ตอนที่ 33.1 ตอกย้ำซ้ำๆว่า...(NC รีดเลือดกันต่อ - บรรยายโดยพี่แนท)หลังจากฟังความคิดผ่านน้องอาร์มกันมาตลอดเรื่อง ตอนนี้ได้ฤกษ์มาฟังความคิดพี่แนทดูบ้างว่าคิดอย่างไร โดยเฉพาะหลังจากเสร็จน้องอาร์มไปเป็นที่เรียบร้อยหนึ่งยก ฮ่า...ฮ่า.... 
*************************************
“ครั้งแรกมันก็แบบนี้แหละ แต่ถ้าทำบ่อยๆ.....มันจะขยายขึ้นแล้วจะได้ไม่เจ็บไง” ผมพูดปลอบน้องอาร์มไป นี่.....ผมหวังดีนะเนี่ย แต่ไหงอาร์มเค้าถึงรัวกำปั้นทุบหลังผมไม่ยั้งเลย เจ็บใช่เล่น แต่ไม่เป็นไร...แค่นี้ทนได้ ผมปล่อยให้เค้าทุบจนเหนื่อยแล้วหยุดไปเอง
ผมโอบอาร์มไว้ทั้งตัว ลูบศีรษะเบาๆเหมือนกล่อมเด็ก อาร์มเค้าก็ซบหน้าลงกับไหล่ผมเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่มาคลอเคลียอ้อนเจ้าของ ผมลากนิ้วเรื่อยลงไปตามแนวกระดูกสันหลัง รู้สึกเลยว่า...อาร์มผอมเกินไปแล้ว แต่....ถึงจะผอม...สะโพกมนๆนั่นกลับเต็มไม้เต็มมือดีแท้
นึกถึงหน้าน้องเค้า......หน้าขาวๆ แก้มแดงเรื่อๆ ตาโตหวานเยิ้มปรือปรอย ปากสีแดงจัดที่เผยอรับจูบผม แล้วยังผิวกายที่ขาวละเอียดนวลเนียนนั่นอีก ถึงน้องเค้าจะเป็นผู้ชายแต่ถ้าเทียบกับผู้หญิงแล้ว ผู้หญิงชิดซ้ายไปเลย ยิ่งตอนที่เปลือยกายอยู่ตรงหน้า มันทำให้ผมแทบลืมหายใจกันเลยทีเดียว
เกมรักที่เพิ่งจบไปนี่อีก....ผมไม่เคยรู้สึกสุดยอดขนาดนี้มาก่อน ส่วนล่างตึงแน่นร้อนที่ครอบครองของผมไว้ทั้งหมด ช่องทางคับแคบนั่นตอดรัดจนผมแทบทนไม่ไหว ไม่เคยคิดเคยฝันว่าการมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน มันจะทำให้มีความสุขได้ขนาดนี้ ปฏิกริยาร่างกายที่ตอบรับกลับมาของอาร์ม ผมรับรู้ได้ว่า....น้องเค้าก็มีความสุขกับมันเหมือนกัน ทั้งที่ปากจะบ่นเจ็บก็เถอะ
“อาร์มครับ จำรูปที่พี่ให้อาร์มดูตอนหัวค่ำได้มั้ย....ที่อาร์มนั่งตักพี่น่ะ พี่ไม่นึกเลยว่า......โตขึ้น......อาร์มจะได้มานั่งตักพี่แบบนี้อีก ถึงมันจะคนละแบบกันก็เถอะ” ผมพูดแล้วหัวเราะ แถมแกล้งขยับสะโพกให้ของผมในตัวอาร์มขยับเบาๆ
“พี่แนท.....เอาออกไปเลยนะ บอกต้องนานแล้ว ยังทำหูทวนลมอีก” อาร์มพยายามลุกออกจากตัก ผมรีบเอามือกดสะโพกอาร์มไว้ไม่ให้ลุก แต่อาร์มยังดิ้นขยับยุกยิกไปมา เอ่อ.....ทำอย่างนี้ไม่ดีนะครับอาร์ม เดี๋ยวของพี่ที่มันเริ่มสงบมันจะตื่นขึ้นมาอีก แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือน
“อาร์ม......ตอนใส่เจ็บมากไม่ใช่เหรอ แถมยังใส่ยากด้วย เอาออกแล้ว....เดี๋ยวก็ต้องใส่อีก แล้วจะเอาออกทำไมล่ะครับ” ผมพูดเพราะสงสารอาร์มจริงๆนะ ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝง
เพราะถ้าเอาออก แป๊ปเดียวก็ต้องใส่อีก จะใส่ๆออกๆทำไมให้ยุ่งยาก
ผลั่กก.....อาร์มทุบผมอีกแล้ว แถมคราวนี้กัดที่ไหล่ด้วย แต่หนนี้เจ็บจริงนะเนี่ย...ก็อาร์มเค้ามีเขี้ยวด้วยอ่ะ
“คอยดู.....พี่โอมกลับมา จะฟ้องให้หมดเลยว่าพี่แนทแกล้งอาร์ม” พูดเสร็จก็ทำหน้างอแก้มป่องปากเชิด อาร์ม....จะน่ารักไปถึงไหนครับ
“เชิญฟ้องเลย ก็ไอ้โอมนะ.....มันบอกยกอาร์มให้พี่แล้ว แถมบอกอีกว่าให้แล้วให้เลยไม่รับคืน เพราะขี้เกียจจะดูแลแล้ว เด็กอะไรไม่รู้.....ทั้งดื้อทั้งขี้แยเอาแต่ใจ” ผมอมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าอาร์ม
“ไม่จริง....พี่โอมไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่ นี่แน่....คนโกหก” คราวนี้เปลี่ยนจากทุบเป็นบิดเนื้อที่เอวผมแทน บิดแรงมากไม่มียั้งมือกันเลย
อย่างนี้มันต้องโดนทำโทษ ว่าแล้วผมก็จับตัวอาร์มลงนอนหงายกับที่นอน โดยที่ผมยังอยู่ในตัวอาร์ม
“ทั้งทุบ ทั้งกัด นี่ยังจะบิดเนื้อพี่อีก อย่างนี้ต้องโดนทำโทษให้สำนึก” ผมจ้องตาแถมยิ่มยั่วแบบเจ้าเล่ห์ใส่
คนน่ารักตรงหน้าได้แต่หลบสายตาไปทางอื่น หน้าเริ่มแดงระเรื่อ
ทนไม่ไหวแล้วครับ ผมโน้มหน้าลงจูบคนน่ารักอย่างดูดดื่ม แล้วลงไปไซ้ที่คอเรียวระหงนวลเนียนนั่น กลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนแป้งเด็กลอยเข้าจมูก ว่าจะถามหลายทีแล้วว่า....น้องเค้าใช้แป้งเด็กหรือเปล่า เพราะผมชอบกลิ่นนี้มาก กลิ่นมันช่างกระตุ้นอารมณ์กำหนัดดีแท้
แค่ได้กลิ่น....เจ้านั่นของผมมันก็เริ่มมีปฏิกริยาตื่นตัวแล้ว ผมขยับสะโพกเข้าออกช้าๆเนิบนาบ มืออีกข้างรวบส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้าไว้ทั้งหมดแล้วขยับรูดรั้ง ส่วนปากผมเล็มเลียไปทั่วหน้าอก โดยเฉพาะตุ่มไตสีชมพูน่ารักสองอันนั่น อาร์มได้แต่แอ่นอกขึ้นเพื่อรับสัมผัสให้มากขึ้น หน้าสะบัดไปมาได้ยินเสียงนุ่มครางเครือแผ่วหวาน
ผมยิ่งได้ใจขยับสะโพกเร็วขึ้น ใบหน้าและผิวกายของคนตรงหน้าแดงไปหมดตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อกระทบกันตามจังหวะการสอดแทรกดังไปทั่วห้อง ความรู้สึกเสียวซ่านซึมไปทั่วสรรพางค์กาย
ผมพลิกร่างเนียนขาวที่กลายเป็นแดงให้คว่ำลงหน้าซบลงกับหมอน แล้วยกสะโพกมนให้ลอยสูงขึ้น คนน่ารักทำท่าประท้วงทันที แถมพยายามพลิกตัวกลับจะไปนอนหงายให้ได้
“ทำอะไรน่ะพี่แนท ไม่เอานะ......แค่นี้ก็จะตายอยู่แล้ว” ดูสิครับ.....แค่พูดประท้วงยังน่ารักเลย
“พี่ไม่ยอมให้อาร์มตายง่ายๆหรอก นี่พี่เห็นว่าไม่มีประสบการณ์หรอกนะ เลยสอนให้หลายๆท่า จะได้เก่งๆไงคนดีของพี่”
พอพูดจบ อาร์มใช้แขนยันตัวขึ้น พยายามเอื้อมแขนขวามาทางด้านหลังเพื่อมาทุบผม
แต่ช้าไปแล้ว.....ผมคว้ามือที่ยื่นมาด้วยมือขวาผมทำให้แขนขวาอาร์มยืดสุดมาด้านหลัง ส่วนอีกมือผมจับสะโพกเนียนให้เข้ามาแนบชิดมากขึ้น อาร์มพยายามหันหลังมามองผมเหมือนสงสัยว่าผมจะทำอะไร
ผมได้แต่คิด...ท่านี้มันเหมือน
‘ท่ากวางเหลียวหลัง’ เลยแฮะ ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ
แก่นกายผมยังทำหน้าที่ของมัน มือที่จับสะโพกไว้เอื้อมไปรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้า เพื่อให้มีความสุขไปพร้อมกัน
การสอดแทรกยิ่งเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างคนตรงหน้าสั่นสะท้านไปหมด
“พี่...พี่แนท อาร์ม....อาร์มไม่ไหวแล้ว” ช่องทางด้านหลังตอดรัดเป็นจังหวะ แล้วอาร์มก็ปลดปล่อยออกมาในที่สุด
“อาร์ม...พี่...พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ” ผมรีบเร่งจังหวะสัมผัสสุดท้ายแล้วปลดปล่อยตามออกมา
ปล่อยแขนอาร์มให้ทรุดตัวลงนอนโดยมีผมล้มตัวลงนอนตามข้างๆ เอื้อมมือไปโอบตัวอาร์มเข้ามากระชับในวงแขนให้หลังชิดอกผม แล้วโน้มหน้าไปจูบที่ขมับชื้นเหงื่อของคนตรงหน้าเบาๆ ดวงตาโตหวานหลับพริ้ม ผมค่อยๆถอนออกช้าๆ คนตรงหน้าขมวดคิ้วเบาๆทำหน้าเบ้เหมือนเจ็บ แล้วก็หลับต่อ
หึ หึ....คนเก่งของพี่ ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ คิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็ขำ เป็นไงล่ะ.....คนเจ้าเล่ห์
ช่างวางแผนดีนัก....มีการซื้อเจลหล่อลื่น ซื้อถุงยางเตรียมไว้ แถมมีการใส่เสื้อกล้ามเนื้อบางกางเกงสั้นกุดมายั่วกันอีก แล้วยังทำมาเป็นนวดน้ำมันให้ กะจะให้พี่ตบะแตกให้ได้ล่ะสิ
แต่....แบบนี้ยังต้องฝึกอีกนานนะอาร์มถึงจะตามพี่ทัน ประสบการณ์มันต่างกันหลายขุม แล้วนี่อย่าหวังเลยจะได้นอนพัก ราตรีนี้ยังอีกยาวนานนัก พี่จะสอนให้ครบทุกท่าเลย อาร์มจะได้เก่งเร็วๆ
*********************************
ปอลอ. เนื่องจากห่วงสวัสดิภาพของน้องอาร์ม ข้าน้อยเลยบากหน้าไปถามท่านสุวรรณมาลีในกระทู้ 'คอลัมน์สุวรรณมาลีคลี่ปัญหา' เชิญดูคำถามคำตอบได้ตามข้างล่างนี้ มีปํญหาอยากถามค่ะ อันนีัถามแทนน้องชายข้างบ้านชื่อ 'อาร์ม' น้องเค้าเป็นรับ
คือว่าเค้าบ่นว่า ของแฟนเค้าใหญ่มากกกกก (เกินเก้านิ้วอีก) 
เพิ่งมีอะไรกันครั้งแรกไม่กี่วันนี่เอง แต่ทำเอาเดี้ยงแทบตาย 
จะมีวิธีไหนที่.....จะทำให้ขนาดมันลดลงบ้างไหม หรือว่ามีหมอรพ.ไหนบ้างที่เค้ารับผ่าตัดให้ขนาดเล็กลง
ช่วยกรุณาตอบน้องเค้าด่วน เพราะตอนนี้น้องเค้าน่าสงสารมากกก เดินขาถ่างกระย่องกระแย่งมาหลายวันละ
แหม คุณๆทั้งหลายคะ จริงๆสุวรรณก็ปลาบปลื้มใจนะคะกับเสียงตอบรับที่ล้นหลาม
คุณ BeePed สุวรรณแนะนำให้คุณไปบอกน้องของคุณนะคะ ใหม่ๆมันก็เจ็บแบบนี้แหละค่ะ ทนเอานิดนึง อย่าไปคิดดิ้นรนทำให้มันเล็กลงเลยค่ะ มีโอกาสก็ตักตวงไว้ วันนึงถ้าอายุเท่าสุวรรณรึหลายๆท่านในบอร์ดนี้ ถึงวันที่ผายลมแล้วไม่มีเสียง น้องคุณจะเสียใจนะคะ ที่ไปทำผลงานศิลปะอลังการงานสร้างชิ้นนั้นให้มันกลายเป็นของธรรมดาไป ถือซะว่าใช้งานแทนบางคนในเล้าที่ได้ไม้จิ้มฟันมาใช้งานแทน ว๊าย ลืมตัว สุวรรณไม่ได้พาดพิงใครนะคะ สรุปแนะนำให้ทนค่ะ
สรุป....น้องอาร์มทนต่อไปนะจ๊ะ แล้วมันจะค่อยๆดีขึ้นเอง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
