ป้าคนไหนที่เกาะแกะตี๋น่ะ รู้ไว้ซะด้วยนะว่า......ตี๋เค้ามีคู่ของเค้าแล้ว ป้าไปเคี้ยวคนแก่ที่บ้านต่อไปเถอะ อิ อิ 
ใครที่ขอให้พี่แนทสั่งสอนเหมือนเคย (น้อง Tan) อ่านตอนนี้แล้วคงถูกใจนะคะ 
คุณ Bg LoVe NT, chezzie, Tan ที่ไม่ยอมตอบคำถามอิฉัน เค้า......โป้งแล้วด้วยล่ะ 
ป้าที่บอกว่าให้อาร์มบริจาคอาร์มน้อยให้น่ะ (yaoifan) เชอะ....ฝันไปเถอะ 
ส่วนคนอ่านที่เหลือที่ทั้งเชียร์ ทั้งผลัก ทั้งดันให้พี่แนทสั่งสอนเจ้าอาร์ม อ่านตอนนี้คงสมใจนะคะ เพราะคนเขียนก็ชอบเหมือนกัน 
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนที่ช่วยดันกระทู้ และคอมเมนท์อย่างล้นหลาม คนเขียนปลื้มมากๆค่ะ 
**********************
ตอนที่ 41 ความเจ็บปวดอันหอมหวานตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดเจ็บในอกเหมือนกับหัวใจถูกบีบรัดไว้ มันแน่นไปหมดหายใจไม่ออกหัวใจเหมือนโดนฉีกเป็นเสี่ยงๆ ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว...........
การกระทำมันไปก่อนสมอง ผมลุกขึ้นไปลากกระเป๋าเดินทางออกมาวางบนเตียง หันไปมองพี่แนท
ก็เห็นแกนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียงอีกฝั่ง มองผมอยู่เงียบๆ น้ำตาผมยิ่งไหลมากขึ้น
นี่พี่....ไม่คิดจะห้ามหรือรั้งกันไว้เลยใช่มั้ย
ผมรีบเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาพับลงกระเป๋า พับเสื้อไปน้ำตาก็ไหลไปเป็นทาง ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า ยิ่งเศร้าก็ยิ่งแค้น
ยิ่งแค้นก็ยิ่งโกรธ ก้มมองแหวนที่นิ้วตัวเอง......ไม่เอาแล้ว ผมเงยหน้ามองพี่แนท
“
คนไม่รักษาสัญญา ไม่รักษาคำพูด เอาคืนไปเลย....ไอ้แหวนบ้าๆเนี่ย !” นิ้วมือขวาผมแตะแหวนบนนิ้วนางซ้าย เตรียมถอดมันขว้างใส่คนตัวโตที่นั่งนิ่งอยู่
“
หยุดนะอาร์ม.....อย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ” พี่แนทยกนิ้วชี้ขึ้นมาห้าม จ้องหน้าผม ทำตาดุมากๆ
ผมชะงักมือทันที ทำไมแค่เพียงเห็นแววตาพี่แนท ผมถึงกลับไม่กล้าทำอย่างที่ใจคิดไว้
“
คนใจร้าย คนใจดำ ไอ้พี่บ้า!!” ได้แต่ฮึดฮัด โถ่เว้ยย.....ทำไมผมถึงทำอะไรพี่แนทไม่ได้ซักอย่าง อยากจะทึ้งผมตัวเองลงไปนอนชักดิ้นชักงอที่พื้น แต่ติดที่ผมไม่ใช่เด็กสามขวบ ไม่งั้น....
“อาร์ม.....มานั่งตรงนี้” แกเอามือตบบนหน้าขาตัวเอง ไม่....ถ้าไม่คิดจะรักกันแล้ว อย่าหวังเลยว่าจะยอมทำตาม
ผมยืนนิ่งอยู่ไม่ขยับตัว
“
อาร์ม พี่บอกให้มานั่งนี่!” พี่แนทพูดเสียงดังขึ้น ตาจ้องตาผมเขม็ง แปลจากสายตาได้ว่า....เอ็งต้องมา ถ้าไม่มา...เดี๋ยวสวยแน่
ขาผมเดินไปหาพี่แนทช้าๆ ยืนตรงหน้าแล้วลังเลอยู่ว่าจะนั่งลงดีหรือเปล่า แล้วจะนั่งลงท่าไหน กำลังคิดตัดสินใจอยู่ พี่แนทก็จับมือผมดึงให้นั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาพี่แก ผมนั่งหน้าบึ้งหันไปด้านข้างพยายามไม่มองตาพี่แนท
พี่แนทดึงแขนผมสองข้างให้ไปวางบนไหล่ ผมขืนแรงไว้แต่ก็โดนดึงไปวางจนได้ ยังไม่ยอมมองหน้าคนตัวโตตรงหน้า รู้ตัวอีกที....คางก็ถูกจับให้ห้นหน้าไปรับริมฝีปากที่ทาบทับลงมา ผมเม้มปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นบ้าๆนั่นเข้ามาได้
พี่แนทเหมือนรู้ว่าถูกต่อต้าน
ปลายจมูกขยับไปคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม ไล้เรื่อยสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผาก มือหนาเริ่มรุกรานเข้าใต้เสื้อนอนไปหยอกล้อยอดอกสองข้างเพื่อละลายความตั้งใจผม
ซี๊ด....เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต ผมได้แต่แอ่นอกขึ้นครางอือๆ พี่แนทรีบสอดลิ้นเข้ามาสำรวจในโพรงปากอย่างย่ามใจ ผมเหมือนตกอยู่ในความดื่มด่ำอันหอมหวาน รู้ตัวอีกที....ก็ไม่มีเสื้อผ้าเหลือติดกายแล้ว
มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังละเรื่อยต่ำลงไปจนถึงสะโพกแล้วเค้นคลึงเต็มแรง ริมฝีปากร้อนประทับจูบไปทั่ว
จากหน้าลงสู่ลำคอเรียวและซอกหู ผมขนลุกซู่ไปหมด ตัวเริ่มสั่นน้อยๆ ลิ้นร้อนเริ่มลากไล้จากไหล่ไปกระตุ้นยอดอกผม
“อะ..อ๊ะ พะ...พี่แนท” ผมได้แต่ครางเบาๆเพราะความวาบหวามของอารมณ์ที่เกินควบคุม
คนตรงหน้าพอได้ยินเสียงครางและชื่อตัวเอง นิ้วมือที่กระตุ้นเร้าอยู่บนยอดอกอีกข้างยิ่งบีบเค้นแรงขึ้น
ปากร้อนดูดเม้มเลียยอดอกอีกข้างอย่างได้ใจ
ความร้อนจากตัวพี่แนททำปฏิกริยากับโคโลญจ์อันทรงพลังนั่น กลิ่นของมันลอยมาปะทะจมูกเต็มๆ เลือดในกายผมเหมือนถูกกระตุ้นให้ร้อนฉ่าและสูบฉีดไหลวนไปทั่วจนแทบทนไม่ไหว
“ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย......ที่เกิดเรื่องแบบนี้ระหว่างเราสองคน” พี่แนทกระซิบข้างๆหูเบาๆ ผมชะงัก นี่พี่หมายความว่ายังไง
“พรุ่งนี้ตอนเช้า พี่ไปส่งอาร์มนะ” ทำไม....ทำไมพี่พูดแบบนี้ พี่จะไม่รั้งผมไว้จริงๆเหรอ น้ำตาเริ่มเอ่อท้นขึ้นมา
ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วสินะ ความรู้สึกโหยหาสัมผัสของคนตรงหน้า ทำให้ผมตัดสินใจตักตวงทุกอย่าง
เพื่อเป็นความทรงจำดีๆก่อนจากกัน แขนผมโอบรอบคอคนตรงหน้าพร้อมโน้มตัวไปประกบปากจูบบดเบียดอย่างรุนแรง
น้ำตาเริ่มไหลเป็นทาง
นี่สินะ.....
ความเจ็บปวดอันหอมหวาน ถึงรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไงในท้ายที่สุด แต่ก็ยังยินดีที่จะเดินเข้าไปหามัน
ขอแค่ครั้งนี้เท่านั้น...ครั้งสุดท้าย ก่อนที่พรุ่งนี้จะเหลือแต่เพียงความว่างเปล่า
ผมเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดของพี่แนท ภาพตรงหน้าพร่ามัวเพราะน้ำตาที่คลอตาทั้งสองข้าง
มือสองข้างที่สั่นทำให้ไม่สามารถจัดการอะไรๆได้ดังใจ
พี่แนทคงรู้และเหมือนเข้าใจว่าผมต้องการทำอะไร แกจับมือผมให้ไปโอบรอบคอ ปลดเข็มขัดตัวเองและรูดซิบกางเกงลง แล้วหันมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมพร้อมรูดรั้ง ปากพี่แนทซุกไซร้ไปทั่วคอและลาดไหล่ ส่วนมือผมลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเพื่อจดจำสัมผัสทุกตารางนิ้วของคนตรงหน้า...เป็นครั้งสุดท้าย
"อื้อ....อ่ะ" ร่างผมสั่นสะท้านไปด้วยแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น จนในที่สุดก็กระตุกและปลดปล่อยออกมา
หยาดหยดที่ปล่อยออกมา ถูกพี่แนทใช้เป็นสิ่งบรรเทาความเจ็บที่ช่องทางด้านหลัง
“อะ....อือ” พี่แนทบดเบียดปากลงมาพร้อมนิ้วมือที่แทรกเข้าไปปลุกเร้าช่องทางคับแคบนั่น
ผมได้แต่น้ำตาไหลอาบแก้ม....ไม่ใช่เพราะเจ็บที่กาย แต่....มันปวดที่ใจ :sad2:พี่แนทจูบซับน้ำตาอย่างแผ่วเบาๆ และโดยไม่รู้ตัว.....สะโพกถูกยกขึ้นแล้วกดลงให้รับแก่นกายร้อนที่แทรกเข้ามาอย่างช้าๆจนประสานเป็นหนึ่งเดียว
พี่แนทหยุดเหมือนให้ผมได้ปรับตัว
“ร้องไห้ทำไมครับ เจ็บหรือเปล่า” น้ำเสียงที่เอ่ยถามอ่อนโยนและห่วงใย พี่อย่า...อย่ามาทำให้ผมเจ็บปวดมากกว่านี้เลย คิดแล้วน้ำตายิ่งไหลมากขึ้น ผมได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ
สัมผัสอันอ่อนโยน การขยับเป็นไปอย่างเชื่องช้าแผ่วเบา มือใหญ่จับสะโพกผมให้ขยับขึ้นลง
ประสานกับจังหวะการสอดแทรกที่เข้ามา จากช้ากลายเป็นรุนแรงและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
แขนผมสองข้างโอบบ่าพี่แนทไว้เพื่อหาที่ยึด มือหนาเอื้อมมารูดรั้งส่วนอ่อนไหวของผม
ตัวผมสั่นไหวไปมาตามแรงสอดประสานที่รุนแรงมากขึ้น ถึงตอนนี้เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของเราสองคนดังก้องไปทั่วห้อง ผมได้แต่เงยหน้าขึ้นส่ายหน้าไปมาเพราะความเสียวซ่านที่แล่นไปทั่วกาย
“อะ...อาร์มไม่ไหวแล้ว” ผมบอกพี่แนทเสียงสั่นตามแรงอารมณ์
“พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกัน” พี่แนทกระซิบที่ข้างหูแล้วยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น ส่วนมือก็มอบสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของผมต่อไป จนในที่สุดร่างผมก็กระตุกและปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
พี่แนทเร่งจังหวะสัมผัสสุดท้ายแล้วปลดปล่อยตามออกมา จนรู้สึกอุ่นวาบข้างใน แล้วทุกอย่างก็หยุดลง
เหลือเพียงลมหายใจหอบของเราสองคน ผมนั่งคร่อมตักพี่แนทเอนทั้งตัวพิงคนตรงหน้าอย่างหมดแรง
พี่แนทค่อยๆถอนตัวออกช้าๆแล้วอุ้มผมไปวางบนเตียงอย่างแผ่วเบา ดึงผ้าห่มมาคลี่คลุมตัวผมจนถึงคาง
“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ อย่าลืมอ่านที่พี่ให้แล้วเตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้ตอนเช้าพี่จะไปส่ง” พี่แนทพูดแล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ
พี่แนท.....ทำไมถึงยังทำแบบนี้ ทำไมต้องอ่อนโยนขนาดนี้ ถ้าหมดรักกันแล้ว.....อย่ามาทำให้เจ็บปวดไปมากกว่านี้เลย
ผมได้แต่นอนร้องไห้สะอื้นเบาๆจนหลับไป
**************************************************
ปอลอ. ตอนนี้ขอแต่งเพื่อความสะใจของตัวเองหน่อยนะคะ 
แบบว่า....เนื้อเรื่องมันไม่มีอะไรเลย มีแต่เรื่องอย่างว่า อิ อิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
