ตอนที่ 17 ในที่สุดผมก็.....ใจผมยังเต้นแรงไม่หยุด มันหลับไม่ลงหรอกครับแต่ก็ต้องฟอร์ม ถึงตาจะปิดแต่หูก็คอยฟังเสียงต่างๆในห้อง ได้ยินเสียงเหมือนพี่แนทรูดซิปกระเป๋าเดินทาง สักพักก็รู้สึกว่าเตียงอีกด้านยวบเล็กน้อยแล้วไฟก็ดับลง ใจผมยิ่งตื่นเต้นขึ้นไปอีกยิ่งกว่าเจ้าสาวเข้าหอคืนแรกซะอีก (เวอร์ละ....แกเคยเหรอออถึงรู้ว่าเค้าตื่นเต้นแค่ไหน) นอนรอฟังอยู่ตั้งนานแต่ทุกอย่างก็เงียบสงบเหมือนทุกสิ่งไร้การเคลื่อนไหว. หยุดนิ่ง...ไม่ไหวติง ไม่มีเสียงใดๆ
โธ่เว้ยยย....ไอ้พี่บ้า
จำไว้เลย กำแพงหมอนเตี้ยๆแค่นี้ก็ไม่รู้จักทลาย อุปสรรคเล็กๆแค่นี้ก็ทำเป็นถอยซะแล้ว ถ้าอนาคตต่อไปภายภาคหน้าเจออุปสรรคใหญ่กว่านี้พี่จะทำยังไง นี่ผมอุตส่าห์สร้างกำแพงเพื่อฝึกลับสมองพี่ให้เฉียบคมมีประสิทธิภาพอยู่เสมอสมองจะได้ไม่ฝ่อไปก่อนวัยอันควร ผมคิดไปก่นว่าไปในใจจนในที่สุดก็หลับไป.....
เช้าอีกแล้ว ผมกระพริบตาถี่ๆลืมตาขึ้นมาผมยังนอนอยู่บนเตียงฝั่งผม หันไปมองกำแพงหมอนก็ยังอยู่ที่เดิมของมันในสภาพเรียบร้อย ผมค่อยๆเคลื่อนไหวแผ่วเบาเอี้ยวตัวขึ้นมองพี่แนทก็เห็นนอนหลับสบาย ตาผมเริ่มทำหน้าที่สำรวจต่อ โอ้ว....มันยอดมาก.....ผ้าห่มหลุดจากตัวพี่เค้ามากองที่ปลายเตียง
ทำไมโอกาสดียังงี้วะ ผมรีบมองจากไล่จากหน้าพี่แนทข้ามช็อตมาที่กางเกง ไอ้แนทน้อยมันเคารพธงชาติอีกละ
ผมค่อยๆคีบหมอนที่กั้นอยู่ออกทีละใบอย่างช้าๆ ใจก็เต้นตึ๊กตั๊กเหมือนเด็กๆเวลาขโมยตังค์แม่ไปซื้อไอติม เฮ้....ในที่สุดผมก็กำจัดหมอนออกหมด (แล้วนี่...เมื่อคืนตูจะมานั่งก่อกำแพงทำไมวะเนี่ย) ผมค่อยกระดืบๆตัวเหมือนหนอนเข้าหาพี่เค้า เสียงลมหายใจยังสม่ำเสมอ
มือผมตอนนี้อยู่ที่ขอบกางเกงนอนพี่เค้าแล้ว มือสั่นเหงื่อแตกเหมือนกำลังปฎิบัติภารกิจลับกอบกู้โลกอยู่ นิ้วเกี่ยวขอบกางเกงกว้างออก....กว้างออก ตาเหลือมมองซอกซอนเข้าไป แล้วผมก็เห็น.....ก็เห็น.....เห็นมือพี่แนทมาจับตะปบที่มือผม
ผมตกใจหน้าซีดตัวสั่นทันที
ใจหายแวบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม จะทำไงดี จะทำไงดี พี่เค้าต้องหาว่าผมเป็นไอ้โรคจิตแน่ๆเลย คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง....เราไปว่าพี่เค้าเป็นโรคจิตไว้ตั้งเยอะ แต่ตอนนี้ตัวเองก็เป็นซะเอง ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหนแล้ว อยากเอาหัวโขกกำแพง
โอ้ยยย......ตูอยากตาย
“น้องอาร์ม....ทำอะไรครับ” ผมอึ้งไร้ซึ่งคำพูดใดๆ มือพี่แนทยังจับมือผมอยู่ไม่ยอมปล่อย ผมเงยหน้ามองก็เห็นพี่เค้าอมยิ้มอยู่
“อาร์ม....ทำอะไรอยู่ครับ” หน้าผมเริ่มเบะแล้ว รู้สึกอยากร้องไห้จัง ถ้าพี่แนทไปบอกพี่โอม พี่โอมต้องผิดหวังในตัวผมแน่ๆเลยแถมเสียใจที่ไอ้น้องเลวๆคนนี้คิดไม่ซื่อกับแฟนพี่ตัวเอง
คิดถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกผิดกับพี่โอมมากๆ น้ำตาร่วงแล้วครับ
ไหลเอาๆแบบหยุดไม่อยู่ แถมสะอื้นฮักๆเหมือนเด็กสามขวบ พี่แนทปล่อยมือผมทันที รีบเข้ามากอดผมเอามือลูบหัวลูบหลังผม
“อาร์ม.....ไม่ต้องร้อง พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย พี่ไม่ถามอะไรแล้วครับ” พี่แนทพูดไปเอามือมาเช็ดน้ำตาที่หน้าผมไปด้วย
“พี่แนท.....อาร์มขอโทษ อาร์มไม่ได้ตั้งใจ พี่อย่าโกรธอาร์มนะครับ”
ผมก้มหน้าพูดเบาๆ แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันยังไหลไม่หยุด
“พี่ไม่โกรธอาร์มหรอก พี่ไม่เคยโกรธอาร์มเลยนะ” พี่แนทพูดปลอบเสียงอ่อนโยน
“พี่แนทอย่าบอกพี่โอมนะครับ ผมไม่อยากให้พี่โอมผิดหวังในตัวผม”
ผมพูดพร้อมเงยหน้ามองพี่เค้าเพื่อขอคำยืนยันจากพี่เขา
“พี่สัญญา....พี่ไม่บอกโอมหรอก” พี่แนทตอบพร้อมเอานิ้วชี้เกลี่ยน้ำตาให้ ผมมองตอบพี่แนทสื่อสายตาแสดงการขอบคุณกลับไป
ในขณะนั้นเหมือนทุกสิ่งรอบตัวหยุดนิ่งไร้การเคลื่อนไหว นอกจากสายตาสองคู่ที่สื่อสารผ่านถึงกันและกัน ผมมีถ้อยคำมากมายในใจที่ไม่อาจพูดออกมาได้ พี่เค้าค่อยๆก้มหน้าลงมาหาผมอย่างช้าๆ ผมได้ยินแค่เสียงลมหายใจของเราสองคน ผมค่อยๆหลับตาลงสมองมันเบลอคิดอะไรไม่ออก รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆแตะไล้หยอกล้อเบาๆที่ปากผมเหมือนทักทาย แล้วค่อยประกบปากเข้ามาบดเบียดอย่างอ่อนโยนไม่เร้งเร้า ผมเผลอครางอือ...เปิดโอกาสให้พี่แนทส่งลิ้นเข้ามาสำรวจในปากผม
ลิ้นพี่เค้ากวาดไปทั่วปากแล้วมาหยุดที่ปลายลิ้นผม พยามดูดดุนช้าๆผมก็เงอะงะกล้าๆกลัวๆไม่รู้ว่าต้องตอบสนองยังไง ก็คนมันไม่เคยมีประสบการณ์นี่ครับ อย่าว่าแต่ดีพคิสเฟรนชคิสแบบนี้เลย ขนาดจูบแบบเด็กๆผมก็เพิ่งมามีครั้งแรกกับพี่แนทเมื่อสองวันก่อน ฮ่า...ฮ่า...
แต่ผมมันคนฉลาดหัวไว เอาวะ....พี่เค้าทำมายังไงผมก็ทำกลับไปแบบนั้น ผมส่งลิ้นเข้าพัวพันกับลิ้นพี่แนท ได้ยินเสียงพี่แนทครางอือ..แสดงความพอใจ
หลังจากจูบกันนานพอดู พี่แนทเลื่อนหน้าออกลงไปไซ้ที่คอผม ไล้ไปและเล็มที่ใบหู ผมขนลุกซู่ทันที พี่เค้าใช้เวลาไซ้คอผมอยู่นานแถมมือไม้ยังรุกเข้าไปใต้เสื้อนอนผมโดยผมไม่มีแรงขัดขืนแต่อย่างใด มือหนาสองข้างลูบไล้หลังกับเอวผมไปทั่ว แถมยังเบียดสะโพกเข้ามาหาผมอีก ในที่สุดพี่เค้าก็ค่อยๆถลกเสื้อยืดผมขึ้นเพื่อถอดออก ผมก็ไม่ยอมแพ้มือผมก็ช่วยพี่แนทถอดเสื้อกล้ามออก พี่แนทโน้มตัวเข้ามาไซ้ต่อที่คอแล้วลากผ่านต่ำลงมาที่หน้าอก มาเล้มเลียที่หัวนมสีชมพูน่ารักทั้งสองข้างของผม
ผมได้แต่แอ่นอกตัวบิดเกร็งไปมา มันเสียวซ่านวาบหวาม พี่เค้าลากลิ้นมาที่ท้องน้อย พร้อมค่อยๆเกี่ยวกางเกงนอนกับบ็อกเซอร์ของผมไปที่เท้า ผมก็ให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการกระดกก้นขึ้นให้พี่เค้าถอดได้สะดวก ตอนนี้ลมหายใจของเราเริ่มแรงหอบกระเส่ามือต่างปัดป่ายไปตามร่างกายของกันและกัน สะโพกของเราสองบดเบียดกันในขณะที่ปากกจูบกันอย่างเร้าร้อน รู้สึกได้ถึงความแข็งขืนของพี่เค้า ผมเอื้อมมือไปเกี่ยวกางเกงพี่เค้าลง เหมือนพี่เค้ารู้ว่าผมอยากจะยลโฉมเจ้าแนทน้อย พี่แนทเลยสนองด้วยการถอดกางเกงนอนออกอย่างรวดเร็ว
โอ้ววว.....ในที่สุดผมก็ได้เห็นมันหลังจากอยากเห็นมาตั้งสองคืนกับหนึ่งวัน.....แม่เจ้าโว้ยยย....ทำไมมันใหญ่อย่างนี้
อยากได้.....อยากได้....อยากได้แบบนี้บ้าง พี่ค้าบบบ....พี่ทำบุญด้วยอะไรถึงได้โชคดีอย่างนี้ แต่เอ.....ว่าไป...นี่ผมจะต้องโดนไอ้นี่เข้าไปตรงนั้นของผมหรือนี่ ไม่อาวววว.....ผมไม่ยอม
ตอนนี้ผมตัวสั่นแล้วสั่นหนีไม่ใช่สั่นสู้นะครับ ระหว่างกำลังคิดจิตกระเจิง ก็เห็นแวบๆว่าพี่เค้าเดินไปที่โต๊ะหยิบขวดโลชั่นเทใส่มือ
พี่แนทไม่พูดพล่ามทำเพลงหยิบหมอนมารองสะโพกผม พร้อมเอื้อมมือเข้ามาสัมผัสส่วนอ่อนไหวของผมด้านหน้าพร้อมรูดรั้ง ผมก้มมองลงเห็นพี่เขาเอาไอ้นั่นตั้งท่าจ่อที่ประตูหลังผม ผมตาเหลือกทันที ยู้ด......หยุดก่อน.....ผมยกมือขึ้นเหมือนปางห้ามญาติแถมกระดกก้นหนี นี่พี่...จะเข้าประตูบ้านคนอื่นไม่คิดจะถามขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อนรึไง ไม่มีมารยาทเอาซะเลย
พี่แนทหยุดชะงักมองหน้าผมแล้วส่งเครื่องหมายคำถามมา ผมจ้องเขม็งที่หน้าพี่เค้า....แบบว่า.....เอาเซ้...ถ้ากล้าก็เข้ามาเดี๋ยวสวยแน่
“อาร์ม....พี่ไม่ไหวแล้วนะครับ” พี่แนทโน้มหน้ามาประกบจูบพร้อมพูดเสียงกระเส่าข้างหู มือพี่เค้าก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวผมต่อเพื่อปลุกอารมณ์ให้ผมคล้อยตาม พี่....พี่ไม่ไหวมันก็เรื่องของพี่ซิไม่ใช่เรื่องของผม (อ้าวว....เจ้าอาร์มพูดสุนัขสุนัขอย่างงี้ได้ไง ก็ใครมันเป็นคนเริ่มก่อนหล่ะ อยากไปดูของคนอื่นเค้าดีนัก)
ผมเหลือบมองไอ้แนทน้อยแล้วก็อ่อนใจ พี่...ที่จริงผมก็อยากทำเหมือนกันนะ แต่เห็นของพี่แล้วไม่ไหวอ่ะ ผมต้องเดี้ยงแน่ๆเลยถ้าทำจริงๆ
“ผมกะ.....กลัวครับพี่แนท ก็ของพี่มันตั้งขนาดนี้ พี่ไปลดไซส์มาสักสองสามเบอร์ก่อนได้ไหมครับแล้วค่อยมาคุยกัน” ผมพูดปลอบพี่เค้าไป พี่แนทฟังแล้วก็หัวเราะพรืดทันที
“พี่ต้องขอโทษอารม์ที่....ของพี่มันใหญ่ไป อาร์มไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่ทำอาร์มเจ็บหรอก” หนอย....พูดมาได้ว่าจะไม่ทำเราเจ็บ ไม่เจ็บนิดหน่อยแต่โคตรเจ็บอ่ะสิ วันก่อนเห็นพี่โอมโอดครวญเจ็บก้นซะขนาดนั้นจ้างก็ไม่เชื่อ
พี่แนทเล่นผมตอนทีเผลอ ค่อยๆแทรกไอ้แนทน้อยเข้ามา เจ็บบบบ.....เจ็บโว้ยยยย.....
ผมน้ำตาร่วงอีกแล้ว เริ่มดิ้นรนขัดขืนร้องตะโกนลั่นห้องว่าไม่เอา.....ไม่ทำแล้ว
**************************************
โอ้ยยย....ขอปาดเหงื่อปาดเลือดก่อน กว่าจะเขียนได้แทบตาย เป็นการเขียนบทอัศจรรย์ครั้งแรกในชีวิต พยายามเขียนไม่ให้หื่นเกิน แถมต้องรักษาคอนเซ็ปนายเอกเราแบบรั่วๆอีก ว่าแล้วรีบจรลีไปดีกว่า 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
