ตอนที่ 28.2 อุปกรณ์การเรียนภาคทฤษฏีถึง LA พวกเราเช็คอินเข้าโรงแรมพร้อมล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยก็บ่ายสาม พี่แนทขับรถพาพวกเราไปร้านหนังสือดอกหญ้าในไทยทาวน์ เพราะพี่น้ำร่ำร้องอยากไปซื้อหนังสือแถมโรงแรมที่พวกเราพักก็อยู่ไม่ไกลจากร้านนี้มากนัก ร้านดอกหญ้าสาขา LA นี้ไม่ใหญ่มากแต่มีหนังสือรวมถึงซีดีเพลงไทยและหนังไทยเยอะเหมือนกัน พี่น้ำเดินเลือกนิตยสารและพ็อคเก็ตบุ๊คอย่างเมามัน ส่วนพีฟ้า พี่แนทเดินเลือกซีดีเพลงไทยอยู่
ผมทำเนียนแยกจากแมนดี้กับตี๋เดินเลียบๆเคียงๆไปใกล้ๆพี่แนท เพราะอยากรู้ว่าพี่แนทจะซื้อซีดีเพลงของวงไหนบ้าง เพื่อเป็นการเก็บข้อมูลว่าพี่เค้าชอบดนตรีแบบไหน แหม....ก็คนเป็นแฟนกันก็ควรต้องศึกษาไว้บ้าง ว่าแฟนเราชอบอะไรไม่ชอบอะไรมีรสนิยมแบบไหน จริงมั้ยครับ
พอเหลือบมองซีดีในมือพี่แนทที่เลือกไว้แล้วก็ โห.....พี่ค้าบบบ พี่ซื้อเพลงเหมาะกับวัยมากเลย ดูสิ....รวมฮิตอัสนี-วสันต์เอย ไมโคร นูโว อินคาอย่างงี้ แถมยังมีคาราบาวอีก
โอ๊ย...พี่ ผมเกิดไม่ทันอ่ะ รุ่นผมมันต้อง บอดี้แสลม แคลอรี่บลาบลา เอนโดฟิน ที่จริงต้องมีก็อล์ฟ-ไมค์ด้วย แต่นั่นมันให้สำหรับผู้หญิงไว้กรี๊ดกัน พี่ครับ....สงสัยหน่วยความจำเพลงไทยในเมมโมรี่ของพี่ คงถูกสต๊าฟไว้ตั้งแต่เจ็ดปีที่แล้วที่พี่มาอเมริกาใหม่ๆแหงๆ เอาวะ....อย่างน้อยตอนนี้ผมได้ข้อมูลพี่แนทเพิ่มอีกอย่างแล้วว่า รสนิยมการฟังเพลงของพี่ต่างจากผมอย่างสิ้นเชิง ว่าแล้วก็แซวพี่แนทหน่อยดีกว่าเพื่อเพิ่มรสชาติให้กับชีวิต
"พี่แนท......นี่วงอะไรครับ ผมไม่เห็นรู้จัก ไม่เคยได้ยินชื่อวงนี้เลยอ่ะ แถมเพลงเค้าผมก็ไม่เคยได้ยินด้วย” ผมพูดแล้วชี้ไปที่ปกอินคา ทำหน้ายิ้มๆ พี่แนทมองผมแล้วยกมือขึ้นมาเขกกะโหลกผมเบาๆ แล้วยีหัวผมแบบมันเขี้ยว
“นี่แน่....แซวพี่เหรอ เดี๋ยวเถอะ ระวังตัวไว้ให้ดี” พี่แนทพูดแล้วยิ้มให้ผม ทำไม....พี่จะทำอะไรผมเหรอ
“อ้าวพี่....ก็ผมไม่รู้จักจริงๆนี่ สงสัยจะเกิดไม่ทัน” :m12:ผมยังแซวต่อ
“ใช่สิ....ก็พี่มันแก่หนิ แก่จนบางคนเรียกว่าเกย์เฒ่า” พี่แนททำหน้าแบบงอนเล็กๆ โอ๊ย....พี่ ทำไมพี่ทำหน้าน่ารักอย่างนี้ แฟนใครฟะ
“โอ๋....โอ๋.... ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง ไม่ต้องน้อยใจนะครับ” ผมเอามือไปกุมมือพี่แนทแล้วเขย่าเบาๆประกอบการพูด
“แต่พี่อดคิดไม่ได้นะอาร์ม ว่าพี่แก่ไปสำหรับอาร์มรึเปล่า อาร์มน่าจะเหมาะกับคนรุ่นใกล้ๆกันอย่างตี๋หรือฟ้า” หน้าพี่แนทเปลี่ยนไปดูเครียดๆยังไงไม่รู้ ไหงมันกลายเป็นเรื่องซีเรียสไปได้นี่ ไม่เอา...ไม่เอา เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ผมจะจดลงเมมโมรี่ไว้เลยว่าวันหลังจะไม่แซวอะไรเกี่ยวกับความต่างของอายุอีกเด็ดขาด
"ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนั้นเลย พี่แนทอย่าพูดแบบนี้อีกนะครับ” ผมกระชับมือที่กุมมือพี่แนทให้แน่นขึ้นพร้อมจ้องตาพี่แนท เพื่อสื่อว่าผมหมายความอย่างที่พูดจริงๆ
“พี่แนท......มาช่วยน้ำเลือกเพลงทางนี้หน่อยสิคะ” ผมปล่อยมือพี่แนทแล้วพยักหน้าเหมือนบอกว่า พี่ไปช่วยพี่น้ำเถอะ ผมไม่ว่าอะไรหรอก
ผมเดินไปรวมกลุ่มกับตี๋และแมนดี้ ดูไปเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ซื้ออะไร ก็พวกผมเพิ่งมาจากเมืองไทยเองนี่ครับ
แถมราคาหนังสือและซีดีที่นี่ยังแพงกว่าเมืองไทยตั้งสามสี่เท่า เลยไม่รู้จะซื้อไปเพื่ออะไร เสร็จจากร้านหนังสือก็เดินเข้าร้านชำขายของไทยที่อยู่ติดๆกันกับร้านหนังสือ หน้าร้านมีคนไทยยืนทำขนมเบื้องสดๆขายด้วยครับ เห็นแล้วอดไม่ได้เลยอุดหนุนคนไทยด้วยกันซักหน่อย
พี่ฟ้าหยิบนู่นนี่ใส่ตะกร้าเป็นการใหญ่โดยเฉพาะอาหารแห้งทั้งหลาย เพราะเมืองที่แกอยู่ร้านชำที่ขายของเอเชียหายากมาก แกเลยต้องตุนเยอะหน่อย ส่วนพี่แนทพี่น้ำอยู่นิวยอร์คเลยไม่จำเป็นต้องตุนอะไร พวกผมสามคนก็เหมือนเดิมคือเดินดูแต่ไม่รู้จะซื้ออะไร เดินมาเรื่อยๆจนมาถึงโซนผลไม้ แมนดี้ก็สะกิดผมให้เดินตามมันมาใกล้ๆ
“เอ้า....นักเรียนถือไว้ซะ แล้วก็จ่ายตังค์ด้วย” มันหยิบกล้วยหอมครึ่งหวีแล้วส่งให้ผมถือ ผมก็ถือแบบงงๆ แล้วทำไมมันมาเรียกผมว่านักเรียน
“ซื้อกล้วยทำไม อยู่เมืองไทยไม่มีให้กินหรือไง” ก็มันจริงนี่ครับ กล้วยที่นี้แพงกว่าเมืองไทยต้องเยอะ มาอเมริกาทั้งทีก็ต้องกินผลไม้เมืองหนาวอย่างสตอเบอรี่หรือองุ่นสิ เพราะมันถูกกว่าเมืองไทย
“เออน่า....ซื้อไปเถอะ ไม่ต้องบ่น” มันพูดแบบรำคาญ
“ไม่เอา ไม่ซื้อ เราไม่อยากกินนี่” ผมค้านหัวชนฝา ยังไงก็ไม่ซื้อ
“อาร์ม นี่มันเป็นอุปกรณ์การเรียนนะ ซื้อไปเถอะ” แมนดี้พูดเสียงค่อยๆเหมือนกลัวคนอื่นได้ยิน
“เรียนอะไร” ผมทำหน้างงสุดขีด
นี่แมนดี้มันมามุขไหนเนี่ย ผมไปต่อไม่ถูกแล้ว
“อ๊ะ.....ทำเป็นลืม ก็ที่เราบอกอาร์มไว้ไงว่าจะสอนกลเม็ดเด็ดพรายให้ อย่าบอกนะว่าลืมแล้ว” แมนดี้ยิ่งกระซิบเบาขึ้นอีก
“แล้วกล้วยมันเกี่ยวอะไรด้วย” ผมถามต่อก็มันไม่เคลียร์นี่
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ เราจะเริ่มบทเรียนกันคืนนี้เลย” เฮ้ย....มันจะเร่งอะไรขนาดนี้ ต้องเรียนกันคืนนี้เลยเหรอ แล้วไอ้ตี๋อยู่ห้องเดียวกับพวกเราด้วยนะเว้ย จะเรียนกันเข้าไปได้ยังไง
“ไม่เอา ทำไมต้องมาเรียนอะไรกันคืนนี้” ผมไม่ยอมหรอก
ถึงผมจะหื่นบ้างเป็นบางเวลาแต่ก็ยังมียางที่หน้าอยู่นะครับ
“ถ้าไม่เรียนช่วงเที่ยวนี่จะเรียนกันตอนไหน นี่มันวันจันทร์ เดี๋ยววันอาทิตย์นี้อาร์มก็บินกลับนิวยอร์คแล้วไม่ใช่เหรอ” ผมจะค้านต่อ แต่ไอ้ตี๋เดินเข้ามาแล้วเอาแขนพาดไหล่ผม
“อาร์มอยากกินกล้วยเหรอ มาตี๋ถือให้นะ” ไอ้ตี๋มันคว้ากล้วยในมือผมไปถือไว้เอง
“ใช่ เมื่อคืนอาร์มเค้าบ่นหิว แล้วในห้องมันไม่มีอะไรกิน เราเลยแนะนำอาร์มให้ซื้อกล้วยไว้เผื่อรองท้องเวลาหิวไง” แมนดี้สตอเบอแหลได้ใจมาก
“ใช่ พวกเราควรต้องซื้ออะไรตุนไว้ในห้องบ้างเผื่อหิว เมื่อเช้าอาร์มก็หิวจนเป็นลมไปทีแล้วนี่ เอาผลไม้อย่างอื่นเพิ่มอีกดีกว่า เดี๋ยวตี๋เลี้ยงเอง” ว่าแล้วมันก็หยิบกล้วยเพิ่ม แถมด้วยพุทราหั่นสำเร็จในถาดโฟมอีกสองแพ็ค แล้วเดินไปจ่ายเงิน เอาวะ....เลยตามเลย อยากซื้อก็เชิญซื้อตามสบาย
************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
