเรื่องใหม่นะคะ "รักเล่ห์" (เราจำได้นะ) ถ้ามาลงเมื่อไหร่จะตามอ่านตามเม้นแบบสดๆคงสนุกกว่านี้เยอะ เพี้ยง ขอให้คันไม้คันมือเร็วๆ
-
เย้ ๆ
อ่านจบแล้วมีความสุขมากๆ เลย :กอด1:
น้องอาร์มน่ารัก (ต๊องดี) พี่แนทก็อบอุ่น ๆ
ขอบคุณคุณ BeePed สำหรับเรื่องราวน่ารักๆ :pig4:
รออ่านภาคพิเศษและภาคสองนะจ๊ะ :bye2:
-
:haun4: รอ ตี๋ซี อยู่น้า............. :impress2:
:z1: แล้ว คู่พี่โอม อ่ะ :monkeysad: ไม่มีมั่งหรอ
-
ตอนนี้เพิ่งอ่านถึตอนที่ 23
อยากบอกว่าอาร์มมันเป็นเด็กแก่แดดมากๆ :z1:
ทั้งใสซื่อ (บื้อ)+(หัด) เจนจัดอีก
ทั้งๆ ที่ภาคปฏิบัติไม่มีประสบการณ์
มีแต่ภาคทฤษฎีล้วนๆ
แต่อ่านมาถึงตอนนี้
ก็บอกเลยว่าชอบมากๆ
ทั้งพาร์ทที่บรรยายสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในอเมริกา
หรือพาร์ทที่เล่าเรื่องราวของตัวละครก็ตาม
ชอบหมดเลย สมชื่อนิราศ พาเที่ยวและบรรยายความรู้สึกไปด้วย แจ่มจริงๆ o13
เอาล่ะ!
จะไปอ่านต่อแล้ว....
ย้ำอีกทีชอบเรื่องนี้มากๆ เลย :L2: :L1:
-
พึ่งอ่านจบจ้า น่าร๊ากกกกกกกกกกกกมากมาย o13
ทำไมพึ่งเปิดมาเจอเรื่องนี้นะเนี่ย
น้องอาร์มน่าร๊ากกกกกกกกมากมาย
ต๊องได้ใจพี่แนทจิง ๆ ดีนะหยุดสงกรานต์พอดี
อ่านยาวเลย ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องเป็นนิราศนำหน้า
เลยไม่นำำพาเข้ามาอ่าน นึกว่าจะเป็นวิชาการซะอีก
ที่ไหนได้ น่ารักมากมาย ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ
ที่เขียนมาให้อ่านได้น่ารักมาก ๆๆๆๆ :กอด1: :L2:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ สนุกดีจัง เหมือนได้ไแท่องเที่ยวเลย คนเขียนทำการบ้านมาดีค่ะ อยากอ่านภาคสองค่ะ เพราะคนเขียนทิ้งปมไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
-
ยังไม่อ่านงับ
แต่ว่ามาเม้นก่อน
ยังไงก็ช่วยมาลงตอนพิเศษกับภาคสองเร็วๆนะคับ
ขอบคุณล่วงหน้า
เดี๋ยวไปอ่านล่ะน้า
-
สนุกค่ะ
ถึงแม้ดำเนินเรื่องเรื่อยๆไปบ้าง แต่อ่านแล้วอมยิ้มทั้งเรื่องเลยค่ะ
ไม่เศร้า กุ๊กกิ๊กใสๆดีค่ะ
บางทีชีวิตเจอเรื่องหนักๆมาแล้ว มาอ่านเรื่องนี้เนื้อหาเบาๆผ่อนคลายดีค่ะ
อาร์ม น่ารัก ทะลึ่ง ต๊อง ฮาได้อีก พูดตรงดีค่ะ แบบอยากได้คิสก็ขอกันเลยซะงั้น ไม่มีอายอะ ฮ่าๆๆ(แต่ชอบนะ อิอิ)
หมอแนท ไม่ต้องวัดหน้าตาหรือรูปร่างค่ะ แค่ความหื่นก็ชนะขาดลอย ฮา
ขอบคุณผู้แต่งที่เขียนเรื่องดีๆสนุกๆมาให้อ่านกันนะคะ :L2:
ติดตามกันต่อไปค่า
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
อ่านไปยิ้มไปกับความน่ารักอาร์มกับแนท
-
ช่วงนี้อ่านนิยายเจอแต่เรื่อง
ไม่สมหวัง มาอ่านเรื่องนี้
ทำให้มีกำลังใจอ่านต่อไป
ถ้าเจอเรื่องนี้ไม่สมหวังคง
คงได้หยุดอ่านสักพัก
-
แปะโป้งค่ะ...
เดี๋วตามอ่าน :กอด1:
-
น่ารักดีจังเลยค่ะ
แบบว่าอาร์มน่ารักๆ พี่แนทก็น่ารักๆ ฮาดี
แถมยังเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย ชอบๆๆๆ :impress2:
-
เพิ่งอ่านจบชอบจิงๆเลยอ่ะ อาร์ม อิอิคิดได้ไงเนี้ย 55+
ฟิคเรื่องนี้น่ารักมากๆๆ เหมือนได้ไปเที่ยวทั่วอเมริกาเลยอ่ะ
ขอบคุณนะคะคนแต่ง น่ารักจิงๆๆ
-
ถือว่าเป็นนิยายในดวงใจ อีกเรื่องเลยทีเดียว
อร๊ากกกกกกก
รอภาคสอง
/อยากได้พี่แนทอ่ะ :-[
-
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ว
น่ารักจัง
อาร์มจะเป็นรุกได้ป่าวเนี่ย
รอภาค 2 จ้า
ขอบคุณคนแต่งที่สร้างสรรคงานดีมาให้อ่านกัน
:L2: :L2: :L2:
-
o13 สนุกจริงๆ ค่ะ
-
o13
-
o13
-
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้ช่างช่วน :haun4: จริงๆ
หวังว่าจะมีภาคต่อให้อ่านกันไวๆนี่นะครับ :bye2:
-
อิ อิ+
น้องอาร์มน่ารักมากมายอ่ะฮับ :impress2:
รักเรื่องนี้ที่สุด เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะฮับ
รักพี่แนทของน้องอาร์มด้วย แต่น้องอาร์มอ่ะรับดีกว่านะ เหมาะกะเราและล่ะนู๋จ๋า :o8:
-
ถึงอาร์ม สักวันฝันจะต้องเป็นจริงแน่ๆ สู้ๆ
ถึงคนเขียน ขอบคุณมากๆ เรื่องน่ารักจัง
-
สนุกมากมายเลยค่ะ
ได้เปิดหูเปิดตาที่อเมริกาด้วย :z1:
อาร์มต๊องๆ ส่วนพี่แนทก็น่าร๊ากกซะ
ขอบคุณไรเตอร์มากน๊าคร้า :L2:
-
ทั้งที่อ่านมาตลอด ...
แต่ งง ว่า ทำไมตัวเองไม่ได้ เม้นท์ ตอนจบ
งื้อออ
T^T ช้าไปปีนึง
โกเมนนาไซ
ในที่สุดพี่อาร์มก็บอกรักแล้ว
ดีจังเลยนะคะ
ลุ้นตั้งนานว่า เมื่อไรจะบอก
^^
คนรักกัน มันดีอย่างงี้นี่เอง
:กอด1: :กอด1:
-
อ่านจบแล้ว เย้! :impress3:
น้องอาร์มน่ารักจัง :o8: :o8: :-[ :-[
มันสั้นไปหน่อยนะ อยากอ่านต่ออ่ะ
-
ขอแปะไว้ก่อนค่ะ
เพิ่งอ่านไปหน้าแรก
กะลังสนุกเชียว
เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ
************
เย้ อ่านจบแล้วค่ะ
สนุกมากๆๆๆๆเลย
ขอเก็บไว้เป็นเรื่องโปรดเลยนะค่ะ
อ่านไปก้อยิ้มไป ขำน้องอาร์มอ่ะ
มีให้ขำตลอดเลย ยิ่งตอนซองอีโนตกอ่ะนะ 55555++
ชอบที่พี่แนทหื่นนนด้วย อิอิ
เดี๋ยวจาตามไปอ่านเรื่องรักเล่ห์ต่อจ้า
กอดคนแต่ง แต่งได้เก่งจริงๆ :กอด1:
เป้นกำลังใจให้นะค่ะ :L2:
-
คิดถึงเรื่องนี้อ่ะ คิดถึงคนแต่งเรื่องนี้ด้วย :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
เิริ่มอ่านเรื่องนี้ตอนแรก ก็สงกรานต์ปีที่แล้ว
มาอ่านอีกรอบ ในวาระครบรอบ 1 ปี 55+
คิดถึงน้องอาร์ม กับ พี่แนท จังเลย :กอด1:
-
ขอขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ น่ารักๆ
พี่แนทนี่สุดยอดของความฉลาดเลยอ่ะ น่ารักจัง
ยังไงก็รอภาคต่อไปจร้า
มาต่อเร็วๆนะ
-
สนุกมากกกกกกกกกกกก
:bye2:^__&__^ แอบกิ๊สสส
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
ก็ยังสนุกเหมือนเดิม :L2:
อยากอ่าน เรื่องรักเล่ห์ (ตี๋-ซี) ต่อมากๆเลย
เสียดายที่ไรเตอร์ไม่มาต่อเรื่องนั้นแล้ว :m15:
-
ทั้งฮา
ทั้งหื่น
ทั้งมีสาระ
ชอบมากๆๆเลย
-
เรื่องนี้ครบทุกรสจริง ๆ ทั้งสาระ ฮา :m20: :m20: รั่ว
ขอบคุณมากค่ะที่แต่งเรื่องดีๆ อย่างนี้ให้อ่าน
-
น่ารักกกมากๆๆเลยอะ.. น้องอาร์มอินโนเซ้นดีชะมัดเลยอะ...
ส่วนพี่แน็ตก็เท่ๆสุดๆๆไปเลยอะ... ฮุๆๆๆๆๆ :impress2:
จิงๆแล้วยังอ่านไม่จบฮับบ.. แต่อยากเม้นให้ก่อนอะ.......
เดี๋ยวกลับไปอ่าจต่อแล้วฮับ... แต่เสียดายอะ... มาตอนที่มันจบแล้ววววว
-
ชอบบบฮับบพี่..
แต่มาอ่านตอนที่มันจบไปแย้วอะ... พี่น่าจะมาแต่งต่ออะ..
ชอบพี่แนทกับน้องอาร์มอะ.. น่ารักชะมัดเลยอะ.. ฮุๆๆๆ :mc4:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ทั้งสนุกทั้งฮาตอนใกล้จะจบมีแอบเศร้า
พึ่งเคยเห็นนายเอกแอบหื่นได้ขนาดนี้
จะรุกพระเอกท่าเดียวเลย ปกติจะเจอแบบ
ขี้อาย น้องอาร์มนี่ถ้าจะถือคติด้านได้อายอด
555555 ชอบจัง
อ่านมาธอนเลยตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนจบ
อยากให้พี่ BeePed มาแต่งต่ออีกจัง
-
5555
พึ่งมาตามอ่าน
สนุกมากเลยค่ะ
ติดตามๆๆผลงานนะค่ะ
:))
-
:o8: จบแล้วค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
นายเอกเรื่องนี้ :m20: น้องอาร์ม (เอ๊ะ หรือพี่ว่ะ)ได้ใจมากๆๆๆๆๆ
ยังยังยัง ยังไม่เข็ดมีถอยก่อนด้วยอ่ะ
ทำใจเหอะ อาร์มเอ๊ย อ่าไปฝืนลิขิตฟ้าเรย พี่ท่าน สวรรค์ประทานให้ท่านเป็นรับ ก็จงเป็นรับ ต่อไปเถิด สาธุ :m20:
-
o13น่ารักจังเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป รอตอนต่อไปนะคะ
-
o13
o13
o13
-
อ่านวันเดียวจบค่า
(แม้วันสอบ)
สนุกที่สุด ทำให้อยากไปเที่ยวเมกาเลยค่า
-
รู้สึกดีที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้มากๆ
เหมาะกับคนที่จะไปเรียนต่อ เมืองนอกจริงๆ
มีแนะนำที่เที่ยว อะไรหลายๆอย่าง ถูกใจมากค่ะ
โดยเฉพาะ พระเอกของเรา อร๊างงง พี่แนท ลูกครึ่ง แถมเป็นหมอ
สุดยอดจะเพอร์เฟค :impress2:
น้องอาร์มก็ฮาไม่มีอ้อมค้อม ขำมาก ตอนที่คุยกะพี่โอม
แบบภาษาจ้าวยุทธภพ :m20: ก็กล้านะ ทั้งพี่ทั้งน้อง ฮ่าๆๆ
แล้วก็ตอน อิโน แบบ น้องอาร์มก็ทำไปได้ ฮ่าๆๆๆๆ :z2:
แต่มุขเด็ดเลย ต้องพาสเวิร์ด แนท รุก อาร์ม ฟอเอฟเวอร์
แรงงงงงงงงง อันนี้ชอบ ฮ่าๆๆๆๆ ชอบมากจริงๆค่ะ
:L2: :L2: ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านกันนะคะ
-
ชอบมากเลยค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบพี่แนทอ่ะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
อิจฉาอารม์ อยากมีเเฟนเป็นหมอ(หล่อๆ)บ้าง
........................
รักทุกคน
-
ชอบมากครับ อ่านจบรวดเดียวเลย
ขอบคุณนะครับที่นำเรื่องมานี้มาให้อ่าน
จะติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ
:m1:
-
:oo1:
ได้ใจ
สนุกมากมาย o13
-
กรี๊สสสส
สนุกสนุกสนุกกก
ชอบพี่แนทททน่ารักมากมา ยย ย
อาร์มก็อย่างฮาอะ
มีอีโนด้วย :m20:
แต่พี่แนทนี่อื้อหือออ . ...พี่แกหื่นได้อีกอ่ะเค่อะ
:z1:
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
เพิ่งตามาอ่าน ช้าไปนิดส์ อ่านแล้วอยากบอกว่าสนุกมากเลยค่า แต่สั้นไปนิดส์น๊า เสียดายจัง
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้ด้วยค่ะ
-
แหะ ๆ เพิ่งอ่านจบอะ
บอกได้คำเดียวว่า
:man1: อาร์ม กับพี่แนท
ทั้งสองคนน่ารักมากกกก
ปล. อาร์มหื่นตัวจริงอะไรจริง
-
นั่งอ่านรวดเดียวจนจบ
น่ารักทั้งคู่เลย ^^
-
:pig4: :pig4:ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ
นั่งอ่านสองวันติดต่อกันเลย^^
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่า สนุกมาก
ได้ความรู้เกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวเยอะเลยย
พี่อาร์มเนี่ย ตลกๆ พี่แนทอ่ะหื่นๆ
-
แผนแต่ละอย่างของอาร์ม
เข้าทางพี่แนทตลอดๆ ฮ่าๆๆๆๆ
ได้ใจสุดก็พาสเวิร์ดนี่ล่ะคิดกันได้ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านจบแล้วก็ยิ้มแก้มปริกับพี่แนท น้องอาร์มเลยค่ะ
แต่จบแบบดื้อๆ ไปนิดนึง
แต่ก็สนุกมากเลยค่ะ
-
คิดถึงเรื่องนี้เลยเข้ามาเม้น ชอบ อ่านกี่ทีก็สนุก ตลก ได้สาระ ชอบจิงๆอ่ะ อ่านไปหลายรอบแล้ววว
-
ขอบคุณคะเรื่องสนุกดีคะ
น่ารักแบบฮาๆชอบมาก
-
สวัสดีค่ะ วิวได้อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นยันจบแต่ใช้เวลาหลายวันเพราะไม่ค่อยจะมีเวลาเท่าไหร่ ชอบเรื่องนี้ดีค่ะ
รู้สึกถึงความใสๆของตัวอาร์มและความอบอุ่นของพี่แนท บางทีในเรื่องก็ยังมีความรู้ด้านสถานที่ท่องเที่ยวเยอะแยะเลยทีเดียวค่ะ
ตัววิวเองถ้าได้โอกาสไปก็อาจจะลองทำตามเรื่องดูบ้างค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
อ่านวันเดียวจนจบ!!!!~
สนุกมากๆๆๆเลยค่า :D
แนวนี้อ่านแล้วไม่เครียดมาก แต่ก็มีให้แอบตกใจอยู่เหมือนกัน 555
ตอนอีโนนี่ไม่ไหวๆ ตกใจมากๆๆๆๆ นึกว่าพี่แนทจะโกรธจนเลิกกะอาร์มซะเเล้ว
ที่ไหนได้ >///<~
อยากบอกว่าแอบชอบแนวพระเอกฝรั่ง/ลูกครึ่งแต่นายเอกหมวย 5555+
แต่จริงๆก็ชอบทุกแนวแหละค่า หื่นๆก็ชอบ ใสๆก็ชอบ หวานๆก็ชอบ ดราม่าก็ชอบ 5555+
ยังไงก็ขอบคุณคุณBeePedมากๆนะค๊าที่ทำให้ได้อ่านไปหัวเราะไป
จะรออ่านเรื่องรักเลห์นะคะ :)
-
สนุกสนานอย่างมหาศาลค่ะ อ่านแล้วก็อมยิ้มแก้มแตก!!!
หัวเราะอย่างบ้าคลั่งกับอีโนและเขินกับความน่ารักของอาร์มกับพี่โอม ชอบตรงที่ทั้งคู่ใช้ภาษาพวกหนังจีนกำลังภายในคุยกันเนี่ยแหละ แถมแผนแต่ละอย่างก็ช่าง...:laugh:
เฮ้อ ไม่ไหวละมีความสุขจนล้นค่ะ! จิ้มบวกให้คนเขียนนะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ :L2:
-
สนุกอะ ชอบบบบบบบบบ พี่แนทกับน้องอาร์ม น่ารักทั้ง2คนเลย เอิ้กๆๆๆๆๆว่าแต่ภาค2มาต่อยังปูเสื่อรอละนานมั๊กๆๆๆๆกี่ปีแล้วนิ 555+
-
เป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดจะกดเข้ามาอ่านเรื่องนี้เลย เพราะโดนกับดักชื่อเรื่องเข้าไป ดูๆ แล้วน่าจะออกแนวมาม่า
แต่หลังจากกวาดนิยายไปเกินครึ่งเล้าจนไม่เหลืออะไรให้อ่านแล้ว จึงต้องกลับมาพิจารณาเรื่องนี้อีกที เพราะเห็นอยู่ในกระทู้นิยายแนะนำ
พอได้อ่านจริงๆ แล้วแบบว่า.. กรี๊ดดดดด.. สนุกมากค่ะ เราไม่น่าพลาดเรื่องนี้ไปตั้งแต่แรกเล้ย T_T
ขอกด +1 ให้คนเขียนไปเลยค่ะ!
-
อ่านจบแล้วยิ้มไม่หุบไปหลายวันเลยค้าบๆๆ (อาจจะเวอร์ไป ) 555
ชอบพี่แนทกับน้องอาร์มมากๆ
o13 o13
เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้าๆ <3
-
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ เข้ามาอ่านรวดเดียว
พี่แนทกับอาร์ม :m25: หื่นนิดๆ แต่ฮามากอะที่อาร์มคิดจะกดพี่แนท :m20:
อยากอ่านเรื่องต่อๆ ไปของคนเขียน :กอด1:
-
เป็นนิยายในใจอีกเรื่องนึงเลยค่ะ o13
แต่งได้สนุก และลื่นไหลดีมากๆๆ เป้นเหมือนกัยนักอ่านคนอื่นๆเลยว่า พอได้อ่านแล้วไม่อยากหยุดเลยให้ตายเหอะ :laugh:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :L2:
-
ว้าวว เรื่องนี้ทั้งน่าารัก ทั้งมีความรู้ ทั้งหื่น ครบจิงๆๆ เหมือนได้ไปเที่ยวจิงๆๆเลย
อาร์มน่าสงสารเนอะ รุกพี่เเนทไม่ได้เลย ห้าๆๆ พีเเนทก้หื่นจิงๆๆ
ของคุณนะครับบบ สำหรับเรืองดีๆๆ
-
อ๊าาาา น่าร๊ากกก :impress2:
พี่แนทกับอาร์มน่ารักมากๆเลย
จริงๆสองคนนี้ก็ท่าทางจะเหมาะสมกันแล้วหล่ะ
คนนึงหื่น คนนึงลามก :laugh:
ไม่รู้เมื่อไหร่อาร์มจะรุกพี่แนทสำเร็จนะ ฮ่า าาา
แมนดี้ก็น่ารักนะ ส่วนตี๋นิมีแววคู่กับซี :z1:
-
อ่านจบแล้วสนุกมากจริงๆ
-
อ่านจบแล้ว
คู่นี้น่ารักอีกแล้ว ^_^
:n1:
-
เริ่มอ่านแล้วหยุดไม่ได้เลยเรื่องนี้ ทั้งสนุก ทั้งน่ารักเลยค่ะ
ขอบคุณ คุณBeePed ที่สร้างสรรค์เรื่องดีๆมาให้เพื่อนๆอ่านกันนะคะ
รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เรื่องนี้สนุกและน่ารักมากเลยครับ อ่านไปยิ้มไป ชอบบุคลิกของอาร์มกับพี่แนท >,,<"
จะรอติดตามตอนต่อไปด้วยคนนะครับ ,, ขอบคุณที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาแบ่งปันกัน (:
-
อ่านจบแล้วนะค่ะ
ว้าวๆๆ เรื่องนี้น่ารกมากเลยนะค่ะ ชอบนิยายแนวนี้มาก แนวน่ารัก เถียงกันไปมา
อ่านแล้วทั้งขำทั้งปวดหัวมากๆ ตอนแรกนึกว่านานกว่านี้ซะอีกที่พี่แนทจะจีบหนูอาร์มติด
แต่บรรยากาศพาไปเลยทำให้เข้าใจกันเร็วเนอะ แต่ใจจริงอยากให้มีอุปสรรคเยอะกว่านี้หน่อยนึง
ยังไงก็รออ่านภาคสองนะค่ะ
ปล. นายเองหื่นน่ารักนะค่ะไม่ได้น่าเกลียดอะไรเลย อ่านแล้วขำด้วยเหอะ
-
โอ้วววววววววววว
อ่านทีเดียวรวดดด
ชอบมากเลย อ่านไปยิ้มไป ฮาอาร์มอ่ะ
555555555555555
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆค่าาาา
รอภาคต่อไปๆ~
-
ฮาตั้งแต่ต้นจนจบเลยยยยยยย ชอบบบบบบ :n1: :n1: :bye2: :bye2: :bye2:
-
o13 :o8:
-
:impress3: มาส่งกำลังใจให้คนแต่งค่ะ น่ารักดี ชอบอ่านนิยายแนวนี้ ให้บวกพลัสเลย
-
อยุ่ในบอร์ดนี้มาตั้งนานเพิ่งเคยอ่านนิยายเรื่องนี้น่ะครับ เป็นนิยายเก่าด้วย
สนุกมากๆเลยครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้น่ะครับ ชอบมากทั้งพี่แนทและอาร์ม
-
:katai2-1:เพิ่งเข้ามาตามอ่านจนจบ พลาดอย่างแรงที่เพิ่งจะมาอ่าน เนื้อเรื่องสนุกมากๆ ชอบถึงการบรรยายถึงสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ
ชอบพี่แนทกับอาร์มน่ารักดีคู่นี้
แต่ที่ชอบสุดๆเป็นตอนที่พี่โอมกับอาร์มพูดเป็นภาษาจอมยุทธ์กัน ฮาได้ใจจริงๆ ขอบคุณคนแต่งนะที่แต่งนิยายดีๆมาให้ได้อ่านกัน
-
ขอบคุณครับ ที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะครับ
-
:z13: จิ้มไว้ค่ะ เดี๋ยวมาอ่าน
-
น้องอาร์มน่ารักมาก งอแงได้น่ารักจริงๆ แถมพกมารยาชายมาเป็นกระบุงอย่างนี้พี่แนทจะไม่รักไม่หลงได้ยังไง
เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยค่ะ แถมได้ความรู้ในสถานที่ต่างๆ อ่านแล้วอยากตามรอยอาร์มไปเที่ยวมั่งเลยเนี่ย
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะสำหรับนิยายดีๆ :L2:
-
2 วันจบ 5555 หมดมาม่าไปหลายถ้วย น้ำตาท่วมบ้าน แต่ตอนสุดท้ายพี่แนทมันคิดได้ไงเนี่ย แนทรุกอาร์มฟอร์เอเวอร์ :hao7:
-
อาร์มเอ้ย ให้ทุกข์แก่ท่านสุขนั้นคืนสนองว่ะน้อง :hao6: :hao6: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :oo1: :oo1:
-
โถ่อาร์มน้อยไปซะแล้ว อีโนกับวิตามินซีทำพิษจริงๆ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
แนท-รุก-อาร์ม-ฟอร์เอฟเวอร์ ว๊ากกก :z2: :z2: :z2: :z2: :z3: :z3: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
แปะฮับ เดี๋ยวมาตามอ่าน
-
แหะๆ เพิ่งได้อ่าน เร็วไปมั๊ยเนี่ยยย
แต่อ่านแบบรวดเดียวจบเลยน้าาาา
เป็นคู่ที่น่ารักมากกกก หวานปนหื่นอย่างลงตัว
ขอบคุณนะคะ
:L2:
-
o16 o16
-
น่ารักทั้งคู่เลยค่า เป็นเรื่องที่สบายน่ารักมาก มาม่าน้อยยยยยยยมากกกกกกก ขำๆอย่างนี้โดนยิ่งนัก
อาร์มนี่เป็นตัวละครที่คิดไปเองสูงมากเลย พี่แนทก้อเป็นผู้ใหญ่หื่นเอาโล่ห์เลยอ่ะ
-
เรามาช้าไป
เรื่องสนุกมากๆเลย
ต้องมาตามอ่าน
จะทันไหมที่จะบอกว่า เป็นกำลังใจให้และสู้ๆ
-
อ่านจบแล้น ชอบมาก โดยรวมชอบครึ่งแรกมากกว่า ครึ่งหลังโฟกัสเฉพาะเรื่องบนเตียงมากไปนิดค่ะ
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกก อยากจะไปเที่ยวต่างประเทศแล้วไปเจอรักแท้ อิอิ :o8: :pig4:
-
แนท รุก อาร์ ฟอร์เอฟเวอร์ ฮ่าๆๆ เจียมตัวหน่อยนะอาร์ม ให้รู้ว่างว่าไผเป็นไผ เรื่องนี้น่ารักมากมาาย แถมอ่านแล้วรู้สึกเหมือนได้ไปเทียวอเมริกาเลย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นิยายเรื่องนี้ฮาปนหื่น555
ขำน้องอาร์มนะพี่แนทเลยต้องหากิจกรรมอื่นให้ทำไม่ต้องฟุ้งซ่าน555
-
ตลกอ่ะ ขำมากก ทุกแผนทุกความพยายาม ไม่เคยดีต่อตัวเองเลยยยย
-
:-[
:pig4:
-
น่ารักตลกสดใสยัยเหย๋อมากๆเลยค่ะ ฮาาาาา
ขอบคุณนะคะ ตามอ่านรวม2วันจบเลย อิอิอิอิอิ
-
เข้ามาเพราะเห็นมีทู้แนะนำเมือนานมากแล้ว
เพราะช่วงนีอยากอ่านนิยายของนักเขียนรุ่นเก่าๆ
อ่านมาหลายเรื่อง ไม่มีผิดหวังซักเรื่องนึงเลยจริงๆ
แล้วตกลงมันมีภาค 2 ไหมนี่
ขอบคุณค่ะ
-
:katai5: