-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยสำหรับนิยายเรื่องแรกในบอร์ดนี้นะครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 01”กรหยก”
เข้าใจว่าคนทุกคน ย่อมมีเหตุผลของการเดินทาง แต่ใจฉันยังอ้างว้าง เมื่อสิ่งที่หวังนั้นยังไกล
ผมชื่อหยกครับ ชื่อจริงของผมชื่อว่า ”กรหยก” พ่อของผมชื่อ “หยกเทพ” แม่ของผมชื่อ”กรกนก” ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผมมีเชื้อจีนอยู่ในสายเลือดแน่นอน บ้านผมอยู่จังหวัดราชบุรีเป็นโรงน้ำแข็งใกล้ตลาด ผมเกิดมาได้ไม่นานคุณปู่คุณย่าผมก็เสียชีวิต หลังจากนั้นคุณพ่อคุณแม่ของผมท่านก็ย้ายครอบครัวไปอยู่ที่อเมริกา เนื่องจากพี่สาวคุณพ่อหรือคุณป้าของผมท่านแต่งงานกับชาวญี่ปุ่นซึ่งเป็นคู่รักของป้า พบกันระหว่างที่คุณป้าไปเรียนหนังสือที่นิวยอร์ก พอเรียนจบคุณลุงกับคุณป้าก็เปิดร้านอาหารไทย-ญี่ปุ่น ที่นิวยอร์กและขยายกิจการหลากหลายสาขา
คุณลุงคุณป้าไม่มีลูกน้องหรือคนที่ไว้ใจได้ช่วยดูแล โดนพนักงานโกงเงินรายได้เงินสั่งซื้อของเข้าร้านไปหลายครั้ง ครอบครัวผมก็เลยต้องตามไปช่วยดูแลกิจการ เนื่องจากคุณลุงที่เป็นชาวญี่ปุ่นท่านไม่มีญาติพี่น้อง มีแต่ทางฝั่งป้าของผม แถมท่านทั้งสองยังไม่มีลูก ท่านจึงเอ็นดูและรักผมมากเป็นพิเศษ ผมไปอยู่ที่นั่นในฐานะลูกบุญธรรมของป้า และเรียนหนังสือที่นั่นตั้งแต่เด็ก ผมก็เลยพูดภาษาอังกฤษได้คล่องปรื๋อ แต่ผมพูดก็ภาษาไทยได้ชัดแจ๋วเลยครับ เพราะพ่อและแม่ผมท่านใช้ภาษาไทยคุยกันในครอบครัวเสมอ
เมื่อผมเรียนจบชั้นไฮสคูล ในคืนที่ผมไปร่วมงานพรอมเพื่อเลี้ยงฉลองวันจบการศึกษา พ่อและแม่ผมท่านกลับประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่จากเหตุการณ์รถชนกัน จึงเป็นวันที่ผมโศกเศร้ามากที่สุดในชีวิต เพราะรู้ว่าหลังจากนี้ผมจะได้ชื่อว่าเป็นลูกกำพร้าไม่มีพ่อและแม่อีกแล้ว ผมจึงอยู่กับคุณลุงและคุณป้าจนเรียนจบมหาวิทยาลัย
วันหนึ่งคุณป้าท่านนำพินัยกรรมของคุณพ่อมามอบให้ ทำให้ผมทราบว่าผมมีมรดกเป็นบ้านสวนพร้อมที่ดินตั้งอยู่ใกล้บ้านเดิมที่จังหวัดราชบุรีของครอบครัวผมที่ได้รับมอบจากรุ่นปู่มาอีกที ที่ดินผืนนั้นตั้งอยู่ที่จังหวัดสมุทรสงคราม ซึ่งคุณป้าท่านบอกว่าให้สามีภรรยาคู่หนึ่งเช่าทำสวนทำไร่ไม่ไกลจากตลาดน้ำอัมพวาอันมีชื่อเสียง
“หยกแน่ใจนะลูก...ว่าต้องการแบบนี้” วันนี้คุณป้ามาส่งผมที่สนามบินคนเดียว เพราะคุณลุงต้องดูแลร้านอาหารที่กำลังขยายสาขา และคุณป้ายังคงถามผมย้ำอีกครั้ง ซึ่งเราคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว ทำให้ผมรู้สึกว่าคุณป้าน่าจะเป็นกังวลมากเกินไป
หลังจากที่ผมเรียนจบมหาวิทยาลัย ผมยังไม่ได้หางานทำจึงเลือกที่จะหาเรื่องขอกลับมาเที่ยวเมืองไทย ผมตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอนเป็นครั้งแรกในรอบ 20 ปี โดยอ้างว่าจะยกที่ดินผืนนั้นให้กับผู้ที่เช่าอยู่ พวกเค้าคงจะดีใจและได้ใช้ประโยชน์ในการทำมาหากินเลี้ยงชีพต่อไป
“หยกไม่อยากได้ที่ดินผืนนั้นหรอกครับป้า หยกอยากโอนให้กับคนที่เช่าอยู่มานานแล้วมากกว่า ป้าเองก็ไม่คิดจะกลับไปอยู่ที่นั่นแล้วไม่ใช่เหรอครับ” ผมตอบแบบนี้มาหลายรอบเหมือนกัน เพราะไม่เข้าใจว่าเราก็ได้ค่าเช่าจากการโอนเงินมาให้ปีละหมื่นบาทไทย มันไม่มากเลย แล้วป้าจะเก็บที่ดินผืนนั้นไว้ทำไม
“ป้าแค่เป็นห่วงเรื่องที่หยกจะไปเมืองไทยคนเดียว มันอันตรายนะลูก ลูกไม่ได้กลับไปยี่สิบปีแล้วนะ” คุณป้ายังคงพยายามโน้มน้าวให้ผมเปลี่ยนใจ ไม่ว่าเรื่องจะไปโอนที่ดินด้วยตัวเอง และเรื่องที่จะไปอยู่เมืองไทยนานๆ คนเดียวด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลเหลือเกิน
“หยกโตแล้วนะครับป้า อย่าเป็นห่วงเลยครับ อีกอย่างหยกอยากไปเที่ยวเมืองไทยด้วยครับ อยากไปเที่ยวบ้านเกิดเมืองนอนตัวเองสักครั้ง ป้าอย่าร้องนะครับ” ผมโอบกอดคุณป้าที่เริ่มมีน้ำตาซึม และตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มให้คุณป้าคลายกังวล
“เพื่อนฝูง ญาติพี่น้องเราก็ไม่มีที่นั่น แล้วจะไปอยู่ไปกินยังไง เกิดอะไรขึ้นมาหยกจะไปหาใคร ป้าไม่สบายใจเอาซะเลย” คุณป้ายังคงไม่หายห่วงผมซะที แถมยังทำหน้ายังกับจะร้องไห้ขึ้นมาอีกซะแล้วสิ
“โธ่...คุณป้าครับ หยกบรรลุนิติภาวะแล้วนะครับ แล้วหยกก็ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนไกลๆ เลย ตอนนี้หยกอยากไปเที่ยวสักพักหนึ่ง ยังไงหยกจะส่งข่าวโทรมารายงานตัวบ่อยๆ ไม่ให้คุณป้าต้องเป็นห่วงดีไหมครับ” ผมยังคงฉีกยิ้มสู้กับความเป็นห่วงของคุณป้า แถมโอบแขนกระชับกอดคุณป้าให้แน่นมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งหอมแก้มคุณป้าทั้งซ้ายทั้งขวา
“ฮึฮึ...ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยเรา ลองถ้าไม่ติดต่อมาเกินวันหนึ่งดูสิ ป้าจะส่งคนไปตามกลับมาทันทีเลยเชียว” คุณป้าหัวเราะลงคอเบาๆ และยิ้มออกมาได้แล้ว คุณป้าทราบดีว่าหลังจากผมเรียนจบชั้นไฮสคูลก็มีเรื่องพ่อแม่ผมเสียชีวิตมาทำให้ผมเสียใจ จนเป็นเด็กเงียบขรึม ไม่ค่อยพูดจากับใคร เดิมทีความเป็นคนต่างด้าวมาอาศัยอยู่ในอเมริกาก็ทำให้มีเพื่อนน้อยอยู่แล้ว ผมจึงเอาแต่อ่านหนังสือตั้งใจเรียนจนได้เกียรตินิยมเลยทีเดียว ตอนนี้คุณป้าท่านคงอยากให้ผมมีชีวิตที่ผ่อนคลายขึ้นบ้าง
“ป้าครับ...หยกต้องไปแล้วล่ะ ใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้วล่ะครับ ป้าต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ เดี๋ยวเครื่องลงแล้วหยกจะโทรหานะครับ” เสียงประกาศจากสายการบินเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่องดังขึ้นมา ผมกอดคุณป้าอีกครั้งพร้อมยกมือพนมไหว้ แม้ผมจะเติบโตที่อเมริกา บ้านเราจะย้ายมาอยู่กันที่นี่ แต่คุณป้าก็ยังคงสอนให้ผมมีวัฒนธรรมและมารยาทแบบไทย และไม่ลืมขนบธรรมเนียมประเพณีของไทยต่างๆ
“เดินทางปลอดภัยนะลูก...คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองนะ รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ นะลูก” คราวนี้คุณป้าน้ำตาไหลออกมาจริงๆ ทำเอาผมแทบจะร้องไห้ตามไปด้วยเลยทีเดียว เพราะตั้งแต่โตมาที่นี่ ผมยังไม่เคยห่างจากคุณป้าไกลและนานขนาดที่จะไปเมืองไทยคราวนี้เลย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 02 “กรหยก”
โอ...อัมพวานี่หนางามจริง ทุกสิ่งเป็นขวัญตา
ระหว่างทางบินที่ผมต้องต่อเครื่องบินมาเมืองไทย สภาพอากาศไม่ดีมีเมฆฝนแปรปรวนจนทำให้ผมต้องรอเครื่องบินที่สนามบินในประเทศญี่ปุ่นอยู่นานมาก ผมจึงต้องเดินทางไปถึงเมืองไทยช้าไปแปดชั่วโมง แถมยังติดต่อกับที่พักที่จองเอาไว้ทางอินเตอร์เน็ตในเมืองไทยไม่ได้อีก ผมเลือกที่พักในตลาดน้ำอัมพวาชื่อ “บ้านขนม” โดยดูข้อมูลจากเว็บไซต์แล้วก็จองผ่านอินเตอร์เน็ต ผมโอนเงินค่าจองไว้หนึ่งเดือนเสร็จสรรพก็ส่งสลิปหลักฐานการโอนเงินไปทางอีเมล์ และได้รับการตอบรับกลับเรียบร้อย
ผมเลือกที่นี่เพราะดูใกล้เคียงกับโฮมเสตย์ ที่มีสอนทำอาหารไทยและสอนทำขนมแบบไทยต้นตำรับด้วย ผมชอบทำอาหารอยู่เหมือนกันแต่ฝีมือการทำอาหารของผมก็ยังไม่ได้เรื่อง ก็กิจการที่บ้านผมเป็นร้านอาหารนี่ครับ ผมได้แต่เป็นลูกมือช่วยเหลืองานเล็กๆ ในครัวเมื่อมีเวลาว่าง ผมอาจจะเอาสูตรอาหารไทยต้นตำรับมาปรับปรุงใช้กับที่ร้านาหารของป้าผมที่อเมริกาก็ได้
แต่เหตุการณ์วันนี้ต้องทำให้ผมเลยเวลานัดที่ยืนยันไว้ทางอีเมล์ ผมคงถึงเมืองไทยแล้วเดินทางต่อเข้าไปเช็คอินไม่เกินบ่ายโมงวันเสาร์ไม่ทันอย่างแน่นอน ผมคิดว่าอาจโดนยกเลิกห้องพักที่จองไว้ แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ถ้าไปไม่ทันโดนยกเลิกไปแล้วผมจะหาที่พักที่ไหนดี ไม่ได้เตรียมแผนสำรองเอาไว้ด้วย
เมื่อเครื่องบินมาถึงประเทศไทยลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิเรียบร้อย ผมไม่มีเวลามากนัก รีบออกไปทางตรวจคนเข้าเมืองแล้วรีบไปรอรับกระเป๋าเป้ ซึ่งระบบของที่นี่ทำให้กระเป๋าเป้ของผมมาช้าอีก เฮ้อออ...ยืนรอจนเครียดไปเลย ผมกะไว้ว่าจะรีบไปหาซื้อซิมโทรศัพท์ของประเทศไทยมาใช้ จะได้โทรบอกคุณป้าว่าเดินทางมาถึงเมืองไทยอย่างปลอดภัย แม้จะขลุกขลักจนเลยเวลามานิดหน่อย แล้วก็จะได้โทรศัพท์ไปยืนยันกับทางโรงแรมที่จองห้องพักเอาไว้ สุดท้ายก็ได้แต่นั่งปลงตกบนสายพานระหว่างรอกระเป๋าที่มาช้าเสียเหลือเกิน
พอผมได้กระเป๋าเป้ออกมาจากสนามบินก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มของเมืองไทยแล้ว กว่าจะหาซิมโทรศัพท์ได้ ข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน ผมรีบหาแท็กซี่ไปส่งที่ตลาดน้ำอัมพวาโดยด่วน พอขึ้นรถได้แล้วผมก็รีบเอาซิมโทรศัพท์มาใส่ในมือถือแล้วก็โทรกลับไปรายงานตัวกับคุณป้าที่อเมริกาทันที แล้วพยายามติดต่อโรงแรมแต่ไม่มีคนรับสายผมเลย กว่าผมจะมาถึงที่หมายก็มืดค่ำแถมค่ารถยังแพงเอาการอยู่เหมือนกัน
ผมสะพายเป้ใบใหญ่พร้อมกางแผนที่ที่พิมพ์มาจากในเว็บไซต์เดินตามทางเข้ามาภายในตลาดน้ำ ผ่านผู้คนที่ยังพอมีให้เห็นกันอยู่พอสมควร เนื่องจากวันนี้เป็นวันเสาร์ ผมจึงรีบเดินผ่านผู้คนไปยังโรงแรมที่ผมจองห้องพักเอาไว้ เดินเลี้ยวไปเลี้ยวมาไม่ทันได้ดูบรรยากาศก้มาถึงจุดหมายปลายทาง
โรงแรมที่เห็นเป็นเหมือนบ้านไม้โบราณสองชั้นมีสามแถว ทาสีฟ้าหวานสดใสทั้งภายนอกและภายใน อาคารประดับด้วยโคมไฟโบราณสีส้มทำให้บรรยากาศดูอบอุ่น โรงแรมตั้งอยู่ริมน้ำเปิดโล่งทั้งสามห้อง ห้องกลางมีบันไดไม้ทาสีฟ้าสลับขาวสดใสเหมือนกับตัวอาคารขึ้นไปยังชั้นสอง ตรงหน้าบันไดมีเคาเตอร์ซึ่งไม่มีพนักงานอยู่ที่นั่น
ผมมองไปยังห้องซ้ายมือที่มีผู้คนมากมาย กำลังนั่งคุยกันเสียงดังอยู่ที่โต๊ะอาหารรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสทำด้วยไม้สีขาวมีอยู่หลายโต๊ะกระจายกันเป็นกลุ่ม บนโต๊ะวางอาหารอยู่เต็มเหมือนจะเป็นร้านอาหารด้วย บนเก้าอี้ไม้ไม่มีพนักสีขาวเข้าชุดกันก็มีคนนั่งอยู่เต็มทุกโต๊ะ ทุกคนกำลังทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยและพูดคุยกันเสียงเจาะแจะดูมีความสุข
ส่วนห้องขวามือสุดมีชุดรับแขกไม้สักมันวาว มีผ้านวมรองนั่งหลากสีดูน่ารักดีตั้งอยู่ตรงมุมห้อง ริมผนังมีชั้นไม้ทาสีขาวตัดกับสีฟ้าบนผนัง บนชั้นไม้รองด้วยผ้าลูกไม้ถักเรียงรายเต็มไปด้วยขนมต่างๆ แลดูเหมือนเป็นร้านเบเกอรี่ขนมไทยเล็กๆ ดูการตกแต่งการจัดวางให้ความรู้สึกอบอุ่นดี ผมจึงเลือกที่จะนั่งรอที่ชุดรับแขกตรงห้องทางฝั่งขวามือ และมองดูผู้คนเดินผ่านไปมาบนทางเท้าริมน้ำหน้าโรงแรมฆ่าเวลา
ผมนั่งได้สักพักก็เริ่มรู้สึกหิวจนท้องร้อง เลยลุกขึ้นเดินมาดูที่ชั้นไม้ต่างๆ ที่มีขนมวางเรียงอยู่ มีป้ายชื่อเป็นภาษาไทยพร้อมราคาบอกอยู่ทุกแถว ขนมไทยบางชนิดผมรู้จัก เช่น ทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง ขนมชั้น เพราะคุณป้าเคยทำให้ทาน แต่บางชนิดก็ไม่เคนเห็นมาก่อนเหมือนกัน ราคาไม่ได้แพงเสียด้วย
“น้องมาซื้อขนมเหรอครับ เชิญเลือกดูตามสบายนะครับ” กำลังเลือกขนมดูเพลินๆ ผมก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงที่ดังมาจากทางด้านหลัง เมื่อหันมามองก็พบชายหนุ่มผิวสองสีเพราะสวมเสื้อกล้ามสีขาวตุ่น เลยทำให้เห็นสีผิวของเค้าอย่างชัดเจน ชายคนนี้สวมกางเกงผ้าหนาขาสั้นสามส่วนสีน้ำตาล ผิวในร่มผ้าเค้าแลดูขาวสะอาดแต่บริเวณแขน ขา และคอขึ้นไปที่คาดว่าน่าจะเป็นรอยโดนแดดเผากลับเป็นสีน้ำผึ้งเข้ม เค้าสวมร้องเท้าแตะหนีบระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ แถมมีผ้ากันเปื้อนสีฟ้าขลิบลูกไม้สีขาวพิมพ์กลางอกว่า “บ้านขนม” ชายคนนี้มีเหงื่อชื้นพราวบนใบหน้าและซึมเสื้อผ้าจนเห็นรอยเปียกชัดเจน สภาพเค้าดูไม่จืดเลย โชคดีนะที่หน้าตาหล่อคม แถมยังหุ่นดีมีกล้ามเนื้อชัดเจนเหมือนคนออกกำลังกายมานาน ทำให้ยังดูดีใช้ได้...ไม่สิไม่ใช่แค่ใช้ได้ โคตรหล่อเลยล่ะ ดูแล้วเค้าน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมหรืออาจจะแก่กว่าไม่กี่ปี แต่ชายคนนี้ค่อนข้างสูงกว่ามาก น่าจะประมาณร้อยแปดสิบกว่าๆ เกือบร้อยเก้าสิบเลยทีเดียว ส่วนผมสูงแค่ร้อยเจ็ดสิบห้าเอง จึงต้องแหงนหน้ามองเค้าแล้วต้องก้มมองรองเท้าอีกที เค้าเหมือนจะเพิ่งว่างจากการเป็นเด็กเสิร์ฟอาหารจึงเดินมาดูผมก็ได้
“เอ่อ...ผมมาพักที่นี่นะครับ นี่เป็นเอกสารใบจองพร้อมสลิปโอนเงินค่ามัดจำครับ” ผมยื่นเอกสารที่พิมพ์ออกมาจากอีเมล์ให้เขาไป เค้าทำหน้างงๆ ใส่ผม แล้วยืนเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะรับเอกสารจากผมไปดู
“ห้องเต็มหมดแล้วนี่ครับ คุณ...เอ่อ...กรหยกที่จองมาจากอเมริกา อ้อ...คือคุณนัดเช็คอินตอนบ่ายแล้วก็ไม่มา ทางเราก็ติดต่อคุณไม่ได้เสียด้วย ก็เลยให้ห้องพักกับคนอื่นไปแล้วล่ะครับ ยังไงผมจะคืนเงินมัดจำให้แล้วกันนะครับ” เค้าทำหน้าเศร้านิดหน่อยแล้วตอบผมอย่างรู้สึกผิดเต็มที่ แล้วยื่นเอกสารคืนให้ผม
“เอ๊ะ...แล้วผมจะทำยังไงล่ะครับ นี่ยังไม่ทันจะข้ามวันเลย เพราะไฟล์ที่ผมเดินทางมันดีเลย์ก็เลยทำให้มาช้าไปหลายชั่วโมง แล้วโทรศัพท์ผมก็ไม่ได้เปิดโรมมิ่งไว้ด้วย พอผมหาซิมโทรศัพท์ได้ผมก็รีบโทรมาแต่พวกคุณไม่มีใครรับสายผมเลย เงินมัดจำผมก็โอนมาให้แล้ว คุณกลับเอาห้องที่ผมจองไว้ให้คนอื่นอย่างนี้ใช้ได้เหรอครับ ให้บริการกันยังไงเนี่ย” ผมโวยออกไปทันทีเพราะไม่รู้จะไปหาที่พักได้ที่ไหน ด้วยเป็นเวลานี้แล้วด้วย
ผมชักสีหน้ามองนายคนนี้หัวจรดเท้าอีกครั้ง ด้วยการแต่งตัวที่ดูไม่ชวนมอง และความไม่รับผิดชอบในบริการ ผมเริ่มจะเหวี่ยงด้วยท่าที และน้ำเสียงที่ไม่พอใจสุดๆ เพราะไม่นึกว่าช้าไปไม่กี่ชั่วโมงทางโรงแรมกลับยกเลิกห้องพักผมง่ายๆ แบบนี้ วันนี้หงุดหงิดมาหลายเรื่อง แถมยังหิวข้าวสุดๆ อีกด้วย ต้องเอาให้เละกันไปข้าง
“พอดีวันนี้มีแขกเข้าพักเยอะนะครับ แล้วก็มีลูกค้าต่างชาติติดใจอยากเรียนโปรแกรมทำขนมไทยที่มีทุกวันอาทิตย์ของที่นี่ในวันพรุ่งนี้ ก็เลยขอพักเพิ่มอีกหนึ่งวัน ทางเราก็ติดต่อคุณไม่ได้ แล้ววันนี้ลูกค้าที่มาทานอาหารเย็นก็จองไว้เต็มทุกโต๊ะ เราก็เลยไม่มีคนว่างกันเลยสักคน สงสัยจะไม่ได้รับโทรศัพท์คุณเมื่อเย็นนี้น่ะครับ ยังไงเราจะคืนเงินจองให้ ต้องขออภัยจริงๆ นะครับ” ชายหนุ่มคนนี้ทำตาขวางใส่ผมทันที ที่ผมมองเค้าหัวจรดเท้า แถมอธิบายแก้ตัวด้วยท่าทีนิ่งๆ แข็งๆ แล้วเริ่มใช้น้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นจากเดิม เหมือนจะไม่พอใจท่าทีโวยวายนิดๆ หน่อยๆ ของผม ผมคิดว่านี่ยังไม่ได้จัดเต็มเท่าไรเลยนะ
“มีอะไรกันเหรอคะ...พี่กฤษ” กำลังจะฟาดฟันกันอยู่แล้วเชียว อ้อ...ไอ้ยักษ์คนนี้ชื่อกฤษ หญิงสาวหุ่นดี ผมยาวสีดำขลับ ดวงตากลมโตทำให้ดูเป้นคนมีหน้าตาสะสวย สูงเกือบเท่าผมเลยถือได้ว่าสูงมากสำหรับมาตรฐานหญิงไทย เธอเดินมากับผู้ชายอีกคนที่ตัวสูงกว่าผมแต่สูงไม่เท่านายกฤษ เธอกับชายอีกคนมีหน้าตาคล้ายกันทั้งคู่ยังกะเป็นพี่น้องฝาแฝด ทั้งสองแต่งตัวสะอาดสะอ้านดูดีกว่านายกฤษเยอะ แถมสวมผ้ากันเปื้อนแบบเดียวกันกับนายกฤษอีก คงจะเป็นพนักงานที่นี่เหมือนกัน
“ทองกับน้องพลอยมาก็ดีแล้ว ลูกค้าคนนี้ชื่อคุณกรหยกที่จองห้องพักผ่านทางอีเมล์แต่ไม่มาเช็คอินตามนัด พอดีคู่สามีภรรยาชาวญี่ปุ่นที่มาพักตั้งแต่วันศุกร์ เมื่อเช้าเค้าขอพักอีกคืนเพราะอยากเรียนทำขนมไทยวันพรุ่งนี้พี่ก็เลยยกห้องให้เค้าพักต่อไปแล้วเมื่อตอนเย็น พี่ว่า...เราก็คืนเงินจองให้คุณกรหยกเค้าไปแล้วกัน” นายคนนี้พูดออกมาง่ายดายอย่างไม่รู้สึกสำนึกผิด ท่าทีไม่เหมือนครั้งแรกที่คุยกับผมซะงั้น
“อ้าว...คุณกรหยกนี่เอง ดิฉันพลอยสวยค่ะ เป็นคนที่คุยประสานการรับจองห้องพักกับคุณทางอีเมล์ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ คุณกรหยกใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ยังไงคืนนี้ดิฉันจะจัดการแก้ไขเรื่องห้องพักให้ได้แน่นอนนะคะ...พี่ทองหล่อไปเอาน้ำใบเตยเย็นๆ มาให้ลูกค้าก่อนเร็วเข้า” เธอหันไปสั่งพี่ชายที่ยืนนิ่งดูสถานการณ์อยู่ข้างๆ กันอย่างรวดเร็ว
“คุณกรหยกทานอาหารเย็นมารึยังคะ” คุณพลอยสวยดูมีมารยาท สำเสียงการพูดจาก้ดูน่ารักดี น่าคุยกว่านายกฤษเยอะ หลังจากเธอหันไปสั่งนายทองหล่อให้เอาน้ำมาให้ผม แล้วยังมีกะจิตดะใจถามเรื่องข้าวปลาอาหารกับผมอีก
“ผมยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่ลงจากเครื่องบินครับ ตอนนี้เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน” ด้วยเสียงหวานๆ ของคุณพลอยสวยกับความมีน้ำใจทำให้ความโกรธของผมอ่อนลงไปเยอะ พูดจาโต้ตอบได้ดีขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวก็เริ่มจากลง จนกระทั่งหันมาเจอนายกฤษที่ยืนทำหน้ายักษ์อยู่นี่ล่ะ ผมจึงเริ่มขมวดคิ้วพร้อมจะทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นอีกรอบ ไม่มีเซอร์วิสมายด์เอาซะเลย หน้าตาดีเสียเปล่าเห็นแล้วเซ็ง
“ที่นี่มีเมนูประจำวันเป็นอาหารชุดไม่ซ้ำกันแต่ละวันนะค่ะ อาหารเช้าเที่ยงและเย็นรวมอยู่ในค่าห้องพักอยู่แล้ว มื้อเย็นวันนี้มีหมูสะเต๊ะทานกับขนมปังปิ้ง มีน้ำจิ้มเป้นเครื่องแกงโรยถั่วลิสงคั่วพร้อมอาจาดแตงกวาเปรี้ยวๆ หวานๆ แก้เลี่ยนเป็นของทานเล่นก่อนอาหาร แล้วค่อยทานข้าวพร้อมกับข้าววันนี้มี ต้มยำทะเลใส่เห็ดนางฟ้า ปลากะพงทอดทั้งตัวราดน้ำปลาทานคู่กับยำมะม่วง และปลาหมึกสดผัดกับไข่แดงเค็มค่ะ ของหวานประจำวันก็มีบัวลอยสามสีไข่หวานน้ำกะทิ เครื่องดื่มก็เป็นน้ำใบเตยค่ะ คุณกรหยกทานได้นะคะ” เธอหนิบกระดานชนวนขนาดเอสี่มาอธิบายพร้อมส่งยิ้มหวานหยดมาให้ผม คงเพราะเห็นผมเอานิ้วไล่ไปบนเมนูกระดานชนวนเล็กๆ บนโต๊ะ ซึ่งเป็นคำอธิบายส่วนผสมของอาหารทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษก็เลยนึกว่าผมไม่รู้จักอาหารไทยแน่ๆ มั้ง
ความจริงผมพอรู้จักอาหารไทยพอสมควร เพราะคุณป้าผมเปิดร้านอาหารไทย-ญี่ปุ่นที่อเมริกา คุณป้าทำอาหารไทยเอง ส่วนคุณลุงเป็นคนทำอาหารญี่ปุ่น แต่ตอนนี้ท่านทั้งสองมาคุมกิจการโดยจ้างพ่อครัวและแม่ครัวอีกที ผมเพียงแค่อยากรู้ว่าส่วนผสมของอาหารไทยต้นตำรับในเมืองไทยจะต่างกับอาหารไทยที่อเมริกาหรือเปล่าเท่านั้นเอง
“ขอบคุณมากครับ ตอนนี้ผมหิวมากแล้วก็รู้สึกเหนื่อยมากด้วย อะไรก็ทานได้ละครับ” ผมยิ้มตอบไปพร้อมรับแก้วน้ำจากคุณทองหล่อที่เดินยื่นให้ผมพอดี เครื่องดื่มสีเขียวอ่อนจางใสสวยดี มีหยดน้ำเกาะรอบแก้วบอกอุณหภูมิให้รู้ว่าเครื่องดื่มในแก้วเย็นมาก น้ำมีกลิ่นหอมๆ กลิ่นออกหวานๆ พอยกขึ้นจิบก็รู้สึกเย็นสดชื่นทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาก
“เดี๋ยวดิฉันจะให้พี่กฤษกับพี่ทองหล่อไปจัดชุดอาหารมาให้คุณกรหยกทานก่อนนะคะ แล้วดิฉันจะหาห้องพักจากโรงแรมแถวนี้ให้ระหว่างคุณกรหยกทานอาหารรอนะคะ” คุณพลอยสวยพูดกับผมเสร็จก็ยิ้มหวานให้อีกที แล้วก็หันไปสั่งนายกฤษที่ยืนหน้าเป็นตูดหมึกอยู่ข้างๆ คุณทองหล่อให้ยกอาหารมาให้ผมทาน
“ขอบคุณมากครับ” ผมตอบรับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลพร้อมยิ้มให้คุณพลอยสวยและคุณทองหล่อที่ดูมีน้ำใจ แถมหันไปมองหน้าตวัดสายตาชิงชังใส่คนแล้งน้ำใจที่น้ำดื่มสักแก้วก็ยังไม่คิดจะไปหยิบมาให้ ข้าวปลาก็ไม่คิดจะถามว่ากินรึยัง แล้วยังจะไล่ให้ผมไปหาที่พักที่อื่นอีก
-
เข้ามารอค่ะ
บาปยังไงอ่า
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 03 “กรหยก”
เมื่อแรกเจอกับเธอก็ละเมอ ดั่งต้องมนต์
ผมนั่งรออาหารอยู่ได้ไม่นาน คุณทองหล่อกับนายกฤษก็นำถาดอาหารยกออกมาเสิร์ฟผมตรงหน้าเยอะแยะไปหมด หน้าตาอาหารที่จัดมาดูน่าทานมากมาย ผมมองสองหนุ่มจัดวางจานอาหารตรงหน้าพร้อมน้ำลายสออยู่ที่ริมฝีปากแทบจะไหลหกออกมาอยู่แล้ว
“ทำไมมันเยอะจังเลยครับ ผมทานคนเดียวคงไม่หมดแน่เหลือไปเสียดายแย่เลยครับ คุณทองหล่อนั่งทานอาหารด้วยกันกับผมสิครับ” ผมออกตัวเชิญเพราะเห็นว่าลูกค้าที่นั่งทานอาหารอยู่อีกห้องริมซ้ายเริ่มทยอยขึ้นข้างบน บางส่วนก็ออกไปเดินเล่นข้างนอก แทบไม่เหลือลูกค้าให้คอยบริการมื้อค่ำกันแล้ว
“คุณหยกทานไปเถอะ...ตัวยิ่งผอมๆ อยู่พวกเราทานกันแล้วตั้งแต่เย็น ตอนนี้ยังต้องเก็บโต๊ะล้างจานชามอีกกองพะเนินที่อยู่หลังร้านโน่น ไหนจะต้องเตรียมงานของวันพรุ่งนี้อีก” นายกฤษที่ผมไม่ได้ชวนเลยกลับเป็นคนตอบซะเฉย ผมไม่สนใจยังคงหันมามองคุณทองหล่อที่ยืนยิ้มอย่างเดียว นี่ตั้งแต่เจอหน้าผมยังไม่ได้ยินคุณทองหล่อพูดอะไรซักคำเดียว
“เชิญคุณกรหยกทานตามสบายเลยนะครับ ทานอาหารให้อิ่มเสียก่อน ส่วนเรื่องที่พักน้องพลอยกำลังจัดการให้อยู่...ไม่ต้องเป็นห่วง ขาดเหลืออะไรเรียกพวกผมได้ตลอด พวกผมขอตัวไปจัดการหลังร้านสักครู่นะครับ” คุณทองหล่อยิ้มให้แล้วพูดกับผมออกมาแล้ว แถมน้ำเสียงยังไพเราะนุ่มนวลฟังสบายหู ไม่ห้าวและห้วนเหมือนนายกฤษเลยสักนิด
ผมมองคุณทองหล่อกับนายตัวยักษ์หน้านิ่งเดินหายเข้าไปหลังร้าน ตอนนี้ผมก้มลงมองอาหารตรงหน้าแล้วเริ่มลงมือทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย อื้ม...อาหารอร่อยใช้ได้ รสชาติเข้มข้นกว่าอาหารไทยที่คุณป้าทำพอสมควร ฝีมือการปรุงจัดว่าเยี่ยมเลยทีเดียว ไม่สิ...อร่อยมากที่สุดเลยต่างหาก เผลอแพลบเดียวผมทานอาหารแทบจะหมดเกือบทุกอย่าง ทั้งที่ปริมาณอาหารน่าจะเตรียมมาสำหรับทานได้สามถึงสี่คนเลยทีเดียว
“หึ...หึ...ท่าทางนี่คงหิวโซมาเชียวนะครับ ถึงกินเกลี้ยงจานแทบทุกอย่าง ฝืนทานหรือเปล่าครับคุณกรหยก” เสียงนายกฤษทำให้ผมชะงัก ต้องรีบเงยหน้าขึ้นไปมอง เจ้านี่ยืนอมยิ้มมุมปากมองผมเหมือนตัวตลก แถมยืนกอดอกในมือถือเหยือกน้ำแล้วก็เดินมาเติมน้ำในแก้วของผม ผมมองแก้วแวบหนึ่งก่อนจะยกขึ้นมาดื่มล้างปากหลังจากทานบัวลอยไข่หวานจนหมดถ้วย
“อาหารมันอร่อยมากต่างหาก เลยเสียดายแทนคนทำถ้าจะเหลือทิ้งเหลือขว้าง ก็เลยต้องกินเองให้หมดดีกว่า” ผมตอบแบบไม่มองหน้าคนถาม
“ขอบคุณนะครับที่ชมว่าผมทำอาหารอร่อยมาก” นายกฤษยิ้มเยาะก่อนตอบ ซึ่งทำให้ผมแทบไม่เชื่อหู รีบหันขึ้นไปมองหน้าคนพูดพร้อมอ้าปากพะงาบๆ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
“เอ่อ...นายทำเองเหรอ ฉัน...นึกว่าคุณพลอยสวยเป็นคนทำอาหารซะอีก แล้วไม่มีแม่ครัวเหรอ...หรือพนักงานคนอื่นล่ะ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี เลยถามออกไปแบบนั้นแก้เก้อ เหมือนจะเขินนิดหน่อย ไม่นึกว่าคนตัวใหญ่มาดแมนคมเข้มแต่งตัวบ้านๆ ดูสภาพไม่น่าจะทำอาหารออกมาได้อร่อยขนาดนี้ แถมยังอร่อยเสียทุกอย่างอีกด้วยแฮะ
“ผมเป็นพ่อครัวของที่นี่เอง น้องพลอยกับนายทองเป็นเจ้าของโรงแรมรับช่วงต่อจากพ่อแม่มา น้องพลอยเป็นคนบริหารแล้วก็เป็นรีเซฟชั่น ส่วนเจ้าทองเป็นลูกมือผมในครัวแล้วก็เป็นเด็กเสิร์ฟ แล้วก็มีแม่บ้านอีกคนชื่อป้านิ่มคอยดูแลเรื่องห้องพักกับทำอาหารเวลาที่ผมไม่อยู่ ส่วนงานอื่นๆ ก็ช่วยกันทำ ห้องพักก็มีแค่หกห้อง ที่นี่เราบริหารจัดการกันเองแค่สี่คน” นายกฤษตอบยาวพร้อมกับก้มตัวคอยเก็บจานชามว่างเปล่าตรงหน้าผมใส่ถาดแสตนเลสใบใหญ่
“มานี่...ผมช่วย” ผมรีบหยิบจานเปล่ามาเขี่ยกวาดเศษอาหารที่เหลือกองรวมกันในจานเดียว แล้วซ้อนจานอย่างชำนาญ จัดมุมวางลงถาดของนายกฤษ ให้เก็บได้จนเกลี้ยงโต๊ะ
“นายดูคล่องดีจังนะ เคยเป็นเด็กเสิร์ฟเหรอ” นายกฤษถามผมพร้อมยกถาดที่เต็มไปด้วยจานชามยกขึ้นอย่างทะมัดมะแมง
“บ้านผมเปิดเป็นร้านอาหารไทยที่อเมริกา ว่างๆ ผมก็มาช่วยงานที่บ้านเป็นประจำ” ผมตอบแบบไม่ใส่ใจนัก พร้อมจะเอาผ้าผืนเล็กที่นายกฤษดึงออกมาจากกระเป๋าหน้าตรงผ้ากันเปื้อนที่สวมอยู่ เตรียมมาช่วยเช็ดโต๊ะทำความสะอาดให้
“คุณกรหยกไม่ต้องทำหรอก ตอนนี้คุณเป็นแขก เดี๋ยวผมทำเอง” นายกฤษตอบพร้อมคว้าผ้าผืนเล็กไปจากมือผม เช็ดโต๊ะด้วยมือข้างเดียวจนสะอาดอย่างรวดเร็ว พร้อมยกถาดกลับเข้าไปหลังร้าน
“โธ่เอ้ย...เมื่อกี้ยังจะไล่ฉันไปพักที่อื่น ทีตอนนี้กลับบอกว่าเป็นแขกของที่นี่” ผมพูดกับตัวเองพร้อมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้รับแขกไม้สัก มองนาฬิกาตรงกลางห้อง โห...นี่จะสี่ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย มิน่ารู้สึกง่วงจังเลย ร่างกายผมมันเรียกร้องอยากจะนอนจนเต็มแก่แล้วล่ะสิ คุณพลอยสวยก็ไม่มาพาผมไปยังที่พักเสียที
“คุณกรหยกครับ คือ...เอ่อ...น้องพลอยโทรมาบอกว่า พยายามเดินหาห้องพักทุกที่แล้ว แต่ว่า...คืนนี้ห้องพักแถวนี้เต็มทุกที่เลยล่ะครับ” ผมนั่งบ่นกับตัวเองในใจได้สักครู่ คุณทองหล่อก็มายืนทำหน้าละห้อยบอกข่าวร้ายให้ผมฟังเอาป่านนี้ ดีนะที่ได้ทานข้าวไปแล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงอารมณ์เสียพิลึก
เอาละสิ...ดึกดื่นป่านนี้แล้วผมจะไปพักที่ไหนละครับคืนนี้...เฮ้อออ...ให้ผมนอนที่นี่ตรงเก้าอี้ชุดรับแขกตอนนี้เลยก็ได้นะครับ ผมรู้สึกเพลียจนหนังตาผมพร้อมจะปิดอยู่แล้วตอนนี้ ด้วยเวลาที่อเมริกาต่างกับเมืองไทยเยอะพอสมควรอยู่แล้ว แถมตอนเดินทางผมก็แทบไม่ได้นอนเลย นี่ผมมาเมืองไทยแค่วันแรกก็มีเรื่องให้วุ่นวายเสียแล้วสิ
-
คุณ
เข้ามารอค่ะ
บาปยังไงอ่า
คุณ iamnan ครับ เรื่องนี้ผมแต่งไว้ค่อยข้างยาวครับ ลองติดตามไปสักพักนะครับ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมตั้งชื่อเรื่องแบบนี้ ^^
-
คืนนี้หยกนอนไหนเนี่ย หึหึ :o8:
อ่าเรื่องนี้มีมาม่าไหมอ่ะคะ...จะได้เตรียมใจ 55+ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
คืนนี้หยกนอนไหนเนี่ย หึหึ :o8:
อ่าเรื่องนี้มีมาม่าไหมอ่ะคะ...จะได้เตรียมใจ 55+ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
ช่วงแรกลั้นลาไปก่อน แล้วค่อยกินมาม่า...อร่อยแน่นอนคับ ^^
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 04 “กรหยก”
หล่อพอดีคำ ไม่สูงไม่ต่ำจนเกินไป กะดูทีไร อ๊ะ...อ้ำเข้าไปพอดีคำ
“กอดผมไว้ให้มันแน่นๆ หน่อยเดี๋ยวก็ร่วงลงไปหรอก อย่ามาทำเป็นรังเกียจตอนนี้เลยน่า” เสียงตะโกนแข่งกับสายลมแรงที่ปะทะเข้าใบหน้าบอกผมให้กอดเอวคนตรงหน้าเอาไว้ ก็กลัวตกอยู่หรอกนายกฤษเล่นขับมอเตอร์ไซด์เสียเร็วจี๋เชียว ไม่รู้ว่าอยากจะแกล้งผมหรือเปล่า ถึงได้บิดคันเร่งมอเตอร์ไซด์เอาเป็นเอาตายขนาดนี้ ผมเลยจำใจกอดซบคนตรงหน้า เอาใบหน้าแนบลงบนหลังกว้าง ได้กลิ่นเหงื่อของนายกฤษแล้วใจมันหวิวๆ ชอบกล
หลังจากที่ผมทานข้าวเสร็จคุณทองหล่อก็มาบอกว่าหาห้องพักให้ผมไม่ได้ คุณพลอยสวยก็มายืนทำหน้าเศร้าอยู่ใกล้ๆ อยู่ๆ นายกฤษก็บอกมาว่าให้ไปนอนที่บ้านของเค้าก่อน แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน แถมยังบอกว่าตอนเช้าเค้าต้องช่วยยายกับตาไปรองน้ำตาลมะพร้าวมากวนทำน้ำตาลมะพร้าวไว้ขายอีก จะได้ให้ผมดูวิธีการทำน้ำตาลมะพร้าวแบบชาวบ้าน เอามุขนี้มาล่อคนอย่างผม...ชิ...หมั่นไส้ว่ะ
แล้ว...ผมก็เลยตกลงไปนอนค้างที่บ้านนายกฤษอย่างเสียไม่ได้…แหม...แม้จะไม่ชอบหน้าคนชวน แต่จริงๆ แล้วก็อยากไปดูวิธีการทำน้ำตาลมะพร้าวเหมือนกัน ไม่เคยเห็นหรือได้ยินมาก่อนเลย ว่ามะพร้าวก็ทำน้ำตาลได้เหมือนกัน ไหนๆ มาเที่ยวเมืองไทยทั้งทีก็มาดูวิถีชาวบ้านด้วยเลยแล้วกัน คิดแบบนี้ผมก็สบายใจ
“บ้านนายไกลจากตลาดน้ำอัมพวาเหมือนกันนะเนี่ย” ผมบ่นหลังจากลงจากมอเตอร์ไซด์นายกฤษแล้วมายืนรอเจ้าของบ้านอยู่ตรงหน้าบันไดบ้านไม้เรือนไทยแบบบ้านๆ เป็นบ้านยกพื้น ดูแล้วเหมือนในรูปภาพโปสการ์ดที่ขายในตลาดน้ำเลยแฮะ แค่ดูโทรมกว่านิดหน่อย
“ตากับยายเค้านอนไปแล้ว คนที่นี่เค้านอนเร็วไม่เหมือนคนในตลาด อย่าทำอะไรเสียงดังล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยพานายไปไหว้ตากับยาย คืนนี้พักเอาแรงก่อนแล้วกัน” นายกฤษพูดเสียงไม่ดัง ตอบผมคนละเรื่องกับที่ถามพลางจูงมอเตอร์ไซด์ไปจอดไว้ใต้ถุนบ้าน พร้อมเอาโซ่มาคล้องไว้กับเสาบ้านเรียบร้อยแล้วก็เดินนำผมมาตกน้ำล้างเท้าก่อนขึ้นบันไดบ้านไปยังห้องพัก
“ที่นี่มีแค่สองห้อง ห้องตากับยายแล้วก็ห้องของผม คุณกรหยกเข้าไปนอนในห้องของผมแล้วกัน” นายกฤษว่าพลางพาผมไปยังห้องนอนของตัวเองพร้อมเปิดประตูและสวิทช์ไฟ แสงสว่างทำให้เห็นภายในห้องนอนที่มีตู้เสื้อผ้าเก่าทำด้วยไม้หลังไม่ใหญ่มากเหมือนใช้แค่คนเดียว ติดกันมีตู้หนังสือไม้อัดค่อนข้างผุข้างในตู้มีแต่หนังสือเรียนเก่าๆ กับตำราอาหารเยอะแยะไปหมดแทบจะเต็มตู้ ข้างประตูห้องนอนมีโต๊ะลักษณะเหมือนโต๊ะหนังสือทำด้วยไม้เก่าๆ กับเก้าอี้ไม้เข้าชุด มุมห้องมีฟูกขนาดใหญ่พอสมควร พร้อมหมอนมุ้งและผ้าห่มพับอยู่เป็นระเบียบ
“ถ้าให้ผมนอนห้องนาย แล้วนายจะไปนอนที่ไหนเหรอ” ผมเอ่ยปากถามขณะที่นายกฤษกำลังจัดแจงปูที่นอนและกางมุ้งภายในห้อง
“ผมจะไปนอนข้างนอก ตรงกลางบ้านที่เดินผ่านมาเมื้อกี้นั่นล่ะ” นายกฤษตอบโดยที่ยังจัดที่หลับที่นอนให้ผมไปด้วย
“ทำไมไม่นอนด้วยกันในห้องล่ะ นอนข้างนอกยุงกัดตายเลย ผมเกรงใจนะ มาทำให้นายลำบากแบบนี้” เกิดอาการกระอักกระอวลขึ้นมาทันที ในเมื่อมาแย่งที่หลับที่นอนคนอื่นเค้าแล้วยังต้องให้เจ้าของห้องนอนไปนอนตากยุงข้างนอกอีก
“จะเกรงใจผมทำไม เมื่อกี้ยังโวยวายจะหาที่นอนให้ได้อยู่เลยนี่ ผมทำให้คุณไม่มีที่พักผมก็ต้องรับผิดชอบเอง” นายกฤษหยุดมือหันมามองผมแล้วยิ้มที่มุมปาก หัวเราะหึหึในลำคอน่าหมั่นไส้มาก แต่ยังไงก็เกรงใจอยู่ล่ะ ช่างมัน...ยอมๆ ไปก่อน
“ถ้าอย่างนั้นให้ผมออกไปนอนข้างนอกเองดีกว่า ยังไงนี่ก็ห้องนอนของนาย พรุ่งนี้นายต้องทำงานหนักแต่เช้าอีกไม่ใช่หรือไง” ผมตอบแบบไม่อยากทะเลาะด้วย แล้วก็รู้สึกไม่ดีที่มาเอาเปรียบเจ้าของบ้านแบบนี้
“ผมว่าเราไปอาบน้ำกันก่อน แล้วนอนด้วยกันในห้องนี้ก็แล้วกัน เบียดๆ กันหน่อยแล้วกันนะ คุณจะอาบน้ำรึปล่าว ถ้าจะอาบก็รีบตามผมมา” นายกฤษกางมุ้งเสร็จพอดี หันมาถามผมพร้อมถอดเสื้อแล้วก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าลายสก็อตตาใหญ่ๆ ที่ผมเคยอ่านเจอในอินเตอร์เน็ตเลยรู้ว่ามันเรียก “ผ้าขาวม้า” ผ้าผืนบางสีน้ำเงิน ขนาดเท่าผ้าขนหนู นายกฤษนำมานุ่งแล้วก็ล้วงมือสอดเข้าไปใต้ผ้าถอดกางเกงขาสั้นพร้อมกางเกงในออกมาเลยทีเดียว นายคนนี้มันหุ่นดีเป็นบ้า ตัวก็สูงขาก็ยาวหน้าอกนูนเป็นลูกหน้าท้องเป็นลอนลูกระนาด แพลบเดียวก็นายกฤษก็อยู่ในสภาพนุ่งผ้าข้าวม้าผืนเดียวพร้อมถือขันน้ำที่มีกล่องสบู่ แปรงสีฟันยาสีฟัน และแชมพูอยู่ในนั้น
“เฮ้ย...รอด้วยสิ” เผลอมองเพลินไปหน่อ...อายว่ะ ผมรีบหยิบอุปกรณ์ มีผ้าขนหนู ครีมอาบน้ำ โฟมล้างหน้า ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ออกจากกระเป๋าเป้แล้วรีบเดินตามนายกฤษออกนอนห้องไปข้างล่าง พอเห็นหุ่นนายกฤษ ผมก็ไม่กล้าที่จะถอดเสื้อผ้าตอนนี้หรอก หุ่นผมออกจะผอมเพรียวแถมเพิ่งกินอิ่มๆ ติดออกจะมีพุงกะทิน้อยๆ ด้วยซ้ำ...อายจัง
ตอนเดินขึ้นบ้านนายกฤษมาผมไม่เห็นห้องน้ำอยู่บนบ้าน ก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องไปอาบน้ำกันตรงไหน สงสัยจะอยู่ข้างล่าง บรรยากาศแถวนี้ช่างเงียบสงัดนองเสียจากมีแต่เสียงแมลงร้องกันระงม แถมตอนขับรถเข้ามาสองข้างทางก็มืดมากมีแต่ต้นไม้ นานๆ ทีจะเห็นแสงไฟจากบ้านเรือนของคนแถวนี้สักหลัง บรรยากาศแบบนี้ทำให้ผมค่อนข้างกลัวอยู่เหมือนกัน
“ไปอาบน้ำกันตรงไหนเหรอ เดินไปอีกไกลหรือเปล่า” ผมรีบเดินตามไม่ห่างจากตัวนายกฤษออกมาทางหลังบ้าน
“ที่อาบน้ำอยู่ลานหลังบ้าน ติดกับห้องส้วมตรงริมคลอง ที่นี่มีน้ำประปาให้ใช้ ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องลงไปอาบในคลองหรอกนะ” นายกฤษหันมาบอกพร้อมรอยยิ้ม หมอนี่เวลายิ้มก็หล่อน่ามองดีเหมือนกันนะ ตอนอยู่ที่โรงแรมไม่ทันได้สังเกตเพราะมัวแต่อารมณ์เสียอยู่
“ถึงแล้ว...คุณจะเข้าไปอาบในห้องส้วมหรืออาบพร้อมผมตรงนี้ล่ะ” เดินลงมาจากบ้านอ้อมมาทางด้านหลังไม่ไกล ผมมองสภาพลานอาบน้ำที่ทำด้วยพื้นปูนเป็นสี่เหลี่ยมไม่กว้างมาก สภาพยังกะค่ายทหาร มีแท็งก์น้ำทำด้วยปูนทรงกระบอกเป็นบ่อสูงถึงหน้าอก บนปากบ่อมีท่อน้ำสีฟ้าพร้อมก๊อกน้ำสีทองเหลืองฝาเกลียวยื่นออกมาเพื่อปล่อยน้ำลงแท็งก์ ติดกันเป็นห้องน้ำปูนหลังคาสังกะสี ภายในห้องน้ำมีโอ่งน้ำเตี้ยๆ กับส้วมซึมแบบนั่งยอง ประตูส้วมเป็นไม้ผุๆ ด้านหลังเป็นคลองมีต้นไม้รายล้อม ยังดีที่มีแสงไฟสีส้มติดโคมห้อยอยู่กับต้นมะพร้าวเหนือลานอาบน้ำ และยังมีไฟนีออนภายในห้องน้ำอีกดวง
“นายอาบยังไงล่ะ” ผมถามพร้อมมองนายกฤษที่เดินยิ้มไปเปิดน้ำใส่แท็งก์ แล้วก็หยิบอุปกรณ์อาบน้ำจากขันออกมาวางไว้ข้างตัวแล้วใช้ขันตักน้ำในแท็งก์ราดตัวและหัวอย่างรวดเร็ว นายกฤษไม่พูดไม่จาหยิบแชมพูมาสระผมจนเป็นฟองฟอด ต่อจากนั้นเอาสบู่มาถูไปตามลำตัวตัวอย่างคล่องแคล่ว แสงไฟสีส้มกระทบร่างกายของชายหนุ่มที่มีรูปร่างสูงใหญ่ยังกะนายแบบหุ่นดี สายน้ำทำให้ผ้าขาวม้าผืนบางที่นุ่งอยู่เปียกลู่แนบไปกับลำตัวจนเห็นส่วนโค้งของสะโพกกลมมนเป็นรูปเป็นร่าง ยังดีนะที่เจ้าตัวหันหลังให้ผมอยู่ แล้วด้านหน้าจะเห็นชัดขนาดไหนละเนี่ย คิดจินตนาการพลางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“ฮ่าๆๆ เจอสภาพลูกทุ่งเข้าหน่อยทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเชียวนะ คุณไม่รีบอาบเหรอ ไหนบอกว่าง่วงนอนไง” นายกฤษหันมามองผมพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ผมอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ส่วนนูนเด่นตรงกลางลำตัวเมื่อผ้าผืนบางเปียกชุ่มไปด้วยน้ำทำให้ผ้ามันทิ้งน้ำหนักตัวแนบเนื้อจนเห็นอะไรแกว่งไกวชัดเจนซะขนาดนั้น
“นี่นายแก้ผ้าอาบน้ำกันกลางแจ้งอย่างนี้ประจำเลยเหรอ” ผมถามแก้เขิน ถึงผมจะรู้ตัวว่าจิตใจนั้นเอนเอียงไปทางชอบผู้ชาย และเคยแก้ผ้าอาบน้ำกับเพื่อนฝรั่งมาหลายคนหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยที่จะมีครั้งไหนที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเท่ากับยืนมองนายคนนี้นุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำอยู่ตรงหน้าได้แบบนี้เลย หน้าผมเริ่มร้อนผะผ่าว รู้สึกได้เลยว่าหัวใจของผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอกเลยเชียว ดีนะที่ตอนนี้ค่อนข้างมืด ไม่งั้นนายกฤษต้องเห็นว่าผมกำลังหน้าแดงเป็นลูกแอปเปิ้ลสุกแน่ๆ
“ผมแก้ผ้าตรงไหน นี่ก็นุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำประจำ ชาวบ้านแถวนี้เค้าก็อาบน้ำกันแบบนี้ล่ะ นายมาจากอเมริกาไม่ใช่เหรอ เคยได้ยินว่าพวกฝรั่งแก้ผ้าอาบน้ำกันโทงๆ เป็นเรื่องปกติ แหม...ทำมาเป็นตกใจกับคนไทยนุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำไปได้ หรือจะต้องให้แก้ผ้าขาวม้าออกนายจะได้ชิน ผมเคยแก้ผ้าอาบน้ำมาแล้วตอนไปเป็นทหาร ผมไม่อายหรอกนะ” นายกฤษพูดพร้อมทำท่าจะแก้ปมผ้าขาวม้าที่นุ่งอยู่ออกจริงๆ ผมมองคนตรงหน้าเอามือกำขยับปมที่ขมวดไว้ใต้สะดือตรงกลางลำตัว...ผมต้องร้องแว๊ก...เพราะตกใจสุดขีด ใจผมหายวาบแทบจะหลุดทะลุออกมากับท่าทีเอาจริงของหมอนี่...หัวใจจะวาย
-
หวายชื่อเรื่องมันก็มาม่าแหละ ไม่อยากกินเลยมาม่าอ่ะ กินจะเป็นโรคไตแล้วอ่ะ ฮิฮิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 05 “กรหยก”
จะข่มตาให้นอนเท่าไรก็ยังคงตื่น ตื่นด้วยความรัก ความรักที่มีมันล้นอยู่ในใจ
“ไอบ้า...ไม่ต้องแก้ผ้าออกมาเลยนะ...ไม่อยากดูโว้ย...” ผมรีบโวยวายกลบเกลื่อนความเขินอาย ไม่รู้หมอนี่มันจะจับได้หรือเปล่าว่าผมกำลังตื่นเต้นกับการกระทำของเค้า ผมรีบหันมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ผมสวมเสื้อแขนยาวกับกางเกงยีนส์มาด้วยทำให้ใช้เวลาถอดพอสมควร ผมถอดจนเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว แล้วก็เดินเข้าไปหยิบขันน้ำของนายกฤษที่ตักวางไว้บนขอบบ่อแล้วยืนแปรงฟันอยู่ เอามาราดน้ำใส่ตัวเองพร้อมลงมืออาบน้ำให้ตัวเองบ้าง
“คุณกรหยกนี่ผิวขาวยังกับฝรั่ง ไปอยู่มืองนอกมากี่ปีกันเนี่ย” นายกฤษจ้องมองผมไปทั้งร่าง เขินนะเว้ย...อย่าจ้องนาน ไม่อยากจะคิดเยอะ สายตาคนถามไม่ได้สื่ออะไรทำนองโลมเลียหรือทางชู้สาวกับผมเลย แต่ผมดันคิดลึกไปเอง...เซ็ง
“ก็ไปอยู่ที่โน่นตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะ เข้าเนิสเซอรี่อนุบาลที่โน่นเลยจนเรียนจบมหาลัยน่ะ ก็หลายปีอยู่” ผมตอบพร้อมรีบลงมืออาบน้ำเพราะอากาศเริ่มจะเย็น ยังดีที่น้ำในบ่อค่อนข้างอุ่น เหมือนถูกต้มด้วยการตากแดดมาทั้งวัน ตอนนี้เลยยังอุ่นๆ อยู่เพราะมีน้ำประปาจากในก๊อกสีทองเหลืองเติมผสมลงไป
“โอ้โห...ผมว่าคุณไม่เหมือนไปอยู่มาทั้งชีวิตเลยนะ คุณพูดภาษาไทยชัดมากแถมยังไม่มีความเป็นเด็กนอกอยู่เลย ผมเห็นบางคนไปอยู่อเมริกาไม่ถึงปีก็พูดภาษาไทยไม่ชัดเสียแล้ว” ผมเริ่มงง...มองหน้าคนพูดด้วยความไม่แน่ใจว่าไม่รู้เจ้านี่มันจิกกัดอะไรผมหรือเปล่า หรือเค้าจะไม่รู้จริงๆ ว่าไอ้พวกที่ไปอยู่หรือไปเรียนที่เมืองนอกไม่ถึงปีแล้วกลับมาพูดภาษาไทยไม่ชัดนั้นมันพวกกระแดะ
“ที่บ้านผมเค้าสอนให้พูดหรือใช้ภาษาไทยตั้งแต่เด็กๆ เวลาไปโรงเรียนก็พูดภาษาอังกฤษ พอกลับบ้านเราก็คุยกันเป็นภาษาไทยตลอด” ผมตอบตามความจริง หมอนั่นพยักหน้าทำเหมือนเข้าใจ แล้วผมก็เริ่มสงสัยว่าทำไมเจ้านี่มันไม่ยอมอาบน้ำต่อ กลับยืนมองผมเอาจ้องผมเอาอยู่อย่างนี้ มันอึดอัดพิกลแฮะ
“นี่...นายทำไมไม่รีบอาบน้ำเข้าล่ะ มายืนมองผมอาบทำไม” ขนาดว่าแล้ว หมอนี่มันยังจ้องผมอยู่เลย
“ก็คุณกรหยกขาวจั๊วะไปทั้งตัวขนาดนี้ น่ามองชะมัด ผมเลยมองเพลินไปหน่อย ผมว่าผู้หญิงแถวนี้เห็นผิวคุณยังอายไปเลยนะ” ไอ้บ้านี่มันตอบแบบไม่สะทกสะท้าน แต่ทำเอาผมเขินจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนอ้าปากหวออยู่อย่างนี้
“ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นน่า ก็คุณเอาขันน้ำผมไปอาบแล้วผมจะอาบยังไงล่ะ นี่ก็ยืนรอขันจาดคุณจนสบู่แห้งหมดแล้วเนี่ย” เวรกรรม...ผมรีบเอาขันน้ำที่บ้วนปากเสร็จหลังจากแปรงฟัน ปาเข้าไปในบ่อให้น้ำกระเด็นใส่หน้าคืนคนข้างๆ ไป ไอ้ทะลึ่งนี่มันแกล้งผมเหรอเนี่ย ใจผมเต้นรัวไปหมด แล้วไป...นึกว่าเค้าพูดจริง...เสียดาย เฮ้ย...แล้วยังจะคิดว่าเค้าพูดจริงได้อีก โธ่...ท่าทางผมจะไม่ไหวกับไอ้คนข้างๆ นี่ซะแล้ว ผมกำลังสงสัยตัวเองว่าแอบชอบเค้าหรือเปล่าเนี่ย หรือแค่เพราะเค้าหล่อ...หรือแค่หุ่นดี...หรือแค่เค้าดูแข็งแรงมาดแมนสมชาย ว๊าก...หยุดคิดเดี๋ยวนี้เลยนะ ผมต้องรีบสั่งห้ามความคิดตัวเอง
“เฮ้ย...เป็นอะไร แค่นี้ทำคุณโกรธผมเหรอ ทำไมยืนเงียบเชียว...ผมขอโทษ...แค่ผมชมว่าผิวสวยกว่าผู้หญิงแค่นี้เอง” เจ้านี่มันทำหน้าสำนึกผิดขึ้นมา คงนึกว่าผมโกรธเข้าให้ แต่จริงๆ แล้วกำลังสับสนกับตัวเองต่างหาก สงสัยจะชอบเค้าเข้าให้แล้ว
“แล้วนายดีใจรึไงเวลามีผู้ชายมาชมนายน่ะ” ผมแกล้งตอบแบบเหวี่ยงๆ กลบเกลื่อนความเขินคืนไป
“ก็มีบ่อยออก ลูกค้าชอบชมว่าผมหล่อมั่งล่ะ...หุ่นดีมั่งล่ะ...สูงดีมั่งล่ะ...ยังกะนายแบบอะไรมั่งล่ะโดยเฉพาะลูกค้าที่เป็นเกย์ ผมได้ยินออกบ่อย...แต่ชินแล้ว” นายกฤษเค้าตอบได้ปกติมาก เหมือนเค้าไม่รู้สึกอะไรเลย สงสัยจะได้ยินคนชมบ่อยจริงๆ ก็เค้าหล่อจริงๆ นี่นา แต่ผมหมั่นไส้ว่ะ
“โธ่...พวกหลงตัวเอง” ผมรีบหยิบผ้าขนหนูมาพันกายแล้วถอดกางเกงบ็อกเซอร์ออกบิดน้ำสะบัดพร้อมเก็บอุปกรณ์อาบน้ำเดินหนีเค้าขึ้นบ้านไป
“อ้าว...เฮ้ย...คนอื่นบอกมาเว้ย...ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะโว้ย...คุณ” เค้ายังร้องบอกผมอีก เออ...กูรู้แล้วมึงมันหล่อลากลำไส้ใหญ่ ผมหันหลับมามองนายกฤษที่กำลังเอามือสองข้างบิดน้ำออกจากชายผ้าขาวม้า แล้วหยิบอุปกรณ์รีบเดินตามผมมาอย่างรวดเร็ว ส่วนตรงเป้าตรงกลางลำตัวมันยังแกว่งไกวตามจังหวะการเดินอย่างรีบร้อน ทำเอาให้หน้าผมร้อนผ่าวขึ้นมาอีก ต้องรีบเดินหนีเข้าบ้าน อย่าไปมอง...อย่าไปมอง ฮึ่ยยย...ต้องบังคับตัวเองไว้ให้ได้
“นายมีไดรเป่าผมมั้ย” ผมถามพร้อมมองนายกฤษกำลังสวมกางเกงฟุตบอลตัวเดียวไม่สวมเสื้อ ท่าทางเหมือนจะนอนสวมแค่กางเกงตัวลื่นบางตัวนี้ตัวเดียวแฮะ แล้วเอาผ้าขาวม้าเปียกไปสะบัดตากที่ราวไม้ข้างนอก จากนั้นเอาผ้าขาวม้าอีกผืนที่แห้งออกมาจากตู้เสื้อผ้าเช็ดตามลำตัวแล้วก็ผมที่เปียกอยู่
“บ้านผมไม่มีของสิ้นเปลืองพวกนั้นหรอก ใช้ผ้าเช็ดเอาน่ะ” นายกฤษตอบพร้อมสะบัดผ้าขาวม้าอีกผืนตากไว้ด้วยกันกับผืนแรก
“ช่างบ้านนอกดีจริงๆ เลย...” ผมบ่นพร้อมเอาชุดนอนที่เป็นแบบเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวเข้าชุดกันมาสวม แล้วเอาผ้าขนหนูพยายามเช็ดเส้นผมเปียกชื้นที่สไลด์ยาวปรกหน้าปรกคอ กว่าจะแห้งก็คงหายง่วงพอดี รู้สึกว่าพอได้อาบน้ำแล้วสดชื่นจนหายเพลียไปเลย
“จะไว้ผมยาวทำไมกัน ดูแลลำบาก ตัดสั้นแบบผมนี่สิ เช็ดแป็บเดียวก็แห้งแล้ว” นายกฤษพูดพลางเอามือลูบหัวตัวเอง ทรงผมรองทรงสั้นยังกะทหาร ไม่ทันสมัยเอาซะเลยดูๆ ไปหน้าตานายกฤษถ้าไว้ทรงผมสมัยนิยมเข้าหน่อยคงจะหล่อขึ้นน่าดูกว่านี้อีก นี่ถ้าจับแต่งตัวดีๆ เข้าก็ไปเป็นดาราได้สบายเลยนะเนี่ย
“คุณจะนอนรึยัง พรุ่งนี้ผมต้องตื่นแต่เช้านะ คนที่นี่เค้าตื่นเช้ากันทั้งนั้น” กำลังมองเพลินก็โดนถามให้ปลุกจากภวังค์
“แล้วนายตื่นกี่โมงล่ะ” ผมถามกลับทันที
“ตีห้า มาช่วยยายเตรียมของใส่บาตร พระท่านจะพายเรือมาบิณฑบาตทุกเช้าที่คลองหลังบ้านนี่ล่ะ นายอยากใส่บาตรหรือเปล่า ผมจะได้ทำของใส่บาตรเผื่อไว้ให้ รู้จักไหมการทำบุญใส่บาตรพระตอนเช้าๆ น่ะ” มันถามเหมือนผมไม่ใช่คนไทย
“รู้จักว้อย...พรุ่งนี้นายปลุกด้วยแล้วกัน ผมจะได้ไปใส่บาตรด้วย อยากทำบุญเหมือนกัน” ผมตอบไปแบบรำคาญ คุยกันนานสองนานทำให้รู้ว่าเจ้านี่จิตใจมันดี แต่ว่าปากมันไม่ค่อยดีเท่าไร
นายกฤษเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงบนที่นอนข้างตัวผม ที่นอนขนาดพอดีตัวเราสองคนจนแทบขยับไม่ได้ กลิ่นสบู่หอมๆ จากกายคนที่นอนอยู่ข้างๆ กับผิวหนังเปลือยเปล่าช่วงบน โดยเฉพาะตรงลำแขนแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อเสียดสีกับตัวผมทำให้ผมตื่นเต้นพอสมควร เค้าให้ผมนอนหนุนหมอน ส่วนเค้าเอาผ้าในตู้เสื้อผ้าตัวเองมาซ้อนกันทำเป็นหมอนรองหัว อากาศข้างนอกไม่ได้เย็นอะไรมากจึงไม่มีใครห่มผ้า แถมผิวกายร้อนผ่าวๆ ที่สัมผัสกันอย่างบังเอิญยังทำให้รู้สึกถึงไออุ่น จนเกือบจะร้อนรุ่มเลยทีเดียว
ผมรู้สึกเตลิดไปไกลแล้ว แต่คนข้างกายกลับเงียบสนิท นอนนิ่งไม่ไหวติง เผลอแป๊บเดียวก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่แรงขึ้นดังสม่ำเสมอเหมือนจะหลับไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนผมทั้งที่วันนี้เหนื่อยกับการเดินทางมาพอสมควร กลับนอนไม่หลับด้วยหลายประการทั้งแปลกที่ทั้งเหตุการณ์ต่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ และทั้งตัวคนที่นอนอยู่ข้างกายผมในตอนนี้อีก
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนผมไม่รู้ ผมได้แต่ข่มใจนอนฟังเสียงแมลงร้องกันระงมก็เริ่มเพลินจนเกือบจะหลับอยู่ดีๆ คนที่นอนข้างตัวผมกลับพลิกตะแคงตัวหันมาทางผม พร้อมเอาหัวซุกอยุ๋ตรงซอกคอของผมริมฝีปากของนายกฤษนาบอยู่ตรงลำคอของผมพอดี จมูกโด่งของเค้าก็พ่นลมหายใจอุ่นๆ อย่างสม่ำเสมอใส่รูหูผมให้ขนลุกเล่น ที่แย่กว่านั้นเจ้าตัวเอาแขนมาพาดกอดผมแล้วยังเอาขาก่ายขึ้นมาวางบนตัวผมอีก เอาละสิ...จะหลับอยู่แล้วเชียว ไอ้นี่ดันมายั่วทำให้ผมตื่นทั้งตัวซะอีก ตัวตื่นไม่พอ ไอ้ลูกชายข้างล่างพลอยจะตื่นตัวตามมาอีกด้วย
-
หวายชื่อเรื่องมันก็มาม่าแหละ ไม่อยากกินเลยมาม่าอ่ะ กินจะเป็นโรคไตแล้วอ่ะ ฮิฮิ
ไตหาหัวจามอ่ะเป่าาา 555
-
โอ้เรื่องใหม่ น่าสนุกมากค่ะ
-
น่าติดตามอีกหนึ่งเรื่อง เป็นกำลังใจให้ครับ :pig4:
-
เอ้ยยยยยิ่งอ่านยิ่งติด แอบกลัวมาม่าอ่ะแต่ก็จะอ่านต่อค่ะ
:กอด1:
-
-0-
อะไรก้านนนนนนนนน
-
มาม่าอย่ามากนะ :z3:
-
มารออีก อิอิ ไม่น่ามีมาม่าเลยเนอะ กำลังนึกว่าว่ามันจะบาปยังไงหนอ แต่ถ้ามาม่า แล้วจบแฮปปี้ก็ค่อยยังโล่งใจไปหนึ่งเปราะ
-
อ่า...เอามาม่าน้อยๆแล้วกันนะ
ที่บ้านตุนไว้ตอนน้ำท่วม...มีเยอะแล้วไม่อยากได้เพิ่ม :laugh:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่คร๊าาาา ว๊ายๆๆๆๆ คุณหยกหลงหนุ่มไทยซะแล้ว
กฤษอายุน้อยกว่าคุณหยกรึเปล่าคะ ถ้าใช่ละก็ อ๊ากกกกกกกกกกกก กินเด็ก ชอบบบ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 06 “กรหยก”
ทำใจผมเสร็จอีกแล้ว เธอทำผมเสร็จอีกแล้วไม่รู้เป็นยังไง
ผมกำลังจะหลับไป ก็มีสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อนายกฤษมันเอาขามาพาดตรงหน้าขาผมพอดีแก่นกายความเป็นของชายผมก็เลยค่อยพองตัวขึ้นมา แรงกระตุ้นมันมีมากมายอยู่แล้วจากเมื่อตอนที่อาบน้ำด้วยกัน นี่ขนาดผมทั้งเหนื่อยทั้งเพลียนะยังจะมีอารมณ์หื่นมากมายขนาดนี้ได้อีก ผมด่าตัวเองในใจ ใช่ว่าจะไม่เคยมีประสบการณ์ ตอนอยู่อเมริกาก็พอมีมาบ้าง แต่ยังไม่เคยถึงขึ้นลึกซึ้งสอดใส่ แค่ช่วยกันภายนอกมาตลอด และที่สำคัญ อย่าว่าแต่ไม่เคยมีอะไรกับคนไทยด้วยกัน ผมยังไม่เคยมีอะไรกับคนเอเชียด้วยกันเลย
ที่ผ่านมาผมเคยมีประสบการณ์กับเพื่อนร่วมคลาสสมัยเรียนมาวิทยาลัยเค้าเป็นคนอเมริกัน ตอนนั้นเราว่ายน้ำกันเสร็จในยิม แล้วกางเกงใส่กางเกงว่ายน้ำเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำรวม เพื่อนผมคนนี้ชอบแอบมองผมบ่อยๆ วันนั้นผมได้เห็นรูปร่างเค้าเต็มตัวตอนเรากำลังอาบน้ำใต้ฝักบัวกันเพียงสองคน ทำให้ผมยิ่งรู้สึกสนใจในเป้าที่นูนเด่นของเขามากยิ่งขึ้นเพราะยังไม่เคยมีประสบการณ์กับใครมาก่อน และแอบลอบมองเป้าเขาบ่อยๆ จนเหมือนเขาจะรู้ตัว
พอผมอาบน้ำเสร็จกำลังจะเดินออกไปเค้าก็ดึงแขนผมไว้ แล้วชวนผมให้เดินเข้าไปในห้องส้วมแล้วปิดประตู เค้าทำให้ผมตื่นเต้นมากขึ้นด้วยการผลักผมนั่งฝนฝาชักโครกแล้วเอามือลูบไล้ไปตามตัวและเป้ากางเกงของตัวเอง เค้าสอนให้ผมรู้จักการใช้ปาก และต่อจากนั้นผมก็พอที่จะมีประสบการณ์สะสมมาบ้างกับเพื่อนชายเพียงสองถึงสามคน แต่ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นและมีอารมณ์หื่นกระหายเท่ากับที่มีต่อนายกฤษคนนี้
ผมนอนเกร็งตัวอยู่สักพัก นายกฤษก็เอาขาออกแล้วนอนตามปกติ แต่ตอนนี้ผมทนไม่ไหวเข้าแล้ว คิดว่ามันยังทะลึ่งใส่เราได้เมื่อตอนอาบน้ำด้วยกัน คิดดังนั้นมือผมก็เริ่มงาน ผมหันตัวตะแคงเข้าหานายกฤษ ใช้ฝ่ามือไปพาดสัมผัสไปตรงบริเวณหน้าท้องอันอุดมไปด้วยกล้ามนูนเป็นลูกระนาดของนายกฤษ โดยที่พาดค้างไว้ประมาณเกือบสิบนาที ทำประมาณว่าดูเชิงคนที่นอนหลับอยู่
แล้วผมก็ค่อยๆ ขยับเลื่อนฝ่ามือลูบไล้ผ่านสะดือจนถึงบริเวณขอบกางเกงบอลขาสั้นเนื้อลื่นบางของนายกฤษ ผมเลื้อยฝ่ามือสัมผัสผ่านกางเกงขวางกั้นลงไปถึงขาอ่อนโดยที่พยายามเอามือไปแตะโดนส่วนนูนเด่นตรงกลางที่ยังอ่อนนุ่มของกฤษอย่างเบามือที่สุด ผมเริ่มรู้สึกว่าส่วนนั้นเริ่มมีปฏิกิริยากับฝ่ามือผม
เกินคาดแผนนี้นายกฤษคงเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับผมในฝันของเค้าอยู่เหมือนกัน แม้ภายในมุ้งจะมืดมากแต่ผมก็พอจะสังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงรางๆ ว่าส่วนอ่อนไหวเริ่มแข็งจนเป็นลำยาวตุงโด่งจนแทบจะทะลุกางเกงอยู่แล้วเหมือนจะเต้นกระตุบๆ เป็นจังหวะเบาๆ ไปด้วย ผมตื่นเต้นมากจนเริ่มลืมตัวก็เลยเอามือไปกำโดนท่อนแข็งนั้นจังๆ อย่างที่คาดเดาเอาไว้จริงๆ ผมกำไว้ได้เกือบจะไม่รอบวง ผมรู้สึกได้เลยว่าแท่งนั้นมันแข็งและร้อนผ่าวอยู่ในฝ่ามือผม แม้จะมีกางเกงผืนบางเรียบลื่นเป็นมันขวางกั้นอยู่
ผมอดใจไม่อยู่จึงเริ่มนวดเบาๆ จนเริ่มได้ยินเสียงลมหายใจของนายกฤษผ่อนออกมาแรงขึ้น แล้วทันใดนั้นมือของนายกฤษที่นอนหลับอยู่ก็มาจับมือผมเอาไว้อีกที ผมใจหายวาบแต่ยังเอามือออกไม่ได้ นายกฤษก็ยังไม่ขยับมืออกเช่นกัน ผมได้ยินแต่เสียงลมหายใจที่ค่อนข้างแรงของเจ้าตัว และเสียงหัวใจที่เต้นรุนแรงของผม
“ตื่นนานแล้วเหรอ” ผมถามออกไปแก้เขินเมื่อเห็นว่าเราค้างอยู่นานพอสมควร เขานิ่งไม่ตอบผมแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือที่กุมมือผมออก ผมแอบอมยิ้มในใจคิดว่าเจ้าตัวคงมีอารมณ์ร่วมกับผมแม้จะตื่นแล้ว ผมไม่เคยลักหลับใครมาก่อนแต่อยากสัมผัสสัดส่วนของเขาโดยเร็ว แต่คิดอีกที...ยังหรอกเดี๋ยวไก่ตื่น มือผมก็นวดสัมผัสไปตามแท่งยักษ์อย่างต่อเนื่อง เขาเผยอปากผ่อนคลายอารมณ์ เสียงครางดังออกมาเบาๆ จากในลำคอ
ตอนนี้ผมนี่แข็งไปทั้งตัวทั้งลำน้อยเลยครับ เพราะนอกจากจะได้ยินเสียงครางของเค้าแล้วผมยังมองเห็นใบหน้าของกฤษจากด้านข้างบริเวณจอนและแก้มที่เนียนเรียบ แม้ผิวค่อนข้างคล้ำแดดแต่ก็รูปหล่อน่าดูเหมือนกัน
“คุ...คุณ...เอ่อ...ใช้ปากแทนได้ไหม” ผมแทบจะตอบกฤษทันทีเลยว่าได้เหอะ แต่ผมไม่ได้ตอบกลับสอดมือเข้าไปในกางเกงอย่างรวดเร็วแล้วจับหับเข้ากลางลำแกร่งจนเจ้าตัวสะดุ้ง จากนั้นผมก็นำสิ่งที่ผมต้องการออกมาจากกางเกงคนที่นอนอยู่ข้างๆ แล้วก้มหน้าลงไปใช้ปลายลิ้นเลียสัมผัสลงตรงความบานใหญ่สีชมพูเข้มที่เริ่มมีความชุ่มชื้นซึมออกมาจากส่วนปลาย จากนั้นผมก็ครอบริมฝีปากลงไปจนคนข้างล่างเกร็งตัวงอ ร้องโอ้กเบาๆ พร้อมกับออกแรงดูดอมอย่างเอร็ดอร่อย เสียงครวญครางของกฤษดังออกมาเบาๆ ให้ผมรู้สึกพอใจกับอาการบิดตัวเกร็งไปมา
“อ๊ะ...อา...อื้ออ...เสียวจัง” คนข้างล่างร้องออกมาทันทีที่รู้สึกถึงความอุ่นร้อนจากลินและริมฝีปากของผมที่ครอบลงมาแทนฝ่ามือที่ดึงรั้งส่วนหนังเข้าออก ตอนนี้ทั้งความอาย ความอยาก ความรู้สึกดี และความกลัวปะปนถาถมกันไปหมด ผมใช้สัมผัสจากภายในปากกระชับเร่งเร้าจนคนตรงหน้าดิ้นไปมาแทบขาดใจ มืออีกข้างคอยกระตุ้นที่เม็ดสีชมพูตรงยอดอกข้างขวาที่เต่งตึงจนร่างกายคนข้างล่างบิดไปมาอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความเสียวกระสัน ฝ่ามือของเขาทั้งสองข้างที่ลูบไล้อยู่บนหัวผมพยายามดันหน้าผมออกทันทีที่ผมสัมผัสได้ว่านายกฤษใกล้ถึงจุดทะลัก
“ระ...ระวัง...หยะ...หยุด...ผมจะไม่ไหวแล้วนะ...อ๊ะ...อ๊า...” ผมขืนตัวไว้รองรับของเหลวอุ่นร้อนที่เหมือนกักเก็บเอาไว้มานาน มันถูกปลดปล่อยออกมาอย่างมากมาย จนล้นทะลักออกมาจากปากของผมแม้จะพยายามรองรับไว้ด้วยปากทั้งหมดก็ตาม ทันทีที่ทุกอย่างหยุดลง ผมได้ยินเพียงเสียงหอบหายใจหนักๆ ของนายกฤษ ผมมองอกหนากระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วง
ผมจัดการทำความสะอาดให้กฤษด้วยลิ้นตัวเองจนเสร็จ ก็ลุกออกไปจากมุ้งเปิดกระเป๋าเป้หยิบน้ำยาบ้านปากออกมา เดินไปบ้วนปากทางหน้าต่างนอกห้องนอน ตอนนี้ผมรู้สึกกระอักกระอวลในใจแทนอารมณ์หวามไหวเมื่อครู่อย่างหมดสิ้น ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี และรู้สึกเหมือนคนที่นอนอยู่กลางห้องกำลังมองตามผมทุกอากัปกิริยาผ่านมุ้งผืนบาง
“จะลงมานอนได้รึยัง” เสียงเข้มทำลายความเงียบงันอันน่าอึดอัด ผมละล้าละลังได้สักครู่ก็เห็นว่าไม่มีประโยชน์ที่จะคิดมาก ความง่วงหายไปหมดสิ้น มีแต่ความอึดอัดและความละอายในจิตใจเข้ามาแทน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยสติหลุดจนไม่สามารถหักห้ามจิตใจตัวเองได้เหมือนในครั้งนี้มาก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกับใจผมกันแน่
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาต้มน้ำร้อน รอกินมาม่า ^^
-
โอ้เรื่องใหม่ น่าสนุกมากค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามผลงานนะครับ ^^
สนุกจัง ! เลยค่ะ ! อยากอ่านต่อ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ จะรีบปั่นมาให้อ่านนะครับ ^^
น่าติดตามอีกหนึ่งเรื่อง เป็นกำลังใจให้ครับ :pig4:
ติดตามกันานๆ นะครับ ^^
-0-
อะไรก้านนนนนนนนน
แอบตื่นเต้นนะคับ 555
มารออีก อิอิ ไม่น่ามีมาม่าเลยเนอะ กำลังนึกว่าว่ามันจะบาปยังไงหนอ แต่ถ้ามาม่า แล้วจบแฮปปี้ก็ค่อยยังโล่งใจไปหนึ่งเปราะ
ยังไม่อยากบอกตอนจบเลย ตอนนี้อ่านช่วงแฮปปี้กันก่อนแล้วกันนะคับ ^^
อ่า...เอามาม่าน้อยๆแล้วกันนะ
ที่บ้านตุนไว้ตอนน้ำท่วม...มีเยอะแล้วไม่อยากได้เพิ่ม :laugh:
:L2: :L2: :L2: :L2:
ตอนนี้ยังไม่มีมาม่าครับ กว่าจะถึงกลางเรื่อง ผมแต่งไว้ยาวนะครับ สบายใจได้ ^^
มาให้กำลังใจเรื่องใหม่คร๊าาาา ว๊ายๆๆๆๆ คุณหยกหลงหนุ่มไทยซะแล้ว
กฤษอายุน้อยกว่าคุณหยกรึเปล่าคะ ถ้าใช่ละก็ อ๊ากกกกกกกกกกกก กินเด็ก ชอบบบ
สงสัยเสปคหยกจะไม่ชอบฝรั่งพอมาเจอหนุ่มไทยเลยอดใจไม่ไหวซะงั้น อิอิ เรื่องอายุยังไม่บอกคับ 555 ^^
-
รอคืนนี้!! :o8:
ขอยาวๆๆๆๆๆๆๆนะคะ >.<
-
คิดไปคิดว่า บ้านหลังนี้ที่แวะมานอน คงไม่ใช่บ้านที่จะมาเซ็นยกให้หรอกมั้งเนอะ แต่ตอนนี้ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: ฮิฮิ
-
ช็อค!!!พูดไม่ออก รอตอนต่อไปคับ
-
ดูท่าจะมาม่า แต่เค้าขอจบแบบ Happy ได้ไหมอ่า :call: :call:
รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
เอาแหล่ว ไปทำไรเค้าไว้เนี่ยหยก
-
มารอ คึคึ
-
เอ่อออออ อึ้งค่ะอึ้ง คิดว่าคืนนี้จะผ่านไปแบบขลุกขลักนะเนี่ย ที่ไหนได้โล่งตัวกันเลยทีเดียว กร๊ากกกก
-
นายเอกหื่นดี เราชอบ
-
หยกแอบแรง หุหุห หนุ่มไทยน่ารัก จนห้ามใจไม่อยุ่ใช่เปล่า คึคึคึคึค
เห็นชื่อเรื่องดรามา เข้ามาอ่านไหนเป็นแบบนี้ :z1: :m25:
แสดงว่าหลังๆๆ จะร้องไห้เยอะใช่มั๊ย T^T ขอทำใจก่อน
-
:m25: กรหยก...ร เริ่มก่อน แน่มากเว้ย o13
-
โอ้ มาถึงก็จู่โจมเลยเหรอหยก นายแน่มาก
-
เช้าแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
มาถึงซัดเลยหรอ หยก :z1:
...มีมาม่าด้วยหรอ :เฮ้อ:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 07 “กรหยก”
อยากจะกอดจะกลืนทั้งกาย จนนาทีสุดท้าย (อย่าปล่อยให้ฉันหลงเลย) ใจมันยังทุรนทุราย อยากจะกอดจะจูบแทบตาย
ผมล้มตัวลงนอนข้างนายกฤษเหมือนเดิม แต่รู้สึกเขินกว่าเดิมมากมันอึดอัดอยู่ในใจ จึงพยายามเว้นระยะห่างข้างตัวพอสมควร อยู่ๆ ก็นายกฤาก็ใช้มือมาดึงหมอนที่ผมหนุนอยู่ให้ชิดกับหัวของเค้า แล้วทันใดนั้น...กฤษก็หอมแก้มผม ทำให้ต้องตกใจมากหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ ผมจึงหันกลับไปมองด้วยความตกตะลึงก็เห็นแววตาหยาดเยิ้ม นอนอมยิ้มมองผมก่อนแล้ว
ผมมองดวงตาคมๆ ของผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่นอนอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะตอนนี้นายกฤษมองตาผมแบบแทบจะกลืนกินแลดูหื่นกระหายยังไงไม่รู้ ทั้งที่เค้าเพิ่งจะเสร็จไป ทำให้ผมเริ่มมีสติหลุดลอยอีกครั้ง ก่อนเค้าจะค่อยๆ ไล่สายตาลงมาที่ริมฝีปากของผมแล้วก้มลงมาจูบ นายกฤษคงจะไม่รู้ว่าการกระทำแบบนี้ของเค้าทำให้หัวใจผมเต้นแรงเลือดสูบฉีด รุนแรงจนเกือบจะช็อกตายให้ได้ หลังจากถอนปากออกนายกฤษยังคงมองผมเหมือนจะมองให้ทะลุให้ถึงหัวใจ จนผมได้สติรู้สึกเขินจัดอีกครั้งต้องเบือนหน้าหนีสายตาของเขา
“ถ้า...เอ่อ...คุณยังไม่นอน งั้น...ผมขออีกรอบแล้วกันนะ” ผมรีบหันกลับมามองคนที่พูดด้วยความพิศวง แทบไม่อยากเชื่อว่าอะไรมันง่ายดายปานนี้ คนพูดยกตัวขึ้นมาทับบนตัวผม เราต่างประกบปากแลกลิ้นจูบกันอย่างดูดดื่ม แล้วคืนนั้นผมก็ตกเป็นของนายกฤษ หลังจากนั้นเราไม่ได้คุยกันอีกและผมก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่จนกระทั่งเช้า
ผมได้ยินเสียงมอเตอไซด์ของนายกฤษดังแว่วเข้ามาใกล้จนดังชัดเจน ที่ผมจำได้เพราะมันเป็นมอเตอไซด์รุ่นโบราณเสียงมันดังมาก ตอนนี้รู้สึกปวดหัวตุบๆ อาการร้อนรุ่มเหมือนจะเป็นไข้ทำให้ยังไม่อยากลุกจากที่นอนเลย ทั้งที่รู้จากแสงสว่างภายนอกว่าตอนนี้สายมากแล้ว
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นแสงแดดยามบ่ายก็ส่องสว่างแยงสายตา ผมนอนนิ่งหลับตาปรับสภาพแสงเพียงสักครู่ประตูห้องนอนก็เปิดออกมา พยายามมองออกไปก็เห็นนายกฤษถือถ้วยกระเบื้องใบหนึ่งที่มีควันลอยเอื่อยขึ้นมาพร้อมน้ำเปล่าหนึ่งแก้วเดินมานั่งข้างผม
“ตื่นแล้วเหรอ...คุณกรหยกตัวร้อนมากเลยรู้ไหม เมื่อเช้าผมเลยไม่กล้าปลุกสงสัยคุณจะเหนื่อยและพักผ่อนน้อยตั้งแต่เมื่อวาน ลุกไหวไหม...ขึ้นมาทานข้าวต้มปลาทูก่อน ผมทำเองนะแล้วก็กินยาด้วย” นายกฤษวางถ้วยข้าวต้มหอมฉุย และแก้วน้ำไว้ข้างตัวผมที่นอนอยู่ แล้วพยายามประคองผมให้ขึ้นมานั่งพิงผนังห้อง
นายกฤษใชช้อนสั้นคนข้าวต้มในชาม และตักข้าวต้มน้ำใสแจ๋ว มีกระเทียมเจียวโรยต้นหอมหั่นเป็นแว่นเล็กๆ พร้อมเนื้อปลาทูที่แกะก้างมาเรียบร้อยแล้วยกขึ้นมาเป่าเบาๆ แล้วค่อยๆ ป้อนใส่ปากผม นายกฤษทำให้ผมรู้สึกว่าข้าวต้มชามนี้จากที่คิดว่ามันน่าอร่อยอยู่แล้ว กลับเพิ่มความอร่อยมากที่สุดในชีวิตที่ผมเคยกินข้ามต้มมา มันอบอุ่นจนรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย
พอผมทานข้าวต้มที่นายกฤษป้อนเข้าปากจนหมด เค้าก็เอายามาให้ผมทานพร้อมน้ำดื่ม แล้วเดินออกไปเอากะละมังใบเล็กพร้อมผ้าขนหนูผืนน้อยกลับมาวางไว้ นายกฤษก็นั่งลงข้างๆ ผม เอามือลูบหัวผมเบาๆ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีพี่ชายใจดีคอยดูแลอยู่ข้างๆ กำลังจ้องมองใบหน้าคนข้างๆ ที่มองผมแล้วยิ้มน้อยๆ ก็ให้นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาซะได้
“ท่าทางจะยังมีไข้อยู่นะ ตัวไม่ร้อนแล้วแต่หน้ายังแดงอยู่เลย...เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้แล้วคงดีขึ้นนะ” พูดจบนายกฤษก็หันมาหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำบิดหมาดๆ มาเช็ดจามใบหน้าของผมที่นอนนิ่งอยู่บนฟูกปล่อยให้คนตัวใหญ่ดูแลด้วยสัมผัสอันอ่อนโยน นายกฤษเช็ดเรื่อยมาจนถึงลำคอ แขน และนิ้วมือที่บรรจงเช็ดจนทั้วทีละนิ้ว ก่อนจะหันมาเลิกเสื้อผมขึ้น จนผมต้องจับข้อมือเค้าค้างไว้ กฤษทำหน้างงจ้องผม
“พ่อแม่นายหายไปไหนกันหมด” อะไรไม่รู้ทำให้ผมอยากหยุดสถานการณ์นี้แล้วถามเค้าออกไปแบบนั้น
“พ่อ...ผมทิ้งแม่แล้วไปแต่งงานใหม่แล้วมั้ง ส่วนแม่ผมก็เป็นบ้าตายไปตั้งแต่ผมยังเด็ก” กฤษตอบเสร็จก็ถอนหายใจเสียงดังมองหน้าผมด้วยแววตาที่ผมไม่รู้ความหมาย บรรยากาศเริ่มหดหู่จนเกือบจะเห็นหยาดน้ำตาคลอจากคนที่พูด
“พ่อแม่ผมตายไปพร้อมกันเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตอนนี้ผมก็เป็นเด็กกำพร้าเหมือนนาย” นายกฤษไม่มีสีหน้าประหลาดใจปากยิ้มน้อยๆ แต่แววตาที่มองผมอยู่อย่างนั้นไม่ได้ยิ้มตามไปด้วย
“ผมรู้แล้ว...เมื่อตอนเกือบเช้านายกอดผมแล้วละเมอร้องไห้ฟูมฟายหาพ่อกับแม่ ผมเลยลุกขึ้นมาดูเลยรู้ว่านายเป็นไข้” อ้าว...นี่ผมเป็นเด็กขี้แยเป้นเด็กขาดความอบอุ่นขนาดนี้เลยหรือเนี่ย น่าอายเหมือนกันนะ ที่มาร้องไห้ให้คนที่เพิ่งเจอกัน แถมยังมีอะไรกันครั้งแรกด้วย
“วันนี้คุณกรหยกพลาดอะไรหลายอย่างซะแล้วล่ะ อดไปใส่บาตรที่คลองหลังบ้าน อดไปดูผมเก็บน้ำตาลมาเคี่ยวทำน้ำตาลมะพร้าว อดไปเรียนทำขนมที่ตลาดน้ำ วันนี้คนเยอะซะด้วย” อยู่ๆ นายกฤษก็เปลี่ยนเรื่องเหมือนจะทำให้บรรยากาศดีขึ้น
“เลิกเรียกผมว่าคุณซะทีเถอะ แล้ววันนี้นายไม่ต้องไปช่วยคุณพลอยกับคุณทองที่โรงแรมเหรอ” ฟังนายกฤษเรียกผมแล้วรู้สึกห่างเหินยังไงไม่รู้ ตอนนี้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ที่มานอนให้เค้าดูแลอยู่แบบนี้
“วันนี้ผมบอกน้องพลอยกับนายทองว่าคุ...เอ่อ...นายไม่สบาย แล้วผมก็ไปทำกับข้าวทิ้งไว้ พอสอนทำขนมเสร็จก็ขอลางานมาดูแลนายที่นี่ล่ะ” นี่นายกฤษเป็นคนสอนทำขนมด้วยเหรอเนี่ย ผมอดซาบซึ้งไม่ได้ นี่ผมจะเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าเค้ามีใจให้ หรือแค่ใจดีกับผมเหมือนที่ใจดีกับทุกคนเป็นปกติของเค้าหรือเปล่า
“เอ้อ...นี่...เมื่อวานนี้ทำไมนายต้องทำตาขวางแล้วออกอาการมึนตึงใส่ผมด้วยล่ะ” ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าพฤติกรรมคนตรงหน้าเมื่อวานกับวันนี้มันช่างดูเป็นคนละคนกันได้จริงๆ
“ฮ่าๆๆ ก็ใครใช้ให้นายมองผมหัวจรดเท้าแบบนั้นล่ะ เวลามีใครมาโวยวายใส่หน้านายแล้วมองนายแบบนั้น นายจะยังยิ้มใส่เค้าได้แล้วพูดจาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อีกเหรอ” ได้ยินนายกฤษตอบแล้วต้องคิดว่านี่ผมทำทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
“เอ่อ...ขอโทษ...เมื่อวานแค่เหนื่อยแล้วหิว แถมกลัวไม่มีที่พักด้วยน่ะ” ผมตอบไปอย่างนั้น แต่ไม่อยากจะบอกเลยว่าจริงๆ แล้วเห็นสภาพนายแต่งตัวแล้วมันไม่เข้ากับหน้าตานายเลยเผลอมองทั้งตัวต่างหาก หน้าตารูปร่างก็ดีแต่แต่งตัวไม่ได้เรื่อง แถมดูสกปรก แล้วยังมีเหงื่อซกขนาดนั้น
“นายทำงานที่นั้นมานานรึยัง แล้วนายยังทำงานที่บ้านด้วยเหรอ ตกลงนายทำงานกี่อย่างกันแน่” ผมถามเป็นชุดเพราะอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนตรงหน้าต้องทำงานหนักขนาดนี้ ใช้แรงงานซะตัวดำเมี่ยมแถมยังออกแรงจนมีกล้ามขึ้นทั้งตัวอีก
“ตอนนี้ผม...เอ่อ...เหลือแค่ตากับยายกันสามคน ท่านเลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก แล้วตอนนี้ท่านก็ทำงานแทบไม่ไหวแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดพักซะที เฮ้อ...ผมเรียนจบมัธยมปลายก็เลยออกมาทำงานที่ตลาดเพิ่ม พ่อแม่น้องพลอยกับนายทองเค้าเห็นผมตามยายมาขายของมาตั้งแต่เด็ก ก็เลยฝากมาช่วยทำงานที่โรงแรม นั่นเพราะเห็นผมเป็นเพื่อนกับเจ้าทองด้วยละมั้ง พอสองคนนั้นเรียนจบมหาลัยก็มาดูแลเอง ตอนนี้พ่อแม่เค้าเลยไปดูแลกิจการอื่นในกรุงเทพปล่อยให้สองพี่น้องบริหารกันเองที่นี่” นายกฤษเล่าไปพร้อมมองหน้าผมตลอดเวลาเหมือนอยากระบายอะไรที่อัดอั้นมานาน
“แล้วนายไม่อยากเรียนมหาลัยกับเค้าบ้างเหรอ” ผมถามทั้งที่น่าจะเดาคำตอบได้อยู่แล้ว
“หึหึ...ตากับยายไม่มีปัญญาส่งผมเรียนหรอก ตอนแรกผมคิดว่าจะไปเรียนทางไปรษณีย์เหมือนกัน แต่ยังไม่ได้เริ่มซะที ความฝันผมอยากทำงานเป็นพ่อครัว หรือเป็นเชฟในโรงแรม แต่ต้องไปเรียนกับสถาบันสอนทำอาหารก็เลยตัดใจ ราคาค่าเรียนมันแพงแต่บ้านผมมันจน แม้แต่ที่ดินที่อยู่ตอนนี้ก็ได้แต่เช่าคนอื่นอยู่ โชคดีที่เจ้าของที่เค้าใจดีให้เช่าราคาถูกแล้วก็ไม่เคยขึ้นราคาหรือมาดูเราเลย ตากับยายผมปลูกมะพร้าวทำน้ำตาลส่งขายในตลาดเลี้ยงผมมาจนโตขนาดนี้ ตอนเด็กๆ ผมก็ช่วยตากับยายทำงานตลอดไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกนอกจากตามยายไปส่งน้ำตาลในตลาดผมเลยมีเพื่อนน้อย” กฤษเล่าชีวิตสมัยเด็กให้ผมฟังเรื่อยๆ เหมือนกับอยากระบายให้ผมฟังทุกเรื่องที่อยู่ในใจเขา
“แล้ว...เอ่อ...นายไม่มีแฟนกับเค้าบ้างเหรอ หน้าตาดีอย่างนายไม่น่าจะโสดเลยนะ” ผมลองหยั่งเชิงดูว่านายกฤษจะมีใครคบกันอยู่หรือเปล่า
“ฮ่าๆๆ ใครที่ไหนจะมาชอบคนจนอย่างผม เคยคบใครเค้าก็ทนความจนของผมไม่ไหวกันหรอก ตอนนี้ผมเลิกคิดไปแล้วเรื่องความรักอะไรน่ะไร้สาระ” นายกฤษหัวเราะอย่างอารมณ์ดีขึ้นมา ทั้งทีผมกลับใจเต้นตุบตับ นายคนนี้ยังโสดแถมเป็นคนดีกตัญญูมีน้ำใจ หน้าตาก็ดีอีกต่างหาก บุพเพกำลังอาละวาดใส่ผมแน่นอน เรื่องจองห้องไว้ที่โรงแรมอะไรนั่นผมไม่สนใจแล้ว ขอผมอยู่ที่นี่ไปสักพักแล้วกันนะตอนนี้
-
จิ้มๆๆ
ยิ่งอ่าน ยิ่งไม่อยากจะให้มันดราม่าเลย เหอะจริงๆเถอะให้ตาย แล้วย่ิงชื่อยิ่งชวนคิด บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ แอร๊ย อยากอ่านอีกเร็วๆ
ว่าแต่ว่า บทบรรยายตอนเค้ามีอะไรกัน หายไปไหนค๊าาาาาาาาาาาาาาาา :z1: :z1:
-
คิคิ เค้าได้กันแล้วอ่ะ รอลุ้นเรื่องราวกันต่อ
-
จิ้มๆๆ
ยิ่งอ่าน ยิ่งไม่อยากจะให้มันดราม่าเลย เหอะจริงๆเถอะให้ตาย แล้วย่ิงชื่อยิ่งชวนคิด บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ แอร๊ย อยากอ่านอีกเร็วๆ
ว่าแต่ว่า บทบรรยายตอนเค้ามีอะไรกัน หายไปไหนค๊าาาาาาาาาาาาาาาา :z1: :z1:
ไม่อยากจะบอกว่ากฤษกับหยกจะเฟียตเจอริ่งกันอีกหลายตอน อิอิ เดี๋ยวจะหาว่าคนเขียนหื่น ก็ละไว้ให้คนอื่านจิ้นกันบ้างละกันนะคับ ^^
-
หื่นๆเลยคร่าชอบมาก มันคืออีกบทหนึ่งเลยที่เป็นอะไรที่ท้าทายมากๆ ถ้าอ่านแล้วไม่ฟูแสดงว่าเขียนบทncยังไม่เริ่ด ฮิฮิ :z1: :z1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก เพิ่งแว่บเข้ามาอ่าน เห็นชื่อเรื่องน่าสนใจ
เริ่มเรื่องมาสนุกดีค่ะ แต่จุดนี้เค้าได้กันแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ
แต่จากชื่อเรื่องมันต้องดราม่าแน่ๆเลย เฮ่อออ จะยังไงต่อละ
ขอบคุณนะค่ะ ^^ แล้วมาลงอีกน๊า
-
ไหนว่าจะต่อเมื่อคืนอ่ะ!! :z6:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ยังไม่อยากเดาเนื้อหาต่อไป แต่แอบตหะงิดๆแล้ว (แต่ก็อาจจะผิดก็ได้ ส้าธุขอให้ที่คิดไว้ผิด --")
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 08 “กรหยก”
อย่าปล่อยให้ฉันรอ ด้วยใจท้อและทรมาน เปิดประตูให้ฉันพักพิงอิงแอบสักครั้ง
“นายนอนพักสักหน่อยแล้วกันนะ ผมจะไปช่วยตากับยายทำงานก่อน เย็นๆ ลุกมากินข้าวผมจะแนะนำให้นายรู้จักตากับยายของผม เมื่อเช้าบอกไปว่าลูกค้าที่โรงแรมไม่มีตังค์จ่ายค่าห้องพักเลยโดนไล่ออกมา ผมสงสารเลยให้มาพักอยู่ด้วย..ฮ่าๆๆ” นายกฤษแกล้งอำผมหรือพูดจริงกันเนี่ย พูดเสร็จก็หัวเราะเสียงดังรีบเก็บของวิ่งหนีไปที่ประตูทันที
“ไอ้บ้า...ไปบอกแบบ นั้นได้ยังไง” ผมเขวี้ยงหมอนใส่ไล่หลังนายกฤษไป เฮ้อ...ไปโกหกตากับยายแบบนั้นแล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละเนี่ย สงสัยโดนมันเล่นงานที่ไปแอบปล้ำคืนซะแล้ว
ผมนอนต่อจนตื่นมาอีกทีเป็นเวลาเย็นแล้ว หลังจากหลับไปได้อีกสักพักตอนนี้รู้สึกสบายตัวไม่มีอาการไข้หรือปวดหัวอีกเลย คิดว่าจะออกไปดูข้างนอกเสียหน่อย ผมลุกขึ้นเก็บที่นอนให้เรียบร้อยเหมือนเมื่อวานตอนที่มันยังถูกพับอยู่เป็นระเบียบชิดผนังห้อง แล้วเดินออกมาจากห้องนอนกะว่าจะสำรวจบ้านของนายกฤษชัดๆ เสียหน่อยในตอนนี้ เพราะเมื่อคืนมาเสียดึกเลยไม่ทันได้ดูอะไร
เดินมาถึงที่เสากลางบ้านผมเห็นหิ้งพระอยู่ด้านบนสุด ใต้หิ้งพระมีรูปของผู้หญิงหน้าตาเรียกได้ว่าสวยบาดใจ หน้าตาดูคมคายคนหนึ่ง มีพวงมาลัยดอกมะลิคล้องอยู่บนรูป คาดว่าน่าจะเป็นแม่ของนายกฤษ ผมรีบยกมือไหว้พระบนหิ้งก่อนแล้วไหว้ผู้หญิงในรูปใบนั้นด้วย คิดในใจว่ามีคุณแม่สวยขนาดนี้คุณพ่อจะหล่อขนาดไหนเนี่ย ลูกชายถึงได้หล่อยังกะเทพบุตรขนาดนี้
บ้านนายกฤษเป็นไม้ยกใต้ถุนสูงจากพื้นดินประมาณพ้นศีรษะ รวมทั้งชานบ้านก็ยกสูงด้วยต้องเดินขึ้นบันใด ผนังด้านนอกตรงห้องกลางบ้านไม่เหมือนในห้องนอนที่ปิดทึบ แต่ปิดด้วยไม้ระแนงตีเว้นช่องโปร่งให้ลมโกรกสบาย ช่วยให้ลมพัดผ่านจากใต้ถุนขึ้นมาข้างบน สามารถมองลงมายังใต้ถุนชั้นล่างได้ ที่ด้านหน้าระเบียงเป็นพื้นลดระดับจากพื้นกลางบ้านไว้เป็นที่นั่งห้อยเท้า
ตรงระเบียงผมเจอคุณยายของนายกฤษ ท่านกำลังนั่งปะกระเป๋าเสื้อที่ขาดตัวหนึ่งอยู่กลางระเบียงด้านหน้าของบ้าน ท่านคงเห็นผมเดินเข้ามาเลยเงยหน้าขึ้นมามอง ผมรีบยกมือไหว้สวัสดี ยายของกฤษมีริ้วรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้ามากมาย ผิวกร้านแดดทำให้คุณยายดูเหมือนเป็นคนแก่ที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมามาก เส้นผมบางสีเทาที่มุ่นมวยยุ่งเหยิงแซมด้วยผมหงอกสีเงินอยู่ประปราย คุณยายสวมเสื้อคอกระเช้าเก่าสีซีดมีรอยเปื้อนจางๆ สีตุ่นๆ เป็นดวงพอเข้าไปใกล้ก็มีกลิ่นเหม็นอับ ผ้าที่ยายแกนุ่งมองหาดอกลายใดได้ไม่ชัด มือของยายมีหนังหุ้มกระดูกที่มีนิ้วแตกจากข้อไปจนถึงเล็บที่กุดดำกำลังเย็บผ้า อย่างเชื่องช้า
“ไหว้พระๆ ตื่นแล้วเหรอไอ้หนูหายไข้รึยัง จะรีบออกมาตากลมข้างนอกทำไมเดี๋ยวไข้กลับหรอก เห็นกฤษมันบอกว่าเป็นไข้ตั้งแต่เมื่อคืนนี่” ยายวางเสื้อที่กำลังปะอยู่แล้วหันมารับไหว้พร้อมถามผม
“สวัสดีครับยาย...ผมหายดีแล้วครับ ตอนนี้ไม่ปวดหัวไม่มีไข้แล้วล่ะครับ” ผมรีบตอบเพราะกลัวแกจะคิดว่าผมยังมีไข้และป่วยอยู่
“หายก็ดีแล้ว เย็นป่านนี้ถ้ายังไม่รีบไปไหนก็อยู่กินข้าวเย็นก่อนนะ แล้วค้างอีกสักคืนนะเพิ่งจะสร่างไข้ พรุ่งนี้จะไปไหนค่อยว่ากัน...หนูชื่ออะไรเหรอ” ผมรีบยกมือไหว้ขอบคุณแล้วยิ้มตอบคุณยายของนายกฤษที่มีน้ำใจงามกับผมจริงๆ ถึงไม่ชวนผมค้างวันนี้ก็อยากจะขออยู่ที่นี่ไปนานๆ อยู่แล้วครับ อิอิ
“ขอบคุณครับยาย...ผมชื่อกรหยกครับ ยายเรียกผมว่าหยกเฉยๆ ก็ได้ครับ ยายเย็บกระเป๋าเสื้อทำไมเหรอครับ เสื้อเก่าขนาดนั้นไม่ทิ้งไปล่ะครับ” เสื้อยายเย็บอยู่ค่อนข้างเก่ามาก ถ้าเป็นผมคงทิ้งไปนานแล้ว หรือไม่ก็คงต้องเอามาทำผ้าเช็ดพื้น
“โอ๊ย...ฮึฮึ...เสื้อยังดีอยู่จะทิ้งก็เสียดาย ขาดแค่กระเป๋าเอง ตาเค้าใส่กุญแจใส่กับของหนักๆ มันเลยเปื่อยน่ะ เย็บใหม่ก็ใช้ได้อีก ไม่ได้ไปไหนก็ใส่ทำงานอยู่บ้านแค่นี้เอง” ยายตอบผมไปเย็บกระเป๋าเสื้อไปพลาง แต่คำตอบของยายทำให้ผมสะดุด ผมนึกถึงนายกฤษที่เล่าให้ผมฟังว่าบ้านเค้าความเป้นอยู่ช่างลำบากยากจนนัก มันเป็นแบบนี้นี่เอง
“อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ออกมาข้างนอกทำไม เดี๋ยวก็ไข้ขึ้นหรอก” ผมหันไปมองตามเสียงที่ดังขึ้นมาจากด้านล่าง เห็นนายกฤษเดินอยู่ข้างล่างกำลังตักน้ำล้างเท้าแล้วแหงนหน้าขึ้นมามองผมกับยาย นายกฤษไม่สวมเสื้อมีเหงื่ออยู่เต็มหน้าและตามตัวที่แข็งแกร่ง เค้าสวมแต่กางเกงผ้าหนาขาสั้นสีเขียวขี้ม้าตัวเดียว มือสองข้างถือมะพร้าวขึ้นมาด้วยข้างละหนึ่งพวง แล้วข้างหลังก็คงจะเป็นคุณตาของนายกฤษที่หอบมีดยาวๆ มาพร้อมจอบ
คุณตาของกฤษตัวสูงเกือบเท่ากับกฤษ หน้าตาดูเป็นคนดุตัดผมสั้นเหมือนทหารแต่เส้นผมเป็นสีขาวทั้งศรีษะทั้งหมด ร่างกายคุณตาแม้จะดูเหี่ยวย่นตามวัยแต่ยังดูแข็งแรงเหมือนเคยทำงานหนักมาตลอด ผมยกมือไหว้ทักทาย คุณตาเพียงพยักหน้าแล้วอมยิ้มให้ผมพร้อมกับเดินเข้าไปใต้ถุนบ้านเพื่อเก็บอุปกรณ์ แล้วเดินออกมาล้างเท้าตามนายกฤษขึ้นมาข้างบนบ้าน
“ผมเอามะพร้าวมาทำวุ้นมะพร้าวไปขายในตลาดพรุ่งนี้ นายอยากกินน้ำมะพร้าวไหม มะพร้าวน้ำหอมเชียวนา” นายกฤษยิ้มแฉ่งชูพวงมะพร้าวให้ผมดูผมเพียพยักหน้าให้ นายกฤาก็เดินเอามะพร้าวเข้าไปไว้ในครัว ผมได้ยินเสียงสับมะพร้าวดังป็อกๆ แล้วก็เห็นนายกฤษเดินเอามะพร้าวน้ำหอมที่เฉาะฝามาเรียบร้อย ยื่นให้ผมกับคุณยายคนละลูก ผมยกขึ้นขรดริมฝีปากชิมแล้วมีรสหวานหอมชื่นใจ ดมกลิ่นหอมน้ำมะพร้าวที่ฟุ้งขึ้นมาชัดเจน กลิ่นออกหอมหวานทำให้รู้สึกอร่อยชื่นใจดีจริงๆ ส่วนคุณยายดื่มได้หนึ่งอึกก็ยื่นให้คุณตาดื่มต่อ ผมก็เลยยื่นให้นายกฤษได้ดื่มมั่ง
“อร่อยไหมหยก” ผมพยักหน้าแล้วมองนายกฤษที่ยิ้มรับมะพร้าวจากผมไปดื่มอึกใหญ่ แล้วเอาหลังมือปาดหยดน้ำมะพร้าวที่เลอะออกจากริมฝีปากออก โคตรเท่ห์เลย ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามันน่าดูขนาดนี้วะเนี่ย
“วันนี้ตาไปจับปลาช่อนในร่องน้ำมาได้สองตัว เอามาแกงส้มกับมะรุมกินกับไข่เจียวดีไหมยาย เอ็งละไอ้หนุ่มกินเป็นไหมแกงส้ม เห็นไอ้กฤษมันว่าเอ็งมาจากเมืองนอกเมืองนาโน่นแน่ะ...ใช่ไหม” คุณตาถามคุณยายแล้วหันมาถามผมต่อ
“ทานได้ครับ ที่บ้านผมเปิดร้านอาหารไทยที่โน่น แกงส้ม แกงป่า น้ำพริก น้ำยา ปลาร้า ผมทานได้หมดละครับ” ผมตอบไปยิ้มไป ทำเอาคุณตาหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี
“หยกไปช่วยผมทำวุ้นมะพร้าวน้ำหอมเอาไว้ขายพรุ่งนี้กันไหม” กฤษชวนผมไปช่วยทำวุ้นมะพร้าวน้ำหอม ซึ่งผมไม่คิดปฏิเสธอยู่แล้ว ผมเดินตามกฤษเข้าไปข้างในครัวบนบ้าน คุณตาลงไปอาบน้ำส่วนคุณยายเก็บข้าวของแล้วลงไปทำอาหารที่ครัวหลังบ้าน
บ้านนี้มีครัวทั้งด้านบนด้านล่าง ครัวบนบ้านจะใช้เตาแก๊สปิกนิค ส่วนครัวข้างล่างผมเห็นคุณยายกำลังก่อเตาไฟอังโล่ แล้วหันไปขอดเกล็ดปลาช่อน ล้างควักไส้แล้วสับใส่ชามอย่างคล่องแคล่ว เสร็จแล้วก็หันไปปอกฝักมะรุ่มต่อผิดกับตอนเย็บเสื้อ
นายกฤษนั่งลงบนเก้าอี้เตี้ยในครัวด้านบน แล้วหั่นเปลือกมะพร้าวเป็นรูปแหลมๆ ตรงฝาด้านบนมะพร้าวใช้มีดใหญ่สับดังป็อกๆ หมุนไปรอบๆ อย่างชำนาญ จากนั้นก็เทน้ำมะพร้าวลงในกะละมังใบใหญ่ แล้วก็ส่งมะพร้าวที่เทน้ำหมดแล้วบอกให้ผมใช้ช้อนขูดเอาเนื้อไม่ให้ติดเปลือกทิ้งไว้ในลูกมะพร้าว นายกฤษสับมะพร้าวเพียงแป๊บเดียวก็หมดเกือบยี่สิบลูก เอาน้ำมะพร้าวมากรองด้วยผ้าขาวบ้างเทใส่หม้อใบใหญ่พร้อมน้ำตาลทรายแล้วตั้งไฟ จากนั้นก็หันมาช่วยผมขูดเนื้อมะพร้าว
“พรุ่งนี้ห้องนายที่โรงแรมก็ว่างแล้วนะลูกค้าเช็คเอ้าท์ออกไปแล้ว ผมเห็นใบจองของนายจากอีเมล์ที่โรงแรมจองห้องที่นั่นไว้เกือบเดือนแน่ะ นายมีธุระอะไรทำที่นี่เหรอทำไมถึงมาอยู่นานจัง” นายกฤษนั่งลงเอาช้อนสังกะสีขูดเนื้อมะพร้าวพร้อมกับชวนผมคุยไปด้วย
“เอ่อ...ถ้าผมเปลี่ยนใจ...ไม่พักที่โรงแรมแล้วมาขอเช่าบ้านนายแทนจะได้ไหม ส่วนเงินมัดจำที่โรงแรมผมไม่เอาคืนหรอก จะให้ผมไปช่วยงานนายที่โรงแรมด้วยก็ได้ ผมเคยทำงานร้านอาหารของป้าประจำอยู่แล้ว รับรองว่าช่วยนายได้แน่ๆ ส่วนค่าจ้างผมไม่เอาก็ได้นะ” ใจผมยังอยากพักอยู่บ้านหลังนี้ไปอีกหลายวัน แต่ก็เกรงใจคุณตา คุณยาย แล้วก็นายกฤษคนนี้ ผมเพียงบอกความต้องการกับกฤษออกไปตรงๆ เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะรังเกียจหรือเปล่าถ้าผมอยากจะมานอนอยู่กับเค้าด้วยที่นี่ เพราะคิดว่าคนเคยอยู่ตัวคนเดียวมีความเป็นส่วนตัวมาตลอด อยู่ดีๆ ก็มีคนนอกอย่างผมเข้ามาวุ่นวาย
-
ไหนว่าจะต่อเมื่อคืนอ่ะ!! :z6:
:L2: :L2: :L2: :L2:
สารภาพว่าเมื่อคืนไม่ไหวจริง เพราะเมามาก มีงานเลี้ยงที่ทำงานน่ะครับ 555
-
หื่นๆเลยคร่าชอบมาก มันคืออีกบทหนึ่งเลยที่เป็นอะไรที่ท้าทายมากๆ ถ้าอ่านแล้วไม่ฟูแสดงว่าเขียนบทncยังไม่เริ่ด ฮิฮิ :z1: :z1:
คนเขียนอ่ะสามารถอยู่แล้ว แต่กลัวคนอ่านจะช็อกคาคอมไปซะก่อนน่ะสิครับ อิอิ
-
อ่านด้วยคนจ้า :-[
กฤษน่าสงสารกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก
แต่กฤษเก่งนะขยันสู้ชีวิตและทำอาหารได้อร่อย o13
-
ยิ่งอ่านก้ยิ่งลุ้น แอบคิดไปเอง พ่อเดี๋ยวกันหรือป่าวนะสองคนนี้
-
หยกมาเหนือเมฆมากๆ 5555555555
-
พรุ่งนี้ผมมาต่อให้นะครับ วันนี้นอยๆ มึนๆ หลังจากที่แฮงค์มาด้วยเมื่อคืน ขอบคุณที่เข้ามาติดตามผลงานครั้งแรกของผมด้วยนะครับ Love
-
หวานมาหนักๆ เพราะต่อไปมาม่าหนักใช่มั้ย :m15:
-
:mc4: :mc4:
-
หายแฮงค์ ไวๆ นะค่ะ
อยายกอ่านต่อมากเลย ลุ้นๆๆๆๆๆ
แอบคิดว่า 2 คนนี้ "พ่อเดียวกันรึเปล่าเนี่ย" T^T
-
นั่นสิคับ เดาจากชื่อเรื่องแล้ว หรือว่าเป็นพ่อเดียวกันหว่าาา ถึงได้บ๊าปบาป อิอิ
ผมเขียนไว้แต่ไฮไลค์ของเรื่อง แต่ยังไม่ได้บรรยายให้เป้นเรื่องราว พอแฮงค์แล้วแต่งไม่ออก อิอิ
วันนี้จะพบยายามเขียนให้ได้ยาวๆ เอาไว้อ่านช่วงปีใหม่นี้นะครับ
ดีใจนะครับที่นิยายเรื่องแรกของผมก็มีคนติดตามเหมือนกัน ขอบคุณมากๆ นะครับ ^^
-
รอนะคะรูปหล่อ
-
ตามมาแอบลุ้นด้วยคน
-
จะติดตามต่อไปครับ
-
มานอนอืดรอ พรุ่งนี้ไม่อยู่ยาว ได้กลับมาอ่านหลังปีใหม่แน่เลย
Happy New Year ล่วงหน้านะค่ะ
ขอให้นักเขียน มีความสุข หล่อๆๆ รวยๆ เอิกๆๆๆ
มาลงไวๆ นะค่ะ รอติดตามอยู่ ^ ^ :L2: :3123:
-
มานอนอืดรอ พรุ่งนี้ไม่อยู่ยาว ได้กลับมาอ่านหลังปีใหม่แน่เลย
Happy New Year ล่วงหน้านะค่ะ
ขอให้นักเขียน มีความสุข หล่อๆๆ รวยๆ เอิกๆๆๆ
มาลงไวๆ นะค่ะ รอติดตามอยู่ ^ ^ :L2: :3123:
ขอบคุรมากครับ ขอให้มีความสุขในปีหใม่นี้เช่นกันนะครับ จะรีบปั่นมาให้อ่านกันนะครับทุกคน
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 09 “กรหยก”
เพราะเธอคือคนแรก ที่ฉันให้ความรัก และยังปักใจไม่คิดมีคนอื่น คนแรกที่ฉันไม่อาจลืม และเพียงคนเดียวคือเธอเท่านั้น
หลังจากเราสองคนช่วยกันทำวุ้นมะพร้าวใส่ในตู้เย็นเก่าๆ ที่เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าชิ้นใหญ่ภายในบ้านเพียงชิ้นเดียวเสร็จแล้วคุณยายก็ทำกับข้าวข้างล่างเสร็จพอดี ผมกับนายกฤษก็ลงไปช่วยยกกับข้าวขึ้นมาตั้งข้างบน เราสี่คนนั่งทานข้าวเย็นพร้อมหน้ากัน คุณตากับคุณยายของนายกฤษใจดีมากตักอาหารใส่จานผมตลอดเลย ระหว่างทานข้าวคุณตาถามผมเรื่องอายุ พอผมบอกว่ายี่สิบสองก็ทำให้ผมทราบว่านายกฤษอายุยี่สิบสี่แล้ว นายกฤษอายุมากกว่าผมจริงๆ
คุณตาก็เลยให้ผมเรียกนายกฤษว่าพี่กฤษ ผมไม่มีความคิดปฏิเสธอยู่แล้ว เพราะมันให้ความรู้สึกอบอุ่นดีขึ้นเสียอีก เราสี่คนคุยกันหลายเรื่องทำให้รู้ว่าตอนเด็กๆ พี่กฤษไม่มีเพื่อนเลย แถมยังโดนล้อเรื่องที่มีแม่เป็นคนบ้าอีก แล้วก็ยังโดนรังเกียจที่บ้านยากจนอีกต่างหาก พอเรียนจบมัธยมปลายก็ไปเกณฑ์ทหารอีกตั้งสองปี แต่ก็ไม่มีเพื่อนที่สนิทกันมากนัก คุณตากับคุณยายเลยบอกว่าดีใจที่ผมไม่รังเกียจจะคบกับหลานชายเค้าเป็นเพื่อน ไม่อยากจะบอกท่านเลยว่าผมเป็นมากกว่าเพื่อนกับหลานชายท่านไปเสียแล้ว
หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ หลังจากนี้ผมก็เรียกนายพี่กฤษว่าพี่ตลอด ผมบอกเค้าไปว่าดีใจมากที่ได้มีพี่กฤษเป็นพี่ชายพราะผมเป้นลูกคนเดียว พี่กฤษเอามือมาลูบหัวผมเบาแล้วโยกหัวผมอย่างเอ็นดู ผมดีใจขึ้นไปอีกเพราะเค้าบอกว่าอยากมีน้องชายมานานแล้วเหมือนกัน เราเลยยิ้มให้กันอย่างอารมณ์ดีระหว่างที่อาบน้ำกันสองคน
พอเข้ามาในห้องผมก็พยายามถามพี่กฤษซ้ำอีก เรื่องที่ขอมาพักที่นี่แทนที่จะไปพักที่โรงแรม ผมถามไปตั้งแต่เมื่อตอนเย็นแต่พี่กฤษไม่ยอมตอบผม ทั้งที่ผมก็ยอมจ่ายค่าเช่าเท่ากับที่โรงแรมหรือจะขอมากกว่าก็ได้ ผมยินดีจ่ายให้ ซึ่งถือว่าช่วยเหลือครอบครัวพี่กฤษไปในตัว ยิ่งพี่กฤษเลี่ยงที่จะไม่ตอบตกลงหรือปฏิเสธทำให้ผมคิดว่าเค้าคงอึดอัดที่อยู่คนเดียวมาดีๆ ผมก็ขอมาอาศัยอยู่ด้วยกับเค้าสักพัก
พออาบน้ำเสร็จคนที่นี่ก็เตรียมตัวเข้านอนกันทันที ความรู้สึกของผมคือช่วงเวลาที่นี่มันเร็วเกินไปไหม ทำไมรีบนอนกันจังเลย อาจเพราะที่นี่ไม่มีโทรทัศน์ให้ดูเลยสักเครื่อง แถมบ้านอื่นๆ ยังอยู่ห่างไกลกันค่อนข้างมากกง่าจะเดินถึงกันก็เหนื่อย ทำให้เกิดบรรยากาศความเงียบสงัด ฟังดีๆ จะได้ยินแต่เสียงแมลงร้องกันระงมแต่ผมไม่ได้รู้สึกว่าที่นี่ไม่น่าอยู่ อาจเพราะมีพี่กฤษของผมอยู่ตรงนี้ก็ได้ เมื่อก่อนเป็นของใครไม่รู้แต่ตอนนี้ผมแอบเข้าข้างตัวเอง รู้ว่าเค้าเป็นของผมเพียงคนเดียว คิดได้แค่นี้ผมก็มีความสุขมากมายเหลือเกิน
ผมมองดูทุกอิริยาบถของพี่กฤษตั้งแต่เค้าเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเสร็จ วันนี้พี่กฤษใส่เสื้อยืดตัวบางกับกางเกงขาสั้น ไม่เหมือนคืนแรกที่นอนถอดเสื้อใส่แค่กางเกงฟุตบอลตัวเดียว ทำให้ผมแอบคิดไปเองว่าพี่กฤษกลัวผมลวนลามแบบเมื่อคืนแรกหรือเปล่า จากนั้นเค้าก็กางมุ้งเตรียมตัวนอนแม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาหัวค่ำอยู่เลย
ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้จะกลับไปพักที่โรงแรมแล้วรีบทำธุระของผมให้เสร็จ ถึงยังไงผมก็ยังได้เจอกับพี่กฤษที่โรงแรมอยู่ดี แม้ว่าผมจะคิดไปเองว่าการมีอะไรกันกับพี่กฤษมันคงเร็วเกินไป แม้ตัวผมเองก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้แค่วันเดียวเท่านั้นมาก่อนก็ตาม
แต่กับพี่กฤษนั้น...ผมมีความรู้สึกพิเศษกับเค้าจริงๆ แค่ได้อยู่ใกล้ชิดกันไม่กี่ชั่วโมงก็ทำให้ผมรู้สึกหลงใหลอะไรหลายอย่างในตัวเค้า ทำไมผมถึงใจง่ายแบบนี้นะ...เฮ้อ พี่กฤษคงเป็นผู้ชายที่ไม่ได้สนใจเรื่องแบบนี้ เค้าคงจะคิดว่าผมเป็นแค่ที่ระบายเท่านั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพียงเพราะผมเป็นฝ่ายเริ่มทั้งหมด ตอนนี้ผมแอบน้ำตาซึม แต่ในใจผมน้ำตามันไหลพรากอยู่ตลอดเวลา
“พี่กฤษ...หยกอยากไปดูหิ่งห้อย” ผมตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้น เพราะผมรู้มาจากอินเตอร์เน็ตว่าที่อัมพวานี้มีการนั่งเรือชมหิ่งห้อยที่เป็นแมลงตัวเล็กมีแสงกระพริบที่ก้น หิ่งห้อยที่นี่มีจำนวนเป็นร้อยอยู่ตามต้นไม้ที่ขึ้นริมน้ำ บรรยากาศคงโรแมนติกน่าดูถ้าผมได้ไปชมกับพี่กฤษ ขอแค่คืนนี้คืนเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับผม
“อยากดูหิ่งห้อยเหรอ...คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดด้วยสิ เอายากันยุงไปทาก่อนมันไกลพี่จะพายเรือไปไม่มีเรือยนต์แบบที่โรงแรมนะอาจใช้เวลานานหน่อย แต่มันจะได้ไม่มีเสียงเครื่องยนต์รบกวนชาวบ้านด้วย คนที่นี่เค้านอนกันเร็ว” พี่กฤษพูดจบก็ยื่นขวดยาทากันยุงที่เอามาจากถุงหิ้วพลาสติกให้ผม
ผมว่าผมเพิ่งสังเกตเห็นถุงจากร้านสะดวกซื้อ พี่กฤษซื้อมาไว้ใช้เองหรือว่าพี่กฤษตั้งใจซื้อมาให้ผมทาเพราะเตรียมจะพาผมไปดูหิ่งห้อยนะ ผมอดที่จะแอบคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้เพราสังเกตจากบิลที่อยู่ในถุงเป็นวันนี้ที่เพิ่งซื้อมา แต่ผมไม่กล้าถามเพราะกลัวคำตอบของพี่กฤษจะทำให้ผมผิดหวัง แค่เค้ายอมพาผมไปดูหิ่งห้อยสองต่อสองผมก็ดีใจมากแล้ว
ผมรับเอาขวดยาทากันยุงมาบีบลงบนฝ่ามือข้างซ้ายมันเป็นแบบเนื้อครีมมีกลิ่นหอม ผมวางขวดไว้ข้างตัวแล้วเอาเนื้อครีมยาทากันยุงมาลูบไปให้ทั่วแขนขวา ช่วงเวลานั้นพี่กฤษลงมานั่งข้างๆ ตัวผมที่นั่งอยู่ แล้วก็เอาขวดยาทากันยุงมาบีบเนื้อครีมใส่มือตัวเอง ผมมองตามแล้วคิดว่าตัวผมน่าจะทาให้พี่กฤษก่อน แต่วันนี้ผมไม่กล้าที่จะทำแบบนั้น ไม่รู้สิว่าทำไม
“มานี่ พี่ทาให้” คนเป็นพี่แตะปลายนิ้วลงบนแขนซ้ายของผม แล้วบรรจงทาครีมยากันยุงให้ผมอย่างเบามือจนผมถึงกับนั่งตัวเกร็งไม่กล้าขยับเขยื้อน การกระทำและความรู้สึกมันเกินคาดเดา สิ่งเหล่านี้ทำให้ผมหวั่นไหวไปกับความอ่อนโยนที่พี่กฤษมอบให้
“ผิวหยกทั้งขาวทั้งเนียน นี่ถ้าโดนยุงกัดมันคงเป็นรอยแดงเห็นชัดมากเลยสินะ” ผมมองตามมือใหญ่ที่ลูบไล้แขนผมอย่างเบามือ เพราะไม่กล้าสบตาคนที่กำลังพูดอยู่ตรงหน้า
“พี่กฤษรู้ได้ไง ว่าถ้าหยกโดนยุงกัดแล้วจะเป็นรอยแดงเห็นชัดขนาดนั้น” ผมถามแก้เขินไปงั้นเอง
“ก็ขนาดรอยที่พี่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อคืนมันยังชัดอยู่เลยตอนนี้” พี่กฤษกระซิบตอบข้างหูผมตอนที่ผมยังไม่ทันระวังตัว ทำให้ได้ยินทุกคำพูดและโดนลมหายใจคนตรงหน้ากระทบเข้ากับใบหูผม มันทำให้ผมขนลุกและเขินอายมากเพราะตอนนี้ผมรู้ตัวว่าใบหน้าผมร้อนผ่าวคงจะแดงไปดึงใบหูไปแล้วล่ะตอนนี้
“แหม...พูดเรื่องจริงแค่นี้ ทำเอาหน้าแดงหูแดงไปเลยนะ” พี่กฤษแอบหัวเราะเบาๆ ในลำคอยิ่งทำให้ผมเขินมากเข้าไปอีก เลยรีบดึงแขนกลับมาแล้วเตรียมจะลุกขึ้นเพราะไม่รู้จะพูดอะไรแก้ตัวออกไปดี
“อะไรเนี่ย พูดแค่นี้ทำเขินไปได้ ที่เมื่อคืนนี้...” พี่กฤษรีบจับแขนผมไว้แล้วพูดได้แค่นั้นผมก็รีบหันมาพูดแทรกด้วยเสียงที่ดังพอได้ยินกันสองคน
“บ้า...” ผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน หรือจะทำอะไรดี ก็เป็นคนเริ่มดันไปลักหลับเค้าก่อนจริงๆ เลยแก้ตัวไม่ออก ได้แต่ทรุดตัวลงไปนั่งแล้วแสร้งหันหน้าไปทางอื่นเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ตัวเองทำหน้าแบบไหนอยู่ รู้แค่ว่าร้อนไปทั้งตัวแล้วก็อายมาก อยากหายตัวไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้เลยจริงๆ
“ทายากันยุงให้พี่บ้างสิ เดี๋ยวพี่ก็โดนยุงกัดอยู่คนเดียว เป็นไข้เลือดออกตายกันพอดี” คนพูดยื่นขวดยากันยุงมาให้แต่ยังคงยิ้มหวานแล้วทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มล้อเลียนผมอยู่ในที
“น่าจะให้ยุงกัดตายไปเลย คนอะไรเสร็จครั้งเดียวยังไม่รู้จักพอ ยังจะมารังแกคนอื่นอีกเหนื่อยจะตาย” ผมแกล้งพูดให้คนตรงหน้าอายบ้าง แล้วก็รับเอาขวดยากันยุงมาบีบเนื้อครีมทาแขนให้คนตรงหน้าอย่างเต็มใจ
“ก็อยากมาแหย่เสือหลับเลยโดนเสือจับกินซะเลยไงล่ะ แล้วรับรองว่าต่อไปไม่ต้องแอบมาลักหลับพี่ให้เหนื่อยหรอกนะ เพราะพี่คิดจะให้เราจ่ายค่าเช่าให้พี่ แบบที่ทำกับพี่เมื่อคืนทุกคืนที่นอนอยู่ที่นี่เลยเป็นไง...เราจะจ่ายไหวหรือเปล่า...ยังคิดอยากจะอยู่ที่นี่อีกไหม” ผมมองพี่กฤษที่พูดจบแล้วนั่งยิ้มหวานทำตาเยิ้มใส่ผม มันก็ดีใจอยู่หรอกที่พี่กฤษเค้าตอบรับให้ผมอยู่ด้วยได้ แต่ไม่นึกว่าคนตรงหน้าผมจะทะลึ่งตึงตังอะไรได้ขนาดนี้ แม้จะรู้สึกว่าน่าอายเป็นบ้าแต่ก็แอบมีความสุข
“ทุเรศ...พูดออกมาได้ไง พี่กฤษหื่นไปหรือเปล่า ไม่อยากให้หยกอยู่ด้วยก็บอกตรงๆ ก็ได้นี่” ผมแกล้งงอนปาขวดยากันยุงใส่คนตรงหน้าเบาๆ แก้เขินแล้วรีบหันหลังไปทางอื่นทันที
“โธ่...อยากให้อยู่จะตายไป แต่กลัวหยกจะลำบาก ที่นี่มันไม่สะดวกสบายเหมือนที่โรงแรม แล้วค่าเช่าบ้านพี่คิดหยกแพงไปเหรอ คืนไหนไม่มีแรงจ่ายก็ค่อยทบต้นทบดอกเอาอีกคืนก็ได้นี่” คนพูดเอามือสองข้างสอดเข้ามาใต้รักแร้ผมแล้วดึงตัวผมให้เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอันแข็งแกร่งที่อุดมไปด้วยมัดกล้าม แล้วก้มลงมาพูดข้างหูผมด้วยเสียงพร้อมลมหายใจปะทะเข้ารูหูทำให้ผมขนลุกทันที
“พี่กฤษ...ยิ่งพูดยิ่งทุเรศ” ผมได้ฟังก็ทำตาโตโวยออกมาเสียงดัง กำมือขวาตัวเองเป็นกำปั้นแล้วทุบแขนใหญ่ของพี่กฤษพร้อมใช้มือซ้ายพยายามดันแขนของเค้าออก คนอะไรจะทะลึ่งได้ขนาดนี้
“พี่กฤษเป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย” ผมหลุดออกจากอ้อมแขนคนตัวใหญ่ที่ยังหัวเราะร่วน แถมยังทำตาเยิ้มใส่ผมอีก ผมรีบหันกลับมาถามเพราะเริ่มไม่แน่ใจในพฤติกรรมคนตรงหน้าเสียแล้ว
-
จ่ายค่าเช่าแบบนั้นจริงๆมีหวังตาย ฮิฮิ
-
อ่ะ มีต่อป่าวนิ
-
มีครับ ใจเย็นๆ นะครับ กะลังรับปั่นมาให้ได้ติดตามกันครับผม ^^
-
โห ดูเค้าคิดค่าเช่า ฮว้ากกกกก
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 10 “กรหยก”
หิ่งห้อยนับร้อยนับพัน ส่องแสงระยิบระยับกัน สว่างไสวไปทั้งต้นลำพู
“พี่ไม่ได้เป็นเกย์หรอก แต่ตอนนี้กำลังจะเป็นเพราะน้องชายของพี่คนนี้ล่ะ” พี่กฤษยังคงแกล้งผมด้วยการพูดแล้วเอามือสองข้างมาจับใบหน้าผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แถมทำหน้าทำตาล้อเลียนใส่ผมอีก ผมรีบดันหน้าพี่กฤษออกทันทีด้วยความตกใจปนความเขินอาย
“แล้ว...เอ่อ...พี่กฤษเคยมีประสบการณ์แบบนี้ด้วยเหรอ ถึงว่า...เมื่อคืนนี้พี่ดูไม่มีอาการอยากปฏิเสธผมเลยสักนิด แถมผมว่าพี่ยังดูคล่องไปด้วยซ้ำ” ผมอดคิดไม่ได้เพราะถึงแม้ว่าเมื่อคืนผมเป็นฝ่ายเริ่มจู่โจมพี่กฤษตอนที่หลับอยู่ก่อนก็จริง แต่หลังจากที่พี่กฤษตื่นมาแล้วนั้นเค้าเป็นคนนำเกมตลอดเลย แม้กระทั่งเป็นฝ่ายรุกผมจนตั้งรับแทบไม่ทันเสียด้วยซ้ำ คิดภาพเรื่องเมื่อคืนนี้แล้วก็ได้แต่อายในการกระทำของตัวเองแท้ๆ
“หยก...เชื่อพี่นะ...พี่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนเลยจริงๆ พี่มีหยกเป็นผู้ชายคนแรกที่เป็นเมียพี่” ผมได้ยินดังนั้นก็ร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ไม่นึกว่าพี่กฤษจะใช้คำนี้กับผม แสดงว่าพี่กฤษเคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อนแล้วแต่บอกไม่ถูกว่ารู้สึกดีใจหรือเปล่า นี่ตัวผมเป็นผู้ชายคนแรกที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่กฤษ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเขินมากจริงๆ ที่พี่กฤษพูดออกมาชัดเจนอย่างไม่เคอะเขินอะไรเลย
“แล้วพี่ไม่...รู้สึกแย่เหรอที่มีอะไรกับผู้ชายด้วยกันแบบนี้ ผมเองรู้ตัวว่าเป็นเกย์แล้วก็ชอบแต่ผู้ชายมาตลอดด้วย แต่พี่กฤษเป็นไบเซ็กช่วลหรือไงถึงได้มีอะไรกับผู้ชายก็ได้” ผมถามแก้อายไปอย่างนั้นเอง
พี่กฤษจะมีใครหรือจะเป็นอะไรผมก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เพราะแม้แต่ตัวผมเองเค้ายังไม่ถามเลยว่าผมเป็นเกย์แล้วมีอะไรกับผู้ชายมาแล้วกี่คน ขอแค่ตอนนี้ผมมีเค้าคนนี้อยู่กับผมในช่วงที่ผมมาเที่ยวที่เมืองไทยก็เพียงพอ ส่วนอนาคตผมยังไม่อยากคิดถึงมันว่าจะเอายังไงต่อไป
“พี่ก็ไม่รู้ว่าเป็นไบเซ็กช่วลหรือเป็นอะไร แต่เรื่องแบบนี้พี่เคยรู้เคยเห็นมาแล้วตั้งแต่ตอนที่ไปเกณฑ์ทหาร ตอนแรกก็ตกใจ แต่สักพักมันก็เป็นเรื่องธรรมดา เพื่อนพี่บางคนมีเมียมีลูกแล้วก็ยังจะมีอะไรกับเกย์ที่เข้ามาหาในค่ายทหารได้อย่างสบายอารมณ์ แถมบางคนที่มันเอายังเป็นผู้ชายแปลงเพศแล้วอีก แล้วพี่มีเพื่อนที่เป็นเกย์แอบมาทำแบบหยกตอนที่พี่หลับเหมือนกันนะ แต่พี่ไม่เคยเล่นด้วยไม่ว่ากับใครหรือผู้ชายคนไหน ก็เลยไม่มีใครกล้ายุ่งกับพี่อีก” ผมได้ฟังแล้วก็แอบดีใจเล็กๆ อยู่ในใจแต่ยังสงวนท่าทีเอาไว้
“แล้วทำไมพี่ไม่ทำล่ะ ที่สำคัญนึกยังไงพี่ถึงยอมมีอะไรกับหยกแบบเมื่อคืนนี้ หรือว่าแค่อยากลองมีอะไรกับผู้ชายเอาตอนนี้” ที่ถามไปเพราะอันนี้สงสัยจริงๆ สำหรับผมมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าพี่กฤษไม่เป็นเกย์แล้วทำไมไม่ปฏิเสธผมไปล่ะ
“ก็ตอนนั้นคนที่อยากมีอะไรกับพี่แต่ละคนมันไม่น่ารักเหมือนหยกเลยสักคนนี่นา คนอะไรผิวก็ขาว หน้าตาก็น่ารักยังกับผู้หญิง ตากลมโต ขนตางอน แก้มขาวใสจนเห็นเส้นเลือดเหมือนแก้มเด็กๆ เลย จมูกก็โด่ง ปากเล็กๆ สีแดงยังกับทาลิปสติกน่าจูบดีออก หยกเป็นผู้ชายคนแรกที่น่ารักที่สุดเท่าที่พี่เคยเห็นมา” พี่กฤษพูดไปทำหน้าจริงจังไปด้วยจนผมไม่กล้าคิดเลยว่าจะแกล้งพูดแหย่ผมเล่น
“พี่บอกตรงๆ ว่าพี่เห็นหยกครั้งแรก ก็ได้แต่ยืนมองเราดูขนมที่โรงแรมอยู่ตั้งนาน อยากจะเข้าไปมองใกล้ๆ แต่ก็กลัวเราเหม็นกลิ่นเหงื่อแล้วรังเกียจพี่แถมยังโดนหยกมองตั้งแต่หัวจรดเท้าอีก พี่เลยไม่อยากจะไปทำให้หยกรังเกียจพี่ไปมากกว่านี้” พี่กฤษบรรยายเสียใจผมอ้าปากค้างไปไม่ถูกเลย
ดวงตาพี่กฤษจ้องมองผมตลอดเวลา จนบางครั้งเป็นผมเสียเองที่ต้องหลบสายตาที่จ้องผมเสียหวานหยาดเยิ้มแบบนั้น แถมยังจับมือขวาผมเอาฝ่ามือขึ้นไปลูบแก้มตัวเองอีก หนวดเคราที่เพิ่งโกนบนหน้าเนียนนั้นเพิ่งขึ้นบางๆ ผมรู้สึกว่าตอของหนวดสากมือนิดๆ พอจั๊กจี้ แต่การกระทำแบบนี้คนตรงหน้าจะรู้ไหมว่ามันทำให้ผมเคลิ้มไปขนาดไหนแล้วตอนนี้
“ถ้าพี่บอกว่า...ตอนนั้นพี่เสนอให้หยกมานอนกับพี่ที่บ้าน เป็นเพราะพี่อยากอยู่ใกล้ชิดกับหยก...เอ่อ...หยกจะเชื่อพี่ไหม พี่เป็นอะไรไม่รู้ ไม่เคยคิดจะชอบผู้ชายมาก่อนด้วยซ้ำ ไม่เคยมีแม้แต่เพื่อนสนิทมานอนที่บ้าน แต่แค่ขอให้ได้พาหยกมานอนที่นี่สักคืน ให้พี่ได้ใกล้ชิดกับหยกสักครั้งก็ยังดีแม้ว่าหยกจะรังเกียจว่าพี่ยากจน แล้ววันรุ่งขึ้นหยกจะกลับไปนอนที่โรงแรมแล้วไม่สนใจพี่อีกเลยก็ตาม” ผมยังไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่ผมได้ยินนั้นไม่ใช่ฝันไป
“หยกไม่รู้สึกรังเกียจอะไรพี่เลยนะ หรือความรู้สึกว่าที่นี่ลำบากอะไรเลยก็ไม่มี หยกคิดว่าพี่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไรในตอนแรกที่เจอกัน แต่สักพักหยกก็รู้เองว่าพี่เป็นคนมีน้ำใจมากเลยที่ยอมให้หยกมานอนด้วย แล้วก็ยังดูแลหยกอย่างดีทั้งที่เราเพิ่งเคยได้เจอกันเสียด้วยซ้ำ” เราทั้งคู่ยังไม่ปล่อยมือที่สัมผัสแก้มของพี่กฤษ ผมอยากจับไว้อย่างนี้นานๆ
“เอ่อ...วันแรกที่หยกมองพี่หัวจรดเท้าแบบนั้น เพราะแค่ไม่คิดว่าคนหน้าตาดีหุ่นก็ดีแบบพี่จะมาใส่ผ้ากันเปื้อนน่ารักๆ แล้วยังมีเหงื่อเต็มหน้า แถมเสื้อผ้ายังเปียกเหงื่อขนาดนั้น มันดูไม่เข้ากันเลยต่างหาก” ผมอยากอธิบายความในใจที่มีให้คนตรงหน้าฟังบ้าง
“หยก...พี่ว่าเราไปดูหิ่งห้อยกันเลยดีไหม มัวแต่คุยกันคืนนี้หยกคงไม่ได้ดูหิ่งห้อยแน่นอน แล้ว...ก่อนที่พี่จะอดใจไม่ไหวบังคับให้หยกดูใจพี่แทน” พี่กฤษพูดยิ้มๆ ทำให้ผมได้สติรีบผลักหน้าคนตรงหน้าไปเบาๆ ด้วยอาการเขินในลูกหยอดของเค้า
เราทั้งคู่ลุกขึ้นยืน แล้วพี่กฤษก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเอาเสื้อวอร์มของเค้าออกมาสวมให้ผม พี่กฤาบอกว้เอากันน้ำค้างเพราะผมเพิ่มหายไข้ ใส่กันไว้ก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายอีก ผมยิ้มรับอย่างสุขใจเดินตามคนตรงหน้าออกไปจากห้องด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แม้คืนนี้จะเป็นคืนเดือนมืด แต่หัวใจเราทั้งคู่ตอนนี้กำลังเปล่งแสงสว่างไสวไม่แพ้หิ่งห้อยน้อยที่แข่งกันกระพริบแสงจับคู่ยามค่ำคืนอย่างแน่นอน
ระหว่างที่พี่กฤษพายเรือออกไปในคลองเพื่อพาผมไปดูหิ่งห้อย พี่กฤษก็เล่าเรื่องสมัยเด็กให้ฟังไปเรื่อย สลับกับผมก็เล่าเรื่องของผมให้พี่กฤษฟังบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเพื่อนของผม พ่อแม่ผม ป้าของผม แฟนคนแรกของผม คุณป้าผมรู้มาตลอดว่าผมชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ท่านไม่เคยขัดใจหรือทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจเลย แถมยังเป็นที่ปรึกษาให้ผมในเวลาที่ผมมีปัญหากับแฟนป็อบปี้เลิฟตั้งแต่สมัยผมเรียนไฮสคูลด้วยซ้ำ พ่อแม่ผมเสียอีกที่ไม่แน่ใจว่ารู้หรือเปล่าว่าลูกชายตัวเองเป็นเกย์
มาอยู่ที่นี่ได้สองวันผมโทรกลับไปหาคุณป้าที่อเมริกาได้แค่ครั้งเดียวเอง คิดว่าพรุ่งนี้เช้าผมจะโทรหาคุณป้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงผม เราคุยกันอีกหลายเรื่องผมเล่าเรื่องที่ต้องมาเมืองไทย เพราะผมหาเรื่องมาจัดการโอนที่ดินที่เป็นมรดกจากคุณพ่อแล้วผมเองไม่อยากได้มันเก็บไว้
ผมคิดว่าพี่กฤษก็ไม่ยอมเล่าถึงเรื่องของคุณพ่อหรือคุณแม่ตัวเองเลย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของสองพี่น้องพลอยสวยกับทองหล่อที่เป็นเพื่อนพี่กฤษมาตั้งแต่ยังเล็ก ท่าทางคุณพ่อคุณแม่ของคุณทองหล่อกับคุณพลอยสวยจะใจดีมากๆ เพราะจากที่พี่กฤษเล่าด้วยความชื่นชม และยังดูท่าทางจะเคารพบูชาท่านมากด้วย
ผมอยากจะถามเรื่องคุณพ่อ กับคุณแม่ของพี่กฤษเหมือนกันแต่ยังไม่กล้า คิดว่าถึงเวลาพี่กฤษคงจะเล่าให้ฟังเอง หรือไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร เพราะผมคิดว่าการที่พี่กฤษโดนล้อเรื่องเป็นเด็กกำพร้าพ่อ แล้วยังมีแม่ที่เป็นบ้าตั้งแต่เด็กคงเป็นเรื่องที่เจ็บปวดน่าดู
“นั่นไง...เห็นแสงเล็กๆ ตรงต้นไม้นั่นไหม...นั่นล่ะหิ่งห้อย” พี่กฤษพูดออกมาให้ผมได้ยิน ทำให้ตื่นจากความคิดของตัวเอง ผมหันหลังไปมองแสงเล็กๆ สีเหลืองกระพริบไปมาข้างหน้า เพราะผมหันหน้าเข้าหาพี่กฤษที่กำลังพายเรือไปข้างหน้าตอนที่มัวแต่คุยกัน
หิ่งห้อยสวยจริงๆ เหมือนไฟต้นคริสมาสต์เมื่อมันมากระพริบรวมกันเยอะๆ ดูแล้วสงบใจเหลือเกิน ผมหันมายิ้มให้พี่กฤษที่ชี้ชวนให้ผมดูว่า อีกฝั่งข้างหน้ายังมีหิ่งห้อยรวมกันอีกเยอะ ผมรู้สึกว่าอยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ตรงนี้จริงๆ
พี่กฤษพายเรือเข้าไปใกล้ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ในน้ำริมคลอง ข้างลำต้นมีแท่งไม้ยาวๆ ขึ้นจากรากใต้ดินเป็นแท่งตรงซึ่งเห็นบริเวณรอบๆ โคนต้นไม้ที่พี่กฤษบอกว่ามันคือต้นลำพูที่หิ่งห้อยชอบมาเกาะหาคู่กันรอบต้นไม้ชนิดนี้ ผมมองดูแสงกระพริบจากหิ่งห้อยที่แต่ละตัวจะมีจังหวะการกะพริบแสงที่แตกต่างกัน สักพักก็มีหิ่งห้อยตัวหนึ่งบินเข้ามาใกล้ ผมลุ้นว่ามันจะบินไปทางไหน หิ่งห้อยตัวน้อยส่องแสงสว่างๆ ขึ้นที่ละน้อยๆ แต่ก็ยังวนอยู่อย่างนั้น
ความรู้สึกอบอุ่นก็แทรกขึ้นมา เมื่อมีแสงสีอ่อนบินมาจากจุดที่ผมไม่ได้สังเกตเข้ามาใกล้ๆ แสงอ่อนสองดวงบินรอบๆ ตัวผม หิ่งห้อยสองตัวบินวนใกล้ๆ กันอยู่พักหนึ่งจนแสงของมันที่มาเจอกันเมื่อกี้ผมยังเห็นว่าต่างกระพริบไม่พร้อมกันเลย ตอนนี้เริ่มปรับเป็นกระพริบเกือบจะพร้อมกันแล้ว ผมมองตามจนเห็นแสงเล็กๆ สองดวงก็เริ่มกระพริบพร้อมกัน
เมื่อรู้สึกว่าดีจังที่ได้เห็นการจับคุ๋ของมองตัวน้อยสองตัว แสงสีอ่อนสองดวงก็บินสูงขึ้นห่างผมหายเข้าไปในพุ่มใบลำพู ข้างในนั้นมืดมากแต่ว่าแสงสีอ่อนกลับกระพริบส่องสว่างขึ้นอย่างประหลาด ผมมองตามจนขึ้นสูงเกือบมองไม่ง่ายเหมือนตอนแรก แล้วผมก็อมยิ้มไม่หาคำตอบต่อว่ามันจะไปไหน เพราะได้แต่คิดว่าว่ามันคงจะเจอคู่ของมันแล้วเหมือนผมในตอนนี้
“สวยไหมครับ...” เสียงนุ่มของพี่กฤษพูดเบาๆ พอให้ผมได้ยิน ผมหันกลับมายิ้มแล้วพยักหน้าตอบ อากาศในตอนนี้เริ่มเย็นลงจนรู้สึกหนาวขนาดที่ผมใส่เสื้อวอร์มอีกชั้นหนึ่ง แล้วพี่กฤษใส่แค่เสื้อยืดตัวบางกับกางเกง นอนขาสั้นผมคิดว่าคงจะรู้สึกหนาวกว่าผมแน่นอน
“กลับไปนอนกันไหมครับ” ผมถามพี่กฤษแล้วยิ้มอย่างมีความสุขให้คนตรงหน้า เราทั้งคู่อมยิ้มให้กันอย่างรู้ความหมายแล้วพี่กฤษก็พายเรือกลับบ้าน ค่ำคืนนี้ผมช่างมีความสุขมากมายเหลือเกินครับป๊ากับม๊า ผมได้แต่แหงนหน้าขึ้นแล้วบอกท้องฟ้าผ่านไปยังกับคุณพ่อกับคุณแม่ของผม
-
อยากอ่านแต่ตอนหวานๆอย่างนี้อ่ะ!! :o12:
เอาเป็นว่าตัดตอนกลางเรื่องออก(มาม่า)แล้วข้ามไปตอนจบเลยดีกว่าเนอะ!! :laugh:
-
หวานๆไปก่อนทำให้คนอ่านหลงกลติดงอมแงม แล้วก็จัดมาม่าหนักๆเลยหละซี่ ไม่เอามาม่าเยอะน๊าาาาาาา แต่อ่านแล้วเขินแทนหยกอ่ะ อิจฉา อยากมีพี่ชายบ้างอะไรบ้าง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 11 นิดๆ
หลังจากที่เรากลับมาบ้านก็เดินเบาๆ เข้ามาในห้องนอนแล้วเราก็ปิดไฟนอนในมุ้งบนฟูกผืนเดียวตัวเรานอนติดกัน ในความมืดนั้นพี่กฤษรวบปลายนิ้วผมไว้พร้อมกับพลิกตัวนอนตะแคง ผมชะงักกึกแทบหยุดหายใจกับปลายจมูกที่แนบข้างแก้ม “คืนนี้มีความสุขไหม” พี่กฤษกระซิบถามผมที่ข้างหู แล้วจูบเบาๆ ที่ติ่งหูผมทำให้ผมขนลุกซู่ด้วยความสยิว
พี่กฤษค่อยๆ ขยับเข้าหา นิ้วยาวเกลี่ยไล้ลงกลางฝ่ามือ ผมกลั้นใจด้วยความร้อนลุ่ม ลมร้อนผ่าวรินรดอยู่ข้างซอกคอ ริมฝีปากเราสัมผัสกันบางเบา หัวใจผมเต้นอย่างรุนแรง มันดังระรัวคล้ายกำลังจะระเบิดออกมานอกอก พี่กฤษทาบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผมอีกครั้งและผมก็แย้มเผยอปากรับน้อยๆ เค้าขบกัดผมด้วยความนุ่มนวลที่ริมฝีปากล่าง ผมหลับตานิ่งด้วยความเคลิบเคลิ้มและมีความสุข
“ผม...รักพี่กฤษ” เค้าหยุดนิ่งเพียงแค่นั้น จ้องมองผมในความมืด ได้ชั่วเวลาสั้นๆ แล้วรวบตัวผมมากอดไว้ด้วยแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสองข้าง ร่างเราแนบสนิทชิดติดกัน ผมบอกคำว่ารักออกมาจากดวงตาย้ำให้คนข้างบนรู้ว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจากใจจริง แม้ว่าเราจะเพิ่งได้เจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่หัวใจผมยืนยันอย่างหนักแน่นว่าผมรู้สึกกับพี่กฤษแบบนั้นอย่างไม่มีคำอธิบาย
ส่วนแววตาของพี่กฤษ มีความตกตะลึงปนกับความหวานเยิ้มว่าจะเอายังไงกับคำพูดของผมดี ผมไม่รอช้าใช้มือสองข้างรวบคอแกร่งของพี่กฤษประกบริมฝีปากเอาลิ้นสอดเข้าไปในข้างใน พี่กฤษไม่พูดไม่จาอะไรทั้งสิ้น แต่บดริมฝีปากผมอย่างหื่นกระหายเอาเป็นเอาตาย ในเมื่อพี่กฤษขอค่าเช่าที่พักในรูปแบบนี้ มีหรือที่ผมจะไม่ยอมจ่าย ในเมื่อผมอยากอยู่ใกล้เค้าใจจะขาด ผมก็จะขอจ่ายให้คุ้มค่าและแถมทิปหนักให้เจ้าของบ้านพอใจจนลืมไม่ลงเลยทีเดียว
****************************************************************************************
เอามายิ่วน้ำลายกันก่อนนอน อิอิ อยากรู้กันมั้ยว่าหยกจะจ่ายให้พี่กฤษคุ้มค่าขนาดไหน ^^ :z1: :m25: :haun4: :pighaun:
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 11 “กรหยก”
อยากจะขอบคุณในความรัก ที่ทำให้ได้มีรอยยิ้ม โลกนี้ดูดีขึ้นมา อยากจะขอบคุณเป็นพันครั้ง อยากจะขอบคุณที่บนฟ้า ได้ส่งฉันมา
หลังจากที่เรากลับมาถึงบ้านก็เดินเคียงคู่ขึ้นมากันเบาๆ พอเข้ามาในห้องนอนแล้วเราก็ปิดไฟเข้านอนในมุ้งบนฟูกผืนเดียวกัน ตัวเรานอนเบียดติดแนบชิดกัน ในความมืดนั้นพี่กฤษรวบปลายนิ้วผมเอาไว้พร้อมกับพลิกตัวนอนตะแคง ผมชะงักกึกแทบหยุดหายใจกับปลายจมูกที่แนบลงข้างแก้ม
“คืนนี้มีความสุขไหม” พี่กฤษกระซิบถามผมที่ข้างใบหู แล้วจูบขบด้วยรมฝีปากหนาเพียงเบาๆ ที่ติ่งหูผมทำให้ผมขนลุกซู่ด้วยความสยิว
“ผมมีความสุขมากครับ” ผมพูดจบพี่กฤษก็ค่อยๆ ขยับเข้าหา นิ้วยาวเกลี่ยไล้ลงกลางฝ่ามือ ผมกลั้นใจด้วยความร้อนลุ่ม ลมร้อนผ่าวรินรดอยู่ข้างซอกคอ ริมฝีปากเราสัมผัสกันบางเบา หัวใจผมเต้นอย่างรุนแรง มันดังระรัวคล้ายกำลังจะระเบิดออกมานอกอก
พี่กฤษทาบริมฝีปากบดลงมาบนริมฝีปากของผมอีกครั้ง และผมก็แย้มเผยออ้าริมฝีปากปากรับน้อยๆ เค้าขบกัดผมด้วยความนุ่มนวลที่ริมฝีปากล่าง ผมหลับตานิ่งด้วยความเคลิบเคลิ้มและมีความสุข กลิ่นลมหายใจของพี่กฤษที่ราดรดอยู่ตามใบหน้าทำให้ผมมีอารมณ์ลึกจนควบคุมแทบไม่อยู่
“ผม...รักพี่กฤษครับ” เค้าหยุดนิ่งเพียงแค่นั้น จ้องมองผมในความมืดได้ชั่วเวลาสั้นๆ แล้วรวบตัวผมมากอดไว้ด้วยแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสองข้าง ร่างเราแนบสนิทชิดติดกัน ผมบอกคำว่ารักออกมาจากดวงตาย้ำให้คนข้างบนรู้ว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจากใจจริง แม้ว่าเราจะเพิ่งได้เจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่หัวใจผมยืนยันอย่างหนักแน่นว่าผมรู้สึกกับพี่กฤษแบบนั้นอย่างไม่มีคำอธิบาย
ส่วนแววตาของพี่กฤษ มีความตกตะลึงปนกับความหวานเยิ้มว่าจะเอายังไงกับคำพูดของผมดี ผมไม่รอช้าใช้มือสองข้างรวบคอแกร่งของพี่กฤษประกบริมฝีปากเอาลิ้นสอดเข้าไปในข้างใน พี่กฤษไม่พูดไม่จาอะไรทั้งสิ้น แต่บดริมฝีปากผมอย่างหื่นกระหายอย่างเอาเป็นเอาตาย
ในเมื่อพี่กฤษขอค่าเช่าที่พักในรูปแบบนี้มีหรือที่ผมจะไม่ยอมจ่าย ในเมื่อผมอยากอยู่ใกล้ชิดกับเค้าแทบใจจะขาด ผมก็จะขอจ่ายค่าเช่าให้คุ้มค่า และคิดว่าจะแถมทิปหนักๆ ให้เจ้าของบ้านพอใจจนลืมผมไม่ลงเลยทีเดียว
คืนนี้ผมเป็นผู้โชคดีที่มีโอกาสลิ้มรสร่างกายที่สมบูรณ์แบบสุดเซ็กซี่ของพี่กฤษอีกครั้ง ผมพลิกตัวมาอยู่ด้านบนซุกหน้าลงไปข้างซอกคอของพี่กฤษ ใช้ริมฝีปากขบลงที่ติ่งหูแล้วฉกลิ้นร้อนชุมชื้นลงในรูหูจนได้ยินเสียงต่ำครางยาวทำให้ผมรู้ว่าคนตัวใหญ่ข้าวล่างพอใจในการกระทำของผม
จากนั้นผมเริ่มใช้ลิ้นร้อนๆ ลากผ่านแก้มลำคอแล้วสอดฝ่ามือเข้าไปใต้ชายเสื้อยืดตัวบางแล้วเลิกขึ้นมาจนถึงคอหนา ผมจูบเบาๆ ตรงไหปลาร้าของพี่กฤษเรื่อยลงมาจนหน้าอกที่หนานูนบึกบึน แล้วฉกปลายลิ้นเปียกชื้นสัมผัสปลายหัวนมอย่างบางเบาด้วยความรวดเร็วทำให้คนข้างล่างถึงกับสะดุ้งน้อยๆ มือของพี่กฤษโอบรัดแน่นอยู่ตรงท้ายทอยของผมตลอดเวลา
แค่นั้นยังไม่พอสำหรับราคาที่ผมอยากจ่าย ผมออกแรงดูดดุนหะวนมจนคนตัวใหญ่บิดตัวรางด้วยความเสียว ก่อนที่ผมเลื่อนตัวต่ำลงมาเลียสีข้างของลำตัวแกร่ง คนตัวใหญ่สะดุ้งโหยงบิดตัวเล็กน้อยพร้อมด้วยเสียงผ่อนลมหายใจ
ผมรีบเงยหน้าขึ้นมามองแต่พี่กฤษกลับยิ้มให้ผมบอกว่า “จั๊กจี้ดี” ผมคิดว่าคงยังจ่ายไม่หนักพอ ผมเลยยิ้มตอบแล้วใช้ปลายลิ้นแยงลงไปกลางสะดือบุ๋มน้อยๆ เป็นลักยิ้มสวยอยู่บนผิวขาวเนียนกว่าผิวภายนอกที่กร่ำแดดจนเข้ม พี่กฤษเริ่มใช้ฝ่ามือหนาลูบไปมาบนหัวผม แล้วเปล่งเสียงครางออกมาดังขึ้น
ผมยิ้มในใจเมื่อเห็นว่าลมหายใจของพี่กฤษเริ่มมีเสียงที่ดังและถี่มากขึ้น ริมฝีปากผมจูบไล่ลงมาจนถึงขอบกางเกงบอลผ้าลื่นสีดำที่ตัดกับผิวขาวๆ ที่ซ่อนจากแสงแดดในร่มผ้าของพี่กฤษ แต่ผมยังไม่ถอดกางเกงขาสั้นนั้นออกในทันที ขอเล่นกับร่างกายแกร่งข้างล่างนี้จนพอใจก่อน
ผมชอบกลิ่นอายความเป็นชายที่อบอวลอยู่รอบตัวคนตรงหน้า ผมโลมเลียตรงเป้ากางเกงจนสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงผ้าลื่นนั้นเริ่มโป่งนูนออกมาจนเป็นรูปล่างของมันอย่างชัดเจน นี่พี่กฤษไม่ได้ใส่กางเกงในหรอกเหรอเนี่ย ส่วนแข็งขืนตุงขึ้นยาวเป็นลำ มีหยดน้ำเปียกซึมตรงส่วนปลายเป็นวง
ผมใช้ลิ้นน้อยๆ ของผมเลียไปรอบๆ ส่วนโป่งนูนไปพักใหญ่ ปลายจมูกของผมก็ไปสัมผัสกับเมือกลื่นๆ ที่ซึมออกมาจากปลายยอดเสากระโดงที่นูนสูงจนโด่งเป็นเสาเต็นท์ มันแฉะชื้นเป็นวงเล็กๆ ทำให้ผมรู้ว่าพี่กฤษคงจะอดทนกับการยั่วเย้าของผมพอสมควร
“ซี๊ดดด...อย่าแกล้งพี่เลยนะ...อาาา...ช่วยพี่หน่อยเถอะนะครับ...น้องหยกคนดี” ผมเลยค่อยๆ ถอดกางเกงตัวบางของพี่กฤษออก เจ้าตัวก็เป็นใจช่วยยกก้นยกแข้งยกขาให้ผมถอดสะดวก ผมจ้องมองส่วนที่อวบใหญ่และแข็งแกร่งเต็มที่นอนอยู่บนขนฟูดกดำหนานุ่ม มันตั้งโด่งยาวตรงจนเกือบถึงสะดือคนที่นอนอยู่ตรงหน้าผม เจ้าตัวมองดูผมที่จ้องมองของสำคัญของเค้าแล้วยักคิ้วให้ผมอย่างภูมิใจในขนาดและความแข็งแกร่งนั้น ผมรู้สึกเขินอยู่เหมือนกัน แต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะมาล้มเลิกความตั้งใจที่จะจ่ายค่าเช่าที่พักให้เจ้าของจนถึงใจก็ใช่เรื่อง
แฟนคนแรกของผมนั้นเป็นฝรั่ง แล้วเค้าก็มีท่อลำที่อวบใหญ่แล้วยาวอาจจะมากกว่าคนตรงหน้าผมตอนนี้ด้วยซ้ำ แต่ผมรู้สึกว่าของพี่กฤษมีความแข็งแกร่งกว่ามันแข็งยังกับหิน แถมยังร้อนผ่าวอีกด้วย ผมไม่เคยมีอะไรกับคนไทย แต่ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าคนไทยก็ไม่น้อยหน้าคนอเมริกันอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
ผมเริ่มใช้ลิ้นสัมผัสกับส่วนปลายจนได้ยินเสียงซี๊ดปากเบาๆ ของคนที่นอนมองการกระทำผมอยู่ตลอดเวลา ผมลากลิ้นอุ่นชื้นไล่ไปตามความยาวลงมาจนถึงส่วนล่าง ผมโลมเลียอยู่ตรงถุงนุ่มๆ ที่ห่อหุ้มแหล่งผลิตอสุจินับล้านจนหดตัวไปตามลิ้นของผม พี่กฤษเกร็งตัวด้วยความเสียวจนเชิดหน้าหลับตาวนเวียนเรียกชื่อผมอยู่อย่างนั้น
ผมตัดสินใจใช้มือจับส่วนแข็งแกร่งให้ตั้งขึ้น แล้วบรรจงครอบริมปีปากกลืนกินตั้งแต่ส่วนปลายเข้าไปทั้งด้ามโดยไม่ให้กระทบกับฟันของผม เสียงสะอึกกลืนน้ำลายพร้อมอาการสะดุ้งกับเสียงร้องครางต่ำลากยาวของเจ้าตัวทำให้ผมรู้ว่าการกระทำของผมสร้างความหฤหรรษ์ให้คนที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ชื่นชอบมากแค่ไหน
ฝ่ามือของพี่กฤษที่โอบท้ายทอยของผมข้างหนึ่ง สอดนิ้วลงบนเส้นผมจับหัวผมแน่นขึ้นเหมือนกับว่าริมฝีปากอุ่นร้อนของผมเป็นสิ่งเดียวที่ไม่อยากให้หลุดออกจากตัว ผมบรรจงเลื่อนริมฝีปากขึ้นลงตามแรงกดให้คนตรงหน้าไปสักพัก แล้วก็ถอนริมฝีปากตัวเองออกจากส่วนแกร่งของพี่กฤษจนเจ้าตัวต้องแอ่นสะโพกตาม
ผมลุกขึ้นนั่งแล้วถอดชุดนอนตัวเองอย่างเชื่องช้า แล้วล้มตัวลงนอนหงายแทนพี่กฤษที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับโน้มตัวลงมาแลกลิ้นกับผม ไม่มีเสียงพูดคุย มีแต่เสียงลมหายใจที่หนักหน่วงของเราสองคน ไม่ต้องพูดอะไรกันทั้งนั้น ปากพี่กฤษนุ่มดีเหลือเกินโดยเฉพาะลิ้นร้อนลุ่มกวาดเข้ามาในปากผม ความดูดดื่มเกินจะบรรยายเลยทีเดียว
“หยกขาวเหลือเกิน...กลิ่นตัวก็หอม” พี่กฤษถอนปากออกแล้วพูดออกมาเบาๆ เหมือนละเมอ จากนั้นก็ฝังจมูกโด่งไซร้ที่ซอกคอผมแล้วก็ดูดดุนด้วยริมฝีปากหนาจนเสียงดังไปด้วย หนวดของพี่กฤษที่เพิ่งขึ้นมาบางๆ ให้ความรู้สึกเสียวสยิวดีเหลือเกิน พอเลื่อนลงมาถึงหน้าอกพี่กฤษก็ดูดเลียตรงหัวนมแล้วยังเอาฟันขบเล่นเบาๆ อีกด้วยทำให้ผมรู้สึกสะดุ้งด้วยความเสียวมากๆ จนหัวนมผมแข็งขึ้นเป็นไตไม่รู้ว่าเจ้าตัวไปเรียนมาจากไหน
พี่กฤษเขยิบตัวมานั่งอยู่ตรงหว่างขาผมแล้วจัดท่าทางให้ถนัด พร้อมแยกยกขาสองข้างของผมกางออกพาดบนบ่ากว้างของตัวเอง หยิบเจลหล่อลื่นที่ผมหยิบมาใช้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังไม่ได้เก็บเอาไว้ในเป้ออกมาทาตรงส่วนแข็งแกร่งของตัวเอง สีหน้าพี่กฤษตอนนี้เหมือนเตรียมพร้อมจะหลอมรวมตัวเองเข้ามาอยู่ภายในตัวของผม เรากำลังจะเป็นผัวเมียกันอีกครั้งเหมือนที่พี่กฤษได้เรียกผมเมื่อตอนหัวค่ำ พี่กฤษใช้เจลที่เหลืออยู่ตรงปลายนิ้วสอดเข้ามาในช่องทางคับแคบของผม
“อื้ออ...เบาครับ” ผมนิ่วหน้าร้องบอกเมื่อนิ้วยาวสอดเข้ามาจนสุดแล้วคว้านเพื่อให้ช่องทางขยับขยาย ผมจุกเสียดนิดๆ แต่ก็ทนเพราะผมรักคนตรงหน้าอย่างหมดหัวใจ แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิดเมื่อนิ้วยาวถอนออกไปส่วนปลายทู่กลมมนกลมของคนตัวสูงใหญ่ก็ถูกดันเข้ามาแทนที่ ผมพยายามผ่อนคลายความคับแน่น เพื่อให้คนตัวสูงเข้ามาได้จนสุดอย่างช้าๆ
“อาาา...แน่นเหลือเกิน” พี่กฤษนิ่วหน้าครางยาวออกมาเมื่อเข้ามาได้จนสุดทาง เมื่อตัวเราทั้งคู่เชื่อมกันแนบสนิทแล้ว ผมชักจะหายเจ็บและความเสียวก็กลับเข้ามาแทน เพราะคนข้างบนมีประสบการณ์จากเมื่อคืนที่สอนให้ใช้มือข้างขวามาจับคลึงส่วนอ่อนไหวของผมที่นอนพับอยู่อย่างเบามือ จนมันกลับมาแข็งแกร่งเต็มที่เหมือนแรกเริ่มเดิมที่ได้สัมผัสร่างกายกันในช่วงต้น พี่กฤษคงรู้ว่าเมื่อคืนผมยังไม่เสร็จสมอารมณ์หมาย แล้วผมก็ไม่มีแรงมากนักด้วยเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
ตอนนี้คนข้างบนก็ถอนลำแกร่งออกมาช้าๆ แล้วค่อยดันกลับเข้าไปจากช้าๆ ก็ค่อยๆ เร่งความเร็วขึ้นทำให้ผมเสียวกระสันจนต้องร้องครางออกมาแผ่วเบา พี่กฤษใช้มือช่วยให้ผมมีความสุขร่วมกับแรงกระทบข้างล่างจนเป็นจังหวะเดียวกัน แล้วยังโน้มตัวลงมาไซร้ที่ซอกคอของผม ผมเลื่อนมือสองข้างขึ้นโอบหลังพี่กฤษไว้แน่นมากด้วยความเสียวกระสันจนสัมผัสได้ถึงไออุ่น และหยาดเหงื่อของคนตัวใหญ่ที่เอ่ยเรียกผมว่าเมียได้อย่างเต็มปาก ผู้ชายหุ่นดีคนนี้เหมือนคนในฝันที่ผมรอมานานแสนนาน
เสียงหอบหายใจด้วยความเหนื่อยประกอบกับเสียงครวญครางเบาๆ ของผมกับพี่กฤษทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมได้มากมายจนใกล้ถึงขีดสุด พี่กฤษจ้องมองผมพร้อมออกแรงมาขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อแตกเต็มตัวทั้งผมแล้วคนข้างบนจนบางครั้งมันหยดไหลรดลงใบหน้าผม แรงกระทบกระแทกของผิวหนังมันดังมากจนผมส่ายหน้าไปมาพอรู้สึกว่าใกล้จะถึงปลายทางเต็มที
“ไม่ไหวแล้วพี่กฤษ...พี่...ครับ...ซี๊ดดด” พี่กฤษเร่งมือกับส่วนนั้นของผมจนผมต้องหวีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ แล้วน้ำขุ่นข้นจากตัวผมก็สูบฉีดพุ่งออกจากส่วนปลายมันพวยพุ่งออกมามากมายเพราะเก็บกักเอาไว้นานหลายวัน สายน้ำขาวราดลงบนหน้าอกแกร่งของคนตัวสูงข้างบนจนเป็นทางยาวในระลอกแรก แล้วรดลงบนตัวผมในระลอกต่อๆ มาตอนนี้ช่องทางของผมเกร็งถี่กระชั้นขึ้นจากอาการเกร็งกระตุกบีบรัดจนคนข้างบนร้องออกมาบ้าง ผมรู้สึกเจ็บมากขึ้นเพราะความแกร่งของคนตัวใหญ่สวนเข้าออกจนไปชนผนังด้านใน
“อื้อออ...พี่ไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับ...ซี๊ดดด” เสียงทุ้มครางดังแนบหูผม เมื่อพี่กฤษก้มลงมาเกร็งตัวกอดกระชับผมไว้ ส่วนสะโพกเน้นกระแทกกับส่วนล่างของผมหนักหน่วง และรวดเร็วขึ้นจนเกิดเสียงดัง พร้อมแรงกอดรัดตัวผมแน่นจนรู้สึกเจ็บ พี่กฤษร้องครางออกมาเสียงยาว จากนั้นผมรู้สึกว่าภายในช่องทางด้านหลังอุ่นร้อนด้วยของเหลวที่ถูกปล่อยออกมาภายในท้องน้อย แล้วตามมาด้วยแรงกระตุกเกร็งอีกสองสามครั้งตามด้วยเสียงหอบหายใจอย่างหนัก ร่างใหญ่ที่ฟุบลงมาทับตัวผมใบหน้าซุกแนบอยู่ที่ซอกคอของผมจนได้ยินเสียงลมหายใจหอบเหนื่อยพร้อมลมหายใจอุ่นๆ ราดรดอยู่ที่ต้นคอ ผมเอื้อมมือไปกอดกระชับลูบไล้ความเปียกชื้นของเหงื่อที่พราวอยู่บนแผ่นหลังกว้างแกร่งของคนข้างบนอย่างรักใคร่
“หยกจ่ายค่าเช่าให้คุ้มค่าไหมครับ” พี่กฤษได้ยินก็มองผมพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ และพยักหน้าน้อยๆ ก่อนก้มลงมาจูบซับที่ขมับผม เรื่อยลงมาที่แก้มผ่านปลายจมูกจนถึงริมฝีปาก เราบดเบียดแลกลิ้นกันทั้งที่ยังกอดกระชับแน่นอยู่อย่างนั้น จากนั้นร่างแกร่งค่อยๆ ถอนลำตัวออกจากตัวผมช้าๆ หยาดหยดอุ่นร้อนไหลจามออกมาจนเปียกแฉะ เมื่อเราหลุดออกจากกันให้ผมรู้สึกถึงความโล่งสบาย แล้วคนตัวใหญ่ก็ลุกขึ้นไปเอาผ้าขาวม้าที่เพิ่งใช้อาบน้ำแล้วพาดตากเอาไว้ตรงหน้าต่างเดินกลับมาหาผม พี่กฤษก้มลงคุกเข่าบรรจงเช็ดคราบคาวบนตัวผม และก้มลงข้างล่างเช็ดความเปียกชื้นที่หลั่งไหลออกมาจากช่องทางจนเปรอะเปื้อนตามร่องเนื้อของผม จากนั้นก็เช็ดส่วนที่ฉ่ำชื้นบนท่อนลำของตัวเองแล้วโยนผ้าขาวม้าทิ้งไว้ที่มุมห้อง
“อยากอาบน้ำไหม” พี่กฤษล้มตัวลงมาคร่อมตัวผมไว้แล้วเอามือลูบหัวผมเบาๆ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ผมส่ายหน้าตอบเบาพลางส่งยิ้มให้บางๆ อย่างเหนื่อยอ่อน พี่กฤษยิ้มรับแล้วล้มตัวลงนอนข้างผมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเราทั้งสอง จากนั้นเราสองคนนอนกอดก่ายกันท่ามกลางหยาดเหงื่อ และความหนาวเย็นของอากาศแต่มีไออุ่นของกันและกันทำให้ผมไม่รู้สึกว่าคืนนี้หนาวตรงไหนเลย กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นสบายด้วยซ้ำจนกระทั่งหลับไป
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
+1+ เป็ดไปเลย :z1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 12 “กรหยก”
จากฝันก็กลายเป็นมากกว่านั้นเมื่อเธอได้เดินเข้ามา หนึ่งคนที่มองหาไม่เคยใช่ใคร...แต่ใช่เธอ
ผมได้ยินเสียงดังกุกกักอยู่รอบตัว ปลุกให้ต้องตื่นจากการหลับใหลจึงพยายามลืมตาขึ้น ข้างนอกยังคงมืดคงจะยังไม่เช้ามาก พอขยับร่างกายก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัว โดยเฉพาะส่วนล่างตรงสะโพก มันรู้สึกปวดร้าวระบมเสียเหลือเกินเมื่อพยายามยันกายเพื่อลุกขึ้นนั่ง
“พี่ทำเสียงดังจนหยกตื่นเลยเหรอ หืม...หยกลุกไหวไหม” พี่กฤษเพิ่งปิดตู้เสื้อผ้าหันมาถามผม เหมือนกำลังเตรียมตัวลงไปอาบน้ำ ยืนนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียวแล้วถือขันใส่อุปกรณ์อาบน้ำเตรียมพร้อมเรียบร้อย
“พี่กฤษจะไปอาบน้ำแล้วเหรอครับ นี่มันกี่โมงแล้ว” ผมถามพี่กฤษที่เดินเข้ามานั่งยองแล้วประคองผมให้ลุกขึ้นมานั่งพิงผนังห้องได้อย่างทุลักทุเล ตอนนี้เริ่มมีแสงสว่างเป็นสีฟ้าจางๆ เหมือนยังเช้ามืดอยู่ ทำให้ผมได้เห็นรูปร่างที่สวยงามสมส่วนของคนตรงหน้าอย่างชัดเจน เลือดในกายก็สูบฉีดจนร้อนรุ่มขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับเราสองคนเมื่อคืน
“ตอนนี้หกโมงกว่าๆ ตากับยายตื่นแล้วกำลังเตรียมใส่บาตร พี่จะรีบไปอาบน้ำแล้วค่อยกลับมาเช็ดตัวให้หยกนะ” ได้ยินคำตอบก็งงว่าทำไมต้องให้ผมเช็ดตัวด้วย ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้รู้สึกป่วยไข้อะไรสักหน่อย แค่เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวตัวนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง
“หยกสบายดีนี่ครับพี่กฤษ ไม่ได้เจ็บป่วยอะไรแค่เมื่อยตัวเฉยๆ เดี๋ยวหยกลงไปอาบน้ำด้วย พี่กฤษรอแป๊บเดียว” ผมยันตัวจะลุกขึ้น หลังจากรู้สึกสบายขึ้นนิดหน่อย เพราะลุกขึ้นมานั่งได้สักครู่แล้ว
“พี่ไม่ได้บอกว่าหยกป่วยเสียหน่อย แต่ลองมองดูตัวเองตอนนี้สิจะลงไปข้างล่างจริงๆ เหรอ ถ้ายายพี่ถามจะบอกว่ายังไง ยายกำลังรอใส่บาตรอยู่ที่ท่าน้ำด้วย” ผมก้มลงมองร่องรอยที่โดนคนตรงหน้าทำทิ้งเอาไว้บนร่างกาย
อึ้กกก...ผมสะอึกในใจทำตาโตมองรอยปื้นแดงจากการถูกดูด รอยขบ รอยกัดกัดที่มีกระจายอยู่ทั่วตัวผมอย่างชัดเจน ทำไมรอยมันถึงชัดเจนจนน่าตกใจได้ขนาดนี้ ผมเงยหน้ามองพี่กฤษที่นั่งยองอยู่ข้างๆ ทำเป็นอมยิ้มมองตามรอยที่ตัวเองทำไว้บนตัวผม แล้วอยากจะผลักให้ล้มหงายหลังไปเหลือเกิน
“ยังจะมีหน้ามายิ้มเยาะอีก แล้วนี่หยกจะทำยังไงเนี่ย ลงไปข้างล่างยายก็รู้สิว่าเราทำอะไรกันเมื่อคืนนี้” อายแสนจะอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วตอนนี้
“พี่จะไปบอกยายว่า เมื่อคืนพาหยกไปดูหิ่งห้อยมันหาคู่จนไข้กลับแล้วทำให้ไม่สบายอีกแล้วกัน เดี๋ยวพี่เอาผ้ามาเช็ดตัวให้ ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าก่อนรอพี่แป๊บเดียวเองนะ” พี่กฤษเอามือขยี้หัวผมเบาๆ แล้วเดินยิ้มออกไปนอกห้องด้วยท่าทีสบายอารมณ์
ผมได้แต่คิดว่าไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเองเลยจริงๆ ให้ตายสิ แล้ววันนี้ผมก็ไม่ได้ไปตลาดน้ำอีกเช่นเคยแน่ๆ แล้วจะทำอะไรดีล่ะ คงต้องให้พ่อคนตัวใหญ่รับผิดชอบเสียแล้วล่ะ คิดแล้วก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้เมื่อคืนแล้วเก็บที่นอน ทำลายร่องรอยและหลักฐานต่างๆ ให้หมดเกลี้ยง
“เป็นไง...หายปวดตัวรึยัง พี่เอายามาให้ด้วย กินสักเม็ดนึงก่อนไหม” ใช้เวลาไม่นานพี่กฤษก็อาบน้ำเสร็จแล้ว เดินตัวเปียกนุ่งผ้าขาวม้าผืนเดียวมาเก็บอุปกรณ์อาบน้ำแล้วเอายามาใส่ไว้ในมือผม พร้อมเดินออกไปหยิบแก้วใส่น้ำมาให้ ผมรับยามาทานแล้วดื่มน้ำตาม
“พี่เช็ดตัวให้ก่อนนะแล้วสายๆ ถ้ายังเหนียวตัวก็ค่อยลงไปอาบน้ำก็ได้” พี่กฤษถอดผ้าขาวม้าตรงหน้าเลย ยืนตัวเปล่าเปลือยโทงเทง เดินไปเช็ดตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าผมเฉยเลย ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนแก้ผ้า แต่กับคนคนนี้ ผมรู้สึกว่ามันเขินจนหน้าร้อนผ่าวแทนคนที่แก้ผ้าตรงหน้าจริงๆ พี่กฤษคงเห็นผมหน้าแดงเลยหันมาขำผม
“อะไรกัน...ทำเป็นไม่เคยเห็นแก้ผ้าไปได้ แก้ให้ดูตั้งสองคืนแล้วยังไม่ชินอีกเหรอ” พี่กฤษพูดพลางหยิบเสื้อผ้าในตู้มาเปลี่ยน คนอะไรทะลึ่งตึงตังทั้งคำพูดทั้งการกระทำได้ตลอดเวลา ผมไม่ตอบอะไรแต่คิดหมั่นไส้พี่กฤษในใจ
“หน้าแดงขนาดนี้สงสัยจะเป็นไข้ขึ้นมาจริงๆ แล้วมั้ง” พี่กฤษยังคงขำ พอเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วผมยังรู้สึกอายๆ จนต้องก้มหน้าหลบก็มันเขินจริงๆ นี่นา คนตรงหน้าผมยังคงขำหัวเราะในลำคอแล้วเดินออกไปหยิบกะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กเข้ามาวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวเก่าในห้อง
“ถอดเสื้อก่อนนะหยก พี่ต้มน้ำอุ่นผสมลงไปด้วย เช็ดตัวก่อนจะได้สบายตัวขึ้นมาหน่อย” พี่กฤษเดินปรี่เข้ามาถอดเสื้อให้ผมจนผมเองที่ตั้งตัวไม่ทัน ได้แต่ยืนกางแขนให้คนตรงหน้าถอดเสื้ออกได้สะดวก แล้วหันไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำอุ่นมาบิดหมาดๆ แล้วเช็ดบนใบหน้าผมก่อนช่วยให้รู้สึกอุ่นสดชื่นขึ้นมาจริงๆ
พี่กฤษเช็ดไล่ไปทั่วซอกคอและจนทั่วตัวผม ทั้งซอกรักแร้แล้วก็ซอกนิ้วมือทุกนิ้ว พี่กฤษเช็ดทุกส่วนจริงๆ ผมรู้สึกดีมากๆ อบอุ่นกับการกระทำของคนทะลึ่งคนนี้มากเหลือเกิน พอทั่วตัวแล้วก็หันไปชุบน้ำอุ่นอีกรอบในกะละมังแล้วบิดหมาดๆ หันกลับมาหาผมแล้วใช้สายตาเหมือนจะสั่งให้ผมถอดกางเกงออก
“ข้างล่างไม่ต้องก็ได้เดี๋ยวหยกเช็ดเอง พี่กฤษไปช่วยยายเตรียมของใส่บาตรเถอะครับ” ผมรีบพูดออกไปเพราะเขิน ถ้าตอนนี้จะมาแก้ผ้าให้คนตรงหน้าดู มันรู้สึกเหมือนกับเราเป็นเด็กเล็กๆ ที่กำลังโดนผู้ใหญ่คอยแหย่คอยแกล้งให้อายให้เขินได้ตลอดเวลาเมื่อต้องอยู่ตรงหน้าคนตัวใหญ่คนนี้จริงๆ
“แหม...พอมีอะไรกันแล้วก็ขับไสไล่ส่งไม่ให้พี่ถูกเนื้อต้องตัวเลยนะ” พูดพลางทำหน้าเศร้าเหมือนเสียใจเล็กน้อย ผมตาโตกับคำพูดของพี่กฤษ กล้าพูดได้ยังไงกันละนี่ เมื่อกี้ก็ให้ถอดเสื้อเช็ดตัวจนทั่วไปเรียบร้อยแล้ว นี่แค่อยากจะแกล้งผมให้อายแน่ๆ เลยอยากจะจับผมแก้ผ้าให้หมดตัวแบบนี้
“ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นเลยไปหายายที่ท่าน้ำได้แล้ว เดี๋ยวผมเช็ดเอง” ผมทำเสียงหงุดหงิด ดึงผ้าขนหนูในมือแล้วรีบไล่คนตรงหน้าให้ออกไปเสียที คนอะไรขี้แกล้งชะมัด แล้วพี่กฤษก็หัวเราะเสียงดังพร้อมกับเดินผิวปากอารมณ์ดีออกจากห้องไป
ผมต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ รีบเดินไปปิดประตูห้องนอนแล้วถอดกางเกงออกเพื่อเช็ดตัว จนรู้สึกสะอาดแล้วก็ทาโรลออนดับกลิ่นที่รักแร้ ผมบ้วนปากด้วยน้ำยาบ้วนปากจนสะอาด จากนั้นก็หาเสื้อผ้ามาลลชุดใหม่ในเป้มาสวมใส่จนเรียบร้อย
ตอนนี้ว่างๆ ผมเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรรายงานตัวกับคุณป้า เล่าเรื่องราวที่พบเจอโดยเฉพาะเรื่องของพี่กฤษให้คุณป้าฟัง ท่านก็ได้แต่ฟังแล้วชื่นชมในตัวพี่กฤษ และครอบครัว ก่อนวางสายคุณป้าบอกให้ผมดูแลตัวเองให้ดี
ผมลองคิดทบทวนการกระทำของพี่กฤษแล้ว ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองเอาซะเลยว่าคนคนนี้ก็มีใจให้ผมเหมือนกัน แม้เค้าจะยังไม่กล้าเอ่ยคำว่ารักเหมือนที่ผมพร่ำบอก เพราะคิดว่ามันคงเร็วไปสำหรับความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่ง ที่จะมาคิดรักผู้ชายด้วยกันที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่กี่วันง่ายๆ ได้ยังไง แค่ตอนที่ผมอยู่กับเค้าแล้วผมมีความสุขเพียงเท่านี้รู้สึกดีใจมากแล้วที่การมาเมืองไทยครั้งนี้ทำให้ผมเจอคนในฝันที่เหมือนรอมานาน
ผมเก็บข้าวของเสร็จก็เปิดประตูห้องนอนพาตัวเองลงไปข้างล่าง เจอคุณตากับคุณยายและพี่กฤษนั่งอยู่ตรงบันไดท่าน้ำ ทั้งสามกำลังนิมนต์พระท่านที่พายเรือมาบิณฑบาต คุณตาคุณยายกำลังตักข้าวสวยใส่อาหารที่ห่อด้วยใบบัวกับใบตอง พร้อมถุงขนมใส่ลงบาตรพระ พอพระท่านเอาฝาบาตรปิดพี่กฤษก็เอาช่อดอกกล้วยไม้มัดไว้อย่างสวยงามวางลงบนฝาบาตรอีกที ทั้งสามยกมือไหว้พระอยู่ตรงท่าน้ำ ผมยืนมองได้สักพักก็กำลังจะเดินไปหา ทั้งสามคนกำลังลุกขึ้นหันหลังเดินกลับเข้ามาในบริเวณบ้านพอดี
“อ้าว...ไอ้หนูเอ็งจะรีบตื่นขึ้นมาทำไม พักผ่อนให้หายดีก่อนก็ได้ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งกันเข้าให้” คุณตาของพี่กฤษเดินมาจับหน้าผากของผมแล้วบ่นใส่ผมด้วยความเป็นห่วง ผมยิ้มรับแล้วรีบตอบกลับว่าสบายดีแล้วแค่ยังปวดเมื่อยตัวเล็กน้อยเมื่อเช้านี้เท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว
“ตอนเช้ายายทำข้าวต้มให้กินกับยำปลาเค็มนะ มีไข่ผัดกับมะระด้วยหนูกินมะระได้ไหม” เสียงคุณยายบอกผมด้วยท่าทีห่วงใยไม่แพ้คุณตา ผมรีบตอบรับคุณยายว่าทานได้ทุกอย่างผมทานง่ายอยู่แล้ว พูดจบก็ได้เห็นคนตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหลังสุด มองผมยืนคุณกับคุณตาคุณยายของเค้าด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง แล้วอาสาเอาขันใส่ข้าวสวยกับถาดเปล่าไปเก็บในครัวข้างบน
ผมเดินตามขึ้นมาช่วยคุณยายจัดสำรับอาหารมื้อเช้าวันนี้ ทานกันพร้อมหน้าสี่คนด้วยกับข้าวเพียงไม่กี่อย่าง แต่รู้สึกถึงความอร่อยที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความอบอุ่น เราสี่คนพูดคุยถามไถ่กันไปมา จนเข้าเรื่องว่าวันนี้เป็นวันจันทร์ ซึ่งเป็นวันหยุดงานพี่กฤษของทุกสัปดาห์ เค้าจะเอาวุ้นมะพร้าวกับน้ำตาลมะพร้าวไปขายที่ตลาดน้ำ ช่างขยันดีจริงๆ เลยคนรักของผม
คุณตาบอกผมหลังเราทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ ว่าทุกวันจะต้องเข้าสวนไปเอาน้ำตาลมะพร้าว มากวนเพื่อทำน้ำตาลไปขายที่ตลาด ผมกำลังช่วยคุณยายเอาสำรับที่ทานเสร็จแล้วไปเก็บ แล้วรีบหันมาบอกว่าอยากไปดูด้วยแต่ขอล้างจานให้เสร็จก่อน พี่กฤษเลยบอกว่าเสร็จแล้วให้ตามเข้าสวนมะพร้าวไปกับคุณตา ส่วนคุณยายลงไปใต้ถุนบ้านเตรียมอุปกรณ์ทำน้ำตาลมะพร้าว
ผมเก็บจานชามไปช่วยล้างจนสะอาดแล้วคว่ำรอให้แห้งก็ว่างแล้ว ผมเดินเข้าไปในสวนมะพร้าวเพียงไม่ไกลผมก็เจอคุณตานั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่สูบบุหรี่พื้นบ้านที่มวนเอง พี่กฤษบอกผมว่ามันเรียกว่าบุหรี่ใบจาก พอคุณตาเห็นผมก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินพาผมเดินไปหาพี่กฤษ
ระหว่างที่เราเดินเข้าไปในสวน คุณตาบอกผมว่าเมื่อก่อนนั้น ตัวคุณตาเองปีนต้นมะพร้าวมาตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ ทำอาชีพขายน้ำตาลมะพร้าวมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ตอนนี้คุณตาปีนต้นมะพร้าวไม่ค่อยจะไหวแล้วต้องให้ลูกหลานมาทำแทน คุณตาชี้ให้ผมดูบนยอดมะพร้าวต้นหนึ่งก็เห็นพี่กฤษกำลังปีนขึ้นไปแล้วนำกระบอกไม้ไผ่ไปรองน้ำตาลมะพร้าว
คุณตาบอกว่าตรงยอดที่พี่กฤษกำลังเอากระบอกไม้ไผ่ลงมานั้นเรียกว่างวงมะพร้าว ในกระบอกไม้ไผ่จะใส่ไม้พยอมลงไปเล็กน้อยเพื่อป้องกันการบูดเสียของน้ำตาล เมื่อทิ้งไว้จนได้เวลาก็จะปีนต้นมะพร้าวไปเก็บกระบอกที่รองน้ำตาลลงมาหลายๆ กระบอกแล้วเอากระบอกไม้ไผ่เปล่าไปเปลี่ยนมาแขวนแทน
ผมช่วยพี่กฤษกับคุณตาขนกระบอกไม่ไผ่ที่รองน้ำตาลเอาไว้กลับมาที่ใต้ถุนบ้าน เจอคุณยายกำลังตั้งไฟกระทะใบใหญ่ คุณตาใช้ผ้าขาวบางกรองน้ำตาลมะพร้าวจากกระบอกไม่ไผ่ใส่ลงไปในกระทะเคี่ยวบนไฟร้อนๆ จนเดือดเป็นฟองขาวปุดๆ กลิ่นหอมหวานดีเหลือเกิน จากนั้นพี่กฤษก็ใช้ไม้พายด้ามยาวเคี่ยวน้ำตาลจนงวดเหนียวเข้มข้นจนได้ที่ก็ใช้ผ้าจับที่หูกระทะใบใหญ่กับคุณตาคนละข้างยกลงมาตั้งพักไว้ให้เย็นตัวลงบนพื้น
จากนั้นพี่กฤษก็ปั่นน้ำตาลมะพร้าวที่เหนียวเข้มข้นด้วยไม้ยาวๆ ในกระทะใลใหญ่ที่ตั้งอยู่บนพื้น ตรงปลายไม้มีลวดหนาขดเป็นสปริงเหมือนที่ตีไข่ให้ฟูแต่อันใหญ่กว่ามาก พี่กฤษให้ผมลองทำแต่น้ำตาลมันเหนียวและหนักมากผมกลัวจะทำให้กระทะคว่ำเสียมากกว่า ผมมองดูพี่กฤษปั่นน้ำตาลสองมือด้วยความชำนาญจนเนื้อน้ำตาลมะพร้าวเป็นสีน้ำตาลเหนียวหนืดเนื้อเนียน แล้วให้ผมช่วยปูผ้าขาวบางลงในถ้วยตะไลแบนๆ เหมือนถ้วยใส่น้ำจิ้มที่ใช้ในร้านอาหารของป้าผม
แล้วเราทั้งสี่คนช่วยกันใช้ไม้พายอันเล็กกับช้อนสั้นสีน้ำเงินบางๆ ตักน้ำตาลเหนียวๆ จากกระทะหยอดลงในถ้วยตะไลจนเต็มทุกใบ ตากลมรอจนแห้งแล้วจึงแกะออกจากผ้าขาว เมื่อน้ำตาลแข็งได้ที่คุณยายก็บรรจงหยิบน้ำตาลมะพร้าวที่แข็งเป็นก้อนแล้ว นำมาเรียงใส่ถุงพลาสติกใบใหญ่อย่างเป็นระเบียบจนเต็ม แล้วมัดปากถุงให้แน่นเพื่อเตรียมให้พี่กฤษนำไปขายที่ตลาดน้ำ พี่กฤษเปิดตู้เย็นแล้วนำวุ้นมะพร้าวน้ำหอมที่ทำไว้เมื่อคืนนี้ มาจัดลงในตะกร้าใบใหญ่ยังดีนะที่บ้านหลังนี้มีตู้เย็นไว้แช่ของสด
สายมากแล้วอากาศก็เริ่มร้อน พี่กฤษชวนผมไปอาบน้ำหลังจากตอนนี้ที่เราได้เหงื่อกันทุกคน ผมกับพี่กฤษอาบน้ำกันอย่างรวดเร็วเพื่อเตรียมตัวไปตลาดน้ำกัน ส่วนคุณยายกำลังเตรียมข้าวมื้อเที่ยงพอดี ผมเลยเข้าไปช่วยคุณยาย แต่ท่านบอกว่าทำจนจะเสร็จแล้วรอแค่ยกมากินกันเท่านั้น ผมกับพี่กฤษเลยช่วยกันทยอยยกอาหารออกมา มื้อเที่ยงวันนี้มีน้ำพริกมะขามกับผักสด แกงจืดตำลึงหมูสับ ปลาทูทอด แล้วก็ผัดเผ็ดไก่ใส่ยอดมะพร้าว กับข้าววันนี้อร่อยมาก วัตถุดิบส่วนใหญ่หาเอามาจากในบริเวณสวนนี้นี่เอง มื้อนี้เราทั้งสี่คนทานกันอย่างเอร็ดอร่อยจนหมดเกลี้ยงเพราะใช้แรงงานกันไปเยอะ
-
+1024
โว้วๆ ๆ ๆ
-
พี่กฤษ...ทำน้องอายนะนี่
-
ให้น้องหยกแฮปปี้ได้อีกตอนนึงแล้วจะพาไปกินมาม่าแล้วน๊า
-
พี่กฤษคงจะหลงรักหยกมากเลย :กอด1:
+1+น้องเป็ดด้วย
-
ถ้ามาม่าก็เอารสหมูสับละกัน ไม่เอาต้มยำกุ้งมันเผ็ด!!!!
-
นึกไม่ออเลยจะมาม่ายังไง ก้ออกจะรักกันขนาดนี้
-
ไม่อยากให้มาม่าเดือดเลย :เฮ้อ:
-
อะไรกันมาม่าเร็วจริง
-
อยากให้หวานทุกตอนเลยอ่า เค้ายังไม่อยากกินมาม่าตอนนี้อ่า :z3: :z3: :z3:
-
อั๊ยย้ะ! :a5: ไมมาม่ามาไวจัง กำลังหวานได้ที่เลยตอนนี้
ตอนหน้าต้องเปลี่ยนโหมดแล้วเหรอออออ :a6:
เข้ามากอด :กอด1: ปลอบน้องหยก :yeb: นะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 13 “กรหยก”
อย่าเพิ่งหมดความหวาน แม้นานสักเท่าไร หวานน้ำตาลไม่หวานเท่าใจของเธอ โอ้ เธอทำให้ฉันรัก ยิ่งหวานก็เลยต้องยิ่งรัก ยกให้เธอเป็นความหวานของใจ ยกใจให้เธอเลยที่รัก ยกใจให้เธอหมดแล้ว หวานใจ
พี่กฤษพาผมขึ้นมอเตอไซด์คันเก่าพร้อมหอบหิ้วตะกร้าน้ำตาลมะพร้าว และวุ้นมะพร้าวที่หนักอึ้งมาค่อนข้างไกลมากจากตลาดเดิมที่อัมพวา ที่นี่เรียกว่าตลาดน้ำดำเนินสะดวกจังหวัดราชบรี พี่กฤษบอกว่าคนส่วนใหญ่มาเที่ยวตลาดน้ำอัมพวาแค่วันศุกร์ถึงวันอาทิตย์ และจะมีนักท่องเที่ยวกับผู้ค้าหนาแน่นในช่วงเย็นเป็นต้นไป แต่พี่กฤษหยุดวันจันทร์ทั้งวันส่วนวันอังคารถึงวันพฤหัสบดีจะเข้าไปทำงานที่โรงแรมในช่วงเย็นเท่านั้น
ปกติช่วงกลางวันพี่กฤษจะนำน้ำตาลมะพร้าว หรือขนมที่ทำเองมาขายที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวกเป็นเขตจังหวัดราชบุรี ผมรู้จักจังหวัดนี้เพราะเป็นบ้านของคุณปู่ผม ครอบครัวผมอยู่ที่นี่ก่อนที่ผมจะจำความได้ หลังจากนั้นครอบครัวของเราย้ายจากราชบุรีไปอยู่อเมริกาตามคุณป้ากันหมด
ตลาดน้ำดำเนินสะดวกเต็มด้วยเรือพายลำย่อมบรรทุกสินค้าประเภทอาหาร ขนม ผลไม้ พ่อค้าแม่ค้าที่นี่สวมเสื้อผ้าโทนสีเข้มแบบชาวสวน สวมใส่หมวกงอบใบลานร้องเรียกให้ลูกค้าชม ให้ซื้อสินค้าของตัวเองจากในลำเรือ คนที่มาเดินที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวกมีทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทย และชาวต่างประเทศเป็นจำนวนมาก พี่กฤษบอกว่าที่นี่จะมีบริษัททัวร์พาลูกค้ามาเที่ยวตลาดทุกวัน คนจึงเยอะมาก
พี่กฤษพาผมเดินข้ามสะพานไปยังข้างในตลาด เราหยุดที่หน้าร้านขายของชำที่ตั้งอยู่ใจกลางตลาด มีผู้คนเดินกันขวักไขว่ พี่กฤษยกมือไหว้ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินออกมาจากในร้าน พี่กฤษให้ผมเรียกว่าป้านิด ผมเลยยกมือไหว้ตาม พี่กฤษทักทายคนแถวนั้นอย่างคุ้นเคย ก่อนจะนำเอาโต๊ะพับในร้านของป้านิดออกมากางที่ข้างร้านขายของชำ แล้วเดินกลับเข้าไปหยิบเอาลังโฟมสีขาวขนาดใหญ่ออกมาพร้อมถุงกระสอบพลาสติกสีขาวที่มีน้ำแข็งอยู่ครึ่งหนึ่งมาเทใส่ลังโฟม
“ปกติมาขายของคนเดียว แล้ววันนี้มากับใครล่ะกฤษหน้าตาน่ารักเชียว ป้าว่าป้าไม่เคยเห็นมาก่อนนะ” ป้านิดเดินออกมาช่วยพี่กฤษจัดของพร้อมมองหน้าผมแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ผมได้แต่ยืนยิ้มรอให้พี่กฤษตอบเองจะดีเสียกว่า เพราะไม่รู้จะแนะนำตัวเองว่าเป็นอะไรกับพี่กฤษดี
“น้องผมเองครับ เพิ่งมาจากต่างประเทศเลยพามาช่วยขายของด้วยครับ” พี่กฤษตอบ แล้วเล่าให้ผมฟังว่าเค้ามาเช่าพื้นที่หน้าร้านขายของชำของป้านิด วางโต๊ะขายของทุกวันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดีตรงนี้ ป้านิดเป็นคนใจดี แล้วก็คิดค่าเช่าไม่แพงเพราะเห็นว่าพี่กฤษเป็นเด็กขยัน ก็เลยอยากช่วยเหลือกัน
“ไม่เคยเห็นบอกป้าเลยว่ามีน้องหน้าตาน่ารักขนาดนี้ พี่ชายก็หล่อน้องชายก็น่ารัก แหม...น่าอิจฉาพ่อแม่เนาะ” พี่กฤษก้มหน้าก้มตาจัดของแล้วยิ้มแห้งๆ ผมสังเกตดวงตาพี่กฤษไม่ได้ยิ้มไปด้วย ผมทราบดีว่าไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่จะต้องอธิบายให้รู้ว่าพ่อแม่ของเราทั้งคู่ไม่อยู่ด้วยแล้ว แม้พ่อพี่กฤษจะยังมีชีวิตอยู่แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน พี่กฤษไม่เคยพูดถึงพ่อและไม่มีรูปของพ่อทิ้งไว้ที่บ้านเลย
“เอ้อ...วันก่อนนังยิ้มลูกเจ้ติ๋มร้านเสริมสวยตรงท้ายตลาด มันมาถามป้าว่ากฤษมีเมียหรือยัง สงสัยมันจะชอบกฤษนะป้าว่า” ป้านิดท่าทางจะเป็นคนกว้างขวางแถวนี้ แล้วก็ชอบพูดชอบเจรจาหรือเรียกสั้นๆ ว่าชอบเม้าท์นี่แหล่ะ แกช่วยพี่กฤษเรียงถุงน้ำตาลจากตะกร้าที่ผมหอบมาแล้วยังชวนคุยเจื้อยแจ้วไม่หยุด ผมก็ได้แต่ยืนฟังเฉยๆ ไม่รู้จะคุยอะไร
“ผมมีเมียแล้วล่ะครับป้านิด เพิ่งจะมีตั้งแต่วันที่น้องชายผมมาไม่กี่วันนี้เอง...ฝากป้าไปบอกคนแถวนี้ด้วยนะครับ ว่าผมไม่โสดแล้ว” พี่กฤษวางมือจากการเรียงวุ้นในลูกมะพร้าวน้ำหอมลงในลังโฟมที่ใส่น้ำแข็งแล้วเงยใบหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ป้านิดแล้วตอบอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันมาหาผมที่ตอนนี้กำลังยืนหน้าร้อนผ่าวๆ ใจเต้นตุบๆ อีกแล้ว ท่าทางสองสามวันนี้อุณหภูมิเลือดในกายผมคงสูงขึ้นแน่ๆ ก็พี่กฤษเล่นแหย่ให้ผมได้อายอยู่ตลอดเวลาแบบนี้
เจ้าตัวพูดจบก็ยักคิ้วหลิ่วตาข้างเดียวแถมยังทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์ที่สุดใส่ผม จนผมรู้สึกอยากจะปาลูกมะพร้าวใส่คนตรงหน้าจริงๆ พี่กฤษเห็นสายตาผมก็ขำอีก แล้วรีบหันไปเอาเปลือกมะนาวในตะกร้าที่ผมถืออยู่ไปถูลงบนฝาลูกมะพร้าวซึ่งพี่กฤษบอกว่าจะทำให้ฝามะพร้าวดูขาวไม่เปลี่ยนเป็นสีคล้ำดูน่ากินมากขึ้น
“แหม...ป้าว่าแล้วเชียว รูปหล่ออย่างเราไม่มีทางโสดหรอกจริงไหม นี่คงเป็นน้องเมียล่ะสิ มีน้องเมียหน้าสวยขนาดนี้เมียกฤษคงสวยน่าดูเชียวนะ จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ก็อย่าลืมมาบอกป้าบ้างนะ” ป้านิดหันมาเล่นงานผมซะแล้ว แต่ผมคิดว่าป้าคงไม่รู้ความหมายที่พี่กฤษพูดหรอกนะ
“ใช่แล้วครับป้า เมียผมสวยมากเลยครับ ผมเห็นครั้งแรกก็ตกหลุมรัก ตอนนี้ก็หลงจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้นแล้วล่ะครับ ผมมันจนยังไม่มีปัญญาไปขอเค้ามาแต่งงานหรอกครับ คงต้องอยู่กินกันไปก่อน” ไอ้พี่กฤษบ้า...เล่นพูดแล้วทำสายตาหวานเยิ้มมามองผมแบบนั้น เดี๋ยวป้านิดเค้าก็รู้หรอกว่าเราเป็นอะไรกัน ผมรีบก้มหน้าก้มตาจัดของดีกว่า คนบ้าอะไรพูดจาทะลึ่งแทะโลมผมได้ทั้งวัน
“นั่นแน่...พอมีเมียสวยเข้าหน่อยก็หลงหัวปักหัวปำเชียวนะ ดีแล้วลูก...การแต่งงานไม่ใช่เรื่องสำคัญ สร้างเนื้อสร้างตัวกันก่อนดีกว่า ป้าเห็นกฤษมานานไม่เห็นเราจะชอบพอกับใครเค้าซะที เป็นฝั่งเป็นฝาได้ป้าก็ดีใจ ตามสบายนะลูกจะเอาอะไรก็เข้าไปเรียกป้าข้างในนะ ขยันขันแข็งกันจริงๆ เสียดายลูกป้ามีแต่ผู้ชายอยากได้เป็นลูกเขยจริงๆ หน้าตาดีทั้งคู่นะเรา” ป้านิดเห็นว่าจัดโต๊ะขายของเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในร้านขายของดูทีวีต่อ ไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่พี่กฤษพูดแหย่ผม กลับคิดว่าที่พี่กฤษพูดเป็นเรื่องจริงจังซะได้
“ช่วยพี่ทำมาหากินแล้วเก็บเงินเยอะๆ นะจะได้มีเงินไปขอหยกมาแต่งงาน” พี่กฤษพาตัวเองมายืนชิดข้างหลังผม แล้วก้มหน้าลงมากระซิบคำพูดหวานๆ ที่ข้างหูให้ผมได้อายอีกแล้ว จนผมต้องหันไปต่อว่าเบาๆ แก้เขิน คนบ้าอะไรไม่รู้เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ แค่นี้ผมก็หลงจะตายอยู่แล้ว
เราช่วยกันขายน้ำตาลมะพร้าวกับวุ้นในลูกมะพร้าวน้ำหอมไปเรื่อยๆ พี่กฤษหน้าตาดีมีสาวๆ มาถามไถ่ทั้งซื้อของแล้วก็มาขอคุยด้วยเฉยๆ จนถึงกับขอเบอร์โทรศัพท์ไปเลยก็มี จะว่าผมหึงก็ไม่ถึงขนาดนั้นนะครับ แค่รู้สึกว่าเด็กสาวสมัยนี้มันใจกล้าหน้าด้านกันจริงๆ เห็นหนุ่มหล่อหน่อยไม่ได้ต้องพุ่งเข้าใส่ เอ๊ะ...จะว่าไป...ตัวเราเองก็พุ่งเข้าใส่พี่กฤษก่อนด้วยเหมือนกันนี่นา อ๊ากกก...อายยย
-
กฤษเปลี่ยนจากพ่อค้าขายน้ำตาลมะพร้าว มาขายขนมจีบเหอะ
หวานจนเบาหวานจะขึ้นแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
วันนี้ไม่ว่างเข้าเนตเลย กลับมาอ่านทียาวมากๆ ^^
กำลังจะมาม่าใช่ม้ายยยย T___T
-
กินของหวานจนแสบคอแว้ว.....
หิวแล้ว.... อยากกินมาม่า ;-)
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 14 “กรหยก”
แม้มีปีกโผบินได้เหมือนนก อกจะต้องธนูเจ็บปวดนัก ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา
ระหว่างที่เราสองคนช่วยกันขายของกันอย่างสนุกสนาน พอมีลูกค้าฝรั่งเข้ามาผมก็พูดภาษาอังกฤษแทนพี่กฤษทำให้ขายได้เยอะ ปกติพี่กฤษจะพูดภาษาอังกฤษอธิบายส่วนประกอบกับวิธีการทำไม่รู้เรื่อง ได้แต่ให้ลูกค้าลองชิมแทน ถ้าถูกใจก็ซื้อเอาเอง ผมสอนพี่กฤษว่าวุ้นในลูกมะพร้าวน้ำหอมเรียกว่า Young Coconut in Jelly ส่วนน้ำตาลมะพร้าวเรียกง่ายๆ ว่า Coconut Sugar พี่กฤษบอกจะพาผมมาขายของด้วยทุกวัน จะได้คุยกับฝรั่งแทนเค้า
“พี่กฤษให้ผมคุยกัยฝรั่ง แล้วตัวเองจะได้มีเวลาไปคุยกับสาวไทยแทนใช่ไหมล่ะ” ผมแกล้งงอนที่พี่กฤษเอาแต่สนใจลูกค้าสาวๆ คนไทย ยังดีนะที่พี่กฤษไม่มีโทรศัพท์มือถือ ไม่อย่างนั้นถ้ามีการแจกเบอร์โทรศัพท์ล่ะก็ หึหึ อย่าหาว่าผมโหดก็แล้วกัน มีแฟนหล่อก็ต้องหวงกันเป็นธรรมดา
“โธ่...มีเมียมายืนขายของด้วยทั้งคน ใครจะกล้าไปสนใจคนอื่นละครับ เมื่อก่อนพี่ยืนขายของอยู่คนเดียวยังไม่เคยสนใจใครเลยนะ” พี่กฤษหยอดผมได้ตลอด เรียกผมว่าเมียเต็มปากเต็มคำจนผมรู้สึกเริ่มเขินน้อยลง และชินกับคำพูดทะลึ่งๆ ของพี่กฤษแล้วล่ะ
พอลูกค้าเริ่มซาลงพี่กฤษก็แวบไปซื้อก๋วยเตี๋ยวเรือมาให้ผมลองทาน ราคาถูกมากแค่สิบบาทเอง พี่กฤษบอกผมว่าลูกค้าจะกินก๋วยเตี๋ยวเรือนั้นต้องสั่งทีละหลายๆ ชามจะได้อิ่ม พี่กฤษสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กมาในถ้วยกำลังพอดี ภายในชามอัดแน่นไปด้วยเนื้อสดลวก มีตับที่ยังแดงนิดๆ ดูนุ่มนิ่มไม่สุกแข็งเกินไป ลูกชิ้นเนื้อลูกกลมๆ พอดีคำสี่ลูกและผักบุ้งกับถั่วงอกเล็กน้อยดูน่ากินดี
ผมลองใช้ตะเกียบคีบชิมเนื้อเคี้ยวนุ่มหนึบหนับ น้ำซุปเผ็ดร้อนผสมเลือดสดที่สุกแล้วแลดูสีสันเข้มข้นโดนใจมากแบบไม่ต้องปรุงรสชาติอะไรเพิ่มเติมก็อร่อย ผมซดน้ำจนถึงคำสุดท้าย ไม่เหมือนก๋วยเตี๋ยวที่ผมเคยกินตอนอยู่ร้านป้าที่อเมริกาเลยสักนิด
พอเราสองคนขายของจนหมดผมกับพี่กฤษเก็บของจนเสร็จ เราลาป้านิดเตรียมกลับบ้าน พี่กฤษแวะซื้อไส้กรอกอีสานมาให้ผมลองทานอีก เค้าว่าผมคงเคยทานแต่ไส้กรอกฝรั่งมาลองไส้กรอกไทยดูบ้าง ในถุงที่พี่กษซื้อมามีสองแบบ รสเปรี้ยวกับไม่เปรี้ยว ไส้กรอกชิ้นอ้วนกลมย่างจนเกรียมนิดๆ ดูน่ากินมาก ไม้หนึ่งมีสี่คำพอดีๆ คนขายให้ผักกะหล่ำปลีกับขิงและพริกขี้หนูสดมากินคู่กันเยอะพอสมควร ตัวไส้กรอกเนื้อไม่ค่อยแน่นเพราะคนขายกรอกลงไส้หมูด้วยตัวเองไม่ได้ใช้เครื่องมือทำ พอเผลอถือเอียงลงพื้นนิดเดียวก็เสร็จน้องหมาแถวนั้นไปซะ ในตลาดมีสุนัขค่อนข้างเยอะเชียว
ผมหยิบเอาไส้กรอกมาหนึ่งไม้ขึ้นมาเป่าลมไล่ความร้อนแล้วกัดกินดูรสชาติเปรี้ยวๆ มีหมูสับกับวุ้นเส้นมีมันและหนังหมูผสมด้วยกันย่างเกรียมกำลังดี ไส้หมูที่ใช้ห่อไส้กรอกก็ไม่ได้เหนียวมากกินตอนร้อนๆ อร่อยดี พี่กฤษซื้อมาหลายไม้กินกันสองคนไม่ได้กินทีเดียวหมด มากินอีกทีตอนไม่ร้อนแล้วรู้สึกถึงมันหมูเยอะเกินไปจนเลี้ยน เราชวนกันเดินหาซื้อของกินกลับมาฝากคุณตากับคุณยายด้วย
ระหว่างเดินมาใกล้ถึงที่จอดรถ เราแวะซื้อน้ำอัญชันมะนาวกับน้ำอัญชันธรรมดาใส่น้ำแข็งมาอย่างละแก้ว สีมันสวยดี ไม่อยากเชื่อว่ามีน้ำสมุนไพรไทยที่ทำจากดอกไม้ได้ด้วย น้ำดอกอัญชันผสมมะนาวเป็นน้ำสมุนไพรสีม่วงใส พอใส่มะนาวให้มีรสหวานอมเปรี้ยวก็จะเปลี่ยนเป็นสีชมพูใส พี่กฤษชอบที่มันหอมกลิ่นมะนาว ทำให้ดื่มล้างความมันจากการกินไส้กรอกเมื่อกี้ได้อย่างดีเลย
“หยกเหนื่อยไหม ขอโทษนะที่พี่ไม่ได้พามาเดินเที่ยวแต่ต้องมาช่วยพี่ขายของอีก” พี่กฤษพูดด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกผม ผมรีบส่ายหน้าตอบ
“ผมสนุกดีครับพี่กฤษ ผมชอบขายของอยู่แล้ว ตอนอยู่ที่อเมริกาป้าก็เคยพาไปออกร้านช่วยขายอาหารไทยโปรโมทลูกค้าอเมริกัน ผมก็ไม่เคยพลาดเลยสักครั้งนะ” ผมเล่าประสบการณ์ตอนช่วยป้าไปขายอาหารไทยให้ฝรั่งได้ชิมตามงานเทศกาลต่างๆ ให้พี่กฤษได้ฟังเจื้อยแจ้ว
ระหว่างที่เราเลี้ยวตรงมุมสะพานที่ไม่ค่อยมีคนเดินไปเอารถนั้น ปรากฏร่างผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาโหดเหี้ยมสวมแว่นตากันแดดสีดำ ทำท่าทางเป็นนักเลงโตเดินมายืนดักหน้าดักหลังเราสองคนอย่างรวดเร็วจนไม่ทันตั้ง ตัว
“มึงชื่อกฤษกรใช่ไหม” คนที่ยืนตรงหน้าถอดแว่นตากันแดดสีดำออกแล้วเหน็บเข้ากับคอเสื้อยืดรัดรูปจนเห็นกล้ามใหญ่โตยังกับนักมวยปล้ำ หน้าตาที่มีหนวดเคราดกหนาเหมือนพวกผู้ร้ายในทีวีที่เคยดูจากละคร เอ่อยถามพี่กฤษออกมาด้วยเสียงห้วนเข้ม พี่กฤษไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่กลับยืนนิ่งจ้องหน้าคนถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม กว่าทุกที
ไอ้หน้าโหดตรงหน้าหันไปมองคนข้างหลังผมแล้วพยักหน้าทีหนึ่ง ผมก็ต้องตกใจทันทีเพราะไอ้คนตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหลังมันเอาสองแขนล็อกตัวผมไว้ ผมดิ้นแรงๆ ด้วยความตกใจ และพยายามสะบัดตัวขัดขืนให้หลุดออกจากพันธนาการ
พี่กฤษดูท่าตกใจมากเหมือนกันจะหันมาช่วยผม แต่กลับถูกไอ้หน้าโหดตรงหน้าเอามือจับไหล่พี่กฤษทั้งสองข้างแล้วตีเข่าเข้าท้องน้องพี่กฤษด้วยความรวดเร็ว ผมได้ยินเสียงพี่กฤษร้องอั๊กกก...เอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวดทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ผมกำลังจะร้องให้คนช่วยไอ้คนข้างหลังก็รีบเอามือหนามาปิดปากผม
“อย่าโวยวายไอ้หน้าอ่อน เดี๋ยวมึงจะโดนเหมือนมันอีกคน” ไอ้หน้าโหดมันตวาดกระชากเสียงใส่ผมแล้วเดินเข้ามาใกล้ พี่กฤษรีบเงยหน้าแล้วพยายามลุกขึ้นก็ถูกมันหันกลับไปเอาเท้าเตะเสยเข้าใต้คางพี่กฤษจนล้มตัวหงายไปข้างหลัง พี่กฤษนอนครางด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลซึมออกมาจากด้านมุมริมฝีปากและจมูก ผมตาโตตกใจสุดขีด
“อื้อ...อ่า...อำ...เอ้า” ผมพยายามพูดห้ามให้คนตัวใหญ่ตรงหน้าไม่ให้มันเข้าไปทำร้ายพี่กฤษอีก ไอ้หน้าโหดมันเดินเข้าไปหาร่างพี่กฤษที่นอนหงายบิดตัวเอามือกุมท้องและปากครวญครางด้วยความเจ็บปวด ผมพยายามดิ้นให้แรงขึ้นพร้อมตะกายขาที่ไม่ได้โดนจับไว้ ทำให้ไอ้หน้าโหดเลยหันกลับมามองผม แล้วเดินมาหยุดตรงหน้า
“เฮ้ย...ไอ้สัตว์....อย่าทำอะไร...เค้าไม่เกี่ยว...มึงจะคุยอะไรก็คุยกับกูนี่...อูยยย” พี่กฤษตะโกนใส่ไอ้หน้าโหดจนมันต้องหันกลับไปมองแล้วยิ้มเยาะใส่ แล้วหันหน้ากลับมาหาผม
“ไอ้หน้าอ่อนนี่มันเป็นเมียมึงรึไง...กูถึงแตะต้องตัวมันไม่ได้” มันเอานิ้วมือมาเขี่ยเส้นผมที่ปรกอยู่บนใบหน้าของผมอย่างเชื่องช้า แล้วก็แสยะยิ้มให้ ผมรู้สึกว่าสายตามันดูอุบาทว์ชาติชั่วยังไงไม่รู้
พี่กฤษลุกขึ้นได้ก็พยายามปรี่เข้ามาช่วยผม แต่โดนลูกน้องมันอีกสองคนรีบเข้ามาขวางแล้วจับตัวพี่กฤษไว้ไว้คนละข้าง ไอ้หน้าโหดมันหยุดชะงัก แล้วหันไปหาพี่กฤษมันล้วงมือลงในกระเป๋ากางเกงข้างหลัง ปารูปใบหนึ่งใส่หน้าพี่กฤษ ผมมองตามรูปใบนั้น มันเป็นภาพชายวัยกลางคนที่ถูกถ่ายเห็นตั้งแต่บริเวณอกขึ้นไป ชายคนนั้นไม่สวมเสื้อแต่มีรอบแผลสดที่ยังช้ำเลือดอยู่ตามใบหน้าเหมือนโดนทำร้ายอย่าง หนัก
“พ่อมึงติดเงินพวกกูหนึ่งล้าน...แล้วมันเสือกคิดจะหนี กูเลยจับมันมากระทืบแล้วขังมันไว้ในบ่อน มันบอกว่ามึงเป็นลูกมัน ให้มาหามึงแล้วให้เอาเงินไปไถ่ตัวมันออกมา” ไอ้หน้าโหดเข้าไปยืนใกล้พี่กฤษแล้วจ้องตา พูดด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม
“ถ้ามึงไม่เอาเงินมาไถ่มันคืน มึงก็เตรียมตัวจัดงานศพให้พ่อมึงแทนแล้วกันนะโว้ย กูจะเอาซากมันมาทิ้งไว้ให้ตรงหน้าบ้านมึงเลย ฮ่าๆๆ” มันพูดจบก็หัวเราะเสียงดัง ก่อนจะกำหมัดชกเข้าตรงท้องพี่กฤษอีกที พี่กฤาร้องเสียงดังแล้วล้มตัวลงนอนกับพื้น ผมเห็นแล้วอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ
ไอ้โหดมันหันไปสั่งให้ลูกน้องมันทั้งหมดปล่อยตัวผมกับพี่กฤษ แล้วพวกมันก็รีบเดินไปขึ้นรถยนต์ที่ติดเครื่องยนต์รออยู่แล้ว รถเคลื่อนตัวจากไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว ทำไมมันช่วงอำมหิตโฉดชั่วทำร้ายคนอื่นได้อย่างหน้าตาเฉยแบบนี้
“พี่กฤษเป็นไงบ้าง..ฮื่อออ...ฮือออ..พี่เจ็บไหมครับ...ฮือ...พี่กฤษ” ผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นสภาพพี่กฤษที่ทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น จนต้องรีบเข้าไปนั่งคุกเข่าแล้วประคองตัวพี่กฤษเอาไว้ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครโดนทำร้ายต่อหน้าแบบนี้มาก่อน แล้วนี่ยังเป็นคนรักของผมอีก
“หยก...หยกไม่เป็นไรใช่ไหม...โอยยย หยกเจ็บตรงไหนหรือเปล่า...พี่...ขอโทษนะ...หยกตกใจมากเหรอครับ...อย่าร้องไห้เลยนะคนดี....พี่ไม่เป็นไรหรอก” พี่กฤษที่ยังมีเลือดกำเดาไหลอยู่เต็มหน้าแถมยังพยายามปลอบใจและยังเป็นห่วงผมอีก ผมพยายามใช้แขนเสื้อของตัวเองช่วยเช็ดเลือดบนใบหน้าของพี่กฤษที่ยังไหลซึมออกมา ตอนนี้ผมร้องไห้โฮไปด้วยเพราะมันกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆ รู้สึกเจ็บปวดแทบจะขาดใจ ตอนนี้ผมรักคนตรงหน้าคนนี้เหลือเกิน ขออย่าให้เค้าเป็นอะไรมากเลย
-
กฤษเปลี่ยนจากพ่อค้าขายน้ำตาลมะพร้าว มาขายขนมจีบเหอะ
หวานจนเบาหวานจะขึ้นแล้วเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้รักกฤษให้น้อยๆ ต่อไปก็รักกฤษให้นานๆ แล้วกันนะครับ อย่าเปลี่ยนใจน๊าาา :impress2:
วันนี้ไม่ว่างเข้าเนตเลย กลับมาอ่านทียาวมากๆ ^^
กำลังจะมาม่าใช่ม้ายยยย T___T
คาดว่าวันสองวันนี้จะได้อีกหลายตอนครับเพราะตอนนี้หยุดปีหใม่แล้วล่ะครับ
ขอบคุณมากๆ นะครับที่ติดตามผลงานชิ้นแรกของผม เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ^^
กินของหวานจนแสบคอแว้ว.....
หิวแล้ว.... อยากกินมาม่า ;-)
มาม่าเส้นค่อนข้างยาวนะครับ ระวังติดคอละกันน๊าาา :-[
-
เอาอีกๆ ต่อบ่อยๆแบบนี้ชอบจัง ได้อ่านทุกวันเลย :กอด1:
-
เอาอีกๆ ต่อบ่อยๆแบบนี้ชอบจัง ได้อ่านทุกวันเลย :กอด1:
พยายามมาต่อให้ทุกวันนะครับ เพราะคิดเนื้อเรื่องไว้ว่าเรื่องนี้ค่อนข้างจะยาว กว่าจะจบสงสัยได้เป็นร้อยตอน
-
โถ่ ชีวิตมันบัดซบจริงๆ
-
:sad4:
-
พ่อที่ไม่เคยดูแลกฤษ ในที่สุดก็กลับมาพร้อมภาระอันใหญ่ยิ่ง เห้อ น่าสงสารกฤษของน้องหยกจริงๆ
-
อย่าบอกนะว่าเป็นพี่น้องกัน โหย..ดราม่ามากๆเลยอ่ะ
-
ทำไมพ่อพี่กฤษเป็นแบบนี้เนี่ย ไม่เลี้ยงดู แล้วยังหาหนี้มาให้อีก มันน่า :z6: :z6: :z6:
-
ผู้อ่านที่น่ารักของผมครับ ดึกๆ คืนนี้ผมจะลงให้หนึ่งตอนก่อนนะครับ พอดีวันนี้มีนัดเยอะไปหน่อยครับ
จริงๆ กะว่าจะอยู่บ้านปั่นนิยายมาลงตอนต่อไปไม่ออกไปไหน แต่ก็ออกไปหลายที่เสียเพลินเลย
ผมกำลังปั่นนิยายข้ามปีให้ท่านผู้อ่านที่น่ารักของผมอ่านอย่างน้อยวันละหนึ่งตอนนะครับ
ถ้าคืนไหนผมไม่ได้ลงนิยาย วันต่อๆ ไปผมจะลงทบต้นทบดอกให้ได้อ่านกันแน่นอนครับ สัญญาครับ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
จงดลบันดาลให้ผู้อ่านทุกท่านใน ThAiBoYsLoVE และครอบครัว
มีสุขภาพแข็งแรง มีหน้าที่การงานการเรียนที่ดีขึ้น
คิดสิ่งใดขอให้ท่านสมปราถนา โดยเฉพาะความรัก
พบแต่ความสุข ความเจริญตลอดไปเทอญ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 15 “กรหยก”
เมื่อเจ็บใจก็ร้องไห้ ออกมา เมื่อเธอต้องเหลือเพียง แค่น้ำตา ให้น้ำตาเป็นที่พึ่งสุดท้าย ปล่อยให้มันไหลลงมาอย่าเก็บไว้ จงร้องไป ให้มันจำว่าเคยช้ำใจเท่าไหร่ ให้น้ำตาเตือนหัวใจ ไม่มีใคร แต่อย่างน้อยมีน้ำตาคอยปลอบใจ จำเอาไว้
“พี่กฤษไหวจริงๆ นะครับ หยกว่าพี่กฤษไปหาหมอก่อนดีกว่านะครับ...เชื่อหยกเถอะครับ...นะ...พี่กฤษ” หลังจากเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายเรียบร้อยแล้ว พี่กฤษไม่สนใจรูปคุณพ่อที่ไอ้หน้าโหดมันปาใส่หน้าพี่กฤษ แต่ผมกลับแอบรูปใบนั้นมาใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองไว้ไม่ให้พี่กฤษเห็น
ผมได้แต่เฝ้าอ้อนวอนพี่กฤษด้วยความเป็นกังวล พยายามขอร้องให้พี่กฤษไปหาหมอเพื่อดูอาการและทำแผลก่อน แต่พี่กฤษกลับไม่สนใจ แล้วยังขับรถมอเตอไซด์พาผมมาที่วัดเล็กๆ แห่งหนึ่งใกล้บ้านของพี่กฤษ ถ้าเทียบกับวัดอื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในละแวกนี้ พี่กฤษหยุดมองหน้าผมนิ่งแล้วจูงมือผมเดินเข้าไปที่โบสถ์ใจกลางวัด
“พี่ยังไม่อยากรีบกลับบ้าน ถ้ากลับไปตอนนี้กลัวตากับยายเห็นสภาพพี่แล้วจะเป็นห่วง” พูดได้แค่นั้นแล้วพี่กฤษก็เงียบไปตลอดทาง ระหว่างเดินเคียงกันไปพี่กฤษไม่พูดไม่จาอะไรอีกเลย ทำให้ผมรู้สึกอ่อนใจที่จะอ้อนวอน แล้วตอนนี้สีหน้าของพี่กฤษก็ดูไม่มีอาการเจ็บปวดอะไรอีกแล้ว แต่ยังมีแผลอยู่บนใบหน้านี่สิ และรอยช้ำเขียวอมม่วงก็เริ่มปรากฏขึ้นให้เห็นอย่างชัดเจน
เรามาถึงโบสถ์ก็จุดธูปเทียนไหว้พระ เสร็จแล้วพี่กฤษก็หยิบธูปออกมาจุดอีกสองดอก แล้วก็จูงมือพาผมเดินออกมาถึงที่ริมกำแพงวัดด้านหลัง เราสองคนไปหยุดยืนตรงหน้ารูปใครคนหนึ่งซึ่งผมจำได้ว่าเป็นแม่ของพี่กฤษ เพราะเคยเห็นจากที่บ้าน เรานั่งคุกเข่าลงไหว้แล้วปักธูปลงคนละดอก
“แม่ครับ...ผมพาคนรักของผมมาไหว้แม่นะครับ” ผมรีบหันไปมองหน้าพี่กฤษด้วยความตะลึงอึ้ง พูดไม่ออกจนได้แต่มองหน้าพี่กฤษค้างไว้อย่างนั้น
“ผมไม่เคยพาใครมาหาแม่เลย น้องหยกเป็นคนแรกที่ผมมั่นใจว่าเค้ารักผมจริงๆ และเค้าก็ไม่รังเกียจครอบครัวของเรา...แม่ครับ...แม้ว่าน้องหยกจะเป็นผู้ชาย แต่...ผมไม่เคยมีใครหรือผู้หญิงคนไหนที่รักผมอย่างจริงใจ บ้างแสดงความรังเกียจทันทีที่เห็นสภาพบ้านของเรา บ้างก็ไม่ชอบคุณตาคุณยาย บ้างก็ทนสภาพความเป็นอยู่ของเราไม่ได้...จนผมมั่นใจครับว่ามีแต่น้องหยกที่รักผมจากใจจริง...แม้ว่าเราจะเพิ่งเคยได้เจอกัน แต่...ผมรู้สึกมีความผูกพันบางอย่างที่บอกไม่ถูกเลยครับแม่ ยิ่งตอนนี้...ผมมั่นใจว่าน้องหยกคือคนที่ผมรอมานาน ตอนนี้ผมเจอแล้วครับ” พี่กฤษพูดถึงช่วงท้ายก็หันมาสบตาแล้วกุมมือผมไว้ จนผมเขินแล้วแสร้งหันไปมองรูปของคุณแม่พี่กฤษแทน
“หยกบอกแม่ทิพย์ของพี่สิ ว่าหยกรักพี่จริงไหม เหมือนที่หยกบอกพี่ทุกวันไง” คุณแม่พี่กฤษชื่อพรทิพย์ อิทธิภูมิบุญ ผมเรียกท่านว่าแม่ทิพย์แล้วกัน ผมไม่กล้าพูดออกเสียงหรอกครับ ได้แต่พนมมือก้มหน้าขอโทษที่ทำให้ลูกชายเค้าต้องมารักกับผู้ชายด้วยกัน
แม่ทิพย์ครับผมสัญญาว่าผมจะรักพี่กฤษไปตลอด และผมก็ยังไม่เคยมีความรักกับรักใครเท่ากับพี่กฤษมาก่อน อนาคตผมอยากจะชวนพี่กฤษไปเรียนทำอาหารที่อเมริกา แล้วเราจะกลับเปิดร้านอาหารช่วยกันดูแลคุณตาคุณยาย นี่คือความฝันในอนาคตของผมที่คิดได้ในตอนนี้
“ทำไมไม่คุยกับแม่ให้พี่ได้ยินบ้างละครับ ทีพี่ยังคุยกับแม่พี่ให้เมียได้ยินทุกคำเลยนะ...แล้วน้องหยกจะไม่คุยกับแม่ ให้ผัวคนนี้ได้ยินบ้างเหรอครับ” พี่กฤษเอียงใบหน้ากรุ่มกริ่มอมยิ้มล้อเลียนมาถามผม
นี่ถ้าไม่ติดว่าคนพูดกำลังเจ็บตัวอยู่ ผมอยากจะทุบเข้าให้จริงๆ คนอะไรทะเล้นได้ทุกเวลาทั้งที่ยังเจ็บตัวอยู่แท้ๆ ผมได้แต่ค้อนใส่คนทะลึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ เรื่องอะไรจะบอกให้พี่กฤษรู้ว่าผมขอโทษคุณแม่ที่ดันบุกเข้าไปปล้ำลูกชายเค้าถึงในบ้านกันล่ะ
“ไม่บอกหรอก ปล่อยให้งงต่อไป” พูดจบแล้วผมก็รีบลุกเดินไปที่ศาลาท่าน้ำตรงท้ายวัด พี่กฤษยังคงพนมมือไหว้ที่รูปคุณแม่ตรงริมกำแพง ผมอยากให้คนเป็นลูกเค้าได้ระบายความในใจส่วนตัวกับแม่ตามลำพัง ผมนั่งเล่นที่ศาลาท่าน้ำเพียงสักครู่ พี่กฤษก็เดินตามผมมานั่งข้างกันที่ศาลา เรานั่งกุมมือกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรแล้วมองทอดสายตาออกไปยังสายน้ำย่างไร้จุดหมาย ผมไม่รู้ว่าพี่กฤษกำลังคิดอะไรอยู่
“หยกรู้ไหม พี่ไม่อยากเรียกมันว่าพ่อเลย” อยู่ๆ คนข้างๆ ผมก็เอ่ยถึงคนเป็นพ่อด้วยสีหน้าเจ็บปวดรวดร้าว ผมสะอึกในคำพูดของพี่กฤษ ทำไม...พี่กฤษถึงพูดจาแบบนั้นออกมา
“พี่กฤษอย่าเรียกพ่อแบบนั้นสิครับ หยกรู้สึกไม่ดีเลย” ผมหันมามองหน้าพี่กฤษที่ก้มหน้ามองตักตัวเอง แล้วใช้มือข้างซ้ายของผมพยายามออกแรงบีบกระชับมือพี่กฤษที่กำลังกุมมือขวาผมอยู่ให้แน่นขึ้น
“หยก...ฮึก...อือ...หยกไม่รู้หรอกว่ามันทำอะไรกับแม่แล้วก็พี่ไว้บ้าง...พี่จะดีใจเสียกว่า ถ้าไอ้คนชั่วพวกนั้นมันมาบอกพี่ว่า มันฆ่าพ่อตายไปแล้ว...แล้ว...ให้พี่ใช้หนี้แทน” ผมตกใจที่พี่กฤษอยู่ดีๆ ก็ร้องไห้โฮออกมา ในใจผมรู้สึกโหวงเหวงกับคำพูดของคนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ เหลือเกิน อดีตของเค้าคงเจ็บปวดมามาก ผมไม่รู้จะปลอบยังไง ได้แต่เงียบแล้วเอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่ร่วงลงมาอย่างต่อเนื่อง
“ตาเล่าให้พี่ฟัง ว่ามันข่มขืนแม่พี่จนตั้งท้อง...อึก...ฮือ....จนแม่ของพี่ได้แต่อับอายชาวบ้าน ที่เรียนหนังสือยังไม่ทันจบมอปลายก็ท้องป่อง ต้องโดนไล่ออกมาเลี้ยงลูกที่เพิ่งคลอด ทั้งที่อายุแม่ยังน้อย ตากับยายก็ได้แต่เสียใจทุกวัน...ฮื่อ...ฮือ” พี่กฤษเล่าไปยังคงร้องไห้ไป
สถานการณ์ดูแย่จนผมไม่รู้จะปลอบยังไง จึงใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหมดไปง่ายๆ ผมเอื้อมมือไปโน้มหัวพี่กฤษลงมาหนุนลงบนตัวของผมเอง แล้วลูบผมพี่กฤษอย่างเบามือ เรื่องมันน่ารันทดจนพี่กฤษไม่อยากพูดถึงนี่เอง ถึงได้ไม่มีรูปของพ่อ แล้วคงไม่อยากพูดเรื่องแล้วร้ายแบบนี้ให้ใครได้ฟังอีก
“ฮึก...เท่านั้นยังไม่พอใจมัน ยายพี่บอกว่า...มันยังหน้าด้านมาประกาศตัวว่าเป็นผัวของแม่พี่ แล้วมาอาศัยอยู่ที่บ้านแม่พี่อีก...ตาพี่บอกว่าแม่ไม่รักดี ที่ยอมเป็นเบี้ยล่างมัน...ฮือ...ฮึ...ตาจะแจ้งความให้ตำรวจจับ แต่แม่พี่ขอเอาไว้ มันไม่ช่วยทำมาหากินอะไร แถมยังมาไถเงินที่แม่ไปทำงานหามา เอาไปกินเหล้าเล่นการพนันอีก พอเป็นหนี้เป็นสินก็มาขโมยเงินทองที่ตากับยายสะสมไว้ไปขายเอาเงินไปใช้หนี้ ที่เหลือก็เอาไปกินเหล้า...ฮือ...ฮือ” ผมอยากให้พี่กฤษหยุดเล่าเรื่องราวในอดีต เพราะดูเหมือนยิ่งเล่าพี่กฤษก็ยิ่งร้องไห้ไม่หยุด
“ที่แย่ที่สุด...ฮือ...พอแม่พี่อายุครบสิบแปด มันหลอกให้แม่พี่ไปจดทะเบียนสมรส...ฮือออ...อึก...แล้วมันหลอกให้...ให้ตาโอนที่ดินให้แม่...ฮือออ...ฮึก....แล้ว...แล้วมัน ก็เอาที่ไปขายใช้หนี้...โฮ....ฮือออ...ฮือ...ที่ดินที่ตาได้จากทวดเป็นมรดก ที่ดินที่บรรพบุรุษทำมาหากินเลี้ยงครอบครัวมาตลอด...ไอ้...มัน...ฮือออ...พี่ จะเรียกมันว่าอะไรดี...หยกจะให้พี่เรียกคนอย่างมันว่า...ว่า...พ่อได้ลงเหรอ...โฮ....ฮือ” พี่กฤษถึงกับปล่อยโฮเสียงดังออกมาอย่างไม่อายเมื่อเล่าเรื่องราวมาถึงจุดนี้
ตอนนี้ผมใจสั่นไปหมดแล้ว เพราะคนตรงหน้าผมเหมือนคนที่เก็บกด เหมือนเค้าไม่เคยร้องไห้มาก่อนในชีวิต ทำไมพี่กฤษถึงร้องไห้จนตัวสั่นได้ขนาดนี้...ผมจะทำยังไงดี...น้ำตาผมไหลพรากออกมาเต็มใบหน้าตัวเอง ผมไม่รู้ว่าจะปลอบคนรักของผมยังไงดี ผมร้องไห้ตามพี่กฤษที่ฟูมฟายอยู่บนตักผม ผมได้แต่บีบมือพี่กฤษด้วยอยากให้รู้ ว่าผมพร้อมจะแบ่งเบาความเจ็บปวดที่พี่กฤษได้รับมาตลอดชีวิต ผมพร้อมจะลำบากไปกับเค้า ผมพร้อมจะดูแลครอบครัวเค้า
ขอเพียงคนที่นอนอยู่บนตักผม...คนรักของผมคนนี้หายเจ็บปวด หรือลืมเรื่องราวอันเลวร้ายในชีวิต แล้วกลับมาเป็นปกติให้เร็วที่สุด
“ร้องไห้ออกมาให้พอเลยครับพี่กฤษ ร้องออกมา...แล้วลืมมันซะ...ฮือออ...เสียใจให้พอ...แล้วอย่าไปนึกถึงมันอีกเลยนะครับ” ผมฟูมฟายออกมา เพราะทนเห็นสภาพของคนตรงหน้าไม่ไหว แค่ได้ฟังผมก็เจ็บปวดเหลือเกิน แล้วคนที่ต้องเจอเรื่องราวต้องประสบเหตุการณ์จริงล่ะ เค้าทนมาได้อย่างไรกัน
ผมสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ถามเรื่องราวในอดีตของพี่กฤษอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของแม่พี่กฤษที่เป็นบ้าได้อย่างไร แล้วเสียชีวิตเพราะอะไร ผมจะถือเสียว่าขอให้ปัจจุบันนี้ผมมาเจอและได้อยู่กับพี่กฤษ เพียงเท่านี้ผมก็พอใจและมีความสุขดีอยู่แล้ว
ผมนั่งปลอบใจคนที่นอนหนุนอยู่บนตักผม คอยช่วยซับน้ำตาและลูบเส้นผมปลอบโยนไปเรื่อยๆ เรานั่งปลอบใจกันโดยปราศจากคำพูดจนกระทั่งเย็น พระอาทิตย์เริ่มจะลาลับขอบฟ้าเป็นแสงสีส้มอมทองเรืองรองอยู่ปลายสายน้ำ สวยงามเหลือเกิน เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนจิตใจผมและพี่กฤษตอนนี้สงบลงไปมาก
“ปะ...เรากลับบ้านของเรากันเถอะ” พี่กฤษที่นอนเงียบน้ำตาไหลจนเหือดแห้งไปแล้วพูดเบาๆ แล้วลุกขึ้นมานั่งข้างผม ตอนนี้เหน็บกินขาผมจนลุกขึ้นยืนเลยทันทีไม่ได้ ผมจึงกุมมือพี่กฤษที่ยังนั่งอยู่ข้างตัวผมไว้สักครู่พร้อมนิ่วหน้า เพราะตอนนี้ความปวดซ่าแล่นไปตามขาทั้งสองข้างของผมจนรู้สึกชาไปหมด ผมใช้มืออีกข้างนวดไปตามน่องเพื่อระบายความปวดชา
“เหน็บกินเหรอ” พี่กฤษที่เห็นอาการผมแล้วทำหน้าตื่นถามผมขึ้นมา แต่ผมกลับส่ายหน้าแล้วยิ้มตอบให้รู้ว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก
“มานี่...ให้พี่อุ้มหยกกลับบ้านดีไหม” พี่กฤษลุกขึ้นยืนแล้วก้มตัวลงมากางแขนสองข้างทำท่าจะอุ้มผมขึ้นมาจริงๆ จนผมตกใจเผลอผงะตัวถอยห่างออกมา
“จะบ้าเหรอพี่กฤษ...อายคนเค้าตายเลย” ผมตอบอย่างรวดเร็ว สงสัยตอนนี้หน้าผมคงแดงจัดเพราะเริ่มรู้สึกอายจนร้อนไปทั้งใบหน้าอีกแล้ว
“ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นน่า...มานี่...ให้พี่นวดขาให้นะ” พี่กฤษก้มตัวลงมาบีบนวดไปตามน่องและขาผมไปมาทั้งสองข้าง เพียงสักครู่อาการปวดชาค่อนข้างทุเลาบรรเทาความเจ็บปวดลง คนอะไรไม่รู้เปลี่ยนโหมดได้อย่างรวดเร็ว เมื่อกี้ยังเศร้าปานจะขาดใจ ตอนนี้มาทำทะลึ่งใส่ผมอีกแล้วจนผมได้แต่ขำตามไปด้วย
เราสองคนเดินตามกันออกมาขึ้นรถมอเตอไซด์คันเก่าของพี่กฤษกลับบ้านกัน ผมกอดเอวซบตัวลงแนบที่แผ่นหลังกว้างคนตรงหน้าที่กำลังบิดรถมอเตอไซด์ด้วยความรู้สึกสุขใจ
-
ชีวิตรัดทดจริงๆ
-
:m15:
-
หยกคือคนที่พี่กฤษรอมานาน...
แต่ก็ต้องรออีกนานจนกว่ามาม่าจะหมด!! :laugh:
-
น่าสงสารพระเอกของเราจริง ชีวิต
-
ชีวิตรันทด
-
สวัสดีปีใหม่ AxCiO@ToToKeN ขอให้มีความสุขตลอดปี
----------------------------------------------------------------
พี่กฤษพระเอกเราชีวิตรันทด อะไรจะขนาดนั้น
-
เอิ่ม ชีวิตรันทดมากอ่ะ
อ่านๆแล้วเอาชีวิตกฤษมาเทียบกับตัวเอง รู้สึกว่าผมนี่ใช้ตังค์เป็นเบี้ยเลย :sad4:
ตอนนี้จะจ่ายตังค์ก็เริ่มคิดละ รู้สึกว่าตัวเอง :angry2: "เลว" ไงไม่รู้ ใช้เงินไม่คิด ยิ่งตอนยายเย็บเสื้อให้ตา มาเทียบกับตู้เสื้อผ้าผม เต็มซะจนล้น
เรื่องนี้ดีมากๆครับ สอนชีวิตด้วย อยากให้กฤษ มีชีวิตที่ดีขึ้นครับ เอาใจช่วยกฤษ :monkeysad:
มาต่อบ่อยๆนะครับ จะติดตามไปเรื่อยๆครับ ขอบคุณที่นำเสนอเรื่องดีๆครับ
-
ไม่อยู่กลับมาแป็บเดียว ตามอ่านกว่าจิทัน
Happy New Year อีกรอบค้า ^ ^
อย่าลืมไปเที่ยวเพลิน ไม่กลับมาลงนิยายให้คนอ่านบ้างน้า
เดี๋ยวคนอ่านจะเหงาในวันปีใหม่ o13 :L2:
อ่านแล้วสงสารพี่กฤษอ่ะ T^T
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 16 “กรหยก”
หรือว่ามันคือพรหมลิขิต ที่ใครมาขีดไว้ แต่ก็ทำให้หัวใจ ได้ใช้รักใครสักคน บนโลกนี้ มีคนอยู่เป็นร้อยล้านคน แต่วนมาได้พบเธอ ความบังเอิญ เปลี่ยนชีวิตฉันไปแค่แรกเจอ ที่พบเธอ ก็เหมือนเจอทุกสิ่ง และเพราะเธอ คือสิ่งที่ฉันรอ
กว่าเราสองคนจะกลับเข้าบ้านพี่กฤษก็เป็นเวลาที่คุณตากับคุณยายเข้านอนแล้ว ทางจากวัดไม่ได้ไกล เพียงเราแวะซื้อยาและอุปกรณ์ทำแผลที่ร้านขายยาแถวบ้านเข้ามาด้วย ผมกับพี่กฤษรีบไปอาบน้ำแล้วกลับขึ้นมาในห้องนอน เพื่อให้ผมช่วยทำแผลให้พี่กฤษ
“พี่กฤษเจ็บมากไหมครับ” ผมพยายามใช้สำลีเช็ดแผลด้วยแอลกอฮอล์เพื่อฆ่าเชื้อโรคแล้วทาเบตาดีนบนแผลสด ตามใบหน้าของพี่กฤษอย่างเบามือที่สุด
“ถ้าเป็นเพื่อก่อนพี่คงจะเจ็บมาก เพราะมันเจ็บทั้งกายทั้งใจ แต่ตอนนี้พี่เจ็บแค่กาย...แต่ใจพี่มีความสุขที่สุดเลยหยกรู้ไหม” พี่กฤษทำซึ้งด้วยการจับมือผมที่กำลังทำแผลขึ้นมาแนบกับแก้มตัวเอง แล้วทำตาหวานซึ้งใส่จนผมอายม้วนไปเลย
“เจ็บตัวขนาดนี้ยังจะมีหน้ามาพูดเล่นอีก” ผมอยากจะแกล้งพี่กฤษด้วยการทำแผลให้แรงขึ้น จะได้เจ็บซะบ้าง แต่ทำไม่ลงจริงๆ ได้แต่บ่นแก้เขินไปอย่างนั้น
“หยก...อย่าทิ้งพี่ไปนะ ถ้าวันหนึ่งตากับยายไม่อยู่กับพี่แล้ว...พี่ก็จะไม่เหลือใครอีกแล้ว” อยู่ๆ พี่กฤษก็พูดะไรเป็นลางไม่ดีขึ้นมา แถมยังทำหน้าเศร้าน้ำตาซึมจนผมต้องนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของเค้า
“พี่กฤษ...ทำไมพูดอะไรไม่ดีแบบนี้” ผมต่อว่าเบาๆ เพราะไม่อยากให้พี่กฤษต้องคิดมากอีก
“ตากับยายแก่มากแล้ว พี่ไม่รู้ว่าท่านจะอยู่กับพี่ได้อีกนานแค่ไหน เมื่อก่อนตอนที่แม่พี่เสียใหม่ๆ พี่คิดว่ายังโชคดีที่รู้ว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่...แต่...แต่ตอนนี” พี่กฤษน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มอีกแล้ว เสียงแหบแห้งของพี่กฤษพลอยทำให้ผมใจหายวาบ ต้องรีบยกมือขึ้นมาเกลี่ยหยดน้ำตาออกจากใบหน้าให้คนรัก
“ตอนนี้...พอพี่รู้ความจริง...แล้ว ยังต้องมารับกรรมที่มันสร้างทิ้งไว้ให้พี่ไม่จบไม่สิ้น...พี่ไม่เคยคิดว่ามันเป็นพ่อของพี่อีกแล้ว...พี่...มีเหลือแต่ตัว...เมื่อก่อนพอพี่สะสมเงินทองมาได้เท่าไร ก็ต้องโดนเจ้าหนี้มันมาไถไปหมด...จนพี่ไม่เหลืออะไรเลย...ทำ...มาเท่าไร สะสมไว้มากแค่ไหน...ก็ต้องเอามาใช้หนี้ที่พี่ไม่เคยสร้างไว้...ฮึก...ตอนนั้นพี่คิดเสียว่าทดแทนบุญคุณ ที่...มันทำให้พี่ได้เกิดมาบนโลก...แต่...พี่มาคิดดูดีๆ แล้ว มันไม่น่าทำให้พี่เกิดมาเลยมากกว่า...ฮือออ” พี่กฤษปล่อยโฮออกมาอีกแล้ว ผมรีบดึงตัวคนตัวใหญ่ตรงหน้าเข้ามากอดลูบหน้าลูบหลังปลอบโยน
“พี่กฤษต้องไม่อ่อนแอนะครับ...พี่กฤษต้องเข้มแข็งรู้ไหม ตอนนี้พี่กฤษเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว ต้องเลี้ยงดูตากับยายอีกนะครับ” ผมพลอยน้ำตาไหลตามไปด้วย รู้สึกสงสารว่าทำไมคนตรงหน้าผมเจอเรื่องราวร้ายกาจมาทั้งชีวิต ทำไมเค้าถึงได้น่าสงสารมากขนาดนี้
“พี่...พี่ไม่เหลือเรี่ยวแรงอะไร อีกแล้ว...พี่เหนื่อย อยากหนีไปให้ไกลจากที่นี่ พี่เคยคิดอยากทิ้งทุกอย่างเอาไว้แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่...พี่ทำไมลง...พี่ทิ้งตากับยายไปไม่ได้...ตาไม่ยอมทิ้งที่นี่ไป...ตาอยากได้ที่ดินผืนนี้คืนกลับมา...เพราะมันเป็นมรดกของตาที่ทวดให้มา ตาบอกว่า...ถ้าตายไปคงไม่กล้าพบหน้าบรรพบุรุษ...ตาจะเป็นคนอกตัญญูไม่ได้” พี่กฤษยังคงน้ำตานองหน้า ซบลงบนอกผม
“พี่กฤษครับ...หยกจะขายที่ดินที่ป๊าให้มา แล้วเอาเงินไปซื้อที่ตรงนี้คืนดีไหมครับ” ผมนึกเรื่องของตัวเองได้ก็รีบเสนอคนรักไป ตอนนี้ผมคิดว่าผมช่วยได้เท่านี้ดีที่สุดแล้ว
“ที่ดินของพ่อหยกให้มาไม่ใช่เหรอ พี่รับไม่ได้หรอกถ้าหยกจะทำแบบนั้น พี่เป็นลูกผู้ชาย...พี่จะต้องช่วยตาหาทางเอาที่ดินผืนนี้คืนมาด้วยตัวเองให้ได้ หยกเก็บมรดกของพ่อเอาไว้เถอะ” พี่กฤษเงยหน้าสบตาผมแล้วยิ้มให้ คำพูดจากคนรักของผมช่างแสดงออกถึงความกตัญญูและเป็นคนดีเหลือเกิน ผมคิดว่าโชคดีที่สุดและไม่เสียแรงที่หลงรักคนตรงหน้าคนนี้
“หยกบอกพี่ตั้งแต่วันแรกแล้วไง ที่หยกมาที่นี่เพราะตั้งใจจะยกที่ดินของป๊าให้คนที่เช่าอยู่ หยกไม่อยากได้มันไว้ คุณป้าบอกหยกว่าป๊ากับม๊าไม่เคยได้สนใจที่ดินตรงนี้เลย อากง...เอ่อ...ปู่ของหยกเค้ายกที่ให้ป๊ามาเพราะเป็นที่ดินของเพื่อนป๊ามาฝากจำนองไว้” ผมพยายามเล่าความตั้งใจเพื่อให้คนรักสบายใจ
“ขอบใจหยกมากจริงๆ แต่ถึงยังไงพี่ก็ไม่รับนะครับ...แล้วที่ดินมันอยู่ตรงไหนล่ะหยก” คนรักของผมหยุดร้องไห้ไปแล้ว ลุกขึ้นมานั่งคุยกับผมอย่างจริงจัง ผมจึงลุกขึ้นไปหยิบเอกสารจากกระเป๋าเป้มาให้พี่กฤษดู
“หยก...นี่มันที่ดินบ้านพี่นี่นา...ทำไม...เอ่อ...ถึง...ยังไงล่ะครับ” พี่กฤษทำตาโตโพล่งออกมาเสียงดังจนผมตกใจ
“หยก...ไม่รู้” ผมกำลังงงเพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้ พี่กฤษจ้องหน้าผมตาโตค้างอย่างนั้นจนผมรู้สึกแปลกๆ
“ป้าบอกว่าเพื่อนป๊าเอามาขายให้อากง แล้วป๊าขอไว้ว่าให้เค้าเช่าอยู่ต่อในราคาถูก เอ่อ...หยกรู้มาแค่นี้เองครับ” ผมกำลังจับต้นชนปลายแล้วรีบเล่าเรื่องราวเท่าที่รู้ให้พี่กฤษฟัง
“หยก...พรุ่งนี้เราค่อยไปบอกตากับยายกัน แล้วค่อยคิดว่าจะเอายังไงต่อไปดี ตอนนี้นอนกันก่อนเถอะ พี่...เอ่อ...เหนื่อยแล้ว” พี่กฤษเหมือนจะยังงงไปกับผม เราเก็บอุปกรณ์ทำแผลแล้วจัดที่นอนกางมุ้งแล้วเดินไปปิดไฟล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของกันและกัน
“พี่...เอ่อ...พ่อพี่เอาที่ดินไปขายให้ปู่ของหยก...แสดงว่าพ่อหยกเป็นเพื่อนกับพ่อพี่เหรอ” พี่กฤษที่กอดผมอาไว้อยู่ถามผมเบาๆ ในความมืด
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะครับ...หยกก็ไม่แน่ใจครับพี่กฤษ พรุ่งนี้หยกจะโทรศัพท์ไปถามป้าดูอีกทีแล้วกันครับ” ผมตอบอย่างไม่รู้จริงๆ เพราะจำความได้พ่อกับแม่ผมก็พาผมไปอยู่กับป้าที่อเมริกาแล้ว แถมพ่อกับแม่ผมไม่ค่อยได้อยู่บ้านเสียด้วย กลับออกไปเที่ยวตะลอนอยู่ข้างนอกได้ทุกคืน ทิ้งให้คุณลุงกับคุณป้าเป็นคนดูแลผมจนถึงวันที่เกิดอุบัติเหตุเพราะเมาเหล้าขับรถออกจากผับ
“งั้นคืนนี้นอนกันนะคนดีของพี่...วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” พี่กฤษก้มลงมาจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของผมแล้วก็เลื่อลงมาหอมแก้ม สุดท้ายก็จูบลงบนริมฝีปากผมแล้วแทรกลิ้นอุ่นร้อนเข้ามาในปากผม เราสัมผัสริมฝีปากเกี่ยวตวัดลิ้นของกันและกัน สักพักพี่กฤษก็ผละตัวออกจ้องตาผมเพียงครู่เดียวก็ดึงตัวผมเข้าไปซบอยู่ในอ้อมกอด แล้วเราทั้งคู่ก็หลับไปด้วยความอบอุ่นของอ้อมกอดของกันและกัน
-
นี่เองที่เป็นสาเหตุให้กฤษไม่อยากพูดถึงพ่อ ก็สมควรที่จะไม่อยากพูดถึงอยู่หรอก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปล. Happy new year นะค่ะ :กอด1:
-
ตอนนี้พยายามทำสต็อกนิยายเอาไว้ลงอย่างน้อยวันละตอนนะครับ o18
ชีวิตของกฤษน่าสงสารจนอยากจะปลอบใจแทนหยกจริงๆ :sad4:
รู้สึกดีมากเลยครับที่นิยายของผมสามารถให้ข้อคิดดีๆ นอกจากความบันเทิงแก่ผู้อ่านได้ด้วย o13
ขอบคุณนะครับที่ติดตาม และขอบคุณจริงๆ ครับสำหรับกำลังใจดีๆ ที่มีให้กันรู้สึกดีมากมายจริงๆ ครับ :-[
สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ พอเจอแต่สิ่งดีๆ กันทุกคนนะครับ ^^ Happy New Year 2012 ^^ :bye2:
-
เรื่องราวมันเป็นมายังไงกันแน่
-
รีบเฉลยไวๆนะ!! :serius2:
-
เริ่มจะคลี่คลายหน่อยแล้ว
น้องหยกดูแลพี่กฤษดีๆ นะ
พี่กฤษกำลังอ่อนแอ
ต้องการกำลังใจด่วน ^ ^ :o8: :-[
-
พรมหลิขิตเค้าแรง
-
วันนี้ขออนุญาตปรับภาษาและคำผิดนิดหน่อยนะครับ แล้วคืนพรุ่งนี้จะมาเฉลยให้ครับว่าพ่อแม่กฤษกะหยกเกี่ยวกันยังไง :bye2:
-
ไม่อยากจะคิด อย่าบอกว่าพี่กฤษ กับน้องหยกเป็นพี่น้องกันจริงๆ :monkeysad:
-
ไม่น๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันจะเศร้าไปไหนเนี่ยยยยยยยย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 17 “กรหยก”
ก็ไม่รู้ทำไมทำไมต้องอาย ทำไม่ต้องอายก็เธอนะทำให้ฉันอาย ทำไมต้องอาย
เช้าวันนี้เราสองคนเลี่ยงที่จะตื่นเช้า เพื่อจะได้ไม่ให้ตากับยายที่เพิ่งตื่นตกใจกับรอยฟกช้ำจากเหตุการณ์ที่พี่กฤษโดยคนทำร้ายเมื่อวาน เราจึงนอนกอดกันอยู่ในห้องจนกระทั่งสาย ผมกับพี่กฤษเตรียมกันไว้ว่าจะบอกคนแก่ทั้งสองในบ้านว่าโดนเรียกค่าคุ้มครองแล้วพี่กฤษเลยโดนซ้อมเพราะไม่มีเงินจ่าย เราสองคนกำลังจะไปอาบน้ำเพราะสายแล้วจนได้ยินคุณตาตะโกนถามว่าเราตื่นกันหรือยัง
“อ้าว...เมื่อวานเอ็งพาน้องไปเที่ยวไหนมาละสิ กลับบ้านมืดค่ำแล้ววันนี้ยังตื่นสายอีกนะพวกเอ็ง” คุณตาที่กำลังทำความสะอาดหิ้งพระและรูปถ่ายคุณแม่พี่กฤษอยู่ เอ่ยปากทักทันทีที่เห็นผมกับพี่กฤษออกมาจากห้อง
“ไอ้กฤษ...หน้าเอ็งไปโดนอะไรมา...หา” คุณตาหยุดมือถามเสียงดังด้วยสีหน้าแสดงความตกใจ
“พวกมันมาเรียกค่าคุ้มครองอีกแล้วครับตา ผมไม่ให้เงินมันก็เลยซ้อมผม แต่ไม่ได้ทำอะไรน้องหยก” พี่กฤษตอบแล้วทำสีหน้าเฉยๆ เหมือนจะบอกคุณตาว่าเป็นเรื่องปกติ
“โธ่...ไอ้หลานเอ้ยยย...ดีนะที่ลูกเต้าเค้าไม่ได้เป็นอะไรไปด้วย ตาบอกแล้วว่าให้เลิกขายของที่ตลาด เงินที่เอ็งสะสมไว้ก็มากมายพออยู่แล้ว” คุณตาหันมามองผมที่ยังมีร่างกายปกติครบสามสิบสองประการไม่ได้เจ็บตัวหรือมีแผลตรงไหน แล้วคุณตาก็เดินเข้ามาลูบหน้าลูบตาพี่กฤษด้วยความเป็นห่วง สีหน้าคุณตายังกับจะร้องไห้
“ผมไม่เป็นไรหรอกครับตา คิดว่าจะไม่ไปขายของที่นั่นสักพัก น้องหยกก็ทำแผลให้ผมแล้วตั้งแต่เมื่อวาน...ผมกับหยกไปอาบน้ำก่อนนะตา เดี๋ยวขึ้นมากินข้าวกัน” พี่กฤษตอบคุณตาให้คลายความกังวลใจลง
“ดีนะที่ยายเอ็งออกไปตลาด เดี๋ยวตาบอกยายเองนะเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นถ้าให้ยายเห็นหน้าเอ็งก่อนคงเป็นลมเอา” คุณตาบอกพี่กฤษ เราสองคนได้แต่ยิ้มรับ แล้วพี่กฤษก็จูงมือผมไปอาบน้ำทันที ผมไม่พูดอะไรรีบเดินตามไปเงียบๆ เห็นคุณตามองตามด้วยสีหน้าบรรยายไม่ถูก
หลังจากที่เราสองคนอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ขึ้นบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาจากห้องนอนก็เจอคุณยายที่เหมือนรอดูแผลบนใบหน้าพี่กฤษอยู่ พอเห็นสภาพพี่กฤษเท่านั้นคุณยายถึงกับร้องไห้ พวกเราต้องคอยลูบหน้าลูบหลังปลอบโยนกันไปพักใหญ่ว่าพี่กฤษไม่ได้เป็นอะไรมากให้คุณยายสบายใจขึ้น
วันนี้ผมช่วยคุณยายทำกับข้าวแต่ไม่ได้ปรุงเพราะผมไม่ถนัด ได้แต่เป็นลูกมือคุณยายหั่นโน่นหยิบนี่ไปเรื่อย สังเกตอาหารที่คุณยายทำคงจะเอาใจหลานชายเพราะว่าพี่กฤษเจ็บปากอยู่ คุณยายเลยทำแต่อาหารจืดๆ ทั้งนั้นเลย ทั้งต้มจืดฟักเขียวใส่หมูสับ ผัดผักรวมมิตรน้ำมันหอย ปลาหมึกกล้วยตมน้ำตาลมะพร้าวหวานๆ เค็มๆ แล้วก็ปลานิลตัวใหญ่ทอดกระเทียม
“ตาครับยายครับผมมีอะไรจะบอก” พี่กฤษพูดขึ้นขณะที่พวกเรานั่งทานข้าวกันพร้อมหน้า ผมเดาว่าคงจะเป็นเรื่องโฉนดที่ดินของผมที่ครอบครัวพี่กฤษเช่าอยู่ในตอนนี้ เราคุยกันไว้ว่าพี่กฤษจะเป็นคนบอกคุณตากับคุณยายเองในวันนี้ ผมก็เลยตักข้าวเข้าปากปล่อยให้พี่กฤษเป็นคนอธิบายเสียเองจะดีกว่า
“ถ้าเรื่องเอ็งสองคนได้เสียกัน...ไม่ต้องบอกพวกข้าหรอกนะ ข้ารู้ตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแล้ว” คุณตาของพี่กฤษพูดสวนออกมา ผมที่ได้ยินคำพูดทุกคำของคุณตาอย่างชัดเจนถึงกับสำลักข้าวออกมา แล้วหยิบแก้วน้ำมาก้มหน้าก้มตารีบดื่มน้ำทันที นี่ทำไมมันถึงเป็นเรื่องนี้ไปได้ แล้วคุณตารู้เรื่องได้ยังไงกัน ผมคิดว่าพี่กฤษคงจะตกใจพอๆ กันกับผมในตอนนี้
“ตา...พูดอะไรแบบนั้น เดี๋ยวหลานมันอาย” คุณยายที่นั่งอยู่ข้างๆ เอ็ดคุณตาขึ้นมาเบาๆ แล้วหันมามองผมสองคนด้วยสีหน้าเป็นห่วง โธ่...นี่คุณยายก็รู้เรื่องนี้เหมือนกันเหรอเนี่ย ผมอยากจะแทรกแผ่นดินหนีหายไปจากตรงนี้จริงๆ ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวจนไม่รู้ว่าจะทำอะไรหรือแก้ตัวยังไงดี
“ฮ่าๆๆ พวกเอ็งจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ...โตๆ กันแล้ว ข้าไม่ว่า...ขอแค่อย่าชวนกันไปเสียคนก็พอ...ถึงข้าจะแก่แล้วแต่ข้าก็ไม่ได้หัวโบราณหรอกนะ แค่เอ็งจะทำอะไรกันตอนกลางค่ำกลางคืนก็ให้มันเบาๆ หน่อยที่นี่มันเงียบ ตากับยายแก่แล้วแล้วหัวใจจะวายเอา” คุณตาตอบอย่างอารมณ์ดีแถมแซวเราสองคนตบท้ายอีกต่างหาก ฟังแล้วอยากจะร้องกรี๊ดออกมา แม้ไม่เคยจะกรี๊ดมาก่อนในชีวิตเลยก็ตาม
ผมรู้แล้วว่าพี่กฤษทะลึ่งเหมือนใคร พูดจาทะลึ่งตึงตังได้อย่างไม่อายผีสางเทวดาฟ้าดิน ผมเป็นเด็กเลยได้แต่ก้มหน้างุด ไม่กล้าตอบโต้อะไรออกไป แล้วคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างผมก็ได้แต่เงียบเสียงไม่รู้ว่าทำหน้ายังไงอยู่ แต่ผมไม่กล้าเงยหน้าไปมองหรอกในตอนนี้
“เอ้า...อายกันเข้าไปโว้ย ฮ่าๆๆ ทีตอนพวกเอ็งทำอะไรกันเสียงดังไม่เห็นเอ็งสองคนจะอายเลยนะไอ้เด็กพวกนี้” คุณตายังคงแกล้งแซวพวกเราไม่หยุด จนผมได้ยินเสียงคุณยายตีเข้าที่แขนคุณตาดังเพี๊ยะ ก็เลยต้องเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงดังเมื่อครู่
“ตานี่ ยังไงกัน...มัวแต่ไปแกล้งหลานมัน ดูสิ...เอ้ากินข้าวกันเร็วๆ ลูก เดี๋ยวกับข้าวมันจะเย็นหมดก่อน...เอ้อ...แล้ววันนี้กฤษจะไปตลาดน้ำกี่โมง จะพาน้องหยกไปด้วยกันหรือเปล่า” คุณยายคงเห็นว่าคุณตาเอาแต่แกล้งพวกผมก็เลยรีบพูดช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น แถมยังตักกับข้าวใส่ในจานข้าวให้ผมอีกด้วย
ผมรีบก้มหน้าก้มตาทานข้าวไปเรื่อย เพราะพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อับอายในเรื่องที่คุณตากำลังแซวพี่กฤษ และยังไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่ผู้ใหญ่ดันมาทราบเรื่องที่ผมกับหลานชายเค้าทำอะไรกันในบ้านเสียงดังจนคุณตาคุณยายจับได้ แล้วไม่รู้ว่าคนแก่ทั้งสองจะได้ยินอะไรออกมาบ้าง
“ไปสายๆ นี่ล่ะครับยายกินข้าวเสร็จก็ไป ผมจะไปคุยกับน้องพลอยว่าจะให้น้องหยกไปทำงานด้วยที่โรงแรม น้องหยกเคยช่วยป้าทำงานในร้านอาหารที่เมืองนอกโน่น คงช่วยคุยกับแขกฝรั่งได้สบาย ลำพังพวกผมก็ต้องอาศัยน้องพลอยอธิบายให้ฝรั่งฟังอยู่คนเดียว มีน้องหยกไปช่วยสองคนนั้นคงดีใจนะครับ” พี่กฤษที่เริ่มลงมือทานข้าวอีกครั้งก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยเหมือนกัน ผมแอบเห็นว่าพี่กฤษก็หน้าแดง คงจะอายที่โดนคุณตาแซวเมื่อกี้เหมือนกัน
ผมคิดว่าที่พี่กฤษไม่พูดออกไปเรื่องที่ดินตรงนี้เป็นของผมต่อ เพราะคงกำลังอายและไปไม่ถูกว่าจะเริ่มเข้าเรื่องยังไงดี ผมก็เลยคิดว่าเลยตามเลยแล้วกัน ดีเหมือนกันเห็นด้วยว่าไว้ค่อยพูดคราวหน้าดีกว่า วันนี้คงต้องเงียบเอาไว้ก่อน เพราะเรื่องที่คุณตาพูดออกมานั้นเป็นเรื่องที่เราสองคนไม่ได้คาดคิดเอาไว้
“งั้นเอ็งรีบกินข้าวเข้า เดี๋ยวตาจะฝากเอาน้ำตาลสดไปให้หนูพลอยกับพ่อทองเค้าด้วย ตาต้มใส่น้ำตาลเอาไว้ในหม้อตั้งแต่เช้าป่านนี้คงเย็นแล้ว เอ็งแค่กรอกใส่ถุงก็เอาไปได้เลย” คุณตาก็ยอมเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเหมือนกัน แต่ยังคงยิ้มทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มให้ผมกับพี่กฤษอยู่
ตากับหลานนี่มีนิสัยไม่ต่างกันเลยจริงๆ แต่ผมก็สบายใจไปหลายส่วนที่คุณตากับคุณยายของพี่กฤษยอมรับในตัวผม และไม่มีการโกรธเคืองที่ผมมาทำให้หลานชายคนเดียวของเค้าเป็นเกย์ แต่...มาคิดดูแล้ว แสดงว่าคืนก่อนผมกับพี่กฤษคงจะร้อนแรงใส่กันมากจนเกินไป เพราะที่นี่เป็นบ้านไม้ แถมกลางคืนยังเงียบสงัดอีก ไม่แปลกใจเลยที่คุณตากับคุณยายจะรู้ว่าเราทำอะไรกัน ที่ตอนนั้นกลับคิดไม่ได้เสียนี่ เฮ้อ...อายจังวุ้ย
-
:laugh: ชอบคุณตาอะ แซวได้แซวดี
แซวจนหลานชายตัวดีเงียบไปเลยนะคะ คุณตา
-
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคุณตาแรง
-
รักตาจัง
-
คุณตา กดLike
-
คิดเหมือนกันว่าน่าจะรู้แล้วเพราะสภาพบ้้านที่บรรยายมาน่าจะไม่สะดวกกับการส่งเสียง :-[
แต่ดีใจมากที่ไม่มีปัญหากับตายาย o13
-
คุณตาได้ใจมากๆเลย :L2:
(ไม่อยากกินมาม่าอ่ะ) :o12:
-
ชอบมาก คุณตาคุณยายน่ารักจริงๆ
สงสัยจังว่ามันจะบาปบริสุทธิ์ยังไง ไม่อยากกินมาม่าเลยจริงๆ
-
เฮ้อ...มันหวานแต่อ่านแล้วไม่มีความสุข
เพราะกลัวดราม่าจะมาโดยไม่ทันตั้งตัว
-
ดีใจนะครับที่ชอบคุณตากันถ้างั้นคนเขียนขอเลื่อนเสิร์ฟมาม่าไปอีกสักสองสามตอนก่อนละกันดีมั้ยคับ
ให้พี่กฤษกะน้องหยกหยิวกิ้วลั้นลางดดราม่ากันไปก่อนเนาะ :oo1:
ปล. กด+ ให้คนอ่านทุกเม้นต์เป็นการตอบแทนที่มาให้กำลังใจนิยายเรื่องแรกของผมนะครับ :impress2:
-
ฮ่าๆๆๆ เขินแทน
-
ตา จะแรงไปไหนอ่ะ อิอิ
-
คุณตาาาาาาา!!!
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 18 “กรหยก”
พอมีเธอมามีเธอมาวนเวียนเธอยังเนียนเนียนยังเนียนเนียนกันไป
ผมกับพี่กฤษแทบจะรีบออกมาจากบ้านเพราะโดนคุณตาแซวทุกครั้งที่มีโอกาส ผมได้เพิ่งเคยได้เห็นพี่กฤษอายก็คราวนี้ล่ะ คนตัวโตเอาแต่ก้มหน้างุดไม่กล้าสบตาคุณตากับคุณยาย และยังทำอะไรซุ่มซ่ามเดินชนวงกบประตู เดินสะดุดขาตัวเองจนแทบจะล้มคะมำเพราะความเขินอาย ผมเห็นแล้วก็ขำออกมาเหมือนกัน
“พี่อยากจะพูดเรื่องที่ดินให้ตากับยายรู้ว่ามันเป็นของหยก แต่ทำไมมันกลับเป็นเรื่องของเราเสียได้ล่ะนี่ ความแตกก่อนที่พี่จะได้สารภาพเรื่องของเรากับตาเสียอีก...เฮ้อ” พี่กฤษบ่นพลางเอามือเกาหัวอย่างรุนแรงจนผมยุ่ง ผมเห็นแล้วก็หัวเราะพรืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ จนคนตัวใหญ่หันขวับกลับมามองทำตาเขียวปัด ก่อนจะเดินเข้าไปใต้ถุนบ้านเพื่อเอารถมอเตอไซด์ออกมา ขำว่ะ
“ก็พี่กฤษดันทำเสียงดังเองใช่ไหมล่ะ หยกบอกพี่แล้วว่าให้เบาๆ ก็ไม่เชื่อ” ผมนั่งรออยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้านในมือถือถุงใส่น้ำตาลสดหนักอึ้งใบใหญ่ของคุณตา พอได้ทีก็เลยคิดจะแกล้งแหย่ให้พี่กฤษที่กำลังเขินกับเรื่องที่โดนคุณตาแซวได้อายบ้าง เป็นทีของผมบ้างล่ะคราวนี้
“อย่ามาพูดดีเลย หยกบอกพี่ตอนไหน คืนนั้นหยกเองก็ร้องเสียงดังเหมือนกันล่ะ” คนตรงหน้าตอกกลับผมมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทำเอาผมเขินไปไม่ถูกเลยเหมือนกัน พี่กฤษทำหน้าตลกดีแถมยังออกอาการฮึดฮัด หยิบเอามะพร้าวไปด้วยหนึ่งทลายวางไว้ตรงช่วงหน้าคนขับแล้วจับส่วนปลายไว้ด้วยมือข้างเดียว เราสองคนได้แต่มองหน้ากันและยังโทษใส่กันไปมา
“เอ้า...พวกเอ็งไม่ต้องเถียงกัน หรือจะรอให้ข้าบอกไหมว่าใครเสียงดังกว่ากัน ร้องกันดังเสียสามบ้านแปดบ้านทั้งคู่นั่นล่ะโว้ย...ฮ่าๆๆ” อยู่ดีๆ คุณตาก็ชะโงกหน้าตะโกนออกมา จนพี่กฤษแทบจะปล่อยมอเตอไซด์หลุดมือ โชคดีที่คว้าจับไว้ได้ทัน ส่วนผมก็เกือบทิ้งถุงน้ำตาลสดเสียแล้วด้วยความตกใจ
“ตา...ถ้ายังไปแซวหลานมันอีกฉันจะทุบเข้าให้แล้วนะ” คุณยายตะโกนเรียกให้คุณตากลับเข้าไปในบ้าน แต่พวกผมยังได้ยินเสียงหัวเราะของคุณตาดังออกมาอยู่แว่วๆ
“พี่กฤษ...รีบไปตลาดน้ำกันเถอะ” ผมเร่งเพราะตอนนี้รู้สึกอายคุณตากับคุณยายเหลือเกิน ส่วนพี่กฤษก็ไม่พูดไม่จาเดินจูงมอเตอไซด์หน้าแดงออกไปอย่างเร่งรีบ พอติดเครื่องยนต์ได้ ผมก็รีบจนแทบจะเรียกได้ว่ากระโดดขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย แล้วให้พี่กฤษขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานเราก็มาถึงตลาดน้ำแล้วรีบเดินเข้าโรงแรมที่พี่กฤษทำงานอยู่
“สวัสดีค่ะคุณกรหยก หายป่วยแล้วใช่ไหมคะ ตอนนี้สบายดีหรือเปล่า” เสียงเจื้อยแจ้วทักทายจากคุณพลอยสวยที่เดินออกมาจากเคาเตอร์ภายในโรงแรม เดินมาเรียกป้าแม่บ้านช่วยผมและพี่กฤษถือของ พี่กฤษเล่าว่าป้าแม่บ้านที่นี่มาทำงานแบบมาเช้าเย็นกลับเพราะบ้านอยู่ละแวกนี้ แม่บ้านชื่อป้านวลเป็นคนอ้วบอ้วน แลดูหน้าตาเป็นคนใจดี ยิ้มแย้มตลอดเวลา
“สวัสดีครับคุณพลอยสวย สวัสดีครับคุณป้านวล” ผมรีบทักทายกลับและยกมือไหว้คนทั้งสอง
“อย่าเรียกคุณเลยค่ะ เรียกหนูว่าร้องพลอยเฉยๆ ก็ได้ค่ะ แล้วก็เรียกป้านวลก็ได้ค่ะ เราที่นี่อยู่กันแบบครอบครัวค่ะ” ป้านวลรับไหว้ส่วนคุณพลอยหรือน้องพลอยให้ผมเรียกอย่างเป็นกันเองเพราะคงทราบแล้วว่าผมอายุมากกว่าเธอ
“น้องพลอยครับ น้องพลอยกำลังจะหาคนมาช่วยรับแขกอยู่ไม่ใช่เหรอ พี่อยากชวนหยกเค้ามาช่วยงานที่โรงแรมเรา เพราะเค้ายังพักอยู่ที่นี่อีกนาน หยกเค้าพูดภาษาอังกฤษเก่งนะ แถมยังเคยทำงานร้านอาหารที่อเมริกาด้วย” พี่กฤษเปิดประเด็นทันทีที่เราไปนั่งพร้อมหน้ากันที่ชุดรับแขก ส่วนป้านวลแม่บ้านเอาของไปเก็บแล้วเดินมาเสิร์ฟน้ำให้ผมกับพี่กฤษเสร็จก็เข้าครัวไปทันที
“จริงเหรอคะ ตอนนี้พลอยยังหาคนช่วยงานไม่ได้เลยค่ะ พี่หยกอยากมาทำงานกับเรานานแค่ไหนล่ะคะ” น้องพลอยที่มีสีหน้ายินดีขึ้นมาหันกลับมาถามผมเสียงใสแจ๋ว
“คือ...ผม...เอ่อ...พี่ก็ยังไม่มีเพลนว่าจะกลับอเมริกาเมื่อไรนะครับ คงอยู่ได้หลายเดือน” ผมอ้อมแอ้มตอบด้วยความเขิน ที่เขินเพราะคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่ด้วย กลัวเค้าจะคิดว่าอยากอยู่กับเค้าที่นี่จนไม่อยากกลับอเมริกาเสียแล้ว
“พี่หยกจะพักกับพลอยที่โรงแรมเลยหรือเปล่าคะ พลอยไม่คิดค่าเช่าแล้วกันนะคะ ส่วนค่าจ้างพี่หยกอยากได้เท่าไรเหรอคะ” น้องพลอยรีบบอกข้อเสนอให้ผมทราบทันทีที่รู้ว่าผมคิดจะมาทำงานด้วยอีกนาน
“หยกเค้าไม่พักที่นี่หรอกน้องพลอย เค้าจะไปกลับพร้อมพี่ ส่วนค่าจ้างน้องพลอยให้เท่าพี่ก็ได้” พี่กฤษตอบน้องพลอยแทนผมเสร็จสรรพ เพราะพี่กฤษคงรู้ว่าผมไม่รู้จะตอบเรื่องค่าจ้างกับข้อเสนอของน้องพลอยอย่างไร เมื่อผมแค่อยากมาอยู่ช่วยงานใกล้คนรักเพียงเท่านั้น
“ทำไมละคะ ตอนนั้นที่พี่หยกต้องอยู่บ้านพี่กฤษเพราะไม่มีห้องพักที่นี่ แล้วยังไม่สบายอีก แต่...ตอนนี้จะมาทำงานที่นี่ก็พักที่นี่ก็ได้นี่คะ ถ้าไม่อยากอยู่เป็นแขกจะพักห้องพี่ทองก็ได้” น้องพลอยพูดออกมาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ คงสงสัยในพฤติกรรมของเราสองคน
“พี่คงให้หยกนอนกับคนอื่นไม่ได้หรอกครับ คือ...ตอนนี้...หยกกับพี่คบกัน เราเป็นแฟนกันแล้ว” ผมที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นจิบเพราะไม่รู้จะตอบน้องพลอยอย่างไร ต้องสำลักน้ำออกมาทันทีที่ได้ยินคำตอบของพี่กฤษ
“ว๊ายยย...พี่หยกกับพี่กฤษ...กริ๊ดดด...นี่อะไรกันคะ มันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้ว...แล้ว...พี่กฤษไปทำอะไรพี่หยกเค้า” น้องพลอยที่ร้องเสียงดังหลบสายน้ำที่พุ่งพรวดออกมาจากปากผมจนเป็นฝอย จนผมต้องรีบเช็ดให้ ยังทำหน้างงแล้วก็หันมามองหน้าผมสลับกับพี่กฤษอยู่อย่างนั้น
“ขอโทษครับน้องพลอย...พี่กฤษ ทำไมต้องพูดเรื่องนี้ด้วย...หา” ผมขอโทษน้องพลอยแล้วก็รีบหันไปดุคนข้างๆ ด้วยเสียงเบาที่กำลังลูบหลังให้ผมแล้วยิ้มขำ อายน้องพลอยเหลือเกิน แล้วไม่รู้ว่าน้องพลอยจะรับเรื่องแบบนี้ได้หรือเปล่า
“พี่กฤษกับพี่หยกเป็นคู่รักบอยเลิฟเหรอนี่ พลอยเคยอ่านแต่ในการ์ตูนตอนนี้มาเจอของจริง แถมยังเป็นพี่ชายสุดที่รักของพลอยอีก กรี๊ด...ตื่นเต้น” น้องพลอยรีบวิ่งออกจากเก้าอี้รับแขกไปหยิบหนังสือการ์ตูนที่อยู่หลังเคาเตอร์มาชูให้ผมดู หน้าปกเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นหวานแหววรูปชายหนุ่มกอดกันอยู่สองคน เขียนตรงมุมว่า Love Mode
“น้องพลอย...เอ่อ...เป็นสาววายเหรอครับ” ผมถามน้องพลอยทันทีทีเงยหน้าละสายตาออกมาจากหนังสือการ์ตูนเล่มนั้น แล้วมองพี่กฤษที่หยิบเอาไปเปิดดูอย่างสนอกสนใจ
“ค่ะ...พลอยชอบอ่าน น่ารักดีนะคะ เมื่อก่อนเช่าการ์ตูน B-love มาอ่านครั้งแรกก็ตกใจว่าการ์ตูนอะไรนี่อ่านแล้วขนลุก แต่ทุกวันนี้ติดหนึบเสียแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับโฮสต์คลับ ที่มีโฮสต์มากมายในสังกัดเนื้อเรื่องแต่ละเล่มก็เกี่ยวกับโฮสต์แต่ละคนกับความรักต้องห้ามของแต่ละคู่ พระเอกกับนายเอกแสดงความรักกันร้อนแรงจนกระดาษแทบไหม้ แต่ท่ามกลางความร้อนแรงยังแอบมีความรักที่แสนจะอบอุ่นแล้วก็โรแมนติก ยิ่งเล่มที่พี่กฤษถืออยู่เป็นเรื่องระหว่างโอนเนอร์สุดหล่อกับลูกแมวน้อยหลงทาง...กริ๊ด หนูชอบ” น้องพลอยสวยพูดบรรยายเสียเห็นภาพ แถมยังทำหน้าชวนฝันอีก ท่าทางผมจะเจอสาวกสาววายตัวจริงเสียงจริงเสียแล้ว
“สาววายคืออะไรเหรอ” พี่กฤษเงยหน้าจากการ์ตูนของน้องพลอยแล้วมองหน้าพลอยสลับกับหน้าผมไปมา ท่าทางคงจะไม่เคยได้ยินมาก่อนแน่ๆ และดูเหมือนพี่กฤษอยากจะยื่นหน้ามาถามผมเสียงเบา เมื่อเห็นอาการน้องพลอยกำลังล่องลอยเพ้อพกแบบนี้
“สาววายคือผู้หญิงที่ชอบเห็นผู้ชายรักหรือชอบผู้ชายด้วยกันค่ะ สาววายเค้าจะชอบจินตนาการอย่างมีความสุขในเรื่องรักใคร่ที่มีระหว่างชายกับชาย มีที่มาจากการ์ตูนเกย์ญี่ปุ่นแล้วก็นิยายเกย์ เหมือนความรักของพี่กฤษกับน้องหยกไงคะ อย่างกับปาฏิหาริย์รักข้ามขอบฟ้าแน่ะ ว๊าย...หนูชอบ” น้องพลอยชิงตอบอย่างรวดเร็ว มีสีหน้าดูเพ้อฝัน ดวงตาล่องลอยมองผมสองคนอย่างมีความสุขมากมาย
“พี่กฤษปล้ำพี่หยกไปรึยังคะ เอ่อ...คือเฟียตเจอริ่งน่ะค่ะ...ว๊ายยย พูดแล้วเขินแทน หนูให้ตำราเอาไปศึกษาก่อนดีไหมคะ หนูมีอีกหลายเล่มเลยค่ะ” น้องพลอยรีบหยิบการ์ตูนจากพี่กฤษมาเปิดกางหน้าหนึ่ง พอเราสองคนก้มลงไปดูก็ให้รู้สึกว่าหน้าแดงขึ้นมาทันที ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด
“เอ่อ...คือ...พี่...พี่กับหยก” พี่กฤษเหมือนจะพูดอะไรไม่ออกเหมือนกันจนผมขำออกมา วันนี้ผมเห็นคนตัวใหญ่ออกอาการเขินอายจนประหม่าหลายครั้ง ดูน่ารักไปอีกแบบดีเหมือนกัน ผมได้แต่นั่งยิ้มมองดูว่าคนตัวใหญ่จะพูดอะไรกับน้องพลอย วันนี้มีความสุขที่สุดในชีวิตอีกวันจริงๆ
-
เรื่องอื่นจะมีผู้หญิงเป็นตัวขัดขวาง ในที่สุดเราก็มาเจอเรื่องที่มีสาววาย :laugh: :laugh:
-
นี่แหละสาววายของแท้เลย
555555555+
พี่กฤษต้องทำใจนะคร่ะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆๆ มีกองหนุนที่ดี
-
เพิีงเจอสาววายคนแรกก็เรื่องนี้แหละ
-
เรื่องนี่คนเขียนไม่อยากให้มีตัวอิจฉาเลย
-
ว่าคุณตาแรงแล้วนะ น้องหยกแกแรงกว่า ฮาาาาาา
-
ไม่อยากจะคิด อย่าบอกว่าพี่กฤษ กับน้องหยกเป็นพี่น้องกันจริงๆ :monkeysad:
ไม่น๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันจะเศร้าไปไหนเนี่ยยยยยยยย
:laugh: ชอบคุณตาอะ แซวได้แซวดี
แซวจนหลานชายตัวดีเงียบไปเลยนะคะ คุณตา
ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคุณตาแรง
รักตาจัง
คุณตา กดLike
คิดเหมือนกันว่าน่าจะรู้แล้วเพราะสภาพบ้้านที่บรรยายมาน่าจะไม่สะดวกกับการส่งเสียง :-[
แต่ดีใจมากที่ไม่มีปัญหากับตายาย o13
ฮ่าๆๆๆ เขินแทน
ตา จะแรงไปไหนอ่ะ อิอิ
คุณตาาาาาาา!!!
เรื่องอื่นจะมีผู้หญิงเป็นตัวขัดขวาง ในที่สุดเราก็มาเจอเรื่องที่มีสาววาย :laugh: :laugh:
นี่แหละสาววายของแท้เลย
555555555+
พี่กฤษต้องทำใจนะคร่ะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ฮ่าๆๆ มีกองหนุนที่ดี
เพิีงเจอสาววายคนแรกก็เรื่องนี้แหละ
ว่าคุณตาแรงแล้วนะ น้องหยกแกแรงกว่า ฮาาาาาา
เฮ้อ...มันหวานแต่อ่านแล้วไม่มีความสุข
เพราะกลัวดราม่าจะมาโดยไม่ทันตั้งตัว
ชอบมาก คุณตาคุณยายน่ารักจริงๆ
สงสัยจังว่ามันจะบาปบริสุทธิ์ยังไง ไม่อยากกินมาม่าเลยจริงๆ
คุณตาได้ใจมากๆเลย :L2:
(ไม่อยากกินมาม่าอ่ะ) :o12:
ขอขอบคุณทุกเม้นต์เลยนะครับ ผมตอบแทนด้วยการกด +1 ให้ทุกเม้นต์เลยครับ o18
แค่การแสดงความคิดเห็นเพียงเล็กน้อย ผมก็ถือว่าเป็นการให้กำลังใจที่น่ารักที่สุดแล้ว :-[
เพียงได้เห็นคอมเม้นต์ผู้เขียนก็มีความสุขมากมายในการเขียนเรื่องราวขึ้นมาแล้วครับ :o8:
สำหรับเรื่องราวที่ผ่านมาที่ยังไม่เฉลยเพราะไม่อยากให้ผู้อ่านเครียดจนเกินไป :sad4:
ผมก็เลยเพิ่มรายละเอียดตัวละครอื่นให้มากขึ้นด้วยครับ จากเดิมที่จะเล่าถึงแต่คู่พระเอกนายเอก
คุณตาของกฤษผ่านเรื่องราวมามากมาย ก็เลยกลายเป็นคนปลงตก พยายามมองโลกในแง่ดี
น้องพลอยก็เป็นสาววายที่ชอบจับคู่ให้กับชายหนุ่มที่คิดว่าน่าจะมีความรักต่อกันได้
(เพิ่งจะทราบว่าเป็นสาววายคนแรกของนิยายที่นี่นะครับ ^^ )
ยังเหลือนายทองหล่อ...คนนี้รับรองว่าจะทำให้ผู้อ่านฮากลิ้ง ก่อนจะเข้าโหมดมาม่าอีกรอบ อิอิ
-
ไอย๊ะ สาววายคนแรกของปี :laugh:
-
ยัยคุณน้องพลอย เอาไปเลยห้าดาว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อย่าลืมมารอเจอคุณทองหล่อตอนดึกๆ นะคร๊าบบบ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อุ๊บ๊ะ คุณตากับน้องพลอย เค้ารู้กันรึเปล่าเนี่ย อร๊ายยยยย .0...0
-
ยังดึกไม่พอเหรอเนี่ยยยยยย
-
ไม่ต้องมีก็ได้คร่า พลิกบทเลยเอาเป็น สุข กับหื่นทั้งเรื่องพอ เศร้าๆไม่เอา 5555555
-
อุ๊บ๊ะ คุณตากับน้องพลอย เค้ารู้กันรึเปล่าเนี่ย อร๊ายยยยย .0...0
คุณตากะน้องพลอยเค้าแค่อยากเห็นพี่กฤามีความสุขบ้างเท่านั้นเองครับ :oo1:
ยังดึกไม่พอเหรอเนี่ยยยยยย
กะลังรีบปั่นงานอาร์ตเวิร์คอยู่อ่ะครับ รับรองว่าคืนนี้เขียนตอนพี่ทองหล่อจบก่อนเช้าแน่ๆ
แต่ว่าอาจจะโพสต์พรุ่งนี้อ่ะคับ ขอตรวจคำแต่งเติมให้สละสลวยก่อนโพสต์ น้าๆๆ ได้ไหมๆๆ
ไม่ต้องมีก็ได้คร่า พลิกบทเลยเอาเป็น สุข กับหื่นทั้งเรื่องพอ เศร้าๆไม่เอา 5555555
หวู...เอาปนๆ กันไปจะได้ครบทุกรสชาติไงคับ รับรองว่ายังลั้นลาได้อีกหลายตอนอยู่ :impress2:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน ชอบบบ อะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 19 “กรหยก”
คันหู ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย คันจริ๊ง มันคันอยู่ข้างใน คันหูทีไรขนลุก ทุกที
“เอ่อ...หยก...คือ หยกเค้าเข้ามาปล้ำพี่ตั้งแต่คืนแรกแล้วล่ะ พี่...พี่ตกเป็นของหยกไปแล้ว...น้องพลอยถามรายละเอียดเอาเองแล้วกันนะ พี่ไปเข้าครัวก่อน” พี่กฤษพูดจาโยนเรื่องให้ผมแล้วรีบลุกหนีออกไปทันที
“กรี๊ดดด...พี่หยกเจ๋งมาก ทำยังไงพี่กฤษถึงยอมคะ เล่าให้พลอยฟังหน่อย พี่กฤษน่ะท่าทางไม่ชอบเรื่องแบบนี้ แถมยังเคยเตะเกย์บางคนหงายหลังไปแล้วนะคะ” น้องพลอยถามผมด้วยเสียงอันดัง แถมยังยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาใกล้เหมือนอยากรู้รายละเอียดจริงจัง ใบหน้าผมตอนนี้ร้อนจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“ก็...พี่...เอ่อ... แค่แอบลวนลามพี่กฤษตอนที่เค้าหลับน่ะ แล้ว...พอพี่กฤษตื่นเราก็เลยตามเลย” ผมข้ามรายละเอียดไปเลย ไม่อยากพูดถึงมันเพราะอาย จนไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมผมต้องเล่าให้ฟังด้วยเนี่ย พอมาเจอสาววายที่อยากรู้อยากเห็นขนาดนี้มันรู้สึกเหมือนโดนตำรวจสอบสวนจนเราต้องสารภาพผิดยังไงไม่รู้
“หนูไม่เชื่อ พี่กฤษเค้ารู้สึกตัวง่ายจะตาย ขนาดเมาแค่ไหนยังมีสติครบอยู่เลย แถมยังเคยประกาศลั่นมาแล้วว่าเค้าไม่ใช่เกย์ แล้วทำไมมันง่ายดายอย่างนี้ล่ะคะ ไม่เหมือนในการ์ตูนเลยนะพี่หยก มันต้องมีเรื่องราวกับบรรยากาศที่เป็นใจทำให้พระเอกกับนายเอกเฟียตเจอริ่งกันบ้างสิคะ” น้องพลอยทำสีหน้าเหมือนผิดหวังจนผมเริ่มขำกับสาววายคนนี้ขึ้นมาบ้าง
“ก็มีคืนแรกที่พี่เป็นคนเริ่มมันเกิดขึ้นรวดเร็วไปด้วยซ้ำจนพี่ยังงง แต่คืนที่สองพี่อยากดูหิ่งห้อย พี่กฤษแอบไปซื้อยาทากันยุ่งมาทาให้พี่แล้วให้พี่ช่วยทาให้ แถมยังเตรียมเสื้อกันหนาวของตัวเองให้พี่ใส่กันน้ำค้างเพราะพี่เพิ่งจะหายไข้ แล้วพายเรือพาพี่ไปดูหิ่งห้อยกันสองคน บรรยากาศมันเงียบแล้วก็สวยมาก เราคุยกันเบาๆ แล้ว...” ผมยังไม่พูดไม่ทันจบ
“ว๊าย...โรแมนติกจัง พี่กฤษปล้ำพี่หยกบนเรือเลยเหรอคะ ท่ามกลางสายน้ำ แสงจันทร์ และหิ่งห้อยที่เปล่งแสงระยิบระยับ...กรี๊ดดด” ผมเริ่มขำกับน้องพลอยขึ้นมาอย่างจริงจัง ท่าทางจะอ่านการ์ตูนมากเกินไปแล้วล่ะเนี่ย น้องพลอยประกบมือประสานกันแล้ววางไว้ใต้คางตัวเอง ทำท่าทางเหมือนกำลังสวดอ้อนวอนอะไรสักอย่าง แต่สายตาที่กำลังมองผมมีประกายแวววาวอย่างประหลาด เหมือนกำลังซาบซึ้งจากเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง
“ไม่ใช่ครับ เราดูหิ่งห้อยจนดึกแล้วค่อยกลับบ้านมาเฟียตเจอริ่งกัน ฮ่าๆๆ ใครจะบ้าทำอะไรกันบนเรือแคบๆ ล่ะครับ แถมชาวบ้านแถวนั้นจะออกมาได้แจ้งความให้ตำรวจจับพี่กับพี่กฤษข้อหาทำอนาจารล่ะสิ” ผมกับน้องพลอยกำลังขำไปกับเรื่องที่เล่าให้ฟัง ก็ได้ยินเสียงกระแทกอะไรสักอย่างดัง “ปัง” ค่อนข้างดังมากจนตกใจ
“สวัสดีครับพี่ทองหล่อ” ผมยกมือไหว้คนทำเสียงดังเพราะกำลังปิดหน้าต่างอยู่ พี่ทองเพียงหันมาพยักหน้าให้ผมเฉยๆ เหมือนรับไหว้ตามมารยาท แล้วบอกว่าขอโทษมันหลุดมือ แลดูหน้าตาเหมือนคนไม่สบอารมณ์เท่าไร ไม่รู้ไม่พอใจเรื่องอะไรมา
“พลอยขอตัวไปคุยกับพี่ทองก่อนนะคะ จะได้บอกรายละเอียดเรื่องพี่หยกมาทำงานกับเราด้วย” น้องพลอยปรับสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เหมือนรีบเดินไปหาพี่ทองที่เดินปึงปังขึ้นไปด้านบนแล้ว
วันนี้ผมได้เป็นลูกมือพี่กฤษช่วยเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร และขนมเพื่อเตรียมเอาไว้ขายให้ลูกค้าภายในโรงแรม ซึ่งเดิมทีจะเป็นงานของพี่ทองหล่อ ซึ่งตั้งแต่ผมเข้ามาที่ “บ้านขนม” ในวันนี้ ผมยังไม่ได้คุยกับพี่ทองหล่อสักคำเลยนอกจากการทักทายตามมารยาท
หากผมไม่ได้คิดผิด สังเกตได้ว่าพี่ทองหล่อที่เป็นคนพูดน้อยแต่เดิมที่เคยเจอกันในครั้งแรกอยู่แล้ว วันนี้กลับดูเฉยจนรู้สึกเหมือนมึนตึงเกินไปด้วยซ้ำ เอาแต่จัดร้านไม่คุยกับใคร หากจะให้รู้สึกว่าไม่พอใจที่ผมเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยหรือเปล่า ตอนนี้ยังไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปถาม แม้ว่าผมจะเป็นคนพูดตรงๆ และทำอะไรตรงๆ ก็ตาม
“พี่กฤษ คือ...หยกคิดไปเองหรือเปล่าไม่รู้ว่าพี่ทองเค้าดูแปลกๆ ไปนะครับ เวลามองหน้าหยกเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง หรือเค้าไม่อยากให้หยกมาช่วยงานที่นี่ก็ไม่รู้นะพี่” ผมเข้าไปพูดใกล้ๆ พี่กฤษที่กำลังเตรียมลงมือทำอาหารมื้อเย็น เพราะกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน
“พี่ว่าหยกอย่าไปสนใจมันเลย มันเป็นคนเงียบๆ บ้าๆ แบบนี้แหล่ะ แต่พอสนิทด้วยแล้วรับรองว่ามันพูดมากจนหยกต้องรีบหาอะไรอุดปากเลยล่ะ” พี่กฤษตอบเหมือนไม่ใส่ใจ ยังคงเตรียมอาหารอย่างต่อเนื่อง
“พี่กฤษพี่หยกวันนี้ทำอะไรบ้างคะ น้องพลอยจะได้เขียนลงในเมนู” น้องพลอยเสียงใสมาแต่ไกลก่อนจะเห็นตัวเสียอีก พอโผล่หน้าเข้ามาในครัวก็ยิ้มกริ่มมองผมกับพี่กฤษที่ยืนเคียงข้างช่วยกันทำอาหารอยู่ในครัว จริงๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจไปยืนใกล้กันนี่นา แค่อยากถามเรื่องพี่ทองเท่านั้นเอง
“แหมมม...น่าอิจฉาจังเลยนะคะ เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่ตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา อิอิ” น้องพลอยพูดจบก็เดินเข้ามาใกล้ ส่วนผมถึงต้องผละตัวเองออกมาห่างพี่กฤษทำอย่างอื่นแทนแก้เขินที่โดนแซว
“วันพี่จะห่อหมกทะเลในลูกมะพร้าว ต้มข่าไก่ กุ้งทอดผัดพริกเกลือ แล้วก็เปรี้ยวหวานปลาตาเดียว ของหวานมีสาคูแคนตาลูป นี่กระดาษจดส่วนผสมแต่ละอย่างพี่จดไว้ให้แล้ว น้องหยกเขียนเป็นภาษาอังกฤษให้แล้วด้วย” พี่กฤษพูดพลางยื่นกระดาษที่ผมช่วยจดรายละเอียดพร้อมแปลเป็นภาษาอังกฤษไปให้น้องพลอย
“ต๊ายตาย...พี่หยกเก่งจังเลย อธิยายใช้ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษดีกว่าพลอยอีก แบบนี้พลอยยกหน้าที่งานเรื่องเมนูอาหารนี้ให้พี่หยกทำเลยดีกว่า พลอยจะได้ไปดูแลหน้าร้านแทน พี่หยกอยู่ช่วยแฟนอยู่ในครัวแล้วกันนะคะ” น้องพลอยที่ดูมีความสุขมากกว่าพวกผมเสียอีก ผมกับพี่กฤษไม่ได้พูดตอบโต้อะไร รับหน้าที่อย่างเต็มใจและเพียงยิ้มให้เท่านั้น
“พลอย...เมนูเสร็จหรือยัง ลูกค้าฝรั่งเค้ามาจองโต๊ะอยากเห็นเมนูวันนี้” พี่ทองมายืนกอดอกพูดเสียงห้วนใส่น้องพลอยที่มาแอบดูผมกับพี่กฤษช่วยกันทำอาหาร ผมคิดเอาเองว่าพี่ทองน่าจะไม่ชอบเกย์ หรือโกรธที่ผมทำให้เพื่อนรักเค้าเป็นเกย์หรือเปล่า เพราะอาการที่เห็นนี่มันแสดงออกชัดเจนมากมาย
“ขออภัยค๊า...เจ๊...ขาาา หนูแค่มาเอาเมนูกำลังจะไปเขียนกระดานเดี๋ยวนี่ละเจ้าคะ” น้องพลอยตอบพี่ทองพลางถอนสายบัวแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที พี่ทองทำหน้าเหมือนกำลังโกรธจัดใส่น้องพลอยที่วิ่งหลบออกไปแล้ว แต่เจ้าตัวยังยืนทำปากพะงาบๆ เหมือนจะด่าอะไรแต่ด่าไม่ออก แล้วรีบเดินตามน้องพลอยออกไป แต่ว่า...ถ้าผมฟังไมผิดเมื่อกี้น้องพลอยเรียกพี่ทองว่าเจ๊นี่นา หมายความว่ายังไง หรือแค่แซวเล่น
“พี่กฤษ...ทำไม เอ่อ...น้องพลอย” ผมไม่รู้จะถามเรื่องนี้กับพี่กฤษที่ยังยืนยิ้มมองพฤติกรรมสองพี่น้องนั้นอยู่ พอหันกลับมามองหน้าผมก็เอาแต่หัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้าให้ หันกลับไปปอกเปลือกกุ้งต่อ
“อย่าไปสนใจเลยหยก ไม่มีอะไรหรอก” พี่กฤษทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนขำอะไรไม่หยุด ยิ่งสงสัยว่ามีอะไรที่ไม่ยอมบอกผมให้รู้บ้าง
“พี่กฤษ...หมายความว่าไง พี่กฤษรู้อะไรมาแล้วไม่เล่าให้ผมฟังบ้างละครับ” ผมเริ่มจะมีอารมณ์โมโหในการแสดงออกของพี่กฤษที่รู้อะไร แต่ไม่เล่าให้ผมฟัง เหมือนตัวเองโง่ยังไงไม่รู้ ยิ่งเจ้าตัวเอาแต่ส่ายหน้า ยิ่งทำให้ผมอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาบ้าง จนนึกหมั่นไส้คนตัวใหญ่ตรงหน้าทิ้งมีดที่ช่วยหั่นพริกหวานทันที หึ...ไปถามน้องพลอยก็ได้
-
ฮ่าๆๆๆ แอบหึงแน่เลย สงสัยจะแอบชอบพี่กฤษ
-
ไม่นะไม่ ที่แท้พี่ทองหล่อจ้องจะจกเพื่อนรักแต่เจอน้องหยกแซงแหกโค้งตัดหน้า เลยเคืองเค้าชิมิล่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ
-
คุณพี่แถมทอง แอบชอบกฤษ แน่ๆเลย
-
อย่าคิดมาก เจ้ทองแกแค่ประจำเดือนไม่มาเฉยๆ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 20 “กรหยก”
ก่อนที่ใครสักคนจะคิดเลยเถิด จะคิดให้มันมากกว่านี้ มันคงไม่ดีเท่าไหร่
ผมเดินออกมาจากห้องครัวไม่สนใจเสียงพี่กฤษที่ร้องเรียก เจอป้านวลที่เป็นแม่บ้านของที่นี่กำลังกวาดพื้นอยู่ตรงโถงกลางโรงแรมผมก็ถามหาน้องพลอยทันที ป้านวลบอกว่าเดินออกไปที่ระเบียงท่าน้ำฝั่งบ้านโน่นคือด้านข้างของร้านอาหารนั่นเอง ผมขอบคุณป้านวลแล้วเดินไปหาน้องพลอยทันที
ผมกำลังจะเปิดประตูออกไปที่ท่าน้ำ แต่รู้สึกเหมือนน้องพลอยไม่ได้ยืนอยู่เพียงคนเดียว และเหมือนกำลังคุยอะไรกับใครสักคนที่เหมือนจะเป็นกระเทย ด้วยน้ำเสียงห้าวแบบผู้ชายที่บีบเสียจนเล็กแหลมกำลังร้องโวยวายออกมา ผมจึงตัดสินใจไม่ดันประตูออกไป
“นังพลอย...นี่แกกล้าดียังไงไปเรียกชั้นว่าเจ๊ ต่อหน้ากฤษกับหยกเค้าแบบนั้น แกเห็นไหมว่าหยกเค้าทำหน้ายังไง” เสียงพี่ทองหล่อดังขึ้น ผมต้องตะลึงด้วยความงง นี่พี่ทองหล่อเป็นเกย์สาวหรอกเหรอ ดูภายนอกไม่มีอาการแสดงออกถึงความเป็นเกย์เลยแม้แต่น้อย แถมยังมีผิวเข้มแบบผู้ชายไทย หน้าตาก็หล่อคมแบบพระเอกหนุ่มไทยแท้อีกต่างหาก
“แหม...ไม่นานพี่หยกก็รู้เองล่ะว่าพี่ทองเป็นพี่สาวหนู พี่ทองเวลาโกรธขึ้นมาแล้วแอ๊บอยู่ที่ไหนล่ะ แล้วนี่ไม่ต้องมาโกรธหนูเรื่องนี้เลยนะ ทีเจ๊ไปทำท่าทำทางฟึดฟัดยังกับหึงหวงพี่กฤษแบบนั้น ทั้งที่ตอนนี้พี่กฤษก็เป็นผัวน้องหยกเค้าไปแล้วนะเจ๊ ที่ท่าทางที่ตัวเองแสดงอกมาหนูยังไม่อยากจะพูดเลย...เชอะ” น้องพลอยพูดจบ ผมก็ต้องรีบเอามือปิดปากนิ่ง ตกใจกับเรื่องไม่คาดคิดที่ได้ยินตอนนี้
“อีพลอย...ฉันกับกฤษตกลงกันแล้วว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก ตอนนี้ฉันกับกฤษเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ฉันไม่ได้คิดอะไรกับมันแล้ว นี่แกยังจะมารื้อฟื้นหาอะไร ฉันไม่ได้หึงเหิงอะไรย่ะ อย่าให้รู้นะว่าแกเอาเรื่องนี้ไปบอกหยก ไม่อย่างนั้นแกจะโดนเจ๊ตบ” พี่ทอง...นี่ พี่ทองเคยเป็นอะไรกับพี่กฤษกันแน่ แล้วพี่กฤษก็ไม่ยอมเล่าให้ผมฟังอีกด้วย ผมคิดในใจแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“ค๊า...ไม่หึงเลย หนูเชื่อตายล่ะ ท่าทางเจ๊ยังกะจับได้ว่าผัวไปมีเมียน้อยแล้วพูดไม่ออก เห็นอะไรก็พาลไปหมดแบบนั้น หึ...ใครจะเชื่อ” สิ่งที่น้องพลยพูดยิ่งตอกย้ำให้ผมได้คิดไปไกลจนไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมามากแค่ไหน ทำไมผมต้องเสียใจขนาดนี้ ผมรักผู้ชายคนนี้จริงๆ แล้วทำไมต้องมารับรู้เรื่องราวอะไรแบบนี้ ผมว่ามันเร็วเกินไป ผมกำลังมีความสุขดีอยู่แท้ๆ
ไม่ได้คาดคิดว่าจะโดนพี่กฤษหลอกว่าผมเป็นผู้ชายคนแรก ทำไมต้องหลอกกัน แค่ตอนนี้พี่กฤษอยู่กับผม เรารักกันผมก็พอใจแล้ว ถึงแม้พี่กฤษจะมีใครมาก่อนผมไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม ผมไม่ได้สนใจเพราะผมก็ผ่านการมีใครคนอื่นมาแล้วเหมือนกัน แต่...ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องมาปิดบังกันด้วย ถ้าเรื่องแค่นี้ยังต้องปิดบังไม่ให้ผมรู้ แล้วเรื่องอื่นผมจะไว้ใจได้อย่างไร ผมคิดได้ดังนั้นเดินออกมาจากประตูระเบียงท่าน้ำทันที ไม่อยากฟังอีกแล้วว่าสองพี่น้องจะคุยอะไรกันต่อ
“อ้าว...คุณหยกเป็นอะไรไปคะ แล้วนี่ร้องไห้ทำไม” เสียงป้านวลที่เห็นผมร้องไห้เดินปาดน้ำตาออกมา ทักเสียจนเสียงดัง จนสองคนข้างหลังที่ยืนคุยกันอยู่ที่ท่าน้ำ เปิดประตูระเบียงเดินตามผมมาทันที ยังดีนะที่พี่กฤษยังทำอาหารอยู่ที่ในครัวด้านหลังอีกฟากหนึ่งของโรงแรม ผมรีบส่ายหน้าว่าไม่เป็นแล้วเดินเร็วๆ เพราะไม่รู้จะไปไหนดี ก็เลยคิดว่าจะไปนั่งที่ชุดรับแขกฝั่งร้านขนมเพื่อสงบสติอารมณ์
“พี่หยก...พี่หยกคะ เป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม” น้องพลอยที่เดินมาด้วยท่าทีร้อนรนจนทันผมที่ยังไม่ทันถึงชุดรับแขกดี พยายามดึงแขนผมให้หันกลับมา เจอน้องพลอยที่ทำสีหน้าเป็นกังวลกับอาการของผม
“พี่...เอ่อ พี่ไม่ได้เป็นอะไร” ผมรีบปาดน้ำตาออกทันที แล้วยิ้มให้น้องพลอย จนมองเห็นพี่ทองที่ยืนอยู่ข้างหลังทำสีหน้าตกใจพอสมควรที่เห็นน้ำตาผมไหลออกมาแบบนั้น
“เมื่อกี้...หยก แอบฟังพี่กับพลอยคุยกันใช่ไหม” พี่ทองเดินเข้ามาใกล้เอ่ยปากถามออกมาเบาๆ แล้วบอกป้านวลที่กำลังยืนงงอยู่ข้างๆ ว่าไม่มีอะไรให้ไปทำงานต่อแล้วหันมาสั่งน้องพลอย
“พลอยพาหยกขึ้นไปคุยกันข้างบน” พี่ทองสั่งเสียงเข้มแล้วเดินนำเราสองคนขึ้นไปชั้นสอง น้องพลอยก็ได้แต่ทำหน้าเสียพยายามดันแขนผมให้ตามพี่ทองขึ้นไป จนเราเดินเข้ามาในห้องมุมสุดที่มีประตูสีส้มสดตัดกับขอบวงกบสีขาว ผนังบนชั้นสองก็ทาสีฟ้าสดใสเหมือนตัวบ้าน
“หยกเข้ามาคุยกันในห้องของพี่ก่อนนะ แล้วพี่จะอธิบายให้หยกฟังทั้งหมด” พี่ทองใช้กุญแจห้องไขลูกบิดแล้วเปิดเดินนำผมกับน้องพลอยเข้าไปในห้อง พอผมกับน้องพลอยเข้ามายืนตรงกลางห้อง เจ้าของห้องก็เดินไปล็อกประตู แล้วบอกให้ผมกับน้องพลอยนั่งลงบนเตียง ผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดตัดกับสีผ้าห่มลายดอกไม้หลากสี ตรงมุมเตียงมีตุ๊กตาหมีและกระต่ายน่ารักวางอยู่
ห้องนอนของพี่ทองทาด้วยสีส้มอ่อนดูร้อนแรงดี แล้วมีม่านลูกไม้สีขาวตรงหน้าต่าง บนโต๊ะเครื่องแป้งมีเครื่องสำอางวางอยู่เต็มจนเกือบล้นโต๊ะ อีกทั้งเครื่องใช้ไฟฟ้าและคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก มีครบชุดจนดูสะดวกสบาย ผนังห้องมีกรอบรูปครอบครัวทำด้วยไม้ทาสีส้มสลับขาวประดับอยู่ ทั้งรูปงานรับปริญญา และงานวันเกิด ดูจากในรูปแล้วท่าทางคุณพ่อคุณแม่พี่ทองกับน้องพลอยจะเป็นคนใจดีอย่างที่พี่กฤษเล่าให้ฟังจริงๆ และเหมือนจะสังเกตได้ว่าพี่ทองเป็นคนชอบสีส้ม เพราะเห็นทุกอยางแทบจะเป็นสีส้มไปหมดทั้งห้อง
ส่วนพี่ทองเดินไปลากเก้าอี้โต๊ะเล็กมีล้อเลื่อนหน้าเครื่องแป้งมานั่งใกล้ผมกับน้องพลอยแล้วถอนหายใจออกมาเสียงดัง บรรยากาศน่าอึดอัดจนผมรู้สึกไม่อยากนั่งอยู่นาน แล้วตอนนี้น้ำตาผมก็หยุดไหลไปแล้ว อีกอย่าง ผมไม่ได้โกรธอะไรพี่ทองเลยถ้าจะเคยเป็นอะไรกับพี่กฤษมาก่อน เพียงผมรู้สึกเสียใจกับคำหวานของคนรักที่โกหกว่าผมเป็นผู้ชายคนแรกของเค้าเท่านั้นเอง
“พี่ทองจะพูดอะไรก็รีบพูดสิคะ เดี๋ยวพี่กฤษก็ขึ้นมาตามหรอก” น้องพลอยเหมือนสังเกตได้ถึงอาการอึดอัดของผม ผมจึงก้มหน้าไม่อยากสบตาใครในตอนนี้
“น้องหยก พี่ขอโทษนะที่แสดงท่าทางไม่ดีออกไปวันนี้” พี่ทองเอ่ยออกมาหลังจากนั่งเงียบไปสักครู่
“ไม่เป็นไรครับ หยกเข้าใจ คนเคยรักกันแล้วต้องมาเจอกันทุกวันยังไงก็คงจะมีเยื่อใยกันอยู่” ผมพูดออกไปพาลน้ำตาจะไหลลงมาอีกรอบ
“เอ่อ...หยก...พูดเรื่องเยื่อใยอะไร” พี่ทองทำหน้างงแล้วถามผมออกมาทันที
“อุ๊ย...หนูว่า พี่หยกกำลังเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ เลย เจ๊ของหนูเค้าไม่ได้เป็นเมียพี่กฤษแบบพี่หยกนะคะ จะได้มามีเยื่อยงเยื่อใยอะไรกัน” น้องพลอยที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาบ้าง ทำให้ผมต้องงงแล้วหันหน้าไปมอง
“พ่อแม่พี่เค้าเป็นอาจารย์ ทุกปีมหาวิทยาลัยที่ท่านสอนจะพาครอบครัวของอาจารย์มาเที่ยวประจำปี มีอยู่ปีหนึ่งมหาลัยพาเรามาที่อัมพวาเมื่อสิบกว่าปีก่อนโน้น พี่กับกฤษเจอกันที่นี่ครั้งแรกตอนที่แม่พี่พาไปซื้อน้ำตาลมะพร้าวไปเป็นของฝากเพื่อนๆ คณะอื่นที่ทำงาน กฤษมาช่วยยายขายของเค้าพูดจาเชิญชวนแม่พี่ใหซื้อน้ำตาลแล้วชิมน้ำตาลสด จนแม่พี่ชมใหญ่ว่ากฤษเก่งและน่ารักก็เลยเหมาของที่ยายกฤานำมาขายจนหมด” พี่ทองเล่าเรื่องราวในอดีตให้ผมฟัง จนน้องพลอยที่เห็นว่าขึ้นมาข้างบนนานแล้วก็ขอตัวลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมรับลูกค้า แล้วปล่อยให้ผมปรับความเข้าใจกับพี่ทองเพียงลำพังสองคน
“หลังจากคราวนั้นพี่รบเร้าให้พ่อกับแม่พามาที่นี่บ่อยๆ และทุกครั้งพี่จะไปช่วยกฤากับยายขายของจนพี่กับกฤษเป็นเพื่อนกัน พี่แอบชอบมันตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ แต่มันไม่เคยรู้เลยว่าพี่ชอบมัน จนกระทั่งโรงแรมหลังนี้เค้าเซ้งกิจการและพี่เรียนจบพอดีจึงขอพ่อกับแม่มาเปิดโรงแรมที่นี่ พ่อพี่เป็นคณบดีแล้ว ส่วนแม่พี่ก็สอนทั้งปริญญาตรีและปริญญาโท ท่านทั้งสองจึงไม่ค่อยมีเวลาว่างมาดูที่นี่ พี่เลยขอให้พ่อกับแม่พี่รับพี่กฤษมาช่วยงานเรา” พี่ทองเป็นฝ่ายทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาบ้างที่เล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง
“พี่ดีใจมากที่กฤษยอมมาช่วยงานเราที่โรงแรม และพี่จะได้อยู่ใกล้ชิดกันกับกฤษ ก่อนหน้านั้นพี่จะได้เจอกับกฤษแค่เดือนละครั้งเพราะพ่อแม่พี่ท่านไม่ค่อยว่างพามาเที่ยวที่นี่ พอพี่เริ่มเรียนมหาลัยพี่ก็มาเองทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ตอนนั้นพี่คิดว่าฝันของพี่เป็นจริงแล้วหลังจากรอเวลานี้มาเป็นสิบปี” พี่ทองน้ำตาซึมออกมาบ้างเมื่อเล่ามาจนถึงจุดนี้
“วันนั้นที่เราเปิดกิจการวันแรก คุณพ่อคุณแม่พี่และญาติ ไหนจะเพื่อนของท่านและเพื่อนของพี่กับน้องพลอยอีก เรารับแขกกันเยอะมาก คุณยายกฤาก็มาช่วยทำอาหารเลี้ยงแขกจนทุกคนต่างชมกันใหญ่ หยกรู้ไหม...พี่แอบคิดว่ามันเหมือนงานแต่งงานของพี่กับกฤษเลย หึหึ...พี่มันบ้าไปเองทั้งนั้น” พี่ทองน้ำตาไหลลงมาอย่างต่อเนื่องเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต ผมไม่รู้จะปลอบยังไงเพราะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกนัก
“คืนนั้น...พี่กับกฤษเหนื่อยมาก พ่อมี่และคนอื่นๆ กลับกรุงเทพฯ กันตั้งแต่สามทุ่ม ส่วนกฤษไปส่งยายที่บ้านแล้วยังต้องกลับมาช่วยพี่ทำความสะอาดเก็บกวาดล้างจานกว่าจะเสร็จก็เกือบตีสองแล้ว นี่แหล่ะความน่ารักของกฤษมัน พอน้องพลอยก็ขึ้นไปนอนบนห้องเรียบร้อยพี่เลยชวนกฤษไปนั่งดื่มเบียร์ที่ท่าน้ำ กฤษกับพี่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแล้วก็เริ่มเมาเพราะพี่ตั้งใจจะมอมเหล้ามัน” พี่ทองเล่ามาถึงจุดนี้ก็มองหน้าผมแล้วทำหน้าเศร้าลงไปอีก ผมไม่พูดอะไรเพราะอยากฟังเรื่องราวต่อไป
“พี่พามันขึ้นมานอนบนเตียงนี้ล่ะ แล้วพี่ก็เช็ดตัวให้มัน...ปัง...ว๊ายยย...แหก...ตกใจหมด” พี่ทองหยุดเล่าแล้วเอามือทาบอกด้วยความตกใจเพราะเสียงถีบประตูอย่างแรงดัง “ปัง” ผมเองก็ตกใจจนต้องหันไปมองที่ประตู
“ไอ้ทอง...มึงพูดอะไรกับหยก ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะมึงก่อนที่กูจะพังประตูเข้าไปกระทืบมึง...เร็ว” เสียงพี่กฤษตะโกนดังลั่นท่าทางโมโหมาก จนผมตกใจและงงว่าพี่กฤษกลัวว่าพี่ทองจะพูดอะไรกับผม หรือไม่อยากให้รู้ว่าพี่กฤษกับพี่ทองเคยเป็นอะไรกันมาก่อน
-
เค้าเคยเป็นอะไรกัน!!! :serius2:
มาต่อเร็วๆนะ!!
-
กด 1 -----> ไม่มีอะไรกัน
กด 2 -----> เค้าเสร็จกันเรียบร้อยแล้ว
กด 3 -----> ไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง
-
ต่ออีกได้มั้ย ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
คู่นี้คงไม่มีอะไรในกอไผ่
แต่อยากบอกว่า ค้างมากค่ะ มาต่อไวๆนะ :a5: :a5:
-
คุณพี่กฤษ ขา มาสารภาพบาป ณ บัดนาวคร้าาาาา :a5:
-
กฤษแอบโหด
-
จายเย็นๆ น้าาา กำลังรีบต่อให้ รับรองว่าฮา 555
-
จะนั่งรอฮาเด้อ o18
ป.ล.อยากทราบว่าชื่อตอนกะเนื้อเรื่องนี่มันสัมพันธ์กันใช่ป่าว :a5:
-
ว๊ายยย...แหก...ค้างสุดๆๆๆ อิอิอิ
-
จะนั่งรอฮาเด้อ o18
ป.ล.อยากทราบว่าชื่อตอนกะเนื้อเรื่องนี่มันสัมพันธ์กันใช่ป่าว :a5:
สัมพันธ์กันแน่นอน ความรักของผู้บริสุทธิ์สองคนที่มีให้กันแล้วต้องเป็นบาปกับใครหลายคน แต่ยังไม่เฉลย o22
-
พงศาวดารโดยเจ๊ทองกำลังสนุกเลย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 21 “กรหยก”
อยากจีบ จีบได้แฟนไม่รัก ตอนเนี้ยช่วงเหงาหนัก อยากได้คนเทคแคร์
“ไอ้ทอง...มึงพูดอะไรกับหยก ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะมึงก่อนที่กูจะพังประตูเข้าไปกระทืบมึง...เร็ว” เสียงพี่กฤษตะโกนดังลั่นท่าทางโมโหมาก จนผมตกใจและงงว่าพี่กฤษกลัวว่าพี่ทองจะพูดอะไรกับผม หรือไม่อยากให้รู้ว่าพี่กฤษกับพี่ทองเคยเป็นอะไรกันมาก่อน
“พี่กฤษใจเย็นๆ ก่อนคะ พี่ทองแค่อยากปรับวามเข้าใจกับพี่หยก” เสียงน้องพลอยก็ดังอยู่ข้างนอก เหมือนพยายามจะทำให้พี่กฤษเข้าใจ และเลิกโวยวายอยู่หน้าห้องพี่ทองในตอนนี้
“น้องหยกไปเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ” พี่ทองที่หายตกใจแล้วกำลังหยิบทิชชู่มาซับน้ำตาที่มุมตาแล้วอ้าปากหวอไปด้วย บอกผมให้ช่วยไปรับหน้าคนที่กำลังโวยวายอยู่หน้าประตูแทนตัวเองที่เป็นเจ้าของห้อง
“ไอ้ทองมึง ทำไมต้องพาหยกมาคุยกันสองต่อสอง มีอะไรปิดบังกู บอกมานะมึง” พอผมเปิดประตูพี่กฤษก็ดันตัวเองพุ่งเข้ามากระชากคอเสื้อพี่ทองขึ้น
“ว๊ายยย...อีบ้า อย่าต่อยกูนะ กูแค่จะเล่าให้น้องเค้าฟังว่าเจอมึงได้ยังไง กูมาเปิดโรงแรมที่นี่ทำไม แล้วกูก็กำลังจะบอกว่าเคยชอบมึงแต่ตอนนี้ไม่ได้คิดอะไรกับมึงแล้ว กูเป็นแค่เพื่อนกับมึงไม่เคยเป็นอะไรกันว้อยยย อีนี่...ปล่อยกู๊...อร๊ายยย” พี่ทองรีบปัดป้องผลักไม้ผลักมือไม่ให้พี่กฤษที่ทำลังง้างมือเตรียมชกหน้า รีบพูดออกมาอย่างลนลานรวดเร็ว จนผมที่มัวแต่ยืนตะลึงก็รีบเข้าไปดึงตัวพี่กฤษออกมา
“จริงเหรอหยก มันพูดแบบนั้นจริงเหรอ” พี่กฤษที่ปล่อยตัวพี่ทองรีบหันมาจับมือผมแล้วถามอย่างรวดเร็ว ด้วยสีหน้าเป็นกังวลเหมือนกลัวว่าผมจะข้าใจอะไรผิด
“ใช่ครับ เรากำลังคุยกันเรื่องที่พี่ทองแอบชอบพี่เลยขอพ่อมาเปิดโรงแรมที่นี่ แล้วเล่าถึงวันเปิดโรงแรม...เอ่อ...พี่กฤษก็โวยวายขึ้นมา” ผมไม่กล้าพูดเรื่องที่พี่กฤษเมาแล้วพี่ทองพาขึ้นมาบนห้อง แม้ว่าตอนนี้จะยังงงอยู่แต่ก็พอลำดับเรื่องได้แล้วว่าพี่ทองแค่แอบชอบพี่กฤษฝ่ายเดียว เพราะสิ่งที่พี่ทองสรุปอย่างรวดเร็วเมื่อกี้เพราะกลัวโดนพี่กฤษต่อย นึกแล้วก็ขำเหมือนกัน
“เออ...แล้วไป อย่าให้รู้นะว่ามึงจะยุให้กูกับหยกไม่เข้าใจกัน กูกระทืบมึงแน่ไอ้ทอง” พี่กฤษหันไปโวยใส่พร้อมคาดโทษพี่ทองที่กำลังวิ่งไปหลบอยู่หลังน้องพลอย
“อีบ้า...ถึงกูจะเคยหน้ามืดไปชอบมึง แต่ตอนนี้กูตาสว่างแล้วย่ะ” พี่ทองยังไม่วายตะโกนใส่พี่กฤษทั้งที่ยังหลบอยู่หลังน้องพลอยเหมือนกลัวพี่กฤษจะทำร้าย ผมดูท่าทางแล้วขำดี พี่ทองที่เจอกันในวันแรกเคยแมนๆ กลับสาวแตกได้ขนาดนี้
“หนอยยย...ทำไมกูมันไม่ดียังไง ตาสว่างอะไรของมึงพูดดีๆ นะโว้ย” พี่กฤษทำท่าจะเข้าไปเตะพี่ทองที่วิ่งนวดนาดบิดตูดหลบไปหลบมาอยู่ด้านหลังน้องพลอย เห็นแล้วตลกจริงๆ เมื่อกี้ยังจะต่อยกันอยู่เลย
“นี่...ได้หยุดแล้วค่ะ เข้าใจกันก็ดีเลิกเล่นเป็นเด็กแล้วไปทำงานเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวแม่จะตัดเงินเดือนให้เหี้ยนเลย เจ๊ไปรับออเดอร์ข้างล่างลูกค้าเข้าร้านมาแล้ว พี่กฤษไปเตรียมอาหารให้เสร็จซะที พี่หยกมาช่วยหนูเสิร์ฟแล้วก็เขียนเมนูหน้าร้านให้เสร็จด้วยค่ะ” น้องพลอยที่ยืนนิ่งอยู่นานตะโกนชี้นิ้วใส่หน้าทีละคน ส่วนมืออีกข้างก็ท้าวสะเอวสั่งเสียงเฉียบขาดขึ้นมาจนคนตัวเล็กตัวใหญ่แถวนี้สะดุ้งกันทุกคน
“ขอโทษคะคุณแม่” พี่ทองถอนสายบัวเสร็จแล้วรีบเดินหนีไปข้างล่างคนแรก ส่วนผมเห็นพี่กฤษยกมือไหว้ก็เลยเผลอไหว้น้องพลอยด้วยอีกคน แล้วพี่กฤษก็เดินค่อมตัวผ่านหน้าน้องพลอยลงไปข้างล่าง ผมยังงงอยู่ก็เลยต้องค่อมตัวเดินผ่านหน้าน้องพลอยที่ยังยืนท้าวเอวอยู่ตามไปอย่างรวดเร็ว แล้วรีบแยกย้ายกันไปทำงาน
“เฮ้อออ...เหนื่อยจังเลย วันนี้ลูกค้าเยอะจริงๆ เหมือนจะตั้งใจมาทานอาหารที่นี่โดยเฉพาะเลยนะคะ” น้องพลอยพูดขึ้นมาอย่างสังเกตได้ว่าลูกค้าที่มาทานอาหาร ไม่ได้คิดจะพักที่นี่ แต่พอทานอาหารเสร็จก็ไปมีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ
“คุณแม่ขา...เจ๊หิว เมื่อกี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย มัวแต่ลากน้องสะใภ้ไปปรับความเข้าใจอยู่น่ะคะ” พี่ทองหล่อพอเห็นป้านวลกลับบ้านไปแล้วก็จีบปากจีบคอบีบเสียงพูดด้วยท่าทางตุ้งติ้งจนผมขำพรืดออกมา
“กับข้าวส่วนใหญ่หมดแล้วเหลือแต่น้ำต้มข่าไก่กับเห็ดนิดหน่อย ยังปอเปี๊ยะทอดของทานเล่นที่ลูกค้าทานไม่หมด อย่างนั้นทำข้าวผัดปลาเค็มกินกับต้มข่าดีไหม” พี่กฤษหันมาถามพวกเราทุกคนเหมือนขอความเห็น ด้วยเวลานี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว ส่วนผมนั้นอย่างไงก็ได้เพราะผมเป็นคนกินง่ายไม่เรื่องมาก ขอให้เป็นของอร่อยก็พอ
“อร๊ายยย...นี่ชั้นเป็นเจ้าของโรงแรมนะยะ แกจะให้ฉันกินปลาเค็มกับของเหลือลูกค้าเนี่ยนะ อีบ้าชวนเมียแกแดรกไปสองคนเถอะยะ” พี่ทองสะบัดหน้ามาค้อนใส่พี่กฤษแล้วเบะปากทำแก้มป่องน่ารักตายละ เห็นแล้วขำดี ไม่เข้ากับหน้าคมเข้มของเจ้าตัวเอาเสียเลย
“พี่ๆ คะ พลอยว่าวันนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันไหม ไปร้านคาราโอเกะเลี้ยงฉลองต้องรับพนักงานใหม่ กับตำแหน่งสะใภ้ของพี่กฤษไง ดีไหม” น้องพลอยหันมาถามทุกคนด้วยน้ำเสียงร่าเริง มองหน้าผมแล้วยิ้มหวานตาเยิมเชียว ตอนนี้เขินกับคำว่าสะใภ้เหมือนกันแฮะ
พี่ทองขับรถยนต์พาพวกเรามาถึงร้านคาราโอเกะที่แบ่งเป็นห้องๆ น้องพลอยกับพี่ทองสั่งอาหารอย่างรวดเร็วและมีเหล้าด้วยหนึ่งขวด บอกว่าต้องฉลองรับผมเป็นพี่สะใภ้เสร็จแล้วก็หันกลับมาแย่งกันกดรีโมทเลือกเพลงที่จะร้องกันอยู่สองคน เห็นท่าทางของสองคนนี้แล้วน่ารักดี
พออาหารมาเสิร์ฟเราก็ทานกันอย่างเอร็ดอร่อยเพราะหิวกันมาตั้งแต่เย็น เด็กเสิร์ฟเป็นผู้หญิงคอยเปิดประตูเข้ามาชงเหล้าแจกให้พวกผมเป็นระยะ ผมกับน้องพลอยดื่มเข้าไปบ้างหนักไปทางน้ำอดลมเสียมากกว่า แต่ส่วนใหญ่จะเป็นพี่กฤษกับพี่ทองที่ยกแก้วเหล้าดื่มจนหมดทุกครั้งที่หันมาจับแก้วแล้วคุยกันอย่างสนุกสนาน
พี่ทองบีบเสียงร้องแล้วเลือกแต่เพลงผู้หญิงทั้งเพลงเร็วเพลงช้า โดยเฉพาะเพลงลูกทุ่งมีลุกขึ้นยืนเต้นบนเก้าอี้ด้วยท่าทางเหมือนจะแข่งกับน้องสาวอย่างเมามัน จนพนักงานต้องเข้ามาบอกว่าห้ามยืนบนเก้าอี้ เจ้เลยยัดเงินไปหนึ่งร้อยบาทให้พนักงานออกไปแล้วกระโดดขึ้นมาเต้นต่อ
พี่ทองหรือเจ๊ทองตอนนี้สาวแตกจนกู่ไม่กลับ โดยเฉพาะเพลงที่ชื่อจีบได้แฟนไม่รักของนักร้องที่ชื่อโฟร์มด พี่ทองกับน้องพลอยทั้งร้องทั้งเต้นด้วยท่าทาง และเสียงร้องเหมือนถอดแบบออกมาจากนักร้องสาวสองคนในทีวีเปะ ผมกับพี่กฤษได้แต่นั่งขำเพราะเราทั้งคู่ร้องเพลงไม่เป็น ยิ่งพี่กฤษนี่ขอเพลงของเสก โลโซแล้วร้องเสียงเข้มใหญ่แถมยังไปไม่ถูกคีร์เพลงทำเอาพวกเราต้องขำก๊ากออกมาจนเจ้าตัวอายไม่หยิบไมค์มาร้องอีกเลย
“พี่หยกรู้ไหม...ว่าคืนเปิดโรงแรมวันแรกนั้น ทีเจ๊กับพี่กฤษ...เอิ๊ก...ตกลงเป็นเพื่อนมันกันเกิดอะไรขึ้นบ้าง” น้องพลอยที่ยื่นใบหน้าเริ่มแดงเข้ามาใกล้ผมแล้วเอามือป้องปากพูดไปสะอึกไปถามผมขึ้นมา ผมได้แต่ส่ายหน้าตอบ
“เจ๊น่ะวางแผนมอมเหล้าพี่กฤษแล้วพาเข้าไปนอนในห้อง...เอิ๊ก ตัวเอง แล้วก็จะลักหลับพี่กฤษน่ะเซ่...เอิ๊ก” ผมได้ฟังก็หน้าแดงร้อนจนแทบจะระเบิดออกมา ตอนนี้ถ้ามีเข็มมาจิ้มใบหน้าเลือดผมคงพุ่งออกมาจนหมดตัว เพราะผมนึกถึงตัวเอง คืนแรกก็แอบลักหลับคนตัวใหญ่ที่นั่งมึนอยู่ข้างๆ เหมือนกัน
“แล้วรู้ไหมคะ...แม่เจ้า...ไม่เหมือนในนิยายหรอกค่ะ พี่กฤษน่ะรู้สึกตัวเสียก่อนตอนเจ๊กำลังถอดกางเกง เห็นบอกว่ายังไม่ทันจะดึงกางเกงในลงพี่กฤษก็เอาตีนคะ...ตรีนยันโครมเข้าหน้าเจ๊เต็มๆ เลยค๊าาา...แรงขนาดที่เจ๊หนูลอยไปชนผนังดังโครมลั่นบ้านไปเลย หนูหลับอยู่ตกใจรีบมาดูเจอพี่กฤษกำลังเปิดประตูออกมาจากห้องเจ๊ แล้วรีบสวมเสื้อวิ่งลงไปกระโดดขึ้นมอไซด์กลับบ้านไปเลยค่ะ” น้องพลอยเล่าไปทำหน้าลุ้นระทึกไปด้วย จนผมพลอยลุ้นตาม
“ตอนนั้นหนูกำลังงง พอเข้าไปดูเจ๊ในห้องเท่านั้นแหล่ะ จะเป็นลม...เอิ๊ก ตรีนพี่กฤษทำหน้าเจ๊แหกจนเลือดกำเดาไหลอาบเต็มหน้าแถมคิ้วแตกอีกต่างหากหนูต้องเข้าไปปลอบตั้งนาน เจ๊แกกลัวเสียโฉมที่สุด พี่หยกไปแหวกคิ้วดูสิคะ...แผลเป็นยังอยู่เลย” น้องพลอยบุ้ยปากให้ผมหันไปดูตรงหางคิ้วของพี่ทอง เป็นรอยแผลเป็นจางๆ จริงๆ ด้วย
“แล้วเจ๊ก็ต้องให้คุณพ่อไปง้อพี่กฤษกลับมาทำงานถึงบ้าน รู้ไหมคะ...บ้านหนูเกือบแตกตอนคุณพ่อจับได้ว่าเจ๊เป็นแต๋ว เจ๊โดนคุณพ่อตบหน้าซ้ำทั้งที่หน้ายังแหกจากรอยตีนพี่กฤษอยู่เลย ดีนะคะที่คุณแม่เข้าใจเลยช่วยพูดให้ เจ๊ก็เลยสาบานว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับพี่กฤษอีก พูดกันต่อหน้าคุณพ่อพี่กฤษถึงยอมกลับมาทำงานกับเราน่ะค๊า” น้องพลอยเล่าไปทำท่าทางประกอบไปอย่างเมามัน จนผมนึกสงสารพี่ทองขึ้นมาเสียแล้วสิ
“อีนี่...นินทาอะไรฉันอีกยะ อีชะนีน้องไม่รักดี” พี่ทองหันขวับกลับมาด่าใส่ไมค์กลบเสียงดนตรีจนพี่กฤษที่ทำท่าเคลิ้มสะดุ้งตื่นมาทำหน้าเหลอหรา ผมกับน้องพลอยเอามือปิดปากส่ายหน้าพร้อมกันอย่างมีพิรุธ
“อย่ามาสตรอเบอรี่...นินทาเรื่องเจ๊ไปปล้ำไอ้กฤษแล้วถูกถีบจนคิ้วแตกละสิ” พี่ทองพูดจบทำให้พี่กฤษเหมือนรู้ทันเพราะเห็นสายตาผมที่มองแผลเป็นตรงหางคิ้วของพี่ทอง ความลับแตกทันที
“เออ...จะว่าไปเจ๊ก็สงสัย หนูไปทำอีท่าไหนไอ้กฤษมันเลยติดใจหนูเหรอ จะว่าความสวย หรือความน่ารักเจ๊ก็กินขาด แล้วทำไมไอ้กฤษมันถึงยอมหนูหยกเนี่ย” พี่ทองหล่อวางไมค์ลงมานั่งจิบเหล้าแล้วหันมาถามผมสลับกับพี่กฤษ พลอยทำให้น้องพลอยเหมือนอยากจะรู้ไปด้วย
“แล้วมึงล่ะ ชอบกูตรงไหน” พี่กฤษเหมือนจะช่วยพูดให้ผมไม่ต้องตอบคำถามพี่ทอง หรือว่าไม่กล้าบอกว่าผมดีกว่าพี่ทองตรงไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน
-
:เฮ้อ: ค่อยยังชั่วหายใจทั่วท้องหน่อย พี่ทองหล่อแปลงร่างเป็นเจ๊ทองไปซะแล้ว ฮามากมายโดนผู้ชายถีบหน้าแหก
แถมโดนพ่อตบซ้ำ ถ้าชีวิตจริงอารมณ์นี้โคตรน่าสงสาร งั้นหาแฟนให้เจ๊แกสักคนยิ่งได้ฝรั่งยิ่งดี ท่าทางเจ๊ทองออกจะแซบ :impress2:
-
ขำอีเจ๊ทองกวาวนี่จริงๆ แรกเริ่มเรื่องเราก็นึกว่าจะมาชอบน้องหยกเสียอีก ที่ไหนได้สาวมาก
-
ชีวิตเจ๊ทองชั่งรัดทด จะกิน....ได้กินตรีนเเทนซะงัน ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาแปะบอกว่ากำลังตามอ่านเรื่องนี้อยู่อีกคน :impress2:
น้องพลอยนี้คอเดียวกันเลย Love Mode กับ B-Love เนี้ยเมื่อก่อนไม่เคยพลาด
-
นี่ถามไม่ตรงคำตอนหรือตอบไม่ตรงคำถาม
-
น่านๆ หยกนี่มีแต่คำถามด้านลบเสียจริงๆ เลยนะ
-
ฮาเจ๊ทองเกือบตกเก้าอี้ :m20:
-
โอ๊ย ขำ อิเจ๊ โดนถีบ อ่ะ :m20:
-
น่าสงสารอิเจ๊เนาะ ตอนหน้าจะหาคู่ให้เจ๊ทองกวาวละกันน๊าาา 555
-
โถ่ เจ๊ทองอุตส่าห์เชียร์มาตั้งนาน แต๋วเเตกซะงั้น เฮ้อออออออ
มาต่อไวๆๆเน้อ~~~~~~~~~~~
-
:laugh: ฮาก๊ากเลยทีเดียว
-
หาฝรั่งให้เจ้แกสักคนก็ได้นะ :o8:
เจ้แกน่าจะชอบแบบใหญ่ๆ :z1:
(กล้ามนะกล้าม) :laugh:
-
เริ่มสงสารพี่ทอง โดนเต็มๆ :m20: :m20:
-
แต่ละคน สงสารไปขำไป ถ้าเจ๊ทองรู้จะทำหน้ายังไงเนี่ย 555
-
โย่วๆ คืนนี้ไม่ลงหราาาาาาาาาาา
-
เขียนลงไป 21 ตอนแล้วอ่าาา คืนนี้ค้าวมาววว ขอเบรคก่อนน้าาา :z10: พรุ่งนี้หายแฮ้งค์แล้วมาต่อห้ายจ้าาา
-
หายไปนาน กลับมาอ่านแทบไม่ทัน เอิ๊กๆๆ
เจ๊ทองแกฮามาก อยากได้ ผช ได้ตรีนนาบหน้ามาซะงั้น
เจ๊เข็ดรึยังหรือจะเอาอีก :laugh: :m20:
-
ชอบเจ๊ทอง ฮาโคตร :laugh:
-
ถ้าชอบนิยายเรื่องนี้ก็อย่าลืมกดบวกให้คนเขียนบ้างน๊าาา จะได้รู้ว่าคนอ่านชอบขนาดไหน :impress2:
-
มาบวกแล้ว
มาต่อนิยายด้วย ถ้าบ่มาจิไปเผาบ้าน (เฮาบ่ได่ขู่เด้อ)
-
จะฮาเฉพาะตอนนี้ใช่ไหมเนี่ย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 22 “กรหยก”
แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
“ร้านจะปิดแล้วเจ๊ว่าเช๊คบิลแล้วไปนั่งกินเบียร์ชิลๆ กันแถวๆ โรงแรมดีกว่าไหม” พี่ทองเสนอความเห็นจนพวกเราตกลงเห็นด้วยกันทุกคน จึงเรียกเก็บเงินแล้วก็ขับรถไปซื้อเบียร์และขนมขบเคี้ยวมานั่งกินดื่มกันตรงราวสะพานข้ามคลองใกล้โรงแรม
“หลังจากวันที่กูถีบมึงกระเด็นตกเตียง กูยังไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย แล้วตกลงมึงบอกได้หรือยังว่าชอบกูตรงไหนวะ อีเจ๊ทอง หึหึ” พี่กฤษพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะลงคอ
“มึงถีบกูแรงเสียเต็มตีนจนกูหน้าหงายลอยตกเตียงเลยนะมึง แล้วก็บอกไม่ให้กูพูดถึงเรื่องนี้อีก มึงถึงยอมกลับมาทำงานที่โรงแรมกูก็ไม่พูดสิ...เอ่อ...กูชอบมึงตรงไหนเหรอ ตรงที่มึงหล่อไง คิดได้แค่นั้นว่ะ” พี่ทองกอดอกแล้วยกนิ้วชี้มือขวาขึ้นแตะริมฝีปากทำท่านึกอยู่นานแล้วพูดได้แค่นั้น ทำเอาพวกเราทุกคนพลอยเงียบกันไป
“แค่นี้อ่ะนะคะเจ๊ เอาจริงดิ หนูเห็นเจ๊แอบมาหาพี่กฤษทุกวันหยุดบ่อยๆ ตั้งเกือบสิบกว่าปีจนขอพ่อกับแม่มาซื้อกิจการโรงแรมที่นี่ แถมตอนนั้นที่โดนพี่กฤษถีบหน้าแหกก็ร้องฟูมฟายจะเป็นจะตายให้พ่อกับแม่ช่วยไปตามพี่กฤษกลับมาทำงานกับเรา” น้องพลอยพูดเสียยาว แล้วยังทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในคำตอบของพี่ชายเท่าไร
“แค่นี้ล่ะ ตอนนั้นเจ๊ฟูมฟายเพราะกลัวเสียโฉมจากรอยตีนมัน กับร้องไห้ที่ทำให้พ่อโกรธแล้วก็เสียใจมากต่างหาก แล้วไอ้กฤษก็เป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกที่เจ๊ปลื้ม ไม่สิ...เรียกว่าหลงในความหล่อกับความทะลึ่งของมันมากกว่า รักแรกอะไรงี้อ่ะ” พี่ทองทำหน้าเหมือนคิดอะไรแล้วก็สรุปออกมาให้พวกเราฟัง
“แต่พอกูสัญญาว่าจะคิดกับมึงแค่เพื่อน กูก็คิดได้ว่ามึงเมื่อก่อนแต่งตัวสกปรกแถมกลิ่นตัวแรงมาก จนกูต้องซื้อโรลออนมาฝากมึง เอาเสื้อผ้าที่กูไม่ใส่แล้วมาให้มึง พอมึงใส่แล้วเสื้อกูตัวเล็กไปเลย ตัวมึงล่ำมากจนกูอยากจะจับมาทำผัว แถมมึงยังพูดน้อยจนกูรำคาญเหมือนกูคุยอยู่คนเดียว แล้วเสือกขยันทำงานเว่อร์จนกูต้องมาทนนั่งช่วยมึงขายของด้วย สรุปกูติดใจมึงเรื่องเดียวจริงๆ ที่มึงหล่อ” พี่ทองพูดจบ ผมก็เลิกติดใจในความรู้สึกที่มีต่อพี่กฤษแต่ยังสงสัยอยู่หนึ่งเรื่องคือเมื่อกลางวัน พี่ทองทำตัวเหมือนหึงหวงพี่กฤษจนผมรู้สึกได้
“แล้วพี่ทอง...เอ่อ...เจ๊ ทำไมต้องมาทำท่าทางเหมือนไม่พอใจที่ผมกับพี่กฤษ...เอ่อ...เป็นแฟนกันด้วยล่ะครับ” ผมรวบรวมความกล้าถามออกไป จนน้องพลอยที่นั่งเงียบดื่มเบียร์ไปฟังพี่ทองพูดไปอยู่นานต้องพยักหน้าตามไปด้วย
“โธ่...ก็เจ๊รอโอกาสจะงาบมันมาตั้งสิบกว่าปี แต่โดนมันถีบซะตัวลอยตกเตียง แล้วทำไมมันถึงยอมหนูหยกง่ายๆ แบบนี้ จะไม่ให้เจ๊โกรธได้ยังไงล่ะ ต่อให้ไม่คิดอะไรกับมันแล้ว แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้นี่นา เจ๊ทั้งสวยกว่า สาวกว่า สดกว่าเพราะเจ๊ยังไม่เคยต้องมือชายแต่ดันมาต้องตีนมันคนแรก” พี่ทองพูดเสียจนพวกเราต้องขำออกมาเสียงดัง
“เรียกได้ว่าสาวสวยคมโอทอปอันดับหนึ่งของอัมพวาอย่างเจ๊ ต้องมาแพ้หมวยอินเตอร์อิมพอร์ตจากอเมริกาอย่างหนู เจ๊ก็เลยเหวี่ยงออกไปสิคะ” พี่ทองพูดพลางใช้มือกรีดกรายประกอบท่าทางเหมือนตัวเองเป็นนางงามกำลังนำเสนอสินค้าอย่างดี จนพวกผมต้องขำออกมาอีกรอบ เพราะรูปร่างและหน้าของพี่ทองจัดได้ว่าหล่อคมเข้ม ไม่เข้ากับท่าทีกระตุ้งกระติ้งแบบนี้เลย
“ไอ้กฤษ...กูสู้หนูหยกเค้าไม่ได้ตรงไหน มึงอธิบายมาสิ” พี่ทองใช้สองมือท้าวสะเอวเชิดหน้าถามพี่กฤษออกไป ทำเอาผมอยากรู้อยากเห็นไปด้วย
“เอ่อ...กูเมา มาถามอะไรตอนนี้ กูไม่รู้โว้ย” พี่กฤษที่หน้าแดงเพราะดื่มเข้าไปเยอะอยู่แล้ว ทำท่าเฉไฉหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบแกล้งเมาจนน่าหมั่นไส้
“พี่กฤษอย่ามาเนียนค่ะ หนูก็อยากรู้ พี่ชายหนูไม่มีทีท่าจะเป็นเกย์เลยเหอะ เจอกันแค่ไม่กี่วันทำไมเป็นแฟนกันเร็วจังคะ” น้องพลอยถึงกับยื่นหน้ามาถามพี่กฤษด้วยความสงสัย ทำเอาผมก็อยากรู้เหมือนกันแต่แอบเงียบเอาไว้ก่อน จนพี่กฤษที่หันหน้าไปมองคนั้นทีคนนี้ทีไม่รู้จะหนีหน้าไปไหนจึงจำใจต้องสารภาพออกมาเสียที
“ก็...มึงอ่ะ อีเจ๊ ตอนที่มึงคบกูเป็นเพื่อน ไม่เคยคิดจะนอนบ้านกูเลย กูรู้ว่ามึงสำอางไม่ชอบความลำบาก ชอบชวนกูทิ้งตาทิ้งยายมานอนกับมึงที่โรงแรม ตากับยายกูชวนไปทำน้ำตาลมึงก็บ่นว่าร้อนหนีกลับมานอนโรงแรม แถมมึงยังไม่กินขนมหรือข้าวที่ยายกูทำเลย เพราะมึงเป็นคนเลือกกิน ชอบกินแต่ของหรูๆ เผ็ดนิดหน่อยมึงก็บ่น ผักเยอะหน่อยมึงก็ไม่เอา น้ำฝนก็กินไม่ได้แดกแต่น้ำอัดลม ห้องน้ำบ้านกูมึงก็ขี้ไม่ออกเยี่ยวไม่ได้...” พี่กฤษยังพูดไม่ทันจบ แต่ผมคิดว่ากำลังเหมือนคนบ่นมากกว่าโดนเบรกด้วยเสียงเปร๋นออกมาจนต้องชะงักคำพูดตัวเอง
“กริ๊ดดด...พอแล้วค่ะ ฟังมึงพูดแล้วดูกูเป็นคนนิสัยไม่ดีขัดกับหน้าตาอันงดงามของกูเหลือเกิน” พี่ทองร้องออกมาพร้อมยกมือขวาเหยียดขึ้นเหมือนห้ามพี่กฤษพูดต่อ แล้วหลับตาเหมือนทนฟังไม่ได้
“มึงก็เหมือนพวกผู้หญิงที่เคยเข้ามาในชีวิตกูนั่นล่ะ ไม่เคยรักกูด้วยใจจริง ชอบแค่กูหล่อ แต่พอกูพามาเจอกับสภาพชีวิตที่แท้จริงของกู...แต่ละคนก็หาเรื่องให้กูต้องมาปรับสภาพชีวิตให้เข้ากับคนอื่นแทน ไม่งั้นก็ทิ้งกูไปหมด ถึงมึงไม่ทิ้งกูนะอีเจ๊ แต่มึงก็ไม่เคยยอมรับในสถานะของชีวิตครอบครัวกูที่ยากจนต่างกับพวกมึงราวฟ้ากับดิน” พี่กฤษพูดเสียจนทุกคนฟังกันอย่างเงียบๆ ได้แต่มองทอดสายตาออกไปมองสายน้ำที่อยู่ใต้สะพานที่พวกเรากำลังนั่งอยู่
“มีเพียงคนเดียวที่กูได้เจอ เค้าไม่เคยบ่นกับความเป็นอยู่ของกู เค้าไม่เคยปฏิเสธอาหารที่ยายกูทำ เค้าไม่เคยคิดว่าตากับยายกูน่ารังเกียจหรือน่ารำคาญ เค้าไม่เคยคิดว่ากูต่ำต้อยเพราะความยากจน กูเจอเค้าคนนั้นแล้วทอง แม้ระยะเวลามันจะสั้นแต่กูก็มั่นใจว่าเค้าไม่มีการเสแสร้งเหมือนหลายคนที่กูเคยเจอมา” พี่กฤษพูดมาถึงตอนนี้ก็ยื่นมือขวามาจับมือผมไว้
“ต่อให้เค้าจะเป็นผู้ชายก็ตาม ไม่ว่าเค้าจะหน้าตาดีน้อยกว่ามึงอย่างที่มึงบอกเพราะคิดไปเอง แต่จิตใจเค้าสวยกว่าใครทุกคนที่กูเจอมาว่ะทอง” พี่กฤษพูดจบก็หันมามองหน้าผม แล้วเราก็สบตากันพักหนึ่ง จนผมต้องรีบหลบสายตาลงต่ำเพราะเขินในสิ่งที่คนตรงหน้าพูดออกมา
“ฮือ...ฮือ...ฮึก...ซึ้งจังเลยค่ะพี่กฤษ หนู...ขอให้พี่ทั้งสองคนครองรักกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรเลยนะคะ” น้องพลอยพูดพลางน้ำตาไหลเหมือนจะซึ้งมาก เอาสองมือมากุมมือของผมกับพี่กฤษที่จับค้างกัน พร้อมกับอวยพรให้เราออกมาจนรู้สึกเหมือนผมกับพี่กฤษเป็นคู่แต่งงานกันจริงๆ
“เอ่อ...พี่ว่าน้องพลอยกำลังอินเกินไปนะครับ” ผมพูดออกไปเพราะความเขิน เพื่อให้น้องพลอยหยุดซาบซึ้งจนร้องไห้ออกมา สภาพน้องพลอยตอนนี้เหมือนกำลังดูหนังรักโรแมนติกที่ถึงฉากไคลแมกส์ ยืนเอาฝ่ามือทั้งสองข้างแนบใบหน้าของตัวเอง น้ำตาไหลพรากปากสั่นระริกจนผมกับพี่กฤษได้แต่มองหน้ากันเพราะพูดไม่ออกกับอาการอินของน้องพลอย
“ไม่ค่ะ...พลอยจะบูชาความรักของพวกพี่ ความรักที่ไม่มีพรมแดน ความรักอันบริสุทธิ์ มันเป็นความรักที่หลุดพ้นจากกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ หนูจะอวยพรให้สวรรค์สรรเสริญความรักที่...” น้องพลอยพูดยังไม่ทันจบก็ต้องหยุดเพราะมือของพี่ทองที่ยื่นมาปิดปาก
“พอแล้วอีชะนีน้อง ฉันว่าแกอ่านการ์ตูนมากไปละ กลับกันเถอะเจ๊ง่วง” พี่ทองทำหน้าเบื่อโลกขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นอาการคลั่งความรักระหว่างชายกับชายของน้องสาว
“นั่นสิ พี่ว่าเรากลับไปนอนกันดีกว่าหยก พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาทันยายใส่บาตร พี่บอกยายแล้วว่าหยกอยากใส่บาตรด้วยกันที่ท่าน้ำ” พี่กฤษโอบไหล่ผมให้เดินไปขึ้นรถพี่ทอง แล้วกลับไปที่โรงแรม “บ้านขนม”
“พรุ่งนี้เจอกันนะจ้ะน้องสะใภ้ บายไอ้กฤษขับรถดีๆ ล่ะมึง” พี่ทองบอกเราสองคนที่ลงจากรถยนต์ ผมยกมือไหว้แล้วโบกมือลาน้องพลอยที่ยังทำหน้าซึ้งมองผมกับพี่กฤษอยู่อย่างนั้น เราเดินมาเอารถมอเตอไซด์คันเก่าที่จอดไว้ข้างโรงแรม ขับกลับบ้านพี่กฤษบนที่ดินของผมกัน
เมื่อมาถึงบ้านเป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว เราสองคนรีบอาบน้ำแล้วกำลังเตรียมตัวนอน พี่กฤษนุ่งกางเกงผ้าบางขาสั้นเพียงตัวเดียว ส่วนผมใส่ชุดนอนเต็มยศเหมือนเดิม พอผมกับพี่กฤษล้มตัวลงนอนโดยพี่กฤษหนุนหมอนใบเดิม ส่วนผมหนุนแขนที่แน่นไปด้วยมัดกล้ามของพี่กฤษ แล้วโอบกอดคนตัวใหญ่ด้วยความเสน่หา
-
สั้นๆ แต่น่ารักอ่ะ :-[
-
หยกใจสวยจริงๆ
แต่ท่าทาง พลอยจะคลั่งไคล้เอามากๆเลยน่ะเน้ี้ย
-
สั้นๆ แต่ได้ใจว่า ว่าแต่ตอนไหนจะอะดึ๊บกันอีกคะ อ่านแล้ว มี ฮา มีเศร้า แต่หื่นยังจิ๊บๆอยู่เลย หุหุ
-
สั้นๆ แต่ได้ใจว่า ว่าแต่ตอนไหนจะอะดึ๊บกันอีกคะ อ่านแล้ว มี ฮา มีเศร้า แต่หื่นยังจิ๊บๆอยู่เลย หุหุ
จาดดดห้ายยย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 23 “กรหยก”
มันคงเป็นความรัก ที่เปลี่ยนคำว่าชีวิต เลยฟังดูมีความหมาย มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้การรอคอย เป็นเรื่องง่ายดาย
“วันนี้พี่ไม่รู้ว่าหยกมีความสุขไหมที่มาทำงานและเที่ยวกับเพื่อนพี่ แต่พี่มีความสุขมากเลยรู้ไหม” พี่กฤษพูดขึ้นมาแต่ผมไม่ตอบ เพียงพยักหน้ารับและซุกไซร้อ้อมอกแข็งแรง จนริมฝีปากไปชนกับหัวนมสีเข้มของคนตัวใหญ่ ก็นึกหยอกล้อด้วยการเอาริมฝีปากงับขบเม้มเล่นเบา จนได้ยินเสียงซู้ดปากด้วยความเสียวของพี่กฤษ
“ตั้งแต่หยกมาอยู่ที่นี่ ไม่มีวันไหนที่หยกไม่มีความสุขเลยครับ แค่หยกได้อยู่ใกล้กับพี่กฤษไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนหยกก็อยู่ได้ พี่กฤษยังอยู่มาได้ ทำไมหยกจะอยู่ไม่ได้ละครับ” ผมพูดจบก็เพิ่มแรงกอดกระชับคนข้างๆ จนคนโดนกอดต้องยื่นหน้าลงมาจูบผมเบาๆ ที่ขมับให้รู้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่ได้ยินผมพูดออกไป จากนั้นผมก็ลูบแก่นกายของคนตัวใหญ่ที่เริ่มมีปฏิกิริยาเพื่อปลุกเร้าอารมณ์วาบหวามให้ระอุขึ้นมา
“หยกยั่วพี่เหรอ รู้ไหมว่าวันนี้สิ่งที่พี่บอกไอ้ทองนั้น พี่พูดออกมาจากใจเลยนะ พี่รอคนที่พร้อมจะลำบากไปกับพี่มานาน จนพี่มาเจอหยกที่เหมือนจะเป็นคนคนนั้น...ซี๊ดดด” พี่กฤษยังพร่ำเพ้อยืนยันคำหวานให้หัวใจของผมพองโต จนต้องตอบแทนด้วยการตวัดปลายลิ้นลงบนส่วนปลายของยอดอก เพื่อมอบความซาบซ่านให้ได้ยินเสียงครางต่ำของคนตัวใหญ่เป็นที่รับรู้ว่าพึงพอใจในการกระทำของผม
พี่กฤษยกตัวผมขึ้นเพื่อคร่อมคนตัวใหญ่ข้างล่างอย่างรวดเร็วจนผมร้องเสียงหลง ร่างกายผมถูกลำแขนหนาตวัดขึ้นสูงจับตัวผมที่กำลังคร่อมอยู่ให้กระชับแน่น อารามตกใจผมจึงใช้มือทั้งสองข้างยันที่อกกว้างกำยำ สร้างความตื่นเต้นให้ทั้งตัวผมเองและคนที่นอนอยู่ข้างล่าง
พี่กฤษใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบขึ้นมาตามตัวแล้วจับหัวผม โน้มใบหน้าที่เริ่มแดงเรื่อจนริมผีปากแดงอมสีชมพูเป็นกระจับของผมแนบกับเรียวปากหนาได้รูปที่เผยอปากรอคอยผมอยู่ก่อนหน้า คนข้างล่างส่งปลายลิ้นนุ่มลื่นเข้ามาในโพรงปากของผม ตวัดพันเกี่ยวกระหวัดอย่างงุ่นง่าน พร้อมกับออกแรงเบาๆ ใช้แขนล่ำกดร่างผมให้บดเบียดร่างกายจนแนบสนิทกับเรือนกายหนาใหญ่ ขยับร่างโยกย้ายเบาๆ รุกเร้าความรู้สึกเสียวกระสันให้เกิดอารมณ์ป่วนปั่น
ผมไม่ปล่อยให้พี่กฤษได้เป็นผู้คุมเกมนานนัก จึงตอบโต้การจูบด้วยการเป็นฝ่ายรุกเร้า พันเกี่ยวลิ้นนุ่มอย่างกระหาย ดูดดึงลิ้นของคนตัวใหญ่ให้เข้าไปในปากของผม กอดกระชับรัดเกี่ยวจนร่างใหญ่ที่นอนอยู่เบื้องล่างสั่นสะท้านหายใจแรงฟืดฟาดด้วยแรงอารมณ์ปราถนา
ฝ่ามือใหญ่ลูบไปมาตามแผ่นหลังของผม ลากต่ำลงไปถึงบั้นท้ายที่ส่ายคลึงบดทับส่วนแข็งขืนอวบหนาจนเป็นลำยาวรับรู้ได้ถึงขนาดและความร้อนรุ่มแม้จะมีเนื้อผ้าขวางกั้น ลำยาวกำลังเต้นกระตุกรับจังหวะบดบี้ มือหนาบีบที่แก้มก้นทั้งสองข้างของผม ก่อนจะวกมาทางด้านหน้าจับหมับเข้าที่แก่นกายที่กำลังพุ่งแทงหน้าท้องคนตรงหน้าอย่างเร้าใจ พี่กฤษออกแรงขยำใช้ปลายนิ้ววนบนส่วนปลายให้ผมรู้สึกถึงความเสียวซ่าน สะกิดทักทายที่ปลายยอดจนรู้สึกถึงความฉ่ำเยิ้มที่ซึมออกมาเลอะกางเกงนอน
เสียงครางบังเกิดขึ้นผ่านลำคอของผมออกมา พี่กฤษกระตุ้นอารมณ์ของผมให้ลุกโชนได้อย่างไม่ยาก จนผมต้องผละตัวลุกขึ้นมาปลดเปลื้องพันธนาการออกอย่างร้อนรน จนคนข้างล่างทนไม่ไหวเช่นกันต้องรีบดึงกางเกงขาสั้นแล้วใช้เท้าของตัวเองเตะผ่านให้หลุดออกจากร่างกายอย่างรวดเร็ว
พี่กฤษเอื้อมมือดึงตัวผมให้ล้มลงนอนราบไปกับที่นอนผืนบาง แล้วโน้มตัวเองลงมากอดกระชับตัวผมไว้แน่น แล้วใช้ปากทำหน้าที่ปลุกเร้ายอดยกของผมให้เกิดความเสียวซ่านจนต้องแอ่นตัวขึ้นรับปลายลิ้น ส่วนผมไม่ยอมแพ้เอื้อมมือไปทำหน้าที่ระดมความเสียวซ่านส่วนกายแกร่งที่ตื่นสัมผัสเต็มกำลัง ที่ตอนนี้กำลังดุนดันทิ่มแทงบริเวณหน้าท้องของผม จนเกิดหยาดน้ำใสเหนียวยืดที่หลั่งรินออกมาจากส่วนปลายจนเลอะหน้าท้องของผมเต็มไปหมด
“หยกครับ...พี่...เสียว...อาาา” พี่กฤษละริมฝีปากออกจากยอดอกผมแล้วเปล่งเสียงครางต่ำออกมาด้วยความรัญจวนใจ แล้วหลังจากนั้นก็โน้มใบหน้าคมหล่อไซร้ไปตามผิวแก้มของผม ทักทายที่ติ่งหูด้วยการขบกัดและส่งปลายลิ้นเข้าไปเต้นเร้าในส่วนรับฟัง ริมฝีปากหนายังคงลากต่ำลงไปไซ้ซอนที่ลำคอ ไร้วนไปรอบลำคอ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมา
“พี่กฤษ...อาาา...พี่กฤษครับ หยกรักพี่” ปากอุ่นร้อนราวกับถ่านที่กำลังคุโชน ครอบกลืนปลายยอดที่ตั้งเด่นดุนดันด้วยปลายลิ้น ผลุบเข้าผลุบออก ผละใบหน้าเสมอกับส่วนปลาย ตวัดปลายลิ้นไล้วนระรัวเร็ว จนผมต้องปล่อยเสียงครางออกมา คนตัวใหญ่สลับสับเปลี่ยนกันสร้างความทรมานกายจากยอดอกทั้งสองข้างของผมอย่างเท่าเทียม
พี่กฤษเลื่อนใบหน้าขึ้นสูงอีกครั้ง เพื่อทาบทับริมฝีปากของผมที่กำลังเปล่งเสียงร้องครางออกมาไม่หยุด ยิ่งผมร้องดังมากเท่าไหร่ ร่างกายของคนตัวใหญ่เหมือนยิ่งเพิ่มระดับความต้องการมากขึ้นเท่านั้น จนผมต้องผลักคนข้างบนให้พลิกตัวลงนอนบ้าง
ผมเคลื่อนใบหน้าตัวเองไปตามแก้มสาก โดยใช้ปลายลิ้นเล็กๆ ตวัดไปตามผิวแก้ม และจูบซับซอกคอแกร่ง จากนั้นก็ใช้เรียวปากนุ่มๆ ซุกไซ้อย่างแผ่วเบา เลื่อนต่ำลากไล้ปลายลิ้นจนถึงยอดอกแกร่งอีกครั้ง ผมจูบเบาๆ กัดนิดๆ ขบเม้มหน่อยๆ อาการที่ไม่เร่งรีบของผม กำลังสร้างความทรมานทั้งทางร่างกาย และจิตใจให้กับคนตัวใหญ่ที่นอนบิดตัวด้วยความเสียวซ่านยิ่งนัก เสียงครางของพี่กฤษจึงไหลผ่านลำคอออกมา
“โอ้ววว...หยกครับ จะแกล้งทรมานพี่ไปถึงไหน...ซี๊ดดด” ริมฝีปากที่หนาเปล่งเสียงครางออกมาไม่หยุด เมื่อยอดอกของพี่กฤษถูกผมดูดเม้ม ผมใช้ลิ้นนุ่มทั้งไล้ทั้งเลียแต่นั่นไม่เท่ากับการกระทำของผมต่อจากนี้ ผมเคลื่อนกายเลื่อนลงต่ำโดยไม่หยุดโลมเลียไปตามหน้าท้องแกร่งที่เกร็งบิดจนนูนเป็นลูกระนาด จนกระทั่งใบหน้าของผมมาถึงตรงแก่นกลางร่างกายที่กระตุกเต้นไปตามจังหวะความเสียวกระสันจากการกลืนกินของผม
“อาาา...เสียวที่สุดเลย...หยกครับ..โอ้ววว” พี่กฤษร้องครางเสียงกระเส่า ห้าวต่ำราวกับว่ากำลังได้รับความทรมาน ร่างกายทุกส่วนมีเพียงความรู้สึกเดียวเท่านั้นคือความเสียวซ่าน ปากและลิ้นของผมมีอำนาจมากพอที่ทำให้พี่กฤษร้องครางออกมาดังมากขนาดนี้
ผมหยุดการกระทำยกตัวขึ้นมองใบหน้าคนตัวใหญ่ที่หอบกระเส่าข้างล่าง พี่กฤษส่งสายตาหยาดเยิ้มมองกลับมาอย่างรู้ความหมาย หันไปหยิบเจลหน้ากระเป๋าเป้มาบีบราดรดลำยาวอวบแกร่งของคนตัวใหญ่ เมื่อเจลเย็นๆ สัมผัสลงบนส่วนปลายบานที่แข็งขืนชูชันจนเจ้าตัวสะดุ้ง ผมลูบไล้เนื้อเจลไปจนถ้วนทั่วทั้งแก่นกายยาวใหญ่
ผมบีบเนื้อเจลสัมผัสตรงช่องทางคับแคบของตัวเองเพื่อเตรียมพร้อม ก้าวคร่อมร่างใหญ่กำยำพร้อมค่อยๆ หย่อนบั้นท้ายตัวเองลงไปบนหน้าตักของพี่กฤษ ใช้มือจับส่วนกลางที่กำลังลุกชัน ลำอวบหนาร้อนระอุ สอดร่างกายให้เป็นหนึ่งกลืนกินกายแกร่งเข้าไปในความอ่อนนุ่ม ทีละนิดๆ โยกร่างกายทีละหน่อยรับความแน่นตึงจนผ่านไปหนึ่งในสามของลำยาวด้วยความลื่นไหลของเนื้อเจล
เพื่อความเจ็บลดลงก็เริ่มขยับร่างกายขึ้นและลงสั้นๆ ไล้วนเป็นรูปวงกลม บดเบียดกดลงไปพลางเคลื่อนไหวไปด้วย จนหลอมรวมกลืนกินจนสะโพกเนียนกลมกลึงของผมแนบแน่นบดสัมผัสขนหยาบที่อยู่รอบฐานสลักยาวใหญ่
ผมผ่อนลมหายใจออกมาเพื่อระบายความอึดอัด จนร่างกายเริ่มปรับสภาพรับสิ่งแปลกปลอมแท่งยาวใหญ่ ก็ได้เวลาที่ผมจะกลายร่างเป็นจ๊อกกี้ความร่างหนาใหญ่ข้างล่างที่เอื้อมมือมาบีบเค้นตรงสะโพกผมด้วยความเสียวซ่าน มือบางทั้งสองข้างของผมเอื้อมจับที่ทรวงอกหนาบีบเคล้นความแน่นตึง พร้อมบดขยี้ตุ่มเล็กๆ ด้วยปลายนิ้ว
“โอ้ววว...หยกครับ...มันแน่นมาก พี่มีความสุขที่สุดเลย” เสียงห้าวต่ำยังคงครางดังอย่างต่อเนื่อง ความคับแน่นของผมที่บีบรัดความเป็นชายของพี่กฤษด้วยอาการเกร็งกระตุกส่วนหัวบานครูดไปกับผนังเนื้อภายใน นำพาความซ่านเสียวเป็นเท่าทวีจนตัวผมเองแทบจะปลดปล่อยความต้องการออกมาหลายครั้ง แม่จะไม่ได้แตะต้องส่วนกลางลำตัวของตัวเองเลยก็ตาม
พี่กฤษนิ่วหน้าด้วยความกระสันเสียวมองหน้าผม เนื่องเห็นผมหยุดเคลื่อนไหวกะทันหันเพราะกำลังควบคุมความกำหนัดไม่ให้ตัวเองล้นทะลักออกมาก่อนเวลาอันควร แต่ผมไม่ปล่อยให้ร่างกายส่วนล่างหยุดตอดรับแท่งอุ่นร้อนที่กำลังกระดกรั้นน้อยๆ อยู่ในช่องทางของผม
“พะ...พี่กฤษครับ...หยกจะไม่ไหวแล้ว” พี่กฤษได้ฟังก็ใช้ฝ่ามือหนายกสะโพกผมขวบขี่ท่อนลำของตัวเอง คนตัวใหญ่ออกแรงมากขึ้นยกตัวผมขึ้นแล้วปล่อยทิ้งกายผมลงมาอย่างแรง แม้ส่วนล่างของตัวเองก็แอ่นกระแทกสวนขึ้นมาไม่ยอมหยุด จนผมต้องหวีดร้องออกมาด้วยความกระสัน
จนเขาต้องเอื้อมมือขึ้นปิดปากผม ยกตัวขึ้นนั่งกอดกระชับลำตัวผมให้แนบแน่นกำลังสลักชิ้นใหญ่กลางลำตัว พร้อมโน้มใบหน้าลงมาดูดกลืนปลายยอดสีสวย ขบกัดเบาด้วยฟันและริมฝีปากจนร่างผมสั่นกระตุก ปากห่อปล่อยเสียงครางหวานลอดผ่านเรียวนิ้วพี่กฤษออกมาเป็นระยะ ก่อนจะปล่อยเสียงกรีดร้องออกมาเป็นช่วงยาว
พี่กฤษกระชั้นร่างกายผมลงอย่างแรงหลายครั้ง ท่อนเนื้อกลางลำตัวผมที่เปียกลื่นไปด้วยเมือกจากส่วนปลายของตัวเอง และเหงื่อที่ซึมผ่านออกมาจากผิวหนังของเราทั้งคู่จนฉ่ำชื้น เสียดสีไปกำหน้าท้องที่เกร็งแกร่งจนเป็นลูกสร้างความเสียวจี๊ดจนร่างของผมเกร็งและกระตุก เกร็งแขนโอบกอดลำตัวกว้างจนแน่นกระชับ ผมหวีดร้องอยู่ในลำคอเพราะพี่กฤษประกบฝ่ามือปิดปากผมไม่ให้เปล่งเสียงร้องออกมาได้สะดวกนัก หยาดน้ำขาวข้นที่พุ่งพ่นออกมาจากปลายลำขาวนวลของผมหลายระรอกส่งกลิ่นคาวคลุ้ง เหนียวเหนอะไปทั้งหน้าท้องของเราทั้งสอง
ผมฟุบใบหน้าลงที่บ่ากว้างเมื่อนำพาตัวเองไปยังสวรรค์ชั้นฟ้าแห่งความสุขสม พี่กฤษลุกขึ้นอุ้มร่างกายที่โรยแรงของผมพลิกขึ้นอย่างรวดเร็ว จนผมต้องตกใจเพราะยังไม่หายจากอาการหอบกระเส่า ไปนอนหงายบนฟูกผืนเดิม แผ่นหลังบางของผมแนบสนิทกับที่นอนที่เปียกชื้นไปด้วยเหงื่อของคนตัวหนาล่ำ
ปลายข้อเท้าทั้งสองข้างของผมถูกมือใหญ่จับไว้มั่น ก่อนจะแยกออกจากกันจนสุด ร่างกายแข็งแรงที่ยังฝังแน่นเริ่มถอดถอนเข้าออกเนิบช้า จงใจบดเบียดร่างกายให้สัมผัสกับทุกสัดส่วนของช่องทางรักภายในตัวผม
“ซี๊ดดด...หยกครับ พี่รักหยก” ดวงหน้าหล่อคมของพี่กฤษแดงระเรื่อเมื่อไฟพิศวาสเผาผลาญให้พลุ้งพล่านไปด้วยอารมณ์กำหนัด ยิ่งพี่กฤษเพิ่มความทรมานให้ผมด้วยการจงใจปล่อยขาขวาของผมจากแขนตัวเอง มาสัมผัสแท่งรักที่เปียกชื่นจนลื่นไปด้วยเมือกคาวที่ผมเพิ่งปลดปล่อยออกมากระชับอุ้งมือชักขึ้นลงตามจังหวะ สร้างความเสียวกระสันที่ยังไม่มอดดับของผมให้คุโชนลุกขึ้นมาเป็นลำยาวผลุบเข้าออกตามจังหวะมือของคนตัวใหญ่
ก่อนจะขยับกายถาโถมพุ่งเข้าไปอย่างลึกล้ำ หยุดบางช่วงเพื่อจงใจบดเบียดเนินสากที่เต็มไปด้วยขนหยิกหนาตรงหน้าท้อง ผมหลับตาแน่นด้วยความสุขกระสันอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่เอวสอบของคนล่ำยังคงเคลื่อนไหวไม่ยอมหยุดและรุนแรงขึ้น จนร่างผมสั่นคลอน หัวใจหวิวๆ เลือดลมในกายพลุ้งพล่านไปหมด ความกระสันซ่านที่ไม่รู้มาจากที่ไหน กระหน่ำเข้าในช่องทางคับแน่นที่ยังคงถูกรุกราน เดินทางขึ้นไปที่ท้องน้อยบิดมวนตัวราวกับระลอกของเกลียวคลื่น มวนตัวขึ้นสูงไปอัดแน่นที่หัวใจ ไหลบ่าไปตามกระแสเลือด หมุนเวียนไปทั่วร่างกาย
“พะ...พอ...พี่กฤษ หยุดครับ หยกไม่ไหวอีกแล้ว” ยิ่งร้องขอว่าพอ คนตัวใหญ่ยิ่งได้ใจกระชับฝ่ามือขยี้แท่งขาวของผมเข้าจังหวะเอว จนผมต้องเอามือขวาของผมปิดปากตัวเองแน่นกันเสียงกรีดร้องที่อาจดังออกมา มืออีกข้างต้องยื้อห้ามมือใหญ่ที่รัวกะชั้นชักท่อนลำของผม เพิ่มความถี่ประสานกับแรงอัดตรงช่องทางข้างล้าง
พี่กฤษกำลังจะทำให้ผมหัวใจวายด้วยการปล่อยมือที่กระชับแก่นกายของผมออก ผมค้างเติ่งจนส่วนนั้นของผมบีบรัดกระตุกให้คนข้างบนเสียวสยิว เร่งสอดกายอันยิ่งใหญ่สวนเข้าออกจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นมารัวๆ มือใหญ่ทั้งสองข้างจับที่บั้นท้ายขาวออกแรงขยำกระชากเข้าออกอย่างมันมือ ผมต้องรีบใช้มือตัวเองกำแก่นกายตัวเองกระแทกถี่ระรัวจนเผลอกรีดร้องออกมาเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทางอีกครั้ง
ปากหนาทาบทับบดจูบปากลงมาอย่างดุเดือดรวดเร็ว มือใหญ่บีบเค้นสะโพกชื้นเหงื่อ ถอนร่างกายออกมาเกือบสุดก่อนจะกระแทกเข้าหาอย่างแรง เรือนกายแกร่งแอ่นเกร็งลำตัวแนบแน่นระเบิดพวยพุ่งความสุขออกมาภายในช่องทางอุ่นเป็นจังหวะ พร้อมการกระตุกของคนด้านล่างที่หลั่งรดออกมาอีกครั้ง เราทั้งคู่ต่างมีสีหน้าบิดเบี้ยว เปล่งเสียงร้องได้แต่ภายในกระพุ้งปากเพราะกำลังบดบี้ริมฝีปากประกบกันแนบแน่น
เมื่อทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว เราหอบกระเส่ากอดกระชับดื่มด่ำกับความสุขที่แผ่ซ่านไปทั่วกาย เพียงสักครู่ขนกายทั้งร่างของผมต้องลุกเกลียวด้วยความเสียวแปลบ เมื่อท่อนลำแกร่งของคนตัวใหญ่ที่ทาบทับผมอยู่ยังคงไม่ลดระดับความแข็งขืน แถมยังกระดกต่อต้านแรงบีบรัดภายในของผมอีก
“พะ...พี่กฤษพอเถอะครับ...ยะ...หยกเหนื่อย” ผมร้องบอกเมื่อร่างกายของพี่กฤษเคลื่อนไหวอีกครั้ง ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรือไง ทั้งๆ ที่บทรักที่ยาวนานเพิ่งผ่านพ้นไปหมาดๆ บทรักบทใหม่กำลังจะเริ่มต้นอีกครั้งในช่องทางที่ลื่นไหลเพราะเมือกคาวที่เพิ่งปลดปล่อยออกมา
“หยกก็นอนเฉยๆ สิครับ เดี๋ยวพี่จัดการเอง” คนตรงหน้าไม่สนใจคำพูดของผม กลับกอดกระชับรวบร่างกายผมให้แน่นขึ้น พร้อมกระแทกสวนแก่นกายเข้าออกภายในช่องทางเร็วขึ้น จนหมดคำคัดค้านเมื่อถูกปลุกเร้าอารมณ์เสียวกระสันอย่างหื่นกระหาย จนพ่ายแพ้ต่อร่างกายของหนุ่มหล่อล่ำที่เริ่มเปล่งเสียงร้องครางอีกครั้ง และพ่ายแพ้ต่อความตื่นตัวครั้งที่สามของตัวเอง
คิดเสียว่าเลยตามเลยจึงกอดกระชับตอบคนตัวใหญ่ แหงนหน้าขึ้นบดเบียดริมฝีปากสอดเรียวลิ้นเกี่ยวกระวัดจูบ พ่นลมหายใจใส่กันเสียงดังด้วยความร้อนรุ่ม ผมยอมแพ้เพราะคำว่ารักคนคนนี้โดยสิ้นเชิง
-
เอาไปเลย 2+ ก่อนไปนอน อ่านแล้วแอบสงสาร ตา กับ ยายอ่ะ ขนาดเป็นคนอ่านยังวยิงขนาดนี้แล้วตากับยายอยู่ห้องติดๆกันจะขนาดไหน แอร๊ย อยากได้แบบพี่กฤษ สักคน
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ขอเข้าไปสิงในห้องตากะยายได้ไหมเนี่ย เหอๆ
-
เอา + ไปโลด
มาทีจัดเต็มแบบนี้ :m25:
-
ขอบคุณค้าบ...เวลาเมาๆ แล้วอารมณ์ติสในการบรรยายจะไหลลื่น อิอิ
-
อารมณ์ติสหรืออารมณ์หื่นกันแน่ :jul1:
-
ร้อนแรงจริงๆ กลัวตากับยายจะหัวใจวายจัง :laugh: :laugh:
-
สุดยอด กดไลน์พี่พลอยเลย พี่พลอยเป็นสาววายที่แซ่บเวอร์มากo13 พรุ่งนี้พี่หยกจะเดินได้ไหมเนี่ย ที่พระเอกของเราพูดก็ถูกนะพี่หยกถ้าเหนื่อยก็นอนอยู่เฉยๆ
-
เช้ามาคุณตาได้แซวอีกรอบแน่ๆ ฮาาาา
-
ตากับยายจะได้นอนรึป่าวนั่น
-
ชักสงสาร ตากับยาย อร๊ายยยยยยย อยากเป็นจิ้งจก ตุ๊กแก บ้านนี้ จริงวุ้ย
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
สองคนนี่รักกันเร็วมาก
แค่ไม่กี่คืนเอง ฟิตเจอริ่งกันทุกคืนเลยน้า
-
นักเขียนแต่งดีแบบนี้ มาจากประสบการณ์ตัวเองล้วนๆ อ่ะเปล่า o.O!!!
พี่กฤษน่ารัก อยากได้บ้าง ขอยืมน้องหยกมากอดสักคืนได้เปล่า :-[ :o8:
-
อารมณ์ติสหรืออารมณ์หื่นกันแน่ :jul1:
ของอย่างนี้มันต้องไปพร้อมกันครับ ถึงจะเขียนออกมาดี 555
-
จะฮาเฉพาะตอนนี้ใช่ไหมเนี่ย
ตอนนี้ฮา ตอนหน้าหื่น ตอนอื่นค่อยว่ากันนะคร๊าบบบ อิอิ
-
ฮิ้วววววววว
พึ่งได้เข้ามาอ่านครับ
ชอบมากกกกกกก
-
นักเขียนแต่งดีแบบนี้ มาจากประสบการณ์ตัวเองล้วนๆ อ่ะเปล่า o.O!!!
พี่กฤษน่ารัก อยากได้บ้าง ขอยืมน้องหยกมากอดสักคืนได้เปล่า :-[ :o8:
ระวังน้า พี่กฤษยิ่งโหดๆ อยู่ด้วย ไม่เชื่อถามเจ๊ทองดูนะคร๊าบบบ :laugh:
สองคนนี่รักกันเร็วมาก
แค่ไม่กี่คืนเอง ฟิตเจอริ่งกันทุกคืนเลยน้า
นั่นแหล่ะ เคล็ดลับกระชับความสัมพันธ์คร์อสเร่งด่วน อิอิ :oo1:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เคสนี้ให้เลือดด่วนค้าบ 555
ชักสงสาร ตากับยาย อร๊ายยยยยยย อยากเป็นจิ้งจก ตุ๊กแก บ้านนี้ จริงวุ้ย
อารายจาขนาดน้านนน 555
ตากับยายจะได้นอนรึป่าวนั่น
ตื่นเช้ามาก็รู้ค้าบบบ :-[
เช้ามาคุณตาได้แซวอีกรอบแน่ๆ ฮาาาา
พรุ่งนี้รู้กานนน อิอิ :o8:
สุดยอด กดไลน์พี่พลอยเลย พี่พลอยเป็นสาววายที่แซ่บเวอร์มากo13 พรุ่งนี้พี่หยกจะเดินได้ไหมเนี่ย ที่พระเอกของเราพูดก็ถูกนะพี่หยกถ้าเหนื่อยก็นอนอยู่เฉยๆ
หาคู่แบบไหนให้น้องพลอยดีล่ะเนี่ยยย พรุ่งนี้หยกโคม่าแน่ๆ อิอิ :oo1:
ร้อนแรงจริงๆ กลัวตากับยายจะหัวใจวายจัง :laugh: :laugh:
ประเมินคุณตาผิดไปซะแร้ววว 555 :bye2:
-
เอาอีก เอาอีก 555 :-[ :-[ :-[ :-[
-
นักเขียนแต่งดีแบบนี้ มาจากประสบการณ์ตัวเองล้วนๆ อ่ะเปล่า
คนเขียนไม่รู้...คนเขียนมาววว :o8:
-
เอาไปเลย 2+ ก่อนไปนอน อ่านแล้วแอบสงสาร ตา กับ ยายอ่ะ ขนาดเป็นคนอ่านยังวยิงขนาดนี้แล้วตากับยายอยู่ห้องติดๆกันจะขนาดไหน แอร๊ย อยากได้แบบพี่กฤษ สักคน
คนเขียนก็สงสารตากะยายเหมือนกานนน ท่าแก่แร้ววว เดี๋ยวจะต๊กกะใจ หัวใจวายเอา อิอิ
หายไปนาน กลับมาอ่านแทบไม่ทัน เอิ๊กๆๆ
เจ๊ทองแกฮามาก อยากได้ ผช ได้ตรีนนาบหน้ามาซะงั้น
เจ๊เข็ดรึยังหรือจะเอาอีก :laugh: :m20:
ชอบเจ๊ทอง ฮาโคตร :laugh:
โห...ไม่สงสารเจ๊เลยเหรอค้าบ มีขำซ้ำเติมกันอีก 555 :laugh:
มาบวกแล้ว
มาต่อนิยายด้วย ถ้าบ่มาจิไปเผาบ้าน (เฮาบ่ได่ขู่เด้อ)
กลัวแล้วค้าบบบ :sad4
สั้นๆ แต่น่ารักอ่ะ :-[
น่าร๊ากก็มาติดตามเรื่อยๆ นะค้าบบบ :o8:
หยกใจสวยจริงๆ
แต่ท่าทาง พลอยจะคลั่งไคล้เอามากๆเลยน่ะเน้ี้ย
สวยออกมาจากข้างในกันเลยทีเดียว o18
ขอเข้าไปสิงในห้องตากะยายได้ไหมเนี่ย เหอๆ
แปลงร่างเป็นนางฟ้าเข้าไปสิงในห้องตากะยายทามมาย :impress2: เข้าไปสิงในห้องพี่กฤษกันดีกว่า :oo1:
เอา + ไปโลด
มาทีจัดเต็มแบบนี้ :m25:
ขอบคุณค้าบบบ o18
ฮิ้วววววววว
พึ่งได้เข้ามาอ่านครับ
ชอบมากกกกกกก
ชอบก็มาติดตามกันอีกนะคร๊าบบบ
เอาอีก เอาอีก 555 :-[ :-[ :-[ :-[
เอาอาราย เอามาม่า หรือว่าเอาน้ำตาล อิอิ
-
เพิ่งได้เข้ามาติดตามเรื่องนี้
อ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนล่าสุด สนุกมากๆเลย
รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ
ปล. +1 เป็น 25 ให้ไปเลยจ้า
-
เพิ่งได้เข้ามาติดตามเรื่องนี้
อ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนล่าสุด สนุกมากๆเลย
รออ่านตอนต่อไปอยู่เน้อ
ปล. +1 เป็น 25 ให้ไปเลยจ้า
ขอบคุณมากๆ เลยครับที่เข้ามาติดตาม ได้เห็นข้อความแบบนี้แล้วมีกำลังใจ ^^ วันนี้จะลงตอนต่อไปให้ค่ำๆ นะครับผม
-
เพิ่งมาอ่านจ้า สนุกน่าติดตามมั่กๆ
สงสัยว่าถ้าบอกคุณตาคุณยายเรื่องที่ดินปุ๊บ คุณตาคุณยายจะผัดมาม่ามาให้ปั๊บแหงๆ
+1 จัดไป
-
เพิ่งมาอ่านจ้า สนุกน่าติดตามมั่กๆ
สงสัยว่าถ้าบอกคุณตาคุณยายเรื่องที่ดินปุ๊บ คุณตาคุณยายจะผัดมาม่ามาให้ปั๊บแหงๆ
+1 จัดไป
เอารสหมูสับหรือรสต้มยำดีน๊าาา อิอิ
-
ตามอ่านรวดเดียวมาเลยค่ะ
โห พี่กฤษ รักเพราะเราเป็นเราไม่ใช่แค่หน้าตา แล้ววันหนึ่งก็เจอคนคนนั้น
ทำให้รักโดยไม่สนใจเพศ ไม่สนใจฐานะ รกัที่เป็นตัวตนจริงๆ
รักแบบนี้ขออย่าให้ต้องมีมาม่าเลย
-
ตามอ่านรวดเดียวมาเลยค่ะ
โห พี่กฤษ รักเพราะเราเป็นเราไม่ใช่แค่หน้าตา แล้ววันหนึ่งก็เจอคนคนนั้น
ทำให้รักโดยไม่สนใจเพศ ไม่สนใจฐานะ รกัที่เป็นตัวตนจริงๆ
รักแบบนี้ขออย่าให้ต้องมีมาม่าเลย
ขอบคุณมากครับที่เข้ามาติดตามผลงานเรื่องแรกของผม ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 24 “กรหยก”
เริ่มกังวลเริ่มสับสนเต็มที เรื่องที่มีเกิดคำถามข้างใน ก็ไม่รู้ที่เป็นมันคืออะไร ไม่เข้าใจตัวเองขึ้นทุกๆ ที
“หยกครับ...หยก...น้องหยก” ผมได้ยินเสียงเรียกเบาๆ อยู่ข้างหู แต่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะลืมตาขึ้นดู เพียงครางในลำคอตอบรับแล้วก็พยักหน้าตอบตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ไปเบาๆ ว่าผมตื่นแล้ว
“พี่ไปช่วยยายทำของใส่บาตรก่อนนะครับ หยกนอนต่อนะครับ แล้วพี่จะทำอะไรมาให้กิน” เสียงพี่กฤษบอกผมเบาๆ ข้างหูจบก็รับรู้ถึงสัมผัสของริมฝีปากคนพูดประทับลงบนปากผมเบาๆ แล้วก็เดินออกจากห้องไป
ผมปวดเมื่อยตัวจนไม่มีแรงจะขยับเลยด้วยซ้ำ เอี้ยวตัวไปทางไหนแม้เพียงนิดหน่อยก็ให้ความรู้สึกร้าวรานไปทั้งร่างโดยเฉพาะส่วนล่าง ทำให้วันนี้ผมอดตื่นไปช่วยคุณตาคุณยายใส่บาตรอีกตามเคย ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ ผมต้องไม่มีโอกาสใส่บาตรยามเช้าไปจนกลับอเมริกาแน่ๆ
พอคิดถึงเรื่องกลับอเมริกาก็ใจหาย เพราะยังอยากอยู่ไปอีกนานแสนนานกับคนรักของผมที่นี่ แต่ก็รวบรวมกำลังที่พอจะมีเหลือ ขยับตัวไปหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า เพื่อติดต่อรายงานตัวกับคุณป้าเสียหน่อย ที่นี่เพิ่งจะเช้าตรู่อย่างไรที่นั่นก็ยังไม่ดึกมาก คุณป้าคงจะคิดถึงผมจะแล้ว
“สวัสดีครับคุณป้า คิดถึงจังเลยครับ” พอปลายสายรับปุ๊บผมก็ส่งลูกอ้อนออกไปทันที แล้วพยายามฝืนความปวดล้าลุกขึ้นมานั่งพิงผนังห้องเพื่อคุยโทรศัพท์ให้สะดวกขึ้น
“แหม...พ่อตัวดี ไม่ต้องมาหยอดคิดถึงป้าเลยนะ ไหนบอกจะโทรหาป้าทุกวันไงจ้ะ แล้วเสียงเป็นอะไรทำไมดูไม่มีแรงเลยลูก หยกป่วยหรือเปล่า” น้ำเสียงคุณป้าเปลี่ยนเป็นกังวลทันทีเมื่อจับได้ว่าผมเสียงแหบผิดปกติ
“หยกไม่ได้เป็นอะไรครับคุณป้า พอดีที่นี่เพิ่งเช้ามืดอยู่นะครับ พอตื่นปุ๊บก็โทรหาคุณป้าปั๊บเลยล่ะครับ” ผมแก้ตัวไปก่อน ไม่อยากบอกคุณป้าถึงสาเหตุที่แท้จริงเอาเสียเลย ว่าทำไมถึงมีสภาพแบบนี้ รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันน่าอายจะตายไป
“น่ารักที่สุดเลยหลานป้า แล้วเราสบายดีใช่ไหม อยู่กินอยู่กับที่บ้านกฤษที่โน่น ครอบครัวเค้าดีกับหยกไหมลูก ถ้ามีโอกาสก็ให้กฤษคุยกับป้าบ้างนะ” ผมเดาว่าที่คุณป้าอยากคุยกับพี่กฤษเพราะต้องการฝากฝังผมไว้กับพี่กฤษตามประสาคนเป็นห่วงแน่ๆ เลย
“หยกสบายดีครับ คุณตากับคุณยายพี่กฤษน่ารักมากเลยครับ แถมยังใจดีกับหยกด้วย แล้วหยกจะถ่ายรูปส่งอีเมล์ไปให้ดูนะครับป้า เอ้อ...คุณป้าครับ ผมไปทำงานที่โรงแรมของเพื่อนพี่กฤษแล้วนะครับ โรงแรมที่ผมเคยจองเอาไว้คราวนั้นไงครับ เพื่อนพี่กฤษก็น่ารักทุกคนเลยครับ” ผมรีบรายงานความเป็นไปของชีวิตให้คุณป้าทราบ ว่าผมอยู่ที่นี่ได้ทำอะไรไปบ้าง
“ถ่ายรูปเพื่อนๆ ที่โรงแรมมาให้ป้าดูด้วยนะ แล้วหยกไปช่วยเค้าทำอะไรล่ะลูก อยู่นี่ก้แทบทำอะไรไม่ค่อยเป็นอยู่ด้วย มีแต่จะยุ่ง หึหึ” คุณป้าหัวเราะเบาๆ ทิ้งท้ายคงอยากรู้ว่าผมจะช่วยหรือจะป่วนงานที่โรงแรมมากกว่า
“แหม...ก็อยู่ที่โน่นหยกจะทำอะไรก็มีแต่คนแย่งไปทำ จนหยกทำอะไรแทบไม่เป็นนอกจากช่วยเสิร์ฟ อยู่ที่นี่หยกก็ช่วยพี่กฤษเตรียมวัตถุดิบปรุงอาหาร เขียนบรรยายเครื่องปรุงวิธีการปรุงอาหารกับขนม แล้วก็ช่วยคุยกับฝรั่งที่มาพักแล้วก็เรียนทำขนมที่โรงแรมได้เท่านั้นล่ะครับ” ผมรายงานผลงานทันทีเพราะอยากให้คุณป้ารู้ว่ามาอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้มานั่งกินนอนกินอย่างเดียว
“ขยันจริงๆ หลานป้า เอ่อ...หยก...แล้วเรื่องที่เราอยากจะมาโอนที่ดินไปถึงไหนแล้วลูก เวลาไปคุยกับคนที่เช่าอยู่...เอ่อ...ป้าขอให้หยกชวนพี่กฤษไปเป็นเพื่อนด้วยนะ หากมีอะไรขึ้นมาจะได้มีคนช่วย” คุณป้าพูดจบก็สร้างความฉงนให้ผมทันที ทำไมต้องมีคนช่วยผมด้วยล่ะ แล้วผมจะเป็นอะไร
“เอ่อ...คือ...หยกยังไม่ได้ทำธุระเรื่องนี้เลยล่ะครับคุณป้า ตอนนี้ยังสนุกกับงานที่โรงแรมอยู่ครับ ไว้หยกจะทำตามอย่างที่คุณป้าบอกแล้วกันนะครับ” ผมสงสัยในสิ่งที่คุณป้าขอและเตือนจนไม่กล้าที่จะบอกว่าที่ดินที่พี่กฤษกับครอบครัวอาศัยอยู่นี้ล่ะ คือที่ดินของผมที่จะยกให้
“ดีแล้วลูก สัญญากับป้านะจ้ะ ว่าจะไม่ไปหาพวกเค้าคนเดียว ป้ากังวลแทบตายตอนหยกจะไปโอนที่ให้เค้า พอหยกมีเพื่อนที่นั่นป้าค่อยสบายใจหน่อย” คุณป้าพูดเสียจนผมอยากจะถามออกไปว่าทำไมถึงต้องกลัวขนาดนั้นด้วย ในเมื่อผมจะมายกที่ดินให้ น่าจะดีใจกันด้วยซ้ำ
“ป้าครับ ทำไมหยกต้องพาพี่กฤษไปด้วยเหรอครับ ป้าบอกหยกได้ไหมครับ” ผมลองถามดูเพื่อความสบายใจ เพราะในเมื่อตอนนี้พี่กฤษก็รู้แล้วว่าผมเป็นเจ้าของดินผืนนี้ ก็ไม่เห็นจะมีปฏิกิริยาอะไรเลยนอกจากความงงที่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า
“เอ่อ...ป้าบอกรายละเอียดทั้งหมดทางโทรศัพท์ไม่ได้หรอกลูก เรื่องมันก็ผ่านมายี่สิบกว่าปีแล้ว เอ่อ...ป้าไม่รู้จะอธิบายยังไง พ่อเราเค้าอยากคืนที่ดินผืนนี้ให้กับคนเช่าอยู่นานแล้ว เดิมทีมันก็เป็นของเค้า แต่แม่เรายื่นคำขาดว่าห้ามคืน” ฟังสิ่งที่คุณป้าพูดยิ่งทำให้ผมสงสัยว่าเรื่องราวมันชักจะซับซ้อนมากขึ้น จึงเงียบเพื่อฟังต่อให้จบ
“ป้าเห็นว่ามันเป็นเรื่องภายในครอบครัวของพ่อแม่หยก ป้าก็เลยไม่ออกความเห็น แต่พอหยกยืนยันจะโอนให้คนเช่า ที่จริงๆ แล้วเค้าก็เป็นเจ้าของเดิมนั่นล่ะ ป้าก็ดีใจที่เรามีเจตนาเดียวกับพ่อป้าก็เลยไม่ห้ามหยก แล้วคิดว่าเจ้าของเดิมเค้าคงดีใจ แล้วคงลืมเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีตไปแล้ว ยังไงหยกต้องเชื่อป้านะ ว่าอย่าไปที่นั่นคนเดียวนะลูก” คุณป้าไม่ยอมเล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ป้าครับ เรื่องในอดีต...มันคือเรื่องอะไรครับ” ผมอยากรู้จนอดไม่ได้ที่จะถาม ตอนนี้หัวใจผมเต้นรัวเสียจนไม่เหลือความง่วงหรือเพลียอีกแล้ว
“หยก...ป้าไม่เล่าตอนนี้ได้ไหมลูก ไว้กลับมาแล้วป้าจะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลยนะ แล้วถ้าเจ้าของที่ดินไม่พูดถึงเรื่องนั้น หยกก็อย่าไปถามเลยนะลูก กลับมาแล้วป้าจะเล่าให้หยกฟังทั้งหมดเอง...ป้าสัญญา” คุณป้ามีอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจากน้ำเสียง คงเป็นเรื่องที่หนักหนาน่าดู และผมเดาว่าพี่กฤษก็คงยังไม่รู้
“ก็ได้ครับ ผมจะทำอย่างที่คุณป้าบอก งั้นหยกไปอาบน้ำแล้วนะครับ เดี๋ยวต้องไปทำงานที่โรงแรมอีกครับ คุณป้ารักษาสุขภาพด้วยนะครับ หยกคิดถึงป้าครับ” ผมตัดสินใจเลิกเร้าหรือ ไม่ถามความอะไรอีก ทั้งที่ยังอดความสงสัยที่แน่นอยู่เต็มอกไม่ได้
“จ้ะ หยกก็เหมือนกันนะ รักษาตัวดีๆ นะลูก ป้าคิดถึงเราเหมือนกัน” คุณป้ามีน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างจริงจังจนผมพลอยใจหาย ผมรับคำแล้วก็กดตัดสายโทรศัพท์
พอวางสายโทรศัพท์ไปแล้วผมรู้สึกเคว้งคว้างกับเรื่องรายที่คุณป้าพูดให้เป็นปริศนา อยากจะถามจากคุณตาหรือคุณยายของพี่กฤษก็ไม่กล้า เพรากลัวจะเป็นเรื่องไม่ดี และที่สำคัญนั้นจะมีปัญหากับความสัมพันธ์ระหว่างพี่กฤษกับผมหรือเปล่า กำลังจมอยู่กับความคิดประตูห้องนอนก็เปิดออกมา พร้อมคนตัวใหญ่ที่ถือชามอาหารพร้อมน้ำดื่มเข้ามา
“ตื่นแล้วเหรอครับคนดี พี่แบ่งข้าวมาต้มใส่ปลาทูสดให้หยกทานอีก เห็นคราวก่อนทานจนเกลี้ยงเลย คิดว่าคงชอบ” พี่กฤษพูดกับผมเพราะมาก จนรู้สึกถึงบรรยากาศแห่งความรักและเอาใจใส่จนผมแทบจะลืมเรื่องที่คิดอยู่เมื่อไม่นานนี้จนหมด
“ชอบครับพี่กฤษ ตอนนั้นหยกไม่เคยทานปลาทูสดมาก่อนแล้วไม่นึกว่ามันจะไม่คาว แถมพี่กฤษทำอร่อยมากเลยครับ” ผมตอบพี่กฤษไปด้วยคำพูดเพราะๆ เหมือนกัน แถมลูกอ้อนอีกนิดหน่อย
“ถ้าชอบหยกก็ทานเยอะๆ นะครับ เมนูนี้คุณยายชอบทำให้พี่ทานตอนพี่ป่วย แล้วพี่ก็จะทำให้หยกได้ทานเพียงคนเดียวเท่านั้นนะครับ” พี่กฤษอ้อนกลับมาทำเอาผมเขินไปหมด
“ผมทานเองได้ครับ พี่กฤษไปช่วยคุณตาคุณยายทำงานเถอะครับ ต้องไปปีนมะพร้าวอีกหรือเปล่า เดี๋ยวทานเสร็จหยกจะลงไปอาบน้ำแล้วตามไปช่วยนะครับ” ผมรีบบอกทันทีที่เห็นพี่กฤษขยับตัวเข้ามาใกล้แล้วทำท่าจะป้อน เพราะไม่ได้ป่วยไข้อะไรก็เลยนึกเขินขึ้นมา
“หึหึ ถ้าอย่างนั้นพี่ออกไปข้างนอกก่อนนะครับ รีบทานที่มันยังร้อนนะครับจะได้ไม่คาว วันนี้ไม่มีน้ำตาลสดให้เก็บหรอกครับ ต้องรอข้ามวันเสียก่อน แต่พี่จะไปเอากล้วยน้ำว้าดิบไปทำกล้วยบวชชีที่โรงแรม วันนี้เราไปเร็วหน่อยพี่จะสอนหยกทำด้วย” พี่กฤษยิ้มบอกอย่างอ่อนโยนพร้อมส่งถ้วยมาให้ผมถือเอาไว้ ก้มตัวลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากผมแล้วเดินออกไป
ผมนั่งทานข้าวต้มปลาทูสดเงียบๆ คนเดียว ความอร่อยของข้าวต้มและความใจดีของพี่กฤษ ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขเสียจนไม่อยากจะเล่าให้พี่กฤษได้ฟังในเรื่องที่ได้คุยกับคุณป้า เพราะไม่แน่ใจว่าคนรักของผมจะรู้สึกอย่างไร จึงตัดสินใจเก็บความสงสัยเอาไว้ พักเรื่องนี้เอาไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
“ง่วงจริงๆ ยายเอ้ย...เมื่อคืนแผ่นดินมันไหวตอนกลางคืน ทำเอาตานอนไม่หลับเล้ยยย...กลัวบ้านมันจะพังลงมา ฮ่าๆๆ” ผมแทบสำลักข้าวต้มทันทีที่ได้ยินเสียงคุณตาขึ้นบ้านมาได้ก็แซวพี่กฤษเสียงดังแต่เช้าเลย เฮ้อ...จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย ที่คุณตาของพี่กฤษรับเรื่องรักใคร่ของเราได้ดีแบบนี้
-
ทิ่ม ทิ่ม
มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาไม่อยากให้มาถึงเลย เวลาอ่านแล้วมันปวดใจ :เฮ้อ:
-
ทิ่ม ทิ่ม
มาม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาไม่อยากให้มาถึงเลย เวลาอ่านแล้วมันปวดใจ :เฮ้อ:
เดี๋ยววว...จายเย็นๆ มันต้องสลับกานปายยย ถึงจะครบรสนะคร๊าบ
-
มาม่ามีเราไม่กลัว ขอเเค่ให้เคลียร์กันได้ก้พอ
สงสารตากับยาย ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เริ่มเห็นลางมาม่า แล้วอ่า
ไม่เอาเค้ายังรับไม่ได้ :serius2:
แนะนำให้กฤษสร้างห้องเก็บเสียง
สงสารยายแต่ดูท่าตาจะชอบ
กริ้ววววววววว
:laugh:
-
มีวี่มีแววว่าจะได้กินมาม่าอ่ะ พอนึกถึงมาม่าแล้วหมดกำลังใจในการเรียนเลย เฮ้อ ขออย่าให้2คนนี้เป็นญาติพี่น้องกันเลยนะ อย่าให้2คนนี้เกลียดกันเลยนะคะ
-
มีวี่มีแววว่าจะได้กินมาม่าอ่ะ พอนึกถึงมาม่าแล้วหมดกำลังใจในการเรียนเลย เฮ้อ ขออย่าให้2คนนี้เป็นญาติพี่น้องกันเลยนะ อย่าให้2คนนี้เกลียดกันเลยนะคะ
โห...ถึงกับหมดกำลังใจเรียนเลยเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมเพิ่มความบันเทิงให้ก่อนอีกสักตอนสองตอนดีไหมครับ o18
เริ่มเห็นลางมาม่า แล้วอ่า
ไม่เอาเค้ายังรับไม่ได้ :serius2:
แนะนำให้กฤษสร้างห้องเก็บเสียง
สงสารยายแต่ดูท่าตาจะชอบ
กริ้ววววววววว
:laugh:
รับบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินนะคร๊าบบบ :o8: คราวหน้าจะชวนพี่กฤษกะน้องหยกไปลองเอ้าท์ดอที่สวนมะพร้าวดีไหมครับ จะได้ไม่ต้องกลัวเสียงดัง อิอิ :-[
มาม่ามีเราไม่กลัว ขอเเค่ให้เคลียร์กันได้ก้พอ
สงสารตากับยาย ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นี่สิผู้อ่านใจถึง...555 o13 ตากะยายแก่แล้ววว ท่านคงเข้าใจนะครับ 555
-
ตาเป็นนักแซวจริงๆ ชักสงสารหลานๆ
-
มาสั้น แถมทิ้งปมให้ขมวดคิ้วอีก :serius2:
ให้เป็ดคุณตา :3123: แซวตลอดๆ สงสัยต้องเอาท์ดอร์อย่างที่ว่าแหละ อิอิ
-
งะ ได้กลิ่นความเศร้าโชยมาเลย
เอาแค่พอหอมปากหอมคอพอนะ
สงสารพี่กฤษกับน้องหยก
เรื่องสมัยก่อน เรื่องอะไรหว่า อยากรู้แล้ว
มาลงต่อไวๆ นะค่ะ คนอ่านกำลังจะลงแดง o.O!!! o22 :z3:
-
อยากรู้เรื่องที่คุณป้าจะเล่ามากๆๆๆ
-
คุณตาแรง :laugh: :laugh:
ดูเหมือนกลิ่นมาม่าลอยมาตุๆ เค้ายังไม่อยากกินน น :sad4:
-
เรื่องดีมาก ลื่นไหลพร้อมบทรักที่อัศจรรย์มาก ผมว่าคุณคนเขียน เขียนบทรักได้ดีกว่าทุกๆคนในบอร์ดซะอีก
จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ
-
พี่กฤษกับน้องหยกกำลังมีความสุขเลย
ไม่อยากได้มาม่าแล้วจริงจิ๊งงงงง..ถ้ามีขอแบบชามเล็กเล๊กกกกกพอเนอะ :impress2:
-
ตาเป็นนักแซวจริงๆ ชักสงสารหลานๆ
ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวให้ยายช่วยครับ :laugh:
มาสั้น แถมทิ้งปมให้ขมวดคิ้วอีก :serius2:
ให้เป็ดคุณตา :3123: แซวตลอดๆ สงสัยต้องเอาท์ดอร์อย่างที่ว่าแหละ อิอิ
จัดเอ้าท์ดอซักฉากจะดีไหมน๊า :o8:
งะ ได้กลิ่นความเศร้าโชยมาเลย
เอาแค่พอหอมปากหอมคอพอนะ
สงสารพี่กฤษกับน้องหยก
เรื่องสมัยก่อน เรื่องอะไรหว่า อยากรู้แล้ว
มาลงต่อไวๆ นะค่ะ คนอ่านกำลังจะลงแดง o.O!!! o22 :z3:
วันนี้มีอึ้งล่ะค้าบ อิอิ
อยากรู้เรื่องที่คุณป้าจะเล่ามากๆๆๆ
คุณป้าอยู่เมกาแน่ะ ต้องให้หยกกลับบ้านก่อน เดี๋ยวป้าจะเล่าให้ฟังคับ :sad4:
คุณตาแรง :laugh: :laugh:
ดูเหมือนกลิ่นมาม่าลอยมาตุๆ เค้ายังไม่อยากกินน น :sad4:
มาม่าตุๆ แปลว่าเน่าอ่ะป่าวค้าบ o22
เรื่องดีมาก ลื่นไหลพร้อมบทรักที่อัศจรรย์มาก ผมว่าคุณคนเขียน เขียนบทรักได้ดีกว่าทุกๆคนในบอร์ดซะอีก
จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ
เป็นเม้นต์ที่ผมอ่านแล้วก็มีความสุขมากมายเลยครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆ นะครับ น่าร๊ากกกอ่าาา :impress2:
พี่กฤษกับน้องหยกกำลังมีความสุขเลย
ไม่อยากได้มาม่าแล้วจริงจิ๊งงงงง..ถ้ามีขอแบบชามเล็กเล๊กกกกกพอเนอะ :impress2:
เอาชามเล็กๆ เนาะ ค่อยๆ กินหลายๆ รส บิ๊กแพคเดี๋ยวอิ่มเกิ้นนน
ปล. ว่าจะขอเก็ยค่าโฆษณาบริษัทมาม่าละคับ :laugh:
-
ขอตามอ่านด้วยคนนะครับ
ตอนนี้เห็นเมฆฝนคลึ้มดำมาแต่ไกลแล้ว
-
ขอตามอ่านด้วยคนนะครับ
ตอนนี้เห็นเมฆฝนคลึ้มดำมาแต่ไกลแล้ว
ยังคร๊าบบบ บรรยากาศยังคงอบอวลไปด้วยความรักอันหวานซึ้งอยู่เลยครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 25 “กรหยก”
ไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ สักคำให้ลึกซึ้ง ไม่ต้องบรรยายอะไรให้สวยเลิศเลอ ไม่ว่าอะไรมันคือเหตุผลที่ฉันนั้นรักเธอ ให้รู้ว่ารักเธอ เท่านั้นพอ
“ตา...มานี่เลย ไปกินข้าว...เร็ว ไปแซวจนหลานมันเขิน เดินไม่ถูกหัวเหอโขกใต้ถุนจนบวมแล้ว เมื่อเช้าก็แทบจาขวิดกันเกือบตกน้ำตกท่า ยายจะโกรธจริงๆ แล้วนะ” เสียงคุณยายโวยดังออกมาให้ผมได้ยินบ้าง แอบดีใจที่ผมกับพี่กฤษยังแอบมีพวกคอยช่วยเหลือ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่กล้าออกจากห้องแน่ๆ
“แหม...ยายก็ยังไปช่วยมันอีก ดูสิ...จะทายาหม่องให้มันก็ไม่ยอม จะเอาไปให้เมียทาให้ ฮ่าๆๆ ได้เมียแล้วลืมตาลืมยายกันเลยเห็นไหม” เสียงคุณตายังไม่หยุดแซวยังคงดังแว่วเข้ามาอย่างอารมณ์ดี
แอบได้ยินคุณยายบอกว่าพี่กฤษเขินเสียจนทำซุ่มซ่ามก็รู้สึกขำดีเหมือนกัน แสดงว่าจริงๆ แล้วพี่กฤษคงเขินอยู่พอสมควร อยากจะเจอหน้าคนตัวใหญ่ตอนเขินๆ จริงๆ ว่าจะน่ารักขนาดไหนเวลาทำตัวเปิ่นๆ คิดไปผมก็แอบยิ้มให้ตัวเองไปคนเดียว
“หยกทานข้าวต้มเสร็จแล้วเหรอครับ เอาอีกไหม” พี่กฤษเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วถามผมทันที แอบสังเกตว่าพี่กฤษยังหน้าแดงอยู่ คงจะยังเขินที่โดนคุณตาแซวก่อนหน้านี้
“พี่กฤษไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมหน้าแดงจังเลย อ้าว...พี่กฤษหัวโนนี่ครับ ไปโดนอะไรมาปูดเชียว อิอิ” พูดไปก็แอบขำไปจนคนตัวใหญ่ที่เอามือจับรอยปูดแอบค้อนให้ น่ารักเชียว สงสัยจะงอน
“หยกได้ยินยายบอกแล้วนี่ พี่เดินไม่ทันระวังไปชนคานที่ใต้ถุนตอนจะไปเก็บของ เจ็บมากเลยครับ หยกทายาให้พี่หน่อยสิครับ” พี่กฤษทำปากยื่นแก้มป่อง แล้วพูดพลางยื่นยาเหมือนขี้ผึ้งตลับเล็กสีส้มมาให้ ผมยิ้มเพราะไม่กล้าขำออกเสียงกับท่าทางที่คนตัวใหญ่ทำ ไม่เข้ากับบุคลิกแต่ว่าน่ารักที่สุดสำหรับผมเลยจริงๆ
ผมรับยาตลับเล็กมาเปิดฝาแล้วเอานิ้วป้ายยามาเล็กน้อย พร้อมยื่นมือไปนวดรอยปูดให้คนตัวใหญ่ที่ทำหน้าตาน่าสงสารขึ้นมาเชียว นี่คงคิดจะอ้อนผมแน่ๆ สงสัยต้องรับมุขเสียหน่อย
“เจ็บมากไหมครับพี่กฤษ” ผมถามพลางนวดยาให้เบาๆ
“เมื่อกี้เจ็บมากจนมึนไปเลย แต่ตอนนี้อยากเจ็บแบบนี้ไปนานๆ หยกจะได้ทายาให้พี่แบบนี้อีกไง” พี่กฤษพูดแล้วยิ้มให้จนผมหมั่นไส้ แอบเอานิ้วกดแรงๆ ลงไปบนรอยปูดจนคนตัวโตร้องโอ้ยขึ้นมาทีเดียว
“ฮ่าๆๆ สำน้ำหน้านัก เจ็บแล้วยังจะมาทำซ่าอีก” ผมหัวเราะคนตัวโตที่ทำปากยื่นแก้มป่องอีกรอบ จนต้องก้มหน้าไปจุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากด้วยความรวดเร็วแล้วรีบถอยออกมา จนคนตัวโตตกใจเพราะตั้งรับไม่ทัน พอได้สติเท่านั้นก็ยิ้มหวานให้แล้วทำตาหวานเยิ้มกรุ้มกริ่มขัยบเข้ามาหาผมอีก
“พอเลยพี่กฤษ ออกไปข้างนอกกันดีกว่า หยกอยากอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องส้วมด้วย จะได้ไม่โดนคุณตาแซวอีก” ผมรีบตัดบทเอามือยันหน้าคนตัวใหญ่ที่ทำท่าจะก้มหน้าเข้ามาจูบผมตอบ เพราะกลัวจะห้ามใจเผลอตัวไปกับคนตรงหน้าจนเลยเถิดไปอีก
“แหม...พี่ก็แค่จะหอมแก้มขอบคุณน้องหยกที่ช่วยทายาให้พี่เท่านั้นเอง” พี่กฤษทำเฉไฉแก้ตัว ผมได้แต่ขำเบาๆ แล้วลุกขึ้นไปที่กระเป๋าเป้เพื่อหยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำ ไม่ได้หันไปมองแต่เหมือนพี่กฤษจะช่วยเก็บที่นอนให้ผมด้วย
พอหันกลับมาก็เจอหน้าพี่กฤษที่ยืนรออยู่ข้างหลังยื่นปากรอมาชนแก้มผมเข้าเต็มๆ ใช่ว่าไม่เคยโดนหอม มากกว่านั้นผมก็เคยมาแล้ว เพียงแค่เวลาที่เราไม่ทันตั้งตัวจะทำให้รู้สึกเขินมากเป็นพอเศษ ตอนนี้ใบหน้าผมร้อผ่าวและรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดตูมออกมาได้ทุกเมื่อ
“โถ...พี่ขอหอมคืนแค่นี้ทำเป็นอายหน้าแดงเชียวนะครับ น่ารักจัง” พี่กฤษแอบแซวผมแล้วทำตาเจ้าชู้ใส่จนผมต้องเอาผ้าเช็ดตัวฟาดเข้าให้เพื่อกลบเกลื่อนความเขินจนคนตัวใหญ่ได้แต่หัวเราะแล้ววิ่งหลบผมพัลวัน
“แหม...พวกเอ็งนี่คึกคักกันแต่เช้าเชียวนะ วิ่งไล่ปล้ำกันโครมคราม แรงดีกันจริงโว้ยยย ฮ่าๆๆ” เสียงคุณตาตะโกนแซวเข้ามาในห้องจนเราสองคนชะงักได้แต่มองหน้ากันแล้วแอบขำให้กันและกันเบาๆ ผมกับพี่กฤษตัดสินใจเดินออกไปข้างนอก
“หยกเอ้ย...วันนี้ท้องฟ้าเป็นสีอะไรวะ” คุณตาที่พอเห็นหน้าผมก็ถามเอาทันทีจนผมงง มองออกไปข้างนอกหน้าต่างก็ยังเห้นท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงสว่างสดใสเป็นสีฟ้ายามเช้าปกติเหมือนทุกวัน
“สีฟ้าครับคุณตา มีอะไรเหรอครับ” ผมตอบออกไปจนพี่กฤษเองรีบเดินมาสะกิดให้ผมเดินตามลงไปเร็วๆ ทำให้ยิ่งงง ว่าทำไม
“อ้อ...นึกว่าพวกเอ็งมองฟ้าเป็นสีเหลืองกันหมดแล้ว แสดงว่าแรงยังดีอยู่ ยังหนุ่มยังแน่นมันก็อย่างนี้ล่ะเนาะฮ่าๆๆ” คุณตาพูดจบก็หัวเราะเสียงดัง ส่วนผมยังงงกับสิ่งที่คุณตาพูดอยู่ จะหันไปถามพี่กฤษที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็โดนเจ้าตัวลากลงมาข้างล่างจนคุณตาที่มองอยู่ยิ่งหัวเราะดังเข้าไปใหญ่
“พี่กฤษ...คุณตาหมายความว่ายังไงเหรอ ทำไมหยกต้องเห็นท้องฟ้าเป็นสีเหลืองด้วยล่ะครับ” ผมที่พอจะเดาได้ว่าคุณตาคงกำลังแกล้งพวกผมอีกแล้ว แต่ด้วยความไม่รู้ความหมายทำให้ผมต้องเอ่ยปากถามคนตรงหน้าที่เดินลากแขนผมจนแทบจะไม่ได้ดูทางกันเลยทีเดียว
“เอาน่า...อย่าไปสนใจเลยหยก ถ้าอยากรู้จริงๆ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะจัดให้ หึหึ” พี่กฤษตอนนี้ดูเจ้าเล่ห์มาก จากสายตาและคำพูด ทำเอาผมไม่อยากรู้ความหมายแล้วก็ได้ มันต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์แผ่นดินไหวในห้องพี่กฤษเมื่อคืนนี้แน่ๆ คิดได้ดังนั้นใบหน้าก็ร้อนฉ่าจนต้องรีบเดินนำผ่านคนตัวใหญ่ที่ยังจ้องมองผมอยู่ แถมยังยิ้มกริ่มจนดูน่ากลัวไปเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเสียดีกว่า
“พี่กฤษอาบน้ำแล้วเหรอครับ” ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าไปเรียบร้อยแล้วในห้องน้ำ พอเสร็จออกมาจากห้องน้ำก็ยังเห็นคนรักนั่งรออยู่ตรงขอบบ่อน้ำ ผิวปากอารมณ์ดีเชียว
“อาบแล้วครับ วันนี้พี่ไม่ได้ไปปีนมะพร้าวแค่ไปตัดกล้วยมาเครือเดียว เหงื่อไม่ออกเลยขี้เกียจอาบอีกรอบ” สงสัยที่พี่ทองเคยพูดว่าพี่กฤษสกปรก น่าจะมีมูลความจริงแล้วล่ะ
“แล้วเราจะไปโรงแรมกันกี่โมงดีครับ” ผมถามขณะกำลังเดินตามพี่กฤษขึ้นไปบนบ้าน
“ไปเร็วหน่อย พี่จะพาหยกไปสอนทำกล้วยบวชชีเป็นของหวานวันนี้ แล้วก็ช่วยกันเตรียมอาหารด้วย วันนี้มีคนจองโต๊ะจัดเลี้ยงสามสิบที่ ต้องไปหาโต๊ะมาเพิ่มด้วยเพราที่ร้านมีไม่พอ เค้าจองกันไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว” พี่กฤษพูดพลางหยุดมองที่บันไดขั้นสุดท้ายเหมือนกำลังหาใครสักคน
“พี่กฤษหาใครเหรอครับ” ผมถามจนพี่กฤษต้องหันมามองหน้า
“ก็ตาไง ถ้ายังอยู่คงได้แซวหยกอีกที่วันนี้ต้องเอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ขนาดพี่จะเอายาหม่องมาให้หยกทาก็ยังแซวเลย” พี่กฤษพูดเบาเหมือนไม่อยากให้คุณตาได้ยิน แล้วหันกลับไปดูภายในบ้านอีกทีก็พยักหน้าให้ผมเดินตามเข้าห้องไป สงสัยคุณตาจะเข้าไปในสวนแล้ว
“ที่โรงแรมบ้านขนมนี่รับจัดเลี้ยงด้วยเหรอครับ” ผมสงสัยจึงถามพลางเก็บอุปกรณ์อาบน้ำเข้ากระเป่าให้เรียบร้อยแล้วเดินไปหวีผมที่หน้ากระจก
“จริงๆ ไม่ถึงขนาดรับจัดเลี้ยงหรอก แต่วันนี้ของทุกปีจะมีคู่แต่งงานคู่หนึ่งมาระลึกวันครบรอบแต่งงานที่นี่ประจำทุกปี ฝ่ายชายเป็นฝรั่งฝ่ายหญิงเป็นคนไทย มาเที่ยวกันเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว เค้าเจอกันที่อัมพวาแล้วทำความรู้จักกัน ก็เขียนจดหมายคุยกันจนคบกันเป็นแฟน จากนั้นฝ่ายชายก็มาขอฝ่ายหญิงแต่งงานที่เมืองไทยแล้วก็ตามมาทำงานแล้วสร้างบ้านอยู่กินกันในกรุงเทพ” ผมฟังพี่กฤษเล่าพลางทาครีมกันแดดไปด้วย
“แล้วเค้าจัดแบบนี้ทุกปีเลยเหรอครับ” ผมถามเหมือนชวนคุยไปด้วยระหว่างที่พี่กฤษกำลังรอผมแต่งตัวให้เสร็จดี
“ก็ไม่ขนาดปีนี้ ปกติเค้าจะมากันแค่สองคน รำลึกบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไป แล้วเลือกร้านอาหารเปลี่ยนไปเรื่อย แต่มาติดใจเอาฝีมือทำอาหารของพี่ก็เลยนัดติดต่อกันสี่ปีแล้ว ที่ขอจองสามสิบที่เพราะปีนี้ครบรอบยี่สิบห้าปี เค้าเลยนัดเพื่อน ญาติ แล้วก็คนในครอบครัวมาด้วย พี่ก็ไม่เคยจัดอาหารเลี้ยงคนเยอะขนาดนี้เหมือนกัน” พี่กฤษพูดพลางแย่งครีมกันแดดจากมือผมมาบีบใส่ฝ่ามือแล้วช่วยทาให้จนทั่ว
“แล้วเมื่อวานไม่เห็นมีใครบอกหยกเลยว่าวันนี้จะมีงานใหญ่” ผมถามพลางหยิบครีมมาทาให้พี่กฤษบ้าง
“ก็เมื่อวานดันมีเรื่องไอ้ทองมันนอยที่พี่ได้หยกเป็นเมียไง มันจ้องจะงาบพี่มาสิบกว่าปีแต่ได้งาบตีนพี่ไปแทน ฮ่าๆๆ” พี่กฤษที่ยืนยิ่งกางแขนให้ผมทาครีมให้ หัวเราะเสียจนเสียงดังจนผมต้องเอามือฟาดแขนไปเบาๆ ที่ดันไปขำเพื่อนแบบนั้น
“น่าสงสารพี่ทองจะตาย พี่ทองดูชอบพี่กฤษมาก แล้วพี่กฤษไม่เคยนึกชอบพี่ทองบ้างเหรอ” ผมลองแยบถามดู เพราะอยากรู้บ้างเหมือนกันว่าคนรักจะคิดยังไง
“ก็ไม่เคยมองมันมากกว่าความเป็นเพื่อนเลย อีกอย่างพี่ไม่นึกชอบผู้ชายคนไหนมาก่อนด้วย อย่างที่พี่เคยบอกหยก แล้วมันก็หลุดตุ๊ดแตกมาให้พี่จับได้ว่ามันชอบผู้ชายหลายครั้งเหมือนกัน แต่พี่ก็ไม่ได้รังเกียจ มองว่ายังไงมันก็คือเพื่อนเรา หยกก็รู้ว่าพี่ไม่ค่อยมีเพื่อน สงสัยจุดนี้คงทำให้มันคิดว่าพี่มีใจให้แน่เลย” พี่กฤษที่ทำท่าทางเครียดขึ้นมานิดหน่อยเมื่อพูดถึงจุดนี้
“เมื่อวานที่พี่บอกน้องพลอยว่าคบกับหยก ทั้งที่ตอนเจอกันเราสองคนแทบจะคุยกันไม่ดีเลยด้วยซ้ำ แล้วพี่มาเลือกหยกเป็นแฟน นอกจากเป็นผู้ชายแถมยังเจอกันเพียงวันเดียวอีก ทองมันก็คงรู้สึกน้อยใจบ้างธรรมดา ตอนแรกพี่ไม่อยากพูดเรื่องนี้เพราะกลัวหยกจะคิดมาก
คิดว่าจะหาโอกาสคุยกับทองมันก่อนแล้วค่อยมาเล่าให้หยกฟัง แต่พอพี่หาหยกไม่เจอแล้วน้องพลอยบอกว่าทองมันพาหยกเข้าไปคุยในห้องพี่แทบบ้า กลัวมันทำร้ายหยกก็เลยจะพังประตูหวังจะเข้าไปช่วย ไม่นึกว่ามันจะพาขึ้นมาคุยกันเฉยๆ” พี่กฤษพูดเรื่องนี้อย่างจริงจังจนผมซาบซึ้งในความเป็นห่วงของคนรักมากมาย
“ผมก็ไม่คิดว่าพี่ทองจะทำร้ายอะไรหรอกครับ แค่ตอนนั้นยังสงสัยเรื่องบางอย่าง...เอ่อ...” ผมอยากจะพูดตรงๆ ออกไปแต่ยังไม่ทันจบคำพี่กฤษก็แทรกขึ้นมา
“สงสัยว่าพี่กับมันเคยคบกันอย่างนี้สินะ” พี่กฤษถามตรงใจเผงเลย จนผมได้แต่พยักหน้าตอบเบาๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“พี่คบผู้หญิงมาหลายคน หลงรักสาวมาก็หลายครั้ง แต่ถึงยังไงพี่ก็ไม่เคยโกหกว่าหยกเป็นผู้ชายคนแรกที่พี่หลงรัก และพี่สัญญาว่าจะรักหยกคนเดียว จะไม่รักใครอีกไม่ว่าจะหญิงหรือจะชายคนไหนก็ตาม แม้ว่าพี่กับหยกจะเจอกันเพียงไม่นาน แม้หยกว่าหยกจะยังไม่เชื่อคำพูดของพี่ แต่พี่ขอให้หยกอยู่รอดูหัวใจและการกระทำของพี่ต่อไป แล้วค่อยตัดสินใจแล้วกัน ว่าจะเชื่อพี่หรือเปล่า” พี่กฤษพูดจบแล้วเดินเข้ามาโอบกอดผมไว้แนบแน่น ตอนนี้ผมไม่กล้าสบตามองคนตรงหน้า แต่รู้ได้จากน้ำเสียงว่ามันหนักแน่นจนเกินคำบรรยายใดๆ
ผมได้แต่ก้มหน้าซบอ้อมกอดอันอบอุ่นแล้วพยักหน้ารับเบาๆ ด้วยความเชื่อสนิทใจ ต่อไปนี้ผมจะฟังและเชื่อในสิ่งที่คนคนนี้พูดกับผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ผมให้สัญญาและบอกกับตัวเอง แม้ว่าผมจะเจอมรสุมใดๆ ผมก็จะไม่หวั่นไหวอีกแล้ว แม้อดีตที่ยังสงสัยจากที่คุณป้าได้พูดไว้ จะสร้างปัญหาอะไรก็ตาม ผมก็จะขออยู่เคียงข้างพี่กฤษตลอดไป
-
พี่กฤษหวานได้อีก มาลงนิดเดียวเอง
ทำเอาคนอ่านนอนไม่หลับนะ
แอบงอล o.O!!! :m17: :o o3
-
หวานน้ำตาลเรียกพี เลยนะ
-
พี่กฤษหวานได้อีก มาลงนิดเดียวเอง
ทำเอาคนอ่านนอนไม่หลับนะ
แอบงอล o.O!!! :m17: :o o3
ใจเย็นๆ นะครับ กำลังรีบปั่นให้ครับผม
หวานน้ำตาลเรียกพี เลยนะ
ยังมีหวานกว่านี้อีกแต่เกรงใจ เดี๋ยวคนอ่านจะน้ำตาลขึ้นในเส้นเลือดกันซะก่อน อิอิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 26 “กรหยก”
จำได้ไหม จำได้ไหมเพราะฉันไม่ลืมคำนั้น....ในยามเธอเรียกหาฉันจะเดินทางทันใด แม้ว่าแสนไกล ถ้าเป็นเธอฉันยอมทิ้งทุกอย่าง
ผมกับพี่กฤษออกจากบ้านมาถึงที่โรงแรม เราหอบหิ้วเอากล้วยน้ำว้าดิบมาจากสวนด้วย วันนี้ดูวุ่นวายดีเหมือนกันนะครับ ผมเห็นวัตถุดิบสำหรับทำอาหารใส่ถุงพลาสติกรวมกันหลายอย่างทั้งผักสด ผลไม้ และเนื้อสัตว์ต่างๆ เป็นกองใหญ่ ยังมีดอกกล้วยไม้สีม่วงอีกหลายมัด จากชามรวมถึงถาดก็ถูกนำมากองเอาที่โต๊ะกลางร้าน เหมือนจะเตรียมเอาไว้จัดอาหารแบบบุฟเฟต์
“พี่กฤษจะจัดอาหารแบบบุฟเฟต์เหรอครับ แล้วอุปกรณ์พวกนี้เหมือนจะเปิดร้านขายข้าวแกงเลยนะครับ ไม่เคยทำกันแบบนี้จะไหวเหรอ” ผมถามออกไปเหมือนขอข้อมูลการเตรียมงานในวันนี้
“ใช่แล้ว ลูกค้าต้องการแบบนั้น พี่ไม่เคยจัดมาก่อน แต่น้องพลอยบอกว่าแค่ทำอาหารเหมือนเดิมแล้วเสิร์ฟเป็นหม้อๆ แบบร้านข้าวแกงต่างกันที่ให้ลูกค้าตักเองเท่านั้น พี่ก็ว่าไม่ยากเท่าไร คงเหมือนกับเวลาไปงานบวชที่วัดเค้าก็ให้เราตักอาหารมาทานเอง” พี่กฤษบรรยายเสียจนผมรู้สึกขำในความคิดเห็นของพ่อครัวประจำโรงแรมนี้ ท่าทางจะไม่มีประสบการณ์จัดอาหารงานเลี้ยงเอาจริงๆ
“งานนี้หยกอาสาขอแสดงไอเดียการจัดตกแต่งอาหารแล้วก็เตรียมเมนูเองได้ไหมครับ เพราะตอนอยู่ที่ร้านป้าในอเมริกาเราจัดอาหารแบบบุฟเฟต์บ่อยๆ ครับ หยกคิดว่าน่าจะพอช่วยได้” ผมอยากช่วยให้งานนี้ประสบความสำเร็จจริงๆ เนื่องจากว่าเป็นการรับจัดเลี้ยงงานแรกของโรงแรมนี้เสียด้วย จึงอยากสร้างความประทับใจให้ลูกค้า
“โอ้ย...จะเสร็จทันไหมเนี่ย ลูกค้าไม่บอกด้วยว่าอยากกินอะไร ที่ซื้อมาเนี่ยก็เยอะแยะไปหมด อ้าว...ไอ้กฤษกับน้องหยกมาพอดี จะทำเมนูอะไรบ้างเมื่อวานก็ลืมถาม ลูกค้าบอกว่าให้เราจัดเตรียมให้เอง เค้าไม่เลือกเมนูมาให้ด้วย ไอ้กฤษแกก็ไม่มีโทรศัพท์ ฉันจะโทรไปปรึกษาก็ไม่ได้ ว่าจะเขียนจดหมายติดขานกพิราบส่งไปบ้านแกอยู่แล้วเชียว” พี่ทองเจอหน้าผมกับพี่กฤษก็ท้าวสะเอวบ่นออกมาทันที ท่าทางพี่ทองผิดกับวันแรกที่ผมเจอจริงๆ ตอนนี้เหมือนป้าแก่ๆ ขี้บ่นคนหนึ่ง
“เอ่อ...ผมมีโทรศัพท์ครับ ยังไงคราวหน้าพี่ทองติดต่อมาทางผมก็ได้ครับ แล้วเมนูวันนี้เดี๋ยวผมช่วยคิดให้แล้วกันนะครับ” ผมนำเสนอเพื่อช่วยพี่กฤษไปทันที เพราะพี่กฤษไม่มีทั้งโทรศัพท์บ้าน และโทรศัพท์มือถือท่าทางจะติดต่อได้ลำบากจริงๆ
“เออ...ฉันก็ลืมไป แหม...มีเมียดีนะไอ้กฤษ ช่วยทั้งงานช่วยทั้งเรื่องส่วนตัว” พี่ทองแอบเหน็บพี่กฤษเข้าให้ แต่พี่กฤษไม่ตอบโต้อะไรได้แต่ยืนยิ้มฟังพี่ทองบ่นอยู่อย่างนั้น
“สวัสดีค่ะพี่กฤษ พี่หยก น้องพลอยเพิ่งกลับจากตลาดพอดีเลย ไม่รู้ของจะครบหรือเปล่า พี่กฤษลองดูสิคะว่าจะทำเมนูอะไรได้บ้าง ขาดอะไรพลอยจะไดรีบไปซื้อมาเพิ่ม” น้องพลอยกับป้านวล เดินถือถุงพะรุพะรังเข้ามาในร้านพร้อมทักทายผมกับพี่กฤษ เราจึงหันไปรับไหว้ แล้วสวัสดีป้านวลและช่วยกันถือของเข้ามาเก็บ
“ถ้ายังไม่คิดเมนูเดี๋ยวหยกคิดให้เองครับ ดูจากของสดพวกนี้น่าจะทำได้หลายอย่างอยู่นะครับ หยกจะเน้นที่ทำได้ปริมาณมากๆ แล้วกันนะครับ” ผมเห็นวัตถุดิบค่อนข้างเยอะ คิดว่าสองพี่น้องคงไปจ่ายตลาดดูว่ามีอะไรน่าสนใจในวันนี้ จึงซื้อมาก่อนแล้วค่อยคิดรายการอาหารออกมาทีหลังผมเดินดูสักพักก็พอคิดได้ออกมาหลายอย่างเหมือนกัน
“คิดได้แล้วครับ แต่ละอย่างเดี๋ยวหยกแนะนำวิธีตกแต่งให้ เพราะที่ร้านป้าเคยทำมาแล้วครับ หยกขอกระดาษปากกาแล้วจดให้ดีกว่าไหมครับ คิดว่าทำหลายเมนูหน่อยเพราะเรามีเวลาเยอะ แต่ไม่ต้องเน้นปริมาณให้เยอะมากเกินไป” พี่กฤษพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบอุปกรณ์มาให้ผมจดรายการอาหาร คิดว่าน่าจะทำไม่ยากไว้สักแปดอย่าง แล้วก็มีน้ำสมุนไพร กับขนมหวานให้เลือก แล้วผมก็ลงมือจดทันที
ผมเขียนเสร็จก็ยื่นให้พี่กฤษดู น้องพลอยกับพี่ทองก็เข้ามาสมทบด้วย พร้อมพยักหน้าเชิงเห็นด้วยกับรายการอาหารที่ผมเตรียมไว้ แม้ผมจะไม่รู้ว่าราคาที่ลูกค้าจ่ายมาเท่าไร แต่คิดว่าถ้าลูกค้าเลือกที่นี่เพราะติดใจในฝีมือการทำอาหารไทยของพี่กฤษก็น่าจะให้ได้ลองหลากหลายรายการกันหน่อย
• ลาบหมูในลูกแตงกวาคว้านเป็นถ้วย
• ส้มตำทะเลใส่กุ้ง ปลาหมึก และลูกชิ้นรูปก้ามปูลวก
• ยำเนื้อย่างใส่ผักกาดแก้ว มะเขือเทศ หอมใหญ่ วางบนผักสลัด
• แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากรายมะเขือเปราะ
• ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์
• ต้มยำปลากะพงใส่มะพร้าวอ่อน
• ทอดมันปลากรายเสียบตะใคร้
• ข้าวผัดใส่ในกรวยใบตอง-ไข่ลูกเขย
• น้ำตะไคร้ – น้ำมะพร้าว
• กล้วยบวชชี – ไอศกรีมกะทิสด
• ผลไม้ตามฤดูกาล เช่น แตงโม มะละกอ แคนตาลูป สับปะรด
“หยกว่าไอศกรีมกะทิสดเราไปเหมาร้านข้างหน้ามาวางไว้ทั้งถังให้ลูกค้าได้ตักเองดีไหมครับ เผื่อมีเด็กๆ น่าจะชอบไอศรีมมากกว่า หยกเคยชิมแล้วอร่อยดีแล้วก็ไม่แพงด้วยนะครับ” ผมเสนอไปเพราะคิดว่าน่าจะมีของหวานประเภทไอศกรีมเพื่อคลายความร้อนกันบ้าง หากมีเด็กก็น่าจะชอบอีกด้วย จนทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยไปกับผม
“พี่หยกเก่งจังเลย แค่ดูวัตถุดิบก็บอกได้แล้วว่าควรทำอะไรบ้าง อย่างนี้น้องพลอยก็ไม่ต้องไปซื้อเพิ่มแล้วสิคะ มีครบหมดแล้วด้วย อย่างนั้นเราลงมือเตรียมอาหารที่พอทำได้ก่อนกันเลยดีไหมคะ” น้องพลอยนำเสนอบ้างจนผมกับพี่กฤษตัดสินใจว่าเราสามคนทำหน้าที่เรื่องเตรียมอาหาร ส่วนพี่ทองกับป้านวลก็ไปเตรียมสถานที่และภาชนะบุฟเฟต์แทน
ระหว่างที่ช่วยกันเตรียมอาหารพี่กฤษก็สอนผมทำไปด้วย จนโดนน้องพลอยที่คอยจับจ้องเราอยู่แซวให้เขินกันได้บ่อยๆ จนกระทั่งเย็นอาหารพร้อมแล้ว สถานที่ก็พร้อมแล้ว พี่ทองทำเวทีเล็กๆ จากไม้กระดานยกพื้นสูงเกือบฟุต ด้านหลังมีดอกกล้วยไม้ร้อยใส่เชือกป่านสลับกับดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน พี่กฤษบอกว่ามันชื่อดอกลั่นทม หรือลีลาวดี พี่ทองสลับเชือกร้อยดอกไม้กับสายไฟประดับแฟนซีสีฟ้าเป็นฉากหลังดูสวยดี
เราทำงานกันตลอดตั้งแต่เช้า มีพักทานข้าวเที่ยงกันพร้อมหน้า ก่อนจะลงมือเตรียมงานกันอีกรอบ พอตกเย็นถาดอาหารบุฟเฟต์ถูกนำมาวางเตรียมไว้ เราช่วยกันเติมน้ำไว้ข้างใต้พร้อมจุดตะเกียงแอลกอฮอล์เพื่ออุ่นให้อาหารร้อนอยู่เสมอ แล้วนำอาหารมาจัดวางให้สวยงาม เสร็จแล้วพวกเราก้สวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าเหมือนกันทุกคนให้เป็นสัญลักษณ์ของโรงแรม
“โอ้โห...สวยจังเลยค่ะ อาหารก็น่าทาน เตรียมงานกันเหนื่อยไหมคะ” เสียงทักทายผู้หญิงไทยที่อายุน่าจะประมาณสี่สิบกว่าเดินเข้ามาในโรงแรมของเราพร้อมสามีชาวต่างชาติที่เดาได้ไม่ยากว่าน่าจะเป็นลูกค้าเจ้าของงาน พวกเราพร้อมใจกันยกมือไหว้ทักทาย
“ชอบไหมคะคุณวรพรรณ คุณไนเจล หากมีตรงไหนอยากให้ปรับเปลี่ยนก็แจ้งได้นะคะ” น้องพลอยที่ยังไม่ทันได้พักเหนื่อยก็ต้องออกไปรับและพูดคุยกับลูกค้า พวกผมสามคนได้แต่ยืนดูห่างๆ ส่วนป้านวลก็เข้าไปเก็บกวาดในครัวให้เรียบร้อย
“Yes! I really like it. ไม่น่าเชื่อว่าพวกคุณจะบอกว่านี้เป็นการจัดเลี้ยงงานแรก It's really quite perfect” คุณไนเจลเป็นคนตอบเป็นภาษาอังกฤษปนไทยในสำเนียงแปล่งๆ ท่าทางทั้งคู่ดูมีความสุขมาก แค่นี้พวกผมก็รู้สึกยินดีที่ลูกค้าพอใจกับผลงาน
“อีกสักครู่เราจะเปิดเพลงให้นะคะ อุปกรณ์เครื่องเสียงและไมค์บนเวทีถูกเซทรอไว้แล้วค่ะ ดิฉันขอตัวไปเตรียมงานด้านในนะคะ คุณวรพรรณและคุณไนเจลสามารถยืนรับแขกได้ตามสะดวกนะคะ” น้องพลอยอธิบายลูกค้าพร้อมหันมาส่งสัญญาณให้พวกผมยืนประจำที่ ณ จุดบริการลูกค้า
พี่กฤษคอยดูอาหาร ของหวานผลไม้ และน้ำดื่ม เพื่อจัดเติมหากส่วนไหนหมดไป พี่ทองหล่อจะเตรียมอุปกรณ์สำหรับทานอาหาร เช่น จานชาม ช้อนส้อม กระดาษเช็ดปาก และแก้วน้ำ ส่วนผมกับน้องพลอยคอยดูเครื่องเสียงและอำนวยความสะดวกทั่วไปให้แขกภายในงาน ป้านวลคอยทำความสะอาดห้องน้ำทั้งชั้นล่างและชั้นบน และสถานที่
ไม่นาแขกก็ทยอยกันเข้ามา เราปล่อยให้เจ้าของงานได้ทักทายแขกและเชื้อเชิญแขกเข้ามาตักอาหารไปนั่งรับประทานที่โต๊ะเอง ส่วนพวกเราคอยสอดส่องอำนวยความสะดวกให้ลูกค้าแทน เราค่อยข้างวิ่งกันวุ่นต้องคอยเติมอาหารบ้าง และเข้าไปช่วยกันล้างจานชาม แบ่งกันเช็ดให้แห้งแล้วนำกลับมาวางให้ลูกค้าได้ใช้ เมื่อเวลาผ่านไปประมาณสามทุ่ม คุณในเจลและคุณวรพรรณก็ขึ้นเวทีเล็กที่เราเตรียมไว้กล่าวขอบคุณแขก
“ต้องขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานครบรอบการแต่งงานปีที่ยี่สิบห้าของเราในวันนี้นะคะ จากที่เห็นคิดว่าทุกคนก็สนุกและมีความสุขมากเหมือนกับการนัดรวมกลุ่มเพื่อนเก่า ขอบคุณจริงๆ คะที่มากันเยอะมากวันนี้ ทั้งๆ ที่เราค่อนข้างจะจัดงานไกลจากกรุงเทพฯ พอสมควร ดิฉันและสามีเจอกันครั้งแรกที่อัมพวาแห่งนี้ เราก็เลยนัดมาฉลองวันครบรอบแต่งงานกันที่นี่ทุกปี วันนี้มีความสุขเหมือนเราได้เข้าพิธีแต่งงานร่วมกันอีกครั้ง ขอให้ทุกคนมีความสุขเช่นกันนะคะ” คุณวรพรรณเป็นคนกล่าว โดยมีคุณไนเจลยืนโอบกอดอยู่ข้างๆ เราทุกคนร่วมกันปรบมือหลังจากที่เจ้าของงานกล่าวของคุณจบแล้วลงจากเวที
“อาหารอร่อยมากเลยค่ะ สถานที่ก็สวยงาม ทุกอย่างดีเกินกว่าที่เราคิดกันไว้ในตอนแรกเสียอีก ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ยังเด็กกันอยู่เลย เก่งจริงๆ ค่ะ” คุณวรพรรณเดินเข้ามาขอบคุณพวกเราที่ยืนให้กำลังใจอยู่ด้านหลัง จนเราทุกคนยิ้มรับอย่างปลื้มใจที่ลูกค้าพอใจ และมีความสุขไปกับสิ่งที่เราได้จัดเตรียมให้
“แดดดี้ แม่ครับ ขอโทษที่มาช้าครับ นี่ผมเคลียร์งานเสร็จก็รีบมาเลยนะครับ ของขวัญวันครบรอบแต่งงานครับแม่” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาตามสไตล์ของลูกครึ่งไทย ยุโรป ที่ดูโดดเด่นสะดุดตา เดินปรี่เข้ามาจับมือผู้เป็นบิดาแล้วหันมาโอบกอดมารดาหอมแก้มซ้ายขวาแล้วมอบกล่องของขวัญให้
“มาช้าจังเลยลูก ทานอะไรมาหรือยัง” คุณวรพรรณรับของขวัญแล้วก็ยิ้มหวาน ถามลูกชายด้วยความห่วงใย ผมเห็นภาพแบบนี้แล้วพาลน้ำตาจะไหลคิดถึงคุณป้า เพราะแม่ของผมไม่ค่อยได้ใส่ใจผมนักเอาแต่ออกไปข้างนอกบ้านได้ทุกวัน มีเพียงคุณป้าที่ดูแลผมเหมือนแม่แท้ๆ
“หล่อล่ำดีจังเลย...เจ๊อยากได้” เสียงพี่ทองดังแว่วมาเบาๆ เหมือนเพ้อมาจากด้านหลัง
“ถ้ายังไม่ทานอะไรมา พวกผมจะจัดพิเศษให้แล้วกันครับ เพราะอาหารที่เสิร์ฟใกล้หมดแล้ว ถือว่าเป็นบริการพิเศษให้แล้วกันนะครับ” พี่ทองแทรกตัวผ่านผมและพี่กฤษออกไปยืนยิ้มหวานพูดกับคุณวรพรรณ แต่ดวงตากลับจ้องแต่ลูกชายที่เพิ่งเข้ามาในงาน จนหนุ่มลูกครึ่งที่ทำหน้างงได้เพียงชั่วครู่หันมายิ้มให้ แล้วมองมาทางพวกผมเลยไปมองน้องพลอยที่ยืนด้านหลังด้วย แล้วอยู่เค้าก็หันกลับมาที่ใบหน้าผมอย่างรวดเร็ว สะดุดสายตาจ้องมองผมด้วยดวงตาที่เบิกโตขึ้น
“น้องหยก...ใช่น้องหยกหรือเปล่าครับ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” อยู่ดีๆ หนุ่มลูกครึ่งก็โพล่งออกมาเสียงดัง ทำเอาทั้งผมและทุกคนบริเวณนั้นงงไปตามๆ กัน ใครกันละเนี่ย ผมจำไม่ได้
-
o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,
-
หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย :angry2: :angry2: :angry2:
-
สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555
-
555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย :impress2: )
-
555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว :laugh: :m20:
-
กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค
-
ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง
-
เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง :m20:
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว :z1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 27 “กรหยก”
ยังจำกันได้ไหม ไม่เจอตั้งนาน ข่าวคราวเงียบหาย ไม่เคยได้ฟัง เธอลืมหน้าฉันคนนี้แล้วหรือยัง
“เอ่อ...ขอโทษจริงๆ นะครับ ผมจำคุณไม่ได้น่ะครับ” ผมสารภาพออกไปเพราะจนปัญญาจะนึกให้ออกจริงๆ รู้สึกเก้อเหมือนกัน เพราะทุกคนจับจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียว
“ฮ่าๆๆ ไม่แปลกหรอกน้องหยก เดี๋ยวพี่ให้เจอใครคนหนึ่งแล้วหยกจะจำได้แน่นอน ตอนนี้กำลังเข้าห้องน้ำอยู่” หนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อรีบหันหลังเดินหายไป แล้วพาสาวหมวยสวยคมคนหนึ่งเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่ ยินดีในวันครบรอบแต่งงานด้วยนะค่ะ มายก็อด...น้องหยก น้องหยกใช่ไหม มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ คิดถึงจังเลย” สาวสวยไหว้ทักทายคุณพ่อคุณแม่หนุ่มลูกครึ่ง แล้วหันมาหาผมพร้อมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบเข้ามาจับมือผมแล้วกระโดดร้องด้วยความดีใจ
“พี่แชริม...บังเอิญจังเลย หยกก็คิดถึงพี่ครับ” ผมโผกอดสาวสวยตรงหน้า ตอนนี้ใบหน้าของเราทั้งคู่ยิ้มกว้างให้กันและกันทันที คิดถึงเหลือเกิน สาวสวยลูกครึ่งไทยเกาหลีที่ไปเรียนต่อด้านโฆษณาในนิวยอร์ก แล้วมาทำงานพิเศษที่ร้านอาหารไทยของป้าผม เค้าเป็นเหมือนพี่สาวที่แสนดีคอยสอนการบ้าน ช่วยเหลือสอนงานผมในร้านอาหารของป้าที่อเมริกา ผมมีปัญหาคาใจเรื่องใดก็ได้แต่ปรึกษาพี่แชริมคนนี้ คิดถึงเหลือเกิน
“แด็ด แม่ครับ นี่น้องหยกเป็นหลานชายเจ้าของร้านอาหารไทยในนิวยอร์กที่ผมกับแชริมไปทำงานพิเศษแล้วพบกันน่ะครับ” พี่แดนนี่ซึ่งตอนนี้ผมจำได้แล้ว เพียงแต่ผมไม่ค่อยสนิทกับพวกพนักงานเสิร์ฟผู้ชายในร้านคุณป้าเท่าไร พี่แดนนี่กับพี่แชริมคงจะเป็นแฟนกันนี่เอง
“แหม...บังเอิญกันจังเลยที่เจอเพื่อนที่นี่ เอ่อ...ลูกแดน พาแชริมกับเพื่อนไปทานข้าวก่อนสิ มาเสียดึกคงจะหิว จะได้นั่งคุยกับเพื่อนเก่าไปด้วย รบกวนทางโรงแรมจัดอาหารเพิ่มเติมให้ได้ไหมคะ ทางเรายินดีจ่ายเพิ่มให้ค่ะ” คุณวรพรรณยิ้มให้กับเหตุการณ์ที่เราบังเอิญได้เจอกัน จึงขอให้พวกเราช่วยทำอาหารให้ลูกชายและเพื่อนๆ ได้ทานเพิ่ม
“เอ่อ...งั้นพวกผมขอตัวไปจัดอาหารเพิ่มให้นะครับ น้องหยกรับแขกชุดนี้ไปก่อนนะ จะได้คุยกับเพื่อนเก่าไปด้วย พวกพี่จัดการกันเอง น้องพลอยเดินดูความเรียบร้อยไปก่อนแล้วกันนะครับ” พี่กฤษพูดพลางรีบลากแขนพี่ทองที่ยืนนิ่งทำหน้าเหมือนคนอกหัก ออกอาการผิดหวังในตัวคุณแดนนี่อย่างออกนอกหน้า เห็นแล้วรู้สึกน่าสงสารพิลึก
“ดิฉันจัดให้นั่งโต๊ะนี้แล้วกันนะคะ ไม่ทราบมีแขกมาเพิ่มอีกกี่ท่านคะ” น้องพลอยนำเรามานั่งที่ชุดรับแขกที่ผมเคยนั่งทานข้าวในวันแรกคนเดียว
“ขอบคุณครับ มีเพื่อนผมมาเพิ่มอีกคนเดียวครับ เดี๋ยวผมไปตามมาก่อน แชริมคุยกับน้องหยกไปก่อนนะ ผมรู้ว่าคุณคิดถึงน้องมาก” คุณแดนนี่ตอบพลางยิ้มหวานให้ผมและพี่สาวคนสวย แล้วขอตัวออกไปตามเพื่อน
“งั้นตามสบายนะคะคุณแชริม เดี๋ยวดิฉันจะจัดอาหารมาให้นะคะ รอเพียงสักครู่เองค่ะ อุ๊ย...พี่หยกไม่ต้องจ้ะ น้องพลอยจัดการเอง” น้องพลอยรีบบอกที่เห็นผมจะลุกขึ้นไปช่วย จึงนั่งลงคุยกับพี่แชริมด้วยความคิดถึงถามไถ่สารทุกข์สุขดิบไปเรื่อยเปื่อย จนเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน
“แหม...มาเที่ยวเมืองไทยไม่กี่วัน น้องหยกของพี่ก็มีแฟนเสียแล้ว แถมยังหล่อขนาดนั้นเชียว แต่ถ้าน่ารักแล้วก็หล่อแบบนี้เป็นพี่ก็คงอดใจไม่ไหวหรอก แต่สงสารคุณทองเนาะ แอบหลงรักมาตั้งสิบกว่าปีโดนน้องชายพี่มาชุบมือเปิดเพียงคืนเดียว อิอิ ร้ายนะเราน่ะเข้าหาผู้ชายก่อนเสียด้วย” พี่แชริมพูดแซวผมให้รู้สึกอายขึ้นมาจนได้ เราสนิทกันมากจนสามารถเล่าให้ฟังกันได้ทุกเรื่อง
“เดี๋ยวหยกจะฟ้องพี่แดนนี่ ว่าพี่แชริมนอกใจ ฮ่าๆๆ แอบชมแฟนหยกด้วย เอ่อ...แล้วพี่เป็นแฟนกันตอนไหนครับ หยกไม่เห็นรู้เรื่องเลย ตอนทำงานอยู่ที่ร้านพี่แชริมก็ยังไม่มีแฟนนี่ครับ” ตอนนั้นผมสนิทแต่พี่ๆ ผู้หญิงแล้วส่วนใหญ่ก็อยู่แต่ในครัว เลยไม่ค่อยรู้จักพวกผู้ชายเท่าไร
“ก็พี่แดนนี่เค้าเรียนมหาลัยปีเดียวกับพี่ แต่คนละสาขาเพิ่งจะมาจีบพี่ตอนที่ใกล้เรียนจบ ตอนนั้นหยกก็รู้ว่างานที่มหาลัยหนักมาก พี่ต้องทำโปรเจคใหญ่เลยลาออกจากร้านอาหารกันทั้งคู่ เราก็เลยได้สนิทกันในห้องสมุด เพราะที่ร้านเราก็ได้แต่เจอทักทายกันธรรมดา แต่พี่ก็เห็นว่าเค้าหล่อดี พอเค้ามาจีบแล้วถึงได้รู้ว่านิสัยดีมากด้วยคอยช่วยเหลือพี่ทุกเรื่องเราเลยคบกัน” พี่แชริมเล่าให้ผมฟังด้วยสีหน้ามีความสุข
“แล้วพี่แดนขอพี่หมั้นหรือขอแต่งงานแล้วใช่ไหมครับ โรแมนติกไหมครับ” ผมถามออกไปด้วยความอยากรู้เพราะเห็นแหวนเพชรเม็ดเป้งที่นิ้วนางข้างซ้ายของพี่แชริม
“จ้ะ...เราหมั้นกันแล้ว พอส่งโปรเจคเสร็จพ่อพี่ก็ป่วยหนัก พี่ก็เลยต้องกลับเกาหลี พี่แดนนี่ก็ตามไปดูแลปลอบใจจนพ่อพี่หายป่วย พี่จึงตกลงรับหมั้นที่นั่น นี่พี่ยังไม่ได้กลับไปรับปริญญาเลย เราสองคนตั้งใจจะไปรับอีกทีปีหน้าจ้ะ เพราะปีนี้เราจะแต่งงานกันที่เมืองไทยก่อนเดือนหน้านี้เองจ้ะ” พี่แชริมชูแหวนหมั้นเพชรเม็ดงามแวววาวล้อแสงไฟส่องประกายวูบวาบให้ผมดู ผมรู้สึกดีใจไปกับพี่สาวคนสวยของผมจริงๆ
“อ้าว...คุณบอกน้องหยกแล้วใช่ไหมเรื่องงานแต่งงาน พี่เชิญน้องหยกด้วยนะครับ ดีจังเลยที่เจอน้องหยกก่อนแต่งงาน แชริมยังบ่นคิดถึงน้องหยกกับคุณป้าจนเราตกลงกันว่าแต่งงานแล้วจะไปฮันนีมูนที่อเมริกาแล้วไปเยี่ยมน้องหยกคุณป้าด้วย” พี่แดนนี่เล่าให้ผมฟังด้วยสีหน้ามีความสุข และผมสังเกตเห็นชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เป็นชาวต่างชาติผมสีน้ำตาลเข้ม หน้าตาหล่อคมหุ่นดีสูงใหญ่ ดวงตาสีน้ำตาลสวย ใครเห็นก็ต้องสะดุดในความหล่อและเสน่ห์อันล้นเหลือ เพียงแค่ยืนเฉยๆ ก็เท่ห์แล้ว
“คุณชวนมาร์ตินนั่งก่อนสิ มาร์ทคะที่น้องหยก เป็นหลานชายของเจ้าของร้านอาหารไทยในอเมริกาที่ฉันกับแดนเคยไปทำงานพิเศษตอนเรียนที่โน่นคะ” พี่แชริมแนะนำให้ผมและคุณมาร์ตินรู้จักตามมารยาท ผมกำลังจะยกมือไหว้ แต่คุณมาติดยื่นมือออกมาทันทีที่พี่แชริมพูดจบ ผมเลยยิ้มให้แล้วยื่นมือไปจับพร้อมเขย่าทักทายกันสไตล์อเมริกันแทนการไหว้ ลืมไปว่าหนุ่มมาร์ทคนนี้เป็นชาวต่างชาติแท้จริง ไม่ใช่ลูกครึ่งไทยเหมือนพวกเรา
“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องหยก” แม้ว่าน้ำเสียงจะไม่ชัดเท่าไร แต่ก็ดูท่าทางจะพูดภาษาไทยได้อย่างคล่องแคล้ว แลวท่าทางก็เป็นมิตรดีด้วย ผมจึงรีบตอบรับแบบเดียวกับหนุ่มฝรั่งตรงหน้า
“มาร์ทเป็นชาวอิตาเลียน เราเป็นเพื่อนกันที่มหาลัยแต่มาร์ทเค้าเรียนแพทย์ เค้าเคยมาเที่ยวเมืองไทยสมัยยังเรียนครั้งหนึ่ง ชอบทุกอย่างที่เป็นเมืองไทยมาก นี่ถือโอกาสลางานมาเที่ยวและร่วมงานแต่งงานพวกพี่เดือนหน้านี้จ้ะ” พี่แชริมรีบอธิบายให้ผมได้รู้จักประวัติคร่าวๆ ของเราสองคน หลังจากนั้นเราก็พูดคุยกันเรื่องทั่วไป ทั้งความหลังในอดีตและเรื่องราวในปัจจุบัน รวมถึงเหตุการณ์ตลกต่างๆ กันอย่างสนุกสนาน ส่งเสียงหัวเราะกันครื้นเครง
“อาหารมาแล้วครับ หิวกันแล้วใช่ไหมครับ ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ...ครับ อุ้ย...หล่ออ่าาา” พี่ทองที่ถือถาดอาหารเข้ามาพูดทำให้พวกเราทุกคนต้องหันไปมอง เมื่อพี่ทองสบตากับคุณมาร์ทก็ถึงกับหลุดสาว มือไม้ดูอ่อนทันทีจนพี่กฤษต้องรีบไปประคองถาดช่วยรับไว้ด้วยมือข้างเดียวด้วยความรวดเร็ว เพราะอีกข้างตัวเองก็ถือถาดอาหารมาเหมือนกัน
“พี่กฤษ ให้หยกช่วยครับ” ผมรีบลุกขึ้นไปรับถาดอาหารจากพี่กฤษ เพื่อให้พี่กฤษรับถาดอาหารมาจากพี่ทองเสียก่อนที่มันจะหล่นจนไม่ได้ทานกัน เอามาเสิร์ฟลงบนโต๊ะรับแขก ส่วนพี่ทองที่ยังยืนอ้าปากค้างนิ่งเป็นหุ่นจนเราทุกคนขำ พี่กฤษเห็นดังนั้นก็รีบเอาศอกไปกระทุ้งให้เจ้าตัวได้สะดุ้งตกใจ
“ว๊าย...แหก อีบ้ากระแทกศอกมาซะแรง ฉันเจ็บนะยะ อุ้ย...เอ่อ...ขอโทษครับ เชิญทุกท่านทานอาหารกันตามสบายนะครับ ผมขอตัวก่อน วุ๊ย...อีนี่หลบสิ” พี่ทองที่ลืมตัวหลุดสาวออกมาเพราะความตกใจ พอได้สติก็รู้ทันทีว่าเจ้าตัวคงอายมากเพราะผิวสีเข้มเป็นเป็นแดงเรื่อขึ้นมาทันที จนรีบก้มหน้างุดแล้วหันหลังด้วยความรวดเร็วจนชนกับพี่กฤษที่ยืนอยู่ด้านข้าง ตอนนี้เดินบิดก้นจากไปดูแล้วน่ารักดีเหมือนกันครับ
“น่ารักดีนะครับ” พี่มาร์ทชมพี่ทองขึ้นมาท่ามกลางเสียงหัวเราะในลำคอด้วยความขบขำกับปฏิกิริยาของพี่ทอง ไม่ต้องสังเกตอะไรมากก็รู้ว่าพี่ทองหลงเสน่ห์คุณหมอหนุ่มชาวอิตาเลี่ยนคนนี้เสียแล้ว
“คุณกฤษนั่งทานอาหารด้วยกันก่อนสิคะ น้องหยกบอกว่ายังไม่ทานอาหารเย็นกันเลยไม่ใช่เหรอคะ” พี่แชริมเอ่อปากชวนคนรักของผมทันที จนพี่กฤษงงได้สักครู่ ก็เข้าใจได้เองว่าผมคงบอกว่าพี่กฤษเป็นแฟนผมเอง จึงหันมายิ้มให้
“ไม่เป็นไรครับ พวกคุณทานอาหารกันเลยครับ จะได้คุยกันให้หายคิดถึงด้วย พวกผมกำลังทานกันอยู่ด้านในนี้เองครับ น้องหยกทานอาหารกับเพื่อนแล้วกันนะครับ ต้องการอะไรเพิ่มเติมก็เข้าไปเรียกนะครับ” พี่กฤษรีบออกตัวปฏิเสธ แลวเดินหายเข้าไปในครัว
“แฟนน้องหยกนี่หล่อเนาะ สุภาพแล้วเค้ายังทำอาหารเก่งแถมอร่อยด้วย นี่คุณแม่พี่แดนติดใจมากเลยรู้ไหม แทบจะบังคับให้พวกพี่ต้องมางานนี้เลยทีเดียว ตอนแรกพี่กับพี่แดนยังติดงานจนเกือบปฏิเสธแล้วเชียว ไม่งั้นก็อดเจอน้องหยกกับแฟนที่นี่เสียแล้ว ดีใจจังเลย” พี่แชริมชมคนรักให้ผมฟังขณะลงมือทานอาหารกัน ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยจนผมเขินแทนคนโดนชมไปเลยทีเดียว
“แฟนน้องหยกเป็นคนทำอาหารเหรอครับ อร่อยมากเลย ผมชอบทานอาหารไทย ไปมาหลายที่นะครับ ยังไม่เคยเจอที่ไหนอร่อยเท่าที่นี่เลยครับ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมาบ้าง พลอยทำให้ผมภูมิใจแทนคนรักไปด้วย
“เด็กๆ พ่อกับแม่เคลียร์ค่าใช้จ่ายแล้วขอตัวกลับก่อนนะจ้ะ อุ้ย...ตามสบายลูก ทำงานมาเหนื่อยๆ ทานอาหารกันให้อิ่มแล้วนั่งคุยกันไปก่อน ไม่ต้องเดินไปส่งพ่อกับแม่หรอก” คุณไนเจลและคุณวรพรรณเดินมาล่ำลา จนพวกเราทุกคนรีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ รวมถึงคุณมาร์ทด้วยที่ยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่แบบไทยตามมายาท
“งั้นพวกผมไม่ส่งนะครับ Happy Anniversary นะครับแด็ด คุณแม่” พี่แดนนี่ลุกขึ้นมากอดคุณแม่แล้วหอมแก้มซ้ายขวา คุณไนเจลก็ยิ้มให้แล้วเดินเข้ามาตบบ่าพี่แดนเบาๆ ดูเป็นครอบครัวอบอุ่นน่ารักดีจังเลย
“ตามสบายนะจ้ะหนูแชริม มาร์ท แล้วก็หนูหยก งานนี้แม่มีความสุขมากเลย ปีหน้าแม่ขอจองล่วงหน้าเลยนะจ้ะ” คุณวรพรรณพูดกับทุกคนแล้วมาหยุดที่ผม จึงได้แต่พยักหน้ารับคำ แล้วยกมือไหว้อีกครั้ง คุณวรพรรณยกรับไหว้แล้วเดินตามคุณไนเจลออกไป พวกเราจึงนั่งทานอาหาร และคุยกันต่อ
“น้องหยกครับ เอ่อ...น้องคนที่เอาอาหารมาเสิร์ฟชื่ออะไรหรอครับ” คุณมาร์ทเอ่ยปากถามผม จนผิดสังเกตในความประหม่านิดหน่อย โดยเฉพาะพี่แชริมที่ยิ้มกรุ้มกริ่มส่งสัญญาณด้วยการขยิบตามาให้ผม สงสัยผมจะได้ตอบแทนพี่ทองด้วยการแปลงร่างเป็นกามเทพก็งานนี้ละ
-
ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย :mc4: จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ
-
นั้นไงๆๆๆๆๆ คุณพี่ทองในที่สุดก็ได้กินของนอก เริ่ด อ่ะตัวเอง กรี๊ดดดดดดดด
-
o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,
หรือว่า...หรือว่า...หรือ...ว่า...เจ้าหนี้น้องหยก อิอิ o18
หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย :angry2: :angry2: :angry2:
หูว...แฟนคลับพี่กฤษดุจางเยยยย
สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555
แหม...พูดแบบนี้น้องหยกเสียใจแย่ :sad4:
555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย :impress2: )
จายเยนนนฟางหยกก่อนน๊าาา หยกไม่ได้เจ้าชู้ :oo1:
555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว :laugh: :m20:
พี่กฤษจะหึงรึปล่าวงานนี้มาดูกันเนาะ :o8:
กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค
ม่ายน๊า...น้องหยกไม่ใช่คนแบบน๊านนน :o8:
ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง
น้องหยกจำม่ายด้าย...น้องหยกลืมปายแล้ว...พี่กฤษจะเข้าใจผิดไหมน๊าาา
เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง :m20:
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว :z1:
จะบอกว่าเจ๊ทองจะสมหวังก็คราวนีแหล่ะคับ ปล.พิมพ์เมนูไปหิวไปเหมือนกันครับ อิอิ :bye2:
ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย :mc4: จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ
ป้าจะลงจากคานแล้ว มาเตรียมพิธีอันเชิญกันดีกว่า
นั้นไงๆๆๆๆๆ คุณพี่ทองในที่สุดก็ได้กินของนอก เริ่ด อ่ะตัวเอง กรี๊ดดดดดดดด
ไส้กรอกอิตาเลี่ยนอิมพอร์ทเชียวนะครับ อิอิ
-
หลังจากรอพี่กฤษมา 10 ปี ขายออกสักที
อีเจ๊ของเรา
:z1: :z1: :z1:
-
o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,
หรือว่า...หรือว่า...หรือ...ว่า...เจ้าหนี้น้องหยก อิอิ o18
หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย :angry2: :angry2: :angry2:
หูว...แฟนคลับพี่กฤษดุจางเยยยย
สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555
แหม...พูดแบบนี้น้องหยกเสียใจแย่ :sad4:
555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย :impress2: )
จายเยนนนฟางหยกก่อนน๊าาา หยกไม่ได้เจ้าชู้ :oo1:
555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว :laugh: :m20:
พี่กฤษจะหึงรึปล่าวงานนี้มาดูกันเนาะ :o8:
กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค
ม่ายน๊า...น้องหยกไม่ใช่คนแบบน๊านนน :o8:
ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง
น้องหยกจำม่ายด้าย...น้องหยกลืมปายแล้ว...พี่กฤษจะเข้าใจผิดไหมน๊าาา
เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง :m20:
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว :z1:
จะบอกว่าเจ๊ทองจะสมหวังก็คราวนีแหล่ะคับ ปล.พิมพ์เมนูไปหิวไปเหมือนกันครับ อิอิ :bye2:
ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย :mc4: จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ
ป้าจะลงจากคานแล้ว มาเตรียมพิธีอันเชิญกันดีกว่า
หลังจากรอพี่กฤษมา 10 ปี ขายออกสักที
อีเจ๊ของเรา
:z1: :z1: :z1:
พี่กฤษได้อิมพอร์ต พี่ทองได้เอ็กพอร์ต อิอิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 28 “กรหยก”
อยากมันต้องซู่ซ่า อยากโดนต้องกล้าบ้า อยากเดินไปข้างหน้า ต้องคลุกวงใน เปิดใจให้อ้าซ่า อย่าอายไม่เข้าท่า จะกั๊กไปทำไม วันนี้ยังไม่สายถ้าจะลุย
“นั่นพี่ทองหล่อครับพี่มาร์ท เป็นพี่ชายของน้องพลอยสวยเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ครับ” ผมบอกหนุ่มอิตาเลี่ยนรูปหล่อ ทุกคนก็อมยิ้มกันถ้วนหน้าที่เพื่อนหนุ่มชาวต่างชาติดูท่าทางจะสนใจหนุ่มไทยคมเข้ม พี่แดนมองอาการคุณมาร์ทที่เหมือนจะเขินนิดหน่อย ทำท่าเหมือนนึกอะไรออกก็หันไปกระซิบกับพี่แชริมคู่หมั้นสาวสวย ทั้งคู่ยิ้มหวานให้กันอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหันมาคุยกับผมทันที
“เอ่อ...น้องหยก เสาร์อาทิตย์นี้พวกพี่เคลียรานเสร็จแล้วคิดว่าจะพามาร์ทไปเที่ยวทะเลหัวหิน หยกไปด้วยกันไหม ชวนกฤษ ทอง และพลอยไปด้วยสิ” พี่แชริมรีบพูดแล้วขยิบตาให้ผมอย่างรู้กัน พอดีกับป้านวลนำน้ำตะไคร้มาเสิร์ฟ พอพวกเรารับน้ำแล้วกล่าวขอบคุณก็หันมาคุยกันต่อ
“ได้ครับ หยกก็อยากเที่ยวทะเลเมืองไทยเหมือนกันครับ ขอหยกลองชวนพวกพี่ๆ เค้าก่อน แล้วหยกจะโทรไปบอกอีกทีนะครับ” ผมยิ้มรับให้รู้กันว่าพี่แชริมกับพี่แดนคิดจะจับคู่ให้กับพี่มาร์ทและพี่ทอง เพราะดูจากปฏิกิริยาทั้งคู่น่าจะต้องตาต้องใจกันพอสมควร
“ทานกันอิ่มแล้วเหรอครับ งั้นผมขออนุญาตเก็บจานให้นะครับ จะได้ทานของหวานต่อ” พี่กฤษที่เดินมากับน้องพลอย และป้านวล โดยพี่กฤษเป็นฝ่ายพูด ในมือทั้งสามถือถาดเปล่ามาเตรียมเก็บโต๊ะอาหารที่ทานเสร็จแล้ว ผมจึงลุกขึ้นช่วย
“พี่ๆ เป็นแขกไม่ต้องหรอกครับ นั่งเถอะครับ ขอผมเก็บให้เองดีกว่า น้องพลอยเอาถาดมาครับพี่จัดการเอง” ผมรีบบอกทันทีที่เห็นพี่แชริมกับพี่แดนทำท่าจะลุกขึ้นช่วย ส่วนน้องพลอยหันไปบอกให้ป้านวลกลับบ้านได้ในส่วนที่เหลือพวกเราจะช่วยกันดูแลเอง
“ทานอาหารเสร็จแล้ว ดิฉันมีผลไม้ไทยให้ทานด้วยค่ะ และอย่าลืมทานกล้วยบวชชีเป็นหวานด้วยนะคะ เป็นกล้วยต้มในน้ำกะทิแบบหวานน้อยค่ะ พี่กฤษกับน้องหยกเป็นคนทำอร่อยนะคะ ยังมีไอศกรีมกะทิสดหอมๆ ใส่เนื้อมะพร้าวด้วยคะ” น้องพลอยที่เห็นว่าพวกเราทานอาหารกันอิ่มแล้วรีบเข้ามานำเสนอของหวานปิดท้ายให้แขกด้วยอย่างคุ้นเคยในรูปแบบการยริการ
“น้องทานรึยังครับ มาทานด้วยกันก็ได้ พี่เป็นเพื่อนน้องหยก อย่ามองว่าเราเป็นลูกค้าเลยครับ” พี่แดนรีบนำเสนอพร้อมยิ้มหวานให้น้องพลอยจนพี่แชริมรีบกระแอมใส่ เจ้าตัวจึงหันกลับมามองหน้าคู่หมั่นสาวแล้วยิ้มแหยให้ ท่าทางพี่แชริมจะขี้หึงเหมือนกันนะ
“น้องพลอยใช่ไหมคะ ชวนน้องทองกับน้องกฤษมาทานด้วยกันสิคะ ดิฉันดีใจมากเลยที่ได้เจอน้องหยกที่นี่ เชิญเพื่อนๆ น้องหยกมาทานขนมด้วยกันจะได้นั่งคุยด้วย น้องหยกก็เหมือนน้องชายแท้ๆ ของดิฉันเองค่ะ อย่าเกรงใจกันเลยนะคะ” พี่แชริมรีบเสริม ทำให้พี่กฤษและน้องพลอยหันมามองหน้ากัน จนผมต้องรีบชวนอีกแรงจึงตกลงไปนำของหวานมาเสิร์ฟ พร้อมพาพี่ทองที่เดินเหนียมๆ ผิดปกติมานั่งทานด้วยกัน
“ผมชื่อแดนนี่ครับเป็นลูกครึ่งไทยอเมริกันเรียกผมว่าแดนก็ได้ครับ นี่คู่หมั่นผมชื่อแชริมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลี เราทั้งคู่เคยทำงานพิเศษที่ร้านอาหารของป้าน้องหยกในนิวยร์อกครับ เดือนหน้าเราจะแต่งงานกันครับ ส่วนอีกคนคือมาร์ตินเป็นชาวอิตาเลี่ยนเพื่อนเจ้าบ่าวของผมเองครับ” พี่แดนนี่แนะนำตัวเองให้ทุกคนได้รู้จัก ระหว่างที่พวกเรากำลังทานของหวานพร้อมกัน
“ดิฉัน...เอ้อ...ขอเรียกหนูแทนแล้วกันนะคะ หนูชื่อพลอยสวยค่ะเรียกว่าพลอยเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ยินดีด้วยนะคะพี่แดนพี่แชริม” น้องพลอยชิงแนะนำตัวคนแรก เพราะเห็นว่าพี่ทองยังมัวแต่เขินคุณมาร์ทนั่งบิดตัวไปมา ในมือก็เอาแต่กวนไอศกรีมเล่นจนเหลวเป็นน้ำหมดแล้ว
“เอ่อ..ผมกฤษกรครับ เรียกกฤษก็ได้ครับ ผมเป็น...แฟนน้องหยกครับ” พี่กฤษพูดแล้วจะหันมามองหน้าผมทำไมนี่ จนได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของพี่แชริม ทำให้รู้สึกเขินขึ้นมานิดหน่อย จึงตักกล้วยบวชชีเข้าปากทานแบบไม่รู้ไม่ชี้
“แล้วน้องละครับชื่ออะไร ผมชื่อมาร์ติน เรียกผมว่ามาร์ทดีกว่านะครับ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมาบ้าง แต่ดูเหมือนจะพูดกับพี่ทองแค่คนเดียวมากกว่า คนที่โดนจ้องพอได้ยินแล้วก็ยิ้มเขิน ก้มหน้าลงไม่ยอมสบตาใครด้วยความเขินอาย
“เจ๊...เอ่อ...พี่ทองคะ เสียมารยาทค่ะ แขกแนะนำตัวแล้วมัวแต่เขินอยู่ได้” น้องพลอยพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งเต็มที่ แต่ดูเหมือนอยากจะแกล้งพี่ชายอยู่ในที พี่ทองยังไม่ตอบจนน้องพลอยต้องใช้แขนตีเข้าที่ที่หน้าขาเบาๆ แล้วพยักพเยิดให้มองไปที่หนุ่มอิตาเลี่ยนนั่งยิ้มหวานกำลังรอให้พี่ทองแนะนำตัวอยู่
“อะ...อะไรเล่า อ๋อ...เอ่อ...ผมชื่อทองหล่อครับ เรียกว่าทองเฉยๆ นะครับ” พี่ทองพูดไปเอาช้อนจิ้มไอศกรีมไปอย่างน่ารักน่าชัง พี่กฤษมองตามจนต้องตีมือ พี่ทองรีบเงยหน้ามองทำท่าจะด่าแต่ดูเหมือนจะไม่กล้าสีหล้าสลดลงทันที เพราะคนตีมือกำลังทำหน้าดุจ้องอยู่ ท่าทางพี่กฤษจะไม่ชอบให้ใครเล่นของกิน เหมือนที่คุณป้าผมเคยสอนเอาไว้
“น้องๆ คะ พวกพี่จะไปพามาร์ทไปเที่ยวหัวหินกันสุดสัปดาห์นี้ ฉลองสละโสดน่ะคะ พี่อยากชวนน้องๆ ไปเที่ยวด้วยกันนะคะ พี่ชวนน้องหยกไปแล้วแต่น้องหยกบอกว่าต้องขออนุญาตแฟนก่อน น้องกฤษพาน้องหยกไปด้วยกันสิคะ” พี่แชริมโยนคำชวนใส่พี่กฤษโดยไม่เตรียมกับผมก่อนเลย ไหนบอกว่าจะให้ผมเป็นคนไปชวนเอง แถมยังพูดขออนุญาตแทนผมอีก
“เอ่อ...ผม ผมให้หยกไปอยู่แล้วครับ แต่ว่าถ้าผมจะไปต้องขอถามนายจ้างก่อนนะครับ” พี่กฤษรีบตอบพร้อมกับหันไปถามน้องพลอยเหมือนขอความเห็น
“พลอยว่าพี่กฤษไปกับน้องหยกเถอะค่ะ ถือโอกาสไปพักผ่อนด้วย ตั้งแต่ทำงานมาพี่กฤษยังไม่เคยลางานไปเที่ยวเลย พลอยให้ลาพักร้อยเลยดีกว่าค่ะ ส่วนพลอยกับพี่ทองต้องขอตัวอยู่ที่โร...” น้องพลอยยังพูดไม่ทันจบดีพี่ทองก็เอามือมาตะปบปิดปากอย่างแรงจนเจ้าตัวสะดุ้ง พร้อมยื่นหน้าเข้ามาพูดแทนด้วยความรวดเร็ว
“ไปสิครับ เราไปกันหมดนี่เลยก็ได้ครับ ตั้งใจจะปิดโรงแรมเรียกผู้รับเหมามาปรับปรุงพื้นที่ชั้นล่างอาทิตย์หน้านี้อยู่แล้ว เลื่อนเวลาขึ้นมาหน่อยก็ได้ครับ พอดีจะตกแต่งทำชั้นล่างให้เป็นร้านอาหารสมบูรณ์แบบขึ้น แล้วขยายส่วนลงไปที่ระเบียงท่าน้ำด้านข้างด้วย แหม...พอดีเลยเวลาว่างเราตรงกันพอดี งั้นเราตกลงไปกันหมดนี่ล่ะครับ ฉลองสละโสดน่าสุกดีนะครับ” พี่ทองพูดยืดยาวอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวจะไม่ได้ไปด้วยยังไงอย่างนั้น จนผมต้องแอบขำในใจ
“เอ่อ...ทองกูเกรงใจเค้า ตากับยายจะว่ายังไงยังไม่รู้ กูไม่เคยไปไหนนานๆ ด้วย แล้วมึงจะปิดทำร้านตอนหน้าฝนปีนี้ไม่ใช่เหรอวะ อีกตั้งหลายเดือน ทำไมย้ายมาทำอาทิตย์หน้าแล้วกูไม่รู้ล่วงหน้า มึงบ้าหรือเปล่าผู้รับเหมาก็ยังไม่ได้ไปหามาคุย จำผิดแล้วละมึง” พี่กฤษพูดออกมาด้วยความกังวล คำพูดซื้อๆ แบบไม่ทันคิดว่าพี่ทองคงไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้ไปเที่ยวกับหนุ่มหล่อชาวอิตาเลี่ยน จนน้องพลอยต้องรีบหันหน้าหนีไปแอบขำไม่ให้ออกเสียง
“ไอ้บ้ากฤษมึงหุบปากไปเลย โรงแรมกูจะปิดปรับปรุงตอนไหนต้องบอกมึงเหรอ แล้วพี่แดนนี่กับพี่แชริมอุตส่าห์ชวน พี่เค้าเป็นเพื่อนหยก หยกเป็นแฟนมึง มึงเป็นเพื่อนกู ถ้ามึงไม่ไปกับน้องหยกแล้วน้องพลอยกับกูจะไปได้ยังไง...อีโง่” พี่ทองแหววใส่พี่กฤษเสียงเบาแต่ยังพอได้ยิน จนเราทุกคนแอบขำในความซื่อของพี่กฤษ และความกลัวว่าจะไม่ได้เที่ยวกับคุณมาร์ทของพี่ทอง
“อ้าว...ด่ากูโง่...อะไรของมึงเนี่ย ไม่ใช่ว่ากูไม่อยากไปเที่ยวทะเลกับหยก แต่กูไม่ได้จำผิดนะว่ามึงจะปิดปรับปรุงโรงแรมเมื่อไหร่ ตอนนั้นมึงบอกเองว่าจะรีบปิดปรับปรุงไปทำไมให้เปลืองเงิน เอาไว้ตอนหน้าฝนไม่มีลูกค้าค่อยปิดไง กูจำได้...ใช่ไหมน้องพลอย” พี่กฤษยังไม่เข้าใจความหมายว่าทำไมพี่ทองถึงต้องโกหกให้ตัวเองได้ไปเที่ยวหัวหินกับพี่ๆ เค้า
ยิ่งหันไปถามน้องพลอยให้ยืนยันคำพูดตัวเอง ผมกับน้องพลอยได้แต่สบตากันแว็บเดียวแล้วรีบหันไปทางอื่นเสียเพื่ออั้นเสียงหัวเราะจนหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว ส่วนพี่มาร์ทก็ยังทำหน้างงอยู่กับการเถียงกันของพี่กฤษและพี่ทอง พี่แชริมกับพี่แดนนี่คงเข้าใจสถานการณ์จึงร่วมขำเบาๆ ไปกับพวกผม
“คือ...กฤษมันไม่เคยเห็นทะเลมาก่อนน่ะครับ เลยตื่นเต้นไปหน่อย ปกติพูดถึงทะเลมันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทะเลจะเค็มจริงหรือเปล่า ชาตินี้ถ้ามันไม่คิดจะเลิกทำงานก็ไม่รู้จะมีโอกาสได้เหยียบจังหวัดอื่น หรือไปทะเลกับเค้าบ้างไหมน่ะครับ” พี่ทองเปลี่ยนเรื่องแต่ยังไม่หยุดเผา ระหว่างพูดก็เอามือพยายามปิดปากพี่กฤษไม่ให้ได้เถียงออกมา จนคนตัวใหญ่ต้องหันหน้าหนีหลบไปมาเพื่อไม่ให้พี่ทองปิดปากได้สำเร็จ
“ไอ้บ้า...มึงสิโง่ พูดยังกับกูบ้านนอกมากมาย ถึงอัมพวาจะไม่ติดทะเลแต่อำเภอเมืองจังหวัดสมุทรสงครามติดทะเลโว้ย...แล้วกูก็รู้ว่าทะเลมันเค็มมึงอย่ามาใส่ร้ายกู กูแค่ไม่เคยไปเที่ยวจังหวัดอื่นก็แค่นั้นแหล่ะ” พี่กฤษเถียงออกไปเหมือนจะคุมเสียงไม่อยู่เพราะคอยหลบที่โดนมือพี่ทองไล่ปิดปากตลอด
“อี...ไอ้ทอง...นี่มึงจะปิดปากกูทำไมเนี่ย นี่มึงดูอยากไปหัวหินกับพวกพี่เค้ามากจนต้องโกหกเรื่องปิดปรับปรุงร้านไปทำไมวะ เค้าเป็นเพื่อนหยแล้วกูกับน้องพลอยต้องอยู่โรงแรม ถ้ามึงจะเที่ยวก็ไปสิวะ ทีเวลานัดผู้ชายในเนทไปเที่ยวตั้งหลายวันไม่เห็นมึงจะเคยชวนกูกับพลอยไปเลย” ท่าทางพี่กฤษจะไม่ยอมเลิกสงสัย แต่ยิ่งพูดพี่ทองก็ยิ่งทำตาโตท่าทางเหมือนอยากจะกริ๊ดออกมา ทำเอาผมกับน้องพลอยทนอั้นเสียงหัวเราะแทบไม่ไหวแล้ว
“นี่มึงไม่อยากไปฮันนีมูน ฮันนีมันส์กับน้องหยกบ้างรึไง ลำพังมึงเองจะมีโอกาสพาเมียไปเที่ยวไหม ไหนมึงเคยบอกกูตั้งแต่ตอนเรียนม.ต้นว่าถ้ามีเมียจะพาไปโด๊ะกันในทะเลตอนกลางคืนไง พาหยกไปทำความฝันมึงให้เป็นจริงคราวนี้เลยสิวะ” พี่ทองพูดเร็วเสียจนคนตัวใหญ่ตั้งตัวไม่ทัน โด๊ะ คืออะไรตอนแรกไม่เข้าใจ แต่พอเห็นอาการของพี่กฤษทำให้เดาออกได้ไม่ยาก
คนรักของผมอายหน้าแดงก่ำจนเหมือนเลือดจะพุ่งออกมาเลยทีเดียว ผมได้ฟังยังเขินแทนเลย เสียงหัวเราะดังออกมาจากพี่แดน และพี่แชริมทำเอาผมกับน้องพลอยก็กลั้นขำไม่อยู่แล้ว พวกเราทั้งหมดหัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนกัน
“เรื่องนั้นน่ะกูเอามาจากหนังสือโป๊ที่มึงเอามาให้กูยืม แล้วกู...กูพูดเล่นโว้ย...อีเวร” พี่กฤษที่อายจนหน้าแดงแปร๊ดรีบพูดแก้ตัวลิ้นรัวพัลวัน ทำท่าแยกเขี้ยวพยายามจะเอื้อมมือไปบีบคอพี่ทองให้ได้ แต่จับไม่ได้เพราะพี่ทองเอี้ยวตัวหลบไปหลบมาจนโดนพี่กฤษตบหัวเข้าดังโป๊ก เล่นกันน่ารักจริงๆ แต่พี่กฤษเคยคิดจะมีอะไรกับแฟนในทะเลนี่มัน...เอ่อ...เอ้าท์ดอร์ในทะเลเชียวนะ ผม...ก็ยังไม่เคยลองเลยแฮะ เฮ้ย...คิดอะไรอยู่นี่ ไม่เอา...น่าอายจะตาย เขิน
“น้องกฤษไม่เคยไปเที่ยวทะเลที่อื่นก็ลองไปหัวหินกับพวกพี่สิคะ ไปด้วยกันเถอะค่ะ น้องหยกก็คงอยากไปกับน้องกฤษ ส่วนเรื่องที่พักหรืออาหารไม่ต้องเป็นห่วง คุณแม่พี่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรมริมหาดที่นั่นค่ะ พี่ให้น้องพลอยพาเพื่อนไปได้อีกหนึ่งคนจะได้ครบคู่” พี่แชริมรีบแก้สถานการณ์ให้พี่กฤษได้สบายใจมากขึ้น นึกขอบคุณพี่แชริมในใจที่ช่วยทำให้แฟนผมไม่ต้องเป็นเป้าให้พี่ทองจิกกัดได้
“หยกว่าให้พี่กฤษลองไปถามคุณตาคุณยายดูก่อนแล้วกันครับ หยกจะโทรบอกพี่แชริมอีกทีละกันครับ” ผมรีบพูดเปลี่ยนเรื่องบ้าง ตอนนี้พี่ทองกับพี่กฤษที่จ้องตากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อจะได้หันมาสนใจเรื่องอื่นแทน
“ถ้างั้นวันนี้พวกพี่กลับก่อนนะคะ เดี๋ยวจะถึงกรุงเทพฯ ดึกเกินไป น้องหยกโทรหาพี่ตามนามบัตรนี่แล้วกันนะ ต้องไปกันให้ได้นะคะทุกคน” พี่แชริมบื่นนามบัตรแล้วสำทับอีกครั้ง พวกเราเดินไปส่งแขกลากันที่หน้าโรงแรมจนเห็นแขกทั้งสามคนเดินออกไปเรียบร้อย เท่านั้นเองพี่กฤษยังไม่วายยกเท้าไปฟาดเตะก้นพี่ทองเต็มแรงจนตัวลอย
“โอ๊ย...อีกฤษ มาเตะฉันทำไมอีก เครื่องฉันพังหมด ของต้องใช้อาทิตย์หน้าด้วย” พี่ทองพูดพลางลูบก้นทำสีหน้าเจ็บปวดเชียว ผมกับน้องพลอยก็ขำก๊ากออกมาทันที
“พูดเรื่องอะไรของมึง เครื่องบ้าเครื่องบออะไร แล้วมึงเสือกไปพูดเรื่องอุบาทว์ต่อหน้าแขกทำไมวะ กูแค่พูดสนุกปากตอนมึงเอาหนังสือโป๊เล่าประสบการณ์ที่มันล่อกันในทะเลมาให้กูอ่าน ห่า...ผ่านมาตั้งเกือบสิบปี เสือกยังจำได้อีก” พี่กฤษสีหน้าไม่พอใจพูดไปหน้าแดงไป สงสัยจะอายจริงๆ
“แหม...กูรู้น่าว่ามึงชอบ ตอนนั้นแค่พูดน้องชายมึงยังตุงขนาดนั้น กูยังกลัวมันจะทะลุกางเกงมึงออกมาทิ่มตากูเลย กูถึงรู้ไงว่ามึงไม่ชอบใส่กางเกงใน ก็เลยเอาหนังสือโป๊มายั่วมึงบ่อยๆ ฮ่าๆๆ” พี่ทองหัวเราะร่วนแถมยังเผายั่วโมโหพี่กฤษอีกเรื่อง จะว่าไปผมก็สังเกตได้ว่าพี่กฤษไม่ชอบใส่กางเกงในจริงๆ ด้วย
“โธ่...อีตุ๊ดเวร แผนสูงนะมึง เห็นกูไร้เดียงสาอ่อนต่อโลกเข้าหน่อยก็จะหลอกดูน้องชายกูตุงกางเกง แล้วที่กูไม่ใส่กางเกงในไม่ได้ไม่ชอบใส่โว้ย...บ้านกูจน ไม่มีตังค์ซื้อกูเลยไม่ได้ใส่ มาให้กูเตะให้เครื่องมึงพังพิการถาวรเลยดีไหม อีตุ๊ดลามก” พี่กฤษพูดจบก็วิ่งไล่เตะพี่ทองที่วิ่งหนีไปรอบพื้นที่ วนซ้ายวนขวาอย่างรวดเร็ว
“อย่างมึงอ่ะนะไร้เดียงสา อ่อนต่อโลก ถุย...เจอหน้ากูถามหาแต่หนังสือโป๊เล่มใหม่ ขอยืมกูกลับบ้านได้ตลอด เวลาเอามาคืนแต่ละทีก็เยินจนกูต้องยกให้ ไม่รู้เอาหนังสือกูไปทำอะไรมาบ้าง ฮ่าๆๆ” พี่ทองหล่อตะโกนประจานพี่กฤษแล้ววิ่งหนีไปเรื่อยๆ
“อีตุ๊ด...มึงตายยย” ตอนนี้เสียงของพี่กฤษโวยวายตะวาดด่าพี่ทองด้วยความอาย กับเสียงพี่ทองที่กริ๊ดกร๊าดหัวเราะวิ่งตูดบิดหนีพล่านไปทั่วโรงแรม ทำเอาผมและน้องพลอยขำกันจนปวดท้อง
-
:m20: ตกลงว่าไร้เดียวสาหรือว่าร้ายเดียวสากันแน่จ๊ะพี่กฤษ
กรี๊ดๆ เข้ามาอ่านครั้งแรก +1 ให้เลยคร๊า ^^ มาต่อไวๆเน้อ
-
ป้าทองสู้ๆ
-
เล่นกันเป็นเด็กๆ น่ารักมากค่ะ
-
มันเิริ่มจะฮาตอนกลางๆ เรื่อง
แต่มันจะมาม่าในอีกไม่ช้านี้
ขอเดา เดาดีไหมเนี่ยะ
พี่กฤษกะน้องหยก อาจจะเป็นพี่น้องกัน
ลูกพ่อเดียวกันหรือเปล่าน้อ
-
พี่กฟษกับพี่ทองนี่เค้าเฮฮากันน่ารักดีจริงๆ
อ่านไปก็ขำไป :m20: พี่กฤษก้พูดซะซื่อเชียวไม่ดูสถานการณ์กับเค้าเล๊ย
-
หวาน เวอร์อ่ะ
-
เจ๊ทองกับพี่กฤษอย่างฮา :jul3:
เห็นทุกคนมีความสุขแบบนี้แล้วไม่อยากให้มีมาม่าเลยอ่า :serius2:
-
55555555555+ ผิดคาดค้า
ในที่สุด พี่ทองเราก็ได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนสักที ^ ^
พี่ทอง เตรียมเครื่องดีๆนะ เดี่ยวพังก่อนหมดสนุกแย่เลยน้า :laugh: :m20:
-
อ๊าร๊าย กันพี่กฤษไม่ใส่กางเกงในหรือเนี๊ย วู้~~~~~
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เพิ่งอ่านค้า ดำเนินเรื่องสนุกมาก ตอนแรกก้อคิดนะว่าพี่กฤษยอมน้องกรง่ายไปป่ที่แทนชอบเค้านี่เอง :impress2:
-
555+ พี่กฤษคะ ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ใกล้ได้เวลาทำตามฝันแล้วค่ะ
(ไปแอบอยู่ที่เรือ พร้อมกล้องส่องทางไกล :impress2:)
พี่ทองค่ะ งานนี้ของนอกส่งตรงมาจัดไปอย่าให้เสียค่ะ
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยตอนล่าสุดนี่ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:m20: ตกลงว่าไร้เดียวสาหรือว่าร้ายเดียวสากันแน่จ๊ะพี่กฤษ
กรี๊ดๆ เข้ามาอ่านครั้งแรก +1 ให้เลยคร๊า ^^ มาต่อไวๆเน้อ
ขอบคุณที่ติดตามคร๊าบบ จะรีบปั่นมาให้นะคร๊าบบบ o13 o13 o13
ป้าทองสู้ๆ
เชียร์กันจังเลย อย่างนี้ป้าจัดเต็มแน่นอน :oo1: :oo1: :oo1:
เล่นกันเป็นเด็กๆ น่ารักมากค่ะ
แหมก็แต่ละคนยังเด็กอยู่เลยน๊าาา o18 o18 o18
มันเิริ่มจะฮาตอนกลางๆ เรื่อง
แต่มันจะมาม่าในอีกไม่ช้านี้
ขอเดา เดาดีไหมเนี่ยะ
พี่กฤษกะน้องหยก อาจจะเป็นพี่น้องกัน
ลูกพ่อเดียวกันหรือเปล่าน้อ
อาจจะนะครับ เดาเหมือนกัน อิอิ o22 o22 o22
พี่กฟษกับพี่ทองนี่เค้าเฮฮากันน่ารักดีจริงๆ
อ่านไปก็ขำไป :m20: พี่กฤษก้พูดซะซื่อเชียวไม่ดูสถานการณ์กับเค้าเล๊ย
พี่กฤษเค้าอ่อนต่อโลกคับ อิอิ :laugh: :laugh: :laugh:
หวาน เวอร์อ่ะ
ตอนที่สามสิบระวังทะเลหวาน อิอิ :o8: :o8: :o8:
เจ๊ทองกับพี่กฤษอย่างฮา :jul3:
เห็นทุกคนมีความสุขแบบนี้แล้วไม่อยากให้มีมาม่าเลยอ่า :serius2:
กว่าจะรู้ความจิงก็อีกนานอ่าาา :sad4: :sad4: :sad4:
55555555555+ ผิดคาดค้า
ในที่สุด พี่ทองเราก็ได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนสักที ^ ^
พี่ทอง เตรียมเครื่องดีๆนะ เดี่ยวพังก่อนหมดสนุกแย่เลยน้า :laugh: :m20:
ท่าทางจะโดนพี่กฤษเตะจนเครื่องช้ำซะแร๊ววว อิอิ :z6: :z6: :z6:
อ๊าร๊าย กันพี่กฤษไม่ใส่กางเกงในหรือเนี๊ย วู้~~~~~
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
พี่กฤษจนอ่าาา ไม่ได้ตั้งจายยยโชว์น๊าาา หุหุ :impress2: :impress2: :impress2:
เพิ่งอ่านค้า ดำเนินเรื่องสนุกมาก ตอนแรกก้อคิดนะว่าพี่กฤษยอมน้องกรง่ายไปป่ที่แทนชอบเค้านี่เอง :impress2:
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม พี่กฤษปิ๊งน้องหยกก่อนหยกจะเห้นหน้าพี่กฤษเสียอีก อิอิ o18 o18 o18
555+ พี่กฤษคะ ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ใกล้ได้เวลาทำตามฝันแล้วค่ะ
(ไปแอบอยู่ที่เรือ พร้อมกล้องส่องทางไกล :impress2:)
พี่ทองค่ะ งานนี้ของนอกส่งตรงมาจัดไปอย่าให้เสียค่ะ
ท่าทางงานนี้จะตั้งชื่อว่าฟ้าเหลืองที่หัวหินเลยดีไหม 555 :oo1: :oo1: :oo1:
อร๊ายยยยยยยยยยยยตอนล่าสุดนี่ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
บอกแล้วว่าครบทุกรสคร๊าบบบ แต่รู้กันนะว่าชอบรสไหนที่สุดอิอิ :oo1: :oo1: :oo1:
-
ชอบบบบบ
ไม่อยากซดมาม่าเลยอ่ะ T^T
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 29 “กรหยก”
ตักบาตรคงใส่ด้วยข้าวหอม จึงสวยละม่อมละไม บุญทานที่ทำด้วยเต็มใจเธอจึงได้พรสี่ประการ อายุ วรรณะ สุขะ พละและปฏิภาณ เพียงพบเจ้านั้นไม่นานพี่ซมพี่ซานลุ่มหลง
เช้านี้ผมตื่นมาทันใส่บาตรกับคุณตาคุณยายของพี่กฤษด้วย เราตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีห้าเพื่อช่วยกันเตรียมของใส่บาตร โดยคุณยายทำอาหารส่วนคุณตาช่วยเป็นลูกมือ ผมกับพี่กฤษเข้าไปในสวนเพื่อหาผลไม้ และดอกกล้วยไม้ที่แขวนไว้กับลูกมะพร้าวแห้งที่ลำต้นมะพร้าว คุณตาของพี่กฤษเป็นคนปลูกเองมาใส่บาตร ชีวิตที่นี่เรียบง่ายจนผมรู้สึกถึงความสงบ สันโดษ และพอเพียง ทุกอย่างหาได้ภายในบริเวณบ้าน
“วันนี้หยกรู้สึกดีจังเลยครับ ที่ตื่นมาใส่บาตรกับครอบครัวพี่กฤษทันเสียที” ผมพูดให้คนข้างๆ ฟังเพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ จนเราเดินมานั่งที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นชมพู่ ผมตัดดอกกล้วยไม้กับใบเตยมามัดด้วยยางเพื่อเข้าช่อ น่าจะได้สักสี่หรือห้าช่อ คงพอใส่บาตรวันนี้
“พี่ก็ดีใจที่หยกมีความสุข แต่รู้ไหม...พี่มีความสุขมากกว่าหยกอีกนะ หยกไม่เคยรังเกียจบ้านพี่ให้เห็นหรือรู้สึกเลยสักนิด” พี่กฤษพูดพลางยิ้มให้ กำลังเอื้อมมือไปเด็ดลูกชมพู่สีแดงใส่ตะกร้า ฟ้ายังคงมืดอยู่มีเพียงแสงสีฟ้าลางๆ ที่พอมองเห็น หลานชายตัวสูงของบ้านนี้กลับเด็ดลูกชมพู่ด้วยความชำนาญเหลือเกิน เหมือนแค่มองดูก็รู้ว่าลูกไหนสุก ลูกไหนยังดิบอยู่
“หึหึ...ทำไมหยกต้องรังเกียจด้วยละครับ” ผมขำด้วยความงงว่าทำไมพี่กฤษต้องดีใจขนาดนั้น พูดบ่อยๆ จนผมรู้สึกเขิน เพราะผมนั้นอยู่ง่ายกินง่าย ผมได้แต่คิดในใจว่ารู้สึกสนุกไปพร้อมกับความสงบที่ได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายแบบนี้ ที่นี่มีแต่ความรัก ความห่วงใย ความอบอุ่น ผมเบื่อความฟุ้งเฟ้อในชีวิตที่ผ่านมา มันไม่เคยให้แม้แต่เวลา ความเอาใจใส่ หรือความสุขในชีวิตผมได้จริงๆ เอาเสียเลย
ตอนผมเด็กๆ คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยได้อยู่บ้านพูดคุย หรือเล่นกับผมเลย กลางวันท่านเอาแต่นอน ส่วนกลางคืนท่านออกไปเที่ยวข้างนอกกันทุกคืน คุณป้าเล่าว่าถ้าคุณปู่ไม่ดุก็ไม่คิดจะนอนกันที่บ้าน แม้เสาร์อาทิตย์ยังไม่เคยพาผมไปเที่ยวข้างนอกเลยด้วยซ้ำ
ชีวิตผมดีขึ้นตอนที่พ่อแม่ผมย้ายไปอยู่กับคุณป้าที่อเมริกา คุณป้าเอาใจใส่และดูแลผมเหมือนเป็นแม่แท้ๆ ของผมถึงขั้นขอจดทะเบียนรับผมเป็นบุตรบุญธรรม แต่ท่านก็ทำงานหนักไม่ค่อยได้มีเวลาว่างมาดูแลผมอย่างจริงจัง ดีที่ยังมีพี่ๆ บางคนที่มาทำงานในร้านคอยเป็นเพื่อนเล่น พูดคุยได้บ้าง แต่พอสนิทกันจริงๆ พวกพี่ๆ เค้าก็ต้องกลับเมืองไทย หรือไม่ก็ไปเรียนต่อที่อื่น ผมก็ไม่ต่างอะไรกับพี่กฤษที่ไม่มีเพื่อนมากมายนักในชีวิต
“ไม่เคยมีใครชอบเลย...ไม่เคยมีใครเหมือนหยก ไม่มี...ใคร...อดทนไปกับพี่เลยจริงๆ ไม่มีใครทนเหมือนหยก” พี่กฤษที่เงียบไปนานพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ผมเดาว่าใครๆ ของพี่กฤษคือคนที่เจ้าตัวเคยคบหาหรือพามาที่บ้านหลังนี้ ไม่แปลกใจเท่าไรที่จะมีใครมาที่นี่หลายคน เพียงเพราะคนตัวใหญ่ที่ยืนน้ำตาซึมอยู่ข้างหน้าผมตรงนี้ หน้าตาดีเหลือเกิน นิสัยก็ดีพร้อม ขาดก็เพียง...เค้าจน
“หยกไม่เห็นจะต้องทนเลยนี่ครับ ที่นี่มีบ้านให้อยู่ มีน้ำฝนให้ดื่มตั้งหลายตุ่ม มีผักข้างรั้วให้ทำอาหาร ในสวนมีผลไม้ให้กินแล้วก็ยังขายได้เงินอีก ในน้ำก็ยังจับปลาได้ มีคุณตาคุยสนุกกับคุณยายใจดีทำกับข้าวอร่อยอยู่ด้วย แถมหยกยังไม่ต้องจ่ายค่าเช่าอีกสบายจะตาย” ผมพูดให้ตลกนิดหน่อย
ในใจของผมตอนนี้คิดว่าคนตรงหน้าคงไม่รู้หรอกว่า ชีวิตทุกวันนี้แค่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตให้ได้กินอิ่มนอนหลับมีคนคอยดูแลห่วงใยกันและกัน ต่อให้ความเป็นอยู่จะยุ่งยากแค่ไหน ผมก็ไม่เคยคิดว่ามันลำบากเลย เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ขอเพียงแค่ผมได้อยู่กับคนรักอย่างพี่กฤษแค่นี้ผมก็พอใจแล้ว
“หยก...พูดไม่ครบนะ ที่นี่ยังมีพี่อยู่อีกคน ไม่ได้มีแค่ตากับยาย แล้วก็...หยกลืมไปแล้วเหรอว่าพี่คิดค่าเช่านะ ไม่ได้ให้หยกอยู่ฟรี อีกอย่างเมื่อคืนหยกยังไม่ได้จ่ายค่าเช่า วันนี้ต้องจ่ายของเมื่อคืนให้พี่ด้วยนะ” พี่กฤษเอาตะกร้าที่มีชมพูอยู่ในนั้นถึงครึ่งมาตั้งบนแคร่ แล้วทรุดตัวลงนั่งติดกับผม ใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มส่งสายตาเจ้าชู้ใส่ผมมาด้วย
คนบ้าอะไรเปลี่ยนโหมดเศร้ามาเป็นโหมดหื่นขึ้นมากระทันกันแบบนี้ อย่างนี้ผมก็ตั้งตัวไม่ทันสิ แล้วยังมีหน้ามาทวงค่าเช่าแบบนั้นอีก ตอนแรกตกลงกันว่าคืนละครั้ง แต่เอาเข้าจริงครั้งเดียวเคยจะพอเสียที่ไหน คนอะไรอารมณ์จัดชะมัด
“จะบ้าเหรอพี่กฤษ...พูดอะไรทะลึ่งแต่เช้า...แล้ว...เอ่อ...เมื่อคืนก่อนพี่กฤษก็เก็บค่าเช่าเผื่อของเมื่อวานไปแล้วนี่ครับ” ผมก้มหน้าพูดไปแบบนั้นเพราะไม่กล้าสบตาคนตัวใหญ่ ช่วงหลังก็พูดเสียงเบาพอให้ได้ยินกันสองคนก็พอ มันน่าอายนี่นา
“หึหึ...เดี๋ยวนี้เจ้าเล่ห์เหมือนกันนะ มีนับด้วยนะเนี่ย สงสัยพี่ต้องขึ้นค่าเช่าเป็นคืนละสองครั้งแล้วละมั้ง” พี่กฤษโน้มใบหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูผมที่ไม่ทันระวัง พร้อมใช้ปลายลิ้นสะกิดติ่งหูผมจนต้องสะดุ้งสุดตัว ตอนนี้รู้สึกเหมือนมีภูเขาไฟเตรียมระเบิดอยู่บนหัวพร้อมจะระเบิดออกมาทันที
“พี่กฤษ...ลามก...อี๋...ทุเรศที่สุด นี่...ไม่ใส่กางเกงในอีกแล้วเหรอ” ผมรีบถอยตัวออกห่างเอาช่อดอกไม้ที่กำอยู่ในมือฟาดเข้าให้ที่แขนคนตัวใหญ่ แล้วเอามืออีกข้างขยี้ติ่งหูตัวเอง พลันสายตาดันไปเห็นส่วนนูนโด่งตุงกางเกงผ้าร่มตัวบางที่คนตัวใหญ่ใช้ใส่นอนเมื่อคืน มัน...โด่งยังกับมีใครไปกางเสาเต๊นท์ค้ำอยู่ในนั้น ใบหน้าที่ร้อนอยู่แล้วก็วูบวาบเพิ่มเข้าไปอีก อะดรีนาลีนสูบฉีดให้พลุ้งพล่านกันแต่เช้าเชียว
“หึหึ...มันเป็นแบบนี้ของมันทุกเช้าแหล่ะ เดี๋ยวก็ลง ถ้ารีบ...หยกก็ช่วยพี่เอามันลงหน่อยสิ” พี่กฤษยังไม่วายทะลึ่งเอามือไปกำมันต่อหน้าต่อตาผมอีก คนอะไรหน้าตาก็ดีแต่ลามกจริงๆ สงสัยที่พี่ทองพูดคงจะจริง ท่าทางพี่กฤษจะเป็นคนหื่นจัดมาก เวลามีอะไรกันครั้งเดียวก็ไม่เคยพอเสียด้วย
“พี่กฤษ...เดี๋ยวคุณตาเดินมาเห็น” ผมรีบห้ามเพราะคนตรงหน้าดูมีอารมณ์จนเหมือนจะกู่ไม่กลับเสียแล้ว มือยังไม่ยอมปล่อยออกจากส่วนนูนโด่งตรงเป้าแถมยังเริ่มมีหยดน้ำเหนียวซึมผ่านเนื้อผ้าร่มขึ้นมาตรงปลายลำอีก ผมห้ามแล้วพี่กฤษยังจะโน้มหน้าตัวเองเข้ามาพร้อมเอามือเอื้อมมาคล้องคอผมเข้าไปใกล้จนริมฝีปากเราต้องบดเบียดกันอย่างแนบแน่น
“พี่...กฤษ...แฮ่กๆ เดี๋ยวคุณตามาตามหรอก” ผมเผลอตัวแลกลิ้นกับพี่กฤษได้สักพักก็ได้สติจนต้องผลักใบหน้าคนตัวใหญ่ออก แล้วหอบหายใจเอาอ็อกซิเจนเข้าปอดเฮือกใหญ่ ในใจกลัวคุณตาจะเดินมาตามเพราะเราออกมากันนานแล้ว อีกอย่างผมกำลังจะไปทำบุญใส่บาตรแต่คนตรงหน้าดันมาทำเรื่องหื่นให้เป็นมลทิน...บ้าจริง
“งั้นเราไปใส่บาตรกันเถอะ” พี่กฤษรีบลุกขึ้นไปทั้งที่เป้ายังโด่งนูนจนมันแกว่งไปมาตามจังหวะการเคลื่อนไหว จนผมรู้สึกว่าของผมมันจะแข็งตัวตามคนตรงหน้าเสียแล้ว เพียงแต่ผมยังมีกางเกงในรัดช่วยเอาไว้ไม่ให้มันโด่งน่าเกลียดเหมือนคนทะลึ่งที่ลุกขึ้นยื่นไม่ใส่ใจกับความแข็งขืนของตัวเอง
“พี่กฤษ...มันยัง...เอ่อ...ไม่ลงเลย” ผมเตือนคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวผู้ใหญ่หรือใครจะมาเห็น จนเจ้าตัวต้องก้มลงมามองเป้ากางเกงที่ยื่นออกมาเป็นแท่งลำ ตรงส่วนปลายเริ่มเปียกเยิ้มชื้นแฉะเป็นวงใหญ่ขึ้น
“ไม่เป็นไรขึ้นได้ก็ลงได้ พี่ไปเปลี่ยนกางเกงก่อนแล้วกันเยิ้มหมดแล้ว แฮ่ะๆ เดี๋ยวตาแซวอีก...ฮึบ...ฮึบ” พี่กฤษถือตะกร้าชมพู่แล้วทำท่าวิ่งเยาะๆ นำผมไปก่อน ท่าทางจะวิ่งให้เหงื่ออกจะได้หมดอารมณ์หื่น ผมได้แต่คิดว่ากลัวจะเป็นไส้เลื่อนเอาเสียก่อน คิดได้ก็ขำขึ้นมาในใจ ไม่นึกเลยว่าพี่กฤษจะหื่นและทะลึ่งได้ขนาดนี้
ผมเดินหอบช่อดอกกล้วยไม้ข้ามร่องน้ำโดยใช้ไม้กระดานที่พาดอยู่ ออกมาจากสวนไปที่ท่าน้ำหลังบ้าน ที่เดินได้เร็วขึ้นเพราะเริ่มจะใช้สะพานไม้กระดานคล่องแล้ว เวลาจะเอาวัตถุดิบมาทำอาหาร หรือเข้ามาเก็บผลไม้เราจะต้องเดินผ่านไม้กระดานแผ่นนี้ข้ามร่องน้ำที่ขุดไว้รอบสวนแห่งนี้ทุกครั้ง
“อ้าว...แล้วกฤษไปไหนเสียล่ะลูก” คุณยายที่กำลังนำยางมารัดปากถุงอาหาร ที่คุณตาเป็นคนตักแกงใส่ ทั้งสองนั่งอยู่กันใต้ถุนบ้านด้านหลังใกล้ลานอาบน้ำ อาหารใส่บาตรมีไม่กี่ชนิดเรียงอยู่ในถาดพร้อมข้าวสวยใส่ขันเงินใบใหญ่มีทัพพีวางอยู่ด้วย และดูเหมือนใกล้จะพร้อมใส่บาตรกันแล้ว
“กำลังเอาชมพู่มาครับ คุณยายใช้ถุงพลาสติกด้วยเหรอครับ วันแรกหยกเห็นมีใบตองกับใบบัวห่ออยู่เลย” ผมตอบไปพร้อมกับถามเรื่องถุงอาหาร เพื่อหาเรื่องชวนคุยเบี่ยงประเด็นไปก่อน เพราะไม่กล้าบอกเหตุผลว่าพี่กฤษกำลังไปเปลี่ยนกางเกงเพราะอะไร
“หึหึ...ปกติถ้ายายทำพวกผัดๆ ทอดๆ หรือของแห้ง ยายจะห่อใบตองหรือใบบัวตากแห้งเอาน่ะลูก วันนี้ยายทำต้มกะทิสายบัวใส่ปลาทูต้องใส่ถุงเอาลูก มันสะดวกดี” คุรยายตอบพลางขำในความซื่อของผม
“ไอ้กฤษเอ็งไปเอาชมพู่สวนใครวะ นานเชียว เสร็จแล้วไปท่าน้ำกันจะได้เวลาพระมาแล้ว” คุณตาที่รับถุงแกงมาเรียงใส่ถาดอาหารเสร็จแล้ว เงยหน้ามาถามพี่กฤษที่เปลี่ยนกางเกงเพิ่งเสร็จ กำลังเดินมาพร้อมถือตะกร้าชมพู่ในมือพอดี ผมเห็นพี่กฤษยิ้มแล้วยักคิ้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ให้ก็นึกหมั่นไส้ หาเรื่องทะลึ่งแต่เช้าจนต้องเดือดร้อนไปหากางเกงมาเปลี่ยน สมน้ำหน้านัก ยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก
คุณตาคุณยายเดินถือถาดอาหาร และขันใส่ข้าวไปถึงท่าน้ำแล้ว ผมกับพี่กฤษก็เดินตามกันไป คุณยายบอกว่าพอยายตักข้าวเสร็จแล้ว คุณตาจะใส่กับข้าว และพี่กฤษจะส่งผลไม้ให้พระ รอพระท่านปิดฝาบาตรก่อนผมจึงวางดอกไม้บนฝาบาตรอีกที
“ตกลงเอ็งไปเอาชมพู่ถึงไหนวะ ถ้าหยกไม่มาก่อนข้ายังนึกว่าเอ็งพากันหลงสวนมะพร้าวไปแล้ว” คุณตาไม่วายแซวกันแต่เช้า เพราะพระท่ายังไม่มาเราจึงชวนคุยกันไปก่อน
“โธ่...ตา ผลไม้มันน้อยลง เก็บกันทุกวันมันจะโตทันให้เก็บได้ยังไง เดินจนทั่วดูว่าจะเอาอะไรมาใส่ดี ผมก็หามาได้เท่านี้ล่ะครับ” พี่กฤษชูตะกร้าผลไม้ให้ดู แล้วบ่นให้ฟัง
“วันนี้กฤษไปตัดขนุนมาให้ยายนะลูก เห็นมันสุกแล้วยายจะแกะแช่เย็นไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ด้วย” คุณยายพูดเหมือนนึกขึ้นได้
“ดีครับยาย ผมจะเอาไว้ทำรวมมิตรด้วย” พี่กฤษพูดจบจนคุณตาที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้องหันขวับมามองหน้าพี่กฤษทันที
“ข้าไม่ให้เอ็งไปขายของที่ตลาดฝั่งขะโน้นแล้วนะ เอ็งเลิกขายเสียเถอะ คิดเสียว่าสงสารตากับยาย เรื่องเก็บเงินซื้อที่ดินคืนเอ็งตัดใจเสียเถอะวะ เจ้าของมันไม่ยอมขายให้เราง่ายๆ หรอก ข้าตัดใจไปนานหลายปีแล้ว ขอแค่ข้ากับเมียข้าได้ตายที่นี่ก็พอใจแล้ว” คุณตาทำหน้าอ้อนวอนเหมือนจะร้องไห้ จนผมต้องหันไปมองหน้าพี่กฤษ เราหันมามองหน้าพอดีกัน จึงได้แต่สบตากันนิ่ง
“ครับ...ผมก็คิดว่าจะไม่ไปขายของที่นั่นแล้วครับตา เอ่อ...เรื่องที่ดิน” ผมรู้ว่าพี่กฤษกำลังจะพูดอะไรออกไป จึงต้องรีบตัดบทเพราะเห็นพระท่านพายเรือมาพอดี
“พระท่านพายเรือมาแล้วครับ” พอผมพูดจบทุกคนก็ปรับสีหน้าและเตรียมตัวใส่บาตรกัน ผมคิดว่าวันนี้ผมต้องจัดการเรื่องที่ดินผืนนี้ให้เสร็จก่อนที่จะเกิดเรื่องบานปลาย
“นิมนต์เจ้าค่ะ” คุณยายร้องเรียกให้พระท่านที่พายเรือเข้ามาใกล้เทียบท่า เราทุกคนยกมือไหว้พระท่านพร้อมกัน แล้วเริ่มใส่บาตรจนเสร็จหนึ่งชุดก็ยกมือกราบ พระท่านให้พรก็พายเรือจากไป
“ปกติจะมีพระมาบิณฑบาตกี่องค์ครับ” ผมชวนคุยเพราะกลัวคุณตาจะวกเข้าเรื่องที่ดินอีก ระหว่างเรานั่งรอพระท่านพายเรือมาอีก
“เราเรียกท่านเป็นรูปจ้ะหนูหยกไม่ใช่องค์ องค์ไว้ใช้กับพระพุทธรูป ปกติยายจะรอใส่สี่รูปทุกวัน” คุณยายตอบพร้อมสอนให้ผมเรียกลักษณะนามให้ถูกต้อง ผมรับคำก็พอดีกับพระท่านพายเรือมาอีกรูป เราจึงใส่บาตรกันต่อโดยไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีก
“หยกลูก...มากรวดน้ำด้วยกันก่อน จะรีบไปไหน” คุณตาเรียกให้ผมหันกลับมา ผมรู้จักการกรวดน้ำจากที่คุณป้าสอนแต่ไม่ได้ทำบุญบ่อยก็เลยลืม เรานั่งกรวดน้ำกันตรงท่าน้ำแล้วให้พี่กฤษเป็นคนเอาไปเทที่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ครัว
วันนี้เราทานข้าวกันเสร็จพี่กฤษก็ชวนผมไปตัดขนุนในสวนมาให้คุณยาย เราสองคนขออนุญาตคุณตากับคุณยายไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ที่หัวหินสี่วัน คุณตายังไม่วายแซวว่าเราหาเรื่องไปฮันนีมูนเปลี่ยนบรรยากาศ พี่กฤษเขินจนขอตัวลากผมไปอาบน้ำเตรียมตัวไปโรงแรมกันต่อ เพื่อวางแผนปิดกิจการชั่วคราวสำหรับปรับปรุงส่วนร้านอาหาร และเตรียมไปเที่ยวหัวหินกัน
-
ไม่เอามาม่าได้มั้ยอ่ะๆๆๆ
-
คาดว่าอีกไม่นานเรื่องต้องแดงขึ้นมาแน่ๆเลยอ่ะ
ว่าแต่มันเรื่องอะไรกันล่ะเนี๊ย
-
ขอหวานๆ ก่อนหละกันเน้อ
มาม่าเดี๋ยวค่อยกินแล้วกัน
ตอนนี้นักอ่านยังอิ่มอยู่ o.O!!!
-
ชอบบบบบ
ไม่อยากซดมาม่าเลยอ่ะ T^T
งั้นกินมาม่าเคล้าน้ำตาลสดไปก่อนน๊าาา :-[
ไม่เอามาม่าได้มั้ยอ่ะๆๆๆ
เอาหน่อน่าาา น๊ดนึง น๊าาา น๊าาา :o8:
คาดว่าอีกไม่นานเรื่องต้องแดงขึ้นมาแน่ๆเลยอ่ะ
ว่าแต่มันเรื่องอะไรกันล่ะเนี๊ย
อยากรู้เหมือนกัน อิอิ :a5:
ขอหวานๆ ก่อนหละกันเน้อ
มาม่าเดี๋ยวค่อยกินแล้วกัน
ตอนนี้นักอ่านยังอิ่มอยู่ o.O!!!
กินไปพร้อมกันเลยได้ม๊าาา นะนะนะนะ :sad4:
-
แอร๊ยยยยยยยยย ยังไม่เอามาม่าได้มั้ยคะ ยังเก็บเกี่ยวความหวาน บวก หื่นไม่พอเลยอ่าส์
-
นั่นไง มันต้องมีอะไรแน่ๆ เรื่องที่ดินนั่น
ตาคิดว่า ยังไงเจ้าของมันไม่ยอมขายคืน
พี่กฤษหื่นเกินไปแล้ว
-
พี่กฤษหื่นตลอด :z1: :z1:
-
อยากกรุ้ เรืองทีดินมันเป็นยังไงกันเเน่ อยากรุ้ๆๆ
เจ้ทอง จะมีผัวเเล้ว ของนอกซะด้วย
-
พี่กฤษนี่หื่นได้ใจจริง พี่ทองหล่อของพวกเราก็มีท่าว่าจะได้คู่เหมือนกัน แล้วพี่พลอยสาววายสุดสวยของพวกเราล่ะคะ
-
เย้ !!! อ่านทันแล้ว :mc4: :mc4:
พี่กฤษหื่นได้อีก :o8: :o8:
ไม่เอามาม่า แต่ขอ ....... :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: เยอะๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 30 “กรหยก”
จะไม่มีใครมีความสำคัญและสูงค่า ให้คำพูดฉัน แทนคำสัญญาให้รู้ว่า (รักเธอ)
วันนี้ก่อนที่ผมกับพี่กฤษจะไปที่โรงแรม คิดว่าจะไปทำธุระเรื่องโอนที่ดินให้พี่กฤษเสร็จก่อน หลังจากที่ผมโทรไปบอกตกลงเรื่องไปเที่ยวหัวหินกับพี่แชริมเรียบร้อยแล้ว จึงเข้าไปคุยกับพี่กฤษในห้องเพื่อตกลงอะไรกันบางอย่างในเรื่องที่ดินผืนนี้
“พี่กฤษครับ หยกจะโอนที่ดินให้นะ พี่ห้ามปฏิเสธด้วย หลังจากโอนเสร็จแล้วพี่ค่อยบอกคุณตาได้ไหมครับ” ผมเอ่ยปากขอคนตัวใหญ่ที่ทำท่าจะพูดปฏิเสธแทรกขึ้นมา ผมจึงรีบเดินไปหยิบซองเอกสารที่ให้ทนายเตรียมไว้ให้ก่อนเดินทางมาเมืองไทยออกมาจากกระเป๋าเป้ ผมเปิดประตูออกไปลงไปข้างล่างรอพี่กฤษที่รถมอเตอไซด์คันเก่งของเจ้าตัว
“พี่กฤษเอาเอกสารออกมาด้วยเลยเถอะครับ บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้าน เชื่อหยกนะครับ” ผมเห็นพี่กฤษเดินตามมาตัวเปล่า ก็เลยขอร้องให้เจ้าตัวกลับขึ้นไปเอามา ท่าทางดูไม่เต็มใจนักแต่ก็ยอมโดยดี จนเรามาถึงสำนักงานที่ดินจังหวัดสมุทรสงครามที่ไกลพอสมควร
“หยกขอร้อง...โอนให้เสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วเราค่อยคิดกันว่าจะทำอะไรต่อได้ไหมครับ หยกตั้งใจมาเมืองไทยก็เพราะเรื่องนี้นะครับ” ผมทำสีหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังออกไป เพื่อไม่อยากให้คนหน้าตึงถามอะไรมากนัก เพราะพี่กฤษที่ดึงแขนผมไว้เหมือนลังเล
“พี่...ไม่อยากรับมันเฉยๆ หยกช่วยรับเงินค่าที่ดินไปด้วยได้ไหมล่ะ พี่ตั้งใจเก็บมาซื้อที่คืน แต่ทางโน้นเค้าไม่ยอมมาตลอด คนที่พี่ติดต่อไปอยู่อเมริกาชื่อคุณหยกเทพ เค้าบอกว่าติดที่ให้สัญญาเอาไว้กับภรรยาว่าจะไม่ขายคืนที่ดินให้กับทางเรา แต่จะคิดค่าเช่าแค่ปีละหมื่นเดียว” พี่กฤษเล่าให้ฟังอย่างลังเล
“คุณหยกเทพคือป๊าหยกเองครับ พี่กฤษเก็บเงินเอาไว้เถอะครับ หยกไม่รู้ว่าจะเอาเงินไปทำอะไร เงินที่บัญชีของป๊ากับม๊าทิ้งไว้ให้ชาตินี้หยกยังไม่รู้เลยว่าจะใช้หมดไหม” ผมสงสัยเรื่องที่ป๊าให้สัญญาอะไรกับม๊าไว้ ทำไมถึงไม่ยอมขายคืนที่ดินแห่งนี้ให้เจ้าของที่ดินเดิมเค้า มันมีอะไรกันแน่
“หยก...พี่ลำบากใจนะ พี่เก็บสะสมเงินมาตั้งแต่สิบขวบตอนนี้ได้มาแค่สามล้านก็จริง แต่เพื่อจะมาซื้อที่ดินคืนนี่ล่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเคยถอนไปใช้หนี้ให้พ่อหลายครั้งคงได้อีกหลาย ถึงแม้มันจะน้อยสำหรับหยกแต่พี่เก็บมันมาทั้งชีวิตเลยนะ” พี่กฤษทำหน้าเป็นกังวลขึ้นมาจริงๆ เหมือนลังเลที่จะรับข้อเสนอผม
“หยกไม่ได้ว่าเงินมันน้อย...สามล้านนี่ก็เยอะพอสมควร แต่เอาเถอะครับ พี่กฤษรับที่ดินเอาไว้ก่อน แล้วสัญญากับหยกว่าเราจะบอกคุณตากับคุณยายทีหลัง ขอหยกสืบให้รู้เองก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นในอดีต แล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่” ผมบอกคนตรงหน้าไปอย่างนั้น เพราะว่าถ้าคุยกับคุณตาทันที แล้วอาจเป็นเรื่องไม่ดี ผมกลัวเหลือเกิน...กลัวจะเป็นอย่างที่คุณป้าบอก มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“พี่กฤษ...หยกขอร้องนะครับ หยกตั้งใจมาเพื่อโอนที่ให้กับคนเช่าจริงๆ ถึงยังไงหยกก็ต้องไปแจ้งเรื่องที่ดินเป็นมรดกของหยกที่กรมที่ดินอยู่แล้ว” ผมตัดบทเพราะคนรักทำท่าทางจะไม่ยอม แล้วยังจะเดินกลับไปที่รถอีก ทำไมถึงหัวดื้อได้ขนาดนี้ จนผมต้องหาเหตุผลอื่นมาอ้าง
“เรารู้เรื่องก่อนแล้วค่อยโอนก็ได้นี่ หยกไม่เห็นต้องรีบเลย” พี่กฤษยังไม่ยอมรับข้อเสนอง่ายๆ แต่ก็เดินตามผมเข้ามาแล้ว
“สวัสดีครับติดต่อเจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดครับผม” ผมแจ้งเจ้าหน้าที่ เค้าชี้ทางให้ผมขึ้นมาที่ชั้นสอง ผมกับพี่กฤษจึงเดินขึ้นมาด้านบน คุณป้าสั่งไว้ให้ถามหาคนที่อดีตทนายของคุณปู่ผมแนะนำมา ผมยื่นจดหมายฝากถึงหัวหน้าฝ่ายอำนวยการให้ผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วก็เดินกลับมานั่งรอตรงเก่าอี้ยาวที่ผนังด้านหนึ่ง
“หยก...นี่ถ้าหยกเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับอเมริกาหรือเปล่า มีอะไรปิดบังพี่อยู่ก็บอกพี่เถอะ พี่พร้อมจะยอมรับ แต่อย่ามาหลอกให้พี่รักแล้วก็ทิ้งพี่ไปเหมือนคนอื่นเลยนะ พี่...ทรมานมามากพอแล้ว” พี่กฤษทำหน้าละห้อยเดินถือเอกสารมานั่งข้างๆ ผมแบบไม่เต็มใจ แถมยังถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้ออ้อนวอนผมอีก
“ไม่ครับ...หยกจะอยู่อีกนานจริงๆ หยกอยากอยู่ตลอดไปด้วยซ้ำ แค่หยกอยากทำความตั้งใจที่มาที่นี่ให้เสร็จเรียบร้อยเท่านั้นเอง ยิ่งมารู้ว่ามันคือที่ดินบ้านพี่กฤษก็อยากจะรีบคืนให้ พี่กฤษคิดเสียว่าเป็นของหมั้นที่หยกมอบให้สิครับ” ผมตังใจพูดให้ขำในตอนท้ายด้วยใจหายที่พี่กฤษกลัวว่าผมจะโอนที่แล้วทิ้งไป ท่าทางจะเข้าใจผิดเพราะเห็นผมกระตือรือร้นจนเกินไปหรือเปล่า
“เฮ้ย...ไม่ได้ พี่เป็นสามีต้องเป็นฝ่ายไปหมั้นหยกสิ เรื่องที่ดินช่างมันไปก่อน ถึงแม้พี่จะจนอย่างนี้ แต่แบบนี้พี่ยิ่งรับไม่ได้ใหญ่เลย มีเมียรวยกว่าแล้วยังเอาที่ดินมาหมั้นพี่อีก” พี่กฤษพูดเสียงเข้มจนผมตกใจที่นอกจากจะไม่รับมุขแล้วยังทำให้เจ้าตัวเหมือนจะโกรธผมอีก
“พี่จะถอนเงินไปหาป้าหยกที่อเมริกาแล้วไปขอหยกมาแต่งงานก่อนดีกว่า ถึงตอนนั้นพี่จะสร้างเรือนหอบนที่ดินของหยกตรงนี้ที่มันเคยเป็นบ้านที่พี่เติบโตมานี่ล่ะ พี่ให้สัญญาว่าจะไม่ทำให้หยกต้องลำบากไปกว่าตอนนี้ และจะไม่ใช้เงินหยกแม้แต่น้อยเลยจริงๆ พี่จะขยันทำงานเก็บเงินใหม่ หยกแต่งงานกับพี่นะ” พี่กฤษทำหน้าจริงจังขึ้นมา แต่สิ่งที่พูดทำให้ผมอึ้ง ไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่จริงจังอะไรกับผมได้ขนาดนี้ ทำเอาน้ำตาร่วงโดยไม่รู้ตัว
“พี่...ฮื่อ...ฮื่อ...พี่กฤษ” ผมพูดไม่ออกเพราะซาบซึ้งในความคิดของคนรัก ผมเจอพี่กฤษเพียงไม่ถึงสัปดาห์แต่ทำไมผมถึงมั่นใจในความรักได้ถึงเพียงนี้ ผมโผเข้ากอดคนตัวใหญ่เต็มแรง โอบมือรัดร่างกายสูงล่ำด้วยความรู้สึกตื้นตัน มือพี่กฤษก็โอบผมเข้ามาแนบกับตัวเอง และลูบหัวลูบหลังปลอบใจผมที่กำลังร้องไห้อยู่
“เอ่อ...ขอโทษค่ะ หัวหน้าให้มาเชิญคุณกรหยกเข้าไปในห้องค่ะ” ผู้หญิงที่ผมฝากจดหมายเดินเข้ามาเรียก ทำให้ผมรีบผละตัวออกมาจากอ้อมอกคนรัก บอกให้พี่กฤษนั่งรอก่อนแล้วรีบเช็ดน้ำตา ดูความเรียบร้อยแล้วเดินตามไป มีเรื่องให้อายกันได้ทุกวันจริงๆ เรามาถึงหน้าห้องก็ยืนรอให้ผู้หญิงที่พาผมมาเคาะประตู พอมีเสียงขานรับจากภายในห้องก็เปิดประตูเชิญให้ผมเข้าไปพบคนที่อยู่ในห้อง
“สวัสดีครับ ผมกรหยกครับ” ผมรีบยกมือไหว้แนะนำตัว บนโต๊ะมีป้ายชื่อ นายธัชชัย... คนตรงหน้าผมท่าทางจะเป็นหัวหน้าแผนกที่นี่ คงได้อ่านจดหมายและเอกสารแล้ว เพราะเห็นยังถืออยู่ในมือ คุณธัชชัยเชิญผมนั่งไม่นานผู้หญิงคนเดิมก็เคาะประตูเอาน้ำดื่มมาให้ผมแล้วเดินออกไป
“หนูหยกใช่ไหม ลุงรู้จักกับเจ้าสัว อ้อ...ปู่ของหนูให้เรียกลุงว่าลุงชัยแล้วกันนะ ลุงเสียใจด้วยนะเรื่องคุณพ่อคุณแม่...แล้ว...หลินสบายดีไหม” ลุงชัยแนะนำตัวกับผมบ้าง ดูท่าทางจะเป็นผู้ใหญ่ใจดี และอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับคุณป้าผม ท่าทางจะรู้จักครอบครัวผมทุกคน
“คุณป้าหลินสบายดีครับ ท่านฝากผมให้มาหาลุงชัยช่วยดำเนินการเรื่องที่ดินที่อัมพวาของพ่อน่ะครับ” ผมตอบรับ แล้วเข้าเรื่องทันที
“ปู่ของหนูมีที่ทางทั้งราชบุรี สมุทรสงคราม สมุทรสาคร เยอะไปหมดทำไมถึงให้หนูแค่ที่เดียวล่ะ” ลุงชัยคงไม่ทราบว่าพอคุณปู่เสีย คุณพ่อกับคุณแม่ก็ขายที่ดินทั้งหมดที่มีอยู่แล้วไปเมืองนอก แต่ผมก็สงสัยว่าทำไมยังเก็บที่ดินบ้านพี่กฤษเอาไว้
“ท่านขายหมดแล้วล่ะครับ มีผืนนี้คงจะหลงมามั้งครับ ตอนนี้ผมอยากจะโอนให้ผู้เช่าอยู่น่ะครับ” ผมตอบสั้นๆ เพราะไม่ทราบเหตุผลเหมือนกัน
“ไม่มีปัญหา...เอกสารฝ่ายหนูพร้อมหมดแล้ว หนูแค่เซ็นรับรองพินัยกรรมต่อหน้าลุงแล้วก็เอกสารโอนที่ให้ผู้รับตรงนี้ ที่ดินของคุณพ่อถูกครอบครองโดยผู้อื่นเกิน 10 ปี ที่จริงผู้ครอบครองมีสิทธิ์ในที่ดินของคุณพ่อโดยชอบธรรมอยู่แล้ว แค่เค้ามาร้องขอในสิทธิ์ครอบครองทางการก็ออกโฉนดใบใหม่เป็นชื่อเค้าได้นะ” ลุงชัยพูดจบผมก็งง มีแบบนี้ด้วยแฮะ
“ในจดหมายแจ้งว่าพ่อของหนูตั้งใจให้เป็นแบบนั้นด้วย เทพเค้าทำลายเอกสารการเช่าที่ดินทิ้งไปนานแล้ว เพียงเกิดเหตุที่เทพกับนกต้องเสียชีวิตไปก่อน พินัยกรรมจึงต้องยกที่ดินให้เป็นของหนู ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรยุ่งยากค่าธรรมเนียมก็แนบมาแล้ว แค่เอาผู้เช่ามาเซ็นชื่อก็จบ แล้วจะให้ลุงเป็นคนไปแจ้งเองไหม” ลุงชัยอธิบายให้ผมทราบพร้อมอาสาจะไปติดต่อให้อีก ท่าทางจะมีน้ำใจจริงๆ
“ผมพาเค้ามาแล้วครับ รออยู่ข้างนอกนี้เองครับ” ผมแจ้งให้ลุงชัยทราบ ท่านเพียงพยักหน้าแล้วโทรศัพท์ให้ผู้หญิงคนเดิมไปตามพี่กฤษเดินเข้ามานั่งข้างผมในห้องทำงานของลุงชัย
“สวัสดีครับ” พี่กฤษยกมือไหว้ลุงชัยที่รับไหว้ทันที แล้วก็เอาซองเอกสารสีน้ำตาลมาวางไว้บนโต๊ะ โดยทิ้งมือลงข้างตัวแอบจับมือผมไว้ใต้โต๊ะ ไม่ให้ลุงชัยได้เห็น ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นร้อนวาบไปทั้งตัว
“เราเอาบัตรประจำตัวกับทะเบียนบ้าน พร้อมสำเนามาครบไหม เซ็นสำเนาถูกต้องแล้วก็เซ็นลงตรงนี้” ลุงชัยถามพี่กฤษพร้อมชี้ไปที่เอกสารตรงหน้าให้เซ็นต์ลงตรงช่องที่ชี้เอาไว้
“เรียบร้อยแล้ว ผมจะออกโฉนดใบใหม่ให้แทนใบเก่านะ รอสักครู่...เราชื่ออะไรล่ะ” ลุงชัยยกสายโทรศัพท์สั่งงานแล้วชวนผมกับพี่กฤษคุย เพียงไม่นานผู้หญิงคนเดิมก็มาเอาเอกสารออกไปข้างนอก
“ผมกฤษครับ เอ่อ...ทำไมมันง่ายแล้วก็เร็วจังเลยครับ” พี่กฤษที่คงจะงงว่าทำไมเราถึงไม่ทำธุระที่เคาเตอร์ด้านหน้า แต่มาทำให้ห้องนี้ แถมยังดูไม่ยุ่งยากวุ่นวายอีกด้วย
“หึหึ...ป้าหนูหยกเค้าเส้นใหญ่ หลินเป็นเพื่อนลุง แถมทนายของปู่หนูก็เป็นคุณอาของลุงเอง ทางฝ่ายเจ้าของที่ดินเค้าเตรียมเอกสารมาครบพร้อมโอนอยู่แล้ว อีกอย่าง...หลินโทรมาหาลุงก่อนหน้าที่หนูหยกจะมาแล้วล่ะ” ลุงชัยเฉลยให้ทราบว่าครอบครัวผมนี่ก็เส้นใหญ่พอสมควร
“ถ้างั้น...ลุงชัยก็รู้จักพ่อแม่ผมด้วยสิครับ” ผมถามออกไปเพื่อชวนคุยบ้าง ระหว่างรอเอกสาร
“ก็ไม่สนิทหรอนะ รู้จักก่อนเทพจะแต่งงาน งานแต่งงานพ่อแม่หนูลุงก็ไป ครอบครัวหนูเป็นคนราชบุรี แต่ลุงอยู่สมุทรสาคร เวลาลุงไปจีบหลินที่โรงน้ำแข็งก็ไม่ค่อยได้เจอเทพ พอหลินแต่งงานไปอยู่อเมริกาแล้ว ลุงก็ไม่ได้ไปที่โรงน้ำแข็งอีกเลย” ลุงชัยเล่าความหลังให้ฟัง ที่แท้ก็เป็นแฟนเก่าคุณป้านี่เอง จะว่าไปสมัยสาวๆ คุณป้าก็คงสวยน่าดู ผมเคยเห็นรูปเก่าๆ ในห้องนอนของคุณป้าเหมือนกัน
ลุงชัยเล่าอีกหลายเรื่องให้ฟัง มีทั้งเรื่องตลก เรื่องทั่วไปที่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของคุณป้า เวลาผ่านไปพอสมควรก็มีเสียงเคาะประตู แล้วผู้หญิงคนเดิมก็เอาเอกสารมาให้ลุงชัยเซ็นต์
“กฤษเซ็นต์เอกสารตรงนี้นะ เท่านี้ที่ดินก็เป็นของกฤษแล้ว” ลุงชัยบอกจุดให้พี่กฤษพร้อมกับยิ้มให้
แต่เจ้าของที่ดินคนใหม่กลับหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าลังเล จนผมต้องบีบมือที่จับอยู่ใต้โต๊ะให้แน่นขึ้น คนตัวใหญ่จึงยอมเซ็นต์ จากนั้นลุงชัยก็นำซองสีน้ำตาลใหม่เอี่ยมมาใส่โฉนดใบใหม่ให้พี่กฤษแล้วยื่นให้
“งั้นพวกผมลาก่อนนะครับลุงชัย ขอบคุณมากครับที่มาให้รบกวนเป็นธุระคราวนี้” ผมกับพี่กฤษยกมือไหว้พร้อมกัน แล้วขอตัวออกมาจากห้องทำงานลุงชัย เราเดินกันไปเงียบๆ จนถึงรถพี่กฤษที่จอดไว้ที่เดิม
“เราไปโรงแรมกันเถอะครับพี่กฤษ ป่านนี้พี่ทองคงรอแล้วล่ะ เห็นบอกจะให้ช่วยเลือกแบบร้านอาหารไม่ใช่เหรอครับ” ผมพูดขึ้นมาเพราะคนรักที่เดินนำหน้ามาหยุดนิ่งใกล้รถแล้วไม่ยอมพูดอะไรกับผมสักคำ
“พี่ขอบคุณหยกมากนะครับ หยกกลับอเมริกาเมื่อไหร่พี่จะตามไปขอหยกมาแต่งงาน” พี่กฤษพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนผมเขิน ได้แต่พยักหน้าแล้วก้มหน้าลงด้วยความอาย จนได้ยินเสียงพี่กฤษติดเครื่องยนต์ผมก็ปีนขึ้นไปนั่งแล้วกอดด้านหลังคนตรงหน้าเอาไว้ รู้สึกอบอุ่นมากมายที่สุดในชีวิต
“หยกรักพี่กฤษนะครับ” ผมพูดออกไประหว่างที่พี่กฤษออกรถมาได้ไม่นาน แล้วผมก็รู้สึกถึงมือข้างซ้ายของพี่กฤษที่ปล่อยแฮนด์รถมาจับมือผมที่โอมกอดเอาไว้ ดึงให้ตัวผมแนบเข้ามาชิดแผ่นหลังตัวเองอย่างแนบสนิท จากนี้ไปเราจะไม่มีวันปล่อยมือจากกัน
-
โอนที่ดินเรียบร้อย
แล้วคุยกับคุณตา คุณยาย
หยกโดนตบหัวคว่ำเพราะเรื่องในอดีต
ถูกป่าว อ๊าาคคคค อะไรจะโหดป่านน้านนนน
เป็ดคนเขียน อัพถี่ได้ใจจริงๆๆ
-
อ๊ายยยย น่ารักอ่ะ อยากรู้เรื่องในอดีตจริงๆ
:-[ :-[
-
เออจริงครอบครองปรปักษ์ก็ได้นี่นา เกิน10ปีเจ้าของไม่ดูดำดูดี ก็ได้แลแว แต่กฤษณ์ก็ไม่รู้นี่เนอะ
ดีใจจบลงด้วยดี มาลุ้้นต่อไม่อย่กกินมาม่าอ่ะ
-
โอนเสร็จแล้ว
ตอนหน้า เศร้าเคล้า น้ำตามาแล้วรึเปล่า
หรือยืดให้คู่นี้ เค้าหวาานกันอีกหน่อย
ตอนนี้หิวแล้วนะ อยากรู้ใจจะขาด จะลงแดงแล้ว :dont2: :sad2:
-
ก่อนจะเมนท์อะไร
ขอบีบคอคุณป้าซะทีเถอะค่าาาาาาาาาาาาาา
o12
เล่นเล่าค้างๆคาๆแบบนี้คนอ่านก็แย่สิค้า
ถึงหนูหยกจะรอได้แต่คนอ่านมันไม่อยากรอนี่
แต่ถ้ามาม่ามากก็ไม่ต้องรู้ก็ได้
555555555555
:laugh:
แอบเดาๆว่าพี่กฤษกับน้องหยกอาจจะพี่น้องพ่อเดียวกัน
พ่อพี่กฤษความจริงอาจจะไม่ใช่คนนี้
อาจจะเป็นพ่อหยกที่รักกับแม่พี่กฤษ
แต่แม่น้องหยกไปแย่งมา
โอ๊ยตายจิ้นไปนอกจักรวาลแล้ว
:jul3:
เอาเป็นว่าสนุกค่า
รอตอนหน้านะคะ
:bye2:
-
ได้สิ่งบอกใบ้เพิ่มมาอีกนิด
ม๊าหยกไม่ให้โอนที่ดินให้ แต่ป๊าของหยกให้เช่าถือสิทธิ์แบบถ้าครอลที่ดินครบ10ปีจะมีสิทธิ์ในที่ดิน
อ๋า...ยังไงก็ขอหวานๆตอนไปทะเลต่อแล้วกันเน๊ออออ :z1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรก ชอบมากครับ นั่งอ่านจนไม่ได้ทำงานเลยครับ 555 :o8:
สนุกมากเลยครับ ต้องขอชม แต่ดูแล้ว จะออกแนว ดราม่า น้ำตาท่วมจอกันหรือป่าว
ครับ มีลุ้นจริงๆ ก็ขอบคุณมากครับ ที่นำเสนอสิ่งดีๆ มาให้กันครับ จะติดตามตอนต่อ
ไปครับ รีบมาต่ออีกนะครับ "หัวใจพองโต เสียแล้วครับ" :man1:
-
น่ารัก น่ารัก
-
ThankS
-
สรุป พ่อหยกกับพ่อกฤษเป็นเพื่อนกัน
แล้วร่วมกันข่มขืนแม่กฤษจนท้อง แต่พ่อหยกโดนจับแต่งงานก่อน
ตารับไม่ได้เลยเกลียดฝ่ายพ่อหยก จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
มันเรื่องอะไรกันนี่ มัน ตะหงิดๆในใจจังเลย
-
อย่าเพิ่งปล่อยมาม่ามาเน้อ
T^T เค้ายังไม่พร้อมมมมมมมมมมมมมม
-
มันต้องมีอะไรในอดีตรุ่นพ่อแม่แน่ๆ
ซึ่งมันจะต้องร้ายแรงเอาการ
เราเดาไปแล้ว รอต่อไปลุ้นๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 31 “กรหยก”
ฉันโทรมาเพื่อจะบอกว่ารัก ถึงเวลาที่ต้องบอกสักที ไม่กลัวแล้วจะดูไม่ดี นาทีนี้ต้องพูดไป เสียงข้างในดังออกมา มันแสดงออกมา ว่ารักแล้วให้ทำไง วันนี้หัวใจ มันกำความลับไว้ไม่อยู่ซะแล้วเธอ
เรามาถึงโรงแรม “บ้านขนม” ก็พบกับคนมากมาย ทุกคนดูท่าทางจะเป็นช่างเพราะกำลังใช้อุปกรณ์วัดพื้นที่จดลงบนกระดาษ บางคนก็ถ่ายรูปอยู่ ผมเห็นพี่ทองกับน้องพลอยนั่งคุยกับผู้รับเหมาและคนออกแบบอยู่ที่ชุดรับแขกจึงเดินเข้าไปหา
“สวัสดีค่ะพี่กฤษพี่หยก...นั่งก่อนคะ นี่คุณส้มเป็นผู้ออกแบบ ส่วนนี่คุณบอยเป็นผู้รับเหมาค่ะ” น้องพลอยทักมาพร้อมแนะนำตัวแทนคนที่นั่งคุยด้วยอีกสองคน
“สวัสดีครับ” ผมและพี่กฤษยกมือไหว้เพราะดูท่าทางสองคนนั้นจะแก่กว่า เราทักทายกันสักพักก็นั่งคุยงานกันต่อ เพียงสักครู่ป้านวลก็เอาน้ำมาเสิร์ฟผมกับพี่กฤษเพิ่ม
“หากจะคงคอนเซปต์วินเทจดิฉันแนะนำเป็นแบบนี้นะคะ ดูร่วมสมัยหวานกลมกลืนเป็นธรรมชาติ” คุณส้มยื่นแบบที่ร่างไว้ให้พวกเราดู ผมว่ามันสวยดีเพียงแต่มันดูหวานไปหน่อย ลายลูกไม้ดอกไม้มันดูมากเกินไป แถมอุปกรณ์ตกแต่งมันค่อนข้างจะเป็นร้านขายดอกไม้ไปเสียแล้ว
“เอ่อ...ถ้าเปลี่ยนจากลายวอลเปเปอร์ดอกไม้เป็นผนังพื้นสีฟ้าสด แล้วติดสติกเกอร์ลายลูกไม้สีขาวประดับเฉพาะมุมผนัง เปลี่ยนจากผ้าม่านลายลูกไม้มีระบายเป็นผ้าโปร่งลายลูกไม้ถักจะดูสบายกว่านะครับ หน้าต่างเป็นระแนงกับวงกบใช้สีขาวตัดกับสีพิ้นผนังก็จะโดดเด่นไม่น้อย” ผมอดไม่ได้ที่จะแนะนำออกไป เพราะไม่อยากให้ร้านอาหารเปลี่ยนเป็นร้านขายดอกไม้แทน
“น้องพลอยว่าก็ดีเหมือนกันนะคะ มันดูลายเยอะเกินไป ถ้าเราเปลี่ยนกระเบื้องเป็นลายลูกไม้วินเทจแล้วผนังยังมีลายอีก มันจะหวานแล้วก็เยอะไปนะคะ” น้องพลอยเริ่มออกความเห็นบ้าง จนพี่ทองและพี่กฤษเริ่มพยักหน้าคล้อยตาม
“ได้ค่ะ ดิฉันจะไปเปลี่ยนแบบมาให้อีกที เอาตามน้องหยกบอกแล้วกันนะคะ ใช้ผนังสีฟ้าเพิ่มลายตรงมุมสีขาว” คุณส้มจดรายละเอียดที่ต้องการแก้ไข
“เอ่อ...ผมอยากได้ลายกิ่งไม้สีน้ำตาลติดผนังด้านที่ไม่มีหน้าต่างด้วยครับ แล้วก็ขอดอกลีลาวดีปลอมมาประดับบนลายกิ่งไม้จะได้ดูมีมิติมากขึ้น ดีไหมครับ” ผมเสนอเพิ่มไอเดียสำหรับผนังฝั่งร้านขนมที่เป็นผนังทึบ จะได้ดูมีสีสันมากขึ้น
“สวยค่ะ เลิศมาก...พี่เคยเห็นในหนัง งามจนพี่อยากจะเอามาทำในห้องนอนตัวเองนี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นหนังผีนะ” พี่ทองที่ถูกใจความคิดผมปรบมือเสียงดัง แล้วพูดจาหลุดสาวทำเสียงเล็กเสียงน้อยขึ้นมาอีกแล้ว ทำเอาน้องพลอยต้องกระแอมเสียงดังจึงได้สติขึ้นมา
“ทำได้ค่ะ ท่าทางจะเซฟเงินค่าวอลเปเปอร์ไปได้มากอยู่เหมือนกันค่ะ” คุณส้มที่แอบขำในท่าทางของพี่ทองพูดตอบรับในไอเดียของผมแล้วจดรายละเอียดเพิ่ม จากนั้นเราก็คุยกันเรื่องโคมไฟ และการตกแต่งตรงชานร้านอาหารที่ยื่นออกไปในน้ำ คุณบอยรับปากว่าจะเสริมคานเหล็กเคลือบกันสนิมไว้ด้านล่าง เพื่อความแข็งแรง แล้วก็เฟอร์นิเจอร์ที่สั่งทำใหม่ทั้งหมดให้เข้าชุดกัน
เราคุยกันจนบ่ายก็พอดีช่างวัดพื้นที่เสร็จ คุณบอยและคุณส้มก็ขอตัวลากลับไปเตรียมงานแล้วรับปากจะส่งอีเมล์แบบที่แก้มาให้ดู พร้อมกับทำใบแจ้งค่าใช้จ่ายให้ใหม่ คาดว่าอาทิตย์นี้ก็ลงมือตกแต่งใหม่ได้ทันที ท่าทางพี่ทองดูจะรีบจัดการรายละเอียดพวกนี้อย่างรวดเร็วเหลือเกิน
“หยกจ้ะ วันนี้พวกพี่จะไปห้างกัน ว่าจะหาซื้อของขวัญให้พี่แดนนี่กับพี่แชริมด้วยน่ะ” พี่ทองบีบเสียงพูดขึ้นมาหลังจากเรากลับมานั่งที่ชุดรับแขก ตอนนี้คงไม่ต้องแอ็บแมนอะไรกับผมอีกแล้ว จึงแสดงออกถึงความเป็นพี่สาวเต็มที่
“อย่ามาอ้างค่ะเจ๊...คือเจ๊จะไปหาเสื้อผ้าชุดใหม่มาใส่ยั่วพี่มาร์ทต่างหากค่ะ แล้วก็ซื้อของขวัญนั้นเป็นเรื่องรอง” น้องพลอยพูดสวนขึ้นมาทันที พร้อมกับหันไปเชิดใส่อาการค้อนของเจ๊ทอง
“พี่ไปด้วยสิ ไปหาอะไรกินที่นั่นด้วยเหอะ ตอนนี้หิวแล้ว” พี่กฤษพูดขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ผมก็รู้สึกหิวเหมือนกัน ด้วยเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วด้วย
“ต๊ายยย...ฟ้าจะถล่ม แผ่นดินจะทลาย หิมะจะตกเมืองไทย อีกฤษขอไปเดินห้าง...แม่เจ้า” พี่ทองทำท่าทางเหมือนโลกกำลังถล่ม เอาฝ่ามือสองข้างนาบลงบนอกตัวเอง อ้าปากหวอมองพี่กฤษอย่างไม่เชื่อสายตา จนผมงงว่าทำไมต้องตกใจขนาดนั้น
“พี่กฤษคะ...หนูกำลังจะให้พี่หยกช่วยชวนพี่ไปให้ได้ แต่...แต่พี่กลับเป็นคนบอกว่าจะไป ตายแล้ว...ความรักช่างมหัศจรรย์ เปลี่ยนแปลงคนได้ถึงเพียงนี้เชียว” น้องพลอยก็ร่วมด้วยอีกคน ทำท่าทางเหมือนกับว่าพี่กฤษไม่มีทางจะพูดสิ่งนี้ออกมาได้อย่างเด็ดขาดอย่างนั้นล่ะ
“ทำไมเหรอครับ พี่กฤษไปห้างแล้วแปลกตรงไหนเหรอครับ หยกงง” ผมที่สงสัยว่าทำไมสองพี่น้องต้องมองพี่กฤษที่นั่งยิ้มเผล่แบบไม่เชื้อสายตาอยู่อย่างนี้ มันแปลกยังไงกัน ไม่เข้าใจ
“พี่จะไปซื้อเสื้อผ้าไปเที่ยวทะเล แล้วก็ซื้อโทรศัพท์สักเครื่อง...” พี่กฤษที่นั่งยิ้มอยู่นาน พูดขึ้นมายังไม่ทันจบดี ผมก็ต้องสะดุ้งตกใจจนเกือบตกเก้าอี้ ด้วยเสียงกรี๊ดแหลมแทรกขึ้นมาของพี่น้องทั้งสอง
“กรี๊ดดด...อีกฤษ แก...แกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า...” พี่ทองกรี๊ดเสียงดังแล้วมองหน้าพี่กฤษด้วยสีหน้าตกใจสุดขีดเหมือนเห็นผี จนผมงงอีกแล้ว
“มีอะไรกันหรือคะ เกิดอะไรขึ้น...” ป้านวลวิ่งหน้าตื่นออกมาจากด้านหลัง ทำสีหน้าเลิกลักมองคนนั้นคนนี้ ถามพวกผมที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์นี้อยู่เหมือนกัน
“มะ...มะ...ไม่มีอะไรค่ะป้า เอ่อ...ป้านวลกลับเลยก็ได้ค่ะ ช่วงนี้จนถึงวันซ่อมร้านเสร็จหนูจะปิดห้าวันนะคะ” ป้านวลที่ยังงงอยู่พยักหน้าช้าๆ บอกลาแล้วก็เดินออกจากโรงแรมไป
“พะ...พี่กฤษจะซื้อเสื้อใหม่ แล้วก็...เอ่อ...โทรศัพท์ พี่หยกบอกให้ซื้อเหรอคะ” น้องพลอยที่ถามพี่กฤษอยู่ดีๆ ก็หันขวับกลับมามองหน้าผมแล้วทำตาโตอ้าปากหวอ จนผมได้แต่ส่ายหน้าตอบเพราะไม่รู้เรื่อง
“พี่จะซื้อเองล่ะ เสื้อผ้าพี่มีแต่ชุดเก่าๆ งานนี้เพื่อนน้องหยกชวนไปเที่ยวโรงแรมไฮโซจะทำให้หยกขายหน้าได้ยังไงเล่า แล้วก็ถ้ามีโทรศัพท์จะได้ติดต่อได้สะดวกยังไงล่ะ ไปเถอะทองกูหิวข้าวแล้ว” พี่กฤษที่ตอบด้วยความใจเย็นไม่สนใจสองพี่น้องที่ทำท่าเหมือนพี่กฤษไม่ใช่พี่กฤษยังไงอย่างนั้น
พี่กฤษลุกจากเก้าอี้นำเป็นคนแรก เอื้อมมือมาดึงแขนผมที่ยังงงกับอาการของสองพี่น้องอยู่ให้ลุกขึ้นตาม เราทั้งคู่เดินนำออกไปที่จอดรถประจำของพี่ทอง ผมหันมามองสองพี่น้องที่เดินตามมา ทั้งคู่ก็ยังทำท่าแปลกๆ คอยชี้ชวนกันให้ดูผมที่เดินคู่กับพี่กฤษพร้อมยกมือป้องปากกระซิบกระซาบอะไรกันไปด้วย มันแปลกอะไรขนาดนั้นนะนี่ ยิ่งเห็นยิ่งไม่เข้าใจ
ระหว่างที่อยู่บนรถพี่กฤษนั่งจับมือผมกันอยู่ที่เบาะด้านหลังคนขับกันสองคน ผมแอบเห็นน้องพลอยกับพี่ทองเอาแต่สลับกันหันหน้ามามอง พี่กฤษอย่างไม่ไว้วางใจอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งเรามาถึงห้างใหญ่แถวถนนพระรามสอง พอจอดรถเสร็จพี่กฤษก็ให้พี่ทองพามาที่ร้านโทรศัพท์ก่อน
“กฤษมึงจะเอารุ่นไหน กูแนะนำอันนี้ถูกสุดเก้าร้อยบาทหน้าจอสีด้วยนะมึง” พี่ทองพาเราทุกคนมาร้านมือถือประจำของตัวเอง เพราะเจ้าตัวบอกว่าเปลี่ยนมือถือทุกครั้งที่ออกรุ่นใหม่จนสนิทกับเจ้าของร้าน กำลังหยิบมือถือเครื่องเล็กที่ไม่มีฟังก์ชั่นอะไรมากมายนักมาให้พี่กฤษดู
“ไม่อ่ะ เอาที่มีกล้องไว้คุยกันแบบเห็นหน้า แล้วก็ขอที่ส่งเมล์ได้ด้วยมีไหมวะ” พี่กฤษหยิบโทรศัพท์มือถือที่พี่ทองส่งให้มาดูแล้วส่ายหน้า พอผมที่ก้มมองโทรศัพท์ในมือพี่กฤษอยู่เงยหน้าไปหาพี่ทองก็ต้องตกใจ เพราะเจ้าตัวอ้าปากกว้างมากแถมยังทำตาค้างโตอีกต่างหาก
“พี่ครับผมอยากได้รุ่นเดียวกับแฟนผมอ่ะครับ” พี่กฤษที่ไม่สนใจพี่ทอง หันมาหาผมแล้วหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าผมออกมาส่งให้เจ้าของร้านดู พร้อมบอกว่าจะเอารุ่นเดียวกันอีก นี่มันแพงพอสมควรเลยนะ ทำไมพี่กฤษที่ค่อนข้างประหยัดถึงดูลงทุนกับโทรศัพท์เครื่องแรกจัง
“อ๋อ...ไอโฟนสี่เอส ตอนนี้เหลือแต่เครื่องศูนย์สิบหกจิ๊กแล้วนะ มีสีดำกับสีขาว น้องจะเอาสีอะไรล่ะ พี่ติดฟิล์มแล้วก็ลงแอพให้ฟรี ราคากันเองเพราะเป็นเพื่อนน้องทองนะเนี่ย” พี่คนขายรีบนำเสนอพร้อมกระดาษจดราคาให้ดูทันที
“เอาสีขาวเหมือนแฟนผมครับ ผมไปกดตังค์ก่อนนะครับพี่ เดี๋ยวมาเอา” พี่กฤษพยักหน้าให้คนขายเมื่อเห็นราคาแล้วเดินออกไปหาตู้เอทีเอ็มทันที ไม่ได้สนใจใครเลย นอกจากบอกผมว่าไปไม่นาน เดี๋ยวก็มา
“หยก...ไปบอกมันยังไงถึงยอมมาห้าง ซื้อเสื้อผ้าใหม่ แถมยังซื้อโทรศัพท์เครื่องเป็นหมื่นอีก” พี่ทองรีบลากผมออกมาห่างพอสมควร แล้วยิงคำถามรัวเร็วจนผมต้องตั้งสติเพราะฟังแทบไม่ทัน
“เอ่อ...ผมยังไม่พูดอะไรเลยนะครับ แล้วก็ไม่ได้บอกให้พี่กฤษซื้อด้วย มีอะไรกันเหรอครับ แล้วพี่กฤษไม่ชอบมาห้างเหรอพี่ทอง” ผมบอกตามความจริงไป แล้วด้วยความสงสัยว่าทำไมสองพี่น้องถึงต้องแสดงอาการตกใจมากมายขนาดนี้
“เจ๊ชวนมันทั้งชาตินะไม่เคยจะมาเลย มันบอกว่าเปลืองเวลาทำมาหากิน ถึงว่างมันก็ไม่ชอบเดินห้างมันบอกว่ามีแต่ของแพงๆ ไม่มีปัญญาซื้อ เสื้อผ้าตอนเด็กๆ มันก็หน้าด้านขอจากคนอื่นบ้าง มีคนแถวนั้นเอาของลูกชายตัวเองที่ไม่ใส่แล้วให้มันบ้าง โตมามันก็ไม่ยอมซื้อเสื้อผ้าใหม่กลับชอบขับรถไปตลาดนัดราชบุรีโน่น หาซื้อแต่เสื้อผ้ามือสองมาใส่ได้ตลอด ขนาดกางเกงในมันยังไม่ยอมซื้อมาใส่เลยไม่เห็นเหรอ” พี่ทองพูดเสียจนผมนึกภาพออกเลย
“นี่ยิ่งมันบอกจะซื้อโทรศัพท์ สมัยเด็กๆ เจ๊เคยเอารุ่นเก่าที่เจ๊ไม่ใช้แล้วมาให้มันฟรีๆ เพราะติดต่อลำบากเหลือเกิน มันยังไม่ยอมรับเอาไว้เลย บอกว่าคุยโทรศัพท์เปลืองค่าโทรให้เขียนจดหมายคุยกันก็ได้ กรุงเทพฯ กับอัมพวาส่งจดหมายสามสี่วันก็ถึง ตอนนั้นเจ๊ก็ว่ามันคลาสสิคมาก เจ๊กับมันเขียนจดหมายหากันทุกอาทิตย์” เจ๊ทองที่เริ่มจะเคลิ้มถึงความหลังอีกแล้ว
“แต่มาคิดได้ที่หลังว่าอีกฤษมันขี้เหนียวต่างหาก แล้วประทานโทษ อกอีเจ๊จะระเบิด...วันนี้มันซื้อไอโฟนจ้า...ไอโฟนสี่เอสเชียวนะค๊ะ แม่เจ้า...ชั้นยังใช้แค่ไอโฟนสี่ธรรมดาเลย อยากจะกรี๊ดออกมาเป็นภาษาอิตาเลี่ยน ผีเศรษฐีที่ไหนไปเข้าสิงมัน” ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมพี่ทองต้องกรี๊ดเป็นภาษาอิตาเลี่ยน เพราะตอนนี้กำลังตกหลุมรักหนุ่มอิตาเลี่ยนอยู่นี่นา ผมฟังแล้วก็ได้แต่ขำ
“โน่น...กดเงินมาซื้อได้อย่างหน้าชื่นตาบาน เมื่อก่อนแทบจะไม่เคยเห็นมันควักเงินจ่ายอะไรสักบาท” พี่ทองชี้ชวนให้ผมดูพี่กฤษที่กำลังพูดคุยอยู่กับพี่เจ้าของร้านโทรศัพท์มือถือ ส่วนน้องพลอยเอาแต่มองพี่กฤษไม่วางตาอยู่เหมือนกัน สงสัยจะอาการเดียวกับพี่ทอง
“ทอง...กูว่าเราไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ หิวแล้ว พี่เค้าบอกว่าลงแอพติดฟิล์มอีกตั้งครึ่งชั่วโมง เค้าจะแถมกรอบให้กูด้วย ใจดีจังเลยว่ะ ท่าทางมึงจะซื้อกับเค้าไปเยอะเนาะ” พี่กฤษเดินนำน้องพลอยมาทางผมกับพี่ทอง ท่าทางจะอารมณ์ดีจนไม่ได้ดูเลยว่าสองพี่น้องยังคงตกใจกับพฤติกรรมของตัวเองอยู่
“เฮ้ย...เป็นอะไรกัน ไปหาข้าวกินกันดีกว่า กูอยากกินพิซซ่า กูเลี้ยงเอง” พี่กฤษชวนจบ สองพี่น้องก็แสดงอาการเหมือนเห็นผีเข้าให้อีกครั้ง แต่คราวนี้น้องพลอยทำหน้าหลุดโลกจนหมดสวยกันเลยทีเดียว ผมพอเดาสาเหตุได้แล้วก็พลอยขำกับท่าทางของสองพี่น้องตามพี่กฤษไปด้วย
“เอาชุดนี้แล้วกันครับเยอะดี น้องหยกเลือกหน้าให้พี่หน่อยพี่เลือกไม่เป็น” พอเรามาถึงร้านพิซซ่าพี่กฤษก็เลือกชุดโปรโมชั่นประจำเดือน แล้วก็มอบหน้าที่ให้ผมเลือกหน้าพิซซ่าอยู่คนเดียว เพราะสองพี่น้องยังทำหน้าตาตะลึงกับพี่กฤษค้างอยู่
“เอาซูเปอร์สุพรีมแล้วกันครับ โค้กรีฟิวทุกคนครับ” ผมบอกพร้อมสั่งเครื่องดื่มให้เสร็จสรรพ แต่สองพี่น้องท่าทางจะยังไม่ได้สติ จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดเพราะทั้งคู่เอาแต่เงียบมานาน พี่กฤษคงเดาออก เพราะผมเริ่มส่งสายตาวิงวอนให้พี่กฤษช่วยทำอะไรสักอย่าง
“เฮ้อ...ไอ้ทอง...น้องพลอย...เลิกทำหน้าแบบนั้นได้ไหม” พี่กฤษก็เหมือนจะทนไม่ไหวจึงพูดออกมาจนน้องพลอยกับพี่ทองมองหน้ากันเอง แล้วทำท่าเหมือนจะถามอะไรแต่ไม่กล้าถาม และดูเหมือนพี่ทองจะไม่มีความอดทนเท่าไรจึงโพล่งออกมาก่อนจนได้
“กฤษ...มึงตอบกูมาหน่อย มึงกำลังทำอะไรอยู่ หยกทำให้มึงเปลี่ยนอะไรได้มากมายขนาดนี้” พี่ทองถามพี่กฤษที่ยังคงยิ้มออกมาได้อยู่ หลังจากได้ยินคำถามที่ทำให้ผมต้องตั้งใจฟังเพราะความอยากรู้เหมือนกัน
“หยกไม่ได้เปลี่ยนอะไรกู กูยังเป็นเหมือนเดิม มึงเคยถามกูว่าเมื่อไหร่กูถึงจะซื้อความสุขให้ตัวกูเองกับแฟนบ้างจำได้ไหม แต่กูบอกมึงแล้วว่าถ้ากูมีแฟน แล้วกูมั่นใจในตัวเค้าเมื่อไหร่ กูถึงจะพาเค้ามาเที่ยว กินข้าว ดูหนัง ซื้อของเหมือนคนอื่นไง กูไม่อยากมีความสุขคนเดียว กูอยากมีความสุขพร้อมๆ กับแฟนกู แล้วกูก็ไม่เคยรู้สึกว่ามีใครที่คู่ควรกับความรักของกูมากเท่าน้องหยกมาก่อน” พี่กฤษพูดกับพี่ทอง แต่ใบหน้าและดวงตากลับจ้องมาที่ผมจนต้องเกิดอาการเขินขึ้นมา
“มึงบอกกูตอนไหนวะอีนี่ อ้อ...กูจำได้แล้ว ตอนที่มึงคบกับสาวราชภัฎคนนั้นแล้วเค้าชวนมึงไปดูหนัง แต่มึงไม่ยอมไปจนเค้ามาร้องไห้ระบายกับกู ตอนนั้นกูอยากจะหัวเราะใส่เพราะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ แต่ต้องแอ๊พสวยบอกว่าไว้จะถามมึงให้” พี่ทองเล่าพร้อมทำสีหน้าสะใจขึ้นมา
“มึงยังบอกว่าดูหนังเปลืองเงิน สู้เอาเงินให้ยายไปทำบุญที่วัดจะมีคุณค่ากว่า โถ...ชะนีน้องนางมาแพ้ทางเก้งกวางจากอเมริกา” พี่ทองหันมาแขวะผมเข้าให้ แถมยังเบะปากใส่อีก ผมกับน้องพลอยจึงได้แต่ขำ เพราะเริ่มเข้าใจสถานการณ์มากขึ้นแล้ว
“มึงน่ะจำแต่เรื่องอุบาทว์น่ะสิ เรื่องดีๆ ของกูไม่เคยจำ แล้ววันนี้กูจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ไว้ใส่ไปเที่ยวทะเล แล้วก็กางเกงในเอาไว้ใส่สักสองโหล ต่อไปนี้จะไม่ให้ใครได้เห็นน้องชายกูนอกจากเมียกูคนนี้คนเดียวอีกแล้วโว้ย”
-
ตอนแรกคิดว่าป้าทองจะเป็นตัวร้ายนะเนี่ย แต่ตอนนี้ป้าทองกลายเป็นดาวตลกไปแล้ว
-
อิจฉานังหยก อ่านไปอ่านมาแล้ว อย่าจะตบเธอ แล้วเข้าไปเป็นนางเอกแทน 555 จะหาที่ไหนได้เนี้ยผู้ชายแบบพี่กฤษ เนี้ย
-
พี่หยกโดนพี่กฤษเก็บบิลเงินสดย้อนหลังแน่ๆ o13
-
พี่หยกจะโดนพี่กฤษเก็บบิลเงินสดย้อนไหมนะ
-
สรุป กฤษซื้อกางเกงในแล้ว เย้ๆๆ
o13 o13 o13
-
น้องหยกเป็นคนที่ดูแล เอาใจใส่ คนรักได้น่ารักจริงๆ
พี่กฤษเปลี่ยนไป กลายเป็นเสี่ยกฤษ ลงทุนซื้อ ไอโฟน4s เลย แต่ที่ฮาที่สุด คือ ยอมซื้อ กกน. ตั้ง 2 โหลแน่ะ
ชอบเจ๊ทองนางฮามากๆ ขอให้รักของเจ๊สมหวังนะจ้ะ
รอตอนฮันนีมูนทริปหัวหิน :z1: :z1:
-
โถๆๆๆๆ
พี่กฤษขา เดี๋ยวนี้พอมีเมีย
กลายร่างเป็นอาเสี่ยใจป้ำมากกกกกกกกก
ซื้อกางซื้อกางเกงในทีตั้งสองโหล
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
น่ารักกับความขี้เหนียวของพี่กฤษจริงจัง
o13
-
ดูท่าพี่กฤษจะเปลี่ยนไปมากจริงๆ :laugh: :laugh:
อิจฉาหยก :-[
-
แพ้ทางเก้งกวางจากอเมริกา :m20: แพ้มากกว่าเนอะพี่กฤษ หุหุ
เหมือนพี่กฤษได้ปลดภาระจากการที่ต้องไถ่ที่คืนด้วยเนอะ ตอนนี้เก็บตังไว้ขอและเลี้ยงน้องหยกดีกว่าเนอะ :z1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 32 “กรหยก”
ก็แฟนฉันรูปหล่อ และแฟนฉันรุ่นใหญ่ ไม่ทำเก็กไม่ทำตัวเด็กๆ เรื่องเล็กไม่ทำเป็นเรื่องใหญ่ เหมือนหนุ่มๆทั่วไป และแฟนฉันใจกว้าง ไม่เคยจะห่างไปไหน
หลังจากพวกเราทั้งสี่คนทานพิซซ่ากันเสร็จเรียบร้อย พี่กฤษก็ขอตัวไปเอาโทรศัพท์มือถือที่ซื้อเอาไว้ พอผมเสนอตัวจะไปเป็นเพื่อนกลับบอกให้ผมพาสองพี่น้องไปหาซื้อของขวัญให้พี่แดนกับพี่แชริมดีกว่า เพราะผมสนิทจะได้เลือกของขวัญได้ถูกใจแล้วเราค่อยมาหารเงินกันอีกที ส่วนพี่กฤษบอกว่าจะให้พี่เจ้าของร้านสอนใช้โทรศัพท์ด้วย
“พี่กฤษให้หยกสอนให้ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลย” ผมเสนอตัวไปเพราะเห็นว่ายังไง ผมก็ใช้เป็นอยู่แล้ว อาจจะช่วยสมัครเมล์ให้พี่กฤษไปด้วย แล้วคิดว่าจะได้ไปเปลี่ยนโปรโมชั่นโทรศัพท์เพื่อจะได้คุยกับคุณป้าได้บ่อยมากขึ้นกว่านี้ด้วย
“ไม่เป็นไรหรอก น้องหยกไปซื้อของขวัญก่อนเลยจะได้ไม่เสียเวลา พี่จะตามไปเจอชั้นสามแผนกเสื้อผ้าผู้ชายเลยแล้วกัน” พี่กฤษรีบบอก ท่าทางเหมือนจะมีพิรุธ ไม่รู้ผมคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่ผมไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นอยู่แล้ว และเวลานี้ผมก็ไว้ใจคนตรงหน้าเต็มหัวใจ จึงไม่คิดมากที่จะตามไปอีก
“หยก...เจ๊ว่า...กฤษมันดูแปลกๆ ไหม มันจะแอบโทรหาใครหรือเปล่า หรือมันจะให้พี่เค้าสอนใช้แอ๊พหาคู่เดทแล้วกลัวหยกรู้ หรือมันจะแอบลงคลิปโป๊แล้วอายหยก หรือมัน...ว๊ายยย อีชะนี” พี่ทองที่พูดระหว่างที่เราเดินแยกกับพี่กฤษออกมากันสามคนยังไม่ทันจบ ก็โดนน้องพลอยแกล้งยื่นขาไปขัดให้พี่ทองล้มคะมำลง จนต้องหันมาทำท่าจะด่าคนขัดขา
“เจ๊...ถ้ายังสำรอกอะไรเยี่ยงนี้ออกมาจากปากอีก อย่าหาว่าหนูไม่เตือน พี่กฤษเหมือนพี่ชายหนูคนหนึ่ง แถมยังไม่เคยมีพฤติกรรมอะไรไม่ดีมาก่อน อย่ามาใส่ร้ายพี่หนูให้เสียหายไปกว่านี้เลยนะคะ” น้องพลอยดึงมือผมไว้ไม่ให้เข้าไปช่วยพยุงพี่ทอง แถมยังมีท่าทางโกรธเกรี้ยวจนผมตกใจ
“อะไรกัน แล้วฉันไม่ใช่พี่แกหรือไง เจ๊...ก็แค่สงสัยเอง” พี่ทองรีบลุกขึ้นมาทันทีที่เห็นอาการน้องสาว แล้วก็พูดแก้ตัวเสียงเบา จนเราทั้งสามคนต้องเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรอีก พากันลงบันไดเลื่อนไปเดินหาซื้อของขวัญกันที่ชั้นล่าง
“เจ๊ว่าน่าจะเป็นของประดับนะ จะได้เอาไว้ใช้ตกแต่งเรือนหอไง ดีไหม” พี่ทองชี้ไปที่ชั้นคริสตัลรูปสัตว์เจียระไนล้อแสงแวววับสีสันสวยงาม ผมเห็นด้วยเพราะพี่แชริมค่อนข้างชอบของน่ารักจุ๊กจิ๊กอยู่แล้ว ผมเลยเสนอเป็นนกแก้วเกาะกิ่งไม้คริสตัล ราคาสองหมื่นกว่าบาท ถ้าจะคิดดูแล้วราคานี้ยังไม่คุ้มกับค่าห้องโรงแรมที่พี่แชริมจะพาไปพักเลย
“หนูว่าเจ๊เอาไปห่อที่ร้านข้างบนดีกว่าไหมคะ กระดาษห่อทางห้างเค้าจะไม่สวยเท่าไร เดี๋ยวไม่สมราคาของขวัญเอานะคะ” พอพี่ทองรูดบัตรเครดิตชำระเงินเรียบร้อย น้องพลอยเสนอให้พวกเราพากันขึ้นไปชั้นบนเพื่อหาร้านห่อของขวัญให้สมราคาสินค้าหน่อย
ขณะที่พวกเราสามคนกำลังเดินขึ้นบันไดเลื่อนก็เห็นพี่กฤษที่เดินอยู่อีกฝั่งด้านตรงข้าม ท่าทางจะไม่เห็นพวกเรา กำลังหยิบของออกจากถุงกระดาษสีทองอร่ามใบเล็กใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง จากนั้นก็หยุดตรงหน้าบันไดเลื่อนทิ้งถุงกระดาษลงถังขยะ แล้วขึ้นบันไดเลื่อนไปอย่างรวดเร็ว
“เจ๊...จะทำอะไร หยุดนะ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนัก” น้องพลอยเห็นพี่ทองที่ทำท่าลุกลี้ลุกลน จะไปยังถังขยะที่พี่กฤษเพิ่งจะทิ้งถุงกระดาษสีทองลงไป จึงตวาดแหวใส่จนพี่ชายหยุดกึก ยืนหน้าเสียทันที พี่ทองยังยืนนิ่งจนน้องพลอยต้องไปลากตัวกลับมายังร้านห่อของขวัญ
“นี่...ถามจริงๆ ไม่อยากรู้เหรอว่าอีกฤษมันแอบไปซื้ออะไร เจ๊ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีลับลมคมนัย” พี่ทองยังไม่วายพูดถึง เมือเรากำลังรอพนักงานห่อของขวัญที่จะนำไปให้พี่แดนกับพี่แชริม ผมนั้นอยากรู้เหมือนกัน แต่เห็นว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่กฤษที่จะซื้ออะไร แล้วไม่มีความจำเป็นต้องบอกผมหรือใครก็ได้
“พลอยคิดว่าถ้าพี่กฤษอยากให้รู้ เค้าคงชวนเราไปซื้อเป็นเพื่อนแล้วล่ะค่ะ ถ้าเค้าไม่อยากให้รู้ พลอยก็ไม่คิดอยากจะสู่รู้เรื่องของพี่กฤษเค้าหรอกค่ะ ไม่ใช่ธุระอะไรของพลอย” น้องพลอยตอบพลางทำสายตาเหยียดหยามใส่พี่ทอง จนเจ้าตัวสะบัดหน้าหนีพลางทำเสียงจิ๊จ๊ะเหมือนโดนขัดใจ
“เสร็จแล้วก็จ่ายเงินสิคะเจ๊...จะมานั่งคอแข็งอยู่ตรงนี้ทำไม” น้องพลอยว่าพี่ทองเข้าให้อีกรอบ เพราะเจ้าตัวเป็นคนบอกเองว่าจะออกเงินค่าของขวัญกับค่าห่อให้ก่อนว่าเท่าไร แล้วค่อยมาหารเงินกันอีกที พูดจบน้องพลอยก็จูงมือผมที่ไม่รู้จะพูดอะไรดี ออกมาข้างนอกเดินไปที่แผนกเสื้อผ้าชายโดยไม่รอพี่ทอง
“ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆ พี่สาวฉัน ผัวตัวเองก็ไม่ใช่ เมียเค้าเองยังไม่คิดอยากจะถามเอาสักคำ ว๊าย...เทพบุตร” น้องพลอยที่จูงมือผมผ่านเข้ามาในแผนกเสื้อผ้าชายพลางบ่นไปเรื่อย อุทานพร้อมหยุดเดินกะทันหัน จนผมที่ไม่ทันระวังชนเข้าอย่างจังจนเซกันไป
“พะ...พี่กฤษ หล่อจังเลยค่ะ” น้องพลอยยังเหมือนไม่สนใจที่ผมเดินชน กลับพูดถึงคนรักของผมจนต้องเงยหน้ามองตาม พระเจ้า...พี่กฤษในชุดเสื้อกล้ามสีขาวสวมทับด้วยเสื้อคอวีผ้าถักบางๆ โปร่งๆ ซีทรูสีน้ำเงินเข้มขนาดพอดีตัวแขนยาว มองเห็นกล้ามได้รูปเนื้อชัดเจน แขนเสื้อรั้งขึ้นมาถึงข้อศอกทั้งสองข้างดูทะมัดทะแมง สวมกางเกงยีนส์ขายาวสีขาวรัดรูป ร้องเท้าหุ้มข้อสีขาวขลิบแต่งด้วยหนังสีครีม หล่อมาก ยังกับนายแบบหลุดออกมาจากนิตยสาร
“อ้าว...มาช้าจัง พี่กำลังลองชุดเพิ่มอีก เผื่อใส่ไปเที่ยวกลางคืนด้วย ชุดนี้พี่ใส่แล้วดีไหม” พี่กฤษอวดเสื้อที่สวมอยู่และเสื้อผ้าที่เลือกแล้วให้ดู มีเสื้อเชิ้ตสีฟ้าแขนสั้นลายกราฟฟิคตรงชายเสื้อ เสื้อยืดสีสันสดใสอีกสองสามตัว กางเกงขาสั้นสีครีม กางเกงยีนส์แต่งลายขาดเท่ห์ๆ ดูแล้วสดใสกว่าทุกครั้งที่เคยเห็นมา ท่าทางยังมีแบรนด์อื่นอีกหลายชุดที่ซื้อมาก่อนหน้านี้แล้วด้วย สังเกตจากถุงกระดาษที่กองเอาไว้ข้างห้องลองเสื้อ
“พี่กฤษหุ่นดีหน้าตาก็ดี ใส่อะไรก็ขึ้นหมดล่ะค่ะ เชื่อน้องพลอยเถอะค่ะ” น้องพลอยทำสีหน้าชวนฝันมองคนรักผมด้วยสายตาปลาบปลื้ม จนผมต้องปลื้มตาม เพราะเห็นด้วยทุกประการกับน้องพลอยจริงๆ แล้วอยู่ๆ คนรักก็เดินมาหาผมใกล้ๆ
“แล้วน้องหยกว่ายังไงบ้างครับ พี่ใส่แบบนี้แล้วหล่อไหม” พี่กฤษพูดใกล้เสียจนผมรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้า อายพนักงานแถวนั้นและน้องพลอยเหลือเกิน ท่าทางพนักงานก็เริ่มสนใจเราสองคนมากขึ้นแล้วด้วย ผมจึงต้องรีบพยักหน้าเร็วๆ ให้คนตรงหน้าพอใจกับคำตอบแล้วไปเปลี่ยนเสื้อเสียที
“พี่กฤษซื้อมาเยอะจังเลยคะ จะโละเปลี่ยนเสื้อผ้าทั้งตู้เลยหรือเปล่า แต่พลอยว่าเอาเสื้อเก่าของพี่กฤษไปแลกไข่ไก่ยังไม่รู้เลยว่าเค้าจะเอาหรือเปล่า เพราะมันเก่ามากจริงๆ คิกๆๆ” น้องพลอยที่เห็นคนรักผมถือถุงกระดาษจนเต็มสองมือ ก็แซวเข้าให้ด้วยความสนิทสนม ส่งเสียงหัวเราะคิกคักจนพี่กฤษยิ้มให้
“พี่จะเอาไว้ใส่ไปเที่ยวเท่านั้นล่ะ ถ้าอยู่บ้านหรือทำงานพี่ก็ใส่ชุดเดิม ไม่ทิ้งหรอกเสียดายจะตาย นี่พี่ยังขาดเป้ไว้ใส่ของไปเที่ยวอีก เราไปช่วยพี่เลือกซื้อเป้เป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ นี่...แล้วเจ๊มันหายไปไหน” พี่กฤษชวนเราไปแผนกขายกระเป๋า แล้วถามหาพี่ทองจนผมก็เพิ่งรู้สึกว่าพี่ทองไม่อยู่กับเราจริงๆ ด้วย
“โน่นไงคะ ยืนจีบพนักงานขายเสื้ออยู่โน่น อย่าไปสนใจเลยค่ะ เราไปซื้อของกันต่อเถอะ” น้องพลอยพูดแบบไม่ใส่ใจนัก ทำให้ผมรู้สึกสงสารคนที่จะมาเป็นแฟนพี่ทองเหลือเกิน ท่าทางจะเจ้าชู้ไม่เบาเหมือนกัน จะว่าไปใช่ว่าพี่ทองจะดูดีน้อยไปเสียที่ไหน หากพี่ทองไม่แสดงออกความเป็นเกย์สาวออกมาผมว่าสาวๆ แถวนี้ก็มองตามกันเกรียวอยู่เหมือนกัน
เราสามคนไปเลือกซื้อเป้กับพี่กฤษเสร็จก็มาตามพี่ทองกลับบ้าน สองพี่ทองไปส่งผมที่บ้านพี่กฤษด้วยรถยนต์ก่อนเพื่อที่จะเอาของที่พี่กฤษซื้อมาลงมาเก็บไว้ที่บ้านก่อน จึงค่อยกลับไปเอารถมอเตอไซด์ที่โรงแรม เราทุกคนจดเบอร์โทรศัพท์มือถือเครื่องแรกของพี่กฤษไว้ในโทรศัพท์ แล้วตกลงกันว่าพรุ่งนี้จะมาเจอกันที่โรงแรมเพื่อรอรถตู้พี่แดนนี่กับพี่แชริมมารับในตอนบ่าย แล้วก็แยกย้ายกันไปเพราะเริ่มจะมืดค่ำพอสมควร
หลังจากกลับบ้านอาบน้ำเข้ามาในห้องนอนแล้ว พี่กฤษเปลี่ยนมาใช้ผ้าขนหนูผืนใหม่เช็ดตัว แต่ยังนุ่งผ้าขาวม้าอาบน้ำอยู่เลย แถมยังไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับลงมานั่งข้างผมที่เปลี่ยนชุดนอนเรียบร้อยแล้ว บอกว่าให้ผมสอนใช้อีเมล์และโทรศัพท์
“อ้าว...แล้วไหนพี่กฤาบอกว่าจะให้คนขายโทรศัพท์สอนให้ไงครับ” ผมงง เพราะพี่กฤษพูดกับพวกเราตอนที่อยู่ในห้างแบบนั้น แล้วตอนนี้กลับมาให้ผมเป็นคนสอนให้ใช้โทรศัพท์ แม้ไม่ได้คิดที่จะจับผิด แต่ก็อดที่จะตั้งคำถามออกมาไม่ได้
“ก็...ก็พอดีลูกค้าพี่เค้าเยอะน่ะ พี่ก็เลยรอไม่ไหวบอกว่าจะกลับมาให้หยกสอนแทนก็เลยไม่ได้รอให้เค้าสอนให้ไงครับ” พี่กฤษตอบมาแบบตะกุกตะกัก ทำให้ผมทราบทันทีว่าพี่กฤษเริ่มหัดที่จะโกหกผมเข้าแล้ว อีกอย่างทำให้เริ่มสงสัยว่าที่แอบไปซื้อของอะไรไม่ให้พวกเรารู้นั้น จะเอาไปให้ใคร
“ก็ไม่ยากหรอกครับ พี่กฤษอยากใช้ชื่ออีเมล์ว่าอะไรก็เซทตรงนี้ แล้วก็นี่เป็นวิธีเมมเบอร์โทร เวลาโทรออกทำแบบนี้ เดี๋ยวหยกจะสอนใช้แอพที่จำเป็นก่อนทีละแอพเลยแล้วกันนะครับ” ผมเลี่ยงที่จะถามคนรัก เพราะไม่กล้า แต่ตกลงสอนการใช้โทรศัพท์ไปอย่างเป็นปกติ
คิดว่าอย่างไรพี่กฤษไม่อยากบอกใครเรื่องแอบไปซื้อของก็ต้องมีเหตุผลส่วนตัว เหมือนที่น้องพลอยพูดเอาไว้ว่าถ้าพี่กฤษอยากบอกก็คงไม่ต้องแอบไปซื้อของคนเดียวแล้วล่ะ ยิ่งผมคิดมากกับเรื่องเล็กแค่นี้ ถ้าหากมีเรื่องใหญ่ในอนาคตผมจะรับมือไหวได้อย่างไร ผมจึงเลิกคิดทันที
พอสอนการใช้โทรศัพท์เสร็จ พี่กฤษบอกผมว่ามีอะไรจะให้ดู เจ้าตัวลุกขึ้นยืนกลางห้องแล้วเอามือไปปลดปมผ้าขาวม้าให้ร่วงลงตรงหน้าผม อวดให้ดูกางเกงในตัวใหม่ที่ใส่อยู่ด้วย คนบ้าอะไร...ทำเอาใจหายหมด ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นพี่กฤษเปลือยต่อหน้า แต่ทำแบบนี้มันเกินคำบรรยาย ใจยังเต้นอยู่ดี แถมตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวจะระเบิดออกมาเพราะความร้อนรุ่ม
คนตัวใหญ่ทำท่าอย่างกับเด็กอนุบาลส่งการบ้านคุณครู เดินใส่กางเกงในตัวเดียวส่ายก้นวนรอบห้องให้ผมชมอยู่นั่นล่ะ ทำยังกับเป็นนายแบบแฟชั่นโชว์กางเกงใน แถมยังเปลี่ยนสวมให้ดูทุกแบบ ทุกสี ทุกแบรนด์ แต่ก็แอบตื่นเต้นเหมือนกันที่ได้เห็นแฟชั่นโชว์พิเศษแบบริงไซด์คนเดียวเท่านั้น
ในคืนนี้ผมโดนคนรักนอนกอดเพียงอย่างเดียว เราไม่มีอะไรกันเพราะพี่กฤษบอกว่าตอนนี้เค้าเป็นเจ้าของที่ดินแล้ว บ้านนี้ก็เป็นชื่อของเค้า ฉะนั้นจะขอขึ้นค่าเช่าแล้วจะเก็บค่าเซ้งล่วงหน้ารวมกันที่หัวหินเลยทีเดียว ผมได้แต่ขำกับความคิดของคนรัก เพราะทราบดีแล้วว่าพี่กฤษเป็นคนทะลึ่ง คืนนี้เป็นคืนที่ผมฝันดีสุดๆ อีกคืน แค่ได้นอนกอดกันผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว
-
นั่นแน่ๆ..แอบไปซื้อแหวนรึป่าวพี่กฤษ
รอรับฉากหวานที่หัวหินดีกว่า ฮิ้วววววว
-
กฤษต้องแอบซื้ออะไรไว้เซอร์ไพรหยกเเน่ๆเลย
แต่ท่าทางจะตื่นเต้นกับกางเกงในตัวเเรกน่ะเนี๊ย(ยุ่งกับกางเกงในเขาจริงๆเลย)
๕๕๕๕๕๕๕
-
ช่วงนี้อาจจะไม่ได้ตอบทุกเม้นต์แล้วนะครับ แต่ยังไงก็ยังอ่านทุกเม้นต์จริงๆ ครับ
ขอบคุรมากครับสำหรับPM หลังไมค์ที่ให้กำลังใจ และ เข้ามาถามไถ่เรื่องราวของนิยาย
รับรองว่าผมจะพยายามลงให้บ่อยๆ ครับ เพียงแต่ช่วงนี้คลินิกค่อนข้างยุ่งเพราะลูกค้าเยอะ
แต่ผมวางพล็อกเรื่องเอาไว้แล้ว คนอ่านบางคนก็เดาเก่งจริงๆ ครับ แต่ยังไม่มีใครเดาถูกทั้งหมด
เพราะก่อนเขียนผมร่างเรื่องราวคร่าวๆ เอาไว้แล้ว จะได้บรรยายในแต่ละตอนได้ละเอียดถูกต้อง
บางครั้งผมก็ต้องเข้าไปแก้ไขคำผิด และเนื้อเรื่องบางพารากราฟนิดหน่อย เพื่ออรรถรสเพิ่มเติม
หากเรื่องช่วงนี้มันจะยืดไปหน่อย เพียงเพราะตัวละครหลักยังออกไม่ครบเลยครับ บางปมยังไม่เกิด
ผมมีเหตุผลที่ดำเนินเนื้อเรื่องแบบนี้ เพราะจะได้เล่าที่มาที่ไปของเหตุการณ์ได้อย่างถูกต้องไม่วกวน
บางท่านอาจไม่พอใจที่เนื้อเรื่องดูอืด ไม่บอกเสียทีว่าปริศนาที่มีอยู่ตอนนี้จะคลี่คลายยังไง ขอให้ใจเย็นครับ
เพราะว่าผมตั้งใจจะให้มันคลายปมเรื่องที่ดินเอาตอนกลางเรื่องครับ เพราะว่าครึ่งเรื่องหลังยังมีอีกปมที่ผมวางไว้
ครึ่งหลังจะเป้นจุดเปลี่ยนแปลงชีวิตของพระเอกในเรื่อง และคนเล่าเรื่องก็จะกลายเป็นพระเอกของเรา
หากอยากได้ตอนพิเศษเป็นแบบไหน ผมตามใจผู้อ่านนะครับ เพราะบอกตรงๆ ว่าตอนพิเศษผมไม่ได้คิดไว้
อยากให้ช่วยแชร์ความคิดเห็นด้วยครับ ผมยินดีเอามาเป็นแนวการเขียน เพราะตอนพิเศษถือว่าเป็นเรื่องแถม
คาดว่าทุกท่านคงสนุกกับการอ่านนิยายเรื่องแรกของผมนะครับ วันนี้ดีใจมากเลยครับที่มีผู้อ่านเกินหมื่นคนแล้ว
ขอบคุณอีกครั้งครับ สำหรับกำลังใจที่มีมาให้กัน และยินดีมากที่เข้ามาพูดคุยกันในนี้ เป็นแรงผลักดันให้คนเขียนอย่างดีเลยครับ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
แอบลุ้น พี่กฤษซื้อแหวน หรือไม่ก็สร้อย ให้น้องหยก
เพื่อเป็นของหมั้นหมาย ต่อไปก็ต้องไปสู่ขอกับคุณป้า
-
อั๊ยย่ะ ตอนพิเศษของแบบหื่นๆ อิอิ เข้ากับอีพี่กฤษ ดีค่ะ อ่านตอนนี้แล้วแบบว่าจิ้นภาพตามมากมาย ถ้ามีคนมาใส่กกนเดินโชว์แบบนี้บ้างจริงๆก็คงดี :z1: :z1:
-
ฮั่นแน่ พี่กฤษแอบไปซื้ออะไรทะลึ่งๆ มาใช้กับน้องหยกอ่ะเปล่า :m12: :laugh3:
เอ ตอนพิเศษเนี่ย ขอแบบพี่กฤษงอลนู๋หยกหน่อยได้เปล่า
อยากเห็นนู๋หยกง้อ ว่าจะง้อแบบไหน o.O!!!
ป.ล. ตั้งใจทำงานนะค่ะ ร่ำๆ รวยๆ แล้วมาปล่อยให้นักอ่านกู้บ้าง o.O!!!
-
เป็นนิยายที่อ่านและเกิดอาหารหลอกหลอนหวาดกลัว
กลัวมาม่ามามิรู้ตัว (คนเขียส่ออออออออ) (คนอ่านเครียดดดดดดดดดด)
แต่สนุกมากคะ เป็นกำลังใจให้ ^,,^
-
แหวนทองรึเปล่าน้อที่พี่กฤษไปซื้อมา
-
ตอบคำถามผู้เขียนนะครับ
ดำเนินเรื่องตามใจผู้เขียนเลยครับ
ผู้อ่านอย่างผม อาจหงุดหงิด ที่ไม่เคลียร์สักที แต่มันก็เป็นอรรถรสอย่างนึงที่ทำให้ติดตามตลอดครับ :o8:
ส่วนตอนพิเศษ บอกตรงๆ ส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ มันเหมือนซื้อ DVD หนังมาดูได้สักพัก ก็เร่งไปดูตอนจบของเรื่อง :serius2: แล้วค่อยกลับมาดูใหม่ ผมชอบเป็นไปตามเรื่องไปเรื่อยๆ อันนี้เฉพาะตอนพิเศษแบบเนื้อเรื่องในอนาคตอย่างหลายเรื่องๆใช้นะครับ ถ้ามีแบบนั้นส่วนใหญ่ผมข้ามไปมากกว่าไม่ค่อยอยากอ่าน ถ้าเป็นตอนพิเศษเรื่องในอดีต ก็โอเค
แต่ก็ต่างคนต่างความคิดครับ บางคนอาจจะชอบก็ได้
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 33 “กรหยก”
ตาเรามีสองตา ก็ต่างสบตามองดูหน้ากัน มีปากอันเดียวคุยกันทั้งวัน ก็อยากใกล้ชิดกันมากกว่านี้ มือเรามีสองมือ จะกอดมือถือทำไมทั้งวัน ก็อยากแสดงเป็นคนรักกัน ก็มากอดฉันเบาๆซักที
วันนี้ผมตื่นเช้าไปใส่บาตรกับครอบครัวพี่กฤษเหมือนเคย เราทานอาหารเช้าง่ายๆ วันนี้มีผัดผักแขนง กับไข่ผัดบวบใส่หมูสับ แล้วก็ปลาช่อนแดดเดียวทอด ทานกับข้าวต้ม รสชาติอร่อยเหมือนเคยเพราะเป็นฝีมือคุณยายของพี่กฤษทำ ฝีมือการทำอาหารตกทอดมาถึงพี่กฤษทำให้หลายๆ คนพลอยติดใจในรสมือพี่กฤษไปด้วย
ผมกับพี่กฤษอาบน้ำเตรียมตัวจัดกระเป๋าสำหรับเดินทาง ผมสวมเสื้อยืดสีขาวพิมพ์หน้าอกเป็นแบรนด์กาแฟชื่อดังระดับโลก สวมกางเกงยีนส์ธรรมดา ส่วนพี่กฤษเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เป็นเสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อนแขนยาวพับแขนมาถึงข้อศอก ท่อนล่างสวมกางเกงยีนสสีซีดตัวใหม่ที่ป้ายราคายังไม่ทันได้ดึงออก ผมเห็นเข้าก็เลยขำแล้วไปช่วยดึงออกให้ ทำให้เจ้าตัวยืนเกาหัวแก้เขินที่มัวแต่เห่อกางเกงในใหม่จนลืมแกะป้ายราคาจากเสื้อผ้า
พอเราเตรียมตัวเสร็จ ก็สะพายเป้ถือรองเท้าผ้าใบมาคนละคู่วางไว้ที่หน้าบันได แล้วเดินเข้าไปลาคุณตาคุณยายในบ้าน ท่านอวยพรขอให้เดินทางปลอดภัย ก่อนลงจากบ้านไปคุณตาฝากให้นำขนุนที่คุณยายแกะแช่เย็นเอาไว้ไปฝากเพื่อนๆ ทานด้วยกันระหว่างเดินทางด้วย คุณตาและคุณยายของพี่กฤษมีน้ำใจกับทุกคนเสมอ จากนั้นพวกผมก็รีบเดินทางมาที่โรงแรม “บ้านขนม”
“สวัสดีค่ะพี่กฤษพี่หยก พี่ทองยังแต่งตัวไม่เสร็จค่ะสงสัยลองเสื้อผ้าแล้วเปลี่ยนเข้าเปลี่ยนออกอยู่นั่น” น้องพลอยทำหน้าเซ็งอยู่ที่ชุดรับแขกคนเดียว พร้อมกระเป๋าเดินทางแบบลากใบเล็กสีเทาเพียงแค่ใบเดียว วันนี้น้องพลอยดูน่ารักด้วยชุดเดรสสั้นกระโปรงระบายสามชั้นสีชมพูลายจุดสีขาว มีต่อช่วงอกเป็นสีขาวแขนสั้นขลิบระบายลูกไม้เล็กๆ เส้นผมถูกคาดด้วยแว่นกันแดดสีชาอันใหญ่ น้องพลอยสวมตุ้มหูและสร้อยลูกปัดสีขาวสลับชมพู เห็นแล้วเป็นสาวหวานขึ้นมาทันที
“แล้วน้องพลอยรอนานแล้วเหรอ กินอะไรหรือยังล่ะ นี่ใกล้เที่ยงแล้วด้วย” พี่กฤษยังคงเป็นห่วงที่ทุกวันจะมีป้านวลมาเตรียมอาหารเช้าให้ แต่วันนี้เราปิดโรงแรมจึงไม่แน่ใจว่าจะมีใครเตรียมอาหารให้สองพี่น้องได้ทานกันในช่วงเช้า
“ยังสิคะ นั่งท้องร้องรอพี่กฤษมาทำให้หนูกินนี่แหล่ะ แล้วไม่ต้องทำเผื่ออีเจ๊เลยนะ ถ้าทำเผื่อหนูโกรธจริงๆ ด้วย แต่งตัวนานเป็นชาติ นี่เมื่อคืนก็เตรียมของใส่กระเป๋าทั้งคืนเลยนะคะ สงสัยจะตื่นเต้นที่ได้เที่ยวกับผู้ชายหล่อๆ ทั้งนั้น” น้องพลอยพูดด้วยความหมั่นไส้พี่ชายสุดที่รัก ที่ตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะลงมาเลยด้วยซ้ำ
“พี่ว่าเรากินข้าวเที่ยงกันเลยดีไหม หยกลองโทรไปถามพวกพี่แดนนี่ดูสิว่ากินอะไรกันมาหรือยัง พี่จะได้ทำเผื่อ กินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยเดินทางจะได้ไม่ต้องแวะที่อื่น” พี่กฤษเสนอความคิดเห็นจบผมก็รีบกดโทรศัพท์หาพี่แชริมทันที คาดว่าป่านนี้คงกำลังเดินทางมารับพวกผมอยู่แล้ว
“พี่แชริมครับ ถึงไหนกันแล้วครับ...อ๋อไม่ได้เร่งครับ ฮ่าๆๆ แค่จะถามว่าพวกพี่ทานข้าวเที่ยงกันมาหรือยัง หยกจะชวนทานข้าวเที่ยงกันก่อน แล้วค่อยเดินทางครับ...อ๋อ...ครับ...ครับ...ดีเลยครับ งั้นรีบมานะครับ เดี๋ยวเจอกันครับ” ผมคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินเข้าไปหาพี่กฤษที่เข้าไปในครัวโน่นแล้ว
“พี่กฤษครับ พี่แดนนี่จะมาถึงอีกครึ่งชั่วโมงครับ แล้วจะทานข้าวด้วย ตกลงเค้าไม่มารถตู้แล้วครับ เพราะเพื่อนเค้าที่เหลือจะขับรถตามไปกันเอง พี่แดนเลยเอารถเจ็ดที่นั่งออกมาแทน” ผมบอกไปตามที่ได้คุยกับพี่แชริม เห็นพี่กฤษเตรียมของอยู่หน้าตู้เย็น ก็เดินเข้าไปช่วย
“มีกิมจิซองที่คุณแม่น้องพลอยซื้อมาฝากจากที่ไปเที่ยวเกาหลีอยู่เยอะ พี่เคยอ่านวิธีทำข้าวผัดกิมจิมาแล้ว ลองทำดูดีไหม ไข่ดาวคนละฟอง แล้วก็แกงจืดเต้าหู้ใส่สาหร่ายเอาไว้ซดให้คล่องคออีกอย่างเนาะ” พี่กฤษนำเสนอข้าวผัดกิมจิ ผมเคยทานตอนที่อยู่อเมริกาหลายครั้ง เพราะพี่แชริมนั่นล่ะที่เป็นคนทำให้ผมทาน เลยพยักหน้าเห็นด้วยท่าทางพี่สาวผมคงจะชอบ
“งั้นหยกเตรียมเครื่องให้นะครับ พี่กฤษต้มน้ำเตรียมทำแกงจืดได้เลยครับ” ผมช่วยพี่กฤษเตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบที่จะทำอาหาร คอยเป็นลูกมือหยิบโน่นส่งนี้ ใช้เวลาประมาณหนึ่ง จนได้ยินเสียงพี่แชริมดังแว่วเข้ามาในครัวจึงออกไปดู ปล่อยให้พี่กฤษตักข้าวผัดใส่จานแล้วโปะไข่ดาวต่อไป
“สวัสดีครับพี่แชริม พี่แดน พี่มาร์ท เพิ่งมาถึงใช่ไหมครับ กับข้าวเสร็จแล้วนั่งก่อนครับเดี๋ยวหยกยกออกมาให้...ไม่ต้องช่วยครับ หยกกับพี่กฤษสองคนก็ยกได้หมดแล้วครับ นั่งก่อนเถอะครับ” ผมทักทายจนพี่ทั้งสามรับไหว้แล้วทำท่าจะลุกขึ้นมาช่วยผมจึงต้องรีบห้ามแล้วขอตัวไปช่วยพี่กฤษต่อทันที
“พี่กฤษขึ้นไปลากเจ๊หนูลงมาให้ที่สิคะ ป่านนี้แล้วยังไม่ลงมาเลย หลับต่อหรือเปล่าก็ไม่รู้” น้องพลอยที่เข้ามาเอาน้ำเย็นใส่ถาดไปเสิร์ฟแขกและเผื่อพวกผมด้วยนั้น บ่นให้พี่กฤษฟังด้วยความเบื่อหน่ายเต็มที
“ได้เลยหนู เดี๋ยวเฮียจัดให้” พี่กฤษที่จัดข้าวผัดใส่ถาดเอาไว้สองถาดครบเจ็ดจานพร้อมแกงจืดเต้าหู้สาหร่ายถ้วยใหญ่เสร็จแล้ว ให้ผมช่วยยกไปหนึ่งถาดพร้อมถ้วยแบ่งแกงจืดเจ็ดใบ พอวางถาดลงบนโต๊ะทักทายทุกคนเสร็จก็รีบเดินขึ้นด้านบนอย่างรวดเร็ว จนได้ยินเสียงโครมครามแล้วเสียงกรีดร้องของเจ๊ทอง ตามมาด้วยเสียงด่าว่าพี่กฤษแล้วก็เงียบไป
“หึหึ ท่าทางสนิทกันดีนะคะ...อุ๊ย...เพิ่งสังเกต ข้าวผัดกิมจิน่าทานมาก นี่ทำมาเอาใจพี่หรือเปล่าคะเนี่ยน้องหยก น่ารักจังเลย” พี่แชริมพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าปลื้มปิติ จนทุกคนต้องยิ้มตามไปด้วย ไม่นานพี่กฤษก็ลงมาบอกว่าให้พวกเราทานกันไปก่อนได้เลย เราทุกคนจึงลงมือทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ผิดแต่หนุ่มอิตาเลี่ยนที่คอยแต่ชะเง้อมองไปที่บันได เหมือนกำลังรอใครบางคน
“อาหารไม่ถูกปากเหรอครับคุณมาร์ท ผมทำอย่างอื่นให้ก็ได้นะครับ หรือว่าจะรอทานพร้อมกับใครอยู่หรือเปล่าครับ” พี่กฤษถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นคุณมาร์ตินไม่ยอมเริ่มทานอาหาร เอาแต่นั่งมองไปที่บันได ซึ่งผมเดาว่าพี่กฤษคงรู้แล้วล่ะ ว่าคุณมาร์ทกำลังรอใคร เพียงแต่แค่อยากแกล้งก็เท่านั้น
“โน...ปล่าวครับ...ทานได้ครับ ผมทานได้ทุกอย่าง เอ่อ...คุณทองเค้าจะไปเที่ยวด้วยไหมครับ” หนุ่มอิตาเลี่ยนเอ่ยปากถามถึงคนที่มัวมองหาขึ้นมาจนได้ ผมแอบเห็นพี่กฤษขำก็เลยหยิกเข้าให้ที่แขนตรงใต้โต๊ะ จนคนตัวใหญ่สะดุ้งยกแขนขึ้นไปปัดถูกโต๊ะเสียงดัง จึงได้แต่ขอโทษทุกคนเบาๆ สมน้ำหน้าชอบแกล้งคนอื่นดีนัก
“พี่ทองทำอะไรอยู่เหรอคะพี่กฤษ ทำไมถึงช้าขนาดนี้” น้องพลอยกระซิบถามพี่กฤษพอให้ได้ยินกันเบาๆ
“หึหึ เดี๋ยวลงมาก็รู้เองล่ะ นั่นไงลงมาพอดีเลย ฮ่าๆๆ” พี่กฤษพูดจบพวกเราก็มองตามไปที่บันไดกันทุกคน ภาพที่เราเห็นคือพี่ทองมีใบหน้าบวมตุ่ย ตรงข้างแก้มและหน้าผากมีปื้นแดงเหมือนกับสภาพผิวหนังอักเสบ เดินหน้ามุ่ยลงมาข้างล่าง ทำเอาทุกคนเงียบมีแต่เพียงพี่กฤษที่ยังคงหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆ
“คุณทอง หน้าไปโดนอะไรมาครับ” พี่มาร์ทถามคนแรกด้วยความห่วงใย แถมยังลุกพรวดพราดเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ให้อีก ส่วนผมเริ่มรู้สึกไม่ดีที่พี่กฤษยังหัวเราะเยาะเพื่อนก็เลยหันไปทำตาเขียวใส่ จนคนตัวใหญ่หุบยิ้มทันที รีบก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่ออย่างรวดเร็ว
“ท่าทางจะแพ้สารเคมีนะครับ ขอไบคาร์บอเนตสองช้อนผสมน้ำสักแก้วสิครับ ผมเห็นอาโรเวล่าตรงข้างหน้าทางเข้า ช่วยไปตัดมาให้ผมสักชิ้นได้ไหมครับ” คุณมาร์ตินทำหน้าเป็นห่วงพี่ทองพร้อมกับจ้องมองดูรอยผื่นแดงอย่างละเอียด หันมาสั่งใครสักคนให้ช่วยเตรียมอุปกรณ์บรรเทารอยแผลพี่ทองทันที พี่กฤษกับน้องพลอยยังทำหน้างง จนผมต้องบอกว่าน้ำผสมผงฟู กับว่านหางจระเข้จึงร้องอ้อวิ่งเข้าครัวไป
พี่กฤษหยิบมีดอันเล็กออกไปข้างนอกไม่นานก็เข้ามาพร้อมว่านหางจระเข้หนึ่งก้านใหญ่ ผมรับเข้าไปในครัวล้างให้สะอาดแล้วเช็ดให้แห้ง ปอกเปลือกออกแล้วปาดเป็นแผ่นหนาเรียงไว้ในจานนำไปให้คุณมาร์ตินด้านนอกที่กำลังใช้สำลีชุบน้ำผงฟูเช็ดไปตามใบหน้าพี่ทองซ้ำๆ จนเหมือนรอยแดงจะจางลงแล้ว คุณมาร์ตินก็นำว่านหางจระเข้มาแปะลงบนผิวที่มีรอยผื่นแดงจงๆ แล้วนำผ้าก็อตมาพันรั้งเอาไว้รอบกรอบหน้าพี่ทอง
“เสร็จแล้วครับ วันนี้เย็นๆ คงดีขึ้นนะครับ สงสัยจะแพ้เครื่องสำอางนะครับ เวลาไปเที่ยวก็อย่าให้โดนแดดแรงนะครับ” คุณมาร์ทยิ้มระหว่างทำแผลให้พี่ทอง จนเจ้าตัวเริ่มออกอาการเขินที่มีคุณหมอรูปหล่อมาทำแผลให้อย่างใกล้ชิด อาการร้อนรนกังวลเรื่องแผลบนใบหน้าในตอนแรกหายเป็นปลิดทิ้งทันที
“ทานข้าวกันดีกว่าครับ จะได้รีบออกเดินทาง” พี่แดนนี่ร้องเรียกให้พวกเรามาทานข้าว พร้อมกับส่งยิ้มยักคิ้วหลิ่วตาให้เพื่อนชายชาวอิตาเลี่ยนไปหนึ่งที คุณมาร์ทก็มีอาการเขินขึ้นมาบ้างเพราะใบหน้ามีอาการแดงซ่านเล็กน้อย แล้วก็ได้แต่นั่งอมยิ้มมองพี่ทองทานข้าวจนพี่แชริมทักจึงได้สติตักข้าวเข้าปากตัวเองบ้าง
“เจ๊...เอ้ย..พี่ทองไปทำอะไรมา ทำไมหน้าถึงเป็นแบบนี้คะ” น้องพลอยทานข้าวเสร็จแล้วก็เปิดประเด็นตั้งคำถามให้พี่ทองอึกอักไม่กล้าเล่าให้ฟัง จนพี่กฤษหัวเราะก๊ากออกมาก็จ้องหน้าเขม็งเหมือนจะบอกความนัยว่าห้ามเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด แล้วพี่กฤษก็ได้แต่หัวเราะหึหึในลำคอ
“พร้อมแล้วก็ออกเดินทางเถอะครับ เดี๋ยวจะไปถึงที่นั่นเย็นเกินไป” พี่แดนนี่พูดหลังจากที่ช่วยกันเก็บกวาดโต๊ะอาหาร แล้วพี่แชริมกับน้องพลอยก็ช่วยกันล้างจานจนเสร็จ เราทุกคนก็ลากกระเป๋าไปยังที่จอดรถ พี่ทองเอากระเป๋าสัมภาระไปสามใบ มีเป้ กระเป๋าสะพาย และกระเป๋าลากไปอีกหนึ่งใบย่อม
“ไอ้ทอง มึงจะย้ายบ้าน หรือจะไปอยู่ที่นั่นกี่ปี อ้อ...หรือมึงจะหนีตามเค้าไปอยู่อิตาลีวะ” พี่กฤษเห็นคุณมาร์ทที่ช่วยลากกระเป๋าและช่วยสะพายเป้ ให้พี่ทองถือแค่กระเป๋าสะพายข้างใบเดียว จึงกัดพี่ทองให้ต้องหันมาตวาดแว๊ดใส่พี่กฤษอย่างลืมตัว ท่าทางพี่ทองเวลาโกรธนี่จะหลุดสาวออกมาได้อย่างง่ายดายจริง
“กูแยกกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋าเครื่องสำอาง กระเป๋าโน้ตบุ๊ค ครบสามใบสวยๆ พอดี เยอะตรงไหนยะ” พี่ทองยังเถียงออกมา เราทุกคนจึงได้ขำเวลาพี่ทองกับพี่กฤษทะเลาะกัน เพราะแต่ละคนไม่ยอมกันเลยจริงๆ คุณมาร์ทก็ไม่มีทีท่าว่าจะบ่น กลับยินดีช่วยยกกระเป๋าขึ้นรถให้อย่างเต็มใจ
พี่แดนนี่เป็นคนขับรถมีพี่แชริมนั่งข้างคนขับ ถัดมาผมกับพี่กฤษจะนั่งคู่กันตรงกลางรถ ส่วนที่นั่งด้านหลังน้องพลอยนั่งริมในให้พี่ทองนั่งกลาง แล้วก็ตามด้วยคุณมาร์ทที่ยังคอยดูแลสภาพแผลบนใบหน้าของพี่ทองอยู่เป็นระยะตลอดทาง พวกเราพูดคุยกันเรื่อยเปื่อย เอาขนุนที่คุณตาฝากมาแบ่งกันทานในรถ เคล้าเสียงเพลงสากลเบาๆ ที่พี่แดนนี่เปิดระหว่างขับรถ
เราไม่ได้แวะเติมน้ำมันจนกระทั่งถึงหัวหิน เลี้ยวเข้าโรงแรมแบรนด์ชื่อดังที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก โรงแรมมีชายหาดส่วนตัวด้านสุดหาดพอดี แลดูเป็นส่วนตัวไม่มีคนพลุกพล่านนอกจากแขกภายในโรงแรมเท่านั้น เราเข้าไปจอดรถด้านหน้าก็มีพนักงานมารับกุญแจ และนำรถเข็นสัมภาระมาถ่ายกระเป๋าออกจากท้ายรถ
พี่แชริมพาเราเดินเข้ามาด้านในให้นั่งรอที่โซนรับแขก ส่วนเจ้าตัวไปยืนหน้าล็อบบี้พนักงานทุกคนกล่าวสวัสดี ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก็ได้กุญแจการ์ดมาสี่ใบ ยื่นให้พี่กฤษ คุณมาร์ท และน้องพลอย แล้วก็พาเราเดินไปที่รถเข็นกระเป๋าเพื่อคล้องหมายเลขห้องติดไว้ที่หูกระเป๋าให้พนักงานนำไปส่ง
“เอ่อ...คือ คุณทองครับ คุณทอง...นอนห้องผมก็ได้นะครับ จะได้ช่วยดูแผลให้ด้วยดีไหมครับ” คุณมาร์ทที่ช่วยนำผ้าก็อตและว่านหางจระเข้ออกจากใบห้าพี่ทองแล้ว ยังยืนเกาหัวเก้ๆ กังๆ อยู่สักพัก ก็เอ่ยปากถามเหมือนคนขาดความมั่นใจ ทำเอาพวกเราอมยิ้มกันถ้วนหน้าไม่อยากจะพูดอะไร ปล่อยให้พี่ทองเป็นคนตัดสินใจเอาเอง
“เอ่อ...ก็ดีเหมือนกันครับ นอนกับน้องสาวเป็นผู้หญิงคงไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนะครับ” พอพี่ทองพูดขึ้นมาเท่านั้น น้องพลอยก็หันขวับมามองหน้าทำตาโตแล้วทำปากขมุบขมิบอ่านได้ชัดเจนเลยว่า “ผู้หญิงเหมือนกันย่ะ” ทำเอาพี่ทองต้องเม้มปากแล้วถลึงตาใส่น้องพลอยที่กลั้นหัวเราะเดินหนีไปหน้าลิฟต์เสียแล้ว
“ถ้างั้นเราลงมาเจอกันที่ล็อบบี้ตอนหกโมงเย็น ผมจะพาไปเดินเล่นกันที่เดอะ ซิเคด้า มาร์เก็ตกันนะครับ ไปหาอะไรทานกันที่นั่นเลยดีไหมครับ” พี่แดนนี่เสนอขึ้นมาระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ ผมยังไงก็ได้อยู่แล้วจึงพยักหน้าตอบไป และทุกคนก็เหมือนจะเห็นด้วย พอลิฟต์มาถึงชั้นบนสุดทุกคนจึงแยกย้ายกันเข้าห้อง
ภายในห้องพักตกแต่งแบบทันสมัยมีสไตล์เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ใช้แสงสีและวัสดุไม้เคลือบเงา ค่อนไปทางหรูหราอลังการ โดยผสมผสานเอาความโดดเด่นของสถานที่ และการตกแต่งอย่างมีระดับมารวมกันไว้ได้อย่างลงตัว โดยตัวห้องแยกโซนระหว่างห้องรับแขก ห้องทานอาหารที่เหมือนเป็นห้องประชุมภายในตัว และห้องนอน ทุกห้องปูด้วยพื้นพรมหนานุ่มสีครีม ผนังประดับด้วยรูปภาพ และมุมห้องมีดอกไม้สดช่อใหญ่ที่ได้รับการจัดตกแต่งอย่างสวยงาม
ภายในห้องรับแขกติดกับส่วนทานอาหารได้เตรียมสิ่งอำนวยความสะดวกไว้ให้บริการอย่างครบครัน มีทั้งโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ ตู้เย็น มินิบาร์ เครื่องทำกาแฟ ส่วนห้องนอนมีระบบควบคุมแสงและเสียงภายในห้องที่หัวเตียง โทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่อีกเครื่อง เครื่องเป่าผม ตู้เซฟนิรภัย มุมโต๊ะทำงาน อีกทั้งระเบียงส่วนตัว พร้อมเตียงอาบแดดที่สามารถชมวิวทิวทัศน์อันงดงามของท้องทะเลได้อย่างกว้างไกล
“พี่กฤษอาบน้ำก่อนไหม หรือค่อยอาบตอนเย็นเลยทีเดียว” ผมถามคนตัวใหญ่ที่เข้ามาในห้องได้ก็กระโดดขึ้นเตียงนอนกางแขนกางขาเสียเต็มเตียงเลยทีเดียว ท่าทางเหมือนเด็กๆ ที่ไม่เคยได้นอนเตียงใหญ่ขนาดนี้มาก่อน แถมยังกอดหมอนแล้วกลิ้งตัวไปมาเสียน่าเอ็นดู เอ๊ะ...เพิ่งสังเกตว่ามันเป็นเตียงเดี่ยวคิงไซน์ ไม่ใช่เตียงทวินเหมือนห้องทั่วไป นี่พี่แชริมเป็นคนจัดการแน่ๆ เลย
“พี่ว่าค่อยกลับมาอาบดีกว่า เตียงใหญ่แล้วก็นุ่มมากเลย หยกมานอนตรงนี้สิครับ” พี่กฤษเอามือตบที่ว่างข้างตัวปั๊บๆ ให้ผมล้มตัวลงมานอนข้างๆ แล้วก็ก้มลงมาหอมแก้มใสของผมฟอดใหญ่ก่อนจะกอดผมไว้แน่น เรามองหน้ากันสักครู่แล้วก็ประกบริมฝีปากแลกลิ้นจูบกันดูดดื่ม
-
นักอ่าน เลือดหมดตัวแน่ๆ งานนี้ :z1: :m25:
-
เลือดหมดตัว แน่งานนี้
-
โอ๊ะ โอ พี่ทองมีหมอส่วนตัวด้วย อยากรู้อะพี่ทองไปทำไรมา ทำไมหน้าเป็นผื่น อิอิ
-
มีท่าว่าพี่ทองกับพี่หยกจะไม่รอด พี่กฤษอย่าเก็บค่าเช่านะพี่
-
สงสัยพี่ทองคงจะโบกเครื่องสำอาง
เพื่อพี่มาร์ท
แต่ท่าจะผิดสูตรน่ะเนี๊ย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ อ่านรวดเดียวเลย
สนุกมากค่ะ ชอบเวลาพี่ทองกับพีกฤษทะเลาะกันน่ารักดี :o8:
:L2: :L2:
-
อยากอ่านตอนหน้าๆ :z1: :z1:
-
สวัสดีครับ
ก่อนอื่นต้องขอบคุณผู้เขียนมากครับ ที่นำเสนอเรื่องราวสนุกสนาน มาให้ได้
อ่านกันครับ เนื้อหาสนุกและน่าติดตามมากเลยครับ วันนี้ก็เข้ามาอ่านต่อจากคราวที่แล้วครับ o13
อ่านแล้วก็อด อมยิ้ม รู้สึก และรับรู้ ไปตามตัวละครไม่ได้เลยครับ เรียกว่า อ่านกันจนเพลิน ทีเดียวครับ :o8:
ก็จะเป็นกำลังใจ ให้กับผู้เขียน ละมาคอยรอลุ้นตอนต่อไปอยู่อย่างสม่ำเสมอครับ ในที่สุด
ก็ทำให้ "หัวใจพองโต อีกแล้ว" :man1:
-
ไงต่อ ไงต่อออออออออออออออออออออออออ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 34 “กรหยก”
เอามาเลย เอาไฟของเธอมาเลย จุดไฟที่ใจกันเลย ให้มันร้อนแรงจนละลาย เอามาเลย เอาไฟรักเธอมาลน ให้มันลุกลามในใจ ให้มันละลายกันไปเลย
“กริ๊ง...” เสียงกริ่งดังที่หน้าห้อง เหมือนสัญญาณช่วยให้คนตัวใหญ่ผละออกจากร่างกายผม เพื่อเดินไปเปิดประตูรับเอากระเป๋าเข้ามาเก็บภายในห้อง ยังไม่ทันที่จะได้ถามหรือพูดอะไร พี่กฤษก็โถมตัวเขามากอดรัดฟัดผมด้วยความหื่นกระหาย
“พี่กฤษอย่าเพิ่งสิครับ...ฮือออ อือออ” ผมต้องหันหนีใบหน้าคมสันที่แนบเข้ามาซุกไซร้เรื่อยลงมาถึงซอกคอ สองมือทั้งผลักทั้งยันไหล่หนา หากแต่ไม่เป็นผล คิดตอนแรกว่าอยากจะกอดเพียงอย่างเดียว ไม่นึกว่าจะเลยเถิดถึงขนาดนี้ สัมผัสร้อนจากริมฝีปากหนาของคนรักพร่างพรมจูบไปทั่วร่างผมจนเริ่มสับสน มารู้ตัวอีกทีเมื่อคนตัวใหญ่ที่พลิกตัวขึ้นมาทาบทับ
พี่กฤษเลิกชายเสื้อยืดผมขึ้นจนถึงคอ ก้มลงลากปลายลิ้นร้อนลุ่มโลมเลียไปตามเนินอก แล้ววกไปขบเม้มยอดปลายอกจนผมสะดุ้ง แต่สายตายังจับจ้องมาที่ดวงหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวกระสันของผม ราวกำลังทดสอบปฏิกิริยา ความเสียวสะท้านทำเอาผมต้องแอ่นแผ่นหลังบางสะท้านเยือก
“พะ...พี่กฤษ...อย่าเพิ่งครับ ซี๊ดดด” ร่างสูงยังคงไม่สนใจเสียงอ้อนวอนเลยแม้แต่น้อย เขากลับคิดถึงวิธีการมากมายที่จะเปลี่ยนมันให้กลายเป็นเสียงคราง มือหยาบกระชากทั้งยีนส์และชั้นในของผมออกรวดเดียวจนเปล่าเปลือย ลมหายใจอุ่นๆ รดรินไปทั่วกายผม ประกอบกับการเล้าโลมที่ไร้ความอ่อนโยนเกินความคาดหมาย ความกระสันเริ่มก่ออารมณ์ปั่นป่วนให้ผมเสียแล้ว
มันยากจะอธิบายเมื่อทุกครั้งที่บิดกายเพราะความเสียวจนร่างไหวสะท้าน สัมผัสจากฝ่ามือหนาและริมฝีปากปากรุ่มร้อนของคนข้างบน ปลายลิ้นอุ่นชื่นคอยย้อนกลับมาหยกล้อกับยอดอกทั้งสองข้างของผม สลับกันไปมาแบบนี้ บัดนี้ส่วนกลางลำตัวของผมที่แข็งขืนมาตั้งแต่โดนเล้าโลมในช่วงแรก เริ่มมีอาการกระตุกด้วยความเสียวจนถึงกับปล่อยหยาดหยดใสเยิ้มไหลออกมาเป็นทางยาวบนหน้าท้อง
“อาาา...พี่...กฤษ หยกเสียวนะครับ...ซี๊ดดด ฮาาา” เสียงหอบเครือที่ผมพยายามอดกลั้นอย่างสุดความสามารถสร้างความสนุกสนานให้กับคนข้างบนมากทีเดียว การตอบสนองที่ไร้เดียงสาด้วยอาการด้อยประสบกามของผมทำให้พี่กฤษยิ้มกริ่ม ปรนเปรอความกระสันให้ผมได้บิดร่างเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงไปมา
“อา...” ผมถึงกับต้องหลับตาพริ้ม หลุดเสียงครางค่อนข้างดัง เมื่อปลายลิ้นช่ำชองไล่หยอกมาถึงร่องสะดือ รวมทั้งมือข้างหนึ่งที่กอบกุมเล้าโลมไปตามความยาวตามอาการตั้งชันของผม บ่อยครั้งที่แกล้งเฉี่ยวไปรูดรั้งโดนส่วนปลายที่อ่อนไหวทำเอาสะท้านเฮือกไปทั้งร่างด้วยความเสียวสยิวสุดตัว ผิวแก้มแดงก่ำด้วยความอับอายด้วยรู้ว่าเริ่มตื่นตัวจนเต็มที่ และแทบจะอดกลั้นต่อไปไมไหวเสียแล้ว
“ฮ่ะ...อาาา พี่กฤษมันสกปรก หยก...ยัง...ไม่อาบน้ำ” ต้นขาขาวเรียวของผมต้องเกร็งสั่นเมื่อปลายลิ้นที่เปียกชื้นไล้เลียลงไปกลางหว่างขาตรงๆ อาการตอบรับแอ่นสะท้านของร่างกายเด่นชัดขึ้นไปอีก ยิ่งร่างสูงตวัดลิ้นรับมันเข้าไว้ในโพรงปากอุ่นร้อน จนผมต้องงอตัวเกร็งด้วยความเสียว สองมือที่กำขยำผ้าปูที่นอนต้องรีบยกมากอบกุมศีรษะคนรักเอาไว้แน่น
พี่กฤษที่ดูจะไม่ค่อยชำนาญในการทำรักด้วยปากในช่วงแรก มีสะดุดโดนฟันกระทบเข้ากับส่วนผิวหนังอ่อนนุ่มของผมให้ได้สะดุ้งด้วยความเจ็บบ้าง แต่คนรักของผมก็พยายามเรียนรู้ และปรับปรุงปรนเปรอความต้องการให้ผมอย่างรวดเร็ว จนเริ่มรู้สึกถึงความชำนาญในช่วงเวลาการฝึกระยะสั้น
“ซี๊ดดด...พี่กฤษ อาาา หยกจะออกมาแล้วนะครับ” ผมร้องบอกคนรัก แต่กลับยิ่งอยากกรีดร้องให้สุดเสียง หากเพราะหนุ่มหล่อข้างบนกลับหนักไปทางหยอกล้อกลั่นแกล้งเร่งกระชับริมฝีปากอุ่นร้อน จนผมต้องหลับตาแน่น หายใจหอบถี่ด้วยความซ่านเสียวระคนทรมาน จนต้องบิดร่างกายไปมาเพื่อบรรเทาความกระสัน ฝ่ามือของผมขยี้ศีรษะคนรักจนยุ่งเหยิงไปหมด
ผมทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้วด้วยอาการสั่นสะท้าน จึงแยกขาออกอย่างยินยอมด้วยไมรู้ตัว พลางแอ่นเอวขึ้นรับริมฝีปากร้อนของร่างสูงอย่างต้องการ พี่กฤษจึงหยุดอมแก่นกายผมคาไว้แต่ใช้วิธีกลืนน้ำลายเพื่อให้ลำคอตอดรับลำยาวของผมเบาๆ ให้เสียวกระสันขั้นพอทนรับไหวเพื่อผ่อนอารมณ์ผมให้ช้าลงเพียงสักพัก
ไม่นานคนรักก็เริ่มใช้ลิ้นเปียกร้อนของตนเอง วนคลึงส่วนปลายบานภายในปากตนเองอย่างเชื่องช้า แต่หนักแน่นขึ้น สลับกับการดูดดุนแกนลำของผมนั้นจนสมใจอยาก คนรักของผมค่อยๆ รูดดึงส่วนหนังหุ้มปลายตามแกนร้อนด้วยการกระชับริมฝีปากตั้งแต่โคนจรดปลายขึ้นลงช้าๆ เมื่อความเร็วในการรูดรั้งส่วนหนังโดยไม่ใช้มือเพิ่มขึ้น ประกอบกับการวนเวียนทำซ้ำทำให้เสียวซ่านจนต้องร้องครางออกมาอย่างทรมาน
“อะ...พะ...พี่กฤษครับ...อ๊า...จะ...เสร็จแล้ว...อื้อ...อะ...อ๊าาา...” เสียงครางสุดท้ายก่อนร่างผมจะแอ่นตัวเกร็งดันตัวเองเข้าไปสุดความยาวเข้าปากคนรัก กระฉูดน้ำรักอุ่นร้อนด้วยปริมาณมากมายหลายละลอกเข้าสู่โพรงปากของผู้กระทำ ร่างสูงหลับตาอมของเหลวนั้นเอาไว้ในปากประกอบกับเสียงสะอึก จนมีปากส่วนทะลักย้อนไหลออกมาตามแรงโน้มถ่วงลงสู่กลุ่มไหมบางตรงโคนลำที่หน้าท้องของผม ผมยังคงกระตุกเกร็งด้วยความเสียวสะท้านอีกสามสี่ครั้ง หอบหายใจเฮือกใหญ่ล้มตัวลงนอนแผ่อย่างหมดแรง
“พี่กฤษทำอะไรน่ะ...คายออกมาครับ มันสกปรก” ผมลืมตามองคนรักก็เห็นภาพที่ต้องเสียวสะท้าน เพราะพี่กฤษกำลังหลับตาพยายามขย้อนกลืนน้ำรักปริมาณมากมาย ที่ยังอมไว้อยู่ในปากเมื่อครู่ให้ไหลเข้าไปในลำคอหลายอึกจนหมด ผมรีบลุกขึ้นไปตะกองกอดกระชับคนรัก ประทับจูบดูดดื่มจนได้กลิ่นคาวคลุ้งในโพรงปากของพี่กฤษ
ผมกวาดลิ้นเลียร่องรอยน้ำรักของตัวเองในโพรงปากของพี่กฤษที่คงค้างอยู่จนหมด จากนั้นจึงผละปากมาไล้เลียส่วนที่ไหลย้อยตรงมุมปาก ผมพรมจูบไปทั่วใบหน้าพี่กฤษ รู้สึกถึงความรักและความเสียสละของคนตรงหน้าอย่างที่สุด เพียงเพื่อให้ผมได้รับรสชาติที่สุขสมถึงขนาดนี้
“พี่รักหยกนะครับ” คำกระซิบที่ข้างหูทำให้ผมต้องยิ้มออกมา พี่กฤษถอดเสื้อกางเกง และกางเกงในออกจนตัวเปลือยเปล่า เราล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง พี่กฤษหันมากอดแนบส่วนแข็งขืนเป็นแท่งอวบหนาร้อนรุ่มยาวเกือบถึงสะดือ สัมผัสบดเบียดอยู่ตรงหน้าท้องผม พร้อมเผยอริมฝีปากอิ่มขึ้นรอรับจุมพิตแสนหวานของผมอย่างแนบแน่น
“หยกครับ...พี่กฤษรักหยกที่สุดในโลกนะครับ อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะครับ” พี่กฤษจูบเปลือกตาผมเบาๆ ก่อนจะเอ่ยคำบอกรักที่จุดชนวนให้อารมณ์รักคุกกรุ่นขึ้นอีกครั้ง
“พี่คิดว่าหยก...จะไปไหนรอดเหรอครับ ตอนนี้หยกหลงพี่กฤษรูปหล่อคนนี้จะแย่แล้วครับ” ผมจ้องลงไปในนัยน์ตาคนรักสื่อความหมายให้รู้เป็นนัย แฝงไว้ด้วยความเสน่หาและความต้องการที่ยังไม่รู้จักพอ ถึงแม้จะเป็นคนพูดคำหวานใส่ แต่ตัวผมเองก็ยังอดใจเต้นไม่ได้ เมื่อเห็นแววตาที่บ่อบอกถึงความปรารถนาจ้องตอบกลับมามองผม
เมื่อพี่กฤษพลิกร่างหนากำยำได้สัดส่วนขึ้นทาบทับบนตัวผม ร่างกายผมจึงตอบสนองด้วยการยกสองแขนขึ้นโอบกอดรอบลำคอแกร่งของคนรักให้โน้มลงมาหา ผมหลับตาพริ้มด้วยคำหวานของคนรัก คำพูดแสนวาบหวามที่พร่ำบอกไม่หยุดจนทำให้ร่างกายอ่อนระทดระทวยไปทั้งร่าง
“งั้นพี่จะทำให้หยกทั้งหลงทั้งรักพี่ จนไม่กล้ามองใครอีกเลยนอกจากพี่ดีไหม” ใบหน้าหล่อเหลาของพี่กฤษเต็มไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ที่ผมลืมตาเห็นเพียงแวบเดียวก็ต้องรีบหลบสายตาด้วยความเขินอายไปด้านข้าง พี่กฤษพลางฉวยโอกาสหอมแก้มนวลใสของผมอีกฟอดใหญ่ แต่พอลดใบหน้ากดปลายจมูกลงมาที่หัวไหล่ ผมก็รีบขยับกายหนีพร้อมกับดันหน้าคนรักออกเบาๆ
“พอเลยครับ อย่างเมื่อกี้ยังแกล้งหยกไม่พออีกเหรอครับ” ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา ผมก็ยิ่งชาวาบไปทั้งใบหน้า ฝ่ามือพี่กฤษยังสัมผัสลูบไล้ทั่วเรือนร่างผม ทำให้ร่างกายของผมร้อนรนคล้ายกำลังถูกหลอมละลายก็ไม่ปาน
“เมื้อกี้พี่ไม่ได้แกล้งหยกเลยนะครับ พี่ทำให้หยกด้วยหัวใจ ด้วยความรักที่พี่มีให้กับหยกต่างหากล่ะ” พี่กฤษหยุดมือที่กำลังลูบไล้ไปทั่วร่างผม จับศีรษะผมให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา คนตัวใหญ่ยังอมยิ้มพร้อมกับฉวยมือเรียวขาวเนียนของผมไปหอม ประทับจูบ และหงายฝ่ามือผมถูไถลูบไล้ไปแก้มตนเองไปมาเบาๆ
“พี่กฤษ...” ผมเรียกคนรักเสียงแผ่วเบา พยายามดึงมือตัวเองออกมาจากการเชยชมด้วยความสะท้านอาย จนคนตัวใหญ่ยอมปล่อยมือ แต่สองมือหนากลับมาจับประคองที่หัวไหล่ของผมแทน ทว่าไม่ได้หยุดนิ่งอยู่เพียงแค่นั้น ฝ่ามือร้อนผะผ่าวลูบไล้จากหัวไหล่กลมมนขึ้นไปจนถึงลำคอเรียวยาวของผม ก่อนจะประคองสองแก้มให้ผมแหงนเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ปลายนิ้วหัวแม่มือไล้ไปมาแผ่วๆ ที่แก้มนุ่มนวลเนียนนั้นอย่างแผ่วเบา
“พี่รักหยก...” พี่กฤษบอกรักผมด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม แล้วประทับจุมพิตพลิ้วแผ่วลงไปบนริมฝีปากบางที่เผยอน้อยๆ สอดแทรกลิ้นอุ่นเข้าไปทักทายทั่วอาณาบริเวณที่อ่อนนุ่มหอมหวาน กวัดเกี่ยวนวดเน้นลิ้มรสละมุนจากลิ้นน้อยๆ ของผมที่ต้อนรับการมาเยือนของคนรักอย่างเต็มอกเต็มใจ
เรียวปากอุ่นชื้นของคนรักผละลงมาที่ลำคอผม ผิวเนื้อเนียนตามไรผมของพี่กฤษหอมกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ ช่างยวนเย้า จนผมอดใจไม่ได้ที่จะฝังปลายจมูกโด่งเคล้าคลอสูดกลิ่นสดชื่นนั้นอย่างเพลิดเพลินเช่นกัน ริมฝีปากของเราต่างโลมไล้สัมผัสกันและกันอย่างไม่หยุดหย่อน
ผมพลิกตัวเองขึ้นมาอยู่ด้านบนเพื่อยากจะเป็นฝ่ายรุกคนรักเองบ้าง พรมจูบไปทั่วตรงหน้าผากกว้างขมับ แก้ม และลำคอ ดวงตาของพี่กฤษหรี่ปรือ เพียงการเล้าโลมเล็กน้อยคนตัวใหญ่ก็พร้อมจะเคลิบเคลิ้มไปกับผม ผิวกายหนาแกร่งร้อนผ่าว ความต้องการภายในเรียกร้องเพื่อรอรับการเติมเต็มที่แสนหวาน
ฝ่ามือผมเลื่อนไล้ผ่านเนินอกนูนเนียนขาวตัดกับสีผิวภายนอกที่โดนแดดเผาจนเป็นสีทองแดง ผมโน้มใบหน้าเข้าไปเกลือกกลิ้งสูดดมผิวกายกำยำ ก่อนจะขบเม้มเบาๆ ที่เม็ดทับทิมสีแดงสวยที่ประดับอยู่บนปลายยอด ส่งปลายลิ้นออกมาสัมผัสดูดดื่มมันจนคนรักเริ่มส่งเสียงครางเบาๆ
ร่างแกร่งเริ่มมีอาการเนื้อตัวสั่นสะท้าน หวามวาบจนเริ่มหายใจหอบ กล้ามอกสวยสองข้างถูกครอบครองด้วยปากข้างหนึ่งของผม ด้วยมือที่กำลังนวดเฟ้นอีกข้างหนึ่ง สองมือหนาของพี่กฤษจึงยกขึ้นวางบนบ่าผมเพื่อหาที่จับยึด เหมือนกลัวจะหมดสิ้นเรี่ยวแรง ผมจึงลุกโหย่งตัวขึ้นไปคร่อมอยู่บนร่างกายคนรัก ก้มลงจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากของคนตัวใหญ่ ก่อนจะลดระดับใบหน้าต่ำลงมาที่เรือนร่างหนาแกร่งกำยำอันน่าหลงใหลอีกครั้ง
ผมส่งริมฝีปากร้อนระอุประทับจูบโลมเร้าไล่ต่ำลงมา จนถึงหน้าท้องแบนเต็มไปด้วยกล้ามท้องนูนเป็นลูกระนาด และยังเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ ฝ่ามือผมเลื้อยลูบไล้ไปบนพงหญ้าหนารกทึบรอบท่อนลำแกร่งอวบหนาส่งผ่านความร้อนรุ่มเต้นกระตุบเป็นจังหวะ ผมคว้าหมับอยู่ในฝ่ามือเป็นที่เรียบร้อยจนคนข้างล่างสะดุ้ง
“อื๊อออ...ซี๊ดดด” เสียงครวญครางดังขึ้น เมื่อผมจรดปลายลิ้นเรียวสอดลงรูที่ใจกลางส่วนปลายบาน พร้อมกับดันขาสองข้างของคนรักให้กางออกทีละน้อย รสสัมผัสเสียวปลาบจากปลายลิ้นอุ่นที่ไล้เลียกรีดขึ้นลงตามลำอวบยาวลากขึ้นลงช้าๆ ทำให้คนรักแทบคลั่ง ยิ่งผมส่งปลายลิ้นดุนดันช่วงรอยต่อตรงปลายบานที่ค่อนข้างไวต่อความรู้สึก คนรักก็ยิ่งครางดังขึ้นอย่างสุดจะทน
มวลความซ่านกระสันไหลวนจากส่วนอ่อนไหว ขึ้นมาถึงท้องน้อยเพียงสังเกตได้จากอาการเกร็งจนเห็นระลอกคลื่นกล้ามเนื้อหน้าท้องนูนเด่นชัดเจนขึ้น รู้สึกได้ว่าลำแกร่งที่แข็งขืนจนกำไม่รอบกำลังสั่นระริก ด้วยอาการระเริงรสรักที่ผมกำลังปรนเปรอ
ผมยังคงตวัดลิ้นโลมเลียน้ำหวานใสที่ทยอยซึมออกมาจากรูตรงส่วนปลายลำอย่างเพลิดเพลิน ยิ่งได้ยินเสียงครางของคนรักก็ยิ่งฮึกเหิม ใช้หัวแม่มือบีบบี้ส่วนปลายบานเบาๆ ให้รูเปิดกว้างแล้วละเลงลิ้นรัวเร็วเข้าออกสลับกับกระตุ้นถุงหุ้มแหล่งผลิตน้ำเชื้อสีชมพูสดสวยข้างล่าง ที่หดตัวขึ้นลงตามจังหวะอาการเกร็ง
ผมละใบหน้าออกจากส่วนกลางลำตัวของคนรัก เตรียมพร้อมจะปลดปล่อยตนเองบ้าง ด้วยการลุกไปหยิบเจลหล่อลื่นจากกระเป๋าเป้ กลับมาที่เตียงแล้วยันกายแกร่งลุกขึ้นนั่งคร่อมบนตัวคนรัก บีบเจลลงฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วท่อนลำอวบแกร่งจนเจ้าของต้องซี๊ดปากออกมาด้วยความเสียว จากนั้นก็สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางตัวเองเพื่อเพิ่มหล่อลื่นบ้าง
ผมก้มลงไปจับส่วนที่ตั้งตระหง่านพร้อมจะสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับคนตัวใหญ่ มือหนาของคนข้างล่างช่วยจับท่อนขาของผมขึ้นมาพาดอยู่ตรงข้างเอวทั้งสองข้าง แล้วขยับกายเข้าหา สอดแทรกความแข็งร้อนซอกซอนสู่ช่องทางที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยเจล
“อ๊ะ...” ผมและคนตัวใหญ่ครางอีกครั้งพร้อมกันเมื่อความใหญ่โตแทรกผ่านเข้ามา เนื้อเยื่อที่ถูกสัมผัสเสียดสีอยู่ลึกล้ำภายใน ตอดรัดตัวตนของพี่กฤษไว้แน่น เว้นจังหวะพอบรรเทาความตึงแน่นจนรู้สึกเจ็บ จึงเริ่มขยับเข้าออกกับส่วนปลายเบาๆ เพื่อให้ช่องทางปรับขยาย แล้วค่อยๆ กดลึกลงไปจนบดเบียดกลุ่มไหมดกดำของหนุ่มหล่อใต้ร่าง จนเริ่มเสียวสะท้านอีกหน
ความคับตึง จนรู้สึกแน่นแทบจะขยับไม่ได้ ทำให้ผมต้องหยุดเคลื่อนไหว จนคนรักที่ทนไม่ไหวต้องเป๋นฝ่ายออกแรงยกสะโพกผมขึ้น และออกแรงกดดึงเข้าหาอย่างหนักหน่วง ไม่นานก็เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ขยับเข้าออกสลับกับส่ายหมุนวนไปมาอย่างชำนิชำนาญ
“อืมมม...หยกของพี่กฤษ โอว...พี่...ออกแล้ว” เพียงไม่นานก็รับรู้ได้ถึงท่อนเนื้อแข็งร้อนที่เต้นตุบๆ พร้อมกับอาการกระตุกเกร็งของคนตัวใหญ่ข้างล่าง ผมส่งคนรักไปแตะเส้นชัยได้แล้วด้วยเวลาอันสั้นเพียงเพราะเก็บกักความอัดอั้นเอาไว้นานหลายวัน แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้แน่ เมื่อพี่กฤษยังมีพละกำลังเหลือเฟือ ไม่เคยได้ระบายความต้องการเพียงครั้งเดียวแล้วจะพอ
พี่กฤษหอบหายใจและจับสะโพกผมให้หยุดนิ่งจากการบดเบียด เพียงชั่วเวลาเดียวคนรักก็ยันกายลุกขึ้นสอดท่อนแขนกำยำเข้าใต้แผ่นหลังของผม อุ้มประคองให้ลุกขึ้นมานำพาร่างของผมขึ้นนั่งบนตัก จับเรียวแขนของผมขึ้นกอดประคองรอบต้นคอเขา แล้วเริ่มเด้งสะโพกขึ้นหาอีกครั้ง
อกผมที่เสียดสีแนบชิดกับแผงอกแข็งแกร่งยามที่คนรักขยับสะโพกขึ้นลง ยิ่งเพิ่มความวาบหวามเมื่อปลายยอดอกของเราทั้งคู่ถูกบดเบียดขยี้ให้กันและกัน แต่มันยังไม่เท่าตัวตนความใหญ่โตของพี่กฤษที่สอดประสานขึ้นลงไม่หยุดหย่อน พออยู่ในท่านี้น้ำหนักตัวของผมยามทิ้งตัวลงตามจังหวะการเคลื่อนไหวของคนรัก ยิ่งทำให้การสอดแทรกลึกล้ำและเสียวสะท้านกว่าเดิมหลายเท่า
“อาาา...อืมมม...หยกรักพี่กฤษ” ผมต้องกอดรัดต้นคอของพี่กฤษเอาไว้แน่น ช่องทางค่อนข้างลื่นจากหยาดหยดของคนรักและเจลที่ผสานกับแรงเสียดสีจนเกิดเป็นฟองขาวขุ่น ผมพยายามกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางจากความหวามไหวที่กำลังได้รับ แต่ก็สุดจะทานตนจนต้องปลดปล่อยเสียงแห่งอารมณ์หฤหรรษ์ออกมา
“ครับ...พี่ก็รักหยก อึ๊บ...อ๊ะ...พี่รักหยก...ซี๊ดดด” คนรักครางสลับกับบอกรักผมไม่หยุด จนผมเผลอขย่มสะโพกเข้าหาพี่กฤษไปอย่างไม่รู้ตัว ตอนนี้พี่กฤษแทบไม่ต้องเคลื่อนไหวอะไร กลายเป็นผมที่ร่อนเอวบางในจังหวะร้อนแรงแทนที่ทันทีให้ได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะ
“พี่กฤษครับ...หยก อ๊ะ...หยกใกล้จะไม่ไหวแล้ว” ปากบอกไม่ไหวแต่ผมยังโถมสะโพกดันช่องทางเข้าหาคนรักไม่หยุดหย่อน เร็วขึ้นแรงขึ้นจนพี่กฤษต้องส่งเสียงครางเช่นกัน กายแกร่งกำยำจับสะโพกผมไว้แน่นจนต้องหยุดเคลื่อนไหว เราทั้งคู่พักหอบหายใจกระเส่า ต่างคนต่างเอนตัวลงเท้ามือกับที่นอน พี่กฤษเหยียดขาตรงนั่งนิ่งรับความเสียวสะท้านที่ผมกลายเป็นผู้ควบคุมจังหวะทุกอย่าง
ภาพคนรักที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำ ออกแรงร่วมรักจนมัดกล้ามเนื้อปรากฏขึ้นมาให้เห็นเด่นชัด หยดเหงื่อพราวเต็มตัวทั้งใบหน้าและร่างกาย ทั้งที่อากาศภายในห้องค่อนข้างเย็นด้วยเครื่องปรับอากาศ เป็นภาพที่เซ็กซี่เย้ายวนจนผมแทบจะห้ามการปลดปล่อยไม่อยู่ แต่ในเมื่อคนตัวใหญ่กำลังหลงเพลินอย่างเมามันจึงพยายามอดกลั้นไว้อีกนิดเพื่อจะเดินทางไปพร้อมคนรัก
ผมใช้อุ้งมือนวดเฟ้นเนื้ออกอวบนูนแน่น ปลายนิ้วสะกิดกดคลึงปลายยอดสลับไปมาแบบนี้ทั้งสองข้าง คนรักถึงกับนิ่วใบหน้า เส้นขนบางตามร่ากายแข็งแรงลุกเกรียวตั้งชัน ด้วยอาการเสียวสะท้านกับการกระทำของผมเหลือเกิน แต่ไม่รู้เลยว่าคนดูยิ่งเสียววาบกว่าเป็นร้อยเท่า
“ดีมาก...โอว...หยกของพี่...อื้อ...เก่งจังเลยครับ” ชายหนุ่มร่างใหญ่ครางอย่างพอใจ ความซ่านกระสันอัดแน่นรุนแรงขึ้นทุกที เมื่อคนรักเริ่มขยับเอวอีกครั้งจนกระทั่งเพิ่มความรัวเร็วไม่หยุด เลือดเนื้อทุกอณูกำลังเต้นระริก กับคลื่นแห่งความสุขสมระรอกใหญ่ที่รออยู่ คนตัวใหญ่เร่งความเร็วและลงน้ำหนักสุดแรงประสานกับผม
จนร่างกายงามแกร่งเริ่มบิดเร่า ผมรู้ดีว่าคนรักใกล้จะถึงจุดแตกดับเต็มทน คนตัวใหญ่เสียวกระสันสุดประมาณครางกระเส่าเหมือนจะขาดใจ มือสองข้างจิกผ้าปูนอนไว้แน่น จนในที่สุดคลื่นความหวามวาบก็ซัดสาดท่วมท้นจนร่างของเราทั้งสองผวาเข้ากอดรัดกระตุกเกร็ง ดวงตาปิดสนิทแน่น ใบหน้านิ่วกับความเสียวซ่านที่ได้รับ
ในที่สุดจุดหมายปลายทางของเราก็มาถึง ผมรีบขยับกายขึ้นแล้วทิ้งน้ำหนักลงอีกสองสามครั้ง ก่อนที่จะฉีดพ่นหยาดรักราดรดบนหน้าท้องคนรักโดยไม่ได้แตะต้องมันเลย ประกอบกับอาการเกร็งกระตุกรัดของช่องทาง จนพี่กฤษผวายันตัวขึ้นมากอดรัดผมแน่นขึ้นตามจังหวะการเกร็งเป็นระลอก สักครู่ผมจึงทิ้งร่างบอบบางซอนซบลงหาร่างของกำยำของคนรักอย่างหมดเรี่ยวแรง
หยาดหยดเหนียวข้นส่งกลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วหน้าท้องของผมกับพี่กฤษ เวลาแห่งความหวามไหวผ่านพ้นไปแล้ว ทั้งห้องมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเบาๆ และเสียงหอบหายใจรัวฟืดฟาดเหมือนกำลังขาดอากาศ แต่สองร่างของเรายังเปลือยเปล่ากอดก่ายกันไม่ห่าง พี่กฤษพรมจูบไปทั่วใบหน้าของผมที่ยังคงแดงจัดด้วยความเหนื่อยและเขินอาย แม้ว่าจะผ่านเวลาวาบหวามมาหลายนาทีแล้ว
“หยกร้อนแรงจริงๆ นะเนี่ย” พี่กฤษเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้มทะเล้นบนใบหน้า จนผมต้องกำหมัดแล้วทุบอกแกร่งเบาๆ ด้วยดวงหน้าร้อนวาบแดงซ่านจากคำชมที่ทำให้ต้องรู้สึกอาย จนพี่กฤษต้องหัวเราะพลางโน้มใบหน้าลงไปเกลือกกับซอกคอผมให้เสียวสยิวจนขนลุกอีกครั้ง
“อือออ...พะ...พี่กฤษไม่เอาแล้วนะครับ หยกไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวไม่มีแรงไปเที่ยวคืนนี้” ผมรีบปฏิเสธจนคนรักหัวเราะเบาๆ แล้วขยับใบหน้าขึ้นมายิ้มหวานให้ ใบหน้าหล่อคมปานเทพบุตรโน้มเข้ามาหอมแก้มของผม ก่อนจะพรมจูบไปทั่วใบหน้า แล้วแตะปลายจมูกตนเองกับปลายจมูกผม ส่ายหน้าไปมาเบาๆ ไล้ปลายจมูกเล่นกัน
-
:m25: :m25:
-
:m25: :pighaun: :m25:
:L2: :L2:
-
ร้อนแรงมาก :m25: :m25: แบ่งไว้ให้พี่ทองบ้างก็ได้พี่กฤษ
-
ว่างเป็นไม่ได้เลยน่ะกฤษ
-
:haun4: :haun4: :haun4:เลือดหมดแล้ววว
-
หงะเลือดหมดตัว
ขอไปนอนให้เลือดที่โรงพยาบาลก่อน
555555
-
เพิ่ง เข้ามาอ่าน ชอบมาก สนุกมากเรยยย
มาต่ออีกเยอะๆนะฮะ
-
พูดไม่ออก หมดแรง
:m25: :jul1:
-
หยกเก่งหรือคนเขียนเก่งกว่ากันแน่เนี่ย เหอๆ
-
:m25:
-
ขอตัวไปโรงพยาบาล เลือดหมดตัวแล้ว :haun4: :haun4:
-
:m25: :m25: :m25:
มาถึงบั๊ปก็เก็ยแต้มฮันนีมูนเลยนะพี่กฤษ
-
สลบคากองเลือดนองหน้าจอ
พี่กฤษคะ ซื้ออะไรให้หยกใช่ไหมเอ่ย แหวนแน่เลย...(แอบทาย)
รักกันจริงๆ แถมแสดงความรักกันแบบนี้สุดยอดเลยค่ะ
ขอให้คำรักที่พรํ่าบอกต่อกันมั่นคงพอที่จะฟันฝ่าอุปสรรคและมาม่าไปได้
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 35 “กรหยก”
คอยแกล้งเธอทุกวันอยากรู้ว่าเราผูกพันแค่ไหน ถ้าเธอยังงอน ถ้ายังน้อยใจ แสดงว่าเธอยังรักกัน คอยแกล้งเธอเท่าไร ให้รู้หัวใจตรงข้ามทั้งนั้น แลกง้อเธอคนเดียว เชื่อมความสัมพันธ์ ง้อเธอคนเดียว ถึงงอนทุกวัน รักเธอคนเดียว รักเธอทุกวัน ไม่งั้นจะง้อเธอทำไม
ผมกับพี่กฤษอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้น แล้วลงมาเดินเล่นข้างล่างรอคนอื่นๆ ผู้คนบางตาด้วยเวลาเย็นอย่างนี้ เราจับมือเดินเคียงคู่กัน ด้วยเท้าเปล่าไปตามชายหาดยามตะวันตกดิน สุดปลายสายตาที่แลเห็นมีเพียงน้ำจรดฟ้าคราม คลื่นลมคร่ำครวญแผ่วหวานยามสนธยา แสงสีทองที่กำลังจะลาลับไปกระทบกับผิวน้ำเป็นเปลวทองระยับระยิบสะเทือนไหว เจ้าปลาตัวนิดๆ ฝูงเล็กๆ ที่กระโดดโลดระเริงอยู่เหนือผิวน้ำนั้นเกล็ดทองของมันสะท้อนเป็นประกาย
ฝ่าเท้าที่ย่ำสัมผัสกับพื้นทรายละเอียดอุ่นๆ รู้สึกสบาย สัมผัสอันเปลือยเปล่าหยาบระคายนี้ซุกซ่อนความบริสุทธิ์จริงใจไว้อย่างยากที่จะบรรยาย สายลมโอนอ่อนระเรื่อย พลอยทำให้เราทั้งคู่เคลิ้มไปกับบรรยากาศ เราทั้งคู่กำลังมีความสุข ไม่ต้องพูดคุยกัน มีเพียงมือที่จับประสานใจสองดวงของเราเอาไว้
ไม่นานก็เจอน้องพลอยที่ยังอยู่ในชุดเดิม กำลังนอนพักอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบใต้ร่มคันใหญ่คนเดียว ไม่ห่างกันนักพี่ทองและคุณมาร์ทกำลังพูดคุยกันอย่างสนิทสนม ใบหน้าของพี่ทองมีเพียงรอยแดงจางๆ ไม่น่ากลัวเหมือนตอนกลางวันนี้ สงสัยจะได้คนดูแลดี
“พี่กฤษครับ พี่ทองไปโดนอะไรมาเหรอ” ผมอดสงสัยไม่ได้เพราะจำได้ว่า พี่กฤษเป็นคนขึ้นไปตามพี่ทองในห้องแล้วก็หัวเราะลั่น เหมือนขำที่ใบหน้าพี่ทองเป็นแบบนั้น
“หึหึ ทองมันเอาครีมกัดสีผมมาพอกหน้าน่ะสิ เค้าเอาไว้กัดสีผมให้เป็นสีอ่อน มันคงอยากจะทำผิวขาวจนไม่ทันคิดดีนะไม่เข้าตา...ไม่งั้นมีหวังตาบอด” พี่กฤษยังคงขำเบาๆ แต่ผมเห็นว่ามันอันตรายมาก ทำไมพี่ทองถึงทำอะไรไม่คิดให้ดีก่อน ดังที่พี่กฤษพูดก็จริง ถ้าพลาดพลั้งเข้าตาอาจจะบอดก็ได้
“คุณกฤษ คุณหยก มานั่งด้านนี้ก่อนสิครับ แดนกับแชริมกำลังคุยกับฝ่ายห้องจัดเลี้ยงงานวันพรุ่งนี้อยู่น่ะครับ” คุณมาร์ทชวนพวกผมไปนั่งที่เก้าอี้ว่างด้านข้าง คงเสียงดังจนน้องพลอยตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มทักทายให้กันอย่างอารมณ์ดี บรรยากาศที่นี่เหมาะแก่การพักผ่อนดีจริงๆ
“รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ มีน้ำมะตูม น้ำส้ม น้ำอัดลมให้เลือกค่ะ” พอผมกับพี่กฤษนั่งเรียบร้อยบนเก้าอี้ยาวตัวเดียวกันพนักงานสาวสวยก็เดินเข้ามาเสิร์ฟน้ำ ผมกับพี่กฤษใจตรงกันเราหยิบน้ำมะตูมมาดื่มคนละแก้ว แล้วกล่าวขอบคุณพนักงาน
“พี่ทองอาการดีขึ้นแล้วใช่ไหมครับ ยังแสบแผลอยู่หรือเปล่าครับ” ผมถามออกไปด้วยความห่วงใย เพราะเห็นหน้าตาที่สดใสขึ้นกว่าเดิมมากของพี่ทอง คิดว่าคงไม่มีอาการแสบร้อนแล้ว และเห็นเจ้าตัวยังมีอารมณ์ยิ้มแย้มสดใสขึ้นกว่าเดิม
“ก็ไม่แสบหน้าแล้วล่ะ ต้องขอบคุณที่ได้คุณมาร์ทมาช่วยดูแล ไม่งั้นผมแย่ๆ เลยครับ” พี่ทองที่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มดูน่าฟัง อีกทั้งยังมีกริยาที่ต่างจากเดิม ทำให้ผมพอเดาได้ว่าคงสงวนท่าทางเพื่อสร้างภาพลักษณ์กับหนุ่มอิตาลี่คนนี้
“หาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัวสิไม่ว่า ทำอะไรไม่คิดระวังให้ดีเหอะ” น้องพลอยที่คงจะรู้เรื่องแล้วเหมือนกันแขวะเข้าให้มาลอยๆ โดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าคนที่พูดพาดพิง พี่ทองถึงกับหุบยิ้มทันทีจนผมเละพี่กฤษ รวมถึงคุณมาร์ทต้องขำออกมาเบาๆ ท่าทางน้องพลอยจะเป็นห่วงพี่ชายมากเหมือนกัน
“อ้าว...กำลังจะให้พนักงานโทรขึ้นไปตามบนห้องพอดีเลยครับ ไม่นึกว่าจะอยู่ที่นี่กันครบ” พี่แดนนี่ที่เดินมากับพี่แชริมร้องทักพวกเรา ทั้งคู่ถามไถ่อาการของพี่ทองแต่พี่มาร์ทดันตอบคำถามแทนพี่ทอง ว่าไม่เป็นอะไรแล้วคืนนี้ล้างแผลให้อีกรอบก็จะไม่ตกสะเก็ด เราทุกคนพลอยอมยิ้มที่ดูคุณมาร์ทจะมีทีท่าห่วงใยพี่ทองเป็นพิเศษ
“งั้นเราไปเดินเที่ยวกันเถอะจะได้ไปหาอะไรทานกันด้วย เริ่มหิวกันรึยังคะ” พี่แชริมดื่มน้ำส้มที่รับมาจากพนักแล้วก็พูดขึ้นมา เราทุกคนจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปในโรงแรมเพื่ออกไปด้านหน้า รอรถที่พนักงานไปรับมาให้เพียงไม่นานก็ขับออกมาถึงตลาดจักจั่น หรือซิคาด้า มาร์เก็ต
พวกเราเดินเล่นทานอาหาร แล้วก็ชมการแสดงกันจนค่ำ ผมสอนพี่กฤษใช้ฟังก์ชั่นถ่ายรูปจากกล้องในมือถือกันอย่างสนุกสนาน ทริปนี้ไม่มีอะไรพิเศษส่วนใหญ่จะแยกกันเดินเป็นคู่ มีเพียงน้องพลอยที่เดินตามพี่ชายอยู่ไม่ห่าง จนพี่กฤษที่ดูออกว่าพี่ทองอยากจะเดินเคียงข้างพี่มาร์ทกันสองต่อสอง จึงเดินเข้าไปบอกให้น้องพลอยเดินกับเราทั้งคู่ก็ได้
“พลอยเดินกับพี่มาร์ทพี่ทองนี่แหล่ะค่ะ เดี๋ยวมีคนคิดว่าพี่สาวหนูเป็นเมียเช่าฝรั่ง แล้วถ้าเข้าหูเจ๊แกนะคะ หึหึ...มีหวังตลาดแตก พี่กฤษยังจำได้ใช่ไหมคะ ให้หนูเดินรวมกันสามคนนี่ล่ะค่ะ...ดีแล้ว” น้องพลอยบอกเหตุผลให้ผมกับคนรักฟังแล้วเดินตามคู่นั้นไป พี่กฤษก็ได้แต่ขำจนผมสงสัยว่าจำได้เรื่องอะไรกัน
“พี่กฤษ พี่ทองทำไมเหรอ เล่าให้ฟังหน่อย” ผมถามขึ้นหลังจากแยกกับน้องพลอย พี่กฤษชวนผมมานั่งที่เก้าอี้ยาวริมทางเดิน ความจริงถ้าเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ทองจะไม่อยากรู้ แต่เหตุการณ์นี้คาดว่าทั้งคนรักของผม และน้องพลอยคงอยู่ในเหตุการณ์ด้วยแน่ๆ ดูจากสีหน้าจริงจังของน้องพลอยแล้วคงจะเป็นเรื่องใหญ่เอาการ
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ทองมันโดนเข้าใจผิดน่ะ คือ...ลูกค้าฝรั่งผู้ชายพาเด็กขายตัวเป็นผู้ชายมาพักที่โรงแรม แล้วทองมันก็ไม่ยอมให้เด็กขายตัวขึ้นไปนอนกับแขก บอกว่าที่โรงแรมเค้าไม่ช่านรูด เด็กคนนั้นดันบอกว่ารู้ว่าทองมันคิดจะจับฝรั่งคนนั้นเอง หวังจะขายตัวเป็นอาชีพเสริมเลยกันท่าไม่ยอมให้เค้าขึ้นไป” พี่กฤษเล่าไปสายตาก็มองดูผู้คนไปเรื่อย
“เท่านั้นเองมีตบกันกลางโรงแรมจนแขกหนีกระเจิงไปหมดเลย พี่กับน้องพลอยต้องมาช่วยกันเคลียร์จนเด็กขายตัวยอมกลับไป แถมฝรั่งคนนั้นดันหล่อจนทองมันเผลอตัวแสดงอาการชอบจนคนอื่นจับได้น่ะ แต่บางครั้งเวลามีฝรั่งพักที่โรงแรม ก็จะมีบางคนมาถาม เหมือนคิดว่าทองมันเป็นเด็กขายตัวค่อนข้างบ่อยเหมือนกันนะ” พี่กฤษเล่าให้ฟังเรื่อยๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ โดนลูกค้าเข้าใจผิดแบบนี้ก็ลำบากใจเหมือนกันนะ แต่ท่าทางพี่ทองจะเป็นคนไม่ยอมคนอื่นเฉพาะเวลาโกรธหรือเปล่า ปกติก็ดูน่ารักดีนี่นา
พี่กฤษอาสาไปซื้อไอศกรีมมาทานเป็นของหวานเพราะอากาศค่อนข้างร้อน โดยให้ผมนั่งรออยู่ที่นี่คนเดียวเพื่อจองที่เอาไว้ด้วย ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินปรี่มายืนข้างผมที่ยังนั่งอยู่ ผู้ชายคนนี้ตัวค่อนข้างสูงทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง หน้าตาหล่อดูตี๋ๆ ตาโศกสวมแว่นตาแฟชั่นสีฟ้า ผมตั้งสมัยนิยม ผิวขาวรูปร่างสูงใหญ่ เค้าก็ยิ้มมาให้แต่ผมทำเป็นไม่เห็นต้องรีบก้มหน้าลง รู้ตัวทันทีว่าตอนนี้กำลังเป็นที่สนใจของชายหนุ่มคนนี้
“สวัสดีครับ ขอผมนั่งด้วยคนได้ไหม เดินคนเดียวนี่มันเมื่อยเร็วนะครับ” ผมต้องเงยหน้ามองชายหนุ่มหน้าตี๋สวมแว่นไม่หนามาก ก่อนส่ายหน้าไม่อนุญาตให้เขานั่งลง เพราะคิดว่าอีกสักครู่พี่กฤษก็จะกลับมานั่งด้วยอยู่แล้ว ที่นั่งตรงนี้ไม่ว่างแต่ยังไม่ทันได้อธิบาย
“เอ่อ...คุณ” หนุ่มตี๋ตาโศกคนนี้ไม่สนใจที่ผมส่ายหน้าให้ กลับทรุดตัวลงมานั่งข้างๆ ผมเฉยเลย แถมยังยกเท้ามาไขว่ห้าง ผายมือกางแขนไปข้างหลังจนผมต้องนั่งตัวตรงขึ้นมาเพราะไม่แน่ใจว่าชายคนนี้กำลังจะทำอะไรกันแน่ และท่าทางคงจะไม่คิดแค่นั่งพักเฉยๆ แน่นอน
“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ” นอกจากจะหน้าด้านแล้วยังจะมาชวนผมคุยอีก ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่คิดในใจว่าถ้าชายคนนี้ลุกเดินตามขึ้นมาจะทำอย่างไร สู้คุยให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่า หากคิดมาจีบกันคงจะต้องบอกไปให้รู้ว่าหัวใจผมไม่ว่างเสียแล้ว
“ป่าวครับผมมากับแฟน เค้าไปซื้อไอศกรีมมาให้ผมอีกสักครู่คงจะกลับมา” ผมตอบไปทันทีจนคนข้างๆ มีอาการอึ้งเพียงเล็กน้อย แต่ปากรูปกระจับสีแดงสดนั้นกลับเผยอยิ้มให้แบบไม่สะทกสะท้าน แถมยังยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้อีก
“ผมมากับคุณพ่อครับ พ่อผมมาประชุมที่นี่เรื่องขยายกิจการโรงแรมในเครือ ผมเห็นคุณพักโรงแรมเดียวกับผมด้วย” ผมได้แต่เงียบเพราะไม่อยากชวนคุยเท่าไรแล้ว ในใจก็ภาวนาให้พี่กฤษเดินกลับมาหาเร็วๆ จะได้ไปจากตรงนี้เสียที
“ผมเพิ่งจะมาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งแรกครับ อ้อ...ดีใจจังที่ได้เจอคนน่ารักๆ อย่างคุณ...” หนุ่มตี๋คนนี้ยังทำท่าเหมือนอยากจะให้ผมบอกชื่ออกไปอีก ช่างไม่รู้สถานการณ์เอาเสียเลย ผมกำลังจะลุกออกไปจากที่นั่งตรงนี้ พี่กฤษไปนานเหลือเกินจนผมคิดว่าไม่อยากนั่งรอเฉยๆ เสียแล้ว
“ผมชื่อ เจ ครับผม ยินดีที่ได้รู้จักกับคุณกรหยกนะครับ” นายเจจับมือผมขึ้นมาเขย่าทักทายแบบฝรั่ง ผมได้แต่อึ้งที่เค้ารู้จักชื่อผมได้ยังไง และไม่ได้มีความคิดอยากจะบอกว่ายินดีที่ได้รู้จักเค้าเลยสักนิด เพราะไม่คิดจะฝืนใจตัวเองจนต้องสะบัดมือที่ยังจับมือผมค้างเอาไว้ให้หลุดออก คนคนนี้ทำตัวน่ากลัวสำหรับผมเสียแล้ว ผมรีบเดินออกไปจากที่นั่งโดยไม่หันกลับไปมองแล้วสอดส่ายสายตามองหาพี่กฤษ
พี่กฤษยืนอยู่ใต้ต้นไม้ฝั่งทางเดินอีกด้าน กำลังมองมาที่ผมเหมือนกัน ในมือถือไอศกรีมสองข้างแต่ดูท่าทางจะถือนานแล้วเพราะไอศกรีมละลายรดมือทั้งสองข้าง จนหยดย้อยลงบนพื้นหญ้า สีหน้าพี่กฤษดูจะไม่พอใจเอามากๆ คงจะเห็นเหตุการณ์อยู่สักพักแล้วแน่ๆ
“พี่กฤษมายืนทำอะไรตรงนี้ ปล่อยให้หยกรอตั้งนานนะครับ” ผมรีบเดินเข้าไปหา แต่พี่กฤษไม่ได้สนใจมองผมเท่าไร กลับจ้องเขม็งไปมองหนุ่มตี๋คนนั้นจนคิ้วขมวดเข้าหากัน คนรักของผมเหมือนยังไม่รู้ตัวว่าไอศกรีมที่ซื้อมาละลายเลอะมือจนหมดแล้ว
“พี่กฤษไอศกรีมละลายหมดแล้วครับ” ผมเตือนคนรักที่ยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนี้ จนคนตัวใหญ่เอาไอศกรีมไปโยนทิ้งลงในถังขยะข้างๆ แล้วสะบัดมือแรงๆ ให้เศษไอศกรีมที่เลอะอยู่หลุดลงถังขยะไปด้วย แถมยังทำท่าจะเดินตรงไปหาชายคนนั้นอีก
“พี่กฤษ...จะไปไหนครับ” ผมต้องฉุดแขนคนรักเอาไว้ เพราะท่าทางของพี่กฤษเหมือนจะไปหาเรื่องคนคนนั้น และใจผมนั้นไม่อยากให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตที่นี่ อีกทั้งผมยังเกรงใจพี่แดนกับพี่แชริมที่พาพวกเรามาเที่ยวพักผ่อนกันแท้ๆ หากมีเรื่องเพียงเพราะผม ทริปนี้คงไม่มีความสุขกันแน่ๆ
“มันเป็นใคร แล้วคุยอะไรกัน ทำไมต้องจับมือกันด้วย” พี่กฤษหันมาถามผมทันที หน้าตายังดูเคร่งเครียด เหมือนไม่พอใจที่เห็นผมนั่งคุยอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า พี่กฤษหึงผมแน่ๆ ลึกๆ แล้วแอบดีใจแต่ตอนนี้อยากจะให้คนรักของผมใจเย็นๆ ก่อน เพราะท่าทางดูจะเป็นคนโมโหร้ายน่าดู เห็นจากอาการที่พยายามจะเข้าไปหาเรื่องหนุ่มตี๋คนนั้นแบบนี้แล้ว ยังว่างใจไม่ได้
“พี่กฤษครับ เค้าแค่ขอมานั่งพักแล้วชวนหยกคุย แต่หยกไม่ได้คุยอะไรเลยจริงๆ ครับ พอเค้าพูดมากเข้าหยกก็เดินหนีออกมาหาพี่กฤษนี่ไง” ผมรายงานคนรักไปตามความเป็นจริง พร้อมกับเข้าไปเกาะแขนหนาแกว่งเบาๆ จนคนตัวใหญ่ก้มลงมามองหน้าผมที่กำลังส่งสายตาอ้อนวอนให้หายโกรธเสียที
“ก็ได้...พี่ไม่ยุ่งกับมัน ถ้ามันไม่เข้ามายุ่งกับหยกอีก” พี่กฤษเดินหนีผมออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว จนถึงที่จอดรถ จนผมต้องวิ่งตามไปเพราะไม่คิดว่าคนรักจะหึงแรงได้ขนาดนี้ ทำท่าเหมือนยังโกรธอยู่ไม่หาย จนผมกลัวว่าหากทุกคนกลับมาเจอแล้วจะพลอยคิดว่าเราโกรธกันอยู่ก็ได้
“พี่กฤษ...คือ...หยกขอโทษ ต่อไปหยกจะไม่คุยกับผู้ชายคนอื่นอีกแล้ว ทำยังไงพี่กฤษถึงจะหายโกรธล่ะครับ” ผมเริ่มใจไม่ดีเพราะเห็นคนรักยังทำท่ามึนตึง จนผมต้องรวบข้อมือหนาทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเขาข้างเดียว พี่กฤษยิ่งนิ่งด้วยอารมณ์ทั้งโกรธ ตรงนี้ค่อนข้างไม่มีผู้คน มีแต่รถที่จอดซ้อนกันอยู่หลายคัน
“จุ๊บ...หายโกรธหยกนะครับ” ผมไม่รู้จะทำยังไงจึงยืดตัวขึ้นไปหอมแก้มคนรักที่ทำหน้าเคร่งเครียดอยู่อย่างนั้น พี่กฤษคงไม่ทันตั้งตัวจึงทำตาโตมองผมเพียงแวบเดียว ก็กลับมาทำสีหน้าเฉยเมยเหมือนเดิม แถมยังหันหลังให้ผมอีก ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วที่ทำไมถึงยังงอนได้มากมายขนาดนี้
“พี่กฤษ...จะให้หยกทำยังไง บอกหยกสิครับ พี่กฤษถึงจะหายโกรธหยก” ผมทนไม่ไหวแล้ว ไม่ชอบความอึดอัดแบบนี้เลยจริงๆ จึงต้องดึงแขนคนรักให้หันกลับมา ซึ่งเจ้าตัวยังขืนตัวไว้ไม่มีท่าทีว่าจะยอมหันมาหาผมง่ายๆ เลยใช้ไม้ตายเข้าไปโอบกอดจากด้านหลังจนคนตัวใหญ่มีอาการสะดุ้งเล็กน้อย
“งั้นหยกโทรไปบอกพี่แชริมว่าเราขอกลับก่อน แล้วก็ไม่ต้องออกไปเที่ยวผับด้วยคืนนี้ พี่อยากกลับโรงแรมแล้ว” พี่กฤษยังทำเสียงแข็งสั่งผม จนต้องพยักหน้ารับหงึกๆ อยู่ที่แผ่นหลังคนรักแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวไหนแล้วเหมือนกัน
“พี่แชริมครับ หยกกับพี่กฤษขอตัวไปพักที่โรงแรมก่อนนะ พอดีหยกไม่ค่อยสบาย...อ๋อ ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ แค่เพลียนิดหน่อย...ครับ งั้นคืนนี้หยกไม่ไปเที่ยวนะครับ ครับ...พรุ่งนี้เจอกันครับ” ผมโทรไปบอกพี่แชริมตามคำสั่งของสุดที่รักเรียบร้อยแล้ว พี่กฤษก็หันมามองหน้าผม
“เราเดินกลับแล้วกันนะ ที่นี่ไม่ไกลจากโรงแรมมากเท่าไร” พี่กฤษพูดจบก็เดินนำหน้าผมไป เราเดินมาสักพักก็ถึงโรงแรม ระยะทางทำให้ได้ออกเหงื่อมาเหมือนกัน พี่กฤษยังไม่พูดไม่จาจนขึ้นลิฟต์เดินเข้าห้องไปแล้ว ผมอึดอัดใจจริงๆ ไม่อยากให้พี่กฤษคิดมาก เพราะผมไม่ทันระวังตัวเองปล่อยให้คนอื่นมาจับมือแล้วจีบต่อหน้าแฟนตัวเอง สมควรแล้วที่ต้องโดนคนรักโกรธ
“เฮ้อ...พี่กฤษ ให้หยกทำยังไงครับ หยกอยากให้พี่กฤษหายโกรธเสียที บอกหยกหน่อยนะครับ” ผมถอนหายใจมองแผ่นหลังกว้างของคนรักที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียง แล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ กอดท่อนแขนกำยำไว้แนบตัวเอาศรีษะพิงไหล่หนา อ้อนวอนขอความเห็นใจ
“หยกจะทำทุกอย่างที่พี่ขอเลยหรือเปล่า หยกสัญญานะครับ หึหึ...” พี่กฤษทำเสียงเข้มถามออกมาจนผมรีบพยักหน้าเพราะคิดว่าพี่กฤษคงให้ผมสัญญาว่าจะไปให้ใครเข้ามายุ่มย่ามได้อีก แต่สุดท้ายผมได้ยินเสียงพี่กฤษหัวเราะเบาในลำคอ ทำให้รู้ว่าโดนพี่กฤษหลอกเข้าให้แล้ว
“พี่กฤษ...หัวเราะอะไร ตกลงนี่โกรธหยกจริงหรือเปล่าเนี่ย” ผมเริ่มเสียงดังด้วยความไม่พอใจ รีบลุกทำท่าจะเดินหนี แต่กลับโดนคนรักดึงแขนจนเซล้มตัวลงมานั่งที่เดิมแล้วยังกอดกระชับตัวผมไว้แน่น แถมเอาใบหน้าเข้ามาซุกไซร้ตรงซอกคอให้ผมสยิวจนขนลุก จากนั้นก้ใช้คางตัวเองวางบนบ่าผม
“พี่ไม่ได้โกรธหยกเลยครับ แต่พี่โกรธไอ้นั่น มันกล้ามาจีบแฟนพี่แถมยังจับมือแฟนพี่อีก ถ้าหยกไม่ห้ามพี่จะเข้าไปกระทืบมันแล้ว” พี่กฤษพูดเสียงเบาๆ ข้างหูผมจนต้องบิดตัวหนีด้วยความจักกะจี้ ท่าทางพี่กฤษจะหึงโหดอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย ดีนะที่ผมตัดสินใจห้ามไม่ให้พี่กฤษไปปะทะกับหมอนั่น ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องใหญ่
“หยกสัญญาแล้วนะ ว่าจะทำทุกอย่างให้พี่หายโกรธ หึหึ” พี่กฤษพูดจบก็อุ้มผมขึ้นอย่างรวดเร็วจนต้องผวากอดคอคนแข็งแรงเอาไว้ด้วยความตกใจ นี่ผมกำลังโดนพี่กฤษแกล้งอีกแล้วแน่ๆ เลย พอได้สติก็เริ่มดิ้นขัดขืน แต่กลับโดนท่อนแขนกำยำของคนรักรัดตัวไว้ให้แน่นขึ้นจนแทบขยับไม่ได้
“พี่กฤษปล่อยหยกก่อน ขี้โกงนี่นา จะทำอะไรหยกเนี่ย...พี่กฤษ” ผมร้องออกมาเพราะขยับตัวไม่ได้ แล้วเจ้าตัวก็กำลังอุ้มผมเดินเข้าไปทางห้องน้ำอีกด้วย ไม่อยากให้นึกเลยว่าจะโดนทำอะไรที่สามารถทำให้พี่กฤษอารมณ์ดีได้ในนั้น เมื่อกลางเย็นผมยังระบมไม่หายเลย คนอะไรแรงดีชะมัด
“ก็จะให้หยกอาบน้ำให้พี่ไง ในนี้มีอ่างจากุซซี่ด้วยนะแถมผนังกระจกยังเห็นวิวทะเลอีก ไม่ได้เอากับเมียในทะเลไม่เป็นไร ขอลองเอาในอ่างจากุซซี่ชมวิวทะเลกลางคืนแทนแล้วกันนะครับ ดีกว่าที่เคยฝันเอาไว้ตั้งเยอะแน่ะ” พี่กฤษทำหน้าหื่นใส่ผมแล้วยังจะพูดจาทะลึ่งตึงตังเข้าให้อีก นี่สงสัยคืนนี้ผมคงต้องมาร่วมสร้างความฝันของพี่กฤษให้เป็นความจริงอีกกี่รอบกันเนี่ย เฮ้อ...คิดแล้วก็ปลง ต้องยอมไปเพราะดิ้นขัดขืนไปก็ไม่มีทางรอด
-
หนุกๆ พี่เจรู้ชื่อหยกได้ยังงัยน้าา มาต่ออีกเร็วๆนะฮ๊าฟ
-
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยย
:a5:
อิเจแอบโรคจิตนี่หว่า
ตบกบาลให้
:beat:
ดันมาทำให้น้องหยกชั้นโดนจัดหนักเลย
ที่ว่าเนี่ยไม่ใช่ไม่ชอบนะ
:z1:
-
พี่กฤษพูดจาทะลึ่งจริงๆ แต่ก็ชอบ ฮ่า ฮ่า เป็นใครมาพูดกับเราแบบนี้คงเขินเอาหน้ามุดดินหนีแน่ๆ
-
ชอบมากครับ
-
กฤษหื่นว่ะ กลางวันก็จัดไปแล้วนี่ยังมีการกลับมาจัด(หนัก)กลางคืนอีก :z1:
มีคนมาทำท่าทางแบบนั้นใส่เป็นใครเขาก็กลัวทั้งนั้นหละคุณ(ไอ้)เจ o18
-
จะไปแอบดู
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยย น้องหยก
รับศึกหนักแน่ๆ :m20: :laugh:
พี่กฤษดีใจด้วยนะ ความฝันเป็นจริงแล้ว
-
หยก ไม่น่ารั้งพี่กฤษเลย น่าจะให้ไอ้พี่เจโดนต่อย :m31:
-
พี่หยกจะไปห้ามทำไม พี่กฤษถ้าเจอไอ้เจเจบ้าบอคอแตกอะไรนั้นอีกอ่ะ กระทืบมันเดี๋ยวหนูช่วย :angry2: :angry2: ฉากในห้องน้ำกระจกใส เหอะๆคิดแล้ว o13 o13
-
อ่อคิดว่าอะไรที่แท้ก็จะมาสานฝันวันเด็กนี้เอง
เจมันรู้ชื่อหยกได้ไงเนี๊ย
ท่าจะเป็นลูกคนใหญ่คนโตเนอะ
เหมือนไปสืบมาแล้วอ่ะ
-
พี่กฤษหื่นได้ใจจริงๆ :laugh:
:L2: :L2:
-
เพิ่งได้อ่าน
พี่กฤษหื่นตลอดเวลา สงสารหยก
-
พี่กฤษนี่แรงดีไม่มีตกจริงๆ สงสารหยก :laugh: :laugh:
-
กรี๊ดดดฝันที่เป็นจริงของพี่กฤษ
ดีใจด้วยนะคะแถมหรูกว่าเยอะเลย o13
ท่าทางจะได้ทำการค้นฟ้าคว้าฝันกันทั้งคืนแน่ๆ :-[(แอบเหนื่อยแทนหยกพรุ่งนี้จะมีแรงไหมนี่)
ว่าแต่เจนี่ใครกัน
รู้ชื่อหยกด้วย
งานนี้ได้เห็นพี่กฤษหึงโหด :m31:แหงแซะ
รอติดตามตอนต่อปาย
-
"โอ้ยยยย ทำให้หัวใจพองโตอีกแล้ว" ขอบคุณครับ o13
-
เลือดท่วม รอตอนต่อไปคร้าบ
-
แล้วคนชื่อเจรู้จักหยกได้ไงเนี้ย ลางร้ายเริ่มมาแล้วไง
แต่ระหว่างนั้น ไปแอบดูในอ่างจากุชชี่ดีกว่าว่าจะกี่กระบวนท่า :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
พี่กฤษทะลึ่งดี ชอบ ฮ่าดีด้วย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ น้องหยกก็น่าแกล้งน่าหยอกใช้น้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ กิ้วววววววววววว
เจ๊ทอง พยายามเข้านะ สู้ ๆ เจ๊พี่มาร์ทเขาแสดงออกขนาดนั้น เจ๊ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือนะจ้า ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
หนุ่มตี๋คนนั้นคือใครกัน
ป้าทองเมื่อไหร่จะเผด็จศึก 555555
-
กรี้ด กร้าดดดดด
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 36 “ทองหล่อ”
เวลาเธอกอดคอ เล่นหยอกล้อกันอยู่ทุกวัน หัวใจมันสั่น ฝันละเมอคิดไปไกล เธอไม่เคยจะรู้ เพื่อนที่ดูแลเธอทุกวันข้างกาย เค้ามีบางสิ่ง คิดไม่ซื่อกว่าเพื่อนกัน
ผมชื่อทองหล่อ หรือใครๆ ก็เรียกผมสั้นๆ ว่า “ทอง” มาตลอด อันที่จริงผมเป็นเกย์สาวแต่จะแสดงออกต่อหน้าคนสนิทเพียงเท่านั้น หากใครที่ไม่สนิทด้วยผมก็จะทำตัวปกติ คุณพ่อคุณแม่ของผมเป็นคนไทยแท้ ผมและน้องสาวจึงมีหน้าตาที่คมเข้ม ท่านเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยรัฐใจกลางกรุงเทพฯ โชคดีที่ใครๆ ก็ชมว่าผมและน้องสาวหน้าตาดีเหมือนคุณพ่อคุณแม่ คนส่วนใหญ่มักจะมองว่าผมเจ้าชู้เพราะเปลี่ยนคนคบด้วยบ่อยๆ แต่ความจริงแล้วใครจะรู้ว่าผมกำลังตามหารักแท้มาตลอดชีวิต
ช่วงชีวิตในวัยเด็กที่ผ่านมาของผมนั้น ผมเป็นเด็กกล้าแสดงออก เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ผมชอบคบหาผู้คนมากมาย และเป็นที่เอ็นดูของคนรอบข้าง แล้วชีวิตผมก็ถึงจุดเปลี่ยนในช่วงวัยรุ่น ในวันนั้น วันที่ผมไปเที่ยวประจำปีของมหาวิทยาลัยที่คุณพ่อคุณแม่ผมสอนอยู่ คราวที่เราไปเที่ยวอัมพวา แล้วผมก็มี...รักแรกพบครั้งแรกในชีวิต
เมื่อผมได้พบเค้าในครั้งแรก เค้าคนนั้นกำลังช่วยคุณยายขายน้ำตาลสดและน้ำตาลมะพร้าว ผมสะดุดในความใสซื่อ บุคลิกภาพที่ดูบ้านๆ ของเด็กคนนั้น หากเค้าไม่ได้ใส่เสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงนักเรียนสีกากีซีดแบบนั้น ผมคิดว่าเค้าคงจะดูดีขึ้นมากหลายเท่าหากได้แต่งตัวดีๆ เค้าเป็นเด็กหน้าตาดีถึงขั้นดีมาก ผมชวนคุณแม่เข้าไปซื้อน้ำตาลสดไม่ใช่เพราะอยากกิน แต่อยากเข้าไปหาเค้าใกล้ๆ เท่านั้นเอง
“ขอน้ำตาลสดถุงหนึ่งสิจ้ะ อ้อ...น้ำตาลมะพร้าวถุงเท่าไรจ้ะหนู” คุณแม่ผมเป็นคนถามเด็กชายคนนั้นที่ผมยังจ้องมองไม่ว่างตา คาดว่าอายุน่าจะไม่เกินสิบห้าสิบหกปีดูรุ่นราวคราวเดียวกับผม แต่ความสูงของเค้านี่มากกว่าผมพอสมควร แม้เค้าจะยังนั่งอยู่ก็ตาม
“น้ำตาลมะพร้าวถุงละสี่สิบบาทครับ ผมทำเองกวนเองเลยนะครับ รับรองว่าทั้งสดแล้วก็สะอาดด้วยครับ รับกี่ถุงดีครับ” เด็กชายลุกขึ้นพูดขายของอย่างคล่องแคล่ว นอกจากหน้าตาดีแล้วรูปร่างยังดีอีกด้วย อายุเพียงแค่นี้แต่ดูมีมัดกล้ามเหมือนคนออกกำลังกายอย่างหนัก แถมยังสูงชะลูดอีกต่างหาก นี่ถ้าไปเรียนในกรุงเทพฯ คงมีสาวๆ ติดกันเป็นพรวน
“หนูทำเองเลยเหรอจ้ะ เก่งจังเลย งั้นป้าขอสิบถุงเลยจ้ะ ลดได้ไหมเอ่ย” คุณแม่ชมเด็กชายคนนั้นแถมยังขอต่อราคาลงอีก ผมเห็นว่าของราคาถูกดีอยู่แล้ว แถมคนขายยังหน้าตาดีอีก ผมมัวแต่มองเด็กชายจนไม่ทันเห็นคุณยายที่กำลังหยิบน้ำตาลสดในกระติกใส่น้ำแข็งยื่นมาให้ผมค้างอยู่อย่างนั้น จนคุณแม่ต้องรับไปแทน
“คุณแม่ครับ...ราคาถูกอยู่แล้วยังจะไปต่อเค้าอีกทำไมล่ะครับ นี่ทั้งหมดแค่สี่ร้อยบาทเอง” ผมเห็นน้ำตาลวางอยู่สิบถุงพอดี คิดว่าถ้าเราเหมาหมด เค้าคงจะได้มีความสุขที่ขายของหมดเร็ว ไม่ต้องมานั่งทนขายของกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวอยู่แบบนี้ที่นี่นานๆ
“ไม่เป็นไรครับ ผมแถมน้ำตาลสดให้สี่ขวดเลยดีไหมครับ” เด็กชายยังยิ้มหวาน ผมเห็นแล้วแทบจะละลายไปกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าไปเสียทันที คนอะไรหน้าตาก็ดี แถมยิ้มแต่ละทีโลกทั้งใบเหมือนจะหลอมละลายเสียให้ได้ในตอนนั้น ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้ามาทั้งอยากรู้จัก อยากคบเป็นเพื่อน อยากจะมาที่นี่อีก อยากเห็นเค้ายิ้มแบบนี้ให้ผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ความคิดวุ่นวายออกมาอย่างมากมายในตอนนี้ จนหัวใจและสมองปั่นป่วนไปหมดแล้ว
หลังจากวันนั้นผมมัวแต่เฝ้าฝันถึงหนุ่มคนนั้น จนถึงวันสุดสัปดาห์ก็รบเร้าขอคุณพ่อคุณแม่ให้พาไปเที่ยวที่นั่นอีกบ่อยๆ จนเริ่มสนิทกับกฤษ เค้าคนนั้นชื่อกฤษกร เป็นเด็กขยัน กตัญญู และมีความซื่อสัตย์ แต่ค่อนข้างยากจน บางครั้งผมก็เอาเสื้อผ้าทั้งเก่าทั้งใหม่ไปให้กฤษ คุณแม่ท่านก็เห็นด้วย เพราะท่านชอบที่กฤษเป็นเด็กดี นานเข้าคุณพ่อคุณแม่ก็เบื่อที่จะไปอัมพวา จนผมถึงกับต้องนั่งรถตู้ประจำทางเดินทางไปหากฤษคนเดียว
ผมทำแบบนี้มานานหลายปี โดยมีน้องพลอยสวย น้องสาวสุดแสบของผมที่รู้มาตลอดว่าผมไปทำอะไรที่นั่น พลอยคอยช่วยเหลือผมในการโกหกคุณพ่อคุณแม่ ตอนนั้นผมสนิทกับกฤษมาก เพราะกฤษขายของกับคุณยายทุกวันหยุด ส่วนวันธรรมดาก็ไปโรงเรียนแล้วรีบกลับมาช่วยคุณตาทำสวน ทำน้ำตาลมะพร้าวไปส่งร้านประจำ จนไม่มีเวลาว่างเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป
ชีวิตวัยรุ่นของผมมัวแต่เสียเวลาหลงรักเพื่อนสนิทคนนี้ ผมใช้เวลาทั้งหมดที่พอจะหาได้ไปอยู่กับมัน จนจบมัธยมปลายผมก็แทบไม่มีเพื่อนสนิทที่กรุงเทพฯ เลยจนกระทั่งในช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วย ผมเรียนต่อด้านธุรกิจโรงแรมและการท่องเที่ยว แม้เฝ้าเพียรพยายามโน้มน้าวให้กฤษเข้ามาเรียนต่อ หรือหางานทำในกรุงเทพฯ กฤษก็ปฏิเสธผมได้ทุกครั้ง อ้างว่าเป็นห่วงคุณตากับคุณยาย กฤษมีชีวิตที่น่าสงสาร โดยคุณพ่อทิ้งไปตั้งแต่เด็กแถมคุณแม่ก็เป็นบ้าเสียชีวิตไปตั้งแต่กฤษอยู่ชั้นประถม
ทุกครั้งกฤษจะชวนผมไปนอนที่บ้านเวลาที่ผมไปหาที่อัมพวา หากแต่ผมไม่สะดวก เพราะบ้านกฤษไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า หรือสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรเลย ผมจึงชวนกฤษมานอนด้วยกันที่โรงแรม แต่กฤษก็ไม่เคยอยู่ค้างด้วยเพราะเป็นห่วงคุณตากับคุณยาย พอเริ่มค่ำก็ขับมอเตอไซด์คันเก่าของคุณตากลับบ้านตลอด แต่แล้ววันหนึ่ง...ผมก็ต้องเสียใจที่สุดในชีวิต วันที่ผมเรียนจบแล้วขอคุณพ่อคุณแม่เปิดกิจการโรงแรมที่อัมพวา ด้วยเหตุผลที่มีเพียงข้อเดียว ผมอยากอยู่ใกล้ชิดกับกฤษ
ในวันนั้นเราจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมของผม มีเพื่อนคุณพ่อและคุณแม่มาร่วมฉลองกันมากมาย ผมและกฤษเราเมากันทั้งคู่ เพียงแต่ผมยังพอมีสติเหลือพอที่จะทำความต้องการ และความฝันของผมที่เฝ้ารอมาเกือบสิบปีให้เป็นความจริง ผมชวนกฤษค้างด้วยกันที่โรงแรมของผม กฤษตอบตกลงเป็นครั้งแรกเพราะค่อนข้างเมาและเป็นเวลาดึกมากพอสมควร
แล้ว...ผมก็ทำสิ่งที่ต้องเป็นตราบาป และเกือบทำให้มิตรภาพขอผมกับกฤษพังทลาย ผม...ลักหลับมัน ทั้งที่ยังไม่ทันจะทำอะไรมากมาย เพียงแค่ลูบไล้กำลังก่อนจะปลดซิบกางเกง มันก็ถีบผมเข้าให้เต็มแรงจนตัวผมเองลอยตกลงไปด้านล่างของปลายเตียง ร่างกายกระทบกับฝาผนังห้องเสียงดังลั่น ทั้งเจ็บร้าว ทั้งจุกปวด ทั้งอับอาย และมากมายที่สุดคือความกลัว
กฤษโกรธผมมากประกอบด้วยสายตาตัดพ้อแสดงความผิดหวังในตัวผม ผมร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อายตรงนั้น ยังไม่ทันจะได้อธิบายอะไร มันก็พรวดพราดออกจากห้องผมไป น้องพลอยโผล่หน้าเข้ามาประคองผมลุกขึ้นนั่ง ในตอนนั้น...ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นมาเองได้ ความเสียใจมันจุกแน่นอยู่ในอก ผมทำผิดพลาด ผม...ผมทำลายมิตรภาพที่ดีมาตลอดสิบปีของเราจนไม่เหลือชิ้นดี ผม...ผมทำอะไรลงไป ผมทำแบบนั้นทำไม...แค่การหักห้ามใจทำไมทำไม่ได้ ผมผิดหวังในตัวเองที่สุดในชีวิต
ตอนนี้ความเสียใจจากความผิดพลาดครั้งนี้มันจุกขึ้นมาจนถึงลำคอ จนผมเริ่มหายใจไม่ออก...ผมอยาก...อยาก...ตาย ชายหนุ่มที่ผมแอบหลงรักมาตลอดชีวิต ชายหนุ่มที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิต เค้า...ทิ้ง...ผมไปแล้ว ผมทำให้เค้าทิ้งผมไปแล้ว ผม...ผมทำตัวเอง...ผมทำลายมิตรภาพของเราพังด้วยตัวของผมเองทั้งหมด
ความเสียใจกลั่นออกมาเป็นน้ำตาหลั่งไหลออกมาต่อเนื่องเหมือนไม่มีวันจบสิ้น ผมกอดน้องพลอยแน่น ร้องไห้เหมือนคนบ้า รับรู้เพียงความรู้สึกเจ็บปวดภายนอกจากแรงถีบของเพื่อนรัก และความเจ็บปวดภายในหัวใจจากการกระทำของตนเอง ความผิดพลาดแล่นผ่านไปทุกอณูของร่างกาย น้ำตาที่ทั้งอุ่นและร้อนไหลอาบลงมาบนใบหน้า ประกอบกับเสียงสะอื้นอย่างหนักที่ทำให้ดูไม่เป็นผู้เป็นคน
ผมร้องไห้ฟูมฟายนานหลายชั่วโมง โดยมีน้องสาวคนเดียวของผมช่วยปลอบประโลม ความคิดในสมองตอนนี้เริ่มว่างเปล่า จนกระทั่งเช้า...ผมให้น้องพลอยพากลับบ้าน ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมต้องสารภาพผิดกับคุณพ่อและคุณแม่ ผมอยากให้ใครสักคนที่พอจะช่วยผมดึงเพื่อนสนิทคนเดิมของผมกลับคืนมา และผมไม่มีความกล้าเพียงพอที่จะไปหาเค้าด้วยตนเอง
“เผี๊ยะ...” เมื่อผมเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง แรงตบมหาศาลจากฝ่ามือบิดาผู้ให้กำเนิดฟาดเข้ามาอย่างจังบนใบหน้า แรงจนร่างของผมเซถลาด้วยความอ่อนเพลียอยู่แล้ว ผมล้มลงไปกองนิ่งกับพื้น...ความเสียใจถาโถมซ้ำเติมเข้ามาอีกระรอกใหญ่ น้ำตาผมไหลพร้อมกับอาการสะอื้นอยู่บนพื้นเย็นๆ ตรงนั้น ผมไม่หลงเหลือเรี่ยวแรงกำลังจะขยับเขยื้อน ตอนนี้ใบหน้าของผมชาวาบมันรู้สึกแสบร้อนไปจนทั่ว หูผมไม่ได้ยินเสียงใดๆ เพราะแรงตบ สมองผมแทบไม่สั่งการว่ามีอะไรเกิดขึ้นรอบตัวต่อจากนี้
รู้สึกตัวอีกทีร่างที่ยังมีชีวิตของผมมานั่งอยู่บนรถยนต์ของคุณแม่ ท่านพาผมไปที่บ้านของกฤษ คุณตาของกฤษเข้าไปในสวน ส่วนคุณยายท่านนอนพักอยู่ในห้องเพราะอาการป่วย คุณแม่ของผมคุยกับกฤษเพียงลำพัง โดยปล่อยให้ผมนั่งสะอื้นเสียใจภายในรถเพียงคนเดียว สำนึกผิดกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
ไม่นานท่านก็กลับเข้ามาพาผมออกไปเจอกฤษ ผมเดินเหมือนคนหมดแรง และ...เมื่อผมเจอเพื่อนสนิทคนเดิม คนที่ผมแอบหลงรักมาตลอดสิบปี คนคนนี้...คนที่ผมเพิ่งทำลายมิตรภาพที่ดีงามลงไป ผมทรุดตัวลงไปกองอยู่กับพื้นดินแทบเท้าของเค้า ร้องไห้ฟูมฟาย...ผมร้องขอความเห็นใจ ร้องขอการให้อภัย ผม...สำนึกผิดกับความคิดอันเลวร้ายของผม ผมพูดจาออกมาแทบไม่เป็นภาษาด้วยอาการสะอื้น
“กฤษ...ฮือออ...ฮึก...กู...กูขอ...โทษ...กู...ผิด...ไปแล้ว ฮึก...กฤษ...มึง...มึงให้อะ...ให้อภัยกูได้...ไหม...ฮือออ” ผมไม่กล้าเงยหน้ามองมัน ผมรู้สึกเสียดายความสัมพันธ์อันยาวนานของเรา ความเป็นเพื่อนรักมาตลอดสิบปี ในตอนนี้ผมไม่เหลือความพิศวาส ความใคร่ ความหลงใดๆ อีกแล้ว ผม...ผมขอเพียงความเป็นเพื่อนของเรา ผมขอ...เพียงเท่านั้น ขอให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเถอะนะกฤษ
“กู...ให้อภัยมึง...ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนรักกู และมึงจะเป็นเพื่อนของกูตลอดไป กูรักมึงแค่เพื่อนจริงๆ ทอง...ฮือออ” กฤษโผเข้ามากอดผมไว้ เราสองคนกอดกันแน่นแล้วร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง ผม...ผมได้เพื่อนรักกลับคืนมาแล้ว ผมดีใจ...ผมเสียน้ำตามากมายออกมาอีกรอบ น้ำตาคราวนี้ไหลออกมาด้วยความดีใจที่สุดในชีวิต ผมจะรักมันแค่เพื่อน ผมจะมีกฤษเป็นเพื่อรักตลอดไป ขอบใจ...ขอบใจที่ให้อภัยเพื่อนคนนี้ กฤษกูรักเพื่อนอย่างมึงจริงๆ
“เอาละ...ในเมื่อเข้าใจกันก็ดีแล้ว ต่อไปก็อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะลูกแม่ กฤษก็กลับไปทำงานกับทองอย่างที่เคยตกลงกับแม่เอาไว้แล้วกันนะ” คุณแม่ที่ยืนน้ำตาไหลมองเราสองคนพูดขึ้นมา แล้วเข้ามาประคองผมไปขึ้นรถ เราล่ำลากฤษแล้วก็กลับบ้านกัน ผมสาบานกับตัวเองว่า...ผมจะไม่ทำให้เพื่อนคนนี้ต้องผิดหวังในตัวผมอีกเป็นอันขาด
-
อร๊ายย ตัวหนังสือ ทองสมชื่อค้า
พี่ทองมาเองเลย พี่ทองน่าสงสาร
ไม่เป้นไร ก็เจอตัวจริงแล้วหนิ เอิ๊กๆๆๆๆ
-
อ่านทันแล้ว สนุกมากค่ะ มาต่อไวๆนะคะ o13
-
มิตรภาพ o13
-
ตอนที่น้องพลอยเล่าให้หยกฟัง
คนอ่านก็ฮากันไปแทบจะตกเก้าอี้
:jul3:
แต่พอมาอ่านมุมของเจ๊ทอง
มันก็น่าสงสารเอาจริงๆนะ
:sad4:
เจ๊จ๋า แต่ช้าแต่
ปล่อยพี่กฤษไปเป็นของน้องหยกแหละถูกแล้ว
เจ๊จะได้กินของนอกอยู่แล้ว
เจ๊ทองสู้ๆ
:oo1:
ปลล.เจ๊เปลี่ยนชื่อเป็นทองสวยน่าจะเข้าท่า
:laugh:
-
น่าสงสารพี่ทองนะเนี่ย หนุ่มอิตาเลียนคงจะไม่ทำให้พี่ทองผิดหวังอีกนะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 37 “ทองหล่อ”
บางคนดูดีไฮโซ แต่ปากเสียและยังปากปีโป้ ว่าคนโน้นคนนี้ว่าโลว์ มีโถส้วมเก็บไว้ในปาก ปากดีเหรอจ๊ะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ปากเสียใช่มั๊ยอะ เดี๋ยวจะกินข้าวไม่อร่อย ชอบเมาท์ดีนัก เดี๋ยวโดนเซ็ทด้วยเปลือกหอย ชอบเห่าอะที่รัก เดี๋ยวเทศบาลจับไปปล่อย
ตอนนี้ความรู้สึกของผมที่มีต่อกฤษมันเพียงเหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อน เพียงแต่รู้สึกน้อยใจอยู่บ้าง ที่มันดันไปชอบผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่ผม ทั้งๆ ที่ตัดใจจากมันได้แล้วก็จริง ด้วยคาดหวังว่าในวันหน้ามันคงแต่งงานกับผู้หญิงดีๆ สักคน แต่แล้ววันนี้...มันกลับลำดันไปคบหากับชายหนุ่มหน้าตาน่ารักที่เดินทางมาจากอเมริกาที่เจอกันเพียงแค่วันเดียว สุดท้าย...ผมก็ต้องยอมรับแฟนมันไปด้วย ในเมื่อเป็นความสุขของเพื่อนรัก ทุกอย่างที่ทำให้เพื่อนมีความสุข ผมก็ต้องมีความสุขไปกับมันให้ได้เหมือนกัน
น้องหยกเป็นแฟนไอ้กฤษที่แม้จะเพิ่งคบหากันมาได้เพียงไม่กี่วัน แต่ผมรู้จักนิสัยเพื่อนรักคนนี้ดี เพียงแค่มันเอ่ยปากว่ารักใคร มันพร้อมจะยอมทุ่มเทให้ได้ทุกอย่าง...แม้ชีวิต ผมไม่ได้พูดเกินจริง ผมรู้จักมันดี ไอ้กฤษให้ได้แม้กระทั่งชีวิตของมันจริงๆ ชีวิตมันเองนั้นน่าสงสารด้วยเรื่องราวที่สร้างความบอบช้ำ เจ็บปวดให้มันมามาก เพียงวันนี้มันได้มีความรัก ผมก็ดีใจไปกับมันด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดี
บังเอิญว่าเพื่อนรุ่นพี่ของน้องหยกที่ไม่ได้เจอกันนาน เธอกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้ จึงชวนพวกเรามาร่วมงานเลี้ยงสละโสดกันที่หัวหิน และสิ่งที่ทำให้ผมอยากตามมาด้วยเป็นพิเศษนั้นก็ไม่ใช่อะไร ผู้ชายค่ะ...ผู้ชายรูปหล่อ เป็นคุณหมอหนุ่มชาวอิตาเลี่ยน หน้าตาก็ดี จิตใจก็งาม ไม่ยากเลยที่จะตกหลุมรัก เพียงแต่เวลาผมชอบใครขึ้นมาจริงๆ แล้ว ผมกลับไม่กล้าที่จะรุกคืบในเรื่องทางเพศ ด้วยเหตุการณ์ในอดีตมันคอยหลอกหลอนผมเอาไว้ จึงได้แต่สงวนท่าทีเอาไว้อย่างนั้น ทั้งที่ในใจอยากเป็นฝ่ายรวบหัวรวบหางเอาไว้เสียเองโดยเร็ว
เมื่อคืนพี่แดนนี่พาพวกเราไปผับค่อนข้างมีระดับในเมืองหัวหิน ผับที่นี่มีแต่ฝรั่งหาคนไทยได้น้อยมาก สุดท้ายไม่วายที่ผมจะโดนมองว่าเป็นเมียเช่าคุณมาร์ท เด็กเสิร์ฟมันทำท่าดูถูกผมที่เดินเข้ามาในผับหรูกับฝรั่ง แม่อยากจะเข้าไปควักลูกกะตาออกมาจริงๆ มองมาได้ตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาหมดอารมณ์สนุก ใช่ว่าจะไม่เคยโดนเข้าใจผิดแบบนี้ เวลาผมควงฝรั่งทีไรไม่เคยเลยที่จะไม่โดนใครมองแบบนั้น แต่จะให้ชินมันก็ไม่ใช่เรื่องเพราะยังไงผมก็ยังมีศักดิ์ศรี เมื่อคืนเรากลับกันค่อนข้างเร็วเพราะหมดอารมณ์เที่ยว และอยากจะเก็บแรงไว้สำหรับปาร์ตี้ในคืนนี้
ผมตามมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนน้องหยกเป็นเวลาสองวันแล้ว เมื่อคืนผมนอนร่วมห้องกับหนุ่มอิตาเลี่ยนรูปหล่อ แต่เราไม่ได้มีอะไรเกินเลยต่อกันแม้แต่น้อย ไม่อยากจะบอกว่าความจริงแล้วผมยังบริสุทธิ์อยู่ บอกไปใครๆ ก็ไม่มีทางเชื่อ ที่ผ่านมาผมคบใครก็จะมีอะไรกันแค่เพียงภายนอก หากผมไม่มั่นใจในความรักกับชายคนนั้นแล้ว ผมจะยังไม่ยอมเสียตัวให้อย่างเด็ดขาด
เช้าวันนี้ไอ้กฤษกับน้องหยกไม่ลงมาทานอาหารเช้า โทรขึ้นไปตามไอ้กฤษเป้นคนรับสายก็อ้างว่าหยกไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืน หึหึ...คิดว่าจะหลอกเจ๊ทองคนนี้ได้เหรอมึง สงสัยจะโดนไอ้กฤษจัดหนักไปหลายดอก ผมยังจำได้ว่าบ้านมันเป็นบ้านไม้ แถมยังเก่ามากคงจะไม่เก็บเสียง แค่คุยกันในห้องก็ได้ยินทั่วกันทั้งบ้าน มาที่นี่ทางสะดวกละสิมึง ไอ้กฤษเอ้ย...มึงหื่นยังกะกระทิงเปลี่ยว ทำไมกูจะไม่รู้
“พี่ไปสั่งให้ทางห้องครัวทำข้าวต้มกับอาหารเช้าไปส่งให้ที่ห้องน้องกฤษก่อนนะคะ เดี๋ยวจะหายาไปให้หยกด้วย น้องทองไม่ต้องขึ้นไปกวนเค้าหรอก...ให้พี่จัดการเอง” พี่แชริมเหมือนจะรู้ทันความคิดผม พอทานอาหารเช้าเสร็จก็ชวนพี่แดนไปทำธุระต่อทันที ผมกะว่าจะไปก่อกวนด้วยการอ้างว่าไปเยี่ยมอาการน้องหยกเสียหน่อย อดเลย...อยากจะรู้จริงเชียวว่าจะโดนไอ้หื่นกฤษโซ้ยจนระบมกันไปขนาดไหน
“นี่...คุณน้องไปเล่นน้ำกันไหม” ผมหันไปชวนน้องสาวแสนสวยคนเดียวของผม วันนี้หล่อนสวมกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลพับขา ใส่เสื้อกล้ามสีขาวไว้ด้านใน ส่วนด้านนอกมีเสื้อเชิ้ตสีเหลืองไม่ติดกระดุม แต่ผูกชายเสื้อเป็นลูกสาวกำนันมาเชียว ขาดแต่ถักผมเปียสองข้างแล้วถือหนังสติ๊กก็เท่านั้น
“ไม่ดีกว่าค่ะ พลอยจะนอนอ่านนิยายในไอแพดที่ชายหาด ว่าแต่...แผลบนหน้าหายแล้วเหรอพี่” ชะนีน้องพลอยปฏิเสธทันที นี่นางกำลังติดนวนิยายรักชาวสีม่วง หรือไม่ก็การ์ตูนเกย์บอยเลิฟมากจนเข้าขั้นฮิสทีเรียไปเสียแล้วกระมัง จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้ที่มีน้องเป็นสาววายเข้าขั้นตัวแม่ขนาดนี้
“หายแล้วย่ะ” ผมตอบคำถามน้องสาวด้วยรู้สึกว่าหนังหน้าตอนนี้เป็นปกติดีแล้ว บังเอิญคิดพิเรนทร์อยากขาวหลักสูตรเร่งรัดระยะสั้น ก็เลยเอาผงกัดสีผมมากัดผิวหน้า ใครจะไปรู้ว่ามันจะแสบร้อนติดทนนานจนหนังหน้าไหม้ได้ขนาดนั้น หวิดเสียโฉมต้องไปศัลยกรรมยกเครื่องหน้าแล้วไหมล่ะ
“คุณมาร์ทไปเล่นน้ำกันไหมครับ แดดไม่แรงด้วย ผิวจะได้ไม่เสีย” ผมตัดสินใจชวนหนุ่มอิตาเลี่ยนแทนน้องสาวทันที อันที่จริงก็อยากจะชวนผู้ชายเล่นน้ำอยู่แล้วล่ะ แต่ต้องสร้างภาพให้ดูดีด้วยการถามน้องสาวสุดที่รักเสียก่อน จะได้ไม่น่าเกลียด
“ดีครับ เราขึ้นไป เอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าลงมาเปลี่ยน แล้วทาครีมกันแดดก่อนด้วยดีไหมครับ” คุณมาร์ทเห็นด้วยกับผม เพราะวันนี้อากาศดีจริงๆ เหมาะแก่การเล่นน้ำทะเลแดดก็แทบจะไม่มี เมฆค่อนข้างมากแต่ไม่ครึ้มถึงขั้นจะมีฝน เราจึงเดินกลับขึ้นไปบนห้องทาครีมกันแดดแล้วหยิบอุปกรณ์ลงมาเล่นน้ำกันสองคน
เราเล่นกันตรงริมหาดหลังโรงแรมที่เป็นหาดสงบค่อนข้างส่วนตัว มีเพียงผมกับหนุ่มหล่อชาวอิตาลี่เพียงสองคน ขณะที่ผมกำลังมีความสุขในการเล่นน้ำทะเล รู้สึกเหมือนมีใครบางคนกำลังจ้องมองมาเป็นระยะ ผมพยายามไม่ใส่ใจนัก ยังคงดำผุดดำว่าหยอกล้อเล่นน้ำอยู่กับคุณมาร์ท เราสนุกสนานกันจนกระทั่งบ่าย ตอนนี้เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาแล้ว
“คุณมาร์ท ขึ้นกันเถอะครับ ผมหิวแล้วล่ะไปหาอะไรทานกันไหม” ผมชวนหนุ่มอิตาเลี่ยนไปหาอะไรทาน เจ้าตัวรีบพยักหน้าตอบ คาดว่าคงเริ่มรู้สึกหิวไม่ต่างจากผม เราตรงเข้าไปอาบน้ำจืดล้างความเค็มจากน้ำทะเลตรงฝักบัวที่เอาไว้บริการแขกที่มาพักในโรงแรม ล้างตัวเพียงไม่นานก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่พาดเอาไว้ที่เก้าอี้ชายหาด ส่วนคุณมาร์ทขอตัวไปปัสสาวะในห้องน้ำด้านข้าง
ผมมองเห็นหนุ่มใหญ่รุ่นคุณอาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง นอนถอดเสื้อสวมเพียงกางเกงขาสั้นสีขาวสลับฟ้าพอดีตัวยาวเกือบถึงเข่า โชว์รูปร่างกำยำล่ำสันอยู่บนเก้าอี้ชายหาดตัวถัดไปไม่ห่างกันมากนัก จมูกโด่งเป็นสันของเขารับกับผิวขาวสะอาดไปทั้งตัว และนัยน์ตาที่ถูกแว่นกันแดดปกปิดไว้ ทำให้ดูหล่อราวกับพระเอกหนังเกาหลีรุ่นใหญ่
เพียงสักครู่ชายหนุ่มจึงถอดแว่นตาดำออก เผยให้เห็นนัยน์ตาของเขาดำสนิทราวกับนิล แนวคางเขียวครึ้มไปด้วยหนวดเคราบางๆ นี่อายุราวๆ รุ่นน้องพ่อยังหล่อขนาดนี้ ตอนเป็นหนุ่มจะหล่อขนาดไหนนะ ริมฝีปากสีสดประดับรอยยิ้มยั่วเย้า ปากสีชมพูจัดของเขาปรากฏรอยยิ้มเหยียดน้อยๆ ที่มุมปาก ชายหนุ่มยิ้มจนเห็นรอยบุ๋มลักยิ้มที่แก้ม แต่เป็นยิ้มที่ดูจะไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรในความรู้สึกผม
“หึ...พวกเด็กขาย” อีตาแก่ปากเสียหน้าตารูปร่างก็ดีดันพูดคำหยาบออกมาลอยๆ แล้วสวมแว่นตากลับเข้าไปนอนต่อเฉยเลย ตอนนี้อารมณ์ขึ้นจนรู้สึกว่ากำลังโกรธมาก อยากจะด่าออกไปให้หงอกร่วงหมดหัว แต่ผมมันกลับดำขลับเป็นมันไม่มีหงอกเลยสักเส้น ผมกำลังยืนสั่นด้วยความคิดว่าจะสำเร็จโทษไอ้แก่นี่ยังไงดี
“คุณทองหนาวเหรอครับ ยืนตัวสั่นเชียว ไปใส่เสื้อผ้ากันเถอะครับ จะได้ไปหาอะไรทาน” คุณมาร์ทเดินเข้ามาอยู่ข้างหลัง พูดขึ้นมาจนผมต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะไม่ทันเห็นด้วยกำลังรวบรวมสติอยู่ จึงไม่ทันได้สนใจ ชิ...ถือว่าแกโชคดีไปแล้วกัน...ไอ้แก่ ปากแบบนี้สงสัยจะอยู่ไม่ถึงวันเกษียณ
“ไปครับ อยู่ตรงนี้นานๆ กลัวจะได้ทำบาปไปเตะปากคน...แก่” ผมเน้นคำสุดท้ายประโยคด้วยเสียงค่อนข้างดัง แล้วรีบจูงมือคุณมาร์ทเดินหนีเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัว เป็นโซนที่ทางโรงแรมจัดเตรียมเอาไว้ให้สำหรับแขกเล่นน้ำทะเล ได้ยินมันด่าสวนมาแว่วๆ ว่าไอ้เด็กบ้า เสือกมากล่าวหากูก่อนทำไม
“เมื่อกี้ว่าใครเหรอครับคุณทอง” คุณมาร์ทถามผมทันทีที่เข้ามาภายในห้องแต่งตัว ความจริงไม่อยากจะพูดถึงเรื่องเมื่อกี้อีกแล้ว แต่ไม่รู้จะบอกยังไงในระหว่างเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเพียงแค่สองคน ผมจึงเล่าให้ฟังว่าไอ้แก่ที่นอนตากลมอยู่ตรงนั้นมันว่าผมเป็นเด็กขายตัว
“โธ่...ไม่สุภาพเอาเสียเลย” คุณมาร์ทพูดมาแค่นี้เท่านั้น...แค่นี้จริงๆ แม่เจ้า...ไอ้เราก็นึกว่าจะโมโหโกรธาไปลากตัวไอ้แก่นั้นมาปรุงยำตีนให้มันอิ่มไปอีกสักสามชาติ โธ่...สุภาพบุรุษเสียเหลือเกิน พ่อเทพบุตรโรมัน อย่างนี้ต้องตัดคะแนนความแมนของหนุ่มอิตาเลี่ยนออกเสียสองคะแนน โทษฐานไม่ปกป้องผมจากคำติฉินนินทา
หงุดหงิดจริงๆ วันนี้ หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ผมโทรตามน้องพลอยให้เข้ามาหาอะไรทานเล่นที่ล็อบบี้ของโรงแรม ไม่นานน้องพลอยคนสวยก็เดินมาพร้อมเพื่อนรักกับแฟนของมัน หน้าตาไอ้กฤษดูระรื่นมีความสุขผิดกับผมที่กำลังปะทุคุกรุ่นเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดอยู่รอมร่อ
“นั่งทานขนมด้วยกันสิครับ เค้กที่นี่อร่อยดีนะครับ” คุณมาร์ททำหน้าที่ชวนสามคนนั้นนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน เพราะตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ชวน ได้แต่นั่งใช้ส้อมจิ้มเค้กตรงหน้าระบายอารมณ์อยู่ กินไปหนึ่งคำจิ้มเค้กเล่นไปอีกสองสามทีจนเริ่มดูไม่ออกว่ามันเป็นขนมเค้ก คิดว่ามันเป็นหน้าของไอ้แก่ตัวเมื่อกี้แทน คนอะไร...หน้าตาก็ดี ไม่มีมารยาท
“เผี๊ยะ...อย่าเล่นของกินเข้าใจไหม” ไอ้กฤษที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมยื่นมือมาฟาดลงบนหลังมือผมเสียงดัง โว้ย...อารมณ์ขึ้นแล้วนะ คิดว่ากำลังจะหยิบเค้กในจานปาใส่หน้ามันให้หายแค้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมา อุ้ย...ลืมไปว่ามันไม่ชอบให้กระทำชำเราของกิน ขอโทษค่ะ...คุณพ่อ หนูผิดไปแล้ว หน้ามันตอนนี้โหดยังกับพระเอกหนังเรื่องมือปืน
“เออ...ก็มันไม่อร่อยนี่หว่า” ผมแกล้งบ่นแก้ตัวไปอย่างนั้น แต่คนตัวใหญ่ตรงหน้ากลับส่งสายตาพิฆาตประกอบโทรจิตมาบอกว่า...มึง...จง...แดก...ให้หมด ตอนนี้เค้กช้อกโกแลตในจานโดนผมใช้ส้อมจิ้มพรุนจนหน้าตาเสียโฉมยิ่งกว่าเอาตีนขยี้ลงในโคลน สุดท้ายก็ต้องจำใจก้มหน้าก้มตาใช้ส้อมโกยผงเค้กดำๆ คลุกกับครีมสีน้ำตาลเละๆ ละเลียดเข้าปากทีละคำจนหมด
“เจ๊...มึงเป็นบ้าอะไร ประจำเดือนไม่มารึไง นั่งหน้าบูดเป็นตูดหมา” ไอ้กฤษถามแทรกขึ้นมาระหว่างคนบนโต๊ะกำลังคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน แต่ผมไม่สนใจจะตอบคำถามเลวๆ ของมัน จึงตวัดหางตาไปบอกมันด้วยโทรจิตสั้นๆ เบาๆ พร้อมขมิบริมฝีปากแปลความได้ว่า “สัด” คำเดียว
หลังจากกินเสร็จแล้วผมก็ขอตัวขึ้นมาบนห้อง คุณมาร์ทก็ไม่คิดจะตามมาปลอบใจ กลับบอกว่าจะรอเจอเพื่อนๆ ของเค้ากับพี่แดนที่มาจากอิตาลีข้างล่างเพราะนัดเอาไว้แล้ว ตอนค่ำใกล้เวลางานเลี้ยงสละโสดของเพื่อนรักแล้วจะขึ้นมาตาม เฮ้อ...เซ็ง ผมก็เลยขึ้นมานอนข้างบนห้องเพียงคนเดียวจนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการเล่นน้ำทะเล
-
ลุคให้เป็นเด็กขายขนาดนี้
ก็เป็นจริงๆเลยดีไหมพี่ทอง
เผื่อจะรุ่ง
-
ไอ้แก่นั้นพูดน่าเตะปากจริงๆ ชอบใส่เกือกเรื่องชาวบ้านเขาดีนัก
-
ดูเหมือนทองไม่เหมาะกับคุณมาร์ท คุณมาร์ทดูนิ่มๆชอบกล ไม่แน่พี่ทองอาจจะได้ตุนาหงันกับตาแก่แฮนซั่มคนนั้นก็ได้น้าาา
-
:a5:
ไอ้แก่นี่มันแอบสนใจเจ๊ของชั้นแน่ๆ
ไอ๊หยา
หรือเจ๊จะได้กินคนแก่ล่ะหว่า
:laugh:
-
อยากให้ทองได้กับคุณมาร์ท ไม่อยากให้ได้กับตาแก่อะ
ขอกดไลค์ รุป อวาตา คนเขียนด้วยน่ารักเอ๊าะ
-
ไอ่แก่(คนนั้น)แอบสนใจเจ๊ทองรึป่าวหว่า
แต่ดันเข้าใจผิด เลยเผลอแขวะเจ๊เข้าให้
-
ต้องเอา "ส.ต." ยัดปาก
-
อร๊ายย จัดหนักไปเลยค่ะเจ้ทอง เจอคราวหน้าอะ :m31:
-
เริ่มจากด่าๆแบบนี้ ก็ลงเอยกันมาหลายคู่ละนะ :z2:
-
โอ๊ยยยยยยยย แล้วเจ๊ไม่กระโดดถีบยอดอกมันให้หายแค้นไปเลยล่ะ ปากแบบนี้สมควรโดนแล้ว ด่าแค่นั้นมันไม่สำนึกหรอก
ตอนแรกเรื่องราวของเจ๊กับเฮียกฤษ ดราม่าอะ อ่านแล้วสงสารเจ๊ แต่ตอนนี้เจ๊ดีขึ้นมากแล้วก็ดีใจด้วย ส่วนหนุ่มอิตาลีหน้าตาดีคนนี้
ก็รีบ ๆ รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวนะเจ๊นะ จะได้จุด :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองที่เจ๊สละความโสดซะที
-
ขอเข้ามาอ่านครับ เรื่องสนุกมาก
-
ของเจ๊ทองนี่ท่าทางจะแซ่บ...รอต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค้าบ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 38 “ทองหล่อ”
ต้องเดือดร้อนอย่างนี้อีกแล้ว ต้องกลับไปเริ่มใหม่ เริ่มทำใจ เริ่มต้นกันใหม่ เริ่มเสียน้ำตา ต้องเดือดร้อนอย่างนี้อีกครั้ง อุตส่าห์ผ่านพ้นมา ก็ไม่รู้จะดีขึ้นอีกวันไหน
“อยากจีบ จีบได้แฟนไม่รัก ตอนนี้ช่วงเหงาหนัก อยากได้คน Take care...” เพลงโปรดของผมที่ตั้งเอาไว้เป็นเสียงเรียกเข้าในโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลุกให้ผมตื่นนอนเพราะเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามากระทบโสตประสาท ต้องลุกขึ้นมาคว้ามือควานหยิบโทรศัพท์มือถือจากโต๊ะข้างเตียงเพื่อรับสาย
“ว่าไงมึง...ซื้อโทรศัพท์มาตั้งสามวันเพิ่งคิดจะโทรหากู” ผมว่าเข้าให้ ไอ้กฤษมันโทรมาหาผมครั้งแรก ตั้งแต่วันที่มันซื้อโทรศัพท์มา เพิ่งจะได้คุยโทรศัพท์กับมันครั้งแรกในชีวิต ผมลืมตามองออกไปมองข้างนอกกระจกใสบานใหญ่ น่าจะเป็นช่วงหัวค่ำแล้วเพราะฟ้ามืดมาก จนต้องเอื้อมมือไปปรับแสงไฟที่เครื่องควบคุมบนหัวเตียงให้มีแสงสว่างขึ้นทั้งห้อง
“บ่นอะไรมึง เจอหน้ากูทุกวันจะให้กูโทรหาทำไมวะ ถ้ากูโทรไปตั้งแต่วันแรกก็โดนมึงด่าอยู่ดีเหอะ หาว่ากูเห่อมั่งละ ด่ากู...” ไอ้กฤษมันกำลังจะเริ่มบ่นแล้ว ไอ้นี่มันขี้บ่นเฉพาะกับผมเสียจริง ผมเริ่มรำคาญเหมือนกันจึงตัดบทมันไปทั้งที่มันยังบ่นไม่จบ
“โทรมามีไร” ถามออกไปสั้นๆ เพราะไม่อยากฟังมันบ่นต่อ นับวันจะทำตัวแก่กว่าอายุ และหน้าตาจนเกินไปแล้วนะมึง มีแฟนเด็กเข้าหน่อยทำตัวแก่เป็นคุณพ่อเชียวนะ แก่...คิดคำนี้ขึ้นมาได้แล้วหน้าไอ้หนุ่มใหญ่นั่นก็แวบเข้ามาในสมองทันที ฮึ่ย...โมโหอีกแล้ว
“กู...เอ่อ...จะขอหยกแต่งงานคืนนี้ว่ะ” ไอ้กฤษเงียบไปนานกว่าจะตอบกลับมา ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่นผมคงจะตื่นเต้นและยินดีกับมันมากกว่านี้ ป่านนี้ผมคงอาสาจัดฉากสร้างบรรยากาศให้เพื่อนรักได้ขอเมียมันแต่งงานอย่างโรแมนติก แต่ตอนนี้ยังง่วงอยู่ แถมยังโมโหค้างจากอีตาแก่นั่นเมื่อตอนบ่าย ก็เลยไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรไปกับมัน
“ก็ดีนี่ แล้ว...” ถามมันไปสั้นๆ เพราะไม่คิดอยากจะช่วยอะไรมันในตอนนี้ รู้ทั้งรู้ล่ะว่ามันอยากจะขอความช่วยเหลือ คงอยากให้ผมกับน้องพลอยช่วยเตรียมการอะไรให้ หรือสร้างสถานการณ์ทำให้น้องหยกประหลาดใจ กับการขอแต่งงานครั้งแรกในชีวิตมัน
“ไอ้ทอง อีเจ๊...อีตุ๊ด ใจดำเหมือนสีผิวเลยนะมึง” มันด่าผมมาอย่างเจ็บแสบ จนต้องหลับตาซี๊ด...ปากด้วยอาการข่มอารมณ์ สีผิวกูไม่ได้ถึงกับดำกูแค่ผิวสีน้ำผึ้ง มีคนชมออกบ่อยว่ากูผิวสวยเหมือนแม่ ไอ้กฤษปากเสีย มันน่าช่วยมึงไหมเนี่ย ไอ้เลว
“แล้วมึงจะให้กูทำอะไร” ผมถามไปอย่างนั้น เพราะคิดไม่ออกว่าจะช่วยมันอย่างไรในตอนนี้
“อ้าว...มึงมันเจ้าแม่ไอเดียไม่ใช่เหรอวะ ทีเรื่องอื่นแม่ง...สมองแล่นปรู๊ดปร๊าด พอทีเรื่องสำคัญของกูมึงเสือกไม่คิดให้ จำไว้นะมึงกูไม่ง้อมึงก็ได้ ดี...กูจะไปแฉให้พี่มาร์ทฟังว่ามึงมันเจ้าชู้แค่ไหน” ไอ้กฤษมันคงงอน แต่เพื่อเอ๋ย กูไม่มีอารมณ์คิดให้มึงจริงๆ นะวันนี้ กูขอโทษ
“มึงลองดูสิ...กูจะเอารูปตอนมึงนั่งขี้ที่ท้องร่องในสวนมะพร้าวไปให้หยกดู” หึหึ ผมมีไม้ตายอยู่ในมือ เคยแอบถ่ายมันเอาไว้สมัยตอนเป็นเด็ก ไอ้กฤษมันปวดท้องแต่ส้วมบ้านมันเต็ม ก็เลยแอบไปปล่อยทุกข์หนักในสวนมะพร้าวแทน ดีนะที่ตามไปแอบดู จึงได้ภาพเด็ดมาเก็บไว้ในมือเอาไว้แบล็กเมล์มัน
“ไอ้...อีเจ๊มึง...โธ่...กูขอโทษนะจ้ะ กูผิดไปแล้ว ให้อภัยเค้านะจ้ะ เค้าไปให้น้องพลอยช่วยก็ได้นะ ไม่รบกวนตัวเองแล้วก็ได้” เสียงแข็งกร้าวของไอ้กฤษเปลี่ยนเป็นอ่อนเสียงหวานขึ้นมาทันที หึ...ให้มันรู้เสียบ้างว่าอย่ามาต่อรองกับคนอย่างกู
ผมวางสายโทรศัพท์จากมันไปเรียบร้อยก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ นอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอยู่นานจนได้ยินเสียงคุณมาร์ทร้องเรียกอยู่หน้าห้องน้ำ ส่งเสียงบอกว่าได้เวลาจะเริ่มงานแล้ว ผมคิดว่าจะลงไปสายหน่อยจึงให้คุณมาร์ทลงไปก่อน วันนี้รู้สึกนอยหนุ่มอิตาลีคนนี้ขึ้นมา ก็เลยจะงอนให้รู้สึกตัวเสียหน่อย ถ้ายังไม่รู้ตัวแล้วคิดจะง้อผมก็จะเลิกสนใจเหมือนกัน
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วฉีดน้ำหอมนิดหน่อย จากนั้นก็แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยเสื้อยืดตัวในคอวีสีขาว สวมทับด้านนอกด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาว ลายเส้นสานสีม่วงสว่างสลับสีขาวใส่แบบปลดกระดุมพับแขนถึงข้อศอก กางเกงยีนส์แฟชั่นขาเดฟสีซีด ตกแต่งลายขาด แค่นี้ก็หล่อ ง่าย ดิบ เซอร์ จบข่าว
เดินออกมาจากห้องเพื่อลงลิฟต์มาในห้องจัดเลี้ยงขนาดเล็กที่นัดกับพี่แดนและพี่แชริมเอาไว้ พอเห็นโต๊ะรับของขวัญก็นึกขึ้นได้ว่าลืมเอากล่องของขวัญลงมาด้วย จึงรีบกลับขึ้นลิฟต์ไปเอาของขวัญบนห้อง พอลิฟท์เปิดออกมาก็เดินไปตามทางยาวที่ปูไปด้วยพรมหนานุ่มสีแดงเข้ม
พอจะเลี้ยวเข้าทางเดินกลับห้องตัวเอง ผมตกใจจนต้องรีบหลบเข้ามุมผนังด้านหนึ่ง ยืนใบหน้าออกไปดูเพียงเล็กน้อย พบร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่หันหลังมาให้ผม ประกบตัวชะนีนางหนึ่งที่สวมชุดพนักงานหน้าตาสะสวยพิงผนังยืนโอบกอดอย่างไม่แคร์สายตาคน มือซ้ายของชายหนุ่มคนนั้นรูปไล้ไปทั่วเรือนร่างของชะนีนางนั้น ส่วนมือขวาเลื่อนลงมาบนหน้าขาแล้วค่อยๆ เลิก
“อุ้ย...ไม่ดีหรอกค่ะ ดิฉันเป็นพนักงานมันผิดกฎ ยังไม่ถึงเวลาออกเวรด้วยค่ะ ดี๋ยวหัวหน้าสงสัย...อ๊ะ...ท่านคะ อย่าค่ะ” ชะนีคนนั้นร้องครางออกมาอย่างหน้าไม่อาย ปากปฏิเสธแต่ร่างกายกลับตอบสนองสองมือของชายหนุ่มเป็นอย่างดีทีเดียวเชียว ผมดูอยู่ไม่นานก็เห็นว่าทั้งคู่คงจะไม่รีบร้อนเข้าไปในห้องที่เปิดค้างอยู่ จึงเดินลงส้นเท้าให้เกิดเสียงค่อนข้างดัง เพื่อเตือนให้ทั้งคู่รู้ว่ากำลังมีคนเดินเข้ามา
“อ๊ะ...ท่านคะปล่อยหนูก่อนค่ะ” พนักงานโรงแรมสาวสวยคนนั้นเบี่ยงตัวหลบออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม พร้อมกับจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของตัวเองให้เรียบร้อย รีบก้มศีรษะให้ผมเร็วๆ หนึ่งที ก่อนจะรีบเดินเบี่ยงตัวผมจากไปอย่างรวดเร็ว
“อ้าว...มาหาลูกค้าถึงบนชั้นสวีทเชียวนะ ท่าทางจะเป็นเด็กขายไฮโซนะเนี่ย” ไอ้แก่ปากเสียคนเดิมที่เจอเมื่อตอนบ่ายอีกแล้ว มันหันกลับมาดูหน้าผมแล้วยืนกอดอกพิงผนังตรงทางเดิน มันทำสีหน้าเหยียดหยามใส่ผมอีกแล้ว นี่มันพักชั้นเดียวกับพวกผมเหรอ ซวยจริง
“แก่แล้วไม่เจียม ลามก อุบาทว์ ตัณหากลับ” ผมพูดเสียงค่อนข้างดัง เพราะโกรธที่มันยังเข้าใจว่าผมเป็นเด็กขายตัว แสดงกิริยาท่าทีรังเกียจเดียดฉันท์ใส่ผม แถมยังเสียมารยาทพูดออกมาอย่างโจ่งแจ้งอีกด้วย มันสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวไม่ติดกระดุมสักเม็ด เผยให้เห็นผิวเนื้อขาวข้างใน และสวมกางเกงขาสั้นตัวเดิมที่ได้เห็นเมื่อตอนบ่าย
“หนอย...มึงว่าใครแก่ตัณหากลับ” ไอ้แก่มันขยับตัวเดินออกมาขวางทางผม เร็วจนฝ่าเท้าในรองเท้าผ้าใบของผมต้องชะงักค้าง เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงสมส่วนที่เดินออกมาขวาง ผมเริ่มรู้สึกร้อนวูบไปทั้งใบหน้าเมื่ออีกฝ่ายสาวเท้าเข้ามาหาด้วยจังหวะเชื่องช้าแต่มั่นคง มันจ้องผมไม่วางตาจนต้องหลบตาวูบเดินเบี่ยงตัวห่างไปอีกทาง เพราะเริ่มไม่กล้าต่อปากต่อคำอีกแล้วด้วยอาการกลัวความไม่ปลอดภัย ถึงอายุมันจะมากกว่าแต่ก็ไม่ได้ถึงกับแก่มาก น่าจะสักประมาณสี่สิบต้นๆ
แต่คนที่ตั้งใจมาหาผมไม่ได้มีอาการจะยินยอมให้ผมได้กระทำตามดั่งใจปรารถนา ร่างกายผมต้องชะงักพร้อมกับถอยหลังออกไปสามก้าวเพื่อไปตั้งหลัก เมื่อเรือนร่างสูงใหญ่ที่ดูเพรียวหลอกตาแต่กลับตึงแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามอันแข็งแกร่งจนเห็นได้ชัดยามเข้าใกล้เข้ามาขวางหน้า
มันสกัดกั้นหนทางการหลีกเลี่ยงของผมจนต้องยอมจำนน ใบหน้าผมตอนนี้เสียลงไปบ้างเพราะเริ่มเกิดความกลัว ต้องเสมองไปอีกทางด้วยความรู้สึกตุ้มๆ ต่อมๆ เมื่อดวงตาสีนิลคมกริบกวาดตามองไปทั่วลากจากปลายเท้าแล้วมาหยุดอยู่บนใบหน้าของผม
“กูถามว่ามึงว่าใคร...อีตุ๊ด” แม้จะถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ริ้วรอยเกรี้ยวกราด แต่คำพูดที่ออกมาจากปากมันกลับฟังราวกับคุกคาม และต้องการจับผิดทำให้ผมเริ่มเกิดความอึดอัด จึงต้องเงยใบหน้าขึ้นสบตาคมขรึมของอีกฝ่ายเขม็ง
“ก็พูดลอยๆ มึงรู้ตัวอยากรับก็รับไป หลีก...กูจะกลับห้อง” ผมตอบทุกคำที่มันถาม จ้องสบตากลมดำไม่ยอมหลบ เมื่ออีกฝ่ายหรี่ตามองผมอย่างคาดโทษให้นึกฉุนจึงเชิดหน้าท้าทาย แล้วก็ต้องร้องอุทานออกมาจนได้เมื่อมือแข็งๆ ของคนหน้าเรียบสนิทชนิดรูปปั้นหินยังอาย คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางของผมแล้วพยายามลากตัวผมไปเข้าไปในห้องของมัน
“ไอ้...เฮ้ย ปล่อยกู กูจะกลับห้อง” ผมพยายามหาทางออกให้กับตัวเอง มันดูไม่สนใจต่อแรงขัดขืนของผมแม้แต่นิด ผมได้แต่ขืนตัวไม่ก้าวขาตามแรงลากของไอ้บ้านี่ พลางบิดแขนออกจากมือแกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อของมัน มันลากผมผ่านประตูที่เปิดค้างเอาไว้จนได้ แรงเหวี่ยงจนผมเซล้มลงบนโซฟาตัวยาวกลางห้อง พอผมได้สติก็รีบลุกขึ้นหาทางหนีทีไล่ทันที
“นั่งลง...” น้ำเสียงที่สั่งมาหนักๆ นั้นทำให้ผมต้องตวัดสายตาวาววับขึ้นมองอีกฝ่ายริมฝีปากเม้มสนิท บงบอกให้รู้ว่าตั้งใจต่อต้านมันเป็นกรณีพิเศษ มันจึงเดินเข้ามากดร่างผมให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว เรียกได้ว่ากดเพราะผมขืนตัวเอาไว้ด้วยอารมณ์โมโห จนก้นกลมๆ ของผมกระแทกเข้ากับโซฟาดังพรึบนั่นเอง มันจึงได้ผ่อนลมหายใจออกมา
“นั่งแล้ว มีอะไร...พากูเข้ามาทำไม กูจะกลับห้องเดี๋ยวเพื่อนกู...ขึ้นมาตาม” ผมบอกพลางจ้องหน้ามันไม่คลาดสายตา จึงได้เห็นคิ้วเรียวสวยดำสนิทของมันย่นเข้าหากันอย่างครุ่นคิด วินาทีต่อมาริมฝีปากสีสวยของมันก็เอื้อนเอ่ยให้ผมได้โมโหขึ้นมาอีก
“กระหรี่เอ้ย...จะรีบไปหาผัวฝรั่งมึงหรือไง กูจ่ายค่าเสียเวลาให้มึงก็ได้” มันชิงตอบให้หงุดหงิดด้วยคำหยาบที่ยังเข้าใจว่าผมเป็นเด็กขายตัว สมองของผมกำลังทำงานอย่างหนักเพื่อคิดเอาตัวรอด ใบหน้าของมันตอนนี้เหมือนคนนึกสนุก เมื่อเห็นปฏิกิริยาลุกลี้ลุกลนของผม รอยยิ้มบุ๋มปรากฏขึ้นบนแก้มจากข้างริมฝีปากได้รูป
“มึงขายครั้งละเท่าไร” นั่นไง...ว่าแล้วเชียว...นึกแล้วอยากจะหัวเราะให้ตัวเองอย่างขบขันทั้งน้ำตา นี่กูดูเหมือนเด็กขายตัวมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ ชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อก้มลงสบตาผมนิ่ง คราวนี้ผมก็มองตามันนิ่งแต่แววตาดื้อดึงยังคงมีอยู่ไม่จางหาย พร้อมมาด้วยแววไหววูบราวตัดพ้อ จนมันถึงกับนิ่วหน้าแล้วทรุดตัวลงนั่งข้างผม แต่ผมก็ทำท่าขยับห่างมันไปอีก แม้ตัวเองจะถอยไปนั่งจนสุดโซฟาจนแทบจะตกลงไปอยู่รอมร่อก็ตาม
“เดี๋ยวก็ตกหรอก นี่มึงจงใจจะขายแต่ฝรั่งหรือไง มันจ่ายเท่าไรกูให้มึงสองเท่า” มันเตือนพร้อมต่อรองราคาค่าตัวผม แต่ผมหาใส่ใจในคำเตือนนั้นยังคงขยับยุกยิกจนอีกฝ่ายนึกรำคาญลูกตา และเกิดอาหารหงุดหงิดขึ้นมา เร็วเท่าความคิดมือหนายกขึ้นรั้งต้นแขนแล้วดึงกระชากร่างผมจนลื่นปรู๊ด เข้ามานั่งชิดแนบสนิทไปกับข้างลำตัวมันอย่างรวดเร็ว เป็นเหตุให้ผมต้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“สัด...ปล่อยกูนะโว้ย ไอ้แก่อุบาทว์” สั่งด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มือบางยกขึ้นผลักไสไหล่หนาและอกกว้างพัลวัน ใบหน้าของผมมีอาการเลิกลักมองซ้ายขวาอย่างหวาดหวั่นกลัวว่ามันจะทำอะไรกันแน่ ก่อนจะหันมาสบตามันอีกครั้งและตั้งใจจะต่อว่าให้แรงๆ แต่เมื่อสบตาคมกริบเอาเรื่องแต่แฝงแววประหลาดลึกล้ำที่ผมอ่านไม่ออกของอีกฝ่าย ก็ทำให้อารมณ์อยากเอาชนะหดถอยใจตุ้มต่อมเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาปานพระเอกหนังเกาหลีรุ่นคุณอาอยู่ใกล้จนผมนึกหวาดหวั่นสั่นไหวขึ้นมากะทันหัน
แรงดิ้นรนขัดขืนจากร่างผมทำให้ชายหนุ่มรุ่นคุณอารัดร่างกายผมเสียแนบแน่น ได้ยินเสียงถอนหายใจจากเจ้าของอ้อมแขนแกร่งอย่างไม่พอใจอาการขัดขืนของผม “ปล่อย! ไอ้สัด” ผมสั่งแต่มันกลับไม่ขยับแถมยังรัดแน่นทั้งตัว
“หยุดดิ้น...กูกำลังจะเป็นลูกค้าจะทำอะไรมึงก็ได้ รับรองว่ากูจ่ายให้มึงจนพอใจแล้วกัน” มันกระซิบชิดใกล้ ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อที่อยู่ห่างไม่ถึงคืบด้วยแววตาขึงขัง โกรธแสนโกรธ มือบางดันอกกว้างออกห่างทั้งที่ร่างกายแนบชิดกับชายหนุ่มรุ่นคุณอาแทบไร้ช่องว่าง
“กูไม่ขายตัวให้มึง เข้าใจไหมไอ้แก่ เอากับหมายังจะดีกว่า” ใบหน้าของผมกลับแดงปลั่งอย่างช่วยไม่ได้ ผมผลักชายหนุ่มออกอีกครั้ง “เพี๊ยะ” แรงตบจากอีกฝ่ายประกอบรอยยิ้มยั่วอย่างน่าหมั่นไส้มิหนำซ้ำยังเลื่อนฝ่ามือหนากดสะโพกบางของผมเข้าหาสะโพกแกร่ง ผมเอ่ยเสียงเข้มมือน้อยๆ พยายามผลักมือหนาที่พาดผ่านสะโพกให้ออกห่างแต่แรงช่างน้อยนิดเหลือเกิน
“โทษฐานปากดี” หน้าผมร้อนชาไปด้วยแรงตบ ชายหนุ่มยักคิ้วหลิ่วตาให้ก้มใบหน้าหล่อๆ มาแนบชิด สายตาจับจ้องปากแดงๆ ที่ขยับอึกอักอยากจะบดขยี้ปากดีๆ ของผมให้สาแก่ใจ ไม่ใช่เพียงแค่คิดเท่านั้น มือทั้งสองข้างยังตรึงใบหน้าเรียวได้รูปของผมบดจูบลงไปอย่างดูดดื่ม ริมฝีปากหนาทาบทับปากเรียวสวยของผมด้วยความลืมตัวลืมตน
“อื้อ...ไอ้แก่ชั่ว ไอ้ซาดิสต์...อื้อ...กูเจ็บ” ผมดิ้นรนขัดขืน พยายามบ่ายเบี่ยงหนีให้หลุดพ้น แต่ยิ่งหลบยิ่งหนีก็ไม่ต่างจากเผยอตอบรับอย่างเชิญชวนชายหนุ่มรุ่นใหญ่บดจูบตะบี้ตะบัน ไม่สนว่าผมจะเจ็บปวดกับน้ำหนักของแรงจูบที่รุนแรงหนักหน่วง ทว่ากลับเปลี่ยนเป็นอ่อนหวาน เร่าร้อน รุนแรง และเรียกร้องในคราเดียวกัน ร่างกายของผมรู้สึกหวิวๆ ชอบกล สักพักอาการที่พยายามดิ้นรนขัดขืนก็อ่อนระทวยลงอย่างจำยอม
ผมกำลังจะเป็นของๆ มันร่างกายที่ต้องชดเชยกับเงิน ผมต้องขายตัวให้กับมันที่เรียกร้องขอใช้บริการ นี่แหละชีวิตผม โดนเข้าใจผิดมาตลอดในทุกครั้งที่ควงกับฝรั่ง แต่สุดท้ายผมก็ต้อง ยอม เป็นของไอ้แก่ปากเสียคนนี้หรือ ทำไมต้องเป็นมัน ร่างกายของผมไม่ตอบสนองตามสมองที่คิดต่อต้าน
ความร้อนจากริมฝีปากหนาพาดผ่านเรียวปากที่นุ่ม ไถลไปตามแก้มแดงระเรื่ออย่างอ่อนโยน ความร้อนชื้นแถไปตามซอกคอสีน้ำผึ้งผ่อง ดูดดึงไล้เลียอย่างวาบหวาม ผมไม่เคยมีอะไรกับหนุ่มรุ่นใหญ่อย่างนี้ ท่าทางมันจะมีประสบการณ์โชกโชนมามาก ทำเอาผมขนลุกเกรียวไปทั่วร่างกาย
“หึหึ ตัวหอมดีนี่ ยอมกูดีๆ แล้วได้เงินไปใช้ หรือจะยอมเจ็บตัวแล้วโดนกูข่มขืน” เสียงทุ้มชิดใกล้ใบหูสะอาดขบกัดอย่างแผ่วเบา มือหนานวดคลึงลำคอแล้วออกแรงบีบตรงกรามของผมจนรู้สึกเจ็บร้าว เสียงกระซิบใกล้ๆ ทำให้ผมได้สติ ผมใช้สายตามองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า ลูกค้า ตอนนี้มันวางตัวเองอยู่ในสถานะลูกค้า
ผมเหยียดยิ้ม ฝืนกลั้นน้ำตาที่กำลังจะรินไหล มองผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า แนบชิดทั้งร่างแทบไร้ช่องว่าง ผ่านม่านตาที่กำลังฝ้าฟางเพราะน้ำใสๆ หน่วยคลออยู่ในเวลานี้ เด็กขายตัว ผมก็สมควรที่จะได้ตำแหน่งนี้ แม้ว่าจะไม่ยินดีและเต็มใจก็ตาม แต่ว่าไม่มีทางใดให้เลือกหรอก ปากดีจนเป็นเรื่องแล้วกู ตอนนี้ผมได้แต่ด่าตัวเองอยู่ในใจ
“เชิญตามสบายกับร่างกายของกูเลย มึงอยากทำอะไรกับกูก็ตามสบาย...” ผมบอกมันพร้อมกับหลับตายอมแพ้ต่อโชคชะตา หนุ่มใหญ่กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดๆ เอาฝ่ามือตบแก้มผมเบาๆ
“ก็แค่นี้...เป็นกระหรี่ไม่รู้จะทำท่าทางหวงเนื้อหวงตัวให้ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา” มันพูดต่อหน้าผมที่ตอนนี้ไม่มีการขัดขืนหรือต่อต้านใดๆ แล้ว มือหนาค่อยๆ กระตุกเสื้อผ้าออกจากร่างกายจนผมสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเสื้อผ้าเริ่มหลุดออกจากร่าง มือหนาเกาะเกี่ยวกางเกงยีนส์ขาเดฟให้พ้นทาง
ผมน้ำตาร่วง ช่องทางภายในร่างกายที่ไม่เคยแปดเปื้อน กลับจะต้องเกิดราคีเพราะหนุ่มใหญ่ตรงหน้า มันมองร่างบางที่เปล่าเปลือยของผม จนผมต้องสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เพราะตอนนี้ลมหายใจสะดุดเป็นห้วงๆ มันถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้างอย่างรวดเร็วเพราะสวมมาน้อยชิ้น แม้จะเคยสัมผัสกับร่างกายผู้ชายมาบ้าง แต่ว่าครั้งนี้ร่างใหญ่ที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ร่างกายของผมปวดหนึบไปทั้งร่าง
ความเป็นชายเหยียดขยายยาวยืดของมัน ผงาดล้ำชูชันแข็งงอนเชิดโค้งขึ้นเป็นลำอย่างน่ากลัว แม้ขนาดลำขาวเหมือนสีผิวจะไม่อวบใหญ่ แต่ความยาวนั้นทำเอาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หนังหุ้มปลายปิดถึงครึ่งตรงส่วนปลายบานสีชมพูเข้ม มันเต้นผงกเป็นจังหวะกางเคลื่อนไหวของเรียวขาที่ยกถอดกางเกงออกให้พ้นทาง
“มึงมันบ้ากาม บ้าอำนาจ...ไอ้แก่ตัณหากลับ แดกไวอากร้ามารึไง” ผมยิงคำด่าทอออกไปด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว ผมจะไม่ยอมให้ตัวเองรับความรู้สึกถึงอารมณ์ร่วมกับชายหนุ่มรุ่นคุณอาตรงหน้าอย่างเด็ดขาด สัญญาว่าจะไม่ร้องขอความเห็นใจจากผู้ชายดิบเถื่อนคนนี้เลย
“ปากดี...เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย อีกระหรี่” น้ำเสียงเข้มๆ มาพร้อมกับการรุกหนัก ร่างบางเปลือยเปล่าของผมถูกมือหนาตวัดขึ้นอุ้ม ผมตกใจคว้าลำคอแกร่งทันทีเพราะกลัวตก มันอุ้มผมก้าวเดินผ่านห้องนั่งเล่นเข้าไปในห้องนอน ท่าทางมันจะแข็งแรงเอาการ เพราะตัวผมนั้นหนักไม่ใช่เลยเอาเสียเลย มันโยนผมไปที่เตียงของมันอย่างแรง
“ว๊าย...อุ๊บ...” ผมร้องวี๊ดว๊ายอย่างตกอกตกใจด้วยอาการลืมตัว หลังจากที่โดนโยนลงบนเตียงกว้างสีขาวสะอาด แต่เสียงร้องของผมกลับเลือนหายเพราะถูกปิดด้วยริมฝีปากและลิ้นร้อนๆ ที่ระรัวเร็วในอุ้งปาก กำปั้นหนักๆ ทุบที่ไหล่บึกบึนอย่างตั้งใจ แต่แรงกายน้อยนิดก็ไม่ต่างจากทุบหินผาที่แข็งแกร่ง
-
:serius2: สงสารพี่ทอง
:L2: :L2:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 39 “ทองหล่อ”
แค่ความสาวที่เสียให้มันไป เสียตัวอย่าเสียใจไม่นานก็หายดี คุณค่าของผมอยู่ที่ใจมากกว่าผู้ชายพรรค์นี้ เจ็บใจหนึ่งที เปิดทางให้คนดีๆได้เดินเข้ามา
ผมดิ้นรนขัดขืนสุดกำลังแต่ว่ามันก็เปลือย ผมก็เปลือย ร่างสองร่างแนบชิด หากผมมีอารมณ์ร่วมรักด้วยความเต็มใจ อกหนาของมันที่กระเพื่อมไหวช่างล่อตาล่อใจยิ่งนัก แรงทุบหลังทุบไหล่เพิ่มขึ้นเรื่อย เสียงอู้อี้ดังคัดค้านอยู่ในเพียงลำคอ มันปล่อยจูบจากริมฝีปากผม ลากไล้ริมฝีปากของมันมาครอบครองยอดอกผม
“อ๊ะ...“ ผมส่งเสียงร้องอย่างตกใจ ร่องรอยความร้อนชื้นจากอุ้งปากทำให้ผมงอตัวอย่างหวาดเสียว ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด เล็บน้อยๆ จิกไปตามไหล่แกร่งจนเลือดซึมไหล
แรงกดจิกจากเล็บคมของผมทำให้หนุ่มใหญ่ฮึกเหิมลำพองใจ มันย้ายมาขบกัดอกซ้ายอกขวาอย่างมัวเมาจนรู้สึกเจ็บแสบ มือหนาบีบเคล้นสะโพกกลมในขณะที่ลิ้นร้อนชื้นยังตวัดเม็ดสีน้ำตาลบนยอดอกอย่างวาบหวาม ผมหลบสายตาที่ส่อแววปรารถนาในร่างกายผมเป็นพัลวัน ยิ่งหลบหนี ยิ่งดิ้นรน
ผมก็ไม่ต่างจากการขุดหลุมฝังตัวเอง มันครอบครองอกนุ่มจนถึงพอใจ ขบกัดไล้เลียจนยอดอกผมแข็งเป็นตุ่มไต มือหนาไล้ตามสีข้าง ลูบไล้ลงหน้าท้องแบนราบผละไปยังเรียวขา หนุ่มใหญ่ลากจูบไปตามหน้าอก ไถลลงมายังหน้าท้องแบนราบ แวะทักทายด้วยปลายลิ้นตรงกลางสะดือ ตวัดลิ้นอย่างหวามไหวระรัวเร็ว ผมต้องเกร็งจนตัวงอด้วยความเสียว พยายามกัดฟันไม่ให้เกิดเสียงครางออกมาอย่างยากลำบาก
ในขณะที่ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนชื้นไปตามร่างกายทุกสัดส่วน ผมหลับตาแน่น น้ำใสๆ รินไหลจากดวงตา น้ำร้อนชื้นเตือนสติให้ผมได้รับรู้อยู่เสมอ ผมกำลังจะตกเป็นของมัน แม้ไม่เต็มใจก็ตาม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น ผมขบฟันบนลงริมฝีปากล่างเจ็บจนเลือดซึม ข่มอารมณ์ปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในร่างกายไม่ให้ลุกโชน เพราะน้ำมือผู้ชายคนนี้ ไอ้แก่หื่นชาติชั่ว
ลิ้นร้อนตวัดลากผ่านหน้าท้องแบนราบ ผ่านสะดือไปจนถึงเนินหญ้าน้อยๆ ที่ขวางกั้นทำให้หนุ่มใหญ่ผละออกก่อนจะก้มลงลากจูบไปตามเรียวขาสีน้ำผึ้งนวลเนียน ก่อนจะซุกตัวเองลงกลางระหว่างขาของผม มือหนาจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกกว้าง
ท่อนเนื้อยาวสีเนื้ออ่อนเปล่งตึงยืดตัวเปล่าเปลือยแก่สายตามัน ในขณะที่ผมต้องหลับตาแน่นด้วยความอาย อกกระเพื่อมไหวไปตามแรงลมหายใจ ทุกอย่างหยุดเพียงชั่วครู่จนต้องลืมตาขึ้นดู มันจ้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้าราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน สีหน้าเหมือนจะคิดว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของมันเป็นคนแรกที่มันกล้าทำอย่างนี้
“อย่า...” เสียงผมห้ามปราม มือน้อยๆ พยายามที่จะปกปิดความเป็นชายให้พ้นสายตาหนุ่มใหญ่ แต่ผมคิดผิด มือที่ปิดส่วนแข็งขืนอยู่นั้น โดนชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อไล้เลียทีละนิ้ว ดูดดึงนิ้วทุกนิ้ว ปานจะกินให้อิ่มหนำ น้ำลายไหลเยิ้มไปตามซอกนิ้ว ก่อนชายหนุ่มจะค่อยๆ ดึงมือน้อยออกช้าๆ
“อื้อ...อย่า” ผมหนีบขาเข้าหากันอัตโนมัติ แต่แรงช่างน้อยนิดเหลือเกิน ชายหนุ่มก้มหน้าซุกเข้ากับถุงเนื้ออ่อนนุ่มสีเข้มด้างล่างอย่างรุนแรงและตั้งใจ ลิ้นร้อนชื้นตวัดไล้เลียไปตามซอกหลืบของผม ลากไปตามลำยาวจนถึงปลายยอดที่เริ่มฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่น
ผมโดนมันระรัวลิ้นราวกับเป็นอาหารที่เลิศรส กลีบเนื้อตรงปลายบานโดนขบกัดดื่มกินปานหิวโหยนักหนา นิ้วเรียวหนาคลี่ปลายปากรูให้ผลิแยกเพื่อดื่มชิมอย่างถนัดถนี่ น้ำหวานหยาดเยิ้มรินไหลแม้จะสั่งห้ามร่างกายไม่ให้ตอบสนองแต่ว่า ปลายลำเนื้อของผมในอุ้งมือของมันกลับปล่อยหยาดน้ำที่พร่างพราวให้หนุ่มใหญ่ดื่มกินด้วยความสำราญใจ
“มึงเป็นผู้ชายคนแรกที่กูทำแบบนี้ให้เลยนะ ไอ้เด็กขายน้ำ” คำพูดที่ทำให้ต้องประหลาดใจประกอบน้ำเสียงเพราะพริ้งเสนาะหูของมัน มาพร้อมกับแรงดูดดึงตามกลีบปลายบาน นิ้วร้ายกาจของชายหนุ่มรุ่นใหญ่ชอนไชเข้ารุกรานช่องทางคับแคบของผม มืออีกข้างก็ไม่น้อยหน้าเลื่อนขึ้นสูงบีบเคล้นยอดอกผมอย่างรุนแรง ราวกับต้องการลงโทษผมที่พยายามขัดขืนทุกหนทาง
“อ๊า...เจ็บ หยุด ยะ...หยุดเถอะ” ผมร้องห้ามแต่เสียงที่เปล่งออกมาช่างแหบพร่ายิ่งนัก นิ้วร้ายของมันยังซอกซอนเข้าช่องทางลับด้วยความรุนแรงและรัวเร็ว แล้วกลับหยุดชะงัก มันใช้ฝ่ามือสองข้างจับข้อเท้าของผมยกสูงขึ้น แยกอ้าออกกว้าง แล้วก้มใบหน้าลงไปตรงนั้น
“อื้อ...อ๊า...อย่า” ผมร้องห้ามเสียงหลง แทบจับใจความไม่ได้ มือบางพยายามดึงศีรษะที่ซุกไซร้กับหลืบรูนุ่มนิ่มให้หลุดออกแต่ยิ่งผลักดัน ยิ่งพยายามห้ามก็ไม่ต่างจากยุยง เพิ่มความร้อนรุ่มให้กับชายหนุ่มรุ่นใหญ่ มันผละลิ้นร้อนออกช่องทางของผม เปลี่ยนเป็นนิ้วที่ชุ่มชื่นไปด้วยน้ำลาย จังหวะนิ้วร้ายที่รัวเร็วในช่องทางทำให้น้ำร้อนๆ รินไหลลงตามหางตา คลื่นในท้องตีวนกันโดยรอบ ก่อนผมจะกัดฟันแน่นข่มเสียงที่จะร้องครวญคราง
“อื้อ...อ๊า” เสียงผมกรีดร้องให้ได้ยินเล็ดลอดไรฟันที่อดกลั้น ร่างกายเกร็งกระตุกไปตามจังหวะของนิ้ว ปลายลำทะลักพ่นหยาดหยดขาวขุ่นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันถอดถอนนิ้วร้ายออกมามองใบหน้าสีน้ำผึ้งเดือนห้านวลเนียนที่แดงระเรื่อปานต้องตาต้องใจ ก่อนจะลูบไล้ไปตามร่างบางของผม
“ผิวมึงสวยดีจริงๆ สีสวยไปทั้งตัว” เสียงทุ้มกระซิบชิดเรียวปากผม ก่อนจะมอบจูบแห่งความปรารถนาเพิ่มความเร่าร้อนรุนแรงและอ่อนหวาน และเรียกร้องในคราเดียวกัน นี่มันเรียกว่าการข่มขืนหรือเปล่า ผมเริ่มไม่แน่ใจ ผมไม่...อา...ผมกำลังมีความสุขกับการขายตัวครั้งแรกในชีวิตหรือนี่ ผมกำลังจะเสียตัวให้กับชายคนนี้ ผมรู้สึกตัวอีกทีด้วยความเย็นลื่นฉ่ำชื้นอยู่ตรงช่องทาง
“มึงร้องมาให้เต็มที่เลย ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาได้ยิน” มันพูดพร้อมกับเปิดลิ้นชักที่โต๊ะเล็กข้างเตียง หยิบซองถุงยางฉีกสวมแก่งกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สอดปลายนิ้วมากระหน่ำยัดเยียดข้อนิ้วทักทายช่องทางด้วยจังหวะช้าเบาตามท่วงทีอีกครั้ง
ก่อนที่มันจะเริ่มพลิกบทบาท ช้อนร่างผมให้หันหน้านาบไปกับพื้นเตียง ยกสะโพกขึ้นเพียงเล็กน้อย เรียวขาเกร็งตั้งแอ่นสะโพกขึ้นเล็กน้อย ลำเนื้อสีขาวแท่งยาวสอดแทรกทักทาย "เจ็บ" ผมร้องออกมา มันทำท่าหัวเสียจนต้องหันตัวไปหยิบครีมทาผิวมาชะโลมลำเนื้อขาวที่สวมถุงยางเพิ่ม แล้วยัดกลับเข้าช่องทางของผมพรวดเดียวจนหมดเปลือกขยับเร่งเร้าตามจังหวะ “อ๊ากกก...สัด กูเจ็บ” ผมร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บแสบ ตึงแน่นและ...จุก
“อืม...แน่นดีจัง” มันเปรยชม แต่หากผมไม่ได้สนใจที่จะฟัง เพราะตอนนี้ร่างบางปวดร้าวเสียวสะท้านไปทั่ว มันกอดเอวผมโยกกระแทกด้วยความเสียวสะท้านถักทอเสียงครางด้วยปลายลำเนื้อยาวที่ขยับเข้าออก ไม่เกรงใจว่าตัวผมจะชอกช้ำเพียงไหน
“มึงชอบของกูไหม...หืม” มันถามพร้อมเน้นสะโพกกดบดเป็นวงกลม จนขนหนาเป็นปุยของมันขยี้อยู่ตรงปากช่องทาง ผมเสียวจนเลือกที่จะยกแยกเรียวขาออก มันช้อนร่างหนาเข้าแทรกระหว่างกลาง “อาาา” เสียงร้องครางของผมยิ่งเพิ่มดีกรีความแรงมากขึ้นเป็นทวีคูณ เอวผมถูกมันกอดรัดเอาไว้สำหรับตรึงไม่ให้ร่างบางเขยื้อนผิดจังหวะ เสียงร้องครางยังต่อเนื่อง
มันใช้พลังกระชากลากผมมาที่ปลายเตียงจับพลิกหมุนเคว้งมานั่งทับซ้อน ก่อนกดร่างผมให้ยกขึ้นลง ปลายเท้าของผมเขย่งเกร็งจิกพื้นพรมหนานุ่ม ยกบั้นท้ายขยับร่วนเร่งเร้าให้เข้ากับจังหวะของมันที่ต่อต้านสวนทาง เมื่อร่างบางของผมเกร็งเร่งกดทับท่อนลำยาวรวดเร็วเหมือนต้องการให้มันจบสิ้นไป สะโพกพลิ้วไหวตามจังหวะ มันประคองมือหนายกบั้นท้ายของผมช้อนตัวขึ้น วางผมนอนเอนราบไปกับพื้นเตียง มันเห็นจังหวะเผลอของผมที่นอนไร้เรี่ยวแรง จึงแทะริมฝีปากฟอนเฟ้นปลายยอดอกสีเข้มสร้างความหวั่นไหวให้กับผมอีกครา
“อืมมม หยุดเถอะ กูเจ็บไปทั้งตัวแล้ว ซี๊ดดด...อย่าเม้มแรงสิวะ...สัด กูเจ็บนะ” ผมร้องเสียงดังเมื่อชายหนุ่มรุ่นอาก้มลงครอบครองปลายยอดอก แล้วใช้ปลายลิ้นหนาหยอกล้อเข้ากับเม็ดไตกลางอกของผม ดูดออกเข้าหนักเบาจนบางครั้งก็ขบกัดด้วยฟันคมแล้วแต่มันจะต้องการ ผมนั้นได้แต่บีบลำตัวไปมา เนื่องจากเสียวซ่านตรงยอดอก
“เจ็บหรือเสียวกันแน่วะ ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะใส่หน้าผมอย่างอารมณ์ดี จนต้องเบิกดวงตามองไปยังไอ้แก่ตัณหากลับ มือเล็กหันไปหยิบหมอนแล้วขว้างมันใส่ร่างสูงเต็มแรง มันเบี่ยงตัวหลบได้ทันก่อนที่จะโดนใบหน้าเข้าจนร่างกายเราหลุดออกจากกัน เสียดายที่เรี่ยวแรงผมแทบจะไม่มีในตอนนี้
“นี่มึงจะบ้าเหรอ ปามาได้…ถ้ามันโดนหน้ากูจะทำไง” มันมองหน้าผมเอาเรื่อง แต่ผมไม่สนใจกลับถลึงตาใส่ด้วยอารมณ์โกรธกร้าว คนเลว ทำไมมันถึงต้องมาทำร้ายผมแบบนี้ด้วย ผมไปทำอะไรให้มันหนักหนามากมายตอนไหนกัน คิดแล้วพาลน้ำตาจะซึมไหล
“มึงนั่นแหละบ้า…ทำแบบนี้กับกูทำไม มึงทำได้ยังไง ไอ้แก่บ้า ไอ้เลว ไอ้โรคจิต ไอ้เถื่อน” ผมโวยวายใส่มันพร้อมด้วยแรงมือฟาดเปะปะไปมา กระหน่ำฝ่ามือฟาดใส่ร่างกายมันทุกส่วนที่สามารถฟาดลงได้ น้ำตาผมไหลพรากลงมมาอีกครั้ง
“เงียบนะ” ไอ้แก่ตวาดเสียงเข้ม พร้อมใช้มือหนาปิดปากผมไว้ แขนอีกข้างรวบเอวเล็กๆ ทำให้หน้าอกแบนราบของผมแนบชิดกับอกหนากว้างของมัน ผมดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ มือเล็กพยายามแกะมือหนาให้ออกจากปากตัวเอง แต่มันช่างไร้ผล
“หยุด…กูบอกให้อยู่นิ่งๆ” ไอ้แก่มันพูดขู่ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวและเอาจริง มันรัดร่างบางด้วยแขนอันแข็งแรงแน่นขึ้น เป็นการเตือนผมซึ่งตกอยู่ในอ้อมแขนหนาของมัน หากผมยิ่งดิ้นเร้ามันจะยิ่งกอดรัดแน่น จนผมต้องหยุดดิ้นเพราะเริ่มเจ็บร้าวจากการกอดรัดไปทั้งร่าง พยายามพูดออกมาไม่เป็นภาษาเพราะถูกมือหนาปิดปากอยู่
“ห้ามดิ้นหรือทำอะไรให้กูไม่พอใจ ไม่งั้นมึงเจ็บตัว” ชายหนุ่มรุ่นน้องพ่อสั่งเสียงแข็ง มันจ้องหน้าผมที่อยู่ในอ้อมกอดจนได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น จนมันปล่อยมือออก ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดที่แก้มนวลสีน้ำผึ้งจนเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความร้อน ผมพยายามเบี่ยงหน้าหนี และดิ้นให้หลุดจากพันธนาการอีกครั้ง จมูกโด่งๆ ของมันซุกไซร้ตามลำคอสีเนื้อนวลผ่องเลื่อนลงไปยังเนินอก
มันสูดกลิ่นหอมจากกายผมเร้าอารมณ์หนุ่มใหญ่ให้กระเจิดกระเจิงอย่างไม่น่าเชื่อ ความรุ่มร้อนรุมเร้าความเป็นชายของมันให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง และแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จนผมลอบสังเกตแววตาที่โลมเลียร่างกายผมไปจนทั่ว มันดูหื่นกระหายและแสดงอาการตื่นเต้นออกมาชัดเจน เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ได้มีเซ็กกับผู้ชายด้วยกัน
“ปะ...ปล่อยผมเถอะครับ…ถ้าไม่พอใจอะไรผมขอโทษแล้วกัน คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ในเมื่อผมไม่เต็มใจก็อย่าใช้กำลังข่มเหงผมเลยนะครับ ถ้าคุณยังมีความเป็นสุภาพบุรุษ” ผมเริ่มใช้ไม้อ่อน น้ำเสียงผมสั่นไม่ต่างจากร่างกายที่อยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มรุ่นคุณอา
“มึงไม่เต็มใจงั้นเหรอ กูทำให้มึงเต็มใจได้ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยาก” อารมณ์ที่พลุ่งพล่านเพราะเรียวขาที่ตั้งฉากกับเตียงมันถูกตรงจุดความเป็นชายของมันพอดี ปลายลำยาวที่หุ้มด้วยถุงยางปัดป้ายของเหลวเหนียวลื่นเลยลงบนหน้าขาผมไปทั่ว มันฉกริมฝีปากหยักเข้ากับริมฝีปากบางของผมอย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้ผมได้มีเวลาตั้งตัว
ริมฝีปากได้รูปบดเคล้าเรียวปากอิ่มของผม ร่างกายผมทั้งตัวเริ่มสั่นอีกครั้งเมื่อมันเริ่มจุมพิตอย่างเว้าวอน และหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นอายความผูกพันทางอารมณ์ปรารถนาและร่างกายที่ร้อนลุ่มเริ่มเรียกร้องโหยหาซึ่งกันและกัน
“อืม…อืม…” ผมขมวดคิ้วส่งเสียงประท้วงในลำคอ ดิ้นใต้ร่างเปล่าเปลือยของมัน ร่างใหญ่จัดการบดขยี้จุมพิตริมฝีปกหวานล้ำจนผมรู้สึกวาบหวิวอ้อนระทวยในอ้อมกอดอุ่นในที่สุด ปลายลิ้นร้อนแทรกลึกเข้าไปในโพรงปากนุ่มตวัดรัดลิ้นเล็กไม่ห่าง ฝ่ามือร้อนเคลื่อนไปลูบไล้เรือนร่างอย่างอ่อนโยน ร่างบางบิดเร่าแอ่นหยัดขึ้นหาด้วยความเสียวสยิวเมื่อมือใหญ่ทาบกุมหน้าอกใช้ปลายนิ้วสะกิดเคล้นคลึงส่วนปลายยอดไปมา
“ปากมึงหวาน…สีผิวมึงที่สุด” ชายหนุ่มรุ่นคุณอาบอกเสียงแหบพร่า จูบไล้ลงมาตามปลายคาง ซอกคอขาวแล้วเลื่อนมาหยุดซุกไซร้ ดูดกลืนยอดอกแข็งเป็นไตหายเข้าไปในโพรงปากร้อน ปลายลิ้นดุนดันจนผมสั่นสะท้านเสียวสยิว มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรียวขาสีน้ำผึ้งเนียน และเลื่อนมาลูบไล้เนินขนดกดำเรียงตัวสวย มือหนาแยกเรียวขาออกจากกัน ขาเรียวถูกร่างสูงจับแยกออกแล้วพาดลงบนบ่ากว้างอย่างรวดเร็ว ก่อนแกนกายที่แข็งขึนจะถูกจับมาจ่อที่ปากทางแล้งกดมันเข้าไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
“อื้อออ...อ๊ากก...อะ...อื้อออ” เสียงร้องปนเสียงครางของผมดังก้องไปทั่วห้อง คนด้านบนกระแทกกายเข้าใส่ร่างบางรัวเร็วโดยไม่เบาแรงลงเลยตั้งแต่เริ่ม
“อ๊า ...ซี๊ดดด รัด...อาาา...รัดอีกสิ อื้มมมม แน่นชิบ...” มันครางออกมาบาง สะโพกเร่งเร้าระรัวกระแทกบั้นท้ายผมด้วยความเมามัน ความเร็วในการกระแทกทำให้เกิดเสียงดังเป็นจังหวะลั่นห้อง
“อ๊ะ...ฮึก...เอาออกไป เจ็บ...โอ้ย...ฮึก” ผมรู้เจ็บร้าวตรงช่องทาง ปวดหนึบอยู่แค่เพียงช่วงแรง จนเริ่มรู้สึกถึงความหรรษากับอารมณ์กระหายของคนข้างบน
“ตอดรัดดีชิบ...ครางออกมา ครางออกมาดังๆ สิวะ กระหรี่อย่างมึงชอบไม่ใช่หรอ ร่านนักนี่...ห่า” คำพูดของร่างสูงทำให้อารมณ์ผมชะงักจนต้องใช้มือดันหน้าขามันออก กำลังจะเอ่ยปากด่า เหมือนมันจะรู้จึงก้มลงประกบจูบที่ริมฝีปากบาง เพื่อไม่ให้ผมส่งเสียงร้องน่ารำคาญออกมา
“อื้อออ ฮึก...อึก อื้มมม“ ลิ้นหนาเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน มือเรียวพยายามดันอกแกร่งออกห่าง แต่แรงเพียงน้อยนิดหรือจะทำอะไรได้ น้ำตาไหลรินเปรอะเปื้อนไปทั่วไปใบหน้า แต่ไอ้แก่ข้างบนกลับไม่สนใจ มันกำลังมีความสุขกับร่างกายของผมอย่างที่สุดจนไม่สนใจสิ่งใดอื่นเลย
“อ๊ะ...แฮ่กๆๆ จุกฮึก...อื้อออ ฮึก...เจ็บ เจ็บ...ไม่ไหวแล้ว ฮึก...กูแสบ” ผมร้องบอกด้วยความเจ็บแสบตรงช่องทางจากการควานขึ้นลงเป็นวงกลม พร้อมการกระแทกเข้าออกจนสุดลำยาวขอมัน มันยังคงกระแทกกายเข้าใส่บั้นท้ายผมรุนแรงไม่บันยะบันยัง ช่องทางสีสวยบัดนี้ฉีกขาดยับเยิน เลือดสีแดงสดไหลลงมาตามร่องสะโพกสวย หยดลงบนผ้าปูที่นอนเป็นวงกว้าง
ร่างกายบอบบางของผมโยกไปตามแรงกระแทกที่อีกคนส่งให้ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดยังไหลไม่มีที่สิ้นสุด เพียงสักพักมันถอดแก่นกายยาวออกก่อนจะจับร่างผมให้นอนคว่ำลง มือหนาจับสะโพกสวยให้ยกขึ้นแล้วสอดแกนกายเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็ว
“สัด...อ๊าาา กูเจ็บ...โอ้ยยย เบาฮือ...ฮือ กูเจ็บ” ผมที่อยู่ในท่านอนคว่ำร้องขอด้วยความเจ็บปวด มือเรียวจิกลงบนหมอนสีขาวที่ตนหนุนอยู่เพื่อระบายความเจ็บปวด แต่ผิดกับอีกมันที่กำลังมีความสุข ท่าทางมันสุขมาก จนไม่คิดจะฟังคำขอร้องจากผมเลย ยังคงกระแทกกายเข้าออกตามใจตอนเองต่อไป
“อาาา อื้ม...อ๊ะ อ๊ะ อาาา...ซี๊ดดด เสียวสัด...สุดยอด” ในที่สุดร่างกายสูงแกร่งก็เกร็งตัวกระตุกเป็นจังหวะ พร้อมแอ่นตัวบดเบียดส่วนกลางแนบกับสะโพกผม จนขนสากถูไถไปบนนั้นท้ายเพื่อปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางของผมอย่างสุขสม และด้วยอาการกระอักกระอวนใจที่ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าผมถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกับมัน คิดแล้วก็ให้รู้สึกต้องเกลียดตัวเอง ผมค่อยๆ ปิดลงช้าๆ เสียงหอบของลมหายใจแผ่วเบาลง
หลังจากที่ผมตกเป็นของมันเรียบร้อยแล้ว ผมรีบผลักตัวมันที่ยังนอนหอบหายใจทับอยู่บนหลังผมออกไปอย่างแรง จนต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อร่างสูงพลิกตัวจนแก่นกายยาวหลุดออก ตัวมันกลิ้งไปนอนหงายของอีกฝั่งเตียง มันยังไม่ลืมตาผมจึงพยายามคลานลงจากเตียงแม้จะเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งกายและจิตใจ
เลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นทางยาวตามเรียวขาผม ต้องกลั้นใจรีบไปหยิบโทรศัพท์ในกางเกงยีนส์ออกมา ผมปิดเสียงแล้วเปิดกล้องถ่ายภาพมันเอาไว้หลายรูปชัดเจนทุกสัดส่วน แล้วเอาโทรศัพท์รีบยัดกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ทำทีเป็นเข้าห้องน้ำรีบล้างคราบเลือด และคราบคาวของตัวเองออกก่อนที่มันจะเห้นว่าทำให้ผมสุขสมได้มากขนาดไหน
“มึงโชคดีมากที่เป็นผู้ชายคนแรกที่กูยอมมีอะไรด้วย” มันยังคงพูดอยู่คนเดียว ลุกขึ้นมานั่งลงบนเตียง ผมไม่ได้สนใจกลับรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว โอย...เจ็บสะโพกชะมัด ไอ้แก่นี่แรงดีเหมือนกัน สามารถทำให้ผมเสร็จไปพร้อมกับมันได้ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ยอมมีอารมณ์ร่วมไปกับมันเด็ดขาด
“นี่นามบัตรกูเผื่อมึงติดใจ แล้วนี่ก็เงินห้าหมื่น หวังว่าคงเยอะพอนะ” หลังจากที่พักเหนื่อยได้สักครู่ มันลุกขึ้นหยิบกระดาษทิชชู่จากโต๊ะข้างเตียงสองสามแผ่น นำมาห่อส่วนกลางลำตัวแล้วดึงถุงยางอนามัยที่มีน้ำเชื้อตุงเป็นกะเปาะอยู่ตรงปลายลำโยนทิ้งถังขยะมุมห้อง แล้วเดินไปหยิบเงินในตู้เซฟมาใส่ซองพร้อมนามบัตรยื่นให้ผม
“ทำไมต้องมาขายตัวด้วย รูปร่างหน้าตาก็ดี น่าเสียดาย” มันเปิดประเด็นถามผม แล้วโยนซองเงินหล่นลงมาวางอยู่ตรงหน้าผมที่ยืนอยู่กลางห้อง ผมไม่ได้ตอบอะไรยังคงยืนนิ่งเพื่อบรรเทาความร้าวระบมในช่วงล่าง ยังคงนั่งนิ่งทบทวนสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในเวลาไม่นานนี้ นี่ผมกำลังทำอะไรลงไปคิดพลางหยดน้ำอุ่นร้อนก็ไหลรินออกมาจากหางตาทั้งสองข้าง
“อย่าบอกนะว่ามึงร้องไห้” คนพูดเดินเข้ามาเพ่งมองใกล้ๆ ผมไม่ตอบพลางใช้หลังมือปาดน้ำตาเบี่ยงหน้าหลบ ก่อนจะผลักอกกว้างให้ออกไปห่างๆ มันยิ้มเยาะจนแก้มบุ๋มเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดมุ่นอีกรอบ เพราะเห็นร่างกายที่เริ่มขยับอีกครั้งแล้วเจ็บแปลบ ทรงตัวแทบไม่อยู่ของผม
“ช่างกู มึงไม่ต้องมายุ่ง” ผมสะบัดแขนหนาของมันที่เข้ามาประคองตัวผม รู้สึกขยะแขยงกับร่างกายของมันไปทุกสัดส่วน คนเลว ผมไปทำอะไรให้มัน แล้วทำไมมันถึงต้องมาทำร้ายผมแบบนี้
“กูก็ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องของมึงนักหรอก แต่ที่ถามก็เพราะว่ากลัวมึงจะมาตายในห้องนอนของกูมากกว่า” มันพูดออกมาพูดอย่างดุเดือด ทำท่าทางโอหัง เดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาดื่มจนหมดขวด
“ถ้าอย่างงั้นมึงก็สบายใจได้ เพราะคนอย่างกูไม่ตายง่ายๆ หรอก” ผมตอบโต้มันอย่างเผ็ดร้อน เกลียดคำพูดเกลียดทุกอย่างที่หลุดออกมาจากปากมัน คนแก่ที่มีจิตใจต่ำทรามแบบนี้ อายุมันไม่น่าจะเลยพ้นเบญจเพสมาได้เลยด้วยซ้ำ
“ก็ดี นึกว่ามึงจะแกล้งทำเป็นอ่อนแอ เรียกร้องเงินเพิ่มจากกูเสียอีก หน้าอย่างมึงได้ลูกค้าเอาเก่งๆ หน้าตาดีๆ อย่างกู แถมจ่ายให้หนักขนาดนี้ ชาตินี้มึงจะไปหาที่ไหนได้อีก...หึ” คำพูดเสียดสีของมัน ทำให้ผมถึงกับชาไปทั้งหน้า
“คิดผิดแล้ว ไอ้แก่อย่างมึงไม่ได้ครึ่งของลูกค้าห่วยๆ ที่กูผ่านมาเลยสักคน ครั้งเดียวก็จอดนอนแผ่เป็นหมาหอบแดดซะแล้ว ไอ้นกกระจอกไม่ทันแดกน้ำ...หึ” พูดจบไอ้แก่มันกระชากร่างผมทีเดียวก็ลอยหวือเข้ามาสู่อ้อมกอด มันใช้มือหนาเคล้นบีบปลายคางมองใบหน้าของผมใกล้ๆ ก่อนจะพูดขึ้นบ้าง
“นั่นสินะ กูก็ลืมคิดไปว่ากระหรี่อย่างมึงจ่ายไปตั้งห้าหมื่น ล่อแค่ครั้งเดียวมันคงน้อยเกินไป” ผมอยากจะตบหน้าคนใจทรามสักฉาดใหญ่ แต่ก็ทำได้ยากเพราะลำแขนแกร่งที่โอบรัดตัวผมอยู่ ผมเม้มปากสนิท ก่อนจะพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดของมัน แต่ยิ่งผมออกแรงดิ้นมากเท่าไหร่ คนใจร้ายก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้นเท่านั้น
“ปล่อยกูได้แล้ว มึงติดใจกระหรี่อย่างกูมากล่ะสิ” ผมพูดแล้วยิ้มเยาะอย่างเหนือชั้น เพราะหวังว่าจะเห็นสีหน้าโกรธจัดของคนอวดดี พอพูดจบร่างผมก็ปลิวหวือออกจากอ้อมกอดของมัน ไอ้แก่มันยืนทำหน้าเลิกลัก ก่อนจะพูดแก้ต่าง
“หลงตัวเองไปแล้วมึง” แก้มขาวประดับเคราบางเขียวครึ้มของมันแดงระเรื่อ ทำท่าเดินห่างผมออกไปที่ประตูห้องทันที
“คนอย่างกูน่ะหรือ อยากจะกอดกระหรี่ แม้แต่ปลายเล็บกูยังรู้สึกขยะแขยงเลยจะบอกไว้ให้ ลองครั้งเดียวก็พอแล้วว่ะ ออกไปได้แล้ว” มันยังคงทำหน้าเยียดหยันใส่ผม ประกอบท่าทางขยะแขยง
“ก็ดี...เพราะงั้นก็อยู่ห่างๆ กูไว้ล่ะ” ผมเดินสะบัดก้นออกจากห้อง ท่ามกลางความหมั่นไส้ของหนุ่มใหญ่
“เฮ้ย...มึงลืมเงินค่าตัวเอาไว้ ไอ้เด็กขาย” เสียงของมันยังตะโกนไล่หลังผมตามมา
-
เง้อ...เจ๊ทองงงงงง
โดนตาแก่ลากเข้าห้องไปซะแล้ว :sad4:
มาต่อไวๆน๊า รอลุ้นอยู่ ^^
-
ไอ้แก่ไอ้ชั่ว พี่กฤษช่วยพี่ทองด้วย
-
ไอ้แก่ไอ้ชั่ว พี่กฤษช่วยพี่ทองด้วย
-
แง่ค้างง
-
อยากฆ่าคนจะผิดมั๊ย o18
:L2: :L2:
-
o18 เจ๊ของเรา เศร้าเลยกรู
-
-0-
พลิกล็อคเว้ยเห้ย
-
สงสารพี่ทอง :m15:
-
อ่านไปพร้อมหัวใจที่ถูกบีบคั้น ทำไมมันเป็นงี้อ่ะ!!!!! :m15: :m15: :z3: :z3:
-
ไอ้แก่น่ะไอ้แก่มาทำพี่ทองของเราได้
-
ไหงงั้นล่ะ มว่ายยยยยนะ สงสารพี่ทอง
-
เจ๊ทองไปยอมได้ไงอ่ะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 40 “ทองหล่อ”
คนที่ไว้ใจ สุดท้ายร้ายที่สุด เธอคือคนที่ใจร้าย สุดท้ายคนที่ไว้ใจ ร้ายที่สุด
ผมกลับห้องมาชำระล้างร่างกายใหม่ เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เป็นเสื้อยืดแขนยาวสีส้มคอกลม เพื่อปกปิดร่องรอยบอบช้ำตามคอและแขน สวมกางเกงยีสน์ตัวเดิม แล้วไม่ลืมที่จะหยิบกล่องของขวัญที่เตรียมให้พี่แดนกับพี่แชริมออกมาด้วย ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาดูก็พบว่าทั้งไอ้กฤษกับน้องพลอยโทรหาผมเป็นสิบสาย
“ฮัลโหล...เออ กูท้องเสีย ไม่ได้หยิบโทรศัพท์เข้าห้องน้ำ กำลังจะลงไป เออ...หยิบของขวัญมาแล้ว เจอกันข้างล่างนี่ล่ะ” ผมเดินไปขึ้นลิฟต์ แม้ว่าสัญชาตญาณจะสั่งให้ชะลอเท้าเดินให้เสียงเบาที่สุด ตรงหน้าห้องไอ้แก่ตัณหากลับ ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเหตุผลที่ตัวเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
ผมวางกล่องของขวัญรวมกลับกล่องอื่นๆ เพราะตอนนี้ว่าที่บ่าวสาวเจ้าของงานเลี้ยงสละโสดไปอยู่บนเวทีเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้ยืนรอทักทายแขก และรับของขวัญอยู่ตรงหน้างานเหมือนครั้งแรกที่ผมเจอ ไอ้กฤษยืนคุยอยู่กับน้องหยกตรงมุมห้อง มันหล่อโดดเด่นเป็นสง่าจนดึงดูดสายตาคนรอบข้างได้พอสมควร
ผมกำลังจะเดินไปสบทบกับเพื่อนรักและเมียของมัน อยู่ดีๆ ก็มีมือมาดึงแขนผมจากด้านหลังจนตกใจ หันกลับไปมองก็เจอหน้าน้องสาวส่งสัญญาณว่าให้เงียบๆ แล้วเดินตามออกมาข้างนอกงานอีกครั้ง น้องพลอยสวมชุดเดรสกระโปรงสั้นสีขาวผ้าซาตินเป็นมัน ดูเรียบหรูสวยงามมากกว่าแนวน่ารักแบบทุกที
“เจ๊...พี่กฤษให้ช่วยรั้งน้องหยกไว้ในงานตอนช่วงท้ายก่อน เค้าไปขอพี่แชริมจัดห้องให้เป็นห้องฮันนีมูน พนักงานกำลังประดับเทียนหอม และเอาดอกไม้สดไปเพิ่มมีกุหลาบเต็มห้องเลย พนักงานกำลังช่วยแต่งห้องใหม่ให้อยู่ พี่กฤษบอกว่าจะขอพี่หยกแต่งงานคืนนี้ พี่แชริมเลยสั่งแชมเปญไปไว้ในห้องให้ด้วย โรแมนติกจังเลย” น้องสาวของผมบรรยายเสียจนเห็นภาพ ดีใจแทนเพื่อนผมจริงๆ ผิดกับชีวิตรันทดของตัวเอง
“แล้วจะให้พี่ช่วยอะไร” ผมถามออกไปเฉยๆ เรียบๆ เพราะไม่รู้ว่าน้องสาวจะให้ช่วยอะไร ในเมื่อมีมือดีคอยช่วยเหลือเพื่อนรักของผมเต็มที่อยู่แล้ว
“ก็ไม่ต้องทำอะไรมากค่ะ พี่กฤษบอกว่าแค่ให้พวกเราพาพี่หยกลงไปที่ชายหาด เพราะพี่แชริมเตรียมสถานที่ให้แล้ว เค้าจะขอแต่งงานกันตรงนั้นล่ะ กริ๊ด...หนูตื่นเต้นจังเลย” น้องพลอยเล่าพลางทำท่าทางดี๊ด๊าจนผมรู้สึกหมั่นไส้
“แค่นี้เหรอ” พูดจบน้องสาวก็ยืนยิ้มหวานให้จนตาหยี ตกลงก็ไม่ได้มีอะไรยุ่งยาก บทบาทหนักคงไปตกอยู่กับไอ้กฤเท่านั้น ผมกับน้องพลอยกลับเข้ามาในงาน พี่แชริมกับพี่แดนลงมาจากเวทีแล้ว เราเดินไปตักอาหารมาทาน แล้วเดินไปหาสองผัวเมียเพื่อนรักของผม
“พี่มาร์ทล่ะคะ” น้องพลอยถามขึ้นมาจนผมต้องมองตามหาเช่นกัน ถ้าน้องสาวไม่พูดถึงผมก็ลืมไปแล้วว่ากำลังจะคั่วอยู่กับหนุ่มอิตาเลี่ยนคนนี้ นั่นไง...กำลังคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนฝรั่ง แต่...มีหนุ่มไทยหน้าหวานยืนอยู่ด้วยข้างๆ มันเป็นใครทำไมต้องเกาะแขนคุณมาร์ทเอาไว้ด้วย ผมจ้องจนคุณมาร์ทแล้วหนุ่มไทยคนนั้นหันมามอง
“คุณทอง เป็นไงบ้างครับ คุณกฤษบอกว่าท้องเสีย หายดีแล้วเหรอครับ” คุรมาร์ทเดินเข้ามาพร้อมหนุ่มไทยที่ปล่อยมือจากแขนคุณมาร์ทไปแล้ว ถามไถ่อาการของผมด้วยความเป็นห่วงเป็นใย แต่ผมไม่ประทับใจเท่าไร ทำไมไม่ขึ้นไปดูผมที่ห้องเสียหน่อยตั้งแต่ตอนที่หายไป กลับมายืนให้เก้งดำเกาะแขนอยู่ในงาน
“นี่คุณแมนครับเป็นเพื่อนผม เจอกันตอนที่ผมมาเมืองไทยเป็นครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว” คุณมาร์ทแนะนำให้เราทุกคนรู้จัก ผมเพียงพยักหน้าให้ ดูจากแววตาแล้วนายแมนคนนี้คงไม่แมนสมชื่อ ออกท่าทางกระตุ้งกระติ้งจนรู้ว่าเป็นเกย์สาวเปิดเผย สงสัยว่าจะเป็นคู่ขาเก่าของคุณมาร์ทหรือเปล่า ไม่น่าจะเดายาก เรียกได้ว่าผีเห็นผีแล้วกัน
“ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวตั้งแต่ออกจากห้องไอ้แก่นั่นแล้ว จึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าเสียหน่อย เดินออกมาไม่ไกล ในห้องน้ำไม่มีคนอยู่เลย ผมเปิดก็อกน้ำแล้วเอาฝ่ามือแบประสานติดกันรองน้ำขึ้นมาล้างใบหน้า เรียกความสดชื่นแล้วเดินไปหยิบทิชชู่เช็ดหน้า เงยหน้าอีกทีก็ต้องตกใจ เพราะคุณแมนมายืนอยู่ข้างหลัง ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
“คุณทองเป็นแฟนพี่มาร์ทเหรอครับ” คุณแมนเปิดฉากถามทันที ผมเริ่มได้กลิ่นตุๆ ขึ้นมาแล้วสิ คุณแมนสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวฉลุลายดอกไม้พาดจากตรงไหล่ลงมาเกือบถึงหน้าอก จนมองทะลุเห็นหัวนมแวบๆ ในบางครั้ง ชุดแบบนี้ต่อให้ผมมั่นใจแค่ไหนก็ไม่กล้าใส่ เพราะมันดูเหมือนเด็กขายตัว หึ...ถึงไม่แต่งตัวแบบนั้นผมก็ยังโดนเข้าใจผิดจนได้
“เปล่าครับ เรายังไม่ได้คบกัน แค่เพิ่งจะรู้จักกันไม่นานนี้เอง” ผมตอบไปตามความเป็นจริง หยิบทิชชู่มาซับใบหน้าต่อ แล้วดูความเรียบร้อยในกระจกเงาอีกนิดหน่อย กำลังจะออกไปด้านนอกโดยไม่ได้สนใจคนข้างหลังเลยแม้แต่น้อย
“ผมเป็นแฟนเก่าพี่มาร์ทครับ ปีที่แล้วเราอยู่ด้วยกันตลอด ผมเป็นคนสอนพี่มาร์ทพูดภาษาไทยเองครับ เพิ่งมาห่างกันตอนที่พี่มาร์ทกลับอิตาลี่” เอาแล้วสิ นายแมนคนนี้ยังเดินตามมาพูดไม่หยุด ทั้งที่ผมไม่ได้ถามสักคำ วันนี้ผมต้องเจอเรื่องปวดหัวอีกกี่เรื่องกันนะนี่ คิดแล้วอยากออกไปหาที่สงบๆ ทริปนี้ผมไม่รู้สึกสนุกเอาเสียเลย
“เหรอครับ” ผมไม่รู้จะตอบอะไรไป จึงพูดได้แค่นั้น คิดว่าพยายามทำตัวให้สุภาพที่สุดก็แล้วกัน วันนี้ไม่มีอารมณ์จะหาเรื่องกับใครอีกแล้ว ผมขอตัวคุณแมนเดินกลับเข้ามาในงาน ยืนหลบมุมอยู่ใกล้ประตูทางออกไปสระว่ายน้ำด้านนอก มุมนี้ค่อนข้างเงียบซึ่งไม่มีผู้คนอยู่ตรงนั้น คิดอะไรเพลินๆ คนเดียว รอเวลาที่นัดกับน้องพลอยเอาไว้เพื่อช่วยพาน้องหยกไปส่งให้ไอ้กฤษที่ชายหาดเพื่อพิธีขอแต่งงาน
ผมเห็นบริกรถือถาดเครื่องดื่มเดินผ่านเข้ามา จึงร้องเรียกแล้วหยิบน้ำส้มคั้นขึ้นมา พลางกล่าวขอบคุณ กำลังดื่มอยู่ดีๆ คุณแมนก็มากระชากแก้วน้ำส้มออกไปจากมือผม แล้วราดลงบนหน้าอกตัวเองจนเสื้อซีทรูสีขาวสะอาดเปียกชุ่มไปด้วยน้ำส้มจนดูเลือะไปทั้งตัว แล้วคุณแมนก็ยัดแก้วเปล่ากลับมาใส่ไว้ในมือของผม ทำให้ผมยังยืนตะลึง และงงกับการกระทำของเค้าอยู่ตรงนั้น
“ว๊ายยย...” อยู่ๆ คุณแมนที่ยืนยิ้มให้ผมที่กำลังงง ก็ร้องขึ้นมาเสียงดังจนคนข้างนอกต้องรีบกรูกันเข้ามาดู ทุกคนมองหน้าผมสลับกับคุณแมนที่ยืนหน้าเสีย นี่มันอะไรกัน ละครน้ำเน่าหรือไงวะ คุณแมนเริ่มบีบน้ำตาออกมานองหน้า จนทุกคนเริ่มซุบซิบนินทากล่าวหาว่าผมเป็นคนสาดน้ำส้มใส่
“แมน...เป็นอะไร ทำไมเป็นแบบนี้” คุณมาร์ทที่วิ่งเข้ามาพร้อมน้องพลอยและไอ้กฤษกับแฟนมัน น้องพลอยเดินเข้ามาหาผมแล้วทำตาโตใส่เหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ส่วนคุณมาร์ทหันมามองหน้าผมแบบโกรธจัด ก่อนจะหันไปหยิบทิชชู่จากพนักงานมาเช็ดเสื้อผ้าให้กับคุณแมนที่ยังคงยืนร้องไห้อยู่
“พี่ทองครับ เกิดอะไรขึ้นครับพี่” น้องหยกเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วถามขึ้นมา ผมกำลังรู้สึกโกรธ โมโห อารมณ์เสียสุดๆ ไม่มีอะไรจะพูด นี่มันอะไรกัน วันนี้เป็นวันซวยที่สุดในชีวิตผมหรือยังไง หัวสมองกำลังอื้ออึงไปด้วยความคิดหลากหลาย จึงเดินฝ่าผู้คนไม่สนใจใครกลับห้องทันที
ผมเข้ามานั่งเงียบๆ “ก๊อก...ก็อก” ประตูเปิดออกมา ผมเห็นหน้าคุณมาร์ทโผล่เข้ามา สีหน้ายังคงมีอารมณ์คุกรุ่นอยู่อย่างเดาได้ไม่ยาก นี่คงจะโดนเป่าหู และได้ยินคำใส่ร้ายป้ายสีผมมาอย่างเต็มที่แน่ๆ ไม่อยากจะแก้ตัว เพราะดูท่าทางหนุ่มอิตาเลี่ยนคนนี้คงไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อผมอย่างแน่นอน
“คุณมาร์ท ผมไม่ได้ทำ ถ้าคุณไม่เชื่อผมก็ไม่ต้องถามอะไร ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย” ผมชิงพูดออกไปก่อนที่หนุ่มหล่อชาวอิตาลีจะพูดอะไรออกมา
“ผมไม่ได้มาถามว่าคุณทำหรือเปล่า ผมจะมาบอกให้คุณไปขอโทษคุณแมนซะ” ไอ้เลี่ยนคนนี้ กล้าดียังไงมาสั่งให้ผมรับผิดในสิ่งที่ผมไม่ได้กระทำ ผมจึงลุกขึ้นยืนทันที
“ผมไม่ขอโทษและจะบอกให้รู้ไว้ด้วย ว่าผมไม่ผิด จึงไม่คิดจะขอโทษ” ผมยืนกรานพูดออกไปเสียงดังด้วยความโมโหสุดๆ เสียแล้วในตอนนี้ ไอ้โง่นี่ทำไมมันเชื่อคนง่ายอย่างนี้
“ผมเคยเป็นแฟนกับแมน แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ทำไมคุณต้องหึงผมรุนแรงแบบนั้น แมนเค้าแค่ตอบคำถามคุณว่าเป็นแฟนเก่าผมในห้องน้ำ คุณกลับไปด่าว่าเค้าเป็นเด็กขายตัว แมนเลยตามไปอธิบายกับคุณแต่คุณยังสาดน้ำส้มใส่เค้าอีก ผมไม่นึกว่าคุณทองจะเป็นคนมีนิสัยแย่แบบนี้” ไอ้เลี่ยนนี่มันพูดเสียยืดยาว จนผมพูดไม่ออก นี่เมียเก่ามันตอแหลได้เก่งขนาดนี้เลยเหรอ เป็นคนเขียนบทละครหรือเปล่าวะ
“ถ้าคุณไม่ขอโทษไม่เป็นไร ผมคงร่วมห้องกับคุณไม่ได้ ผมขอร้องให้คุณไปนอนห้องน้องสาวแทนได้ไหมครับ ผมต้องการห้องให้แมนใช้เปลี่ยนเสื้อผ้า และที่พักในคืนนี้” ไอ้เลี่ยนนี่มันกล้าดีมาไล่ผม โธ่...ถ้าผมยังอยู่ในอารมณ์ปกติคงด่ากราดและเป็นฝ่ายไล่มันไปนอนกับอีเก้งดำนั่นข้างนอกแล้ว แต่ตอนนี้ผมเหนื่อยล้า ผมเจ็บช้ำมามากพอแล้ว ผมขอสละตัวเองเก็บข้าวของแล้วเดินออกไปข้างนอกทันที
“ขอบคุณนะคะ สำหรับน้ำส้ม” อีตุ๊ดแมนยืนจีบปากจีบคอพูดอยู่หน้าห้อง ทันทีที่ผมเดินออกมาพร้อมสัมภาระ มันก็รีบปิดประตูห้องไล่หลังผม ถ้ากูยังมีแรงนะ มึงโดนตบปากแตกไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมถือเสียว่าเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ให้มันไปแล้วกัน ขอเพียงชาตินี้ผมไม่ต้องเจอพวกมันอีก ไอ้แก่ อีตุ๊ด กูอโหสิกรรมให้
ผมเดินออกมายืนอยู่หน้าลิฟต์ ผมบอกกับตัวเองทันทีว่าวันนี้จะไม่ดราม่าอีกแล้ว ยังไม่ทันได้คิดอะไรเพิ่มเติมอีก ประตูห้องหนึ่งก็เปิดออกมา น้องพลอยกับน้องกฤษเดินออกมาหาผม คิดเอาไว้แล้วแท้ๆ ว่าจะไม่ร้องไห้ แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“ฮือ...ฮือ...พี่...พี่ไม่ได้ทำ” ผมร้องไห้พูดออกไป น้องพลอยและน้องหยกคอยปลอบประโลมพร้อมบอกผมว่าน้องสองคนเชื่อว่าผมไม่ได้เป็นคนทำแน่นอน เพียงเพราะสถานการณ์มันเป็นใจ ทุกคนเลยคิดว่าผมเป็นคนทำ เพียงแค่คนของผมเข้าใจ คนอื่นจะคิดยังไงผมก็ไม่สนใจอีกแล้ว
“ไอ้กฤษล่ะ มันไปไหน” ผมถามทันทีที่มองหาเพื่อนรักไม่เจอ หลังจากน้องสองคนช่วยเอาสัมภาระของผมไปเก็บไว้ในห้องน้องพลอย เราเข้ามานั่งกันข้างในห้องนี้สามคน น้องพลอยเดินไปหยิบน้ำดื่มเย็นๆ มาให้ผม แล้วนั่งขนาบข้างผมลงตรงโซฟา
“พี่กฤษ...เอ่อ...ไปคุยกับพี่แดนนี่ครับ เค้าบอกว่าไม่เชื่อว่าพี่ทองจะเป็นคนทำ ก็เลยไปอธิบายว่าพี่ทองที่เค้ารู้จักเป็นคนยังไง เพราะกลัวคนอื่นจะเข้าใจพี่ผิด” น้องหยกพูดออกมายืดยาว นั่นทำให้หัวใจผมพองโต แค่นี้จริงๆ ที่ผมต้องการ คนอื่นช่างมันเสียเถอะผมไม่สนใจ น้ำตาแห่งความภูมิใจในตัวเพื่อนรักไหลออกมาจากตาผมทันที
“กฤษ...ฮือ...ไอ้กฤษมันเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ มันเป็นคนดีที่สุดในชีวิตที่พี่เคยเจอมา พี่ดีใจกับน้องหยกจริงๆ น้องหยกต้องรักมันมากๆ นะรู้ไหม” ผมบอกเพื่อนสะใภ้ทันทีที่ตั้งสติได้ ผมอยากให้เพื่อนรักของผมคนนี้ เพื่อนคนดีที่สุดของผมคนนี้มีความสุขเหลือเกิน คืนนี้ผมจะช่วยให้มันได้สมหวัง
“น้องหยก น้องพลอยไปเดินเล่นที่ชายหาดกันเถอะ พี่ไม่อยากนั่งอยู่ในห้องแล้ว” ผมลุกขึ้นยืนเดินนำไปที่ประตูห้องทันที น้องสองคนจึงเดินตามมา เราเดินไปยืนรอลิฟต์ได้สักพัก
“พี่หยกครับ พักชั้นนี้เหมือนกันเหรอครับ” เสียงทักดังขึ้นมา จนเราทุกคนต้องหันไปมองเด็กชายอายุน่าจะพอๆ กันหรือเด็กกว่าน้องหยกนิดหน่อย เป็นหนุ่มตี๋ตาโศกหน้าตาน่ารักดี สวมแว่นสีฟ้าเข้ากับเสื้อยืดสีขาวพิมพ์ลายการ์ตูนกลางอก กางเกงขาสั้นสีฟ้าสะท้อนแสง หนุ่มตี๋เกาหลีอินเทรนด์เดินยิ้มหวานเข้ามาใกล้
“คุณ...เอ่อ...” น้องหยกอ้ำอึ้งจนผมกับน้องพลอยต้องงงกับอาการของสองคนนี้ ตกลงรู้จักกันหรือเปล่านี่ แต่ดูท่าทางหนุ่มตี๋คนนี้ทักทายเสียจนสนิทสนมเชียว
“ผมเจไงครับ พี่หยกไม่ต้องตกใจหรอก เมื่อวานผมขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้พี่ต้องตกใจ” น้องเจพูดกับน้องหยกแล้วยิ้มหวานให้อย่างน่ารัก อุ้ย...มีลักยิ้มด้วย ไม่สิ...หน้าใครบางคนลอยเข้ามาในหัวสมองผมทันที รอยยิ้มแบบนี้ช่างเหมือนกับคนใจร้ายที่ได้เจอมาไม่นาน
“กริ๊ง...อ้าวน้องเจ อ้อ...ทุกคนอยู่กันพร้อมเลย รู้จักกันแล้วเหรอ” เสียงสัญญาณประตูลิฟต์ดังขึ้นไม่นานก็เปิดออกพี่แชริมเดินออกมาทักพวกเราทุกคน ท่าทางจะรู้จักหนุ่มเจคนนี้เป็นอย่างดีอีกด้วย เราชวนกันลงมาที่ชายหาดด้านล่างเพราะเตรียมกันไว้แล้ว ว่าจะพาหยกมาส่งให้ไอ้กฤษขอแต่งงานที่ชายหาดหลังโรงแรม
“ผมเป็นรุ่นน้องพี่หยกที่มหาวิทยาลัยไงครับ แต่เราเคยเจอกันแล้วตอนที่พี่หยกช่วยผมที่สถานีรถไฟใต้ดินในนิวยอร์ก ผมโดนล้วงกระเป๋าพี่หยกก็ให้เงินผมมาฟรีๆ แล้วผมก็ไปเจอพี่ที่ร้านอาหารไทยถึงรู้ว่าพี่เป็นคนไทย วันนั้นพี่ยังเลี้ยงข้าวผมฟรีอีก แถมยังฝากงานให้ผมทำกับคุณป้าของพี่อีกด้วยไงครับ” น้องเจพูดขึ้นมาระหว่างที่เราลงลิฟต์
“อ๋อ...น้องหมูอ้วนคนนั้น นี่โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย พี่จำไม่ได้แล้ว เราผอมลงไปมากแล้วก็สูงกว่าเดิมตั้งเยอะพี่ก็เลยนึกไม่ออก เมื่อวานมาแกล้งอำพี่เหรอ รู้ไหมว่าตกใจหมด” น้องหยกมีสีหน้าร่าเริงขึ้นมาทันที คงเพิ่งนึกออกว่าเป็นใคร เพราะตอนนี้หนุ่มตรงหน้าผมไม่มีเค้าของคำว่าหมูอ้วนอีกเลย
“แฟนพี่เกือบจะไปต่อยนายแล้วรู้ไหม นี่โตแล้วหล่อขึ้นมากจนพี่จำไม่ได้เลยนะเนี่ย เจอกันครั้งแรกยังอ้วนกลมสิวเขรอะ แถมยังยืนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่คนเดียว แล้วรู้จักกับพี่แชริมได้ยังไงครับเนี่ย” น้องหยกยังคงพูดถึงความหลังจนน้องเจหน้าแดงด้วยความอายเมื่อพูดถึงตอนร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่ารักจริงๆ
“ผมรู้จากพี่แชริมว่าพี่หยกมีแฟนแล้วก็เลยเข้าไปอำ คิดไว้แล้วว่าพี่หยกต้องจำไม่ได้ เพราะผมหล่อขึ้นกว่าเดิมเยอะ ฮ่าๆๆ พี่แชริมเป็นลูกสาวคุณป้าของผมเองครับ เราเป็นญาติกัน ตอนที่ผมไปทำงานที่ร้านพี่คุณป้าพี่หยกนั้น พี่แชริมกลับเกาหลีไปดูแลคุณพ่อ ผมก็เลยไม่รู้ว่าพี่สองคนสนิทกันมาก เพิ่งจะรู้จากพี่แชริมตอนที่บอกผมว่าเจอพี่หยกที่อัมพวาแล้วจะชวนมาเที่ยวที่นี่ ผมก็เลยขอคุณพ่อตามมาด้วยน่ะครับ” น้องเจเล่าให้ฟังพลางยิ้มหวานจนเห็นรอยบุ๋มเป็นลักยิ้ม ทำให้ผมนึกถึงหน้าไอ้แก่นั่นขึ้นมาตะหงิดๆ ทุกที
ลิฟต์มาถึงชั้นล่าง พวกเราจึงเดินออกมาเพื่อจะพาน้องหยกไปที่ริมหาด น้องหยกยังคงพูดคุยกับน้องเจ เล่าถึงคนนั้นคนนี้ ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันอย่างสนุกสนาน น้องเจจูงมือน้องหยกลงมาจากพื้นบันไดโรงแรม ผ่านพุ่มไม้ที่ปลูกเรียงกันเป็นทางเดิน
ต้นปาล์มที่อยู่สองข้างทางถูกประดับด้วยไฟแฟนซีสีฟ้าสลับขาวสวยงาม ตรงริมหาดมีคบเพลิงไม้ไผ่ปักวางเป็นทางเดิน ที่สุดชายหาดมีชายหนุ่มในชุดสูทสีขาวยืนบนผืนทรายด้วยเท้าเปล่าถือดอกกุหลาบสีแดงหนึ่งดอกท่ามกลางคบเพลิงรายรอบ ผมเห็นแล้วก็นึกอยากให้มีคนขอผมแต่งงานแบบนี้บ้างจัง
เอ๊ะ...อยู่ดีๆ ไอ้กฤษที่อยู่ในชุดสูทก็โยนดอกกุหลาบสีแดงทิ้ง แล้ววิ่งปรี่เข้ามาหาพวกเรา พุ่งตรงไปยังน้องเจแล้วกระชากคอเสื้อน้องเจจนเซถลาหลุดออกมาจากน้องหยก มันต่อยเปรี้ยงเข้าเต็มแรงจนหน้าน้องเจลอยไปตามแรงหมัดหนักๆ ของมัน ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วจนเราทุกคนมัวแต่ยืนอึ้งด้วยความตกใจ เสียงร้องกรี๊ดกร๊าดไปตามๆ กัน
“ว๊าย...พี่กฤษ อย่าค่ะ” น้องพลอยทีมีสติก่อนทุกคนรีบพุ่งตัวเข้าไปรั้งแขนไอ้กฤษเอาไว้ เพราะกลัวจะเข้าไปซ้ำน้องเจ ผมจึงรีบเข้าไปช่วยห้ามบ้าง พี่แชริมที่ยืนประสานมือปิดปากตาโต เมื่อได้สติก็รีบปรี่เข้าไปช่วยลูกพี่ลูกน้องทันที อูยยย...เลือดไหลจากปากเป็นทางเลย ท่าทางไม่ฟันหักก็ลิ้นขาดเสียแล้วกระมัง เลือดท่วมขนาดนี้
“มึงเป็นใคร มายุ่งกับเมียกูทำไม...หา อยากตายหรือไง” พี่กฤษตวาดใส่หน้าน้องเจที่พยายามยันตัวลุกขึ้นยืน สะบัดหน้าไปมาเอาหลังมือปาดเลือดออกจากมุมปาก ท่าทางจะเจ็บไม่ใช่น้อย
“ไอ้กฤษมึงใจเย็น เค้าเป็นน้องพี่แชริม รู้จักกับหยกที่อเมริกา” ผมพยายามอธิบายสั้นๆ ให้มันเข้าใจเบื้องต้น แต่ท่าทางของมันเหมือนพร้อมจะพุ่งเข้าไปหาน้องเจ ไม่มีทีท่าจะเย็นใจลงเสียเลย
“โกหก เมื่อวานกูเห็นมันมาจีบเมียกู กะจะเข้าไปกระทืบแม่งอยู่แล้ว โชคดีของมันที่หยกห้ามไว้ก่อน” โชคดีบ้านมึงสิไอ้กฤษ หน้าน้องเค้าแหกหมดแล้ว มึงนะมึง ใจร้อนอะไรขนาดนี้
“เค้ารู้จักกันโว้ย เมื่อวานน้องเจไปแกล้งหยกมัน มึงหยุดบ้าได้แล้ว” ไอ้กฤษเริ่มชะงัก หันไปมองหน้าน้องหยกที่ยืนพยักหน้าหงึกๆ แล้วก็มองหน้าไอ้นองเจที่ยังมีสีหน้าเจ็บปวดจากแรงหมัดของมันอยู่
“เอ่อ...พี่จะโทษใครดีละเนี่ย เจนะเจ ไปแกล้งน้องหยกแบบนั้น ทำให้ซวยเสียแล้วไหมล่ะ ฟันหักใช่ไหมเนี่ย เลือดออกไม่หยุดเลย” พี่แชริมพูดขึ้นบ้าง พลางล้วงเอาผ้าเช็ดหน้ามาช่วยซับเลือดที่มุมปากให้น้องเจ
“เอ่อ...นี่มันอะไรกันแน่ครับ จริงหรือเปล่าน้องหยก” ไอ้กฤษที่สะบัดมือตัวแองออกจากการรั้งของน้องพลอยและผม เดินปรี่เข้าไปหาน้องหยกที่ดูท่าทางจะยังช็อกไม่หาย ส่วนน้องพลอยก็เข้าไปช่วยพี่แชริมดูน้องเจที่ลุกขึ้นมานั่งตรงขั้นบันไดได้แล้ว สักพักพอเข้าใจกัน ไอ้กฤษก็เข้าไปขอโทษน้องเจ ส่วนน้องเจก็ยกมือไหว้ขอโทษไอ้กฤษมัน เพราะแค่คิดจะแกล้งให้หยกมันตกใจ แต่ไม่นึกว่าแฟนของหยกมันจะหึงโหดขนาดนี้
เราพากันเข้ามาภายในโรงแรม โดยทิ้งหยกกับกฤษเอาไว้ที่ริมหาด พี่แชริมบอกให้ผมสบายใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมภายในงาน โดยบอกว่าเข้าใจดีว่าแฟนเก่าของมาร์ทเป็นคนยังไง ครั้งก่อนที่เลิกกันเพราะมาร์ทกลับประเทศก็จับได้ว่าแมนไปมีแฟนคนใหม่ จึงขอเลิกกัน
แล้วในวันนี้พี่แดนนี่เป็นคนเชิญแมนมา เพราะเห็นว่าแมนเคยเป็นแฟนเก่าเพื่อน ซึ่งพี่แชริมคัดค้านไปแล้วตั้งแต่แรกด้วยพอรู้ และเห็นมาบ้างว่าแมนเป็นคนนิสัยไม่ดี ชอบหลอกและขอเงินมาร์ท เวลาไปเที่ยวกันก็ชอบแอบไปแจกเบอร์โทรให้ฝรั่งคนอื่น
ผมจึงบอกพี่แชริมว่าผมไม่สนใจว่าคุณมาร์ทจะคิดยังไง เพียงพวกพี่ๆ เข้าใจผมก็พอใจแล้ว พี่แชริมยิ้มรับแล้วขอตัวไปดูแลเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยงต่อ ส่วนน้องพลอยก็ใช้เครื่องมือปฐมพยาบาลมาทำแผลให้กับน้องเจ ทั้งคู่พูดถึงค่ำคืนเป็นสุขของไอ้กฤษกับน้องหยกอย่างสนุกสนาน
น้องเจเป็นชายแท้แน่นอนจากคำบอกเล่าของพี่แชริม แต่รักและเคารพในความมีน้ำใจของหยกมาตั้งแต่สมัยไปเรียนที่อเมริกา งานนี้จึงร่วมมือกับพี่แชริมช่วยจัดฉากให้กฤษได้ขอแต่งงานกับหยกได้สำเร็จ เพราะอยากให้หยกมีความสุขพอๆ กับน้องพลอยที่อยากให้กฤษที่รักเหมือนพี่ชายมีความสุขเช่นกัน
แล้วผมล่ะ คืนนี้จะมีความสุขได้ไหม วันนี้ผมเจอแต่เรื่องราวเลวร้ายมาทั้งวัน สวรรค์ทำไมลงโทษผมแบบนี้ หวังว่าสักวัน ผมคงจะมีความสุขกับเค้าบ้างเสียที คิดแล้วก็เดินขึ้นลิฟต์กลับห้องน้องพลอยไปนอนคนเดียว เพราะดูท่าทางน้องสาวของผมจะได้เพื่อนใหม่ที่พูดคุยกันถูกคอ ราตรีนี้คงอีกยาว
-
พี่ทองระวังตาแก่ฉุดเข้าห้องอีกรอบนะ
-
น่าสงสารพี่ทองจัง
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: เจ๊ เจ๊ เจ๊ โอ๋ เจ๊จ้าเจ๊ เจ๊ไม่ต้องคิดมากนะ
เขาว่าฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ เขาสงสารเจ๊อะ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ยังไงคนดี ๆ น่ารัก ๆ อย่างเจ๊ต้องได้เจอคนที่ดีแน่นอน เจ๊ไม่ต้องคิดมากนะ เป็นห่วงเจ๊จัง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่ดูเหมือนเราจะได้กลิ่นอะไร ทะแม่ง ๆ เหมือนกันนะ ตาแก่คนนั้นกับเจ๊ เอ๊ะ จะยังไง ??????
อันนี้ต้องติดตามตอนต่อไป ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
ไม่นะ ป้าทอง โอ้ ม่ายยยยยยยยยยยยยยย แต่ก็ดีแล้วล่ะ หล่อแต่ฉลาดน้อยแบบนั้น ไว้เคี้ยวแล้วทิ้ง
-
โหย น้องทองน่าสงสารนะเนี่ยะ
ตกลงจะคู่กับตาแก่จริงๆ เหรอ
มันพลิกล๊อกมากเลยน่ะ
น้องเจ สงสัยว่าจะเป็นลูกชายของตาแก่ อิอิ
-
อ๊าคคคค สงสารอิเจ๊ เจอไอ้แก่เลวแล้ว ยังเจอตุ๊ดแหลอีก เอาใจช่วยเจ๊ค่า
-
คืนนี้จะกลับมาต่อในพาร์ทเดิมนะครีาบ
-
รอดไปนะนายเจๆ เกือบเกิดสงครามโลกแล้วไหมล่ะ
นังแมนนั้นเป็น..........ที่น่าตบที่สุด ณ เวลานี้เลย
ตบสักทีดีไหทเนี่ย :angry2:
-
โถๆๆๆเจ๊ทองของน้อง
:monkeysad:
ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงจริ๊ง
เอาน่าฟ้าหลังฝนมันจะสดใสนะจ๊ะเจ๊
:กอด1:
ขอให้เจ๊เจอเนื้อคู่เร็วๆ
แต่คนอ่านเดาว่าเจ๊น่าจะเจอแล้วแต่ยังไม่รู้ตัว
:m12:
-
พี่ทองหล่อสู้ๆๆ :interest:
:L2: :L2:
-
ชอบพาร์ทพี่ทองอ่า...มันส์ๆๆๆๆ...รอตอนต่อไปอย่างระทึกครับ :impress2:
-
มีแต่คนให้กำลังใจพี่ทอง อย่าลืมพี่กฤษด้วยนะค๊าบ
-
ป้าทองจ้า ฟ้าหลังฝนนะ :m15:
-
นึกว่าเจ๊ทองจะได้คู่กับหนุ่มอิตาลี แต่ไปๆมาดันคู่กับหนุ่มเกาหลีแทน อินเทรนด์กว่าเยอะเนาะเจ๊ :laugh:
ว่าแต่คาใจอ่ะ :confuse: เจ๊เสียตัวแล้วแน่ๆใช่มั้ย :really2:
อ่านฉากนั้นมันเหมือนเพิ่งถึงขั้นตอนการเตรียมเสียตัวเอง คนเขียนละไว้ให้จิ้นเองเหรอ
-
นึกว่าเจ๊ทองจะได้คู่กับหนุ่มอิตาลี แต่ไปๆมาดันคู่กับหนุ่มเกาหลีแทน อินเทรนด์กว่าเยอะเนาะเจ๊ :laugh:
ว่าแต่คาใจอ่ะ :confuse: เจ๊เสียตัวแล้วแน่ๆใช่มั้ย :really2:
อ่านฉากนั้นมันเหมือนเพิ่งถึงขั้นตอนการเตรียมเสียตัวเอง คนเขียนละไว้ให้จิ้นเองเหรอ
อารมณ์แบบว่าเจ๊แกไม่อยากให้พูดถึงอ่ะ 555 ถ้าอยากได้แบบละเอียดเดี๋ยว edit ให้คับ กัวคนอ่านหัวใจวาย อิอิ
-
:sad11: พี่ทองไม่เป็นอะไรนะคะ
-
ตบมานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
แงๆ :sad4: ตอนนี้เจ๊ทองน่าสงสารที่สุด
ซวยมันทั้งวันเลย :a2: แต่ไม่นานจะมีวันที่เจ๊ทองสดใสแน่นอน
ปล.ตัวอักษรสีส้มมันอ่านยากจังเลย T^T
-
โหยเจ๊ทองจะซวยไปไหนเนี่ย ทั้งวันเลยนะนั่น :monkeysad:
แล้วตกลงว่าเจ๊จะคู่กับใครอ่ะ -.-
เจ๊ สู้ๆต่อไปน๊า ^^V (คนแต่งด้วยนะเจ้า :P)
-
ตอนนี้ใกล้จะเฉลยความจริงแล้วนะคร๊าบ
-
แงๆๆๆๆ สงสารพี่ทอง :monkeysad: สรุปจะได้คู่กับใครเนี่ย :serius2: ชักไม่ปลื้มคุณมาร์ทแล้ว :angry2:
-
มาเฉลยสักทีเท้อออออออ
-
ชอบเจ๊ทอง สงสารเจ๊มาก ไอ้แก่นั่น คู่กะเจ๊แน่ๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 41 “กฤษกร”
รักฉันรักเธอ และรู้ว่าเธอรักฉัน จะมีแต่ความหวานคงอยู่ชั่วนิรันดร์ ดั่งน้ำผึ้งพระจันทร์ ของสองเรา ด้วยรักที่สองเราให้กันวันนี้ จะมีสิ่งไหนมีค่ามากไปกว่านั้น รอยยิ้มและเสียงหัวใจ จากเธอบอกกับฉัน โอ้สวรรค์ ดั่งน้ำผึ้งพระจันทร์ของเรา
ในคืนวันนั้นที่ผมกำลังเร่งรีบกับการออกมาช่วยเสิร์ฟอาหาร แขกมากมายทั้งที่พักอยู่กับเราและแวะเวียนมาจากที่อื่น ทุกต่างจองโต๊ะอาหารที่เรามีอยู่เพียงน้อยนิดจนเต็ม ป้านวลก็ดันลาหยุดงานเพราะลูกชายคนเล็กป่วยหนัก ผมทำอาหารก็เหนื่อยพอแล้วยังต้องวิ่งวุ่นออกมาช่วยไอ้ทองเสิร์ฟอีก น้องพลอยก็รับรายการอาหารที่ลูกค้าสั่งวิ่งเข้าวิ่งออกจากในครัวกันวุ่นวายไปหมด
เพียงแค่ผมได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งในครั้งแรก ไม่ทราบเลยว่ามีอะไรมาดลใจให้ผมต้องหยุดภารกิจทุกอย่างที่ทำอยู่ ผมจ้องมองหนุ่มคนนั้นอยู่นาน หน้าตาน่ารัก ตาโต ลำตัวเพรียวได้สัดส่วน ริมฝีปากบางสีแดงอมชมพูเป็นกระจับ จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วโก่งเหมือนปีกนก เส้นผมพลิ้วเบาดูนุ่มนวล สรุปรวมแล้วสวยน่ารักกว่าผู้หญิงหลายๆ คนที่ผมเคยได้เจอมา หนุ่มคนนั้นเดินมองชั้นขนมที่ผมทำขายอยู่นาน จึงเสนอตัวเข้าไปแนะนำสินค้าแต่ดันกลายเป็นแขกคนสำคัญไปได้เสียนี่
ไอ้เจ๊ทองตัวดีดันไปตอบรับสองสามีภรรยาชาวญี่ปุ่น ให้ได้พักที่โรงแรมอีกคืนเพราะอยากเรียนทำขนมไทยกับผม ลูกค้าคนนี้ชื่อคุณกรหยกซึ่งนัดเช็คอินเวลาบ่ายโมง แต่รอจนสี่ทุ่มแล้วก็ไม่มาลูกค้าก็เยอะทั้งวัน ห้องที่ว่างในคืนวันเสาร์นั้นที่จริงต้องเป็นของคุณกรหยก เพราะจองมาจากอเมริกานานพอควรแถมพักยาวตั้งเดือนหนึ่ง อีกทั้งยังจ่ายค่าเช่าล่วงหน้ามาให้ทั้งหมดด้วย ท่าทางจะรวยไม่ใช่น้อย
พอได้ทราบว่าห้องถูกยกให้คนอื่นก็โวยวายหนักเอาการ ลูกค้าหน้าตาน่ารักแต่ดุเอาเรื่องคนนี้ ดึงดูดความสนใจผมจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยทีเดียว น้องพลอยต้องพูดให้ได้สติว่าควรหาอะไรให้ลูกค้าทาน ผมจึงรีบเข้าครัวไปจัดอาหารทุกอย่างที่มีมาให้คนน่ารักทานเสียจนหมดเกลี้ยงน่าเชยชม
“เออน่า...ถ้าเป็นผู้ชายก็ให้นอนห้องกูก็ได้ เดี๋ยวกูไปนอนกับพลอยเอง มึงไม่ต้องกลัวหรอกน่ากูเคลียร์เอง” ไอ้เจ๊ทองมันยืนยันว่าไม่มีปัญหา หากมีปัญหามันก็ชอบโยนให้ผม หรือไม่ก็ใช้น้องพลอยเป็นคนไปแก้แทนทุกครั้ง รวมถึงครั้งนี้ด้วย เอาเข้าจริงมันก็ปล่อยให้ลูกค้าต้องไปหาที่นอนที่อื่น ทำเอาลูกค้าหน้าตาน่ารักคนนี้เริ่มทำตัวไม่น่ารักเสียแล้ว แต่ถึงยังไงทางเราก็ทำผิดกับเข้าอยู่ดี ผมจึงอาสารับผิดชอบด้วยการชวนเค้าไปค้างที่บ้านผมแทน
ผมค่อนข้างไม่พอใจกับสายตาที่ประเมินผมตั้งแต่หัวจรดเท้า หากไปเห็นสภาพบ้านผมจะมาการดูถูกสักขนาดไหนไม่อยากจะเดา แต่แล้ว...เป็นผมเสียเองที่ต้องประหลาดใจ ลูกค้าคนนี้กลับไม่มีทีท่ารังเกียจอะไร หรือดูถูกสภาพชีวิตของผมเลย กลับพูดคุยอย่างเป็นกันเอง แถมในคืนนั้นยังปลุกอารมณ์ให้ผมต้องเผลอใจ ทำตามอารมณ์ปรารถนาเข้าให้อีกต่างหาก
เดิมผมเป็นคนอารมณ์จัดอยู่แล้ว แม้ว่าจะเหนื่อยจากงานแค่ไหน แต่ผมก็ต้องช่วยตัวเองเกือบทุกวัน ในคืนนั้นมีหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักมาลวนลาม ใครจะไปอดใจไหว ผิวขาวนวลเนียนแม้ในความมืด กลิ่นตัวก็หอมยังกับผู้หญิง รสจูบก็หวาน แถมยังเก่งกาจในเรื่องการทำรักเสียอีก ทำเอาลืมตัวไปว่าคนที่กำลังมีอะไรกันนั้นเป็นผู้ชาย ผมจึงจัดหนักเสียจนน้องหยกถึงกับจับไข้ แต่ด้วยลีลาก็ทำเอาผมหลงไปเลยทีเดียว
วันรุ่งขึ้นผมตื่นมาแต่เช้ารีบไปทำข้าวต้มมาให้ ในตู้เย็นมีแต่ปลาทูสดที่เพิ่งซื้อมา จึงทำข้าวต้มปลาทูสูตรเด็ดไปให้ทาน คาดว่าอยู่อเมริกามานานคงไม่เคยได้ทานปลาทูสดแน่นอน ฝีมือผมนั้นเรียนรู้มาจากยายอย่างดีจึงทำได้ไม่คาว พร้อมบรรจงแกะเนื้อปลาทูอกจากก้างเพื่อจะได้ทานง่ายขึ้น ผมเอาใจใส่ในการทำอย่างเต็มความสามารถ อยากสร้างความประทับใจให้เหลือเกิน
พอผมออกมาทำงานที่โรงแรมก็อ้างว่าคุณหยกเพลียจากการเดินทาง วันนี้จึงป่วยเลยให้นอนพักอยู่ที่บ้านผม ด้วยความเป็นห่วงผมจึงเลื่อนเวลาสอนทำขนมขึ้นมา และทำอาหารเย็นทิ้งไว้ฝากป้านวลช่วยดูแลมื้อเย็นที่โรงแรม ส่วนตัวผมขอกลับไปดูแลคุณหยกตั้งแต่บ่าย ไม่ใช่เพราะอยากดูแลในฐานะลูกค้า แต่อยากดูแลในฐานะ...คนโดนใจเสียมากกว่า
ไม่นานเราก็สนิทกัน ด้วยหลังสูตรกระชับความสัมพันธ์ทุกค่ำคืน ผมประทับใจในตัวหยกหลายอย่าง แม้กระทั่งครั้งที่ผมโดนทวงหนี้ของพ่อ ที่ผ่านมาเพียงแค่ผมโดนข่มขู่หญิงสาวเหล่านั้นก็พร้อมปฏิเสธที่จะบอกว่ารู้จักผมทันที แต่หาใช่คนน่ารักของผมคนนี้ไม่ หยกยังคงออกปากปกป้องไม่ให้เดนนรกพวกนั้นทำร้ายผม ยังคงอยู่เคียงข้างไม่หวั่นกลัวอันตรายใดใด นั่นทำให้ผมหลงรักเด็กคนนี้ได้อย่างง่ายดาย
พ่อของผมเป็นคนไม่ดี ติดเหล้าติดการพนันทุกรูปแบบ พ่อไม่เคยอยู่กับเรานานๆ จะมาขโมยเงินหรือของไปขายเท่านั้น วันหนึ่งพ่อเอาที่ดินของคุณตาไปขายเพื่อใช้หนี้ โชคดีที่มีคนใจดีซื้อไป เค้าให้เราเช่าอยู่ต่อในราคาที่ถูกมากโดยไม่เคยมาไล่ที่ จนกระทั้งผมโตขึ้นมาจึงช่วยคุณตาทำงานทุกอย่าง ผมรับจ้างทำสวน ถางหญ้า เก็บผลไม้ เลี้ยงสัตว์ ผมทำทุกอย่างที่มีคนว่าจ้าง แล้วก็เพียรพยายามเก็บเงินเอาไว้ เพื่อช่วยตาซื้อที่ดินคืนมา แต่เจ้าของที่ก็ไม่ยอมขายจนคิดว่าหมดหวัง
ผมพาหยกไปหาคุณแม่ที่วัด แม่ทิพย์ของผมท่านเสียไปนานแล้ว เมื่อผมจำความได้ท่านก็เป็นคนบ้าสติไม่ดี แต่ไม่ว่าท่านจะสติไม่ดียังไง ท่านก็ยังรักผมมากคอยอยู่ใกล้ๆ ร้องเพลงกล่อมผมอยู่ไม่ห่าง ผมจึงรักแม่มาก แม่น่าสงสารเพราะท่านโดนคนอื่นรังแก ผมเฝ้าถามคุณตาว่าทำไมแม่เป็นแบบนี้ ท่านก็เอาแต่โทษพ่อของผม แล้ววันหนึ่งแม่ผมก็หายตัวไป เราพยายามตามหากันจนทั่ว จนมีคนพบศพของแม่ที่ถนนใหญ่ ตำรวจบอกว่าแม่ถูกรถชนตาย เราเอาผิดใครไม่ได้ด้วยเพราะไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ ได้แต่สันนิษฐานว่าแม่หนีออกมาจากบ้านแล้วไม่ทันได้ระวังจึงโดนรถชน
ผมจึงบอกตัวเองว่าเป็นลูกกำพร้าตั้งแต่นั้นมา ผมไม่มีพ่อ ไม่เหลือแม่ ครอบครัวผมมีแค่คุณตาคุณยายเพียงเท่านั้น มาวันนี้ ผมมีคนรักที่อยากดูแลไปตลอดชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกคน ผมอยากให้หยกมาเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวของผม หากวันที่หยกต้องกลับอเมริกา ผมจะตามไปขอหยกมาเป็นภรรยา แล้วอยู่กินกันชั่วชีวิต ตั้งใจไว้อย่างนั้น และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
แล้วความรักก็ทำให้ผมพบโชค น้องหยกกลับกลายมาเป็นเจ้าของที่ดินที่ผมอาศัยอยู่ ด้วยมรดกที่ได้มาจากคุณหยกเทพ คนรักของผมนั้นก็ประเสริฐ มอบที่ดินให้ผมอย่างไม่มีข้อแม้ ทราบดีว่าแม้ที่ดินที่หยกได้มาจะไม่ใช่ที่ตรงนี้ก็ตาม หยกก็ตั้งใจมาเมืองไทยเพื่อมอบให้คนที่เช่าอยู่โดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทนใดๆ อยู่แล้ว แต่พอได้มันมาง่ายดาย ผมจึงตั้งตัวรับแทบไม่ทัน
วันหนึ่งเพื่อนน้องหยกที่ไม่ได้เจอกันมานาน มาบังเอิญเจอกันที่โรงแรมของพวกเรานั้น ทำให้เราได้มีโอกาสไปเที่ยวพักผ่อนที่ทะเลหัวหินกัน เพื่อนน้องหยกแต่ละคนดูมีราศี ท่าทางจะเป็นลูกคนรวย ผมจึงต้องปรับปรุงตัวเองให้ดูเป็นผู้เป็นคนกับเค้าบ้าง ผมอยากได้โทรศัพท์ที่เหมือนกันหยก เพราะมันสามารถพูดคุยกันทางไกลแบบเห็นหน้าค่าตากันได้ และต้องการเสื้อผ้าใหม่ๆ เผื่อจะทำให้ตัวเองดูมีราศีกับเค้าบ้างก็เท่านั้น
วันนี้เรามาพักอยู่ในโรงแรมไฮโซที่หัวหิน เพราะเป็นความเอื้ออาทรจากเพื่อนของน้องหยกที่ไม่รังเกียจพวกผม ลำพังตัวเองนั้นหากได้พาคนรักไปเที่ยว คงไม่สะดวกสบายหรูหราถึงเพียงนี้แน่ๆ แต่ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ขอให้มีหยกผมก็มีความสุข และขอให้คนรักคิดแบบเดียวกันกับผมก็พอใจแล้ว
วันนั้นเองระหว่างที่เราไปเที่ยวที่ตลาดนัดในหัวหิน มีคนเข้ามาจีบแฟนผม ผมโกรธมาก และเริ่มเกิดความหวาดกลัว ไม่ใช่ไม่ไว้ใจคนรัก แต่...มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก กลัวว่าคนที่เข้ามาจีบจะดูเพียบพร้อมเหมาะสมกับหยกมากกว่าผม กลัวการดูถูกตัวเองของผม ที่มันทำให้เกิดความสับสนในจิตใจ
หากน้องหยกเกิดหวั่นไหวไปกับมันขึ้นมาจริงๆ แล้วผมจะทำยังไง รูปร่างผมก็ใหญ่โตยังกับยักษ์ แถมกล้ามเนื้อเป็นมัดยังกับพวกใช้แรงงาน ไม่เหมือนหนุ่มน้อยหน้ามน ผิวขาวใสจนเห็นเส้นเลือดฝาดบนใบหน้าชัดเจน รูปร่างหน้าตาสะอาดหมดจนดูเป็นลูกคุณหนู แถมยังเข้าสไตล์หนุ่มเกาหลีที่กำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้อีก
ผมค่อนข้างคิดมากเมื่อเจอผู้ชายอื่นเข้ามาคุยกับหยกในครั้งแรก มัวแต่ยืนดูท่าทีอยู่นานจนไอศกรีมละลายคามือ ขาแข้งแทบจะก้าวไม่ออก คนใช้แรงงานอย่างผมจะไปสู้ราศีอะไรกับลูกคุณหนูอย่างหนุ่มคนนั้น มีอยู่ทางเดียวเท่านั้นคือต้องใช้กำลัง ผมต้องข่มขู่ทุกคนที่บังอาจเข้ามายุ่มย่ามกับแฟนผม รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ใช่วิธีที่ดี และไม่มีความเป็นสุภาพชน เพียงแค่ผม...กลัว...กลัวว่าสักวันหากผมต้องเสียหยกไป ผมจะทำยังไง
โชคดีที่ในคืนนั้นผมไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่าม แต่ในคืนที่สองขณะที่ผมเตรียมการขอน้องหยกแต่งงาน ด้วยความร่วมมือของพี่ๆ และเพื่อนๆ ผมรีบเปลี่ยนตัวเองเป็นเจ้าชายในชุดสูทสีขาวสง่าที่พี่แดนนี่เอามาให้ยืม แม้มันจะรัดไปนิดด้วยขนาดตัวที่เล็กไปหน่อย แต่ก็ทำให้ผมดูหล่อขึ้นมาเป็นกอง ไม่ได้คาดคิดว่าต้องเตรียมรองเท้าให้เข้าชุดกับสูทสีขาว เพราะรองเท้าของพี่แดนนี่มีขนาดเล็กกว่าเท้าผมมาก จึงไม่ใส่รองเท้ามันเสียเลยแล้วกัน ผมคว้าดอกกุหลาบสีแดงจากในห้องนอนมาหนึ่งดอก แล้วก็หยิบของสำคัญติดออกมาด้วย
ผมไปยืนรอ ณ จุดนัดหมายที่พี่แชริมจัดเอาไว้ให้ รู้สึกว่าผมโชคดีมากที่พี่แชริม และพี่แดนนี่ซึ่งเป็นเพื่อนกับน้องหยก แต่กลับช่วยเหลือผมมากมายเหลือเกิน คืนนี้ล่ะ จะเป็นคืนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผม ระหว่างที่รอให้หยกเดินเข้ามาหา ผมเห็นไอ้บ้านั่นเดินมากับหยก แถมยังจับมือถือแขนพูดคุยกันอย่างสนิทสนม
จิตใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทันที วินาทีนั้น ผมคิดได้เพียงอย่างเดียวว่าต้องแยกหยกออกมาจากมันให้ได้ และต้องประกาศให้มันรู้เสียทีว่าหากมายุ่งกับคนของผมแล้วจะต้องเจอกับอะไร ผมจึงถลาเข้าไปชกเปรี้ยงเข้าให้เต็มแรง แต่ไม่นึกว่าจะเป็นการเข้าใจผิด โชคดีที่หลังจากผมทำความเข้าใจเรื่องไอ้เด็กบ้าที่ชื่อ เจ นั่นแล้ว ไม่มีใครต้องเสียความรู้สึกอะไรกับความผิดพลาดครั้งนี้
ผมได้แต่เฝ้าขอโทษขอโพยน้องเจ และพี่แชริมที่ไม่ถือโทษโกรธผม ผมจึงยิ่งรู้สึกผิดมากเข้าไปอีก แต่ทำไงได้ คนมึนหึงนี่นา เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเรียบร้อย ผมจึงชวนหยกไปเดินเล่นริมทะเลกันสองคน เราเดินมาตามทางเดินที่ปราศจากผู้คน มีเพียงเสียงคลื่น สายลม แสดงดาว และความรักที่อยู่รอบตัวเรา ผมอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ อยากอยู่กับคนรักในบรรยากาศแบบนี้ไปนานๆ
“หยกยังตกใจอยู่ไหมครับ พี่ขอโทษนะ” ผมถามด้วยความเป็นห่วงคนรัก แต่หยกกลับสั่นหัวไม่พูดอะไรออกมา ในตอนแรกผมหึงมากจริงๆ นึกไม่ถึงว่าไอ้น้องเจตั้งใจแค่จะแกล้งหยกน้องของผม ดันเป็นน้องพี่แชริมแล้วสนิทกับหยกเสียด้วย เพียงแต่พอกลับเมืองไทยมาแล้วหน้าตารูปร่างเปลี่ยนไปจนจำกันไม่ได้
“พี่กฤษทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะครับ” น้องหยกของผมที่เหมือนจะหายตกใจ และเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติแล้วถามผมขึ้นมา ผมจึงหยุดเดิน หันไปกุมมือแล้วก็คุกเข่าซ้ายลงข้างหนึ่งกับพื้นทราย น้องหยกทำหน้าเหรอหราออกมาด้วยความงง
“หยกครับ...ถึงชีวิตที่ผ่านมาของพี่จะลำบาก และไม่ได้สะดวกสบายอะไรมากนัก พี่เห็นแล้วว่าหยกก็สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพฐานะของพี่ได้ พี่รู้ว่าหยกมีฐานะที่ดีกว่าและเพียบพร้อมกว่าพี่หลายเท่า แต่พี่ก็อยากจะขอเป็นคนดูแลหยกนับจากนี้ไป พี่จะพยายามสร้างฐานะของพี่เองขึ้นมา หยกจะยอมใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ร่วมกันกับคนจนอย่างพี่คนนี้ได้หรือเปล่าครับ” ผมพูดจบก็ปล่อยมือจากหยกล้วงเอากล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มมาถือไว้ในมือ
เปิดฝาออกมาข้างในเป็นแหวนทองคำหนักหนึ่งบาทประดับด้วยเม็ดหยกสีเขียวอ่อน ที่ได้มาจากคุณตาซึ่งเคยเป็นจี้ของแม่ ผมจึงนำไปทำเป็นหัวแหวนมาขอหยกแต่งงาน ผมเตรียมการเอาไว้ก่อนหน้านี้สักพักแล้ว ในวันที่ผมพาหยกไปกราบอัฐิคุณแม่ ผมก็รู้สึกมั่นใจในตัวหยกจนอยากร่วมชีวิตด้วย
ผมแอบฝากน้องพลอยให้ไปทำตัวแหวนที่ร้านทองในห้าง แต่ไม่คิดว่าจะได้ไปรับด้วยตัวเองในวันที่ไปซื้อโทรศัพท์และเสื้อผ้า ผมหวังเพียงว่าน้องหยกที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนี้จะไม่ปฏิเสธผมออกมา ช่วงเวลาที่ผมรอคำตอบแม้ผ่านไปเพียงเสี้ยววินาที แต่กลับทำให้ผมรู้สึกเหมือนรอนานเป็นชั่วโมง
“หยกครับ...ถ้าหยกตกลง ช่วยยิ้มให้พี่สักนิดก็ได้นะครับ พี่เกร็งไปหมดแล้ว” ผมทนไม่ไหวเพราะน้องหยกยังยืนนิ่งมองผมคุกเข่าขอแต่งงานอยู่อย่างนั้น พอพูดจบผมก็รู้สึกถึงหยกน้ำหล่นลงบนข้อมือของผม น้องหยกร้องไห้ ทำไม...น้ำตาที่ไหลมันคือความดีใจ หรืออะไรกันแน่ ผมเริ่มสับสนจนต้องลุกขึ้นไปกอดหยกเอาไว้แน่น แล้วลูบหลังหยกเบาๆ เพื่อปลอบประโลม
“ขอโทษนะครับคนดี พี่ขอโทษ ถ้าหยกยังไม่อยากตอบตอนนี้ไม่เป็นไร พี่จะไม่ถามหยกแล้วนะครับ อย่าร้องไห้นะครับคนดี นิ่งเสียนะครับ” ผมร้องปลอบไปด้วยอาการร้อนรน ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้ ผมคงรุกหยกมากจนเกินไป ไม่รู้ว่าสร้างความลำบากใจให้คนรักขนาดไหน ตอนนี้หัวใจของผมกระตุกวูบไหวไปกับอาการสะอื้นไห้ของคนรักในอ้อมกอด
“หยก...ฮื่อ...ฮื่อ...หยกดีใจ หยก...จะอยู่กับพี่...พี่กฤษตลอด...ฮึก...ไปครับ” หยกพูดไปสะอื้นไปจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง แต่พอผมจับใจความได้ก็ต้องรู้สึกหัวใจพองโตเต้นเร็วรัวและแรง ผมจับไหล่น้องหยกไว้สองข้างแล้วใช้แขนดันออก เพื่อก้มลงไปมองหน้าคนรักให้ชัดๆ อีกครั้ง
“หยก...ตกลงแต่งงานกับพี่ใช่ไหมครับ” ผมถามรัวเร็ว แต่คนข้างหน้าพยักหน้าตอบช้าๆ เพียงครั้งเดียวทั้งที่น้ำตายังนองหน้า ผมดีใจจนเผลอกระโดดร้อง “วู้ววว โว้วว” ออกมาดังลั่น แล้วก็ต้องใจหายเพราะลืมตัวทำแหวนหลุดกระเด็นออกจากกล่อง หล่นลงไปในกองทราย “เฮ้ย...แหวน”
“กระเด็นไปตรงนั้นค่ะพี่กฤษ” เสียงน้องพลอยดังออกมาจากพุ่มไม้ติดกับผนังโรงแรม ผมหันไปมองก็เจอน้องพลอยยืนอยู่ข้างนายเจ นี่สงสัยจะมาแอบดูผมขอน้องหยกแต่งงานแน่นอน เร็วเท่าความคิดน้องเจวิ่งพรวดออกจากพุ่มไม้ไปยังจุดที่แหวนกระเด็นออกมา แล้วรีบหยิบมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจด้วยลักยิ้มตรงแก้มบุ๋มมาให้ทั้งที่ปากยังบวมเจ่อจากแรงหมัดของผม
“ขอบใจนะ” ผมพูดไปพร้อมส่งยิ้มไปให้ แล้วหันกลับมามองน้องหยก ที่ตอนนี้ยืนก้มหน้าเขินจนหน้าแดงถึงใบหูที่เคยเป็นสีขาวนวลอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้ว จับมือซ้ายของหยกออกมาสวมแหวนลงบนนิ้วนางข้างซ้าย แหวนค่อนข้างใหญ่แต่ก็ทำเอาไว้ได้ขนาดพอดี
“เย้...ดีใจด้วยนะครับพี่หยก” น้องเจร้องเฮออกมาดังลั่น ไม่นานน้องพลอยก็วิ่งมาสมทบ
“ดีใจด้วยนะคะพี่กฤษ รักกับพี่หยกตลอดไปนะคะ พลอยรักพี่ทั้งสองคนค่ะ” น้องพลอยยืนปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง ผมหันไปยิ้มให้เด็กทั้งสอง จึงแอบเห็นนายเจแอบจับมือน้องสาวผมเอาไว้ด้วย ไวไฟเหมือนกันนะเด็กสมัยนี้
“หยกครับ เรากลับห้องกันดีกว่าไหม” ผมหันไปชวนน้องหยกที่ยังคงยืนก้มหน้าด้วยความเขินอาย น้องหยกพยักหน้าผมจึงจูงมือเดินผ่านเด็กสองคนนั้น ทั้งคู่โบกไม้โบกมือให้เราทำท่าเหมือนเหมือนมาส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอยังไงอย่างนั้น ผมกับน้องหยกจึงหันกลับไปโบกมือให้ทั้งคู่แล้วเดินกลับโรงแรมไปสู่ห้องหอของเรา
-
กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดด
:m3:
พี่กฤษเริ่ดมากค่า
ขอน้องหยกแต่งงานเรียบร้อย
ต่อไปก็เข้าหอโลดดดดดดดดดดดด
:oo1:
-
คราวนี้ก็ได้เข้าหอแล้วสิ :z1:
ส่วนน้องพลอยจะได้มีคู่กับเค้าแล้วสิ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: มุดไปแอบนอนรอใต้เตียงเลย อิอิ :m25: :m25:
-
พี่กฤษหล่อมาก มากถึงมากที่สุดเลยค่ะ
-
ไหนจะมาต่อพี่ทอง :m31: :m31:
-
ตามาร์ทนี่หูเบาจริงๆ โชคดีแล้วที่ป้าทองแค่เริ่มคบ เดาว่าตาแก่ที่ป้าทองเสียตัวให้ต้องเป็นญาติของน้องเจแน่เลย
:3123: เป็นการขอแต่งงานที่เรียบง่ายมาก ดีใจกับพี่กฤษและน้องหยก :กอด1: :z3: อยากเข้าไปหลบอยู่ใต้เตียง
-
ลุ้นแทบแย่นึกว่าหยกจะไม่ตกลงซะแล้ว :เฮ้อ:
:mc4: แต่งงาน แต่งงาน
:L2: :L2:
-
ปลื้มอ่ะ :impress2: ประทับใจ โรแมนติคมั่กๆ กดเป็ดให้1ที :3123:
ที่แท้ความในใจของกฤษเป็นอย่างนี้เอง โธ่เอ๊ย~จนตรงไหน มีตั้ง3ล้านแน่ะ ชาตินี้เรากะว่ามีซักล้านก็รวยแล้วนะ
ถึงคนเขียน ฉากเจ๊น่ะ เราไม่ใช่ว่าอยากอ่าน แค่สงสัยเฉยๆ สรุปว่าเกาหลีเสียบไทยเรียบร้อยแล้วละกันเนาะ :laugh:
-
หัวแหวนเป็นหยก...เข้ากับชื่อน้องหยกเลย...เฮอๆๆๆ...ไม่มีดราม่าอะไรใช่ไหมครับเนี่ย...
-
โว้ววว พี่กฤษชนะเลิศ
แต่อยากอ่านพี่ทองแล้วอ่ะ อยากๆๆๆ
-
ไหนจะมาต่อพี่ทอง :m31: :m31:
ต่อเรื่องยนเตียงหรือต่อเหตุการณืต่อไปอ่ะ?
-
อั้ยยะ น้องพลับขอสอง เอิ้กๆๆๆ
-
ตอนต่อไป ตอนต่อไป ตอนต่อไป o13
-
ยังสนุกเหมือนเดิม แต่แอบสงสารคุณทองนะ
ปล.คุณAxCiO@ToToKeN เปลี่ยนตัวอักษร ภาค
คุณทองเล่าได้ไหมค่ะ แบบว่าอ่านแล้วไม่ชัด ปวดตาด้วย
อันนี้แค่เสนอนะจ๊ะ :L2:
-
:o8: :monkeysad: :monkeysad:แอร๊ยยยยย ซาบซึ้งที่สุดเลย พี่กฤษ น้องหยก
-
ยังสนุกเหมือนเดิม แต่แอบสงสารคุณทองนะ
ปล.คุณAxCiO@ToToKeN เปลี่ยนตัวอักษร ภาค
คุณทองเล่าได้ไหมค่ะ แบบว่าอ่านแล้วไม่ชัด ปวดตาด้วย
อันนี้แค่เสนอนะจ๊ะ :L2:
ได้ครับ นึกว่าเอาสีให้ส้มชื่อเจ๊ก็เท่านั้นเองอ่ะครับ 555
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: แต่งงานจ้า แต่งงาน วู้วววววววววววววววววววด ดีใจด้วย น้องหยกเป็นฝังเป็นฝาแล้ว *ปาดน้ำตาด้วยความดีใจ*
เจ๊ทองหายไปไหนอะ ค้างเรื่องเจ๊อะ อยากรู้ต่อจากนั้นเจ๊เป็นไง มีใครมาดามอกเจ๊อะปะ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วก็อยากแอบรู้เรื่องบนเตียงของเจ๊เหมือนกัน ประมาณว่ามันเป็นครั้งแรกของเจ๊นะ เจ๊จะไม่เล่าให้
ฟังหน่อยหรือ ถึงเจ๊จะไม่ประทับใจเท่าไหร่ก็เหอะ แต่เขาอยากรู้อะเจ๊
จริง ๆ เราต้องอ้อนนักเขียนสินะถึงจะถูก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ *ทำตาเป็นประกาย* ได้ไหมค่ะ คุณนักเขียนผู้ใจดี ^^
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: แต่งงานจ้า แต่งงาน วู้วววววววววววววววววววด ดีใจด้วย น้องหยกเป็นฝังเป็นฝาแล้ว *ปาดน้ำตาด้วยความดีใจ*
เจ๊ทองหายไปไหนอะ ค้างเรื่องเจ๊อะ อยากรู้ต่อจากนั้นเจ๊เป็นไง มีใครมาดามอกเจ๊อะปะ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แล้วก็อยากแอบรู้เรื่องบนเตียงของเจ๊เหมือนกัน ประมาณว่ามันเป็นครั้งแรกของเจ๊นะ เจ๊จะไม่เล่าให้
ฟังหน่อยหรือ ถึงเจ๊จะไม่ประทับใจเท่าไหร่ก็เหอะ แต่เขาอยากรู้อะเจ๊
จริง ๆ เราต้องอ้อนนักเขียนสินะถึงจะถูก ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ *ทำตาเป็นประกาย* ได้ไหมค่ะ คุณนักเขียนผู้ใจดี ^^
อ่ะ อ่ะ...เล่ากะด้าย 555 เดี๋ยวเย็นๆ จะไป Edit ตอนพิเศษ 4 ของเจ๊ทองให้นะจ๊ะ
-
^
^
^
ว้าววววววววววววววววววว ขอบคุณมากคร้า o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
^
^
^
ว้าววววววววววววววววววว ขอบคุณมากคร้า o13 o13 o13 o13 o13 o13
เติมให้ครบสมบูรณ์ความแล้วครับ ^^
-
หงะ หรือว่าจะกลายเป็นเรื่องพลิกผัน คู่แท้ของพี่ทองจะเป็นตาแก่หุ่นลํ่านั่นนะ
-
เขินนนนนนๆๆๆๆ ถึงแม้จะผิดแผนไปนิดก็เหอะน่ะ
แต่แค่นี้คนอ่านก็ละลายหมดแล้ว
ไป เร็วๆๆๆ รีบขึ้นห้อง
จะอึ่ยยยยย
-
อยากอ่านตอนเจ๊ทองอีกอ่ะ
-
น้องหยกก็น่ารัก เจ๋ทองก็น่าลุ้น เชียร์ทั้งสองคู่เลยนะ
-
ช่วงนี้ขอพี่กฤษลั้ลากับน้องหยกก่อนได้ป่าวอ่าาา อิอิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 42 “กฤษกร”
ฉันจะอยู่เป็นคนของเธอ จะรักเธอตลอดไป ทั้งหัวใจฉันให้เธอ ยืนยันจากใจ สิ่งใดเธอต้องการ แม้จะเหนื่อย ฉันไม่หวั่นทำได้เพื่อเธอ ตอบแทนที่เธอให้ความรัก ตอบแทนที่ดีเสมอ จะไม่ทำให้เธอต้องผิดหวัง
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกผมช้อนร่างน้องหยกขึ้นมาอุ้ม พาเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างอารมณ์ดี น้องหยกใช้คีร์การ์ดเปิดประตูให้ผมพาเข้ามาในห้อง หนุ่มน้อยในอ้อมกอดเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับบรรยากาศที่เปลี่ยนไป แสงสีทองระเรื่อจากเปลวเทียนส่องสว่าง ทั่วทุกมุมห้องประดับประดาด้วยดอกกุหลาบสีแดงสด พนักงานที่นี่รอบคอบด้วยการปรับลดระดับความสว่างจากหลอดไฟ ให้ภายในห้องมีแต่เพียงเทียนหอมที่ส่องแสงสว่างไสวเรืองรองส่งกลิ่นหอมเพียงอ่อนๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติกเหนือคำพรรณนา
น้องหยกที่รักหันมาส่งยิ้มให้ผม ทั้งรอยยิ้มและแววตานั้นช่างดูอุ่นใจเหลือเกิน ผมจึงจูบลงที่หน้าผากไปเบาๆ หนุ่มน้อยในอ้อมกอดหลับตาพริ้มยอมรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ สองแขนเรียววาดขึ้นโอบรอบคอทันที ใบหน้าสวยแนบซบลงที่อกกว้างของผม ผมกอดตอบคนขี้อ้อนด้วยความรักสุดหัวใจ
“หยกรักพี่กฤษจังเลยครับ ยิ่งนับวันก็มีแต่จะรักมากขึ้น...มากขึ้นไปทุกวัน” หนุ่มน้อยบอกรักผมไป ขณะซบที่อกกว้างจนผมต้องกระชับกอดแน่นขึ้นอีกครั้ง รู้สึกอบอุ่นหัวใจเหลือเกินด้วยคำว่ารักจากปากของน้องหยก ผมไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยสักครั้ง กลับยิ่งต้องการและอยากที่จะฟังมันตลอดไปเสียด้วยซ้ำ
ผมวางร่างของเจ้าสาวลงบนเตียงสีขาวที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสดจนเต็ม แล้วก็ตามขึ้นไปทาบทับทันที ผมก้มลงจูบหยกอีกครั้ง จูบที่อ่อนหวานเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ เพราะหนุ่มน้อยนั้นลูบไล้แผงอกกว้างของผมไปมา สร้างความร้อนรุ่มภายในกายของผมยิ่งนัก
ผมไล้ละเลียดชิมความหวานของกลีบปากคนรักอย่างหลงใหล น้องหยกเผยอปากน้อยๆ เชิญชวนยั่วเย้าให้ผมสัมผัสได้มากขึ้นกว่าเดิม ผมกระตุกยิ้มชอบใจที่คนรักเป็นเช่นนี้ ผมหลงหนุ่มน้อยคนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นแล้วก็ว่าได้ ไม่ว่าคนรักจะทำอะไร ทำไมผมถึงมองว่ามันน่ารักไปหมดทุกการกระทำ
ลิ้นร้อนๆ ของผมสอดเข้าไปควานหาความหวานตามอาการเชิญชวนของคนรัก ผมไล้เลียไปทุกซอกทุกมุมภายในนั้น มันทั้งหวาน ทั้งหอม นุ่มนวล และอุ่นร้อนรัญจวนใจผมนัก แล้วยังลิ้นน้อยๆ ของคนรักที่คอยจะหยอกเย้าลิ้นหนาของผมไม่หยุดหย่อนนั่นอีก ชักจะเก่งกาจสามารถเกินไปแล้ว ยิ่งคนรักตอบสนองผมมากเท่าใดผมก็ยิ่งหลงใหล และต้องการสิ่งที่มากขึ้น และมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว
“พอได้แล้วคนเก่ง ถ้ามากไปกว่านี้คืนนี้น้องหยกไม่ได้นอนแน่ พี่บอกไว้ก่อนนะ” ผมรีบท้วงออกมาก่อนที่ผมจะห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ด้วยตั้งใจแต่แรกว่าคืนนี้จะไม่มีการร่วมรักที่รุนแรง หักโหม และหื่นกระหาย แต่ภายในจิตใจมันรุมร้อน เร่งเร้าอยากร่วมรักกับคนใต้ร่างเสียเหลือเกิน
“ไม่นอนก็ไม่นอนสิครับ หยกไม่เห็นจะกลัวเลย” คนรักพูดท้าทายพร้อมสายตาแพรวพราวดูร้ายนัก ช่างเจรจากล้าพูดเสียเหลือเกิน มีอะไรที่คนรักของผมไม่กลัวบ้างนะ ผมชักอยากจะรู้แล้วสิ ผมต้องหรี่ตามองพลางอมยิ้มกับอากัปกริยาไม่สะท้านของร่างบาง
“แน่ใจนะที่พูด” ผมก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวตอบเช่นกัน น้องหยกได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มให้ จะว่าเขินอายก็เห็นจะไม่ใช่ มันเป็นรอยยิ้มยั่วเย้าท้าทายผมชัดๆ ลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างผมจะปล่อยให้คนรักท้าทายแบบนี้ได้เช่นไรหรือ
“งั้นก็ไม่ต้องนอนแล้วกันนะครับคืนนี้” ผมจูบไล้ลงมาที่ซอกคอสูดดมความหอมจากกลิ่นกายคนรักเข้าเต็มปอด กดจูบลงไปด้วยความเสน่หาจนขึ้นรอยช้ำสีกุหลาบระเรื่อ เพื่อตีตราจองว่าน้องหยกเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น ส่วนคนอื่นนั้นต้องหมดสิทธิ์
“อ๊ะ...พี่กฤษอย่าทำแบบนั้นสิครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนรักด้วยสายตาน้อยใจนิดๆ ที่คนรักไม่อยากให้ผมทำเช่นนี้ น้องหยกเห็นสายตาตัดพ้อแบบนั้นของผมก็ยกมือขึ้นมาลูบไล้แก้มสากด้วยตอหนวดเคราของผมเบาๆ และให้เหตุผลที่น่าฟังออกไป
“ถ้าเกิดเป็นรอยที่คอพรุ่งนี้ยังไม่หาย คนอื่นเห็นเข้าหยกต้องโดนแซวแน่ๆ เลยครับ นี่รอยตามตัวหยกที่พี่กฤษทำไว้เมื่อวานยังไม่จางลงเลย ตอนนี้หยกเลยไม่กล้าถอดเสื้อเล่นน้ำแล้วนะครับ อุตส่าห์ได้มาทะเลทั้งที” น้องหยกแกล้งงอนผมทันที คนรักหันหน้าหนีผมพร้อมกับทำปากยู่แก้มป่อง คนต้องง้อเห็นแล้วก็อดใจไม่ไหว หอมแก้มไปเสียฟอดใหญ่
“พี่กฤษชอบแกล้งหยก” พอคนรักจะหันมาต่อว่ากลับถูกผมก้มลงปิดปาก ด้วยริมฝีปากของผมเสียก่อน น้องหยกทุบไหล่หนาเล็กน้อยเพื่อประท้วง ผลักหน้าผมหลุดออกแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ รุกหนักคนรักเข้าไปอีกด้วยการดึงชายเสื้อขึ้นใช้ปลายนิ้วเคล้นคลึงยอดอกด้วยความโหยหา น้องหยกแอ่นอกให้ผมอย่างยั่วเย้า ผมยิ้มออกมาทันที แถมยังยกมือขึ้นคล้องคอผมไว้อย่างต้องการประกาศบอกว่า ห้ามผมหนีไปไหนจนกว่าเกมจะจบลง เรื่องยั่วผมนั้นไม่มีใครเกินเด็กหนุ่มคนนี้จริงๆ
และไม่ทันที่ผมจะเริ่มทำอะไรต่อ คนรักก็เปิดเกมของตัวเองด้วยการเปลืองเสื้อผ้าเรียบร้อย หันมาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวในของผมจนหมด น้องหยกเบียดหยัดสะโพกเข้าถูไถหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยลอนกล้ามของผมอย่างเร้าใจ ผมหายใจติดขัดเมื่อผมรู้สึกได้ว่าภายใต้ร่างมีน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากกึ่งกลางกายของคนรักมันฉ่ำชื้นถูไถผิวกายของผม
เมื่อมือบางของคนรักถอดเสื้อนอกของผมออกมาแล้วดึงถลกเสื้อเชิ้ตด้านในกางออก ผมได้แต่เกร็งร่างพยายามความคุมการหายใจให้เป็นปกติ เสียงคำรามในลำคอนั้นสะกดกลั้นไม่ให้ตัวเองผลีผลามทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง ในเมื่อคืนพิเศษแบบนี้มีผมเวลาร่วมรักกับเจ้าสาวของผมทั้งคืน ผมก็อยากจะทำอะไรที่สร้างความสุขให้กับคนรักมากกว่า ผมอยากร่วมรักอย่างใจเย็น อยากทำรักให้คนรักได้มีความสุขมากกว่าจะรู้สึกแค่การปลดปล่อยระบายความใคร่ที่มีเท่านั้น
“น้องหยกกำลังจะฆ่าพี่รู้ตัวไหมคนดี พี่ปวดไปหมดแล้วนะ” ผมจับมือน้อยของคนรักไปกอบกุมที่แก่นกายของตัวเอง ที่มันขยายตัวดันจนกางเกงผมขึ้นรูปของแข็งนั้นอย่างชัดเจน ด้วยเพราะชุดสูทรัดติ้วจนเกือบไม่พอดีตัวของพี่แดนนี่ ทำให้ตอนนี้ร่างกายผมรู้สึกอึดอัดรัดแน่นไปหมด
“มันปวดด้วยหรือครับ ปวดมากไหม” น้องหยกแกล้งถามด้วยแสดงสีหน้าถึงความสงสาร คนรักถามเหมือนไม่รู้มาก่อนว่าเมื่อผู้ชายเกิดความต้องการมันจะเจ็บปวดทรมานมากมายขนาดนี้ คงนึกว่าผมจะรู้สึกดีและมีความสุขอย่างที่ตัวเองรู้สึกเสียอีก หยกลูบไล้มันเบาๆ อย่างต้องการจะปลอบใจมัน ไม่ให้ผมเจ็บปวดไปมากกว่านี้ แต่มันกลับทำให้ผมคลั่งแทบเป็นบ้าเมื่อได้รับสัมผัสอ่อนโยนนั้น
“อย่าซนสิครับ วันนี้เป็นเด็กดี อยู่นิ่งๆ ให้พี่ทำให้น้องหยกมีความสุขบ้างนะ พี่จะทำเหมือนคืนแรกที่หยกทำให้พี่ไง” ผมก้มลงพูดชิดริมฝีปากอิ่มของคนรัก แล้วกดจูบให้อีกครั้ง และน้องหยกก็หลับตายิ้มรับสัมผัสอ่อนโยนจากผมอย่างว่าง่าย คนรักหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่าง ปล่อยให้ผมเป็นผู้คุมเกมแต่เพียงผู้เดียว
ผมเล็มเลียทักทายใบหูขาวสะอาดสร้างความซ่านสยิวปนขนลุกให้กับคนรัก จนร่างบางสั่นสะท้านครางกระท่อนกระแท่น ขณะเดียวกันก็ยัดกายขึ้นสูง ราวกับต้องการจะไขว่คว้าอะไรบางอย่าง น้องหยกบิดกายดิ้นเร้า ใบหน้างามเคลิบเคลิ้ม ขณะเดียวกันร่างกายก็เริ่มอ่อนปวกเปียก ราวกับว่ามันไม่มีกระดูก
“ที่รักครับ พี่รักหยกที่สุดในโลกเลยรู้ไหม” ผมสารภาพแนบชิดริมฝีปากบาง ก่อนจะค่อยๆ ไซร้ลงมายังซอกคอขาวผ่อง น้องหยกกำลังหลับตาพริ้ม มือเรียวจิกลงบนผ้าปูที่นอนที่บัดนี้ยับย่นจนกลีบกุหลาบที่โปรยปรายกระจายฟุ้ง พลางแอ่นกายให้ผมได้ลงมือปลุกเร้าอย่างถนัด นิ้วมือของผมขยี้หมุนวนกับเม็ดทับทิมชูชัน ปลุกปั่นให้คนรักส่งเสียงครวญครางสาแก่ใจ
ด้วยเวลาเพียงไม่กี่วินาทีในปลดเปลื้องปราการขวางกั้นจากตัวผมออก ให้เปลือยเปล่าเหมือนเด็กน้อยด้านล่าง แล้วเลื้อยกายทาบทับร่างบอบบางนั้นไว้แนบแน่น ก่อนจะบดแนบเรียวปากบางอิ่มอย่างกระหายใคร่ เต็มกำลังต้องการทางอารมณ์ พร้อมกับใช้เข่าสองข้างแยกเรียวขางามออก แนบความแข็งขึงอวบหนานาบกับคนใต้ร่างอย่างเร่าร้อน แล้วไล่จูบลงมาจนถึงกลางอกอีกครั้ง แวะทักทายยอดอกชูชันครู่หนึ่ง ก่อนจะฝากรอยจุมพิตเละเล็มมาเรื่อยๆ หยุดหยอกเย้าสะดือสวยสมบูรณ์แบบนั้นอีกครู่หนึ่ง ก่อนจะเกยคางเบาๆ ไปจนถึงความเป็นตัวตนของหนุ่มน้อยอย่างหยอกเย้า
ผมใช้มืออันสั่นสะท้านลูบไล้ความแข็งกร้าวของหยกอย่างหลงใหล หนุ่มน้อยไม่กล้าแม้แต่จะกะพริบตา เหมือนกำลังกลัวว่าสิ่งที่เห็นจะกลายเป็นความฝัน ดวงหน้าแดงซ่านหัวใจหนุ่มเต้นกระหน่ำรุนแรง มวลท้องหมุนวนเป็นวงกลมแทบทำเอาผมลืมหายใจ
“พี่กฤษครับ หยกรักพี่กฤษที่สุดในโลกเลยครับ อาาา...” คนรักของผมครางออกมาอย่างลืมตัว เมื่อผมตวัดลิ้นอุ่นร้อนชิมรสชาติน้ำหวนที่ฉ่ำเยิ้มออกมาตรงส่วนปลายอย่างเมามัน ส่วนมือหนาก็เลื่อนไปเคล้นคลึงยอดอกทั้งสองข้าง ปลายลิ้นยังคงทำงานด้วยการโลมเลียฉกชิมความหวานอย่างต่อเนื่อง
น้องหยกเกร็งร่างกายสะท้านใบหน้าบิดเกร็งราวกับสุขสมยิ่งนัก เสียงครางอืออาน้อยๆ พึมพำออกมาอย่างต่อเนื่อง ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามเส้นทางที่ผมชักนำด้วยความกระสันเสียว ทุกครั้งที่ลากปลายลิ้นอุ่นร้อนผ่านไปตามท่อส่งของเหลวตรงสันเป็นลำนูนยาว ร่างบางก็เกร็งกระตุกเร้าไปตามจังหวะลิ้นของผม
“ได้โปรดเถอะครับ ไม่ไหวแล้วนะ พะ...พี่กฤษช่วยหยกด้วย” คนรักขอร้องออกมาในที่สุด ผมยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะซุกไซ้ สวมปากครอบลงตั้งแต่ปลายลำขาวสะอาด กระชับริมฝีปากรูดส่วนหนังบางที่ห่อหุ้มลง สอดใส่เรียวลิ้นหมุนวนดื่มกินน้ำหวานราวกับเป็นน้ำทิพย์ คนข้างล่างถึงกับสะท้านแอ่นสะโพกสวนลำเนื้อเข้ามาในโพรงปากผมจนสุดกลั้น
“ซี๊ดดด...พี่กฤษ...โอววว หยกเสียวครับ” เสียงหวานครวญครางพร้อมใบหน้าเคลิ้มฝัน ราวกับล่องลอยไปตามจังหวะการดูดดุนลำเนื้อของริมฝีปากผม ทำให้หัวใจผมพองโตเร่งปรนเปรอจังหวะจากช้า เปลี่ยนเป็นความรัวเร็ว จนบางครั้งร่างบางแอ่นเกร็งเป็นสัญญาณแสดงถึงอากัปกริยาใกล้ถึงจุดหมาย
“อดใจรออีกนิดนะครับ...คนดี สามียังไม่อิ่มเลย” ผมหยุดปากดูดดุน ใช้คำพูดเข้ายั่วเย้าจนร่างบางหลับตาพริ้มทิ้งตัวนอนแผ่หายใจหอบกระเส่า ผมหันไปหยิบหลอดเจลบีบป้ายลงปลายนิ้วก่อนจะสอดนิ้วมือแข็งแกร่งเข้าไปในช่องทาง และใช้ลิ้นอุ่นๆ โลมเลียส่วนปลายแข็งขืนที่เป็นจุดไวต่อสัมผัสของคนรัก
“โอววว...” น้องหยกครางเสียงดังอย่างลืมตัว สองขาหนีบแน่น ยิ่งผมเพิ่มจังหวะรัวนิ้วมือและการโลมเลียตรงปลายลำเนื้อเร็วเท่าไหร่ คนรักก็ออกอาการเหมือนกำลังเจียนจะขาดใจ มันเป็นความทรมานที่แทรกด้วยความสุข หากแต่ร่างบางแอ่นตัวเกร็งจนไม่ติดที่นอน เหมือนกำลังจะคว้าดวงดาวได้ ผมก็หยุดเอาเสียดื้อๆ
“พี่กฤษบ้า...แกล้งหยกอีกแล้ว” คนรักกัดฟันบ่นออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ลมหายใจพ่นออกมาไม่เป็นจังหวะ เรียวตาสวยคลอด้วยหยาดน้ำตา ใบหน้างามเต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างชัดเจน เหมือนไม่พอใจที่ผมหยุดการกระทำอย่างไม่มีเหตุผล
“บอกพี่สิที่รัก หยกต้องการพี่มากแค่ไหน” ผมเลื่อนไปใบหน้าไปจ้องเรียวหน้าสวยพูดกระซิบด้วยเสียงกระเส่า มืออีกข้างเลื่อนไปกอบกุมลำเนื้อสีอมชมพูสวยขนาดสมส่วน ทั้งที่นิ้วแกร่งยังแช่ไว้ภายในกายคนรัก พอหยกหลบตาไม่ยอมตอบผมก็รัวนิ้ว ประกอบการรูดรั้งท่อนลำคนรักด้วยมืออีกข้างให้ทรมาน เมื่อช่องทางบีบรัด และทำท่าจะทะยานไปหาความสุขสมผมก็หยุดมันเอาเสียดื้อๆ
“อะ...พะ...พี่กฤษบ้า หยก...หยกต้องการ...มาก เดี๋ยวนี้” คนรักหน้าแดงฉ่าด้วยเลือดสูบฉีด ท่าทางไม่อยากยอมรับออกมาเลยจริงๆ สั่งเสียงกระท่อนกระแท่น ซึ่งอาการแบบนั้นมันทำให้ผมต้องยิ้มร่า ส่วนล่างของตัวผมเองนั้นเด้งกระดอนไปตามจังหวะการเต้นของหัวใจ อารมณ์กระหายอยากกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำเยิ้มจากส่วนปลายไหลหยดลงบนที่นอนจนเปียกชุ่มเป็นวงกว้าง หากหยกปากแข็งไปนานกว่านี้ รับรองว่าผมคงต้องขาดใจตายไปก่อนแน่นอน
“ได้เลยที่รัก รับรองพี่จะมอบความรักให้หยกจนถึงใจเลยทีเดียว” ประโยคท้ายผมกล่าวกับตัวเอง ก่อนจะยันตัวให้นั่ง ชโลมเจลลงบนส่วนกลางลำตัวที่เกร็งจนเกิดเส้นเลือดรอบลำหนาอวบของตนเอง แล้วคว้าร่างงามมาทาบทับไว้มือจับตรึงส่วนสะโพกสวยไว้มั่น ขณะที่ใบหน้าคมคายซุกไซร้อยู่ที่ยอดอกสีทับทิมสวย แล้วจึงหล่อหลอมตัวเขากับคนรักอย่างช้าๆ
น้องหยกหลับตากัดฟันแหงนใบหน้าเชิดขึ้นด้วยอาการบิดเกร็ง เมื่อตัวตนของผมค่อยๆ ดำเนินผ่านช่องทางไปจนสุดลำยาว ผมตรึงเอวบางไว้ก่อนที่คนรักจะล้มตัวลงไปนอนราบเหมือนหมดแรง เมื่อมิอาจยันกายอยู่ได้ อาการหอบเอาอากาศเข้าปอดเหมือนอึดอัดในช่องท้อง ทำเอาผมแทบกระฉูดออกมาด้วยอาการตอดรัดภายใน มันอุ่นร้อนไปทุกอณูจนผมต้องขนลุกซู่
ผมฝั่งตัวเองไว้ในกายน้องหยกนิ่ง เลื่อนมือไปคุมท้ายทอยคนรักให้ใบหน้างามหันมารับจุมพิตเร่าร้อน ก่อนวางกายในอ้อมกอดให้นอนราบ แล้วจึงค่อยๆ เคลื่อนจังหวะช้าอย่างเนิบนาบ แต่ทว่าหนักหน่วง ก่อนจะรัวเร็ว เมื่อความกระสันเสียวเกาะกุมกระแสเลือดให้เต็มไปด้วยเปลวเพลิงปรารถนาอันร้อนแรง
เปลวเพลิงตัณหาแผดเผาทั้งผมและหยกด้วยความต้องการ เสียงครวญครางของเราทั้งคู่ดังสลับกันอย่างน่าฟัง มันเป็นเสียงของความพึงพอใจโดยธรรมชาติหากแต่ไพเราะเสนาะหู เครื่องปรับอากาศส่งเสียงครางเบาๆ บ่งบอกว่ามันยังทำงานอย่างต่อเนื่อง หากแต่สองร่างที่หล่อหลอมเป็นเนื้อเดียวกันกำลังเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเม็ดน้อยๆ จนทั่วร่าง
“โอ๊ยยย...พี่กฤษ...หยก...ซี๊ดดด ออก...แล้ว” ความต้องการทะยานไปเกือบถึงขีดสุด น้องหยกปล่อยเสียงครางดังกว่าครั้งไหนๆ ร่างกายบอบบางบิดเกร็งจิกเล็บลงบนไหล่หนาของผมจนรู้สึกเจ็บ เมื่อผมเร่งจังหวะให้รุนแรงขึ้น ความอ่อนนุ่มรุ่มร้อยภายในของน้องหยก กระตุกบีบตอดรัดตัวตนของผมแนบแน่นทุกสัมผัส เสียงถุงเนื้อใต้กายผมฟาดเข้ากับง่ามก้นคนรักดังจนเป็นจังหวะที่เร้าใจ สร้างความหรรษาเสียวกระสันให้เกิดความตื่นตัวมากกว่าครั้งไหนๆ
“ที่รักครับ...พี่...จะไม่ไหว...แล้ว หยกที่รัก” เสียงทุ้มของผมขาดเป็นห้วง สะโพกสอบเร่งจังหวะโรมรันตามใจปรารถนาเร็วกว่าเดิม เสียงครางของน้องหยกดังขึ้นสูงเมื่อผมเติมเต็มเข้าไปในกายสุดความยาวอย่างหนักหน่วง ซึ่งก็เป็นดั่งตัวเร่งเร้าที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนร่างกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงเสียให้ได้ ผมหลับตาเกร็งจนเม้มปากแน่น ประคองใบหน้างามให้มารับจุมพิตเร้าร้อน คนรักถึงสรวงสวรรค์ไปเมื่อครู่ รับรู้จากการบิดเกร็ง และแรงกระตุกจากลำเนื้อที่เสียดสีอยู่บนหน้าท้องแกร่งเป็นลอนของผม จนเกิดความอุ่นร้อนวาบเป็นวงกว้างตรงหน้าท้องของเราทั้งคู่
อดทนได้อีกไม่นาน เร่งสอดใส่จังหวะหนักหนวงรุนแรงไปอีกสี่หน้าครั้ง ผมกดตัวจนสุดกอดรัดร่างบางไว้แน่นเปล่งเสียงแหบแห้งคำรามต่ำ ซบหน้าลงกับบ่าคนรักราวกับคนหมดแรง กระตุกตัวเด้งขึ้นพร้อมจังหวะการปลดปล่อยสายธารเสน่หาไว้ในกายคนรักหลายระรอกมากมายจนล้นปรี่ หากแต่ไม่ยอมถอดถอนกายของตัวเองจากช่องทางคนรัก แช่ความเป็นตัวตนที่ยังผงาดขึงขังทั้งที่เพิ่งผ่านพ้นการปลดปล่อยไปจนแทบจะหมดตัว
ไม่กี่นาทีต่อมาบทรักอันเร่าร้อนของเราก็เริ่มต้นอีก คนรักที่นอนหอบกระเส่าแทบไม่มีเวลาได้หายใจได้ถ้วนถี่ มารู้ตัวอีกทีก็ตอบสนองความต้องการของผมอย่างน่าอาย ส่ายสะโพกรับการรุกรานอย่างเต็มอกเต็มใจ ใบหน้างามเพริดพริ้มราวกับกำลังท่องเที่ยวอยู่ในสวรรค์วิมาน ช่องทางเรียนรู้ที่จะตอบสนองความต้องการของผมได้โดยธรรมชาติ ความลื่นจากธารรักที่เพิ่งหลั่งไปเมื่อครู่สร้างความโลดแล่นเสียดสีจนเกิดฟองฟอดขาวและกลิ่นคาวคลุ้งจรุงใจ
ผมตั้งใจไว้แล้วว่าคืนนี้จะทำให้หยกได้รู้ว่าผมมีความต้องการกับเค้ามากแค่ไหน ผมเร่งจังหวะเบื้องล่างพร้อมจ้องใบหน้างามด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ช่างเป็นภาพที่งดงามยามที่คนรักได้รับความสุขสม เต็มตื้น เร่าร้อน เคลิบเคลิ้ม สั่นสะท้านเพราะความเสียวกระสัน มันฉายแววแห่งความสุขออกมากับท่าทางบอบบางที่บิดเร้าอย่างทรมาน และมันก็ทำให้ผมได้ใจ ภาคภูมิกับความสามารถของตนเอง ที่สามารถชักนำคนรักให้เข้าสู่ห้วงพิศวาสอันสุขสมนี้ได้
ระหว่างดำเนินเกมรักผมคว้าร่างบางมาบดจูบดุเดือด ก่อนที่หยุดจังหวะเคลื่อนไหวไล่ริมฝีปากไปสู่ยอดอกสีแดงสด จัดการขบเม้มเคล้นคลึงลากลิ้นอุ่นตวัดโลมเลียราวกับหิวกระหาย ผมประคองผ่อนกายคนรักนอนลงอย่างเชื่องช้า โดยที่ความเป็นตัวตนของตัวเองยังฝังแน่นอยู่ข้างในช่องทางเต็มตัว
น้องหยกมีสีหน้าขัดใจเล็กน้อย มือเรียวค้ำไว้ที่หน้าอกหนาแข็งแกร่ง ผมจึงสาดจังหวะเข้าใส่ช่องทางสองสามครั้งเพื่อนำทางจนเกิดเสียงเนื้อกระทบดังลั่น หนุ่มน้อยแหงนหน้าหลับตาอ้าปากค้างรับจังหวะนั้นอย่างเต็มอกเต็มใจ ก่อนที่สัญชาตญาณการเป็นผู้นำของหยกจะบังเกิด ร่างบางโยกย้ายสะโพกสวนลำเนื้อของผมเข้าออกตามอารมณ์ปรารถนา ใบหน้าคนรักเกิดความรู้สึกมั่นใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาด เพียงได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของผมสูดปากด้วยความสั่นเสียว
“ดีเหลือเกินที่รัก” ผมครางออกมาด้วยความพึงพอใจ ปล่อยให้หยกเป็นผู้กำหนดจังหวะต่อไปโยกกายรัวเร็ว เสียงครางล่องลอยออกมาเป็นระยะ มันซาบซ่านปนเสียวสั่น ดวงดาวนับล้านล่อยลอยล่อสายตา ผมเร่งสะโพกสอบตอบโต้มาเป็นครั้งคราว พยายามยืดเวลาออกไปให้นานที่สุด ไม่มีเสียงครางออกมาจากปากผมทั้งที่ตอนนี้ตัวเองก็กำลังคลุ้มคลั่งด้วยจังหวะเร้าใจที่คนรักส่งให้ ผมอดทนเกร็งใบหน้าจนกระตุก
ความเต็มตื้นยังคงไหลวนอยู่ในกระเลือด เพลิงปรารถนาโหมกระพือขึ้นมาอีกครั้ง หยกส่งเสียงครางกระท่อนกระแท่น สอดเรียวนิ้วจิกเส้นผมหนาของผมเอาไว้แน่น ปากบางเผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อปล่อยเสียงคราง หากแต่ผมไม่ยอมให้ถึงที่สุดด้วยเวลาอันรวดเร็วจนเกินไป ถอนสลักยาวออกจากช่องทางรวดเร็ว พลิกร่างคนรักลงนอนคว่ำ จับเข่างามสองข้างให้ตั้งฉาก ถูไถความแข็งร้อนแท่งใหญ่ไปกับความเปียกชื้นล่อสายตา น้องหยกหลับตาแน่นมือกำผ้าปูที่นอนที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงไว้เต็มมือ ราวกับกลัวร่างกายจะปลิวหายไป
“ร้องออกมาครับที่รัก พี่อยากฟังเสียงหวานๆ ของน้องหยก” ผมยังคงทรมานหยกต่อไป ปลายยอดความเป็นชายที่เปียกลื่นของผมถูไถปลายบานไปกับปากช่องทางของคนรัก ลากขึ้นลงไปทิ่มแทงไปถึงถุงเนื้อนุ่มนิ่มสีอ่อน เมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นสะท้านของหยกก็หยุดนิ่ง เหมือนคนรักกำลังกลั้นเสียงแห่งความสุขอันไพเราะไว้ และผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกต่อไป
ผมจึงสอดใส่ครั้งเดียวจนสุดทางด้วยความรวดเร็ว ได้ผลทันใด เสียงหวานครางแหลมร่างบางสั่นสะท้าน แกว่งไกวสะโพกงามรอรับการตอบสนองของผมอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าตัวผมเองจะต้องอดกลั้นต่อความเสียวกระสันที่บังเกิดจากการร่วมรักครั้งนี้มากเพียงใด แต่ใจยังอยากกลั่นแกล้งให้คนรักบอกความรู้สึกออกมาให้ได้ฟังบ้าง
“แน่นเหลือเกินที่รัก...ทั้งคับทั้งตอดรัด ข้างในอุ่นร้อนไปหมด...ซี๊ดดด หยกรู้สึกดีเหมือนพี่ไหมครับ บอกพี่หน่อยสิครับ” ผมเอ่ยชมด้วยเสียงสั่น ก่อนที่จะกระแทกเข้าออกแรงเร็ว และหนักหน่วงเป็นจังหวะ น้องหยกสะดุ้งทุกคราที่โดนกระทุ้งจนสุดลำ ปล่อยเสียงครางแห่งความสุขสมออกมาอย่างลืมตัว
“อะ...อาาา...หยก...หยกก็เสียวครับ อะ...พี่กฤษทั้งใหญ่ทั้งยาว...ซี๊ดดด...เก่งจังเลยครับ” ร่างบางครวญครางชื่นชมให้ผมฟังด้วยเสียงหวานสั่นพร่าไปตามจังหวะการกระแทกกระทั้นของผม ผมยิ้มออกมาด้วยไม่ต้องทรมานตัวเองอีกต่อไปแล้ว สะโพกสอบหมุนวนโยกย้ายเป็นจังหวะช้าๆ เนิบนาบ ก่อนจะเร่งความเร็วไปเรื่อยๆ และหยุดลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เมื่อความต้องการตัวเองกำลังจะถึงทางตัน ผมอยากซึมซับอยู่ในกายหยกเนินนานกว่านี้ และครั้งนี้จะต้องยาวนานกว่าทุกครั้ง
คนรักมีสีหน้าขัดใจทุกครั้งเมื่อผมหยุดมันทั้งๆ ที่หยกกำลังจะคว้าเส้นชัยแห่งความสุขสมได้อยู่แล้วเชียว เมื่อมันชักจะบ่อยขึ้นที่รักก็พาลหงุดหงิดขึ้นมา ร่างบางถอยตัวเองจนส่วนกลางลำตัวผมหลุดออกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเช่นกัน ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ามองผมอย่างท้าทาย
ขณะที่ผมกำลังมีอาการมึนงงยังไม่มีโอกาสได้เอ่ยถาม มือเรียวผลักร่างผมให้นอนหงายลงบนเตียงอย่างอหังการ หน้าตาของน้องหยกแดงก่ำ ดวงตาหรี่ปรือด้วยความกระหายใคร่ ปีนขึ้นไปครอบครองตัวตนของผมอย่างรวดเร็ว และมันก็ทำให้ผมต้องหลับตาเกร็งสะท้าน งอลำตัวครางต่ำด้วยความกระสัน กล้ามเนื้อของผมเปล่งนูนเป็นรูปชัด รวมไปถึงหน้าท้องแกร่งที่นูนขึ้นเป็นลอนคลื่น คนรักของผมใจร้อนและเร้าใจเป็นบ้า
“โอวว...ที่รัก พี่จะคลั่งตายอยู่แล้วนะครับ” ผมบอกเสียงสะท้าน จ้องมองการกระทำของคนรักไม่กะพริบตา น้องหยกเหมือนฮึกเหิมขึ้นมาโยกย้ายสะโพกบดโม่เข้ากับหน้าท้องผม ก้นขาวถูไถไปบนขนสากตรงหน้าท้องผม หนุ่มน้อยควบคุมสถานการณ์ให้อยู่ในกำมือตนเองได้อย่างงดงาม
“อาาา...ดีเหลือเกิน” ผมส่งเสียงครางอย่างพึงพอใจ ก่อนที่จะยกสวนสะโพกสอบเข้าใส่อย่างไม่ยอมแพ้ เสียงครางของทั้งเราทั้งคู่ดังสะท้านลั่นห้อง หากแต่เป็นท่วงทำนองที่อ่อนหวานที่สุด น้องหยกยันกายขึ้นลงสุดตัวนั่งทับส่วนแข็งแกร่งจากลำตัวผม ท่อนเนื้อสีอ่อนที่แข็งเกร็งฟาดตีเข้ากับหน้าท้องแกร่งของผมเป็นจังหวะการเคลื่อนไหวดังตุบๆ
มือบางเร่งเร้าเขี่ยขยี้ยอดอกผมทั้งสองข้างให้เสียวกระสันทวีคูณ จนผมอดไม่ไหวเร่งสวนสะโพกดันขึ้น พร้อมกอบกุมลำเนื้อขาวที่ฟาดอยู่ตรงหน้าท้องมารูดรั้ง เพียงครู่ต่อมาร่างกายเราทั้งคู่ก็บิดเกร็ง ประสานจังหวะเข้าด้วยกันอย่างรุนแรง เส้นกั้นความสุขสมบางๆ ขาดผึ่ง สองร่างประสานเสียงแห่งชัยชนะ คนรักของผมกระตุกเกร็งติดๆ กันพุ่งหยาดน้ำอุ่นร้อนราดรดลงมาไกลจนถึงหน้าอกผมเป็นทางยาว เป็นส้นขาวหลายเส้น พร้อมแรงตอดรัดตรงช่องทางทำให้ผมต้องแอ่นสะโพกค้าง ใบหน้าร้อนฉ่าบิดเบี้ยวหลับตากัดขบกรามจนปวด ร่างกายเกร็งแน่นจนเส้นเลือดขึ้นไปทั้งตัว ปลดปล่อยความสุขสมสาดสวนเข้าไปในกายคนรักจนหมดตัว ไหลย้อนลงมาจนแฉะไปถึงง่ามก้นตัวเอง
ทุกอย่างสงบลงเมื่อคนรักฟุบตัวลง ทาบทับรอยหยาดน้ำรักของตัวเองบนตัวผมอย่างหมดแรง ลำตัวของเราทั้งคู่เปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ กลิ่นคาวคลุ้งด้ามเกมกามฟุ้งไปทั่ว ลมหายใจของผมและหยกกระชั้นรุนแรง ราวกับกำลังขับไล่ความเหนื่อยล้าออกจากกาย คนรักทำท่าเคลิ้มหลับบนร่างผมได้อย่างง่ายดาย หากแต่แก่นกายผมตอนนี้ดูเหมือนจะผงาดง้ำขึ้นมาอีกครา ไม่ยอมให้น้องหยกได้พักผ่อนได้อย่างง่ายดาย
บทรักอันตื่นเต้นเร้าร้อนดำเนินขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง จวบจนรุ่งสางของอีกวัน อารมณ์กระสันของผมจึงจางหมดแรงไป แม้ส่วนลำยาวใหญ่ของผมยังฝังกายอยู่ในช่องทางรักที่เปียกชุ่ม ผมหลับใหลต่อจากคนรักในเวลาไม่กี่วินาที หลังจากที่บทรักครั้งสุดท้ายของคืนนี้ได้จบลง
น้องหยกนอนหลับตาพริ้มแนบอกแข็งแกร่งแน่นหนาของผม โดยมีลำแขนแข็งแรงเกาะเกี่ยวไว้ที่เอวคอดอย่างหวงแหน มันแนบแน่นแม้ในยามที่หลับสนิท จิตใต้สำนึกของผมมันเรียกร้องให้กระทำเช่นนั้น เฉกเช่นเดียวกับคนรัก แม้ในยามที่หลับสนิทก็พลิกกายแนบชิด กอดก่ายแสวงหาความอบอุ่น กระแสส่วนลึกบอกว่าจะปลอดภัยภายใต้วงแขนแข็งแรงนี้
-
ร้อนแรง
-
สุดยอดพี่กฤษ ร้อนแรง แผดเผาคนอ่านจนราบเป็นน่ากองเลยพี่ กระทืบไลค์ 1000000 ครั้ง :m25: :m25:
-
เจอความมหัศจรรย์แต่เช้า ทำงานไม่รู้เรื่องแน่เลย
-
:pighaun: เลือดกระฉูดแต่เช้าเลยเรา
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
อื้อ.....หือ......
รอพี่ทองบ้าง 5555
-
ร้อนแรงมากคู่นี้
-
อยากอ่านเจ๊ทองอีกอ่ะ!! :call:
:L2: :L2: :L2:
-
สุดๆค่ะ เอาใจไปเลย :-[ :impress2: :pighaun:
-
เป็นบทมหัศจรรย์มาก เล่นเอาคนอ่าน :pighaun: :pighaun: :haun4:
-
คร่อกกกกกกกก
:m25:
-
มันยิ่งใหญ่มากกกกกก
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
พี่กฤษ-น้องหยก จัดเต็มมม :-[ :haun5:ไม่มีคุณตาคอยแซวด้วยอ่ะดิ อิอิ
ย้อนไปดูเจ๊ทอง โหย~ตาแก่เกาหลีนี่ซาดิสจริงๆ เจ๊น่วมไปทั้งตัวเลย :monkeysad:
+1จ้า
-
ยาวววว มากกกกก
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
คิดถึงเจ๊ทอง ...555+ สามเวลา หลังอาหารคับ
-
อ่ะโหววว เบือดกาฉูดกานเป็นแทบบบ 555
-
:haun4: :haun4:
-
:haun4:
-
ขอให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย จบแบบแฮปปี้
-
นั่งซับเลือดค่ะ =.,=b
-
:m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
-
มิตรรักแฟนคลับพี่กฤษกะน้องหยกคร๊าบบบ หิวมาม่ากานอ๊ะยางงง ^^
-
เพิ่งกินมาม่าจริงๆมา ยังอืดท้องอยู่เลย ไม่อยากเจออ่ะ TT_TT แต่เอาไงเอากัน รับได้
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 43 “คู่รัก”
โอ้...เธอ ทำให้ฉันรู้จักความรักที่ไม่มีเหมือนใครใดได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้หัวใจอยากให้เธอรู้ แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไรไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอที่ฉันได้จากเธอ ได้รักโดยไม่ต้องขอได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไรได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร
ตอนสายของวันรุ่งขึ้นกฤษตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ทั้งที่เมื่อคืนนี้เขาได้ใช้เรี่ยวแรงไปไม่ใช่น้อยเลยจนกระทั่งเช้าของวันนี้ เขาตื่นขึ้นมาโดยไม่ได้แสดงอาการงัวเงียแม้แต่น้อย ใช้เวลาเพียงเล็กน้อยก็ระลึกขึ้นได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน อีกทั้งเขาได้ทำอะไรบ้างเมื่อคืนที่ผ่านมา
กฤษยังคงคิดไปว่าตัวเองฝันไป รอยยิ้มกว้างเต็มไปด้วยความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้า เมื่อเห็นหนุ่มน้อยนอนอยู่ในอ้อมกอดของตนเอง เขามีความสุขมากเสียจนไม่สามารถหุบยิ้มลงได้ กฤษอยากให้หนุ่มน้อยนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขา แล้วก็ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขาทุกๆ วัน เขากอดหยกแนบแน่นเพื่อซึมซับความอบอุ่นที่เกิดขึ้นจากการได้นอนกอดคนรัก
กฤษรู้สึกมีความสุขจนไม่อยากจะลุกขึ้นจากที่นอน เขารู้สึกเหมือนตัวกำลังลอยจนคิดว่า นี่คือความฝันหรือเปล่า แต่จะให้เขานอนกอดหยกทั้งวันคงจะทำไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง แม้จะอาลัยอาวรณ์แค่ไหนก็ตาม เขาหอมแก้มหยกทั้งสองข้างด้วยความหมั่นเขี้ยว และจูบหยกที่ยังไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัวตื่นสักที
สภาพเตียงนอนที่ยับยู่ยี่จากการกรำศึกของเขาและคนรัก มีกลีบดอกกุหลาบช้ำกระจายเต็มไปทั่ว กฤษหยิบกลีบดอกไม้ที่ติดตามผิวคนรักออกรวมรวมนำไปทิ้งถังขยะ วันนี้เขาตั้งใจปล่อยให้หยกได้นอนเต็มที่ ส่วนตัวเขาก็อาบน้ำเตรียมตัวไปขอพี่แชริมใช้ห้องครัวทำอาหารเช้าให้กับหยก เขาผิวปากอย่างอารมณ์ดีทำโน่นทำนี่ เดินคิดแผนการต่างๆ ที่เขาจะทำให้หยกในวันนี้อย่างสุขใจ
จนล่วงเลยเวลาถึงช่วงบ่ายของวัน หนุ่มน้อยจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หยกนอนนิ่งพียงสักพักหนึ่งเพื่อให้สติกลับมา รู้สึกปวดหัวเล็กน้อยตามร่างกายมีอาการเมื่อยขบและเจ็บหน่วงๆ ในบางที่เมื่อขยับตัว หนุ่มน้อยลืมตานอนนิ่งๆ บนเตียงทบทวนสิ่งที่ผ่านมาเมื่อคืน หยกครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล และเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลาย เกี่ยวกับความสัมพันธ์ในอดีตของสองครอบครัวทั้งเขาและคนรัก
สุดท้ายหยกได้ให้ข้อสรุปกับตัวเองว่า วันเวลาข้างหน้าชั่งมันเถอะ สู้วันนี้เก็บเกี่ยวเวลาแห่งความสุขในตอนนี้ไว้ก่อนดีกว่า เรื่องอื่นๆ ค่อยคิดทีหลัง ทำวันนี้ให้ดีที่สุดอยู่กับความสุขในแต่ละวัน เพราะอย่างไร วันหนึ่งความทุกข์เหล่านั้นก็มาถึงอยู่ดี ทำไมจะต้องทุกข์ไปล่วงหน้า วันนี้หยกยังมีโอกาสที่จะมีความสุขนี่นา หยกถอนหายใจยาวก่อนจะยิ้มออกมาเพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง
หยกมองไปด้านข้างที่กฤษนอนเมื่อคืน มันยังคงมีร่องรอยบ่งบอกว่าเขานอนอยู่ข้างๆ หยก เมื่อหันไปที่หมอนที่เขานอน ตาของหยกเบิกโตด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างเต็มไปด้วยความสุขที่เจือปนไปด้วยความเขินอาย หัวใจเต็มไปด้วยความหวามไหวความปิติค่อยเอ่อล้นเต็มหัวใจเมื่อหยกเห็น ช่อกุหลาบสีขาวน่ารักวางอยู่บนหมอนแทนตัวเขาพร้อมกับการ์ดรูปหัวใจสีแดง
หนุ่มน้อยเอื้อมมือไปหยิบช่อดอกไม้ด้วยขึ้นมาดมด้วยความปลื้มใจ สีแดงระเรื่อค่อยๆ กระจายเต็มสองแก้มนุ่มเมื่ออ่านข้อความในการ์ด “แด่...น้องหยก ผู้ครอบครองหัวใจของพี่กฤษเพียงคนเดียว” หนุ่มน้อยไม่รู้ว่าความเขินอายที่เกิดขึ้นทำไมถึงมากมายขนาดนี้ หยกถึงกับไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย
แก้มของหยกยังร้อนผ่าวๆ ใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย เมื่อหันไปมองช่อดอกไม้แสนน่ารัก ทำให้นึกถึงเจ้าของดอกไม้และเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้หยกไม่สามารถหยุดความรู้สึกที่มันเต็มตื้นหัวใจได้เลย หยกวางช่อดอกไม้ไว้บนเตียงก่อนที่หยกจะเข้าไปอาบน้ำด้วยอารมณ์ที่เบิกบานมากๆ
เมื่อดูแลตัวเองเรียบร้อย หยกถือโอกาสเดินหาแก้วมาใส่ดอกไม้แทนแจกันที่ไม่มีในห้องพัก เมื่อหยกเดินออกมาที่ระเบียง บนโต๊ะอาหารเล็กๆ ที่ปูด้วยผ้าสีขาวลายลูกไม้สะอาดตามีชามเล็กพร้อมจานรองวางจัดชุดอยู่ ใกล้กันนั้นมีชามกระเบื้องสีขาวมีฝาปิดใบใหญ่ตั้งอยู่ข้างๆ เมื่อเปิดออกดูข้างในจึงพบว่ามีข้าวต้มทะเลกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอ ชามกระเบื้องค่อนข้างหนาข้าวจึงยังร้อนน่ากิน หรือสงสัยจะผ่านการอุ่นมาหลายครั้ง
หยกทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ก่อนจะเอื้อมมือไปตักข้าวในโถมาใส่ชามใบเล็กมาทาน รสชาติข้าวต้มที่จำได้ว่าเป็นฝีมือของกฤษ หยกนั่งกินข้าวไปมองคลื่นทะเลซัดทรายหาดด้านล่างอย่างอารมณ์ดี รู้สึกกำลังสบายใจ และเปี่ยมสุขอย่างมากมายบอกไม่ถูก จนมองไปทางไหนก็สวยงามไปหมด
มันทำให้หยกเจริญอาหารเป็นพิเศษทานได้ถึงสองชาม เมื่ออิ่มแล้วหยกจึงนั่งเล่นซึมซับอากาศสบายๆ ตรงระเบียงห้องพักที่เต็มไปด้วยความสดชื่นจากลมทะเล หนุ่มน้อยรู้สึกสบายใจ ผ่อนคลายจากอาการปวดหัวเมื่อครู่ที่มีอยู่หายเมื่อไหร่ไม่รู้ หยกนั่งมองทะเลด้วยความเพลิดเพลินทอดอารมณ์อย่างเป็นสุข ใบหน้ามีรอยยิ้มน้อยๆ
เด็กหนุ่มสะดุ้งเพียงเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงแขนแข็งแรงสองข้างรัดเข้ามาที่เอวกิ่ว ศีรษะหนักๆ วางเกยลงมาที่บนบ่าบอบบาง แม้ไม่ต้องหันไปมองดูหยกก็รู้ว่าใคร หนุ่มน้อยแก้มแดงระเรื่อเมื่อถูกกฤษหอมแก้มหนักๆ ทั้งซ้ายขวา พร้อมแรงกอดกระชับแน่นขึ้น
“ชอบดอกไม้ของพี่ไหมครับ” เสียงนุ่มทุ้มของคนรักกระซิบถามอยู่ข้างใบหูเข้ามาในโสตสัมผัส หนวดเคราที่เพิ่งได้รับการโกนสร้างสัมผัสสากบางเบาบนแก้มนวล กลิ่นกายหอมกรุ่นของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าร้อนลุ่มจนแดงซ่าน หนุ่มน้อยก้มหน้าลงด้วยความขัดเขิน ก่อนตอบเบาๆ
“ชอบครับ มันน่ารักมากเลย” หนุ่มน้อยตอบแสนสั้น แก้มยังคงแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู ชายหนุ่มผละจากหนุ่มน้อย อ้อมมาคุกเข่าลงด้านหน้าหยกก่อนจะจับมือรวบทั้งสองข้างขึ้นมาจูบกระชับริมฝีปากลงตรงหัวแหวนสีเขียวอ่อน แล้วยกมือข้างหนึ่งของหนุ่มน้อยมาแนบแก้ม
“น้องหยกครับ พี่กฤษขอโทษนะครับที่เมื่อคืนนี้ทำให้หยกต้องเหนื่อย แล้วก็เจ็บตัวหลายรอบ ในชีวิตพี่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ นะครับ” ชายหนุ่มออดอ้อนด้วยเสียงนุ่มหวาน คนตัวใหญ่พูดจบประโยคหนุ่มน้อยก็หน้าแดงด้วยความเขินอาย หนุ่มน้อยรู้สึกขัดเขินมากจนต้องหลุบตาลงเพื่อลดความประหม่า หยกแทบไปต่อไปไม่ได้ จึงไม่เห็นคนรักที่เงยหน้ามามองหนุ่มน้อยด้วยอารมณ์ขำปนประหม่าไม่แพ้กัน หยกเองก็แทบทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน
“ถ้ามีแบบ...เอ่อ...หลายๆ ครั้ง เหมือนเมื่อคืนนี้ หยกก็ไม่ไหวเหมือนกันนะครับพี่กฤษ” หนุ่มน้อยเอ่ยอย่างเก้อเขินก่อนที่เขาจะเงียบไปครู่ใหญ่ เมื่อไม่มีเสียงตอบจากคนตัวโตที่พูดไม่ออกเช่นกัน ก็เพราะอายมากๆ ด้วยกันทั้งคู่ ทำไมความรู้สึกต้องการตักตวงความวาบหวามซึ่งกันและกันถึงส่งถึงกันได้มากมายถึงเพียงนี้
จะให้หยกตอบรับว่าจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกหรือตอบรับว่าไม่เป็นไรก็ไม่ได้อีก คนบ้าพูดมาได้ไงนะอย่างนี้หยกจะตอบได้ยังไงเล่า หนุ่มน้อยคิดในใจอย่างขัดเขิน คนรักช่างพูดไม่รู้จักคิด เห็นหนุ่มน้อยเงียบไปเขาจึงโพล่งขึ้นมาอีกว่า
“แต่ทุกอย่างที่ทำลงไป ก็เพราะมาจากความรักที่มีให้กับหยกมากมายเหลือเกินนะครับ” กฤษจูบไปที่ฝ่ามือเนียนนุ่มของหนุ่มน้อยที่แนบแก้มเขาอยู่ ลำแขนโอบกอดกระชับไปรอบสะโพกของคนรัก แนบใบหน้าซุกลงบนหน้าท้องแบนรายของหนุ่มน้อย เขานิ่งไปอึดใจก่อนที่เขาเงยหน้ามองหยกอีกครั้งด้วยสายตาที่จริงจัง
“พี่ดีใจที่ยกตกลงมาเป็นภรรยาของพี่จริงๆ ไม่ได้ฝันเลื่อยลอยห่างไกลเกินจนเอื้อมไม่ถึง อาจจะดูเหมือนมันรวดเร็วจนเกินไป แต่พี่คิดว่าหยกเองก็รักไม่แพ้พี่เหมือนกัน แม้ในความเป็นจริงตอนนี้เราจะพบกันแค่ไม่กี่วัน แถมความสัมพันธ์ของเราจะไม่ถูกต้องตามประเพณี แต่พี่ไม่คิดย่อท้อจะพยายามทำให้หยกภาคภูมิใจในตัวพี่ให้ได้นะครับ พี่ขอให้หยกอดทนและเชื่อใจพี่นะครับ” ชายหนุ่มออดอ้อนหนุ่มน้อยก่อนที่จะแนบหน้ากับตักคนรัก
“วันนี้คุณป้าโทรมาหาตอนหยกหลับ หยกอยู่...กับพี่กฤษนะครับอย่าเพิ่งหนีไปไหน อยู่กับพี่นานๆ นะครับ พี่รอหยกมานานทั้งชีวิตกว่าจะมีวันนี้ แล้วนี่ไม่รู้ว่าหยกจะต้องกลับอเมริกาเมื่อไหร่ แล้วการไปหาหยกที่นั่นขั้นตอนก็ไม่ใช่ง่ายๆ ชักไม่อยากให้หยกกลับไปที่นั่นเลย พี่คงคิดถึงหยกเหลือเกิน” ชายหนุ่มจูบมือหนุ่มน้อยด้วยความรู้สึกใจหายวูบโหวง มันวาบเข้าสู่หัวใจที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งแต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนไหวหวาดหวั่น
เมื่อนึกว่าอาจจะต้องห่างจากหยกข้ามทวีปเขาคงแทบขาดใจ ด้วยวันนี้มีโทรศัพท์จากอเมริกาโทรมาหาคนรักที่รับอยู่ เขาเป็นคนรับสายและทราบว่าคุณป้าของหยกกำลังเป็นห่วงที่ไม่ได้โทรไปคุยเกินข้ามวัน แม้ตอนนี้หนุ่มน้อยได้ฟังก็รู้สึกถึงความตื้นตันที่เอ่อล้นเข้ามาสู่หัวใจน้อยๆ ของคนรัก เมื่อรับรู้ว่าเขารักหยกมากแค่ไหน ตอนนี้รู้สึกอบอุ่นถึงหัวใจเต็มตื้นไปด้วยความยินดีจนใจพองโตลืมเลือนเรื่องต่างๆ ไปหมด
แม้เขาจะเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาที่ไม่มีฐานะในสายตาใครๆ ก็ตามแต่ หยกก็ภาคภูมิใจในตัวเขาเสมอมาตั้งแต่แรกเจอ แม้วันนี้สถานะภาพของทั้งสองคนจะเปลี่ยนไปแต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยน คือความชื่อชมในตัวเขา และความรักที่หยกมีให้มันมากขึ้น จนวันนี้เป็นความหนาแน่นจนยากที่จะมีอะไรจะมาแยกจากกันได้ หนุ่มน้อยลูบหัวชายหนุ่มที่อยู่บนตักของหยก
“ไม่เป็นไรนะครับพี่กฤษ รับรองว่าหยกจะอยู่กับพี่กฤษที่นี่ ยังไงตอนนี้หยกก็เป็นคนของพี่กฤษแล้ว เราหาโอกาสไปหาคุณป้าของหยกที่อเมริกากันไหมครับ แล้วไปบอกท่านว่าหยกเป็นภรรยาพี่กฤษแล้ว ท่านเป็นคนใจดี ท่านรักและเลี้ยงดูหยกใกล้ชิดมากกว่าพ่อแม่ของหยกเสียอีก หยกคิดว่าท่านต้องเข้าใจแน่ๆ ต่อจากนี้ไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะไม่พรากจากกัน สัญญาสิครับ” หนุ่มน้อยขอคำสัญญาจากชายหนุ่ม
“ครับผม พี่ให้สัญญา” ชายหนุ่มผู้มีสีหน้าเศร้าหมองเมื่อรู้ว่าวันเวลาที่จะต้องห่างไกลอาจจะมาถึง รับปากสัญญากับหยก เขาพยายามปรับสีหน้า และอารมณ์ให้ดีขึ้นเพราะไม่อยากให้หยกต้องเป็นทุกข์ กฤษมีสีหน้าสบายใจขึ้นหยกรับรู้ความรักของเขา ชายหนุ่มคิดอย่างสบายใจในเรื่องนี้ อย่างน้อยตอนนี้เขาพยายามไม่อยากจะคิดอะไรมากนักในวันที่ต้องจากกันยังมาไม่ถึง ในวันดีๆ อย่างนี้เป็นวันที่หายากสู้มาร่วมสร้างความทรงจำดีๆ กับหยกไว้ดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนี้ชายหนุ่มก็เลยลุกขึ้นจากตักของหนุ่มน้อย ก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ กระซิบข้างหูของหนุ่มน้อยเบาๆ
“งั้นวันนี้เรามาร่วมสร้างความทรงจำดีๆ กันเถอะครับ” ชายหนุ่มยืนขึ้นก่อนจะจูงหยกให้ลุกขึ้น พาคนรักไปอาบน้ำพร้อมกัน เขาชักชวนหยกไปไหว้พระเพื่อเป็นสิริมงคล แต่ที่หนุ่มน้อยไม่รู้คือชายหนุ่มพาหนุ่มน้อยไปไหว้พระเพราะคิดว่าจะไปขอพรให้เขาและหยกมีความสุข กฤษเช่ารถที่ดรงแรมมาใช้ด้วยความช่วยเหลือของพี่แดนนี่ เนื่องจากวันนี้เป็นวันฮันนีมูน เพื่อนๆ จึงไม่มีใครมารบกวนช่วงเวลาที่ควรเป็นของคู่รัก
หยกและเขาแต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์ทั้งคู่ เขาพาคนรักไปไหว้พระบรมสารีริกธาตุ ที่วัดเขาตะเกียบ ซึ่งกฤษถือว่าวันนี้เป็นวันดีของการเริ่มต้นชีวิตคู่ของเขาและหยกจากนี้ตลอดไป นั่นคือสิ่งเขาคิดแต่หยกไม่รู้ความในใจของเขา วันนี้เลยถือว่าเป็นวันพิเศษ กฤษกับหยกเลยแวะที่โน่นที่นี่เที่ยวเล่นไปเรื่อย บรรยากาศรอบตัวของทั้งสองคนอบอวลไปด้วยความสุข กระทั่งเวลาเย็นมากจึงได้เวลาที่จะต้องกลับโรงแรมที่พัก
เมื่อทั้งสองกลับถึงโรงแรมหยกล้มตัวลงนอนที่เก้าอี้นอนเล่นอย่างเหนื่อยอ่อน เพราะคนตัวบางไม่ค่อยได้ออกกำลังกายมากนัก จึงมีอาการเหนื่อยล้าเกิดขึ้นได้ง่าย กฤษเห็นท่าทางของหยกแล้วอาสานวดให้กับหนุ่มน้อย หยกจึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดตัวบางและกางเกงขาสั้นสบายๆ หยกได้หมอนวดฝีมือดีอย่างกฤษทำให้ขาหยกผ่อนคลายหายเมื่อย และเคลิ้มหลับไปไม่รู้ตัว
ตื่นมาอีกทีตอนใกล้ค่ำแล้ว พร้อมกับอาหารที่เสร็จเรียบร้อยบนโต๊ะริมระเบียงที่เดิม กลางโต๊ะมีช่อดอกไม้สีหวายล้อมโคมแก้วที่มีเปลวเทียนอยู่ด้านใน ด้านข้างมีรถเข็นที่มีถังแชมเปญขวดโตแช่อยู่ในน้ำแข็ง ในบรรยากาศแบบนี้ดูแล้วใกล้เคียงกับคำว่าโรแมนติกมากด้วยอุปกรณ์การทานอาหารเต็มโต๊ะ แตกต่างที่อาหารบนโต๊ะกลับเป็นอาหารทะเล ที่เวลากินต้องใช้มือแกะ เพียงเพราะคนตัวใหญ่อยากเอาใจคนรักด้วยการแกะเปลือกอาหารทะเลให้ แต่ใช้อุปกรณ์ไม่เป็น เลยไม่มีทางที่จะโรแมนติกไปได้เลย
แต่หยกก็คิดว่าเขาสร้างบรรยากาศได้ดูน่ารักดี อาหารมื้อนี้ผ่านไปอย่างสนุกสนานหนุ่มน้อยแทบไม่ต้องหยิบจับอะไรนอกจากเป็นฝ่ายรอให้หนุ่มคนรักจัดการทุกอย่างให้จนเสร็จ รวมไปถึงตัดเค้กรูปครึ่งวงกลมสีเหลืองเคลือบด้วยเจลลี่แวววาวประดับไปรอบๆ ด้วยผลไม้สดหลากสีสันป้อนให้เป็นของหวาน เขาบริการหยกด้วยการเอาอกเอาใจเล่าเรื่องตลกให้หยกฟัง หยกเจริญอาหารมากๆ จนคิดว่าถ้าอยู่กับกฤษที่เมืองไทยนี่นานๆ ไม่แคล้วหยกคงอ้วนขึ้นมากแน่ๆ
หลังจากอาหารมื้อเย็นผ่านไป ทั้งสองคนมานั่งเอนรับลมทะเลที่ระเบียงอีกฝั่งเพื่อพักผ่อน หนุ่มน้อยนอนอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มคนรัก เขาและหยกนั่งฟังฟังเสียงคลื่นเงียบๆ ด้วยกัน ท่ามกลางความมืดแต่มีเพียงแสงเทียนจากภายในห้องส่องสว่างลางๆ เพราะทั้งสองคนต้องการปิดไฟเพื่อซึมซับบรรยากาศเงียบสงบเวลากลางคืน หนุ่มน้อยรู้สึกเพลียก็พลิกตัวเบาๆ ก่อนเอ่ยท่ามกลางความเงียบ
“พี่กฤษอึดอัดหรือเปล่าครับ หยกว่า...ให้หยกไปนั่งที่เก้าอี้ตัวโน้นดีกว่าไหมครับ พี่กฤษจะได้นั่งสบาย” หนุ่มน้อยขยับหันหน้ามาทางคนรัก หยกอยู่บนตัวเขาพลิกตัวหยุกหยิกเพราะนอกจากตัวเองก็รู้สึกง่วงนิดหน่อย หยกกลัวว่าจะหลับพิงร่างคนรักแล้วกฤษจะหนัก แม้เจ้าตัวจะไม่มีทีท่าแต่อย่างใดก็ตาม
“หยกเมื่อยหรือครับ” กฤษถามเมื่อเห็นตัวหยกหยุกหยิกไปมา หยกเงยหน้าสบตาเขาแล้วส่ายหน้าตอบเพียงเบา เพราะวันนี้กฤษพาหยกเดินเที่ยวไปหลายที่ แถมความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการรับศึกหนังบนเตียงเมื่อคืน อีกทั้งได้รับการปรนเปรอไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ชั้นดี ตอนนี้ร่างกายจึงพร้อมที่จะเตรียมพักผ่อนเต็มที่ คนตัวใหญ่จึงก้มหอมแก้มหนุ่มน้อย
“พี่นั่งตรงนี้สบายดีแล้วครับ แต่ถ้าหยกขยับตัวไปมาอย่างนี้ เดี๋ยวน้องพี่ก็ตื่นพอดีกัน” ชายหนุ่มหยอกล้อคนรักด้วยดวงตาแพรวพราวอยู่ในความมืด หนุ่มน้อยตัวแข็งทื่อไม่กล้าหยุกหยิกอีกเลย ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังกับความน่ารักของหยก
หยกทุบเขาเป็นพัลวันด้วยความหมั่นไส้ ชายหนุ่มยิ่งหัวเราะดังขึ้นไปอีกในขณะที่มือก็ปกป้องตัวเองไปด้วย เขาจับมือหนุ่มน้อยไว้เพื่อสองข้างเพื่อให้หยกหยุด แต่กลับกลายเป็นร่างกายส่วนล่างของเขาเองที่กำลังจะตื่น บางอย่างดิ้นรนระริกระรี้เสาะหาที่อยู่ที่เหมาะสมกับตัวมันเอง เพราะแรงดิ้นรนเสียดสีการหยอกเย้า ดังที่กล่าวว่าเมื่อคนรักอยู่ใกล้กัน ก็เหมือนน้ำมันใกล้กับไฟเกิดไฟลุกพรึบพรับกันขึ้นได้ง่ายๆ
ชายหนุ่มมองหนุ่มน้อยด้วยดวงตาฉ่ำเยิ้มเต็มไปด้วยไฟพิศวาส หนุ่มน้อยที่นอนคว่ำอยู่กับอกกว้างของเขารู้สึกสะท้านถึงความในจากดวงตาที่จ้องมองอยู่ รับรู้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของส่วนขยายแน่นตรงเป้าเบื้องล่างของคนรัก มันดุนดันขึ้นจนรู้สึกได้ตรงหน้าท้องของหยกเอง และทุกอย่างช่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
หยกกำลังจะดิ้นรนออกจากตัวเขาแต่มันช้าไปเสียแล้ว ชายหนุ่มจับตัวหนุ่มน้อยยกขึ้นเล็กน้อย เขาขยับตัวหยกให้อ้าขาลงค่อมลงบนตักของเขา จับมือทั้งสองข้างของหนุ่มน้อยให้มาเกี่ยวที่คอเขาไว้ก่อนจะก้มลงฉกไปที่ริมฝีปากของหยกอย่างรวดเร็ว เหยื่ออย่างหยกไม่ทันไหวตัวก็ถูกเขารัดจนดิ้นไม่หลุด หนุ่มน้อยเสียท่าเขาเสียแล้ว เขากักหยกไว้ในอ้อมแขน เหมือนงูรัดเหยื่อ รอที่จะกินเหยื่อลงท้องอย่างใจเย็น จนกว่าจะอิ่มหนำสำราญ
หนุ่มหล่อประคองท้ายทอยของหนุ่มน้อยเพื่อไม่ให้หยกดิ้นไปไหน ลิ้นของเขาค่อยไล้เลียริมฝีปากของหยก เลาะเล็มไปรอบๆ ปากบางอย่างใจเย็น จูบที่ดูดดื่มพร้อมเรียวลิ้นเปียกร้อนที่เกี่ยวกระหวัดจนให้ความรูสึกอุ่นซ่านไปทั้งร่าง เขาใช้มืออีกข้างค่อยๆ คืบคลานเข้าไปที่ขาอ่อนของหนุ่มน้อยลูบไล้ผิวเนียนเรียบลื่นอย่างพึงพอใจ
ขณะที่ริมฝีปากของเขาครอบครองหนุ่มน้อยด้วยความหนักหน่วงขึ้นที่ละน้อย ลิ้นหนาของเขาแหย่เข้าไปในปากคนรักส่งเข้าไปทักทายหยอกเย้าลิ้นของหยกที่ตอบรับเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ มือที่ไม่อยู่สุขของเขาไต่เข้าไปถึงถุงเนื้ออ่อนของหนุ่มน้อย หยกสะดุ้งเบาๆ ด้านนอกที่ยังมีชั้นในบางๆ ขวางกั้นอยู่ แต่มันกลับทำให้หนุ่มน้อยรู้สึกวาบหวิวจนต้องสยิวกายจนขนตั้งชัน
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความร้อนแรงที่เพิ่มขึ้นจนแข็งเป็นลำของหนุ่มน้อย มันทำให้เขาย่ามใจถึงกับใช้ปลายนิ้วผลักกางเกงในของหยกออกไว้ด้านข้าง ก่อนจะใช้ฝ่ามือสอดเข้าไปด้านในเพื่อกอบกุมส่วนแข็งขืนภายในของหยก ทำให้ตัวถึงกับครางอู้และดิ้นเร้าอยู่ภายในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่
นิ้วหนาชอนไชเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ เนิบๆ กดเคล้านวดคลึงไปตามส่วนต่างๆ ทั่วทั้งลำยาวขนาดพอดีมือ โดยเน้นส่วนปลายที่ยังมีหนังนุ่มบางๆ หุ้มอยู่ครึ่งมันไวต่อความรู้สึกถูกเขาใช้ปลายนิ้วชี้คลึงเบาๆ ส่วนนั้นกระตุกวูบหลั่งน้ำหล่อลื่นเป็นตัวช่วย มันให้สัมผัสจากปลายนิ้วของหนุ่มหล่อหมุนวันรอบหัวบานได้คล่องขึ้น แต่มันกลับเพิ่มความเสียวซ่านให้กับหนุ่มน้อยจนทนแทบไม่ไหว
หยกถึงกับระบายออกด้วยการดูดลิ้นของเขาเพื่อเป็นการระบายความเสียว ทำเอาชายหนุ่มคนรักถึงกับครางอู้ทีเดียว เขาจึงโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ด้วยการรูดรั้งหนังหุ้มส่วนปลายลงมา และกดนิ้วยาวขยี้เบาๆ ลงตรงหัวบานที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานเพื่อตอบโต้หยกอย่างไม่ยอมกัน
เกมรักเริ่มขึ้นอีกครั้งตรงระเบียง พร้อมเสียงครางสอดประสานในยามค่ำคืนอันเงียบสงบ ทั้งคู่ต้องอยู่ในห้วงภวังค์ของเสน่หา ราตรีนี้มีเพียงเสียงคลื่นและลมทะเล และแรงลมหายใจที่หนักหน่วงของคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ดังก้องไปทั่วระเบียง คู่รักไม่ต้องกลัวว่าจะไปรบกวนโสตประสาทของใคร เพราะระเบียงแต่ละห้องไม่สามารถมองเห็นกันได้ ด้วยมุมที่ถูกออกแบบในการหลีกเลี่ยงสายตารบกวนจากห้องข้างๆ
-
:pighaun: :haun4: :jul1:
เร่าร้อน รุนแรง วาบหวาม โรแมนติก
เดี๋ยวจะมีมาม่าอีก แซ่บ ครบทุกรส
:กอด1:
-
หยกจะช้ำในตายแล้วม้างงงงงงงง
-
อะฮือ.....โอะโห......( -,,-)b
-
เลือดสาดอีกแล้ว
-
กฤษนี่หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ :laugh: :laugh:
-
ทะเลหวานไปหมดแล้วนั่น
-
:jul1: จมกองเลือดตาย ข้างระเบียงแล้วค่ะ
หวานมาก
-
:-[ :-[ :-[
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
:L2: :L2:
-
ความรักมันไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง ลองที่ระเบียงบ้างก็ได้ :laugh:
โอเค หวาน
ที่นี้มาม่า จะรสไหนก็จัดมาเหอะ จะซร๊วบๆๆให้หมดเลย เตรียมท้องไว้แระ o18 แต่..อย่าเยอะละกัน เอิ๊กส์
-
อ๊ายย น่ารักชะมัด :-[ เล่นที่ระเบียงมันส์ป่ะ ?? ฮ่าๆๆ :laugh:
-
:pighaun: s0 hot
-
เอิ่ม..........ท่าทางพี่กฤษจะอึดเอาเรื่องนะ
-
ริมระเบียงเลยหรอ อิอิ o13
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 44 “ทองหล่อ”
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาวเกินไป อยากจะรู้รักแท้มันเป็นเช่นไร มีจริงใช่ไหม โปรดส่งใครมาเป็นคู่กัน ที่ไม่ทำให้ฉันเดียวดาย ช่วยมาทำให้ฉันเข้าใจ และได้รักใครกับเขาสักครั้ง กับเขาสักครั้ง ช่วยมาทำให้ฉันเข้าใจ และได้รักใครกับเขาสักครั้ง
เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกโหวงเหวง น้องพลอยไม่อยู่ในห้องแล้ว ทิ้งโน้ตเอาไว้ให้ผมว่าจะลงไปทานอาหารเช้ากับเพื่อนใหม่อย่างน้องเจ ท่าทางจะเชื่อมมิตรสัมพันธ์ติดกันง่ายดีจริงๆ นึกแล้วให้รู้สึกอิจฉาน้องสาวคนดีของผมคนนี้ขึ้นมา ผมลากสังขารตัวเองลงจากเตียงไปสู่ห้องน้ำเพื่อเตรียมอาบน้ำ
เมื่อผมถอดเสื้อผ้าออกมาแล้วมองดูตัวเองในกระจก รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในใจ ร่างกายของผมมีรอบช้ำเขียวปนม่วงเล็กน้อยกระจายไปทั่วร่างกาย อาการเจ็บปวดแทบจะไม่เหลือให้รู้สึกแล้ว มีเพียงความรู้สึกเจ็บแค้นต่อคนใจร้าย หากเข้าใจในตัวผมผิดไม่พอ ยังมาทำร้ายร่างกายและจิตใจให้เจ็บปวดอีก ผมบอกตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้กับการเสียสิ่งล้ำค่าที่เฝ้าเพียรรักษาเอาไว้ให้คนรักคนแรกในชีวิต ผมจะเปลี่ยนความรู้สึกเสียใจไปเป็นพลัง เอาคืนกับมันผู้ที่พรากพรหมจรรย์ของผมไปอย่างเจ็บแสบ
ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร ทั้งห้องเริ่มมีผู้คนบางตาเนื่องจากเป็นเวลาสายมากแล้ว ผมทานอาหารเงียบๆ คนเดียวประกอบการคิดแผนการบางอย่างเพื่อเอาคืนบุคคลทั้งสองที่วนเวียนเข้ามารบกวนความสงบในจิตใจผม ไม่นานผมก็ขอพนังงานด้านหน้าเข้าไปใช้ห้องทำงาน เพื่อพิมพ์รูปที่ผมส่งเอาไว้เข้าไปในอีเมล์ของตัวเอง
ผมนำกระดาษที่พิมพ์รูปใบนั้นออกมาจากเครื่องพิมพ์ เขียนเบอร์โทรด้านล่างพร้อมด้วยข้อความบางอย่างแล้วพับใส่ซองของโรงแรมอย่างดี ผมฝากพนักงานให้นำไปส่งในห้องด้านบนสุดให้คนที่พรากพรหมจรรย์ผมไป เพียงไม่นานโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมา ผมลอบยิ้มให้ตัวเองด้วยความสะใจแวบหนึ่ง ยัง...ยังไม่ถึงที่สุด นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง
“ไอ้เลว...มึง...มึงถ่ายรูปกูไว้ทำไม ไอ้เด็กชั่ว ไอ้...” เสียงด่าทอโวยวายดังเข้ามาทันทีที่ผมรับสาย ผมได้แต่ยิ้มกว้างปล่อยให้มันโวยวาย ด่าว่าผมจนรู้สึกว่ามันเริ่มเหนื่อย หรือมันจะเงียบไปเพราะไม่รู้ว่าจะสรรหาคำหยาบคำไหนมาด่าผมได้อีก จึงตอบกลับมันไปอย่างใจเย็น
“สวัสดีครับคุณลูกค้า อย่าเพิ่งตกใจ ที่ผมให้คุณดูนั้นเป็นเพียงภาพแรกเท่านั้นที่ผมถ่ายคุณไว้ ยังมีภาพอุบาทว์น่าเกลียดที่ไม่ควรเผยแพร่ออกไปอีกเยอะเลยนะครับ แล้วไม่ต้องกลัวภาพคุณปลอดภัยแน่ๆ เพราะผมฝากเอาไว้ในอีเมล์ส่วนตัวขอตัวเองเรียบร้อย ฮ่าๆๆ” ผมพูดจบก็หัวเราะใส่มันอย่างสะใจ ไม่คิดว่าเวลามันโกรธแล้วทำอะไรผมไม่ได้ จะทำให้ผมรู้สึกสุขใจได้ขนาดนี้
“มึง...มึงต้องการอะไร เงินใช่ไหม...จะเอาเท่าไร ไม่เห็นจะต้องทำแบบนี้เลย มึงบอกกูดีๆ ก็ได้...สัด” มันตวาดด่าผมอย่างหยาบคาย คาดเดาว่าผมคงต้องการเงินจากคนเลวอย่างมัน หึหึ มันคิดผิด ผมไม่ได้อยากได้เงินจากมันเลย
“มึงเอาเงินค่าตัวที่กูลืมทิ้งไว้เมื่อวานใส่ซองให้เด็กเอามาให้กูที่ห้อง บอกเด็กว่าให้กับมือกูต่อหน้าผัวกูด้วย เขียนหน้าซองเอาไว้ว่าค่าตัวเมื่อวาน ผัวกูจะได้รู้ว่ามึงให้เงินกูเยอะกว่ามัน มึงมันเป็นป๋าใจป้ำ กูอาจจะทิ้งมันมาเอากับไอ้แก่ลีลาห่วยอย่างมึงอีกก็ได้นะ ถึงของมึงจะเล็กกว่าผัวกูเยอะก็เถอะ ฮ่าๆๆๆ” ผมวางสายทันทีจากการได้หลอกใช้ให้มันไปสร้างความปั่นป่วนให้ไอ้ฝรั่งหน้าโง่กับเมียจอมลวงโลกของมัน แถมยังได้หลอกด่าไอ้แก่ชั่วคนนี้อีก แผนการของผมสร้างความสะใจให้ตัวเองเป็นบ้า
วันนี้ผมมีความสุขเหลือเกิน เพียงแค่รอเวลาเท่านั้น อยากรู้เหลือเกินว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง คิดแล้วผมก็เดินไปรอบสระว่ายน้ำ เห็นพนักงานกำลังเก็บกวาดห้องจัดเลี้ยงที่พี่แชริมจัดงานเมื่อคืน ผมเดินไปที่ประตูเล็กข้างสระว่ายน้ำเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงนั้น สายตาเหลือบไปเห็นกล้องวงจรปิดตรงทางออก มองจากมุมที่ผมยืนเมื่อวานแล้วน่าจะเห็นได้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมไม่รอช้ารีบโทรหาน้องพลอยทันที
“พลอยอยู่กับเจหรือเปล่า...ริมชาดใช่ไหม เดี๋ยวพี่ไปหา” เมื่อรู้พิกัดแล้วผมจึงรีบพาตัวเองออกไปหาน้องสาวเพื่อขอให้น้องเจที่อยู่ด้วยกันที่ชายหาด ผมจะขอให้น้องเจช่วยนำภาพจากกล้องวงจรปิดเมื่อคืนนี้มาให้ดูเหตุการณ์เพื่อจะล้างมลทินให้ตัวเอง ผมเดินออกมาจากบริเวณสระว่ายน้ำลงบันไดมาตรงชายหาด เดินไปหาน้องสาวที่กำลังนั่งคุยอยู่กับน้องเจ
“เจครับ พี่มีเรื่องให้ช่วย” ผมพูดกับน้องเจทันทีเมื่อเจอหน้า น้องทั้งสองมองหน้าผมที่ยิ้มกริ่มให้อย่างอารมณ์ด้วยความงง ผมนั่งลงตรงเก้าอี้ชายหาดที่ว่างอยู่ด้านข้างขยับลากเข้ามาใกล้ น้องสองคนดูมีท่าทางสนใจเรื่องราวที่ผมกำลังจะขอให้ช่วยด้วยความสนใจ
“พี่เห็นกล้องวงจรปิดที่ห้องจัดเลี้ยง มันอยู่ตรงทางออกไปสระว่ายน้ำพอดี เมื่อวานพี่โดนเมียเก่าพี่มาร์ทใส่ร้ายว่าสาดน้ำส้มใส่ตรงนั้นพอดี พี่อยากขอดูภาพแล้วพิมพ์ออกมาให้พี่ได้ไหม พี่จะไปเอาคืนไอ้พวกคนชั่ว” ผมบอกความจำนงให้เด็กทั้งคู่รู้ แล้วเล่าแผนการนิดหน่อย น้องทั้งสองก็ให้ความร่วมมือด้วยความเต็มใจ เราจึงยิ้มให้กันอย่างรู้ทันก่อนลุกขึ้นไปเตรียมการเอาคืนคนเลว
“สวัสดีครับพี่แชริมเมื่อคืนเหนื่อยไหมครับ นั่งทานเค้กด้วยกันไหมครับ” ผมร้องทักพี่แชริมพร้อมชวนให้นั่งทานขนมด้วยกันตรงคอฟฟี่ช้อปของโรงแรม พี่แชริมไปส่งเพื่อนกลุ่มหนึ่งจะรีบกลับกรุงเทพฯ ก่อนเพราะคงมีธุระที่หน้าโรงแรม แล้วเดินกลับเข้ามาคนเดียว พอเห็นผมทักก็ยิ้มให้อย่างน่ารักแล้วก็เดินเข้ามานั่งด้วยกัน
“ไม่เหนื่อยหรอกจ้ะ สนุกดี น้องทองล่ะคะเป็นยังไงบ้าง เมื่อวานเห็นเซียวๆ แต่วันนี้ดูสดใสร่าเริงเหมือนเดิมแล้วนี่คะ” พี่แชริมสั่งเค้กและน้ำส้มกับพนักงานแล้วหันมาคุยกับผมอย่างเป็นกันเอง วันนี้ไม่เห็นคนอื่นๆ บรรยากาศมีเพียงแขกของโรงแรมไม่กี่คนเท่านั้น จึงค่อนข้างสงบ
“ผมสบายดีแล้วครับ พี่แดนนี่ไปไหนเสียล่ะครับ หรือยังไม่ตื่นครับ” ผมชวนคุยระหว่างรอเวลาที่น้องเจไปนำหลักฐานสำคัญมายืนยันความบริสุทธิ์ให้ผม และคาดว่าหากไอ้แก่นั่นให้คนนำเงินไปให้นังแมนต่อหน้าคุณมาร์ท อีกไม่นานเหตุการณ์ระทึกคงเกิดขึ้นที่โรงแรมแห่งนี้เป็นแน่
“พี่ลงมาเป็นธุระให้น้องกฤษเค้าขอใช้ทางครัวทำข้าวต้มให้น้องหยกเค้าน่ะ ส่วนพี่แดนก็ไปจัดการเรื่องรถเช่าให้คู่รักหมาดๆ ไปฮันนีมูนกันวันนี้” พี่แชริมเล่าให้ฟังอย่างอารมณ์ดี พร้อมรับเค้กและน้ำส้มที่พนักงานนำมาเสิร์ฟให้พอดี เรานั่งทานกันไปคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ท่ามกลางความเงียบสงบที่มีเพียงเสียงเปียโนบรรเลง ก็เกิดเสียงโหวกเหวกโวยวายดังเข้ามา
“นี่ไง...มันนั่งอยู่ตรงนี้ พี่มาร์ทลองถามมันดูสิ มันต้องแกล้งแมนแน่ๆ แมนไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเสียหน่อย” นังแมนเดินคู่มากับคุณมาร์ท มันเดินมาชี้หน้าผมพร้อมโวยวายเสียงดังจนแขกที่อยู่ในบริเวณนั้นมองกันเป็นตาเดียว พี่แชริมแสดงสีหน้าไม่พอใจแล้วลุกขึ้นยืนทันที
“อะไรกันคะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องทำเสียงดังให้แขกคนอื่นตกใจด้วย” พี่แชริมเดินเข้าไปหาคนโวยวายพร้อมมองหน้าถามหนุ่มอิตาเลี่ยนไปด้วย ส่วนนังแมนจ้องหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ในมือถือซองสีขาวที่ถูกเปิดออกมาจนเห็นธนบัตรใบละพันหนาเรียงกันหนาเป็นปึกแน่นอยู่ภายใน
“มีพนักงานบอกว่าลูกค้าที่โรงแรมฝากเงินค่าตัวมาให้ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ขายตัวให้เมื่อวาน เค้ายังฝากมาบอกว่ายินดีจ่ายให้มากกว่าเดิมถ้ายอมทิ้งฝรั่งหน้าโง่มาเป็นเมียเก็บของเค้า” พอพี่มาร์ทพูดจบพี่แชริมก็ต้องขมวดคิ้ว มองหน้าคนพูดค้างไว้ด้วยความงง แถมยังมองหน้านังแมนตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาคนโดนมองจ้องกลับด้วยความไม่พอใจ
“แล้วเงินในนั้นมีเท่าไรเหรอครับ” ผมทำท่าจะไปหยับซองในมือนังแมนมานับเงินดู แต่เจ้าตัวกลับดึงมือหลบด้วยความรวดเร็ว ไม่ให้จับเงินในมือของมัน ท่าทางเหมือนหวงแหนเงินในมือ ผมจึงได้แต่ขำในใจ ช่างเข้าแผนการของผมดีจริงๆ
“ห้าหมื่น แกเป็นคนให้คนเอาเงินมาใส่ร้ายชั้นใช่ไหม” นังแมนตวัดเสียงถามผมทันที
“คุณบ้าเหรอครับ...เงินตั้งห้าหมื่น ผมไม่มีเงินสดเยอะขนาดนั้นหรอกครับ ผมจะไปทำแบบนั้นกับคุณแมนทำไมละครับ แค่เรื่องเมื่อวานนี้ผมก็เสียใจมากพอแล้ว อย่ากล่าวหาอะไรผม..ฮือ..อีกเลยนะครับ” ผมปฏิเสธพร้อมแกล้งบีบน้ำตาออกไป อยากรู้จริงว่ามันจะตอบยังไง แม้ผมจะเป็นคนสั่งให้ไอ้แก่นั่นทำ แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่เงินผมอยู่ดี
“นั่นสิ...ใครจะปัญญาอ่อนไปลงทุนทำอะไรโง่ๆ แบบนั้นไม่คุ้มค่าหรอก ฉันว่าไปถามพนักงานแล้วเอาเงินไปคืนเจ้าของเรื่องก็จบ” พี่แชริมเสนอพร้อมจับมือผมไว้แน่นเหมือนจะหลอบใจ สายตามองคนถือเงินด้วยความเหยียดหยามทันที คุณมาร์ทที่ยืนเงียบอยู่นานก็ทำท่าครุ่นคิดจนดูเครียด
“เอ่อ...ไม่คืน ในเมื่อมีคนเอามาให้แมน แม้ว่าแมนจะไม่เคยขายตัวให้ใครก็ตาม ยังไงแมนก็จะรับเงินไว้ถือว่าเป็นค่าเสียหายที่โดนกล่าวหา” นังแมนมันตอบเอาดีเข้าตัว แถมยังหน้าด้านไม่ยอมให้เอาเงินไปคืนเจ้าของเสียอีก มันช่างลงตัวดีแท้ๆ ผมมองคุณมาร์ทเมื่อได้ฟังคำพูดของอดีตคนรักก็เกิดอาการเสียใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหมือนคำตอบของนังแมนจะสร้างความผิดหวังให้คุณมาร์ท
“อ้าว...อยู่กันครบเลยครับ ผมมีอะไรจะให้พี่มาร์ทดูพอดี” น้องเจเดินเคียงคู่มากับน้องพลอย ในมือถือกระดาษปึกน้อยๆ มาด้วย น้องพลอยเดินมาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าให้ผม ส่วนน้องเจเดินมาใกล้คุรมาร์ทก็ยื่นกระดาษปึกนั้นให้ หนุ่มหล่อชาวอิตาเลี่ยนยื่นมือมารับด้วยความงงงวย เจ้าตัวเปิดกระดาษดูทีละภาพแล้วก็หยุดนิ่ง มือไม้สั่นอย่างเห็นได้ชัด
“ทำไม...ทำไมแมนไม่เลิกเป็นคนโกหกเสียที” คุณมาร์ทกำมือแน่น พร้อมหลับตากัดฟันพูดจนตัวสั่น จนคนที่โดนพูดจึงทำตาโตแล้วรีบหยิบกระดาษปึกในมือหนุ่มอิตาเลี่ยนมาดู มันเป็นภาพที่ตัดมาจากกล้องวงจรปิดครบทุกอิริยาบถความเคลื่อนไหว บอกให้รู้ว่าใครเป็นคนหยิบน้ำส้มจากในมือผมมาราดลงบนเสื้อตัวเอง แถมยังยิ้มให้แล้วยัดแก้วกลับเข้ามาในมือผมอีก
“เอ่อ...พี่มาร์ท แมนโนใส่ร้ายนี่มันภาพตัดต่อ พี่มาร์ทเชื่อแมนนะครับ พวกคนเลวพวกนี้มันแกล้งแมน” นังแมนทิ้งกระดาษปึกนั้นลงกระจายเต็มพื้น แต่ไม่ทิ้งซองเงินในมือ ถลาเข้าไปกอดแขนหนุ่มหล่อชาวอิตาเลี่ยน พร้อมออดอ้อนแก้ตัวเสียงสั่นดูน่าสงสาร
“นี่เธอ...ทุกคนที่นี่กินข้าวนะยะ ไม่ได้กินฟางหรือกินหญ้า สวมเขาคนอื่นจนโง่เป็น...เอ่อ...ยังคิดแก้ตัวโง่ๆ อีกเหรอ” น้องพลอยด่าสวนกลับไป และเกือบยังคำว่า “ควาย” ที่พาดพิงหนุ่มอิตาเลี่ยนที่ยืนตัวสั่นเอาไว้ไม่ทัน ผมแอบสะใจเล็กๆ กับความปากไวของน้องสาว สมน้ำไหน้ามัน ผัวโง่เมียเลวช่างเหมาะสมกันดีจริงๆ
“เราไปที่อื่นกันดีกว่าค่ะ อย่าเสียเวลาเกลือกกลั้วกับพวกคนโลงโลกเลย” น้องพลอยชวนเราทุกคนออกมาจากบริเวณคอฟฟี่ช้อป พี่แชริมหันไปสั่งผู้จัดการให้ดูแลแขกที่อยู่ในบริเวณนั้นด้วย พร้อมพาเราเดินไปสระว่ายน้ำ เรานั่งกันที่ชุดเก้าอี้สานสีขาวเข้าชุดกับเบาะหุ้มสีแดงสดตัดกันสวยงาม ทุกคนปลุกปลอบใจให้ผมลืมเรื่องเลวร้ายพวกนี้ ซึ่งไม่นานเราก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันอย่างสนุกสนาน
“อยู่กันที่นี่เองพี่ตามหาตั้งนาน รู้ไหมมันเรื่องอะไรกันที่หน้าโรงแรม” พี่แดนนี่เดินมาหาพวกเราที่นั่งคุยกันริมสระว่ายน้ำ โดยมีบริกรคอยดูแลเรื่องเครื่องดื่ม พี่แชริมขยับที่ให้พี่แดนนั่งข้างๆ แล้วสั่งน้ำอัดลมมาดื่มคลายร้อน พี่แชริมจึงเป็นคนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง
“ไอ้คู่นั้นมันยืนโวยวายด่ากันหน้าโรงแรมไม่อายคนเลย แถมแฟนมันยังด่าว่าไอ้มาร์ทโง่เหมือนควายอีก มันไล่แฟนเก่ามันกลับไปแล้ว อยากจะเข้าไปต่อยปากไอ้เด็กนั่นให้สักเปรี้ยง แต่เห็นว่าเป็นเรื่องผัวเมียเลยไม่อยากจะยุ่ง” พี่แดนเล่าให้เราทุกคนฟังอย่างได้อารมณ์ นี่ล่ะ สิ่งที่ผมต้องการ
“ทะเลาะกันแบบนี้แล้วคุณแมนจะกลับบ้านยังไงล่ะครับ แบบนี้น่าสงสารแย่” ผมทำเป็นพูดแสดงความเห็นใจ จนพี่แชริมและพี่แดนนี่หันมามองด้วยแววตาชื่นชม ผิดแต่น้องพลอยที่คงจะรู้จักผมดี หรี่มองผมตาผมด้วยท่าทางเบื่อหน่ายแบบรู้ทัน
“โถ...น้องทอง เค้าทำกับน้องแบบนี้แล้วยังจะไปเป็นห่วงเค้าอีกน่ารักจังเลย ปล่อยให้เค้าดูแลหัวเองเถอะ ขายตัวได้เงินไปตั้งห้าหมื่น คงไม่ต้องเป็นห่วงเค้าล่ะว่าจะกลับบ้านยังไง” พี่แชริมชมผมด้วยแววตาปลาบปลื้ม พี่แดนก็ยื่นมือมาบีบไหล่ผมด้วยความเอ็นดู ช่างเป็นความรู้สึกที่สุขใจดีเหลือเกิน
“ไปเที่ยวข้างนอกกันดีกว่า วันนี้พี่พาไปเที่ยวตลาดนัดเพลินวานเอาไหม” พี่แดนพูดขึ้นมาเสียงดัง เหมือนชวนให้ไปเที่ยวข้างนอกกันเพื่อผ่อนคลายความเครียดจากเรื่องเมื่อเช้า เราทุกคนเห็นด้วยโดยเฉพาะน้องเจ ท่าทางมีความสุขที่จะได้ไปเที่ยวพร้อมกันหลายคน
“โทรขึ้นไปชวนพี่หยกกับพี่กฤษด้วยไหมครับ จะได้ไปกันทั้งหมดเลยน่าจะสนุกดี” น้องเจพูดขึ้นมาด้วยท่าทางร่าเริง
“อย่าเลยเจ ให้น้องกฤษมีความสุขกับน้องหยกสองคนเถอะ วันนี้พี่เช่ารถให้พากันไปเที่ยวแล้วล่ะ พวกเราไปหาอะไรกันกันข้างนอกทั้งมื้อเที่ยงมื้อเย็นด้วยเลยดีไหม” พี่แดนนี่พูดพร้อมหันไปพยักหน้ายิ้มหวานให้พี่แชริมที่ยกนิ้วโป้งกลับมาให้แฟนตัวเอง สองคนนี้คงวางแผนเอาไว้แล้ว น่าอิจฉาไอ้กฤษจริงๆ
“แล้วพี่กฤษกับพี่หยกล่ะคะ เราออกไปเที่ยวทั้งวันแล้วเค้าจะรอทานข้าวหรือเปล่า” น้องพลอยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงพี่ชายกับพี่สะใภ้ ระหว่างนั้นเราทุกคนก็เดินมาขึ้นรถพี่แดนนี่ที่พนักงานนำมาจอดรออยู่ด้านนอก อยากรู้จริงๆ ว่าป่านนี้ไอ้กฤษจะรังแกน้องหยกไปกี่รอบแล้ว
“อิอิ ไม่ต้องเป็นห่วงเค้าหรอก พี่จัดดินเนอร์มื้อเย็นสุดหรูให้ไปเสิร์ฟถึงบนห้องเลยล่ะ นี่มีทั้งกุ้งหวานต้ม มังกรผัดซอสเอ็ดโอ หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์อบไวน์ขาว ปูทะเลไข่กับปลาหมึกเผา สเต็กปลาแซลม่อน แชมเปญจากฝรั่งเศส เค้กผลไม้สดรสไวน์ รับรองว่าเค้าจะมีความสุขจนไม่ทันนึกถึงพวกเราเลยล่ะจ้ะ” พี่แชริมบรรยายเสยจนอยากจะไปร่วมโต๊ะกับคู่นั้นขึ้นมาจริงๆ
“โห...น่าอิจฉาจังเลยค่ะ แบบนี้สองคนนั้นคงมีความสุขมากเลยสิคะ ถ้าน้องพลอยแต่งงานพี่แชริมจะให้พลอยมาฮันนีมูนที่นี่บ้างได้ไหมคะ” น้องพลอยถามเล่นๆ แบบไม่ทันคิด แต่ผมคิดว่าหนุ่มตี๋คนข้างๆ น่ะคิดไปไกลแล้วล่ะ ยืนหน้าแดงแบบนี้ คงไม่มีใครรู้เลยว่าหมอนี่มันชอบน้องสาวผม
“เอ่อ...พี่ว่าลองถามลูกชายหุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่สิคะ” พี่แชริมส่งให้น้องเจเป็นคนตอบ ทำเอาน้องสาวผมอายหน้าแดงตามกันไป เหมือนจะมีใจให้หนุ่มตี้คนนี้เสียแล้วนะนี่ ทุกคนมีคู่กันครบหมด แล้วผมล่ะ เมื่อไหร่สวรรค์จะส่งเนื้อคู่ของผมมาเกิดเสียที เฮ้อ...คิดแล้วก็น้อยใจในโชคชะตา
เมื่อมาถึงเพลินวาน เราก็แยกเดินเที่ยวกันไปเป็นคู่โดยไม่มีใครสนใจผมมากนัก ต่างถ่ายรูปอัพลงเฟสบุคกันสนุกสนาน ไอ้ผมก็เข้าใจในชะตากรรมจึงเดินเล่นดูโน่นดูนี่เพียงคนเดียว ระหว่างที่กำลังเดินไปหาที่นั่งโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมรับโดยไม่ทันได้ดูเบอร์โทรเข้า
“ว่าไง...ไม่นึกว่าจะได้เบอร์มึงมาด้วยวิธีนี้เลยนะ ติดใจจนถึงกับเก็บรูปเปลือยกูไว้ดูเล่นเลยเหรอ ตกลงจะมาเป็นเมียกูไหม รับรองว่ากูจะจ่ายให้มึงสบายจนไม่ต้องไปขายตัวให้ใครอีกเลย” ไอ้แก่มันโทรมาต่อรอง ถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองท่าทางเหมือนมันจะติดใจผม สงสัยจะหลังแล้วลืมหน้าไปแล้วกระมังแบบนี้ แต่เสียใจ...ผมเดาอย่างรู้ทันมัน ผมคิดว่าว่ามันน่าจะหลอกให้ผมตายใจเพื่อหาทางเอาคืนเรื่องรูปเปลือยของมันมากกว่า
“ไม่ดีกว่า กูไม่ติดใจมึงเท่าไร แก่แล้วยังลีลาไม่ได้เรื่อง ไอ้นั่นก็ไม่ใหญ่เท่าผัวกู แค่นี้นะ” ผมไม่อยากจะคุยกับมันมากนัก จึงดูถูกมันไปเผื่อให้มันเลิกสนใจผมเสียที ด้วยความรู้สึกอยากจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างมันกับผมไป แล้วในใจก็คิดว่าหากมันไม่มารบกวนผม เรื่องรูปของมันผมก็จะลบทิ้งไป จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก
“แหม...ลีลาไม่เด็ดแต่เสร็จพร้อมกูเหมือนกันละมึง คิดว่าว่ากูไม่รู้เหรอ รับรองว่าคราวนี้กูจะล่อให้คลานลงจากเตียงเลย ของกูไม่ใหญ่ก็จริง แต่ก็ยาวทะลุปอดมึงเหมือนกันนะ แทงแต่ละทีมึงสะดุ้งร้องครางออกมาขนาดนั้น แถมได้เลือดขนาดนั้นเสือกบอกว่าไม่ถึงใจ ฮ่าๆๆ ไปหลอกเด็กเถอะวะ” ไอ้แก่มันรู้ว่าผมเสร็จพร้อมมัน ตอนนี้ใบหน้าร้อนวูบวาบเหมือนเลือดจะพุ่งออกมา มันทำเอาผมอายจนพูดไม่ออก
“เอาน่า...กูไม่ชอบคนเล่นตัว ยังไงมึงก็เลิกกับผัวแล้วนี่ เด็กมันบอกว่ามึงทะเลาะกับผัวข้างล่างแถมยังโดนผัวไล่กลับบ้านที่หน้าโรงแรมอีก อย่าหยิ่งนักเลยน่า กูจะรับผิดชอบมึงเอง มึงอยู่ที่ไหนเดี๋ยวกูไปรับกลับมา” ไอ้แก่บ้านี่ท่าทางจะสมองกลับ มันจะเอาอะไรกับผมกันแน่ อยากจะแก้แค้นหรือว่าติดใจอะไรผม ตอนนี้สมองเริ่มสับสจนปั่นป่วนไปหมดแล้ว
-
:z13:
-
เขาติดใจพี่ทองหละซิ ไม่ใช่อะไรหรอกจ๊ะ
ขอบคุณคุณAxCiO@ToToKeN ด้วยนะค่ะ
ที่เปลี่ยนสีฟอร์น ให้ด้วย ใจดีจริงๆ
-
สรุปยังไงิเนี่ย :serius2: ไอ้แก่นั้น มันยังง๊ายยยย!!! :z3:
-
แอร๊ย...แค่นี้ไม่จุใจอ่ะตะเอง...คู่นี้แซ่บเว่อร์
-
เจ๊ทองแซ่บมาก
-
เจ๊ทองสุดยอดอะ แก้แค้นมันเลยยย หมั่นไส้มากๆ
-
เจ๋งมากหนูทองของเจ๊ o13
-
ติดใจหย้าอ่อน(รึป่าว)อย่างพี่ทองซะแล้ว :z1:
-
พี่ทองเด็ดมาก เปิดเผยความจริงแบบสะใจที่สุด
แต่สงสัยไอ้แก่นั่นจะติดพี่มากเลยนะ
-
เจ๊ทองเลิศอ่า ร้ายมาก
แหม๊ อีกฝั่งก็ใช่ย่อย อย่างนี้สิ ถึงจะพอฟัดพอเหวี่ยงกัน
-
ติดตาม
สงสารพี่ทองอ่ะ
-
พี่ทองสู้ๆ อย่าไปยอม แม้ตัวจะเสียเอกราชให้เค้าแล้วก็ตาม
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
เจ๊ทองเริ่ดที่สุดคร่าาาาาาาาา
มันต้องแบบนี้อย่าไปร้องไห้ให้พวกคนเลวอีกเลยน้า
กดไลค์เจ๊ทอง
o13
-
พี่ทองสุดยอดไปเลยค่ะ ไอ้แก่นั้นกะจีบพี่ทองรึเปล่าน้อ
-
หงะ หรือว่าเจร้ทองจะต้องมีคู่เป็นไอ้แก่ปากจัดนี่จริงๆ
เฮ้อ แต่ก็อาจจะสมนํ้าสมเนื้อรึเปล่านะ คิคิ
-
ชอบเจ๊ เชียร์เจ๊ ขอให้เจ๊ทองเจอเนื้อคู่เร็วๆ o13
เอ๊ะ หรือว่าเจอแล้ว :z1:
-
Happy Chinese New Year 2012 วันตรุษจีน ปี 2555 วันดีศรีมงคล ต้อนรับปีมังกรเรื่องราวร้ายๆ ขอให้ผ่านพ้นไป ต้อนรับสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต ทุกท่านทุกคน
新年快樂 (ซินเหนียนไคว้เล่อ) ... ขอให้มีความสุขในวันปีใหม่
恭喜发财 (กงซีฟาไฉ) ... ขอให้ร่ำรวย
福禄双全 (ฝูลวี่ซวงฉวน) ... เป็นศิริมงคล ด้วยเงินทองและวาสนา
祝你健康 (จู้หนี่เจี้ยนคัง) ... ขอให้คุณมีสุขภาพแข็งแรง
吉祥如意 (จี๋เสียงหรูอี้) ... เป็นสิริมงคลสมดังปรารถนา
(http://i.kapook.com/glitter/2012/th/01/T100112_14C.gif)
-
เจ๊ทองชนะเลิศค่ะ :laugh: :laugh:
-
พี่ทอง สนุกดีชอบ
เอาอีก :z3: :z3:
:z2: :z2:
:กอด1:
-
เข้ามาจิ้มแต่ยังตามไม่ทันจ้า
-
:-[ เจ๊ทองแรงได้อีกนะคะเนี่ย o13
รอตอนต่อไปอยู่จ้า :call: :call: :call:
-
โอ๊ะโอ จะเกิดอะไรกับเจ็ทองน่า o3
o15 o15 o15
:mc4: :mc4:
:L2: :L2:
-
สนุกมากๆเลยยยยยยยยยยยยย เชียร์พี่ทองฮาดีอ่ะ :m4: :m4:
-
แจ๋วมากพี่ทอง
เอาให้หน้าหงาย
แล้วไอ้แก่นี่จะอะไนหนักหนาน่ะ
เดียวปั๊ดดด
-
มารอพี่ทอง...หายใจเข้า ก็ทอง ออกก็ทอง...เห้อ
-
เจ๊ทองอ่าาา มีแฟนคลับมากกว่าพระเอก นายเอกเรื่องนี้อีก 555
-
เจ๊ทอง จะโดนจัดหนัก
หยก กับ กฤษ หวานจนน้ำทะเลลืมเค็มไปเลย
-
ขอบคุณนักเขียนนะค่ะที่ลงแบบฉบับสมบูรณ์ให้ อ่านไปก็ :o8: :o8: :o8: :o8: ฮิ้ววววววว (เจ๊ทองเสียตัวนะ)
แต่พอมาเรื่องของตัวเอกเรา เรียก :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: จนหมดตัวอะ
เฮียกฤษ อึดมากไปปะ แต่น้องหยกเราก็ไม่ธรรมดานะเนี้ย ฮิ้วววววววววววววววววววว
เจ๊!!!!!!!!!!!!!!!!! เริ่ดอะ ชอบว่ะ เจ๊แก้แค้นได้สุดติ่งมาก แต่อิตาแก่หัวงูนั้น ติดใจเจ๊แน่เลยอะ แหม ๆ ๆ ๆ ๆ ให้มาขาย
ตัวกับมันคนเดียว อยากเก็บเจ๊ฉันไว้คนเดียวสิแก เจ๊อย่าไปฟังมัน เล่นตัวเข้าไว้ เรามัน เริ่ด เชิด อย่าได้แคร์ นะเจ๊นะ ^^
-
o13ชอบนิยายเรื่องนี้มากค่า สมัครเข้าเล้าเพราะเรื่องนี้เลย :3123:เป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยค่า
ป.ลิง แต่เรื่องอิเจ๊ทอง :z3:ค้างงงงงงงงงงงงอย่างรุนแรง รออ่านตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ :pig4:
-
สองวันนี้ขอลาหยุดนะครับ ติดภารกิจตรุษจีนอ่าคับ แล้วจะรับกลับมาอัพเดทเรื่องราวให้อ่านกันนะครับผม อย่าเพิ่งหนีไปไหนกันนะครับ
-
กร๊าซซซซซซซซซ
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียว หนุกอ่ะ
หยกน่ารักนะ แต่หลังๆมาเนี่ยเริ่มเบนไปเจ๊ทองแล้วซะอย่างนั้น
รู้สึกว่าคู่ของเจ๊มันทันกันดี
หมอนั่นเป็นอะไรกับเจหรือเปล่า แอบสงสัย
รอตอนต่อไปอย่างสงบเจ้าค่ะ สู้ๆนะคนแต่ง
เป็นกำลังใจให้น้า^^
-
5555555555+ พี่ทอง ทะเลาะกับไอ้แก่แบบนั้น
ลูกดกแน่ๆ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
ตื่ีนเต้นๆๆๆๆๆๆ :sad4: รีบมาต่ออีกเร็วๆ นะครับ ขอบคุณครับ o13
-
เจ๊ทองโดนไอ้(ผัว)แก่ติดใจซะแล้ว :laugh:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เช้าวันนี้ค่ะ แล้วก็ตามอ่านทันตอนล่าสุดในวันนี้อีกเช่นกัน (อ่านแบบลืมเหนื่อย....)
เพราะความสนุกของพล็อตเรื่อง ปมของเรื่องที่น่าติดตาม และการดำเนินเรื่อง o13 o13 o13 ทำให้อ่านตามเรื่องนี้ทันในวันเดียว
อ่านแบบ nonstop :a2: :m7: :a2: :m7: :a2: กินข้าวแต่ละมื้อยังต้องยกมาทานหน้าโน๊ตบุค (ทำไปได้.....ช๊านนนน 5555)
ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องเลยค่ะ นักเขียนแต่งได้ น่ารัก มีความโดดเด่นทุกตัว
ชอบพระเอกกับนายเอก พี่กฤษ~น้องหยก มากกก....เปิดเรื่องมา ก็เข้าพระเข้านางกันเลยทีเดียว :jul1: :jul1:
และยังคงเข้าพระเข้านางกันอยู่เรื่อยๆ (พี่กฤษหื่นและก็อึดไปนะ น้องหยกก็น่ารักน่ากอดมากกก) :m10::m2::m10::m2::m10:
เจ้ทอง กะ น้องพลอย ก็ น่ารักไม่แพ้กัน โดยเฉพาะ เจ้ทองนี่ทั้งน่ารักทั้งฮา....และหลักแหลมเป็นที่สุด
เอาใจน้องไปเลย เจ้ทองของน้อง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
จัดการทั้งนายแมน กะ หนุ่มใหญ่สไตล์เกาหลีที่มาหื่นใส่้จนเสีย virgin :sad4: :o12: เจ้คะ อย่าได้แคร์ค่ะ
เอาคืนได้สะใจน้องจริงๆ เจ้คือ "ที่สุด" o13 o13 o13
ตอนนี้เรื่องกำลังสนุก กำลังลุ้นในทุกๆปมในเรื่องเลยค่ะ มาต่อไวๆนะคะ เรื่องนี้ประทับใจและสนุกมากกกก ค่ะ :oni2: :oni2: :oni2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอๆ นะคะ จะมาเม้นท์ให้บ่อยๆ ทุกๆตอนจากนี้เลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้เช้าวันนี้ค่ะ แล้วก็ตามอ่านทันตอนล่าสุดในวันนี้อีกเช่นกัน (อ่านแบบลืมเหนื่อย....)
เพราะความสนุกของพล็อตเรื่อง ปมของเรื่องที่น่าติดตาม และการดำเนินเรื่อง o13 o13 o13 ทำให้อ่านตามเรื่องนี้ทันในวันเดียว
อ่านแบบ nonstop :a2: :m7: :a2: :m7: :a2: กินข้าวแต่ละมื้อยังต้องยกมาทานหน้าโน๊ตบุค (ทำไปได้.....ช๊านนนน 5555)
ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องเลยค่ะ นักเขียนแต่งได้ น่ารัก มีความโดดเด่นทุกตัว
ชอบพระเอกกับนายเอก พี่กฤษ~น้องหยก มากกก....เปิดเรื่องมา ก็เข้าพระเข้านางกันเลยทีเดียว :jul1: :jul1:
และยังคงเข้าพระเข้านางกันอยู่เรื่อยๆ (พี่กฤษหื่นและก็อึดไปนะ น้องหยกก็น่ารักน่ากอดมากกก) :m10::m2::m10::m2::m10:
เจ้ทอง กะ น้องพลอย ก็ น่ารักไม่แพ้กัน โดยเฉพาะ เจ้ทองนี่ทั้งน่ารักทั้งฮา....และหลักแหลมเป็นที่สุด
เอาใจน้องไปเลย เจ้ทองของน้อง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
จัดการทั้งนายแมน กะ หนุ่มใหญ่สไตล์เกาหลีที่มาหื่นใส่้จนเสีย virgin :sad4: :o12: เจ้คะ อย่าได้แคร์ค่ะ
เอาคืนได้สะใจน้องจริงๆ เจ้คือ "ที่สุด" o13 o13 o13
ตอนนี้เรื่องกำลังสนุก กำลังลุ้นในทุกๆปมในเรื่องเลยค่ะ มาต่อไวๆนะคะ เรื่องนี้ประทับใจและสนุกมากกกก ค่ะ :oni2: :oni2: :oni2:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอๆ นะคะ จะมาเม้นท์ให้บ่อยๆ ทุกๆตอนจากนี้เลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ขอตอบสั้นๆ เลยว่า อ่านเม้นต์แล้วปลื้ม ชื่นใจที่สุด ^^ ขอบคุณมากครับ
-
เจ๊ทองท่าจะชอบร้องเพลงในครัวเนาะ ได้ผัวแกเลย สงสารเจ๊ทองๆๆๆๆๆๆ
-
พรุ่งนี้จะมาลงตอนต่อไปให้นะคร๊าบบบ
-
รับทราบ พร้อมรายงานตัวผู้ติดตามหน้าใหม่ค่า
-
รับทราบ พร้อมรายงานตัวผู้ติดตามหน้าใหม่ค่า
ขอบคุณคร๊าบ แล้วแวะเข้ามาเม้นต์บ่อยๆ นะคร๊าบ
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
รออยากรู้เจ๊ทองจะได้กับใคร
-
ตาสามีแก่ของเจ๊ทองนิ เขอดูหน้าได้ไหมเห็นแต่เจ๊ทองเรียกลุงๆ
สงสัยจริงๆ
-
สนุกดีครับ มีครบทุกรสชาด มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
พรุ่งนี้จะมาลงตอนต่อไปให้นะคร๊าบบบ
:oni2: :oni2: :oni2: วิ่งเข้ามาปูฟูกนุ่มๆ รอค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แวะมาให้กําลังใจคุณคนเขียน รอลุ้นว่าตอนหน้าจะมีฉากเสียเลือดเสียเนื้อของเจ๊ทองมั้ย :z1:
แอร๊ยยยยยยยยย ไม่ค่อยจะหื่นเลย :pigha2:
-
เข้ามารอเจ๊ทองด้วยคน คู่นี้หยิวกิ๊วดีอ่ะ...ต่อมหลงคนแก่กำเริบ ....กร๊าก
-
มีคนเข้ามารอเจ๊ทองเยอะแยะเลย
งั้นขอเกาะกลุ่มรอเจ๊ทองด้วยคนนะ
เรตติ้งเจ๊ทองพุ่งแรงแซงหน้าพี่กฤษน้องหยกไปแล้วจ้า :laugh:
-
ตัวปลากรอบอย่างพี่ทองเรตติ้งแซงหน้าตัวเอกซะแร้ววว :z3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่า
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 45 “ทองหล่อ”
อย่าเข้าใจฉันผิด โปรดอย่าเข้าใจฉันผิด ฉันคิดอะไรๆ ไม่ต่างกับใจเธอเหมือนกัน ถ้าขออะไร อารมณ์ ฉันถึงเปลี่ยนแปลงได้ทุกวัน ที่จริงฉันรักเธอมากเธอรู้ไหม
เอาล่ะสิ ทีนี้ผมจะทำยังไงดี เกิดไอ้แก่บ้านั่นโผล่พรวดพราดมาหาผมที่นี่ผมจะบอกคนอื่นๆ ว่ายังไงดีล่ะ แล้วอีกอย่าง ถ้าน้องพลอยรู้เข้าว่าผมมีอะไรกับหนุ่มรุ่นคุณอาแบบนี้ ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถึงแม้ว่าไอ้แก่นั่นมันจะหน้าตาดีดูมีชาติตระกูลก็เถอะ ถึงยังไงมันก็แก่คราวน้องๆ พ่อเลยนะ
“เอ่อ...ผมไม่บอกหรอกว่าอยู่ที่ไหน เลิกยุ่งกับผมเสียทีเถอะ ถือว่าขอร้องแล้วกันนะ” ผมไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดกับมัน แต่คิดดูอีกที มันก็ยังมีน้ำใจที่ดันคิดว่านายแมนที่โดนคุณมาร์ทไล่ให้กลับบ้านไปที่หน้าโรงแรมเมื่อตอนเช้านั้นคือผม แล้วยังคิดจะยืนมือมาช่วยเหลืออีก มันแสดงความรับผิดชอบ และเห็นใจผมแบบนี้ทำให้จิตใจผมสั่นคลอนได้เหมือนกัน
“ขอโทษค่ะ ช่วยถ่ายรูปที่ป้ายเพลินวานตรงนี้ให้หน่อยได้ไหมคะ อุ้ย...คุยโทรศัพท์อยู่เหรอคะ งั้นไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอโทษนะคะ” หญิงสาวนางหนึ่งเข้ามาขอให้ผมถ่ายรูปให้ ท่าทางจะมากันเป็นกลุ่ม และคงดูไม่ออกว่าผมนั้นมีจิตใจเป็นเพศเดียวกับเธอ ทำท่าทางเขินอายเสียจนน่าหมั่นไส้ ช่างไม่ดูกาลเทศะเสียเลย
“อ้าว...ไอ้แก่นี่ ตัดสายก็ไม่บอกวุ้ย สงสัยจะงอน” ผมหันหน้าหนีจากเด็กสาวกลุ่มนั้นกำลังจะคุยโทรศัพท์กับไอ้แก่ต่อ มันก็ดันตัดสายทิ้งไปเสียแล้ว สงสัยจะไม่พอใจที่ผมตัดรอนน้ำใจมัน ก็ท่าทางดูเป็นคนเอาแต่ใจเหมือนกันนะ แต่ช่างมันเสียดีกว่า ปล่อยให้เป็นแบบนี้ล่ะดีแล้ว ถึงยังไงผมก็ไม่อยากจะสานต่อความสัมพันธ์แบบนั้นกับมันอยู่ดี ยังไงมันก็คงยังเข้าใจว่าผมเป็นเด็กขายตัวอยู่วันยันค่ำ
“พี่ทอง...มาหลบอยู่นี่เองครับ มาถ่ายรูปด้วยกันดีกว่า” น้องเจวิ่งเข้ามาลากผมไปถ่ายรูปกับน้องพลอยตามมุมต่างๆ เราสลับกันถ่ายรูปสามคน พี่แชริมกับพี่แดนนี่ก็เพลิดเพลินชมโน่นนี่อยู่สองคน เราทั้งหมดเดินชมตลาดนัดเพลินวานไปจนเกือบทั่ว อยู่ดีๆ โทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาอีก พอหยิบมาดูก็พบว่าคนโทรเข้ามาก็คือไอ้แก่นั่นนี่เอง คงจะยังไม่ตัดใจง่ายๆ
“นี่คุณ...ผมบอกแล้วไงว่าปล่อยผมไปเถอะ ขอบคุณในความหวังดีนะ” ผมเดินเลี่ยงออกมารับโทรศัพท์ตรงผู้คนบางตาหน่อยเพราะไม่อยากให้น้องๆ ของผมได้ยินบทสนทนาเหล่านี้ ผมสงสัยในตัวเองว่าทำไมถึงอยากพูดจาดีๆ กับไอ้แก่นั่นก็ไม่รู้ แค่มันทำดีด้วยความเป็นห่วงอยากรับผิดชอบผมขึ้นมาเท่านั้นเองเหรอ ผมยังไม่แน่ใจในตัวเองเอาเลยในตอนนี้
“กู...เอ่อ...ฉัน ยังไงฉันก็เป็นต้นเหตุให้นายต้องทะเลาะกับแฟนนาย จนโดนไล่ออกจากโรงแรม ให้ฉันพานายกลับบ้านก็แล้วกันนะ ถือเสียว่าฉันเป็นลูกค้านายอีกคนก็ได้นี่นา” ไอ้แก่นี่คงไม่ปกติเสียแล้ว นี่มันหันมาชอบผู้ชายอย่างผมตั้งแต่เมื่อไรกัน เมื่อวานยังจะป้อชะนีอยู่หน้าห้องพักให้ผมเห็นอยู่เลย ผมควรดีไจไหมที่มีชายแท้รุ่นน้องพ่อมาตามตื้ออยู่แบบนี้
“ผมดูแลตัวเองได้ แล้วผมอยากบอกคุณว่า...เอ่อ...จริงๆ แล้วคุณกำลังเข้าใจผิดรู้ไหม ผมไม่ได้ขายตัว ฝรั่งคนที่คุณเห็นนั้น...เฮ้ยยย” ผมกำลังเดินไปมาคุยโทรศัพท์ตรงมุมที่ไม่มีคนเดินพลุกพล่านอยู่ดีๆ ก็ต้องใจหายวาบเพราะคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้วยในตอนนี้ กำลังเดินลิ่วตรงมาหาผม ด้วยส่วนสูงประกอบหน้าตาที่โดดเด่น และการแต่งตัวด้วยชุดสูทเต็มยศแบบนั้น ทำให้มีคนมองกันใหญ่จนผมต้องหันไปมองตาม
“ไอ้...นี่คุณตามผมมาได้ยังไง รู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่” ผมกำลังงงกับคนตรงหน้าที่เดินโชว์ลักยิ้มข้างแก้ม ปรี่เข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว จนไอ้แก่นี่ต้องเอามือมาดึงโทรศัพท์ที่ยังแนบหูผมอยู่ออกไป ด้วยความสับสนกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าตรงนี้ จึงทำให้ต้องยืนทำตาโต อ้าปากค้างอยู่แบบนี้
“ตามมานี่ก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน” ไอ้แก่นี่มันคว้าข้อมือผม ทั้งดึงทั้งลากมือผมไปจนถึงที่จอดรถ แล้วเปิดประตูรถเบนซ์รุ่นสปอร์ตคูเป้สองประตูดันผมเข้าไปข้างใน ตัวมันเองก็เดินอ้อมไปทางฝั่งคนขับ ด้วยความงงพร้อมเป็นกังวลว่าใครจะมาเห็นเข้าจึงยอมให้มันพาผมออกไปจากที่นี่โดยง่ายแบบนี้
“เมือ่กี้ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงขอให้นายถ่ายรูปป้ายเพลินวาน ก็เลยลองมาตามนายดูที่นี่ ฉันโดดประชุมออกมาเชียวนะ ฉันชื่อวรุตย์ แต่นายเรียกฉันว่าพี่หนึ่งก็ได้ นายล่ะชื่ออะไร” คนข้างๆ ผมชวนคุยทันทีหลังจากถอยรถออกมาจากที่จอดได้ไม่นาน ผมหันไปดูหน้ามันจากด้านข้างก็หล่อดี อายุไม่น่าจะถึงสี่สิบปีด้วยซ้ำ แต่ที่เรียกมันว่าไอ้แก่เพราะมันอายุมากกว่าผมเยอะ และดันคิดว่าผมเป็นเด็กขายตัวจึงคิดเพิ่มอายุให้ไปด้วยความโกรธเท่านั้นเอง
“ผมชื่อทองหล่อ เรียกผมว่าทองแล้วกัน คุณ...เอ่อ...พี่หนึ่งอายุเท่าไรอ่ะ” ผมบอกชื่อตัวเอง พร้อมถามออกไปเพื่อชวนคุยบ้าง ไม่อยากให้บรรยากาศตึงเครียดจนเกินไปไหนๆ ผมก็หลวมตัวขึ้นรถมาเสียแล้วนี่ ตอนนี้ก็แค่คิดหาทางบอกคนอื่นเอาแล้วกันว่าหายไปไหนกับใครยังไง ผมเดาว่าสักพักน้องพลอยต้องโทรมาตามแน่นอน
“พี่อายุสี่สิบสองแล้ว ถามทำไม” พี่หนึ่งบอกอายุพร้อมถามผมกลับด้วยความสงสัย ดูๆ ไปคนข้างๆ ผมตอนนี้ไม่น่าจะถึงสี่สิบเลยด้วยซ้ำ ถ้าเดาจากหน้าตาคงคิดว่าอายุประมาณสามสิบกว่าๆ เห็นจะได้ พี่หนึ่งหน้าเด็กกว่าอายุจริงพอสมควรเหมือนกัน เผลอเรียกไอ้แก่เสียตั้งนาน
“ผมก็แค่อยากรู้ แล้วพี่จะพาผมไปไหนเนี่ย พี่...ผมถามจริงๆ เถอะ พี่มายุ่งกับผมอีกทำไมเหรอ หรือว่าพี่เป็นเกย์” ผมอดสงสัยในพฤติกรรมคนข้างๆ ตอนนี้ไม่ได้เลย มันรู้สึกปั่นป่วนไปเหมือนกันที่มีคนมาตามตื้อมารับผิดชอบผมแบบนี้ แถมยังเป็นคนที่ไม่คิดว่าจะผูกมิตรด้วยได้อีกต่างหาก
“หึหึ ฉันไม่ใช่เกย์หรอก แต่ตอนนี้อาจจะเป็นแล้วก็ได้ ไม่สิ...แบบฉันนี่น่าจะเรียกว่าเสือไบมากกว่าใช่ไหม แล้วนายไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า ฉันไม่พานายไปทำอะไรหรอก ยังไงนายก็ยังมีรูปเปลือยฉันอยู่ เกิดฉันทำอะไรให้นายไม่พอใจแล้วนายเอารูปฉันไปลงอินเตอร์เนท ฉันคงหมดอนาคตเลยล่ะ ชื่อเสียงหน้าที่การงานมีหวังพังไม่เหลือ” พี่หนึ่งพูดกับด้วยด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่ร่าเริง น้ำเสียงดูไม่หวั่นกลัวเหมือนคำพูดสักเท่าไร
“ถ้าพี่คิดมากเรื่องนั้น ผมลบภาพพี่ออกก็ได้ ผมแค่โกรธที่พี่...เอ่อ...มาทำร้ายผมแบบนั้นเท่านั้นเอง ผมไม่ได้ขายตัวให้ใครแบบที่พี่เข้าใจสักหน่อย” ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ในเมื่อผมเอาความเข้าใจผิดของพี่หนึ่งมาเล่นงานนายแมนไปเมื่อเช้า แถมยังเอาเงินที่เค้าจ่ายเป็นค่าตัวมาให้ผมไปให้นายแมนเรียบร้อยไปแล้วด้วย
“นั่นล่ะ ที่ฉันสงสัย นายเอาเงินฉันไปให้คนอื่นรับไปแทน แล้วยังนายฝรั่งคนนั้นก็เป็นเพื่อนกับคู่หมั้นหลานสาวฉันอีก พอฉันรู้เรื่องก็เลยต้องรีบมาตามตัวนายถึงนี่ไง แต่ตอนนี้ฉันพอรู้แล้วว่ากำลังเข้าใจอะไรบางอย่างในตัวนายผิดไป” พี่หนึ่งอธิบายพร้อมหันมามองหน้าผมสลับกับถนนข้างหน้าเป็นระยะ ท่าทีเหมือนสำนึกผิดด้วยแววตาดูเป็นกังวล
“เอ่อ...พี่เป็นญาติกับพี่แชริมเหรอ แล้วทำไมถึงยังทำเหมือนไม่รู้เรื่องล่ะ ผมงง ตกลงพี่รู้เรื่องนี้แค่ไหนกัน” ผมเห็นท่าทีสำนึกผิดของพี่หนึ่งก็ทำให้จิตใจสงบลง ไม่นึกโกรธเคืองอีกเลย แม้ว่าจะยังไม่ได้ยินคำขอโทษจากปากคนข้างๆ แต่ทำไมผมถึงยอมให้อภัยแก่คนๆ นี้ไปอย่างง่ายดาย ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเองเสียแล้ว
“พี่ไม่รู้เรืองอะไรมากหรอก แค่เด็กมาเล่าให้ฟังว่าเอาเงินไปให้นายตามที่พี่สั่ง แต่เกิดเรื่องที่ชั้นล่างแล้วฝรั่งคนนั้นเป็นเพื่อนแดนนี่มากับแชริมพร้อมเพื่อนๆ พักอยู่ชั้นสวีททั้งหมด พอพี่ดูจากกล้องก็เห็นว่าคนที่อยู่กับฝรั่งนั้นไม่ใช่นาย พี่เลยชี้ไปที่รูปนายเค้าบอกว่าเป็นกลุ่มเพื่อนแชริมมางานเลี้ยงสละโสดของหลานพี่ที่โรงแรม พี่ก็เลยต้องมาหานายเพื่อถามให้รู้เรื่องราวทั้งหมด แต่ที่แน่ๆ พี่คิดว่าตอนนั้นพี่คงเข้าใจอะไรในตัวนายผิดไป” พี่หนึ่งอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง
“คือ...ผมเป็นเพื่อนกับพี่แชริมล่ะครับ แล้วก็...ยังไงดีล่ะ ความจริงคือผมก็ชอบกับมาร์ท เอ่อ...ฝรั่งคนนั้นอยู่แต่ยังไม่ได้มีอะไรกัน แค่กำลังเริ่มต้นคบหาแล้วดันมาเกิดเรื่องที่ผมโดนแฟนเก่ามาร์ทใส่ร้าย ทำให้ผมกับมาร์ทผิดใจกันนิดหน่อย ผมก็เลย...” ยังเล่าไม่ทันจะจบเรื่องพี่หนึ่งก็พูดแทรกขึ้นมา
“นายก็เลยเอาคืนด้วยการใส่ร้ายแฟนไอ้ฝรั่งนั่นกลับไปงั้นสิ” พี่หนึ่งสรุปเรื่องอย่างรวดเร็ว แถมถูกต้องเสียจนผมต้องหันหน้าหนีไปดูวิวด้านข้างด้วยความอาย โดนจับได้เต็มๆ แถมไม่รู้ว่าคนข้างๆ จะเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่แชริมหรือคนอื่นๆ ไหม ตอนนี้รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งตัว
“หึหึ เงียบเชียว...เอาเป็นว่าพี่ไม่บอกใครแล้วกัน ถือเป็นการขอโทษที่เข้าใจนายผิด พี่ขอโทษจริงๆ ที่ทำร้ายนายไปแบบนั้น แล้วก็...ขอโทษจากใจที่พูดจาดูถูกนายออกไป ใช้คำไม่สุภาพเรียกนาย พี่ทำลายศักดิ์ศรีนายขนาดนั้น นายยังยอมขึ้นรถมาคุยกับพี่อีก ขอบใจนะ” พี่หนึ่งหันมามองผมแวบหนึ่ง พร้อมเอื้อมมือมากุมมือผมไว้แล้วกล่าวคำขอโทษด้วยเสียงหนักแน่น ทุกอย่างที่พี่หนึ่งพูดทำเอาผมซึ้งใจ และรู้สึกปลดปล่อยความโกรธแค้นออกที่ค้างคาในจิตใจออกไปจนหมด
“ผมไม่โกรธพี่แล้วล่ะ ผมขอโทษที่แอบถ่ายรูปพี่ตอนกำลังเปลือยด้วยแล้วกันนะครับ ผมจะลบให้เดี๋ยวนี้เลยแล้วกัน” ผมพูดจบก็หยิบมือถือออกมาลบภาพเปลือยของพี่หนึ่ง ที่ผมแอบถ่ายไว้เพื่อเก็บไว้แบล็กเมล์ยามจำเป็นทิ้งไปจนหมด แล้วโทรศัพท์ผมก็ดังแทรกเข้ามา
“ว่าไงพลอย...คือพี่เจอเพื่อนน่ะ ก็ไม่ต้องรอหรอก...พี่ไปกับเพื่อเลย เจอกันที่โรงแรมแล้วกันนะ” น้องพลอยโทรมาวันแตกตามคาด สงสัยที่ผมหายตัวไปไม่บอกกล่าว แต่ผมก็ใช่ว่าไม่เคยทำแบบนี้ น้องสาวผมเลยไม่ติดใจอะไรมาก พอผมวางสายพี่หนึ่งก็หันหน้ามาคุยกับผมต่อทันที
“ความจริงถ้านายอยากเก็บรูปพี่ไว้ดูยามคิดถึงพี่ก็จะให้นะ แต่พี่ว่าคราวหน้าเรามาถ่ายรูปแบบนี้พร้อมกันจะดีกว่าไหม” พี่หนึ่งหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้ พร้อมคำพูดที่ทำเอาผมร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า นี่หมายความว่าอะไร พี่หนึ่งกำลังชวนผมไปแก้ผ้าถ่ายรูปแบบนั้นหรือเปล่า ผมไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่ไหม ผมกำลังโดนจีบอยู่เหรอนี่ หลายคำถามประดังเข้ามาในหัวเต็มไปหมด
“บ้าเหรอพี่...ผมไม่เคยถ่ายรูปอะไรแบบนั้นหรอก น่าเกลียด” ผมพูดตอบเสียงดังด้วยความเขิน แล้วรีบหันหน้าหนีคนข้างๆ ที่ยิ้มกรุ้มกริ่มมองหน้าผมสลับกับถนนข้างหน้าเป็นพักๆ ตายแล้วเรา จะมีแฟนแก่เหรอนี่ ไม่เคยร้องเพลงในครัวสักหน่อย ทำไมได้แฟนแก่กว่าเกือบสิบปีนะ แต่หล่อแล้วก็หน้าเด็กแบบนี้ขอพิจารณาสักนิดแล้วกัน คิดแล้วก็ต้องแอบยิ้มให้ตัวเอง
“เขินเหรอ ที่ถ่ายคนอื่นกลับไม่เขินแฮะ เอ้อ...น้องทอง...พี่ถามอะไรอย่าโกรธพี่นะ คือ...พี่อยากรู้ว่าพี่เป็นคนแรกที่ได้น้องทองหรือเปล่า อย่ามองพี่แบบนั้นสิ พี่อยากรู้จริงๆ เพราะพี่เห็นรอยเลือดยาวเป็นทางเลยที่พรมในห้องรับแขก หรือว่าพี่ทำรุนแรงไป พี่ขอโทษจริงๆ นะ ตอนนี้เป็นยังไงบ้างไปหาหมอไหม” พี่หนึ่งพูดจนผมต้องหันขวับมาอ้าปากค้าง ไม่นึกว่าจะโดนยิงคำถามแบบนี้เข้าให้
“พี่จะบ้าเหรอ ใครจะกล้าไปหาหมอกับเรื่องแบบนี้ จะให้บอกหมอว่ายังไงล่ะ ผมโดนเปิดบริสุทธิ์มางั้นเหรอ ไม่เอาหรอก” ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว ใครจะกล้าไปเปิดก้นให้หมอดูแผลแบบนั้น น่าอายจะตายไป ไหนจะมีพยาบาลอีก รู้ถึงไหนอายถึงนั่น แถมเรื่องแบบนี้ใช่เรื่องปกติที่จะมาเปิดเผยให้ใครรู้ได้ที่ไหนกัน
“หา...นี่พี่เป็นคนแรกของน้องทองจริงเหรอ พี่เคยฟันผู้หญิงบริสุทธิ์มาเยอะก็จริง แต่ไม่เคยได้เลือดขนาดนี้เลยนะ ทำไงดีล่ะ...แบบนี้ต้องอักเสบแน่ๆ เลย ให้พี่ดูแผลหน่อยได้ไหม” พี่หนึ่งพูดออกมาโดยไม่ทันคิด ทำเอาผมใจหายวูบเหมือนกัน นี่ท่าทางจะเป็นคนเจ้าชู้น่าดู แล้วผมจะทำยังไงถ้าพี่หนึ่งมีคนอื่นอีก เฮ้ย...ตกใจกับความคิดตัวเอง นี่เราจะชอบผู้ชายรุ่นคุณอาแบบนี้เหรอ ไม่ได้สิ...ห้ามคิดแบบนี้ นี่มันกำลังหึงพี่หนึ่งชัดๆ
“เอ่อ...ไม่เป็นไรหรอกครับ ตอนนี้ดีขึ้นมาแล้ว แค่ปวดหนึบๆ ผมทานยาแก้อักเสบกับยาแก้ปวดตลอด ไม่นานก็หายแล้วล่ะครับ เราอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยครับพี่ ให้มันแล้วๆ กันไปเถอะนะครับ” ผมฝืนคำพูดให้เป็นปกติที่สุดบอกคนข้างๆ ออกไป เพราะไม่อยากรับสภาพจิตใจตัวเองที่ดันไปชอบคนง่ายแบบนี้ ใครหน้าตาดี หรือดีด้วยกับผมหน่อยก็ไปชอบ ไปหลงรักเสียหมดใจอย่างง่ายดาย
“ไม่ได้...พี่ทำร้ายนายขนาดนั้น เข้าใจในตัวนายผิดอีก ให้พี่ไถ่โทษให้นายดีกว่า ช่วงนี้พี่ขอดูแลนายไปก่อนแล้วกันนะ คือ...บอกตรงๆ ว่าพี่สะดุดตาในตัวนายตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว แบบว่า...นายเหมือนคนรักคนแรกของพี่เลยล่ะ” พี่หนึ่งพูดด้วยเสียงเข้มขึงขัง ดูจริงจังจนผมต้องหันมามองหน้าคนพูดด้วยความสนใจ นี่ผมดูเหมือนแหนคนแรกของพี่หนึ่งขนาดนั้นเลยเหรอ
“ผมไม่เห็นจะเหมือนผู้หญิงตรงไหนเลยนะครับพี่ ผมจะไปเหมือนแฟนพี่ได้ยังไงกัน” ผมตอบไปด้วยอารมณ์ขัน เพราะทั้งรูปร่าง และหน้าตาของผมนั้น คมเข้มเสียจนไม่มีเค้าโครงสร้างความเหมือนผู้หญิงเอาเสียเลย ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่หนึ่งถึงพูดแบบนั้นออกมาได้
“ใครบอกนายล่ะว่าแฟนคนแรกของพี่เป็นผู้หญิง พี่ถึงได้อยากยุ่งกับนายยังไงล่ะ พอเข้าใจว่านายขายตัวพี่ก็เลยรีบคว้านายมาจากฝรั่งนั่นเสียเลย” พี่หนึ่งพูดพร้อมหันมาฉีกยิ้มให้ผมจนเห็นลักยิ้มบุ๋มตรงแก้มชัดเจน นี่หมายความว่าพี่หนึ่งเคยคบกับผู้ชายมาก่อนสินะ ผมถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แสดงว่าผมเจอเสือใบตัวจริงเข้าให้แล้ว ชีวิตผมนี่มันช่างวุ่นวายดีจริงๆ
-
พี่ทองจะว่าไงนิ
-
โห....สะดุดใจเพราะเหมือนรักแรกแบบนี้
จะไม่มีปัญหาตามมาทีหลังหรอเนี่ยยยย
อาจจะไม่ใช่คน แต่แค่ความทรงจำครั้งเก่าก่อนก็น่ากลัวนะ
-
น้องเจรู้มั้ยเนี่ยว่าพ่อตัวเองเป็นไบ :o10:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 46 “ทองหล่อ”
รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง ยังไงจะขอลองดูซักที รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร รู้ว่าเธออยู่ไกล อยู่สูงขนาดไหน ใครๆก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป
เรามาถึงโรงแรมเดิม พี่หนึ่งจอดรถที่หน้าประตูโรงแรม พนักงานสองคนก็เดินมาเปิดประตูให้พี่หนึ่ง และผมคนละข้าง จากนั้นก็รับรถไปจอด พี่หนึ่งพาผมเข้ามาภายในโรงแรมเดินตรงไปที่ห้องอาหารชั้นสอง ระหว่างทางที่เดินผ่านพนักงานทุกคนจะโค้งคำนับให้พี่หนึ่ง และผมอย่างนอบน้อม
“เรามาทานอาหารเย็นแล้วค่อยๆ คุยกันดีกว่า พี่สั่งให้ห้องอาหารจัดโต๊ะไว้ให้แล้ว” พี่หนึ่งหยุดที่ทางเข้าหองอาหาร ผายมือให้ผมเดินตามพนักงานหญิงนำทางเข้าไปยังโซนที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ริมกระจก มองเห็นวิวทะเลยามเย็นด้านล่าง แสงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าส่องสว่างเป็นสีส้มตัดกับสีฟ้าสวยงาม
“ขอบคุณครับ” ผมกล่าวขอบคุณพี่หนึ่งด้วยความเขินที่ดึงเก้าอี้ให้ผมนั่งก่อน แล้วค่อยพาตัวเองไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกัน รู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ขึ้นมาเป็นกอง จนต้องเอนตัวเองว่าอย่าหลงรักคนตรงหน้าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นสักวันอาจจะต้องเสียใจก็ได้
“น้องทองทานอาหารทะเลได้ทุกอย่างหรือเปล่า แพ้กุ้งหรืออะไรไหม” พี่หนึ่งเลิกคิ้วถามด้วยความเป็นห่วง ผมรีบส่ายหน้าตอบ เพราะเห็นแผ่นกระดาษสีเหลืองนวลพับครึ่งกางอยูตรงหน้าเป็นเมนูอาหารเซทฟูลคอร์สอาหารทะเลทั้งหมด พร้อมไวน์ และแชมเปญปิดท้าย
บนโต๊ะอาหารจัดแบบยุโรป มีอุปกรณ์จานชามซ้อนกันมากมาย ช้อนส้อมรวมถึงแก้วน้ำขนาดต่างๆ ถูกจัดวางสวยงามเป็นระเบียบ บนโต๊ะมีดอกไม้เข้าช่อเล็กๆ ตรงกลางมีเทียนหอมถูกจุดเอาไว้ บรรยากาศแบบนี้ที่ผมใฝ่ฝันเอาไว้ว่า จะได้มาทานอาหารค่ำโรแมนติกกับแฟนเพียงสองคนสักครั้งในชีวิต
“ไหนพี่บอกว่ามีประชุมล่ะครับ แล้วไม่เข้าประชุมแล้วเหรอ” ผมอดห่วงไม่ได้ เพราะจำได้ว่าพี่หนึ่งบอกผมว่าหนีประชุมมาหาผมที่เพลินวาน แถมยังดูเหมือนจะรีบกลับมาโรงแรมอีก ทำให้เข้าใจว่าคงรีบกลับมาให้ทันประชุมเป็นแน่
“ไม่แล้วล่ะ พี่ให้เลขาเข้าแทนแล้วออกมาหาทองดีกว่า นี่พี่สั่งให้ห้องอาหารจัดโต๊ะพิเศษก่อนออกไปตามทองด้วยนะ พี่อยากเลี้ยงไถ่โทษที่ทำไม่ดีกับทองเอาไว้ ไม่รู้ว่าทองจะชอบหรือเปล่า” พี่หนึ่งจ้องดวงตาผมแล้วพูดออกมา ทำให้คนฟังอย่างผมเขินจนต้องหลบสายตาเจ้าชู้ที่จ้องมองอยู่ในตอนนี้ ทำไมผมต้องเขินด้วยนะ
“ก็ไม่เห็นจะต้องมากพิธีเลยนี่ครับ ผมหายโกรธพี่แล้ว เลี้ยงข้าวธรรมดาก็ได้ ดูเมนูแล้วท่าทางจะแพงมากนะครับมื้อนี้” ผมพูดบ่ายเบี่ยงแก้เขินไปอย่างนั้น ใจจริงแล้วปลาบปลื้มจนแทบจะกระโดดเข้าไปกอดคนนั่งตรงข้ามผมตอนนี้ด้วยซ้ำ เคยหวังว่าจะมีผู้ชายมาเลี้ยงอาหารผมด้วยบรรยากาศแบบนี้ นี่มันบรรยากาศในฝันชัดๆ ผิดตรงที่ชายในฝันตรงหน้าดันเคยข่มขืนผมมาก่อนเท่านั้นเอง
ไม่ได้หรอก พี่ทำกับทองเสียขนาดนั้น แค่นี้ยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ น้องทองทานไวน์ได้ใช่ไหมครับ” พี่หนึ่งพูดพร้อมเอื้อมมือมากุมมือผมไว้จนผมตกใจ รีบดึงมือกลับด้วยความเขินอาย ตอนนี้หน้าแดงจนร้อนผ่าวไปหมดแล้ว ผมพยักหน้าตอบพร้อมก้มตาลงต่ำมองจานตรงหน้า หลบสายตาแพรวพราวของคนตรงข้าม
พี่หนึ่งยิ้มให้ผมจนเห็นลักยิ้มที่แก้มบุ๋มตรงมุมปาก น่ารักที่สุด แล้วหันไปพยักหน้าให้บริกรรินไวน์ จากนั้นก็เริ่มเสิร์ฟอาหารจานแรก เป็นหอยเชลล์ตัวใหญ่ย่างราดด้วยซอสเสาวรสสีเหลืองน่ากิน เคียงมากับผักสลัดสดกรอบกองน้อยๆ ตกแต่งเสียสวยงาม เราทานจานแรกผ่านไปด้วยความรวดเร็วด้วยเป็นเวลาเย็นจนเริ่มรู้สึกหิวแล้ว
ยังไม่ทันได้วางแก้วไวน์ที่ดื่มล้างปากจากจานแรก จานที่สองเป็นก็มาเสิร์ฟ เป็นซุปน้ำใสร้อนๆ สีเหลืองทองในถ้วยนั้นวางมะเขือเทศลูกกลมไม่มีเปลือกยัดไส้ด้วยปูและกุ้งสับอยู่ข้างใน เราทานซุปกันเงียบๆ โดยไม่ได้คุยอะไร เพียงมองหน้าและยิ้มให้กันเล็กน้อยจนซุปหมดถ้วย
พนักงานยกถ้วยซุปออกแล้ว นำปลาแซลมอนสีส้มอมชมพูสวยสดม้วนสอดไส้ด้วยเห็ดต่างๆ ผัดรวมกับเครื่องเทศส่งกลิ่นหอมกรุ่น ตกแต่งจานมาอย่างสวยงาม ปริมาณไม่มากมายทานไปสามสี่คำหมดจานกำลังพอดี อาหารทุกจานเหมือนถูกจัดสรรมาให้เข้าเซทกันลงตัว ทำให้ผมมีความสุขกับมื้ออาหารมากที่สุด
อาหารจานต่อไปเป็นราวีโอลีที่เหมือนแผ่นเกี๊ยวสีเหลือง สอดไว้ไปด้วยปลาหมึก และอาหารทะเลอื่นๆ บดผสมเครื่องเทศผักสมุนไพรนิดหน่อยรวมกัน ราดด้วยซอสครีมสีดำของน้ำหมึกจากปลาหมึกดูเข้มข้น จานนี้สีสันตัดกันสวยดี แต่ค่อนข้างหนักจึงทานกันช้ากว่าจานแรกๆ สลับกับจิบไวน์แก้เลี่ยนมันในเนื้อครีม
“อาหารถูกปากไหมครับ พี่ชอบอาหารยุโรปมาก ไม่รู้ว่าน้องทองจะทานได้หรือเปล่า” พี่หนึ่งพักทานอาหารชวนผมคุย หลังจากทานราวีโอลีไปครึ่งจาน ในมือถือแก้วไวน์ยกดื่มจนเกือบหมดแก้ว ผมจึงเงยหน้ามองเมนู ทำให้รู้ว่ายังมีอีหลายจานที่ต้องฝ่าฟันในมื้อนี้ จึงพักบ้างไม่กล้าทานจนหมด เพราะกลัวจะอิ่มเสียก่อน
“อร่อยมากครับ ผมก็ชอบอาหารยุโรปครับ ปกติอาหารประเภทนี้เป็นของโปรดอยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทานเท่าไร” ผมตอบไปตามความจริง เพราะผมเป็นคนเรื่องมากในเรื่องอาหารการกินจนโดนไอ้กฤษมันด่าเอาบ่อยๆ ว่าเรื่องมาก จะว่าไปผมก็ติดอาหารหรูๆ โดยเฉพาะอาหารยุโรปนี่ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง
“ถ้าอย่างนั้นก็ทานเยอะๆ นะครับ พี่ดีใจนะที่เราชอบอาหารที่พี่เลือก” พี่หนึ่งยิ้มให้ผมจนตาหยี ผมนึกออกแล้วว่ารอยลักยิ้มแบบนี้เหมือนใคร พี่หนึ่งต้องเป็นอะไรกับน้องเจแน่ๆ เลย เพราะผมจำได้ว่าน้องเจก็มีรอยลักยิ้มเหมือนพี่หนึ่งแบบนี้เช่นกัน ระหว่างนั้นพี่หนึ่งพยักหน้าให้พนักงานนำจานราวีโอลีออกไป แล้วก็เสิร์ฟเชอเบทลูกพีชสีส้มอมชมพูสวยมาวางแทน
“ถ้าพี่หนึ่งเป็นคุณอาของพี่แชริม ก็ต้องเป็นญาติกับน้องเจด้วยสินะครับ” ผมถามระหว่างทานเชอเบทสีส้มอมชมพูระหว่างมื้ออาหาร เชอเบทเนื้อเนียนหวานอมเปรี้ยวกำลังพอดี วางอยู่ในแก้วมาร์ตินี่ประดับด้วยใบมินท์สีเขียวสด และลูกราสเบอรี่สีแดงสวย พ่อครัวจัดมาให้ล้างปากเพื่อเตรียมทานอาหารจานต่อไป
“ลูกชายพี่เองล่ะครับ พี่มีลูกตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ แต่พี่เลิกกับแม่ของเจ้าเจมันไปนานแล้ว เราไม่ได้รักกัน แค่ความผิดพลาดที่พี่เป็นคนก่อขึ้นมาเอง เจมันก็เลยเป็นเด็กเงียบๆ เหมือนจะมีปัญหา แต่พอโตขึ้นมามันก็ปรับตัวได้ พี่ส่งมันไปเรียนเมืองนอกหลายปีนี่ก็เพิ่งจะกลับมา” พี่หนึ่งเล่าให้ฟังไปเรื่อยเหมือนไม่ได้ใส่ใจนักกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเองกับแม่ของน้องเจ
จนเราทานเชอเบทหมดแก้ว พนักงานจึงนำจานหลักมาเสิร์ฟ เป็นกุ้งล็อบสเตอร์ตัวย่อมพอดีจานไม่ใหญ่มาก กุ้งถูกอบมาทั้งตัวอยู่ในเปลือกสีแดงสดที่ผ่ากลางตัวมาอย่างสวยงาม กลิ่นหอมของเนย และซอสครีมที่ราดมาบนตัวกุ้งยั่วน้ำลาย จนความรู้สึกตึงหน้าท้องจากอาหารหลากหลายจานเมื่อครู่หายไปทันที
“แล้วตอนนี้แม่น้องเจไปไหนเสียแล้วล่ะครับ” ผมชวนคุยต่อระหว่างทานจานหลัก เพราะเห็นว่าเจ้าตัวไม่ได้คิดมากกับเรื่องราวในอดีตของตนเอง ไม่อย่างนั้นคงมีท่าทีที่แสดงออกให้ผมรู้แล้วว่าไม่อยากพูดถึง จึงทำให้ผมกล้าถามเรื่องส่วนตัวพี่หนึ่งมากขึ้น
“ก็เลิกกันไม่นานตอนนั้นเจมันอายุแค่ขวบกว่าๆ ทั้งพี่และแม่ของเจก็ไปคบคนใหม่ เราถูกจับแต่งงานกันเพราะความไม่ตั้งใจ แต่พออยู่ด้วยกันแล้วก็รู้ว่ามันไม่ใช่ ผู้ใหญ่ของเราทั้งคู่ก็เลยไม่ขัดยอมให้เลิกรากันโดยง่าย แม่ของเจเค้าไม่ได้อยากมีลูกอยู่แล้วจึงยกให้ทางฝั่งพี่มาเลี้ยงดู ตอนนี้ทางนั้นก็มีครอบครัวใหม่ไปเรียบร้อยแล้ว มีแต่พี่ที่ยังโสดอยู่จนทุกวันนี้” พี่หนึ่งเล่าให้ฟังอย่างสบายๆ ไม่ได้แสดงความอึดอัดในการพูดถึงชีวิตคู่ของตัวเองเลย
“พี่อิ่มแล้วล่ะ น้องทองล่ะครับ ทานของหวานกันเลยไหม” พี่หนึ่งทานกุ้งได้ครึ่งตัวเหมือนกับผม จนเห็นว่าผมเอาแต่จิบไวน์ไม่ได้ทานเนื้อกุ้งต่อก็เลยเอ่ยถามขึ้นมา ผมเพียงวางแก้วไวน์แล้วพยักหน้าตอบให้ พี่หนึ่งก็สั่งให้พนักงานยกจานกุ้งออกไปแล้วนำของหวานมาเสิร์ฟแทน
“จานนี้เป็นของโปรดพี่เลยนะครับ พี่ชอบช็อกโกแลตของที่นี่พ่อครัวของพี่ทำขนมจากช็อกโกแลตเก่งที่สุดเลย มีรางวัลการันตีด้วยนะ น้องทองลองทานแล้วจะติดใจ” พี่หนึ่งโฆษณาให้ผมฟังจากจานขนมที่หน้าตาน่าทานวางอยู่ตรงหน้า บนจานมีเค้กช็อกโกแลตโรยน้ำตาลไอซิ่งเหมือนหิมะตัดกับสีน้ำตาลดำของขนมดูน่ากิน ด้านข้างมีสตรอเบอรี่สีแดงสดลูกใหญ่ผ่าครึ่ง วางติดกับไอศกรีมรสวนิลาลูกใหญ่ตักมาเป็นรูปวงรี รวมกับบลูเบอรี่สีน้ำเงินเข้ม และแบล็กเบอรี่สีม่วงดำ
“น่าทานมากเลยครับ ผมก็ชอบช็อกโกแลตครับ โอ้โห...มีลาวาช็อกโกแลตซอสอยู่ข้างในด้วย น่ากินจังเลยพี่หนึ่ง” ผมร้องบอกอย่างพอใจ เมื่อเอาส้อมจิ้มเข้าไปในเค้กช็อกโกแลตทำให้มีซอสช็อกโกแลตร้อนๆ ไหลเยิ้มออกมาจากด้านใน ท่าทางดีใจของผมทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามอมยิ้มมาให้จนแก้มบุ๋มอย่างเอ็นดู
“ถ้าติดใจก็มาทานกับพี่บ่อยๆ แล้วกันดีไหมครับ” พี่หนึ่งพูดพร้อมตักเค้กช็อกโกแลตเข้าปาก ผมไม่รู้จะตอบว่าอะไรจึงได้แต่ยิ้มให้ไปด้วยความเขิน ถ้าพี่ใจดีกับผมแบบนี้ ผมคงหลงรักพี่จนโงหัวไม่ขึ้นแน่นอน ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากวันหนึ่งพี่หนึ่งไปจีบคนอื่น หรือเบื่อผมจนหันกลับไปรักผู้หญิงเหมือนเดิมผมจะทำยังไง
“คิดอะไรอยู่ หน้านิ่งเชียว เมื่อกี้ยังดูอารมณ์ดีอยู่เลย” พี่หนึ่งเลิกคิ้วถามทันทีที่เห็นผมเอาแต่จ้องหน้า แถมยังเปลี่ยนสีหน้าเพราะอารมณ์มันเปลี่ยนตามความคิด จะให้บอกยังไงล่ะ ในเมื่อผมมันเป็นพวกคิดมาก และชอบคิดแทนคนอื่นไปไกลเกินความรู้สึกของคนนั้น หรือบางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองพาลคิดนอกลู่นอกทางจนเกิดปัญหาหลายครั้งเหมือนกัน
“เปล่าครับ ขนมอร่อยมากเลยครับพี่หนึ่ง อืม...ได้ของหวานแบบนี้ปิดท้ายอาหารค่ำมื้อนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยครับ” ผมเปลี่ยนใจเลิกคิดมากมาชื่นชมกับความอร่อยจากจานของหวานตรงหน้า ทำให้พี่หนึ่งอมยิ้มตามที่เห็นผมมีความสุขกับขนม
“แค่ได้กินขนมของพี่ก็มีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้วเหรอ อย่างนี้ถ้าได้กินอย่างอื่นของพี่ไม่ยิ่งเหมือนได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดเลยเหรอเนี่ย” พี่หนึ่งพูดจาแทะโลมผมขึ้นมาจนผมต้องอ้าปากค้าง ช้อนร่วงจากมือหล่นลงไปกระทบจานเสียงดัง จนตัวเองตกใจรีบหยิบผ้าเช็ดปากมาซับรอยเลอะจากขนม แล้วดื่มน้ำตามทันที
“อะไรกัน พี่พูดเล่นแค่นี้ถึงกับอิ่มขึ้นมาเชียว ทานต่อเถอะครับ พี่ขอโทษนะ” พี่หนึ่งพูดขอโทษแต่ยังไม่วายทำสายตาเจ้าชู้มาให้ผม ทำเอาไม่กล้ามองหน้าไปเลยทีเดียว ได้แต่หยิบช้อนมาทานขนมในจานแก้เขินจนหมด ไม่นานพนักงานก็หยิบแชมเปญมาเปิดจุกไม้ก็อกเสียงดัง “ป็อก...” ก้องไปทั่ว ฟองสีขาวฟู่ล้นออกมาจากปากขวด แล้วจึงรินให้ผมและพี่หนึ่ง
“ดื่มให้กับมิตรภาพของเรานะครับ” พี่หนึ่งหยิบแก้วแชมเปญยกขึ้นมาค้างไว้ ผมจึงต้องหยิบแก้วขึ้นมาจรดปากแก้วชนกันจนเกิดเสียงดังกริ๊งเบาๆ แล้วยิ้มให้หันเพียงเล็กน้อยก่อนยกมาจิบ ความเย็นซ่าหอมหวานของแชมเปญฟุ้งเข้าปาก ตามด้วยความรู้สึกร้อนวูบในโพรงปากไหลผ่านลำคอจนอุ่นวาบไปทั่วทั้งหลอดอาหารจนตกไปถึงกระเพาะ เป็นความรื่นรมย์จนหยุดดื่มไม่ได้
เราพูดคุยกันอย่างสนุกสนานมากขึ้น ประกอบกับความเมาจากเครื่องดื่มชั้นดีที่ได้รับการปรนเปรอจากพนักงาน ทำให้ผมรู้สึกว่าจริงๆ แล้วพี่หนึ่งเป็นคนมีเสน่ห์เจ้าชู้มาก ไม่แปลกเลยที่จะมีหญิงสาวสวยหลายคนเข้ามาติดพัน นี่ยังไม่นับดีกรีนักเรียนนอก แถมยังมีทรัพย์สมบัติมากมายในฐานะลูกชายคนเดียวของเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเมืองไทยอีก
ท่าทางตอนนี้ผมกำลังจะเล่นกับของสูงที่ไม่มีวันได้เอื้อมถึงเสียแล้ว ผิดแต่ที่ของสูง ที่สูงทั้งฐานันดร และสูงอายุกว่าผมมาก ตรงหน้านี้ดันลดตัวลงมาสอยความบริสุทธิ์ไปจากผม แล้วดันมาติดใจที่ผมเหมือนชายคนรักคนแรกของพี่หนึ่ง ไม่รู้ว่าผมจะคิดว่ามันเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ จากนี้ไปผมต้องต้องเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าคืนนี้ผมคงได้เล่นของสูงจนทะลุถึงใจกันเลยแน่นอน
-
ตบเข่าฉาด*
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
เจ๊ทองของน้อง
ว่าแล้วว่าต้องมีสามีแก่
ว่าแต่พี่หนึ่งนี่ไวยิ่งกว่าจิ้งจกอีกนะ
แรกๆด่าเค้าซะเจ็บแสบเลยนะยะ
มาวันนี้ดันทำตัวดีซะงั้น
:m29:
จะยังไงก็ช่าง
อย่ามาหลอกเจ๊ทองของชั้นนะยะ
เดี๋ยวจะหาว่าคนอ่านไม่เตือนนะไอ้แก่
:z4:
-
หวาน
-
พี่หนึ่งโคตรหวานเลยพี่ พี่ทองหล่อมีคู่แน่ๆ แต่ถ้าพี่หนึ่งหลอกพี่ทองละก็.....ตาย..... o18
-
ท่าทางพี่หนึ่งเจ้าชู้สุดๆ
แถมหม้อซะทองเคลิ้มเลย(คนอ่านก็ด้วย)
แต่กลัวพี่หนึ่งจะเบื่อทองแล้วชิ่งเนี๊ยดิ
-
แค่นี้....แค่นี้.....แค่นี้...!!!!....สวรรค์ชั้นเจ็ดหละคร้าบ.....555 รออยู่นะตะเอง อ่านแล้วอิ่มแทนเลย ฟูลคอร์สนี่ เป็นไรที่แยะมาก....เหลือก็เสียดาย สุดท้ายก็ต้องยัดให้หมดให้จงได้!
-
สวรรค์ชั้น 7 จะไปไหนเสีย คืนนี้พี่หนึ่งคงพาน้องทองขึ้นสวรรค์หลายรอบแน่ ระวังฟ้าเหลืองนะ :z1: :z1:
:pig4: คนเขียนค่ะ ที่เอาอั่งเปาพี่ทองมาแจกให้ 2 ตอน รออ่านคืนสวรรค์ชั้น 7 ต่อไป
-
:o8: :o8: :o8:
:L2: :L2:
-
พี่ทองเจอ เจ้าชู้ขั้นเทพซะแล้ว ไปไม่เป็นเลยดิ
-
โหหหหหหหห เจ๊เล่นของสูง แต่ถ้าเจ๊มั่นเจ๊ก็สอยลงมาเลย เจ๊มีดีซะอย่าง อย่าได้กลัว ก๊ากกกกกกกกกก
อีกอย่าง ของสูงของเจ๊ก็โน้มตัวลงมาซะขนาดนี้ ไม่สนยังไงไหวอะ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
แวะมาบอกว่าคืนนี้เจ๊ทองจะโดนจัดหนัก 555
-
:กอด1:ขอให้สมรสสมรัก อย่าหลอกกันนะ
ม่ายงั้น น้องเจก็อดรักกับน้องพลอยด้วย อิอิ มีขู่
-
มารอ ทองโดนจัดหนักค๊าาา(จะลุกไหวมั้ยเนี่ยพี่ทอง)
-
พี่ทองได้คู่แล้ววว
-
อ๊าย
เพิ่งมาอ่านไปหน้าแรกน่ะค่ะ
เด๋วจะกลับมาอ่านต่อค่ะ
เยอะเหลือเกิน
-
ชักหนับหนุนคู่นี้แฮะ
พี่หนึ่งจะหวานไปมั้ยคะ อิจฉาพี่ทอง 5555
-
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ มาต่อให้ทีเดียว 2 ตอน จุใจม๊ากกกกกกค่ะ
คู่พี่ทองกับพี่หนึ่ง น่ารักจังค่ะ ดูเหมือนพี่ทองจะเจอคู่แท้เข้าซะแล้วนะเนี่ย อุ้ย! อุ้ย! อุ้ย! :o8: :-[ :impress2:
มื้ออาหารก็โรแมนติกสุดๆ เขิลๆๆๆ เขิลแทนคุณพี่ทอง ถ้าพี่หนึ่งจะจ้องด้วยสายตากรุ้มกริ่มตลอดมื้ออาหารขนาดนี้ >/////<อร๊ายยย
แถมคืนนี้ พี่ทองจะเจอ ......."รักจัดหนัก"..... กับ สวรรค์ชั้น 7 อีก :m10: :m10: :m10: :m2: :m2: :m2:
ทำให้คุณพี่หนึ่งหลงหัวปักหัวปำไปเลยนะคะ เอาให้พี่หนึ่งมองใครไม่ได้อีกเลยค่ะ :haun5:
รอติดตามค่าาาาา พี่ทองสู้ตาย :ped149: :ped149: :ped149:
-
น่าน สุดท้ายพี่ทองเราก็ไม่เสียดุลการค้าให้ต่างชาติแล้ว
ดีแล้วค่ะ คนที่ไม่เชื่อใจเราจะไปเสียเวลาทำไม
แต่งานนี้เป็นผู้ชายเจ้าชู้แหะ หลังจากนี้จะเป้นไงเนี่ย
-
ทำไมมันดีกันง่ายงี้
ไม่ลุ้นเลยอ่ะ
-
นั่นสิ ดูได้กันง่ายเกินไปเนาะ หึหึ
-
พี่หนึ่งมันจะมาหลอกอะไรอ่ะป่าวววว
-
นั่นสิ ดูได้กันง่ายเกินไปเนาะ หึหึ
คนเขียนพูดเหมือนมี someting wrong เลยอ่า
แล้วไอ้ หึหึ หมายความว่าไงเนี้ยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2:
-
คืนนี้มาเฉลยให้น๊าาา ^^
-
เริ่ดเจ๊ทอง ว่าที่สามีหล่อรวยหรู ครบสูตร
-
:impress2: อิย๊ะๆ อิเจ๊ ได้คู่เริ่ดมากกกกกกกก ชอบที่สุด โดนใจมากๆค่า :z2:
:กอด1:ขอกอดคนแต่งแน่นๆหน่อย อยากจะบอกว่าเค้ามารอตัวเองทุกวันเลยอ่ะ ช่วงก่อนที่ตัวเองจะมาบอกว่าจะมาลงหลังตรุษจีน แถมพอผ่านตรุษจีนไปแค่วันเดียว ก็รีบมารอละ
o13 แถมยังทำให้เราติดงอมแงมอีกตะหาก นายยอดมาก มาอัพไวตลอด มีช่วงนึงที่ไม่ได้เข้า2-3วัน พอเข้ามาถึงนี่ ได้อ่านจุใจเลย
:pig4: :pig4: :pig4: โค้งงามๆให้กับนิยายสนุกๆและความขยันของคนแต่งนะคะ
:L2: :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้ค่า
:z2: :z2: :z2: ป.ลิง รวมเล่มเมื่อไหร่ จะรีบไปจองเลย
-
:impress2: อิย๊ะๆ อิเจ๊ ได้คู่เริ่ดมากกกกกกกก ชอบที่สุด โดนใจมากๆค่า :z2:
:กอด1:ขอกอดคนแต่งแน่นๆหน่อย อยากจะบอกว่าเค้ามารอตัวเองทุกวันเลยอ่ะ ช่วงก่อนที่ตัวเองจะมาบอกว่าจะมาลงหลังตรุษจีน แถมพอผ่านตรุษจีนไปแค่วันเดียว ก็รีบมารอละ
o13 แถมยังทำให้เราติดงอมแงมอีกตะหาก นายยอดมาก มาอัพไวตลอด มีช่วงนึงที่ไม่ได้เข้า2-3วัน พอเข้ามาถึงนี่ ได้อ่านจุใจเลย
:pig4: :pig4: :pig4: โค้งงามๆให้กับนิยายสนุกๆและความขยันของคนแต่งนะคะ
:L2: :L2: :L2: เป็นกำลังใจให้ค่า
:z2: :z2: :z2: ป.ลิง รวมเล่มเมื่อไหร่ จะรีบไปจองเลย
ต้องขออภัยที่ปล่อยให้รอนะครับ ช่วงนั้นติดธุระกำลังทำสัญญาเปิดคลินิกอีกสาขา ถ้าว่างจะรีบมาอัพนิยายตุนไว้ให้อ่านนะครับ น่าร๊ากกกอ่าาา
-
ป้าทองเรตติ้งแซงคู่หลักไปแล้วจริงๆ ด้วย กั่กๆๆๆๆ
ป้าจะมีผัวแก่ก็งานนี้แหละ
-
คู่เจ๊ทองมาแรงแซงคู่หลักเลยทีเดียวเชียว :m20: :m20:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 47 “ทองหล่อ”
ร้องเพลงในครัวแม่ว่าจะมีผัวแก่ ให้มันจริงเถอะแม่มีผัวแก่ไม่ปวดหัวเอาอกเอาใจ ต้องการอะไรก็แสนชัวร์เงินทองไม่ขาดตัว หนูอยากมีผัววิ่งตามใจ ถ้ามีผัวหนุ่มฉันคงจะกลุ้มใจแท้ ถ้ามีผัวแก่ที่แน่ๆ ก็คงสบาย ถึงใครจะว่าจะนินทาชั่งเขาปะไร ฉันไม่สนใจมีผัวต่างวัยเอาใจดี
หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว ผมส่งข้อความทางโทรศัพท์ไปบอกน้องพลอย ว่าวันนี้จะค้างกับเพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงผม จากนั้นผมกับพี่หนึ่งก็มาถึงหน้าประตูห้องพักที่เป็นที่รู้กันดีว่าเราเคยมีอะไรกันครั้งแรกในห้องนี้เมื่อวาน พี่หนึ่งเปิดประตูเชิญผมเข้าไปข้างใน จากนั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัวผมก็โดนหนุ่มใหญ่จับตัวผมหันมากอดเอาไว้แน่น แล้วประทับจูบอย่างดูดดื่ม
เวลาเพียงไม่นานมีคนมาเคาะประตูเสียงดังรัว ผมจึงผลักพี่หนึ่งออกเพียงเบาๆ เจ้าของห้องดูท่าทางหัวเสียเดินไปเปิดประตู พบชายหนุ่มใบหน้าขาวใสๆ ใส่แว่นตาสีดำประกอบกับรูปร่างค่อนข้างผอมดูวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด และดูเหมือนพี่หนึ่งจะไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเข้าห้อง เพียงยืนขวางประตูมองหน้าผู้บุกรุกยามวิกาลตรงนั้น
“ตั้งแต่มาเริ่มทำงานมา ผมไม่เคยเห็นเลยสักครั้งที่บอสจะขาดงาน หรือไปเข้าประชุมสาย โดยที่ไม่มีธุระจำเป็นบอกไว้ล่วงหน้า เกิดอะไรขึ้นกับบอสหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มคนนั้นพูดรัวเร็วด้วยท่าทีเป็นห่วง คงจะเป็นลูกน้องคนสนิทของพี่หนึ่ง และทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้พี่หนึ่งหนีงานไปรับผมที่เพลินวานกลับมาโรงแรม
“ก็ไม่มีอะไรนี่ เรื่องแค่นี้เคาะประตูซะแทบพัง” พี่หนึ่งเปิดประตูออกมาฟังลูกน้องบ่นจนจบ ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็ตวาดลูกน้องเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้งตึงมองใบหน้าเหลอหลาของลูกน้องอย่างเอาเรื่อง เหมือนกับไม่พอใจที่กำลังโดนจับผิดอะไรบางอย่าง
“บอสไม่สบายหรือเปล่าครับ นายท่านทราบว่าบอสไม่เข้าประชุมวันนี้ เอ่อ...ท่านโกรธมากเลยครับ ผมไม่รู้จะบอกนายท่านว่ายังไงดี ผมเห็นว่าบอสเตรียมตัวเข้าประชุมอยู่แล้ว แต่ก็หุนหันออกไปข้างนอก แถมบอสไม่ยอมรับสายผมเลย ตกลงมีเรื่องอะไรเมื่อตอนเย็นเหรอครับ” ลูกน้องคนสนิทถามทันทีที่ตั้งสติได้
“ฉันสบายดี ไปทำธุระสำคัญมา แล้วแกมีธุระอะไรถึงได้มาแหกปาก และทำท่าจะพังห้องฉันอย่างนี้” พี่หนึ่งยังคงเลี่ยงไม่ตอบคำถามหนุ่มแว่นหน้าตาดีคนนั้น แถมยังไม่ยอมขยับตัวหนีจากประตูห้องออก เหมือนกลัวว่าหนุ่มคนนั้นจะเดินเข้ามาภายในห้องยังไงไม่รู้
“เปล่าครับ แค่ผมเป็นห่วงบอส นึกว่าจะไม่สบาย แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบมาวันนี้ก็เรียบร้อยแล้วนะครับ ตกลงว่าเด็กคนนั้นเป็นพวกเกย์ขายตัวให้ฝรั่งจริงครับ แต่เป็นคนละคนกับเกย์ที่มีเรื่องกับบอสเมื่อวานนี้ เอ่อ...วันนี้พนักงานข้างล่างบอกเพิ่มมาว่าเด็กคนนั้นชื่อคุณทองหล่อเป็นพี่ชายของเพื่อนคุณเจ แล้วก็มากับคุณแชริมด้วยนะครับ ผมบอกทุกคนว่าไม่ให้รายงานเรื่องของบอสกับคุณทองให้คุณแชริมหรือคนอื่นๆ ทราบเรียบร้อยแล้วครับ” ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์รายงานรายละเอียดถี่ยิบให้เจ้านายฟังที่หน้าห้อง นี่พี่หนึ่งให้คนไปสืบเรื่องของผมทำไมกัน
“ขอบใจมากเรื่องนี้มีคนมาบอกฉันแล้ว เอ่อ...ฉันมีเรื่องจะให้แกทำหน้าที่แทนฉันช่วงสองสามวันนี้” ได้ยินอย่างนั้นแล้วท่าทางของพี่หนึ่งดูคลายความไม่พอใจลง พี่หนึ่งหันกลับมามองผมพยักหน้าให้ช้าๆ ให้ผมออกไปจากตรงนั้น เหมือนมีเรื่องจะคุยส่วนตัวกับลูกน้อง ผมจึงเดินเข้าห้องน้ำไม่รู้จะทำอะไรดีจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ ด้วยอาการมึนจากเครื่องดื่มอัลกอฮอล์ชั้นเลิศ นอนแช่น้ำคิดอะไรเพลินๆ ไปเรื่อย เสร็จแล้วจึงใช้ผ้าเช็ดตัวที่ม้วนอยู่บนชั้นเช็ดหยดน้ำตามร่างกายแล้วเดินออกมา
ผมกำลังใช้ผ้าเช็ดตัวพันช่วงล่าง เพราะเข้าใจว่าพี่หนึ่งจะพาลูกน้องออกไปคุยข้างนอก ก็ตอนแรกยังยืนคุยกันที่ประตูห้องตั้งนานไม่ยอมให้เข้ามาข้างใน เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกทำให้เจ้าของห้องชะงัก หันมามองผมที่เดินเปลือยเปล่าออกมาจากห้องน้ำอย่างตกใจ เหมือนเกรงว่าผมจะออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพน่าหวาดเสียว ซึ่งท่าทางของพี่หนึ่งก็ทำให้ลูกน้องมองตามผมมาในทันที
“ไอ้บาสหลับตาแล้วหันหน้าไปทางอื่น” ความหวงแหนที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวทำให้พี่หนึ่งออกคำสั่งกับลูกน้องเสียงดัง ซึ่งคนเป็นลูกน้องก็ทำตามอย่างตกใจ รีบหันหน้าออกไปจากจุดที่ผมยืนอยู่ในทันที ผมนึกว่าคนข้างนอกจะคุยธุระกันเสร็จแล้วเสียอีกจึงไม่ได้ทำตัวที่มันมิดชิดกว่านี้ ผมจึงเข้าไปหยิบเสื้อคลุมในห้องน้ำมาสวมให้ดูเรียบร้อยขึ้นกว่าเดิม
“บะ...บอสพาเกย์ เอ้ย...คุณทองเข้ามาในห้องด้วย” นั่นไม่ใช่คำถาม แต่เป็นคำอุทานอย่างไม่เชื่อของลูกน้องคนสนิท ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเขาเคยเห็นผู้เป็นนายพาผู้หญิงขึ้นห้องมาเป็นประจำจนชิน แต่คราวนี้เจ้านายที่เคารพกลับพาเกย์หนุ่มที่เพิ่งจะมีเรื่องกันเมื่อวานเข้ามาในห้องนอน แถมยังออกมาจากในห้องน้ำอีก
“แกเห็นอะไรหรือเปล่า” พี่หนึ่งไม่ได้สนใจอาการตื่นตลึงของลูกน้อง แต่ยิงคำถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน แล้วก็หันกลับมามองผมให้เดินหลบเข้าไปในโซนห้องนอน แต่ยังคงได้ยินบทสนมนาข้างนอกอยู่ เพราะยังไม่ทันได้ปิดประตูห้องนอน
“เห็นคุณทองอยู่ในนั้น” คุณบาสตอบออกไปตามความซื่อ ซึ่งมันไม่ใช่คำตอบที่คนเป็นนายอยากได้ ผมยื่นหน้าไปแอบดูเห็นพี่หนึ่งลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว เหมือนหัวเสียในคำตอบของลูกน้องคนสนิท ทำให้ผมเกิดอาการงงกับพฤติกรรมของเจ้าของห้อง
“ฉันหมายถึงว่าแกเห็นอะไรอีกนอกจากเมียฉันไหม” ผมรู้สึกใบหน้าชาวาบจากคำพูดแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเสียงเดือดดาลของพี่หนึ่ง พลางมองคนเป็นลูกน้องอย่างรอคำตอบ ผมตกใจในคำพูดแบบนั้น นี่มันอะไรกัน ทำไมพี่หนึ่งถึงพูดจาแบบนี้ออกมาให้คนสนิทฟัง
“ฮ้า! เมีย บะ...บะ...บอสมีเมียเป็นผู้ชายแล้วอย่างนั้นหรือครับ ตะ...แต่ผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมาบอสยังไม่เคยยอมให้ใครเรียกว่าเมียเลยสักคนนะครับ” คุณบาสเบิกตาโพลงแถมร้องอุทานออกมาด้วยเสียงอันดัง แต่คำพูดของลูกน้องคนสนิทของพี่หนึ่งทำเอาหัวใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ
“ใช่! แล้วแกก็บอกฉันมาได้แล้วว่าแกเห็นอะไรของเมียฉันหรือเปล่า” คำถามนั้นคาดคั้น และจริงจัง ใบหน้าหล่อเหลาเกร็งกร้าวขึ้นมาทันที ขณะที่เพ่งสายตามองคนเป็นลูกน้องอย่างเอาเรื่อง ทำเอาคุณบาสทำท่านึกลำดับเหตุการณ์ได้อย่างรวดเร็ว และเข้าใจอารมณ์ของเจ้านายได้ในทันที ก่อนที่จะเริ่มตอบคำถามให้ตรงประเด็นอย่างที่คนเป็นนายต้องการ
“ไม่ทันได้เห็นครับ เห็นเพียงใบหน้าแวบเดียว บอสก็ให้ผมหันไปทางอื่น” คำตอบของลูกน้องของพี่หนึ่งทำให้ผมพอนึกออกว่า ท่าทางคุณบาสจะเป็นคนซื้อเอามากๆ และคงเป็นคนที่นายไว้ใจได้ทุกเรื่องอีก เพียงเห็นอากัปกิริยาของคนเป็นลูกน้องผมก็นึกขำขึ้นมา
“ไม่มีอะไรแล้วแกไปพักผ่อนเถอะ ฉันกับเมียอยู่ในช่วงฮันนีมูน แกคงรู้นะว่าฉันต้องการความเป็นส่วยตัวแต่ไหน ช่วงนี้ถ้าฉันมีอะไรที่ผิดปกติไปก็ไม่ต้องมาตาม ถึงเวลาฉันจะไปเอง แล้วก็ไปบอกคนอื่นๆ โดยเฉพาะผู้หญิงพวกนั้นด้วยเข้าใจไหม” คุณบาสพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วตั้งท่าจะเดินออกไป หากแต่จริงๆ เขากำลังเตรียมตัวจะวิ่ง หลังจากที่ได้กล่าวประโยคนี้ออกไป
“เข้าใจอย่างดีที่เดียวครับบอส มีเมียหน้าตาเหมือนผู้ชายในรูปข้างในลิ้นชักโต๊ะทำงานบอสถึงขนาดนั้น ก็คงอยากมีเวลาส่วนตัวพิจารณารายละเอียดความเหมือนสินะครับ” คำตอบของลูกน้องทำเอาใบหน้าของพี่หนึ่งแดงซ่าน ท่าทางอยากจะวิ่งตามไปเตะลูกน้องคนสนิทสักป๊าบ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อคนเป็นลูกน้องหายวับออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว หนุ่มใหญ่จึงได้แต่กัดฟันมองตามหลังลูกน้องไปอย่างเคืองแค้น
พี่หนึ่งเดินเข้ามาในห้องส่วนห้องนอน ซึ่งก็ได้เห็นผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกับกางเกงขาสันตัวบางที่หยิบมาจากในตู้เสื้อผ้าของเจ้าของห้อง ผมส่งยิ้มให้เจ้าของชุดทันที เพราะความหนาวจากเครื่องปรับอากาศภายในห้อง จึงไม่ทันขออนุญาตเจ้าของห้องก่อน
“แหม...ไม่ทันไรก็ทำตัวเป็นเมียใช้ของร่วมกับเจ้าของห้องแล้วเหรอเนี่ย” น้ำเสียงของพี่หนึ่งแพรวพราว ต้องการจะหยอกเย้าผมอย่างตั้งใจ ซึ่งมันก็ได้ผล ใบหน้าของผมแดงซ่านด้วยความเขินอายทันที แต่พอมาคิดอีกทีก็น้อยใจที่รู้ความจริงว่าพี่หนึ่งอยากมีอะไรกับผม เพียงเพราะใบหน้าที่เหมือนคนรักเก่าเท่านั้น ในครั้งแรกที่ได้ยินเพราะคิดว่าเรื่องมันคงนานมากแล้วจึงไม่ใส่ใจ แต่พอรู้ว่ายังเก็บรูปถ่ายเอาไว้ถึงทุกวันนี้ก็รู้สึกใจหายไปเหมือนกัน
“ผมไม่อาจเอื้อมเป็นเมียพี่หรอก ผมมันก็แค่ตัวแทนใครในใจพี่เท่านั้นล่ะครับ ในเมื่อพี่รู้แล้วว่าผมไม่ได้ขายตัว เพราะฉะนั้นผมไม่ต้องยอมพี่เหมือนเมื่อคืนนี้ก็ได้นี่ครับ” ผมพูดตอบกลับไปทำเอาพี่หนึ่งหน้าตึงจนเดาอารมณ์แทบไม่ถูกเหมือนกัน หลังจากได้อาบน้ำผมก็รู้สึกดีขึ้น เริ่มมีสติให้คิดถึงความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมาทันที ในเมื่อผมเพิ่งจะเจอพี่หนึ่งได้ไม่นานก็คงไม่ยากที่จะตัดใจ
“ช้าไปแล้วล่ะที่รัก ทองเป็นของพี่ไปแล้ว ถึงตอนนี้ทองจะไม่ยอมเพราะรู้ว่าพี่ข่มขืนทองเมื่อวานเพราะหน้าที่เหมือนคนรักคนแรกของพี่ แต่ก็ควรรู้ไว้ว่าต่อไปแม้จะต้องข่มขืนทองอีกพี่ก็จะทำ เพื่อที่จะได้อยู่ในตัวของทองคนเดียวเท่านั้น เพราะพี่ไม่ชอบใช้เมียร่วมกับใคร” น้ำเสียงของพี่หนึ่งจริงจังเหลือเกิน ผมจึงได้แต่เม้มปากบางแน่นเมื่อไม่สามารถต่อรองอะไรได้อีก
“ก่อนหน้านี้ผมอาจจะเผลอใจเพราะบรรยากาศไปกับพี่ แต่ลองคิดดูดีๆ สิครับ ว่าพี่เป็นพ่อเป็นญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนผม แถมยังเป็นเจ้าของโรงแรมทีนี่อีก มันไม่ดีหรอกนะครับถ้าหากใครเกิดรู้เข้า พี่คงไม่คิดจะตัดอนาคตของตัวเองหรอกนะครับ” ใจจริงผมไม่ได้เป็นคนที่ห่วงหน้าพะวงหลังอะไรแบบนี้เท่าไร เพียงเพื่อจะหาข้ออ้างให้ไม่ต้องมีอะไรกับคนที่มองเราเป็นตัวแทนคนอื่นมากกว่า
“พี่หนึ่งกลับไปหาผู้หญิงพวกนั้นจะดีกว่านะครับ ส่วนผมก็จะกลับไปหาคนของผมเหมือนกัน” คำพูดโจ่งแจ้งของผมทำให้พี่หนึ่งมีอาการโกรธ ร่างหนาเดินเข้าหาผมด้วยใบหน้าเคร่งขรึม คว้าแขนเรียวจับไว้แน่น จนผมเริ่มรู้สึกเจ็บ หากแต่ก็เริ่มจะชินกับอารมณ์เปลี่ยนแปลงบ่อยๆ และเอาแต่ใจของคนตรงหน้าเสียแล้ว
“อย่าพูดอย่างนี้ให้ได้ยินอีก พี่ไม่ชอบ และก็ต้องจำไว้ว่าต่อจากนี้ไปทองเป็นคนของพี่คนเดียว ใครมาแย่งคนของพี่มันต้องตาย พี่เคยพลาดมาครั้งหนึ่งแล้วจะไม่ยอมพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง” พี่หนึ่งประกาศรอดไรฟัน หากแต่ดังเป็นเสียงกระซิบ ทว่ามันเป็นคำสั่งที่ผมรู้ดีว่าคนพูดจริงจังกับมันมากมายเสียจนเริ่มหวั่นใจที่จะต่อรองอะไรอีก
“เอ่อ...ผมว่าพี่ใจเย็นๆ ก่อนก็ได้ครับ เราเพิ่งจะพบกันไม่นานเอง พี่ยังมีเวลาคิดเรื่องนี้อีกเยอะนะครับ ผมก็ยังไม่รู้เลยว่ารู้สึกยังไงกับพี่กันแน่ ตอนแรกผมก็เริ่มชอบพี่นะ แต่พอรูปว่าพี่เห็นผมเหมือนคนรักเก่าก็เลยจะเอาเป็นเมียผมก็เลยน้อยใจ” ผมยอรับไปตรงๆ ด้วยคิดได้ว่าการต่อปากต่อคำกับคนเอาแต่ใจนั้น ก็เท่าเป็นการฆ่าตัวเองทางอ้อม และทำให้ผมเสียเวลาที่จะตามหาความจริงเรื่องชายในรูปที่หน้าเหมือนผมไปอย่างเปล่าประโยชน์
พี่หนึ่งคลายมือออกก่อนจะเผยรอยยิ้มขบขันจนเห็นลักยิ้มน่ารักตรงข้างแก้ม ความขุ่นเคืองหายไปอย่างไม่น่าเชื่อ มือหนาประคองใบหน้าผมให้หันมาสบตา จ้องดวงตาสีน้ำตาลเข้มของผมอย่างค้นหา ไม่นานก็จูงมือผมมานั่งบนเตียงหนานุ่ม แล้วก็จับคางผมเชยขึ้นมามองตาอีกครั้ง ก่อนจะจับมือผมมากุมเอาไว้บนตัก
“พี่จะเล่าเรื่องของพี่ให้ทองฟัง ตอนนั้นพี่เพิ่งเข้าเรียนปีหนึ่งที่อเมริกา พี่พบน้องคนหนึ่งเค้ามาเรียนภาษาที่โน่นแล้วเราก็รู้จักกัน ใช่...หน้าทองเหมือนเค้ามาก รวมไปถึงสีผิวน้ำผึ้งสวยแบบเดียวกันเลย เราสองคนสนิทกันมากจนพี่มารู้ว่าน้องเค้าเป็นเกย์ เค้าเป็นคนน่ารักเอาใจเก่ง และแสดงออกว่าชอบพี่มากด้วย ตอนนั้นพี่ก็ยังมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเกย์หรอก แต่พออยู่ด้วยกันนานๆ เข้าก็เริ่มไขว้เขว” พี่หนึ่งหยุดพูด กลืนน้ำลายลงคอจนได้ยินเสียงชัดเจน เมื่อเห็นผมยังเงียบจึงเล่าเรื่องราวต่อ
“พี่โดนน้องเค้าลักหลับเพราะเราย้ายมาเป็นรูมเมทกัน พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยเพราะไม่รู้ใจตัวเอง แต่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจนะ เพียงแต่แกล้งหลับเฉยๆ ปล่อยให้น้องเค้าทำไป จนพี่เริ่มมีใจให้เค้าแต่ยังคงอายอยู่ น้องเค้ายังคงดูแลเอาใจใส่พี่มาตลอดสองปี เหมือนพี่เป็นสามีเค้าเลยล่ะ ทำให้พี่เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเริ่มจะเปิดใจให้ แต่พอพี่ขึ้นปีสามเราต้องแยกกัน เพราะน้องเค้าสอบเข้ามหาลัยในเองอื่นได้” พี่หนึ่งเล่าพลางจ้องใบหน้าผมไปด้วย
“เมื่อเราห่างกันก็ทำให้พี่รู้ใจตัวเองว่าขาดเค้าไม่ได้ พี่ก็เลยไปหาเค้าแล้วก็อยู่ค้างด้วยกันที่หอพัก ทุกครั้งที่ไปค้างน้องเค้าจะทำกับพี่เหมือนเดิม ก็แค่ใช้ปากให้...เหมือนลักหลับพี่นั่นล่ะ เป็นอยู่อย่างนี้จนเกือบปีแล้วคงรู้ว่าพี่เป็นใจให้มากขึ้นจึงเลยเถิดไปถึงขั้นสอดใส่ แต่พี่ก็ยังคงทำเป็นนอนหลับเหมือนเดิม พอพี่เรียนใกล้จบจึงไปหาเค้าโดยไม่ได้บอกล่วงหน้าก็เจอเค้านอนกับฝรั่งคนอื่น พี่ก็เลยโกรธมากจะเข้าไปทำร้ายไอ้ฝรั่งนั่น มันกลับบอกว่าคนนี้มันซื้อมา ถ้าพี่อยากได้ให้ต่อคิวจากมัน หรือคืนเงินค่าตัวน้องคนนั้นมาให้มันก่อนมันถึงจะไป” พี่หนึ่งส่งสายตาเศร้าหมองมาจนผมอดใจหายไม่ได้
“พี่คิดว่าตัวเองเริ่มรู้สึกรักน้องเค้าขึ้นมา ช่วงนั้นพี่ลืมผู้หญิงทุกคนไปหมด และคิดว่าตัวเองคงเป็นเกย์ไปแล้ว แต่พอมาเจอสถานการณ์นี้ทำให้พี่รู้สึกเหมือนตกเหว แม้ว่าเรายังไม่เคยตกลงว่าเป็นอะไรกันก็ตาม แต่การที่คนที่พี่ชอบอยู่มาขายตัวให้คนอื่นแบบนี้พี่ยอมรับไม่ได้ แถมพอคาดคั้นจากน้องเค้าก็ไม่ปฏิเสธแต่กลับร้องไห้ขอความเห็นใจจากพี่ มันทำให้พี่หมดใจทันทีพี่ไม่ได้ติดต่อเค้าไปอีกเลย ป่านนี้ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ก็ไม่เคยตามหาเค้านะ มีเพียงรูปถ่ายเมื่อสิบกว่าปีนั้นเก็บไว้เพียงใบเดียว” พี่หนึ่งมีแววตาเศร้าแต่ไม่ถึงกับเสียใจอะไรมากมาย ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น
“พี่รู้จากคนอื่นทีหลังว่าน้องมันขายตัวเพื่อส่งตัวเองเรียนเมืองนอกมาตลอด แม้ว่าจะมีความจำเป็นยังไง แต่พี่ก็ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกต้องอยู่ดี ตอนนี้พี่เสียใจมากจึงหันกลับมาฟันผู้หญิงไปทั่วจนพลาดท้องขึ้นมา ก็เลยถูกจับแต่งงานไม่นานก็หย่า ก็เลยเป็นพ่อหม้ายลูกติดหนึ่งคน พอพี่มาเจอทองอยู่กับเพื่อนแดนนี่เมื่อวานทำให้พี่นึกถึงน้องคนนั้นทันที ก็เลยหน้ามืดเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไปให้ทองได้ยิน แต่ทองก็ด่าพี่ได้แสบเหมือนกัน พอมาเจอทองหน้าห้องอีกที ก็ดันมาทำให้พี่อดได้กับผู้หญิงคนนั้น แล้วด่าพี่อีกเลยหน้ามืดฉุดทองเข้ามาในห้องเสียเลย” พี่หนึ่งพูดจบผมก็เหยียดยิ้ม แววตาสวยจ้องตอบอย่างไม่ลดละ ค้นหาอะไรบางอย่างจากด้วยตาคมสีดำ แต่ก็ไม่ได้อะไรไปมากกว่าความหื่นกระหายที่ทอประกายออกมาจากตาของคนพูด
“พี่เอาอดีตกับความอยากมาลงที่ผมซะงั้น” มันเป็นเหตุผลที่โง่เง่าที่สุดที่ผมเคยฟังมา แน่นอนว่าผมรู้ว่าควบคุมปากของตัวเองได้ไม่ดี และรู้ดีว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หากแต่ผมก็ไม่ได้คาดหวังอยากจะชอบพี่หนึ่งแต่แรกเจออยู่แล้ว ผมจึงพยายามไม่ยอมรับทั้งที่จิตใจเริ่มเอนเอียงไปกับหนุ่มใหญ่ตรงหน้า
“ถึงยังไงตอนนี้ทองก็เป็นเมียพี่แล้ว แล้วพี่ก็ดีใจที่ทองไม่ใช่เด็กขายตัว ผู้หญิงทุกคนที่พี่จะมีอะไรด้วยก็ต้องไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวเหมือนกัน แต่เมื่อวานพี่หน้ามืดยอมซื้อทองมาเป็นของพี่ ตอนนี้พี่พร้อมจะทิ้งอดีตรวมถึงรูปใบนั้นที่ยังเก็บไว้ด้วย เมื่อก่อนพี่ก็ไม่ใช่คนแบบนี้เพียงแต่ไม่รู้ตัวเองว่ากำลังรอใครสักคนมาเติมเต็มให้ชีวิตที่เหลือ พี่มีอะไรกับผู้หญิงไม่ซ้ำคนเลยก็ว่าได้ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่สิ่งที่พี่ต้องการจริงๆ เมื่อวานนี้เอง ที่พี่รู้ตัวว่ากำลังรอใครคนนั้นอยู่ พอพี่แก่แล้วทิฐิความจองหองก็หมดไป พี่ถึงยอมทุ่มซื้อผู้ชายในสเปกพี่ให้มาเป็นคนของพี่คนเดียว” พี่หนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียนในทีแรก แต่ประโยคท้ายกลับจริงจังจนผมหวั่นไหว
“ตามใจพี่ก็แล้วกัน ทีนี้หน้าที่ของเมียที่ดีควรทำอะไรบ้างล่ะ ผมไม่เคยเป็นเมียใครมาก่อน เรื่องนี้พี่ก็ควรที่จะบอกผมด้วยนะครับ” ผมเริ่มรู้สึกโอนอ่อนผ่อนตามไปกับคำพูดของหนุ่มหล่อข้างๆ เพียงไม่ได้คาดหวังว่าจะมีแฟนแก่กว่าเป็นสิบปี แต่ลองดูสักทีก็ไม่เสียหายอะไรเหมือนกัน
“เป็นความคิดที่ดี หน้าที่ของทองอันดับแรกคือต้องพาสามีไปอาบน้ำ และเดินตามสามีของทองไปทุกที่หลังจากนี้” ผมกลอกตานึกว่าเราจะหมดอารมณ์แบบนั้นกันไปแล้ว คิดว่าน่าจะมองประกายตัณหาที่ส่งออกมาจากสายตาของพี่หนึ่งให้ออกมากกว่านี้ หนุ่มใหญ่ไม่คิดเรื่องที่ดีกว่านี้เลย นอกจากการหาวิธีมาเอาเปรียบผม
“ก็ได้ครับ ต่อไปนี้ถ้าใครรู้ว่าพี่มีเมียเป็นผู้ชายพี่ก็แก้ปัญหาเอาเองแล้วกัน” ผมตัดสินใจดีแล้ว การต่อต้านหนุ่มหล่อสูงอายุเอาแต่ใจก็มีแต่สร้างปัญญา ในเมื่อตัวผมก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว เมื่อวานนี้ก็เสียทั้งตัวทั้งใจให้คนตัวใหญ่หน้าตาหื่นกระหายที่นั่งยิ้มอยู่บนเตียงนี่ไปหมดแล้ว
“ดีมาก น้องทองเป็นเมียที่น่ารักที่สุด” พี่หนึ่งชม ก่อนจะดันหลังผมให้นำหน้าเข้าไปในห้องน้ำ สงสัยผมคงจะได้อาบน้ำอีกรอบเป็นแน่แท้ทีเดียว งานนี้
-
:z6:ลูกน้องบอสหนึ่ง
-
ในที่สุดเจ๊ทองก็ได้สามีแถมหื่นอีกด้วย
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
เจ๊ทองได้ผัวแก่เป็นตัวเป็นตนแล้วเจ้าข้าเอ๊ย
ต่อไปต้องไปศึกษาวิธีการเป็นเมียที่ดีจากน้องหยกให้มากๆนะเจ๊
:m4:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 48 “ทองหล่อ”
ขึ้นมาสวรรค์ชั้นเจ็ดอ่าา อ่า ขอขึ้นอีกที อีกที นะคะพี่ เข้ามาสวรรค์ชั้นเจ็ดเซ่ อ่า ขอเข้า ขอเข้า อีกที นะค๊ะพี่ มาขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดน่า อ่า ขอขึ้นอีกที อีกที นะคะพี่ เข้ามาสวรรค์ชั้นเจ็ดเซ่ อ่า ขอเข้า ขอเข้า อีกที นะค๊ะพี่ ก็ผมเป็นคนชอบเจ็ด (อาห๊า) ก็ผมเป็นคนชอบเจ็ด (โอเค)
ผมคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด พี่หนึ่งมีความหื่นกระหายอย่างกับคนไม่เคยพบคนเจอสิ่งนี้มาก่อน หลังจากที่ผมเข้าไปอาบน้ำให้พี่หนึ่งอย่างว่าง่าย พอทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี พ่อคนเจ้าเล่ห์ก็ดึงร่างผมที่สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วลงอ่างน้ำวนของพี่หนึ่งโดยที่ตัวผมเองไม่ทันตั้งตัว
เสียงหวีดร้องสาวแตกด้วยความตกใจของผม ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่หนุ่มใหญ่รูปหล่อพึงพอใจอย่างที่สุด พี่หนึ่งหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะดึงร่างบางมาไว้บนตัวพี่หนึ่ง เกยคางหนาไว้ที่บ่ามนของผม ขณะที่มือก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องภายในเสื้อผ้าที่เปียกไปหมดของผม
“ทองทำให้พี่เป็นผู้ชายตัณหากลับรู้ตัวหรือเปล่า ตลอดทั้งชีวิตนี้พี่ไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว พี่ต้องการทองเมียพี่มากที่สุด เป็นของพี่คนเดียวเท่านั้นนะครับ” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น ขณะที่ซุกไซ้เรียวคองามระหงของผมจนขนลุกซู่ไปหมด
“โธ่พี่หนึ่ง ผมไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้ว” ตัวผมเองวิงวอนทั้งที่ไม่ใช่นิสัย หากแต่ชายหนุ่มตรงหน้าทำให้ผมกลายเป็นคนอ่อนโยน และรู้จักการต่อรองอย่างประนีประนอมได้อย่างไม่น่าเชื่อ อาจเพราะว่าผมอยู่กับคนรักที่เป็นผู้ใหญ่กว่าจึงแสดงอาการออดอ้อนออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ไม่เป็นไรหรอก เราก็อยู่ในห้งทั้งวันทั้งคืนไม่ต้องใส่เสื้อผ้าก็ได้นี่ครับ” คำพูดของพี่หนึ่งดูเหมือนเป็นความเห็นใจ หากแต่จริงๆ แล้วตัวผมเองรู้ดีว่านั่นมันมีความหมายอื่นแอบแฝงไว้ ซึ่งผมก็ไม่มีเวลาได้ต่อรองอีกต่อไป เมื่อมือขาวเลื่อนเข้าไปในเนื้อแท้ภายใต้กางเกงของผมอย่างชำนาญ
ผมตั้งท่าจะประท้วง หากแต่มือหนาได้ถึงความเป็นตัวตนของผมก่อน ผมสวมเพียงกางเกงขาสั้นตัวบางไม่มีกางเกงชั้นใน ตัวผมเองสะดุ้งอย่างตกใจปะปนกับความรัญจวน ก่อนที่จะปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อพี่หนึ่งปลุกเร้าผมด้วยการสาวมือ ไปตามลำเนื้อจนเสียววาบ
“ทองจะได้รับรางวัลกับการกระทำของเมียที่ดี” หนุ่มหล่อกล่าวกับไรหูเสียงกระเส่า ก่อนที่จะตวัดลิ้นเล็มเลียจนตัวผมเองขนลุกชัน ต้องเอียงคอหลับตาปี๋ เคลิบเคลิ้มรัญจวนใจไปกับสัมผัสวาบหวาม ผมบิดกายสั่นสะท้าน น้ำเย็นฉ่ำไม่สามารถดับเพลิงปรารถนาในกายได้ ผมกำลังหลงใหล ล่องลอยอยู่ในกระแสสายธารแห่งสิเน่หา แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งแปลกใหม่จากหนุ่มใหญ่สูงอายุกว่าที่ผมไม่ค่อยจะชาชิน หากแต่ผมชอบมัน ชอบจนหลงลืมความตั้งใจเดิมอันเด็ดเดี่ยวที่จะไม่หลงไปกับหนุ่มหล่อข้างหน้าลงไป
“ทองชอบไหมครับ เมียจ๋า” ชายหนุ่มกล่าวแนบริมฝีปากสวย คลอเคลีย ขมเม้มติ่งหูของผมเล่นอย่างอ่อนโยน และทะทุถนอม รู้สึกว่าคำว่า “เมีย” จะเป็นคำที่พี่หนึ่งพอใจจะเรียกผมมากที่สุด ตัวผมเองสะท้านเยือก เมื่อมือไม้อีกข้างอันไม่อยู่สุขของพี่หนึ่งกำลังดำดิ่งเข้าสู่ช่องทางข้างใต้ของผม สติของผมพร่ามัว ไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่าพี่หนึ่งพูดอะไร ผมต้องการพี่หนึ่ง เดี๋ยวนี้ และตอนนี้
“ได้โปรดเถอะ พี่หนึ่งผมกำลังจะขาดใจตาย” ผมครางออกมาเสียงสะอื้น แหบแห้งราวกับกำลังจะขาดใจไปจริงๆ ในเวลานี้พี่หนึ่งไม่ได้สนใจคำอ้อนวอนของผม ทั้งที่กายของพี่หนึ่งก็แทบจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ไม่ต่างกัน หากแต่พี่หนึ่งอยากให้ผมได้พานพบความสุขเต็มตื้นจนล้นปริ และจดจำความสุขที่มีร่วมกันไปจนวันตาย
มือซ้ายลงนิ้วชี้แกร่งหมุนวนอย่างเป็นจังหวะในหนทางที่คับแคบ ขณะเดียวกับก็ใช้หัวแม่มือจากมือขวาบดขยี้จุดที่ไวต่อการรับรู้ส่วนปลายบานจากลำเนื้อของตัวผมเอง พี่หนึ่งควบคุมจังหวะมือขวาสาวหนังหุ้มลำเนื้อให้เป็นไปอย่างสม่ำเสมอ ก่อนที่จะกระชั้นชิดมากขึ้น เมื่อผมครางเสียงสูง ความนุ่มนิ่มภายในกายผมบิดรัดนิ้วมือพี่หนึ่งอย่างเป็นจังหวะ ก่อนจะกระตุกแรงๆ พ่นของเหลวออกมาจนพานพบความสุขสมอย่างสวยงาม
พี่หนึ่งหมุนร่างบอบบางกว่าตัวเองให้มาเผชิญหน้า ผมยังอยู่ในเสื้อผ้าครบถ้วนสมบูรณ์ หากแต่มันเปียกโชกทั้งตัว ซึ่งเป็นภาพที่เร้าอารมณ์ที่สุดในความรู้สึกของพี่หนึ่งพอสมควร หนุ่มใหญ่ไม่รอให้ผมได้เอ่ยวาจาใดออกมาอีก ปากหนาประกบจูบอย่างเร้าร้อน เรียกร้อง ดุเดือด ตามแบบฉบับของพี่หนึ่งที่ผมได้พบเมื่อวาน
พายุปรารถนาที่พึ่งจะสงบลงไปบ้างของผมได้ก่อตัวขึ้นมาอีกระลอก ผมช่างหลงใหลได้ปลื้มไปกับพี่หนึ่งอย่างง่ายดาย เพียงแค่พี่หนึ่งจุมพิตผมอย่างหิวกระหาย ผมก็พร้อมจะตอบสนองพี่หนึ่งอย่างทัดเทียมให้ได้ ตัวผมเองโอบลำคอหนาไว้แน่นหนา แนบกายบดเบียดกับรางแข็งแกร่งอย่างร้อนแรง
“เมียพี่ช่างร้อนแรงเหลือเกิน พี่กำลังจะกลายเป็นไอ้งั่ง คลั่งทองอย่างไม่ลืมหูลืมตาไปแล้วนะ” เสียงของพี่หนึ่งสั่นสะท้านไหว และแน่นอนว่าผมแทบจับใจความในน้ำเสียงนั้นไม่ได้ ผมกำลังสั่นสะท้านเย็นยะเยือก พร้อมๆ กับเร้าร้อนไปด้วยพลังแห่งราคะ และแทบไม่รู้เนื้อรู้ตัว บัดนี้เสื้อผ้าอาภรณ์ของผมได้ถูกฉีกทึ้งออกจากกายโดยที่ผมไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ามันเป็นตอนไหน
อ่างจากุซซี่แคบๆ กลับเหลือที่ว่างอย่างเหลือเฟือ พี่หนึ่งและผมแนบชิดกันแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน ตัวผมเองแอ่นกายอย่างกระสันเสียว เปิดอกเปิดใจให้พี่หนึ่งได้ช่วงชิมยอกอกสีน้ำตาลผมชมพูเข้มอย่างเต็มใจเสียยิ่งกว่าความรู้สึกใดๆ แววตาหยาดเยิ้มหลับพริ้ม รับรู้เพียงกระแสเลือดพล่านในกายที่กำลังทะยานสูงสุดขีด
มือหนาลูบไล้อกสวยได้รูปของวันหนุ่มที่ออกกำลังกายมาบ้างพอสมควรไว้เต็มมือ สลับดูดดึงยอดอกอย่างเท่าเทียมกันทั้งสองข้าง ขณะที่ดวงตาคมจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสีน้ำผึ้งนวลนวล พี่หนึ่งพร่ำเพ้อว่าสีผิวของผมสวยงามเสียจนความเป็นตัวตนของพี่หนึ่งแทบจะแตกจะระเบิดออกมาเป็นจุน
“คนทำความดีจะต้องได้ขึ้นสวรรค์ น้องทองพร้อมจะไปสวรรค์ชั้นเจ็ดกับพี่หรือยังครับ” พี่หนึ่งถามโดยไม่รอคำตอบ ผมเองก็ไม่อยู่ในสติที่สมองสามารถจะสั่งการคำพูดอะไรออกมาได้ หัวจิตหัวใจอันไม่รักดีของผมมันกำลังร่ำร้องแต่จะให้พี่หนึ่งเติมเต็มให้อย่างน่าขายหน้า
ผมร้อนในอารมณ์ตัณหาแห่งความรัก และพรั่งพร้อมสำหรับพี่หนึ่ง หนุ่มใหญ่รูปหล่อใช้เวลาเพียงชั่วอึดใจจับร่างของผมทาบทับความแข็งขึงยาวเหยียดของพี่หนึ่ง กดสะโพกงามตอบรับความเป็นตัวตนของพี่หนึ่งอย่างช้าๆ แต่ว่ามั่นคง และทรงพลังอำนาจ พี่หนึ่งอยากที่จะซึมซับทุกความรู้สึกที่มีร่วมกับผม ขณะเดียวกันปากหนาก็งับยอดอกของผมเข้าเต็มปาก ราวกับเป็นอาหารวิเศษจากสรวงสวรรค์ สลับหยอกเย้าทั้งสองข้างอย่างเท่าเทียมกัน สร้างความเสียวกระสันถึงขั้วหัวใจผมจนสั่นระริกไปทั้งร่าง
ผมรับรู้ถึงการบุกรุกอาณาจักรหวงห้ามจากลำเนื้อขนาดความอวบพองาม แต่ความยาวนั้นทะลุถึงตับไตไส้พุงจนรู้สึกจุกเป็นระลอก หากแต่ผมเต็มอกเต็มใจต้อนรับผู้บุกรุกด้วยการโอบกอดความเป็นตัวตนของพี่หนึ่งเข้ากับผม ลมหายใจของผมขาดเป็นห้วงๆ สายน้ำกระเพื่อมไหวตามจังหวะ เป็นไปตามครรลองของธรรมชาติโดยแท้
เพียงเวลาไม่นานผมก็สามารถควบคุมจังหวะไว้ได้ด้วยตัวเอง ผมไม่ใช่คนหัวไว หรือเข้าใจอะไรง่ายๆ หากแต่เวลานี้อารมณ์ปรารถนามันรุมเร้า ผมโยกตัวตามความต้องการของจิตใจโดยอัตโนมัติ ซึ่งก็สร้างความพึงพอใจให้กับชายหนุ่มอย่างมาก บัดนี้ใบหน้าของพี่หนึ่งบิดเบี้ยว ปล่อยเสียงครางต่ำๆ ออกมาเป็นระยะๆ เฉกเช่นเดียวกับตัวผมเอง ผมกำลังจะพบวิมานฉิมพลีในเร็วๆ นี้อย่างแน่นอน
“อาาา...เสียงครางของทองกำลังจะฆ่าพี่ให้ตายทั้งเป็น” พี่หนึ่งกัดฟันพูดออกมาอย่างยากลำบาก เพราะบัดนี้ร่างกายของพี่หนึ่งกำลังจะระเบิดเป็นจุน ผมรับรู้ได้จากแรงกระแทกสวนจังหวะทิ้งตัวของผมหนักๆ ซึ่งพี่หนึ่งไม่ต้องยอมให้บทรักอันตราตรึงใจนี้จบลงไปง่ายๆ แน่
หนุ่มใหญ่รูปหล่อจับร่างของผมให้ลุกขึ้น ซึ่งก็ได้รับเสียงครางประท้วงจากผมอย่างไม่พอใจ แต่พี่หนึ่งไม่สนใจ ช้อนร่างของผมไว้ในวงแขนอุ้มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมรีบตวัดโอบคอและเกี่ยวขาเข้าเอวก่อนพี่หนึ่งจะก้าวอาดๆ ด้วยท่วงท่าสง่างาม เดินออกไปจากห้องน้ำด้วความรวดเร็ว
พี่หนึ่งวางผมลงบนเตียงนอนหนานุ่ม ที่เราระเริงบทรักอันดุเดือดเมื่อคืนที่ผ่านมา พี่หนึ่งไม่ปล่อยให้ผมทนกับความทรมานไปนานกว่านี้ ร่างหนาทาบทับลงประกบจูบผมเร้าร้อน เรียวลิ้นกระหวัดเกี่ยวแลกน้ำลายจนเปียกชุ่มไปในโพรงปาก ปลดปล่อยสัญชาตญาณความหื่นกระหายออกมาโดยธรรมชาติ ก่อนที่จะใช้เข่าแยกเรียวขาของผมให้กางออก ต้อนรับความเป็นตัวตนของพี่หนึ่งเข้าไปในความคับแน่นที่พี่หนึ่งกำลังลุ่มหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น
“ชอบเอากับพี่หรือเปล่า” นี่เป็นคำถามที่โง่เง้าที่สุดในชีวิต อันนี้หนุ่มใหญ่สารภาพกับผมในภายหลังว่าไม่เคยถามหญิงใดเลยในขณะร่วมรัก แต่กับผมพี่หนึ่งอยากได้คำตอบ และจะพึงพอใจมากหากผมชอบความเป็นตัวตนของพี่หนึ่งเฉกเช่นที่พี่หนึ่งชอบความนุ่มและรัดกลึงของผม
ผมหน้าแดงก่ำ ให้ตายเถอะ ผมไม่อยากตอบคำถามนี้เลย ไม่อยากขายหน้า ไม่อยากให้พี่หนึ่งรับรู้ว่าผมรู้สึกชอบมัน เรียวขาสวยโอบรัดสะโพกสอบเร่งเร้าให้พี่หนึ่งเคลื่อนไหว หากแต่พี่หนึ่งยังหยุดนิ่ง ผงาดความยาวล้ำลึกไว้ภายในอย่างมั่นคง จ้องมองใบหน้าผมอย่างขอคำตอบ
“บอกมา ชอบเอากับพี่หรือเปล่า” พี่หนึ่งรบเร้าจะเอาคำตอบ ซึ่งก็ทำให้ผมรู้สึกขุ่นเคืองจนต้องหันหน้าหนี กัดริมฝีปากไว้แน่น พยายามข่มความทรมานไว้อย่างยากลำบาก เมื่อวานเคยสบประมาทไว้แล้วว่าคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่ตรงนี้ไม่ได้ความ แต่ตอนนี้จิตใจและร่างกายกับเพรียกหา
“ผมก็ชอบหมดล่ะครับ” น้ำเสียงของผมกระท่อนแระแท่น ไม่เป็นตัวของตัวเองเอาเสียเลย หากแต่ในเวลานี้พี่หนึ่งไม่ได้เดือดดาล พี่หนึ่งพอใจกับคำตอบของผม มีเพียงพี่หนึ่งเท่านั้นที่ได้รับความรัก และความบริสุทธิ์จากความเป็นตัวตนของผม นั่นก็หมายความว่าผมชอบตัวตนของพี่หนึ่งคนเดียวเท่านั้น
“เอาล่ะที่รัก ตอนนี้พี่ไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว และรู้ดีว่าทองตอบไม่ตรงคำถาม แต่เวลานี้พี่ต้องการเพียงได้ยินชื่อของพี่ออกมาจากปากของทองเท่านั้น” บอกเพียงเท่านั้นหนุ่มใหญ่รูปหล่อก็หมุนสะโพกสอบ อัดแน่นความเป็นตัวตนตามความแข็งยาวของพี่หนึ่งอย่างเป็นจังหวะ ให้ความรู้สึกเหมือนโดนแท่งไม้ร้อนๆ คว้านอยู่ในลำไส้ สร้างความกระสันเสียวจนผมต้องเบิกตาโตขมิบเกร็งไปทั้งร่าง
เป็นอย่างที่พี่หนึ่งว่าไม่ผิดเพี้ยน อีกไม่กี่วินาทีผมก็ครางชื่อพี่หนึ่งกระเส่า ประกายตาของผมฉ่ำปรือ ตอบสนองพี่หนึ่งได้ดีอย่างลงตัว ผมพานพบความสุขพุ่งพรวดออกมาอย่างไม่รู้ตัวถึงสามครั้ง หอบหายใจไม่เป็นจังหวะ ลำเนื้อหลั่งน้ำกามจนฉ่ำแฉะไปทั้งลำเปียกไปทั้งหน้าท้อง ขนดกดำตรงฐานก็เปียกลู่แนบลำตัวไปด้วยน้ำเมือกข้นเหนียวที่หลั่งออกมาหลายครั้งจนชุ่ม
หากแต่พี่หนึ่งยังไม่หยุด กลับพลิกร่างบางให้นอนคล่ำ ก่อนที่จะยกสะโพกสีน้ำผึ้งนวลไร้ริ้วรอยสูงขึ้น ดันความแข็งขืนไปตามความยาวประกบใส่ กระแทกกระทั้นเข้ากายผมอย่างเร่งร้อน จังหวะของพี่หนึ่งรุนแรง ใบหน้าหล่อเหลาแหงนหงายขึ้น มือหนากอบกุมหน้าอกใช้ปลายนิ้วสะกอดเขี่ยยอดอกทั้งสองข้างของผมจนแข็งขึ้นมาเป็นไต เร่งบั้นท้ายอัดทวีจังหวะกระชั้นชิดกว่าครั้งไหน
ผมเกร็งจิกมือเรียวกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น หลับตาปี๋กัดฟันไว้เพื่อกลั้นเสียงคราง แนบหน้าลงสู่พื้นเตียงแอ่นสะโพกดันสวนจังหวะกระแทกจากด้านหลังรวดเร็วจนตัวสั่นคลอน ผมกำลังทะยานสูงด้วยเพลิงปรารถนา วิมานสวยสดงามงามกำลังจะมาเยือนผมเป็นครั้งที่สี่แล้วจริงๆ มันสุขสม สวยงาม และทรมานจนตัวผมเองแยกแยะไม่ออก
“เราจะไปพร้อมๆ กันนะครับที่รัก” พี่หนึ่งกัดฟัดกล่าวอย่างยากลำบาก ขณะที่สะโพกสอบทำหน้าที่เร่งอัดกระแทกจนคุมจังหวะแทบไปอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน ใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเกร็งจนลักยิ้มขึ้นมาข้างแก้ม หน้าผากมีเหงื่อเม็ดน้อยๆ ผุดขึ้นมา ทว่ามันดูเซ็กซี่เป็นบ้าในสายตาของผมเอง
อึดใจต่อมาผมก็ครางเสียงสูงพร้อมๆ กับเสียงทุ้มครางต่ำของพี่หนึ่ง เราทั้งคู่ได้จูงมือไปสู่สวรรค์ชั้นเจ็ดได้อย่างสวยงาม หนุ่มใหญ่ปล่อยกระแสสายธารแห่งความสุขไว้ในกายผมทุกหยาดหยด ประกอบกับผมที่เกร็งกระตุกร่างรัดลำยาวไว้ในช่องทางเป็นจังหวะ จากการปล่อยหยาดหยดออกจากปลายลำเนื้อพุ่งฉีดลงพื้นเตียงในปริมาณแทบไม่ต่างกับครั้งแรกๆ พี่หนึ่งสะดุ้งกระตุกตัวสองสามครั้งตามจังหวะขมิบรัดในช่องทางผมก่อนที่จะฟุบหน้าลงแผ่นหลังสีน้ำผึ้งเนียนที่ชื้นไปด้วยเหงื่อของผม
เราหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดเสียงดัง พี่หนึ่งสอดมือกอดกระชับร่างผมที่ตัวเองนอนทับอยู่ไว้แน่น ก่อนทาบร่างใหญ่จนแนบสนิทระเล็มจูบแผ่วเบาไปจนทั่วท้ายทอยผม ในเวลาต่อมาก็หลับลงด้วยความอ่อนเพลีย ทั้งที่ร่างกายช่วงล่างเรายังสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียว
-
o13 o13 o13 พี่ทองโดนพี่หนึ่งกวาดต้อนด้วยคำพูดจนยอมรับเป็นเมียพี่เค้าแล้ว (เจ้ทองหลงคารมคนแก่ซะแล้ว คึคึ)
ชอบเจ้ทองที่ซู๊ดดดดด พูดจาอะไรก็ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม ไม่เสียเวลาแห่งความสุขดี เจ้ทองเริศค่ะ
ขอบทหวานๆของคู่นี้อีกนะคะ คู่เด็กหนุ่มกับหนุ่มใหญ่รุ่นคุณอาเนี่ย เป็นอะไรที่ปลื้มมาก... ชอบมากค่ะ :o8: :-[ :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
ปล. มาลงนิยายดึก ก็ตามมาอ่านตอนดึกกว่าค่าาาา :m32: :m32: :m32:
-
มาตายก่อนนอน
:jul1:
-
ฟ้าเหลืองแน่เจ๊ทอง
-
พี่ทองขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด!!!...แต่คนอ่านเหมือนตกนรกเพราะเสียเลือดแทบหมดตัว :pighaun:
-
พี่ทองกับพี่หนึ่งไปสวรรค์ชั้น7 คนอ่านก็ไปสวรรค์แต่เป็นชั้นปกติแต่นั่งเฟิร์สคลาสไป พี่หนึ่งทำพี่ทองซะ เดี๋ยวก็ฟ้าเหลืองหรอกพี่ ยังรักพี่กฤษและภรรยาเหมือนเดิมนะคะ :z2: :z2:
-
เลือดทะลัก :m25:
-
สนุกมาก
ปล.คำว่าสิเน่หา>>เสน่หา มากกว่ามั้งคร่ะ
-
ในที่สุดพี่ทองก็มีความสุขสักที :mc4:
:L2: :L2:
-
เจอพี่หนึ่งจัดหนักขาดนี้ เจ๊ทองคงลุกไม่ขึ้นแน่นอน
-
ความอวบพองาม แต่ความยาวนั้นทะลุถึงตับไตไส้พุง
คาดว่าลำไส้ของพี่ทองคงสะอาดเอี่ยม
เพราะความยาว กร๊ากกกกกกก
เขินนนนนนนนนนนน
:o8: :o8: :o8:
-
อร๊ายยย
ชอบบบ
-
สนุกมาก
ปล.คำว่าสิเน่หา>>เสน่หา มากกว่ามั้งคร่ะ
สิเน่หา ถูกแล้วครับ ขอบคุณที่แนะนำนะคร๊าบ ^^
http://guru.sanook.com/dictionary/dict_tt/%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%B2/
-
:pighaun: :pighaun: :oo1: ไปกับสวรรค์ชั้น 7 ของพี่หนึ่ง-พี่ทอง
ถ้าน้องเจรู้ว่าพี่ชายแฟนกลายเป็นเมียสุดที่รักของพ่อ น้องเจจะรู้สึกไงหว่า
-
ขอรับบริจาคเลือดด่วน เลือดหมดตัวแล้ว :pighaun: :pighaun: :jul1: :jul1:
-
แรงดีไม่มีตก กรี๊ดดดดดดดด
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
เลือด ขอเลือดสำรองด่วนอะ
โหพี่หนึ่งแสดงความเป็นเจ้าของสุด ๆ เจ๊ทองเหนื่อยแย่เลย แต่ถึงจะเหนื่อยแต่เจ๊ก็ชอบใช่ปะล่ะ
ขนลุกกับคำว่า "เมีย" อะ พี่หนึ่งโมเมเก่งว่ะ เจ๊ยังไม่ทันรู้ตัวเลย แต่เจ๊ก็ชอบอะดิ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
คิดว่า น้องเจกับเจ๊ทอง ไม่มีทางมีปัญหา แม่ผัวลูกสะใภ้หรือใช่ปะ เพราะไม่งั้น อดจีบน้องพลอยแน่ เอ๊ะ หรือเปล่า ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ตอนนี้กลายเป็นว่า คู่ตัวเอกเราแพ้ทางคู่พระรองอย่างเจ๊ทองซะแล้ว ^^
-
โอ๊ย พี่หนึ่งลามกมากๆ แล้วขึ้โมเมอีก
5555+
-
อยากเห็นหน้าตาตัวละครในจินตนาการคนเขียนป่าวค๊าบบบ
-
o13 o13 o13
:pighaun: :z1: :haun4:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 49 “กฤษกร”
เธอเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของฉัน เป็นความฝันส่วนหนึ่งของฉัน มีกันและกันไม่ว่าจะนานเท่าไร เป็นชีวิตส่วนหนึ่งของฉัน ไม่มีทางที่ฉันทอดทิ้งเธอไป ไม่มีวันไหนที่พรากจากกัน
วันนี้เป็นวันที่เราต้องเดินทางกลับอัมพวากันแล้ว ผมและน้องหยกตื่นขึ้นมาเก็บสัมภาระกันแต่เช้า เราลงไปทานอาหารเช้าตรงห้องอาหารชั้นล่างของโรงแรม ไม่นานคนอื่นๆ ก็ทยอยกันมาสมทบ ขาดก็แต่เจ้าทองหล่อ พอถามจากน้องพลอยจึงได้ความว่ามันไปกับผู้ชายแน่ๆ นึกได้ว่ามันชอบเล่นโปรแกรมหาคู่ทางโทรศัพท์ แล้วก็นัดผู้ชายไปเจอกันบ่อยๆ จึงไม่แปลกใจสักเท่าไรที่มันหายไปแบบนี้
“ฮัลโหล...เออกูเอง มึงจะกลับมาโรงแรมกี่โมง คนอื่นเค้ารอมึงอยู่คนเดียว จะกลับบ้านไหม” ผมอดไม่ได้ที่จะโทรไปถามเจ้าทองมัน เพราะเกรงว่าหากพี่แดนนี่ที่จะขับรถไปส่งเราที่อัมพวาต้องรอ ก็จะเสียเวลาอีกทั้งเกรงใจพี่ทั้งสองคนด้วย จึงอยากให้ทองมันกลับมาโรงแรมเร็วๆ
“อ้าว...มึงอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร แล้วอยู่ไหนเนี่ย... ไม่ลงมากินข้าวเช้ากับพวกกูวะ... ทำตัวแปลกๆ อีกแล้วนะมึง อยู่โรงแรมแต่ไม่มาเจอพวกกู...หรือมึงอยู่กับแขกของโรงแรม นี่มึงจะ...อ้าว อีตุ๊ดเวรนี่” ผมกำลังจะถามให้ได้ความ ไอ้ทองมันตัดสายผมทิ้งไปเลย รู้สึกทะแม่งๆ มันทำตัวมีลับลมคมนัยกับผมอีกแล้ว เหมือนมันจะอยู่กับใครที่โรงแรมนี้แต่ไม่กล้าบอกพวกเรา
“พี่กฤษคะ พี่ทองว่าไงจะกลับมากี่โมงคะ” น้องพลอยเดินคู่มากับน้องเจตรงมาทางผมที่ยืนโทรศัพท์อยู่
“ก็...ไงดีล่ะ มันบอกว่าอยู่ที่โรงแรมแล้ว ไม่เกินเที่ยงไปเจอกันที่ล็อบบี้ มันบอกแค่นี้อ่ะ” ผมตอบไปเท่าที่รู้ และคิดว่าน้องพลอยที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงน้าก็คงสงสัยเหมือนกันกับผม แต่เป็นอันรู้กันว่าคงจะอยู่กับผู้ชายสักคนที่โรงแรมนี้แน่ๆ
“อ้าว...อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะคะ อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องกฤษ น้องพลอย น้องเจ ตอนเที่ยงเอากระเป๋าวางไว้ตรงห้องรับแขกในห้องพักได้เลยค่ะ พนักงานจะขึ้นไปรับมาใส่รถพี่แดนนี่ให้เอง ไม่ต้องยกลงมานะคะ นี่ทานอาหารเชากันอิ่มแล้วเหรอคะ” พี่แชริมเดินเขามาทักทายพวกเราที่ยืนกันเป็นกลุ่ม ไม่นานน้องหยกกับพี่แดนนี่ก็เดินมาสมทบ
“พวกผมทานกันหมดแล้วครับ พี่แดน พี่แชริมทานรึยังครับ” ผมถามกลับไปบ้าง
“ยังเลยค่ะ กำลังเคลียร์เรื่องห้อง และมีเรื่องของทางโรงแรมนิดหน่อย เชิญน้องๆ ตามสบายนะคะ เดี๋ยวเที่ยงมาเจอกันอีกที เอ่อ...น้องเจมาคุยกับพี่หน่อยสิ” พี่แชริมพูดจบก็หันไปหาน้องเจที่ยืนทำหน้างงสักพักก็เดินออกไปนั่งที่โต๊ะอาหารคุยกันเพียงสองคนเท่านั้น ผมจึงชวนหยกไปเดินเล่นที่ชายหาดยามเช้า
เราเดินจูงมือกันออกมารับลมทะเลด้านนอก เดินย่ำทรายอุ่นๆ เล่นไปตามแนวร่มของต้นมะพร้าวริมหาด ซึมซับความสุขที่ได้รับจนล้นหัวใจในช่วงสองสามวันนี้ให้เต็มที่ ผมใช้มือขวากุมมือซ้ายน้องหยก ใช้ปลายนิ้วคลึงเล่นตรงแหวนทองที่ผมมอบให้เป็นสัญลักษณ์แทนความผูกพันของเราในอนาคต เราหันมาสบตาและยิ้มให้กันไปตลอดทาง
“พีท... ไอ้พีทใช่ไหม เฮ้ย...บังเอิญจังเลยวะ กลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่” ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผม แล้วร้องทักทายเสียงดังอย่างสนิทสนม ท่าทางเหมือนรู้จักกับผมแต่ดันเรียกชื่อผมว่า “พีท” คงจะจำผิดแน่นอน แต่พอเข้ามาใกล้ก็ยังฉีกยิ้มให้เหมือนดีใจมากที่เจอหน้าผม น้องหยกจึงปล่อยมือผมที่จับกันอยู่
“เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้ชื่อพีทนะครับ” ผมรีบบอกเพื่อให้เค้าทำความเข้าใจเสียใหม่ ชายหนุ่มคนนั้นกลับทำหน้าสับสนเพียงแวบเดียว จากนั้นก็ยิ้มให้พร้อมทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ผมแล้วมองหน้าน้องหยกสลับกับหน้าผมอีก
“อั้นแน่...ทำเป็นมาอำนะเว้ย คิดว่าฉันจะหลงกลแกเหรอวะ หึหึ เอาเถอะ...นี่แกมากับหนุ่มน้อยสองต่อสอง ตั้งใจจะทิ้งสาวๆ หันมาควงกับผู้ชายแทนแล้วรึไงวะ” ชายคนนี้นอกจากจะเข้าใจผิดแล้วยังพูดจาจาบจ้วงผมกับน้องหยกเสียอีก ตอนนี้ผมเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมา แต่ก็ได้สติเพราะมือน้องหยกที่มาแตะแขนเอาไว้เป็นเชิงเตือนให้ผมใจเย็นลง
“คุณจำคนผิดจริงๆ ครับ ผมไม่ได้ชื่อพีท แล้วก็ไม่รู้จักคุณด้วย ขอตัวนะครับ” ผมพูดจบก็คว้ามือน้องหยกมาจับไว้เพื่อเดินกลับโรงแรม อารมณ์เริ่มไม่สงบเสียแล้ว ชายคนนั้นยังคงยืนเกาหัวเหมือนงุนงง แต่ผมไม่สนใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม
“อ้าวไอ้กฤษ น้องหยก ไปไหนมา นั่งด้วยกันก่อนสิวะ” ผมเดินเข้ามาใกล้สระว่ายน้ำก็เจอไอ้ทองนั่งกับผู้ชายคนหนึ่ง อายุน่าจะมากกว่าพวกเราพอสมควร จึงยกมือไหว้เอาไว้ก่อน น้องหยกก็ไหว้ตามผมทันทีเหมือนกัน เราทั้งคู่ก็เลยต้องเข้าไปนั่งที่ชุดเก้าอี้ตรงนั้นเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
“ท่านนี้คุณวรุตย์ เป็นคุณพ่อของน้องเจ ส่วนคนนี้ชื่อกฤษกรเป็นเพื่อนผมเองครับ แล้วก็น้องกรหยกเป็นรุ่นพี่น้องเจที่อเมริกาครับพี่หนึ่ง” ไอ้ทองมันแนะนำตัวคุณพ่อน้องเจให้ผม และน้องหยกได้รู้จักกัน แต่ทำไมมันดูสนิทขนาดเรียกคุณพ่อน้องเจว่าพี่หนึ่ง ท่าทางจะไม่ได้รู้จักกันธรรมดาเสียแล้ว
“อ้อ...น้องหยกที่ช่วยเจเอาไว้ตอนที่อยู่อเมริกาใช่ไหม แล้วก็เป็นเจ้าของร้านอาหารไทยที่แชริมกับเจเคยไปทำงานอยู่ ขอบใจมากนะที่ดูแลหลานสาวและลูกชายพี่อย่างดี เจมันเล่าให้ฟังว่าหยกดูแลมันเหมือนน้องชายคนหนึ่งเลย นี่นามบัตรอา เรียกว่าอาว่าอาหนึ่งก็ได้นะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ติดต่อมาได้เลยนะครับ อายินดี” คุณพ่อน้องเจ หรืออาหนึ่งใช้สรรพนามเรียกแทนตัวเองกับพวกผมว่า “อา” แต่ไอ้ทองมันเรียกเค้าว่า “พี่” ท่าทางไอ้นี่คิดจะปีนเกลียวคนรุ่นอา อย่างนี้ต้องเตือนสติกันหน่อย
“ขอบคุณครับ” ผมและน้องหยกกล่าว หลังจากรับนามบัตรของอาหนึ่งที่ยื่นให้เรามาทั้งคู่ ตำแหน่ง Manning Director ของโรงแรมในเครือที่เราพักอยู่ ท่าทางจะใหญ่โตไม่ใช่เล่น ไอ้ทองยังจะทำตัวสนิทไปเรียกเค้าว่าพี่อีก ผมจึงเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อมันมา
“ว๊าย...อะ...เอ่อ ฮะ เฮ้ย...อะไรวะกฤษ” อีเจ๊เวลาตกใจจะสาวแตกโดยไม่รู้ตัว ร้องอุทานออกมาแบบสลับฟังก์ชั่นได้ ช่วงแรกร้องดันร้องเสียงสูง แต่พอนึกได้ว่ามีคนนอกอยู่ก็เปลี่ยนระดับเสียงเป็นอุทานเสียงต่ำ เก็กแมนไม่ทันแล้วมึง พี่หนึ่งของมึงนั่นอั้นหัวเราะจนหน้าแดงอยู่นั่น
“มึงไปเรียกอาหนึ่งเค้าว่าพี่ได้ยังไง คิดจะเล่นของสูงเหรอมึง” ผมลากคอไอ้ทองมันมาพูดเสียงกระซิบพอให้ได้ยินกันเพียงสองคน
“กูไม่ได้เล่นของสูง แต่ของสูงดันมาเล่นกูเอง” ไอ้ทองมันกลอกตาเหลือกขึ้นข้างบนจนเห็นแต่ลูกกะตาขาวสักครู่ ก่อนจะพูดพลางยิ้มเหยียดมุมปากให้ผม ทำเอาผมอึ้งอ้าปากค้างไปเลย
“มีอะไรกันเหรอครับพี่กฤษ” น้องหยกหันมาถามเพราะเห็นอาการตกใจของผม จนต้องรีบหันหน้ากับมามองหยกพร้อมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร กลัวว่าหาไอ้ทองมันโมเมขึ้นมา แล้วพี่หนึ่งทราบเรื่องมันจะดูไม่ดี เรื่องนี้คงต้องคุยกันอีกยาว
“แชริมบอกวันนี้พวกราจะกลับกันแล้วใช่ไหมครับ ทราบมาว่าเปิดกิจการโรงแรมเอาไว้ที่อัมพวาด้วย อายังไม่เคยไปเลย อยากจะลองไปเที่ยวดูสักครั้งจัง” อาหนึ่งพูดกับพวกเราทุกคนแต่ปิดท้ายด้วยการหันไปมองหน้าไอ้ทอง แล้วมันก็ดันทำท่าเขินอายจนอยากจะถีบให้ร่วงตกเก้าอี้ไปตรงนั้น ท่าทางเรื่องนี้จะมีมูลเสียแล้ว
“พี่หนึ่งก็ไปเที่ยวสิครับ พักที่โรงแรมของผมก็ได้ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ให้พวกเรามาพักที่นี่ แต่ว่าโรงแรมของผมเทียบไม่ติดกับความอลังการของที่นี่เลยนะครับ พวกเราทำกิจการโรงแรมเล็กๆ ดูแลกันเองมีห้องพักธรรมดาแค่ไม่ถึงสิบห้อง ไม่รู้จะสะดวกสบายหรือเปล่า” ไอ้ทองมันจีบปากจีบคอพูดภาษากายไม่สาวเท่าไร แต่ภาษาทางวาจามันช่างออดอ้อนแปลกพิลึก สายตาของมันเหมือนเว้าวอนขอความเห็นใจจากอาหนึ่งยังไงไม่รู้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ฟังดูน่าสนใจดีออก ถ้าน้องทองชวนพี่ก็จะไป” อาหนึ่งแทนตัวเองว่าพี่ แถมเรียกไอ้ทองว่าน้องอีกต่างหาก น้องหยกที่เอาแต่เงียบฟังบทสนทนาของสองคนนี้แล้วก็หันมามองหน้าผม เราทั้งคู่สบตากันอย่างสื่อความหมายว่าเรื่องนี้คงไม่ธรรมดา หากให้ผมเดา เมื่อคืนไอ้ทองกับอาหนึ่งคงจะถึงไหนต่อไหนกันเรียบร้อยแล้ว
“อาหนึ่งสวัสดีครับผม เมื่อวานได้ข่าวว่าไม่สบาย หายดีแล้วแล้วเหรอครับ” ไอ้หนุ่มคนที่ทักผมผิดเมื้อกี้ มันรู้จักกับอาหนึ่ง เดินเข้ามาทักทายพร้อมมองหน้าผมไปด้วย หน้าตามันยังดูสงสัยในตัวผม เหมือนกำลังจะจับผิดอะไรบางอย่าง
“อาแค่ปวดหัวก็เลยไม่ได้เข้าประชุม ตอนนี้สบายดีแล้วล่ะ การประชุมเมื่อวานราบรื่นดีใช่ไหมโตโต้” อาหนึ่งทักทายกับหนุ่มคนนั้นอย่างเป็นกันเอง แถมยังผายมือเชิญให้มันนั่งลงข้างผมอีก
“ก็ดีครับ งานเปิดตัวสรุปเสร็จแล้ว ติดแค่เรื่องไฮไลท์ของโรงแรมที่จะเอาไว้เป็นจุดขายให้ดูน่าสนใจกว่าที่อื่นของเรายังไง คงต้องกลับไปคิดกันแล้วมาคุยอีกทีนะครับ” นายโตโต้คุยเรื่องงานกับอาหนึ่ง เหมือนจะเป็นพนักงานของโรงแรมนี้
“เอ้อ...ลืมแนะนำ นี่คุณทอง คุณกฤษ และคุณหยก เป็นเพื่อนกับแชริม และเจลูกชายอาเอง ส่วนนี่คุณโตโต้เป็น Project Manager ของโรงแรมในเครือของเรา สัปดาห์นี้เรามาประชุมที่นี่เรื่องเปิดตัวโรงแรมที่สาขาเชียงใหม่” อาหนึ่งแนะนำพวกเราให้รู้จักกัน คุณโตโต้ทำหน้าสงสัยมองหน้าผมอีกที เหมือนไม่เชื่อว่าผมจะชื่อกฤษ
“นี่นายชื่อกฤษจริงๆ เหรอ เอ่อ...งั้นขอโทษนะครับที่เสียมารยาท นายเหมือนเพื่อนผมมากจริงๆ ก็เลยเข้าใจผิด” นายโตโต้รีบขอโทษขอโพยทันทีหลังจากรู้ว่าผมไม่เพื่อนเค้าแน่ๆ ทำให้ผมอยากเห็นหน้าเพื่อนเค้าเหมือนกันว่าจะมีหน้าตาเหมือนผมมากขนาดไหน
“อ้าว...นี่รู้จักกันแล้วเหรอครับ” อาหนึ่งมองหน้าผมสลับกับนายโตโต้ แล้วถามอย่างสงสัย
“ป่าวหรอกครับอา ผมทักผิดน่ะครับ พอดีคุณกฤษหน้าตาเหมือนเพื่อนผมที่เรียนอยู่เมืองนอก พอดีมันเรียนใกล้จะจบแล้ว ก็เลยเข้าใจผิดนึกว่ามันกลับมาเมืองไทยแต่ดันไม่บอกผมน่ะครับ” คุณโตโต้หันไปอธิบายให้อาหนึ่งฟัง
“เพื่อนเราเหรอโตโต้ อารู้จักไหม” อาหนึ่งเหมือนจะพยายามนึก ท่าทางจะสนิทสนมกับคุณโตโต้พอสมควร
“ลูกชายคุณเลอสรวง กับคุณวิมลพรรณที่เคยมาจัดงานครบรอบแต่งงานที่โรงแรมใหญ่ของเราเมื่อหกเดือนที่แล้วนี้ไงครับ” คุณโตโต้พยายามเล่ารายละเอียดให้อาหนึ่งพอนึกออก
“งานคุณเลอสรวง กับคุณวิมลพรรณ อืม...จำหน้าลูกชายไม่ได้แฮะ จำได้แต่สาวๆ รุมตอมกันเพียบทั้งงาน ท่าทางจะหล่อน่าดู” อาหนึ่งตอบพร้อมกับทำท่านึก แล้วสรุปว่าจำไม่ได้ ยิ่งทำเอาผมอยากเห็นหน้าขึ้นมาทันที จะหล่อเหมือนผม หรือจะหล่อกว่าผมสักขนาดไหนกันเชียว
“คุณโตโต้ครับ อยู่นี่เอง อ้าวอยู่กันครบเลยนะครับ” ผู้ชายสวมแว่นหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมายังพวกเราที่กำลังคุยกันอยู่ ชายคนนั้นมองไอ้ทองสลับกับพี่หนึ่งแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้ ทำเอาไอ้ทองหน้าแดงรีบหันหน้าหนีมาทางฝั่งผม พอมันสบตาผมก็สะดุ้งแล้วทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้ ผมจึงหันมามองหน้าน้องหยก เรายิ้มให้กันน้อยๆ แล้วพยักหน้าส่งสัญญาณให้กัน หึหึ คิดเหรอว่าพวกผมจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านเลยไปง่ายๆ
-
:z13:
-
ใครกันนะหน้าเหมือนกฤษซะจนเเยกไม่ออกนั่นน่ะ
-
พีท คือใครหว่า ??
-
ช่วงนี้ตัวละครใหม่ๆ
เริ่มทยอยเดินพาเหรดกันเยอะแยะ
คนอ่านจะตามทันมั้ยคะเนี่ย
แบบว่าแรมต่ำค่ะ
:really2:
-
พี่กฤษพี่มีฝาแฝดรึเปล่าเนี่ยพี่ มาม่าอย่าเพิ่งมานะ พี่ทองชวนพี่หนึ่งไปด้วยนี่คิดไรเปล่าเนี่ย(พี่หนึ่งอายุเยอะกว่าพ่อหนูอีก)
-
พีทคือใคร สำคัญมั้ย??? :m28: :m28: :m28:
-
เดี๋วยมีการซักฟอกยาวแน่เลย :laugh:
แล้วพีทคือใครอ่ะ :confuse:
:L2: :L2:
-
พีทคือใคร ฝาแฝดเหรอ ???
-
แหมๆๆ พี่หนึ่งนี่รักเด็ก
ทำเอาพี่ทองเขินไปหลายทีเลยนะเนี่ย 5555
-
ตัวละคร งอก ความวายป่วงจะบังเกิด
-
พีทคือใคร
-
เหมือนตัวละครเริ่มงอก :z2:
-
ใครคือพีท พีทคือใคร
-
พึ่งตามมาอ่านครั้งแรก สนุกจังเลยค่ะ
-
Wow o22
-
นั่นสิพีทคือใครหน้าคล้าย+ท่าจะรวยด้วยเพราะไปเรียนถึงเมืองนอก
มีอาไรออกมา ให้ปวดตับอีกแล้วววว :angry2: :angry2:
-
คงไม่ใช่น้องพ่อเดียวกันของกฤษ นะ
เดาว่าใช่ไปแล้ว
-
Who is พีท ? คงไม่ใช่พ่อของกฤษหรอกนะ :really2:
(แต่เดาไปเรียบร้อยแว้ว :laugh: )
เอาล่ะสิเจ๊ทอง โดนสอบสวนใหญ่แหงๆ :mc4:
-
แฟนๆ นิยายจะงงกับตัวละครไหมอ่าาา
ช่วงนี้จะมีตัวละครออกมาครบเลยนะครับ
และกำลังจะเปิดเผยความลับอะไรบางอย่าง
ผมพยายามเขียนให้ได้ยาวๆ แล้วจะโพสต์ทีเดียว
เรื่องของเจ๊ทองจะเป็นยังไงต่อเดี๋ยวจะมาเล่าให้จบ
หลังจากช่วงนี้พระเอกของเรากำลังจะชิงบัลลังก์ตัวเอกกลับคืน
แล้วก็จะเข้าโหมดดราม่า เตรียมซับน้ำตาด้วยน๊าาา อิอิ
ปล.โหมดหื่นกระหายคลาดกำหนัดของตัวเอกเรายังไงก็ไม่ตกหรอกนะ อิอิ
-
พีทคงเป็นญาติกับกฤษ จะแค่ลูกพี่ลูกน้อง หรือถึงขั้นฝาแฝดล่ะเนี่ย
อิอิ มีปริศนามาให้สงสัยกันอีกแระ
-
ตัวละครใหม่กำลังจะโผล่มาชิมิ
-
วู้ว...รอกินมาม่าค้าบ
-
โดนอย่างแรงเรื่องนี้ ชอบๆๆๆ o13 o13
-
แฟนๆ นิยายจะงงกับตัวละครไหมอ่าาา
ช่วงนี้จะมีตัวละครออกมาครบเลยนะครับ
และกำลังจะเปิดเผยความลับอะไรบางอย่าง
ผมพยายามเขียนให้ได้ยาวๆ แล้วจะโพสต์ทีเดียว
เรื่องของเจ๊ทองจะเป็นยังไงต่อเดี๋ยวจะมาเล่าให้จบ
หลังจากช่วงนี้พระเอกของเรากำลังจะชิงบัลลังก์ตัวเอกกลับคืน
แล้วก็จะเข้าโหมดดราม่า เตรียมซับน้ำตาด้วยน๊าาา อิอิ
ปล.โหมดหื่นกระหายคลาดกำหนัดของตัวเอกเรายังไงก็ไม่ตกหรอกนะ อิอิ
เรื่องนี้ครบทุกรสจริงๆ o13 o13
มาม่าบ้าง หวานซึ้งบ้าง กำลังดีค่ะ
อยากรู้แล้วว่า แท้จริง กฤษเป็นใคร?? :confuse: :confuse:
มารอกินมาม่าชามโตค่ะ ชามโตมั้ย?? :impress: :impress:
-
เรื่องนี้ครบทุกรสจริงๆ o13 o13
มาม่าบ้าง หวานซึ้งบ้าง กำลังดีค่ะ
อยากรู้แล้วว่า แท้จริง กฤษเป็นใคร?? :confuse: :confuse:
มารอกินมาม่าชามโตค่ะ ชามโตมั้ย?? :impress: :impress:
ชามไม่โต แต่มีให้ซู๊ดได้เรื่อยๆ คับ อิอิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 50 “กฤษกร”
นั่นๆๆๆ อย่างงี้สิน่า...บอกว่าความลับของฉันนะอย่าพูดไป โธ่ๆๆๆ ก็โธ่ ก็โธ่ บอกไปคนเดียว อีกไม่นานเท่าไร ก็รู้สิบคน นี่ๆๆๆ อย่าพูด อย่าพูด ก็พวกปาปาราซซี่มีอยู่ทั่วไป No No No อย่าเมาท์ อย่าเมาท์ บอกไปคนเดียวแต่ทำไมไม่รู้ รู้หมด
“สวัสดีครับทุกคน ผมบาสเป็นเลขาของคุณหนึ่งนะครับ ผมทราบชื่อทุกคนหมดแล้วล่ะครับไม่ต้องแนะนำตัวก็ได้ เพื่อนๆ คุณแชริมนี่ก็คนกันเองทั้งนั้นนะครับบอส” คุณบาสท่าทางเป็นคนเข้ากับคนง่ายดีจัง หันมาแนะนำตัวกับพวกผมจบก็หันไปยิ้มหวานให้กับเจ้านายแบบแปลกๆ ไม่รู้มีอะไรแอบแฝงกันหรือเปล่า
“แกไม่มีอะไรทำหรือไง มาวุ่นวายอะไรตรงนี้” คุณอาหนึ่งท่าทางไม่สบอารมณ์เท่าไร ที่เลขาหนุ่มมาตีซี้พวกผม
“วันนี้ผมว่างครับ คิดว่าจะมาขอติดรถบอสกลับไปด้วย เพราะขามาผมก็มากับบอส แต่ขากลับผมไม่รู้ว่าบอสจะยอมให้ผมกลับไปด้วยหรือเปล่านี่ครับ” คุณบาสพูดด้วยท่าทางทะเล้นใส่คุณอาหนึ่ง จนพวกผมเริ่มให้ความสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าขึ้นมา
“ไอ้...เอ่อ...ฉันจะไปอัมพวาว่ะ ไม่ได้เข้ากรุงเทพฯ คิดว่าช่วงนี้จะไปพักผ่อนต่อสักสองสามวันที่นั่น” คุณอาหนึ่งท่าทางไม่อยากจะพูดเสียงดังเท่าไร หน้าตาเหมือนจะไม่พอใจที่ต้องตอบคำถามคุณบาสเสียด้วย
“อ้อ...ไปฮันนีมูน ถึงได้ฝากงานผมซะเพียบเลยเมื่อวาน” คุณบาสทำท่าทางเหมือนนึกออก แต่ผมคิดว่าคงกำลังกวนตีนเจ้านายมากกว่า และตอนนี้อาหนึ่งก็เหมือนอยากจะลุกขึ้นเตะคุณบาสยังไงอย่างนั้น
“แกเข้าใจแล้วก็หาทางกลับเองซะไป แล้วก็คิดแผนงานเปิดตัวของโรงแรมที่เชียงใหม่มาด้วย” อาหนึ่งกัดฟันเหมือนข่มอารมณ์สั่งเสียงเด็ดขาด พอเข้าเรื่องงานแล้วดูคุณบาสจะไม่กล้าเล่นหัวกับจ้านายอีกเลย
“คุณบาสกลับกับผมก็ได้ครับ ผมมีจะปรึกษาเรื่องงานเปิดตัวด้วย คิดว่าจะใช้ห้องอาหารเป็นไฮไลท์ของโรงแรมที่เชียงใหม่ดีไหมครับ” คุณโตโต้เอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็นคุณบาสมีท่าทีสลดลง พอมีคนชวนกลับด้วยคุณบาสก็มีสีหน้าร่าเริงขึ้นมาทันที ดูแล้วน่าเอ็นดูเหมือนเด็กๆ ที่โดนดุก็จะหงอย แต่พอมีคนให้ของเล่นก็จะดีใจขึ้นมา
“คุณโตโต้ใจดีจังเลยครับ ผมนึกว่าคุณจะกลับพร้อมสาวๆ ที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อคืนเสียอีก ก็เลยไม่กล้าขอติดรถกลับ” คุณบาสพูดออกมาด้วยคงไม่ทันคิด คุณโตโต้ดูเงียบไปด้วยใบหน้าที่เริ่มมีสีแดงเรื่อ เหมือนอายกับเรื่องที่คุณบาสกำลังพูดถึงตอนนี้
“เอ่อ...มะ...ไม่หรอกครับ ผมคงกลับคนเดียว คือเมื่อคืนเราก็แค่รู้จักกันที่บาร์เท่านั้น คุณบาสเห็นด้วยเหรอครับ” คุณโตโต้พูดจาตะกุกตะกักดูเลี่ยงๆ จนน่าสงสัย
“ไม่นะครับ ผมเห็นคุณโตโต้กำลังพาผู้หญิงคนนั้นเข้าห้องด้วย เมื่อคืนผมออกจากห้องกำลังจะไปคุยกับบอสพอดีน่ะครับ แต่ไม่ได้กลับด้วยกันก็ดีครับ ผมจะได้ติดรถไปด้วย” คุณบาสพูดคุยอย่างร่าเริง แต่คนที่โดนพูดถึงทำสีหน้ายังกับคิดผิดที่ชวนคุณบาสกลับไปด้วย แต่คงไม่ทันแล้วล่ะ คุณบาสท่าทางจะเป็นคนพูดจาไม่ได้ใส่ใจคนรอบข้างเท่าไร แต่ดูๆ แล้วผมคิดว่าคงไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่คิดอะไรเลยมากกว่า
“เอ่อ...ผมขอคุณอาพาเชฟฝรั่งเศสของเราที่นี่ไปงานเปิดตัวโรงแรมที่โน่นได้ไหมครับ ผมลองเกริ่นกับหัวหน้าเชฟดูแล้วเค้าเห็นด้วย เราโปรโมทเรื่องดาวมิชลินของเชฟ แถมเชฟคนนี้ทำช็อกโกแลตเก่งมาก คิดว่าจะเอามาทำช็อกโกแลตโชว์เป็นไฮไลท์ด้วยดีไหมครับ” คุณโตโต้เปลี่ยนเรื่องเข้างานทันที เหมือนกลัวว่าจะมีใครถามเรื่องสาวที่พาเข้าห้องเมื่อคืน
“เอาสิ ถ้าหัวหน้าเชฟอนุญาตอาก็ไม่ว่าอะไร แล้วจะโชว์ยังไงดีล่ะ คิดมาหรือยัง” คุณอาหนึ่งถามกลับ
“ยังครับ คงต้องขอไอเดียจากเอเจนซี่ดูอีกทีครับ ว่าจะทำครัวโชว์ยังไงดี” คุณโตโต้ตอบแบบไม่มีข้อเสนอ
“ขอโทษนะครับ พอดีผมเคยเห็นที่อเมริกาตอนไปออกร้านอาหารไทยที่โรงแรมดังๆ น่ะครับ เค้าจะทำเป็น Open Kitchen เป็นครัวรูปวงกลมแล้วใช้ผนังกระจกล้อมผมคิดว่าทางบริษัทรับออกแบบต้องทำได้แน่ โดยเราจัดโต๊ะรับลูกค้ารอบๆ ครัว เชฟก็จะสาธิตการปรุงอาหารแบบสดๆ แล้วก็ทำขนมผ่านกระจกให้ลูกค้าได้เห็น ยิ่งถ้าเป็นช็อกโกแลตนี่ทำโชว์ได้สบายเลยครับ” น้องหยกของผมที่เงียบมานาน เสนอความคิดน่าสนใจขึ้นมา ทำเอาทุกคนสนใจฟังจนเงียบกันไปหมด
“ดีนะครับ แล้วเราก็สาธิตการทำอาหารเฉพาะที่โชว์ลีลาการปรุงได้ในครัวเปิด อย่างพวกจานเย็น หรือออเดิร์ฟ แถมตรงกระจกสามารถโชว์ขนม หรืออาหารพิเศษให้ลูกค้าได้ดูเมนูประจำวันได้ด้วย ยิ่งถ้าเป็นเทศกาลอย่างวาเลนไทน์ก็ทำขนมจากช็อกโกแลตโชว์รอบครัวได้เลย” เจ้าทองพูดเสริมความคิดน้องหยก ทำให้ทุกคนเห็นภาพมากขึ้น
“เจ๋งเลยครับ ผมชอบนะ คิดว่าจะลองเอาไปทำเป็นแผนมาเสนอผู้ใหญ่ดูอีกที ดีไหมครับบอส” คุณบาสดีดนิ้วดังเป๊าะ เหมือนโดนใจ แล้วก็หันไปขอความคิดเห็นเจ้านายทันที
“ดี...ดีมากเลยล่ะ น้องทองนี่เก่งนะครับ นี่ถ้าได้มาร่วมงานกันคงจะดีกว่านี้” คุณอาหนึ่งหันไปพูดชมไอ้ทอง แต่จริงๆ แล้วมันเป็นความคิดของเมียผมต่างหากล่ะ ไอ้ทองมันแค่พูดเสริมนิดหน่อย ทำไมชมแต่มัน ไม่เห็นหัวเมียผมเลยสักนิด รู้สึกหงุดหงิดกับคนลำเอียงจริงๆ
“เอ่อ...ความจริงน้องหยกสิครับที่เก่ง ผมแค่พูดต่อจากน้องหยกเท่านั้นเองครับ” ไอ้ทองทำท่าเขินอายจนผมอยากลุกขึ้นถีบให้หงายหลัง
“ยังไงต้องขอบคุณน้องหยกด้วยนะครับ ที่ช่วยเสนอไอเดีย พี่จะเอาไปให้บริษัททำเครื่องครัวออกแบบมาแล้วเอาไปให้น้องหยกช่วยดูด้วยนะครับ เผื่อจะได้มีรายละเอียดอะไรเพิ่มเติมให้พี่ได้ด้วย” คุณโตโต้หันมาชมน้องหยกแทนคุณอาหนึ่งที่ลำเอียงไปทางไอ้ทองจนน่าหมั่นไส้ แต่ผมก็ไม่ชอบเท่าไรที่จะให้ใครมาพูดชมเชยเมียผม แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใส่กันต่อหน้าผมแบบนี้ อารมณ์มันจะพาลขึ้นเอาง่ายๆ
“ไม่ต้องเอามาให้ดูหรอกครับ แค่ไอเดียเล็กๆ ที่เหลือพวกคุณน่าจะไปต่อยอดเอาเองได้นี่ครับ โอ้ย...” ผมพูดไปแบบนั้น แต่เพิ่งรู้สึกตัวว่าชักสีหน้ามากเกินไป เพราะคนรักหันมากระทุ้งศอกเข้าให้เบาๆ เหมือนเตือนสติ ไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่าไร แต่ต้องทำหน้าเจ็บปวดอ้อนคนทำร้ายร่างกายให้เห็นใจนิดหน่อย จนคนรักตกใจรีบเอามือมากุมท้องผม พร้อมเอ่ยคำขอโทษเบาๆ แค่นี้ผมก็ยิ้มออกด้วยความสุขใจแล้ว
“อุ้ย...อยู่กันครบเลยเหรอคะ ขอพวกเรานั่งด้วยสิคะ” พี่แชริมมากับพี่แดน และน้องพลอยกับน้องเจ เราจึงขยับตัวให้นั่งกันได้ครบทุกคน วงสนทนาเราจึงใหญ่ขึ้น พนักงานรีบเดินมาเสิร์ฟเครื่องดื่มพร้อมเปลี่ยนแก้วเติมเครื่องดื่มที่หมดแก้วไปแล้ว พอได้เครื่องดื่มครบคุณอาหนึ่งก็หันมาแนะนำตัวคนแปลกหน้าให้น้องพลอยได้รู้จักกัน
“ป๊าครับ ผมจะไปเที่ยวอัมพวาสักอาทิตย์หนึ่งนะครับ” น้องเจพูดกับคุณอาหนึ่งเป็นเชิงขออนุญาต ทำเอาผมกับน้องหยกมองหน้ากัน แล้วก็หันไปมองน้องพลอย จนเจ้าตัวมีอาการหน้าแดงซ่านแต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ป๊าไปด้วย ป๊าก็จะไปเที่ยวสักอาทิตย์หนึ่งพอดีเหมือนกัน งั้นแดนนี่ไม่ต้องไปส่งเพื่อนหรอก อากับเจขับรถไปคนละคนพอดี ยังไงก็นั่งกันพออยู่แล้ว” คุณอาหนึ่งบอกน้องเจเสร็จก็หันไปพูดกับพี่แดนนี่
“อ้าว...ไหบอสบอกว่าจะลางานแค่สองสามวันไงครับ นี่จะไปตั้งอาทิตย์หนึ่งนายท่านด่าผมตายเลยนะครับ” คุณบาสโอดครวญขึ้นมาหลังจากได้ยินอาหนึ่งบอกกับพวกเรา
“งั้นเสร็จงานในโปรเจคนี้พวกผมขอตามไปเที่ยวด้วยสิครับ” คุณโตโต้โพล่งขึ้นมาบ้าง
“ยินดีค่ะ น้องพลอยก็อยากให้คุณอากับพวกพี่ๆ ไปเที่ยวที่นั่นบ้าง เรื่องที่พักไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พลอยรับผิดชอบเองค่ะ แม้ความสะดวกจะไม่เท่ากับพักที่โรงแรมนี้ แต่รับรองความประทับใจไม่แพ้กันแน่นอนค่ะ พี่แชริม พี่แดนหาโอกาสไปเที่ยวที่โรงแรมของพลอยบ้างสิคะ” น้องพลอยออกอาการดีใจที่รู้ว่าคุณพ่อของน้องเจ และนายโตโต้ก็อยากไปเที่ยวอัมพวาเหมือนกัน
“ใช่ครับ ไอ้กฤษมันเป็นพ่อครัวของเรา ทำอาหารอร่อยมากเลยครับ พอๆ กับเชฟโรงแรมดังๆ เลยทีเดียว ลูกค้าบางรายมาพักกับเราเพราะอยากชิมอาหารฝีมือไอ้กฤษก็เยอะนะครับ” ไอ้ทองได้ทีพูดชมให้ผมเสียจนรู้สึกว่าเขินจนไปไม่ถูกเหมือนกัน จนผมต้องขยับปากให้มันอ่านได้ความว่ามันพูดมากไป
“จริงค่ะคุณอา จำข้าวต้มทะเลเมื่อวันก่อนได้ไหมค่ะ ที่พลอยมาขอใช้ห้องครัวให้เพื่อนทำอาหารน่ะค่ะ ฝีมือน้องกฤษเองค่ะ” คุณแชริมพูดถึงวันที่ผมตื่นมาแต่เช้าขอให้วัตถุดิบ และห้องครัวของทางโรงแรมเพื่อที่จะปรุงข้าวต้มสูตรพิเศษให้น้องหยกของผมทาน แต่ก็ได้ทำหม้อใหญ่เผื่อให้ทุกคนทานดูเหมือนกัน
“อ๋อ...วันนั้นที่ประชุมทานกันทุกคนเลยครับ ขนาดผมไม่ชอบทานอาหารเช้ายังทานไปสองถ้วย อร่อยมากเลยครับ ข้าวเม็ดบานสุกพอดีไม่เละไม่แข็ง น้ำซุปใสแจ๋วสีทองสวยหอมกลิ่นเครื่องเทศอ่อนๆ ดับกลิ่นคาวเครื่องอาหารทะเล แถมยังมีรสกลมกล่อม เนื้อปลาก็ลวกมาอย่างดีไม่เปื่อยยุ่ย ปลาหมึกบั้งมาสวยงามเนื้อกรอบด้วย กุ้งก็บรรจงแกะทั้งเปลือกทั้งเส้นดำเนื้อขาวเด้งดีดฟันให้รสหวานอร่อย ผมไม่ได้ปรุงเพิ่มเลยนะครับ โรยแค่กระเทียมเจียวที่ไม่มีน้ำมัน ตอนแรกนึกว่าทางครัวทำแต่พนักงานบอกว่าคุณกฤษเจียวเอง เหลืองกรอบพอดีไม่ขมด้วยครับ อร่อยมากจริงๆ คุณกฤษใส่ใจในรายละเอียดการทำอาหารเก่งมากเลยครับ” คุณบาสพูดรายละเอียดออกมาจนครบ ทำเอาผมเขินจนพูดไม่ออก
“ผมก็ได้ทานเหมือนกัน ฝีมือดีนะครับ ไปเรียนมาจากที่ไหนเหรอครับ” คุณโตโต้เอ่ยชมพร้อมถามผม
“ไม่ได้เรียนหรอกครับ ผมอยู่กับยาย ช่วยยายทำกับข้าวมาตลอดตั้งแต่เด็กครับ ยายผมเคยเป็นแม่ครัวในร้านอาหารมาก่อนน่ะครับ ก็เลยเรียนรู้มาจากตรงนั้น” ผมกล่าวตอบไปแบบนั้น ทำเอาคุณโตโต้เลิกคิ้วขึ้นมา ตนผมสงสัยว่านี่ยังไม่เชื่อคิดว่าผมเป็นเพื่อนเค้าอีกหรือเปล่า
“อย่างนี้ต้องลองไปทานอาหารฝีมือคุณกฤษแบบเต็มสูตรที่อัมพวาดูแล้วล่ะครับ ขออนุญาตกันล่วงหน้าเลยนะครับ” คุณโตโต้ยิ้มให้ผมขึ้นมา ทำเอาเบาใจลง จึงยิ้มตอบกลับไปให้บ้าง
“ถ้าอย่างนั้นเราเดินทางกันเลยไหมครับ เผื่อจะมีเวลาได้แวะเที่ยวที่ไหนกันได้บ้าง แดนกับแชริมกลับเลยก็ได้ เด็กที่อัมพวาให้อาดูแลต่อเองแล้วกัน” อาหนึ่งพุดขึ้นมาทำเอาเราทุกคนเห็นด้วย พวกผมจึงล่ำลาคุณแดนนี่กับคุณแชริมที่อาสาจะไปแจ้งพนักงานให้ย้ายสัมภาระไปไว้ในรถอาหนึ่ง และน้องเจแทน คุณโตโต้กับคุณบาสก็แลกเบอร์โทรศัพท์กับพวกเราแล้วก็ขอตัวไปเก็บสัมภาระ
“รถอานั่งได้แค่สองคน อาไปกับน้องทองแล้วกันนะ เด็กๆ ที่เหลือก็ไปกับเจเราจะแวะที่ไหนก็โทรนัดกันโอเคไหม” อาหนึ่งคิดให้เสร็จสรรพ ทำเอาผมหมดโอกาสสอบถามไอ้ทองถึงความสัมพันธ์อันแปลกประหลาดอันนั้น แต่เหมือนน้องเจกับน้องพลอยจะรู้ที่มาที่ไปแล้ว จึงกระตุกแขนเสื้อของผมให้เดินตามไป ปล่อยสองคนนั้นให้เดินไปขึ้นรถอย่างอารมณ์ดี
“พี่กฤษ พี่หยกคะ พี่แชริมแฉเรื่องพี่ทองกับอาหนึ่งให้เจกับพลอยฟังหมดแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวค่อยเม้าท์กันในรถ งานนี้อย่าเพิ่งกระโตกกระตาก เดี๋ยวไก่ทองจะตื่นตัวเสียก่อน สบโอกาสเมื่อไหร่หนูจะจับเข้าห้องสอบสวนเองค่ะ” น้องพลอยเชิดหน้าพูดด้วยเสียงอันเฉียบขาด ทำเอาพวกผมรีบเดินไปขึ้นรถเร็วขึ้น ไม่ใช่อยากรีบเดินทาง แต่อยากรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเจ้าทองกับอาหนึ่งต่างหาก
-
มาตามอ่าน ห้าสิบตอนรวด ตาแฉะเลย ถูกใจมาก o13
-
เจ๊ทองเสร็จแน่
-
:o8:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ให้พี่หนึ่ง แม้พี่จะหื่น แต่หนูก็ปลื้ม อย่ามาหลอกอิเจ๊ให้ช้ำใจเป็นพอ
จัดเต็มให้อิเจ๊เยอะๆนะคะ (ปันใจให้คู่นี้ไปเต็มๆ) :z2:
:a5:เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้ว ตอนนี้แอบเดาอยู่ในใจ แล้วก็รอลุ้นว่า ที่เดาไว้จะถูกรึเปล่า :serius2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: โค้งเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยค่า
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 51 “กฤษกร”
อยากเห็นเธอเป็นคนเก่าที่ยิ้มได้อีกครั้ง ให้ฉันได้ยืนเคียงข้าง ในวันที่ทุกข์ใจ เพราะฉันเป็นห่วงเธอ ไม่ต้องการอะไร ขอให้เธอเข้าใจในความหวังดี....ที่ให้เธอ
สุดท้ายพวกผมก็ไม่ได้แวะเที่ยวที่ไหน เพราะมัวแต่คุยกันถึงเรื่องไอ้ทองกับอาหนึ่ง เราเพียงแวะเติมน้ำมัน หาซื้อของฝาก และหาอะไรทานในร้านสะดวกซื้อตรงนั้น แล้วรีบกลับขึ้นรถมาคุยกันต่อ สรุปความได้ว่าอาหนึ่งชอบไอ้ทองเข้าให้แล้ว เพราะหน้าตาดันเหมือนคนรักเก่าสมัยยังเรียนที่อเมริกา
“เจก็ไม่แปลกใจอะไรมากหรอกครับ เพราะเคยเห็นรูปถ่ายผู้ชายในโต๊ะทำงานป๊า เคยถามแล้วป๊าก็บอกตรงๆ ตอนนั้นยังตกใจครับที่ป๊าเคยชอบผู้ชายแถมเคยมีอะไรกับผู้ชายแล้วด้วย ตอนนี้ก็เลยเฉยๆ น่ะครับ” น้องเจพูดไปขับรถไปอย่างสบายอารมณ์เหมือนไม่รู้สึกแปลกอะไรกับพฤติกรรมบิดา
“แต่พี่แชริมบอกว่าอาหนึ่งเป็นคนเจ้าชู้ เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น อย่างนี้เจ๊ทองของหนูต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้สิ หนูพอดูออกว่าเจ๊ของหนูคิดจริงจังกับอาหนึ่งแน่ๆ ยิ่งเจ๊ของหนูนี่ชอบคนง่ายอยู่ด้วย แล้วมาเจอคนเจ้าชู้นี่สงสัยจะได้น้ำตาเช็ดหัวเข่า...เฮ้อ” น้องพลอยบ่นเพราะสงสารพี่ชาย ทำให้น้องเจต้องหันมามองหน้าคนพูดบ่อยๆ ดูอันตรายจนผมกลัวว่าสมาธิในการขับรถจะมีไม่พอเสียแล้วสิ
“เอ่อ...แต่พ่อก็ส่วนพ่อนะครับ เรื่องเจ้าชู้นี่ยังไงก็ไม่ใช่กรรมพันธุ์แน่นอน” น้องเจรีบพูดต่อหลังจากที่น้องพลอยบ่นจบ ทำเอาน้องพลอยหน้าแดงขึ้นมา
“เจพูดอะไรเนี่ย พลอยยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” น้องพลอยหันหน้าหนีด้วยความเขิน ทำเอาผมกับน้องหยกต้องกลั้นหัวเราะกันสองคน
“แต่เท่าที่พี่แชริมบอกมา อาหนึ่งเก็บแต่รูปผู้ชายคนนั้นไม่เคยเก็บรูปผู้หญิงคนไหนเลยไม่ใช่เหรอครับ อย่างนี้อาจจะจริงใจกับพี่ทองก็ได้นะครับ คนเราจะบอกว่าเจ้าชู้ที่เปลี่ยนคนคบไปเรื่อยก็ไม่ใช่เสมอไปหรอกครับ เค้าอาจจะยังไม่เจอคนที่ตรงใจจริงๆ ก็ได้” น้องหยกแสดงความคิดเห็นช่วยทางอาหนึ่งออกมาบ้าง ผมว่าคนพูดน่าจะเอาความรู้สึกตัวเองใส่ไปด้วยต่างหาก
“เหมือนพี่หยกน่ะเหรอครับ หึหึ แต่ก็จริงครับ ป๊าไม่เก็บไว้แม่แต่รูปของม๊าผม มีแต่รูปผู้ชายคนนั้นที่ป๊าหวงมาก แต่จะบอกอะไรให้นะครับ พี่บาสกระซิบมาว่าคราวนี้ป๊าเอาจริงแน่ เพราะว่าป๊าสั่งให้พี่บาสไปเอารูปใบนั้นทิ้งไปซะก่อนที่ป๊าจะกลับไปทำงาน สงสัยจะเอารูปพี่ทองไปเปลี่ยนแทนนะครับ” น้องเจแซวหยกเข้าให้ ทำเอาผมขำจนคนรักหน้างอทำปากยืนแก้มป่อง พอผมทำท่าจะก้มไปหอมเพื่อง้อให้หายงอนก็ผลักหน้าผมออกเบา เราสองคนหยอกล้อเล่นกันอยู่ด้านหลัง ไม่ได้สนใจคนข้างหน้า ปล่อยให้คุยกันไปแต่ยังฟังทุกรายละเอียด
“อุ้ย...อย่างนี้เจ๊ขงหนูก็มีสิทธิ์เป็นแม่เลี้ยงเจน่ะสิ” น้องพลอยพูดขึ้นมาทำเอาน้องเจตกใจหักพวกมาลัยผิดจังหวะ พวกเราส่งเสียงร้องโวยวายกันลั่นรถ
“ว๊าย...พลอยพูดเล่นนะคะ เจอย่าโกรธพลอยนะ” น้องพลอยรีบขอโทษขอโพยหลังจากที่น้องเจได้สติหันกลับมาขับรถอย่างเป็นปกติ
“ปะ...ป่าว เจไม่ได้โกรธ แต่เจแค่ตกใจ เพราะไม่เคยคาดคิดว่าจะมีแม่เลี้ยงที่เป็นผู้ชายน่ะสิ แถมยังต้องเรียกพี่ชายแฟนว่าคุณแม่หรือเปล่า มันดูแปลกๆ อยู่นา” น้องระบายออกมาจนน้องพลอยต้องตีเพี๊ยะเข้าที่แขน ทำเอาเราทั้งหมดต้องขำจนเกิดเสียงหัวเราตามมาดังลั่นรถ
เรามาถึงอัมพวากันแล้ว ผมและน้องหยกจึงรีบเข้าไปเอามอเตอร์ไซด์ที่จอดเอาไว้ในร้าน เจอป้านวลกำลังเฝ้าร้านให้ช่างมาตกแต่งเพิ่มเติมอยู่ ตัวร้านตกแต่งเสร็จหมดแล้วเหลือแต่เพียงจัดเก็บรายละเอียดนิดหน่อย เรายืนชื่นชมกับความเปลี่ยนแปลงได้สักครู่ก็ขอตัวกลับ เพราะผมคิดถึงตากับยายจะแย่แล้ว ผมพาหยกกลับมาถึงบ้านช่วงเย็น พอเอารถจอดใต้ถุนบ้านก็รีบขึ้นไปกราบยาย
“สวัสดีครับยาย ยายสบายดีนะครับ กฤษคิดถึงยายจังเลย” ผมรีบก้มลงไหว้ที่ตักยายแล้วก็กอดให้หายคิดถึง น้องหยกก็ก้มไหว้ตามผม แล้วเราก็เอาของฝากมาอวดยายกัน
“ไหว้พระเถอะพ่อ ไปเที่ยวกันสนุกไหม ยายสบายดีแต่ตาเอ็งนอนป่วยอยู่ในห้องไม่สบายมาสองวันแล้ว” หลังจากที่ยายบอกผมทำท่าจะลุกขึ้นไปดูตา ประตูห้องนอนของตาก็เปิดออกมา ผมจึงนั่งลงไปที่เดิมเพราะเห็นคุณตาเดินออกมาจากห้องพอดี
“ได้ยินเสียงรถเอ็งก็รู้แล้วว่ากลับมา นี่ไปเที่ยวทะเลกันสนุกเลยสิวะ เจ้าหยกมันคล้ำแดดขึ้นเยอะเลย” คุณตาเดินมานั่งข้างๆ ยายก็พูดทักทายพวกเราที่ยกมือไหว้ คุณตาดูซีดเซียวลงไปเยอะ ผมเดาว่าระหว่างที่ผมไม่อยู่ คุณตาคงแอบทำงานทั้งหมดเอง เพราะถ้าผมอยู่จะไม่ให้คุณตาทำ ผมจะอาสาทำแทนทุกอย่าง
“ตาไปปีนต้นมะพร้าวอีกแล้วใช่ไหมครับ ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องทำงานรอผมกลับมาก่อน” ผมอดต่อว่าไม่ได้ เพราะบอกเอาไว้แล้วว่าไม่ให้ตาทำงานหนัก กลัวว่าหากเป็นอะไรไปช่วงผมไม่อยู่จะทำยังไงกัน
“ข้าปกติดีโว้ย แค่หน้ามืดนิดหน่อย ช่วงนี้เลือดลมมันไม่ค่อยดี” คุณตายังคงปากแข็ง พลางลุกขึ้นกำลังจะยืน ทำให้ผมสังเกตเห็นรอยถลอก และรอยเขียวช้ำตรงโคนขา จึงรีบลูกเข้าไปดูใกล้ๆ ด้วยความรวดเร็ว
“ตา...นี่ตาตกต้นไม้มาเหรอ ตาไปโรงพยาบาลกับผมก่อนเร็ว” ผมเดาจากรอยเขียวช้ำก็รู้ได้เลยว่าตายังฝืนปีนต้นไม้ ทั้งที่รู้ว่าเรี่ยวแรงตัวเองนั้นไม่ไหวแล้ว ทำให้พลัดตกลงมาแน่นอน นี่ผมช่างอกตัญญูเสียจริง หนีไปเที่ยวมีความสุขแต่ปล่อยให้คนแก่สองคนใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังจนเกิดเรื่องขึ้นมาได้
“โธ่...ข้าไม่เป็นไร แค่ลื่นล้มนิดหน่อย เอ็งโวยวายไปได้ ไอ้กฤษเอ้ย...ตาไม่ไปหรอกโรงพยาบาล นี่เอาน้ำมันมะพร้าวนวดๆ เดี๋ยวก็หาย” คุณตายังคงดื้อไม่ยอมรับว่าตกต้นไม้ รอยถลอกแดงเป็นทางยาว แถมบางส่วนยังตกสะเก็ดแล้วด้วย โคนขาก็ช้ำจนเป็นสีเขียวเหลืองชัดเจน ผมจะทำยังไงดี เห็นแล้วน้ำตามันพาลจะไหลออกมา
“ตาครับ ผมขอร้องนะ ให้ผมพาไปหาหมอก่อนนะครับ ตาอย่าดื้อเลยนะ” ผมอ้อนวอนคุณตาที่ทำท่าจะไม่ยอมให้ผมพาไปหาหมอ หันมาอีกทียายก็หันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้าผม เหมือนจะกลัวว่าผมจะเห้นน้ำตาของยาย น้องหยกหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปนอกชานบ้านคุยกับใครไม่รู้
“กฤษเอ้ย...ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆ ข้ายังเดินได้เอ็งเห็นไหม แค่ปวดเอวปวดขานิดหน่อย พักแค่สองสามวันเอ็งก็จะเห็นข้าเข้าสวนได้แล้ว” ตายังดื้อดึง ไม่ยอมให้ผมสนใจเรื่องแผลที่ขา แถมยังเดินหนีเข้าห้องไปเหมือนเดิมอีก
“ยาย...ทำไมปล่อยให้ตาไปปีนมะพร้าวอีกละครับ กฤษบอกแล้วไงว่าอย่าให้ตาทำงานหนัก” ผมหันไปคาดคั้นยายทันทีที่ตาเดินหนีผมเข้าห้องไป ยายก็เอาแต่ถอนหายใจแล้วส่ายหน้ามาให้ผมโดยไม่พูดอะไร ผมเข้าใจในทันทีว่าตานั้นเป็นคนหัวรั้นอยู่แล้ว พอผมไม่อยู่ก็ดื้อจะปีนต้นมะพร้าวไปเก็บน้ำตาลเอง เหมือนที่เคยทำเลี้ยงครอบครัวมาตลอด แต่ปัจจุบันตาแก่มากแล้ว ผมกลัวจะเกิดอันตราย แล้ววันนี้ วันที่ผมทิ้งตากับยายไปเที่ยวครั้งแรกก็เกิดเรื่องจนได้ ผมจะทำยังไง จะให้ผมทำยังไงดี น้ำตามันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“พี่กฤษครับ หยกโทรศัพท์ให้พี่ทองเอารถมารับตาไปโรงพยาบาลแล้วครับ ตอนนี้พี่ทองถึงแล้วกำลังออกมารับตาครับ” น้องหยกบอกผมให้มีสติขึ้นมาทันใด ทำไมผมถึงนึกไม่ออกนะ ว่าคนป่วยจะเดินทางไม่สะดวกหากต้องนั่งรถมอเตอร์ไซด์ ผมจึงหันไปยิ้มให้สุดที่รักของผม แล้วไปเคาะประตูห้องตาทันที
“ตาครับ ตา...ออกมาข้างนอกเถอะครับ ผมซื้อขนมมาฝากเต็มเลย ตามาชิมดูหน่อยสิครับ” ผมเอาขนมเข้าล่อไม่รู้วิธีนี้จะลวงให้คุณตาออกมาจากห้องได้หรือเปล่า เพราะมันเหมือนวิธีที่เอาไว้หลอกเด็กเลย แต่ตอนนี้คิดไม่ออกว่าจะใช้วิธีไหนให้ตาออกจากห้องมาได้
“ไหน เอ็งซื้ออะไรมาฝากข้า นึกว่าเอ็งจะมัวแต่สนุกอยู่กับแฟนเอ็งจนลืมพวกข้าไปแล้ว” สำเร็จแฮะ คุณตาเดินออกมาจากห้อง พูดจาแซวผมกับน้องหยกเหมือนเคย ผมจึงรีบไปหยิบถุงขนมมาเปิดออก แล้วแกะถุงขนมต่างๆ มาให้คุณตาลองชิม นองหยกก็หยิบไปให้คุณยายลองชิมดูบ้าง เรากำลังเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวให้ฟังกันอย่างสนุกสนาน
“ตาครับ วันนี้มีคนมาทักกฤษผิดด้วย เค้าบอกว่ากฤษหน้าเหมือนเพื่อนเค้าที่เรียนอยู่ที่เมืองนอก แถมยังบอกว่าเหมือนกันมากๆ จนคิดว่าเป็นคนเดียวกัน ท่าทางเค้าไม่ยอมเชื่อว่ากฤษไม่ใช่เพื่อนเค้าด้วยนะครับ ต้องให้คนอื่นๆ มายืนยัน ตลกดีนะครับ” ผมเล่าให้ฟังแบบไม่คิดอะไร เพาะคนอะไรมันจะหน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนั้น พูดไปแล้วตอนนี้ยังรู้สึกขำขึ้นมา
“อะ...เอ็งว่าอะไรนะ แล้วเค้าบอกอะไรเอ็งบ้าง พ่อแม่เค้าล่ะ มาด้วยไหม เค้าพูดอะไรกับเอ็งบ้าง เอ็งบอกตามาเร็ว” คุณตากับคุณยายมีท่าทางตกอกตกใจ คุณายถึงกับปล่อยให้ขนมหลุดจากมือแล้วมองหน้าผมค้างไปอย่างนั้น ทำเอาผมงงกับอาการเหล่านี้
“ปะ...เปล่านี่ครับ เค้าแค่เข้าใจผิด คนที่ทักกฤษเค้าเป็นเพื่อนของคนนั้นครับ พ่อแม่เค้าไม่ได้มาด้วยหรอกครับ แต่พ่อแม่เค้าก็เป็นลูกค้าใหญ่ของโรงแรมที่กฤษไปพักด้วยนะครับ” ผมตอบไปตามความจริง เพราะคุณตาดูคาดคั้นอยากรู้เรื่องราวทั้งหมดเหมือนตกใจที่มีคนมาบอกว่ามีคนหน้าเหมือนผมมากขนาดนั้น
“งั้นเอ็งไม่ต้องไปที่นั่นอีกเข้าใจไหม ข้าไม่ให้เอ็งไป” คุณตามีท่าทีโมโหอย่างเห็นได้ชัด จนคุณยายต้องเอามือไปแตะที่หน้าขา แล้วสบตาคุณตาไว้ส่ายหน้าให้เบา จนผมเริ่มสงสัยกับพฤติกรรมของท่านทั้งสองที่แสดงออกมา
“ทำไมเหรอครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ บอกกฤษได้ไหม” ผมถามอย่างใจเย็น ส่วนน้องหยกได้แต่อ้าปากน้อยๆ เพราะเหมือนกำลังจับต้นชนปลายไม่ถูก
“ไม่มีอะไรหรอกกฤษ ตาเค้าถือน่ะ โบราณเค้าว่าถ้ามีคนมาทักว่าเราหน้าเหมือนคนอื่น มันจะมีเรื่องไม่ดี ตาเค้าไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีน่ะลูก” คุณยายอธิบายให้ผมเข้าใจ ถึงมันจะดูแปลก แต่คนโบราณเค้าว่ากันมาผมก็ไม่กล้าลบหลู่ คุณตากับคุณยายอายุมากขนาดนี้คงจะถือเรื่องโชคลางพอสมควร ผมจึงคลายกังวลไม่ได้ติดใจอะไรอีก
“มิน่าละครับ วันนี้ผมถึงกลับมาเจอตาเจ็บแบบนี้ สงสัยเพราะคนนั้นเข้ามาทักกฤษแบบนี้แน่ๆ เลยครับ” ผมพูดจบทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ทานขนมกันได้ไม่นานเราก็ได้ยินเสียงรถของไอ้ทองเข้ามาในบริเวณบ้าน ผมจึงให้น้องหยกออกไปรับ
“ตาครับ ไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ ถ้าตาไม่ไปกฤษจะอุ้มตาไปให้ได้อยู่ดีนะครับ” ผมพยายามพูดบังคับคุณตาไปโรงพยาบาลให้ได้ คุณตาทำหน้าตาไม่พอใจ พยายามหันไปหาคุณยายที่กำลังอมยิ้มอยู่
“ไปเถอะตา หลานมันเป็นห่วง ฉันก็เป็นห่วง นี่อุตส่าห์ให้เพื่อนเอารถมารับถึงบ้านกันแล้วนะ” คุณยายช่วยพูดให้ผมจนคุณตาได้แต่ส่ายหน้า แล้วบอกให้ยายไปหยิบเสื้อมาให้สวม เราจึงปิดบ้านไปโรงพยาบาลกันทั้งหมด ผมประคองคุณตาให้เดินลงบันไดไปขึ้นรถไอ้ทองได้แค่นี้ผมก็สบายใจขึ้นมาแล้ว นี่ทั้งหมดเพราะดันมีคนมาทักผมว่าหน้าเหมือนคนอื่นแท้ๆ
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
:dont2:
เราไม่อยากกินมาม่าน้าาาาาาาาาาาาาาาาา
แต่ถ้าจำเป็นขอแค่ชามน้อยๆแบบตักกินทีเดียวหมดนะคะ
อิอิ
o17
-
มันต้องมีอะไรแน่ๆ
-
ต้มน้ำรอเลย
-
แฝดเหรอ
-
งานนี้มาม่าบานเต็มท้องแน่ๆ อย่าให้สองคนนี้ โกรธ เกลียดกันเลยนะ สาธุ :call:
-
อ่านแล้วอยากไปอัมพวาทู้กที...
-
อัมพวา บ้านเฮา o13
มันต้องมีมาม่าตามาแน่เลย :sad4:
-
มันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่เลย :laugh:
:L2: :L2:
-
ใครกันนะ หรือจะเป็นพี่ชายฝาแฝดของกฤษ :z2: :z2:
-
รอตอนต่อไปนะคะ กำลังค้างคา :serius2: :serius2: :serius2:
-
ขลุกขลิกเข้มข้นงวดขึ้นทุกทีแล้วนะครับ
-
คุณตาคุณยายออกอาการมากมายนิ
โอ๊ย~อยากรู้ ความลับอะไรหนอ
-
ตา-ยาย ต้องมีเรื่องปิดบังแน่ๆๆ เป็นแฝดหรอ หรือ ยังไงแน่หว่า
:angry2: : :angry2:: อยากรู้ๆๆไวๆๆๆ มานค้างคาใจเจงๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
หรือกฤษจะมีฝาแฝดหน้อออออ
-
ใครจะเป็น พ่อ-ลูก พี่-น้อง กับใครก็ช่าง ขออย่าให้ พี่กฤษกร กับ น้องกรหยก เป็นสายเลือดเดียวกันก็พอ ดูซิ แค่ชื่อก็พาคิดมากแล้วอ่ะ
-
กลิ่นมาม่ามาแระ
-
ตกลงว่าตากะยายของกฤษปิดบังไรไวอ่ะ - - :เฮ้อ:
-
เตรียมรับมือกับดราม่าค๊าา
นู๋หนกเป็นกำลังใจให้พี่กฤษด้วยน่าาา เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันต่อไป
-
พรุ่งนี้มาต่อให้นะคับผม
-
:sad4: :z3: :z3: :z3:ลุ้นมากกกกกกกกกกกเจ้าค่ะ อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกก
-
กะลังปั่นให้อ่านค้าบบบ ใจเย็นๆ น๊าาา
-
รอๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 52 “กฤษกร”
ไม่นึกเลยจริงๆ ว่าฉันต้องเจออย่างนี้ ก็ทุกๆที ดูเหมือนไม่มีอะไร ไม่นึกจริง ๆ ว่าเธอจะบอกข่าวร้าย ไม่ได้เตรียมใจ จะเจอกับคนสำคัญ อึ้งไปเลย เมื่อเขามองมาที่ฉัน
กว่าที่เราจะพาคุณตามาถึงที่โรงพยาบาลค่อนข้างใช้เวลาพอสมควร เมื่อจอดรถที่ตึกอุบัติเหตุเจ้าหน้าที่ก็นำรถเข็นมารับคุณตาเข้าไปด้านใน ตอนนี้เป็นเวลาค่ำแล้วผู้คนภายในโรงพยาบาลจึงมีน้อย ผมลงจากรถตามเข้าไปพบแพทย์ในห้องตรวจพร้อมกับคุณตา ปล่อยให้ไอ้ทองมันเอารถไปจอดที่ลานจอดให้เรียบร้อยเอง
พอเจ้าหน้าที่พาคุณตาขึ้นบนเตียงคนไข้ คุณหมอถามอาการเสร็จก็ลงมือล้างทำความสะอาดแผล และทายาที่แผลจากรอยถลอกตรงขาของคุณตา พร้อมทายารักษารอยฟกช้ำ พอเปิดดูแผลแล้วก็เห็นว่ามีรอยถลอกเป็นบริเวณกว้างบางจุดนั้นเป็นหนองจนน่ากลัว คุณหมอให้คำปรึกษาเกี่ยวกับการรักษาตัว อาการคุณตาหากแผลไม่อักเสบก็จะไม่เป็นอะไรมาก ส่วนกระดูกยังปกติไม่ถึงขั้นต้องเอ็กซเรย์เพียงเท่านี้ผมก็โล่งใจ
ผมยืนรอข้างเตียงเป็นเพื่อนคุณตาระหว่างที่พยาบาลกำลังทำแผล เพราะกลัวว่าคุณตาจะรู้สึกไม่ดีหากปล่อยให้ท่านอยู่ลำพังกับหมอ และพยาบาล ไม่อย่างนั้นมีหวังว่าคราวหน้าคุณตาอาจจะไม่ยอมให้ผมพามาให้หมอดูแผลอีกก็ได้ ตอนนี้รู้สึกสงสารคนแก่ที่ต้องมาร้องโอดโอยกับอาการเจ็บแสบบริเวณแผลที่คุณพยาบาลช่วยล้างทำความสะอาด และทายาให้ พอเสร็จแล้วเจ้าหน้าที่ก็พาคุณตานั่งรถเข็นออกไปรอด้านนอก ระหว่างที่ผมไปรับยาที่ห้องจ่ายยา
ผมกลับมาหาทุกคนที่นั่งรอกันที่ด้านนอก พบว่าน้องหยกไปชำระค่ารักษาพยาบาลทั้งหมดให้คุณตาของผมแล้ว ไม่ได้หวังจะให้คนรักต้องจ่ายให้ แต่การกระทำครั้งนี้ยิ่งสร้างความซาบซึ้งใจในความรู้สึกผมจากที่เติมเต็มอยู่แล้วเพิ่มจนล้นปรี่ขึ้นมาอีก
“ขอบใจนะที่รัก” ผมกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูระหว่างที่ปลอดสายตาคนรอบข้าง แล้วยิ้มให้น้องหยก เจ้าตัวเอียงคอหลบด้วยความเขิน เพียงยิ้มตอบกลับมาให้ไม่ได้พูดอะไรต่อกัน
“เสร็จแล้วใช่ไหมไอ้กฤษ ไปครับคุณตาเพลียกับอาการเจ็บจนเหมือนจะหลับอยู่แล้ว มึงยังจะมาพลอดรักกันอยู่อีก ไอ้เวร” ไอ้ทองคงแอบเห็นผมกับน้องหยกที่กำลังหวานซึ้งใส่กัน มันจึงพูดแทรกออกมาจนผมสะดุ้งเล็กน้อยกับเสียงดังของมัน แล้วรีบเข็นรถพาคุณตาของผมไปยังรถของมันที่จอดอยู่ตรงลานด้านหน้าโรงพยาบาล อยากจะด่าที่ไอ้ทองมันขัดจังหวะ แต่วันนี้มันยังมีน้ำใจมารับคุณตาผมไปหาหมออีกด้วย ไม่เป็นไรวันนี้มันคงรีบกลับไปดูแลผัวใหม่มันที่โรงแรม ผมจึงไม่คิดจะด่าปล่อยมันไปหนึ่งวัน
กว่าจะถึงบ้านผมก็เป็นเวลาดึกแล้ว คุณตากับคุณยายมาถึงแล้วจึงเข้านอนเลย ส่วนผมกับน้องหยกก็ลงไปอาบน้ำด้านล่างแล้วรีบกลับมาเข้านอน วันนี้เพลียมาทั้งวันจึงไม่มีแรงจะรื้อของในกระเป๋าเดินทางที่เพิ่งกลับมาจากหัวหิน อีกทั้งเจอเรื่องคุณตาเข้าจึงไม่มีแรงจะทำการบ้านกับภรรยาสุดที่รัก จึงได้แค่นอนกอดกันเพียงปกติจนหลับไปในเวลาอันรวดเร็วด้วยความเพลีย
เช้าวันนี้ผมรู้สึกสดชื่นอารมณ์ดีเป็นที่สุด เหตุผลก็เพราะวันนี้ภรรยาหน้าหวานของผม ส่งยิ้มหวานมาให้ทันทีที่ลืมตาตื่นนอนขึ้นมา ความน่ารักของน้องหยกทำให้ผมตาพร่าไปเลยทีเดียว ผมตื่นได้สักพักแล้วเนื่องจากชินกับการตื่นเช้า วันนี้ก็เช่นกันหลังจากทำธุระตอนเช้าเสร็จแล้วก็รีบกลับเข้ามาในห้องทันที
“ลุกได้แล้วครับที่รัก วันนี้เราต้องเข้าไปช่วยยายทำของใส่บาตรตั้งแต่เช้าเลยนะ ตายังป่วยอยู่เราสองคนลงไปช่วยยายแทนนะครับ” ผมเดินไปที่ฟูกหลังจากที่ตื่นไปเข้าห้องน้ำ และวิดน้ำจากคูน้ำที่ขุดไว้มารดน้ำต้นไม้ตั้งแต่ตีห้าเป็นประจำเหมือนทุกวัน แล้วนั่งลงข้างๆ ร่างบางที่เพิ่งลุกนั่ง
“วันนี้หยกตื่นไม่ทันพี่กฤษอีกแล้ว ทำไมไม่ปลุกหยกด้วยล่ะครับ” น้องหยกบ่นออกมาเบาๆ ในตอนท้าย
“ที่พี่ไม่ปลุก เพราะจะได้หยกพักผ่อนให้เต็มที่ ไม่ดีเหรอครับ หืม” ผมรู้ดีว่าน้องหยกอยากตื่นไปช่วยงานของผมในตอนเช้ามืดเหมือนกัน แต่มันคงหนักเกินไปสำหรับคนรักที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายหนักแบบผม จึงคิดว่าเพียงตื่นมาช่วยยายเตรียมของใส่บาตรในตอนเช้าก็พอแล้ว
“งั้นหยกไปล้างหน้าก่อนนะครับ เดี๋ยวตามไปช่วยยายที่ครัวหลังบ้านแล้วกัน” น้องหยกพูดออกมาเสียงเบา เหมือนยังคงงัวเงียไม่ตื่นเต็มที่ ผมจึงช่วยดึงร่างภรรยาสุดทีรักให้ลุกลงจากเตียง โดยที่อีกคนยังไม่ทันได้ระวังตัว ร่างบางเลยโผเข้าหาอ้อมกอดของผมในทันที น้องหยกเพียงตกใจแล้วโอบกอดผมไว้แน่น
“มาจูบอรุณสวัสดิ์กันหน่อยสิครับ ป่านนี้ยังเช้ามาก ยายยังไม่ตื่นหรอกครับ” ผมเอ่ยออกมาแล้วก้มหน้าลงไปหาคนรักทันที โดยไม่ให้หยกปฏิเสธออกมาได้ทัน บดเรียวปากหนาลงไปหาความหวานล้ำด้วยความรวดเร็ว ก่อนถอนปากออกมาแล้วมองหน้าสุดที่รักในอ้อมกอด เมื่อเห็นดวงหน้าขาวแดงซ่านด้วยความอาย ก็ส่งยิ้มเป็นกำลังใจไปให้ กำลังจะก้มลงไปจูบอีกรอบก็โดนมือขาวผลักใบหน้าไว้เบาๆ
“พอแล้วพี่กฤษปล่อยหยกก่อนครับ หยกจะไปอาบน้ำแล้ว” น้องหยกไม่ยอมเล่นด้วยผมจึงยอมปล่อยร่างนุ่มนิ่มของภรรยาแต่โดยดี และผมเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำเช่นกัน แค่ยืนมองน้องหยกที่ลุกขึ้นรื้อกระเป๋าหยิบของใช้สำหรับเตรียมอาบน้ำ ก็นึกอยากจะอาบขึ้นมาด้วย ตอนนี้ทั้งตัวมีแต่เหงื่อเหนียวไปหมด
“หรือเราจะอาบน้ำพร้อมกันเลย พี่ว่าอาบพร้อมกันเลยดีกว่า จะได้ประหยัดเวลาไงครับ” ผมพูดจริงทำจริง และเริ่มถอดเสื้อผ้าทันทีที่พูดจบ เดินไปหยิบผ้าขาวม้าที่พาดอยู่ริมหน้าต่างมาพันตัวหน้าตาเฉย ภรรยาสุดที่รักได้แต่ยืนอึ้งอยู่ข้างฟูกกลางห้องนอนกับพฤติกรรมของผม
“อ้าว มาสิครับหยก” ผมเดินกลับมาจูงมือคนรักที่ยังยืนอยู่กลางห้องให้เดินตามออกมา พอมาถึงลานตรงด้านหลังบ้านที่เราจะอาบน้ำ พอวางอุปกรณ์อาบน้ำลงแล้วผมรีบโอบร่างคนรักเอาไว้ น้องหยกตกใจพยายามผลักผมให้ออกห่าง แต่ด้วยเรี่ยวแรงที่มีน้อยกว่า ทำให้หยกถูกผมตวัดเข้าไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง
“พี่กฤษให้หยกอาบก่อน อีกเดี๋ยวยายก็ตื่นขึ้นมาแล้วนะครับพี่” น้องหยกพูดเสียงอ่อนลงพร้อมสีหน้าเป็นกังวลกับอาการจาบจ้วงของผม ทำให้ผมต้องก้มมองหน้าคนรักที่อยู่ในอ้อมกอดของตัวเองแล้วขำออกมา
“ไม่ต้องตัวสั่นขนาดนี้ก็ได้ วันนี้พี่มีงานต้องทำ งานเยอะด้วย ก็แค่อยากจูบเธออีกครั้งเท่านั้นเอง นะ...นิดเดียวเท่านั้น โธ่...ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นแล้ว เร็วครับ จูบเดี๋ยวเดียว แล้วรับรองไม่กวนอีกเลยตลอดชั่วโมงนี้” พูดจบผมก็ก้มหน้าลงแนบริมฝีปากจนแนบสนิทแน่นกับเรียวปากบางนั้น เนิ่นนานลึกซึ้งตรึงใจ แล้วยอมตัดใจถอนปากออกอย่างเสียดาย
“เชิญครับ คราวนี้ตามสบายเลย แล้วเอาไว้คืนนี้พี่ค่อยจัดเต็มให้อีกทีนะครับ” ผมยังไม่วายแหย่ภรรยาอีกเล็กน้อย ทำเอาน้องหยกรีบหยิบขันพลาสติกตักน้ำเย็นๆ มาสาดใส่ร่างผมจนเย็นวาบไปทั้งตัว ผมรีบเอามือเสยผมที่เปียกลู่มาบังตาขึ้น พอขยับตัวก็โดนสาดน้ำใส่อีกขันต้องยืนห่อปากตัวสั่นไล่ความหนาว
ผมรีบเดินหนีออกจากไปยืนหลบอยู่ด้านหลังแท็งก์ เพราะน้องหยกเอาแต่สาดน้ำใส่ผมจนเปียกทั้งตัวหนาวไปหมด พอเข้าใกล้ก็โดนสาดน้ำใส่อีกผมจึงหยิบสบู่มาถูตัวห่างๆ เพื่อรอให้ภรรยาขี้โมโหอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วจึงหยิบขันล้างสบู่ออกจากตัว
ร่างบอบบางของน้องหยกเดินเร็วๆ ขึ้นชั้นบนของบ้าน ผมจึงรีบตามมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีเดินตามหลังลงมาติดๆ กัน พอได้น้ำเย็นๆ ล้างตัวก็เรียกความสดชื่นจนหายเหนื่อยล้า ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มมีแสงสีทองจางๆ ของพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นมาในยามเช้า
เราผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จด้วยความรวดเร็ว เพราะอากาศที่ยังเย็นอยู่ น้องหยกไม่ยอมให้ผมได้เข้าใกล้เลย คงกลัวว่าผมจะแกล้งอะไรเข้าให้อีก ความจริงแล้วไม่ได้อยากจะแกล้ง เพียงแค่เวลาอยู่ใกล้แล้วมันอดไม่ได้ที่จะอยากกอด อยากหอมคนรักที่ตอนนี้ผมกำลังหลงเสน่ห์จนเรียกได้ว่ารักหมดตัวและหัวใจ
“กฤษเอ้ย...กฤษ ตื่นหรือยังลูก” เสียงคุณยายดังอยู่หน้าห้อง ทำให้ผมรีบโผล่หน้าออกไปดู
“ตื่นแล้วครับยาย เพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ มีอะไรครับ” ผมสงสัยกับอาการตื่นเต้นของคุณยาย สีหน้าไม่สู้ดีนัก นึกขึ้นได้ว่าคุณตายังคงป่วยอยู่ ภาวนาอย่าให้คุณตาเป็นอะไรในตอนนี้เลย
“ตาไข้ขึ้นสูงเลยลูก ตอนนี้เพ้ออะไรใหญ่แล้ว ยายจะทำยังไงดี” คุณยายมีอาการร้อนรนจนผมตกใจ รีบวิ่งไปหยิบยามา น้องหยกก็วิ่งไปเอาน้ำเข้าไปในห้องตา ผมป้อนยาเข้าปากตามด้วยน้ำให้คุณตาดื่ม แล้วก็รีบบอกให้หยกโทรหาไอ้ทองช่วยมารับคุณตาไปโรงพยาบาลอีกรอบ
“ลูกทิพย์...ลูก...พ่อขอโทษ...พ่อไม่น่าทำแบบนั้นเลย ลูก...อย่าเสีย...ใจนะ พ่อขอโทษ” คุณตาเพ้ออะไรไม่รู้ พูดแต่ขอโทษอะไรกับแม่ของผมสักอย่าง แต่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ผมจะทำยังไงดี ตอนนี้ทำอะไรแทบไม่ถูกเหมือนกัน หันไปมองน้องหยกที่รีบกลับเข้ามาดูคุณตาหลังจากออกไปโทรศัพท์เสร็จแล้ว และยกกะละมังเล็กกับผ้าขนหนูดขเมาก็เห็นคุณยายยืนน้ำตาไหลอยู่ข้างๆ ประตู
“ยายครับ จะร้องไห้ทำไมกัน ตาแค่เพ้อเพราะไข้ขึ้นน่ะครับ ยายไม่ร้องนะครับ” น้องหยกหันมองตามสายตาผมไปเห็นคุณยาย จึงวางกะละมังแล้วเข้าไปพยุงให้นั่งลง หยกกอดปลอบโยนคุณยายที่ร้องไห้เหมือนสะเทือนใจกับคำเพ้อของคุณตา
“ทิพย์ลูกพ่อ...พ่อขอโทษ พ่อผิดเอง...พ่อให้เค้าเอาลูกเอ็งไป ฮือ...ฮือ...ทิพย์ ให้อภัยพ่อนะลูก” คุณตายังเพ้ออกมาไม่หยุด จนคุณยายทนไม่ได้จึงรีบลงมาเอาผ้าชุบน้ำในกะละมังเช็ดหน้าเช็ดตาให้คุณตา
“ยายครับตาพูดเรื่องอะไร” ผมทนไม่ไหวจึงเอ่ยปากถามคุณยายออกมาเบาๆ แต่...ยายไม่ตอบ ทำเหมือนไม่ได้ยินคำถามผม เพียงร้องไห้เบาๆ และยังคงเช็ดตัวให้คุณตาอยู่อย่างนั้น
“ยาย...ยายรู้ใช่ไหม” ผมถามย้ำอีกครั้ง คราวนี้คุณยายถึงกับปล่อยโฮออกมาจนผมตกใจ น้องหยกที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็ตกใจพอกันจึงรีบลุงเข้าไปจับแขนยายเบาๆ ยายสะอื้นจนตัวโยน
“คุณยาย...คุณยายเป็นอะไรไปครับ ไม่เอานะครับไม่ร้อง” น้องหยกกอดปลอบคุณยายแน่น ผมงงกับเหตุการณ์เพียงครู่ก็รีบเอาผ้าขนหนูไปชุบน้ำใหม่อีกรอบ แล้วบิดให้หมาดมาเช็ดตัวให้คุณตาต่อ อยากจะเค้นถามแต่เห็นอาการคุณยายเป็นแบบนี้แล้วก็ไม่กล้า ทั้งที่สงสัยเรื่องราวอยู่จนอึดอัดในใจ
“ทิพย์...พ่อขอโทษ พ่อ...ยกลูกเอ็ง...ให้พ่อหยกเทพไปแล้ว เอ็งอย่าโกรธพ่อนะ พ่อหวังดี...กับลูกของเอ็ง แล้วก็ตัวเอ็ง เอ็งอย่าโกรธพ่อ...เลยนะ พ่อ...เสียใจ พ่อ...ขอโทษ” คุณตาเพ้อออกมาอีก ทำเอาผ้าขนหนูที่ผมถืออยู่ร่วงหลุดจากมือ ชื่อหยกเทพ คุณหยกเทพ ชื่อเหมือนคุณพ่อหยก คิดได้เท่านั้นผมรีบหันไปมองหน้าคนรัก น้องหยกจ้องเขม็งตาค้างมาที่คุณตาเหมือนกำลังช็อก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ผมสับสนไปหมดแล้ว
-
นั้นไง เป็นพี่น้องกันจิงๆ ด้วย
ว๊ายยยย ทำไงดี
-
ไม่จริงงงงง
-
อุ่ย...ไม่ม้าง...รอต่อละกัน
-
ยังมีข้อสงสัยอีกเรื่องนะ
คนที่เหมือน กฤษ อย่างกับแกะน่ะ
เดามั่วๆ ตาไปขโมยลูกใครมาเลี้ยงรึเปล่า เหอๆ เดาเอา ไม่อยากให้เป็นพี่น้องกันจริงๆ สงสารทั้งคู่
-
อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่จริงใช่มั๊ย
น้องหยกเป็นลูกแท้ๆ
แล้วยกคนหน้าเหมือนให้คนอื่นไปเลี้ยงใช่มั๊ย
จะเป็นพี่น้องกันจริงๆ หรอ สงสารน้องหยก กับพี่กฤษอ่ะ T^T
-
:sad4:แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ที่เดาไว้ พ่อน้องหยกน่าจะเอาฝาแฝดกฤษไปมากกว่านะ
รอๆลุ้นๆ แต่ว่า
:z3: :z3: :z3: :z3:จะไม่อยู่ตั้งหลายวัน อาจไม่มีเวลามาอ่านด้วย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
อะไรกันนิ
-
อืม...อย่างที่คิด
-
คงไม่พี่น้องกันหรอก
น่าจะเป็นอีกคนที่มีคนทักผิดมากกว่า
รึเปล่า??
-
ว่าแล้ว แฝด!!!!!!!!!!
-
น้องหยกหลานแท้ๆคุณตา แล้วพี่กฤษไม่ใช่หลานแท้ๆหรือเปล่า
-
:serius2: อะไรกันเนี๊ยะ
:L2: :L2:
-
ตกลงพีทและกฤษเป็นลูกแม่ทิพย์ ส่วนหยกยังเดาไม่ถูกอ่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
นั่นไง
ตรูว่าแล้ววววววววววววววววววววววว
:sad4:
-
เห้ยอะไรกันเนี๊ย
หยก กฤษพี่น้องกันหรือไม่ใช่
กฤษมีแฝดอีกหริอเปล่า
ถ้าหยกคือเด็กคนนั้นก็เท่ากับเป็นลูกแม่ทิพย์
อ้าวแล้วกฤษล่ะเป็นลูกแม่ทิพย์เหมือนกันหรือไม่ใช่
เเล้วไหนจะคนหน้าเหมือน โห้ยยยยย งง
-
:sad4: มันไม่จริงใช่ไหม น้องหยกคงไม่ใช่พี่น้องท้องเดียวกับพี่กฤษหรอกนะ
รอคำเฉลยตอนต่อไป
-
ไมเรื่องเป็นแบบนี้เนี่ยยยยย. ToT แค่คิดก็เศร้าแล้วอ่ะ.
-
ไม่น่าจะใช่พี่น้องกันนะ :o12:
-
ไม่จริง ต้องไม่ใช่พี่น้องกันสิ หน้าตาก็ไม่ได้เหมือนกันเลยนะ (พี่น้องต้องหน้าตาเหมือนกันปะ??)
โหหหหหหห กลิ่นมาม่าเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้แล้ว
จะมาม่าก็ได้ แต่ขอความหวานจากคู่พี่ทองมาแก้หน่อยนะค่ะ
-
ไม่นะ ต้องไม่ใช่พี่น้องสิ หน้าตาไม่เหมือน แถมคนละไทป์เลยนะ
พี่กฤษต้องเป็นพี่น้องกับพีทที่บอกว่าหน้าเหมือนกันมากกว่า
ต้มนํ้ารอมาม่า ท่าจะใหล้เดือด
พี่ทองได้เป็นอาซ้อคุมโรงแรมทั่วประเทศแน่ ฮิฮิ
ปล อยากเห็นอิมเมจในความคิดคนเขียนค่ะ
-
งง และเศร้า สงสารตายายด้วยยย :m15:
มาต่อเร็วๆนะคะ รู้สึกมาม่ายังไม่หมดไปนะเนี่ย
-
อ่านแล้วช็อคแทนหยก
เตรียมต้มน้ำ
-
มันยังไงกันเนี่ย
ซับซ้อนมากที่สุด
น่าสงสารคุณตาคุณยายอ่ะ
คงเก็บไว้ในใจมานาน ทุกข์น่าดู
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 53 “กฤษกร”
แม้จะต้องเจอความจริงที่ปวดใจ อาจต้องทนเหงา ที่มันไม่เหลือใคร ดีกว่าอยู่แล้วช้ำใจ ที่ไม่ได้ ความรักจากเธอ
เสียงรถยนต์ของไอ้ทองมาจอดีหน้าบ้าน ผมจึงอุ้มคุณตาขึ้นมาเพื่อจะพาลงไปขึ้นรถ คิดว่าวันนี้คงต้องให้คุณตานอนที่โรงพยาบาลเผื่อว่าจะมีไข้ขึ้นมาอีก การรักษาต่างๆ จะได้ดำเนินได้สะดวก คุณตาออกจะแข็งแรงมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ตั้งแต่ผมจำความได้ก็นับครั้งได้เรื่องเรื่องอาการป่วยของคุณตา ไม่นึกว่าเวลาป่วยจะมีอาการหนักถึงขนาดเพ้อแบบนี้ได้
“กฤษ...ลูกไปกับหยกเถอะ ยายขอนอนพักอยู่บ้านนะ” คุณยายก้มหน้าก้มตาพูด ท่าทางเหมือนยังคงร้องไห้อยู่ ปกติคุณยายจะไม่ยอมห่างจากคุณตาเลย ยิ่งสถานการณ์แบบนี้ผมคิดว่ามีความแปลกประหลาดเกิดขึ้น แม้คุณตาไม่สบายคุณยายยังยอมอยู่บ้านไม่ตามไปโรงพยาบาล
“ยายครับ ไม่ได้หรอกครับ เกิดยายเป็นลมเป็นอะไรขึ้นมาผมจะทำยังไง จะให้น้องหยกอยู่ด้วยก็คงไม่พอหรอกครับ หยกจะดูแลคุณยายคนเดียวได้ยังไง ไปด้วยกันนี่ล่ะครับ กฤษว่ายายก็ควรให้หมอตรวจดูด้วยนะครับ อาการยายดูไม่ค่อยดีเท่าไรเลยนะครับ ไปเถอะครับ หยกพายายตามพี่มาเร็ว” ผมหันไปสั่งน้องหยกให้พยุงคุณยายที่ทำท่าทางจะไม่ยอมลุกตามมา
ผมอุ้มคุณตาเข้าไปนั่งในรถด้านหลังแล้วให้พิงผมไว้ ส่วนคุณยายให้นั่งด้านหน้าข้างคนขับ ปรับเก้าอี้เอนให้คุณยายได้เอนตัวนอนพักจะได้สบายขึ้น น้องหยกส่งคุณยายเข้าไปนั่งเรียบร้อยก็วิ่งกลับมานั่งประกบข้างคุณตาด้านหลังเหมือนผม ไอ้ทองมองหน้าผมผ่านกระจกหลังเหมือนจะถามอะไร แต่เห็นสีหน้าผมไม่สู้ดีนักก็รีบขับรถออกไปอย่างเงียบๆ
เรามาถึงโรงพยาบาลจอดรถที่หน้าตึกใหญ่ พอเจ้าหน้าที่เห็นผมทำท่าอุ้มคุณตาก็รีบนำเตียงมารับคุณตา ส่วนคุณยายก็นั่งรถเข็นเข้าไปด้านใน ผมแจ้งอาการกับพยาบาลว่าคุณตามีไข้จนเพ้อ ส่วนคุณยายอ่อนเพลียหน้ามืด พยาบาลบอกให้เรารอด้านนอกไม่ยอมให้เข้าไปด้านใน ผมจึงไปยืนหน้าประตูชะโงกหน้าดูข้างในผ่านกระจกด้วยความเป็นกังวล
“ไอ้กฤษมึงนั่งรอได้ไหม กูเห็นแล้วปวดหัว จะเดินไปเดินมาทำไมวะ” ไอ้ทองมันหันมาด่าผมเข้าให้ คิดอยู่แล้วเหมือนกันว่าเดินมาดูบ่อยๆ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แต่มันอดไม่ได้ที่จะคอยดินมาดูหน้าประตูด้วยความเป็นห่วง ผมไม่มีอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงกับไอ้ทองมันเท่าไร จึงเดินกลับมานั่งข้างนอกหยกเงียบๆ
“พี่กฤษครับ ตาไม่เป็นอะไรหรอก แค่ไข้ขึ้นหนักเท่านั้นเองครับ” น้องหยกบีบมือผมเอาไว้ทำให้จิตใจเริ่มอบอุ่นขึ้นมาอีกครั้ง มาถึงตอนนี้ผมคิดว่าหยกก็คงกังวลกับเรื่องที่คุณตาเพ้อออกมา คิดในใจตอนนี้ว่าคงเป็นอาการเพ้อจากพิษไข้ทำให้คุณตาพูดอะไรแปลกจากความจริงออกมาเท่านั้น
“หยก พี่อยากให้หยกโทรไปถามคุณป้าให้พี่หน่อยได้ไหม เรื่องที่คุณตาพูดออกมา อย่างน้อยหากคุณป้าของหยกยืนยันได้ว่ามันไม่มีมูลพี่จะได้สบายใจ” ผมพยายามสงบใจกับเรื่องนี้แล้ว แต่มันอดไม่ได้จิตใจมันไม่ยอมสงบตาม ไอ้ทองพยายามยื่นหน้ามาฟังบทสนทนาอย่างสนใจ ผมจึงถลึงตามองมันว่าอย่ายุ่งมันจึงเบะปากแล้วหันไปเล่นโทรศัพท์ของมันต่อ
“พี่กฤษครับ หยกกลัว หยกไม่กล้าถาม” น้องหยกมองหน้าผมนิ่ง ดวงตาสั่นระริกจนเห็นน้ำตาคลอหน่วยอยู่ตรงหัวตา เห็นแล้วให้รู้สึกใจหาย ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แต่เรื่องนี้ผมทนเก็บงำไว้ไม่ได้หรอก ผมอยากรู้มากจริงๆ สองวันนี้มีแต่เรื่องแปลกๆ เข้ามาในชีวิต มันทำให้จิตใจผมว้าวุ่นไปหมด
“หยก...ตามพี่ออกมาข้างนอกดีกว่า ไอ้ทองมึงเฝ้าไว้นะ ถ้าหมออกมาแล้วมึงไปตามกูด้วย” ผมแตะแขนน้องหยกให้ออกมาคุยข้างนอก แล้วจึงหันไปสั่งให้ไอ้ทองรับช่วงเป็นธุระเรื่องอาการป่วยของคุณตาและคุณยายต่อจากผม
“หยกโทรไปหาคุณป้านะ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ที่นั่นคงเพิ่งหัวค่ำ น้องหยกเปิดเสียงให้พี่ได้ยินด้วยแล้วกันนะ พี่จะฟังเป็นเพื่อน” ผมพาน้องหยกมาในมุมหนึ่งที่ค่อนข้างปลอดคน แล้วรอให้น้องหยกหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคุณป้าที่อเมริกา
“แหม...ไปเที่ยวมาสนุกจนลืมป้าเลยสินะ หายไปตั้งสามวันกว่าจะโทรหาป้าได้” เสียงคุณป้าน้องหยกดังมาทันทีหลังจากที่รับสาย
“สวัสดีครับคุณป้า หยกไม่ได้ลืมคุณป้านะครับ หยกแค่...” น้องหยกอ้ำอึ้งเพราะไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
“เอาเถอะจ้ะ ป้าล้อเล่นเท่านั้นล่ะ ไปเที่ยวสนุกกับแฟนแล้วมีความสุขป้าก็ดีใจแล้ว เอ้อ...ลุงชัยส่งอีเมล์มาบอกป้าว่าลูกหยกไปโอนที่เรียบร้อยแล้ว ป้าอยากรู้ว่ากฤษกรคือใครเหรอลูก ทางนั้นเค้าเปลี่ยนผู้เช่าไปแล้วเหรอ” น้ำเสียงคุณป้าดูสบายๆ ไม่ได้เป็นกังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“พี่กฤษแฟนหยกครับ ชื่อกฤษกร เป้นหลานชายของตายายที่เช่าอยู่น่ะครับป้า แล้วหยกก็พักอยู่ที่บ้านหลังนั้นด้วยครับ” น้องหยกอธิบายให้คุณป้าฟัง
“อะ...อะไรนะ...กฤษ คือกฤษกรเป็นหลานใครนะลูก หลานฝั่งไหน แล้วลูกหมายความว่าพี่กฤษของลูก คือคนเดียวกับเจ้าของที่ดินตอนนี้เหรอ” คุณป้าตกใจเหมือนกำลังเรียบเรียงลำดับเหตุการณ์ไม่ถูก
“ครับ พี่กฤษแฟนหยก คือเจ้าของที่ดินตอนนี้ พี่กฤษเป็นลูกชายของคุณพรทิพย์ที่เป็นลูกสาวที่เสียชีวิตไปแล้วของคุณตาและคุณยายครับ” น้องหยกพยายามอธิบายให้คุณป้าทำความเข้าใจ
“ไม่จริง ทิพย์จะมีลูกอีกได้ยังไง หยกเรียกกฤษว่าพี่ไม่ใช่เหรอ ทิพย์จะมีลูกอีกคนที่แก่กว่าหยกได้ยังไงกัน เป็นไปไม่ได้” คุณป้าโพล่งออกมาอย่างรวดเร็ว หมายความว่ายังไงกัน ทำเอาผมเริ่มงง คุณป้าของน้องหยกก็รู้จักกับแม่ของผมด้วยสินะ ตอนนี้มือผมสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ จิตใจเริ่มเต้นแรง
“คุณป้าครับ หยกไม่เข้าใจ คุณป้ารู้จักแม่ทิพย์ด้วยเหรอครับ” น้องหยกก็มีอาการร้อนรนไม่ต่างจากผมเสียเท่าไร มองหน้าผมสลับกับหน้าจอโทรศัพท์ที่ถืออยู่
“อะ...เอ่อ...ป้า คือลูก ป้าจะพูดยังไงดี หยกฟังป้านะ ป้ารู้จักกับทิพย์จ้ะ แต่ว่าเรื่องของกฤษนั้นป้าไม่รู้เรื่อง แต่ที่แน่ๆ คือป้ามั่นใจว่ากฤษไม่ใช่ลูกของทิพย์หรอกจ้ะ หยกเข้าใจผิดแล้วล่ะลูก” คุณป้าพูดจบทำเอาผมเข่าแทบทรุด ตอนนี้น้ำตาไหลหยดออกมาอย่างห้ามไม่ได้ หัวใจผมเหมือนจะหยุดเต้น เสียแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน คุณป้าของน้องหยกจะมารู้ดีได้ยังไง ไม่จริงหรอกที่คนนอกจะมารู้เรื่องราวในครอบครัวของผม
“คุณป้าหมายความว่ายังไงครับ แล้วเอ่อ...คุณตาบอกหยกมาครับว่าเป็นคนยกลูกของแม่ทิพย์ให้ป๊าเทพไป มันคือเรื่องอะไรครับคุณป้า” น้องหยกเห็นอาการผมที่ยืนแทบไม่อยู่ น้ำตาผมไหลพรากแบบนั้นก็มีสีหน้าเป็นกังวลมาก ผมจึงส่ายหน้าให้เพียงเบาๆ ว่าไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนร่วงลงเหว ทัศนียภาพข้างหน้าพร่าเลือนด้วยหยาดน้ำตา
“คุณป้าครับ คุณป้าได้ยินหรือเปล่าครับ” น้องหยกเห็นปลายสายเงียบไปแต่สายโทรศัพท์นั้นยังไม่ขาด จึงร้องเรียกเสียงดังขึ้น ผมปาดน้ำตาออกด้วยหลังมือ แล้วก้มมองหน้าจอโทรศัพท์ตามคนรัก
“หยก...ฮือ...ฮือ...หยกเอาอะไรมาพูด โฮ...” เสียงคุณป้าร้องไห้โฮออกมาในสาย ทำเอาพวกผมตกใจเหมือนกัน เรามองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ใจสั่นไปหมดแล้วในตอนนี้
“คุณป้าเป็นอะไรไปครับ” น้องหยกร้องถามอย่างตื่นเต้น มืออีกข้างที่ไม่ได้จับโทรศัพท์หันม้าคว้าแขนหนาของผมยึดเอาไว้ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง ผมจึงโอบมือบีบไหล่น้องหยกเพียงเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจให้สงบลงบ้าง
“ป้า...ฮือ...ป้าบอกหยกแล้ว ว่าไม่ควรไปที่นั่น ฮือ...ฮือ...หยกไม่ฟังป้าเลย” คุณป้าร้องไห้ออกมาไม่หยุด แถมยังตัดพ้อน้องหยกของผมอีก
“ป้าครับอย่าร้องไห้สิครับ หยกใจไม่ดีเลย แต่ป้าบอกว่าทางนั้นเค้าอาจจะทำร้ายหยกได้ มันไม่เห็นจะเป็นแบบนั้นเลยนี่ครับ” น้องหยกพูดเรื่องอะไร ใครจะไปทำร้ายใครกัน ผมเริ่มงงบ้างแล้ว
“ป้า...แค่...ไม่อยากให้ลูกไปที่นั่นน่ะ ป้าขอโทษ...ป้าไม่อยากให้ลูกไปรู้ความจริงที่นั่น ความจริงที่ป้าไม่กล้าบอกลูกด้วยตัวเอง ฮือ...ฮือ...ป้าสัญญากับป๊าของลูกไว้ ลูกต้องเข้าใจป้านะ ฮือ...หยก หยกยังจะกลับมาหาป้าอีกไหม ป้าไม่ได้โกหกลูกจริงๆ ป้าติดสัญญากับพ่อของหนูเท่านั้น...ฮือ...ฮือ” คุณป้าร้องไห้ปานจะขาดใจ พูดจาแทบไม่รู้เรื่อง แต่ทำเอาผมกับหยกต้องอ้าปากค้าง
“หยก...เอ่อ...ความจริงเรื่องอะไรครับ ป้าบอกหยกมาเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นหยกไม่กลับไปหาคุณป้าจริงๆ ด้วย” น้องหยกพูดจาเหมือนคนไม่มีแรง น้ำตาไหลหยดออกมาจนผมต้องเข้าไปโอบคนรักเอาไว้ในอ้อมกอดแน่น
“ลูกอย่าทำแบบนั้นเลยนะ หยกรู้มาแค่ไหนล่ะลูก ป้า...เอ่อ...ป้าเล่าไม่ถูกจริง” คุณป้ามีน้ำเสียงเป้นกังวลร้อนรนทันทีที่น้องหยกขู่กลับไป
“ป้าเล่ามาทั้งหมดล่ะครับ ทั้งหมดเลยที่คุณป้ารู้ ยังไงตอนนี้หยกก็เป็นลูกบุญธรรมป้าแล้ว ป้าอย่าปิดบีงหยกอีกเลยครับ หยกโตแล้วอยากรู้ความจริงทั้งหมดครับ” น้องหยกพยายามครองสติในการโต้ตอบ ทั้งที่ตอนนี้มือที่กอดผมอยู่เกร็งจนผมรู้สึกเหมือนโดนจิกเนื้อ จนต้องลูบแขนลูบไหล่เบาๆ ให้คลายกังวลลงบ้าง
“ป้า...จะเล่าเท่าที่รู้นะจ้ะ ฮือ...ฮือ...แต่หยกต้องสัญญากับป้าก่อนว่าจะไม่ทิ้งป้า ต้องกลับมาหาป้าที่นี่นะลูก ป้ารักหยกมากนะ หยกสัญญากับป้าได้ไหมลูก ฮือ...” คุณป้ายังคงต่อรอง และมีเสียงสะอื้นออกมาเป็นพักๆ
“ได้ครับ หยกสัญญากับคุณป้า ขอเพียงคุณป้าบอกความจริงให้หยกรู้เถอะนะครับ หยกกำลังสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วนะครับ ป้าสงสารหยกเถอะนะครับ” น้องหยกกลั้นน้ำตาไว้ แล้วพูดออกไปให้มีน้ำเสียงเป็นปกติที่สุด
“ไอ้กฤษ...ตามึงฟื้นแล้วหมอบอกว่าต้องดูอาการก่อน ยายมึงเป็นลม หมอเลยให้แอดมิดทั้งคู่ เอาไงดีล่ะมึง กูให้เค้ารอก่อนว่ามึงจะยอมให้แอดมิดไหม ตากับยายกำลังป่วยเสือกมาพลอดรักกันอยู่ตรงนี้ หื่นไม่เลือกที่จริงๆ นะมึง” ไอ้ทองยื่นหน้าออกมาทางหน้าต่างตะโกนใส่ผมกับน้องหยกที่กอดกันอยู่จนตกใจ อยากจะลากมันมากระทืบจริงๆ ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย
“เออ...บอกหมอให้พาไปแอดมิดได้เลย ขอห้องเตียงคู่ได้ไหม เดี๋ยวกูตามไป” ผมอยากรู้ความจริงทั้งหมดเหมือนกัน จึงส่งสัญญาณให้น้องหยกค่อยโทรหาคุณป้าอีกที ยังไงตอนนี้ผมต้องดูแลคุณตากับคุณยายก่อน อย่างน้อยตอนนี้ผมต้องครองสติให้อยู่ในฐานะผู้นำครอบครัว แม้ว่าผมจะเริ่มไม่มั่นใจในสถานะตัวเองกับครอบครัวของผมแล้วก็ตาม
-
โอ้ยอ่านแล้วสับสนเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่
แล้วพี่กฤษลูกใครหละ
-
แม่กฤษ หรือไม่ก็คุณตาไปขโมยพี่กฤษมาจากใครแน่ๆ
-
:serius2: โอ๊ย ดราม่า ซ้อน ดราม่า
น้องหยก ลูกแม่ทิพย์ แน่แล้ว แต่พี่กฤษ ลูกใคร ? ใช่เศรษฐีที่มีลูกชายหน้าเหมือนกันหรือเปล่า
-
กฤษต้องเป็นพี่น้องกับคนที่หน้าเหมือนแน่ๆเลย
เกิดการเเย่งชิงลูกกันหรอเนี๊ย
-
อะไรกันนนนน
ผิดคาด ตอนต่อไปจงมาเดียวนี้ เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
-
:sad11: :m15: :monkeysad:
-
สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเป็นพี่น้องท้องเดีนวกันเลย
พี่คนเขียนต่อด่วน :z3: :z3: :z3: :z3:
หนูจะลงแดงแล้ว :m15:
-
สงสารจังเลย
ความจริงใกล้เปิดเผยแล้ว
อย่ามีสายเลือดเดียวกันนะ
สงสาร สงสาร T^T
-
โอ้ยยยยยยยยยยย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ใจคอไม่ดีเสียแล้ว o22
-
น่านดิ กฤษมาอยู่บ้านนี้ได้ไง :serius2:
-
ผมเดาว่า หยก คือ ลูกของแม่พรทิพย์ ที่ถูกขอไปเลี้ยง ส่วนกฤษอาจจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกับคนที่หน้าเหมือนกันแต่บังเอิญอาจจะเกิดอะไรขึ้นตอนเด็กทำให้ต้องมาอยู่กับตายายรึเปล่า
-
มันอะไรกันนี่ เพิ่งจะมีความสุขกัน มาม่าอีกแล้ว
-
อ้าว กลายเป็นว่าหยกเป้นลูกแม่ทิพย์ แล้วพี่กฤษเป็นลูกใครกันละทีนี้
ไหนจะมีพืทที่หน้าเหมือนพี่กฤษอีก 1 คน ท่าจะรวยด้วยหรือพี่กฤษเป็นลูกเศรษฐีที่พลัดพรากแต่เล็กแต่น้อย
(มาม่าไป แอบคิดไป สงสัยต้องให้น้องหยกเปิดพิสูจน์ว่าพี่กฤษมีปานแดงรูปหัวใจที่แก้มก้นซ้ายรึเปล่า จะได้ไปถามความจริงง่ายขึ้น ฮา)
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 54 “กฤษกร”
ความรักของเรา แม้ว่ามันจะนาน จะพบทั้งทุกข์และสุข ทุกๆ วันที่ผ่าน ยังมีรอยยิ้ม ทุกครั้งที่เธอเหนื่อยล้า มีกันเสมอมา คืนและวันช่างอ่อนหวาน ยังจำในใจฉัน มีเพียงสองเรากับความรักที่งดงาม
น้องหยกบอกคุณป้าว่าจะติดต่อไปใหม่ เราจึงรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปดูอาการคุณตากับคุณยาย เมื่อเข้ามาในห้องก็เห็นท่านทั้งคู่นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงติดกันภายในห้องพิเศษ พอทราบจากหมอว่าท่านทั้งสองไม่เป็นอะไรมากแค่เพียงอ่อนเพลียตามวัยที่ชรามากแล้ว ผมก็รู้สึกคลายกังวลลงบ้าง หมอเพียงให้ยาลดไข้ประกอบกับวิตามินบำรุงร่างกาย คุณตานั้นหลับไปอีกรอบด้วยฤทธิ์ยาของคุณหมอ ส่วนคุณยายหมอขอดูอาการก่อน จึงยังไม่ให้กลับบ้านเช่นกัน
“ทอง...มึงกลับไปดูแลอาหนึ่งได้แล้วล่ะ ที่เหลือกูจัดการเอง ขอบใจมากนะเพื่อนรัก ถ้าไม่มีเพื่อนอย่างมึงกูก็ไม่รู้จะพึ่งพาใครได้ว่ะ” ผมบอกไอ้ทองเพื่อนรักด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง มันเพียงยิ้มให้ผมแล้วเดินเข้ามาใกล้ ตบไหล่ผมเบาๆ พร้อมยื่นกุญแจรถมาใส่มือผม
“กูเอารถทิ้งไว้ให้มึงใช้ก่อน สักครู่พี่หนึ่งจะเอารถน้องเจพาน้องพลอย กับน้องเจมาเยี่ยมตากับยายมึงด้วย แล้วรับกูกลับไปพร้อมกันเลย รถกูยังไม่ได้ใช้อะไร มึงเอาไว้นี่ล่ะ จะได้สะดวกเวลาเดินทาง” ไอ้ทองมันพูดกับผมแบบนั้นทำเอาน้ำตาพาลจะไหลออกมาด้วยความซึ้งใจ เพื่อนรักของผมช่างมีน้ำใจกับผมเสมอมา
“ขอบใจมึงมากนะ ตอนนี้ตากับยายกูกำลังหลับ มึงหิวไหมกูกับหยกหิวแล้วล่ะ ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า ฝากพยาบาลไว้ก่อนแล้วกัน” ผมเสนอชวนไอ้ทองลงไปหาอะไรทานที่ชั้นล่าง ระหว่างรอให้คุณตากับคุณยายตื่นขึ้นมา ซึ่งคุณหมอบอกว่าอีกประมาณ สองถึงสามชั่วโมงกว่ายาจะหมดฤทธิ์ บอกตรงๆ ว่าผมกลัวจะได้ยินตาละเมอพูดอะไรออกมาให้สะเทือนใจอีก ก็เลยไม่อยากนั่งอยู่ในห้องเท่านั้น
“งั้นกูโทรบอกพี่หนึ่งก่อนว่าไปเจอกันที่ห้องอาหารชั้นล่าง” ไอ้ทองเอาแต่เรียกอาหนึ่งว่าพี่ ถึงจะสงสัยในความเป็นมาของความสัมพันธ์ข้ามรุ่นแบบนี้ แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์จะถามเท่าไร หันไปมองหน้าคนรักก็คงตกอยู่ในภวังค์ความฉงนกับเรื่องราวที่เพิ่งรับรู้จากคุณป้าพอกัน เราทั้งคู่จึงค่อนข้างเงียบเสียง ไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน
เราลงมาทานอาหารกันชั้นล่าง ผมกับน้องหยกสั่งโจ๊กมาทานคนละถ้วย น้องหยกเอาแต่คนโจ๊กในถ้วยจนมันเย็นหมดแล้ว ผมไม่มีอารมณ์จะเตือนคนรักเพราะตัวเองก็เป็นกังวลจนทานอะไรไม่ลงเหมือนกัน ไอ้ทองเอาแต่มองผมสลับกับน้องหยก แต่ผมเดาว่าที่มันไม่พูดอะไรเพราะคงคิดเอาเองว่าผม และหยกเป็นห่วงคุณตากับคุณยายเรื่องอาการป่วยเท่านั้น ซึ้งตอนนี้ผมก็ไม่พร้อมจะบอกใครคนอื่นรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเหมือนกัน
“ไอ้กฤษ น้องหยก ไหนบอกหิว ไม่เห็นกินสักคำคนจนโจ๊กเย็นหมดแล้ว หมอบอกว่าตากับยายไม่เป็นอะไรแล้ว แค่อาการคนแก่เท่านั้นเอง เดี๋ยวก็ฟื้น กินข้าวก่อนดีกว่าเดี๋ยวไม่มีแรง” ไอ้ทองพยายามปลอบใจพวกผม เราทั้งคู่จึงหันไปมองไอ้ทองที่ไม่รู้เรื่องอะไรเงียบๆ แล้วหันมาสบตากันเหมือนไม่อยากจะพูดอะไร จึงก้มหน้าก้มตากินโจ๊กในถ้วยให้หมด แม้ว่าจะรู้สึกฝืดคอทั้งที่โจ๊กเนื้อเนียนละเอียดก็เถอะ
“น้องหยกครับ เป็นอะไรหรือเปล่าดูเหม่อๆ คิดเรื่องอื่นด้วยใช่ไหม” ไอ้ทองสู่รูหันไปถามน้องหยกของผมที่ทานโจ๊กไปได้เพียงสองสามคำด้วยความเชื่องช้า ซึ่งคงผิดปกติจนไอ้ทองมันรู้สึกได้ น้องหยกยังคงถือช้อนค้างเอาไว้ไม่ตอบอะไร แล้วมองหน้าผมนิ่ง ไม่นานก็มีหยดน้ำตาไหลออกมาจากตาสองข้างของคนรัก
“ พี่กฤษ ฮือออ...ฮือ...หยก หยกกลัว หยกไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว ฮือออ” อยู่ๆ น้องหยกก็ปล่อยโฮออกมาจนผมกับไอ้ทองตกใจ ผมจึงรีบลุกจากเก้าอี้เข้าไปกอดคนรักจนแน่น ลูบหัวลูบหลังปลอบประโลมคนตัวเล็กกว่าที่สะอื้นจนตัวโยนอยู่ในอ้อมกอด ไอ้ทองยังทำหน้างงอ้าปากค้างกับอาการของคนรักของผม
“กู...เอ่อ กูพูดอะไรผิดไปป่าววะไอ้กฤษ” ไอ้ทองเหมือนรู้สึกผิดที่พูดอะไรออกมาจนทำให้น้องหยกของผมปล่อยโฮออกมาเสียงดัง อย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ ผมเพียงส่ายหน้าให้มันสบายใจว่าไม่เกี่ยวกับมัน แล้วพาคนรักออกมาล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ น้องหยกล้างหน้าเสร็จแล้วยังคงร้องไห้อยู่ ตาแดงก่ำจนเริ่มช้ำ ทำเอาผมใจหายวูบ
“หยกครับ ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่ต้องถามป้าเค้าแล้วกันนะ พี่ก็ไม่สบายใจเหมือนกัน” ผมเอ่ยปากบอกคนรักไปอย่างนั้น ทั้งที่อยากจะให้หยกถามคุณป้าให้รู้เรื่องราวทั้งหมด แต่เห็นอาการแบบนี้ของน้องหยก ทำเอาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“พี่กฤษ ถ้าเราเป็นพี่น้องกันจะทำยังไงดี หยกกลัว หยกไม่อยากให้เป็นแบบนั้น” น้องหยกปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล ทำเอาผมสะอึกกับความคิดของคนรัก จุดนี้ที่ผมยังไม่ทันคิด แต่ถึงแม้เราจะเป็นพี่น้องกันผมก็จะไม่ยอมพรากจากหยกไปเด็ดขาด อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
“หยกครับ ต่อให้หยกจะเป็นน้องแท้ๆ หรือเป็นญาติอะไรกับพี่ก็ตาม พี่ก็จะรักหยกแบบนี้เหมือนเดิม พี่ไม่ยอมให้มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงเราไปได้หรอก” ผมพูดออกไปด้วยความมั่นใจ
“แต่พี่กฤษ มันผิดนะครับ ถ้าเราเป็นญาติกันมันจะไม่ถูกต้องนะครับ” น้องหยกยังไม่วายเถียงด้วยความกังวล
“ถ้าจะมองว่ามันผิด ก็ผิดตั้งแต่เรามารักกันแล้วล่ะ จะให้ผิดมากกว่านี้ยังไงพี่ก็ไม่สนใจ หยกจะต้องไม่หวั่นไหวกับเรื่องอะไรก็ตามรู้ไหม สัญญากับพี่นะ หยกจะต้องไม่ทิ้งสัญญาที่ให้ไว้กับพี่นะ” ผมเริ่มใจสั่นกับอาการไม่มั่นใจของคนรัก
“พี่กฤษ หยกจะโทรหาคุณป้า หยกจะถามให้รู้เรื่องทั้งหมด” น้องหยกเริ่มตั้งมั่นในสติ แล้วตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมาเดินหลบมุมไปโทรหาคุณป้าอีกครั้ง ผมจึงเดินตามไปยืนใกล้ๆ กัน พอคุณป้ารับสายน้องหยกก็กดเปิดเสียงให้ผมได้ฟังด้วย
“หยกจ๋า หยกฟังป้านะลูก ป้าจะเล่าให้ฟังละเอียดเท่าที่ป้ารู้เท่านั้นนะ แต่หยกต้องสัญญากับป้าก่อนว่าจะต้องกลับมาหาป้านะลูก อย่าทิ้งป้าไปนะ” คุณป้าของน้องหยกคาดคั้นให้หยกยืนยันสัญญา ด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนน่าสงสาร
“ครับป้า หยกให้สัญญาครับ แต่ป้าต้องเล่าให้ละเอียดเลย” น้องหยกตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
“ได้จ้ะ แต่มันยาวหน่อยนะ เรื่องมันตั้งแต่สมัยที่อากงเปิดภัตตาคารจะสามสิบปีแล้ว สมัยนั้นแม่ของทิพย์เป็นแม่ครัวอยู่ที่ร้าน ทิพย์มาเป็นพนักงานเสิร์ฟหลังจากเลิกเรียน ทิพย์เป็นคนสวยมาก เทพพ่อหนูก็เลยชอบ ทั้งคู่แอบคบกันโดยที่ไม่มีใครรู้ มีเพียงยุทธเพื่อนสนิทของเทพ ยุทธเป็นเด็กส่งน้ำแข็งที่โรงงานน้ำแข็งของอากง จะมาส่งน้ำแข็งช่วงเย็นที่ภัตตาคารทุกวัน” คุณป้าเว้นวรรคเพื่อถอนหายใจ
“วันหนึ่งยุทธเอาเรื่องที่เทพแอบคบกับทิพย์ไปบอกอากง ท่าโกรธมากที่เทพไปคบกับเด็กเสิร์ฟก็เลยรีบไปหาผู้หญิงมาให้แต่งงาน อากงเป็นคนดุออกแนวเผด็จการ และให้แม่ของทิพย์ต้องลาออกจากภัตตาคาร ตอนนั้นเทพเสียใจมากหายออกจากบ้านไปหลายวัน แต่ก็แพ้บารมีอากงโดนคนไปลากตัวกลับมาแต่งงานกับกนกลูกสาวร้านทองจนได้ แต่ไม่นานเทพมารู้ข่าวว่าทิพย์ท้องต้องออกจากวิทยาลัย ก็เลยอ้อนวอนขออากงให้รับทิพย์เป็นเมียอีกคน แต่พ่อของทิพย์ไม่ยอม จนทิพย์คลอดออกมาอากงพากนกแม่ของหนูไปรับเด็ก แล้วตกลงกันว่าจะดูแลให้เป็นหลานชายคนโตได้เรียนสูงๆ พ่อแม่ของทิพย์ก็เลยยอม” คุณป้าเล่าถึงตอนนี้ทำให้ผมทราบทันทีว่าหยกคือลูกชายของแม่ทิพย์ แล้วผมล่ะ ผมเป็นใครมาจากไหน
“แต่เหตุการณ์มันเริ่มเลวร้ายขึ้น เมื่อยุทธมันได้รับคำสั่งอากงให้เอาทิพย์ไปเป็นเมียเสีย ไอ้นี่มันก็นิสัยไม่ดีอยู่แล้ว พออากงว่าจ้างมันก็รีบทำตามทันที ไปข่มขืนทิพย์แล้วก็ตามไปอยู่กินกับครอบครัวทิพย์ เพื่อไม่ให้ทิพย์ได้ติดต่อกับเทพ โดยได้รับเงินเดือนจากอากงอีกทางยังไม่พอ เพราะยุทธมันติดการพนัน จึงเอาโฉนดที่ดินบ้านทิพย์ไปขาย เทพรู้ข่าวก็ยืมเงินป้ามาซื้อเอาไว้แล้วนำไปคืนให้พ่อทิพย์ แต่กนกรู้เข้าก็เลยมาอาละวาดจะบอกเรื่องนี้กับอากง เทพก็เลยสัญญาว่าจะเป็นเพียงให้เช่าเท่านั้น และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับทิพย์อีก” คุณป้าเล่าให้ฟังทั้งหมด ทำเอาผมขนลุกกับอดีตที่ไม่เคยรู้ น้องหยกเองก็นั่งฟังเงียบจนบอกอารมณ์ไม่ถูก
“วันหนึ่งป้ามารู้ข่าวว่าทิพย์เป็นบ้าและชีวิตแล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะป้าแต่งงานมาอยู่ที่อเมริกาแล้ว พออากงเสียชีวิต เทพกับกนกรับมรดกทั้งหมดไป เพราะอากงยกทั้งหมดให้ลูกชายไม่ให้ลูกสาวอย่างป้าสักชิ้น แต่ป้าก็เข้าใจเพราะป้าเป็นผู้หญิงในครอบครัวคนจีน พอแต่งงานมาแล้วก็เหมือนกับคนนอกครอบครัว แต่ป้ารู้มาว่าก่อนจากมาเทพให้จี้หยกที่เคยเป็นหัวหยกตรงสร้อยข้อมือของอาม่า เทพเห็นว่ามันใหญ่ก็เลยเอาไปทำเป็นจี้ให้ทิพย์ แล้วก็ตั้งชื่อหนูว่ากรหยก ป้าไม่รู้ว่าป่านนี้ยุทธเอาไปขายหรือยัง” ผมนึกออกทันทีว่ามันคือจี้ของแม่ที่ผมเอามาทำเป็นหัวแหวนมอบให้น้องหยก มันควรจะเป็นของน้องหยกตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“หยกฟังนะลูก ที่ป้าไม่อยากให้หยกกลับไปโอนที่ดินเพราะจริงๆ แล้วป้ากลัวเค้าจะรู้ว่าหยกเป็นใคร แล้วไม่ยอมให้หยกกลับมาหาป้า ป้าแค่กลัวจึงบอกไปแบบนั้น เรื่องป้ารู้มีเท่านี้จริงๆ นะลูก” คุณป้าเล่าจบแล้ว แต่เรื่องที่มันค้างคาใจผมอยู่นั้น ผมเป็นใคร แล้วผมมาเป็นลูกแม่ทิพย์ได้ยังไง ผมคงต้องถามจากคุณตาเสียแล้ว แต่เรื่องนี้จะทำให้อาการคุณตาทรุดหนักลงหรือเปล่า นั่นทำให้ผมกลัว
“คุณป้าครับ งั้นตอนนี้หยกก็กำลังอยู่กับคุณตาและคุณยายแท้ๆ ของหยกใช่ไหมครับ” น้องหยกพูดลอยๆ จนเดาความรู้สึกไม่ได้ แต่คาดว่าคงสะเทือนใจไม่น้อย และผมเองนั้นตอนนี้กลับกลายว่าไม่ใช่คนในครอบครัวนี้ หรือว่าผมเป็นญาติที่มีคนเอามาฝากตากับยายเลี้ยง สุดแท้จะเดา
“ใช่จ้ะลูก พ่อแม่ทิพย์ เอ่อ...ตากับยายหนูเป็นยังไงบ้าง แล้วหนูเห็นรูปแม่แล้วใช่ไหม” คุณป้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เห็นรูปแม่แล้วครับ หยกไปไหว้แม่มาแล้วด้วย แต่เพิ่งรู้วันนี้ว่าแม่แท้ๆ หยกอยู่ที่นี่ หยกรู้แล้วว่าทำไมแม่ไม่เคยรักหยก ไม่...แม่ไม่เคยสนใจหยกเลย แม่...เหมือนเกลียดหยกด้วยซ้ำ หยกรู้แล้ว...ฮือ...แม่เกลียดหยกจริงๆ หยกนึกว่าแม่แค่...แค่ไม่สนใจลูกชายคนนี้ ฮือออ” น้องหยกร้องไห้ออกมาเสียงดัง จนน้ำหูน้ำตาไหลเต็มหน้า ทำเอาผมลืมเรื่องตัวเองไปทันที รีบเข้าไปรับโทรศัพท์มาวางสาย แล้วกอดคนรักปลอบประโลมให้หายสะอื้น
“หยกครับ ไม่เป็นไรนะ ตอนนี้เจอแม่แล้วไง หยกเจอตากับยายแล้วนะ หยกเจอบ้านเกิด หยกเจอครอบครัวครบแล้ว แต่พี่สิ...ฮึก...พี่เป็นใครกันแน่ ตากับยายเอาพี่มาเลี้ยงจากที่ไหนกัน” ผมสะอื้นเบาๆ ปลอบคนรักไป สมเพชกับชะตากรรมของตัวเอง ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเป็นลูกผีลูกคน
“พะ...พี่กฤษ พี่กฤษต้องหาความจริงจากพ่อพี่สิครับ จำได้ไหมว่าพ่อพี่ถูกจับตัวอยู่ เราไปใช้หนี้แล้วพาพ่อพี่กลับมาถามความจริงกันเถอะครับ หยกก็อยากรู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดที่นี่” น้องหยกหยุดสะอื้นแล้วหันมาบอกผมอย่างรวดเร็ว ผมนึกขึ้นได้เรื่องพ่อที่ยังมีชีวิตอยู่
“พี่ไม่มีเบอร์ติดต่อ พี่ทิ้งรูปใบนั้นที่พวกมาเอามาให้ไปแล้ว” ผมบอกอย่างหมดหนทาง จากเหตุการณ์ที่โดนซ้อมคราวนั้น ผมไม่เคยคิดว่าจะต้องไปช่วยเหลือพ่ออีก ผมยอมตัดขาดความสัมพันธ์กับพ่อมานานแล้ว ความสัมพันธ์ที่มีแต่การใช้หนี้สินที่พ่อสร้างมาให้ไม่หยุดหย่อน
“หยกมีครับ หยกเก็บรูปใบนั้นไว้ที่บ้าน หลังรูปมีเบอร์โทรศัพท์ที่พวกมันจดไว้ให้” น้องหยกปาดน้ำตาน้ำมูกแล้วพูดออกมา ทำเอาผมประหลาดใจ นี่คนรักจะเก็บรูปพ่อผมเอาไว้ทำไมกัน
“น้องหยกเก็บมาทำไม” ผมถามสั้นๆ ด้วยความฉงน
“เผื่อสักวันพี่กฤษอาจเปลี่ยนใจอยากไปช่วยพ่อไงครับ คือ...หยกไม่อยากให้พี่เป็นลูกอกตัญญู หยกแค่...หวังดี” คนรักพูดอย่างไม่เต็มเสียงกับการถือวิสาสะเก็บรูปพ่อของผมไว้ ผมจึงโอบคนรักเข้ามากอดแนบหน้าลงบนบ่า ถึงจะไม่คาดโทษแต่ก็ซาบซึ้งในความหวังดีของคนรัก
“ขอบคุณครับ แต่เรื่องใช้หนี้พี่จะจ่ายเอง ไว้เรากลับไปติดต่อพวกมันแล้วไปรับพ่อพี่กันเถอะ ตอนนี้เรากลับไปเยี่ยมตากับยายได้แล้ว ป่านนี้ไอ้ทองคงสงสัยแล้วว่าเราหายไปกันนานขนาดนี้” ผมจูงมือน้องหยกให้มาล้างหน้าล้างตาอีกครั้ง รวมถึงตัวผมด้วย แล้วพากันเข้าห้องอาหารก็พบทุกคนนั่งรออยู่ ผมยกมือไหว้คุณอาหนึ่ง และทักทายทุกคน จากนั้นเราจึงพากันขึ้นตกไปห้องพักคนไข้
-
:impress2: :impress2: :impress2: รูปประกอบตัวละครตามจินตนาการคนเขียน เป็นดาราเกาหลีล้วนๆ เลยครับ :-[ :-[ :-[
ส่วนตั๊วส่วนตัวของผู้เขียนนิยาย ดาราที่ชอบทั้งนั้นเลย
(http://postto.me/ij/ghsin.jpg)
-
อย่าเป็นพี่น้องกันเลย เพี้ยงๆๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
สับสน ใครเป็นใครเนี่ย
-
พี่บาสน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆ
มาเห็นอิมเมจพี่ทอง ฮึ่ม ล่ำเชียว คิดภาพเกย์สาวไม่ออกเลย
ดูเหมือนเรื่องจะยิ่งยุ่งยากเข้าไปกันใหญ่เเล้วแหะ
แล้วไปประกันตัวพ่อมาใช่ว่าจะบอกง่ายๆ
เลวซะขนาดนั้น
-
แปะอิมเมจ...พี่ทองนี่....แบบว่าแซ่บนะค้าบ
-
อยากอ่านต่อแล้วอะ มาลงไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ o13
ไม่ใช่พี่น้องกันแน่ๆ สาธุๆๆๆ
-
พี่ทองล่ำไปเนาะ แต่เวลาใส่เสื้อผ้าแล้วตัวบางนิดเดียวนะ
-
อิอิอ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
ค้างมาก คืนนี้นอนไม่หลับแหง๋มๆๆ o.O!!!
มีรูปประกอบการจิ้นโตย คริคริ ^_______________^
-
กำลังถึงช่วงมันแล้วทีนี้
-
คืนนี้นะครับ กะลังปั่นอยู่ค้าบ
-
อ้าว แล้วพี่กฤษ เป็นใครล่ะเนี้ย แล้วถ้าตายายรู้ว่าหยกเป็นใคร จะเป็นยังไงนะ
เฮ้อออออออออออ เริ่มเครียดแล้ว อะไรกันอีกเนี้ย ถ้าพี่กฤษตามพ่อมาเรื่องมันจะไม่ไปกันใหญ่หรือเนี้ย
ภาพประกอบ พี่กฤษหล่อะ หยกน่ารัก ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ พี่หนึ่งหน้าตาใจดีจัง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ เจ๊ทองล่ำไปนิดนะ แต่สีผิวชนะเลิศ
-
เรื่องราวชักจะไปกันใหญ่
หยกกลายเป็นหลานของตายายจริงๆ
ตายายรู้เข้าจะเป็นไงบ้างเนี่ย
แล้วพี่กฤษมาจากไหน ถามเอาจากตายายจะง่ายกว่าไหมเนี่ย โอ้ยยย โตโต้น่าร้าก
-
สองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องกัน แล้วกฤษเป็นใคร มาจากไหนหว่า ?
ถ้าตากับยายรู้ว่าหยกเป็นหลานแท้ๆ จะเป็นยังไงน้า
ติดตามๆๆ :z13:
-
ปั่นไม่ทันๆ :serius2: ตอนนี้สิ้นเดือนงานเข้า ต้องทำแผนประชุมพรุ่งนี้ มีงานด่วนเข้าแทรก สมองมึนๆ แต่งไม่ออก ขออนุญาตเป็นพรุ่งนี้นะครับ
:o12: :sad4: :o12: :sad4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านยังอ่านไม่ถึงไหนเลย
เลยมาเม้นให้ก่อน
สนุกมากๆๆชอบมากๆ
+ 1 นะคะ
-
:serius2: :serius2: :serius2: ลุ้นๆๆๆ สุดชีวิต !!!!!!!
เข็มขัดสั้นไปเยอะเลยค่ะ 555 ปมของเรื่องนี้อลังการสุดยอด ลุ้นมันส์ o13 o13 o13
ชื่อเรื่องก็ชวนSADซะ :m15: :monkeysad: :sad4: :o12: จิ้นเองไปไกลว่ากฤษ-หยก พี่น้องคลานตามกันมาแน่ๆ
แต่เหมือนจะไม่ใช่ (เอ๊ะ! หรือจะใช่?? มันยังไม่เคลียร์) จะมาม่าชามใหญ่ไปกว่านี้มั้ยคะ ???????????
ม่ายยยยยยยยย...นะ :z3::m15: :monkeysad: :sad11: :sad4: :o12:
แล้วๆๆๆ...... กฤษเป็นลูกใครล่ะเนี่ย??? :a5: :a5: :a5:
กฤษเป็นลูกติดจากพ่อยุทธ??? เกี่ยวข้องกับพีทที่หน้าเหมือนกฤษ????? แล้วเกี่ยวกะหยกยังไง ????
มา :กอด1: :กอด1: :กอด1:เป็นกำลังใจให้นักเขียนสำหรับงานและการแต่งเรื่องนี้ค่ะ รอตอนต่อไปค่าาาาาา :impress: :impress:
-
น้องหยกเป็นลูกของแม่ทิพย์-พ่อพรเทพ
แล้วพี่กฤษ จะใช่ลูกของแม่ทิพย์-ยุทธ หรือเปล่า (เพราะโดนยุทธข่มขืนอ่ะ) แต่เห็นคุณโตโต้บอกกฤษว่าพีทหน้าเหมือนกฤษ
โอ๊ย :a5:
เฮ้อ! อ่านเรื่องราวแล้วงานนี้คนที่ผิดตั้งแต่แรกคือ อากง และก็ยุทธ
-
วู้
ดราม่าจังเลย
สงสารพี่กฤษจัง
-
หุ่นพี่ทองล่ำมาก o22 ชอบน้องพลอยสวยอ่า ซูจีน่ารัก :กอด1:
-
พี่กฤษอาจจะเป็นลูกติดพ่อยุทธมาก็ได้ ดีไม่ดี อาจจะเป็นลูกแม่กนกก่อนมาแต่งกับพ่อเทพก็ได้ กรี๊ดดด
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อน(พ่อ)ทรยศ
ต่อไปก็รอเผยชาติกำเนิดของกฤษล่ะ :m13:
อิมเมจกฤษหล่อมาก หยกนี่ใช่กึนซอกป่าว ไม่แน่ใจ ทองเซะซี่สุดๆ แต่ชอบเจ แบบว่าชอบคิมบอมอ่ะ :m1:
รูปอวตารน่ารักจังทั้งสองคนเลย^^ เปิดคลินิคเกี่ยวกับผิวพรรณใช่มั้ยคะ(เห็นฉากหลัง)
-
รอตอนต่อไปน่ะ
:L2: :L2:
-
พี่ทองกล้าม ยั่วตามากอ่ะ
เรื่องมันชักซับซ้อนที่สุด
แล้วกฤษเป็นใครล่ะเนี่ย
สงสารคุณตาคุณยาย ลำบากมากเลย
อากงใจร้ายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2:
-
สงสารกฤษจัง................
-
:z2: :z2: มาต่อเร็วๆๆนะครับ อยากรู้ความจริง
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อน(พ่อ)ทรยศ
ต่อไปก็รอเผยชาติกำเนิดของกฤษล่ะ :m13:
อิมเมจกฤษหล่อมาก หยกนี่ใช่กึนซอกป่าว ไม่แน่ใจ ทองเซะซี่สุดๆ แต่ชอบเจ แบบว่าชอบคิมบอมอ่ะ :m1:
รูปอวตารน่ารักจังทั้งสองคนเลย^^ เปิดคลินิคเกี่ยวกับผิวพรรณใช่มั้ยคะ(เห็นฉากหลัง)
ใช่แล้วค้าบบบ ^^
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 55 “กฤษกร”
อดีตที่หวานให้มันผ่านลอย ลับไป จวบถึงวันใหม่ ไม่มีเสียใจ หมองหม่น วันนี้วันสิ้นสุดกัน ถ้านับจากวันเริ่มต้น แค่เพียงผ่านพ้น ไม่กี่ราตรี วันแรกฉันยังจำได้ จำได้ไม่ลืม ยังปลาบยังปลื้ม จวบจนวันนี้ และเป็นวันนี้เช่นกัน คืนความผูกพันใยดี ความรักที่มี เธอกลับเป็นผู้ทำลาย
“คุณตายังหลับอยู่เลยค่ะ แต่คุณยายตื่นแล้ว ยังไงก็คุยกันเบาๆ นะคะ จะได้ไม่เป็นการรบกวนคนไข้” คุณพยาบาลสาวบอกพวกเราที่เพิ่งเปิดประตูห้องเข้ามา เราทุกคนจึงเดินเข้าไปข้างในอย่างเงียบๆ คนอื่นๆ สวัสดีคุณยายที่ตอนนี้นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงคนไข้
“ไหว้พระเถอะลูก แล้วนั่นใครมากับลูกพลอยกันล่ะ” คุณยายรับไหว้ทุกคน พร้อมถามคำถามด้วยเสียงแหบเบาเหมือนคนหมดแรง ผมจึงเดินเข้าไปยืนใกล้เตียงคนไข้กุมมือคุณยายเอาไว้ มองสายน้ำเกลือที่ยาวไปสุดปลายข้อมือลีบเหี่ยวของคุณยาย
“เพื่อนของน้องพลอยครับยาย ชื่อน้องเจ แล้วก็คุณพ่อของน้องเจชื่ออาหนึ่ง เป็นเจ้าของโรงแรมที่พวกผมไปพักตอนไปเที่ยวหัวหินกันครับ” ผมแนะนำเบาๆ พร้อมชี้ไปที่บุคคลทั้งสองเพื่ออธิบายให้คุณยายเข้าใจ คุณยายเพียงพยักหน้ายิ้มให้บางๆ
“พวกผมซื้อรังนกมาฝากคุณตากับคุณยายสี่กล่องนะครับ ผมซื้อแบบไม่หวานมากมาให้ ต้องทานให้หมดนะครับ รักนกช่วยบำรุงร่างกายจะได้แข็งแรงเร็วๆ นะครับ” คุณอาหนึ่งถือถุงรังนกใบใหญ่มาให้ ท่าทางจะหนักเอาการ น้องหยกช่วยรับเอามาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงคนไข้
“ไม่ต้องลำบากซื้อมาฝากยายเลย เอากลับไปทานกันเถอะพ่อ ของแพงๆ แบบนี้ยายไม่ทานหรอกจ้ะ” คุณยายตอบปฏิเสธเสียงเบา พร้อมกับมองหน้าผมเหมือนอยากให้นำของฝากราคาแพงลิ่วนั้น ส่งคืนให้กับเจ้าของด้วย ผมเพียงลูบมือคุณยายเบาๆ
“ยายครับ อาหนึ่งตั้งใจเอามาฝากแล้ว แถมหิ้วมาหนักขนาดนี้ ยายจะใจร้ายให้อาหนึ่งเอากลับไปอีกเหรอครับ ยายไม่กินเดี๋ยวกฤษแบ่งกันกินกับน้องหยกสองคนเอง รับรองแป๊บเดียวก็หมด ของแพงๆ แบบนี้น่าอร่อยจะตาย” ผมพูดเล่นเบาๆ ให้คุณยายได้ยิ้มออก ทำเอาทุกคนพลอยขำกันไปด้วย
“เจริญๆ นะพ่อ ขอบคุณมากนะจ้ะ แล้วนี่ไปพักกันที่โรงแรมลูกทองเหรอ” คุณยายกล่าวขอบคุณอาหนึ่ง พร้อมถามกลับไปด้วย
“ใช่ครับ ผมกับลูกชายไม่เคยมาเที่ยวอัมพวาเลย ก็เลยอยากมาด้วยครับ พอดีเป็นห่วงลูกชายก็เลยขอตามมากับเค้าด้วย กลัวลูกชายมาคนเดียวจะลำบากครับ” อาหนึ่งตอบแบบทีเล่นทีจริง ทำเอาพวกเราขำกับอาการมองค้อนใส่แฟนใหม่ของไอ้ทอง ผมเดาว่าถึงน้องเจจะไม่มา อาหนึ่งก็คงขอตามไอ้ทองมาอย่างแน่นอน
“ผมว่าพี่หนึ่งรู้แล้วว่าน้องเจอยู่ที่นี่สุขสบายดี รับรองว่าผมจะดูแลลูกชายพี่อย่างดี พี่ไม่ต้องเป็นห่วงก็ได้นะครับ จะกลับกรุงเทพฯ วันนี้เลยก็ได้” ไอ้ทองพูดใส่พี่หนึ่งด้วยอารมณ์ ทำเอาผมต้องขำกับอาการงอนของมัน สงสัยพี่หนึ่งจะตั้งใจแหย่มันเล่น เพราะดูท่าทางคนพูดให้ไอ้ทองอารมณ์เสียยังยิ้มเหมือนคนอารมณ์ดีอยู่
“ไม่ได้หรอกครับน้องทอง ตอนนี้พี่ติดใจอัมพวาเสียแล้ว ถึงลูกพี่จะกลับหรือน้องทองจะไล่ให้กลับตอนนี้พี่ก็คงไม่กลับแล้วล่ะ ขอหน้าด้านอยู่ต่ออีกสักหน่อยแล้วกันนะครับ” อาหนึ่งยังแหย่ไอ้ทองมันเล่นอยู่ เหมือนชอบดูเวลามันงอน เพราะเห็นอาการคนง้อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนแก้มบุ๋มเชียว น้องเจกับน้องพลอยยังคงขำอยู่กับอาการง้องอนของสองคนนั้น
“น้องหยก...น้องหยก หยกครับ” ผมหันไปเห็นคนรักที่ยืนพิงข้างเตียงคุณตาใช้นิ้วมือลูบหัวแหวนหยกในนิ้วนางของตัวเองเงียบๆ อยู่คนเดียว สายตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พอเรียกเสียงดังหน่อยก็สะดุ้งมองหน้าเหรอหรา ทำให้ผมเริ่มรู้สึกเป็นห่วงคนรักขึ้นมาอีกแล้ว แม้ว่าผมยังไม่แน่ใจในสถานะตัวเองว่าเกี่ยวดองยังไงกับน้องหยกทางสายเลือดหรือเปล่า แต่ผมก็สามารถละทิ้งความคิดนั้นไว้ชั่วคราวได้ เนื่องจากไม่อยากคิดมากให้สะเทือนจิตใจ
“มีอะไรเหรอครับ” น้องหยกถามกลับมาเบาๆ ด้วยสีหน้าซีดเซียว ตอนนี้หยกคงคิดมากเรื่องชาติกำเนิด แม้ว่าผมจะพยายามคิดเพียงว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ความสัมพันธ์ของผมกับคนรักก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่ดูเหมือนคนรักจะไม่ได้คิดตามแบบผมสักเท่าไร
“เป็นอะไรหรือเปล่า รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม” ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง คุณยายก็มองตามไปที่น้องหยก ทำเอาเจ้าตัวรีบส่ายหน้าพร้อมส่งรอยยิ้มน้อยๆ กลับมาให้ผม แม้ว่าใบหน้าจะเปื้อนยิ้มแต่ดวงตากลับเศร้าหมองชอบกล เห็นแล้วรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย แต่ก็ต้องปล่อยเอาไว้ก่อนในตอนนี้
“ยายครับ หิวหรือยัง เมื่อเช้ายายยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ครับ” ผมก้มลงมาถามคุณยาย เพราะเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสิบโมงแล้ว กว่าพยาบาลจะเอาอาหารมาให้ทานคงเป็นเวลาเที่ยง คุณยายอายุมากขนาดนี้คงรอทานไม่ไหว
“ยายหิวนิดหน่อย ไม่มากหรอกลูก เช้าๆ ยายกินน้อย” คุณยายตอบกลับมาเสียงเบา ผมจึงเดินไปหยิบถ้วยใบเล็กพร้อมช้อนสั้นมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง แล้วหยิบรังนกมาแกะกล่องเปิดฝาเทใส่ถ้วยหนึ่งขวด
“ยายกินรังนกรองท้องก่อนนะครับ เดี๋ยวเที่ยงกฤษจะไปทำข้าวต้มปลาทูที่ยายชอบมาให้ ตอนที่กฤษไม่สบายยายก็ทำให้กฤษทานทุกครั้ง ดีไหมครับ” คุณยายฟังผมพูดจบก็ยิ้มออกมา แล้วพยักหน้าเพียงเบาๆ ผมจึงส่งยิ้มให้แล้วบรรจงป้อนรังนกเข้าปากคุณยาย
“พี่กฤษจะไปทำข้าวต้มปลาทูใช่ไหมครับ พี่กฤษไปก่อนก็ได้เดี๋ยวหยกดูแลคุณยายเอง ทำมาเผื่อหยกด้วยนะครับ ข้าวต้มปลาทูสูตรคุณยายฝีมือพี่กฤษอร่อยที่สุดในโลกเลย หยกชอบมากเลยครับ” น้องหยกพูดพร้อมใช้นิ้วชี้เขี่ยหยดน้ำตาของตัวเองที่ซึมอยู่ตรงหางตา แล้วก็ยิ้มออกมาได้เสียที
“ได้เลยครับ พี่จะทำมาเยอะหน่อย เผื่อคุณตาตื่นมาจะได้กินด้วย ไอ้ทองเดี๋ยวกูขอไปใช้ครัวมึงที่โรงแรมนะ ใกล้โรงพยาบาลกว่าบ้านกูเยอะ” ผมลุกขึ้นส่งถ้วยใส่รังนกให้น้องหยกนำไปป้อนคุณยายต่อ คนรักก็มานั่งยิ้มหวานแทนที่ผม พร้อมบรรจงป้อนรังนกให้คุณยายทานต่อไป
“พี่กฤษไปใช้ครัวที่โรงแรมได้ค่ะ แต่พลอยคิดค่าใช้สถานที่ด้วยการโชว์ฝีมือทำอาหารให้พวกหนูได้ทานกันด้วยได้ไหมค่ะ คิดถึงอาหารฝีมือพี่กฤษจะแย่อยู่แล้ว พี่เจกับคุณอาหนึ่งจะได้ลองทานด้วยไงค่ะ รับรองว่าเชฟระดับประเทศยังอาย” น้องพลอยกล่าวชมเสียจนผมเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาแล้วสิ
“ข้าวต้มปลาทูเป็นยังไงครับ เจไม่เคยทาน เคยเห็นแต่ปลาทูทอด ขอเจทานด้วยได้ไหมครับ” น้องเจออกอาการสงสัย คงจะเคยเห็นแต่ปลาทูเข่งที่นึ่งแล้วนำมาทอดเท่านั้น
“เป็นปลาทูสดครับ ที่แม่กลองอัมพวามีเยอะ เราไม่ค่อยได้ทานปลาทูนึ่งกันหรอกครับ ส่วนใหญ่จะทานแต่แบบปลาสดนำไปปรุงอาหาร ที่ต้องส่งไปขายไกลๆ เค้าจะนึ่งให้สุกก่อนเพื่อเป็นการถนอมอาหารครับ เดี๋ยวพี่ทำเผื่อให้ทานด้วยเลยแล้วกันครับ” ผมอธิบายน้องเจไป
“ถ้ามีปลาทูสดเยอะ อาขอทานฉู่ฉี่ปลาทูสดได้ไหมครับ อาเคยทานนานแล้วชอบมากเลย กฤษทำให้อาทานด้วยได้หรือเปล่า” คุณอาหนึ่งเสนอมาให้อีกหนึ่งเมนู
“ได้เลยครับ สบายมากครับสำหรับฉู่ฉี่ปลาทูสด วันนี้ผมขอเสนอเป็นเมนูอาหารหัวข้อปลาทูเลยดีไหมครับ ทำปลาทูสดทอดขมิ้น ต้มยำปลาทูสด ปลาทูซาเตี๊ยะเปรี้ยวๆ เค็มๆ ก็อร่อยนะครับ เมนูนี้หากินได้ที่นี่ที่เดียวด้วยนะครับอา” ผมโฆษณานำเสนออาหารพื้นบ้าน ไปให้คนในเมืองที่คงไม่เคยทานเมนูปลาทูสดแบบที่นี่มาก่อนแน่ๆ
“ได้เลยกฤษ อาเชื่อฝีมือเราแน่นอน มีคนมาบอกอาหลายคนแล้วว่ากฤษทำอาหารเก่งขั้นเทพ ขออาลองทานดูสักครั้งแล้วกันครับ” อาหนึ่งตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อให้ความมั่นใจผมแบบนี้ ผมก็จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน
“พี่กฤษเอามาให้หยกชิมบ้างนะครับ หยกก็ไม่เคยทานเหมือนกัน” น้องหยกส่งเสียงพูดขึ้นมาบ้าง ทำเอาผมใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง คิดว่าคนรักคงปล่อยวางเรื่องที่คาค้างอยู่ในใจลงได้บ้างแล้ว จึงหันไปส่งยิ้มให้เพื่อเป็นการตอบรับ
“ถ้าอย่างนั้นกูว่าเรามากินพร้อมกันที่นี่เลยดีไหม คุณตากับคุณยายจะได้มีเพื่อนมากินข้าวด้วยกันหลายๆ คนไง ไหนๆ โรงแรมกูก็ยังไม่เรียบร้อยดี วันนี้กลับไปก็เหม็นกลิ่นสีกันเปล่าๆ กินข้าวพร้อมกันที่นี่ล่ะ” ไอ้ทองเสนอความคิดเห็นมาให้ผมเริ่มลังเล มันจะเหมาะเหรอที่มาทานข้าวกันเป็นวงใหญ่ในโรงพยาบาล หันไปมองคนรักก็พยักหน้าเห็นดีด้วยกับคนอื่น
“จริงด้วยค่ะพี่กฤษ ห้องนี้มีไมโครเวฟด้วย อ่างล้างจานก็พร้อม เดี๋ยวจานชามพลอยจัดการมาให้เองไม่ต้องห่วง ทานกันหลายๆ คน คุณตาคุณยายจะได้ไม่เหงาด้วยไงค่ะ จริงไหมค่ะคุณยาย” น้องพลอยรีบสนับสนุนความคิดพี่ชาย แล้วยังไปขอแนวร่วมจากคุณยายที่นอนยิ้มหวานพยักหน้ากลับมา เหมือนดีใจที่จะมีคนมาอยู่ทานข้าวด้วยเยอะแยะ เคยได้ยินว่าคนแก่จะกลับไปมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนเด็กอีกครั้งคงจะจริง
“เอาก็เอาวะ อย่างนั้นน้องพลอยกับเจไปช่วยพี่ซื้อของสดกลับไปทำอาหารที่โรงแรมแล้วกัน ไอ้ทองมึงอยู่กับอาหนึ่งที่นี่ไปก่อนนะ” ผมหันไปสั่งพร้อมเดินกลับมาใกล้หยก เก็บกุญแจรถที่ไอ้ทองให้ยืมไว้ในลิ้นชักที่ตู้ข้างเตียงคนไข้ ด้านหลังน้องหยกที่กำลังป้อนรังนกให้คุณยายทานอยู่
“พี่จะรีบกลับมานะครับ หยกอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม” ผมก้มลงถามคนรักใกล้ๆ เผื่อว่าน้องหยกอยากจะทานอะไรมากกว่าข้าวต้มปลาทูที่เคยทานมาแล้ว
“หยกอยากลองกินข้าวต้มปลาเก๋าใส่บะเต็ง จิ้มกับน้ำจิ้มเต้าเจี้ยวผสมพริกน้ำส้มดูครับ” น้องหยกบอกเมนูประหลาดออกมา บะเต็งนั้นผมพอทำเป็นเพราะคุณยายเคยสอน มันคือหมูสามชั้นมีเนื้อแดงเยอะๆ เคี่ยวกับซีอิ๊วจนข้นเกือบแห้ง น้ำจิ้มเต้าเจี้ยวผมก็พอทำเป็น แต่ข้าวต้มปลาเก๋าใส่บะเต็งผมไม่เคยได้ยิน
“หยกเคยกินที่ไหนเหรอ ปกติมันจะทานคู่กันได้นะ แต่ให้ใส่ลงไปรวมกันพี่ไม่เคยเห็น แล้วรู้จักบะเต็งด้วยเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย คุณยายก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาฟังด้วยความสนใจ ทำเอาหยกต้องรีบวางถ้วยรังนกลง เพื่อพยุงคุณยายให้นั่งได้สะดวกขึ้น ผมจึงช่วยด้วยอีกแรง เราเอาหมอนมาหนุนหลังให้คุณยายนั่งสบายขึ้น
“หยกไม่เคยกินครับ แค่อยากรู้ว่าเป็นยังไง พอวันครบรอบวันตายของอากงที่บ้านเราจะไหว้แบบคนจีน ทั้งคุณป้ากับป๊าเคยบอกว่าอากงชอบกินมากถ้าได้ทำมาไหว้อากงคงดีใจ แล้วก็จะกินเฉพาะฝีมือแม่ครัวคนโปรดของอากงเท่านั้น หยกก็เลยอยากรู้ว่ามันจะอร่อยขนาดไหน” คนรักของผมพูดเบาๆ เพียงสายตายังเหม่อลอยไม่ได้มองใครเป็นพิเศษ
แต่น้องหยกพูดออกมาแบบนี้ ผมจึงทราบได้เลยทันทีว่าเพียงอยากจะลองเชิงดูปฏิกิริยาคุณยาย เพราะเรารู้มาจากคุณป้าน้องหยกว่าคุณยายเคยเป็นแม่ครัวเก่าในภัตตาคารของอากงน้องหยก แต่คุณยายของผมจะรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่านั้น ผมก็ยังไม่แน่ใจได้
“ยายเคยทำนะลูก เมื่อสามสิบปีก่อนยายเคยทำงานในภัตตาคารของเจ้าสัว พอท่านป่วยทีไรจะให้ยายทำข้าวต้มปลาไปให้กิน วันนั้นจะปิดร้านแล้วเนื้อปลาเก๋ามันไม่พอ ยายเลยเอาบะเต็งเฉพาะเนื้อแดงมารวนให้แห้งอีกที แล้วใส่ลงไปในข้าวต้มปลาเก๋า ใช้น้ำจิ้มเต้าเจี้ยวที่เหลือผสมพริกน้ำส้มไปให้เลยทีเดียว ท่านชอบมากจนเรียกให้ยายทำให้ทานบ่อยๆ จะป่วยหรือไม่ป่วยท่านก็เรียกมาทำให้ทาน” คุณยายเล่าความหลังให้ฟังจนผมขนลุก สงสัยเรื่องที่คุณป้าน้องหยกเล่าจะมีมูลความจริงขึ้นมาเสียแล้ว
“พี่กฤษครับ หยกไม่อยากทานแล้ว ถ้าคุณยายเคยทำมาก่อน ไว้หยกรอให้คุณยายหายป่วยแล้วค่อยทำให้หยกทานดีกว่า พี่กฤษรีบไปทำกับข้าวมาเถอะครับ พาอาหนึ่งไปด้วยก็ได้ครับ จะได้ไปเดินเที่ยวตลาดสดอัมพวาด้วยไงครับ อยู่ในโรงพยาบาลจะอึดอัดเปล่าๆ หยกอยู่กับคุณยายเอง” คนรักบอกผมเสียงสั่นเครือนิดๆ ทำให้ผมทราบดีว่าคนรักต้องการอะไร เพียงตอนนี้คงเริ่มมั่นใจในเรื่องราวที่คุณป้าเล่ามาให้ฟังแล้วเหมือนกับผม
“ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะครับ หยกมีอะไรก็เรียกพยาบาลด้านนอกนะครับ แล้วพี่จะรีบกลับมา ยายครับเดี๋ยวกฤษไปทำกับข้าวมาทานพร้อมกันที่นี่นะครับ” ผมบอกคนรักที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ตอนนี้ และคุณยายที่ออกอาการฉงนกับท่าทีของน้องหยก พร้อมเสียงล่ำลาของแขกทุกคนที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเกี่ยวกับเรา
-
แสดงตัวแล้ววววววว
-
ออกตัวแล้ว
-
มาอ่านครั้งแรก ติดใจอย่างแรง....
พี่กฤษท่าจะเป็นแฝดกับพีท แน่ล่ะมั้ง...
ในเมื่อยุทธ เลวส่ะขนาดนั้น ถ้าแค่ลักพาตัวเด็กมา ไม่แปลกเลย......
-
พี่หยกอย่าลืมสัญญาของพี่กฤษนะ ไม่ว่าพี่หยกจะเป็นใครยังไงพี่กฤษก็รักพี่หยกนะ
-
ลุ้นจนตัวโก่งแล้วค้าบ....
-
:serius2: ลุ้นมาก
:L2: :L2:
-
หยก..อย่าเพิ่งคิดมาก ไม่ว่าจะยังไงทุกคนก็รักหยกเหมือนเดิมนะ :กอด1:
-
ขอเข้ามาอ่านด้วยคน
-
ตอนต่อไป ตอนต่อไป ตอนต่อไป o13
-
โอ้ เรื่องชักจะเข้มข้นขึ้นทุกที
หวังว่าคงจะไม่ใช่พี่น้องกันน๊า ยังไม่อยากกินมาม่าอ่า
รีบมาต่อไวๆนะค๊า
-
ดราม่าเยอะไม่กลัว
กลัวอย่างเดียว
ทั้ง 2 คน เป็นพี่น้องกัน T^T
-
เอิ่ม สงสารทุกคนเลยยย ทั้งหยก ทั้งกฤษทั้งตายาย อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
กฤษจะเป็นลูกใครก็อย่าหยุดรักหยกน่า
หยกสู้ๆ บอกยายไปเลยว่าหลานยายอยู่นี้
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 56 “กรหยก”
ก็เพราะว่าเธอ คือของขวัญที่สวรรค์ให้มา ฉันจะเก็บรักษามันเอาไว้ให้นาน จะไม่ให้ใครทำร้ายเธอ ถ้าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ จะรักเธอทั้งหมดใจที่มี
พี่กฤษออกไปจากห้องคนไข้พร้อมกับทุกคนเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงผมนั่งข้างคุณยายที่เพิ่งจะทานรังนกเสร็จ เมื่อมองไปยังอีกเตียงที่คุณตานอนอยู่ ท่านยังคงหลับสนิทหายใจเบาๆ สีหน้าสงบเหมือนปกติ ไม่มีอาการเพ้อด้วยพิษไข้เหมือนเมื่อเช้า
“ยายครับ หยกเพิ่งทราบว่ายายเคยเป็นแม่ครัวมาก่อน ยายถึงได้สอนพี่กฤษทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้ ยายเล่าสมัยเป็นแม่ครัวอยู่ในภัตตาคารให้หยกฟังได้ไหมครับ” ผมเพียงชวนคุณยายคุยถึงเรื่องราวในอดีต เพราะตอนนี้ในใจของผมมันไม่ได้สงบเหมือนบรรยากาศภายในห้องพักคนไข้สักนิด ความอยากรู้มันอัดแน่นอยู่เต็มอกไปหมด
“ได้สิลูก ยายเข้าไปทำงานเป็นเด็กล้างจานตั้งแต่อายุสิบกว่าปี เรียกว่าตั้งแต่สมัยเจ้าสัวเปิดร้านใหม่ๆ เลยล่ะ เจ้าสัวมีโรงงานน้ำแข็ง และที่ดินให้เช่าในตลาดมากมาย ท่านรวยมาก พอมาเปิดภัตตาคารก็มีแขกเข้ามากินเยอะ เพราะท่านเอาพ่อครัวมาจากเมืองจีน หลังๆ ก็มีคนครัวเก่งๆ จากร้านอื่นไปขอทำงานด้วยเพราะรายได้ที่นั่นดีมาก ท่านเป็นคนดุแต่ว่าใจดีให้เงินเดือนพนักงานเยอะ ใครๆ ก็รู้จักอยากทำงานกับท่าน” คุณยายเล่าช้าๆ เบาๆ เหมือนกำลังเคลิ้ม ผมจึงนั่งฟังนิ่ง
“ยายล้างจานได้ไม่นานก็มาเป็นลูกมือในครัว เพราะคนไม่พอ ก็เลยได้เรียนรู้การทำอาหารมาเรื่อยๆ จนได้เป็นแม่ครัว แล้วก็มาเจอตาของกฤษที่ร้านนั่นล่ะ ตาเค้ามาส่งมะพร้าวกะทิกับน้ำตาลประจำ พอยายได้แต่งงานกับตาเจ้าสัวก็ยังเอาเงินใส่ซองมาให้ยายด้วย ท่านใจดีมาก หยกเอ้ย...ยายขอน้ำสักแก้วสิลูก” คุณยายเล่าได้สักพักก็ร้องขอน้ำดื่ม ทำให้ผมได้สติว่าลืมให้คุณยายดื่มน้ำหลังจากทานรังนกไปเลย
“ขอบใจลูก” คุณยายรับแก้วน้ำที่ผมรินให้ แต่ผมไม่ให้คุณยายถือเพียงนำหลอดสีขาวไปใส่แก้วน้ำ แล้วยื่นไปใกล้ปากให้คุณยายได้ดูดน้ำจากหลอดดื่มแทน พอดื่มไปครึ่งแก้วคุณยายก็ปล่อยหลอด ผมจึงวางแก้วไว้ที่ตู้ข้างเตียง หันมาปรับที่นอนให้เอนลงเพื่อให้คุณยายได้นอนสบาย
“ยายมีลูกสาวกับตาคนหนึ่งชื่อทิพย์ พอคลอดเสร็จยายก็ให้แม่ยายช่วยเลี้ยงให้ ส่วนยายก็กลับไปทำงานที่ภัตตาคารต่อ จนยายได้มาเป็นแม่ครัวเอก ตอนนั้นยายจะทำอาหารไทยทั้งหมด ส่วนพ่อครัวคนจีนจะทำอาหารจีน งานค่อนข้างเยอะแต่ยายชอบนะ ลูกค้าติดฝีมือยายเยอะมาก ยายทำงานที่นั่นจนทิพย์เข้าเรียนวิทยาลัยเลยล่ะ ยายก็ให้ลูกสาวมาช่วยเสิร์ฟอาหารที่นั่นด้วย ตาก็ยังมาส่งกะทิกับมะพร้าวเสมอ” คุณยายเล่าถึงตอนนี้ก็เงียบไปนาน
“ตอนนั้นยายเป็นครูสอนลูกสาวคนโตของเจ้าสัวทำอาหารด้วยนะ ยายก็เลยมีสิทธิพิเศษเป็นแม่ครัวทำอาหารที่บ้านเจ้าสัวด้วย บ้านตั้งอยู่ในโรงน้ำแข็งที่หลังตลาด ยายสอนจนคุณหลินลูกสาวเจ้าสัวไปเปิดร้านอาหารที่เมืองนอกได้เลยล่ะ ตอนนั้นยายเป็นคนสำคัญเชียวนา” คุณยายเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
“แล้วทำไมคุณยายถึงลาออกล่ะครับ” ผมถามเพราะคุณยายเล่ามาถึงแค่ตอนนี้ แล้วเงียบจนไม่พูดอะไรต่อ ทำเอาผมรู้สึกอึดอัดอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด
“ลูกสาวยายดันไปชอบกับลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวน่ะสิ ท่านไม่ชอบให้ลูกชายมายุ่งกับคนที่ท่านไม่ได้จัดหาไว้ให้ ตอนนั้นเป็นที่รู้กันไปทั่วว่าท่านเจ้าสัวหมั้นลูกชายไว้กับลูกสาวร้านทองในตลาด แต่ลูกสาวยายสวยกว่า แถมยังใกล้ชิดกับลูกชายท่านเจ้าสัวมากกว่า ท่านก็เลยต้องจ้างยายให้ลาออกมาทำงานที่บ้าน แต่ก็ยังรับซื้อกะทิ น้ำตาลมะพร้าว มะพร้าวสดเสมอ ถือว่าท่านใจดีจริงๆ เพียงแต่ความรักที่มีต่อลูกชายคนเดียวก็เลยต้องทำแบบนี้” ยายทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมจึงเอื้อมมือไปจับแขนเบาๆ
“ลูกยายมันไม่รักดี ดันไปชอบลูกชายท่านเจ้าสัวด้วย พอท่านรู้ก็โกรธมากที่ลูกชายไม่ฟังคำสั่งท่าน จึงให้จัดงานแต่งงานกับลูกสาวร้านทองทันที เพื่อให้ลูกชายตัดใจจากลูกสาวยาย แต่ท่านก็เคยมาขอให้ลูกสาวยายไปเป็นเมียสองนะ เพียงให้คุณกนกลูกสาวร้านทองเป็นเมียหลวง ยายก็เข้าใจว่าคนจีนชอบมีเมียเยอะ แต่ตาไอ้กฤษเค้าไม่ยอมให้ลูกไปเป็นเมียน้อยใคร” ยายถอนหายใจออกมาเสียงดัง
“พอแล้วล่ะลูก ยายไม่อยากเล่าเรื่องไม่ดีให้หนูฟัง เรื่องนี้กฤษมันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ” คุณยายพูดออกมาเสียงสั่น ทำเอาผมใจหาย แม้ว่าอยากจะรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่ก็คิดจะร้ายจิตใจคนแก่ไม่ได้ หากเรื่องที่อยากรู้จะสร้างความสะเทือนใจให้ผู้เล่าขนาดนี้
“ยาย...กฤษล่ะยาย กฤษอยู่ไหน...เสียงยายคุยกับใคร” เสียงแหบแห้งของคุณตาดังขึ้น ผมจึงรีบลุกไปดูใกล้ๆ เห็นคุณตาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจึงกดปุ่มสัญญาณเรียกพยาบาลให้ช่วยเข้ามาดูอาการ ท่าทางคุณตาเหมือนเพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยาลดไข้
“หยกเองครับตา พี่กฤษไปทำข้าวต้มปลาทูมาให้ตาทานเดี๋ยวก็มาครับ ตาเป็นยังไงบ้างครับ ยังเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง แล้วรีบหาน้ำมาให้คุณตาดื่ม คุณตาดูดน้ำจากหลอดที่ผมจ่อเข้าปากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาวัดไข้
“คุณตาไข้ลดลงแล้วนะคะ แต่ยังต้องให้นอนที่นี่ดูอาการก่อนสักคืนหนึ่งนะ คุณตาจะได้ล้างแผลถลอกที่ขาได้สะดวกด้วย เดี๋ยวหนูเอาข้าวต้มมาให้ทานดีไหม หิวกันรึยัง” คุณพยาบาลมีสีหน้ายิ้มแย้มหันไปมองคุณยายสลับกับคุณตา
“ยังหรอกหนู ยังไม่หิว ขอบใจมากนะ” คุณยายบอกแบบนั้นคงด้วยความอยากจะรอทานอาหารฝีมือหลานชายมากกว่า พยาบาลสาวเพียงยิ้มให้แล้วขอวัดความดันขอท่านทั้งสองอีกรอบ ก่อนจะขอตัวออกไปทำงานต่อ
“ยาย...ตาฝัน ฝันไม่ดีเลย ทิพย์มันโกรธฉันมาก ทิพย์มันขอให้เอาลูกไปคืนเจ้าของเค้า ฉันใจไม่ดีเลยยาย ฉันจะทำยังไงดี” คุณตาพูดเรื่องความฝันด้วยเสียงสั่นเครือ
“ตา...พูดอะไรแบบนั้น หยกพยุงยายขึ้นหน่อยลูก” คุณยายทำท่าฮึดฮัดขึ้นมา แล้วรีบลุกขึ้นจนผมต้องเข้าไปพยุงให้นั่ง แล้วเอาหมอนมารองด้านหลังให้
“ฉันไม่อยากปิดไอ้กฤษมัน ฉันกลัวว่าจะตายก่อนที่จะบอกความจริงกับหลานมัน ไม่งั้นฉันคงไม่มีหน้าไปมองลูกที่โลกโน้น ฉันจะทำยังไงดีล่ะยาย เป็นแบบนี้ฉันคงนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ จะให้ฉันทำยังไง...ฮึก” คุณตาพูดเบาๆ เหมือนหมดแรง ตามมาด้วยเสียงสะอื้นทำเอาผมใจสั่นรัว
“ตา...ตอนนี้ยายก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ยายไม่กล้าบอกหลานมัน กลัวมันเตลิดไปไกล ถ้ามันโกรธเราเข้าล่ะตา จะทำยังไง หยกออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมลูก ยายอยากจะคุยธุระสำคัญกับตาเค้าหน่อย ไม่ว่ายายนะ” คุณยายพูดตอบทันทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“เอ่อ...คุณยายครับ ถ้าเป็นเรื่องพี่กฤษ คือหยก...เอ่อ” ผมลังเลที่จะบอกว่าผมทราบความจริงทั้งหมดแล้ว หากท่านทั้งสองตกใจมากผมจะทำยังไงดี ผมควรพูดดีไหม
“หยกพูดเรื่องอะไรเหรอลูก” คุณยายทำตาโตถามผมเสียงค่อนข้างดังเหมือนตกใจ ผมเริ่มใจไม่ดีขึ้นมาแล้ว ทั้งความกลัวผสมกับอาการลังเลที่จะบอกเล่าสิ่งที่รู้มา ในใจตอนนี้มันสับสนวุ่นวายไปหมด
“ยาย...บอกหลานมันเสียวันนี้เถอะนะ ฉันกลัวจะตายก่อนหลานมันรู้ความจริง หากเป็นแบบนั้นวิญญาณฉันคงไม่มีวันสงบนะยาย ฉันขอนะ” คุณตาแทรกเข้ามาบ้าง
“เอาเถอะ...แล้วแต่ตา ยายก็อึดอัดเหมือนกัน อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ ยายจะทำใจ” คุณยายถอนหายใจเอนตัวพิงหมอนหลับตาลง เหมือนจนใจ
“คุณตาครับ คุณยายครับ ฟังหยกนะครับ หยกเป็นลูกพ่อหยกเทพ หยกเป็นลูกชายแท้ๆ ของพ่อหยกเทพ หยกมาที่นี่เพื่อมาโอนที่ดินคืนให้คุณตากับคุณยาย หยกรู้แล้วครับว่าหยกเป็นลูกแม่ทิพย์ ฮือ...ฮือ...หยก ฮึก...หยกรู้แล้ว...ว่า...ฮึก...แม่แท้ๆ ของหยก...คือใครครับ โฮ....” ผมเล่าไม่ทันจบก็สะอื้นออกมา จนฝืนพูดจนจบแล้วปล่อยโอน้ำตานองหน้า ร่างกายแทบไม่มีแรงจะยืนอยู่
ผมทรุดนั่งลงข้างเตียงก้มหน้าแนบเตียงคุณตาร้องไห้สะอื้นอยู่แบบนั้น จนไม่รู้ว่าตอนนี้คุณตากับคุณยายทำสีหน้ายังไง จิตใจผมเหมือนระเบิดออกมาเมื่อได้ระบายสิ่งอัดอั้นในใจ ตอนนี้หัวสมองโล่งไปหมดเหลือเพียงความสะเทือนใจที่เพิ่งรู้ความจริงทั้งหมดในวันนี้
“หยก...ลูกว่าอะไรนะ ลูกเป็นลูกพ่อหยกเทพจริงๆ เหรอ ลูกเป็นหลานตากับยายใช่ไหมลูก ใครบอกลูกมา ฮือ...ฮือ...ใคร...ใครบอกลูก” เสียงคุณยายสะอื้นออกมาบ้าง ตอนนี้ผมไม่ได้หันไปดู แต่รู้สึกถึงฝ่ามือคุณตาที่กำลังลูบหัวผมเบาๆ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นท่านกำลังร้องไห้ ผมจึงจับมือที่ลูบหัวมาแนบใบหน้า
“ป้าหลินบอกหยกครับ หยกไปอยู่กับป้าหลินที่อเมริกา พอพ่อหยกเทพเสียก็ให้ที่ดินบ้านหลังนั้นมาเป็นมรดก หยกก็เลยกลับมาเมืองไทยเพื่อโอนให้คนเช่า เพราะหยกอยากให้กับคนที่เช่ามานาน หยกไม่อยากเก็บไว้ป้าก็เลยยอมให้หยกมาที่นี่” ผมเล่าให้ตากับยายฟังด้วยน้ำตานองหน้า
“โถ...คุณหลิน คุณหลินของยายสบายดีไหมลูก” เมื่อได้ยินคุณยายถามดังนั้นผมจึงหันไปเล่าลายละเอียดทั้งหมด ชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมาของผมให้คนแก่ทั้งสองได้ฟัง เราทั้งกอดทั้งหอม มองหน้าเหมือนเพิ่งเคยได้เจอหน้ากันครั้งแรก คุณยายและคุณตาดูเปี่ยมสุขเหลือเกินที่ได้เจอผม
“แล้วพี่กฤษเป็นลูกของแม่ทิพย์จริงๆ เหรอครับ” ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าพี่กฤษจะใช่ลูกแม่เดียวกับผมหรือเปล่า หากเป็นอย่างนั้นผมคงปวดใจที่สุด ผมไม่อยากให้พี่น้องแม่เดียวกันต้องมามีอะไรกันแบบคนรัก และผมรู้ตัวเองดีว่าแม้ผมจะเจอกับพี่กฤษไม่นาน แต่ผมคงขาดพี่กฤษไปไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้
คุณตากับคุณยายเพียงมองหน้ากันแต่ยังไม่มีใครยอมพูดอะไร ทำเอาผมอึดอัดกับอาการอ้ำอึ้งของคนทั้งสอง ตอนนี้ผมเป็นกังวลเรื่องนี้จนจะบ้าตายอยู่แล้วเชียว ทำไมคุณตาคุณยายถึงยังมองหน้ากันพลางถอนหายใจแบบนั้น ในใจร้อนรนจนนั่งแทบไม่อยู่แล้วในตอนนี้
“ตาก็ไม่สบายใจเรื่องนี้ล่ะ ทิพย์มาหาตาว่าให้บอกความจริงกับกฤษเสียที หยกต้องช่วยตาด้วยนะลูก ตอนนี้สวรรค์คืนหลานมาให้ตาแล้ว ตาสบายใจมากที่สุดตอนนี้ เหลือเรื่องที่ทำให้ตานอนตายตาไม่หลับนี่ล่ะ ถ้าตาเล่าให้ฟังแล้วหยกช่วยตารั้งกฤษไว้ให้อยู่กับเรานะ อย่าให้กฤษไปไหนนะลูก” คุณตาอ้อนวอนผมจนทำให้ตอนนี้รู้สึกงงไปหมดแล้ว ว่าเรื่องราวของพี่กฤษจะเป็นยังไง
-
มาต่อด่วนนนนนนนนนนน :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:o12: :o12: :o12: มาต่อด่วยที่สุดดดดดดดดดดด:o12: :o12: :o12: :o12:
-
อย่าบอกนะ
ว่าพี่กฤษ
คือฝาแฝดของคนที่ชื่อพีช
-
ตอนหน้าเท่านั้นละ ความจิงจะเปิดเผยแล้ว
-
มาดึงแข้งดึงขาคนแต่ง ให้ มาต่ออย่างด่วน
-
คุณตา คุณยาย สักทีเถอะ
เกร็งจนตะคริวกินเเล้วววววววววว
-
สงสาร.....ตากับยาย :m15: :monkeysad:
สงสาร.... น้องหยก :sad4: :o12:
สงสาร.... พี่กฤษ :z3: :z3:
ตกลงว่าพี่กฤษเป็นลูกใครล่ะเนี่ย ??? :a5: :a5: :a5: :impress: :impress:
:serius2: :serius2: :serius2:มาต่อไวๆนะคะ ลุ้นมาก :serius2: :serius2: :serius2:
-
แฮปี้ไปแล้วหนึ่งครอบครัว
ยังไงก็ตามช่วยมาต่อเร็วๆนะคะ เพราะมันค้างงงงงงงงงอย่างแร้งงงงงงงง
Pleasessssssssssssssssss
:3123: ให้กำลังใจเคลียร์งานให้เสร็จไวๆนะคะ
-
:serius2: อยากรู้มากเลย
:call: :call: :call:
:L2: :L2:
-
สาธุๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่พี่น้องกัน
-
:t3:
-
แม่นแล๊ว ตายายต้องไปขโมยลูกคนอื่นเขามาแน่ๆ
แล้วน้องหยกกับพี่กฤษ ก็ไม่ต้องเป็นพี่น้องแม่เดียวกัน
-
ใจเย็นนะครับ กำลังพยายามปั่นให้ได้วันละตอนเป็นอย่างน้อยนะคร๊าบบบ
-
:z3: :z3:อยากรู้ความจริงๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆนะครับ รอรอร :z2: :z2:
-
ฮ๊ากกกก (ทึ้งหัว)
ค้างมากกกกกกก อยากรูู้มากจนเกร็งไปทั้งตัว
ตา ยาย อย่าทำอย่างงี้ บอกมาเถอะค๊าาาา เค้าลุ้นนนนนนนมากกกกก
-
โล่งอก พี่กฤษไม่ใช่พี่น้องกับน้องหยกใช่มั๊ย
นอนหลับฝันดีแล้วคืนนี้
พี่กฤษจะเป็นใครยังไงไม่สำคัญ
เพราะยังไง น้องหยกก็รักอยู่แล้วชิมิ ^_______^
-
มาอ่าน กับ + 1 ให้ค่ะ
รอตอนต่อไปแบบลุ้นสุดๆ....555
-
ความจริงใกล้จะได้เปิดเผยแล้ว
ลุ้นมากๆ พี่กฤษเป็นลูกใครเนี่ย
-
วันนี้อย่าลืมเข้ามาติดตามนะครับ
-
อยากรู้อ่ะ ว่ากฤษเป็นใคร แล้วมาอยู่กับตายายได้ยังไง รีบมาต่อนะ :call: :call:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 57 “กรหยก”
เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพสันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ใครคู่เขา รักยังคอยเฝ้าชม คอยภิรมย์เรื่อยไป ขอบน้ำขวางหน้าขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้พบสบรักกันได้ ห่างกันแค่ไหน เขาสูงบังกั้นไว้ รักยังได้บูชา ความรักศักดิ์ศรี รักไม่มีพรหมแดน รักไม่มีศาสนา แม้นใครบุญญา ได้ครองกันมา พรหมลิขิตพาชื่นใจ
“แล้วพี่กฤษไม่ใช่ลูกแม่ทิพย์จริงๆ ใช่ไหมครับ” ผมพยายามกลั้นใจถามคุรตาออกไปเพื่อความสบายใจของตัวเอง หากไม่อย่างนั้นแล้วผมคงอึดอัดจนอาจเป็นบ้าตายไปตรงนี้เลยก็ได้ ยังไงแล้วก็ยังไม่อยากจะให้เกิดความรักฉันท์ชู้สาวทางสายเลือดกับชีวิตของผมแน่นอน
“กฤษ...ไม่ใช่ลูกทิพย์หรอก ลูกของทิพย์มีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือหนู แล้วพ่อหยกเทพก็เป็นพ่อแท้ๆ ของหนู ตาผิดเอง เรื่องทั้งหมดเพราะตาเป็นคนผิดเอง ตาเกรงใจคุณปู่ของหนูก็เลยจำใจต้องยกหนูให้เทพไป เรื่องนี้ล่ะ ที่ตาทำผิดต่อลูกสาวของตา มันเป็นบาปติดตัวตามาตลอด ตาเป็นคนพรากลูกออกจากอกแม่ตั้งแต่เกิด แต่ตาก็รักและบริสุทธิ์ใจนะ ตาทำบาปเพราะความรักที่มีต่อลูกสาวคนเดียวของตา ฮือ...ฮือ...ตาเป็นคนผิดเอง” คุณตาของผมร้องไห้ออกมาเมื่อระบายความในใจออกมาจนหมด
“คุณตาไม่ผิดหรอกครับ แม้ว่าการพรากผมออกจากแม่ทิพย์จะทำให้รู้สึกผิดหรือเป็นบาป แต่ผมรู้ว่าตาทำเพราะอากง ทำเพื่อตัวผมเอง และทำเพราะความหวังดีกับแม่ทิพย์ใช่ไหมครับ” ผมเดินเข้าไปใกล้เตียงคุณตาพร้อมก้มลงกอด เอาใบหน้าแนบลงตรงอกคุณตา น้ำตาผมไหลลงมาเปื้อนเสื้อคุณตา มีมือของคุณตาคอยลูบหัวผมเบาๆ เราปลอบใจซึ่งกันและกัน
“ขอบใจมากลูก ขอบใจจริงๆ ที่หลานตาเข้าใจตาแบบนี้ ตามันไม่กล้าพอที่จะบอกคุณปู่หนูว่าไม่อยากยกหลานให้ แต่บุญคุณมันค้ำคอ และตาไม่อยากให้หนูต้องโตมาอย่างยากลำบาก ตาจำใจต้องทำ” คุณตาที่สงบสติอารมณ์ลงได้อธิบายต่อ ยิ่งทำให้ผมเข้าใจในสถานการณ์ตอนนั้น
“แล้วพี่กฤษมาอยู่กับคุณตาคุณยายได้ยังไงครับ” ผมอดสงสัยไม่ได้ที่จะถามออกไป หากผมเป็นลูกแม่ทิพย์ และแม่ทิพย์มีลูกแค่คนเดียว แล้วพี่กฤษเป็นใครมาจากไหน ผมเพียงภาวนาขอให้พี่กฤษไม่ใช่ญาติที่ใกล้ชิดทางสายเลือดของเราด้วยเถอะ
“หยกมานั่งนี่สิลูก ยายจะเล่าให้ฟัง...ตอนนั้นหลังจากคลอดทิพย์มันฟื้นขึ้นมาก็เริ่มคลุ้มคลั่ง จะหาแต่ลูกชายของมัน ยายก็จนใจที่จะหาวิธีปลอบใจมัน หมอต้องให้ยาระงับประสาท พออกจากโรงพยาบาลมันก็เริ่มซึม เวลามันเพ้อหาลุกแต่ละที ยายกับตาก็ได้แต่ปวดใจกับเสียงร้องโหยหวนของมัน มันร้องไห้ปานจะขาดใจ ยายก็แทบจะขาดใจไปกับมันตอนนั้น” คุณยายเรียกให้ผมมานั่งใกล้ๆ แล้วก็เริ่มเล่าไปพร้อมร้องไห้เบาๆ ไปด้วย ผมต้องคอยใช้ทิชชู่ซับน้ำตา และกุมมือคุณยายเอาไว้
“หยก...ฮึก...หยกสงสารแม่จังเลย แม่...คงคิดถึง...ฮึก...หยกมากใช่ไหมครับ” ผมทนอดกลั้นความรู้สึกสะเทือนจิตใจไม่ไหว จึงร้องไห้ตามคุณยายออกมา
“ใช่...ฮึก...ลูก ทิพย์น่าสงสารมากในตอนนั้น แล้ววันหนึ่งไอ้ยุทธ มันคอยมาเกาะแกะทิพย์ตลอด จนมันได้ทิพย์เป็นเมียของมัน ยายไม่ชอบมันเอาเสียเลย แต่ก็ต้องยอมให้ เพราะช่วงนั้นอาการทิพย์ดีขึ้น แต่หมอบอกว่าทิพย์เป็นโรคประสาทไปเสียแล้ว มีเพียงไอ้ยุทธที่เอาทิพย์อยู่ ยายก็เลยยอมให้มันเข้ามาอยู่ในบ้าน” คุณยายคงพูดถึงคนในรูปที่ผมเก็บเอาไว้ และมีศักดิ์เป็นพ่อของพี่กฤษ
“ไอ้ยุทธมันสำมะเลเทเมาไปวันๆ หนักเข้าก็เล่นการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินติดตัว ต้องมีคนมาคอยทวงเงินที่บ้านเราได้ตลอด เมื่อก่อนเรามีอยู่มีกินพอสุขสบายนะ หลังๆ มันก็เริ่มขโมยของในบ้านไปขายจนแทบไม่เหลืออะไร ทรัพย์สมบัติที่ยายกับตาสะสมไว้ก็หายไปหมด เหลือเพียงบ้านเปล่าๆ แต่ยายกับตาก็จำใจต้องยอมมันไป เพราะทิพย์คนเดียวเท่านั้น หากตอนนั้นไม่มีมันทิพย์จะเกิดอาการคลุ้มคลั่งตลอด” คุณยายถอนหายใจเสียงดัง ส่วนคุณตาก็เอาแต่เช็ดน้ำตาที่นองหน้า
“จนมาถึงวันที่ไอ้ยุทธมาอุ้มเด็กผู้ชายมาคนหนึ่ง มันบอกว่าเป็นลูกของมันกับสาวคนอื่น เอามาให้ทิพย์เลี้ยง ยายกับตาก็ดีใจที่เห็นลูกสาวของยายรักเด็กคนนั้นมาก อาการประสาทต่างๆ แทบจะหายไป ทิพย์ประคบประหงมเด็กคนนั้นเหมือนลูกแท้ๆ อาการก็ดีวันดีคืน จนตอนนั้นยายกลัวว่าวันหนึ่งไอ้ยุทธมันจะเอาลูกคืน ยายกับตาจึงปรึกษากันว่าจะเอาที่ดินไปจำนองแล้วเอาเงินมาให้มันแลกกับเด็กคนนั้น” คุณยายหยุดเล่าพร้อมหันไปมองคุณตา ผมจึงต้องหันไปมองด้วย
“พอใช้เงินมันแล้วตาก็ทำสัญญาให้มันยกลูกของมันให้เรา ใช้ชื่อนามสกุลตามที่ตาตั้งให้ ตาไปยัดเงินให้นายทะเบียนทำสูจิบัตรใหม่ให้กฤษโดยมีตากับยายเป็นพ่อแม่แทน สมัยนั้นเอกสารใช้เขียนเอาไปแจ้งช้าแค่ไหนก็ได้ ไม่มีใครสนใจรายละเอียดเท่าไร พอได้เงินไปไอ้ยุทธมันก็หายไปเลย ไม่มาดูลูกมันแม้แต่น้อย” คุณตาพูดเหมือนคนไม่มีแรงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
“เฮ้อ...บาปแล้วบาปเล่า ตากับยายก็พรากลูกพรากแม่เค้ามาเหมือนกัน ตาก็ทำไม่ต่างกับปู่ของหนูเท่าไร ตารู้ว่าคิดผิดที่ยอมยกหลานให้คนอื่น ทำให้ลูกสาวแทบเป็นบ้า ด้วยความรักที่มีต่อทิพย์ตาก็เลยยอมซื้อลูกจากไอ้ยุทธ มีเรื่องที่ดินกับเรื่องที่มันเกิดมาได้ยังไงที่ตากับยายโกหกกฤษมัน แล้วก็หลอกกฤษตลอดมาว่าที่ดินของเรานั้นโดนมันขโมยเอาไปขาย นอกนั้นไอ้ยุทธมันขโมยของเราไปจริงๆ จนไม่เหลือ แถมยังบอกกฤษมันว่าไอ้ยุทธข่มขืนทิพย์จนท้องคลอดมันออกมา” คุณตาพูดจบก็เอาฝ่ามือทั้งสองข้างปิดหน้าเหมือนละอายใจ
“คุณตาไม่ผิดหรอกครับ คุณตาทำถูกแล้ว หากบอกความจริงไปพี่กฤษอาจจะไม่รักแม่ทิพย์ก็ได้ คงอยากจะเจอแม่แท้ๆ ของตัวเอง จนต้องออกตามหากันอีกให้วุ่นวาย ใครจะรู้ใช่ไหมครับ” ผมเข้าไปปลอบใจคุณตาใกล้ๆ เพียงสักพักคุณตาก็ปล่อยมือพร้อมถอนหายใจออกมา
“ตอนนั้นตาคิดอะไรไม่ออกเลย ก็เลยต้องบอกหลานมันไปแบบนั้น แต่กฤษมันก็รักทิพย์มากนะ มันดูแลแม่มันดีมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ จนมันโตเข้าโรงเรียน ใครจะล้อมันว่ามีแม่เป็นบ้ามันก็ไม่อาย นี่ล่ะที่ทำให้มันไม่ค่อยมีเพื่อน มันไม่ไปเล่นกับเด็กที่ไหนเลย เอาแต่ทำงานหาเงินซื้อขนมซื้อของกินของใช้ดีๆ มาฝากแม่มัน ตาเห็นแล้วประทับใจในความกตัญญูของกฤษมันเหลือเกิน”
“ส่วนคนซื้อที่ดินไปก็คือพ่อหยกเทพของหนูนั่นล่ะ พอพ่อเทพเค้ารู้ก็มาช่วยซื้อเอาเงินไปให้ยุทธมัน แล้วก็มอบสร้อยเส้นหนึ่งให้ทิพย์ เค้าบอกว่าตรงจี้มันเป็นหยกจากแม่ของเค้า อยากให้ทิพย์เก็บไว้เป็นที่ระลึก พ่อเทพเค้ารักทิพย์คนเดียวเท่านั้น เค้าจะไม่ยอมมีลูกกับกนกเด็ดขาด ยายก็เข้าใจในความรักของพ่อเทพ แต่เรามันต่างชนชั้นกันจะให้รักกันก็คงลำบาก” คุณยายพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่เงียบให้คุณตาพูดคนเดียวมานาน
“เรื่องพ่อหยกเทพมาซื้อที่ดินของเราไปเข้าถึงหูคุณกนกเข้า เรื่องก็เลยบานปลาย คุณกนกมาโวยวายที่บ้านว่าทิพย์เป็นบ้าไปแล้วยังไม่ตัดใจจากพ่อเทพ วันนั้นกฤษมันไปโรงเรียนพอดี ยายเห็นท่าไม่ดีก็เลยตามพ่อเทพมาช่วยพูด พอทิพย์เห็นพ่อเทพเท่านั้นเองก็ดีใจวิ่งเข้ากอด ตอนนั้นสติของทิพย์มันไม่สมประกอบแล้ว คุณกนกไม่ยอมก็เลยเข้าทำร้ายทิพย์มัน จนพวกเราต้องห้ามกันชุลมุนไปหมด ทิพย์มันตกใจวิ่งหนีออกจากบ้านหายไป ฮือ...ฮือ...มาเจออีกที ก็โดนรถชนเป็นศพอยู่ริมถนนใหญ่หน้าหมู่บ้านไปแล้ว ฮึก...ฮือออ” คุณยายร้องไห้ออกมาทันทีที่เล่าจบ ผมตกใจกับเรื่องราวจนต้องร้องไห้ตาม แล้วโผเข้ากอดคุณยายที่ร้องสะอึกสะอื้นไม่หยุด เราทั้งคู่ปล่อยโฮออกมาเพราะความสงสารแม่ทิพย์
“ตอนนั้นคุณกนกก็ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ พ่อหยกเทพก็รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุ แต่เรื่องนี้ตาอโหสิกรรมให้ทุกคน ไม่เอาเรื่องใครเลย หลังจากงานศพทิพย์ไม่นานคุณปู่หนูก็ป่วยเสียชีวิต พ่อเทพกับคุณกนกก็เลยขายทุกอย่างย้ายไปอยู่กับพี่สาวที่ต่างประเทศ แล้วก็ตกลงให้เราเช่าอยู่ที่นี่ด้วยราคาที่ถูกมาก เมื่อไหร่ที่ตาเก็บเงินมาขอซื้อที่ดินคืน คุณกนกจะปฏิเสธทันทีเพราะรู้ว่าที่ดินผืนนี้ตาอยากได้คืนเพราะเป็นสมบัติของตระกูลตา คุณกนกกลัวว่าหากตาได้ที่ดินคืนจะไม่มีอะไรติดค้าง วันหนึ่งอาจจะมาทวงหลานคืนด้วยก็ได้” คุณตาอธิบายจนผมเริ่มเข้าใจเรื่องราวชัดเจนขึ้น
“แม่...ฮือ...แม่ของหยกน่าสงสารจังเลย ทำไมแม่ต้องเจออะไรแบบนี้ด้วย หยกสงสารแม่ทิพย์...ฮือออ แล้ว...พี่กฤษเป็นยังไงบ้างครับตอนนั้น” ผมร้องไห้ด้วยความสะเทือนใจกับชะตากรรมของแม่ผู้ให้กำเนิด และอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงความรู้สึกของคนรักที่ตอนนั้นยังเป็นเพียงเด็กนักเรียนชั้นประถมอยู่ อาจจะทนรับกับเหตุการณ์ที่แม่เสียชีวิตไม่ได้
“กฤษน่ะเหรอ พอกลับมาบ้านเท่านั้นล่ะ มันร้องไห้ลั่นบ้านเลย มันร้องให้ตาพาไปหาแม่ของมันทันที พอเจอศพเท่านั้นล่ะ มันร้องเหมือนจะขาดใจ โผเข้าไปกอดศพแน่น ไม่ยอมให้ใครดึงมันออกมา ตากับยายจนใจที่จะปลอบมัน มันร้องจนหมดแรงหลับไปข้างศพของทิพย์ ก็เลยต้องค่อยๆ พามันออกมาหลังจากที่มันหลับ พอมันตื่นมาเห็นโลงศพก็ร้องไห้ไม่ยอมกินข้าวกินปลา มันไม่ไปเรียนเป็นสัปดาห์เพราะมัวแต่เฝ้าศพแม่ของมัน” ผมฟังคุณตาเล่าแล้วรู้สึกสงสารคนรักจับใจ ขนาดผมจบไฮสคูลแล้วยังครองสติแทบไม่อยู่ตอนรู้ว่าพ่อแม่เสียชีวิต แล้วจะนับประสาอะไรกับเด็กประถมตัวเล็กๆ ในตอนนั้น
“พ่อหยกเทพก็มางานศพเกือบทุกวัน พาหยกมาด้วย คุณกนกก็ไม่ว่าอะไรเพราะคงเสียใจกับเหตุการณ์ที่มีส่วนทำให้ทิพย์เสียชีวิต กฤษมันซึมเศร้าไม่พูดไม่จากับใครเลย พอตากับยายเจอพ่อเทพที่พาหนูมาก็เข้าไปขออุ้มไปกอดให้หายคิดถึง เพราะกลัวจะไม่มีโอกาสนี้อีก ตอนนั้นหนูเพิ่งจะสี่ขวบพูดจาเจื้อยแจ้วกำลังน่ารักเลยเชียว” คุณยายเล่ามาถึงตอนนี้ก็หันมามองหน้าผมแล้วยิ้มหวานให้
“หนูรู้ไหม พอพ่อเทพให้หนูมาไหวแม่ทิพย์เสร็จ หนูก็เริ่มคุยกับกฤษที่นั่งอยู่ข้างรูปของทิพย์ตรงหน้าโลง หนูทั้งกอดทั้งหอมปลอบใจไอ้กฤษมันจนหน้ามันแดงไปหมด ไม่นานมันก็ยิ้มออกมาได้ พอหนูบอกว่าหิวกฤษมันก็ไปหาข้าวมาให้กิน สองคนนั่งกินข้าวกันได้ตรงหน้าโลงศพแม่ ถ้าหนูไม่มากฤษมันก็ไม่ยอมแตะข้าวปลาเลยนะ ช่วงนั้นพ่อหยกเทพก็เลยพาหนูมางานศพทุกวัน อยู่ตั้งแต่เช้ายันค่ำจนพระสวดเสร็จ พ่อเทพเป็นเจ้าภาพทุกคืน พอมีหนูมาเท่านั้นกฤษของยายก็อาการดีขึ้นมาก ไม่เอาแต่โศกเศร้าจนยายต้องเป็นห่วงอีก” คุณยายเล่าถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผมจำไม่ได้ นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก นี่ผมเจอกับพี่กฤษมาก่อนแล้วเหรอนี่
“พอจบงานศพของทิพย์ได้ไม่นาน คุณปู่หนูก็เสีย ยายในฐานะลูกจ้างเก่าแก่ก็เลยไปช่วยงานศพทุกวัน ช่วงนั้นกฤษมันก็ไปช่วย ความจริงมันอยากไปเจอหนูหยก ตอนนั้นอะไรๆ ก็คุณหนูหยก ที่งานศพของเจ้าสัวมีแขกเหรื่อมากมาย งานก็เลยดึก พ่อเทพก็เลยให้กฤษมันนอนค้างกับหนู เพราะกว่าจะเสร็จงานกฤษมันก็ง่วงมากแล้ว ยายก็เลยให้มันนอนที่นั่น เข้าไปดูในห้องแหม...กอดกันกลมเชียว เห็นแล้วก็ชื่นใจ” คุณยายหันมายิ้มให้จนผมเขิน นี่ผมเคยนอนกอดกับพี่กฤษตั้งแต่สี่ขวบเลยเหรอ ทำไมไวไฟขนาดนั้น
“สงสัยมันคงผูกพันกันตั้งแต่ตอนนั้นสินะยาย งานศพเจ้าสัวจัดไว้เกือบเดือนเพราะแขกเยอะ ไอ้กฤษมันเลยได้นอนกอดหยกทุกวัน พอโตขึ้นมามันก็เลยเข้ากันได้ง่ายขนาดนี้ แหม...ตาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้กฤษมันถึงได้เอาหนูหยกมาเป็นเมีย สงสัยมันคิดจะเอาเป็นเมียตั้งแต่เด็กแต่ตอนนั้นมันยังทำไมเป็นมั้ง ฮ่าๆๆ” คุณตาแซวเสียจนผมหน้าชา เมื่อกี้ยังสะเทือนใจกับเรื่องราวในอดีตอยู่ มาตอนนี้กลับมาแซวผมกับพี่กฤษจนได้
“ตาก็...ดูสิ หลานมันอายจนหัวหูแดงไปหมดแล้ว หึหึ แต่ก็จริงนะ ตอนนั้นยายเห็นไอ้กฤษมันแอบลุกขึ้นมาจูบปากหนูหยกตอนดึกๆ ด้วย ยายจะว่ามันก็ไม่กล้า เพราะเห็นว่ามันยังเด็ก แต่หนูโดนมันขโมยจูบทุกคืนที่มันไปค้างเลยนะ สงสัยว่าจูบแรกของหนูก็เป้นของไอ้กฤษมันนี่ล่ะนะ” คุณยายพูดเรื่องอะไรกัน นี่ตกลงจูบแรกของผมคือพี่กฤษหรอกเหรอ เข้าใจมาตลอดว่าเป็นของแฟนคนแรกที่อเมริกา พี่กฤษนะพี่กฤษแอบจูบผมตอนหลับเสียได้
“สงสัยแฟนคนแรกในชีวิตของหนูหยกจะเป็นไอ้กฤษมันนี่ล่ะนะยาย ตายังจำได้ที่มันมากินข้าวในงานข้างหยก พอเห็นหยกชอบกินอาหารฝีมือยายก็ร้องขอให้สอนมันทำบ้าง มันบอกว่าโตขึ้นมันจะเป็นพ่อครัวของคุณหนูหยกให้ได้ พอพูดเท่านั้นหยกก็ดีใจหอมแก้มมันตรงนั้น ทำเอามันเขินตกเก้าอี้จานข้าวหกเลอะไปหมด ทำเอาขำกันแทบตาย” คุณตาเล่าถึงอดีตให้ฟังบ้าง ทำเอาผมต้องยิ้มออกมาเหมือนกัน
“ใช่จ้ะ ยายจำได้แล้ว ที่มันอยากเป็นพ่อครัวก็เพราะหนูหยกสินะ ยายลืมไปเลย ช่วงนั้นทั้งหยกกับกฤษติดกันมาก พ่อเทพต้องพากฤษมาให้เจอกันเกือบทุกวัน แล้วกฤษมันก็เรียนทำอาหารกับยายไปให้หยกชิมประจำ ข้าวไข่เจียวบ้าง ข้าวต้มปลาทูบ้าง ตามประสาเด็กมาช่วยยายทำ ก็ไปอ้างกับหยกว่ามันทำเอง ยายละนึกแล้วก็ขำจริงๆ ไม่นึกว่าพอโตขึ้นมาจะมาเจอกันได้อีก แถมยังมาเป็นแฟนกันอีกจริงๆ สงสัยหนูจะเป็นเนื้อคู่ของกฤษมันนะลูก” คุณยายทำเอาผมเขินจนนั่งไปติดเก้าอี้ทีเดียว พอเห็นผมอายมากเข้า คนแก่ทั้งของก็ขำออกมาเสียงดังทีเดียว
-
สงสารแม่ทิพย์จังเลย
อ่านแล้วสงสารทั้ง กฤษ ทั้งหยก
แต่ไงตอนท้าย ดันมาหวานสะนี่
กฤษนี่ออกแววหื่นตั้งแต่เด็กเลยนะ
แต่ชอบกฤษตอนเด็กจังดูไร้เดียงสาดี
-
พรมลิขิตชัดๆ กรี๊ดดดดดดด ไม่ใช่พี่น้องกันด้วยสุดๆอ่ะ
-
อ๊ากกก เขินนแทหยก อย่างง้ต้องเรียกบุพเพจริงๆ
พี่กฤษก็เยอะ แอบลักหลับ ตั้งแต่หยก 4 ขวบเองอะ
อ่านไปก็เขิน แต่เรื่องของพี่กฤษก็ยังไม่คลี่คลายเลย
สงสัยต้องไปถามจากยุทธแล้วละ แต่เดาว่าคงเกี่ยวกับเพื่อนโตโต้แน่ๆเลย
อ๊ากกก อยากอ่านต่อแล้วค๊าาา :sad4:
ชอบบุพเพแบบนี้
-
แหม~ที่แท้เขาก็คู่กันมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่เอง :-[
นู๋หยกก็รุก หอมเขาก่อน กฤษก็รุกกลับ เหมือนตอนโตเลยนะ (แต่ตอนโตหื่นกว่าตรึมมม :laugh:)
-
ซึ้งอ่ะ...>"<
-
เย้ส!! ผ่านไปหนึ่งเปราะ แต่ ใครเป็นแม่พี่กฤษหล่ะ เค้าว่าพี่กฤษก็ต้องอยากรู้เหมือนกัน ดีไม่ดีอาจเป็นทายาทเศรษฐีอีกคน
-
พรหมลิขิตจริงๆ ด้วย :o8:
:L2: :L2:
-
อร๊ายยยยย
รักกันแต่เด็ก
-
เหมือนเพลงนี้เลย
เพลง พรหมลิขิต
พรหมลิขิต บันดาล ชัก พา ดลให้มาพบกัน ทัน ใด
ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิต ใจ ฉันจึงได้มาใกล้ กับ เธอ
เออชะรอยจะเป็น เนื้อ คู่ ควรอุ้มชูเลี้ยงดู บำเรอ
แต่ครั้งแรกเมื่อพบ เธอ ใจนึกเชื่อว่าแรกเจอ ฉันและเธอคือ คู่ สร้าง มา
เนื้อ คู่ ถึง อยู่ แสนไกล คงไม่คลาดครา
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใคร ใคร
หากมิใช่คู่ครอง แท้ จริง จะแอบอิงรักยิ่ง ปานใด
ยากนักที่จะสมใจ คงพบเหตุอาเพทภัย พลัดกันไปจนให้คลาดครา
..เราสองคนต้องเป็น เนื้อ คู่ จึงชื่นชูรักใคร่ บู ชา
นี่เพราะว่าบุญหนุน พา พรหมลิขิตขีดเส้นมา ชี้ชะตาให้มา ร่วม กัน
คนบางคนต้องเป็น เนื้อ คู่ เพียงแต่ดูรู้ชื่อ โดย พลัน
ก็รู้สึกนึกรักกัน จนฝันใฝ่ใจผูกพัน แม้ไม่ทันจะเห็น รูปกาย
เนื้อ คู่ ถึงอยู่แสนไกล คงไม่คลาดครา
มุ่ง หวัง สมดังอุรา ไม่ว่าใครใคร
พรหมลิขิตบันดาลทุก อย่าง เป็นผู้วางหนทางปวงชน
ได้ลิขิตชีวิตคน นำเนื้อคู่มาเปรอปรน ทั้งยังดลเธอให้ กับ ฉัน
-
สงสารแม่ทิพย์ ที่โดนถูกระทำตลอด
พรหมลิขิตบันดาลชักนำ น้องหยกเสียจูบแรกให้พี่กฤษตั้งแต่เด็กเลย แต่แปลกใจว่าทำไมพี่กฤษจำน้องหยกไม่ได้
ฮากับคุณตามาก เล่นเอาน้องหยกอายม้วนเลย อยากให้พี่กฤษมาได้ยินจัง
-
เรื่องราวความรักความผูกพันวัยเด็กของพี่กฤษ-น้องหยก น่ารักจัง
มันเป็นอะไรที่น่ารักและบริสุทธิ์มาก...... :impress: :impress: :impress:
อร๊ายยย >////////< พี่กฤษขโมยจุ๊บ(ปาก)น้องทุกวันตั้งแต่เด็ก :m3: :m3: :m3: (หื่นแต่เด็กเลยอ่า พี่กฤษเนี่ย :z1:)
แหม๋ๆ มิน่า พี่กฤษมาเจอน้องหยกอีกครั้ง เลยทั้งกอด ทั้งหอม ทั้งจุ๊บ แล้วก็.... ไม่ยอมให้ห่างเลย คิคิ :m1: :m13:
ดีใจจังที่พี่กฤษกับน้องหยกไม่ได้เป็นพี่น้องท้องเดียวกัน เย้ๆๆๆๆ :m18: :m18: :m18: (เราก็หลงนอยด์ตั้งแต่ต้นเรื่อง 555)
พี่กฤษคงเป็นลูกคนใหญ่คนโตแน่ๆเลย (ญาติกับพีท) ??? ใช่ป่าวคะ
:pig4: :pig4:ขอบคุณคนเขียนมากค่ะที่แต่งมาลงให้ทุกวัน
:กอด1: :กอด1: :กอด1:ให้กำลังใจค่ะ
-
มาม่าชามนี้พอรับได้
ถึงแม้จะดราม่าจนปวดตับ
แต่คุณตา o13ได้ใจมาก 555
-
หูย ตอนเด็กนี่หวานกันน่าดูเลยน่ะ
แต่ตอนรุ่นพ่อแม่นี่ไม่รู้จะเศร้าไปไหน รันทดมาก
ีพี่กฤษต้องเป็นลูกเศรษฐีคนนั้นแน่ๆ เลย
-
ยิ่งกว่าเนื่อคู่อะ
-
เห้อ นึกว่าจะเป็นพี่น้องกันซะอีก
-
ขอบพระคุณแฟนๆ ที่เข้ามาติดตามนะครับ ลงไปเกือบ 60 ตอนนี่มีคนชม 30000 กว่าแล้วอ่ะ ดีใจจังเลยครับ ^^
-
คุณตา....ฮาจริงๆ
พี่กฤษจับจองหนูหยกมาตั้งแต่เด็กนี่เอง....+ 1 ไปค่ะ
ปล. เรื่องนี้ สนุกค่ะ ดำเนินเรื่องไม่ยืดเยื้อดี แต่ได้ใจความ
เนื้อเรื่องสนุก เศร้าพองาม เน้นไปทางฮา ยกนิ้วให้คุณคนเขียน
ที่จริงน่าจะมีคนอ่านมากกว่านี้....
-
คุณตา....ฮาจริงๆ
พี่กฤษจับจองหนูหยกมาตั้งแต่เด็กนี่เอง....+ 1 ไปค่ะ
ปล. เรื่องนี้ สนุกค่ะ ดำเนินเรื่องไม่ยืดเยื้อดี แต่ได้ใจความ
เนื้อเรื่องสนุก เศร้าพองาม เน้นไปทางฮา ยกนิ้วให้คุณคนเขียน
ที่จริงน่าจะมีคนอ่านมากกว่านี้....
ใครก็ได้ค้าบ ช่วยจับผมไว้ที จะลอยแล้ววว ^^ ขอบคุณสำหรับคำชมนะคร๊าบบบ
-
ดราม่ามาหลายตอนนี้มาตอนนี้ยิ้มไม่หุบเลยคร่า วันนี้เึีัครียดเรื่องงานมากเลยคร่า กลับมาพอได้อ่านแล้ว ยิ้มออกเลยคร่า ถึงความน่ารักแบบเด็กๆ ของพี่กฤษที่มีต่อน้องหยก อิอิ สบายใจมากๆๆเลยคร่า รอตอนต่อไปนะคร่า
-
เนื้อคู่
-
รอตอนต่อปายอ่ะ...>"<
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องหยกกับพี่กฤษคงไม่ใช่พี่น้องกันแล้วใช่มั้ย
:mc3: :a2:
*วิ่งโวยวายรอบห้อง
ดีใจว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:m2:
เดี๋ยวความจริงจะออกมาว่าพี่กฤษเป็นลูกคนรวยที่โดนลักพาตัวมาล่ะซี๊
ขอให้จบแฮปปี้ด้วยเถ๊อะ สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m5:
-
เห้อ...โล่งอก
-
คืนนี้มาต่อให้อีกนะครับ
-
ไม่ได้อ่านมาหลายตอนเพราะไปสอบบบ
รวดเดียวซึ้งเลยยยยย
ขอบน้ำขวางหน้าขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพนั้นสรรประสบให้ได้พบเจอรักกันได้
-
ยังเป็นเด็กเลยทำไม่เป็น ,,คุณตาแรงอ่ะ :laugh: :laugh:
สงสัยสองคนนี้จะเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ :impress2:
-
หลังจากไปฝ่าฟันทำโปรเจกมา 9วัน 8คืน
ไม่ได้อ่านพี่กฤษ น้องหยก & คุณทองหล่อไปหลายตอนมากกกกก
ได้กลับมาอ่านแบบยาวๆ แล้วโล่งไปเหราะหนึ่งว่าน้องหยกกะพี่กฤษไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ
ไม่งั้นถ้ามาอ่านช่วงค้างคา มีอิน&เครียดแน่ๆ :laugh: :laugh:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวๆสนุกๆคะ :L2: เจอเรื่องราวเครียดๆมาได้มาอ่านนิยายดีๆสักเรื่องก็มีความสุขแล้ว
ปล.ยังไงก็ขอให้เรื่องจบแบบแฮปปี้นะค๊าบบบบ :m13:
(ถ้าไม่ใช่อย่างที่หวัง ช่วยมาสะกิดบอกเค้าหลังไมค์ให้ทำใจด้วยน๊า)
-
รับรองว่าแฮปปี๊แฮปปี้เอ็นดิ้งแน่นอนคับ ^^
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 58 “กรหยก”
มีความลับที่อยู่ในใจ มีความลับที่อยู่ข้างใน เป็นความลับที่ยังเปิดเผยไม่ได้ มีความลับที่อยู่ในใจ เป็นความลับที่อยู่ข้างใน แต่ไม่รู้จะบอกเธอ ได้อย่างไร
ในตอนนี้ผมรู้สึกสบายใจอย่างที่สุด อารมณ์ของผมกลับเป็นปกติ เหลือเพียงความคาใจที่อยากรู้ว่าแม่ของพี่กฤษนั้นเป็นใคร และความรู้สึกของคนรักหากรู้ว่าแม่ทิพย์แท้จริงแล้วไม่ใช่แม่บังเกิดเกล้าจะเป็นอย่างไร ผมยังเดาไม่ออกว่าพี่กฤษจะทำอย่างไรต่อไป
“คุณยาย คุณตา ถ้าออกจากโรงพยาบาลแล้วเราไปทำบุญใหญ่ให้แม่ทิพย์ดีไหมครับ ตอนนี้หยกอยากทำบุญให้แม่ที่สุดเลยครับ” ผมบอกความรู้สึกให้ผู้ใหญ่ทางฝั่งแม่ทั้งสองท่านฟัง
“ได้สิลูก ยายก็อยากทำบุญให้ทิพย์เหมือนกัน ยายจะพาหลานแท้ๆ ไปไหว้ลูกสาวของยาย ตอนนี้ยายก็ดีใจเหลือเกินที่ได้เจอหลานแท้ๆ ของยายอีกครั้ง มาให้ยายกอดแน่นๆ ทีเถอะลูก” คุณยายอ้าแขนออก ผมจึงเดินเข้าไปใกล้พร้อมกอดกระชับยาย เราทั้งคู่โอบกอดกันแน่น ยายทั้งจูบทั้งหอมแก้มผม เรายิ้มให้กันอย่างซึ้งใจ
“แหม...ยายหลานกอดกันแบบนี้ ตาก็อิจฉาแย่สิ ครั้งสุดท้ายที่ตาได้กอดหยกก็เกือบยี่สิบปีแล้วนะลูก ขอตากอดหลานมั่งสิยาย” คุณตาอ้อนขึ้นมาจนผมต้องยิ้มให้ พร้อมเดินเข้าไปกอดตาแน่นเช่นกัน คุณตาเอามือลูบหัวผมด้วยความเอ็นดู
เราพูดคุยถามไถ่กันถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของคุณป๊า คุณแม่ และคุณป้าของผมอย่างสนุกสนาน ไม่นานคุณป้าก็โทรเข้ามา คงด้วยความเป็นห่วงว่าผมรู้เรื่องราวในอดีตแล้วจะเป็นอย่างไร ผมจึงขอตัวคุณตา คุณยาย ออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง เพื่อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ฟังทั้งหมด คุณป้ารู้สึกดีขึ้น และดีใจที่ผมได้เจอตากับยายเสียที และยังฝากความคิดถึงมาให้ด้วย
“หยกครับ พี่ทำกับข้าวมาแล้ว เข้ามากินข้าวด้วยกันเร็ว” เสียงพี่กฤษที่เปิดประตูระเบียงห้องพักคนป่วยมาบอกผม สงสัยผมจะคุยนานจนเพลิน พอวางสายคุณป้าผมก็เดินเข้ามาในห้องเจอทุกคนนั่งพร้อมกันอยู่ที่โต๊ะอาหารตัวกลมที่นั่งได้สี่คน พี่กฤษให้คุณอาหนึ่ง น้องเจ พี่ทอง และน้องพลอยนั่งโต๊ะอาหาร
“ยายทานข้าวต้มนะครับ นี่ของคุณตาครับ เดี๋ยวหายป่วยแล้วกฤษจะทำอาหารอร่อยๆ ให้ทานนะครับ” พี่กฤษนำข้าวต้มปลาทูใส่ถ้วยไปให้คุณตา และคุณยายบนโต๊ะอาหารที่มีล้อเลื่อนของคนป่วย ผมเป็นฝ่ายป้อนคุณตา พี่กฤษเป็นฝ่ายป้อนคุณยาย
“ข้าวต้มฝีมือกฤษอร่อยเหมือนยายทำเลยนะ” คุณตาชมข้าวต้มปลาทูฝีมือพี่กฤษ คนทำอาหารจึงหันมายิ้มให้ด้วยความภูมิใจ หลังจากทานไปได้ครึ่งชามคุณตาก็บอกว่าก็อิ่มแล้ว ส่วนคุณยายทานรังนกไปแล้วจึงทานข้าวต้มได้ไม่มากเช่นกัน ตากับยายจึงบอกให้เราไปทานข้าวกับเพื่อนๆ เราสองคนจึงเข้าไปร่วมวงกับสี่คนนั้น พี่กฤษไปขอเก้าอี้เพิ่มจากพยาบาลด้านนอกมานั่งเบียดๆ กันอบอุ่นดี
“กฤษทำกับข้าวอร่อยจริงๆ ด้วย อย่างนี้ถ้าอาติดใจคงต้องมาทานที่อัมพวาบ่อยๆ แล้วสินะ” อาหนึ่งชมพี่กฤษกลางวงอาหาร ทำเอาน้องพลอย และน้องเจแอบขำเพราะรู้ทันความคิดของอาหนึ่ง
“โธ่...ป๊าจะมาอัมพวาบ่อยๆ น่ะเพราะติดใจแค่อาหารฝีมือพี่กฤษเองเหรอครับ ผมไม่เชื่อหรอก ผมว่าป๊าติดใจคนแถวนี้มากกว่า” น้องเจแซวจนพี่ทองเริ่มก้มหน้าทานข้าวจนต่ำเกือบติดจาน สงสัยคงจะอาย
“ไอ้ทอง อาหารฝีมือกูอร่อยขนาดมึงจะก้มลงไปเลียจานเลยหรือไงวะ” พี่กฤษพูดแซวจนพี่ทองรีบเงยหน้าขึ้นมาจ้องเขม็ง แถมยังกัดฟันแน่นเหมือนกำลังโกรธ แต่ใบหน้านั้นยังแดงก่ำด้วยความอายจากที่โดนน้องเจแซว พวกเราจึงขำกันรอบโต๊ะ
“ทองเค้าไม่ใช่กระต่ายนะกฤษถึงจะได้ก้มลงไปเลียจานข้าวแบบนั้น” อาหนึ่งเล่นพี่ทองเสียจนผมกลัวเจ้าตัวคงโกรธขึ้นมาจริงๆ
“กระต่ายไม่เลียจานข้าวนะครับอาหนึ่ง นั่นมันหมาครับ ฮ่าๆๆ” พี่กฤษพูดจบทุกคนก็หัวเราะกันเสียงดัง ยกเว้นผมที่เริ่มรู้สึกถึงอารมณ์คุกรุ่นของพี่ทอง สุดท้ายพี่ทองก็รีบลุกออกจากโต๊ะอาหารด้วยสีหน้าไม่พอใจเดินออกนอกห้องไป พวกเราที่กำลังขำก็เลยปิดปากเงียบ
“อ้าว...ซวยล่ะสิ ขี้งอนจริงๆ แซวเล่นก็ไม่ได้ด้วย” อาหนึ่งเลิกคิ้วพูดขึ้นมา แต่ยังนั่งทานข้าวอยู่กับพวกเราเหมือนไม่รู้สึกอะไรเท่าไร
“ป๊า...ถ้าไม่รีบตามไปง้อ ผมว่าคืนนี้ป๊าได้นอนในรถแน่ๆ ออกไปง้อเร็วๆ เลย” น้องเจบอกอาหนึ่งด้วยความเป็นห่วง
“ใช่ค่ะคุณอา ปกติพี่ทองจะขี้งอนกับแฟนเท่านั้นนะคะ ถ้าเป็นพวกหนูมีหวังป่านนี้โดนด่าจนกินข้าวไม่ลงไปแล้ว ถ้าพี่ทองไม่พอใจคนที่ตัวเองชอบก็จะงอนไม่ยอมพูดด้วยเท่านั้น แต่ไม่กล้าด่าหรอกค่ะ” น้องพลอยพูดเสียจนผมเห็นภาพเลยว่าพี่ทองคงอยากให้คุณอาหนึ่งออกไปง้อแน่ๆ
“จริงนะครับคุณอา สมัยก่อนไอ้ทองมันชอบผม เดี๋ยวครับ...เรื่องมันนานแล้วครับ ผมไม่เคยคบกับมันเป็นแฟนนะครับ เรื่องมันตั้งแต่สมัยผมเด็กๆ โน่นครับ ใจเย็นสิครับ” พี่กฤษเผลอเล่าเรื่องที่พี่ทองเคยแอบชอบให้อาหนึ่งได้ยิน ทำเอาอาหนึ่งจ้องหน้าพี่กฤษเหมือนเตรียมจะหาเรื่อง ทำเอาพี่กฤษรีบอธิบายใหญ่เพราะกลัวอาหนึ่งจะเข้าใจผิด
“แล้วไป แสดงว่าไม่เคยคบกันเป็นแฟนใช่ไหม” อาหนึ่งเหมือนเบาใจลง แต่ยังขมวดคิ้วถามพี่กฤษเหมือนเอาเรื่อง
“ใช่ครับ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันชอบผม แล้วไม่เคยคิดอะไรเกินเลยนะครับ แล้วมันก็เลิกชอบผมมานานแล้วด้วย จริงๆ ครับ” พี่กฤษรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว ทำเอาพวกเราทุกคนขำกับอาการของพี่กฤษ
“ตอนนั้นมันงอนผม แล้วผมไม่สนใจมันนี่ล่ะครับ มันกฤษเลยเลิกชอบผมไปเลย ผมไม่เคยง้อมันเลยสักครั้ง เวลามันงอนก็จะเดินหนีแล้วกลับบ้านไปเงียบๆ แบบนี้ล่ะครับ” พี่กฤาอธิบายอย่างรวบรัด คงกลัวว่าเผลอพูดอะไรออกมาอีก เดี๋ยวอาหนึ่งจะพาลเข้าใจผิดไปกันใหญ่
“ไม่ได้แล้ว อย่างนี้ต้องรีบไปง้อหน่อย ในชีวิตไม่เคยต้องง้อใครมาก่อนด้วยสิ แล้วนี่อาต้องทำยังไงบ้างละ” อาหนึ่งพูดออกมาทำเอาพวกเราเงียบกันไปสักพัก เพราะไม่อยากจะนึกเลยว่าอาหนึ่งจะไม่เคยมีแฟนเลย หรือว่าจีบใครมาก่อนเลยเหรอ ถึงได้ไม่รู้ว่าการง้อแฟนนั้นทำกันอย่างไร
“ไม่ต้องตกใจครับ ป๊าผมเป็นอย่างนี้ล่ะครับ ปกติมีแต่คนเข้าหาเวลาไม่พอใจใครก็ไล่ไป ไม่เคยง้อใครมาก่อนเลยจริงๆ ครับ มีอะไรแนะนำก็รีบพูดไปเถอะครับ เดี๋ยวพี่ชายแฟนที่กำลังจะเป็นแม่เลี้ยงผมมีปัญหา จะพาลทำเอาคู่ผมมีปัญหาไปด้วย” น้องเจพูดไปตักอาหารทานไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไร
“เจบ้า ใครเป็นแฟนเธอกันยะ เรายังไม่ทันตกลงด้วยเลย นี่เพิ่งเจอกันไม่กี่วันเอง” น้องพลอยรีบวางช้อนแล้วตีแขนเจเสียงดัง จนเจ้าตัวต้องเอามืออีกข้างมาลูกแขนเพราะคงเจ็บไม่น้อย
“คุณอาแค่ไปขอโทษเท่านั้นล่ะคะ พี่ทองเป็นประเภทโกรธง่ายหายเร็ว ขอให้มีคนง้อหน่อยก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ ถ้าให้ดีก็พาไปนั่งที่เงียบๆ คุยกันสองคนนะคะ เพราะพี่หนูขี้อาย ถ้าคุณอารีบพากลับมาที่นี่รับรองว่าไม่ได้คุยกันแน่ๆ เพราะพี่ทองจะอายพวกหนู” น้องพลอยพูดถึงนิสัยของพี่ชายให้อาหนึ่งเข้าใจอย่างละเอียด อาหนึ่งพยักหน้าเอ่ยคำขอบใจแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา คงโทรหาพี่ทองพร้อมเดินออกจากห้องไปตามหา
“พี่กฤษไม่น่าไปว่าพี่ทองแบบนั้นเลย เห็นไหมว่าทำเอาพี่ทองโกรธจนลุกออกไปแบบนั้น” ผมดุคนรักที่ยังคงทานข้าวได้อย่างสบายอารมณ์
“อ้าว...พี่ไปทำอะไร พี่แค่อธิบายอาหนึ่งที่เข้าใจผิดว่ากระต่ายมันไม่ได้เลียจานข้าวเท่านั้นเอง มีแต่หมาที่มันจะเลียจานข้าว” พี่กฤษยังคงแก้ตัว แต่ผมรู้ว่าคนรักเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร
“พี่หยกพอเถอะค่ะ พี่หนูเค้าเป็นแบบนี้ล่ะเดี๋ยวก็หายเอง ปกติเคยว่ากันแรงกว่านี้ด้วยซ้ำไม่เห็นจะเป็นไร เพียงแต่ตอนนี้อารมณ์กำลังอ่อนไหวเท่านั้นล่ะ พวกพี่อย่าทะเลาะกันอีกคู่เลยนะคะเดี๋ยวหนูทานข้าวไม่อร่อย” น้องพลอยรีบห้ามศึก เพราะคงรู้ว่าผมไม่พอใจที่พี่กฤษตอบผมมาแบบนั้น
“ป๊าผมก็นิสัยเสียครับ เอาแต่ใจจนเคยตัว ไม่เคยใส่ใจความรู้สึกคนอื่นเลยก็ว่าได้ นี่ให้พี่ทองมาดัดนิสัยเรื่องเอาแต่ใจ แล้วก็ง้อคนอื่นไม่เป็นบ้างคงจะดีขึ้น ไม่ไหวๆ ทำตัวไม่น่ารักเลยป๊าของผม” น้องเจพูดถึงคุณอาหนึ่งเหมือนเป็นลูกตัวเองเสียอย่างนั้น ตลกดีเหมือนกัน
“นี่ไม่รู้ว่าจะกลับขึ้นมาบนห้องกันอีกไหม แต่ว่าอาหนึ่งเอารถมาอีกคัน สงสัยว่าจะกลับกันเองไปแล้วล่ะ อาหารทั้งหมดนี่หนูขอเหมาเลยแล้วกัน อร่อยขนาดนี้เสียดายแย่” น้องพลอยรีบลงมือทานอาหารที่เหลือตรงหน้า พวกเราจึงทานอาหารกันต่อ และพูดคุยกันเรื่องอื่นอย่างสนุกสนาน
พอทานอาหารเสร็จน้องพลอยกับผมก็อาสาเก็บกวาดจนเรียบร้อย ส่วนน้องเจก็จัดการล้างกล่องที่ใส่อาหาร และจานชามที่พวกเรานำมาใช้จนสะอาด พี่กฤษนำเก้าอี้ที่ยืมมาออกไปคืนพยาบาลข้างนอกห้อง ไม่นานน้องพลอยกับน้องเจก็ขอตัวลากลับโรงแรม
“คุณตาคุณยายคะ คุณตาคุณยายหายเร็วๆ แล้วจะแวะมาทานข้าวด้วยอีกนะคะ พวกหนูลากลับก่อนค่ะ” น้องพลอยลาคุณตาคุณยาย ท่านทั้งสองจึงรีบรับไหว้ พลางกล่าวขอบใจที่มาอยู่เป็นเพื่อน น้องพลอยและน้องเจออกจาห้องไปแล้ว ผมกับพี่กฤษจึงมานั่งใกล้ๆ คุณตากับคุณยาย
“กฤษปอกผลไม้มาให้ครับ ตากับยายกินสักนิดนะครับ เมื่อกี้กินข้าวต้มไปนิดเดียวเอง” พี่กฤษเอาผลไม้ที่อยู่ในกล่องพลาสติกออกมาจากตู้เย็น แบ่งใส่จานแล้วเดินมาป้อนคุณตากับคุณยาย ผมก็ร่วมทานผลไม้ไปด้วย เราดูโทรทัศน์และทานผลไม้กันไปทั้งสี่คน
“ทานข้าวกันแล้วใช่ไหมคะ ทานยาหลังอาหารด้วยนะคะ อย่างนี้มื้อเย็นจะรับอาหารจากทางโรงพยาบาลด้วยไหมคะ” พอทานผลไม้หมดไม่นาน พยาบาลนำยาหลังอาหารมาให้ทาน พร้อมถามถึงอาหารจากทางโรงพยาบาล
“ไม่เป็นไรครับ ผมจะนำอาหารมาให้คนป่วยเองครับ” พี่กฤษบอกพยาบาลพร้อมรับยามาป้อนคนป่วยทั้งสอง ผมจึงรีบช่วยรินน้ำไปให้ดื่ม ส่วนพยาบาลก็วัดความดันและอุณหภูมิคนไข้
“คุณหมอให้ทานอาหารอ่อนๆ ก่อนนะคะ แล้วก็ต้องรสไม่จัดด้วย ส่วนคุณตายังไม่ไข้อยู่ คุณยายก็ความดันลดลงแล้ว ตอนเย็นหนูจะมาเช็ดตัวให้แต่คืนนี้นอนที่นี่สักคืนกันนะคะ พรุ่งนี้คงกลับบ้านได้แล้วค่ะ” คุณพยาบาลสั่งเรื่องอาหารจบก็หันไปบอกคนป่วยทั้งสองคนให้รับทราบ
“กฤษ...คืนนี้กลับไปนอนที่บ้านก็ได้นะลูก ทองเค้าทิ้งรถไว้ให้ใช้ใช่ไหม อยู่ที่นี่ตากับยายมีพยาบาลคอยดูแลไม่เป็นไรหรอก ตากับยายอยู่ได้ กฤษกับหยกนอนที่นี่จะลำบากเปล่าๆ พรุ่งนี้ค่อยมารับตากับยายแต่เช้าแล้วกันดีไหม” คุณตาเสนอขึ้นมาหลังจากพยาบาลออกจากห้องไปแล้ว
“ใช่แล้วลูก อย่ามานอนลำบากตรงนี้เลย ที่นอนก็ไม่มีกลับไปนอนบ้านเถอะนะ พรุ่งนี้ยายก็กลับบ้านแล้ว” คุณยายสนับสนุนความคิดของคุณตา ทำให้ผมต้องหันไปมองหน้าพี่กฤษว่าจะเอาอย่างไร
“ก็ได้ครับ อย่างนั้นเย็นนี้คุณตาคุณยายทานข้าวเสร็จแล้วผมกับหยกค่อยกลับแล้วกันนะครับ” พี่กฤษรับข้อเสนอคุณตา ทำให้ท่านทั้งสองยิ้มออกมาอย่างพอใจ ส่วนผมก็สบายใจว่าอยู่ที่โรงพยาบาลคงไม่น่าเป็นห่วงอะไร เพราะมีคนดูแลอยู่ตลอดเวลาแบบนี้
“หยก ตามีเรื่องจะขอร้อง มาใกล้ๆ ตาหน่อย” คุรตาเรียกผมหลังจากที่พี่กฤษเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ทำให้ผมสงสัยว่าคุณตาจะขอร้องเรื่องอะไรจากผม ถึงต้องรอให้พี่กฤษเข้าห้องน้ำไปก่อน เหมือนมีความลับที่ไม่อยากจะให้พี่กฤษรู้
-
เง้อ มาหย่อนไว้แบบนี้ อ่านแล้วนอนไม่หลับนะ เดี๊ยะตีตายเลย
-
คุณตามีความลับอะไรน๊อ
สงสัยเรื่องพี่กฤษ
-
ฮา...พี่กฤษแซวพี่ทอง อร่อยจนก้มไปเลียจาน...+1 ไปค่ะ
-
ว๊ากกกกกกกก!!!!!!!! พี่คนเขียนแกล้งอ่า จะฟ้องศาลโลก :z3: :z3:
-
คุณตามีความลับอะไรน่าติดตาม :interest:
:L2: :L2:
-
สงสัยวันนี้จะเป็นวันค้างแห่งชาติ
เล่นเอาค้างทุกเรื่องเลยง่าาาาาาาา
:z3:
น้องหยกมาหาคนอ่านไวๆน้า
:impress:
-
หวู...ใจเย็นๆ นะคร๊าบ ให้คุณตาพักบ้าง เดี๋ยวคืนนี้คุณตามาบอกว่ามีความลับเรื่องอะไรน๊าาา
-
:pig4:
-
รออ่านความลับของคุณตาค่ะ
-
หายไปเฉยๆ เลยอ้า
ไม่ยอมๆๆๆ นะ ตัดแบบนี้โกรธ 5555
-
คุณตาแอบมีความลับอีกแล้ว
-
ขอบพระคุณแฟนๆ ที่เข้ามาติดตามนะครับ ลงไปเกือบ 60 ตอนนี่มีคนชม 30000 กว่าแล้วอ่ะ ดีใจจังเลยครับ ^^
ดีใจด้วยค่ะ ตั้งแต่คนอ่านไม่ถึงหมื่น หุหุ..เราก็ลุ้นทุกหมื่น ต่อไปก็ลุ้นที่..40,000..!! o13
แต่แหม..เดี๋ยวนี้มีต่งมีตัดฉึบฉับ ให้ค้างงงงง..น้ะคะ จะรอคืนนี้(ถ้าไหว)..คุณตา จะมีความลับอะไร..จะมาม่า รึ จะฮา
เรื่องนี้แรงดีไม่มีตก..ครบถ้วนทุกอารมณ์ ตอนก่อน..ขนาดเศร้ากะแม่ทิพย์คอดๆ ยังอดฮากับคุณตาไม่ได้ ไหนจะอมยิ้มกับหยกและกฤตที่รายหลังนี่..ฮาที่หื่นแต่เด็กน้ะ อิอิ :eiei1:
คืนนี้..จะมาแอบฟังความลับ :m22:
คนเขียนขยัน..ตั้งใจ และเรื่องโดนนน..มาก +เป็ดให้ค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แหงะ! ค้างงงงง~ :sad4:
-
ค้างงงง :z3: :z3:
ความลับของคุณตาคืออะไร บอกมาซะดีๆ :z13:
-
พี่กฤษ กับ อาหนึ่ง นี่นิสัยเดียวกันเลยชอบแหย่ และล้อเล่นพี่ทองแรงๆ นี่ถ้าเป็นเราๆ ก็โกรธนะนี่
อาหนึ่งรีบไปง้อด่วน ก่อนที่คืนนี้จะนอนเดียวดาย
คุณตาจะปิดเป็นความลับทำไมอ่ะ น่าจะบอกให้พี่กฤษรู้นะ
-
คุณตาจะขออะไรหยกเน้อออ
ค้างงงงง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 59 “กรหยก”
พูดไม่ออก ก็พูดไม่ค่อยออก เธอไม่รู้หรอก ว่าฉันจะบอกว่า I like you. I like you hoo!! กลัวหัวใจจะวาย อียาอียาย พูดไม่ออก ก็พูดไมค่อยออก เธอไม่รู้หรอก ว่าฉันอยากให้เธอ Just like me. Just like me. กลัวพูดไป แล้วเธอจะช็อคตาย
มื้อเย็นวันนี้ คุณตากับคุณยายของผมสั่งให้อุ่นข้าวต้มปลาทูที่เหลือจากเมื่อกลางวัน มาให้ท่านทั้งสองทานเป็นอาหารเย็น เพราะไม่อยากให้พี่กฤษต้องไปรบกวนห้องครัวของโรงแรมพี่ทอง เมื่อผมกับพี่กฤษช่วยกันป้อนข้าวต้ม และขอให้พยาบาลเช็ดตัวคุณยาย ส่วนผมช่วยเช็ดตัวให้คุณตาเสร็จท่านก็ทานยาที่พยาบาลจัดมาให้ จากนั้นพอท่านทั้งสองนอนหลับ พี่กฤษก็ขับรถยนต์ของพี่ทองพาผมกลับบ้าน
“หยกหิวไหม เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กินที่บ้านแล้วกันนะครับ” พี่กฤษถามระหว่างทางที่กลับบ้าน กลัวว่าหากแวะหาอะไรทานก่อนกลับถึงบ้านก็จะเย็นจนเกินไป และด้วยเวลานี้ยังไม่รู้สึกหิว เพราะทานมื้อกลางวันไปมากพอสมควร
“ตอนนี้ยังไม่หิวเท่าไรครับ รอถึงบ้านแล้วหยกจะช่วยพี่กฤษทำอาหารแล้วกัน” ผมตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มที่คิดว่าจะทำให้คนรักรู้สึกเป็นสุขใจ วันนี้เจอเรื่องเครียดๆ มาทั้งวัน เมื่อได้เห็นรอยยิ้มตอบกลับมาบนใบหน้าคนรักก็ทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาเป็นกอง
เมื่อมาถึงบ้านเราก็ช่วยกันทำอาหารง่ายๆ จากของสดในตู้เย็น เป็นไข่เจียว แกงจืด น้ำพริกกะปิทานกับปลาช่อนแดดเดียว แกล้มผักสดในสวนครัว พี่กฤษอาสาล้างจานให้ ผมจึงเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านแทน จากนั้นเราก็เข้าห้องเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ
“หยกครับ พี่อยากกอดหยกจังเลย” พี่กฤษอ้อนผมด้วยความเสน่หา วันนี้ผมรู้สึกปั่นป่วนในจิตใจกับเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นในอดีตจนเป็นปริศนาคาใจ ทำให้รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อคิดถึงการปล่อยวางเพื่อมองอนาคตของผมกับคนรัก ไม่ว่าอะไรจะเกิดความรักของผมที่มีต่อพี่กฤษก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
“พี่กฤษปล่อยหยกก่อน อาบน้ำก่อนดีกว่านะครับ เหนียวตัวมาทั้งวันเลย” ผมเพียงเบี่ยงตัวออกมาจากคนตัวใหญ่ที่กำลังจะเข้ามากอด พี่กฤษทำหน้าเศร้าเพื่อให้ผมเห็นใจ แต่ผมเดินหยิบอุปกรณ์อาบน้ำพร้อมผ้าขาวม้ามาส่งให้คนรัก แล้วหอมแก้มเบาๆ หนึ่งที แค่นี้ก็ทำให้พี่กฤษยิ้มออกมาจนได้ เราจึงรีบลงไปอาบน้ำข้างล่าง
เมื่อกลับขึ้นมาบนห้องพี่กฤษก็ไม่ปล่อยให้ผมได้ทันตั้งตัว เข้ามาจับตัวผมที่กำลังหันหลังเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หันหน้ามาประจันกัน เรามองตาสื่อความหมายกันเพียงสักพัก ริมฝีปากร้อนผ่าวก็กดลงมาแนบเบียดกับกลีบปากอวบอิ่มของผม และบดเคล้าอย่างเชื่องช้า เราทั้งสองบดเบียดปากกันและกันอย่างรัญจวนจนลมหายใจกระชั้นคล้ายเหนื่อยหอบ ผมส่งเรียวลิ้นร้อนจัดสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นก่อนจะม้วนกระหวัดเข้าพัวพันกับลิ้นอ่อนนุ่มอย่างดูดดื่ม
ผมผละห่างจากคนรักชั่วขณะ ก่อนจะปลดผ้าขาวม้าเปียกชื้นที่นุ่งอยู่หลุดออกจากตัว คนตัวใหญ่ยืนหน้าแดงจัด ขณะที่ผมจดจ้องไปยังร่างเปลือยเปล่าที่ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า ด้วยความงามของบุรุษเพศซึ่งสะกดสายตาจนแทบไม่อยากกะพริบ แผงอกแกร่งเป็นมันวาวน่าสัมผัส หน้าท้องแบนราบแข็งแรงเต็มไปด้วยลอนของมัดกล้าม เมื่อกวาดสายตาต่ำลงไปก็ยิ่งน่าตื่นใจกับความแข็งแกร่งของความเป็นหนุ่มซึ่งกำลังตื่นตัวขยายใหญ่เต็มที่
แสงจันทร์บางๆ ที่สาดส่องผ่านหน้าต่างห้องเข้ามาทำให้เห็นว่ามันมีขนาดมหึมาเหลือเกิน ภาพนั้นเล่นงานผมจนสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย หัวใจดวงน้อยพลอยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ผมวางมือบนหน้าอกเปลือยเปล่าที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามของคนรัก แรงดึงดูดบางอย่างทำให้ไม่สามารถหยุดการสัมผัสได้ ผมไล้ปลายนิ้วมือวนสะกิดเบาๆ ด้วยทำให้ยอดอกสีชมพูเข้มจิ๋วแข็งเป็นไตตั้งขึ้น
ผมได้ยินเสียงลมหายใจติดขัดของคนรักจากการลูบไล้ยอดอกเล่น พี่กฤษจับมือผมให้หยุดดันตัวผมไปยังที่นอนทาบทับตัวเองลงมา คนตัวใหญ่พลิกร่างบางกว่าของผมให้ขึ้นมาทาบทับอยู่บนตัว ผิวกายอุ่นละเอียดที่บดเบียดลงมานั้นทำให้ผมได้ยินเสียงคนรักร้องครางออกมาอย่างพึงพอใจ
“พี่กฤษ หยกรักพี่นะครับ” ผมจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนรักที่นอนอยู่ใต้ร่างของผม แล้วบอกความในใจออกไป ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ความโหยหา ลุ่มหลงในเสน่ห์ของคนรูปหล่อที่ตอนนี่ที่กำลังนอนตัวเปล่าเปลือยกอดรัดกับผมอยู่ตรงนี้
“พี่ก็รักหยกมากนะครับ” เสียงทุ้มแหบพร่าเต็มไปด้วยไฟปรารถนาที่ลุกโชน พูดจบก็ตวัดร่างผมลงมาแนบริมฝีปากจูบแนบชิดกันให้มากยิ่งขึ้น และใช้มือข้างหนึ่งของกดท้ายทอยของผมไว้เบาๆ ในขณะที่อีกมือทำหน้าที่สำรวจและลูบไล้ไปมาบนแผ่นหลังเนียนของผมอย่างเพลิดเพลิน
ในยามนี้หน้าอกของผมแนบชิดไปกับแผ่นอกกว้างอย่างแนบแน่น ความร้อนจากผิวกายพี่กฤษส่งผ่านมายังผิวกายผมราวกับทั้งสองรวมเป็นร่างเดียวกัน แรงจูบอย่างดูดดื่มของคนรักทำให้ผมรู้สึกถึงความวาบหวามที่ช่องท้องซึ่งกำลังขมวดเกร็ง และก่อตัวขึ้นอีกครั้งโดยเฉพาะในยามที่หน้าอกของผมเสียดสีกับหน้าอกเปลือยเปล่าของคนตัวใหญ่ที่นอนอยู่ใต้ร่าง
“พี่กฤษเอื้อมมือไปหยิบเจลข้างตัวมาบีบลงบนปลายนิ้วตัวเอง และปลายนิ้วผม ทำให้ผมต้องใช้เวลาตั้งสติเพียงไม่นานก็เข้าใจความต้องการของคนรัก จึงใช้เจลที่ปลายนิ้วป้ายลงตรงปากช่องทางอันคับแคบของตัวเอง ส่วนคนรักก็กำลังลูบไล้เจลไปทั่วความแข็งขืนของตัวเอง
มือหนาเลื่อนลงมาตามแนวโค้งของแผ่นหลัง กระทั่งมาสิ้นสุดที่บั้นท้ายกลมกลึงหนั่นแน่นแล้วบีบเคล้นคลึงเป็นจังหวะช้าๆ พี่กฤษรั้งร่างบางของผมให้สูงขึ้นไปอีกจนยอดอกของผมอยู่ตรงกับใบหน้าของตัวเอง ก่อนที่ปากอุ่นจัดจะดูดกลืนเม็ดกลมแดงตรงส่วนกลางอกของผมเข้าไป แล้วใช้เรียวลิ้นตวัดดูดดื่มสลับกับขบเม้มด้วยริมฝีปากเบาๆ ตรงยอดอกข้างซ้ายอย่างหลงใหลก่อนจะสลับมาอีกข้างหนึ่ง
“พี่กฤษครับ...อาาา หยกเสียวจัง” ผมครางเสียงหลงกับสัมผัสที่ร้อนแรงนั้น โดยเฉพาะในยามที่ลิ้นอันร้ายกาจสัมผัสตวัดถูกปลายยอกอกของผมด้วยความรัวรวดเร็ว ปลุกไฟปรารถนาของผมให้กระพือโหมหนักขึ้น และแทบจะไม่สามารถรอได้อีกต่อไปสักวินาที ผมแอ่นตัวขึ้นเล็กน้อยรับเรียวลิ้นของคนรักด้วยความกระสันเสียว
ไม่นานพี่กฤษก็จับร่างของผมเอาไว้ ทำให้ผมเงอะงะไปเล็กน้อยกับท่วงท่าแบบนั้น เนื่องจากกำลังอยู่ในอารมณ์เคลิบเคลิ้มไปกับเรียวลิ้นของคนรัก และในนาทีต่อมาผมก็แทบคลั่งเมื่อมือหนาจับสะโพกกลมกลึงของผมกระชับแน่นโหย่งขึ้นเล็กน้อย จากนั้นจึงรั้งเรือนร่างของผมให้ปากช่องทางอุ่นร้อนเปิดอ้าสวนลงมาครอบครองลงบนความแข็งแกร่งของตัวเอง
“อ๊า...” เสียงครางของผมดังไม่เป็นภาษาทันทีที่ส่วนปลายบานนั้นค่อยๆ รุกเข้าไปข้างในตัว ความแน่นจุกทำเอาผมต้องใช้มือยันหน้าอกคนรัก พร้อมนิ่วหน้าด้วยความอึดอัด จึงหยุดคาส่วนกลางตัวให้ช่วงปลายบานที่ผลุบเข้าไปคาไว้ก่อนตรงปากช่องทางแค่นั้น
“โอวว...ซี๊ดดด” พี่กฤษเองก็แทบหมดความอดทนอดกลั้น เมื่อถูกผมบีบรัดด้วยความคับแน่นแสนหวาน คนรักร่างใหญ่รั้งตัวผมมากอดไว้ และจ้องมองมายังดวงตาซึ่งกำลังฉ่ำเยิ้มไปด้วยอารมณ์พิศวาสที่ตัวเองเป็นผู้จุดประกายขึ้นในตอนนี้อย่างพึงพอใจก่อนจะเป็นฝ่ายขยับจากเบื้องล่าง ดันให้ความคับแน่นสวนเข้ามาในร่างผมช้าๆ
“โอ้ย...พี่กฤษ เบาๆ ก่อนครับ” ผมขยับสะโพกหนีเพราะแทบจะต้านทานคลื่นความวาบหวามที่โหมกระหน่ำโจมตีอย่างรุนแรงในตอนนี้ไม่ไหว หากแต่คนรักกลับรั้งสะโพกของผมตรึงเอาไว้ไม่ยอมให้ขยับหนี แถมยังดันความอวบใหญ่ให้แน่นเข้ามาเรื่อยๆ จนผมต้องบิดกายด้วยความเสียวซ่านปนความเจ็บจุก
“พี่กฤษ ซี๊ด...หยก...จุก โอ๊ย...เสียวครับ” ผมไม่รู้จะร้องบอกว่าอะไรดี เพราะความรู้สึกที่ได้รับเข้ามาในตอนนี้ มันคับแน่นจนเต็มไปด้วยความจุก และก็สร้างความหฤหรรษ์กระสันเสียวไปด้วยในตัว
“หยกจ๋า...พี่ก็เสียว มันทั้งอุ่น ทั้งร้อนเลยครับ ซี๊ด...หยกรัดพี่แน่นไม่หมดแล้ว” เสียงของพี่กฤษแหบพร่าสั่นกระเส่าไปด้วยความอารมณ์หื่นกระหาย ดวงตาหรี่ปรือเหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงสะกดแห่งความเสน่หา
“พี่กฤษ...ซี๊ด...อย่าทรมานหยกแบบนี้ โอ๊ย...เสียวครับ” ผมอ้อนวอนคนรักเสียงสั่น ต้องหลับตาจิกแขนเกร็งเมื่อความคับแน่นยาวเหยียดเข้ามาจนสุดทาง จนรู้สึกคับตื้อไปทั่วร่างกาย
“หยกต่างหากที่ทรมานพี่...อาาา อย่าเพิ่งขยับนะ พี่เสียวมาก...ซี๊ดดด” พี่กฤษครางออกมาอย่างน่าอาย ทำท่าทางเหมือนจะถึงจุดกระสันเสียก่อนผมจะทันทำอะไรมากไปกว่านี้
“แต่...หยก ซี๊ดดด...หยกไม่มีแรงแล้วพี่กฤษ” ผมไม่รู้จะบอกคนรักอย่างไรว่าตอนนี้เกิดความรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะไม่มีแรงขยับตัว อีกทั้งตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่ายังมีแรงเหลือพอที่จะพยุงตัวเองให้นั่งทับความตึงแน่นอันใหญ่นี้อยู่ได้อีกนานแค่ไหน
“ไม่ต้องเกร็งนะครับ อาาา...ขยับตามพี่นะ” พี่กฤษบอกพลางจับสะโพกกลมกลึงยกขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆ ผมยึดใหล่หนาของคนรักไว้แน่น เพื่อจะได้มีแรงดันโยกขยับตามโดยมีคนร่างใหญ่ที่นอนอยู่ด้านล่างคอยขยับแท่งรักรับสอดประสานอยู่เบื้องล่าง
“ซี๊ด....ดีมากครับที่รัก อาาา...ช้าๆ พี่จะทนไม่ไหวแล้ว” พี่กฤษร้องบอกอย่างพึงพอใจในความกระสันที่กำลังได้รับจากการเสียดสีของผนังเนื้ออันอุ่นร้อนอ่อนนุ่มของผม กับความแข็งขืนร้อนผ่าวของตัวเอง
“พี่กฤษ…อืม...หยกเสียวครับที่รัก” ผมครางออกไปอย่างห้ามตัวเองแทบไม่ได้ ในตอนนี้หัวสมองขาวโพลนไปหมด รู้สึกแต่ความสุขที่ได้รับจากแรงเสียดสีจากช่องทางภายในร่างหาย
“เมียจ๋า…พี่ก็เสียวมากครับ” พี่กฤษเรียกผมเสียงหวานกระเส่า ก่อนจะเป็นฝ่ายนำให้ผมเร่งจังหวะการขยับให้เร็วขึ้น ผมต้องออกแรงโยกตัวทำตามความต้องการคนรัก พร้อมกับบิดส่ายสะโพกอย่างรัญจวนไปบนลำตัวของเขา เพื่อให้ความคับแน่นหมุนวนควงอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่ม ดวงตาคมหรี่ปรือจ้องมองมายังตาผม ริมฝีปากอ้าเพียงเล็กน้อยเพื่อระบายอากาศผ่อนคลายความคับแน่นที่ได้รับ ร่างกายแกร่งไปด้วยมันกล้ามเนื้อเกร็งจนเห็นรูขุมขนนูนขึ้นเป็นตุ่มเล็กๆ ไปทั่ว
“อาาา...ที่รัก พี่เสียวจนขนลุกไปหมด ซี๊ดดด” แล้วชายหนุ่มใต้ร่างแทบกระอักไปด้วยความเสน่หา ภาพเทพบุตรสุดหล่อล่ำของผม กำลังบิดกายพล่านไปด้วยความกระสันเสียวที่ผมเป็นผู้มอบให้นั้น ช่างเร้าอารมณ์ให้ปะทุขึ้นราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด
ผมเปลี่ยนท่าทางด้วยการเอนตัวไปข้างหลัง แล้วยันแขนกับต้นขาแกร่งก่อนโยกสะโพกงอนงามไปมาอย่างเพลิดเพลิน แต่ทว่าเพียงไม่นานเสียงครางของผมเองก็ดังระงม เมื่อรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่กวาดไปถูกเนื้ออ่อนๆ ในโพรงนุ่มอย่างทั่วถึง ทำเอาผมต้องสั่นสะท้านซ่านสยิวไปทั้งตัว
“อาาา...ที่รัก หยกไม่ไหวแล้ว...อ๊าาา” ผมส่งเสียงครางหวานแหลมกระเส่า เมื่อคลื่นความซ่านเสียวโหมกระหน่ำเข้ามาใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนกลางของตัวผมเองเด้งขึ้นลงจนฟาดไปกับลอนหน้าท้องของคนรักเป็นจังหวะ จนสุดท้ายผมต้องหยุดร่างกายที่โยกตัวขึ้นลงอยู่ให้กดแนบไปกับแท่งทวนด้านล่าง บดบี้ปากทางคับแน่นให้แนบเนื้อในมากที่สุดพร้อมบิดกายเกร็ง เชิดหน้าขึ้นพร้อมปลดปล่อยหยาดน้ำรักอุ่นข้นสาดออกมาลงบนตัวคนรัก ช่องทางรัดแน่นเป็นจังหวะตามการฉีดพุ่งหยาดรัก จนคนใต้ร่างสะดุ้งเฮือกขึ้นมาบีบสะโพกผมแน่น
เพื่อผมปลดปล่อยออกมาถึงขีดสุดก็หมดแรง ฟุบตัวลงทาบทับหยาดน้ำรักของตัวเองที่เลอะอยู่บนตัวพี่กฤษ เพียงหอบหายใจกระเส่ายังไม่ทันรู้สึกหายเหนื่อย คนตัวใหญ่ก็พลิกร่างผมให้นอนลงไปใต้ร่างยักษ์อีกครั้ง แล้วบดขยี้จูบไปตามดวงหน้าไม่ว่าจะเป็น ปาก แก้ม คิ้ว คาง ซอกคอขาวผ่องหอมกรุ่นไปด้วยแป้งเด็ก ร่างผมบิดกายไหวส่ายบดเบียดแอ่นอกส่ายเสียดสีไปกับแผงอกแกร่งไปมาด้วยความสะท้าน
ใบหน้าหล่อคมขบกรามแน่น เกร็งหน้าท้อง ส่ายสะโพกวน และหลังจากนั้นก็เร่งจังหวะการขยับให้เร็วขึ้น ผมเกร็ดช่องทางอ่อนนุ่มที่โอบรอบท่อนแกร่งบีบกระชับถี่ยิบ สร้างความร้อนระอุให้พลุ่งพล่านขึ้นราวกับสายน้ำป่าที่บ่าไหลอย่างรุนแรง
“พี่กฤษ…พี่...อาาา” ผมส่งเสียงครางครวญออกมาราวกับจะขาดใจ ร่างกายสั่นกระตุกไหววาบ ใบหน้าเรียวฉ่ำเหงื่อนั้นแหงนขึ้นน้อยๆ หลับตาพริ้ม เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายขึ้นทั่วเรือนร่าง ความกระสันระรอกสองมาเร็วเกินจะทนไหว ความรู้สึกเหมือนจะบินสู่สรวงสวรรค์ให้ได้อีกรอบ
“จ้องมองตาพี่ไว้ อึบ...ซี๊ดดด” เสียงห้าวทุ้มพูดเสียงต่ำปนแหบพร่าของคนรัก แต่ทว่ากลับเหมือนมีอำนาจบางอย่างที่สามารถสะกดให้ผมทำตามอย่างว่าง่าย ดวงตาคมกริบจ้องมองลงมายังใบหน้าของผมที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหฤหรรษ์ เสียงพี่กฤษสูดปาก พร้อมกับส่งเสียงครางกระหึ่ม ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาดูดดื่มปลายอกสีชมพูเรื่อของผม ที่กำลังสะบัดเต้นระริกไปตามจังหวะการรัวกระแทกกระทั้นของคนตัวใหญ่ พร้อมกับการโจนจ้วงดิ่งลึกของสะโพกสอบ
เสียงครางครวญของเราสองคนดังประสานแข่งกันดังขึ้นเรื่อยๆ ตามความซ่านกระสันที่ไต่ระดับร้อนแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมแหงนหน้าห่อปากร้องครางเสียงดังลั่น เรียวขาเกี่ยวกระหวัดรัดไปที่สะโพกของพี่กฤษแน่น หยัดกายขึ้นรับการถาโถมของคนรักอย่างสุดรัญจวนใจ สองมือแผ่ทอดไปบนเตียงกำขยำไปบนฟูกที่นอนจนมือเกร็ง เรือนกายที่บอบบางนั้นกระตุกส่าย บิดไหวระริก
สองร่างของเราเกี่ยวกระหวัดผสานกันราวจะรวมเป็นหนึ่งเดียวนั้นบิดไหวส่ายซ่านกระตุก ความรู้สึกแห่งความเร่าร้อนฟุ้งตลบอบอวลในใจ อาการจู่โจมต่อเนื่องของความกลัดแกร่ง รีดเร้นความซ่านเสียวให้พุ่งพล่านในกายทั้งสองของเราไม่ให้สิ้นสุดง่ายๆ
พี่กฤษกัดฟันกรอดเหมือนรู้สึกร้อนรุ่มจนแทบระเบิดเป็นเสี่ยงๆ สองมือกระชับไปบนเอวคอดของผมแนบแน่น เกร็งกำลังทั้งสะโพกและช่วงต้นขา สอดกระชับกระแทกรับเข้าใส่อย่างเร่าร้อนรุนแรง ความร้อนระอุก่อตัวปะทุขึ้นราวกับน้ำผึ้งเดือดที่ผสมผสานไปด้วยความรู้สึกวาบหวามดื่มด่ำ เมื่อความนุ่มหยุ่นกระชับที่โอบล้อมคาวมแข็งแกร่งของคนรักอยู่บีบรัดตัวถี่ขึ้น ทำให้อารมณ์ปรารถนาพลุ่งพล่านขึ้นอย่างสุดระงับได้อีกต่อไป ชพี่กฤษกระแทกสะโพกถี่ขึ้น จนผมต้องส่งเสียงครางออกอย่างสุดกลั้น
“เร็วๆ...ครับ อ๊า...อ๊า หยกจะถึงอีกแล้ว ซี๊ดดด” ผมร้องออกไปอย่างรู้สึกเต็มล้นไปด้วยความซ่านระทึก ใจเต้นแรงและเร็วพอกับจังหวะกระแทกกายเข้าหาของคนรัก ผมแอ่นสะโพกรับจังหวะของพี่กฤษอย่างน่าอาย
“อีกนิดเดียวหยกจ๋า จะถึงแล้ว...ซี๊ดดด จะถึงแล้ว” พี่กฤษครางกระหึ่มเช่นกัน ผมโอบแขนรัดร่างหนาจิกเล็บไปบนหลังกำยำของคนรัก ร่างหนาถาโถมเขาเข้าไปในร่างกายบอบบางของผมอย่างหนักหน่วง จนต้องหวีดร้องออกมาอย่างสุดรัญจวน เมื่อความมหัศจรรย์สาดประทุขึ้นถึงขีดสูงสุด จนต้องสาดพุ่งออกมาอีกครั้ง พี่กฤษเร่งสะโพกสุดแรงและตามผมไขว่คว้าความสุขมาครอบครองได้ในที่สุด ร่างกายกำยำกระตุกแน่นพร้อมปล่อยของเหลวอุ่นร้อนปริมาณมากมายเข้าช่องทางภายในร่างผม ความเสียงกระสันค่อยๆ เบาลงพร้อมความเหนื่อยอ่อนก่อนที่พี่กฤษจะทิ้งตัวลงมากอดรัดร่างของผมเอาไว้
“มีความสุขเหลือเกินเมียจ๋า ฮา...” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูผมทั้งที่ยังหอบกระชั้น อ้อมแขนแข็งแรงรั้งร่างกายผมเข้ามากอดไว้อย่างหวงแหน ในขณะที่จังหวะการเต้นของหัวใจของตัวผมเองยังไม่คงที่ รู้สึกถึงความฉ่ำล้นที่ไหลย้อยออกมาตรงสะโพก อารมณ์เต็มไปด้วยความอิ่มเอิบในความเสียวซ่านรัญจวนใจ
“หยกก็มีความสุกมากครับ...เอ่อ...พี่กฤษออกไปได้แล้ว...หยกมีอะไรจะบอกพี่ครับ” ผมกอดร่างกายแกร่งที่หนักอึ้งของคนรัก ความคับแน่นยังตราตรึงอยู่ในช่องทางอย่างนั้น แต่เมื่อความเหนื่อยจางหายไปบางจิตใจที่เริ่มสงบลงแล้ว ทำให้อยากพูดคุยกับคนรักถึงเรื่องที่คุณตาฝากเอาไว้เมื่อตอนเย็น
“เดี๋ยวค่อยบอกได้ไหม ขอพี่ทำอีกสักรอบสองรอบนะครับ คนดี” พี่กฤษยันตัวขึ้นมามองหน้าผมแล้วยิ้มหวานให้อย่างทะเล้น เห็นท่าทางผมที่กำลังจะขยับตัวหนีก็ล้มตัวลงมาทับกอดกระชับไว้ พร้อมสวนสะโพกกระแทกเข้ามาจนผมพูดไม่ออกด้วยความจุก พอกำลังจะอ้าปากว่าร่างหนาก็ก้มลงมาบดบี้ปิดริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากผม พร้อมส่ายสะโพกหมุนวนให้ต้องสยิวกายจนเกร็งกอดรัดร่างกายคนรักไว้แน่น
สงสัยคืนนี้ผมคงจะได้ไม่คุยเรื่องที่คุณตาฝากฝังเอาไว้ ไม่เป็นไรตอนนี้พูดไปพี่กฤษก็คงไม่ฟัง อีกทั้งร่างกายผมก็ดันตอบสนองการรุกเร้ารอบต่อไปเสียแล้ว ขนลุกชันไปทั้งร่างกายเมื่อโดนความแข็งขืนยาวใหญ่ควงวนอยู่ในช่องทางที่คับแน่น แต่ลื่นไหลเพราะเต็มไปด้วยของเหลวจากคนรักที่เพิ่งปล่อยเข้ามา พี่กฤษเริ่มสวนสะโพกเข้าออกด้วยความรวดเร็วขึ้น ผมจึงหมดเรื่องจะคุยเพราะตอนนี้สติเริ่มลางเลือน มีเพียงการรับรู้ถึงความสุขที่ได้รับจากคนรักจนเต็มตื้อไปหมด
-
ก้อยังไม่รุความลับของคุณตาซักที
-
หื่นจัง
-
เลือดทะลัก :m25:
-
สงสัยเนื้อปลาช่อนคงออกฤทธิ์ พี่กฤษก็จัดซะ
-
พี่กฤษนี่ล่ะก็
:o8:
ขนาดเครียดๆก็ยังคึกได้ขนาดนี้
เบาๆมั่งน้อ เดี๋ยวน้องหยกอ่วมพอดี
:z1:
คนอ่านก็ลุ้นกันจนตัวโก่งหมดและ
:z3:
-
อ้าวซะงั้น กฤษหื่นไปแล้วนะ
แล้วความลับคุณตาล่ะ เง้ออออออ
-
:z3: :z3: พี่กฤษหื่นเกินไปไหม นี่ถ้ารู้เรื่องตัวเองตอนเด็กมีหวังน้องหยกได้ฟ้าเหลืองแน่ แต่แค่นี้ :pighaun: :oo1:
:angry2: โมโหอิพี่กฤษ เลยอดรู้เลยว่าตาบอกอะไรไว้กับหยก
-
พี่กฤษหื่นมากเลย >///<
-
อยากรู้สักที.......อย่า :oo1:กันเยอะสิ
-
พี่กฤษ :pighaun:
:L2: :L2:
-
เรื่องที่ตาฝากไว้ก็ยังเป็นความลับต่อไป เพราะความหื่นของพี่กฤาเลยนะเนี้ย
คนอ่านเลยอดรู้ไปด้วยเลย :z1:
-
:m25: ตายกันไปเลยทีเดียว :pighaun:
-
:jul1:ตอนนี้คนอ่านขอไปเติมเลือดก่อน
-
พี่กฤษน่ะแหล่ะ ทำให้น้องหยกของเราจุกจนพูดไม่ออกกันเลย ต้องรอให้พายุหื่นของพี่กฤษสงบก่อนละม๊าง ถึงจะรู้เรื่อง อิอิ
-
:z3:มันติดหนึบแล้วนะ กะลังตามอ่าน อย่างเมามัน(งานการไม่ทำกันเลยทีเดียว)
ตอนนี้อ่านถึงตอนน้องพลอยสาววายกรีดร้องอยู่ o13
-
ความลับก็ยังเป็นความลับต่อไป.....
น้องหยกเจอความรักพี่กฤษ เล่นเอาพูดไม่ออกเลย...555
-
ถึงความลับของคุณตาที่ฝากมาบอกพี่กฤษจะสำคัญ
แต่บทอัศจรรย์กับพี่กฤษก็สำคัญเหมือนกันใช่มั๊ยจ๊ะหยก
-
ไอ้เราก็นึกว่าเรื่องมันหนักอกจนพูดไม่ออก 555555
-
:sad4:อ่านถึงพี่ทองกับคุณอา เค้าสงสารพี่ทองนะ
-
เครียดมากก็ต้องปล่อยมากอ่ะนะ เข้าใจ เดี๋ยวน้ำมันจะตีขึ้นทะลุคอหอยตาย คิคิ
-
อ่านทันแล้ว รอดูความลับ o13
-
:z2:พี่กฤษหื่นได้อีก น้องหยกฟ้าเหลืองแน่งานนี้ 55++ :z10: :z10:
-
โอ๊ย..อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าพี่กฤษโคตรเซ็กซี่ ฮ่าๆๆ
-
:pighaun:
ความลับยังคงเป็นความลับต่อไป
-
เอิ่ม พี่กฤ๊ษ (เสียงสูง) หื่นเกินไปม่ายยยย
เค้าลุ้นจนตัวจะแตกแล้วเนี่ยยยยย
ตกลงพี่แกเครียดจริงปะเนี่ย (หึ งอน คนแต่งรีบมาเฉลยน่าา)
-
อ่อยยย.......สำหรับตอนนี้ :m25: :pighaun: :haun4: :jul1: เลืิอดท่วมจอจ้าาาา เรียกรถพยาบาลด่วน!! คนอ่านมิไหวแล้ว
เพราะพี่กฤษคนเดียวเลย :z1: :m1: :m13: :m3: เลยไม่ได้รู้กันสักทีว่าคุณตาสั่งอะไรไว้อ่าาาา ??? :m28: :m28:
-
:z3: :z3: :z3:
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!
กัดหมอน :pighaun:
ไม่อยู่ 5 วัน กลับมาอ่านทีนี่จัดเต็มมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ส่งมอบกำลังใจให้จ้า
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 60 “กรหยก”
ไม่มีเรื่องราวไม่มีอะไร ไม่มีเหตุผลที่มาที่ไป เธอจะเชื่อคำพูดฉันหรือไม่ กับเรื่องจริงต่อจากนี้ไป กับเสียงเพลงที่พูดแทนหัวใจ ว่าฉันรักเธอโดยที่ไม่รู้จัก และฉันรักเธอตั้งแต่แรกพบหน้า มากมายจนข้างใน ต้องระบายออกมา ให้เธอ ได้ยิน ว่าสำหรับฉันนั้นเธอคือทุกสิ่ง เป็นแรงบันดาลใจเป็นทุกๆอย่าง เธอเชื่อมให้ฉันเห็นภาพที่สวยงามของชีวิต แม้ว่าเรายังไม่ทันได้รู้จัก กันเลย
วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้า แม้จะปวดเมื่อยตามร่างกาย แต่ผมมีเรื่องที่คุณตาฝากไว้ให้ต้องทำแต่เช้า พี่กฤษยังคงหลับสบายอยู่ ผมลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก พยุงร่างกายตัวเองเดินออกจากห้องไปยังห้องของคุณตา เปิดประตูเข้าไปข้างใน เมื่อเปิดสวิทย์ไฟเพื่อให้เกิดแสงสว่างภายใน ผมเดินเข้าไปใกล้ตู้เสื้อผ้าเปิดลิ้นชักค้นหากล่องอลูมิเนียมใบเล็กขนาดเท่าฝ่ามือออกมา ผมปิดไฟเดินออกจากห้องคุณตามายังตรงกลางบ้าน
“แม่ทิพย์ครับ ผมขออนุญาตนะครับ” ผมยกมือไหว้ที่รูปถ่ายแม่ที่วางอยู่บนหิ้งตรงเสากลางบ้าน เอื้อมมือไปหยิบรูปลงมาวางคว่ำไว้บนพื้น กรอบรูปค่อนข้างหนักและหนา ผมแกะกรอบรูปออกด้านหลังของกรอบรูปมีแผ่นไม้รองสองชั้น ตรงกลางแผ่นไม้มีกุญแจเล็กๆ แปะด้วยเทปกาวใสอยู่หนึ่งดอก เทปกาวร่อนออกหมดแล้ว คาดว่าคงเก็บมานานหลายปี
ผมนำกุญแจใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้ ประกอบรูปกลับคืนนำไปแขวนไว้เหมือนเดิม ผมยกมือไหว้รูปแม่อีกครั้งหันกลับมาหยิบกล่องอลูมิเนียม ผมเดินกลับเข้าไปในห้องเจอพี่กฤษลุกขึ้นมานั่งหาวจนอ้าปากกว้างพอดี ร่างกายแกร่งเปลือยเปล่า รูปร่างที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามมีเพียงผ้าห่มผืนบางปิดพาดอยู่ตรงตัก เห็นไรขนดกยาวจากสะดือหายไปด้านล่าง แม้ว่าผมจะเห็นร่างกายของคนรักเปลือยเปล่ามาแล้วหลายครั้ง แต่ก็ยังทำให้รู้สึกว่าใจเต้นได้ทุกครั้งที่ได้มอง
“ฮ้าววว...ไปไหนมาครับที่รัก เข้าห้องน้ำเหรอ” พี่กฤษถามขณะที่ผมหันไปปิดประตูห้อง เมื่อวางกล่องอลูมิเนียมใบย่อมบนโต๊ะก็ทำให้คนรักต้องมองตาม แล้วเลิกคิ้วด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร ผมจึงเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ แล้วก็โดนคนตัวใหญ่เบื้องหน้าดึงผมเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว
“พี่กฤษปล่อยหยกก่อน อะไรนี่...หยกมีเรื่องจะคุยด้วย อย่าเพิ่ง...ครับ” ผมต้องผลักร่างพี่กฤษออกห่างอย่างชุลมุน เมื่อรู้สึกถึงส่วนกลางลำตัวอันแข็งแกร่งกำลังผงาดง้ำยาวนาบอยู่บนหน้าท้องของคนรัก หากปล่อยให้พี่กฤษปลุกเร้าอีก ผมคงไม่ได้คุยธุระที่คุณตาฝากไว้
“หืม...เดี๋ยวค่อยคุยก็ได้ เรามีเวลาตั้งเยอะ” พี่กฤษยังไม่ยอมฟังผม กลับซุกไซร้ใบหน้าลงบนซอกคอผม ไรหนวดเขียวครึ้มบนหน้าคนรักที่เพิ่งจะขึ้นเป็นตอเล็ก เสียดสีเข้ากับผิวหนังบางตรงลำคอขาวของผม ทำให้รู้สึกเสียวกระสันจนขนลุก ผมรวบรวมกำลังเฮือกใหญ่ผลักร่างคนรักออกห่าง แล้วรีบลุกขึ้น
“พี่กฤษนะพี่กฤษ ฟังหยกก่อนสิครับ หยกมีธุระสำคัญจะพูดด้วยจริงๆ นะครับ” ผมพยายามอ้อนวอนให้คนรักสนใจที่จะฟังสิ่งสำคัญที่กำลังจะบอกอย่างอ่อนใจ เมื่อร่างเปลือยแกร่งกร้าวของพี่กฤษที่กำลังยันตัวลุกขึ้นมายืนประจันหน้า ส่วนกลางร่างกายของคนรักชี้พุ่งตรงมาหาผม ทำให้ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความสยิว
“ก็ได้ครับ มีเรื่องอะไรเหรอ เห็นจะพูดกับพี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” พี่กฤษยืนเปลือยร่างตระหง่านง้ำ เกาหน้าท้องที่อุดมไปด้วยกล้ามท้องเป็นลอนเหมือนงัวเงียด้วยอารมณ์ง่วง แต่ผมกลับรู้สึกถึงอารมณ์กระสันที่โดนปลุกเร้าเมื่อครู่ จึงต้องรวบรวมสมาธิหันไปหยิบผ้าขาวม้าของคนรักที่ทิ้งไว้กลางห้องเมื่อคืนมาส่งให้
พี่กฤษรับไปพันตัวนุ่งขมวดปมอย่างรวดเร็ว เมื่อคนรักนุ่งผ้าขาวม้าเรียบร้อย แต่ส่วนค้ำนูนตรงกลางลำตัวยังดันรอยผ่าตรงกลางผ้าขาวม้าที่นุ่งออกมา เมื่อพี่กฤษเห็นผมก้มมองแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความละเหี่ยใจ คนตัวใหญ่ก็รีบนำมันกลับเข้าไปอยู่ด้านในผ้าแล้วหัวเราะให้ผมเบาๆ เหมือนแก้เขิน ผมเดินไปหยิบกล่องอลูมิเนียมที่อยู่บนโต๊ะมาส่งให้ พี่กฤษรับไปถือไว้ด้วยความมึนงง ผมล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจดอกเล็กออกมา
เมื่อผมสอดกุญแจดอกเล็กลงตรงรูกุญแจของกล่อง เปิดออกมาก็เห็นสร้อยทองคำเส้นเล็ก มีจี้ทองเป็นแผ่นป้ายรูปครึ่งหัวใจสลักตัวอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่า PLUS เมื่อหยิบออกมาอีกด้านหนึ่งของจี้ทองมีตัวอักษรภาษาไทยเขียนว่า ณัฐวนิช พี่กฤษยังคงทำหน้างงมองผมอยู่อย่างนั้น
“พี่กฤษครับ นี่เป็นสร้อยของพี่ตอนอายุสองขวบ” ผมบอกคนรักที่ยังยืนนิ่งมองหน้าผม สลับกับจี้ในมือตัวเองอย่างไม่เข้าใจ พี่กฤษชูสร้อยขึ้นมาจ้องมองอย่างพิจารณาถี่ถ้วน
“แล้วหยกเอามาจากไหน แล้วถ้าเป็นสร้อยของพี่จี้จะสลักเป็นชื่อคนอื่นได้ยังไง” พี่กฤษถามหน้านิ่ง แต่ดวงตายังคงมีแววความสงสัยในเรื่องราวที่ผมกำลังสื่ออยู่
“คุณตาฝากให้หยกมาหยิบให้ครับ คุณตาเก็บเอาไว้นานแล้ว คุณพ่อพี่กฤษพาตัวพี่มาจากที่อื่น มาอยู่กับคุณตาตอนที่พี่อายุได้สองขวบ เดี๋ยวครับ...รอให้หยกเล่าให้จบก่อน” ผมหยุดคนรักเมื่อเห็นว่ากำลังจะเอ่ยมาถามแทรกขึ้นมา ผมอยากเล่าเรื่องทั้งหมดที่คุณตาฝากไว้ให้จบรวดเดียว แล้วค่อยคุยกันอีกครั้ง
“พ่อพี่กฤษพาตัวพี่มาตอนนั้นไม่ได้บอกว่าแม่พี่เป็นใคร คุณตารับเลี้ยงเอาไว้เพราะแม่ทิพย์มีอาการทางประสาทจากการคิดถึงลูก เมื่อพาพี่มาอยู่ด้วยแม่ทิพย์ก็มีอาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่มาวันหนึ่งป๊าหยกเทพของผมมาหาคุณตา บอกว่าพ่อของพี่เอาทองไปขายที่ร้านทองของม๊ากนกของผม ป๊าก็เลยไปไถ่มาคืนคุณตาโดยไม่ได้เอาเงิน คุณตาจึงเก็บซ่อนเอาไว้ให้พี่อย่างดี เมื่อก่อนกล่องมันไม่ได้ซ่อนอยู่ในห้องคุณตาหรอก คุณตาเพิ่งนำกลับมาเมื่อวันที่พี่กฤษเจอคุณโตโต้ทักว่าหน้าเหมือนเพื่อนของเค้าไง จำได้ไหมครับ” ผมเล่าให้คนรักฟังอย่างรวบรัด
“หยกพูดเรื่องอะไรพี่เริ่มจะงงแล้ว หยกพูดเหมือนพี่ไม่ใช่ลูกของแม่ทิพย์” พี่กฤษเริ่มทำสีหน้าไม่พอใจเท่าไร ผมจึงเอื้อมมือไปจับมือหนาของพี่กฤษมากุมเอาไว้เพี่อให้พี่กฤษสงบใจลง และตั้งใจฟังผมอย่างมีสติ แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่ผมทราบจากคุณตาเมื่อวานนี้ให้คนรักฟังอย่างละเอียด
เมื่อเล่าจนจบ พี่กฤษเพียงนั่งนิ่งเหมือนรูปปั้น ไม่พูดจาอะไรออกมา ผมเริ่มใจไม่ดีเสียแล้ว คนรักมองตรงมายังผม แต่แววตานั้นไม่ได้มองมาที่ผม แต่กลับจ้องมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ผมจึงโถมตัวเข้าไปกอดคนตัวใหญ่ตรงหน้าเอาไว้แน่น พี่กฤษเหมือนได้สติมากขึ้น เมื่อผมรับรู้ถึงแรงกอดกระชับจากอ้อมแขนอันแข็งแรงที่รัดแน่นโอบร่างกายผมเช่นกัน
“นี่มันเรื่องตลกอะไรของพี่กันแน่ ถ้าไม่ใช่หยกเป็นคนเล่าให้พี่ฟัง...พี่คงไม่เชื่อแน่ๆ แม่ทิพย์น่าสงสารจริงๆ แล้วตกลงพี่เป็นใครมาจากไหนกัน” พี่กฤษถามออกมาอย่างเลื่อนลอย ผมคอยเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบลงมาบนใบหน้าของคนรัก
“หยกก็ยังไม่รู้ครับ แต่ที่แน่ๆ พี่กฤษชื่อ ณัฐวนิช ครับ ไม่ใช่กฤษกร คุณตาเพิ่งมาเปลี่ยนให้ตอนอายุสองขวบ ป๊าหยกเทพเป็นธุระเรื่องเอกสารให้ แล้วถ้าให้หยกเดานะครับ พี่น่าจะชื่อเล่นว่าพลัสแน่ๆ ครับ มันคล้ายๆ กับชื่อ พีท ที่คุณโตโต้เรียกพี่กฤษจำได้ไหมครับ หยกคิดว่าสร้อยเส้นนี้น่าจะทำมาสองเส้นเพราะมันเป็นรูปครึ่งหัวใจ มีรอบหยักสำหรับติดประกบกันได้ด้วยนะครับ ผมคิดว่าพี่น่าจะเป็นฝาแฝดกับคุณพีทเพื่อนคุณโตโต้” ผมสรุปเรื่องราวทั้งหมดให้คนรักฟังหลังจากที่พยายามคิดปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดแล้ว
“พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย มันเหลือเชื่อจริงๆ หยกกลายมาเป็นลูกของแม่ทิพย์ของพี่ แต่พี่กลับกลายเป็นลูกของคนอื่นไปได้ยังไง” พี่กฤษยังคงรำพันถึงเรื่องราวที่เพิ่งได้รับรู้มาจากผม
“พี่กฤษครับ ถึงอย่างไรหยกก็ยังถือว่าเป็นเรื่องดีส่วนหนึ่ง ที่วันนี้เราก็รู้แล้วว่าพี่กฤษกับหยกไม่ใช่พี่น้องทางสายเลือดกัน ตอนนี้หยกสบายใจขึ้นมาเป็นกอง แต่พี่คงจะเสียใจมากสินะครับที่รู้ความจริง” ผมบอกความในใจของตัวเองให้คนรักรับรู้ แต่ก็อดสงสารในชะตากรรมของพี่กฤษไม่ได้ ว่าตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานั้น ตัวเองเป็นลูกเต้าเหล่าใครกันแน่
“พี่จะไปหาพ่อพี่ ไปถามความจริงให้รู้กันดีกว่า เรื่องของหยกพี่ก็สบายใจขึ้นนะ แต่หยกรู้ไหมว่าถ้าความจริงหยกเป็นพี่น้องเกี่ยวพันทางสายเลือดกับพี่ไม่ว่าจากทางไหน ยังไงพี่ก็จะไม่ยอมให้หยกเปลี่ยนความสัมพันธ์จากพี่เป็นอย่างอื่นนอกจากคนรักเด็ดขาด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ก็รักหยกเหมือนเดิม” พี่กฤษกอดผมแน่นขึ้นหลังจากที่พูดจบ ทำให้ผมน้ำตาซึมออกมาด้วยความดีใจสำหรับที่ได้รับสิ่งที่สวรรค์ประทานมาให้ มันเป็นความรักที่วิเศษสุดในชีวิตของผมเลยก็ว่าได้
“พี่กฤษครับ หยกไม่อยากให้พี่ไปหาพ่อเลยครับ หยกว่าเราค่อยๆ สืบจากเพื่อนคุณโตโต้จะดีกว่าไหมครับ เชื่อหยกนะครับพี่กฤษ” ผมอ้อนวอนคนรักเพียงไม่อยากให้ไปพบกับอันตรายที่ไม่อาจคาดเดาได้ คราวนั้นผมยังจำได้ถึงเหตุการณ์ที่พวกอันธพาลมาทวงหนี้ของพ่อพี่กฤษที่ตลาดน้ำดำเนินสะดวก มันทำร้ายพี่กฤษเสียจนสะบักสะบอม ผมกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นได้หากไปพัวพันยุ่งเกี่ยวกับพวกมันอีก
“ก็จริงครับ พี่อยากรู้ความจริงมากจนลืมคิดไป หยกเป็นห่วงพี่มากขนาดนี้จริงๆ เหรอ” พี่กฤษดันไหล่ผมที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองออก แล้วก้มหน้าลงมาจ้องแววตาผม
“ก็เป็นห่วงมากจริงๆ นะสิครับ ถามมาได้” ผมหลบสายตาคมกริบที่จ้องมองลงมาด้วยความเขิน พี่กฤษใช้มือจับคางมลของผมให้หันกลับมา แล้วประทับจูบเบาๆ ลงตรงกลางหน้าผาก พร้อมส่งยิ้มน้อยๆ มาให้
“พี่ชื่นใจที่สุดเลยครับ ไม่ว่าตอนนี้พี่จะเป็นใครมาจากไหน ผ่านอะไรมาบ้าง อนาคตจะเป็นอย่างไร พี่ไม่สนใจแล้ว ขอเพียงพี่มีน้องหยกอยู่กับพี่ตลอดไปแบบนี้ แค่นี้พี่ก็พอใจแล้วครับ” พี่กฤษพูดออกมาเบาๆ แล้วดึงร่างผมกลับเข้าไปกอดแนบอกจนแน่น ผมเพียงโอบกอดตอบด้วยความรู้สึกอิ่มเอมหัวใจ
“พี่กฤษครับ วันนี้เราไปรับคุณตาแล้วไปทำบุญให้แม่ทิพย์ดีไหมครับ” ผมเสนอคนรักไปด้วยความรู้สึกอยากไปหาแม่แท้ๆ ของผม ตอนนี้ผมมีความในใจมากมายอยากจะไปบอกกล่าวที่หน้าอัฐิของแม่
“ได้สิครับ ถวายสังฆทานด้วยดีไหม คุณตาคุณยายจะได้สบายใจกับเรื่องที่ผ่านมาด้วย” พี่กฤาพยักหน้าเห้นด้วยกับความคิดของผม
“พี่กฤษไม่โกรธคุณตาเหรอครับ ที่ปิดบังความจริงของพี่มาตลอดตั้งยี่สิบกว่าปี” ผมถามออกไปด้วยความอยากรู้ และด้วยคุณตาฝากผมให้ถามความรู้สึกคนรักหลังจากที่ได้รู้เรื่องราว เนื่องจากกลัวใจและความคิดของหลานชายสุดที่รักคนนี้
“ไม่โกรธครับ พี่แค่รู้สึกอึ้งๆ โหวงๆ มันบอกไม่ถูก ไม่รู้จะบอกว่ารู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆ พี่ไม่โกรธคุณตาเลย เพราะท่านเลี้ยงดูพี่มาอย่างดี คุณตากับคุณยายก็เหมือนพ่อแม่ของพี่ พี่ดีใจที่ได้เป้นคนของครอบครัวนี้ด้วยซ้ำ” พี่กฤษตอบออกมาอย่างแน่วแน่ แววตาของพี่กฤษแลดูมั่นคงกับคำตอบ ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น และคิดว่าคุณตาคงหยกังวลหากรู้ว่าพี่กฤษนั้นคิดอย่างไร
“แล้วพี่จะกลับไปใช้ชื่อนามสกุลเดิมก็ได้นะครับ คุณตาอนุญาต ท่านบอกว่าเจอหลานชายแท้ๆ ของท่านแล้ว หากพี่กฤษได้เจอครอบครัวที่แท้จริง และกลับไปใช้ชื่อนามสกุลเดิมได้อีกครั้ง ท่านก็เหมือนรู้สึกว่าได้คืนหลานให้กับเจ้าของอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ ท่านฝันว่าแม่ทิพย์มาขอร้องให้คืนพี่กฤษให้กับครอบครัวที่แท้จริง คืนนั้นท่านก็เลยรูสึกกลัวจนไข้ขึ้นเพ้อออกมา” ผมพูดตามความคิดของคุณตาที่ฝากมาเมื่อวานนี้ พี่กฤษยังคงฟังผมนิ่งอย่างเดาอารมณ์ไม่ถูก
“ท่านไม่ได้บังคับให้พี่กฤษเปลี่ยนชื่อนามสกุลนะครับ เพียงตอนนี้ท่านแก่มากแล้ว หากรั้งให้พี่กฤษเป็นคนของตระกูลท่าน ก็เหมือนยังติดค้างในเรื่องนี้ ท่านนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ แต่ท่านไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับพี่กฤษ เพราะกลัวว่าพี่กฤษจะโกรธหรือเกลียดท่านเอา พี่กฤษเข้าใจความรู้สึกคุณตาไหมครับ” ผมพยายามอธิบายความรู้สึกของคุณตาให้พี่กฤษเข้าใจ
“พี่เข้าใจ ถ้าถามว่าจริงๆ แล้วพี่อยากกลับไปใช้ชื่อนามสกุลเก่าไหม พี่ตอบไม่ถูก แต่เพื่อความสบายใจของคุณตาพี่ก็ทำได้ถ้าเจอครอบครัวของพี่แล้ว ตอนนี้พี่อยากเจอครอบครัวที่แท้จริงของพี่มากกว่า พี่อยากรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเองว่าที่แท้พี่มาจากไหนกันแน่” พี่กฤษนิ่วหน้าบอกความรู้สึกที่คับแน่นอยู่ในใจตอนนี้ให้ผมฟัง
“ดีแล้วครับที่พี่ไม่โกรธคุณตา ท่านคิดว่าสวรรค์ส่งคืนหลานชายคือตัวผมให้ท่านแล้ว ท่านก้อยากจะคืนหลานชายตัวเองให้กับครอบครัวที่แท้จริงไปเหมือนกัน แถมยังไม่สบายใจเรื่องที่แม่ทิพย์มาเข้าฝันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย หยกคิดว่าเป็นเพราะเราเล่าเรื่องที่เจอคุณโตโต้ทักพี่กฤษผิด เพราะหน้าเหมือนเพื่อนให้คุณตารู้ก็เลยเอาไปฝัน แต่ที่ไหนได้ คุณตาบอว่าฝันเรื่องแม่ทิพย์มาขอร้องให้คืนหลานให้คนอื่นก่อนหน้านั้นตั้งแต่เราไปเที่ยวหัวหินแล้วครับ พอเรากลับมาเล่าเรื่องที่คุณโตโต้ทักผิด คุณตาเลยกลัวจนไข้ขึ้นมาเลย” ผมเล่าให้พี่กฤษรับรู้ถึงสิ่งที่คุณตาบอกผมมาตอนที่พี่กฤษกำลังเข้าห้องน้ำที่โรงพยาบาลเมื่อวาน
ผมลูบแขนตัวเองไปมาเนื่องจากขนลุก เพราะรู้สึกกลัวจากสิ่งที่คุณตาเล่าให้ฟัง จึงซุกหน้าลงบนหน้าอกแน่ๆ ของพี่กฤษที่เอื้อมมามาโอบไหล่ผมไว้พอดี คนรักก้มลงมาหอมแก้มผมเหมือนปลอบใจไม่ให้กลัวกับเรื่องที่พูดถึง แต่ไม่เพียงแค่นั้น ยังคงซุกไซร้ใบหน้าลงจูบตรงใบหูของผม พร้อมใช้ริมฝีปากขบเม้นไปตามติ่งหู และพ่นลมหายใจใส่รูหูจนผมขนลุกเกรียวไปทั้งร่าง
“โห...นี่ถ้าคุณตาเล่าให้พี่ฟังแบบนี้พี่คงขนลุกแน่ๆ แต่ตอนนี้อย่างอื่นพี่ลุกแล้วสิครับหยก” พี่กฤษพูดจาทะลึ่งออกมาพร้อมก้มมองต่ำไปที่ส่วนกลางลำตัวของตัวเอง ทำให้ผมต้องมองตามพบว่าแท่งเนื้อยาวใหญ่ของคนตรงหน้าดันตัวแหวกรอยต่อของผ้าขาวม้าที่นุ่งอยู่ออกมาชมโลกภายนอก กระตุกตัวหงึกหงักเป็นจังหวะ ตรงส่วนปลายเริ่มมีน้ำหล่อลื่นหยดใสปริ่มออกมา
“โธ่พี่กฤษ...อีกแล้วเหรอ” ผมร้องครางออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน นี่ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนก็ตาม คนรักของผมก็เกิดอารมณ์ปรารถนาออกมาจนได้ คิดได้เพียงเท่านั้นพี่กฤษก็เอนกายลงนอนพร้อมยิ้มหวานออกมาอย่างทะเล้น ผมจึงต้องจำใจก้มใบหน้าจรดส่วนแข็งแกร่งกลางลำตัว ฉกปลายลิ้นออกมาตวัดเลียจากส่วนปลายมนที่ร้อนระอุ ตวัดลิ้นลากลงไปตามความยาวจนถึงถุงอ่อนนุ่มที่ห้อยอยู่เบื้องร่าง
“ซี๊ดดด” พี่กฤษสะดุ้งตัวส่งเสียงครางยาวออกมา เมื่อผมดูดดุนถุงเนื้ออ่อนนุ่มไว้ในปากเบาๆ สองมือหน้าของคนรักเอื้อมมากุมหัวผมเอาไว้แน่น คาดว่ากว่าจะได้อาบน้ำแต่งตัวออกไปรับคุณตากับคุณยายที่โรงพยาบาล ผมคงต้องปฏิบัติหน้าที่ภรรยาที่ดีให้พี่กฤษจนพอใจก่อนเสียแล้ว
-
พี่กฤษขา รู้แล้วว่าหื่นแต่เว้นบ้างก็ได้
-
เอ่อ รู้สึกว่าตอนนี้พี่กฤษจะหื่นเต็มพิกัดเลยนะ :z1:
-
พี่กฤษหื่นมากกกกก
-
หื่นได้อีก :m25:
-
กลุ้มใจกับพี่กฤษจริงจริ๊ง
:jul3:
พ่อคุณเอ๊ยม้าศึกยังอายเลยค่า
:oo1:
แบบว่าเพิ่งเศร้ากันแป๊บๆ
พ่อคึกได้อีกแล้วเว้ยเฮ้ย!!!!!
:a5:
-
หื่นเกินจ้าพี่กฤษ :haun4:
-
พระเอกเรา เศร้าไม่นาน หื่นนานกว่า...อิอิ
-
ตกลงพี่กฤษเครียดเรื่องตัวเองจริงมั้ยเนี่ยยยยย :m12:
แต่หื่นอย่างงี้คนอ่านก็โอเค :haun4:
แต่หยกอาจจะช้ำสักหน่อย 555 :m3:
ความจริงเปิดเผยแล้ว อยากจะรู้ต่อไปว่าพี่กฤษจะยังไงต่อ :m28:
-
ทาทางจะหื่นขึ้นเยอะนะ
-
เหนื่อยแทนพี่หยกเลยอ่ะ พี่กฤษแรงดีจริงๆ แล้วนี่พี่กฤษจะเอาไงต่อนิ
-
:z3: น้องหยกแฟนหนูหื่นมากค่ะ พี่กฤษเพลาๆ ลงบ้างก็ได้สงสารน้องหยก
-
อีพี่กฤษหื่นได้ตลอดเวลา :m25:
:L2: :L2:
-
:sad4:แฮะๆๆความจริงเสียวจังจริงๆๆครับ 555++ มาต่อเร็วๆนะครับอยากรู้ความจริงว่าพี่กฤษเป็นใครมาจากไหน :z2:
-
หื่นได้ตลอดเวลาจริงๆพี่กฤษ :oo1:
แต่ก็ดีเนอะ ถึงจะมีเรื่องมาให้คิดให้เครียดแต่ยังมีน้องหยกคอยเป็นกำลังใจ
:กอด1:รักกันๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็รักกันเนอะ
-
:laugh:เค้ารู้แล้ว มันมาม่าจริงๆ แต่เป็นมาม่ารสต้มยำของน้องหยกนะ แซ่บได้ทุกเวลาเลยไอ้พี่พลัส(ชื่อนี้ม้ายยย)
-
พี่กฤษคะ ท่าทางจะเครียดเรื่องตัวเองมากเลยนะเนี่ย 555+
-
มันเป็นวิธีระบายความเครียดของแกใช่มั๊ย อิพี่กฤษ ว๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
:-[
พี่กฤษอย่างหื่นอ่ะ
-
หื่นจริงๆ วุ้ย
ขนาดหน้าสิ่วหน้าขวาน พี่แกยังต่อได้อีก
-
-เม้นตอน59 อ๊ายยย พี่กฤษอึดเทพ :-[ น้องหยกคงจะปลื้มและเหนื่อยไปพร้อมๆกัน อ่ะ วัน อ่ะ ทู ทรี สามรอบ อิอิ
-เม้นตอน60 เพ่กฤษษษ ตื่นมาก็จะแสดงความอึดต่อเนื่อง
ขนาดเพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกบ้านนี้อย่างที่คิดมาตลอด ก็ยังมีอารมณ์ได้อีก สุโค่ย
แต่น้องหยกก็ไม่ปฏิเสธ นี่ก็ภรรยาระดับเทพ ปลอบใจเสร็จ ปลอบกายต่อ :haun5:
คนอ่านกะเตรียมซดมาม่า อ้าว เค้าแจกไอติมแท่งตะหาก แจกตั้งหลายแท่งด้วยล่ะ :laugh:
-
เรื่องตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ลุ้นว่ากฤษจะเป็นอย่างไร
ว่าแต่......"สองมือหน้าของคนรักเอื้อมมากุมหัวผมเอาไว้แน่น "นี่มันฟังทะแม่งๆอยู่นะครับ
-
ได้ตลอดเว...จริงๆ o13
-
พี่กฤษเขาเป็นน้องม้าหรือไงนะ
อึดสุดยอด
หยก โบ๋
-
กำลังเศร้าแท้ ๆ แต่คุณพี่กฤษก้อยังหื่นได้อีก :haun4: เฮ้อ ! :เฮ้อ: :เฮ้อ: สงสารน้องหยกจังเลย มีสามีหื่นตลอด อยากรู้แล้วว่าตกลงใช่ฝาแฝดกับพีทอ่ะเปล่า รีบมาต่อด่วน :call: :call:
-
เพิ่งกลับจากบ้านมา
โล่งอกเลยทีเดียว ไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด คริคริ ^__________^
มาม่า แบบ เบา เบา รับได้คร้า
พี่กฤษละก็หื่นได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ ^ ^ :L2: :กอด1:
-
พี่กฤษหื่นทุกเวลาเลยอ่า
ขนาดได้ฟังเรื่อเครียดๆยังหื่นได้อีก
อ๊าววววว
จงหื่นต่อไป :impress2:
ในเมื่อหื่นกับเมียตัวเองนี่นา
-
จะสงสาร หรือ อิจฉาคู่นี้ดีฟระ....ตลอดตลอด!
-
พี่กฤษอ่ะนะ
-
ตามอ่านทันแล้ว เคยอ่านไป สี่ห้าตอนแรก ไม่ได้อ่านแป๊ปเดียว 60 ตอนแล้ว
สนุกมากกกกกกกกกก o13 คนเขียนน่ารักสุดๆขยันอัพมากมาย
แถมมีทุกรส ดราม่า นิดหน่อย ไม่ทิ้งค้างไว้นาน
การเดินเรื่องกระฉับ รวดเร็ว อ่านแล้วเพลิน
โดยเฉพาะ NC แอร๊ยยยยยยยยยยย ประทับจิตประทับใจ :impress2:
เรื่องของน้องหยกกับพี่กฤษณ์ ก็เริ่มเคลียร์
รอพี่ทองอยู่น้า :กอด1:
-
หมันไส้อีพี่กฤษจริงๆ 55 5555.
-
กฤษแกจะหยุดหื่บ้างได้ไหมเนี่ย
-
ทั้งตอนที่แล้วและตอนนี้เป็น nc ที่หื่นนนนนน..ได้หวานนนนนน..มากกกกกก
หื่นก็หื่น :haun4:..หวานก็หวาน :-[ เสียเลือด..แต่ระดับน้ำตาลในเลือดสูงปรี๊ดดดด
ขอชื่นชมคนเขียน เขียนnc ได้หื่น..และหวานซึ้งประทับใจ
อีกอย่าง ตอนที่แล้วสํญญาว่าจะมาต่อคืนนี้ เป็นคนรักษาคำพูด... มาต่อให้ตอนตี 3!!!! o22
+เป็ดไปอีกตัว สุดยอดมากค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้มข้มมาก :m25: :z1: :pighaun:
:กอด1:
-
เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ ก็ดีแล้ว
แต่โหหหหหห ซับซ้อนซ่อนเงื่อนดีจังเลย
ต่อไปก็ต้องไปหาแล้วล่ะว่า กฤษเป็นใครมาจากไหน แต่ชอบเรื่องที่คุณตาคุณยายเล่าอะ
เจอกันตั้งแต่เด็ก ๆ พี่กฤษมีการแอบจุ๊บมาตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วยหรือเนี้ย ว้าวววววว พรหมลิขิตบันดาลชักพาจริง ๆ ^^
-
เลือดหมดตัว :jul1: :jul1:
-
คืนนี้มาต่อให้นะครับ ช่วงนี้มีงานราษฎร์ งานหลวงชนกัน งานอดิเรกก็เลยต้องงดไปหนึ่งวัน ขออภัยด้วยนะครับผม
-
พี่กฤษหื่นมากๆอ่ะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
มาเต้นรอ :z2:
:กอด1:
-
ชอบพี่กฤษมากเลย หื่นได้ใจจริงๆ ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 61 “กฤษกร”
ถ้าคนที่รักเจอกัน เขาเรียกมันว่าพรหมลิขิต แต่เธอกับฉันเจอกัน ฉันว่าเราสักคนคิดผิด จากที่ไม่คิด คิดคิดอะไร อยู่ไปอยู่ไป วันหนึ่งก็เริ่มคิด ด้วยความที่เราสนิท เหมือนมันสะกิดที่ฉันมีเธอ
วันนี้ผมไปตลาดสดกับน้องหยก เพื่อซื้อของสดมาทำอาหารหลายอย่างที่แม่ทิพย์ของผมชอบ ทั้งต้มปลาทูมะดัน ปลาทูต้มชานอ้อย และน้ำพริกปลาทูย่าง ขนมชั้นสีม่วงน้ำเงินของดอกอัญชันที่แม่ทิพย์ชอบอีก ช่วงนี้ผมได้ทานแต่ปลาทูจนเริ่มรู้สึกเลี่ยน แต่วันก่อนนั้นเน้นเมนูปลาทูเพื่อคุณอาหนึ่งกับน้องเจ แต่มาวันนี้เพราะแม่ทิพย์ของผม หรือคุณแม่แท้ๆ ของน้องหยกนั้นชอบทานปลาทูมาก
น้องหยกคอยเป็นลูกมือให้ผมในการทำอาหาร แถมยังดูตื่นเต้นที่ได้รู้ว่าแม่ทิพย์นั้นชอบทานอะไรบ้าง และยังไม่เคยได้ยินเมนูปลาทูแปลกๆ ที่ผมทำในวันนี้ ผมจัดทุกอย่างใส่ปิ่นโตเรียบร้อย น้องหยกไปเก็บดอกไม้กับผลไม้ในสวนมาด้วย เราไปซื้อของทำสังฆทานก่อนไปรับคุณตาคุณยายที่โรงพยาบาล
กว่าผมจะได้ออกจากบ้านมารับคุณตากับคุณยายที่โรงพยาบาลก็สายมากแล้ว ผมให้น้องหยกขึ้นไปบนห้องพัก ส่วนผมนั้นไปที่ฝ่ายการเงินเพื่อทำการชำระค่าใช้จ่ายทั้งหมด ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็พาคุณตาคุณยายที่นั่งอยู่ในรถเข็นตรงมาหาผม ผมจึงไปเอารถยนต์ของไอ้ทองมารับที่หน้าโรงพยาบาล
“ตากับยายหิวไหมครับ ผมจะได้แวะหาอะไรกินก่อนไปวัด” ผมหันไปถามคุณตาที่นั่งข้างๆ ในรถที่ผมกำลังขับอยู่ ส่วนคุณยายนั่งอยู่กับน้องหยกด้านหลัง คุณตานั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล
“ยังหรอกลูก ไปวัดกันเลยดีกว่า เมื่อเช้าพยาบาลเอาโจ๊กมาให้กินแล้ว เอ็งล่ะหิวกันไหม” คุณตาปฏิเสธผมแต่ก็ยังเป็นห่วงถามผมกลับมา
“ยังไม่หิวครับ กฤษกับหยกว่าจะรีบไปถวายเพลก่อนแล้วค่อยกินดีกว่าครับ เดี๋ยวไม่ทันพระฉันท์เพล” ผมอธิบายคุณตาแบบนั้น เพราะอยากไปถวายเพลทำบุญให้แม่ทิพย์ให้ทันก่อนเที่ยง
เมื่อมาถึงวัดเดิมที่ผมเคยพาน้องหยกมาไหว้แม่ทิพย์ ผมนำรถเข้าไปจอดใต้ร่มไม้ เราลงจากรถช่วยกันถือข้าวของคนละไม้คนละมือ เราถวายอาหารเพลให้พระเสร็จก็เข้าไปในโบสถ์ถวายสังฆทานอีก หลังจากนั้นเราก็ร่วมกันกรวดน้ำ ผมเป็นคนเอาน้ำไปเทใต้ต้นไม้ใกล้กับกำแพงวัดที่ติดรูปแม่ทิพย์เอาไว้
วันนี้เรามาอธิษฐานถึงดวงวิญญาณของแม่ทิพย์กันเงียบๆ ไม่มีใครเปล่งเสียงอะไรออกมา ทุกคนเพียงพนมมือพูดคุณกับแม่ทิพย์ในใจ ตัวผมนั้นก็บอกความรู้สึกภายในใจกับแม่ทิพย์ว่า ผมยังคิดถึง รัก และเคารพแม่ทิพย์เหมือนแม่แท้ๆ ของผมเช่นเดิม ความรักที่ผมมีต่อแม่ทิพย์ และคุณตาคุณยายจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ขอให้แม่ทิพย์หมดห่วง และไปสู่สุขติได้อย่างสบายใจ
ผมหันไปเห็นคุณตาร้องไห้เงียบๆ มีเพียงหยดน้ำตาที่ไหลออกมา แต่ไม่ได้เอ่ยวาจาใดๆ ให้ใครได้ยินเลย ผมเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ เพียงไม่นานคุณตาทำท่าจะลุกขึ้นหลังจากที่คุกเข่าอธิษฐานมานาน ผมจึงช่วยพยุงคุณตาให้ลุกขึ้นมา ส่วนน้องหยกก็กำลังประคองคุณยายอยู่เช่นเดียวกัน
“กฤษ...ตาขอโทษเอ็งนะ ที่ปิดบังเรื่องเอ็งไม่ใช่ลูกหลานของตา เอ็งโกรธตาไหมที่พรากเอ็งมาจากพ่อแม่แบบนี้” คุณตาหยุดนิ่งมองตาผม ในแววตาของคุณตายังมีน้ำตาเรื่อระริก ผมรู้สึกอึ้งกับคำถามของคุณตา ไม่ได้คาดคิดว่าจะโดนถามคำถามแบบนี้ ผมคาดเพียงว่าคุณตากับคุณยายคงจะเงียบและไม่พูดถึงในเรื่องนี้ง่ายๆ
“กฤษ...เอ่อ...คือ กฤษบอกไม่ถูกครับ แต่ที่แน่ๆ กฤษไม่รู้สึกโกรธตากับยายเลยนะครับ กฤษพูดจริงๆ นะครับ กฤษเสียใจที่ไม่ใช่หลานของตา...ฮึก...ฮือ...ยายครับ กฤษรักตา...ฮึก...กับยายมาก...ฮึก...นะครับ ฮือออ” ผมพยายามตั้งสติกับเรื่องนี้มานาน และไม่หวั่นไหวกับความรู้สึกที่ทำให้จิตใจเริ่มสั่นคลอน แต่ในตอนนี้ผมทนเก็บความรู้สึกเสียใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ผมทรุดกายลงนั่งคุกเข่าลงกับพื้นกอดขาคุรตาเอาไว้แน่น
เสียงสะอื้นของผมทำให้คุณตาคุณยายต้องร้องไห้ตาม ท่านก้มลงมากอดลงตรงหลังของผม คุณยายนั่งลงกอดด้านข้างผมเอาไว้แน่น ส่วนน้องหยกก็เดินเข้ามาคอยลูบหน้าลูบหลังให้ผมเหมือนปลอบประโลม เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนรักก็น้ำตานองหน้าไม่แพ้ผมเหมือนกัน เรากอดกันร้องไห้สักพักใหญ่ก็เริ่มลุกขึ้นยืน
ในใจของผมนั้นรู้สึกเหมือนว่ามันกำลังจะขาดสะบั้นลง แม้ว่าเมื่อวานนี้ที่ผมเพิ่งรู้เรื่องราวว่าตัวเองไม่ใช่หลานของคุณตาคุณยาย และไม่ใช่ลูกชายของแม่ทิพย์ ความรู้สึกในครั้งแรกที่เข้ามานั้น ผมรู้สึกเหมือนได้ฟังเรื่องตลกที่สุดในชีวิต แต่เมื่อมันมาจากปากคนรักผมคิดเพียงว่าจะพยายามอดทนกับความรู้สึกที่ประดังเข้ามาในสมองนั้นได้ถึงเพียงไหน มันสับสนวุ่นวายตีกันมั่วไปหมด
แม้ในตอนนี้ผมก็ยังบอกเล่าไม่ถูกเลยว่าตัวเองนั้นรู้สึกอย่างไรกันแน่ เพียงเสียใจกับเรื่องราวที่เพิ่งรับทราบ แต่ไม่รู้สึกเสียดายที่ได้ใช้ชีวิตเติบโตมากับครอบครัวตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ผมรักและเทิดทูนคุณตาคุณยาย และแม่ทิพย์ของผมเหมือนญาติแท้ๆ ตลอดมา และจะคงความรู้สึกนี้ตลอดไป
“ตาครับ กฤษจะกลับไปหาครอบครัวแท้ๆ ของกฤษตามที่ตาต้องการครับ แต่กฤษยังขอเป็นหลานตากับยาย และเป็นลูกชายของแม่ทิพย์ไปจนวันตายนะครับ” ผมบอกความรู้สึกจากใจออกไปหลังจากที่เริ่มตั้งสติได้ น้องหยกที่ยืนซับน้ำตาให้คุณยายอยู่ข้างๆ หันมายิ้มให้ผมน้อยๆ ด้วยความประทับใจ
“ได้สิลูก ตากับยายก็ยังรักกฤษเหมือนหลานชายแท้ๆ ของตากับยายไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกัน” คุณยายบอกเพียงแค่นั้นผมก็ต้องปล่อยโฮออกมาอีกรอบ ตรงเข้ามากอดคุณยายแน่น ส่วนคุณตาก็ใช้ชายเสื้อเช็ดน้ำตาแล้วเดินเข้ามาโอบตัวผมด้วยความซึ้งใจ
“กฤษเอ้ย...ยังไงตอนนี้เอ็งก็เป็นทั้งหลานชาย และเป็นหลานเขยข้องข้าอยู่ดีล่ะวะ ข้ายกหลานชายแท้ๆ ของข้าให้เป็นเมียเอ็งไปแล้วนี่ ฮ่าๆๆ ตอนนี้เอ็งก็เหมือนเป็นญาติแท้ๆ ของข้าไปแล้วล่ะ แม่ทิพย์เอ็งก็กลายเป็นแม่ยายเอ็งอยู่ดี ฮ่าๆๆ” คุณตาพูดออกมาแบบนี้ทำเอาน้องหยกเขินจนหน้าแดง บ่นขมุบขมิบว่าคุณตาพูดอะไรก็ไม่รู้ ส่วนผมก็ขำออกมาบ้าง ทั้งที่น้ำตายังไหลอยู่เต็มใบหน้า
มุขของคุณตาทำเอาบรรยากาศที่โศกเศร้าคลายตัวดีขึ้นมาก เรายกมือไหว้รูปแม่ทิพย์อีกครั้งเก็บข้าวของเสร็จก็เดินกลับไปที่รถตรงกลับบ้านทันที วันนี้ผมกับน้องหยกอยู่บ้านทานอาหารที่ผมทำเอาไว้เมื่อเช้าอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นคนรักก็เดินไปโทรศัพท์เล่าสถานการณ์ให้คุณป้าหลินที่อเมริกาฟัง ผมจึงเข้าสวนไปดูแลต้นไม้จนเย็น
“เย็นนี้กฤษจับปลาดุกมาผัดเผ็ดดีไหมยาย ไม่ได้กินกันนานแล้ว” ผมเดินกลับมาเจอคุณยายนั่งคุยกับน้องหยกอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านกันสองคน พอถามว่าคุยอะไรกันอยู่ก็ได้ความว่ากำลังเล่าความหลังให้ฟังถึงสมัยตอนที่คุณยายไปทำงานเป็นแม่ครัวที่บ้านน้องหยก
“พี่กฤษครับ คุณหมอสั่งเอาไว้ว่าให้คุณตากับคุณยายทานอาหารอ่อนๆ ไปก่อนช่วงนี้ ทำอย่างอื่นทานเถอะนะครับ” น้องหยกรีบแย่งทันทีที่ผมเสนอเมนูอาหารมื้อเย็น ผมลืมไปว่าคุณตากับคุณยายเพิ่งหายป่วย เพียงอยากเอาใจทำอาหารโปรดให้คุณยายทานก็เลยลืมคำแนะนำคุณหมอไป
“หยกว่าเอามานึ่งกินกับน้ำพริกมะเขือยาวเผาไม่เผ็ดด้วยครับ คุณตาคุณยายกินปลาเยอะๆ ก็ดีเหมือนกันนะครับ ทำแกงเลียงด้วยดีไหมครับพี่กฤษ หยกเห็นฟักทองสุกแล้ว เดี๋ยวหยกไปเก็บใบแมงลักมาให้” น้องหยกเสนอคุณยาย ทำให้ท่านชอบอกชอบใจพอสมควรกับเมนูมื้อเย็นวันนี้
ผมเก็บมะเขือยาวมาหลายลูก กะว่าทำน้ำพริกแล้วก็ผัดเต้าเจี้ยวด้วย แถมจับปลามาได้สองตัวก็เดินเข้าครัวไปเตรียมอาหาร ไม่นานน้องหยกที่ไปเก็บผักในสวนก็เดินเข้ามาช่วย เราสองคนทำอาหารหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน พอนำอาหารที่ปรุงเสร็จแล้วไปวางก็เจอคุณตาคุณยายนั่งรออยู่แล้ว
“ตากลับมาก็เอาแต่นอน ตื่นมาก็กิน พอแก่ตัวแล้วก็ทำอะไรไม่ได้เลยนะยาย” คุณตาบ่นออกมาหลังจากที่พวกผมวางจานอาหาร และตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานให้ครบแล้ว น้องหยกรินน้ำดื่มใส่แก้วให้คุณตาเสร็จก็เงยหน้าข้นมา
“คุณตายังป่วยอยู่นี่ครับ เดี๋ยวหายแล้วก็เข้าสวนได้ตามปกติแล้วล่ะครับ คุณตาดูแข็งแรงจะตายคนวัยเดียวกับคุณตาบางคนยังดูไม่แข็งแรงเท่าคุณตาของหยกเลย อย่าห่วงเลยนะครับ ช่วงนี้คุณหมอสั่งไว้ว่าให้คุณตาพักผ่อนเยอะๆ จะได้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้นไงครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จหยกจะเช็ดตัวทำแผลที่ถลอกให้นะครับ” น้องหยกของผมปลอบใจคุณตาได้น่ารักเชียว ทำเอาคนแก่ยิ้มออกมาจนได้
“เอ็งมันน่ารักแบบนี้สินะ ไอ้กฤษของมันถึงหลงหัวปักหัวปำเอาตั้งแต่ยังเล็กๆ อยู่“ คุณตาพูดออกมาก่อนตักข้าวเข้าปาก ทำเอาผมต้อวรีบวางช้อนลงแล้วหันไปมองหน้าคนรักด้วยความสงสัยว่ากำลังพูดเรื่องอะไรกัน
“ตาว่าอะไรนะ ใครหลงใครตั้งแต่อะไรเล็กๆ ผมฟังไม่ทัน” ผมหันหลับไปถามคุณตาด้วยความสงสัย ทำเอาคนอื่นๆ ขำกับคำถามของผม เหมือนผมกำลังพูดเรื่องตลกโดนใจ
“ไอ้นี่...ทำเป็นจำความไม่ได้ ก็เอ็งไงที่หลงรักหลานชายข้าตั้งแต่ยังเล็กอยู่ จำตอนที่เอ็งไปเฝ้าศพแม่เอ็งคืนวันแรกได้ไหม เด็กคนที่เข้ามากอดเอ็ง ปลอบเอ็ง หอมแก้มเอ็งคนนั้นไง นี่มานั่งตาแป๋วกินข้าวอยู่ข้างๆ เอ็งนี่แล้ว” คุณตาพูดจบทำเอาพี่กฤษหันมาเบิกตาโตมองผมเหมือนตกตะลึง
“เออ...ใช่แล้ว กฤษลืมไปเลย ตอนนั้นหลังงานศพแม่เสร็จกฤษก็ไปช่วยยายที่งานศพเจ้าสัวอะไรสักอย่าง ก็เจอน้องคนนั้นอีก ใช่สินะ...ใช่น้องหยกจริงๆ ด้วย โธ่...ไอ้กฤษเอ้ย...รักแรกสมัยป. หนึ่งของกูเสือกจำไม่ได้ จริงเหรอวะเนี่ย ฮ่าๆๆ” ผมโวยวายออกมาแบบนั้น ทำเอาน้องหยกขอผมเขินจนหน้าแดงไปหมด แต่คนแก่ทั้งสองกลับขำเสียจนน้ำหูน้ำตาไหล
“เอ็งไปแอบจูบน้องหยกเค้าตอนหลับด้วยใช่ไหม ยายมาเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว ไอ้หลานทะลึ่ง เป็นเด็กเป็นเล็กดันไปลักหลับลูกคนอื่นเสียได้” คุณตาพูดทีเล่นทีจริง ยิ่งทำเอาผมเริ่มจำได้คลับคล้ายคลับคาว่าสมัยนั้นผมไปนอนค้างที่บ้านนายจ้างคุณยาย เพราะต้องอยู่ช่วยงานศพจนดึก แล้วนอนห้องเดียวกับน้องน่ารักคนนั้น มันอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปจูบทุกคืนก่อนนอน
“โธ่ตา...ตอนนั้นผมยังเด็กน่า...อย่าถือสาเลย แต่ตอนโตนี่ผมกลับเป็นฝ่ายโดน...อุ๊บ” ผมกำลังจะเผลอพูดแก้ตัวว่าทำแบบนั้นในวัยเด็กด้วยความไร้เดียงสา แต่ไม่นานนี้ผมกลับโดนเด็กคนนั้นทำผมกลับมากกว่าที่ผมคอยขโมยจูบตอนหลับ น้องหยกคงจะเดาออกก็เลยรีบเอามือมาตะปบปิดปากผมไว้ทั้นที
“ไอ้พี่กฤษ หยุดพูดเลยนะ กินข้าวไปเลยเร็ว” น้องหยกสั่งผมเสียงเขียวทันทีที่เอามือออกจากปากผม ทำเอาคุณตาคุณยายเงียบลงไปเหมือนกัน คงจะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้
“แหม...ตอนเด็กๆ ออกจะน่ารักขี้อ้อน พี่กำลังเศร้าเรื่องแม่ทิพย์เสียก็คอยพูดจาปลอบใจ กอดบ้าง หอมบ้าง จูบนัวเนียอยู่นั่นล่ะ จนพี่อดใจไหวลืมเรื่องแม่เสียไปเลยตอนนั้น แล้วดูเดี๋ยวนี้สิ ดุขึ้นมาเชียว” ผมแกล้งแหย่คืนกลับไป เหมือนน้องหยกจะรู้ตัวที่เผลอทำเสียงดังเมื่อกี้ก็เลยแกล้งค้อนให้ผมหนึ่งวงงามๆ ทำเอาคุณตาคุณยายยิ้มขึ้นมาได้
“อย่างนี้ล่ะเอ็ง ก่อนจะได้มาเป็นเมียก็น่ารักน่าชัง พูดจาฉอเลาะหวานหู กิริยาหวานตาดูน่ารักไปหมด พอได้มาเป็นเมียเท่านั้นล่ะ...” คุณตายังพูดไม่ทันจบก็รีบตักข้าวกินอย่ารวดเร็ว เพราะสายตาคุณยายที่เริ่มมองมาแลดูว่าคุณตากำลังจะพูดอะไรต่อ ก็เลยหยุดพูดเสียเฉยๆ อย่างนั้น
“กฤษกับหยก ยายไม่เคยรู้สึกอะไรไม่ดีเลยนะที่รู้ว่าหลานของยายทั้งสองคนมารักกันแบบนี้ ยายดีใจด้วยซ้ำที่หลานยายกลับมาเจอกันอีกครั้ง แถมยังรักกันมากด้วย ยายบอกตรงๆ นะลูก ยายมีความสุขมากจริงๆ วันนี้ยายคงนอนตายตาหลับแล้ว กฤษต้องดูแลหยกตลอดไปนะลูก หยกก็เหมือนกันนะ ต้องเชื่อฟังพี่กฤษดูแลกันและกันให้ดีนะ ยายรักหลานทั้งสองของยายมาก ยายขอให้หลานของยายมีความสุขมากๆ นะลูก” อยู่ๆ คุณยายก็พูดอวยพรขึ้นมา ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกส่งตัวเข้าห้องหอยังไงอย่างนั้น
“ยาย...หยกดีใจจังเลยครับ ที่ได้เกิดมาเป็นหลานยายกับตา แล้วก็ดีใจมากเลยนะครับที่เจอพี่กฤษอีกครั้ง หยกจะรักพี่กฤษตลอดไปนะครับ” คนรักของผมดันรับคำอวยพรคุณยายแล้วตอบไปแบบนั้น ยิ่งทำให้ผมคิดว่าวันนี้เหมือนคืนแต่งงานของเราเข้าไปอีก
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จตากับยายจะกินยาแล้วรีบเข้านอนนะลูก ไม่ต้องเกรงใจนะ ยาที่หมอให้มานี่กินทีไรง่วงทุกที หลับเสียแต่หัวค่ำดีแล้ว ตากลัวคืนนี้แผ่นดินไหวแล้วจะนอนไม่หลับ” คุณตาพูดขึ้นมาทำเอาผมแทบสำลักข้าวที่เพิ่งทานเข้าไป ส่วนน้องหยกนั้นหน้าแดงแปร๊ดจนเหมือนเลือดจะพุ่งออกมาได้จากทุกส่วน คุณยายก็ยังพลอยขำกับคุณตาไปด้วย
“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้กฤษไม่เกรงใจจริงๆ นะ” ผมพูดเล่นออกไปทำเอาคุณตาหัวเราะออกมาเสียงดัง คุณยายก็ขำออกเสียงมาด้วย แต่คนรักผมรีบหันมาทำตาเขียวแถมยังเอาฝ่ามือฟาดแขนผมเสียงดังเข้าให้ แต่กลับไม่พูดจาปฏิเสธหรือว่าอะไรเลย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้หลังส่งตัวเข้าหอ ผมคงไม่ต้องเกรงใจคุณตาอย่างที่ท่านบอกจริงๆ กระมัง
-
โอย คนแก่ลมจะใส่ เอิ๊กกกกก
-
ฮ่าๆ....นึกว่าจะไม่มีโหมดพี่กฤษเศร้าเสียแล้ว....
เห็นหื่นอย่างเดียว....ว่าแต่แผ่นดินจะไหวกี่ริกเตอร์อ่ะ...+1 ค่ะ
-
หืมของเขาแรง
-
:laugh: :laugh: คุณตาขา หาเครื่องตรวจจับแผ่นดินไหวมาไว้ที่บ้านด่วน
-
ไม่ต้องเกรงใจนะ ยาที่หมอให้มานี่กินทีไรง่วงทุกที หลับเสียแต่หัวค่ำดีแล้ว ตากลัวคืนนี้แผ่นดินไหวแล้วจะนอนไม่หลับ” :o8: :o8:
ถ้าแผ่นดินไหวเจงๆ คุณตาคิดว่ายาจะเอาอยู่หรอคร๊าาา
เพราะคาดว่า แผ่นดินคงไหวยันเช้า ชะม้ายเพ่กฤษ :z1: :z1:
-
พี่กฤษแรงอ่ะ
รอคืนนี้ แผ่นดินไหวแน่ๆ ^_____________^
-
คุณตาแผ่นดินไหวคืนนี้คงหนักมากๆ
:z1:
ระวังบ้านถล่มนะค้า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh: :laugh:
-
คุณขี้แซวจริง ๆ 5555+
-
รักครอบครัวนี้จัง
-
พี่กฤษไม่ต้องทำแผ่นดินไหวขนาดสึนามิพัดถล่มนะ กลัวบ้านพัง (สงสัยพี่กฤษต้องสร้างห้องใหม่เอาแบบเก็บเสียงได้ซะแล้ว กลัวตา-ยายจะไม่ได้พักผ่อนอ่ะ)
รักคุณตา-คุณยายจังเลย :L2:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ก็อย่าได้เกรงใจใครเลยเฮียกฤษ ลุยเข้าไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ แต่คุณตาคุณยายน่ารักจัง ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ตอนนี้ก็แค่ตามหาว่าพี่กฤษจริง ๆ แล้วเป็นใครสินะ
เฮ้อออออ ชื่นมื่น ๆ ๆ กันถ้วนหน้า ^^
-
:o8:ตาช่างแซว :z3:
-
อ่าว คิดว่าจะมีแผ่นดินไหวในตอนนี้ อิอิ
-
แผ่นดินจะไหวตอนไหนค่ะ
ฮ่าๆ
คุณตาเข้าใจพูดเนอะ
แล้วพี่กฤษก็หื่นซะ :impress2:
-
ตลอดเลยนะกฤษตายายก็ช่วยกันเหลือเกิน
แผ่นดินไหว 9 ริกเตอร์แน่ๆๆ
-
แผ่นดินไหว :z1:
ฮาคุณตา :laugh:
-
คุณตาคุณยาย o13
:L2: :L2:
-
:-[ :z3: :z3: :oo1:
อยากอยุ่ตอนแผ่นดินไหว ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
น่ารักๆ
-
น้องหยกไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
แบบว่าเป็นภรรยาขั้นเทพอ่ะ :-[
อมยิ้มตอนอ่าน ตาหวานตอนเม้น^^
-
คุณตาก็แหย่ให้หยกอายอยู่เรื่อย
แต่กฤษคงจะหนาแล้วละ
คืนนี้กฤษจัดหนัก คิดว่าตากับยายคงนอนไม่หลับชัวร์
อย่าเเอบคึกนะตา
-
แผ่นดินไหวที่บ้านพี่กฤษแต่สะเทือนทั้งเล้า คิคิ
-
แอร๊ยยยย พอหายกังวลเรื่องกฤษแล้วแซวใหญ่เลยนะ :m20:
-
งั้นก็อย่าให้ถึงกับเสาบ้านทรุดก็แล้วกันนะ
-
งั้นคืนนี้แผ่นดินจะไหวกี่ริกเตอร์ดีล่ะพี่กฤษ :z1:
-
ของเค้าแรงจริง
-
ต้องหาที่กำบังด่วนๆ
-
น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยนิยายเรื่องนี้ อ่านเพลินกันเลยทีเดียว :-[
-
น่ารักมากๆเลยค่า
วันนี้นั่งอ่านทั้งวัน
อ่านไปยิ้มไปอยู่คนเดียว
น้องหยกกับพี่กฤษน่ารักมาก >///<
-
:z2:ท่าจะแผ่นดินไหวรุนแรงจิงๆหละ 555 :m31:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
หื่นมากกกกกกกกกก
-
พี่กฤษ เจ้าจิหื่นไปหน๊ายยย :z1:
-
แผ่นดินใหวเเรงแบบนี้ จะมีซึนามิป่ะหว่าาาาาา
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 62 “กฤษกร”
ก็คนมันขี้หึงนิดหนึ่งก็คิดไกล มันคิดระแวงไปอยู่เสมอ ทุกเรื่องที่ทำลงไป ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ รักเธอจะให้ไปหึงใคร ทุกครั้งที่โทรตาม ทุกครั้งต้องถามไถ่ เกิดจากความรักความห่วงใยเท่านั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจ ให้เธอต้องรำคาญ ขอโทษ ถ้าฉันกวนใจเธอเกินไป ไม่รู้รึไงว่าใครมันรักเธอ
เช้าวันนี้ผมกับน้องหยกตื่นขึ้นมาช่วยคุณตาคุณยายใส่บาตรแต่เช้า หลังจากนั้นผมก็เข้าสวนไปเก็บน้ำตาลมะพร้าว และผลไม้ที่สุกแล้วกลับเข้ามาในบ้าน พอเข้าห้องเตรียมจะอาบน้ำอีกครั้ง เห็นน้องหยกกำลังโทรศัพท์คุยกับคุณป้าที่อเมริกาอยู่ คุณป้ายังฝากบอกให้ผมหาโอกาสไปเยี่ยมท่านที่นั่นบ้าง
“โธ่...อเมริกาไกลจะตายไป ไอ้ทองมันบอกว่าต้องขอวีซ่าอะไรให้วุ่นวายกันอีก ไว้พี่พร้อมแล้วจะรีบไปหาคุณป้าเพื่อขอน้องหยกมาแต่งงานนะครับ” ผมบอกคนรักไปแบบนั้น ทำให้น้องหยกหน้าแดงด้วยความเขินอาย แถมยังไล่ให้ผมรีบไปอาบน้ำอีก เราจะได้รีบไปที่โรงแรมเพื่อเตรียมวางแผนการเปิดตัวอีกครั้ง
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมทำอาหารให้คุณตาคุณยายเอาไว้ คุณยายท่านมีอาการดีขึ้นจนเกือบเป็นปกติแล้ว เพียงกำชับให้ท่านทั้งสั่งทานยาตามที่คุณหมอสั่งไว้ให้ครบ ผมกับน้องหยกจึงขับรถออกมาถึงที่โรงแรมของไอ้ทองก็ใกล้เที่ยงแล้ว ทุกคนทำท่าเหมือนกำลังนั่งรอผมกับน้องหยกอยู่
“นี่พวกเรากำลังรอให้พี่กฤษมาทำข้าวเที่ยงให้ทานกันเลยนะคะ น้องพลอยกับพี่เจไปซื้อของสดมาเตรียมเอาไว้แล้ว คุณอาหนึ่งอยากทานมัสมั่นไก่ พี่ทองอยากทานหอยลายผัดพริกเผา พี่เจอยากทานกุ้งทอดซอสมะขาม น้องพลอยอยากทานแกงจืดกะหล่ำปลียัดไส้ค่ะ วัตถุดิบพร้อมแล้ว เชิญเลยค่ะ” น้องพลอยเจอหน้าผมก็รีบบอกเมนูต่างๆ ให้ผมเข้าครัวไปทำมาให้
“โห...อะไรกัน นี่พี่ยังไม่ทันจะได้นั่งเลยนะ โยนหน้าที่พ่อครัวมาให้พี่ทันทีแบบนี้เลยเหรอ แล้วไม่โทรศัพท์ไปบอกพี่ก่อนละครับว่าจะรอทานข้าว พี่จะได้รีบมา” ผมแกล้งโวยไปอย่างนั้นเอง จริงๆ แล้วเป็นหน้าที่ที่ผมเต็มใจทำให้ทุกคนอยู่แล้ว ผมยื่นถุงน้ำตาลสดมาให้น้องพลอยรับไปแบ่งใส่แก้วมาแจกทุกคน
“แหม...ก็พี่กฤษต้องดูแลคุณตาคุณยายนี่คะ พลอยก็ไม่กล้ารบกวนมากมาย แล้วคุณตาคุณยายเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะคะ” น้องพลอยถามถึงด้วยความเป็นห่วงเป็นใย พลางรินน้ำตาลสดจากถุงใส่แก้วเสิร์ฟให้ทุกคนดื่ม
“อาการดีขึ้นมากแล้วครับ เมื่อวานพี่ก็พาไปทำบุญที่วัดให้แม่พี่ เอ้อ...พี่มีละครน้ำเน่าของพี่กับน้องหยกจะเล่าให้ฟังด้วย เอาไว้พี่ทำกับข้าวเสร็จแล้วจะมาเล่าให้ฟังตอนทานอาหารแล้วกันนะครับ” ผมหยอดข้อมูลให้ทุกคนอยากรู้อยากฟังไปอย่างนั้น จริงๆ แล้วต้องการจะเล่าทุกอย่างให้เพื่อนและน้องรัก อย่างไอ้ทองกับน้องพลอยฟัง แต่มีอาหนึ่งกับน้องเจอยู่ก็เหมือนกัน เผื่ออาจจะช่วยหาข้อมูลอะไรเกี่ยวกับครอบครัวผมมาให้ได้บ้าง
“ไอ้กฤษ มึงไปซื้อสร้อยทองที่ไหนมาใส่วะ รัดคอซะขนาดนั้น กูให้มึงยืมเงินไปซื้อก็ได้เพิ่มก็ได้นะ มีเงินแค่หอยมดสะเออะอยากใส่ทอง ดันหาเส้นเท่าหนวดกุ้งมาใส่ ไม่เข้ากับยักษ์อย่างมึงเลยว่ะ ดูแล้วทุเรศจริงๆ หน้าตาดีซะเปล่าเสือกไม่มีสมอง“ ไอ้ทองมันจ้องมาที่คอผมแล้วด่าเข้าให้
“ไอ้เวร ปากไวจริงมึง นี่มันสร้อยที่ติดตัวกูให้มาตั้งแต่เกิด ใส่ตั้งแต่กูสองขวบ ตอนนี้กูยีสิบกว่าปีมันจะไม่เล็กได้ไงวะไอ้บ้า เดี๋ยวกูค่อยเล่าฟัง” ผมไม่อยากต่อความยาวกับไอ้ทองมัน ใจจริงอยากจะด่ามันมากกว่านี้ หรือไม่ก็เข้าไปเตะมันให้สักป๊าบ แต่ยังเกรงใจอาหนึ่งผัวมันอยู่ รอให้ไม่มีผัวคุ้มกะลาหัวก่อนเถอะมึง
ผมรีบเดินเข้าครัวไปทำอาหารตามที่น้องพลอยเรียกร้อง น้องหยกคอยช่วยเป็นลูกมือให้ เสร็จแล้วเราก็ช่วยกันยกออกมาทานที่ด้านนอกระเบียงริมน้ำ แม้อากาศค่อนข้างร้อนแต่มีเงาอาคารของโรงแรมบังแดดให้ บางช่วงก็มีลมเอื่อยๆ พัดผ่านมาทำให้อากาศไม่ร้อนมากจนเกินไป
“ไหนกฤษจะเล่าละครน้ำเน่าอะไรให้พวกอาฟัง” อาหนึ่งทวงคำพูดผมระหว่างที่พวกเรากำลังทานอาหาร ผมกับน้องหยกทานข้าวมาจากบ้านแล้ว จึงเพียงนั่งร่วมวงด้วยเท่านั้น
“ก็เป็นเรื่องตั้งแต่สมัยผมกับน้องหยกยังไม่เกิดโน่นละครับ คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้...” ผมเล่าให้ทุกคนฟังอย่างละเอียดระหว่างที่ทานอาหารไป บางช่วงทุกคนถึงกับอึ้งจนช้อนร่วงจากมือก็มี บางครั้งก็ขำกันจนน้ำหูน้ำตาไหล แต่ผมก็มีความสุขทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าครอบครัวที่แท้จริงของผมเป็นใคร
“อาว่าลองโทรไปชวนโตโต้ให้มาคุยกันที่นี่ดีไหม เท่าที่จำได้โตโต้สนิทกับพีทมาก ก็เลยบอกให้คุณพ่อคุณแม่มาจัดงานฉลองครบรอบงานแต่งงานที่โรงแรมของอา ถ้าจำไม่ผิดนี่ครอบครัวพีทน่าจะเป็นผู้นำเข้า และส่งออกอัญมณีรายใหญ่ของประเทศแถบเอเชียตะวันออกเลยนะ ล่าสุดนี่มีแฟชั่นโชว์ไข่มุกเม็ดใหญ่ที่สุดในโลก ไข่มุกดำ ไข่มุกสีทอง จัดที่โรงแรมของอาด้วย นักข่าวกับแขกไฮโซมาร่วมงานมหาศาลเลยล่ะ” คุณอาหนึ่งทำสีหน้าตื่นเต้นกับเรื่องที่เล่าให้ฟัง
“โอ้โห...นี่ถ้าพี่กฤษเป็นคนในครอบครัวนั้นจริงๆ ก็เป็นลูกชายเศรษฐีที่พลัดพรากจากกันมานานสิครับ” น้องเจดูอาการตื่นเต้นไม่แพ้กับคุณพ่อ แต่ในใจผมกลับนิ่งเฉย เพียงอยากรู้เท่านั้นว่าครอบครัว และพ่อแม่ที่แท้จริงของผมนั้นเป็นใคร ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ผมก็มีครอบครัวที่ผมรัก และภรรยาสุดที่รักอยู่เคียงข้างผม เท่านี้เองที่ผมต้องการ
“ไอ้กฤษมึงถอดกางเกงแล้วหันตูดมาดูสิ” อยู่ๆ ไอ้ทองมันก็พูดออกมา ทำเอาผมต้องหันขวับกลับไปมองหน้ามันด้วยความตกใจ คุณอาหนึ่งนั้นสำลักน้ำเพราะคำพูดของมันไปแล้ว คนอื่นๆ ก็กำลังงงกับคำพูดของมันไม่แพ้ผมทีเดียว
“แค่ก...แค่กๆ ทอง...หมาย...หมายความว่าไง” อาหนึ่งที่กำลังไอออกมาพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ จนน้องพลอยที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้องช่วยลูบหลังให้เบาๆ คำพูดไอ้ทองทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ จึงเงียบไว้ก่อนไม่รู้จะด่ามันยังไงดี
“ก็เผื่อมันจะมีปานแดงปานดำรูปหัวใจ หรือรูปผีเสื้อ กระต่าย โดรม่อน อะไรก็ได้ไปยืนยันกับพ่อแม่มันได้เหมือนในละครน้ำเน่าไงพี่หนึ่ง โธ่...ผมก็พูดเล่นไปงั้นล่ะ ทำเป็นซีเรียสไปได้” ไอ้ทองมันพูดไปยิ้มไป ที่เห็นอาการของคนทั้งโต๊ะมัวแต่อึ้งกับคำพูดของมัน
“ไอ้บ้า...สติไม่ดีรึไงมึง เป็นตุ๊ดแล้วยังโง่อีก ใครจะมีปานรูปโดเรม่อนที่ตูด บ้านมึงสิไอ้ทองคิดได้ไงวะ” ผมด่ามันทันทีเพราะอดไม่ได้แล้ว มันคิดออกมาได้ยังไง ไร้สาระเป็นบ้า แต่ก็ทำเอาทุกคนหัวเราะออกมาจนเสียงดังทีเดียว แม้แต่ผมก็ด้วย
“แต่พี่กฤษเค้ามีจี้รูปครึ่งหัวใจสลักชื่อที่คุณตาเก็บไว้ให้ครับ พ่อหยกไปได้มาจากร้านทองที่พ่อพี่กฤษเอาไปขาย พ่อเลยซื้อมาคืนคุณตา” น้องหยกพูดขึ้นมา ผมจึงถอดสร้อยออกมาให้ทุกคนดู อาหนึ่งเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปจี้ของผมแล้วพิมพ์ข้อความส่งไปให้คาสักคนดู
“เดี๋ยวก็รู้ อาถ่ายรูปจี้ส่งไปให้โตโต้เอาไปถามเพื่อนเค้าแล้ว แต่อาว่ามันทะแม่งๆ นะ ดูสิเพื่อนโตโต้ที่หน้าเหมือนกฤษชื่อพีท แล้วจี้ของกฤษชื่อพลัส มันช่างคล้องจองกันยังกับพี่น้อง สงสัยละครน้ำเน่าจะเป็นเรื่องจริงนะ” อาหนึ่งสรุปออกมาอย่างง่ายดาย
“โธ่...ไอ้กฤษ ที่แท้มึงก็เป็นลูกเศรษฐีตกยาก รู้อย่างนี้กูจับมึงทำผัวตั้งแต่อายุสิบห้าไปแล้ว” ไอ้ทองมันเล่นมุขขึ้นมาไม่ดูตาม้าตาเรือ อาหนึ่งรีบมองหน้ามันตาเขียวปั๊ด วันนี้มันแหย่ผัวมันหลายดอกแล้วนะ ทำเอาผมจะพลอยซวยไปด้วยแล้วสิ
“ทอง...นี่พี่จะไม่ทนแล้วนะ พูดเล่นอะไรก็เกรงใจพี่บ้างสิ” อาหนึ่งทำหน้างออ้อนออกมา ทำเอาผมโล่งใจ นึกว่าจะอาละวาดอะไรออกมาเสียอีก ท่าทางอาหนึ่งจะเป็นคนขี้หึงพอสมควร
“อะไรกันป๊า...คนอย่างป๊ามาหึงมาหวงอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ เจเพิ่งเคยเห็น ปกติป๊าของเจไม่เคยต้องง้อใครนี่นา” น้องเจล้อคุณพ่อออกมากลางวง ทำเอาเราทุกคนต้องเงียบดูปกติกิริยาของอาหนึ่งด้วยความเกรงใจ
“ก็พวกนั้นมันไม่ใช่ตัวจริงนี่นา เจอตัวจริงแล้วป๊าก็ต้องง้อสิ แก่ขนาดนี้แล้วเกิดโดนทิ้งไปจะทำยังไง เอาเวลาที่ไหนไปหาแบบนี้ได้อีก” อาหนึ่งบอกน้องเจด้วยท่าทีอ้อนไอ้ทองมากมาย ปากพูดกับน้องเจแต่ใบหน้ากลับมองไอ้ทองเป็นระยะ
“ผมก็พูดเล่นเองน่าพี่หนึ่ง อย่าขี้หึงมากสิ ไอ้กฤษกับผมเป็นเพื่อนรักกันตั้งสิบกว่าปีแล้วนะ ตอนนี้ผมก็เลิกมองคนอื่นแล้วล่ะครับ” ไอ้ทองอ้อนอาหนึ่งกลับมาบ้าง ทำเอาพวกเราต้องแอบอมยิ้มกับท่าทีของมัน
“ต่อให้ทองเลิกมองคนอื่น แต่ถ้ามีคนอื่นมามองทอง พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกันนะ” อาหนึ่งยังไม่หยุดอ้อนกับไอ้ทอง ทำเอาผมเริ่มสะท้อนใจว่าคนรักของผมจะรู้สึกแบบเดียวกันกับคู่นี้บ้างไหม จะว่าไปตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยเห็นน้องหยกหึงหวงผมเลยสักครั้ง
“ป๊า...ไปอ้อนกันที่อื่นได้ป่าว กับข้าวหวานจนเลี่ยนไปหมดแล้ว” น้องเจแซวคุณพ่อเข้าให้ ทำเอาไอ้ทองหน้าแดงไปด้วย เห็นอาการไอ้ทองกับอาหนึ่งจึงต้องหันมามองหน้าคนรักที่นั่งทำตาแป๋วอยู่ข้างๆ คิดว่าสักวันผมคงต้องพิสูจน์ว่าเวลาน้องหยกหึงผมนั้นจะเป้นอย่างไร
“พี่กฤษ อย่างนี้ต่อไปพวกเราต้องเรียกพี่ว่าพี่พลัสแล้วสิคะ เพราะคุณตาขอให้พี่กลับไปใช้ชื่อกับนามสกุลเดิมด้วยใช่ไหมคะ” น้องพลอยถามขึ้นมา ทำให้ผมเริ่มมีสติคิดเรื่องนี้อีกครั้ง ยังไม่คุ้นกับชื่อพลัสเท่าไร แต่ไม่นานนี้คงต้องใช้บ้างล่ะ
“จริงๆ อยากเรียกพี่ว่าอะไรก็ได้ล่ะ ยังไงพี่ก็ชินกับชื่อกฤษอยู่แล้ว ใช้ชื่อนี้มาตั้งยี่สิบกว่าปี” ผมบอกไปอย่างที่ใจคิด จะให้เปลี่ยนชื่อเพื่อความสบายใจตามที่คุณตาขอไว้ก็ไม่มีปัญหา ขอเพียงได้เจอครอบครัวของผมก่อนเท่านั้น และไม่รู้ว่าเมื่อเจอผมแล้วยังจะรับผมเป็นบุคคลในครอบครัวอีกหรือเปล่า
-
พี่กฤษจะได้เจอ พ่อแม่ที่แท้จริงแล้ว
อยากเห็นนู๋หยกหึงโหดพี่กฤษเหมือนกันนะเนี่ย ^________^
-
ถ้าน้องหยกหึงพี่กฤษอาจจะด้วนได้นะค้า
ขอเตือนว่าอย่าเสี่ยงจะดีกว่าค่า
:z4:
-
อยากให้น้องหึงเหรอ อย่าเลย กลัวน้องร้องไห้
-
อ๊าคคคคคคคคค
ตามอ่านทันแล้ววววววว
อยากบอกว่า พี่กฤษหื่นหว่ะ :haun4: :m25:(แต่เค้าชอบ อยาจะถามคนเขียนว่าใช้ประสบการณ์ส่วนตัวในการเขียนรึป่าวเนี่ย อิ อิ)
ตอนแรกที่อ่านนึกว่าน้องหยกจะเปรี้ยวซะอีก เห็นลักหลับกฤษที่ไหนได้ น่ารัก น่าชังมากลูก
ชอบคุณพี่ทองอ่ะฮาดี
ชอบเรื่องนี้ค่ะ :กอด1:
รออ่านตอนต่อไป อยากรู้ว่าที่กฤษเป็นลูกใครหว่า
ขอบคุณค่า :pig4:
-
ความจริงเกี่ยวกับพี่กฤษใกล้จะเปิดเผยแล้ว แต่เขาอยากเรียกว่า พี่กฤษ อยู่นะ ยังไงพี่กฤษก็คือพี่กฤษนิน่า
เออออออ อยากรู้เหมือนกันว่าเวลาหยกงอนหรือหึงจะเป็นยังไง อาจจะกลายเป็นนางยักษ์ไปเลยก็ได้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
คนเงียบ ๆ เหมือนจะอ่อน ๆ แบบนั้นนะ เวลาหึงอาจจะหึงแรงก็ได้นะ ใครจะรู้ ^^
-
อยากเห็นน้องหยกหึงจัง :laugh:
:L2: :L2:
-
กลัวมีมาม่าอะ :o12:
-
ขอให้ทุกคนมีความสุข
-
อย่าลองใจหยกว่าหึงรึปล่าวน้า
-
อยากให้พี่กฤษเจอครอบครัวไวๆจัง
-
55+ คู่พี่ทองกับอาหนึ่งน่ารักอะ งอนง้อกัน
แต่แนะนำพี่กฤษอย่าให้น้องหยกหึงเลย รักกันแบบนี้ดีแล้ววว
อยากรู้อะ ว่าพี่กฤษ(พลัส)กับพีทเป็นพี่น้องฝาแฝดกันจริงหรือเปล่า
ขออย่าให้มีมาม่ามาให้เลยยย
-
o18 พี่กฤษณ์ ดูท่ามันจะหางานเข้าตัวเองน่ะ อยากดูน้องหยกหึง
-
อ่านทันแล้ว
แต่ก็ค้างเหมือนเดิม :เฮ้อ:
:call:
-
อยากให้โตโต้พาพีทมาเจอพี่กฤษจัง มายกมืออยากเห็นน้องหยกหึงพี่กฤษเหมือนกัน
-
พี่หยกจัดไปสักดอกดิ
-
อั๊ยย่ะ
อยากรู้จิงๆเลย
ว่าพี่กฤษจะทำยังไงให้น้องหยกหึงเนี่ย
>..<
-
ท่าทางจะยาว
-
ตอนแรกดูชื่อเรื่องก็ไม่กล้าอ่าน แต่พออ่านแล้วหยุดไม่ได้ต้องอ่านจนถึงตอนปัจจุบัน อ่านแล้วครบตลอด ยิ่งตอนที่คิดว่ามีดราม่านะ
คิดโน้นนี้นั่นสารพัด โชคดีมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด หวังว่า แฟนเก่าพี่หนึ่งจะไม่ใช่พ่อของทองนะ ไม่งั้น มองหน้ากันไม่ติดแน่
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆ สนุกๆๆๆ จะตามตอนต่อไปแน่นอนคะ o13
-
ชอบพี่หนึ่งอ่ะ....+ 1 ให้เจ๊ทอง
-
อยากให้พี่กฤษกลับไปเจอครอบครัวไวๆ
ไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ
-
พี่กฤษหึงโหด ส่วนน้องหยกหึงไม่โหดแต่งอนยาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาว
-
เห็นแต่อิพี่กฤษหึง อยากเห็นหยกหึงเหมือนกัน
อยากรู้ว่าจะหึงโหดเหมือนคุณสามีรึเปล่า
ปล.คู่เจ๊ทองกับลุงหื่นน่ารักดี
-
พี่กิดกะน้องหยก อาหนึ่งกะพี่ทอง เจกะพลอย โตโต้เดาว่าน่าจะคู่กะบาสป่าว? แล้วพี่พีทจะคู่กะใครอ่ะ
-
โอ้ยตื่นเต้นแทน พี่กฤษเลยอ่ะ
ตื่นเต้น ตื่นเต้น
-
ตามเก็บหลายตอนเลย
คู่พี่ทองน่ารัก
พี่กฤษจะได้เตอครอบครัวแล้วอ่ะดิ
-
พี่คนเขียนหายไปไหนเอ่ย คิดถึงพี่กฤษจัง
-
กรี๊ดดดด! เรื่องนี้ชอบมาก
เสียดายน่าจะเข้ามาอ่านตั้งแต่แีีรกแล้ว
+1 +เป็ด เลยค่ะ คนแต่งเก่งจังเลยอะ โดยเฉพาะบท nc อ่านง่ายไม่มีสะดุด อิอิ
ชอบพี่กฤษหื่นได้ใจ :-[ น้องหยกก็น่ารัก~ พี่กฤษน้องหยกปิ๊งกันมาตั้งแต่เด็กด้วย เป็นจูบแรกของกัน
ตากับยายใจดีจังเลย เข้าใจความรักของสองคน อยากอ่านต่อๆ ตอนหน้าพี่กฤษเจอพ่ิอแม่แล้วใช่มั้ย >///<
-
:man1: ตามอ่านรวดเดียว 62 ตอน
อยากบอกว่าชอบมากๆๆๆๆ อยากให้ถึงตอนพี่กฤษเจอพ่อแม่ไวๆจัง o13
-
เพิ่งมาอ่าน
ติดตามครับ
ชอบแนวนี้มากๆๆ
-
เอาใจช่วยกฤษให้เจอพ่อแม่ไวๆ แต่หวังว่าคงไม่มาม่านะ ไม่งั้นก็อย่าเจอเลยดีกว่า
-
มารอพี่กฤษ(พลัส)กับน้องหยกแสนน่ารักค๊าบบบบบ
-
ปมมันจะเริ่มคลายหรือเริ่มมัดแน่นขึ้นกันหว่า
:กอด1:
-
กฤษเจอพ่อแม่เเล้วจะเเฮปปี้ป่าวนะ
รวยขนาดนั้นตามหาลูกคนเดียวคงไม่ยากทำไมไม่ทำนะ
และเรื่องกฤษมีผู้ชายเป็นแฟนอีก
เขากลัวมาม่า อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
-
:call: :call:
-
มิตรรักแฟนนิยายทุกคนคร๊าบบบ พรุ่งนี้มาลงให้นะคร๊าบบบ นะนะนะ อย่าเพิ่งนอยผมน๊าาา :sad4: :sad4: :sad4:
-
มิตรรักแฟนนิยายทุกคนคร๊าบบบ พรุ่งนี้มาลงให้นะคร๊าบบบ นะนะนะ อย่าเพิ่งนอยผมน๊าาา :sad4: :sad4: :sad4:
เค้าจะรอน๊าาาาา :L2: พุ่งนี้ขอสองได้ป่ะ
-
:oo1:อยากรู้จังว่า กฤษเป็นใครกันแน่ มาต่อเร็วๆนะครับ :z2:
-
กฤษกับพีทต้องเป็นพี่น้องกันแน่ๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 63 “กฤษกร”
มันจึงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรักที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆสักวัน มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
ผมพาน้องหยกมาที่โรงแรมแต่เช้า เพราะวันนี้เป็นวันเตรียมเปิดตัวโรงแรม “บ้านขนม” โฉมใหม่ในวันพรุ่งนี้ จึงค่อนข้างวุ่นวาย โชคดีที่มีอาหนึ่งมาคอยเป็นธุระให้พวกเราหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการจัดตกแต่งสถานที่ ดอกไม้สดประดับจุดต่างๆ อาหนึ่งส่งคนมาช่วยงานในวันนี้ และจะมีพนักงานมาช่วยเสิร์ฟอาหารด้วยในวันพรุ่งนี้ พี่แชริมกับพี่แดนนี่ก็รับปากว่าจะมาร่วมงาน แถมยังมีคุณบาสกับคุณโตโต้ที่ผมอยากจะเจอที่สุดในตอนนี้ พรุ่งนี้ทุกคนจะมาค้างที่โรงแรมของไอ้ทอง
อาหนึ่งดูท่าทางจะตื่นเต้นกว่าเจ้าของโรงแรมเสียอีก เป็นที่รู้กันว่าพรุ่งนี้อาหนึ่งกับน้องเจ จะได้เจอพ่อแม่ของไอ้ทองกับน้องพลอยที่นี่ และจะมีแขกที่เป็นญาติสนิทอีกหลายคนมาด้วย จึงเหมือนการพบญาติแฟนแบบชุดใหญ่เป็นครั้งแรก จึงค่อนข้างลงทุนในการจัดสถานที่ในครั้งนี้
ตัวผมนั้นทำหน้าที่เพียงปรุงอาหารที่น้องพลอยเป็นคนเลือกเมนู และจัดวัตถุดิบมาให้ซึ่งไม่มีอะไรวุ่นวายนัก อีกทั้งผมไม่สามารถอยู่ร่วมงานได้จนค่ำ ต้องขอตัวกลับบ้านเร็วเพราะคุณตาคุณยายยังอยู่ในช่วงพักฟื้น หากไม่ติดว่าถึงกำหนดเปิดโรงแรมอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ ผมก็จะขอลางานเสียด้วยซ้ำ
ผมกับน้องหยกกำลังเตรียมวัตถุดิบที่จะทำอาหารของวันพรุ่งนี้อยู่ในครัวกันสองคน มีผู้คนวิ่งเข้าวิ่งออกวุ่นวายไปหมด ผมจึงพาคนรักมาเตรียมของที่จะใช้อยู่หลังครัวเพื่อหลบความวุ่นวาย มีเพียงป้านวลแม่บ้านที่คอยช่วยล้างผักปอกเปลือก หรือหยิบจับโน่นนี่ให้ภายในครัวเช่นกัน เพราะข้างนอกมีคนช่วยมากพอแล้ว
“พี่กฤษครับ พี่บาสโทรมาบอกว่าจะมาที่อัมพวาวันนี้เย็นๆ ครับ คุณโตโต้บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยกับพี่กฤษ ตอนนี้ออกไปรับพี่บาสมาแล้ว เค้าบอกว่าคืนนี้จะค้างกันที่นี่เลยครับ” น้องเจเดินเข้ามาบอกผม ทำให้ผมอดใจเต้นไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่คุณโตโต้เป็นคนทักผมคนแรก ว่าหน้าตาผมเหมือนเพื่อนสนิทที่ชื่อพีทคนนั้น
“แล้วบอกไหมครับ ว่าจะคุยอะไรกับพี่” ผมถามออกไปเพราะความอยากรู้ ต้องหยุดมือจากการทำครัวชั่วคราว เพราะดูเหมือนจิตใจจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากกว่า น้องหยกที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินผมถามกลับไปก็เหมือนจะรู้ใจผม เดินเข้ามาจับมือของผมบีบเบาๆ เหมือนให้กำลังใจ
“ไม่มีครับพี่กฤษ พี่บาสบอกเจมาเท่านี้ เดี๋ยวเย็นนี้ก็คงรู้แล้วล่ะครับ พี่กฤษใจเย็นๆ น่า” น้องเจตอบพลางยิ้มมาให้เหมือนล้อผมอยู่ในที อาการร้อนรนของผมคงทำให้คนอื่นเดาได้ไม่ยาก ว่ากำลังกระสับกระส่ายกับการอยากรู้เรื่องราวของครอบครัวตัวเอง
“พี่กฤษครับ อย่ากังวลไปเลยนะ ยังไงเรื่องมันก็ไม่น่าจะผิดพลาดได้หรอกครับ ในเมื่อพี่โตโต้บอกว่าพี่มีหน้าตาเหมือนคุณพีทขนาดนั้น แถมยังมีจี้รูปครึ่งหัวใจที่สลักชื่อว่า “พลัส” ออกเสียงคล้าย “พีท” อีก ยังไงหยกคิดว่าพี่น่าจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกับคุณพีทล่ะครับ” น้องหยกสรุปให้ฟังอย่างง่ายดาย
“พี่ก็ขอให้เป็นแบบนั้น จะได้ไม่เสียเวลาไปตามหาครอบครัวพี่ให้วุ่นวาย แต่มันอดตื่นเต้นไม่ได้นี่ครับ พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไรหัวใจมันกระตุกวูบๆ เอาทุกทีเลย” ผมบ่นออกไป เพราะตอนนี้ก็เริ่มรำคาญตัวเองเหมือนกัน
“ถ้าอย่างนั้นพี่กฤษรีบมาเตรียมกับหยกของให้เสร็จเร็วๆ ดีกว่า ตอนเย็นจะได้ว่างไปเจอคุณโตโต้ มัวแต่ยืนคิดอะไรไม่รู้ตอนนี้เดี๋ยวก็เตรียมของไม่ทันพอดีครับ” น้องหยกดึงมือผมให้ไปเตรียมวัตถุดิบทำอาหารสำหรับพรุ่งนี้ต่อ ผมจึงจำใจต้องรีบทำให้เสร็จโดยเร็ว เวลาที่เรากำลังรอคอยอะไรสักอย่างวันนั้นเหมือนเวลามันจะเดินช้าผิดปกติ ผมเอาแต่มองนาฬิกาพร้อมกับเตรียมงานไป จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว จากนั้นป้านวลก็ขอตัวกลับบ้านหลังจากเสร็จงาน
“ข้างนอกจัดเสร็จหมดแล้วเหรอครับ” ผมเดินออกมาข้างนอกกับน้องหยกก็ไม่เจอพวกพนักงานจากโรงแรมอาหนึ่งที่มาช่วยงานแล้ว มีเพียงพวกเราที่กำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่ น้องพลอยเดินเสิร์ฟน้ำดื่มเย็นๆ ให้กับทุกคน ผมรับเอามาสองแก้วแล้วส่งให้น้องหยกด้วย
“สถานที่เสร็จอาก็ให้กลับไปหมดแล้ว พรุ่งนี้ค่อยให้อีกชุดที่เป้นพนักงานเสิร์ฟมาช่วยแทน กฤษต้องการผู้ช่วยทำครัวไหม อาจัดมาช่วยสองคน กฤษกับหยกจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก” อาหนึ่งหันมาถามด้วยความเป็นห่วง ทำเอาผมต้องหันไปมองหน้าคนรักที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ดีเหมือนกันครับอาหนึ่ง พรุ่งนี้หยกกับพี่กฤษจะได้มีคนช่วยเตรียมช่วยงานในครัว จะได้มั่นใจว่าพรุ่งนี้ครัวเราไม่ล่มแน่ๆ ขอบคุณอาหนึ่งมากครับ” น้องหยกตอบรับแทนผมไปเรียบร้อย ใจจริงอยากได้คนช่วยเหมือนกัน แต่ผมมันคนขี้เกรงใจจึงไม่กล้าตอบรับทันที
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ไปกินข้าวข้างนอกกัน ไอ้กฤษจะได้เก็บแรงไว้ทำอาหารวันพรุ่งนี้ มื้อเย็นนี้พี่ทองกับน้องพลอยจะเลี้ยงเองนะครับ ไปทานอาหารทะเลแถวนี้กันดีไหม” ไอ้ทองมันชวนทุกคนไปทานมื้อเย็น แต่ผมยังไม่เห็นคุณโตโต้กับคุณบาสเลย
“ไม่รอคุณโตโต้กับคุณบาสก่อนเหรอวะ เดี๋ยวมาแล้วไม่เจอใคร ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วทำไมยังมาไม่ถึงอีก หลงทางหรือเปล่าก็ไม่รู้” ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
“พี่กฤษไม่ต้องกลัวหรอกครับ ได้เจอพี่โต้แน่ๆ ให้เจโทรบอกให้พี่โต้ไปเจอที่ร้านอาหารก็ได้นี่ครับ” น้องเจพูดขึ้นมา ทำเอาทุกคนอมยิ้มมองหน้าผมกันไปหมด คงจะรู้ว่าผมรอเจอคุณโตโต้เพื่อจะสอบถามเรื่องราวของคุณพีทแน่ๆ ผมจึงได้แต่ยืนเขินอยู่คนเดียวเพราะคนรักที่ยืนข้างๆ ก็พลอยอมยิ้มล้อผมไปกับคนอื่นด้วย
ผมกับน้องหยกขับรถกันมาสองคน ที่เหลือน้องเจเป็นคนพาไป เรามาเจอกันที่สวนอาหารริมทะเล กำลังสั่งอาหารอยู่คุณโตโต้ก็เดินมากับคุณบาส เมื่อยกมือไหว้ทักทายกันครบแล้ว ทั้งสองก็เข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารกับพวกเรา น้องเจจัดให้คุณโตโต้นั่งหัวโต๊ะข้างผมเหมือนรู้ใจ
“คุณกฤษครับ วันที่อาหนึ่งส่งรูปจี้ของคุณให้ผมนั้น ผมก็ส่งไปให้เพื่อนที่ชื่อพีททางอีเมล์ทันที วันนี้มันโทรมาหาผมแต่เช้าเลยครับ บอกว่าเพิ่งได้เช็คเมล์ก็เลยนอนไม่หลับอยากรู้จักกับคุณกฤษทันที” คุณโตโต้ไม่พูดพล่ามทำเพลง พูดเข้าประเด็นให้ผมต้องตั้งใจฟังด้วยความสนใจ
“แล้วคุณพีทว่าอย่างไรบ้างครับเรื่องจี้” ผมถามต่อเพราะอยากรู้ใจจะขาดอยู่แล้ว คุณโตโต้ยิ้มขึ้นมาแล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิดรูปให้ผมดู พอก้มลงไปดูเท่านั้นผมแทบจะตกเก้าอี้ ในภาพมันเป้นจี้อีกอันที่มีรอยต่อที่สามารถประกบเข้ากับจี้ของผมได้ สลักด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษว่า “PEET” อีกด้านเป็นตัวอักษรสลักว่า “ภัทรดิษฐ์”
“นี่มัน...นี่...เอ่อ...คุณพีท” ผมพูดไม่ออก เพราะไม่ว่าใครได้เห็นจี้อีกอันของคุณพีทก็ต้องรู้ทันทีว่ามันทำมาคู่กับของผม ผมเอาจี้ของผมออกมาเทียบกับรูปจี้ของคุณพีทในโทรศัพท์ของคุณโตโต้อีกที ทุกคนก้ชะโงกหน้ามาดูด้วยความสนใจ
“พี่กฤษค่ะ พี่กฤษเป็นพี่น้องกับคุณพีทจริงๆ ด้วย สงสัยคุณพ่อคุณแม่ของพี่คงทำจี้เอาไว้แบบนี้เพราะพี่กับคุณพีทเป็นฝาแฝดกันยังไงล่ะคะ” น้องพลอยเดาออกมาตามสถานการณ์ที่เห็นตรงหน้า ตอนนี้หัวสมองผมว่างเปล่าไปหมด มันวิงเวียนเหมือนจะอาเจียนออกมา
“พี่กฤษครับ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า” น้องหยกจับแขนผมเบาๆ ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ผมเพียงส่ายหน้าตอบช้าๆ แล้วใช้ฝ่ามือตัวเองอีกข้างกุมมือคนรักที่จับแขนผมอยู่ ทุกคนบนโต๊ะเริ่มเงียบ มองหน้าผมนิ่งเป็นตาเดียว ตอนนี้ในใจผมมันเต้นระส่ำยิ่งกว่ารัวกลอง
“พีทมันบอกว่าส่งโปรเจคสุดท้ายอาทิตย์หน้า ตอนแรกมันจะอยู่ที่โน่นเพื่อเที่ยวให้สนุกก่อนกลับเมืองไทยมารอรับปริญญา แต่มันบอกผมเมื่อเช้าว่าหลังส่งโปรเจคเสร็จมันจะกลับมาเมืองไทยทันที แล้วจะตรงมาหาคุณกฤษที่นี่เลยครับ” คุณโตโต้บอกให้ผมทราบ ยิ่งทำให้ใจผมเต้นหนักเข้าไปอีก
“แล้วคุณเลอสรวงกับคุณวิมลพรรณ พ่อแม่คุณพีทล่ะ เค้ารู้เรื่องรึยังล่ะโต้” คุณอาหนึ่งเอ่ยถามคุณโตโต้ ทำเอาทุคนรีบหันไปรอคำตอบจากคุณโตโต้ ด้วยความตื่นเต้นไม่แพ้ผมเช่นกัน
“ผมยังไม่ได้บอกครับ พีทมันก็ยังไม่อยากให้ผมบอกใคร มันบอกว่าน้องมันหายไปยี่สิบสี่ปี มันอยากจะเจอน้องชายมันด้วยตัวเองก่อนคนอื่น” คุณโตโต้บอกว่าผมเป็นน้องชายคุณพีทเหรอนี่ แสดงว่าทางฝั่งนั้นทราบดีอยู่แล้วว่ามีเด็กหายไปเมื่อยี่สิบสี่ปีก่อน
“คุณเลอสรวงไปติดต่อทำสัญญาขายเครื่องประดับกับอัญมณีที่อาหรับเอมิเรตครับ ส่วนคุณวิมลพรรณเพิ่งไปญี่ปุ่นติดต่อทำสัญญาส่งออกไขมุกกว่าจะกลับก็เดือนหน้าครับ” คุณบาสพูดแทรกขึ้นมาบ้าง ทำให้ผมต้องหันไปมองหน้าคุณบาส
“คุณกฤษครับ ผมจำได้ลางๆ ว่าวันที่คุณเลอสรวงกับคุณวิมลพรรณมาจัดงานเลี้ยงครบรอบแต่งงานที่โรงแรม เรามีเซอไพร้ท์วันเกิดให้กับคุณพีทเป็นของแถมด้วย เพราะว่าวันเกิดคุณพีทอยู่ในเดือนเดียวกับวันจดทะเบียนสมรสนะครับ แต่วันนั้นเป็นความผิดพลาดของโรงแรมที่ไม่ทราบว่าคุณพีทไม่ชอบจัดงานวันเกิด” คุณบาสพูดออกมาทำให้พวกเราต้องสนใจฟังว่าเหตุผลคืออะไร
“ตอนนั้นพนักงานบอกว่าพอเอาเค้กเข้าไปให้คุณพีทเป่าเทียนวันเกิดครบรอบยี่สิบปี คุณวิมลพรรณก็ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำเอางงกันไปทั้งงาน คุณเลอสรวงต้องพาหลบเข้าไปในห้องพัก คุณพีทบอกว่าปกติจะไม่จัดวันเกิด เพราะจะทำให้คุณแม่ต้องคิดถึงน้องชายจนไม่สบายทุกครั้ง ผมจำได้ประมาณนี้อ่ะครับ” คุณบาสเล่ามาเสียยืดยาว ทำให้ผมพอจะเดาถึงความรู้สึกของคุณวิมลพรรณขึ้นมาได้
“ใช่ครับ ผมจำได้ดีเลยว่าไอ้พีทจะเป็นเพื่อนคนเดียวที่ไม่ยอมให้พวกเราจัดงานวันเกิดให้ และเท่าที่ผมรู้จักมันมาก็ไม่เคยไปงานวันเกิดของมันเลยสักครั้ง ขนาดผมเป็นเพื่อนสนิทมันยังไม่เคยฉลองวันเกิดตัวเองกับผมเลย ผมเพิ่งจะรู้เหตุผลในวันนี้เอง” คุณโตโต้พูดตบท้ายให้ทุกคนเข้าใจแจ่มแจ้งมากขึ้น
เราทุกคนนั่งกันเงียบจนผมเริ่มใจหาย น้ำตาพาลจะไหลออกมา มีเพียงคนรักที่คอยลูบแขนให้เบาๆ ด้วยอาการปลอบประโลมอยู่ข้างๆ ผมอยากเจอหน้าคุณพีทด้วยตาเหลือเกินว่าจะเหมือนผมขนาดไหน หลงอยู่ในภวังค์ไม่นานอาหารก็เริ่มนำมาวางตรงหน้า
“เฮ้ย...กฤษ กินข้าวก่อนเถอะมึง อย่าเพิ่งคิดมาก มาครับทุกคนทานข้าวกัน น้องหยกตักอาหารให้มันหน่อยเร็ว” ไอ้ทองร้องบอกผม และหันไปสั่งให้คนรักคอยดูแลผมด้วย มันคงจะเข้าใจความรู้สึกผมในตอนนี้ เพราะมันเป็นเพื่อนของผมคนเดียวที่รู้ว่าผมรอวันที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมานานแค่ไหนแล้ว
“คุณโตโต้ครับ เอ่อ...คุณพีทบอกไหมครับว่าน้องชายเค้าหายไปได้ยังไง” ผมเอ่ยถามคุณโต้ขณะที่กำลังทานอาหารไปด้วย ตอนนี้ร่างกายเหมือนไม่อยากทานอะไรเลย ในใจมันร้อนรนกังวลไปหมดแล้ว
“ไม่ได้บอกครับ รู้เพียงแต่ว่ามันเคยถามใครทุกคนที่รู้จักมันไปหมดเลย ว่าเคยเจอคนหน้าตาเหมือนมันบ้างไหม ตอนนั้นพวกผมก็คิดว่ามันบ้า เวลามันได้เจอเพื่อนใหม่หรือใครก็ตามมันจะถามอยากนี้จริงๆ ผมก็เข้าใจไปเองว่ามันคงพูดเล่นให้เป็นเอกลักษณ์ ใครจะไปนึกว่ามันถามถึงน้องชายฝาแฝดมัน เพราะมันก็ไม่เคยบอกใครว่ามีน้องชายอีกคน” คุณโตโต้ทานอาหารไปเล่าไปด้วยความขำ
“เท่าที่ผมทราบไอ้พีทมันเป็นลูกคนเดียว เป็นเพื่อนที่ดีมากครับ นิสัยมันดีจริงๆ แต่ชอบทำตัวแปลกๆ ชอบถามใครเล่นๆ ว่าเคยเจอคนหน้าตาเหมือนมันไหม เป็นคนไม่เคยจัดงานวันเกิด ขนาดแฟนมันอยากจัดงานวันเกิดให้มันยังไม่เอาเลยครับ แฟนมันบางคนถึงกับทะเลาะกันจนต้องเลิกคบเพราะเรื่องนี้ ตอนนั้นพวกผมก็ไม่เข้าใจ” คุณโตโต้อธิบาย
“อ้อ...แล้วมีอยู่พักหนึ่งที่มันคอยถามพวกผมว่าพ่อแม่พวกผมพอจะรู้จักบริษัทนักสืบที่เก่งๆ บ้างไหม ผมก็นึกว่ามันพูดเล่นๆ แล้วเวลามันเห็นเด็กแฝดมันจะชอบมองนิ่งๆ ทำหน้าประหลาดๆ แล้วก็จะขอตัวกลับบ้านทุกครั้ง พ่อแม่ของมันก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านหรอกครับ ติดต่องานต่างประเทศทีไรหายไปเป็นเดือนเลย นี่ละครับที่พวกผมรู้จักมันมา” คุณโตโต้เล่าถึงเพื่อนรักให้พวกเราฟังโดยไม่มีใครซักถามอะไร
“แล้วที่มันไปเรียนต่อต่างประเทศเพราะมันไม่อยากอยู่บ้านน่ะครับ เวลามันอยู่บ้านที่ไรมันจะต้องตามเพื่อนๆ ไปอยู่ด้วยตลอด มันเป็นคนอยู่คนเดียวไม่ได้ผมก็เลยโดนเรียกไปอยู่บ้านเป็นเพื่อนมันประจำ อย่างที่บอกครับ พ่อแม่มันไม่ค่อยอยู่เมืองไทย ทำแต่งานตลอด พีทมันเหมือนเด็กมีปัญหานะครับ แต่ถ้ารู้จักกันแล้วมันปกติร่าเริงดี นิสัยมันก็ดีครับ ไม่นานคุณกฤษก็คงได้เจอกับมันแล้วล่ะ ถึงตอนนั้นพวกผมคงต้องเรียกคุณว่าคุณพลัสแล้วสิครับ” คุณโตโต้พูดอมยิ้มให้ผมในตอนท้าย
ไม่นานผมก็คงได้เจอครอบครัวที่แท้จริงของผมแล้ว ต่อไปชีวิตผมจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่สามารถเดาได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ตอนนี้ผมก็มีครอบครัวของผมเองที่นี่แล้วด้วย ผมจะไม่ทอดทิ้งคุณตาคุณยายเด็ดขาดไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ท่านทั้งสองเลี้ยงดูผมมาอย่างดี แม้ว่าจะไม่ได้มีชีวิตที่สุขสบาย แต่ผมก็เติบโตมาได้ด้วยความรักความอบอุ่น อีกทั้งตอนนี้ผมยังมีคนรักที่คิดไว้แล้วว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เท่านี้ผมก็ไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติมอีกแล้ว
-
มาแล้ว มาแล้ววววว
-
:เฮ้อ: ฟังจากที่เล่าแล้ว หวังว่าคงไม่มาม่าเรื่องครอบครัวแล้วนะ
-
ซึ้งอะ
-
ขอให้เรื่องดีๆเกิดกับนายกฤษนะ
เพราะแค่โดนพรากจากครอบครัวมานี้ก็มาม่ามากพอแล้ว
-
ขอให้มีแค่ความสมหวังนะคะ o13
-
ขอให้เรื่องจบลงด้วยดีเถอะน้า
:m5:
คนอ่านไม่อยากเห็นน้องหยกร้องไห้แล้ว
คนอ่านจะขาดใจตาม
:sad2:
-
พ่อ(ผีพนัน)ไปขโมยพี่กฤษมาแล้วหลอกว่าเป็นลูกของเมียเก่าจริงๆใช่ไหมเนี้ย :m16:
หวังว่า พอเจอครอบครัวแล้วคงไม่ต้องซดมาม่าชามโตอีกรอบหรอกเนอะ
:o11:สงสารพี่กษฤอ่ะ
-
คราวที่แล้วมาต่อ ยอดคนอ่าน 30,000
รอ...รอ....รอ...
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไป3วัน
.
.
.
.
.
.
.
รู้สึกมันน้านนนนนน..นานนนนนน.. เหมือนรอมา 3ปี.. :sad2::
แต่โอ้.. 3 วัน.. ยอดวิวพุ่งงง..อีกเกือบหมื่น จะครบ 40,000ล่ะ ดีใจด้วยคร้าาา :mc4: :mc4: :mc4:
อิอิ..คงมีคนคิดเหมือนเราแรกๆ ..ไม่กล้าอ่านเพราะชื่อเนี่ย..กลัววว.ว.."บาป"คร้า o13
แต่..เป็น"นิยายรัก..หื่นน..เซ็ก..เศร้า..เอาฮา"..ถูกต้องที่ซู้ดดดด (..ว่าแต่..เอาฮาเนี่ย.. ต้องแยกกันมั้ยคร้าา. :eiei1:)
เอาใจช่วยกฤษ เป็นคนดีศรีอัมพวา..ยอดกตัญญู ลำบากมานานละ เอาใจช่วยให้พบครอบครัวให้มีความสุข..อย่าได้มีเหตุการณ์มาม่าอะไรเล้ยยยย :m5:
วันหลังอย่าหายไปอีกน้ะ.. 3ปีนี่นานมาก..(อิอิ 3วันคนเขียน.. คือ 3 ปี ของคนรอ..)
loveๆ คนเขียนจร้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ล่วงหน้าค่ะ
:L1: :L1: :L1:
-
:m15: กฤษณ์ น่าสงสาร
หวังว่าพอเจอกับครอบครัว จะไม่เกิดปัญหา ครอบครัวกับลูกสะใภ้น่ะ o18
-
สัปดาห์หน้า กฤษกระวนกระวายแย่สิเนี่ย
-
คราวที่แล้วมาต่อ ยอดคนอ่าน 30,000
รอ...รอ....รอ...
.
.
.
.
.
.
.
ผ่านไป3วัน
.
.
.
.
.
.
.
รู้สึกมันน้านนนนนน..นานนนนนน.. เหมือนรอมา 3ปี.. :sad2::
แต่โอ้.. 3 วัน.. ยอดวิวพุ่งงง..อีกเกือบหมื่น จะครบ 40,000ล่ะ ดีใจด้วยคร้าาา :mc4: :mc4: :mc4:
อิอิ..คงมีคนคิดเหมือนเราแรกๆ ..ไม่กล้าอ่านเพราะชื่อเนี่ย..กลัววว.ว.."บาป"คร้า o13
แต่..เป็น"นิยายรัก..หื่นน..เซ็ก..เศร้า..เอาฮา"..ถูกต้องที่ซู้ดดดด (..ว่าแต่..เอาฮาเนี่ย.. ต้องแยกกันมั้ยคร้าา. :eiei1:)
วันหลังอย่าหายไปอีกน้ะ.. 3ปีนี่นานมาก..(อิอิ 3วันคนเขียน.. คือ 3 ปี ของคนรอ..)
loveๆ คนเขียนจร้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ล่วงหน้าค่ะ
:L1: :L1: :L1:
ขอบคุณมากครับที่อวยพรให้ ช่วงนี้ยุ่งกับการเปิดคลินิกอีกสาขา ก็เลยไม่มีเวลามากเท่าไร แต่ว่างทีไรก็รีบปั่นสะสมยอดนิยายตลอดเลยนะครับ พยายามจะมาลงให้เยอะๆ เท่าที่จะเขียนได้นะครับ สุขสันต์วันวาเลนไทนน์ครับ
-
เพราะพี่กฤษเป็นคนดี กตัญญูต่อแม่ทิพย์ และคุณตา-คุณยาย ทุกคนที่อยู่รอบข้างจึงคอยช่วยเหลือ และเป็นกำลังใจให้กับพี่กฤษได้พบเจอกับครอบครัวที่แท้จริง
รอวันที่คุณพีทจะได้มาเจอกับพี่กฤษแฝดน้อง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 64 “กฤษกร”
เจอะดาวยั่วต้องรีบสะกัด ให้มันชะงัด ให้จี่สะท้าน ถ้ายังตามมารังควาน ให้จัดการตบหน้ากลับไป เจอดาวยั่วต้องรีบสกัด ให้มันชงัด ต้องเอาให้อาย อย่าไปมัวเกรงใจ ถ้าเกิดเสียแฟนไป ช่วยไม่ได้น๊าาา ถ้าไม่อยากจะเสียงของรัก ต้องรีบผ่อนเบาไม่ให้มันหนัก ระแวดระวังหัวอกหัวใจ ความรักจะได้ไม่ต้องเสียหลัก กลัวแฟนจะหายก็ต้องล้อมรั้ว และไม่ต้องกลัวว่าอกจะหัก พวกดาวยั่ว ยั่วแฟนชาวบ้าน อย่าปล่อยผ่าน ต้องจัดให้หนัก
วันนี้เป็นวันเปิดตัวโรงแรม “บ้านขนม” ผมกับน้องหยกขนมะพร้าวกับผลไม้จากที่สวนมาช่วยในงาน ตามคำสั่งคุณตา เมื่อมาถึงผมก็รีบเข้าครัวไปเตรียมอาหารสำหรับเย็นนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นของทานเล่นที่ไม่ใช่เวลาเตรียมมากนัก ส่วนพวกอาหารหลักก็จะทำเป็นบุฟเฟ่ห์จึงไม่ยุ่งยากเท่าไร เพราะเตรียมของเอาไว้หมดแล้ว
ผมจึงทำอาหารหนักที่ใช้ต้มแกงได้ทีละหม้อใหญ่ไว้ก่อน หลังจากนั้นก็เป็นพวกของผัดทอด ส่วนของทานเล่นก็จัดชิ้นงานไว้ให้ผู้ช่วยที่อาหนึ่งหามาให้ดูเป็นตัวอย่าง ที่เหลืองานผมก็เสร็จเรียบร้อย ในช่วงเย็นผมกับน้องหยกก็เลยว่างไปร่วมงานได้
พ่อแม่และญาติของไอ้ทองมากันพร้อมหน้า ผมรู้จักทุกคนดีจึงรีบพาน้องหยกเข้าไปแนะนำตัวด้วย ส่วนอาหนึ่งกับน้องเจจะดูเกร็งๆ มีเพียงแม่ไอ้ทองเท่านั้นที่ดูจะเป็นมิตรให้ ส่วนพ่อของไอ้ทองนั้นดูจะไว้ตัวนิดหน่อย เพราะพอจะรู้ว่าอาหนึ่งกำลังคบหาอยู่กับลูกชาย และน้องเจที่เป็นลูกชายอาหนึ่งก็ดูชอบพอน้องพลอยที่เป็นลูกสาวตัวเอง
อาหนึ่งดูเกรงอกเกรงใจพ่อแม่ไอ้ทองมาก เพราะเป็นรุ่นน้องอยู่พอสมควร เมื่อเริ่มค่ำมากขึ้นก็ยิ่งมีแขกเพิ่มขึ้น พี่แชริมกับพี่แดนนี่ถือกระเช้าดอกไม้ช่อใหญ่มาแสดงความยินดีด้วย เราจึงจับกลุ่มเฉพาะคนสนิทมานั่งด้วยกันที่โต๊ะริมน้ำ มีผม น้องหยก พี่แดนนี่ พี่แชริม คุณโตโต้ คุณบาส น้องเจ และน้องพลอย ส่วนไอ้ทองกับอาหนึ่งนั้นนั่งอยู่กับพ่อแม่ของไอ้ทอง
“ดูท่าทางอาหนึ่งจะรีบทำคะแนนกับครอบครัวน้องทองเชียวนะ ก่อนหน้านี้ยังดูเกร็งๆ อยู่เลย ดูตอนนี้สิเข้ากันดีเชียว หัวเราะทีเสียงดังลั่นร้านไปหมด น้องทองใช้วิธีอะไรนะถึงทำเอาอาพี่เป็นแบบนี้ได้ ปกติอย่างว่าแต่มาหาครอบครัวแฟนเลย แค่พาแฟนมาเปิดตัวยังไม่เคยเลยสักครั้ง” พี่แชริมชี้ชวนให้ดูโต๊ะของไอ้ทอง
“จริงครับพี่แชริม เมื่อวันก่อนตอนโทรไปขอคุณป้าว่าจะเอาคนมาช่วยงานที่นี่ ดันไปเล่าให้คุณป้าฟังว่ามีแฟนเป็นผู้ชายด้วย เจได้ยินเสียงคุณป้าร้องตกใจดังลั่นออกมาทางโทรศัพท์เลย ท่าทางจะเอาจริงนะครับ” น้องเจเล่าให้ฟังด้วยความขบขัน ทำเอาเราทุกคนตลกไปด้วย
“นั่นสิ แม่พี่เกือบเป็นลมไปเลยรู้ไหม แต่คุณแม่พี่ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะอาหนึ่งโตแล้ว แถมคุณแม่พี่ยังบอกว่าดีด้วยซ้ำที่อาหนึ่งเอาจริงเสียที ไม่อย่างนั้นก็ยังเกเรไม่รู้จักโตต่อไปเรื่อยๆ ชอบมีปัญหาเรื่องผู้หญิงมาปนกับเรื่องงานทุกที” พี่แชริมบ่นเข้าให้
“แล้วนี่พี่ได้ข่าวว่าน้องกฤษเจอครอบครัวของตัวเองแล้วเหรอครับ คงจะตกใจแย่เลยนะที่อยู่ๆ มาทราบเรื่องอะไรแบบนี้ พี่ได้ฟังเจเล่ามายังกับเนื้อเรื่องในละครเลย” พี่แดนนี่ถามขึ้นมาบ้าง ทำเอาผมต้องวกกลับมาคิดเรื่องตัวเองอีกครั้ง
“ยังไม่ได้เจอหรอกครับ แต่พอจะมีมูลบ้างแล้วครับว่าครอบครัวผมเป็นใคร ตอนแรกก็ตกใจมากครับ แต่ตอนนี้ตื่นเต้นมากกว่า” ผมบอกตามความรู้สึกจริงในตอนนี้ วันๆ ได้แต่นั่งภาวนาให้ถึงวันที่ได้เจอพี่ชายฝาแฝดเร็วๆ อยากพบหน้าพูดคุย แต่ถึงเวลาจริงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไหม
“อย่าเพิ่งคุยเรื่องซีเรียสเลยครับ ไปตักอาหารมาทานกันก่อนดีกว่า แล้วมาคุยเรื่องสนุกๆ กันดีไหมครับ วันนี้ออกจะครึกครื้นแท้ๆ ผมเห็นอาหารน่ากินทั้งนั้นเลย” คุณบาสโพล่งขึ้นมากลางวงสนทนา ทำให้ทุกคนต้องพยักหน้าเห็นดีด้วยจึงแยกย้ายกันไปตักอาหาร แล้วกลับมานั่งล้มวงทานกันอย่างสนุกสนาน
“พี่บาส...ทานมากไปเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกตักจนมันจะล้นจานแล้ว เดี๋ยวค่อยเดินมาตักอีกทีก็ได้ครับ ทานของคาวก่อนสิแล้วค่อนทานของหวาน จะตักรวมกันเข้ามาทำไมเนี่ย มานี่...ผมตักให้พี่ไปนั่งรอที่โต๊ะก่อน” คุณโตโต้บ่นคุณบาสที่ยืนตักอาหารหลายๆ อย่างที่อยากทานรวมกันจนพูนเหมือนเด็กๆ ดูตลกดีที่มีคนอายุน้อยกว่าต้องมาคอยคุมการตักอาหาร
“นายนี่บ่นไปทุกเรื่องเลยนะ ตั้งแต่กลับจากหัวหินคราวนั้นแล้ว พูดเสียงดังแบบนี้พี่อายคนอื่นนะ คราวหน้าพี่ไม่ไปไหนกับนายดีกว่า อยู่กับนายทีไรชอบทำเหมือนพี่เป็นเด็กบ่นยังกับคุณแม่พี่เลยอ่ะ” คุณบาสยืนขมวดคิ้วทำแก้มป่องวางจานอาหารทิ้งไว้ตรงนั้น กอดอกมองคุณโตโต้อย่างไม่พอใจ
“โธ่...ใช่ว่าผมจะไม่ให้พี่ทานเสียหน่อย แต่ตักหลายๆ รอบก็ได้ถ้าพี่ชอบทาน ขี้เกียจเดินก็บอกผมเดี๋ยวผมมาตักให้ พี่เล่นเอาทุกอย่างรวมกันในจานใบเดียวแบบนี้มันดูไม่น่าทานเลยครับพี่ แล้วถ้าไม่อยากทำตัวเหมือนเด็กก็เลิกทำหน้ามุ่ยยืนแก้มป่องตรงนี้ เดินไปนั่งที่โต๊ะได้แล้วครับ เดี๋ยวผมเอาอาหารไปให้” คุณโตโต้เลิกคิ้วพูดเหมือนกำลังคุยกับเด็กเล็กๆ ทำให้ผมกับน้องหยกต้องทำเป็นไม่มอง เพราะคุณบาสทำท่าเหมือนจะอายพวกผมมาก น่ารักดีเหมือนกันนะคู่นี้
“คุณโตโต้ครับ ผมช่วยตักให้ดีไหมครับ” ผมอาสาเข้าไปช่วยคุณโตโต้ที่ถืออาหารทั้งสองจานจนเต็มมือ ส่วนของผมฝากน้องหยกให้ถือไปตั้งเอาไว้ที่โต๊ะแทนเรียบร้อยแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ คุณบาสทานได้แต่ของชอบทั้งนั้น ผักกับเนื้อสัตว์บางอย่างก็ไม่ทาน เดี๋ยวผมตักเองดีกว่า คนอื่นตักให้ก็คงไม่ถูกใจอีก” คุณโตโต้พูดออกมาทำให้ผมเริ่มสนใจว่าสองคนนี้ถึงกับรู้ใจกันขนาดนั้นเชียวหรือ ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไรกันบ้าง จึงเลี่ยงเดินกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารแทน
“ท่าทางคุณโตโต้จะใส่ใจพี่บาสมากเลยนะครับ ดูเป็นห่วงเป็นใยดีจัง สนิทกันมานานแล้วเหรอครับ” ผมถามคุณบาสเหมือนลองเชิง เพราะเหมือนจับสัญญาณอะไรได้บางอย่างจากบรรยากาศก่อนหน้านี้
“พี่ก็เป็นอย่างนี้มาตลอดล่ะครับ แม่พี่ยังว่าพี่บ่อยๆ เลยว่าชอบทำตัวเป็นเด็กๆ พี่ชอบทำอะไรไม่เข้าหูเข้าตาคนบ่อยๆ มีแต่โต้คอยเตือนคอยดูให้ตลอด นี่ถ้าไม่ติดว่าโต้อายุน้อยกว่าพี่เยอะนะ พี่จะเรียกมันว่าพ่อแล้ว” พี่บาสพูดติดตลกแบบไม่คิดอะไร ทำให้ผมคงต้องเล็งเป้าหมายใหม่ไปที่คุณโตโต้แทน
“คราวก่อนหยกยังเห็นพี่บาสเรียกคุณโตโต้ว่าคุณตลอดเลย มาวันนี้เรียกมันเสียแล้วเหรอครับ” น้องหยกแซวให้บ้าง ผมเดาว่าคนรักคงคิดไม่ต่างกับผม ติดอยู่ที่สองคนนี้ใครเป็นฝ่ายชอบใครก่อนเท่านั้นเอง หรือว่าพี่บาสอาจจะยังไม่รู้ตัวก็ได้ ว่ามีคนคอยห่วงใยแบบนี้นั้นคงคิดอะไรอยู่
“ก็เฉพาะเวลาอยู่ในเวลางานหรือต่อหน้าแขกเยอะๆ โต้มันสั่งให้เรียกกันว่าคุณกับผมตลอด จะได้ดูมีมารยาท แต่เมื่อกี้มันดุพี่ต่อหน้าคนอื่น พี่ก็เลยเรียกว่ามันได้แล้วล่ะ ฮ่าๆๆ ไม่ใช่หรอกครับ ก็พวกเราเริ่มสนิทกันแล้วนี่นา ใช่ไหม” พี่บาสเล่นมุขเข้าให้
“เพื่อนพี่มันเป็นแบบนี้ล่ะ พี่กับบาสเรียนห้องเดียวกันสมัยมัธยม ตอนเด็กๆ เป็นยังไงโตมาก็ไม่ต่างกันเท่าไรเลย ทำตัวให้เพื่อนๆ คอยเป็นห่วงอยู่เรื่อย นี่ตอนเรียนจบมหาลัยมามาก็เปลี่ยนงานไปเรื่อยจนพี่ต้องเอามาฝากให้ทำงานกับอาหนึ่งถึงจะอยู่รอดมาหลายปี เพราะคอยมีน้องโต้มาช่วยดูให้อีกแรงนะถึงไม่มีปัญหาอยู่ได้อย่างสบายใจ” พี่แชริมแฉพี่บาสให้เราฟัง ทำเอาเจ้าตัวรีบแบะปากหันหน้าหนี สงสัยจะเป็นเพื่อนสนิทกันพอสมควร
“พี่บาสทานจานนี้หมดก่อน แล้วค่อยไปตักเพิ่มนะ ส่วนขนมก็รอให้อิ่มของคาวก่อนแล้วค่อยทานรู้ไหมครับ” คุณโตโต้ยังไม่ทันได้นั่งก็ร้องสั่งพี่บาสต่อหน้าพวกเราทุกคน
“แหม...น้องโต้นี่เหมือนกับผู้ปกครองเพื่อนพี่เลยนะ ดูแลตั้งแต่เรื่องงาน เรื่องกิน อยู่กับเพื่อนพี่มากๆ บาสมีแต่จะเด็กลงๆ แต่โต้ระวังจะแก่เกินวัยนะคะ” พี่แชริมแซวคุณโตโต้ที่ยังทำหน้านิ่งเหมือนไม่สนใจ
“พอได้แล้วน่า...ยิ่งพูดฉันก็ยิ่งดูแย่นะแก” คุณบาสรีบบอกพี่แชริมให้หยุดแซว พร้อมใช้ซ้อมจิ้มอาหารที่คุณโตดต้ตักเข้าปากทานอย่างเอร็ดอร่อย
“อาหารนี่น้องกฤษเป็นคนทำอีกแล้วใช่ไหมคะ อร่อยทุกอย่างเลย ปกติพี่ไม่ค่อยทานอาหารไทย แต่แบบนี้พี่ชอบมากเลยครับ” พี่แดนนี่ชมอาหารที่ผมทำ จริงๆ แล้วผมทำได้แต่แบบดังเดิมที่ถึงเครื่องไทยแท้ แต่น้องหยกขอปรับสูตรให้อ่อนลงเพื่อให้สามารถทานได้ทุกเพศทุกวัย และทุกเชื้อชาติ
“ผมกับน้องหยกช่วยกันปรับสูตรนะครับ ไม่อย่างนั้นบางอย่างรสมันจะจัดเกินไป” ผมให้เครดิตแฟนตัวเองบ้าง ทำเอาคนรักอมยิ้มมาให้ด้วยความขอบคุณ
“พี่บาสทานเข้าไปแบบนั้นเดี๋ยวจุก ค่อยๆ ทานสิครับ คำนั้นเอามานี่” คุณโตโต้จับมือคุณบาสที่ถือส้อมจิ้มอาหารคาเอาไว้ส่งเข้าปากตัวเองแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ หน้าตาเฉย ทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารต้องอ้าปากค้าง สงสัยผมจะเดาไม่ผิดแล้วล่ะ คงเป็นคุณโตโต้ที่แอบชอบคุณบาสอยู่
“ไอ้บ้า นายก็มีของนายมาแย่งของพี่กินอีกทำไมล่ะ เอาคืนมาด้วยชิ้นหนึ่ง” คุณบาสพูดเหมือนหวงของทั้งที่อาหารยังเต็มปาก รีบจิ้มอาหารจากจานคุณโตโต้คืนมาหนึ่งชิ้นแล้วยกจานตัวเองหนี ท่าทางเหมือนเด็กดูน่ารักน่าชังเหลือเกิน และเดาว่าคงจะไม่รู้ตัวว่าคุณโตโต้กำลังคิดอะไรกับตัวเองอยู่กันแน่
“โถ...อาหารมีมากยังกะจะเลี้ยงคนทั้งจังหวัด พี่บาสคะเดี๋ยวพลอยจัดไก่ห่อใบเตยให้พี่ทานคนเดียวทั้งถาดเลยดีไหมคะ” น้องพลอยคงรำคาญ และประชดเข้าให้แล้ว ผมว่าสาววายอย่างน้องพลอยคงไม่พลาดเรื่องเดาสถานการณ์ตรงหน้านี้ได้อย่างแน่นอน
“พี่ชอบไก่ทอดที่น้องกฤษทำมากเลย หนังกรอบนิดๆ หอมใบเตยทอดด้วย รสชาติก็กลมกล่อมไม่เค็มไป แบบนี้ให้พี่กินคนเดียวทั้งถาดได้สบายเลยนะ ไม่เชื่อเดี๋ยวพี่กินให้ดู” พี่บาสพูดจบก็ทำท่าจะลุกไปตักไก่ทอดอีก คุณโตโต้รีบหันมาคว้าแขนเอาไว้ แล้วหยิบไก่ในจานตัวเองสองชิ้นใส่ในจานพี่บาสให้อีก
“นั่งเลยพี่บาสน้องพลอยเค้าพูดเล่นครับ ผมให้พี่ทานไก่ทอดเพิ่มอีกสองชิ้น แล้วทานอย่างอื่นด้วยยกเว้นของทอด ข้าวไม่ต้องทานแล้วทานแต่กับข้าวพอ ถ้ายังทำหน้าแบบนั้นผมไม่ให้พี่ทานของหวานนะ” คุณโตโต้ดุพี่บาสอีกแล้ว เจ้าตัวเลยนั่งงอนตุ๊บป่องอยู่ตรงนั้น ได้แต่ทานอาหารเงียบๆ ไม่พูดไม่คุยกับใครอีก
“พี่เจคะ น้องพลอยจะไปนั่งกับคุณแม่พี่เจไปเป็นเพื่อนน้องพลอยหน่อยสิคะ” น้องพลอยรีบเปิดทางให้พี่บาสกับคุณโตโต้สองคนนี้ได้ง้อกันแน่นอน ตามประสาสาววายที่ชอบเห็นผู้ชายน่ารักรักกัน ผมแค่สบตาเพียงแวบเดียวก็พอจะเดาได้แล้ว
“พี่แดนค่ะ แชริมจะไปถ่ายรูปตรงนั้นไปอวดคุณแม่ พี่แดนไปถ่ายให้หน่อยสิคะ” พี่แชริมก็ลากแขนพี่แดนนี่ลุกขึ้นไปอีกคน ผมจึงรีบขอตัวไปดูในครัว เผื่อว่าจะขาดเหลืออะไรบ้างเพราะทิ้งเอาไว้มานานแล้วด้วย น้องหยกก็คงรู้ดีเหมือนผมจึงรีบขอตัวลุกขึ้นเดินตามผมกลับเข้ามาในครัว
“พี่กฤษครับ พี่คิดว่าสองคนนั้นชอบกันใช่ไหม” น้องหยกรั้งแขนผมระหว่างที่กำลังจะเดินเข้ามาในครัว
“ให้พี่เดานะ พี่คิดว่าพี่บาสน่าจะยังไม่รู้ตัวว่าคุณโตโต้ชอบอยู่ หรือไม่ก็คุณโตโต้ยังไม่กล้าที่จะเปิดใจยอมรับว่าชอบพี่บาสนะ” ผมพยายามวิเคราะห์ตามสถานการณ์ที่ได้รับรู้มา
“แต่หยกว่าสองคนนั้นน่าจะยังไม่รู้ตัวเองทั้งคู่มากกว่าต่างหาก ดูจากที่เห็นอยู่ตอนนี้พี่โต้กับพี่บาสคงยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่ากำลังรู้สึกอย่างไร ต่อให้เราเปิดทางให้อยู่กันเองก็คงจะไม่มีอะไรคืบหน้าหรอกครับ หยกว่ารอให้มีโอกาสดีๆ แล้วเราค่อยหาทางช่วยดีกว่า” น้องหยกดูจะวิเคราะห์ได้เหนือกว่าผมอีก
“พี่สุดหล่อคะ หนูขอถ่ายรูปคู่กับพี่ได้ไหมคะ” อยู่ดีๆ ก็มีน้องผู้หญิงมาขอถ่ายรูปคู่กับผม ตอนแรกยังตกใจอยู่ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าจะได้ดูปฏิกิริยาน้องหยกว่าจะหึงผมบ้างหรือเปล่าก็เลยตอบตกลงไป
“พี่ตัวเล็กค่ะ ถ่ายรูปให้หนูกับพี่สุดหล่อหน่อยสิคะ” เด็กผู้หญิงคนนี้เรียกน้องหยกว่าพี่ตัวเล็ก น่ารักดีจังทำเอาผมแอบขำขึ้นมา พอเงยหน้ามองคนรักก็ต้องรีบหุบยิ้ม เพราะหน้าตาน้องหยกเหมือนไม่พอใจมาก ที่โดนเรียกแบบนั้น แถมยังทำหน้าโกรธเข้าไปอีกเพราะน้องคนนี้เอาตัวเองมาเบียดผมไว้จนชิด ไม่นานก็มีเด็กผู้หญิงอีกสองคนมาขอถ่ายรูปกับผมอีก จัดท่าโน้นท่านี้ ทำเอาผมเริ่มจะงง
“ขอบคุณค่ะ ขออีกรูปได้ไหมค่ะ...ขอบคุณมากค่ะ พี่สุดหล่อทำงานที่นี่เหรอค่ะ หนูจะพาเพื่อนมาทานอาหารที่นี่บ่อยๆ เลย หนูขอเบอร์โทรศัพท์ได้ไหมค่ะ จะได้โทรมาจองโต๊ะเวลาจะพาเพื่อนมาทานอาหาร” เด็กผู้หญิงคนนี้จับแขนผมไว้แน่นหลังจากที่ถ่ายรูปเสร็จแล้ว ผมจึงได้โอกาสยิ้มหวานไปให้ทำทีว่ากำลังจะให้เบอร์โทรศัพท์
“น้องโทรเข้ามาที่ร้านก็ได้นะครับ เดินออกไปดูเบอร์โทรอยู่หน้าโรงแรมโน่นครับ ตัวเลขใหญ่ขนาดนั้นถ้าตาไม่บอดก็เห็นล่ะครับ เพราะที่นี่มีกฎว่าห้ามให้เบอร์ส่วนตัวกับลูกค้าไม่อย่างนั้นจะโดนทิ้ง...เอ้ย...ไล่...ออก” น้องหยกพูดแทรกขึ้นมาเสียงดังโดยเน้นคำหลังชัดเจน แล้วรีบเดินหายเข้าไปในครัว ทำให้ผม และเด็กผู้หญิงพวกนั้นตกใจ ผมจึงรีบบิดแขนตัวเองโดนจับอยู่ออกแล้ววิ่งเข้าไปในครัวหาน้องหยกทันที
“โธ่...น้องหยก เค้าแค่จะมาเป็นลูกค้าน่า ทำไมต้องดุขนาดนั้นด้วยละครับ” ผมรีบเดินตามน้องหยกที่เดินหนีไปจนถึงส่วนของหลังร้าน พอถึงตัวก็กอดเข้าให้จากด้านหลัง แล้วรีบอ้อนทันที
“พี่กฤษครับ อย่ามาแกล้งโง่ ดูไม่รู้เหรอว่าเค้าจะมากินอาหารหรือจะมากินอะไร ไม่อย่างนั้นหยกจะคิดว่าพี่รู้เห็นเป็นใจนะครับ ถ้าคนอื่นมายุ่งกับพี่แล้วพี่ไม่สนใจหยกจะไม่ว่าอะไร แต่ถ้าพี่ไปยุ่งกับคนอื่นด้วย หยกเอาเรื่องทั้งพี่ทั้งคนคนนั้นแน่ ถ้าหยกทำแบบนี้บ้างพี่จะว่ายังไง” น้องหยกท่าทางจะโกรธจริง แต่ทำไมผมถึงดีใจก็ไม่รู้
“พี่ดีใจนะที่หยกหึง แค่อยากลองดูว่าหยกจะรู้สึกหึงพี่บ้างไหม พี่ยังกลัวว่าถ้ามีคนมาชอบพี่แล้วน้องหยกมีท่าทีเฉยๆ พี่จะทำยังไง พี่ขอโทษนะครับต่อไปจะไม่ให้ใครมาถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้อีกแล้ว” ผมรีบขอโทษขอโพยคนรัก ทำให้น้องหยกใจเย็นลง ยอมหันหน้ากลับมาคุยกับผมดีๆ
“ครั้งนี้หยกไม่ว่าแล้วกัน แต่รู้ไว้ด้วยก็ดีว่าหยกน่ะขี้หึงด้วย เพียงแต่ไม่ค่อยแสดงออก เพราะเวลาหยกเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วทุกคนจะมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ พี่ระวังตัวเองไว้ด้วยแล้วกัน วันนี้หยกอยากกลับบ้านแล้วครับ อ้อ...แล้วคืนนี้หยกห้ามพี่มีอะไรกับหยกด้วย ไม่ให้กอด ไม่ให้แตะต้องใดๆ หยกทั้งสิ้นจนกว่าหยกจะอนุญาต” น้องหยกพูดเสียงเฉียบขาด ทำเอาผมใจหาย
“อ้าว...มันเกี่ยวอะไรกันล่ะครับ เรื่องนั้นพี่ต้องทำทุกวันอยู่แล้วนี่ พี่อดไม่ได้ทำอะไรน้องหยกมาสองวันเพราะต้องมาช่วยงานเช้าวันนี้มาห้ามพี่อย่างนี้ได้ยังไง อย่างนั้นพี่ขอรอบเดียวก็ได้นะครับ นะน้องหยก นะครับที่รัก” ผมออดอ้อนคนรักด้วยความเศร้าใจ ถ้าวันนี้น้องหยกไม่ยอมให้ผมมีอะไรด้วยคงนอนไม่หลับแน่ๆ
“ฝันเปียกไปเถอะครับคืนนี้ ถ้าพี่กฤษยังดื้อหยกจะค้างที่นี่ แล้วให้พี่กลับบ้านคนเดียว นี่คือบทลงโทษเบาๆ ที่กล้าเอาความรู้สึกหยกมาล้อเล่น ถ้าหยกเกิดโกรธพี่ขึ้นมาจริงๆ รับรองว่าพี่จะโดนลงโทษหนักกว่านี้แน่ๆ จำเอาไว้ด้วยนะครับ” น้องหยกพูดจบก็เดินหนีผมออกไปทันที โธ่...ผมไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเองเลย คิดแล้วอยากจะร้องไห้ คืนนี้ต้องนอนทรมานทั้งคืนแน่ๆ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:laugh:
สมน้ำหน้าพี่กฤษ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:jul3:
-
หูยยย สุดยอดดดด.. มาต่อให้อีกตอน +1 ไปเลยคร้าาาา o13
น้องหยกหึงแล้วววว..แต่กฤษเอ๊ย คุ้มมั้ยนั่น ..อดเลยคืนนี้ ฮ่าๆๆ :laugh:
ลุ้นๆ เมื่อไหร กฤษพลัส ของเราจะได้เจอพีทซะที จะได้เปลี่ยนจาก"ไอ้กฤษ" เป็น"คุณพลัสซะที :a1:
Loveๆค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สมน้ำหน้ากฤษ เล่นไม่รู้เรื่อง :laugh: :laugh:
-
สมน้ำหน้าพี่กฤษ !! ~ *ชี้หน้าขำกร๊าาาก* :m20:
-
กร๊ากกกก :m20:
อยากจะบอกว่าสมควรโดนนะพี่กฤษ น้องหยกเค้าลงโทษเล็กๆน้อยๆเองอ่า
เอ๊ะ แต่เรื่องนี้อาจจะเรื่องใหญ่ของพี่กฤษก็ได้เนอะ
-
อด อด อด สมน้ำหน้าพี่กฤษ :m20:
ลองสมใจ งั้นก็ลองกอดตัวเองแทนไปซักวัน :z3:
-
ตามมาอ่านเรื่องใหม่ค่า เก็บเรื่องนี้เข้าสต๊อกตามอ่านอีกเรื่องแล้วว ฮ่าฮ่า
อ่านเรื่องนี้เพราะสงสัยชื่อเรื่องนี่ล่ะว่ามันจะบาปยังไง หึหึ นึกว่าพี่น้องจริงๆซะอีก
แต่ถ้าเป็นพี่น้องกันจริงๆขึ้นมาก็เชียร์ให้รักกันอยู่ดีนั่นล่ะ เอิ้กส์ๆ
อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดแล้วค่า ครบทุกรสในเรื่องเดียวจริงๆค่ะ ^^
รอลุ้นแฝดพีทและครอบครัวของพี่กฤษจะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายกันน้อ
เป็นกำลังใจใ้ห้คนแต่งค่าา
:กอด1:
-
โอ้ยยยยย...หัวใจมันพองโตอีกแล้วครับ :impress2:
-
ได้เห็นน้องหยกหึงแล้วแบบว่าขอยกนิ้วให้เลย o13 สุดยอดมาก พี่กฤษดันอยากให้น้องหยกหึง คืนนี้เลยอดซะ :z1: สมน้ำหน้า ฝันเปียกไปแล้วกัน :m20:
-
ต้อนรับคู่ใหม่ บาส - โตโต้
จะสมน้ำหน้ากฤษดีไหมเนี่ย ถ้ากฤษอด เราก้ออดอ่ะดิ แงๆๆๆๆๆๆ
-
:laugh: พี่กฤษถูกน้องหยกทำโทษด้วย
ดีใจกับพี่กฤษจะได้เจอครอบครัวแล้วววว :mc4:
:L2: :L2:
-
ให้น้องหยกพักบ้างอะไรบ้างพี่กฤษ :m20:
-
ก๊ากกกกกก
สมน้ำหน้า อยากคิดลองใจดีนัก
อย่างนี้ต้องแกล้งอีกเยอะๆเลยค่าน้องหยก
-
อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัว :laugh:
:call: :call:
-
หูยพี่กฤษ ต้องทำเรื่องอย่างนั้นทุกวันเลยเหรอ
เยอะไปป่าว สงสารน้องหยก
-
ฮ่าๆๆ อดไปอีกคืนนะพี่กฤษ
-
o13
-
บอกได้คำเดียวว่า สมน้ำหน้า คร๊าาา :laugh: :laugh:
อยากลองใจให้หึงดีนัก เป็นไงหละ อดหมดทุกอย่างเลย
-
อยากให้กฤษเจอครอบครัวจัง
-
น้องหยกหึงออกหน้ากำลังงาม
-
สั้นๆ โสะ น้า หน้า :laugh: :laugh:
บอกแล้วว่าอย่า
-
พี่หยกโหดจัง อย่างนี้พี่กฤษก็ลงแดงแย่เลยดิ
-
:laugh:โสน้าหน้า :m20:
-
อ่านสองตอนรวดเลย~
พี่กฤษจะได้เจอครอบครัวที่แท้จริงแล้ว
เด็กผู้หญิงคนนี้แก่แดดจริงน่ะ!55. น้องหยกหึงแย่
พี่กฤษอดทำการบ้านเลยอ่า สงสารๆ T^T' จะทนได้มั้ยเนี่ย ฝันเปียกไปก่อนหรอ >///<
-
ชิ กร๊ากกกก
เมียห้ามการบ้าน
ชอบตรง ฝันเปียกไปเถอะครับคืนนี้
๕๕๕๕๕๕
-
:m20:โดนเข้าให้แล้วไหมหละพี่กฤษ สมน้ำหน้าเอาความรักน้องหยกมาล้อเล่น คืนนี้เลยอดเลยๆๆ 55 :z2:
-
สมควรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร สมน้ำหน้าพี่กฤษ
-
ฮ่าๆ.....ไว้อาลัยให้ลูกๆ พี่กฤษที่ต้องทิ้งแบบสูญเปล่า...
ดูๆ ไปมีแต่คนรักพี่น่ะ ฮากันทุกราย....
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก...อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนที่หนึ่งถึงตอนล่าสุดเลย~
อยากบอกว่าสนุกมาก คนแต่งแต่งเก่งมากๆ o13
ชอบทุกคู่ในเรื่องนี้เลย เนื้อเรื่องก็ชอบมีครบทุกรสชาติ ทั้งหวาน มาม่า หื่น ชอบหมด 555+
รออ่านตอนต่อไปนะคะ~
-
นี่แค่เบาๆนะพี่กฤษ คิดได้ไงให้เค้าหึง
อีนะที่หยกเข้าใจได้ แต่งดมีอะไร คนอ่านก็แย่เหมือนกันน่า
-
เจอน้องหยกโหมดโหดเข้าไปพี่กฤษหงอยเลย :laugh:
-
หึงขนาดนี้ รู้ยังจ๊ะว่ารัก
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าบทลงโทษของน้องหยกอะ แต่แบบนี้ไม่ได้ลงโทษพี่กฤษคนเดียวนะ
ลงโทษพวกป้า ๆ ที่รอแอบดูคืนนี้ด้วยนะเนี้ย T^T หายงอนเร็ว ๆ นะน้องหยกนะ
ลุ้น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เรื่องครอบครัวพี่กฤษอะ อยากรู้ด้วยว่าแยกกันมาได้ยังไง รอลุ้นต่อไป ^^
-
55555555555555+ สมน้ำหน้าพี่กฤษ
อดเลยเห็นมะ
แกล้งน้องหยกซะได้ ไม่ไหวนะเนี่ย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โดนเลย พี่กฤษอ่ะ พี่กฤษฝันเปี๊ยก คนอ่านก็ค้างนะ จะบอกให้
-
ช่วงนี้พักหื่นมาตื่นเต้นกับคู่ใหม่ดีกว่าป่ะคับ อิอิ เอาตอนพิเศาวาเลนไทน์ของคุณโตโต้กะคุณพี่บาสดีมั๊ยยย
-
ช่วงนี้พักหื่นมาตื่นเต้นกับคู่ใหม่ดีกว่าป่ะคับ อิอิ เอาตอนพิเศาวาเลนไทน์ของคุณโตโต้กะคุณพี่บาสดีมั๊ยยย
รออยู่นะฮร๊าฟฟฟฟฟ ^______________________^
-
จัดมาเล้ยยยยย
ว่าจะเฉยกับตอนพิเศษของทอง ก็ชอบบบบ มันส์มากก
จะตอนพิเศษแบบไหน จะหวานนนน.. :-[
รึ/และจะหื่นแค่ไหน :haun4: เขียนม่ะ o13
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ช่วงนี้พักหื่นมาตื่นเต้นกับคู่ใหม่ดีกว่าป่ะคับ อิอิ เอาตอนพิเศาวาเลนไทน์ของคุณโตโต้กะคุณพี่บาสดีมั๊ยยย
มารอด้วย คู่นี้ท่าจะแบ๊ว ก็ดูพี่บาสเค้าน่ารักใสๆอ่ะเนอะ
-
เป็นยังไงละอยากเห็นหยกหึงโดนลงโทษซะเลย
อดเลยไหมละกฤษ อยากเห็นเขาหึงดีนัก
รออ่านตอนของโตโต้กับบาสนะคะ
-
โสนาน่า ด้วยอีกคนนะคะพี่พลัส(กฤษ)
หึหึหึ หยกสุดยอดไปเลย เอาให้รู้ว่าใครกันแน่ที่ใหญ่่??? อิอิ
ชอบมากกกกตรง "ฝันเปียกไปเถอะครับคืนนี้"
ไม่เคยเห็นหยกแรงๆและตรงขนาดนี้มาก่อน พี่พลัสจงพึงระวังไว้ในฐานะที่กล้าเอาความรู้สึกที่รักมาล้อเล่น
รอคู่โตโต้กับบาสด้วยค่ะ
แบบว่ารักนะแต่ไม่รู้ตัวจริงๆ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อคับบ ผมเฝ้ารอจนใจจะขาดแล้วนะคับ :m15: :z3:
-
ไม่น่าเลยพี่กฤษ :เฮ้อ:
-
น้องหยกสุดยอดเลย
-
มาต่อนะตับ
-
รีบๆ มาต่อน่าาาา
อยากรู้แล้ว ครอบครัว พี่กฤษ เป็นไง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 65 “โตโต้และบาส”
ใจบอกว่าใช่เธอ เพียงได้เจอ ก็เพ้อก็หวั่นไหว ใจคงไม่โกหกฉัน ก็เพราะรักเธอหลงเธอ ขอมีเพียงเธอผู้เดียว เพียงได้พูดจา ได้เผยใจ ก็ใกล้ชิดสนิทกัน ใจมันคุ้นเคย ไม่นึกเลย จะเป็นเธอคนที่ฝัน รอคอยจะได้พบ หวังไว้ในใจ ก็เธอคือคนที่ฉันรัก รักจะเป็นจะตาย แค่รู้ เพราะใจฉัน คงไม่หลอกกันนะ
บาสไม่ยอมคุยอะไรกับโตโต้อีกเลยหลังจากที่โดนว่าเรื่องอาหารการกิน และยังมีอีกมากมายหลายเรื่องที่ต้องฟังหนุ่มรุ่นน้องคอยบ่น คอยว่าให้อายได้ตลอด หากมองดูดีๆ แล้วจะเข้าใจได้ว่าหนุ่มรุ่นน้องมักคอยจับตามองรุ่นพี่ตัวเล็กอยู่ตลอดเวลา และจะคอยเจ้ากี้เจ้าการเป็นธุระจัดการให้ไปเสียทุกเรื่อง ทำเอาบาสอึดอัดกับพฤติกรรมของหนุ่มรุ่นน้องที่ทำเช่นนี้
เมื่อถึงเวลาเกือบเที่ยงคืน งานเลี้ยงเปิดตัวโรงแรม “บ้านขนม” ก็ต้องถึงเวลาเลิกงาน หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน โตโต้รู้สึกได้เลยว่าบาสกำลังงอนอย่างแน่นอน เพราะตั้งแต่ตอนทานอาหารเสร็จก็ไม่ยอมคุยอะไรกับเขาสักคำเดียว แม้ว่าจะเอาขนมหวานน่าทาน หรือของโปรดมาล่อหลอกแค่ไหนก็มีมีวี่แววว่าบาสจะสนใจแม้แต่น้อย
หลังจากชายหนุ่มสองคนเข้ามาในห้องพัก บาสก็รีบหยิบชุดนอนเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำโดยไม่คุยอะไรสักคำ โตโต้ได้แต่ถอนใจถอดเสื้อผ้านุ่งผ้าขนหนูนั่งรอบาสอาบน้ำอยู่เงียบๆ คนเดียวที่ปลายเตียง รออยู่นานบาสก็ยังไม่ออกมาจากห้องน้ำเสียที จนออดไม่ไหวที่จะต้องเดินไปเคาะประตูห้องน้ำถาม
“พี่บาสครับ เป็นอะไรหรือเปล่า พี่เข้าไปนานแล้วนะครับ ท้องเสียหรือเปล่าครับ” โตโต้เคาะประตูเรียกได้สักพักก็ไม่มีเสียงตอบจากข้างใน จึงเคาะดังขึ้น ไม่นานประตูห้องน้ำก็โดนกระชากเปิดออก บาสที่อยู่ในชุดนอนเรียบร้อย เพียงแต่ก้มหน้าผมเผ้าเปียกลู่น้ำหยดลงบนเสื้อนอนจนเปียกชุ่มบนบ่า เดินแทรกตัวออกมาจากห้องน้ำโดยไม่มองหน้ากัน
“พี่ครับ ทำไมไม่เช็ดหัวให้แห้งก่อนละครับ เปียกหมดแล้ว เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกพี่ โตแล้วนะครับยังทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก” คนหนุ่มกว่ายังคงบ่นไปเรื่อย แต่ก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่แห้งสนิทมาวางบนศีรษะหนุ่มรุ่นพี่ที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้อง กำลังจะลงมือเช็ดผมเปียกให้แห้ง แต่บาสกลับปัดผ้าขนหนูออกจากศีรษะด้วยอารมณ์จนผ้าขนหนูตกลงบนพื้น
“นายทำแบบนี้ทำไม ทำไมนายต้องมาคอยบ่นคอยว่าพี่ตลอดเลย พี่จะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่ หลังๆ มานี้นายต้องคอยมายุ่งกับพี่แทบทุกเรื่อง นายทำแบบนี้ทำไม สนุกนักเหรอที่ได้ว่าพี่ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้” บาสยังคงมองหนุ่มรุ่นน้องที่ยืนนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวในสภาพเกือบเปลือยผ่านกระจกเงา ส่วนโตโต้ได้แต่ยืนนิ่งเงียบอยู่ตรงนั้น
“นายเลิกยุ่งกับพี่เสียทีเถอะ พี่จะงี่เง่า จะซุ่มซ่าม จะเป็นยังไงนายก็ไม่ต้องมาสนใจได้ไหม นายต้องการอะไรกันแน่ถึงได้มาทำแบบนี้กับพี่” บาสลดเสียงเบาลงแต่ยังคงดังพอให้หนุ่มรุ่นน้องที่ยืนอยู่ด้านหลังได้ยิน รุ่นน้องเพียงฟังเงียบๆ อยู่อย่างนั้น แต่ก็ทำให้เกิดช่วงเวลาอึดอัดพอสมควร
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องการอะไรจากพี่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองทำอย่างนี้ทำไม ผมไม่รู้ว่าตั้งแต่ที่เข้ามาทำงานกับพี่แล้วผมเป็นอะไรไป ผม...ผมขอโทษแล้วกันครับพี่บาส ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีกเลยแล้วกัน ถ้ามันทำให้พี่รำคาญใจมากนัก ผมเสียใจครับ” โตโต้พูดออกมาเบาๆ หลังจากที่ยืนเงียบอยู่นาน ดวงตาดำขลับสบตาหนุ่มรุ่นพี่ด้วยแววตาไหวระริก
“ผมไปอาบน้ำนะครับ พี่ก็เช็ดผมให้แห้งก่อนนอนแล้วกันนะ แอร์เย็นเดี๋ยวพี่จะไม่สบายเอา” หนุ่มรุ่นน้องบอกด้วยความเป็นห่วงแต่ไม่ได้คิดจะหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ให้ เมื่อพูดจบก็รีบเคลื่อนกายเดินไปหน้าห้องน้ำ เพียงหยุดหันกลับมามองคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแวบเดียว ก่อนจะเข้าห้องน้ำปิดประตูเสียงดัง
“พี่ยังไม่นอนเหรออีกเหรอครับ” หนุ่มรุ่นน้องเปิดประตูห้องน้ำออกมา ต้องเอ่ยถามด้วยความแปลกใจเมื่อคิดว่าตัวเองใช้เวลาพอสมควรอยู่ในห้องน้ำ แต่ยังเห็นรุ่นพี่ตัวเล็กนั่งเยบอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเหมือนเดิม ผมยังคงเปียกหมาดเหมือนไม่ได้ผ่านการเช็ดถูให้แห้ง เพียงปล่อยให้ลมเย็นจากแอร์เป่าเบาๆ
“พี่...พี่บาส พี่ร้องไห้ทำไม พี่โกรธผมขนาดนี้เลยเหรอครับ ผมขอโทษ” โตโต้ตกใจเมื่อมองสะท้อนกระจกเงาไปเจอรุ่นพี่นั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ตรงนั้น เจ้าตัวรีบเดินเข้าไปใกล้ทั้งที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวลำตัวหนายังคงมีหยดน้ำเกาะพราวไปทั้งตัว พอจะถึงตัวรุ่นพี่ตัวเล็กกว่าก็รีบลุกขึ้นทำท่าจะเดินหนี จึงรีบคว้าแขนเอาไว้
“ปล่อยพี่...อย่ามายุ่ง” บาสพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดออกจากมือหนาของโตโต้ที่โอบรัดร่างเอาไว้ แต่หนุ่มรุ่นน้องก็ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ กลับดึงร่างเล็กที่กำลังดิ้นรนให้แนบชิดตัวมากขึ้น เพื่อให้อยู่ภายในพันธนาการของตัวเอง โดยไม่พึงระวังว่าตัวเองนั้นอยู่ในสภาพกึ่งเปลือย
“พี่บาสบอกผมก่อนว่าพี่เป็นอะไร” โตโต้เริ่มมีสีหน้าไม่ดีกับท่าทีของคนตัวเล็ก สถานการณ์เป็นแบบนี้ก็ยิ่งใจหาย จึงเดินอ้อมไปประจันหน้าจับบ่าทั้งสองข้าวของรุ่นพี่เอาไว้แน่น เมื่อเห็นว่าน้ำตาคนตรงหน้ายังคงไหลอยู่ก็รีบก้มหน้าลงมองใกล้
“พี่บาสครับ อย่าทำแบบนี้สิครับ พี่โกรธอะไรผมขนาดต้องร้องไห้กันเลยเหรอครับ ผมขอโทษนะครับ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีกแล้วจริงๆ นะครับ ผมสัญญา” โตโต้พยายามปลอบประโลมรุ่นพี่ตัวเล็กด้วยท่าทีโอนอ่อน แววตาเสียใจอย่างสุดซึ้ง
“นาย...นายมันบ้า นายมาทำแบบนี้กับพี่ทำไม นายทำให้พี่สับสนรู้ไหม นายมัน...นาย ฮือออ” อยู่ๆ บาสก็โวยวายใช้กำปั้นตัวเองทุบลงหน้าอกแกร่งของรุ่นน้องตัวสูงแรงๆ หลายครั้งแล้วปล่อยโฮออกมา ทำเอาโตโต้งุนงงกับอาการของคนตรงหน้า ตกใจได้ไม่นานก็รีบดึงร่างคนตัวบางมาแนบอกหนาของตัวเองแล้วกอดกระชับไว้แน่น มือหนาคอยลูบหลังปลอบใจ
“โธ่...พี่บาส อย่าร้องไห้สิครับพี่ ผมไม่ดีเองครับพี่ ผมขอโทษนะ ผมก็ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน พี่จำวันที่อยู่หัวหินตอนนั้นผมพาผู้หญิงที่เจอในผับขึ้นห้องได้ไหมครับ คืนนั้นที่พี่ไปหาอาหนึ่งแล้วแอบเห็นผมไงครับ ผมพยายามจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แต่ผมทำไม่ได้ พี่รู้ไหมครับว่าทำไม ผมไม่มีอารมณ์กับใครเลย หลังจาก...ที่ผมได้อยู่กับพี่” โตโต้สารภาพความในใจออกไป ทำเอารุ่นพี่ตัวเล็กที่ดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดต้องหยุดชะงัก เงยหน้ามองหนุ่มหล่อตรงหน้าด้วยใบหน้าแดงซ่าน
“นะ...นายจะบ้าเหรอ นายพูดอะไรออกมา นายกำลังจะแกล้งอะไรพี่อีกใช่ไหม นายอย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ” คนตัวเล็กพยายามบ่ายเบี่ยงเมื่อต้องสบตารุ่นน้องสุดหล่อ เมื่อหลบตาก้มหน้าลงต่ำก็ต้องปะทะกับร่างกายสมส่วนที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อพองามที่มีเพียงผ้าขนหนูสีขาวสะอาดพันกายช่วงล่างเพียงเท่านั้น ผิวกายหนาแน่นของหนุ่มรุ่นน้องเย็นเชียบจากน้ำที่เพิ่งอาบมา และยังโดนแอร์ในห้องอีก เพียงแต่คนตัวบางที่สวมเสื้อผ้าครบถ้วนกลับเริ่มสั่นสะอ้านเอาเสียเอง
“พี่บาสครับ ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ทุกครั้งที่ผมได้เห็นพี่ทำซุ่มซ่ามผมก็อยากจะเข้าไปดูแล เวลาผมเห็นพี่ไม่เข้าใจงานผมก็อยากจะเข้าไปอธิบาย เวลาผมเห็นพี่ทำท่าจะไม่สบายผมก็รู้สึกเป็นห่วง ผม...เอ่อ...ผมมีความสุขนะครับที่ได้อยู่ดูแลใกล้ชิดกับพี่ ผมรู้สึกเหมือนพี่เป็นเด็กเล็กๆ ที่ผมทอดทิ้งไม่ได้ พี่น่ารักมากเลยครับเวลาพี่งอแง ผมจะได้ยิ้มทุกครั้งเวลาที่เห็นพี่ทำตัวเปิ่นๆ ผมเหมือนจะ...เอ่อ...คือ...ผมชอบพี่ครับ” หนุ่มรุ่นน้องสารภาพความในใจ ทำเอาคนตัวเล็กในอ้อมกอดหน้าร้อนผ่าวเหมือนจะระเบิดออกมา
“นี่...นายชอบพี่จริงๆ เหรอ คือ...นายก็เลยต้องคอยมาวุ่นวายกับพี่ตลอดเวลาแบบนี้นะเหรอ” บาสถามรุ่นน้องออกไปอย่างไม่แน่ใจ เมื่อสบตารุ่นน้องตัวสูงก็ต้องรีบหลบตาลงต่ำ เพียงเพราะแววตาที่เอาจริงเอาจัง ทำเอารุ่นพี่ตัวเล็กถึงกับร้อนวูบวาบด้วยกระแสเลือดที่ไปหล่อเลี้ยงทั้งร่างกาย
“พี่น่ารักจริงๆ นะครับ พี่ทำให้ผมลืมผู้หญิงทุกคนที่ผมเคยคบมาทั้งหมดเลย พี่ทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนจนมวนท้องไปหมดแล้ว พี่บาสครับ ผมขอโทษนะครับที่คิดกับพี่แบบนี้” โตโต้ยิ่งกอดกระชับร่างบางเอาไว้ให้แน่นขึ้น กลิ่นกายสะอาดจากครีมอาบน้ำของคนทั้งสองรัญจวนกระทบโสตสัมผัสบางอย่าง จนต้องออกแรกสูดดมเข้าปอดให้ชื่นใจ และเหมือนคนตัวเล็กกว่าจะได้สติก่อนจึงรีบดันตัวออกห่าง
“นะ...นายไปใส่เสื้อผ้าก่อนไป นายทำพี่เปียกไปหมดแล้ว” บาสพยายามยันกายให้ออกห่างจากร่างกายสูงใหญ่ที่นุ่งเพียงผ้าขนหนู ร่างกายเกือบเปลือยของหนุ่มรุ่นน้องที่เพิ่งจะสารภาพความในใจ ทำให้จิตใจของหนุ่มรุ่นพี่เริ่มจะปั่นป่วน เจ้าตัวจึงก้มหน้าต่ำไม่กล้าสบตามอง สายตาจึงไปหยุดอยู่ที่จุดกึ่งกลางร่างกายหนุ่มรุ่นน้องที่เริ่มดันผ้าขนหนูที่พันกายเอาไว้จนโป่งนูนออกมา
“โตโต้...นี่นาย...กำลังคิดอะไรทะลึ่งอยู่ใช่ไหม” บาสรีบเอ็ดหนุ่มรุ่นน้องเสียงดัง หลังจากเห็นสัญลักษณ์ความเป็นชยของรุ่นน้องดันตัวจนโป่งออกมา แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่โดนว่า หนุ่มตัวสูงยังคงจ้องหน้ารุ่นพี่ตัวเล็กนิ่ง แต่ใบหน้าเริ่มมีสีแดงระเรื่อเหมือนกำลังสื่อความหมายในใจบางอย่างออกมา
“ผมมีความรู้สึกแบบนี้กับพี่คนเดียวนะครับ พี่เป็นผู้ชายคนแรกที่ผมอยากใกล้ชิดตลอดเวลาจริงๆ นะครับ ผมเอ่อ...ผมขอโทษจริงๆ ครับ ผมห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ พี่รังเกียจผมหรือเปล่าครับ” โตโต้เริ่มมีสีหน้าไม่ดี เมื่อเห็นรุ่นพี่มีท่าทางหวาดระแวงออกมา
“พี่ก็...พี่...เอ่อ...จริงๆ แล้วพี่ก็ไม่ได้รังเกียจนายหรอก พี่แค่รู้สึกว่าคือ...จริงๆ แล้วพี่ก็รู้สึกดีเหมือนกันที่มีนายคอยดูแลทุกเรื่อง มันทำให้พี่สบายใจมากเลยนะเวลานายคอยใส่ใจพี่ แต่บางทีพี่ก็อดอายไม่ได้ที่โดนนายว่าต่อหน้าคนเยอะๆ แล้ว...ที่สำคัญ...นายกำลังทำให้พี่สับสนในตัวเองด้วย” บาสตอบรุ่นน้องออกไปด้วยความเขินอาย ได้แต่หลับตาเอาศีรษะแนบอกบอกไปอย่างนั้น
“พี่บาสครับ ผมดีใจนะครับที่ได้ยินแบบนั้น ผมอยากให้พี่มองเห็นความห่วงใยที่ผมมีให้พี่ในแง่ดีบ้าง แล้วก็ผมอยากให้พี่ลองพิจารณาความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่บ้างได้ไหมครับ ผมอยากดูแลพี่จริงๆ นะครับ” อยู่ๆ รุ่นน้องก็ประทับจูบลงบนหน้าผากมนของบาส ทำเอาหนุ่มรุ่นพี่ตกใจรีบลืมตาขึ้นมามอง พยายามผลักร่างหนาของคนตัวใหญ่ออกด้วยความตกใจ
“นี่นายกำลังจีบพี่จริงๆ เหรอ นายเป็นเอามากนะนี่ พี่ไม่เห็นว่านายจะมีวี่แววว่าจะชอบผู้ชายเลยนะ นายลองคิดดูดีๆ ก่อนนะโตโต้” บาสพยายามตะล่อมถามรุ่นน้อง เมื่อผลักตัวเองหลุดออกมาจากอ้อมกอดคนตรงหน้าได้ ด้วยความที่เป็นคนไม่มีความมั่นใจจึงต้องเอ่ยปากออกไปแบบนั้น
“ก็จริงน่ะสิครับ...ผมชอบพี่มาก มากซะจนผมเองก็คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเป็นได้ขนาดนี้ แล้วพี่ล่ะครับรู้สึกยังไงกับผมบ้าง” โตโต้พูดเสียงนุ่มพร้อมมองรุ่นพี่ด้วยแววตาหวานซึ้ง บาสเห็นดังนั้นจึงยิ้มกริ่มในใจรู้สึกมีความสุขมากที่รู้ว่ารุ่นน้องชอบตัวเองมากขนาดนี้ ด้วยความรู้สึกภายในใจตัวเองที่เริ่มคิดกับรุ่นน้องรูปหล่อมากกว่าเพื่อร่วมงานนั้น จึงเดินกลับเข้าไปโอบกอดรุ่นน้องตัวโตเอาไว้แน่นเขาก็กอดตอบทันที
“พี่ไม่ได้รังเกียจนายนะ พี่บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ก็มีความสุขมากตั้งแต่มีนายมาคอยดูแลพี่ทุกเรื่อง เหมือนมีนายเป็นน้องชายแท้ๆ ของพี่เลย” บาสพูดยิ้มๆ ขณะขยับตัวออกจากอ้อมกอด โตโต้จึงทำหน้างอนๆ เหมือนเด็กโดนขัดใจ ไม่ชอบกับคำว่าน้องชายแท้ๆ เพียงในใจรู้สึกอยากจะเป็นให้ได้มากกว่านั้น แต่ต้องรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ด้วยกลัวจะรุกเร้ารุ่นพี่มากเกินไป
“พรุ่งนี้เราต้องตื่นกันแต่เช้านะ คุณทองจะพาเราไปเที่ยว คืนนี้พี่ก็ต้องรีบนอนพรุ่งนี้จะได้ไม่งอแงเข้าใจไหม” โตโต้พูดยิ้มๆ พร้อมบีบแก้มทั้งสองข้างของรุ่นพี่อย่างมันเขี้ยว โตโต้ได้เปิดเผยความรู้สึกก็โล่งใจมากพอแล้ว และไม่โดนปฏิเสธเท่านี้ก็ทำให้ความรู้สึกในใจนั้นเต็มตื้นขึ้นเล็กน้อย
“ผมขอนอนกอดพี่นะครับคืนนี้” โตโต้เดินไปหยิบกางเกงขาสั้นมาผลัดเปลี่ยนจากผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่ แล้วพูดหน้าตาเฉย ทำเอารุ่นพี่ตัวเล็กหน้าแดงซ่านค้อนขวับอย่างน่ารัก รุ่นน้องตัวโตไม่ยอมสวมเสื้อนอน เดินเปลือยอกมีเพียงกางเกงขาสั้นตัวเดียวมาถึงเตียงนอน โตโต้ดึงแขนบาสให้ล้มตัวลงนอนบนเตียงเคียงข้างกัน หนุ่มรุ่นน้องรูปหล่อยิ้มพร้อมกับหอมแก้มเนียนใสของรุ่นพี่ตัวเล็กน่ารักเบาๆ อย่างอดใจไม่ไหว ทำให้บาสตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัวได้แต่เอาฝ่ามือจับแก้มตัวเองเบาๆ ด้วยความเขิน
“พี่บาสให้ผมนอนกอดนะ ถ้าคืนนี้ผมไม่ได้กอดพี่ คงนอนไม่หลับแน่ๆ เลย” โตโต้ตะแคงตัวมองหน้าบาส พยายามอ้อนขอเมื่อขยับเข้าใกล้ แต่คนข้างๆ กลับถอยหนีจนชิดขอบเตียง หนุ่มรุ่นน้องรูปหล่อจึงยังไม่กล้าทำอะไรรุ่นพี่ที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ ยังเอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธด้วยดวงหน้าแดงระเรื่อ
“ก็ได้ อย่างนั้นขอผมจูบให้ชื่นใจก่อน” โตโต้พูดพร้อมโน้มหน้ามาหาแล้วจูบปากบาสทันที รุ่นพี่ตัวเล็กที่กำลังตกใจกับจูบที่ไม่ได้คาดฝันจึงได้แต่นอนตัวแข็งทื่อ หลับตารอให้รุ่นน้องตัวใหญ่ถอนปากออกไปเสียที แต่โตโต้กลับจูบไม่ยอมปล่อยแถมยังลุกขึ้นมาทาบทับตัวเขาทับลงไปบนตัวบาสอีกด้วย
“โตโต้อย่าทำอย่างนี้ ไหนบอกว่าแค่กอดไง” บาสพูดเสียงแผ่วขณะโตโต้จูบซุกไซร้ที่ซอกคอขาวนวล สูดดมกลิ่นหอมของครีมอาบน้ำเข้าปอดอย่างชื่นใจ ลำแขนล่ำหนาที่กางศอกค้ำตัวเองอยู่ กับแนบกระชับกอดคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างล่างเอาไว้แน่น
“เปลี่ยนใจแล้วครับ พี่ไม่ให้ผมกอดก็ขอจูบพี่แทนแล้วกันนะครับ พี่กลัวเหรอครับตัวสั่นเชียว อย่ากลัวเลยนะครับผมไม่ทำอะไรพี่หรอก ผมแค่ขอกอดกับจูบพี่เท่านั้นเองนะครับ” โตโต้ผละริมฝีปากออกมาจากร่างกายหนุ่มรุ่นพี่ กระซิบปลอบคนตัวเล็กที่นอนสั่นเทาด้วยความไม่ประสาในเรื่องนี้ด้วยเสียงนุ่ม
“แต่ว่า...” โตโต้รีบประกบปากจูบปิดปากรุ่นพี่อีกครั้งทันที จูบจนพอใจถึงยอมถอนปากออก
“คืนนี้เราอยู่กันแค่สองคน นะพี่บาสนะ ผมอยากจูบพี่มากนานแล้ว อยากนอนกอดพี่แบบนี้ทั้งคืน อีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว เราคงไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้อีก” โตโต้พูดพร้อมส่งสายตาออดอ้อน
“เอ่อ...ก็ได้ พี่เองก็ชอบโดนนายกอดเหมือนกัน แต่ก็แค่กอดนะ ห้ามทำอะไรมากกว่านั้นเด็ดขาด ตกลงไหม” บาสยังคงต่อรองด้วยอาการตื่นตระหนก ในใจเต้นระทึกด้วยครั้งแรกในชีวิตที่โดนกระทำแบบนี้ ไม่เพียงกับผู้ชายหรือกับใครก็ตาม โตโต้จ้องมองหนุ่มรุ่นพี่นิ่งพร้อมทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก
“อืม...แค่กอดก็ได้ครับ แต่ผมขอให้พี่บาส...จูบผมตอบบ้างนิดหน่อยนะครับ” บาสได้แต่จ้องมองโตโต้อย่างอึ้งๆ หน้าค่อยๆอแดงระเรื่อขึ้นมา
“ก็แค่จูบตอบผมเท่านั้นเอง นี่...หรือว่าพี่บาส...ไม่เคยจูบกับใครมาก่อน” โตโต้รีบพูด ส่วนบาสรีบส่ายหน้า เมื่อหนุ่มรุ่นน้องตัวใหญ่ที่กำลังคร่อมตัวรุ่นพี่เห็นอาการแบบนั้นจึงได้แต่ลิงโลดอยู่ในใจ เผยยิ้มกว้างออกมาอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้
“ไม่ต้องมายิ้มล้อเลียนแบบนั้นเลย พี่ไม่เคยจูบใครหรือกอดใครแบบนี้มาก่อนทั้งนั้นล่ะ นายเป็นคนแรก แล้ว...เอ่อ...จะให้พี่จูบตอบยังไงพี่ทำไม่เป็น” บาสพูดเสียงเข้มทำหน้าบึ้งงอนเหมือนเด็กๆ ขณะขยับตัวออกจากตัวรุ่นน้องหุ่นดีที่คร่อมตัวเองเอาไว้ ลุกขึ้นมานั่งแต่ตายังจ้องมองโตโต้นิ่ง
“ไม่ต้องมาทำเป็นยิ้มแบบนั้นได้ไหม มันดึกแล้วนะรีบปิดไฟสิจะได้มานอนซะที จูบยังไงอะไรก็รีบๆ ทำรอนานแล้วนะ” ได้ยินบาสพูดแบบนั้น โตโต้ก็มีสีหน้าระรื่นเพิ่มขึ้นทันที
“ครับผม จะรีบปิดเดี๋ยวนี้เลยครับ” โตโต้รีบปิดไฟแล้วเข้ากอดบาสทันที รุ่นพี่ตัวสั่นนิดๆ เมื่อมือแข็งแรงของโตโต้ค่อยๆ สอดมือเข้าไปในเสื้อนอนลูบคลำร่างบางของรุ่นพี่ไปทั่วทั้งตัว บาสครางเบาๆ ด้วยความกระสันจากสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบพานมาก่อน แต่แล้วก็สะดุ้งตกใจเมื่อมือแข็งแรงนั้น ค่อยๆ ลูบไล้ที่หน้าท้องนวลเนียน และเลื่อนต่ำลงมา
“เฮ้ย...โตโต้หยุดนะ...หยุด ตรงนี้ห้ามเด็ดขาด เข้าใจไหม” บาสร้องเสียงหลงรีบตะครุบมือโตโต้ไว้ ขณะที่มือแข็งแรงจับที่เอวกางเกงขายาวของรุ่นพี่ตัวเล็ก บาสพูดเสียงดุพร้อมกับตีมือโตโต้เต็มแรงด้วยความโกรธ ทำให้รุ่นน้องต้องรีบชักมือหนากลับแล้วสะบัดไล่ความเจ็บอย่างรวดเร็ว
“เจ็บนะครับ แค่จับเอวกางเกงไว้เฉยๆ ไม่ได้จะถอดซะหน่อย ทำไมจะต้องตีด้วยโหดจริงๆ” โตโต้โอดครวญพลางสะบัดข้อมือที่ยังเจ็บแปลบอยู่อย่างนั้น
“ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย ไหนบอกแค่กอดกับจูบ นี่มือนายจะล้วงไปไหนกัน” บาสพูดขณะขยับตัวลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง หันมาจ้องมองโตโต้ที่นั่งทำหน้าหงอยๆ ทำตาปริบๆ พอเห็นอย่างนั้นก็อดที่จะรู้สึกขำไม่ได้แต่รุ่นพี่ตัวเล็กก็ยังแกล้งทำหน้าบึ้ง ทุกครั้งมีแต่ตัวเองถูกรุ่นน้องดุจนหงอย แต่มาคราวนี้กลับเป้นฝ่ายได้ดุรุ่นน้องตัวโตดูบ้างก็สนุกดีไปอีกแบบ
“นิสัยไม่ดี ทำแบบนี้แล้วพี่จะไว้ใจนายได้เหรอ ต่อไปห้ามแตะต้องพี่อีก และเราคงจะนอนด้วยกันไม่ได้อีกแล้วล่ะ” บาสพูดเสียงเข้มจัด โตโต้หน้าเสียทันที นึกโกรธตัวเองที่ไม่รู้จักหักห้ามใจ เมื่อได้คืบกลับจะเอาศอกกับรุ่นพี่ตัวเล็กตรงหน้า ทำให้เรื่องราวบานปลายกลายเป็นความไม่พอใจในตัวเขา
“ไม่นะพี่ ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ ผมขอโทษนะครับ ทำไมพี่ถึงลงโทษรุนแรงอย่างนี้ ใจร้าย ใจร้ายมาก ใจร้ายเกินไป ผมดีกับพี่ทุกอย่างเลยนะครับ ผมแค่ขอกอดขอลูบคลำแค่นี้เท่านั้นเองพี่อย่าทำแบบนี้สิครับ” รุ่นน้องตัวโตยังคงโอดครวญด้วยเสียงอ่อย สีหน้าท่าทางเหมือนสำนึกผิดเต็มที่
“พี่ยอมใจร้าย ดีกว่าต้องเสียตัวก่อนเวลาอันควร” บาสพูดห้วนๆ ทำเอาหนุ่มรุ่นน้องรูปหล่อทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมา ทิ้งตัวลงนอนหงายบนที่นอนเต็มแรงด้วยความไม่สบอารมณ์ ทำให้รุ่นพี่ตัวเล็กได้แต่ยิ้มในใจด้วยความรู้สึกขบขัน นับเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นท่าทีของรุ่นน้องตัวโตแสดงอาการขัดใจแบบนี้
-
มีหลายคู่จิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คู่นี้เค่าแรง
-
กร๊ากกกกก โตโต้ เมะเรื่องนี้ หื่นตัวพ่อจริงๆ
-
น่ารักเวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
โตโต้อดเลย :laugh:
-
คึคึ คู่ใหม่ :z1:
-
ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ คู่นี้น่ารักอะ เชียร์ ๆ ๆ ๆ
-
สมน้ำหน้าโตโต้ ได้คืบจะเอาศอก เลยอดไปซะ แต่ดีใจที่พี่บาสยอมเปิดใจแล้ว และแล้วก็สมหวังกันไปอีกคู่
-
น่ารักดี
บาสก็ดูว่าไม่รังเกียจนะ อยากจีบจีบได้ ประมาณนั้น :m13:
-
:o8:พี่เค้ารักนวลสงวนตัว :z3:
-
พี่บาสเป็นหนุ่มไทยใจงามมม
ไม่ยอมเสียตัวด้วย
น่ารักกกกกก
โตโต้ ต้องรีบจีบแล้วละ เด่วเฉาตายก่อน
-
ไชโย!!!!! ได้เม้นท์ที่ 999!!!!! :m4: :m4: :mc4: :mc4:
มิเสียแรงที่รอมานาน.. อิอิ :eiei1:
โตโต้เอ๊ย.. เป็นไงล่ะ เจอคนรักนวลสงวนตัวเข้าให้ ฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
รอลุ้นตอนต่อไปว่าโตโต้จะสมหวังมั้ยยย :a2:
Loveๆ คนเขียนคร้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โตโต้ไม่ค่อยหื่นเลยนะ
-
เอาอีก บาสน่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆๆ
-
พี่บาสรักนวลสงวนตัวดีมาก อิอิ
-
คู่ใหม่ก็มาแรงนะเนี่ยย
ยังรอ พีทอย่างจดจ่อ
-
โตโต้นี่ใช่ย่อย หื่นตามคู่แรกๆมาติดๆ :laugh: :laugh:
-
ฮ่าๆ....น่ารักอ่ะ :o8:
ว่าแต่โตโต้...พี่บาสยังไม่ได้เช็ดผมเลย...
-
แวะมาอ่านก่อนนอน ตอนดึกๆ น้องโตโต้กับพี่บาส น่า่ร๊ากกกกอ่ะ น่ารักอีกคู่แล้ว ฮิ้ววววว
ได้คืบจะเอาศอก เนียนๆอ้อนๆไปเรื่อยๆเดี๋ยวพี่บาสก็ใจอ่อนเองนั่นล่ะ ฮ่าฮ่า
ต้องใช้ความเป็นเด็กอ้อนเข้าบ่อยๆนะโตโต้นะ เชียร์อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ :P
พี่บาสน่ารักอ่ะ โตโต้ก็ดูแลเอาใจใส่ดีจังเลย น่าอิจฉาาาา >///< จะรออ่านตอนต่อไปน๊าาา
:กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ได้ใจจริงๆ
:call:
-
คู่นี้เค่าแรง
-
ผมแค่ขอกอดขอลูบคลำแค่นี้เท่านั้นเอง :m20:
-
ตังใจอ่านเดี่ยวอ่านสักตอนแล้วจะไปนอนที่ไหนได้ อ่านรวดเดี่ยวถึงตอนล่าสุดเลย
สนุกมากค่ะเรื่องนี้ มีครบรสจริงๆ กรี้ดชอบ น้องเจค่ะ(กินเด็ก) น้องหยกก็ชอบหว๊านหวาน
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 66 “กฤษกร”
คนที่ฆ่าฉัน…อยู่ๆ ก็มีแต่น้ำตา จิตใจก็เริ่มอ่อนล้า มลายหายไป ช่วยบอกกันทีได้ไหม ฉันทำสิ่งใดถึงต้องมาเจ็บช้ำ อยู่ๆ ก็มีแต่น้ำตา จิตใจก็เริ่มอ่อนล้า มลายหายไป ช่วยบอกกันทีได้ไหม ฉันทำสิ่งใดถึงต้องมาเจ็บช้ำ คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน… คนที่ฆ่าฉัน…
ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าด้วยอาการหงุดหงิด พอหันไปมองคนรักที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ข้างๆ ก็ต้องถอนใจออกมา เมื่อคืนผมโดนน้องหยกทำโทษด้วยการห้ามแตะต้องร่างกายจนกว่าจะได้รับอนุญาต ทั้งๆ ที่นอนใกล้กันขนาดนี้แต่ผมไม่สามารถจับต้องคนรักได้ เป็นความทรมานที่สุดแสนจะบรรยาย
เมื่อคิดว่าวันนี้น้องหยกคงจะหายโกรธผมได้แล้วก็ค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย ผมจึงรีบลุกขึ้นไปเข้าสวนตั้งแต่ตีสี่ หาเรื่องไปแต่งต้นไม้ ใบไม้ ตัดเก็บผลไม้ให้ได้เหงื่อบ้าง เพื่อจะได้เลิกฟุ้งซ่านเสียที ผมเข้าไปในสวนค่อนข้างลึกจึงใช้เวลานานพอสมควร กว่าจะกลับเข้าบ้านมาก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง คงจะใกล้เวลาที่ยายจะใส่บาตรตอนเจ็ดโมงเช้าแล้ว
“เฮ้ย...” เมื่อขึ้นมาบนบ้านผมต้องอุทานออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ ข้าวของถูกรื้อค้นจนพังยับเยินไปหมด ผมรีบวิ่งเข้าไปดูในห้องนอน ไม่เจอร่างน้องหยก และภายในห้องก็ถูกรื้อค้นจนเละ ข้าวของพังไม่มีชิ้นดี ผมวิ่งเข้าไปในห้องของตากับยาย ใจผมหายวาบไปอยู่ส่วนไหนของร่างกายก็ไม่รู้ แขน และขาสองข้างของผมหมดแรงทันที
“ตา...ยาย...ใครทำแบบนี้ โฮ...ฮือ...ใครทำกับตากับยายแบบนี้...ฮือออ” ผมต้องปล่อยโฮออกมาเสียงดัง ร่างกายสะท้านชา มือไม้สั่นเทาไปหมด ตากับยายนอนจมจองเลือดเลอะไปหมด ผมพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงเท่าที่มีคลานเข้าไปใกล้ยายของผม มือกับขาสั่นไปหมดจนเกือบควบคุมไม่ได้
“ยาย...ยายครับ...ยาย ฮือออ ยาย...ยายฟื้นสิครับ” ผมพยายามสกัดกั้นอาการสะอื้นร้องเรียกยาย แต่ไม่มีเสียงตอบใดๆ ยายของผมไม่หายใจอีกแล้ว ใบหน้ามีรอยฝ่ามือเขียวช้ำไปหมด ทั้งจมูกและปากของยายมีเลือดไหลออกมา ตามร่างกายมีรอยรองเท้า ตอนนี้...ใจผมจะสลายเสียให้ได้ ใครมันทำร้ายคนแก่ได้ถึงเพียงนี้
“กฤษ...” ผมได้ยินเสียงแผ่วๆ ดังออกมาจากด้านข้างจึงรีบหันกลับไปดู คุณตาของผมยังไม่ตาย ท่านมีร่องรอยการถูกทำร้ายไม่ต่างกับคุณยาย ผมจึงวางร่างคุณยายไว้ปาดน้ำตาตัวเองออกจากใบหน้า รีบกระโดดไปฝั่งด้านข้างช้อนร่างคุณตาขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แต่คุณตาขืนตัวไว้
“ตา...ใครทำกับตาของกฤษแบบนี้...ฮือออ ใครทำ กฤษจะไปฆ่ามัน” ผมยังอดร้องไห้ไม่ได้ กับสภาพที่ได้เห็นตรงหน้า จิตใจของมันช่างโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ทำไม...เพราะอะไร...ผมอยากรู้
“ไอ้พวก...นั้น มาทวงหนี้ของไอ้ยุทธ มันถามหากฤษ...นึกว่ากฤษไม่ได้อยู่บ้าน แต่ตาไม่บอกมัน มัน...มันเลย...จับหยกไป กฤษไปช่วยหยกของตาด้วยนะลูก ตาคง...ไม่ไหวแล้ว...กฤษรับปากตานะ อย่าให้...หยก...อึก...เป็น...อะไร ช่วยน้องกลับมา...นะลูก” คุณตาพยายามพูดออกมาอย่างยากลำบาก ผมพูดไม่ออก เพียงพยักหน้าให้
“กฤษ...ตาขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นเพราะตา...เอง ตาทำบาปมาเยอะ...ตาเอาลูกคนอื่น...มาให้ลูกตัวเองเลี้ยง...ตาทำบาปมานาน บาปรักของตา...ตารักกฤษนะลูก รักเหมือนหลานตัวเองแท้ๆ กฤษ...ฮือ...กฤษให้อภัยตานะ กลับไปหาครอบครัวให้เจอ...นะ...ลูก ตาจะ...ได้...อึก...ตาย...ตา...หลับ...” คุณตาพูดจบก็ทิ้งตัวเองลงอย่างหมดเรี่ยวแรง ผมจึงต้องเขย่าตัวคุณตาด้วยใจหาย
“ตาครับ...ตา...ตาอย่าเป็นอะไรนะครับ...ตา ตาฟื้นสิครับ...ตา...ฮือ...ครับ...ตาครับ...ลืมตามามองกฤษสิครับ กฤษไม่โกรธตาเลยนะครับ ตาครับ...กฤษก็รักตานะครับ...ฮือออ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ผมยกร่างคุณตามาแนบอก ร้องโหยหวนออกมาเหมือนใจจะขาด น้ำตาหยดลงมาไม่ขาดสาย คนที่ผมรักที่สุดในชีวิตทั้งสองคนมาตายจากไปในสภาพนี้ ผมจะทนอยู่ได้อย่างไร
“ไม่สิ...หยก...น้องหยก” ผมนึกขึ้นได้ว่าน้องหยกถูกจับตัวไป จึงวางร่างคุณตาลงอย่างแผ่วเบา รีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง ข้าวของถูกโยนทิ้งระเกะระกะ มีเพียงรูปถ่ายกับกระดาษหนึ่งใบถูกปักเอาไว้ด้วยมีดเล่มเล็กบนฝาผนัง ผมจึงดึงออกมาดู รูปนั้นเป็นรูปของคนที่ผมเข้าใจว่าเป็นพ่อตัวเองมาตลอด ซึ่งอยู่ในสภาพถูกทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี สังเกตเห็นมือขวามีผ้าก็อตชุมเลือดพันนิ้วก้อยที่กุดเหมือนโดนตัดออกไป ผมจึงก้มดูกระดาษใบนั้น มันเป็นเบอร์โทรศัพท์ของน้องหยก ผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์ตัวเองกดเบอร์ไปทันที
“พี่กฤษ...ฮือ...พี่กฤษครับ ตากับยายเป็นยังไงบ้าง...ฮือออ” น้องหยกร้องออกมาทันทีที่กดรับสาย
“หยก...หยกอยู่ที่ไหน มันทำอะไรหยกหรือเปล่า” ผมรีบตะโกนถามกลับไปโดยไม่กล้าตอบคำถามคนรัก
“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้ใช้หนี้พ่อมึงให้หมด ตอนนี้พ่อมึงติดพวกกูรวมดอกเบี้ยแล้วเป็นห้าล้าน กูให้เวลามึงสามวัน ถ้ามึงหาเงินมาใช้คืนไม่ได้ก็รอรับศพพ่อกับเมียมึงที่บ้านนั่นล่ะ กูจะเอาศพไปคืนให้ถึงที่เลย แต่ถ้ามึงแจ้งความกูจะจัดการเมียมึงให้เหมือนกับไอ้แก่สองคนนั้น แล้วมึงจะหาศพเมียมึงไม่เจอแน่ๆ จากนั้นกูค่อยตามไปเก็บมึงอีกที” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมของใครบางคนแทรกเข้ามาแทนที่
“พวกมึงอย่าทำอะไรหยกนะ กูจะหาเงินมาให้แน่นอน เอาไปให้ที่ไหนยังไงวะ” ผมร้องขอมันอย่างร้อนรน เพราะกลัวว่าน้องหยกจะเป็นอันตรายไปอีกคน
“อีกสามวันกูจะติดต่อกลับ นี่มึงไม่ถามถึงพ่อมึงเลยนะ กูว่าแล้ว...ว่ามึงไม่สนใจพ่อมึงถึงไม่ติดต่อกูมาใช้หนี้ให้สักที ตอนนี้เมียมึงปลอดภัยดี แค่โดนตบแล้วก็ฟกช้ำนิดหน่อย ยังไม่เสียโฉม แต่ถ้ามึงตุกติก กูก็ไม่รับรองสภาพศพเมียมึงหรอกนะ” ไอ้สัตว์นรกนั่นมันขู่ผมด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
“กูขอร้อง อย่าทำอะไรหยก แล้วกูจะหาเงินมาให้มึงแน่นอน ส่วนคนที่มึงเรียกมันว่าพ่อกูนั้นมันไม่ใช่พ่อกูหรอก มึงจะทำอะไรมันก็เรื่องของมึง” ผมบอกออกไปแบบนั้นด้วยอารมณ์เคียดแค้น เพราะมันคนเดียว ไอ้ยุทธที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ แถมตอนนี้ยังทำให้คนรักของผมต้องอยู่ในอันตรายอีก
“อีกสามวันกูจะติดต่อกลับไป มึงไปเตรียมเงินมาให้พอ แล้วอย่าลืมว่าห้ามแจ้งความ เพราะมึงจะได้รู้ว่ากูเอาจริงหรือเปล่า” มันสั่งผมจบก็ตัดสายทันที ตอนนี้ขาผมไม่มีแรงจะรับร่างกายที่รู้สึกหนักอึ้งขึ้นมา ร่างของผมทรุดลงไปกองกับพื้น ในใจมันเคว้งคว้างว่างเปล่า ผมจะไปหาเงินที่ไหนดี ผมจะไปขอความช่วยเหลือจากใคร คนแรกที่เข้ามาในหัวผมคือไอ้ทอง ผมรีบโทรศัพท์ไปหามันทันทีที่นึกได้
“โทรมาทำเชี่ยอะไรแต่เช้าวะมึง” มันรับสายปุ๊บก็ด่าผมปั๊บ แต่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาคิดเรื่องนี้เลย
“ฮือออ...ทอง...มึงช่วยกูด้วย” คำแรกที่ผมพูดออกไป ทำให้ปลายสายหยุดชะงัก
“กฤษมึงเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” น้ำเสียงมันร้อนรนทันที
“ตา...ตากับยายกูตายแล้ว...มันจับเมียกูไปด้วย ฮือออ มึงช่วยกูด้วย” ผมพยายามรวบรวมคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“มึงพูดเรื่องอะไรกูไม่เข้าใจ ตากับยายมึงตายแล้ว เมียมึง น้องหยกนะเหรอ เฮ้ย...มึงอยู่บ้านใช่ไหม มึงอยู่ที่นั่นก่อนนะ กูจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” มันพูดจบก็ตัดสายผมทันที ผมจึงต้องร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ในหัวมันว่างเปล่าไปหมด เป็นห่วงน้องหยกมากที่สุด และเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณตาคุณยาย ผมไม่รู้จะเริ่มต้นทำอะไรตรงไหนก่อนดี
รู้ตัวอีกทีผมก็พาตัวเองมาอยู่ในห้องคุณตาคุณยายแล้ว ผมพยายามจัดร่างกายที่ไม่มีมีลมหายใจอีกแล้วของท่านทั้งสองให้นอนได้สบายที่สุด แล้วนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ตรงนั้นเงียบๆ ตอนนี้ผมร้องไห้ออกมาจนไม่มีเสียงร้องไปแล้ว น้ำตาแห้งกรังอยู่บนใบหน้าแบบนั้น ท้องไส้มันปั่นป่วนไปหมด
“กฤษ...โธ่...คุณตาคุณยาย ฮือ...ไอ้กฤษมึง...ใครทำแบบนี้ ฮือออ” ไอ้ทองมันเดินมาเจอผมในห้องนี้ ก็ร้องออกมาเสียงดัง มันคุกเข่าลงข้างตัวผมดึงตัวผมที่นั่งพิงฝาผนังอยู่ไปกอดแน่น แล้วปล่อยโฮออกมา เพียงเท่านั้นเอง หลังจากที่ผมเงียบเสียงร้องไห้ไปนานก็ต้องปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง ผมกอดร่างมันแน่นสะอื้นร้องไห้เสียงดังอย่างคนใจจะขาด
สายตาของเพื่อนที่มองผมด้วยความเป็นห่วงและสงสารกับชะตากรรม มันบีบหัวใจเหลือเกิน สายตาที่ห่วงใยปรารถนาดีมาโดยตลอด สายตาที่ไม่เคยคิดร้ายกับผมเลย ผมร้องไห้เม้มปากแน่น เพื่อนเพียงคนเดียวในชีวิตของผมมาอยู่ตรงหน้าแล้ว
ทองยังคงโอบกอดผมที่สะอื้นหนัก เพียงสักพักผมจึงดันตัวเองออกจากอ้อมกอด เพราะได้ยินเสียงเรียกจากด้านนอก ไม่นานอาหนึ่งก็โผล่หน้าเข้ามายืนหน้าซีดอ้าปากค้าง ตาเบิกโพลง จ้องมองไปที่ศพคุณตาคุณยายของผม
“เกิดอะไรขึ้น” คำถามของอาหนึ่งทำให้ผมต้องเม้มปากแน่นน้ำตาไหลออกมาอาบสองแก้ม สายตาเริ่มมองเห็นร่างของผู้มีพระคุณที่นอนปราศจากลมหายใจไม่ถนัดเพราะม่านน้ำตามันบังตา จิตหลุดลอยไปไกลแสนไกล เสียใจ ไม่ใช่ ความรู้สึกมันมากกว่านั้น ทั้งตกใจด้วย แต่มันมาพร้อมกันทีเดียว มาอย่างรวดเร็วจนรับไม่ไหว จิตใจตั้งรับไม่ทัน
"มัน...พวก...ไอ้....มันฆ่าตากับยาย ฮือออ มันจับน้อง...หยก ฮึก...มันจับเมียกูไป...ช่วย...กูด้วย" ผมเริ่มพูดไม่เป็นภาษาคน น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเปรอะเปื้อน พูดจบพลันร่างผมก็ล้มตัวลงกับพื้น ก้มลงกราบแทบเท้าของผู้มีพระคุณที่สุดในชีวิตที่นอนหลับนิ่งอยู่ตรงหน้า
"กฤษไม่ดีเอง...กฤษ...ไม่น่าทิ้งตากับยายเอาไว้ กฤษ...ฮือออ...กฤษขอโทษ กฤษอยากตาย” เสียงสะอื้นของผมเหมือนคนกำลังขาดใจ จิตใจมันกระเจิดกระเจิง ผมดึงทิ้งเส้นผมตัวเองเหมือนคนบ้าที่ไม่เหลือแล้วซึ่งสติ ใบหน้าบูดเบี้ยวเหมือนพยายามกักเก็บอะไรไว้ภายใน ความเป็นห่วงคนรักผสมกับความรวดร้าวเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ความเจ็บปวดรวดร้าวมันแสดงออกมาทุกอณูของร่างกาย ร่างที่สั่นไหวเหมือนกำลังหนาวจนปากสั่นฟันกระทบกันอยู่
“กฤษ...มึงทำใจดีๆ ไว้ ฮือออ กูสงสารมึงเหลือเกินเพื่อนรัก...ฮือออ” นั่นเป็นเสียงเดียวที่ออกจากปากไอ้ทองเพื่อนรัก มันโผเข้ากอดร่างหนาของผมแน่น เราทั้งคู่สั่นสะท้านไปด้วยความโศกเศร้าเสียใจ ผมกอดไอ้ทองไว้แน่นไม่สนใจสายตาแฟนของมัน กอดไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้ผมต้องการการปลอบใจจากเพื่อนรักคนนี้เพียงคนเดียว เพื่อนที่คบกันมาสิบกว่าปี เพื่อนรักของผมเพียงคนเดียวในชีวิต
"เลวมาก เชี่ยสุดๆ ทำไมมันถึงต้องทำกันขนาดนี้" อาหนึ่งสบถออกมา ส่วนผมเองไม่พูดอะไรออกมา ได้แต่ร้องไห้สะอื้นออกมา น้ำตาที่ไหลอาบหน้า สายตามองมองไปที่ศพของตากับยาย ผมยังคงสะอื้นออกมาเหมือนใจจะขาด ไม่มีเสียงมีแต่น้ำตากับท่าทางตัวโยนสั่นไหวอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนรัก
"พี่กฤษ" ผมหันไปมองตรงประตูห้อง น้องเจกับน้องพลอยทั้งสองยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ร้องเรียกชื่อผมพร้อมกันเสียงระงม
"ตายแล้ว คุณตาคุณยาย ทำไม..." เสียงของน้องพลอยดังอยู่หน้าห้องก่อนที่จะปรี่เข้ามาดู
"พวกทวงหนี้ของพ่อพี่มัน...ฮือออ...ทำ" ผมตอบออกไปเบาๆ ผละร่างตัวเองออกมานั่งอยู่ตรงปลายศพของตากับยายทั้งคู่
"โธ่...พี่" น้องพลอยโผเข้าไปกอดร่างที่แทบจะแนบลงกับพื้นของผม ดึงตัวผมที่ยังสะอื้นหนักขึ้นมา น้องพลอยเองก็น้ำตาไหลออกมาเพราะเห็นสภาพของผมแล้วทนไม่ได้ ยังไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรก็น้ำตาไหลก่อนแล้วตามประสาหัวอกคนสนิทกัน ส่วนน้องเจยืนนิ่งข้างอาหนึ่งเม้มปากแน่น อาการเหมือนกระตุกหัวใจมากเช่นกัน กับภาพน่าอนาถที่เห็นอยู่ตรงหน้า
"มันต้องการอะไรเหรอกฤษ" อาหนึ่งถามเสียงขุ่นเขียว
"ก็ไอ้เชี่ยยุทธ...ฮือออ พ่อผมมันไปติดหนี้พนัน เมื่อก่อนเวลาโดนทวงผมต้องคอยใช้หนี้ให้ตลอด...ฮึก...แต่คราวล่าสุดมันติดหนี้เป็นล้าน ผมเลยไม่ยอมไปใช้หนี้ให้ พวก...พวกมันเลย...ฆ่าตากับยาย แล้วจับตัวน้องหยกไป ฮืออออ" ผมปาดน้ำตาไป พูดไปด้วยใจสั่นไหว ส่งสายตาโกรธแค้นกำหมัดแน่น เมื่อนึกถึงไอ้คนก่อเรื่อง
"โธ่พี่กฤษ... พวกมันใจร้ายจริงๆ แล้วพี่หยกจะเป็นยังไง" น้องพลอยพูดพลางมือก็ลูบตามหลังผมเพราะแรงสะอื้นของผมมันสะท้อนเข้าไปถึงความรู้สึกของทุกคนให้หดหู่ใจไปตามๆ กัน
"ตากับยายทำอะไรผิด น้องหยกทำอะไรผิด ผมทำอะไรผิด" ผมร้องออกมาเสียงดัง ทำให้คนที่เห็นภาพนี้ต่างเม้มปากแน่นอนาถใจกับสิ่งที่เห็นเบื้องหน้า ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียจิตวิญญาณไป เสียงคร่ำครวญที่โอดครวญออกมา เกิดความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสสากรรจ์มากมายนัก ผมก้มตัวจรดลงกับพื้นน้ำตาไหลหยดลงเป็นด่างดวงบนพื้นไม้ แรงดึงของน้องพลอยก็ต้านไว้ไม่ได้ รู้สึกเสียใจ เจ็บใจ ปวดร้าวเสียเหลือเกิน
"ป๊าจะไปไหน" น้องเจร้องขึ้น เมื่ออาหนึ่งหันหลังทำท่าจะเดินออกไป
"ไปแจ้งความสิ" ได้ยินอาหนึ่งพูดดังนั้น ผมจึงลุกพรวดขึ้น
“ไม่ได้ครับ พวกมันห้ามแจ้งความ ไม่อย่างนั้นมันจะฆ่าน้องหยกครับอา” ผมบอกออกไปด้วยอาการร้อนรน กลัวว่าคนรักจะเป็นอันตรายขึ้นมา
“แล้วเราจะทำยังไงล่ะ” อาหนึ่งถามออกมาอย่างขัดใจ
“มันให้ผมเตรียมเงินห้าล้านเอาไว้ ผมมีแค่สามล้าน คงต้องขอยืมใครก่อนแล้วค่อยใช้คืน อีกสามวันมันจะโทรกลับมาอีกทีครับ” ผมเริ่มมีสติขึ้นมานิดหน่อยหลังจากที่คิดถึงความปลอดภัยของคนรักขึ้นมาได้
“เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ถ้าอย่างนั้นตอนนี้อาว่าจัดการเรื่องศพคุณตาคุณยายให้เรียบร้อยก่อน แล้วเรามาหาวิธีช่วยเหลือน้องหยกแล้วกัน อาจะไปติดต่อให้โรงพยาบาลมารับศพคุณตาคุณยาย เจพาน้องพลอยไปติดต่อทางวัดเรื่องจัดงานศพ ส่วนทองอยู่เป็นเพื่อนกฤษที่นี่รอพี่กลับมาจากโรงพยาบาล” อาหนึ่งสั่งเสียงดังเด็ดขาด ทุกคนขึ้นแยกย้ายกันออกไปทำธุระอย่างรวดเร็ว
ผมจึงหันกลับมามองร่างที่ไร้วิญญาณของคุณตาคุณยาย มีเพียงไอ้ทองคอบลูบหลังปลอบประโลมผมอยู่อย่างนั้น ตอนนี้จิตใจของผมกังวลเรื่องความปลอดภัยของน้องหยกมาเป็นอันดับหนึ่ง คิดได้ดังนั้นผมจึงต้องบังคับจิตใจตัวเองให้เข้มแข็งเอาไว้ ทำธุระเรื่องงานศพของคุณตาคุณยายให้เรียบร้อยก่อน แล้วจึงค่อยหาวิธีมาช่วยเหลือคนรักจากพวกสัตว์นรกเหล่านั้นให้ได้
-
โอ๊ยยยย มาม่าขนานแท้เลยแบบจัมโบ้เลย :เฮ้อ:
-
:m15: :m15: คุณตาคุณยาย ทำไม :sad4:
:angry2: :angry2: ไอเชี่ย ไอนรก ไอชิงหมาเกิด โอยยย ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า คนแก่มึงยังทำได้ลง มึงมันไม่ใช่คนแล้ว
เลวทั้งไอเจ้าหนี้และไอเชี่ยยุทธ์ ขอให้มันตายเหมือนหมา โดนแล่เนื้อเอาเกลือทา สัด :m31: :m31:
พี่กฤษณ์ เวรกรรมไรหว่ะชีวิต ถึงได้เจอแต่เรื่องแบบนี้ พี่ต้องเข้มแข็งน่ะ นึกถึงน้องหยก ต้องไปช่วยน้องให้ได้ผ่านมันไปให้ได้พี่
:o12: :o12:
-
หวังว่านี่จะเป็นจุดที่พีคที่สุดของเรื่องแล้วนะคะ ถ้ามีพีคกว่านี้อีก....เอามหาสมุทรต่างน้ำตาดีกว่า
เวรกรรมอะไรกันเนี่ย TT^TT
-
ทำมัยเป็นแบบนี้อ่ะ ไม่อยากอ่านต่อเลย :m15: :m15: :m15:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad4:
ไอ้เชี้ย ไอ้เลว ไอ้ชั่ว
ทำแบบนี้กับคนแก่นะเมิง ไม่ได้ตายดีแน่ไอ้เปรต
:angry2:
โธ่ น้องหยกยอดดวงใจของพี่กฤษ
ขออย่าให้มันทำอะไรน้องหยกเลย
ถ้าน้องหยกโดนมัน...
อร๊ายยยยยยยยยยยยย ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาา
:dont2:
คนอ่านตายก่อนพี่กฤษแน่เลย
:sad2:
คนเขียนไม่เอาเรื่องร้ายกว่านี้แล้วน้า
สงสารพี่กฤษ น้องหยก
-
ตอนที่แล้วเพิ่งยิ้มกับคู่ใหม่
ตอนนี้มา ตายาย ตาย
น้องหยกถูกจับตัว
อ๊ายยยยยยย (ทิ้งหัว)
นี้มันเรื่องอารายกานนนนนนน (หัวตาซึม)
ทำไมคนเราไม่มีหัวใจกันขนาดนี้ คนแก่ก็กล้ากระทืบจนตา บ้าไปแล้ว
สงสารพี่กฤษ
เรื่องดราม่าแค่นี้ใช่ปะ
ถ้าจะมาบอกว่า พี่กฤษไม่ใ้น้องพีทหรืออะไรอีก เค้าไม่ยอมน่าาาา
-
โหดร้ายจัง ทวงหนี้จนคนตายเลยเชียว สลดอ่ะ
ช่วยน้องหยกเร็วๆนะ จะโดนทำอะไรบ้างก็ไม่รู้ :sad4:
ตาทำบาปมานาน บาปรักของตา...
นี่เอง ที่มาของชื่อเรื่อง
-
สงสารกฤษมาก อ่านไปร้องไห้ไป ฟ้าหลังฝนมักงดงามเสมอ สู้ๆๆๆ กฤษ :z3:
-
อ๊ายยยยยย!!! ค้างไว้งี้มาฆ่ากันดีก่าาา. :serius2: :serius2: :serius2:
:angry2: ไอเลววววว..ยุทธ!! นรกเหอะ!!
โหยยย..คนเขียนมาต่อด่วนนนนน!! :monkeysad:
อย่าให้กินมาม่าน้ำตาเล็ดข้ามคืนน้ะคร้าาา :m15: :m15: :m15:
ถึงso sadddd..ยังคงLoveๆคร้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m31: อ๊ากกกกก ไอ้เลวมาทำร้ายตากะยายทำไม!!!!
สงสารพี่กฤษอ่า แงๆ น้องหยกก้โดนจับไปอีก
:sad4:พ่อแม่พี่น้องแท้ๆก็ยังไม่ได้เจอมาเสียตากะยายที่เลี้ยงมาอีก
-
ช๊อคคคคคค :m31: :m31: :m31:
-
อยากจะฆ่าไอ้คนเลว
เกียดจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สงสารกฤษอ่ะ
ได้กินมาม่าชามโตอีกแล้วเรา T^T
-
ทำเอาน้ำตาซึมเลยทีเดียว
ไอ้พวกชั่วเอ้ย
-
สงสารกฤษ :sad4: :sad4:
มาต่อด่วน :z3: :z3:
-
เย้ย ร้ายแรงๆๆๆ
ถึงกับฆ่าแกงกันอย่างโหดร้าย คนแก่สองคน และจับเป็นตัวประกันอีก
เง้่ออออ ไอ่พวกโจรการพนันนี่มันร้ายกาจนัก
-
ยังเรียกว่าคนอยู่อีกเหรอ
สงสารพี่กฤษจังเลย
-
มาต่อเร็วๆนะค่ะ !
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไอ้พวกเลว ทำคนแก่ได้ลงคอ ไอ้.................ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าพวกมัน
รักคุณตาคุณยายอะ ยังไม่ทันเห็นหลาน ๆ มีความสุขก็ต้องจากพวกเราไปซะแล้วอะ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ช่วยน้องหยกด้วยนะ ช่วยให้ได้นะ ไม่อยากให้หยกมีอันตรายอะ
-
สงสารพี่กฤษ :m15:
อยากฆ่าคน :m31:
:L2: :L2:
-
เลื่อนๆอ่านอยู่ดีดี เหวอออ ช็อคไปสามวิ เฮ้ยยย ไหงกลายเป็นงี้ =[]=
ไอ้พวกนี้ทำไมมันโหดร้ายจังว๊าาาา ทำแม้กระทั่งคนแก่ไม่มีทางสู้ T^T ฮือออ
น้องหยกเป็นยังไงบ้างเนี่ย สงสารพี่กฤษสงสารหยก หวังว่าคงปลอดภัยนะ
ส่วนคุณตากับคุณยายก็.... T^T ต้องมาตายไป แง๊
ตายายไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวพี่กฤษก็ได้คืนกลับสู่ครอบครัวเดิมแล้ว(งั้นหรอ? มันจะมีมาม่าอีกป่าวว๊า)
คอนนี้คิดถึงแต่น้องหยกจะเป็นตายร้ายดียังไงเนี่ยยย
รอลุ้นตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
อึ้งอ่ะ พี่นักเขียนหักมุมมากๆ ร้องไม่ออกเลย มันมึนไปหมดแล้ว ต่อด่วนๆค่ะ
-
ชีวิตพี่กฤษนี่ต้องบอกเหมือนขึ้นชิงช้า หรือรถไฟเหาะเลย แต่เป็นรถไฟเหาะตีลังกานะ
:angry2: ไอ้ยุทธตัวตนเหตุเลยที่ทำให้ตา-ยายถูกฆ่า มันน่าโดน :z6: :z6:
น้องหยกต้องไม่เป็นอะไรคนดีพระย่อมคุ้มครอง :call:
-
:sad4: ฮือ บทจะดราม่า มาไม่ทันตั้งตัว
คุณตาคุณยายขา :o12: ฮือ น้องหยกอย่าเป็นไรนะ :z3:
-
ซวยอะไรจะขนาดนี้
เนื้อไม่ได้กิน
หนังไม่ได้รองนั่ง
-
ทำร้ายคนแก่ขนาดนี่ได้ยังไง
ฮือ ไม่มีพ่อแม่ปู่ย่าตายายรึไง
พี่กฤษต้องเข้มแข็งนะคะ ไปช่วยหยกออกมาให้ได้
-
เลวเกินไปแล้ว ทำแบบนี้กับคนแก่ได้ยัง :angry2: :angry2: :z6: :z6:
กฤษช่วยหยกให้ได้นะ :m15:
-
เพิ่งเห็นว่าอัพ คนแต่งไม่ใส่วันที่เลยไม่รู้ แหะๆ
โตโต้กับบาสน่ารัก :-[ อิอิ
สงสารพี่กฤษอ่า, โดนทำโทษ TT^TT'
เกลียดอิพวกทวงหนี้ชั่วช้าอ่ะ :m31: ทำไปได้ยังไง ค้างมากเลยตอนนี้ รอมาต่อน๊า~
-
:sad4: :sad4: :sad4:
นึกว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงแล้ว
ลืมเรื่องพ่อที่ติดหนี้ไปเลย
-
ไม่น่ารีบเข้ามาอ่านเลย. ค้างมากกกกกก. มาม่าสุดๆ เศร้าสวดยอด!!!
แต่งได้กินใจสุดๆ o13
-
พี่บี้มาโฆษณา ยำยำจัมโบ้แน่ๆ เลย :o12:
:กอด1:
-
อ๊าก....โหดไปนะ.....บ้าไปแร้ว....ไอ้เลว!
-
:3123:นักเขียนคะ มันเศร้ามากเลยค่ะ อิชั้นอินนะคะ :o12:แล้วจะเป้นยังไงต่อ หยกจะไหวม้ายยยยย มันโหดอ้ะ
-
สงสารพี่กฤษจัง TwT หยกก็น่าเป็นห่วงดนจับตัวไปด้วย TwT
-
:z6: :z6: :z6: :m31: :m31: :m31:
ไอ้เลววววววว ต้องจัดการเอาคืนให้หนักๆแม่ง
-
กลับมาอีกที
ซีนีม่ามาก
เศร้า เศร้า
-
เศร้า... :m31:
ใจร้ายกับคนแก่ แต่อยากจะบอกว่าพวกแก๊งค์ทวงหนี้นี่ร้ายจริง
อย่าคิดว่าร้ายแต่ในเรื่องไม่รู้พวกนี้จิตใจทำด้วยอะไร...เหมือนไม่ใช่คน
ว่าแต่อาหนึ่งไม่มีพรรคพวกบ้างเหรอ อยากให้พวกนี้ได้เจออะไรร้ายๆ สมกับพวกมันบ้าง
น่าสงสารครอบครัวพี่กฤษที่ต้องมารับเคราะห์เพราะคนเลวๆ แค่คนเดียว..
ปล.ว่าแต่ได้ + แต่คะแนนเราไมไม่ขึ้นอ่ะ...??
-
แอร๊ยยยยย อะไรอ่ะ มาฆ่าคุณตาคุณยายเขาไมอ่ะ
หยกอย่าเป็นอะไรนะ
-
จะรีบปั่นให้นะครับ ถ้าวันนี้เขียนเสร็จจะลงให้นะครับผม
-
จ้า จะรออ่านจ้า :L2: :L2: :L2:
-
กรี๊ดดด คุณตาคุณยาย :sad4:
สงสารพี่ฤษ
-
สงสารกฤษมากๆช่วยน้องหยกให้ได้นะกฤษ
-
สงสารแม่ปลาบู่
เฮ้ย สงสารกฤษ มากๆ
รู้สึกดราม่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาจัง
น้ำตาไหลไปเป็นปี๊บแล้ว
-
น้องหยกอย่าเป็นอะไรนะ ร้องไห้ตามพี่กฤษเลย
-
เข้ามารอพี่กฤษไปช่วยน้องหยก :a2:
-
เข้ามาดูอีกรอบ :z3:
-
ร้องไห้เลยอะ ตอนนี้ :sad4:
ไอ้เลว ทำกับคนแก่ได้ เลวมากกกกกกกกกก :m31: :fire:
พี่กฤษ ช่วยน้องหยกให้ได้นะ :serius2:
-
ช่วงนี้ลูกค้าที่คลินิกเยอะมาก งานคลินิกสาขาสองด้วย ไม่ได้เล่นตัวน๊าาา
วันนี้เลยแต่งไม่ทัน พรุ่งนี้ลงให้แน่ๆ ครับ คืนนี้จะพยายามปั่นไว้นะครับ
สัญญาว่าพรุ่งนี้ได้อ่านแน่ๆ นะคร๊าบผม พรุ่งนี้น๊าาา จุ๊บๆ
-
โห อ่านอยู่ดีๆ ไหงกลายเป็นอย่างนี้ได้ ใจร้ายสุดๆ เลยนะครับ ขออย่าให้มีอะไรรุนแรงแบบนี้อีกเลย มันบีบคั้นจิตใจมากนะครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 67 “กฤษกร”
จุดธูป ขึ้นไหว้สามดอก อธิษฐานบอก พระพุทธศักดิ์สิทธิ์ เอาธูปปัก เอาทองปิด พระพุทธศักดิ์สิทธิ์ จงช่วยลูกยา
งานศพคุณตากับคุณยายถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีเพียงคนสนิทเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มาร่วมงาน ผมขอจัดงานเจ็ดวันเพื่อรอวันที่นำเงินไปไถ่ตัวรับน้องหยกซึ่งเป็นหลานแท้ๆ ของคุณตาคุณยายได้มีโอกาสกลับมาเคารพศพของท่านทั้งสองก่อนที่จะทำพิธีเผา
น้องพลอยไปหาร้านดอกไม้มาจัดตกแต่งโลงศพเสียสวยงาม คงต้องใช้เงินไปไม่น้อย น้องเจก็ติดต่อร้านอาหารให้ทำข้าวต้ม ขนม และเครื่องดื่มมาเลี้ยงแขกภายในงานให้ด้วย ส่วนอาหนึ่งรับอาสาเป็นเจ้าภาพในงานศพ พี่บาสกับโตโต้คอยช่วยรับแขกพร้อมจัดการเรื่องทั่วไป วันนี้คุณพ่อคุณแม่ของไอ้ทองก็มาร่วมงานด้วย
“กฤษ...พ่อกับแม่เสียใจด้วยนะลูก มีอะไรให้พ่อกับแม่ช่วยเหลือก็อย่าได้เกรงใจกันเลยนะ กฤษก็เหมือนลูกของพ่อกับแม่อีกคน” คุณพ่อของไอ้ทองบอกผมหลังจากจุดธูปไหว้ศพเสร็จแล้ว ผมอยากจะยกมือไหว้ขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจ แต่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดตอบกลับไป ผมได้แต่นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น คุณแม่ของไอ้ทองท่านร้องไห้ออกมา เดินเข้ามาใกล้ผมลูบหัวผมเบาๆ แล้วเดินไปหาน้องพลอย
คืนแรกของงานศพเป็นไปอย่างยากลำบาก ด้วยผมที่เป็นหลานเพียงคนเดียวในตอนนี้ ไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะเป็นผู้ดูแลงาน เนื่องจากสภาพจิตใจที่บอบช้ำจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า และคนรักของผมกำลังตกอยู่ในอันตราย เป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ยังไม่ทราบได้
“กฤษ...มึงกินน้ำสักแก้วได้ไหมกูขอร้อง มึงรู้ตัวไหมว่าปากมึงแห้งจนแตกแล้วนะ กฤษ...มึงอย่าทรมานตัวเองเลยนะเพื่อนรัก กูจะทนไม่ไหวแล้วนะกฤษ...ฮึก” ไอ้ทองทรุดตัวลงมานั่งข้างผมที่คุกเข่าอยู่หน้าโลงศพตั้งแต่บ่ายแล้ว ผมไม่รู้สึกหิวหรือกระหายน้ำแม้แต่น้อย ผมร้องไห้มาตั้งแต่เช้า เพิ่งมาหยุดได้เมื่อตอนเย็นที่ทางวัดนำร่างของคุณตาคุณยายใส่โลงศพเรียบร้อยแล้ว
ร่างกายผมตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างผมไม่ได้สนใจเลย ในใจเพียงกังวลเรื่องน้องหยกเท่านั้น ผมได้ยินเสียงของผู้คนรอบข้างที่คอยมาปลอบใจ บ้างก็เป็นห่วงคอยคะยั้นคะยอให้ผมดื่มน้ำบ้าง ทานข้าวบ้าง แต่สมองของผมไม่สั่งการให้ตอบรับ หรือตอบสนองคนรอบข้างเอาเลย อยู่ๆ น้องพลอยก็เดินเข้ามาใกล้แล้วเอาแก้วน้ำส้มใส่หลอดมาจ่อปากผม
“พี่กฤษคะ ดื่มน้ำส้มนิดเดียวนะคะ ถือว่าน้องสาวคนนี้ขอร้อง” น้องพลอยดันหลอดเข้ามาจรดริมฝีปากผม ตอนนี้ปากผมแห้งจนรู้สึกแสบ จึงออกแรงดูดน้ำส้มเบาๆ เข้ามาในปาก รู้สึกได้ถึงความหวานอมเปรี้ยวนิดๆ ความเย็นแผ่ซ่านผ่านโพรงปากลงสู่ลำคอ ไม่นานอาการแสบท้องไส้ก็เริ่มจางลง ผมจึงดูดน้ำส้มที่น้องพลอยถืออยู่จนหมดแก้ว
“กฤษมึงกินข้าวต้มด้วยนะ กูรู้ว่ามึงเสียใจมากเรื่องตากับยาย แต่มึงยังต้องหาวิธีไปช่วยน้องหยกด้วยนะ ถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมาแล้วใครจะไปช่วยน้องหยก กูรู้นะว่ามึงต้องอยากเป็นคนนั้น แล้วหยกก็คงอยากให้มึงเป็นคนที่ไปรับน้องหยกกลับมา มึงดูแลตัวเองหน่อยได้ไหม” ไอ้ทองยังคงเตือนสติผมอยู่ไม่ห่าง เท่าที่จำได้มันคอยอยู่ใกล้ผมตลอดไม่ไปไหนเลยต่างหาก เพียงแต่ผมจะมีสติรับรู้ได้เป็นบ้างช่วงเพียงเท่านั้น
“กฤษ...กฤษเหรอ...เรียกกูว่าพลัสนะ ตาอยากให้กูกลับไปหาครอบครัวกูให้ได้ ต่อไปให้เรียกกูว่าพลัส กูชื่อพลัส” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเหมือนคนละเมอ ในหัวผมตอนนี้มันสับสนมึนงงไปหมด ผมอยากทำให้คุณตาคุณยายนอนตายตาหลับ และอยากจะไปรับน้องหยกกลับมาโดยเร็ว ใช่แล้ว...ผมชื่อพลัส ไม่ใช่กฤษอีกต่อไปแล้ว
“ได้...ไอ้พลัส มึงจะชื่ออะไรก็แล้วแต่ มึงก็ยังเป็นเพื่อนรักของกูเหมือนเดิม แต่ตอนนี้มึง เอ่อ...ไอ้พลัส กินข้าวต้มสักนิดนะ จะได้มีแรงบ้าง เผื่อไอ้พวกเลวนั่นติดต่อมามึงจะได้บอกมันไงว่าจะเอาเงินไปให้เลย ไม่ต้องรอถึงสามวัน พี่หนึ่งไปเอาเงินสดมาให้มึงยืมแล้ว เหลือแค่รอมึนติดต่อมา มึงเข้าใจที่กูพูดบ้างไหมไอ้พลัส” ไอ้ทองมันยังคงตะล่อมให้ผมทานข้าวต้มให้ได้ ผมเห็นมันเปลี่ยนถ้วยข้าวต้มมาถือหลายครั้งแล้ว มันตักมาร้อนๆ รอให้ผมทานอยู่อย่างนั้นจนข้าวต้มเย็นก็เดินไปตักมาใหม่
ผมหันหน้าไปมองมัน คิดตามสิ่งที่มันพูดเพียงชั่วครู่ก็เข้าใจได้ทันทีว่าหากมีเงินพร้อมแล้ว เวลามันติดต่อกลับมาผมจะได้รีบไปรับน้องหยกได้ทันที ไม่ต้องปล่อยให้น้องหยกทรมานกับพวกมันไปถึงสามวันอย่างที่พวกมันบอกให้รอ ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่าสมองตัวเองกำลังประมวลผลได้ช้าเหลือเกิน ผมคว้าชามข้าวต้มในมือมามาถือไว้ลุกเดินไปด้านนอกศาลาที่จัดงาน
“ไอ้กฤษ...เอ้ย...ไอ้พลัสมึงจะไปไหน” ไอ้ทองร้องถามอย่างตกใจเมื่อเห็นผมลุกพรวดขึ้นมา มันรีบลุกเดินตามผมมาใกล้ๆ ทันที ตอนนี้ผมเริ่มหิวขึ้นมาแล้ว ผมอยากทานอะไรบ้างเพื่อจะได้มีสารอาหารไปเลี้ยงสมองขึ้นมาบ้าง ระหว่างที่เดินผมยกชามข้าวต้มกรอกเข้าปากตัวเองจนหมด ผมเดินมาถึงด้านนอกงานศพที่วางหม้อข้าวต้มใบใหญ่ไว้บนเตาไฟ ผมนำถ้วยเปล่าในมือมาตักข้าวต้มร้อนๆ จนเกือบเต็ม นั่งลงตรงโต๊ะใกล้ๆ แล้วลงมือทานอย่างรวดเร็ว
“พี่กะ...พี่พลัสครับ ระวังร้อนนะครับ ค่อยๆ ก็ได้ครับ นี่น้ำเย็นครับพี่” น้องเจเดินมายืนข้างๆ ผมแล้ววางแก้วน้ำเปล่าที่ใส่น้ำแข็งลงตรงหน้า ผมยกแก้วน้ำมาดื่มรวดเดียวจนหมด เพื่อลดความร้อนจากข้าวต้มที่เต็มปากให้ลงคอในคราวเดียว แล้วลงมือทานข้าวต้มต่อทันที
“น้องกฤษ...น้องพลัสทานช้าๆ ก็ได้ครับ ไม่ต้องรีบทุกคนตกใจหมดแล้ว” พี่บาสหยิบน้ำมาให้ผมอีกแก้ว แล้วเตือนด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้ผมเริ่มมีสติขึ้นมาบ้าง จึงวางช้อนลงหลังทานข้าวต้มร้อนๆ ชามนี้หมด ดื่มน้ำเย็นที่พี่บาสเอามาวางไว้ให้จนเกลี้ยง
“ขอบคุณครับพี่บาส ขอบใจนะน้องเจ มึงด้วยไอ้ทอง ขอบคุณทุกคนมากครับ” ผมบอกขอบคุณทุกคนที่เดินเข้ามายืนล้อมผมด้วยความเป็นห่วง น้องพลอยน้ำตาไหลลงมา แต่มีรอยยิ้มให้ผมบางๆ ไอ้ทองเดินอ้มมาด้านหลังแล้วโอบผมไว้ มันร้องไห้สะอื้นจนผมใจหาย น้ำตาของมันหยดลงบนบ่าจนเสื้อผมเริ่มเปียก ผมยกมือไปตบหัวมันที่วางอยู่บนไหล่ผมเบาๆ ทำให้มันคลายสะอื้นลงบ้าง
“มึงกินข้าวได้กูก็ดีใจแล้วกฤษ เอ้ย...พลัส มึงอย่าเป็นแบบนั้นอีกนะ กูใจหายรู้ไหม วันนี้ทั้งวันมึงเหมือนคนใกล้บ้า กูกลัวมึงจะสติแตกแทบแย่ นี่ถ้ามึงยังล่องลอยไม่มีสติอยู่อย่างนี้ทั้งคืนกูคงพามึงส่งเข้าโรงพยาบาลแล้วนะ” ผมจึงลุกขึ้นยืนแล้วดึงตัวมันมากอดไว้แน่น
“ของใจมึงมากไอ้ทอง ขอบใจมึงจริงๆ ที่เตือนสติกู ไหนๆ ตากับยายก็ไปสบายแล้ว กูจะรีบทำใจเรื่องตากับยาย แล้วหาวิธีไปช่วยน้องหยกกลับมา” ผมบอกเพื่อนรักออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น น้องพลอยถลาตัวเข้ามากอดผมพร้อมปล่อยโฮออกมาด้วยความดีใจที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น ผมจึงยกมือโอบสองพี่น้องที่เป็นเหมือนญาติสนิทของผมไว้ในอ้อมกอด เรามองหน้ายิ้มให้กันด้วยความซาบซึ้งใจ
ไม่นานผมก็ถอยออกมาหาทุกคนที่ยืนมองอยู่ตรงนั้น ตอนนี้เพื่อนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ตั้งแต่รู้จักน้องหยก ผมเริ่มมีเพื่อนเพิ่มขึ้นมากมาย แม้จะเจอกันรู้จักกันไม่นาน แต่แค่นี้ก็ทำให้ผมทราบได้แล้วว่าทุกคนมีน้ำใจกับผมมาก ทั้งพี่แดนนี่กับพี่แชริม อาหนึ่งกับน้องเจ พี่บาสกับโตโต้ แล้วไอ้ทองกับน้องพลอย ผมไล่มองทุกคนด้วยความตื้นตันใจ
“ทุกคนครับ ผมขอขอบคุณทุกคนจากใจจริงเลยนะครับ ผมจะไม่มีวันลืมความช่วยเหลือจากทุกคนในวันนี้เลยครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น หลายๆ คนยิ้มตอบกลับมา บางคนเดินเข้ามาตบไหล่ผมอย่างคุ้นเคย น้องพลอยกับพี่แชริมยืนปิดปากน้ำตาซึม แต่ก็ยิ้มออกมาให้ผมจนได้ ผมยิ้มตอบให้กับทุกคน
“กฤษ เอ้ยพลัสเป็นแบบนี้ได้ก็ดีแล้ว ตากับยายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ส่วนเรื่องน้องหยกอาเบิกเงินมาเตรียมไว้แล้ว เอาไปก่อน มีเมื่อไหร่ค่อยมาใช้คืน อาไม่รีบ คิดเรื่องความปลอดภัยของน้องหยกเป็นหลักเอาไว้ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน” อาหนึ่งเข้ามาจับบ่าผมเอาไว้ ผมจึงยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้ง
“ขอบคุณอาหนึ่งมากนะครับ ถ้าผมไม่มีอาก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน” ผมบอกออกไปด้วยความตื้นตันในน้ำใจที่อาหนึ่งหยิบยื่นมาให้ อาหนึ่งจับมือผมที่พนมไหว้เอาไว้ด้วยมือขวา แล้วเอามือซ้ายตัวเองมาตบเบาๆ อีกที เรายิ้มให้กันด้วยความอิ่มเอิบในใจ
“พลัส...ผมมีข่าวดีจะบอก ผมอีเมล์ไปบอกพี่ชายคุณเรื่องวันนี้ ตอนนี้มันเป็นห่วงคุณมาก มันบอกว่าพรุ่งนี้จะบินกลับมาหาคุณที่นี่ เรื่องโปรเจคมันจะกลับทำทีหลัง มันบอกว่าน้องชายมันสำคัญกว่าใบปริญญา คิดว่าน่าจะมาถึงที่นี่วันมะรืนนี้” โตโต้บอกผมเพียงเท่านั้นก็ทำให้ในใจผมร้อนวาบขึ้นมาด้วยความอบอุ่น นี่ผมกำลังจะมีพี่ชายแล้ว และพี่ชายคนนี้ก็เป็นห่วงผมมากด้วย ผมรู้สึกอุ่นไปทั้งร่างกายด้วยความยินดีอย่างบอกไม่ถูก
“พี่...พี่พีท” ผมแทบไม่กล้าเอ่ยเรียกชื่อคนที่คุณโตโต้คิดว่าหน้าเหมือนผมสักเท่าไร แม้คนที่ชื่อพีทนั้นจะรับผมเป็นน้องไปแล้วก็ตาม
“ใช่ครับ ไอ้พีทเพื่อนผม มันบอกว่าคุณเป็นน้องชายมันแน่ๆ น้องชายฝาแฝดที่มันทำหายไปยี่สิบกว่าปี ตอนแรกมันบอกว่าส่งงานโปรเจคก่อนจบแล้วจะรีบมา พอรู้ว่าน้องชายกำลังมีปัญหาใหญ่เท่านั้น ตอนนี้มันทิ้งใบปริญญาจะมาหาน้องชายมันทันที” โตโต้พูดจบก็ยิ้มให้ผมจนตาหยี
“พี่ชาย...ผมมีพี่ชาย ผมยังมีพี่ชาย ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ผมมีครอบครัว” ผมเพ้อออกมาด้วยความดีใจ ทุกๆ คนก็พลอยยิ้มออกมา ทุกคนแสดงความดีใจร่วมไปกับผมด้วย ตอนนี้ผมรู้สึกเป็นสุขในใจมากขึ้น ผมเริ่มมีกำลังใจพอที่จะต่อสู้กับปัญหาขึ้นมาแล้ว
“ทุกคนครับ พรุ่งนี้ผมจะทำข้าวต้มปลาทูหม้อใหญ่มาเลี้ยงนะครับ ต้องผากน้องพลอยเรื่องของสดให้พี่ด้วยนะ วันนี้ฉุกละหุกไปหน่อย ยังไงวันพรุ่งนี้ผมจะดูแลงานศพคุณตาคุณยายให้ดีที่สุดเลยครับ ผมจะเข้มแข็งไม่ให้ใครต้องมาเป็นห่วงอีก” ผมบอกทุกคนด้วยความมั่นใจ
“ได้เลยค่ะพี่กฤษ เอ้ยพี่พลัส วัตถุดิบไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ พลอยจะเตรียมในส่วนของหวานให้พี่ทำด้วย พรุ่งนี้แขกคงเยอะขึ้นอีก เพราะคนแถวบ้านพี่ยังไม่มีใครทราบเรื่อง ตอนบ่ายผู้ใหญ่บ้านบอกหนูว่าตากับยายพี่เป็นคนดีมีคนรู้จักเยอะ เห็นพี่กำลังเสียใจมากเลยไม่อยากกวน ผู้ใหญ่จะเป็นคนไปแจ้งลูกบ้านให้เอง พรุ่งนี้คงมีคนมาร่วมงานเยอะเลยค่ะ” น้องพลอยรายงานให้ผมทราบ ผมเห็นผู้ใหญ่บ้านเหมือนกัน แต่ตอนนั้นยังไม่มีสติพอจะจำได้ว่าใครเป็นใคร รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีที่ไม่ได้ต้อนรับให้ดี
“ดีเลยครับพี่ ข้าวต้มที่ผมให้เอามาส่งวันนี้ไม่ได้เรื่องเลย น้ำส้มกับขนมก็ไม่อร่อย แต่ผมหาได้ดีและเร็วสุดแค่นี้อ่ะครับ” น้องเจสารภาพเสียงอ่อย ผมเพียงยิ้มให้อย่างเอ็นดู
“ไม่หรอกครับ ต้องขอบใจน้องเจมากด้วยซ้ำ ถ้าน้องเจไม่ช่วยจัดการเรื่องอาหารการกินมาให้ก็คงไม่มีอะไรเลี้ยงแขกคืนนี้ ขอบใจมากนะ ไว้หลังจากนี้พี่จะทำอาหารเองทุกคืนเลย พี่จะทำอาหารที่ยายสอนพี่มาสุดฝีมือเพื่อตากับยายพี่ด้วย” ผมปลอบใจน้องเจจนยิ้มออกมาได้
“น้องพลัสคะ ให้พี่ช่วยอะไรก็บอกได้ไม่ต้องเกรงใจนะคะ พี่กับพี่แดนจะอยู่ที่นี่คืนนี้ แล้วก็จะมาได้อีกทีช่วงสองวันก่อนถึงวันเผาศพเลยค่ะ” พี่แชริมบอกผม
“ขอบคุณมากครับพี่แดนพี่แชริม หากมีอะไรที่พี่พอจะช่วยผมได้ ผมจะรีบบอกเลยนะครับ” ผมกล่าวขอบคุณพี่ทั้งสองคนไปด้วย
“น้องกฤษ เอ้ยน้องพลัส เอ้อ...เรียกไม่ชินสักที พี่ว่าพลัสไปทักทายแขกบ้างดีไหม ก่อนหน้านี้เอาแต่นั่งเงียบเป็นหุ่น ใครพูดใครทักก็ไม่ตอบ ทุกคนดูเป็นห่วงกฤษ เอ้ยพลัสมากนะ” พี่บาสเตือนด้วยความหวังดี ซึ่งผมก็เห็นดีด้วยจึงพยักหน้าตอบ
“ครับพี่ แล้วต่อไปนี้ผมจะทำสิ่งที่ตาขอก่อนตายให้สำเร็จครับ ผมจะกลับไปหาครอบครัวตัวเองให้ได้ ขอให้ทุกคนเรียกผมว่าพลัสด้วยนะครับ เรียกผมให้ชินด้วยนะครับ เพราะต่อไปนี้จะไม่มีคนชื่อกฤษกรอีกแล้วนะครับ” ผมบอกความตั้งใจออกไปให้ทุกคนได้ยิน เพื่อให้คุณตาคุณยายตายตาหลับ ผมจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้
ทุกคนแยกย้ายกันไปดูงานต่างๆ ส่วนตัวผมก็เดินไปหาผู้ใหญ่หลายๆ คนที่มาร่วมงานศพ ทุกคนล้วนเป็นคนรู้จักของคุณตาคุณยายทั้งนั้น เพียงก่อนหน้านี้ผมไม่มีสติดีพอที่จะรับรู้ว่าใครมาไหว้ศพคุณตาคุณยายบ้าง จึงต้องแสดงมารยาทไปกล่าวขอโทษ และขอบคุณแขกทุกคนที่มาร่วมงาน
กว่าพระจะสวดเสร็จเราก็รีบแจกถ้วยข้าวต้ม ขนม และน้ำดื่มให้แขก พูดคุยทุกทายถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ตามประสาคนคุ้นเคยที่ยังไม่ทราบเรื่องราว แต่ผมก็ใจหายทุกครั้งที่โดนถามถึงสาเหตุการเสียชีวิตของคุณตาคุณยาย แขกทุกคนลงความเห็นว่าเป็นโศกนาฏกรรมที่ไม่สมควรเกิดขึ้นกับท่านทั้งสอง ซึ่งผมก็เห็นด้วย และต้องรีบทำใจให้ได้โดยเร็ว เหลือเพียงเรื่องของคนรักที่ยังไม่รู้ว่าจะมีชะตากรรมเป็นอย่างไร
เสร็จงานศพก็ดึกมากแล้ว ทุกคนขอให้ผมไปนอนค้างที่โรงแรมไอ้ทอง เพราะเป็นห่วงไม่อยากให้ผมอยู่บ้านเพียงคนเดียว ผมก็เลยจำยอมต้องตามไอ้ทองไปเอาเสื้อผ้ามานอนกับมันที่โรงแรม อาหนึ่งออกอาการหวงไม่ยอมให้ผมนอนกับไอ้ทองจึงให้ผมนอนร่วมห้องกับน้องเจแทน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจดีว่าตอนนี้เพื่อนรักกลายเป็นเมียอาหนึ่งไปเรียบร้อยแล้ว คงต้องหวงธรรมดาถ้าไอ้ทองจะนอนกับคนที่เคยแอบชอบมาก่อนอย่างผม
ผมเพิ่งจะได้อาบน้ำเป็นครั้งแรกของวันนี้ เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหลังจากเข้าสวนไปเมื่อเช้าก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลยทั้งวัน คิดเอาว่าวันนี้ตัวผมคงเหม็นน่าดู แต่กลับไม่มีใครแสดงท่าทีรังเกียจเลย ทุกคนช่างดีกับผมเหลือเกิน พอล้มตัวลงนอนบนเตียงขางน้องเจ ก็ให้นึกถึงคนรักที่ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง พยายามโทรศัพท์เข้าไปหาพวกมันก็ปิดโทรศัพท์ไว้ ผมจึงได้แต่สวดมนต์ภาวนาขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครองให้น้องหยกปลอดภัยเท่านั้นเอง
-
มันบีบหัวจิตหัวใจเหลือเกินค่า
:sad4:
ป่านนี้น้องหยกของพี่จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง
ขอให้ไอ้พวกชั่วมันอย่าทำอะไรน้องหยกเลยน้า
ไม่งั้นเราจะประท้วง!!!!
o9
เพราะเราไม่ชอบมาม่าาาาาาาาาา
-
สงสารกฤษจังเลย :m15: รีบมาต่อเร็วๆนะคับบ :sad11:
-
คนดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องคุ้มครองและปลอดภัยค่ะกฤษ o13
-
ป่านนี้น้องหยกจะเป็นยังไงมั้งน๊า
สงสารพี่กฤษ เอ้ย..พี่พลัส
แต่ถึงพี่พลัสจะเจอเรื่องร้ายๆแย่ๆ แต่ยังดีที่ตากับยายเลี้ยงมาด้วยความรัก
ได้มาเจอคนรักที่ดี มีเพื่อนมีน้องสาวที่จริงใจและอยู่ข้างๆยามทุกข์
ขอให้ช่วยน้องหยกอย่างปลอดภัย
-
กฤษสู้ๆ
-
มารอ อ่านก่อนนอน...
สู้ สู้ ทั้งพี่กฤษ ทั้งคุณคนเขียนค่ะ...
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ..
-
:o12:
ช่วยหยกให้ได้นะ....
-
พี่พีทจะมาแล้ว อยากรู้ว่าจะเป็นคนยังไง
ตอนนี้ก็ต้องคิดหาทางช่วยน้องหยกด้วยนะ เป็นห่วง
พี่กฤษ เอ๊ย พี่พลัสดีขึ้นก็ดีแล้ว สู้ ๆ ต่อไปนะค่ะ ต่อไปจะพยายามเรียกชื่อใหม่ให้ชินปากกว่านี้นะค่ะ ^^
-
พลัสสู้ๆนะไปช่วยน้องหยกให้ได้นะ
-
:sad4:
สงสารพี่กฤษมากกกกก
รีบมาช่วยน้องหยกเร็วๆ ด้วยน๊า
-
เป็นห่วงหยกจัง ไปช่วยหยกเร็วๆนะ พลัสสส
ในที่สุดก็จะได้เจอพี่ชายย แล้วว
ว่าเเต่พี่ชายนี้จะมีคู่กับใครไหมอ่ะ
-
พี่พลัสสู้ๆ
-
สู้ต่อไปครับ
-
ฟ้าหลังฝนย่อมดีกว่า o8
สู้ๆ น่ะ พี่พลัส :interest:
:L2: :L2:
-
พี่กฤษ เอ้ย พี่พลัส เข้มแข็งแล้ว o7 o7
สู้ๆพี่ ไปช่วยน้องหยกให้ได้ ต่อไปมันต้องเป็นวันของพี่
-
พอแล้วค่ะพี่นักเขียน แค่นี้มาม่าก็บานเต็มท้องหนูแล้ว
-
อ่านแล้วน้ำตาไหลอ่ะสงสารกฤษมากเมื่อไหร่จะหมดเรื่องซะที
-
พลัสสู้ๆ ทุกคนรอบข้างก็เป็นคนดี ช่วยกันเต็มที่เลย ดีนะ :กอด1:
ตอนหน้าจะได้เจอพีทแล้ว จะเป็นคนยังไงหนอ
-
คนรอบข้างพี่กฤษ เอ้ยพี่พลัส มีแต่คนนิสัยดีดีทั้งนั้นเลย น่าปลื้มใจ ^^
ห่วงแต่น้องหยก จะเป็นยังไงบ้างเนี่ยยยย เฮ้อออออ
รอลุ้นเอาใจช่วยน้องหยกกับพี่กฤษเอ้ยพี่พลัส (และคนเขียน) ต่อไปค่าา
:กอด1:
-
ขอให้ครั้งนี้ เป็นทุกข์ครั้งสุดท้าย ต่อไปให้พี่พลัสเจอแต้สิ่งที่ดีๆ
-
น่าสงสาร สู้ๆน้าพี่พลัส
จะได้เจอพี่ชายและ
-
สู้ต่อไปพี่พลัส
-
ขออย่าให้หยกเป็นอะไรเลยนะ
-
คนดีอย่างพี่พลัสและน้องหยก สิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมคุ้มครองให้ปลอดภัยอยู่แล้ว
-
หยกจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย :เฮ้อ:
-
สงสารน้องหยกอ่ะ
เป็นไงบ้างไม่รู้
ขออย่าให้น้องหยกเกิดเรื่องนะ T^T
-
ไกล้ได้เจอพี่ พีท แล้วสินะ เป็นห่วงน้องหยกจัง
ไม่รุ้ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่าสงสารพี่พลัส TT*
-
พลัสสู้ๆๆๆๆๆๆ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 68 “ณัฐวนิช”
ใจของฉันมันเป็นของเธอ ไม่ว่านานเท่าไร และมันจะเป็นของเธอตลอดไป ใจของฉันมันเป็นของเธอ คนเดียวทั้งใจ จะรอเธอ รักเธอจนตายใจเอย
ในวันที่สามผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นมา เมื่อดูหน้าจอก็ต้องรีบกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงใจเต้นระส่ำ อาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้งทันที มันเป็นชื่อของน้องหยกที่โทรเข้ามา
“ฮัลโหล” ผมกลืนน้ำลายก่อนจะสไลด์รับสายด้วยความระทึก
“มึงเตรียมเงินไว้พร้อมหรือยัง” เสียงห้วนเข้มตอบกลับมา
“เตรียมไว้แล้ว น้องหยกเป็นยังไงบ้าง ขอกูคุยหน่อย” ผมร้องขออกไปอย่างร้อนรน
“หึหึ มึงไม่คิดจะถามถึงพ่อมึงเลยใช่ไหม อยากได้ยินแต่เสียงเมียมึงเท่านั้นสินะ” ไอ้เลวนั่นมันเหน็บแนมผม
“พี่กฤษครับ หยกสบายดี ตอ...” อยู่ๆ เสียงน้องหยกก็ขาดหายไป
“พอแล้ว วันนี้มึงเอาเงินใส่กระเป๋าไปวางไว้ที่ปากซอยบ้านมึง หาต้นไม้ที่มีเชือกสีแดงมัดอยู่ตรงริมถนนใหญ่ให้เจอ วางกระเป๋าเอาไว้ตรงนั้น ส่วนเมียของมึงกูจะเอาไว้หย่อนไว้ตรงไหน กูค่อยบอกมึงอีกที” ไอ้พวกเลวมันสั่งผม
“แล้วกูจะรู้ได้ยังไงว่ามึงจะคืนนองหยกให้กูจริงๆ ถ้ามึงได้เงินแล้วหนีไปล่ะ” ผมขอความมั่นใจจากมัน
“หึหึ ไอ้โง่ มึงมีสิทธิ์อะไรมาต่อรองพวกกู มึงได้เมียมึงคืนแน่ๆ พวกกูแค่อยากได้เงินกับดอกเบี้ยคืน เมียมึงกูไม่เอาไว้แน่นอน ถ้าเมียมึงเป็นผู้หญิงก็ไม่แน่ ไอ้พวกวิปริต” มันด่าผมเข้าให้ แต่ตอนนี้ผมไม่อยากต่อปากต่อคำกับมัน
“จะให้กูเอาเงินไปให้ตอนกี่โมง แล้วมึงจะคืนคนให้กูเลยหรือเปล่า” ผมยังถามรายละเอียดต่อไป
“ตอนเที่ยงตรง กูต้องเห็นกระเป๋าเงินของมึงแล้ว ส่วนคนของมึงกูจะเอาไว้ทิ้งไว้ตรงไหนให้มึงตามมาดูที่ต้นไม้ตรงนั้น” มันตอบผมเสร็จก็วางสายทันที ตอนนี้รู้สึกในใจมันเหมือนจะระเบิดออกมา แล้วอยู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งเพราะมือน้องเจที่เอื้อมมาจับไหล่ผมไว้
“พี่พลัส พวกมันติดต่อมาแล้วเหรอครับ พี่หยกเป็นยังไงบ้างครับ” น้องเจขยี้ตาลุกขึ้นมานั่งบนเตียงหัวฟู ถามผม
“มันให้พี่เอาเงินไปวางไว้แถวบ้านของพี่ก่อนเที่ยง ส่วนพี่หยกสบายดี พี่ต้องรีบแล้วล่ะ” ผมรีบลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาอีกทีน้องเจก็เดินสวนเข้าห้องน้ำไป เมื่อจัดการธุระเสร็จผมก็ลงมาด้านล่าง เจอไอ้ทองกับน้องพลอยกำลังวางจานอาหารเช้าง่ายๆ ให้กับทุกคนบนโต๊ะอาหาร
“เจโทรมาบอกกูแต่เช้าว่าพวกมันติดต่อมึงมาแล้ว กูเตรียมกระเป๋าใส่เงินสดให้มึงแล้วพลัส นี่ยังมีเวลาอีกเยอะมานั่งกินอาหารเช้ารอเวลาก่อน ยังไงก็รู้แล้วว่าน้องหยกยังปลอดภัยดี มึงอย่าเป็นห่วงมากไปแล้วกัน” ไอ้ทองมันเตรียมงานให้ผมเสร็จสรรพ แถมท่าทางจะยังไม่ได้อาบน้ำอีกด้วย
“ทอง...กูขอบใจมึงมากนะเพื่อนรัก” ผมเดินเข้าไปกอดมันแน่น ไอ้ทองเพียงเอามือมาตบหลังผมเบาๆ พอผมปล่อยมันออกจากอ้อมกอด น้องพลอยหันมายิ้มให้กับภาพที่เห็นตรงหน้า ผมเห็นจานอาหารเช้ามีเพียงขนมปังปิ้ง แฮม ไข่ดาว ไส้กรอกสองชิ้นเท่านั้น
“มึงเป็นเพื่อนรักกู ยังไงกูก็ต้องช่วยมึงถึงที่สุดอยู่แล้วไอ้พลัส” ไอ้ทองมันตอบพลางยิ้มให้ แล้วขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมจึงรับหน้าที่เตรียมอาหารเช้าเพิ่มให้อีก ผมเข้าครัวไปทำสลัดผักใส่ไข่ต้ม ข้าวต้มทะเลอีกหม้อ เผื่อใครอยากทานอาหารหนักๆ บ้าง และคั้นน้ำส้มให้กับทุกคนอีกด้วย
“กฤษ..เอ้ย พลัสตื่นมาเตรียมอาหารแต่เช้าเชียวนะครับ มารอรับพี่ชายเหรอครับ” โตโต้ทักผมที่กำลังจัดแจงวางอาหารบนโต๊ะให้กับทุกคน พี่บาสเดินตามลงมาด้วยสีหน้าสดใสเช่นกัน ทุกคนพอเห็นผมมีอาการดีขึ้นจากสองวันก่อนก็คงสบายใจกันมากขึ้น
“ผมตื่นเพราะไอ้พวกที่จับน้องหยกมันติดต่อมาหาแต่เช้าครับ มันบอกให้ผมเอาเงินไปวางให้มันก่อนเที่ยง แล้วจะนัดที่ปล่อยตัวน้องหยกอีกที” ผมตอบโตโต้ไปอย่างใจคิด ตอนนี้ลืมเรื่องพี่พีทไปเสียสนิทว่ากำลังจะเดินทางมาหาผมในวันนี้เช่นกัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดผมคงได้เจอคนที่อยากเจอที่สุดทั้งสองคนในวันนี้
“แล้วน้องหยกเป็นยังไงบ้าง” พี่บาสถามทันทีที่นั่งลงบนโต๊ะอาหารข้างโตโต้ ในมือถือช้อนส้มค้างเอาไว้เหมือนรอคำตอบของผมอย่างใจจดใจจ่อ
“สบายดีครับ พวกมันคงไม่ได้ทำอะไรน้องหยก ถ้าได้เงินแล้วมันคงปล่อยตัวน้องหยกคืนมา” ผมภาวนาขอให้เป็นไปตามนี้ด้วยเหมือนกัน เมื่อผมนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ทุกคนก็ทยอยกันลงมาทานอาหาร พูดคุยกันเป็นปกติ แต่ในใจผมนั้นกลับตื่นเต้นจนแทบจะควบคุมไม่อยู่
“ทองไปเป็นเพื่อนกูหน่อย” ผมบอกไอ้ทองหลังจากใกล้จะได้เวลานัด เราทั้งคู่หยิบกระเป๋าเงินมาถือไว้ อาหนึ่งรับอาสาขับรถไปส่งพวกเรา ส่วนคนอื่นๆ รอข่าวอยู่ที่งานศพคุณตาคุณยายที่วัด ผมกับไอ้ทองนั่งรถอาหนึ่งไปถึงปากซอยบ้าน เราสองคนเดินหาต้นไม้ที่มีเชือกสีแดงริมถนนใหญ่
“โน่นไงไอ้พลัส” ผมหันไปตามนิ้วที่ไอ้ทองชี้ให้ดู เห็นต้นไม้ใหญ่มีเชือกไนล่อนสีแดงสดพันเอาไว้ ห่างจากถนนใหญ่ไม่ถึงเมตร จึงรีบวิ่งไปวางกระเป๋าไว้ตรงโคนต้นไม้ ก้มดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือด้วยความระทึก อีกสิบนาทีจะถึงเวลาเที่ยงแล้ว เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นมา จึงรีบล้วงออกมารับสาย
“มึงวางกระเป๋าแล้วก็ออกมาให้ห่างที่สุด เดี๋ยวกูจะส่งคนไปหยิบมาตรวจเงินดู กูจะรอจนแน่ใจว่ามึงไม่ได้แจ้งความกับตำรวจ แล้วกูจะโทรมาบอกมึงว่าจะหาเมียมึงได้ที่ไหน เข้าใจไหม” เสียงไอ้เลวคนเดิมมันบอกผมมาทันทีที่รับสาย
“กูเข้าใจแล้ว กูวางกระเป๋าเอาไว้ตรงต้นไม้ แล้วก็ไม่ได้แจ้งตำรวจแน่นอน ตอนนี้กูกำลังจะกลับไปที่รถ มึงให้คนไปหยิบมาดูได้” ผมบอกให้พวกมันมั่นใจแล้วจึงรีบวิ่งกลับมาที่รถของอาหนึ่ง ซึ่งจอดหลบไว้ในซอยบ้านของผมห่างจากถนนพอสมควร พวกเรานั่งรอในรถโดยไม่ได้คุยอะไรกัน ใจผมเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ขอบใจเรื่องเงิน กูเอาเมียมึงไปมัดไว้ที่ต้นมะพร้าวท้ายสวนมึงตั้งแต่เช้าแล้ว ส่วนโทรศัพท์เครื่องนี้กูขอแล้วกันนะ” ไอ้เลวมันพูดด้วยความรวดเร็วแล้ววางสายทันที
“อาหนึ่ง พวกมันมัดหยกไว้ที่ท้ายสวนของผม ขับรถเข้าซอยไปที่บ้านผมด่วนเลยครับ” ผมร้องบอกอาหนึ่งเสียงดัง เพียงเท่านั้นอาหนึ่งก็รีบถอยกลับรถเข้าไปในซอยมาถึงหน้าบ้านผมอย่างรวดเร็ว ผมลงจากรถก็วิ่งเข้าไปในสวน ไอ้ทองวิ่งตามมาติดๆ มาถึงท้ายสวนติดบริเวณคลอง ผมกวาดตามองหาน้องหยกด้วยอาการร้อยรน วิ่งพล่านไปมากับไอ้ทองสองคน
“หยก พี่มาแล้ว” ผมเห็นน้องหยกถูกมัดติดกับต้นมะพร้าวอยู่ใกล้กับคลองที่สุด จึงรีบวิ่งไปหาโดยมีไอ้ทองรีบตามมา ผมมาถึงก็ลงมือแก้มัดผ้าที่ปากน้องหยก แล้วจึงแก้ผ้าที่ปิดตาน้องหยกเอาไว้ ไอ้ทองก้มตัวลงแก้เชือกที่มัดร่างน้องหยกออก ใช้เวลาเพียงชั่วครู่น้องหยกก็เป็นอิสระอยู่ในอ้อมกอดของผม
“พี่กฤษ...หยกหิวน้ำ” น้องหยกบอกผมทันทีที่ลืมตาขึ้นมา ผมรีบก้มช้อนตัวอุ้มคนรักขึ้นมา แล้ววิ่งกลับไปที่รถอาหนึ่ง ไอ้ทองวิ่งนำผมมาเปิดประตูรถหยิบขวดน้ำเปล่ามาเปิดฝา ผมนั่งคุกเข่าลงกับพื้นโดยวางตัวน้องหยกลงบนตักแล้วประคองศีรษะคนรักเอาไว้
“น้ำครับที่รัก ค่อยๆ ดื่มนะครับ” ผมรับขวดน้ำมาจ่อริมฝีปากน้องหยก เท่านั้นคนรักก็รีบดื่มน้ำเข้าไปจนเกือบหมดขวด น้องหยกไม่มีบาดแผลอะไรมากมาย เพียงเห็นรอยฟกช้ำบริเวณใบหน้าบ้างเท่านั้น ตามร่างกายมีรอบแมลงกัดนิดหน่อย พอรู้สึกว่าคนรักมีอาการดีขึ้นผมก็อุ้มขึ้นมาอีกครั้ง
“ทอง เปิดประตูรถให้กูหน่อย แล้วมึงไปนั่งหน้ากับอาหนึ่งนะ อาครับพาน้องหยกไปโรงพยาบาลได้ไหมครับ” ผมสั่งไอ้ทองแล้ววางน้องหยกลงเบาะหลังนั่งข้างๆ ผมเสร็จก็หันมาถามอาหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถ อาหนึ่งพยักหน้าตอบ แล้วขับรถออกไปทันที
พอมาถึงโรงพยาบาลก็มีเจ้าหน้าที่มารับน้องหยกไปนอนบนเตียงเข็นเข้าห้องตรวจ ผมกับไอ้ทองลงมารอที่โถง ส่วนอาหนึ่งก็เอารถไปจอดที่ลานจอดรถ ไม่นานคุณหมอก็ออกมาแจ้งว่าน้องหยกปลอดภัยดี ผมกับไอ้ทองก็โล่งใจ อาหนึ่งเดินตามมาหาพวกเราที่กำลังคุยกับคุณหมออยู่
“คนไข้มีเพียงอาการเพลีย และหน้ามืดจากการไม่ได้ทานน้ำ หรืออาหารหลายชั่วโมงเท่านั้น ตอนนี้นอนให้น้ำเกลือพักผ่อนเพียงไม่นานก็กลับบ้านได้ครับ ส่วนรอยฟกช้ำหมอจะให้ยาไปทานะครับ” คุณหมอพูดจบก็ขอตัวกลับไปทำงาน พวกเรากล่าวขอบคุณแล้วรีบเดินเข้าไปดูคนไข้ที่นอนหลับอยู่บนเตียง
“น้องหยกปลอดภัยแล้วนะมึง ไอ้พลัส กูดีใจด้วยนะ” ไอ้ทองบอกผมพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ ผมก็ยิ้มตอบมันออกไป ตอนนี้รู้สึกโล่งใจมากที่สุด แม้ว่าคนรักจะมีสภาพแย่อย่างที่เห็นอยู่ก็ตาม เพียงมีชีวิตกลับมาผมก็ดีใจที่สุดแล้ว ได้แต่ภาวนาขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยเหลือ
“ผมขอบคุณอาหนึ่งมากนะครับที่ช่วยเหลือ ถ้าไม่ได้อาผมก็คงจะไม่มีทางได้น้องหยกคืนมา” ผมก้มลงกราบอาหนึ่ง ทำเอาเจ้าตัวตกใจรีบก้มตัวมาดึงผมเอาไว้ก่อนจะถึงพื้น ไอ้ทองก้รีบเข้ามาช่วยดึงผมให้ลุกขึ้น
“อย่าทำแบบนี้สิ พลัสเป็นเพื่อนรักกับทอง อาเป็นแฟนทองก็ต้องช่วยพลัสเป็นธรรมดา อย่าคิดมากเลยนะ เราเป็นคนกันเองแล้วนะ คราวหน้าห้ามกราบอาแบบนี้อีก แค่ไหว้อาก็รู้สึกแก่จะแย่แล้วรู้ไหม” อาหนึ่งยังมีอารมณ์ขัน ไอ้ทองยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆ คงเขินกับคำพูดของอาหนึ่ง ทำให้ผมต้องหัวเราะออกมาเบาๆ
“วันนี้ผมคงต้องเฝ้าน้องหยกที่โรงพยาบาลก่อนนะครับ ไว้เย็นๆ พอน้องหยกอาการดีขึ้นแล้วผมจะโทรศัพท์ให้มารับอีกทีนะครับ ไอ้ทองกูฝากดูที่งานศพให้หน่อยนะ กลางวันคงยังไม่มีอะไรวุ่นวาย เย็นๆ ค่อยเจอกันที่งานนะเพื่อน” ผมขอรบกวนอาหนึ่งกับไอ้ทองให้ช่วยดูงานศพคุณตาคุณยายให้ก่อน ส่วนตัวผมนั้นคงทิ้งคนรักที่นอนป่วยอยู่ตรงนี้ไปไม่ได้จริงๆ
“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวกูไปบอกทุกคนให้ว่าน้องหยกปลอดภัยแล้ว เย็นๆ กูจะให้คนมารับมึงกับหยกที่นี่แล้วกันนะ อ้อ...เย็นนี้มึงไม่ต้องทำอาหารที่งานล่ะ กูจะจัดการให้” ไอ้ทองเพื่อนรักช่างเป็นห่วงผมไปเสียทุกเรื่อง ผมยิ้มตอบมันไปด้วยความตื้นตัน พอทั้งคู่ออกจากห้องไปแล้ว ผมก็กลับมานั่งข้างเตียงคนรัก สำรวจดูทุกส่วนของร่างกายว่าเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อเห็นว่าไม่มีส่วนไหนที่น่าเป็นห่วง อีกทั้งน้องหยกก็นอนหลับสนิทหายใจเข้าออกเสียดัง เหมือนเพลียจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอมา ผมก็เบาใจก้มหน้าลงไปหอมแก้มคนรักเบาๆ นั่งกุมมือคนรักรอเพียงเวลาตื่นขึ้นมาเท่านั้น
-
เย้ ดีใจที่น้องหยกปลอดภัย เด๋วรอเจอพี่ต่อเลยน่ะพี่พลัส
แต่จะไม่ทำอะไรกับไอเชี่ยพวกนั้นเลยหรอ ตากับยายต้องมาตายฟรีหรอ ไม่เอาไม่ยอมมมม :m31: :m31: พวกมันต้องได้รับผลกรรม :angry2:
-
เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ น้องหยกกลับมาแล้ววววว วู้วววววววววววว แล้วเย็นนี้พี่พีทก็คงเดินทางมาถึง
ต่อไปชีวิตก็คงจะสุขสันต์แล้วสินะ ^^ หลังจากเกิดเรื่องขึ้นมากมายขนาดนี้
แล้วเรื่องพ่อผีพนันนั้นจะทำยังไง ถ้าก่อเรื่องให้พี่พลัสอีกจะทำยังไงดีล่ะ
-
หยกปลอดภัยก็ดีแล้ว
ดีที่เราเอาเงินให้มันได้
แต่มีบางครอบครัวเขาไม่เชื่อว่าลูกหลานถูกเรียกค่าไถ่
ไม่เอาเงินให้คนร้าย จึงต้องเสียคนรักไปอย่างน่าเสียดาย และเสียใจ
แอบรู้สึกแปลกๆ ที่ทุกคนเรียกกฤษว่าพลัส ทั้งๆ ที่ยังไม่มีการยืนยันฐานะที่แท้จริงกับครอบครัวจริงๆ เลย
และทั้งที่เคยเรียกกฤษมาตลอดชีวิต มาเปลี่ยนเอาง่ายๆ มันรู้สึกแปลก
-
เพี้ยงขอให้โทรศัพท์ที่เอาไป มีGPRS จะได้จับคนร้ายได้
-
วู้ๆ น้องหยกกลับมาสู้อ้อมอกแล้ว
ไอ้พวกเวรที่ฆ่าตากะยายยังลอยนวลอยู่ คิดแล้วก็ :fire:
แต่ก็ดีกว่าหยกโดนทำร้ายอ่ะ ..พี่พีทก็รีบมาหาน้องพลัสไวๆน๊า
-
ในที่สุดน้องหยกก้อปลอดภัยสักที พลัสจะได้เจอกับพี่ชายแล้ว
-
หยกกลับมาเเล้วรู้ว่าตายายเสียเเล้วต้องเสียมากเเน่ๆเลยอ่า
-
หยกกลับมาแล้ววว :z2: แล้วจะเป็นอย่างไรต่อ รีบมาต่อเร็วๆๆนะคับบ
-
น้องหยกปลอดภัยแล้ว....
เฮียหนึ่งกับเจ๊ทอง...ได้ใจไปเต็มๆ
ว่าแต่คุณตาคุณยายจะตายฟรี..เหรอ
บ้านเมืองมีขื่อมีแปร....
-
น้องหยกปลอดภัยกลับมาหาพี่พลัสแล้ว
-
เย้น้องหยกกลับมาแล้ว ปลอดภัยหายห่วง
ตอนหน้า พลัสจะได้เจอครอบครัวมั๊ยเนี่ย
-
เฮ้อ โล่งอก น้องหยกปลอดภัย ไม่โดนทำอะไร o13
แต่คนร้ายฆ่าตากับยาย แถมได้เงินไปอีก เคืองงงงงง :z3:
น้องหยกจะเศร้าแค่ไหนถ้ารู้ว่าตายายแท้ๆที่เพิ่งพบไม่นานมาเสียไปแบบนี้
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ในที่สุด
น้องหยกก็กลับมาสู่อ้อมกอดพี่พลัส
ถ้าน้องหยกรู้ความจริงว่า
คุณตาคุณยายเสียแล้ว
จะเป็นยังไงต่อไปหนอ
-
ยังดีที่มันไม่ทำอะไรหยก :เฮ้อ:
-
ดีใจด้วยน้าาา
คนเลวได้เงินแล้วยังขโมยโทรศัพท์อีก
-
ดีใจที่หยกปลอดภัยไม่เปนอะไรมาก
-
หยกจ๋า กลับมาแล้ว :mc4:
-
ทันแล้วววว
สู้ๆๆ งับ
-
หยกมาแล้วววววววววววว
-
:mc4: แล้วน้องหยกก็กลับมาอย่างปลอดภัย แต่ถ้ารู้ว่าคุณตา-คุณยายเสียไปแล้วคงช๊อกน่าดู พี่กฤษต้องรักและเอ็นดูน้องนะเพราะตอนนี้เหมือนน้องตัวคนเดียว
ต่อไปพี่กฤษก็จะได้เจอพี่พีทตัวเป็นๆ แล้ว หวังว่าต่อไปพี่กฤษคงพบเจอแต่สิ่งดีๆ ในชีวิตซะทีนะ
-
อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดดดดดดดดด
-
อย่าแจกมาม่าอีกนะคะ
-
เย้ ได้น้องหยกกลับมาแล้ว :mc4:
:L2: :L2:
-
:monkeysad:โอยยยยยยยยยยยย ลุ้นตามเกือบตาย ดีนะมาม่าเล็กน้อย ยังไงซ้าหยกก้อปลอดภัยแล้ว
-
ค่อยยังชั่วหน่อย
ไอ้เลวพวกนั้น เดี๋ยวรีบแจ้งตำรวจตามจับเลยนะ
-
ปลอดภัยแล้วนะ
กลับบ้านเรากัน
T^T
-
ดีใจจัง น้องหยกปลอดภัย
แต่ไอ้พวกที่ฆ่าตากับยายมันน่า :z6: :z6:
-
ดีใจอะ หมดทุกข์ไปเรืองนึงแล้ว เหลือรอเจอพี่พีทเท่านั้น อย่ามาม่านะคะ :o12:
-
น้องหยกกลับมาอย่างปลอดภัย
+ 1 นะคะ
-
:z3: :z3: :z3: :z13: :z13: :z13:
-
หยกปลอดภัย ดีใจๆๆ แล้วจะทำใจเรื่องตากับยายได้ไหมเนี่ยย?? T^T :sad4:
-
มาม่า จะหมดชามแล้วใช่ไหม
จะได้ครึกครื้นเหมือนเดิม :z10:
:กอด1:
-
แงๆๆๆๆๆ เสียน้ำตาอีกแล้วผม :sad11: ผมต่อเร็วๆ นะครับ
-
ดีใจอ่าเจอหยกแล้ว ~
ถ้าหยกรู้เรื่องตากับยายน่ะ โกรธอิพวกนั้นอะ ฆ่ามันๆ
:sad4:
-
วันนี้จะมาลงไหมครับ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน เข้ามาก็ได้ซดมาม่าชามใหญ่มาก
น้องหยกได้กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีใจด้วย
-
น้องหยกกลับมาแล้วววว ฟู่ว~~ โชคยังดีที่มันอยากได้แค่เงินเท่านั้น เหอๆ
แล้วพ่อ(ไม่แท้)ของพี่กฤษจะมาก่อปัญหาอะไรอีกป่าวเนี่ย
เรียกพี่กฤษๆถนัดกว่าเรียกพี่พลัสอีกนะเนี่ยย ฮ่าฮ่า
ด่านต่อไปก็พี่พีทของน้องพลัส เจอกันแล้วจะเป็นยังไงน๊าา
รออ่านตอนต่อไปค่าา
:กอด1:
-
ตอนนี้ก็ได้น้องหยกกลับมาแล้ว ต่อไปก็รอลุ้นเรื่องพี่พีท ><
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 69 “ณัฐวนิช”
ไม่อยากให้ใครว่าพาล ทำตัวระรานเป็นผู้ร้าย แต่ว่าถึงยังไง ฉันก็มนุษย์คนหนึ่ง โกรธเขาเสมอ เกลียดเธอที่ทิ้งแค้นทุกสิ่งที่เป็นวันนี้ มันทำใจไม่ไหวสักที กับความรู้สึกเจ็บลึกที่อยู่ในใจ
“พี่กฤษ...พี่กฤษครับ” เสียงเหมือนน้องหยกดังอยู่ใกล้ๆ ผมได้ยินเสียงเรียกซ้ำๆ อยู่อย่างนั้นสักพัก จึงพยายามลืมตาขึ้นมาก็ตกใจ เพราะกำลังเฝ้าไข้น้องหยกอยู่ดีๆ ดันเผลอหลับไปได้ จนต้องให้คนรักที่นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงเป็นฝ่ายเรียกผมให้ตื่นขึ้นมาแทน
“ขอโทษครับที่รัก พี่เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นนานหรือยังครับ เจ็บตรงไหนบ้างไหม หิวน้ำหรือเปล่า” ผมรีบลุกขึ้นมาดูคนรักใกล้ๆ ใช้มือลูบหน้าลูบตา ก้มลงหอมเบาๆ ตรงหน้าผาก น้องหยกได้แต่ยิ้มน้อยๆ มาให้ เพียงเท่านี้หัวใจก็เริ่มพองโตขึ้นมาจนรู้สึกอบอุ่นภายในใจ
“ถามหยกเป็นชุดเลยนะ หยกเพิ่งตื่นมาไม่นานเองครับ รู้สึกหิวน้ำเหมือนกัน” น้องหยกบอกเท่านั้นผมก็รีบรินน้ำใส่แก้วเสียบหลอดไปให้คนรักดื่มทันที น้ำหมดไปครึ่งแก้วน้องหยกก็ดันแก้วออกเบาๆ ผมจึงนำมาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง แล้วมองดูปริมาณน้ำเกลือที่ใกล้จะหมดพอดี ตอนนี้ใกล้เวลาหกโมงเย็นแล้วด้วย
“หิวไหมครับ หยกไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานใช่ไหม” ผมถามด้วยความเป็นห่วง เพราะคุณหมอบอกผมว่าคนรักเพลียจากการไม่ได้ทานน้ำ หรืออาหารเป็นเวลานาน พวกมันคงไม่ได้ให้น้องหยกทานอะไรเลย นึกแล้วก็แค้นใจ แต่ตอนนี้เพียงเห็นคนรักปลอดภัยผมก็สบายใจมากพอแล้ว ไม่อยากได้อะไรมากไปกว่านี้อีกเลย
“มันเอาข้าวเอาน้ำให้หยกกินอยู่หรอกครับ แต่หยกทานไม่ลงเอง เอ่อ...พี่กฤษครับ หยก...หยกมีข่าวร้ายจะบอกพี่กฤษ” น้องหยกทำท่าทางเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา แต่ไม่กล้า ซึ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจกับเรื่องตัวเองเหมือนกัน ใจยังไม่กล้าบอกคนรักเรื่องคุณตาคุณยาย
“หยกครับ ต่อไปหยกเรียกพี่ว่าพลัสนะครับ พี่อยากใช้ชื่อนี้ คือ...คุณตาสั่งเสียเอาไว้ก่อนตายว่าอยากให้พี่ไปหาครอบครัวให้เจอ แล้วกลับไปอยู่กลับครอบครัวพี่ให้ได้ คุณตาคุณยายถึงจะนอนตายตาหลับ” ผมบอกน้องหยกออกไปอย่างราบเรียบ คนรักยังนิ่งอึ้งมองผมตากลม ไม่ได้ถามหรือพูดอะไรเป็นเวลานานช่วงอึดใจ
“พี่กฤษ...พี่พลัสหมายความว่าอะไร พี่ให้หยกเรียกพี่ว่าพลัสเพราะอะไรนะ” น้องหยกถามออกมาเหมือนพยายามทำความเข้าใจ ผมสังเกตเห็นหยดน้ำตาปริ่มอยู่ตรงหางตา และตอนนี้ม่านตาของผมก็เริ่มพร่ามัวด้วยหยาดน้ำตาเช่นกัน กลั้นน้ำตาไว้ได้ไม่นานก็หยดลงบนผ้าห่มของคนรัก เท่านั้นเองเราสองคนปล่อยโฮออกมาพร้อมกัน ผมถลาเข้ากอดคนรักไว้แน่น
“ฮือ...ฮือออ ตา...คุณตา คุณยาย...ไม่จริงใช่ไหม หยกไม่เชื่อ...ฮึก มันไม่จริงใช่ไหม ฮือออ” น้องหยกสะอึกสะอื้นร้องไห้ฟูมฟายออกมา ผมนั้นพูดอะไรไม่ออกด้วยความเสียใจจุกแน่นอยู่ในอก ได้แต่เพียงลูบหลังปลอบใจคนรักเท่านั้น ใจจริงแล้วผมแทบจะขาดใจตายไปเสียให้ได้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ผมจำเป็นต้องรีบทำใจเพราะยังมีน้องหยกยอดดวงใจที่ยังต้องดูแลอีกทั้งคน
“พี่ขอโทษ...พี่กลับมาช่วยตากับยายไม่ทัน พี่เสียใจ พี่ผิดเองครับ” ผมพยายามกลั้นใจไม่ให้สะอื้นออกมา ผมต้องพยายามทำตัวเข้มแข็งเพื่อเป็นที่พึ่งให้คนรักให้ได้ ในตอนนี้ผมทำได้ดีที่สุดเพียงเท่านี้ ถ้าผมกลับบ้านเร็วกว่านี้เรื่องราวทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้ จริงๆ แล้วผมเป็นฝ่ายผิดเอง
“พี่ไม่ผิดหรอกครับ พวกมันต่างหาก ไอ้พวกเลวพวกนั้นต่างหาก พวกมันทำให้ตากับยายต้องตาย” อยู่ๆ น้องหยกก็หยุดร้องไห้ พยายามกลั้นอาการสะอึกสะอื้น แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น แววตาดูแข็งกร้าวทั้งที่ยังมีหยาดน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
“พวกมันก็เลยมาหาพี่ที่บ้าน พอมันไม่เจอพี่ก็เลยลากหยกออกมามัดปากกับมือเท้าหยก มันจำหยกได้จากครั้งนั้นที่เคยเจอ ก็เลยคิดจะเอาหยกมาขู่เรียกค่าไถ่จากพี่ ตากับยายเป็นยังไงตอนนั้นหยกไม่รู้เลย พวกมันเอาถุงผ้ามาคลุมหัวหยกไว้ แล้วพาหยกเข้าไปในรถพาไปไหนไม่รู้” น้องหยกเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงอัดอั้นในใจ
“มันพาหยกไปที่โกดังที่ไหนไม่รู้ พอหยกถามหาพ่อพี่พวกมันก็เอาแต่หัวเราะ แล้วบอกหยกว่ามันฆ่าพ่อพี่ตายไปนานแล้ว มันแค่อยากได้เงินคืนแต่พี่ไม่สนใจพวกมันเลย มันจึงต้องทำแบบนี้ มันเอาโทรศัพท์หยกโทรหาพี่แล้วยึดเอาไว้” น้องหยกพยายามบอกเล่าเรื่องราวที่พบเจอมา ผมได้แต่นั่งฟังเงียบๆ ผมไม่รู้สึกเสียใจเลยที่รู้ว่าคนที่เคยคิดว่าเป็นพ่อตายไปแล้ว มันไม่เคยทำตัวสมกับที่ผมจะเรียกว่าพ่อด้วยซ้ำ และเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะมันคนเดียว
“หยกอยู่ที่นั่นนานพอจะรู้ว่าอีกด้านของโกดังเป็นบ่อนการพนันด้วย แถมยังมีการขายยาเสพติดอีก คงอยู่ต่างจังหวัดที่ไกลมาก เพราะมันใช้เวลาขับรถหลายชั่วโมง หยกคิดอะไรไม่ออกในตอนนั้น แต่พอนึกอะไรได้ก็พยายามร้องขอโทรศัพท์คืน หยกบอกพวกมันว่าโทรศัพท์หยกเป็นรุ่นใหม่ ราคาแพง มีกล้องหน้ากล้องหลัง มีลูกเล่นอะไรพิเศษบ้าง” น้องหยกพูดจนผมเริ่มงง
“หยกไปบอกมันแบบนั้นทำไมล่ะครับ พูดแบบนั้นพวกมันก็ยิ่งอยากได้สิครับ” ผมถามออกไปอย่างตามไม่ทันคนรัก ไม่เข้าใจว่ากำลังจะสื่ออะไรออกมา น้องหยกยังไม่ตอบแต่กลับส่งรอยยิ้มแปลกๆ มาให้ผม
“นั่นล่ะครับที่หยกต้องการ หยกอยากให้พวกมันใช้โทรศัพท์เครื่องนั้น และอยากให้มันยึดเอาไว้ด้วยเลยยิ่งดี พวกมันทำอะไรกับเราไว้ เราจะไปเอาคืนกับพวกมันให้สาสม หยกอยากให้พวกมันโดนวิสามัญตายไปให้หมดทุกคน แผ่นดินนี้จะได้สูงขึ้นเสียที ตากับยายของหยกจะต้องไม่ตายฟรี” น้องหยกเค้นเสียงออกมาด้วยอารมณ์โมโหจนผมเริ่มวิตก
“หยก...พี่ว่าอย่าเลยนะครับ มันจะมีอันตรายมาถึงเราหรือเปล่า พี่ว่าเราอย่าไปยุ่งกับมันเลย เรื่องจะได้จบๆ ไป” ผมพยายามโน้มน้าวคนรักให้ใจเย็นลง และหวังว่าจะปล่อยวางกับเรื่องนี้ลงได้
“ไม่ครับ หยกจะต้องจัดการพวกมันให้ได้ ถ้าเรายอมมันครั้งหนึ่ง มันก็ต้องหาโอกาสมาข่มเหงพวกเราอีกครั้งแน่ๆ อีกอย่างนะครับ ถ้ามันไม่ทำกับเรามันก็ต้องไปทำกับคนอื่นอยู่ดี แล้วที่สำคัญ ใครทำอะไรกับหยกเท่าไร หยกจะเอาคืนพวกมันให้คุ้มค่าแน่นอนครับ” น้องหยกเคี้ยวฟันพูดจนผมเริ่มกลัวอาการของคนรัก
“หยกจะทำยังไงเหรอครับ” ผมถามออกไปด้วยความหวาดระแวงกับแผนการของคนรัก ท่าทางของน้องหยกตอนนี้ดูน่ากลัวมาก และคิดว่าจะพูดอะไรออกไปอย่างไรน้องหยกก็คงไม่ฟังผมแน่ๆ ดวงตาของน้องหยกเต็มไปด้วยอารมณ์เคียดแค้นแม้จะมีหยาดน้ำตาไหลออกมาเป็นทางบนใบหน้า
“หยกจะไปหาคุณตาคุณยายก่อน แล้วจะไปขอให้อาหนึ่งช่วยอีกที คิดว่าอาหนึ่งคงจะรู้จักกับตำรวจใหญ่ๆ บ้าง หยกมีหลักฐานกับเบาะแสบางอย่างจะส่งให้ตำรวจที่ไว้ใจได้ครับ” น้องหยกดูไม่มีอาการอ่อนเปลี้ยอีกเลย แถมยังดูกระฉับกระเฉงดีอีกด้วย ผมจึงรีบไปตามพยาบาลมาดูอาการ และโทรตามไอ้ทองให้มารับ
“คนไข้แข็งแรงดีแล้วค่ะ คุณหมอให้กลับบ้านได้เลย คุณไปชำระเงินพร้อมรับยาบำรุงด้านนอก แล้วพาคนไข้กลับได้เลยค่ะ” พยาบาลพูดระหว่างที่ผมรอให้น้องหยกเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ที่ไอ้ทองเตรียมเอาไว้ให้ พอออกไปชำระเงินรับยาเรียบร้อย น้องหยกก็เดินออกมาพอดี
“หยกหิวไหมครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง เพราะคนรักยังไม่ได้ทานอะไรเลยเป็นเวลานานแล้ว
“ยังครับ หยกอยากคุยกับอาหนึ่งเร็วที่สุดมากกว่า” คนรักบอกแบบนั้น แต่ผมไม่ยอมง่าย เดินออกไปหาซื้อน้ำส้มขวด พร้อมขนมจีบ ซาลาเปามาให้ทานรองท้องก่อน ทั้งที่น้องหยกพยายามปฏิเสธ แต่ผมก็ยังพยายามให้คนรักทานให้หมดจนได้ ไอ้ทองก็มาถึงโรงพยาบาลพอดี
“พี่ทองมาคนเดียวเหรอครับ อาหนึ่งล่ะครับ” น้องหยกถามทันทีที่ขึ้นรถไอ้ทองมาได้
“ทุกคนอยู่ที่งาน...เอ่อ...น้องหยกหายดีแล้วใช่ไหมครับ ยังเจ็บตรงไหนหรือเปล่า หมอว่ายังไงบ้าง” ไอ้ทองเหมือนกลัวว่าผมยังไม่ได้บอกน้องหยกเรื่องงานศพคุณตาคุณยาย จึงยังไม่กล้าพูดออกไป และเปลี่ยนเรื่องถามน้องหยกทันที
“หยกทราบเรื่องคุณตาคุณยายเสียชีวิตแล้วครับ ตอนนี้หยกสบายดีแล้วครับ ไม่เป็นอะไรมาก เรารีบไปงานศพเถอะครับ หยกมีเรื่องจะขอให้อาหนึ่งช่วยนิดหน่อย แต่ต้องรีบด้วยนะครับ เพราะหยกกลัวว่าพวกมันอาจจะรู้ตัวก่อน แผนการหยกอาจจะเสียได้” คนรักผมบอกไอ้ทองไปแบบนั้น ทำเอาคนฟังถึงกับงงหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามว่าน้องหยกพูดเรื่องอะไร ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ เพราะยังไม่เข้าใจคนรักเหมือนกัน
ไม่นานก็มาถึงงานศพ น้องหยกรีบลงไปไหว้หน้าโลงศพคุณตาคุณยายเงียบๆ ไม่มีใครเข้าไปใกล้ มีเพียงผมที่เดินตามไปนั่งข้างๆ น้องหยกเหมือนคุยอะไรในใจกับคุณตาคุณยาย ตอนนี้ไม่มีหยดน้ำตาออกมาจากดวงตาคู่สวยตรงหน้าผมแม้แต่หยดเดียว สายตาน้องหยกดูแข็งกร้าวเหมือนอยากจะชำระแค้นบางอย่างให้กับคุณตาคุณยายให้จงได้
“อาหนึ่งอยู่ไหนครับ หยกอยากคุยด้วย” น้องหยกหันมาถามผมหลังจากที่ลุกขึ้นยืนแล้ว ผมได้แต่กวาดสายตาหาก็พบอาหนึ่งนั่งอยู่ตรงศาลาด้านนอก จึงพาคนรักเดินไปหาทันที
“น้องหยก หายดีแล้วเหรอครับ ยังเจ็บตรงไหนไหม” อาหนึ่งถามด้วยความเป็นห่วง ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นก็มองด้วยสายตาห่วงใย แต่คนรักของผมกับนิ่งเงียบ จนผมรู้สึกอึดอัดตาม
“อาหนึ่งครับหยกมีเรื่องจะขอร้อง เชิญด้านนี้หน่อยสิครับ พี่กฤษด้วย” น้องหยกพูดจบทุกคนก็ออกอาการงงทันที โดยเฉพาะอาหนึ่งที่ดูจะงงมากกว่าเพื่อน แต่ก็ยอมเดินตามผมกับน้องหยกมาแต่โดยดี
“กฤษให้เรียกว่าพลัสแล้วไม่ใช่เหรอ ยังไม่ได้บอกน้องหยกเหรอครับ” อาหนึ่งถามออกมาเหมือนชวนคุย เพราะบรรยากาศดูอึดอัดพอสมควร ด้วยท่าทีเอาจริงเอาจังของน้องหยก และแววตาที่ดูเหมือนกำลังโกรธใครมานาน ทำให้คนที่ยังไม่รู้เรื่องราวอย่างอาหนึ่งถึงกับทำตัวไม่ถูก
“ครับพี่พลัสก็ได้ แต่ไม่ใช่ประเด็น อาฟังหยกก่อนครับ พี่พลัสเอาโทรศัพท์ออกมาหน่อย” น้องหยกสั่งจบก็แบมือมาทางผม ทั้งที่ยังงงอยู่แต่ก็รีบล้วงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ทันที
“หยกมีอะไรจะให้ดูครับ” น้องหยกเอาโทรศัพท์ผมไปทำอะไรบางอย่าง ไม่นานก้ยื่นกลับมาให้ผม กับอาหนึ่งดู มันเป็นภาพเหมือนโกดังสินค้าที่ถูกดัดแปลงมาเป็นบ่อนการพนัน และมีคนกำลังเสพยาอยู่บางมุมของโกดังอีกด้วย บางภาพก็เป็นใบหน้าของไอ้พวกคนที่เคยมาทวงหนี้พ่อของผม
“หยกไปได้ภาพพวกนี้มาอยู่ในเครื่องพี่ได้ยังไง” ผมถามออกไปด้วยความงง เพราะภาพเหล่านี้จะมาอยู่ในโทรศัพท์ของผมตอนไหนกัน
“มันเป็นเทคโนโลยีของโทรศัพท์รุ่นนี้ครับ หยกแค่เอาอีเมล์ของตัวเองมาใส่ไว้ในเครื่องพี่ให้มันเชื่อมกัน ข้อมูลทุกอย่างของโทรศัพท์หยกจะมาอยู่ในเครื่องนี้ทั้งหมด ภาพพวกนี้หยกหลอกว่าจะสอนให้พวกมันลองใช้กล้องโทรศัพท์ดูความชัด ทั้งกล้องหน้ากล้องหลัง ก็เลยได้ภาพแบบนี้มา ไม่ใช่แค่นี้นะครับ ตอนนี้หยกยังรู้ด้วยว่าพวกมันอยู่ที่ไหนด้วย ไม่ว่ามันจะเปิดหรือปิดโทรศัพท์ หรือจะเปลี่ยนซิมก็ตาม” น้องหยกมีสีหน้าเหมือนนักกีฬากำลังใกล้จะถึงเส้นชัย ริมฝีปากขบเม้มจนเริ่มแดง ผมกับอาหนึ่งเพียงสบตากัน
“น้องหยกจะให้อาช่วยยังไงครับ” อาหนึ่งถามออกมา หลังจากที่ยืนเงียบฟังน้องหยกมานาน
“อาหนึ่งต้องหาตำรวจระดับสูงๆ ที่พอไว้ใจได้มาเอาหลักฐานพวกนี้ไปบุกจับมันครับ กำลังคนกับอาวุธของพวกมันมีเยอะพอสมควร หยกคิดว่าต้องรีบจัดการด้วย หากพวกมันรู้ตัวก่อนจะไม่เป็นผลดีอย่างแน่นอนครับ” น้องหยกบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ได้ครับ อามีเพื่อนที่สนิทพอจะจัดการได้ อาติดต่อให้เดียวนี้เลย” อาหนึ่งเดินห่างออกไปหน่อยเพื่อโทรศัพท์คุยกับเพื่อน เหมือนกำลังอธิบายอะไรเสียยืดยาว ใช้เวลานานพอสมควรจึงเดินกลับมาหาผมกับน้องหยกที่เดิม
“เพื่อนอาขอรูปที่น้องหยกได้มาด้วยได้ไหม คือมันอยากมั่นใจว่าเป็นพวกเดียวกับที่กำลังตามล่าอยู่ตอนนี้พอดี รับรองว่าเพื่อนอาคนนี้ไว้ใจได้แน่นอนครับ” อาหนึ่งรับรองแบบนั้น ดูเหมือนน้องหยกจะมั่นใจมากขึ้นจึงส่งรูปเข้าไปให้ อาหนึ่งส่งรูปต่อให้เพื่อนอีกที ไม่นานโทรศัพท์อาหนึ่งก็ดังขึ้นมา
“เออ...ใช่...น้องเค้าหลอกให้พวกมันถ่ายมาได้ จริงเหรอวะ ได้เลยมึง...เออ...กูจะรีบไป” อาหนึ่งคุยกับเพื่อน แล้วทำท่าเหมือนกำลังตื่นเต้นกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วหันมาหาพวกผม
“หยกคงต้องไปกับอาแล้วล่ะ เรื่องนี้เป็นคดีระดับประเทศเลยนะ ทีมตำรวจกำลังตามล่าพวกมันอยู่ หาที่กบดานมานาน เวลาได้เบาะแสพวกมันก็จะย้ายที่หนีทันตลอด ตอนนี้อยากให้พวกเราช่วยไปให้ข้อมูลที่กองปราบในกรุงเทพฯ อาจะเป็นพาไปเอง ทางนั้นกำลังเตรียมกำลังจะบุกจับให้เร็วที่สุดเหมือนกัน” อาหนึ่งเล่าด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ผมไปด้วยได้ไหมครับ ไม่อยากให้น้องหยกไปคนเดียว” ผมพยายามขออาหนึ่งตามไปด้วยเพราะรู้สึกเป็นห่วงคนรักมากเหลือเกิน
“อาดูแลหยกให้เอง รับรองว่าจะดูแลอย่างดี โตโต้บอกว่าพีทกำลังเดินทางมาจะถึงที่นี่แล้ว พลัสอยู่รอเจอพี่ชายที่นี่ไม่ดีเหรอ” อาหนึ่งบอกผมว่าพี่ชายกำลังจะมาเท่านั้น ทำเอาใจเต้นด้วยความตื่นเต้นมากมายเหลือเกิน ผมกำลังจะได้เจอพี่ชาย แต่ในใจก็เป้นห่วงคนรักที่สุดเหมือนกัน
“จริงเหรอครับ พี่พีทจะมาหาพี่กฤษ...เอ้ย...พี่พลัส ยังไม่ชินปากแฮะ อยู่ๆ จะมาเรียกพี่กฤษว่าพลัส ว่าแต่ทำไมพี่พีทมาเร็วจัง” น้องหยกถามด้วยความตื่นเต้นไม่ต่างกับผมเช่นกัน
“คุณโตโต้อีเมล์ไปบอกพี่พีทเรื่องเมื่อวันก่อน พี่พีทเลยเป็นห่วงทิ้งโปรเจคที่กำลังจะส่งมาหาพี่ทันที แต่พี่อยากไปเป็นเพื่อนน้องหยกมากกว่า” ผมพยายามขอตามคนรักไปด้วย เพราะความเป็นห่วงมันคาใจ เรื่องพี่ชายถ้ารีบกลับมาเจอก็คงไม่เป็นไร
“พี่พลัสอยู่ที่นี่เถอะครับ รอเจอพี่ชายดีกว่านะ หยกไปกับอาหนึ่งไม่นาน แค่ไปให้ข้อมูลเท่านั้นล่ะครับ ที่เหลือคงต้องให้ทางตำรวจเป็นฝ่ายจัดการให้ อีกอย่างพี่พีทอุตส่าห์รีบมาหาน้องชายที่ไม่ได้เจอกันตั้งยี่สิบกว่าปี จะให้มารอเก้อคงไม่ดีหรอกครับ” น้องหยกจับแขนสองข้างของผมไว้ เหมือนพยายามสร้างความมั่นใจให้ผมคลายกังวล
“ก็ได้ครับ พี่จะรอพี่พีทกับหยกที่นี่ อาหนึ่งครับ ผมฝากดูแลน้องด้วยนะครับ” ผมยอมรับโดยดี พร้อมฝากฝังคนรักกับอาหนึ่งเพื่อความสบายใจ อาหนึ่งเพียงตบไหล่ผมเบาๆ เหมือนจะบอกว่าวางใจได้ ผมจึงยกมือไหว้ขอบคุณแล้วมองสองคนเดินไปขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ว
-
กรี้ดรักคนเขียนจังมาต่อได้เร็วซะใจมากกระโดนกอดหนึ่งที่ :กอด1:
รออยากเจอพี่พีท แล้วนะ น้องหยอกโหดมากกกกก ฉลาดมาก
-
find my iphone หรอคับ 555555 สวดยวดดด
-
o22 o22 o22
น้อง หยก สุดยอด
รุ่นนี้มันทำได้ด้วย หรอ ??
ร้ายมาก ก ก
-
น้องหยก o13 สุดยอด
ฝาก :z6: :z6:ไอ้พวกที่ทำร้ายตากะยายหลายๆทีเลย
-
หยกฉลาดมาก
-
หยกฉลาดมาก o13 o13
อยากเจอพีทแล้ว :laugh:
-
เชียร์น้องหยกเจ้า กระทืบให้จมดินไปเลย ^___________^ :beat: :z6:
-
o13 o13 o13
-
อ่า....อยากกระโดดกอดน้องหยกแรงๆ เลย ฉลาดมากลูก
+ 1 ให้เฮียหนึ่งของเจ๊ทอง...ที่พึ่งได้
อีก 1 จ๊วบบบบบบ.....ให้คุณคนเขียน
-
แรง
-
น้องหยกฉลาดมากๆคราวนี้แหละไอ้พวกโจรมึงไม่รอดแน่ๆ
น้องหยกพกความแค้นมาเต็มอัตราเลยแหละ
-
ฆ่ามานนนนนนนนนนนนนนนนนน :angry2:
-
น้องหยก o13
บางครั้งเทคโนโลยีก็มีประโยชน์เหมือนกันน่ะ :laugh:
:L2: :L2:
-
น้องหยกเจ๋งมากๆ o13 ฉลาด ยอดอัจฉริยะ แต่ที่เจ๋งจริงๆ ขอยกให้ โทรศัพท์รุ่นนี้ :z3: อยากได้บ้าง
:call: ขอให้ไอ้พวกชั่วทั้งหลายโดนฆ่าให้ราบเรียบเลย แผ่นดินจะได้สูงขึ้น
พี่พลัสระวังตัวไว้นะ อย่าทำให้น้องหยกโกรธ โมโหนะ ไม่งั้นมีหวังโดน :beat: :z6: แหงๆ
-
จัดเต็มเลยหยก
-
ให้ว่องเลยหยก
จะได้เจอพี่พีทแแล้ว
-
น้องหยก โดนใจเจ๊อย่างรุนแรง เริ่ดมากค่ะคุณน้อง นู๋แมนกว่าอิพี่กฤษ เอ้ย พี่พลัสบางทีหน่ะลูก
หวังว่าไปแล้วจะไม่เป็นอันตรายอีกน่ะ :angry2:
-
น้องหยกตั้งสติไวมาก
-
มือถือรุ่นไหนเนี่ย อยากรู้มว๊ากกก เอามาใช้กับแฟน ดูว่าแอบมีกิ๊กเปล่า :laugh:
-
น้องหยกเข้มแข็งและมีสติดีมากค่ะ o13
-
น้องหยกเป็นคนฉลาด และตั้งสติได้ดี
แต่พี่พลัสเนี่ยะ ยังไงก็ไม่ชิน
-
สายสืบสาว :กอด1:
-
โหมดนี้ของหยก ได้ใจไปเลยยย
อย่าไปยอมนะ คนชั่วทำได้กับคนแก่แบบนี้อะ
ต้องเอาไปขังลืมเสียให้เข็ด
-
น้องหยกสู้ๆ
-
+1 และกดเป็ดเหลืองให้เจ๊ทอง เจ๊เป็นเพื่อนแท้ของกฤษจริงๆ o13
น้องหยกฉลาดมากเลยลูก :กอด1:
-
รอพี่พีท ฮาาา
-
อย่างงี้ต้องเปลี่ยนสุภาษิตใหม่ จาก ไก่ได้พลอย เป็น คนโง่ได้เทคโนโลยี
-
รอดูผล :z10: :z10:
:กอด1:
-
ไม่อยากให้พี่พลัสห่างจากน้องหยกเลย กลัวจะต้องจากกันไกลอีกอะ มาม่าอีกรอบ :call:
-
น้องหยกสุดยอดมากอะ เป็นไงล่ะ เล่นกะใครไม่เล่น เห็นเงียบ ๆ แบบนี้แต่ร้ายเอาเรื่องนะเนี้ย
ดีแล้วล่ะคนเลว ๆ แบบไอ่พวกนั้นจะได้หมดไปจากประเทศซักที
พี่พีทจะมาแล้วววววววววววว ตื่นเต้น ๆ ๆ ๆ ด้วย อยากรู้จะเป็นยังไง
-
ตื่นเต้น ๆ รอด้วยคนค่ะ
-
ผูกเรื่องได้น่าสนใจดี
ไล่ตามอ่านอย่างเพลิดเพลิน.....รออ่านต่ออยู่ค่ะ
-
มารอน้องหยกกะพี่พลัส :m1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 70 “ณัฐวนิช”
อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่ หมอกและควันช่วยกันพรางตา มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่ แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
ผมเดินไปเดินมาอยู่ในงานศพ ไม่เป็นอันกินอันนั่ง จนทุกๆ คนเอือมระอาที่จะพูดกับผม จึงปล่อยให้เดินพล่านไปทั่วบริเวณด้วยความเป็นกังวล ทั้งห่วงน้องหยกที่ต้องเดินทางไปกองปราบเพื่อให้เบาะแสเรื่องคนร้าย และพะวงเรื่องพี่พีทที่กำลังจะมาถึงในเวลาอันใกล้นี้แล้ว
“กฤษ...พลัส พลัส ไอ้พลัส มึงยังจำชื่อตัวเองไม่ได้เลยใช่ไหม” เสียงไอ้ทองดังอยู่ข้างหลังจนผมตกใจสะดุ้งสุดตัว ไม่ใช่ไม่ได้ยินเพราะจำชื่อใหม่ตัวเอง หรือชื่อเดิมที่พ่อแม่แท้ๆ ผมตั้งให้ตั้งแต่เกิดไม่ได้ แต่เพราะกำลังคิดเรื่องอื่นวุ่นวายอยู่ในหัวสมองจนยุ่งไปหมดต่างหาก
“อะไรวะ กูจำได้ว่ากูให้มึงเรียกกูว่พลัส แต่มึงจะตะโกนมาทำเชี้ยอะไร หูกูจะแตก” ผมหันไปด่าไอ้ทองด้วยความโมโห มันยืนหน้านิ่วมองผมด้วยความรำคาญเช่นกัน ทุกคนในงานศพก็ดูท่าทางเป็นห่วง หรือไม่ก็กังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้นพอสมควร
“กูว่ามันแปลกๆ นะ เรียกมึงว่าพลัสยังไงก็ไม่ชิน ดูไฮโซเป็นบ้าเลยว่ะ ให้พวกกูเรียกไอ้กฤษบ้านนอกเหมือนเดิมไม่ได้เหรอวะ” ไอ้ทองหาเรื่องติผมเรื่องชื่อจนได้
“ไม่ได้ กูสัญญากับปู่แล้วว่าต้องกลับไปอยู่กับครอบครัวแท้ๆ ของกูให้ได้ พ่อแม่กูตั้งชื่อให้กูว่าพลัส พวกมึงก็ต้องเรียกกูว่าพลัส เข้าใจไหมไอ้ทองหล่อ อิจฉากูล่ะสิที่มีชื่อเล่นไฮโซ ชื่อกูดูดีกว่ามึงเยอะเลยว่ะ” ผมพยายามอธิบายสั้นๆ ให้ไอ้ทองมันเข้าใจ
“หนอย...ไอ้กิ้งก่า ไม่ทันไรชูคออวดชื่อไฮโซใส่กูซะแล้ว ถึงชื่อมึงจะไฮโซ แต่กูว่าหน้าตากับสันดานมึงก็ยังบ้านนอกอยู่ดีล่ะวะ คนเชี่ยอะไรนั่งโชว์ตูดขาวจั๊วะขี้ลงคลองหลังบ้าน รอให้มึงดังเมื่อไรกูจะเอารูปมึงตอนขี้ไปขายให้นักข่าว” ไอ้ทองมันขู่ผมเรื่องสมัยเด็กที่ผมไม่ชอบเข้าไปถ่ายในส้วมเพราะมันเหม็น จึงถอดกางเกงถ่ายลงคลองหลังบ้านในสวน ไม่นึกว่ามันจะมาหาผมที่บ้านแล้วเห็นผมในสภาพนั้นจนได้
“ไอ้ทอง...ถ้ามึงปล่อยให้รูปกูออกไปให้คนอื่นเห็นเมื่อไรกูจะ...กู...กูจะทำอะไรมึงดีวะ” ผมยังคิดไม่ออก แต่เริ่มโมโหมันขึ้นมา ไม่นึกว่ามันจะมีอารมณ์มาพูดกับผมเรื่องแบบนี้ ทำเอาตอนนี้ผมต้องลืมเรื่องน้องหยกกับพี่พีทออกไปก่อนจนได้ อยากจะเตะก้นมันแรงๆ สักป๊าบจริงๆ
“โถ...โถ...โถ...ไม่ทันไร ถึงกับด่ากูไม่ออก วิญญาณผู้ดีเข้าสิงมึงแล้วล่ะสิ กูไม่ได้มีแค่รูปมึงขี้นะไอ้คุณพลัส กูยังมีรูปมึงแอบดูหนังสือโป๊ รูปมึงแก้ผ้าอาบน้ำหลังบ้าน รูปมึงถกกางเกงเกาตูดไม่ใส่กางเกงใน รูปมึง...ว๊าย...” ไอ้ทองยังพูดไม่ทันจบผมก็ยกขาทำท่าจะเตะมัน ทำให้มันตกใจสาวแตก รีบวิ่งหนีผมออกไปนอกศาลา
“พี่พลัสคะ อย่าไปถือสาเจ๊เลยค่ะ เจ๊แค่อยากแหย่ให้พี่ไม่ต้องคิดมากเรื่องพี่หยกเท่านั้นเอง แต่หัวสมองแบบนั้นคงหาวิธีดีๆ ไม่ค่อยได้ เลยต้องมายั่วให้พี่โมโหแทน” น้องพลอยเข้ามาห้ามไม่ให้ผมวิงตามไปเตะอีตุ๊ดนั่น นี่ผมนึกไม่ถึงว่ามันจะแอบถ่ายรูปทุเรศๆ ของผมได้เยอะขนาดนั้น สงสัยต้องแอบย่องเข้าห้องมันไปทำลายหลักฐานสักวัน
“พี่พลัสใจเย็นๆ ก่อนนะคะ นั่งคุยกับพลอยตรงนี้ดีกว่า พี่หยกสบายดีแล้วใช่ไหมคะ หมอว่ายังไงบ้าง” น้องพลอยพยายามลากผมมานั่งที่โต๊ะเดียวกับเจ โตโต้ และพี่บาส ส่วนไอ้ทองไม่รู้วิ่งหนีไปถึงไหนแล้ว
“ใช่ครับ ตั้งแต่หยกกลับมาเรายังไม่ได้คุยอะไรเลย เห็นไปหาอาหนึ่งแล้วก็ออกไปข้างนอกกัน ว่าจะถามพลัสผมก็ไม่กล้า ตกลงมีเรื่องด่วนอะไรกันเหรอ” พี่บาสเอ่ยปากถามเรื่องที่น้องหยกคุยกับผม และอาหนึ่ง
“ก็เรื่องที่หยกถูกลักพาตัวไปครับ น้องหยกได้หลักฐานจากโทรศัพท์ที่พวกมันยึด เอามาถ่ายรูปเล่นจนเห็นว่าอยู่ในบ่อนใหญ่ มีสิ่งเสพติด กับหน้าพวกคนร้ายเต็มไปหมด รูปมาจากโทรศัพท์น้องหยก แต่มาโชว์ในเครื่องผม แล้วทำยังไงไม่รู้ถึงบอกได้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหน ทั้งที่พวกมันเปลี่ยนซิมโทรศัพท์ไปแล้ว แถมยังบอกจะแก้แค้นให้ตากับยายอีก ผมไม่สบายใจเลย” ผมอธิบายอย่างไม่เข้าใจเทคโนโลยี
“อ๋อ ระบบ iCloud น่ะครับมันโยนข้อมูลของอีกเครื่องมาสู่อีกเครื่องได้ทางการออนไลน์ แล้วก็มีระบบเช็คว่าเครื่องที่เราตั้งค่าเอาไว้อยู่ที่ไหน แม้จะปิดเครื่องไปมันก็หาเจอได้ครับ น้องหยกฉลาดมากเลยนะครับ อย่างนี้รับรองว่าตำรวจเจอที่ซ่อนของพวกมันแน่ๆ จะว่าไปน้องหยกนี่น่ากลัวนะพลัส” โตโต้อธิบายพร้อมชื่นชมคนรักผมแปลกๆ
“อุ้ย...อย่างนี้พี่พลัสคงหนีไปไหนไม่รอดแน่ พี่หยกฉลาดล้ำแบบนี้ แถมยังไม่ยอมใครอีกแบบนี้ ถ้าพี่พลัสทำอะไรไม่ดีนะมีหวัง หึหึ” น้องเจพูดขู่เสียจนผมเริ่มกลัว
“ได้ข่าวว่าวันก่อนหยกด่าซะมึงหงอยเลยนี่” เสียงไอ้ทองดังมาจากข้างหลัง ไอ้นี่มันชอบเข้ามาทางด้านหลังผมเสียจริง อยากจะลุกไปเตะมันให้สักที แต่เหมือนจะรู้ทันก็เลยรีบวิ่งไปหลบอีกฟาก พร้อมนั่งลงข้างพี่บาสทันที
“มึงพูดเรื่องอะไร กูไม่รู้เรื่อง” ผมใจหายวาบเหมือนกัน กลัวว่ามันจะรู้เรื่องที่ไปแกล้งให้น้องหยกหึงแล้วโดนด่าเสียจนพูดไม่ออก แถมยังไม่ยอมให้ผมแตะต้องตัวไปทั้งคืนอีก
“อย่ามาแกล้งโง่เลยครับคุณพลัส วันงานเลี้ยงที่โรงแรมกู คุณไปยั่วเด็กๆ ที่มาขอถ่ายรูปจนคุณน้องหยกหึงเข้าให้ กูสั่งให้เด็กพวกนั้นไปขอถ่ายรูปมึงเองล่ะ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า อดเอากับเมียไปเลยคืนนั้น แถมยังโดนด่าจนหน้าเสียอีก ตัวใหญ่ซะเปล่า โดนเมียด่าตาละห้อยยังกับลูกหมา ฮ่าๆๆ นึกแล้วยังขำ” ไอ้ทองมันหัวเราะเสียงดังจนผมหน้าชา ที่แท้เป็นแผนการของมันนี่เอง
“ไอ้ตุ๊ดถึก ไอ้กระเทยควาย มึงเตรียมจองศาลาข้างๆ เอาไว้เลย กูจะฆ่ามึง” ผมรีบลุกขึ้นเตรียมจะไปหักคอมัน ไอ้ทองไหวตัวทันวิ่งพุ่งออกไปด้านหน้าศาลาจนชนใครคนหนึ่งที่เดินลากกระเป๋าใบใหญ่เข้ามาในศาลางานศพของคุณตาคุณยายผม ทุกคนที่อยู่ละแวกบ้านใกล้เรือนเคียงของผมที่รู้จักกับคุณตาคุณยายในงาน มองชายคนนั้นเป็นตาเดียวกันแม้แต่ผมเองก็ต้องมองค้างอยู่แบบนั้น
“ว๊าย...กรี๊ด...ผีหลอก” ไอ้ทองตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อเงยหน้าสบตาชายคนที่มันวิ่งไปชนเข้า ชายคนนั้นถึงกับสะดุ้งเพราะเสียงกรี๊ดของมัน โตโต้ที่หันไปเห็นชายคนนั้นก็รีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาอย่างรวดเร็ว ทั้งสองทักทายกันอย่างสนิทสนม แล้วพากันเข้ามาด้านใน
“นาย...เอ่อ...พลัส พลัสใช่ไหม” พี่พีทถามผมออกมาอย่างไม่แน่ใจ ทั้งที่หน้าตาเราเหมือนกันขนาดนี้ เพียงแต่ความขาวที่ผมสู้ไม่ได้ พี่พีทมีผิวที่ขาวกระจ่างใสอมชมพูกว่าผมมาก เหมือนมีรัศมีเปล่งประกายออกมาจากร่าง ช่วงตัวดูแข็งแรงมีกล้ามเนื้อสมส่วน แต่ค่อนข้างบางกว่าผม ความสูงของเราเท่ากัน
“ครับ พี่...เอ่อ...พี่พีท” ผมไม่รู้จะตอบอะไรออกไปได้ดีกว่านี้ เพียงพยักหน้าเท่านั้น พี่พีทก็พุ่งตัวเข้ามากอดผมเอาไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออก ใจผมเต้นแรงจนรู้สึกว่ามันเหมือนจะทะลุออกมาจากอก ผมโดนพี่ชายกอด พี่ชายแท้ๆ ของผม พี่ชายที่มีใบหน้าเหมือนกันกับผมยังกับส่องกระจก พี่ชายฝาแฝดของผม
“ฮือ...ฮือ...พี่ดีใจ ดีใจที่สุดในชีวิต ในที่สุดพี่ก็เจอนายแล้ว พี่ขอโทษนะพลัส พี่อยากขอโทษนายมาตลอดยี่สิบปี นายยังมีชีวิต ขอบคุณมาก ขอบคุณที่นายยังมีชีวิตอยู่...ฮือออ” พี่พีทสะอื้นออกมาทั้งๆ ที่กอดผมเอาไว้แบบนั้น ผมได้แต่ยกมือมาลูบหลังให้พี่ชายเบาๆ รู้สึกว่าดวงตาตัวเองก็เริ่มร้อนผ่าว และพร่ามัวขึ้นมาทันที น้ำตาใสๆ ร้อนๆ หยดออกมาไหลลงอาบแก้มสองข้างตัวเอง
“ครับ...ฮือออ...พี่ ผมยังมีชีวิตครับ พี่ไม่ต้องขอโทษผมหรอก” แม้ว่าผมจะร้องไห้ออกมาจนตัวโยน แต่ในใจกลับพองโตด้วยความดีใจ ผมรู้สึกอบอุ่นไปทั้งร่างกาย พี่พีทผละออกจากร่างผม ใช้แขนทั้งสองข้างจับแขนผมไว้ เราสองคนสบตากัน
“พี่ต้องขอโทษ ยังไงพี่ก็ต้องพูดคำนี้กับนาย พี่รอวันนี้มานานจนคิดว่าไม่มีโอกาสนี้อีกแล้ว พี่มีเรื่องราวเยอะแยะมากมายจะบอกเล่าให้นายฟัง” พี่พีทบอกผมทั้งน้ำตา จนผมต้องยืนตัวแข็งแบบนั้นเพราะทำอะไรไม่ถูก
“พ่อกับแม่ของเราต้องร้องไห้เสียใจทุกครั้งที่ถึงวันเกิดของพี่ ทุกปีจะมีแต่พี่เท่านั้นที่ได้เค้กวันเกิด พี่ยังจำได้ดีแม้ว่าจะอายุน้อยมากก็ตาม เพราะมันเป็นภาพที่บาดใจเหลือเกิน วันเกิดที่ทุกคนควรจะดีใจ แต่กลับกลายเป็นวันที่ทุกคนในบ้านต้องมาเสียอกเสียใจกันทุกครั้งที่มีวันเกิดของพี่แต่ไม่มีนาย พลัส...พี่ขอโทษนะ ถ้านายรู้ความจริงนายต้องโกรธพี่มาก” พี่พีทกำลังพูดเรื่องอะไรผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ผมคงไม่รู้สึกโกรธอะไรหรอก แค่เจอหน้าพี่ชายฝาแฝดคนนี้ ผมก็ดีใจจนบอกไม่ถูกแล้ว
“พี่พีทครับ ใจเย็นๆ นะครับ ผมไม่สนใจหรอกครับว่าอดีตจะเป็นยังไง มันผ่านมาแล้ว ปัจจุบันผมเจอพี่แล้วก็พอครับ ผมยังมีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่น ผมก็ดีใจที่สุดแล้วครับ พี่อย่าคิดมากเลยครับ เชื่อผมนะ” ผมพยายามปลอบให้พี่พีทสงบสติอารมณ์
“นั่นสิพีท ค่อยๆ คุยกันดีกว่า นายเพิ่งมาถึงไปนั่งก่อนดีไหม” โตโต้เข้ามาช่วยพูดอีกคน เราจึงพากันมานั่งที่โต๊ะ น้องพลอยเอาน้ำมาให้พี่พีทดื่ม ไอ้ทองไปเอาขนมมาวางให้ตรงหน้า มันจ้องมองพี่พีทเหมือนไม่เชื่อสายตา ทุกๆ คนในงานต่างมองมาที่พวกเราอย่างสนอกสนใจ คงจะงงกันว่าทำไมถึงมีคนหน้าเหมือนผมโผล่เข้ามาในงานศพแบบนี้
“พี่ครับ ไปไหว้ตากับยายผมหน่อยดีไหมครับ ท่านเป็นคนเลี้ยงผมมาตลอดยี่สิบกว่าปีนี้ ท่านเหมือนพ่อแม่ของผมนะครับ” พอผมบอกออกไป พี่พีทก็พยักหน้าเราสองคนจึงลุกขึ้นมา ผมเดินนำไปหน้าโลงศพแล้วจุดธูปหนึ่งดอกส่งให้พี่พีทรับไป
“ขอบคุณคุณตาคุณยายนะครับ ที่ดูแลน้องชายผมให้มีชีวิตอยู่ ท่านเลี้ยงดูน้องชายผมให้แข็งแรงสุขสบายดีได้แบบนี้ ต่อไปก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมขอสัญญาว่าจะดูแลน้องพลัสไม่ให้หายไปไหนอีก ผมจะไม่ให้น้องต้องลำบาก ไม่ทำให้น้องต้องเจอกับเรื่องราวร้ายๆ อะไรในชีวิตอีกแล้ว ขอให้ท่านทั้งสองจงไปสู่สุขตินะครับ” พี่พีทพูดออกมาให้ผมได้ยินแบบนั้น ทำเอาน้ำตาของผมไหลพรากออกมาด้วยความตื้นตัน
“พลัส...พี่จะไม่ถามหรอกนะว่าที่ผ่านมานายลำบากมาขนาดไหน แต่พี่สัญญาว่าต่อไปนี้ นายจะต้องสุขสบาย และนายจะต้องมีความสุขที่สุด” พี่พีทหันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมแววตาแน่วแน่ ทำเอาผมขนลุก ไม่นึกว่าชีวิตจะมีวันนี้เลยแม้แต่น้อย
“พี่พีท...ผม...เอ่อ ขอบคุณครับ” ไม่รู้จะตอบอะไรไปจึงได้แต่พูดไปแบบนั้น
“พี่มีเรื่องคาใจอยากบอกนาย พี่รอวันนี้มายี่สิบปี พี่รอต่อไปไม่ไหวแล้ว ถ้านายฟังพี่จบ นายจะโกรธจะเกลียด หรือจะด่าว่าอะไรพี่ไม่สน ขออย่างเดียว ขอให้นายยังเป็นน้องพี่เหมือนเดิม พี่ยินดีชดใช้ให้นายทุกอย่าง นายสัญญากับพี่ได้ไหมว่านายจะไปเป็นน้องชายพี่เหมือนเดิม” พี่พีทดูท่าทางขาดความมั่นใจกับเรื่องที่จะบอกเล่าให้ผมฟัง ทำให้ผมเริ่มระแวงว่ามันจะเลวรายแค่ไหน แต่ในเมื่อหน้าตาเราเป็นพิมพ์เดียวกันขนาดนี้ มีอะไรเลวร้ายแค่ไหนผมก็ไม่หวั่นอีกแล้ว
“ได้ครับ ผมสัญญา แต่พี่จงรู้ไว้เถอะครับ ว่าผมคิดว่าอดีตที่ผ่านมาคือกรรมที่ผมจะต้องชดใช้ ยังไงผมก็ไม่โกรธไม่เกลียดพี่หรอกครับ เพราะเรื่องมันก็ผ่านมานานมากจนผมจำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ” ผมบอกออกไปตามความจริง พี่พีทได้แต่ถอนใจมองหน้าผมนิ่ง ท่าทางเหมือนลังเลว่าจะเริ่มเรื่องยังไง
“ฟังพี่นะพลัส พี่เป็นคนเลวมาก พี่เป็นพี่ที่แย่ที่สุดในโลก เราเป็นฝาแฝดกันแต่พี่กับเห็นแก่ตัว ตอนเด็กๆ พี่ไม่ชอบการแบ่งปัน วันเกิดของเราตอนสองขวบ พี่เห็นกองของขวัญของพวกเราแล้วอยากได้เอาไว้คนเดียว พี่ยังเล็กมากก็เลยไม่ทันคิด นายนอนหลัวสนิทอยู่บนรถเข็น พี่แอบจูงรถเข็นนายออกไปจากในบ้าน ไม่มีใครสังเกตเลยเพราะมัวแต่วุ่นวายเรื่องงานวันเกิดของเรา พี่เข็นรถเข็นนายไปทิ้งไว้ข้างบ้านแบบนั้น แล้วแอบกลับเข้ามาในบ้าน” พี่พีทเล่าให้ผมฟังด้วยท่าทีหวาดระแวง
“ทั้งๆ ที่พาออกไปไม่ได้ไกล แต่กว่าที่ทุกคนจะรู้ตัวว่านายหายไป ก็หลายชั่วโมงอยู่ ไม่มีใครนึกว่าพี่เป็นคนทำ ยามที่หน้าบ้านเราก็เมาเพราะวันนั้นเป็นงานวันเกิด แขกจึงเยอะมากไม่มีใครสนใจใคร คุณพ่อไปเปิดกล้องวงจรปิดดูจึงรู้ว่าพี่พานายออกไปจากบ้าน บริเวณที่พี่ลากรถเข็นนายออกไปนั้นกล้องส่องไปไม่ถึง” พี่พีทเล่าเรื่องพร้อมมองหน้าผมด้วยสายตาเหมือนคนสำนึกผิด
“คุณพ่อรีบออกไปดูก็ไม่เห็นรถเข็นเด็กที่นายนอนอยู่แล้ว ท่านร้องโวยวายเหมือนคนบ้า ให้คนออกตามหาไปทั่ว คุณแม่ถึงกับเป็นลมเข้าโรงพยาบาล วันนั้นไม่มีใครตามหานายเจอเลย พี่อายุแค่สองขวบกลับทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นกับน้องชายฝาแฝดได้ลงคอ ฮึก...ฮึก...พี่มันเลว ฮือออ พี่ขอโทษ...พี่ผิดไปแล้ว” พี่พีทเล่ามาถึงตอนนี้ก็ร้องไห้ออกมา ผมไม่ได้ปลอบใจเพราะยังอึ้งกับเรื่องที่ได้ฟัง
“เอ่อ...พี่พีทจำได้ยังไง ทั้งๆ ที่อายุเพิ่งจะสองขวบเอง ผมยังจำอะไรไม่ได้เลย” ผมถามออกไปด้วยความงง เพราะพยายามนึกถึงเรื่องราวของตัวเองตอนอายุสองขวบยังไง ก็นึกไม่ออกอยู่ดี เรายังคงนั่งคุกเข่าคุยกันอยู่หน้าโลงศพคุณตาคุณยายแบบนั้น ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้เราสองคนเลย เหมือนทราบว่าเรากำลังปรับความเข้าใจกันอยู่
“พี่จำเองคงจำไม่ได้หรอก มันมีภาพในกล้องวงจรปิดที่ปัจจุบันนี้ คุณพ่อท่านยังไม่ลบทิ้งไปเลย ท่านยังดูซ้ำๆ อยู่หลายปี ภาพจากกล้องมันตอกย้ำพี่ มันตอกย้ำว่าพี่เป็นคนเลว พี่เป็นพี่ที่เห็นแก่ตัว พี่ไม่รักน้องตัวเอง พอพี่สามขวบ งานวันเกิดของพี่มันแทบจะเหมือนงานศพของนาย มีแต่คนแอบไปร้องไห้ คุณแม่ช่วยพี่ตัดเค้กด้วยน้ำตานองหน้า คุณพ่อก็ตาบวมแดงเพราะการร้องไห้อย่างหนัก รูปถ่ายงานวันเกิดของพี่มีแต่พี่คนเดียวเท่านั้นที่ยิ้มออก” พี่พีทเล่าจนผมเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณโตโต้ถึงบอกว่าพี่พีทไม่ชอบให้ใครจัดงานวันเกิดให้
“งานวันเกิดทุกๆ ปีของพี่จะเหมือนการตอกย้ำให้คุณพ่อคุณแม่เสียใจกับการจากไปของนาย พี่ยิ่งโตขึ้นมาก็ยิ่งเข้าใจมากขึ้นว่าตัวเองเป็นคนทำให้คุณพ่อคุณแม่เป็นแบบนั้น พี่สมใจที่มีงานวันเกิดของตัวเองแค่คนเดียว พี่สมใจที่ได้ของขวัญวันเกิดเพียงคนเดียว แต่นายรู้ไหมว่าตอนนั้นพี่ไม่รู้เลยว่ามันจะไม่มีความสุขแบบนี้” พี่พีทหยุดเล่าก้มหน้าสะอื้นจนตัวโยน ผมอยากเอื้อมมือไปปลอบแต่ยกมือไม่ขึ้นจริงๆ รู้สึกร่างกายหนักอึ้งไปหมด
“นาย...พลัส นายไม่รู้หรอกว่ากว่าพี่จะรู้สึกเสียใจที่ไม่มีนายก็ผ่านไปหลายปีแล้ว พอพี่มาแอบเห็นภาพจากกล้องวงจรปิดที่คุณพ่อเก็บเอาไว้ ฮึก...พี่...พี่ถึงเข้าใจว่าตัวเองทำอะไรลงไป พี่ทำไปด้วยความไร้เดียงสา พี่ทำไปด้วยความบริสุทธิ์ พี่ยังเด็กนักจนไม่ทันคิด พี่ทำบาปกับนาย บาปที่นายไม่ควรให้อภัยเลย บาปบริสุทธิ์ที่พี่สร้างไว้กับนาย พี่ขอโทษ...ฮือออ” พี่พีททรุดตัวก้มลงร้องไห้ออกมาเสียงดัง มือสองข้างวางไว้ข้างหน้าเหมือนกราบผมอยู่แบบนั้น ในใจผมกระตุกกับเรื่องราวที่ได้ฟัง ได้หัวสมองขาวโพลนไปหมด ไม่นึกว่าเหตุการณ์จะเป็นแบบนี้
-
มารออ่านก่อนนอน....
เด็ก 2 ขวบคิดอะไรได้ขนาดนั้น...??
บาปรัก...ก็มาล่ะ
บาปบริสุทธิ์...ก็เฉลยมาล่ะ
-
ความเข้าละที่มาของชื่อเรื่องนี้ เป็นเด็กสองขวบที่ร้ายกาจมาก แต่ไม่เป็นให้อภัยเพราะสำนึกได้ แถมคนไม่รุไม่ผิดค่ะ
ไกล้จะจบแล้วสินะเรื่องนี้ โค้งสุดท้ายแล้ว :z10:
-
-*-เหนื่อยใจ
-
พีทสำนึกผิดแล้วที่ทำไปเพราะความไม่รู้และความที่
อยากได้ของทุกอย่างคนเดียวพลัสให้อภัยอยู่แล้ว
ใกล้จะจบแล้วใช่ไหมคะ
+ 1 นะคะ
-
พี่พีทตอนเด็กร้ายกาจมากเลยอ่ะ TT^TT'
-
เอิ่ม.............แอบอึ้งกับเรื่องราว
ไอ้เราก็นึกว่าโดนลักพาตัว แต่ก็คล้ายๆอะนะ
แต่ว่า สองขวบ แกคิดจะทิ้งน้องเลยเรอะพีท
สุดยอดโหดอะ
สองขวบคิดไ้ขนาดนี้เคยกลัวตัวเองมั้ย
แล้วถ้าน้องไม่ได้ครอบครัวนี้ แต่โดนเอาไปขาย ไปเป็นขอทานจะทำไง
เฮ้อ บาปนี้ก็ไม่ค่อยบริสุทธิ์เท่าไหร่ในความคิดเค้านะ
รอรอรอรอ น้องหยกกลับมาดีกว่าาาาา
-
เด็กหนอ ตอนนี้ก็คงไม่คิดอะไรหรอก ประมาณ "เอาไปทิ้งขยะเลย"มากกว่า แต่ 2 ขวบเอง (ฉลาดน่ะ เอออ)
ไม่เป็นไรเนอะ มันเป็นเวรกรรมของพลัสมากกว่า ถ้าเจอคนดีเค้าก็เอามาคืนแล้ว ลืมมันไปซะ แล้วมีความสุขกันเถอะ :กอด1:
-
อึ้ง 2 ขวบอ่ะทำงี้ได้ไง
เเอบเคืองพีทนิดๆ
-
และแล้วก็รู้ที่มาของคำว่า "บาปบริสุทธิ์" พี่พีทอายุแค่ 2 ขวบก็อิจฉาน้องซะแล้ว แต่ในเมื่อคนผิดยอมรับสารภาพ การให้อภัยก็เป็นของขวัญที่มีค่าที่สุด
-
พีทร้ายกาจ
แต่ก็สำนึกได้แล้วน่ะนะ
-
ในที่สุดก็รู้ที่ไปที่มาของเรื่องแล้ว :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: เด็ก 2 ขวบ คิดได้ขนาดนี้เลยเหรอนี้
:L2: :L2:
-
พีทตอนเด็กทำแย่มากกก ทิ้งน้องได้ลง :เฮ้อ:
แต่ก็โดนลงโทษ..ด้วยความรู้สึกผิด ที่ทำน้องหายไปจากชีวิต และพ่อแม่ก็เสียใจจนแทบตาย ความเศร้าเสียใจในการกระทำของตัง...คงเหมือนโดนขังคุกในใจ ทำอะไรก็ไม่มีความสุข.. :sad11:
กรรมจริงๆ พีทเอ๊ยย แต่สำนึกได้มานานแล้ว ..งั้นให้พ้นโทษพ้นโศก มีความสุขซะทีน้ะพี่พีททท :กอด1:
น้องพลัสก็ยกโทษให้น้าาาา.. อย่าไปโกรธเลย.. เพราะไม่งั้นก็ไม่ได้เจอหยกสิ ถ้าพลัสไม่จนไม่ลำบากจะรู้ได้ไงว่าเป็นรักแท้
..เห็นมะ ดีออก ได้2ต่อเลย
พลัสเป็นคนดีศรีอัมพวากตัญญูรู้คุณ... ก็ถึงเวลาที่ควรมีความสุขซะที :กอด1:
...ดีใจนิดนึง ที่ถึงพ่อเลี้ยงจะเลวติดการพนัน..แต่ก็ยังไม่เลวยำยำขนาดไปลักขโมยลูกคนอื่นมา :teach:
เอาใจช่วยหยก... ส่งให้เลววววยุทธ...ไปมันไปรับโทษในนรกเหอะ ถึงจะหายแค้นนนน! :m16:
แต่แค้นของหยกนี่..พลัสคงสยอง o21
หยกเป็นคนเอาจริง!! และฉลาดมากกก!! ต่อพี่พลัสคงไม่กล้าหือจะอยู่ในโอววาทก็งานเนี้ยยย :laugh:
+เป็ดให้คนเขียน มาต่อให้จะตี3แนะ แน่มาก ^^b
loveๆค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เด็กหนอเด็ก สงสารทั้งคู่เลย
-
T^T โถถถถ ยังเด็กอยู่เลย อย่าคิดมากสิ พี่พลัสก็ให้อภัยพี่พีทเถอะ เพราะยังเด็กกันทั้งคู่
ยังดีนะที่พี่พีทขาว พี่พลัสคลำ ๆ หน่อย จะได้แยกออกว่าใครเป็นใคร ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
โถๆๆๆ
พี่พลัสของน้องหยก
:sad4:
ถึงพี่พีทตอนเด็กๆจะร้ายกาจขนาดไหน
แต่ตอนนี้พี่พีทก็สำนึกผิดแล้วนะ
ดีกัน รักกันมากๆนะ
:กอด1:
-
icloud...มันยอดมากกก o13 ขอบคุณที่บอกค่า
พี่ทำบาปกับนาย บาปที่นายไม่ควรให้อภัยเลย บาปบริสุทธิ์ที่พี่สร้างไว้กับนาย
อีกหนึ่งที่มาของเรื่อง
เด็กๆไม่รู้อะไรถูกผิดหรอก ผู้ใหญ่แหละต้องระวัง ดูแลให้
-
พลัสเข้าใจพีทอยู่แล้ว
เด็กคิดไรทำไรโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์
พลัสให้อภัยอ่า
-
เข้าใจหมดล่ะว่าทำไมถึงเป็นบาปรัก บาปบริสุทธิ์ ขอบคุณคนแต่งมากๆๆที่ทำให้ได้อ่านนิยายดีๆๆแบบนี้ ชอบมากเลยคร่า
-
เด็กหนอเด็ก :a5:
-
:monkeysad:ร้ายเดียงสานะพี่พีท
-
ตอนนั้นมันเด็กนิเนอะ
ไม่ได้คิดหรอกว่าเข็นรถน้องออกไปแล้วน้องจะหายไปเลย :เฮ้อ:
-
การให้อภัย ก็เป็นอีก 1 นิยามของคำว่า "รัำก" :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เด็กสองขวบมันคิดอะไรได้ขนาดนั้นนน
-
พี่พีท พี่พลัส มาเจอกันแล้ว เข้าใจกันแล้วเชื่อซิ พี่พลัสไม่โกีธพี่พีทหรอก เลิกโทษตัวเองได้แล้ว รักกันๆนะ
-
ง่าาา พี่พลัส เพราะพี่พีทหวงของเล่นนี่นะ
โดนขโมยไป กลายเป็นเรื่องใหญ่โต
โฮวววว โชคร้ายเกินไปแล้ว
-
พี่น้องได้เจอกันแล้วก็ดีใจด้วย
ตอนนี้รอฟังข่าวจากน้องหยกกับอาหนึ่งจ้า :bye2:
-
ทำไมตอนเด็กพี่พีทร้ายจัง :serius2: :serius2:
-
ช่างเถอะเนาะ
ผ่านมาแล้ววววววว
^^
รอนะคร้าฟฟฟฟ
-
นั่นงานศพตายายน่ะ แต่ทองกับกฤษทำเหมือนตลกคาเฟ่อ่ะ
แล้วตาพีทนั่นก็แค่สองขวบ ทำได้ไง
งานวันเกิดลูกคนมีฐานะ แต่เจ้าของวันเกิดหาย แถมยังแค่สองขวบ
แต่เด็กสองขวบวิ่งได้แล้วน่ะ ยังนั่งรถเข็นอยู่เหรอค่ะ
มันจะดราม่าไปไหมน้อ
-
โอเค กระจ่างและว่าทำไมถึงชื่อเรื่องแบบนี้ o7 :try2:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 71 “ณัฐวนิช”
รูปหล่อๆ อย่างผม แล้วใครจะทนไหวเล่า หน้าตาดีๆ อย่างนี้ สมควรต้องเรียกไอ้หล่อเหลา สาวใดสบตาต้องกรี๊ด เพียงเธอก็อยากใกล้ชิด อ่ะนะ…แล้วผมจะทำไงกันเล่า
“พี่พีทครับ เอ่อ...ผม...ช่างมันเถอะครับ ถือว่าเป็นกรรมของผมแล้วกันนะครับ ยังไงเราค่อยเริ่มต้นกันใหม่แล้วกันนะครับ” ในใจผมยังอึ้งกับเรื่องราวที่ได้ยินมา แต่ไม่รู้จะไปนึกถึงให้มันเจ็บช้ำกับชะตากรรมชีวิตที่ผ่านพ้นมาแล้วให้ได้อะไรขึ้นมา ตอนนี้คุณตากับคุณยายของผมก็เสียชีวิตไปแล้วผมอยากให้ท่านทั้งสองหมดห่วงในตัวผมเสียที
“นาย...ไม่โกรธพี่เหรอ” พี่พีทเงยหน้ามาถามผมอย่างไม่แน่ใจ ตัวผมบอกไม่ถูกว่าโกรธ หรือว่าเสียใจหรือเปล่า แต่ในใจตอนนี้มีแต่ความโล่งใจที่เรื่องราวในชีวิตของผมกำลังคลี่คลายอออกมาเรื่อยๆ ผมดีใจที่ได้มาอยู่กับคุณตาคุณยาย ท่านเป็นคนดี แม่ทิพย์แม้จะสติไม่ดีแต่ก็รักผมเหมือนลูกแท้ๆ หากผมจะบอกว่าเติบโตมาได้ด้วยความอบอุ่นอย่างเต็มปาก แม้ว่าครอบครัวของผมจะไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ก็ตาม
“ผมไม่โกรธครับ ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ก็เลยไม่รู้จะโกรธทำไม พี่สบายใจเถอะนะครับ ผมให้อภัยพี่ทุกอย่าง” ผมบอกพี่ชายฝาแฝดออกไปด้วยความสัตย์จริง ตอนนี้ผมได้เจอครอบครัวที่แท้จริงก็ดีใจมากแล้ว แม้ว่าชีวิตที่ผ่านมาจะลำบากแค่ไหน แต่ผมก็มีความสุขกับความพอดีที่คุณตาคุณยายมอบให้ ต่อไปนี้ครอบครัวของผมจะเป้นอย่างไร ผมยังไม่รู้ ได้แต่ภาวนาขอให้ผมมีความสุขนับจากนี้ต่อไปก็พอ
“ขอบใจ...ขอบใจนายมากพลัส พี่รักนาย พี่ดีใจได้น้องชายของพี่กลับมาแล้ว พี่สัญญาว่าพี่จะชดเชยทุกอย่างให้นาย พี่...พี่” พี่พีทละล่ำละลักพูดอะไรออกมามากมาย ด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยความโล่งใจ ดูท่าทางจะมีความสุขมากที่ได้รู้ว่าผมไม่ถือโทษโกรธเคืองอะไรเลย
“ใจเย็นๆ นะครับ พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะครับ เชื่อผมนะครับว่าผมไม่โกรธจริงๆ แค่ผมได้เจอพี่ และรู้ว่าผมยังมีพ่อมีแม่เหมือนคนอื่นก็ดีใจมากแล้วครับ...อุ๊บ” ผมกำลังพูดความในใจออกไปให้พี่พีทสบายใจมากขึ้น แต่พี่พีทไม่รอให้ผมพูดจบ กลับพุ่งตัวเข้ามากอดผมแน่น พอหายตกใจก็ต้องเอามือตบหลังพี่ชายเบาๆ ให้รู้ว่าผมก็รู้สึกไม่ต่างกับพี่พีทเท่าไร
“พี่ทานอะไรมาหรือยัง หิวหรือเปล่าครับ” ผมถามทันทีที่เราแยกตัวออกจากัน พี่พีทส่ายหน้า เช็ดน้ำตาบนใบหน้าตัวเองด้วยหลังมือแล้วลุกขึ้นยืน ผมเองก็ลุกตาม เราพากันมานั่งที่โต๊ะตัวเดิม คนอื่นๆ ก็เข้ามานั่งใกล้ๆ กันกับเราสองคน น้องพลอยยังใช้ทิชชู่ซับน้ำตาตัวเอง คงจะซึ้งกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่
“โต้...มึงบอกว่าน้องกูทำอาหารทั้งเก่งทั้งอร่อยมากเลยใช่ไหมวะ” อยู่ดีๆ พี่พีทก็ถามโตโต้ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ใช่ว่ะ กูว่าอร่อยกว่าเชฟในโรงแรมกูอีกนะมึง ต้องให้มึงลองกินเอง แล้วจะรู้ว่ากูไม่ได้มั่ว” โตโต้ชมผมต่อหน้าพี่พีท ทำให้ผมรู้สึกเขินขึ้นมานิดหน่อย
“พลัส พี่อยากกินอาหารไทยว่ะ อยู่ที่นั่นกินแต่เนื้อ ขนมปัง ครีม นม กับเนย เลี่ยนจะตายอยู่แล้ว พี่ชอบอาหารรสจัดๆ แต่ร้านอาหารไทยที่นั่นก็ทำไม่อร่อยเท่าไร วันนี้กลับมาเมืองไทยให้พี่ชิมฝีมือน้องชายสักมื้อได้ไหม” พี่พีทพูดอธิบายเสียยืดยาว ที่แท้ก็อยากลองทานอาหารฝีมือผมนั่นเอง
“โทษนะเพื่อน กูว่ามึงสุภาพกับน้องชายมึงไปไหม มึงเกิดห่างกันแค่ไม่กี่นาที เรียกพี่ เรียกน้องกันจนกูคิดว่าเกิดคนละปี หรือมึงยังเขินกันอยู่วะ” โตโต้พูดแทรกขึ้นมาเหมือนหมั่นไส้อะไรพี่ชายผมสักอย่าง
“ไอ้ห่า กูเพิ่งจะเห็นหน้าน้องครั้งแรก หลังจากยี่สิบกว่าปี ตอนนั้นจำความยังไม่ได้เท่าไรเลยนะมึง กูไม่รู้จะคุยยังไง มึงอย่าจับผิดนักสิวะ คนยิ่งตื่นเต้นอยู่” พี่พีทหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาเพราะถูกเพื่อนสนิทแซว ทำให้ผมต้องยิ้มออกมาเหมือนกันกับโตโต้ และคนอื่นๆ
“ได้ครับพี่พลัสเดี๋ยวผมทำอะไรให้ทาน แต่วันนี้คงต้องทานอาหารที่จัดไว้ก่อนแล้วนะครับ ปกติผมจะทำอาหารเลี้ยงแขกเอง พอดีวันนี้มีเรื่องยุ่งนิดหน่อยก็เลยไม่ได้ทำอาหารเอาไว้ ต้องสั่งจากข้างนอกมาเลี้ยงแขก” ผมบอกให้พี่ชายสบายใจว่าจะได้ทานอาหารฝีมือผมแน่ๆ เหมือนอยากอวดฝีมือด้วยนิดหน่อย
“ทำไมถึงชอบทำอาหารล่ะ แล้วนายไปเรียนทำอาหารมาจากไหนเหรอ” พี่พีทถามเหมือนชวนคุย
“ยายผมสอนครับ ยายผมเคยเป็นแม่ครัวใหญ่ในภัตตาคารมาก่อน ท่านสอนผมทุกอย่างตั้งแต่เด็กเลยครับ แล้ว...เอ่อ...ที่อยากทำอาหารเก่งๆ เพราะยายบอกว่าผมสัญญากับแฟนผมเอาไว้ตั้งแต่เด็กๆ แล้วครับ” ผมลังเลที่จะบอกเล่าเรื่องผมกับน้องหยกออกไป เพราะไม่แน่ใจว่าพี่ชายของผมจะรับได้หรือเปล่า
“อ๋อ...แล้วใช่คนเดียวกับที่คบกันอยู่ตอนนี้หรือเปล่าล่ะ หน้าตาน่ารักดีนะ เห็นไอ้โต้มันชมว่าทั้งฉลาด และนิสัยดีด้วย” พี่พีทพูดเหมือนรู้เรื่องน้องหยกดีจนผมต้องตกใจนิดหน่อย
“เอ่อ...ผมเล่าให้ไอ้พีทฟังเองครับ เพราะตั้งแต่วันที่เจอพลัสกับน้องหยกครั้งแรกที่หัวหิน ผมก็ตกใจว่าพลัสมีหน้าตาเหมือนเพื่อนของผมยังกับคนเดียวกัน ผมก็เลยแอบถ่ายรูปนายส่งไปให้พีทมันทางอีเมล์ เพราะจำได้ว่ามันเคยถามเพื่อนทุกคนว่าเคยเจอคนหน้าเหมือนมันบ้างไหม แต่ตอนนั้นใครๆ ก็นึกว่ามันพูดเล่น ไม่นึกว่าวันหนึ่งผมจะได้เจอกับตัวจริงๆ ก็เลยต้องแอบถ่ายรูปส่งไปให้พีทมันดู พลัสคงไม่โกรธผมนะครับ” โตโต้รีบอธิบายด้วยความกลัวว่าผมจะโกรธ
“ไม่หรอกครับ ต้องขอบคุณโตโต้ด้วย เพราะถ้าไม่ได้คุณทักในวันนั้นผมคงไม่ได้เจอพี่พีทวันนี้” ผมยิ้มให้โตโต้อย่างจริงใจ ด้วยความรู้สึกขอบใจจากใจจริง ทำให้ทุกคนสบายใจมากขึ้น
“ไอ้พลัส กูก็ว่ามึงสุภาพไปนะ เรียกพี่ชายฝาแฝดเหมือนอายุห่างกันหลายปีเลยว่ะ กูฟังแล้วทะแม่งหูชอบกล” ไอ้ทองสาระแนแทรกวงสนทนาเข้ามาว่าผม
“มึงหุบปากไปเลย ขอกูปรับตัวหน่อยได้ไหม แล้วอย่าคิดว่ากูลืมเรื่องเมื่อกี้นะ เดี๋ยวมึงจะโดนจัดหนัก ผัวไม่อยู่คุ้มกะลาหัวด้วย มึงเสร็จกูแน่” ผมหันไปบอกให้มันระวังตัว ระวังตีนผมเอาไว้ให้ดี เท่านั้นมันได้แต่ยิ้มแห้งๆ ถอยห่างจากผมไปเรื่อยๆ
“พี่ยังไม่รู้จักเพื่อนนายกันเลย แนะนำให้พี่รู้จักบ้างสิ” พี่พีทเตือนสติผมให้นึกขึ้นได้ ว่ายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย
“หนูพลอยสวยค่ะ คนเมื่อกี้ชื่อพี่ทองหล่อ เป็นพี่ชายหนูเอง เราเป็นเพื่อนสนิทของพี่พลัสตั้งแต่เด็กๆ เลยค่ะ” น้องพลอยอาสาแนะนำตัวก่อนใครเพื่อนโดยที่ผมไม่ต้องช่วย
“ผมบาสครับ เป็นเพื่อน เอ่อ...เพื่อนใครดีล่ะ เอาเป็นว่ายินดีที่ได้รู้จักแล้วกันครับ” พี่บาสแนะนำตัวเองแปลกๆ จนเราทุกคนต้องขำออกมา
“นี่พี่บาสเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานกูเอง” โตโต้เข้ามาช่วยพี่บาส เพราะเห็นว่าเจ้าตัวเริ่มอายที่โดนพวกเราหัวเราะ ทำให้น้องพลอยแอบเห็นประกายบางอย่าง จนเริ่มเข้าใจว่าสองคนนี้คงมีอะไรแอบแฝงอยู่ ผมดูท่าทีของน้องพลอยก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าสาววายอย่างน้องพลอยต้องมองคู่นี้ไม่ผิดแน่ๆ
“ส่วนผมชื่อเจครับ เป็นเพื่อนพี่หยกที่เป็นแฟนพี่พลัสครับ” น้องเจแนะนำตัวจนผมเสียวสันหลังวาบ ด้วยความไม่แน่ใจว่าโตโต้เล่าเรื่องของผมให้พี่พีทฟังถึงไหนบ้าง
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ อ้าว...แล้วน้องหยกไปไหนล่ะครับ พลัสแฟนนายล่ะ” พี่พีทหันมาถามผมจนต้องสะดุ้ง นี่คงรู้แล้วว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย
“พี่พีทรู้ว่าแฟนผมชื่อหยก แล้วเอ่อ...รู้ใช่ไหมครับว่า...” ผมยังไม่กล้าพูดออกไป
“ใช่...รู้แล้ว ไม่ต้องคิดมาก พี่จะช่วยพูดกับคุณพ่อคุณแม่ให้ พี่เชื่อว่าท่านต้องเข้าใจ ท่านเป็นคนใจดีมาก ไม่เชื่อถามโต้มันดูได้” พี่พีทพูดพลางยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ทำให้คลายกังวลลงไปได้มากทีเดียว
“จริงๆ พลัส แล้วนายจะรู้ว่าพ่อแม่นายน่ารักแค่ไหน ผมเองยังอยากมีพ่อแม่แบบพวกนายเลย ท่านทั้งสองใจดีมากๆ จริงๆ ใครๆ ที่รู้จักพ่อแม่นายจะรู้กันทั่วว่าท่านขึ้นชื่อเรื่องความใจดีมากแค่ไหน นายสบายใจได้” โตโต้ยืนยันให้ผมได้สบายใจเรื่องที่มีคนรักเป็นผู้ชายขึ้นมาอีกคน จากที่กังวลว่าคุณพ่อคุณแม่จะรับไม่ได้ ตอนนี้ก็โล่งใจมากขึ้นจนแทบไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว
“ขอบคุณครับที่พี่ไม่รังเกียจ” ผมเผลอยกมือไหว้พี่พีทจนเจ้าตัวตกใจ รีบเอามือมาดันมือผมที่พนมไหว้อยู่ให้ลดลง
“เฮ้ย...ไม่ต้องถึงกับไหว้ก็ได้ นายกับพี่ ไม่เอาดีกว่าว่ะ นายกับฉันอายุเท่ากันนะโว้ย แทบจะเกิดพร้อมกันอยู่แล้ว อย่าไหว้แบบนี้สิวะอายุสั้นพอดี ต่อไปไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ก็ได้ เรียกชื่อหรือเรียกอะไรที่สนิทกว่านี้ก็ได้” พี่พีทเริ่มใช้ภาษาที่สนิทสนมกับผมมากขึ้น เหมือนกลัวว่าผมจะเผลอแสดงความเคารพออกไปจนเกินพอดี
“ครับ เอ้ย...อืม ก็ได้ ผม...เอ่อ...ฉันขอบใจนายมากนะ ที่ไม่รังเกียจที่ฉันมีแฟนเป็นผู้ชาย” ผมใช้คำพูดที่ดูสนิทกว่าเดิมออกไปจนได้ มันค่อนข้างยากในตอนแรก แต่คิดว่าไม่นานคงชินได้ ยังไงเราก็เป็นฝาแฝดกันนี่นา
“แล้วตกลงแฟนนายหายไปไหนวะ” พีทถามผมออกมาอีกครั้ง
“คือ...เรื่องมันยาว ไว้จะเล่าให้ฟังอีกที แต่ตอนนี้น้องหยกต้องไปให้เบาะแสจับคนร้ายที่มาทำร้ายตากับยายฉันจนตาย พวกมันจับน้องหยกไปเรียกค่าไถ่ ฉันเพิ่งไปรับตัวคืนมาได้เมื่อเช้า พอดีหยกได้เบาะแสคนร้ายก็เลยไปให้ข้อมูลกับตำรวจป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย” ผมอธิบายสั้นๆ ออกไป คาดว่าโตโต้คงยังไม่ได้พูดถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้พีทฟัง
“อ้าว...ตากับยายนายถูกทำร้ายจนเสียชีวิตเลยเหรอ โตโต้แค่บอกว่าเพิ่งเสียชีวิตแต่ไม่ได้บอกว่าเพราะอะไร ฉันมัวแต่ตกใจเพราะรู้ว่านายอยู่ที่นี่มีตากับยายแค่สองคนเท่านั้น พอได้ยินว่าท่านเสียชีวิตพร้อมกันทั้งคู่ก็เลยรีบมาเพราะเป็นห่วงนาย นี่ฉันยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่เรื่องเจอนายเลยนะ กลัวท่านจะตกใจช็อกไปก่อน นี่ไปต่างประเทศทั้งคู่เลย ไว้รอให้กลับมาเมืองไทยก่อนค่อยบอกแล้วกัน” พีทเล่าความรู้สึกให้ผมฟังจากปาก ทำให้รู้สึกอบอุ่นมากกว่าตอนที่ได้ยินจากโตโต้เสียอีก
“ขอบใจนายมากที่เป็นห่วง นี่เลยทำให้นายไม่ได้ส่งโปรเจคเลย” ผมต้องรู้สึกกระดากใจนิดหน่อย เพราะทำให้พี่ชายต้องเดือดร้อน พีทยังส่งยิ้มมาให้เหมือนปลอบใจผมไปด้วย
“เฮ้ย...ไม่เป็นไร แค่ส่งโปรเจคก็จบแล้ว ไว้ส่งเทอมหน้าก็ได้ นี่ฉันไปเรียนเล่นๆ ไม่ต้องใส่ใจมาก แค่ไม่อยากอยู่เมืองไทยเท่านั้นเอง แต่ต่อไปคงจะไม่อยากไปไหนอีกแน่ๆ ตอนนี้ฉันมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว ฉันอยากจัดงานวันเกิดที่สุดในโลกเลยนายรู้ไหม ฉันมีของขวัญวันเกิดให้นายทุกปีด้วย” พีทพูดออกมาอย่างร่าเริง ทำให้ผมสนใจอยากรู้เหมือนกันว่าตัวเองเกิดวันไหนกันแน่
“แล้วนายเกิดวันไหนเหรอ ตอนนี้วันเกิดในบัตรประชาชนฉันมันเป็นวันที่ตากับยายเจอฉันครั้งแรก ท่านเลยไปแจ้งเกิดเอาวันนั้น” ผมมั่นใจว่าวันเกิดในบัตรประชาชนผมคงไม่ใช่วันเกิดที่แท้จริง หลังจากที่รู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ตอนนี้เพียงอยากรู้ว่าตัวเองเกิดวันไหนกันแน่
“นายเกิดวันเดียวกับฉันไง ฮ่าๆๆ ยังไม่บอกโว้ย ปล่อยให้ตื่นเต้นไปก่อน ไว้ถึงเวลาแล้วค่อยบอกอีกที ไอ้โต้ มึงห้ามบอกพลัสก่อนกูนะโว้ย ไม่งั้นกูเอามึงตาย” พีทขู่โตโต้ต่อหน้าผม ทำให้นึกอยากจะเตะพี่ชายที่เพิ่งกอดไปด้วยความรักหมาดๆ ทำตัวยังกับเด็ก
“โธ่...ทำเป็นเล่นทำไมวะ บอกๆ มาเหอะ” ผมไม่อยากจะตื้อมาก กลัวโดนคนอื่นล้อ หลายๆ คนมองผมยิ้มๆ ด้วยความขำที่เห็นผมโดนพีทแกล้ง
“อยากรู้อ่ะเด่ะ ฮ่าๆๆ ยังไม่บอกว่ะ แม่บอกว่าฉันชอบแกล้งนายตั้งแต่เกิด ตอนนี้ฉันก็ยังอยากแกล้งนายอยู่ดีว่ะ ฮ่าๆๆ สงสัยที่แม่บอกคงจะจริง” พีทดูท่าทางสนุกมากที่ได้แหย่ให้ผมหงุดหงิด
“นายนี่มัน...ไม่อยากรู้ก็ได้วะ” ผมไม่อยากจะด่าอะไรออกไป เพราะยังเกรงใจที่เราเพิ่งจะได้เจอกันไม่นาน แต่จริงๆ แล้วอยากจะเข้าไปโขกกะโหลกให้สักที ไว้รอให้สนิทกว่านี้ก่อนเถอะ อยู่ๆ พีทก็จ้องหน้าผมเขม็ง อยู่หลายนาทีเหมือนอยากจะพูดอะไรออกมา
“นายรู้ไหมว่าแม่ชอบเล่าเรื่องนายให้ฟังตลอด แม่ชอบบอกว่านายขี้อ้อนกว่าฉัน นายชอบให้คนอุ้มอยู่ตลอดเวลา ไม่เหมือนฉันที่ชอบจะวิ่งเล่นมากกว่า นายติดขวดนมจนถึงอายุสองขวบก็ยังติดอยู่ ส่วนฉันชอบดื่มนมจากแก้ว นายชอบให้คนป้อนข้าวไม่ยอมกินเอง นายชอบนอนบนรถเข็นให้คนเข็นให้มากกว่าการลงมาเดินเล่นเอง นายมันตรงข้ามกับฉันทุกอย่างเลยว่ะ” อยู่ๆ พีทก็เข้ามาสู่โหมดความหลัง ทำเอาผมปรับอารมณ์ไม่ทัน
“นายคงไม่รู้ว่าความเป็นเด็กขี้อ้อนของนายทำให้ฉันอิจฉา ทุกๆ คนจะรุมล้อมนายตลอดเวลา เพราะฉันมักทำอะไรได้ด้วยตัวเองทุกคนเลยไม่ค่อยสนใจ กลับไปให้ความสนใจนายที่ไม่ชอบทำอะไรเองมากกว่า ทั้งที่นายกับฉันอายุเท่ากัน แต่ทุกคนกลับปฏิบัติกับนายเหมือนเป็นเด็กเล็กๆ พลัส...นายคงไม่รู้ว่าทุกวันนี้ฉันยังอิจฉานายเลย แม่กับพ่อไม่เคยลืมนาย ยังพูดถึงนายทุกครั้งที่มีโอกาส ส่วนฉันเหมือนกลายเป็นเงาของนายไปโดยปริยาย” พีทจ้องหน้าผมด้วยแววตาเศร้าหมอง
“เฮ้ย...พีท อย่าคิดมากสิวะ มึงพูดแบบนี้พลัสก็เครียดกันพอดี” โตโต้พยายามปลอบใจพีทให้ดีขึ้น เพราะดูเหมือนพีทจะจมดิ่งไปสู่อดีตอีกแล้ว
“ไม่หรอก กูไม่เป็นไร กูแค่อยากระบายให้น้องฟังว่ากูอยู่กับพ่อแม่แท้ๆ ก็จริง แต่กูไม่เคยมีความสุขเหมือนน้องที่อยู่อยู่กับคุณตาคุณยายที่นี่เลยว่ะ ยิ่งได้ฟังมึงเล่าเรื่องน้องกูก็ยิ่งอิจฉา พ่อแม่กูเห็นกูทำอะไรดีก็ต้องคิดถึงน้อง วันเกิดกูก็เอาแต่ร้องไห้หาน้อง ไม่ว่ากูจะขยับตัวไปไหนทำอะไร ก็ก็เหมือนเป็นเงาของน้องกูตลอด มึงเองก็น่าจะรู้ดีนะโต้” พีทหันไปมองหน้าโตโต้ ทำให้เกิดบรรยากาศอึดอัดขึ้นมา
“ที่ผ่านมาฉันคิดว่ามันเป็นบาปที่ฉันทำกับนายเอาไว้ ถ้าฉันไม่ขี้อิจฉานายก็คงไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น ต่อไปนี้ฉันจะแก้ตัว ฉันสัญญานะพลัส บทเรียนที่ผ่านมามันสอนให้ฉันสำนึกแล้ว ว่าไม่มีนายแล้วฉันจะเป็นยังไง ต่อไปนี้ฉันจะเป็นพี่ที่ดีที่สุดของนายนะ” พีทเอามามาจับบ่าผมไว้ แล้วสัญญาด้วยความมุ่งมั่น
“ฉันก็จะเป็นน้องที่ดีของนาย ทุกวันนี้ฉันไม่ขี้อ้อนอีกแล้วล่ะ ดูดิ ฉันล่ำกว่านายตั้งเยอะ แข็งแรงบึกบึนขนาดนี้ ไม่ใช่เด็กน้อยอ่อนแอนอนในรถเข็นติดขวดนมอีกแล้วนะ” ผมบอกพี่ชายพร้อมเบ่งกล้ามแขนเป็นมัดให้ดู ทำให้ทุกคนต้องยิ้มออกมา
“โธ่...ไอ้ขี้อวด ถึงนายจะล่ำกว่า แต่ฉันก็หล่อกว่านายอยู่ดีล่ะวะ” พีทไม่ยอมให้ผมข่ม รีบบอกว่าตัวเองหล่อกว่าผม แถมยังยักคิ้วข้างเดียวด้วยท่าทีกวนตีนให้ผมได้หมั่นไส้
“มันก็หน้าเดียวกันนะแหล่ะ แต่ฉันหุ่นดีกว่านายเยอะ ยังไงก็ได้เปรียบ” ผมเลิกชายเสื้อยืดขึ้นโชว์ซิดแพ็คข่มทับบ้าง ยังคิ้วด้วยท่าทีกวนตีนคืนให้พีทได้รู้สึก ทำเอาพี่ชายถึงกับเบะปากใส่ผมแล้วหันหน้าไปทางอื่น ยังไงตอนนี้ผมก็เหนือกว่าเห็นๆ
-
สาเหตุที่แท้จริงมาจากพีทนี่เอง
แต่ไม่เป็นไร ต้องนั้นยังเด็ก ให้อภัยๆ TT^TT
.
.
.
โว๊ะ!! ได้จิ้มด้วยแฮะ เย้ :z13: :z13:
-
กำลังจะนอน อดนอนเลยต้องอ่านก่อน
-
ตอนนั้นเป็นเด็กอยู่ให้อภัยค่ะ
ทำอะไรลงไปคงไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์ที่ตามมา
และก็คงคิดไม่ถึงว่าน้องจะโดนขโมยไป
แต่ถ้าโตแล้วยังมีนิสัยแบบนั้นอีกละก็ เฉือน..(เกี่ยวไรกัน)
-
แอบมาอัพซะดึกเลย
เห็นพี่น้องเค้าหยอกกันแบบนี้ก็ดีใจแทน
เมื่อไหร่น้องหยกจะกลับมาค้า
คนอ่านคิดฮอดหลายๆ!!!
:กอด1:
-
บรรยากาศแบบพี่น้อง...น่ารัก
ชักกวนกันขึ้นทุกที ...555
ว่าแต่น้องหยกกลับมาจะทึ่งขนาดไหนน่า...
-
ถ้ากฤติกรรมตอนท้ายจะเด็กกันขนาดนี้
-
น้องหยกจาเอาพวกมันเข้าคุกได้ไหมเนี่ย
?????????
สุสุ นะน้องหยก
-
พีทยังขี้แกล้งไม่เปลี่ยนเลยนะ : 222222:
จับมันให้ได้นะน้องหยก :m16:
-
พีทน่ารักรอน้องหยกมาเปิดตัวกะพี่พีทอยู่นะเนี่ย
ตอนแรกนึกว่า เจ จะบอกว่าเป็นแฟนพลอยซะอีก
-
เมื่อไรพี่หยกจะกลับหนอ
-
ตอนนั้นยังเด็กอยู่ทำอะไรไปโดยไม่คิดก็ให้อภัยได้
คิดถึงน้องหยกแล้วละซิ
-
เข้าใจกันก็ดีแล้วค๊าา o13 ยังไงก็พี่น้องกันนิเนอะ ฝาแฝดด้วย :กอด1:
อยากรู้เรื่องฝั่งน้องหยกบ้างคะ เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ :really2:
-
อิอิ
พีทกวนว่ะ
แกล้งน้อง
-
ดีใจจังที่พี่น้องเข้าใจกันได้ :o8:
:L2: :L2:
-
แปลกเนอะ แฝดน่ะเกิดวันเวลาเดียวกัน กลับนิสัย ดวงชะตาไม่เหมือนกัน
-
o13
-
รักกันไว้ ดีแล้ว น้องหยกกลับมา คงไม่สับสนนะ หึหึ
-
:-[แข่งกันหล่อด้วย งุมงำ อย่ามาทำให้อยากให้พี่พีทเป็นพระเอกเรื่องใหม่นะตัวเอง
-
รอน้องหยก
-
:กอด1: อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับครอบครัวเนอะ อดีตผ่านไปแล้วช่างมัน
-
เจอกันซะที
ต่อไปก้อไม่มาม่าแล้วเนอะ ใช่ป่ะ
-
พี่พีทจะมีคู่ป่ะ....มีแววเป็นเคะนะเธอ ><
-
อั๊ยยะ มีโชว์ซิกแพคด้วยอะ หุ ๆ ๆ ๆ ๆ
พี่พีทอยากคิดมากนะ ฟังพี่พีทพูดแล้วดูเศร้า ๆ อะ
-
มาลุ้นต่อไปอีกครับ :กอด1:
-
พี่พีทยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมชอบแกล้งน้อง ไม่รู้ว่าถ้าได้เจอน้องหยกตัวเป็นๆ จะอิจฉาน้องหรือเปล่านี่
น้องหยกไปตามจับคนร้ายถึงไหน กลับมาเร็วๆ พี่พลัสคิดถึง
-
แหมๆ พีทนี่แกล้งพลัสตั้งแต่เด็กยันโตเลยน่อ :impress2:
-
อยากอ่านพี่กฤษน้องหยกแบบหวานๆ อีก
ตอนนี้น้องหยกหายไปเลย รอตอนใหม่น๊า~
:-[
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักจริง เถียงกันเป็นเด็กๆ :m20: :m20:
-
มาม่าหมูสับหมดแล้ว ต่อไปก็มาม่าต้มยำ แล้วตามด้วยมาม่าต้มแซ่บโป๊ะแตกบิ๊กแพค
อิอิ ล้อเล่น จะมาบอกว่าคืนนี้ไม่ไหวจริงๆ คับ ไม่ได้นอนเลย พรุ่งนี้มาต่อให้นะครับ เรื่องใกล้จบแล้วล่ะ ขาดอีกแค่ 30 ตอนเอง
-
:jul1: หยุดไม่ได้ !! ขาดใจ ,,,
หลับฝันดีนะคับ คืนนี้ !! :t3:
-
:-[เย้ๆๆดีใจจังพี่น้องได้เจอกันแล้ว รักกันๆๆนะ :L1:
-
ไกล้จบ ขาดอีก30ตอน โหยยยแม่เจ้านั้นคือไกล้จบ55555 :a5:
รออ่านค่ะติดตามเรื่องนี้ ชอบมากกก o13
-
30 ตอนนี้มันไม่ใกล้เลยนะคะ ถ้าบวกตอนพิเศษอีกนี่ ต่อไปอีกยาวเลยค่ะ
-
มาคืนนี้ป่าวน้า รีบลงน้าาาา ติดมากกกกกกก อิๆ
อยากให้หึงกันอีก
คราวที่แล้วน้องหยกหึงห้ามพี่เค้าติดชึ่ง
ดันมีเรื่องร้ายเข้ามาก่อน ยังลงโทษกันไม่สุดไม่หนำใจเลย กร้ากกกกก
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 72 “ณัฐวนิช”
เข้าใจกันหน่อยสิเธอ ต้องเจออย่างนี้ ใครจะทนได้ ทั้งที่เชื่อใจ และไม่ได้อยากจะเป็นเหมือนกัน ไม่รู้เหรอที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม
“พอได้แล้วค่ะทั้งสองคน ไม่รู้สึกอายพวกหนูบ้างเหรอค่ะ มาแข่งอะไรกันไม่เข้าเรื่อง พี่น้องเพิ่งจะได้เจอกันแท้ๆ ไร้สาระ” น้องพลอยเดินเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างผมกับพีท แล้วพูดขึ้นมาให้ได้รู้สึกอายอยู่เหมือนกัน
“นั่นสิ เล่นเป็นเด็กๆ กันไปได้ ผมว่าพี่พลัสพาพี่พีทไปทานข้าวก่อนดีไหมครับ เพิ่งเดินทางมาถึงเมืองไทยก็มาที่นี่เลย ได้ทานอะไรมาบ้างหรือยังก็ไม่รู้ ดีกว่ามาเถียงอะไรกันไร้สาระ” น้องเจเข้ามาว่าให้ได้สลดใจกันอีกคน นี่พวกผมทำอะไรลงไปเนี่ย รู้อายเด็กจัง
“ไปเถอะพีท นายไปกินข้าวกับฉันตรงโน้นดีกว่า” ผมรีบพาพี่ชายไปนั่งทานข้าวอีกโต๊ะใกล้ที่เตรียมอาหารด้านนอก แต่ตัวผมนั้นยังไม่อยากทานอะไร ในใจตอนนี้เพียงเป็นห่วง อยากรอให้น้องหยกกลับมาก่อนเท่านั้น แล้วจะได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน
“นายไม่กินด้วยกันล่ะ ไม่หิวเหรอ” พี่พีททานข้าวผัดทะเล มีไข่ดาวอยู่ในกล่องโฟม ส่วนผมได้แต่นั่งชะเง้อมองออกไปด้านนอก ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่ายหน้าเบาๆ เดินไปหยิบน้ำส้มขวดมาวางไว้ให้ตรงหน้าพี่ชายหนึ่งขวด และให้ตัวผมดื่มเองอีกขวด
“หรือว่ารอกินกับแฟนนาย” พี่พีทยังเซ้าซี้ถามผมอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมทานข้าวกล่องตรงหน้าเสียที
“ใช่ ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง อยากจะโทรไปถามเหมือนกัน แต่กลัวว่าจะไปรบกวน” ผมตอบออกไปอย่างใจคิด ไม่กล้าจะโทรไปหาอาหนึ่ง เพราะกลัวว่าจะไปขัดจังหวะการให้ข้อมูลกับตำรวจ สักพักก็มีรถตำรวจมาจอดใกล้ศาลางานศพ ผมจึงลุกขึ้นยืนเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น นายตำรวจสองคนออกจากรถเดินตรงมาหาผม
“คุณกฤษกรใช่ไหมครับ ผมพันตำรวจโทณรงค์ และนี่ร้อยตำรวจเอกพิชัย ได้รับคำสั่งจากส่วนกลางให้มาสืบคดีการบุกรุกทำร้ายจนก่อให้เกิดความเสียหายแก่ชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สิน และการลักพาตัวของคุณกรหยกครับ เบื้องต้นเราได้ออกหมายจับผู้ต้องหากระทำผิดกฎหมายรายนี้ในคดีเปิดบ่อนการพนัน และค้ายาเสพติด ซึ่งทางส่วนกลางได้เตรียมกำลังบุกเข้าตรวจค้น และจับกุมผู้กระทำผิดในคืนนี้แล้วครับ” นายตำรวจที่ยศสูงกว่ารายงานกับผม
“ทางส่วนกลางกำลังเพิ่มข้อหาการทำร้ายร่างกายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย ของคุณตาคุณยายคุณกฤษกรครับ จึงขอความร่วมมือคุณกฤษกรในการให้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์เพื่อเอาผิดต่อผู้ร้ายในคดีดังกล่าวด้วยครับ” คุณตำรวจอีกคนแจ้งรายละเอียดพร้อมเชิญให้ผมเดินตามมาที่รถ ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่าน้องหยกคงบอกรายละเอียดเหล่านี้กับทางตำรวจแน่ๆ
“น้องผมต้องไปสถานีตำรวจหรือเปล่าครับสารวัตร ผมขอไปกับน้องชายด้วยนะครับ” พี่พีทถามออกไปด้วยความเป็นห่วงผม ทุกๆ คนที่อยู่ภายในงานศพก็พลอยชะโงกหน้ามาดูด้วยความสนใจ
“ไม่ต้องหรอกครับ เราแค่ต้องการข้อมูลเพียงนิดหน่อย เพราะคุณกรหยกได้ให้ข้อมูลกับทางส่วนกลางหมดแล้ว เพียงแต่สถานที่เกิดเหตุเป็นเขตท้องที่ของผมที่ต้องดูแล จึงต้องมาขอรายละเอียดจากผู้เป็นเจ้าของบ้านด้วยครับ” สารวัตรณรงค์เป็นฝ่ายตอบพี่พีท
“คุณกฤษกรเชิญทางนี้ครับ” ผู้กองพิชัยเชิญผมให้นั่งที่โต๊ะอีกตัว โดยมีแฟ้มเอกสารเล่มบางหลายเล่มอยู่ในมือ สารวัตรณรงค์เป็นผู้พาผมตามไปนั่งตอบข้อซักถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณตาคุณยาย และน้องหยก โดยผมให้ข้อมูลตามจริงเท่าที่ผมได้รู้ และเห็นเพียงเท่านั้น เราคุยกันไปจนถึงเรื่องที่ผมหายออกจากบ้านตั้งแต่สองขวบจนถูกเก็บมาเลี้ยงที่นี่
“คุณยุทธที่เป็นพ่อของคุณกฤษกรเป็นลูกหนี้ของคนร้าย แต่คนร้ายมาบังคับให้คุณกฤษกรใช้หนี้ด้วยการบุกรื้อค้นบ้าน ทำร้ายร่างกายคุณตาคุณยายจนเสียชีวิต และจับคุณกรหยกไปเรียกค่าไถ่เป็นเงินเพื่อการใช้หนี้พร้อมดอกเบี้ยเงินกู้ถูกไหมครับ ส่วนคุณกฤษกรก็เพิ่งเจอครอบครัวที่แท้จริงใช่ไหมครับ” ผู้กองพิชัยสรุปเรื่องราวสั้นๆ ตามที่ผมได้ให้ปากคำไป
“ใช่ครับ แล้วเรื่องที่ผมจะขอกลับไปใช้ชื่อกับนามสกุลเดิมจะต้องทำอย่างไรบ้างครับ” ผมถามนายตำรวจทั้งสอง
“ทางเราพอจะทราบข้อมูลเบื้องต้นจากที่คุณกรหยกได้ให้เบาะแสกับส่วนกลางแล้วครับ ทางส่วนกลางยินดีจะเป็นธุระในเรื่องนี้ให้กับคุณกฤษกรเองครับ คิดว่าภายในสองถึงสามวันนี้จะได้รับการติดต่อจากส่วนกลางอีกทีนะครับ ส่วนพวกผมได้รับคำสั่งเพียงเข้ามาสอบถามข้อมูลจากคุณกฤษกรในคดีบุกรุกทำร้ายร่างกาย และการลักพาตัวเท่านั้น ขอให้คุณกฤษกรใจเย็นๆ นะครับ” ผู้กองพิชัยพูดเหมือนปลอบใจผม
“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เข้ามารบกวนเวลาสำหรับขอข้อมูล ผมขออนุญาตไปเคารพศพด้วยได้ไหมครับ” สารวัตรณรงค์เอ่ยขึ้นมา ทำให้ผมรีบเดินนำนายตำรวจทั้งสองไปที่หน้าโลงศพคุณตาคุณยาย ผมจุดธูปสองดอกส่งให้นายตำรวจทั้งสองคนละดอกรับไปไหว้คุณตาคุณยาย
“ขอบคุณมากครับที่ให้ข้อมูลเป็นประโยชน์กับทางการในวันนี้ ผมจะรีบดำเนินคดีกับคนร้ายให้เร็วที่สุดเลยครับ พวกผมลานะครับ” สารวัตรณรงค์กล่าว ผมรีบยกมือไหว้พร้อมออกมาส่งให้นายตำรวจขึ้นรถแล้วขับออกไป
“พลัส เป็นไงบ้าง มีอะไรหรือเปล่า” พี่พีทกับเพื่อนๆ เดินตามมาที่ลานจอดรถในวัด ถามผมด้วยความเป็นห่วง ผมต้องรีบส่ายหน้า
“ตำรวจท้องที่แค่มาขอข้อมูลคดีคุณตาคุณยายนิดหน่อย เฮ้ย...รถอาหนึ่งนี่หว่า น้องหยกมาแล้ว” ผมเห็นแสงไฟของรถยนต์สาดเข้ามา จำได้ว่าเป็นรถอาหนึ่งจึงรีบเดินไปหยิบน้ำส้มเตรียมมาให้น้องหยก พอหันหลังกลับมาน้องหยกก็เปิดประตูรถเดินมาที่กลุ่มเพื่อนๆ โดยมีพี่พีทยืนอยู่ตรงกลาง
“เฮ้ย...” ผมรองออกมาด้วยความตกใจ ขวดน้ำส้มหลุดออกจากมือ เพราะน้องหยกเดินมาถึงพี่พีทก็สวมกอดเอาไว้แน่น พอตั้งสติได้ผมก็รีบวิ่งไปดึงน้องหยกออกมาจากตัวพี่พีท น้องหยกผละตัวหันมาเห็นผมก็ตกใจ มองหน้าผมสลับกับพี่พีทอยู่สองสามครั้ง ทำเอาหลายๆ คนตรงนั้นต้องขำกันออกมา
“หยกครับ พี่อยู่นี่ นั่นพี่พีท พี่ชายพี่เอง” ผมรีบอธิบายด้วยความรู้สึกเสียหน้านิดหน่อยที่คนรักตัวเองดันไปกอดพี่ชายฝาแฝดของผมเสียแน่น
“อะ...อ้าว พี่พีทเหรอครับ หยกขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจ นึกว่าพี่พลัส ถึงว่า...ทำไมตัวผอมกว่า” น้องหยกยกมือไหว้พี่พีท แล้วยืนเกาหัวแก้เขิน คนอื่นๆ ขำกันกลิ้งจนผมต้องพลอยหัวเราะออกมาด้วย
“น้องหยกคงเหนื่อยมากสินะ อาเห็นหลับๆ ตื่นๆ ในรถมาตั้งหลายรอบ พอเจอหน้าพีทก็เลยนึกว่าพลัส รีบเข้าไปกอดไม่ทันดูให้ดี อย่างนี้ระวังจะจำสับสนบ่อยๆ ก็ไม่ค่อยดีนะครับ” อาหนึ่งแซวเข้าให้อีกคน ทำเอาน้องหยกเขินจนหน้าแดงทีเดียว
“พีท นายก็ยืนนิ่งเชียว ไม่บอกน้องหยกละครับว่าไม่ใช่ฉัน” ผมต่อว่าพี่ชายทันทีเพื่อช่วยกู้หน้าให้คนรัก
“อ้าว...ก็อยู่ดีๆ มีเด็กหน้าตาน่ารักมากอดเสียแน่นขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องตกใจสิ ฉันก็เลยลืมบอกน้องหยกไปเลย” ผมรู้ว่าพี่พีทคงอยากแกล้งผมด้วยถึงได้บอกผมแบบนั้น อยากจะเข้าไปชกหน้าให้หงายหลังไปสักที รู้สึกเริ่มหมั่นไส้พี่ชายคนนี้ขึ้นมาบ้างแล้วสิ
“เอ่อ...พีท นี่อาหนึ่งเจ้านายกู แล้วก็นี่น้องหยก แฟนของพลัส เพิ่งกลับมาจากให้เบาะแสที่กองปราบ” โตโต้เดินแทรกเข้ามาแนะนำตัว เหมือนจะรู้ว่าผมเริ่มไม่พอใจพี่ชาย เมื่อมีเรื่องของคนรักเข้ามาเกี่ยวข้อง
“สวัสดีครับอาหนึ่ง สวัสดีครับน้องหยกน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ” พี่พีทหันไปไหว้อาหนึ่ง แล้วหันไปรับไหว้น้องหนก แถมชมเสียจนออกนอกหน้า ส่วนน้องหยกดันมีอาการเขินให้พี่ชายผมได้เห็นด้วย โธ่...จะไปเขินทำไมกันนะ ผมรีบดึงตัวคนรักมาใกล้ แล้วใช้ฝ่ามือประคองใบหน้าให้มองผมไว้
“น้องหยกเหนื่อยไหมครับ หิวหรือเปล่า หรือง่วงมากกว่า พี่จะได้พากลับไปพักผ่อนก่อน” ผมถามคนรักเป็นชุดเพื่อไม่อยากให้ไปสนใจพี่ชายผมให้มากกว่านี้ ท่าทางไอ้ทองเหมือนจะดูออกว่าผมรู้สึกอย่างไร จึงเดินเข้ามาใกล้แล้วหัวเราะในลำคอให้ผมได้ยินเบาๆ ผมจึงต้องยกเท้าไปเตะขามันเขี่ยให้ออกไปห่างๆ ตัวด้วยความรำคาญ
“ว๊าย...สกปรก อีไพร่ เล่นตีนกับกูเหรอมึง” อีทองไพรำ เอ้ย...ไอ้ทองหล่อมันโวยวายสาวแตกออกมา แต่ผมไม่สนใจ อาหนึ่งจึงรีบลากตัวมันเข้าไปในศาลาให้ห่างจากผม น้องพลอยกับเจ ก็เดินตามโตโต้กับพี่บาสเข้าไปแล้ว ยังเหลือก้างชิ้นใหญ่มายืนขวางผมกับน้องหยกอยู่ใกล้ๆ
“หยกหิวข้าวแล้วก็ง่วงด้วยครับ ไปถึงตำรวจก็พอเข้าไปคุยยาวเลย นี่เสร็จแล้วก็รีบมาที่นี่เลยครับ” น้องหยกพูดด้วยเสียงออดอ้อนผม ทำตาละห้อยยื่นริมฝีปากน้อยๆ จนรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ
“ดีเลย พี่ก็ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน หิวมากเลยครับตอนนี้ ไปทานข้าวข้างในดีกว่าครับ จะได้คุยกันด้วย พี่ยังไม่ได้รู้จักน้องหยกเป็นการส่วนตัวเลย” พี่พีทโพล่งขึ้นจนผมกับน้องหยกสะดุ้ง ผมเริ่มรู้สึกว่าพี่พีทชักจะไม่รู้กาลเทศะเสียแล้ว คนกำลังสวีทกันอยู่ ดันมาวุ่นวายให้เสียบรรยากาศ
“พีท...นายไปกินข้าวที่เหลือให้หมดไป ฉันกับน้องหยกจะไปหยิบข้าวมากินเอง ตอนนี้มีเรื่องจะคุยกับน้องหยกส่วนตัวนิดหน่อยว่ะ” ผมเริ่มชักสีหน้าใส่พี่ชาย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สะทกสะท้านอะไร ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงนั้นเหมือนท้าทายผม
“อะไรวะ นายไม่ได้เจอฉันมายี่สิบกว่าปี จะปล่อยให้ฉันกินข้าวมื้อแรกหลังเจอนายแล้วคนเดียว ส่วนนายก็ไปนั่งกินข้าวกับแฟนแค่สองคนเหรอวะ ฉันเสียใจนะโว้ย ไม่ทันไรก็ทิ้งพี่ชายคนนี่เสียแล้ว เห็นแฟนสำคัญกว่า ไอ้เราอุตส่าห์เป็นห่วงถึงได้รีบมาจากอเมริกา พอเจอหน้าแฟนก็...” พี่พีททำหน้าเศร้ายืนบ่นอยู่ตรงนั้น ถึงผมจะรู้ว่าพี่พีทกำลังแกล้งผมอยู่ก็ตาม แต่ก็นึกสะท้อนใจว่าพี่ชายอุตส่าห์รีบบินมาหาผมด้วยความเป็นห่วง
“ก็ได้ๆ มากินข้าวด้วยกัน กินมันพร้อมกันนี่ล่ะ อบอุ่นดี” ผมกระชากเสียงพูดด้วยอาการไม่สบอารมณ์ น้องหยกได้แต่มองหน้าผมที มองหน้าพี่พีททีด้วยความงุนงง คงยังไม่ทราบว่าพี่พีทกำลังอยากแกล้งผม เราสามคนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะในศาลา แล้วทานข้าวกล่องที่น้องเจไปหาซื้อมาเตรียมไว้เลี้ยงแขก หลังจากฟังพระสวดจบไปแล้วเมื่อตอนหัวค่ำ
“น้องหยกมาเจอพลัสได้ยังไงเหรอครับ” พี่พีทเปิดบทสนทนาทันทีที่ได้นั่ง แทนจะจะถามเรื่องผมกลับมาชวนแฟนผมคุยเสียนี่ ผมเป็นน้องชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันมายี่สิบกว่าปีเชียวนะ
“หยกมาจากอเมริกาวันแรกก็ตรงมาที่นี่เลยครับ หยกตั้งใจจะไปพักที่โรงแรมพี่ทอง เจอพี่พลัสทำงานอยู่ที่นั่น พอดีมีปัญหาเรื่องห้องพักก็เลยต้องไปนอนที่บ้านพี่พลัสแทน เราเลยรู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้น” น้องหยกอธิบายเรียบๆ พลางทานข้าวไปด้วย
“อ้าว...อยู่รัฐไหนเหรอครับ พี่เรียนอยู่ที่บรูคลิน นิวยอร์ก นี่กลับมาก่อนส่งโปรเจคเพราะเป็นห่วงพลัสมัน เทอมหน้าคงต้องกลับไปทำโปรเจคต่ออีกที” พี่พีทคุยกับหยกเหมือนผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น
“หยกอยู่แมนแฮตตันครับ อยู่กับคุณป้า ท่านมีร้านอาหารไทยที่นั่น หยกอยู่มาตั้งแต่เด็กๆ เลยครับ เพิ่งจะได้กลับเมืองไทยมาไม่นานนี้เองครับ” น้องหยกดันตอบพี่พีทเหมือนไม่สนใจผมอีกคน
“คราวหน้าพี่ไปอเมริกาจะแวะไปทานที่ร้านน้องหยกนะครับ แล้วนี่จะกลับอเมริกาเมื่อไรเหรอครับ” พี่พีทยังคงถามน้องหยกไป ทานข้าวไปเรื่อยๆ ส่วนผมเอาแต่ก้มหน้ากินข้าวผัดในกล่อง ทำเป็นไม่สนใจสองคนนี้
“หยกยังไม่อยากกลับเร็วๆ นี้หรอกครับ รอให้เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยดีก่อน แล้วพี่พีทจะกลับไปเรียนต่อที่อเมริกาเมื่อไรเหรอครับ หยกจะได้พาไปทานที่ร้านอาหารไทยของคุณป้า ที่นั่นมีโซนอาหารญี่ปุ่นด้วยนะครับ คุณลุงหยกเป็นคนญี่ปุ่นครับ” น้องหยกดูสนุกกับการคุยกับพี่พีทเหลือเกิน
“จริงสิครับ พี่ชอบอาหารญี่ปุ่นมากเลย อย่างนี้คงได้ทานซูชิต้นตำรับ กับอาหารไทยของโปรดอีกด้วย สงสัยพี่คงได้ไปเป็นลูกค้าประจำที่นั่นแน่ๆ เลยนะครับ” พี่พีทดูสนอกสนใจเป็นพิเศษ ผมรีบทานข้าวในกล่องจนหมด แล้วลุกออกมาเอากล่องโฟมเปล่าทิ้งถังขยะแรงๆ
“พลัส เป็นไรป่าว” พี่บาสเดินมาหาผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วหันไปมองรอบๆ ไอ้ทองกับอาหนึ่งหลบมุมไปคุยกันสองคน น้องเจกับน้องพลอยช่วยกันดูแลแขกที่มาร่วมงานศพ โตโต้เตรียมน้ำส้มใส่ถาดอยู่คนเดียว ผมจึงเดินไปหยิบถาดน้ำส้มมาช่วยเสิร์ฟให้แขกแทน
ผมเดินทักทายพูดคุยกับแขกที่มาในงานศพทุกคน ส่วนใหญ่จะเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียง ไม่ก็จะเป็นคนรู้สึกของคุณตาคุณยาย แทบทุกคนจะถามถึงพี่พีทว่าเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงมีหน้าตาเหมือนผมขนาดนั้น ผมจึงตอบเลี่ยงๆ ไปว่าเป็นพี่ชายฝาแฝดของผม เราโดนเอาไปเลี้ยงกันคนละที่เท่านั้น ไม่อยากให้รายละเอียดมากไปกว่านี้
หันมาดูน้องหยกกับพี่พีทยังคงคุยกันอย่างสนุกสนาน บางครั้งยังคุยเป็นภาษาอังกฤษอีก ผมมันบ้านนอก ความรู้ก็ไม่สูง ไม่เคยไปร่ำไปเรียนเมืองนอกเมืองนา ก็เลยไม่อยากเข้าไปรบกวน ความจริงเป็นห่วงคนรักมากมาย อยากจะเข้าไปถามไถ่ปลอบประโลมจากเรื่องราวที่ผ่านมา แต่ดูเหมือนน้องหยกจะไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว แถมพี่ชายฝาแฝดที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่นานก็ดูไม่ได้สนใจอยากคุยกับผมเท่าไร
“พลัส กลับบ้านกันเถอะ แขกกลับกันหมดแล้ว” อาหนึ่งเดินมากับไอ้ทอง เรียกให้ผมที่นั่งอยู่หน้าโลงศพคุณตาคุณยายกลับบ้าน ไม่รู้ตัวเลยว่ามานั่งอยู่คนเดียวตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร หันไปดูคนอื่นๆ กำลังช่วยกันเก็บกวาดศาลาใกล้จะเสร็จแล้ว ส่วนน้องหยกกับพี่พีทยังคงคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ครับ ผมขอลาตากับยายก่อน” ผมตอบอาหนึ่งแล้วหันมาก้มลงกราบหน้าโลงศพตากับยาย น้องหยกเดินมาคุกเข่าลงข้างๆ แล้วก้มลงกราบเหมือนผมเช่นเดียวกัน คิดว่าจะรอคนรักให้ลุกขึ้นพร้อมกัน แต่พอพี่พีทเดินตามมาข้างๆ ผมจึงรีบลุกขึ้นเดินไปช่วยคนอื่นๆ เก็บกวาด ยกเก้าอี้วางซ้อนกันให้เรียบร้อย
อาหนึ่งขึ้นรถไปกับไอ้ทอง ส่วนน้องเจก็กลับพร้อมน้องลอย พี่บาส และโตโต้ ส่วนผมขับรถไอ้ทองกลับโรงแรมพร้อมพี่พีท และน้องหยก สองคนนี้ยังคงคุยกันต่ออย่างออกรส เหมือนถูกคอกันมาก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวที่อยู่อเมริกา ทำให้ผมไม่รู้จะร่วมบทสนทนาด้วยยังไง จึงได้แต่ฟังเงียบๆ
“พี่พลัสเป็รอะไรหรือเปล่าครับ หยกเห็นเงียบๆ มาตั้งแต่ในงานแล้ว” น้องหยกถามหลังจากที่ผมเดินเข้าห้องพักมาด้วยกันสองคน พี่พีทไปนอนห้องน้องเจแทนผม ส่วนผมกับน้องหยกนอนห้องใหม่ที่ไอ้ทองเปิดไว้ให้
“เปล่านี่ครับ พี่คงจะเหนื่อยๆ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก น้องหยกก็คงเหนื่อยเหมือนกันใช่ไหม อาบน้ำแล้วรีบนอนกันดีกว่า” ผมบอกคนรักแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว เพราะกลัวน้องหยกรอนาน ตั้งใจว่าจะอาบพร้อมคนรักในทีแรก แต่ตอนนี้มันไม่มีอารมณ์นั้นแล้ว เพียงอยากนอนเท่านั้น
“พี่พลัส” น้องหยกเช็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดไฟในห้อง ปีนขึ้นมาบนเตียงล้มตัวลงนอนข้างผม แถมยังขยับตัวมากอดผมอีกด้วย
“ครับ” ผมตอบโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง กำลังข่มใจไม่ไห้วอกแวก ผมสวมกางเกงขาสั้นเนื้อบางเพียงตัวเดียว โดยไม่ได้สวมเสื้อนอน ทำให้ผิวกายน้องหยกสัมผัสกับร่างกายเปลือยเปล่าช่วงบนของผมเต็มที่
“พี่พลัสหึงหยกใช่หรือเปล่า เมื่อกี้อ่ะ” น้องหยกถามเสียงเบา มือเล็กพาดมาบนอกหนาของผม ลูบเบาๆ เหมือนอยากให้ตอบคำถาม
“หืม” ผมไม่อยากจะคิดว่าตัวเองจะไปหึงน้องหยกกับพี่ชายแบบนั้น กลิ่นแชมพูกับสบู่หอมๆ จากตัวคนรักโชยเข้าจมูกจนทำให้ใจเริ่มสั่นไหว
“หืมอะไรล่ะ หึงใช่หรือเปล่า” น้องหยกถามอีกครั้ง ด้วยการพลิกตัวเอาคางมาวางไว้บนอกผม หัวใจผมเริ่มจะเต้นไม่เป็นจังหวะเสียแล้วในตอนนี้
“พี่พลัส ตอบมาสิครับ” พอผมไม่ตอบ น้องหยกก็ใช้ปลายนิ้วเขี่ยหัวนมผมเล่นจนขนลุก แถมยังเอาคางมาซุกลงตรงซอกคอผมอีก จนต้องบิดกายด้วยความสยิว แก่นกายเริ่มพองตัวดันกางเกงขาสั้นที่ใส่นอนคุงขึ้นมาเป็นลำยาวโค้งออกมา
“หึง” ตอบได้แค่นั้นผมก็คว้าร่างคนรักมากอดแน่นแนบอก พร้อมประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน และหื่นกระหายในความหอมหวานจากโพรกปากของน้องหยก ลิ้นร้อนๆ ของเราทั้งสองเกี่ยวกระวัดหยอกล้อกันในโพรกปากอย่างไม่รู้เบื่อ ลมหายใจรดรินใส่กันอย่างหนักหน่วง และร้อนแร
-
พี่พีทมันคิดไรกะหยกป่ะเนี่ยยยย
-
มา + 1 ให้ก่อนไปนอน...
-
เป็นพลัีสคงน้อยใจ อยากให้พี่พีทรู้จังว่า พลัสของเราลำบากมากแค่ไหน จะได้ไม่แกล้งพี่พลัสของเราอีก
:z3:
-
โดนพีทแกล้งเลย
-
o13พี่พลัสหึงน้องหยก 55 หึงแม้กระทั้งกะพี่ชยตัวเอง :-[ :-[
-
ไม่รู้จะพูดอะไร
-
อย่างนี้ต้องลงโทษ
-
อร้ายยยต่อด่วนๆ คาใจอย่างร้ายกาจ อิๆ :z3:
-
เหอะๆๆ ก้เล่นคุยกันไม่สนใจพลัสเราเลย
ก็ต้องมีหึงกันบ้างเน้อะ
-
3P เลย พีท พลัส หยก :haun4: :haun4: :haun4: :laugh: :laugh:
-
น้องหยกเอาคืนพี่พลัสแน่เลย :laugh:
:L2: :L2:
-
อิพี่พีทนี่ชักยังไงๆ
o12
ไม่ได้รู้เรื่องเลย
ยิ่งมีพื้นหลังนิสัยขี้อิจฉาแบบนี้ด้วย
ไม่ใช่จะเอาสันดานตอนเด็กๆมาใช้ตอนนี้อีกนะ
:m16:
ตบบ้องหูซะหน่อย
:fcuk: :beat:
-
555. หล่อเหมือนกันจนน้องหยกแยกไม่ออกเลยเนอะหยก
พี่พลัสน้อยใจแล้ว กรี๊ดดดดดอ่า, คนเขียนตัดฉากต่อจากนี้ได้ไง ค้างมาก :m15:
น้องหยกต้องโดนทำโทษน่ะ!
-
ไอ้พี่พีช นั้นมันแฟนน้องพี่นะ อย่าเข้าใกล้แฟนน้องตัวเองให้มันมากนักนะ
-
เริ่มไม่ชอบหน้าไอ้คุณพี่พีทเสียแล้วสิ เซ็งอะ
เรื่องที่ทำให้พลัสต้องแยกจากพ่อแม่ ยังเคืองอยู่เลย
นี่ทำตัวเกมือนจะตีท้ายครัวน้องอีก
อย่าให้มากกว่านี้นะ ไม่งั้นจะเกลียดแกแหละพีท
-
ง่ะ ไม่ปลื้มพีทอย่างแรง
ถ้าจะกลับมาเพื่อทำแบบนี้ ก็อย่ามาเจอกันเลยดีกว่า
ถึงจะบอกว่าแค่แกล้งทำก็เถอะ ไม่ใช่เรื่องเลย
หยก ก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่า กฤษ เป็นคนคิดมากกับเรื่องแบบนี้
ก็ยังจะแสดงออกแบบนั้นอีก แย่ว่ะ
ไม่ปลื้มมากๆๆๆๆๆๆ
-
พีท!กวนเท้านะคะ! o18
น้องหยกปลอบใจพลัสแบบเอาให้ฟ้าเหลืองเลยนะ คริๆ :-[
-
พี่พีทไม่ค่อยอ่ะ
-
อย่างร้อนแรง แล้วไงต่อ :z3:
อยากได้บทบรรยายต่อไป :impress2:
:กอด1:
-
ทำให้เรารำคาญผสมเกลียดแล้วล่ะพีท
แลดูไร้มารยาทยังไงชอบกล คิดไปไกลขนาดว่าที่บอกว่าสำนึกที่ทำตอนเด็กน่ะจริงหรือเปล่า?
-
:เฮ้อ:
ในที่สุดผมก็ตามมาทันสักที่ หลังจากที่เห็นชื่อเรื่องแล้วไม่ได้ เข้ามาอ่านเลย
พอหลงเข้ามาก็หาทางออกไม่เจอซะแหละ
ติดใจ เลยที่เดียว เรื่องนี้ เขียนได้ดีมว๊ากกกก
อ่านแล้ว รู้สึก เหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกวันๆๆ อาการซึมซับมาจากผู้เขียนนั่นเอง
ชอบอยู่บทเดียว
เรื่อง บน เตียง เพราะมันเป็นอะไรที่ ฟินาเร่ มากกกกกก 5555555+
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กดไลท์ให้พันครั้งสำหรับคนเเต่งเพราะคงมาจากประสบการณ์โดยตรงไม่อย่างนั้นคงไม่เขียนออกมาดี มว๊ากกขนาดนี้ 555555
-
หยกสนใจพลัสเค้าหน่อยดิ
อย่าคุยกะพีทมากเกินไปดิ
-
พีทขี้แกล้งหว่ะ. เอ่ หรือเอาจริง
-
พี่พีทหวังไรป่าวหรือว่าแกล้งเล่นเฉยๆจ๊ะ
ตัดจบตอนได้ค้างโฮกกกก
+1 นักเขียน กะคุณ september ข้อหาเม้นได้ตรงใจเรา5555 คิดเหมือนกันเลย :z2: :haun4:
-
พี่พีทจะแกล้งมันก็เกินไปหน่อยมั้ง อารมณ์สถานการณ์แบบนี้มันควรทำไหม
-
เอ๊ะยังไง
-
พี่พีทก็ไปแกล้งพลัสอ่ะ สงสัยหยกจะโดนจัดหนัก :laugh: :laugh:
-
พี่พีทหวังไรป่าวหรือว่าแกล้งเล่นเฉยๆจ๊ะ
ตัดจบตอนได้ค้างโฮกกกก
+1 นักเขียน กะคุณ september ข้อหาเม้นได้ตรงใจเรา5555 คิดเหมือนกันเลย :z2: :haun4:
เรารู้คุณคิดอะไรอยู่ หึหึ :z1: :z1:
-
แค่พี่น้องเค้าหยอกกัน
คึคึ
-
ปวดใจแทนพี่พลัส
แฟนแสนห่วงกลับไปคุยกะพี่ชายที่ไม่ได้เจอมานาน คุยกันอย่างสนุกสนาน คุยในเรื่องที่พี่พลัสไม่รู้เรื่องอีก
ไม่รู้ว่าพี่พีทตั้งใจแกล้งหรือยังไง :m16: แอบเคืองแหะ
พี่พลัสน้อยใจแน่ๆ
-
พี่พีทถ้าแกคิดแย่งน้องหยกจากน้องนะ ต้องบอกว่าแกเลวมากเลยอ่ะ แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้สิ่งที่พีททำอยู่มันก็ไม่ดีทั้งนั้นอ่ะ
แทนที่จะคุยสารทุกข์สุกดิบของน้องชาย ดันไปคุยเล่นหัวเราะกับน้องสะใภ้ซะงั้น
-
พี่พีทชักจะยังไงๆอยู่นาาา อย่ามาทำงี้น๊าาาา
น้องหยกเค้าเป็นของพี่พลัสนะเฟ้ยยยย อย่าเอานิสัยเด็กมาใช้น๊าาาาาาาา
เตรียมลับมีด จิ้มพุงพี่พีท ถ้าหากจะมาเป็นคู่แข่งหัวใจของพี่พลัสส โฮกกกกกก
น้องหยกอย่านอกลู่นอกทางอย่าไปสนใจพี่พีทนะเฟ้ยยย
หรือพี่พีทแค่แกล้งแหย่พี่พลัสเฉยๆ อืมม รอลุ้นกันต่อไปสินะ
เรื่องร้ายๆหมดไปแล้ว เรื่องดีดีกำลังจะตามมา หรือจะมีเรื่องปวดหัวตามมาอีกเนี่ย
เดาคนเขียนไม่ออกว่าจะเป็นไงต่อ ฮ่าฮ่า รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
พีีทไม่คิดไรกับหยกหรอก แค่แกล้งน้องชายเท่านั้นแหละ
แต่ไอ่กฤษนี่สิ หื่นไม่รู้เวลา นี่งานศพยังไม่แล้วเสร็จเลยน่ะ มันมีอารมณ์ได้ไง
แถมตายายก็ไม่ได้ตายสงบ ถูกฆ่าเชียวน่ะเว้ย คดีก็ยังไม่ถึงไหน
ไม่เข้าใจอารมณ์ผู้ชายคนนี้เลย
-
:z1:ค้างเวอร์ อ่ะ
-
แอบหนีงาน ทำอ่าน กิ๊วๆ ๆ
น่ารัก มีหึง กรี้ด กรี้ด
-
มาอ่ะยาง ค้างงงง
-
:z3: :z3: :z3:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ถ้าไม่มีพี่พีทในวันนั้น ก็คงไม่มีพี่พลัสในวันนี้ เอ๊ะ.. ยังไง!? 55555555555555555.
ปล. อยากลองเห็นทั้งคู่ยืนอยู่ข้างๆ กันจัง // จิ้นสุด! ><♥
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 73 “ณัฐวนิช”
หยุดหัวใจ ฉันขอหยุดหัวใจ เพื่อเธอที่เป็นวันนี้ และวันจากนี้ไป มีเพียงคำพูดเดียว ที่อยากให้เธอได้จำเอาไว้ ว่ารักเธอ ว่ารักเธอ ฉันขอหยุดใจ หยุดเอาไว้ ให้กับเธออยู่ตรงนี้
“น้องหยกกลับมาแล้วไม่ยอมคุยกับพี่เลย เอาแต่คุยกับพี่พีท รู้ไหมว่าพี่น้อยใจ” ผมอ้อนคนรักหลังจากที่ผละริมฝีปากออกจากกันได้แล้ว แม้จะอยู่ในช่วงเวลาไว้ทุกข์ แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะขอชื่นใจจากการกอดจูบคนรัก เพราะความรู้สึกที่เกือบจะโดนพลัดพรากจากกันนั่นเอง
“หยกก็อยากคุยกับพี่ แต่พี่พีทเพิ่งจะมาจากอเมริกาเจอหน้าพี่ครั้งแรก แถมยังเป็นพี่ชายแท้ๆ ของพี่อีก หยกเกรงใจพี่พีทน่ะสิครับ หยกคิดว่ายังไงคืนนี้เราก็ยังได้คุยกันสองต่อสองอยู่ดี ก็เลยยอมคุยกับพี่พีทจนดึกเลย ที่รักอย่าคิดมากนะครับ” น้องหยกพูดออดอ้อน ทำให้ผมรีบจูบเธอทันที หลังจากเงยหน้ามาสบตากันเพียงชั่วเวลาสั้นๆ เราทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่พักหนึ่งก่อนผละออกจากกันอีกครั้ง
“คิดถึงหยกไหมครับ หยกไม่อยากให้พี่อยู่ห่างตัวเลย คืนนี้พี่พลัสนอนกอดหยกไว้นะครับ” น้องหยกบอกผมพร้อมกระชับวงแขนกอดผมเอาไว้ให้แน่นขึ้น จึงต้องกอดร่างคนรักแนบอกไว้แนบชิดติดตัว เราตะแคงกอดกันบนเตียงนอน ผมลูบเส้นผมบนศีรษะคนรักเบาๆ
“พี่ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วงหยกมากเลยนะครับ สามวันนี้พี่กลัวว่าจะต้องเสียหยกไปอีกคนแทบตาย แค่ตากับยายพี่ก็จะขาดใจอยู่แล้ว ต่อไปนี้เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้วนะครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล คนรักเงยหน้าขึ้นมาสบตาส่งยิ้มหวานให้ แต่ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจนปริ่มพาลจะไหลลงมาได้ง่ายๆ ผมก็รีบก้มลงจูบที่หน้าผากทันที
“หยกสงสารคุณตาคุณยาย ท่านคงจะทรมานมากใช่ไหมครับ หยกถามอาหนึ่งมาหมดแล้วว่าหลังจากที่พวกมันพาตัวหยกไปแล้ว มันทำอะไรกับคุณตาคุณยายไว้บ้าง” หลังจากได้ยินคนรักพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงหยดน้ำอุ่นๆ ไหลลงมาโดนหน้าอก แม้ภายในใจจะกระตุกวาบด้วยความเคียดแค้นพวกคนเลวเหล่านั้น แต่ตอนนี้ผมจำเป็นต้องเข้มแข็งเอาไว้เพื่อคนรัก
“น้องหยกอย่าคิดมากเลยนะครับ ตากับยายท่านไปสบายแล้ว พี่...พี่จะไม่ลืมท่านทั้งสองเลยชั่วชีวิต ถึงท่านจะเป็นญาติแท้ๆ ของน้องหยก แต่พี่ก็จะนับถือท่านเหมือนญาติแท้ๆ ของพี่เหมือนกัน” ผมบอกคนรักด้วยความรู้สึกจากใจจริง น้ำตาของผมไหลหยดลงบนหมอน คนรักก็ไม่ต่างกัน หยดน้ำตานองใบหน้าของเราทั้งคู่
“หยกเสียดายเหลือเกิน เสียดายที่เพิ่งได้กลับมาเจอคุณตาคุณยาย เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันช่างน้อยเกินไป หยกอยากมีเวลาอยู่กับท่านมากกว่านี้อีกหน่อย หยกอยากดูแลให้ท่านได้สุขสบาย มีความสุขในบั้นปลายชีวิตมากกว่าตอนนี้” น้องหยกพร่ำพรรณนาความอัดอั้นตันใจ
“พี่เข้าใจนะครับ หยกคิดเสียว่าเป็นกรรมแล้วกันนะ คุณตาคุณยายท่านทำบุญมาเท่านี้ ชาตินี้เราก็ทำบุญส่งให้ท่านเยอะๆ ในชาติหน้าท่านจะได้มีความสุขมากกว่านี้ไงครับ พี่อยากจะขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลบันดาลให้พี่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของท่านอีกในชาติหน้า พี่จะได้ดูแลท่านให้ดีกว่าที่ผ่านมา” ผมรู้สึกเสียใจเหมือนกัน ที่มัวแต่ทำงานเก็บเงินไว้ซื้อที่ดินคืน จนไม่ได้เอามาใช้จ่ายสร้างความสุขสบายให้กับคุณตาคุณยายเท่าที่ควร
“เวลามันสั้นนัก อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไรเราไม่มีทางรู้เลยนะครับ หยกก็คาดไม่ถึงว่าคราวนั้นที่ทะเลาะกับพี่พลัสแล้ววันรุ่งขึ้นเราจะต้องพรากจากกัน ทั้งที่ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย ต่อไปนี้หยกจะไม่งี่เง่ากับพี่อีกแล้วครับ” น้องหยกเงยหน้าพูดกับผมด้วยแววตาเว้าวอน ดูแล้วน่าสงสารเหลือเกิน
“พี่ก็ต้องขอโทษนะครับ พี่ก็งี่เง่าเหมือนกัน มัวแต่คิดอะไรโง่ๆ ก็เลยทำให้น้องหยกต้องโกรธพี่แบบนั้น ต่อไปนี้พี่จะทำตัวดีๆ ไม่คิดลองใจหยกอีกแล้วนะครับ พี่สัญญา” ผมสำนึกผิดเหลือเกิน หากคราวนั้นผมไม่ทำตัวเป็นเด็กๆ ในวันรุ่งขึ้น ผมอาจจะยังได้อยู่ปกป้องน้องหยกจากพวกอันธพาลเหล่านั้นก็ได้
“เรามาเริ่มต้นใหม่นะครับ ต่อไปนี้พี่พลัสก็เจอครอบครัวของตัวเองแล้ว หยกก็รู้จักครอบครัวตัวเองแล้ว พี่พลัสครับ...หยกดีใจด้วยนะครับที่พี่ยังมีพี่ชาย ยังมีพ่อมีแม่ ไม่ต้องมาเป็นเหมือนกันหยก” ได้ยินคนรักพูดออกมาแบบนี้ก็ใจหาย
“โธ่...น้องหยก ยังไงก็ยังมีพี่อยู่ทั้งคน หยกยังมีคุณป้าอยู่ที่อเมริกาไงครับ หยกไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ” ผมพยายามปลอบประโลมคนรัก ก้มลงจูบบนเส้นผมหอมกรุ่น เหมือนจะแสดงให้รู้สึกถึงความรัก ความห่วงใยที่ผมมีให้ตลอดเวลา นับวันผมยิ่งรู้สึกรักน้องหยกมากขึ้นๆ ทุกๆ วัน
“พี่พลัส หยกลืมคุณป้าไปเลย หยกไม่ได้โทรมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง คงเป็นห่วงแย่แล้วนะครับ” อยู่ๆ น้องหยกก็ทะลึ่งพรวดพราด นั่งขึ้นมาบนเตียงจนผมตกใจ ต้องรีบลุกขึ้นมานั่งด้วย
“โทรศัพท์พี่น้องหยกก็เอาไปให้ตำรวจแล้ว เราสองคนไม่มีโทรศัพท์แล้วจะติดต่อคุณป้ายังไงล่ะครับ คงต้องรอพรุ่งนี้แล้วนะครับ” ผมไม่รู้จะทำยังไงจึงตอบออกไปแบบนั้น
“เราขอยืมพี่พีทได้ไหมครับ คนอื่นๆ หยกเกรงใจ พี่พีทอยู่ห้องน้องเจใช่ไหมครับพี่พลัส” น้องหยกถามอย่างเอาจริง ผมจึงพยักหน้าให้เบาๆ แม้ในใจไม่อยากให้คนรักไปกวนพี่ชายเท่าไร
“หยกครับ พี่พีทเดินทางมาไกล คืนนี้อย่าไปรบกวนเลยไม่ดีกว่าเหรอครับ พี่พีทนอนอยู่กับน้องเจด้วย ถ้าไปเคาะประตูเรียก น้องเจก็ต้องตื่นไปด้วยเหมือนกัน” ผมพยายามโน้มน้าวให้คนรักใจเย็นลง คิดให้รอบคอบมากขึ้น เพราะไม่อยากจะไปปลุกสองคนนั้นในเวลาดึกขนาดนี้
“แต่...ตอนหยกเดินทางมาที่นี่วันแรกก็นอนไม่หลับนะครับ มันผิดเวลากับที่อเมริกา หยกคิดว่าป่านนี้พี่พีทก็คงนอนไม่หลับเหมือนหยกนะครับพี่พลัส” น้องหยกยังดื้อดึงที่จะไปหาพี่พีทให้ได้
“ใช่ครับ พี่ไม่ลืมหรอก คืนนั้นหยกนอนไม่หลับก็เลยมาลักหลับพี่จนตื่นเลย ทำไมพี่จะจำไม่ได้” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องให้คนรักเลิกสนใจเรื่องไปยืมโทรศัพท์พี่พีท
“พี่พลัส...ทุเรศ” น้องหยกฟาดฝ่ามือลงบนท่อนแขนผมดังเพี๊ยะ เจ็บนิดหน่อยแต่ยังทนได้ แม้ว่าภายในห้องจะค่อนข้างมืด แต่ผมก็แน่ใจว่าคนรักต้องอายจนหน้าแดงไปแล้วแน่ๆ ในตอนนี้ น้องหยกล้มตัวลงนอนแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมถึงศีรษะ
“โธ่...จะอายทำไมละครับ พี่ไม่ได้ว่าอะไรเสียหน่อย ถ้าหยกไม่ลักหลับพี่ คืนนั้นพี่อาจจะเป็นฝ่ายปล้ำหยกเองก็ได้ คนอะไรหน้าตาก็น่ารัก ผิวก็ขาวใสเนียนนุ่ม ตัวก็ห๊อมหอม พี่อยากจะจับปล้ำตั้งแต่ตอนอาบน้ำด้วยกันครั้งแรกแล้วล่ะครับ” ผมแกล้งน้องหยก คนรักรีบเปิดผ้าห่มออกมาทำสายตาดุใส่
“พี่พลัสทะลึ่ง ไม่ต้องพูดเรื่องนี้เลยนะ หยกไม่ไปเอาโทรศัพท์แล้วก็ได้ นอนแล้วนะครับ” น้องหยกหันหลังให้ผม แล้วทำเป็นนอนนิ่งไม่สนใจผมอีกเลย เห็นอาการแบบนี้แล้วทำให้ต้องลอบยิ้มออกมา พอผมล้มตัวลงกอดก็ทำเป็นขยับหนี
“อ้าว...ไหนบอกอยากให้พี่นอนกอดเอาไว้ทั้งคืนไงล่ะครับ แล้วจะขยับหนีพี่ทำไมล่ะคนดี...หืม” แกล้งถามไปอย่างนั้น น้องหยกก็นอนนิ่งยอมให้ผมกอดแต่โดยดี ผมหอมเบาๆ ตรงซอกคอจนคนรักขนลุกเกรียว นอนตัวแข็งทื่อ ทำได้เพียงเท่านั้นก็ต้องรีบข่มตานอน เพราะกลัวจะเลยเถิดมากไปกว่านี้
ผมตื่นมาแต่เช้า รู้สึกเมื่อยไปทั้งแขนขวา พอขยับตัวก็มีอาการเหน็บกินจนชาแปลบไปทั้งร่างกายซีกขวา หันหน้าไปมองดูก็เห็นคนรักซุกตัวกอดแขนผมแน่น จนตัวน้องหยกแทบจะขึ้นมาทับร่างผมอยู่แล้ว ทำให้ต้องค่อยๆ ขยับตัวทีละน้อย เพื่อไม่ให้คนรักรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“อืม...พี่กฤษ...พี่พลัสตื่นแล้วเหรอครับ” น้องหยกยังเผลอเรียกผมว่ากฤษ ในตอนที่ยังมีสติไม่ครบสมบูรณ์ด้วยความงัวเงีย ได้ยินเสียงพูดแต่ดวงตายังไม่ลืมขึ้นมา
“หยกนอนต่อเถอะครับ พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” ผมบอกคนรักออกไป น้องหยกก็พลิกตัวไปอีกข้างของเตียง ดึงผ้าห่มมาม้วนตัวดูท่าทางน่าสบาย ผมจึงพยายามยันตัวเองลุกขึ้น แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ แขนขวายังชาอยู่จนต้องเปิดประตูด้วยมือซ้าย
พอเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จอาการเหน็บชาก็เริ่มดีขึ้น เมื่อเห็นว่าคนรักยังหลับสบาย ผมจึงไปอาบน้ำคนเดียว ออกมาอีกทีน้องหยกก็ยังหลับสนิท มีเสียงหายจังค่อนข้างแรง คิดว่าคงจะเพลียจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา จึงยังไม่อยากปลุกคนรัก เพราะเป็นเวลาค่อนข้าเช้าอยู่ ผมจึงลงไปชั้นล่างของโรงแรม เพื่อเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน
“เฮ้ย...พีท นายมานั่งทำอะไรตรงนี้” ผมอุทานเสียงดังเพราะตกใจ ลงมาข้างล่างก็เห็นพี่พีทยืนอยู่ตรงกลางโถงทางเข้าของโรงแรมที่ยังปิดประตูอยู่ เจ้าตัวหันหน้ามามองผมแต่ไม่ได้พูดอะไร จนผมต้องเดินเข้าไปใกล้
“เป็นอะไรเหรอ” ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้ว่าพี่ชายมายืนทำอะไรตรงนี้
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร แค่ไม่ชินที่ แล้วก็นอนไม่หลับ หลับไปได้ไม่นานก็ตื่น” พี่บอกผมด้วยสีหน้าไม่ค่อยสดใส เหมือนคนอดนอน
“แค่แปลกที่นั่นล่ะ นายอาจจะผิดเวลาจากที่อเมริกาด้วยสินะ วันนี้ก็คงชินแล้วล่ะ” ผมชวนคุย
“ไม่หรอก ไม่ใช่แค่นั้น ฉันฝันว่ะ ฝันบ่อยๆ อยู่แล้ว แต่เมื่อคืนหลับไปได้ไม่นานก็ฝันอีก แต่ไม่เหมือนทุกที ฉันไม่สบายใจเลยว่ะพลัส” พี่พีทมองหน้าผมเหมือนกำลังไม่สบายใจอะไรบางอย่าง
“ฝันว่าอะไรล่ะ” ผมถามด้วยความอยากรู้จริงๆ ดูท่าทางพี่ชายผมคงคิดมากกับเรื่องความฝันเมื่อคืนเอามากที่เดียว
“ฝันว่าฉันอิจฉานายอีกแล้ว แต่ไม่ใช่ฝันแบบเดิมที่เป็นภาพนายกับฉันตอนสองขวบ คราวนี้เราโตแล้วเหมือนตอนนี้ แต่ฉันยังรู้สึกอิจฉานายที่มีคนรัก มีเพื่อนเยอะแยะ นายมีความสุข แต่ฉันไม่มีเพื่อนเยอะแบบนาย ฉันไม่มีคนรัก พ่อกับแม่ไม่เคยมีเวลาให้ ความฝันมันหลอกหลอนแม้ตอนเรายังเด็ก จนกระทั่งโตขึ้นมา นายก็มีแต่คนรุมล้อมตลอด แต่ฉันไม่มีเลยพลัส ทำยังไงฉันถึงจะไม่คิดเรื่องนี้นะ” พี่พีทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เจ้าตัวกำมือแน่นเหมือนกำลังอึดอัดอะไรในใจหลายอย่าง
“พีท...ถ้านายอิจฉาฉันก็จงรู้สึกอย่างนั้นเถอะ อย่ากดดันตัวเอง อดีตนายอาจจะไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรัก พ่อกับแม่ไม่มีเวลาให้นาย ฉันเชื่อว่าทุกอย่างมันมีเหตุผลของมัน แต่ตอนนี้...นายมีฉันเป็นน้องชาย นายมีโตโต้เป็นเพื่อนสนิท ต่อไปนายจะมีคนรักนายเยอะขึ้น นายไม่ต้องจมอยู่กับอดีตที่เคยทำไว้กับฉัน เราจะกลับไปอยู่ด้วยกัน พ่อกับแม่จะไม่ต้องเสียใจเรื่องของฉันอีก รวมถึงนายเองด้วยไง” ผมพยายามปลอบใจพี่ชาย
“จริงเหรอพลัส ฉันอิจฉานายได้จริงๆ เหรอ แล้วฉันจะมีคนรักฉัน มีคนอยากเป็นเพื่อนกับฉันเยอะขึ้นจริงๆ เหรอ ใครๆ ก็ไม่อยอยากจะคบหากับฉันเท่าไร ฉันคุยกับใครก็ไม่เก่งเท่าไรด้วย ฉันก็เลยมีเพื่อนน้อย” พี่พีทยังคงพร่ำเพ้อ เหมือนไม่แน่ใจในสิ่งที่ผมบอกออกไป
“ดูอย่างเมื่อวานสิ นายออกจะร่าเริง นายยังคุยกับน้องหยกได้ตั้งหลายชั่วโมง นายคุยน้อยเมื่อไรล่ะ” ผมตั้งใจประชดให้พี่พีทรู้สึกตัว
“นั่นสิ เอาจริงๆ นะ ฉันยังแปลกใจเลยที่กล้าคุยกับน้องหยกได้ตั้งเยอะ แถมเมื่อคืนยังชวนน้องเจคุยจนน้องเจหลับไปก่อนเลย ปกติฉันไม่ใช่คนคุยเก่งอย่างนี้เลย อีกอย่าง...ฉันไม่ใช่คนที่จะมาแหย่ใครเล่นได้แบบเมื่อวานนี้เลยนะ แต่พอเจอหน้านาย พอได้คุยกับนาย ฉันก็อยากจะล้อเล่นกับนายให้สนิทสนมเร็วๆ ฉันทำได้ยังไงก็ไม่รู้” พี่พีทพูดเหมือนยังไม่แน่ใจในตัวเอง
“นายคงสบายใจเรื่องที่เจอฉันแล้วยังไงล่ะ ที่ผ่านมานายมัวแต่คิดถึงเรื่องของฉันตลอด นายคิดแต่จะกดดันตัวเองจนปิดกั้นความเป็นตัวตนของนายเอาไว้ พอนายได้หลุดพ้นจากความคิดเหล่านั้น นายก็เลยกลับมาเป็นคนร่าเริงได้อีกครั้งยังไงล่ะ นายเชื่อฉันสิ ต่อไปนายก็จะพูดคุยกับทุกคนได้อย่างเป็นปกติ แล้วไมต้องมาอิจฉาอะไรฉันอีก” ผมจับบ่าพี่ชายทั้งสองข้างเอาไว้ แล้วพูดเสริมความมั่นใจให้หมดกังวลเรื่องความฝันออกไปเสียที
“คงเป็นเพราะนายให้อภัยฉันง่ายๆ บอกตรงๆ ว่าไม่ได้คาดคิดว่าพอบอกความจริงกับนายแล้วจะให้อภัยฉันง่ายเหลือเกินแบบนั้น ฉันเตรียมใจมาให้นายต่อย ให้นายด่าหรือจะว่าอะไรฉันก็ได้ แต่นายมีน้ำใจมากเหลือเกิน ฉันรู้แล้วว่าทำไมใครๆ ก็รักนาย ทำไมนายถึงมีเพื่อนเยอะแยะ” พีพีทพูดจบก็ยิ้มออกมาให้ผม
“ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่มีเพื่อนเยอะหรอก มีแค่ไอ้ทองกับน้องพลอยเท่านั้น พอมาเจอหยกฉันก็เหมือนได้มีสังคมใหม่ นายยังไม่รู้เลยว่าอดีตฉันเคยผ่านอะไรมาบ้าง ชีวิตฉันก็ไม่ต่างกับนายหรอก นายอย่ามาอิจฉาฉันเลย” ผมบอกพี่พีทออกไป แต่เจ้าตัวทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“ฉันยังไม่ได้คุยกับนายเลยว่าที่ผ่านมา นายมีชีวิตแบบไหน เมื่อคืนนี้ยอมรับเลยว่าแค่อยากจะแกล้งนายให้หึงน้องหยกนิดหน่อย แต่ดันคุยเพลินจนตัวเองยังงงว่าทำไมถึงพูดมากได้ขนาดนั้น ทั้งที่ไม่เคยคุยเยอะขนาดนั้นมาก่อน พอดีฉันเห็นสีหน้านายตอนที่น้องหยกลงจากรถมากอดฉันเพราะคิดว่าเป็นนาย ก็เลยอยากแกล้งนายขึ้นมาเท่านั้นเอง ฉันขอโทษนะน้องชาย” พอพี่พีทขอโทษผมทำให้ในใจผมโล่งขึ้นมาทันที จึงยิ้มออกมาได้
“เอาน่าพี่ชาย นายกลับมาเป็นคนร่าเริงได้ฉันก็ดีใจด้วย แต่อย่ามายุ่งกับน้องหยกบ่อยแล้วกัน พี่ก็พี่เถอะ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนนะโว้ย” ผมแกล้งกำมือชกอกพี่พีทเบาๆ เจ้าตัวก็หัวเราะออกมา
“ไอ้บ้า...ฉันยังชอบผู้หญิงอยู่โว้ย แค่ล้อเล่นเท่านั้นล่ะ” พี่พีทรีบตอบออกมาเหมือนกลัวผมเข้าใจผิด
“ดีแล้ว พ่อแม่จะได้มีหลานให้อุ้มเล่นบ้าง นายจะไปช่วยฉันทำอาหารเช้าหรือเปล่า น้องหยกเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานคงเพลียมาก ป่านนี้ยังไม่ตื่น ก็เลยไม่อยากรบกวน” ผมลองถามพี่พีทออกไป เผื่อจะได้ลูกมือมาช่วยในครัว
“ได้สิ แต่ฉันทำกับข้าวไม่เป็นนะโว้ย อย่าบ่นรำคาญแล้วกัน” พี่พีทออกตัวก่อน แต่ไม่ปฏิเสธที่จะช่วยผม
“อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมวะ” ผมเริ่มใช้คำถามออกไปอย่างสนิทสนมมากขึ้น
“ไม่ว่ะ ตอนเชาๆ นึกออกแต่อเมริกันเบรคฟรัส ปกติพวกนายกินอะไรกันล่ะ” พี่พีทคงยังนึกเมนูอาหารไม่ออก
“ปกติก็ไข่ดาว แฮม ไส้กรอก ขนมปังปิ้งกับน้ำผลไม้ หรือไม่ก็ข้าวต้มเครื่องเท่านั้น ตอนเที่ยงถึงจะทำกับข้าวอย่างอื่นเพิ่ม” ผมอธิบายไป
“กินเหมือนๆ พวกนายกินกันนั่นล่ะ เที่ยงๆ ค่อยว่ากันอีกที” พี่พีทดูไม่เรื่องมากเท่าไร ทำให้ผมโล่งใจขึ้นมาหน่อย
“อ้าว...มีปลาทูสด สงสัยน้องพลอยจะเตรียมไว้ให้ รู้ใจจริงๆ น้องสาวคนนี้ นายเคยกินข้าวต้มปลาทูไหม ฉันจะทำข้าวต้มปลาทูด้วย ลองกินดูนะ” ผมบอกพี่พีทด้วยความดีใจ เมื่อเปิดตู้เย็นออกมาเจอปลาทูสดหลายตัวอยู่ในนั้น คิดว่าน้องพลอยคงเตรียมไว้ให้ผมทำให้น้องหยกทาน
“ไม่เคยว่ะ เคยแต่กินปลาทูทอด แล้วก็ไม่ได้กินนานแล้วด้วย ไม่คาวเหรอว่ะ” พี่พีทถามอย่างลังเล
“รับรองว่าฝีมือขั้นเทพ ข้าวต้มปลาทูที่ฉันทำไมคาวแน่ๆ ยายฉันสอนมาอย่างดี เวลาใครไม่สบายจะได้กินข้าวต้มปลาทูทุกครั้ง เพราะที่อัมพวานี่หาปลาทูสดได้ง่าย นายลองกินดูนะ แล้วจะติดใจ” ผมโฆษณาฝีมือตัวเองให้พี่ชายสนใจ และคิดว่าจะทำเผื่อไปถวายเพลให้พระท่านฉันด้วย ตากับยายจะได้ดีใจ
“ลองดูก็ได้ ไอ้โต้มันโม้เรื่องฝีมือทำอาหารของนายให้ฟังมาตั้งเยอะ จะได้ลองดูเสียที” พี่พีทเดินตามเข้ามาด้านในครัวเหมือนรอจะเป็นลูกมือให้ผม เห็นดังนั้นผมจึงสอนให้เตรียมโน่น หั่นนี่ ใส่นั่น ไปเรื่อย ดูพี่พีทก็สนุกดี ระหว่างทำอาหารผมก็เล่าชีวิตที่ผ่านมาให้พี่พีทฟังไปด้วย หลายครั้งที่เจ้าตัวดูอึ้งกับสิ่งที่ผมได้เล่าให้ฟังเหมือนไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ฟังอย่างเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ชีวิตนายโคตรรันทดเลยว่ะ ต่างกับฉันลิบลับเลย ไหนบอกว่าเหมือนกันไงวะ” พี่พีทช่วยยกหม้อข้าวต้มปลาทูออกมาตั้งบนโต๊ะอาหาร แล้วเดินตามผมกลับเข้าไปในครัว เตรียมอาหารเช้าอย่างอื่น เผื่อใครอยากทานแบบอเมริกัน ผมก็ทำเผื่อไว้ให้
“ก็ไม่รันทดหรอก ดันมาเติบโตในสภาพแบบนี้มันก็ต้องสู้ชีวิตกันหน่อย แต่ฉันก็มีความสุขตามประสาพอมีพอกินแบบนี้นะ ไม่ได้รู้สึกน้อยใจเสียใจอะไรเลยที่โตมาที่นี่” ผมพูดพลางยิ้มให้คนฟัง เหมือนยืนยันว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ พี่พีทได้แต่มองผมอย่างทึ่ง
“สรุปว่าฉันไม่ควรอิจฉานายเลยว่ะ ชีวิตฉันสบายกว่าเยอะ แต่เพราะฉันทำตัวเองทั้งนั้น พ่อแม่ดูห่างเหินกับฉันบ้างเพราะมองหน้าฉันทีไรก็จะคิดถึงนายตลอด ทำอะไรก็คอยจะเปรียบเทียบกับนายว่าป่านนี้หากนายยังมีชีวิตอยู่จะเหมือนฉันไหม แค่นี้ฉันก็รู้สึกว่าชีวิตฉันแย่แล้วนะ พอมาฟังเรื่องที่นายเจอแต่ละเรื่อง ของฉันนี่เด็กๆ เลยว่ะ ยิ่งเรื่องแม่นายที่เป็นบ้าดันมาเป็นแม่แท้ๆ ของน้องหยก โอ้โห...ยังกับนิยายเลยว่ะ” พี่พีทพูดอย่างรู้สึกว่าเหลือเชื่อ
“นี่ล่ะ...ชีวิตฉัน นายอย่ามาอิจฉาเลย แต่รู้ไว้ว่าฉันมีความสุขดีกับชีวิตแบบนี้” ผมสรุปออกไปง่ายๆ ตามความรู้สึก หันมายิ้มให้พี่พีทอย่างจริงใจ
“ฉันขอโทษนายอีกครั้งนะ ที่ต้องทำให้นายมาเจอชะตากรรมแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเอง” พี่พีทพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง สายตาเหมือนคนสำนึกในความผิด ทำเอาผมรู้สึกวูบไหวไปด้วยความรู้สึกอ่อนใจ
“พีท...นายเลิกขอโทษฉันเสียที ฉันดีใจนะที่ได้โตมากับครอบครัวของฉันที่นี่ ฉันรักพวกท่านทุกคนมากนะ นายอย่าพูดแบบนี้อีกเลยได้ไหม ถือว่าน้องชายคนนี้ขอร้อง” ผมไม่อยากให้พี่พีทโทษตัวเองอีกแล้ว หากพี่พีทไม่ทิ้งผมไว้วันนั้น วันนี้ผมคงไม่ได้รู้จักน้องหยก ไม่ได้โตมากับคุณตาคุณยาย ไม่ได้เจอไอ้ทอง ไม่ได้เป้นลูกของแม่ทิพย์ ผมดีใจที่มีวันนี้ต่างหาก
“ได้...ฉันจะไม่พูดอีกแล้ว แต่ต่อไปนี้ ฉันคือครอบครัวของนาย เราจะกลับไปหาพ่อกับแม่ของเรา นายตกลงกับฉันแล้วนะ ส่วนเรื่องแฟนนายก็สบายใจได้ ฉันรับรองด้วยชีวิตว่าพ่อกับแม่ของเราไม่ว่าอะไรนายแน่นอน” พี่พีทพูดให้ความมั่นใจผมอย่างหนักแน่น ทำให้ผมต้องยิ้มรับออกมา
“ฉันคิดเรื่องนี้ทีไรก็ตื่นเต้นทุกที ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เคยคิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้ามาตลอด อยู่ๆ ก็มีพ่อแม่เหมือนคนอื่นๆ ขึ้นมา ฉันต้องพูดยังไง ทำอะไรบ้างวะ ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ” ผมหยุดมือจากการจัดจานอาหารเช้า หันมาขอความคิดเห็นพี่ชาย
“ฮ่าๆๆ พลัส ฉันมีความคิดดีๆ รับรองว่านายต้องสนใจแน่นอน” พี่พีทหัวเราะพร้อมทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ขึ้นมาจนผมต้องสงสัย ได้แต่ยืนเลิกคิ้วไม่ได้พูดอะไรออกไป
“เรามาสลับตัวกันดีไหม นายเข้าไปอยู่ในบ้านเจอพ่อกับแม่ดูว่าท่านจะรู้ตัวไหมว่าเป็นนาย เอาไหมพลัส” พี่พีทพูดเหมือนกำลังชวนผมเล่นสนุกอะไรบางอย่าง
“เฮ้ย...จะดีเหรอวะ เกิดท่านจับได้แล้วโกรธขึ้นมาจะทำยังไง” ผมหวาดระแวงกับแผนการบ้าๆ ของพี่พีทขึ้นมาทันที พ่อกับแม่จะเป็นคนยังไงผมก็เดาไม่ถูก แล้วจะทำตัวยังไงเมื่อเจอท่านก็เกินจะจินตนาการออก
“เอาน่า...ลองดูสิ รับรองว่าท่านไม่โกรธนายหรอก มีแต่จะดีใจมากกว่า ท่านพยายามตามหานายมาทั้งชีวิตเลยนะ จ้างนักสืบปีๆ หนึ่งหมดไปตั้งเท่าไร ไม่นึกว่านายจะอยู่ห่างจากกรุงเทพฯ มาแค่นี้เอง” พี่พีทพูดเหมือนมันเป็นแค่การเล่นสนุกๆ ไม่มีอะไรเสียหาย ทำให้ผมเริ่มลังเลว่าจะลองวิธีนี้ดูดีไหม
-
:z13: จิ้มก่อนอ่าน แอบมาอัพตอนดึกนะเนี้ย
นั่น!!! พี่พีท นิสัยขี้แกล้งใช่ไหมเนี้ย
วางแผนจะให้พี่พลัสแกล้งแหย่พ่อกะแม่อีก แต่ก็น่าลุ้นนะ :z1: แต่พ่อกะแม่จะไม่โกรธแน่น๊าาาา
-
เอาแล้วไงเล่นพิเรนท์
-
+ 1 ให้ก่อนที่มาไว
มาชวนกันแกล้งพ่อแม่ได้อีก......
แค่เจอลูกที่หายไปนี่ ก็แทบช็อคแล้ว
พี่พลัสนี่เป็นคนคิดบวกดีจริงๆ คนแบบนี้น่ารัก
-
ความคิดแต่ละอย่างของพี่พีทน่าตื้บจริงๆ
ดูแล้วไม่เหมือนเป็นพี่เลย
-
มาต่อถี่ๆนะค้าบ
-
งานเข้าแน่ๆ อย่าทำอะไรให้น้องหยดเสียใจนะ
-
ขนาดพ่อกับแม่ยังไปแกล้งอีก :laugh:
-
ตอนต่อไปน่าอ่านมาก ไปเจอพ่อแม่สักที่เถิดอยากรู่ว่าจะเป็นไง
-
พิเรนท์ เป็นคำที่เหมาะกับพี่พีทที่สุด o18
-
พี่พีทก็เศร้าเหมือนกันชีวิต
แต่ไอนีสัยขี้แกล้งนี่ มันก็พอกันทั้งคู่หล่ะน่ะ
-
เป็นลูกที่ดีมากจะแกล้งพ่อแม่เนี่ย
-
ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ก่อให้เกิดดราม่า...นะ :impress:
-
พี่พีชขี้แกล้ง
-
เดี๋ยวพี่พีชก็หาคนรักเจอ ^ ^
-
พีทนี่ บ้าบอ
เหมือนเด็ก ยังไม่โตเลย
-
หวังว่าคงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ
ถ้าพีทกับพลัสจะสลับตัวกัน แล้วน้องหยกหล่ะ
-
ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ก่อให้เกิดดราม่า...นะ :impress:
ท่าทางจะยากนักเขียนแลดู เตรียมดราม่าเพื่ออีกหลายตอน ใช่มั๊ย เรารู้ทันนะ(มั่วได้อีก)
-
พีทนิสัยไม่ดีละ
-
พีทคิดดีแล้วเหรอที่จะแกล้งพ่อกับแม่อะ
-
อ๊ายย~ น่าสนุกอะเล่นสลับตัวกัน55.
อยากรู้จะเป็นยังไง อิอิ แต่บอกน้องหยกด้วยน่ะ เดี๋ยวจะงอน
:impress2:
-
ค่อยยังชั่วที่พีทแค่ล้อเล่นเรื่องหยก
แต่คิดอะไรพิเรนทร์จริงๆ พ่อแม่ไม่ใช่เพื่อนเล่นนา
-
ผลจากบาปบริสุทธิ์ของพี่พีท พี่พีทจะเจออะไร???
-
จะไปแกล้วพ่อเเม่อีก เเน่ะ
จะมีดราม่าอีกป่าวนะ เรื่องนี้
-
อัยย๊ะ ช่างสรรหาวิธีแกล้งเนอะพี่พีทเนี้ยะ
ทำเหมือน หนังเปาปุ่นจี้ ตอนเปาปุ่นจี้ตัวจริงตัวปลอมไปได้ 55555+
แต่ก็อยากอ่านไวๆ จะเป็นไงบ้างเน้ออออ :กอด1: :กอด1:
-
:เฮ้อ: ความคิดพีทแต่ละอย่าง กลัวแต่จะทำให้พลัสซวยนะซิ ยิ่งมาแกล้งพ่อ-แม่ด้วย นี่บาปจริงๆ แต่ยังไงก็อย่าลืมบอกน้องหยกด้วยล่ะ เดี๋ยวแทนที่จะมีความสุขจะกลายเป็นทุกข์ถนัด หวั่นใจแทนจริงๆ
-
พี่พีทหนอพี่พีท เหมือนจะเคลียร์ไปได้อีกหนึ่งเปราะ แต่ก็ดั้นจะมาสร้างปัญหาใหม่ให้ลุ้นระทึกอีกหนึ่งเปราะ
เฮ้ออออออออออ นิสัยแบบนี้หาใครมาแก้ไขด่วนนน ฮึ่มม มันจะมีอะไรให้ตกใจอีกมั้ยเนี่ยยยยยย
อ่านไปก็ระแวงไป เหอๆ =[]= น้องหยกกับพี่พลัสสหวานกันบ่อยๆหน่อยน๊าาอย่ามัวแต่งอนกัน ชดเชยเวลาที่ผ่านมา ฮ่าฮ่า
:กอด1:
-
พีทก็ช่างคิดเนอะ :laugh:
-
น่าลองนะ สลับตัวกันเนี่ย
-
พี่พีทนี้สรรหาเรื่องจริง ๆ เลย แต่ก็น่าสนุกนะ สลับตัวกันเนี้ย
อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อกับแม่จะจำได้ไหม
น้องหยกน่ารักอะ มีแหย่ให้งอนด้วย หุ หุ หุ หุ
-
วันนี้ของดนะครับ ติดงานค้างต้องเคลียร์
พรุ่งนี้มาชดเชยให้สองตอน สัญญา จุ๊บๆ
-
วันนี้ของดนะครับ ติดงานค้างต้องเคลียร์
พรุ่งนี้มาชดเชยให้สองตอน สัญญา จุ๊บๆ
จะรอพุ่งนี้น๊า...จุ๊บุๆ
-
โตแล้วยังจะเล่นเป็นเด็กๆอีก
-
สนุกดีครับ มาต่อเร็วๆ นะครับ
-
แอบรักพี่พีทเบาๆ ชอบคนขี้แกล้ง! 555555555555. ><♥
-
:z3: :z3: :z3: ลุ้นๆๆ รอๆๆ
-
:laugh:เอาแล้วไง 2 พี่น้องเริ่มคิดแผนการประหลาดๆๆขึ้นมาเล่นกันแล้ว สนุกแน่งานนี้ :z2:
-
เพิ่งมาติดตามคะ แอบดีใจที่มาตามหลังช่วงมาม่าหมด(ใช่มั้ย?)
เพราะมันฮาร์ทคอร์เหลือเกิน
แต่ตอนนี้น่ารักดีค่ะ ว่าแต่ถ้าจะสลับตัวกับบอกพี่หยกด้วยนะเดี่ยวเป็นเรื่อง
จะรอพรุ่งนี้นะคะ
-
คืนนี้ลงกี่โมงเอ่ย
-
มาปูเสื่อรอพี่พลัส :a12:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 74 “ณัฐวนิช”
ขอแค่ใช้ชีวิตให้สนุกทุกวัน ใช้ชีวิตให้คุ้ม ให้มันไม่นึกเสียใจ วันนี้เราได้หัวเราะเต็มที่หรือไม่ และมีความสุขแค่ไหน เพราะชีวิตของฉันยังสนุกทุกวัน มีเรื่องที่ไม่คาดฝันให้เจออีกมากมาย ได้ยิ้มและได้หัวเราะเต็มที่ทุกวัน ยังจะต้องการอะไร ถ้าเราสุขใจ
เมื่อผมทำอาหารเช้าให้ทุกคนเสร็จ หลายๆ คนก็ทยอยกันลงมาทานอาหารด้านล่าง ผมจึงเดินขึ้นไปตามน้องหยกที่นอนหลับใหลอยู่ภายใต้ผ้าห่มอันแสนอบอุ่น ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นสบายด้วยเครื่องปรับอากาศในยามเช้า ผมสะกิดให้น้องหยกรู้สึกตัว ซึ่งเจ้าตัวก็ครางรับทั้งที่ตายังหลับอยู่ ผมจึงใช้ปลายนิ้วแหย่รูจมูกคนรักให้รำคาญเล่น เห็นน้องหยกยกมือปัดสะเปะสะปะ ผมก็เลยแกล้งแหย่เข้าที่รูหูจนเจ้าตัวนิ่วหน้าส่ายหัวหลบไปมา อยู่ๆ ก็ยกมือขึ้นมาจับข้อมือของผมได้ก็ปรือตาขึ้นมองอย่างไม่ใส่ใจแล้วหลับต่อ ผมมองการกระทำของคนรักพลางส่ายหน้ายิ้มๆ
“น้องหยกจ๋า ตื่นได้แล้วครับ ตื่นนะครับ วันนี้พี่ทำข้าวต้มปลาทูไปถวายเพลเลี้ยงพระให้คุณตาคุณยาย แล้วก็แม่ทิพย์ด้วยนะ“ ผมพูดเสียงนุ่มขณะมองใบหน้าของคนรักที่กำลังหลับสบาย พลางเกลี่ยเส้นผมที่หน้าผากน้องหยกออกเบาๆ ผมยังมองดูคนรักที่หลับสนิทด้วยสายตาที่อ่อนโยน ในความรู้สึกของผมน้องหยกช่างดูน่ารักเหลือเกิน น่ารักมากจนทำให้ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ
“หยกครับ ตื่นเถอะนะ ตื่นได้แล้วที่รัก นอนขี้เซาจริง นี่...ถ้าไม่ตื่นพี่จะปลุกแบบพิเศษนะครับคนดี” ผมนั่งบนเตียงอยู่ข้างตัวน้องหยกค่อยๆ ก้มหน้าลงมาจูบแก้มเนียนใสเบาๆ อย่างอดใจไม่อยู่ พูดพลางจูบไล่ลงมาที่ริมฝีปากคนรักเบาๆ แต่น้องหยกก็ยังคงนอนเฉยไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร ผมจึงกัดเบาๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่ม พอปากน้องหยกเผยอออก ผมก็ประกบปากลงไปพร้อมกับสอดลิ้นอุ่นๆ เข้าไปควานหาความหอมหวานอย่างคุ้นเคย รสจูบที่หวามไหวทำให้คนรักค่อยๆ รู้สึกตัวจูบตอบโดยอัตโนมัติทั้งๆ ที่ยังหลับตา
น้องหยกยกแขนโอบรอบคอของผมเอาไว้ มีเสียงครางเบาๆ ออกมาจากลำคอคนรัก เราทั้งสองจูบกันไปสักพัก ผมก็ถอนริมฝีปากออกมองคนรักที่ยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือด้วยความรู้สึกขำๆ ก่อนจะจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มซ้ำๆ อีกหลายครั้ง
“อืม...พี่กฤษ...พอแล้ว หยกง่วง ค่อยจูบทีหลังนะ ขอนอนก่อนครับ” น้องหยกเผลอเรียกผมว่ากฤษอีกแล้ว แถมพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียพร้อมกับค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองจนพูดจบก็หลับต่อ ผมได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ กับอาการนอนขี้เซาของคนรัก
“ไม่ได้นะครับ ต้องตื่นเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ตื่นพี่จะจูบอยู่อย่างนี้แหละ แล้วจะจูบตรงนี้ด้วย” ผมพูดพลางดึงผ้าห่มออกจากตัวน้องหยก แล้วเอื้อมมือไปลูบคลำเบาๆ ที่หน้าอกที่อยู่ภายใต้เสื้อยืดที่คนรักใส่นอน น้องหยกยังปรือตาขึ้นมามองด้วยท่าทางงัวเงีย
“หลับต่อสิครับ พี่จะได้ลักหลับน้องหยกบ้าง” ผมพูดกระเซ้า พลางจับชายเสื้อของคนรักเลิกขึ้นมา ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบเบาๆ ที่กลางอก ก่อนจะจูบซุกไซร้ไปทั่วหน้าอกขาว และดูดเม้มปลายยอดอกสีชมพูใสของคนรักอย่างลุ่มหลง รู้ได้ทันทีว่าน้องหยกคงรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัวเมื่อถูกเล้าโลม ขนบางๆ ลุกชันไปทั่วบริเวณ ร่างกายคนรักเริ่มบิดไปมา
“อืม...พี่กฤษครับ อย่า...หยกเสียว” เสียงของน้องหยกสั่นนิดๆ พลางใช้มือดันใบหน้าของผมให้ออกจากอก ผมยันตัวขึ้นมาถอนใจอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี น้องหยกดึงเสื้อนอนที่อยู่บนยอดอกลงพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งทำปากยื่นใช้หลังมือสองข้างขยี้ตาตัวเอง แล้วนั่งทำหน้าเบลอๆ ดูน่ารักที่สุด
“น้องหยกครับ ไปอาบน้ำนะครับคนดี พี่ทำอาหารเช้าเอาไว้ข้างล่าง วันนี้เราไปวัดถวายอาหารเพลให้พระกันนะครับ” ผมพยายามสะกดกั้นอารมณ์หื่นเอาไว้ แล้วพาน้องหยกลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูผืนนุ่มส่งให้ ก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมต้องยิ้มขำคนรักที่เดินโดยมีส่วนกลางของลำตัวที่นูนดันตัวกวัดแกว่งไปมาตรงเป้ากางเกงนอนตัวบางตามจังหวะการเดิน เวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่น้องหยกเดินออกมาจากห้องน้ำโดยพันตัวผ้าขนหนูสีขาวสะอาดที่เอว น้องหยกชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อเห็นผมยังอยู่ในห้อง จนผมต้องมองด้วยสีหน้าแปลกใจ
“นี่หยกอาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำมากันแน่ครับ ทำไมมันถึงได้รวดเร็วขนาดนี้ ไหนขอเช็คหน่อยซิว่าอาบสะอาดรึเปล่า” ผมนั่งรออยู่ที่ปลายเตียงถามคนรักด้วยน้ำเสียงเข้มพลางรวบตัวเข้ามากอด พร้อมกับก้มหน้าดอมดมตามซอกคอน้องหยกอย่างถือวิสาสะ
“นี่หยุดเลยนะ พี่พลัสปล่อยเลย อูย...พี่พลัส อย่าน่า...นะครับ” น้องหยกพูดเสียงแผ่ว ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดผม ผมเลื่อนฝ่ามือแข็งแรงลูบไล้คนรักที่ยืนสั่นสะท้านไปทั่วร่าง จนมากอบกุมหน้าอกด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นก่อนจะก้มหน้าลงดอมดมพร้อมกับจูบเบาๆ ที่ปลายยอด แล้วค่อยๆ ดูดเม้มอย่างหิวกระหาย อีกมือก็เคล้าคลึงบีบเคล้นด้วยความลุ่มหลง
“ซี๊ดดด...พี่พลัสครับ อา...อย่าแกล้งหยกสิครับ” คนรักสูดปากด้วยความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว ร้องครางเบาๆ ด้วยความรัญจวญใจ และเผลอตัวแอ่นอกขึ้นรับสัมผัสอันอ่อนโยนจากการดูดเม้มด้วยริมฝีปากของผม ปากคนรักยังปฏิเสธขณะที่มือเรียวทั้งสองก็กดรั้งศีรษะของผมไว้เพื่อให้ใบหน้าแนบสนิทกับปลายอก ให้ผมยังจูบซุกไซร้ไปทั่วทั้งบริเวณ
“โอ้ว...พี่พลัสครับ...หยก...จะทนไม่ไหวแล้ว” ผมมีความรู้สึกต้องการในตัวคนรักมาก แม้พยายามจะหักห้ามใจตัวเองไว้ ผมรีบดึงตัวน้องหยกมานั่งที่ตักก่อนจะประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ขณะที่จูบนั้นอยู่ๆ น้ำตาของคนรักก็ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้ม ผมต้องชะงักไปนิดหนึ่ง รู้ดีว่าตอนนี้เราทั้งคู่กำลังรู้สึกทรมาน เพราะความรู้สึกที่กำลังต้องการของร่างกาย กับสิ่งที่ติดยึดอยู่ในใจนั้นมันสวนทางกันอยู่ ผมค่อยๆ ถอนปากออก แล้วเช็ดน้ำตาให้น้องหยกด้วยความอ่อนโยน
“หยกเป็นยังไงบ้าง” ผมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง น้องหยกยังคงนั่งบนตักของผมนิ่ง สองมือโอบรอบลำคอของผมเอาไว้ สายตาของเราทั้งคู่ประสานกัน
“พี่พลัสครับ...หยกทำให้พี่รู้สึกทรมานอีกแล้วใช่ไหม” น้องหยกพูดขึ้นเบาๆ เอื้อมมือมาจับหน้าของผมเอาไว้
“หยกขอโทษนะครับ หยกต้องการพี่มากเหมือนกัน แต่...หยกทำไม่ได้ อย่าโกรธหยกเลยนะครับ” น้องหยกโถมตัวเข้ามากอดผมไว้แน่นพลางประคองหน้าผมให้ซบอยู่ที่กลางอกของตัวเอง คนรักพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด
“อย่าพูดอย่างนี้สิครับ พี่จะโกรธได้ยังไงกัน หยกไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย พี่ต่างหากล่ะที่ผิด ถ้าพี่ไม่เป็นคนเริ่มหยกก็คงจะไม่ต้องรู้สึกแย่แบบนี้หรอก พี่ขอโทษนะครับ ที่ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง ที่หลังจะไม่....” ผมยังพูดไม่ทันจบน้องหยกก็รีบพูดแทรกขึ้นมา
“รอให้เราทั้งคู่ออกทุกข์ก่อนนะครับ หยกเชื่อว่าคุณตาคุณยายเข้าใจเราทั้งคู่ดีอยู่แล้ว หยกอยากทำมากกว่านี้เหมือนกันแต่หยกคิดว่าช่วงเวลานี้ยังไม่สมควร” น้องหยกพูดจบ ผมต้องพยักหน้าช้าๆ วางสีหน้าเรียบเฉยไว้ แค่นี้ผมก็รู้สึกดีแล้วที่รู้ว่าคนรักยังต้องการผมมากแบบนี้
“หยกต้องการพี่มากเหมือนกันใช่ไหมครับ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ คนรักเพียงพยักหน้าอีกครั้งด้วยท่าทางหงอยๆ ผมจึงหอมแก้มใสของคนรักเบาๆ แล้วดันตัวให้ลุกขึ้นยืน พาคนรักไปยืนหน้าตู้เสื้อผ้า ช่วยแต่งตัวให้จนเสร็จ เรายืนกอดกันแน่นอีกครั้ง แล้วพากันลงไปทานอาหารเช้าข้างล่าง
สายวันนี้ผมตั้งใจจะไปทำบุญให้กับคุณตาคุณยาย และแม่ทิพย์ ทุกคนจึงขอตามผมไปวัดเพื่อถวายเพลเลี้ยงพระกันทั้งหมด ผมกับน้องหยกไปกรวดน้ำด้วยกัน แล้วจึงเดินไปไหว้แม่ทิพย์ที่กำแพงวัด โดยมีพี่พีทตามมาด้วย หลังจากนั้นเราก็เข้าไปที่ศาลางานศพของคุณตาคุณยาย
“พี่พีทครับ หยกขอยืมโทรศัพท์โทรไปหาคุณป้าที่อเมริกาจะได้ไหมครับ” น้องหยกหันไปถามพี่พีทที่ยืนอยู่ข้างหลังผมด้วยน้ำเสียงดูเกรงอกเกรงใจ
“ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ น้องสะใภ้ของพี่ทั้งคน” พี่พีทบอกน้องหยกยิ้มๆ ทำเอาเจ้าตัวยืนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกอยู่อย่างนั้น จนผมต้องเป็นคนคว้าโทรศัพท์ที่พี่พีทยื่นมาให้เอง แล้วส่งให้คนรักรับไป
“นายอย่ามาแหย่แฟนฉันบ่อยๆ ได้ไหม เห็นแล้วหงุดหงิดโว้ย” ผมบอกพี่ชายเบาๆ หลังจากที่น้องหยกรับโทรศัพท์แล้วออกไปโทรหาคุณป้าที่ด้านนอก
“อะไรวะ พูดแค่นี้เองนะ จะมาหึงอะไรบ้าบอวะ” พี่พีททำเป็นบ่นผม แต่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้มอยู่อย่างนั้น เห็นแล้วพาลอยากยกเท้าไปผลักเบาๆ ให้หงายหลังสักที เหมือนพี่ชายผมจะรู้ตัวจึงทำหน้าทะเล้นใส่แล้วรีบเดินหนีหายไปจากตรงนั้นด้วยความรวดเร็ว
“พลัส...ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ” ผมหันขวับไปมองคุณโตโต้ที่เข้ามาเรียกผมจากทางด้านหลัง
“ได้สิ มีอะไรเหรอ” ผมเดินตามโตโต้ไปด้านหลังที่ห่างจากคนอื่นพอสมควร เราสองคนคุยพลางช่วยเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ไว้รับแขกที่มาในงานศพช่วงเย็นนี้ วันนี้ผมจะทำอาหารเลี้ยงแขกด้วยตัวเองอีกครั้ง คิดว่าจะทำกับข้าวสองสามอย่างให้แขกได้เลือกตักมาทานเอาเอง ซึ่งน้องพลอยกับไอ้ทองได้เตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบมาให้ผมเรียบร้อย
“ผมดีใจนะที่เห็นพีทมันเป็นแบบนี้ นายคงไม่รู้หรอกว่าเมื่อก่อนมันเป็นยังไง” โตโต้เปิดบทสนทนาให้ผมงงเล่น โดยที่มือยังช่วยผมเตรียมวัตถุดิบทำอาหารอยู่
“ทำไมต้องดีใจล่ะ แล้วเมื่อก่อนพี่พีทเป็นยังไงเหรอ” ผมถามด้วยความสงสัย พลางมองหน้าโตโต้ที่ยืนส่งยิ้มมาให้ผมอย่างนั้น
“ก็เป็นคนเงียบๆ คุยน้อย หรือแทบจะเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง จะมีแค่คนสนิทเท่านั้นที่รู้ว่าไอ้บ้าพีทมันเป็นคนชอบแกล้งคน มันจะเป็นตัวของตัวเองกับเพื่อนไมกี่คนเท่านั้น ยิ่งเวลามันอยู่บ้านจะขลุกอยู่แต่ในห้องตัวเอง ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร” โตโต้เล่าให้ผมฟังจนต้องทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“นายคงไม่เชื่อใช่ไหม” โตโต้ยังกล้าถามผมอีก จึงได้แต่ส่ายหน้าออกไป ทำให้คนเล่าขำออกมากับท่าทีของผม
“เชื่อผมเถอะ ตลอดเวลาหลายปีที่ผมรู้จักพีทมา มันเป็นคนสองบุคลิกแบบนี้มาตลอด ส่วนใหญ่จะเป็นคนเก็บตัว เลือกที่จะเข้าสังคม ไม่ค่อยเปิดตัวเท่าไร นั่นเพราะนายไงล่ะ” โตโต้หยุดเล่ามามองหน้าผมนิ่ง ทำให้ผมต้องหยุดมือจากการเตรียมอาหารมาตั้งใจฟัง
“พีทมันกังวลเรื่องนายมาตลอดเวลาที่ผ่านมา ด้วยความที่ครอบครัวนายไม่เคยลืมนายเลย นั่นเป็นการกดดันพีทโดยไม่รู้ตัวจนตลอดชีวิตของมัน ทำให้เวลาพีทมันอยู่บ้านจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร ทุกเทศกาลหรืองานต่างๆ ที่ครอบครัวนายร่วมฉลองอะไรกันก็แล้วแต่ ญาติพี่น้องรวมถึงพ่อแม่นายจะยังคงพูดถึงว่าเวลานี้ เวลานั้นนายจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า นายจะเป็นอะไรแบบไหนในตอนนี้ นายจะมีชีวิตอยู่ยังไงที่ไหนกับใคร นี่จะเป็นประเด็นของการสนทนาที่ทำให้พีทมันเสียใจอยู่ตลอดทุกครั้งที่ได้ยิน” โตโต้เล่าด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“นายเข้าใจไหมว่าพีทมันรู้สึกผิดกับนายมากแค่ไหน แถมการที่ทุกคนในครอบครัวยังไม่เคยลืมนายนั้น มันเป็นการตอกย้ำความผิดของไอ้พีทตลอดเวลา มันถึงได้ไม่อยากอยู่บ้านไง ครั้งล่าสุดที่ทางโรงแรมดันเซอไพรส์วันเกิดให้มันในงานฉลองครบรอบวันแต่งงานของพ่อแม่นาย บรรยากาศแทบจะเป็นงานศพไปเลย แม่นายเอาแต่ร้องไห้เมื่อเห็นเค้กวันเกิดไอ้พีท นายเข้าใจความรู้สึกของมันตอนนั้นไหมล่ะ” โตโต้หันมาถามผม
“พอจะเข้าใจ แต่...ผมดีใจนะ ที่พ่อแม่ยังคิดถึงผมอยู่ตลอดเวลา แม้ว่าการคิดถึงผมมันจะสร้างความเจ็บปวดให้พีทก็ตาม” ผมไม่กล้าปฏิเสธความคิดของตัวเอง ใจลึกๆ ผมรู้สึกดีกับความคิดถึงที่พ่อแม่แท้ๆ ของผมมีให้มา ถึงแม้ในนาทีนั้นจะสร้างความเสียใจให้กับพี่ชายร่วมสายเลือดมากมาย
“ผมถึงได้บอกไงล่ะ ว่าผมดีใจที่เห็นพีทมันกลับมามีตัวตน มันเปิดเผยความเป็นตัวตนของมันมากขึ้น มันกล้าที่จะแสดงลักษณะนิสัยของมันออกมาโดยไม่ต้องมีเรื่องกังวลใจอะไรค้างคาอยู่ในใจของมันอีกต่อไปแล้ว ผมหวังว่าพวกนายจะไปกันได้ดีในอนาคต” โตโต้พูดจบก็เข้ามาตบบ่าผมเบาๆ
“ผมรู้จักเพื่อนคนนี้ดีที่สุด พีทมันเป็นคนดี เหมือนนาย เพียงแต่นิสัยจริงของมันจะเป็นคนขี้เล่นมาก ซึ่งน้อยคนนักถึงจะรู้ แต่ต่อไปนี้ คนทั้งโลกจะได้รู้เสียทีว่าไอ้พีท เพื่อนผมคนนี้มันเป็นคนแสบแค่ไหน นายเป็นแฝดน้องของมัน ก็ช่วยดูๆ ให้มันด้วยแล้วกัน อย่าให้มันทำอะไรสนุกจนเกินเลยด้วยล่ะ” โตโต้เตือนผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“โตโต้...ผมมีเรื่องจะปรึกษา” พอผมได้ยินลักษณะนิสัยจริงของพี่พีทก็เริ่มกังวลจนเก็บเอาไว้ไม่อยู่ จึงอยากขอความเห้นจากเพื่อนสนิทของพี่ชายมากที่สุดในตอนนี้
“เรื่องอะไรเหรอ คงต้องเกี่ยวกับไอ้พีทแน่ๆ ใช่ไหม” โตโต้ถามเหมือนรู้ทันความคิดของผม จนต้องพยักหน้าให้แรงๆ แล้วรีบมองซ้ายมองขวาให้ดีว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ จึงขยับตัวเข้าไปใกล้โตโต้เพื่อให้ได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น
“พีทให้ผมปลอมตัวเข้าไปในบ้าน เพื่อรอเจอพ่อกับแม่โดยแกล้งทำตัวเป็นพีท เพื่อจะดูว่าพ่อแม่ของผมท่านจะรู้ตัวไหมว่าผมไม่ใช่พีท นายว่าผมควรทำยังไงดี” ผมไม่รู้จะเล่าจากจุดไหนจึงสรุปเรื่อง แล้วถามความคิดเห็นของโตโต้ออกไปเลย
“ผมว่าแล้วว่าเพื่อนรักผมมันต้องมีความคิดแบบนี้ แต่...อืม...ฟังดูก็น่าสนุกดีนะ แล้วนายตัดสินใจยังไงล่ะ” โตโต้มีทีท่าลังเล แต่เหมือนจะเห็นด้วยกับพี่ชายผม
“ผมกลัวพ่อแม่รู้ความจริงแล้วจะโกรธผมน่ะสิ เลยยังไม่ได้ตอบรับว่าจะร่วมมือกับพีท” ผมบอกโตโต้ด้วยสีหนาเป็นกังวล เจ้าตัวทำท่าใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่ก็ตบบ่าผมแรงๆ
“เรื่องโกรธนายน่ะ รับรองว่าอาเลอสรวงกับอาวิมลพรรณไม่มีทางโกรธนายแน่ ท่านเป็นคนใจดีที่สุดในโลกเท่าทีผมเคยเจอมาเลย ว่าแต่นายนั่นล่ะที่จะเอายังไงกับเรื่องนี้ จะเดินเข้าบ้านไปบอกบอกว่านายกลับมาแล้วหลังจากหายไปยี่สิบกว่าปีง่ายๆ หรือจะลองปลอมตัวเป็นพี่ชายเข้าไปใช้ชีวิตกับครอบครัวที่แท้จริงของตัวเองดูก่อนสักพักแล้วค่อยบอกความจริง” โตโต้ให้ทางเลือกผม
“บอกไม่ถูกนะ แต่ก็...อยากลองอย่างหลังเหมือนกัน อยากรู้ว่าที่ผ่านมาพ่อกับแม่เป็นยังไงบ้าง อยากรู้ความรู้สึกจริงๆ ของท่านเวลาคิดถึงผม เพราะตอนนี้ผมก็คิดถึงท่านมากจริงๆ ถึงแม้ผมจะจำความอะไรไม่ได้เลย” ผมยอมรับความคิดตัวเองกับโตโต้ออกไป
“เอาน่า...ยังไงนายก็เป็นลูกชายท่านคนหนึ่ง ไม่ผิดหรอกที่นายอยากรับรู้ความรู้สึกของท่านที่มีต่อนาย เวลาที่นายหายไปจากชีวิตของพวกท่านตั้งหลายปี แต่นายก็ต้องคิดทางหนีทีไล่ให้ดีด้วยล่ะ เวลาที่ท่านจับได้ขึ้นมาว่าลูกชายที่หายสาบสูญกลับมาอยู่บ้านท่านแล้ว นายจะตอบพวกท่านว่ายังไง” โตโต้ทั้งปลอบทั้งขู่ผมจนเริ่มสับสนขึ้นมา
“ไม่เห็นจะยาก ฉันก็จะเข้าไปช่วยนายเฉลยความจริงเองไงล่ะ นายแทบไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันจะเป็นคนปิดเกมนี้เอง อย่าลำบากใจเลยน่า คิดมากเปล่าๆ ทำตามที่ฉันบอกนี่ล่ะ” ผมกับโตโต้สะดุ้งขึ้นมาเมื่ออยู่ๆ พี่พีทโผล่มาจากไหนไม่รู้ แถมยังแอบฟังพวกผมคุยกันอีก
“ไอ้เวร ตกใจหมด ไม่มีมารยาทเลยนะมึง มาแอบฟังคนอื่นคุยกัน” โตโต้รีบด่าเพื่อนเสียงดัง
“อ้าว...ถ้าไม่แอบฟังจะรู้เหรอวะว่ากูมีน้องชายตัวใหญ่ยังกะตึก แต่ใจเล็กยังกะมด ขี้กลัวขนาดนี้” พี่พีทหันมาแขวะผมเข้าให้ ได้ยินแบบนี้ทำให้รู้สึกเหมือนโดนหยามกันเห็นๆ ใครว่าผมใจเล็กเหมือนมด ผมแค่กลัวความรู้สึกตัวเองเวลาอยูกับพ่อแม่ที่แท้จริงต่างหาก
“อย่ามาดูถูกฉันอย่างนี้สิวะ แค่คนมันยังไม่แน่ใจว่าจะทำยังไงพ่อกับแม่ถึงจะจับไม่ได้ต่างหาก นายรีบบอกข้อมูลตัวเองมาให้ฉันเลยดีกว่า จะได้มีเวลาเตรียมตัวก่อนจะเข้าไปแทนที่นาย ฉันจะทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวฉันจนลืมนายไปเลย” ผมรีบบอกพี่ชายทันที เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง
“อะโธ่...คนที่เพิ่งมาอย่างนายเหรอจะมาแทนที่ฉัน ต่อให้พ่อกับแม่รู้ว่านายกลับมาแล้วยังไงก็ไม่มีทางลืมฉันหรอกโว้ย เดี๋ยวจะได้รู้ว่าใครเป็นลูกรัก ไอ้น้องชาย” พี่พีทคุยโวใส่ผมจนรู้สึกหมั่นไส้
“พอเหอะว่ะ ฟังแล้วปวดหัว จะทำอะไรก็ทำแล้วกัน กูไม่ยุ่งด้วยแล้ว” อยู่ๆ โตโต้ก็โพล่งขึ้นมา แล้วทำท่าจะเดินหนีพวกผมที่ยืนเถียงกันอยู่ตรงนี้
“เฮ้ย...มึงอ่ะตัวสำคัญเลย มึงเข้าไปอยูในบ้านกู คอยช่วยน้องกูเอาตัวรอดด้วยแล้วกัน กูว่ามันคนเดียวเอาไม่อยู่หรอกว่ะ ในฐานะที่มึงเป็นเพื่อนรักที่สนิทที่สุดของกู แถมเข้าออกในบ้นกูยังกะเป็นลูกพ่อแม่กูอีกคน มึงต้องเล่นเกมตัวจริงตัวปลอมกับพวกกูด้วย ห้ามปฏิเสธ” พี่พีทรีบดึงแขนโตโต้แล้วสั่งทันที
“ไอ้บ้า...พวกมึงจะเล่นอะไรกันก็เล่นไปสิวะ อย่าเอากูไปยุ่งด้วยได้ไหม กูไม่เกี่ยวเลย ปล่อยกูเดียวนี้ไอ้พีท” โตโต้มีท่าทางขัดขืน แต่ผมรู้สึกเห็นด้วยกับพี่พีท ถ้ามีโตโต้อยู่กับผมด้วยในบ้าน อะไรๆ คงง่ายขึ้น เพราะโตโต้คงรู้จักทุกคนในบ้านผมดีอยู่แล้ว
“นั่นดิ โตโต้นายต้องอยู่ช่วยผมก่อน ไหนๆ นายก็เป็นเพื่อนสนิทพี่พีท เวลามีปัญหาผมจะได้หาคนช่วยได้ทัน” ผมรีบรั้งแขนโตโต้อีกข้าง ทำเอาเจ้าตัวมีสีหน้าตกใจ หันมามองหน้าผมทีมองหน้าพี่พีทที
“เวรแล้ว...งานเข้าจนได้ล่ะกู เฮ้อออ” โตโต้ทำหน้าเซ็งแล้วบ่นออกมา พลางถอนหายใจเสียงดัง ยืนคอตกให้ผมกับพี่พีทหิ้วปีกเหมือนคนหมดแรง แต่ดูทีท่าจะไม่ดิ้นรนขัดขืนพวกผมแล้ว ผมจึงหันไปมองหน้าพี่พีท เราสองคนแทบจะยักคิ้วให้กันพร้อมๆ กันทั้งคู่
-
มา + เป็นคนที่ 2......
โตโต้งานเข้าแล้ว....เจอแสบคูณสอง...555
-
ลุ้นจัง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 75 “ณัฐวนิช”
จุดเทียนบานบน ให้เราสองคน พอเอ๊ยพอดี เจอคนมามากมาย เล็กไปใหญ่ไปไม่ FIT ซักกะที ใจเธอจะเล็กจะใหญ่ ใจเธอจะเล็กจะใหญ่ จะทำยังไง......ให้มันพอดี ใหญ่ไป เล็กไป ไม่ FIT หาที่ถูกใจไม่มี นั่งๆ นอนๆ นึกคิด เมื่อไรจะเจอซักที กำลังหาคู่ชีวิต หวังว่าเธอจะพอดี พอดี FIT พอดี FIT พอ พอ พอ พอ พอดี
วันสุดท้ายของงานศพคุณตาคุณยาย น้องหยกเสียน้ำตาไปมากมายในวันเผาศพ ซึ่งผมก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน แต่ต้องเข้มแข็งอดกลั้นเอาไว้ให้เป็นหลักยึดของคนรัก ผมต้องคอยประคองน้องหยกเอาไว้ตลอดเวลา เพราะคนรักพาลจะเป็นลมหมดแรงเอาได้ง่ายๆ ความรู้สึกผมในตอนนี้เพียงอาลัยรักถึงคนที่จากไปไม่มีวันกลับ แต่ใจก็ห่วงคนรักที่ยังมีลมหายใจอยู่ข้างๆ อย่างหมดหัวใจ
ผมกับน้องหยกตัดสินใจเก็บอัฐิท่านไว้คู่กันที่เดียวกับแม่ทิพย์ เราขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนอย่างสุดซึ้งในน้ำใจที่เป็นธุระให้ในหลายๆ เรื่อง แม้ว่าทุกคนจะบอกว่ายินดีช่วยเหลือด้วยความเต็มใจก็ตาม ผมตัดสินใจจะเข้าไปเก็บกวาดดูแลบ้านเดิมให้เรียบร้อยแล้วปิดเอาไว้ เพราะทั้งผมและน้องหยก เรายังไม่อยากกลับเข้าไปใช้ชีวิตที่นั่นกันแค่เพียงสองคน
“พี่พลัสครับ หยกคิดมาหลายคืนแล้วว่าอยากกลับไปหาคุณป้า พอท่านรู้เรื่องก็เป็นห่วงหยกจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย หยกกลัวท่านจะไม่สบาย พี่พลัสจะว่ายังไงครับ” หลังจากเสร็จพิธีเผาศพในคืนนั้น น้องหยกขอความเห็นผม ซึ่งทำให้รู้สึกใจหายเหมือนกัน แม้ว่าจุรู้แก่ใจว่าเราเพียงแค่ห่างกันชั่วคราวเท่านั้น
“สัญญาได้ไหมล่ะครับ ว่าไปดูคุณป้าแล้วจะรีบกลับมาหาพี่” ผมพยายามต่อรองกับคนรัก ตอนนี้เราอยู่ในห้องพักที่โรงแรมของไอ้ทองกันเพียงสองคน
“หยกสัญญาครับ หยกไม่อยากห่างจากพี่ไปนานๆ เหมือนกัน แค่พอให้คุณป้าสบายใจแล้วหยกจะรีบกลับมาหาพี่ที่นี่ทันทีเลย” น้องหยกเข้ามากอดผมแน่น แล้วพูดยืนยันให้ผมคลายความกังวลใจ
“ถ้าอย่างนั้นหยกก็ไปเถอะครับ พี่ก็คิดว่าช่วงนี้จะไปหาพ่อกับแม่ด้วยเหมือนกัน เอ่อ...น้องหยกครับ” ผมบอกคนรักออกไป แต่ยังลังเลที่จะเล่าแผนการของพี่พีทให้คนรักฟัง จนน้องหยกต้องเงยหน้าขึ้นมามองผมตาแป๋วด้วยความสงสัย
“คือ...พี่จะปลอมตัวเป็นพี่พีทกลับเข้าไปในบ้านโดยที่ไม่บอกพ่อแม่ว่าเป็นตัวพี่ น้องหยกจะว่ายังไงครับ” ผมเล่าเหมือนขออนุญาตคนรักไปด้วย
“ทำไมล่ะครับ แล้วพี่พีทไม่ว่าอะไรเหรอครับ” น้องหยกคลายกอดผม แล้วเดินไปนั่งที่ปลายเตียงทำหน้าสงสัยกับเรื่องที่ผมบอกออกไป
“พี่พีทให้พี่ทำแบบนี้เองล่ะครับ แถมสั่งให้โตโต้ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ด้วย” ผมเดินตามไปนั่งข้างๆ คนรักแล้วจับมือข้างหนึ่งมากุมเอาไว้บนตักตัวเอง ก้มหน้าพูดเหมือนไม่แน่ใจในการตัดสินใจของตัวเอง
“พี่พลัส...กลัวคุณพ่อคุณแม่โกรธใช่ไหมครับ” น้องหยกยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมที่กำลังก้มหน้าอยู่อย่างนั้น แล้วถามผมเหมือนรู้ทันความคิด ช่างสมกับที่เป็นคนรักของผมจริงๆ
“หึหึ พี่โตโต้บอกหยกหมดแล้วล่ะครับ แถมยังให้หยกมาช่วยขอร้องให้พวกพี่ไม่ต้องบังคับให้พี่โตโต้ไปยุ่งด้วยอีกต่างหาก” น้องหยกยิ้มให้ผม แล้วสารภาพออกมา ทำเอาผมรีบเงยหน้าขึ้นมามองคนรักด้วยความไม่พอใจนิดหน่อย
“อ้าว...หยกรู้เรื่องหมดแล้วนี่ แล้วไม่คิดจะห้ามพี่บ้างเหรอไง” ผมถามด้วยน้ำเสียงฉุนนิดๆ น้องหยกจึงสอดมือมาคล้องแขนหนาของผม เอียงหัวมาพิงไหล่เหมือนง้อผม
“ก็หยกเห็นว่ามันน่าสนุกดีเหมือนกัน จะได้เหมือนในหนังเรื่อง The Parent Trap ที่ฝาแฝดบังเอิญไปเข้าค่ายแล้วเพิ่งรู้ว่าตัวเองมีแฝดอีกคน แถมยังสลับตัวกันไปหลอกพ่อแม่ตัวเองไง หยกเคยดูตอนเด็กๆ สนุกจะตาย กว่าพ่อแม่จะรู้ตัวก็ลุ้นแทบแย่” น้องหยกพูดเหมือนเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นในชีวิต แต่หนังเรื่องนั้นผมไม่เคยดูหรอก
“นี่หยกก็เห็นดีเห็นงามกับพี่พีทอีกคนเหรอเนี่ย พี่นึกว่าเราจะไม่อยากให้พี่ทำแบบนั้นเสียอีก” ผมแกล้งบ่นให้คนรักฟัง แต่ในใจก็เริ่มรู้สึกสนุกไปกับความคิดของพี่พีทแล้วเหมือนกัน
“เอาน่า...อย่าคิดมากเลยครับ คุณพ่อกับคุณแม่พี่ยังไงก็ไม่โกรธพี่สองคนหรอก พี่โตโต้บอกว่าท่านทั้งสองใจดีจะตาย พี่พลัสก็ทำใจสบายๆ เอาแล้วกัน ช่วงนั้นหยกจะรอฟังข่าวจากพี่ที่อเมริกาด้วยไง” น้องหยกพูดขึ้นมาทำเอาผมนึกได้ทันทีว่าคนรักคงคิดจะกลับอเมริกาเพราะอย่างนี้นี่เอง
“อ๋อ...นี่คงเตรียมกลับไปอเมริกาตอนที่พี่กับพี่พีทจะสลับตัวกันใช่ไหม ก็เลยชิงตัดหน้าพี่มาบอกให้พี่เศร้าก่อนที่พี่จะขอหยกไปหาพ่อแม่ ร้ายจริงนะเรา” ผมดึงคนรักมากอดรัดเอาไว้ด้วยความหมั่นเขี้ยว ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ แฟนผมคนนี้
“หึหึ ถ้าหยกให้พี่พลัสบอกว่าจะทิ้งหยกไปหาพ่อแม่ก่อน หยกก็เสียเปรียบสิครับ ดีนะที่พี่โตโต้มาบอกหยกไว้ก่อน ไม่งั้นหยกคงต้องร้องไห้เสียใจที่โดนแฟนทิ้งแน่ๆ เลย” น้องหยกแกล้งทำหน้าเศร้า ยื่นปากเหมือนจะร้องไห้ ทำให้ผมต้องใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งแกล้งดึงปากคนรักเบาๆ เป็นการเอาคืน
“โอ้ย...พี่พลัสมาดึงปากหยกทำไม เจ็บนะ คนกำลังเศร้าก็ต้องปลอบสิ ไม่ใช่มาทำร้ายร่างกายแบบนี้” น้องหยกรีบดึงมือผมออก แล้วโวยวายใส่ทันที
“ก็อยากมาหลอกพี่ก่อนนี่นา อยากให้พี่ปลอบใช่ไหม ได้เลยครับคนดี เดี๋ยวพี่จะปลอบให้หายเศร้าเลยคืนนี้” ผมแกล้งหรี่ตามองหน้าน้องหยก ทำหน้าหื่นใส่ แล้วเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ น้องหยกมีท่าทีตกใจรีบกระโดดออกจากเตียงไปหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
“แหม...พอพี่บอกว่าจะปลอบใจแค่นี้ รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างตัวรอเลยนะที่รัก” ผมแกล้งเดินไปหน้าประตูห้องน้ำแล้วตะโกนบอกน้องหยก
“พี่พลัสบ้า ทะลึ่ง คนอะไรหื่นตลอดเวลา” น้องหยกโวยวายออกมาจากห้องน้ำเสียงดัง ทำให้ผมต้องยืนขำอยู่ตรงนั้น แกล้งทำเป็นพยายามบิดลูกบิดประตูห้องน้ำเหมือนอยากจะบุกเข้าไป คนรักก็โวยวายออกมาทันทีเหมือนกัน ผมจึงทำทีเดินห่างออกมาแล้วแก้ผ้าออกอย่างรวดเร็ว เอาเหรียญบาทไขลูกบิดประตูห้องน้ำจนเปิดออกเบาๆ แล้วเดินช้าๆ เข้าไปหาคนรักที่ยืนตัวเปล่าเปลือยหลับตาสะผมให้ตัวเองอยู่ใต้ฝักบัว
“ว๊าก ตกกะใจหมด อ้พี่พลัสบ้า” น้องหยกโวยวายเสียงดังเหมือนตกใจมากที่อยู่ๆ ผมก็รวบตัวเอาไว้ เจ้าตัวยังดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด เนื้อตัวเปลือยเปล่าของเราเสียดสีกันใต้สายน้ำจากฝักบัว ลำตัวคนรักลื่นไหลไปด้วยฟองสบู่
“อาบน้ำด้วยกันนะ เดี๋ยวพี่ถูหลังให้นะครับคนดี” ถึงอย่างไรผมก็ไม่ยอมให้น้องหยกอาบน้ำคนเดียวหรอก ผมทำเป็นลูบไล้ตัวคนรักให้เหมือนกับช่วยขัดถูลำตัวให้สะอาด เมื่อเห็นว่าน้องหยกเริ่มไม่มีแรงต่อต้านอะไรผมแล้ว ผมจึงจัวตัวคนรักให้หันหน้ามาบรรจบจูบอย่างดูดดื่ม เหมือนแทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว
ไม่นานน้องกยกที่จากตอนแรกเหมือนจะปฏิเสธผม ในตอนนี้กลับโอบกอดบริเวณรอบคอของผมเพื่อรับจูบที่อ่อนละมุนที่ผมมอบให้ได้ถนัด เราสองคนแลกลิ้นกันอย่างดูเดือด ร่างกายที่เสียดสีกันช่วยปะทุอารมณ์ให้เราทั้งคู่ตื่นตัวได้อย่างรวดเร็ว
“อืม...อืม” น้องยกเริ่มส่งเสียงครวญครางออกมา เพราะความสุขเสียวที่ผมปรนเปรอให้ พอจูบจนหนำใจแล้ว ผมจึงผละจากริมฝีปากงามของคนรักแล้วไล่ลิ้นวนรอบลำคอขาว ไล่ลงไปดูดกลืมยอดอกสีชมพูหวานไว้ในอุ้มปากอันแข็งแกร่งของ ผมเล็มดูดอย่างหิวกระหายเหมือนกับว่าเป็นของอร่อยที่สุดในโลกที่เคยได้ลิ้มลอง
“อา...พี่พลัสครับ ที่รัก หยกไม่ไหวแล้ว” เสียงครางของคนรักสร้างความรู้สึกเสียวกระสันบริเวณท้องน้อยให้ผมเป็นที่สุด ผมจึงเกร็งปลายลิ้นรัวหยกเย้าส่วนยอกอกคนรักที่เริ่มแข็งเป็นไตในอุ้งปาก ทำเอาน้องหยกถึงกับสูดปากเสียงดัง ร่างกายเกร็งจนต้องยกหน้าอกแอ่นขึ้นเพื่อตอบรับเรียวลิ้นในปากของผม
จากนั้นผมจึงค่อยๆ ผละจากปลายอกไล่จูบ มาถึงบริเวณท้องน้อยของน้องหยกพร้อมกับใช้แขนหนาล่ำดังรั้งสะโพกของคนรักเข้ามาใกล้ตัว แล้วใช้ริมฝีปากไปสัมผัสกับส่วนชูชันกลางลำตัวที่ส่วนปลายเปล่งสีสดเหมือนกุหลาบงามที่ชูช่อขึ้นกลางพงหญ้าเปียกลู่แนบลำตัวเพราะสายน้ำ
ผมใช้ลิ้นชอนไชตวัดกัดเกี่ยวทุกซอกมุมของลำเนื้อแข็งเกร็ง สีขาวใสจนเห็นเส้นเลือดบางๆ ไปทั่วบริเวณ ปลายลิ้นของผมที่ตวัดโลมเลียไปมาทำให้คนรักต้องยกสะโพกตามจังหวะที่ผมปรนเปรอแทบไม่ทัน ร่างกายคนรักบิดเกร็งต่อต้างปลายลิ้นผมเป็นบางครั้งด้วยความกระสันที่มอบให้จนทานทนแทบไม่ไหว
“อูย...พะ...พี่พลัสครับ...อืม...อย่าทรมานหยกสิครับ อมเข้าไปนะครับ ดูดให้หยกนะ” น้องหยกครวญครางขอร้องอ้อนวอนผมด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร ยังคงยกสะโพกเพื่อส่งให้แท่งสวรรค์เรียวยาวสีสวยของตัวเองทิ่มแทงตรงบริเวณริมฝีปากผมอย่างถนัด และเพราะความสุขที่ทำให้คนรักเสียวกระสันโดยเฉพาะบริเวณส่วนปลายรูท่อส่งน้ำหล่อลื่นที่ตอนนี้มีหยาดน้ำเหนียวใสหล่อเลี้ยงเต็มส่วนปลายบานแล้ว ผมจึงยื่นลิ้นมาตวัดเลียกินหยาดหยดที่ปริ่มหนังหุ้มปลายบานเข้าปากดื่มกินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนน้ำทิพย์ที่มาจากสวรรค์
“ซี๊ดดด...พี่พลัสครับ ดูดเร็วๆ เถอะครับ หยก...หยกจะไม่ไหวแล้ว” น้องหยกอ้อนวอนเสียงสั่น เรียวขาเริ่มเกร็งจนสะโพกสอบแข็งจนผมสัมผัสได้ คาดว่าคนรักคงไม่ได้ปลดปล่อยมานานหลายวันจึงทานทนความกระสันเสียวที่ผมกำลังมอบให้ได้ไม่ไหว เมื่อรับรู้ว่าปลายทางกำลังจะมาถึงในเวลาอันใกล้นี้แล้ว
ผมจึงอ้าปากพอดีกับสัดส่วนของคนรักครอบริมฝีปากไล่จากส่วนปลายบาน ใช้ริมฝีปากของตัวเองกระชับลำเนื้อรูดส่วนหนังบางที่หุ้มส่วนหัวชมพูสดรั้งลงไปตามแรงดูด ทำเอาคนรักเกร็งสั่นไปทั้งร่าง ลำตัวงอถอยหนีจากริมฝีปากผมด้วยความเสียวที่ได้รับจนเกินจะทานทน ฝ่ามือเรียวจิงเส้นผมของผมแน่นจนเริ่มรู้สึกเจ็บ
เห็นดังนั้น ผมเพียงออกแรงดึงสะโพกคนรัก สวนแรงดูดกระชับแน่นจากเรียวปากตัวผมเองส่งลำเนื้อขาวใสเข้ามาในโพรงปากจนเกือบสุด วินาทีนั้น...คนรักก็แอ่นตัวร้องโอ๊ก...เสียงดังฉีดพ่นธารรักเหนียวข้นความคลุ้งเข้ามาลงคอผมอย่างรุนแรง แค่ผมเกร็งลำคอกลืนในอึกแรง คนรักก็สะดุ้งถอยสะโพกหนีด้วยความเสียวจนแท่งลำหลุดออกจากปากผม ส่วนปลายบานยังพ่นหยาดน้ำขาวขุ่นร้อนเร่าสาดลงบนใบหน้าผมเป็นระรอก
เมื่อผมคว้าลำยาวมาสาวไล่ความขุ้นข้นให้ออกมาตามจังหวะ น้องหยกรีบคว้ามือผมให้หยุดเอาไว้ พร้อมกับถอยสะโพกหนีการกอบกุม เจ้าตัวยืนหอบหายใจเสียงดังจนตัวงอ ใบหน้าแดงซ่านด้วยแรงสูบฉีดของเส้นเลือดที่มาหล่อเลี้ยง คนรักยืนใจเต้นร่างกายสั่นเล็กน้อย ผมจึงยืนขึ้นโอบคนรักที่ดูท่าทางจะไร้เรี่ยวแรงพยุงตัวไว้ในอ้อมกออันแข็งแกร่ง
“เป็นยังไงครับ บอกพี่ให้ชื่นใจหน่อยได้ไหมครับคนดี” พอถามจบแล้ว ผมก็ก้มหน้าลงไปฉกจูบบริเวณริมฝีปากปากนุ่มของน้องหยก ที่ยังหอบหายใจรุนแรงด้วยความเหนื่อยอ่อน มือที่ประคองใบหน้าคนรักรับรู้ได้ถึงแรงเต้นรัวของชีพจร ผมจึงเอื้อมมือไปปิดน้ำจากฝักบัว แล้วประคองคนรักให้นั่งลงบนพื้นห้องน้ำที่เปียกนอง
“เสียวมากครับ พี่พลัสสุดยอดมาก” น้องหยกตอบรับคำถามของผมทั้งที่ยังหลับตาหายใจเสียงดัง พอหายเหนื่อยก็ลืมตาขึ้นมาจ้องหน้าผมเขม็ง แล้วไล่สายตาสูงขึ้นไปบนศีรษะผมจนผมต้องสงสัย กับอาการของคนรักที่เหมือนจะเขินอายอะไรขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“พี่พลัสรีบล้างหัวก่อนสิครับ” น้องหยกพูดพลางทำท่าเหมือนกลืนน้ำลายแทบไม่ลงเลยทีเดียว แถมยังหลบสายตาผมด้วยความเขินอาย พวกแก้มเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้ผมต้องเอามือจับบนศีรษะตัวเองดูก็เข้าใจทันที
“หืม...นี่พุ่งแรงข้ามมาโดนหัวพี่เต็มไปหมดเลยนะเนี่ย สงสัยจะเก็บเอาไว้นานเกินไปใช่ไหมครับ” ผมยิ้มแล้วแกล้งแซวคนรัก ทำเอาน้องหยกรีบลุกขึ้นยืนแล้วเปิดน้ำหยิบฝักบัวมาฉีดใส่หน้าผมเต็มแรง จนต้องรีบสะบัดหน้าหนี
“บ้า...ลามก พูดอะไรไม่อายปาก” น้องหยกว่าผมออกมาได้ ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนทำให้ผมอยู่ในสภาพนี้แท้ๆ ผมรีบไล่คว้ามือคนรักมารวบเอาไว้ แล้วปิดน้ำพร้อมดึงตัวน้องหยกมาประกบปากจูบแลกลิ้นกันอีกครั้ง ไม่นานคนรักก็อ่อนระทวยลงในอ้อมกอดผม มือไม้กอดก่ายลูบไล้กล้ามเนื้อผมไปทั่วลำตัว
“ซี๊ด...เสียวครับหยก ดูดแรงๆ เลยครับ อา...เลียให้พี่ด้วยสิครับ” ผมต้องเอ่ยปากครางออกมาบ้างเมื่อน้องหยกไล้จูบหน้าอกผมไปทั่ว จนมาถึงยอดอกที่แข็งเป็นไตของผม เรียวลิ้นคนรักรัวเลียหยกเหย้ามอบความเสียวซ่านให้ผมไม่แพ้กับที่ผมได้มอบให้เมื่อครู่
เมื่อทนไม่ไหวแล้วผมจึงทำการกางขาของน้องหยกออกแล้ว ใช้มือข้างหนึ่งยกสะโพกของคนรักขึ้นเพื่อให้รับกับความเป็นตัวตนของผมให้ถนัด น้องหยกก้มมองส่วนกลางลำตัวผมที่มันผงาด และขยายใหญ่เต็มที่ ส่วนปลายมันวาวไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่หลั่งออกมาไม่ขาดสาย ผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของคนรักดังชัดเจน
ผมเอาสบู่เหลวบีบใส่ฝ่ามือเล็กน้อยแล้วลูบไล้ให้ทั่วแท่งลำยาวใหญ่ของตัวเอง จากนั้นก็ใช้มือจับลำเนื้อค่อยๆ สอดใส่เข้าไปสู่ร่างกายคนรักช้าๆ เมื่อเห็นคนในอ้อมกอดหน้านิ่วด้วยความตึงแน่น ผมก็หยุดแช่ปลายลำอวบบานนิ่งเอาไว้ ความอุ่นร้อนภายในตัวคนรักสร้างความรัญจวนใจให้ไม่น้อย จนเผลอกระดกท่อนเนื้อด้วยความกระสัน
“ซี๊ดดด...พี่พลัสเบาๆ ครับ หยกเจ็บ” คนรักครางเสียงอ่อย ผมจึงก้มลงไปจูบแลกลิ้นเพื่อให้น้องหยกผ่อนคลายจนสามารถปรับตัวรับกับสิ่งแปลกปลอมที่มีขนาดใหญ่จากตัวผม เมื่อคนรักเริ่มคลายจากอาการเกร็งผมก็ค่อยๆ ออกแรงดันสะโพกส่งให้แท่งเนื้อของผมเข้าไปในช่องทางร้อนลุ่มรัดแน่นอย่างช้าๆ จนสุด
“อ๊ะ...อ๊า...พะ...พี่พลัส อย่าเพิ่งขยับครับ หยก...ซี๊ดดด...มันจุก” น้องหยกถึงกับครางออกมาไม่เป็นศัพท์ เหมือนกำลังทรมาน ผมจึงคาเอาไว้ในร่างกายคนรัก กระตุกลำกลางลำตัวเป็นจังหวะด้วยความกระสันเสียว จนต้องกัดฟันอดทนไม่ให้ตัวเองหลั่งก่อนเวลาอันควร แค่แช่เอาไว้ในความอุ่นร้อนกระชับผมก็เหมือนจะละลายให้ได้ในทุกวินาทีข้างหน้า
เมื่อผมรับรู้ว่าคนรักพร้อมแล้ว จึงยกขาทั้งสองข้างของน้องหยกขึ้นมารัดเอวสอบของผมเอาไว้ แล้วใช้แขนที่แข็งแรงของตัวเองโอบรัดรั้งสะโพกคนรักให้แนบชิด สองมือน้องหยกโอมรอบคอของผมไว้แน่น ใบหน้าซบลงบนบ่ากว้างของผม เมื่อผมเริ่มอกแรงดันตัวคนรักออกช้าๆ ความหฤหรรษ์จึงบังเกิด อาการเกร็งแน่นของคนรักจึงทำการบีบ และตอดรัดความอวบหนาของผมทุกอณูจนผมเองต้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ด้วยความสุขเสียวไปถึงขั้วหัวใจ
เมื่อช่องทางรัดแน่นของน้องหยกเริ่มปรับสภาพกับความยาวใหญ่ของผมได้ จึงค่อยๆ ดึงตัวเองออกมาแล้วดันสวนกลับเข้าไปช้าๆ จังหวะการร่วมรักจากเบาเข้าไปหาหนัก และเร่งจังหวะด้วยความความเร็วขึ้น เสียงหวีดร้องครวญครางของน้องหยกเพราะความเสียว ทำให้ผมต้องรีบประกบริมฝีปากปิดเอาไว้เพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน
ส่วนสะโพกด้านล่างยังคงเร่งจังหวะส่งลำเนื้อยาวกลางตัวผม พร้อมกับออกแรงดึงสะโพกคนรักสวนเข้ามารับ แรงกระแทกหนักๆ ส่งเสียงดังเป็นจังหวะก้องลั่นห้องน้ำ เสียงดังต่อเนื่องอย่างไม่มีสิ่งไหนจะทำให้ผมสะดุดกับจังหวะของความสุขในครั้งนี้ได้
“อะ...อืม...พะ...พี่พลัส...หยก...หยก...อ๊า....ซี๊ดดด” น้องหยกเกร็งร่างกอดกระชับผมแน่นจนเจ็บ แท่งยาวกลางลำตัวคนรักที่เสีดสีกับหน้าท้องเป็นลอนของผม เกร็งกระตุกพ่นน้ำรักอุ่นร้อนสาดไปทั่วหน้าทองของเราทั้งสอง จังหวะการฉีดพ่นประสานกับแรงตอดกระชับในช่องทาง ทำให้ผมเสียวสุดทานทนจนแทบจะหมดแรงอุ้มร่างคนรักเอาไว้ได้
ผมดันร่างคนรักให้หลังชนผนังห้องน้ำเอาไว้ หน้าตาผมบิดเกร็งไปด้วยความซ่านระคนเสียวจากส่วนกลางลำตัว ที่อยู่ในช่องทางนุ่มนิ่มร้อนเร่าด้วยแรงเสียดสี ผมส่งแรงกระแทกแอ่นสะโพกดันสวนร่างคนรัก พร้อมออกแรงดึงกระชับก้นเข้ามารับท่อนเนื้อแข็งกร้าวเป็นครั้งสุดท้าย ร่างของเราอัดแน่นจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน
“อ๊า...หยกครับ...พี่...พี่ไม่ไหวแล้ว...อ๊ากกก” ผมเปล่งเสียงร้องปลดปล่อยความต้องการที่อัดอั้นมานาน ร่างของเราทั้งคู่เกิดอาการกระตุกเกร็ง ผมบีบฝ่ามือลงบนสะโพกนุ่มเนียนของคนรักพร้อมฉีดสายน้ำข้นคลั่กที่สะสมเอาไว้หลายวัน มันร้อนฉ่าไปทั่วทั้งลำเนื้อที่กระตุกพ่นพิษรักเข้าสู่ร่างกายน้องหยกไปทั่วบริเวณ
“อูยยย...พี่พลัส...หยก...เสียวอีกแล้ว” แรงกระตุกฉีดของสายธารรักจากท่อนลำใหญ่ที่ผมส่งเข้าไปในช่องทางรักของน้องหยก ส่งผลให้คนรักสะดุ้งตัวสุดแรงเกิดจนถึงสวรรค์อีกครั้ง ผมรู้สึกอุ่นวาบบริเวณหน้าท้อง พร้อมความเจ็บปวดจากปลายเล็บของคนรักที่จิกลงบนบ่าของผมอย่างรุนแรง ช่องทางอุ่นร้อนรัดลำแท่งอวบหนาของผมเอาไว้แน่นจนรู้สึกเหมือนจะบีบให้แหลกจนขาดจากร่างของผม
“หยก...ซี๊ดดด ปล่อยพี่ก่อน...ไม่ไหวแล้ว..อูยยย เสียวจะขาดใจตาย” ผมร้องครวญครางอย่างหมดท่า ร่างกายหนาล่ำของตัวเองแทบไม่มีแรงพยุงตัวเอาไว้ ขาแข็งสั่นไปหมดด้วยความเสียวเหมือนหัวใจจะวาย ผมดันดัวทับน้องหยกจนแทบจะแหลกติดผนังห้องน้ำ ทำเอาเจ้าตัวดิ้นขลุกขลักเหมือนหายใจไม่ออก
“โอ๊ยยย...หยกครับ อย่าเพิ่งขยับมาก ซี๊ดดด...พี่เสียว” อาการบิดตัวคนรักทำให้ผมเสียววูบวาบตรงหัวบานลำเนื้อแล่นเข้าไปถึงขั้วหัวใจ หลังจากหลั่งน้ำรักไปแล้วผมแทบจะทนความเสียวต่อไปไม่ไหว จึงรีบดึงอวัยวะตัวเองให้หลุดจากร่างคนรัก จนเกิดเสียงดังบล็อก หยาดหยดเหนียวข้นปริมาณมากมายไหลออกมาตามแรงโน้มถ่วง หยดลงบนพื้นห้องน้ำเป็นกองใหญ่
ผมต้องกัดฟันเกร็งจนริมฝีปากห้อเลือด รู้สึกถึงรสเลือดที่ซึมเข้าไปโดนปลายลิ้น พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่พยุงร่างคนรักเอาไว้ไม่ให้หล่นลงมา ค่อยๆ ทรุดร่างตัวเองลงไปนอนแผ่กองกับพื้นอย่างหมดสภาพ ทำให้น้องหยกไถลร่วงลงมาทับร่างผมที่นอนหมดกำลังอยู่ในห้องน้ำแบบนั้น
ผมนอนหลับตาหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างรุนแรง ดูสภาพคนรักที่นอนทับอยู่บนตัวผมก็แย่ไม่ต่างกัน เราสองคนแทบขยับตัวไม่ไหว นอนทับกันอยู่หลายนาทีในห้องน้ำโดยไม่มีใครพูดอะไร ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจหนักหน่วงด้วยความเหนื่อยดังก้องประสานกันอยู่อย่างนั้น
-
งานเข้าก็ช่ายงานเค้าก่อน :laugh:
:call:
-
:pighaun: ตายไปเลย สองคนนี้นี่ร้อน บ้านไฟลุกเลยจริงๆ
-
โอย.....เสียเลือดในห้องน้ำ :jul1:
เดี๋ยวนี้หื่นทั้งคู่เลยนะ...
“ว๊าก ตกกะใจหมด อ้พี่พีทบ้า” น้องหยกโวยวายเสียงดัง... <<<น่าจะพี่พลัสหรือเปล่าครับ?
-
เสียวไปถึงเอ็นข้อเท้าขวาเลยค่ะ พี่คนเขียนสู้ๆนะคะเรื่องงานกับเรื่องแย่ๆถ้าเหนื่อยมากๆพี่ก็เอามันไปลอยน้ำทิ้งด้วยนะคะ :L2:
-
เสร็จงานก็หื่นต่อเลยนะพี่พลัส
เฮ้อ เดี๋ยวน้องหยกกับพี่พลัสต้องแยกกันอีกแหละ ไม่ค่อยอยากเลย
ตกลงว่าทุกคนก็เห็นดีด้วยกับที่จะสลับตัว
จะรออ่านนะคะ
-
โอย.....เสียเลือดในห้องน้ำ :jul1:
เดี๋ยวนี้หื่นทั้งคู่เลยนะ...
“ว๊าก ตกกะใจหมด อ้พี่พีทบ้า” น้องหยกโวยวายเสียงดัง... <<<น่าจะพี่พลัสหรือเปล่าครับ?
เพิ่งจะว่างจากงานมาแต่งตอนตี 5 กะลังเบลอๆ ขอบคุณที่เช็คคำให้นะคับ
ปล. ป่านนี้ยังไม่ได้นอนเลย T_T
-
:jul1: :jul1: เติมเลือดด่วนคร๊าา พอไม่ไว้ทุกข์ให้ตา ยาย แล้ว
กะ ทำให้คนอ่านเลือดหมดตัวกันเลยทีเดียว :pig4: :pig4:
-
จะแรงไปไหนค้า
:z1:
ถึงขั้นแข้งขาอ่อนกันเลย
คนอ่านจมกองเลือดตาย
:jul1: :m25:
-
o13กักตุนไว้ เด๋วจะไม่ได้อยูด้วยกันตั้งนาน (รึปล่าว?)
-
พี่พลัสปลอมตัวเข้าบ้านแล้วน้องหยกอะ จะไปอยู่ตรงไหน :z3:
-
เติมเลือดด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อาเมน :m25: :m25:
หื่นกันสุดๆ
-
:m25: :m25: :m25:
:L2: :L2:
-
จะต้องแยกกันซะแล้ว ถึงจะชั่วคราวก็ทำให้รู้สึกหวั่นใจนะ :impress3:
-
แหมๆๆ อิจฉาคู่นี้จริงๆ
หวานกันได้ตลอด ทิ้งทวนชิมิ ^__________^
-
แอร้ย~ :m25: เกือบได้ลักหลับ
รอเวลาที่เหมาะสมเนอะ สงสารน้องหยกพี่พลัส T^T'
ในที่สุดก็นะ อิอิ ร้อนแรงมากเลยคู่นี้ >///< +1 +เป็ดจ้า
-
:กอด1:โอ้ว อ่านไปซี๊ดไป 555 หื่นกันได้โล่จิงๆๆ :z2:
-
เสร็จจากงานศพ ตา-ยาย ที่เสียน้ำตาไปเยอะ ตอนนี้พี่พลัส-น้องหยก ก็ต้องมาเสียเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก แต่คนอ่านเสียเลือด :pighaun: :pighaun:
-
พี่พลัสไม่ประหยัดน้ำ..... :m25:
The Parent Trap เรื่องนี้ก็ชอบเหมือนกัน
-
น่ารักอ่ะ
-
เขาจะจากกันชั่วคราว เลยทิ้งทวนซะเลือดนองห้องน้ำ :jul1:
-
ปล. วันนี้ได้นอน 4 ชั่วโมงเอง :sad4:
ถ้ามีแรง คืนนี้จะปั่นให้อีกนะค๊าบ
-
จิ้มๆ
นอนพักผ่อนด้วยนะคะ
ทั้งคนเขียนทั้งพี่พลัสพี่หยกเลย
เหนื่อยทั้งสามคน
-
พักก่อนก็ได้ค่ะ อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะ :กอด1:
-
:pighaun:
-
จะมีมาม่าไหมหนอ...กลิ่นลอยมา เอ๊ะ!หรือเราจมูกไม่ดี 555
-
เลือดกระอัก
-
-////-
:m25: :m25: :m25: :m25:
หมดแรงกันทั้งพี่พลัสทั้งน้องหยก
-
ตายยยยยยย :m25:
:call:
-
:pighaun: :haun4:
-
:jul1: :pighaun: :m25: อยากเป็นฝักบัว ฮู้ฮู :z10:
-
:m25: อ่านจบ ท่วมกองเลือด
-
อื้อออหือออ เลือดนองเต็มคีย์บอร์ดเลยย ฮ่าฮ่า ขอเลือดสำรองกรุ๊ปวายด่วนๆๆ >////<
จัดเต็มจัดหนักกันเกินไปมั้ยคะพี่พลัสน้องหยก อร๊ายยย แต่ถ้าคิดอีกทีก็คงไม่เกินไปหรอกก็นะคงจะเก็บกดมานาน :P
หวานกันแบบร้อนแรงแบบเสียเลือดด เลือดพุ่งด้วยอ่ะ ส่งท้ายก่อนจากกันไกลหรอคะพี่พลัสน้องหยก!! หึหึ
ยังไงก็เอาใจช่วยขอให้พ่อแม่ของพี่พลัสไม่หัวใจวายเรื่องปลอมตัวล่ะนะ เหอๆ
พี่พีทคงจะนิสัยขี้แกล้งเฉยๆละมั้งเน๊อะ เหอๆ แอบระแวง ฮ่าฮ่า
น้องหยกก็ต้องไปอยู่กับป้า พี่พลัสก็ต้องไปแอบทำตัวเป็นพี่พีท ห่างกันแล้วว จะมีอะไรน่าห่วงมั้ยน้อ
รออ่านตอนต่อไปค่าาา^^
:กอด1:
-
สุดยอด :jul1: :jul1: :jul1:
บรรยายละเอียดยิบ ชอบ :impress2: :impress2:
:กอด1:
-
วันนี้จะเข้ามาต่อให้นะค๊าบบบ
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคร๊าบ
จุ๊บๆ
-
หลังจากที่ห่างเรื่องนี้ไปนาน
พอกลับมาหื่นอีกยิ่งเพิ่มเลเวลความหื่นเป็นเท่าตัว
-
จะรอคะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 76 “ณัฐวนิช”
พรุ่งนี้เป็นของเรา ยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกตั้งมากมาย เริ่มต้นกันใหม่ ยิ้มรับวันใหม่ ทำให้ดีกว่าเดิม เรื่องที่เคยผ่านให้มันเป็นดั่งสิ่งที่คอยสอนใจ เริ่มต้นกันใหม่ ยิ้มรับวันใหม่ทำให้ดีกว่านั้น ทุกคนมีชีวิตเพื่อทำ ให้วันพรุ่งนี้นั้นดีกว่าเดิม
“น้องหยกกลับไปแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ ถ้าพี่ว่างเมื่อไรพี่จะรีบโทรไปหานะครับ แล้วถ้ามีโอกาส พี่จะรีบไปหาคุณป้าหยกให้เร็วที่สุดเลยครับ” ผมบอกคนรักที่อยู่ในอ้อมกอด หลังจากน้องหยกเช็คอินที่สนามบินสุวรรณภูมิ
“พีท ฉันฝากน้องด้วยนะ ถ้านายมีเวลาก็ช่วยแวะไปหาน้องบ้างนะ” ผมขอร้องให้พี่ชายแวะเวียนไปเยี่ยมน้องหยกแทนผมบ้าง ในช่วงที่กลับไปอเมริกาพร้อมกับน้องหยก พี่พีทเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
“รู้แล้วน่า นายย้ำมาเป็นร้อยรอบแล้ว หัดใช้อินเตอร์เนตให้คล่องๆ เร็วๆ สิวะ จะได้คุยกันแบบเห็นหน้าด้วย ไม่ต้องเปลืองค่าโทรศัพท์ ให้ไอ้โต้มันสอนแล้วกัน ช่วงนี้นายคงมีเวลาเยอะตอนที่นายอยู่บ้านฉัน โต้...กูฝากน้องด้วยนะโว้ย อย่าให้เกิดเรื่องได้ล่ะมึง” พี่พีทบ่นเพราะคงเริ่มรำคาญ
“ไม่ต้องห่วงหรอกมึง สบายใจได้ พลัสเรียนรู้เร็วดี คนในบ้านมึงพลัสก็จำหน้าได้หมดแล้ว มีอะไรสงสัยก็ไม่ต้องกลัว ผมจะคอยช่วยเหลือนายอยู่แล้วพลัส” โตโต้รับรองความปลอดภัยให้ผม ฟังแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาอีกเยอะ แม้ว่าจะยังตื่นเต้นอยู่มากก็ตาม
“ตอนนี้บัตรประชาชนฉันอยู่ที่นาย ส่วนหนังสือเดินทางฉันยังต้องใช้ เอกสารต่างๆ ก็อยู่ในเป้หมดแล้ว นายจำไว้ให้ดีแล้วกัน ว่านายชื่ออะไร เพราะฉันคิดว่าบางทีพ่อคงอยากให้นายเข้าไปดูงานที่บริษัทบ้างแน่ๆ ตอนนั้นล่ะที่ฉันเป็นห่วงที่สุด” พี่พีทขู่จนผมเริ่มหวาดระแวงขึ้นมาอีกแล้ว
“เรื่องที่บริษัท คุณหนึ่งบอกผมว่าให้คุณโตโต้ไปอยู่เป็นผู้ช่วยของพลัสชั่วคราวก่อน งานที่โรงแรมคุณหนึ่งจะหาคนมาช่วยดูแทนคุณโตโต้เอง พลัสก็สบายใจได้ครับ” พี่บาสบอกออกมาแบบนี้ ทำให้ผมยิ่งลังเลว่าเรื่องที่ผมตกลงปลงใจร่วมมือกับพี่พีทนั้น มันคุ้มค่ากันไหมก็ไม่รู้
“นี่ขนาดยังไม่ทันเริ่มเข้าไปอยู่ในบ้านเลย ผมยังสร้างความเดือดร้อนให้กับทุกคนขนาดนี้ ชักไม่อยากจะทำเรื่องนี้แล้วสิครับ พีท...ถ้าฉันรอนายกลับมาก่อนแล้วค่อยเข้าไปบอกคุณพ่อคุณแม่พร้อมกัน ไม่ดีกว่าเหรอวะ” ผมพยายามโน้มน้าวให้พี่ชายเปลี่ยนใจอีกครั้ง
“เฮ้ย...ปอดแหกไปได้ ฉันไปแค่อาทิตย์เดียวเอง นายขึ้นบนหลังเสือแล้วนะโว้ย อย่าเป็นคนโลเลนักสิวะ ตัวใหญ่เสียเปล่า” พี่พีทข่มผมอีกแล้ว ชอบใช้ไม้นี้กับผมเรื่อยเลย เวลาผมโดนดูถูกทีไรจะทำให้เผลอทำอะไรโดนไม่ทันคิดให้ดีทุกที แต่คราวนี้มันเกินตัวเหลือเกิน
“เออ...ก็ได้วะ ไหนๆ ทุกคนก็อุตส่าห์ช่วยกันขนาดนี้ ผมจะยอมเป็นพีทไปหนึ่งสัปดาห์แล้วกัน” ผมพูดออกไปแบบไม่เต็มใจนัก ทำให้ทุกคนที่มาส่งพี่พีทกับน้องหยกกลับอเมริกาในคราวนี้ต้องยิ้มออกมา น้องหยกเดินเข้ามาใกล้ผม เราสบตากันนิ่งอยู่ตรงนั้น
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่พลัสก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกันนะครับ หยกจะเป็นกำลังใจให้เสมอครับ” น้องหยกพูดจบ ผมก็ก้มลงไปกอดคนรักเอาไว้แนบตัว เรากอดกันแน่นมาก ผมอยากจะจูบคนรักเหลือเกิน แต่ยังเกรงใจทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แถมสนามบินก็มีคนพลุกพล่านมากด้วย กลัวว่าน้องหยกจะอาย
“พี่รักหยกนะครับ” ผมบอกคนรักออกไปเบาๆ เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมามองแล้วจูบผมเบาๆ ที่แก้มโดยไม่สนใจใคร ทำให้หัวใจผมพองโตขึ้นมา จึงประคองใบหน้าคนรักเข้ามาประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม ทำเอาคนข้างๆ หลายๆ คนร้องอุทานด้วยความตกใจ
“เฮ้ย...ไอ้พลัส อายคนบ้างสิวะ คนมองใหญ่แล้วนะโว้ย หน้านายยิ่งเหมือนฉันอยู่ด้วย เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจฉันผิด” พี่พีทโวยวายพร้อมกับรีบเข้ามาแยกตัวผมออกจากน้องหยก ทำให้เราทั้งคู่เริ่มเขินขึ้นมาบ้าง พอโดนคนรักหอมแก้มเท่านั้น ผมก็ลืมการควบคุมตัวเองขึ้นมาเสียเฉยเลย
“ขอโทษครับพี่พีท” น้องหยกรีบก้มหน้าลง ใบหน้าแดงซ่านไปทั่ว คงจะเขินที่โดนผมจูบปากในที่สาธารณะขนาดนี้ พี่บาสก็ดูท่าทางจะอายแทน เพราะเห็นเดินหนีห่างไปค่อนข้างไกล ส่วนโตโต้กลับยืนเฉยตรงนั้น พอเห็นว่าไม่มีใครสนใจแล้วก็เดินไปตามพี่บาสกลับมา
“ยังไงพวกพี่ส่งกันตรงนี้แล้วกันนะครับ น้องพีทกับน้องหยกเดินทาปลอดภัยนะครับ” พี่บาสอวยพรเป็นคนแรก ผมจึงเดินไปกอดคนรักอีกครั้ง พอจะจากเข้าจริงๆ ก็ใจหายมากมายเหลือเกิน พี่พีทเห็นดังนั้นก็รีบเดินมาตบหลังผมเหมือนกลัวว่าผมจะลืมตัวจูบน้องให้อีก
“นายกอดกันพอหรือยังวะ คนทั้งโลกรู้กันหมดแล้วว่านายรักกันมาก ฉันจะพาน้องเข้าไปด้นในแล้ว” พี่พีทพยายามให้ผมปล่อยน้องหยกออก แต่ดูเหมือนน้องหยกก็ยังไม่อยากปล่อยผมออกจากอ้อมกอดเช่นกัน เราจึงกอดกันแน่นให้ได้ชื่นใจอีกครั้ง แล้วผละร่างจากกัน
“เดินทางปลอดภัยนะครับที่รัก พีท...ฉันฝากดูแลน้องหยกด้วยนะ” ผมสั่งพี่ชายอีกครั้ง ทำให้พี่พีทแสดงสีหน้าออกมาชัดเจนว่ารำคาญผมเต็มที่แล้ว จึงดึงน้องหยกให้เดินเข้าไปด้านใน ผมยืนโบกมือให้คนรักอยู่ตรงนั้นจนเห็ยน้องหยกพ้นสายตาไป
“พลัส นายไปนอนคอนโดผมก่อนนะคืนนี้ พรุ่งนี้เช้าค่อยเข้าไปที่บ้านนาย วันมะรืนนี้คุณวิมลพรรณจะกลับมาจากญี่ปุ่น แล้วอีกสามวันคุณเลอสรวงจะกลับมาจากอาหรับเอมิเรท ผมจะอยู่กับนายจนพีทมันกลับมาจากอเมริกาเลยแล้วกัน” โตโต้อธิบายให้ผมฟังอีกครั้ง เพื่อความสบายใจ
“วันนี้พี่บาสก็ไปนอนด้วยกันสิครับ ไปทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยไปคอนโดโตโต้ บ้านพี่บาสอยู่ไกลกว่าตั้งเยอะนี่ครับ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดด้วยไม่ใช่เหรอครับ กว่าจะทำงานก็ตั้งวันมะรืน” ผมพยายามโน้มน้าวให้พีบาสอยู่กับพวกเราก่อน
“ใช่ครับ ผมไม่ไปส่งนะครับพี่บาส นอนที่คอนโดผมนี่ล่ะ ไม่ต้องปฏิเสธด้วยครับ เพราะผมไม่ยอมให้พี่บาสกลับบ้านเองเหมือนกัน” โตโต้พูดเหมือนจะบังคับพี่บาสไปในตัว ทำเอาเจ้าตัวแสดงอาการฮึดฮัดต่อต้านออกมานิดหน่อย แต่ก็ยินยอมทำตามโดยดีทั้งที่ไม่พูดอะไรออกมา
ระหว่างที่เราทานข้าวต้มริมทาง ไอ้ทองก็โทรเข้ามาที่โทรศัพท์เครื่องใหม่รุ่นเดิมของผม คุยกับผมว่าเพิ่งวางสายจากน้องหยกไป มันกับน้องพลอยเสียดายที่ไม่ได้ไปส่งพร้อมพวกเรา เพราะโรงแรมเพิ่งได้เปิดตัว แถมยังยุ่งๆ เรื่องงานศพคุณตาคุณยายของผม ตอนนี้เลยต้องดูแลแขกให้เต็มที่
โชคดีที่น้องเจอาสาอยู่ช่วยงานแทนผมที่ต้องลาออกมา อาหนึ่งเห็นดีด้วยกับน้องเจ เพราะจะเป็นการฝึกงานด้านโรงแรมไปในตัว แต่ผมว่าจะได้เป็นข้ออ้างในการเข้าไปหาไอ้ทองที่นั่นได้บ่อยๆ มากกว่า เนื่องจากไอ้ทองมันโวยว่าในเมื่อจะฝึกงานด้านโรงแรม ทำไมไม่ไปฝึกที่โรงแรมในเครือของตัวเองที่ใหญ่โตกว่าตั้งเยอะ
“ทองแค่นี้ก่อนนะ น้องหยกโทรมาหากู” ผมบอกพร้อมตัดสายไอ้ทองไปทันที รีบสลับสายรับอย่างรวดเร็ว
“พี่พลัสครับ หยกกำลังจะขึ้นเครื่องแล้วนะครับ พี่พลัสดูแลตัวเองด้วยนะครับ หยกรักพี่ที่สุดในโลกนะครับ” น้องหยกพูดเสียงสั่นนิดหน่อย ทำให้ผมใจหายขึ้นมาเหมือนกัน
“ครับ น้องหยกก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะครับ พี่ก็รักหยกที่สุดในโลก และจะรักหยกเพียงคนเดียวตลอดไปนะครับ” ผมบอกคนรักออกไปทันทีเหมือนกัน
“ฝากบอกพี่พีทด้วยนะ ว่าดูแลตัวเองดีๆ เดินทางปลอดภัยนะครับ โชคดีนะครับที่รัก” ผมบอกออกไปหลังจากที่น้องหยกไปพูดอะไรกลับมา ผมวางสายแล้วมองโทรศัพท์เพียงชั่วครูก็เงยหน้ามาคุยกับพี่บาส และโตโต้เหมือนเดิม
“พี่บาสนอนห้องใหญ่กับโตโต้แล้วกันครับ ผมนอนห้องเล็กเอง” ผมรีบเสนอตัวหลังจากที่ทานข้าวเสร็จก็ตรงมายังคอนโดโตโต้ทันที ในห้องชุดมีสองห้องนอน ซึ่มีห้องนอนใหญ่เพียงห้องเดียว อีกห้องจะเป็นห้องเล็ก มีห้องครัว ห้องรับแขกแยกแกเป็นสัดส่วน
“ใช่ครับ นอนแบบนี้ดีแล้ว ผมกับพี่บาสก็นอนห้องเดียวกันตอนอยู่ที่อัมพวา นอนด้วยกันที่นี่คงไม่มีปัญหาอะไรนะครับ” โตโต้มองหน้าพี่บาสนิ่งเหมือนรอคำตอบ ทำเอาเจ้าตัวรีบพยักหน้าเหมือนเกรงๆ ยังไงไม่รู้
“คืนนี้ผมขอตัวนะพลัส พี่บาสเข้ามาในห้องได้แล้วครับ ถ้าจะดูทีวีในห้องผมก็มี” โตโต้ยังคงสั่งพี่บาสที่นั่งนิ่งอยู่ตรงโชฟากลางห้อง
“อ้าว...จะรีบไปไหนล่ะ ในห้องพลัสไม่มีทีวี นั่งดูข้างนอกเป็นเพื่อนน้องก่อนสิ” พี่บาสบอกโตโต้ด้วยความซื่อ ทำให้ผมต้องออกโรงช่วยบ้าง ไหนๆ ก็มาอาศัยบ้านโตโต้แล้วยังจะให้ช่วยเรื่องการสลับตัวกับพี่พีทอีก
“ผมจะนอนแล้วล่ะครับ ไม่ดูทีวีหรอกพี่ ไม่เคยดูมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ที่บ้านผมไม่มีทีวี นอนเลยดีกว่าครับ” ผมพูดจบก็ขอตัวเข้าห้องไป ปล่อยให้สองคนนั้นคุยกันตามลำพัง ท่าทางโตโต้จะต้องสื่อสารกับพี่บาสให้ตรงจุดในหลายๆ เรื่อง เพราะพี่บาสดูจะเข้าใจอะไรช้า แถมยังไม่ค่อยกล้าตัดสินใจอะไรเด็ดขาดด้วย
พอผมเข้าห้องน้ำเสร็จก็ออกมานอนบนเตียง วันนี้ไม่รู้สึกเพลียอะไร แถมยังแปลกที่อีกต่างหาก เคยแต่นอนหลับที่เงียบๆ มีแต่เสียงแมลง แต่มาวันนี้กลับต้องมานั่งฟังเสียงรถวิ่งอยู่บนถนน ดังขึ้นมาถึงข้างบนตึกคอนโดชั้นยี่สิบห้าเป็นระยะ คิดว่านี่คือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ และผมจะต้องปรับตัวกับชีวิตที่เหลืออีกกี่เรื่องก็ไม่รู้
-
เมื่อไรจะครบอาทิตย์เนี่ยสงสารพี่พลัสจัง
-
ทั้งอาทิตย์คงมีเรื่องหนุกๆ เยอะเนาะ
-
เหมือนมันจะสนุกนะการเล่นสลับตัว .............. แต่ ลืมไปเพราะ ต้องห่างกัน คนละซีกโลก เลย แถมยังไม่รู้อีกว่า ต้องเจออะไร
คิดแล้ว หวาดเสียว จริงๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ท่าทางสนุกดีครับ มีการปลอมตัวด้วย แต่ผมว่าโดนจับได้แหงๆ มีพ่อแม่ที่ไหนบ้างจำลูกตัวเองไม่ได้
-
ดีนะว่าแว๊ปมาส่อง :m32: เลยได้อ่านตอนล่าสุด
รอลุ้นช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์
ปล.ยังไม่ได้เปลี่ยนหน้าแรกเป็นตอนปัจจุบันน๊า
-
ว้าววววววววววววววววววว ๆ ๆ ๆ ๆ กำลังจะเข้าบ้านแล้ว
พ่อกับแม่ฝาแฝดสุดหล่อจะเป็นยังไงนะ อยากรู้
-
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ว่าเจอหน้าพ่อแม่แล้วจะเป็นไง
รักคนเขียนเรื่องนี้จัง อัพเร็วทันใจมาก o13
-
ดีนะว่าแว๊ปมาส่อง :m32: เลยได้อ่านตอนล่าสุด
รอลุ้นช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์
ปล.ยังไม่ได้เปลี่ยนหน้าแรกเป็นตอนปัจจุบันน๊า
งานเยอะอ่ะคับ อย่างเบลอเลยช่วงนี้ ขอบคุณนะคับที่เตือน ^^
-
รอลุ้นพลัสสสสสสสสสส
-
จุ๊บกันไม่แคร์สื่อ55. :o8:
เรื่องกำลังสนุกเลยๆ
-
อีก 1 อาทิตย์จะเกิดอะไรมั่งเนี่ย
น้องหยกก็ไม่อยู่
คิดถึงน้องหยก
:กอด1:
-
:impress:
ลุ้นๆ จะเจอแม่แล้ว
ลุ้นๆ โตโต้จะรุกบาสสำเร็จมั้ย
-
เอาใจช่วยนะ
-
:mc4:เอาน่า ลองดูว่ามันเป็นไง แต่ทนคิดถึงหยกไหวม้ายยยยย
-
พี่พลัสสู้ๆคะ ถึงจะไม่ค่อยเห็ด้วยเรื่องที่หลอกพ่อแม่
แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว จะเป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าให้จับได้ตั้แงต่แรก เดี๋ยวไม่สนุก? 555
คนแต่งก็สู้ๆนะคะ
-
1 อาทิตย์ คงมีเรื่องสนุก น่าตื่นเต้นให้ พี่พลัสได้ลุ้นตลอดแน่ พี่พลัสมักลืมตัวทุกครั้งที่อยู่กับน้องหยก แล้วนี่ต้องจากน้องหยกไปสักพัก พี่พลัสจะทนได้ไหมหนอ 555 :z1:
รอลุ้นและเอาใจช่วยพี่พลัส
-
พลัสคิดถึงน้องหยกมากแน่ๆห่างกันเกือบซีกโลก
ขอให้การสลับตัวสำเร็จนะ
-
สู้ๆพี่พลัส o13
-
จะเป็นไงต่อน้าาา
-
หวังว่าจะไมมีดราม่าอีกน่ะ :m15:
-
มาม่าต้มยำโคตรแซ่บซุปเปอร์บิ๊กแพ็ค "เครื่องบินตก" ไรงี้อ่ะเหรอคับ อิอิ
-
พี่พลัสสู้ๆน่ะ
:L2: :L2:
-
พลัสสู้ๆนะ รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
มาม่าต้มยำโคตรแซ่บซุปเปอร์บิ๊กแพ็ค "เครื่องบินตก" ไรงี้อ่ะเหรอคับ อิอิ
:a5:
.
.
.
:m29:
-
จะเจอพ่อแม่แล้ว
พี่พีทอย่ามาหลงรักน้องหยกนะ ><
-
อย่าให้มีเครื่องบินตกนะ ยังทำใจไม่ได้ :z3:
-
มาม่าต้มยำโคตรแซ่บซุปเปอร์บิ๊กแพ็ค "เครื่องบินตก" ไรงี้อ่ะเหรอคับ อิอิ
ไม่ได้นะเค้า ไม่ยอม จะร้องไห้จริงๆด้วย
-
น้องหยกกลับมาเร็วๆ นะ
:call:
-
เค้าล้อเล่นน่าาา อิอิ พรุ่งนี้มาลงให้นะครับผม
-
ได้เวลาสนุกแล้วสิ :z2: :z2:
:กอด1:
-
ลุ้นด้วยคนค่ะ ลุ้นแทนพลัส แล้วก็ลุ้นโตโต้ กับ บาส ด้วย หุ หุ :-[
-
พี่พลัส...พยายามให้รอดปลอดภัยตลอดอาทิตย์
คิดอยู่ว่าคนเรา ผิดที่ผิดทาง มันจะรอดไหมน่ะ......
บ้านที่พลัสไม่เคยอยู่ บรรยากาศแบบที่พลัสไม่เคยสัมผัส.....
มันยากอยู่น่ะ...จากชาวบ้าน ทำสวน มาเป็นคุณหนูเนี่ย
แถมที่รักก็ไม่อยู่ใกล้ๆ อีก.........
ปล.ขอพี่บาสกับน้องโตโต้ บ้างค่ะ คืบหน้าไปถึงไหนแย้ววววววว....
-
หลังจากนี้หนึ่งอาทิตย์จะเกิดออะไรชึ้นบ้างเนี่ย
-
สู้ๆ นะพี่พลัส อาทิตย์เดียวเอง :mc4:
จะรอดมั๊ยเนี่ย :try2:
-
อดใจรอไม่ไหวแล้ว><
พี่พลัสงานนี้หนักแน่ เรื่องแรกที่จะโดนพ่อแม่ถามคือ พีท(พลัส)ดูผิวคล้ำขึ้นนะ :laugh:
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
ไม่ เอา มาม่า
-
ขอโทษนะค๊าบ วันนี้ปั่นไม่ทันแล้ว ยังทำงานค้างไม่เสร็จเลย
พรุ่งนี้จะมาอัพให้สองตอนรวดเดียวเลยนะคับ
วันนี้เขียนได้ครึ่งตอนเอง ก็มีงานเข้ามาแทรกยาวเลย
พรุ่งนี้จะชดเชยให้นะครับ เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วล่ะคับ อีกไม่กี่ตอนเอง
-
วันนี้อนุญาติให้ไปนอน อย่าลืมอาบน้ำก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันใหม่ 555
-
อาบน้ำแล้วนอนส่ะ...รักษาสุขภาพค่ะ
-
ขอให้งานเสร็จเร็วๆนะคะ ดูแลสุขภาพด้วย อย่าโหมงานโหมนิยายหนักนะคะ :กอด1:
-
อีกไม่กี่ตอนเองหรอ
เศร้าา :sad4: อยากอ่านไปนานๆ
-
รับทราบค๊าาา พอบอกใกล้จบแล้วก็ใจหายยยย
-
o22เรื่องมันส์ๆกำลังจะเกิดขึ้นแล้วสิ ลุ้นๆๆ พลัสสู้ๆนะ o18
-
เข้ามารอจ้า :mc4: :mc4:
-
:m22:
:m22:
:m22:
เข้ามารอด้วยคน :impress: :impress: :impress:
-
กรี๊ดๆ พี่พลัสจะเจอพ่อแม่แว้ว :-[
รอตอนต่อไปอยู่จ้า :amen: :interest:
-
ขนที่นอนมานอนรอแล้วค่ะ :z2:
-
รออยู่นะคร่า
-
คาดว่าสองตอนที่กำลังปั่นวันนี้กว่าจะได้ลง ไม่เช้าตรู่ก็คงเป็นวันพรุ่งนี้ล่ะคับ เพิ่งจะมาถึงบ้านเองอ่ะคับเนี่ย
อย่าหาว่าผมเล่นตัวนะครับ คลินิกเพิ่งเปิดสาขาสอง กะลังวุ่นวายเลยครับ ดังนั้น งานเขียนนิยายจึงต้องรอให้ว่างจริงๆ
วันนี้แต่งลบ แต่งลบ หลายรอบ ไม่มีสมาธิแล้วเขียนออกมาไม่ดีเลยครับ ก็เลยมายอมโดนด่าเรื่องเลื่อนเวลาลงนิยาย
ดีกว่าแต่งออกมาแล้วไม่ดี ไม่สนุก ผมจะรู้สึกไม่ภูมิใจกะงานแต่งชิ้นนี้ ต้องขออภัยแฟนๆ นิยายนะครับ ที่ปล่อยให้รอเกินสองวัน
-
ไม่เป็นไรคร่า รอได้คร่า ยังไงก็สู้ๆๆนะคร่า พักผ่อนบ้างก็ดีนะค่ะ เข้าใจคนเขียนคร่า ยังไงก็จะรอนะคร่า ขอไม่มาม่าก็พอคร่า แหะไไ
-
รอได้เสมอคะ ไม่รู้จะรีบไปทำไม สู้ๆนะ
-
ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็รออ่านนะคะ ไม่ต้องโหมปั่นนิยายจนไม่ได้นอนนะคะ เรื่องงานสู้ๆค่ะ
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอได้เสมอ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดให้กำลังใจค่ะ
-
เปนกำลังให้จ้ะ แต่กลับมาขอหวานๆได้ป่าว
-
ไม่เป็นไรค่ะ คุณคนเขียน......
คุณคนอ่านรอได้....รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
-
:sad4:เป็นกำลังใจให้คนแต่งนนะครับ ยังไงก็อย่าให้รอนานมากนะครับ
-
กอดให้กำลังใจแรงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เปิดสาขาใหม่ ก็งี้แหละค่ะ ยุ่งมากกก.. เป็นปกติ ขอให้กิจการดีวันดีคืนน้ะคะ
อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
ส่วนนิยายก็..
ทนนนนน.. ด้ายยยย..
รอด้ายยยยย.. คร้า(..แต่น้ำตาไหลพราก :sad4:)
+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบอ่านเรื่องนี้มาก สนุก >.<
-
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย :o12:
สู้ๆนะคะ o13
-
ไม่เป็นไรจ้า....รอได้ แต่อย่าให้รอนาน..555
-
ไม่ต้องรีบ แต่คิดถึง
-
อย่าลงดึกมากเลยนะ ฮืออออ
-
มาเป็นกำลังใจค่ะสนุกมากเลย
-
อึ๊บๆ :z2: :z2:
:กอด1:
-
ศรีทน(รอ)ได้ค่ะ :z2:
-
:L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1:
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยครับ ตอนนี้เขียนโครงเรื่องจนจบแล้วล่ะครับ
รับรองว่าสนุกแน่นอน เอาหัวเป็นประกัน แถมตอนพิเศษอีกก็ 100 ตอนพอดี
ดำเนินเรื่องมา 3 ใน 4 แล้วครับ งานใกล้จะลงตัวแล้วล่ะครับ
วันมะรืนนี้ได้อ่านตอนใหม่ติดต่อกันแน่นอน แต่ไม่บอกนะครับว่าจะลงกี่ตอน อิอิ
-
เข้ามารอและเป็นกำลังใจให้คุณหมอค่่ะ
-
พี่หมอสู้ๆ นั่งรอจนเหงือกแห้งก็ยอมค่ะ
-
วันนี้จะปั่นนิยายให้ยันเช้าเลยครับ
-
ค่อยๆแต่งก็ได้จร้า
เด๋วไม่สบายล่ะแย่เลย
-
:-[รอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอรอ
-
พักผ่อนบ้างนะค่่ะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 77 “ณัฐวนิช”
ยิ่งฉันใกล้เธอเท่าไหร่ ยิ่งอยากจะเผยใจ เมื่อสบสายตาก็ยิ่งหวั่นไหว มันยากเหลือเกิน จะเก็บซ่อนความรักเอาไว้ และความลับในใจของเธอ มีฉันอยู่บ้างไหม ความลับที่ฉันซ่อนไว้ ไม่เคยบอกใคร จะอดใจไม่ไห
โตโต้ขับรถพาผมกับพี่บาสออกมาจากคอนโดแต่เช้า ผมพยายามมองสองข้างทางเพื่อดูเส้นทาง แต่ก็ยังจำทางไม่ได้อยู่ดี ไม่มีอะไรอยู่ในความทรงจำของผมเลย ไม่นานเราก็มาถึงระแวกหมู่บ้านคนรวย ดูจากรั้วบ้านแต่ละหลัง เรียกได้ว่าเป็นพระราชวังเล็กๆ เล็กก็ว่าได้
“ถึงแล้วพลัส นี่ล่ะบ้านของนาย” ผมหันไปมองตามโตโต้ เห็นรั้วกำแพงบ้านสีขาวที่สูงท่วมหัวยาวหลายร้อยเมตร ทำให้รู้สึกได้ว่ากินบริเวณจนมีขนาดพื้นที่หลายไร่ มาถึงประทูทางเข้าบ้านทำด้วยเหล็กดัดขนาดใหญ่สีขาว ด้านข้างมีป้อมยาม กล้องวงจรปิด ยามที่อยู่ในป้อมรีบวิ่งออกมาทำความเคารพ แล้วกลับเข้าไปในป้อม
ประตูรั้วเปิดออกอัตโนมัติเหมือนใช้ไฟฟ้า เพราะผมไม่เห็นคนเปิดประตูอยู่ด้านใน โตโต้ขับรถเข้ามาในบ้าน ผมมองสองข้างทางที่ประดับด้วยไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม เหมือนมีคนดูแลอย่างดี ทางเข้ากินระยะทางหลายร้อยเมตร ผ่านสนามหญ้าขนาดใหญ่ สระว่ายน้ำ สนามบาส สนามเทนนิส ผมรู้สึกเหมือนที่นี่เป็นโรงเรียน มีคนอาศัยอยู่เป็นร้อย ด้วยพื้นที่และสิ่งอำนวยความสะดวกทำให้ต้องคิดแบบนั้น
“นี่มันดูใหญ่กว่าในรูปที่พี่พีทให้ผมดูอีกนะครับ” ผมบอกออกไปด้วยความตื่นเต้น โตโต้หันมายิ้มให้ผมก่อนจะจอดรถที่หน้าประตูบ้านขนาดใหญ่ แม่บ้านสามคนใส่ชุดเป็นเครื่องแบบเหมือนกันยืนรอรับอยู่ตรงทางเข้า บ้านผมใหญ่จนต้องเรียกว่าคฤหาสน์ ทั้งผนัง และเสาประดับด้วยหินอ่อนทั้งหลัง
“สวัสดีค่ะคุณพีท” แม่บ้านสามคนยกมือไหว้ผมพร้อมกัน และหันไปไหว้แขกทั้งสองที่มาพร้อมกับผมด้วย ผมรับไหว้ด้วยความลนลาน จากนั้นก็เดินไปหยิบกระเป๋าที่ท้ายรถโตโต้ลงมา
“นายไม่ต้องหิ้วกระเป๋า แม่บ้านจะเป็นคนเอาไปไว้ในห้องนายเอง” โตโต้เดินมากระซิบด้านหลังผม ทำให้ต้องรีบปล่อยมือ เผลอลืมตัวตนได้ ทั้งที่โดนสั่งมาหลายครั้งว่าอยู่ที่นี่ต้องทำตัวเป็นคุณชาย คอยใช้ และสั่งให้คนอื่นทำงานแทนให้ติดปาก
“นายเดินเข้าไปตามทางที่พีทมันเขียนบอกได้ จำได้ไหม มันวาดแผนที่บ้านให้นายดูจนละเอียดขนาดนั้น นายต้องพาผมกับพี่บาสที่เป็นแขกเข้าไปในบ้าน แลวก็นึกชื่อคนในบ้านให้ออกนะ พีทมันติวให้นายตั้งหลายรอบ อย่าหลุดเชียวนะ” โตโต้กำชับผมก่อนที่เราจะเดินเข้าไปด้านใน ผมรีบพยักหน้าตอบ แม้ในใจจะรู้สึกตื่นเต้นมากก็ตาม
“โอ้โห...นี่มันวังชัดๆ ดูโคมไฟสิยังกะทำด้วยเพชรแน่ะ สวยชะมัด ใหญ่ขนาดนั้นไม่กลัวร่วงลงมาเหรอ” ผมอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเข้ามาในโถงก็รู้สึกแสบตาจนต้องเงยหน้าขึ้นมองด้านบน โคมไฟระบ้าส่งประกายระยิบระยับแวววาวจนต้องมองตาค้าง จนเผลอเดินไปชนโต๊ะหินอ่อนกลางห้องโถงที่วางแจกันใส่ดอกไม้ขนาดใหญ่จนเกือบตกลงมา
“เฮ้ย...พลัส นายตั้งสติหน่อยสิวะ เดี๋ยวก็โดนจับได้พอดี นายยังมีเวลาสำรวจบ้านตัวเองอักตั้งนาน ตอนนี้ทำตัวให้เป็นปกติก่อนได้ไหม” โตโต้รีบเอ็ดผมเข้าให้ สองคนนั้นวิ่งเข้าไปประคองแจกันยักที่เกือบจะหล่นลงมาแตกด้วยความสะเพร่าของผม พี่บาสทำหน้าตาตื่นตกใจ แต่โตโต้กลับมองผมด้วยสายตาดุจนรู้สึกผิด
“ขอโทษ...ก็มันตื่นเต้นนี่” ผมแก้ตัวด้วยความประหม่า รีบเดินเข้าไปตามทางจนถึงห้องรับแขก พยายามห้ามสายตาไม่ให้มองสิ่งรอบข้าง ท่าทางพ่อกับแม่ผมจะรวยเอามากๆ ของประดับในบ้านดูมีราคามากมายจนแทบประเมินราคาไม่ได้
“คุณพีท...กลับมาเมื่อไรค่ะ เมื่อกี้ยามหน้าบ้านกดอินเตอร์คอมมาบอกป้าตกใจแทบแย่ สวัสดีค่ะๆ ตามสบายนะคะ” ผู้หญิงวัยกลางคนใส่ชุดผ้าฝ้ายดูดีกว่าแม่บ้านสามคนที่มาช่วยยกกระเป๋าวิ่งเข้ามาหาผม พร้อมรับไหว้โตโต้กับพี่บาสไปด้วย
“ผมกลับมาได้สักพักแล้วครับป้าแก้ว นี่ไปเที่ยวหัวหินมากับเพื่อนๆ ก่อนกลับมาบ้านครับ โตโต้กับพี่บาสจะมาพักที่นี่สักอาทิตย์นะครับป้า” ผมพูดตามบทที่พี่พีทสอน ก่อนหน้านี้พี่พีทเปิดรูปคนในบ้านให้ผมท่องจำชื่อได้จนขึ้นใจ ป้าแก้วเป็นแม่บ้านคนเก่าแก่ของที่นี่ อยู่กับครอบครัวเรามาตั้งแต่สาวๆ สมัยคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ก่อนผมกับพี่พีทจะเกิดเสียอีก
“เดี๋ยวสิ...ทำไมพี่ต้องพักที่นี่ด้วยเหรอ” พี่บาสมากระซิบถามผม โตโต้จึงรีบเข้ามาแทรกทันที
“อยู่ช่วยพลัสที่นี่ก่อนสิครับพี่บาส นอนกับผมที่นี่จนกว่าพีทตัวจริงจะกลับมา แค่อาทิตย์เดียวเอง” โตโต้กระซิบบอกพี่บาสที่ทำหน้างงอยู่อย่างนั้น ผมได้รับข้อความจากโตโต้ทางโทรศัพท์มือถือเมื่อเช้า ให้บอกป้าแก้วแบบนี้ เพราะโตโต้อยากมีเวลาอยู่กับพี่บาสมากขึ้นนั่นเอง เรื่องแค่นี้ทำไมผมจะช่วยไม่ได้
“แล้วไม่โทรมาบอกป้าก่อนละคะ จะได้เตรียมทำความสะอาดห้องหับไว้รับ นี่พาแขกมาด้วย ป้าเลยเตรียมตัวไม่ทัน” ป้าแก้วทำท่าเหมือนจะโวยใส่ผมเล็กน้อย พี่พีทบอกว่าป้าแก้วเหมือนญาติผู้ใหญ่ในบ้าน ให้แสดงความเคารพเอาไว้เสมอ คุณพ่อคุณแม่ไว้ใจป้าแก้วมาก
“ขอโทษครับ พีทแค่อยากจะมาทำให้ป้าประหลาดใจเท่านั้นเอง” ผมเผลอเข้าไปกอดป้าแก้ว เพราะรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดตั้งแต่เมื่อได้เจอ ป้าแก้วผงะไปเล็กน้อยที่โดนผมกอด แต่ก็รีบเอามือมาลูบศีรษะผมเบาๆ แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรค่ะ ป้าแค่ตกใจเท่านั้นเอง เดี๋ยวป้าจะให้เด็กไปจัดห้องให้ก่อนนะคะ” ป้าแก้วมองผมด้วยแววตาเอ็นดูแวบหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก ผมหันไปมองรอบห้องที่กวางขวาง ทุกอย่างประดับด้วยสีขาวกับสีทอง วัสดุที่ใช้ดูมีราคาแพงพอสมควร เหมือนกับกำลังใช้ชีวิตอยู่ในวังยังไงอย่างนั้น
“นี่พวกนายเตรียมมากันแล้วใช่ไหม พี่ไม่ยอมหรอก จะกลับบ้าน” พี่บาสโวยวายออกมาทันทีที่ป้าแก้วเดินออกไป โตโต้จึงหันมาสบตากับผมเหมือนขอความช่วยเหลือ
“พี่บาสครับ อยู่ช่วยผมหน่อยสิครับ เกิดมีอะไรฉุกเฉินขึ้นมา มีพี่อยู่ที่นี่ช่วยผมอีกแรงจะได้เบาใจขึ้นมาหน่อย ไหนๆ อาหนึ่งก็ขอใหพี่มาอยู่ช่วยผมแล้วนี่ครับ นะครับ ถือว่าผมขอร้องแล้วกัน” ผมอ้อนวอนพี่บาสทำให้เจ้าตัวเริ่มมีท่าทีอ่อนลง
“พวกนายวางแผนกันมาก่อนไม่ยอมบอกพี่เองนี่นา อืม...อยู่ด้วยก็ได้” พี่บาสมีท่าทีลังเลในตอนแรก แต่พอสบตาผมเข้าก็ทำให้ใจอ่อนลง หันไปทำหน้าไม่พอใจใส่โตโต้ที่มีท่าทีดีใจจนออกนอกหน้าแทน
“หนุ่มๆ ทานอะไรกันมาหรือยังคะ หิวหรือเปล่า” ป้าแก้วกลับเข้ามาพร้อมคนรับใช้ที่ใส่เครื่องแบบแม่บ้านอีกคนถือถาดใส่เครื่องดื่มทั้งน้ำเปล่า น้ำส้มมาเสิร์ฟให้เราสามคนที่นั่งอยู่ที่ชุดรับแขก หน้าตาไม่เหมือนสามคนแรกที่มายกกระเป๋าพวกผมเข้าบ้านไป ผมเริ่มสงสัยว่าที่นี่จะมีคนรับใช้มากมายกี่คนกันแน่
“ยังไม่หิวหรอกครับป้า ป้าแก้วครับ วันนี้พีทขอเป็นคนทำอาหารเองนะครับ กะว่าจะไปซื้อของเตรียมทำอาหารต้อนรับคุณแม่พรุ่งนี้ด้วย” ผมนึกขึ้นได้ว่าฝีมือทำอาหารของตัวเองค่อนข้างจะดี จึงอยากทำอาหารเอาใจคุณแม่เสียหน่อย
“เอ่อ...คุณพีททำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ” ป้าแก้วทำหน้าสงสัยมองผมตาค้าง
“อ๋อ...พีทไปเรียนมาจากเพื่อนคนไทยที่อเมริกาน่ะครับ เราทำอาหารทานกันเองตอนอยู่ที่นั่น ทำไมป้าต้องตกใจขนาดนั้นล่ะครับ” ผมแก้ตัวออกไปทันที
“ก็ตั้งแต่ป้าเลี้ยงคุณพีทมา ยังไม่เคยเห็นคุณพีทสนใจจะเข้าครัวเลยสักครั้ง กลับมาคราวนี้นอกจากจะอ้อนป้าผิดปกติ ยังจะอยากทำครัวอีก เอ้...ป้าว่าแววตากับรูปร่างคุณพีทก็แปลกๆ ไปนะคะ ดูไม่เหมือนคุณพีทของป้าเลย” ป้าแก้วพูดจบผมก็รู้สึกใจหายวาบ
“เอ่อ...พีทมันเล่นฟิตเนสที่อเมริกาน่ะครับ มันเลยดูตัวใหญ่ขึ้นใช่ไหมครับป้าแก้ว” โตโต้รีบช่วยผมแก้ตัว
“ตัวใหญ่ป้าว่าคล้ำขึ้นเยอะด้วยนะคะ” ป้าแก้วมองผมเหมือนพิจารณา
“ใช่ครับ ก่อนกลับมานี่พวกผมพากันไปเที่ยวหัวหินไงครับ แดดที่นั่นแรงจะตายไปครับ พีทไปนอนอาบแดดริมหาดทุกวันก็เลยคล้ำขนาดนี้ไงครับป้าแก้ว” พี่บาสก็รีบเสริมช่วยผมอีกแรง
“ค่ะ ป้าว่าดูหล่อไปอีกแบบนะคะ มาดแมนขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลย อย่างนี้คงมีสาวๆ ติดกันเกรียวกราวอีกเยอะ” ป้าแก้วชมออกมาแบบนี้ ทำให้ผมต้องลอบยิ้มออกมา อยากให้พี่พีทมาได้ยินป้าแก้วพูดจัง รู้สึกว่าผมจะหล่อกว่าพี่พีทในสายตาคนอื่น ทำให้ภูมิใจในตัวเองขึ้นมาจริงๆ
“ผมหล่อขึ้นจริงเหรอครับป้าแก้ว ป้าน่ารักจังเลย” ผมเข้าไปกอดเอวป้าแก้วเหมือนคุ้นเคยมานาน แม้จะเพิ่งเคยได้เจอกัน ปกติผมก็อ้อนคุณยายแบบนี้บ่อยๆ จึงไม่รู้สึกแปลกอะไรกับการเข้าไปกอดผู้ใหญ่ มีแต่ป้าแก้วดูจะไม่ชินกับอาการขี้อ้อนของผม
“คุณพีทมาอ้อนป้าแบบนี้ ทำให้...เอ่อ” ป้าแก้วลูบหลังผมช้าๆ แล้วบอกออกมา ผมจึงเงยหน้ามองด้วยความสงสัย
“อะไรเหรอครับ” ผมถามออกไปทั้งที่ยังกอดป้าแก้วอยู่อย่างนั้น ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมกล้าทำแบบนี้กับป้าแก้ว ความรู้สึกอบอุ่นในใจที่ได้กอดป้าแก้ว คล้ายกับความรู้สึกที่ได้กอดคุณยายสมัยท่านยังมีชีวิตอยู่
“เปล่าค่ะ...ป้าแค่ไม่ชิน คุณพีทเป็นคนขี้อ้อนคนแก่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เมื่อก่อนไม่เห็นจะพูดเยอะแล้วก็อ้อนป้าแบบนี้เลย” ป้าแก้วเหมือนจะมีน้ำตาคลออยู่ตรงหางตา แต่รีบใช้ปลายนิ้วเขี่ยออกเหมือนกลัวว่าหยดน้ำตาจะไหลออกมา
“ก็ผมไปอยู่ที่อื่นมาตั้งนานนี่ครับ ผมก็ต้องคิดถึงป้ามากเป็นธรรมดา” ผมพูดแบบนั้นทำให้ป้าแก้วยิ้มกว้างให้ผมทันที เราสองคนยิ้มให้กันเหมือนกับคนคิดถึงกันมานาน แล้วเพิ่งจะกลับมาเจอกันในตอนนี้
“คุณพีทน่ารักจริงๆ เป็นอย่างนี้กับคุณผู้หญิงคุณผู้ชายบ้างก็ดีนะคะ ป้าไม่ค่อยจะเห็นคุยกันเท่าไรเลย ป้าดีใจนะคะที่คุณพีทอยากอวดฝีมือทำอาหารให้คุณผู้หญิงทาน ปกติไม่เคยทานข้าวพร้อมหน้ากันมานานหลายปีแล้วสินะคะ” ป้าแก้วพูดออกมาให้รู้สึกว่าครอบครัวผมดูห่างเหินกันขนาดนั้นจริงหรือ
“ถ้าไม่ทานข้าวพร้อมกัน แล้วปกติคุณพ่อคุณแม่ทานข้าวที่ไหนล่ะครับ” ผมถามออกไปอย่างซื่อๆ
“อ้าว...ก็ปกติเห็นพวกคุณต่างคนต่างทานข้าวกันมาจากข้างนอกแทบทุกวัน วันไหนมีงานมีแขกถึงจะได้ทานพร้อมหน้ากันเท่านั้น แล้วหลังๆ มานี้ก็ไปจัดเลี้ยงกันตามห้องอาหารบ้าง ในโรงแรมบ้าง ที่บ้านไม่ได้ตั้งสำรับมานานหลายปีแล้วนะคะ มีแต่มื้อเช้าเท่านั้นที่ลงมาทานพร้อมกันบ้างเป็นบางวัน ทำไมคุณพีทถามเหมือนไม่รู้อย่างนั้นล่ะคะ” ป้าแก้วพูดพร้อมมองหน้าผมเหมือนกับว่ากำลังสงสัยอะไรบางอย่าง
“ป้าทราบไหมครับว่าคุณพ่อคุณแม่ชอบทานอะไรกันบ้าง ผมไม่ค่อยได้ทานข้าวพร้อมกันก็เลยจำไม่ได้แล้วล่ะครับ” ผมถามตามน้ำไปอย่างนั้น ลืมถามพี่พีทตั้งแต่แรก เพราะมัวแต่ตื่นเต้นเรื่องจะกลับเข้ามาในบ้าน ป้าแก้วมองผมอย่างชั่งใจสักพักจึงเดินไปนั่งอีกฟากของโซฟาตัวใหญ่
“สมัยก่อนคุณผู้หญิงชอบทานพวกยำรสจัดกับสลัดค่ะ มื้อเย็นจะไม่รับข้าวเกินหนึ่งทัพพี ส่วนอาหารที่โปรดจะต้องมีส่วนประกอบของผลไม้ ยิ่งถ้าเป็นผลไม้เปรี้ยวๆ ที่นำมาปรุงอาหารจะชอบทานมากเป็นพิเศษ ส่วนคุณผู้ชายจะชอบทานอาหารไม่เผ็ด ของชอบก็จะเป็นอาหารทอดแทบทุกอย่าง แกงจืดต่างๆ ไม่ชอบทานผักเท่านั้นล่ะคะ” ป้าแก้วจ้องหน้าผมพร้อมเล่าให้ฟังอย่างละเอียด
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้คุณแม่จะกลับมาช่วงบ่าย ป้าแก้วให้คนขับรถที่ชื่อลุงสิงห์ไปรับแล้วตรงมาที่บ้านเลยนะครับ ผมจะเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง” ผมพูดออกมาอย่างร่าเริง คิดว่าคงหาเมนูโปรดให้คุณแม่ไม่ยากแล้ว
“คุณพีทค่ะ ป้าว่าคุณพีทดูแปลกๆ นะคะ คุณพีทเรียกชื่อป้าทุกคำ เมื่อก่อนเรียกแต่ป้าๆ คำเดียวไม่เคยเรียกป้าว่าป้าแก้วเลย ใช้ภาษาแปลกๆ อย่างให้คนขับรถที่ชื่อลุงสิงห์ แถมยังเรียกชื่อลุงสิงห์อีก เมื่อก่อนก็เรียกแต่คำว่าลุง ไม่เคยเรียกพร้อมชื่อเลยสักครั้ง” ป้าแก้วพูดจบก็สบตาผมนิ่งอย่างนั้น ทำเอาหัวใจกระตุกวูบทีเดียว
-
พลัสหลุดเยอะจังเลยจะโดนจับได้ไหมนะ
-
พลัสอย่าพึ่งโดนจับได้นะ :serius2: :serius2:
-
โดน จับได้แน่ๆๆเลยอ่ะ นี่แค่เข้ามายังไม่ถึงวันเลยนะนี่ เสดแน่ๆๆนาย พลัสเอ๋ย
-
พี่พลัสจะโชว์เสน่ปลายจวักให้พ่อกับแม่ทานด้วย น่ารักจริงๆเนอะ
:man1:
-
มาเป็นกำลังใจให้ + 1 ให้ก่อนไปนิทรา... :กอด1:
คาดว่าความคงแตกเร็วๆ นี้.....ก็พี่พลัสออกจะขี้อ้อน แสนซื่อ
อีกอย่างคือรู้จักตัวตนของคู่แฝดน้อยมาก อาจจะเป็นด้วยเวลาไม่อำนวย
แถมพี่แกก็ชอบทำอาหารส่ะขนาดนี้....555 ไม่อยากจะคิดเลย
ปล.รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
-
ต่ออีกดิคับกะลังหนุกเลยย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ต่ออออ คิดถึงน้องหยก
-
โห พลัสจ๋า
นายหลุดมาเป็นชุดเลยเนี่ย
แบบนี้ไม่เกิน 2 วันเค้าจับได้กันหมดแน่ๆว่าไม่ใช่พีท
โอ๊ย อยากอ่านต่อลุ้นอยากให้พลัสเจอพ่อกะแม่ไวๆ
หุหุ
-
โทษฐานที่เลื่อนบ่อย มาต่อเพิ่มอีกสองสามตอนเลยนะคับ อิอิ
-
5555 เข้าบ้านยังไม่ถึงชั่วโมงเลยพลัสเอ๊ยยยย :laugh:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 78 “ณัฐวนิช”
กลับมายืนที่เดิม ที่ที่เคยคุ้นตา ที่ที่ใจนั้นคอยเรียกหา เฝ้าคิดถึงวันที่ผ่านไป ที่ที่เคยพบเธอ ที่ที่ยังฝังใจ กลับมาตามหาความสดใส ที่ยังเหลือพอให้จดจำ
“พีทมันไปเรียนที่อเมริกามาตั้งหลายปีนะครับ ภาษามันเลยฟังแปลกๆ ไป ป้าอย่าไปสนใจมากเลยครับ พวกผมขอตัวไปรื้อกระเป๋าข้างบนก่อนนะครับ” โตโต้พูดออกมาเสียงดังหลังจากที่ป้าแก้วพูดจบ ผมได้แต่นิ่งเงียบด้วยความตกใจ ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง พี่บาสเลยลุกเดินมาดึงแขนผมให้ตามโตโต้ออกมาจากห้องรับแขก ป้าแก้วยังมองตามผมมาเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง
“พลัส...นายพูดออกมาแปลกๆ แบบนั้นป้าแก้วก็จับได้พอดี ต่อไปต้องระวังมากกว่านี้รู้ไหม นี่ยังไม่ทันพ้นวันแรกเลย นายก็เกือบโดนจับได้แล้ว” โตโต้บ่นใส่ผมระหว่างที่พาผมเดินขึ้นบันไดหินอ่อนมาที่ชั้นสอง เราเดินมาตามทางลึกเข้าไปอีกด้านที่มีผนังหินอ่อนประดับด้วยภาพถ่ายต่างๆ กรอบทองสวยงาม จนมาถึงห้องหนึ่งทำให้ผมสะดุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้องนั้น
“อะไรอีกล่ะ เดินตามาเร็วๆ สิ” โตโต้เห้นผมหยุดยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นก็เดินย้อนกลับมาตามผม
“พีท แอนด์ พลัส” ผมอ่านป้ายไม้รูปวงรีสีสันสดใสลายการ์ตูนน่ารักติดอยู่ตรงประตูหน้าห้อง
“เอ่อ...พลัส นายอยากเข้าไปดูเหรอ” พี่บาสถามผมออกมา จึงพยักหน้าตอบโดยไม่หันไม่มอง สายตาผมยังจ้องค้างอยู่ตรงป้ายไม้หน้าประตูห้องนี้
“ลองเปิดเข้าไปดูสิ” พี่บาสเอ่ยปากบอกผม แต่มือผมกลับยกไม่ขึ้น ในใจอยากเข้าไปดูห้องนั้นมาก แต่ร่างกายกลับเป็นอัมพาตชั่วคราว ทั้งมือทั้งขารู้สึกหนักอึ้งเหมือนขยับไม่ได้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น จนโตโต้ต้องเดินแทรกเข้ามาจับลูกบิดประตูเปิดออก หัวใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเหมือนจะทะลุออกมา
“นี่คงเป็นห้องเด็กสมัยพวกนายยังอยู่ด้วยกันที่นี่” โตโต้บอกผมที่ยังยืนตาค้างอยู่หน้าประตูห้อง ภายในห้องมีเตียงเด็กสองเตียงตั้งอยู่ติดริมผนังฝั่งตรงข้ามกัน ลายวอลเปเปอร์เป็นรูปการ์ตูนโทรสีฟ้าสีสันสดใส ของเล่นเด็กเล็กถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนชั้นไม้สีขาวข้างประตูห้อง ผมเดินเข้ามาด้านในกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องด้วยความเลื่อนลอย
“มีรูปนายสองคนด้วยดูสิ” พี่บาสร้องบอก ทำให้ผมต้องหันไปมองตามรูปติดผนังขนาดใหญ่ เป็นเด็กทารกสองคนกำลังหัดคลานอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ ใบหน้าคล้ายกันมาก ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย น้ำลายไหลยืดอย่างไร้เดียงสาทั้งคู่ ที่คอของเด็กทั้งสองมีสร้อยทองคนละเส้น ห้อนอยู่ด้วยจี้รูปครึ่งหัวใจเขียนตัวอักษรภาษาอังกฤษเล็กๆ ว่า PEET และ PLUS เหมือนที่ผมใส่อยู่ที่คอในตอนนี้
“พลัส...นายเป็นอะไรหรือเปล่า” โตโต้เดินมาตบบ่าผมจนต้องสะดุ้งด้วยความตกใจ ผมหันมามองแวบเดียวแล้วรีบหันกลับไปจ้องมองรูปใบนั้นอีกที ผมดึงจี้ทองคำที่เขียนชื่อผมออกมาดู ก่อนหน้านี้ผมไปซื้อสร้อยทองเส้นใหญ่กว่ามาเปลี่ยน และเก็บเสร้อยเส้นเล็กนั้นเอาไว้อย่างดี ผมจ้องมองจี้ที่คอตัวเองสลับกับจี้ในรูปถ่ายใบนั้น
“พลัส...นายกลับมาอยู่กับครอบครัวตัวเองจริงๆ แล้วนะ พี่ดีใจด้วยจริงๆ นายจะได้มีความสุขเสียที” พี่บาสบอกผมจากด้านหลัง ทำเอาน้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
“นี่เป็นวามจริงใช่ไหม ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผมกลับมาอยู่บ้านของผมแล้วใช่ไหมครับ ผมยังมีพ่อยังมีแม่ใช่ไหมครับ ผมมีพี่ชาย ผมมีครอบครัวอยู่ใช่ไหมครับ” ผมถามออกไปทั้งที่มือยังถือจี้รูปครึ่งหัวใจค้างอยู่ สายตาจับจ้องไปยังรูปถ่ายใบนั้น
“ใช่...นายไม่ได้ฝัน นายคือพลัส ลูกชายของครอบครัวนี้ นายเป็นน้องชายฝาแฝดของพีทเพื่อนสนิทผม” โตโต้ยืนยันความคิดผมอยู่ข้างๆ ผมยกมืออีกข้างขึ้นไปลูบแก้มเด็กทารกที่ห้อยจี้อันเดียวกับผม บนรูปถ่ายใบนั้น นี่คือรูปถ่ายของผมตอนยังเป็นทารก ใช่จริงๆ สินะ มันคือรูปถ่ายของผม
“พลัส นายกลับเข้าห้องตัวเองก่อนดีกว่า เดี๋ยวใครมาเห็นนายอยู่ในห้องนี้จะยิ่งสงสัยเข้าไปอีก” พี่บาสเตือนสติผม แม้ใจยังอยากจะยืนมองรูปถ่ายใบนั้นอยู่ แต่ต้องตัดใจเดินเช็ดน้ำตาออกมาข้างนอกห้อง ผมเดินตามโตโต้ไปตามทางเดินเงียบๆ ไม่นานก้มาถึงห้องหนึ่ง
“นี่คือห้องพีท ข้างๆ นี่คือห้องนาย ไม่ต้องมองหน้าแปลกใจขนาดนั้น พ่อแม่นายทำห้องนายเอาไว้ แม้ว่านายจะหายตัวไปเป็นยี่สิบปีแล้ว แต่พวกท่านก็ยังเตรียมห้องนายเอาไว้เหมือนห้องของไอ้พีททั้งหมด พวกท่านให้คนไปทำความสะอาดเอาไว้เสมอ เหมือนว่าสักวันนายจะกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง” ผมมองไปยังห้องข้างๆ ห้องพี่พีท
หน้าประตูห้องผมมีป้ายโลหะสลักอักษรภาษาอังกฤษว่า PLUS เหมือนหน้าห้องพี่พีทแค่ต่างกันที่ตัวอักษรสลักคำว่า PEET ผมอยากเข้าไปดูห้องตัวเองมากกว่า แต่ก็ต้องตัดใจตามโตโต้กับพี่บาสเข้ามาในห้องพี่พีทแทน เราสามคนเข้ามาในห้องแล้วโตโต้ก็เดินไปปิดประตู
ห้องพี่พีทเน้นไปทางความหรูหรา แต่ดูเรียบง่าย ในสไตล์โมเดินท์ การตกแต่งไม่ดูหนักมากจนเกินไป เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นโทนสีขาว สลับสีไม้โอ๊ค และดำ เป็นห้องที่แบ่งสัดส่วนมีมุมอ่านหนังสือ เป็นมุมเล็กๆ ที่มีชั้นวางหนังสือสีขาวคั่นระหว่างเตียงนอนขนาดใหญ่ ถัดไปอีกด้านเป็นเหมือนห้องแต่งตัวที่ถูกกั้นออกเป็นสัดส่วน ด้านในทะลุไปเป็นห้องน้ำ ขนาดห้องนอนพี่พีทใหญ่หว่าพื้นที่บ้านผมทั้งหลังอีก
“นายมองตาค้างเลยนะพลัส ห้องพีทสวยมากขนาดนั้นเลยเหรอ ห้องนายก็เหมือนกับห้องไอ้พีทเด๊ะเลยล่ะ ต่างกันแค่สลับมุมตรงข้ามกันเท่านั้นเอง” โตโต้บอกผมที่ยืนตะลึงมองไปรอบห้องด้วยความสนใจ
“ท่าทางพ่อแม่นายจะยังไม่มีทางลืมนายง่ายๆ เลยนะพลัส อย่างนี้นายคงดีใจมากเลยสิ” พี่บาสที่นั่งอยู่ตรงชุดโซฟาสีขาวเล็กๆ ในห้องนอนพี่พีทเอ่ยขึ้นมา ผมได้แต่ยิ้มด้วยความตื้นตันไม่รู้จะตอบอะไรออกมา ในใจรู้สึกถึงความขอบคุณที่คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยลืมผมเลยมากกว่า
“วันนี้นายต้องนอนห้องนี้นะ คนอื่นจะได้ไม่สงสัย ส่วนผมกับพี่บาสจะไปนนอีกด้านนึง เป็นโซนห้องสำหรับให้แขกมาพัก” โตโต้พูดออกมาทำให้ผมต้องมองด้วยความสงสัย
“เวลานายมาค้างที่นี่ต้องไปนอนห้องนั้นทุกครั้งเลยเหรอ” ผมถามออกไปด้วยความอยากรู้
“เปล่า ผมนอนห้องไอ้พีทนี่ล่ะ โซนนั้นมันไกลคนละฟากของบ้านเลย แต่วันนี้มีพี่บาสมาด้วย ยังไงป้าแก้วก็ต้องจัดให้ผมไปนอนที่นั่นอยู่แล้ว” โตโต้อธิบายให้ผมเข้าใจ แต่รู้สึกใจหายชอบกล หากผมต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วน จะไปตามสองคนนี้ได้ยังไง
“ไม่ต้องหรอกนายกับพี่บาสนอนห้องนี้แล้วกัน ส่วนผมจะไปนอนห้องตัวเอง คิดว่าป้าแก้วคงไม่สงสัยอะไรมากกว่านี้หรอก ดีกว่าให้พวกนายไปนอนไกลๆ ผมแบบนั้น เวลามีอะไรฉุกเฉินผมจะพึ่งใครที่ไหนล่ะ” ผมขอบอกพร้อมขอความเห้นไปในตัว
“นั่นสิโต้ ถ้าเกิดพลัสมีอะไรให้เราช่วย แล้วห้องเราอยู่กันคนละฟากแบบนี้จะช่วยทันได้ยังไง” พี่บาสก็คิดเหมือนผมเช่นกัน
“แต่...ทำแบบนี้มันเสี่ยงนะ นายไม่กลัวใครรู้เหรอว่านายคือใคร” โตโต้ยังลังเลกับความคิดผม
“ถึงยังไงอาทิตย์หน้าพี่พีทก็ต้องกลับมาเฉลยความจริงให้ทุกคนรู้อยู่ดีล่ะน่า อย่าคิดมากไปเลย” ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ เพราะตอนนี้ยังรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แอบปลอมตัวเป็นพี่พีทเข้ามาในบ้านตัวเอง
“เอางั้นก็ได้วะ มาถึงขั้นนี้แล้ว นายยกโทรศัพท์ในห้องกดเลยศูนย์สาม แล้วบอกให้คนย้ายกระเป๋าผมกับพี่บาสมาห้องนี้ด้วยแล้วกัน” โตโต้สั่งผมก็รีบทำตามทันที รอไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้อง เป็นคนรับใช้ที่หน้าตาไม่เหมือนคนข้างล่างนำกระเป๋าเดินทางสองใบมาให้
“โตโต้...ผมถามหน่อยสิ คนรับใช้บ้านผมมีกี่คนกันแน่ ตั้งแต่เข้ามาในบ้านทำไมดูหน้าไม่ซ้ำกันเลย” ผมอดสงสัยไม่ได้
“ก็ประมาณยี่สิบกว่าคนได้ ตั้งแต่คบไอ้พีทมา ผมก็ยังจำชื่อได้ไม่หมดเลย ไอ้พีทเองก็จำได้แค่บางคนเท่านั้น นายไม่ได้กังวลไปหรอก” โตโต้บอกผมแบบไม่ใส่ใจนัก
ทั้งวันนี้เราสามคนขลุกกันอยู่แต่ในห้องพี่พีท จนค่ำจึงเดินลงมาข้างล่าง เราออกไปทานข้าวข้างนอก เพราะวันนี้ป้าแก้วไม่ได้เตรียมอะไรไว้ทำอาหารให้พวกเรา ผมจึงถือโอกาสไปหาซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารให้คุณแม่ทานในวันพรุ่งนี้ด้วย
พอกลับมาในบ้านก็มีคนรับใช้มารับของไปเก็บไว้ในครัว ส่วนป้าแก้วเพียงมองผมไกลๆ มาจากด้านในบ้าน แล้วเดินหายไปด้วยความรวดเร็ว พวกผมจึงกลับขึ้นมาบนห้อง ผมเข้าไปในห้องนอนตัวเอง ภายในห้องถูกตกแต่งเหมือนกับห้องพี่พีทอย่างที่โตโต้ว่าไว้ เพียงมุมของจากจัดวางเฟอร์นิเจอร์เท่านั้นที่สลับด้านกันเหมือนอีกด้านของกระจกเงา
คืนนี้ผมนอนไม่หลับเพราะความตื่นเต้นกับสถานที่ ภายในห้องนอนหรูหราของผมเอง บ้านของผมเองที่จากมาตั้งแต่อายุสองขวบ ผมโทรศัพท์ไปหาน้องหยก ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้คนรักฟัง เจ้าตัวคุยได้เพียงนิดหน่อยเพราะกำลังยุ่งกับการช่วยคุณป้าดูแลร้านอาหาร แต่เราก็ส่งความคิดถึงกันจนฉ่ำหัวใจ ทำให้ผมนอนหลับลงได้อย่างเป็นสุข
ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าในวันใหม่ที่ห้องของตัวเอง จะหยิบจะจับอะไรก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี ห้องน้ำก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกมากมาย ระหว่างที่ผมกำลังแช่น้ำอยู่โทรศัพท์ในห้องน้ำก็ดังขึ้น ผมจึงเอื้อมมือไปรับสาย
“คุณพีทค่ะ เมื่อคืนนอนห้องน้องเหรอคะ” เสียงป้าแก้วถามมาตามสายอย่างราบเรียบ
“เอ่อ...ครับ พอดีผมให้โตโต้กับพี่บาสนอนห้องผมแล้ว ตัวผมเองก็เลยมานอนห้องพลัสน่ะครับ” ผมบอกป้าแก้วด้วยความประหม่า เหมืนเด็กกำลังทำความผิดไม่กล้าสารภาพกับผู้ใหญ่ ป้าแก้วยังเงียบอยู่พักหนึ่ง
“ค่ะ แล้วคุณพีทกับเพื่อนจะรับอาหารเช้าด้วยไหมค่ะ ป้าจะเตรียมไว้ให้” ป้าแก้วถามผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเอาโล่งใจพอสมควร
“ขอบคุณครับป้า เตรียมไว้เลยครับ เดี๋ยวผมกับเพื่อนจะลงไปทานครับ” ผมพูดจบป้าแก้วก็วางสาย จึงรีบอาบน้ำแล้วไปปลุกโตโต้กับพี่บาสในห้องพี่พีท เคาะประตูอยู่ตั้งนานโตโต้ก็เดินมาเปิดประตูให้
“ยังไม่ตื่นเหรอ ป้าแก้วเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว ลงไปทานด้วยกันเร็วๆ เหอะ” ผมเข้ามาในห้องมองไปยังพี่บาสที่นอนม้วนผ้าห่มรอบตัวหลับสบายอยู่บนเตียงพี่พีท ส่วนโตโต้ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยอาการสะลึมสะลือ
ไม่นานโตโต้ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาปลุกพี่บาสที่ทำท่าเหมือนไม่อยากจะลุกจากที่นอน แต่ก็ยอมไปอาบน้ำแต่โดยดี เมื่อเห็นผมนั่งรออยู่ในห้อง เราสามคนลงมาที่ห้องอาหารด้านล่าง ถัดจากห้องรับแขกไปพอสมควร ห้องอาหารเป็นโต๊ะยาวนั่งได้หลายคน ภายในห้องตกแต่งประตับประดาอย่างสวยงาม เหมือนห้องจัดเลี้ยงขนาดย่อม ผมเห็นอาหารเช้าสามที่วางอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“ทานได้เลยนะคะ ป้าเพิ่งเตรียมเสร็จเมื่อกี้เอง ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเติมก็บอกเด็กได้นะคะ ป้าขอเตรียมของบาตรก่อนค่ะ” ป้าแก้วบอกผมจบ คนรับใช้ก้มายืนแทนที่เหมือนรอรับใช้พวกผมอยู่ตรงริมผนังห้อง
“ป้าแก้วครับ เตรียมของใส่บาตรเผื่อผมด้วยสิครับ ผมทานเสร็จจะไปใส่บาตรด้วยครับ” ผมอยากไปใส่บาตรพร้อมป้าแก้ว เพราะนึกถึงตอนคุณตาคุณยายยังอยู่ ผมก็ต้องตื่นเช้ามาเตรียมของไปใส่บาตรทุกเช้าเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว
“อะไรนะคะ คุณพีทจะไปใส่บาตรกับป้า” ป้าแก้วหันมาถามผมเสียงดังเหมือนไม่เชื่อ ทำให้ผมต้องนั่งนิ่งด้วยความงง การใส่บาตรพร้อมป้าแก้วก็เป็นเรื่องผิดแกติอีกเหรอเนี่ย
“ผมแค่อยากทำบุญบ้างน่ะครับ ไม่ได้ทำตั้งนานแล้ว ผมไปช่วยเตรียมของตอนนี้แล้วค่อยกลับมาทานอาหารเช้าก็ได้นะครับ” ผมรีบแสดงความกระตือรือร้นกลบเกลื่อนความผิดปกติที่เกิดขึ้น พี่บาสกับโตโต้จึงรีบออกตัวว่าอยากไปใส่บาตรด้วยเช่นกัน ทำให้ป้าแก้วเงียบไป
“ได้ค่ะ ป้าจะเตรียมของเผื่อให้คุณพีทกับเพื่อน ทานเสร็จแล้วค่อยตามป้าไปหน้าบ้านแล้วกันนะคะ” ป้าแก้วปรับสีหน้าเป็นปกติ แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ผมรีบหลบสายตาโตโต้ที่จ้องเขม็งมาเหมือนกำลังต่อว่าผมอยู่กลายๆ เราสามคนไม่พูดอะไรจึงรีบทานอาการเช้าให้เสร็จแล้วเดินไปหน้าบ้าน
“คุณหนูกับเพื่อนขึ้นมาสิครับ ป้าแก้วให้ผมรอขับรถกอล์ฟไปส่งที่หน้าบ้านครับ” เด็กหนุ่มที่พี่พีทบอกผมว่าชื่อปันนั่งอยู่ด้านคนขับบนรถกอล์ฟ บอกทันทีที่พวกผมเดินพ้นประตูบ้านออกมา เราสามคนจึงนั่งรถที่ปันขับมาส่งตรงหน้าบ้าน ป้าแก้วยืนรอใส่บาตรอยู่แล้ว พอพระมาผมก็ถอดรองเท้าพนมมือนิมนต์พระ และเป็นคนหยิบของใส่บาตร ส่วนคนอื่นก็คอยส่งของให้
“คุณพีทรู้ธรรมเนียมการใส่บาตรดีจังเลยนะคะ ป้าไม่เคยเห็นคุณพีทใส่บาตรมาก่อนเลย” ป้าแก้วถามทันทีที่เราใส่บาตรเสร็จ ผมช่วยเก็บถาดมาใส่ท้ายรถกอล์ฟที่ปันขับ เราทั้งหมดนั่งรถกอล์ฟกลับเข้าบ้านมาด้วยกัน
“ก็ไม่เห็นแปลกนี่ครับ ป้าแก้วแค่ไม่เคยเห็นผมใส่บาตรเท่านั้นเอง” ผมบอกออกไปเหมือนเป็นเรื่องปกติ ป้าแก้วไม่พูดอะไร เพียงยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนกลับมา
“คุณพีทรู้ไหมค่ะ ว่าตรงที่เรายืนใส่บาตรคือจุดที่คุณพีททำน้องหายไปเมื่อยี่สิบปีก่อน” อยู่ดีๆ ป้าแก้วก็พูดขึ้นทำเอาใจผมกระตุก รู้สึกอึ้งอยู่อย่างนั้นจนไม่กล้าหันไปมงหน้าใครเลย
-
ดีใจจังวันนี้ได้อ่านสองตอนควบเลย
กำลังจะได้เจอคุณพ่อคุณแม่แล้ว
เชื่อว่าคุณแม่ต้องจำพลัสได้แน่นอน
+1 :กอด1:
-
เรื่องปกติของพี่พลัสเนี่ยล่ะ....ที่เป็นจุดแตกต่าง
ป้าแก้วแกแอบมองด้วยความสงสัยแล้ว...
พ่อหนุ่มแสนซื่อคงไม่รอดไปได้กี่วันหรอก.
ปล.ไปนอนจริงแล้ว
-
เลิ๊ก เลย ป้า แก้ ว ชี แน่มากกก
-
ความจะแตกมั๊ยเนี่ย พี่พลัส :m29:
-
กลัวความแตกจิงๆเลย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 79 “ณัฐวนิช”
ผมขอโทษ ที่ทำให้คุณเคืองโกรธ ผมเองก็ปวดใจ สิ่งที่เรียกว่าความรัก เมื่อมันร้าวมันคงเหมือนเดิมไม่ได้ ผมไม่โกรธ ถ้าคุณไม่ยอมยกโทษ ผมเองก็เข้าใจ และในวินาทีนี้ สิ่งที่คุณคิด คือเดินออกจากชีวิตผมไป ผมคงไม่ว่าคุณ
เราทุกคนนั่งรถกอล์ฟเข้ามาในบ้านอย่างเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อจากนั้น ผมลงมายืนรอโตโต้กับพี่บาสอยู่หน้าประตูบ้าน มีคนรับใช้มารอรับของบาตรอยู่ตรงหน้าประตู ส่วนป้าแก้วเดินเข้าไปหลังบ้านเงียบๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“พลัส ผมว่าป้าแก้วเริ่มสงสัยอะไรบางอย่างในตัวนายหรือเปล่า” พี่บาสถามผมที่ยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
“อย่าคิดมากน่า ไหนๆ นายก็ต้องกลับมาอยู่นี้อยู่แล้ว ทำตัวเป็นปกติเอาไว้ รอจนพีทกลับมาแล้วค่อยว่ากันว่าจะเอายังไง” โตโต้พูดจบก็ลากแขนผมเข้ามาในบ้าน เรานั่งกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น โตโต้กับพี่บาสเปิดเครื่องเกมต่อกับโทรทัศน์จอใหญ่ยักษ์เล่นกันสงคนอย่างสนุกสนาน
“พีทมึงมาเล่นด้วยกันไหม กูสอนให้” โตโต้หันมาเรียกผมที่อยู่ในฐานะพี่พีท ผมส่ายหน้าเพราะไม่ได้รู้สึกอยากเล่นเกม แม้ว่ามันจะดูน่าสนุกมากก็ตาม
“ไม่เอาอ่ะ เล่นไม่เป็น” ผมปฏิเสธในใจกำลังตื่นเต้นกับเวลาที่ใกล้จะเจอคุณแม่มากกว่า เด็กรับใช้ที่นั่งพับเพียบอยู่ใกล้ๆ ผุดลุกขึ้นมามองผมจนต้องสงสัย
“มีอะไรเหรอ” ผมถามเด็กผู้หญิงที่มองหน้าผมที มองหน้าคุณโตโต้ทีด้วยความระแวง
“เอ่อ...เกมนี้คุณพีทเล่นประจำตั้งหลายรอบ ทำไมบอกว่าเล่นไม่เป็นละคะ” เด็กรับใช้ถามขึ้นมาจนผมต้องใจหายวาบอีกครั้ง
“อะ...อ๋อ แค่ไม่อยากเล่นน่ะ ก็เลยบอกไปแบบนั้น ไม่มีอะไรหรอก เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ ผมขออยู่กับเพื่อนลำพังดีกว่า” ผมรีบแก้ตัวออกไป ทำเอาเด็กรับใช้ต้องเกาหัวด้วยความงุนงง แล้วลุกขึ้นยืนมองพวกผมสักพัก ก่อนจะเดินหายเข้าไปด้านในบ้าน
“พลัส ผมว่านายควรจะทำตัวให้เฉยมากกว่านี้หน่อยนะ ขืนนายพูดมากเกินไปมีหวังโดนจับได้ก่อนที่แม่นายจะกลับมาแน่นอน” โตโต้เลิกเล่นเกมลุกขึ้นมานั่งข้างผมที่โซฟาทันทีที่เด็กรับใช้ออกไปแล้ว ผมได้แต่พยักหน้ารับด้วยความอึดอัด ตอนนี้ชักอยากจะบอกทุกคนแล้วว่าตัวเองเป็นใคร ไม่ชอบการโกหกเลย
“คุณพีทคะ นี่ใกล้เวลาคุณผู้หญิงกลับมาแล้ว นายสิงห์โทรมาบอกว่าไปรอคุณผู้หญิงที่สุวรรณภูมิแล้วนะคะ คุณพีทจะทำอาหารเลยไหมคะ ป้าอยากดูว่าคุณพีทจะทำอะไรให้คุณผู้หญิงทาน” ป้าเดินเข้าเมื่อไรไม่รู้ ทำเอาพวกเราสะดุ้งตกใจกันหมด ไม่รู้ว่าจะได้ยินโตโต้เรียกผมว่าพลัสหรือเปล่า
“ดะ...ได้ครับ ผมจะเข้าครัวไปเดี๋ยวนี้เลยครับ โตโต้นายไปช่วยผมหน่อยสิ” ผมตอบป้าแก้ว แล้วหันไปมองหน้าโตโต้กับพี่บาส สองคนนั้นพยักหน้าแล้วลุกตามผมขึ้นมา
“เดี๋ยวนี้คุณพีทเรียกเพื่อนห่างเหินจังเลยนะคะ เมื่อก่อนเรียกกูเรียกมึงเสียติดปาก กลับจากอเมริกาคราวนี้เรียกนาย เรียกผม ฟังแล้วแปลกๆ หูดีนะคะ” ป้าแก้วพูดระหว่างที่เดินนำพวกเราเข้ามาในครัว ทำเอาพวกผมมองหน้ากันเลิกลัก ปาแก้วเห็นแบบนั้นจึงยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเช่นเคย
“ป้าไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะ เรียกกันเพราะๆ แบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ ไหนคะ คุณพีทมีอะไรให้ป้าช่วยไหม” ป้าแก้วยังยิ้มให้ผมอยู่เหมือนไม่ติดใจอะไร แถมยังหยิบโน่นจับนี่เหมือนไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของตัวเองเท่าไร
“อะ...เอ่อ...ผมจะทำยำส้มโอกุ้งสด ปลากะพงเปรี้ยวหวาน แกงเผ็ดเป็ดย่างลิ้นจี่ ยำดอกไม้ชุบแป้งทอดกับผลไม้สด ต้มสับปะรดกระดูดอ่อน แค่นี้เองครับ” ผมบอกป้าแก้วตามเมนูที่คิดไว้
“ตายแล้ว ทำไมมันเยอะแยะอย่างนั้นล่ะคะ ดูแล้วท่าจะยากๆ ทั้งนั้นเลย คุณพีททำเป็นแน่เหรอคะ” ป้าแก้วเอามือทาบอกทำท่าตกใจกับเมนูที่ผมคิดเอาไว้ ทำให้ผมต้องยิ้มออกมาด้วยความขำในใจ แค่นี้น่ะสบายมากสำหรับผม ไม่อยากจะบอกว่าจริงๆ แล้วทำได้มากมายหลายอย่างกว่านี้ด้วยซ้ำ
“สบายมากครับ ผมทำคนเดี๋ยวไหวอยู่แล้ว เดี๋ยวป้าช่วยผมหั่นกระดูกหมูแล้วกันครับ ผมจะขอดเกล็ดล้างไส้ปลาเอง โต้โต้นายกับพี่บาสช่วยล้างผักกับผลไม้ให้หน่อยแล้วกันนะ” ผมพูดจบก็เอาปลากะพงไปจัดการ ป้าแก้วได้แต่มองด้วยความทึ่ง จนผมต้องหันมามองจึงได้สติรีบหั่นกระดูกหมูใส่ชามให้ผมทันที
ผมทำอาหารอย่างคล่องแคล่วจนป้าแก้วเอ่ยปากชมไม่ขาด นานๆ ทีจะมีคนรับใช้สาวๆ เข้ามาแอบมอง พร้อมทำจมูกฟุดฟิดกลืนน้ำลายกันไปหลายอึก จนป้าแก้วต้องดุพร้อมไล่ออกไปหลายต่อหลายครั้ง ไม่นานผมก็ทำเสร็จจนครบทุกเมนู จึงรีบจัดลงจานให้เด็กรับใช้นำไปวางบนโต๊ะอาหาร
“ป้าแก้วครับ ผมเห็นต้นมะพร้าวอยู่หลังบ้าน ขอขึ้นไปเก็บมาทำวุ้นมะพร้าวให้คุณแม่ได้ไหมครับ” ผมบอกออกไปตามใจคิด วุ้นมะพร้าวฝีมือผมนั่นใครๆ ได้ทานก็ต้องบอกว่าอร่อยชื่นใจ จนต้องกลับมาซื้อกันหลายครั้ง ผมจึงอยากอวดสูตรวุ้นมะพร้าวให้คุณแม่ได้ชิมบ้าง
“ตาเถรตกบันได...คะ...คุณพีทจะขึ้นไปเก็บมะพร้าว ขึ้นไปเก็บยังไงคะ” ป้าแก้วอุทานเสียงดังจนผมตกใจ โตโต้รีบส่ายหน้าเหมือนจะห้ามไม่ให้ผมทำ แต่ช้าไปแล้ว ผมเดินไปทางประตูหลังครัว ออกไปด้านหลังแล้วจัดการปีนต้นมะพร้าวด้วยความคุ้นเคย ไม่นานผมก็บิดมะพร้าวอ่อนออกมาจากทลายโดนลงมาได้สี่ลูกกำลังดี
“โอ้ย...ป้าจะเป็นลม” ป้าแก้วทำท่าเหมือนจะล้มทั้งยืนหลังจากที่ผมลงมายืนที่พื้นได้อย่างปลอดภัยในเวลาอันรวดเร็ว แต่ผมไม่สนใจใคร เพราะใกล้เวลาที่คุณแม่กำลังจะมา จึงรีบเข้าครัวไปเฉาะเปลือกมะพร้าวทำวุ้นมะพร้าวทันที ผมเห็นต้นมะพร้าวหลังบ้านก็เลยซื้อผงวุ้นมาติดไว้ โชคดีจริงๆ ที่มะพร้าวอ่อนกำลังดี
“ผมขอแช่ไว้ในตู้เย็นตรงนี้นะครับ พอคุณแม่ทานข้าวเสร็จก็ให้เด็กมาเอาไปให้ทานต่อได้เลยนะครับ คงจะเย็นเป็นวุ้นพอดี” ผมบอกป้าแก้วหลังจากนำมะพร้าวเข้าไปไว้ในตู้เย็นช่องแช่แข็ง คิดว่าใช้เวลาประมาณครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมงก็คงจะเย็นได้ที่ไม่แข็งจนเกินไป เพราะเปลือกมะพร้าวค่อนข้างหนา ปกติต้องแช่เย็นไว้หนึ่งคืน แต่ถ้าแช่แข็งก็คงจะใช้เวลาไม่นาน
“คุณพีทคะ คุณผู้หญิงมาถึงแล้วค่ะ” เด็กรับใช้เข้ามาบอกผมที่ยืนอยู่ในครัว ผมจึงรีบเข้าห้องน้ำไปส่องกระจก ล้างหน้า แต่งเนื้อแต่งตัวให้ดูเรียบร้อยหน่อย แล้วออกไปรับคุณแม่ข้างนอก โตโต้กับพี่บาสที่ทำท่าลุกลี้ลุกลนกับการกระทำห่ามๆ ของผมเห็นดังนั้น จึงรีบวิ่งตามมา
“อ้าว...ตาพีท กลับมาเมื่อไรลูก ไหนบอกแม่ว่ากลับปลายเดือนไงจ้ะ” คุณแม่ร้องทักทันทีที่เห็นผม ผมยืนมองคุณแม่จนเต็มตา คุณแม่ผมยังสวย ยังดูสาวกว่าอายุจริง ท่านดูเป็นคนใจดีอย่างที่ใครๆ บอก ผมแต่ยืนมองค้างอย่างนั้น จนโตโต้กับพี่บาสที่เดินตามมาร้องทัก
“สวัสดีครับคุณแม่ นี่พี่บาสครับ เป้นเพื่อนรุ่นพี่ทีทำงานของผม” โตโต้กับพี่บาสมายืนข้างผมทักคุณแม่พร้อมยกมือไหว้ คุณแม่ของผมรับไหว้พร้อมยิ้มให้อย่างงดงาม มีแต่ผมที่ยังทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งอย่างนั้น
“ตาพีท เป็นอะไรไปลูก ทำไมมองแม่อย่างนั้น เอ๊ะ...ตัวใหญ่ขึ้นนะเรา เข้มขึ้นด้วย ไปเที่ยวทะเลกันมาเหรอจ้ะ อุ้ย...อะไรกันลูก” คุณแม่เดินเข้ามาจับแขนผมเท่านั้น ผมจึงก้มลงกอดท่านเต็มตัว อยากกอดเหลือเกิน คุณแม่แท้ๆ ของผมอยู่ในอ้อมกอดของผมแล้ว น้ำตาผมไหลออกมาด้วยความปลาบปลื้มใจ
“ตาพีท...ลูกร้องไห้ทำไม” คุณแม่ถามด้วยความแปลกใจทันที ที่รู้สึกถึงอาการสะอึกสะอื้นอย่างห้ามไม่อยู่ของผม ท่านลูบศรีษะผมพร้อมกอดตอบอย่างอ่อนโยน รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน ผมมีความรู้สึกเหมือนกับตัวเองรอวันนี้มาทั้งชีวิต ไม่มีคำบรรยายอะไรในใจ มีเพียงประกายความเปี่ยมล้นของความสุขใจที่เหมือนระเบิดปะทุอยู่ข้างในตัวตลอดเวลาในตอนนี้
“ผม...ผมคิดถึงแม่เหลือเกิน” ผมพยายามพูดออกมา อยากพูดอะไรที่ดีกว่านี้ เพราะมันคือประโยคแรกที่ได้คุยกับแม่บังเกิดเกล้าที่จากกันมายี่สิบกว่าปี แต่ตอนนี้ ผมคิดออกมาได้เพียงเท่านี้จริงๆ
“โถ...ตาพีท เรากลายเป็นคนขี้อ้อนตั้งเมื่อไรกัน เราไม่ยอมให้แม่กอดมาหลายปีแล้วนะ นี่อะไรกันลูก...แม่ยังรู้สึกงงอยู่เลย โถ...ไม่ร้องนะจ้ะคนดี นิ่งเสียนะแม่อยู่ตรงนี้แล้วลูก ทำยังกับไม่เจอแม่มาสิบกว่าปี” คุณแม่ปลอบผมด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล รู้สึกอุ่นวาบในใจ เสียงคุณแม่ไพเราะเหลือเกิน
“อ้าว...โตโต้กับบาสก็ร้องกับตาพีทไปด้วย มีอะไรกันหรือเปล่า ไม่เอาแล้วลูก ไหนบอกแม่สิ เกิดอะไรขึ้น มาทำแบบนี้แม่ใจไม่ดีนะจ้ะ” คุณแม่ดันตัวผมออกจากอ้อมกอด สองมือคุณแม่ยังจับแขนของผมไว้ ใบหน้ามีความเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่คิดถึงคุณแม่จริงๆ ขอโทษนะครับที่ทำให้คุณแม่ตกใจ” ผมบอกออกไปอย่างร้อนรน เพราะกลัวคุณแม่จะเข้าใจผิด แววตาคุณแม่เหมือนยังไม่เชื่อกับท่าทีของผม แต่ไม่นานก็ยิ้มออกมาจนได้ ฝ่ามือคุณแม่ลูบอยู่ตรงแก้มผมเบาๆ แววตาของท่านทำให้ใจผมอบอุ่นเหลือเกิน
“ลูกไม่เคยอ้อนแม่แบบนี้เลยนะ ลูกทำให้แม่นึกถึง...เอ่อ” คุณแม่เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็เปลี่ยนใจ ผมเห็นหยดน้ำตาคลอระริกอยู่ในแววตาของท่าน
“คุณผู้หญิงคะ เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ บ่ายแล้วคงจะหิวด้วยใช่ไหมคะ ไปทานอาหารเถอะค่ะ มีคนเตรียมไว้ให้คุณผู้หญิงเยอะแยะเลย” ผมเห็นป้าแก้วยืนปาดน้ำตาอย่างรวดเร็ว พร้อมชวนพวกเราให้พาคุณแม่ไปที่ห้องอาหาร
“โอ้โห...ทำไมอาหารเยอะแยะอย่างนี้ละจ้ะ น่าทานทั้งนั้นเลย ลูกไปซื้อมาจากไหนเนี่ย” คุณแม่ทำตาโตร้องบอกผม ท่านเดินเข้าไปใกล้ไล่สายตามองอาหารทุกจานด้วยความสนใจ ผมได้แต่ยิ้มด้วยความปลื้มใจที่เห็นว่าคุณแม่ชอบอาหารที่ผมทำเอาไว้ให้
“คุณพีททำเองทั้งหมดเลยค่ะ นี่ถ้าแก้วไม่เห็นกับตาจะไม่เชื่อเลยนะคะว่าคุณพีทเป็นคนทำให้คุณผู้หญิง” ป้าแก้วพูดจบคุณแม่ก็หันขวับมามองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“อะไรนะ นี่ลูกทำจริงๆ เหรอ ลูกแม่ทำอาหารเก่งอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร นี่ลูกทำให้แม่ทานหมดนี่เลยเหรอจ้ะ” คุณแม่ยังจ้องผมเหมือนไม่เชื่อสายตา
“ครับ ผมตั้งใจทำให้แม่ทานครับทั้งหมดเลยครับ” ผมบอกออกไปเท่านั้นคุณแม่ก็น้ำตาร่วงออกมาจนผมใจหาย
“ทำ...ทำไมเหรอครับ คุณแม่ร้องไห้ทำไมครับ” ผมร้องถามด้วยความตกใจ
“ปะ...เปล่าจ้ะ แม่แค่ดีใจมากน่ะลูก ปกติลูกแม่เป็นเด็กเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร หลังๆ มาลูกไม่ค่อยมาคุยกับแม่ด้วยซ้ำ วันนี้แม่ดีใจมากนะลูก มาให้แม่กอดอีกทีสิ” คุณแม่รีบเช็ดน้ำตาแล้วดึงผมเข้าไปกอด พร้อมหอมแก้มทั้งซ้ายทั้งขวา น้ำตาของคุณแม่ไหลมาเปื้อนใบหน้าผมจนเลอะไปหมด
“ตายแล้วเลอะหมดเลยลูก” คุณแม่รีบดึงกระดาษทิชชู่กลางโต๊ะอาหารมาเช็ดหน้าให้ผม เราสองคนยิ้มให้กันอย่างสุขใจ ผมอยากบอกว่าวันนี้ผมก็ดีใจที่สุดในชีวิตเช่นกัน หันไปมองทุกคนที่ยืนซึ้งไปกับภาพตรงหน้า ยืนน้ำตาไหลกันหมดไม่เว้นแม่แต่เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ริมผนัง
“อุ้ย...ดูสิ ร้องไห้กันหมดเลย ไม่เอาๆ แม่ขอโทษนะจ้ะ ทำเอาทุกคนเสียน้ำตาตามแม่กันหมดเลย มาทานข้าวด้วยกันดีกว่า พี่แก้วมาชิมฝีมือตาพีทกับมลสิคะ วันนี้ทานด้วยกันหมดนี่เลยนะ” คุณแม่รีบสั่งให้ทุกคนประจำที่ เด็กรับใช้ที่ยืนเช็ดน้ำหูน้ำตาด้วยผ้ากันเปื้อนรีบเดินมาตักข้าวให้พวกเราทีละคน
“อร่อยจังเลยลูก แม่ชอบมากเลย นี่ไม่ได้แกล้งชมนะ จริงไหมคะพี่แก้ว” คุณแม่ชมผมจบก็ไปขอความเห็นจากป้าแก้วทันที
“ใช่ค่ะ อร่อยจริงๆ ถ้าป้าไม่อยู่ในครัวเมื่อกี้จะไม่เชื่อเลยว่าคุณพีทเป็นคนทำ เก่งจริงๆ นะคะ” ป้าแก้วชิมอาหารแทบทุกจานเหมือนพิจารณาอย่างละเอียด แล้วออกปากชมผมตามคุณแม่ พวกเราทานอาหารกันไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน คุณแม่ดูมีความสุขมาก ผมจึงรู้สึกดีใจที่เห็นคุณแม่เป็นแบบนี้
“อย่าทานจนอิ่มเกินไปนะครับ ผมมีวุ้นมะพร้าวมาให้ทานด้วยครับ” ผมร้องบอกทันทีที่เห็นคุณแม่ขอเติมข้าวเพิ่มอีกเป็นจานที่สอง เด็กรับใช้ได้ยินก็รีบเข้าครัวไปเอาวุ้นมะพร้าวในจานรองมาเสิร์ฟ
“คุณผู้หญิงคะ แก้วขอฟ้องหน่อยเถอะ คุณพีทถึงกับปีนต้นมะพร้าวหลังบ้านไปเอามาทำวุ้นมะพร้าวด้วยตัวเองเลยนะคะ แก้วแทบหัวใจวายตายตรงนั้น ต้นมะพร้าวก็สู้งสูง เกิดพลัดตกลงมาแข้งขาหักจะทำยังไง” ป้าแก้วบ่นขึ้นมาทันทีที่เห็นลูกมะพร้าววางตรงหน้า
“อะไรกัน นี่ลูกแม่กล้าปีนต้นมะพร้าวหลังบ้านไปเอามาทำวุ้นมะพร้าวเชียวเหรอ ตายแล้ว...คราวหน้าอย่าทำแบบนี้นะลูก ทำไมไม่ไปซื้อมะพร้าวมาทำละจ้ะ เกิดพลัดตกลงมาจะเป็นยังไง น่าตีจังเลย ทำไมอยู่ๆ ถึงกลายเป็นเด็กซนขนาดนี้นะ แล้วอย่างนี้แม่จะกล้าทานวุ้นมะพร้าวของลูกไหม” คุณแม่เอ็ดผมด้วยสีหน้าเป็นห่วงมากมาย ทำเอารู้สึกผิดเหมือนกัน
“คือ...ผมเห็นว่าบ้านเราก็มีมะพร้าวเลยไม่อยากซื้อให้เปลืองเงินน่ะครับ” ผมแก้ตัวออกไป พยายามมองไปทางพี่บาสกับโตโต้ สองคนนั้นได้แต่ก้มหน้าทานวุ้นมะพร้าวไม่สบตาผมเลย
“มันไม่กี่สตางค์เองนะลูก แต่ถ้าลูกแม่ตกลงมาเป็นอะไรขึ้นมาแม่จะอยู่ยังไง เสียน้องเราไปคนหนึ่งแล้ว แม่แทบจะขาดใจตายให้ได้ แม่ไม่อยากเสียเราไปอีกคนนะ ไม่อย่างนั้นแม่คงไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้วล่ะ” คุณแม่ดูมีสีหน้าจริงจังขึ้นมา น้ำตาพาลจะไหลออกมาอีกแล้ว
“ผมขอโทษครับ ต่อไปแม่จะไม่เสียใครไปอีกแล้วครับ ผมขอโทษนะครับที่ทำให้แม่เสียใจ” ผมเผลอน้ำตาไหลออกมาก่อนคุณแม่เสียอีก คำพูดของคุณแม่สะเทือนใจผมเหลือเกิน
“โถ...ลูกแม่ แม่ขอโทษ แม่ไม่ตั้งใจ อย่าโกรธแม่นะ แม่จะไม่พูดเรื่องน้องอีกแล้ว โธ่...ลูก ฮึก...แม่...แม่สัญญาว่าจะ...ฮึก แม่ปากไม่ดีเลย ลูกแม่อุตส่าห์ดีกับแม่แบบนี้ แม่ไม่ได้ตั้งใจ...ฮือ...ให้อภัยแม่นะจ้ะ” คุณแม่เห็นผมร้องไห้ก็รีบลุกขึ้นมากอดผมเอาไว้ แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา
“เอ่อ...เปล่าครับ ผมไม่ได้โกรธอะไรเลยนะครับ คุณแม่หยุดร้องไห้เถอะนะครับ ผมใจหายหมดแล้ว” ผมรีบลุกขึ้นมาประคองคุณแม่เอาไว้ด้วยความตกใจ อยู่ดีๆ คุณแม่ก็ร้องฟูมฟายออกมา
“มะ...แม่ไม่ได้โทษลูกเรื่องน้องนะ แม่สาบานว่าจะไม่พูดเรื่องน้องให้ลูกแม่ต้องเสียใจอีกแล้ว...แม่...ฮึก แม่ขอโทษนะลูก” คุณแม่พูดจบผมก็เข้าใจทันที คุณแม่คิดว่าผมเป็นพี่พีทแล้วร้องไห้ออกมาเพราะคิดว่าคุณแม่ว่าผมเรื่องที่พี่พีททำให้ผมโดนลักพาตัวไป
“อย่าร้องนะครับ ผมอยู่นี่แล้วครับ แม่เลิกเสียใจเถอะนะครับ พลัสอยู่กับแม่ตรงนี้แล้วครับ” ผมพูดออกไปเพื่อให้คุณแม่หยุดร้องไห้เสียใจ เห็นแบบนี้แล้วผมก็รู้สึกใจจะขาดเหมือนกัน
“อะไรนะ...ลูกพูดอะไรออกมา” คุณแม่ลุกขึ้นยืนแล้วมองหน้าผมเขม็ง พี่บาสกับโตโต้สำลักวุ้นมะพร้าวออกมาพร้อมกัน ป้าแก้วตกใจจนปัดเอาแก้วน้ำตกลงพื้นแตกกระจาย ผมจึงได้สติขึ้นมาทันที นี่ผมเผลอพูดอะไรออกไป อยากตบปากตัวเองจริงๆ ไม่ทันไรก็ทำความแตกเสียแล้ว
“ปะเปล่าครับ ผม...เอ่อ...คือ” ผมพูดไม่ออก ทุกคนได้แต่นิ่งเหมือนโดนมนต์สะกด เด็กรับใช้รีบเข้ามาเก็บเศษแก้วที่แตกตรงพื้น ผมจึงก้มตัวลงช่วยหยิบเศษแก้วส่งให้ ด้วยความรีบทำเอาแก้วบาดนิ้วจนเลือดออก คุณแม่จึงตกใจรีบก้มมาดูแผลบนนิ้วผม
“ซับเลือดก่อนพลัส” โตโต้หยิบทิชชู่ส่งมาให้ ผมจึงรีบรับมากดแผลไว้
“นี่มันอะไรกัน โตโต้...เราเรียกพีทว่าอะไรนะลูก” คุณแม่อึ้งซ้ำสอง หลังจากได้ยินโตโต้เผลอเรียกผมว่าพลัสด้วยความตกใจที่ผมโดนแก้วบาด คุณแม่มองหน้าพวกเราทีละคน พี่บาสกลืนน้ำลายเสียงดังเอือก ส่วนผมได้แต่ยืนหน้าซีดค้างอย่างนั้น ท่าทางคุณแม่เหมือนกำลังโกรธพวกเราอยู่
“ลูกแม่...บอกแม่มาสิ ว่าเล่นอะไรกัน ลูกทำแบบนี้ทำไม” คุณแม่จับมือผมไว้แล้วถามผมด้วยเสียงสั่นเครือ ทำเอาใจหายวูบ หยดน้ำตาไหลร่วงลงมาจากสองตาของแม่บังเกิดเกล้า นี่ผมเผลอทำอะไรลงไป แม้จะอยากบอกความจริง แต่ไม่อยากให้สถานการณ์เป็นแบบนี้
“ผม...คือ...พลัสครับ...คุณแม่” ผมพูดออกมาช้าๆ เบาๆ พร้อมดึงสร้อยคอออกมาจากใสเสื้อ หยิบจี้รูปหัวใจที่มีชื่อตัวเองชูให้คุณแม่ดู ผมมองฝ่ามืออันสั่นเทาของคุณแม่ค่อยๆ ยกมาจับจี้ของผมไปดูอย่างพิจารณา แล้วท่านก็เงยหน้าขึ้นมามองผมจนเต็มสองตา
“พะ...พลัส พลัสลูกของแม่” ยินคุณแม่พูดเท่านี้ ท่าก็ร่วงลงไปกองกับพื้นเหมือนคนหมดแรง ผมตกใจรีบก้มลงไปรับก่อนคุณแม่จะถึงพื้น ท่านเป็นลมไปแล้ว ป้าแก้วร้องโวยวายให้เด็กไปตามรถพยาบาล ผมรีบอุ้มคุณแม่วิ่งออกมาขึ้นรถของโตโต้ เจ้าของรถวิ่งตามมาติดๆ รีบขับพาคุณแม่ออกไปทันที
“แม่ครับ อย่าเป็นอะไรนะครับ พลัสขอโทษ” ผมพึมพำซ้ำไปซ้ำมาพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาตลอดทาง จนมาถึงโรงพยาบาลใกล้บ้าน พยาบาลนำเตียงคนไข้มารับคุณแม่เข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ผมนั่งทุบตีตัวเองอยู่หน้าห้องด้วยความเสียใจ เกิดคุณแม่เป้นอะไรผมจะทำยังไง
-
ไม่เคยอ่านเรื่องไหนที่เข้มข้น สนุกแบบนี้มาก่อนเลย เป็นกำลังใจให้ครับ
-
กรี๊ดด เข้มข้นมาก
มาอยู่ไมาทันไรความแตกซะแล้ว
-
:serius2:
อยากอ่านต่ออ่าาาาาาาาาาาาาา
ง้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3:
เรื่องนี้สุดยอดไปเยยอ่า มีทุกรสจริงๆ
ไม่รุทำไมเราชอบตอนที่เป็นเนื้อเรื่องเข้มข้นมากกว่าตอนหื่นๆ(รึเราตายด้านซะแล้ว กรีีดดด)
-
ซี่เลี้ยว
-
นั่นไง คุณเเม่เป็นลม ล้มพับไปแล้ว
-
o18 ดูท่าแผนจะไม่ถึงอาทิตย์มั้ง ป้าแก้วจำได้ชัวร์
แต่ต้องดูว่าแม่กับพ่อจะจำได้ไหม
-
ความแตกจนได้แคสองวันเองนะพลัส
คุณแม่ตื่นมาต้องดีใจแน่ๆคุณแม่คงไม่โกรธพลัสหรอก
-
เข้มข้นยิ่งกว่ามาม่าต้มยำน้ำข้นซะอีกสงสารพี่พลัสกับแม่มาก
-
เรื่องราวกำลังเข้นเลย คุณคงจะดีใจมากเป็นลมเลย
-
สมกับที่รอคอย พลัสนี่เก็บความลับไม่อยู่เลย คุณแม่คงดีใจจนเป็นลม o13 o13 o13 o13
-
ต่ออีกตอนได้เปล่านะๆๆๆๆๆ
:call:
-
อ๊ายยย และแล้วก็หลุด เกือบจะสองวัน o18
แต่พอเจอแม่ก็นคนไม่ได้เจอแม่มาตลอด เจอกันก็ต้องแสดงความรักกันแบบนี้แหละ :mc3:
หลุดออกมาก็ดีแล้วคะพี่พลัสจะได้ไม่ต้องโกหกแม่ :mc3: :mc3:
แต่แม่แค่เป็นลมเพราะตกใจใช่มั้ย
ไม่ได้มีโรคประจำตัวอะไรใช่หรือเปล่า :serius2:
กังวลแทนนนนน
รออ่านต่อไปนะคะ กำลังสนุกมากๆเลย o13
-
ค้างอ่า :z3:
-
ป้าแก้วน่าจะจำได้ก่อนใครนะ เพราะพลัสแสดงอาการให้เห็นตั้งแต่วันแรกเลย :m20: นี่แค่ 2 วันเอง โดนจับได้แล้ว
:sad11: คุณแม่อย่าเป็นอะไรไปนะ ลูกชายคุณแม่กลับมาให้กอดแล้ว
:pig4: คนเขียนที่นำมาให้อ่าน 3 ตอนรวด สุดยอดมาก
-
:laugh: :laugh:
และแล้วก็ไปไม่รอด 555+ ความแตกจนได้
รอแม่ฟื้นจะทำยังไงต่อน่าาาาา
+1 ให้พี่หมอ 3 ตอน รวดเดียว อิ่มมมมม
-
รอตอนต่อไป !!
สนุกมายมายยยยยยยย
-
:sad4:บ่อน้ำตาแตกอีกแล้วตอนนี้ คุณแม่พลัสอย่าเป็นไรนะ รีบมาต่อเร็วๆๆนะครับ :z10:
-
เอ่อกำลังซึ้งอ่ะค่ะ :monkeysad:
ขอบคุณสำหรับสามตอนนะคะ
รอลุ้นต่อค่ะ
:3123: +1เป็นกำลังใจให้คนเขียนกดเป็ดเป็นกำลังใจให้พลัสนะคะ
-
:monkeysad: o13 จุ๊บจุ๊บ คนแต่ง เค้าไม่งอนตัวแล้วแหละ ที่ปล่อยให้เค้ารอ เอามาลงทีเดียวสามตอนรวดแบบนี้ :L2: :L2: เอาใจเค้าไปเลย
o13 o13 o13 สนุกมาก สมกับที่ติดตามและรอคอย
-
ไหงความแตกเร็วอย่างนี้เนี่ย
-
บอกแล้ว สิ่งปกติของพี่พลัสนี่ล่ะที่จะทำความแตก
ความเป็นคนซื่อ ใจดี ใจอ่อน ขี้อ้อน .........
-
เล่นพิเรนทร์กันนัก - -*
-
มาทีเดียวสามตอนรวดเลย~
ป้าแก้วเหมือนจะสงสัยเลย55.
T^T' ซึ้งอ่ะ พลัสยอมรับว่าเป็นลูกแม่แล้ว คุณแม่คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ ^^
-
ค้างไว้ตั้งหลายตอน มาอ่านรวดเดียวแบบนี้เต็มอิ่มจุใจมากกกกกก อิอิ
แต่ว่าใกล้จบแล้วหรอเนี่ย โฮกกกกกกก ในที่สุดความก็แตกก่อนที่พีทตัวจริงจะโพล่มา ฮ่าๆ
เรื่องราวกำลังลุ้นเลยค่าาาาา อยากให้ถึงตอนที่ทุกคนมาพร้อมหน้ากันจังเลย
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
.............................................เยี่ยมยอด..............................................
เขียนได้ดีจริงๆ ถึงอารมย์ทุกตัวอักษร
-
พบกับคุณแม่แล้ว ซึ้งจัง :monkeysad:
พลัสโกหกไม่เก่งแล้วยังพูดนั่นทำนี่อีก ความแตกเลย :laugh:
ก็ดีแล้ว ไม่อยากให้โกหกนาน ความรู้สึกผิดมันจะพอกพูน
คุณแม่สงสัยดีใจมากจนเป็นลม แล้วจะหลอกคุณพ่อต่อป่าวเนี่ย
ได้อ่านหลายตอนแบบนี้ สมใจมาก ขอบคุณนะจ๊ะ ด้วยผลบุญนี้ขอให้กิจการรุ่งเรืองเน้อ :L2:
-
มาต่ออีกน้า ได้โปรด
-
ทายว่าป้าแก้วต้องรู้ความจริงแล้วแน่ๆ
-
พี่พลัสซื่อจริงๆ
ซื่อๆแบบนี้แหละเป็นสเน่ห์ี่ที่ทำให้น้องหยกและคนอ่านหลงจนหัวปักหัวปำ
:m1:
เจอคุณแม่แล้วดีใจด้วยน้า
คงไม่มีมาม่าแล้วใช่ม้า
ขอให้พี่พลัสกับน้องหยกแฮปปี้ๆ
:m4:
-
อ่านสองตอนรวด
ป้าแก้วรู้แล้วแน่ๆ หรืออาจจะแค่สงสัย
คิดว่าดีแล้วนะที่พี่พลัสเค้าแสดงความเป็นตัวเองออกมา ทั้งๆที่ยังปลอมเป็นพี่พีท
คนในบ้านจะได้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง..แต่พอคุณแม่มาเท่านั้นล่ะ :monkeysad:
คุณแม่คงไม่โกรธพี่พลัสหรอก คงแค่ช๊อกที่ลูกที่คิดว่าหายไปนาน 20 ปีมาโผล่ให้เห็นแบบระยะประชิด
o13กดเป็ดให้ทุกตอน อยากจะกดบวกให้คนเขียนสักหลายๆครั้ง แต่กดได้ 24hr./ครั้ง
อยากอ่านอีกจังเลยค๊าบบบบ :m13:
-
เห็นใครๆรุมรักพลัสแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมพีทถึงรู้สึกอิจฉา เหอะๆๆ
-
ไม่ทันไรก็ความแตกซะแล้ว
แต่ซึ้งมาก น้ำตาซึม :monkeysad:
-
คุณแม่เข้าโรงพยาบาลเลย เด๋วกะต้องมานั่งโทษตัวเองอีก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น้องพลัส คุณแม่แค่ดีใจจนเป็นลม ไม่เป็นไรหรอก ชิมิ เน๊อะ ^________^
-
ป้าแก้วเซ้นต์ดี รึ พี่พลัสหลุดบ่อย
-
พังไม่เป็นท่า ยังไม่ถึงอาทิตย์เลย แต่ก็ดีแล้วที่เปิดเผย ขืนเล่นต่อไปมีหวังไม่รอดอะ ป้าแก้วเซ้นต์ดีจะตาย
-
มาม่าหมดแล้วเหรอ? พีทยังไม่ทันรับกรรมที่ทำไว้เลยน้าาา :laugh:
-
ง่า ต้องบอกความจริงออกไปจนได้
หวังว่าคุณแม่จะรีบฟื้นขึ้นมาไวๆนะค๊า
(รีบๆมาต่อเด้อ)
-
หวังว่าคุณแม่คงไม่เป็นอะไรมาก
ไหนๆ ก็ได้อยู่กันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูกสองคนแล้ว
คิดถึงหยกเนอะ
-
หลุดจนได้รีบมาต่อนะ
-
มาต่อด่วนเลยนะ
-
รึว่าป้าแก้วจะสงสัยแล้วอ้ะ
:L2:ให้นักเขียนค่ะ รอร้อยตอนจบ :m20:
-
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ ที่มาเขียนต่อถึงแม้ว่าไม่ว่างก็ยังตะเกียดตะกายใช้พลังเฮือกสุดท้ายมานั้งเขียนในพวกเรา
เหล่าเป็ดทั้งหลาย เป็ดอย่างเราไม่ขออะไรมากขอแค่อย่าหายไปไปเฉยๆก็พอ รักนักเขียน<3
ปอลิง กรี้ดอยากอ่านตอนต่อไปแล้วน้าาาา รออย่างใจจดใจจอ
-
อ้าว คุณแม่เป็นลมไปซะแล้ว... o1
ฟื้นขึ้นมาคงดีใจที่ได้เจอลูกชาย
-
เขียนได้อารมณ์มากน้ำตาซึมเลย :monkeysad:
รอตอนต่อไปนะครับ
-
จะเป็นยังไงต่อไปหนอ
เรื่องราวกำลังเข้มข้นทุกขณะ
-
:serius2: อยากอ่านต่อมากกกกกก
:L2: :L2:
-
วันนี้มาต่อให้ด้วยนะครับ Pleaseee :z3:
-
ต่อด่วนจ้า ต่อด่วนจ้า
-
สิงคอมรอนะคะ
-
อ๊าก ก ก ก ค้าง ง ง ง เวอร ...
-
เค้าอยากอ่านต่ออ่ะ..เค้าอยากอ่าน
:impress::impress::impress:
-
ผมว่ามาม่าก็น่าจะยังไม่หมดหรอกมั้ง 555 :laugh:
ในมุมมองของผมนะ
การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันต้องอาศัยความเข้าใจ ทุกคนล้วนต้องแก้ไขและเปลี่ยนแปลงไปพร้อมๆกัน
ยิ่งทิศทางความสัมพันธ์ระหว่างคนในบ้านด้วยกันเองเป็นแบบนี้มาร่วมยี่สิบปีแล้ว
การมีพลัสเพิ่มเข้ามาและด้วยลักษณะเฉพาะของเขาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปมากทีเดียว
ท้ายที่สุดแล้วพีทจะต้องเรียนรู้ ยอมรับ และปรับตัวให้ได้ แล้วจะต้องไปตามพลัสกลับมาด้วยตัวเอง
เพราะต้องไม่ลืิมว่าการจะทำบ้านให้เป็น ครอบครัว ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ทำได้ไม่ยาก
ปล.1 โอ้วว พูดอะไรออกไป ถ้าไม่ตรงใจใครก็ขอโทษจริงๆครับ อิอิ
ปล.2 รออ่านอยู่นะครับ คิดถึงคนแต่ง จ๊วบๆ :z13:
-
ในที่สุดพลัสก็ไม่สามารถโกหกได้ น่ารักจริงๆ
-
:o11: เข้ามารอ
-
:m15: แค่วันเดียวเอง ความลับแตกซะแล้ว
หวังว่าคุณแม่จะไม่เป็นอะไรนะคะ ทุกข์กันมามากพอแล้ว
-
ป้าแก้วรู้ก่อนจะบอกแหงๆ
คุณชายมากนะคะพี่พลัส เล่นไปปีนเก็บมะพร้าวซะ
จะบอกป้าแก้วว่าไปฝึกปีนเก็บที่ฮาวายมาใช่ไหมคะ 555+
คุณแม่เป้นลมล้มตึงไปแล้ว แต่ดีแล้วที่บอกความจริงไป
-
วันนี้จะมาต่อไหมอ่ะ รออ่านอยู่นะ อยากรู้คุณแม่จะว่าไงเมื่อเจอกับพลัสแล้ว อยากรู้อ่ะ ขอร้องนะมาต่อเถอะ :call: :call:
-
พี่พลัสอีกแค่ตอนเดียว พีทเหลืออีกแค่ 15 ตอน ตอนพิเศษอีก 5 ตอนก็จบละครับ
รับรองว่าจะโพสให้อ่านทีละหลายตอน แต่จะขอพักทีละหลายวันเหมือนกันนะครับ
ตอนนี้กะลังประชุมทีมการตลาดชุดใหม่ มีจัดอบรมพนักงานใหม่กลางเดือนนี้อีก
ผมต้องไปบรรยายด้วยอ่ะ งานเยอะมากเลยครับช่วงนี้ ยังไงรอกันนิดนึงนะครับ
แล้วจะมาอัพให้อ่านทีละหลายๆ ตอนชดเชยกันนะคร๊าบบบ อย่าเพิ่งหนีไปไหนกันนะครับ
-
รับทราบค๊าาาาา
-
โอ้ งานเยอะแยะมากมายเลยอ่า สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า ขอให้งานผ่านไปอย่างราบรื่นน๊าา
ไม่ต้องรีบน๊าา อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะคะ อากาศเปลี่ยนบ่อยเดี๋ยวจะไม่สบายซะก่อน
รออ่านตอนต่อไปเรื่อยๆค่า คิดถึงน้องหยกกับพี่พลัส ^^ อ้อ ไม่ลืมๆ คิดถึงคนเขียนด้วย ฮะฮะ
:กอด1:
-
รับทราบคร่า แต่อย่านานนักนะคร่า
-
รับทราบค่ะ....รักษาสุขภาพด้วยค่ะ :กอด1:
-
รับทราบจ้าา เรื่องงานต้องมาก่อน จะรอ
-
พี่พลัสเล่นละครไม่เนียนเลยอ่ะ - 3-~
แต่ก็นะ ยังไงก็แอบรักพี่พีทเบาๆ 55555555555555555.
ขอบคุณนะคร้าบบบบบที่เอามาลงให้อ่าน จะรอติดตามผลงานครับผม :)
-
รอต่อไปค่ะ
คนเขียนมางานการทำก็ดีแล้ว
เวลาว่างค่อยมาต่อนิยายก็ได้ค่ะ
คนอ่านมันว่างงงง
-
:เฮ้อ: เพราะหน้าที่สินะ ที่ทำให้เราต้องห่างกัน
:กอด1: ไม่เป็นไรนะ เค้าจะรอตัว อะจ๊ากกกกก!!!!!! อินมากไป ฮ่า
:L2: :L2: :L2: อ่ะ เค้าให้ดอกไม้เป็นกำลังใจคนแต่งจ้า สู้ๆนะค้า รักษาสุขภาพด้วยนะ
:sad11: แต่ว่า รีบกลับมานะ เค้าจะรอ :n1: สัญญาจ้ะ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ไม่หนีหรอกค้า จะรอติดตาม ^_______________^
พักผ่อนเยอะๆ ไม่ป่วยนะค่ะ
-
เย้ย :o ยังไม่ทันจะถึงครึ่งอาทิตย์เยย ฟามแตกซะแว้ว
รอคนแต่งอยู่นะคะ สู้ๆจ้า เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
รับทราบคะจะรอนะคะ
-
พี่พลัสเหลือแค่ตอนเดียวเองหรอออออ :sad4:
o22
จะรออ่านนะครับ
-
รับทราบคร๊า รอนะคะ แต่ไกล้จบละน่าเสียดายจัง
แล้วตอนของพี่ทอง ไม่มีแล้วหรอค่ะ :L2:
-
รับทราบ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆๆ
-
:call: รออ่านทุกตอนที่เหลือค่ะ (อิอิ โดยเฉพาะตอนพิเศษ)
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อย่าหักโหมกับงานนัก
-
ผิดคาดแฮะ
ตอนแรกก็นึกว่าความจะแตกภายในสอง สามวันเสียอีก
แต่นี่แตกภายในวันเดียว :m20:
:กอด1:
-
รักแท้รอได้ค่ะ
-
รักแท้รอได้ค่ะ
-
ไม่มี NC หรอ o18 o18
-
ไม่หนีไปไหนหรอกจ้า~
รออ่านน๊า
:z2:
-
สู้ๆนะคะ รอติดตามอยู่ อย่างเข้มข้นมาก
อยากถามนิสสสสนึงว่า..มีโครงการรวมเล่มไหมค่ะ เรื่องนี้สนุกมากกก o13
-
:m20: :laugh:
:pighaun: :haun4: :jul1:
:m15: :monkeysad: :sad11: :o12:
:-[ :m25: :m16: :angry2: o22 :L2:
ตามรูปเลย
แค่วันแรกก้อไม่รอดแล้ว พลัสเอ้ย
เลยคุณพ่อสิน่ะ
รอตอนพีช
-
รับทราบค่ะ
-
o22 ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากกกกกกกกกกก :serius2:
-
สู้ๆนะคะ รอติดตามอยู่ อย่างเข้มข้นมาก
อยากถามนิสสสสนึงว่า..มีโครงการรวมเล่มไหมค่ะ เรื่องนี้สนุกมากกก o13
ตอนนี้ยังไม่มีเวลาปั่นต่อเลยอ่ะครับ แล้วเค้ารวมเล่มกันยังไงอ่ะครับ
-
เมื่อไหร่จะมาอ่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ :call: :call: :call:
-
:a11: :a11:แวะมาดัน :a11: :a11:
-
ค้างโคตร TOT
มานั่งอ่านตอนตีหนึ่งตอนแรกกะไปนอนนานแล้ว
ติดเรื่องนี้นี่แหละ อัพแทบทุกหน้าเลย
รีบมาอัพนะฮ้าบ จะรอฮ้าบ :)
-
เธอบอกให้ลืมให้หมด
-
แวะมาดัน กับมารอ...
เดี๋ยวเรื่องตกหาย...555
-
แวะมารอ และรอได้ค่า เพราะอิชั้นก้อวุ่นๆเหมือนกัน จะได้ มีเพื่อนยุ่ง :laugh:
-
พี่หมอสู้ๆนะคะ พักผ่อนมากๆ รอได้เสมอค่ะ :ped149:
-
คิดถึงนะ แต่ยังมาต่อไม่ได้ ต้องเอาตอนว่างๆ จริงๆ ไม่งั้นแต่งทีไรไม่สมูทโดนใจตัวเองจะไม่กล้าลงให้อ่านอ่ะคับ
-
:call: :call: :call: :call:
-
ตามสบายค่ะ มาเมื่อพร้อม...
แวะมาบอกว่าคิดถึงเหมือนกัน.... :กอด1:
-
อ๊าคคคคคค
คุณแม่เป็นลมเลยอ่ะ
อ่านแล้วน้ำตาซึม
รออ่านตอนต่อไป ไม่หายแน่นอนจ้า
-
:m13:มาแอบรอ
-
ค้างเวอร์.......... รอนะจ๊ะ
-
:sad4:ยังไม่มมต่ออีกเหรอครับ คิดถึงๆๆ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:ยังไม่มาเหรอครับ คิดถึงๆๆ ดันๆๆ :m31:
-
ยินดีรอครับ ไม่หนีไปไหนอยู่แล้ว
-
นักเขียนรีบมาแต่งต่อเร็วทุกคนรออยู่นะค่ะ
นักอ่านทุกท่านไม่มีใครหนีไปไหนอยู่แล้ว
หนูนานแค่ไหนก็จะรอค่ะ ขออย่าทิ้งเรื่องนี้ก็พอแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนค่ะนะ :bye2:
ปอลิง อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดดดดดดด :z3:
-
รออยู่นะคะ
-
คิดถึงค่ะ ยังมาต่อไม่ได้ไม่เป็นไร รอได้จ้า *นั่งรอต่อไป* ^^
-
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m5: :m5: :m5:
-
:z3:คิดถึงเมื่อไหร่จะมาครับ ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z10: :z10:
-
:oni3: เค้าคิดถึงน๊าาาาา จงมาๆๆๆ :oni3:
-
คิดถึงเวอร์อ่ะ
-
รีบ รีบ มาอัพต่อหน่าาาา
รอออออ อย่าง ห่วงๆ
-
เเวะมาส่อ อื้ม นักเขียนยังไม่มา
มาเร็วๆนะค่ะ ทุกคนรออยู่เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:z10: :z10:ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แวะมาเยี่ยมๆมองๆ
คนเขียนยังไม่มาต่อ คนอ่านก็รออ่านต่อไป
ส่งกำลังใจไปให้อีกหนึ่งแรง อิอิ
:กอด1:
-
พี่พลัสกับพี่หยกสบายดีไหนหนอ คุณแม่ฟื้นรึยัง เมื่อไรพี่พลัสจะไปเจอกับคุณป้าของพี่หยกสักที
-
แวะมาเดินรอเล่น....อิอิ
คิดถึงค่ะ.......
-
รออยู่น่าาา
-
ใจเย็นนะคร๊าบ กะลังรีบเคลียร์ธุระให้ว่าง เพื่อจะได้มีสมาธิดำเนินเรื่องต่อให้นะครับ มีบางตอนอยากปรับเปลี่ยนด้วยซ้ำเพราะเขียนแบบไม่มีสมาธิเท่าไร ตัวคนเขียนเองไม่ชอบเลย มันไม่ค่อยสมูท เขียนเสร็จก็ไม่มีเวลาตรวจทานตัวอักษร ก็เลยต้องรอเวลาว่างๆ จริงๆ มาเขียนจะให้ความรู้สึกได้ดีกว่าอ่ะครับ อดทนรอนะครับ ไม่ได้หนีไปไหนแน่นอนครับ ^^
-
ค๊าาา เป็นกำลังใจให้นะคะ (จะรออย่างใจเย็น อิอิ)
-
คนอ่านก็ไม่หนีไปไหนเหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียน สู้ๆ :L2:
-
เรื่องนี้แซ่บจิงๆ ครบทุกรส
รอตอนต่อไปอยู่นะ รีบๆมาล่ะ เค้ารออยู่
-
แวะมารอ คิดถึงเรื่องนี้สุดใจขาดดิ้น :กอด1:
-
หายไปไหนค่ะ กลับมาได้แล้ว ใจจะขาดอยากอ่านนิยาย
-
รอบนี้นานมากกกกกกจิงๆ ฮ่าาาา คิดถึงน้องหยกมากกกกก รักหยก
-
เต้น :z2: :z2:
:กอด1:
-
แวะมาดัน....อึ้บๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
+เป็ด พร้อมเข้ามารอค่ะ , รอต่อไปอย่างมีความหวัง :impress2: :impress2:
-
หายไปนานมากเลย เมื่อไหร่จะมาต่อค่ะเนี่ย คิดถึงๆ
-
มารอรอรอๆ
-
แวะมาเยี่ยม และส่งความคิดถึงค่ะ
-
รอๆๆๆๆๆ รออยู่น้าาาา ><
-
มารอจ้า :z2:
-
ยังรออยู่น้าาา ^^
-
กลับมาไวไวนะครับ
-
มารายงานตัวคร๊าบ ว่ายังไม่หนีไปไหน ต้นเดือนเมษายนนี้ผมลาพักร้อนยาว ได้อ่านยาวจุใจแน่นอนคร๊าบ อดใจรอนิ๊ดนึงน๊า อาจจะได้อ่านยาวกกว่า 100 ตอนด้วยซ้ำ พักร้อนรวดเดียวครึ่งเดือนเลย ^_^
-
จะรอนะคร่า
-
รับทราบ! เลือดคงท่วมจอแน่ๆ
-
โอวว งั้นรออีกหน่อยได้
มาทีเดียวร้อยตอนรวด :z2: :z2:
:กอด1:
-
จะรอคัฟ
จาก: นักอ่าน ประเทศ ลาว
-
จะรออ่านนะค๊าบ :L2:
-
นานไปจะร้องไห้ คถ หยก แฮ่
-
ช่วงต้นเดือนเมษา ผมก็ไม่ได้ไปไหน จะนั่งรออ่านให้จุใจเลยครับ เอาใจช่วยให้เขียนได้ 100 ตอนนะครับ
-
โอ้ววว มารายงามตัวพร้อมของกำนัลแบบนี้ ดีใจจัง ให้+1
ช่วงเมษามีเวลาว่างหนึ่งอาทิตย์ กรี้ด แค่คิดก็มีความสุขแล้วนอนอ่านนิยายเรื่องนี้ล่ะ
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ เราจะอดทนรอต่อไป
-
:sad4: :sad4:ตั้งหน้าตั้งตารอออออออออออออออ o13
-
ค๊าาาา (ดีใจเบาๆ)
-
o13
-
เย้ ! ดีใจจัง จะรออ่านต่อนะ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ว้าววววววววว ดีใจด้วยค่ะ พักร้อนเป็นครึ่งเดือนได้ด้วย ยังงี้ก็ได้อ่านยาวววววววววววววววว เลยสินะ รอค่ะ ^^
-
:mc4: อาทิตย์หน้าจะได้เจอ พี่พลัส น้องหยก และเหล่าผองเพื่อนแล้ว
:pig4: คนเขียนที่หยุดยาวเพื่อให้คนอ่านได้อ่านจุใจ
-
:mc4: :mc4: o13 รับทราบค่ะ.....
-
สุดยอดเลยค่ะ หยุดยาวสงกรานต์เจอกันค่ะ :z1:
-
จะรออ่านนะค๊า
ไม่ยาวจริงนี่ไม่ให้อภัยเลยนะคะ
^^
-
อ๊ายยย >///<
จะรออ่านแบบยาวๆ รวดเดียวเลยน๊า~
เดือนเมษาๆๆ :o8:
-
รออยู่นะค่ะ สัญญานะว่ามาลง ต้องยาวววววววววววว :laugh: :laugh:
-
เข้ามาลงชื่อว่ารออ่านด้วยคนเน้ออ
สัญญาแล้วนะ จัดมายาวๆๆ แถมหวานๆๆด้วย
-
คถ หยก :(
-
รออยู่นะคะ :z2: :z2: :z2:
-
นั่งรอจนสว่างเลยค่ะวันนี้ :oni1:
-
ใจเย็นๆ นะครับ กะลังรีบปั่นให้อยู่ครับ น่าจะวันมะรืนนะครับ ถึงจะลงให้รวดเดียวหลายๆ ตอน ช่วงนี้มีเวลาขออ่านทวนคำผิด ตรวจทานเนื้อเรื่องให้เรียบร้อยก่อนลงให้อ่านกันนิ้สนุงนะค๊าบบบ
-
:call: :call: :call: :call:
-
ใจเย็นๆ นะครับ กะลังรีบปั่นให้อยู่ครับ น่าจะวันมะรืนนะครับ ถึงจะลงให้รวดเดียวหลายๆ ตอน ช่วงนี้มีเวลาขออ่านทวนคำผิด ตรวจทานเนื้อเรื่องให้เรียบร้อยก่อนลงให้อ่านกันนิ้สนุงนะค๊าบบบ
มารออ่าน...รอลุ้น :m13:
-
o4
แช่น้ำรอ อิอิ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 80 “ณัฐวนิช”
วันนึงมันไม่เคยมีใคร แต่ในวันนึงมันต้องดีดังใจ สักวันนึงวันที่โลกอันยิ่งใหญ่ จะมองว่าฉันมีความหมาย อาจมองดูเหมือนยังไกลห่าง อาจดูพร่ำเพ้อละเมอ แต่ต้องลองให้รู้ไปเลย คิดว่ารวย จะรวย จะดี จะดัง จะลุย ไม่ท้อ ไม่ยอม ไม่หยุด จะรวย จะรวย
พวกเราทุกคนได้แต่นั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ผมได้แต่โทษตัวเองอยู่ในใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น หากคุณแม่เป็นอะไรไปผมจะมีหน้าไปอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่พีทได้ยังไงกัน ผมทำอะไรลงไป เริ่มต้นทุกอย่างด้วยดีแท้ๆ แต่เพราะความงี่เง่าของตัวเอง จึงทำให้เกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมา ในตอนนี้ผมไม่กล้าเงยหน้ามองใครทั้งนั้น ได้แต่ซบใบหน้าลงบนฝ่ามือตัวเองอยู่อย่างนั้น
“คุณ...คุณพลัสค่ะ” เสียงป้าแก้วทำให้ผมจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมามอง ป้าแก้วไม่มีสีหน้าจับผิด หรือโกรธเคืองใดๆ เลย สายตาของป้าแก้วกลับดูอบอุ่น และมีแต่ความห่วงใยให้มา ป้าแก้วเพียงจับปลายนิ้วผมขึ้นไปพิจารณาแผลที่โดนแก้วบาดเมื่อตอนทานอาหาร
“ป้าว่าคุณพลัสไปทำแผลก่อนดีไหมค่ะ ป้ากลัวแผลจะติดเชื้อ นี่เลือดก็แห้งหมดแล้วด้วย” ป้าแก้วพยายามดึงผมให้ไปทำแผลที่โดนแก้วบาด แต่ในใจผมยังอยากรอว่าคุณหมอจะออกมารายงานอาการคุณแม่ว่าอย่างไรบ้าง
“ไปเถอะนะคะ คุณแม่แค่เป็นลมเท่านั้น ตอนนี้อยู่ในความดูแลของแพทย์ด้วย ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกค่ะ ห่วงตัวเองก่อนนะคะ หากคุณมลเห็นแผลที่มือคุณพลัสคงต้องดุป้าแก้วแน่ๆ ไปทำแผลใช้เวลาไม่นานหรอกค่ะ” ผมต้องยอมเดินจามป้าแก้วไปให้พยาบาลล้างแผล และทำแผลสดให้ในห้องฉุกเฉิน หลังจากทำเสร็จเราไม่ได้กลับไปนั่งที่เดิม แต่ป้าแก้วดึงแขนผมให้มานั่งคุยกันอีกมุมหนึ่ง
“คุณพลัสคะ ป้ามีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ ตอนแรกป้าคิดว่าคุณเป็นคุณพีทเสียอีก เกือบจะเรียกไปว่ากันแล้วเชียว” ป้าแก้วเปิดประเด็นจนผมงง
“อ้าว...นี่ป้าแก้วไม่ได้จับผมได้ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเหรอครับ ผมเข้าใจว่าป้าแก้วรู้แล้วเสียอีกว่าผมไม่ใช่พี่พีท” ผมสับสนขึ้นมาทันที เพราะเดาได้เลยว่าเรื่องที่ป้าแก้วจะเรียกมาคุยต้องไม่ใช่เรื่องของผมแน่นอน
“ป้าก็ตกใจแทบเป็นลมเหมือนกันค่ะ ป้าดีใจมากจริงๆ ที่รู้ว่าคุณพลัสกลับมาแล้ว ป้าอยากคุยกับคุณพลัสมากมายว่าที่ผ่านมาคุณพลัสมีความเป้นอยู่ยังไง แต่ตอนนี้เรื่องที่สำคัญกว่านั้น คือ...ป้าไม่กล้าเล่าให้คุณผู้หญิงฟังเท่าไร เป็นเรื่องที่คุณพีททำเอาไว้น่ะสิคะ” ป้าแก้วเหลียวซ้ายแลขวาเหมือนกับกลัวใครมาได้ยิน ทำเอาผมต้องตั้งใจฟัง
“ป้าทราบทันทีเลยค่ะว่านี่คือแผนของคุณพีทแน่นอน ที่ให้คุณเข้ามาอยู่ในบ้านแล้วบอกทุกคนว่าเป็นคุณพีท กลับมานะคะ ป้าจะเอาเรื่องให้หนักเลยเชียว แถมยังมีเรื่องแฟนคุณพีทอีกค่ะ ที่ป้าจะจัดการให้หนักเลย” ป้าแก้วดูมีท่าทีเป็นกังวลมากกับเรื่องนี้ ส่วนผมยังจับต้นชนปลายไม่ถูก
“วันมะรืนนี้คุณผู้ชายจะกลับมาแล้ว ป้าอยากขอให้คุณพลัสไปจัดการเรื่องหนึ่งให้เรียบร้อยก่อนที่คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงจะรู้เรื่องน่ะค่ะ” ป้าแก้วดึงมือผมมากุมเอาไว้ เหมือนว่าเรื่องนี้สำคัญมาก ผมจึงได้แต่พยักหน้ารับปากไปก่อน ถ้าเป็นเรื่องของพี่พีท ยังไงผมก็ต้องช่วยอยู่แล้ว
“คุณพีททำแฟนเก่าท้องค่ะ เธอมีลูกฝาแฝดด้วย แต่เป็นชายและหญิง เรื่องนี้คุณพีทยังไม่ทราบ” ผมทำตาโตทันทีที่ได้ยิน เรื่องนี้คงเป็นเหตุให้ป้าแก้วมองผมอย่างจับผิดมาตลอดสองวันที่ผ่านมานั่นเอง
“แล้วป้าทราบได้ยังไงล่ะครับ” ผมอยากรู้ที่มาที่ไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ขึ้นมาทันที และในส่วนหนึ่งก็รู้สึกดีใจมากที่ผมมีหลานชายกับหลานสาวเป็นฝาแฝดเช่นกัน
“พี่ชายของแฟนเก่าคุณพีท เธอมาหาคุณพีทที่บ้านเมื่ออาทิตย์ก่อนค่ะ เธอมาโวยวายเรื่องที่คุณพีททำน้องสาวเธอท้อง แล้วหนีไปเรียนต่อที่อเมริกาโดยไม่รับผิดชอบ แถม..เอ่อ...คือ...คุณพลัสอย่าเพิ่งตกใจนะคะ” ป้าแก้วเล่ามาถึงจุดนี้ก็กลืนน้ำลายเสียงดัง แถมยังมีแววตาที่เศร้าหมองขึ้นมาทันที
“คุณหนิงแฟนเก่าคุณพีท พอเธอคลอดลูกแล้วเธอก็เสียชีวิตค่ะ เธอตัวเล็กมาก และคลอดแบบไม่ถูกอนามัยจึงเสียเลือดมากจนทำให้เสียชีวิต” ป้าแก้วน้ำตาซึมออกมา
“ฮ้า...แล้วทำไมถึงเป้นอย่างนั้นล่ะครับ” ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอไม่ไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาล
“คือ...เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอท้องค่ะ จึงได้แต่อยู่ในหอพักจนกระทั่งคลอดเอง โชคดีที่มีคนในหอพักมีอาชีพเป็นพยาบาลมาช่วยเด็กไว้ทัน แต่กว่าจะตามรถพยาบาลจะมาก็ช่วยชีวิตคุณหนิงไว้ไม่ได้เสียแล้ว ตอนนี้เด็กยังอยู่ในตู้อบที่โรงพยาบาล พี่ชายคุณหนิงก็เลยจะมาเอาเรื่องกับคุณพีทน่ะสิคะ ป้าให้เด็กในบ้านเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ แต่คิดว่าคงปิดไว้ได้ไม่นานหรอกค่ะ” ป้าแก้วเล่าไปด้วยท่าทางหดหู่เสียเหลือเกิน
“แล้วป้าจะให้ผมช่วยยังไงล่ะครับ” ผมยังนึกไม่ออกว่าจะช่วยพี่พีทได้ยังไง ในเมื่อตัวผมเองยังเอาตัวไม่รอดเลย
“ป้าอยากให้คุณพลัสไปแสดงตัวเป็นน้องชายคุณพีทกับทางฝั่งนั้น เพื่อขอรับผิดชอบหลาน และขอรับผิดชอบเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อน เมื่อคุณพีทกลับมา ป้าจะหาทางอธิบายกับคุณผู้หญิงและคุณผู้ชายเอง คงต้องไปขอขมากันชุดใหญ่อีกทีค่ะ” ป้าแก้วดูมีท่าทีหนักใจเสียเหลือเกิน
“ได้ครับ ผมทำแทนพี่พีทได้แน่นอนในเรื่องนี้ ยังไงผมก็อยากเห็นหน้าหลานเหมือนกัน” ผมรับอาสากับสิ่งที่ป้าแก้วต้องการทันที โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
“แต่เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกคุณพีทเธอเลยค่ะ ป้ากลัวมีผลกระทบกับการเรียนของเธอ อีกไม่กี่วันเธอก็จะเรียนจบแล้วแท้ๆ ป้าคิดว่ารอเธอกลับมาแล้วค่อยบอกเรื่องนี้จะดีกว่านะคะ” ป้าแก้วมีเหตุผล ทำให้ผมไม่กล้าเล่าให้น้องหยกฟังเหมือนกัน ไว้รอให้พี่พีทกลับมาก่อนค่อยว่ากันอีกทีจะดีกว่า
“พลัส...ป้าแก้วครับ อยู่นี่เอง แม่นายฟื้นแล้วพลัส เรียกหานายใหญ่เลย รีบไปดูเถอะ” โตโต้วิ่งมาตามหาผมพร้อมร้องเรียกเสียงดัง
“ป้าแก้ว รีบไปหาคุณแม่กันเถอะครับ” ผมฉุดป้าแก้วให้วิ่งตามโตโต้ไปที่เตียงคุณแม่อย่างเร่งรีบทันที คุณแม่นอนอยู่บนเตียงมีสายน้ำเกลือติดอยู่ที่แขน ทำให้ผมนึกถึงคุณตาคุณยายตัวเองในตอนนั้น น้ำตาเลยไหลพรากออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ตาพลัส...ตาพลัสลูกแม่ มานี่เร็วๆ ลูก มาให้แม่กอดลูกเร็วๆ แม่อยากเจอลูกเหลือเกิน” คุณแม่ร้องบอกผมพร้อมยื่นสองแขนอ้าออก เหมือนจะไขว่คว้าตัวผมอย่างร้อนรน ใบหน้าคุณแม่ดูอิ่มเอิบไปด้วยความดีใจ น้ำตาแห่งความปิติไหลนองออกมาเต็มใบหน้า
“พลัสอยู่นี่ครับแม่ พลัสขอโทษนะครับที่ทำให้แม่ต้องตกใจ พลัสอยากเจอแม่เหลือเกิน พลัสดีใจนะครับที่แม่ไม่เป็นอะไร พลัสขอโทษอีกครั้งครับ” ผมถลาเข้าไปโอบกอดคุณแม่พร้อมยกมือพนมไหว้ขอโทษหลายครั้ง รู้สึกเสียใจที่ทำให้คุณแม่ต้องตกใจจนเป็นลมเข้าโรงพยาบาลแบบนี้
“ไม่เป็นไรลูก แม่ไม่โกรธเลย แม่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมลูก ลูกพลัสของแม่จริงๆ ใช่ไหม” คุณแม่รีบกุมมือผมเอาไว้ พร้อมส่ายหน้าแรงๆ จากนั้นก็ใช้สองมือประคองใบหน้าผมมาพิจารณาใกล้ๆ ท่านยิ้มให้ผมอีกครั้ง ผมจึงยิ้มตอบพร้อมพยักหน้าเบาๆ เราสองคนประสานสายตากันเนิ่นนาน แม่บังเกิดเกล้ามองผมด้วยแววตาไหวระริก ไปทั่วใบหน้าเหมือนจะเก็บความทรงจำอันนี้ไว้ให้นานที่สุด
“คุณหมอบอกให้คุณแม่กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ ท่านบอกว่าคุณแม่ไปเป็นอะไร แค่ตกใจมากเกินไป แล้วเพลียจากการเดินทางหลายชั่วโมงบนเครื่องบิน จึงทำให้เป็นลมไปเท่านั้น” พี่บาสเข้ามาบอกเราสองคน ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาถอดสายน้ำเกลือ พร้อมช่วยผมพยุงให้คุณแม่ลุกขึ้นจากเตียง คุณแม่ปฏิเสธที่จะนั่งรถเข็นแต่บอกให้ผมเป็นคนพาท่านไปขึ้นรถกลับบ้านแทน
ป้าแก้วยืนคุยกับคุณหมอพร้อมรับยาจนเรียบร้อยแล้วเดินตามเรามาขึ้นรถเบนซ์คันใหญ่ ป้าแก้วนั่งด้านหน้ากับคนขับ ส่วนผมนั่งข้างหลังกุมมือคุณแม่ไปตลอดทาง โตโต้กับพี่บาสกลับไปด้วยรถอีกคัน จนมาถึงบ้าน เรานั่งคุยกันที่ชุดรับแขก ผมเล่าเรื่องราวชีวิตต่างๆ นานาที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดให้คุณแม่กับป้าแก้วฟัง ท่านทั้งสองลงความเห็นว่ารอคุณพ่อกับพี่พีทกลับมาแล้ว จะไปกราบคุณตาคุณยาย และแม่ทิพย์ของน้องหยก และจะไปเที่ยวอัมพวาด้วยเลย ผมดีใจมากที่ท่านตอบรับแบบนี้ ผมจะได้มีโอกาสไปแนะนำให้รู้จักไอ้ทอง น้องพลอย และทุกๆ คนที่เคยมีบุญคุณกับผมทั้งหมดที่นั่นด้วย
“แล้วน้องหยกนี่เป็นอะไรกับเราหรือเปล่าตาพลัส เวลาเล่าให้ฟังเรื่องน้องหยกตั้งแต่ตอนเล็กๆ จนมาเจอกันอีกครั้งนี้ดูเรามีความสุขมากเลยนะจ้ะ แม่รู้สึกว่าเราเล่าข้ามไปบางช่วงบางตอนนะ” คุณแม่พูดทำทีเหมือนจับผิดผม ทำให้รู้สึกกระอักกระอวนใจมากที่จะยอมรับ จึงได้แต่เงียบไม่กล้ารับหรือปฏิเสธอะไรออกไป
“ไหน...มานี่สิลูก” คุณแม่เรียกให้ผมขยับเข้าไปใกล้ พี่บาสกับโตโต้ได้แต่มองตาม ทำหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะช่วยผมยังไงดี ป้าแก้วก็อมยิ้มมองผมอย่างนั้น รู้สึกเขินชอบกล
“ไม่ว่าเราจะเป็นอะไร จะรักจะชอบใครแบบไหน ขอให้ลูกของแม่เป็นคนดี คนที่ลูกของแม่รักเป็นคนดี เท่านี้แม่ก็พอใจแล้วจ้ะ อย่าคิดมากเลย วันนี้แม่ได้ลูกของแม่คืนมา แม่ไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้อีกแล้วในชีวิต” คุณแม่ลูบหัวผมเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบโยนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ทำเอาผมมีกำลังใจมากขึ้น
“คุณแม่ครับ คือ...ผมกับน้องหยก เอ่อ...” เอาเข้าจริงผมก็ไม่กล้าสารภาพ ได้แต่มองหน้าคุณแม่ที มองคนอื่นที จะพูดต่อก็พูดไม่ออก
“คุณป้าน้องหยกทราบไหมจ้ะว่าลูกเป็นอะไรกับหลานชายของเขา ให้แม่พาลูกไปอธิบายให้คุณป้าของน้องหยกเข้าใจดีไหม แม่ช่วยลูกได้นะ แม่เต็มใจจ้ะ” คุณแม่พูดเองเออเองเสร็จสรรพ ทำเอาผมอึ้งจนพูดไม่ออก
“รอให้คุณพ่อกลับมาก่อน แม่จะอธิบายให้คุณพ่อเข้าใจเอง แล้วเราจะพาลูกไปอเมริกา ไปขอตัวน้องหยกมาอยู่ด้วยกันที่เมืองไทย หรือจะส่งลูกไปเรียนต่อที่อเมริกาก็ค่อยว่ากันอีกที แล้วแต่วามเห็นของทางฝั่งนั้นดีไหมจ้ะ” คุณแม่ยังพูดต่อ ทำให้ผมซึ้งใจในความรักที่คุณแม่มอบให้อย่างสุดซึ้ง
“ลูกอยากให้แม่ขอน้องหยกมาเป็นลูกชายแม่อีกคนก็ยังได้นะ แม่...อุ๊ย...โถ...เรื่องแค่นี้เอง ไม่เอาน่า ตัวออกจะใหญ่นะพลัส อย่าขี้แยนักสิลูก” คุณแม่ยังพูดไม่จบ แต่ผมว่ามันมากพอแล้วจึงถลาตัวไปกอดคุณแม่เอาไว้ ผมต้องร้องไห้ด้วยความดีใจอย่างห้ามไม่อยู่ ผมดีใจจังเลยที่ชีวิตของผมยังมีช่วงเวลาแห่งความสุขนี้อยู่
“คุณมลใจดีจังเลยนะคะ รอฟังคุณพลัสพูดบางสิคะว่าจะเอายังไง เล่นคิดเองเบ็ดเสร็จแบบนี้ เจ้าตัวยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย” ป้าแก้วพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ท่าทางเหมือนไม่ได้รังเกียจที่ผมรักชอบกับผู้ชายเลยแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้ผมมีความสุขมากขึ้นไปอีก
“นี่มลตั้งใจทำนะคะ อยากทำให้ลูกมีความสุขแค่นี้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย” คุณแม่ยิ้มแย้มเหมือนมีความสุขเหลือเกิน ผมอยากรีบบอกข่าวดีในเรื่องนี้ให้กับน้องหยกได้ฟังเป็นคนแรกเหลือเกิน ในมือเผลอกำโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงแน่น
“อยากโทรบอกแฟนเหรอลูก ไปสิจ้ะ ฝากบอกด้วยนะว่ามาเที่ยวเมืองไทยคราวหน้าแม่ชวนให้มาพักที่บ้านเรา แม่จะพาไปกราบตากับยาย และคุณแม่ทิพย์ของน้องหยก แม่จะทำบุญใหญ่ให้พวกท่านเลยจ้ะ” คุณแม่พูดจบ ผมทรุดตัวลงไปกราบขอบคุณท่านแทบเท้า ทำเอาทุกคนตกใจ
“พลัส ลุกขึ้นมาก่อนลูก” คุณแม่ดึงตัวผมขึ้นมากอดเอาไว้
“พลัสขอบคุณแม่มากครับ ลำพังแค่ไม่รังเกียจน้องหยกพลัสก็ดีใจมากแล้ว แม่ยังกรุณากับคุณตาคุณยาย และแม่ทิพย์อีก พลัสดีใจมากเหลือเกินครับแม่” ผมยังคงนั่งคุกเข่าอธิบายความในใจ
“โธ่...ลูกแม่ พวกท่านมีบุญคุณกับลูกขนาดนั้น แม่จะไม่สนใจเรื่องนี้ได้ยังไงกัน ยังไงท่านกก็ไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แม่คงทำได้ดีที่สุดเท่านี้ล่ะลูกแม่” เราสองคนยิ้มให้กันจนได้ยินเสียงสะอื้นของป้าแก้ว
“ตายแล้ว...ขอโทษค่ะ ป้าซึ้งมากไปหน่อยเลยเผลอสะอื้นเสียงดังไป ขอโทษนะคะ” ป้าแก้วรีบดึงกระดาษทิชชู่ที่โต๊ะรับแขกมาเช็ดหน้าเช็ดตา ทำเอาพวกเราพลอยขำกันเบาๆ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต คุณแม่เตือนผมด้วยการสะกิดให้ออกไปโทรศัพท์หาน้องหยกได้แล้ว ผมยิ้มรับแล้วรีบออกไปด้านนอกทันที
“หยกครับ พี่มีข่าวดีจะบอก” พอหยกรับสายปุ๊บผมก็รีบชิงพูดทันที
“ข่าวดีบ้าอะไรพลัส โทรมาทำไมเช้ามืดแบบนี้ ไว้สายๆ ค่อยคุยสิวะ” เสียงพี่พีทดังเข้ามาในสาย แล้วพี่พีทไปอยู่กับน้องหยกได้ยังไง ผมไม่ได้รู้สึกหึงแต่รู้สึกงงมากกว่า ว่าทำไมพี่พีทถึงไปรับสายน้องหยกได้
“พลัส...พีท พลัสโทรมาเหรอลูก ขอพ่อคุยด้วยหน่อยสิ” เสียงผู้ชายดังเข้ามา ถ้าผมเข้าใจไม่ผิดคงเป็นคุณพ่อ แล้วคุณพ่อไปอยู่ที่นั่นด้วยได้ยังไง ยิ่งทำให้สับสนมากขึ้นไปอีก
“ลูก...เอ่อ...พลัส พลัสใช่ไหมลูก พีทโทรมาเล่าให้พ่อฟังหมดแล้ว วีซ่าอเมริกาของพ่อยังไม่หมดอายุพ่อก็เลยบินด่วนมาหาพีทเมื่อวานนี้ ตอนนี้พ่อกับพีทอยู่ที่บ้านน้องหยกนะลูก คือ...” ผมกดตัดสายทันทีด้วยความตกใจ พี่พีทโทรไปเล่าให้พ่อฟังทำไม แล้วพ่อรู้อะไรเกี่ยวกับน้องหยกบ้าง ทำเอาผมตกใจหมดเลย นี่จะทำยังไงดี ผมเดินไปเดินมาด้วยความว้าวุ่นใจ ดันเผลอไปกดตัดสายทั้งที่ยังไม่ได้ทักทายคุณพ่อสักคำ เรื่องนี้ไม่ทันตั้งตัวเอาจริงๆ งงไปหมดแล้ว
“ตาพลัส...พลัสอยู่ไหนลูก” เสียงคุณแม่ดังแว่วเข้ามา ผมจึงรีบโผล่หน้าไปดู คุณแม่เดินถือโทรศัพท์มือถือมาด้วย ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าคงเป็นคุณพ่อโทรเข้ามาหาคุณแม่แน่ๆ แล้วผมจะอธิบายคุณพ่อยังไงดี
“พ่อโทรมาจ้ะลูก พ่อตื่นเต้นมากเลยรู้ไหม นี่บินไปหาพีทที่อเมริกาทันทีที่ทราบเรื่องของลูกเลยนะ ตาพีทนักวางแผนตั้งใจจะแอบบอกให้คุณพ่อไปสู่ขอน้องหยกกับคุณป้าที่นั่นโดยไม่บอกลูก แล้วจะพากันกลับมาเมืองไทยเพื่อให้เป็นของขวัญลูกน่ะจ้ะ คุณพ่อมีข่าวดีจะบอกลูกด้วยตัวเองด้วยนะ รับโทรศัพท์สิลูก” คุณแม่พูดจบโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นทันที
“สะ...สวัสดีครับ” ผมเกิดอาการประหม่าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ข่าวดีเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตื่นเต้นที่ได้คุยกับคุณพ่อ และตื่นเต้นยิ่งกว่าที่คุณพ่อทราบเรื่องน้องหยกแล้ว แถมยังจะไปสู่ขอให้ผมอีก
“พลัส อย่าเพิ่งตกใจนะลูก พอดีพีทวางแผนให้พ่อมาขอน้องหยกไปเป็นลูกบุญธรรม และขอให้ลูกได้แต่งงานกับน้องหยกที่เมืองไทย นี่พ่อมาเจรจากับทางคุณป้าของน้องหยกแล้ว ทางนี้เปิดรับทางเราดีมาก และยอมยกให้โดยไม่ขอสินสอดอะไรเลย แต่ขอให้พ่อสัญญาว่าจะดูแลน้องหยกให้ดีเท่านั้นก็พอ” คุณพ่อเปิดฉากด้วยการพูดเรื่องน้องหยก ผมไม่ทันตั้งตัวจริงๆ ในใจอยากจะพูดคุยกับคุณพ่อในเรื่องของเราพ่อลูกกันมากกว่า แต่มีเรื่องนี้เข้ามาเพราะฝีมือพี่พีทจอมแสบแน่ๆ กลับมาจะอัดให้น่วมเลย
“เอ่อ...ครับ แล้ว เอ่อ...คือ...คุณพ่อไม่โกรธเหรอครับที่ผมรักกับผู้ชายด้วยกัน” ผมเอ่ยปากถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ไม่แน่ใจว่าทั้งหมดนี้ คุณพ่อจะเต็มใจทำให้ผมจากใจจริงหรือเปล่า หรือแค่ดีใจที่ผมกลับมาแล้วเท่านั้น ก็เลยยอมให้ผมคบกับน้องหยก
“ลูกพ่อ ต่อให้ลูกจะรักจะชอบเพศไหน หรือชอบใครพ่อก็ไม่ว่าหรอก ขอให้เป็นคนดีก็พอ พีทมันรับรองให้ลูกแล้วว่าน้องหยกเป็นคนดีมาก นี่พ่อก็มาเจอกับตัว แถมคุณป้าของหยกก็น่ารักมากจริงๆ พ่อดีใจด้วยซ้ำที่ได้ลูกชายของพ่อกลับคืนมา ตอนที่รู้ข่าวจากพีทพ่อแทบจะบินกลับเมืองไทยไปคืนนั้นเลย แต่ไอ้พีทมันห้ามพ่อไว้ ให้มาขอน้องหยกให้ลูกกลับไปด้วยกัน พ่อเลยตัดใจยอมมาอเมริกานี่ไง พ่ออยากเจอหน้าลูกพ่อแทบแย่แล้วรู้ไหม” คุณพ่อพูดยาวจนแทบไม่หายใจ แต่ผมก็ตั้งใจฟังทุกคำ
“คุณพ่อครับ ผมขอบคุณมากครับ ผม...ฮึก ผมดีใจที่สุดในชีวิตเลยครับพ่อ ผมรักพ่อกับแม่มากครับ” ผมกลั้นน้ำตาแห่งความดีใจเอาไว้ไม่อยู่ พ่อกับแม่แท้ๆ ผมช่างประเสริฐแท้ๆ ผมไม่เสียใจเลยที่เพิ่งได้เจอท่านทั้งสอง ชีวิตนี้ผมคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
“โธ่...ลูกพ่อ อย่าร้องไห้สิลูก เราเป็นลูกผู้ชายนะ ยังมีแฟนเราที่ต้องดูแลอีกคนรู้ไหม เข้มแข็งหน่อยนะลูก คิดว่าพรุ่งนี้คงได้เจอกันพร้อมหน้าแล้วล่ะ พ่อจองเที่ยวบินแรกไว้แล้ว คุณหลินกับน้องหยกจะไปกับเราด้วย พ่อจัดการเรื่องค่าเดินทางและที่พักไว้แล้ว เราจะทำการสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราวนะลูก จัดกันในครอบครัวเรา พ่อให้พีทเชิญเพื่อนๆ ลูกทุกคนมากหมดแล้ว วันมะรืนนี้เราก็จะได้อยู่กับน้องหยกแล้วดีใจไหม ส่วนพ่อดีใจมากที่จะมีลูกชายเพิ่มอีกสองคน” คุณพ่อพูดไม่เว้นวรรคให้ผมได้ตอบอะไรเลย
“ขะ...ขอบคุณมากครับพ่อ พ่อครับ ถ้าพ่ออยู่ตรงนี้ ผมอยากจะก้มกราบแทบเท้าคุณพ่อจังเลยครับ” ผมพูดออกไปจากใจจริง น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“เอาไว้พรุ่งนี้นะลูก พ่อจะไปให้ลูกของพ่อกราบถึงที่บ้านแน่นอน พ่อรักลูกนะ” คุณพ่อพูดจบผมก็ได้แต่พยักหน้า เพราะพูดไม่ออก ลืมไปเลยว่าเราคุยกันทางโทรศัพท์ คุณพ่อคงไม่รับรู้ว่าผมพยักหน้าตอบ เพราะมันตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออกจริงๆ สักพักพ่อก็วางสายไปโดยที่ผมยังไม่ทันได้คุยกับน้องหยกเลย ไม่นานเสียงโทรศัพท์อีกเครื่องก็ดังใกล้ๆ ที่ผมยืนอยู่
“คะคุณพี่” คุณแม่ยืนแอบดูผมคุยกับคุณพ่อนานแค่ไหนก็ไม่รู้ ผมเดาว่าคุณพ่อคงโทรศัพท์หาคุณแม่ และคุยกันเรื่องของผมกับน้องหยกแน่ๆ พอคุณแม่วางท่านก็ยิ้มมาให้ผม ท่านดูมีความสุขมาก มากเสียใจผมรู้สึกกลัวว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันจะกลายเป็นความฝันไป
“ตาพลัส มานี่สิลูก” คุณแม่พาผมเดินไปยังห้องของท่านที่อยู่บนชั้นสามของบ้าน เราเดินกันมาไกลมาก บ้านหลังนี้ช่างใหญ่โตจริงๆ ห้องคุณแม่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สไตล์หลุยส์ ซึ่งมีเอกลักษณ์ลวดลายเฉพาะตัวเหมือนสั่งทำพิเศษ รูปแบบดูคลาสสิคอย่างมีเสน่ห์ เน้นความงดงามของลายกนกของขอบไม้ ไม่ว่าจะเป็น เตียงนอน ตู้ โต๊ะเครื่องแป้ง หรือแม้กระทั่งกระจกแต่งหน้า ให้ความรู้สึกที่หรูกว่า แถมยังมีชุดโคมไฟระย้า ขนาดใหญ่ ที่ให้แสงระยิบระยับ แววดั่งเพชรเม็ดงามอยู่กลางห้อง พื้นที่ห้องคุณแม่ใหญ่มากกว่าห้องของผมรวมกับห้องของพี่พีทอีก
คุณแม่เดินไปเปิดรูปภาพใบใหญ่ขอบหลุยส์สีทองที่อยู่ติดผนังใกล้เตียงนอนออกมา ด้านหลัวเป็นประตูตู้เซฟ เมื่อเปิดดูข้างในเป็นกล่องอัญมณี และเงินสดใบละหนึ่งพันบาทหลายปึก ท่านหยิบเครื่องเพชรออกมาหลายกล่อง และเงินสดอีกสิบปึก ท่านกองทุกอย่างเอาไว้บนเตียง
“นี่คุณพ่อโทรมาสั่งแม่ให้เตรียมไว้ให้ลูกไปสู่ขอน้องหยกนะจ้ะ ทั้งหมดนี่เลย มีทั้งชุดมรกต ทับทิม บุษราคัม มุข เครื่องเพชรแม่จัดเป็นสี่ชุด ส่วนทองคำแท่งแม่จะให้ธนาคารเตรียมไว้ให้พรุ่งนี้หนึ่งร้อยบาท แล้วนี่เงินสดอีกสิบล้าน” ผมได้ยินคุณแม่พูดเท่านั้น ขาแข้งแทบหมดแรงยืน
“คะ...คุณแม่ครับ อะไรมันจะมากมายขนาดนี้กันครับ ไม่เยอะเกินไปเหรอครับ” ผมไม่กล้าปฏิเสธน้ำใจของคุณพ่อคุณแม่โดยตรง แต่รู้สึกว่ามันมากมายจนเกินไป ผมคิดไว้แล้วว่าจะถอนเงินสดที่สะสมมาทั้งชีวิตมอบให้คุณป้าน้องหยกไปเป็นสินสอด แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่เตรียมไว้ เงินที่ผมสะสมมาทั้งชีวิตมันดูเป็นเศษเสี้ยวไปเลย
“อะไรกันลูก นี่แม่เตรียมแค่เงินกับทองเองนะ ยังมีโฉนดที่ดินอีก ไม่มากไปหรอกลูก ลูกใครหลานใครก็ต้องให้กันสมน้ำสมเนื้อกับที่ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างมีคุณค่าทั้งนั้น ยิ่งน้องหยกนะ คุณพ่อชมใหญ่เลยว่าหน้าตาน่ารัก แถมยังดูเป็นเด็กดีมีความกตัญญู อ่อนน้อมกับผู้ใหญ่ด้วย” คุณแม่ดึงแขนผมให้นั่งลงบนเตียงของท่านด้วยกัน
“ตาพีทจอมวางแผนตั้งใจให้คุณพ่อเข้าไปทานอาหารในร้านคุณป้าน้องหยก แล้วบอกให้คุณพ่อเรียกให้น้องหยกมาดูแล คุณพ่อชอบน้องหยกมากเลยนะ คุณป้าน้องหยกดูจะดีใจด้วยที่ทางเราไปพูดจาสู่ขอเป็นเรื่องเป็นราวแบบนั้น ทางนั้นไม่ยอมเรียกร้องอะไรเลย แถมยังจะออกค่าเดินทางกับค่าที่พักเองเสียอีก แบบนี้แม่ยิ่งต้องดูแลเป็นพิเศษ สินสอดพวกนี้เทียบกับสิ่งที่พ่อแม่ได้ลูกคืนมาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ลูกปล่อยให้พ่อกับแม่จัดการเองเถอะนะ” คุณแม่ท่านอธิบายเสียยืดยาว ทำให้ผมพูดไม่ออก
“แม่จะให้ช่างมารับเครื่องเพชรพวกนี้ไปขัดทำความสะอาด แล้วจะให้เลขาเตรียมจัดงานที่บ้านเรา อ้อ...แม่เพิ่งนึกขึ้นได้ ตาพลัสตามแม่ลงมาข้างเร็วลูก” คุณแม่ลุกพรวดขึ้นมาจนผมตกใจ ท่านเปิดประตูห้องนำผมออกมา แล้วพากันเดินกลับไปที่ห้องรับแขก ทุกคนยังนั่งคุยกันในเรื่องของผมอย่างสนุกสนาน
“ไหนคะคุณมล รวบรวมสินสอดรับขวัญลูกชายบุญธรรมอีกคนไปเท่าไรค่ะ” ป้าแก้วเห็นผมเดินจ๋อยตามคุณแม่ลงมาก็แซวเข้าให้
“แค่เกือบๆ ร้อยล้านน่ะค่ะ ส่วนใหญ่เป็นทองคำ กับอัญมณี ที่ดินยังไม่ได้ให้ตีราคาแน่นอนว่าเท่าไร” คุณแม่พูดเรียบๆ แต่พี่บาสกับโตโต้ตกใจแทบตกเก้าอี้ ผมได้ฟังก็ใจหายวาบไปเหมือนกัน ไม่ใช่เสียดายเงิน แต่มันน่าตกใจที่คุณพ่อคุณแม่ทุ่มทุนให้ผมมากขนาดนี้ ทั้งที่เราเพิ่งเจอหน้ากันแค่วันเดียว
“โตโต้ บาส แม่วานอะไรเราสองคนหน่อยสิจ้ะ” คุณแม่หันไปมองสองคนที่นั่งมองหน้ากัน ซุบซิบเรื่องสินสอดของน้องหยกกันอยู่ ทำเอาสองคนนั้นสะดุ้งตกใจรีบหันมาพยักหน้ารับ
“แม่อยากให้ทางโรงแรมคุณหนึ่งช่วยจัดงานสู่ขอ ให้ที่บ้านแม่หน่อยสิจ้ะ เอาแบบเรียบๆ แต่หรูหรา ให้แขกที่มาจากอเมริกาประทับใจให้ได้ แล้วช่วยเชิญเพื่อนน้องหยกกับเพื่อนตาพลัสให้แม่ด้วย ของชำร่วยแม่จะให้ทางบริษัทของเราเตรียมเป็นพวงกุญแจฝังมุข และเพชรแท้ใส่กล่องอัญมณีไปให้ช่วยแจกด้วยนะ คิดว่างานนี้แม่จะไปเชิญคุณหนึ่งด้วยตัวเองด้วย และไปดูแผนงานด้วยตัวเองที่โรงแรมเลย สามวันเตรียมงานทันไหมลูก ราคาเท่าไรแม่จ่ายไม่อั้น แม่เซ็นต์เช็คมัดจำให้ก่อนสามล้านบาท” คุณแม่ทำท่าจะเดินออกไป เหมือนจะไปหยิบสมุดเช็คในห้องทำงาน
“เดี๋ยวครับคุณแม่ ใจเย็นๆ ครับ สามล้านนี้ถ้าจัดงานที่บ้านนี้คงจัดงานได้เป็นสัปดาห์เลยครับ มันมากเกินไปครับ เดี๋ยวรอผมทำแผนงานมาเสนอก่อนก็ได้ครับแล้วค่อยว่ากันเรื่องค่าใช้จ่าย” โตโต้รีบบอกคุณแม่ด้วยความตกใจ ท่าทางคุณแม่ดูตั้งใจกับงานนี้มาก ผมได้แต่นิ่งเงียบเพราะพูดอะไรไม่ออกเลย
ไหนบอกจะจัดงานกันเรียบๆ ง่ายๆ ในครอบครัว แต่นี่ลงทุนค่าสินสอดเป็นร้อยล้าน ค่าจัดงานมัดจำไปสามล้าน แล้วมันจะเรียบง่ายได้ยังไงกัน นี่ผมกลายเป็นลูกชายมหาเศรษฐีไปแล้วเหรอ ทำยังไง คิดยังไงก็ยังไม่ชิน หากถามความต้องการผมสักนิด ผมอยากจัดงานเลี้ยงอาหารง่ายๆ ที่โรงแรมของไอ้ทองมากกว่า ทานข้าวกันสนุกๆ ในครอบครัว และเพื่อนฝูงเท่านั้น ไม่ได้อยากมีงานหรูหราอะไรอย่างนี้เลย
-
อ๊ากกก พี่พลัสมาแล้ว อ่านก่อน//อื้อหือ รวยโคตรๆ คุณพ่อคุณแม่จัดหนักจริงๆ พี่พลัสใจเย็นๆนะเดี๋ยวก็ชิน นึกถึงหน้าน้องหยกไว้ แล้วท่อง "เพื่อเมียๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
-
:mc4: พี่พลัสกับน้องหยกกลับมาแล้ว
-
แม่พลัสนี่อลังการเวอร์อะ
-
ทำไมตอนหลังๆ มันรวบรัดรวดเร็วมากๆ
ยังมีเรื่องพีทมีลูกอีก มันเหมือนไม่เคยมีวี่แววมาก่อนเลย
-
อลังการเกินคาด พี่พลัสถึงขั้นอึ้งเลย
-
แอบอึ้งกับพี่พลัสด้วยยยย
คุณแม่กับคุณพ่อสุดยอดดดดดดดด :-[
กลับมาแล้วก็มีเรื่องให้ตกใจตลอดเลย
ตกลงพี่พีทนี้คือยังไงมีลูกแล้วสอง แอบงงเล็กๆ o18
-
เขาเรียกงานช้างค่ะคุณแม่
:call:
-
อื้อหื้ออ คุณแม่คะ จะเว่อร์ไปไหนค๊าาาา =[]= เข้าใจนะว่าดีใจ แต่ว่ามันสิ้นเปลืองเกินไปมั้ยเนี่ย
สรุปว่ามีแต่เรื่องน่ายินดีทุกเรื่องเลยย ยกเว้นพีทแอบไปทำสาวท้องมีลูกแฝด =[]=
อืมมม ดีเหมือนกัน ได้ลูกมา ก็จัดการยกให้เป็นลูกของพี่พลัสกับน้องหยกซะเลย ฮ่าฮ่า
แต่งงานก็มีลูกปั๊ป พอดีเป๊ะ อิอิ ครอบครัวจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ววว
แล้วจะยังไงต่อไปล่ะนี่ รออ่านตอนต่อไปค่าาา
ต้อนรับการกลับมาอีกครั้งน๊าาา ได้หยุดพักยาวๆน่าอิจฉาจังเลยน๊าาา ^^
:กอด1:
-
คุณพ่อคุณแม่น่ารักจัง :o8:
-
ถ้าคุณแม่รู้ว่าแฝดพี่ทำหญิงท้องแล้วทิ้ง แถมแม่เด็กเสียไปแล้ว และมีลูกแฝดมาให้ คุณพ่อคุณแม่จะมีอารมณ์จัดงานอลังการงานสร้างแบบนี้อยู่อีกหรือเปล่า
จริงๆ อยากให้จัดแบบที่พลัสต้องการมากกว่า รู้กันภายในครอบครัวและคนสนิท ไม่ต้องหรูหรา ฟูฟ่าแบบนี้อ่ะ
กด + ให้กับคนเขียน สุขสันต์วันหยุดยาวนะคะ
-
อยากรู้ว่าเรื่องลูกพีทจะทำยังไง.......ไม่อยากให้พลัสต้องมารับผิดแทน
-
คุนแม่ทุ่มมากกกกกกก
เด๋วเรื่องพีทจะทำยังไงเนี่ยยยยยย
ลูกแฝดดดดดด
-
SuperMom o13 o13
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 81 “ภัทรดิษ”
คืนวันที่ผ่านมา ได้แต่หาคำตอบ ว่าฉันเกิดมาเพื่อใคร หัวใจมันเหนื่อยล้า มีปัญหาเข้ามา ไม่เห็นคนที่เข้าใจ ทุกวัน มันเหมือนใจจะขาด ไม่รู้เลย พรุ่งนี้ต้องทำยังไง เป็นอะไรที่ทรมาน ที่อยู่กับการตัวคนเดียว ตรงนี้ไม่มีใคร ขอ ถ้ามันไม่มากเกินไป โปรดเถอะฟ้า ได้ไหม อยากจะขอใครบางคนมาอยู่ตรงนี้ รอความรัก... จากใครแค่เพียงสักคน ที่เข้ามาทำให้หัวใจหลุดพ้น วังวน ความเหงาไป รอคนรัก... สักคนที่มาเข้าใจ ที่ให้ฉันเป็นความรักครั้งสุดท้าย แต่มันจะเจอเมื่อไร คนคนนั้น
วันนี้ผมกับคุณพ่อมาพักอยู่ที่บ้านน้องหยก ชั้นบนของร้านอาหารไทย ญี่ปุ่น ของคุณป้าน้องหยก เพราะผมวางแผนให้คุณพ่อมาสู้ขอน้องหยกก่อนที่พลัสมันจะรู้ตัว แล้วเราตกลงกันว่าจะค้างที่นี่ เพื่อเตรียมตัวกลับเมืองไทยพร้อมกันในวันพรุ่งนี้ แต่คุณพ่อดันทำเสียแผน แค่รู้ว่าพลัสมันโทรมาหาน้องหยกก็ดันตื่นตกใจแย่งรับสายไปคุยกัน อย่างนี้ทางบ้านผมก็รู้เรื่องกันหมดพอดี
“ไม่ต้องมาทำหน้าตาไม่สบอารมณ์แบบนั้นเลยพี่พีท หยกรู้นะว่าพี่ไม่พอใจที่คุณพ่อทำเสียแผน ระวังไว้เถอะพี่พีท ชอบวางแผนแกล้งคนอื่นดีนัก สักวันจะโดนเอาคืน ชอบจัดการอะไรแทนคนอื่นดีนัก” น้องหยกยังทำหน้ามุ้ยใส่ผมอีก คไม่พอใจที่ผมแย่งรับสายคนรักตัวเองไป กะว่าจะไม่ให้ได้คุยกัน แล้วพรุ่งนี้กลับเมืองไทยค่อยไปเจอกันเลยทีเดียวคงจะตกใจไม่น้อย ผมเริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้แกล้งคนอื่นเรื่องไอ้พลัสมากเกินไปเหมือนกัน
“แหม...ตอนที่พี่พาคุณพ่อมาคุยกับคุณป้าเราก็ดูท่าทางดีใจไม่น้อยเหมือนกันล่ะ ทำมาเป็นว่าพี่เรื่องแกล้งไอ้พลัสมัน พรุ่งนี้ก็ได้เจอมันแล้ว พี่รู้น่าว่าเราอยากคุยกับพลัสมันใจจะขาด อดใจหน่อยเถอะน้อง เดี๋ยวก็ได้ไปอยู่กินกับมันที่นั่นแล้ว แถมยังได้ใช้นามสกุลเดียวกันอีก เราน่าจะขอบคุณพี่มากกว่านะ” ผมชวนน้องหยกคุยให้หายอารมณ์เสียกันทั้งคู่ ส่วนคุณพ่อคนทำเสียแผนนอนหลับต่อไปแล้ว
“หยกนอนไม่หลับเลยนะพี่พีท ทำไมมันรวดเร็วอย่างนี้ล่ะพี่ นึกยังไงถึงไปบอกคุณพ่อให้มาคุยกับป้าของหยกแบบนี้ ตอนแรกหยกนึกว่าลูกค้าคนไทยมาที่ร้าน ก็เลยรีบเข้าไปดูแลเป็นพิเศษ ที่ไหนได้ดันเป็นคุณพ่อของพวกพี่ ดีนะที่หยกไม่ทำอะไรเปิ่นๆ ออกไป” น้องหยกยังไม่วายมาว่ากล่าวผม
“กลัวอะไรล่ะ พ่อพี่ออกจะชอบหยก แถมยังคุยกับคุณป้าเราเข้าขากันดีเสียอีก นี่ก็ยังมีคุณแม่พี่ตื่นเต้นจะได้ลูกชายเพิ่มอีกคน เตรียมสินสอดไว้รอรับตั้งหลายสิบล้าน ไม่ได้ยินพ่อพี่บอกเหรอว่าให้เอาเครื่องเพชรกับเงินสดจากเซฟมาเตรียมไว้ พรุ่งนี้ให้คุณแม่ไปเอาทองคำแท่งจากธนาคารพร้อมโฉนดที่ดินมาเป็นสินสอดอีก รับรองว่านายสองคนไม่ต้องทำมาหากินไปเลยทั้งชาติ” ผมเริ่มอิจฉาน้องชายขึ้นมาแล้วสิ แต่ไม่เป็นไร สิ่งที่ผมทำกับน้องชายเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้นมันแทบจะชดเชยด้วยสิ่งนี้ไม่ได้เหมือนกัน ยังไงผมก็ต้องช่วยให้น้องผมมีความสุขมากที่สุดตามความตั้งใจให้ได้
“หยกว่ามันมากเกินไปนะครับ ดูเว่อร์ไปไหมพี่ แค่พ่อกับแม่พี่รับหยกกับพี่พลัสได้ แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว คุณป้าหยกก็บอกแล้วว่าไม่ต้องการสินสอดอะไรเลย ยังไงมรดกที่พ่อของหยกทิ้งไว้ให้ก็อยู่ได้สบายๆ ไปทั้งชาติแล้ว หยกไม่อยากให้พ่อแม่พี่ต้องมาเดือดร้อนขนาดนี้” น้องหยกลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียงผมแถมบ่นเสียยืดยาว
“อย่าคิดมากน่า ผู้ใหญ่เตรียมไว้ให้ก็รับไว้เถอะ แค่นี้พ่อแม่พี่ไม่เดือดร้อนหรอก ปีๆ หนึ่งกำไรของบริษัทเป็นพันล้าน นี่มูลค่าสินสอดของเรารวมๆ กันน่าจะแค่ร้อยล้านเองล่ะ คิดมากทำไม คิดเรื่องที่จะได้ไปอยู่ด้วยกันกับน้องชายพี่ดีกว่า ต่อไปนี้นายสองคนก็รักกันนานๆ แล้วกัน อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องผิดหวังในตัวพวกนาย พี่ดีใจนะที่มีนายมาเป็นน้องชายอีกคน แล้วก็ถ้านายทำน้องชายพี่เสียใจ รับรองพี่เอาเรื่องนายแน่ ส่วนถ้าน้องชายพี่ทำให้นายเสียใจ พี่ก็จัดการมันให้เอง” ผมเอามือไปตบบ่าว่าที่น้องชายคนใหม่พร้อมยิ้มให้อย่างจริงใจ
“ขอบคุณครับพี่พีท ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่กับผู้ใหญ่ทุกคนผิดหวังอย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็นไปได้ พี่ช่วยบอกคุณพ่อคุณแม่ได้ไหมครับว่าอย่าจัดงานใหญ่โตเอิกเกริกเกินไป หยกเสียดายเงิน ขอร้องนะครับพี่พีทช่วยพูดให้หยกหน่อย หยกคิดว่าหยกรู้ว่าท่าทางพี่พลัสก็คงไม่ชอบแบบนี้หรอกครับ” น้องหยกมีสีหน้าวิงวอนจนผมเริ่มใจอ่อน ความจริงผมอยากลงทุนจัดงานแต่งให้เองด้วยซ้ำ แต่กลัวจะกระทบชื่อเสียงของคุณพ่อคุณแม่มากกว่า ผมเชื่อว่าคุณพ่อคุณแม่คงไม่ว่าอะไร แต่ยังไงผมก็ยังไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอยู่ดี
“ก็ได้ครับ พี่จะคุยกับคุณแม่ให้ แล้วเราอยากจัดงานแบบไหนล่ะ ถ้าไม่ยอมให้พวกพี่ทำอะไรเลยพี่ไม่ยอมหรอกนะ เราอยากได้ยังไงว่ามาดีกว่า” ผมให้น้องหยกเป็นฝ่ายเสนอเองเพื่อความสบายใจขอทั้งสองฝ่าย น้องหยกเพียงเข้ามากระซิบผมเบาๆ เหมือนกลัวว่าคุณพ่อที่หลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมาได้ยิน
“อ้าว...มันไม่ดูเรียบเกินไปเหรอ แน่ใจนะว่าต้องการแบบนั้น” พอฟังจบแล้วผมรู้สึกว่ามันดูง่ายจัง งานที่น้องหยกต้องการดูไม่มีอะไรเลย แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าสนับสนุนมาก จึงไม่อยากขัดใจเมื่อน้องหยกพยักหน้ารับ
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้พี่จะบอกคุณแม่ให้แล้วกันนะ” ผมเริ่มอิจฉาน้องชายขึ้นมาจริงจังก็ตรงนี้ล่ะ แฟนน้องชายผมนี่ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน ชักอยากได้มาเป็นแฟนตัวเอง ลองคิดอีกทีไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย หากนิสัยดี น่ารักแบบนี้ ยังไงผมก็หลงรักแน่นอน แต่ก็ได้แค่คิดเอา หากพูดออกไปมีหวังไอ้พลัสเอาผมตายแน่ๆ
เช้าวันนี้คุณลุงของน้องหยกที่เป็นชาวญี่ปุ่นอาสามาส่งพวกเราที่สนามบิน เราทั้งสี่คนมีคุณพ่อผม ตัวผม น้องหยก และคุณป้าหลินเดินทางไปเมืองไทยกันอย่างเร่งด่วน ระหว่างที่พักเปลี่ยนเครื่องบินที่ประเทศญี่ปุ่นผมโทรไปหาคุณแม่เพื่อบอกความต้องการของน้องหยกให้ฟัง ท่านปลาบปลื้มใจมากกับความคิดของว่าที่ลูกชายคนเล็ก และเห็นด้วยกับความคิดของน้องหยกทุกประการ จึงไม่ขัดใจอะไร
เมื่อเรามาถึงเมืองไทยก็เป็นเวลาเช้ามืดของอีกวัน ทุกคนดูอ่อนเพลียมาก แต่น้องหยกมีท่าทางสดชื่นอยู่คนเดียว ทั้งที่นอนพักน้อยที่สุดด้วย สงสัยจะตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นวันนี้ เรารอรถมารับไม่นานก็ถึงบ้าน ผมเห็นป้าแก้ว คุณแม่ พลัส ยืนใส่บาตรอยู่หน้าบ้านเสร็จพอดี
“พลัส...พลัสลูกพ่อใช่ไหม” พ่อผมตะโกนทันทีที่เปิดประตูรถอออกไป ท่านเดินอย่างเร่งรีบไปหาพลัสที่ยืนนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น ในมือยังอุ้มขันใส่ข้าวสวยพร้อมทัพพีอยู่ คุณพ่อเดินไปกอดพลัสเอาไว้แน่น ป้าแก้วจึงรีบเข้าไปรับขันใส่ข้าวที่พลัสอุ้มอยุ่ออกมา พลัสมันยกมือไหว้คุณพ่อด้วยท่าทีเขินๆ สงสัยจะไม่เคยโดนพ่อกอด เพราะพ่อเลี้ยงของพลัสเป็นคนไม่ดี ไม่เคยดูแลพลัสมันตั้งแต่เด็ก คงจะไม่ชินที่มทีคุณพ่อมาทำแบบนี้
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับป้าหลิน” พลัสไหว้คุณพ่อเสร็จก็หันมาไหว้ป้าหลิน ผมกับน้องหยกก็รีบไหว้คุณแม่กับป้าแก้วเหมือนกัน ป้าแก้วรับไหว้แล้วดูหน้าตึงๆ กับผมยังไงชอบกล ไม่ยิ้มอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกที หรือผมจะคิดมากไปเอง ทักทายกันไม่นานคุณแม่ก็รีบชวนให้ทุกคนเข้าบ้านไปรับประทานอาหารเช้ากัน
“รับทานข้าวต้มทะเลแบบไทย หรืออาหารเช้าแบบอเมริกันดีคะ” ป้าแก้วถามป้าหลินกับน้องหยก ทั้งสองบอกรับข้าวต้มเหมือนกัน จึงทานข้าวต้มทะเลกันทั้งโต๊ะ ผมเดาได้เลยว่าเป็นฝีมือทำอาหารของเจ้าพลัสแน่ๆ ยังอร่อยเหมือนเดิม ใครได้กินก็ต้องติดใจแน่นอน
“ข้าวต้มอร่อยจังเลยค่ะ น้ำซุปเป็นสีทองสวย ใสด้วย ข้าวเรียงเป็นเม็ดแต่นุ่ม อาหารทะเลก็สดกรอบกำลังดี รสชาติเบาสบายท้องเหลือเกิน คุณแก้วเป็นคนทำเองเหรอคะ” ป้าหลินชมพร้อมวิเคราะห์อาหารในถ้วยตรงหน้าเสียละเอียด เราทุกคนหันไปมองคนที่ทำอย่างรู้กัน ไอ้พลัสนั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆ น้องหยกจนน่าหมั่นไส้
“ไม่ใช่หรอกค่ะ ฝีมือของคุณพลัสเธอน่ะค่ะ ลุกขึ้นไปตลาดด้วยตัวเองแต่เช้า พอดีไม่มีปลาทูสด เลยซื้อเป็นเครื่องทะเลมาแทนกลับมาก็รีบทำข้าวต้มทะเลแล้วออกไปใส่บาตรกัน เธอบอกว่าคุณหยกชอบทานข้าวต้มฝีมือเธอที่สุด” ป้าแก้วพูดแทนไอ้พลัสเสร็จสรรพ คุณพ่อคุณแม่ได้แต่นั่งยิ้ม คงปลื้มใจที่ลูกชายทำอาหารถูกใจแขกขนาดนี้
“เก่งจังเลยลูก เห็นหยกบอกเราทำอาหารไทยอร่อยหลายอย่าง ว่างๆ สอนป้าทำบ้านนะ ป้าจะเอาไปลงในมนูที่ร้าน เผื่อแขกจะติดใจมากขึ้น” คุณป้าหลินยิ้มให้น้องชายผม เจ้าตัวได้แต่เขินบิดไปมาจนน่าถีบให้ตกเก้าอี้ แค่ป้าแฟนมันชมเท่านั้นเอง
“แค่นี้ร้านคุณหลินก็รับแขกไม่ทันแล้วนี่ครับ อาหารก็อร่อยทีเดียว สงสัยคงต้องขยายสาขาเพิ่มอีกแล้วละครับ” คุณพ่อชวนป้าหลินคุยบ้าง สงสัยจะอยากช่วยลูกชายที่มัวแต่เขินอยู่ พอผมหันมามองที่ป้าแก้วก็รีบหลบตาผมทันที ท่าทางวันนี้ป้าแก้วดูแปลก เหมือนมีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ
“ทานอาหารเสร็จแล้วเหรอคะ มลเดินไปส่งคุณหลินพักผ่อนที่ห้องก่อนดีไหมคะ สายๆ ค่อยลงมาคุยกันอีกที ตาพลัสไปส่งน้องหยกที่ห้องพักด้วยสิ น้องเดินทางมาเหนื่อยๆ พาไปพักผ่อนก่อน อย่าเพิ่งชวนน้องคุยมากล่ะ เดี๋ยวสายๆ ค่อยลงมาคุยกัน” คุณแม่อาสาพาแขกคนสำคัญไปห้องพักด้วยตัวเองเลยทีเดียว
“พลัส นายคุณกับพ่อก่อนดีกว่า ส่วนน้องหยกให้พี่ไปส่งที่ห้องเอง ยังไงวันนี้นายสองคนก็กำลังจะเป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่แล้ว อดใจอีกหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกนะ” ผมอยากจะแกล้งน้องชายอีกหน่อย ขืนให้พลัสมันไปส่งน้องหยก มีหวังได้ปิดห้องคุยกันยาวแน่ๆ วันนี้ผมขออีกวันแล้วกัน
“ใช่ๆ พลัสมาคุยกับพี่ที่ห้องทำงานดีกว่าลูก พ่อมีเรื่องอยากคุยกับเราเยอะแยะเลย มาเล่าให้พ่อฟังหน่อยสิว่าเราอยู่ยังไง ชีวิตที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง พ่ออยากคุยกับลูกมากนะ” คุณพ่อเหมือนรับมุขผม จึงรีบดึงเจ้าพลัสให้ตามไปที่ห้องทำงาน ส่วนผมก็พาน้องหยกไปส่งที่ห้องพักสองคน
“พี่พีทคุยกับคุณแม่ให้หยกหรือยังครับ เรื่องงานวันนี้” น้องหยกยังไม่วายเป็นกังวลเรื่องงานนี้อีก
“เรียบร้อย รับรองว่าเราต้องถูกใจแน่ๆ เชื่อมือพี่สิ” ผมให้ความมั่นใจว่าที่น้องชายคนเล็กเท่านั้น เจ้าตัวก็ยิ้มรับเดินเข้าห้องพักตัวเองไป ผมจึงรีบลงไปหาคุณแม่เพื่อตามงานที่เหลือ พอลงมาด้านล่างก็เจอคุณแม่อยู่กับคุณพ่อ คุยกับพลัสอยู่ในห้องทำงาน
“มานี่เลยตัวดี เล่นอะไรไม่รู้ทำเอาแม่ตกใจแทบช็อกรู้ไหม มานี่เลยลูกแม่มาให้แม่กอดพร้อมๆ กันหน่อย” คุณแม่เห็นผมเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็รีบดึงแขนผมมาข้างๆ พลัส ท่านโอบกอดเราสองคนเอาไว้ คุณพ่อก็ลุกจากเก้าอี้เดินมากอดเราไว้สี่คนพ่อแม่ลูกเช่นกัน
“พีทขอโทษครับแม่ แค่อยากทำให้แม่แปลกใจเท่านั้นเอง” ผมรีบบอกไปทันที อยากจะเขกหัวไอ้พลัสเหมือนกัน ที่ดันหลุดปากจนเสียเรื่องแบบนั้น นิสัยมันช่างเหมือนคุณพ่อเหลือเกิน ทั้งซื่อ ทั้งใจดี ทั้งขี้อ้อน ส่วนผมเป็นนักวางแผนเหมือนคุณแม่
“พลัสก็ขอโทษอีกครั้งนะครับ ทีดันไปเชื่อพีทมาหลอกแม่แบบนั้น” ไอ้พลัสมันโบ้ยความผิดมาให้ผมทันทีเหมือนกัน จนผมต้องหันไปทำหน้าดุใส่มัน อยากจะเตะให้สักที
“ไม่ต้องโทษกันหรอกลูก พ่อกับแม่ดีใจมากจนโกรธใครไม่ลงหรอก ต่อไปนี้ครอบครัวของเราจะกลับมาสมบูรณ์แบบอีกครั้งแล้วนะ” คุณพ่อพูดตัดบทขึ้นมา ทำให้เราทุกคนต้องยิ้มให้กันอย่างมีความสุขสมบูรณ์ที่สุดในชีวิตครอบครัวที่เคยประสบมา วันนี้คงเป็นวันที่ผมรู้สึกมีความสุขที่สุดที่ได้อยู่บ้าน
“เย็นนี้เพื่อนของลูกกับน้องหยกจะมาทานข้าวด้วยกันที่บ้านเรานะ แม่ยกเลิกการจัดงานเลี้ยงไปแล้ว แค่ทานข้าวพร้อมกัน และมาเป็นสักขีพยายานในการจดทะเบียนรับน้องหยกเป็นลูกบุญธรรมก็พอ แม่เชิญเจ้าหน้าที่เขตมาทำธุรการที่บ้านเราเป็นกรณีพิเศษ มีทนายประจำตระกูลเรามาเดินเรื่องขอรื้อฟื้นคดีคนสาบสูญ ให้ลูกพลัสได้กลับมาใช้ชื่อนามสกุลเดิมของเราในวันเดียวกันเลย” คุณแม่รายงานคร่าวๆ ให้ทุกคนเข้าใจว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ส่วนสินสอดของน้องหยก เราตกลงกันใหม่เป็นเงินสดทั้งหมดจะมอบให้กับสิบมูลนิธิที่เกี่ยวกับมูลนิธิสงเคราะห์เด็กกำพร้า เงินส่วนหนึ่งจะพาเด็กจากมูลนิธิต่างๆ ไปเที่ยวสวนสัตว์ซาฟารีเวิร์ล สวนสนุกดรีมเวิร์ล สวนสยาม และ สยามโอเชี่ยนเวิร์ล สยามพารากอน โดยมีนายกับน้องหยก นำทีมเพื่อนๆ พาเด็กๆ พร้อมครูผู้ดูแลไปเที่ยวตามที่ต่างๆ เป็นการฮันนีมูน โดยการสนับสนุนจากบริษัทไดมอนด์ เจมส์ แอนด์ จิวเวอร์รี่จำกัด มหาชน” ผมบอกโครงการทั้งหมดให้ทุกคนได้ฟัง ทำเอาเจ้าตัวตาโตหน้าตาดูอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน จนผมไม่แน่ใจว่าน้องชายผมมันดีใจหรือรู้สึกยังไงกันแน่
“สุดยอดเลยพีท นายทำให้ฉันภูมิใจในตัวนายมาก ขอบคุณมากพี่ชาย” ไอ้พลัสพูดจบก็กระโดดเข้ามากอดผมแน่นจนเกือบหงายหลัง เห็นแบบนี้ผมค่อยรู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย ในเมื่อน้องหยกกับพลัสมันชอบแบบนี้ ผมก็รู้สึกดีไปกับมันด้วย พ่อกับแม่ก็เห็นดีด้วยเหมือนกัน
“เราไปเตรียมงานกันเถอะ ไหนลูกพลัสบอกแม่ว่าอยากทำอาหารเลี้ยงเพื่อนเองไม่ใช่เหรอ แม่ให้ป้าแก้วเตรียมลูกมือของเรารออยู่ในครัวเป็นสิบเลย พลัสกับแม่ไปสั่งงานในครัวกันดีกว่า ส่วนคุณพี่กับตาพีทก็ไปเตรียมสถานที่ให้พร้อมรับแขกนะคะ” คุณแม่สั่งการเสร็จสรรพก็พาพลัสออกจากห้องไป
ผมจึงโทรศัพท์ไปหาเลขาคุณแม่ตามงานที่ให้ไปประสานงานกับสถานสงเคราะห์ และมูลนิธิต่างๆ ส่วนคุณพ่อก็ออกไปสั่งคนให้ไปจัดตกแต่งสถานที่ วันนี้บ้านเราค่อนข้างวุ่นวายพอสมควร สายหน่อยป้าหลินก็ตามมาช่วยงานในครัวด้วย ส่วนน้องหยกมาช่วยผมโทรไปหาเพื่อนๆ อธิบายเส้นทางพร้อมส่งแผนที่ทางดทรศัพท์ให้ทุกคน
“จัดงานแบบนี้ประหยัดค่าใช้จ่ายไปได้เยอะเลย เหลือเงินไปทำบุญจะดีกว่านะครับพี่พีท” น้องหยกพูดออกมาระหว่างที่เราสองคนนั่งพักจากการบอกเส้นทางแขกทั้งหมด ใบหน้าของน้องหยกดูมีความสุขเสียเหลือเกิน นึกแล้วช่างน่าอิจฉาคนมีความรัก ตัวผมเองนอกจากจะต้องมาไถ่บาปที่ทำไว้กับน้องชายแล้ว เหตุการณ์ที่ผมต้องทำตัวมีปัญหาไมว่าจะหนีวันเกิดตัวเอง การคอยตามสืบหาตัวไอ้พลัส ทำให้ผมมีปัญหากับแฟนมาตลอด
“พี่พีทเป็นอะไรครับ” น้องหยกเรียกผมเสียงดังจนตกใจ จนต้องรีบส่ายหน้าว่าไม่ได้เป็นอะไร ผมมัวแต่คิดเรื่องตัวเองเพลินไปหน่อย ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีแล้วในตอนนี้ ต่อไปนี้ผมก็คงมีความสุขเหมือนคนปกติทั่วไปได้เสียที ไม่ต้องมาคอยรู้สึกผิดกับบาปบริสุทธิ์ที่เคยทำไว้ในตอนยังไร้เดียงสาแบบนั้นอีกแล้ว
“ไปหยก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันดีกว่า เดี๋ยวเพื่อนๆ เราก็ทยอยมากันแล้ว” ผมชวนน้องหยกกลับห้องตัวเองหลังจากเสร็จธุระของพวกเรากันแล้ว ตัวผมเดินไปดูความเรียบร้อยที่ริมสระว่ายน้ำ บริเวณนี้จะถูกจัดเป็นงานกลางคืน ส่วนห้องโถงจะมีพิธีทำเอกสารรับพลัสกลับมาเป็นลูก รับหยกเป็นลูกบุญธรรม ส่วนห้องอาหารจะมีการเลี้ยงอาหารค่ำให้กับแขกทุกคน เมื่อทุกห้องดูเรียบร้อยดี ผมก็เดินเข้าไปดูในครัว อาหารทุกอย่างถูกเซทเอาไว้แล้ว เหลือเพียงการจัดตกแต่งลงจานพร้อมเสิร์ฟเท่านั้น ดูเหมือนทุกคนจะกลับไปแต่งตัวที่ห้องของตัวเองกันแล้ว ผมจึงขึ้นไปจัดการตัวเองบ้าง
ผมลงมาด้านล่างหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว คุณพ่อกำลังต้อนรับเจ้าหน้าที่เขต และทนายของครอบครัวเราที่ห้องทำงาน ผมจึงเดินไปห้องรับแขกมีคุณแม่ ป้าแก้ว ป้าหลินช่วยกันจัดการดูเอกสารของมูลนิธิ และสถานสงเคราะห์ต่างๆ ที่เลขาคุณแม่นำมาให้ ผมจึงเดินเข้าไปช่วยดู
“ตาพีท ไปช่วยน้องรับแขกด้านหน้าดีกว่าลูก เอกสารพวกนี้แม่จัดการเอง ไหนๆ จะทำบุญให้เป็นสินสอดน้องหยกทั้งที ขอแม่ทำด้วยตัวเองดีกว่าจ้ะ” คุณแม่รีบบอกปัดความช่วยเหลือของผม ทำให้ผมต้องเดินไปดูพลัสกับหยกที่หน้าบ้าน
“ไงจ้ะน้องหยก พี่ชวนเรามาเป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งพี่ปลายเดือนนี้แท้ๆ เราดันมาชิงตัดหน้าแต่งก่อนพี่ได้ยังไงล่ะเนี่ย” สาวสวยลุกครึ่งเกาหลี ยืนคู่กับหนุ่มหล่อลูกครึ่งฝรั่งกำลังคุยกับน้องหยกอยู่ ยังมีเพื่อนไอ้พลัสอีกหลายคน ผมจึงยังไม่เดินเข้าไปแทรกระหว่างที่เพื่อนๆ น้องหยกกำลังคุยกันอยู่
“โธ่...งานแต่งอะไรกันล่ะครับพี่แชริม คุณพ่อคุณแม่พี่พลัสแค่จะขอหยกมาเป็นลูกบุญธรรมเท่านั้นล่ะครับ อย่าแซวแบบนี้สิครับ” น้องหยกรีบปฏิเสธ ทองหล่อกับน้องพลอยสวย ที่ยืนคู่กับน้องเจก็พลอยหัวเราะเสียงดังกับอาการเขินของน้องหยก ผมจึงได้แต่ยืนยิ้มอยู่คนเดียวตรงนี้
“มันก็เหมือนกันละครับน้องหยก ขอมาเป็นลูกอีกคน จะได้เป็นทองแผ่นเดียวกันยังไงล่ะ ใช่ไหมพลัส” หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งแซวพลัสเข้าให้ด้วย ไอ้พลัสก็มัวแต่ยืนเขินไม่มีใครหันมาสนใจผม ทำให้ผมไม่มีช่องจะแทรกเข้าไปคุยด้วยเลย ผมจึงเดินเลี่ยงไปอีกทางจากบริเวณที่พวกนั้นกำลังคุยกันอยู่
“พีท มึงมาเดินอะไรตรงนี้คนเดียววะ ไม่ไปช่วยดูแขกข้างใน” เสียงไอ้โตโต้ทักผมมา จึงหันไปดูก็เห็นมันนั่งที่ม้าหินในสวนหน้าบ้านหลังต้นไม้ประดับบังสายตาอยู่กับพี่บาส ผมจึงเดินไปนั่งด้วย ผมชักเริ่มสังเกตว่าสองคนนี้ดูติดกันยังไงชอบกล แถมอาหนึ่งที่ใครๆ ก็รู้ว่าเป็นเพลย์บอยอันดับหนึ่งของเมืองไทย ดันมารักกับเพื่อนสนิทไอ้พลัส ทำไมรอบๆ ตัวผมถึงมีแต่เกย์ก็ไม่รู้
“โตโต้ มึงกับพี่บาสเป็นแฟนกันหรือเปล่าวะ” ผมรู้สึกเซ็งกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวก็เลยถามไอ้เพื่อนสนิทออกไป พี่บาสนั้นหน้าแดงยังกับจะระเบิดออกมาได้ยู่แล้ว ส่วนไอ้โตโต้กลับนิ่งอึ้งอยู่แบบนั้น ทำให้ผมเริ่มรำคาญ จะตอบก็ไม่ตอบ จะปฏิเสธก็ไม่ทำ อะไรของมัน
“กูบอกไว้ก่อนว่ากูไม่ได้รังเกียจ น้องชายกูก็เป็นเกย์ กูยังพาพ่อไปสู่ขอถึงอเมริกาเลย กูแค่อยากรู้ว่าการตัดสินใจไปรักกับผู้ชายทั้งที่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนนี่มันง่ายหรือยากยังไงวะ แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่ามึงรักผู้ชายด้วยกันตอนไหน” ผมไม่รู้จะถามใครจริงๆ เพราะทั้งชีวิตนี้มา ผมมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ไม่เคยเห็นมันคบกับผู้ชายเป็นแฟนมาก่อน มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้น จนมาวันนี้ผมมีเพื่อนสนิทเป็นเกย์ มีน้องชายเป็นเกย์ แถมยังเห็นเพื่อนรักของน้องชายไปคบกับเพลย์บอยชื่อดังของเมืองไทย มันจึงอดคิดเรื่องนี้ขึ้นมาไม่ได้
“ก็...คือกูรู้สึกว่ากูอยากดูแลพี่บาส กูรู้สึกดีเวลาได้ปกป้องพี่บาสทั้งเวลาทำงาน เวลาส่วนตัว กูก็เป็นห่วงพี่บาสตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน แล้วกูก็รู้สึกมีความสุขดีมากที่ได้อยู่ใกล้ๆ กันทุกวัน แค่นี้มันเรียกว่ารักได้หรือยังวะ กูไม่สนหรอกว่าพี่บาสจะเป็นหญิงหรือชาย ขอแค่กูรู้สึกแบบนี้กูก็ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้แล้ว” โตโต้มันพูดจบพี่บาสก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมได้ฟังก็เข้าใจทันที จึงเดินออกมาให้สองคนนี้ได้นั่งคุยกันต่อไป
เมื่อไรผมถึงจะมีความรู้สึกแบบนี้กับใครสักคนบ้าง ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายผมก็ไม่สนใจแล้ว ขอแค่ให้ผมได้มีความรักบ้างก็คงเพียงพอ แฟนคนล่าสุดที่ผมเพิ่งเลิกไปก่อนจะไปเรียนคอร์สพิเศษที่อเมริกา ผมไม่ได้รู้สึกรักหนิง เพียงแต่ผมรู้ว่าหนิงรักผมมาก ผมแค่คิดว่ามีคนที่รักผมอย่างเดียวคงพอ แต่สุดท้ายผมไม่เคยรู้สึกรักหนิงเลย ผมจึงต้องขอเลิกกับหนิงหลังจากมีอะไรกันครั้งสุดท้าย เราเลิกกันด้วยดี และผมก็ยังไม่มีใครจนทุกวันนี้ หวังเพียงสักวันผมคงจะมีคนทำให้ผมรู้สึกรักได้อย่างหมดหัวใจบ้าง
-
ครอบครัวอบอุ่น
ดีใจกับพี่พลัสด้วยน๊า~
:-[
-
เอาอีกกกกกกก หยกน้อยจัง ชอบน้องหยกกกกกก
-
พ่อกับแม่ดูตื่นเต้นกว่าพลัสเสียอีก
พีทยังไม่รูเรื่องหนิงและยังไม่รู้เรื่องลูกด้วย
ถ้ารู้ขึ้นมาคงตกใจแน่ๆ
ปล.ขอเดานะว่าพีทจะคูกับพี่ชายหนิงหรือเปล่า
-
สงสารพี่หนิงกับลูกๆจัง
-
ดีใจด้วยจิงๆพลัสหยก
-
โอ้....พี่พลัสเราตั้งตัวไม่ทันเลย...
ความสุขหมุนอยู่รอบๆ ตัว มากไปจนจะสำลักตาย
ไม่ได้ค่ะคุณแม่...ต้องแบบเรียบๆ ให้พี่พลัสกับน้องหยก
ทำอาหารเลี้ยงแขกเอง แล้วโน่นค่ะ...ไปจัดที่โรงแรมเจ๊ทองโน่น
เพราะที่นั่นคือ ที่เริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด.....
ขืนไม่ได้ทำอาหารเอง พี่พลัสอกแตกตาย...555
+ 1 ให้คุณแม่ค่ะ ไว้อลังการงานสร้างตอนเปิดตัวลูกชายกับสังคมโน่นค่ะ
ปล.ไม่ใช่แค่คนในครอบครัว เพื่อนๆ ต้องคุณคนอ่านด้วยไปงานแต่งอ่ะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 82 “ภัทรดิษ”
แดดตอนเช้า ในวันที่ฝนจาง คนที่อ้างว้าง จะเดินเดินเปลี่ยนทิศไป ใครที่ไม่รู้คงทนแต่ทุกข์ร้อน ฉันจะไม่ขอให้ใครเปิดหัวใจ
งานทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เราเชิญแขกทานของว่าง เมื่อถึงเวลาทำเอกสารก็มีเจ้าหน้าที่นำเอกสารมาให้เซ็นต์ต่อหน้าสักขีพยาน หลังจากเจ้าหน้าที่ทำเอกสารรับพพลัสกลับมาเป็นลูกแล้ว มีการรับน้องหยกบุตรบุญธรรม เจ้าหน้าที่ก็มอบเอกสารให้คุณพ่อคุณแม่ คุณป้าน้องหยกจึงฝากฝังหลานชายกับคุณพ่อคุณแม่ของผมท่ามกลางเพื่อนๆ ของพลัสและหยก คุณแม่จึงมอบเอกสารเงินทำบุญให้กับมูลนิธิ และสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าที่ละหนึ่งล้านบาท จำนวนสิบแห่ง และเอกสารการขอพาเด็กกำพร้าไปทัศนศึกษานอกสถานที่มอบให้กับน้องหยกเป็นสินสอด ทุกคนต่างชื่นชมที่ได้เห็นสินสอดแปลกๆ แบบนี้ ทำเอาผมรู้สึกอิ่มเอิบใจไปด้วย
พวกเราเจ้าบ้านจึงเชิญแขกทุกคนไปรับประทานอาหารเย็นที่ห้องอาหาร พลัสมันจัดการโชว์ฝีมือทำอาหารเต็มที่ มีแต่อาหารแปลกๆ หน้าตาสวยงาม มีแต่คนชมฝีมือทำอาหารของน้องชายผมกันไม่หยุดปาก แม้แต่ตัวผมเองก็ยังอดชมไอ้พลัสมันไปไม่ได้ เพราะอาหารที่มันทำอร่อยทุกอย่างจริงๆ
ต่อจากการทานอาหารเย็นแล้ว คุณพ่อเชิญแขกทุกคนไปบริเวณสระว่ายน้ำที่ตกแต่งไปด้วยไฟประดับสวยงาม มีการเลี้ยงไวน์ แชมเปญอย่างดีที่สนับสนุนโดยโรงแรมของอาหนึ่ง และคุณแชริม ถือเป็นของขวัญวันแต่งงานให้กับน้องชายผม ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน พูดคุยกันอย่างมีความสุข
จนกระทั่งคุณแม่ให้พลัสกับน้องหยกนำของชำร่วยมาแจกแขกในงาน พอแขกเปิดกล่องออกมาก็เจอพวงกุญแจทองคำขาวรูปหัวใจสลักเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ PLUS&YOK ประดับด้วยเพชร และไข่มุกแท้ สัญลักษณ์ของบริษัทคุณพ่อ ทำเอาแขกในงานถึงกับฮือฮากับของชำร่วยล้ำค่า ราคาแพงแบบนี้ แล้วคุณแม่ก็ยกแก้วแชมเปญขึ้นมา ใช้ช้อนเคาะเบาๆ เป็นเสียงกริ๊งๆ ดังกังวาน เรียกความสนใจจากแขเหรื่อในงานทุกคน
“สวัสดีอีกครั้งครับทุกท่าน ผมเลอสรวง และคุณวิมลพรรณ ขอแสดงความขอบคุณที่ทุกท่านสละเวลามาร่วมเป็นสักขีพยานในการรับลูกชายของผม ตาพลัสกลับมาบ้านของเรา และร่วมแสดงความยินดีที่ครอบครัวของเรายังมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นเป็นน้องหยกลูกชายคนเล็กของเราอีกคน ผมขอสัญญากับทุกท่านว่าต่อไปนี้ผมจะทำหน้าที่ดูแลครอบครัว และสมาชิกทุกคนให้มีความสุข ผมจะรักลูกชายทั้งสามคนของผมให้มากเท่ากัน ลูกของผมทั้งสามต้องมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ผมจะสามารถทำได้ ผมขอให้ทุกท่านช่วยเป็นพยานให้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ” พอคุณพ่อพูดจบแขกทุกคนก็ปรบมือเสียงดัง
ในตอนแรกผมอยากจะสารภาพผิดกับทุกคนที่ทำให้พลัสต้องหายออกจากบ้านไป แต่ทั้งเจ้าตัว และคุณพ่อคุณแม่ขอเอาไว้ว่าไม่อยากให้พูดถึงเรื่องนี้อีก ไม่มีใครโทษผมอีกแล้ว มีแต่เสียงแสดงความยินดีกับพลัส และน้องหยก ทุกคนดูมีความสุขมากในงานนี้ ผมก็เช่นกัน ในใจผมตอนนี้รู้สึกโล่งเหมือนกับหลุดพ้นออกจากความทุกข์ที่ฝังเอาไว้ในใจมานาน ผมนำน้องกลับคืนมาให้ครอบครัวของเราเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ไปผมจะชดเชยในสิ่งที่เคยทำผิดกับน้องเอาไว้ให้มากที่สุด
อาหนึ่งเพิ่งจะโผล่เข้ามาในงานหลังจากที่คุณพ่อพูดจบ พออาหนึ่งเจอพลัสกับน้องหยกก็รีบเข้าไปรายงานเรื่องคนที่ทำร้ายคุณตาคุณยายของหยกกับพลัส คนร้ายพวกนั้นถูกตำรวจบุกจับโดยที่ไม่รู้ตัว บางส่วนใช้อาวุธปืนต่อสู้จึงถูกวิสามัญตายคาที่ บางส่วนก็ถูกจับพร้อมยาเสพติดของกลางจึงได้รับโทษประหารชีวิต ส่วนพวกที่เล่นการพนันก็โดยจับไปหมดเหมือนกัน แต่ตำวจบอกว่าพวกที่บุกเข้ามาทวงหนี้แล้วทำร้ายตากับยายพลัสจนเสียชีวิต โดนตำรวจยิงตายหมดทุกคน เพราะพวกนี้ไม่ยอมมอบตัว
หลายๆ คนก็เห็นว่าสมควรแล้วที่ได้รับกรรมแบบนั้น น้องหยกกับพลัสก็ได้แต่อโหสิกรรมให้คนพวกนั้นไป วันนี้ผมเห็นทุกคนมีความสุขมาก เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเริ่มลงตัวแล้ว แขกส่วนใหญ่เป็นเพื่อนของพลัสกับน้องหยก ผมจึงอยากปลีกตัวขอไปพักผ่อนที่ห้องตัวเองก่อน เพราะเหนื่อยจากการเดินทาง และช่วยเตรียมงานให้ทั้งวัน พอผมเดินขึ้นบันไดแล้วหันกลับมาจะไปที่ห้องนอนตัวเองก็ต้องตกใจ
“ป้าแก้วครับ มายืนทำอะไรตรงนี้ พีทตกใจฉี่จะราด” ผมแกล้งพูดให้ตลก เพราะป้าแก้วดูมีท่าทีขึงขึงยังไงชอบกล ท่าทางจะมีเรื่องไม่ดีเท่าไรมาคุยกับผม ซึ่งสังเกตุได้เลยในวันนี้ตั้งแต่เจอหน้าป้าแก้วเมื่อตอนเช้านี้แล้ว
“ป้ามีเรื่องจะถามคุณพีทเรื่องคุณหนิงนิดหน่อยค่ะ” ป้าพูดชื่อหนิงขึ้นมาทำเอาฉี่จะราดขึ้นมาจริงๆ ป้าแก้วรู้เรื่องหนิงได้ยังไง หรือว่าหนิงมาหาผมที่บ้านเพื่อมาขอคืนดีอีกครั้ง ผมรู้ตัวเองว่าผมไม่เคยรักหนิง แต่ที่ยอมคบเพราะผมมีเพื่อนน้อย และไม่เคยไปจีบใคร
“เอ่อ...หนิงทำไมเหรอครับ ผมกับหนิงเราจบกันไปแล้วนี่ครับ” ผมยังไม่เข้าใจ ผมกับหนิงได้บอกเลิกกันไปเรียบร้อยแล้ว แม้ว่าหนิงจะรักผมมาก แต่หนิงก็ไม่ชอบที่ผมทำตัวผิดแปลกจากคนอื่น แค่ไม่ชอบจัดงานวันเกิดให้ตัวเอง และยังสืบหาน้องชายตัวเองอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ แต่วันนี้ผมเจอน้องชายตัวเองแล้ว และผมก็อยากจัดงานวันเกิดพร้อมพลัสด้วยในปีนี้ หากหนิงอยากจะกลับมาคบกับผม ผมก็ยินดี
“ป้าจะเรียนให้ทราบว่าคุณหนิงเธอเสียชีวิตแล้วค่ะ” ป้าแก้วพูดเรียบๆ แต่ทำเอาผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นทีเดียว ขามันอ่อนแรงจนป้าแก้วตกใจ ต้องรีบเข้ามาประคองผม
“เกิดอะไรขึ้นกับหนิงเมื่อไรครับ แล้วป้าทราบเรื่องได้ยังไง” ถึงจะเลิกกันไปแล้ว แต่ผมก็ยังรู้สึกดีอยู่เสมอกับคนรักของผมคนนี้ แม้ว่าบางอย่างเราจะเข้ากันไม่ได้ แต่หนิงก็เป็นแฟนที่รัก และยอมผมมากที่สุด
“คุณหนิงเธอท้องค่ะ เธอหลบไปอยู่หอพักชานเมืองมีพยาบาลช่วยทำคลอดแต่อุปกรณ์คงไม่เพียงพอ ตอนคลอดเธอเสียเลือดมากเกินไป รถพยาบาลมาไม่ทันเธอก็เลยเสียชีวิต พี่ชายเธอมาหาคุณพีทตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ป้ายังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่นะคะ” ป้าแก้วพูดออกมาเท่านั้น ผมแทบเป็นลม น้ำตาผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ หนิงท้อง หนิงท้องกับผมหรือเปล่ายังไม่แน่ใจ แต่ทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้ หนิงเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้ว ทำไมไม่มีใครบอกผมว่าหนิงท้อง ผมจะรีบกลับไปดูหนิงทันที
“คุณพีท คุณพีทจะไปไหนคะ เดี๋ยวสิคะ” ป้าแก้วรีบมาฉุดผมไว้ ทันทีที่ผมคิดได้ก็ลุกพรวดขึ้นมา หวังจะไปหาคุณแม่หนิงที่บ้าน อยากทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดเหลือเกิน ผมอยากเห็นหน้าลูกของหนิง อยากไปคุยกับใครก็ได้ที่จะบอกผมได้ว่าลูกของหนิงใช้ลูกของผมหรือเปล่า
“ใจเย็นๆ สิคะ ป้าบอกทางนั้นไปแล้วว่าจะให้คุณพลัสไปคุยก่อน คุณพลัสก็รีบปากป้าไว้แล้ว ป้ากลัวเหลือเกินว่าทางนั้นจะทำร้ายคุณพีท ดูพี่ชายคุณหนิงดุเหลือเกิน ให้คุณพลัสไปคุยก่อนนะคะ ยังไงคุณพลัสเป็นน้องชายทางนั้นคงไม่กล้าทำอะไรวู่วาม เกิดคุณพีทไปเองหากทางนั้นยังโกรธอยู่จะมีเรื่องเอานะคะ ป้ากลัวจะถึงขั้นเลือดตกยางออกก็เลยยังไม่อยากให้คุณพีทไปคนเดียว” ป้าแก้วพยายามเหนี่ยวรั้งผมเอาไว้
“ป้าครับ ถึงยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ผมต้องรับผิดชอบ ผมคิดว่าเมื่อเก้าเดือนที่แล้วตอนที่ผมบอกเลิกกับหนิง เราเมาด้วยกันทั้งคู่ หนิงขอให้ผมอยู่ด้วยแล้วเรามีอะไรกันเป้นครั้งสุดท้าย แม้ผมไม่ตั้งใจ แต่ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบอยู่ดี หนิงไม่เคยบอกผมสักคำว่าตัวเองท้อง เพื่อนๆ คนอื่นก็ไม่ได้ข่าวจากหนิงอีกเลย ผมอยากไปคุยกับที่บ้านหนิงครับป้า” ผมร้อนใจที่สุดในตอนนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมหนิงถึงไม่บอกใครว่าตัวเองท้อง และเก็บตัวจากสังคมจนไม่มีใครทราบข่าวอีกเลย
“ไว้รอพรุ่งนี้ก่อนก็ได้ค่ะ เชื่อป้านะคะ ถ้าคุณพีทยืนยันจะไปก็ขอให้มีคุณพลัสไปด้วยก็ยังดี หรือจะให้ป้าไปด้วยก็ได้นะคะ มีผู้ใหญ่ไปด้วยคงจะเกรงใจกันบ้าง ป้าก็อยากไปดูหน้าหลานเหมือนกัน ชายคุณหนิงบอกว่าเป็นฝาแฝดชายหญิงด้วยนะคะ” ป้าแก้วพยายามหว่านล้อมผม
“ลูกแฝดเหรอครับ เอ่อ...แล้วงานศพหนิงจัดที่ไหนครับ ผมจะไปงานศพของหนิง” ผมพยายามถามรายละเอียดจากป้าแก้วให้ได้มากที่สุด ไม่อยากให้เรื่องเป็นแบบนี้เลย ผมจะไปขอเป็นเจ้าภาพจัดงานศพให้หนิงก็ยังดี
“เท่าที่รู้ศพคุณหนิงเผาไปแล้วค่ะ พี่ชายเป็นคนจัดการทั้งหมด พี่ชายคุณหนิงทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้ด้วยค่ะ ป้าจะไปเอามาให้วันพรุ่งนี้นะคะ คุณพีทกลับห้องไปก่อนเถอะค่ะคืนนี้ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที คืนนี้ไปไม่ถึงเชียงรายหรอกค่ะ” ป้าแก้วพูดจบก็พาผมไปส่งหน้าห้องนอน แล้วดันผมให้เข้าไปข้างใน
ผมเดินเข้ามาล้มตัวลงนอนบนเตียง ร้องไห้คนเดียว หนิงมีลูกให้ผมถึงสองคน ผมจะไปรับกลับมาเลี้ยงดู ผมจะไปรับผิดชอบสิ่งที่เหลือทั้งหมดด้วยตัวเอง แม้ว่าผมจะไม่ได้รักหนิง แต่ผมรู้ว่าหนิงรักผมมาก รักจนไม่อยากบอกผมว่ามีลูกด้วยกัน เพราะก่อนเราเลิกกันผมบอกหนิงว่าจะไปเรียนต่ออเมริกา และคิดว่าผมจะไม่กลับมาเมืองไทยแล้วด้วยซ้ำ จนได้ข่าวจากโตโต้ว่าเจอพลัสที่หัวหิน
ผมคิดทบทวนเรื่องราวในชีวิตซ้ำไปซ้ำมา คิดว่าเป็นกรรมของผมที่เคยทำเอาไว้กับพลัส จึงทำให้ชีวิตผมไม่เคยมีความสุขเลย มีแต่ความเหงา มีแต่ความผิดหวัง มีแต่ความน้อยใจ เรื่องทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา รวมถึงเวลานี้ แม้ว่าพลัสจะกลับมาอยู่บ้านของเราแล้ว ผมก็ยังมีเรื่องทุกข์ใจเข้ามารบกวนจนได้ เมื่อไรผมถึงจะมีความสุขแบบคนอื่นจริงๆ เสียที
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยอาการปวดหัวจากการคิดมากเมื่อคืน ผมนอนหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำ หรือเปลี่ยนเสื้อผ้า ดูเวลาตอนนี้เกือบแปดโมงแล้ว จึงรีบอาบน้ำจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ แล้วลงไปหาป้าแก้วเพื่อทวงเบอร์โทรศัพท์ของพี่ชายหนิง ป้าแก้วยังอยู่ในครัวเตรียมอาหารเช้าอยู่กับไอ้พลัส
“พีทนายไม่สบายหรือเปล่า เมื่อเช้าเด็กบอกว่าเคาะประตูเรียกนานตั้งนาน” พลัสเห็นหน้าผมก้รีบถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า...ฉันแค่คิดมากเรื่องหนิงก็เลยปวดหัว ลุกไม่ขึ้นท่านั้นเอง” ผมพูดออกไปทำให้ป้าแก้วถอนหายใจเสียงดัง แล้วเดินมาส่งกระดาษโน้ตจดเบอร์โทรศัพท์ให้ผมโดยไม่พูดอะไร เหมือนรู้ว่าผมจะต้องทวงอย่างแน่นอน
“พีท...ให้ฉันไปเป็นเพื่อนายดีกว่า นายอย่าไปคนเดียวเลย มันอันตราย อีกอย่างถ้าพ่อกับแม่รู้ท่านจะเป้นห่วงนายมากนะ ฉันว่าเราปรึกษาเรื่องนี้กับท่าน แล้วพวกเราค่อยมาคิดหาทางช่วยกันแก้ไม่ดีกว่าเหรอ” พลัสยังคงแสดงความเป็นห่วงผมอยู่
“ไม่เป็นไรพลัส เรื่องทั้งหมดฉันเป็นคนก่อ ยังไงฉันก็ต้องรับผิดชอบ รับรองว่าทางนั้นไม่เอาฉันถึงตายหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่ใจเย็นรอให้เราติดต่อกลับแบบนี้แน่นอน นายอย่าเพิ่งบอกพ่อกับแม่แล้วกัน ฉันจะไปเอาลูกกลับมาคนเดียว ยังไงฉันก็ต้องไปรับลูกกลับมาให้ได้” ผมบอกความตั้งใจให้น้องชายฟัง
“คุณพีทคะ หากเรื่องมันใหญ่ขนาดนี้ คุณพีทคิดว่าจะปิดคุณพ่อคุณแม่ได้เหรอคะ บอกท่านด้วยตัวเองดีกว่านะคะ ป้าอุตส่าห์รอให้คุณพีทกลับมาแล้วค่อยไปบอกท่านด้วยตัวเอง หรือว่าให้คุณพลัสไปเจรจาดูท่าทีเสียก่อน แต่นี่กลับบ้าเลือดไปแก้ปัญหาคนเดียว เกิดมีอะไรขึ้นมานึกถึงคุณพ่อคุณแม่บ้างสิคะ” ป้าแก้วยังคงโน้มน้าวผมโดยเอาพ่อแม่มาอ้าง
“ถ้าผมเป็นอะไรไปก็ฝากป้าแก้วกับพลัสดูแลท่านด้วยแล้วกัน” ผมไม่รู้จะพูดยังไงให้สองคนนี้เข้าใจ จึงต้องพูดไปแบบนั้น
“พีท, คุณพีท” ป้าแก้วกับพลัสเรียกผมเสียงดังพร้อมกัน แถมยังมองผมด้วยแววตาตัดพ้อในความคิดแบบนั้นของผมอีก
“เอาเป็นว่าผมจะดูแลรักษาตัวเองให้ดีแล้วกันนะครับ ฝากนายแก้ตัวกับพ่อแม่แทนฉันด้วยนะพลัส” ผมพูดจบก็ดึงกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายบ่า สวมแว่นกันแดดแล้วเดินออกทางหลังบ้านขึ้นรถแท็กซี่ไปสนามบินสุวรรณภูมิ เดินทางไปเชียงรายในเช้าวันนั้นเลย ระหว่างที่รอขึ้นเครื่องผมโทรศัพท์ไปตามเบอร์ที่ได้มาจากป้าแก้ว
“สวัสดีครับ ผมนรศรครับ” ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายค่อนข้างดุ
“สวัสดีครับคุณนรศร ผมภัทรดิษ เป็นแฟนของหนิงครับ” ผมบอกออกไป ปลายสายดูเงียบไปชั่วคราว
“ดีใจนะที่คุณยังกล้าโทรกลับมา ผมอยากเจอตัวคุณ มีเรื่องจะตกลงกับคุณนิดหน่อย” เสียงคุณนรศรดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
“ผมกำลังจะไปหาคุณที่เชียงรายครับ ผมขอไปเคารพศพหนิงด้วย ไม่ทราบว่าจะได้ไหม” ผมถามด้วยน้ำเสียงสุภาพเต็มที่
“หึหึ...ได้สิ ถึงคุณไม่ขอผมก็จะบังคับคุณมาขอขมาต่อน้องสาวผมอยู่ดี นี่ถือว่าคุณซื้อใจผมได้ส่วนหนึ่ง คุณจะมาถึงเชียงรายกี่โมง ให้ผมไปรับที่ไหนยังไงบอกมา” พี่ชายหนิงดูท่าทางจะดุจริงๆ อย่างที่ป้าแก้วว่า แต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว
“ผมจะไปถึงสนามบินเชียงรายตอนประมาณเที่ยงครับ ยังไงรบกวนคุณด้วยแล้วกัน” ผมยังให้ความเคารพทางคุณนรศรในฐานะพี่ชายของหนิงอยู่ และเข้าใจดีว่าคงโกรธที่ผมเป็นต้นเหตุทำให้ต้องเสียน้องสาวไปอย่างนั้น พอผมพูดจบปลายสายก็ไม่ตอบรับแต่กดตัดสายทันที
ผมขึ้นเครื่องไปถึงสนามบินเชียงรายในตอนเที่ยง ออกมารอที่ทางออกก็รีบโทรศัพท์หาคุณนรศรทันที แต่ปลายสายไม่รับสายผมเลย ใช้เวลารอประมาณหนึ่งชั่วโมง จนรู้สึกว่ายืนจนเมื่อยผมก็เลยกลับเข้าไปนั่งในร้านกาแฟ ขอชาร์จโทรศัพท์แล้วพยายามโทรติดต่อก็ไม่รับสาย
ผมจึงโทรไปบอกพลัสว่ามาถึงเชียงรายแล้ว รอทางนี้ให้มารับเท่านั้นไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนไอ้พลัสกลับบอกว่าคุณแม่รู้ว่าผมหายตัวไปแต่เช้าก็โวยวายใหญ่ จนผมต้องบอกว่าไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอน้องชาย เพราะกลัวน้องหยกจะสับสนถ้าเห็นผมหล่อกว่าไอ้พลัสมาเปลี่ยนใจชอบผมจะทำยังไง ผมเล่นมุขแบบนี้จึงทำให้คุณแม่ขำขึ้นมา ผมจึงบอกท่านว่าอยากจะมาเยี่ยมเพื่อนเก่าที่เชียงราย ไม่นานก็จะรีบกลับ ท่านจึงไม่ว่าอะไร ผมรอจนเวลาผ่านไปถึงสี่โมงเย็นทางคุณนรศรก็ยังไม่มีใครรับสายผม
จนผมเริ่มตัดสินใจจาที่พักไว้ก่อนคืนนี้ จึงได้เข้าอินเตอร์เนตหาเบอร์ติดต่อทางโรงแรมที่ใกล้สนามบิน แล้วให้ทางโรงแรมนำรถมารับผมที่สนามบิน รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกันที่โดนหลอกให้รอแบบนี้ ผมโทรไปที่บ้านหนิงที่ตัวเมืองเชียงรายก็ไม่มีใครรับสาย จึงตัดสินใจให้คนขับรถโรงแรมพาไปดูที่บ้านหนิงก็เห็นปิดประตูสนิทเหมือนไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย ถามคนข้างบ้านก็ไม่มีใครรู้ว่าคุณแม่ของหนิงไปอยู่ที่ไหน
ผมจึงให้รถโรงแรมพาผมกลับไปโรงแรม เมื่อทำธุรกรรมจ่ายค่าห้องเสร็จผมก็สั่งอาหารมาทานบนห้อง แล้วอาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะเมื่อคืนนอนหลับๆ ตื่นๆ และรู้สึกปวดหัวจากการคิดหนักก็เลยเพลียมาก ผมนอนหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ดัง
“สวัสดีครับ” ผมงัวเงียขึ้นมารับสาย ดูนาฬิกาข้อมือก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้วด้วย
“ขอโทษที วันนี้ผมติดธุระด่วนกะทันหันก็เลยไม่ได้บอกคุณ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนผมจะไปรับ หรือว่าคุณรอไม่ไหวบินกลับกรุงเทพไปแล้ว” น้ำเสียงคุณนรศรค่อนข้างกวนประสาท ผมไม่อยากคิดเลยว่ากำลังถูกแกล้ง ยิ่งตอนง่วงๆ อยู่แบบนี้ด้วย ต้องพยายามสะกดอารมณ์ให้มากที่สุด
“ผมอยู่ที่โรงแรมลาลูน่า โฮเต็ลใกล้สนามบิน คุณรู้จักไหม” ผมถามออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“โอโห...พักโรงแรมหรูเสียด้วย ท่าทางจะเป็นลูกคุณหนูสินะ” เสียงคุณนรศรแขวะกัดผมจนรู้สึกอึดอัด อยากจะพูดอะไรก็พูดไป
“ตกลงคุณรู้จักใช่ไหมครับ คุณจะมารับผมกี่โมงผมจะได้ออกไปรอที่หน้าโรงแรม” ผมรีบตัดบทเพราะไม่อยากหงุดหงิดกับการสนทนาให้นานกว่านี้
“ผมจะไปทันทีในครึ่งชั่วโมง คุณออกมารอได้เลย” พูดจบคุณนรศรก็ตัดสายไปเลย ผมได้แต่ถอนหายใจ เก็บเสื้อผ้าของใช้ให้เรียบร้อยแล้วออกไปเช็คเอ้าท์ เสร็จแล้วก็ออกไปยืนรอพี่ชายของหนิงที่หน้าโรงแรม
-
ตอนใหม่มาทันใจ....อ่านก่อน
งานนี้พี่พีทน่าจะเซอร์ไพร์สกว่าใครเพื่อนน่ะ....
+ 1 ให้คุณพ่อกะคุณแม่ที่เชื่อลูกชายคนใหม่
-
ตื่นๆมีเรื่องแล้ว
-
เอาละ พีทจะก้าวมาโลกเดียวกับน้องและเพื่อนหรือเปล่ารอติดตามมมม :haun4: :haun4:
พีทจะได้รู้แล้วละ ว่าชายหรือหญิงไม่สำคัญหรอก ถ้าเรารักกก :haun4:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดด....
+ 1 ให้คุณคนเขียนค่ะ
อยู่ใกล้ๆ กระโดดกอดไปแล้ว...
งานนี้พี่พีทจะเจอคู่หรือเปล่า...555
-
พี่พีทจะมีคู่เป็นของตัวเองและ
-
รู้สึกเหมือนพีทจะเจอเนิ้อคู่เลยแฮะ
แอบจิ้นพีทเป็นรับแหละ ไม่รู้คนเขียนจะใจตรงกะเรารึเปล่า
555
-
พี่พลัสแฮปปี้ไปแล้ว แต่ท่าทางพี่พีทจะรับศึกหนัก
แอบจิ้นไปไกลว่าพี่พีทคงเจออุปสรรคพร้อมเนื้อคู่..แล้วจะเป็นรับด้วยรึป่าวน๊า :z1:
-
:z2: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณพ่อคุณแม่พี่พลัสขา สนใจอยากได้ลูกบุญธรรมเพิ่มอีกสักคนมั๊ยคะ
แม่เจ้า พี่แกรวยจริง อะไรจริง :a5: :a5: :a5: o22 o22 o22 o13 o13 o13
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :pig2: :pig2: :pig2:
คุณนักเขียนคะ อยากบอกว่า คิดถึงมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สบายดีนะคะ ท่าทางคงงานยุ่งน่าดู รอบนี้หายไปนานจริงๆ อยากจะบอกว่าเข้ามารอทุกวัน เพียงแต่ไม่ได้มาเม้นรอ เกรงใจ
จัดเต็มสมกะที่รอคอยจริงๆ o13 o13 o13
ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
แอบสงสารพีท
-
ชอบ มว๊าก มว๊าก o13
-
รู้สึกแปลกๆกับพี่ชายของพี่หนิงแฮะ
-
สงสัยพีทจะมีคู่แล้วหล่ะ นรศรแน่ๆๆ
-
โอ๊ะ...โอ.....ลุ้นค่อดๆอีกแล้วครับ
-
ศึกใหญ่นะนิพีท
-
พี่พีททททท จะเจอเนื้อคู่ของตัวเองแล้วหรือป่าววว ช่วยกันเลี้ยงลูกเน้อออ
ถึงลูกชายบ้านนี้จะมีคู่เป็นชายกันหมด ก็ไม่เป็นไร เพราะมีทายาทแล้ว หึหึ
พี่พลัสกับน้องหยกตั้งแต่กลับมานี่ได้คุยด้วยกันนานๆหรือยังเนี่ย
มีแต่คนคอยแกล้งคอยขัดจังหวะ ^^
คุณพี่ชายของหนิงจะนิสัยยังไงน๊าา จะตกลงยังไงกับพีทบ้างน้อ
รออ่านตอนต่อไปค่าา
:กอด1:
-
งานเข้าเต็มๆ
-
เนื้อคู่พีทรึป่าว 555
-
ดูท่าพีทจะเจอเนื้อคู่ที่เชียงรายแล้วล่ะ พีทไม่ต้องหาแม่ใหม่ให้ลูกแฝดเลยพี่ชายหนิงนี่แหละเหมาะที่สุด
แล้วพีทก็จะรู้ว่าไม่ว่าหญิงหรือชาย ถ้าเรารักจริง มีความสุขเมื่อได้รัก ก็ไม่ต้องไปกลัวอะไร
รอตอนต่อไปว่าพีทจะรับศึกหนัก หรือจะรุกศึกหนัก แต่ดูแล้วน่าจะรับศึกหนักนะ :m25:
-
พี่ชายแฟนเก่า
เป็นเนื้อคู่พี่ท
ใช่ไหมค่ะ
ยังดีที่มีทายาทแล้ววววว
-
:n1:ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
คุณแม่อลังการมากฮ๊า~
เรื่องของพี่พลัสกับน้องหยกก็ลงเอยกันแล้ว
เหลือแต่พีพีท จะ้เป็นรุกหรือรับเนี่ย ลุ้นๆ อิอิ
-
พี่พีทจะได้เจอเนื้อคู่แล้ว
เหลือแต่มาลุ้นว่าพี่พีทจะเป็นเมะหรือเคะแค่นั้น (แต่เราเชียร์ให้เคะนะคะ ^^ )
-
อ่านสามตอนรวด สนุกสมใจมาก อิอิ
พลัสกับหยกมีความสุขเรียบร้อยแล้ว
ทีนี้คู่พีทบ้าง น่าลุ้นจริงๆ จะเป็นจำเลยรักเลยป่ะเนี่ย คิคิ
-
สวัสดีครับแฟนๆ ทุกคน ผมจะลงให้อ่านไม่ต่ำกว่าสองตอนต่อวันนะครับ
รับรองว่าเรื่องนี้จบก่อนสงกรานต์แน่นอน
ส่วนคู่พระเอกนายเอกไว้รอไปสวีทช่วงตอนพิเศษนะครั
รับรองว่าจะมันส์ (อะไรมันส์ไม่รู้ ไม่บอก ไว้รออ่านเอง อิอิ) สนุก สุข สมหวังทุกคู่แน่นอน
โดยเฉพาะโตโต้กับพี่บาสที่ยังไม่ตกร่องปล่องชิ้นกันเสียที
แถมยังมีคู่ใหม่ของเราอีก รับรองว่าคู่นี้จะต้องเป็นคู่ที่ประทับใจใครหลายๆ คนแน่นอน
ใกล้จะจบแล้วนะครับ ตอนนี้เหลือแค่เรื่องราวของคู่สุดท้ายของเราเท่านั้นเอง
-
มีลางว่า พี่พีท จะได้ ลูกแฝดพร้อม สามี กรี๊ดดดดดดด
-
ท่าจะไม่รอด :oni1:
-
คู่นี้มีแววว่าจะคู่กัน
แต่ที่แน่ๆไม่รู้ว่าพีทจะเป็นรุกหรือรับ
จากการสนทนากับพี่ชายของหนิง
สงสัยพีทคงจะเป็นรับหรือเปล่าคงต้องรอลุ้นต่อไป
มาอัพต่อเลยนะอยากอ่านคู่นี้แล้ว
-
พี่พีทได้เจอรักแท้แล้ว
คู่นี้คงมันน่าดู :-[
-
เอ๋ 2 คนนี้จะใช่คู่กันไหมนะ ติดตามๆ :L2:
-
รอตอนต่อไป :m13:
-
จะใช้คู่ของพีทหรือเปล่านะ ?
:oni2:
-
อย่าบอกน๊าว่านี่คู่ใหม่ ขนาดยังไม่ได้เจอกันยังปะทะคารมกันขนาดนี้
ถ้าเจอกันแล้วจะขนาดไหนเนี้ย รอๆ คู่ของพีทคร๊า ว่าจะดุเดือดขนาดไหน :z1: :z1:
-
อีก 1 คู่ที่กำลังจะเริ่ม ว่าแต่ใครเมะ ใครเคะกันล่ะเนี่ย
-
คืนนี้จะได้อ่านต่อมั๊ยนะ :laugh3: :laugh3:
-
เค้าคู่กันแน่เลย คริๆ :-[
-
ศึกหนักนะพีช
ทั้งลูกทั้ง ว่าที่สามี
คุณแม่ยายว่างัยค่ะ ได้ทั้งสะไภ้และเขยพร้อมๆกับหลานอีกสอง
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 83 “ภัทรดิษ”
อย่าเข้าใจฉันผิด โปรดอย่าเข้าใจฉันผิด ฉันขอให้เธอลองเดินมาดูให้ลึกถึงข้างใน ฉันขอให้เธอสัมผัสและอยากให้เธอได้เข้าใจ ว่าทำไมฉันถึงทำอย่างนั้น
“สวัสดีครับคุณนรศร” ผมยกมือไหว้พี่ชายของหนิงทันทีที่เปิดประตูรถปิกอัพคันใหญ่เข้าไปนั่งฝั่งข้างคนขับ คุณนรศรเพียงพยักหน้าให้ ผมรู้สึกถึงบรรยากาศของความมาคุได้ทันทีที่ขึ้นไปนั่งบนรถ ไอ้ปกติผมก็ไม่ได้เป็นคนพูดมากนักหรอก แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้ว ผมไม่มีอะไรติดค้างในใจเรื่องน้องชายผมอีกแล้ว ดังนั้น ผมจึงกลับมาเป็นตัวของตัวเองได้มากขึ้น ไม่ต้องเก็บความรู้สึกเหมือนเมื่อก่อน
“ทำไมคุณมารับผมดึกขนาดนี้ล่ะครับ” ผมเอ่ยถามไปทันทีที่นึกสงสัย รู้สึกแปลกที่ไม่ได้เกรงกลัวคนข้างๆ เลยแม้แต่น้อย พี่ชายของหนิงเป็นคนตัวสูงใหญ่ ผมคิดว่าผมกับพลัสสูงมากแล้วนะ แต่พี่ชายของหนิงน่าจะสูงกว่า รูปร่างใหญ่ผิวค่อนข้างคล้ำ ผมค่อนข้างบาง ใบหน้าคมสันแต่ดูหม่นหมอง รูปกรามหนามีหนวดเคราค่อนข้างดกเขียวครึ้มไปทั้งใบหน้า แววตาดุเฉี่ยว จมูกค่อนข้าวใหญ่ แต่ดูโด่งสวย ท่าทางตอนวัยรุ่นคงหล่อน่าดู ริมฝีปากหนาได้รูปเม้มอยู่นานกว่าจะขยับเปิดปากออกมาได้
“ท่าทางคุณนี่จะไม่ได้รู้สึกกลัวผมเลยเหรอไง คุณทำให้น้องสาวผมท้องไม่พอ ยังทำให้หนิงต้องตายหลังจากคลอดเด็กอีก” น้ำเสียงเข้มแต่ราบเรียบ ไม่บอกถึงอารมณ์ใดๆ ว่าโกรธ หรือเกลียดผม ยิ่งทำให้รู้สึกใจหาย ผมรู้สึกผิดมากที่ทำให้หนิงต้องประสบชะตากรรมแบบนี้ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกกลัวพี่ชายหนิงเลยแม้แต่น้อย
“ผมไม่ได้รู้สึกกลัวคุณหรอกครับ แต่ผมรู้สึกผิดกับครอบครัวคุณ และหนิงมากกว่า ผมหวังจะมาอธิบายให้ครอบครัวหนิงได้เข้าใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าผมไม่ยอมรับผิด ที่ผมมาที่นีเพื่อจะบอกว่าเรื่องทั้งหมดผมมีส่วนผิดแน่นอน แต่ขอโอกาสให้ผมได้อธิบาย และรับผิดชอบลูกของหนิงจากพวกคุณ” ผมพูดออกไปด้วยความจริงใจ
“ดี...คุณยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่พอสมควร ถือว่าคุณโดนใจผม เรื่องของหนิงกับลูก ผมขอกลับไปคุยที่บ้านผมดีกว่า ส่วนที่ผมมารับคุณช้าเพราะผมมีธุระสำคัญจริงๆ ผมไปหาหมอด้วยโรคประจำตัว อาการผมไม่ค่อยดีก็เลยพักนานไปหน่อย” พี่ชายหนิงอธิบายโดยไม่มองหน้าผม สายตายังจับจ้องไปบนถนน เรากำลังขับไปในเส้นทางนอกเมือง
“คุณเป็นอะไรเหรอครับ แล้วขับรถไหวหรือเปล่า ให้ผมช่วยขับแทนได้นะครับ คุณจะได้พัก” ผมถามไปเรื่อยเหมือนชวนคุย และคิดว่าอาการของคุณนรศรยังดูไม่ดีเท่าไร เพราะท่าทางดูทรุดโทรมเหมือนคนเพิ่งฟื้นไข้
“ไว้ผมจะบอกคุณทีหลัง แต่ผมยังขับรถได้อยู่ ขอบใจที่เป็นห่วง” พี่ชายหนิงตอบเสียงเรียบ แล้วไม่พูดอะไรต่อ จนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมา อยากจะกดปุ่มเครื่องเสียงในรถเพื่อเปิดเพลง แต่ยังไม่กล้าทำขนาดนั้น จึงได้แต่นั่งมองวิวข้างทางที่มืดมิดจนแทบมองอะไรไม่เห็น เห็นแต่เงาในกระจกหน้าต่างประตูรถสะท้อนไปยังคนขับรถแทน
“โรคของคุณต้องเข้ามารักษาที่ตัวเมืองบ่อยแค่ไหนเหรอครับ” ผมอดสงสัยไม่ได้จึงต้องถามออกไป หากเป็นโรคประจำตัวที่ต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาลบ่อยๆ ทำไมคุณนรศรถึงไม่พักในตัวเมืองเสียเลย กลับขับรถไปกลับไกลขนาดนี้ หากเป็นอะไรระหว่างทางขึ้นมาจะทำอย่างไร
“ผมต้องเข้ามาหาหมอให้ดูอาการทุกเดือน ถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อนผมก็ไม่ต้องมาบ่อยกว่านั้น ที่สำคัญ ผมมีงานที่ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง เลยไม่อยากให้ครอบครัวต้องคิดมากเรื่องผม เอาไว้ผมจะบอกรายละเอียดกับคุณอีกทีแล้วกัน” คุณนรศรยังคงพูดโดยไม่มองหน้าผมเหมือนเดิม ลังจากนั้นเราก็เงียบกันไปตลอดทาง
“ใกล้จะถึงบ้านผมแล้ว ผมกับน้องชายทำสวนลิ้นจี่ที่นี่ และคนงานอีกไม่กี่คนก็พักอยู่ในสวนเลย ที่นี่ไม่สะดวกเหมือนโรงแรมที่คุณพัก ผมหวังว่าคุณคงอยู่ได้นะ” คุณนรศรพูดเหมือนเหยียดใส่ผม แต่ถึงยังไงผมก็ตั้งใจแล้วว่าจะพยายามไม่คิดมากกับคำพูดของครอบครัวนี้ เพราะผมตั้งใจจะมารับผิดชอบความผิดที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว จึงไม่แปลกหากคนในครอบครัวของหนิงจะไม่ชอบผม
“ผมพักที่ไหนก็ได้ครับ อากาศที่นี่ดีจังเลยนะครับ” พอลงมาจากรถ ผมชวนคุณนรศรคุยแบบไม่ใส่ใจคำพูดของคุนรศรเท่าไร บรรยากาศเงียบสงัดมาก มีเพียงลมเย็นๆ ที่พัดมากับเสียงลมกระทบใบไม้ของต้นไม้รอบๆ บริเวณก่อให้เกิดเสียงธรรมชาติที่ไพเราะ ช่วยให้จิตใจผมสงบอย่างไม่น่าเชื่อ
“คุณคงชินกับอากาศในเมืองสินะ ธรรมชาติยังไงก็ต้องดีกว่าแสงสีในเมืองอยู่แล้วล่ะ ตามผมมาข้างในได้แล้ว ที่นี่ยิ่งดึกอากาศยิ่งเย็น” คุณนรศรไม่วายกัดผมอีก พูดจบก็เดินนำผมไปยังบ้านไม้ชั้นเดียวที่สร้างขึ้นอย่างง่ายๆ แต่ดูมีสไตล์ ตัวบ้านทั้งหลังเน้นการโชว์สีธรรมชาติของเนื้อไม้เหมือนบ้านในรีสอร์ททั่วไป หน้าบ้านมีสวนเล็กๆ บนสนามหญ้าที่เรียบง่าย เมื่อลมพัดพริวดอกไม้จากตนไม้รอบๆ ล่วงหล่นเล่นลมสู่พื้นสนามหญ้า คุณนรศรพาผมเดินไปตามทางที่เว้นพื้นที่ส่วนหนึ่งไว้สำหรับเป็นช่องว่างทางเดินที่ปูด้วยแผ่นหินธรรมชาติจากสวนหน้าบ้าน
คุณนรศรล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจบ้านออกมาเปิดประตู แล้วเปิดสวิทย์ไฟด้านใน จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างใน ผมจึงเดินตามเข้าไปเงียบๆ ภายในบ้านไม้ดูกว้างไม่มีฝ้าเพดาน ลักษณะเหมือนบ้านพักในรีสอร์ททั่วไป เสาไม้กลางบ้านเป็นตัวรับน้ำหนักคานที่เปิดโล่ง
“เชิญตามสบาย ที่นี่มีห้องนอนสองห้อง คือห้องผมกับห้องน้องชาย แต่ผมไม่สะดวกให้คุณนอนห้องผม คุณนั่งรอที่นี่ก่อน เดี๋ยวผมมา” คุณนรศรพูดจบก็เดินเข้าไปด้านใน ภายในบ้านทั้งหลังตกแต่งทุกอย่างด้วยไม้ขดเงา แม้แต่เฟอร์นิเจอร์ที่ดูเรียบง่ายแต่ประณีตสวยงาม โถงกลางบ้านเป็นพื้นที่ว่าง มีเสาสองต้นแบ่งพื้นที่ตัวบ้าน บริเวณขวามือเป็นพื้นที่ห้องนั่งเล่นมีชุดรับแขกทำด้วยไม้ ไม่มีทีวี ไม่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวก แต่ยังมีไฟฟ้าให้ใช้ บริเวณด้านซ้ายคงเป็นห้องทานอาหาร เพราะมีโต๊ะไม้แบบยาวพร้อมชุดเก้าอี้อีกแปดตัว เหมือนโต๊ะประชุมวางอยู่เท่านั้น ผนังห้องมีหน้าต่างค่อนข้างเยอะ แต่ไม่มีรูปภาพ หรือของประดับแม้แต่ชิ้นเดียว
เดินสำรวจไม่นานก็ทั่วบ้าน อยู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากผนังห้องด้านใน ตรงกลางเป็นช่องทางเดิน มีผนังกั้นห้องฝั่งซ้ายกับฝั่งขวา สุดทางเดินเป็นประตูออกไปสู่หลังบ้าน ผมยังยืนอยู่ตรงกลางบ้านรอเจ้าของบ้านมาบอกผมว่าจะให้ผมนอนตรงไหน
“พี่ให้มันนอนหน้าห้องก็ได้นี่นา ทำไมต้องให้มันมานอนในห้องผมด้วย โธ่โว้ย...เซ็งชิบ” พอประตูห้องนอนฝั่งซ้ายเปิดออก ผมก็ได้ยินเสียงของชายหนุ่มอีกคนดังออกมาก่อน ผมยังยืนอยู่ที่เดิมรอดูสถานการณ์ไม่นานคุณนรศรก็เดินออกมาปิดสวิทย์ไฟห้องโถง
“คุณเข้าไปนอนในห้องนี้ได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันเรื่องธุระของหนิง” คุณนรศรพูดกับผมจบก็เดินไปเปิดประตูห้องฝั่งขวาเข้าไปข้าง ปิดประตูเสียงค่อนข้างดังเหมือนไม่สบอารมณ์เท่าไร ประตูห้องฝั่งซ้ายยังเปิดอยู่ แสงสว่างจากภายในห้องส่องออกมา ผมจึงเดินไปยังหน้าประตูห้องฝั่งซ้าย
“ขอโทษนะครับที่มารบกวน” ผมบอกชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียว ผิวขาวจัด หน้าตาหล่อเหลาไร้ที่ติ ตัดผมสกินเฮด ร่างกายแข็งแกร่งพร้อมหน้าท้องเป็นลอนเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม เหมือนคนออกกำลังกายเป็นประจำอย่างสม่ำเสมอ กำลังก้าวเดินลงจากเตียง ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่กางเกงบ็อกเซอร์สีขาวสะอาดนุ่งอย่างหมิ่นเหม่เพียงตัวเดียวเท่านั้น
“มึงนอนที่พื้นแล้วกัน กูไม่ชอบให้ใครมานอนบนเตียงส่วนตัวกู” ผู้ชายคนนี้ท่าทางจะอายุใกล้เคียงกับผม สีหน้าบ่งบอกได้เลยว่าไม่พอใจในตัวผมสูงมาก ดูจากอาการที่เดินไปเปิดตู้ไม้ใบริมผนังห้องเพื่อดึงผ้านวมหนึ่งผืนโยนลงมากลางห้องให้ผม แล้วก็เดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงเสียงดังโดยไม่มองหน้าผมสักนิด
“ปิดประตูด้วย กูจะนอนแล้ว มึงรีบปิดไฟซะทีสิวะ” เสียงของชายคนนี้ค่อนข้างดังกว่าเดิมเมื่อหันมามองผมที่ยังยืนอยู่กลางห้องนอน ผมตัวรู้ว่าครอบครัวนี้คงไม่ยินดีต้อนรับผมเท่าไร และรู้ว่าผมเป็นใครมาทำอะไรที่นี่ ดังนั้นผมจึงก้มตัวหยิบผ้านวมผืนนั้น แล้วเดินไปปิดไฟห้องนอนให้น้องชายคุณนรศร แล้วปิดประตูออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ ผมเดินไปที่ชุดรับแขก วางกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ไว้บนเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง จัดการปูผ้านวมลงบนเก้าอี้รับแขกตัวยาว แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวที่เตรียมมาในกระเป๋าเป้มาม้วนเป็นหมอน แล้วนอนบนเก้าอี้รับแขกตัวนั้น ผมดึงชายผ้าที่เหลือจากการรองนอนมาห่มตัวเนื่องจากอากาศที่นี่ค่อนข้างเย็น
คืนนี้ผมนอนไม่หลับ ไม่ใช่เพราะแปลกที่ หรือที่นอนไม่อำนวยต่อการหลับอย่างสบาย แต่ผมมีเรื่องที่ต้องคิดในใจมากมาย ผมคิดว่าลูกของผมไปอยู่ที่ไหน แล้วตอนนี้ใครเป็นคนดูแล อยากจะถามคุณนรศรแต่ก็ไม่กล้า เพราะคิดเอาเองว่าควรจัดการเรื่องขอขมาต่อหนิงให้เสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วค่อยจัดการเรื่องลูกของผมอีกที
ผมเฝ้าวนเวียนคิดเรื่องหนิงกับลูกอยู่จนเช้า ดูนาฬิกาข้อมือเป็นเวลาตีห้าครึ่ง ได้ยินเสียงประตูห้องด้านในเปิดออก คุณนรศรเดินออกมาจากห้องตรงไปยังประตูบ้าน ผมจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ยาว แล้วสะบัดผ้านวมพับให้เรียบร้อย และเก็บผ้าเช็ดตัวที่รองหัวลงกระเป๋าเป้อย่างรวดเร็ว
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณนรศร” ผมหันมาเห็นคุณนรศรยืนมองผมค้างอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่สีหน้าดูไม่พอใจเท่าไร คนบ้านนี้หน้าตาเป็นแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ หรือเป็นเฉพาะกับผมสุดแท้จะเดาได้
“คุณออกมานอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร” คุณนรศรไม่กล่าวทักทาย แต่กลับยิงคำถามใส่ผมเสียงดุ ท่าทางจะไม่พอใจมากที่ผมออกมานอนข้างนอกตรงนี้ ผมจึงไม่รู้จะตอบยังไง เมื่อคุณนรศรเห็นว่าผมยังไม่ตอบคำถามจึงเดินย้อนกลับไปยังด้านในบ้าน เคาะประตูห้องน้องชายเสียงดัง
“ไอ้สิงห์...ไอ้สิงห์ เปิดประตู ตื่นแล้วออกมามาคุยกันหน่อย” คุณนรศรทุบประตูเสียงดัง ดูเหมือนน้องชายคุณนรศรที่ชื่อสิงห์จะล็อกห้องเอาไว้ด้วย เดาว่าคงกลัวผมจะเปลี่ยนใจกลับเข้าไปนอนในห้องกลางดึกหรือเปล่า สักพักประตูห้องก็เปิดออก
“อะไรวะพี่ศร คนจะหลับจะนอน แหกปากโวยวายอะไรแต่เช้า” นายสิงห์ออกมาในสภาพไม่ต่างจากเมื่อคืน ต่างกันเพียงตรงเป้ากางเกงบ็อกเซอร์ที่ตุงโด่งรับอรุณยาวเช้า ดูท่าทางคงจะแข็งแรงน่าดู ลำตัวเอนพิงกรอบประตูเหมือนยังงัวเงียเต็มที่ มือข้างหนึ่งล้วงลงไปด้านหลังเกาก้นแบบไม่อายสายตาใคร คงเห็นว่าที่นี่มีแต่ผู้ชาย พูดจบปากก็หาวออกมาด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อนใดๆ
“ทำไมแกปล่อยให้คุณพีทนอนนอกห้อง” คุณนรศรถามน้องชายเสียงเข้ม
“โธ่...นึกว่าเรื่องอะไร ผมไม่ได้ไล่หรือบังคับมันเลยนะพี่ มันออกไปนอนของมันเอง ไม่เชื่อถามมันดูดิ” นายสิงห์พูดออกมาด้วยนำเสียงเบื่อหน่ายเต็มที่ ผมคิดว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีจึงรีบเดินเข้าไปอธิบาย
“ใช่ครับคุณนรศร ผมอยากออกมานอนข้างนอกเองครับ ให้ผมนอนตรงนั้นเถอะครับ ผมนอนที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น เรื่องเล็กแค่นี้เอง อย่าให้มีเรื่องกันเลยนะครับ” ผมรีบแก้ตัวให้นายสิงห์แทน ไม่อยากให้พี่น้องต้องมามีเรื่องกันด้วยที่หลับที่นอนของผม ในเมื่อผมตั้งใจจะมาขอขมาในเรื่องของหนิงก็แย่พอแล้ว
“เห็นมะ มันยากออกมานอนของมันเอง ผมไม่ได้ไล่มันซะหน่อย เสียเวลานอนชิบ” นายสิงห์พูดจบก็ทำท่าจะปิดประตู แต่คุณนรศรยังจับบานประตูเอาไว้
“แกไม่ต้องนอนแล้ว ให้คุณพีทเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อในห้องแก แล้วแกก็พาคุณพีทออกมากินข้าวเช้าด้วยกันที่บ้านพักคนงาน” คุณนรศรสั่งจบก็เดินผ่านหน้าผมออกไปข้างนอก ส่วนนายสิงห์หันมามองหน้าผมตาขวาง เหมือนเกลียดชังในตัวผมมานานแรมปี
“มึงจะยืนรอให้กูไปอุ้มมึงเข้ามาอาบน้ำหรือไงวะ” นายสิงห์มันตะโกนใส่หน้าผมด้วยเสียงดังเหมือนไม่พอใจมากที่เห็นผมยังยืนดูท่าทีอยู่แบบนั้น ผมได้แต่ถอนหายใจด้วยความระอา แล้วหันไปหยิบเป้เดินผ่านเจ้าของห้องที่ยืนกอดอกพิงกรอบประตูเข้าไปข้างใน
“อาบเร็วๆ นะโว้ย” นายสิงห์ตะโกนใส่ผมอีกรอบก่อนจะเดินไปยังเตียงนอน ล้มตัวตะแคงหันหลังให้ผมเหมือนรำคาญผมเต็มที่ ผมชักอึดอัดกับท่าทีเจ้าของห้องมากขึ้นทุกที แต่จำเป็นต้องอดทนเอาไว้เพื่อลูก หลังจากรื้ออุปกรณ์เตรียมตัวอาบน้ำออกมาจนครบผมก็ถอดเสื้อผ้าเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว หยิบผ้าขนหนูและอุปกรณ์เดินเข้าห้องน้ำไป
ภายในห้องน้ำค่อนข้างเล็กแต่มีอุปกรณ์ครบครัน ทั้งอ่างล้างหน้า ฝักบัว ชักโครก ผนังกรุด้วยหิน ด้านบนมีช่องระบายอากาศทำให้ห้องน้ำไม่อับชื้น ผมวางอุปกรณ์อาบน้ำบนชั้นติดผนังที่ค่อนข้างโล่ง มีแค่ของใช้ของนายสิงห์คือสบู่กับแชมพูเท่านั้น หน้ากระจกบนอ่างล้างหน้าก็มีแค่มีดโกนหนวด แปรงสีฟันกับยาสีฟัน ราวแขวนผ้ามีผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเข้มของเจ้าของห้องแขวนอยู่
ผมเลื่อนผ้าเช็ดตัวเจ้าของห้องไปชิดฝั่งด้านหนึ่ง แล้วแขวนผ้าเช็ดตัวของผม ถอดกางเกงในแขวนทับที่ราวผ้าเช็ดตัวแล้วรีบอาบน้ำ ใช้เวลาประมาณสิบนาทีก็เสร็จ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหยดน้ำตามเนื้อเช็ดตัว เช็ดหัวที่เปียกไปด้วยน้ำ แล้วนุ่งผ้าขนหนูเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมารื้อเสื้อผ้าอกจากกระเป๋าเป้
นายสิงห์เดินสวนผมเข้าไปข้างในห้องน้ำแล้วปิดประตูเสียงดัง ผมจึงปลดผ้าจนหนูออกจากร่างกายจนเปลือยเปล่า แล้วก้มลงหยิบกางเกงในตัวใหม่มาสวมขณะที่กำลังดึงกางเกงผ่านขาสองข้างขึ้นมา ประตูห้องน้ำก็เปิดออก พร้อมคนในห้องน้ำที่เนื้อตัวเปียกปอนโผล่ออกมาครึ่งตัว
“สัด...เอากางเกงในใช้แล้วของมึงออกไปจากห้องน้ำกูด้วย” นายสิงห์ตะโกนใส่หน้าผม จ้องมองผมในสภาพเปลือยเปล่ากางเกงในคาแค่เข่า ไม่ใช่ว่าไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายที่ไหน แต่ความตกใจที่นายสิงห์พรวดพราดเสียงดังออกมาจากห้องทำทำให้ผมรีบหันหลังเบี่ยงตัวเองหลบสายตา แต่กางเกงในยังตาอยู่ที่ขาจึงล้มลงกระแทกพื้นเสียงดังโครม
“โอ้ย...” ลำตัวด้านข้างผมล้มลงฟาดกับพื้น ไหล่กระแทกพื้นห้องอย่างรุนแรงจนเจ็บแปลบไปทั้งร่าง กางเกงในก็ยังคาอยู่ที่หน้าแข้ง ทั้งเจ็บทั้งอาย จนต้องด่าไอ้สิงห์ในใจว่าจะเสียงดังหาปู่มันหรือไง ทำให้ผมตกใจขนาดนี้ ถ้าหัวกูฟาดพื้นตายในสภาพนี้กูจะเอาหน้าไปไว้ไหน
“อ้าว...ฉิบหายแล้วมึง” ไอ้สิงห์ตะโกนอุทานเสียงดัง รีบเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งที่ยังแก้ผ้าตัวเปียกปอนมาช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้น ลำตัวเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่สัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ไอ้สิงห์มันสูงกว่าผมนิดหน่อย ร่างกายแข็งแกร่งไปทุกส่วนจนน่าอิจฉา แม้กระทั้งส่วนกลางลำตัวก็มีขนาดที่ค่อนข้างเกินมาตรฐานชายไทยทั่วไป
“แขนหักไม่วะ ขวัญอ่อนไปได้นะมึง แค่นี้เสือกตกใจ ฮ่าๆๆ สภาพมึงเมื่อกี้ตลกดีว่ะ ทุเรศชิบ” มันช่วยผมลุกขึ้นมาได้ก็หัวเราะใส่หน้าผมอีก มันหัวเราะเสียงดังจนปากกว้าง รอยยิ้มเยอะยิงฟันขาวโชว์เขียวของมันน่าเอาตีนถีบให้หงายหลังนัก
“เชี่ยเอ้ย...เจ็บโคตร” ผมบ่นออกมาด้วยอาการเจ็บที่ไหล่ด้านซ้าย มือขวาจับไหล่บีบนวดไปมาเพื่อให้บรรเท่าอาการเจ็บมากที่สุด ไม่อยากจะสนใจไอ้สิงห์ให้มากนัก ตอนนี้เริ่มจะทนเก็บอาการไม่อยู่แล้ว อยากจะชกหน้ามันเหลือเกิน ติดที่เจ็บแขนจนแทบขยับไม่ได้
“มานี่...กูทายาให้” ไม่รู้มันไปหยิบหลอดยามาตอนไหน แต่มันดึงมือขวาผมที่จับไหล่ซ้ายตัวเองอยู่ออก แล้วบีบยาลงบนไหล่ซ้ายผมพร้อมนวดไปมา ตัวยาค่อนข้างเย็นซ่า สักพักก็เริ่มรู้สึกสบายขึ้น มันยังคงนวดไหล่ผมลงมาจนถึงต้นแขนซ้าย ไอ้สิงห์มันทายาให้ผมจนทั่วแขนจนเริ่มรู้สึกว่าอาการดีขึ้น
“เฮ้ย...พวกแกทำอะไรกันวะ” เสียงประตูห้องเปิดออก พร้อมคุณนรศรที่ตะโกนเข้ามา ผมจึงรีบหันไปดูคุณนรศรที่ยืนตาโต ทำหน้าตกใจสุดขีดกับสภาพของผมที่ยืนแก้ผ้ากางเกงในคาอยู่ที่หน้าแข้ง และไอ้สิงห์ที่แก้ผ้าตัวเปลือยเปล่าเช่นกันหันหน้าเข้าหาผมในระยะประชิด มือยังจับแขนผมอยู่ที่สองข้าง เป็นแบบนี้ใครๆ ก็เข้าใจผิดกันได้อย่างไม่ต้องแปลกใจ
-
อ่านตอนที่แล้วคิดว่าพีทจะคู่กับคนพี่แต่พออ่านตอนนี้เริ่มคิดว่าน่าจะคู่กับคนน้องมากกว่า ชักดาบ เฮ๊ย ฟันธง o13 o13
-
+1 ให้ก่อนอ่าน
งานนี้พี่พีทน่าจะมีปั๋ว....อิอิ
ดูจากขนาด....ตัว....555
-
อายแทนพี่พีทจริงๆ :o8:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 84 “ภัทรดิษ”
คนเราจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน เวลามีเหลือกันเท่าไหร่ คนเราจะมีลมหายใจอีกกี่ครั้ง ใครจะรู้... คนเรายังมีสมองที่แตกต่างกัน ยังมีความฝันได้มากมาย คนเราถ้ามีชีวิตแล้วไม่ได้ใช้ คงน่าเสียดาย
“ชิบหายแล้ว ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดโว้ย” ไอ้สิงห์ตะโกนสวนคุณนรศรกลับไป คุรนรศรยังทำหน้าตกใจค้างอยู่หน้าห้องอย่างนั้น ผมจึงก้มตัวลงดึงกางเกงในขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว ไอ้สิงห์ก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ปิดน้ำแล้วออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนสีน้ำเงินเข้มพันกายท่อนล่างออกมา
“ผมอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ แล้วไอ้นี่มันใส่กางเกงในสะดุดขาตัวเองล้มไหล่ฟาดกับพื้นเสียงดัง ผมก็เลยออกมาทายาให้มันแค่นั้นเองพี่” ไอ้สิงห์มันเล่าเรื่องตัดตอน ดัดแปลงเสียจนผมดูโง่มากที่ล้มทั้งๆ ที่ใส่กางเกงในให้ตัวเองอยู่ แต่ไม่อยากจะพูดมากจึงได้แต่มองหน้ามันด้วยสายตาอาฆาตแค้นกลับไป ดูท่าทางมันไม่สะทกสะท้านกลับยักคิ้วข้างเดียวด้วยท่าทียียวนใส่ผมอีก
“แล้วไป...คุณพีทเป็นไงมั่ง ต้องไปหาหมอหรือเปล่า” คุณนรศรดูมีท่าทีเป็นห่วงผมมากขึ้นต่างจากเมื่อวานทันที คงเป็นเพราะเห็นผมบาดเจ็บอยู่ ดูๆ ไปแล้วท่าทีของคนบ้านนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทีเดียว แต่ที่ตั้งแง่รังเกียจผมคงจะมาจากสาเหตุการตายของหนิงแน่นอน
“ไม่เป็นไรแล้วครับ ดีขึ้นมากแล้ว เดี๋ยวผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จจะตามออกไปครับ” ผมรีบเดินกลับไปหยิบเสื้อผ้าที่กองไว้ข้างกระเป๋าเป้มาสวม ส่วนไอ้สิงห์ก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้ามาสวมเช่นกัน นี่ท่าทางมันเหมือนจะอาบน้ำเสร็จแล้วหรือยังไงไม่รู้ แต่ผมว่ามันเพิ่งเข้าไปในห้องน้ำได้ไม่นานเอง ช่างมัน...ไม่ใช่เรื่องของผม คุณนรศรออกไปจากห้องแล้ว ผมจึงยืนรอไอ้สิงห์แต่งตัวอยู่ในห้อง
“ตามกูมา” ไอ้สิงห์มันพูดใส่ผมห้วนๆ แต่ไม่ตะโกนใส่หน้าเหมือนทุกที ผมจึงเดินตามมันออกมาจากบ้านเข้าไปในสวนที่ห่างจากตัวบ้านไม่มากนัก ไม่นานก็เห็นบ้านพักคนงานเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวสามห้องติดกัน ด้านข้างเป็นเพิงเหมือนที่พักทานอาหาร มีโรงครัวปลูกติดกัน ผมเห้นคุณนรศรนั่งอยู่ที่โต๊ะไม้กลางโรงครัวทานข้าวต้มกับคนงานสี่คน
“เชิญนั่งคุณพีท ไอ้ปันไปตักข้าวต้มมาให้แขกหน่อย” คุณนรศรสั่งผู้ชายที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ ชายคนนั้นหันมามองผมด้วยหางตาเหมือนไม่พอใจ แต่ก็ยอมลุกไปตักข้าวต้มมาให้ผมแต่โดยดี ผมจึงนั่งข้างๆ คุณนรศร ส่วนไอ้สิงห์ก็นั่งฝั่งตรงข้ามกับผม
“ขอบคุณครับ” ผมบอกนายปันหลังจากที่วางชามข้าวต้มตรงหน้าผม
“เอามาให้กิน ไม่ได้เอามาให้ขอบคุณ” นายปันพูดโดยไม่มองหน้าผมแล้วเดินกลับไปนั่งที่ตัวเอง
“น้อยๆ หน่อยไอ้ปัน” คุณนรศรเงยหน้ามาปรามคนงานของตัวเอง ท่าทางคนที่นี่คงรู้ดีว่าผมเป็นใคร และแสดงท่าทีรังเกียจผมจนออกนอกหน้า สงสัยผมคงต้องรีบจัดการธุระให้เสร็จแล้วไปจากที่นี่เสียที
“รีบๆ กินซะ ผมจะได้พาคุณไปขอขมาต่อหนิง แล้วพาไปหาลูกคุณ” คุณนรศรพูดพลางอ่านหนังสือพิมพ์โดยไม่มองหน้าผมเช่นเคย ผมจึงพยักหน้าตอบแล้วก้มหน้าก้มตาทานข้าวต้มจนหมดชามอย่างรวดเร็ว พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นไอ้สิงห์จ้องมองหน้าผมอยู่
“มึงจะเติมข้าวอีกไหม กูจะกินอีกถ้วย” ไอ้สิงห์มันถามผม แต่ผมส่ายหน้าปฏิเสธ มันเลยลุกไปตักข้าวต้มมากินต่อ คุณนรศรก็ยังไม่ยอมลุกจากที่นั่ง กลับอ่านหนังสือพิมพ์อย่างใจเย็น ผมอยากจะบอกว่าไปกันได้แล้ว ผมพร้อมแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเร่งใครในที่นี้ บรรยากาศมันช่างน่าอึดอัด ไม่นานคนงานก็ทยอยลุกออกไปทีละคน เหลือแค่นายปันที่ยังนั่งจ้องหน้าผมอยู่
“ไปพี่...ผมอิ่มแล้ว” ไอ้สิงห์พูดจบ คุณนรศรก็พับหนังสือพิมพ์วางไว้บนโต๊ะ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่รถทันที ที่แท้ก็รอน้องชายนี่เอง ผมจึงลุกตามไป แต่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เก็บชามข้าวต้ม จึงหันมาดูว่าคนอื่นเก็บชามข้าวต้มไปไว้กันตรงไหน หรือต้องเอาไปล้างกันหรือเปล่า
“ปล่อยไว้งั้นล่ะ เดี๋ยวป้าคำแก้วมาเก็บไปล้างเอง” ไอ้สิงห์เหมือนเดาความคิดผมออก ผมจึงเดินตามไปที่รถ นายปันกระโดดขึ้นไปนั่งกระบะหลังรถปิกอัพพร้อมไอ้สิงห์ ส่วนคุณนรศรขึ้นไปนั่งเป็นคนขับรถ ผมจึงไปนั่งข้างคนขับเหมือนเมื่อคืน
“เราต้องไปกันที่ไหนครับ” ผมถามคุณนรศรหลังจากออกรถมาไม่นาน ผมมองไปที่กระจกส่องหลังรถ เห็นนายปันกับไอ้สิงห์คุยกันหน้าเครียด คงไม่พ้นเรื่องของผมแน่นอน ในมือนายปันยังจับปิ่นโตพร้อมดอกไม้ธูปเทียน ดูเหมือนจะเตรียมเอาไว้บนรถก่อนแล้ว
“วัด” คุณนรศรตอบสั้นมาก ไม่มองหน้าผมเหมือนเดิม ผมจึงไม่อยากชวนคุยอะไรมากมาย จึงได้แต่นั่งเงียบไปตลอดทาง มองวิวสองข้างทางที่มีแต่ต้นไม้รกครึ้ม เส้นทาที่นี่ค่อนข้างคดเคี้ยวเนื่องจากเป็นที่ดินบนภูเขา หมอกในตอนเช้าค่อนข้างหนา แต่ดูคุณนรศรจะชำนาญทางอยู่แล้วจึงไม่เป็นปัญหาเท่าไร
“ถึงแล้ว นี่คือวัดประจำหมู่บ้าน ผมเก็บอัฐิของหนิงเอาไว้ที่นี่” คุรนรศรพูดจบก็เลี้ยวรถเข้าไปในตัววัด จอดรถไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ คุณนรศรลงจากรถเดินนำพวกเราไปยังหน้าโบสถ์ ทุกคนยืนนิ่งรอหน้าทางเข้าโบสถ์ ผมอยากถามเหลือเกินว่ารออะไรกันแต่ก็ไม่กล้า จึงได้แต่ยืนนิ่งๆ เหมือนคนอื่น
“นิมนต์ครับตุ๊เจ้า” คุณนรศรร้องนิมนต์พระที่เดินถืบาตรกลับเข้ามาที่วัดเป็นภาษาเหนือ มีเด็กวัดสะพายย่ามถือของพะรุงพะรังตามมา ทุกคนถอดรองเท้าคุกเข้าลงกับพื้น ผมจึงทำตาม คุณนรศรรับของที่นายปันส่งให้ใส่บาตรพระจนหมด แล้ววางดอกไม้บนฝาบาตร ยกมือไหว้รับพรเป็นภาษาเหนือ ฟังดูแปลกดี
“ไปกรวดน้ำกัน” คุณนรศรพูดหลังจากพระท่านเดินเข้าไปในโบสถ์แล้ว พวกเราจึงลุกตามคุณนรศรไปยังผนังโบสถ์อีกด้านหนึ่ง มีรูปขาวดำติดเป็นช่องๆ เหมือนจะมีอัฐิเก็บไว้ในช่องบริเวณผนังรอบโบสถ์ ผมเห็นรูปหนิงแล้วก็รู้สึกใจหาย คุณนรศรนั่งลงตรงหน้ารูปพร้อมกับรับขวดน้ำมาจากนายปันนำมากรวดน้ำ ไอ้สิงห์ดึงแขนผมให้นั่งลง มันวางมือไว้บนขาคุณนรศรแล้ววางมือผมไว้บนขามันเอง นายปันก็เตะไปที่ขาของคุณนรศร
คุณนรศรกรวดน้ำลงรากต้นไม้ข้างโบสถ์ ตรงหน้าป้ายรูปของหนิง พอกรวดน้ำเสร็จคุณนรศรก็ลุกขึ้นจุดธุปสี่ดอก ส่งให้ผมหนึ่งดอก ผมรับไว้แล้วนั่งลงอธิฐานขอขมาต่อสิ่งที่ผมทำให้หนิงต้องเสียใจ และประสบชะตากรรมทั้งหมดนี้ ผมขอรับเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ขอให้หนิงอโหสิกรรมกับให้ผม ผมสาบานว่าจะรัก และดูแลลูกของเราให้ดีที่สุด ขอให้หนิงปล่อยวางสามารถไปสู่สุขติได้อย่างหมดห่วง
“ผมมีจดหมายของหนิงจะให้คุณอ่าน” คุณนรศรหยิบซองจดหมายออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตแขนสั้นลายสก็อตที่สวมอยู่ส่งให้ผม ซองจดหมายถูกฉีกออกอ่านเรียบร้อยแล้ว ด้านหน้าซองไม่ได้เขียนจ่าหน้าถึงใคร ผมจึงดึงกระดาษจาซองออกมาคลี่อ่าน
“อ่านดังๆ กูก็อยากรู้ พี่ศรไม่ยอมให้กูอ่าน” ไอ้สิงห์มันสั่งผม ท่าทางเหมือนอยากรู้จริงๆ ส่วนนายปันก็ทำหน้าตาเหมือนอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน ผมจึงหันไปมองหน้าคุณนรศรเชิงขอความเห็น คุณนรศรไม่ตอบแตพยักหน้าให้ผมเบาๆ เป็นการอนุญาต ผมจึงอ่านออกเสียงให้ทุกคนได้ยิน
“พี่ศร หนิงขอโทษที่ทำแบบนี้ หนิงขอฝากลูกให้พี่ศรดูแล หมอบอกหนิงว่ามีลูกแฝดชายหญิง เด็กในท้องหนิงคือสิ่งเดียวที่หนิงคิดว่าของขวัญที่ได้รับจากพีท หนิงรู้ตัวมาตลอดว่าหนิงรักพีทข้างเดียว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความตั้งใจของหนิงเอง หนิงเป็นคนทำให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่พีทไม่เต็มใจด้วยซ้ำ หากพี่ศรไม่สามารถรับลูกของหนิงไว้เลี้ยงดูได้ หนิงขอรบกวนพี่ศรเป็นครั้งสุดท้ายด้วยการฝากลูกของหนิงให้กับพีทด้วย หนิงฝากขอโทษพีทที่ทำกับพีทแบบนี้ ทุกอย่างหนิงทำไปเพราะความรักที่หนิงมีต่อพีทจนไม่สามารถหักห้ามใจตัวเองได้ หนิงขอโทษที่ทำให้พี่ศรต้องเสียใจ ต้องผิดหวังกับการกระทำของหนิง หนิงขอชดเชยความผิดทั้งหมดกับพี่ศรในชาติหน้า รักและเคารพพี่ศรเสมอ” ผมอ่านจดหมายจบก็รู้สึกว่าคอแห้งผาก หนิงรู้ได้ยังไงว่าตัวเองจะตาย ผมไม่เข้าใจ
“จดหมายนี้ พยาบาลคนที่ช่วยทำคลอดให้หนิงเป็นคนเขียน พยาบาลเล่าว่าเพิ่งออกเวรกลับมาที่หอพักก็เจอคนโวยวายว่ามีคนคลอดลูก เธอจึงเข้าไปช่วย แต่หนิงเสียเลือดมากเกินไป รถพยาบาลก็มาไม่ทันช่วยชีวิต เธอบอกว่าหนิงรู้ตัวเองว่ากำลังจะตายจึงวานให้พยาบาลช่วยเขียนจดหมายตามคำพูดของหนิงฝากส่งให้ผม” คุณนรศรมองหน้าผมแล้วบอกเล่าที่มาจนเข้าใจ
“ไม่จริง มันทำหนิงท้องแล้วไม่รับผิดชอบ ทำให้หนิงอายคนต้องหนีไปอยู่คนเดียวจนต้องมาเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอพี่ ผมไม่เชื่อว่าหนิงจะเป็นคนแบบนั้น มัน...มันต่างหากที่เป็นคนผิด ฮือออ” ไอ้สิงห์มันรับความจริงไม่ได้ที่ผมไม่ได้เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ผมเข้าใจมันดี แต่ไม่รู้จะปลอมมันยังไง
“พอได้แล้ว ทั้งหมดมาจากความคิดของแกเองคนเดียวทั้งนั้น ที่ฉันพาคุณพีทมาเพื่อจะบอกให้รู้ความจริงต่อหน้าหนิงเท่านั้น และฉันไม่สามารถอยู่เลี้ยงหลานตามคำขอของหนิงได้ ฉันจำเป็นต้องคืนลูกให้พ่อไปตามความต้องการของหนิง คุณพีทอยากจะรับลูกคุณคืนไปหรือเปล่า” คุณนรศรอธิบายพร้อมถามผม
“ยินดีครับ ผมอยากเจอหน้าลูกจะแย่แล้ว ผมขอรับลูกไปเลี้ยงเองครับ” ผมตอบไปอย่างรวดเร็ว แต่ไอ้สิงห์กลับจ้องหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ท่าทางยังกับคิดอาฆาตแค้นผมมานาน
“ไม่ได้ มึงห้ามเอาหลานกูไปไหนทั้งนั้น พี่ศร เราเลี้ยงหลานเองไม่ได้เหรอพี่ เราเลี้ยงคนงานไดตั้งหลายคน ทำไมแค่หลานสองคนเราจะเลี้ยงเองไม่ได้ล่ะพี่” ไอสิงห์ยังคงไม่ยอมฟังพี่ชาย กลับตะคอกใส่หน้าผมแล้วหันไปโวยวายใส่พี่ชายทันที คุณนรศรกลับยืนนิ่งไม่ตอบโต้อะไร
“สิงห์...แกฟังให้ดีนะ ทั้งหมดมันคือความตั้งใจของหนิง แล้ว...เอ่อ...พี่ไม่สามารถเลี้ยงดูหลานได้เพราะหนิงเองก็รู้ดีจึงได้บอกมาในจดหมายแบบนั้น” คุณนรศรยังไม่ยอมบอกเหตุผลที่ยอมยกลูกคืนให้ผมมา ทำเอาไอ้สิงห์ไม่พอใจ ชักสีหน้าเหมือนตั้งคำถามเค้นให้พี่ชายตอบออกมาให้ได้
“ฉัน...เป็นมะเร็ง หมอบอกว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน” คุณนรศรพูดออกมาราบเรียบ แต่ทำเอานายปันกับไอ้สิงห์ทำหน้าเหมือนโดนฟ้าผ่า เกิดอาการช็อกเงียบกันไปนาน จนผมต้องเป็นฝ่ายตั้งคำถามเอง
“คุณนรศรครับ ที่บอกว่าอยู่ได้ไม่นานนี่หมายความว่ายังไงครับ” ผมเริ่มเป็นห่วงสถานะของคนในครอบครัวของหนิงขึ้นมาทันที ท่าทางน้องชายจะยังไม่รู้ชะตาชีวิตของพี่ชายเอาเสียเลย นายปันเองก็คงจะเพิ่งรู้เช่นกัน ท่าทางนายปันจะเป้นคนสนิทของครอบครัวหนิงมากกว่าคนงานทั่วไป
“หมอบอกว่าถ้าผมเข้ารับการรักษาอย่างถูกต้อง และปฏิบัติตามคำแนะนำครบถ้วนก็น่าจะอยู่ได้อีกเป็นปี” คุณนรศรพูดจบก็เดินกลับไปที่รถปิกอัพทันที ผมหันกลับไปมองชายหนุ่มสองคนที่ยังยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่กับที่ ไม่มีท่าทีอะไร หรือคำพูดอะไรออกมาจากปากใครเลยสักคน ผมจึงตัดสินใจเดินไปขึ้นรถเงียบๆ คนเดียว
“คุณรู้ตัวนานแล้วใช่ไหมครับ” ผมถามคุรนรศรทันทีที่เข้าไปนั่งบนรถ คุณนรศรเพียงพยักหน้าให้ผมช้าๆ แล้วมองออกไปยังเบื้องหน้า ผมรอสองคนนั้นอีกสักพักก็ยังไม่มีใครขยับเขยื้อนจนคุณนรศรต้องเปิดประตูลงไปดึงคอเสื้อชายทั้งสองลากมาที่รถ ไอ้สิงห์กับนายปันเดินตามมาเหมือนคนไม่มีแรง ปีนขึ้นกระบะหลังรถไปนั่งเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคำ
“หลังจากที่ผมไปเก็บข้าวของที่หอพักที่หนิงเช่าอยู่ ผมได้อ่านไดอารี่ของหนิงทุกหน้าก็เลยรู้ว่าคุณไม่ได้เป็นคนผิด น้องสาวผมเองที่ใจแตกไปหลงรักลูกชายมหาเศรษฐีอย่างคุณ เรื่องทุกอย่างเลยเป็นแบบนี้ ตอนแรกหนิงอยากจะเอาเรื่องที่ตัวเองท้องเหนี่ยวรั้งตัวคุณไว้ไม่ให้ไปเรียนเมืองนอก แต่สุดท้ายด้วยความรักที่มีต่อคุณจึงไม่กล้าทำ ได้แต่เก็บตัวเงียบไม่พบปะผู้คน เขียนระบายความในใจความเป็นไปทุกอย่างลงในไดอารี่ไปวันๆ จนกระทั่งคลอดลูก” คุณนรศรพูดออกมายืดยาวระหว่างที่ขับรถออกมาจากวัด
“กลับถึงบ้านผมจะมอบไดอารี่เล่มนั้นให้คุณ ส่วนลูกของคุณสองคนผมตั้งชื่อตามความต้องการของหนิงตามไดอารี่ คุณสามารถไปแก้ไขได้ตามความต้องการหากคุณอยากเปลี่ยนใจ ผมไม่ว่าอะไร” คุณนรศรยังคงพูดต่อ ไม่ได้นั่งเงียบเหมือนขามา แต่กลับเป็นผมเสียเองที่ได้แต่เงียบ ไม่รู้จะพูดอะไร
“หนิงเป็นน้องสาวที่ผมรัก และทุ่มเททุกอย่าง หนิงเป็นเด็กดีมาตลอด ผมทำงานส่งเสียน้องให้เรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี จนกระทั่งได้เข้าไปทำงานในบริษัทของพ่อคุณ หนิงไม่เคยบอกผมเรื่องของคุณ แต่ผมรู้มาว่าหนิงทำทุกวิถีทางที่จะได้ใกล้ชิดกับคุณ ผมเลี้ยงดูหนิงแทนพ่อมาทั้งชีวิต เรื่องแค่นี้ผมดูออกแต่แรกแล้วว่าหนิงฝันไกลเกินเอื้อม แม้ผมจะพร่ำเตือนหนิงเท่าไร สอนหนิงมากเท่าไร สุดท้ายน้องสาวผมก็ต้องมาเป็นแบบนี้” คุณนรศรพูดพลางปาดหยดน้ำตาออกจากใบหน้า โดยไม่มีเสียงสะอึกสะอื้นแม้แต่น้อย
“พวกผมเป็นเด็กกำพร้า พ่อแม่ของเราเสียชีวิตตั้งแต่หนิงยังเล็ก ผมกับไอ้สิงห์จึงเอาใจดูแลหนิงมากเป็นพิเศษ ไอ้สิงห์มันยอมออกจากโรงเรียนตั้งแต่จบชั้นมัธยมหกมาหางานทำช่วยผมส่งหนิงเรียนหนังสือ คุณอย่าไปถือมันมากแล้วกัน ทั้งหมดที่มันทำเพราะความรักที่มันมีต่อน้องสาวมากเกินไป” คุรนรศรยังคงพูดต่อไม่หยุด ยิ่งเล่าผมยิ่งรู้สึกสงสารชะตากรรมของครอบครัวนี้เหลือเกิน
“หลังจากที่ผมเสียชีวิตไปแล้ว ผมขอให้คุณอนุญาตให้น้องชายผมไปเยี่ยมหลานบางแล้วกัน ยังไงมันก็ถือว่าเป็นลุงคนหนึ่ง ผมหวังว่าคุณคงไม่กีดกันหรือรังเกียจพวกเรานะ” คุณนรศรขอผม ซึ่งผมคิดว่ายังไงผมก็ต้องยอมรับครอบครัวหนิงอยู่แล้ว
“ผมยินดีครับ ยังไงผมจะดูแลน้องชายคุณแทนตัวคุณด้วยแน่นอน ผมรับปาก ถือเสียว่าผมชดเชยให้ในเรื่องหนิงแล้วกันนะครับ ยังไงผมก็มีส่วนทำให้เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้เช่นกัน” ผมพูดออกไปเท่านั้น คุณนรศรก็ก็หันมามองหน้าผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่เราเริ่มคุยกัน
“ผมขอบคุณมาก ผมขอฝากหลาน และน้องชายผมคนนี้ด้วยแล้วกัน” คุณนรศรพูดพลางปาดน้ำตาด้วยลังมือ แล้วขับรถต่อไปเงียบๆ โดยไม่ได้คุยอะไรต่ออีกเลย
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอ
ซึ้งได้อีกนะคะ เรื่องของพี่พีทเนี่ย
-
:sad4: :sad4:
ชีวิตครอบครัวนี้รันทดได้อีก
ตอนแรกก็คิดว่าคงคู่กับพี่ชาย
แต่มาลงที่น้องชาย แถมยังโดนอีกแน่ๆดูจากขนาดและรูปร่าง :haun4:
แต่คู่นี้คงมันส์น่าดู
-
เศร้า ซึ้งกับตอนนี้
แต่คนที่จะตี?กับพีทคือ สิงห์สินะ
-
สิงพีช ชอบอ้ะ
แต่คถหยกจิงๆนะ55555
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารพี่ศรมากที่สุด เรื่องราวต่อไปคงสนุกขึ้นแน่ พี่พีทจะปราบสิงห์ให้หมอบเป็นแมว หรือจะกลายเป็นสิงห์ผยอง
:pig4: :L2:
-
พี่พีทขนพี่ศรพี่สิงห์แล้วก็ลูกๆกลับบ้านตัวเองด้วยดิ
-
:monkeysad: :monkeysad:
-
มาลงต่อได้แบบคุ้มค่าที่รอมานานมากค้าบบบบ^^
เรื่องของพลัสจบแล้ว สงสัยต้องรอลุ้นอ่านตอนพิเศษ จะมีรึเปล่าน้อ อยากรู้ชีวิตหลังแต่งงานของพลัสอิอิ
ส่วนเรื่องของพี่พีท อ่าฮ่า กำลังน่าสนใจ ว่าแล้วก็ไปอ่านก่อนเลยดีกว่า
คนแต่งมาต่อยาวๆแบบนี้ คนอ่านปลื้มมมมมม >.<
-
เฮ้ย !!!! พี่พีทจะมีสามีอ่อ??
สนุกแน่ๆคู่นี้
-
ซึ้งอ่ะ
สิงห์พีทๆๆ
-
ฮ่าๆๆ มาอีกคู่แล้วววว ฮึย่ะๆๆ ใครกดใครเนี่ย หึหึๆ
นักเขียนลงไดซะใจมากกก มาที่มายาวๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอนแรกก็คิดว่าคู่กับพี่ ที่ไหนได้
ลงเอยกับคนน้องนี่เอง อิอิ :o8:
-
o13 o13 o13
-
อ่า...ตอนแรกนึกว่าคู่กับพี่ใหญ่
คุณนักเขียนอ่ะชอบสับขาหลอก
แต่ไม่เป็นไรน้องก็ใหญ่(?)เหมือนกัน :o8:
-
เห็นม๊ะ เค้าว่าแล้วพี่พีทได้สามีชัวร์ อิพี่สิงห์มันคงยอมโดนพี่พีทกดอ่ะนะ
-
อย่าบอกว่าสิงห์พีทนะ
-
น่าสงสารศรจริงๆ
ทีแรกนึกว่าพีทจะต้องคู่กับศร
สงสัยต้องคิดใหม่คู่กับสิงห์แน่ๆ
คู่นี้คงมันส์น่าดู
-
ศรเป็นมะเร็งน่าสงสารจัง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดูไม่ออกเลยว่าคู่นี้จะลงเอยกันยังไง
-
เศร้าอะ
แต่ว่าสิงนี่เป็นคู่ของพีทป่าวนิ
-
พี่ศรไม่น่าเป็นมะเร็งเลย
-
รู้สึกดี เรื่องนี้อ่านได้ไม่จี๊ดไม่มีตัวอิจฉา มีเหตุและผลของการดำเนินเรื่อง o13
-
กินมาม่าท้องอืดกันถ้วนหน้า :m15:
-
อ้าวกำละจิ้นไปผิดคู่ อ่านๆไปแล้ว เป็นสิงห์หรือเปล่าที่คู่พีท
อิอิ คิดไปเองอีกแล้ว รอรอมาเฉลยดีกว่า
แต่เค้าโดนตัวกันแล้วและเห็นกันโป๊ละน๊า :z1:
-
:laugh:
เดาถูกกันครึ่งต่อครึ่งกันเลย
:o12: ไม่นึกว่าพี่ชายที่แสนดีกำลังจะจากไป
:เฮ้อ:
แต่สิงห์พีช ท่าจะมันส์กันล่ะ
-
น่าจะได้อีกคู่นะคะเนี่ย
-
คืนนี้มาต่อให้อ่านกันอีกนะครับ ว่าตกลงพีทจะคู่ใครกันแน่ ^_^
-
ปูเสื่อรอตอนต่อไป
-
ถึงจะเศร้าไปกับเรื่องของคุณศรแค่ไหน
แต่ก็ยินดีกับพีทด้วยงานนี้คงจะเจอเนื้อคู่แล้วละ
5555
-
หายไปนานตามอ่านซะหลายตอนเลย
รออ่านคู่ของพีทอยู่นะจ๊ะ
-
ลุ้นคู่พีทสิงห์ อิอิ :z1:
-
โอ๊ย....รักคนแต่ง แต่งได้แบบ เดาเรื่องไม่ถูกเลย น่าติดตามตลอด....มันส์โว้ยครับ...555
-
เพิ่งตามมาอ่าน เล่นเอาหลายวัน
ชื่นชมคนแต่งจริงๆ ขยั๊น ขยัน
ตอนนี้เลยคิดว่าคู่ของพีท น่าจะเป็นสิงห์
แต่ชักไม่แน่ใจแล้วว่าพีทจะกลายเป็นรับหรือเปล่า
เพราะที่อ่านมา รู้สึกว่าพีทแมนกว่าสิงห์
สิงห์ขี้โวยวาย ดูเหมือนเด็กๆ
-
อย่าเดาเนื้อเรื่องเลยค้าบบบ เพราะคนแต่งยังเดาใจตัวเองไม่ออกเลยว่าจะให้ใครได้ใคร ลงเอยยังไง ท่าไหนดี อิอิ ;-P
-
ในที่สุด ก็สิ้นสุดการรอคอยสัีกที ได้อ่่านกันอย่างจุใจแน่คราวนี้ 555555 (ขอบคุณผู้เขียนมากครับ) จะติดตามจนจบเลยครับ สู้เว้ย !!
-
แงเศร้าง่ะ แต่เหมือนๆจะมีข่าวดีในข่าวร้าย
:3123:
-
อยากอ่านต่อไวๆวคร้า o13
-
เศร้าอ่ะ สงสัยว่าพีทคงจะได้กพร้อมแพ๊กเก็ตสามีพ่วงมาอีกคน 55555
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 85 “ภัทรดิษ”
หากเธอเป็นพระจันทร์ แน่นอนฉันต้องเป็นดาว จะอยู่เคียงข้างเธอ ไม่ให้เธอเหน็บหนาว แม้ในคราวทุกข์ใจจะอยู่ใกล้ๆ เธอ ก็เพราะว่าเธอ คือของขวัญที่สวรรค์ให้มา ฉันจะเก็บรักษามันเอาไว้ให้นาน
ผมไดเห็นหน้าเด็กทั้งสองผ่านกระจกในห้องปลอดเชื้อ ก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือทายาทของผมอย่างแน่นอน เค้าหน้าของหนิงมีน้อยมาก เรียกได้ว่าลูกของผมมีหน้าตาเหมือนผมมากที่สุด ดูๆ ไปแล้วนึกถึงรูปถ่ายใบใหญ่ของผมกับพลัสสมัยยังเป็นทารกที่ติดอยู่บนผนังห้องเด็กยังกับเป็นเด็กคนเดียวกัน เห็นแล้วผมอยากเข้าไปอุ้มลูกเหลือเกิน
“เด็กทั้งสองยังต้องอยู่ในตู้อบอีกสักพักครับ น้ำหนังแกทั้งคู่น้อยเกินไป หมอบอกว่าการอยู่ในตู้อบจะช่วยปรับอุณหภูมิ และความชื้นให้เด็ก ต้องให้ออกซิเจนแก่เด็กด้วย เด็กคลอดก่อนกำหนดต้องการสิ่งแวดล้อมที่สะอาด ผมจึงต้องยอมให้แกทั้งคู่อยู่ในตู้อบเพราะมีพยาบาลเช็ดทำความสะอาดฆ่าเชื้ออยู่เสมอๆ ช่วงนี้แกจะติดเชื้อโรคหรือไวรัสได้ง่ายๆ ภูมิต้านทานแกน้อย และที่โรงพยาบาลยังมีน้ำนมแม่คนอื่นที่เหลือจาให้ลูกดื่มมาบริจาคให้แกได้ทานด้วย” คุณนรศรอธิบายยาวจนผมเข้าใจไม่ต้องถามอะไรเพิ่มเติม
“คุณตั้งชื่อเล่นให้แกด้วยสิครับ ผมบอกที่โรงพยาบาลว่าจะรอให้พอแกมาตั้งชื่อให้เอง ไอ้สิงห์มันอยากจะตั้งว่าน้องเสือ กับน้องกระต่าย ผมละขำมันจริงๆ ทำตัวยังกับเป็นพ่อของหลานเสียเอง” คุณนรศรพูดจบก็หันไปยิ้มให้น้องชาย ไอ้สิงห์ยังคงช็อกเรื่องพี่ชายเป็นมะเร็งอยู่จึงไม่ได้ตอบโต้อะไร ได้แต่หันมามองหน้าเฉยๆ
“บ้านนอกจังวะ” ผมพูดออกไปเท่านั้น ดูเจ้าตัวจะมีอารมณ์ขึ้นมาทันที หน้าตาดูเอาเรื่องทำท่าจะลุกขั้นมาหาผม แต่พอเห็นสายตาของพี่ชายเท่านั้นก็กลับลงไปนั่งที่เก้าอี้หนาห้องกระจกเหมือนเดิม ผมกับคุณนรศรได้แต่ยืนดูเด็กสองคนในตู้อบผ่านผนังกระจก เพราะโรงพยาบาลไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปในห้องปลอดเชื้อเด็ดขาด
“ผมขอตั้งให้ลูกชายว่าพอร์ช ลูกสาวให้ชื่อพีชแล้วกันนะครับ คุณนรศรคิดว่าเป็นยังไงครับ” ผมหันไปขอความเห็นจากคนข้างๆ เพราะไม่แน่ใจว่าจะดีไหม แต่ผมชอบที่เป็นตัวอักษรพอพาน แบบเดียวกับชื่อของผม ไอ้สิงห์หันมามองหน้าผมทำท่าคิดสักพักก็พยักหน้าเหมือนเห็นด้วย
“ชื่อเท่ห์แล้วก็น่ารักดีครับ เหมาะสมกับเป็นลูกหลานมหาเศรษฐี” คุณนรศรบอกเสียงเรียบๆ ไม่แน่ใจว่าแอบบจิกกัดผมหรือเปล่า แต่ผมไม่สนใจ ผมขอใช้ชื่อนี้แล้วกัน พยาบาลนำกระดาษมาใช้ผมจดชื่อเล่นของลูกทั้งสอง เพื่อนำไปทำสายคล้องแขนเด็ก
“เด็กชายศรัณภัทร กับเด็กหญิงศิริภัทร” ผมเอ่ยชื่อจริงที่ผมคิดเอาไว้ ผมไม่อยากใช้ชื่อที่หนิงตั้งให้ เพราะไม่อยากให้เด็กยึดติดกับแม่ที่ได้จากไปแล้ว อยากให้เด็กทั้งสองมีชีวิตใหม่ที่สมบูรณ์ในอนาคต ผมเขียนชื่อจริงลงไปในกระดาษด้วย ไอ้สิงห์รีบเดินมาดูชื่อที่ผมเขียนให้ลูกจนหน้ามันแทบจะติดกับหน้าผม
“ชื่อเพราะจังวะ มึงคิดมานานหรือยัง” มันหันหน้าถามผมจนปากเกือบจะชนแก้มผมอยู่แล้ว ผมจึงถอยใบหน้าห่างออกมานิดหน่อย เพราะลมหายใจขอมันพุ่งมาโดนหน้าผมเต็มๆ ผมแปลกใจความคิดตัวเองที่ไม่ได้รู้สึกรังเกียจเสียด้วย แต่รู้สึกเขินมากว่า อาจเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อเช้าที่นี้ที่มันกับผมแก้ผ้ายืนทายาให้กัน
“เพิ่งคิด” ผมตอบสั้นๆ พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะตื่นเต้นทำไม ในเมื่อไอ้สิงห์ก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลย นอกจากจะทำท่าทีสบายๆ เหมือนผมเป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง แม้ว่าผมจะเคยแก้ผ้ายืนคุยกับฝรั่งในห้องอาบน้ำสมัยเรียนที่อเมริกา หรือว่าจะก้มหน้าคุยกับเพื่อนชายเรื่องงานอย่างใกล้ชิดระหว่างดูแผนงานจนหน้าแทบจะติดกันแบบที่ไอ้สิงห์ทำกับผม แต่ทำไมหัวใจผมไม่เห็นจะเต้นแรงแบบตอนนี้เลย
“มึงเก่งนะ ตั้งชื่อลูกได้แนวดี ละอ่อนน้อยตั้งจื่อน่าฮักขนาด เป๋นจื้อตี้เท่ห์อย่างคึเลยเนาะอ้ายปันเนาะ...อะหยังคิงบ่ะอ้ายปัน คิงเป๋นซึมเส้าตึ้มตื้ออะหยังของคิงบ่ะ ตำหน้าอย่างกะควายสะตวง” ไอ้สิงห์มันพูดกับผมแล้วหันไปยิ้มพยักเพยิดกับนายปันที่ยังนั่งอยู่ตรงข้าวอี้ข้างหลัง พอเห็นนายปันยังทำหน้าแบบโลกอยู่ก็ด่าเป็นภาษาเหมือนที่ผมฟังดูแล้วค่อนข้างตลก และแปลไม่ออกอยู่หลายคำ
“อ้ายศรครับ อ้ายจะเป๋นมะเร็งต๋ายอ้ายศรบะหันบอกไผละครับ” นายปันไม่สนใจคำพูดไอ้สิงห์ แต่หันไปถามคุณนรศรด้วยใบหน้าเศร้าหมอง คุณนรศรไม่พูดอะไร เพียงยิ้มให้นายปันน้อยๆ แต่แววตาคลอไปด้วยน้ำตา เดินมาลูบหัวนายปันท่าทางเหมือนเอ็นดูนายปันดังน้องชายคนหนึ่ง
“บะต้องกึ๊ดอันหยังฮื่อมันนักปะหล่ำปะเหลือไอ้ปันเอ้ย” คุณนรศรยังคงปลอบนายปันอยู่สักพัก ผมกับไอ้สิงห์ไม่พูดอะไร ได้แต่ยืนมองสองคนนั้นอยู่กับที่ ไอ้สิงห์มันทำท่าเหมือนกำลังจะร้องไห้ ต่พอเห็นผมมองอยู่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่แววตายังคลอหน่วยไปด้วยหยาดน้ำใสๆ
“ไป...วันนี้ไปกินเหล้ากันดีกว่า ถือว่าเลี้ยงต้อนรับคุณพีทพ่อแท้ๆ ของหลานชายผม ไปดื่มกันนะครับคุณพีทผมเลี้ยงเอง” คุณนรศรลุกพรวดพราดขึ้นมา แล้วพูดเสียงดังจนพวกผมตกใจสะดุ้ง ไม่มีใครปฏิเสธ ทุกคนจึงเดินออกมาขึ้นรถปิกอัพคันเดิม คุณนรศรเข้าร้านสะดวกซื้อมองหาสั่งเหล้ายี่ห้อดังมาหลายขวด โซดา น้ำแข็ง
ท่าทางเหมือนตั้งใจจะกลับไปดื่มกันที่บ้าน เวลานี้เย็นมากแล้ว เรามัวเสียเวลาอยู่ที่โรงพยาบาลกันนานหลายชั่วโมง เพราะผมเองก็อยากอยู่กับลูกนาน กว่าลูกจะออกจากโรงพยาบาลได้ก็อีกเป็นเดือน หากไม่เกรงใจผมคงขอไปเยี่ยมลูกทุกวัน แต่คุณหมอบอกว่าเราได้แค่เพียงมองผ่านกระจกเท่านั้น จึงไม่มีประโยชน์ที่จะไปนั่งเฝ้าลูกบ่อยขนาดนั้น ถึงแม้ผมอยากจะกินนอนอยู่หน้าห้องลูกมากแค่ไหนก็ตาม
“ป้าคำแก้วทำอาหารเย็นไว้ให้ตรงโรงครัว ผมไม่ทานมื้อเย็น คุณไปทานกับสิงห์แล้วกัน ผมกับปันจะจัดโต๊ะกินเหล้าที่หน้าบ้าน” คุณนรศรสั่งจบก็เดินไปหน้าบ้านพักพร้อมกับปันทันที ไอ้สิงห์ก็ไม่รอผมเดินนำไปยังโรงครัวที่ผมไปทานอาหารเมื่อเช้านี้ ท่าทางคนงานจะทานอาหารกันเสร็จแล้ว
“ป้าคำแก้วยะอะหยั๋งกิ๋นกา” ไอ้สิงห์ทักป้าคำแก้วเป็นภาษาเหนือทันทีที่เห็นหน้า เดินไปเปิดฝาชีดูกับข้าวที่วางอยู่ในจานสามสี่ใบ ท่าทางจะเป็นอาหารพื้นเมืองทั้งสิ้น มีที่ผมสนใจอยู่หนึ่งจานคือหมูสามชั้นทอดจนเหลืองกรอบผสมใบมะกรูด ตะใคร้ซอยทอดกรอบที่ผมคิดว่าน่าจะเอาไปกินแกล้มกับเบียร์คงจะเหมาะมาก
“ไปตังใดมาเจ้า กิ๋นข้าวแลงแล้วกาเจ้า มีปะหล่ำปะเหลือเจ้า” ป้าแก้วยิ้มหวานมาให้ผม เหมือนกลัวว่าจะไม่เข้าใจภาษาเหนือ พร้อมส่งจานใส่ข้าวสวยร้อนๆ จนขึ้นไอน้ำเป็นควันฉุยมาให้ผมสองจาน ไอ้สิงห์ไปหยิบช้อนส้อมมาสองคู่นั่งรอก่อนแล้ว ผมจึงกล่าวขอบคุณป้าแก้วแล้วรับจานข้าวไปนั่งข้างไอ้สิงห์ส่วนป้าแก้วก็ขอตัวไปทำงานในห้องครัวของแกต่อ
“มึงกินได้หรือเปล่ามีจิ้นส้มทอดกับไข่ หมูฮุ่ม แกงฮังเล จิ้นทอดใบมะกรูด กูว่าน่าจะตักไปเป็นกับแกล้มด้วยท่าจะดี” ไอ้สิงห์มันอธิบายอะไรของมัน ใช้ภาษาเหนือปนภาษากลาง ผมต้องเดาเอาเองว่ามีแหนมชุบไข่ทอด หมูต้มซีอิ้ว แกงฮังเล กับหมูทอดใบมะกรูด ดูน่ากินดีทั้งนั้น
“กินได้สบาย” ผมตอบมันพร้อมตักข้าวเข้าปาก เพราะรู้สึกหิวมากแล้ว ไม่นายนายปันก็เดินเข้ามาในโรงครัว ตักข้าวมานั่งทานกับพวกผมโดยไม่พูดอะไร แต่ดูท่าทางไอ้สิงห์มันเหมือนเป็นปกติ ไม่ได้โศกเศร้าเรื่องพี่ชายเหมือนเมื่อตอนเช้าเท่าไร มันกับผมตักอาหารทานอย่างเอร็ดอร่อยจนอิ่ม นายปันก็ดูจะอิ่มแล้วเช่นกันทั้งที่ทานไปนิดเดียว เราจึงไปขออาหารจากป้าแก้วมาเป็นกับแกล้มเพิ่มเติม แล้วเดินกลับไปยังบ้านพัก
“มาเร็วๆ นั่งด้วยกันเร็วๆ ไอ้ปันไปหยิบแก้วมาชงเหล้าด้วย” คุณนรศรนั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว ดูท่าทางจะดื่มนำไปหลายแก้วแล้วด้วย หน้าตาเริ่มแดงจนเห็นได้ชัด นายปันส่งแก้วเหล้าที่ชงแล้วมาให้ผมโดยไม่ถามเลยว่าผมดื่มแบบไหน ท่าทางจะมีแต่เหล้ากับโซดา และน้ำแข็ง สถานการณ์แบบนี้ผมไม่เรื่องมากอยู่แล้ว พวกเราดื่มไปคุยกันไปเรื่องลมฟ้าอากาศ พืชผลในสวน สถานการณ์บ้านเมืองทั่วไปจนผ่านไปหลายชั่วโมง มีทั้งภาษากลางภาษาเหนือปนกันไปหมด ไม่มีใครพูดเรื่องของหนิง เรื่องของลูกผม หรือเรื่องของคุณนรศรเลยแม้แต่คำเดียว
“ไปนอนกันได้แล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องตื่นแต่เช้าอย่าให้ใครมาปลุกกูนะโว้ย กูเตะไส้แตก ไอ้ปันไปเรียกป้าคำแก้วพาคนมาช่วยเก็บกวาดด้วย” คุณนรศรลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบ ท่าทางเหมือนทรงตัวไม่ค่อยอยู่เพราะเมามาก นายปันกับผมจะเข้าไปช่วยพยุงก็ไม่ยอม เดินลิ่วเข้าบ้านไปนอนอย่างรวดเร็วทิ้งพวกเราไว้สามคน
“มึงทำไมไม่รักหนิงวะ มึงทิ้งหนิงไปทำไม” นายปันหันมาถามผมหลังจากที่คุณนรศรเข้าบ้านไปสักพักหนึ่งแล้ว ผมรู้ว่าทุคนเริ่มมีอาการเมา รวมถึงตัวผมเช่นกัน เหล้าหมดไปสามขวดขนาดนี้ กับแกล้มแทบไม่มีใครแตะเลยด้วยซ้ำ ไอ้สิงห์ก็หันมาจ้องหน้าผมเหมือนรอคำตอบเช่นกัน
“คือ...หนิงมาขอคบกับผมก่อน จากนั้นผมกับหนิงเราตกลงกันว่าจะคบกันเป็นแฟน แต่พอผมตัดสินใจจะไปเรียนต่อก็เพิ่งเข้าใจตัวเองว่าไม่ได้รักหนิง จึงไม่อยากเหนี่ยวรั้งตัวหนิงเอาไว้ ผมรู้สึกว่าหนิงทุ่มเทให้ผมมากเกินไปจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมก็เลยบอกเลิกกับหนิง” ผมอธิบายสั้นๆ ไม่มีใครพูดอะไรตอบกลับมา
“ทำไมไม่เป็นกูวะ กูทั้งรักทั้งดูแลเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก หนิงกลับไม่เคยสนใจกู มองกูเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่ง กูมันไม่ดีตรงไหน” นายปันพูดออกมาเบาๆ ไอ้สิงห์หันไปมองหน้านายปันแล้วก็ส่ายหน้า ทำให้ผมเข้าใจทันทีว่าปันแอบรักหนิง แต่หนิงคงไม่เคยสนใจปันเลย
“หรือเพราะกูจน กูไม่รวยเหมือนไอ้นี่ กูไม่หน้าตาดีเหมือนมัน กูมันบ้านนอกอยู่บนดอยไม่ใช่เสี่ยหนิงถึงไม่เคยสนใจกูเลย” ไอ้ปันหันมามองหน้าผมเหมือนคนหาเรื่อง จนไอ้สิงห์เริ่มทำหน้าไม่พอใจ เหมือนหักห้ามใจอะไรสักอย่าง มือสองข้างกำเอาไว้แน่น ท่าทางเหมือนอยากจะชกหน้าปัน
“อ้ายปัน ถ้ามึงไม่หนุยพูดดูถูกน้องสาวกูอีก กูจะชกมึงให้ปากแหกตรงนี้” ไอ้สิงห์กัดฟันพูดออกมา เหมือนนายปันจะได้สติมากขึ้น คำพูดที่พร่ำเพ้อออกมาเหมือนดูถูกหนิงว่าเป็นคนเห็นแก่เงินจึงมาชอบผมคงไม่เข้าหูพี่ชายที่รักน้องสาวมากมายอย่างไอ้สิงห์เท่าไร หากเป็นผมมีใครมาว่าพี่น้องผมแบบนี้ผมก็คงไม่ยอมเหมือนกัน
“หนิงเป็นคนดีโว้ย กูเลี้ยงน้องกูมาอย่างดี ถ้าน้องกูชอบไอ้หนุ่มกรุงเทพนี่ขนาดยอมมีลูกกับมัน แสดงว่ามันต้องมีอะไรดีแน่นอน น้องสาวกูถึงรักมันขนาดนี้ ตอนนี้กูทำใจแล้วว่ะ กูจะยอมรับมันเป็นน้องเขยเพื่อน้องสาวกู พ่อแม่กูตายไปตั้งแต่ยังเล็ก แม่หนิงเลี้ยงกูกับพี่มาจนโต ยังไงกูก็รักหนิงเหมือนน้องสาวในไส้ มึงรักมึงชอบน้องสาวกูมากกูก็รู้ แต่ถ้ามึงว่าน้องสาวกับน้องเขยกูอีกกูตัดเพื่อนกับมึงแน่นอน จำไว้ไอ้ปัน” ไอ้สิงห์มันพูดจบก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด แล้วลุกจากเก้าอี้เดินเข้าบ้านไป
“เอ่อ...หนิงกับคุณนรศร และคุณสิงห์ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ หรอกเหรอครับ” ผมอดถามไม่ได้ เพราะสงสัยเหมือนกันว่าเคยได้ยินคุณนรศรบอกว่าพ่อแม่เสียชีวิตไปตั้งแต่เด็ก แต่ผมยังเคยเจอแม่หนิงอยู่ที่บ้านในตัวเมืองเชียงรายสมัยที่ยังเคยคบกันอยู่เลย นายปันหันมามองผมด้วยหางตาทีหนึ่งโดยไม่พูดอะไร สักพักก็ก้มหน้าลงแล้วพูดดอกมา
“พ่อแม่พี่ศรกับไอ้สิงห์ประสบอุบัติเหตุตายตั้งแต่ไอ้สิงห์ยังเล็ก ส่วนแม่ของหนิงเป็นเมียน้อยพ่อพี่ศร หนิงเป็นลูกติดจากผัวเก่าของแม่หนิง พ่อพี่ศรซื้อบ้านในตัวเมืองให้อยู่กันสองแม่ลูก พอพ่อแม่พี่ศรตายญาติทุกคนก็อยากจะมาขอแบ่งสมบัติ แต่แม่ของหนิงไม่ยอมทั้งที่เป็นแค่เมียน้อย กลับมาปกป้องดูแลสวน ดูแลคนงานส่งเสียให้พี่ศรเรียนหนังสือจนจบ พี่ศร ไอ้สิงห์ และหนิงก็เลยรักกันเหมือนพี่น้องตลอดมา” นายปันพูดไปเรื่อยๆ เหมือนคนรำลึกความหลัง
“กูอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนสวนลิ้นจี่ของพ่อเลี้ยงใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของเชียงราย แต่นับวันเศรษฐกิจยิ่งไม่ดี ที่ดินในสวนลิ้นจี่ก็ถูแบ่งขายเอาเงินไปให้หนิงเรียน และคงเอาไปรักษาโรคมะเร็งของพี่ศรด้วย แต่ไม่เคยมีใครกล้าถาม คนงานก็ลาออกไปหมดจนเหลืออยู่ไม่กี่คนอย่างที่เห็น นี่ถ้าพี่ศรตายด้วยโรคมะเร็งก็คงไม่เหลืออะไร ไอ้สิงห์คงหมดตัวกับค่ารักษาพี่ชายมันแน่ๆ ยังไงมันก็ไม่ยอมให้พี่ศรตายง่ายๆ หรอก” นายปันพูดจบก็ถอนหายใจ นั่งกันเงียบๆ สักพักก็ลุกขึ้นเดินกลับที่พักคนงานไป เหลือผมนั่งอยู่คนเดียว
ผมเก็บกวาดพื้นที่ได้สักพักก็มีคนงานผู้หญิงมากับป้าคำแก้วช่วยเก็บที่เหลือจนสะอาดเรียบร้อย ผมจึงเดินเข้าบ้านพักไป คิดจะนอนตรงชุดรับแขกที่เดิมแต่นึกขึ้นได้ว่าลืมกระเป๋าเป้เอาไว้ในห้องไอ้สิงห์ ผมเดินไปจับลูกบิดประตูดูไม่ได้ล็อกห้องก็เลยเปิดเข้าไป ภายในห้องปิดไฟมืดแต่สามารถมองเห็นเจ้าของห้องนอนในสภาพกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนเมื่อคืนชัดเจน เพราะสีผิวที่ขาวเนียนไปทั้งร่าง ผิวขาวสว่างใสจนอมชมพูจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดูท่าทางคงยังไม่ได้อาบน้ำ ส่วนตัวผมก็ไม่อยากรู้สึกอาบเพราะอากาศที่นี่เย็นมากแม้ในบ้านไม่มีเครื่องปรับอากาศหรือพัดลม
“มึงจะไปนอนข้างนอกอีกเหรอ” เสียงไอ้สิงห์ถามผมขณะที่ผมกำลังก้มหยิบของที่วางอยู่รอบๆ กระเป๋ายัดเข้าไปข้างใน เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นเจ้าตัวลุกขึ้นนั่งบัดสมาธิอยู่บนเตียงแล้ว ผมไม่พูดแต่พยักหน้าตอบเบาๆ เพราะจำได้ว่าเจ้าของห้องไม่ชอบใครมาวุ่นวาย แต่ไอ้สิงห์กลับลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟในห้องแล้วกลับไปนั่งที่เตียงเหมือนเดิม
“มึงนอนห้องนี่ล่ะ นอนบนเตียงกูนี่ เตียงกว้างนอนสองคนได้สบาย ถ้าจะอาบน้ำก็รีบๆ แล้วมานอนได้แล้ว” ไอ้สิงห์พูดจบก็ล้มตัวลงนอนโดยไม่ห่มผ้าเหมือนเดิม ผมเดาว่าคืนนี้มันคงจะเมาหนัก เมื่อคืนนี้จนถึงเมื่อเช้า ยังตะโกนใส่หน้าผมจนหูชา ทำอะไรก็ไม่ถูกหูถูกตามันไปหมด แต่ตอนนี้กลับพูดกับผมด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แถมยังใจดีให้ผมนอนบนเตียงเดียวกับมันอีก
-
สงสารครอบครัวนี้อ่า....
น้องสาวคือความหวัง คือดวงใจ
ดีที่คุณนรศรเป็นคนที่มีสติ มีเหตุผล....
+ 1 ให้ค่ะ
-
ลุ้นพีท-สิงห์
:impress2:
-
ยังคงสงสารพี่ศรอยู่
-
ภาษาเหนือ...แถมกับข้าวน่าทาน....
ตั้งชื่อลูกได้น่ารักมากๆ ....
เดาไม่ถูกเลยว่าคุณสิงห์จะเป็นคุณแม่คนใหม่ของหลานๆ
หรือว่าจะเป็นสามีพี่พีท....555
แต่ผิวขาวเนียน อมชมพู นี่น่าจะเป็นคุณแม่คนใหม่มากกว่า...
+ 1 ให้หลาน 2 คนค่ะ
-
เริ่มเห็นอะไรแล้ววววววววววว
ความรักกำลังจะเริ่มขึ้น
:call:
-
สงสารพี่ศร
นายสิงห์อู้คำเมืองได้น่ารักมาก ก สิงห์อิมเมจบ้านนอกสุดๆ คล้ายกับพี่กฤษ ดูแล้วไม่มีพิษไม่มีภัย ชอบตัวละครแบบสิงห์คะ
-
ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าตกลงพี่พีทจะได้สามีหรือจะเป็นสามีซะเองแล้วสิ - -"
-
ดูแล้วจะกำเนิดคู่รักคู่ใหม่อย่างเป็นทางการแล้วนะเนี่ย
อิอิ
-
พี่พีทเงินของพี่มันจะสามารถยื้อชีวิตของพี่ศรได้บ้างไหม
-
อั๊ยย๊ะ อู้กำเหนือกันเมามันเลยแต๊น่อ :m1:
แล้วตกลงว่าพัทนี่จะได้เป็นน้องเขยหรือจะมีสามีเนี๊ยะ o3
-
มาลุ้นกับสิงห์ด้วยคน ว่าจะมาเป็นแม่ ของหลานแฝด หรือเปล่า
(ผิวขาวอมชมพู) อันนี้คือการบอกใบ้หรือเปล่าหว่า :z1:
-
จริงๆสิงห์ก็เป็นคนดีนี่น่า :-[
สู้ๆนะพีท เพื่อลูกๆ เอาชนะใจให้ได้ o13
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 86 “ภัทรดิษ”
ฉันรักเธอเท่านั้น ใต้แสงจันทร์มีเพียงเราสอง นั่งมองแสงดาวที่พรั่งพราว บนฟ้าไกลไปด้วยกัน เปรียบดั่งความฝันในเวลานี้ เมื่อฉันมีเธออยู่แนบชิดกาย ด้วยสายตาและสัมผัสด้วยรักที่เรามีให้กัน โอ้ฉันจะจูบเธอ
“ไม่อาบน้ำเหรอ” ผมถามเจ้าของห้องหลังจากที่ตัวผมออกมาจากห้องน้ำแล้ว เนื่องจากเห็นเจ้าของห้องยังนอนลืมตาอยู่บนเตียงฝั่งติดผนังห้องอยู่ เมื่อไอ้สิงห์ไม่ตอบผมจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเสร็จก็เดินไปปิดไฟ ผมเดินกลับมานั่งบนเตียงสักพัก ผมยังเห็นสิงห์นอนลืมตานิ่งในความมืดชัดเจนจากแสงจันทร์ที่ค่อนข้างสว่างในคืนเดือนหงายส่องผ่านหน้าต่างหัวนอนเข้ามา
“นอนไม่หลับเหรอ” ผมถามออกไปเหมือนชวนคุย เพราะเดาไม่ออกว่าเจ้าของห้องกลังคิดอะไรอยู่ ไม่รู้เต็มใจให้ผมได้นอนบนเตียงเดียวกันจริงหรือเปล่า อีกทั้งอาการนอนลืมตานิ่งๆ บนเตียงเหมือนกำลังคิดอะไรไม่ตกยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด อยากจะลุกออกไปนอนที่ห้องรับแขกเหมือนเดิม
“ทำไมคนรอบๆ ตัวกูต้องตายจากไปทีละคนวะ พอจบงานศพหนิงแม่เอื้อยก็ดันไปบวชชีอยู่ที่วัดไม่ยอมให้พวกกูไปเยี่ยมอีก กูมีหลานมึงก็มาพรากหลานไปจากกูอีก พี่ชายกูก็กำลังจะตาย ชีวิตนี้กูไม่เหลือใครอีกแล้ว กูมีไอ้ปันเป็นเพื่อนคนเดียว อีกไม่นานมันก็ต้องไปทำงานกับพ่อมันที่น่าน แล้วกูจะอยู่กับใครวะ ฮือ...” ไอสิงห์มันพร่ำเพ้อออกมาจากปากเบาๆ ผมไม่นึกว่าหน้าตารูปร่างอย่างมันจะกล้าร้องไห้ต่อหน้าผม
“ฮึก...กูจะขายสวนลิ้นจี่ของพ่อแล้วไปบวชเป็นพระตลอดชีวิตเหมือนแม่เอื้อยดีไหมวะ” ไอ้สิงห์มันถามผมทั้งน้ำตานองหน้า ผมนอนตะแคงข้างหันไปมองหน้ามันที่ยังนอนลืมตามองเพดานนิ่งอยู่อย่างนั้น หน้าตาผิวพรรณของมันนี่ถ้าเอาไปเดินแบบ หรือเล่นละครคงเป็นดาราที่มีชื่อเสียงได้สบาย
“แล้วนายไม่มีแฟนหรือไง แต่งงานไปก็มีครอบครัวของตัวเองได้นี่ ทำไมต้องยึดติดกับคนอื่นแบบนี้ล่ะ” ผมพยายามเสนอทางเลือกให้มันได้คิดมากขึ้น อาการสะอื้นของมันทำให้ผมได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากลมหายใจของไอ้สิงห์ชัดเจน สงสัยนอกจากจะไม่ได้อาบน้ำแล้วยังจะไม่ยอมไปแปรงฟันอีก
“กูจะมีใครได้ เคยมีแฟนแค่สมัยเรียนมอปลาย พอจบมากูก็ช่วยพี่ศรทำแต่งาน กูอยากส่งเสียให้หนิงเรียนสูงๆ พี่ศรก็ใช้เงินรักษาโรคประจำตัวที่ตอนนั้นกูไม่รู้ว่าแกเป็นมะเร็งไปเยอะมาก ชีวิตกูอยู่แต่ในสวนลิ้นจี่ อย่าว่าแต่แฟนหรือเมียเลยมึง กูยังไม่เคยแม่แต่ได้กอดหรือจูบใครเลยด้วยซ้ำ” ไอ้สิงห์มันพูดจบก็หันมามองหน้าผมหน้ามันมีรอยแดงเพิ่มขึ้นเหมือนกับว่ากำลังอายผมอยู่ที่มาสารภาพว่าตัวเองยังบริสุทธิ์แบบนี้
“แล้ว...เอ่อ...นายอายุเท่าไรแล้วล่ะ” ผมไมรู้จะถามอะไรมันออกไปดี รู้สึกอึดอัดที่โดนมันจ้องหน้าแบบนี้ สักพักมันก็หันกลับไปมองเพดานเหมือนเดิม เสียงถอนหายใจของมันดังออกมาเหมือนกับมีเรื่องทุกข์ใจค้างอยู่ข้างในมากมาย
“กูจะยี่สิบหกปีอยู่แล้ว เพิ่งเกณฑ์ทหารออกมาได้ไม่นาน เพื่อนๆ กูแต่ละคนก้มีเมียมีลูกกันครบหมดแล้ว เหลือกูโสดอยู่คนเดียว สาวที่ไหนจะมาสนใจคนจนอย่างกู ที่มึงเห็นสภาพชีวิตพวกกูอยู่ทุกวันนี้ มึงจะรู้ไหมว่าพี่กูติดหนี้ธนาคารอยู่หลายล้าน คนแถวนี้มันรู้กันทั่ว ไม่มีใครอยากยกลูกสาวมาให้แต่งงานกับคนบ้านกูกันหรอก” ไอ้สิงห์พูดเหมือนบ่นกับตัวเอง ไม่มีอาการสะอื้นเหมือนในตอนแรก
“ยิ่งเรื่องของหนิงมาตายตอนคลอดลูกดังออกไป ชาวบ้านแถวนี้ยิ่งไม่อยากให้ลูกชายลูกสาวมาคบค้าพูดคุยกับพวกกูเลย มีแต่คนนินทาว่าบ้านกูมันอัปมงคล ขนาดญาติกูเองยังไม่มีใครสนใจครอบครัวกูเลย เพื่อนๆ เก่ากูก็ไม่เคยมาเยี่ยมหรือทักทายกูเลยสักคน คนที่นี่ถือเรื่องโชคลางกันทั้งนั้น ต่อไปก็จะไม่เหลือใครอีกแล้ว” ไอ้สิงห์มันพูดจบด้วยเสียงแหบแห้ง เหมือนคนขาดน้ำ อาการแบบนี้ทำให้ผมใจหาย
“ผมไง...ผมเป็นญาติของนายคนหนึ่ง ผมเป็นพ่อของหลานนาย ยังไงนายยังมีผมอยู่อีกคนนะ” ผมไม่รู้จะปลอบไอ้สิงห์ยังไง ยิ่งมันพร่ำเพ้อออกมา ผมก็ยิ่งสงสารมันมากขึ้น ได้แต่เอื้อมมือไปแตะแขนหนาของมันเบาๆ ไอ้สิงห์เพียงหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้น้อยๆ แต่แววตาของมันกลับไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย
“ความจริงมึงกับกูนับญาติกันไม่ได้หรอก กูไม่อยากปิดบังอะไรทั้งนั้น กูกับพี่ศรเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่หนิงไม่ใช่น้องแท้ๆ ของพวกกู หนิงเป็นลูกติดของแม่เลี้ยงพวกกู ดังนั้นมึงกับกูจึงไม่มีอะไรเกี่ยวดองกันทั้งนั้น” ไอ้สิงห์มันบอกให้ผมรู้ในส่วนที่ปันได้เล่าให้ผมฟังไปแล้ว
“อย่าคิดอย่างนั้น ยังไงผมก็จะให้ลูกเรียกนายว่าลุงอยู่ดี ผมสัญญากับพี่ชายนายแล้วว่าจะอยู่ดูแลนายแทนคุณนรศร ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมจะดูแลนายเอง” ผมพูดออกไปด้วยท่าทีจริงจัง ไอ้สิงห์มองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อสายตา แต่ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมา
“ทำไม...มึงจะมาดีกับพวกกูขนาดนี้ทำไม เมื่อวานกูยังทำไม่ดีกับมึงไว้ตั้งเยอะด้วยซ้ำ แถมมึงกับกูเพิ่งจะรู้จักกัน” ไอ้สิงห์เอ่ยถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจังกลับมา เหมือนไม่อยากเชื่อว่าผมจะพูดความจริง ความรู้สึกว่ามันทำไม่ดีกับผมในตอนแรกนั้นใช่ แต่ผมไม่ได้ถือสาอะไร
“ผมเข้าใจว่านายทำไปเพราะรักน้อง นายรักหนิงมากก็เลยเกลียดผมมาก แต่ผมยังรู้สึกว่าลึกๆ แล้วนายไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงออกกับผม ตอนผมเจ็บแขนนาย...เอ่อ...ยังเอายามาทาให้ผม...ทันทีเลย เอ่อ...แสดงว่านายเป็นเป็นดีเหมือนกัน” ผมพูดติดขัดออกไปเพราะนึกถึงตอนที่ไอ้สิงห์แก้ผ้าทายาให้ผม ทำให้ใบหน้าร้อนผ่าววูบวาบขึ้นมา
“มะ...มึงอายเหรอ” ไอ้สิงห์ทำหน้ายิ้มล้อเลียนใส่ผม เหมือนจับได้ว่าผมกำลังเขินเมื่อนึกถึงสภาพของเราทั้งคู่ ผมไม่ตอบแต่หลบตาไอ้สิงห์หันไปมองเพดานแทน เราทั้งคู่ได้แต่เงียบกันไป ผมแน่ใจว่าคนที่นอนข้างๆ ยังไม่หลับเช่นกัน แต่ไม่กล้าหันไปสบตาอยู่ดี
“หากพี่ชายนายไม่อยู่แล้วนายจะทำยังไงต่อไป” ผมถามออกไปโดยไม่ตั้งใจ ทำไมผมถึงเป็นห่วงไอ้สิงห์มันนักก็ไม่รู้ ทั้งๆ ที่อายุมันก็มากกว่าผมสองปี แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าควรต้องรับผิดชอบดูแลมันแทนคุณนรศรให้ได้ อยู่ๆ ผมก็นึกถึงคำพูดของไอ้โตโต้ขึ้นมา “ก็...คือกูรู้สึกว่ากูอยากดูแลพี่บาส กูรู้สึกดีเวลาได้ปกป้องพี่บาส กูก็เป็นห่วงพี่บาสตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน แล้วกูก็รู้สึกมีความสุขดีมากที่ได้อยู่ใกล้ๆ กันทุกวัน แค่นี้มันเรียกว่ารักได้หรือยังวะ กูไม่สนหรอกว่าพี่บาสจะเป็นหญิงหรือชาย ขอแค่กูรู้สึกแบบนี้กูก็ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้แล้ว” นี่ผมกำลังมีความรักเหรอ เฮ้ย...ไม่ใช่หรอก มันเป็นเพราะผมสงสารไอ้สิงห์ต่างหาก
“กูคงทำสวนทำไร่ไปตามเรื่อง แต่คิดว่าคงไม่มีเงินจ้างคนงานแบบทุกวันนี้ ตอนนี้บางคนอยู่กับพวกกูโดยไม่เอาค่าจ้างก็มี อยู่กันมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นพ่อยันรุ่นลูกรุ่นหลาน กูคงทำของกูคนเดียวดีกว่า พอมีพอกิน ถ้าทำไม่ไหวกูก็ขายเอาเงินไปใช้หนี้ธนาคาร แล้วไปขอทำงานที่ฟาร์มเลี้ยงหมูกับพ่อไอ้ปัน หรือว่าอาจจะไปบวชตลอดชีวิตก็ได้จะได้มีข้าวกินทุกวัน กูยังไม่รู้เหมือนกัน” ไอ้สิงห์มันพูดไปเรื่อย แต่คนฟังอย่างผมรู้สึกเหมือนตกเหว ทำไมชีวิตคนเรามันช่างรันทดอย่างนี้
“ทำไมนายไม่หางานอย่างอื่นทำเป็นเรื่องเป็นราวล่ะ ทำสวนมันต้องลงทุนสูงอยู่ ไหนจะค่าน้ำ ค่าปุ๋ย ค่าขนส่ง แล้วเป็นเจ้าของอยู่ดีๆ จะไปเป็นลูกจ้างคนอื่น พอไม่รู้จะทำอะไรก็จะไปบวช คิดสั้นจังวะ” ผมบ่นออกมาจนได้ ไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่วางอนาคตตัวเองให้ฉลาดกว่านี้
“มึงจะให้กูไปทำอะไรได้ กูจบแค่มอหก ความรู้ของกูก็ไม่มีมากมาย กูปลูกต้นไม้เก็บเกี่ยวเป็นอย่างเดียว นอกนั้นกูก็ไม่เคยทำอะไรอีกเลย กูไม่เหมือนมึงนี่จบมาจากอเมริกา มีเงินมีทอง มีทุกอย่าง มีแม้กระทั่งลูก กูไม่มีใครให้เป้นความหวังนี่ กูจะสู้ชีวิตไปเพื่อใครวะ” ไอ้สิงห์มันพูดใส่หน้าผมเสียงดัง ทำให้ผมได้สติขึ้นมา ไม่น่าไปพูดกับมันแบบนั้นเลย
“ผมขอโทษ ผมได้ตั้งใจจะพูดดูถูกนาย” ผมพูดเสียงเบาเหมือนคนสำนึกผิด ดูท่าทางไอ้สิงห์ใจเย็นลง มันหันตัวนอนตะแคงข้างมาทางผม เอาศอกตั้งกับพื้นเตียงใช้ฝ่ามือรองศีรษะมองหน้าผม
“ถ้ามึงกลับไปแล้วจะหาเมียใหม่มาเป็นแม่ให้หลานกูหรือเปล่า” ไอ้สิงห์ยื่นหน้าเข้ามาถามผมใกล้มากจนจมูกโด่งเป็นสันของมันเกือบจะชนแก้มผมอยู่แล้ว ใจผมเต้นแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่ผมจะตื่นเต้นทำไมกัน ก็แค่ผู้ชายด้วยกันคนหนึ่งเท่านั้น ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองให้สงบลง
“ยังไม่คิด และคิดว่าถ้าเป็นไม่ได้คงไม่ทำ” ผมพูดออกไปอย่างใจคิด แต่ดูท่าทางเหมือนคนข้างๆ ผมจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไร ผมต้องนอนตัวแข็งเพราะไอ้สิงห์มันกำลังจ้องหน้าผมเขม็ง ที่สำคัญหน้ามันใกล้กับผมมากจนได้กลิ่นลมหายใจ
“ทำไมล่ะ ชีวิตมึงก็พร้อมขนาดนี้ จะมีเมียกี่คนก็ยังได้” มันถามผมเหมือนกำลังลองเชิง หน้าตาดูจริงจังกับคำถามของมันมาก และยังไม่ยอมถอยห่างออกไปเสียที ผมก็ไม่กล้าขยับเพราะกลัวมันจะจับได้ว่าผมกำลังตื่นเต้นกับการได้ใกล้ชิดมันขนาดนี้
“ผมอยากจะมีเมียก็ต่อเมื่อผมเจอกับคนที่ผมรักจริงๆ เท่านั้น ถ้าไม่ใช่ผมก็จะไม่มีเสียดีกว่า ผมไม่อยากให้ใครต้องมาทรมานกับการทนอยู่อย่างอึดอัด หรือปราศจากความรักที่แท้จริง ผมเป็นคนรักแล้วรักจริง และไม่เคยล้อเล่นกับความรัก” ผมอธิบายออกไปอย่างราบเรียบตามทัศนคติที่มีต่อความรักของตัวเอง
“สุดยอดเลยว่ะ มิน่ามึงถึงยอมทิ้งน้องสาวกูไป เออ...แล้วมึงไปพลาดท่ามีลูกกับหนิงได้ยังไงวะ” ไอ้สิงห์มันถามผมเหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็น มันเอาคางวางบนไหล่ผม ท่าทางมันเหมือนเด็กน้อยกำลังรอคุณพ่อให้เล่านิทานก่อนนอนให้ฟัง แต่ตอนนี้ร่างกายผมกลับเกร็งจนจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว
“เอ่อ...ถ้าผมเล่าแล้วคุณจะไม่โกรธผมเหรอ” ผมถามออกไปก่อน เพราะไม่แน่ใจว่าหากเล่าความจริงให้ฟังแล้ว ไอ้สิงห์จะเชื่อผมหรือเปล่า พาลจะคิดว่าผมกุเรื่องขึ้นมาทำลายความไว้ใจที่มีต่อน้องสาวตัวเอง
“ทำไมวะ หนิงปล้ำมึงเหรอ...เฮ้ย...อะไรกัน ตัวมึงออกจะใหญ่โต สูงก็เท่ากู หนิงตัวกะเปี๊ยกเดียวจะเอาแรงที่ไหนไปปล้ำมึงวะ” ไอ้สิงห์ลุกพรวดขึ้นมานั่งขัดสมาธิมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เพิ่งคิดออกมา
“หนิง...เอ่อ...หนิงชวนผมดื่มด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย แล้ว...เอ่อ...คือ...หนิง...คือ” ผมไม่กล้าเล่าด้วยความกระดากปาก และไม่อยากให้หนิงเสียเกียรติและศักดิ์ศรีจึงไม่อยากพูดออกไป แต่คนที่ผมกำลังจะเล่านั้นเป็นพี่ชายของหนิงเอง ผมก็เลยไม่กล้าปฏิเสธออกไป
“อะไรวะ...พูดสักทีสิวะ อ้ำๆ อึ้งๆ กูรำคาญ” ไอ้สิงห์ทำหน้าเหวี่ยงใส่ผมเต็มที่ มันยกขาข้างหนึ่งชันขึ้นมาแล้วกอดเข่าข้างเดียวเอาไว้ เหมือนตั้งใจรอฟังให้ผมเล่าต่อจนจบเสียที
“หนิงใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงในแก้วให้ผมดื่ม แล้ว...เอ่อ...เราก็มีอะไรกันหลายครั้งในคืนนั้น แล้วผมก็ไม่เจอหนิงอีกเลย” ผมเล่ารวบรัดตัดความไป แต่ดูท่าทางไอ้สิงห์มันเหมือนอึ้งกับสิ่งที่ผมเล่า เดาไม่ออกว่าสีหน้าแบบนี้จะเชื่อเรื่องที่ผมบอกออกไปหรือเปล่า
“มิน่า...กูขอดูไดอารี่ของหนิง ขออ่านจดหมายของหนิงพี่ศรก็ไม่ยอมให้กูอ่าน ที่แท้เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง” ไอ้สิงห์มันยังมองหน้าผมนิ่งอยู่อย่างนั้นไม่ขยับเขยื้อน
“มึงบอกว่ามีอะไรกันตั้งหลายครั้ง เพราะยาเหรอวะ ถึงว่า...มึงทำหนิงติดลูกแฝด น้ำเชื้อมึงคงข้นแล้วก็เยอะมาก” ไอ้สิงห์มันยังคงวิเคราะห์สถานการณ์ออกมาอย่างคนมีความรู้น้อย แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะแบบนั้นหรือเปล่า ผมถึงมีลูกแฝดชายหญิง
“แล้วมึงตัวใหญ่ขนาดนี้ แต่น้องสาวกูขนาดตัวแทบจะครึ่งหนึ่งของตัวมึง หนึงมันรับมึงไหวได้ยังไงวะตั้งหลายรอบ แถมมึงยังโดนยาปลุกเซ็กส์อีก กูไม่อยากนึกภาพเลย” ไอ้สิงห์มันลงลึกเข้าไปสู่รายละเอียดแล้วแน่นอน ผมสังเกตได้จากปฏิกิริยาตรงกลางลำตัว ที่เริ่มพองนูนจนดันกางเกงโป่งออกมา
“พอแล้ว นอนเถอะ ดึกมากแล้วนะ” ผมเอ่ยออกไปอย่างยากลำบาก น้ำลายในปากข้นเหนียวขึ้นมาจนกลืนลงคอได้ยากเย็นเหลือเกิน และดูท่าทางไอ้สิงห์มันยังไม่ยอมฟังผม สายตาของมันกลับมองผมไปทั่วร่างจนไปหยุดอยู่ตรงจุดกึ่งกลางลำตัว ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่ตัวผมไม่อยากจะคิดอะไรมากกว่านี้อีกแล้วจึงรีบพลิกตัวตะแคงหันไปอีกทางแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทับตัวหลับตาลงนอนอย่างรวดเร็ว
“กูยังไม่เคยมีอะไรกับใครเลยว่ะ กูอยากจูบ อยากกอดกับใครสักคน กูควรไปเที่ยวซ่องไหมวะ” ไอ้สิงห์มันถามผมจนผมต้อตกใจ รีบหันตัวกลับมามองหน้ามันทันที มันยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม แต่จุดกึ่งกลางลำตัวกลับโด่งดันเป้ากางเกงพุ่งออกมา ขากางเกงอ้าออกจนเห็นถุงไข่เนียนใสสีขาวอมชมพูเหมือนผิวเจ้าของ ผมต้องเปลี่ยนมุมมองมาที่ใบหน้าของสิงห์แทน
“อย่าเลย นายไม่กลัวโรคเหรอ ไว้รอให้นายเจอคู่ของนายก่อนก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องรีบมีประสบการณ์แบบนั้นเลย มันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรที่จะไปมีอะไรกับใครก็ได้ ใช่ว่ามีแล้วมันจะรู้สึกดีไปเสียทุกครั้งเมื่อไร” ผมพูดจากประสบการณ์ของตัวเอง เพราะหลังจากผมมีอะไรกับหนิงครั้งนั้นแล้ว ผมไม่มีอารมณ์กับใครอีกเลย ผมไม่รู้สึกดีเลยสักนิดจากเซ็กส์ครั้งนั้น
“มึงสอนกูจูบหน่อยดิ” ไอ้สิงห์มันพูดเสียงเบา แต่ทำเอาผมอึ้งไปสนิท ยังไม่ทันได้ปฏิเสธมันก็คร่อมตัวลงมากดร่างผมไว้ ประกบริมฝีปากลงบนปากผมแน่นจนเจ็บ ผมตกใจจึงพยายามดันร่างมันออก แต่มันเอามือมาจับแขนผมไว้ทั้งสองข้าง อ้าปากงับผมริมฝีปากผมเข้าปาก เหมือนคนจูบไม่เป็น
“ฮะ...เฮ้ย...ปล่อยก่อน” ผมพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ไหนๆ ก็โดนผู้ชายประกบปากจูบไปแล้ว และน้ำหนักตัวที่มันกดลงมาทับผมซ้ำตรงไหล่ที่ยังระบบจากการล้มกระแทกพื้นเมื่อเช้านี้ ผมจึงต้องรีบตั้งสติ หากยิ่งขัดขืนแล้วดูจากท่าทางหื่นกระหายของคนตรงหน้า มีหวังผมคงโดนข่มขืนแน่นอนในคืนนี้
“ค่อยๆ ก่อน ผมเจ็บ” พอผมพูดออกไปแบบนั้น ไอ้สิงห์ก็ทำท่าตกใจ รีบผละร่างออกจากผม แต่ท่าทางจะกลัวผมเปลี่ยนใจหนีจึงยังคล่อมตัวผมเอาไว้อยู่อย่างนั้น ผมจึงต้องค่อยๆ ใช้ฝ่ามือประคองใบหน้าสิงห์ให้โน้มลงมาใกล้ ตัวสิงห์สั่นมากจนผมรู้สึก ท่าทางจะตื่นเต้นไม่น้อย แม้แต่ตัวผมเองก็เหมือนกัน
“ค่อยๆ อ้าปาก นิดเดียวพอ กลืนน้ำลายช้าๆ อย่าให้ไหลออกมา” ผมทำหน้าที่เป็นครูสอนคนอายุมากกว่าจูบ เมื่อริมฝีปากของสิงห์โน้มลงต่ำเรื่อยๆ แล้วค่อยทาบทับริมฝีปากของผมประกบลงอย่างอ่อนโยน ผมเริ่มขยับริมฝีปากให้เสียดสีกันเบาๆ ลมหายใจของผมกับสิงห์ราดรดใส่กันอย่าหนักหน่วง
สิงห์ถึงกับขนลุกเกรียว สะดุ้งวาบเมื่อโดนเรียวลิ้นของผมแตะไปตามริมฝีปากบางสีชมพูดสดทั้งบน และล่าง ฝ่ามือของผมลูบไล้ไปบนไหล่แกร่ง ลำแขนหนาล่ำ คนด้านบนยังคงตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา เสียงครางอือ...ดังออกจากลำคอของสิงห์เมื่อผมส่งเรียวลิ้นชุ่มฉ่ำละเลียดเลียไปทั่วกลีบปากสีชมพู เพียงไม่กี่วินาทีสิงห์ก็เผยเผยอแยกปากออกจากกันส่งผลให้เรียวลิ้นของผมได้เข้ามาล้วงล้ำลึกซึ้งยังโพรงปากภายใน ลิ้นของเราสองคนพันเกี่ยวกระหวัดหลอมรวมจนเกือบจะเป็นหนึ่งเดียว
-
มาอีกตอนเถอะจ๊ะคนเขียน
-
รีบมาต่อเถอะนะ...กำลังลุ้นได้ที่เลย
:z3:
-
อ๊ากๆๆค้างๆอย่างแรง ตัดฉับแบบนี้เอามีดมาแทงกันเลยดีม้ายๆๆ
มาต่อไว้ๆน๊า :call: :call: :call:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!
อย่าตัดจบอย่างนี้สิค่ะ มันค้างมากกก
-
กรีดร้อง อยากอ่านต่อ
-
ใครกดใครอ่า
-
o22 o22
กรี๊ดดดค้างใครกดใคร แต่สงสัยจะไม่ใช่ที่เดา
-
โว้ววววววพี่พีทททททททททททท
มีคู่แล้วววววววววว :z1:
:call:
-
อะจ้ายยยยย ไหงจบงี้ล่ะ
รออ่านต่ออยู่นะ :3123:
-
พี่คนเขียนใจร้ายมาก ตัดดังฉับเลย ถ้าพี่จะตัดตรงตอนสำคัญขนาดนี้ พี่เอาRPGมายิงเบ้าตาหนูเลยดีกว่า :z3:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย
ตัดจบอย่างนี้ได้ไงอะ
ค้างอะค้างๆๆๆๆ
-
:serius2: :z13: คนเขียนรีบมาต่อด่วนค่ะ มันค้างอย่างแรง อยากรู้ว่าที่ตัวเองคิดไว้มันจะใช่ม้าย :z3: อยากรู้
-
:-[ :-[ :-[
-
คนเขียนต่อด่วน :a5: :a5: :a5: ค้างอย่างแรง :z3: :z3:
-
เดาว่า........น่าจะผลัดกันนะ 5555+
ตอนแรกคิดว่าสิงห์ได้เป็นคนกดแน่ๆ แต่คนเขียนบรรยายสิงห์ตัวขาวอมชมพู(ทำสวนแต่ตัวขาว ดูขัดแย้งนิดๆนะ)
แล้วก็ยังบรรยายถึงพีทมีความเขินอาย ดังนั้นสรุปได้ว่า สิงห์พีท และ พีทสิงห์ ชัวร!!!!!!!!!!!!!! (สรุปคิดไปเองล้วนๆเลย 555+)
ว่าแต่.......ตัดตอนได้ค้างมากเลยอ่ะ >_<
-
มีคู่กับเขาซะที
-
เอ่อออออออ..ร่วมด้วยช่วยกันรึคะ..ก้อมันตัดฉับเลยเดาไว้ก่อน เดามากไม่ดี :m20:
-
พี่พีททำอะไร...??...555
ตาพี่พีทก็น้อ.....มองแบบสอดส่องจริงๆ
+1 ให้คุณคนเขียน ที่ทำหลายๆ ท่านค้าง....
-
:m25: :m25: :m25: :z3: :z3: :z3:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o8: :o8: :o8:
-
กรี๊ดดดด~
สิงห์จิ้น, ยังบริสุทธิ์ไร้เดียงสา555.
แอร้ยย ค้างอ่า รอมาต่อน๊า :o8:
-
จะอะไรยังไงดี
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
:m24:
-
อ๊ากกก ก ก !! คนเขียนใจร้าย :sad4: :sad4:
-
ค้างงงง ค่าา
กรี้ดงานนี้รู้เลยใครกดใครรอต่อตอนอย่างใจจดใจจอ
-
คนอ่านเยอะเป็น 80,000 กว่าคนแล้ววว คนเขียนดีใจจังเลยยย
คืนนี้มาเฉลยนะคร๊าบบบ ว่าวครจะโดน ใครจะได้ ใครจะ...อิอิ
-
โอยยยยย
ตัดตอนแบบนี้........ขาดใจ!!!!!!
-
ทำไมตัดฉับอย่างนี้ละ
ค้างมากๆๆ
อยากอ่านต่อไวๆแล้ว
มาต่อเถอะนะมาวันนี้เลยนะ
-
คู่นี้เราลุ้นให้ สลับกันคนละวัน หรือไม่ก็เป่ายิ้งฉุบเอาละกันเนาะ :laugh:
น้องหนิงใจกล้าจริงๆ ใช้ยากับผู้ชาย ทั้งที่ตัวเองก็เป็นเด็กดีแท้ๆ
คงจะรักพีทมากเกินไปน่ะ
สิงห์ก็ใจกล้าเหมือนกัน อันนี้โทษเหล้าได้
พีทโดนพี่น้องบ้านนี้รุกตลอดเลย สงสัยเป้คอ่ะ อิอิ^^
-
:เฮ้อ: มีแต่แฟนๆ ลุ้นให้พีทเสียตัวซะงั้น 555
-
รออ่านต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
กะ แกล้งกันชัดๆ ใครโดน อะไรยังไงเนี่ย
รีบมาต่อน้าาาา :dont2:
-
อร๊ากกกก.....อีกนิดก็ไม่ได้ ค้างงงงงงงงงงงง ผลัดกับรุก ผลัดกันรับรึป่าวคู่นี้ 555+
-
ว๊า ก ก ก บอกทีว่ายังมีต่อใช่ไหม มันไม่จบตอนหรอกน้า า
ว่าแต่ใครจะรุกจะรับ??
-
นาทีนี้ไม่สนแล้วว่าใครกดใคร
มาต่อเถอะค่ะ ค้างงงงง
-
มีหลายคนลุ้นให้สลับกัน แต่ๆๆๆๆว่าเราไม่ชอบกระแสไฟฟ้าสลับเลยอ่ะ :z3:
ชอบคาแรคเตอร์เด่นชัดแบบน้องหยกกับพี่กฤษมากกว่า
รอลุ้นพี่พีทต่อไป
+1 :กอด1:
-
:a5:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
อะ.....
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2:
ทำกันได้ลงคอ
มาต่อด่วนๆๆเลย
:monkeysad: :monkeysad:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย :pighaun: :pighaun:
ลุ้นจนตัวโกง
มาเร็วๆนะ เค้าอยากรู้แล้วอ่ะ
-
อ่านตอนนี้จบ แล้วก็ตามอ่านคอมเม้นท์คนอื่นๆต่อ น้านเซ่ สงสัยแบบคนอื่นๆเลย
พลัดกันหรือป่าวเนี่ยย ฮะฮะ จะแบบไหนก็ดี แบบไหนก็ได้ พีทก็ค่อยๆสอนสิงห์เค้าก็แล้วกานนนน หึหึ
ทางที่ดีในเมื่อสิงห์ยังไม่เคยสักอย่าง งั้นคงต้องให้ลองทั้งสองอย่าง
สุดท้ายชอบแบบไหนค่อยว่ากันแล้วกันนะพี่พีทท กร๊ากกก ถ้าตัดสินใจไม่ได้ก็พลัดกันแล้วกันนะ :P
หลังจากนั้นก็ช่วยกันเลี้ยงลูก ครอบครัวสุขสันต์ อิอิ รออ่านเฉลยคืนนี้นะค๊าา
:กอด1:
-
มาอย่างจุใจ ขอบคุณคะ o13 o13 o13
-
ค้าง รอตอนต่อไปขอบคุณคนเขียน
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 87 “ภัทรดิษ”
บอกมาคืนนี้ อยากได้กี่ครั้ง ถ้าฉันบอกรักเธอ อยากฟังกี่ครั้ง ก่อนหมดคืนนี้ อยากได้กี่ครั้ง ฉันจะบอกรักเธอ ต่อให้เป็นร้อยล้านครั้งก็ยอม ไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ฉันแค่ขอให้เธอเป็นเพื่อนคุยก่อน Just wanna be with you all night ถึงไม่ได้มีคืนที่สอง ฉันก็พร้อมจะทำคืนนี้ของเรา ให้มันสำคัญ ที่สุดเลย
“สิงห์..พอก่อน...พอ...พอได้แล้ว ไม่งั้นผมจะหยุดไม่อยู่แล้วนะ” ผมพยายามผละออกจากริมฝีปากของสิงห์ออกมา ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงปล่อยใจให้เตลิดไปกับรสจูบไร้เดียวสาแบบนั้นได้ยังไง ที่สำคัญคือผมกำลังจูบกับผู้ชายครั้งแรกในชีวิต จนต้องถามตัวเองในใจว่าผมอยู่ใกล้ชิดกับเกย์มากไปหรือเปล่า หรือว่าผมมีน้องชายฝาแฝดเป็นเกย์ ถึงได้ไม่มีอาการรู้สึกรังเกียจอะไรใรตัวสิงห์เลยแม้แต่น้อย
“ยะ...หยุดทำไมวะ กำลังมันส์” ไอ้สิงห์กลับมาเป็นตัวเองทันทีที่โดนผมขัดใจ มันกระชากเสียงใส่ผมเหมือนไม่พอใจเต็มที่ ใบหน้าของเราทั้งคู่กำลังแดงซ่าน ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือว่าความเขินอายที่มีต่อกัน ผมตั้งใจจะหยุดความสัมพันธ์เอาไว้เท่านี้ เพราะผมกำลังกลัวหัวใจตัวเอง ผมอยากได้สิงห์ อยากได้สิงห์มาเป็นคนของผม อยากดูแลสิงห์ไปตลอดชีวิต นี่คงเป็นเพราะผมกำลังสงสารสิงห์ ผมบอกตัวเองแบบนั้น ทั้งหมดมันไม่ได้เกิดจากความรัก แต่เป็นเพราะความสงสาร ใช่...มันต้องเป็นเพราะความสงสารที่ผมมีต่อสิงห์
“นายจูบเป็นแล้วไง แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว อย่าให้มันเกินเลยไปกว่านี้เลย ผมเป็นผู้ชายนะ มันไม่ดีหรอก” ผมพยายามอธิบายให้สิงห์เข้าใจ เพราะท่าทางของคนตรงหน้าดูหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัด สิงห์ยังคงใช้เรียวลิ้นวนรอบริมฝีปากตัวเองเหมือนติดใจในรสจูบที่ผมมอบให้ สายตาของสิงห์ช่างดูยั่วเย้าอารมณ์ผมให้ปะทุอย่างต่อเนื่อง เราต่างคนต่างมองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย
“ถ้ามึงอยากหยุดก็ถีบกู หรือมึงจะชกหน้ากูก็ได้ แต่...กูยังไม่อยากหยุดว่ะ” ไอ้สิงห์พูดจบก็ใช้สองมือจับศีรษะผมดึงเข้าหาตัว ประกบริมฝีปากบดอย่างเร่าร้อน ลูกศิษย์คิ้นล้างครูด้วยการกวาดลิ้นไปทั่วโพรงปากผม แม้จะตกใจกับการกระทำ แต่น่าตกใจยิ่งกว่าตรงที่ผมไม่คิดจะชกหน้า หรือถีบสิงห์ตามที่เจ้าตัวบอก ตัวผมเองกลับตอบสนองอย่างไม่น่าเชื่อ
มือของสิงห์ลูบไล้ไปทั่วศีรษะผม เลื่อนลงมาดึงเสื้อยืดผมออกจากตัวเหวี่ยงลงข้างเตียง แล้วประกบปากจูบผมอีกครั้งอย่างไม่รู้เบื่อ สิงห์ถอดกางเกงตัวเองออกโดยที่ไม่ยอมปล่อยริมฝีปากออกจากผมเลย ที่สำคัญยังจัดการกางเกงของผมออกไปด้วย ไม่อยากเชื่อว่าลูกศิษย์ของผมจะเรียนรู้ได้รวดเร็วขนาดนี้ มือของสิงห์ล้วงลงมาจับรักของหวงของผม แล้วรีบผละมือออกด้วยความตกใจ
“เฮ้ย...ทำไมมันถึงได้ใหญ่โตขนาดนี้วะ ใหญ่กว่ากูอีก” สิงห์ยังคงจ้องมองส่วนกลางของผมที่มันทำท่าว่าจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ผมกลัวสิงห์จะเปลี่ยนใจจึงรีบช้อนใบหน้าสิงห์ให้เงยขึ้นมาจูบไปยังกลีบปากบางเพื่อไม่ให้ตื่นกลัวตัวตนของผม ของสิงห์ยาวเท่าผมแต่กลับไม่อวบใหญ่เท่า ผมซึ่งภูมิใจในขนาดของตัวเองมาตลอด เพราะฝรั่งบางคนที่ผมเคยเห็นยังมีขนาดไม่ใหญ่เท่าของผมเลย
ผมใช้ลิ้นล้วงเข้าไปตักตวงหาความหวานจากโพรงปากหนุ่มบริสุทธิ์ จนสิงห์ต้องใช้ลิ้นแลกลิ้นกับผมอย่างเมามันเป็นการตอบโต้ ตอนนี้ลิ้นของทั้งคู่นั้นเปรียบเหมือนอาวุธที่ผลัดกันลุก และผลัดกันรับ ซึ่งดูเหมือนว่าไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมใครเลยแม้แต่น้อย ผมผละริมฝีปากของตัวเองออกจากกลีบปากบาง แล้วจูบและไล้ไปยังบริเวณซอกคอขาวอย่างเมามันจนสิงห์ต้องส่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างเสียวกระสันเสียเหลือเกิน
“อูย...เสียวจังวะ มึงเก่งหรือกูไม่เคยโดนใครไซร้วะ มันถึงได้เสียวขนาดนี้ สัด...ซี๊ดดด” สิงห์ต้องผวากอดกระชับร่างผมเอาไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ ลำตัวของเราเสียดสีกันไปมา ส่วนกลางบดเบียดบี้ใส่กันเพื่อลดความกระสันเสียว ผมคิดว่าถ้าไม่ทำอะไรซักอย่าง ทั้งผม และสิงห์เองคงต้องเสร็จสมอารมณ์หมายในลักษณะนี้เป็นแน่ เพราะตอนนี้ผมเองก็รู้สึกเสียวเสียเหลือเกิน ร่างกายของสิงห์เองนั้นก็สั่นเสียวไปหมดแล้ว น้ำหล่อลื่นหลั่งออกมาหลายหยดจนเปรอะเปื้อนไปทั่วหน้าท้องแกร่งของเราทั้งสอง สิงห์มีร่างกายที่ขาวเนียนกว่าผม ไม่น่าเชื่อว่าคนทำงานหนักอย่างสิงห์จะมีผิวที่สวยงามขนาดนี้
“ทำไมผิวนายละเอียดขนาดนี้ นายมีผิวขาวสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยสัมผัสมาเลยรู้ไหม” ผมถึงกับเพ้อเมื่อได้สัมผัสริมฝีปากจูบไล้ไปทั่วซอกคอ เรื่อยไล่มาตรงหัวไหล่ หน้าอกหนานูนพองาม ไม่ล่ำเหมือนนักกล้าม แต่ดูแกร่งเหมือนรูปปั้นเห็นเป็นรูปร่างกล้ามเนื้อชัดเจน หน้าอกของสิงห์ไม่มีแม้แต่ไฝฝ้า หัวนมเป็นสีชมพูสดสวยจนผมอดใจไม่ไหวต้องอ้าปากงับดูดดุนด้วยอารมณ์กระหาย เจ้าตัวถึงกับสะดุ้งกอดร่างผมไว้แน่น ฝ่ามือทั้งสองขยี้เส้นผมบนศีรษะของผมจนยุ่งเหยิงไปหมด แต่ผมไม่ใส่ใจ กลับยิ่งเพิ่มความรุนแรงในการรัวเรียวลิ้นจนหัวนมของสิงห์แข็งเป็นไตสู้ลิ้นผม
“ซี๊ดดด...กูมีผิวเหมือนแม่ว่ะ โดนแดดยังไงก็ยังขาวอยู่ ลูกสาวป้าคำแก้วยังอิจฉากูเลย อาาา...ซี๊ดดด...เสียวโคตรๆ เลยวะ มึงดูดนมกูเสียวสัดๆ กูชอบ” สิงห์ร้องครางออกมาอย่างไม่อาย พร้อมแอ่นหน้าอกขึ้นรับด้วยรสสัมผัสจากปลายลิ้นของผมด้วยความสยิว ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมให้โหมความรุนแรงออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ผมได้โอกาสเลยระรัวลิ้นตวัดหัวนมสิงห์ถี่ยิบ ทั้งดูดทั้งดุนจนเจ้าตัวขนลุกเกรียว ร่างกายสั่นสะท้านร้องครวญครางเสียงดัง
ผมสลับย้ายโลมเลียหัวนมของสิงห์ทั้งสองข้างอย่างไม่รู้เบื่อ แม้มันจะไม่มีรสชาติ แต่ผมกลับมีความรู้สึกว่ามันเป็นการดูดเลียที่อร่อยลิ้นที่สุดเท่าที่เคยทำให้คนอื่นมา ตอนนี้ผมไม่สนใจตัวเองแล้วว่าจะคิดยังไงที่มีอะไรกับผู้ชาย ผมจะรักสิงห์หรือเปล่า แต่ผมกำลังมีความต้องการ ผมอยากได้ตัวสิงห์ ผมอยากให้สิงห์ตกเป็นของผมอย่างสมบูรณ์
ผมดูดดุนหัวนมข้างซ้ายข้างขวาสลับกันไปมาจนหนำใจแล้ว จึงเลื่อนตัวขึ้นไปประกบร่างของสิงห์แบบเนื้อแนบเนื้อ ท่อนลำแข็งแกร่ง เหยียดยาวจนส่วนหัวมนแดงระเรื่อโผล่พ้นขอบหนังหุ้มปลายสีขาวใสของเราทั้งคู่ บดเบียดเสียงสีกันไปจนทั่วลำ เราบดขยี้ส่วนล่างใส่กันอย่างรุนแรงหนักหน่วง
เสียงลมหายใจของสิงห์ ขาดเป็นช่วงๆ บางครั้งก็หายใจฟืดฟาดหนักๆ บางครั้งก็ได้ยินเสียงครวญครางเล็ดลอดออกมา ผมเอื้อมมือไปสัมผัสหัวใหญ่หนากลมมนของสิงห์ในเอนตัวล้มลงนอนบนเตียง จากนั้นก็เลื่อนใบหน้าขึ้นไปประกบริมฝีปากอันหอมหวาน เย้ายวนใจ พร้อมสอดลิ้นเข้าไปทีละน้อยแล้วถอนออก หยอกล้อสลับไปมาจนสิงห์เองต้องเป็นคนสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผมอย่างลืมตัว ผมเริ่มละเลงบทรักบทต่อไปด้วยท่านอนกับสิงห์ด้วยการแลกลิ้นกันไปมาอย่างดูดดื่ม
ผมลากปลายลิ้นไปทั่วแก้มใสจนถึงติ่งหูดูดดุนอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะห่อปลายลิ้นเรียวแหลมแหย่ลงไปในรูหู จนสิงห์ต้องคราวญครางดิ้นพล่านไปมา ผมสลับกับลากลิ้นไล้เลียไปทั่วซอกคอ ไม่เว้นแม้แต่ปลายคางปาก และจมูกที่เริ่มเต็มไปด้วยตอเล็กๆ สากๆ ของหนวดเคราที่เพิ่งขึ้น รสชาติการไซร้ใบหน้าผู้ชายแมนๆ ครั้งแรกของผมมันสากๆ ลิ้น แต่ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงทำให้ผมกระสันสวาทได้มากยิ่งขึ้น
ผมเบี่ยงตัวเลื่อนมือไปลูบไล้ท่อนลำของสิงห์ เป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสท่อนเนื้อของชายอื่น ปากก็ยังทำหน้าที่ทั้งกัดทั้งขบตามด้วยลิ้นและเล็มไปทั่วร่างของสิงห์ ทำให้เจ้าตัวครางกระเส่าดิ้นพล่านไปมาไม่เป็นท่า ผมไซร้ไปมาที่กล้ามแขน สูดดมกลิ่นสาบของความเป็นหนุ่มที่พุ่มรักแร้ ทำสลับไปมากับอีกข้างอย่างไม่รู้เบื่อ ทำไมผมถึงไม่นึกรังเกียจสภาพความเป็นร่างกายของผู้ชายในตัวสิงห์ ผมก็ตอบตัวเองไม่ได้
อาการไร้เดียงสากับประสบการณ์เซ็กส์ครั้งแรกในชีวิตของสิงห์ พร้อมทั้งความรู้สึกกีที่ผมกำลังจะมีอะไรกับสิงห์ และจะได้เป็นคนแรกของสิงห์ทำให้ยิ่งรู้สึกลำพองใจ ผมมองอาการสิงห์ที่นอนหอบกระเส่าเหมือนเหนื่อยอ่อน มือข้างขวาผมเริ่มลูบไล้ตั้งแต่ปลีน่อง ลากขึ้นลงสลับไปมาจนถึงต้นขาแน่นๆ ที่เต็มไปด้วยขน ลิ้นยังคงทำหน้าที่ลากเลียไปทั่วกล้ามหน้าท้องแกร่งเป็นลอน เสียงหายใจหนักๆ ทำให้หน้าท้องกระเพื่อมขึ้นลง พร้อมกับโดนลิ้นลามเลียชวนให้สิงหืได้เสียวยิ่งขึ้น
ผมลากปลายลิ้นมาที่รูสะดือของสิงห์ทำให้เจ้าตัวต้องบิดร่างไปมา ผมหยอกล้ออยู่ได้สักครู่ ก่อนจะลากลิ้นต่อมาที่ท่อนเนื้อลำเขื่องแข็งของ ที่ตอนนี้น้ำหล่อลื่นเปียกปลายหัวบานจนฉ่ำเยิ้มไปหมด หนังหุ้มปลายของสิงห์ค่อนข้างตึงแน่นตาอยู่ที่ขอบปลายบาน เหมือนกับสิงห์ไม่ค่อยได้ช่วยตัวเอง มันแฉะฉ่ำเยิ้มเสียจนดูไม่ออกว่ามีน้ำรักปนออกมาด้วยรึเปล่า ผมจับลำเนื้อของสิงห์เอาไว้ในมือ มันเต้นกระตุบเป็นจังหวะ ลำอุ่นจนร้อนผ่าวไปทั่วทั้งฝ่ามือ พิจารณาอยู่ไม่นานก่อนที่ผมจะแตะปลายลิ้นที่ปลายหัวสีชมพูสดบานของสิงห์ รสชาติมันก็ไม่เลวเหมือนที่คิด รู้สึกถึงความหอมหวานน่าลิ้มลอง
“โอ๊ะ...ซิ๊ดดด” สิงห์สะดุ้งสุดตัวเหมือนคนไม่เคยโดนสัมผัส อาการเหมือนคนจะเสร็จสม ผมจึงบีบที่ลำโคนเอาไว้แน่น ไม่อยากให้สิงห์รีบเสร็จในตอนนี้ ผมถอนปลายลิ้นออก ปรากฏว่าน้ำรักของสิงห์ที่กลั้นไม่อยู่กระฉอกติดปลายลิ้นผมขึ้นมาเหนียวหนึบ รสชาติหวานปะแล่ม ผมกลืนมันลงคอพร้อมกับกลืนน้ำลายที่เริ่มออกมามากขึ้นเรื่อย จากนั้นผมก็เริ่มละเลงเลียไข่คู่แฝดด้วยความกระสัน ถุงไข่ขาวเนียนจนเห็นเส้นเลือดฝอยชัดไปทั่ว ไม่มีเส้นขนให้ระคายลิ้น ท่อนลำของสิงห์ยังคงกระตุกอย่างรุนแรงอยู่กลางพงหญ้าเส้นบางเป้นกระจุกสีดำ ช่างตระการตาในความรู้สึกผม
“อึ...อืมมม” สิงห์คงอึดอัดที่ไม่ได้ปลดปล่อยออกมา ฝ่ามือทั้งสองจับปลายหมอนที่หนุนศีรษะตัวเองดึงทึ้งอย่างแรงเหมือนคนทรมาน ผมละเลงลิ้นที่โคนต้นขาขาวล่ำ ลากลิ้นเลียขึ้นลงจนมาหยุดที่ปลายหัวหยัก ผมละเลงลิ้นที่ปลายขอบ ก่อนที่จะระรัวลิ้นที่ใต้ฐานบริเวณเส้นสองสลึง ทำให้สิงห์ถึงกับผวาแอ่นสะโพกขึ้นมาด้วยความสยิว แม้ผมจะไม่เคยทำแบบนี้ให้ผู้ชายมาก่อน แต่ผมก็พอมีความรู้จากประสบการณ์ที่เคยได้รับมา ว่าจะทำอย่างไรให้สิงห์น้อยของผมตกอยู่ในห่วงตัณหาที่ผมเป็นผู้มอบให้
ผมอ้าปากกว้างโก่งคอเตรียมครอบท่อนลำมหึมาเข้ามาในคอหอย มันใหญ่ยาวคับปากพอดีจริงๆ ผมกำลังจะโยกริมฝีปากรูดขึ้นลงสั้นๆ เพื่อปรับสัมผัสการใช้ปกให้กับผู้ชายครั้งแรกของผมเองด้วย สิงห์สะดุ้งรั้งศีรษะผมไว้ จนกระทั่งเปลี่ยนเป็นกดหัวผมลงไปแทนที่ พร้อมกระเด้งเอวสวนขึ้นมาด้วยความสยิว ผมไม่รู้ว่าสิงห์ทำสีหน้าอย่างไร แต่เสียงร้องครวญครางที่ได้ยินทำให้ผมรู้ว่าสิงห์กำลังพอใจกับสัมผัสที่ผมได้ปรนเปรอให้
“โอยยย...กูจะไม่ไหวแล้ว เสียวสัดๆ ซี๊ดดด” เสียงครวญครางจากปากสิงห์หนุ่มสุดหล่อ ดังระงมไปทั่วห้อง ผมรู้สึกกระหยิ่มยิ้มอยู่ในใจ ผมเป็นชายแท้ไม่เคยมีอะไรกับเพศเดียวกันมาก่อน แต่การทำรักด้วยปากให้ชายครั้งแรกของผม ทำให้สิงห์ถึงกับส่ายหัวไปมา ร่างกายเสียวสะท้าน กระตุกเป็นระยะๆ ส่วนสะโพกก็กระเด้งกระเด้าท่อนเนื้อเข้าริมฝีปากปากลงลำคอของผม จนระบมไปหมด ไม่นึกว่าตัวผมเองจะทำให้สิงห์ได้ถึงขนาดนี้
เมื่อเห็นอาการสิงห์ทำท่าจะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมจึงถอนปากลุกขึ้นนั่งชันเข่าอย่างรวดเร็ว ลำเนื้อยาวใหญ่กว่าสิงห์ของผมในตอนนี้ หัวหูมันแดงก่ำน้ำหล่อลื่นฉ่ำเยิ้มละเลงไปทั่วปลายบานร่า หนังหุ้มปลายมันตึงรั้งร่นลงไปจนสุดลำ กระตุกตัวดิ้นเร่าบ่งบอกถึงอาการพร้อมแล้วที่จะปฏิบัติหน้าที่สร้างความสุขปนเสียว มอบประสบการณ์ขั้นต่อไปให้กับสิงห์หนุ่มผู้ที่จะโดนผมพรากความบริสุทธิ์ในขณะนี้
ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมขอสิงห์ว่าจะเอาลำเนื้อเข้าไปอยู่ในร่างกาย สิงห์จะเต็มใจยอมรับผมหรือเปล่า แผนการเจ้าเล่ห์ของผมจึงได้เริ่มต้นขึ้น จังหวะที่สิงห์กำลังเผลอนอนหลับตาหอบหายใจอย่างรุนแรง ผมรีบดึงร่างสิงห์หนุ่มมาที่ขอบเตียงอย่างง่ายดาย สิงห์เหมือนคนไม่มีแรง ผมจึงโย้ขาทั้งสองข้างของสิงห์ไปข้างหน้า ลอบมองหน้าของสิงห์ที่ยังหลับตาพริ้ม ใบหน้านั้นช่างเซ็กซี่น่ารักเหลือเกิน หนุ่มเหนือของผม ผมก้มลงมองรูใต้ถุงไข่สีแดงจัดของสิงห์ ผมก้มหน้าเข้าไปใกล้ ฝังปลายจมูกโด่งๆ ลงไปที่รูสวาทเล็กๆ จนสิงห์สะดุ้งโหยง
“ไอ้...ยะ อย่า” สิงห์พยายามดันหน้าผมออก แต่ช้าไปแล้ว ปลายลิ้นของผมได้เล็มเลียปากขอบรูสีแดงเข้มอย่างรวดเร็วจนสิงห์ตั้งตัวไม่ติด มือที่ผลักหน้าผมอยู่กลับกลายมากดศีรษะผมให้ใบหน้าเข้าไปสัมผัสรูสวาทได้เต็มที่ ผมละเลงลิ้นลงหนักๆ ที่ขอบรูได้สักพักก็ยกใบหน้าขึ้น ใช้มือทั้งสองข้างแหกกลีบรูสวาทของสิงห์หนุ่มจนรูแดงสั่นสะท้านขมิบไปมา ผมไม่รอช้า รีบถ่มน้ำลายลงไปจนเต็มรู แล้วห่อปลายลิ้นแหลม แยงเข้าแยงออก เริ่มจากช้าแล้วระรัวลิ้นเร็วขึ้น
“อูย...เสียว เสียวจัง” สิงห์น้อยขอผมครวญครางออกมาเสียงดังลั่นจนตัวสั่นไปหมด พร้อมแอ่นรูสวาทให้ผมลิ้มเลียได้เต็มที่ สิงห์ก้นยกแอ่นขึ้นจนไม่ติดพื้นขอบเตียง แถมยังส่ายไปมาสู้เรียวบิ้นผมด้วยความสุขสม ผมเอื้อมมือเข้าไปรูดชักท่อนลำเนื้อขาวใสใหญ่เต็มมือให้อีกแรง เพื่อเพิ่มความเสียวสวาทให้สิงห์ เจอเข้าแบบนี้เนื้อตัวของสิงห์ยิ่งสั่นสะท้านบิดลำตัว ส่ายหัวไปมาด้วยความเสียวกระสันอย่างรุนแรง
ท่าทางของสิงห์เมื่อเจอรุมทั้งสองด้านพร้อมกัน จนเหมือนแทบจนทนไม่ไหว ใบหน้าแมนๆ ถึงกับเหยเก ด้วยความสุขสม แถมยังบิดหน้าส่ายหัวไป ผมได้โอกาสจึงเลื่อนปากขึ้นไปครอบลำเนื้อของสิงห์ในมือตัวผมเองเอาไว้ พร้อมเริ่มโยกขึ้นโยกลงอย่างรวดเร็ว นิ้วชี้ข้างขวาเริ่มทำงานต่อทันที ผมเขี่ยรูสวาทด้วยปลายนิ้วก่อนที่จะค่อยๆ แยงลงไป ปากรูตอนนิ้วของผมแน่น กล้ามเนื้อที่เป็นมัดตามร่างกายสมบูรณ์บิดเกร็งจนขึ้นรูป ส่งผลให้กล้ามเนื้อหูรูดของรูสวาทกระตุกตอดนิ้วชี้ของผมอย่างรุนแรง
เมื่อเห็นว่าสิงห์ตอบสนองดีขึ้น ผมจึงเริ่มเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปจากสองเป็นสามแล้วควานไปมา จากนั้นเริ่มแทงเข้าออกจากช้าเนิบนาบ จนเร็วขึ้นเพื่อที่จะให้ช่องทางของสิงห์ขยายตัวรองรับสิ่งแปลกปลอมขนาดเกินมาตรฐานทั่วไปของผมได้ ผมถ่มน้ำลายลงไปข้างในรูสวาทของสิงห์อีกรอบ แล้วถ่มอีกครั้งหนึ่งชโลมจนทั่วลำเนื้อของผมเอง ไม่รู้จะหาสารหล่อลื่นที่ไหนทัน แม้แต่ถุงยางผมก็ไม่เคยพกเอาไว้ มองหาครีมเป็นตัวช่วยก็มองไม่เห็นเพราะห้องของสิงห์หนุ่มมาดแมนไม่มีโลชั่นทาผิววางไว้แม้แต่ขวดเดียว
ผมถอนปากออกจากลำเนื้อของสิงห์ แล้วเปลี่ยนมาเป็นชักขึ้นชักลงกระถอกถี่ยิบ จนสิงห์น้อยของผมเสียวสะท้าน ขาทั้งสองข้างถึงกับโอบรอบเอวผมเลยทีเดียว ผมจับขาสิงห์แยกออก แล้วค่อยๆ บรรจงจ่อลำเนื้อหนาของตัวเองเข้าไปที่ปากรู จากนั้นก็วนปลายหัวมนที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นไปมาให้รูของสิงห์หนุ่มให้ชาชินเสียก่อน ผมจ่อปลายลำเนื้อให้ตรงปากรูจากนั้นจึงกดลงไปเบาๆ
“ยะ...อย่า ไอ้สัด อย่าเอาเข้าไป” สิงห์หนุ่มตะโกนดังลั่นห้องด้วยความโกรธ สติของความเป็นชายที่ไม่เคยให้ใครล่วงล้ำอธิปไตยคงจะกลับมาแล้ว ผู้ชายมาดแมนขนาดนี้ คงจะไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายให้ใครได้ง่ายๆ สิงห์พยายามยันกายลุกขึ้น แต่ผมกลับโน้มตัวลงไปกัดที่หัวนมของสิงห์เบาๆ แล้วเลียจนทั่วรอยเขี้ยว ทำให้สิงห์ถึงกับตัวอ่อนยวบนอนหงายหลังลงดังเดิม ผมเลื่อนปากขึ้นไปกัดหัวไหล่แล้วเลยขึ้นไปไซร้ซอกคอขาวเนียน จนขึ้นมาจบที่ริมฝีปากอุ่นๆ สอดลิ้นเข้าไปควานหาความหอมหวานอีกครั้ง เราแลกลิ้นกันอยู่พักหนึ่งจนสิงห์เริ่มตายใจ
ผมใช้แขนช้อนขาสองข้าของสิงห์เอาไว้ แกล้งไล่ปลายลิ้นขึ้นมาที่โคนขา เมื่อสิงห์กำลังหลับตาพริ้มจากการปรนเปรอสวาทของผม ผมจึงรีบกดน้ำหนักตัวเองทาบทับร่างหนาของสิงห์หนุ่มเอาไว้ แล้วเลื่อนตัวลงใช้มือขวาจับลำเนื้อของตัวเองทิ่มพรวดเข้าไปในช่องทางอย่างรวดเร็ว
“อ๊ากกกกกกกก กูเจ็บไอ้สัด” สิงห์ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด สิงห์พยายามดิ้นสุดแรง แต่ผมไม่ยอมให้มีทางหลุดรอดไปได้ มือของสิงห์พยายามดันไหล่ผมให้หลุดออกจากตัว แม้สิงห์จะดูล่ำกว่าผมแต่ขนาดตัวของเราก็ยังใกล้เคียงกัน และแลดูว่าสิงห์ค่อนข้างที่จะมีเรี่ยวแรงน้อยกว่าผมจากอาการเมา
“อย่าเกร็งสิครับ ผมจะทำให้นายมีความสุขไง นายอยากลองเองไม่ใช่เหรอ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่า แล้วเริ่มส่ายเอวเสือกท่อนลำที่ค้างอยู่ในช่องทางอุ่นร้อนที่คับแน่นจนแทบขยับไม่ได้ ผมดันร่างให้แนบชิดจนขนหัวหน่าวผมไปเสียดสีถุงไข่อ่อนนุ่มของสิงห์ไปมา ความคับแน่นของช่องทางสร้างความเสียวสุดยอดทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะบดหน้าท้องเป็นวงกลมให้ลำเนื้อได้ควานขยายช่องทางของสิงห์เพื่อรับกับขนาดของผมได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมรู้สึกถึงความหฤหรรษ์จากอาการตอดรัดที่รุนแรงขนาดนี้
“สัด...กูจุก...อูย เอาออกเถอะนะ กูเจ็บว่ะ...โอย...อืมมม สะ...เสียวว่ะ” เสียงก่นด่าเมื่อครู่กลับกลายเป็นเสียงร้องครวญครางด้วยความสุขเมื่อผมชักลำเนื้อที่เชื่อมต่อร่างของผมกับสิงห์ออกมาช้าๆ แล้วค่อยๆ ดันเข้าไปเบาๆ ทุกครั้งที่เคลื่อนไหวสิงห์จะตัวสั่นสะท้านไปทั่วร่างร้องครางออกมาอย่างหมดอาย ตอนนี้สิงห์ยกก้นลอยเด่นให้ผมกระทำได้เต็มที่ น่าแปลกที่เวลาไม่นานลำเนื้อของสิงห์ตั้งชูชันแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
ผมจึงถอดตัวออกมายืนตั้งฉากที่ปลายเตียง ดึงร่างสิงห์ให้มากระชับกับขาเอาไว้แน่นด้วยแขนสองข้างของผม สิงห์นอนหงายเอาฝ่ามือทั้งสองข้างปิดใบหน้า ท่าทางจะเขินที่ต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ผมปล่อยขาสิงห์ลงข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งจับพาดบ่าผมไว้ มือที่ว่างเอื้อมมาจับกระถอกลำเนื้อขาวของสิงห์จนถี่ยิบ ผมออกแรงส่งส่วนกลางลำตัวเข้ารูสวาทของสิงห์จากช้าๆ จนเริ่มเร็วขึ้นๆ โยกซ้ายทีขวาทีบางทีก็หมุนเป็นวงกลมบ้าง จากนั้นก็ถอนออกมาแทบสุดลำแล้วกระแทกลงไปแรงๆ เข้าไปใหม่
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ประกอบกับเสียงครวญครางตามจังหวะกระแทกตัวของผมใส่ร่างของสิงห์ ตอนนี้สิงห์ครางระงมดังลั่นห้องด้วยความสุขสม ปล่อยฝ่ามือจากใบหน้ามาขยำผ้าปูที่นอนทั้งสองข้างจนยับย่น ผมกระทำสิงห์ในท่านี้สักพักก็จับตัวสิงห์น้อยให้นอนคว่ำในท่าคลาน ยกสะโพกลอยเด่นจนแทบจะชนใบหน้าของผม เมื่อจัดท่าทางเสร็จก็เคลื่อนตัวเข้าไปประกบเสียบทันที มือข้างขวาจับสะโพกของสิงห์ได้ ผมก็เริ่มกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรง มืออีกข้างก็ช่วยสิงห์ชักลำเนื้อไปด้วย จะได้มีความสุขทั้งสองฝ่าย
ผมออกแรงกระแทกใส่สะโพกสิงห์อยู่ในท่านี้เป็นนานสองนาน จนจวนเจียนจะหลั่งเต็มที่ ไม่รู้นึกอย่างไร ผมอยากเห็นใบหน้าหล่อๆ น่ารักของสิงห์หนุ่มที่แสดงถึงความสุขสมที่ได้รับจากผมนั้นอีกครั้งก่อนที่จะมอบน้ำรักเข้าไปในตัวสิงห์ ผมจึงจับร่างสิงห์น้อยให้นอนหงาย แล้วลากมาที่ขอบเตียงอีกครั้ง จัดท่าทางยกขาขึ้นพาดบ่าได้ ก็เสียบลำเนื้อเข้าไปอีกรอบอย่างรุนแรง
ผมกระแทกเข้าออกในร่างสิงห์อย่างรุนแรงอีกครั้ง ใยหน้าของสิงห์น้อยในตอนนี้ ทำให้ผมรับรู้ได้เลยว่าทั้งสุข ทั้งเสียวจนไม่อาจบรรยายได้ ร่างแมนๆ ของสิงห์หนุ่มเวลาที่ถูกผมกระแทก โยกขึ้นโยกลงตามจังหวะ แถมใบหน้าหล่อเหลานั้นยังหลับตาพริ้มบิดส่ายไปมาด้วยความรัญจวนใจ แค่นี้ผมก็แทบจะหลั่งในบัดดล สักพักสิงห์น้อยก็เอื้อมมือมาจับลำเนื้อตัวเองชักขึ้นลงถี่ยิบ เสียงหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ท่าทางคงจะถึงสวรรค์ในไม่ช้า เห็นดังนั้นผมจึงเร่งจังหวะกระแทกเอวตามบ้าง
“อ๊าาา...ออก...ออกแล้ว...ซี๊ดดด” เพียงสักพักร่างของสิงห์ก็กระตุกแอ่นขึ้นจนสุดตัว รูสวาทบีบรัดลำเนื้อยาวใหญ่ของผมเป็นจังหวะแนบแน่น แล้วก็ร้องออกมาไม่เป็นภาษามนุษย์ ร่างหนากระตุกแอ่นกายค้าง น้ำรักขาวข้นพุ่งออกมาจากปลายลำเนื้อที่มือของสิงห์กำค้างแน่นออกมาเป็นสาย บางส่วนเลยไปถึงใบหน้าของสิงห์เอง แล้วกระตุกพุ่งพรวดพราดไม่เป็นทิศทางออกมาอีกสองสามระลอก เลอะเทอะเต็มอกหน้าท้องตัวเองไปหมด
จังหวะที่สิงห์กำลังเสร็จสมถึงสวรรค์ ช่องทางคับแน่นของสิงห์ก็จะบีบรัดลำเนื้อของผมอย่างรุนแรง ส่งผลให้อารมณ์ผมพุ่งขึ้นสู่สรวงสวรรค์ตามหมวดสิงห์ไปติดๆ ไม่เคยสุขสมได้รุนแรงเท่านี้มาก่อนในชีวิต ร่างทั้งร่างของผมเกร็งสั่นสะท้านไหวจนแทบจะไม่มีแรงยืน แข้งขาสั่นอย่างรู้สึกได้ ลมหายใจติดขันจนแทบจะระเบิดออกมากลางอก หัวใจเต้นรุนแรงจนเหมือนจะวายตายกันตรงนี้
“โอ้ยยย...อ๊ากกก...ซี๊ดดด สิงห์...รอผมด้วย...อาาา” ผมแอ่นลำเนื้อเข้าไปจนสุดกายจนสิงห์สะดุ้งตัวตาเหลือกด้วยอาการจุกผวากอดรัดร่างผมจนแน่น ผมกระตุกร่างฉีดน้ำรักออกจากปลายลำเข้าไปในช่องทางตอดรัดของสิงห์มากมาย เพราะคั่งค้างมานานหลายเดือน สิงห์คงจะรับรู้ถึงแรงอัดฉีดจากสายน้ำอุ่นร้อนข้นเหนียวในปริมาณมหาศาลแน่นอน ลำเนื้อยาวใหญ่ของผมกำลังเปล่งพองเต้นกระตุบอยู่ในช่องทางของสิงห์ มันเสียวจนไม่อยากจะขยับตัว ใบหน้าของผมเกร็งกัดฟันจนรูสึกถึงอาการปวด แขนสองข้างมีเส้นเลือดปูดขึ้นจากอาการสะท้าน
เมื่อรู้สึกถึงแรงฉีดของน้ำรักเข้าสู่ช่องทางจนหยดสุดท้าย ผมก็หมดแรง พยายามเคลื่อนตัวไปประกบปากแลกลิ้นกับสิงห์ที่นอนหงายเบื้องล่างอย่างดูดดื่ม ส่วนกลางลำตัวของผมยังไม่อ่อนตัวดีนัก ผมจึงเสียบคาเอาไว้ในช่องสวาทของสิงห์อยู่อย่างนั้น เผื่อมีแรงเมื่อไหร่จะได้จัดการสิงห์ต่อได้อีก ผมถอนปากออกจากริมฝีปากได้รูปของสิงห์ นอนซบที่หน้าอกหนาของหนุ่มเหนือ หายใจหอบเสียงดังด้วยความเหน็ดเหนื่อย และสุขสมอย่างที่สุด
ร่างกายของเราเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ สิงห์คงจะหนักที่ผมนอนทับอย่างเต็มตัวไปทั้งร่าง จึงขยับตัวทำท่าจะลุกออก ช่องทางของสิงห์ยังบีบรัดลำเนื้อของผมแน่น อาการขยับร่างของสิงห์ทำให้เกิดการเสียดสีจนให้ความรู้สึกสะท้านวาบที่ช่องท้องน้อย เพิ่งจะเสร็จไปไม่ถึงนาที ผมจึงยังเสียววาบอยู่ที่ปลายหัวบานที่สุดจนเกินจะทานทน มันให้ความรู้สึกช่างเสียวกระสันที่สุดในชีวิตโดยไม่เคยพานพบที่ไหนมาก่อน ผมจึงรีบดันร่างเข้าไปจนสุดอีกครั้ง
“สัด...เบาๆ กูจุก...ซี๊ดดด” สิงห์ร้องครางออกมาเสียงดัง ฝ่ามือจิกเกร็งลงบนหลังผม รู้สึกว่าช่องทางของสิงห์ขมิบรัดลำเนื้อผมจนน้ำรักทะลักออกมาเปื้อนบนที่นอนจนเปียกเป็นวงกว้าง รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นจากปริมาณน้ำรักมากมายที่ผมหลั่งออกมา เนื้อตัวสิงห์ที่ผมกำลังบดเบียดลื่นไหลไปด้วยน้ำกามที่สิงห์สาดใส่ตอนสุขสม ส่งกลิ่นคาวคลุ้งเข้าจมูก แต่ผมไม่นึกรังเกียจ กลับมีอารมณ์ดำลึกจนส่งผลให้ลำเนื้อผงาดแข็งขึ้นอีกครั้งจนเต้นกระตุกอยู่ในช่องทางของสิงห์
“ฮะ...เฮ้ย...เอาออกได้แล้ว มะ...มึง...ซี๊ดดด อย่า...พะ...พอแล้ว...อูยยย กูพอแล้ว...อาาา” สิงห์พยายามห้ามผมได้ไม่กี่คำก็ร้องครวญครางออกมาอีกครั้ง เมื่อผมออกแรงกระแทกลำเขื่องเข้าสู่ช่องทางอย่างรวดเร็ว คราวนี้ให้ความรู้สึกเสียวสนุกสุดหรรษาไปอีกแบบจากความลื่นของน้ำรักที่ผมหลั่งเข้าไปจนเต็มช่องทางของสิงห์ อาการเสียววาบส่งผลให้ผมต้องกอดรัดร่างของสิงห์น้อยเอาไว้แน่น สะโพกของเราเด้งเข้าหากันอัตโนมัติจนเกิดเสียงเนื้อกระแทกกันเป็นจังหวะรัวดังลั่นห้อง
“จะ...จูบกู...อูยยย...กูอยากจูบ ซี๊ดดด” สิงห์ร้องได้เท่านั้น ผมก็รีบประกบริมฝีแกปิดปากสิงห์จนแนบสนิท เราแลกลิ้นกันอย่างรุนแรงจนน้ำลายไหลทะลักออกมาตรงมุมปาก แต่ไม่มีใครสนใจอะไรอีกแล้ว เบื้องล่างเราสองคนกระแทกเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง ส่วนบนเสียดสีแนบแน่นด้วยการกอดรัดจนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน เสียงลมหายใจรุนแรงที่พ่นใส่หน้ากัน พร้อมอาการเต้นของรุนแรงของหัวใจส่งผลให้ผมรู้สึกว่าอยากอยู่ในห้วงเวลาไปตลอดชีวิต
-
:jul1: :pighaun: :m25:
โอ๊ยยย ไร้คำบรรยาย :a5: เลือดหมดตัว
-
โอ๊ะ!! รวดเร็วทันใจ มาต่อแล้ว :pig4: เค้าค่อยเข้ามาอ่านน้า มาแปะจองที่ไว้ก่อน
ดูท่าต้องเตรียมผ้าเช็ดหน้า ซับเลือดแน่
------------------------
เลือดกระฉูดออกหมดตัว ผ้าเช็ดหน้าก็เอาไม่อยู่
สิงห์ถูกกดซะงั้น แต่ก็ไม่เป็นไร ใครกดใครไม่สำคัญ ยังไงก็ฟินอยู่ดี >//////<
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
เลือดจะหมดตัวแล้วววว
ตอนแรกนึกว่าพีทจะรับซะอีก คึคึ
-
:m25: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1:
อักกก
นึกว่าจะพาเขยเข้าบ้านซะอีก
สะใภ้คนโตนี้ หุ่นล่ำเนอะ
-
ว้า....คิดว่าพีทจะโดนกดซะอีก กลับกลายเป็นสิงห์แทน :เฮ้อ:...แต่ว่า...คนเขียนจ๋า... :impress2: แบบว่าสลับกันได้ไหมอ่ะ อยากเห็นพีทโดนกดอ่ะ :-[ :o8:
-
โว้ววววววววววร้อนแรงมากกกกกกก :m25:
:call:
-
เอิ่ม~ จมกองเลือดตาย อาเมน~
-
ตายๆๆๆๆๆๆๆคาคอมพ์ :m25:
บทรักของคู่นี้ช่างแตกต่างกับแฝดน้องจริงๆ
สิงห์ดูแมนมั่กๆ พูดออกมาแต่ละทีเถื่อนได้ใจ
แต่รอบนี้หนูถูกกดนะจ๊ะ :laugh:
แต่ยังอยากเห็นพีทถูกกดบ้างอ่ะคนแต่ง :z2:
-
:-[โอ้วซี๊ดได้ใจจริงๆครับตอนนี้ เหอะๆ o13 o13
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
แบบว่าคืนนี้ขออีกตอนได้มั๊ย :z1: :z1: :z1:
-
:m25: :m25:
ไปสวรรค์ชั้นเจ็ด ทั้งพีท สิงห์ และคนดู โอยยย บรรยายได้สุดยอด
ในที่สุดเด็กๆก็แม่
-
:pighaun: :pighaun: ขอเลือดสำรองด่วน พี่พีท :oo1: สิงห์เป็นแมวน้อยไปเลย ว่าคู่พลัส-น้องหยก :pighaun: คู่พีท-สิงห์ก็ไม่แพ้กัน
:pig4: :L2: คนเขียนมากค่ะ
-
โฮ้ย ย ยย ไม่ไหว อ่านแล้วรู้เพลียมากค่ะ
-
สุดสุด :jul1:
-
จะอ้วกกกกก
หวานไปไหนนนะ
-
:haun4: คู่พี่นี่มันได้อารมกล้ามชนกล้ามอ่านแระ :pighaun:
-
=,.= เสียเลือดก่อนนอน
-
ร้อนแรงขนาดนี้ผ้าเช็ดหน้าก็เอาไม่อยู่จ้า
ปล. ถ้าสิงห์ขอจิ้มคืนบ้างพีทจะยอมให้สิงจิ้มไหมหนอ
-
ร้อนแรง :jul1:
-
แรงดีจริงๆนะพี่พีท
เอาซะหวานแซงหน้าคู่น้องชายเลยนะ
-
:jul1: อะอื้อ นึกว่าพีทจะโดนกดแต่เป็นสิงห์ก็นะหน้ามืดเลย
555คุณครูระวังไว้นะลูกศิษย์คนนี้เรียนรู้เร็วด้วยดิ อิอิ
:3123: รออ่านต่อนะ
-
พอเช้าขึ้นมา ทั้งสองคนจะกล้ามองหน้ากันมั๊ยเนี้ย เขินแทน :-[
จัดเต็มซะขนาดนี้ :z10: :z10: :z10: :z2:
-
:jul1:เลือดหมดตัวอ่ะ
-
:m25: :m25: :m25:
เร่าร้อน รุนแรง ได้ใจมาก
แต่เหมือนยังไม่สุดไงไม่รู้
ประเด็นคืออยากได้อีก :z1: :z1:
:กอด1:
-
โอยยยย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 88 “ภัทรดิษ”
เวลาที่เรารักใคร ทุ่มเทไปทั้งหัวใจ ไม่แคร์ภายนอกจะมองเป็นเช่นไร จะเดินดินหรืออยู่บนฟ้าก็ไม่สำคัญ เรื่องใจไม่มีเหตุผล หากรักมันพร้อมจะเกิดก็ปล่อยมันไป อยากบอกว่ารักดีๆไม่มีกฎเกณฑ์ที่แท้จริง ไม่ว่าหญิงหรือชายถ้าเธอกับฉันรักกันอยู่ จะมีใครรู้จริงๆเท่าใจของเรา นั่นแหล่ะที่สำคัญจะหวั่นกฎเกณฑ์ไปใย ให้สองคนมั่นคงไว้ในใจก็พอ
“อูย...เจ็บสัด” ผมได้ยินเสียงบ่นของสิงห์ดังอยู่ข้างหู เมื่อคืนนี้ผมจัดหนักสิงห์ไปสามครั้ง หลังจากครั้งที่สองนั้นสิงห์ขอลองบุกผมบ้าง ผมจึงตั้งใจจะทำให้สิงห์หมดแรงไม่นึกอยากจะเอาคืน สิงห์เหมือนรู้ตัวจังขัดขืนบ้างแต่ก็รู้แรงผมไม่ไหว สุดท้ายก็นอนแผ่หมดแรงอยู่ในอ้อมกอดผมจนถึงเช้า
“อยากเข้าห้องน้ำเหรอ” ผมถามเพราะดูอาการกระสับกระส่ายของสิงห์ออก เจ้าตัวไม่ตอบแต่พยักหน้าเบาๆ ผมจังลุกขึ้นนั่งบนเตียง รู้สึกเจ็บแขน ปวดตัวไปหมด โดยเฉพาะช่วงเอว สิงห์นอนหนุนแขนผมทั้งคืนจนรู้สึกร้าวระบม หากนอนเฉยคงไม่ปวดขนาดนี้ แต่เมื่อคืนผมต้องออกแรงใช้แขนรับน้ำหนักขาของสิงห์อยู่นานตอนร่วมรักกัน มันจึงค่อนข้างล้า
“นายลุกไหวไหม” ผมถามทันทีที่สิงห์ทำท่าจะขยับลุกแล้วทรุดลงไปกองกับเตียง หน้าตาสิงห์บ่งบอกได้เลยว่ากำลังเจ็บปวด ผมจึงรีบก้มลงไปประคองร่างของสิงห์เอาไว้ ทำให้ผ้าห่มเลื่อนหลุดออกจากตัวเราสองคน สภาพร่างกายของเราทั้งคู่ในตอนนี้ มีทั้งรอยฟกช้ำ รอยจูบ รอยฟันขบกัด รวมไปถึงรอยข่วนจากเล็บของสิงห์บนไหล่ และหลังของผม ยังไม่นับรวมคราบน้ำกามที่เริ่มแห้งเหนียวไปทั่วตัว เราทั้งคู่ไล่สายตาดูสภาพรอบตัวจนต่างคนต่างหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอาย
“เอ่อ...ช่วย...กะ...กูหน่อยสิวะ มองอยู่ได้ เยี่ยวกูจะแตกอยู่แล้ว” ผมห้ามตัวเองที่จะก้มลงไปมองลำของสิงห์ที่เริ่มแข็งตัวด้วยอาการปวดปัสสาวะในตอนเช้าไม่ได้ เจ้าตัวเหมือนจะอายที่โดนผมจ้องอยู่อย่างนั้นจึงชกไหล่ผมเบาๆ แล้วทำหน้าดุใส่ ในใจอยากจะพูดออกไปเหลือเกินว่าเมื่อวานตอนเช้ายังไม่เห็นจะอายขนาดนี้ ทีตอนนี้มีอะไรกันเท่านั้นมาทำเป็นอายไปได้ ดูๆ ไปแล้วสิงห์ก็น่ารักดี
“ฮะ...เฮ้ย...มะ...มึงไม่ต้องอุ้ม กูหนักเดี๋ยวล้ม พยุงกูไปก็พอ” สิงห์ร้องลั่นเมื่อผมช้อนร่างของสิงห์ยกขึ้นมาอุ้มทั้งตัว สองมือของสิงห์รีบคล้องคอผมเพราะกลัวตก ผมไม่ยอมปล่อยสิงห์ลงแม้จะรับรู้ว่าน้ำหนักตัวสิงห์นี่ไม่เบาจริงๆ แต่ระยะทางไปห้องน้ำไม่ได้ไกลเท่าไร เพียงแค่ไม่กี่เมตรก็ถึง ผมอุ้มสิงห์เข้าไปข้างในห้องน้ำ แล้วค่อยๆ วางขาของสิงห์ลงกับพื้น สิงห์พยายามยืนแม้ยังทรงตัวไม่ดีนัก ผมจึงสอดแขนเข้าไปใต้รักแร้สิงห์แล้วรับน้ำหนักเอาไว้
“ขอบใจ วางกูลงกับส้วมนี่ล่ะ แล้วมึงออกไปได้แล้ว กูจะเอาน้ำมึงออก เต็มตูดกูขนาดนี้ ขี้กูจะแตกตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว สัดเอ้ยยย...มิน่า...น้องกูถึงได้ลูกแฝด” ไอ้สิงห์มันบ่นยาวจนผมอดขำไม่ได้ เกือบกะปล่อยก๊ากออกมา มันพูดจาตรงเสียจนผมเริ่มชอบใจในท่าทีของสิงห์แบบนี้ ดูๆ ไปแล้ว การที่ผมมีอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีอะไรเลวร้ายเลย เมื่อคืนนี้ผมยังคิดว่าหากสิงห์จะโกรธผมหลังจากที่มีอะไรกันแล้วผมจะทำตัวยังไง แต่ตอนนี้ผมชักอยากจะรังแกสิงห์อีกสักรอบสองรอบในห้องน้ำนี้เสียเลย
“เฮ้ยยย...กูพูดน่ะได้ยินไหม มายืนเจี๊ยวแข็งทำหน้าหื่นใส่กูแบบนี้ กูขี้ไม่ออก ออกไปได้แล้ว” สิงห์เริ่มโวยใส่ผมทันทีที่พอจะมองความคิดของผมออก ผมได้แต่ขำเบาๆ เบาน้ำในอ่างล้างหน้าให้สดชื่นแล้วออกจากห้องน้ำมา ผมเก็บเตียงของสิ่งก็นึกใจหาย หากให้ใครมาซักผ้าปูที่นอนหรือผ้าห่มนวมผืนนี้ ต้องรู้แน่นอนว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ผมมองดูคราบเลือดจางๆ แห้งกรังติดอยู่เป็นวงกว้างพอสมควรบนผ้าปูเตียง ได้แต่ยืนคิดว่าจะเอายังไงกับร่องรอยพวกนี้ดี ผมพยายามดึงทิชชู่ชุบน้ำมาถูบนรอยพวกนี้ แต่ท่าทางจะทิ้งเอาไว้นานไปหน่อย รอยมันแห้งเป็นคราบไปหมดแล้ว
“สัด...ทำไมไม่นุ่งผ้าวะ” สิงห์ด่าผมเสียงดังเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นผมแก้ผ้าพยายามเช็ดรอยคราบอยู่บนเตียง ผมไม่ได้รู้สึกอายแต่คนพูดกลับยืนหน้าแดงหันไปทางอื่นเสียอีก เมื่อวานยังไม่เห็นมีท่าทีจะอายผมมากขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ หรือเป็นเพราะที่เรามีอะไรกันจึงทำให้ท่าทีของสิงห์เปลี่ยนไป
“ผมกำลังหาทางเช็ดคราบพวกนี้ออกอยู่ ถ้าทิ้งเอาไว้มีหวังซักไม่ออกแน่ๆ สงสัยต้องรีบเอาไปซักเองแล้วล่ะ” ผมบอกสิงห์โดยไม่สนใจจะนุ่งผ้าตามที่สิงห์โวยใส่ เจ้าตัวเดินมาดูคราบเลือดที่ผมกำลังถูด้วยทิชชู่เปียกอยู่ ผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของสิงห์ดังชัดเจนจึงหันกลับไปมองหน้า
“ทำไมของมึงถึงใหญ่ขนาดนี้วะ แสบตูดชิบ น้องกูรับของมึงเข้าไปได้ไงวะเนี่ย เจ็บโคตรเลยว่ะ” สิงห์บ่นออกมาทั้งๆ ที่ตัวเองยังตอบสนองผมอย่างดีเมื่อคืนนี้ตั้งสามรอบ นึกอยากจะพูดดอกไป แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวสิงห์จะโกรธ เฮ้ย...นี่ผมแคร์ความรู้สึกของสิงห์มากไปหรือเปล่า เริ่มจะแปลกใจตัวเอง
“เฮ้ย...อะไร...กูพูดแค่นี้ทำเป็นมองหน้านิ่ง กูสิควรจะโกรธไม่ใช่มึง เวรเอ้ย...กูเสือกอยากลองเองแท้ๆ หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ เลยกู มึงอย่าไปบอกใครเข้าล่ะ อายคนตายห่า” สิงห์พูดออกมาเหมือนสั่งผม ท่าทางดูไม่ได้สนใจกับเรื่องที่เสียความบริสุทธิ์ให้ผมเท่าไร ดูๆ ไปเหมือนสิงห์จะไม่คิดมากอะไรเลยกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“ผมขอโทษนะที่ทำให้นายเจ็บ นายเป็นไงบ้าง...อาการดีขึ้นหรือยัง ยังเจ็บมากอยู่หรือเปล่าให้ผมพาไปหาหมอไหม” ผมถามอาการสิงห์ด้วยความห่วงใยทั้งสีหน้า และแววตาผมแสดงออกไปอย่างนั้นจริงๆ ดูเจ้าตัวมีอาการดีขึ้นแต่ยังเดินไม่ตรงเท่าไร หากใครสังเกตคงแก้ตัวว่าเป็นอาการเมาค้างได้อยู่ สิงห์มองหน้าผมเหมือนกำลังชั่งใจ แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าโดยไม่สนใจผมเท่าไร
“ขอบใจ ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้นหรอก แค่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาคาอยู่ในรูตูดเท่านั้นล่ะ แล้วก็แสบตูดนิดหน่อย สงสัยคงจะเป็นแผล กินยาแก้อักเสบเดี๋ยวก็หาย ไม่ต้องไปหาหมออะไรทั้งนั้นล่ะ มึงไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวกูจัดการเรื่องที่นอนเองไม่ต้องห่วง” สิงห์พูดกับผมโดยไม่มองหน้า ยังคงเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่อยู่ในตู้สักพักก็หยิบเสื้อยืดมาสวม แล้วปลดผ้าขนหนูลงหากางเกงในมาสวม ก่อนจะหยิบกางเกงขาสั้นมาสวมทับ
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า ใส่เสื้อผ้ากลับด้านแบบนั้น” ผมมองสิงห์อยู่นาน อยากจะบอกตั้งแต่สวมเสื้อแล้วว่าใส่เสื้อกลับข้าง แต่เห็นเจ้าตัวยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกด้วยซ้ำ ไม่นึกว่าจะไม่ทันสังเกต ดูจากอาการก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร ท่าทางจะกำลังคิดอะไรอยู่ในใจจนใส่เสื้อกลับข้างแบบนั้น
“อะ...อ้าว อะไรของกูวะ เจ็บรูตูดก็ไม่น่ากระทบกระเทือนถึงสมองนี่หว่า หรือกูโดนกระแทกชนหัวเตียงมากเกินไป ไอ้นี่...มึงจะขำอะไรนักหนา กูบอกให้ไปอาบน้ำ จะได้ไปกินข้าวกัน” ไอ้สิงห์มันบ่นกับตัวเองไม่กี่คำก็หันมาด่าผมที่ยังยืนขำมันอยู่ด้านหลัง มันคิดอะไรแต่ละอย่างช่างไม่สมตัวของมันเลย ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำจนเสร็จก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
“แล้วนี่จะหอบไปไหน ไม่กลัวใครจะรู้เหรอว่ามันเลอะอะไรมา” ผมถามทันทีที่เห็นสิงห์หอบผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนกับผ้านวมเอาไว้จนเต็มแขน
“ไม่กลัว กูแก้ไขสถานการณ์เตรียมเอาไว้แล้ว” สิงห์พูดพร้อมยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วยืนรอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็พากันออกไปที่โรงครัว คนงานออกไปทำงานกันหมดแล้ว มีเพียงป้าคำแก้วกับหลานสาวกำลังล้างจานชามอยู่สองคน เมื่อเห็นผมกับสิงห์เดินมาก็รีบไปตักอาหารมาวางไว้บนโต๊ะให้เรียบร้อย
“อ้ายสิงห์กิ๋นข้าวงายบะทัน กิ๋นข้าวตอนเลยละกันเน้อ โวะ...อะหนังหอบผ้าหอบผ่อนมากองกล๋างเติ๋นจะอี้” เด็กผู้หญิงที่น่าจะเป็นหลานป้าคำแก้วร้องทักที่เห็นกองผ้าที่สิงห์วางเอาไว้บนพื้นแบบนั้น ไอ้สิงห์เดินไปกระซิบกับเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ให้ผมได้ยิน แต่ดันบุ้ยใบ้ชี้มาทางผม พอคุยกันจบก็ยื่นเงินใบละหนึ่งร้อยบาทให้เด็กคนนั้นรับไป เด็กสาวยกมือไหว้แล้วก็ก้มหอบผ้าเข้าไปหลังครัว
“นายไปบอกว่ายังไงเหรอ หรือว่านายเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนผมทำอะไรนาย” ผมถามสิงห์หลังจากที่นั่งลงทานข้าวกันแล้ว สิงห์หันมามองหน้าผมทั้งที่ยังคาบช้อนคาอยู่ที่ปากทำตาโต ใบหน้าแดงซ่านขึ้นทันที หน้าตาสิงห์ตลกดี จนผมต้องขำออกมาอีกแล้ว สิงห์เห็นผมขำแบบนั้นก็ดูจะยิ่งไม่พอใจ
“สัด...กูจะกล้าเล่าให้ใครฟังแบบนั้นได้ไง มึงก็ห้ามบอกใครรู้ไหม” สิงห์ด่าผมเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ โดยไม่ยอมบอกเล่าให้ผมฟังว่าอธิบายน้องคนนั้นไปว่ายังไงเรื่องผ้าปูที่นอน ผมไม่อยากคาดคั้นจึงยอมกินข้าวต่อแต่โดยดี กับข้าวแบบพื้นเมืองเช่นเคย ซึ่งรสชาติอร่อยใช้ได้ ผมจึงทานได้มากเป็นพิเศษเพราะเมื่อคืนใช้แรงไปเยอะ
“กำกิ๋นปื๊นเมืองจะอี้ อ้ายหนุ่มกิ๋นได้ก่อ” ป้าคำแก้วหันมาถามผมหลังจากที่ล้างจานเสร็จ ท่าทางป้าแก้วดูใจดีมาก เมื่อเห็นผมกินข้าวเกือบหมดจานก็ยิ้มหวานให้อีกที แถมยังเดินไปตักน้ำใส่ขันมาให้ผมอีก
“ขอบคุณครับป้า ทานได้ครับ อร่อยทุกอย่างเลย” ผมยกมือไหว้รับขันน้ำ และออกปากชมรสชาติอาหารอย่างจริงใจ เพราะผมกับสิงห์ทานอาหารจนเกือบจะหมดเกลี้ยงจานกันเลยทีเดียว ป้าคำแก้วยิ้มรับแล้วเดินเข้าไปในครัวเอามะละกอหั่นมาเรียบร้อยแล้วในจานออกมาวางให้อีก
“กิ๋นข้าวแล้วกิ๋นมะก๋วยเตสโตยเน้อ ยังแควนน่อยตี้ยังสบายดี อีปุยมันอู้ว่าคุณเมาฮากแตกฮากแตนเพอะเลอะตี้นอนนายน่อยขนาด” ป้าคำแก้วพูดอะไรเกี่ยวกับผมสักอย่าง ดูแววตามีความเป็นห่วงเป็นใยขนาดนั้น ผมจึงต้องหันไปมองหน้าสิงห์เพื่อขอความช่วยเหลือให้ช่วยแปลให้หน่อย
“บะเป๋นอันหยังแล้วครับป้า ขอบคุณครับ นายรีบๆ กินเถอะวันนี้วันหยุดคนงานที่นี่ ฉันจะพานายไปเที่ยวในตัวเมือง” สิงห์ขอบคุณป้าแก้วแทนผมโดยไม่อธิบายอะไร กลับเร่งให้ผมรีบกินข้าวแล้วจะพาเที่ยวอีก ฟังดูประหลาดยังไงไม่รู้ ท่าทางสิงห์จะปิดบังอะไรผมแน่นอน ส่วนป้าแก้วก็เดินหายเข้าไปในครัวเรียบร้อยแล้ว
“นายไปบอกอะไรปุยกับป้าแก้วกันแน่ ท่าทางจะโยนความผิดอะไรมาใส่ผมแน่นอน ใช่หรือเปล่า” ผมถามสิงห์แบบไม่ใส่ใจนัก เพราะเดาจากสถานการณ์แล้วสิงห์คงโกหกอะไรเกี่ยวกับรอยเลอะบนผ้าปูที่นอนพวกนั้นแน่นอน และที่สำคัญคือผมเป็นผู้กระทำจริง แต่แค่อยากรู้ว่าสิงห์ไปอธิบายอย่างไรก็เท่านั้น
“กูบอกปุยว่ามึงเมาเหมือนหมาแล้วอ้วกออกมาเลอะที่นอน แถมยังมีอารมณ์เงี่ยนก็เลยชักว่าวเลอะที่นอนกูเหมือนคนบ้าอีก กูก็เลยเตะมึงปากแตกเลือดเลอะบนเตียงสลบไปจนถึงเช้า แต่ให้ปุยไปบอกป้าคำแก้วว่ามึงแค่อ้วกใส่ก็พอ แล้วรีบเอาผ้าปูเตียงไปซักก่อนที่พี่ศรจะรู้ว่ากูเตะมึงปากแตก ปุยมันยังบอกว่าเห็นรอยช้ำตามตัวก็รู้แล้วว่าเราทะเลาะกัน จึงแนะนำให้กูพามึงไปเที่ยวในเมืองพี่ศรจะได้ไม่ด่ากู” สิงห์อธิบายออกมาโดยไม่มองหน้าผม
“ทุเรศจริงๆ ถ้าจะบอกแบบนี้ผมขอไปสารภาพดีกว่า บอกว่านายเมาแล้วมาจูบผมก่อนจนมีอารมณ์ แล้วให้ผมรับผิดชอบที่ปล้ำนายเมื่อคืนนี้กับทุกคนยังจะดีกว่า” ผมแกล้งทำท่าโมโหสิงห์ ใจจริงไม่ได้โกรธอะไร กลับรู้สึกตลกด้วยซ้ำว่าสิงห์แต่งเรื่องแบบนั้นออกไปได้ยังไง ฟังดูแล้วเหมือนผมเป็นคนสติไม่ดียังไงอย่างนั้นไปเลย แล้วปุยจะมองผมในแง่ไหนกัน
“เฮ้ย...มึงห้ามบอกใครนะโว้ย กู...กูอายว่ะ มึงให้กูทำอะไรก็ได้แต่อย่าบอกเรื่องกูไปจูบมึงก่อน แล้วเรื่องที่กูเป็นเมียมึงยิ่งห้ามให้ใครรู้เลยนะโว้ย กูขอร้องนะ” ไอ้สิงห์ทำหน้าวิงวอนใส่ผมจนอดขำแทบไม่ได้ ต้องรีบเกร็งหน้าโกรธเอาไว้ก่อน มันยกมือไหว้วางบนหน้าผากตัวเอง ผมมองทรงผมสกินเฮดกับคิ้วเข้มๆ หน้าตาหล่อเหลาแบบมันมาเรียกตัวเองว่าเป็นเมียผม ยิ่งทำให้ผมรู้สึกคันยุกยิกในหัวใจจนบอกไม่ถูก
“นะ นะ นะ ถือว่ากูขอร้อง แลกกับค่าตัวเมื่อคืนนี้แล้วกันนะ มึงไม่ต้องรับผิดชอบกูหรอก กูแมนๆ รับผิดชอบตัวเองได้ มึงจะให้กูทำอะไรแก้ตัวก็ได้กูยอมหมด แต่อย่าไปบอกใครเรื่องมึงได้ตูดกูแล้วกันนะ นี่ๆ กูป้อนให้...เอ้า...อ้ามมม” สิงห์เห็นผมยังนิ่งจึงทำเสียงเล็กๆ เอ่ยอ้อนอย่างน่ารัก แถมยังเอาส้อมจิ้มมะละกอส่งเข้าปากให้ผมอีก พอผมรับเข้าปากไปหนึ่งชิ้น สิงห์ก็ยิ้มจนเห็นเขี้ยวฟันขาวน่ารัก ท่าทางตัวผมจะทนดูความน่ารักของสิงห์ต่อไปไม่ไหวแล้ว
สิงห์ยังจิ้มมะละกอส่งเข้าปากผมพร้อมส่งเสียงร้องอ้าให้ผมอ้าปากกินเหมือนผมเป็นเด็กเล็กๆ จนผมต้องยกมือบอกให้พอ เมื่อสิงห์ยังเห็นผมไม่ตอบรับเรื่อวที่ขอร้อง ก็พยายามบีบนวดไปมาตามแขนหนาแน่นของผม ท่าทางเหมือนอยากเอาอกเอาใจให้ผมใจอ่อนเต็มที่ หากสิงห์ยังดูน่ารักแบบนี้ มีหวังผมได้ปล้ำสิงห์ตรงโรงครัวนี้แน่ๆ
“ก็ได้ ผมสัญญาว่าจะไม่บอกใคร แต่นายรับปากผมแล้วนะว่าผมจะให้นายทำอะไรก็ได้” ผมย้ำกับสิงห์ออกไปด้วยเสียงเข้ม ยังแกล้งทำท่าเหมือนไม่พอใจอยู่ สิงห์ทำหน้าตาน่าสงสาร ส่งสายตาเว้าวอนใส่ผมแล้วรีบพยักหน้าเร็วๆ จนผมแทบจะอดใจไม่อยู่ อยากจะดึงใบหน้านั้นมาจูบประกบปากเหลือเกิน ติดว่าที่นี่มันโล่งแจ้งจนเกินไป หากทำอะไรไม่ดีออกไปผมอาจจะโดนสิงห์เตะปากแตกเข้าจริงๆ ก็ได้
“โอเค ถ้าอย่างนั้นไปในเมืองกันได้แล้ว หากคุณนรศรตื่นมาเห็นรอยเชียวช้ำตามตัวนายกับผมอาจจะไม่จบเรื่องนี้ลงง่ายๆ ก็ได้” ผมรีบขู่สิงห์ทันที เจ้าตัวทำตาโตพยักหน้าเหมือนเห็นด้วย แล้วก็เลยลุกรีบวิ่งเข้าบ้านไป สักพักก็หยิบกุญแจรถปิกอัพมาชูให้ผมดู แล้วตะโกนกวักมือเรียกผมเสียงดังให้รีบไปที่รถ อาการเหมือนกลัวคุณนรศรจะตื่นขึ้นมาจริงๆ ผมอยากจะหัวเราะกับท่าทางของสิงห์เหลือเกิน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิงห์จะอายุมากกว่าผมถึงสองปี บุคลิกหน้าตาที่ยังเด็ก ประกอบท่าทางที่เหมือนเด็กชายวัยรุ่นซื่อๆ เริ่มทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับสิงห์มากขึ้นทุกที
“วันนี้ผมอยากไปดูหน้าลูกอีกได้ไหม จากนั้นนายจะพาผมไปเที่ยวไหนก็ได้ นายอุตส่าห์ขับรถพาผมเที่ยวแล้วผมขอออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดสำหรับวันนี้เองแล้วกัน” ผมร้องขอพร้อมนำเสนอ สิงห์หันมามองหน้าผมยิ้มมุมปากให้น้อยๆ แล้วกัดริมฝีปากเบาๆ ยกแขนซ้ายทำท่าตะเบะพร้อมยักคิ้วให้ผมข้างเดียวอย่างทะเล้น แค่นี้ก็ทำให้ใจผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอก ท่าทางแบบนี้มันโดนใจผมได้ยังไงก็ไม่รู้
-
:haun4: :haun4:
-
คอมโบเซ็ท....น้องสิงห์ พลาดไปแล้วแว้วแว้ว......แว้วแว้ว....หุหุหุ
-
คอมโบเซ็ท....น้องสิงห์ พลาดไปแล้วแว้วแว้ว......แว้วแว้ว....หุหุหุ
-
ตกลงพีทได้เมีย ได้แม่ให้ลูกๆแล้ว (แม่เป็นคนเดียวกันกับลุง ทูอินวันนนน o13)
ชอบคู่นี้นะ ดูๆไปสิงห์น่ารักนะเนี่ย :man1:
แต่เค้าก็อยากอ่านคู่พลัสกับหยกด้วยน่าาา :impress2:
-
จบลงที่ พีทสิงห์ ซินะ
คงไม่สลับแล้วมั้ง คึคึ
-
ในที่สุดสิงห์ก็โดนไปเต็มๆๆ :oo1: :oo1:
แล้วไปบอกยอมทุกอย่างอีก สิงห์เอ้ย
นายจะทันเสือเจ้าเลห์อย่างพีทมั้ยนั่น :z1: :z1:
-
อ่านตอนนี้จบจะขอตัวไปเติ่มเลือดที่โรงบาลนะคะ สุดยอด :m25:
สุดท้ายกลายเป็นว่าพี่พีทจับหนูสิงห์กดจนได้ โฮะๆ
-
เหอๆๆ พีทท่าจะไปไหนไม่รอด
ตกในบ่วงรักเหวลึก แค่คืนเดียวก็รู้สึกผูกพันแล้ว :z1:
สิงห์ที่ดูจากแมนๆ กลายเป็นน่ารักขึ้น แววเคะแท้เริ่มเปล่งออร่า :laugh:
-
หลงเสน่ห์เข้าอย่างจังเลยนะคุณพี่
-
จัดหนักเลยพี่พีท
-
เอาเลยเฮียพีท จัดหนักๆ :z1:
รู้สึกเดาผิดไปนิดอ่า คิดว่าพีทจะโดนสิงห์กด ที่ไหนได้ สิงห์กดพีท :laugh:
แต่ สิงห์ก็น่ารักจริงๆอ่ะแหละ :กอด1:
-
อ่าาาา~คู่นี้น่ารักจัง
ถ้าลงเอยกันจริงๆจังๆแล้ว
คงจะเป็นคู่ที่ร้อนแรงกันน่าดู
-
สิงห์แมนมาก
-
:m3: พี่สิงห์น่ารักอ่ะ
มีอ้อนแบบไม่รู้ตัวด้วย แบบนี้พี่พีทไม่หลง(รัก)ได้ไงเน๊ออออ
พี่สิงห์เหมือนมีนิสัยคล้ายๆพี่พลัสเนอะ...น่ารัก
แบบนี้ต้อง +(1)+(เป็ด) ไปเลย
-
:เฮ้อ: มีแต่แฟนๆ ลุ้นให้พีทเสียตัวซะงั้น 555
แหมมมมมมมมมมมมมม ก้อยากให้คุณพ่อกะคุรแม่ ได้ทั้งสะใภ้ ทั้งเขยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ :o8:
-
ตายยยๆๆๆๆ
อิตาพี่พีทหลงเมียสิงเหนืออย่างแรง พอได้เค้าแล้ว อาการหื่นตามมาทันทีกร๊ากกก :jul3:
เอะอะ จะจับปล้ำตลอด ถนอมเมียหน่อยถึงจะถึกบึกบึน แต่เจอแบบพี่เข้าไปก็ไม่ไหวน่ะพี่พีท :oo1:
-
คู่นี้แร๊งงงงงงงงงงง.....
ไม่แพ้น้องชายเลย แถมพี่สิงห์เราออกตัวแรงมากๆ
อ่านตอนก่อนโดนล่อลวงให้คิดว่าพี่พีทจะมีปั๋ว...555
เล่นบรรยายว่าพี่สิงห์แกใหญ่...แถมพี่พีทมีเขินๆ อายๆ
แต่มาคิดๆ ดู เอ๊ะ...พี่พลัสเราก็ไม่ธรรมดานี่น่า...
แฝดกันมันก็ต้องได้มาเท่าๆ กันดิ....555
งานนี้แมนๆ พี่พีทไหนว่าไม่เค๊ยไม่เคย....
+ 1 ให้ ความแร๊งงงงของคู่พีท-สิงห์
-
แหม พี่พีทได้ทั้งลูกได้ทั้งเมียเลยน้าาา :m12:
-
น้องสิงห์น่ารัก.....
พลาดอย่างแรง....เสร็จพี่พีทล่ะ
ตอนนี้สิงห์ทำอะไร พี่พีทชอบไปหมด
ท่าทางจะหลงเมียไม่แพ้น้องชาย...
รีบเอาแม่ใหม่ไปให้ลูกๆ ดูเลย
-
โหยยยยยย ทิชชู่ไม่พอ ผ้าขนหนูก็ไม่พอ ซับเลือดไม่ทันไหลนองเต็มพื้นแล้วเนี่ยย
กร๊าซซซซซซซซ พี่พีทสุดยอดดดดดดด ล่อล่วงสุดๆๆ ฮ่าฮ่า ทำประตูไป3-0
ลีลาท่าทางแรงไม่ตก มิน่าถึงมีลูกแฝดดดด
แต่จริงๆแล้ว พีทกับพลัสก็แฝด เพราะงั้นตัวเองจะมีลูกแฝดด้วยก็คงไม่แปลกเน๊อะ
อ่ะๆ วกกลับมาคู่นี้ พีทเริ่มหาหนทางเก็บสิงห์ไว้ข้างๆตัวแล้ววว อิอิ
คู่นี่ก็น่ารักแบบร้อนแรงไปอีกแบบบ >/////<
ปล.เสียงดังขนาดน้านน พี่ศรคงรู้เรื่องไปนานแล้วม้างงงง กร๊ากกกกก
-
คือ เพิ่งอ่านตอนที่ 87 จบอ่ะ
อยากบอกว่า
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขอเลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เหอะๆ
พีชจะได้เป็นเจ้าของสวนเงาะแน่ๆ
ในเมื่อภรรเมียทำอะไรไม่เป็นนอกจากสวนเงาะเนี้ย
o18 o18
-
:-[ :-[ :-[
น่าฮักขนาดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เลือดท่วมมมมมมม
คู่นี้ต้องน่ารักมากแน่เลย
-
สิงห์น่ารัก พีทก็จัดไปอีกซัก สามสี่ดอก สิ
:haun4:
-
แอร๊ย ย ยๆๆ สิงห์มันน่ารักจริงๆ ซื่อที่สุด พี่พีทก็จัดการให้เป็นเรื่องเป็นราว
พาสิงห์ไปพบพ่อแม่เลย ย ^^
-
เข้ามารอตอนต่อไป :z1: :z1: :z1:
-
เรียบร้อยโรงเรียนพี่พีทจนได้ เสียงดังขนาดนั้นพี่ศรคงได้ยินไปแล้วล่ะ พี่สิงห์น่าฮักขนาด
-
อ่านแล้วชอบมากเลยอะครับ ช่วยมาต่อด้วยนะครับ
-
อ่าวววว....เดาผิดอ่ะ :m17:
สักวันต้องเป็นวันของสิงห์นะ o7
(ยังไม่เลิกเชียร์ ๕๕๕)
-
ไม่คิดค่าตัว แถมให้เค้าด้วยซะอีก....รอตอนหน้าดีก่า....กร๊าก....
-
:m10: :m10: :m25: :m25:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
สิงห์น่าร๊ากอ่ะ
-
คู่นี้ได้ใจสุดๆ
-
พีทเจ้าเล่ห์ ทำสิงห์หมดแรงก่อนจะได้ไม่เสียประตูให้สิงห์
แถมยังทำเป็นโกรธจนสิงห์บอกยอมทุกอย่าง
สิงห์เอ๊ย~คงต้องตกเป็นทาสรักน้องพีทไปตลอดชาติซะแล้ว :z2:
ป.ล.เลิฟซีนสุดยอดมั่ก :o8:
-
ขึ้นเหนือคราวนี้กะมารับลูก
แต่ดันได้แม่ของลูกเพิ่มมาด้วย
คุ้มจริงๆ เลยตาพีท :impress2: :oo1: :impress2:
:กอด1:
-
สิงห์น่ารักอ่ะ :impress2: :impress2:
-
:a5:ทึ้งหัว ไม่ๆๆๆๆๆ พี่พีทได้เมียล่ำ กรี๊ดดดดด ผิดอิมเมจมากมาย อร๊ายยยยย อย่าพลาดนะพี่พีท จะให้ พี่สิงห์จับกดคอยดู
-
วันนี้พักให้เลือดกันเรียบร้อยไปแล้ว คืนนี้ก็ระวังหัวใจวายด้วยโรคเบาหวานแล้วกันนะครับ ^_^
-
โหววววววว พี่พทยิ่งเป็นจอมวางแผน คราวนี้ได้ลูกซาใภ้พร้อมลูกแฝดไปฝากคุณพ่อคุณแม่แล้ว
-
ได้ลูกพร้อมเมียกลับบ้านด้วย รึว่าจะปักหลักที่นี่เลยค้าพี่พีท
-
พีทกลับบ้านไปเอาทั้งสะใภ้และลูกไปให้พ่อแม่เลยนะเนี่ย
เลืดจะหมดตัวทีแรกนึกว่าพีทจะโดนกดซะอีกที่
ไหนได้สิงห์โดนซะเอง
+ 1 นะคะ
-
สิงห์กลายเป็นแมวขี้อ้อนไปซะแล้ว แล้วดันไปรับปากกับพีทแบบนั้น ก็เรียบร้อยโรงเรียนพีทนะซิ 555
แค่คืนเดียวสิงห์ยังเสร็จพีทไป 3 รอบ นี่ถ้าพีทอยู่เป็นเดือน เอิ๊ก! ไม่อยากจะคิด
-
โอ้โหย ฉากนั้น
อะไรมันจะยาว เอ๊ย ละเอียดปานนั้น
แต่น้องสิงห์ ที่ชื่อไม่สมตัวเนี่ยะก็น่ารักน่ะ
ตลกดีจริง ยังงี้พี่พีทขอไปเป็นแม่ของลูกแฝดแน่นอน
-
คืนนี้จัดอีกสักทีสองทีจะดีไหม อิอิ
-
จัดมาเลยคนเขียน
-
ระหว่างที่แต่งตอนต่อไปสองตอนถัดจากนี้ คนเขียนนั่งฟังเพลงนี้ไปด้วยล่ะครับ ช่างเพราะเหลือเกิน
Good Morning - ไม่มีเหตุผล (เพลงประกอบละคร รักประกาศิต)
คำร้อง : ณรงค์วิทย์ เตชะธนะวัฒน์
ทำนอง / เรียบเรียง : ธีรภัค มณีโชติ
เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจตัวฉัน ก็มันไม่สำคัญอะไร
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจว่าทำไมต้องรักเธอ ไม่รู้เลยจริงๆ
ยังตอบตัวเอง ไม่ได้เลย
รู้เพียงว่าทำตามที่ใจสั่ง เท่านั้นเอง
ก็ความรักมันไม่มี เหตุผลจะให้ใคร
โปรดอย่าถามว่าทำไม ต้องรักเธอ
บอกว่ารักได้คำเดียว เหตุผลฉันไม่มีให้เธอ
ได้โปรดจงเข้าใจ
เธอไม่จำเป็นต้องสนใจตัวฉัน ไม่ต้องสงสารกันได้ไหม
ปล่อยให้ฉันได้รักไป ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องรักเธอคนเดียว
ยังตอบตัวเอง ไม่ได้เลย
รู้เพียงว่าทำตามที่ใจสั่ง เท่านั้นเอง
ก็ความรักมันไม่มี เหตุผลจะให้ใคร
โปรดอย่าถามว่าทำไม ต้องรักเธอ
บอกว่ารักได้คำเดียวเหตุผลฉันไม่มีให้เธอ
สิ่งเดียวที่ฉันมี คือความรัก
ก็ความรักมันไม่มี เหตุผลจะให้ใคร
โปรดอย่าถามว่าทำไม ต้องรักเธอ
บอกว่ารักได้คำเดียวเหตุผลฉันไม่มีให้เธอ
สิ่งเดียวที่ฉันมี คือความรัก
-
ปูเสื่อรอ...เผื่อจะมี NC
:z1:
-
เข้ามารออย่างมีความหวัง :haun4: :haun4:
-
จัดมาเลย เอาหลายๆ ดอกก็ได้ :impress2: :impress2:
:กอด1:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 89 “ภัทรดิษ”
เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจตัวฉัน ก็มันไม่สำคัญอะไร ไม่จำเป็นต้องเข้าใจว่าทำไมต้องรักเธอ ไม่รู้เลยจริงๆ ยังตอบตัวเอง ไม่ได้เลย รู้เพียงว่าทำตามที่ใจสั่ง เท่านั้นเอง ก็ความรักมันไม่มี เหตุผลจะให้ใคร โปรดอย่าถามว่าทำไม ต้องรักเธอ บอกว่ารักได้คำเดียว เหตุผลฉันไม่มีให้เธอ ได้โปรดจงเข้าใจ
หลังจากสิงห์พาผมไปเยี่ยมลูกที่โรงพยาบาลแล้ว ก็พาผมมาเที่ยวต่อที่วัดร่องขุ่นเลื่องชื่อ สิงห์พาชมวัดที่สร้างด้วยศิลปะสวยงามอลังการตระการตา โบสถ์เป็นสีขาวสร้าง และตกแต่งด้วยงานปั้นลอยตัวลวดลายปูนปั้นวิจิตรงดงาม สิงห์พาชมภาพวาดริมฝาผนังในโบสถ์ และห้องแสดงผลงานภาพเขียนของอาจารย์เฉลิมชัยจนหมดเวลาไปหลายชั่วโมง
จากนั้นสิงห์พาผมไปไหว้อนุสาวรีย์พ่อขุนเม็งราย ปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านนา ซึ่งเป็นผู้สร้างเมืองเชียงราย และเชียงใหม่ เราวนรถชมหอนาฬิกากลางเมืองเชียงรายหนึ่งรอบจนเป็นเวลาเย็น เราก็หาที่พักทานอาหาร ตอนแรกสิงห์จะชวนผมกลับไปทานกันที่บ้านเพื่อเป็นการประหยัดเงิน เพราะสิงห์ยอมให้ผมจ่ายแต่ค่าน้ำมันรถเท่านั้น แต่ผมอยากอยู่เที่ยวกันสิงห์เพียงแค่สองคนนานๆ จึงให้สิงห์พาไปหาร้านอาหารดีๆ ในตัวเมืองนั่งทานกันสองคน
“นายดูไม่ค่อยสบายเท่าไร เป็นไข้หรือเปล่าขอผมดูหน่อย” ผมใช้มือสัมผัสจับหน้าผากของสิงห์ รู้สึกถึงอาการร้อนผ่าว ท่าทางเหมือนจะเป็นไข้นิดหน่อย สงสัยจะเป็นเพราะเมื่อคืนผมหักโหมกับสิงห์มากเกินไป สิงห์มองตามมือผมที่กำลังจับอยู่บนหน้าผากแต่ไม่ได้พูดอะไร เราเลือกร้านอาหารในโรงแรมระดับห้าดาว จึงไม่ค่อยมีแขกมากนัก มีเพียงชาวต่างชาติแค่อีกสองโต๊ะเท่านั้น
“กูไม่เป็นไรมากหรอก แค่มึนๆ นิดหน่อย กินยาเดี๋ยวก็หาย แล้วตอนนี้ก็เริ่มง่วงแล้วด้วย แต่ไม่เป็นไรว่ะ กูมีวิธีแก้ง่วงของกูแล้ว” สิงห์พูดแล้วก็ส่งยิ้มมาให้ผม แถมยังชอบยักคิ้วข้างเดียวให้อีก ระหว่างที่คุยพนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟให้ สิงห์บ่นกับผมว่าอาหารพวกนี้ผมน่าจะรอกลับไปทานเองที่กรุงเทพ มาที่เชียงรายควรจะทานอาหารพื้นเมืองมากกว่า แต่ผมอยากให้สิงห์ได้ลองอาหารอิตาเลี่ยนจึงสั่งสปาเก็ตตี้ และอาหารทะเลมามากมาย ผมเลือกไวน์ขาวราคาพอประมาณมาด้วยหนึ่งขวด
“นายมีวิธีแก้ง่วงยังไงเหรอ” ผมถามแบบไม่ใส่ใจนัก เริ่มลงมือทานอาหารตรงหน้าไปด้วย ส่วนสิงห์ที่ดูเก้ๆ กังๆ ในการหยิบจับอุปกรณ์ทานอาหารเพียงไม่นานก็วางทุกอย่างลงเหมือนเดิม กลับใช้มือแกะอาหารทะเลหยิบเข้าปากแทน ยังดีที่ยังใช้ส้อมตักสปาเก็ตตี้เข้าปากทานได้อยู่ พนักงานที่กำลังรินไวน์ให้เราสองคนถึงกับยิ้มเมื่อเห็นอาการของสิงห์
“กินเสร็จกูก็รีบกลับบ้านไปนอนไง วิธีแก้ง่วงที่ดีที่สุดก็คือการนอนไม่เห็นยากเลย” สิงห์ตอบโดยไม่มองหน้าผม ก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย แต่ทำเอาผมขำเกือบสำลักไวน์ออกมา ไม่รู้ว่าสิงห์ตั้งใจเล่นมุข หรือว่าพูดตามความคิดออกมาจริงๆ หนุ่มเหนือคนนี้กวนตีนถูกใจผมมากมายเหลือเกิน
“ท่าทางนายดูมีความสุขกับการได้ออกมาเที่ยวมากกว่าผมอีกนะ นายเคยเที่ยวที่อื่นไกลๆ บ้างไหม” ผมถามสิงห์เหมือนชวนคุยทั่วไป สิงห์แกะกุ้งตัวโตวางใส่จานให้ผมทานอีกด้วย ยังไม่ทันได้ขอบคุณก็ฉีกปลาหมึกย่างวางให้อีกชิ้น แถมยังจิ้มซอสที่วางไว้ข้างจานมาให้ผมเสร็จสรรพ ช่างทำตัวน่ารักเหลือเกิน ปกติเวลาทานอาหารกับคนอื่น มีแต่ผมเป็นฝ่ายตักอาหารให้ พอได้รับการบริการจากคนตรงหน้า ผมยิ่งรู้สึกดีกับสิงห์ขึ้นไปอีก
“เคยสิวะ เคยไปกรุงเทพนั่นล่ะไกลสุดของกูแล้ว แต่กูอยากไปทะเลว่ะ คนที่กูอยากไปด้วยไม่มีใครยอมไปกับกูเลย กูไม่กล้าไปคนเดียว อีกอย่าง...กูไม่กล้าขอพี่ศร แกต้องประหยัดเงินอีกเยอะ แล้วมึงล่ะอยากไปเที่ยวที่ไหนอีก” สิงห์อธิบายจบก็ถามผมกลับทันที
“ผมอยากไปทะเลเหมือนกัน” ผมตอบโดยไม่มองหน้าสิงห์ แต่รู้สึกได้ว่าคนตรงหน้ากำลังจ้องหน้าผมนิ่งๆ ผมจึงเงยหน้ามองตามว่าสิงห์จะมองหน้าผมทำไม
“ที่กูอยากไปทะเลเพราะกูไม่เคยไป แล้วมึงไม่เคยไปทะเลเหรอ กูไม่อยากเชื่อ” สิงห์ถามผมพร้อมกับทำหน้าสงสัยไปด้วย
“ผมเคยไป เคยไปหลายที่หลายครั้งแล้วด้วย แต่ยังไม่เคยไปกับที่อยากไปด้วย นายอยากไปกับผมไหมล่ะ” ผมตอบออกไปตามใจคิด สิงห์ทำหน้างงกับคำตอบผม สักพักใบหน้าก็เริ่มแดงเรื่อขึ้นมาเหมือนเขินไปกับคำพูดผม แต่ก็ไม่แสดงออกอะไรไปมากกว่านั้น รีบก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อ
“จะชวนกูไปทะเลที่ไหนล่ะ เสม็ดเหรอ” สิงห์พูดออกมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ คราวนี้ทำเอาผมสำลักไวน์พรวดออกมาจริงๆ สิงห์ทำสายตาหยาดเยิ้มถามผมแบบนั้น เหมือนกำลังคิดอะไรลามกอยู่ในหัวแน่นอน
“แค่ก...แค่กๆๆ โอย...ทำไมต้องไปเสม็ด ทะเลที่อื่นมีเยอะแยะ นายคิดอะไรอยู่ทะลึ่งจริงๆ เลยว่ะ” ผมสำลักอาหารเสียงดังจนหลายๆ คนในร้านอาหารเริ่มหันมามอง สิงห์ได้แต่หันไปยิ้มแหยๆ แล้วทำหน้าเหมือนขอโทษคนทั้งร้าน แต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกว่าต้องสนใจใครเลยทั้งนั้น
“อ้าว...ก็แค่อยากไปนี่หว่า ตอนเป็นทหารเพื่อนกูมันบอกว่าถ้าได้ไปเสม็ดจะเสร็จทุกราย กูก็อยากไปเห็นกับตาว่ามันเป็นยังไงนี่หว่า” สิงห์พูดโดยหลบตาไม่ยอมมองหน้าผม ในใจผมร้อนวาบด้วยโทสะทันที ไม่เข้าใจว่าทำไมสิงห์ถึงอยากมีอะไรกับใครได้ง่ายดายแบบนี้
“นายก็เสร็จไปแล้วนี่ จะไปเสม็ดเสร็จใครอีกล่ะ นายหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้ขนาดนั้นเลยเหรอ นายจะไปได้กับใคร หรือจะให้ใครได้นายง่ายๆ แบบผมอย่างนั้นเหรอ” ผมถามเสียงดังด้วยอาการไม่พอใจ แต่สิงห์ทำหน้าเหมือนจะขย้ำผมทันทีที่ได้ยินผมพูดแบบนั้นออกไปด้วยเสียงดัง คงกลัวพนักงานแถวนั้นจะได้ยินแต่ผมไม่สนใจ และยังไม่แน่ใจตัวเองว่าทำไมผมถึงต้องเกิดอาการไม่พอใจขนาดนี้
“กลับเหอะกูง่วงนอนแล้ว ปวดหัวด้วย” สิงห์ทำหน้าไม่พอใจใส่ผม หน้าตาสิงห์เหมือนโกรธผมมาก นึกในใจว่าคงอยากลุกขึ้นมาชกหน้าผมแน่นอน แต่สิงห์ไม่ได้ทำ กลับพูดกับผมเสียงเรียบๆ แล้วรีบลุกจากโต๊ะอาหารเดินออกจากร้านไปที่รถตัวเองทันที
“สิงห์...สิงห์ เดี๋ยวก่อน” ผมร้องเรียกเท่าไรสิงห์ก็ไม่ยอมหันกลับมา จึงต้องเรียกพนักงานให้รีบมาเก็บเงิน แล้ววิ่งตามสิงห์ออกไป ผมขึ้นไปนั่งบนรถที่สิงห์ติดเครื่องยนต์รอเอาไว้อยู่แล้ว สิงห์ไม่พูดอะไรกับผมสักคำ กลับขับรถเงียบๆ หน้าตาจริงจังจนผมรู้สึกอึดอัด
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ผมบอกขอโทษสิงห์ออกไปหลังจากที่เรามาถึงสวนลิ้นจี่ของคุณนรศร สิงห์ไม่ยอมพูดอะไรกับผมอีกเลย ได้แต่เดินเงียบๆ เข้าไปในบ้าน ผมเจอคุณนรศรกำลังคุยอยู่กับคนงานสองคน จึงยิ้มทักให้เฉยๆ แล้วเดินตามสิงห์เข้าบ้านไป ห้องของสิงห์ไม่ได้ล็อกประตู เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นสิงห์กำลังถอดเสื้อนุ่งผ้าขนหนูเหมือนเตรียมจะอาบน้ำ
“สิงห์...ผม...นาย” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี สิงห์เดินเข้าห้องน้ำไปเรียบร้อยแล้ว ผมได้แต่ถอนใจ อยากตบปากตัวเองที่ไปว่าสิงห์แบบนั้น แต่ตอนนั้นผมไม่พอใจมากจริงๆ ที่สิงห์คิดอยากไปเสม็ดเพราะเรื่องลามก นั่งได้สักพักก็นึกขึ้นได้ว่าสิงห์ไม่ค่อยสบาย จึงรีบออกไปขอยาลดไข้จากคนงาน และไปขอน้ำอุ่นมาให้สิงห์อีกหนึ่งแก้ว
ผมกลับเข้ามาในห้องก็เห็นสิงห์ยืนนุ่งกางเกงขาสั้นตัวเล็กเพียงตัวเดียว โชว์หุ่นขาวล่ำยืนเช็ดศีรษะอยู่หน้ากระจก จึงเดินเข้าไปใกล้แล้วยื่นแก้วน้ำอุ่นกับยาให้สิงห์สองเม็ด สิงห์มองหน้าผมงงๆ แต่ก็ยังไม่ยอมยื่นมือมารับยาจากผมไปเสียที ได้แต่มองหน้าผมค้างอยู่อย่างนั้น
“สิงห์...นายกินยาก่อนนะ” ผมบอกสิงห์ไปพร้อมวางยาลงบนฝ่ามือของสิงห์ที่ยกขึ้นมา สิงห์รับยาเข้าปากทั้งสองเม็ด ผมจึงยื่นแก้วน้ำอุ่นให้สิงห์ดื่มตามจนหมดก็ลดแก้วลง ผมจึงยกแขนขึ้นวางมือลงบนหน้าผากของสิงห์ ไข้เหมือนจะอ่อนลงไปด้วยอุณหภูมิน้ำที่สิงห์เพิ่งอาบมา
“นายโกรธผมมากใช่ไหม ผมขอโทษที่พูดออกไปแบบนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกนาย นายจะชกผมหรือจะด่าผมยังไงก็ได้ ผมยอมรับ” ผมบอกสิงห์ออกไปจากใจ ท่าทางสิงห์ดูอ่อนลงทันที ไม่มีการใช้สายตาเมินเฉย หรืออาการมึนตึงกับผมอีกแล้ว แค่นี้ก็ทำให้ผมก็รู้สึกใจชื่นขึ้นมา
“ป่าว...กูไม่ได้โกรธขนาดนั้น แต่มึงพูดว่ามึงได้กูแล้วเบาๆ ได้ไหม จะให้เค้ารู้กันทั้งร้านหรือไงว่ากูเป็นเมียมึงแล้ว กูอายเป็นนะ ไม่ได้หน้าด้านเหมือนมึงที่ได้กับผู้ชายแล้วยังเที่ยวพูดให้ใครคนอื่นรู้ไปทั่วอีก” สิงห์ว่าผมเบาๆ แถมเหน็บกลับมาอีก ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงอายมากถ้าจะบอกว่าใครว่ามีอะไรกับผู้ชายไปแล้ว
แต่ตอนนี้ ผมไม่รู้สึกอะไรแบบนั้นเลย การมีอะไรกับผู้ชายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมายในความรู้สึกของผม ความรังเกียจหรือความรู้สึกผิดก็ไม่ได้เกิดขึ้นในจิตใจเลยแม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะน้องชาย หรือเพื่อนสนิทผมก็เป็นเกย์เช่นกัน หรือที่สำคัญ อาจเป็นเพราะสิงห์
“ผมไม่เห็นจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องแปลกเลยถ้าเราจะมีอะไรกับใคร ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย สุดท้ายมันก็คือประสบการณ์อย่างหนึ่งในชีวิตเท่านั้น แต่การมีอะไรกับคนอื่นหลายๆ คนมันไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ” ผมพยายามอธิบายให้สิงห์เข้าใจว่าการมีความสัมพันธ์ฉาบฉวยมันอาจจะเป็นเรื่องของความสนุก แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ควรกระทำกัน
“มึงก็พูดได้สิวะ ส่วนกูรู้ถึงไหนก็อายถึงนั่น โตจนป่านนี้ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องไม่เคยต้องมือใคร เพื่อนๆ รุ่นเดียวกับกูมีลูกจนเต็มบ้านกันหมดแล้ว บางคนมีเมียไปแล้วตั้งหลายคน เวลาใครถามกูก็บอกแต่บ้านกูจน ยังไม่อยากมีเมียให้มาลำบากเพิ่มขึ้น” สิงห์บ่นเหมือนน้อยใจในชะตาชีวิต
“เอาน่า...เมื่อคืนนายก็มีประสบการณ์ไปแล้วไง ยังจะอยากมีอีกทำไมกัน” ผมพยายามหว่านล้อมให้สิงห์เลิกคิดเรื่องนี้ นึกอยากหาเรื่องอื่นคุยเหมือนกัน เกิดสิงห์อยากลองกับผู้ชายคนอื่นอีก หรืออยากมีอะไรกับผู้หญิง ยิ่งถ้าสิงห์อยากมีครอบครัวผมจะทำอย่างไร
“กูโดนมึงเอาเป็นคนแรกแต่กูยังไม่เคยเอาใครครั้งแรกนะโว้ย มึงได้คนอื่นเป็นเมียมาแล้วหลายคนแน่ๆ กูรู้ ฟาดกูเสียจนตูดแทบพังขนาดนี้ ป่านนี้กูยังเจ็บตูดอยู่เลย” สิงห์โวยใส่ผมเบาๆ คำพูดของสิงห์ทำเอาความโมโหของผมแทบจะหายไปหมด นึกขำคนตรงหน้าขึ้นมาแทน
“ผมเป็นคนแรกของนายก็จริง แต่นายจะเป็นคนสุดท้ายของผมแล้วกัน ผมสัญญา ไม่ไม่คิดอยากจะไปยุ่งเกี่ยวกับใครอีกแล้วในชีวิตนี้” ผมพูดจบก็ต้องตกใจกับคำพูดตัวเองว่าทำไมถึงบอกสิงห์ออกไปแบบนั้น สิงห์เองก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร กลับมองหน้าผมตาค้างด้วยความตกใจเช่นกัน
“มะ...มึง...มึง” สิงห์ยังไม่พูดออกมา เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่ติดขัดอยู่ในลำคอ ท่าทางจะตกใจมากกับคำสัญญาแบบนั้นของผม ซึ่งผมเองก็ได้แต่พยักหน้ายืนยันให้สิงห์มั่นใจ ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากหยุดที่สิงห์ ทั้งๆ ที่สิงห์ไม่มีทีท่าเลยว่าจะสนใจอยากคบผมเลยก็ตาม อีกทั้งเราเพิ่งจะเจอกันเพียงไม่กี่วันเท่านั้น
ชีวิตผมคงจะเหมือนกับพลัสที่เจอน้องหยกเพียงไม่กี่วันก็รักกันได้ แต่ต่างกันตรงที่พลัสกับหยกเคยผูกพันกันตอนยังเล็กแล้วแยกย้ายกันไปเติบโตที่อื่น พอมาเจอกันอีกครั้งก็เลยถูกชะตากันได้อย่างง่ายดาย แต่ผมกับสิงห์ เป็นความฉาบฉวยที่เกิดจากความเมา ผมสนใจในตัวสิงห์เพราะความเห็นใจในชะตาชีวิต ไม่แน่ว่าสิ่งนี้จะเป็นอาการที่ทำให้ผมสับสนอยู่ในตอนนี้หรือเปล่า
“มึงจะไปบวชตลอดชีวิตเหรอ แล้วหลานกูล่ะ จะอยู่กับใคร” สิงห์พูดออกมาได้หลังจากอ้าปากค้างไปนาน ผมอยากจะเอาหัวโขกผนังให้แตกตายตรงนี้ คนๆ นี้มันคิดอะไรของมันอยู่ ตีความหมายของผมได้ผิดเพี้ยนอยู่ตลอดเวลา ท่าทางจะไม่ได้ซื่ออย่างเดียวเสียแล้วสิ
“ไอ้บ้า...ไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผมแค่ไม่อยากคบใครอีกแล้ว ผมกลัวมีปัญหากับลูกของผมในอนาคตต่างหาก” ผมแก้ตัวออกไปโดยเอาลูกมาอ้างแทน ในเมื่อสิงห์คงไม่ได้คิดอะไรกับผมอย่างที่ผมคิดกับสิงห์ ผมจึงปล่อยให้สิงห์เข้าใจว่าหลังจากผมมีอะไรกับสิงห์แล้ว ผมจะไม่ยุ่งกับใครอีกเพราะลูก
“อ้าว...มึงพูดยังกับจะลาโลกหนีไปบวชเป็นพระ กูจะไปรู้ได้ไง นึกว่ากูมันห่วยขนาดนั้นหรือไงว่ะ เอากูแล้วรู้สึกแย่จนไม่อยากมีอะไรกับใครอีก ก็เลยบอกกูว่าจะเอากูเป็นคนสุดท้าย” สิงห์พูดจบก็ลงไปนั่งลงบนเตียงทำปากอมลมจนแก้มป่องยังกับเด็ก ผมอยากพุ่งตัวเข้าไปหอมแก้มสิงห์ แล้วปล้ำให้หนำใจอีกรอบเหลือเกิน
“นายจำเรื่องเมื่อเช้าได้ไหม นายให้สัญญาอะไรไว้” ผมถามสิงห์ออกไปด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเข้ม สิงห์นั่งมองหน้าผมกลืนน้ำลายเสียงดัง ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับสิงห์ เราสองคนมองหน้ากันเงียบๆ สักพัก ผมยังไม่มั่นใจว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกับสิงห์กันแน่ แต่ผมตัดสินใจอยากจะลองเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ ในชีวิตดูบ้าง
“จะให้กูทำอะไรบ้างก็ว่ามา กูลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้น” สิงห์ใช้คำว่าบ้าง ผมจึงถือเสียว่ามีโอกาสขอได้หลายข้อ ความแมนของสิงห์ทำให้ผมประทับใจ ท่าทางที่ดูไม่มีวี่แววว่าจะหวาดระแวงต่อคำขอของผมยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าสิงห์ดูซื่อ น่ารัก และค่อนข้างจะอ่อนต่อโลกภายนอก จนกลัวว่าหากปล่อยให้สิงห์ต้องใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวต่อไปจะเป็นอย่างไร
“ข้อแรกนายต้องเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้คุยกับผม และงดใช้คำหยาบกับผมทั้งสิ้น” ผมไม่อยากให้สิงห์ใช้คำหยาบ เพราะเวลาผมใกล้ชิดสิงห์แล้วได้ยินสิงห์พูดจ่าเถื่อนๆ แบบนั้น มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าเราเป็นเพื่อนกัน ไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรกันมาก่อน ไม่รู้ทำไมว่าผมต้องใส่ใจกับเรื่องแบบนั้นเฉพาะสิงห์ด้วย
“ได้...กู...เอ่อ...ผมพูดได้สบายอยู่แล้ว นึกว่าจะมีอะไรยาก ข้อต่อไปล่ะ” สิงห์ถามผมต่อทันที หน้าตาดูมันใจโดยไม่ต้องครุ่นคิดอะไรในเรื่องที่ผมขอเรื่องการใช้คำพูด
“ข้อสอง นายห้ามไปเป็นเมียใครอีก นอกจากผมคนเดียวเท่านั้น ผมเป็นคนแรกของนายได้คนเดียวเท่านั้น และผมสัญญาว่านายจะเป็นคนสุดท้ายของผมเหมือนกัน” ผมพูดจบสิงห์ก็หันขวับมาจ้องหน้าผมเขม็ง เม้มปากเหมือนอยากจะถามอะไรแต่ไม่กล้าพูด
“แต่คนอื่นเป็นเมียกู เอ้ย..ผมได้อย่างนั้นเหรอ” คำถามที่สิงห์ถามออกมาทำเอาผมเกือบทรุดตัวตกเตียง ไม่นึกว่าหนุ่มเหนือคนนี้จะตีความจากคำพูดผมได้ซื่อเหลือเกิน จึงได้แต่ถอนใจออกมา เมียผมจะไปเป็นผัวของคนอื่น ฟังแล้วงงพิลึก
“จะเอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ห้ามมีผู้ชายคนอื่นอีกได้ไหม หากนายอยากมีอะไรกับผู้หญิงผมก็ไม่ว่า ขออย่างเดียวว่านายต้องเป็นของผมคนเดียวตลอดไปเท่านั้น” ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง สิงห์จ้องตาผมได้สักพักก็หลบสายตาลงต่ำ ผมสังเกตว่าใบหูของสิงห์เริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา คงจะเพิ่งคิดได้ว่าผมหมายความว่าอย่างไร
“อ้าว...นี่มึง...เอ้ย คุณยังจะเอาตูดผมอีกเหรอ แล้วมีข้ออื่นอีกไหม” สิงห์ถามทั้งที่ยังก้มหน้า ผมมองไหล่หนาของสิงห์ แล้วเอามือไปสัมผัสลูบหัวไหล่ขาวนวลลูบไล้ไล่ไปทั่วบ่ากว้าง ขนแขนของสิงห์ลุกเกรียว เจ้าตัวไม่ผลักไสผมออกแต่กลับเอียงศีรษะมาพิงกับไหล่ผมแทน ผมจึงโอบเอวสิงห์เอาไว้แน่น
“ข้อสุดท้าย...นายห้ามขอเป็นฝ่ายรุกกับผม และห้ามขัดใจผมเรื่องเซ็กส์เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นผมจะไปสารภาพ และขอรับผิดชอบตัวนายกับคุณนรศรแทน” ผมก้มลงไปกระซิบริมฝีปากชิดใบหูของสิงห์แล้วพูดเบาๆ เท่านั้นเอง เจ้าตัวทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมายืนตรงหน้าผมแล้วย่อตัวเอาสองมือไขว้หลังกุมก้นเอาไว้ ใบหน้าสิงห์ตอนนี้ตลกมากจนผมต้องขำออกมาดังๆ หน้าตาสิงห์ช่างน่าสงสารมาก แต่ผมรู้สึกว่ามันตลกจนห้ามใจไม่อยู่
“นี่หมายความว่าผมจะต้องเป็นเมียมึงฝ่ายเดียวตลอดไปใช่ไหม ไม่ยุติธรรมเลยนะโว้ย เอ้ย...นะครับ” สิงห์โวยออกมาเบาๆ ฝ่ามือยังกุมก้นอยู่อย่างนั้น นอกจากคำพูดที่ฟังดูตลกแล้ว จะคุณ หรือจะมึงใช้ปนกันไปหมด ท่าทีของสิงห์ยังตลกอีกด้วย ผมจึงนั่งยิ้มในใจ รู้สึกว่าสิงห์ไม่มีทางไล่ทันผมแน่นอน
“ไม่ต้องปิดก้นนายแบบนั้นหรอก คืนนี้ผมไม่ทำอะไรตรงนั้นนายแน่นอน ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น แต่ผมจะสอนนายใช้ปากแทน” นายสิงห์ยิ้มได้ชั่วคราวก็รีบหุบยิ้มทันทีได้ยินผมพูดจบ จากมือที่กำลังปิดก้นก็รีบเอามาปิดปากแทน สิงห์น้อยที่น่าสงสารของผม คืนนี้ผมจะเป็นคุณหมอฉีดวิตามินให้นายทานรักษาอาการป่วยของนายเอง
-
คุณพี่พีทไม่ค่อยจะหื่นแดกเลยนะคะ - -"
เห็นพูดจาเพราะๆ เนี่ย หื่นเงียบดีๆนี่เอง
-
:laugh: :laugh:
สิงห์จ๋า พอเถอะลูกอย่างนู๋จะไปรุกใครเค้า จะไปทันใครขนาดอิพี่พีทนู๋ยัง ไม่ทันมันเลย เป็นเมียพี่พีทคนเดียวอ่ะดีแล้ว
แง่งงงง แต่ค้างงงง ฉากฉีดวิตามินไปไหน :angry2:
-
สิงห์น่ารักจัง
+1 :กอด1:
-
น่ารักที่สุด ชอบคู่นี้ที่สุดเลย น่ารัคอ่ะ :-[ :-[
-
ไม่ไหวกับพี่พีทแล้ว เฮียแกหื่นมว๊าก
-
นั่น พี่พีทเริ่มเจ้าเล่ห์แระ พี่สิงห์ ล่ำอ่ะดิ กลัวเวลาโดนกดขึ้นมาจะไม่รอดใช่ป่ะ เลยต้องขู่ไว้ก่อน
-
หึหึหึ
สวนลิ้นจี้กลายเป็นสวนเงาะเมื่อไหร่หว่า (อ่านผิดแล้วตรู) :เฮ้อ:
สิงห์น้อยซื่อเกินไปแล้ว
ถ้าจะจีบอีกนานนนนนนนนน
o18
-
ฟันธงออกมาแล้ว คู่แฝดพลัส-พีท ยืนยันเป็นรุกอย่างเดียว
แต่นะ ถ้าพีทเกิดเป็นรับขึ้นมา จะไปบอกน้องว่ายังไง อายตายเลย :laugh:
หนูสิงห์ทั้งน่ารัก ทั้งซื่อ ทั้งฮา มัดใจนายพีทอยู่มัด
พีทอยู่กับสิงห์จะได้มีความสุข อารมณ์ดี ชดเชยกับความทุกข์ในอดีต
-
น่ารักอ่าสิงห์
-
รักกันดีจริงๆเลยน้า
-
โห พี่พีทเจ้าเล่ห์ใช่เล่นเลยนะค่ะเนี้ย
อย่างนี้ไม่เป็นอะไรกันก็เหมือนเป็นแล้วล่ะ
เพราะแต่ละข้อมันทำให้พี่สิงห์หนีไปไหนไม่รอดหรอก
-
555 พีทสุดยอดอ่ะ จะว่าสิงห์น่าสงสารดีหรือเปล่าเนี้ยะดูท่าพีทจะหื่นตัวพ่อเหมือนกันนิ คิคิ
:3123: จะหนีตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วนะสิงห์ ประสบกามเอ้ยประสบการณ์มันต่างกัน
กดเป็ดให้กำลังใจสิงห์และพีทจ้า กดบวกให้คนเขียนด้วยนะ
-
สมเป็นฝาแฝดกันนะ...... พี่น้องไม่ทิ้งกันจริงๆ
หรือจะมากกว่า??
-
น้องสิงห์น่ารักมากเลยค่ะ
แต่ต้องทำใจมีผัวหื่น :z1:
:call:
-
พี่พีชหื่นมากกว่าน้องนะ :haun4:
นายสิงห์เสร็จแน่ แถมอ่อนต่อโลกด้วยย หึหึหึ
-
:angry2: :angry2: นายพีท จากคนเงียบๆไม่พุดจา
พอจบจากเรื่องน้อง ทำไมถึงได้หื่นขนาดเน้ :laugh: :laugh:
-
โห ไม่ค่อยหื่นเลยตาพีท
แถมได้เมียซื่อจนตามไม่ทันอีกน่ะ
จะรับผิดชอบ หรือจะชอบเขา เอาให้แน่
แต่ตอนนี้ยังคลุมเครืออยู่น่ะ
แม้จะตกลงอะไรหลายๆ ข้อ
แต่มันก็ยังไม่เคลียร์คัทว่า จะเป็นอะไรกันต่อ
ทำเหมือนจะแอบตอดเล็กตอดน้อยสิงห์ไปเรื่อยๆ โดยไม่แจ้งพี่ชายเขา
ทำงี้ไม่ถูกนะคะ น่าจะตกลงคบกัน หรืออะไรยังไง ให้ผู้ใหญ่รับรู้
หรือพีทยังไม่แน่ใจ แต่จะเอาเปรียบคนซื่อๆ ไปเรื่อยๆ น่ะเหรอ เคืองนะคะ
-
สิงห์โคตรฮา ความคิดก็ซื่อๆ
เพราะสิงห์น่ารักแบบซื่อๆนี่เองพีทถึงได้หลงเสน่ห์อย่างจัง
-
อิพี่พีท เจ้าเล่ห์มาก ทั้งเรื่องยกเขาเลย ชักสงสารสิงห์แล้วสิ ขนาดคุณหนึ่งว่าร้ายแล้วยังไม่หลอกพี่ทองเลยนะ
-
ตาสิงห์เอ๊ย ไล่ไม่ทันตาพีทแล้ว
จะอาวฉากหมอฉีดวิตามิน :z3: :z3:
:z1:
:กอด1:
-
หมั่นไส้พีท :m14:
มาสิงห์เรามาวางแผนกัน :m26:
-
พี่พีทอย่าใจกว้างนักดิ หวงคนของตัวบ้างไรบ้าง พี่พลัสของพี่หยกหายไปหนายยย!!!!!! :z3:
-
น่าสงสารสิงห์!!!!!
ไม่ทันเลห์จิ้งจอกเลย!!!!!
o22 o22 o22
-
โอ็ย น่าสงสารสิงห์น้อย
-
สิงห์น่ารักมากๆ....
พี่พีทนี่ เริ่มเจ้าเล่ห์กับหนุ่มน่ารักแสนซื่อ....
+1 ให้ท่าทางน่ารักของสิงห์
-
ฝาแฝดคู่นี้หื่นด้วยกันทั้งคู่เลยวุ้ย ฮ่าๆๆๆ
-
นึกภาพพีทก่อนเจอพลัสไม่ออก
ก็ตอนนี้หื่นแตกซะขนาดนี้
ฉากฉีดยาอยู่ไหนนนนน :m31:
-
จัดเต็มไปเลยพี่พีท :z1:
-
อ่านไปอ่านมา สิงห์น่ารักกว่าหยกอีกง่ะ สิงห์มาแรงแซงทางโค้งเลยนะเนี๊ยะ
-
5555...สนุกเลยสินายพีท ได้ของเล่นใหม่ ไฉไลกว่า....
-
แพ้เสน่ห์สิงห์ตามพี่พีทไปอีกคน
น่าร้ากกกกกกกกกกกก ใสซื่อซะไม่มี
คุณพ่อคุณแม่ ป้าแก้วจะว่าไงเนี่ย มารับหลาน แต่ได้สะใภ้แถมหลานแฝดกลับไปด้วย หึหึ
-
น่ารักมากอะ o13 :-[
-
มาเชียงรายครั้งนี้ พีทได้ซะโคตรคุ้มอ่ะ
พี่น้อง หื่นไม่แพ้กันเลย
:oo1:
-
สิงห์อะน่ารัก ซื่ออย่างนี้ตามพี่พีททันได้อย่างไง :z10: :z10: :z10:
-
กรี๊ดดด, เสม็ดเสร็จทุกราย
เง้ออ สิงห์ไปเสร็จพีทมาตอนไหนเนี่ย55.
ฉากนั้นหาย แงๆ T^T
-
ไหงมันหื่นขนาดนี้ล่ะคุณพี่
-
กรี๊ดดด, เสม็ดเสร็จทุกราย
เง้ออ สิงห์ไปเสร็จพีทมาตอนไหนเนี่ย55.
ฉากนั้นหาย แงๆ T^T
ตอนนั้นยังอยู่นี่ครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30696.1740
-
อ่านทันแล้วค่ะ สามชั่วโมง..รวด!!!
อ่านเสร็จแล้วก็เม้นเลย 555
สนุกมากเลยค่ะ ครบทุกรสจริงๆ o13
ชอบคู่พี่ทองมากอ่ะ อ่านแล้วยิ้ม :กอด1:
แต่เรื่องของพีทนี่มึนๆ เริ่มไม่ไหวแล้วก็เลยอ่านข้ามๆ คงเก็บไม่ละเอียด
เลยรู้สึกว่ามันเร็วไป 555 แบบตามอารมณ์ไม่ทัน เศร้าๆอยู่
สักพักชวนหื่น...ซะงั้น! สิงห์ยังซิงอยู่ด้วย! ไม่เคยผ่านมือชายและหญิง! :haun4:
อ่านแล้วก็แบบ แหมมม รอพี่พีทอยู่รึป่าวเนี่ยยย 555 :-[
ไม่ไหวแล้วค่าาา ไปนอนดีกว่าาา... :z13:
ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ผู้พี่ก็หื่นไม่แพ้ผู้น้องเลยนะเนี๊ย
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 90 “ภัทรดิษ”
ให้ปี้ได้ก่อ ให้ปี้บ่อได้กา เอาใจน้องมา ให้ปี้ได้ก่อ ตะอี้จะได้ก่อ อยากจะขอน้อยเดียว ฮักน้องคนเดียวขอตะอี้นิดหน่อย ตะอี้จะได้ก่อ อย่าให้ปี้รอคอย มะใจ้จะใจ๋น้อยและบ๊ะได้เอาแต่ใจ๋
“อาาา ผู้ชายโดนดูดนมก็เสียวเหมือนกันนะ” สิงห์ร้องครางบิตัวไปมาบนเตียงก่อนที่จะใช้มือดึงทึ้งเสนผมของผมเล่น ราวกับจะผ่อนคลายความเสียวซ่าน กำลังสอนให้สิงห์หัดโลมเลียยอดอก โดยการทำตัวอย่างให้สิงห์ดูบนยอดอกของสิงห์นั้นสลับไปมาทั้งสองข้าง จนน้ำลายของผมเลอะไปทั่วหน้าอกสิงห์
“นายลองดูบ้างสิ” เมื่อเห็นว่าสิงห์พอจะเข้าใจดีแล้ว ผมก็ชวนสิงห์ให้ลุกขึ้นมาทำให้ผมบ้าง โดยตัวผมเองเป็นฝ่ายล้มตัวลงนอนหงายบนเตียงของสิงห์ หนุ่มเหนือค่อยๆ ย่อตัวลงจนอยู่ในท่าคลาน ใบหน้าอยู่ตรงตำแหน่งของแก่นกายของผม ปรับให้ตรงกับปากสิงห์พอดี สิงห์ค่อยๆ จับพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย
“ค่อยๆ รูดมันขึ้นลง เหมือนที่นายเคยทำให้ตัวเองนั้นล่ะ” ผมพูดจบสิงห์ก็ค่อยๆ บรรจงรั้งหนังหุ้มปลายเนื้อของผมลงจนเห็นหัวมนบานออกมา หยาดน้ำใสเหนียวลื่นจากความกระสันปริ่มออกมาตรงปลายรู สิงห์เริ่มรูดรั้งจากช้าจนเปลี่ยนเป็นหนักขึ้น ผมแอบเจ็บจนร้องออกมาเบาๆ แต่ก็ชอบอยู่ไม่ใช่น้อย เพราะสังเกตจากอาการของสิงห์ที่ดูตื่นเต้นเหมือนเด็กกำลังหัดเรียนรู้ ช่วยกระตุ้นอารมณ์ปรานถาของผมให้ลุกโชนพุ่งขึ้นได้อีก
“ใช้ลิ้นค่อยๆ เลียตรงส่วนหัวมันเบาๆ สิครับ” ผมบอกสิงห์ได้เท่านั้นก็ต้องสะดุ้งวาบด้วยความเสียว เมื่อสัมผัสกับลิ้นอุ่นร้อนเปียกลื่นไปด้วยน้ำลายของสิงห์ ผมยังไม่ได้บอกขึ้นตอนต่อไปแต่ดูท่าทางลูกศิษย์ของผมจะเป็นคนเรียนรู้เรื่องพวกนี้ได้รวดเร็วเหลือเกิน สิงห์ลากปลายลิ้นกวาดไปทั่วหัวบานจนผมต้องเกร็งตัวกัดฟันเพื่อบรรเทาความกระสันเสียว
“ซี๊ดดด ดีครับสิงห์ ค่อยๆ ลากลิ้นไปตามลำให้ทั่วเลย” ผมต้องเปล่งเสียงคราง พร้อมกับเอ่ยชมลูกศิษย์อย่างหมดท่า ดูท่าทางสิงห์จะพออกพอใจกับคำชมของผมด้วยการตอบสนองคำสอนผมเต็มที่ ปลายลิ้นของสิงห์โลมไล้ไปทั่วลำเนื้อของผมจนต้องกระตุกเกร็งเป็นพักๆ ขนลุกเกรียวไปทั้งตัวเมื่อพบกับอาการเสียวจี๊ดจากการที่สิงห์อมถุงไข่ของผมเข้าปากอุ่นๆ ไป
“เบาๆ ครับอย่าดูดตรงนั้นแรงเกินไป ผมจุก” ผมต้อง้องบอกเมื่อสิงห์เริ่มออกแรงดูดดุนถุงผลิตน้ำอสุจิผม สิงห์พยายามสลับข้างหยอกล้อไปมาจนผมเริ่มทรมานด้วยความอยาก เมื่อเห็นอาการของผมที่เริ่มดิ้นพล่านด้วยความทุรนทุราย สิงห์จึงคายถุงไข่ของผมออกจากปาก ก่อนที่จะจับทั้งลำยาวใหญ่ของผมยัดเข้าปากตัวเองไปอย่างรวดเร็วทีเดียว มันก็ถูกยัดจนเข้าไปเกือบถึงโคนจนต้องสะดุ้งวาบสุดตัว
“โอยยย ผมเสียว สิงห์เก่งจังเลยครับ” ความรู้สึกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่จะค่อยๆ ดันมันเข้าไปเพื่อสร้างความคุ้นเคย แต่สิงห์ทำให้ผมเสียวแปลบในทันที เพราะเล่นยัดมันเข้าปากไปทั้งอันในเสี้ยววินาทีเดียว จนผมไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่สิงห์จะดันมันให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้เข้าไปในคอ จนได้ยินเสียงสูดน้ำลายในปากสิงห์ชัดเจน ความอุ่นร้อนกระชับแน่น พร้อมเรียวลิ้นที่ปัดป่ายไปมาแทบจะทำให้ผมหลั่งออกมาได้ในวินาทีนั้นด้วยความตื่นเต้น
“อืมมม” สิงห์ร้องออกมาจากลำคอ ก่อนจะดันลำเนื้อยาวใหญ่คับปากของผมออกมานอกปากตัวเองจนสุด แล้วดูดกลับเข้าไปใหม่ทั้งแท่งอย่างรวดเร็ว สร้างความตื่นเต้นให้ผมได้อีกครั้ง สิงห์อมของผมได้ลึกที่สุดเท่าที่ผมเคยสัมผัส หรือโดนกระทำจากสาวคนอื่นมา สิงห์หนุ่มของผมทำอย่างนั้นอยู่สองสามครั้ง ก่อนที่จะ เลื่อนปากออกมาดูดที่ส่วนปลายยอดของมัน สิงห์ทั้งดูด กลืนน้ำหล่อลื่น เม้มขอบปลายบานไปทั่ว ขบไปตามลำเนื้อของผม หนุ่มเหนือของผมช่างเรียนรู้ได้รวดเร็วจนมากเกินไป
“พะ...พอก่อนครับ อย่าทำเร็วนัก ผมจะเสร็จแล้วครับ อูย...ซี๊ดดด” ผมร้องครางออกมาเสียงดังอย่างช่วยไม่ได้ สิงห์คายแก่นกายของผมออกจากปากจนน้ำลายไหลยืดติดออกมา ก่อนที่จะค่อยๆ ดันเข้าปากอย่างช้าๆ อีกครั้ง สิงห์ทำทั้งหนักหน่วงสลับกับความอ่อนโยน ทำให้ผมเสียวจนต้องหลับตาพริ้มเงยหน้าเชิดขึ้นเพื่อซึมซับความสุขสมที่กำลังได้รับ สิงห์กลับมาชักมันเข้าออกด้วยทั้งมือ และปากอย่างถี่ยิบทำให้ผมต้องร้องครางออกมาตลอดเวลา
ดูท่าทางสิงห์น้อยของผมจะเริ่มเหนื่อย จนผมต้องแบ่งเบาภาระความเสียวด้วยการยื่นมือทั้งสองข้างของผมไปเขี่ยสะกิดปลายหัวนมของสิงห์เล่นให้แข็งเป็นไต เจ้าตัวแอบดิ้นเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความเสียวซ่าน ขณะที่สิงห์กำลังรัวปากกระชับรูดรั้งแก่นกายผมถี่ยิบอยู่นั้นเอง สิงห์ต้องเงยหน้าขึ้น ส่งสายตาจ้องตาผมอย่างกับจะกลืนกิน ใบหน้าของสิงห์แดงซ่านด้วยอารมณ์ปรารถนาเช่นกัน
เห็นเป็นแบบนี้แล้วยิ่งสร้างความกระสันเสียวให้ผมเพิ่มเป็นเท่าตัว มือของสิงห์เร่งจังหวะจนผมใกล้จะได้เวลาปลดปล่อยสายธารกามาสีขาวเข้มข้นออกมา มือของผมเร่งบีบบี้หัวนมของสิงห์อย่างมันมือ เจ้าตัวเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอาการใกล้ถึงจุดสุดยอดของผมจึงรีบปฏิบัติการณ์ครอบริมฝีแกเนียนนุ่มลงไป ความอุ่นกระชับแน่นรูดรั้งตั้งแต่ปลายหัวบาน ริมฝีปากของสิงห์เปิดรั้งหนังหุ้มปลายของผมลงไปจนสุดริมฝีปากจนเกือยสุดโคน ลำคอตอดกระชับไปทั่วลำเวลาสิงห์กลืนน้ำลาย ผมต้องสะดุ้งเกร็งจนสุดตัว แอ่นสะโพกดันลำเนื้อเข้าปากของสิงห์จนเกร็งไปทั้งร่าง
“อูววว ที่รักผมไม่ไหวแล้วครับ ลองชิมของผมนะ ซี๊ดดด ออกแล้ว อาาา” ผมหลับตาแน่นห่อปากสูดเอาอากาศเข้าปอดเสียงดัง ลำตัวเกร็งแน่นไปทั้งร่างจนกล้ามขึ้นปูดเป็นมัด ส่งเสียงร้องครางฉีดพ่นน้ำรักอุ่นร้อนคาวข้นเข้าปากสิงห์อย่างรุนแรงในระรอกแรก หนุ่มเหนือสะดุ้งจนตาเหลือกที่น้ำรักคาวข้นฉีดเข้าลำคอจนสำลัก รีบดึงใบหน้าตัวเองขึ้นทันที แต่ผมยังเสียวไม่สุดปลายทาง จึงรีบใช้มือตัวเองมากระชับมืแของสิงห์ที่ยังจับลำของผมเอาไว้ชักเข้าออกอย่างรวดเร็ว ฉีดพ่นน้ำรักระรอกต่อมาพุ่งกระฉูดสาดใส่หน้าอกสิงห์ไปทั่วอีกหลายครั้ง
“แค่กๆ คาวจังครับ อืมมม...แต่ก็หวานปะแล่มๆ รสชาติแปลกๆ อร่อยดี” สิงห์พูดออกมาให้ผมได้ยิน จึงต้องลืมตามอง น้ำเชื้อเหนียวข้นของผมสาดใส่ร่างของสิงห์ไปทั่วบริเวณ อาบอยู่บนหน้าอกเต่งตึงนูนแน่นของสิงห์ ก่อนที่สิงห์จะใช้ฝ่ามือตัวเองลูบทาไปทั่วบริเวณ เนินเนื้อหน้าอกแกร่งราวกับกำลังทาครีมบำรุงทรวงอก แถมยังเอานิ้วมือที่เปื้อนน้ำรักของผมมาดูดเลีย ผมยังนอนหอบหายใจกระเส่าอย่างรุนแรงอยู่บนเตียง อกหนากระเพื่อมขึ้นลงอย่างช่วยไม่ได้ ภาพที่เห็นตรงหน้ายิ่งกระตุ้นทำให้อารมณ์อยากของผมยังไม่หมดไปสิ้นได้ง่ายๆ
“น้ำออกมามากจังวะ เมื่อคืนก็ออกไปตั้งหลายรอบแล้วนี่” สิงห์ถามผมออกมาหลังจากที่เห็นผมหายเหนื่อยแล้ว ผมไม่ตอบแต่ดึงร่างของสิงห์ให้ล้มตัวลงมานอนทับร่างผม เราสบตากันอย่างมีความหมาย ไม่ต้องมีใครเป็นฝ่ายเริ่ม เราสองคนจูบไปที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างหนักหน่วง ลมหายใจหื่นกระหายของเราพนใส่กันจนร้อนไปทั่วใบหน้า
ผมรู้สึกว่าอยากจะจูบสิงห์ อยากจะรักสิงห์ใจแทบขาดอยู่แล้ว ผมตอบตัวเองได้เลยว่ายิ่งมีอะไรกับสิงห์ ผมก็ยิ่งชอบ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ทำไมถึงได้หวานไปตั้งตัวแบบนี้ จูบกับสิงห์เท่าไร ทำรักกับสิงห์มากเท่าไรความหวานก็ไม่น้อยลงไปเสียที มันยังคงหวานล้ำอย่างไม่เสื่อมคลายเลยทีเดียว ทำไมผมถึงรู้สึกกับผู้ชายคนนี้ได้มากมายเหลือเกิน
“พีท...ปล่อยผมก่อน อืมมม ผมจะไปล้างตัวแล้ว” สิงห์ร้องบอกออกมา เมื่อโดนผมกอดรัดร่างเอาไว้แน่น ปากผมยังคงซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าของหนุ่มเหนือ รู้สึกว่าตัวเองนั้นหนาวสั่นไปหมด ทั้งหนาวทั้งร้อนอย่างไรก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน อยากได้ อยากกอด อยากจูบสิงห์ให้มากกว่านี้
“ฮืม...อย่าพึ่งขัดใจได้ไหม คนดี” ผมรู้สึกหงุดหงิดที่สิงห์พยายามปัดป้องตัวเอง ทั้งๆ ที่ผมอยากจะนัวเนียสิงห์จะแย่อยู่แล้ว ผมค่อยๆ ใช้มือสอดไปใต้ร่างของสิงห์บีบหน้าอกหนาล่ำอย่างเมามัน และใช้ปลายนิ้วบี้ยอดอกที่ตอนนี้เริ่มที่จะแข็งเป็นตุ่มไตอีกครั้ง จนผมเองเริ่มร้อนรุ่ม และเกิดความต้องการอย่างขีดสุดขึ้นมาอีกแล้ว สิงห์สะดุ้งตัวมองหน้าผม เพราะรับรู้ถึงอาการจากลำเนื้อที่สิงห์นอนทับอยู่ที่ตอนนี้มันขยายตัวเต็มที่ และเตรียมพร้อมที่จะเริ่มกับสิงห์อีกรอบ
“เฮ้ย...แข็งอีกแล้วเหรอ ออกไปตั้งเยอะทำไมแข็งเร็วจังวะ” สิงห์อุทานเหมือนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากเพราะแก่นกายยาวใหญ่ของผมตอนนี้มันดุนดันอยู่บริเวณหน้าท้องของสิงห์จนเต็มที่แล้ว ผมรีบพลิกร่างตัวเองขึ้นไปนอนทับสิงห์แทน สิงห์หนุ่มของผมตัวอ่อนปวกเปียกทันที่เมื่อโดนผมไซร้ไปทั่วซอกคออย่างหื่นกระหายใคร่
“สิงห์ ผมขอนะไม่ไหวแล้ว” ตอนนี้ผมมีความต้องการร่วมรักกับผู้ชายตรงหน้านี้ถึงขีดสุด ต่อให้มีอะไรมาหยุดการกระทำในครั้งนี้บอกตรงๆ ว่าคงอยาก แม้ว่าจะสัญญากับเจ้าตัวไว้แล้วว่าจะไม่ทำอะไรมากกว่านี้ แต่วินาทีนี้ผมจะต้องร่วมรักกับสิงห์ให้ได้ในตอนนี้ และเวลานี้ด้วย เพราะผมรู้สึกว่าร่างกายของผมมันแทบจะทานทนไม่ไหวแล้วอความต้องการในตัวสิงห์มันมีมากเหลือเกิน
เมื่อความต้องการของผมเริ่มที่จะเพิ่มถึงขีดสุด ผมก็ไม่อยากที่จะพูดอะไรที่มันจะทำให้ผมต้องเสียเวลาอีกแล้ว ผมแทบจะลากสิงห์ไปไว้บริเวณปลายเตียงทันที โดยหมอนหนุนศีรษะใบใหญ่ที่สามารถรองรับร่างหนางามล้ำของสิงห์ และร่างของผมได้สบายๆ เลยทีเดียว
ผมจับศีรษะของสิงห์แหงนขึ้นเพื่อลองรับริมของผมหนุ่มได้อย่างถนัด ผมใช้ลิ้นชอนไชเข้าไปในโพรงปากนุ่มของสิงห์อย่างเว้าวอน ลิ้นดุนดันหาความหวานจากโพรงปากไปทั่วบริเวณ ทำให้สิงห์ถึงกับต้องเปล่งเสียงครางออกมาอย่างที่ไม่สามารถจะคุมได้เลยทีเดียว
“อาาา คนไม่รักษาคำพูด” สิงห์ว่าผมเบาๆ แต่ไม่มีอาการปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย มือทั้งสองข้างโอบกระชับร่างของผมไว้เช่นกัน เรากอดก่ายกันแน่นจนแทบจะรวมร่างเข้าหากันและกัน รู้สึกถึงความเสียวกระสันที่ได้เล้าโลมสิงห์จนแทบจะไม่ได้หยุดหายใจเลยที่เดียว ตอนนี้ผมรู้สึกว่าสิงห์กำลังจะหายใจไม่ออก ถ้าผมยังคงจูบสิงห์อยู่แบบนี้
“สิงห์ครับ สิงห์ไม่โกรธผมนะ ผมต้องการสิงห์ ต้องการมากจริงๆ ให้ผมนะครับ” เมื่อผมผละจากริมฝีปากนิ่มตรงหน้าแล้ว ก็รีบใช้มืออันแข็งแกร่งของผมบีบไปยังหน้าแกหนาข้างหนึ่งของสิงห์ แล้วใช้ปากอันแข็งแกร่ง และนุ่มของผมเม้มดูดไปที่หัวนมจากหน้าอกหนาอีกข้างหนึ่งของสิงห์เหมือนกับทารกน้อยที่หิวนมจัด ทำให้สิงห์ถึงกับแอ่นอกรับกับริมฝีปากนุ่มของผมแทบไม่ทันเลยทีเดียว
“มะ...ไม่โกรธครับ ซี๊ดดด ผมก็อยาก...อยากได้พีทเหมือนกัน” ได้ยินคำตอบแบบผมผมก็ยิ่งละเลงรัวเรียวลิ้นล้อหัวขมแข็งในริมฝีปากอย่างรวดเร็ว จนสิงห์ต้องการหยุดความทรมานที่ผมหยิบยื่นให้แก่สิงห์ด้วยการจิกลงบนเส้นผมของผมจนเจ็บ ร่างกายของสิงห์แอ่นอกรับริมฝีปากของผมตลอดเวลา เหมือนกับอยากที่จะให้ผมดูดดื่มและจับต้องไปทั่วร่างกายของสิงห์อย่างไรอย่างนั้น
ผมค่อยผละจากอกงามของสิงห์ แล้วจูบไล่มายังบริเวณหน้าท้องที่ปราศจากไขมันส่วนเกินให้กวนใจ มีแต่กล้ามเนื้อเรียงตัวกันเป็นลูกระนาด ผมไล่จูบมายังสะดือแล้วใช้ลิ้นอ่อนนุ่มของตัวเองเลียไปยังบริเวณหลุมในสะดือของสิงห์ ทำให้สิงห์ถึงกับเสียวกระสันจากที่ยกสะโพกตัวเองขึ้นนั้น กลับต้องรีบเอาสะโพกตัวเองลงแทบไม่ทัน แต่มีหรือว่าผมจะยอมให้ทำเช่นนั้น ผมจึงจับสะโพกสิงห์ให้สูงขึ้นอีกรอบ
“อะ...อูยยย พีทครับ มันจิ๊กกะลิ้งครับ บะไหวแล้วครับ ฮ่าๆๆ โอยยย” ผมยังไม่หยุดความทรมานให้กับหนุ่มเหนือตรงหน้า ยังคงแกล้งสิงห์ให้ดิ้นพล่านหนีหน้าผมไปทั่วเตียง สิงห์ถึงกับร้องโวยวายอุทานเป็นภาษาเหนือ เราทั้งยิ้มทั้งหัวเราะให้กันอย่างมความสุข ประสานสายตากันอยู่นานจนถึงเวลาที่ผมอยากจะเข้าไปรวมร่างกับสิงห์อีกครั้งแล้ว ผมจัดท่าให้สิงห์นอนหงายบนหมอนรองก้นเหมือนเดิม
ผมใช้มือทั้งสองข้างของผมกางขาของสิงห์ออกให้ได้มากที่สุด แล้วใช้ปากของตัวเองจูบซับไปยังซอกขาขาวเนียนตรงหน้า ผมใช้ลิ้นอ่อนนุ่มลื่นไหลล้วงไปในใต้ถุงไข่สีชมพูอ่อนของสิงห์ตวัดเลียไปทั่วบริเวณอย่างสนุกลิ้น โดยผมทั้งล้วงทั้งเม้มไปทั่วทุกจุดอย่างเมามันจนร่างหนาของสิงห์ร้องกระเส่าบิดตัวไปมา
“พะ...พีทครับ ผมมะ...ไม่ไหวแล้ว” สิงห์ร้องออกมาเหมือนรู้สึกเสียวบริเวณจุดอ่อนไหวใต้ถุงไข่เป็นที่สุด เพราะผมนั้นใช้ลิ้นล้วงเข้าไปยังช่องทางอ่อนนุ่มสีแดงอมชมพูของสิงห์อย่างไม่หยุดไม่หย่อน ทำให้สิงห์ต้องใช้นิ้วของตัวเองจับไปยังท่อนลำของสิงห์แน่น แล้วรีบชักขึ้นลงเพื่อลดอาการเสียว หรือสิงห์ต้องการเพิ่มความเสียวอีกผมก็ไม่ทราบ
เมื่อผมเห็นว่าน้ำหวานจากปลายยอดบานแหลมตรงลำเนื้อขาวใสของสิงห์นั้นได้ไหลรินออกมา ผมมองดูมันไหลรินไปยังน่องขาขาวนวลแต่แน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของสิงห์ ผมก็ใช้ลิ้นเลียไปยังน่องขาขาวเพื่อดูดดื่มน้ำหวานที่มันไหลรินออกมาอย่างไม่มีท่าทีรังเกียจ ทำให้สิงห์ถึงกับสะดุ้งเพราะความเสียวบริเวณนั้นเป็นอย่างมาก มือของสิงห์ก็ยังคงทำหน้านี้ชักให้ตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน
“สิงห์ชอบไหมครับ ชอบที่ผมทำให้ไหม” ผมรู้สึกว่าผมอยากจะทำรักกบสิงห์เต็มที่แล้ว เพราะผมรู้สึกถึงความเจ็บปวดบริเวณแก่นกายกลางลำตัวที่แข็งขืนฟาดกระดกแปะปะไปมา จนเหมือนกับมันจะระเบิดออกมาได้ทุกเวลา เพราะมันได้ขยายตัวเองพองคับเนื้อเยื้อชั้นนอกจนแน่นไปหมดแล้ว
“ชะ...ชอบครับ ชอบมาก” สิงห์เองก็ท่าทางจะไม่ไหวเช่นกัน ร่างกายตอบรับในสิ่งที่ผมปรนเปรอให้จนแทบไม่หยุดหายใจ เมื่อเห็นว่าสิงห์พร้อมรับกับผมแล้ว ก็เลยจัดการกางขาของสิงห์ออกให้ได้มากที่สุดเพื่อที่จะลองรับสิ่งแปลกปลอมที่จะเข้าไปสู่ร่างกายสิงห์ได้อย่างถนัด
ผมก็นำท่อนเนื้อใหญ่ยาวเป็นลำของผม ซึ่งตอนนี้มันโดดเด่นท้าท้ายอยู่บริเวณปากถ้ำของสิงห์เตรียมพร้อมที่จะกระโดดลงข้างในตัวของสิงห์จะแย่อยู่แล้ว เมื่อสิงห์เห็นความต้องการที่พองตัวใหญ่ยักษ์ของผมสิงห์ก็ตกใจอยู่เช่นกัน เพราะมันขยายใหญ่มาก ท่าทางเมื่อคืนสิงห์คงจะไม่ทันสังเกตถึงความใหญ่โตชัดเจนขนาดนี้ หรืออาจจะยังไม่ชินตาก็ได้
“เบาๆ นะครับพีท ผมยังเจ็บระบมอยู่เลย” คำพูดและท่าทางของสิงห์เหมือนเริ่มรู้สึกกลัวว่าช่องทางของตัวเองจะสามารถรับความยาวใหญ่ของผมไหวหรือเปล่า เพราะเมื่อคืนผมก็จัดการสิงห์อย่างต่อเนื่องติดกันไปถึงสามรอบ แถมยังเป็นครั้งแรกของสิงห์อีก สิงห์เริ่มสะดุ้งเบาๆ เมื่อผมถ่มน้ำลายลงฝ่ามือล้วงเข้าไปในช่องทาง
“ครับผม ผมจะทำเบาๆ ไม่ต้องกลัวนะ” พูดไปอย่างนั้นเพื่อให้สิงห์เกิดความสบายใจ จากนั้นผมก็ค่อยๆ ใช้หัวบานที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหล่อลื่นถูไปมาทั่วปากรูถ้ำน้อยของสิงห์จนลื่น ก่อนจะสอดใส่เข้าไปเบาๆ ช้าๆ เว้นหยุดเป็นระยะเมื่อรับรู้ถึงอาการกระตุกเกร็งด้วยอาการเจ็บของสิงห์
ตอนนี้ทั้งหน้าทั้งร่างกายสิงห์แดงไปหมดทั่วตัวแล้ว ผมจัดการสอดใส่ลำเนื้อจนมันสุดช่องทางของสิงห์แล้วค้างมันไว้อยู่ในนั้น เพื่อที่จะให้สิงห์สามารถปรับรับสภาพสิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่มิใช่เล่นได้ก่อน ผมยังไม่อยากให้สิงห์ระบมชอกช้ำมากไปกว่านี้ เพราะผมรู้สึกว่าอยากจะร่วมรักกับสิงห์แบบนี้ไปนานๆ
“อาาา พะ...พีท...มันแน่นไปหมดเลย” สิงห์คงรู้สึกทั้งเจ็บ และทั้งเสียว เพราะท่อนลำของผมนั้นใหญ่มากเกินกว่าที่ช่องทางร้าวระบมของสิงห์จะรับได้ติดกันทุกวัน แต่ความเสียวกระสันที่เกิดขึ้นมันก็เกาะกลุ่มอยู่บริเวณนั้นไมได้น้อยไปกว่ากัน ผมรับรู้ได้ถึงอาการตอดกระชับแน่น มันร้อนลุ่มจนเหมือนจะหลอมละลายความแข็งขืนของผมเอาไว้ในร่างกายของสิงห์ ช่องทางรักของสิงห์สร้างความสุขให้ผมจนใจเต้นระส่ำอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ทนอีกนิดนะครับที่รัก ทนอีกนิด อึบ...ซี๊ดดด” ผมพยายามขยับแก่นกายยาวใหญ่ของผมให้ถึงสุดทาง แล้วทำการชักออกมาเบาๆ จนเกือบหลุดคาหัวถอกบานใหญ่ไว้ข้างในค้างเอาไว้ซักพัก ภาพปากรูถ้ำสีชมพูอมแดงจัดของสิงห์ที่อ้าอมปลายถอกของผมแน่นจนเหมือนจะปริแตกแทบจะทำให้ผมหลั่งออกมาทันที มันเต้นกระตุกตอดรัดจนผมเสียวสั่นไปทั้งร่างกาย
เมื่อสังเกตว่าลมหายใจของสิงห์เป็นปกติแล้ว ผมจึงทำการเสียบเข้าไปใหม่ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้ง และทำการเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นจนสิงห์สามารถตอบรับกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปในร่างกายของสิงห์ได้อย่างไม่ค่อยจะเจ็บปวดเท่าไหร่ แต่มันเป็นความเสียวกระสันเข้ามาแทนที่
“อูยยย อา...อะ อะ อะ พีทครับ เจ็บ...สิงห์เสียวจัง” สิงห์ต้องกรี๊ดร้องออกมาเพราะความเสียวกระสัน และเจ็บปวดเล็กๆอย่างสุขสม และตอนนี้ผมมีความรู้สึกว่าช่องทางคับแน่นของสิงห์กำลังจะผลิแตก เพราะความยาวใหญ่ของผมเร่งจังหวะร่วมรักเสียดสีอย่างรุนแรงจนเกินเลยความพอดี เหมือนกับผมอดยากกับเรื่องอย่างนี้มานานแสนนาน
"อีกนิดเดียวครับสิงห์ ทนอีกนิดเดียว เราต้องไปพร้อมๆ กันนะคนดี...อาาา” ผมยังคงกระแทกกระทั้นใส่ร่างสิงห์อย่างเมามัน มือของสิงห์ไขว่คว้าสะเปะสะปะจนผมต้องรวบมากอดร่างตัวเองเอาไว้แน่น ผมสอดแขนไว้ใต้สะโพกงามยกร่างหนาของสิงห์ขึ้นมาจนสิงห์ต้องตกใจใช้ขารัดสะโพกผมเอาไว้ สองแขนคล้องคอผมแน่น ปากประกบจูบแลกลิ้น และน้ำลายกันอย่างดูดดื่ม
ผมกลัวว่าน้ำรักของเราจะเลอะที่นอนอีก จึงอุ้มสิงห์ขึ้นมาร่วมรักในท่ายืน สิงห์หนักมากแต่ไม่เป้นปัญหาสำหรับผมเลย ผมยังคงใช้มือรั้งสะโพกสิงห์เข้าหาตัว แอ่นเอวสวนกระแทกแก่นกายสนเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนนุ่มนิ่ม รับความกระสันเสียวจากร่างของสิงห์อย่างรวเร็วจนถี่ยิบ ถึงจังหวะสุดท้าย
“อ๊ากกก ออก...ออกแล้วครับ สิงห์” ผมร้องออกมาทั้งที่สิงห์ยังกัดริมฝีปากผมอยู่ จังหวะนั้นผมดึงสะโพกของสิงห์กระชับเข้ามาจนแนบแน่น และปลดปล่อยน้ำแห่งความสุขสมพวยพุ่งเข้าไปในร่างสิงห์จนเต็ม และเจิ่งนองไหลย้อยออกมารดถุงไข่ หยดลงมาตามปลีน่องของผมเป็นทางยาว
“โอยยย...เสียว...พีทครับ” สิงห์ร้องออกมาเท่านั้นก็เกร็งร่างรัดตัวผมแน่น เงยหน้ามองเพดานกระตุกเกร็ง พุ่งพ่นหยาดรักออกมาจนผมรู้สึกถึงสายน้ำร้อนวูบวาบแฉะหน้าท้องเต็มไปหมด ขาสิงห์รัดเอวผมไว้แน่น ปากถ้ำตอดลำเนื้อของผมรัวจนถียิบพร้อมกับร่างของสิงห์เกร็งกระตุกอย่างสุขสม สร้างความประทับใจไม่รู้ลืมให้กับผมได้มากมายเหลือเกินจริงๆ
ผมอุ้มสิงห์ไปล้างตัวในห้องน้ำ เรายืนพักเหนื่อยกันชั่วครู่ ผมรู้สึกถึงอาการขาสั่นจนแทบยืนไม่อยู่เมื่อวางร่างของสิงห์ลงบนพื้นห้องน้ำ สิงห์เองก็ทำท่าจะยืนแทบไม่ไหวเช่นกัน เรามองหน้ากันก่อนยิ้มให้อย่างหวานชื่นโดยไม่ต้องพูดอะไร สิงห์กับผมช่วยผมถูตัวสลับกันไปมา เสร็จแล้วเราก็เช็ดตัวให้กันและกัน แล้วกอดคอพาไปที่เตียงนอน ผมจะฟุบลงไปกอดก่ายร่างหนาของสิงห์เต็มตัวด้วยความเหนื่อยอ่อน สิงห์เองก็คงเพลียจากการร่วมรักกันอย่างดุเดือด ไม่นานเราก็หลับไปกันทั้งคู่อย่างรวดเร็ว
-
คำสัญญาของพีทแต่ละข้อ สิงห์แพ้ทุกประตู ยิ่งข้อสุดท้าย สิงห์ได้เสียตูดตลอดไป :oo1:
รอฉากฉีดวิตามินของพีทให้สิงห์หายไข้ แต่ไม่รู้จะโดนฉีดกี่รอบนะนี่สิงห์ถึงจะหายไข้ :z1: :z1:
-
พี่พีทอึดมาก เหนื่อยแทนพี่สิงห์เลย
-
มาแล้ว ในที่สุดสิงห์ก็เสร็จอีก ทั้งพีทกับพลัสนี้หื่นพฉกันเลย
-
พีทกับพลัสหื่นพอๆกันเลย
งานนี้สิงห์อ่วมแน่ๆ
-
ครูสอนเก่ง นักเรียนหัวไว
คนอ่านหัวใจวาย เลือดทลายท่วมจอ :jul1:
คู่นี้มาทีหลังแต่ก็ได้รับความเอ็นดูไม่น้อย
ตอนพีทหื่นมันตรงข้ามกับภาพลักษณ์ที่ผ่านมามากๆ
-
พี่พีทหื่นที่สุด ด ด ด
สิงห์ก็นะ เรียนรู้เร็วเกินไปแล้ว ว >//////<
-
พี่พีทมันร้ายนัก
:z1:
เผลอแป๊บเดียวทำแต้มแซงพี่พลัสซะแล้ว
:oo1: :oo1:
-
พีทไปอดอยากมาจากไหนเนี๊ย
สงสารสิงห์จัง :oo1: :oo1:
เยอะอย่างที่สิงห์ว่านั่นแหละ
-
ความหื่นนี่พอกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย :pighaun:
-
พีท พลัส ขอโหวตให้เป็นแฝดสุดหื่นแห่งเล้า
โอยยยย ตายๆๆๆ น้องสิงห์ของชั้น วันนี้เจออุ้มแตงอีก :m25: :m25:
-
โว้ววววววร้อนแรงงงงได้ใจจริงๆ
คนหนึ่งเสนออีกคนก็สนองรับเต็มที่ :haun4:
:call:
-
:a5: :a5: :a5: o22 o22 o22
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อิพีพีท แกจัดเต็มมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ลูกชายบ้านนี้หื่นไม่แพ้กันเลย
:z3: :z3: :z3:
o13 o13 o13 เยี่ยมครับคนแต่ง สะจายยยยยยยยยยยย
-
สงสัยพีทจะเก็บกดไว้เยอะ :oo1: เล่นเอาสิงห์ขาสั่นไปเลย ดีนะไม่ไปต่อในห้องน้ำอีก ไม่งั้นคนอ่านคงต้องเอาเลือดสำรองมา ใช้ 555 :z1:
-
พี่พีทหื่นอ่าาาาาา
จมกองเลือดตายอย่างสงบ
-
ต่อให้สิงห์ยังไม่รัก แต่โดนพีทจอมเจ้าเล่ห์พูดดักไว้ทุกทาง
แถมกล่อมด้วยลีลาชั้นเซียนติดๆกันทุกวันงี้ สิงห์ไปไหนไม่รอดจริงๆแล้วล่ะ o18
เรื่องหื่นพีทกับสิงห์หื่นพอกันแหละเราว่า อิอิ ก็สมกันดี เต็มใจกันทั้งคู่
แต่อดห่วงกระดูกสันหลังพีทไม่ได้ เล่นท่าก็ระวังด้วย สิงห์ตัวไม่ใช่เบา หุๆ
-
อ๊ากๆๆ ไม่ไหวจะเคลียร์พีทหื่นมากๆๆ :m25: :m25:
แต่แอบหวานกันน่ารักอะ
-
อัยยะ กดเก็บมาจากไหน พี่พีท สงสารพี่สิงห์บ้างดิ ของใหม่อย่าใช้งานหนัก
-
อีก 10 ตอนก็จบแล้วอ่าาา
-
พี่พีท....หื่น...
น้องสิงห์หัวไวน้อ...
ถูกใจพี่พีทเลยดิ...
+ ให้เด็กหัวไว
-
ไม่รู้ว่าระหว่างพีทกับพลัสใครหื่นกว่ากันเลยนะเนี่ย
-
พี่หมอจะรีบจบไปไหนอ่า ยังไม่หายคิดถึงเลยนะคะ
-
พี่หมอจะรีบจบไปไหนอ่า ยังไม่หายคิดถึงเลยนะคะ
ตั้งเก้าสิบตอนละน้าาา อีกสิบตอนก็ครบร้อยละ ห้าตินสุดท้ายจะปิดท้ายยาวๆ ละกันน้าาา
-
ถ้าพี่ศรรู้จะเป็นอย่างไรนะ หรือว่าจะเหมือนตากับยายของน้องหยก รู้ตั้งแต่วันแรกเพราะเสียงดังนะ
o13 o13 o13
-
แว้กกก, ขอบคุณคนเขียนค่ะ ./\.
เปิดข้ามฉากไหนไม่ว่า ฉากสำคัญด้วย >///< อิอิ
ตอนที่ 87 ร้อนแรงมากเลยค่า :haun4: สิงห์ใสมาก~
-
รับบริจาคเลือดด่วนค่ะ เลือดหมดตัวแล้ว :jul1: :jul1: :jul1:
ปล.แอบเศร้า ยังไม่อยากให้จบเลยอ่า :sad11:
-
โอยยย ไม่ไหวแล้ว เลือดจะหมดตัว
-
แฮ่....คู่นี้..... ลำขนาด.....
-
มาอัพไวมาก
หื่นมากด้วย
:pighaun:
-
อ่อย สิงห์ได้วัคซีนวิตามินชั้นดีเลยนะเนี่ย :m25: :m25:
จะจบแล้วหรือ ยังไม่อยากให้จบเลย ชอบ :z1: :z1:
ถ้าจบแล้วแต่งเรื่องใหม่เลยก็ได้ ติดตาม ชอบหื่นๆ :z2: :z2:
:กอด1:
-
o13พีทมากมายเกินหน้านายพลัสไปแล้ว มาสองตอนสอนน้องจนรู้งาน :z2:
-
ตั้งเก้าสิบตอนละน้าาา อีกสิบตอนก็ครบร้อยละ ห้าตินสุดท้ายจะปิดท้ายยาวๆ ละกันน้าาา
พี่หมอจะแต่งเรื่องอื่นอีกไหมคะ แล้วพี่หมอจะทำเรื่องนี้เป็นหนังสือไหมอ่ะคะ
-
พี่พีทหื่นได้โล่ จะว่าไปพี่พลัสก็หื่น
หื่นทั้งพี่ทั้งน้องเลย
อีก10ตอนเองหรอก
ไม่อยากให้จบเลยอ่า :m15:
-
ขอเลือดกรุ๊ป B ด่วนมากกกกก :jul1: :jul1:
เพราะคนอ่านจมกองเลือดตั้งแต่อ่านไม่จบตอน
แต่ถ้าจะทำให้ฟื้นขออีกซักตอนคืนนี้ :impress2: :impress2:
-
พี่น้องคู่นี้พอกัน ทั้งพีท และ พลัส หื่นโคตรๆ
-
พลัส-พีท ตอกย้ำความเป็นแฝดกันจริงๆเลยเนอะ
หน้าตาเหมือนกัน มีเมียเป็นผู้ชายเหมือนกัน
และที่สำคัญคือดีกรีความหื่นพุ่งปรี๊ดเหมือนกันอีก
ปล.จบเรื่องนี้แล้วจะมีเรื่องใหม่มาให้ได้ติดตามอีกหรือเปล่าน้อ
-
พี่หมอจะแต่งเรื่องอื่นอีกไหมคะ แล้วพี่หมอจะทำเรื่องนี้เป็นหนังสือไหมอ่ะคะ
ยังไม่มีไอเดียร์เลยคับ หนังสือไม่รู้ว่ารวมเล่นยังไงอ่ะ
-
พีทจะพาสิงห์กับลูกแฝดไปเปิดตัวที่บ้านหรือยังคะ
ที่บ้านต้องเซอร์ไพร์สมากๆแน่ๆเลย กลับมามีพร้อมทั้งลูกและเมีย
-
ยังไม่มีไอเดียร์เลยคับ หนังสือไม่รู้ว่ารวมเล่นยังไงอ่ะ
คนในเล้าเราหลายคนทำได้นะคะ ลองๆถามดูนะคะ หนูอยากได้แบบเป็นเล่มเก็บไว้อ่ะค่ะ ถ้าพี่หมอว่างๆ ก็ลองพิจารณาดูหน่อยนะคะ
-
รู้จักกันไม่เท่าไรยังน่วมขนาดนี้
ถ้าคบยกันคงโดนจัดหนักทุกวัน
-
แล้วพีทก็ซัดไปอีกจนได้
:m25:
-
สุโค่ยยยยยย ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ อยากอ่านอีกนาน ๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
-
ได้ข่าวว่าตอนที่แล้ว สิงห์ป่วย
แต่มันหื่นพอกันเลย ผัวเมียคู่นี้
-
คืนนี้ต่อมั้ยคะ
ขอหลายๆหน่อยน้า
-
คิดว่าพลัสหื่น พีทหื่นกว่าอีก สงสารสิงห์ สงสัยต้องรับภาระหนักตลอดไป แต่ทำไงได้ก็สิงห์เริ่มติดใจแล้วนี่
-
คืนนี้ต่อมั้ยคะ
ขอหลายๆหน่อยน้า
วันนี้ขอลาหนึ่งวันครับผม
-
น้องสิงห์เรียนรู้ไวมากๆ ใสซื่อ น่าร้ากกกกกกก ว่าแต่จะหายป่วยไหมคะนี่ พี่พีทเล่นซํ้าขนาดนี้ระบมแหง
ว่าแต่พี่พีทค่ะ หื่นมากกว่าพี่พลัสอีกค่ะ หรือเป็นกรรมพันธุ์ของบ้านหรือปล่าวคะ
แล้วพี่นรศรที่นอนอยู่ห้องข้างๆนี่จะไม่รู้หรือคะ ห้องก็ไม่น่าเก็บเสียง
หรือรู้แล้วแต่ไม่แสดงออกแบบตากะยาย กะรอให้มาสารภาพสู่ขอน้อง???รักของบ้านไปอีกคนด้วยตัวเอง
-
เพิ่งเข้ามาอ่านได้ไม่กี่ตอน
ขอบอกว่าสุดยอดครับ o13
รักกันหวานจนน้ำตาลมะพร้าวยังสู้ไม่ได้
พูดตรงๆคือ อิจฉาาาาาา
แต่ก็เตรียมใจยอมรับไว้แล้วว่า มาม่า มันกำลังจะมา :เฮ้อ:
ยังไงก็เป้นกำลังใจให้นะ สู้ๆ :L2:
-
:haun4:โดนอีกจนได้ o13 o13
-
ยังไม่อยากให้จบเลย
สนใจรวมเล่มเหมือนกันนะคะ
ถ้ารวมเล่มก็บอกด้วยนะคะ
+ 1 นะคะ
-
อ๊ายยยยย เขินบวกเสียเลือดดดด
สิงห์น่ารักอะ พีพีทจัดหนักจัดเต็มแบบนี้ชอบบบบ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 91 “ภัทรดิษ”
จะมีเพียงเธอรักเพียงแต่เธอ โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใยใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป
“ไอ้สิงห์ คุณพีท...ตื่น” ผมได้ยินเสียงเรียกของคุณนรศรข้างๆ เตียง จึงงัวเงียลืมตาขึ้นมา กำลังจะลุกขึ้นนั่งแต่ลุกไม่ไหว พอหันไปมองข้างๆ ก็ต้องใจหาบวาบลงตาตุ่ม ที่ผมลุกขึ้นไม่ไหวเพราะสิงห์กำลังกอดก่ายผมอยู่เต็มตัว เราสองคนนอนเปลือยกอดกันแนบแน่นอยู่บนเตียงนอนของสิงห์
“เอ่อ...สิงห์ สิงห์ครับ...สิงห์ ตื่นได้แล้ว” ผมกระซิบบอกสิงห์ให้ลุกขึ้นตื่นโดยไม่กล้าหันไปมองหน้าคุณนรศร สังเกตได้ว่าสิงห์ตัวร้อนผ่าวๆ จึงเอามือไปจับหน้าผากก็รู้ได้ว่าสิงห์มีไข้สูง ตัวสิงห์ร้อนจัดกว่าเมื่อวานนี้มาก ท่าทางอาการไข้จะกำเริบขึ้นมา ผมจึงรีบลุกขึ้นโดยไม่สนใจคุณนรศร
“คุณนรศรครับ สิงห์มีไข้สูง ช่วยเตรียมรถพาสิงห์ไปโรงพยาบาลด้วยครับ” ผมกระโดดลุกจากเตียงได้ก็รีบแต่งตัวให้ตัวเอง คุณนรศรรีบออกจากห้องไปโดยไม่ได้พูดอะไร และหันมาใส่เสื้อผ้าให้สิงหือย่างเร่งรีบ เจ้าตัวนอนนิ่งไม่ไหวติงปล่อยให้ผมใส่เสื้อผ้าให้เหมือนไม่รู้สึกตัว ผมอุ้มสิงห์ขึ้นมาทั้งตัว ท่าทางสิงห์จะหลับสนิทเพราะพิษไข้ แม้จะสิงห์จะมีน้ำหนักมากแต่ตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึกว่าสิงห์หนักเลย ผมอุ้มสิงห์ออกมาวางไว้ที่ข้างคนขับ รัดเข็มขัดให้อย่างดีปิดประตูรถ แล้วกระโดดขึ้นด้านหลังกระบะรถปิกอัพ
คุณนรศรพาเรามาถึงหน้าโรงพยาบาลที่ลูกผมพักอยู่ พอบุรุษพยาบาลเห็นผมที่กระโดดลงจากรถมาเปิดประตูอุ้มสิงห์ออกมาก็รีบนำเตียงคนไข้มารับสิงห์ ผมวิ่งตามสิงห์เข้าไป พยาบาลสาววิ่งมาหาผมเพื่อถามออาการเบื้องต้นแล้ววิ่งเข้าห้องฉุกเฉินโดยปล่อยให้ผมรออยู่ข้างนอก ไม่ให้ตามสิงห์เข้าไปในนั้น
ผมนั่งรอสิงห์อยู่หน้าห้องสักพักคุณนรศรก็ตามานั่งข้างๆ เราไม่พูดอะไรกัน เพียงแค่นั่งรอคุณหมอมาบอกอาการของสิงห์อยู่เงียบๆ เมื่อเห็นคุณหมออกมาจากห้องตรวจผมก็รีบลุกขึ้นถามอาการ ปรากฏว่าหมอต้องให้น้ำเกลือ และฉีดยาลดไข้เพราะสิงห์มีไข้สูง อีกทั้งร่างกายก็อ่อนเพลีย ประกอบกับทานอาหารน้อยเกินไปจึงทำให้ร่างกายอ่อนล้าเป็นพิเศษ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพียงต้องนอนพักที่โรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งคืน พรุ่งนี้ถึงจะให้กลับบ้านได้หากอาการไข้ลดลงมากกว่านี้
“ผมขอโทษครับคุณนรศร” ผมไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี คิดว่าคุณนรศรคงเข้าใจได้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างผมกับสิงห์โดยไม่ต้องมีใครอธิบาย คุณนรศรไม่ตอบกลับพยักหน้าเรียกให้ผมไปนั่งคุยกันที่เดิม เมื่อผมนั่งลงก็ได้ยินเสียงคุณนรศรถอนหายใจดังออกมาชัดเจน
“ผมจะไม่โทษคุณ มันเป็นทางเลือกของพวกคุณเอง น้องชายผมมันจะเลือกเดินทางไหนก็เรื่องของมัน แต่ผมขอเพียงอย่างเดียว คุณห้ามใช้น้องชายผมเป็นที่ระบายอารมณ์ โปรดรับผิดชอบชีวิตที่เหลือของมันแทนผมด้วยแล้วกัน ผมขอเพียงเท่านี้ หากมันเลือกทางไม่ดีหรือนอกลู่นอกทางในอนาคต คุณก็คอยตักเตือนหรือหาวิธีห้ามปรามมันให้สุดความสามารถแล้วกัน ถือว่าเป็นคำขอร้องสุดท้ายของผม” คุณนรศรขอร้องโดยไม่ได้มองหน้าผม
“ผมทราบดีว่ามันอายุมากกว่าคุณ แต่ความคิดมันยังเด็กนัก ประสบการณ์ชีวิตของมันก็น้อยเหลือเกิน ผมทุ่มเทกับงานมากเกินไป ใส่ใจกับหนิงมากเกินไป จนแทบจะลืมใส่ใจสิงห์มันให้มากกว่านี้ มันไม่มีพ่อแม่ มีแต่แม่เลี้ยงกับผมที่คอยดูแลมัน แต่ก็ไม่ได้ดูแลเต็มที่เท่าไร เรามีภาระหนักเรื่องสวน เรื่องคนงาน สิงห์มันเป้นเด็กดี ดูแลตัวเองได้ และก็ไม่เคยเรียกร้องความรักจากใคร ดูภายนอกเหมือนมันจะห้าว ดูเข้มแข็งมากแค่ไหนก็ตาม ภายในหัวใจของมันกลับเรียกร้องโหยหาความอบอุ่น มันต้องการความรักมาตลอดชีวิต” คุณนรศรพูดถึงตรงนี้ก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
“คุณให้มันแทนผมได้ไหม แล้วผมจะไม่เอาเรื่องที่คุณทำให้น้องชายผมเป็นแบบนั้น” คุณนรศรถามผมด้วยสีหน้า และแววตาจริงจัง ผมกลืนน้ำลายเสียงดังเพราะความตื่นเต้น คุณนรศรกำลังจะยกน้องชายให้ผม มันบอกไม่ถูกระหว่างความรู้สึกผิด ผสมกับความดีใจที่อัดแน่นอยู่ข้างใน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกว่าอยากครอบครองสิงห์เอาไว้มากขนาดนี้
“ผมรับปาก ผมให้สัญญา ผมสาบาน ผมไม่ได้พูดเล่น ผมอยากบอกคุณนรศรว่าผมจะขอรับผิดชอบดูแลชีวิตที่เหลือของน้องชายคุณให้สุดความสามารถที่ผมคนนี้จะสามารถทำได้ครับ” ผมลุกขึ้นมายืนตรงหน้าคุณนรศรพูดอย่างมั่นใจ คุณนรศรเหมือนตกใจที่ผมดูจริงจังขนาดนั้น มองหน้ากันไม่นานก็ลุกขึ้นมาดึงผมไปกอดเอาไว้แน่น แล้วตบหลังผมค่อนข้างแรงหลายทีเหมือนพอใจมาก
“ผมชอบที่คุณเป็นคนแบบนี้ ผมถูกชะตาคุณตั้งแต่เรื่องที่มารับผิดชอบต่อน้องสาวผมแล้ว ผมคิดว่าผมเลือกคนไม่ผิด ดีเหมือนกันที่เรื่องมันลงเอยแบบนี้ ผมจะได้นอนตายตาหลับ ผมขอบคุณมากจริงๆ คุณพีท ขอบคุณที่ครอบครัวผมมาเจอคุณ ขอบคุณที่คุณบังเอิญมาข้องเกี่ยวกับพวกเรา ขอบคุณที่เป็นคุณ” คุณนรศรบอกผมพร้อมน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีเสียงสะอื้นใดๆ เรามองหน้ากันอย่างซาบซึ้ง
“ผมยินดีครับ คุณนรศร” ผมพูดออกมาด้วยเสียงดัง คุณนรศรใช้สองมือจับไหล่ผมทั้งสองข้างเขย่าเบาๆ
“คุณเป็นน้องเขยผมเต็มตัวแล้วพีท เรียกผมว่าพี่ศรเถอะ” พี่ศรนรศรพูดกับผมด้วยสีหน้ามีความสุข ทำให้ใจผมชื้นขึ้นมาเป็นกอง และพี่ศรคงสังเกตสีหน้าผมออกว่าคงสงสัยที่ทำไมเรื่องจึงลงเอยได้ง่ายดายแบบนี้ พี่ศรเพียงยิ้มให้ และชวนผมไปหาอาหารเช้าทานที่โรงอาหารของโรงพยาบาล
“เมื่อเช้าผมเคาะห้องเรียกพวกคุณค่อนข้างนาน ไม่มีใครออกมาเปิดประตู ผมก็เลยไขกุญแจเข้าไป พอเห็นสภาพคุณกับน้องชายผมเท่านั้น ผมแทบจะลากคุณกับไอ้สิงห์ลงมากระทืบแล้วด้วยซ้ำ ติดที่ผมถูกชะตากับคุณเรื่องความรับผิดชอบที่คุณมีต้อน้องสาวผม ยืนคิดอยู่นานว่าจะเอายังไงก็เลยลองเรียกพวกคุณมาคุยดูก่อน ยิ่งพอเห็นคุณอุ้มน้องชายผมที่สลบวิ่งมาวางไว้ในรถให้ผมไปส่งที่โรงพยาบาลแบบนั้น มันพูดไม่ออกจริงๆ ผมรู้ได้เลยว่าคุณเป็นห่วงมันมาก และคิดว่าคุณคงดูแลมันแทนผมได้” คุณนรศรพูดระหว่างที่เราเดินไปห้องอาหาร
“พี่ศรจะว่าอะไรไหมครับถ้าผมจะขอพาสิงห์กลับไปอยู่กับผมที่บ้านพร้อมกับลูก” ผมหันไปถามพี่เขย ท่าทางพี่ศรเหมือนใจหาย มองหน้าผมตาโตด้วยความตกใจ จากนั้นแววตาเศร้าหมองก็ฉายออกมาอย่างชัดเจน ผมเห็นน้ำตาเริ่มคลอหน่วยพี่เขยก็ใจหายตาม ผมจึงให้พี่ศรนั่งรอที่โต๊ะแล้วเดินไปสั่งโจ๊กมาสองที่
“ผมไม่ว่าอะไรหรอก ติดที่สิงห์มันจะยอมทิ้งสวนนี้ไปหรือเปล่า ผมยังกลัวว่าหากผมไม่อยู่แล้ว มันยังดันทุรังทำสวนลิ้นจี่ที่นี่ ผมสร้างหนี้สินไว้ให้มันมากเหลือเกิน ผมไม่รู้ว่ามันจะลำบากขนาดไหนหากผมไม่อยู่กับมันแล้ว” พี่เขยพูดออกมาเหมือนระบายความในใจ เรานั่งทานอาหารกันไปคุยกันไป
“ผมมีวิธีครับ ผมอยากให้พี่ขายสวนลิ้นจี่ทิ้ง อย่าเพิ่งมองผมแบบนั้นสิครับ พี่ขายสวนนี้ทิ้งเพื่อใช้หนี้ ไม่พอยังไงผมจะช่วยอีกทาง ผมจะให้พี่ไปรักษาโรงมะเร็งอย่างเต็มตัว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดผมจะเป็นคนรับผิดชอบ อย่าเพิ่งปฏิเสธครับ ฟังผมให้จบก่อน ผมถือเสียว่าเป็นค่าสินสอดแล้วกัน” ระหว่างที่ผมพูดพี่ศรทำท่าจะขัดอยู่ตลอด จนต้องขอให้พูดให้จบก่อน
“วิธีของคุณมันก็ดี แต่ติดที่ค่าใช้จ่ายในการรักษากับหนี้สินมันมากเกินไปหรือเปล่า” พี่ศรพูดเหมือนเกรงใจผม
“ไม่มากครับ มันคือสินสอดของหนิงกับน้องชายพี่ ถือว่าผมมาขอน้องพี่แต่งงานทั้งสองคน ผมจะทำเอกสารรับเป็นพ่อของลูกหนิงทั้งสองคน และทำเอกสารให้พ่อแม่ของผมรับสิงห์เป็นลูกชายอีกคนด้วยเหมือนกัน อย่างนี้คงจะดีกับทั้งสองฝ่ายจริงไหมครับ” ผมพูดออกไปเพราะแม่ยังรับหยกเป็นลูกได้ ทำไมจะรับสิงห์ของผมมาเป็นลูกอีกคนไม่ได้
“แล้วพ่อแม่คุณจะทำใจได้เหรอที่คุณมีภรรยาเป็นน้องชายผม” ศรดูเป็นกังวลมาก คงจะห่วงชะตากรรมน้องชายในอนาคต แกทั้งคงจะยังไม่ทราบเรื่องที่บ้านผมมาก่อน
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีน้องฝาแฝดที่เพิ่งแต่งงานกับผู้ชายเช่นกัน และน้องสะใภ้ของผมก็มาเป็นลูกบุญธรรมพ่อกับแม่ผมแล้ว พี่ศรสบายใจได้ ผมจะให้พ่อกับแม่มาหาพี่ที่นี่ เราจะมาสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราว...เอ่อ ไม่ดีๆ สิงห์คงโกรธผมตายเลย ผมจะให้พ่อแม่มาดูหน้าหลานที่นี่แล้วมาเจอพี่กับสิงห์ดีกว่า ถึงยังไงผมก็มีภาษีดีกว่าน้องชายตรงที่มีหลานให้พ่อแม่อุ้มถึงสองคนนะครับ แถมยังได้พี่เมียมาเป็นสะใภ้อีกคน พ่อกับแม่ผมเป็นคนใจดีมาก ท่านคงดีใจสุดๆ พี่เชื่อผมเถอะครับ” ผมอธิบายยาวจนพี่ศรอ้าปากค้าง
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ” พี่ศรถามผมเหมือนกับไม่เชื่อ หน้าตาดูงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของผมมาก ผมจึงร่ายยาว เราสองคนทานอาหารกันเสร็จ แล้วพากันไปดูอาการของสิงห์ ระหว่างนั้นผมก็เล่าเรื่องครอบครัวผมให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ จนสิงห์ฟื้นขึ้นมา
“เป็นยังไงบ้าง ปวดหัวหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม ดื่มน้ำหน่อยนะ” ผมรีบลุกขึ้นไปดูอาการสิงห์อย่างใกล้ชิด พอถามอาการเจ้าตัวก็เอาแต่ส่ายหน้า จนผมต้องรินน้ำใส่แก้วข้างเตียงให้ดื่ม เพราะสิงห์ยังไม่ได้ดื่มน้ำเลยตั้งแต่ทานยาเมื่อคืน แล้วเวลานี้ก็บ่ายกว่าๆ แล้ว สิงห์หลับไปหลายชั่วโมงมาก
“รักกันจริงนะ ขอให้รักกันนานๆ แบบนี้ตลอดไปแล้วกัน” พี่ศรแซวเสียงดังจนสิงห์ตกใจสำลักน้ำ ทำตาโตหันมามองหน้าพี่ศรสลับกับหน้าผม ไมรู้จะตอบสิงห์ว่ายังไงจึงได้แต่พยักหน้าให้รู้ว่าพี่ศรรู้หมดแล้ว สิงห์หน้าซีดขึ้นมาทันตา ดูท่าทางจะกลัวพี่ศรมาก
“ใจเย็นๆ ไอ้น้องรัก พี่ไม่ว่าอะไรหรอก พี่เชื่อว่าแกก็รักคุณพีท แค่เห็นท่านอนแกพี่ก็รู้แล้วว่าแกเปิดใจให้ พี่เลี้ยงแกมาจนโตพี่รู้จักแกดี แค่แกให้คุณพีทนอนบนเตียงเดียวกัน แกยอมกอดคุณพีทแบบนั้น แสดงว่าแกหลังรักคุณพีทเหมือนกันใช่ไหม” พี่ศรพูดจบเท่านั้น สิงห์น้อยของผมก็หน้าแดงจัด น่ากลัวเหมือนจะระเบิดออกมา พอเห็นผมกำลังมองด้วยความสงสัยก็รีบเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองหลบหน้าผมด้วยความอาย
“หมายความว่ายังไงครับ” ผมหันไปถามพี่ศรแทน
“ก็น้องผมมันจะไม่ยอมนอนร่วมเตียงกับใครเด็ดขาดถ้าไม่จำเป็น และที่แน่ๆ มันจะไม่ยอมกอดใครนอนแบบนั้นแน่นอน เวลามันนอนใครไปถูกตัวมันจะรำคาญจนต้องตื่นขึ้นมา อันนี้ผมเห็นมันเป็นตั้งแต่เด็ก แต่มันกอดคุณแน่นแบบนั้น แถมยังหลับสนิททั้งที่มันเป็นคนขี้อาย ไม่ชอบให้ใครกอดหรือไปกอดใคร มันบอกผมว่าคนเดียวที่มันจะกอดคือแฟนมันเท่านั้น จริงไหมวะน้องรัก” พี่ศรพูดจบก็หัวเราะร่วน ผมได้ยินดังนั้นก็รู้สึกหัวใจพองโตจนแทบจะทะลุอกออกมา
“พอได้แล้วน่าพี่ศร เอ่อ...พี่ไม่ว่าอะไรผมกับคุณพีทเหรอครับ” สิงห์ยอมเปิดหมอนที่ปิดหน้าตัวเองอยู่ออกมาถามทั้งที่ใบหน้ายังแดงจัด แต่ตอนนี้คงมีความสงสัยอยู่ในใจมากกว่า
“พี่จะไปว่าอะไรได้วะ ในเมื่อผัวแกจะมารับผิดชอบด้วยการส่งขันหมากจากกรุงเทพมาสู่ขอเร็ว นี้แล้ว” พี่ศรพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเท่านั้น สิงห์หันมามองหน้าผมขวับด้วยสายตาเหมือนตกใจสุดขีด
“มะ...ไม่ต้อง ไม่ได้นะ อย่าทำแบบนั้น ขายขี้หน้าชาวบ้านตายห่า แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ” สิงห์น้อยของผมช่างบริสุทธิ์ทั้งกายทั้งใจจริงๆ อย่างนี้ก็สนุกผมล่ะ
“คือ...พี่ศรโกรธมาก ผมก็เลยต้องแสดงความรับผิดชอบต่อนาย ผมเป็นคนทำให้นายต้องมาเป็นแบบนี้ ดังนั้นผมจะให้พ่อแม่มาสู่ขอนายที่นี่เป็นการขอขมาต่อพี่ศร” ผมรีบรับมุขพี่ศรทันที ยังดีว่าพยาบาลย้ายสิงห์ให้มานอนในห้องพักเดี่ยว ไม่ต้องกลัวรบกวนใคร เราจึงคุยกันได้สะดวกหน่อย
“ไม่ใช่นะพี่ ผมไปปล้ำคุณพีทเอง ผมไปจูบคุณพีทจนเกิดอารมณ์ก่อนนะพี่ คุณพีทไม่ได้ทำอะไรผมเลยด้วยซ้ำมีแต่ผมอยากรู้อยากลองจนคุณพีทต้องมาเป็นแบบนี้ต่างหาก ผมเริ่มเองทั้งหมดเลยพี่ ไม่ต้องให้คุณพีทมารับผิดชอบอะไรผมหรอก อีกอย่างไม่ว่ายังไงก็ไม่ต้องกลัวผมท้องด้วย พี่ศรอย่าไปทำให้คุณพีทต้องเดือนร้อนถึงครอบครัวสิครับ” สิงห์พูดด้วยอาการตกใจ สารภาพทุกอย่างกับพี่ชายเองจนหมด
“อะ...ไอ้สิงห์ นี่แกรักคุณพีทจนหมดใจแล้วใช่ไหม แกออกรับแทนขนาดนี้ ไม่ต้องหลบตา พี่เชื่อว่าถ้าแกแค่อยากลองแกจะไม่พูดสารภาพกับพี่ขนาดนี้แน่ แกเป็นห่วงกลัวว่าพ่อแม่คุณพูดรู้แล้วคุณพีทจะเดือดร้อน แกกลัวแทนผัวแกสินะ ใช่ไหมไอ้น้องพี่ ตายห่า...น้องกูหลงรักผู้ชายไปหมดตัว หมดหัวใจขนาดนี้ เป็นไปได้ยังไงวะ” พี่ศรพูดออกมาเหมือนไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“สิงห์...นายรักผมจริงๆ เหรอ ใช่ไหม” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เจ้าตัวหน้าแดงจัดอีกครั้ง ไม่ยอมตอบแต่หันหน้าหลบตาผม ไม่พูดอะไรอีกเลย ทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินแต่เสียงหายใจ แต่ผมกลับได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวจนแทบจะหัวใจวายด้วยความดีใจ
“มันไม่ตอบ ไม่ปฏิเสธ ถือว่ามันยอมรับแล้วกันคุณพีท สรุปว่าเอาตามที่ตกลงกันไว้นะ คุณพีทก็จัดการตามที่เห็นสมควรแล้วกัน” พี่ศรพูดสรุปให้หลังจากที่เงียบกันไปนาน
“ไม่ได้นะพี่ ไม่ต้องให้มาสู่ขออะไรไม่ได้เหรอครับ ผม...ถือว่าผมไม่รักดีหนีตามผัวไปแล้วกันนะพี่นะ อย่าให้ต้องมาทำอะไรวุ่นวายเลย” สิงห์พูดออกมาทำเอาผมกับพี่ศรแทบจะหลายหลังตกเก้าอี้ พี่ศรหันมามองหน้าผมไม่นานก็ขำจนผมต้องหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นห้องตามๆ กันจนสิงห์งงไปหมด
“ไอ้สิงห์ พี่รู้แล้วว่าแกรักคุณพีท แต่พี่คงเข้าใจไม่ผิดใช่ไหมว่าแกจะไปอยู่กับคุณพีท” พี่ศรเดินเข้ามาใกล้สิงห์ที่ข้างเตียง ใช้มือลูบศีรษะน้องชายอย่างเบามือด้วยความเอ็นดู ถามน้องชายเสียงเบา
“ครับพี่ ผมจะไปสมัครเป็นคนสวน คนขับรถ หรือคนรับใช้ก็ได้ที่บ้านคุณพีท แล้วจะเอาเงินส่งมาให้พี่ศร เก็บเอาไว้รักษาโรคมะเร็ง ชดเยที่พี่เคยทำงานหนักเลี้ยงดูผมมา” สิงห์พูดออกมาโดยไม่ปรึกษาผมสักคำ นี่คิดว่าผมจะใจร้ายให้เมียคนเดียวของผมต้องมาทำสวน หรือมารับใช้ใครได้ยังไงกัน ผมอยากพูดแทรกออกไปแต่พี่ศรห้ามเอาไว้
“ถ้าอย่างนั้นแกไปเถอะ ไม่ต้องห่วงพี่ พี่จะขายสวนลิ้นจี่ทิ้งใช้หนี้ธนาคาร พี่ดูแลไม่ไหวแล้ว พี่จะไปรักษาตัวตามที่หมอขอเอาไว้สักที แกดูแลตัวเองดีๆ แล้วกัน แล้วแกก็ตั้งใจทำงานที่บ้านคุณพีทให้ดี ค่อยเอาเงินส่งเข้าธนาคารมาให้พี่ที่นี่ พี่จะติดต่อแกไปเรื่อยๆ น้องรัก พี่ฝากแกไปดูแลหลานของเราที่บ้านคุณพีทด้วยนะ” พี่ศรพูดกับน้องชายจบก็หันหน้ามามองผมแล้วพยักหน้าให้ว่าไม่ต้องพูดอะไรต่อ ผมเห็นน้ำตาของพี่เขยไหลออกมาหนึ่งหยด
“พี่ศร...พี่ไม่โกรธผมเหรอที่ผมเป็นแบบนี้” สิงห์ถามพี่ชายแบบนั้น ทำให้ผมเริ่มอึดอัด จึงขอตัวทำท่าจะออกไปข้างนอกปล่อยให้พี่น้องได้ระบายความในใจต่อกัน แต่พี่เขยดันห้ามไว้ บอกให้ผมอยู่ด้วย จึงนั่งลงที่โซฟาฟังพี่น้องคุยกันเงียบๆ โดยไม่แสดงความเห็นอะไร
“แกฟังนะ...พี่ไม่โกรธ แต่พี่ยอมรับว่าผิดหวังนิดหน่อย แกไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น อาการผิดหวังของพี่มันเหมือนกับตอนที่แกบอกพี่ว่าจะไม่เรียนต่อมหาวิทยาลัย แล้วออกมาช่วยพี่ทำงานแทน สุดท้ายแกก็พิสูจน์ให้พี่เห็นว่าแกรับผิดชอบตัวเองได้ แกช่วยพี่อย่างตั้งใจจริง พี่ก็เลยกลับมาภาคภูมิใจในตัวน้องชายอย่างแกอีกครั้ง ดังนั้น...สิงห์ คราวนี้แกจงพิสูจน์ให้พี่เห็น ว่าแกทำให้พี่ผิดหวังที่แกเลือกทางเดินแบบนี้ แต่แกก็สามารถทำให้พี่ภูมิใจได้ด้วยการเป็นคนดี ตั้งใจทำงานที่บ้านคุณพีท เชื่อฟังคุณพีททุกอย่างเหมือนแกเคยเชื่อฟังพี่ ตะ...ต่อไป...ต่อไปถ้าพี่...ตาย...แล้ว แกต้องรัก...ต้อง...ฮึก...เคารพ...คุณพีทเหมือนที่แกรักพี่รู้ไหมน้องรัก....พี่รักแกนะ...ฮือออ” พี่ศรพูดจบก็ร้องไห้โฮออกมากอดน้องชาย
ผมเห็นภาพนั้นก็นั่งน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ได้แต่มองสองพี่น้องร้องไห้กอดกันอยู่อย่างนั้น ไม่นานพี่ศรก็เดินมาสะกิดให้ผมออกไปก่อน ผมจึงเดินออกมารอข้างนอก ไปดูหน้าลูกฆ่าเวลาให้พี่ศรได้ตกลงอะไรกับสิงห์ให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกลับมาอีกที
“ผมว่าแล้วว่าคุณต้องอยู่ที่นี่” พี่ศรทักผมจนตกใจ ผมยืนมองดูลูกผ่านผนังกระจกอยู่เกือบหนึ่งชั่วโมง
“สิงห์หลับไปแล้ว คืนนี้ผมฝากคุณนอนเฝ้าน้องชายผมด้วย ผมจะไปเก็บของให้พวกคุณสองคนมาส่งให้ที่นี่นะครับ แล้วเรื่องที่คุณจะพาคุณพ่อคุณแม่มาดูหน้าหลานผมไม่ว่าอะไรผมจะเป็นธุระให้เรื่องเอกสารจากทางโรงพยาบาล แต่เรื่องของสิงห์คุณคุยกับพ่อแม่ของคุณเอง ผมไม่ขอยุ่งเกี่ยวแต่ยินยอมทุกอย่างตามที่คุณเสนอ ผมยกน้องให้คุณเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือสุดแล้วแต่คุณจะดูแลมันแล้วกัน” พี่ศรพูดจบก็ยื่นมือมาตบบ่าผมเบาๆ แล้วเดินจากไปเงียบๆ ผมจึงเดินกลับห้องเข้าไปหาสิงห์ และตัดสินใจโทรบอกพลัส เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังก่อน พลัสดูตกใจมากที่ผมมีเมียเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ก็ดีใจที่ยังมีหลานให้คุณพ่อคุณแม่อุ้มถึงสองคน
“เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ล่ะน้องรัก นายช่วยพี่เล่าให้คุณพ่อคุณแม่ฟังแล้วกัน ถ้าเป็นไปได้รับพากันมาดูหน้าหลานที่นี่เลย ฉันอยากอวดจะแย่แล้วว่ะ หน้าเหมือนพวกเราตอนเล็กๆ เป็นบ้า ให้ป้าแก้วกับหยกมาด้วยก็ดี ฉันอยากให้มาคุยกันเรื่องรับสิงห์เป็นลูก และใช้หนี้ให้คุณนรศร” ผมบอกน้องชายจบก็วางสายทันทีที่ได้ได้ยินการตอบรับ แม้เวลามันจะสั้นมากระหว่างที่ผมรู้จักสิงห์ แต่หัวใจของผมบอกได้ว่าผมเลือกถูกแล้ว ที่จะให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้
-
สิงห์น่าสงสาร เป็นคนซื่อที่น่ารักที่สุดในโลก
นอกจากพี่พีทที่หลงรักสิงห์แล้ว จะบอกว่ายังมีเค้าอีกคนที่หลงรักสิงห์เหมือนกัน >////<
พี่ศรไม่ตายได้ไหม ???
-
:sad4: :sad4: ไม่อยากให้พี่ศรตายเลย สงสารสิงห์
สิงห์เป็นคนน่าสงสารมากเป็นเหมือนเด็กน้อยที่ใสบริสุทธิ์ ขอให้พีทรักและดูแล สิงห์ ให้มีแต่ความสุขนะ
-
พ่อแม่ของพีทและพลัสคงจะดีใจเนอะ เพิ่งได้ลูกชายคนเล็กและภรรยาเข้า แล้วนี่ยังได้หลานและสะใภ้คนโตเข้าบ้านอีกรอบ ฮ่าๆๆ
-
ครอบครัวของพี่ศรน่าสงสารมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
พี่สิงห์นี่น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
สรุปบ้านนี้ได้ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายทั้งคู่เลย o13
-
ศรเป็นพี่ชายที่รักน้องมากเลยแต่ไม่มีเวลาให้น้อง
สิงก็นะคิดได้ไงหนีตามผัวตัวเอง :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
ฮาสิงห์ตอนที่ให้พี่ชายคิดว่าหนีตามผัวไป คิดได้ยังไง :z3:
อยากอ่านมุมมองของสิงห์ที่มีต่อพีทบ้างจังเลยค่ะ
-
แหมพี่พีทได้ทีข่มพี่พลัสเลยนะ นี่ถ้าไม่มีลูกแฝด ทำไม่ได้นะเนี่ย
-
อ่านแล้วน้ำตาซึมสงสารครอบครัวสิงห์ โดยเฉพาะพี่ศร สิงห์เป็นคนที่ซื่อ บริสุทธิ์ คิดอะไร ก็พูดแบบนั้น ฮาที่สิงห์บอกตัวเองเป็นคนจูบพีท ปล้ำพีทเอง พีทไม่ได้ทำอะไรเลย
หวังว่าพ่อแม่พีทจะรักและสงสารสิงห์ และรับสิงห์เป็นลูกบุญธรรมอีกคน
+ 1 ให้กับความซื่อแต่น่ารักของสิงห์
-
สิงห์ซื่อมากกกก แล้วก็น่ารักมากด้วยเหมือนกัน :กอด1: :กอด1:
+1 ให้กับความฮาของสิงห์ :m20:
-
สงสารพี่ศรมากมาย แต่โชคดีที่ครอบครัวนี้ได้ว่าเจอคุณพีทจริงๆๆ :sad4: :sad4: :sad4:
-
หนีตามผัว
คิดได้งัยเนี้ย
สิงห์น่ารักอ่ะ
:กอด1: สิงห์
โดน พีช :z6:
:z2: :z2: :z2:
-
สงสารศรจัง เวลาเหลือน้อยซะแล้วอะดิ
สิงห์ น่ารักแบบซื่อได้ใจมากเลย ไปอยุ่บ้านพีทแล้ว
จะเป็นยังไงบ้างน่า
-
ฟิน ฟิน ฟิน :m15: :m15: :m15:
บอกได้เลยว่า " ชาววาย " ฟิน !!! 5555
เป็นกำลังใจให้พี่หมอแต่งเสร็จเร็วๆ แล้วอย่าลืมเรื่องต่อไปนะ ค๊าบบบบบ ^^" o13 o13
-
happy ending is coming soon... :impress2:
-
สงสารพี่ศร
สิงห์น่ารักอ่ะ
-
"ถือว่าผมไม่รักดีหนีตามผัวไปแล้วกันนะ"...อยากกดlike ประโยคนี้ล้านครั้ง ชอบอะ :laugh:
อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆแล้วคร้า
อ้อ..เรื่องรวมเล่ม http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21674.0
เผื่อได้ข้อมูลไรบ้างนะคะ^^ อยากให้รวมเล่มมากเลยค่ะ
-
น่าฮักขนาดดดดดดดดดดดดดดดดด สิงห์น้อย
พี่พีทอย่าแกล้งเยอะนะ
:impress2:
-
น่ารักอะสิงห์ พูดมาแตะลคำ น่ารักตลอดๆ
ชอบบบบ อ่านไปก็ชอบบบสิงห์มากขึ้น
แต่พี่ศรจะตายมั้ยอะ
-
"ถือว่าผมไม่รักดีหนีตามผัวไปแล้วกันนะ"...อยากกดlike ประโยคนี้ล้านครั้ง ชอบอะ :laugh:
อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆแล้วคร้า
อ้อ..เรื่องรวมเล่ม http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21674.0
เผื่อได้ข้อมูลไรบ้างนะคะ^^ อยากให้รวมเล่มมากเลยค่ะ
ขอบคุณคร๊าบ ไว้มีโอกาสจะรวมให้นะคร๊าบผม อยากมีผลงานของตัวเองเหมือนกัน ^_^
-
สงสารพี่ศร :monkeysad:
-
วันนี้คนเขียนจะใจดีลงเบิ้ลให้อ่านอีกกี่ตอนน้า??? คึคึ
-
ยังโชคดีนะ มีทายาท ของพีท ไว้ 2 คน
ช่วงนี้ ฝนตกบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะ คุณหมอ
เดี๋ยวไม่สบาย ไม่มาอัพ คนอ่านจะขาดใจตายซะก่อน
-
วันนี้คนเขียนจะใจดีลงเบิ้ลให้อ่านอีกกี่ตอนน้า??? คึคึ
ยังโชคดีนะ มีทายาท ของพีท ไว้ 2 คน
ช่วงนี้ ฝนตกบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะ คุณหมอ
เดี๋ยวไม่สบาย ไม่มาอัพ คนอ่านจะขาดใจตายซะก่อน
ขอบคุณนะคร๊าบที่เป็นห่วง ผมขอลงวันละตอนพอนะคับช่วงนี้ เพราะอีกแค่ 10 ตอนก็จบละครับผม
-
ว่าจะรออ่านอีกซักตอน แต่ถ้าคุณหมอบอกว่าลงวันละตอนนั้นคืนนี้เราไปนอนเลยดีกว่าจะได้อ่านวันพรุ่งนี้ เพราะวันนี้อากาศน่านอนมาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2:
-
สิงห์เริ่มน่ารักขึ้นเรื่อยๆเลย
ขออย่าให้พี่ศรตายเลย
-
อยากจะลงไปกรี๊ดกับพื้นบ้าน
:a6:
น้องสิงห์ทำไมอินโนเซนต์น่ารักได้ขนาดนี้ค้าาาาาา
เล่นเอาแฟนๆเรื่องนี้ถึงหงายเงิบ
หลงรักน้องสิงห์ลูก(สาว)คนใหม่กันถ้วนหน้า
:impress2:
ตอนแรกอิมเมจออกจะน่าถีบมากกว่านะเนี่ย
ไปๆมาๆน่ารักน่าฟัด ขัดกับอายุจริงๆนะเออ
:laugh:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่ะ สู้ๆนะคะ
:a2:
-
:m15: ชอบนะคะ (นิยาย หรือ ผู้แต่งอ่ะ อิคนโพสต์) คริคริ แต่ไม่อยากให้จบเลย ติดตามมาตั้งแต่ตอนที่ 1 เริ่มต้นนู่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ ยังไงก็ขอตอนพิเศษอีก 100 ตอนก็พอนะคะคุณหมอ อิคึอิคึ :z1: :z1: :z1:
-
รู้สึกว่าชอบคาแรกเตอร์พี่ศรง่ะ ไม่อยากให้ตายเล้ยยยย
-
น่ารัก ใสซื่อมากนายสิงห์ :sad4:
แต่คุณพ่อคุณแม่จะได้สะใภ้พร้อมหลานด้วย :z2:
:กอด1:
-
สิงห์น้อย เรียกซะน่ารักเชียว :m20:
-
สิงห์น่ารัคอ๊ะ :-[ :-[ น่ารักที่สุดในซีรีย์นี้เลย ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารัก ๆ ให้อ่านนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ฮา ให้กับความน่ารักของสิงห์
เศร้าให้กับโรคร้ายของพี่ศร
ยินดีกับพีทที่ได้ลูกแถมเมีย
:3123:
-
อยากจะบอกว่า เห็นด้วยกับคำพูดของคุณนรศร
"ขอบคุณที่ครอบครัวผมมาเจอคุณ ขอบคุณที่คุณบังเอิญมาข้องเกี่ยวกับพวกเรา ขอบคุณที่เป็นคุณ"
แอบฮากับสิงห์ "ผม...ถือว่าผมไม่รักดีหนีตามผัวไปแล้วกันนะพี่นะ"
ท่าทางจะรักพี่พีทเอามากๆ ตามที่พี่ชายว่า....
ปกป้องสามีทุกทาง ยอมรับผิดเองหมด...+1 ให้ค่ะ
ต่อไปนี้จะมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาแล้ว...
ปล.คุณนรศรนี่ ไม่เรียก "พี่เมีย" เหรอคะ..??
พี่เขย ใช้เรียกคนที่ได้กับพี่สาวเราสิ
-
อยากจะบอกว่า เห็นด้วยกับคำพูดของคุณนรศร
"ขอบคุณที่ครอบครัวผมมาเจอคุณ ขอบคุณที่คุณบังเอิญมาข้องเกี่ยวกับพวกเรา ขอบคุณที่เป็นคุณ"
แอบฮากับสิงห์ "ผม...ถือว่าผมไม่รักดีหนีตามผัวไปแล้วกันนะพี่นะ"
ท่าทางจะรักพี่พีทเอามากๆ ตามที่พี่ชายว่า....
ปกป้องสามีทุกทาง ยอมรับผิดเองหมด...+1 ให้ค่ะ
ต่อไปนี้จะมีแต่สิ่งดีๆ เข้ามาแล้ว...
ปล.คุณนรศรนี่ ไม่เรียก "พี่เมีย" เหรอคะ..??
พี่เขย ใช้เรียกคนที่ได้กับพี่สาวเราสิ
ไม่นู้เรียกว่าอะไรอ่ะ อยากให้สนิทกันก็เลยเรียกแบบนั้น ค่อย Edit ให้ใหม่ละกัน
-
อยากรู้อิมเมจของสิงหค๊าาา ล่ำแต่น่ารักแบบนี้
-
สิงห์น่ารักมากๆจิงๆซื่อจังเลย
ดีใจแทนสิงห์ด้วยที่จะไปได้ดิบได้ดีในเมืองกรุง 55555 o13
ปล. อย่าให้พี่ศรตายได้มั้ย ฮือออ :sad4:
พี่ศรเป็นพี่ชายที่ดีมากๆ รักน้องทั้ง 2 คน แล้วก็เป็นคนมีเหตุผล ชอบพี่ศรอะ อย่าให้พี่ศรตายเลย :sad4:
-
คุณนรศรรู้และยอมรับแล้ว อิอิ
ซึ้งอ่า่ตอนนี้ T^T' เรื่องครอบครัวของสิงห์
ตอนนี้เศร้า ตอนหน้าขอหวานๆ เปลี่ยนอารมณ์นะคะ >///<
-
วันนี้มีตอนที่ื 92 ใช่ไหมเอ่ย :z3:
-
พี่ศรไม่ตายได้ไหมคุณหมอสงสารสิงห์
ถ้าพ่อแม่พีทมาต้องชอบสิงห์กับเด็กๆแน่ๆเลย
-
:3123:อ่านแล้วมีความสุขนะ ถ้าทำขายจะเก็บเงินไว้ซื้อค่ะ o13
-
555+
ชอบๆเรื่องนี้มากๆ เลย
สนุกทุกๆตอนเลย อ่านมาจนถึงตอนนี้ แล้วชอบทุกคู่มากๆ
-
เข้ามารอแต่หัววัน :really2: :really2:
-
สิงห์ทั้งซื่อทั้งน่ารัก มิน่่าพีทถึงได้รักอย่างไม่รู้ตัว
+1 :กอด1:
-
มารอค่าาา อยากให้คุณพ่อ คุณแม่พี่พีท
มาเจอหลานๆ กับลูกสะใภ้คนโตเร็วๆจัง
-
สิงห์ซื่อ น่ารัก น่าสงสารมาก
เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พีทจัดการได้เรียบร้อยมาก
แล้วพีทได้บอกรักสิงห์หรือยังเนี่ยะ
-
ลงเอยด้วยดีไปอีกคู่
สิงห์น้อยซื่อใส โดนพีทกับพี่ศรอำเล่นอีกแล้ว จะไปเป็นคนรับใช้ อิอิ
คนรับใช้ส่วนตัวพีทอ่ะดิ
พ่อแม่คงดีใจเนาะได้หลานแฝด
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 92 “ภัทรดิษ”
หยุดไว้ได้ไหม หยุดตรงนี้นานนาน เพราะฝันที่ฉันต้องการ คือได้ใช้เวลากับเธอ หยุดเวลาไว้ได้ไหม อีกสักนิดโปรดเถอะ อยากเก็บอุ่นไอจากเธอ อยากซึมซับ เรื่องราวที่เจอนานนานได้ไหม อีกสักนิดโปรดเถอะ อยากเก็บอุ่นไอจากเธอ อยากซึมซับ เรื่องราวที่เจอนานนานได้ไหม
“พี่ศรโทรมาบอกว่าวันนี้มีธุระด่วนต้องให้เรากลับกันเอง ผมเช่ารถเอาไว้หนึ่งสัปดาห์ วันนี้นายห้ามไปทำงานรู้ไหม ต้องนอนอยู่แต่ในห้องเท่านั้นเข้าใจไหม” ผมบอกสิงห์ระหว่างที่กำลังช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า พวกเรารอพยาบาลทำเรื่องค่าใช้จ่ายภายในห้อง ผมซื้ออาหารจากห้องอาหารชั้นล่างขึ้นมาให้สิงห์ทานด้วย
“เออน่า...เดี๋ยวดูก่อนได้ป่าว ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วแค่มีไข้นิดหน่อย สายๆ ก็คงสบายดีแล้วล่ะ ผมยังแต่งกิ่งลิ้นจี่ไม่เสร็จเลย ต้องตัดกิ่งที่มันแตกเป็นพุ่มให้ส่องผ่านลงถึงโคนต้นไม่อย่างนั้นรากจะชื้นเกินไปเวลารถน้ำ แล้วถ้าใบมันมากไปก็จะไม่ออกดอกอีก คนงานพี่ศรยังไม่เก่งเท่าไร พี่ศรยืนกลางแดดนานๆ ก็ไม่ได้ผมต้องเป็นคนไปคุมเอง” สิงห์ยังคงห่วงงานเรื่องสวนลิ้นจี่ พูดเรื่องนี้ด้วยสีหน้าจริงจัง ผมได้แต่ส่ายหน้าไม่อยากขัดใจเพราะกลัวจะเป็นเรื่อง
“นายกินข้าวให้หมดก่อนแล้วกัน บ่ายๆ จะได้มีแรงคุมคนงาน” ผมเทข้าวต้มใส่ชามให้สิงห์ หยิบเครื่องปรุงวางไว้ข้างถ้วย แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำส้มคั้นใส่แก้วมาให้ สิงห์กำลังทานข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อย หันมายิ้มขอบคุณที่ผมส่งแก้วน้ำส้มมาให้ สิงห์รับไปดื่มจนหมดเกลี้ยง
“นายหิวมากสินะ ตัวใหญ่ขนาดนี้ สองวันนี้นายกินน้อยด้วยสิ แต่ดูๆ ไปหน้านายเรียวขึ้นก็หล่อเหมือนกันนะ ผมเพิ่งสังเกต” ผมมองหน้าสิงห์ที่ยังคงคาบช้อนข้าวต้มคาอยู่ในปากค้างอยู่อย่างนั้น จนต้องไปดึงช้อนออกจากปากสิงห์มาวางในถ้วยข้าวต้มเหมือนเดิม
“นายเป็นอะไรไป ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น” ผมถามสิงห์เพราะไม่เข้าใจกับอาการอึ้งแบบนี้
“ผะ...ผม...ผมเห็น...เห็นผี” สิงห์มองออกไปที่กระจกหน้าประตูห้องตาค้างๆ ออกเสียงบอกผมด้วยความกลัว ริมฝีปากสั่นจนเห็นได้ชัด ผมรีบมองตามที่กระจกก็มองไม่เห็นอะไร สักพักประตูห้องพักสิงห์ก็ถูกเปิดออก พร้อมกับมีคนเข้ามาในห้องหลายคน
“แว๊กกก...ผี...ปี๋หลอกฮาตอนวันแจ้งฮ่าม ไอ้เชี่ยยย ไป๋...ไป๋...ชิ่วๆ ออกไป๋ ฮากั๋วปี๋” สิงห์หันมากอดผมที่เอวเอาไว้แน่น ร้องตะโกนเป็นภาษาเหนืออย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้องคนแรก ตัวสิงห์ค่อนข้างใหญ่เมื่อเกิดอาการกลัวมากขนาดนี้เป็นใครก็ต้องขำ ผมแทบอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่ยังไม่ใช่เวลานี้
“นายมาได้เร็วทันใจดีจังพลัส สวัสดีครับน้องหยก อ้าวไอ้โตโต้ พี่บาส มากันครบเลย” ผมร้องทักทุกคนที่เดินเข้ามาข้างใน สิงห์เงยหน้าที่ก้มจนติดหน้าท้องผมออกมามอง ทำหน้างงมองผมทีมองพลัสที แล้วชี้มือชี้ไม้สลับไปมา เหมือนจะถามว่าทำไมถึงมีคนหน้าตาเหมือนผมเดินเข้ามา
“นี่น้องชายฝาแฝดผมเอง รู้จักไหมฝาแฝดหมายถึงคนที่เกิดพร้อมกัน ท้องเดียวกัน มีหน้าตาเหมือนกันน่ะครับ” ผมอธิบายแบบประชดให้สิงห์เข้าใจ เพราะไม่นึกว่าสิงห์จะดูตกใจจนเสียจริตขนาดนี้ หากบอกทุกคนว่าสิงห์อายุเลยเบญจเพสไปแล้วคงไม่มีใครเชื่อ
“ระ...รู้จัก อ้าว...พี่น้องกันเหรอ ฝาแฝดด้วย โธ่...แล้วไม่รีบบอกผมล่ะ เอ่อ...ขอโทษครับ ขอตัวก่อนนะผมปวดขี้ เอ่ย...ขอเข้าห้องน้ำก่อน” สิงห์รีบแก้ตัวด้วยความอาย ใบหน้าแดงก่ำไม่กล้าสบตาใคร ทำท่าจะเป็นเข้าห้องน้ำแต่กลับเดินออกนอกห้องไป จนผมต้องวิ่งออกไปตาม
“ไปไหนสิงห์ ห้องน้ำในห้องพักก็มีครับ” ผมจับประตูเปิดยื่นหน้าออกไปร้องตะโกนถามสิงห์ ท่าทางเหมือนจะอายมากจนลืมตัว สิงห์สะดุ้งแล้วหันมายิ้มให้ผมแหยๆ พร้อมกับเดินเกาหัวเข้ามาในห้อง ก้มหน้าก้มตารีบเปิดประตูเดินเข้าห้องน้ำไปหน่อย ประตูยังเปิดไม่กว้างพอจนสิงห์ชนเสียงดัง เพราะตัวใหญ่ขนาดนั้น ไม่รู้จะรีบอะไรหนักหนา ผมได้แต่ส่ายหน้ากับอาการของคนรัก
“ไอ้พีท เด็กมึงตลกดีว่ะ ไปสอยมาจากดอยไหนวะ นี่มึงเลือกแล้วใช่ไหมวะคนนี้” ไอ้โตโต้รีบแซวผมทันทีที่สิงห์เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ทุกคนส่งเสียงหัวเราะออกมาโดยไม่เกรงใจผมเลย ป่านนี้สิงห์คงอายเอาหน้ามุดส้วมตายไปแล้วแน่ๆ หัวเราะกันดังขนาดนี้ไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว
“เออ...กูเลือกแล้ว ถ้ากูเป็นคนไม่เลือก กูคงเอามึงทำเมียไปแล้วไอ้เวร สิงห์เป็นคนดีมากนะมึง แล้วมึงจะรู้ว่ากูเลือกคนไม่ผิด” ผมไม่อยากอธิบายอะไรกับเพื่อนซี้มากนัก เพราะยังโกรธที่มันหัวเราะเยาะความตลกของคนรักผม
“ถ้ามึงเลือกแค่ความดี คนดีมีเยอะแยะ ทำไมมึงต้องเอาพี่ชายเมียคนนี้ด้วยวะ แปลกว่ะ” ไอ้โตโต้มันยังไม่ยอมหยุดถามผม แต่ผมเห็นว่ามันยังเคยอธิบายเรื่องที่ผมถามว่าทำไมมันถึงเลือกพี่บาส ผมก็เลยยอมอธิบายให้มันฟัง
“ใช่...คนดีอาจมีเยอะ แต่กูไม่รู้จัก พอดีคนดีคนนี้มารู้จักกับกูในช่วงเวลาที่กูอยากดูแลใครสักคน กูอยากมีใครอยู่ใกล้ๆ กูสักคน ความบังเอิญที่กูได้เจอสิงห์ที่นี่ กูถือว่ามันคือพรหมลิขิต และความดีของสิงห์ทำให้กูมั่นใจว่ากูเลือกคนไม่ผิด” ผมบอกโตโต้คร่าวๆ แบบไม่ได้อธิบายอย่างลึกซึ้งถึงความรู้สึกต่างๆ ที่มีต่อสิงห์
“ขอโทษนะคะ รบกวนช่วยเบาเสียงด้วยได้ไหมคะ รบกวนคนไข้ห้องอื่นค่ะ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้งประตูห้องก็เปิดออกทันที คุณพยาบาลหน้าดุชะโงกหน้าเข้ามาร้องเตือนพวกเราจนต้องรีบเงียบเสียงกันทันที ผมขอโทษพยาบาลจบก็เดินไปนั่งคุยกับเพื่อนๆ ที่โซฟา
“ไปไงมาไงวะ มากันไฟล์ทแรกเลยใช่ไหมเนี่ย พ่อแม่กับป้าแก้วล่ะหายไปไหน ทำไมไม่มาด้วยกัน” ผมถามพลัสที่ดูมีสติที่สุด ส่วนคนอื่นยังไงขำแฟนผมอยู่ไม่ยอมหยุด
“มาเที่ยวบินแรกเลยล่ะ คุณพ่อคุณแม่กับป้าตื่นเต้นจัด อยากเห็นหน้าหลานมากรีบไปขอดูกันอยู่ที่แผนกกุมารเวช พยาบาลบอกว่าคนเยอะเกินไปจะรบกวนเด็ก และการทำงานของเจ้าหน้าที่ พวกเราก็เลยมาหานายที่ห้องของคุณนรสิงห์ก่อน” พลัสอธิบายเป็นการเป็นงาน และดูทุกคนจะยังคุมสติกับอาการเปิ่นๆ ของสิงห์ไม่อยู่
“คุณแม่จะให้ผมทำเรื่องส่งทารกย้ายไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลในกรุงเทพครับ แต่คุณพ่อแนะนำให้คุณหมอที่นี่ดูแลไปก่อน ออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไรค่อยพากลับกรุงเทพ ก็เลยยืนเถียงกันอยู่ข้างล่าง ป้าแก้วคอยคุมเชิงอยู่แล้วไม่ต้องเป็นห่วงครับ” น้องหยกเล่าเหตุการณ์ให้ฟังต่อ
“แล้วพ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรฉันเลยเหรอวะ” ผมลองถามพลัสดู เพราะไม่มีใครสนใจเรื่องที่ผมทำผู้หญิงท้องเลย มันจึงรู้สึกแปลกมาก ระหว่างนั้นคุณหมอก็เดินเข้ามาบอกว่าคนไข้สามารถกลับบ้านได้แล้ว แนะนำเรื่องการทานยา และให้พยาบาลแจ้งเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด ผมจึงจัดการให้เรียบร้อย เลยยังไม่ได้คุยกับพลัส
“สิงห์...ออกมาได้แล้วน่า จะหลบอยู่ในส้วมทำไม ออกมาเถอะ ยังไงก็ต้องคุยกัน” ผมเคาะประตูเรียกสิงห์อยู่นานกว่าจะยอมออกมาข้างนอก พอออกมาได้ก็ทำหน้าสงสัยมองหาคนอื่นๆ ผมจึงบอกว่าไล่ให้กลับไปรอคุยกันที่โรงแรมแล้ว ส่วนเราสองคนจะตามไปอีกที
“โธ่...พีท ทำไมไม่บอกผมสักคำว่ามีน้องชายฝาแฝด ผมก็นึกว่าเจอผีตอนกลางวัน ตกใจขี้เกือบแตก ยิ่งต้องถ่ายหนักทุกเช้าด้วย ถ้าตกใจมากกว่านี้มีหวังผมไม่กล้าเจอหน้าคนที่บ้านคุณแน่” สิงห์บ่นทันทีที่ขึ้นรถมากับผมได้ ทำเอาผมขำไปตลอดทางเหมือนกัน ระหว่างทางผมก็เล่าเรื่องครอบครัวของผมให้สิงห์ฟังว่ามีใครมาบ้าง แต่ละคนเป็นใครมายังไง
“ผมพาสิงห์มายังโรงแรมที่ครอบครัวผมพักอยู่ตามคำบอกล่าของพลัส ทุกคนรออยู่ที่ห้องอาหาร คุณแม่สั่งให้จัดโต๊ะกลมสำหรับสิบที่เอาไว้ ผมพาสิงห์ไปถึงก็เห็นทุกคนนั่งรอกันพร้อมแล้วที่โต๊ะ สิงห์ไปถึงก็รีบเดินนำผมไปใกล้คุณพ่อคุณแม่พร้อมกับนั่งคุกเข่าลงจนทุกคนตกใจ แม้กระทั่งผมยังตกใจกับการกระทำของสิงห์
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ คุณป้า ผมชื่อนรสิงห์ครับ เป็นพี่ชายของหนิงคนที่ท้องกับคุณพีท ผมจะมาขอรับผิดชอบที่ทำให้คุณพีทต้องมาเป็นเกย์ครับ ผมเป็นคนเริ่มทั้งหมดครับ คุณพีทไม่ได้ทำอะไรเลยครับ ผมขอโทษนะครับ” สิงห์ยกมือไหว้ทุกคน คุณพ่อคุณแม่ผม และป้าแก้วรีบรับไหว้ ส่วนคนอื่นได้แต่ตะลึอึ้งกับการกระทำของสิงห์ คนรักของผมแมนมากจนผมต้องยืนตัวแข็งขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“โธ่ลูก...ไม่เอาอย่าถึงขนาดนี้เลย ลุกขึ้นเร็วเข้า...คุณพี่คะ ช่วยพูดหน่อยสิคะ” คุณแม่ดูมีสติเร็วสุด รีบลงไปประคองให้สิงห์ลุกขึ้น แต่สิงห์ตัวหนักเกินไป และยังไม่ยอมลุก
“คุณพ่อคุณแม่รับปากผมก่อนได้ไหมครับ ว่าจะไม่ด่าว่าคุณพีททั้งเรื่องเด็กที่เกิดมา ทั้งเรื่องที่ต้องมาเป็นเกย์ ผมอธิบายได้ครับ ทั้งหมดเป็นความผิดของน้องสาวผมที่รักคุณพีทมากเกินไป เอ่อ...ส่วนเรื่องของผม เป็นเพราะ เพราะ...อะไรดีล่ะ” สิงห์ทำท่าพยายามนึกคำพูดดีๆ ออกมา แต่ผมว่ามันมากจนเกินพอแล้ว จึงเดินเข้าไปสอดแขนหิ้วปีกคนรักให้ลุกขึ้น
“พอแล้วสิงห์ ไม่มีใครผิดอะไรทั้งนั้น พ่อกับแม่ยังไม่ได้ว่าอะไรฉันหรือนายสักหน่อย นายไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย” ผมพูดว่าสิงห์เสียงดุ ทำเอาเจ้าตัวหงอยลงทันที นึกแล้วก็สงสารกับความซื่อของสิงห์ ทั้งที่ยังไม่หายไข้ดี กลับต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ให้ต้องคิดมากเข้าไปอีก
“ดี...ดีมาก พ่อชอบเรานะ สิงห์ใช่ไหมลูก ต่อไปนี้เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ อย่าคิดมากอีกเลย พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าคนที่พีทคบด้วยเป็นคนดีขนาดนี้พ่อกับแม่ก็สบายใจ” คุณพ่อลุกขึ้นมาช่วยผมพูดให้สิงห์เข้าใจ แถมยังเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งข้างๆ ตัวอีก
“ขะ...ขอบคุณครับ เอ่อ...ทำไม...แล้ว” สิงห์เหมือนจะงงว่าทำไมครอบครัวผมถึงทำใจกับเรื่องแบบนี้ได้ง่ายดายนัก
“ไม่ต้องถามอะไรแล้ว เอาเป็นว่าทุกคนไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องผิดนะจ้ะ ต่อไปนี้ลูกก็เป็นครอบครัวเดียวกับเราแล้วนะ ลูกสิงห์” คุณแม่ดึงไหล่ผมให้ไปนั่งที่อื่น ส่วนตัวเองรีบย้ายที่มานั่งประกบสิงห์อีกข้าง ตอนนี้ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของผมนั่งประกบสิงห์ทั้งสองข้างจนสิงห์เกร็งไปหมด
“พีท...มึงตกกระป๋องอีกแล้วว่ะ ตอนนี้น้องสิงห์มาแรงแซงทางโค้งเข้าไปอยู่ในใจคุณพ่อคุณแม่เรียบร้อยแล้ว หึหึ” ไอ้โตโต้แซวผมเข้าให้ ยักคิ้วหลิ่วตาล้อเลียนจนผมหมั่นไส้ อยากเอาตะเกียบตรงหน้าทิ่มตามันเหลือเกิน
“เรียกอะไรให้เคารพกันหน่อย สิงห์แก่กว่ามึงนะไอ้โตโต้ สิงห์อายุยี่สิบหกปีเต็มแล้วด้วย” ผมบอกทุกคนให้รู้ว่าสิงห์น้อยของผมไม่ใช่เด็กเล็กๆ ที่จะมาแหย่มาแซวกันได้ง่ายๆ ให้เกรงใจกันบ้าง
“โห...พี่สิงห์หน้าเด็กกว่าอายุตั้งเยอะ ดูพี่พีทกับพี่พลัสยังแก่กว่าอีก หยกนึกว่าจะอายุเท่ากันด้วยซ้ำ แถมตัวยังใหญ่ล่ำเท่าพี่พลัสเลย หุ่นก็ดีหน้าตาก็เด็ก เป็นดาราได้สบายๆ เลยนะครับ” น้องหยกชมออกนอกหน้าเสียงดังจนสิงห์เขิน ใช่สิ...ผมมันหน้าแก่ หุ่นไม่ดีเท่าน้องชาย หน้าตาไม่น่ารัก เริ่มเกิดอาการน้อยใจ
“ทุกคนคงหิวกันแล้ว...น้องจ้ะ เสิร์ฟอาหารเลยจ้ะ” ป้าแก้วร้องสั่งพนักงานข้างๆ เพื่อไม่อยากให้ผมรู้สึกน้อยใจไปกว่านี้ พออาหารยกมาคุณพ่อคุณแม่ก็ผลัดกันใช้ตะเกียบคีบอาหารจีนตรงหน้า ใส่ในถ้วยสิงห์จนเกือบล้น สิงห์ต้องค่อยๆ คีบกินอย่างประหม่า เหมือนเริ่มทำตัวไม่ถูกที่สถานการณ์มันพลิกผันไปกว่าที่คิดเอาเองไปเยอะ
“ตัวใหญ่ดีจังเลยลูก เล่นเวทมาเหรอจ้ะ ทานเยอะๆ นะ” คุณแม่ยังคงตักอาหารให้สิงห์ทานไม่หยุดมือ จนผมต้องอธิบายว่าสิงห์เพิ่งหายไข้ และผมซื้อข้าวต้มมาให้ทานแล้วก่อนมาที่นี่ และที่สิงห์ตัวใหญ่ขนาดนี้เพราะทำงานหนัก แถมยังต้องช่วยพี่ชายที่เป็นมะเร็งดูแลสวนลิ้นจี่อีก
“โถ...ลูก เป็นเด็กดีจังเลย แม่ดีใจจังเลยที่ลูกของแม่เป็นเด็กดีกันทุกคน อุ้ย...ขอโทษจ้ะ แม่ซึ้งไปหน่อย” คุณแม่พูดพลางซับน้ำตา ผมจึงเปิดฉากคุยเรื่องที่ตกลงกับพี่ศรเอาไว้ว่าจะให้สิงห์ไปทำงานกับเราที่บ้าน และรับผิดชอบเรื่องหนี้สินพร้อมการรักษาโรคมะเร็งให้คุณนรศร คุณพ่อคุณแม่ของผมก็ตบปากรับคำอย่างทันที
“มะ...ไม่ได้นะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ครอบครัวของผมต้องแก้ไขเอง อย่าให้ต้องเดือนร้อนกันเลยครับ” สิงห์พูดออกมาแบบนั้น ทำเอาผมใจหล่นวูบ นี่สิงห์ยังไม่เข้าใจสถานะตัวเองอีก
“สิงห์...นายเห็นผมเป็นคนรัก หรือคนในครอบครัวนายสักคนได้ไหม ถ้าได้นายอย่าปฏิเสธเรื่องนี้เลย ผมขอร้อง ให้ผมได้ดูแลครอบครัวนายเถอะ” ผมขอร้องสิงห์ผ่านหน้าคุณแม่ คุณแม่จึงสะกิดให้ผมลุกขึ้นไปสลับที่นั่งคุยกับสิงห์ได้ใกล้ขึ้น
“ผมอยากดูแลคุณไปตลอดชีวิตนะสิงห์ คุณจะยอมรับให้ผมดูแลคุณตลอดไปได้ไหม เรามาช่วยกันดูแลคนของคุณ คนของผม หลานของคุณ ลูกของเรา ต่อไปนี้เราคือครอบครัวเดียวกันแล้วนะ” ผมพยายามว่านล้อมให้สิงห์เข้าใจ ดูท่าทางจะยอมรับเพราะเอาแต่ก้มหน้าน้ำตาไหล แล้วพยักหน้าเบาๆ ผมกลัวสิงห์อายจึงส่งกระดาษทิชชู่ให้สิงห์เช็ดน้ำตาเอง
“เรามาทานข้าวกันต่อเถอะ แล้วก็จะได้รีบจัดการเรื่องต่างๆ กันต่อ” คุณพ่อพูดเสียงดัง ทำให้หลายๆ คนที่ยังนั่งซึ้งกันจนลืมทานอาหารกลับมาพูดคุย ทานอาการกันอีกครั้ง ผมกับสิงห์มองหน้ากัน เรายิ้มให้กันเล็กน้อยก่อนที่จะลงมือทานอาหารเช่นกัน สิงห์เมสร้างความคุ้นเคยด้วยการคีบอาหารส่งให้คุณพ่อคุณแม่ผมคืนบ้าง ระหว่างนั้นก็พูดคุยถามไถ่ชีวิตของสิงห์ พูดคุยกันจนเริ่มสนิท
“พีท...เพื่อนพ่อแนะนำให้คุณนรศรไปเข้าสถานฟื้นฟูรักษาโรคมะเร็ง เพราะอาการลุกลามมากเกินจะทำการรักษาแบบทั่วไปแล้ว คุณนรศรไม่ยอมพักร่างกายเลย อาการจึงหนักขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนพ่อไม่รับปากด้วยว่าคุณนรศรจะกลับมาเป็นปกติหรือไม่” คุณพ่ออธิบายเพื่อผมเดินตามมาเข้าห้องน้ำ เราคุยกันเพียงสองคน เพราะคุณพ่อคงยังไม่กล้าบอกสิงห์
“เรื่องนี้แล้วแต่คุณพ่อเห็นสมควรแล้วกันครับ ส่วนเรื่องหนี้คุณพ่อจัดการให้ผมด้วยนะครับ ไว้ผมจะคุยกับคุณนรศรให้มาทำเอกสารข้อตกลงวันพรุ่งนี้นะครับ เรื่องสิงห์ก็ตามที่ตกลงกันไว้นะครับ ผมขอสิงห์มาเป็นเมียอยู่กับผมที่บ้านนะครับพ่อ อย่างน้อยพลัสก็ยังพาเมียเข้าบ้านได้ ผมก็ขอของผมเหมือนกัน” ผมเอ่ยขอกับพ่ออย่างไม่เกรงกลัวอะไร
“ได้แน่นอนลูก แต่ลูกต้องสัญญากับพ่อก่อนว่าลูกต้องดูแลสิงห์ เอาใจใส่สิงห์ตลอดไปเหมือนที่พลัสมีให้กับน้องหยกเข้าใจไหม” คุณพ่อหันมามองหน้าผมแล้วบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผมจึงรับปากอย่างมั่นใจ เราสองคนจึงกลับมานั่งที่โต๊ะ พลัสกับสิงห์คุยกันเรื่องสวนอย่างออกรส ท่าทางจะชอบเหมือนกันทั้งคู่ อย่างนี้ค่อยสบายใจหน่อยที่ดูเข้ากันได้ดีตั้งแต่เริ่มต้น เห็นแบบนี้ผมก็สบายใจ
“ผมไปจัดการตามที่คุณแม่สั่งให้แล้วนะครับ ตั้งแต่มะรืนนี้เราจะไปเที่ยวกันตามโปรแกรมนี้ครับ ผมจองห้องพักที่เชียงใหม่ไว้ด้วย เราเดินทางด้วยรถตู้ของบริษัททัวร์นะครับ และตั๋วกับแพคเกจมัลดีฟที่คุณแม่ให้เพิ่มผมก็จัดการเสร็จแล้วครับ” พี่บาสชวนคุณแม่คุยหลังจากที่ผมกลับมานั่งได้ไม่นาน
“คุณพ่อคุณแม่จะตามพลัสไปเที่ยวมัลดีฟเหรอครับ” ผมถามแบบไม่ใส่ใจนัก ลงมือทานอาหารที่เหลือต่อ ทุกคนดูสนใจทันทีที่ผมพูดเรื่องนี้ ท่าทางของพลัสกับหยกก็คงยังไม่รู้เรื่องที่จะได้ไปมัลดีฟครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
“ปล่าวจ้ะ แม่ไม่ได้ไป แม่ตั้งใจซื้อแพกเกจไปพักผ่อนที่มัลดีฟให้ตาพลัสกับน้องหยก ว่าจะให้ไปสวีทกันสองคน แต่ตอนนี้แม่เปลี่ยนใจแล้ว จะให้เราพาสิงห์ไปด้วยเห็นตาพลัสบอกว่าสิงห์บอกเราว่าอยากไปทะเลไม่ใช่เหรอ ที่สำคัญแม่ซื้อเผื่อเพื่อนเรากับเพื่อนตาพลัสด้วยจ้ะ” คุณแม่พูดเหมือนภูมิใจที่ได้จัดการเรื่องนี้ให้พวกผม ทำให้ผมอึดอัดแทนพลัส ไม่รู้น้องมันจะอยากไปกันเป็นส่วนตัวหรือเปล่า
“ไปกันเยอะๆ น่าสนุกดีจังเลยครับคุณแม่ อย่างนี้พี่ทองกับอาหนึ่ง พี่โตโต้กับพี่บาสก็ไปด้วยได้สิครับ” น้องหยกออกอาการดีใจจนผมพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าพลัสมันก็ทำหน้าเหมือนผม ท่าทางจะอยากไปกันแค่สองคนอย่างที่ผมคิดเอาไว้จริงๆ แต่ไม่เป็นไร ยังมีโอกาสอีกเยอะ คราวนี้ถือเป็นการไปกระชับสัมพันธ์กันในครอบครัวแทนแล้วกัน
“ผมก็ได้ไปเหรอครับคุณวิมลพรรณ ผมไม่ปฏิเสธนะครับ อยากไปมัลดีฟสักครั้งในชีวิตมานานแล้ว ขอบคุณมากเลยครับ” พี่บาสรีบยกมือไหว้คุณแม่ ท่าทางอยากไปมากจริงๆ จะว่าไปเที่ยวคราวนี้คงจะสนุกอยู่หรอก ไปกันเป็นคู่ๆ แบบนี้ มีแต่ชายล้วนที่เป็นเกย์ทั้งแก๊ง ตัวผมเองก็คงถือว่าเป็นเกย์เต็มตัวแล้วแน่ๆ
“คุณมล ผมอยากเห็นหน้าหลานอีกจัง เราซื้อขนมกับของฝากไปให้คุณหมอกับพยาบาลด้วยดีไหม หน้าตายังกับลูกเราตอนแรกเกิดเลย ดีใจจังเลยมีหลานแฝดให้อุ้มนะคุณ” คุณพ่อชวนคุณแม่เสียงดัง เหมือนกำลังเห่อหลานชาย ผมเองก็อยากเห็นหน้าลูกจึงขอตามไปด้วย ส่วนคนอื่นๆ ก็อยากไปดูด้วยเหมือนกัน แต่ต้องสลับกันเข้าไปยืนดู เพราะทางโรงพยาบาลกลัวพวกเราจะส่งเสียงรบกวนเด็กๆ
“พีทครับครอบครัวคุณน่ารักจัง ผมดีใจนะที่เรื่องลงเอยแบบนี้ ผมเอ่อ...ผมว่า...คือผม...อยากบอกว่าผม...คุณครับ” สิงห์คุยกับผมตะกุกตะกัก ผมไม่แน่ใจว่าสิงห์พูดคำสุดท้ายว่ารักผมหรือเปล่า เพราะอยู่ๆ ก็สิงห์ก็พูดเสียงเบา เราคุยกันสองคนระหว่างที่ผมขับรถที่เช่าเอาไว้กลับไปที่โรงพยาบาล คนอื่นๆ ไปด้วยรถตู้ที่เช่าไว้
“ว่าอะไรนะ ตัวออกจะใหญ่พูดอะไรให้มันชัดเจนสิครับ” ผมยื่นหน้าไปถามสิงห์ที่นั่งหันหน้าไปมองกระจกข้างประตู เหมือนเขินอะไรผมสักอย่าง จนผมต้องถามย้ำอีกครั้ง พูดได้เท่านั้นก็ต้องตกใจเกือบหักพวงมาลัยเสียหลัก เพราะสิงห์ไม่ตอบคำถามผม แต่หันหน้ามาหอมแก้มผมอย่างรวดเร็วจนต้องสะดุ้ง
“หึหึ...ผมก็รักนายสิงห์น้อย” ผมขำกับอาการของคนรักที่คงจะเขินเวลาบอกรักผม จึงพูดบอกรักตอบไปด้วย สิงห์จึงหันมามองหน้าผมแล้วยื่นมือมากุมมือผมข้างที่ว่างจากการจับพวงมาลัยรถ เราสองคนยิ้มให้กัน นั่งจับมือกันไปจนถึงโรงพยาบาล
-
สิงห์เป็นคนที่ใสมากจริงๆ เหมือนผ้าขาว ที่กำลังโดนพีทจับย้อมสี 5555
อ่านเรื่องนี้ทีไร ยิ้มได้ทุกที มีความสุขอะ :impress2:
-
^
^
^
สีไรจ๊ะ ''สีแดง'' อ๊ะป่าว :z1:
-
ระดับนี้คง สีรุ้ง เลยหละ จัดหนักจัดเต็ม 555 :laugh:
-
หวานมากถึงมากที่สุด พี่พลัสกินแห้ว กะจะไปกับพี่หยก2คนอ่ะดิ
-
คู่นี้รักกันจัง พี่พลัสกินแห้ว
-
หวานอ่ะ ดีใจจัง ทุกอย่างกำลังไปได้ดี
-
:กอด1: :L1: love love คุณพ่อ-คุณแม่ พีท ที่ใจดีและให้ความช่วยเหลือกับครอบครัวสิงห์ โดยเฉพาะคุณแม่น่ารักจัง มีให้ package ไปมัลดีฟ กัน 4 คู่ ลั้นล้ามาก ตอนแรกแอบไม่ชอบใจโตโต้ที่ไปพูดจาหัวเราะขำความซื่อของสิงห์ แต่ดีว่าสิงห์เป็นคนไม่คิดอะไรมาก (555 คนอ่านดันคิดมากซะเอง)
+1 ให้กับคุณพ่อ-คุณแม่พีท-พลัส
-
น่ารักทั้งคู่เลย พี่พลัสเลยกินแห้ว
-
สิงห์เป็นคนที่ใสมากจริงๆ เหมือนผ้าขาว ที่กำลังโดนพีทจับย้อมสี 5555
อ่านเรื่องนี้ทีไร ยิ้มได้ทุกที มีความสุขอะ :impress2:
^
^
^
สีม่วงค่า
สิงห์ทั้งน่าสงสาร น่าเอ็นดู
อยากเห็นเวลาสิงห์โกรธและงอนพีทจัง
-
ชอบพ่อกับแม่พลัสพีทอ่า
เข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็น~ อิอิ
สิงห์น่่ารักอ่ะ คิดถึงคู่พลัสหยกแล้ว >///<
-
สิงห์น้อยน่ารักที่สุดเลยยยยยยย :-[ :-[
-
สิงห์น้อยแสนใสซื่อ น่ารักจริงๆ
-
สิงห์แมนมากยอมรับผิดเรื่องที่เกิดขึ้นซะเอง
น่ารักสุดๆไปเลย
-
สิงห์น่ารักมากมาก o13
:กอด1: :L2:
-
ดีใจจังพีทจะได้มีความสุขเหมือนกับพลัสบ้าง :impress2:
-
:-[นุ้งสิงห์น้อยเค้าถูกย้อมเป็นสีม่วงแล้ว :กอด1:
-
สิงห์ น่ารักอ่ะ
-
ลงเอยแบบสวีทหวานกันหมดทุกคู่
-
สิงห์น้อยน่ารักจังอ่ะ ใส ซื่อจัง อยากบอกว่าตอนนี้หวานมาก ๆ ๆ เลย o13 o13 o13
-
อื๊อ....น่าร้าก รอมัลดีฟ...หุหุหุ
-
รออ่านตอนหนุ่มๆไปมัลดิฟ
ทะเลจะเดือดหรือจะหวานแค่ไหน :oo1:
-
สิงห์น่ารักมาก
-
นิสัยกับลักษณะท่าทางภายนอกของสิงห์นี่ ไม่เข้ากันเล๊ยยย
แต่ก็น่ารักดี ซื่อ มากมายย มีอะไรก็แสดงออกตรงๆ ใครเห็นใครก็รักใครก็เอ็นดู ^^
คิดไปคิดมา จู่ก็คิดว่า พลัสกับสิงห์ เหมือนจะคุยภาษาเดียวกัน ประมาณว่าเคยใช้ชีวิตลำบากเหมือนกัน
พื้นเพชีวิตบ้านๆเหมือนกัน หึหึ มันน่าเอาคืนนะพี่พลัสว่ามั้ย
เมื่อก่อนพี่พีทยังมาแกล้งตีสนิทจะรีบน้องหยกเลยอ่ะ
ถ้าให้ดีพี่พลัสควรจะแกล้งจีบสิงห์แกล้งพี่พีทสักหน่อยก็ดีนะ กร๊ากกก แบบว่าคนอ่านนี่จิ้นไปเรื่อยเปื่อย ฮ่าฮ่า
ครอบครัวสุขสันต์ ไปเที่ยวมัลดีฟกันด้วยยย งี้ก็เป็นแก๊งหนุ่มหล่อกันหมดเลยสิเนี่ย อร๊ายยย
บรรยากาศสถานที่เป็นใจ แสดงความรักกันได้เต็มที่เลยสิเนี่ย ไม่ต้องสนใจสายตาด้วยไม่ใช่เมืองไทย หุหุ >///<
รออ่านตอนต่อไปค่าาา
:กอด1:
-
ไม่อยากให้จบเลย
จบจากเรื่องนี้ ขอเรื่องใหม่ ต่อ ได้ไหม คุณหมอสุดหล่อ :impress2:
-
สิงห์น่ารักมากๆ ซื่อเหมือนพลัส
เด็กชาวสวนเหมือนกันอีก....
ทุกอย่างราบรื่น...อยากเห็นสิงห์เกเรกับพี่พีท
อยากรู้ว่าจะขนาดไหน...แต่รักเขาส่ะขนาดนี้
อะไรๆ ก็ออกหน้ารับไว้เองหมด...แมนจริงๆ
+ 1 ให้คุณพ่อคุณแม่ที่แสนดีค่ะ
-
ช่วงนี้มีแต่คนหลงสิงห์น้อย :laugh: :laugh:
-
สิงห์น้อยน่ารักมาก ใสๆ :m3:
รอตอนมัลดิฟเดือดด้วยคน :m5: คร้าบบบบบ :duck1:
-
อย่าพึ่งจบนะครับ ขอตอนพิเศษหลายๆ ตอนนะครับ นานๆ จะได้เจอเรื่องที่น่ารักแบบนี้
-
ทะเลมัลดีฟคงหวานมากแน่ๆ
อยากเห็นพี่พลัสกับน้องหยก outdoor :haun4:
:z1:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งหลงรักสิงห์
สิงห์บริสุทธิ์มาก ก
ไปทะเลแบบครบทุกคู่ ตอนหน้าคงสนุกแน่ๆ
-
เที่ยวคราวนี้คงจะสนุกอยู่หรอก ไปกันเป็นคู่ๆ แบบนี้ มีแต่ชายล้วนที่เป็นเกย์ทั้งแก๊ง ตัวผมเองก็คงถือว่าเป็นเกย์เต็มตัวแล้วแน่ๆ o13 o13 o13
บ๊ะ เป็นทริปที่น่าไปสอดส่องมากนะ
แต่ว่า ต้องไปทำงานตั้งสองอาทิตย์ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะหาที่อ่านได้มั๊ยเนี่ย
:z3: :z3: :z3:
พี่หมอ รวมเล่มโลดเจ้าค่ะ ที่สมัครเข้าเล้ามาก็เพราะเรื่องของพี่นี่แหละ เพราะงั้น
รวม เล่ม โลดดดดดดดดดดดดดดดด
:z2: :z2: :z2:
-
น่ารักจังคู่นี้มาแรงหวานแซงหน้าพลัสหยกอีกนะเนี้ยะ อิอิ
:3123: กดเป็ดให้คู่รักทุกคู่ กดบวกคนเขียนค่า
-
สิงห์น่ารักจริงๆเลย คุณพ่อคุณแม่ก็ในดี๊ใจดี
กด +1 และกดเป็ดเหลืองสำหรับครอบครัวสุขสันต์จ้า
-
ฮ่าๆตอนที่สิงห์สารภาพกะพ่อแม่พีชจัง
ซื่อน่ารักได้ใจม๊ากกก อะไรจะหวานแซงน้องอย่างนี้
ปอลิง ตีพิมพ์เรื่องนี้เถอะค่าา แถมตอนพิเศษด้วยนะค่ะ รออ่าน(และรอเป็นเจ้าของ ถ้าตีพิมพ์)
-
สิงห์น่ารักอะ เข้าใจอะไรได้ง่ายมาก
เเค่ใช้ความเข้ากันเเค่นั้น :กอด1: :กอด1:
แต่แอบชอบตอนสิงห์เจอพลัสแล้วคิดว่าเป็นผีอะ
พุดภาษาเหนือ น่ารัก ตลกๆดี
-
กำลังจะ 90,000 แล้ว คนอ่านเยอะแบบนี้ คนแต่งก็ดีใจ ^_^ หากมีแฟนๆ ติดตามกันมากมายขนาดนี้จะได้มีกำลังใจเขียนตอนพิเศษหนุกๆ เพิ่มให้ ดีไหมครับ? ^_^
-
พี่พลัสถึงเวลาล้างแค้นแล้ว
-
ผู้ชายดีดี ผู้ชายดีดี เป็นเกย์หมดแล้ว..555 :z2: :z2: :z2:
-
:เฮ้อ:อิจฉาสิงห์อ่ะ :z3:
-
สิงห์น้อยเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวอบอุ่นแล้ว
:L2: :L2:
:กอด1:
-
มารออ่านตอนมัลดีฟหวานทะเลเดือด บรรยากาศแบบนี้ขอ NC คู่ละตอนก็ยังดีครับ
-
พี่สิงห์ซื่อๆ น่ารักดี
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 93 “กรหยก”
ยังมีเสียงเพลงที่ทำให้ใจสดใส ดวงดาวมากมายที่ให้เราดูเต็มฟ้า ฉันมีความสุข มีลมพัดเย็นมาเป็นเพื่อนคลายเหงา มีวันของเราเพียงเราที่ผูกพัน ฉันมีความสุข มีฉันและเธอ ก็คงเพียงพอต่อใจ เธอมาอยู่ใกล้ฉัน แค่ใจเราอยู่ใกล้กัน เมื่อไหร่ที่คิดที่ฝันถึงสิ่งใด ฝันนั้นมีเธออยู่ ได้บอกให้รู้ว่าฉันนั้นสุขใจ เพราะเธอนั้นมีความหมาย มีค่าให้ใจฉันรักเธอ ยังมีถ้อยคำให้จำและยังซึ้งใจ ลืมความทุกข์ดวงใจอุ่นในความรัก ฉันมีความสุข ไม่เคยต้องการ สิ่งใดมากไปกว่านี้ แค่เธอมาอยู่ใกล้ฉัน แค่ใจมาอยู่ใกล้กัน เมื่อไหร่ที่คิดที่ฝันถึงสิ่งใด ฝันนั้นมีเธออยู่ ได้บอกให้รู้ว่าฉันนั้นสุขใจ เพราะเธอนั้นมีความหมาย มีค่าให้ใจฉันรักเธอ
ช่วงสัปดาห์นี้เป็นช่วงที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต ลังจากได้ไปเที่ยวกับครอบครัวพี่พลัสที่เชียงรายกับเชียงใหม่แล้ว เรายังมีสมาชิกใหม่มาเพิ่มขึ้นถึงสามคน ทั้งพี่สิงห์ และน้องพีช น้องพอร์ช พอกลับมากรุงเทพได้คืนเดียวก็ต้องบินไปเที่ยวมัลดีฟกันอีก ผมช่างโชคดีเหลือเกินที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกของครอบครัวพี่พลัส
พวกเรานั่งสายการบินตรงจากกรุงเทพมาถึงมัลดีฟในเวลากลาคืน ทุกคนค่อนข้างเพลียจากการเดินทาง โดยเฉพาะพี่สิงห์ที่อาการหนักกว่าเพื่อน ท่าทางจะไม่เคยขึ้นเครื่องบินมาก่อนในชีวิต อาเจียนได้ทุกครั้งที่ขึ้นเครื่องต้องเดือดร้อนถึงพี่พีทที่คอยดูแลอย่างใกล้ชิดอยู่ตลอดเวลา โชคดีที่พวกเราได้นั่งชั้นบิสิเนสจึงค่อนข้างสบายตัว พอมาถึงสนามบินพี่พีทก็แทบจะอุ้มพี่สิงห์ขึ้นเรือมายังเกาะ พวกเรารีบเข้านอนกันทันที เนื่องจากเพลียจากการเดินทางมาจากเชียงใหม่เมื่อคืน วันนี้ยังต้องเดินทางมามัลดีฟกันอีก
ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าก็ไม่เห็นพี่พลัสแล้ว จึงรีบอาบน้ำเปลียนเสื้อผ้าเดินออกมาจากบ้านพักที่แยกเป็นหลังตั้งอยู่กลางทะเล เชื่อมต่อทางเดินด้วยสะพานไม้ ผมมองออกไปด้านนอกก็เห็นพี่พลัส พี่ทอง พี่โตโต้ และพี่บาสกำลังว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางทะเลใสสีฟ้าสวย แสงแดดจ้าในช่วงสายของวันไม่ได้ทำให้ทุกคนวิตกกังวลเรื่องที่ผิวอาจจะดำคล้ำลงแต่อย่างใด เพราะแสงอาทิตย์ที่สาดส่องกระทบน้ำทะเลสีครามก่อให้เกิดแสงแวววาวระยิบระยับจับตายิ่งนัก
ผมยืนพิงราวระเบียงจากสะพานไม้มองดูคนรักกำลังแหวกว่ายทะเลท่ามกลางหมู่ปลาตัวเล็กสีสันสวยงาม มองลงไปเบื้องล่างก็เห็นปะการังน้ำตื้นหลากสีสดใส ผมมองดูเพลินจนไม่ทราบว่าพี่พลัสขึ้นมาจากทะเลตั้งแต่เมื่อไร พี่พลัสใส่กางเกงขาสั้นพอดีตัวโชว์หุ่นหนาล่ำ กล้ามเป็นมัดได้รูปยืนยิ้มอยู่ข้างๆ แม้จะเห็นมาหลายครั้งแต่ก็ยังดูตื่นตาน่ามองอยู่เสมอ
“ใส่หมวกด้วยสิครับที่รัก แดดมันร้อน ผิวหยกบางออกอย่างนี้เดี๋ยวได้หน้าไหม้พอดี” พี่พลัสเข้าไปในห้องหยิบหมวกสานใบใหญ่มาสวมให้บนศีรษะผม ผมสวมใส่แค่เสื้อยืดสีเขียวอ่อนกับกางเกงยีนส์สามส่วนเท่านั้น แดดแรงมากจนพี่พลัสต้องลุกมาใช้ร่างกายสูงใหญ่ของตนเองยืนบังแดดให้
“หิวไหมครับ พี่ลองปลุกหยกแล้วเห็นเราหลับสนิทก็เลยออกมาเล่นน้ำกับคนอื่น ทุกคนยังไม่ทานข้าวเช้ากันเลย ไปทานข้าวเลยดีไหม” พีพลัสถามพลางเดินไปหยิบเสื้อยืนที่พาดอยู่ตรงราวสะพานมาสะบัดใส่ด้วยท่าทางทะมัดมะแมง เราจูงมือกันเดินไปยังห้องอาหาร ที่นี่จัดแบบบุปเฟ่ห์จึงเลือกตักอาหารมานั่งทานกันสองคน คนอื่นๆ ก็ทยอยตามกันมาที่ห้องอาหาร เราสองคนจึงย้ายโต๊ะไปนั่งรวมกันที่โต๊ะใหญ่
“พี่สิงห์เป็นยังไงบ้างครับ สบายดีขึ้นหรือยัง” ผมถามด้วยความเป็นห่วงพี่สะใภ้ พี่สิงห์พยักหน้ารับพลางส่งยิ้มหวานมาให้ ดูท่าทางจะอารมณ์ดีขึ้นมากกว่าตอนเดินทางมาที่เกาะเมื่อวานนี้มาก พวกเราคุยกันอย่างสนุกสนาน ทริปนี้มีเพื่อนมาเยอะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
“ผมยังไม่ได้เล่นน้ำเลย มีใครอยากเล่นน้ำกับผมไหมครับ ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเห็นทะเลครั้งแรกในชีวิตนี่ล่ะครับ” พี่สิงห์พูดทั้งที่ยังมีอาหารเช้าอยู่เต็มปาก
“พอเลย กินอาหารเช้าเสร็จแล้วไปนอนพักต่อจะดีกว่า คนอื่นตื่นมาเล่นน้ำกันแต่เช้ากันหมดแล้ว สายแบบนี้แดดแรงเกินไป นายเพิ่งหายไข้มาด้วย ค่อนออกมาเล่นตอนเย็นๆ ก็ได้” พี่พีทดุพี่สิงห์จนคนพูดคอตก ท่าทางผิดหวังมากที่ยังไม่ได้ลงน้ำทะเลในตอนนี้
“ถ้านอนมาพอแล้วก็พาสิงห์ไปเดินเล่นรอบๆ เกาะก็ได้นี่พีท ฝั่งโน้นมีที่นั่งยื่นออกไปในทะเล วิวสวยน้ำใส มีต้นมะพร้าวช่วยบังแดดเยอะด้วย” อาหนึ่งเสนอให้ ท่าทางพี่พีทกับพี่สิงห์ดูจะเห็นดีด้วย แต่พวกเราคงจะคิดเหมือนกันว่ายังไม่อยากไปขัดคอคู่แต่งงานใหม่ จึงมองหน้าอย่างรู้กันว่าไม่ควรตามไปรบกวน
“พลัส...มึงมีโอกาสทำฝันให้เป็นจริงแล้วนะ ที่นี่โคตรส่วนตัวเลย คนน้อย แล้วก็เงียบมาก กลางคืนก็ไม่มีใครออกมาเดินเพ่นพ่านเลยกูรับรอง เมื่อคืนกูแอบเห็นมึงไปสำรวจสถานที่มาแล้วด้วยนี่” พี่ทองพูดกับพี่พลัสเท่านั้น คนรักของผมก็สำลักไข่ดาวพรวดออกมา ทำให้ผมต้องรีบส่งน้ำให้ดื่ม และช่วยเช็ดปากจนสะอาด
“มีอะไรกันเหรอครับ” อดถามไม่ได้ด้วยความสงสัย ท่าทางทุกคนดูเหมือนจะรู้ทันกันหมด มีแต่ผมที่กำลังงงอยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดูทุกคนจะอั้นขำกันไม่ให้ออกเสียงจนหน้าดำหน้าแดง พี่สิงห์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกับผมจึงได้แต่มองหน้าคนอื่นไปมา
“ไม่มีอะไรหรอกครับหยก พี่แค่...อยากไปเดินดูทะเลตอนกลางคืนกับหยก พี่จะชวนไปนอนดูดาวเท่านั้นล่ะครับ ไม่มีอะไร” พี่พลัสอธิบายตะกุกตะกักจนผมเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล สักพักพี่สิงห์ก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ท่าทางเหมือนอยากจะถ่ายหนัก
“สิงห์ไปถูกไหม...รีบกลับมานะ คาบสมุทรที่ไหนจะมีดาวให้ดูตอนกลางคืนกัน เข้าใจภูมิศาสตร์ผิดไปแล้วน้องรัก หาข้ออ้างอย่างอื่นเถอะ” พี่พีททำท่าจะลุกตามพี่สิงห์ไป แต่พอเจ้าตัวบอกไม่เป็นไรจึงนั่งลงเหมือนเดิม แล้วหันมาพูดกับพี่พลัสที่หน้าแดงขึ้นมาทันที แต่ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดีกว่าจะอายทำไมกัน
“เออ...ไม่ดงไม่ดูแล้วดาว พี่จะชวนหยกไปเล่นน้ำทะเลตอนกลางคืนที่นี่เท่านั้นล่ะ พอใจหรือยังไอ้เพื่อนเวร ไอ้พี่ชายทรยศ” พี่พลัสพูดออกมาเสียงดังเหมือนไม่พอใจมาก ทำให้ผมเข้าใจทันที จำได้ว่าพี่พลัสเคยโดนพี่ทองแซวเรื่องอยากมีอะไรกับแฟนในทะเลสักครั้งในชีวิต พอเข้าใจได้ผมก็ร้อนวูบวาบขึ้นมาตามใบหน้าทันที จนต้องขอตัวออกไปล้างหน้าในห้องน้ำเพราะอายทุกคนที่รู้ทันกันหมด
“ไอ้...มึงจะพูดออกมาทำไมวะไอ้ทอง เห็นไหมหยกอายกูแล้ว ถ้าคืนนี้กูอดกูจะยุให้อาหนึ่งมีชู้ที่นี่เลยคอยดู” ได้ยินเสียงพี่พลัสโวยวายตามหลังมาก็ยิ่งอาย ล้างหน้าอยู่ได้ไม่นานก็เดินออกมาเห็นพี่สิงห์ยืนถ่ายรูปอยู่กับสาวญี่ปุ่นสองคน และดูท่าทางจะสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมจึงเข้าไปช่วย
“พี่สิงห์ครับ คนญี่ปุ่นสองคนนี้อยากถ่ายรูปกับพี่สิงห์ต่างหากล่ะครับ ไม่ใช่อยากให้พี่สิงห์ถ่ายรูปให้” ผมอธิบายกันให้เข้าใจ เพราะพี่สิงห์ดันเข้าใจว่าสองคนนี้อยากให้ช่วยถ่ายรูปให้ ท่าทางสาวๆ จะปลื้มพี่สิงห์กันไม่น้อย ยืนบิดตัวเขินกันไปมาจนผมต้องรีบอาสาถ่ายรูปให้พี่สิงห์จะได้ไปทำธุระในส้วมเสียที
“อะ...อ๋อ...เอ่อ แล้วจะถ่ายรูปพี่ไปทำไมล่ะ บอกให้หน่อยสิว่าพี่อาย” ผมไม่อยากอธิบายมาก จึงจับตัวให้พี่สิงห์ยืนข้างๆ สาวๆ แล้วรีบกดชัตเตอร์ส่งให้ ท่าทางสาวญี่ปุ่นจะดีใจมากที่ได้รูปคู่กับพี่สิงห์ รีบขอบคุณเป็นการใหญ่ โค้งคำนับแทบจะเป็นสิบรอบแล้วโบกมือลาจากไปอย่างมีความสุข
“ท่าทางพี่สิงห์จะฮอตมากนะครับ สาวๆ ชอบพี่กันขนาดนี้ เอ่อ...พี่ไม่ปวดท้องแล้วเหรอ” ผมแกล้งแซวได้เท่านั้นพี่สิงห์ก็เกาหัวแก้เขิน แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป พอผมเดินกลับไปที่โต๊ะอาหาร ทุกคนก็ทานกันอิ่มแล้วจึงนั่งคุยกันอย่างเคร่งเครียด ผมฟังได้ความว่าอาหนึ่งโดนตัดออกจากกองมรดก เพราะคุณแม่อาหนึ่งท่านทราบว่ามาติดพันกับผู้ชาย แต่ดูอาหนึ่งจะไม่ได้สนใจเท่าไร
“ถึงยังไงสมบัติอาก็ต้องยกให้ไอ้เจมันอยู่ดีล่ะครับ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ตอนนี้ก็แค่ตกงานให้เมียหาเลี้ยงไปก่อน” อาหนึ่งพูดอย่างอารมณ์ดี ทำเอาพี่ทองเขินจนหน้าแดง คนอื่นพลอยหัวเราะร่วนกันไปด้วย
“เราไปพักกันก่อนไหมครับ แดดยังแรงจัดอยู่เลยค่อยออกมาทานอาหารเที่ยง แล้วหากิจกรรมย่อยอาหารกันตอนบ่าย ที่นี่มีของเล่นทางน้ำให้เล่นสนุกตั้งหลายอย่างนะครับ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปดำน้ำดูปะการังกัน” พี่บาสบอกพวกเราทุกคน ไม่มีใครขัดจึงลุกจากโต๊ะอาหารเดินกลับห้องกัน
“ผมว่ามาเที่ยวที่นี่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ ไม่ต้องมีใครสนใจใคร เอาไว้เราไปเที่ยวต่างประเทศกันสองคนบ้างดีไหมครับพี่พลัส” ผมถามคนรักระหว่างที่เราเดินจูงมือกันกลับที่พัก พี่พลัสไม่ตอบได้แต่ยิ้มพร้อมกับดึงมือผมขึ้นไปประทับจูบเบาๆ ลงบนหลังมือของผมพลางจูงมือเปลี่ยนทางเดินไปที่ริมหาดใกล้ที่พัก
ชายหาดที่เงียบสงบ หาดทรายขาวสีนวลสะอาดตาเป็นแนวยาว กลางแสงอาทิตย์ส่องสว่างจ้าแต่มีลมพัดเย็นสบาย ต้นมะพร้าวโอนเอนตามแรงลม ส่งเสียงตามแรงลมทะเลที่พัดขึ้นบก เสียงคลื่นซัดชายหาด เป็นระยะๆ ช่างเป็นบทเพลงแห่งธรรมชาติที่แสนจะโรแมนติกที่สุด พี่พลัสเอนตัวลงที่เก้าอี้ชายหาดสีขาวบุด้วยผ้านวมสีแดงสด แล้วดึงผมให้ลงไปนอนก่ายทับบนอกหนาของตัวเอง รู้สึกอบอุ่นจนมีความสุขมากมาย
เวลาผ่านไปเท่าไรไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมนตอนนี้กำลังมีค่าเหลือเกิน เราสองคนกอดกระชับซึมซับความรู้สึกนี้เอาไว้จนเต็มหัวใจ เราหลับกันไปในอ้อมกอดจนถึงเวลาใกล้เที่ยง มาที่นี่ดีไปอย่าง มีแต่กินกับนอน แทบไม่ต้องทำอะไรกันเลยนอกจากนั้น
“มาเที่ยวทะเลที่นี่แล้วมีความสุขไหมครับ” ผมเอ่ยปากชวนคนรักคุย ระหว่างที่เรานอนกอดก่ายกันและกันใต้ร่มเงาต้นมะพร้าว ฝ่ามือของผมลูบไล้ไปทั่วลำแขนหนาแข็งแรงที่โอบกระชับกอดตัวผมอยู่ทั้งสองข้าง
“จะไปอยู่ที่ไหนพี่ก็มีความสุขทั้งนั้นล่ะครับ ถ้ามีน้องหยกอยู่ด้วย” พี่พลัสตอบเสียงเรียบ แต่คำตอบเรียบๆ หวานๆ แบบนี้ทำให้ใจคนฟังเคลิ้มล่องลอยเหมือนติดปีกบินไปไกลแสนไกล ช่างเป็นคนรักที่แสนอบอุ่นอะไรขนาดนี้ ผมอยากบอกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ผมได้มีวันนี้
“หยกรักพี่พลัสครับ” ผมบอกออกไปเบาๆ หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขอยู่ในอ้อมกอดของคนรัก รับรู้ได้ถึงอาการตอบสนองจากเสียงของหัวใจพี่พลัส ตรงที่ใบหูของผมแนบฟังอยู่กลางอกของคนรัก ผมนอนสูดกลิ่นกายความเป็นชายที่หอมสดชื่นของพี่พลัสเข้าไปเต็มปอด
“พี่ก็รักหยก รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันจนวันนี้ พี่เคยฝันถึงช่วงวันเวลาที่เรายังเป็นเด็ก พี่คิดว่าพี่หลงรักเด็กน้อยคนนี้ตั้งแต่ตอนนั้น ไม่นึกว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง และกลับมารักกันเหมือนเดิมได้อีก หยกทำให้พี่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆ กันเลยรู้ไหมครับ พี่รักหยกมาตลอด และจะรักแค่หยกคนเดียวตลอดไป” พี่พลัสพูดพลางก้มหน้าจรดริมฝีปากลงบนศีรษะของผม
“หยกจะรักพี่พลัสคนเดียว และรักตลอดไปเช่นกันนะครับ” ผมบอกออกไปจากใจจริง พี่พลัสดันร่างผมให้ลุกขึ้นพร้อมกับดึงสร้อยทองที่ห้อยจี้รูปครึ่งหัวใจออกมา ผมเพิ่งสังเกตว่าพี่พลัสเองสวมสร้อยทองสองเส้น และตรงจี้มันมีอีกครึ่งของหัวใจประกบติดกันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ พอพี่พลัสเอาออกมาจากคอได้ก็สวมลงบนคอของผมแทน
“นี่เป็นครึ่งหนึ่งของหัวใจที่คุณพ่อกับคุณแม่มอบเอาไว้ให้พี่ตั้งแต่เกิด พี่ขอมอบมันให้น้องหยกของพี่แทนนะครับ อีกครึ่งหนึ่งเป็นชื่อของหยกที่พี่จะสวมเอาไว้เอง พี่ให้แทนแหวนหยกที่น้องหยกสวมเอาไว้ เพราะเดิมทีพี่คิดไปเองว่ามันเป็นจี้หยกของคุณตาพี่ก็เลยเอาไปทำเป็นหัวแหวน แต่จริงๆ แล้วมันคือของๆ หยกตั้งแต่แรก ถือว่าพี่คืนจี้หยกหยกเม็ดนี้ให้ และขอฝากหัวใจของตัวเองเอาไว้กับหยกด้วยนะครับ” พี่พลัสพูดจบก็ดึงใบหน้าผมไปประทับริมฝีปากจูบผมอย่างเร่าร้อนโดยไม่รอคำตอบ
“หยกจะดูแลรักษามันไว้อย่างดีเลยครับ และจะดูแลรักษาหัวใจของคนให้จี้ทองคำอันนี้ให้ดีเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นพี่พลัสครับ หยกขอสวมแหวนจี้หยกวงนี้ให้พี่นะครับ ถือว่าหยกฝากหัวใจหยกที่พ่อแม่มอบเอาไว้ให้ ไว้ที่พี่แทนจะได้ไหมครับ” ผมพูดจบพี่พลัสก็ยื่นมือมาให้ผม จึงถอดแหวนที่สวมอยู่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง ออกมาสวมที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของพี่พลัสแทน
“มีคนเคยบอกว่าถ้าอยากให้โชคดีเรื่องความรัก ต้องสวมแหวนที่นิ้วก้อยข้างซ้าย แต่เพราะเราสองคนโชคดีเรื่องความรักที่มาเจอกัน หยกขอไม่เปลี่ยนขนาดแหวนแต่สวมที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของพี่พลัสแทนนะครับ” ผมเล่าให้คนรักฟังถึงความรู้เรื่องโชคลางเกี่ยวกับการสวมแหวนที่เคยได้ยินมา
“ต่อให้ใครจะมาบอกพี่ว่าต้องทำอะไรยังไงเพื่อให้โชคดีเรื่องความรักก็ตาม พี่คิดว่าพี่โชคดีเรื่องความรักมากที่สุดในโลกตั้งแต่เจอกับหยกแล้วล่ะครับ ไม่จำเป็นต้องมีตัวช่วยอย่างอื่นเลยด้วยซ้ำ” พี่พลัสพูดขำๆ ออกมา แถมยังจับมือผมที่เพิ่งสวมแหวนมากุมเอาไว้จนแน่นอีก
“หยกก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลก ที่มีคนรักแบบพี่พลัส ถ้าใครถามหยกว่ามีความสุขที่สุดตอนไหน หยกจะบอกว่าตอนที่รู้สึกว่าตัวเองได้รักพี่ นั่นคือช่วงเวลาที่หยกมีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยครับ” ผมบอกคนรักด้วยแววตาเป็นประกาย เราสองคนยิ้มให้กันอย่างหวานซึ้ง
พี่พลัสลุกขึ้นมายืนตรงด้านข้างเก้าอี้นอนชายหาด ดึงร่างรวบตัวผมเข้าไปปะทะอกกว้าง วงแขนหนาที่กอดกระชับร่างผมช่างแข็งแรงเหลือเกิน ร่างพี่พลัสสูงจนผมต้องเขย่งปลายเท้ายื่นใบหน้าประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม พี่พลัสใช้ลิ้นควานเข้าไปในโพรงปากนุ่มของผม ลิ้นของเราสองคนพันเกี่ยวกันไปมาอย่างหยอกล้อ ริมฝีปากกระชับจูบดูดซับความหวานจากการจูบ และผลัดกันดูดปลายลิ้นของฝ่ายตรงข้ามเข้ามาในปากของตัวเองบ้าง
ก่อนที่ทุกอย่างจะส่งผลให้อารมณ์ปรารถนาของสองเราปะทุคุกรุ่นมากไปกว่านี้ เราสองกอดผละออกจากกันช้าๆ มองตาประสานกันอย่างลึกซึ้งกินใจ ซึมซับคำพูดหวานๆ ที่มอบให้แก่กันเมื่อครู่จดจำเอาไว้ในใจ จากนนั้นก็ชักชวนจูงมือกันเดินไปหาคนอื่นๆ ยังห้องอาหาร
-
:-[ทะเลน้ำเชื่อม
-
ไม่ไหวและจร้า
สงสัยตอนหน้าจัดหนักแน่
-
ทะเลหวานแล้ว
-
โอ้ ทะเลแสนงาน ฟ้าสีคราสดใส
หวานไปแล้ว ไม่ไหวๆ :z3:
-
โอ๊ะ !!!!!!!!!
น้ำทะเลเค็มอยู่ดีๆ กลายเป็นทะเลหวานซะงั้ล ล เรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่ #มายังไง :really2:
-
สี่คู่ชู้ชื่น :L1:
พลัสจะได้ทำตามความฝันไหมหนอ :z1:
ฮาสิงห์ เขินแล้วเข้าห้องน้ำตลอด 555
คุณพ่อคุณแม่ใจดีมากๆ รักลูก เข้าใจลูกทุกอย่าง แถมยังซื้อทริปให้มาเที่ยวกันอีกแน่ะ
-
ทะเลตอนกลางคืน
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
:-[ :-[ :-[
-
ทะเลหวาน จริงด้วย...รอฉากดูดาว...55555
-
ดีใจกับทุกคนในเรื่อง
ในที่สุดก็มีความสุขกันทุกคนเลย
:z2:
-
อ๊าคคคคคคคคค :z3:
ไปต่างจังหวัดมา 3 วัน เรื่องนี้ใกล้จะจบซะแระ แงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
ก้อเลยอ่านทีเดียว 7 ตอนรวด
คือแบบว่า พีทสู้ดยอดมากอ่ะ เลือดดิช้านจะหมดตัวแล้ว :m25:
ส่วนตอนที่ 93 ทะเลหวานปนหื่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า :haun4:
-
ปลาตายหมด เพราะเกลือกลายเป็นน้ำตาล
พี่พีทดุจริง ดูแลสิงห์ยังกับลูกอีกคน
-
:-[ ต๊าย ตาย ทะเลที่มัลดีฟ ท่าจะเชื่อมน่ะ
รอฉากในทะเลน่ะ พี่พลัสสู้ๆ กร๊ากกกกกกกกกกก :haun4: :laugh:
-
พี่สิงห์น่ารักตลอด โชคดีนะที่พีพีทไม่มาเห็นสาวญี่ปุ่นขอถ่ายรูปด้วย ไม่งั้นมีหวัง พี่สิงห์ได้ป่วยต่ออีกแน่
รอฉากทะเลหวาน หื่น ของทุกคู่ เริ่มที่คู่เอก พลัส-น้องหยกก่อนเลย พลัสจะได้ทำตามความฝันหรือเปล่าหนอ เอาใจช่วย
แต่ตอนนี้อยากเห็นคู่โตโต้-พี่บาส มากที่สุด ว่าจะเรียกเลือดได้เหมือนคู่อื่นหรือเปล่า
:pig4: :L1: คนเขียนมากค่ะ
-
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าทะเลที่มัลดีฟมันหวาน อาหนึ่งแมนมาก ไม่สนใจสมบัติแต่สนใจเมียแทน พี่พีท พี่พลัส พี่น้องคู่นี้ทั้งหวานทั้งหื่น o13
-
อ๊ายยยย ตอนนี้หวานมากกกกกก
-
ตอนต่อไป จะเป็นยังไงนะ :z1:
-
พี่พีทอย่าให้น้อยหน้านะ
:haun4:
-
ทะเลหวานแล้วเจอคู่นี้เข้าไป :impress2:
-
อิอิต้องตามไปดู
-
วอนคนเขียน
สานฝันพลัสด่วน :haun4:
-
คู่นี้เล่นเอามดยกพลขึ้นเกาะมัลดีพเลย :-[ :-[
:กอด1:
-
ชอบทั้งพี่ทั้งน้องเลย ....หื่นทั้งคู่ซิน่า :z1:
-
กรี๊ดดอ่า, ไม่ได้อ่านคู่ของพี่พลัสกับหยกมาสักพัก
ชอบคู่นี้ >///< ตอนหน้าขอฉากหวานจัดหนักของคู่นี้บ้างน๊า อิอิ
-
:-[ :-[ :-[
น้ำตาลในเลือดขึ้นสูง
-
หวานกันจริงๆ
-
สิงห์เหมือนบัวขาว ป.ประมุขรึเปล่าน้อสาวญี่ปุ่นถึงได้มาขอถ่ายรูปด้วยน่ะ ฮ่าๆๆ
-
คู่นี้เขาหวานเกินไป
เราไปดูชีวิตลุ่มๆ ดอนๆ ของสิงห์ดีกว่า
ดูว่าสิงห์จะใช้เวลาปรับตัวยังไง
-
สิงห์หนุ่มจากป่าใหญ่ กับสังคมไฮโซสุดกู่ 5555555
จะเป็นยังไงกันเนี่ย จากที่ๆ ไม่เคยมีสิ่งปรุงแต่ง ต้องมาใช้ชีวิตในสังคมที่สวมหน้ากากเข้าหากันตลอดเวลา
มันเป็นอะไรที่ใหญ่หลวงมากกับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตขนาดนี้
สิงห์น่ารักสุดๆ อ่ะ ชอบ
-
:-[ สงสารปลาม่างเต๊อะ เดะปลาไม่มีที่อยู่ ทะเลเล่นกลายเป็นน้ำเชื่อมแล้วอ่ะ
-
พี่พลัสกับน้องหยก....
ยังน่ารักเสมอเติมเต็มความหวานกันตลอด
ขอคู่โตโต้กับพี่บาสบ้างค่ะ....
อาหนึ่งกับเจ๊ทองก็น่าสน...
-
ขอบคุณคร๊าบ ไว้มีโอกาสจะรวมให้นะคร๊าบผม อยากมีผลงานของตัวเองเหมือนกัน ^_^
ไว้จะรออุดหนุนอย่างแน่นอน o13
-
ฝาแฝด
คู่หื่น
-
ทะเล มัลดีฟ มันหวานอย่างนี้นี่เอง
-
วันนี้เป็นตอนสุดท้ายของหยกกับพลัสแล้วนะครับ
-
:a5: ตอนสุดท้ายของคู่เอกแล้ว ใจหายอ่า o22
-
ทะเลหวาน อร๊ายยยยยยย
อิจฉา อยากได้แบบนี้บาง
-
ตอนสุดท้าย :a5:
-
เข้ามารอจ้า :mc4: :mc4:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 94 “กรหยก และ ณัฐวนิช””
ทะเลสีดำ ไม่มีแสงไฟ มองไม่เห็นทาง เธอกลัวหรือไม่ ได้ยินเสียงเธอ จะกลัวอะไร จับมือฉันไว้ ฉันก็อบอุ่นหัวใจ เธออาจเหน็บหนาว ทุกคราวที่เจอะคลื่นลม ก็ห่มใจฉันด้วยความอบอุ่นของเธอ อาจมองไม่เห็น เส้นของขอบฟ้าไกล ยังมีแสงดวงดาวจะคอยนำทางให้เราก้าวไป เธอแน่ใจ ฉันแน่ใจ ทะเลสีดำ ไม่นานก็เช้า ค่ำคืนเหน็บหนาว จับมือฉันไว้ ทะเลสีดำ ไม่ต้องหวั่นไหว จะทำเช่นไร กอดฉันไว้เธอ
วันแสนสบายของการพักผ่อนที่เกาะ หลังจากทานข้าวเที่ยงกันแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น จนกระทั่งเย็น เจ้าหน้าที่ทางโรงแรมเดินมาแจ้งว่าจะจัดอาหารเย็นมื้อพิเศษแบบโรแมนติกดินเนอร์ให้ที่ระเบียงบ้านพักแบบส่วนตัว มื้อเย็นวันนี้มีเสิร์ฟแชมเปญให้ทานกับอาหารทะเลแบบฟูลคอร์สในสไตล์ฝรั่งเศสอีกด้วย กว่าสองหนุ่มจะทานอาหารเย็นเสร็จก็เป็นเวลาค่อนข้างค่ำแล้ว เวลานี้ไม่มีใครมารบกวนใครให้วุ่นวาย ดูเหมือนต่างคนต่างจะอยู่กันแต่ในห้องพักเท่านั้น แม้ว่าทางโรงแรมจะมีกิจกรรมการแสดงที่น่าสนใจหรือน่าสนุกมากแค่ไหนก็ไม่มีใครออกไปตามคำเชิญชวนของพนักงานกันเลยสักคน
บ้านพักที่ตั้งอยู่กลางทะเลตรงระเบียงห้องพักของทุกห้อง จะมีบันไดเชื่อมลงไปให้แขกลงเล่นน้ำในทะเลได้ ทางโรงแรมมีเสื้อชูชีพสำหรับแขกในห้องพักให้พร้อม ช่างสะดวกสบายดีจริงๆ พลัสชวนหยกเล่นน้ำในทะเลตอนกลางคืน บริเวณนี้ยังมองเห็นหมู่ปลาที่แหวกว่ายเหนือปะการังใต้ที่พักได้ชัดเจน เพราะแสงไฟสปอตไลท์ที่สาดส่องมายังบริเวณนี้ค่อนข้างสว่างมาก
พลัสพาหยกว่ายน้ำดูปะการังกลางคืนไปเรื่อยๆ คลื่นทะเลไม่แรงมากกำลังเหมาะ บรรยากาศทุกอย่างเป็นใจสำหรับคู่ที่มีความรักอัดแน่นอยู่เต็มอกของทั้งสองคน พลัสคอยชี้ชวนให้หยกดูธรรมชาติของโลกใต้น้ำ สลับกับการแสดงความรักต่อหนุ่มน้อยมิได้ขาด ทั้งการโอบกอด คอยหอม ดอมดมใบหน้าหวานเป็นระยะ แถมยังพาหนุ่มน้อยว่ายน้ำออกห่างจากละแวกบ้านพักที่ตั้งบนทะเลทีละนิด
“พี่มีความสุขเหลือเกินครับหยก หยกมีความสุขเหมือนพี่ไหม” พลัสกระซิบเสียงแหบพร่าขณะโอบกอดหนุ่มน้อยไว้แน่น น้ำในจุดนี้อยู่ระดับอกของพลัส ในขณะที่หยกยังใช้ชูชีพพยุงร่างกายเอาไว้ โขดหินก้อนใหญ่สามารถบดบังสายตาของแขกที่มาเดินเล่นบนชายหาด หรือแขกในบ้านพักบนทะเลแถวนั้นได้ดี
“หยกก็มีความสุขมากเหมือนกันครับพี่พลัส” หยกมองรอบตัวทุกอย่างดูสวยงามไปหมด ธรรมชาติบริเวณนี้มีน้ำทะเลสีฟ้าใสแจ๋วเห็นได้ชัดจากแสงสปอตไลท์ คลื่นระลอกเล็กๆ ซัดมาเบาๆ เป็นระยะ ใต้ผืนน้ำมีฝูงปลาที่มาเล่นกับแสงไฟยามค่ำคืน และสิ่งมีชีวิตแหวกว่ายไปตามหมู่ปะการังน้ำตื้นที่มีสีสันแปลกตาหลายหลาก
“ทะเลที่นี่เงียบสงบดีจังเลย มีความเป็นส่วนตัวเหมาะกับเราสองคนมากเลยนะครับที่รัก” พลัสว่าพลางขยับร่างมาชิดอีกนิด ส่งสายตากระหายรักให้หนุ่มน้อยรับรู้ แม้น้ำทะเลจะเย็นสบาย แต่เมื่อพบสายตาที่ สื่อความหมายแห่งความเสน่หา หยกก็รู้สึกร้อนผ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้าได้เหมือนกัน
“เดี๋ยวคนอื่นเห็นนะครับพี่พลัส” หยกบอกเสียงอ้อมแอ้ม หลบหน้าด้วยความเอียงอายไปด้านหนึ่ง เมื่อพลัสก้มหน้ามาใกล้หมายจุมพิตที่ริมฝีปากหวาน ที่พลัสเล็งไว้ตั้งแต่คุยกันเมื่อเช้าแล้ว แต่ยังสัมผัสอย่างเต็มที่ไม่ได้เสียที เพราะโอกาสไม่เอื้ออำนวยเท่าไร
“ไม่มีใครเห็นหรอก...นะที่รัก พี่อยากที่สุดจนจะแย่แล้วดูสิครับ” พลัสโน้มลงจูบริมฝีปากหนุ่มน้อยอย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน พลางจับมือบางของหนุ่มน้อยมากอบกุมส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนจนดันกางเกงขาสั้นที่สวมอยู่ แก่นกายค้ำยื่นออกมาเป็นลำยาวตุงจนเป็นเสากระโดงเรือ
หยกทำในสิ่งที่หัวใจเรียกร้อง เผยอริมฝีปากรอรับปลายลิ้นหนาที่สอดแทรกเข้าไปในช่องปาก เกี่ยวกระหวัดรับสัมผัสปลายลิ้นของพลัสด้วยความสุขใจ มือหนาลูบไล้ผิวกายเนียนละเอียดของหนุ่มน้อยไปทั่วแผ่นหลัง และลำตัวส่วนล่างด้านหลัง ที่ปราศจากชูชีพบดบัง
พลัสรู้สึกรำคาญชูชีพของหนุ่มน้อยจึงปลดออกให้ แล้วเหวี่ยงพาดไว้บนโขดหินก้อนใหญ่ โดยที่ปากยังดูดดื่มความหวานปนเค็มน้ำทะเลนิดๆ จากริมฝีปากหนุ่มน้อย ได้ความรู้สึกแปลกใหม่ และตื่นเต้นไปอีกแบบ ที่พลอดรักกันในที่โล่งแจ้งยิ่งกว่าครั้งไหนๆ มีฝูงปลา ธรรมชาติแวดล้อม และเกรียวคลื่นต่างเป็นพยานรักได้ดี
หยกปรายตาสัมผัสร่างหนาเปลือยเปล่า ภายใต้กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวที่เริ่มโป่งพองตามแรงอารมณ์และความร้อนภายในกายพลัสที่เพิ่มขึ้นจนหนุ่มน้อยรู้สึกได้ พลัสถอนริมฝีปากออก ค่อยๆ จุมพิตจากหน้าผาก เปลือกตาทั้งสอง จมูก แก้ม ผ่านริมฝีปากแผ่วเบา แล้วซุกไซ้บริเวณซอกคอ หนวด และเคราที่เพิ่งขึ้นเป็นตอสั้นๆ ของพลัสสัมผัสผิวนวลเนียนของหนุ่มน้อย กระตุ้นเร้าความต้องการจากภายในได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ..พี่พลัสครับ หยกจั๊กจี๋” หยกครางเสียวซ่านมากขึ้น เมื่อพลัสสัมผัสซุกไซ้สู่เนินเนื้อบริเวณหน้าอก ร่างหนาของพลัสขยับพิงหลังกับโขดหินพยุงร่างหนุ่มน้อยให้เกยอยู่บนตัวพลัส ยกตัวคนรักขึ้นมาจนหน้าอกเปลือยเปล่าเผยอยู่เบื้องหน้า พลัสเงยหน้าดูดกลืนยอดอกของหนุ่มน้อยอย่างหิวกระหาย รุนแรง และเร่าร้อน รสหวานปนเค็มของน้ำทะเล ให้ความรู้สึกช่วยกระตุ้นความรู้สึก อยากเป็นส่วนหนึ่งของตัวหนุ่มน้อยได้มากขึ้น
หนุ่มน้อยเอามือทั้งสองข้างค้ำยันไว้บนโขดหินเอาไว้ ร่างกายต่างต้องการตอบสนอง และแสดงความรักกับพลัสอย่างที่พลัสทำกับหนุ่มน้อย สะโพกเพรียวบดเบียดกับหน้าท้องหนาเป็นลอนของพลัส บริเวณต้นขาหยกสัมผัสกับแก่นกายลุกชันของพลัสอย่างเร่าร้อน ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงดูดดื่มกันไม่ห่าง
พลัส เอนหลังพิงโขดหินมีชูชีพวางเป็นเบาะให้อย่างเหมาะเจาะ ขยับร่างหนุ่มน้อยเลื่อนสะโพกลง ให้เนินเนื้อสะโพกกลมมนสัมผัสแก่นกายกลางตัวพลัสมากขึ้น มือหนาปลดเปลื้องอาภรชิ้นล่างของหนุ่มน้อยออกไป หยกขยับตัวช่วยพลัสถอดกางเกงอย่างเต็มที่ แล้ววางอยู่บนโขดหิน ส่วนกางเกงว่ายน้ำของพลัสเลื่อนเกาะอยู่บนต้นขาแข็งแกร่ง
พลัสรู้สึกปวดร้าวจากอาการแข็งตัวตรงลำเนื้อยาวใหญ่ จนไม่อาจเสียเวลาปลดเปลื้องออกไปได้อีก รีบสอดแทรกความเป็นชายที่แข็งแกร่ง ผ่านเนินเนื้อสะโพกนุ่มนิ่มของหนุ่มน้อยสู่ช่องทางอันคับแคบทันที น้ำทะเลเป็นตัวหล่อลื่นให้ลำเนื้อยาวใหญ่ลื่นไหลเข้าไปในท่องทางรักที่พลัสใช้นิ้วแหวกว่ายนำทางอยู่ชั่วครู่ พลัสค่อยๆ ขยับช้าๆ แต่หนักแน่น เพียงไม่นานก็สามารถเข้าไปสู่คูหาสวรรค์อันคับแน่นของหนุ่มน้อยได้จนหมดลำ
“อะ..อะ...อาาา..พี่พลัสครับ นะ...แน่นจัง” หนุ่มน้อยแอ่นกายรับสัมผัสนั้นอย่างเร่าร้อน ขาเรียวยาวโอบรัดรอบเอวของพลัสเอาไว้แน่น มือเรียวโอบกอดไหล่กว้างทั้งสองข้างเอาไว้ ร่างบางบิดเกรียวด้วยความทรมานปนสุขเสียวกระสันไปหมด พลัสจับสะโพกของหนุ่มน้อยขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง ตามจังหวะแรงคลื่นที่ซัดมาเป็นระลอก
ร่างกายพลัสรู้สึกถึงการตอดรัดจากภายในของหนุ่มน้อย มันคับแน่นมากมายจนร่างกายพลัสแทบระเบิดออกมา ความปวดร้าวจากแรงบีบภายในเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนพลัสไม่อาจทนได้อีกต่อไป ริมฝีปากหนาดูดเม้มยอดอกอิ่มอย่างเมามันส์ พร้อมๆ กับกระชับมือเร่งจังหวะสะโพกของหนุ่มน้อย ให้ขยับเร็วขึ้นรัวขึ้น จนหยกต้องตอบรับการชี้นำของพลัสไปทุกทิศทาง
“พะ..พี่พลัส...ยะ...หยกไม่ไหวแล้วครับ” หนุ่มน้อยครางกระเส่าไม่อาจทนความเสียวซ่านที่ปะปนไปกับความระทึกใจที่กำลังทำร่วมรักกับคนรักนอกสถานที่ด้วยความสุขสม และความทรมาน ยากที่จะแยกออกจากกันได้ ร่างทั้งสองขยับเร็วรัวถี่ขึ้นยิ่งกว่าคลื่นที่ซัดมาระลอกแล้วระลอกเล่า หนุ่มน้อยตอบรับเต็มที่
น้ำรักของหยกพวยพุ่งออกจากปลายลำเรียวยาว สาดรดลงบนตัวพลัสไปทั่วร่าง เมื่อกล้ามเนื้อแกร่งกระแทกเข้าไปลึกสุดภายในตัวหนุ่มน้อย แรงบีบกระชับภายในช่วยให้พลัสปลดปล่อยน้ำรักทะลักล้นสู่ช่องทางคับแน่นขอหยกเช่นเดียวกัน ร่างทั้งสองกระตุกอย่างแรงไปสู่จุดหมายแห่งความสุขพร้อมๆ กัน ร่างบางร่วงซบลงบนตัวพลัสอย่างหมดแรง พลัสก้มลงจูบใบหน้า และริมฝีปากของหนุ่มน้อยแทนคำขอบคุณ
“ที่รักครับ พี่รักหยกเหลือเกิน อยากแสดงความรักต่อหยกให้มากกว่านี้จังเลยครับ” พลัสพึมพำบอกหนุ่มน้อยด้วยความรู้สึกตามที่พูด แหงนหน้ามองท้องฟ้าอันสดใสสีน้ำเงินครามเข้มปราศจากหมู่ดาว ให้ความรู้สึกอบอุ่น และเย็นสบายในน้ำทะเล มากกว่าความร้อนแรงของบทรักที่เพิ่งยุติลง
“พอก่อนเถอะครับพี่พลัส หยกกลัวใครมาเจอนะครับ” หนุ่มน้อยหน้าแดงอยู่บนอกหนาของพลัส ด้วยความเอียงอาย กล้ามเนื้อภายในของหนุ่มน้อยยังต้อนรับตอดกระตุกรัดตัวตนของพลัสที่ฝังแน่นจนเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน อยู่มิห่างหายไปไหน
“นี่เป็นความฝันของพี่เลยนะครับ พี่เคยอ่านหนังสือโป๊ครั้งแรกในชีวิตก็ตอนที่พระเอกนางเอกทำรักในทะเล พี่เก็บเอามาฝันเปียกได้ตั้งหลายครั้งแน่ะ ขอพี่ทำอีกครั้งได้ไหมที่รัก เมื่อกี้มันเร็วเกินไป พี่ตื่นเต้นเกินไปหน่อย” พลัสบอกด้วยน้ำเสียงแหบห้าวมีแววร้อนแรงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เอาแล้วครับพี่พลัส” หยกพยุงตัวขึ้นจากอกพลัส ใช้มือข้างหนึ่งยันโขดหินไว้ พลัสมองสายตาออดอ้อนมายังหนุ่มน้อยแล้วให้รู้สึกอ่อนใจ เพียงหนุ่มน้อยพยุงตัวขึ้นนั่ง ยอดอกทั้งสองส่องประกายที่ปลายยอดเป็นสีชมพูเข้ม ล่อตาล่อใจทำให้แก่นกายภายพลัสที่นอนนิ่งสนิทภายในตัวหนุ่มน้อย แข็งขึงขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว หยกพยายามขืนตัวหนีแต่พลัสจับสะโพกหนุ่มน้อยเอาไว้แน่น เมื่อเดินทางมายาวไกลขนาดนี้พลัสไม่มีทางปล่อยความสุขระหว่างพลัสกับหยกให้หลุดมือไปง่ายๆ แน่นอน
“อีกครั้งเดียว นะที่รัก” อย่างรวดเร็ว และรุนแรงกว่าครั้งแรก พลัสออกแรงกดสะโพกให้ร่างบางหมุนคว้างกระแทกเข้าสู่แก่นกายยาวใหญ่ของพลัสหลายๆ ครั้งติดกัน จากแรงส่งของมือหนาทั้งสองที่ช่วยยก และกดสะโพกหนุ่มน้อยขึ้นลง ขยับจังหวะเร่าร้อนถึงขีดสุด
“โอ้ยยย...พี่พลัส หยกจุกครับ ทำไมรุนแรงจัง สะ...เสียวด้วย ซี๊ดดด” หนุ่มน้อย เกาะร่างหนาเอาไว้แน่น ประสานสายตาสื่อความหมายบอกรักซึ่งกันและกันอย่างท่วมท้น ไอร้อนแห่งความรักแผ่กระจายไปทั่วผืนน้ำรอบตัว ร่างทั้งสองขยับเข้าออกส่งจังหวะสุดท้ายถึงกันอีกครั้งอย่างรวดเร็ว น้ำรักขุ่นข้นของพลัสฉีดเข้าสู้ช่องทรางรักในตัวหยกเป็นครั้งที่สองเพียงชั่วเวลาสั้นๆ คราวนี้หนุ่มน้อยรู้สึกแทบจะหมดแรงนอนซบนิ่งอยู่บนร่างพลัส ขณะที่พลัสโลมไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนของหนุ่มน้อยด้วยความสุขใจ
“พี่พลัสขี้โกงอ่ะครับ หยก...เอ่อ...ยังไม่ถึงไหนเลย” กรหยกพูดด้วยท่าทีเอียงอายเล็กน้อย และรีบหลับตาครางทันทีที่พลัสถอนกายออกมาจากตัวอย่างรวดเร็ว จนหยาดน้ำแห่งความปรารถนาที่ค้างอยู่ในตัวคนรักไหลตามออกมากองบนโขดหินเป็นกองใหญ่ๆ พลัสล้วงมือลงไปรูดล้างแก่นกายในน้ำทะเลด้วยความรวดเร็ว แล้วเคลื่อนตัวขึ้นมานั่งบนโขดหินสูงจากผิวน้ำ จนท่อนเนื้อโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำเอียงตัวนอนพาดไปบนลำตัวยาวเหยียดเกือบถึงสะดือ
“น้องหยกช่วยปลุกของพี่หน่อยสิครับ มันเกือบจะหมดแรงแล้ว เมื่อกี้พี่ตื่นเต้นเกินไป พี่ยังไม่เคยเสียวมากขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต” พลัวพูดจบด้วยอาการหอบกระเส่า หยกจึงค่อยๆ เอามือทั้งสองข้างจับไปที่แก่นกายของพลัสอย่างแผ่วเบา มือน้อยๆ ของหยกจับมันค่อยๆ ลูบมือขึ้นลงเพื่อสัมผัสมันได้อย่างเต็มที่
“อาาา..น้องหยกครับเร็วหน่อยซิครับ..อูววว..ซี๊ดดด พี่เสียว” พลัสเมื่อเห็นหยกยังช้าอยู่ จึงต้องพูดเร่งหยกเพื่อที่จะให้หยกสัมผัสให้เร็ว และแรงขึ้นกว่านี้อีกนิด และอีกนิด สายตายังคงจับจ้องบนแท่งเนื้อยาวใหญ่ที่ร้อนระอุ ค่อยๆ ขยายตัวจนเปล่งเต็มไปด้วยเส้นเลือดรอบๆ ที่นูนขึ้นจนเห็นได้ชัด
เมื่อหยกได้ยินที่พลัสพูดดังนั้น หยกก็ใช้ปากน้อยๆ ของหยกอมไปที่ลำเนื้ออันใหญ่ของพลัสจากที่แรกอมแค่ครึ่งด้าม หยกก็ค่อยไล้ปากไปเรื่อยๆ จนกระทั้งหยกอมมันจนหมดด้ามแล้วหยกก็ใช้ปากรูดหนังหุ้มปลายขึ้นรูดลงเหมือนกับกำลังทานไอศกรีมแท่งโปรด จนพลัสต้องปล่อยเสียงครางออกมาตลอดเวลา
“อูย...น้องหยกพอเถอะครับ น้องหยกพี่ไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด” พลัสเริ่มจะเสียวกระสันมากเช่นกัน เพราะหยกทั้งดูดทั้งเลียแท่งเนื้อของพลัสอย่างเมามัน และรวดเร็วจนรู้สึกว่าวันนี้อารมณ์ปรารถนามีมากเสียจนความคุมการหลั่งเอาไว้แทบไม่อยู่ ขนาดเสร็จสมไปถึงสองครั้งติดๆ กันแล้วด้วยซ้ำ
หยกเมื่อเห็นว่าพลัสเริ่มออกอาการความเสียวกระสันจนจะทนไม่ไหวแล้ว หยกเลยต้องผละจากแท่งเนื้อของพลัสแล้วค่อยๆ เอาตัวของหยกนั่งคร่อมบนตัวของพลัส โดยสวมปากช่องทางอ่อนนุ่มที่ลื่นไหลชุ่มฉ่ำเต็มไปด้วยน้ำกามที่พลัสเพิ่งจะหลั่งเข้าไปเป็นตัวหล่อลื่นอย่างดี จากนั้นหยกก็ขมิบเนื้อในกายของหยกนั้นโอบอุ้มแท่งเนื้อของพลัส
ปากช่องทางนุ่มนิ่มของหยกค่อยๆ กลืนกินแท่งเนื้อยาวใหญ่ของพลัสจนมิด ถึงแม้ว่าแท่งเนื้อของพลัสจะอวบอัดขยายใหญ่ และยืดยาวเกินมาตรฐานชายไทมากแค่ไหนก็ตาม แต่ช่องทางคับแคบของหยกก็สามารถโอบอุ้มแท่งเนื้อพลัสเอาไว้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“อาาา...น้องหยกครับ...ขยับ...มันสิครับ พี่เสียว” พลัสเริ่มที่จะเสียวกระสันมากขึ้น และต้องการให้น้องหยกเริ่มขยับสะโพกซักทีเพราะพลัสเริ่มที่จะทนไม่ไหวกับการตอดรัดในร่องรูรุ่มร้อนเอาไว้ได้แล้ว จากนั้นหยกจึงค่อยๆ ยกสะโพกขึ้นลงจากที่แรกก็ช้าๆ อยู่จนเริ่มเร่งความเร็วเพื่อให้ทันใจของพลัสจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นเป็นจังหวะ โดยไม่ได้เกรงกลัวเลยว่าใครจะมาได้ยิน
“อูยยย พี่พลัสครับ หยกเสียวจังเลย พี่พลัสรอหยกด้วยนะครับ ซีดดด...หยกจะ...จะไปแล้ว” จากนั้นเสียงร้องครวญครางก็เริ่มดังมากขึ้นอย่างไม่มีใครยอมใครเลย หยกครางพร้อมกับใช้มือชักลำเนื้อเรียวยาวสีสวยของตัวเองไปด้วย พลัสยังไม่อยากให้หยกถึงสวรรค์ตอนนี้ก็เลยใช้มือทั้งสองข้างจับที่สะโพกงามของหยก และทำการยกขึ้นลงเพื่อเร่งจังหวะการร่วมรักให้มันหยด จนทำให้หยกถึงกับหยุดมือชักของตัวเอง ต้องเปล่งเสียงร้องครวญครางออกมาอย่างเสียวกระสันในการกระทำของพลัส
“อา...พี่พลัส...หยก...ซีดดด เสียวที่สุดเลย” หยกถึงกับแอ่นหน้าอกเงยใบหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า แต่สะโพกหยกก็ทำการโยกรับจังหวะกับคนรักไม่ได้หยุด พลัสต้องปล่อยมือข้างหนึ่งที่จับอยู่บนสะโพกของหยกมาโอบหลังคนรักให้เอนตัวเข้าหา แล้วยื่นลิ้นออกมาตวัดโลมเลียยอดอกสีชมพูสวยของหยกรัวเร็วเสียจนเจ้าตัวถึงกับขนลุกซู่ บิดกายสั่นเทาไปทั้งร่างด้วยอาการเสียวซ่านจนสั่นระริก
“โอ๊ะ...อูย..พี่พลัสครับ...ซีดดด หยกมีความสุขจัง” หยกไม่สามารถจะเอ่ยอะไรออกมาได้มากกว่านี้อีกแล้ว เพราะตนนี้รู้สึกเสียวกระสันเป็นที่สุดในชีวิต และตอนนี้น้ำหล่อลื่นแห่งความสุขของหยกนั้นซึมออกจากปลายท่อปัสสาวะไล่ลงสู่แท่งเนื้อของตัวเอง ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายจนเลอะบริเวณเนินขนหยิกบนหัวหน่าวของพลัสจนเหนียวหนึบ
เมื่อพลัสเห็นว่าน้ำแห่งความสุขของหยก ไหลออกมาจากแท่งเนื้อของคนรักมากเสียจนเกรงว่าจะหลั่งน้ำรักออกมาได้ทุกเมื่อ พลัสจึงจับยกตัวหยกให้ลอยขึ้นจนหลุดออกจากช่องทางรัดแน่นกลางลำตัวที่กำลังเชื่อมกันอยู่ ก่อนจะวางนอนลงบนโขดหินโดยวางหลังหยกลงบนเสื้อชูชีพที่แผ่ยาวจนถึงสะโพกเพื่อป้องกันการเสียดสีกับเนื้อหินได้
ส่วนตัวพลัสอยู่ด้านบนตัวของหยกตั้งท่าอย่างทะมัดทะแมง สองมือแข็งแกร่งจับขาทั้งสองข้างของหยกให้พาดอยู่บนบ่ากว้าง แล้วใช้มือจับท่อนเนื้อที่แข็งตัวพองเหมือนจวนเจียนจะระเบิดของตัวเอง สอดใส่ไปในช่องทางคับแน่นของหยกอีกครั้งสุดสุดท้ายจนเจ้าของช่องทางสะดุ้งเฮือกสุดตัว จากนั้นจึงทำการขยับกระแทกกระทั้นสะโพกตอกลงอย่างต่อเนื่อง
“โอย...พี่พลัสครับ...เบาๆ หยกเสียว” หยกรู้สึกถึงความเสียวกระสันที่พลัสมอบให้อย่างไม่ขาดสาย ถึงกับต้องปล่อยเสียงครวญครางออกมาไม่เป็นศัพท์ พลัสก้มตัวจูบไปทั่วทั้งใบหน้านวลของหยก บรรจงจูบหยกอย่างดูดดื่ม ใช้ลิ้นอันค่อยๆ ชอนไชหาความหวานจากปากคนรัก คนทั้งคู่ใช้ลิ้นแรกลิ้นกันอย่างเมามัน จนความเสียวกระสันของทั้งคู่ใกล้ถึงขีดสุด
ทันใดนั้นพลัสยันตัวขึ้นอย่างรวดเร็วจับขาของหยกกางออก แล้วเอาไปพาดไว้บนเอวสอบของพลัสแทน จัดการเร่งเอวทิ่มแทงแก่นกายของตัวเองลงช่องทางคนรักอย่างรวดเร็วจนแทบจับจังหวะไม่ทัน เพราะตอนนี้ความเสียวของพลัสมันใกล้ถึงจุดสุดยอดอีกแล้ว ท่าทางจะตื่นเต้นถูกใจกับการทำรักในที่โล่งแจ้ง จึงส่งผลให้มีอารมณ์ปรารถนามากมายได้ขนาดนี้
“อาาา...พี่พลัส...อาาา หยกจะเสร็จแล้วครับ สะ..เสียว อะ...อะ...เสียว...มากครับ” หยกรู้สึกถึงความเสียวกระสันที่พลัสมอบให้ หยกถึงกับปล่อยเสียงร้องออกมาไม่เป็นศัพท์เพราะจังหวะการกระแทกที่รุนแรงของคนรัก แล้วทั้งคู่ก็ถึงสวรรค์พร้อมกันด้วยความเต็มใจยิ่งกว่าทุกครั้งที่มีการร่วมรัก เพราะพลัสได้แอ่นตัวหลับตากัดริมฝีปากแน่นเกร็งกระตุกร่างหนาจนกล้ามขึ้นชัดเป็นมัดๆ ปลดปล่อยสายน้ำแห่งความสุขออกมาเต็มช่อช่องทางไปหมดจนไหลย้อนออกมาเนื่องจากการสุขสมเป็นครั้งที่สามติดๆ กันนั้นเอง
กรหยกเกร็งกระตุกร่างสะดุ้งสะดุ้งกอดคนรักเอาไว้แน่น สาดพุ่งหยาดหยดขาวขุ่นแตกกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย บางหยดพุ่งกระเด็นไปถึงใบหน้าตัวเอง มันออกมาหลายครั้งแถมยังมากเสียจนเนืองนองไปทั่วร่าง หากอาการเกร็งขมิบรัดในช่องทางคับแคบ ได้สร้างความเสียวกระสันจนร่างหนาที่คร่อมฝังตัวอยู่ในสั่นระริกได้ทุกครั้งที่โดนตอดเกร็งกระชับเป็นจังหวะที่น้ำสวาทพุ่งตัวออกมา
“อูยยย...หยกครับ รัดแน่นเหลือเกิน...ซี๊ดดด พี่เสียวมากครับ...อย่า...อย่าขมิบ” พลัสพยายามโหย่งตัวออก เพราะอาการตอดจากร่องรูที่บีบรัดจนเสียวสะท้านแทบทนไม่ไหว แต่หาทำได้ไม่เพราะเจ้าของช่องทางรักได้ใช้ขาเกี่ยวรัดเอวสอบของคนรักเอาไว้แน่น เหมือนกับการกลั่นแกล้งเพื่อให้แบ่งปันรับชะตากรรมในความสุขปนความทรมานที่หยกได้รับอยู่ในตอนนี้
เมื่อพายุรักได้สงบลงพลัสก็ก้มตัวลงจูบที่หน้าผากของหยกด้วยความรัก เพราะพลัสรู้ตัวว่าพลัสเอาแต่ใจมากไป พลัสใช้งานหยกหนักพอดูถึงสามครั้งสามคราติดๆ กันโดยคนรักแทบจะไม่ได้พักเลย หยกคงจะต้องเหนื่อยเพราะความเอาแต่ใจของพลัสแน่ๆ
“ลุกไหวไหมครับน้องหยกคนดี” พลัสยังคงจูบซับบริเวณใบหน้าของหยกอยู่ตลอดเวลา เรียวลิ้นกวาดเลียหยาดหยดขาวขุ่นที่คนรักสาดพุ่งกระจัดกระจายมาจนถึงใบหน้า ดื่มกินเข้าปากตัวเองไปจนเกลี้ยงเกลา สองแขนแกร่งวางคร่อมตัวคนรักเอาไว้ แต่ยังไม่ได้ถอดถอนแก่นกายที่เริ่มอ่อนตัวน่วมออกจากช่องทางรักรัดแน่นของหยกเสียที
“วะ...ไหวครับ พี่พลัสไปล้างตัวน้ำก่อนเถอะครับ หยกจะได้ตามลงไป” หยกรีบไล่ให้พลัสไปลงน้ำทะเลไปก่อนตนทันที่ เพราะกลัวว่าพลัสอยากจะร่วมรักกับตนเองอีกครั้ง เนื่องจากรู้ดีว่าคนรักกระหายหื่นแค่ไหนหากถูกใจที่ได้ทำรักในที่โล่งแจ้งกลางทะเลแบบนี้ และตอนนี้มืออีกข้างของพลัสก็เริ่มที่จะอยู่ไม่สุขอีกแล้ว
“พี่ไม่อยากเอาออกเลย อยากเสียบเอาไว้ในร่างหยกนานๆ อย่างนี้มากกว่า” พลัสพูดพลางก้มตัวลงทำท่าจะจูบลงริมฝีปากของหยกอีกครั้ง เจ้าตัวจึงรีบเบี่ยงกายหนีจนแก่นกายของคนรักหลุดออกจากตัวทันที น้ำรักที่อัดแน่นอยู่เต็มช่องทางไหลย้อนออกมาทางปากรูลงบนเรียวขาขาวจนฉ่ำเยิ้มเป็นทางยาว แม้ว่าจะชอบการร่วมรักกับพลัสมากแค่ไหนก็ตาม แต่ต้องตัดใจปล่อยให้คนรักทำท่าฮึดฮัดใส่เหมือนไม่พอใจ เพราะความหวาดกลัวว่าจะโดนกระทำอีกรอบจึงต้องทำแบบนี้
“ไม่ได้แล้วครับ ถ้าพี่พลัสไม่ไปล้างตัวในน้ำก่อน อย่างนั้นหยกขอล้างตัวก่อนนะครับ” เมื่อหยกพูดเสร็จก็รีบลุกกระโดดลงน้ำทันที ล้างตัวได้ไม่นานพลัสก็กระโดดลงน้ำทะเลตามมาช่วยล้างให้กันและกัน เมื่อหยกเห็นว่าพลัสทำท่าจะแข็งตัวขึ้นมาอีกแล้ว จึงทำหน้าเหมือนตกใจ
“พะ...พี่พลัสมีอารมณ์อีกแล้วเหรอครับ นี่มันตั้งสามครั้งแล้วนะ” หยกถามดวยน้ำเสียงตื่นตระหนก ตาโตทันทีที่จ้องมองท่อนเนื้อคนรักที่แข็งเกร็งพองตัวชี้ขึ้นมาจนตั้งฉาก มันกระตุกเต้นกระตุบเป็นจังหวะอย่างล่อตาล่อใจ พลัสได้แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มโดยไม่ตอบอะไร ได้แต่ส่งสายตาเว้าวอนให้คนรักรู้ว่ายังอยากชิมความหวานจากตัวคนรักเพิ่มอีก แม้ว่าจะไม่รู้ว่าอีกครั้งถึงจะอิ่มก็ตาม
“นะครับ น้องหยกคนดี พี่อยากกินน้องหยกทั้งคืนเลย” พลัสยังคงอ้อนวอน ถลาตัวเข้ามากอดกระชับร่างคนรักไว้เต็มร่าง ริมฝีปากจูบไซร้ไปทั่วทั้งตัวจนหยกขนลุกซู่ แก่นกายกลางลำตัวก็เริ่มมีอาการตอบสนองคนรักด้วยห้ามใจไว้ไม่อยู่เช่นกัน แต่ก็ยังพยายามผลักไสเบี่ยงตัวออกจนหลุดจากการกอดรัดของพลัสจนได้
“โอเคครับ แต่ต้องไม่ทำที่นี่แล้วนะ หยกหนาว ไปที่ห้องของเราเถอะครับ” หยกรีบเอื้อมตัวไปหยิบกางเกงว่ายน้ำและเสื้อชูชีพมาสวมใส่ แล้วว่ายน้ำกลับไปตรงทางขึ้นระเบียงบ้านพักทันที ได้ยินเสียงคนรักว่ายน้ำตามมาอย่างรวดเร็วก็หันกลับไปดู แล้วต้องตกใจกับภาพที่เห็น
“พะ...พี่พลัส แก้ผ้าว่ายน้ำทำไม แถวนี้มันเป็นบริเวณบ้านพักอาจมีคนเห็นนะครับ” หยกโวยวายไปก็เท่านั้น พลัสไม่ได้ตอบอะไรเพียงยิ้มกว้างกลับมาพร้อมทำหน้าทะเล้นให้อีก แถมยังปีนขึ้นบันไดมา กางแขนยืนโชว์ร่างกายหนาล่ำเปลือยเปล่าอยู่ตรงระเบียงท้าลมฟ้าอากาศอยู่อย่างนั้น หยกคงไม่กล้าเดินเปลือยโทงๆ นอกสถานที่เหมือนพลัสแน่ๆ คนอะไรไม่รู้จักอายฟ้าอายดิน แล้วเรียวแรงก็เยอะแยะมากขนาดนั้น ไม่เหนื่อยหรือไงนะ พ่อคนบ้ากาม...ที่รัก
-
เลือดกระฉุดทะลักกระจาย :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
พ่อคนบ้ากาม...ที่รัก
ยังจะมีที่รักต่ออีกนะ
แหมมมมม หื่นดีจริงๆ ฮิๆ พี่พลัสกับน้องหยกกลับมาทวงบัลลังหื่น 555+ :haun4:
-
o13คนอ่านขอลาตายอย่างสงบ(สติอารมณ์หื่น) :bye2:
-
แบบว่าแขกไม่กล้าว่ายน้ำ กลัวไปเจอลูกๆของพลัสกับหยก :z2:
ตอนนี้เลือดกำเดาไหลตายกันถ้วนหน้า :haun4:
-
:m20: กร๊ากกกกๆๆๆ
หื่นๆก็หื่น :haun4: :haun4: ฮาก็ฮานะพี่พลัส
-
อ๊ากกกก เลือดจะหมดตัว :haun4: :haun4: :haun4:
-
พี่พลีสนี่หน้าไม่อายเลยเน้อ
น้องหยกก็ยอมง่ายไปเน้อ
-
:haun4: :haun4: :jul1: :jul1:
เลือดโชกตายคาหน้าคอมแล้วจร้า
-
happy ไปแล้วคู่หยกกับพลัส :jul1:
ไม่อยากให้จบเลย
แต่คู่ที่ต้องลุ้นมีอีกตั้ง 3 คู่
รอฉากสวีท (NC)แบบนี้ของคู่อื่นๆค๊าาา :haun4:
-
ทะเลเดือดดดด :jul1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ในที่สุดความฝันของพี่พลัสก็เป็นจริง
แถมยังได้ทำความฝันให้เป็นจริงตั้งสามครั้งด้วย :z1:
ไม่รู้น้ำทะเลจะเปลี่ยนรสเปลี่ยนสีรึเปล่านะ :impress2: :impress2:
:L2:
:กอด1:
-
:haun4: :haun4: ทะเลแดงเดือด (เพราะเลือดกำเดาคนอ่าน)
จบแล้วเหรอไม่อยากให้จบเลย ขอตอนพิเศษอีกเยอะๆนะคะ
-
ชอบพลัสกับน้องหยกจัง หื่นได้ใจจริงๆ หวังว่าคู่พีทกับสิงห์คงไม่น้อยหน้านะครับ :haun4:
-
ไม่ได้กลัวคนมาเห็นเลยใช่ป่ะเนี่ย -.,-
:haun4:
-
คิดถึงคู่ของพี่พลัสกับหยก >///<
เขินอ่าที่ทะเล, ความใฝ่ฝันของพี่พลัสเลยนะเนี่ย55.
กลางแจ้งเปลี่ยนสถานที่ด้วย อิอิ :m25: ร้อนแรงๆ ทั้งคู่เลย
อยากจะตามไปส่้องต่อถึงห้องพักเลยอ่า คิคิ
-
พี่พลัส กะน้องหยก หื่นพอกันเลยอะ
ท่าทางจะชอบเอ้าท์ดอร์กันทั้งสองคนเลยแฮะ ฟินสุดๆทั้งคู่เลย กิกิ
-
คู่นี้ร้อนแรงส่งท้ายจริงๆ
ฝันที่เป็นจริงมีเซ็กส์กับคนรักในทะเลสมใจอยากแล้วนะพลัส
-
พี่พลัสหื่นมากอ่ะ
:haun4:
-
ในที่สุดพี่พลัส.....
ก็ได้ทำความฝันให้เป็นจริงถึง 3 ครั้ง...ฮ่าๆ
หรือว่าครั้งถัดๆ มาอาฟเตอร์ช็อคหว่า....
นี่เองต้นเหตุแผ่นดินไหว...
-
:haun4:
-
เอิ่มมม และก็เป็นอีกครั้งนึง
ที่คนอ่านเลือดอาบ ตายอย่างสงบ 555
พี่พลัสนี่หื่นกามจัง แต่น้องหยกคงรัก
คนหืนกามคนนี้แบบน้ำหมดตัว
เอ้ย!! รักหมดใจ ขออภัยค่ะ พูดผิดนิดหน่อย คิคิ
-
:m25: :m25: :m25:
ตายไปเลย
ร้อนรักรับสงกรานต์มากอ่ะ
-
หื่นมาก ก ก อ่ะ
ทั้งพี่ ทั้งน้อง
-
หมดละึ้าบ part ของพลัสกับหยก จบบริบูรณ์ ^_^ เหลืออีกสามคู่ คู่ละสองตอนสุดท้าย
-
วันนี้จะมาต่อมั้ยค่ะ
-
วันนี้ของดลงนะคร๊าบบบ เว้นช่วงหน่อยละกันนะครับผม :bye2:
-
หลังจากปล่อยให้แฟนนิยายลุ่มหลง มัวเมาไปกับคู่พี่ชาย
พี่พลัสกลับมากระชากเรทติ้ง
พ่อจอมหื่นไม่ให้น้อยหน้าพี่พีท
อิหรอบนี้ไม่มีใครหาญกล้าสู้พ่อหรอกจ้ะ
:laugh: :laugh:
ทั้งหื่น ทั้งอึด ทั้งชอบโชว์ขนาดนี้
พี่พีทคงต้องถอยทัพกลับไปซุกอกสิงห์เป็นแน่แท้
:oo1: :oo1:
-
หื่นที่สุดของที่สุดเลยนะพลัส
เลือจะหมดตัวอยู่แล้ว :jul1: :haun4:
-
พี่พลัสประหนึ่งโคถึง คริคริ
ทำไมแรงดีไม่มีตกขนาดนี้! สงสารน้องหยกจิงๆ
-
อิพี่พลัสหื่นจริงๆ
น้องหยกเราก็ใช่ย่อย รับได้หมด เหอๆ
รออีก3คู่น้า า
-
สมกับชื่อเรื่องไงครับ เป็นประเอกทั้งที ต้องหื่น เซ็ก เศรา เอาฮา อิอิอิ
-
อยากอ่านคู่ของโตโต้กับพี่บาสที่สุดเลยตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะหื่นเหมือนคนอื่นๆ หรือเปล่า อิอิ
-
:haun4: :haun4:
-
พี่พลัส,,ในที่สุดก็ทำตามความฝันได้สำเร็จ
-
พลัส หื่นกระจาย น้องหยกเช้านี้จะลุกไหวไหมเนี่ย เป้นห่วงจัง อิอิ
รอคู่พีทอีกคู่จะสู่คุ่น้องได้ไหม คริๆๆ
-
โอยยยยย
หมดแรงงงงงงงง :jul1: :jul1: :jul1:
-
นี่เพิ่ง Final คู่แรกเองนะคร๊าบบบ ^_^
-
คืนนี้จะมาต่ออีกคู่ได้ไหมครับ
-
ร้อนแรงกันจริง แต่ก็คิดถึงสิงห์น้อยแล้วอ่ะค่ะ
-
อ่อย !~ เลือดหมดตัว :jul1: :jul1:
แอบสงสารหยก :o8:
-
อ๊าคคคคคคค
เลือดสำรองด่วนนน!!! :pighaun: :pighaun: :m25: :m25:
-
สิงห์น่ารักอ่ะ :-[ :impress2:
-
พี่พลัสสุดยอดเลยพี่ สมกับที่รอคอยมากๆ
-
:m25: :m25: :m25:
-
อิมเมจตัวละคร...
คุณพ่อพีท - พลัส ...หล่อ
พี่บาส...น่ารักน่ากดมากๆ
-
:pighaun: อ่านไปแล้วเอ่อ อยากบอกว่าพลัสหื่นมากกเลยอะครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 95 “วรุตย์”
จากใครบางคนที่เธอไม่ต้องสนใจ จากความห่วงใยที่มีให้เธอเท่านั้น ไม่ต้องรู้ที่มา แค่เธอรับไปจากฉัน จากคนหนึ่งคนที่รักเธอหมดหัวใจ และไม่ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น ไม่ต้องสงสัยหรอก แค่เธอรับไปจากฉัน แค่นั้นก็สุขใจ ก็สุขใจ
“ทอง...น้องทอง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมรีบเดินไม่รอพี่แบบนั้นล่ะครับ หันมาคุยกับพี่ดีๆ ก่อนเร็วเข้า” หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จน้องทองก็ปลีกตัวเดินออกมามพูดไม่จากับใคร เหมือนจะอารมณ์ไม่ดีมาตั้งแต่หลังมื้อเช้า ผมเดินตามน้องทองมาเกือบจะถึงตัว ไม่รู้ว่าเป็นอะไรขึ้นมาถึงได้มีท่าทีไม่สนใจผมแบบนี้ ผมเดินตามมาจนถึงเปลผ้าใบใต้ร่มไม้ที่ยื่นไปในริมทะเล ทองนั่งลงห้อยขาแกว่งเท้าเล่นน้ำเหมือนไม่สนใจผม
“มีอะไรในใจหรือเปล่า หรือว่าโกรธพี่ที่ไม่ได้เล่าเรื่องคุณแม่ให้ฟัง คนออกจะรู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง อดีตเพลย์บอยทายาทธุรกิจโรงแรมพันล้านตกอับ โดนคุณหญิงแม่ตัดออกจากกองมรดก พาดหัวข่าวบันเทิงอออกจะครึกโครม หึหึ” ผมถามคนรักที่ยังมีท่าทางเมินเฉย และดูท่าจะกำลังคิดเรื่องนี้ของผมจริงๆ ด้วย พูดจบก็หันขวับมามองหน้าเขม็งทันที
“พี่ยังจะมีหน้ามาขำอีก นี่ถ้าคุณโตโต้ไม่บอกผมก็คงยังไม่รู้เรื่อง แล้วต่อไปพี่หนึ่งจะทำยังไงล่ะครับ” น้องทองมีสีหน้าเป็นห่วง พร้อมคำถามที่ดูท่าจะจริงจังจนผมอดขำไม่ได้ พอเห็นผมทำหน้าเหมือนกับจะหัวเราะออกมาก็ยิ่งดูโกรธผมมากขึ้นไปเสียอีก จนต้องรีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ เพราะกลัวจะบานปลายมากไปกว่านี้
“โธ่...พี่ก็ออกมาให้นองทองหาเลี้ยงพี่บ้างสิครับ เลี้ยงไหวไหมล่ะครับ แค่สามีตกอับคนเดียวเอง” ผมยังทำทีเป็นพูดเล่นดูท่าทีของคนรักก่อน ไม่รู้ว่าจะคิดยังไงเหมือนกันหากผมอับจนไม่มีมรดกเหลืออยู่ขึ้นมาจริงๆ ทัศนคติของคนรักที่มีต่อผมจะเปลี่ยนไปอย่างไร อยากรู้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ผมเลี้ยงได้อยู่แล้ว แค่ผัวคนเดียวทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ ต่อให้มีผัวอีกสักสองสามคนก็ยังเลี้ยงได้สบายแน่นอน” น้องทองพูดด้วยท่าทีเยาะเย้นเย้ยผมจนหน้าชา นี่คงจะประชดผมแน่ๆ แต่ถ้าพูดแบบนี้ออกมาด้วยใจจริง คงจะต้องมีเรื่องกันแน่ๆ ในคืนนี้
“อ้าว...ทำไมพูดจาแบบนี้กับพี่ล่ะครับ ไม่กลัวพี่โกรธบ้างเหรอ” ผมถามพลางลูบเส้นผมที่เริ่มยาวประบ่าของคนรักไปพลางอย่างถนอมมือ สายตาของน้องทองยังคงไม่หันมามองหน้าผม แต่กลับทอดมองไปกลางทะเลไกลออกไป
“ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ผมจะเลี้ยงพี่ได้หรือไม่ ต่อให้พี่จะจนหรือจะพิการยังไงผมก็จะดูแลพี่แน่นอน แต่ที่ผมอยากรู้คือเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่ครับ ทั้งหมดเกี่ยวกับที่พี่มาคบกับผมใช่ไหม คุณแม่พี่จึงไม่พอใจที่พี่กลายมาเป็นเกย์แบบนี้” น้องทองหันมองมองผม แววตาเศร้าอย่างเห้นได้ชัด คงเป็นห่วงเรื่องความสัมพันธ์กับครอบครัวผมมากกว่า
“โถ...คนดีของพี่ เรื่องทั้งหมดคุณหญิงวิไลเลขาเป็นคนสร้างเรื่องต่างหาก ไม่มีอะไรเลยจริงๆ พี่คิดไว้แล้วว่าน้องทองต้องรู้เรื่องสักวัน คุณหญิงฝากวิดีโอข้อความไว้ในมือถือพี่เรียบร้อยแล้ว ลองดูนะครับ” ผมหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดคลิปที่คุณหญิงแม่สั่งให้อัดเอาไว้ให้แฟนผมดูทันทีที่รู้เรื่องข่าว
“สวัสดีจ้ะ ฉันชื่อคุณหญิงวิไลเลขา เป็นคุณแม่ของตาหนึ่งเอง เรื่องข่าวที่ออกมาแบบนี้เป็นเพราะฉันอยากให้หุ้นส่วนตายใจ เรื่องข่าวในฝ่ายบริหารที่มาพูดในที่ประชุมว่าตาหนึ่งไปติดพันกับผู้ชาย เพื่อยืนยันว่าจะไม่มีผลกระทบต่อภาพลักษณ์บริษัท หรือมีผลสั่นคลอนต่อหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทซึ่งก็คือครอบครัวของฉันทั้งหมดเท่านั้นเอง ตอนนี้ก็เลยเป็นโอกาสดีที่ฉันตั้งใจจะให้หลานขึ้นมาบริหารงานแทน ฉันจะได้เป็นคนสอนหลานฉันดูแลบริษัท และโรงแรมในเครือแทนตาหนึ่งที่ฉันเคยปั้นมากับมือ เธอจะเป็นใครหรือเพศไหนก็ตาม ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น ฉันแค่อยากจะขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว ถ้าเธอได้ดูคลิปนี้แล้ว ช่วยติดต่อกลับมาหาฉันด้วยนะ” เมื่อวิดีโอจบ น้องทองก็จ้องหน้าผมด้วยความงง จนผมต้องขำออกมาจริงๆ
“ตอนนี้คงเข้าใจเรื่องที่แม่ต้องการสร้างข่าวขึ้นมากลบเกลื่อนแล้วใช่ไหม คุณหญิงวิไลเลขาเก่งจะตาย ท่านเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสได้เสมอ โอกาสแรกคือจะให้เจเข้ามาถือหุ้นแทนพี่ และเป็นกรรมการบริหารคนต่อไป โอกาสที่สอง ท่านจะขยายฐานการสร้างโรงแรมเพิ่มโดยไม่เกี่ยวกับบอร์ดบริหารเดิม ซึ่งตั้งใจจะให้พี่ที่เป็นลูกชายออกมาประสานงานแทน โดยออกข่าวว่าตัดขาดกับพี่แล้ว จะได้ไม่มีผลกับเครือในโรงแรมเดิม เป็นไงล่ะ คุณแม่พี่” ผมอธิบายจบก็ถามคนรักที่ยังอ้าปากค้างด้วยความคาดไม่ถึง
“คุณแม่พี่หนึ่งสุดยอดมากครับ แล้วท่าน...เอ่อ จะคุยอะไรกับผมเหรอครับ” น้องทองทำสีหน้าตะลึงได้ไม่นาน ใบหน้าก็กลับเป็นกังวลทันที ผมอยากจะถ่ายรูปไปให้คุณแม่ดูเหลือเกิน จึงได้แต่กดโทรศัพท์โทรกลับไปหาคุณแม่ที่เมืองไทยแล้วให้น้องทองคุยเอาเอง ผมยื่นให้ทองแต่เจ้าตัวไม่กล้ารับรีบส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆ ผมก็กดโทรศัพท์แล้วยื่นให้คุย ผมก็เลยกดสปีกเกอร์เปิดเสียงให้ได้ยินกันทั้งคู่แทน
“สวัสดีจ้ะตาหนึ่ง คุยกับแฟนหรือยังล่ะลูก” คุณหญิงแม่ทักทายเสียงใสขึ้นมาทันทีที่กดรับสาย
“คุยแล้วครับ ตอนนี้อยู่ด้วยกันครับคุณแม่ น้องทองสวัสดีแม่พี่สิครับ” ผมต้องเตือนคนรักให้ทักทายแม่สามี เพราะทองมัวแต่ตกใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี
“สะ...สวัสดีครับคุณหญิง” น้องทองเรียกเสียเต็มยศจนได้ยินเสียงคุณแม่ขำออกมาเบาๆ
“เรียกแม่ก็ได้จ้ะลูก ไม่ต้องจกใจเรื่องข่าวนะจ้ะ มันเป็นแค่การจัดฉาก แม่ไม่ว่าอะไรหรอกลูก ใครทำให้ตาหนึ่งของแม่เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ แม่สนับสนุนหมดล่ะจ้ะ” คุณแม่พูดเสียจนผมดูไม่ดีกันทีเดียว
“โธ่คุณแม่ครับ ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะครับ ผมแย่ตรงไหน ออกจะตั้งใจทำงาน” ผมทำเป็นน้อยใจอ้อนคุณแม่ เพราะน้องทองยังคงเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดจา
“แหม...แกน่ะตั้งใจทำงานฉันยอมรับ แต่เรื่องความเจ้าชู้ของแกเกือบจะทำให้เสียงานมาแล้วตั้งกี่ครั้ง สู้ลูกแกก็ไม่ได้ มีแฟนน่ารักเชียว ทำกิจการโรงแรมเล็กๆ กับที่บ้านด้วย ยังช่วยสอนเจ้าเจมันดูระบบงานในโรงแรมของเราอีก ฉันล่ะอยากได้มาเป็นหลานสะใภ้จะแย่แล้ว นี่ถ้าทางนั้นยินดีฉันจะไปสู่ขอให้หลานชายปีนี้เลยเชียว” คุณแม่ขายผมไม่พอ ยังมาชมลูกชายผมต่อหน้าคนรักอีก
“คุณแม่ลองถามพี่ชายแฟนนายเจดูสิครับ ว่าจะว่าอะไรไหม หากจะขอน้องสาวมาเป็นหลานสะใภ้” ผมเปิดประเด็นให้คุณแม่ได้คุยกับคนรักอีกครั้ง เพราะท่าทางน้องทองยังดูเกรงคุณแม่มากอยู่
“อ้าว...นี่เราเป็นพี่น้องกับหนูพลอยสวยเหรอจ้ะ แหม...พี่ชายเป็นแฟนกับพ่อ น้องสาวเป็นแฟนกับลูก อย่างดีก็พอดีเลย กลับมาเมืองไทยตาหนึ่งพามาทานข้าวที่บ้านสักมื้อสิลูก มาคุยกันหน่อย แม่อยากเจอจริงๆ หนูเก่งมากเลยนะที่ทำให้ตาหนึ่งเลิกเจ้าชู้ได้เนี่ย มาเที่ยวที่บ้านแม่สักคืนสงคืนสิจ้ะ” คุณหญิงแม่เอ่ยชวนทันที
“กะ...ก็ได้ครับ คุณหญิง เอ้ย...คุณแม่” น้องทองตอบสั้นๆ ตะกุกตะกักเหมือนยังขาดความมั่นใจ
“ตายแล้ว น่ารักจริงๆ เรียกคุณแม่น่ะดีแล้วจ้ะ ให้ตาเจพาน้องสาวเรามาด้วยนะ แม่จะหาทางไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของเรา ว่าจะทาบทามหนูพลอยสวยมาเป็นสะใภ้ รับรองจ้ะว่าหลานชายแม่เป็นเด็กดีแน่นอน เรารับปากแม่แล้วนะว่ากลับมาเมืองไทยแล้วจะมาเจอกัน แม่จะรอนะจ้ะ ไม่รบกวนเวลาไปฮันนีมูนแล้วล่ะ เที่ยวให้สนุกนะลูก” คุณหญิงแม่พูดเองเออเองจบก็ตัดสายโดยไม่รอคำตอบทันที
“เป็นยังไงล่ะคุณหญิงแม่ของพี่ ไม่น่ากลัวเลยใช่ไหม ออกจะชอบเราด้วยนะ นี่ขนาดไม่เคยเห็นหน้า แถมยังถูกชะตากับน้องพลอยขนาดอยากได้มาเป็นหลานสะใภ้แบบนี้มีหวังได้เทคโอเว่อร์กิจการโรงแรมที่อัมพวาของเราแน่ๆ หึหึ” ผมแกล้งแซวน้องทองให้ขำเล่น เพราะดูจากหน้าตายังคงตกใจอยู่
“เรา...เอ่อ...ทั้งผมและน้องพลอยจะกลายมาเป็นคนในครอบครัวพี่หนึ่งแล้วเหรอครับ ทำไมมันง่ายดายดีจังเลย แล้วถ้าน้องพลอยจะไปเป็นสะใภ้ที่บ้านพี่หนึ่งอย่างนี้ พอแม่ผมคงดีใจแย่ นี่ยังกลัวว่าน้องพลอยจะขายไม่ออกด้วยซ้ำ วันๆ สนใจแต่นิยายเกย์กับการ์ตูนเกย์ พ่อแม่ผมกลัวมากเลยพี่” น้องทองถามเหมือนยังไม่แน่ใจ ทั้งที่คุณหญิงแม่ของผมช่วยพูดให้ขนาดนี้แล้วแท้ๆ
“เอาน่า...อย่าคิดอะไรมาก ทุกอย่างลงเอยแบบนี้ก็ดีแล้วนี่ พ่อแม่เราก็ยอมรับกันแล้วทั้งคู่” ผมพูดให้ความมั่นใจคนรัก เราทั้งคู่จึงยิ้มให้กันอย่างมีความหมาย ต่อไปนี้ผมคงไม่ต้องวิ่งตามหาความรักที่ไหนอีกแล้ว ในเมื่อคนรักของผมกำลังจะมาเกี่ยวดองเป็นคนในครอบครัวแล้วด้วย
“เรากลับห้องก่อนดีไหมครับ แดดร้อนเหลือเกิน เดี๋ยวน้องทองของพี่จะคล้ำมากไปกว่านี้” ผมแกล้งแซวคนรักเล่นๆ ผิวแบบนี้ล่ะที่ผมชอบนัก สีสวยจนเกินห้ามใจ เจ้าตัวจึงหันมาตีแขนผมเบาๆ ที่ดันแซวเรื่องสีผิว ใจจริงแล้วไม่ได้อยากจะเข้าห้องนักหรอก แต่รำคาญสายตาของฝรั่งแถวนี้ ชอบมองมาที่แฟนผมบ่อยๆ จึงเกิดอาการหึงขึ้นมานิดหน่อย
“พี่หนึ่งไม่ชอบที่ฝรั่งคนนั้นมองผมอยู่ใช่ไหมล่ะ เห็นนะว่าพี่เหลือบดูบ่อยๆ หึงผมล่ะสิ อากาศไม่ได้ร้อน พี่หนึ่งน่ะตาร้อนเพราะความหึงมากกว่า ผมว่าจะนั่งเล่นเช็คเรทติ้งตรงนี้ดูสักหน่อย พี่หนึ่งอยากกลับห้องก็กลับไปคนเดียวเลย” น้องทองรู้ทันความคิดผมจึงย้อนกลับมา แถมยังทำหน้าทะเล้นใส่อีก มันน่าจับจูบปากโชว์คนแถวนี้ไปเลยเสียดีไหมนะ
“หึงเหิงอะไรไม่มีเสียหน่อย แค่กลัวว่าเราจะร้อนเท่านั้นล่ะ ไม่เข้าห้องก็ไม่เป็นไร นั่งแถวนี้ก็ดีเหมือนกัน วิวสวยดี เห็นคนเล่นน้ำด้วย หุ่นดีจริงๆ นมเป็นนม ตูดเป็นตูด ใส่บิกินี่ตัวเล็กแบบนี้ไม่กลัวจะหลุดน้ำทะเลหรือไงนะ” ผมแกล้งทำเป็นสนใจสาวสวยที่กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนานตรงริมหาดแทน
“นี่...มองอะไรน่ะ กลับห้องดีกว่า ไม่ต้องดูมันแล้ววิวอะไรแถวนี้” น้องทองพูดจบก็ลุกขึ้นคว้าแขนผมมาควงเสียแน่น แถมยังรีบเดินยังกับจะลากผมกลับห้องให้เร็วที่สุดอีก เห็นแบบนี้ก็แอบดีใจเล็กๆ ที่คนรักยังคงหวงผมอยู่ ไม่ได้ปล่อยให้ผมหวงตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว คิดแล้วก็ต้องยิ้มออกมาคนเดียวด้วยอารมณ์ดีเหลือเกิน
“ยิ้มอะไร มัวแต่ฝันหวานถึงอีสาวนมโตนั่นล่ะสิ ไปเลยไป ออกไปแก้ผ้าเล่นน้ำกับมันเลยก็ได้นะ” น้องทองเหวี่ยงผมทันทีที่เห็นผมเดินยิ้มอยู่คนเดียว หน้าตาน้องทองตอนนี้ดูกำลังโกรธผมมาก ต้องรีบเคลียร์ก่อนที่เรื่องจะบานปลาย ทองสะบัดมือผมออกแล้วเดินไปทางหน้าชายหาดแทนที่จะกลับเข้าห้อง ผมจึงรีบวิ่งตามไป
“เปล่าคิดถึงสาวที่ไหนสักหน่อย พี่ดีใจต่างหากที่เห็นทองหึงพี่” ผมจับหน้าคนรักให้สบตามองนิ่งเอาไว้ แต่น้องทองยังคงทำปากเป็ดใส่หน้าผมเหมือนไม่พอใจอยู่ดี ผมจึงก้มลงใช้ฟันงับริมฝีปากของน้องทองที่ยื่นออกมาเป็นปากเป็ดเล่นเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว
“โอ้ย...เล่นบ้า งับลงมาทำไม เจ็บนะ” ผมรู้ว่าน้องทองโวยวายออกมาไม่ใช่เพราะเจ็บ แต่คงเป็นเพราะกำลังอายที่ตรงนี้มีคนมองอยู่เยอะต่างหาก ใบหน้าทองแดงซ่านจนถึงใบหู แต่ผมไม่สนใจยังคงก้มลงจูบซ้ำอีกจนโดนคนรักผลักหน้าออกเบาๆ
“คนบ้า ไม่รู้จักอายคนอื่นหรือไงนะ ดูสิคนมองกันหมดแล้ว” น้องทองพูดกับผมเบาๆ โดยซุกหน้าอยู่ตรงอกผมไม่กล้าเงยหน้ามองคนอื่นที่อยู่บริเวณชายหาดตรงนี้ เห็นอาการอายแบบนี้แล้วรู้สึกมีอารมณ์อยากกอดฟัดให้หนำใจขึ้นมา ผมจึงรีบพาคนรักเข้าห้องพักแล้วปิดประตูล็อกห้องทันที
เราสองคนประกบริมฝีปากจูบแลกลิ้นกอดรัดกันแน่นทันทีที่อยู่ในห้องส่วนตัว ผมจับใบหน้าคนรักบดจูบแทรกปลายลิ้นเข้าไปตวัดไล้เลียลิ้นของทองภายในปาก ทำให้คนรักอดที่จะส่งปลายลิ้นตวัดโต้ตอบปลายลิ้นที่ไหวระริกของผมที่อยู่ในปากตัวเองไม่ได้ เราผลัดกันจูบผลัดกันแลกลิ้นดูดโต้ตอบกันอย่างเมามัน จนหายใจแทบไม่ทัน ทองถอนปากออกมาหายใจ ริมฝีปากสีแดงเป็นประกายเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายฉ่ำเยิ้ม ปลายลิ้นสีชมพูขยับไล้เลียริมฝีปากที่ฉ่ำเยิ้มนั้นเหมือนยั่วยวนผม
ทองผลักผมจนหลังชนติดกำแพงห้องพัก แล้วทองก็เริ่มลูบแก่นกายผมที่อยู่ภายในกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ทันที จนมันเริ่มแข็งขึ้นมา ฝ่ามือกดเน้นจนมันเห็นเป็นลำชัดเจน ทองก้มตัวลงนั่งใช้ใบหน้าเคล้นคลึง เกลือกกลิ้งตรงเป้ากางเกงผมเล่นนอกกางเกง ใช้ปากคาบไปตามลำและขบกัดเล่นจนผมขนลุกไปทั้งร่าง แท่งเนื้อของผมตอนนี้มันแข็งมากจนดันกางเกงแน่นให้รู้สึกเจ็บ ผมปลดตะขอให้แล้วทองก็รูดซิปดึงกางเกงลง
ทองเงยหน้ามายิ้มให้ผม ส่งสายตาหยาดเยิ้มมาได้ไม่นานก็ลากลิ้นขึ้นมาที่สะดือ วนรอบไปรอบๆ ขยับขึ้นมาเรื่อยๆ จนผมต้องปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นแล้วถอดออกวาง เพื่อให้ทองสำรวจร่างกายผมได้ถนัด คนรักลากลิ้นขึ้นมาจนถึงหน้าอก ส่งปลายลิ้นตวัดเลียพร้อมเม้มดูดหัวนมของผมไว้ข้างหนึ่ง นิ้วมือของทองก็บีบบี้เขี่ยเล่นอีกข้างจนผมรู้สึกเสียวซ่านไปหมด
ผมก็เอื้อมมือบีบต้นแขนทองเพื่อระบายความเสียว สองมือของผมดึงคอเสื้อของทองถอดออกมา แล้วล้วงเข้าไปลูบไล้แผ่นอกของคนรัก ผมพยายามล้วงได้ไม่ถนัดนักเพราะทองกำลังดูดเล่นหัวนมผมอยู่ มือกำลังเล่นหัวนมอีกข้างของผม อีกมือก็ดึงกางเกงในของผมลง และจับคลึงแก่นกายผมอยู่
“อืม...ดีจังเลยครับทอง” เสียงทุ้มต่ำของผมร้องคำรามออกมาด้วยความพอใจ ผมกดศีรษะคนรักให้ก้มลงตามแรงกดที่ท้ายทอยเบาๆ เรียวลิ้นยื่นออกมาไล้เลียดูดกลืนความต้องการที่แข็งขืน รู้สึกสั่นสะท้านทันทีด้วยความสยิวที่ปากอิ่มครูดไล้ครอบครองยอดปลายบานแหลมของลำเนื้อ จนต้องส่งเสียงร้องดังขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความเสียวกระสันอย่างพอใจในการทำรักด้วยปากที่คนรักมอบให้ผมในขณะนี้
เวลาที่ทองเหลือบตาขึ้นสบตาด้วยสายตาหวานฉ่ำสร้างความหฤหรรษ์ทวีคูณเป็นล้านเท่า เมื่อทองไล้ลิ้นกระหวัดเกี่ยวรอบๆ ลำตัวความเป็นชาย แล้วครอบปากดูดลำเนื้อเข้าไปในโพรงปากนุ่มที่อุ่นจนร้อนราวลูกสูบ จนผมต้องร้องเสียงจะดังขึ้นตามแรงดูดจากปากอิ่ม มืออีกข้างของทองยกขึ้นลูบไล้เบาๆ ไปทั่วขนหนานุ่มรอบฐานลำเนื้อ ลากไปจนถึงถุงไข่อ่อนนุ่มที่ห้อยอยู่เบื้องล่าง จนความกระสันซ่านของผมแทบจะพังทลายราวกับเขื่อนแตก
ผมดึงใบหน้าคนรักออก ล้มตัวเอนร่างนอนราบบนโซฟา ทองขยับตามมาก้มลงกลืนกินความเป็นชายตามแรงกดของฝ่ามือผม ความรัญจวนซาบซ่านปลุกเร้าร่างทั้งสองของเราจนร้อนเป็นไฟ ความกระสันเสียววิ่งพล่านไปทั่วทุกอณู ความปรารถนาของผมกำลังเดือดพล่านไปทั่วร่าง สร้างต้องการมากกว่านี้ และเดี๋ยวนี้
ผมต้องการทั้งหมดที่เป็นทอง ผมรวบร่างบางกว่าให้ลุกขึ้นก่อนที่จะดึงตัวคนรักให้นั่งคร่อมบนตัวผม ผมจับแท่งกลางลำตัวที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำลายของคนรักให้ตั้งตรง แล้วกดร่างของทองลงจนสุดทางรวมร่างเป็นหนึ่งเดียว ทองถึงกับร้องเฮือกกับความร้อนระอุที่สอดแนบเข้าสัมผัสถึงแก่นกายกระแทกดันช่องทางในร่างกายอย่างลึกล้ำ มือยันหน้าท้องผมไว้ด้วยความจุกแน่น ศีรษะทุยของทองแหงนไปทางข้างหลังเพราะความวาบหวามสุดที่จะกลั้นไว้
ผมเอื้อมมือไปจับสะโพกคนรักบีบคลึงด้วยความกระสันเสียวที่ได้รับ เมื่อเห็นว่าทองปรับตัวได้แล้วจึงยกร่างบางโยกไหวตามสัญชาตญาณการร่วมรัก แรงเคลื่อนไหวทวีขึ้นราวกับพายุ หากเป็นพายุที่เต็มไปด้วยความหอมหวนชวนให้หลงใหลไปกับความรุนแรงที่โหมพัดกระหน่ำ เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังจะสำลักกับความซาบซ่านแต่แล้วผมก็หยุดกระแทกของรักรัดร่างทองไม่ให้ขยับเขยื้อน
“อ๊ะ พี่หนึ่ง...ทำไม” น้องทองร้องถามอย่างขัดใจ พยายามยันร่างผมให้นอนราบลงไปเหมือนเดิม แต่ผมขืนตัวไว้ แลวกอดไซร้คนรักที่ดูท่าจะไม่ยอมให้ผมหยุดอารมณ์ไว้กลางคันแบบนี้ ตอนนี้ช่องทางของทองขมิบรัดตอดรัวจนผมเสียวจี๊ดที่ท้องน้อย มันบีบกระชับไปทั่วทั้งลำยาวจนแทบจะทนไม่ไหว
“ชู่ว์” ผมจูบระงับเสียงประท้วงของทอง รู้สึกยังไม่พอกับความหฤหรรษ์จากตัวคนรัก แต่ต้องพักยกให้กับตัวเองก่อนที่กำลังจะน็อคเอ้าท์เสร็จสิ้นเสียเชิงชาย ผมรอที่จะได้ชมความหอมหวานยั่วยวนมาตลอดอาทิตย์ ยังไงคืนนี้ผมต้องสำเร็จโทษคนรักคนนี้ไม่ต่ำกว่าสามครั้งแน่นอน
“เฮ้ย...อะไร” เสียงหวีดร้องเมื่อร่างของผมยันตัวยืนอุ้มทองขึ้น แล้วพลิกร่างคนรักให้หันหน้าเข้าหาโซฟา จับมือทองเท้ากับที่พิงหลังโซฟา โดยผมยืนซ้อนหลังสอดใส่ความร้อนของตัวเองทีเดียวมิดลำจนทองสะดุ้งเฮือก ผมจูบทั่วหลังเนียนสีน้ำผึ้งสวย ฝ่ามือขย้ำเคล้นบั้นท้ายที่เยียดยัดท้าท้ายหยอกล้อกับแรงโยกที่อ่อนไหว ก่อนที่จะขยับเขยื้อนเข้าหาแรงขึ้นตามจังหวะ แรงกระแทกกระทั้นดันจากร่างผมทำเอาคนรักสั่นคลอนไปทั่วร่าง เสียงทุ้มต่ำครางของผมดังแข่งกับเสียงหวีดร้องของทองผสมผสานหรรษาดังลั่นห้อง ประกอบเสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะระรัว แรงดันมันมากจนโซฟาต้องเคลื่อนไปชนผนังเสียงดัง ผมสลับสับเปลี่ยนท่วงท่าอันร้อนเร่าอีกครั้ง และอีกครั้ง
“พี่หนึง อะ...อะ...อะ ระ...แรงอีก พะ...ผม...ระ...รัก...พี่” พายุสวาทลูกใหม่กำลังถาโถมเข้าสู่เราทั้งสองอย่างเร่าร้อนรุนแรง จนคำพูดที่เปล่งออกมาสั่นเครือไปตามจังหวะแห่งการร่วมรัก เรือนกายของผมสอดประสานเข้ากับเรือนร่างงดงามบอบบางของคนรักได้อย่างเหมาะเจาะลงตัว ต่างฝ่ายต่างก็บำรุงบำเรอความหฤหรรษ์ และถ้อยคำรักให้แก่กัน
“พี่...อึบ...ก็รักทอง...คน...เดียว...อาาา...ครับ” ผมเปล่งเสียงตอบคนรักได้ไม่เป็นจังหวะเช่นกัน รู้สึกกระสันซ่านจนเมื่อเราทั้งคู่เดินทางมาใกล้สุดปลายฝั่งฝัน ร่างสองร่างที่ร่วมเสพสมอภิรมย์รักต่างก็ส่งเสียงร้องระงม พลางกอดเกี่ยวจับจูงมือกันไปสู่จุดหมายแห่งกระแสพิศวาส ก่อนที่ความสุขซาบซ่านจะแผ่กระจายไปทั่วร่างของเราทั้งคู่ ผมปลดปล่อยหยาดรักพุ่งเข้าไปในตัวของทองอย่างสุขสม อิ่มเอมเต็มเปี่ยมจนล้นหัวใจ
“โอย...ผม...ออก...แล้ว...พะ....พี่หนึ่ง” น้องทองร้องออกมาไม่เป็นจังหวะ มือของตัวเองกำลังชักระรัวตรงแก่นกายเร่งให้ถึงเส้นชัยตามผมมาติดๆ ผมต้องรีบออกแรงรัวกระแทกร่างคนรักช่วยส่งให้ถึงปลายทางอีกแรง แม้ว่าความกระสันเสียวที่มันรวมตัวอยู่ตรงท้องน้อยจะมีมากจนแทบจะหัวใจวายก็ตาม
“อูยยย...พะ...พอแล้ว...พี่หนึ่ง...เสียวครับ” น้องทองร้องครางเหมือนขอชีวิต พยายามเอื้อมมือมาจับสะโพกของผมให้หยุดการกระแทกลง ร่างกายขมิบเกร็งรีดน้ำรักออกจากลำเนื้อของผมระรัวตามจังหวะหอบหายใจ จนผมแทบทนไม่ไหวต้องโหย่งสะโพกหนีให้ท่อนเนื้อหลุดออกมาเป็นลำยาวพาดไปบนหน้าขา ปากรูทวารของคนรักกระตุกรัวจนน้ำรักขาวขุ่นที่ค้างอยู่ไหลออกมาราดรดปลีน่องเป็นทาง
“มีความสุขไหมครับคนดี” ผมถามด้วยเสียงหอบกระเส่า เพราะต้องใช้แรงทั้งหมดที่มีร่วมรักกับทองจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว น้องทองไม่ตอบแต่หันมายิ้มปรือตาพร้อมพยักหน้าให้ เราหายใจเหนื่อยหอบกันทั้งคู่ได้สักพัก ก็พากันจูงมือเข้าไปล้างตัวกันในห้องน้ำ เมื่อได้ออกแรงเพื่อย่อยอาหารเที่ยงไปแล้ว คืนนี้หลังดินเนอร์คงได้มีการออกกำลังแบบจัดหนักกันอีกหลายรอบ ตอนนี้ผมจึงไม่หักโหมที่จะต่อรอบสองเร็วนัก ปล่อยให้คนรักได้พักร่างไว้บ้าง
-
กรี้ดดดดดดดดด.....อาหนึ่งกับเจ๊ทอง
คู่นี้เขาน่ารัก มีอะไรมาแปลกใจกันเรื่อยๆ
คุณหญิงแม่เฉียบแหลมมากมาก...
มีพูดถึงน้องพลอยสาววายกับหนุ่มเจด้วย....
*** สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ ***
-
คุณแม่อาหนึ่งสุดยอด o13
-
อาหนึ่งกับทองร้อนแรงไม่แพ้
คู่ของพี่พลัสกับหยกเลย อิอิ
:-[
-
มาแบบเลือดทั่วตัวกันเลยที่เดี่ยว :haun4:
-
ตามอ่านทันแล้ว หื่นได้ใจจิง ๆ แต่ละคู่ในเรื่องนี้ ชอบ ๆๆๆๆๆ ^^
-
เลือดหมดตัว
-
คืนนี้ฝันดีนะครับ สุขสันต์วันครอบครัวด้วยนะครับ
-
พี่หนึ่งยังฟิตไม่พอนะ
ดูพลัสเป็นตัวอย่าง ทำแต้มนำไปหลายดอกละ คึคึ :z1: :z1:
-
ร้อนแรงวุ้ย
-
อ่านแล้วอิจฉาตาร้อน
คุณแม่ได้ใจมากเลย
-
ฉุกเฉิน ฉุกเฉิน!!!
ขอเลือดสำรองด่วยค่ะ ไม่ไหวแล้ว
อาหนึ่งจัดหนักจริงๆเลย
-
นิยายเรื่องนี้หื่นได้ใจจริงๆ :haun4:
สุขสันต์วันสงกรานค่า
-
:oo1: happy เอ็นเด้งกันทุกคู่เลย 555
-
โอย แต่ละคู่ จัดหนักรับสงกรานต์กันเลยทีเดียว :pighaun:
-
แม่ลุงหนึ่งสุดยอดอ่า
-
ในที่สุดก็อ่านตามจนทัน
นิยายเรื่องนี้มีครบทุกรสชาติจริงๆๆ สุขเศร้าเหงารักและที่สำคัญหื่นมากๆๆ 555
ชอบทุกคู่เลยค่ะ น่ารักมากๆๆ
-
:haun4: จัดหนักฉลแงสงกรานต์เลยหรอคะเนี่ย
สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะคนแต่ง :กอด1:
-
สงกรานต์นี้เลือดนองที่มัลดีฟ :m25:
-
วันนี้ลงตอนสุดท้ายของคู่อาหนึ่งกะทองหล่อแล้วนะคร๊าบบบ
-
พี่ทองจัดหนักและแรงส์ :haun4: :oo1:
ปล.สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะคะ
-
นี่แค่คู่ที่ 2
:z1:
ก่าจะถึงคู่สุดท้าย
คนอ่านจมทะเลเลือดตายแล้วค่า
คร่อกกกกกกกกก
:jul1: :jul1:
-
ขออวยพรให้สมาชิกเล้าเป็ดทุกท่าน
จงมีความสุขในวันสงกรานต์เป็นต้นไปจนตลอดปีนี้เลยนะครับ
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามผลงานนะครับ
สงกรานต์เล่นน้ำฉ่ำอุรา
เอาแป้งประหน้าคนแก้มใส
รดน้ำขอพรญาติผู้ใหญ่
สาดน้ำให้เย็นใจเราสองคน
ฉลองวันหยุดให้สุขอุรา
นานๆทีจะได้พบหน้ารวมญาติกันสักหน
ขอให้ชีวิตเย็นฉ่ำสุขใจกันทุกคน
ความทุกข์ก็ผ่านพ้น..ขอให้มีสุขทุกคน
ในวันสงกรานต์
(http://lh3.ggpht.com/_C7Pb4CQbbms/Sd7e1rSit6I/AAAAAAAAAE0/ZJueza2PYmY/s800/T100409_04C.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=103&sid=cbb62484d73b2ab4fdd963cee89919c8)
-
คู่นี้จัดหนักไม่แพ้คู่แรกเลยทีเดียว :pighaun: :pighaun:
-
:m25: :m25: :m25:
อาหนึ่ง อ่ะ ดอกเดียวเอง :haun4: แต่คุณแ่ม่อ่ะเริ่ดดดดดด
-
o18 คู่อาหนึ่งจะได้แต่งงานเหมือนพลัสกับหยกไหมอ่ะคับ
-
คุณหญิงแม่เฉียบคมมากกกก ใช้วิกฤตให้เป็นโอกาศ
อาหนึ่งจัดหนักมากกกก คนอ่านจมที่กองเลือดแล้ว อิอิ
2คู่แล้ว รอคู่ต่อไป จะท่วมจอเลยไหม คริๆๆ
-
ร้อนแรงกันตลอดเลยนะ คู่นี้
สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันจ้าา
-
ป๊าดดดดด
อาหนึ่ง สู้ดยอดดดดด
ร๊ากกกคุณแม่ีทีสุดเลยค่าาาา
-
อาหนึ่งก็ไม่น้อยหน้าคู่อื่นเลยนะ
:haun4:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 95 “วรุตย์”
บอกให้รู้สักหน่อย สักเล็กน้อยเป็นไร ต้องหมองใจ เพราะใครเขาแกล้ง โปรดจงเผยความใน หัวใจเคลือบแคลง ระแวงฉันด้วย เหตุใด ครั้นเรามาเข้าใจกัน เกิดความผูกพันฉันเธอ ฉันเองจริงใจนะเออ ด้วยเธอก็คงซึ้งใจ สิ่งบาดหมางอารมณ์ ที่ทับถมทรวงใน ถูกทิ้งไปสิ้นคลาย หมองเศร้า สิ่งที่เหลือภายใน หัวใจแห่งเรา คือความรักเนาแนบครอง คล้องใจ
“ตกลงเข้าใจพี่กับคุณแม่แล้วใช่ไหมครับ ตอนแรกคุณแม่ท่านก็ตกใจอยู่ตอนที่รู้ข่าว แต่พอได้ยินพี่สารภาพท่านก็ยอมรับได้ แถมยังดีใจด้วยซ้ำหากพี่เลิกเจ้าชู้ได้เสียที พี่ตั้งใจกับรักของเราครั้งนี้มากนะครับ ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ต้องถามพี่นะรู้ไหมครับคนดี” ผมบอกคนรักพลางกอดกระชับแน่นอยู่ในอ่างอาบน้ำกันสองคน
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าเรื่องมันจะซับซ้อนแบบนี้ แล้วคุณหญิงแม่ของพี่หนึ่งยังเล่นลงสื่อ ออกข่าวซุบซิบไปทั่วแบบนี้อีก ผมรู้ก็ไม่สบายใจเพราะเป็นห่วงพี่นั่นล่ะครับ” น้องทองตอบกลางเอนกายนอนหงายหันหลังทับบนร่างผม ที่นอนพิงอ่างอาบน้ำอยู่ เราสองคนหยอกล้อลูบไล้ร่างกายชำระคราบไคลให้กันและกัน ภายในห้องน้ำที่มองเห็นวิวทะเลผ่านกระจกใสบานใหญ่ที่หันมุมไม่ชนกับห้องพักห้องอื่นให้เสียอารมณ์ ผนังทั้งด้านเป็นกระจกหนาที่มองเห็นทะเลสีครามบริเวณกว้าง เป็นภาพที่ดูแล้วให้ความสุขใจเหลือเกิน
“หากไม่ใช้โอกาสนี้แกล้งตัดความสัมพันธ์กับพี่ หุ้นส่วนใหญ่ๆ คงมีความระแวงในระบบการบริหารโรงแรมแน่ๆ เพราะเราตั้งใจไปเปิดโรงแรมใหม่ในเครืออื่น หากพี่ดูแลโรงแรมในเครืออื่น และยังทำงานกับคุณหญิงแม่เหมือนเดิม รับรองว่าสถานะหุ้นของครอบครัวเราต้องเกิดความสั่นคลอนแน่ๆ จริงไหมครับ” ผมอธิบายพลางสระผมให้คนรักไปด้วย น้องทองไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของผม
“อีกอย่างพี่ก็กำลังจะไปขยายกิจการแรกที่เชียงรายด้วย คราวนี้จะเปิดตัวโรงแรมในนามของพี่เอง โดยมีคุณแม่พี่เป็นผู้อยู่เบื้องหลัง ปล่อยให้พี่ได้ออกหน้าบริหารเองเต็มตัว ได้ข่าวว่ามีที่งามมากอยู่บนเชิงเขา วิวทิวทัศน์สวยเหมาะจะทำรีสอร์ทหรือโรงแรมที่สุด ไม่ไกลจากตัวเมืองด้วย เราไปดูแลกิจการนี้ด้วยกันนะครับ” ผมเอ่ยชวนคนรักให้ไปอยู่ด้วยกันที่เชียงราย เพราะอีกไม่นานผมต้องไปควบคุมการก่อสร้างด้วยตัวเอง
“แล้วใครจะช่วยพลอยดูแลกิจการที่อัมพวาล่ะครับ ผมคงต้องปรึกษากับครอบครัวดูก่อนครับพี่หนึ่ง ตอนนี้ยังให้คำตอบไม่ได้หรอก ไม่ใช่ไม่อยากไปอยู่ช่วยงานพี่นะครับ” น้องทองหันหน้มาตอบคำถามผมพลางทำสีหน้าไม่สบายใจ เห็นแล้วรู้สึกสงสารชะมัด
“ไม่ต้องปรึกษาใครหรอกครับ พี่ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่เรามาแล้ว ท่านกำลังจะขอรีไทร์ตัวเองมาดูแลกิจการที่โรงแรมในอัมพวาเอง ท่านตั้งใจจะเปลี่ยนชื่อโรงแรมด้วย เพราะตอนนี้ไม่มีพลัสอยู่เป็นพ่อครัว ลูกค้าก็คงมาเรียนทำขนมไม่ได้แล้วด้วย คุณแม่ของทองจะมาเป็นแม่ครัวทำอาหารเองครับ” ผมเล่าให้คนรักฟังเท่านั้นก็พลิกตัวกลับมาจ้องหน้าผมเขม็ง
“พี่หนึ่งไปคุยตอนไหน ทำไมผมไม่รู้เรื่อง แล้วน้องพลอยจะไม่ทำงานที่โรงแรมบ้านขนมแล้วก็ไม่บอกผมเหมือนกัน นี่มันเรื่องอะไรกันครับ” น้องทองมีท่าทีโวยวายด้วยความไม่พอใจอีกแล้ว ทำไมอารมณ์ขึ้นง่ายเหลือเกินนะคนรักของผม
“ใจเย็นๆ สิครับ เรื่องนี้พี่ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่เราเรื่องของน้องพลอย พี่อยากจะให้พลอยหมั้นกับเจไปก่อน แล้วดึงตัวมาเป็นผู้ช่วยลูกชายพี่ เพราะน้องพลอยเก่งเรื่องเซทระบบการบริการในโรงแรม แถมยังมีประสบการณ์บริหารมาก่อนด้วย แม้จะเป็นโรงแรมเล็กๆ แต่ก็ทำระบบกันเองอย่างลงตัว พี่คิดว่าพลอยคงเป็นผู้ช่วยที่ดีของนายเจได้แน่ๆ ครับ ทองเห็นว่ายังไงล่ะ” ผมพยายามอธิบายส่วนของน้องสาวคนรักฟังก่อน
“ก็ดีนะครับ ปกติที่โรงแรมผมน้องพลอยก็เป็นคนจัดการทุกอย่างหมดเลย ขนาดผมจบการโรงแรมและการท่องเที่ยวมายังวางระบบสู้น้องพลอยไม่ได้เลยล่ะ พูดไปก็อายน้องเปล่าๆ นี่ยังไม่รู้เลยว่าถ้าจะให้ผมไปช่วยงานพี่หนึ่งที่เชียงรายผมจะช่วยได้สักเท่าไรเชียว เดิมทีก็แทบจะไม่ได้ช่วยพลอยทำอะไรอยู่แล้วด้วยซ้ำ วันๆ แค่จดรายการอาหารแล้วก็เป็นเด็กเสิร์ฟเท่านั้นเอง” น้องทองของผมบ่นกับตัวเองเหมือนกลัวว่าผมจะผิดหวังใน
“ไม่ต้องช่วยอะไรมากนี่ครับ แค่ช่วยอยู่เป็นกำลังใจข้างๆ พี่ก็พอ ขอแค่นี้เองครับ แต่พี่ขอตลอดไปนะ ไปอยู่กับพี่ที่เชียงรายนะครับ” ผมพูดจบน้องทองยังคงมองหน้าผมนิ่งอยู่อย่างนั้น ผมจึงเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่นำเข้ามาไว้ในห้องน้ำกดโทรออกส่งสัญญาณบางอย่าง แล้วชี้ชวนให้น้องทองมองผ่านผนังกระจก มองออกไปด้านวิวทะเล
“อะ...อะไรเหรอครับ...โอยยย...พะ...พี่หนึ่ง...ฮือออ” น้องทองร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเครื่องบินเล็กที่ผมจ้างให้บินผ่านบริเวณหลังห้องโดยมีผ้าไวนิลสกรีนคำว่า Will You Marry Me? ห้อยท้ายเครื่องบิน ไม่นานพนักงานก็เข้ามาเคาะประตูห้องพัก ผมจึงชวนน้องทองลุกขึ้นจากอ่างน้ำ ส่งเสื้อคลุมให้สวมแล้วพาออกไปที่ระเบียงห้องพัก
พนักงานชายสองคนถือกีตาร์โปร่งเล่นเพลงคลาสสิคและไวโอลินสร้างบรรยากาศ พร้อมพนักงานหญิงที่ถือช่อดอกไม้เป็นกุหลาบขาวสลับแดงช่อใหญ่มาให้ผม เมื่อผมรับไปก็หันมามองหน้าน้องทองที่ยังยืนอึ้งอยู่กลางระเบียงห้อง เครื่องบินที่ติดป้ายไวนิลยังคงจอดอยู่กลางทะเลตรงกับหลังห้องพักผมพอดี
“นะ...นี่...พี่หนึ่งจะขอ...ผม...เอ่อ...คือ” น้องทองเหมือนยังไม่แน่ใจว่าตัวเองจะถามผมดีหรือเปล่า แต่ผมพอจะรู้แล้วว่าคำถามคืออะไร คนรักมีสีหน้าบอกไม่ถูกระหว่างอาการดีใจ ปนความตกใจ น้ำตาแห่งความสุขไหลร่วงลงมาจากใบหน้า ผมวางช่อกุหลาบลงบนอ้อมแขนของคนรัก แล้วยืนยิ้มให้ตรงนั้น
“ใช่ครับ พี่จะขอเราแต่งงาน พี่จะขอดูแลเราไปตลอดชีวิตพี่ และจะขอให้ทองดูแลพี่ตลอดไปด้วยจะได้ไหมครับ” ผมคุกเข่าลงหนึ่งข้าง ล้วงมือลงในกระเป๋าเสื้อคลุมหยิบกล่องกำมะหยี่สีขาวนวลขนาดเล็กกว่าฝ่ามือออกมาวางบนมือซ้าย ใช้มือขวาเปิดฝากล่องออกมายื่นไปข้างหน้าคนรักที่ยังตกใจน้ำตาไหลพรากอยู่ตรงระเบียงอย่างนั้น
“ผม...ผม...ฮือออ พี่หนึ่ง ผมรักพี่” น้องทองพูดไม่ออกก้มตัวลงมากอดผมอย่างแรงจนเกือบจะหงายหลังล้มลงไป พนักงานทั้งสามคนยังคงยืนให้กำลังใจ และเล่นดนตรีสดประกอบสร้างบรรยากาศไปเรื่อยๆ น้องทองกอดผมแน่นร้องไห้โฮด้วยความตื่นตัน แต่ผมยังไม่บรรลุเป้าหมาย จึงดันร่างคนรักออก
“แต่งงานกับพี่นะครับที่รัก” ผมพูดจบก็หยิบมือซ้ายของน้องทองมาสวมแหวนบุษราคัมล้อมเพชรวงใหญ่ที่นิ้วนางข้างซ้าย เมื่อสวมเสร็จพนักงานก็หยุดเล่นดนตรี ยืนปรบมือเสียงดังให้กำลังใจเราสองคน และขอตัวออกจากห้องไป เครื่องบินเล็กที่จอดอยู่บนทะเลหลังห้องก็มีพนักงานมาเปลี่ยนป้ายไวนิลที่ผูกติดกับลูกโป่งพวงใหญ่ แล้วบินขึ้นบนท้องฟ้าห้อยป้ายไวนิลคำว่า Just Married Congratulations บินวนอยู่บริเวณนั้นสองสามรอบแล้วก็หายลับไป
“เราแต่งงานกันแล้วนะที่รัก ต่อไปก็ต้องไปเป็นภรรยาอยู่ที่บ้านพี่แล้วนะ พี่ขอเรากับคุณพ่อคุณแม่เรียบร้อยแล้ว ท่านสองคนไม่ว่าอะไร ไม่ขออะไรด้วย แต่ขอให้พี่สัญญาว่าจะอยู่ดูแลเราแทนพวกท่านตลอดไป และพี่ก็ได้ให้คำสัญญาต่อหน้าท่านไปเรียบร้อยแล้ว” ผมอธิบายให้คนรักฟัง ถ่ายทอดความรักให้แก่กันผ่านทางประกายตาที่มองต่อกันอย่างซาบซึ้ง เรากอดจูบกันอย่างดูดดื่ม เพื่อเป็นการแสดงความรักซึ่งกันและกัน ผ่านริมฝีปากที่ประกบกันแนบแน่น ดูดดื่มความหวานชื่น จากปากของกันและกันเนิ่นนาน
“พี่ขอโทษนะครับ ที่เข้าไปขอเรากับน้องพลอยจากคุณพ่อคุณแม่มาก่อนหน้านี้ อยากคุยกับคุณพ่อคุณแม่ตอนนี้ไหม โกรธพี่หรือเปล่าที่ทำแบบนี้โดยไม่บอกให้เรารู้ก่อน” ผมเอ่ยปากถามคนรักเบาๆ ข้างใบหู ริมฝีปากเราสองคนคลอเคลียไปทั่วใบหน้ากันและกันอยู่ไม่ห่าง
“ตอนแรกก็ว่าจะโกรธ แต่ตอนนี้โกรธไม่ลงแล้วครับ ในเมื่อพ่อกับแม่ไม่ว่าอะไร แล้วผมจะไปว่าอะไรได้ล่ะครับพี่หนึ่ง ต่อไปก็ต้องแล้วแต่พี่แล้วล่ะครับ” อยู่ๆ น้องทองก็มีทีท่าอ่อนหวานขึ้นมาทันที ท่าทางจะดีใจอยู่ไม่น้อย เห็นแบบนี้ผมเองก็ดีใจพร้อมกับมีความสุขมากมายไม่ต่างกับคนรักเลย
“งานแต่งงานของเราจะจัดที่เชียงรายเลยดีไหมครับ พี่ตั้งใจว่าจะใช้ที่ดินที่จะสร้างโรงแรมทำเป็นรีสอร์ทส่วนตัวขึ้นมาสักหลัง พอดีเจ้าของที่เป็นหนี้ธนาคารอยู่เยอะก็เลยขายด่วน พี่ยังไม่ได้ไปดูเลย แต่ทีมงานบอกว่าวิวเยี่ยมมาก ที่ดินก็สวย อากาศก็ดีด้วยนะครับ หน้าร้อนจะมีลมภูเขาโกรกตลอด หน้าหนาวก็จะมีหมองบางๆ หน้าฝนก็มีต้นน้ำอยู่ตรงตีนเขาเป็นลำธารใสแจ๋วเลย เราก็เลยใช้เส้นยัดเงินนิดหน่อยซื้อตัดหน้าธนาคารมา” ผมพยายามโฆษณาให้คนรักฟัง เพ่อการโน้มน้าวใจให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
“พี่จะพาผมไปไหนผมก็ไปทั้งนั้นล่ะครับ พ่อกับแม่ผมก็ยกผมให้พี่แล้วนี่” น้องทองยังคงอายไม่กล้าสบตาผม ได้แต่ซุกใบหน้าลงตรงซอกคอของผมอย่างนั้น ในมือยังคงถือช่อกุหลาบงามสลับกับการยกนิ้วนางข้างซ้ายมาชื่นชมความงามของแหวนบุษราคัมล้อมเพชรที่สวมให้เมื่อครู่
“เราออกไปเดินเล่นกันไหม คนอื่นๆ น่าจะไปเล่นน้ำกันแล้ว” ผมชวนคนรักออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์บริเวณรอบๆ เกาะแทนที่จะขลุกกันอยู่แต่ในห้อง น้องทองรับคำเห็นดีด้วยจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าจูงมือกันเดินไปหาคนอื่นๆ ที่ริมหาด เห็นพีทกับสิงห์กำลังเล่นน้ำทะเลกันอยู่สองคน พอเห็นผมก็รีบวิ่งขึ้นมา
“อาหนึ่ง...เมื่อกี้มีเครื่องบินติดป้ายขอแต่งงานไปจอดบนทะเลที่หลังห้องอาด้วย คนฮือฮากันทั้งหาดเลยนะครับ” น้องสิงห์ร้องบอกผมเท่านั้น คนรักที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ก็ได้แต่อายหน้าแดง รีบเอามือซ้ายที่สวมแหวนซุกลงในกระเป๋ากางเกงทันที แต่คงไม่พ้นสายตาของพีทไปได้แน่นอน
“แหวนบุษราคัมหนักหนึ่งจุดห้ากะรัต ล้อมเพชรหนึ่งกระรัตน้ำเก้าสิบแปด ตัวเรือนทองคำขาวใช่ไหมครับอา” พีทบรรยายถูกต้องตามรายละเอียดที่ผมสั่งร้านเครื่องเพชรประจำตระกูลครบถ้วนทุกอย่าง
“โอ้โห...สมกับเป็นทายาทบริษัทส่งออกอัญมณีอันดับหนึ่งของเมืองไทยจริงๆ เห็นแค่แวบเดียวเท่านั้นบรรยายได้ถูกต้องทุกอย่างเลยครับพีท” ผมชื่นชมในตัวลูกชายคนโตของคุณเลอสรวง และคุณวิมลพรรณคนนี้จริงๆ อนาคตคงก้าวหน้าอีกไกลเป็นแน่
“ถ้าอย่างนั้นเครื่องบินลำเมื่อครู่คงจะเป็นการขอแต่งงานของอาหนึ่งกับคุณทองหล่อใช่ไหมครับ” โตโต้เดินมาจากทางด้านหลัง พร้อมการวิเคราะห์จากสถานการณ์ทั้งหมด ผมได้แต่ยิ้มรับ ส่วนคนรักได้แต่หลบอยู่ด้านหลังด้วยความเขินอายไม่กล้าสบตาใคร
“โรแมนติจังเลยครับบอส ผมก็ฝันอยากจะขอใครสักคนแต่งงานแบบนี้บ้างจัง ท่าทางบอสจะลงทุนน่าดูเลยนะครับงานนี้” บาสที่มาพร้อมกับโตโต้พูดขึ้นมาอย่างเพ้อฝัน ท่าทางเหมือนอยากขอสาวแต่งงานขึ้นมาทันที ผมแอบมองเจ้าโตโต้ที่จ้องมองบาสอยู่ข้างๆ อย่างนั้นโดยไม่พูดอะไร ท่าทางคู่นี้จะมีลุ้นได้ยาก เจ้าบาสมันเป็นพวกคิดช้ารู้ตัวช้าแบบนี้ โตโต้คงต้องเหนื่อยหน่อยแล้วล่ะ
“ไอ้ตโต้ ได้ข่าวว่าวันนี้ทางโรงแรมจะมีการจัดโรแมนติกดินเนอร์ให้ทุกคู่ ให้ที่ระเบียงบ้านพักริมน้ำ เฉพาะโซนลากูนสวีทใช่ไหม เราคงไม่ต้องออกไปทานบุฟเฟห์มื้อเย็นที่ห้องอาหารกันถูกต้องหรือเปล่า” พีทพูดขึ้นมาเหมือนถามความเห็นจากโตโต้ที่เป็นคนประสานงานเรื่องจองโรงแรมนี้ให้กับพวกเราทุกคน ตามคำสั่งคุณวิมลพรรณ คุณแม่ของนายพีท
“ใช่...วันนี้ไม่ต้องไปที่ห้องอาหาร ให้รอทานมื้อเย็นสไตล์ฝรั่งเศสแบบเสิร์ฟเป็นคอร์สที่ห้องพักเลย พนักงานจะเข้าไปจัดโต๊ะให้ตอนหกโมงเย็น อาหารเริ่มเสิร์ฟตอนหกโมงครึ่ง มีแชมเปญให้ห้องละหนึ่งขวดด้วย” โตโต้อธิบายรายละเอียดยืดยาว พวกเราก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้ และพากันไปสั่งเครื่องดื่มที่บาร์ริมหาด
เมื่อได้เครื่องดื่มกันครบ พวกเราก็เดินไปนั่งคุยกันที่ชุดเกาอี้ชายหาด ทอดสายตามองเกลียวคลื่นที่ซัดสาดหาดทรายขาวละเอียดเป็นประกาย โค้งขอบน้ำสีครามโอบล้อมริมหาด ผู้คนเริ่มบางตาเพราะเป็นเวลาค่อนข้างเย็นมากแล้ว พีทกับสิงห์ก็เลิกเล่นน้ำ มานั่งพักพูดคุยกับเราเช่นกัน
“อาหนึ่งครับ เรื่องให้ผมลาออกไปพร้อมกับอาที่โรงแรมเก่า แล้วคุณหญิงบอกผมว่าจะย้ายผมไปทำงานที่เชียงรายกับอา จริงหรือเปล่าครับ ทำไมเราได้ที่ทำโรงแรมใหม่เร็วจัง เป็นการควบกิจการหรือว่าสร้างขึ้นมาใหม่เหรอครับ ผมยังไม่รู้ลายละเอียดเท่าไรเลย” โตโต้เปิดประเด็นถามผมทันทีที่เรานั่งลงได้สักพัก
“ก็เป็นที่ดินสวนลิ้นจี่ที่เจ้าของที่ติดหนี้ธนาคารเอาไว้ ได้ข่าวว่าจะขายใช้หนี้ สายของเราก็เลยไปตัดหน้าซื้อมาจากเจ้าของที่ก่อนจะถึงมือธนาคาร ให้ราคาสูงกว่านิดหน่อยก็ได้มาแล้ว คุณหญิงก็เลยรีบออกข่าวซุบซิบเรื่องอาเพื่อให้รีบไปเดินเรื่องสร้างโรงแรมใหม่นี่ล่ะ” ผมอธิบายให้โตโต้ที่เป็นคนสนิทฟัง คุณหญิงแม่ยังคงเก็บรายละเอียดเป็นความลับให้รู้กันแต่ภายในครอบครัวเท่านั้น จึงยังไม่มีใครล่วงรู้ที่มาที่ไปเท่าไร
“อ้าว...ที่ดินสวนลิ้นจี่ติดหนี้ธนาคาร อยู่ตรงไหนเหรอครับ ของพี่ชายผมหรือเปล่า” อยู่ดีๆ สิงห์ก็โพล่งขึ้นมาเสียงดังจนแทบจะตกใจ ผมจึงอธิบายรายละเอียดของที่ดินพร้อมเปิดรูปในอีเมล์ ที่สายลับของครอบครัวผมไปสืบเสาะหามาอย่างยากเย็น
“เฮ้ย...นี่มันสวนลิ้นจี่ที่บ้านผมจริงๆ ด้วย อาหนึ่งจะเอามาทำเป็นโรงแรมเหรอครับ ไม่น่าเชื่อเลย” สิงห์ร้องขึ้นมาเสียงดังอีกครั้ง พวกเราต่างฮือฮาในความบังเอิญที่เกิดขึ้น สิงห์เห็นดีด้วยที่ผมตั้งใจจะสร้างรีสอร์ทจากพื้นที่ของบ้านพักเดิมที่ครอบครัวสิงห์เคยอาศัยอยู่ แค่รื้อบางส่วนต่อเติมเพิ่มให้ใหญ่โตขึ้นอีกเท่าตัวก็หรูหราสมกับเป็นเรือนหอของผมกับน้องทองได้แล้ว
“ถ้าทำรีสอร์ทเสร็จเมื่อไรอาจะจัดงานเปิดพื้นที่ เชิญพวกเราไปร่วมงานล่วงหน้าเลยนะ อาจะไปอยู่กับทองสองคนที่นั่น และจะให้โตโต้มาเป็นผู้ช่วยเต็มตัวสักที” ผมเอ่ยชวนทุกคน แต่ดูๆ ไปสายตาของนายพีทเหมือนจะรู้ทันความคิดของผม
“อาจะจัดงานแต่งงานด้วยหรือเปล่าครับ ผมว่าน่าจะเป็นงานแต่งงานจัดที่เรือนหอของอามากกว่าใช่ไหมครับ” เจ้าพีทแซวขึ้นมาทำเอาคนรักของผมอายม้วนไปเลยทีเดียว ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มรับให้คนรู้ทันอย่างนายพีทไปโดยดี ท่าทางทุกคนจะเข้าใจสถานการณ์ดียู่แล้ว
“เอ่อ...แล้วพี่บาสจะตามไปเป็นเลขาของอาที่เชียงรายด้วยไหมครับ” อยู่ๆ โตโต้ก็ถามเปลี่ยนกลับมาเรื่องเดิม คงเป็นเพราะผมไม่ได้พูดชื่อของเจ้าบาสออกมาให้ได้ยิน ปกติจะมีแค่บาสกับโตโต้ที่ทำงานเคียงคู่กับผมมาอยู่เสมอ ผมไม่อยากจะเป็นคนบอกความจริงกับนายโตโต้ แต่อยากให้เจ้าตัวเป็นคนสารภาพเอาเองมากกว่า จึงจ้องหน้านายบาสให้พูดเอาเอง
“คือ...ฉัน...ฉันขอลาออกไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว คุณหญิงเซ็นต์อนุมัติกลับมาแล้วด้วย มีผลเดือนหน้านี้แล้วล่ะโตโต้” พอนายบาสสารภาพออกมาเท่านั้น โตโต้ก็ทำหน้าเหมือนโดนฟ้าผ่า คงจะไม่ทราบเรื่องนี้มาก่อนแน่นอน อีกทั้งบาสเองก็คงยังหาโอกาสที่จะบอกให้รู้ไม่ได้
“พี่บาส...ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมครับ เราไปคุยกันที่ห้องเถอะ” นายโตโต้ลุกพรวดขึ้นมา พร้อมคว้ามือบาสที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้ลุกตามออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่หันมาสนใจพวกเราอีกแม้แต่น้อย ท่าทางเหมือนกำลังโกรธจัดที่ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“คงไม่มีอะไรรุนแรงนะครับอา ไอ้โตโต้มันดูจะผิดหวังมากจริงๆ ผมว่าท่าทางมันจะโมโหปล้ำพี่บาสๆ เอาแน่ๆ คืนนี้” พีทพูดออกมาเหมือนเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนที่มีต่อเจ้าบาส แต่ผมไม่สนใจใครเลยในตอนนี้ เพราะคู่รักของผมไม่ยอมพูดจาอะไร ได้แต่มองแหวนที่สวมอยู่ในมือ พลางลูบไล้อย่างทนุถนอมอยู่ตลอดเวลา เห็นแบบนี้แล้วก็ชื่นใจคนให้อย่างผมจริงๆ
พีทกับสิงห์ขอตัวกลับห้องไปล้างตัวเตรียมทานอาหารเย็นที่ห้องพัก ผมจึงชวนน้องทองเดินกลับห้องเช่นกัน ดวงอาทิตย์ค่อยๆ เคลื่อนลงจากผืนฟ้า เราสองคนหยุดนิ่งมองแสงสุดท้ายของดวงตะวัน จวบจนลำแสงสีทองอาบไล้แผ่นน้ำก่อนจะจมหายไป จึงเดินกลับห้องพัก พนักงานกำลังจัดเตรียมโต๊ะอาหารให้พวกเราจนเสร็จ ผมจึงพาน้องทองไปนั่งที่โต๊ะอาหารริมระเบียง
บริเวณผืนน้ำรอบห้องกระจ่างตาด้วยแสงของสปอร์ตไลท์ สะท้อนผิวน้ำราวกับเกล็ดอัญมณีบนผืนผ้ากำมะหยี่สีนิล เราสองคนผลัดกันป้อนอาหารให้กันและกัน สลับกับทอดมองริ้วคลื่นสีขาวของท้องทะเลยามราตรี เราสองคนอิ่มเอมทั้งอาหารทะเลรสเลิศ แชมเปญชั้นเยี่ยม รวมไปถึงความรักที่หอมหวาน วันนี้จะเป็นวันที่เราสองคนจะจดจำเอาไว้ในความทรงจำไปจนชั่วชีวิตแน่นอน
-
:-[ :-[
โอยยยยยยอาหนึ่ง โรแมนติกสุดชีวิต อิจฉาพี่ทองจัง
แต่คู่บาสกับโตโต้ :serius2: :serius2:
-
อาหนึ่งขอแต่งงานได้โรแมนติกมากๆ แอบอิจฉาทอง :-[ :-[
-
เป็นการขอแต่งงานที่อลังการงานสร้างมาก
-
ดูดีมาก
-
ลุ้นบาสกะโตโต้
:impress2: :impress2: :impress2:
-
โรแมนติกสุดพลังงง!!!
-
คิดถึงน้องสิงห์อ่ะ :z3: :z3:
-
กรี๊ดดด หวานอ่า่ซึ้งด้วย >///<
รอลุ้นคู่ของบาสเหมือนกัน อิอิ
-
:serius2: ลองรวมเล่มดูขนาด A5 ขอบ 0.5 นิ้ว เอาแต่เนื้อหาล้วนๆ ไม่เว้นบรรทัด
พระเจ้า :a5: ประมาณ 500 หน้า แล้วจะไหวไหมเนี่ยถ้าจะรวมเล่มพิมพ์จริงๆ
-
เป็นการขอแต่งงานที่โรแมนติกมาก (อยากได้บ้าง) อิอิ
-
:-[ :-[ :-[
-
:-[พรีฮันนิมูน คู่พี่บาสโตโต้ด้วยนะๆๆๆๆๆๆ
-
อาหนึ่งโรแมนติกมั่กๆๆๆๆๆ คืนนี้ทองจะให้รางวัลไรกับอาหนึ่งบ้างน่าาาาาา
แต่ก็แอบลุ้นตามที่พีทพูด โตโต้จะรุกหนักเลยไหม รอคู่นี้ อิอิ
-
อาหนึ่ง.......โรแมนติกมากมาก...
+ 1 ให้ค่ะ...สุดยอด
มาตามลุ้นคู่โตโต้กับพี่บาสต่อไป...
-
อ่านแล้วเขินแทนพี่ทอง :o8:
อ๊ายยยยยยย โรแมนติกสุดๆ
-
โรแมนติกมากๆ เลยอ่ะ
o13
-
อาหนึ่งโรแมนติกเกินไปแล้ว :-[
-
อาหนึ่งโคตรโรแมนติคเลยนะเนี่ย
ดีใจกับคู่แต่งงานใหม่ด้วยนะค่ะ อิอิ
ว่าแต่โตโต้กับพีีบาส ท่าจะเคลียร์กันยาว ดีไม่ดีพี่บาสอาจโดนน้องโต้รวบหัวรวบหางจัดหนักแน่ๆๆ
-
อาหนึ่งโรแมนติกได้โล่ห์เลย!!
-
อาหนึ่งโรแมนติกมากๆๆๆ :-[
-
โรแมนติดชนะเริสมากพี่หนึ่ง :-[ :-[
:กอด1:
-
บาส กับ โตโต้ จะ เป็น ยัง ไง ต่อ ไป
-
โรแมนติกสุดๆ
รอลุ้นคู่โตโต้กับบาส
-
ป๊าดดด ถ้าหนาแบบนั้น คงต้องทำออกมา2 เล่มสิค่ะ แล้วก็เพิ่มต้องพิเศษเยอะๆด้วย หึหึหึ :z2:
ตีพิมเลยค่ะ o13
-
ครอบครัวของอาหนึ่งนี่สุดยอด พี่ทองหล่อมีความมากเลยสินะ
-
สงสัยจะได้อ่านโตโต้เผด็จศึกพี่บาสแล้วสิเนี่ย
ความรู้สึกช้าแบบนี้มันต้องปล้ำสถานเดียวค่ะพี่น้อง
ปล้ำเลยๆ
:oo1:
-
หากจะรวมเล่มขอสอบถามจำนวนเบื้องต้นก่อนได้ไหมครับว่าจะมีจำนวนกี่ท่านที่ต้องการเป็นหนังสือ
ส่วนการลงช่วงเวลาปิดโอนคงต้องรอให้เรื่องนี้จบก่อนนะครับ คิดว่าอาทิตย์หน้านี้ก็จบแล้วล่ะครับ
และอยากแต่งตอนพิเศษเพิ่มเติมให้นิดหน่อย จึงจะส่งให้โรงพิมพ์ประเมินราคาได้ว่าจะเป็นเล่มละเท่าไร
-
เราก็เป็นคนนึงที่อยากได้รวมเล่มนะคะ
แต่ต้องขอพิจารณาค่าเสียหายและวันที่จะปิดโอนด้วยเป็นการประกอบการตัดสินใจค่ะ
ไม่ใช่อะไร กลัวหาเงินไม่ทันค่า 5555
:laugh:
-
เราก็เป็นคนนึงที่อยากได้รวมเล่มนะคะ
แต่ต้องขอพิจารณาค่าเสียหายและวันที่จะปิดโอนด้วยเป็นการประกอบการตัดสินใจค่ะ
ไม่ใช่อะไร กลัวหาเงินไม่ทันค่า 5555
:laugh:
เห็นด้วยค่ะ เราก็อยากได้ แต่ต้องการรู้วันปิดโอนก่อนนะค่ะ ไม่ค่อยได้อยู่มันโอนลำบาก
-
เห็นด้วยค่ะ เราก็อยากได้ แต่ต้องการรู้วันปิดโอนก่อนนะค่ะ ไม่ค่อยได้อยู่มันโอนลำบาก
เราก็เป็นคนนึงที่อยากได้รวมเล่มนะคะ
แต่ต้องขอพิจารณาค่าเสียหายและวันที่จะปิดโอนด้วยเป็นการประกอบการตัดสินใจค่ะ
ไม่ใช่อะไร กลัวหาเงินไม่ทันค่า 5555
:laugh:
ขอนับจำนวนก่อนอ่ะครับ เรื่องราคาหรือการโอนค่อยแจ้งหลังจากเรื่องนี้ครบร้อยตอนแล้วนะครับผม ตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปให้โรงพิมพ์ตีราคาเลยครับ เพราะคิดว่าอยากจะเพิ่มตอนพิเศษให้อีก และต้องใช้เวลารีไรท์คำผิดกับบางส่วนที่ยังไม่สมบูรณ์เท่าไร คงจะอีกสักพักใหญ่ถึงจะส่งให้โรงพิมพ์ประเมินราคาได้น่ะครับ
-
ยกมือจอง1เล่มค่ะ :z1:
-
ItsmeDYLL (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=36624)
pk11677 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=23227)
choijiin (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=21943)
ตอนนี้มีสามท่านนะครับผม :กอด1:
-
จองด้วยคน 1 เล่นค่าอิอิ o13 :o8:
-
ชอบมากมาย พรหมลิขิตถึงตอนที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว
-
ในที่สุดฝันของเราก็เป็นจริง :m11: คิดว่าถ้ารวมตอนพิเศษแล้ว หนังสือของพี่หมออาจจะเลย1เล่มไปนะคะ ถ้ายังไงหนูขอจอง1ชุดนะคะ แล้วขอลายเซ็นต์ของพี่หมอด้วยนะคะ :call:
-
ในที่สุดฝันของเราก็เป็นจริง อยากบอกว่าชอบพี่พลัสมาก :m11: คิดว่าถ้ารวมตอนพิเศษแล้ว หนังสือของพี่หมออาจจะเลย1เล่มไปนะคะ ถ้ายังไงหนูขอจอง1ชุดนะคะ แล้วขอลายเซ็นต์ของพี่หมอด้วยนะคะ :call:
-
จองด้วย 1ชุดค่ะ
-
ในที่สุดฝันของเราก็เป็นจริง :m11: คิดว่าถ้ารวมตอนพิเศษแล้ว หนังสือของพี่หมออาจจะเลย1เล่มไปนะคะ ถ้ายังไงหนูขอจอง1ชุดนะคะ แล้วขอลายเซ็นต์ของพี่หมอด้วยนะคะ :call:
ประมาณว่าจบเรื่องนี้รวมตอนพิเศษพันกว่าหน้าเลยอ่ะครับ ราคาคงสูงอยู่ ไม่รู้แฟนๆ จะไหวหรือเปล่า เดี๋ยวจะแถมเป็นกิ๊ฟวอยเชอร์ไปทำเลเซอร์ที่คลินิกผมด้วยเลยแล้วกัน ดีไหมครับ อิอิ o18
-
ชอบมาก จอง 1 เล่มด้วยค่ะ
-
ขอยกมือจอง 1 เล่มค่า
แต่ว่าเดือนนี้โควต้าซื้อนิยายเต็มละอะ
ขอเปิดจองแบบนานๆเลยน๊า จะได้เก็บเงินซื้อทัน อิอิ
-
ทำสวยๆแยก2เล่มเลยค่ะ พูดจริงๆ จะได้อัดตอนพิเศษเต็มที่
-
ทำสวยๆแยก2เล่มเลยค่ะ พูดจริงๆ จะได้อัดตอนพิเศษเต็มที่
สนใจให้ทำสองเล่มแล้วจะมีคนสนใจซื้อจริงๆ เหรอครับ
-
ยกมือด้วยคนคร่า ต้องการสั่งซื้อเหมือนกันคร่า 2 เล่มก็ 2 เล่มคร่า
-
ประมาณว่าจบเรื่องนี้รวมตอนพิเศษพันกว่าหน้าเลยอ่ะครับ ราคาคงสูงอยู่ ไม่รู้แฟนๆ จะไหวหรือเปล่า เดี๋ยวจะแถมเป็นกิ๊ฟวอยเชอร์ไปทำเลเซอร์ที่คลินิกผมด้วยเลยแล้วกัน ดีไหมครับ อิอิ o18
สู้ไหวค่ะ หนูอยู่ขอนแก่น คลีนิกพี่หมออยู่ที่ไหน จะได้ไปถูก หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นรูปพร้อมลายเซ็นต์ก็ได้ค่ะ
-
ผู้แจ้งความจำนงสนใจให้รวมเล่มหนังสือเรื่อง บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนนี้
ItsmeDYLL (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=36624)
pk11677 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=23227)
choijiin (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=21943)
บี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=32389)
หมูกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=31488)
zine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=16215)
Noi (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=14027)
dog (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=16703)
leeteuk (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=13124)
ตอนนี้มีเก้าท่านนะครับผม :กอด1:
-
o18 จอง 1 ชุดด้วยครับ
-
จองด้วยคนคร่า
1 ชุดนะคะ
-
:z2: จองด้วย 1 ชุดค่ะ confirm :z1:
-
สู้ไหวค่ะ หนูอยู่ขอนแก่น คลีนิกพี่หมออยู่ที่ไหน จะได้ไปถูก หรือไม่ก็เปลี่ยนเป็นรูปพร้อมลายเซ็นต์ก็ได้ค่ะ
คลินิกตามเว็บที่ลายเซ็นต์เลยครับ ขอรูปพร้อมลายเซ็นต์ยังกะดาราแน่ะ เขินน๊าาา :o8:
-
จองด้วยชุดหนึ่งค่ะ
^_^
-
ถ้าตอนพิเศษจัดเต็มอัดแน่น มีคนซื้อแน่นอนค่ะ 55555 หื่นนนน
ก็ถ้าแค่เรื่องหลักเกิน500หน้า+สเปเชี่ยลอีก
จัดสวยๆ สองเล่มก็ได้ ถือกำลังดี
แต่ไม่ว่ายังไง ลงชื่อจองไว้1ชุดนะจ้ะ ;)
-
สนใจรวมเล่มเหมือนกันค่ะ ^_^
-
เอาด้วยหนึ่งเล่มครับ
-
ลงชื่อไว้ 1คน ค่า
-
คลินิกตามเว็บที่ลายเซ็นต์เลยครับ ขอรูปพร้อมลายเซ็นต์ยังกะดาราแน่ะ เขินน๊าาา :o8:
พี่หมออ่ะแค่เขิน แต่หนูอ่ะเสี่ยง ถ้าแฟนของพี่หมอรู้ หนูโดนฆ่าแยกส่วนแน่ๆเลยค่ะ
-
พี่หมออ่ะแค่เขิน แต่หนูอ่ะเสี่ยง ถ้าแฟนของพี่หมอรู้ หนูโดนฆ่าแยกส่วนแน่ๆเลยค่ะ
หุหุ โสดสนิทจ้ะหนูจ๋าาา
-
ตอนที่สี่สิบแปด สมหวังหลายคู่ มีความสุขจังเลย
-
เรื่องบังเอิญมากมาย
คริๆ
พ่อแม่ยอมรับด้วยอ่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ลงชื่อจองด้วย 1 ค่ะ
-
ตอนที่ ห้าสิบเอ็ดแล้ว ตัวละครเยอะมาก แต่จำได้ทุกตัวถ้าอ่านต่อเนื่อง ชอบน้องหยก น้องกฤษ น้องพลอย น้องทอง
-
ผู้แจ้งความจำนงสนใจให้รวมเล่มหนังสือเรื่อง บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนนี้
1. ItsmeDYLL (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=36624)
2. pk11677 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=23227)
3. choijiin (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=21943)
4. บี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=32389)
5. หมูกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=31488)
6. zine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=16215)
7. Noi (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=14027)
8. dog (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=16703)
9. leeteuk (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=13124)
10. Forget_Me_Not (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=25583)
11. EunSung87 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=8698)
12. armmyrine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=30120)
13. entirom (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=26580)
14. romsai (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=17046)
15. evil_kun (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=18082)
16. ToffeE_PrincE (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=20899)
17. moredee (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=37895)
18. tookujang (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=profile;u=27010)
ตอนนี้มี 18 ท่านนะครับผม :กอด1:
-
อยากอ่านต่อแล้วครับ คิดถึง :z3:
-
สนใจมากจ้ะ แล้วจะรอฟังข่าวอีกทีนะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 97 “ภัทรดิษ และ พงษ์พิพัฒน์”
ก็เป็นคนที่เธอไม่ยอมรับ แต่เป็นคนที่เธอบอกว่ารัก แล้วฉันนั้นควรจะทำเช่นไร ได้แต่มองเธอแบบนี้ ทั้งที่เราคือคนรักกัน แต่เป็นความรัก ที่เป็นความลับข้างในหัวใจ ได้แต่รักได้แต่รอ โดยที่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน รักเราจะเปิดเผย อย่างที่เธอนั้นภูมิใจ
พีทพาสิงห์เดินลัดเลาะริมหาดทรายขาว มายังสะพานไม้ตรงทางเดินเข้าตัวบ้านพัก ที่ตั้งอยู่บนน้ำทะเล ก่อนถึงบ้านพักของตัวเอง ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันดังลั่นออกมาจากบ้านพักของเพื่อนรัก หยุดดูอยู่ไม่นานโตโต้ก็เปิดประตูออกมา พร้อมกระแทกปิดด้วยเสียงค่อนข้างดังด้วยอารมณ์ พีทลอบมองโตโต้อย่างห่วงใย หันไปบอกคนรักให้ไปเดินเล่นแถวๆ นี้รอก่อน ส่วนตัวเองก็เดินเข้าไปหาเพื่อนรักใกล้ๆ
ใบหน้าโตโต้อาบไปด้วยความหม่นหมองอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน เพื่อนรักของพีทเป็นคนเข้มแข็งเท่าที่เห็นมาทั้งชีวิต รัก ชอบ โกรธ เกลียดใครก็ไม่เคยใช้น้ำตานำทาง แต่ตอนนี้โตโต้ไม่สามารถรับมือกับน้ำตา และความเสียใจของตัวเองเอาไว้ได้ พีทยังไม่รู้จะปลอบอย่างไรทำได้เพียงนั่งมองเพื่อนรักร้องไห้ แล้ววางมือลงบนบ่า ให้โตโต้รู้ว่าพีทยังอยู่ตรงนี้
“ไอ้โต้ มึงกำลังร้องไห้ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อนเลย” พีทเอ่ยปากถามขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเห็นเพื่อนรักยังคงเอาแต่ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องอย่างนั้น เจ้าตัวไม่ตอบอะไร พีทจึงได้แต่ส่ายหน้าแล้วพาเพื่อนรักเดินเข้าห้องตัวเองไปนั่งพักที่โซฟามุมห้องก่อน ไม่นานพนักงานก็เข้ามาขออนุญาตจัดโต๊ะอาหารให้ที่ระเบียง พีทจึงออกไปตามคนรักข้างนอก
“สิงห์...สิงห์ นายอยู่ไหน สิงห์ครับ” พีทตะโกนเรียกสิงห์อยู่นาน เดินหาจนทั่วบริเวณใกล้ๆ ไม่เจอจึงออกไปเดินตามชายหาดที่เพิ่งนั่งคุยกันเมื่อครู่ พอมองออกไปก็ต้องรู้สึกหัวใจกระตุกวูบด้วยอาการอะไรบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกหวิวๆ โหวงๆ เหมือนกำลังจะตกลงไปบนหน้าผา เหมือนจะหน้ามืดแต่ก็ไม่ใช่
“ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยนะคะ...ขอถ่ายรูปหน่อย” ผู้หญิงพูดภาษาไทยสองคนวิ่งรี่เข้ามาหาสิงห์ที่นั่งอยู่ริมหาดกับผู้หญิงอีกหนึ่งคนที่กำลังใช้กล้องโทรศัพท์ถ่ายรูปกันอยู่ ท่าทางที่สิงห์โอบไหล่ด้วยแขนข้างขวา มือซ้ายยื่นออกไปเพื่อหันกล้องมาถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงคนนั้นช่างเหมือนคู่รักกันเหลือเกิน
“ได้ครับ” สิงห์อนุญาตอย่างใจดี ก่อนจะยิ้มให้สามสาวกอดเกาะ อิงแอบแนบซบทำตัวสนิทชิดเชื้อ เพื่อกดชัตเตอร์ภาพแล้วภาพเล่าจนสาแก่ใจ ยิ่งเปลี่ยนท่าทางการถ่ายรูปก็ยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้น ที่ร้ายที่สุดคือการเอาแขนของสิงห์ทั้งสองข้างโอบรอบตัวเองแล้วจับใบหน้าสิงห์ให้วางอยู่บนบ่า ท่าทางแบบนี้มันจะเกินไปแล้ว
“หล่ออ่ะ...คนอะไรล้อ...หล่อ” หญิงอีกคนพูดออกมา ยิ้มหวานตาเยิ้มเป็นประกาย ยามได้พินิจมองใกล้ๆ สิงห์ท่าทางก็ยิ่งหลงใหลได้ปลื้มกับความหล่อ เมื่อโดนชมเชยต่อหน้าอย่างนั้นทำให้สิงห์ยิ่งลำพองใจ หากสิงห์จะเทียบความหล่อเหลาของหน้าตา ก็เท่ากับดาราหรือนายแบบดังๆ ของเมืองไทยตอนนี้ก็ว่าได้
“ถามหน่อยสิคะรูปหล่อ กินอะไรถึงหล่อได้หล่อดี หล่ออย่างนี้ ไม่เกรงใจใครเลยนะคะ” สาวอีกคนยังชมสิงห์ออกนอกหน้า เจ้าตัวเพียงหัวเราะเบาๆ มีท่าทีเขินอายบ้างเล็กน้อย แถมยังเก็กท่าชูแขนล่ำๆ เต็มไปด้วยมัดกล้ามให้สองสาวเกาะกันคนละข้างเพื่อถ่ายรูปเสียอีก
“ว่าแต่ว่า รูปหล่อชื่ออะไรคะ เรายังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันเลย” หญิงคนที่สามถามเสียงหวานหยด ดวงตาเชื่อม อาการเหมือนหลงความหล่อล่ำของสิงห์ แสดงออกจนไม่เหลือการสงวนท่าทีของหญิงไทยใจงามที่ได้รับการสั่งสอนมาจากบรรพบุรุษอีกแล้ว
“สิงห์ครับ กลับไปทานข้าวกันได้แล้ว พนักงานมาจัดโต๊ะให้เราที่ห้องเสร็จแล้วครับ” พีทพยายามควบคุมน้ำเสียง และอารมณ์ให้เป็นปกติที่สุด เมื่อเดินเข้าไปใกล้พร้อมร้องเรียนคนรักให้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน สิงห์หันมามองหน้าพีทเฉยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกสำนึกผิดที่มาถ่ายรูปใกล้ชิดอยู่กับสาวๆ แบบนี้เลย
“บ้าจริง คนอะไร หน้าก็หล่อ ชื่อก็ยังหล่อได้อีก” ผู้หญิงคนที่เกาะแขนสิงห์คนตีแปะลงที่ต้นแขนล่ำๆ นั้นอย่างได้ใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มมีท่าทีเป็นกันเอง ไม่ได้มีท่าทีสนใจพีทที่เดินมาตามกลับไปทานข้าวเลยแม้แต่น้อย เห็นอาการแบบนี้พีทกลับยิ่งใจหาย
“แล้วคุณคนหล่ออีกคนมาด้วยกันหรือคะ เป็นแฟนกันหรือเปล่า มาถ่ายรูปกันไหมคะ” ผู้หญิงคนที่อยู่ใกล้พีทที่สุดเอ่ยปากถามด้วยท่าทีมีจริต แต่ตอนนี้พีทไม่อยู่ในอารมณ์พิศวาสใดๆ ทั้งสิ้น เส้นแบ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และการมีมารยาทสังคมของพีทนั้นมันช่างเหลือบางน้อยนิด จนแทบจะขาดผึงได้ทุกเมื่อ
“เราเป็นเพื่อนกันครับ” สิงห์ตอบตามมารยาท แต่ทำเอาพีทแทบจะกระโจนเข้าไปขย้ำคอคนรักต่อหน้าสามสาวทันที หัวใจเหมือนโดนกระทืบอยู่ที่ชายหาดตรงนั้น ทำไมคนรักของพีทถึงได้พูดออกมาได้อย่างง่ายดายแบบนี้ ไม่รักษาน้ำใจกันบ้างเลย
“ตายแล้ว...ฉันยังมีหวัง นึกว่าเป็นพวกเก้งกวางเสียอีก ผู้ชายแท้ๆ หล่อๆ ล่ำๆ เดี๋ยวนี้หายากเหลือเกิน” หญิงสาวที่เกาะเอวสิงห์ร้องบอกด้วยใบหน้าปลาบปลื้ม สองสาวที่เหลือก็ช่วยกันกริ๊ดกร๊าดจนน่าหนวกหู ใจพีทตอนนี้เหมือนโดนกรีดแทงจนไม่เหลือชิ้นดี เมื่อวานนี้ทั้งคู่ยังรักกันอยู่ดีๆ มาวันนี้กลับกลายเป็นเพื่อนกันไปเสียแล้ว
พีทเดินกลับมาโดยไม่สนใจสี่คนนั้นอีกเลย หวังอยู่ในใจเพียงว่าสิงห์คงจะสำนึกผิดวิ่งตามพีทกลับมา แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีวี่แวว ขนาดที่พีทเดินกลับมาจนถึงห้องตัวเองแล้วแท้ๆ เมื่อมองไปที่เพื่อนรักที่ยังนั่งซึมน้ำตาไหลนองใบหน้าอยู่อย่างนั้น นึกสะท้อนใจตัวเองว่าวันนี้เราสองคนช่างโชคร้ายเหลือเกิน
“ไอ้โต้ ไปที่บาร์กับกูดีกว่า ไปกินเหล้ากัน” พีทร้องเรียกเพื่อนรักที่ยังร้องไห้ จนแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนกันแล้วในตอนนี้ เมื่อโตโต้ไม่สนใจเสียงของพีท หรืออาจไม่ได้ยินพีทก็ตาม พีทจึงเดินไปคล้องแขนเพื่อนรักยกตัวขึ้นให้เดินตามพีทมาที่บาร์กลางเกาะ
“โต้มึงนั่งรอตรงนี้ กูไปเอาเหล้ามาก่อน” พีทวางร่างเหมือนไร้วิญญาณของเพื่อนรักบนเก้าอี้หวายสานบุนวมเข้าชุดกับโต๊ะในบาร์ แล้วเดินไปสั่งเหล้าออนเดอะร็อกมาเกือบสิบแก้ว เมื่อพนักงานมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ ทั้งคู่ก็ซัดโฮกไปเกือบครึ่งแก้วในทันที ต่างไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มกันจนเกือบคนละห้าแก้ว
ในสมองตอนนี้รู้สึกเหมือนดอกไม้ที่ขาดน้ำเลี้ยง มีชีวิตเพียงครึ่งเดียว มีร่างกายแต่เหมือนดูจะไร้ซึ่งวิญญาณ ไม่อยากทานอาหารเย็น ไม่อยากอยู่คนเดียว อาการของทั้งคู่เหมือนเริ่มหายใจติดขัด เจ็บหน้าอก มีความรู้สึกไร้คุณค่า ถูกทอดทิ้ง มีเพียงเพื่อนรักที่นั่งอยู่ตรงหน้า กับเหล้าที่วางอยู่เป็นเพื่อน
“กูว่าสั่งมาเป็นขวดดีกว่าว่ะ แบบนี้แม่งไม่ทันใจ” พีทหันไปสั่งพนักงานให้เอาเหล้ามาหนึ่งขวด พร้อมกับทิปงามๆ ให้ ไม่นานพนักงานก็มาบริการชงเหล้าส่งให้พีทกับเพื่อนรักดื่มกันสองคนไม่ขาดมือ ไม่มีใครระบายความในใจอะไรกันทั้งนั้น มีเพียงการยกแก้วจ่อเข้าปากแล้วดื่มให้ลืมความทุกข์ใจที่อัดอั้นอยู่ในตอนนี้ให้คลายไปหมดสิ้น จนหมดขวดก็สั่งอีกๆ อยู่อย่างนี้เป็นชั่วโมงๆ
“กูมันยังไม่ดีพอตรงไหน...อึก...อีก...วะไอ้พีท” โตโต้นั่งหน้าแดงจัดเอ่ยปากถามพีทหลังจากเหล้าหมดไปสี่ขวดแล้ว พีทไม่รู้จะตอบโตโต้ยังไง จึงได้แต่นั่งเงียบ เพราะตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพื่อนรักไม่ดีตรงไหน ตัวพีทก็ยังไม่รู้เลย เท่าที่รู้ก็เป็นคนดี มีน้ำใจ และเป็นห่วงเพื่อนที่มีกันและกันมาโดยตลอด
“กูพร้อมจะหยุดทุกอย่าง...กู...อึก...พร้อมจะทุ่มเทความ...รัก...อึก...ให้ แล้วทำไม...ถึงยังไม่ยอมรับ...อึก...กูอีก” ไอ้โต้ยังบ่นพลางสะอึกออกมา ซึ่งเจ้าตัวหยุดร้องไห้นานแล้ว แต่ตอนนี้เริ่มจะพล่ามระบายความใจออกมา แต่...ความในใจของโตโต้ช่างโดนใจพีทเหลือเกิน ถ้ายังไม่หยุดพูด ตัวพีทเองจะร้องไห้แล้วไอ้เพื่อนรัก
“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว กูเข้าใจมึง” พีทบอกโตโต้ไปโดยไม่ยอมสบตา เพราะตอนนี้น้ำร้อนๆ ในตากำลังคลอหน่วยเหมือนกำลังจะหยดลงมาได้ทุกเมื่อ พีทคิดว่าตัวเองจะได้เจอคนที่พีทอยากรัก คนที่จะอยู่ดูแลพีทไปตลอดชีวิต และพีทจะได้ดูแลสิงห์ไปตลอดชีวิตเช่นกัน แต่แล้ว...ทำไมมันถึงลงเอยแบบนี้
“กู...อึก...ฮือออ...กูมันยังไม่ดีพอ...ใช่ไหม...วะ...อึก...กูต้องทำยังไง....อึก...มึงบอกกูหน่อยพีท” โตโต้เริ่มจะทำท่าร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เท่านั้นเอง...พีททนไม่ไหวอีกแล้ว ภายในใจมันเจ็บปวดเหลือเกินกับความผิดหวังครั้งนี้ ในช่วงเวลาที่หัวใจพีทกำลังอ่อนแอ ไอ้เพื่อนรักดันมาตอกย้ำความผิดหวังของตัวเองให้แทงใจพีทอีก
“ไอ้พีท...อึก...มึงร้องไห้...มึงร้องให้กูเหรอ...อือออ...กูรักมึงว่ะพีท” เมื่อไอ้โต้โตโต้ยื่นหน้ามามองพีทที่กำลังก้มหน้าน้ำตาไหลอยู่ พอโตโต้เห็นหน้าพีทที่อาบไปด้วยน้ำตาเท่านั้น ก็พุ่งตัวจากที่นั่งอยู่ลุกมากอดพีทจนเต็มตัว ทำให้แก้วบนโต๊ะหล่นแตกกระจาย เดือดร้อนพนักงานต้องมาช่วยพยุงร่างโตโต้ออกจากพีท และก้มลงช่วยกันเก็บเศษแก้ว
พีทต้องร้องบอกขอโทษกับพนักงาน แล้วทิปให้อีกรอบ รู้สึกตัวว่าดื่มไปให้มันมากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์ ป่านนี้สิงห์อาจจะกลับไปหาพีทที่ห้องแล้วก็ได้ พีทจึงเรียกพนักงานว่าให้รวมบิลที่ห้องพีท แล้วขอให้ช่วยพาโตโต้กลับไปส่งด้วย แต่โตโต้ไม่ยอมกลับห้อง ร้องจะขอนอนที่ชายหาดแทน โตโต้ไม่อยากเห็นหน้าพี่บาสในตอนนี้
พีทพาโตโต้กลับมาที่ห้องตัวเอง โยนเพื่อนรักที่ดูท่าทางไม่มีสติหลงเหลือแล้วลงบนเตียงนอนได้ก็รีบมองหาสิงห์ทันที ไม่มีแม้เงาหรือว่าวี่แววว่าจะกลับมาแม้แต่น้อย พีทจึงออกไปตามหาที่ชายหาด ในตอนนี้ชายหาดว่างเปล่าไม่มีแม้ผู้คนสักคนเดียว เพราะเป็นเวลาอาหารค่ำแล้ว
“สิงห์...ทำไมทำกับพีทแบบนี้ ฮือออ...สิงห์” พีททรุดตัวลงกับพื้นทราย ร้องไห้ออกมา ในใจพีทช่างปวดร้าวเหลือเกิน แม้ว่าความผูกพันที่พีทมีต่อสิงห์จะยังไม่มากเท่าไร และเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ทั้งคู่คบกันก็ตาม แต่...พีทเลือกแล้ว พีทเลือกที่จะหยุดอยู่ตรงนี้ พีทรับปากพี่ชายสิงห์แล้ว พีทรับสิงห์เป็นเมียพีทแล้ว ทำไม...ทำไมสิงห์ถึงยังไปสนใจคนอื่นอีก
พีทคร่ำครวญกับตัวเองได้ไม่นานก็กลับไปที่บาร์ สั่งเหล้ามาอีกสองขวดไปที่ห้องตัวเอง เมื่อพนักงานมาส่งถึงห้องแล้ว พีทจึงให้ทิปแล้วปลุกเพื่อนรักขึ้นมาดื่มด้วยกัน โตโต้ลุกขึ้นมางัวเงียได้ไม่นาน พอเห็นพีทกำลังยกขวดเหล้ากรอกปากตัวเองก็แย่งจากมือพีทไปซดแทน
ทั้งสองคนสลับกันยกขวดเหล้าขึ้นมาดื่มคนละอึก พร่ำเพ้อพรรณนาถึงความเจ็บปวดที่ประสบพบเจอซึ่งกันและกันความผิดหวังมันเจ็บอย่างนี้นี่เอง ความผิดหวังในความรัก อาการเสียใจที่คนรักไปมีคนอื่น หรือการที่ไม่ได้รับการตอบรับจากความรักที่มีให้ เพื่อนรัก...มีแค่เพื่อนรักที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจ
“ไอ้โต้...กูรักมึง...อึก...ทุกครั้ง...ทุกครั้งเลย ฮือออ...เวลากูมีปัญหา...มีแต่มึง...มีมึงคนเดียว...ที่เข้าใจกู...ตอนนี้มึงเจ็บ...อึก...กู...ฮือออ...กูก็เจ็บว่ะ” พีทร้องไห้ซบไหล่โตโต้ ไม่นานโตโต้ก็เอาหัวมาซบไหล่พีทอีกข้าง ทั้งสองคนกอดคอกันร้องไห้เสียงดัง ใจเจ็บเหลือเกิน
“เพื่อน...กูก็รักมึงว่ะ” โตโต้ผละออกมาจากไหล่พีท สองมือของโตโต้ประคองหน้าพีทไว้ แล้วบรรจงปาดน้ำตาออกจากใบหน้าพีทเบาๆ พีทรู้สึกดีกับการกระทำของเพื่อนรัก ในใจมันอุ่นซ่านขึ้นมาทันใด พีทจึงทำให้โตโต้บ้างเป็นการตอบแทน บรรจงเช็ดน้ำตาออกจากหน้าเพื่อนรักของพีทคนนี้ คนที่อยู่เคียงข้างพีทมาเสมอตั้งแต่เด็กจนโต
เพื่อนรักสองคนประสานสายตากันเพียงสักพัก ไม่มีใครพูดอะไรอีกแล้ว มีแต่ความในใจที่อัดอั้นอยู่ โตโต้ค่อยๆ ดึงหน้าพีทเข้าไปใกล้ แล้ว...ก้มลงประทับรอยจูบที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา พีทรู้สึกถึงความร้อนที่ตีขึ้นใบหน้า เบิกตาโตยามเพื่อนรักถอนริมฝีปากออก รีบขยับตัวออกห่างด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ทันโตโต้ที่เอื้อมแขนคร่อมร่างของพีทไว้ เพื่อกันไม่ให้หนีไปไหนได้
โตโต้ก้มลงประทับริมฝีปากพีทอีกครั้ง หากคราวนี้มันหนักแน่นขึ้น จนพีทรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ เมื่อเผยอริมฝีปากออก และนั่นเป็นดั่งวินาทีที่โตโต้รอคอย ลิ้นสากของคนตรงหน้าแทรกเข้ามาอย่างผู้ชำนาญ หยอกล้อกับริมฝีปากของเพื่อนรัก กวาดเลียชิมความหวานจากแอลกอฮอล์ที่ฟุ้งอยู่เต็มปากของคนทั้งคู่ ก่อนจะถอนออก ผละไปประทับจูบแนบแน่นที่ซอกคอแทน
โตโต้อาศัยความชำนาญค่อยๆ กดเพื่อนรักที่ยังตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอนลงบนเตียง เรียวปากบดเบียดเข้าริมฝีปากนุ่ม ที่แต่แรกก็ต่อต้านแข็งขืนไม่ยอมโอนอ่อน แต่เพียงชั่วครู่เพื่อนรักก็คลี่แขนที่ผลักไสออกด้วยแรงปรารถนา ทำให้โตโต้สามารถสำรวจความหอมหวานจากปากพีทได้อีกครั้ง
พีทรู้สึกดั่งคล้ายถูกสูบลมหายใจ ไม่รู้ตัวเลยว่าค่อยๆ คลายมือที่กำผ้าห่มไว้แน่นนั้นออก แปรเปลี่ยนไปโอบรอบคอเพื่อนรักแทน ฝ่ายโตโต้ที่กำลังปรนเปรอด้วยรสจูบเสน่หาก็ใช้มือของตัวเองปัดผ้าห่มออก อีกทั้งยังกระตุกชายเสื้อพีทดึงขึ้น และเสื้อผ้าตัวเองที่เกะกะขวางทางโยนทิ้งไว้ข้างเตียง ขณะนี้ร่างทั้งสองร่างเปล่าเปลือย แม้จะมีไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศมากระทบผิวกาย หากอารมณ์คุกรุ่นที่อยู่ภายในของทั้งคู่ก็ไม่มีที่ท่าจะมอดดับลงเลย
-
:angry2:เฮ้ย ทำงี้ได้ไง ฝันไปใช่ไหม
-
ไอ้ย๊าาา อย่ากินกันเองนะ
-
เฮ้ยยยย! ไหงงี้ล่ะ :z3:
แต่รอบนี้พีทคงเป็นรับ หุหุ
ลงชื่อหนังสือด้วย 1 ชุดค่ะ
-
o22 o22
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พีทกับโตโต้ตื่นนนนนน
ไม่ตื่นใช่ไหม :z6: :z6:
โออยยยย ถ้ามันเกิดขึ้นจริงรับไม่ได้เน้อ :เฮ้อ:
-
ไม่จริงงงงงงงงงงง. โกหกกันใช่ม๊อยยยยยยย. :a5:
-
แย่ล่ะ +__= พลาดพลั้งไปครั้งนี้
(แอบอยากให้จริงเล็กๆ เรื่องที่จะจบได้ยาวเป็นมหากาพย์แน่) และสมน้ำหน้าบาสเล็กน้อย
-
ทำไมเรารู้สึกเหมือนเข้าใจความรู้สึก
ของทั้งสองคนยังไงก็ไม่รู้แฮะ
ก็คนมันกำลังผิดหวังจากคนที่รักอ่ะ
อารมณ์มันก็ต้องอ่อนไหวเป็นธรรมดา
แถมซัดเหล้ากันไปตั้งกี่ขวด
มันก็ต้องเกิดเรื่องผิดพลาดบางแหละ
ก็คงต้องรอดูต่อไปว่าอะไรจะเกิดขึ้น
-
อ่าว เห้ย ไหงออกมาเป็นแบบนี้ล่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เกิดอะไรขึ้นนิ พีท โตโต้ เพื่อนกันอย่ากินกันเองเด้
สิงห์ บาส รีบมาห้ามด่วนค่าาาาาาา
-
o22
ชะ ชะ ิบหายแระ
-
ได้อ่านไปตอนสองตอนก็เริ่มชอบแล้วล่ะครับ
เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะตามมาอ่านในไม่ช้านี้ครับ พอดีตอนนี้เขียนเรื่องของตัวเองอยู่ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา
แต่มาอ่านแน่นอนครับ จ้องไว้หลายวันละ
-
โหยยย ยังไงล่ะเนี่ยย
-
:z3: :z3:ไม่นะมันต้องไม่ลงเอยแบบนี้สิ :z3: :z3:
o13 ผมร่วมด้วยคนอยากให้รวมเล่มเร็วๆๆ
-
เอิ่ม อยากบอกว่ารับไม่ได้อ่ะ :z3:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
อย่าเพิ่งกินกันเองนะ
-
:z3: :z3:ไม่นะมันต้องไม่ลงเอยแบบนี้สิ :z3: :z3:
o13 ผมร่วมด้วยคนอยากให้รวมเล่มเร็วๆๆ
สนใจสั่งซื้อด้วยหรือเปล่าอ่ะค้าบ
-
กรี้ดดดดด :z3:ไม่อยากจะบอกว่า "เชียร์" :z1:
พลิคล็อคไปนะ แต่แอบตื่นเต้นอะ จะเป็นยังไงต่อไปน้าาาาา กรี้ดๆๆๆ :m25:
-
พึ่งเข้ามาอ่านได้ไม่กี่ตอนแต่ชอบจังโดยเฉพาะคู่พีทกับสิงห์(แอบอ่านตอนหลังๆก่อน555) ขอสั่งจองด้วยคนคะ เม้นท์ตอนล่าสุดเลยแล้วกันพีทจ๋ากรุณามีสติหน่อยอย่าทำแบบนี้ :serius2:ถ้าสิงห์รู้เข้ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากเชื่อเถอะ :เฮ้อ:
-
ทำไมสิงห์ไม่บอกสามคนนั้นไปว่าเป็นแฟนกับพีทอ่า >"<
เห้ยย!! o22 ทำไมโตโต้กับพีทเป็นแบบนี้อ่ะ
แ้ล้วสิงห์ล่ะ ?
-
- -??
เกิดอะไรขึ้น
-
มะ มะ มันแค่ความฝันช่ายมะ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เย้ย....ไม่เอาแบบนี้นะ :z3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
อกอิแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขกแล้วจ้า
:sad4:
สิงห์ทำไมทำกับพีทแบบเน้!!!!
อิเจ๊รับไม่ได้ น้องพีทรักสิงห์มากขนาดนี้
ทำไมหายไปกับชะนีแบบเน้
โอ๊ยยยยยยยยย กรูตายดีกว่า
:sad5:
แุถมโตโต้จะกดน้องพีทแล้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยย
ไม่ใช่รับไม่ได้ แต่เราอยากให้เป็นพีท-สิงห์ โตโต้-บาสมากกว่าอ้า
:sad4:
-
:a5: o22 :a5:
มีใครละเมออยู่หรือเปล่า
เห็นภาพหลอนเพราะเมามั้ง
ไม่นะ อย่ามาพลิกภพกันตอนใกล้จบนะ
เดี๋ยวมันจะค้าง :z3: :z3:
:กอด1:
-
ย้ากส์เกิดอะไรขึ้นไม่นะ
แต่ถ้ามันเกิดขึ้นจริงละก็งานเข้าครั้งใหญ่แน่ๆๆ
เคืองๆๆสิงห์ทำไมทำกับพีทแบบนี้ ม่ายยยยยยยยยยย
-
แย้กกกกกกกกกกกก หรือจะพลิกตอนจบ???
พี่พีทช่างใจง่ายเหลือเกิน
-
ใครก็ได้ช่วยหยุดพี่สองคนนี้ที
-
เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย..???
สิงห์ใจร้ายน่อ....ทำร้ายจิตใจคนรักได้ขนาดนี้
พีทไม่น่าเดินหนีง่ายๆ น่ะ...มันง่ายไปป่ะ
โดนนิสัยสิงห์น่ะ วิ่งตามหลังพีทมาแล้ว
ว่าแต่เมาขนาดนี้ มันจะรุกกันไหวหรือ...
2 คนนี่เกือบ 6 ขวด....
ท่าทางเหมือนจะคออ่อนทั้งคู่...
-
พี่สิงห์ ไปไหน
-
:a5:ขอทำใจก่อนนะคะ
-
:a5: อยู่ดีๆก็เกิดการพลิกเนื้อเรื่องครั้งใหญ่
แต่ในใจแอบเชียร์ไงไม่รู้ อยากให้พี่พีชเป็นฝ่ายรับอ่ะ
แล้วพี่โตโต้ก็อยู่กับพี่พีชเสมอ ทั้งๆที่่พี่พีชดูอมทุข(ตอนแรก)ก็ไม่รังเกียจ คอยเป็นกำลังใจให้ตลอด
อีกอย่างคนมันเสียใจก็ไม่แปลกหรอกที่จะเป็นแบบนี้
ว่าแต่ พี่บาสกับพี่สิงห์หายไปไหนเนี่ย งอน :m16:
-
ไม่เอาอะ โหดเกิน5555 อย่าทำแบบนี้ ม่ายหวายยยย
-
ฝันแหง...
-
อั้ยยะ เรื่องนี้เดาอะไรไม่ได้จริงๆ หักมุมตลอด o13
-
เฮือก!!!!
ช็อคจิงจัง จะสลับคู่อย่างนี้จริงๆหลออออออออออ
ม่ายน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
อย่าน้า :sad4:
ม่ายยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2:
-
:a5:
เข้ามาช็อค !!
-
เกิดอะไรขึ้น !!!!!!!!!!
-
มีคู่อีกแล้ว พีทรู้แล้วความรักเป็นยังไง ตอนที่แปดสิบเจ็ดแล้ว
-
เห้ยยยยย อ่านแล้วตบเข่า
มาเป็นงี้ได้ไงฟล่ะ?? อย่ามาๆไม่เอาแบบนี้นะ ไหนมากินกันเองซะนี้ :m31:
เล่นตัดตอนแบบนี้ค้่างนะเฟ้ยยยยย :angry2:
อ้ากกก จิ้มคนเขียนที่ :z13:
-
แต่ละคนก็มีเหตุผลของเค้า ใจเย็นๆ น้าาา o18
-
ว้าววววว......555+....เราเอาใจช่วยคู่นี้ 555+
-
คนอ่านจะครบแสนแล้ววว คนเขียนตื่นเต้นอ่าาา
-
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ละ
แล้วสิงห์ไปไหน
สิงห์เป็นอะไร
แล้วทำไมโตโต้ถึงเมาแล้วจับเพื่อนตัวเองกดแบบนั้นละ
รอติดตามต่อไปนะคร่าาาาาา
-
เฮ้อตอนที่เก้าสิบเจ็ดเจ็บหวิวๆ ทำไมเป็นอย่างนี้
-
อ๊ายยยยย~ หยุด! อย่า! สิงห์ บาส มาตามพีทกับโตโต้เร็ว ด่วนๆเลย
สงกรานต์ว่าจะไปอัมพวา ตามรอยเรื่องนี้ แต่ไปถึงแค่ดอนหอยหลอดเองง่ะ ผู้ร่วมทางเหนื่อยก่อน
ได้กินปลาทูต้มมะดัน ปลาทูย่างน้ำปลาหวานด้วย หย่อยๆ ^^
-
เฮ้ย ไหงเป็นงี้อ่ะ
-
แว๊กกกกกกก!!!!!
เป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องจริง :serius2:
-
o22 o22
อย่ากินกันเองนะ!!
ใครก็ได้มาแยกสองคนนี้ที..! :sad4:
-
ถ้าจะกินกันเองแบบนี้นะพี่เอ๊ย.....T_T
มันไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
เฮ้ย!!!!!!!!!
โอ้ย ถ้าจะให้ 2 คนนี้กินกันเอง
งั้นก็ให้สิงห์กับพี่บาสกินกันเองด้วยสิ
-
:sad5: พีทจะโดนโตโต้กดแว้ว
ค้างอ๊า คนแต่งจ๋า มาต่อไวๆนะ :amen: :amen: :amen:
-
:sad4: พลาดไป 7 ตอน และกำลังจะพลาดต่อ แต่เปิดมารายงานตัวก่อน อีก 7 วัันเค้าจะกลับมาอ่าน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :z3: :z3: :z3:
แต่มารายงานตัวว่า เปิดรวมเล่มเถอะค่ะ จองด้วย จ่ายด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อย่าลืมนับเค้าด้วยนะพี่หมอ
:z2: :z2: :z2:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 98 “ภัทรดิษ และ พงษ์พิพัฒน์”
ฉันน่ะมันเข้าใจเธออยู่เพราะว่ารู้จักเธอมาก็เนิ่นนาน รู้ว่าเธอไม่เคย คิด ไม่มีวันรักกัน เรามันเพื่อนกัน ก็เลยทำได้แค่เตือน อย่าทำอย่างนี้ ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหม ถ้าไม่รัก ไม่ต้องไปทำแบบนี้ให้ใคร อย่าทำอย่างนี้ เพราะเขาจะมองว่าเธอน่ะใจร้าย ที่ทำเหมือนเธอให้ใจ แต่มันก็ไม่จริง
“กู...กูว่าเรากำลังทำผิดว่ะ...ฮึก” พีทกระซิบที่ข้างหูเพื่อนรัก ก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่หนาของโตโต้ที่กำลังคลอเคลียอยู่ตรงใบหน้าของพีท ร่างกายพีทกำลังสั่นระรั่วด้วยแรงสะอื้น โตโต้ถึงกับผงะที่เห็นเพื่อนรักแสดงอาการแบบนั้นกับตนเอง จึงหยุดกิจกรรมทุกอย่าง แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้ตนเอง
“มึงทำแบบนี้ทำไม มึงทำแบบนี้ทำไมโตโต้ ฮือออ” พีทค่อยๆ หมุนตัวกลับมามองที่โตโต้ทั้งน้ำตา ในขณะที่จิตใจกำลังอ่อนแอนั้น เพื่อนรักดันฉวยโอกาสนี้มารังแกอีก และรู้สึกเสียใจที่ไม่นึกปฏิเสธหรือผลักไสเท่าที่ควรควรจะเป็น หากรู้จักหักห้ามใจเรื่องก็คงไม่ลงเอยแบบนี้
“เอ่อ...มึงเจ็บไหม กะ...กูขอโทษ คือ...กู...พีท...กูขอโทษ” มือหนาเอื้อมไปประคองใบหน้าเพื่อนรักก่อนจะใช้นิ้วโป้งกรีดน้ำตาที่ไหลอาบหน้าของพีทเพื่อนที่ตนรักที่สุด แต่ตอนนี้...โตโต้เริ่มรู้สึกกลัวสถานะที่กำลังจะเปลี่ยนไป และไม่แน่ใจว่าความเป็นเพื่อนจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า
“ฮือออ...กูเจ็บ...เจ็บที่ตูกูยังไม่เท่าเจ็บที่ใจ ฮึก...มึง...ทำร้ายตัวเองไม่พอ...มึงยังมาทำร้ายกูอีก...กูเกลียด...เกลียดมึง...ไอ้โตโต้...ฮือออ...แต่...กูเกลียดตัวเองมากกว่า” พีทพูดพลางกำมือระรั่วทุบตีตัวเองอย่างไม่หยุดหย่อน ปากก็พร่ำตัดพ้อ ต่อว่าเพื่อนรักกับตนเองอย่างหนัก
“กูรู้...กูรู้แล้ว ขอโทษ กูขอโทษนะ ให้โอกาสกูสักครั้งเถอะนะ” โตโต้ไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่ดึงพีทเข้ามาสู่อ้อมกอดของตน หวังถ่ายทอดความรู้สึกที่มีในตอนนี้ให้เพื่อนรักได้รับรู้ ว่าจะไม่มีทางทำแบบนั้นอีกแล้ว โตโต้เริ่มรู้สึกใจหายที่หลังจากมีอะไรลึกซึ้งกับพีทแล้ว กลับทำจิตใจของตัวเองเข้มแข็งขึ้น ลืมเรื่องที่โดนบาสทำร้ายจิจใจมาจนหมดสิ้น
“ฮือออ...ทำไม...ทำไมกูต้องโดนคนเมาปล้ำกูทุกทีเลยวะ มึงก็อีกคน...ฮึก...ไอ้เพื่อนใจหมาหน้าแมว ไอ้...เลววว เอาความบริสุทธิ์ที่รูตูดกูคืนมา” พีทยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้นในอ้อมกอดเพื่อนรัก ไม่มีคำตอบใดออกมาจากริมฝีปากโตโต้ เพียงใช้ฝ่ามือลูบหลังพีทเบาๆ เป็นการปลอบโยนเท่านั้น
“พีบาสทิ้งกูว่ะพีท พี่บาสกำลังจะลาออกไปแต่งงาน” อยู่ดีๆ โตโต้กูพูดออกมา ทำให้พีทต้องผละออกจากอ้อมกอดเพื่อนรักมามองหน้าอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อก่อนหน้านี้เห็นยังรักกันดีอยู่ แล้วทำไมเรื่องถึงได้กลับกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ พี่บาสจะทิ้งโตโต้ไปแต่งงานได้ยังไง
“กูใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นอายตายห่า แล้วพี่บาสไม่ได้รักมึงหรอกเหรอ” พีทลุกไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองมาสวมอย่างรวดเร็ว ไม่มีอาการสะอื้นเสียใจอีกแล้ว แต่คงอยากรู้ความเป็นไปที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักมากกว่า ถึงยังไงก็ยังตัดเพื่อนคนนี้ไม่ขาดอยู่ดี ไม่ใช่เพราะมีแค่คนเดียว แต่เป็นเพราะมีคนนี้คนเดียวที่รักมากที่สุด
“พี่บาสบอกกูว่ายังไม่แน่ใจอยู่ดีว่ารักกูหรือเปล่า แค่รู้สึกดีเวลาที่มีกูดูแล แต่รวมๆ แล้วพี่บาสบอกว่ายังไม่รู้สึกว่ามันเป็นความรัก อีกอย่าง...ที่บ้านพี่บาสอยากให้แต่งงานแล้วรับช่วงกิจการที่บ้านต่อ เพราะเป็นลูกผู้ชายคนโตของบ้าน ครอบครัวคนจีนก็เป็นแบบนี้ล่ะ” โตโต้เล่าพลางถอนหายใจอยู่ตรงปลายเตียง
“แล้วมึงไม่รั้งพี่บาสเอาไว้วะ ปล้ำไปเลย เหมือน...เอ่อ...ที่มึงทำกับกูไง” พีทพูดไปก็อายจนหน้าแดง แล้วค่อยๆ เดินไปนั่งข้างๆ เพื่อนรักตรงปลายเตียงคุยกัน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องที่ผ่านมาเมื่อครู่แทบจะทำให้อาการเมาหายไปจนเกือบหมดแล้ว แต่ยังปวดหัวอยู่บ้างนิดหน่อย
“กู...กูทำไม่ลงว่ะ แค่ได้ยินพี่บาสพูดว่ายังไม่ถึงกับรักกูเท่านั้นเอง กูก็ขาอ่อนแล้ว อีกอย่างต่อจากนี้กูก็ไม่มีเวลาทำคะแนนให้พี่บาสหันมารักกูได้แล้วว่ะ เดือนหน้าพี่บาสก็ลาออกกลับไปดูแลกิจการที่บ้าน แล้วก็เตรียมตัวแต่งงาน ที่ไม่กล้าบอกกูเพราะกลัวกูเสียใจนี่ล่ะ เลยกะจะบอกกูตอนสิ้นเดือนเลยทีเดียว” โตโต้เล่าความอัดอั้นตันใจออกมาให้เพื่อนรักฟัง
“มึงรู้ไหมพีท...กูอยากดูแลพี่บาสเวลาทำงาน อยากช่วยเหลือเวลาทำอะไรผิดพลาด อยากให้พี่บาสอยู่ในสายตากูตลอด แต่พี่บาสดันถามกูว่ากูแน่ใจได้ยังไงว่านั่นมันเป็นความรัก ไม่ใช่แค่ความสงสาร กูตอบไม่ถูกเลยว่ะ กูสบายใจเวลาได้ทำอะไรให้พี่บาสก็จริง แต่กูเริ่มกลับมาคิดว่านี่กูแค่สงสารพี่บาสจริงหรือเปล่า เพราะว่าใจกูยังไม่ยอมสั่งให้กูพยายามรั้งพี่บาสเอาไว้เลย กูกลับเดินหนีออกมาจากห้องอย่างนั้นเฉยๆ ทำไมกูไม่ร้องอ้อนวอนไห้พี่บาสเปลี่ยนใจวะ มึงคิดว่าไงวะ” โตโต้เล่าให้เพื่อนรักฟังเหมือนขอความเห็น
“เอ่อ...กูไม่รู้” พีทพูดไม่ออก เพราะเรื่องราวมันช่างคล้ายกับตนเองเหลือเกิน ทำไมเมื่อเห็นสิงห์อยู่กับคนอื่น ตัวพีทเองถึงไม่ไปแสดงความเป็นเจ้าของให้ชัดเจน พอได้ฟังความคิดที่พี่บาสมีต่อโตโต้ นึกสะท้อนใจว่ากำลังรู้สึกแค่สงสารสิงห์ หรือว่าเกิดความรักกับสิงห์แล้วจริงๆ หากความรักที่เกิดจากความสงสารจะทำให้พีทตัดสินใจรับสิงห์มาเป็นคู่ชีวิต แล้ววันหนึ่งเมื่อสิงห์มีชีวิตเป็นของตนเอง พีทจะยังรักสิงห์ได้อยู่ไหม
“พี่บาสบอกกูว่าที่ยังไม่ยอมมีอะไรกับกู เพราะกลัวตัวเองจะกลับลำไม่ทัน และเชื่อว่ากูยังไม่ถึงกับรัก และกูเองยังไม่รู้ใจตัวกูเองเท่านั้น หากวันหนึ่งกูเลิกสงสารพี่บาส แล้วพี่บาสก็คงจะแต่งงานกับใครไม่ได้อีก ก็เลยขอให้ความสัมพันธ์ของกูกับพี่บาสนั้นหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ กูทำอะไรไม่ถูกเลยว่ะ กูเสียใจที่พี่บาสคิดแบบนั้น แต่กูสะเทือนใจที่กูยังตอบตัวเองไม่ได้ เพราะว่ายังไม่แน่ใจว่ากูรักหรือสงสารพี่บาสกันแน่” โตโต้ยังคงพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา และแต่ละคำมันช่วยกระตุกความคิดของพีทที่มีต่อสิงห์ได้เป้นอย่างดี
“หากกูปล้ำพี่บาสมาเป็นเมียจริงๆ แล้วอนาคตกูเพิ่งรู้สึกตัวว่าแค่สงสารพี่บาส กูจะทำร้ายพี่บาสไปตลอดชีวิตใช่ไหมวะ” โตโต้หันมาจ้องหน้าพีทแล้วถามเหมือนต้องการความคิดเห็น แต่คำถามนี้มันทำให้พีทรู้สึกวูบวาบในหัวใจขึ้นมา
“แล้วมึงมาปล้ำกูทำไม มึงไม่คิดบ้างเหรอว่ามันจะทำร้ายกูไปตลอดชีวิตเหมือนกัน” พีทถามเพื่อนรักด้วยแววตาแข็งกร้าว เหมือนต้องการเอาคำตอบจากแววตา และยังจ้องเขม็งไปที่หน้าโตโต้ค้างอยู่อย่างนั้น ในห้องเงียบกันไปชั่วขณะ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเป็นเวลาสักพัก
“กู...กู คือ...กูจะรับผิดชอบมึง” โตโต้ก้มหน้าพูดออกมาจนได้ ใบหน้าแดงก่ำเห็นได้ชัดจนถึงใบหู ตัวพีทเองก็หน้าร้อนผ่าวจนรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด คำตอบแบบนี้มันเหนือความคาดหมาย คำด่าที่เตรียมเอาไว้ในใจกลับถูกกลืนหายไปทันที ไม่นึกว่าเพื่อนรักจะกล้าบอกอะไรอย่างนี้ออกมา
“มะ...ไม่ต้อง กูจะไปตามหาแฟนกูละ” พีทรู้สึกเขินเกินกว่าที่จะมองหน้าเพื่อนรักได้ในตอนนี้ จึงเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ เวลานี้กำลังจะใกล้เช้าแล้ว ไม่มีผู้คนออกมาเดินแม้แต่คนเดียว พีทยังไม่รู้จะไปตามหาสิงห์ที่ไหน โทรศัพท์มือถือสิงห์ก็ไม่มี ใจเพียงแค่อยากหนีความอึดอัดที่เกิดขึ้นระหว่างพีทกับโตโต้มากกว่า
“พีท...มึงรู้เหรอว่าเมียมึงอยู่ที่ไหน” โตโต้ตะโกนไล่ตามพีทมา ไม่นานก็วิ่งมาจนถึงตัวพีทที่เดินลัดเลาะอยู่ริมหาด ตอนนี้เราทั้งสองยืนอยู่บนชายหาดขาวละเอียด หันหน้าไปทิศที่พระอาทิตย์จะขึ้น พีทไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนรัก และไม่มีความรู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจไปกับเรื่องที่สิงห์หายไปเท่าไร เมื่อ...มีเพื่อนรักยืนอยู่ใกล้ๆ
โตโต้ยืนโอบแขนมากอดไหล่พีทจากด้านข้าง แสงสีทองของพระอาทิตย์สาดส่องขึ้นจากท้องทะเลยามเช้า เป็นสัญญาณว่าในอีกไม่ช้าพระอาทิตย์ดวงใหญ่กำลังจะโผล่พ้นขึ้นสู่ขอบฟ้า แล้วลูกไฟสีแดงอมส้มก็ค่อยๆ โผล่พ้นเวิ้งทะเลสีครามขึ้นไปบนฟากฟ้า ส่องแสงสีส้มแดงเจิดจ้ากระทบกับผิวน้ำสีครามเกิดประกายระยิบระยับ เสมือนทั้งสองคนล่องลอยอยู่ในห้วงแห่งความฝัน
“สวยเนอะ” พีทชวนคุยเพื่อทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ไม่รู้ว่ามิตรภาพที่มีระหว่างเพื่อนรักของทั้งคู่หรือเปล่าที่ทำให้รูสึกถึงความอิ่มเอิบใจในความห่วงใยที่มีให้กันและกันเสมอมา แม้กระทั่งช่วเวลาที่สวยงามแบบนี้ ยิ่งสร้างความสุขเปี่ยมล้นออกมาเติมเต็มหัวใจ จนคลายกังวลในความทุกข์ที่ผ่านมา
“ใช่...สวยมาก” โตโต้ลากเสียงตอบ แต่สายตาไม่ได้จับจ้องที่พระอาทิตย์แต่อย่างใด เพราะสายตาคมกริบของโตโต้กลับหยุดนิ่งมองใบหน้าของคนในอ้อมกอดเหมือนโดนมนต์สะกด ในยามนี้โครงหน้าของพีทเพื่อนรักดูน่าจับตามองเพราะแสงสีแดงอมส้มที่กระทบใบหน้าหล่อเหลาช่างทำให้งดงามยิ่งนัก จนโตโต้ไม่อาจละสายตาไปไหนได้
“อะไรสวยวะ” พีทถาม เพราะรู้สึกว่าสายตาของเพื่อนรักไม่ได้จับจ้องมองพระอาทิตย์ดวงโตที่โผล่พ้นขึ้นสู่ฟากฟ้าแต่อย่างใด ในใจรู้สึกวาบไหวไปกับสายตาของเพื่อนรักที่ยังจับจ้องอยู่บนใบหน้าของพีท ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เพื่อนรักทั้งคู่ไม่ยอมละสายตาออกจากกัน
“ทุกอย่าง...ทุกอย่างสวยงามไปหมด” โตโต้ไม่พูดเปล่ายกมืออีกข้างพลางใช้ปลายนิ้วลูบไล้ใบหน้าเพื่อนรักเบาๆ ทำให้พีทเกิดความรู้สึกร้อยวูบวาบตามเรียวนิ้วเพื่อนรักที่เกลี่ยอยู่บนผิวแก้มสากของตัวเอง แต่ไม่คิดจะปัดป้องออกจากใบหน้า ทั้งสองยังคงจ้องตากันอยู่จนกระทั่งได้ยินเสียงใครบางคนเดินมาที่บริเวณนี้ จึงรีบผละออกจากกัน
“พีท...อ้าว...อยู่ที่นี่เอง โตโต้...เป็นไงบ้าง สบายใจขึ้นแล้วสินะครับ” เป็นสิงห์ที่เดินเข้ามาใกล้ แล้วพูดจาทักทายอย่างอารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พีทรู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีที่เห็นหน้าสิงห์ในตอนนี้ ทำไมถึงไม่คิดว่าตัวเองได้สร้างความบอบช้ำอะไรเอาไว้กับพีทบ้าง
“นายหายไปไหนมาทั้งคืน” พีทถามสั้นๆ เบาๆ เมื่อสิงห์เดินเข้ามายืนใกล้พีทด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เหมือนเจอเรื่องดีๆ มาทำให้อารมณ์ดีได้ขนาดนี้
“ก็...ไปกับสาวๆ เมื่อวานไง เจ๋งมากเลย ผมมีอะไรกับผู้หญิงแล้วนะ แถมมีพร้อมกันตั้งสามคนแน่ะ สนุกใช้ได้เลยล่ะ ในที่สุดก็ได้เอากับผู้หญิงเสียที นี่ยังให้เบอร์โทรไว้กลับเมืองไทยค่อยนัดเจอกันได้อีก สงสัยจะติดใจผมว่ะ” สิงห์เล่าด้วยท่าทีคึกคะนอง แต่ทำให้พีทมีความรู้สึกร้อนซู่ไปทั้งตัว
“ผั๊วะ...ไอ้เลว” โตโต้เพื่อนรักพุ่งตัวเข้าไปต่อยหน้าสิงห์อย่างแรง จนสิงห์กระเด็นหงายหลังโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้เสียหลักล้มไปนอนหงายบนพื้นทราบ ริมฝีปากมีเลือดไหลอาบลงมาอย่างน่ากลัว พอเห็นสิงห์ล้มไปแบบนั้นพีทก็ต้องตกใจจะรีบเข้าไปดูบาดแผล แต่ถูกเพื่อนรักกระชากแขนรั้งเอาไว้
“มึงมันเลว...มีแฟนอยู่แล้วทั้งคนยังกล้าไปมั่วกับคนอื่น แล้วกลับมาเล่าอย่างหน้าชื่นตาบานได้อีก ไอ้หน้าด้าน” โตโต้ตะโกนใส่หน้าสิงห์เสียงดัง ทำให้พีทรู้สึกดีที่มีเพื่อนรักช่วยปกป้องความรู้สึก แต่ตอนนี้ทั้งความรู้สึกเสียใจพร้อมอาการสงสารสิงห์มันประดังเข้ามาพร้อมกันจนทำอะไรไม่ถูก อยากเข้าไปช่วยสิงห์แต่ถูกเพื่อนรักรั้งแขนเอาไว้แน่น แถมตัวพีทเองยังไม่มีแรงจะสะบัดออกด้วย
“อะ...อ้าว ก็...พีทบอกผมเองว่าห้ามไปมีอะไรกับผู้ชายอื่น แต่ถ้าอยากลองมีอะไรกับผู้หญิงก็ได้ไง ผม...ผมทำผิดอะไร” สิงห์พูดออกมาเหมือนไม่แน่ใจ ใช้หลังมือเช็ดเลือดมุมปากตัวเองออก คำพูดของสิงห์ทำให้หัวใจพีทกระตุก ใช่...จริงด้วยที่พีทบอกสิงห์ไปอย่างนั้น
“จริงเหรอมึง ทำไมมึงพูดกับคนที่มึงรักแบบนั้นวะ มึงยอมให้คนที่มึงรักไปยุ่งกับคนอื่นได้ยังไงวะ มันโกหกใช่ไหม กูจะได้เข้าไปกระทืบมันให้” โตโต้หันมาโวยใส่หน้าพีทเสียงดัง ท่าทางไม่พอใจที่ได้ยินคำตอบของสิงห์ และเหมือนจะไม่ยอมเชื่อที่สิงห์พูดออกมาง่ายๆ
“จริงว่ะ...กูตกลงกับสิงห์ไว้แบบนั้น” พีทพูดเสียงอ่อย ไม่รู้จะบอกเพื่อนรักว่าอย่างไร และไม่ทันคิดว่าสิงห์จะซื่อได้แบบนั้น ความคิดขอสิงห์เหมือนจะเห็นการมีอะไรกับคนอื่นเป็นเรื่องสนุกเพียงเท่านั้นเอง และตัวพีทเองก็อยากจะตบปากกลบคำพูดตัวเองที่ยอมให้สิงห์ทำแบบนั้นสักล้านครั้ง
“พวกมึง...พวก...มึงรักกันทำเหี้ยอะไร คนรักกันมันทำกันแบบนี้เหรอวะ ถึงเพื่อนกูจะยอมให้มึงทำแบบนั้น แต่มึงมีสมองไหม มึงคิดเป็นไหมว่ามันควรทำต่อหน้าเพื่อนกูไหม ไอ้สัด...เป็นกูถ้าได้ยินแบบนั้น กูจะยิ่งถนอมน้ำใจไอ้พีทมัน ถ้ามันใจกว้างกับกูได้แบบนั้น กูก็จะยิ่งซื่อสัตย์กับมัน ตอบแทนความดีที่มันมีให้กู ชาตินี้กูจะไม่ทำกับมันแบบมึงแน่นอน ไอ้เวรเอ้ย...เหี้ย...โว้ยยย” โตโต้ตะวาดด่าทั้งเพื่อนรักทั้งสิงห์ สลับกันไปมาจนน้ำลายแตกฟอง ใบหน้ามันแดงก่ำด้วยความโกรธ แล้วมันก็เตะทรายจนฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณด้วยความไม่สบอารมณ์ พร้อมเดินจากไปทันที
“เอ่อ...ผม...คือ” สิงห์พยายามจะพูดอะไรออกมา แต่เหมือนยังพูดไม่ออก พีทรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ครึ่งหนึ่งที่เป็นคนพูดแบบนั้นกับสิงห์ จนสิงห์ถือเป็นจริงว่าพีทได้อนุญาตให้มีอะไรกับคนอื่นได้ ถ้าเป็นผู้หญิง พอมันเกิดขึ้นจริงไปแล้ว ตัวพีทกลับรับมันไม่ได้เอง จนทำให้ต้องมาเสียท่ากับเพื่อนรัก
“ไปกินข้าวกันเถอะ ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย” พีทบอกสิงห์ที่นอนอยู่บนพื้นทราย เอื้อมมือไปดึงสิงห์ขึ้นมา เจ้าตัวเหมือนไม่กล้าจะสบตา คำพูดของโตโต้ช่างเสียดแทงจิตใต้สำนึกให้รู้สึกว่าตัวเองได้กระทำการผิดพลาดออกไป ทำไมถึงไม่แคร์ความรู้สึกคนรัก กลับมัวเมาเอาตัณหามาเป็นตัวชี้นำให้เดินทางผิดไปเสียได้
เวลานี้ยังเช้ามากอยู่ เมื่อมาถึงห้องอาหารก็พบว่าพนักงานยังเตรียมจัดวางถาดอาหารเพื่อรับแขกได้ยังไม่เรียบร้อยดี จึงพากันเลี่ยงเดินไปยังริมชายหาดอีกด้านหนึ่งแทนเพื่อรอเวลา พีทเห็นหลังโตโต้ที่ยืนพิงต้นมะพร้าว มองออกไปยังท้องทะเลยามเช้าเบื้องหน้าอยู่คนเดียว เท้าทั้งสองของพีทยังไม่กล้าขยับ เพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนรักยังโกรธที่ตัวเองเป็นคนอนุญาตสิงห์จนเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอยู่หรือเปล่า
“พี่สิงห์...อยู่นี่เอง แอนตามาตั้งนาน อกมาก็ไม่ยอมบอก มาหาเพื่อนเหรอคะ เสียดายจังเลยเอคืนไม่ยอมไปสนุกด้วยกันนะคะรูปหล่อ” หญิงสาวหนึ่งในกลุ่มเมื่อวานนี้เดินตรงมาหาสิงห์ แถมยังปรายตายั่วยวนมาใส่พีทอีก เมื่อมาถึงตัวก็สวมกอดสิงห์เอาไว้จนเต็มตัว อิงแอบแนบซบกันอย่างไม่อายสายตาใครทั้งสิ้น
“ว๊าย...สิงห์ไปโดนอะไรมาคะ ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น” หญิงสาวร้องโวยวายเสียงดัง เมื่อเงยหน้ามองสิงห์ บาดแผลที่โดนโตโต้ชกเริ่มช้ำเป็นสีเขียวอมม่วง คราบเลือดจาดแผลริมฝีปากแตกเริ่มแห้งเป็นสะเก็ดตรงมุมปาก สิงห์รีบเอามือกุมแผลเอาไว้เมื่อเห็นสาวสวยตรงหน้าร้องตกใจ
“ผมสะดุดขาตัวเองไปฟาดกับหินน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก เจ็บนิดเดียวเอง” สิงห์ตอบเลี่ยงๆ โดยไม่กล้าเล่าความจริงออกไป อีกทั้งยังไม่ยอมมองหน้าพีทด้วยซ้ำ
“งั้นไปทานอาหารเช้าที่ห้องแอนดีกว่าค่ะ แอนจะทำแผลให้ เดี๋ยวบอกพนักงานให้ทำข้าวต้มมาส่งให้ที่ห้องดีไหมคะ นะคะ...เพื่อนๆ แอนตื่นมาไม่เจอตัวก็ถามหาสิงห์ใหญ่เลย ชวนเพื่อนสิงห์ให้ไปทานอาหารเช้าด้วยกันสิคะ” สาวสวยพยายามเชิญชวนสิงห์กับพีทให้กลับไปที่ห้องพักตัวเองด้วยกัน สองแขนที่กอดรัดตัวสิงห์พยายามดึงรั้งอย่างออดอ้อน เห็นแล้วรู้สึกเจ็บแปลบในใจเหลือเกิน
“เอ่อ...ผมขอถามเพื่อนก่อนได้ไหมครับ” สิงห์ยังไม่ยอมปฏิเสธ แต่กลับบอกสาวสวยออกไปพร้อมกับหันมามองหน้าพีทเชิงขอความเห็น ยิ่งทำแบบนี้ พีทยิ่งรู้สึกว่าสิงห์ไม่ได้รักพีทจริงเสียแล้ว ทำไมหนอ สิงห์ถึงไม่ยอมปฏิเสธออกไปให้ชัดเจน นี่ยังคิดจะสานต่อกันอีกหรืออย่างไร
“มึงไปเถอะ กูกำลังจะพาแฟนไปกินข้าวเช้าด้วยกันอยู่พอดี” เสียงโตโต้ดังมาจากด้านหลัง เหมือนจะตะโกนมาก่อนตัวด้วยซ้ำ พีทลืมไปเลยว่าโตโต้ยังยืนอยู่ริมชายหาดตรงนี้ด้วยอีกคน สาวสวยที่ยืนกอดเอวสิงห์เอาไว้แน่นทำหน้าตกใจราวกับเจอผี เมื่อได้ยินโตโต้บอกไปแบบนั้น
“ตายแล้ว...เพื่อนสิงห์เป็นเกย์เหรอคะ นี่...พวกคุณ จริงเหรอคะสิงห์” สาวสวยทำหน้าตาเหรอหรา เหมือนยังไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน แต่โตโต้ไม่สนใจเสียงโวยวาย กลับจ้องหน้าสิงห์เขม็ง พีทไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดีจึงได้แต่ยืนเงียบดูว่าสิงห์จะแก้สถานการณ์ยังไง
“เอ่อ...ครับ แต่ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ เราไปทานข้าวกันเถอะครับ” สิงห์พูดจบก็จูงมือสาวสวยให้เดินออกไปจากจุดนี้ทันที พีทได้ยินเสียงสาวสวยดังแว่วมาว่าเสียดายความหล่อจังเท่านั้น ในตอนนี้เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจพีท สิงห์ทิ้งพีทไปกับผู้หญิงได้อย่างง่ายดายอีกแล้ว เลือแต่เพียงเพื่อนรักที่ยืนอยู่เคียงข้าง
“ไอ้พีท...ถ้ามึงร้องไห้ หรือวิ่งตามมันไปกูจะกระทืบมึงตรงนี้ แล้วถ้ามึงยังไม่ตาสว่างอีกกูจะพามึงไปดูตอนพวกมันเอากันเลยดีไหม...ปล่อยมันไปเถอะวะ...สัด” โตโต้พูดกับพีทเรียบๆ แต่คำพูดของมันช่างเตือนสติได้อย่างเหลือเชื่อ พีทรู้แล้วสิงห์เพียงแค่อยากรู้อยากลอง ไม่ได้หลงใหลอะไรในตัวพีทจริง คงเป็นเพราะสิงห์ยังไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนเท่านั้น และพีทเป็นแค่เพียงคนแรกที่สิงห์มีอะไรด้วย จึงทำให้สิงห์แค่สับสนเท่านั้น
“มึงกับกูมันหัวอกเดียวกัน เป็นได้แค่ไอ้คนถูกทิ้ง กินข้าวเช้าแล้วไปเมากันต่อดีกว่า เออ...กูเพิ่งเคยเห็นของจริงว่ะ” โตโต้พูดกับพีทด้วยท่าทีสบายๆ ระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปยังห้องอาหาร ทำให้พีทต้องหยุดมองหน้าเพื่อนรักเขม็ง รอว่าเจ้าตัวจะพูดอะไรออกมา
“พวกได้หน้าแล้วลืมหลังไง” โตโต้พูดออกมาเสียงดังด้วยท่าทางมีอารมณ์ขัน ทำให้พีทต้องขำออกมาบ้าง ในเมื่อความเจ็บช้ำที่สิงห์ทำให้มันไม่ทำให้พีทตาย แถมยังมีเพื่อนรักคอยอยู่เคียงข้างกันแบบนี้ พีทก็ไม่รู้จะคร่ำครวญมันไปทำไม ปล่อยเลยตามเลยไปแล้วกัน
“สิงห์มันเป็นเมียกู กูยังไม่เคยให้มันเอาตูดกูสักหน่อย ถ้ามันได้ตูดกูมันอาจได้ได้หลังแล้วลืมหน้าก็ได้นะมึง” พีทพูดตอบกลับไปด้วยอารมณ์ดีโดยไม่ได้มองหน้าเพื่อนรัก พร้อมเดินต่อมุ่งหน้าไปยังห้องอาหารที่ตั้งอยู่ตรงกลางเกาะ ตอนนี้พีทเริ่มรู้สึกหิวมากแล้ว เพราะยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งเมื่อคืน
“เฮ้ย...มึง...หมายความว่าไอ้ยักษ์นั่นเป็นเมียมึงเหรอ มึงยังไม่เคยโดนมันเอา แล้ว...อย่างนี้ เอ่อ...กูก็เป็น...ผะ...อุ๊บ” พีทรีบตะปบปากโตโต้เอาไว้ด้วยฝ่ามือทันที ก่อนที่เพื่อนรักจะพูดคำนั้นออกมา ใบหน้าทั้งคู่แดงก่ำจนต้องรีบเบือนสายตาหนีด้วยความเขินอาย
“เออ...มึงเอาความบริสุทธิ์ที่ตูดกูไปแล้ว...สัด” พีทก้มหน้าตอบอุบอิบเบาๆ แต่โตโต้ก็ยังได้ยิน หัวใจโตโต้เริ่มพองโตโดยที่ไม่รู้ว่าจะดีใจทำไม ทั้งคู่ยังยืนนิ่งเหมือนไม่รู้จะเอายังไงต่อไปดี ได้แต่ยืนก้มหน้าไม่มีใครกล้าหันมาสบตาใครอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สิงทำไมทำแบบนี้
แล้วจะเปลี่ยนคู่จริงหรอ ??
:sad4: :sad4: รีบมาต่อเลยนะ
-
สิงห์ ทำไม ทำไม อิบ้าา
ทิ้งพี่พีทไปได้ไง
ถ้าพี่พีทไม่พาแกมาชาตินี้อย่าหวังเลยว่าจะได้มามัลดีฟเนี่ย
โอ้ยยย เชียร์โตโต้สุดใจขาดดิ้น
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:z3:
อิสิงห์ อิบ้า อิเล้ววววววววววววววววว
:sad4:
แม่งเอ๊ย เจอชะนีจนลืมผัวเลยนะเมิ๊งงงงงงง
พี่พีทอย่าไปเอามันเลยไอ้คนเลี้ยงไม่เชื่องแบบนี้
ผัวพามาเที่ยว เสือกไปเอากับคนอื่นได้
เมิงยังเป็นคนป่าวเนี่ย ถึงจะบอกว่าเป็นคนซื่อก็เหอะ
แต่นี่มันเกินไปแล้ว ขอให้เมิงติดเอดส์นะอิสิงห์
:angry2:
-
ยังคงช็อคอยู่
:a5:
-
เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mc4: :mc4:
สมใจแล้วโว้ยยยยย คริคริ โต้พีท น่ารักอ้าาา :impress2: :impress2:
-
ไอ้เหี้ย!! ขอโทษนะคะ
พออ่านจบแล้ว นี่คือคำๆเดียวที่เราพูดอ่าน
เฮ้ย!! แบบ อึ้งอ่ะ
เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอคนแบบนี้มาก่อนเลย
แบบโห พีทไปเป็นแฟนกับโต้เหอะ
อย่ามายุ่งกับไอ้คนแบบนี้เลย แม่งคิดผิดจริงๆ
ที่เคยสงสารมัน เป็นเอดตายไปเหอะห่าาาาา
-
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว
ขอฉากนั้นด้วยสิครับ :z1: :z1:
แต่มาแบบนี้ อึ้งไปหน่อยนึงเลยอ่ะ :really2: :really2:
:กอด1:
-
animal will do!.....มันคือสัจธรรม! :เฮ้อ:
-
นี่มันรักกี่เศร้าวะทำไมสิงค์เลวแบบนี้เนี่ย
พี่บาสก็ไรไม่รู้อ่านแล้วอยากฆ่าคนเขียน
-
:เฮ้อ:
-
ทำไมสิงห์น้อยทำตัวเยี่ยงนี้เนี่ย เสียดายที่รัก :o12:
แล้วอนาคตจะเป็นอย่างไร พี่ชายก็ใกล้ตาย ขายสวนไปแล้วด้วยอีก
ฝากฝังอนาคตไว้กับพีท แล้วงี้จะทำไงเนี่ย ความรู้ก็น้อย :เฮ้อ:
สงสัยอนาคตจะเกาะผู้หญิงกิน :seng2ped:
-
โอ๊ยยยย ทำไมเป็นเช่นนี้หนอ
-
:really2: :z3: :z3:
-
สับสน????
ตอนแรกสิงห์ดูน่ารัก ซื่อ จนเราเทใจให้สิงห์มากกว่าน้องหยก
แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าสิงห์สกปรก เพราะไปมีอะไรกับ ผญ ถึง3คน
ตกลงว่าพีทคู่กับใครง่ะ??
-
เรื่องไม่น่าออกมาแบบนี้เลย เฮ้อ~~
ความอยากได้หนังสือลดลงไปอย่างรวดเร็ว งืมมมมมมม >_<"
-
หืมมมม
เอาจริงดิ เนื้อเรื่องกลายเป็นแบบนี้จริงๆ ดิ
ไม่อยากจะเชื่อ!!!
-
o22 o22 o22
สะ สะ 3P หรอ
3P ช่ายม่ะ
สิงห์กำลังทำอะไร
สิงห์ :m31: :m31:
-
พี่หมอทำไมเขียนออกมาแบบนี้ แล้วทำไมไอ้พวกพี่สามคนนี้ถึงเลวกันคนละแบบ ไม่จริง!!!!!! มันเป็นไปไม่ได้ :z3:
-
สิงห์คงไม่ใช่คนแบบนี้หรอก สิงห์น่าจะไปเห็นอะไรเข้ามากกว่า
อยากอ่าน Part ของสิงห์บ้างจัง
-
บอกได้คำเดียว
เซอร์ไพรส์ o22
-
เอาจริงชอบพีชกับโตโต้มากกว่า เพราะทั้งคู่ผูกพันกันมานานแล้วถึง จะเป็นเพื่อนกันก็เถอะแต่กับสิงห์มันเร็วเกินไป พออีกคนได้เจอคนใหม่เลยจากไปง่ายไม่มีความอาลัยกับความรู้สึกของอีกคน แต่ดูแล้วเหมือนพีชกับโตโต้ก็รักกันนะแต่ไม่รู้ใจตัวเอง
:L2: :L2: :L2:
-
ลองมองอีกมุมดู ถ้าเป็นผู้ชายเกรียนๆ มาทั้งชีวิต แล้ววันนึงเกิดมีผัวเป็นตัวตนเป็นขึ้นมา คุณจะกล้ายืดอกบอกกับคนอื่นป่ะ ว่าไอ้นี่น่ะผัวข้านะเว้ย ยากครับบอกได้เลย ไหนจะปากเพื่อน ปากหอยปากปู ยากนะที่จะไม่แคร์สังคม ยิ่งในบริบทสังคมไทยด้วยนะ เอาง่ายๆ แค่เวลาคุณพาแฟนมาที่ภาควิชาแล้วเจออาจารย์ที่รู้จัก ส่วนมากไม่บอกว่ามากับแฟนหรอก ต้องบอกมากับเพื่อนชัวร์ๆ ในหลายๆ กรณีบริบทสังคมไทยจะลดความสัมพันธ์ของคนที่มากับตัวเองหรือถูกกล่าวถึงลงขึ้นหนึ่งเสมอๆ ไม่เชื่อลองไปสังเกตตัวเองไม่ก็คนใกล้ตัวดูสิ
อีกอย่างพีทเป็นคนบอกสิงห์เองว่าอนุญาตให้มีเซ็กกับผู้หญิงได้ ถ้าจะเป็นแบบนี้จะบอกทำไมล่ะ อ่านจากเรื่อง สิงห์มันโคตอยากรู้ อยากลองตามประสาผู้ชายที่ไม่เคยทำกับผู้หญิงอยู่แล้ว ไม่งั้นไม่ได้กับพีทหรอก จากเหตุการณ์หลายๆ อย่าง สิงห์ยอมให้พีทไปเยอะเลยนะ สำหรับผู้ชายแมนๆ คนนึงยอมให้ขนาดนี้นี่ถือว่ามากเลยล่ะ
ไม่ได้จะบอกว่าใครผิดใครถูก แต่ดูจากบริบทหลายๆ อย่างแล้วรู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับตัวละครที่ชื่อสิงห์ ที่โดนทุกคนก่นด่ามากขนาดนี้
-
หักมุมโครมใหญ่!! :z3: :z3: :z3:
-
ไม่รู้สึกว่าสิงห์ผิดขนาดนั้นเหมือนคุณ Vesi
พีทดูใจง่ายไปเสียทุกอย่าง
แต่ก็ยังไม่รู้ความคิดของสิงห์ แต่เรื่องสี่คนนี้ออกมาเปนแบบนี้ ไม่ชอบง่ะ
5555 เพราะปูเรื่องครอบครัวสิงห์มาดีมาก
โตโต้ถ้าอกหักจากบาสก็ยังสร้างตัวละครได้อีก
ถามอีกที งี้จริงเหรอ 555555
-
ผิดทุกคน
-
:a5:อ่านปุ๊บได้กินมาม่าปั๊บ ก็เข้าใจนะว่าความรักต้องมองหลายๆมุมการจะใช้ชีวิตคู่ให้ได้ตลอดรอดฝั่งมันต้องมีองค์ประกอบช่วยหลายๆอย่างไม่ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียว :เฮ้อ:แต่อย่างที่บอกว่าชอบคู่พีทกับสิงห์พอเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าไปเหมือนถูกตีกลางแสกหน้าไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว แล้วระหว่างความรู้สึกอ่อนไหวเพียงชั่ววูบกับความอยากรู้อยากลองสิ่งแปลกใหม่อันไหนจะทำให้คนรักของเราเจ็บปวดมากกว่ากันนะ รู้แต่ว่าแม่ยกพีทสิงห์ปวดใจมาก ณ ตอนนี้ขอหลบมุมไปซับน้ำตา :sad11:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เกิดอะไรขึ้นค๊าาาาาาาาาาา
สรุปจะเปลี่ยนคู่ให้ได้จริงๆใช่บ่
เราจะพยายามเข้าใจความคิดของคุณหมอให้ได้นะคะ
แต่ช่วยบอกบทสรุปของ 4 คนนี้ทีเห๊อะ
2 ตอนหลังนี้เป็นอะไรที่เซอไพรซ์มากๆเลยอ่า
-
55555555+
มาเจอ 2 ตอนนี้ แถบหงายหลัง
แต่ก็ควรแล้วล่ะ สิงห์คงอยากรู้อยากลองจริงๆๆ
จนรู้ว่าชอบเข้าด้านหน้ามากกว่า
เอาล่ะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื้อ งานนี้จะออกมายังไงน่า
ไหนๆๆก็ไหนๆๆแระ ลุ้นให้ โตโต้คุ่กับพีท
ความผูกพันธ์พีทกับโตโต้ต้องเยอะกว่าที่มีให้สิงห์แน่ๆๆๆ
ยอบรับเองอ่านตอนนี้แล้วหักมุมมากเลย นักเขียน กระชากอารมณ์แบบได้ใจสุดๆๆๆ
ยอดมากกกกกกกก
-
:z3:สิงห์ เลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าเกลียดสิงห์ล่ะ หันมาเชียร์โตโต้ดีกว่า หุหุ :z2:
-
เด่วรอดูตอนจบดีกว่า แล้วจะมาเม้นหาคุณหมอยาวๆอีกรอบ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 99 “ภัทรดิษ”
ในโลกแห่งรัก มันวุ่นวายและวกวน ที่ทำให้ใจของฉันเกือบหลงทาง มองข้ามความรัก ที่เธอมีให้ฉัน มองข้ามความจริงใจของเธอ จนวันนี้ตอนนี้ เพิ่งเข้าใจหัวใจของตัวเอง ว่าฉันก็รักเธอ กว่าจะรู้หัวใจตัวเอง ว่าฉันรักเธอ ทำเธอเสียใจ และทุกอย่างเกือบจะสายไป กว่าจะรู้หัวใจตัวเอง กว่าจะรู้ใจ ว่าฉันรักเธอ จนหมดหัวใจ เธอคือคนที่ต้องการ เพิ่งจะรู้หัวใจตัวเอง ยกโทษให้ฉัน ในวันที่พ้นผ่าน ที่เคยทำเธอให้เจ็บให้เสียใจ เข้าใจผิดไป ว่าใจฉันไม่รัก วันนั้นไม่รู้ใจตัวเอง
“ทำไมเช้านี้ทานอาหารกันเงียบจัง มีอะไรหรือเปล่า แล้วสิงห์ล่ะ ยังไม่ตื่นเหรอพีท” อาหนึ่งถามผมกลางวงอาหารเช้า ตอนนี้ทุกคนมารวมกันที่ห้องอาหารยกเว้นสิงห์เพียงคนเดียวเท่านั้น ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี ก็เลยได้แต่ยิ้มให้บางๆ แล้วก้มหน้าทานอาหารต่อไป
“แหม...ท่าทางพี่พีทจะใช้งานพี่สิงห์หนักนะครับ ถึงกับไม่มีแรงมาทานอาหารเช้าพร้อมกันแบบนี้ ระวังนะครับ สักวันพี่สิงห์ทนไม่ไหวเอานา” น้องหยกแซวผมเข้าให้ ขนมปังที่กัดค้างอยู่ในปากแทบจะร่วงลงบนจาน ดีนะที่ผมยังคุมสติได้ทัน ก็เลยยิ้มรับอีกครั้งโดยที่ไม่พูดอะไรอยู่ดี
“สงสัยจะเขิน วันนี้ทานกันเงียบจริงๆ โตโต้กับพี่บาสก็ไม่คุยอะไรกันเลย มีอะไรหรือเปล่าครับ” พลัสถามสองคนนั้นจนสะดุ้ง ท่าทางพีทคงยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ ไม่มีใครพูดอะไรเหมือนกัน จนกระทั่งทองหล่อสะกิดให้อาหนึ่งดูสิงห์ที่เดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับสามสาว
“พีท...นั่นมันหมายความว่ายังไงวะ เกิดอะไรขึ้นกับนาย” พลัสถามผมด้วยท่าทีเหมือนจะหงุดหงิดกับภาพที่เห็น ยังไม่มีใครละสายตาจากบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องอาหาร ทุกคนยังจ้องมองทุกอากัปกิริยาของสิงห์กับสาวๆ ไม่วางตา เช่นเดียวกับผม
“เป็นเรื่องที่ผมเคยตกลงกันไว้น่ะครับ ไม่มีอะไรมาก ผมให้สิงห์ไปมีอะไรกับผู้หญิงได้น่ะครับ แต่ห้ามยุ่งกับผู้ชายอื่นยกเว้นผมเท่านั้น” ผมตอบโดยไม่มองหน้าใคร เพราะกลัวจะเห็นแววตาไหวระริกของผมที่มีหยาดน้ำตาอุ่นๆ ร้อนๆ กำลังคลอหน่วยออกมาในตอนนี้
“อ้าว...ทำไมถึงใจดีแบบนั้นล่ะ แน่ใจเหรอว่าทำแบบนี้แล้วจะดีทั้งสองฝ่าย แล้วเราแนะนำให้สิงห์รู้จักการป้องกันตัวเอาไว้ด้วยหรือเปล่า” อาหนึ่งถามผมด้วยความเป็นห่วง เพราะสิงห์แม้จะอายุมากกว่าผม แต่พฤติกรรมยังดูเป็นเด็กไม่ประสานัก
“คงรู้หรอกครับ สิงห์โตขนาดนี้แล้ว คงดูแลตัวเองได้ครับ ผมคิดว่าสิงห์คงคิดดีแล้วก่อนจะทำอะไรลงไป ผมคงจะไปคิดแทนสิงห์ทุกเรื่องไม่ได้แน่นอนอยู่แล้วครับ ในเมื่อผมพูดออกไปแล้วตอนนี้สิงห์อยากทำอะไรก็ต้องปล่อยให้ทำไปอย่างนั้นล่ะครับ” ผมตอบเรียบๆ แต่ยังไม่เงยหน้าสบตาใครทั้งสิ้น
“แน่ใจเหรอครับว่าพีทตัดสินใจถูกต้องแล้วที่ทำแบบนั้น เอ่อ...เอาเป็นว่าผมไม่ก้าวก่ายชีวิตคู่ของใครแล้วกัน เราทุกคนเคารพสิทธิ์การตัดสินใจซึ่งกันและกันนะ ปล่อยให้พีทกับสิงห์ดูแลกันเองแล้วกัน พวกผมเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ นะครับ” ทองหล่อถามผมได้ไม่กี่คำก็เปลี่ยนไปพูดให้กำลังใจแทน เพราะเมื่อผมเงยหน้าสบตาก็ทำให้รู้ว่าหากพูดมากไปกว่านี้ ผมอาจจะทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมาก็ได้
“นี่...พวกเราคงยังไม่รู้ พี่บาสจะแต่งงานสิ้นปีนี้แล้วนะครับทุกคน” อยู่ดีๆ โตโต้ก็พูดออกมา ทำให้หลายๆ คนหันไปสนใจคู่ของโตโต้กับบาสแทน ไอ้เพื่อนรักหันมาสบตาผมเหมือนจะบอกว่ากูช่วยมึงแล้วกัน ให้กูเป็นเป้าสนทนาดีกว่าเห็นสายตาทุกคนจ้องมองมาที่ผม คิดเอาเองว่าโตโต้มันสื่อความหมายให้ผมแบบนี้ เพราะแววตามันฟ้องให้คิดอย่างนั้นจริงๆ
“ยินดีด้วยนะครับ ดีใจจังเลย แล้วพี่โตโต้กับพี่บาสจะจัดงานแต่งกันหรือเปล่าครับ” น้องหยกถามเสียงใส ทำให้ผมเริ่มสะใจที่ไอ้เพื่อนรักดันเอาตัวเองมาเป็นเป้าสนทนาแทนผม ดูสิว่ามันจะตอบคนอื่นว่ายังไง เป็นห่วงกูดีนัก เป็นไงล่ะมึง โดนคำถามแบบนี้เข้าไปถึงกับเงียบกันเลยทีเดียว
“แหม...อานึกแล้วว่าต้องคุยกันได้ เห็นเมื่อวานยังกลัวว่าจะทะเลาะกันรุนแรงเสียอีก สุดท้ายก็ลงเอยแบบนี้ ยินดีด้วยนะครับ” อาหนึ่งเสริมเข้าไปอีกดอก ทำให้ผมเริ่มยิ้มกริ่มออกมาให้ไอ้โตโต้มันเห็น หน้าตามันเหมือนอยากจะด่าผมที่แสดงท่าทีเยาะเย้ยใส่มัน
“เปล่าหรอกครับ ผมจะไปแต่งงานกับคนที่ทางบ้านหาไว้ให้ เป็นผู้หญิงครับ ผมกับโตโต้...เอ่อ...เราเป็นแค่พี่น้องกันจริง” พี่บาสพูดด้วยน้ำเสียค่อนข้างเบา ทำเอาบรรยากาศเริ่มอึมครึมขึ้นมาในทันที ต่างคนต่างเงียบกันหมด จนผมเริ่มจะสงสารเพื่อนรักขึ้นมาแล้ว
“ในเมื่อพี่บาสรู้สึกกับโตโต้ได้แค่พี่น้องกันก็ดีแล้วครับ ตัดใจจากกันตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าตกลงคบกันแล้วมาเจอแบบผม ดันพูดไม่คิดเอง สุดท้ายก็ต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้” ผมบอกออกไปเหมือนอยากจะช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น แต่กลับดูเหมือนจะยิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่
“ผมขอตัวก่อนะครับ ท้องไม่ค่อยดีเท่าไร” พี่บาสพูดจบก็ลุกออกจากโต๊ะไปอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกว่าคำพูดของผมมันคงทำให้พี่บาสทนนั่งอยู่ตรงนี้ต่อไปไม่ได้ คิดแล้วก็ลุกตามพี่บาสไปเพราะอยากจะไปขอโทษ แต่พี่บาสเดินเร็วเหลือเกินจนต้องวิ่งตาม
“พี่บาสครับ เดี๋ยวครับ...คุยกับผมก่อน” ผมร้องเรียกพี่บาสจนเจ้าตัวต้องสะดุดขาตัวเอง แทบจะล้มเพราะเหมือนจะวิ่งหนีผมไปด้วย แต่ผมวิ่งไปรับร่างไว้ทัน พี่บาสจึงต้องหยุดยืนคุยกับผมตรงนั้นอย่างเสียไม่ได้ แม้ว่าจะยังไม่ยอมหันหน้ามามองผมก็ตามที
“มีอะไรจะคุยกับพี่เหรอ” พี่บาสถามผมโดยไม่หันมามองหน้า พอผมพยายามเยื้องตัวมองไปทางซ้ายพี่บาสก็หลบไปอีกข้าง ผมย้อนกลับเยื้องตัวมองไปทางขวาพี่บาสก็หลบไปอีกข้าง ผมก็เลยรีบจับตัวพี่บาสหันกลับมา ที่แท้ก็ร้องไห้อยู่นี่เอง ผมก็เลยพาพี่บาสไปหลบมุมคุยกันที่ใต้ต้นไม้ห่างไกลผู้คนหน่อย
“พี่บาสครับ คิดยังไงกับเพื่อนผมกันแน่ จริงๆ แล้วพี่รักโตโต้มันใช่ไหมครับ บอกผมเถอะ ผมสัญญาว่าจะไม่เล่าให้มันฟัง” ผมพยายามเกลี้ยกล่อมให้พี่บาสเล่าความในใจ เผื่อจะช่วยอะไรคู่นี้ขึ้นมาได้บ้าง แม้ว่าเจ้าตัวจะยังดูลังเลที่ผมเป็นเพื่อนสนิทกับโตโต้อยู่ก็ตาม ผมจึงยกมือขวาขึ้นมาชูสามนิ้วในท่าสาบานเรียกความมั่นใจให้พี่บาสเชื่อใจในตัวผม
“ใช่...พี่รักโตโต้เข้าแล้ว แต่พี่เชื่อว่าโตโต้ไม่ได้รักพี่จริงๆ หรอกพีท พี่รู้ดีว่าโตโต้ทำให้พี่ทุกอย่างเพียงเพราะความสงสาร และพี่เองก็ไม่ชอบที่โตโต้มองเห็นความอ่อนแอของพี่เป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของเรา พี่เคยคุยกับโตโต้แล้วว่าพี่อยากจะทำอะไรหลายๆ อย่างด้วยตัวเองโดยที่ไม่ต้องให้โตโต้มาช่วยเหลือ แต่โตโต้ก็ยังทำให้พี่ไปหมดทุกอย่าง แถมยังบอกพี่ว่าไม่มีทางทำสำเร็จหากไม่มีโตโต้คอยช่วยอยู่ข้างๆ พี่ไม่ชอบแบบนี้เลย” พอพี่บาสได้พูดก็รีบระบายออกมาเสียยืดยาวจนฟังแทบไม่ทัน
“พี่เคยสังเกตหลายครั้งแล้วว่าความใส่ใจที่โตโต้มีให้มันคือความรักหรือเปล่า ถึงพี่จะคิดช้าไม่ทันใคร แต่พี่เชื่อว่าพี่ไม่โง่พอจะดูไม่ออกว่าอันไหนคือความรัก อันไหนคือความสงสาร ที่โตโต้ใส่ใจจริงๆ คงมีแต่นายว่ะพีท” พี่บาสพูดจบตรงนี้ก็มองมาที่หน้าผม ทำเอาเสียวสันหลังวาบทันที ไม่คิดหรอกว่าพี่บาสจะรู้เรื่องผมไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทเมื่อคืนนี้
“มะ...หมายความว่ายังไงครับ” ผมถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ พี่บาสไม่ตอบ แต่ยังคงจ้องหน้าผมค้างอย่างนั้น ไม่นานก็ก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง จนผมต้องเอื้อมมือไปลูบหลังให้เบาๆ เป้นการปลอบโยนจิตใจที่บอบช้ำของพี่บาสในตอนนี้
“พี่คิดว่าพี่ไม่ใช่ตัวจริงของโตโต้ว่ะพีท พี่เป็นแค่ตัวแทนนายเท่านั้น” พี่บาสพูดออกมาแบบนี้ทำเอาผมตกใจสุดขีด ทำไมหรืออะไรที่ทำให้พี่บาสคิดได้แบบนั้น ท่าทางจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วล่ะ ผมไม่นึกเลยว่าพี่บาสจะมองว่าผมกับโตโต้จะมีความสัมพันธ์แบบนั้นขึ้นมาได้
“นายอย่าเพิ่งทำหน้าตกใจแบบนั้น ฟังพี่ให้จบก่อนพี่อยากระบายให้นายฟังมานานแล้ว” พี่บาสหยุดร้องไห้แล้ว เราทั้งคู่ต่างเปลี่ยนไปหาที่นั่งสบายๆ คุยกันแทน เพราะท่าทางจะต้องคุยกันยาวเสียแล้วงานนี้ ผมเองก็อยากรู้สาเหตุที่ทำให้พี่บาสคิดออกมาได้แบบนั้นเหมือนกัน
“พี่จะบอกว่าทุกครั้งที่โตโต้ช่วยนายมองหาคนที่หน้าตาเหมือนนายตอนที่ยังไม่เจอพลัสนั้น มีแต่คนว่าโตโต้มันบ้า แต่โตโต้ก็ยังช่วยนายหาจนเจอ พอเจอแล้วก็เอาแต่ตื่นเต้นอยากให้นายได้มาเจอน้องชายเหมือนกับเป็นเรื่องของตัวเอง คิดว่าเรื่องนี้นายคงรู้ดีกว่าใคร เพราะมีเพื่อนคนไหนของนายบางที่ใส่ใจนายในเรื่องบ้าๆ แบบนี้ มีแต่คนคิดว่าพลัสตายไปแล้วทั้งนั้น” พี่บาสพูดออกมาก็จริงอยู่ โตโต้เป็นเพื่อนคนเดียวที่เข้าใจผมในเรื่องนี้เสมอมา แต่ก็ยังไม่เห้นจะเกี่ยวกับมองพี่บาสเป็นตัวแทนผมเลย
“เมื่อก่อนนายแทบจะเป็นคนพูดไม่เป็นใช่ไหม โตโต้เล่าให้พี่ฟังว่าต้องช่วยเหลือนายทุกอย่าง ทำอะไรแทนนายแทบทุกเรื่อง ปกป้องนายจากทุกคนที่นินทาว่าร้อยนาย เวลามีใครไม่เข้าใจนายก็ต้องคอยอธิบายแทน แม้ว่าตัวนายเองจะไม่ใส่ใจ แต่โตโต้กลับกลัวนายจะไม่มีใครคบ กลัวว่านายจะเป็นคนมีปัญหาเพราะความรู้สึกผิดที่มีต่อน้องชาย โตโต้เล่าว่าแทบจะไม่เหลือเวลาส่วนตัวให้ตัวเองเลย เพราะเอาเวลาที่มีอยู่ทั้งหมดคอยมาอยู่ข้างๆ นาย เป็นเพื่อนนายตลอดเวลาเพราะไม่อยากให้คิดมาก” พี่บาสพูดมาถึงจุดนี้ก็ทำให้รู้สึกว่าที่ผ่านมานั้น ผมไม่เคยคิดว่าเพื่อนรักคนนี้เสียสละให้ผมมากมายขนาดนี้ ตอนนี้เริ่มรู้สึกหวั่นไหวแล้วเหมือนกัน
“นายรู้ไหมว่าวันที่นายกลับมาจากอเมริกาแล้วเจอพลัส โตโต้เอาแต่พล่ามถึงภาพที่เห็นนายมีความสุขที่ได้เจอน้องเสียที โตโต้เฝ้ารอวันนั้นมาสิบปี รอวันที่นายจะหายเป็นทุกข์เรื่องที่ทำน้องชายฝาแฝดหายไป แถมยังดีใจมากที่โตโต้เองเป็นคนเจอพลัสเป็นคนแรกเสียอีก” พี่บาสพูดมาถึงจุดนี้ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าเพื่อนรักของผมคนนี้คือเพื่อนที่ดีที่สุด เหนือกว่าคำว่าเพื่อนที่จะใช้กับมันเสียอีก
“หลังจากนั้นนายก็กลายเป็นคนปกติ มีมนุษย์สัมพันธ์มากขึ้น พูดมากขึ้น ไม่เก็บตัวเงียบเหมือนเดิม กลับมาร่าเริงได้อีกครั้ง จนทำให้โตโต้มันน้อยใจที่นายไม่เรียกหาโตโต้มันอีก ทุกครั้งที่โตโต้ช่วยเหลือพี่จะพูดเสมอว่าเมื่อก่อนก็ต้องคอยช่วยนายแบบนี้เหมือนกัน พี่ก็ไม่เข้าใจว่าจะพูดทำไม แต่เหมือนกับโตโต้คิดว่ามีอะไรบางอย่างขาดหายไปจากชีวิตตัวเอง ก็เลยมองพี่มาเป็นตัวแทนนาย คอยช่วยเหลือพี่ตลอดเวลา เหมือนที่คอยช่วยเหลือนายอยู่ตลอดเวลาเช่นกัน” พี่บาสพูดออกมาทำให้ผมเริ่มตระหนักคิดถึงคำบอกเล่าที่โตโต้บอกผม
กูรู้สึกว่ากูอยากดูแลพี่บาส กูรู้สึกดีเวลาได้ปกป้องพี่บาสทั้งเวลาทำงาน เวลาส่วนตัว กูก็เป็นห่วงพี่บาสตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน แล้วกูก็รู้สึกมีความสุขดีมากที่ได้อยู่ใกล้ๆ กันทุกวัน แค่นี้มันเรียกว่ารักได้หรือยังวะ กูไม่สนหรอกว่าพี่บาสจะเป็นหญิงหรือชาย ขอแค่กูรู้สึกแบบนี้กูก็ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้แล้ว ผมจำคำพูดที่โตโต้มันบอกผมออกมาได้
แล้วถ้าพี่บาสเป็นตัวแทนผมจริงๆ คนๆ นั้นที่โตโต้มันอยากดูแล คนที่โตโต้มันอยากปกป้อง คนที่โตโต้มันเป็นห่วงตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน คนที่โตโต้มันมีความสุขดีมากที่ได้อยู่ใกล้ๆ คนๆ นั้นมันคือผมอย่างนั้นเหรอ ไม่จริงหรอก พอไม่มีผมให้มันดูแล ปกป้อง เป็นห่วง หรือคอยอยู่ใกล้ๆ มันจึงหันไปมองหาพี่บาสแทน
“พี่เดาว่านายกำลังประมวลผลอยู่ใช่ไหม ว่าที่ผ่านมาโตโต้มันใส่ใจใครมากกว่ากันแน่ ล่าสุดตอนที่พี่บอกโตโต้ว่าจะกลับไปแต่งงาน พี่คิดว่าโตโต้จะขอร้องให้พี่คิดใหม่ คิดเอาเองว่าโตโต้คงจะรั้งพี่ไว้ คิดว่าคืนนั้นเราคงได้เปิดใจคุยกันถึงความรู้สึกที่แท้จริงเสียที แต่แล้ว...คนที่โตโต้มันไปหากลับกลายเป็นนาย” พี่บาสพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงจะพูดอีกแล้ว
“คือ...ผม เอ่อ...มันแค่บังเอิญนะครับ ผมเดินผ่านมากำลังจะกลับเข้าห้องตัวเองก็เจอโตโต้เปิดประตูออกมาพอดี แล้ว...คือ...เรา” ผมไม่รู้จะอธิบายในส่วนที่เหลือยังไง แต่อยากบอกพี่บาสเหลือเกินว่าทกอย่างมันเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ แค่ผมเป็นห่วงเพื่อนมากจนลืมแฟนไปชั่วขณะก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเหมือนกัน
“พี่ว่ามันคือพรหมลิขิตของนายกับโตโต้นะ ทำไมมันไม่บังเอิญให้โตโต้กลับมาหาพี่ที่ห้องบ้างล่ะ ทำไมมันต้องบังเอิญให้แฟนนายไปกับหญิงอื่นพอดีบ้างล่ะ ทำไมถึงต้องบังเอิญให้นายสองคนมีอะไรกันด้วยล่ะ” พี่บาสพูดออกมาคำสุดท้ายทำเอาผมสะดุ้งจนแทบตกเก้าอี้
“ใช่...พี่รู้แล้ว และพี่รู้ด้วยว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ พี่กับโตโต้เคยเกือบจะมีอะไรกันหลายครั้ง แต่สุดท้ายโตโต้ก็ยังไม่กล้าที่จะทำตามใจตัวเองมากเท่าที่อยากทำกับนาย ทำไมโตโต้ถึงกล้าที่จะทำกับนายโดยที่ไม่กลัวนายโกรธ แต่กับพี่แค่พี่ขู่นิดหน่อย โตโต้กลับถือเป็นจริงเป็นจัง เราสองคนยังไม่เคยมีอะไรกันเลย” พี่บาสพูดเหมือนน้อยใจตัวเอง ไม่มีท่าทีจะโกรธผมเลย
“พี่ไปแอบฟังนายสองคนคุยกัน เพราะพี่อยากรู้วิ่งที่พี่คิดมันจะเป็นจริงไหม สุดท้ายพี่ก็รู้แล้วว่าตัวจริงของโตโต้ไม่ใช่พี่ แต่มันคนนั้นคือนาย...พีท” พี่บาสเงยหน้ามามองผม ไม่มีหยาดน้ำตา แต่แววตาช่างดูเศร้าหมองเหลือเกิน ผมนึกใจหายที่เรื่องกลับกลายเป็นแบบนี้
“พี่เชื่อว่านายไม่เคยเปิดใจรับโตโต้เข้ามาเพราะว่าโตโต้คือเพื่อนสนิทเท่านั้น และเวลาที่นายกำลังอ่อนแอช่วงที่ทุกคนดูมีความสุข แต่นายกลับไม่มีใคร โตโต้ก็เอาแต่พูดถึงนาย ยังเป็นห่วงนายอีกด้วย พี่เชื่อว่านายสองคนแค่ยังไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้นล่ะ รีบๆ ไปถามใจตัวเองเถอะว่านายรู้สึกอย่างไรที่เพื่อนรักคนนี้ทุ่มเททั้งชีวิต และจิตใจคอยดูแล ปกป้อง และเป็นห่วงนายอยู่เสมอมาแบบนั้น” พี่บาสวางมือบนไหล่ผมเบาๆ
“ที่นายไม่กล้าคิดกับโตโต้นั้นไม่แปลก แต่ที่นายกลับไปเผลอใจให้คนอื่นที่เพิ่งเจอกันไม่นาน โดยที่ไม่รู้จักคนๆ นั้นดีพอเท่าเพื่อนรักนาย พี่ว่านั่นสิน่าแปลก สิงห์เป็นแค่ผู้ชายที่ไม่เคยลิ้มรสกามา ก็เลยกำลังหลงทางไปกับนาย พอเจอของใหม่ก็หลงไปกับผู้หญิงง่ายๆ เหมือนที่เคยเป็นกับนายเช่นกัน นั่นเป็นเพราะนายไม่ได้รักสิงห์ด้วยใจจริงหรอก” พี่บาสพูดให้ผมเริ่มงง ทำไมถึงพูดว่าผมไม่รักสิงห์ด้วยใจจริงแบบนั้น ผมเริ่มจะไม่พอใจขึ้นมาแล้ว
“นายอย่าเพิ่งโกรธพี่ ฟังให้ตบแล้วกลับไปคิดดูดีๆ พี่เชื่อว่าคนที่ต้องการความรักมากที่สุดจนจิตสำนึกในใจของนายสั่งให้ต้องกำจัดน้องฝาแฝดด้วยการเอาไปทิ้งทั้งที่ตัวนายเองยังไร้เดียงสาขนาดนั้น พอโตขึ้นมาเริ่มมีความทุกข์ที่ทำผิดพลาดจนทำให้พ่อแม่ และครอบครัวต้องเสียใจกับการกระทำตอนเด็กๆ ก็เอาแต่เรียกเพื่อนสนิทให้ไปคอยอยู่ข้างๆ เหมือนกับต้องการยึดเหนี่ยวโตโต้แทนสิ่งที่ขาดหาย จนเพื่อนรักไม่มีชีวิตเป้นของตัวไปหลายปี แถมตอนนี้พอนายคิดว่ารักสิงห์ ทำไมนายไม่ยึดสิงห์เอาไว้คนเดียวล่ะ นายกลับบอกสิงห์ว่าให้มีสาวอื่นได้ แต่มีนายเป็นผู้ชายคนเดียวของสิงห์เท่านั้น นายแค่ต้องการใคร หรือนายอยากรักใครจริงๆ กันแน่” พี่บาสพูดจนผมเริ่มสำนึก
ใช่สินะ ผม...เป็นคนที่รักหรือชอบอะไรก็ต้องครอบครองเอาไว้คนเดียวเท่านั้น แม้แต่น้องฝาแดผมยังเคยกำจัดให้พ้นทางได้ทั้งที่ยังไร้เดียงสาเพื่อต้องการความรักจากทุกๆ คนเอาไว้เพียงคนเดียว แถมตอนคบกับโตโต้เป็นเพื่อน ผมยังเคยสั่งเอาไว้ว่าห้ามมันมีแฟนก่อนผมเด็ดขาด จนทุกวันนี้มันกับพี่บาสก็ยังไม่ยอมตกลงกันเป็นแฟนนั้นผมก็คิดว่าคงไม่ใช่เพราะพี่บาสไม่ยอม แต่มันคงเป็นจิตใต้สำนึกที่ผมเคยสั่งมันเอาไว้ ผมต้องการเพื่อนรักคนนี้ให้เป็นคนของผมคนเดียวมาตลอด คนที่ช่วยผมเสมอมา คนที่ตามหาน้องชายมาคืนให้ผม คนที่ชกหน้าสิงห์เพราะโกรธแทนผมที่สิงห์ไม่ได้มีผมเพียงคนเดียว มันคือไอ้โตโต้เพื่อนรักของผมคนนี้นี่เอง
-
รวมเล่มสนใจด้วยอีก 1 o13
ปล. :เฮ้อ: สิงห์เอ้ยสิงห์ คู่พี่พีทนี่วุ่นวายดีแท้
-
โฮ่ อ่านแล้วเริ่มจะเข้าใจ
เหมือนพี่บาสกับน้องสิงห์เป็นคนที่ทำให้โตโต้กะพีทรู้ใจตัวเองใช่มะเนี่ย
สรุป โตโต้ x พีทใช่มะคะ
(แอบสมใจเล็กๆที่พีทเป็นรับ อิอิ แต่ผิดหวังน่าดูที่ไม่ได้อ่าน...ของโต้กะพีท หุหุ)
-
บอกได้แคว่าเสียใจที่สิงห์เป็นคนแบบนี้ ไม่น่าเลย เราอุตส่าห์เชียร์ อุตส่าห์ชอบ :seng2ped: :m15: :z6: :a5:
แต่จะให้มองจริงๆแล้วก็รู้สึกได้ว่าพีทมีความเป็นเคะในตัวสูงมากตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตอนแรกที่กับสิงห์ยังคิดเลยว่าพีทอาจจะเป็นเมียแต่กลับตาลปัตซะนี่ :impress2:
ถ้าสิงห์เป็นคนแบบนี้ก็ปล่อยสิงห์ไปเถอะนะพีท ดูท่าทางจะกู่ไม่กลับซะแล้วล่ะ เฮ้อ!! ไม่รู้ว่าทำไมถึงทำกับพีทได้ลงคอ T^T :angry2: :angry2: :fire: :m16: :m16:
เอาล่ะเรื่องบางเรื่องมันก็มีโมเม้นท์ของมัน ไม่มีเหตุก็ไม่มีผลตามมา
หวังว่าโตโต้คนดีจะไม่ทิ้งพีทไปอีกคนนะ แบบนั้นยิ่งรับไม่ได้ใหญ่ แต่ดูท่าทางแล้ว โตโต้กับพีทมีความผูกพันกันมากกว่าเป็นหวงเป็นใยกันมากๆๆ ดูได้จากที่โตโต้ปกป้องพีทจากสิงห์ในครั้งนี้ บางทีพระพรหมท่านอาจจะลิขิตให้มันเป็แบบนี้แต่แรกแล้วก็ได้
ึคนเราต่อให้คู่กันแล้วยังไงก็ไม่แคล้วกันหรอกเนอะ ต่อไปเค้าจะยกพีทให้โตโต้ดูแลดีกว่า :o8: :impress2: :m25: ส่วนนายสิงห์จะเป็นยังไงต่อไปก็แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้วล่ะ ปล่อยเค้าไป :z6: :beat:
ปล. นึกๆๆไปแล้วก็แอบสะกิดใจกันคำพูดพี่ศรที่พูดฝากฝังน้องชายกับไว้พีทอ่ะ ที่พี่แกว่า "ถ้าวันข้างหน้าพีทมันจะเกเรออกนอกลู่นอกทางก็ค่อยว่ากัน" แสดงว่าพี่ศรแกต้องรู้จักนิสัยน้องชายแกแน่ๆๆ
ป.ล. 2 ถ้าเกิดว่าคิดเล่นๆๆ เกิดพีทให้อภัยสิงห์ขึ้นมาก ความสัมพันธ์ของสามคนนี้คงจะยุ่งเหยิงน่าดูอ่ะ คิดดูสิ พีทเป็นสามีสิงห์และเป็นภรรยาโตโต้ โอ้ว!!! ไม่น้าาาาาาาาา แต่ตอนนี้เค้าเชียร์โตโต้เต็มที่เลย ปล่อยสิงห์มันเข้าป่าดงพงชะนีไปเถอะ ชริ โกรธๆๆมาก :fire: :fire: :angry2: :angry2: :angry2:
---------
พอได้มาอ่านพาร์ทของพีทที่คุยกับพี่บาสแล้วทำให้เข้าใจมากขึ้นว่าที่แท้สองคนนี้รักกันมานานแล้วแต่ไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้นเอง
อย่างงี้แล้วยิ่งเชียร์โต้พีทเลยค่ะ ส่วนสิงห์ก็ต้องปล่อยเค้าไป เหอๆๆ เคืองๆๆ แต่ถ้าไม่มีสิงห์โตโต้กับพีทก็ไม่ได้กันและจะไม่รู้ใจตัวเองต่อไป ส่วนหนึ่งก็ต้องขอบคุณสิงห์ด้วยเหมือนกัน แต่ไม่รู้อ่ะ เรายังเคืองสิงห์อยู่ กล้าดียังไงมาทิ้งพีทได้เนี่ย :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ปล.แอบแซวพี่บาสหน่อย รู้สึกกว่าพี่บาสจะรู้ไปหมดทุกเรื่องเลยอ่ะ 555 รู้แม้กระทั่งว่าพีทกับโตโต้มีซัมธิงรองกันด้วยอ่ะ เอ่อ ไม่ทราบว่าพี่บาสแกกลายร่างเป็ฯจิ้งจกไปเกาะอยู่บนฝ้าเพดานห้องรึป่าวน้า 555 o13 :z1:
-
อยากอ่านต่อ
-
อกอิแป้นแตกแล้วเจ้าค่า
:sad4:
ไปๆมาๆคดีพลิกไปอีกเล่มนึงเลยซะงั้น
เอาเถอะ จะเป็นใครก็ไม่สำคัญ
ขอให้พี่พีทรักคนนั้น และคนนั้นก็รักพี่พีทก็พอแล้ว
:L3:
ไอ้สิงห์ไปตายห่าซะไป๊!!!
:angry2:
-
เข้าใจบาสและ
เหลือว่าพีทจะเอายังไงกะสิงห์
-
สรุปคือโตโต้จะคู่กับพีท
อ้าวแล้ว สิงห์แล้วหนูล่ะคะ เจ๊จะเอาไปคู่ใครอ่ะ !! T^T
-
คดีพลิกกกกก!!!! :a5:
รังเกียจสิงห์มากกกกก ยังไม่ได้รับเปนลูกบุญธรรมชั่ยมั้ยยยย
-
ทำใจไม่ได้อ่ะ ยังนึกถึงภาพสิงห์คุกเข่าสารภาพต่อหน้าพ่อแม่พีทตอนเจอกันครั้งแรกอยู่เลยอ่ะ
ทำไมถึงพลิกสิบแปดตลบอย่างนี้ :z3:
-
จิตใต้สำนึกของคนอยากแท้หยั่งถึง
โตโต้เป็นอะไรที่ไม่นึกถึงเลยนะว่าจะมาคู่พีทได้
มันหักมุมมากๆอ่ะ แต่คนแต่งก็มีเหตุผลรองรับได้
ทำให้คนอ่านเกิดความเอ็นดูโตโต้เข้ามาซะงั้น
ว่าแต่ถ้าเขาเป็นคู่กันจริง อย่าลืมเขียนตอนพิเศษที่ :haun4: ให้ด้วยนะคะ
request ๆๆๆๆ
-
อยากอ่านต่อจังค่ะพี่หมอ
-
o22
ทำไมเ็ป็นแบบนี้ไปได้ T^T
-
เชียร์โตโต้แล้วหละ ไม่เอาสิงห์ล่ะ :z2:
-
ถึงจะเข้าใจมากขึ้น แต่ก็ไม่ชอบให้เรื่องออกมาแนวนี้อยู่ดี เฮ้อ~ เสียดาย!!
-
:m15: :monkeysad:
-
:t3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
สิงแดกทรีนแล้วไปตายซะ :angry2: :angry2:
เลวนรกเดือด ไม่รู้ดิ ถึงจะสับสนว่าชอบรักพีทจริงรึเปล่า แล้วถึงจะไ่ม่ได้รักชอบพีท แต่ ถึงขนาดเห็นหัว "คนอื่น" ดีกว่าพีทก็เลิกคบกันไปเหอะ คนแบบนี้เพื่อนยังให้ไม่ได้ เพราะพีทที่ผ่าน ได้ให้อะไรกับสิงมากน่ะนอกจากความรัก "ความจริงใจ" ที่มีให้ จนเผื่อแผ่ไปถึงครอบครัว แต่สิงกับทำอย่างนี้กับพีทได้
แต่พีทก็คงแค่ชอบ ก็ดี พีทโตโต้ รู้ใจกันเองซะที บางอย่างมันอยู่ใกล้ตัวเกินไปจนเราองข้าม
ปล. ในที่สุด พี่พีทก็ได้เป็นเมีย อย่างที่ต้องการซะที คีคี :laugh: :laugh:
-
ยังทำใจไม่ได้
มันพลิกจนคาดไม่ถึง เหอๆ
-
สรุปคงเป็นคู่นี้แน่ๆ ถ้าดูจากตอนล่าสุด :sad11:
พีทจะรู้สึกว่า กับสิงห์เป็นรักฉาบฉวย
และสิงห์รู้สึกว่ากับพีทแค่ลองของใหม่
แต่ก่อนหน้านั้นที่เขียนออกมา ดูรักกันเรียลลิตี้มาก และเชื่อว่ารักกันจริง ทำให้ส่วนนึงทำใจไม่ได้ :sad4:
ที่เสียใจกันเยอะเพราะคนเขียนเก่งเกินไป ซูฮกเลย เก่งมากกกกก
เขียนให้คนรักและเอ็นดูสิงห์ และสิงห์มีที่มาที่ไปชัดเจนละเอียดมากไป
ผูกเรื่องสิงห์มาไม่มากแต่ไม่ได้น้อย และชัดมากๆ ไม่ได้แค่มาแวบๆแล้วเปลี่ยนคู่
แต่ยอมรับว่าคนเขียนเก่งจริงๆ ทำให้คนมีความรู้สึกร่วมตาม แต่นี่มันชอคไป o22
ปกติเวลาปรับเปลี่ยนคู่ หรือพลิคลอคจะรับได้ แต่นี่รับไม่ไหวจริงๆ เป็นครั้งแรกเลย
เพราะคนเขียนทำให้อินกับสิงห์แบบมากๆ แบบพีคไปแล้ว นิสัยที่สื่อออกมาว่า ซื่อๆ น่ารัก บ้านๆ
ยังจำถึงตอนที่ บอกว่า หนีตามผัว ไรนั่นได้อยู่เลย555555
และรู้สึกว่าสิงห์เปนคนน่ารักมาก (แต่ชอบน้องหยกมากกว่านะ :-[ อิอิ)
พอเจอแบบนี้เลยผิดหวังนิดหน่อย แต่คงเป็นที่เราเอง เพราะมีคนชอบแบบนี้อยู่ ดูจากที่เม้น :z10:
พูดถึงเนื้อเรื่อง
แล้วก็สิงห์พูดว่า เป็นเพื่อน อันนี้ตอนแรกคิดว่าอาย แต่ถ้าเป็นแบบที่คนเขียนบรรยายก็พอได้อยู่ว่าอยากลองของใหม่
สิงห์ไปมีอะไรกับสาวๆก็ผิด แล้วที่พีทเจอโตโต้เล้าโลมแค่นั้นแล้วเผลอใจให้โต้ล่ะ :z6:ผิดทั้งคู่ รักกันเร็ว อิอิ
หรือจะบอกว่า เพราะผูกพันกับโต้มานาน แต่ในสถานะตอนมีอะไรกับโต้ พีชเป็น ปั๋วสิงห์อยู่นะ
อย่างที่คิดว่า อะไรๆสำหรับพีชก็ง่ายและเร็วไปซะหมด :เฮ้อ:
งงว่าทำไมสิงห์โดนรุมเสียหายเลย 5555
สรุปไม่ชอบให้ออกมาแบบนี้ :serius2:แต่เป็นแค่ความคิดเห็นเราคนเดียว หรือส่วนน้อย ถ้าคนส่วนมากชอบ
และคนเขียนตั้งใจไว้แล้ว
เราก็จะน้อมรับค่ะ :o12:
:call:
-
งง งง นะเนี่ย
-
อ่านตอนที่ 98 กับ 99 แล้วเจ็บปวดมาก
-
:เฮ้อ:
-
ตอนมีเรื่องของสิงห์ ก็เชื่อสนิทใจเลยนะว่า ทั้งพีทและสิงห์ก็คงรักกัน
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
คุณหมอ.....มาต่อเถอะนะคะ ตอนนี้เรานอยด์สิงห์มากกกก
ไม่อยากจะเชื่อเลย แล้วที่ไปคุกเข่าต่อหน้าพ่อกะแม่มันคืออะไร
อยากรู้ว่า พีทจะจัดการกะสิงห์ยังไง ...นอยด์นอนไม่หลับเลยยยยย ฮืออออออออออ
อินมากกกกกกกก T_________T
-
อ่อ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
พี่บาสแจงนิสัยพีทซะคนอ่านเข้าใจทะลุปรุโปร่งเลย
แต่เสียดายจัง เค้าอยากให้เป็น 4P หึๆๆๆๆ
-
เฮ้อ สงสารพี่บาส แต่มันก็จริงอย่างที่พี่บาสพูด
พอได้อ่านแล้วพีทกับโต้เค้าเป็นคู่กันจริงๆนั่นแหละ
แล้วสิงห์เนี้ยเค้าไม่มีสามัญสำนึกบางหรอค่ะ แย่
พี่หมอค่ะ หนูขอร้องแบบก้มกราบที่อกงามๆเลย
อย่าให่สิงห์กลับมาหาพีทได้ไหม *ถือมีดขู่ หึหึ
-
ง่ะ อะไรกันล่ะเนี่ย
พี่บาสน่าสงสาร
แล้วพีทจะเอาไงกะสิงห์ต่อ
-
งึมๆ ไม่มีใครผิด แต่คนอ่านช๊อคสุดๆ
สรุปได้ว่า
สิงห์ก็เป็นเด็กน้อยวัยเริ่มรัก ทดลอง ระเริง เสาะหาไปเรื่อย
พีทเป็นเด็กหวงของ
โตโต้เป็นคนรักเพื่อน
และพี่บาสเป็นผู้ใหญ่ที่รู้ทุกอย่างและเสียสละเพื่อให้คนที่รักมีความสุขแท้จริง
ก็แค่นั้น แต่ช๊อคคคคคคคคค :z3:
-
โตโต้เลววะเอาพี่บาสเป็นตัวแทน
สิงค์ก็ชอบเหลือเกินนะทำร้ายจิตใตคนอื่นอะ
เบื่อดราม่าแบบนี้รักกี่เศร้าเราหลายคน
อ่านไปแล้วท้อเอาเป็นว่ามาต่อไวไวนะ
-
ตอนที่ 98 รู้สึกผิดหวังอย่างแรง....
ทำไมอะไรมันง่ายดายเกินไป...หรือเปล่า
แค่ผู้ชายจิตใจอ่อนแอ สับสน ไม่มีความมั่นคง...
คิดถึงพี่ชายสิงห์...นรศร คิดถึงสิ่งที่ผ่านๆมา
คิดถึงตอนที่สิงห์ไปคลุกเข่าต่อหน้าพ่อ-แม่ พีท
เท่าที่อ่านมาสิงห์ออกจะคล้ายกับพลัส...ออกแนวหนุ่มซื่อ ขี้อาย
แต่ที่อ่านมาตอนนี้ มันคืออะไรกัน เหมือนเป็นคนละคน...
เหมือนสิงห์เป็นพวกฝักใฝ่ในกามา รักสนุก หลงระเริงในโลกกว้าง
พีทกับโตโต้ เท่าที่อ่านมาไม่เคยเห็น สองคนนี่เกินเลยกว่าความเป็นเพื่อน
ไม่มีรู้สึกถึงชู้สาว(หนุ่ม) ความห่วงใยกัน ก็เหมือนเพื่อนๆ ทั่วๆไป...
เหมือนเรื่องจะหักมุมมากเกินไป....เล่นกับความรู้สึกมากไป
ที่ผ่านมาพีทกับสิงห์ก็คือความรัก...ถึงขนาดที่พีทกล้าที่จะรับปากกับพี่นรศร กับพ่อ-แม่
สิงห์เองก็เหมือนกัน กับพี่ชายที่รับปากไว้ ไหนจะหลานๆ ที่ตัวเองรัก...
ที่ตั้งใจว่าจะทำงานบ้านพีทหาเงินส่งให้พี่ชายรักษาตัว...สิงห์คงลืมไปแล้ว(หรือเปล่า)
จากนี้สิงห์จะดำเนินชีวิตยังไง ...ให้สาวๆ เลี้ยง...???
พี่บาสกับโตโต้ยิ่งงงหนัก ...เหมือนพี่บาสพูดลองใจว่าโตโต้จะทำยังไงมากกว่า...
แต่ทุกคนวิ่งหนีปัญหา....เพื่อที่จะสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมา...
คนที่เจ็บที่สุด คือ พี่บาส...
-
เอ้ออ สมใจนิดหน่อยที่พีทเป็นรับแต่ตกใจที่ไม่ใช่กับสิงห์อ่ะ
จากที่พี่บาสเล่าเหมือนโตโต้จะไม่รู้ใจตัวเอง หรืออาจจะไม่ยอมรับจนที่สุดน้ำเมาก็ช่วยให้กระจ่างจนเกือบเสียคนที่รักจริงไป
ดีนะที่สิงห์นอกใจพีทในเวลาเดียวกัน งานนี้โตโต้และพีทเลยได้รู้ใจตัวเองไปเลยดิ
แต่ตอนนีถ้าไม่มีพี่บาส ทั้งโตโต้และพีทก็คงไม่รู้ตัวกันอีกนาน
สรุปแล้วคือชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน
:3123: กดเป็ดให้กำลังใจทุกคนจ้า
-
ยิ่งอ่านคนที่น่าสงสารที่สุด คือ พี่บาส
ในสถานการณ์แบบนี้...พี่บาสคงเสียใจมากถึงมากที่สุด
แต่ทำยังไงได้ นอกจากทำใจ "ให้" ยอมรับ...
อยากบอกว่า พีทกับโตโต้....นายเลวมาก ทำร้ายความรู้สึกคนที่รักนาย
โตโต้เองไม่เห็นจะบอกว่ารักพีทในแง่ชู้หนุ่มเลย...
ไม่เห็นจะบอกว่ารัก สักนิด...
พีทก็เป็นคนอ่อนไหวน่ะ ท่าทางเหมือนจะฉลาด แต่....
สำหรับสิงห์ เหมือนคุณคนเขียนไม่รักตัวละครตัวนี้ล่ะ ขจัดออกไป...
ทั้งๆ ที่ปูพื้นมาเสียหลายๆ คนต้องหลงรักหนุ่มเหนือคนซื่อ ขี้อาย
โตโต้คนช่างห่วงใย แสนดีกับ พี่บาสคนคิดช้าไม่ทันใคร ....
ถ้าถามเป็นคนหนึ่งล่ะ...ที่ไม่เข้าใจกับความ "บังเอิญ" ทั้งหลาย
ไม่แฮปปี้กับความรักของคู่นี้...เพราะ 2 คนนี้ไม่มีที่ท่ามาก่อนเลย
ตอนแรกๆ ยังหวั่นว่าพีทจะชอบน้องหยกด้วยซ้ำไป...
เพราะนิสัยพีทชอบแย่ง...เอามาเป็นของตัวเอง
แต่คิดว่าเคยทำผิดต่อน้องมาแล้วครั้งหนึ่ง คงไม่ทำซ้ำอีก
-
เอิ่มม ม ม
คดี ผลิก แฮะ
-
หายไปไม่กี่วันนักเขียนมาแบบหักมุมมากค่าา
อ่านไปเห้ย รักสามเศร้า เห้ยไม่ใช่ล่ะ สามพี ป่าวว่ะ หรือว่าสลับคู่ เมะชนเมะ เคะชนเคะ
สรุปผิดหมดเลยยยย 555
เนื้อเรื่องหักมุมได้ใจมากเลยค่ะ +1 ให้เลยยยย
พีทโดนกดดดดดดดดดดด o13
-
บาสนี้น่ายกย่องสุดๆ
-
อ่านเม้นแล้วยิ่งเศร้า เหลืออีกตอนเดียวจบแล้ว คิดถึงเรื่องนึงที่ให้คนอ่านโหวตจัง ยังจำได้จนถึงวันนี้
พีทกะโต้เหมือนเด็กหนีปัญหามารักกัน
-
ตอนที่ 98 รู้สึกผิดหวังอย่างแรง....
ทำไมอะไรมันง่ายดายเกินไป...หรือเปล่า
แค่ผู้ชายจิตใจอ่อนแอ สับสน ไม่มีความมั่นคง...
คิดถึงพี่ชายสิงห์...นรศร คิดถึงสิ่งที่ผ่านๆมา
คิดถึงตอนที่สิงห์ไปคลุกเข่าต่อหน้าพ่อ-แม่ พีท
เท่าที่อ่านมาสิงห์ออกจะคล้ายกับพลัส...ออกแนวหนุ่มซื่อ ขี้อาย
แต่ที่อ่านมาตอนนี้ มันคืออะไรกัน เหมือนเป็นคนละคน...
เหมือนสิงห์เป็นพวกฝักใฝ่ในกามา รักสนุก หลงระเริงในโลกกว้าง
พีทกับโตโต้ เท่าที่อ่านมาไม่เคยเห็น สองคนนี่เกินเลยกว่าความเป็นเพื่อน
ไม่มีรู้สึกถึงชู้สาว(หนุ่ม) ความห่วงใยกัน ก็เหมือนเพื่อนๆ ทั่วๆไป...
เหมือนเรื่องจะหักมุมมากเกินไป....เล่นกับความรู้สึกมากไป
ที่ผ่านมาพีทกับสิงห์ก็คือความรัก...ถึงขนาดที่พีทกล้าที่จะรับปากกับพี่นรศร กับพ่อ-แม่
สิงห์เองก็เหมือนกัน กับพี่ชายที่รับปากไว้ ไหนจะหลานๆ ที่ตัวเองรัก...
ที่ตั้งใจว่าจะทำงานบ้านพีทหาเงินส่งให้พี่ชายรักษาตัว...สิงห์คงลืมไปแล้ว(หรือเปล่า)
จากนี้สิงห์จะดำเนินชีวิตยังไง ...ให้สาวๆ เลี้ยง...???
พี่บาสกับโตโต้ยิ่งงงหนัก ...เหมือนพี่บาสพูดลองใจว่าโตโต้จะทำยังไงมากกว่า...
แต่ทุกคนวิ่งหนีปัญหา....เพื่อที่จะสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมา...
คนที่เจ็บที่สุด คือ พี่บาส...
ยิ่งอ่านคนที่น่าสงสารที่สุด คือ พี่บาส
ในสถานการณ์แบบนี้...พี่บาสคงเสียใจมากถึงมากที่สุด
แต่ทำยังไงได้ นอกจากทำใจ "ให้" ยอมรับ...
อยากบอกว่า พีทกับโตโต้....นายเลวมาก ทำร้ายความรู้สึกคนที่รักนาย
โตโต้เองไม่เห็นจะบอกว่ารักพีทในแง่ชู้หนุ่มเลย...
ไม่เห็นจะบอกว่ารัก สักนิด...
พีทก็เป็นคนอ่อนไหวน่ะ ท่าทางเหมือนจะฉลาด แต่....
สำหรับสิงห์ เหมือนคุณคนเขียนไม่รักตัวละครตัวนี้ล่ะ ขจัดออกไป...
ทั้งๆ ที่ปูพื้นมาเสียหลายๆ คนต้องหลงรักหนุ่มเหนือคนซื่อ ขี้อาย
โตโต้คนช่างห่วงใย แสนดีกับ พี่บาสคนคิดช้าไม่ทันใคร ....
ถ้าถามเป็นคนหนึ่งล่ะ...ที่ไม่เข้าใจกับความ "บังเอิญ" ทั้งหลาย
ไม่แฮปปี้กับความรักของคู่นี้...เพราะ 2 คนนี้ไม่มีที่ท่ามาก่อนเลย
ตอนแรกๆ ยังหวั่นว่าพีทจะชอบน้องหยกด้วยซ้ำไป...
เพราะนิสัยพีทชอบแย่ง...เอามาเป็นของตัวเอง
แต่คิดว่าเคยทำผิดต่อน้องมาแล้วครั้งหนึ่ง คงไม่ทำซ้ำอีก
โอ๊ยยยยยยยยยย โดนใจค่ะ ขอบคุณที่ช่วยบรรยายความรู้สึกเราออกมา
บอกตรงๆนะ ถ้าตอนนี้คนเขียนจะรื้อตอนสุดท้าย แล้วเขียนใหม่ให้กลับมารักกันเหมือนเดิม มันคงดีมาก
สำหรับเรานะ ถึงมันจะมีเรื่องมีปมมีแผลในใจแต่ละคน มันก็ยังดีกว่าแยกคู่สลับคู่กันแบบนี้อ่ะ
สงสารตัวละคร โดยเฉพาะสิงห์ ปูเรื่องสิงห์มาดีนะ ตอนหลังพลิกซะเลวร้ายเลย ทำใจยากจริงๆนะ
TT___TT
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ไปไม่เป็น
รอผลสรุปแทบไม่ไหว
-
โอออออออออออออออ คนเขียนสุดยอด เป็นอะไรที่คาดเดาไม่ได้จริงๆ o13
เขียนให้รู้สึกถึงอารมณ์เศร้า หื่น รึฮาไปด้วยก้อได้
เพิ่มเป็นร้อยยี่สิบตอนจบเหอะ มันคาใจ :call:
-
เป็นอะไรที่คาดไม่ถึงเจงๆๆ กะ 2 คู่นี้ โตโต้-บาส พีท-สิงห์
อะไรมันจะพลิกบทได้ขนาดเน้ๆ :m31: :m31: ตกลงคู่เจงๆของพีท คือ โตโต้ชะม้ายๆ
ที่ผ่านมาคือซ้อมใช้มะ หรือจะมีอะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นอีกติดตามอยากกระชั้นชิดคร๊าบๆๆ :กอด1:
เอ่ออยากรู้ราคาถ้าทำออกมา 2 เล่มอะจะได้มั้ยคร๊า
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ตกลงเอาอย่างนี้จริงอะคนเขียนใจร้ายมากทำให้เราหลงรักสิงห์แล้วอยู่ๆก็หักมุมถล่มทลายแบบนี้ รับไม่ไหวสงสัยคงต้องคิดเรื่องสั่งหนังสือใหม่อีกรอบยอมรับแบบหน้าด้านๆเลยนะว่าที่สั่งเพราะชอบคู่ของพีทกับสิงห์แต่ในเมื่อเรื่องออกมาเป็นแบบนี้ก็...ไม่ได้จะกดดันคนเขียนนะค่ะแค่รู้สึกนอยด์ตัวเองที่อินมากไป :z3:
-
โอ๊ะ มันเป็นอย่างนี้หรือนี่
แต่ก้อดีไปอีกแบบนะ แต่ทำไมมันตัดฉับฉากนั้นไปอ่ะ เหอ เหอ
ตกลงสิงห์นี่เค้าซื่อหรือโง่กันแน่ฟร่ะ
-
อ่านช่วงนี้แล้ว......อึ้งงงงงง
ไหงกลายเป็นแบบเนี้ย
-
วันนี้ลงตอนสุดท้ายแล้วนะครับ ส่วนเรื่องหนังสือได้หาคนจัดทำให้แล้วล่ะครับ จึงขอไม่นับจำนวนคนสั่งซื้อแล้วนะครับ
ตอนใกล้จบแม้ไม่โดนใจใครหลายคนไม่เป็นไร ผมได้ตั้งใจไว้แล้วสำหรับโครงเรื่องแบบนี้ บทสรุปจะเป็นอย่างไรต้องรอดูอีกทีนะครับ
บอกตรงๆ ว่าเป็นความท้าทายอย่างหนึ่ง ในการที่ต้องมานั่งคิดพล็อตเรื่องให้ออกมาสมดุลกัน การบรรยายแต่ละอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร
สร้างความกดดันให้กับการดำเนินเรื่องในบางครั้ง เพราะเป็นงานแรก และความต้องการให้ตัวละครเสมือนมีชีวิตจริง ทุกตัวละครมีทุกด้านของชีวิต
ผมเึยอ่านนิยายหลายเรื่องในนี้ ชื่นชมความคิดความอ่านของนักเขียนนักอ่านหลายท่าน วิจารณญาณเป็นสิ่งสำคัญในสังคมออนไลน์
การสร้างสรรผลงานของนักเขียนทุกท่าน ผมขออนุญาตพูดว่าเป็นงานเสียสละจริงๆ แม้ว่ามันจะเป็นงานอดิเรกก็ตาม การเขียนต้องใช้เวลาพอสมควร
บางครั้งผมติดงานจนละิลยการเขียนนิยาย บางครั้งผมติดเขียนนิยายจนละเลยงานก็มี อยากฝากงานเขียนในจินตนากาิ้นนี้ไว้ด้วยนะครับ
ได้แค่นี้ผมก็ถือว่าประสบความสำเร็จสำหรับงานเขียนชิ้นแรกของผมแล้ว ในระยะเวลาเพียงสามสี่เดือนกับ 100 ตอนที่ผ่านมา
ขอขอบคุณมิตรรักแฟนๆ นิยายที่เข้ามาติดตามอ่านกันนะครับ ตอนสุดท้ายก็ทะลุ 100,000 read แค่นี้ผมก็ปลาบปลื้มใจแย่แล้ว
ดีใจสำหรับกำลังใจของนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาลงทุกเม้นต์ ผมกดบวกให้ทุกคนเพื่อยืนยันว่าได้อ่านทุกความเห็นนะครับ
และยังมีข้อความหลังไมค์ที่เข้ามาให้กำลังใจกันตลอดมา ขอบคุณมากจริง เป็นแรงผลักดันให้ผมสร้างสรรเนื้อเรื่องได้ดีเหลือเกิน
ขอบคุณหลายๆ ท่านที่มีอารมณ์ร่วมกับตัวละคร จนมันมีชีวิตขึ้นมา ชื่อตัวละคนทุกตัว ผมเอามาจากคนที่เกี่ยวข้องในชีวิตทั้งสิ้น
หวังว่างานเขียนชิ้นแรกของผมคงสร้างความบันเทิง ให้สุข เศร้า เหงา ฮา และหื่นได้ ไม่มากก็น้อยแล้วกันนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
-
ขอบคุณเช่นกัน ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
จะรอหนังสือนะ o13
และหวังว่าจะมีโอกาสได้อ่าน เรื่องต่อๆไป
รักคนแต่งที่สุด :กอด1:
-
Oh my god!!! ทำมัยเรื่องราวของพีทมันซับซ้อนขนาดนี้เนี่ย
ตอนแรกก็สงสารพีท มาตอนนี้ชักสงสารบาสแทน ><
สิงห์นะสิงห์ ไปตามทางเลย ปล่อยไปเลย
เอาใจช่วย โตโต้กับพีทดีกว่า
-
ถ้าสิงห์ไม่เริ่ม
คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้
-
สุดท้ายเรื่องมันจะลงเอ๊ยอย่างไร
เราก้อต้องยอมรับ...ความคิดและจินตนาการของผู้แต่ง
ขอให้...ผลิตผลงานออกมาอีกนะ
จะคอยตอนสุดท้าย
-
:L2: ขอกอดคนแต่งด้วย(ขออนุญาตคนข้างตัวนะค้า) :กอด1:
คุณหมอคะ เรื่องใหม่จะจ่อรึยัง รอค่ะรอ(ไม่กดดันเล้ยยยยย)
-
:L2: ขอกอดคนแต่งด้วย(ขออนุญาตคนข้างตัวนะค้า) :กอด1:
คุณหมอคะ เรื่องใหม่จะจ่อรึยัง รอค่ะรอ(ไม่กดดันเล้ยยยยย)
กอดได้ไม่มีใครว่าคร๊าบบบ 555 จะบอกว่าขอแต่งตอนพิเศษเปรี้ยวๆ มันๆ เค็มๆ หวานๆ อีกสั้งห้าตอนละกัน อิอิ แล้วถึงจะรวมเล่ม อีกนานกว่าจะเริ่มเรื่องใหม่อ่าาา ถ้ายังพอหาเวลาได้นะ
-
ไม่นับแล้วเหรอ เราอยากได้หนังสือ (มาช้าไปซะแล้ว)
-
ไม่นับแล้วเหรอ เราอยากได้หนังสือ (มาช้าไปซะแล้ว)
เปล่าวครับ หมายถึงสั่งทำไปแล้ว ผมแค่นับจำนวนดูว่าเพียงพอที่จะสั่งให้ทางออแกไนซ์จัดทำให้หรือเปล่าเท่านั้นเองครับ
มีจำนวนผู้สนใจเยอะ ผมก็เลยสั่งเรียบร้อยแล้วครับ ทางผู้จัดทำตอนนี้กำลังออกแบบปกให้อยู่ครับ เสร็จแล้วจะเอามาโชว์นะครับ
-
ขอบคุณพี่หมอมากนะคะที่แต่งเรื่องนี้มา หนูสุขใจทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้
-
รอตอนจบและตอนพิเศษ
ลุ้นนนนนนนน :m18: :m18:
-
คู่พีทกับโตโต้ มันช่างพลิกล็อค คาดไม่ถึง อึ้งๆๆ
คู่โตโต้ยังไม่คิดไรมาก แต่คู่พีทกับสิงห์นี่ค่อนข้างอินไปซะแล้วอ่ะดิ เหอๆๆๆ
สิงห์ตอนนี้ก็กลายเป็นเพลย์บอยไปซะแล้ว เป็นห่วงจัง เค้าเหมือนไร้เดียงสาอยู่บ้างน่ะ
อ่ะ รออ่านตอนต่อไป
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
คนแต่งแต่งได้ดีจนคนอ่านมีอารมณ์ร่วมอินไปตามๆกัน
ถึงแม้ว่าจะมีบางตอนไม่ถูกใจเราไปบ้าง
แต่นับถือและเคารพในการตัดสินใจของคนแต่งนะคะว่าต้องการจะดำเนินเรื่องไปแบบไหน
และรออ่านตอนต่อไปอย่างใจจรดใจจ่อ
ปล.สงสารบาสมากกกกกกอ่ะค่ะ
-
:pig4: :pig4:
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ
ถึงจะผิดหวังกับ เรื่องพีทสิง โตโต้บาสไปหน่อย
แต่จะติดตามต่อไปค่ะ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 100 “ภัทรดิษ”
คนดีขอโทษที่ทำให้วุ่นวาย ให้หวั่นไหวและต้องมาถามกัน ว่าคนไหนที่เป็นคนสำคัญของฉัน ที่นั่งในใจคือเขาหรือเธอ ไม่รู้จะบอกกับเธอได้ยังไง จะผิดไหมถ้าบอกว่าเท่ากัน อาจจะเห็นแก่ตัวเมื่อเธอช่างดีกับฉัน และเขาก็สำคัญเป็นคนที่รู้ใจ หากฉันฝันถึงเธออย่างเขา หรือถ้าเขาแสนดีอย่างเธอ สิ่งที่ถามฉันคงไม่ลำบากใจ อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยรู้เลย ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ ไม่อยากจะเลือกใคร อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน
หลังจากที่ผมตื่นนอนในตอนค่ำข้างนอกมืดสนิทแล้ว ด้วยเผลอหลับไปตอนบ่าย หลังจากทานอาหารเที่ยงไปแล้ว เพราะเมื่อคืนที่แล้วไม่ได้นอนมาทั้งคืน แถมยังมีอาการปวดหัวจากเหล้าที่ดื่มเข้าไปในปริมาณมากมายอีก พอขยับตัวก็รู้สึกหนักที่แขนเหมือนจะขยับไม่ได้ แถมหันไปอีกข้างก็เจอใครไม่รู้เข้ามานอนเบียดอีก ผมจึงดันร่างตัวเองให้ลุกขึ้นมามองคนที่นอนอยู่ข้างๆ ว่าเป็นใคร
“อืมมม ตื่นแล้วเหรอพีท หิวหรือเปล่า” เสียงที่ทักมาคือเสียงของสิงห์ ทำให้ผมต้องกระตุกตื่นตัวด้วยความตกใจ ไม่รู้ว่าสิงห์กลับเข้าห้องมาตั้งแต่เมื่อไร รู้แต่ว่าโตโต้กลับมานอนเป็นเพื่อนผมในห้อง เพราะกลัวว่าผมอยู่คนเดียวแล้วจะเหงา แต่ตอนนี้กลับมีคนมานอนเป็นเพื่อนผมถึงสองคน
“สิงห์...กลับมาเมื่อไร แล้ว...สาวๆ ของนายล่ะ” ผมเอ่ยปากถามออกไปจนได้ และไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าถามออกไปได้อย่างง่ายๆ แบบนี้เหมือนกัน ถามจบก็เหมือนกลัวคำตอบจึงเดินไปทำทีเข้าห้องน้ำ แล้วออกมายืนรับลมเล่นที่ระเบียงริมทะเล ไม่นานสิงห์ก็เดินตามมายืนข้างๆ
“น่ารำคาญอ่ะ วี๊ดว๊าย โวยวาย แต่...พีทครับ นายโกรธที่ผมบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับนายใช่ไหม ฟังผมก่อนนะครับ ผมแค่อายน่ะ เวลาอยู่กับคนใกล้ตัว หรือคนในครอบครัวผมไม่อายหรอกนะ แต่เวลาอยู่กับคนไม่รู้จักผมห้ามปากไม่ได้ที่จะปฏิเสธ ขอเวลาผมปรับตัวหน่อยได้ไหมครับ แล้ว...เรื่องที่ผมไปมีอะไรกับผู้หญิง ผม...ผมพอแล้วครับ คือผมแค่อยากรู้เท่านั้นเอง โอกาสมันมาถึงผมก็เลย...” ผมเอามือปิดปากสิงห์ทันที ไม่อยากฟังต่ออีกแล้ว
“ผมเป็นคนอนุญาตนายเอง อย่าโทษตัวเองเลย เอาเป็นว่าผมมีอะไรจะสารภาพกับนายเหมือนกัน” ผมพยายามทบทวนอยู่หลายตลบ คิดมานานว่าจะบอกสิงห์ดีไหม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะบอกให้สิงห์รู้ความในใจ และเรื่องราวที่เป็นไประหว่างเราเกิดความไม่เข้าใจกันนั้น
“ผมขอยกเลิกข้อตกลงทั้งหมดได้ไหม แล้วเราลองมาทบทวนดูว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี ผมไม่ห้าม แต่ก็ไม่อนุญาตให้นายไปมีอะไรกับคนอื่น หากนายมีอีกก็อย่าทำให้ผมรู้ หรือให้ผมเห็นได้หรือเปล่า ผมขอแค่นี้เท่านั้น เพราะเมื่อวานนี้...ผม...ผมจะขาดใจว่ะสิงห์” ผมสารภาพความต้องการออกไปจนได้
“โธ่...พีท ถ้านายบอกผมมาตั้งแต่แรก ผมก็ไม่มีก็ได้นะ ผมเอ่อ...ผมผิดด้วยล่ะ ที่ไม่ทันคิดให้ดี โตโต้พูดถูกแล้วที่ด่าผมไว้เมื่อวาน นายดีกับผมขนาดนี้ ผมยังกล้าไปมีคนอื่นอีก แม้นายจะใจดียอมให้ก็ตาม ผมจะตั้งใจทำตัวเป็นเมียที่ดีของนายต่อไปแล้วกัน ไม่ให้เสียกับที่นายยอมรับผมเข้ามาในครอบครัวอีกเลย ผมสัญญา” สิงห์พูดออกมาด้วยท่าทีจริงจัง แม้ว่าการทำตัวเป็นเมียที่ดีของสิงห์จะมีข้อปฏิบัติอย่างไรก็ไม่สำคัญแล้ว แค่ตอนนี้ผมได้เลือกคนๆ นี้เข้ามาในชีวิต ผมก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่ผมได้เลือกแล้วต่อไปให้ดีเช่นกัน
“สรุปว่าเรื่องนี้ไม่มีใครผิดนะครับ เราลืมมันไปเถอะ แต่...สามสาวนั้นนายจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ” ผมอดไม่ได้อีกเช่นกัน ที่จะถามความคิดของคนรักที่กลับมาหาผมแล้วในตอนนี้
“ผมทานข้าวเที่ยงเสร็จก็รีบย่องกลับมานี่ล่ะครับ เกาะแจไม่ยอมปล่อยเลย บ้าบอกันทั้งนั้น นัวเนียแทบไม่ได้หายใจกันเลยทีเดียว ดีนะที่โซนบ้านพักบนทะเลให้เข้าได้เฉพาะผู้ที่มีกุญแจห้องเท่านั้น ไม่งั้นคงตามผมมาถึงที่นี่แน่นอน ผมอยากกลับเมืองไทยแล้วล่ะพีท” สิงห์โอดครวญจนทำให้ผมรู้สึกใจหาย
นาย...เอ่อ...ป้องกันหรือเปล่า หมายถึงถุงยางน่ะ ใส่ไหม” ผมถามสิงห์ด้วยความไม่สบายใจ พอสิงห์เริ่มทำหน้างง ผมจึงต้องพูดตรงๆ ออกไป
“อ๋อ...เพิ่งเคยใส่ครั้งแรกนี่ล่ะ แต่เคยเรียนเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนมัธยมแล้ว ในห้องนั้นมีเป็นกล่องเลย สงสัยเตรียมไว้เพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ แถมยังบอกว่ามีทุกขนาดเผื่อไซด์ฝรั่งเอาไว้ด้วย เท่านี้ล่ะทำให้ผมเริ่มขยาดเลย แต่หาทางปฏิเสธตรงๆ เลี่ยงออกมาไม่ได้เสียที นี่ก็อ้างว่าต้องมาเก็บของในห้องถึงได้ยอมปล่อยออกมา” สิงห์เล่าพลางทำท่าขนลุก แต่ก็ทำให้ผมสบายใจได้ระดับหนึ่งที่คนรักยังรู้จักการป้องกัน
“แล้ว...เอาแล้วเป็นไงบ้างล่ะ ผมกับสาวๆ อันไหนดีกว่ากัน” พอผมเริ่มอารมณ์เข้าที่ขึ้นมาก็เลยถามคนรักทีเล่นทีจริง ไม่ได้จริงจังอะไรมาก พลางยิ้มให้อย่างล้อเลียน
“มัน...ก็ดีคนละอย่างนะ แต่...เอาคนอื่นมันเหนื่อยกว่าให้นายเอาอ่ะ นายเอาผมก็สนุกกว่าตรงที่ผมไม่ต้องออกแรงเยอะ ไม่เหมือนเวลาทำคนอื่น เหนื่อยเป็นบ้า ยิ่งมาทีละสามแบบนี้ ชาตินี้ไม่ขอเจอแบบนี้อีกแล้วล่ะ พีทครับ...อย่าโกรธผมเลยนะ ผมได้ลองก็พอแล้วจริงๆ และถ้าอยู่ข้างนอกผมเผลอปฏิเสธว่านายเป็นแค่เพื่อนก็เพราะผมยังอายอยู่...พีทครับ เข้าใจผมนะครับ” สิงห์จับมือผมไปกุมไว้กลางอกตัวเอง พลางพูดด้วยแววตาอ้อนวอนน่าสงสาร
“ผมไม่โกรธครับ ผมแค่เสียใจที่ตัวเองดันเป็นคนบอกนายออกไปแบบนั้นต่างหาก เรื่องทั้งหมดไม่ใช่เพราะนายคนเดียวหรอก เป็นเพราะผมส่วนหนึ่งด้วยล่ะ อีกอย่างผมก็เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อน ตอนนี้นายก็ได้ลองทั้งผู้หญิงผู้ชายแล้วยังไงล่ะ เราเท่าเทียมกันแล้วนะ” ผมพยายามปลอบใจสิงห์ได้ดีที่สุดเท่านี้จริงๆ
“ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ รับรองว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกต่อไปครับผม ตอนนี้ผมหิวแล้วล่ะครับ สั่งอะไรมาทานกันในห้องเถอะนะ ผมไม่อยากออกไปข้างนอกแล้ว” สิงห์รับคำด้วยการยกมือตะเบะรับปากผมแบบทหาร พร้อมออดอ้อนด้วยอาการหิว ซึ่งผมก็หิวเหมือนกันจึงดินกลับเข้าไปในห้อง
“อ้าว...โตโต้ล่ะ ไปตั้งแต่เมื่อไร ไม่บอกกันสักคำ น่าอิจฉานายนะพีท โตโต้นี่เป็นเพื่อนรักนายมากเลย ช่วยปกป้องความรู้สึกของนายด้วย ต่อยผมเสียปากยักช้ำอยู่เลยเนี่ย” สิงห์อวดแผลที่ริมฝีปากให้ดู แผลยังบวมและมีสีช้ำเลือดอยู่เป็นวงกว้าง ท่าทางหมัดจะหนักพอสมควร
“นายก็อย่าไปมีปัญหากับโตโต้เอาแล้วกัน หึหึ แถมตอนนี้โตโต้เพิ่งจะพี่บาสปฏิเสธรับรักมา อกหักหมาดๆ เมื่อวานนี้อารมณ์ยังแปรปรวนอยู่ ห่างๆ ไว้ก็ดีนะ” ผมเตือนสิงห์ด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวโตโต้จะโกรธที่ผมกลับมาคืนดีกับสิงห์อย่างง่ายดายเหมือนกัน ผมรู้สึกว่าสิงห์ไม่ได้ผิดอะไรมาก ทุกอย่างเป็นเพราะผมเปิดโอกาสเองต่างหาก
“อ้าว...ผมนึกว่าสองคนนั้นเป็นแฟนกันแล้วเสียอีก นี่เพิ่งจะมาบอกรักกันเหรอ” สิงห์ทำท่างง ผมจึงต้องอธิบายยาว พลางโทรไปสั่งอาหารให้มาเสิร์ฟที่ห้องแทน เราสองคนทานอาหารกันคุยกันไป แต่ผมยังไม่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับโตโต้เมื่อคืนนี้ให้สิงห์ฟัง เพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลา แต่ผมต้องบอกให้สิงห์รู้แน่ๆ เราทานอาหารกันเสร็จก็นอนกอดกันต่อจนถึงเช้าด้วยความเพลีย โดยไม่มีอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้น
เช้าวันสุดท้ายที่เกาะมัลดีฟส์ เราจัดกระเป๋าเสร็จก็นำไปวางทิ้งไว้หน้าห้อง โดยที่มีพนักงานมารับไปขึ้นเรือเพื่อนำไปส่งสนามบิน เราทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการเก็บของ แล้วก็รีบไปทานอาหรเช้ากัน สิงห์มัวแต่หลบหน้าสามสาวให้วุ่นวาย ส่วนพี่บาสเดินมานั่งข้างผมด้วยท่าทีเป็นสุขใจต่างกับคราวก่อนลิบลับตรงริมหาด ระหว่างรอเรือมารับไปสนามบิน
“ดีใจด้วยนะครับน้องพีท ในที่สุดก็เข้าใจกับสิงห์เสียที ส่วนโตโต้พี่ว่ามันยังไม่ยอมเข้าใจตัวเองนะว่ามันต้องการอะไร ไว้รอมันคิดได้แล้วพี่ว่ามันคงไปหาเราเองแน่ๆ ล่ะ” พี่บาสพูดเหมือนว่าโตโต้มันจะชอบผมอย่างไงอย่างนั้นเลย แต่ผมไม่อยากต่อคำให้วุ่นนายจึงได้แต่ยิ้มรับ
“พีท...พี่บาส มานั่งทำอะไรตรงนี้ ยังเคลียร์กันไม่จบอีกเหรอ” โตโต้เดินตรงมานั่งข้างๆ เราสองคนตรงริมหาด มีโขดหินบังสายตาจากผู้คนสูงพอสมควร เราสามคนไม่รู้สึกอึดอัดใจอะไรอีกแล้ว หลังจากได้เปิดใจคุยกัน ทำให้บรรยากาศตอนนี้มีแต่ความสงบ ปลอดโปร่งใจมากขึ้น
“โตโต้มาก็ดีแล้ว พี่อยากบอกนายว่าพี่เองตัดใจจากนายได้อย่างสนิทใจแล้ว เวลาพี่มีครอบครัวจะได้ไม่รู้สึกติดค้างอะไรในใจอีก อนาคตมันจะไม่ดีต่อภรรยากับลูกของพี่ ดังนั้น เพื่อความสนิทใจนายสองคนไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พี่ในงานแต่งนะ พี่ถือเป็นคำขอร้องสุดท้าย” พี่บาสพูดพลางยิ้มให้อย่างมีความสุข
“เอ่อ...ได้สิครับ ยังไงพี่บาสก็จะเป็นพี่ชายผมตลอดไปอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ผมกับพีทสามารถทำให้พี่ชายคนนี้ได้สบายมาก ผมรับปากครับ” โตโต้ตอบคำขอร้องพี่บาสแทนผมเรียบร้อย ซึ่งผมก็ไม่กล้าปฏิเสธคำขอของพี่บาสอยู่แล้ว จึงยิ้มตอบไปให้ด้วยความเต็มใจ
“ถือว่านายสองคนรับปากพี่แล้วนะ อีกไม่กี่เดือนพวกนายเตรียมตัวมาช่วยงานแต่งงานพี่ด้วยแล้วกันนะครับ ขอบใจล่วงหน้านะครับน้องรัก พี่ขอตัวไปดูความเรียบร้อยแล้วเคลียร์เรื่องห้องพักพวกเราก่อนนะ” พี่บาสลุกขึ้นยืนแล้วใช้ฝ่ามือมาขยี้หัวโตโต้เบาๆ ก่อนเดินจากไป
“มึงคืนดีกันแล้วเหรอ เร็วดีนี่” พอพี่บาสเดินลับหายไปไม่นาน โตโต้ก็เอ่ยปากถามผมด้วยน้ำเสียงประชดประชัน เห็นสีหน้าพร้อมท่าทางของมัน ดูแล้วน่าเอาเท้ายันให้หงายหลังลงไปจริงๆ
“เออ...กูว่ามึงรู้อยู่แล้วนี่ แอบฟังกูคุยกับเมียจบมึงก็หนีกลับห้องไม่บอกกู” ผมแกล้งทำเป็นงอนมันบ้าง ที่หายไปจากห้องผมเมื่อคืนนี้โดยไม่บอกล่าวกันสักคำ
“แล้วมึงจะให้กูอยู่ดูมึงสองคนฟักกลิ้งโชว์กูหรือไง คนคืนดีกันมันก็ต้องจบกันที่เตียงอยู่แล้ว โดยเฉพาะไอ้หื่นอย่างมึง มีเหรอจะไม่...เชอะ” ไอ้โตโต้มันพูดไม่ทันจบก็สะบัดหน้าทำปากยื่นหนีผม เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะเอานิ้วไปดีดริมฝีปากล่างมันแรงๆ
“โอ้ย...ไอ้เชี่ย...ดีดปากกูทำไม” ไอ้โตโต้โวยวายเสียงดัง แต่ไม่ได้ทำอะไรผมกลับคืน แค่ใช่นิ้วมือตัวเองนวดๆ ถูๆ ตรริมฝีปากล่างบรรเทาความเจ็บ
“สัด...กูไม่ได้ลามกแบบมึงนี่ เอะอะอะไรก็ปล้ำเป็นพระเอกละครน้ำเน่าเลยนะมึง” ผมแกล้งด่ามันไปอย่างนั้น เมื่อคืนนี้ที่ไม่มีอารมณ์ทำอะไรกับสิงห์ ก็เพราะยังติดที่คิดเรื่องของโตโต้มันอยู่นี่ล่ะ ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนมันเปลี่ยนแปลง และก็ไม่รู้ว่ามันจะคิดกับผมยังไงกันแน่
“โฮ่...ขอผมหลบด้วยคน โตโต้ขยับหน่อย อย่าเสียงดังนะ” อยู่ดีๆ สิงห์ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาหมอบราบลงบนทรายหลังโขดหิน บริเวณที่พวกผมนั่งคุยกันอยู่ ไม่นานก็มีเสียงสามสาววิ๊ดว๊ายวิ่งตามหาสิงห์กันให้วุ่นวายสักพัก พอหาไม่เจอก็วิ่งออกไปจากบริเวณนี้กันหมด
“ไอ้พี่สิงห์ มึงยังไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงพวกนั้นอีกเหรอวะ มึงจะเอาใครกันแน่ เพื่อนรักกู หรือว่าตีนกู” โตโต้ตะคอกเสียงถามสิงห์จนน้ำลายกระเด็นติดบนใบหน้าสิงห์เป็นฝอย อารมณ์ปะทุรุนแรงเหมือนจะต่อยสิงห์เข้าให้อีกแล้ว ผมจึงรีบเข้ามากั้นกลางขวางสองคนนี้เอาไว้ก่อน
“สิงห์เลิกยุ่งกับพวกผู้หญิงพวกนี้แล้ว กูบอกมึงแล้วว่ากูเป็นคนอนุญาตให้สิงห์มีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้นได้ ไม่เข้าใจภาษาคน สนใจแต่ภาษาตีนนะมึง ไอ้โต้...มึงใจเย็นๆ หน่อยได้ไหม ทำไมมึงอารมณ์ขึ้นง่ายจังวะ” ผมพูดจบก็ได้ยินเสียงทองหล่อตะโกนพรวดเข้ามาแทรก
“เรียกมันว่าอีชะนีสิยะ วิ่งหาผัวไปทั่วเกาะแบบนี้ จะเรียกมันว่าผู้หญิงทำไม เป็นเจ๊จะเอากะปิปาใส่หน้า เอาคารามายราดทั้งตัวให้หายคันไปเลย ต๊าย...ไม่ได้ดั่งใจเจ๊ เกย์ฝึกหัดพวกนี้” ทองหล่อโวยวายได้เท่านั้น ผมก็รีบลุกขึ้นหันไปมองตามเสียง เจออาหนึ่ง ไอ้พลัส น้องหยก พี่บาสก้มตัวลงแอบหลังโขดหินอีกฟากที่พวกผมนั่งกันอยู่ ท่าทางจะมาแอบฟังพวกผมคุยกันแน่นอน
“ทอง...ครับ ไปว่ายน้ำกับพี่ดีกว่า ไปเร็วเข้าถอดเสื้อๆ มาเร็ว” อาหนึ่งเหมือนอายที่แฟนตัวเองพรวดพราดมาแสดงความคิดเห็นเหมือนเสียมารยาทแบบนี้ ก็เลยถอดเสื้อตัวเองพลางรีบลากทองหล่อเดินไปจากบริเวณนี้ ทำทีจะไปเล่นน้ำทะเล
“อ้าว...น้องหยกอยากกินน้ำมะพร้าวเหรอ เดี๋ยวพี่ปีนไปเก็บมาให้นะครับ” ไอ้พลัสก็ทำเนียนหันไปทำเป็นมองดูต้นมะพร้าวรอบๆ บริเวณกลบเกลื่อน แล้วก็ออกตัวสิ่งไปอีกทางทันที ไม่สนใจคนรักที่ยังยืนเก้ออยู่กับพี่บาสสองคน
“ครับพี่พลัส โห...ดูลูกนั้นสิครับ น่ากินเป็นป้าเลย พี่พลัสไปปีนมะพร้าวกันเถอะ” น้องหยกก็อีกคน มั่วไปกับไอ้พลัสจนได้ ไอ้พลัสมันวิ่งไปโน่นแล้ว ยังทำทีชี้ไปที่ต้นมะพร้าวไกลๆ แล้วรีบวิ่งตามคนรักไปอย่างรวดเร็ว เหลือพี่บาสที่ยังทำหน้าเหรอหราไปไม่ถูกทางอยู่ตรงนี้กับพวกผม
“เฮ้ยๆ อยากกินน้ำมะพร้าวมาเอาที่บาร์นี่ อย่าไปปีน เดี๋ยวโดนปรับ” พี่บาสก็รีบลุกพรวดพราดขึ้น ทำเป็นตะโกนแนะนำไอ้สองคนนั้นให้รีบวิ่งย้อนกลับมา แล้วพากันหายหลบเข้าไปหลังบาร์อย่างรวดเร็ว เหมือนกลัวว่าผมจะด่าที่มาแอบฟังพวกเราคุยกัน
“เอาล่ะ ไม่หมดแล้ว มาคุยกันให้เคลียร์เสียที” ผมลากโตโต้กับสิงห์ให้มาใกล้ๆ หลบมุมเข้าไปอีกหน่อย เพื่อไม่อยากให้พวกนั้นเข้ามาวุ่นวายได้อีก อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านกันเสียจริง พอเห็นสายตาของไอ้โต้ที่ยังทำทีเหมือนจะขย้ำสิงห์ให้ตายคามือ ผมจึงจับสองคนนี้ให้นั่งคุยกันห่างๆ หน่อย เกิดสิงห์พูดอะไรไม่เข้าหูมันเอาตีนถีบหน้าหงายกันพอดี
“สิงห์ครับ ฟังให้ดีนะ ผมกับโตโต้เรามีอะไรกันแล้ว” ผมพูดโพล่งทำลายความเงียบขึ้นมา ทำเอาสองคนนี้จ้องหน้าผมแทบตาถลนออกมา แถมยังสลับหน้ากันไปมองฝั่งตรงข้ามเหมือนกำลังคิดว่าจะเอายังไงกันดี พอสิงห์ยกแขนง้างมือขึ้นมาผมก็รีบเอาตัวไปขวางโตโต้ไว้
“สิงห์ฟังก่อน ผมขอโทษที่ผิดสัญญาที่บอกว่าจะไม่มีอะไรกับใครอีกนอกจากนาย ดังนั้น...ผมจะขอยกเลิกสัญญาที่บอกว่าห้ามนายเอาก้นผมด้วย ถือว่าหายกัน” ผมพูดจบคราวนี้ไอ้โตโต้กลับเป็นฝ่ายง้างมือทำท่าจะชกสิงห์แทน ทำเอาผมเริ่มปวดหัว
“โว้ยยย...หยุดซะที พวกมึงฟังกูให้จบก่อนได้ไหมวะ สัด” ผมเริ่มอารมณ์เสีย ตวาดด่าเสียงดังจนสงคนนี้ตกใจหงายหลัง มองตาผมปริบๆ และแล้วก็นั่งลงฟังผมโดยดี แต่ยังแอบยกนิ้วชี้หน้ากันไปมาเล็กน้อย จนผมต้องตวัดสายตาใส่ถึงจะหยุดชี้หน้าใส่กัน
“โตโต้...มึงเป็นเพื่อนรักกู แล้วตอนนี้...กูถามมึงหน่อย ตกลงมึงรักกูแบบไหน แบบเพื่อนหรือแบบอะไร สารภาพมาต่อหน้ากูกับคนรัก ถ้ามึงโกหกกูจะเลิกคบมึงทันที” ผมขู่ไอ้เพื่อนรักออกไป มันดูท่าทางจะตกใจกับคำถามผม ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ไม่ยอมตอบ จนผมต้องเร่งขอคำตอบจากมัน
“กะ...กูไม่รู้ มะ...มากแล้วกัน กูรักมึงมาก แต่แบบไหนกู...ไม่รู้เว้ย อย่ากดดันกูนะ กู...จะร้องไห้แล้วนะพวกมึง” ไอ้โตโต้ดูสับสนขึ้นมาทันที หน้าตามันตอนนี้ผสมปนเปรวมกันไปหมดระหว่างอารมณ์ตกใจ อารมณ์โกรธ ดูน่าสงสารไปด้วยในที จนผมรู้ว่ามันคงตั้งรับไม่ทันกับคำถามที่คงจะรุนแรงเกินไป
“แล้วสิงห์ล่ะ รักผมหรือเปล่า เอาแบบแน่ใจว่ามันคือความรัก หรือว่าแค่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีใครเลยรัก อธิบายความรู้สึกที่มีต่อผมให้รู้หน่อยได้ไหม ตอบแบบไม่โกหกกันนะ” ผมหันไปถามสิงห์บ้าง ดูเจ้าตัวก็อึ้งไปเหมือนกัน ท่าทางเหมือนไม่อยากจะตอบต่อหน้าโตโต้เท่าไร
“กะ...ก็รัก ตอนแรกแค่รู้สึกดี แต่พออยู่ด้วยบ่อยๆ ก็รู้สึกว่ารัก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลาสั้นๆ ที่นายเข้ามาในชีวิตผมแต่ผมตอบได้เลยว่าจะขออยู่กับนายไปตลอดชีวิต ยิ่งตอนที่เห็นนายทำหน้าผิดหวังเวลาผมอยู่กับคนอื่น แถมคำพูดของโตโต้ที่เตือนสติผมตอนนั้นยิ่งรู้เลยล่ะ ว่าจริงๆ แล้วผมรักนาย ไม่อยากให้นายต้องเสียใจอีกแล้ว แล้วผม...เอ่อ...ผมเอานายได้จริงๆ เหรอ ทำไมล่ะ ทำไมถึงยอมผมล่ะครับ อย่าบอกนะว่าเพื่อนนายได้เอาเป็นคนแรก” สิงห์พูดจบคำสุดท้ายก็ชี้นิ้วมาที่หน้าโตโต้ทันที
“เออ...กูได้ไอ้พีทคนแรก แล้วกูก็รู้จักพีทมานานกว่ามึง อยู่ด้วยกัน กินพร้อมกัน นอนเตียงเดียวกันมาตลอดเป็นสิบปีแล้วด้วย” ไอ้โตโต้ได้ทีข่มสิงห์ทันที แถมยังทำหน้าเยาะเย้ยให้ผมหมั่นไส้ได้อีก สิงห์ดูท่าไม่พอใจจึงลุกขึ้นยืน ไอ้โต้ก็รีบยืนขึ้นยืดอกรับอีก จนไม่รู้จะห้ามสิงห์ไม่ให้กระทืบมันดีไหม
“แล้วมึงละพีท รู้สึกยังไงกับกู แล้วสิงห์ด้วย” ไอ้โตโต้หันกลับมาย้อนถามผมบ้าง แต่ผมเตรียมรับกับคำถามของสงคนนี้อยู่แล้ว จึงบอกให้พวกมันนั่งลงอย่างใจเย็น และตั้งใจฟังผมให้ดี สองคนนี้จึงยอมลงมานั่งข้างๆ ผมเหมือนเดิม แถมยังเข้ามาใกล้มากเหมือนกลัวจะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมจะพูด
“ไอ้โต้...มึงคือความผูกพันที่กูขาดไม่ได้ มึงเป็นเพื่อนรักที่เหมือนจะเป็นฝาแฝดกูอีกคน มึงกับกูมันมีความรักที่มากกว่าเพื่อนไปแล้วด้วย นั่นเลยทำให้กูยอมตกเป็นของมึงโดยไม่รู้ตัว ส่วนสิงห์ ตั้งแต่ผมเจอสิงห์ก็มีเรื่องประทับใจในความเป็นคนตั้งใจทำงาน รับผิดชอบต่อครอบครัว แถมนายยังเป็นคนซื่อที่ทำให้ผมหลงในความน่ารักตามแบบฉบับของนาย มันจึงเป็นความรู้สึกดีที่ผมไม่อาจปฏิเสธตอนที่โดนนายจูบ อีกอย่าง...ทั้งสองครั้งที่เกิดขึ้นจากความผูกพัน ความรู้สึกดีๆ บวกกับอาการเมา ทำให้กูหลวมตัว ดังนั้นกูจะขอเอาคืน” ผมพูดจบพวกมันสองคนก็ทำหน้าตกใจ
“ดะ...เดี๋ยว ไอ้พีท...มึงยังไม่ตอบความรู้สึกเลย” ไอ้โตโต้รีบเปลี่ยนเรื่องทันที ส่วนสิงห์ก็รีบพยักหน้าสนับสนุนพร้อมร้องคำว่าใช่ๆ อยู่ตลอด เหมือนทั้งคู่กลัวว่าผมกำลังจะบอกว่าจะเอาคืนพวกมันอย่างไร
“โต้...กูรู้สึกรักมึงมากกว่าแค่เพื่อน กูว่ากูขาดมึงไม่ได้แล้วล่ะชีวิตนี้ สิงห์...ผมเลือกที่จะเรียนรักไปกับนาย ดังนั้นกูขอเก็บพวกมึงไว้ทั้งสองคนได้มะ” ผมตอบแบบเห็นแก่ได้ ที่ผ่านมานั้นผมขอคิดเอาว่ามันเป็นกรรมที่ผมต้องชดเชยให้พลัส ผมต้องรับความทุกข์ทั้งหลายเพราะมันเป็นการชดใช้กรรมที่เอาน้องไปทิ้งให้ชะตาชีวิตพลิกผัน แล้วตอนนี้ น้องผมกลับมามีความสุขในชีวิตได้แล้ว ผมก็ขอชดเชยความสุขในชีวิตให้ตัวเองเป้นสองเท่าแล้วกัน
“สิงห์...ผมยกโทษให้นายทุกอย่าง เพราะเราทุกคนเกิดมาต้องเคยทำผิดพลาดอยู่แล้ว ผมยังเคยทำบาปครั้งใหญ่โดยที่ไม่รู้เดียงสา ส่วนนายก็ทำแบบนั้นลงไปเพราะความอยากรู้อยากลอง และผมก็เป้นคนออกปากตกลงกับนายไว้เอง จนต้องมาเจ็บช้ำเอาเองแบบนั้น ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ” ผมพูดจบสิงห์ก็พยักหน้ายิ้มให้อย่างดีใจ
“ไอ้โต้...กูไม่รู้ว่ามึงติดกู หรือว่ากูติดมึงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ กูรู้แล้วว่ากูกับมึงต่างขาดกันไม่ได้ ดังนั้น...ต่อไปนี้มึงกับกูก็ไม่ต้องจากกันไปไหนแล้วล่ะ อยู่มันด้วยกันนี่ล่ะ มึงจะยอมให้กูคบสิงห์พร้อมมึงได้ไหมล่ะ” ผมถามโตโต้ออกไปด้วยความไม่แน่ใจในประโยคสุดท้าย
“กูยอม ยอมให้มึงเก็บพวกกูไว้ได้ทั้งสองคนเลยก็ได้ ยังไงกูก็ยอมมึงมาทั้งชีวิตกูอยู่แล้ว ยอมอีกสักเรื่อจะเป็นไรไป แลกกับได้ตัวมึงมากูว่าคุ้มนะ” ไอ้โต้มันพูดพลางทำท่าทางตระหนักคิดไปด้วย เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ แต่ดูสิงห์จะไม่พอใจเล็กน้อย
“เดี๋ยวสิ...ถ้าพีทจะคบโตโต้ต้องเอาโตโต้เป็นเมียด้วยนะ ผมถึงจะยอมให้คบกัน” สิงห์โพล่งออมาจนผมกับโตโต้งง ทำไมถึงต้องให้โตโต้ยมเป็นเมียผมก่อนด้วย ผมกับโตโต้สลับกันมองหน้าไปมาเหมือนไม่เข้าใจกันทั้งคู่ แต่สิงห์ยังทำหน้าเคร่งเครียด แถมยังลุกขึ้นยืนกอดอกแน่นอีก
“ก็โตโต้ได้พีทก่อนผมก็ต้องเรียกผัวหลวง ผมจะได้พีททีหลังก็เป็นผัวน้อยสิ แต่พีทได้ผมก่อนก็ต้องเรียกผมว่าเมียหลวง พอพีทได้โตโต้ทีหลังผมแล้ว ผมจะได้เรียกโตโต้ว่าเป็นเมียน้อยบ้างยังไงล่ะ แบบนี้ถึงจะเท่าเทียมงั้น ไม่งั้นผมไม่ยอมหรอก” สิงห์ดูเอาจริงเอาจัง แต่ทำผมสองคนขำกลิ้งเพราะคิดไม่ถึงเรื่องนี้เลยจริงๆ
“ก๊ากกก ไอ้บ้านนอกเอ้ยยย คิดได้ไงวะ กูขำไส้จะแตก” ไอ้โตโต้หัวเราะอ้าปากค้างจนน้ำหูน้ำตาไหล กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้นทราย เห็นแบบนั้นทำให้ผมอั้นขำแทบไม่อยู่เหมือนกัน ไม่นึกว่าคนรักของผมจะคิดอะไรซื่อๆ ได้ถึงขนาดนี้ ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ
“หยุดหัวเราะเลยไอ้โต้ กูจะทำตามที่สิงห์บอก ไม่งั้นมึงอดได้กูอีกแน่ๆ สิงห์จะไม่ยอมให้มึงกับกูคบกันนะโว้ย” ผมพูดจบปุ๊บไอโตโต้ก็หยุดหัวเราะลงช้าๆ พลางผมหน้าผมเหมือนไม่แน่ใจ คงคิดว่าผมจะพูดเล่น มันยังนอนหงายเอามือกุมท้องมองผมตาค้างอยู่อย่างนั้น
“โตโต้ นายต้องยอมเป็นเมียพีทก่อนเท่านั้น ตกลงตามนี้ล่ะ ถ้านายไม่ยอมผมจะช่วยพีทจับตัวนายให้พีทเอานายต่อหน้าเลยคอยดู เฮ้ย...ไม่สิ ผมต้องอยู่ดูด้วยถึงจะแน่ใจว่านายโดนพีทเอาเป็นเมียน้อยแล้วจริงๆ ก่อนถึงจะสบายใจต่างหาก” สิงห์น้อยของผมพูดจบก็ทำท่าจะลงไปจับตัวโตโต้เอาไว้
“ไอ้บ้า...อย่านะโว้ย กูยอมไอ้พีทคนเดียวไม่ให้มึงดู ไอ้พี่สิงห์มึงอย่ามาจับกู ว๊ากกก...ใครก็ได้ช่วยกูด้วย” ไอ้โต้เห้นสิงห์ทำท่าจะลงไปจับตัวไว้ ก็รีบตั้งสติกระโดดหรีพลางรีบลุกขึ้นร้องตะโกนแหกปากโวยวาย วิ่งหนีสิงห์ที่กำลังวิ่งไล่จับไปทั่วเกาะ ผมเห็นแล้วก็ได้แต่ยืนขำดูภรรยาหลวงไล่จับผัวหลวง มาให้ผมเอาเป็นเมียน้อย สนุกเป็นบ้าเลยชีวิตแบบนี้ การเป็นเกย์ได้อะไรมากกว่าที่คุณคิดถึงสองคน หึหึ
จบบริบูรณ์
[/b]
-
สิงห์อยากเป็นเมียหลวงนี่เอง 555
-
สิงห์เรา ๕๕๕
พีทมาทีหลังแต่ 3P เลยนะเนี่ย
-
ตลกความคิดของพี่สิงห์มากๆ อ่านตอนนี้แล้วสบายใจมาก จบได้น่ารักดี สงสารพี่บาสนิดๆแฮะ ว่าแต่ทำไมบทของพี่พลัสมันมีนิดเดียวเอง พี่หมอค่ะตอนพิเศษขอพี่พลัสจัดหนักๆนะคะ o13
-
อ่ะนะ ชีวิต 3 คนผัวเมียนี่จะบรรเจิดเลิศอลังการแค่ไหนเนี่ย
-
ตอนจบน่ารักมากกกก แม้ไม่เป็นแบบที่คิด แต่ทุกคนมีความสุขก็โอเค
แต่งเก่งมากค่ะ ยกนิ้วให้ แหวกนิดเรื่องสิงห์ แต่บริบูรณ์ดี
รอตอนพิเศษแบบฟูลคอสอยู่นะ
ปล.ไงก็ชอคเรื่องสิงห์อยู่ลึกๆ กร้ากกกกก
-
ตอนแรกอ่านถึงตอน99 แล้วรู้สึกผิดหวังนิดๆ
แต่พอตอนนี้ อยากบอกว่า สวดยอดมาก o13
อย่างนี้และ ลงตัว มาที่หลังดังกว่าคู่ น้องหยกอีก
หนังสือออกมะไหร่บอกด้วยนะ
-
กรี๊ดดดดดดด
3p อ่ะ ฮาตอนที่สิงห์อยากเป็นเมียหลวงเนี่ยแหละ
คิดได้ไงอ่ะ
รอตอนพิเศษนะจ๊ะ
-
:a5: :a5: :a5: อยากใส่อีโม
เพราะจบได้ช๊อกคนอ่านมาก...... โตโต้ กับสิงห์
แพคเกจนี้มีที่มัลดีฟท์เท่านั้น :a5:
-
แว้กกกกก o22 3p ที่รอคอ ไม่นึกว่าจะได้มาเจอในเรื่องนี้ :z3: :impress2:
กรี้ดดดดด มีตอนพิเศษ3หนุ่มมั้ยค่ะเนี่ยยยย อยากอ่านมากกก :man1:
น่ารักๆๆ อิอิ :L1: :pig4:
-
ไม่คิดว่าจะมี3พี
อิอิอิ
ถือว่าจบได้สวยมากกกก
เพราะไม่มีใครเสียจายยยย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด 3p แต่จบแบบนี้ก็โอเคนะได้อยู่ค่ะ :z1: ยังไงก็ยังพีทสิงห์อยู่แถมโตโต้มาอีกคนไม่เป็นไร พีทกำไรสุดอ่ะได้ทั้งผัวได้ทั้งเมีย สิงห์น่ารักมากอะซื่อๆบ้านๆแบบนี้แหละที่หลงรัก :-[
ปล.ขอบคุณคนเขียนมากนะค่ะอย่างน้อยตอนจบก็แฮปปี้ถึงจะผิดคาดไปหน่อยแต่ก็โอค่ะ +1ให้กับเนื้อเรื่องที่เยี่ยมมากสนุกเศร้าเคล้าน้ำตาทำเอาลุ้นและนอยด์เป็นวันๆแถมหื่นได้โดนใจมาก o13
-
5555...จบแล้วเหรอค้าบ รอสามพีคู่นี้อยู่อ่ะ น่าจะเด็ด....เผ็ด...มันส์ สุดๆ
-
ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เราหลงรักสิงห์อีกครั้ง
ดีใจที่จบแบบนี้ มันดูลงตัวที่สุด
เอิ่ม ม ,,,, เก๊าอยากอ่าน3p plz z z -o- *หื่นว่ะ*
-
ปิดท้ายด้วย 3P :oo1:
สรุป...พีทเป็นคนโชคดีจริงๆ มาทีหลัง แต่ได้คุ้มสุด ผัว 2 เมีย 2 :laugh:
ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวสนุกๆ
'....ผมขออนุญาตพูดว่าเป็นงานเสียสละจริงๆ แม้ว่ามันจะเป็นงานอดิเรกก็ตาม การเขียนต้องใช้เวลาพอสมควร...' o13
-
เออ จบแบบนี้ก็ดีน่ะ
นึกว่าจะทิ้งสิงห์ซะแล้ว
ก็สองตอนที่แล้ว มันหักมุมมากเกินไป
จบแบบนี้ลงตัวตามท้องเรื่อง เฮ้ออ โล่งอก
ว่าแต่พีทกำไีรเนอะ
-
55555555555555
อ่านแบบลุ้นๆมาตั้งนานมาถูกใจเอาเมียหลวงเมียน้อยนี่แหละ
สิงห์คิดได้ไงเนี่ย จบแบบนี้ก็แฮปปี้ดีค่า
ขอบคุณที่เขียนมาให้ได้อ่านตั้ง 100 ตอนเลยนะคะ
-
:freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :try2: :try2:
-
แอบช็อคตอน. 98-99. :z3:
แต่ตอนสุดท้ายก็จบแบบสวยงาม.
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้มากๆเลยค่ะ o13
ตามติดหนังสือค่ะ. จอง1ชุด. อิอิ. :กอด1:
-
พลิกล็อกหักมุมจบ ตลกตบท้าย :eiei1: :eiei1: :eiei1:
-
พูดอะไรดี ให้เข้ากับ โต้ พีท สิงห์ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ (ง่วงนอนที่สุดก็พยายามอ่านที่สุด)
-
:m20: ฮ่าๆๆๆ ตอนจบเล่นมเอาฮาจริงๆ
เมียหลวงกับผัวหลวง..หวังว่าตอนพิเศษจะมีแบบ 3Pมาให้ยลโฉมกันนะ :z1:
-
ถ้ายังทันอยู่ก็ขอจอง 1ชุดนะคะ
-
กรี๊ด~ >///< แบบ 3P
อย่างน้อยก็จบแบบแฮปปี้แหละเนอะ T^T'
:pig4: ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ ดีๆ แบบนี้ให้อ่านนะคะ :pig4:
ชอบน้องหยกพี่พลัสที่สุดแล้ววว*
-
เอาน่ะอย่างน้อยทุกคนก็มีความสุข
ถึงแม้จะมีพี่บาสคนนึงที่ต้องปวดใจ
:เฮ้อ:
ยังไงก็ยังแอบชอบสิงห์อยู่นิดๆอ่ะนะ
:o12:
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องนี้นะคะ
เอาไว้เจอกันเรื่องหน้าค่ะ
:L2:
-
55555555555+
ตอนจบอย่างฮ่าอ่ะ
คาดไม่ถึง 3P นี้เอง
สิงห์คิดได้ไงเนี่ย ฮ่ากระจายเลย
จบซะแล้ว กำลังหนุกเลย
รออ่านตอนพิเศษน่ะ
ชอบจังเลยแนวหักมุมเนี่ย
รอตอนต่อไปน่ะ แบบเลือดสาดดดด อิอิ
-
อ่าวเอาไปเอามาอยู่กันแบบความสัมพันธ์ยุ่งเหยิงหรอเนี่ย!!!
ทำตัวเป็นเครื่องดีวีดีไปได้ฟอเวิร์ดกะแบล็กเวิรด์ไปได้ กลับหน้ากลับหลังกันให้วุ่น เหอๆๆ
แต่ก็เอาเหอะในเมื่อทั้งสามคนเลือกแล้ว ก็ให้มันเป็นไป
แต่อยากบอกว่าหมั่นไส้สิงห์มากๆๆ วันก่อนยังติดชะนีแจ ดูท่าทางติดใจซะด้วยซ้ำไหงวันนี้มาหนีชะนีได้เนี่ย เฮ้อ!!! เปลี่ยนใจง่ายจริง
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี่นะค่ะ. ที่ทำให้เราอินได้ขนาดนี้ จะรอเรื่องต่อไปนะค่ะ
-
จบแล้ว :mc4: :mc4:
กะแล้วว่าต้องจบออกมาในรูปแบบนี้
เพราะน่าจะเป็นเหตุผลที่ดีที่สุด สำหรับสถาณการณ์ของทั้งสามคนนี้ o13
แต่แบบนี้แล้วคงเป็นครอบครัวที่รักใคร่ และสรวลเสเฮฮาแน่ๆเลย
ครอบครัวอบอุ่น
สุดท้ายขอบคุณมากสำหรับนิยาย หื่น เศร้า และฮาครับ :pig4: :pig4:
:L2: :L2:
:กอด1:
-
ขำกลิ้งจริงๆ กับน้องสิงห์แสนซื่อ
พี่พีทคะ มีความสุขแบบยกกำลังสองเลยนะคะ
ชักอยากรู้ว่าต่อไปสามคนนี้จะเป็นยังไงเนี่ย ระหว่างผัวหลวง ผัวน้อย และเมีย กับเมียหลวง เมียน้อย และผัว
นิยายครบรสจริงๆค่ะทั้งสุข เศร้า ฮา ดราม่า ซาบซ่าน...
-
อ้ากเราเดาถูกนี้หว่าว่ามันจะ3p ก๊ากๆ
จบได้ใจมากค่ะ มาแบบเเนวมาก
เป็นกำลังใจให้นักเขียนเสมอเน้อค่ะ
-
ตกลงคือ พี่พีทขอสองงงงง
จบเสียแล้ววววว รอตอนพิเศษนะคะ
-
เจ๊ทองยังแร๊งงงงงได้ใจ....ฮ่าๆ
ดีใจที่ได้สิงห์กลับมา...ในแบบที่เป็นตัวตนของสิงห์จริงๆ
จนท้ายสุดโตโต้-พีท ก็ยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง...
ว่าจะเป็นรักแบบเพื่อนสนิท หรือเกินเลยกว่าเพื่อน...
ถ้าปูเรื่องมาสักนิดหรือเขียนให้อ่านแล้วรู้สึกสักหน่อยว่า...
มันมีอารมณ์ความรู้สึกที่ "เกินกว่า" จะไม่ว่าเลยค่ะ
นี่เหมือนคนที่จิตใจอ่อนแอ ได้กันเพราะน้ำเมา...
พีทนี่เมาแล้ว...ไกลหูไกลตาไม่ได้เลย
เผลอๆ จะไปได้ผัวหรือเมียเพิ่มมาแบบไม่รู้ตัว...
สิงห์ยังน่ารักได้ในแบบตัวตนของสิงห์....คิดแบบซื่อๆ
3P แถมเป็นโบ๊ตได้อีก...สนุกล่ะงานนี้...พีทท่าจะเหนื่อยหน่อย...
ที่น่าตกใจคือ คุณเลอสรวง และคุณวิมลพรรณ นั่นล่ะ...
ส่งลูกๆ ไปฮันนีมูน ลูกชายคนโตดันได้ผัวกลับมาด้วยเสียอีก...ฮ่าๆ
ปล.ขอบคุณสำหรับงานเขียนสนุกๆ ขอบคุณที่เสียสละเวลามาทำงานอดิเรกให้ได้อ่านกัน
ขอโทษสำหรับความเห็นที่ว่ากันตามตรง ไม่ได้จะขัดแย้งอะไร แต่อยากให้คุณคนเขียนปูเรื่องมาสักนิด
มันหักดิบอารมณ์คนอ่านไปนิด ดีที่ไม่มีบทรัก พีท-โตโต้ ให้อ่านมาก...อันนี้ต้องขอบคุณมากค่ะ ไม่งั้นนอยด์กว่านี้....
ปกติคุณคนเขียนจะใส่ใจกับอารมณ์ตัวละครบรรยายมาให้อ่านกัน แต่มาเจอแบบนี้เหมือนโดนน็อคเลยรับไม่ได้
ดูสิจนจบ โตโต้ยังสับสนอยู่เลย ไม่เห็นจะคร่ำครวญอะไรมากมาย บรรยายกาศเพื่อนชัดๆ ...ต่อไป 3 คนนี้ชีวิตวุ่นวายน่าดู...สาธุขอให้อยู่กันรอด
-
55 ภรรยาหลวงกับผัวหลวง คิกคิก
-
ขอจองด้วยคน 1 ชุดจ๊ะ
-
เจ๊ทองยังแร๊งงงงงได้ใจ....ฮ่าๆ
ดีใจที่ได้สิงห์กลับมา...ในแบบที่เป็นตัวตนของสิงห์จริงๆ
จนท้ายสุดโตโต้-พีท ก็ยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง...
ว่าจะเป็นรักแบบเพื่อนสนิท หรือเกินเลยกว่าเพื่อน...
ถ้าปูเรื่องมาสักนิดหรือเขียนให้อ่านแล้วรู้สึกสักหน่อยว่า...
มันมีอารมณ์ความรู้สึกที่ "เกินกว่า" จะไม่ว่าเลยค่ะ
นี่เหมือนคนที่จิตใจอ่อนแอ ได้กันเพราะน้ำเมา...
พีทนี่เมาแล้ว...ไกลหูไกลตาไม่ได้เลย
เผลอๆ จะไปได้ผัวหรือเมียเพิ่มมาแบบไม่รู้ตัว...
สิงห์ยังน่ารักได้ในแบบตัวตนของสิงห์....คิดแบบซื่อๆ
3P แถมเป็นโบ๊ตได้อีก...สนุกล่ะงานนี้...พีทท่าจะเหนื่อยหน่อย...
ที่น่าตกใจคือ คุณเลอสรวง และคุณวิมลพรรณ นั่นล่ะ...
ส่งลูกๆ ไปฮันนีมูน ลูกชายคนโตดันได้ผัวกลับมาด้วยเสียอีก...ฮ่าๆ
ปล.ขอบคุณสำหรับงานเขียนสนุกๆ ขอบคุณที่เสียสละเวลามาทำงานอดิเรกให้ได้อ่านกัน
ขอโทษสำหรับความเห็นที่ว่ากันตามตรง ไม่ได้จะขัดแย้งอะไร แต่อยากให้คุณคนเขียนปูเรื่องมาสักนิด
มันหักดิบอารมณ์คนอ่านไปนิด ดีที่ไม่มีบทรัก พีท-โตโต้ ให้อ่านมาก...อันนี้ต้องขอบคุณมากค่ะ ไม่งั้นนอยด์กว่านี้....
ปกติคุณคนเขียนจะใส่ใจกับอารมณ์ตัวละครบรรยายมาให้อ่านกัน แต่มาเจอแบบนี้เหมือนโดนน็อคเลยรับไม่ได้
ดูสิจนจบ โตโต้ยังสับสนอยู่เลย ไม่เห็นจะคร่ำครวญอะไรมากมาย บรรยายกาศเพื่อนชัดๆ ...ต่อไป 3 คนนี้ชีวิตวุ่นวายน่าดู...สาธุขอให้อยู่กันรอด
เป็นความตั้งใจที่ทำให้สับสนเกินคาดเดาครับ ถือว่าบรรลุเป้าหมาย ผมต้องการหักมุมก่อนจบแบบนี้น่ะครับ เลยไม่คิดปูเรื่องให้เดาทางได้ระหว่างโตโต้กับพีท หากปูเรื่องให้คนอ่านชิลกับการเปลี่ยนสถานะระหว่างเพื่อนไปเป็นคนรัก มันจะไม่หักมุมสิครับ
-
อ๊าก 3P จนได้ :เฮ้อ: :กอด1:
-
ง่ะ =[]=!! ช็อคคค 3 P สินะะ!!!
พีทจะเปรมมากไปมั้ยเนี่ยยยยยยย
-
แต่งได้เยี่ยมเลยครับเรื่องนี้ครบรสเลย เซ็กส์ หื่น เศร้า ฮา ตามที่บอกไว้เลย o13
-
ก็โอเคนะ จบแบบนี้ แต่พี่บาสก็ยังน่าสงสารอยู่ดี แอบเสียดายเบาเบา
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ จะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ
ปล. จะมีตอนพิเศษให้ได้อ่านบ้างมั้ยคะ อยากอ่านตอนลูกๆของพีทซนๆอ่ะ อิอิ
-
3 คำ
ฟิน นา เร่
:haun4: :haun4: :haun4:
-
เป็นคู่ 3P ที่ฮา น่ารักมาก ว่าแต่กลับไปกรุงเทพฯ พีทจะจัดตารางการนอนยังไงล่ะนี่
:m20: ฮากับพวกที่แอบฟัง เจ้ทองแรงงงงงง สุดๆ
:pig4: :L2: ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้อ่านค่ะ รอติดตามผลงานเรื่องต่อไป
ปล. รอตอนพิเศษของทุกคู่อยู่นะคะ
-
:haun4: นั่น 3P พีทมาแรงแซงโค้ง
เรียงลำดับตำแหน่งไม่ถูกกันเลยที่เดียว
ใครสามี ภรรยา 555
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆที่มอบให้ครับ
ว่าแต่พีท จากร้ายกลายเป็นมััน(?)สุดๆ
-
555+
คู่พี่พีทเนี่ย ตกลง 3p เหรอเนี่ย
แล้วจะมีตอนพิเศษไหม อ่ะ
-
:L2:พลิกไปมา ตอนก่อนเครียดแต่ตอนนี้มันกลั้นยิ้มไม่ได้ สิงห์ยังคงใสซื่อเหมือนเดิม และพีท ก้อเห็นแก่ตัวดี :m20:
ที่โตโต้ยอมเพราะรัก จริงๆเลย :3123:
-
อ่านเรื่องนี้ประมาณสามวัน
มาพร้อมตอนจบด้วยยย
แม่เจ้าาา
สนุกมากกกกกก ชอบทุกตัวละครเลยทีเดียว
น่ารักมากกเลยย เรื่องนี้มีทั้งเศร้า เหงา ฮา หื่น
ครบจริงๆๆๆ ขอ ซูฮกมากกกกค่ะ
โดยเฉพาะทองหล่อ ชอบมากกกกก Heแรงงงงได้ใจไปเลยย o13
แถมเนื้อเรื่องมีพลิกไปพลิกมาตลอดดด อ่านไปแล้วก็ลุ้นไปด้วย
โดยเฉพาะ พีท โตโต้ และก็สิงห์ (ตอนแรกอ่านแล้วอยากกระทืบพี่สิงห์มากกกอะ)
แต่ตอนนี้ก็ลงเอยได้ด้วยดี ฮูเร่!!! (โผล่3p ให้ตกใจเล่นล่ะ)
แต่ก็ลุ้นๆๆตลอดดด อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ
แล้วก็เป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องสนุกๆๆอีกนะค่ะ :กอด1: :L2:
ถึงเพิ่งจะเข้ามาอ่าน แต่ก็ชอบเรื่องนี้มากกก :pig4:
ปล. เตรียมเก็บตังค์รอ รวมเล่มเลยแล้วกันนะค่ะ อิอิ
-
โอ้ ลงตัวในที่สุด กลายเป็น3pเลย ดีใจด้วยนะพีท ^^
ฮาทองอ่ะ ลุกขึ้นมาว่าพวกนี้เป็นเกย์ฝึกหัด ใช่สิ ตัวเองเป็นเกย์ขั้นโปรนิ
พลัสก็ฮา จะไปขึ้นต้นมะพร้าว :m20:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกมากเรื่องนี้นะคะ ตลอดเวลาที่ได้อ่านมีความสุขมากเลย
:pig4:
-
แปะไว้ เดี๋ยวคืนนี้จะอ่านไห้หมด หุหุ
-
สมัครเข้าเว็บมาอ่านนิยายเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยครับ
อยากบอกว่าไม่เคยผิดหวังเลยตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ
ขอบคุณที่เขียนที่นิยายดีๆ มาให้อ่านนะครับผม
จะติดตามการรวมเล่มนะครับ เผื่อมีอะไรดีๆ เพิ่มเติม
หรือจะมีตอนพิเศษของสามคน พีท สิงห์ โตโต้ ก็ดีครับ
อยากอ่านตอนสามคนนี้เข้าห้องหอจัง จะดุเด็ดเผ็ดฮาขนาดไหน
o13
-
พีท สิงห์ โตโต้ สุดท้ายมาแรงแซงทางโค้งเลย ฮ่าๆ
มุขเมียหลวง-ผัวหลวง สุดยอดความคิด
-
:m20: :jul3: :laugh: :pigha2:
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
3P กันจนได้
แต่พี่สิงห์คิดแบบนั้นได้งัยเนี้ย
ไอ้เรายังคิดม่ะถึงเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายสร้างสรรค์ ครบ สามรสเลย
:m15: :haun4: :jul3:
:pig4: :pig4:
-
อยากให้เป็น 4P แต่กลายเป็น 3P มาแทนคนอ่านก็โอเคนะ ฮ่าๆๆ
พีทคงจะเปรมมากเลยนะได้ทั้งผัวทั้งเมีย
-
จบได้หักมุมมากๆ เสียดายจังจบแล้ว :เฮ้อ:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่นำมาให้อ่านนะค่ะ :pig4: :pig4:
รอตอนพิเศษอยู่เน้อ :กอด1:
-
จบได้แรงจริงๆ สุดยอดครับ พีท สิงห์ และโตโต้ ได้เป็นทั้งรุกและรับ อย่างนี้คงต้องมีแซนด์วิชซิครับ
-
ตอนพิเศษจ๋าเธออยู่ไหน
-
โว้วๆๆ หลงเข้าใจผิดสิงห์โกรธสิงห์ด่าสิงห์อยู่ตั้งนาน แต่ความจริงก็แค่อาย เฮ้อ
:3123:
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆ (หื่นอีกต่างหาก อิอิ)ที่ทำให้คนอ่านๆจนติด
หวังว่าจะมีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกนะคะ
:pig4:
-
o13ยอดเยี่ยมอย่างแรง หนังสือออกเมื่อไหร่บอกด้วยนะครับ แล้วจะมีตอนพิเศษแถมบ้างเปล่าครับ รอรอรอรอรอรอนะ :z10:
-
เป็นความตั้งใจที่ทำให้สับสนเกินคาดเดาครับ ถือว่าบรรลุเป้าหมาย ผมต้องการหักมุมก่อนจบแบบนี้น่ะครับ เลยไม่คิดปูเรื่องให้เดาทางได้ระหว่างโตโต้กับพีท หากปูเรื่องให้คนอ่านชิลกับการเปลี่ยนสถานะระหว่างเพื่อนไปเป็นคนรัก มันจะไม่หักมุมสิครับ
ถ้าจะจริงค่ะ เล่นเอาคุณคนอ่านนอยด์แตกไปทุกราย เป็นการหักมุมที่ประสบความสำเร็จแบบ 100 % ไม่มีให้คิดสักนิดว่าคิดเกินเพื่อน...
อย่างยืนมอง หรือส่งสายตา อะไรพวกนี้ สิงห์ไปกินหญิงก็ไม่เคืองเท่าไหร่ ถึงจะขัดใจกับวาจาพี่ท่านก็เหอะ โตโต้กินตับพีท เพราะเมากันนี่สิ
เหมือนพีทใจง่ายอย่างแรง โดนดีฟคิสไปเท่านั้นได้เรื่องเลย....ลืมเลยว่าเรื่องนี้เขารักเซ็กส์เศร้าเอาฮา...ก็มันฮาไม่ออกแล้ว....ดูดิเมาแล้ว
สร้างปัญหาต่ออีกคุณคนอ่านเลย..เหวี่ยง...ฮ่าๆ เป็นนิยายเรื่องแรกเลยค่ะที่เขียนต่อว่าคุณคนเขียน...ขัดใจกับความอ่อนแอของ 2 หนุ่ม
อะไรกันเนี่ยคนของตัวเองจัดการไม่ได้ เขียนบ่นเสียยาวยืด....ขอโทษค่ะ จะรอดูหนังสือน่ะคะ.... :กอด1:
-
โห.. จบตอนที่100
แหมๆ ตอนนี้ติดภารกิจ เดี่ยวมาเม้นท์ให้นะคะ แปะไว้ก่อน
-
กรี้ดด ด ด ด ด จบบ บ บ
คู่ 3P ว๊าย ย ย ย ย ย
พี่พีช เท่มาก ก ก ก ก ก 55555+
-
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชุลมุนวุ่นรักกันดีแท้ คู่สุดท้ายนี้สุด ๆ ไปเลยนะ รักสามเศร้า เราสามคน เอ๊ะหรือว่าไม่เศร้า
น่าจะเป็น ลัลลาปาร์ตี้สามหนุ่ม ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว
-
อ๊ะ จบแล้ว อ่านสองตามตอนก่อนจะจบนี่แบบว่า =[]= เฮือกกก!! แล้วมันจะจบยังไงฟร่ะ
ความรู้สึกคงเหมือนหลายๆคนที่เม้นท์ก่อนหน้า ฮ่าๆ
แต่พอได้อ่านตอนจบหักมุมมาแบบนี้วิน-วินทุกฝ่าย คนแต่งแต่งออกมาได้สมบูรณ์ แฮปปี้มากมาย
ไม่คิดว่าก่อนจะมีสามพี ฮ่าๆ ส่วนพี่บาสก็หักมุมไปมีครอบครัวซะแบบน้านเลย ^^"
ครอบครัวพี่พีทคงจะปวดหมองน่าดู เพราะ โตโต้กับสิงห์เค้าไม่ค่อยจะปรองดองกันเท่าไหร่หรือป่าว ฮ่าๆ
-
เม้นก่อนอ่าน :laugh:
-
จบแล้วเหรอเนี่ย >< ไวเนาะ แป๊ป ๆ ก็ลงเอยกันหมดละ อิอิ อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะค้าบ ^^ รอนะค้าบ
-
กะลังเรียบเรียงต้นฉบับให้ทางสำนักพิมพ์อยู่อะครับ มีการปรับข้อความในเนื้อหาบางตอนให้สมดุลดีมากขึ้นนิดหน่อย แต่ไม่มีการดัดแปลงใดๆ รวมถึงการแก้คำผิดในเนื้อเรื่อง ช่วงนี้กำลังอ่านตั้งแต่ต้นเรื่อง ไม่นึกว่าอ่านเรื่องที่ตัวเองแต่งไป ก็เพลินดีเหมือนกัน อิอิ ปล.ตอนพิเศษที่คิดไว้คงเป็นงานแต่งงานคุณแชริมกับพี่แดนนี่ แล้วก็ตอนที่ไปทำรีสอร์ทของอาหนึ่งกับพี่ทอง อีกตอนแถมก็คือคืนเหงากับเราสามคน หึหึ คงไม่ต้องบอกว่าสามคนนี้มีใครบ้างนะครับ ^_^
-
โอ้วววว ผมรอ ตอนพิเศษ
คืนเหงากับเราสามคน
เลือดท่วมจอแน่ๆ :haun4: :haun4: ไม่ค่อยหื่นเลยกรู :z1:
+1 ไปแล้วอิอิ
-
อยากอ่านตอนพิเศษอ่า :z3:
-
มารอตอนพิเศษด้วย
คืนเหงาเราสามคน
หึๆๆๆๆ ท่วมจอแน่ อิอิ
-
ว้าวววววว!!!!!! ตอนพิเศษมีพี่ทองกับอาหนึ่งด้วย :oni2: งานนี้พี่พลัสกับพี่หยกจัดเต็มแน่นอน o13 ส่วนคืนเหงาเราสามคนนี่คงเกินบรรยาย พี่หมอคะสู้ๆนะ
-
สนุกมากเลยอะครับ ขอบคุณครับ
-
ทุกท่านครับ ตอนนี้ต้นฉบับที่กำลังจะส่งโรงพิมพ์ได้ถูกแต่งเติมเนื้อหาบางส่วน
โดยไม่ได้ดัดแปลงเนื้อเรื่องแต่อย่างใด มีเพียงคำบรรยายความรู้สึกเพิ่มเติม
ส่วนของบทอัศจรรย์ของโตโต้กับพีท ที่ยังไม่ได้ลงเว็บนี้ และตอนพิเศษ 3 ตอน
ซึ่งขอเรียนว่าต้องตามไปอ่านในหนังสือแทนนะครับ แล้วอีกสักพักใหญ่ผมจะลงให้ในนี้แล้วกัน
เพื่อให้ทุกคนได้อ่านกันครบถ้วนทั่วหน้า ส่วนพิเศษต่างๆ ในหนังสือก็จะมากกว่าในเว็บนิดหน่อย
แต่ขอรับประกันว่าไม่มีความผิดเพี้ยนของเนื้อเรื่องแต่อย่างใดเลยครับ มีแต่เพิ่มเท่านั้น
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับผู้ที่เข้ามาสอบถามเรื่องหนังสืออย่างต่อเนื่อง
ตอนนี้ผมกำลังรอให้ทางออแกไนซ์ป็นผู้ประสานงานให้นะครับ
อาจต้องใช้เวลาจัดรูปเล่มสักหน่อย และการออกแบบปกอีกสักพัก
ยังไงจะเข้ามาแจงข่าวใหสม่ำเสมอนะครับ
-
จองทันไหมฮะๆๆ 1เล่ม :D
-
จองทันไหมฮะๆๆ 1เล่ม :D
ยังไม่เปิดให้จองเลยครับ กำลังอยู่ในช่วงเตรียมรวมเล่มอ่ะครับ รอทางออแกไนซ์แจ้งมาอีกทีครับผม
-
ตามอ่านวันเดียวจบ อ๋าย น่ารักทุกคู่ :o8:
พลัสกับหยกเป็นเนื้อคู่ทีกันจริง พลัสหื่นมาก :z1:แอบมีการจองตัวหยกตั้งเเต่เด็ก เรื่องตายายเล่นเอาน้ำตาไหลเลยค่ะ :sad11:
พี่หนึ่งกับทองเเรกอยาก :beat:พี่หนึ่งเหลือเกินบังอาจด่าว่า ทำร้าย ทอง ชิชิ ตอนสุดท้ายหลงเค้าจนได้ อิอิ พี่ทองมีสามีเเล้ว
มาหักมุมเล็กน้อยตรงคู่พีท บอกตามตรงไม่พอใจเสือเลย เค้าอนุญาณเเล้วไง เรื่องเเบบนี้เค้าก้ต้องคิดกันมั้งไม่ใช่ว่าซื่อยังเดียว
เต่สุดท้ายก็3p กับโตโต้จนได้ :laugh:ในที่สุดพีทก็เป็นรับตามที่หวัง
:o8:เเอบอยากได้ตอนพิเศษ โต้พีทสิงห์ เหมือนจะยังไม่ค่อยเคลียสเรื่องบนเตียงเท่าไร :haun4:
:pig4:ค่ะ
-
แวะมาดูค่ะ.....
เหงาๆ นะ...เคยรออ่านกันอยู่บ่อยๆ....555
คุณ gumrai3 คะ....สิงห์ค่ะ มิใช่เสือ
-
^
กริ้ดๆ ขอบคุณค่ะ มึนนิดหน่อย
เขียนชื่อผิดเลย
-
รอเวลาเปิดจองค่ะ o13
-
ในที่สุดก็ 3p อิอิ
-
อ่านตอนจบแล้วก็
......
..........
..............
เหนือความคาดหมายตลอดอ่ะเรื่องนี้555
-
:z13: มาตามข่าวค้าบ แต่งภึงไหนแล้วค้าบ อยากอ่านใจจาขาดแย้วค้าบ
-
งานแต่งงานคุณแชริมกับพี่แดนนี่ แล้วก็ตอนคืนเหงากับเราสามคน เสร็จละครับ
เหลือตอนที่ไปทำรีสอร์ทของอาหนึ่งกับพี่ทอง เป็นตอนจบปิดเรื่อง ยังแต่งไม่เสร็จเลย
รอนิดนึงนะครับ ส่งต้นฉบับได้เมื่อไร คงได้ประกาศรับจองหนังสือกันเลยครับผม
-
เอ...สงสัยอย่างนึงนะคะพึ่งเคยเข้ามาอ่านการแต่งของผู้เขียนท่านนี้จากเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ไม่ทราบว่าแต่งเป็นเรื่องแรกหรือไงคะ พอดีชอบสำนวนวิธีในการแต่งมากๆ เลยค่ะสนุกสนานไม่ทราบว่าแต่งเรื่องอื่นก่อนมาแต่งเรื่องนี้ไหมคะแนะนำหน่อยค่ะเผื่อจะได้ตามไปอ่านอีกอิอิ :กอด1: :L2: :pig4:
-
เอ...สงสัยอย่างนึงนะคะพึ่งเคยเข้ามาอ่านการแต่งของผู้เขียนท่านนี้จากเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ไม่ทราบว่าแต่งเป็นเรื่องแรกหรือไงคะ พอดีชอบสำนวนวิธีในการแต่งมากๆ เลยค่ะสนุกสนานไม่ทราบว่าแต่งเรื่องอื่นก่อนมาแต่งเรื่องนี้ไหมคะแนะนำหน่อยค่ะเผื่อจะได้ตามไปอ่านอีกอิอิ :กอด1: :L2: :pig4:
อ่านเม้นต์แล้วปลื้มใจ ^_^ เพิ่งเคยแต่งเรื่องแรกครับ ตอนนี้ยังไม่มีผลงานเรื่องอื่นครับผม ไว้ถ้ามีจะรีบแจ้งข่าวให้ทราบนะครับ
ขอบคุณมากเลยครับที่สนใจผลงานชิ้นแรกของผม เรื่องนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นผู้เขียนนิยาย หลังจากที่เป็นผู้อ่านมานานครับ
-
พี่หมอคะ เรื่องการจองหนังสือ หนูขอจองล่วงหน้าได้ไหมคะ เพราะตอนที่พี่หมอเปิดจองหนูอาจจะไม่ได้เข้ามาจองอ่ะ คือหูทั้งสองของหนูมันอักเสบ แก้วหูซ้ายก็บวมด้วย การได้ยินก็ผิดปกติ ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลนานเหมือนกันค่ะ รบกวนพิจารณาด้วยนะคะ
-
:m20: :m20: :m20:
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่หมอ ตอนจบสุดยอดดดดดดดดดดดดอ่ะ ฮ่าๆๆ
แต่ อยากอ่านตอนพิเศษ
ตอนพิเศษของ สามคนผัวเมียอ่ะ แต่งตอนพิเศษด้วยเถอะนะคะ นะคะ :call: :call: :call:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รอ ๆๆ รอเปิดจอง อิอิ
-
จองหนึ่งชุด...เนื่องจากรออยู่ว่าจะมีตอนพิเศษคู่ไหนบ้าง ชอบเราสามคนมักๆ 55555+
....
มีพิเศษให้ ก็ขอจัดไว้ในคอลเลคชั่นสักชุดนะค้าบบบบบ
-
พี่หมอคะ เรื่องการจองหนังสือ หนูขอจองล่วงหน้าได้ไหมคะ เพราะตอนที่พี่หมอเปิดจองหนูอาจจะไม่ได้เข้ามาจองอ่ะ คือหูทั้งสองของหนูมันอักเสบ แก้วหูซ้ายก็บวมด้วย การได้ยินก็ผิดปกติ ต้องนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลนานเหมือนกันค่ะ รบกวนพิจารณาด้วยนะคะ
ส่งชื่อที่อยู่มานะครับ ใน pm ก็ได้ครับ เดี๋ยวตรวจสอบราคาหนังสืออีกที แล้วผมจะส่งเลขบัญชีกลับไปให้ครับ เมื่อหนังสือเสร็จแล้วจะส่งไปให้ทันทีเลยครับ
-
:m20: :m20: :m20:
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พี่หมอ ตอนจบสุดยอดดดดดดดดดดดดอ่ะ ฮ่าๆๆ
แต่ อยากอ่านตอนพิเศษ
ตอนพิเศษของ สามคนผัวเมียอ่ะ แต่งตอนพิเศษด้วยเถอะนะคะ นะคะ :call: :call: :call:
:pig4: :pig4: :pig4:
รอ ๆๆ รอเปิดจอง อิอิ
จองหนึ่งชุด...เนื่องจากรออยู่ว่าจะมีตอนพิเศษคู่ไหนบ้าง ชอบเราสามคนมักๆ 55555+
....
มีพิเศษให้ ก็ขอจัดไว้ในคอลเลคชั่นสักชุดนะค้าบบบบบ
ตอนนี้แต่งเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ส่งต้นฉบับไปแล้ว
คาดว่าอีกไม่นานจะแจ้งข่าวเปิดจองหนังสือได้แล้วครับ
ตอนพิเศษอยู่ในหนังสือแล้วครับผม อดใจรอนิดนึงนะคร๊าบ
-
อยากได้หนังสือแล้ว รักนอ งหยก
-
อยากได้หนังสือแล้ว รักนอ งหยก
ใจเย็นๆ นะคร๊าบบบ อีกแป๊บเดียววว
-
สนุกมากเลย ขอบคุณมาก สำหรับเรื่องสนุกๆ มีครบทุกรสเลย แต่อยากอ่านตอนพิเศษจัง อิอิ
-
เข้ามารอการเปิดจองเรื่องนี้อย่างใจจดใจจ่อมากๆ อิอิ นึกว่าผู้แต่งแจ้งเลขบัญชีให้เสียแร้วซะอีก กะมาจดแร้วโอนเตมที่เรย 555 อย่าว่าเว่อเรยนะคะแบบว่าอยากได้มากๆเรยค่าเรื่องนี้อิอิ :n1: :pig4: o13 :bye2:
-
เข้ามารอการเปิดจองเรื่องนี้อย่างใจจดใจจ่อมากๆ อิอิ นึกว่าผู้แต่งแจ้งเลขบัญชีให้เสียแร้วซะอีก กะมาจดแร้วโอนเตมที่เรย 555 อย่าว่าเว่อเรยนะคะแบบว่าอยากได้มากๆเรยค่าเรื่องนี้อิอิ :n1: :pig4: o13 :bye2:
ทางออแกไนซ์ยังเตรียมงานให้อยู่เลยครับ ตอนนี้เห็นบอกว่าติดงานหนังสือเรื่องอื่นอยู่ ของผมต้องรอคิวกันหน่อย ใจเย็นๆ นะครับผม
-
ทางออแกไนซ์ยังเตรียมงานให้อยู่เลยครับ ตอนนี้เห็นบอกว่าติดงานหนังสือเรื่องอื่นอยู่ ของผมต้องรอคิวกันหน่อย ใจเย็นๆ นะครับผม
รอได้เสมอค่ะ :กอด1:
-
รูป โปรไฟล์ พี่หมอ หล่อดีนะ คลินิกทำเกี่ยวกับไรอะครับถ้าเกี่ยวกับหน้าจะไปทำมั่ง 555
-
:n1:
-
รูป โปรไฟล์ พี่หมอ หล่อดีนะ คลินิกทำเกี่ยวกับไรอะครับถ้าเกี่ยวกับหน้าจะไปทำมั่ง 555
ขอบคุณค้าบบบ ทำเรื่องผิวหน้าครับ เข้าไปดูรายละเอียดในแฟนเพจเลยครับ
-
มาตามข่าวเรื่องหนังสือ เมื่อไรจะเปิดจองคร๊าบ
-
มาตามข่าวเรื่องหนังสือ เมื่อไรจะเปิดจองคร๊าบ
คนแต่งก็รออยู่เหมือนกันครับ ว่าออแกไนซ์จะทำให้เสร็จเมื่อไร T_T
-
(http://postto.me/ik/77untitled1.jpg)
-
มีทั้งหมดกี่เล่มคะพี่หมอ แล้วตอนนี้พี่หมอสบายดีไหมคะ ปกนี่พี่หมอเป็นคนออกแบบเองรึเปล่าคะ
-
แวะมาดูปก.....
สวยดีค่ะ
-
ว๊ากกก ปกสีสวยโฮกกกก ชอบค่า
สรุปว่าเปิดจองเมื่อไรค่ะ?
-
กปสีถูกใจมากค่ะ ชอบ
-
:z2:รอด้วยอีกคนครับ o13
-
มีทั้งหมดกี่เล่มคะพี่หมอ แล้วตอนนี้พี่หมอสบายดีไหมคะ ปกนี่พี่หมอเป็นคนออกแบบเองรึเปล่าคะ
แวะมาดูปก.....
สวยดีค่ะ
ว๊ากกก ปกสีสวยโฮกกกก ชอบค่า
สรุปว่าเปิดจองเมื่อไรค่ะ?
กปสีถูกใจมากค่ะ ชอบ
:z2:รอด้วยอีกคนครับ o13
ตอนนี้ผมยังไม่ทราบเลยว่าโรงพิมพ์จะแตกได้เป้นกี่เล่ม
เบื้องต้นน่าจะสองเล่มนะครับ อยากให้ทำแค่สองเล่มครับ
ทางบริษัทออแกไนซ์เป็นคนออกแบบให้ครับผม
-
อยากได้ๆๆๆๆๆ แล้วละครับ :L2: :L2:
-
ประกาศเปิดจอง รวมเล่มนิยาย "บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ "
เล่ม 1
(http://postto.me/ik/77untitled1.jpg)
เล่ม 2
(http://postto.me/iy/47untitled1.jpg)
1. นิยายมี 2 เล่มจบ
2. เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวนประมาณ 700 หน้า ++/2 เล่ม
3. ที่คั่นกระดาษ
4. ตอนพิเศษไม่ได้ลงในเล้า
5. ฟรี Gift Voucher Treatment มูลค่า 1,000 บาท จาก Absolute Klinik
ราคานิยาย 1 ชุด 820 บาท (รวมค่าจัดส่งชนิดพัสดุลงทะเบียน ตรวจสอบสถานะการจัดส่งได้)
เปิดจองพร้อมรับโอนเงิน ตั้งแต่วันนี้ - 31 กรกฎาคม 2555
สนใจสั่งซื้อ เมลล์ไปจองได้ที่ lsinvsin แอด gmail.com และ Utellido (http://www.utellido.com/) สารพัดจัดให้
ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังสือ"
โดยระบุรายละเอียดดังนี้
1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. ชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และจำนวนที่ต้องการ
รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน (http://images.ecwid.com/images/401031/14525675.jpg))
:pig4:
-
รับทราบแลัวนะคะ ขาหายเมื่อไรจะรีบจัดการให้ทันที จอง1ชุดนะคะ
-
อ๊าาาาาาาาาา
ดีนะเนี่ยมีเวลาเก็บตังอีกนานเลย
ได้ครบมะไหร่จะรีบไปโอนด่วนเลยค่า
-
อยากได้ๆ
เออ...ที่ปกหลังที่เขียนเกริ่นนำเรื่องอะค่ะ
คำว่า "ชะชา" มันผิดหรือเปล่าค่ะ มันต้องเป็น "ชะตา" หรือเปล่า
พอดีเห็นคำผิด แล้วมันจี๊ดอะค่ะ
ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยละกันนะค่ะ ^^
-
อยากได้ๆ
เออ...ที่ปกหลังที่เขียนเกริ่นนำเรื่องอะค่ะ
คำว่า "ชะชา" มันผิดหรือเปล่าค่ะ มันต้องเป็น "ชะตา" หรือเปล่า
พอดีเห็นคำผิด แล้วมันจี๊ดอะค่ะ
ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยละกันนะค่ะ ^^
อาร์ตเวิร์คคงพิมพ์ผิดละครับ
-
ส่งเมล์เลยได้ป่ะครับพี่หมอ เหอะๆ รีบไปไหน :laugh: :laugh:
อันนี้ถามจริงๆนะ o18
-
ส่งเมล์เลยได้ป่ะครับพี่หมอ เหอะๆ รีบไปไหน :laugh: :laugh:
อันนี้ถามจริงๆนะ o18
ส่งได้เลยค้าบบบ ^_^
-
ส่งเมลไปจองแย้วววววว
-
ต้องสั่งซื้อแน่นอนคะ
(มีเวลาเก็บทุนทรัพท์ได้ยาวชอบจัง ฮาาาา ><")
ปล.นิยาย 1 ชุด นี่คือ 2 เล่มจบใช่มั๊ยคะ? *O*
-
ส่งเมลไปจองแย้วววววว
ขอบคุณค้าบ :กอด1:
ต้องสั่งซื้อแน่นอนคะ
(มีเวลาเก็บทุนทรัพท์ได้ยาวชอบจัง ฮาาาา ><")
ปล.นิยาย 1 ชุด นี่คือ 2 เล่มจบใช่มั๊ยคะ? *O*
ใช่แล้วค้าบ :กอด1:
-
ส่งเมล์สั่งจองไปแล้วนะคะพี่หมอ :oni1:
-
ส่งไปจองแล้วเหมือนกันค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษ คู่ 3 p ของพีทค่ะ
-
ส่งเมล์สั่งจองไปแล้วนะคะพี่หมอ :oni1:
ส่งไปจองแล้วเหมือนกันค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษ คู่ 3 p ของพีทค่ะ
ขอบคุณที่อุดหนุนนะคร๊าบ รับรองว่าถูกใจแน่นอน มีตอนพิเศษ 3P ในนั้นด้วยครับผม :oo1: :oo1: :oo1:
-
:monkeysad:ส่งเมลไปจองอาทิตย์ที่แล้ว isinvsinยังไม่ได้โค้ดกลับเลยอ่่าาาาา. หรือจะลองส่งไปอีกเมลดูดีคะ :m15:
-
:monkeysad:ส่งเมลไปจองอาทิตย์ที่แล้ว isinvsinยังไม่ได้โค้ดกลับเลยอ่่าาาาา. หรือจะลองส่งไปอีกเมลดูดีคะ :m15:
ลองดูอีกทีนะครับ จะลองเช็คกับทีมออแกไนซ์ให้นะครับ
-
เปิดจองนานดีจัง น่าจะซื้อแบนเนอโฆษณาด้วยนะคับ
-
:กอด1: ส่งจองไปเรียบร้อยแล้วนะคะ
-
เปิดจองนานดีจัง น่าจะซื้อแบนเนอโฆษณาด้วยนะคับ
:กอด1: ส่งจองไปเรียบร้อยแล้วนะคะ
ขอบคุณมากครับ อย่าลืมไปใช้ของแถมด้วยนะครUk[ :impress2:
-
นักเขียนค่ะ หนูมีเรื่องมาขอร้องปิดโอนหลังวันที่8 กค ได้มั๊ยค่ะ?
พอดีว่าหนูไม่สามารถโอนไปได้จนกว่าจะหลังวันที่8นะค่ะ เพราะกลับไทยวันนั้น อย่าถามว่าทำไมไม่โอนจากนอกเลยหนูโอนไม่เป็น
เค้าแอบแม่ซื้อ แถมตอนนี้เค้ายังไม่กลับไทยพึ่งจะสอบเสดเองอ่ะ
หนังสือก็อยากได้ แต่กลัวสั่งจองแล้วโอนไม่ทัน ขอจองไว้ก่อนแล้วโอนหลังวันที่8 ได้มั๊ยค่ะ?
-
นักเขียนค่ะ หนูมีเรื่องมาขอร้องปิดโอนหลังวันที่8 กค ได้มั๊ยค่ะ?
พอดีว่าหนูไม่สามารถโอนไปได้จนกว่าจะหลังวันที่8นะค่ะ เพราะกลับไทยวันนั้น อย่าถามว่าทำไมไม่โอนจากนอกเลยหนูโอนไม่เป็น
เค้าแอบแม่ซื้อ แถมตอนนี้เค้ายังไม่กลับไทยพึ่งจะสอบเสดเองอ่ะ
หนังสือก็อยากได้ แต่กลัวสั่งจองแล้วโอนไม่ทัน ขอจองไว้ก่อนแล้วโอนหลังวันที่8 ได้มั๊ยค่ะ?
กลับไทยมาแล้วติดต่อผมอีกทีนะครับ เดี๋ยวจัดให้ครับ o13
-
พี่หมอค่ะหนู โอนเงินแล้วก็ส่งเมล์ไปเรียบร้อยแล้วนะคะ :a2: :a2: :a2:
ที่ขอรูปกับลายเซ็นต์ก็ยังเหมือนเดิมนะคะ :oni2: :oni2: :oni2:
-
พี่หมอค่ะหนู โอนเงินแล้วก็ส่งเมล์ไปเรียบร้อยแล้วนะคะ :a2: :a2: :a2:
ที่ขอรูปกับลายเซ็นต์ก็ยังเหมือนเดิมนะคะ :oni2: :oni2: :oni2:
รอจ้าๆๆๆ :z2:
รูปพร้อมลายเซนต์มาเอาที่คลินิกเลยครับ เอาวอยเชอร์ที่แถมมาทำทรีทเม้นต์ฟรีที่คลินิกนะครับ ผมอยู่ทุกวัน ^_^
-
รูปพร้อมลายเซนต์มาเอาที่คลินิกเลยครับ เอาวอยเชอร์ที่แถมมาทำทรีทเม้นต์ฟรีที่คลินิกนะครับ ผมอยู่ทุกวัน ^_^
อยากจะบอกพี่หมอว่าหนูอยู่ขอนแก่น TOT งั้นรบกวนพี่หมอช่วยเซ็นต์ในหนังสือให้หนูด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
อยากจะบอกพี่หมอว่าหนูอยู่ขอนแก่น TOT งั้นรบกวนพี่หมอช่วยเซ็นต์ในหนังสือให้หนูด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ได้เลยครับ อย่างนี้คงต้องรบกวนให้อีเมล์บอกทางทีมงานด้วยนะครับ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าคนไหนอ่ะครับ เดี๋ยวผมเซ็นต์ให้ ^_^ รู้สึกเหมือนดาราเลยช่วงนี้ เดือนหน้ามีสัมภาษณ์ลงหนังสือพิมพ์ กะนิตยสารด้วย แฮะๆ
-
อ่านจบแล้วครับ ผมชอบเรื่องนี้มาก สนุกดี 5555 Mailไปจองหนังสือ1ชุดแล้วนะครับ
-
ได้เลยครับ อย่างนี้คงต้องรบกวนให้อีเมล์บอกทางทีมงานด้วยนะครับ ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าคนไหนอ่ะครับ เดี๋ยวผมเซ็นต์ให้ ^_^ รู้สึกเหมือนดาราเลยช่วงนี้ เดือนหน้ามีสัมภาษณ์ลงหนังสือพิมพ์ กะนิตยสารด้วย แฮะๆ
ตอนเมล์แจ้งการโอนเงินหนูบอกไปแล้วค่ะ พี่หมอจะเริ่มส่งหนังสือเมื่อไรคะ พี่หมอรักษาตัวด้วยนะคะ
-
ส่งเมลจองไปแล้วนะคะ
-
อ่านจบแล้วครับ ผมชอบเรื่องนี้มาก สนุกดี 5555 Mailไปจองหนังสือ1ชุดแล้วนะครับ
ส่งเมลจองไปแล้วนะคะ
ขอบคุณมากเลยครับ อ่านบทสรุปเพิ่มสามตอนได้ในหนังสือนะครับผม o13 แล้วอย่าลืมเอาวอยเชอร์มาใช้บริการที่คลินิกนะคร๊าบ :กอด1:
ตอนเมล์แจ้งการโอนเงินหนูบอกไปแล้วค่ะ พี่หมอจะเริ่มส่งหนังสือเมื่อไรคะ พี่หมอรักษาตัวด้วยนะคะ
ทางทีมออแกไนซ์ให้จองถึงสิ้นเดือนนี้มั้งครับ ยังไงผมขอที่อยู่น้องส่งมาทาง absoluteklinikแอดจีเมล์.com นะครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคร๊าบ :กอด1:
-
กฤษกร กับ กรหยก ต้องเป็นพี่น้องกันแน่ๆเลย
พ่อคงทิ้งแม่กฤษแล้วไปแต่งงานกับแม่ของหยกแน่ๆเลย :เฮ้อ:
:n1:
-
อ่านเรื่องนี้เป็นอะไรที่มาราธอนสุดๆ
ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบ
สนุกและเลือดกระจาย ><~~~
ชอบคู่น้องหยกกับพี่พลัสที่สุดเลย
อาจเป็นเพราะเราชอบบุคลิกแบบพี่พลัสมั้ง อิอิ
คู่เจ้ทอง กับอาหนึ่งแรกๆ อาหนึ่งใจร้ายกับเจ้มากกกก
หลังๆนี่หวาน หื่นใส่ตลอดเลย >////<
ส่วนพี่บาสอ่ะน่าสงสาร ต้องแต่งกับคนที่ไม่ได้รัก T^T
พีท สิงห์ โตโต้ แอบตกใจเล็กๆกับ 3 หนุ่ม
เพราะไม่คิดมาก่อนว่าจะลงเอยแบบนี้...
ต้องขอบคุณนักเขียนมากๆเลย
ที่แต่งเรื่องสนุกแบบนี้มาให้อ่านกัน ^^
-
ข
อ่านเรื่องนี้เป็นอะไรที่มาราธอนสุดๆ
ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบ
สนุกและเลือดกระจาย ><~~~
ชอบคู่น้องหยกกับพี่พลัสที่สุดเลย
อาจเป็นเพราะเราชอบบุคลิกแบบพี่พลัสมั้ง อิอิ
คู่เจ้ทอง กับอาหนึ่งแรกๆ อาหนึ่งใจร้ายกับเจ้มากกกก
หลังๆนี่หวาน หื่นใส่ตลอดเลย >////<
ส่วนพี่บาสอ่ะน่าสงสาร ต้องแต่งกับคนที่ไม่ได้รัก T^T
พีท สิงห์ โตโต้ แอบตกใจเล็กๆกับ 3 หนุ่ม
เพราะไม่คิดมาก่อนว่าจะลงเอยแบบนี้...
ต้องขอบคุณนักเขียนมากๆเลย
ที่แต่งเรื่องสนุกแบบนี้มาให้อ่านกัน ^^
ขอบคุณมากครับที่ติดตามจนจบ อย่าลืมติดตามตอนสรุปของสามหนุ่มนะครับ
-
พี่หมอค่ะ ถ้าน้องจะสั่งจองช่วงสิ้นเดือนเลยได้ไมอ่ะค่ะ พอดีว่าเก็บเงินไม่ทันอ่ะค่ะ ค่าใช้จ่ายเยอะมาก แต่ก็อยากได้เรื่องนี้ไว้เก็บเหมือนกันอ่ะค่ะ มันจะทันไมนะ
-
พี่หมอค่ะ ถ้าน้องจะสั่งจองช่วงสิ้นเดือนเลยได้ไมอ่ะค่ะ พอดีว่าเก็บเงินไม่ทันอ่ะค่ะ ค่าใช้จ่ายเยอะมาก แต่ก็อยากได้เรื่องนี้ไว้เก็บเหมือนกันอ่ะค่ะ มันจะทันไมนะ
จองได้ถึงสิ้นเดือนนี้เลยครับผม
-
จองหนังสือทาง mail แต่เด้งกลับไปว่าfail ฉะนั้นช่วยรับทราบว่าขอจอง 1 ชุด แถมรูปคนหล่อพร้อมลายเซนต์นะจ๊ะ
-
จองหนังสือทาง mail แต่เด้งกลับไปว่าfail ฉะนั้นช่วยรับทราบว่าขอจอง 1 ชุด แถมรูปคนหล่อพร้อมลายเซนต์นะจ๊ะ
ส่งไปที่อีเมล์อะไรเหรอครับ เช็คเมล์แล้วปกติดีนะครับผม รบกวนให้ลองส่งรายละเอียดใหม่อีกทีได้ไหมอ่ะครับ
-
อยากจะถามพี่หมอว่าะ มีแนวจะเขียนเรื่องใหม่ เร็วๆนี้ไหมครับ
อยากทำFan art ให้ แต่เรื่องนี้ไม่ทัน 555
ถ้ามีจะรอติดตามอยู่นะคับ :impress2:
-
อยากจะถามพี่หมอว่าะ มีแนวจะเขียนเรื่องใหม่ เร็วๆนี้ไหมครับ
อยากทำFan art ให้ แต่เรื่องนี้ไม่ทัน 555
ถ้ามีจะรอติดตามอยู่นะคับ :impress2:
ต้องเรียนว่าเร็วๆ คงไม่ได้เขียนแน่ๆ ครับ เพราะตอนนี้ติดงานคลินิกขยายสาขาแม่สายเชียงราย ยูดีทาวอุดรธานี เซนทรัลเชียงใหม่ เซนทรัลหาดใหญ่
ท่าทางกว่าจะว่างมาเขียนนิยายอีกที คงยาวหลายเดือนเลยครับ คือถ้ามีเวลาไม่พอผมก็ไม่อยากเขียนไปก่อนอ่ะครับ ผมไม่ชอบเริ่มเรื่องไปแล้วทิ้งช่วงการเขียนให้แฟนๆ รออ่านตอนต่อไปนานๆ
ผมชอบเขียนแบบต่อเนื่องให้จบเร็วๆ เพราะเข้าใจแฟนคลับนิยายในเล้านี้ดีครับ ผมก็เคยติดตามนิยายที่เขียนเป็นปีๆ กว่าจะจบ ทั้งทีมีไม่กี่ตอน เลยไม่อยากทำแบบนั้น
เอาไว้มีเวลาว่างแล้ว ผมจะรีบมานำเสนอเรื่องใหม่ให้อ่านแน่นอนเลยครับ เพราะเริ่มติดใจงานอดิเรกแบบนี้เหมือนกันครับ อีกอย่างๆ เวลาผมเขียนนินยายจะใช้ตัวอักษรบรรยายเยอะ
เพื่อให้ผู้อ่านจิตนาการเห็นลักษณะ และอารมณ์ตัวละครได้มากที่สุด จึงต้องขอใช้เวลาตั้งตัวเตรียมเรื่องใหม่นานหน่อยแล้วกันนะครับ ถ้ารักกันจริง อย่าลืมติดตามนะครับ ^^
ปล. Fan art คืออะไรครับ ไม่รู้จักจริงๆ ครับ ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ครับ
-
เอิ่มมมม ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าส่งของวันไหนคะเค๊าแจ้งเมลล์มาว่าส่งให้สองอาทิตย์หลังจากปิดจองแร้วอ่ะค่ะแต่ปิดวันที่ 2 ก.ค. ใช่ไม๊คะนี่เลยมาหลายวันแร้วค่ะ พอดีอยากอ่านแร้วค่ะรบกวนตอบด้วยนะคะว่าจะได้ของประมาณวันที่เท่าไรคะ เพราะยังไม่ได้เรยค่ะอิอิ
-
Fan art หมายถึง Art ที่แฟน ๆ ของเรื่องนั้น ๆ (ทั้งนี้ 'เรื่องนั้น ๆ' ที่ว่าจะเป็นการ์ตูน นิยาย เกม ก็ได้ทั้งนั้น) ทำขึ้น จะเป็นรูปวาดหรือรูปตัดต่อ photoshop ก็ได้
ทั้งนี้ ภาพปก + ภาพประกอบที่ตีพิมพ์จริง ๆ หรือถ้าในกรณีการ์ตูน ภาพที่วาดขึ้นโดยคนวาดตัวจริง + ส่วนหนึ่งของหนังสือการ์ตูนเล่มนั้น ๆ อะไรพวกนี้ จะไม่ถือเป็น Fanart แต่เป็น official Art
credit ACDC
ตามนี้ครับพี่หมอ
-
เอิ่มมมม ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าส่งของวันไหนคะเค๊าแจ้งเมลล์มาว่าส่งให้สองอาทิตย์หลังจากปิดจองแร้วอ่ะค่ะแต่ปิดวันที่ 2 ก.ค. ใช่ไม๊คะนี่เลยมาหลายวันแร้วค่ะ พอดีอยากอ่านแร้วค่ะรบกวนตอบด้วยนะคะว่าจะได้ของประมาณวันที่เท่าไรคะ เพราะยังไม่ได้เรยค่ะอิอิ
งงอ่ะครับ ปิดวันที่ 2 ก.ค. (กรกฎาคม) ครับ นี่ยังเดือน มิ.ย. (มิถนายน) อยู่เลยอ่ะครับ มันยังไม่ถึงเลยครับ จะเลยมานานแล้วได้ยังไงอ่ะครับ T_T
Fan art หมายถึง Art ที่แฟน ๆ ของเรื่องนั้น ๆ (ทั้งนี้ 'เรื่องนั้น ๆ' ที่ว่าจะเป็นการ์ตูน นิยาย เกม ก็ได้ทั้งนั้น) ทำขึ้น จะเป็นรูปวาดหรือรูปตัดต่อ photoshop ก็ได้
ทั้งนี้ ภาพปก + ภาพประกอบที่ตีพิมพ์จริง ๆ หรือถ้าในกรณีการ์ตูน ภาพที่วาดขึ้นโดยคนวาดตัวจริง + ส่วนหนึ่งของหนังสือการ์ตูนเล่มนั้น ๆ อะไรพวกนี้ จะไม่ถือเป็น Fanart แต่เป็น official Art
credit ACDC
ตามนี้ครับพี่หมอ
อ๋อออ...ขอบคุณมากครับ อยากเห็นตัวละครของผมในรูปแบบ Fab Arts เหมือนกัน ^^
-
พี่คะ อยากสั่งจองด้วย แต่อยากทราบวันที่จะได้รับหนังสือค่ะว่าได้ประมาณเดือนไหน เพราะว่ามหาลัยหนูเปิดปลายสิงหา คงอยู่รับไม่เกินช่วงนั้นค่ะ ถ้าส่งเข้าบ้านเป็นคนอื่นรับ เดี๋ยวซวยเลย :o8: :o8: รบกวนหน่อยนะคะ :pig4:
-
พี่คะ อยากสั่งจองด้วย แต่อยากทราบวันที่จะได้รับหนังสือค่ะว่าได้ประมาณเดือนไหน เพราะว่ามหาลัยหนูเปิดปลายสิงหา คงอยู่รับไม่เกินช่วงนั้นค่ะ ถ้าส่งเข้าบ้านเป็นคนอื่นรับ เดี๋ยวซวยเลย :o8: :o8: รบกวนหน่อยนะคะ :pig4:
ปิดจองสิ้นเดือนนี้ครับ เดือนกรกฎาก็ได้แล้วล่ะครับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ส่งจองไปเรียบร้อยแล้วนะคะ
-
โอนไปแล้วน้า ส่งเมลแล้ว
-
โอนเงินแล้วฮ๊าฟ รอรับพี่สิงหุๆ :man1:
-
โอนเงินแล้วนะค่ะ ส่งเมลไปแต่ถูกตีกลับไปทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ส่งจองไปเรียบร้อยแล้วนะคะ
โอนไปแล้วน้า ส่งเมลแล้ว
โอนเงินแล้วฮ๊าฟ รอรับพี่สิงหุๆ :man1:
ขอบพระคุณนะครับที่อุดหนุน คิดถึงแฟนๆ นิยาย และคิดถึงนิยายในนี้จังเลย ช่วงนี้กำลังยุ่งกับการขยายสาขาคลินิกไม่งั้นจะหาโอกาสมาเริ่มเรื่องใหม่ให้อ่านนะครับ อดใจรอนิสนุงนะคร๊าบบบ :3123: :L2: :กอด1:
โอนเงินแล้วนะค่ะ ส่งเมลไปแต่ถูกตีกลับไปทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ
สงสัยเมล์ทางทีมงานจะเต็มนะครับ ผมจะแจ้งให้นะครับ ยังไงลองใหม่นะครับผม ขออภัยนะครับที่เกิดความไม่สะดวก ให้อภัยผมและทีมงานด้วยนะครับ :sad4: :sad4: :sad4:
-
เพ่หมอ หนังสือได้เมื่อไหร่ครับ :impress2:
-
พี่หมอขาส่งข่าวหน่อยค่ะยู้ฮู้
-
จะได้หนังสือเมื่อไรคะเหนทีมงานตอบเมลว่าเริ่มส่งหนังสือสิ้นเดือนที่แร้วนี่ก้อเลยมาหลายวันแร้วนะคะยังไม่เหนได้รับเรยค่ะ
ปล.อยากอ่านแร้วค่ะ แง้ๆๆๆๆๆ :a5: :call: o22 จะลงแดงแร้วค่ะ อิอิ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกก
ปิดจองไปแล้วรึยังค๊า ไหนว่าปิดจองวันที่ 31 ก.ค.ไง
สรุปถ้าโอนตอนนี้ทันบ่ ช่วยตอบด้วยนะคะจะได้ไปโอน
(การเงินข้าพเจ้าเพิ่งจะพร้อมง่า)
-
เพ่หมอ หนังสือได้เมื่อไหร่ครับ :impress2:
พี่หมอขาส่งข่าวหน่อยค่ะยู้ฮู้
จะได้หนังสือเมื่อไรคะเหนทีมงานตอบเมลว่าเริ่มส่งหนังสือสิ้นเดือนที่แร้วนี่ก้อเลยมาหลายวันแร้วนะคะยังไม่เหนได้รับเรยค่ะ
ปล.อยากอ่านแร้วค่ะ แง้ๆๆๆๆๆ :a5: :call: o22 จะลงแดงแร้วค่ะ อิอิ :กอด1:
อ๊ากกกกกกกก
ปิดจองไปแล้วรึยังค๊า ไหนว่าปิดจองวันที่ 31 ก.ค.ไง
สรุปถ้าโอนตอนนี้ทันบ่ ช่วยตอบด้วยนะคะจะได้ไปโอน
(การเงินข้าพเจ้าเพิ่งจะพร้อมง่า)
ขออภัยจริงๆ ครับ ผิดที่ผมเองที่ขอเลื่อนวันจองเป็นสิ้นเดือนนี้ ทำให้สั่งพิมพ์หนังสือล่าช้า ผมไม่มีเวลาตรวจทานเลยจริงๆ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ ให้อภัยผมเถอะนะครับ :sad4: :sad4: :sad4: ใครที่ยังไม่จองก็ยังจองทันนะครับผม
-
(http://postto.me/iv/ijlq1.gif)
(http://postto.me/ia/zepj5.gif)
-
ส่งเมลล์ไปขอรายละเอียดการโอนเงินแล้วนะคะ ไม่รู้จะทันมั้ย T^T
เพิ่งมาอ่านเจอเรื่องนี้ แบบว่าเราตกเทรนมากเลยสินะ 555
อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ 100 ตอน อ่านสองวันจบ งานการไม่ต้องทำกันแล้ว
ชอบพี่บาสมากเลย จะมีสักกี่คนที่จะคิดได้แบบพี่บาส
ส่วนใหญ่มีแต่คนคิดว่าอยู่ๆกันไปก็รักกันเองนั่นแหละ
แต่พี่บาสไม่ใช่เลย พี่บาสมองโลกในความเป็นจริง
และยอมที่จะตัดใจเอง แทนที่จะฝันลมๆแล้งๆ
ชอบคนแบบนี้มาก ขอเป็นเจ้าสาวพี่บาสได้มั้ย อร๊ายยย พูดแล้วเขิน ^//^
-
ส่งเมลล์ไปขอรายละเอียดการโอนเงินแล้วนะคะ ไม่รู้จะทันมั้ย T^T
เพิ่งมาอ่านเจอเรื่องนี้ แบบว่าเราตกเทรนมากเลยสินะ 555
อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ 100 ตอน อ่านสองวันจบ งานการไม่ต้องทำกันแล้ว
ชอบพี่บาสมากเลย จะมีสักกี่คนที่จะคิดได้แบบพี่บาส
ส่วนใหญ่มีแต่คนคิดว่าอยู่ๆกันไปก็รักกันเองนั่นแหละ
แต่พี่บาสไม่ใช่เลย พี่บาสมองโลกในความเป็นจริง
และยอมที่จะตัดใจเอง แทนที่จะฝันลมๆแล้งๆ
ชอบคนแบบนี้มาก ขอเป็นเจ้าสาวพี่บาสได้มั้ย อร๊ายยย พูดแล้วเขิน ^//^
ส่วนใหญ่เจอแต่แฟนคลับสิงห์กับหยก แล้วก็พี่พลัส วันนี้เจอแฟนคลับพี่บาส ^^ ถ้าพี่บาสรู้คงดีใจตายเลยครับ ^_^
-
เออ ยังแจ้งโอนทันมัยค่ะ อยากได้จังเลยค่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เออ ยังแจ้งโอนทันมัยค่ะ อยากได้จังเลยค่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ยังทันอยู่ค้าบผม
-
จะเริ่มส่งหนังสือสิ้นเดือนนี้ใช่ไหมค่ะ พี่หมอ หน้าอย่างหนูจะได้อ่านไหมเนี่ย
ป่วยบ่อยๆอยู่ด้วย เกิดตายไปก่อนได้หนังสือหนูจะทำยังไงเนี่ย ฮื่อๆๆๆ :sad4:
-
ขอรายละเอียดการโอนไปทางเมล์แล้วนะคะอย่าลืมไปเช็คน๊า
ตอบกลับมาด้วยนะค๊าเดี๋ยวกะตังค์จะหมดซะก่อน
เอิ๊ก เอิ๊ก
-
จะเริ่มส่งหนังสือสิ้นเดือนนี้ใช่ไหมค่ะ พี่หมอ หน้าอย่างหนูจะได้อ่านไหมเนี่ย
ป่วยบ่อยๆอยู่ด้วย เกิดตายไปก่อนได้หนังสือหนูจะทำยังไงเนี่ย ฮื่อๆๆๆ :sad4:
ได้อ่านแน่นอนเลยคร๊าบ พอดีสั่งพิมพ์ช้าไปนิดเพราะไม่มีเวลาตรวจทานจริงๆ ครับ ขออภัยด้วยนะครับ :call: :call: :call:
ขอรายละเอียดการโอนไปทางเมล์แล้วนะคะอย่าลืมไปเช็คน๊า
ตอบกลับมาด้วยนะค๊าเดี๋ยวกะตังค์จะหมดซะก่อน
เอิ๊ก เอิ๊ก
ถ้าได้เมล์แล้ว ทางทีมงานจะรีบติดต่อกลับไปนะครับผม ขอบคุณนะคร๊าบ :pig4: :pig4: :pig4:
-
แง่มๆ ลงโทษพี่หมอโดยการมาเเต่งเรื่องใหม่ เนื่องจากปล่อยให้คนอ่านรอนาน กร๊ากกกก :laugh: :laugh:
-
แง่มๆ ลงโทษพี่หมอโดยการมาเเต่งเรื่องใหม่ เนื่องจากปล่อยให้คนอ่านรอนาน กร๊ากกกก :laugh: :laugh:
ๅงั้นคงต้องเพิ่มโทษละคับผม ช่วงนี้ไม่มีเวลาเลยอ่ะครับ ผมต้องเดินทางไปสาขาต่างๆ ตลอดเลยครับ T_T
-
เอ่อ...เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ตอนที่เรื่องจบแล้วนะคะ
เลยได้อ่านรวดเดียวจนจบเลย แต่ก็ตามอ่านอยู่หลายวันค่ะ
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วคิดว่าน่าจะดราม่าหนักเลยไม่กล้าเข้ามาอ่าน
คิดว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักระหว่างพี่น้อง อะไรแบบนั้น แต่พอเข้ามาอ่านแล้ว
กลับไม่ใช่แล้วก็ไม่ดราม่าอย่างที่คิด กลับออกแนวฮาและหื่นมากกว่า
แต่ตอนท้ายเราแอบดราม่าคนเดี่ยว เพราะจบหักมุมนะ ถึงเรื่องจะแฮปปี้ก็ตาม
ต้องบอกว่าชอบสำนวนการเขียนนะคะ
เกี่ยวกับการดำเนินเรื่อง การใช้คำ การเรียบเรื่องคำต่างๆ
เห็นบอกว่าเป็นการเขียนเรื่องแรก ถือว่าเก่งมากเลยคะ
พล็อตเรื่องก็มีการผูกเรื่องผูกปมเชื่อมโยงเกี่ยวของกันอย่างดีเลย
(ตอนไปนี้เป็นความเห็นส่วนตัว หากทำให้คนเขียนหรือใครไม่พอใจ ต้องขอโทษก่อนค่ะ)
แต่ว่าตอนหักมุมตอนหลังยังเป็นเรื่องที่คาใจอยู่มากค่ะ
เพราะคิดว่าถ้าปูเรื่องมาให้สักนิดน่าจะดีกว่า (อย่างที่คนอ่านหลายๆคนคิด)
ถึงแม้ว่าจะทำให้คนอ่านพอเดาเรื่องได้บ้าง แต่ถ้าปูมานิดหน่อยให้พอรู้สึกสงสัยก็พอ
แต่ยังมีตัวละครอื่นคือ สิงห์ และพี่บาสอยู่ ก็จะยังหลอกคนอ่านได้อยู่นะคะ
และตอนจบก็จะยังหักมุมให้คนอ่านได้งงกันได้อยู่ แต่ก็จะไม่รุ้สึกขัดแย้งขัดใจเท่าไร
เพราะมีปูเรื่องมาแว๊บๆ คนอ่านก็จะไม่น็อยมาก(เรายังน็อยเลย มากๆอ่ะ T^T)
และเราคิดว่าความรักมันหักมุมกันได้เหรอ ถ้าไม่รู้สึกดีรุ้สึกรักกันมาก่อน
อยู่ๆจะมาหักมุมให้รักกันมันจะแปลกๆ ถึงแม้จะอ้างว่าเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนก็ตาม
มันต้องมีซักแว๊บนึงซิ่ที่รุ้สึกมากกว่าเพื่อน และถ้าบอกว่าเพิ่งจะรุ้ใจก็น่าจะมีเวลาสับสนมากกว่านี้นะ
เพราะโตโต้กับพีทเองก็มีคนที่รักอยู่ก่อนแล้ว พอรุ้ใจตัวเองว่าคิดกันเกินเพื่อนมันต้องสับสนมากนะ
แต่นี้ดูจะเข้าใจตัวเองกันเร็วมาก แล้วยังตัดใจทำใจกันได้เร็วขนาดนั้นอีก วันเดียวเองนะนั่น
แล้วเราคิดว่าเรื่องนี้คู่หลักคือพลัสกับหยกไม่ใช่หรอ แล้วคู่อื่นๆเป็นคู่เสริม
ตอนจบน่าจะพูด(บรรยาย)ถึงคู่หลักมากกว่านะ หรือว่าเราคิดไปเองคนเดียว
แต่จริงๆแล้วทุกคู่เป็นคู่หลักเท่ากันหมด เหมือนละครที่มีคู่พระนางหลายคู่
แต่ถึงงั้นมันก็จะมีจักลำดับความสำคัญ และให้จบที่คู่หลักนะ
เราดูจากชื่อเรื่องนะ เลยคิดว่าพลัส-หยกเป็นคู่หลัก ส่วนคู่อื่นเป็นคู่รองที่สำคัญเท่าๆกัน
เพราะ"บาปรัก" เกิดขึ้นกับหยก ที่คุณตาเป็นคนสร้างขึ้นจบเกิดเรื่องราว
และ"บาปบริสุทธิ์" เกิดขึ้นกับพลัส ที่พีทที่เป็นเด็กไร้เดียงสาสร้างขึ้นด้วยความรุ้สึกจิตใต้สำนึก
(ตอนเราเรื่องนี้ก็ติดใจเหมือนกันที่เด็กสองขวบคิดไรได้ขนาดนี้เลยเหรอ
แต่พอบอกว่าเกิดขึ้น ทำไปจากจิตใต้สำนึก ก็เลยพอเข้าใจได้)
เพราะงั้นเรื่องนี้คู่หลักน่ะ "พลัส-หยก" ชัดๆ แล้วทำไมตอนจบไม่จบที่คู่หลัก
แถมตอนหลังบทน้อยด้วย(อันนี้ไม่เกี่ยว เราโวยวายเองอย่าใส่ใจ)
ว่าง่ายๆเลยว่า บทของพีทและเรื่องวุ่นๆของสิงห์ โตโต้ ที่มาทีหลังนี้เข้มข้นมาก
จนเหมือนกับเป็นเรื่องหลักของเรื่องไปเลย มาแย่งซีนกันชัดๆเลย
อันนี้ขอระบายความรุ้สึกต่อตัวละครบ้าง
พลัส-หยก เป็นคู่ที่รักกันดีไร้ปัญหาจริงๆ แต่ก็ยังทำให้คนอ่านหลงรักกันหมด
หนึ่ง-ทอง เป็นคู่ที่น่ารักและพลิกผันผิดคาดอีกคู่ ที่สองคนนี้อยู่ๆมาลงเอยกันได้
คิดว่าจะได้คู่ มาร์ท-ทอง ซะอีก แต่สรุปแล้วเป็นคู่ที่น่ารักไม่แพ้คู่เอกเลย
เจ-พลอย แม้จะเป็นคู่ชายหญิงในนิยายBLแต่ก็เป็นคู่ที่น่ารัก ทำให้คนอ่านก็อยากติดตามเรื่องของทั้งคู่เหมือนกัน
โตโต้-พีท-สิงห์ ชุดนี้(เรียกคู่ไม่ได้)ก็ทำให้ผิดคาดหลายตลบเหลือเกิน ตั้งแต่ติดว่าจะได้คู่สิงห์-พีท กลายเป็นพีท-สิงห์
จากคิดว่าจะจบแล้วและคงจบแบบหวานชื่อนที่มัลดีฟสี่คู่ กลายเป็นมีเรื่อง ได้คู่โตโต้-พีทขึ้นมาซะงั้น
และจากคิดว่าสิงห์จะโดนกำจัด จนกังวลว่าแล้วชีวิตสิงห์จะเป็นไงต่อไป หลานและพี่ศรอีกเล่า
พีทลงทุนรับปากดูแลเสี่ยงปืนเสี่ยงเท้าพี่ศรขนาดนั้น สิงห์ลงทุนคุกเข่ารับปากกับพ่อแม่พีทขนาดนั้น
อืม...มันไม่รักกันเหรอ แล้วจะกลายเป็นคู่ โตโต้-พีท ง่ายๆอย่างนี้เลยอ่ะเหรอ
ก็กลับกลายเป็นว่า โตโต้-พีท-สิงห์ สามพีกันซะงั้น ทั้งๆที่ดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้เลย
บาส-? พี่บาสเป็นคนที่เรารู้สึกว่าน่าสงสารที่สุด อยากจะให้พี่บาสไม่รักโตโต้ ถ้าเป็นแบบนั้น
มันจะไม่น็อยขนาดนี้เลยจริงๆ ถ้าพี่บาสรุ้สึกแค่พี่น้องกับโตโต้จริงๆ แล้วไปแต่งงาน
ส่วนโตโต้ไปเป็นสามพี เรื่องนี้จะถือว่าจบแฮปปี้มาก แต่พอรุ้ว่าพี่บาสรักโตโต้
ทำให้รุ้สึกสงสารอ่ะ แล้วก็ไม่ชอบโตโต้เลยที่มาทำให้พี่บาสสับสนแล้วก็รัก
แต่สุดท้ายตัวเองกลับไปรักคนอื่น ที่จริงเพลง "อย่าทำอย่างนี้ ไม่ว่ากับใคร" ที่ใช้ในตอนที่ 98
ต้องเอามาให้พี่บาส เอาไปให้โตโต้ ยิ่งพิมพ์ยิ่งเศร้า จะร้องไห้ เฮ้อ...
อ่านเรื่องนี้ตอนที่ร้องให้คือตอนที่ตากับยายเสียเท่านั้นนะ แล้วก็จะมาร้องเอาตอนนี้ที่รุ้ความรุ้สึกพี่บาสนี่แหล่ะ
เราแอบคิดว่าถ้าจะจบหักมุมให้เป็นสามพี ไม่ต้องเอาพี่บาสมาเกี่ยวแต่แรกดีกว่า
หรือจะจบหักมุมให้เพื่อนมารักกัน ก็ไม่น่าเอาสิ่งมาเกี่ยวแต่แรกดีกว่า พอมีสองคนนี้มาเกี่ยวแล้วมันแคลงใจ
พอเถอะยิ่งพิมพ์ยิ่งยาว ยิ่งเพ้อ ยิ่งวกวน มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ยังทำให้เราประทับใจได้ที่คู่จองพลัส-หยกที่เป็นคู่หลักนะ
และคู่ของหนึ่ง-ทองด้วย แม้จะพลิกล็อกหักมุม แต่จบสวยเวอร์
เรื่องของพีทก็ยังประทับใจอยุ่บางเรื่อง แม้ผิดหวังในตอนจบไปบ้างก็ตาม
แต่เราเคารพในงานเขียนของคนเขียนนะคะ
เพราะยังไงคนเขียนก็มีความคิดสร้างสรรค์เป็นของตัวเอง
(แต่ยังแนะนำให้จัดความสำคัญของคู่หลัง คู่รอง และจบที่คู่หลักนะคะ)
สุดท้ายขอบคุณที่สละเวลามาเขียนเรื่องดีๆ น่ารักๆ และสนุกสนานให้อ่านกันนะคะ
:L2: :pig4: :L2:
-
เอ่อ...เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ตอนที่เรื่องจบแล้วนะคะ
เลยได้อ่านรวดเดียวจนจบเลย แต่ก็ตามอ่านอยู่หลายวันค่ะ
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วคิดว่าน่าจะดราม่าหนักเลยไม่กล้าเข้ามาอ่าน
คิดว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักระหว่างพี่น้อง อะไรแบบนั้น แต่พอเข้ามาอ่านแล้ว
กลับไม่ใช่แล้วก็ไม่ดราม่าอย่างที่คิด กลับออกแนวฮาและหื่นมากกว่า
แต่ตอนท้ายเราแอบดราม่าคนเดี่ยว เพราะจบหักมุมนะ ถึงเรื่องจะแฮปปี้ก็ตาม
ต้องบอกว่าชอบสำนวนการเขียนนะคะ
เกี่ยวกับการดำเนินเรื่อง การใช้คำ การเรียบเรื่องคำต่างๆ
เห็นบอกว่าเป็นการเขียนเรื่องแรก ถือว่าเก่งมากเลยคะ
พล็อตเรื่องก็มีการผูกเรื่องผูกปมเชื่อมโยงเกี่ยวของกันอย่างดีเลย
(ตอนไปนี้เป็นความเห็นส่วนตัว หากทำให้คนเขียนหรือใครไม่พอใจ ต้องขอโทษก่อนค่ะ)
แต่ว่าตอนหักมุมตอนหลังยังเป็นเรื่องที่คาใจอยู่มากค่ะ
เพราะคิดว่าถ้าปูเรื่องมาให้สักนิดน่าจะดีกว่า (อย่างที่คนอ่านหลายๆคนคิด)
ถึงแม้ว่าจะทำให้คนอ่านพอเดาเรื่องได้บ้าง แต่ถ้าปูมานิดหน่อยให้พอรู้สึกสงสัยก็พอ
แต่ยังมีตัวละครอื่นคือ สิงห์ และพี่บาสอยู่ ก็จะยังหลอกคนอ่านได้อยู่นะคะ
และตอนจบก็จะยังหักมุมให้คนอ่านได้งงกันได้อยู่ แต่ก็จะไม่รุ้สึกขัดแย้งขัดใจเท่าไร
เพราะมีปูเรื่องมาแว๊บๆ คนอ่านก็จะไม่น็อยมาก(เรายังน็อยเลย มากๆอ่ะ T^T)
และเราคิดว่าความรักมันหักมุมกันได้เหรอ ถ้าไม่รู้สึกดีรุ้สึกรักกันมาก่อน
อยู่ๆจะมาหักมุมให้รักกันมันจะแปลกๆ ถึงแม้จะอ้างว่าเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนก็ตาม
มันต้องมีซักแว๊บนึงซิ่ที่รุ้สึกมากกว่าเพื่อน และถ้าบอกว่าเพิ่งจะรุ้ใจก็น่าจะมีเวลาสับสนมากกว่านี้นะ
เพราะโตโต้กับพีทเองก็มีคนที่รักอยู่ก่อนแล้ว พอรุ้ใจตัวเองว่าคิดกันเกินเพื่อนมันต้องสับสนมากนะ
แต่นี้ดูจะเข้าใจตัวเองกันเร็วมาก แล้วยังตัดใจทำใจกันได้เร็วขนาดนั้นอีก วันเดียวเองนะนั่น
แล้วเราคิดว่าเรื่องนี้คู่หลักคือพลัสกับหยกไม่ใช่หรอ แล้วคู่อื่นๆเป็นคู่เสริม
ตอนจบน่าจะพูด(บรรยาย)ถึงคู่หลักมากกว่านะ หรือว่าเราคิดไปเองคนเดียว
แต่จริงๆแล้วทุกคู่เป็นคู่หลักเท่ากันหมด เหมือนละครที่มีคู่พระนางหลายคู่
แต่ถึงงั้นมันก็จะมีจักลำดับความสำคัญ และให้จบที่คู่หลักนะ
เราดูจากชื่อเรื่องนะ เลยคิดว่าพลัส-หยกเป็นคู่หลัก ส่วนคู่อื่นเป็นคู่รองที่สำคัญเท่าๆกัน
เพราะ"บาปรัก" เกิดขึ้นกับหยก ที่คุณตาเป็นคนสร้างขึ้นจบเกิดเรื่องราว
และ"บาปบริสุทธิ์" เกิดขึ้นกับพลัส ที่พีทที่เป็นเด็กไร้เดียงสาสร้างขึ้นด้วยความรุ้สึกจิตใต้สำนึก
(ตอนเราเรื่องนี้ก็ติดใจเหมือนกันที่เด็กสองขวบคิดไรได้ขนาดนี้เลยเหรอ
แต่พอบอกว่าเกิดขึ้น ทำไปจากจิตใต้สำนึก ก็เลยพอเข้าใจได้)
เพราะงั้นเรื่องนี้คู่หลักน่ะ "พลัส-หยก" ชัดๆ แล้วทำไมตอนจบไม่จบที่คู่หลัก
แถมตอนหลังบทน้อยด้วย(อันนี้ไม่เกี่ยว เราโวยวายเองอย่าใส่ใจ)
ว่าง่ายๆเลยว่า บทของพีทและเรื่องวุ่นๆของสิงห์ โตโต้ ที่มาทีหลังนี้เข้มข้นมาก
จนเหมือนกับเป็นเรื่องหลักของเรื่องไปเลย มาแย่งซีนกันชัดๆเลย
อันนี้ขอระบายความรุ้สึกต่อตัวละครบ้าง
พลัส-หยก เป็นคู่ที่รักกันดีไร้ปัญหาจริงๆ แต่ก็ยังทำให้คนอ่านหลงรักกันหมด
หนึ่ง-ทอง เป็นคู่ที่น่ารักและพลิกผันผิดคาดอีกคู่ ที่สองคนนี้อยู่ๆมาลงเอยกันได้
คิดว่าจะได้คู่ มาร์ท-ทอง ซะอีก แต่สรุปแล้วเป็นคู่ที่น่ารักไม่แพ้คู่เอกเลย
เจ-พลอย แม้จะเป็นคู่ชายหญิงในนิยายBLแต่ก็เป็นคู่ที่น่ารัก ทำให้คนอ่านก็อยากติดตามเรื่องของทั้งคู่เหมือนกัน
โตโต้-พีท-สิงห์ ชุดนี้(เรียกคู่ไม่ได้)ก็ทำให้ผิดคาดหลายตลบเหลือเกิน ตั้งแต่ติดว่าจะได้คู่สิงห์-พีท กลายเป็นพีท-สิงห์
จากคิดว่าจะจบแล้วและคงจบแบบหวานชื่อนที่มัลดีฟสี่คู่ กลายเป็นมีเรื่อง ได้คู่โตโต้-พีทขึ้นมาซะงั้น
และจากคิดว่าสิงห์จะโดนกำจัด จนกังวลว่าแล้วชีวิตสิงห์จะเป็นไงต่อไป หลานและพี่ศรอีกเล่า
พีทลงทุนรับปากดูแลเสี่ยงปืนเสี่ยงเท้าพี่ศรขนาดนั้น สิงห์ลงทุนคุกเข่ารับปากกับพ่อแม่พีทขนาดนั้น
อืม...มันไม่รักกันเหรอ แล้วจะกลายเป็นคู่ โตโต้-พีท ง่ายๆอย่างนี้เลยอ่ะเหรอ
ก็กลับกลายเป็นว่า โตโต้-พีท-สิงห์ สามพีกันซะงั้น ทั้งๆที่ดูแล้วไม่น่าเป็นไปได้เลย
บาส-? พี่บาสเป็นคนที่เรารู้สึกว่าน่าสงสารที่สุด อยากจะให้พี่บาสไม่รักโตโต้ ถ้าเป็นแบบนั้น
มันจะไม่น็อยขนาดนี้เลยจริงๆ ถ้าพี่บาสรุ้สึกแค่พี่น้องกับโตโต้จริงๆ แล้วไปแต่งงาน
ส่วนโตโต้ไปเป็นสามพี เรื่องนี้จะถือว่าจบแฮปปี้มาก แต่พอรุ้ว่าพี่บาสรักโตโต้
ทำให้รุ้สึกสงสารอ่ะ แล้วก็ไม่ชอบโตโต้เลยที่มาทำให้พี่บาสสับสนแล้วก็รัก
แต่สุดท้ายตัวเองกลับไปรักคนอื่น ที่จริงเพลง "อย่าทำอย่างนี้ ไม่ว่ากับใคร" ที่ใช้ในตอนที่ 98
ต้องเอามาให้พี่บาส เอาไปให้โตโต้ ยิ่งพิมพ์ยิ่งเศร้า จะร้องไห้ เฮ้อ...
อ่านเรื่องนี้ตอนที่ร้องให้คือตอนที่ตากับยายเสียเท่านั้นนะ แล้วก็จะมาร้องเอาตอนนี้ที่รุ้ความรุ้สึกพี่บาสนี่แหล่ะ
เราแอบคิดว่าถ้าจะจบหักมุมให้เป็นสามพี ไม่ต้องเอาพี่บาสมาเกี่ยวแต่แรกดีกว่า
หรือจะจบหักมุมให้เพื่อนมารักกัน ก็ไม่น่าเอาสิ่งมาเกี่ยวแต่แรกดีกว่า พอมีสองคนนี้มาเกี่ยวแล้วมันแคลงใจ
พอเถอะยิ่งพิมพ์ยิ่งยาว ยิ่งเพ้อ ยิ่งวกวน มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ยังทำให้เราประทับใจได้ที่คู่จองพลัส-หยกที่เป็นคู่หลักนะ
และคู่ของหนึ่ง-ทองด้วย แม้จะพลิกล็อกหักมุม แต่จบสวยเวอร์
เรื่องของพีทก็ยังประทับใจอยุ่บางเรื่อง แม้ผิดหวังในตอนจบไปบ้างก็ตาม
แต่เราเคารพในงานเขียนของคนเขียนนะคะ
เพราะยังไงคนเขียนก็มีความคิดสร้างสรรค์เป็นของตัวเอง
(แต่ยังแนะนำให้จัดความสำคัญของคู่หลัง คู่รอง และจบที่คู่หลักนะคะ)
สุดท้ายขอบคุณที่สละเวลามาเขียนเรื่องดีๆ น่ารักๆ และสนุกสนานให้อ่านกันนะคะ
:L2: :pig4: :L2:
ขอบคุณมากเลยครับ สำหรับคอมเม้นต์ยาวๆ ผมอ่านทุกบรรทัดเลยครับ อย่างนี้อยากแนะนำให้อ่านตอนบทสรุปในหนังสืออ่ะครับ จะได้ไม่นอย ^_^
-
เพ่หมอคร๊าบบบบบบ หนัง สือ ได้ เมื่อ ไหร่ อ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
ปล.โอ้ว ใส่สูทแล้วหล่อนะเพ่หมอ
-
พี่หมอขา หนูรอจนแห้งแล้วนะคะ :sad3:
เมื่อไรจะได้สักที่อ่ะคะ คิดถึงพี่พลัสจนอ่านซ้ำไปแล้ว19รอบอ่ะ :z3:
อยากอ่านตอนพอเศษแล้วค่ะ :serius2:
-
พี่หมอขา หนูรอจนแห้งแล้วนะคะ :sad3:
เมื่อไรจะได้สักที่อ่ะคะ คิดถึงพี่พลัสจนอ่านซ้ำไปแล้ว19รอบอ่ะ :z3:
อยากอ่านตอนพอเศษแล้วค่ะ :serius2:
เพ่หมอคร๊าบบบบบบ หนัง สือ ได้ เมื่อ ไหร่ อ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3:
ปล.โอ้ว ใส่สูทแล้วหล่อนะเพ่หมอ
หนังสือของผมได้แล้วครับ หมายถึงพิมพ์เสร็จแล้ว น่าจะอยู่ในช่วงแพ็คสินค้าจัดส่งให้น่ะครับ ใจเย็นๆ นะครับ
ปล. ขอบคุณที่ชมคร๊าบบบ รูปนี้ถ่ายตอนสัมภาษณ์ลงหนังสือพิมพ์ กะนิตยสาร หล่อดี อิอิ
-
จะรอนะคะพี่หมอ :bye2:
-
สามารถติดตามข่าวสารการสั่งจองหนังสือเพิ่มเติมได้ที่นี่นะครับ http://www.facebook.com/utellido
-
:L2:วู้ว์ววววววววววว รออย่างมีความหวังรออ่านอย่างใจจดใจจ่อเค๊ารอนานแร้่วนร้าคุณหมออออออออ :monkeysad: งือ งืออออออออออออออออออ :sad11: :sad11: :L1:
-
ThankS
-
ยังไม่ได้หนังสือเลย จะส่งได้เมื่อไหร่คะจะสิ้นเดือนแล้ว
-
ยังไม่ได้หนังสือเลย จะส่งได้เมื่อไหร่คะจะสิ้นเดือนแล้ว
สามารถสอบถามได้ที่แฟนเพจนี้เลยนะครับ http://www.facebook.com/utellido ผมสั่งพิมพ์ไปแล้วครับผม รอทางเจ้าหน้าที่ตรวจสอบให้นะครับ
-
เข้าเดือนก.ย.แร้ววววว ก้อยังไม่ได้หนังสือเรยอ่ะคุณหมอคร้าาา
-
o13
-
เข้าเดือนก.ย.แร้ววววว ก้อยังไม่ได้หนังสือเรยอ่ะคุณหมอคร้าาา
ทางผู้จัดทำหนังสือให้เค้ากำลังตรวจคำอยู่ก่อนส่งพิมพ์น่ะครับ ทีมงานเค้ามีน้อยครับ ใจเย็นๆ นะครับ :call: :call: :call:
-
บอกตามตรงเลยนะคะ คิดถึงพี่พลัสมาก จนจะลงแดงแล้ว หนูนั่งอ่านทุกตัวอักษร ทุกตอนวนกันอยู่นี้ก็ปาเข้าไปจะ40รอบอยู่แล้ว อยากได้หนังสือมากๆเลยค่ะ จะเร่งพี่หมอก็ไม่ได้ด้วย เฮ้อ :เฮ้อ:
-
เรื่องนี้ยังสั่งซื้อได้ไหมค่ะ พี่หมอ อยากได้คะ หนูมาช้าไป ฮือๆๆ :m15: :sad11:
-
เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ อยากได้หนังสือมาก ยังสามารถสั่งซื้อได้อีกไหมคะ please~~~~
-
บอกตามตรงเลยนะคะ คิดถึงพี่พลัสมาก จนจะลงแดงแล้ว หนูนั่งอ่านทุกตัวอักษร ทุกตอนวนกันอยู่นี้ก็ปาเข้าไปจะ40รอบอยู่แล้ว อยากได้หนังสือมากๆเลยค่ะ จะเร่งพี่หมอก็ไม่ได้ด้วย เฮ้อ :เฮ้อ:
ผมก็อยากจะแต่งเพิ่ม หรือว่าเขียนเรื่องใหม่ แต่ช่วงนี้สายตัวแทบจะขาดแล้วอ่ะครับ อยากให้ถึงเวลาพักบ้าง T_T :m15:
-
เรื่องนี้ยังสั่งซื้อได้ไหมค่ะ พี่หมอ อยากได้คะ หนูมาช้าไป ฮือๆๆ :m15: :sad11:
เพิ่งได้ตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ อยากได้หนังสือมาก ยังสามารถสั่งซื้อได้อีกไหมคะ please~~~~
สามารถสอบถามวิธีการสั่งจองหนังสือได้ที่แฟนเพจนี้เลยครับ ผมฝากทางทีมงานเค้าจัดทำให้น่ะครับ http://www.facebook.com/utellido
-
ขอบคุณค่ะพี่หมอ เดี๋ยวเข้าไปดูค่ะ แต่ไม่รู้จะได้มั้ย o18 :o8:
-
ขอบคุณค่ะพี่หมอ เดี๋ยวเข้าไปดูค่ะ แต่ไม่รู้จะได้มั้ย o18 :o8:
ลองดูครับ มีตอนพิเศษสุดซึ้งอยู่ในนั้นด้วยนะ ^^
-
:3123: :กอด1:
-
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากจริง ๆ
o13
-
พี่หมอได้รับหนังสือแล้ว ขอคุณค่ะ เดี่ยวไปอ่านก่อนนะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
:3123: :กอด1:
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากจริง ๆ
o13
พี่หมอได้รับหนังสือแล้ว ขอคุณค่ะ เดี่ยวไปอ่านก่อนนะ :bye2: :bye2: :bye2:
อ่านแล้วเป็นยังไงบ้างมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ อยากรู้อ่ะ ^^
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านเองจ้ะ แต่อ่านแล้วสนใจมาก ๆ ค่ะ คนเขียน ๆ ได้ดีมาก ๆ เลยจ้ะ ทั้งฉากดราม่าทั้งฉากเลิฟซีนน่ะ อ่านแล้วได้อารมณ์ทั้งสองแบบเลยน่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องต่อ ๆ ไปน่ะจ้ะ
ป.ล. เข้าเฟซไปสอบถามเรื่องหนังสือแล้วล่ะ ไม่รู้ทันหรือเปล่า เพราะพึ่งเข้ามาเองน่ะ และก้อไม่ทราบด้วยว่าผู้เขียน ๆ เรื่องต่อไปแล้วหรือยังน่ะจ้ะ :o8:
-
เมื่อวานบอร์ดแฮงค์น่ะ เลยอดอ่านยาวเลยน่ะ ยังไม่ได้รับคำตอบการจองจากในเฟซเลยจ้ะ ยังไงผู้แต่งตอบแทนได้ไหมจ้ะ เห็นในบอร์ดเรียกพี่หมอกันน่ะ ยังไงขอเรียกด้วยคนน่ะจ้ะ :กอด1:
-
พี่หมอคะหนูได้รับหนังสือแล้วนะคะ ดีใจมากๆเลยค่ะ สุดๆ //// พี่หมอคะหนูอ่านตอนพิเศษแล้วนะคะ ซึ้งโคตรๆเลยค่ะ น่าสงสารพี่ศรมากๆด้วย พี่ทองหล่อก็เป็นแม่ศรีเรือนสุดๆไปเลย พี่พลัสก็หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ส่วนที่แจ่มสุดๆคือสามหนุ่มกลมเกลียว ชอบตอนที่ไปนอนดูดาวใต้ต้นไม้มากๆๆๆเลยค่ะ
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านเองจ้ะ แต่อ่านแล้วสนใจมาก ๆ ค่ะ คนเขียน ๆ ได้ดีมาก ๆ เลยจ้ะ ทั้งฉากดราม่าทั้งฉากเลิฟซีนน่ะ อ่านแล้วได้อารมณ์ทั้งสองแบบเลยน่ะ เป็นกำลังใจให้เขียนเรื่องต่อ ๆ ไปน่ะจ้ะ
ป.ล. เข้าเฟซไปสอบถามเรื่องหนังสือแล้วล่ะ ไม่รู้ทันหรือเปล่า เพราะพึ่งเข้ามาเองน่ะ และก้อไม่ทราบด้วยว่าผู้เขียน ๆ เรื่องต่อไปแล้วหรือยังน่ะจ้ะ :o8:
เมื่อวานบอร์ดแฮงค์น่ะ เลยอดอ่านยาวเลยน่ะ ยังไม่ได้รับคำตอบการจองจากในเฟซเลยจ้ะ ยังไงผู้แต่งตอบแทนได้ไหมจ้ะ เห็นในบอร์ดเรียกพี่หมอกันน่ะ ยังไงขอเรียกด้วยคนน่ะจ้ะ :กอด1:
ขอบคุุณมากๆ นะครับที่ติดตามผลงาน ในส่วนของหนังสือผมฝากทางเอเจนซี่จัดการให้ ยังไงก็ต้องรอทางนั้นตอบให้น่ะครับ อดใจรอหน่อยนะครับ o18
-
พี่หมอคะหนูได้รับหนังสือแล้วนะคะ ดีใจมากๆเลยค่ะ สุดๆ //// พี่หมอคะหนูอ่านตอนพิเศษแล้วนะคะ ซึ้งโคตรๆเลยค่ะ น่าสงสารพี่ศรมากๆด้วย พี่ทองหล่อก็เป็นแม่ศรีเรือนสุดๆไปเลย พี่พลัสก็หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ส่วนที่แจ่มสุดๆคือสามหนุ่มกลมเกลียว ชอบตอนที่ไปนอนดูดาวใต้ต้นไม้มากๆๆๆเลยค่ะ
ดีใจจังที่ชอบตอนพิเศษ สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นเด้งกันทุกคน ^_^
-
เฮ้อ...ผิดหวังจังเลยที่โตโต้ไม่ได้รักบาสจริงๆ
-
ดีใจจังที่ชอบตอนพิเศษ สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นเด้งกันทุกคน ^_^
อีกอย่างที่อยากจะบอกก็คือ คำผิดค่อนข้างเยอะอ่ะพี่หมอ เฉพาะตอนพิเศษก็ประมาณ 12ที่ได้(ถ้าหนูเข้าใจถูกนะคะ)
แต่ช่างหัวเผือกมันเถอะค่ะ สรุป หนูช๊อบ ชอบ o13 o13 o13 o13
-
เรื่องนี้น่าสนุก พลาดอะไรไปนะเรา
-
เฮ้อ...ผิดหวังจังเลยที่โตโต้ไม่ได้รักบาสจริงๆ
แต่สุดท้ายพี่บาสก็ยังเข้าใจกันกับโตโต้ได้นะคร๊าบ
อีกอย่างที่อยากจะบอกก็คือ คำผิดค่อนข้างเยอะอ่ะพี่หมอ เฉพาะตอนพิเศษก็ประมาณ 12ที่ได้(ถ้าหนูเข้าใจถูกนะคะ)
แต่ช่างหัวเผือกมันเถอะค่ะ สรุป หนูช๊อบ ชอบ o13 o13 o13 o13
ต้องขออภัยจริงๆ ครับ ช่วงนั้นรีบปั่นจนไม่มีเวลามาอ่านซ้ำเลยล่ะครับ งานเยอะมากจริงๆ เปิดสาขาคลินิกพ้อมๆ กันหลายๆ สาขาก็เลยต้องพักงานอดิเรกไปก่อนน่ะครับ
เรื่องนี้น่าสนุก พลาดอะไรไปนะเรา
มีโอกาสมาอ่านตอนพิเศษนะครับ จะทยอยลงให้อ่านอีกทีนะครับ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (1) “เราสองสามคน”
เป็นร้อยเป็นพัน กี่นาที ที่ฉันต้องฝันต้องคอยแบบนี้ นับเป็นปี อีกกี่วันไม่รู้ วันไหนจะได้เจอ ฝันก็จบลงเมื่อตอน ที่เธอเดินเข้ามาข้างในหัวใจ บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ดีใจสักเท่าไร มากแค่ไหนก็ไม่รู้ คนคนเดียวที่ฉันเฝ้ารอ กลับมาเห็นเขาอยู่ข้างข้างฉัน ใช่เธอจริงๆ อยากร้องตะโกน บอกกับเธอที่รัก ว่ารักเธอจนหมดใจ ไม่รู้ทำไม เก็บอาการไม่ไหว เพราะรักจริงๆ เลย
บ่ายวันนี้เราลงเรือไปสนามบินมาเล่ย์ ประเทศมัลดีฟส์ เตรียมขึ้นเครื่องบินกลับเมืองไทย สิงห์กับโตโต้ยังคงเขม่นกันอยู่ในที แต่พอโดนผมโบกศีรษะแรงๆ ไปคนทีถึงจะสงบอาการลงได้ ทั้งคู่เลือกที่นั่งประกบผมมาตลอดทาง จนกระทั่งอยู่บนเครื่องบิน ต่างคนต่างไม่ยอมปล่อยให้ผมคลาดสายตา
ช่วงเวลานี้ผมรู้สึกอึดอัดจนเกือบจะถึงขั้นรำคาญ ที่ผมโดนเจ้าสองคนนี้จับจ้องอยู่ตลอดเวลา แต่ผมกลับมีความสุขอย่างประหลาด พวกเราทั้งหมดเดินทางมาถึงเมืองไทยในเวลาค่ำ ต่างคนต่างเหนื่อยอ่อนจากการเดินทางจนอยากจะกลับให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุด อาหนึ่งพาทองหล่อขึ้นรถที่บ้านซึ่งมารอรับอยู่แล้ว ส่วนพี่บาสร่ำลาเราทุกคนพลางกอดโตโต้เอาไว้แน่น ทั้งคู่ต่างยิ้มให้กันอย่างเป็นมิตร ไอ้โต้เดินตามไปส่งพี่บาสขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว แล้วรีบวิ่งกลับมาหาพวกผมที่รออยู่ทันที
“มึงไม่ขึ้นแท็กซี่กลับบ้านไปวะ หรือรอให้รถที่บ้านกูมารับพวกกูก่อน” ผมถามไอ้โต้มัน ส่วนสิงห์ไม่พูดอะไร ยืนอยู่ข้างๆ ผมด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อนเหมือนคนจะหลับใน สงสัยจะเพลียจากการวิ่งไล่จับกับไอ้โต้ไปรอบเกาะเมื่อกลางวัน
“พีท...ขอกูไปนอนบ้านมึงด้วยคนนะ” ไอ้โต้เข้ามากระซิบข้างหูผม ไม่มีใครสนใจเราทั้งคู่ พลัสกับน้องหยกต่างยืนพิงใหล่กันอยู่ริมถนนหน้าสนามบิน รอรถที่บ้านมารับพวกเรา ส่วนสิงห์ก็นั่งลงบนกระเป๋าเดินทางทำท่าเหมือนจะหลับลงให้ได้เดี๋ยวนี้
“เออ...ทำไมจะไม่ได้ล่ะวะ ถ้างั้นกูว่าเราแบ่งกันไปนั่งแท็กซี่กลับบ้านอีกคันแล้วกัน จะได้ไม่เบียดคนอื่น” ผมบอกโตโต้จบรถของที่บ้านก็มารับพวกเราพอดี ผมรีบยกกระเป๋าเดินทางไปเก็บเอาไว้หลังรถ พลางสั่งให้สิงห์นั่งรถที่บ้านกลับพร้อมพวกพลัสกับน้องหยก โดยให้สิงห์นั่งข้างหน้าข้างคนขับ ตอนแรกทำท่าฮึดฮัดเหมือนจะไม่ยอม พอผมทำตาดุใส่เท่านั้น สุดท้ายก็ต้องยอมผมแต่โดยดี ช่างอยู่ในโอวาทดีแท้ๆ อย่างนี้ค่อยดูน่ารักขึ้นมาอีกหน่อย
เมื่อส่งสามคนนั้นขึ้นรถที่บ้านเรียบร้อย ผมกับโตโต้ก็นั่งรถแท็กซี่ตามรถที่บ้านตามมาติดๆ กัน พวกเรามาถึงบ้านก็ต่างเดินกลับขึ้นห้องพักตัวเองกันทันที เพียงทักทายป้าแก้วนิดหน่อย เพราะวันนี้หมดแรงจากการเดินทางกันทุกคน ส่วนคุณพ่อคุณแม่เดินทางไปธุระที่ต่างประเทศเหมือนเคยอีกแล้ว
ผมเดินนำสิงห์กับโตโต้เข้าไปในห้องนอนได้ไม่นาน คนรับใช้ก็นำกระเป๋ามาส่งที่ห้องนอน พวกเราต่างไม่มีใครอยากรื้อกระเป๋าออกมาในตอนนี้ ผมกับสิงห์เข้าไปอาบน้ำอุ่นพร้อมกันสองคนในอ่างขนาดใหญ่ ไม่นานโตโต้ก็เดินตามเข้ามาอีกคน
“เฮ้ย...โตโต้ เข้ามาทำไม” สิงห์ที่นั่งเล่นน้ำกับผมอยู่ในห้องน้ำ ตกใจร้องโวยวายลุกพรวดพราดขึ้นมาจนน้ำในอ่างกระจายใส่หน้าผม เมื่อเห็นโตโต้เดินเปลือยกายเข้ามาข้างในห้องน้ำหน้าตาเฉย แต่สำหรับผมนั้นรู้สึกเคยชินตั้งนานแล้ว กับการที่เพื่อนรักโผล่เข้ามาในห้องน้ำตอนที่ผมอยู่ข้างในอย่างนี้
“เอิ่ม...สิงห์แล้วนายจะลุกให้ไอ้โต้มันดูนายแก้ผ้าทำไมล่ะ” ผมถามจบเท่านั้น สิงห์ก็ก้มลงมองน้องชายของตัวเอง แล้วรีบเอามือกุมส่วนกลางลำตัว พร้อมทิ้งตัวนั่งลงในอ่างน้ำอย่างรวดเร็ว จนน้ำในอ่างกระฉอกออกไปเกือบครึ่งทำให้พื้นห้องน้ำเปียกไปหมด
“หึหึ ไอ้พี่สิงห์ นายนี่มันทำตัวตลกดีจริงๆ ว่ะ” โตโต้หัวเราะขำกับท่าทางของสิงห์ ยังคงยืนอาบน้ำกับฝักบัวโดยไม่สนใจกับร่างกายที่เปลือยเปล่าของตัวเองอย่างเร่งรีบ สิงห์ยังคงหันหลังให้โตโต้อยู่ในอ่างน้ำอุ่นกับผมสองคน ไม่นานโตโต้ก็ปิดน้ำจากฝักบัวหันไปหยิบผ้าขนหนูในตู้ใต้อ่างล้างหน้าออกมามาเช็ดตัว แล้วเดินออกไปจากห้องน้ำไปอย่างหน้าตาเฉย
“ไอ้โต้ไปแล้ว หันหลังกลับมาแล้วรีบอาบน้ำได้แล้วล่ะ” ผมบอกพลางจับตัวสิงห์หันกลับมา แล้วรีบเปิดน้ำสะอาดล้างตัวให้เราทั้งคู่ ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มาส่งให้สิงห์หนึ่งผืน แล้วเช็ดตัวเองอีกหนึ่งผืน เราทั้งคู่พันผ้าขนหนูออกไปจากห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดนอนที่ห้องแต่งตัวข้างห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว สังเกตเห็นสิงห์ยังคงหน้าแดงด้วยความเขินโตโต้อยู่
“พีท...นายนอนตรงกลางนะ” สิงห์บอกผมเบาๆ ที่เห็นโตโต้นอนอยู่ริมซ้ายบนเตียงขนาดใหญ่ของผม ท่าทางของสิงห์ดูจะเขินโตโต้เอามาก ไม่เห็นเหมือนท่าทีเอาจริงเอาจังที่จะจับตัวโตโต้มาให้ผมจัดการเอามาเป็นเมียแบบเมื่อตอนกลางวันที่เกาะมัลดีฟส์เลยสักนิด
ผมได้แต่ขำในใจแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงก้าวขึ้นเตียงไปนอนตรงกลางข้างตัวโตโต้ ผมนอนตรงกลางเตียงพอดีไม่เบียดกันเพราะเตียงนอนมีขนาดใหญ่พิเศษ สิงห์ก็ตามมาขึ้นนอนลงอีกข้างของเตียงด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ ส่วนโตโต้ที่ท่าทางเหมือนจะหลับ พอรู้สึกได้ว่าสิงห์ล้มตัวลงนอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว ก็เอื้อมมือไปกดสวิทย์ดับไฟในห้องนอนที่อยู่ตรงหัวเตียง ทำอย่างคุ้นเคยกับการมานอนค้างในห้องนอนผมเป็นอย่างดีโดยไม่ลืมตาขึ้นมามองหาสวิทย์ไฟด้วยซ้ำ เพราะมานอนที่ห้องนี้บ่อยจนเหมือนเป็นห้องนอนของตัวเองไปแล้ว
-
จบแล้วหรอค่ะ
-
ง่ะ สั้นจัง
-
ไปอ่านหนังสือเลยดีกว่า :z1:
-
o13 o13 o13
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ชอบตอนพิเศษอ่ะ
หนุ่มๆ สุ่มความรักกันจนมดเต็มห้องไปหมด
555
-
:sad4:ค้างๆอ่ะครับ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย
จบแล้วเหรอ ชอบตอนพิเศษจัง
-
พี่หมอออออออออออออออออออออ
คิดถึงน้องหยกกับพี่กฤษจังเลยยยยยยยยยยย ><
อยากอ่านตอนพิเศษ
:myeye:
-
พี่หมอค่ะ จะมีรีปริ๊นมั้ยค่ะ
อยากให้รีปริ๊นจังเลย มาไม่ทันสั่งจองหนังสืออ่าค่ะ
พรีสสสสสสสสสสสสสสสส อยากได้หนังสือมากๆเลย
-
อร๊ากกกกกกก....พลาดไปได้ยังไง><
มันชั่งครบทุกรสชาติจิงจิ๊งแต่มันแลดูหื๊นหื่นนะนี่ คิคิ
เปิดเรื่องด้วยฝาแฝดผู้น้อง แล้วปิดเรื่องด้วยฝาแฝดผู้พี่ที่มันอยากจะเชื่อ
สามพีซะงั้นน้อนี่ แต่แบบมันยังไม่จบนี่หน่า
อิจฉาคนที่ได้เปงเจ้าของหนังสือจัง มันจะมีวิธีไหนบ้างรึเปล่าน้า><
หรือคงต้องรอต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยย!!
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (2) “เราสองสามคน”
ใคร..อาจจะไม่เข้าใจ ว่าความสัมพันธ์ของเรา นั้นมันเป็นเช่นไร และใคร..อาจจะเข้าใจผิด และคงคิดไป และคงเข้าใจตามที่เห็น คง..มีเพียงเราสองคน ท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย ที่รู้กันในใจ มันจำเป็นด้วยหรือ ที่ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ ที่ใครบางคนกำหนด ว่ารักเป็นอย่างไร ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันกันแบบไหน ไม่อาจหาคำคำไหนมาเพื่ออธิบาย ไม่ต้องรักเหมือนคนรัก ก็สุขหัว..ใจ เพียงแค่เราเข้าใจ ก็เหนือคำอื่นใดในโลกนี้
คืนนี้...พวกเราสามคนนอนหลับสนิทกันอย่างรวดเร็ว เพราะเพลียจากการเดินทาง และพวกเราต่างมีอาการเหนื่อยอ่อนทางจิตใจจากเรื่องที่ผ่านมาในสองวันนี้ เราสามคนไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ผ่านมา หรืออยากคิดมากอะไรอีกจนกระทั่งถึงเช้า
“อืมมม อะไรวะ...อย่ายุ่ง” ผมหันไปปลุกสิงห์ให้ตื่นนอนตั้งแต่เช้า มองไปด้านข้างโตโต้ไม่อยู่บนเตียงหรือในห้องแล้ว มีเพียงผมกับสิงห์เท่านั้นที่ยังนอนอยู่บนเตียง ผมไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร เพราะบ่อยครั้งที่เพื่อนรักมักจะหายตัวไปแต่เช้าตรู่ เวลามานอนค้างคืนเป็นเพื่อนผมที่บ้านอย่างเช่นเมื่อคืนนี้
“สิงห์ ผมจะลงไปใส่บาตรกับคนอื่นๆ นายจะไปด้วยไหม” ผมถามสิงห์ย้ำอีกครั้ง เจ้าตัวหันหน้ามาหาผมทั้งที่ยังหลับตา แต่พยักหน้าช้าๆ เหมือนยังงัวเงียอยู่ ผมจึงออกแรงดึงแขนสิงห์อย่างแรงให้ลุกขึ้นมา คนอะไรตัวใหญ่ยังกับตึก แต่ท่าทางกับนิสัยดันเหมือนเด็กเล็กๆ แล้วประคองร่างโงนเงนของสิงห์เข้าห้องน้ำไปพร้อมกัน
เมื่อเราทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว หรือแทบจะเรียกได้ว่าผมอาบน้ำแต่งตัวให้สิงห์เสร็จแล้วพวกเราก็รีบลงไปในครัว ช่วยคนอื่นๆ เตรียมของใส่บาตร แล้วพากันไปเตรียมใส่บาตรหน้าบ้าน เรายืนรอจนพระท่านผ่านมาถึง พวกเราก็นั่งคุกเข่าลงนิมนต์พระ ทำการใส่บาตรทำบุญพร้อมหน้ากันจนเสร็จ
“โตโต้ล่ะครับ ทำไมรีบกลับจัง” สิงห์เอ่ยปากถามระหว่างที่เราเดินเข้ามาในบ้าน ผมไม่ได้ตอบอะไรเพียงยิ้มให้บางๆ พลัสกับป้าแก้วอาสาเข้าไปเตรียมอาหารเช้าให้พวกเราทุกคน ผมกับสิงห์จึงนั่งคุยเรื่อยเปื่อยกับน้องหยกที่ห้องอาหารระหว่างรอทานอาหารเช้าด้วยกัน จนป้าแก้วนำจานอาหารมาวางที่โต๊ะ
“พี่พลัสครับ สิ้นเดือนนี้ก็จะถึงวันแต่งงานของพี่แชริมแล้ว หยกต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วยล่ะ พี่แดนนี่กับพี่แชริมขอเอาไว้ พี่พลัสว่ายังไงดีครับ เพราะหยกต้องไปช่วยงานที่โบสถ์แต่เช้าเลยด้วย” น้องหยกถามความเห็นระหว่างที่พวกเราทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้า
“หยกต้องไปสิครับ พี่ก็อยากไปช่วยงานด้วย ไม่รู้ว่าจะมีอะไรให้พี่ช่วยได้หรือเปล่า บอกพี่แดนนี่กับพี่แชริมนะครับ ว่าพี่เต็มใจที่สุดเลย” พลัสเอ่ยปากบอกออกไปด้วยท่าทางกระตือรือร้น ผมกับสิงห์ไม่สนิทกับทางสองคนนั้นจึงได้แต่นั่งฟังเงียบๆ
“พี่แดนนี่กับพี่แชริมจ้างบริษัทออแกไนซ์มาดูแลงานให้ครับ เราไม่ต้องช่วยเรื่องการจัดงานอะไรเลย มีเพียงผมที่ต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวในพิธีเช้าเท่านั้นเองครับ งานกลางคืนก็จัดที่โรงแรมของอาหนึ่งครับ แล้วก็ฝากให้ผมชวนพี่พีทกับพี่สิงห์ด้วยครับ ส่วนการ์ดเชิญจะเอามาให้ด้วยตัวเองวันที่คุณพ่อคุณแม่กลับมาจากต่างประเทศ เพราะทั้งคู่จะเข้ามาเชิญท่านไปร่วมงานแต่งด้วยตัวเองเหมือนกัน” น้องหยกตอบกลับมา พลางหันมาชวนผมกับสิงห์ไปร่วมงานด้วย
“ไปสิครับ สิงห์...ไปด้วยกันนะ” ผมหันไปบอกสิงห์ทันทีที่ตอบน้องหยก เพื่อนของน้องผมทั้งสองคนแต่งงานทั้งที ก็เหมือนเป็นเพื่อนของผมด้วยเช่นกัน คิดว่างานนนี้ต้องเป็นงานใหญ่ระดับประเทศแน่นอน สิงห์ไม่ตอบอะไรเพียงยิ้มรับ แล้วหันไปพยักหน้าให้น้องหยกอีกที
ช่วงเวลาที่อยู่บ้านพร้อมหน้ากันมาหลายวันนี้ บรรยากาศในบ้านเปลี่ยนไปจากเดิมมาก มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับตัวผม และคงแปลกกับพวกคนงานที่ทำงานอยู่ในบ้านหลังนี้ค่อนข้างมาก ที่อยู่ดีๆ ก็มีเจ้านายใหม่มาเพิ่มอีกสามคน แถมยังเป็นผู้ชายหน้าตาดีอีกด้วย
คนสวนของเราไม่เคยชินกับการที่พลัส และสิงห์เข้าไปช่วยขุดดินลงต้นไม้ใหม่ สองคนนี้สนุกกับการไปหาซื้อต้นไม้มาจากสวนจตุจักรในวันพุธ คนรับใช้สาวๆ ต่างพากันแอบดูสองคนนั้นถอดเสื้อโชว์กล้ามเนื้อที่สวยงาม ตอนกำลังเปลี่ยนพื้นที่ของสนามหญ้ารอบบ้านมาทำเป็นสวนผลไม้ ซึ่งได้รับอนุญาตจากคุณพ่อคุณแม่เป็นที่เรียบร้อย
ทุกวันต้องเดือดร้อนถึงป้าแก้วที่คอยวิ่งไล่สาวๆ ที่มาแอบดูสองหนุ่มในสวนลงต้นไม้ ให้กลับไปทำงานของตัวเอง สาวๆ ในบ้านมัวแต่ชี้ชวนกันมาแอบดูรูปร่างของน้องชาย และแฟนผมที่อวดเรือนร่างกำยำล่ำสัน ช่วยกันลงต้นไม้อยู่ในสนามอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนน้องหยกสวมหมวกสานปีกกว้างอยู่ใกล้ๆ คอยส่งน้ำส่งท่าให้ไม่ขาด ตัวผมเองกลับรู้สึกเหมือนกำลังขาดอะไรไป ตั้งแต่กลับมาจากมัลดีฟส์ ผมยังไม่ได้คุยกับโตโต้อีกเลย
“คุณพีทมานั่งเหม่ออะไรตรงนี้ค่ะ ไม่ไปช่วยน้องๆ ลงต้นไม้เหรอคะ ดูสิคะ สนุกกันใหญ่ หรือว่ากลัวแดดทำให้ผิวเสียกันคะ” ป้าแก้วเดินเข้ามานั่งเป็นเพื่อนผมที่ม้าหินข้างสนามหญ้าใต้ร่มชายคาบ้าน คงสังเกตเห็นผมจ้องมองน้องๆ อยู่นิ่งๆ แบบนี้มานานหลายชั่วโมงแล้ว
“เปล่าครับ แค่รู้สึกเบื่อๆ ไม่อยากทำอะไรเลย นี่คุณแม่สั่งให้ผมหาครูพิเศษมาสอนภาษาอังกฤษให้สิงห์กับพลัสที่บ้าน ผมก็ยังไม่ได้หาเลย คุณแม่กะจะให้สองคนนั้นเรียนต่อชั้นปริญญาตรีให้จบอีก ผมยังไม่ได้หาข้อมูลให้เลย ช่วงนี้มันน่าเบื่อยังไงไม่รู้ครับป้าแก้ว” ผมบ่นให้ป้าแก้วคนสนิทของครอบครัวฟัง
“เบื่ออะไรกันแน่คะ คนออกจะเยอะแยะในบ้าน กิจกรรมน่าสนใจก็มีให้ทำตลอด เย็นๆ น้องๆ ไปว่ายน้ำ เล่นบาส เล่นเทนนิส คุณหยกเธอสอนจนสองคนนั้นเล่นกันเก่งเชียว ยังกับจะไปชิงแชมป์ที่ไหน ป้าไม่เห็นคุณพีทลงไปเล่นกับน้องๆ เลยสักครั้ง มีอะไรในใจหรือเปล่าคะ” ป้าแก้วทำสีหน้าเป็นห่วงขึ้นมา หันมาถามผมอย่างจริงจัง ซึ่งตอนนี้ผมไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
“ผม...ผมคิดถึงโตโต้ครับ” ผมสารภาพออกไปสั้นๆ โดยไม่ได้อธิบายอะไรมากไปกว่านี้ และยังไม่กล้าบอกป้าแก้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างที่มัลดีฟส์ ในใจผมรู้สึกกระวนกระวายสับสนไม่รู้จบ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเราแทบจะโทรศัพท์คุยกันเกือบทุกวัน แต่คราวนี้ผมกลับไม่กล้าโทรศัพท์ไปหาโตโต้
“คิดถึง...ก็โทรไปชวนให้มาหาที่บ้านสิคะ เมื่อก่อนตอนคุณพลัสยังไม่อยู่ คุณพีทก็ชวนให้คุณโตโต้มาหาเกือบทุกวันอยู่แล้วนี่คะ ไม่แปลกหรอกค่ะที่จะคิดถึงกัน คุณโตโต้มาอยู่ที่นี่มากกว่าอยู่บ้านตัวเองเสียอีก ตลอดสิบปีมานี้ ป้ากับคุณพ่อคุณแม่ ยังนึกเอ็นดูคุณโตโต้เหมือนเป็นลูกหลานในบ้านคนหนึ่งเหมือนกัน คุณพีทอยู่กับคุณโตโต้มาตลอดเป็นสิบปี จะผูกพันกันเหมือนเป็นพี่น้องอีกคนก็เป็นเรื่องธรรมดานี่คะ” ป้าแก้วอธิบายให้ผมคลายกังวลเสียยืดยาว แต่ป้าคงยังไม่รู้ว่ามันผูกพันกันเกินพี่น้องไปแล้วล่ะในตอนนี้
“ผม...คือ ผมไม่อยากไปกวนใจมันน่ะครับ เพิ่งจะไปเที่ยวกันมาเอง” ผมอ้างไปเรื่อย ใจจริงไม่กล้าโทรศัพท์ไปหาไอ้โตโต้มันเองต่างหาก ไม่รู้จะบอกให้มันกลับมาอยู่กับผมอย่างไร ในเมื่อผมมีสิงห์อยู่ด้วยแล้วทั้งคน ที่สำคัญ...ผมกลัวความคิดของมันที่มีต่อผมกับสิงห์ในตอนนี้เหลือเกิน
“นั่นสินะคะ ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว สมัยเรียนด้วยกันก็ยังต้องมาทำรายงาน ทำการบ้านเรื่องเดียวกัน แต่ตอนนี้คุณโตโต้มีงานที่ต้องทำกับคุณหนึ่ง ไปเที่ยวมาด้วยกันหลายวันแบบนั้น งานคงกองให้สะสางอีกเยอะเลยนะคะ” ป้าแก้วออกความเห็นให้ผมสบายใจขึ้น ใช่สินะ...มันคงเป็นเพราะเรื่องงานที่โรงแรมนั่นเอง โตโต้มันถึงได้หายหน้าหายตากับผมไปแบบนั้น ผมคงคิดมากเกินไป...หรือผมกำลังหลอกให้ตัวเองสบายใจ...กันแน่
-
รอรีปริ๊นซ์
มันดูเหงาๆนะตอนนี้
รอตอนต่อไป :กอด1:
-
:กอด1:
-
จะมีลำเอียงบ้างมั๊ยเนี่ย
-
ช่วงนี้ชีวิตยุ่งเหยิงมาก ๆ ทำให้การอ่านหนังสือเป็นไปได้เฉื่อยมาก ๆ แต่ก้ออ่านเล่มแรกจบไปแล้วด้วยความซาบซึ้งเต็มตื้นในอารมณ์มาก ๆ ตอนเปิดเผยความจริงนั้นซึ้งมากจ้ะ พี่หมอทำให้คนอ่านได้เห็นเลยว่าความรักทำให้เรื่องทุกอย่างง่ายขึ้น ตอนนี้กำลังเริ่มต้นเข้าสู่ความเข้มข้นในฉากใหม่ ถึงพล็อตเรื่องจะดูน้ำเน่าจริง ๆ แต่ชีวิตคนเราก้อน้ำเน่าแบบนี้แหละ :m15:ชอบจังเลยจ้ะ ยิ่งอ่านยิ่งรักเรื่องนี้จริง ๆ รักตัวละครทุกตัวด้วยน่ะ อ่านไปก้อไม่อยากให้จบเลยน่ะ อยากให้มีไปเรื่อย ๆ :impress3:
ช่วงนี้เลยไม่ได้เข้าบอร์ดมาติดตาม เพราะได้ติดตามในเล่มแล้วน่ะ ยังไงเชียร์ให้พี่หมอเปิดเรื่องใหม่เร็ว ๆ น่ะจ้ะ
ป.ล.ยังเจอคำผิดในหนังสือเยอะเหมือนกันจ้ะ แต่ไม่เสียอรรถรสในการอ่านแต่อย่างใด เพราะเข้าใจว่าต้องรีบออกไม่งั้นคนอ่านอาจวางแผนฆาตกรรมได้ :-[
-
โว้ว....จะได้อ่านสามคนนี้แล้ว... สุดยอดเลยค้าบ รอมาต้างนาน!
-
อารีปริ้น ต้องรอๆๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
ยังครึ้มๆ ของสองสามคน
-
คิดถึงน้องหยกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่หมอค่ะ เปิดเรื่องใหม่เร็ว ๆ นะค่ะ
รออ่านมาก ชอบบสไตล์การเขียนของพี่หมอ
ธรรมชาติ ค่อยเป็นค่อยไป ที่สำคัญ หื่นนนนนนนนนนน!! :give2:
แต่ชอบ หุหุ
:try2:
-
อารายยังไงน้า แง๊มๆอยากรู้ต่อ แหะๆ
รอรอนะค๊าฟฟ ^^
-
พี่พีชไปง้อพี่โตโต้หน่อยเร็ว :man1:
(ขนาดอ่านในหนังสือจบไปหลายรอบแล้วนะเนี่ย ยังจะมาอินให้เล้าอีก) :L2:
-
:o12:ไปง้อโตโต้เลย โตโต้จะได้กลับมา
-
อ่านจบแล้ว ชอบพี่สิงห์จัง น่าารักอะไรเช่นนี้หุหุ
:L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านจบแล้วจ้า :mc4: สนุกมาก ๆ เลย ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้เลยน่ะ แต่ละคนมีบุคลิกกันคนละแบบสองแบบ ชอบพี่สิงห์จังเลยน่ะ มาทีหลังแต่ออกตัวได้แรงส์มากกกกกกกก คนอะไรน่ารักบริสุทธิ์โดยแท้ :o8: อ่านแล้วไม่อยากให้จบเลยน่ะ ยังไงรอเรื่องใหม่น่ะจ้ะพี่หมอ ๆ o13 เยี่ยมมากกกกกกกกกกกกกกก จ้า
-
ตามอ่านทันแล้ววววววว ชอบมากเลยค่า เห็นในเวปมีให้จองรีปริ๊นแล้ว อ๊ากก ไม่พลาดแน่ๆค่ะ จะรีบสอยรวมเล่มมาให้ได้ชอบทุกคู่เลย>v<
ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องดีๆสนุกๆมีครบทุกรสให้ได้อ่านกัน o13
-
มาติดตามและให้กำลังใจ มาแปะไว้หน้า 11 ครับ
-
ช่วงนี้จะทะยอยลงตอนพิเศษจนครบนะครับ เพียงแต่ขอลงทีละน้อยนะครับผม ไม่ว่ากันนะครับ
เกรงใจท่านที่ยังอ่านหนังสือไม่จบ ^^ เพราะตอนพิเศษของผมยาวเหลือเกิน แทบจะครึ่งเล่มของหนังสือ
ส่วนนิยายเรื่องใหม่จะพยายามหาเวลาว่งมาคิดพล็อตเรื่องให้เร็วที่สุดครับ คงไม่นานเกินรอ ^_^
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับผม :bye2:
-
อ๊าคคคคคค ที่เหลือหายปายหน๊ายยย
รอนะจ๊ะ
ขอบคุณค่า
-
เศร้าใจเหลือเกินอ่านไปถึง หน้า35 เสียน้ำตาเป็นปิ๊บๆๆ
-
ในที่สุดอ่านทันจนได้ สนุกมากๆๆเลยอ่านกี่ทีๆก้อสนุกไหม่หาย
-
รอตอนต่อไปจ้าาา :กอด1: :L2:
-
แง่มๆ มารอตอนต่อไปด้วยคนอิอิ :m4:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (3) “เราสองสามคน”
เหม่อมองท้องฟ้า ก็เห็นเมฆลอย คล้อยไป ใบไม้พริ้วไหว เมื่อลมพัดแผ่วเบา ก็เหงาตาม กลิ่นไอสายฝน ละอองพร่างพรม ชุ่มฉํ่า เธออยู่ที่ไหน จิตใจเผลอคิดตาม คิดถึงเธอ
“สายแล้ว ป้าไปเตรียมของว่างก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวคุณๆ ลงต้นไม้จัดสวนเสร็จก็คงจะหิวกว่าจะได้ทานมื้อเย็น ป้ารบกวนฝากคุณพีทช่วยบอกน้องๆ ให้ไปล้างตัวกันได้แล้วล่ะคะ ป้าขอตัวเตรียมของว่างในครัวก่อนนะคะ” ป้าแก้วพูดจบก็ลุกเดินเข้าไปในบ้านทันที ปล่อยให้ผมนั่งนิ่งอยู่คนเดียวตรงนี้สักพัก หัวสมองตอนนี้ช่างว่างเปล่าเหลือเกิน ไม่อยากคิดอะไรฟุ้งซ่านมากไปกว่านี้
“สิงห์ พลัส น้องหยก ไปอาบน้ำได้เถอะ จะได้ไปทานของว่างกัน” ผมตะโกนออกไปเสียงดัง ไม่อยากออกไปยืนกลางแดดให้ร้อนตัวดำ จะว่าไปมองเห็นหุ่นของพลัสกับสิงห์แล้วให้นึกอิจฉา ช่วงที่ผ่านมาผมแทบไม่ได้เข้าฟิตเนสเลย ปกติไอ้โตโต้จะมารับผมไปเล่นฟิตเนสพร้อมกับมัน หลังเวลามันเลิกงานแล้ว ทั้งๆ ที่ฟิตเนสอยู่ใกล้ๆ ที่ทำงานมันแท้ๆ แต่ยังอุตส่าห์เสียเวลามารับผมที่บ้านก่อนทุกครั้ง
พอไม่มีไอ้โตโต้มาคอยเป็นคนชวนผมไปออกกำลัง ช่วงนี้ร่างกายของผมเริ่มจะเปลี่ยนจากกล้ามเนื้อไปเป็นไขมันเสียแล้ว เนื้อตัวดูนิ่มลงอย่างเห็นได้ชัด ติดว่าพลัสมันทำกับข้าวอร่อยมาก เดี๋ยวนี้ผมเลยทานข้าวที่บ้านได้เยอะเป็นพิเศษ รวมถึงไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอีก ชีวิตผมมันช่างเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
สงสัยเย็นนี้คงต้องลงไปว่ายน้ำ เล่นกีฬากับน้องๆ คนอื่นๆ ในบ้านเสียแล้ว นึกแล้วอายพุงกะทิกลมๆ ของตัวเองเหลือเกิน คิดได้ไม่นาน สิงห์ที่ไม่ได้สวมเสื้อก็เดินมาหาผมที่นั่งอยู่ตรงนี้ เนื้อตัวที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามสวยงาม ตามร่างกายเปียกลื่นเป็นมันไปด้วยเหงื่อพราวทั้งตัว สิงห์เอาเสื้อยืดที่ถอดยัดเหน็บชายไว้ตรงกางเกงขึ้นมาเช็ดเหงื่อตามลำตัวจนแห้ง แล้วพาดเอาไว้บนบ่า เป็นภาพที่ดูเท่ห์ และมาดแมนเหลือเกินเมียผมคนนี้
พวกเราพากันเข้าบ้านไปอาบน้ำเตรียมตัวทานของว่าง และพร้อมจะแบ่งทีมเล่นกีฬาหลายอย่างด้วยกันในช่วงเย็นหลายชั่วโมงจนเหนื่อย ก่อนรับประทานมื้อเย็นฝีมือเจ้าพลัสกันพร้อมหน้า หลังจากนั้นก็ดูโทรทัศน์รายการโปรดด้วยกันก่อนเข้านอนเป็นกิจวัตรแบบนี้ทุกวัน จนถึงวันงานแต่งงานคุณแชริม
“หล่อจังเลยค่ะ ไม่เคยเห็นพี่พลัสใส่ชุดแบบนี้ตั้งแต่คราวขอพี่หยกแต่งงานตอนนั้นเลย พี่ๆ แต่ละคนใส่สูทยังกับนายแบบแน่ะ พลอยขอถ่ายรูปคู่ทีละคนเลยนะคะ จะเอาไปอวดเพื่อนให้อิจฉาเล่น” น้องพลอยสวยร้องทักทันทีที่เจอพวกผมสามคน แล้วยิ้มหวานไล่ถ่ายรูปกับพวกเราทีละคนจนครบ แล้วก็ถ่ายเป็นหมู่ ถ่ายเป็นคู่กันสนุกสนาน แต่ผมไม่เห็นคุณทองหล่อ มีแต่น้องเจที่ยืนหน้างออยู่ใกล้ๆ ตรงนี้
“เจเป็นอะไรไปเหรอครับ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น นี่งานแต่งพี่สาวเรานะ” ผมถามน้องเจทันทีที่เห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ ไม่รู้หงุดหงิดอะไรมา ในวันพิธีมงคลแบบนี้ควรทำสีหน้าให้สดชื่นเข้าไว้ถึงจะดีกว่า น้องเจใส่ชุดสูทเข้ารูปสีดำยืนกอดอกทำหน้าตาบึ้งตึงพิงเสามองน้องพลอยสวยที่ยิ้มหวานให้คนนั้นที คนนี้ที
“ก็พลอยสิครับ เจอกันตั้งแต่เช้าไม่เห็นชมผมบ้างสักคำ พอพวกพี่มาก็รีบวิ่งเข้าไปชม ไปขอถ่ายรูปคู่แบบนั้น ผมก็ต้องหึงสิครับ” น้องเจสารภาพออกมาตรงๆ ทำเอาผมขำออกมา ที่แท้ก็น้อยใจอยากให้แฟนตัวเองเอ่ยปากชมบ้างก็เท่านั้นเอง พอคิดได้ดังนั้นผมก็ต้องฉุกใจนึกถึงไอ้โตโต้ขึ้นมาทันที ไม่รู้ทำไมป่านนี้ยังไม่ได้เห็นหน้า หรือโทรคุยกันสักคำ นี่มันทิ้งเวลาล่วงเลยเกินสัปดาห์แล้วนะ พอรู้ตัวว่าเริ่มมีความกังวลอะไรบางอย่างกับเพื่อนรักคนนี้ ผมก็พยายามรีบปรับความคิดตัวเองใหม่ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
“สิงห์...ถ่ายรูปคู่กับผมหน่อยสิ วันนี้นายดูหล่อเป็นพิเศษเลยนะ” ผมเอ่ยปากชมคนรักบ้างเท่านั้น สิงห์ก็ยิ้มหน้าบานจนแก้มแทบปริ แถมยังก้มหน้ายกมือเกาศีรษะจนผมยุ่งหน้าแดงจัด เหมือนเขินที่โดนผมชมออกมาต่อหน้าคนอื่นๆ น้องพลอยอาสาถ่ายรูปคู่ให้ ผมจึงเข้าไปยืนข้างๆ สิงห์พร้อมโอบไหล่ให้แนบชิดกัน เราทั้งคู่ฉีกยิ้มอย่างมีความสุข ถ่ายกันไปหลายรูปทั้งจากกล้องดิจิตอลของน้องพลอย และจากกล้องในโทรศัพท์มือถือของเราแต่ละคน
“พี่พีทคะ ถ่ายรูปให้น้องพลอยกับเจหน่อยสิคะ” น้องพลอยพูดจบก็ส่งกล้องดิจิตอลมาใส่ไว้ในมือผม พลางลากน้องเจที่ยืนพิงเสาหน้าบูดเป็นตูดลิงมาใกล้ๆ แล้วคล้องแขนยิ้มหวานให้ผมนับจังหวะถ่ายรูปให้ วันนี้น้องพลอยสวยดูสวยน่ารักเป็นพิเศษในชุดเดรสสีเหลืองสดผ้าซาติน ผ้าพลิ้วเนื้อนิ่มเป็นมันมีระบายลูกไม้ประดับ ทรงผมดัดเป็นลอนอ่อนๆ เกล้าประดับดอกไม้สีขาวเล็กๆ ดูแล้วสวยน่ารักสมวัยจริงๆ
น้องพลอยสวยในชุดเดรสสีเหลืองสดเข้าคู่กับน้องเจ ในสูทสีดำเข้ารูปเนคไทผ้าไหมสีเหลืองสด ทั้งคู่ยิ้มหวานให้กัน ทำให้ผมนึกหมั่นไส้ เมื่อกี้ยังงอนกันอยู่เลย มาตอนนี้กลับคล้องแขนกันกระหนุงกระหนิง ความรักนี่มันช่างละเอียดอ่อนเสียจริงๆ อืม...นั่นสินะ ความรักมันช่างละเอียดอ่อน หากผมริจะรักคนสองคนพร้อมกันในเวลาเดียว ผมจะต้องใส่ใจคนทั้งคู่ให้เท่ากันถึงจะถูกต้อง นึกแล้วก็เริ่มคลายทิฐิตัวเองลง กดโทรศัพท์ไปหาไอ้โตโต้ทันที
“ฮัลโหล มึงอยู่ไหนวะ ทำไมยังไม่มางานแต่งคุณแดนนี่ กับคุณแชริมอีก งานแต่งหลานสาวท่านประธานโรงแรมที่มึงทำงานแท้ๆ ยังเสือกมาสายอีก” ผมแกล้งด่ามันแก้เก้อทันทีที่โตโต้มันกดรับสายโทรศัพท์ ไม่อยากปล่อยให้มันเป็นฝ่ายทักผมก่อน
“กูนึกว่ามึงจะไม่โทรหากูแล้วชาตินี้...กูรอมึงอยู่ตลอดนั่นล่ะ กูกำลังรีบไปอยู่เหมือนกัน ตอนนี้รอติดอยู่บนทางด่วนกับพี่บาส กูแวะไปรับพี่บาสที่บ้านมาก่อน เดี๋ยวก็ถึงแล้ว...แค่นี้นะ” ไอ้โตโต้มันตอบผมแบบเรียบๆ แต่ผมรู้สึกได้ถึงความน้อยใจของมัน ที่แท้ก็รอให้ผมโทรไปหาก่อนนี่เอง สงสัยมันจะไม่กล้าโทรหาผมเพราะกลัวผมกับสิงห์จะมีปัญหากันแน่ๆ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเพื่อนรักที่รักเพื่อนอย่างมันคิดอะไรอยู่ เพียงแต่ผมเองก็มัวแต่คิดมากเกินไปเหมือนกัน จึงไม่ทันได้นึกถึงใจมันด้วย
“พิธีสำคัญกำลังจะเริ่มแล้วค่ะ เรียนเชิญแขกทุกท่านนั่งด้านในเลยนะคะ เชิญค่ะ” ทีมงานออแกไนซ์เดินมาตามแขกเหรื่อที่ยังคงพูดคุย ทักทาย ถ่ายรูปกันอยู่บริเวณซุ้มดอกไม้ต่างๆ ที่ตกแต่งอยู่รอบๆ โบสถ์อย่างประณีตสวยงามให้เข้าไปด้านใน
ภายในโบสถ์จัดตกแต่งอย่างสวยงามเรียกได้ว่าอลังการ สมกับเป็นงานแต่งงานของหลานสาวเจ้าของกิจการในเครือโรงแรมอันดับหนึ่งของประเทศไทย ผมนั่งคู่กับสิงห์ พลัสนั่งติดกับน้องเจ และน้องพลอย คุณหญิงวิไลเลขาในชุดสีทองฟู่ฟ่าแต่งหน้าสวยงามอ่อนกว่าวัยมาก สวมชุดเครื่องประดับมุกเครื่องเพชรเต็มยศ นั่งโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ด้านหน้าสุด ถัดมาก็คงเป็นคุณแม่ของคุณแชริม และครอบครัวของฝ่ายเจ้าบ่าว
อาหนึ่งกับทองหล่อนั่งคู่กันอยู่อีกฟาก ทำทีเหมือนไม่ได้มาด้วยกันกับครอบครัวคุณหญิง สงสัยจะตั้งใจหลอกคนในงานว่าตัดขาดกันแล้วกับคุณหญิงวิไลเลขาจริงๆ แขกบางคนยังซุบซิบชี้ชวนกันไปทางอาหนึ่งกับทองหล่อ แต่ดูเจ้าตัวไม่สะทกสะท้านกับคำซุบซิบนินทาใดๆ เลย รักกันอย่างเปิดเผยจนน่าอิจฉา
“ขอโทษที กูอ้อมไปรับพี่บาสมา รถติดชิบหาย นี่ขนาดออกมาแต่เช้าแล้วนะ” เสียงไอ้โตโต้ที่ดังอยู่ข้างๆ ทำให้ผมต้องรีบหันขวับไปมองหน้ามัน พลางขยับที่นั่งให้มันนั่งข้างตัวผม ทำไมหัวใจของผมต้องเต้นหนักขนาดนี้ด้วย เพียงเพิ่งเห็นหน้ามันในรอบสัปดาห์เท่านั้นเอง หัวใจมันเรียกร้องบอกออกมาว่าคิดถึงมันมากเหลือเกิน
“แล้ว...พี่บาสล่ะ ไปไหนแล้ววะ” ผมแกล้งทำน้ำเสียง และอาการให้เป็นปกติมากที่สุด ไม่อยากให้ดูคิดถึงมัน หรือดูตื่นเต้นออกนอกหน้าเกินไปเมื่อได้เจอมันตอนนี้ เพราะใจผมก็กลัวสิงห์จะน้อยใจที่เห็นผมดีใจเมื่อเจอหน้าโตโต้ สิงห์ก็หันมามองผมสนทนากับโตโต้อยู่อีกด้วย
“ไปนั่งกับอาหนึ่งโน่นแล้ว คุณแชริมโทรมาด่าพี่บาสตลอดทางเลย เป็นเพื่อนสนิทกันแต่ดันเดินทางมาร่วมงานแต่งงานไม่ถูก ทำเอาเกือบสาย เพราะมัวแต่รอกูไปรับ แถมรถยังติดบนทางด่วนอีก กูรีบแทบตาย” โตโต้บ่นให้ฟังด้วยอาการ และท่าทีที่ดูเป็นปกติเช่นกัน ไม่นานแขกก็นั่งกันพร้อมทุกคน
-
ตอนนี้ฮาไม่ออก รีบเคลียร์กับโตโต้นะพี่พีท เราคิดว่าสิงห์ต้องเข้าใจ
-
เอาละพีทจะทำไงต้องเคลียแล้วนะ
-
เข้าใจโตโต้อยู่นะ คงไม่กล้าโทรหาเพราะสิงห์กับพีท
อยู่ร่วมกันแล้วโดยมีทุกคนรู้เห็น แต่โตโต้เองยังอยู่ในสถานะเพื่อนอยู่
คงไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับคนมีครอบครัวแล้วแน่เลย ก็เลยได้แต่รอให้พีทติดต่อไป
พีทคงต้องคุยกันให้รู้เรื่องและเครียร์กันทั้งสามคน และบอกผู้ใหญ่ให้รับรู้นะ
เพื่อที่พีทจะได้เข้ามาอยู่ร่วมในครอบครัวโดยไม่มีคำครหาอะ
-
อยากให้สองสามคนเข้าใจกันเร็วๆ จังเลย
ขอบคุณครับคุณหมอ
-
อยากอ่านคู่นี้ต่ออ่ะ :กอด1:
-
มาถึงก็บ่นใหญ่เลยนะโตโต้
-
ฮ๊ากกกก รออ่านอีกน่ะคร๊าาา
อยากอ่านคู่เร็วๆๆ :-[ :L2:
-
มีตอนพิเศษ ด้วย
มาลุ้นรอตอนต่อไป
-
อ๋อย ยังอึมครึม รอตอนต่อไปค่า
-
เมื่อเช้าหนูเพิ่งอ่านตอนนี้มาเลยค่ะ :laugh:
อยากจะบอกว่าเริศศศศศศมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z2:
มีคุณครูที่รร.ฝากมาชมพี่หมอด้วยนะคะ :L2:
-
พีทเอ๋ยยยย คุยกันให้เข้าใจน่ะะะ :oo1: :oo1:
-
3P ไปเลยยยย :-[
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (4) “เราสองสามคน”
ตั้งแต่พบกันวันนั้น ใจก็รู้ว่าเราจะมีกันวันนี้ เธอเติมเต็มสิ่งดีๆ ให้ทุกวันที่มี กลายเป็นวันที่มีความหมาย ไม่ใช่แค่วันพรุ่งนี้ แต่จากนี้แม้นานเท่านานสักเพียงไหน จะมีเธอ เธอมีฉันมีกันตลอดไป ยิ่งพบเจอยิ่งได้รู้จักยิ่งรักเธอหมดใจ
พิธีแต่งงานของคุณแชริม กับคุณแดนนี่ดูสวยงามยิ่งใหญ่ แขกที่มาร่วมงานมากกว่าหลักพันจนกลายเป็นงานยักษ์แห่งปี คนที่ไม่ใช่แขกพิเศษพร้อมสื่อมวลชนจะได้นั่งที่เต๊นท์นอกโบสถ์เท่านั้น และภายในโบสถ์พิธีประดับไปด้วยดอกไม้สีขาวแพงๆ หลากหลายชนิดไปทั่วบริเวณ บริเวณงานปูพื้นด้วยหญ้าที่เหมือนจัดทำใหม่ มีดอกไม้สีขาววางประดับอยู่ประปรายเช่นกัน และบนที่นั่งของแขกที่มาร่วมงานนั้นใช้ริบบิ้นผ้าสีทองผูกเป็นโบว์ และนำดอกไม้สีขาวเป็นช่อมาประดับตรงกลาง
บนเวทีประกอบด้วยบาทหลวง เจ้าบ่าวในชุดสูทสีขาวผ้ามันวาว เพื่อนเจ้าบ่าวในชุดสูทสีเทาสามคน และทางด้านข้างก็มีนักดนตรีออร์เคสตร้าวงใหญ่บรรเลงเพลงคลาสสิคซึ้งๆ คลอเบาๆ ในงาน เมื่อใกล้ถึงเวลาที่เจ้าสาวจะเดินเข้ามาในพิธีนั้น ก็มีเสียงเครื่องดนตรีบรรเลงเพลงดังขึ้นสั้นๆ เป็นสัญญาณ แขกทุกคนจึงยืนขึ้นเพื่อเป็นการให้เกียรติกับขบวนเจ้าสาวที่กำลังจะเดินเข้ามาในพิธี
เริ่มจากนักบวชหนุ่มผู้จุดเทียนถือเทียนเดินเข้าโบสถ์ เพื่อจุดเทียนที่อยู่ตรงกลางด้านหน้าของโบสถ์ จากนั้นนำเทียนที่ถือไปจุดต่อยังเชิงเทียนด้านซ้าย และด้านขวา เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกไป จากนั้นนักดนตรีในโบสถ์จึงเริ่มบรรเลงเพลง ขบวนเจ้าสาวก็จะเคลื่อนเข้าสู่โบสถ์ นำโดยเด็กน้อยน่ารักในชุดกระโปรงสีขาวฟูฟ่องสองคนโปรยดอกไม้ตามทางเดิน
งานนี้ดูแปลกตาตรงที่มีเพื่อนเจ้าสาวเป็นผู้ชายหน้าตาน่ารัก ซึ่งปกติจะเห็นผู้หญิงเท่านั้นที่เป้นเพื่อนเจ้าสาว น้องหยกในชุดสูทสีครีมมันวาวเดินนำเข้ามา ในมือถือช่อดอกไม้สีขาวเล็กๆ เดินมาตามทางเดินที่ปูพรมสีแดงสดเอาไว้ นำเด็กชายตัวเล็กในชุดสูทสีเทาเป็นเด็กถือแหวนแต่งงาน ตามด้วยพี่แชริมเจ้าสาวในงานนี้ สวมชุดเกาะอกผ้าไหมถักสีขาวประดับคริสตัลระยิบระยับหรูหรา แต่ที่สะดุดตาคือ ตัวระโปรงยาวมากทำด้วยเนื้อผ้าโปร่งที่คลุมชุดผ้าไหม
ทั้งชุดประดับลวดลายฉลุทอมือไปด้วยคริสตัลด้วยเนื้องานละเอียด ล้อแสงไฟระยิบระยับเป็นประกาย เล่นลายไปจนถึงชายกระโปรงยาวเป็นเมตร และมีผ้าคลุมผมบางๆ ที่อยู่บนผมที่เกล้ามวยสวมมงกุฎเพชรเล็กๆ ไว้ นำมาปิดหน้าให้เห็นใบหน้าเลือนลางดูสง่าราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ในมือถือช่อดอกไม้สีขาวขนาดช่อปานกลางไม่ใหญ่โตมากไว้ในมือที่เดินคล้องแขนมาพร้อมกับคุณพ่อ
สายตาของแขกในงานทุกคู่ จับจ้องที่เจ้าสาวอย่างไม่วางตา พร้อมกับชื่นชมความงามสง่าของเธออย่างไม่ขาดปาก เธอเดินออกมาพร้อมกับคุณพ่อชาวเกาหลีของเธอ เธอก้าวเป็นจังหวะสอดคล้องกับบทเพลงที่กำลังบรรเลงอยู่ เจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวยืนอย่างมั่นคงกำลังมองมาที่เจ้าสาวด้วยสีหน้าปลาบปลื้มชื่นชม เมื่อเธอเดินมาถึงบริเวณที่เจ้าบ่าวยืนอยู่ พ่อของเธอก็จับมือของเธอวางลงบนมือของเจ้าบ่าว ซึ่งเจ้าบ่าวก็ได้จับมือนั้นไว้อย่างแนบแน่น ก่อนจะหันหน้าเข้ากันเพื่อกล่าวคำสาบานร่วมกัน
"ใครเป็นผู้มอบเจ้าสาวมิสซอง แชริม ให้กับเจ้าบ่าวมิสเตอร์แดเนียล เวล บาร์ตเลตต์ในวันนี้" บาทหลวงเอ่ยถามคุณพ่อของพี่แชริม
"ข้าพเจ้ามิสเตอร์ซอง จินวุก บิดาของนางสาวซอง แชริม เป็นผู้มอบ" คุณพ่อของพี่แชริมตอบจบ ก็ถอยออกมาเพื่อให้เจ้าบ่าวไปยืนคู่กับเจ้าสาวบนแท่นพิธีแทน แล้วเดินกลับไปนั่งที่นั่งข้างคุณแม่พี่แชริม
“เอาล่ะ เชิญแขกทุกท่านนั่งลง ทุกท่านที่มาเป็นสักขีพยานในวันนี้ขอให้ท่านร่วมเป็นส่วนหนึ่งในงานแต่งงานของมิสเตอร์แดเนียล เวล บาร์ตเลตต์ และมิสซอง แชริม” บาทหลวงหันหน้าไปหาพี่แดนนี่ และพี่แชริม แขกมองเห็นเพียงด้านข้างของเจ้าบ่าว และเจ้าสาว
“มิสเตอร์แดเนียล ท่านจะรับมิสซอง แชริม เป็นภรรยา ไม่ว่าจะยามสุข หรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจน สบายดีหรือเจ็บป่วย และสัญญาว่าจะรัก เคารพ เชิดชูดูแลกันและกัน จนกว่าทั้งคู่จะตายจากกันไปหรือไม่” บาทหลวงถามพี่แดนนี่
“รับครับ” ยามที่พี่แดนนี่ได้เอ่ยคำสาบานนั้น สายตาจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าอันสวยงามของพี่แชริมไม่คลาดเคลื่อนแม้แต่น้อย แววตาดูมั่นคง เสมือนกับว่านี่คือคำสัญญาจากปากลูกผู้ชายคนหนึ่งที่ตั้งใจมอบให้เธอเพียงผู้เดียว
“มิสซอง แชริม ท่านจะรับมิสเตอร์แดเนียล เป็นสามี ไม่ว่าจะยามสุข หรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจน สบายดีหรือเจ็บป่วย และสัญญาว่าจะรัก เคารพ เชิดชูดูแลกันและกัน จนกว่าทั้งคู่จะตายจากกันไปหรือไม่” บาทหลวงเอ่ยคำสาบานให้พี่แชริมได้ตอบบ้าง
“รับค่ะ” พี่แชริมตอบออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ เมื่อเธอเอ่ยจบคุณพ่อ และคุณแม่ของทั้งคู่ก็ได้ปล่อยน้ำตาแห่งความดีใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอและเขาได้ให้สัญญากับตัวแทนของพระเจ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“พ่อขอถามอีกครั้ง มีใครจะคัดค้านงานแต่งครั้งนี้หรือไม่” บาทหลวงเอ่ยถามสักขีพยานทุกคนที่นั่งอยู่เป็นจำนวนสามครั้งด้วยกัน
“ท่านทั้งคู่มีสิ่งใดเป็นเครื่องยืนยันในความรักของท่านหรือไม่” เมื่อไม่มีคนคัดค้านใดๆ บาทหลวงจึงกลับมาถามทั้งคู่อีกครั้ง
“ข้าพเจ้ามีแหวน ผมสัญญาว่า ผมจะรักแชริม จะร่วมทุกข์ร่วมสุข อยู่เคียงข้างกัน ในทุกโมงยามของชีวิต” พี่แดนนี่กล่าวก่อนหยิบกล่องแหวนจากหนูน้อยที่ยืนอยู่ด้านข้างแท่นพิธี มาสวมแหวนเพชรลงนิ้วนางข้างซ้ายให้พี่แชริม
“ท่านมีสิ่งใดยืนยันความรักของท่านหรือไม่” บาทหลวงหันไปทางพี่แชริม
“ข้าพเจ้ามีแหวน ฉันสัญญาว่าจะดูแลพี่แดน และรักพี่แดนตลอดเวลา ทั้งเวลาที่เราตื่น และเวลาที่เราฝัน แล้วความรักของเราก็จะเติบโต และก็จะดูแลกันตลอดไป จะแก่เฒ่าไปด้วยกันนะคะ” พี่แชริมกล่าวก่อนหยิบกล่องแหวนจากหนูน้อยที่ยืนอยู่ด้านข้างแท่นพิธี พลางสวมแหวนลงนิ้วนางข้างซ้ายให้พี่แดนนี่
“ด้วยอนุภาพแห่งความรัก และคำมั่นสัญญา ข้าพเจ้าขอประกาศให้ คนทั้งสองเป็นสามี และภรรยากันนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป” หลังจากที่บาทหลวงเอ่ยข้อความเสร็จ เสียงปรบมือก็ดั่งกระหึ่มขึ้น
เจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก และประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากคู่นั้นอย่างแผ่วเบาแต่หนักแน่น และทุกๆ คนก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับปรบมืออย่างยินดีอีกครั้ง ครอบครัวของบ่าวสาวก็โอบกอดกันอย่างรักใคร่ เจ้าสาวที่ในตอนนี้กำลังเขินอายแขกในงานเป็นอย่างมาก หลังจากที่เจ้าบ่าวละริมฝีปากออกแล้ว เธอก็ซุกหน้าอยู่ที่อกเจ้าบ่าวนิ่ง เจ้าบ่าวยิ้มกริ่มใช้ปลายนิ้วซับน้ำตาให้กับเจ้าสาวช้าๆ อย่างเบามือดูน่ารักน่าเอ็นดูที่สุด
หลังจากเสร็จพิธีเราทุกคนก็ออกไปถ่ายรูปคู่กับบ่าวสาว พูดคุยทักทายกันอย่างสนุกสนาน ร่วมทานของว่างที่ทางออแกไนซ์จัดมาให้ ผมมองหาโตโต้ไม่เจออีกแล้ว มีเพียงสิงห์ที่อยู่เคียงข้างผมอยู่ตลอดเวลา จนถึงช่วงเวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมและครอบครัวจึงกลับบ้านมาพักผ่อน อาบน้ำแต่งตัวใหม่เพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงฉลองสมรสที่โรงแรมในตอนกลางคืน
ในค่ำคืนนี้ เป็นการเลี้ยงแขกทั้งหมดที่มาร่วมงาน การจัดตกแต่งภายในงานดูยิ่งใหญ่อลังการ และหรูหราอีกตามเคย เนื่องจากจำนวนแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้มีเยอะกว่าพิธีตอนกลางวันมากมายนัก งานเลี้ยงแต่งงาน เชิญนักร้องที่มีชื่อเสียงมาเป็นแขกรับเชิญบนเวที สลับกันขับร้องเพลงหวานซึ้งไพเราะกล่อมแขกในงาน อาหาร ขนม และเครื่องดื่มในงานจัดตกแต่งแบบค็อกเทลบุฟเฟห์ มีหลากหลายซุ้มจนละลานตาไปหมด
“เฮ้ย...พีทนั่นใครวะ เอาแต่จ้องคุณทองกับอาหนึ่งเขม็งเลย ดูดิ” สิงห์ชี้ชวนให้ผมดูฝรั่งที่มองตามทองหล่อไปทั่วงาน ผมไม่ได้สนใจนัก กลับมองหาแต่ไอ้เพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อกับผม ป่านนี้ไม่รู้ว่ามันหายหัวไปอยู่ไหนกัน เจอที่งานตอนเช้าก็ได้คุยกันเพียงนิดเดียวเอง
“ไม่ต้องไปสนใจหรอกค่ะพี่สิงห์ แค่ฝรั่งหน้าโง่คนหนึ่ง เคยจีบพี่ทองหล่อเท่านั้นล่ะ แต่โชคดีของพี่ทองที่สุดท้ายไม่ได้ไปคบกับตานั่น” น้องพลอยสวยตอบอย่างรวดเร็วให้สิงห์ฟัง พลางจูงมือน้องเจให้ไปเดินดูอาหารมาเพิ่ม ผมจึงชวนสิงห์ไปตักอาหารมาเพิ่มบ้าง
“ทำไมอาหารมันต้องเสียบไม้มาเป็นคำๆ ด้วยเนี่ย ไม่มีแบบมาเป็นจานๆ บ้างเหรอ กินกี่ถาดถึงจะอิ่มกันวะ” คนรักของผมบ่นไปจิ้มอาหารที่จัดเรียงตกแต่งอย่างสวยงามวางเป็นถาดอยู่ตรงหน้า มาใส่ในจานเล็กในมือตัวเอง สิงห์หยิบมาเยอะจนเกือบล้นออกมานอกจานจนสะดุดตา
“สิงห์ครับ ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวเราไปหาข้าวทานหลังเลิกงานก็ได้ อย่าหยิบเยอะแบบนั้นสิครับ ทานไม่พอเราค่อยมาเอาเพิ่ม ดูคนอื่นจ้องใหญ่แล้วเห็นหรือปล่า” ผมบอกคนรักเบาๆ พยายามแบ่งอาหารจากจานเล็กในมือสิงห์ มาใส่ในจานของผมบ้าง และพาตัวสิงห์ไปหาที่นั่งว่างทานกันสองคน
“เป็นผู้ดีนี่ยุ่งยากเนาะ ทำอะไรก็ต้องคอยระวังคนว่าคนนินทา” สิงห์บ่นแบบไม่ใส่ใจนัก มือก็หยิบอาหารใส่ปากเคี้ยวอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่ขำท่าทีของคนรัก เมื่อเห็นบริกรถือถาดเครื่องดื่มมาใกล้ ผมจึงเดินไปหยิบน้ำผลไม้มาสองแก้ว สิงห์กล่าวขอบคุณพลางดื่มน้ำที่ผมวางให้รวดเดียวจนหมด
“ไม่อิ่มแน่ๆ พีท ถ้าจะให้อิ่มผมต้องไปเอามาสักสองสามถาดโน่นล่ะ มีแต่อาหารกระจุ๋มกระจิ๋ม ไม่เหมือนงานแต่งแถวบ้านผมเลยนะ ต้มแกงแจกกันเป็นหม้อๆ เลี้ยงขันโตกกันให้หนักท้องไปเลย รับรองว่าอิ่มไปสามวันแปดวัน” สิงห์ยังบ่นเรื่องปริมาณอาหารไม่หยุด ก็ตัวใหญ่ขนาดนี้ ทานข้าวมื้อละสองจาน สามจาน มาทานค็อกเทลแบบนี้จะไปอยู่ท้องได้ยังไงกัน
“เอาน่า...เดี๋ยวงานเลิกเราไปหาข้าวทานกันสองคนต่อก็ได้นี่ ผมจะพานายไปทานอาหารทะเลที่นายชอบไงดีไหม เปิดถึงดึกด้วยไม่ต้องรีบร้อน ทานอาหารพวกนี้รองท้องไปก่อนก็พอ” ผมบอกคนรักให้สบายใจ ว่าคืนนี้ไม่ต้องทนหิวจนถึงเช้าแน่ๆ
“พีท...นายดีกับผมมากเลย ทำไมนายถึงน่ารักแบบนี้นะ” สิงห์ชมจนผมเขิน แค่พาไปหาของกินแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องชมกันด้วยสีหน้าจริงจังขนาดนั้นก็ได้ ผมเพียงยิ้มตอบน้อยๆ สิงห์จับมือผมเอาไว้แน่นใต้โต๊ะ คงกลัวคนเห็น เพราะสิงห์ยังอายคนทั่วไปอยู่ หากใครจะมองว่าสิงห์กำลังคบกับผู้ชาย
-
แล้วโตโต้หายไปเนี่ย
ไม่มาอยู่กับพี่พีทล่ะ
-
รอตอนโตโต้น๊าคับ
-
อ่ะ จะยังไงกันต่อล่ะเนี่ย
พีทหาทาองออกเป้น 3P เลย
-
เหนื่อยใจแทนสิงห์ ตามสองคนนั้นไม่ทันเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ เฮ้อ
-
โตโต้หายไปหนายยยยยยย
-
พีทต้องรีบปรับความเข้าใจกับโตโต้นะ
ไม่งั้นโตโต้อาจน้อยใจหนีไปทำงานกับอาหนึ่งนี่แย่เลย
-
ตกลงพีทรักใครกันแน่เนี่ย ใจโลเลจังนะ
-
หายไปนานเหมือนกันน่ะเนี่ยพี่หมอ o18 แต่เราอ่านจบแล้วเลยแค่เข้ามาเชียร์เหมือนเดิม :m4:
ป.ล.กำลังรอเรื่องใหม่ของพี่หมออยู่น่ะจ้ะ :impress3:
-
ลุ้นกันต่อไปว่ามันจะคลี่คลายไปทางไหน
-
:-[ :-[
-
ตามอ่านจบแล้วค่ะ สนุกมากๆๆ เลือดหมดตัวมากที่สุดเท่าที่เคยอ่านนิยายมา 5555
ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ
ป.ล.ไปซื้อคอร์สของabsoluteที่เซนทรัลแจ้งวัฒนะมาพนักงานกับคุณหมอน่ารักบริการดีมากๆฝากชมด้วยนะค่ะ ^^
-
ตามอ่านจบแล้วค่ะ สนุกมากๆๆ เลือดหมดตัวมากที่สุดเท่าที่เคยอ่านนิยายมา 5555
ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ
ป.ล.ไปซื้อคอร์สของabsoluteที่เซนทรัลแจ้งวัฒนะมาพนักงานกับคุณหมอน่ารักบริการดีมากๆฝากชมด้วยนะค่ะ ^^
นอกจากชอบนิยายแล้ว ยังชมบริการของคลินิกผมอีก ปลื้มที่สุดในโลกเลยครับ จะบอกน้องๆ สาขาแจ้งฯ ให้นะครับ ขอบคุณมากครับ
ปล. อ่านทุกคอมเม้นต์นะครับ แต่ช่วงนี้งานเยอะมาก ยังหาเวลาว่างไม่ค่อยได้เลย อยากตอบทุกเม้นต์จริงๆ ครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกเม้นต์นะครับ ^^
-
สังคม บางคนเปิดใจ บางคนรังเกียจ เราทำให้ทุกคนพอใจไม่ได้
อยู่กับคนที่รักเรา และเรารักดีกว่า สิงห์จะอยู่กับพีชตลอดไปช่ายมั๊ย อยากให้เป็นอย่างนั้น
ขอบคุณครับ
-
นายโตโต้กลับมาเดี่ยวนี่น่ะ :beat: :beat: :beat:
-
รอรีปริ้นด้วยคน พลาดไปได้ไงเนี่ย :m16:
-
รอรีปริ้นด้วยคน พลาดไปได้ไงเนี่ย :m16:
สนใจรีปริ้นลองติดต่อทางนี้ดูนะครับ http://www.facebook.com/utellido
-
:pig4: อ่านรวดเดียวเลยค่า สนุกมาก
-
สนุกมากเลยครับ o13
จะลงตอนพิเศษต่อในนี้อีกหรือเปล่าง่า
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่หมอค่ะ เรื่องนี้สนุกมากๆๆเรยย ชอบมากมายอ่ะ แล้วถ้าน้องต้องการหนังสือเนี้ยยังพอจะมีป่าวค่ะ????
แร้วถ้าจะสั่งต้องทำยังไงบ้างค่ะ พี่หมอ ชวยอนุเคราะห์น้องหน่อยน่าๆๆๆๆ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากเลยครับ o13
จะลงตอนพิเศษต่อในนี้อีกหรือเปล่าง่า
ช่วงนี้ใกล้สิ้นปีกะลังติดพันงานยุ่งๆ อ่ะคับ ยังไงจะลงให้จนจบครับ มีอีกหลายตอนครับผม
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่หมอค่ะ เรื่องนี้สนุกมากๆๆเรยย ชอบมากมายอ่ะ แล้วถ้าน้องต้องการหนังสือเนี้ยยังพอจะมีป่าวค่ะ????
แร้วถ้าจะสั่งต้องทำยังไงบ้างค่ะ พี่หมอ ชวยอนุเคราะห์น้องหน่อยน่าๆๆๆๆ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ยินดีครับ สั่งจองได้ในแฟนเพจนี้เลยครับผม http://www.facebook.com/utellido
-
ThankS
-
ThankS
Wholehearted
-
นาสงสารจิง
น้ำ นน นัท ไปทำกรรมอะไรไว้เนี้ย
ความทุกข์ถึงไม่จบไม่สิ้น :fire:
:z3:
-
นาสงสารจิง
น้ำ นน นัท ไปทำกรรมอะไรไว้เนี้ย
ความทุกข์ถึงไม่จบไม่สิ้น :fire:
:z3:
ผิดเรื่องหรือเปล่าตัวเธอว์ :m12:
-
พีท สิงห์ โตโต้ 3 คนนี้จะได้ลงเอยด้วยดีมั้ยนี้ น่าลุ้นซะ
-
พี่หมอมีเขียนเรื่องไหนออกมาอีกหรือเปล่าจ้ะ คิดถึงผลงานน่ะจ้ะ ไม่อยากให้ทิ้งไป อยากให้ออกมาอีกน่ะ ยังไงถ้ามีผลงานออกมาเมื่อไหร่มาตั้งหัวกระทู้จากเรื่องเดิมก้อได้น่ะจ้ะ จะได้ติดตามต่อน่ะ
-
เรื่องนี้แบบว่ามากๆ o13 :call: :pig4:
-
แบบว่า 2 วันเต็ม ๆ ละ สนุกมากเลย อิอิ มาต่อให้ลงเอยกันให้ได้นะครับ
-
รอรอรออีกตอนพิเศษ
-
พีท เราอยากให้นายเลือกสักคน สิงห์ หรือ โตโต้
เท่าที่อ่านดู มันแปลกๆ อาจเพราะบรรยายเกี่ยวกับสิงห์ไว้ดีมาก (เราหลงรักสิงห์เลย เอ็นดูขึ้นมาติดหมัด)
พอมาพลิกกับโตโต้แล้วมัน..ตั้งตัวไม่ถูก หรือยังไงก็ไม่รู้
แต่ตอนนี้เราไม่เชื่อทั้งความรักที่พีทมีให้สิงห์และโตโต้
รักกับสิงห์มันฉาบฉวย รวดเร็ว
รักกับโตโต้มันคือความผูกพันรึเปล่า
แล้ว..พีทรักสิงห์กับโตโต้จริงรึเปล่า หรือแค่ถูกใครพูดให้ฟัง แล้วก็ไขว้เขว
โตโต่เราค่อนข้างเชื่อว่ารักพีท แต่กับสิงห์เราก็ไม่แน่ใจ..
สามเหลี่ยมวงนี้ มีโตโต้คนเดียวที่พอรู้ แต่อีก 2 คนไม่รู้
เฮ้อ เรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่าจริงๆแล้วสามพีมันเหนื่อย..
ถ้าเลือกไดัรักแค่คนเดียวเถอะ พ่อคุณเอ๊ย
-
มาต่อไวๆน้า
-
เป็นเรื่องยาวที่สนุกน่ารักมากค่ะ ตรงกับชื่อเรื่องเลย มีครบทุกรสจริงๆ(แต่รสหื่นอาจจะมากหน่อย 555)
แต่ว่าเสียดายที่ตอนพิเศษยังค้างคาอยู่เลย อยากจะรู้บทสรุปของคู่(คี่)นี้จังเลยค่ะ คุณหมอมีเวลาเมื่อไหร่อย่าลืมมาลงต่อนะคะ
-
สนุกมากค่ะ จะรอติดตามผลงาน่อไปนะคะ :กอด1:
-
สนุกมาก ชอบมากมากมากมากมากมากครับ / เก็บเข้าคลังประทับใจ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (5) “เราสองสามคน”
ไม่ว่าวันเวลา จะผ่านไปนานอีกสักเท่าไร เธอยังเป็นคนดีคนเดียวในใจที่ฉันยังมี เธอยังคงงดงาม ฉันยังคงรักเธอ แม้รู้ว่าเธอจะไม่มีทางกลับมา ตื่นมามองดูนาฬิกายังเดินต่อไปเหมือนเก่า และยังคงจะมีแค่เราที่เดินสวนนาฬิกา เธอยังคงชัดเจน เวลาไม่ช่วยให้ลืมเหมือนใครบอกไว้ ฉันรู้จากนี้มันไม่มีเธอต่อไป แต่ฉันก็ยังรักเธอ
“เฮ้อออ เหนื่อยจังเลยครับ นี่ขนาดไม่ได้เป็นเจ้าสาวเองนะเนี่ย” เสียงน้องหยกบ่นออกมาก่อนตัวจะเดินมาถึงผมเสียอีก พูดจบก็ทิ้งตัวนั่งแหมะลงตรงเก้าอี้ว่างข้างๆ ผม ไม่นานพลัสก็เดินตามคนรักมานั่งข้างกัน
“ปวดขาหมดเลยอ่ะพี่พลัส พี่พลัสดูสิ นี่ดีนะที่หยกไม่ต้องไปยืนกับพี่แชริมจนงานเลิก สงสารพี่แชริมจังเลย ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยขนาดไหน ต้องยืนรับแขกตั้งแต่เช้ายันงานเลิกเลยนะครับ” น้องหยกอ้อนพลัสไม่เกรงใจใครแถวนี้เลย เจ้าตัวว่าพลางเลิกขากางเกงขึ้นมาบีบนวดไปตามน่อง
“มาครับ พี่นวดให้ เมื่อยมากเหรอครับ” ไอ้พลัสพูดจบก็ยกขาคนรักมาวางบนตัก ให้น้องหยกเอนตัวไปพิงเก้าอี้อีกตัวที่ยังว่างอยู่ พลางลงมือบีบนวดให้อย่างตั้งอกตั้งใจ จนคนแถวนั้นหันมามองตามกันเป็นแถบๆ น้องหยกก็ไม่ได้สนใจคนรอบข้าง พอเริ่มสบายตัวก็กลับเอนตัวกลับมาพิงบนไหล่พลัส ซบศีรษะลงบนบ่ากว้างในท่าสบายแทน
“ถึงพี่แชริมจะเหนื่อย แต่หนูว่าพี่แชริมคงจะมีความสุขมากนะคะ ดูสีหน้ายังสดชื่นอยู่เลยเห็นไหมคะ” น้องพลอยสวยพูดออกความเห็นทันทีที่เดินเข้ามานั่งข้างน้องหยก ดูจะเคยชินกับการแสดงความรักให้กันและกันของคู่เกย์เสียเหลือเกิน
“นั่นสิครับ สงสัยงานของเราคงต้องไปขอเคล็ดลับจากพี่แชริมแล้วเนาะ ใช่ไหมครับพลอย” น้องเจมาถึงก็หยอดน้องพลอยว่าที่คู่หมั้นสาวสวย น้องพลอยไม่ใส่ใจ แต่ตากลับเป็นประกายมองคุณแชริมในชุดราตรีสีขาวเป็นประกายสะท้อนแสงไฟในห้องจัดเลี้ยงงามสง่า ที่เดินคู่กับเจ้าบ่าวไปทักทายแขกจนทั่วงาน ก่อนจะพากันขึ้นไปบนเวที
พิธีกรกล่าวเชิญแขกผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย ขึ้นมาบนเวทีเพื่อร่วมกล่าวอวยพรแก่คู่บ่าวสาวในค่ำคืนนี้ แขกในงานต่างไปยืนรวมกันตรงลานกว้างหน้าเวที แสงเฟรชจากกล้องถ่ายรูประยิบระยับไปทั่วบริเวณด้านหน้าเวที ทั้งเพื่อนๆ ทั่งนักข่าว ตอนนี้ต่างพากันเก็บภาพบนเวทีกันระรัว
เมื่อพิธีกรกล่าวเชิญแขกทุกคนให้ปรบมือต้อนรับคู่บ่าวสาว พวกเราก็เดินไปรวมกับแขกท่านอื่นๆ ตรงหน้าเวที ผมกับสิงห์ยืนหลบมาทางด้านหลังหน่อย เพราะตัวเราทั้งคู่ค่อนข้างสูง กลัวจะเสียมารยาทบังภาพบนเวทีสำหรับแขกท่านอื่น
“ขอขอบคุณคุณพ่อ และคุณแม่ของผม และเจ้าสาวที่ได้มอบความรัก และความไว้วางใจให้เราทั้งคู่นะครับ และขอกล่าวคำขอบคุณแขกทุกๆ ท่านที่ได้สละเวลามาร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีแต่งงานที่โบสถ์ และมาร่วมเป็นเกียรติในงานเลี้ยงแต่งงานของเราที่นี่ และขอขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับญาติๆ รวมถึงเพื่อนๆ ที่อุตส่าห์เดินทางมาไกลจากต่างประเทศเพื่อมาร่วมงานแต่งงานของผมกับแชริมในวันนี้จากใจจริงนะครับ” พี่แดนนี่เป็นคนพูดนำก่อน มือของบ่าวสาวจับคู่กันไว้แน่น
“สำหรับดิฉัน ขอขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของเจ้าบ่าว และครอบครัวของดิฉันทุกท่านด้วยนะคะ การขอบคุณครั้งนี้ไม่ใช่เฉพาะที่ท่านได้ลงทั้งทุน และแรงกาย แรงใจช่วยจัดงานแต่งงานให้เราทั้งคู่ แต่ขอขอบคุณท่านในทุกๆ สิ่ง ที่ท่านช่วยเหลือมาทั้งในอดีต ปัจจุบัน และต่อไปในอนาคต ขอย้ำว่าดิฉันพูดออกมาจากก้นลึกของหัวใจ ขอบคุณเพื่อนๆ เจ้าบ่าว และเพื่อนเจ้าสาวของดิฉันที่สละเวลามาช่วยเหลืองานแต่งงานของให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี” พี่แชริมพูดมาถึงจุดนี้ก็หันหน้ามาหาน้องหยกที่ยืนคู่อยู่กับพลัสตรงข้างเวที
“น้องหยกคะ ถ้าไม่มีน้องหยก ดิฉันคงไม่ได้รู้จัก และคบกับพี่แดนนี่ ถ้าดิฉันไม่ได้รับความช่วยเหลือจากน้องหยก ทีแนะนำให้เข้ามาทำงานในร้านอาหารไทยที่อเมริกาของคุณป้าน้องหยกในครั้งนั้น ดิฉันคงไม่ได้พบกับเจ้าบ่าวของดิฉันจนเรามีวันนี้แน่ๆ วันที่ทราบข่าวว่าคุณพ่อของดิฉันป่วย คุณป้าหลิน เจ้าของร้านยังช่วยเหลือเรื่องค่าตั๋วเครื่องบิน ทั้งที่ดิฉันลาออกมาจากการเป็นพนักงานแล้ว โดยไม่ทันที่ดิฉันจะเอ่ยปากขอยืมด้วยซ้ำ ในคราวนั้นคุณแดนนี่ก็ตามดิฉันมาถึงเกาหลี อยู่เคียงข้างดิฉันตลอดเวลาที่ดูแลคุณพ่อ พอทราบข่าววันที่คุณหมอมาแจ้งว่าคุณพ่อหายดีแล้ว สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ คุณแดนนี่ก็ขอดิฉันแต่งงานตรงข้างเตียงคนไข้ของคุณพ่อที่ท่านพักรักษาตัวนั่นเอง วันนั้นดิฉันดีใจมากทั้งสองเรื่อง ตื่นเต้นจนตั้งตัวไม่ทัน แทบจะเป็นลมเข้าโรงพยาบาลต่อจากคุณพ่อทีเดียว” พี่แชริมเล่าจบแขกทุกคนก็ขำออกมาเบาๆ พลางปาดน้ำตาด้วยความซึ้งใจ ผมก็พลอยซึ้งใจตามไปกับคู่บ่าวสาวด้วย
ฟังจากพี่แชริมเล่า ป้าหลินของน้องหยกท่าทางจะเป็นคนมีน้ำใจมาก มิน่าล่ะ ถึงสอนหลานให้มีนิสัยน่ารัก ฉลาด แถมเป็นคนดีมากขนาดที่ผมยังต้องดีใจแทนน้องชายของผมจริงๆ พลัสโอบกอดหยกเอาไว้แน่นในตอนนี้ หลายๆ คนอมยิ้มกับภาพที่เห็น ผู้ชายรูปหล่อตัวสูงใหญ่กอดคลอเคลียกับหนุ่มน้อยตัวเล็กหน้าตาน่ารัก บรรยากาศแบบนี้ทำให้ภาพนั้นดูไม่น่าเกลียดเลยแม้แต่น้อยในความคิดของผม
“ท้ายที่สุด” พี่แดนนี่ยกไมค์ขึ้นมาพูด เงียบไปสักพัก โดยไม่ลืมหันไปมองหน้าเจ้าสาวของตัวเอง
“ผมขอขอบคุณคนรักของผม ขอบคุณที่คุณอยากจะใช้ชีวิตร่วมกับผม และก็ขอบคุณที่เลือก และตกลงใช้ชีวิตร่วมกันผมนะครับ” พูดจบก็หอมแก้มเจ้าสาวโดยที่พิธีกรยังไม่ทันได้เชียร์เลยด้วยซ้ำ ได้ยินเสียงแซวกันกิ๊วก๊าวลั่นห้องจัดเลี้ยง จนเจ้าสาวต้องเขินอายหน้าแดงกันเลยทีเดียว
หลังจากที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวกล่าวจบเรียบร้อยแล้ว พิธีกรก็เชิญชวนให้แขกทุกท่านที่มาในงานร่วมยกแก้วแชมเปญที่บริกรนำมาเสิร์ฟให้เพื่อดื่มอวยพรให้บ่าวสาวพร้อมกัน จากนั้นพี่แชริมกับพี่แดนนี่ เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ลงจากเวทีเข้าห้องพิเศษที่จัดอยู่ติดกันเพื่อให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนต่างๆ อยู่ตรงหน้าเวที ทั้งมาจากหนังสือพิมพ์ นิตยสาร วิทยุ โทรทัศน์ ดูเยอะเสียจนไม่นึกว่าจะหลุดออกมาจากวงนักข่าวกันได้ง่ายๆ
ผมเห็นอาหนึ่งกับนายทองหล่อ เดินเข้าตัดวงล้อมนักข่าวรีบพุ่งไปร่วมแสดงความยินดีกับบ่าวสาว ทั่งคู่ไม่ได้สนใจนักข่าวที่พยายามถ่ายรูปอาหนึ่งกับทองหล่อ แล้วรีบหลบฝ่านักข่าวที่สอบถามเรื่องส่วนตัวของอาหนึ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ในครอบครัวที่กำลังเป็นข่าวอยู่ในตอนนี้ แล้วหายออกไปจากงานอย่างรวดเร็ว
“สิงห์ครับ เราออกไปหาอะไรทานกันเถอะ” ผมหันไปบอกคนรักเบาๆ สิงห์พยักหน้าตอบ เพราะเริ่มเบื่อกับบรรยากาศที่ทุกคนเริ่มพลุกพล่านไปทั่วบริเวณ ผมจึงเดินไปบอกน้องชาย และคนอื่นๆ ว่าขอตัวกลับก่อน เพราะเห็นว่าทุกคนสนิทกับบ่าวสาว จึงน่าจะยังรอถ่ายรูปพูดคุยกันจนดึกแน่ๆ
ผมขับรถพาสิงห์ออกมาหาร้านอาหาร แถวถนนเกษตรนวมินทร์ มีหลายร้านที่ยังเปิดรับแขกอยู่ ผมจึงเลี้ยวรถเข้าไปจอดในร้านอาหารทะเลชื่อดังแห่งหนึ่ง ผมแนะนำให้สิงห์ถอดเสื้อนอกกับเนคไทน์ไว้ในรถ ดูท่าทางสิงห์ดีใจมากที่ได้ถอดเสื้อสูทออกจากตัวเสียที
“ไม่ต้องสั่งมาเยอะนะครับพีท ตอนนี้ผมไม่หิวมากเท่าไรแล้ว อยากรีบกลับไปนอนมากกว่า” สิงห์บอกผมพลางใช้หลังมือขยี้ตาไปด้วย ท่าทางยังกับเด็กเล็กๆ เมื่อเรานั่งลงเตรียมสั่งอาหาร สิงห์ก็อ้าปากกว้างหาวทันที ดูท่าทางไม่สดชื่นเท่าไร ดวงตาแดงๆ เหมือนง่วงนอนมากกว่าอยากทานอาหาร
“อ้าว...สิงห์ไม่บอกก่อนละครับ ผมจะได้หาอะไรทานเบาๆ ก็พอ ผมนึกว่าสิงห์อยากทานอะไรหนักๆ เสียอีก” ผมวางเมนูลง เลิกคิ้วถามคนรักด้วยความสับสน เมื่อตอนหัวค่ำยังอยากบ่นเรื่องทานอาหารไม่อิ่มอยู่เลย นี่ก็ยังไม่ดึกเท่าไรเสียด้วย
“ก็ตอนนี้มันง่วงมากกว่านี่ครับ สั่งน้อยๆ ก็พอนะครับ” สิงห์ทำปากยื่น น้ำเสียงดูงอแงแบบนั้น ยังกับเด็กๆ ทั้งทีเป็นหนุ่มสูงใหญ่ไม่เข้ากับบุคลิกภายนอกเอาเสียเลย
“โอเคครับ น้อง...เอาข้าวผัดทะเลหนึ่งที่ กุ้งใหญ่อบวุ้นเส้น หัวปลาเผือกหม้อไฟ น้ำเปล่าสองที่ แค่นี้ครับ” ผมสั่งพนักงานจบสิงห์ก็ยิ้มกริ่มมาให้ผม รอยยิ้มบ่งบอกถึงคำขอบคุณที่สั่งอาหารได้ถูกใจคนรักเหลือเกิน ผมจึงยิ้มตอบให้เช่นกัน ผมเริ่มเรียนรู้ว่าสิงห์ชอบทานอะไรไม่ชอบอะไรบ้างมากขึ้นในช่วงนี้
“แบ่งข้าวผัดกันทานคนละครึ่งนะครับ” ผมบอกคนรักที่พยักหน้าตอบกลับมารวดเร็ว เรายิ้มให้กัน พลางคุยเรื่องงานแต่งงานของพี่แชริม กับพี่แดนนี่ในวันนี้ พูดถึงความสวยงามอลังการที่น่าจดจำสักพัก พนักงานก็นำอาหารกมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
“อาทิตย์หน้าผมคิดว่าจะขึ้นเหนือไปรับลูกที่โรงพยาบาล เราไปเยี่ยมพี่ศรด้วยกันเลยดีไหมครับ ช่วงนี้พี่ศรต้องรับเคมีบำบัดพร้อมกับฉายรังสีไปด้วย คงต้องการกำลังใจเยอะหน่อย” ผมเปิดประเด็นเรื่องพี่ศรชวนคนรักคุยระหว่างที่กำลังทานอาหารกัน
“พีทครับ ผมอยากคุยเรื่องนี้อยู่พอดี คือ...ผมอยากไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ศรช่วงที่รักษาตัวได้ไหมครับ ผมเป็นห่วงพี่ศร แกต้องอยู่โรงพยาบาลตัวคนเดียว ผมโทรไปคุยกับแกบ่อยๆ ก็ไม่ได้ แกพูดเยอะแล้วจะอาเจียนอยู่ตลอดเวลา อาการคงหนักน่าดู ผมอยากรีบไปดูแลแกใกล้ๆ ผมสงสารแกนะครับ” สิงห์วางช้อนส้อม จ้องหน้าผมถามอย่างจริงจัง ทำให้ผมต้องถอนใจออกมาด้วยความเข้าใจความรู้สึกที่สิงห์มีต่อพี่ชายคนเดียว
“อยากไปก็ไปได้ครับ ผมไม่ว่าอะไรหรอก ผมเข้าใจดี สิงห์ไปอยู่เป็นเพื่อนแกก็ดีเหมือนกัน แกอาจจะมีกำลังใจในการรักษาตัวมากขึ้น แล้วอาทิตย์หน้าผมจะพาลูกๆ ไปเยี่ยมแกด้วยดีไหมครับ พาหลานไปให้พี่ศรได้เห็นหน้าบ้างคงจะดี หมอบอกว่าตอนนี้น้ำหนักตัวของลูกผมทั้งคู่เพิ่มขึ้นจนเป็นปกติแล้ว ร่างกายเด็กก็แข็งแรงดีแล้วด้วย ผมอยากไปหาลูกจะตายอยู่แล้ว” ผมเล่าความรู้สึกให้คนรักฟัง
“ดีสิครับ อาทิตย์หน้าก็ครบกำหนดที่น้องพีช กับน้องพอร์ชจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมรอเจอแกที่โรงพยาบาลที่พี่ศรรักษาตัวเลยแล้วกันนะครับ พีทพาแกไปเยี่ยมพี่ศรให้ได้นะครับ พี่ชายผมจะได้มีกำลังใจมากขึ้นเวลาแกเห็นหน้าหลาน” สิงห์มีสีหน้าเบิกบานมากกว่าเมื่อครู่ที่ผ่านมา เมื่อนึกถึงภาพพี่ชายตัวเอง และกำลังจะได้เจอหลานอีกครั้ง
“ผมสัญญาครับ พอพาลูกๆ ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ที่แรกที่ผมจะพาแกไป คือโรงพยาบาลที่พี่ศรรักษาตัวอยู่แน่นอน เรารีบทานข้าวกันเถอะ จะได้กลับบ้านไปพักผ่อน พรุ่งนี้ผมจะไปส่งสิงห์ที่สนามบินแต่เช้าเลยนะครับ” ผมบอกคนรักจบ เราทั้งคู่ก็ลงมือทานอาหาร แล้วพากันกลับไปพักผ่อนที่บ้าน ค่ำคืนนั้นเพียงนอนกอดกันแนบแน่น ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น
-
มาต่อล๊าววววววววววววววว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด :ling1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หายไปนาน ในที่สุดก็มาต่อจนได้
:mew4: :mew4: :mew4:
-
หายไปนานมาก ๆ เลยจ้ะ ดีใจจ้ะที่กลับมาอัพต่อถึงแม้โดยส่วนตัวตัวเองจะมีหนังสือแล้วก้อตามแต่อยากให้เพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่านและยังไม่มีหนังสือได้มาสัมผัสความสนุกสนานต่อเนื่องน่ะ คิดถึงผลงานของพี่หมอมาก ๆ เลยอยากให้มาเปิดเรื่องใหม่น่ะ ยังคิดถึงเสมอน่ะจ้ะ :mew1:
-
เห็นชื่อเรื่องแล้วไม่กล้าอ่าน กลัวดราม่า
อ่านแบบเกร็งๆ ลุ้นตลอดว่าจะดราม่ายังไง จะอ่านต่อไปไหวไหม 555
สนุกมากคะ ครบรส ฮา สุข เศร้าพอประมาณ แต่ร้อนแรงมากๆ
อ่านจบเข้าใจชื่อเรื่องนี้ได้ชัดเจน
ทั้งน้องหยกและพี่กฤษ(หรือพลัส)ต่างก็ได้รับผลมาจากบาปรัก บาปบริสุทธิ์
จบhappy คนอ่านมีความสุข อิอิ
ว่าคู่หนูหยกกับพี่กฤษร้อนแรงแล้ว :m25:
อั๊ยยะ เมื่ออ่านเจอคู่พี่พีท น้องสิงห์ และโตโต้ hotมากกกก
ขอบคุณผู้เขียนคะ ว่าจะกลับไปอ่านใหม่แบบสบายใจ อิอิ :pig4:
-
ThankS
-
กลับมาแล้วเหรอออออออ ดีใจจุงงงง
-
ดีจัง
รู้สักพี่พีทแหะ
-
ขอบคุณทุกท่านที่ยังให้ความสนใจสนับสนุนติดตามผลงานนิยายเรื่องนี้อยู่นะครับ ยังมีเรื่องราวอีกเยอะที่ยังไม่ได้ทยอยลง ยังไงรอติดตามได้เรื่องๆ นะครับ จะพยายมาลงต่อให้จนจบตอนพิเศษนะครับ
-
ถ้าจำไม่ผิด ตั้งแต่ได้รู้จักเล้ามา
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่าน
ติดมาก ชอบมากๆ อ่านหลายรอบด้วย
ยิ่งฉากเอ็นซีจัดเต็มมา บรรยายได้ดีมากจนเห็นภาพ อุ๊ย เขินๆ
พี่หมอแวะมาอัพตอนพิเศษล่าสุดให้ได้อ่านกัน พี่หมอน่ารักจัง
คิดถึงน้องหยกด้วย.....อ่านเสร็จแล้วจะเม้นท์ให้ใหม่นะคะ
-
เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน ขอสารภาพแอบกลัวชื่อเรื่อง
แต่พออ่านจริงๆ แล้ว มันดีมากๆ เลย มีครบทุกรสจริงๆ
ร้องไห้เยอะมากตอนคุณตากับคุณยายตาย เสียใจสุดๆ ไปเลย
พี่พลัสกับน้องหยกน่ารักมากๆ มั่นคงในความรักกันสุดๆ
พี่หนึ่งกับน้องทองตอนแรกรุนแรงแต่ตอนหลังหวานมดขึ้นเลยทีเดียว
ส่วนโตโต้พีทและสิงห์เป็นอะไรที่ซับซ้อนหลายมุมมองมากแต่สุดท้ายก็โอเค
ส่วนน้องเจกับน้องพลอยก็น่ารักคนอื่นๆ ก็น่ารัก
ตัวละครในเรื่องทุกคนมีสีสันและเสน่ห์ในตัวกันทั้งนั้น ประทับใจมากค่ะ
ขอบคุณพี่หมอมากค่ะที่แต่งนิยายดีๆ ออกมาให้อ่าน :L2:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
o13
ชอบมากค่ะๆๆๆ
สนุกกกกกก
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (6) “เราสองสามคน”
กระวนกระวาย คิดถึงเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเขา จะเป็นจะตายทุรนทุราย สุดท้ายก็เหงา ภาพเขานั้นทำเราเจ็บปวดแค่ไหน ที่ต้องเก็บความรักนี้ไว้ในใจ ข่มตาให้นอนกอดหมอนทุกคืน ต้องฝืนทุกครั้ง เธอคงรักใครที่ไม่ใช่เรา อย่าเอาแต่ฝัน อย่าไปคิดให้เกินตัว อย่าไปรักให้เปลืองใจ ยังไงก็คงไม่มีทาง
เช้าวันต่อมา ผมตื่นนอนตั้งแต่แต่เช้ามืด หันไปปลุกคนรักชวนสิงห์ไปใส่บาตรเช่นเคย ช่วงนี้ผมตื่นเช้ามาใส่บาตรบ่อยขึ้น รู้สึกอยากทำบุญให้ได้ทุกวัน เผื่อว่ามันจะลบล้างบาปกรรมที่สั่งสมมาตลอดชีวิตทั้งกับน้องชาย คนรักเก่า คนรักใหม่ และเพื่อนรักของผมลงได้บ้าง แม้ว่าช่วงชีวิตในเวลานี้ จะเป็นช่วงที่จิตใจสงบร่มเย็นเป็นที่สุดก็ตาม แต่มันยังเหมือนยังขาดอะไรไปบางอย่าง เหมือนสิ่งสำคัญที่กำลังจะจางหายออกไปจากชีวิตไปเรื่อยๆ ในชีวิตของผมตอนนี้
“โต้...มึงทำอะไรอยู่วะ ช่วงนี้ไม่โผล่หน้ามาหากูเลยนะ” ผมรู้สึกกระวนกระวายจนอดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ตัดสินใจโทรหาเพื่อนสนิทที่ผมคิดไม่ซื่อคนนี้ หลังจากที่ผมไปส่งสิงห์ที่สนามบืนรอจนขึ้นเครื่องบินเพื่อไปดูแลพี่ศรเรียบร้อยแล้ว
“กู...เอ่อ...กูติดงานเยอะเลยว่ะ ขอโทษที...คือ กำลังช่วยทีมอาหนึ่งเตรียมการไปสร้างโรงแรมแห่งใหม่ที่เชียงราย กูต้องไปอยู่เป็นผู้ช่วยอาหนึ่งเต็มตัว แถมยังต้องสอนงานทองหล่อให้มาเป็นเลขาของอาหนึ่งแทนพี่บาสอีก มึง...เอ่อ...คือ... กูอยากจะถาม...มึงคิดถึงกูเหรอ” ไอ้โต้มันพูดติดๆ ขัดๆ แถมยังอธิบายยาว พร้อมจบท้ายด้วยคำถามที่ทำให้ผมอึ้งไปเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะคิดถึงมันหรือไง ผมถึงได้โทรไปหาอย่างนี้
“กู...คือ...กูไม่เห็นหน้ามึงตั้งหลายวันนี่หว่า กลัวมึงจะเป็นอะไรตายห่าไปแล้วกูไม่รู้เรื่อง มึงเล่นหายเงียบไปจากชีวิตกูแบบนี้ ถ้ามึงไม่ว่างก็ไม่เป็นไรกูอยากรู้แค่นี้ล่ะ” ผมตอบเลี่ยงๆ ไป แต่ในใจก็เต้นแรงจนรู้สึกได้อยู่เหมือนกัน ความตื่นเต้น ความเขินอายแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าจนร้อนผ่าวไปถึงหัวใจ รู้สึกได้เลยว่าหน้าผมกำลังแดงซ่านจนเป้นลูกตำลึงสุกไปแล้ว อยากจะกดโทรศัพท์วางสาย แต่มือที่ถือโทรศัพท์อยู่กลับยังแนบอยู่ข้างหูรอฟังเสียงปลายสายด้วยใจระทึก
“เฮ้ย...มึงตอบไม่ตรงคำถาม กูถามว่ามึงคิดถึงกูเหรอ” ไอ้โตโต้ยังคงตอกย้ำคำถามที่ทำเอาผมรู้สึกร่างกายวูบวาบร้อนๆ หนาวๆ ผ่าวขึ้นมาตั้งแต่ปลายผมจนจรดปลายเท้าได้ทันที ที่ได้ยินคำถามแทงใจซ้ำชัดเจนเต็มรูหูด้วยน้ำเสียงจริงจังขนาดนี้
“กู...กู เออนั่นล่ะ” ผมตอบจบก็วางสายทันที ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องตื่นเต้นกับคำถามของไอ้โต้มันได้ถึงขนาดนี้ ทำเอาความคิดในสมองสั่งการไม่ออก คิดคำตอบไปไม่ถูกทางเลยทีเดียว ไม่นานมันก็โทรกลับมา เสียงสายเรียกเข้าดังอยู่ในมือของผมที่ยังกำโทรศัพท์ค้างเอาไว้ ใจเต้นแรงอีกแล้ว ผมมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างลังเลครู่หนึ่ง ก่อนที่จะสไลด์ปุ่มสัมผัสรับสายเพื่อนรักหักเหลี่ยมหื่นของผมคนนี้
“มึงเขินเหรอ...อ๊ะๆ อย่าเพิ่งตัดสายกูนะ กูแค่จะบอกมึงว่ากูก็คิดถึงมึงเหมือนกัน ถ้ากูว่างเมื่อไรจะรีบไปหานะจ้ะ ที่...อุ้ย...เพื่อน...ร๊ากกก” ไอ้โตโต้มันใช้น้ำเสียงกวนตีนใส่ผม ทำให้ร้อนวาบไปทั้งหน้าอีกแล้ว นี่มันกล้าพูดจาหยอกล้อยังกับผมเป็นสาวน้อยที่มันกำลังจีบ มันทำกับเพื่อนสนิทอย่างผมแบบนี้ แล้วผมก็ยังเอามาคิดจนต้องเขินขนาดนี้เชียวหรือ เริ่มไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองขึ้นมาแล้ว หรือว่าผมกำลังเริ่มสนใจความรู้สึกของมันที่มีอยู่ในใจผม ที่ผ่านมาเป็นความเคยชินที่ต้องอยู่ใกล้ชิดกันตลอด แต่พอมีเรื่องของพี่บาสกับสิงห์เข้ามา ทำให้ผมกับมันเข้าใจความรู้สึกตัวเองกันได้มากขึ้น ทำไมผมถึงมีความรู้สึกช้าขนาดนี้
ผมนั่งจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่ที่สนามบิน ผู้คนพลุกพล่านแต่ในหัวสมองกลับไม่สนใจใคร พลางยิ้มกับตัวเองค้างอยู่อย่างนั้นเกือบครึ่งชั่วโมง คำพูดของไอ้โตโต้มันยังคาอยู่ในสมอง ผมคิดถึงมัน มันก็กำลังคิดถึงผม ทั้งๆ ที่ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว มีสิงห์อยู่แล้วทั้งคน มันยังรับคนเลวที่ไม่รู้จักพอในความรักอย่างผมได้อีก สงสัยต่อไปนี้ผมจะต้องเรียกแทนตัวมัน ยกระดับให้มากกว่าคำว่าเพื่อนรักเสียแล้ว คิดได้ดังนั้นก็เริ่มมีความสุขขึ้นมา ในใจมีรักกับเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่ได้มากหรือน้อยไปกว่าที่มีกับสิงห์ นี่ผมมีกี่ห้องหัวใจกันแน่
ถามตัวเองไปแต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรเลย กลับรู้สึกหมั่นไส้ตัวเอง ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครให้รู้สึกว่าอยากจะรัก แต่บทจะมีขึ้นมา ก็ประดังเข้ามาพร้อมกันถึงสองคน แถมทั้งคู่ยังนิสัยดี น่ารัก จิตใจดี ให้ผมมีถึงสองคนพร้อมกันได้อีก อย่างนี้ผมยิ่งต้องปฏิบัติตัวให้เป็นคนรักที่น่ารักถึงสองเท่าเสียแล้ว คิดดังนั้นก็โทรหาคนรักอีกคนเสียหน่อย ป่านนี้จะขึ้นเครื่องไปหรือยังก็ไม่รู้
“สิงห์...ถึงไหนแล้วครับ” ผมถามคนรักอีกคนทันทีที่ปลายสายกดรับ
“เพิ่งขึ้นเครื่องบินมาครับ กำลังจะโทรหาพีทพอดี ก่อนจะปิดเครื่อง เหมือนใจเราตรงกันเลยเนาะ” สิงห์ตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
“ผมน่ะกลัวสิงห์จะไปไม่ถูกด้วยซ้ำ เพิ่งขึ้นเครื่องบินคนเดียวเป็นครั้งแรกอีกด้วย ดีนะครับที่ยังเดินไปถึงเครื่องบินได้” ผมชวนคุยเพราะน่าจะยังมีเวลา
“โธ่...ถึงผมจะดูซื่อ ดูบ้านนอกขนาดไหน แต่ผมก็ไม่ได้โง่นะครับ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องห่วงน่า เดี๋ยวผมต้องปิดมือถือแล้วล่ะ ไปถึงแล้วผมจะโทรหาอีกทีนะครับ ช่วงที่ผมไม่อยู่ ถ้าเหงาก็ตามโตโต้มาอยู่เป็นเพื่อนนะครับที่รัก จะได้มีคนดูแลอยู่ใกล้ๆ ผมก็จะได้สบายใจด้วย” คำพูดของสิงห์ที่พูดตอบกลับมาทำให้ผมอึ้งไปนิดหน่อย ไม่นึกว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ หัวใจพองโตขึ้นมายังกับจะระเบิดมันตรงนั้น
“ครับ ขอบคุณนะครับที่รัก ผมรักสิงห์นะ” ผมตอบกลับไปด้วยใจจริง สิงห์ใจกว้างแบบนี้ ผมยิ่งต้องทำตัวให้ดีสมกับที่สิงห์เปิดให้ให้ผมกับโตโต้ก้าวเข้ามาในชีวิตคู่ของเรา คิดดังนั้นผมก็รีบลงไปหาพลัสกับน้องหยก หาเรื่องชวนทั้งคู่ไปเที่ยวเชียงรายอีกรอบในอาทิตย์หน้า เพื่อจะไปรับลูกชาย และลูกสาวของผมพาไปเยี่ยมพี่ศร ก่อนจะกลับมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน
เมื่อถึงวันที่ผมต้องไปรับลูกออกจากโรงพยาบาล ผมยังไม่ได้เจอหน้าไอ้โต้อีกอยู่ดี เพราะมันไม่ว่างจริงๆ แต่ไม่เป็นไร แค่รู้ว่ามันยังคิดถึงผมตลอดเวลา แต่ไม่กล้าโทรมาหา ผมก็ดีใจจะแย่แล้ว วันนี้ครอบครัวของผมก็ไปเชียงรายกันพร้อมหน้า คุณแม่กับคุณพ่อยอมเลื่อนตารางงานที่แน่นหนา จนหาเวลาว่างมาอยู่กับหลานถึงหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ พวกเราทั้งครอบครัวตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมพี่ศรพร้อมหน้ากันหมดทุกคนอีกด้วย
วันที่ลูกของผมได้ออกมาจากตู้อบ คนที่ตื่นเต้นมากที่สุดคือคุณแม่ ท่านถึงกับมือสั่นน้ำตาคลอ ใบหน้าอิ่มเอมไปด้วยความสุขที่เปี่ยมล้นเมื่อได้อุ้มหลานครั้งแรกในชีวิต ภาพนั้นทำเอาบ่อน้ำตาแตกไปตามๆ กัน พยาบาลเรียกผมกับป้าแก้วไปอบรมเรื่องการดูแลเด็กอ่อน ผมจึงได้เรียนวิธีการอุ้มเด็กทารกเป็นครั้งแรกในชีวิต แถมยังได้รู้วิธีการป้อนนม อาบน้ำ เปลี่ยนผ้าอ้อม และการดูแลรักษาลูกเมื่อเกิดอาการไม่สบาย หัวอกคนเป็นพ่อครั้งแรก ทั้งตื่นเต้น ดีใจ หวาดกลัว ผสมปนเปกันไปหมด รายละเอียดเรื่องลูกทั้งสองของผมทำเอาต้องใช้เวลาที่โรงพยาบาลเกินครึ่งวัน พอออกมาจากโรงพยาบาลได้ เราก็มุ่งหน้าไปหาพี่ศรทันที นั่งรถตู้กันไปเกือบครึ่งวัน กว่าจะถึงโรงพยาบาลที่พี่ศรพักรักษาตัวก็เกือบค่ำ
“ว๊าว...ละอ่อนน้อย ไหนๆ มาให้ลุงอุ้มโตย” สิงห์ลิงโลดทันทีที่ได้เจอหน้าหลาน รีบเข้ามาขออุ้มหลานแฝดไว้ด้วยอ้อมแขนหนาทั้งข้างซ้ายข้างขวาพร้อมกันทั้งคู่ด้วยความตื่นเต้น กว่าเราจะมาหาพี่ศรได้ก็เป็นเวลาค่ำแล้ว พลัสจึงไปหาอาหารรองท้องให้ทุหคน แล้วขอตัวไปหาโรงแรมที่พักในตัวเมืองกับคนขับรถตู้ พวกผมจึงเข้าไปเยี่ยมคุณนรศรที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้กันในห้องพักด้านใน
สภาพพี่ศรตอนนี้ผิวกายเริ่มดำเกรียมจากการฉายรังสี ใบหน้าซูบซีดลงไปเยอะด้วยฤทธิ์เคมีบำบัด แต่ก็มีเลือดฝาดด้วยความดีใจพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบใบหน้า เมื่อเห็นหลานชาย หลานสาวตัวน้อยๆ มาเยี่ยมถึงเตียงนอนที่พักรักษาตัวอยู่ เสียงสะอื้นเบาๆ จากผู้ชายที่นอนอยู่ตรงหน้าทำเอาทุกคนสะท้อนใจไปตามๆ กัน พี่ศรไม่กล้าที่จะแตะต้องหลาน แต่คุณหมออนุญาตให้อุ้มได้ เพราะเด็กเริ่มมีพัฒนาการ มีภูมิต้านทานแล้ว และยังมีสภาพร่างกายที่แข็งแรงดีอีกด้วย
พอรู้ดังนั้นพี่ศรจึงรีบรับฝาแฝดมาวางข้างตัว โอบมือกอดประคองไว้ ดูเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงพอจะอุ้มหลานทั้งคู่ พี่ศรมองหลานทั้งสองที่นอนหลับตาพริ้มด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ประกอบหยาดน้ำตาคลออยู่ในเบ้าตาลึกจนเป็นร่องจากอาการป่วย จ้องอยู่อย่างเงียบๆ ได้สักพักก็หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย ความปลื้มปิติที่เห็นพวกเราทุกคนตั้งใจมาเยี่ยมให้กำลังใจในการรักษาตัวครั้งนี้ ทำให้พี่ศรเอ่ยปากขอบคุณไม่ได้หยุด ทำเอาทุกคนต้องร้องไห้ออกมาด้วยความซาบซึ้งไปกับบรรยากาศ ไม่เว้นแม้แต่ผม เรายิ้มให้กันพร้อมรอยน้ำตา ซึ้งใจจนแทบพูดอะไรกันไม่ออก
“ขอบคุณครับที่รัก ขอบคุณจริงๆ ฮึก...พี่ศรดีใจมาก ผมก็ดีใจด้วย คุณพ่อคุณแม่มีเมตตาเหลือเกิน” สิงห์สะอื้นกอดผมทันที ที่เราสองคนออกมาจากห้องพักคนไข้ ผมโอบกอดคนรักไว้ในอ้อมอกเอาไว้แน่น ลูบหลังลูบไหล่หนาปลอบประโลม พร้อมบรรจงจูบบนหนาผากเรียกขวัญให้สิงห์กลับมาเข้มแข็งโดยเร็ว
“ไม่เป็นไรครับ เราครอบครัวเดียวกันนะครับ” ผมตอบเบาๆ ให้คนรักได้ยินที่ข้างหู สิงห์หันมามองหน้าผม สบตากันเท่านั้นก็ปล่อยโฮซบหน้าลงบนบ่าผม กอดกระชับแนบแน่นยิ่งขึ้นไปอีก โถ...ขี้แยจริงๆ ผมคิดในใจพลางยิ้มอย่างมีความสุข หากสิ่งที่ผมพาลูกพร้อมทุกคนมาเยี่ยม ทำให้สิงห์กับพี่ศรได้มีความสุขขนาดนี้ ผมก็รู้สึกปิติยินดีไม่แพ้กับความรู้สึกของคนรักของผมในตอนนี้เช่นกัน ทำให้คนอื่นมีความสุข เราก็พลอยมีความสุขใจตามกันไป สักพักพลัสก็โทรศัพท์เข้ามาแจ้งว่าได้ที่พักเรียบร้อยแล้ว
“วันนี้ผมจะนอนกับสิงห์ที่นี่นะครับ คนอื่นๆ จะพักกันที่โรงแรมในตัวเมือง พลัสโทรมาบอกว่าหาห้องพักได้แล้ว พรุ่งนี้ทุกคนจะมาเยี่ยมพี่ศรกันอีกครั้งก่อนจะกลับกรุงเทพ สิงห์หิวไหม” ผมเดินเข้าไปบอกทุกคนในห้องพักจบพลางหันกลับมาถามคนรักด้วยความเป็นห่วง สิงห์ดูผอมลงนิดหน่อยทั้งๆ ที่มาอยู่กับพี่ศรได้เพียงไม่กี่วัน ไม่รู้ด้วยความเครียด หรือเพราะอาหารการกินที่นี่ไม่สมบูรณ์ แต่ผมรู้สึกห่วงคนรักขึ้นมาจับใจ
“หิวนิดหน่อยครับ เดี๋ยวเราไปส่งคนอื่นๆ ขึ้นรถแล้วค่อยหาอะไรทานข้างล่างก็ได้นะครับ” สิงห์ตั้งสติได้แล้วก็ยิ้มตอบผมมา ทุกคนในห้องพักคนไข้พูดคุยกันต่อนิดหน่อยทั้งเรื่องอาการพี่ศร เรื่องหลาน เรื่องการเรียนของสิงห์ และอีกหลายเรื่อง แต่ใช้เวลาไม่นานเพื่อให้พี่ศรได้พักผ่อนเต็มที่ก่อนที่ผมกับสิงห์จะออกมาส่งทุกคนที่รถตู้ที่กลับมารับคนอื่นๆ พร้อมกับพลัส
ผมกับสิงห์เดินกลับเข้ามาในโรงพยาบาล เราตรงเข้าไปที่ห้องอาหารชั้นล่างของตึก ดีที่โรงพยาบาลที่นี่มีบริการอาหารยี่สิบสี่ชั่วโมง ผมไปสั่งอาหารเป็นกับข้าวมาสองสามอย่างแบบสำเร็จรูป พนักงานจัดวางในถาดให้ผมเสร็จก็ยกมานั่งทานกับสิงห์ที่เดินไปหยิบช้อนส้อมกลับมานั่งทานกันเพียงสองคนที่โต๊ะอาหาร ซึ่งมีเพียงแพทย์ และพยาบาลทานอีกสองสามโต๊ะรวมไม่กี่คนในห้องอาหารแห่งนี้
“ช่วงนี้ดูผอมๆ ไปนะครับ ไม่ได้ทานข้าวเหรอครับ หรืออาหารที่นี่ไม่ถูกปาก” ผมถามด้วยความเป็นห่วง แต่สิงห์กลับส่ายหน้าให้ผมเบาๆ
“ผมทานไม่ลงครับ เห็นพี่ศรทรมานแล้วมันปวดใจ เวลาแกฉายรังสีกลับมาที่ห้องแกจะร้องโอดโอยอยู่ตลอด เวลาแกรับยาที่หมอฉีดให้ แกก็จะอาเจียนอยู่ตลอดเวลา ผมเห็นแล้วสงสารแกเหลือเกิน คนเคยแข็งแรงบึกบึนอย่างพี่ศรต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้...ฮึก” สิงห์เล่าให้ผมฟังพลางน้ำตาไหลพร้อมปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอีกแล้ว ผมได้ฟังแล้วก็น้ำตาซึมออกมาเช่นกัน
“เราทำอะไรไม่ได้มากนี่ครับ นอกจากให้กำลังใจพี่ศร นี่เป็นวิธีการรักษาที่ดีที่สุดแล้ว ยังไงสักวันแกก็จะหายดีครับ ผมเชื่ออย่างนั้น สิงห์ต้องเข้มแข็งให้พี่ศรเห็นรู้ไหม แกจะได้ไม่รู้สึกว่าเราสงสารแก ให้แกมีกำลังใจในการรักษาเยอะๆ แล้วผมจะหาโอกาสมาอยู่เป็นเพื่อนสิงห์ที่นี่บ่อยๆ นะครับ” ผมให้กำลังใจคนรักต่ออีกทอดหนึ่ง สงสารสองพี่น้องคู่นี้เหลือเกิน
สิงห์ไม่ตอบ กลับเม้มปากก้มหน้ากลั้นน้ำตา แล้วพยักหน้าให้ผมอย่างหนักแน่น สิงห์แทบไม่ยอมตักข้าวเข้าปาก เห็นแล้วต้องบังคับให้ทานเข้าไปเยอะๆ เราสองคนทานข้าวกันจนอิ่มแล้วก็กลับขึ้นไปบนห้องพัก เราทั้งคู่ยืนข้างๆ เตียงมองดูพี่ศรที่หลับไปแล้วอยู่บนเตียงคนไข้ สิงห์บอกว่าวันนี้พี่ศรมีสีหน้าอิ่มเอิบขึ้น ทุกทีแกจะนิ่วหน้าอยู่ตลอด สงสัยวันนี้แกจะมีความสุขมากที่ได้เห็นหน้าหลาน
ผมชวนสิงห์มานั่งคุยเล่นให้หายคิดถึง เราออกมารับลมหนาวอ่อนๆ ที่ระเบียง เพราะยังเป็นเวลาค่ำไม่มาก เราสองคนยังไม่ง่วงกันเท่าไร พยาบาลจัดที่นอนให้ผมเพิ่มติดกับโซฟาที่สิงห์ใช้นอนเป็นประจำในช่วงเวลาที่มาพักอยู่กับพี่ศรที่นี่
“โตโต้เป็นยังไงบ้างครับ ไปหาพีทบ่อยไหม” สิงห์ถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นปกติ แววตาดูใสซื่อเหมือนเดิม ไม่มีอาการน้อยใจใดๆ แอบแฝง ผมคิดว่าอย่างนั้นเพราะรู้จักคนรักดี สิงห์เป็นคนโกหกไม่เก่ง ผิดกับผมที่มีอะไรอยู่ในใจมากมาย แต่ไม่กล้าที่จะแสดงออกมาจนเคยชิน อาการเก็บเงียบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ให้ใครได้รับรู้ของผมเป็นมาตั้งแต่พลัสยังหายไปเมื่อหลายปีก่อน
“ไม่เลยครับ ผมไม่ได้เจอโตโต้อีกเลย ตั้งแต่วันที่มีงานแต่งงานพี่แชริมกับพี่แดนนี่ครั้งนั้น แต่ก็ยังโทรคุยกันอยู่บ้างนานๆ ทีเท่านั้นเอง” ผมตอบสิงห์ด้วยน้ำเสียงปกติเช่นกัน ไม่แสดงอาการน้อยอกน้อยใจเหมือนที่กำลังรู้สึกอยู่ออกไปให้คนรักได้เห็น
“อ้าว...เป็นเพราะผมหรือเปล่า ทำให้โตโต้ไม่กล้ามาหาพีท” สิงห์ถามด้วยอาการร้อนรน เหมือนไม่สบายใจในสิ่งที่ผมได้บอกเล่าให้ฟัง คนรักทำสีหน้าเศร้าขึ้นมาจนผมรู้สึกสงสาร นี่สิงห์ใจดีกับผมขนาดนี้เชียวหรือ เป็นห่วงความรู้สึกแม้กระทั่งโตโต้ที่เหมือนจะเข้ามาแทรกในชีวิตรักของเรา ผมตื้นตันใจกับน้ำใจของสิงห์เหลือเกิน
“เปล่าหรอกครับ ช่วงนี้โต้กำลังยุ่งกับเรื่องที่อาหนึ่งทำโปรเจคใหม่ ก็ที่จะไปเปิดโรงแรมบนที่ของสิงห์ไง งานยุ่งจนไม่ได้เจอกันมากกว่า เห็นบอกว่าต้องบินไปกลับกรุงเทพเชียงรายบ่อยๆ แถมยังต้องช่วยสอนงานเลขาให้ทองหล่อแทนพี่บาสอีก อาหนึ่งจะให้ทองหล่อมาเป็นเลขา แต่ไม่มีคนช่วยอธิบายงาน โตโต้มันก็เลยหัวหมุนเลยช่วงนี้” ผมเล่าให้ฟังทั้งหมด สิงห์ไม่พูดอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆ เป็นจังหวะ ฟังอย่างเงียบๆ แสดงท่าทีเหมือนเข้าใจเท่านั้น
“โตโต้คงเหนื่อยเนาะ ทำงานหนักตลอด ต้องเดินทางไปมาบ่อยๆ แถมยังไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้างให้กำลังใจแบบนี้ ผมว่าถ้ามีเวลาว่างพีทก็เข้าไปหาโตโต้ที่ทำงานเองสิครับ เอาขนมอร่อยๆ ไปฝาก เอาอาหารที่โตโต้ชอบไปเยี่ยมบ้างเผื่อโตโต้จะดีใจ มีกำลังใจทำงานมากขึ้น เวลาอยู่ตัวคนเดียวนี่มันเหงามากเลยนะ ผมเข้าใจดี” สิงห์แนะนำให้ผมไปหาโตโต้เอง จนผมไม่อยากจะเชื่อหูว่านี่สิงห์คิดอย่างไรกันแน่
“ถามจริงๆ สิงห์ไม่โกรธหรือหึงเลยเหรอ ถ้าผมทำแบบนั้น” ผมถามคนรักด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมาจากใจ อยากรู้จริงๆ ว่าสิงห์กำลังคิดอย่างไร
-
ปลื้มมมมมมมมมมมมมมมมมมม
กลับมาแล้ววววววว
-
สิงห์ดูทำใจได้นะ
โตโต้ ก็นะ ไม่คิดจะยอมโทรหาก่อนนเลยยย :katai1:
-
โอ้ มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o18 เนื้อเรื่องในตอนพิเศษ อาจบรรยายแตกต่างจากหนังสือนิดหน่อยนะครับ เพราะตอนที่รีบปิดเลีมนั้นไม่มีเวลาในการตรวจสอบจริงๆ ตอนนี้จะทะยอยลงให้อ่านนะครับ ยังมีเนื้อหาอีกเยอะเลยครับ รอติดตามนะครับ :bye2:
-
พี่หมอมาต่อแล้ว ดีใจจจจจจจจจจจ
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ (7) “เราสองสามคน”
เธอเป็นอย่างไร จากวันที่สองเราไกลห่าง ส่วนคนๆ นี้มันมีชีวิตไม่เหมือนเดิม เจอใครต่อใคร กี่คนก็ถามถึงเรื่องเธอ คำตอบของฉันมีเพียงรอยยิ้ม แต่ที่จริงแล้วใครเลยจะรู้ ว่าใจฉันอ่อนแอกับคำว่าเปลี่ยนแปร ให้คิดจะลืมมันยังข่มใจไม่ไหว ให้ทำว่าเกลียดเธอให้ทำว่าแค้นเธอ พูดตรงๆ แค่คิดยังไม่กล้าพอ แค่อยากถามเธอ เธออยู่ตรงนั้นเหนื่อยไหมเรื่องหัวใจ ตรงนั้นมีใครดูแลเธอรึเปล่า ทำได้เท่าฉันรึเปล่า ส่วนคนอย่างฉันก็เหงามันเรื่อยไป ยังใช้เวลาเยียวยาทุกสิ่ง มันยากจริงๆ อยากลืมใจฉันมันกลับจำ
“ไม่โกรธ ไม่หึง แต่อาจมีความรู้สึกเหงาๆ บ้างเวลาที่รู้ว่าพีทอาจจะอยู่กับโตโต้ แต่อย่ากังวลเลยครับ พีทดีกับผมขนาดนี้ ผมจะไม่ทำให้พีทรู้สึกลำบากใจหรอก ผมสัญญา” สิงห์ตอบคำถามพร้อมรอยยิ้มยืนยัน
“เวลาสิงห์รู้สึกอย่างไร คิดอะไรระหว่างผมกับโตโต้ สิงห์อย่าปิดบังผมนะ ต้องบอกผมรู้ไหม เราจะได้ทำความเข้าใจกัน ผมไม่อยากทำให้สิงห์เสียความรู้สึก หรือเสียใจ ผมอยากอยู่กับสิงห์ อยู่กับโตโต้อย่างมีความสุขตลอดไป สิงห์เข้าใจผมใช่ไหมครับ” ผมยื่นมือไปจับมือสิงห์มากุมเอาไว้แน่น
“ผมสัญญาครับว่าผมจะบอก เอาจริงๆ นะ ตั้งแต่วันที่รู้ว่าโตโต้คิดกับพีทยังไง ผมก็คิดมาตลอดว่าเป็นโชคของผมที่ได้คบกับพีทก่อนที่พีทจะรู้ความรู้สึกของโตโต้ที่มีต่อพีท ไม่อย่างนั้น...มีหวังว่าผมคงไม่ได้คบกับพีทแน่นอน เพราะโตโต้อยู่ข้างพีทมานานก่อนผมเป็นสิบปี ถ้าในตอนนี้...พีทกับโตโต้จะคบกันพร้อมกับผม ไม่ว่าจะในสถานะอะไร ขอแค่ไม่ลืมให้ความสำคัญกับผมแบบที่พีททำอยู่ตอนนี้ ผมก็ดีใจที่สุดแล้ว ผมพูดจริงๆ นะ” สิงห์เอามืออีกข้างของตัวเองมาตบเบาๆ ลงบนมือของผมที่กำลังกุมเอาไว้อยู่
“สิงห์ครับ ผมรักสิงห์จริงๆ ผมจะไม่ทอดทิ้งสิงห์แน่นอน ผมสัญญา” ผมให้คำมั่นกับคนรักเป็นการยืนยัน
“ผมรู้แล้วครับ ไม่ต้องสัญญาอะไรอีกแล้ว ขออย่างเดียว พีทอย่าปิดกันความรู้สึกตัวเองเพราะผมรู้ไหม อยากไปหา อยากจะอยู่กับโตโต้ก็ไม่ต้องเกรงใจผม แล้วโตโต้เองก็เหมือนกัน ไปบอกด้วยว่าผมเต็มใจ อย่าได้มาเกรงใจอะไรผมมาก โตโต้เป็นคนดี พีทจะให้ผมช่วยอะไรในเรื่องของโตโต้ก็บอกผมได้ตลอดเวลา ผมยินดีช่วยนะ” สิงห์พูดจบ ผมก็โผเข้ากอดคนรักด้วยความตื้นตันในน้ำใจที่มีให้มา ผมร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“สิงห์มีใจที่ประเสริฐแท้ๆ ผมดีใจที่ผมเลือกคนมาเป็นคู่ชีวิตไม่ผิด” ผมบอกคนรักออกไปทั้งน้ำตา และรอยยิ้มที่ออกมาจากหัวใจ
“ผมก็เลือกรักคนไม่ผิดเหมือนกัน พีทใจกว้างกับผมก่อน ไม่ว่าจะเรื่องผู้หญิง เรื่องพี่ศร เรื่องครอบครัวของผม ผมตอบแทนให้ได้แค่เรื่องโตโต้ยังดูน้อยไปด้วยซ้ำ” สิงห์ยิ้มพลางใช้เรียวนิ้วปาดน้ำตาบนใบหน้าผม
“เราเข้าไปข้างในเถอะ อากาศเริ่มหนาวแล้ว นอนห่มผ้ากอดกันบนที่นอนดีกว่า” สิงห์ชวนพร้อมจูงมือลากผมเข้าห้องไป เรานอนกอดกันทั้งคืนอย่างมีความสุข แม้ที่นอนจะไม่อำนวยให้รู้สึกสบาย แต่คืนนี้ผมก็หลับฝันดีในอ้อมกอดของสิงห์
เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพยาบาลเข้ามาวัดความดันพี่ศร คงเห็นผมนอนกอดกับสิงห์แล้วแต่ไม่ได้พูดอะไร ผมจึงลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ไม่นานสิงห์ก็ตื่นขึ้นมา เรายิ้มให้กันตอนเดินสวนกับผมเข้าห้องน้ำไป
คุณแม่โทรมาแต่เช้าบอกว่าจะแวะทำบุญใส่บาตร แล้วค่อยซื้ออาหารเช้าเข้ามาให้ ผมจึงเดินไปบอกสิงห์ เราผลัดกันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมาเปิดทีวีดูฆ่านั่งรอทุกคน เพราะพี่ศรตื่นแล้วเช่นกัน ถามแต่ว่าหลานจะมาด้วยไหม ผมจึงบอกว่ามาพร้อมกันหมด พูดเพียงเท่านั้นพี่ศรดูดีใจมาก ได้แต่นอนยิ้มอยู่บนเตียง ไม่นานทุกคนก็มาถึง
“สวัสดีครับ” สิงห์ยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่ และป้าแก้ว พลางทักทายพลัสกับน้องหยกที่เดินเข้ามาข้างในห้อง ป้าแก้วถือถุงโจ๊กร้อนๆ มีน้ำเต้าหู้อีกหลายถุงเอามาฝากพยาบาลหน้าห้องด้วย ผมรับไปจัดการแล้วมานั่งทานกันพร้อมหน้า พี่ศรมัวแต่เล่นกับหลานจนแทบจะไม่ยอมทานอาหารเช้า
“พีท...คราวหน้าเรียกสิงห์ว่าพี่นะจ้ะ แม่ไม่ชอบให้เราเรียกสิงห์เฉยๆ ดูไม่น่ารักเลย พี่สิงห์แก่กว่าเราตั้งสองปีเชียวนะลูก” อยู่ดีๆ คุณแม่ก็เปิดประเด็นนี้ขึ้นมา ผมหันไปมองหน้าสิงห์ เราสบตากันงงๆ ก่อนจะหันกลับมามองคุณแม่
“ได้ครับ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพียงแต่เรียกแบบนี้มาตั้งแต่เจอหน้ากันก็เลยติดปากเท่านั้นล่ะครับ” ผมอธิบายพลางตักโจ๊กมาเป่าลมไล่ความร้อนก่อนจะทานอย่างอร่อย
“ดีจ้ะ ต่อไปให้ทุกคนเรียกสิงห์ว่าพี่นะ ในฐานะสิงห์เป็นลูกชายคนโตของแม่กับพ่อในบ้านของเรา” คุณแม่หันมาบอกพลัสกับน้องหยกอีกด้วย สองคนนั้นก็รีบพยักหน้ารับคำ สิงห์ก็ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับเหลือบมองคุณแม่นิ่ง ดูเหมือนยังงงอยู่แต่ไม่กล้าถามตรงๆ จนเหมือนรวบรวมความกล้าได้ชั่วอึดใจ
“แม่ครับ...สิงห์ขอบคุณครับ คุณพ่อคุณแม่เมตตาสิงห์เหลือเกิน” เอาอีกแล้ว พอสิงห์กล่าวจบก็เรียกน้ำตากันออกมาอีกจนได้ ไม่เว้นแม้แต่พี่ศรที่นอนน้ำตาคลอเบ้าตาลึกอยู่บนเตียง
“ผมขอบคุณพวกคุณมากเลยครับ ที่มีเมตตากับน้องชายผมมากขนาดนี้” พี่ศรยกมือไหว้กล่าวขอบคุณ คุณแม่รีบลุกขึ้นถลาเข้าไปประคองสองมือรับไหว้ทันที
“โถ...พ่อคุณ ไม่ต้องไหว้แม่หรอกจ้ะ ตอนนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันนะ คุณศรก็เหมือนกับญาติของแม่คนหนึ่งเช่นกัน อย่ามาเกรงอกเกรงใจกันแบบนี้นะ แม่ไม่ชอบเลย” คุณแม่กล่าวพลางยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับคนป่วยที่นอนน้ำตาไหลเป็นทางอยู่บนเตียง พวกเราทุกคนพูดคุยกันอย่างมีความสุข แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ทุกคนก็มีความอิ่มเอิบใจกับบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกำลังใจ และความหวังที่มีให้พี่ศร
“วันนี้แม่ต้องพาหลานกลับก่อนนะจ้ะ คุณศรก็รักษาเนื้อรักษาตัวให้หายป่วยเร็วๆ นะ จะได้ไปเล่นกับหลานได้สะดวก แล้วแม่จะหาโอกาสพาหลานมาเยี่ยมอีก แม่สัญญาจ้ะ” คุณแม่กล่าวกับพี่ศรก่อนจะลากลับ เพราะมาอยู่ที่นี่จนครึ่งค่อนวันกันแล้ว จนจะได้เวลาเดินทางกลับบ้าน
“เดินทางปลอดภัยนะครับ ขอบคุณทุกคนมากนะครับ ขอผมกอดหลานอีกทีได้ไหมครับ” พี่ศรบอกออกมาแบบนั้น ผมจึงรีบอุ้มลูกไปหาทันที ให้ลุงศรได้กอดได้หอมแก้มหอมหน้าผากเล็กๆ ชื่นใจหลานทั้งคู่อีกหลายรอบ ก่อนจะหันไปลาพี่สิงห์ที่รัก แล้วออกมาจากโรงพยาบาลพร้อมทุกๆ คน
กว่าเราจะนั่งรถตู้มาถึงกรุงเทพก็เป็นเวลาค่ำแล้ว คืนนี้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนอย่างรวดเร็ว ด้วยความเหนื่อยล้าอ่อนเพลียกับการเดินทาง ไม่มีใครพูดจากันมากนักหลังจากลงมาจากรถ ส่วนตัวผมแม้จะเพลียจากการเดินทาง แต่ก็ยังคิดถึงไอ้โต้มันจึงรีบโทรศัพท์ไปหา
ผมได้คุยกับมันก็เล่าถึงเรื่องที่ไปเยี่ยมพี่ศร และเรื่องที่ได้คุยกับพี่สิงห์ ไอ้โต้มันยังอึ้งไปกับผมในน้ำใจของพี่สิงห์ที่มีให้เราทั้งคู่ ผมคุยกับไอ้โต้ประมาณสองชั่วโมง แต่เหมือนเวลามันผ่านไปอย่างรวดเร็ว วางสายเสร็จก็อาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน
ผมนอนไม่หลับ ในหัววนเวียนคิดแต่เรื่องของสิงห์ กับโตโต้ คืนนี้นอนคนเดียวบนที่นอนกว้าง หนานุ่มน่าสบาย แต่ใจกลับไม่สบายเอาเสียเลย มันร้อนรน เหงาหงอยแปลกๆ ผมพลิกตัวไปมาจนกระทั่งทนไม่ไหว เดินไปเข้าห้องแต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตา
ผมหยิบกุญแจรถยนต์ของตัวเอง ขับรถส่วนตัวออกมาจากโรงรถ ดูเวลาบนหน้าจอคอนโทรลเป็นเวลาตีสองแล้ว ขับออกมาจนถึงหน้าประตูบ้านก็ต้องชะงัก เพราะมีรถยนต์คุ้นตาตรงเข้ามาจอดขวางอยู่ ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ
ผมรีบลงออกไปจากรถ เดินตรงไปหาคนขับรถที่กำลังขับสวนเข้ามาในบ้านของผม ไอ้คนขับรถคนตรงหน้าก็รีบเร่งออกมาจากรถเดินตรงมาหาผมเช่นกัน เรายิ้มให้กันอย่างมีความสุข ยังไม่ทันจะถึงตัวแต่แล้วเราทั้งคู่ก็ต้องหยุดชะงัก
มีเสียงแตรจากรถแท็กซี่คันหนึ่งดังขึ้น ผมจึงหันไปมองสักพัก ผู้โดยสารที่คุ้นหน้าคนนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับสะพายเป้คู่ใจ เห็นดังนั้นใจผมเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเหมือนจะทะลุออกมาจากอก แปลกใจ ตกใจ ดีใจ ตื่นเต้น ตื้นตัน ระคนปนกันไปหมดจนสับสน เราสามคนยืนค้างกันอยู่สักพักจนรถแท็กซี่ขับออกไป
“โตโต้ พี่สิงห์ มาได้ยังไง” ผมร้องออกไปด้วยความปิติยินดี น้ำตาแทบไหลออกมาทันทีที่เห็นสองคนนี้มาอยู่ตรงหน้าพร้อมกัน เราทั้งสามต่างมองกันไปมาทั้งตกใจระคนความดีใจ ความคิดถึง ความสุขจนปรับสีหน้าแทบไม่ถูก
“เข้าไปคุยในบ้านดีกว่า พีทขับรถเข้าบ้านก่อน พี่สิงห์มาขึ้นรถผมเร็ว” โตโต้ร้องบอกให้ผมได้สติ ผมจึงรีบกลับเข้ารถตัวเองที่จอดขวางคาอยู่หน้าประตูบ้าน เลี้ยวกลับเข้าไปจอดในโรงรถด้วยความรวดเร็ว ไม่นานโตโต้ก็ขับรถมาจอดหน้าบ้าน เราสามคนยิ้มให้กันทันทีเมื่อเจอกันพร้อมหน้า
ไม่มีใครพูดอะไรต่อจากนี้ เราทั้งสามต่างรีบเดินตามกันมา เข้าไปในห้องผมอย่างรวดเร็ว ระหว่างก็หันไปมองหน้ากันไปมา พร้อมรอยยิ้มกว้าง ให้รู้ว่าดีใจเหลือเกิน กับความบังเอิญในครั้งนี้ เหมือนว่าเราทั้งสามคนยังเขินกันไปมาเล็กน้อยกับความรู้สึกที่ต้องมาเผชิญหน้าพร้อมกันสามคนในห้องนอนของผมแบบนี้
-
พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว
-
จับมือไว่แล้วไปด่วยกัน
-
ดีใจจ้ะที่พี่คนเขียนยังไม่ลืมกัน :katai2-1: เมื่อไหร่จะเปิดเรื่องใหม่จ้ะคิดถึงงานของพี่มากมายเลยน่ะ นาน ๆ กลับมาอ่านทีก้อยังได้อารมณ์ซึ้ง ๆ สวยงามเช่นเดิมเลยน่ะ ชอบจริง ๆ :mew1:
สวัสดีปีใหม่น่ะจ้ะ ขอให้สุขสมหวังในทุก ๆ เรื่องจ้า :mew1:
-
o22
-
เกือบลืมไปเลยว่าเรื่องของสามคนนี้ยังไม่จบ
-
มาอ่านตอนพิเศษจ๊ะ
-
มากันครบทีมเลยทีนี้ รอตอนต่อไปจ้า
-
:ling3: :ling3: :ling3:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ ( 8 ) “เราสองสามคน”
บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ดีใจสักเท่าไร มากแค่ไหนก็ไม่รู้ คนคนเดียวที่ฉันเฝ้ารอ กลับมาเห็นเขาอยู่ข้างข้างฉัน ใช่เธอจริงๆ คนอย่างฉันโชคดีเหลือเกิน ที่มีเธอเข้ามา ทำให้ฉันเต็มเปี่ยมด้วยรัก บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ดีใจสักเท่าไร มากแค่ไหนก็ไม่รู้ คนคนเดียวที่ฉันเฝ้ารอ กลับมาเห็นเขาอยู่ข้างข้างฉัน ใช่เธอจริงๆ บอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึก ดีใจสักเท่าไร มากแค่ไหนก็ไม่รู้ คนคนเดียวที่ฉันเฝ้ารอ กลับมาเห็นเขาอยู่ข้างข้างฉัน ใช่เธอจริงๆ
“พีท มึงกำลังจะไปไหนวะ” โตโต้เอ่ยปากถามทันทีที่ผมเดินเข้ามานั่งบนเตียงในห้องนอนตัวเองได้
“กำลังจะไปหามึงล่ะ ว่าจะชวนกันขับรถไปหาพี่สิงห์” ผมตอบโตโต้จบก็หันไปยิ้มกว้างให้พี่สิงห์
“แล้วพี่สิงห์ล่ะ มาได้ยังไง” ผมถามพี่สิงห์ที่รักบ้าง แปลกใจเหลือเกินที่เห็นพี่สิงห์กลับมาเจอหน้า ทั้งที่เพิ่งล่ำลากันเมื่อสายวันนี้เอง
“พี่ก็ขอพี่ศรว่าอยากกลับบ้านบ้าง แล้วค่อยกลับไปอยู่เป็นเพื่อนพี่ศรอีกที นั่งรถทัวร์มาตอนเที่ยง ว่าจะมาชวนนายไปหาโตโต้นี่ล่ะ” พี่สิงห์ตอบพลางเกาหัวตัวเองด้วยท่าทางเป็นเอกลักษณ์ที่ผมเริ่มจะชินตา
“แล้วโตโต้ล่ะ มาที่นี่ได้ยังไง” พี่สิงห์หันไปถามโตโต้บ้าง
“ก็ว่าจะมารับไอ้พีท ขับรถไปหาพี่สิงห์นั่นล่ะ” ไอ้โต้มันตอบออกมาทำเอาเราสามคนเงียบกันไปพักหนึ่ง แล้วก็หัวเราให้กันเบาๆ สำหรับความบังเอิญในครั้งนี้ สองคนนี้ดันคิดตรงกันกับผมในช่วงเวลาเดียวกัน
“แสดงว่าเราสามคนใจตรงกันเลยนะ งั้นคืนนี้ก็นอนกันที่นี่แล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที พี่สิงห์ โตโต้ไปอาบน้ำก่อนดีไหม ดึกมากแล้ว จะได้รีบเข้านอน” ผมเสนอทางออกให้เราทุกคน
“แล้วทำไมมึงไม่ไปอาบน้ำด้วยล่ะ จะได้รีบนอน” โตโต้หันมาถามผม
“กูอาบแล้ว เพิ่งจะเปลี่ยนชุดนี้เพราะจะไปหามึงนั่นล่ะ” ผมตอบ
“พี่ว่าเราเข้าไปอาบพร้อมกันเลยดีกว่า จะได้รีบกลับมาเข้านอน” พี่สิงห์พูดจบทำเอาผมกับโตโต้ต้องหันขวับไปมองหน้าคนพูด แต่พี่สิงห์ไม่สนใจวางกระเป๋าเป้บนเก้าอี้โซฟาเสร็จก็ถอดเสื้อผ้า เดินโทงๆ เข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ผมหันมาอีกที ไอ้โต้ก็รีบแก้ผ้าเดินตามพี่สิงห์เข้าห้องน้ำไปเหมือนกัน แล้วผมจะมัวรออะไรล่ะ คิดแล้วก็รีบถอดเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำตามไปอีกคน
พี่สิงห์กำลังอาบน้ำอยู่ตรงฝักบัวพร้อมกับโตโต้ ซึ่งแปลกที่ว่าคราวนี้สองคนนี้ดูไม่อายกันและกันอีกแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการอาบน้ำ ต่างคนต่างถูสบู่ให้ตัวเอง ผลัดกันชำระล้างคราวสบู่จากสายน้ำอุ่น เสร็จแล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวซับน้ำตามร่างกาย พันท่อนล่าง แล้วออกไปแต่งตัวข้างนอก
เราสามคนเข้านอนพร้อมกันอย่างรวดเร็ว คืนนี้ผมนอนตรงกลางเตียงเช่นเคย ดึกมากแล้ว และจิตใจก็สลบลงจนแทบเป็นปกติ เมื่อเห็นหน้าคนรักทั้งสองนอนอยู่เคียงข้างบนเตียงของผม
“ฝันดีนะครับ” อยู่ดีๆ โตโต้ก็พูดขึ้นมาในความมืด ไม่รู้ว่าบอกผม หรือว่าบอกพี่สิงห์ แต่สักพักไอ้โต้ก็หันมาหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว แล้วพลิกตัวหันหลังให้ผมทันที ผมตกใจลืมตาโพลงในความมืด หันมาดูหน้าพี่สิงห์ก็กำลังจ้องมองผมตาแป๋ว สักพักก็ยิ้มให้น้อยๆ แล้วก้มลงมาจูบผมที่ริมฝีปากเบาๆ แต่เนิ่นนาน ลมหายใจราดรดใส่ใบหน้าของกันและกัน
เราเปลี่ยนมาเป็นแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด กอดรัดกันแนบแน่น เรียวปากของพี่สิงห์กระแทกลงมาจูบอย่างรวดเร็ว รุนแรง และดุดัน จนผมเจ็บปากปวดไปหมด พี่สิงห์ส่งลิ้นหนาแทรกผ่านเข้ามาในปากของผม พลางพัวพันรัดรึ้งกับเรียวลิ้นของผมอย่างชำนาญ
“อืออ พี่สิงห์...ยะหยุดก่อน’’ ร่างกายของผมดิ้นรนผลักไสพี่สิงห์อยู่ได้สักพัก ก็กลับค่อยๆ อ่อนตัวลงราวกับไม่มีแรง หากไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนรักผมคงต้องผลักคนที่กระทำกับผมแบบนี้ตกเตียงไปแน่ๆ ปากหนาของพี่สิงห์ยังคงจูบกับริมฝีปากผมเนินนาน ความร้อนแรงเกิดขึ้นเรื่อยๆ พอๆ กับความปรารถนาที่เกิดขึ้นในร่างกายของผมจนยากจะดับลงเสียแล้ว
สักครู่มือหนาของคนข้างหลังผม ค่อยๆ สำรวจร่างกายของผมอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ โตโต้ใช้ฝ่ามือค่อยๆ สอดมือเข้าไปในเสื้อกล้ามของผม และสัมผัสแผ่นหลังที่สั่นเทาด้วยความตื้นเต้นพลางลูบไล้ขึ้นลง มือหนาอีกข้างหนึ่งค่อยๆ เลื่อนฝ่ามือลงมาด้านหน้า พร้อมกับสัมผัสบีบขย้ำเป้ากางเกงนอนของผม ราวกลับลงโทษที่บังอาจมาพลอดรักกับพี่สิงห์ต่อหน้าตัวโตโต้เอง มือหนาของโตโต้บีบเคล้นหนักเบาสลับกันอย่างปลุกเร้าอารมณ์ จนผมต้องสะดุ้งตัวในอ้อมกอดของพี่สิงห์
“อื้อ อย่ารุมกูสิวะ...อืมมม’’ ตัวผมที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่สิงห์ ต้องร้องประท้วงออกมาอย่างอึดอัด เหมือนลมหายใจของแทบจะหมดลง หากพี่สิงห์ไม่ถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว ยังคงไต่ริมฝีปากปากหนาไปตามที่ต่างๆ บนใบหน้าของผม พลางขบกัดแสดงความเป็นเจ้าของไปทั่วบริเวณ ไอ้โต้ก็ไม่ยอมน้อยหน้า ซุกไซร้ริมฝีปากตัวเองลงบนลำคอด้านหลังของผมจนรู้สึกเจ็บระคนเสียวไปหมด
เสียงลมหายใจโตโต้สูดหอม ดอมดมกลิ่นกายของผมอย่างหลงใหล ไม่ต่างอะไรกับคนข้างหน้า ที่ยังคงสาระวนอยู่กับหน้าแกของผม ที่ขณะนี้ถูกมือพี่สิงห์ถลกเสื้อกล้ามที่ผมใส่นอน ขึ้นเหนืออกจนเห็นราวนมสีอมชมพูของผมลอยเด่นอย่างน่าสัมผัสทั้งสองข้าง
พี่สิงห์ไม่รอช้าก้มหน้าลงไปซุกไซร้กับหน้าอกของผมทันที เรียวลิ้นหนาตวัดเลียขบเม้มลงบนยอดอกสีชมพูสวยอย่างชำนาญ ความเสียวซ่านเริ่มโจมตีผมจนต้องเปล่งเสียงครางออกมาจากลำคอ แอ่นกายให้พี่สิงห์ได้เชยชมอย่างอัตโนมัติ เรียวปากหนาของพี่สิงห์ดูดดึง และใช้เรียวลิ้นเปียกลื่นหมุนวนขบเม้มไปบนยอดอกของผมอย่างเมามัน
“อ๊ะ...สะ เสียวครับ อืมมม’’ ความเสียวซ่านเริ่มทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผมโดนโจมตีทั้งด้านหน้า ด้านหลังพร้อมกันจนต้องครางออกมา มือของผมโอบกอดรัดคนรักที่อยู่ด้านหน้าเอาไว้อย่างลืมตัว ส่วนคนรักที่อยู่ด้านหลังยังคงนำริมฝีปากสำรวจร่างกายของผมไปเรื่อยๆ มือโตโต้ที่เคล้นคลึงเป้ากางเกงผมอยู่หนึ่งข้าง มือโตโต้อีกข้างยังเลื่อนสัมผัสไปทั่วเรียวน่องของผมเรื่อยๆ จนพบกับปราการด่านสุดท้ายของผมที่สวมใส่อยู่ ค่อยๆ สอดมือมาแกะกระดุมกางเกงขาสั้นตัวนิ่มของผม จนมันหลุดลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้า นิ้วเรียวหนาสัมผัสไปบนลำเนื้อใหญ่ยาว ที่เริ่มเปียกชื่นจากสารหล่อลื่นที่ขับออกมาโดยธรรมชาติ
พี่สิงห์ขบหัวนมผมจนต้องสะดุ้งน้อยๆ ด้วยความสยิว จากนั้นก็ค่อยๆ ใช้นิ้วเรียวเกี่ยวชายเสื้อกล้ามของผมขึ้น ถอดมันออกไปกองตรงข้างเตียง พร้อมกับปลดเปลื้องพันธนาการตัวเองจนหมดเช่นกัน
เห็นดังนั้น โตโต้จึงผละร่างไปปลดเปลื้องให้ตัวเองในเวลาไม่กี่วินาที แล้วจึงไม่รอช้า รีบเอื้อมมือมากอบกุมส่วนลำแกร่งของผม พร้อมกับสัมผัสส่วนหัวที่ฉ่ำเยิ้มสร้างความกระสันเสียวให้ผมอย่างชำนิชำนาญ นิ้วเรียวยาวถูไถไปตามรอยแยกของรูปัสสาวะ ที่ตอนนี้มีน้ำหวานเอ่อล้นออกมาจนปริ่มๆ
กำลังเพลินเพลินจากการปรนเปรอของโตโต้ได้ไม่นาน นิ้วเรียวของพี่สิงห์ก็ค่อยๆ สอดหายเข้าไปในช่องทางคับแคบด้านล่างของผม จนผมต้องครางออกมาอย่างเสียวซ่าน เมื่อเจอการรุมเร้าทั้งสองด้านพร้อมกันแบบนี้
ริมฝีปากของพี่สิงห์ไม่ห่างจากหน้าอกผมทั้งสองข้างแม้แต่น้อย โตโต้จึงใช้ฝ่ามือที่ว่างอีกข้าง จับใบหน้าผมให้หันกลับไปแลกลิ้นกับตัวเอง เบื้องล่างของผมก็โดนโจมตีไปทุกส่วน จนร่างกายมึนงงด้วยความสยิว สับสนจนไม่รู้จะตอบสนองจุดไหนก่อนดี มือไม้ของผมเปะปะไปมาสัมผัสร่างกายหนาของคนรักทั้งสอง ที่ประกบตัวอยู่ทั้งด้านหน้า ด้านหลังแนบแน่น
พี่สิงห์ค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออก เร็วบ้างช้าบ้างสร้างความทรมานให้ผมเหลือเกิน เรียวปากหนาก็เช่นกัน ยังคงไม่หยุดสำรวจยอดอกของผมอย่างร้อนแรง จนผมทนไม่ไหวค่อยๆ ปล่อยเสียงครางลอดออกมาจากการถูกประกบบดจูบด้วยริมฝีปากของโตโต้
นิ้วเรียวของพี่สิงห์ที่โดนตอดรัดอย่างรุนแรงจากตัวผม ค่อยๆ ทวีความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ด้านหน้าก็โดนมือของโตโต้รูดรั้งหนังหุ้มอวัยวะแข็งเกร็ง จนผมที่อยู่ในอ้อมกอดของคนรักทังคู่กำลังจะไปถึงสวรรค์ หากแต่ว่าพี่สิงห์กลับถอดถอนนิ้วเรียวออกก่อนที่ผมจะสำเร็จ
“อื้อ...อุ๊บ’’ ผมร้องประท้วงออกมาเมื่อถูกคนรักทั้งคู่กลั่นแกล้ง พอเห็นผมร้องออกมาอย่างหงุดหงิด พี่สิงห์ก็ประกบจูบปิดปากผมต่อจากโตโต้ทันที ส่วนโตโต้หันไปหยิบเจลหล่อลื่นที่ผมวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง มาบีบลงบนปลายนิ้ว สอดเข้ามาในช่องทางของผม ควานไปจนทั่วบริเวณจนผมต้องผวาตัวกอดรัดร่างพี่สิงห์เอาไว้แน่น จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสอง เป็นสามนิ้วจนร่องรูขยายตัวเตรียมรับตัวตนคนรักเบื้องหน้าเอาไว้ได้แล้ว
“พี่สิงห์ทาเจลก่อนนะครับ ค่อยๆ ทำนะครับ พีทมันจะได้ไม่เจ็บมาก’’ คนรักที่อยู่ด้านหลังกระซิบเสียงแหบพล่า บอกคนรักด้านหน้าให้ปฏิบัติตามคำแนะนำ พลางขบเม้มไปตามใบหูของผมอย่างปลุกเร้าอารมณ์
“โต้จับขาพีทเอาไว้ให้พี่หน่อย’’ พี่สิงห์ร้องบอกด้วยน้ำเสียงแหบแห้งด้วยความกระหายสั่นเครือไม่ต่างกัน รับเจลจากมือโตโต้มาละเลงลงบนลำเนื้อของตัวเองจนฉ่ำชุ่ม รูดรั้งให้ทั่วบริเวณลำยาว
“พร้อมนะครับที่รัก อย่าเกร็งนะครับ’’ โตโต้กล่าวออกมาเสียงสั่นเช่นกัน สายตาจับจ้องทุกการกระทำของพี่สิงห์ ทำให้ผมรู้ว่าตัวโตโต้เองก็มีความปรารถนาในตัวผม จนแทบจะรอดูการกระทำของพี่สิงห์แทบไม่ไหว
“เข้ามาเลยครับ พี่สิงห์...ผมพร้อมแล้ว’’ คนรักเบื้องหน้าได้ยินผมร้องบอกดังนั้น ก็รีบช้อนสะโพกโอบอุ้มร่างของผมขึ้นมาวางบนตักตัวเองอย่างรวดเร็ว เรียวขาทั้งสองข้างของผมโอบรัดรอบเอวสอบของพี่สิงห์ โตโต้ดึงใบหน้าให้ผมหันไปด้านหลัง พลางก้มลงมาจูบริมฝีปากปากของผมอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แผ่นหลังของผมที่ตอนนี้เริ่มมีเหงื่อชื้นไปทั่วบริเวณ กระแทกลงบนตักของโตโต้ ที่อ้าขาให้ผมนอนทับหน้าตักตัวเองเอาไว้แทนพี่สิงห์ ลำแขนของผมอ้าออก เอื้อมไปด้านหลัง กอดรัดร่างของคนรักที่อยู่ข้างหลังไว้อย่างรวดเร็ว แท่งเนื้อร้อนผ่าวแข็งขึงของโตโต้ดุนดันทิ่มตำอยู่ตรงกลางหลังของผม
ไม่นานพี่สิงห์ก็ค่อยๆ สอดท่อนกายอบแกร่งร้อนผ่าว ลงไปในช่องทางรักของผม อย่างช้าๆ แต่ส่งแรงดันทีเดียวยาวสุดทาง จนร่างกายของผมสั่นไหว ขาเรียวของผมแทบจะหลุดลงมาจากเอวสอบของพี่สิงห์ หากไม่ได้มือของคนรักอีกคนที่โอบอุ้มผมอยู่ด้านหลังจับยึดไว้
“อือออ แน่นไปหมดเลยพี่สิงห์ ซี๊ดดด...อย่าเพิ่งขยับ” ความคับแน่น จุดเสียดทำให้ผมต้องร้องบอกออกมา จนพี่สิงห์ต้องก้มตัวลงมาดูดดุนหัวนมผม สลับไปมาทั้งสองข้าง จนขนลุกไปทั่วกายด้วยความเสียว
“อูยยย...แน่นมากครับ พี่เสียวจังเลยพีท ดี...ซี๊ดดด” แทบไม่ตั้งตัว พี่สิงห์ก็เริ่มขยับสาวลำเนื้อเข้าออกในกายผมอย่างเชื่องช้า ความเสียวซ่านอย่างรุนแรงตีแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเราทั้งคู่ โตโต้ค่อยๆ ยกร่างผมขยับขึ้นลงตามจังหวะที่พี่สิงห์กระแทกเข้ามา
มือหนาของโตโต้จับสะโพกผมเอาไว้มั่น และพี่สิงห์เริ่มกระแทกแก่นกายแกร่งของตัวเองจากช้าๆ เปลี่ยนจังหวะเป็นรุนแรง และรวดเร็วจนผมร้องครางออกมาเสียงดัง ซึ่งไม่ต่างอะไรกับคนรักข้างหน้า ที่ครางออกมาอย่างรวดร้าว เมื่อช่องทางรักของผมที่โอบรัดตัวตนของพี่สิงห์เอาไว้แนบแน่นอยู่ กลับตอดรัดจนพี่สิงห์แทบจะทนไม่ไหว อยากจะปลดปล่อยความปรารถนาออกมาเสียเดี๋ยวนี้
โตโต้เอื้อมมือมาจับแก่นกายผมที่อ่อนตัวลงบ้าง ใช้ปลายนิ้วสอดลงในหนังหุ้มปลาย วนปลายนิ้วชี้ไปรอบหัวบานที่อยู่ข้างในจนผมผวาตัวเกร็งด้วยความเสียววูบวาบรงปลายลำ ยิ่งเสียวก็ยิ่งขมิบรัดช่องทางให้ตอดกระตุก
“โอ้ยยย...พีท...มันตอด...พี่...ซี๊ดดด เสียว จะไม่ไหวแล้ว” จังหวะรักของพี่สิงห์ทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนใกล้เวลาแตกดับ พี่สิงห์กระชับอ้อมกอดผม พร้อมกับกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้าใส่ร่างผมอย่างรวดเร็ว และรุนแรง ถี่รัว ใบหน้าบิดเกร็ง เหงื่อกาฬแตกพล่านไปทั่วใบหน้า ลำตัวจนชุ่ม
โตโต้เริ่มชักรูดรั้งแท่งเนื้อ แข็งแกร่ง ยาวใหญ่ของผมขึ้นลงอย่างรวดเร็วขึ้น จนผมที่นอนอยู่ในอ้อมกอดโตโต้ต้องเกร็งกระตุกร่างกาย สั่นไหวระริก ดิ้นพล่านครวญครางอย่างหมดท่า ชิงแตะสวรรค์ไปก่อน สาดพุ่งหยาดหยดออกมากระจัดกระจายไปทั่วหน้าท้องตัวเอง
“โอยยย...ไม่ไหวแล้ว...เสียวที่สุดในชีวิตเลย อาาา” พี่สิงห์ไม่รอช้าเร่งจังหวะถี่ยิบ จนร่างหนาเกร็งกระตุกเกร็งอย่างรุนแรงจนเห็นเส้นเลือดขึ้นไปตามกล้ามเนื้อ พี่สิงห์คำรามออกมาเสียงต่ำเมื่อกระแทกกายเข้ามาในจังหวะสุดท้ายจนผมจุกเสียดแทบทะลุเครื่องใน ความปรารถนาที่วาดฝันมานานของคนรักเบื้องหน้า ได้ถูกปลดปล่อยเข้าสู่กายผมอย่างล้นเหลือ กระตุกร่างได้สี่ห้าทีก็ซบหน้าลงมาอยู่ในอ้อมกอดผมอย่างหมดแรง
เสียงหอบหายใจหนักหน่วงของเราทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง ผมหลับตาเอนหลังพิงร่างโตโต้สูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเหนื่อยอ่อนได้สักพัก พี่สิงห์ก็เงยหน้าขึ้นมามองตาผมจนฉ่ำเยิ้ม เรายิ้มให้กันอย่างอ่อนโยน ความต้องการของพี่สิงห์บรรลุผลแล้ว แค่...หนึ่งส่วนเท่านั้น
“ไอ้โต้...ตามึงโดนแล้ว มาให้กูเอาเสียที” ผมหันไปบอกคนรักที่นอนแผ่ไปบนเตียง ให้ผมนอนหงายทับร่างตัวเองอยู่ทันที ที่พี่สิงห์ถอดกายออกจากร่างของผมได้ พี่สิงห์เดินไปหยิบทิชชู่ กลับมาซับร่องรอบน้ำกาม ที่ทะลักล้นออกมาจากร่องรูของผมจนแห้ง แล้วจึงเดินหายเข้าหองน้ำไปแล้ว
“มะ...มึงยังไหวอีกเหรอ” ไอ้โตโต้กลืนน้ำลายดังเสียงเอื้อกจนผมได้ยินชัดเจน สีหน้ามันดูไม่มีความหวาดกลัว เพียงแต่คงไม่รู้ว่ากว่าอารมณ์ใคร่ของผมจะดับมอดได้นั้น มันต้อง...ไม่ต่ำกว่าสองหรือสามครั้งเป็นต้นไป
“เร็วเข้า...อย่าลีลา แป๊บเดียวน่าเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว กูรู้ว่ามึงก็กำลังมีอารมณ์” ผมบอกด้วยเสียงแหบห้าวระงับอาการทรมานจากความต้องการเอาไว้เต็มที่ บัดนี้ร่างกายเบื้องล่างของผมกลับมาผงาดง้ำ เตรียมพร้อมรบกบคู่รักคนที่สองอีกครั้งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ผมลากไล้ฝ่ามือไปตามสีข้างโตโต้ ลูบทั่วแผ่นหลังลงสู่หนั่นเนื้อบั้นท้าย มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งบนกายโตโต้ด้วยความพอใจ ร่างกายเบียดแนบชิดแทบจะกลายเป็นร่างเดียว ความเย็นเยียบจากเครื่องปรับอากาศแทบจะหายไป ความอุ่นร้อนจากผิวกายกระจายไปทั่วทุกจุดที่แนบสัมผัสกัน เมื่อใบหน้าผมก้มลงมาครอบครองริมฝีปากโตโต้ ส่งปลายลิ้นตวัดหยอกเย้าริมฝีปากหวานของอดีตเพื่อนรัก จนมันตอบสนองผมโดยไม่รู้ตัว แผ่นหลังแอ่นโค้งจนอกเปลือยของผมสัมผัสแผงอกกำยำของมัน
ความเสียวซ่านแล่นผ่านไปทั่วกาย ความรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกกรำศึกสวาทระหว่างผมกับพี่สิงห์ก่อนหน้านั้นหายไปแทบจะหมดสิ้น ความต้องการเติมเต็มรอบใหม่จากอดีตเพื่อนรักคนนี้เข้ามาแทนที่อย่างง่ายดาย
กล้ามเนื้อแกร่งของผมกับโตโต้ ขยายตัวดุนดันเสียดสีกระจายความร้อนไปทั่วบริเวณหน้าท้องของเราทั้งสอง สัมผัสนั้นทำให้เกิดความรู้สึกซู่ซ่า ขนลุกเกรียวจนแทบทรงตัวไม่ไหว มือของคนรักคนใหม่เลื่อนขึ้นโอบรอบคอของผมเอาไว้แน่น ร่างกายทุกส่วนตอบสนองทุกลีลารักที่ผมเป็นผู้นำทาง
“กูต้องการมึง โตโต้” ผมพึมพำขณะก้มลงพรมจูบไปทั่วเนินอกหนา ก่อนครอบปากลงปลายยอดดูดเม้ม และดื่มด่ำราวกำลังหิวกระหาย มือข้างหนึ่งนวดเฟ้นฐานอกหนานูนเต็มไม้เต็มมืออย่างเมามัน ก่อให้เกิดความเสียวกระสันจนโตโต้ต้องแหงนหน้าขึ้น พร้อมกอดบ่าของผมเอาไว้แน่น
“อุ๊ยย...ซี๊ดดด” โตโต้เริ่มร้องครวญคราง ขณะที่ผมเลื่อนใบหน้าต่ำลง หลังจากฟอนเฟ้นหน้าอก และปลายยอดอกจนพอใจแล้ว ริมฝีปาก และลมหายใจของผม ส่งกระแสเร่าร้อนสัมผัสหน้าท้องแกร่ง อุดมด้วยกล้ามเนื้อของโตโต้ ผมคุกเข่าลงพื้นข้างเตียง แล้วค่อยๆ แยกขาอดีตเพื่อนรักออกให้ตั้งชันค้างไว้บนเตียง ไม่รู้ว่ามันจะทำสีหน้าอย่างไร เพราะใจผมจดจ่อกับช่องทางสดใหม่ที่อยู่ตรงหน้านี้มากกว่า
“อย่าเกร็งนะมึง” ผมหยิบหลอดเจลมาบีบลงปลายนิ้ว สอดเข้าไปในช่องทาง มันสะดุ้งกระตุกรัดนิ้วผมทันทีที่แตะปากทาง ผมรอจังหวะให้มันคุ้นชินสักครู่ จึงเริ่มสอดแทรกปลายนิ้วรุกล้ำไปเปิดแยกสองปากช่องทางไล้คลึงรอบๆ ขอบที่มันนุ่มนิ่มอ่อนไหว และไวต่อความรู้สึก กายโตโต้เริ่มสั่นสะท้านไหวเมื่อช่องทางตัวเองเริ่มแย้มบานด้วยปลายนิ้วมือของผม ในสมองผมตอนนี้เริ่มจะขาวโพลน รู้สึกตื่นเต้นเหมือนมีลูกไฟไหลพล่านจากศีรษะจรดปลายเท้า เพื่อนรักที่คบกันมาเคียงกายตลอดสิบปี กำลังจะตกเป็นคนรักของผมแล้วในเวลาเพียงไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
“แน่นชิบหาย” ผมครางงึมงำ ขณะช้อนสะโพกโตโต้ขึ้น ขยับร่างหายสูงใหญ่ของโตโต้พร้อมสอดหมอนลงไปหนุนข้างล่างยกสะโพกให้สูง ขาหนาไปด้วยมัดกล้ามทั้งสองถูกยกขึ้นพาดบ่ากว้างทั้งสองข้างของผม ฝ่ามือผมโอบรอบสีข้างทั้งสองของอดีตเพื่อนรักกระชับมั่น มือที่ว่างลงก็ล้วงละเลงเจลไปทั่วทั้งแท่งเนื้อ ที่พร้อมออกตัวรบกับร่างกายของคนรักอีกคนของผม
ผมมองร่างเปลือยเปล่าของโตโต้เต็มตากว่าทุกครั้ง ใบหน้าแดงซ่านของโตโต้ไม่กล้าสบตาผมตรงๆ แต่ผมกำลังจดจำสัดส่วนอันสวยงามของอดีตเพื่อนรักเข้าสู่ความทรงจำในเวลาอันรวดเร็ว รูปร่างเพื่อนสนิทชายคนแรกในชีวิตที่ตัวติดกับผมกันมาตลอดหลายปี มีกล้ามเนื้ออกที่แข็งแรงเป็นมัดๆ บ่งบอกถึงการออกกำลังกายเป็นประจำ รับกับกล้ามเนื้อตามท่อนแขน เอวคอดหน้าท้องแกร่ง ท่อนขาแข็งแรงสมส่วน ราวกับประติมากรรมชิ้นเอก ที่สำคัญแก่นกายของความเป็นชาย ซึ่งมีขนาดใหญ่โตอย่างที่ไม่เคยสังเกตมาก่อน
ตอนนี้ผมรู้สึกหวามไหวอยากสอดแทรกสู่กายโตโต้ แม้เพียงแค่นึกถึงกายผมก็เสียวสยิวไปทั้งร่าง ใจเต้นระทึกรู้สึกวูบวาบหัวใจเต้นกระตุกถี่ระรัวจนต้องจับใบหน้าโตโต้ที่เมินหน้าหนีด้วยความรู้สึกหวั่นไหว ให้หันกลับมาสบตากับผมตรงๆ อีกครั้ง
“พร้อมนะ” ผมให้สัญญาณ อารมณ์ของผมกำลังพุ่งสุดขีดจนแทบทนไม่ไหว ผมจ้องมองโตโต้นัยน์ตาพราวระยับ รวบร่างของคนรักคนที่สองเข้าสู่อ้อมแขน ด้วยความทะนุถนอมอ่อนโยน ยกขาเรียวขึ้นเกาะเกี่ยวเอวผมไว้มือหนาช้อนที่บั้นท้ายของโตโต้แนบแน่น แล้วค่อยๆ แทรกความแกร่งร้อนที่ขยายตัวเต็มที่เข้าสู่ตัวโตโต้ช้าๆ
“โอ้ย...เจ็บ อูยยย” โตโต้ร้องสะดุ้งทันทีที่ปลายบานของผมผลุบเข้าไปสู่ช่องทาง แต่ต้องสะดุดอีกครั้งเมื่อร่างของผมถอยออกห่างออกมาจนเกือบจะหลุดจากการเชื่อมต่อกัน ผมขยับขาหนักอึ้งของโตโต้ลงจากบ่าทั้งสองข้างของตัวเอง
“พี่สิงห์ช่วยหน่อย” ผมร้องบอกคนรักอีกคนทันทีที่เห็น พี่สิงห์เดินออกมาจากห้องน้ำตัวเปล่า ตรงมาทางผมกับโตโต้ ก้มตัวลงให้ใบหน้าตรงกับส่วนหน้าอกของคนที่กำลังนอนอยู่ พี่สิงห์ใช้ปลายลิ้นตวัดเลียยอดอกโตโต้จนร่างมันสะดุ้งผวาขึ้นมา สองมือกอดร่างพี่สิงห์แน่น
“อูยยย เสียวครับพี่สิงห์” โตโต้ครางเสียงกระเส่าหายใจถี่ระรัว ขณะปลายลิ้นของพี่สิงห์ ดุนดันหยอกล้อตรงหัวนม ส่ายสลับกันทั้งสองข้างของโตโต้ พี่สิงห์ตวัดลิ้นสลับกดริมฝีปากดูดเม้มอย่างหนักหน่วง จนโตโต้แอ่นอกขึ้นมาชนหน้าพี่สิงห์ สองมือโอบเกาะบ่าหนาของพี่สิงห์เอาไว้แน่น
“อีกรอบนะโต้” ผมบอกขณะขยับลุกขึ้นยืนเต็มตัว ยกขาโตโต้ให้อ้าออกกว้างอีก สอดลำเนื้อที่แข็งจนเริ่มปวดร้าวของตัวเองเข้าสู่ช่องทางอุ่นร้อน ตอดรัดถี่ระรัว นุ่มแน่นเข้าไปด้วยความยากลำบากจนสุดทาง
“ฮ้า...อูยยย พะ...พีท อย่า...อย่าเพิ่งขยับนะ” โตโต้ร้องอ้อนวอนของ สองขาโอบรัดสะโพกผมให้แนบตดลำตัวช่วงล่างของตัวเอง ทำให้ผมต้องล้มตัวไปช่วยดูดปลายอกอีกข้างของโตโต้ ช่วยพี่สิงห์ยึดครองพื้นที่มอบความกระสันให้โตโต้ตรงหน้าอกกันคนละข้าง โตโต้ถึงกับดิ้นพล่านที่โดนผมสองคนดูดหัวนมพร้อมกันทั้งสองข้างแบบนี้
เมื่อเห็นว่าเมียน้อยของผมกำลังเพลินเพลินกับลีลารักที่ เมียหลวง และผมกำลังมอบให้ ผมจึงเริ่มออกแรงกระแทกแก่นกายเข้าสู่ช่องทางรักของโตโต้อย่างต่อเนื่อง
“อะ...โอย...อะ อะ อะ” โตโต้ร้องร้องครวญครางเป็นจังหวะที่โดนผมกระแทกกาย ด้วยความรู้สึกเสียวซ่านจึงผวากอดร่างหนาของพี่สิงห์เอาไว้แน่น ขณะผมไม่หยุดขยับหลอมรวมร่างเป็นหนึ่งเดียวกับโตโต้ กล้ามเนื้อภายในขมิบสู้สิ่งแปลกปลอมของผมรุนแรง
ไม่นานความคุ้นชินทำให้โตโต้เริ่มส่ายสะโพก ขยับรับจังหวะการกระทกอย่างถี่รัวไปพร้อมกับผม ด้วยท่วงทำนองเพลงสวาทอันเร่าร้อน โดยมีพี่สิงห์คอยช่วยโลมเร้าอยู่ด้านบนร่างโตโต้อยู่ตลอด
จนพี่สิงห์เริ่มขยับตัวลงมา ดูดกลืนแท่งเนื้อของโตโต้เข้าปากอยากรวดเร็วจนเกือบสุดลำ ส่งผลให้เข้าของร่างผวาเฮือกที่โดนโจมตีพร้อมกันทั้งข้างหน้าข้างหลัง สองมือกอบกุมศีรษะพี่สิงห์เอาไว้แน่น
ภาพตรงหน้าสร้างความตื่นตาให้ผมยิ่งนัก หัวใจแทบจะหลุดเต้น จึงออกแรงกระแทกกระทั้น หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับโตโต้หนักหน่วงมากขึ้น กล้ามเนื้อนุ่มร้อนภายในตอดกระตุกบีบรัด หลอมรวมกล้ามเนื้อแกร่งของผมในจังหวะสุดท้ายจนลึกสุด ยอมรับการปลดปล่อยลาวาร้อนๆ ของตัวผมจนทะลักล้นออกมานอกตัว
“โอยยย โต้...กูออก...แล้ว” ผมร้องออกมาไม่เป็นคำ กระตุกร่างอีกหลายครั้ง ในตอนที่โตโต้กดศีรษะของพี่สิงห์ขึ้นลงถี่ระรัวเร็วขึ้น
“อูยยย...กูก็...ทน...ไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดด” เสียงครางยาวของโตโต้ดังออกมา พร้อมกับกดศีรษะของพี่สิงห์ค้างเองไว้ตรงลำเนื้อของตัวเอง พลางแอ่นร่างเกร็งกระตุกอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ผมต้องรีบถอนแท่งเนื้อออกมาจากช่องทางที่ตอดรัด มันสร้างความเสียววาบถี่รัวจนทานทนแทบไม่ไหว
“อึก...แหวะเยอะชิบ” พี่สิงห์เบ้ปากทันทีที่กลืนน้ำรักโตโต้เข้าปากไปบางส่วน ที่เหลือยังเลอะอยู่ทั่วใบหน้าจนฉ่ำแฉะ ผมจึงดึงใบหน้าของพี่สิงห์มาจูบเลียกินน้ำรักที่เลอะอยู่ทั่วใบหน้าจนเกลี้ยงเกลา แล้วประกบปากแลกลิ้นกันจนหนำใจ เพียงเท่านั้น พี่สิงห์ก็หยุดบ่น
เมื่อผมดึงร่างพี่สิงห์ให้ล้มตัวลงนอน โตโต้ก็เข้ามาประกบทันที เราสามคนยังคงหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วโตโต้ก็ทำในสิ่งที่ผมไม่ทันได้คาดคิด
“ขอบคุณครับพี่สิงห์” โตโต้พูดจบก็รั้งศีรษะของพี่สิงห์เข้าหา ก่อนที่จะประกบริมฝีปากจูบกันอย่างแนบแน่น ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ผมจึงแทรกใบหน้าเข้าไป ร่วมจูบแลกลิ้นรวมกันสามคนอย่างเมามัน ก่อนเราทั้งสามจะกอดก่ายกันหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
เมื่อก่อนผมเคยถามตัวเองว่าเมื่อไร ผมถึงจะหายเหงา ผมไม่สามารถตอบคำถามของตัวเองได้ ผมทำได้เพียงแค่รอเวลาที่จะมีใครสักคน คำถามในใจผมถูกแทนที่ด้วยการที่ผมมีเพื่อนสนิท โตโต้ ที่สามารถทำให้ผมต้องหยุดตั้งคำถามกับตัวเอง ความเหงาถูกแทนที่ด้วยเพื่อนรักคนนี้มาตลอด
ในวันนี้ ผมได้เจอกับ พี่สิงห์ คนที่ผมเริ่มเรียนรู้ที่จะรัก ให้ความใส่ใจ ตั้งใจดูแลซึ่งกันและกัน บัดนี้ คนทั้งสองมานอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับผม เราสามคนกอดก่ายกันอย่างรักใคร่ ไม่นึก...ไม่ฝัน ว่าจะได้มีวันนี้
-
:katai2-1:
-
:pighaun:
-
:haun4: ตอนนี้เป็นตอนที่เราชอบมาก ๆ ในเล่มเลย เพราะมันได้ครบทุกรสทุกอารมณ์ การกระทำของคนทั้งสามมันบอกอะไรได้หลาย ๆ อย่างให้กับคนอ่านเลยล่ะ และมันสมบูรณ์แบบและสวยงามมาก ๆ อ่านแล้วไม่รู้สึกว่ามันน่ารังเกียจแต่อย่างใดกลับให้อารมณ์ที่ละเมียดละไมในการบอกเล่าความรู้สึกของคนสามคนได้อย่างยอดเยี่ยมลงตัวเลยล่ะ ชอบมาก ๆ :mew1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
:pighaun:
-
คราวนี้พี่สิงห์ ไม่โดนจิ้มอ่ะะะะ :hao4:
-
กลัวสามคนนี้จะมาม่าแทบตาย
-
แล้วจะรีบมาต่อให้ครบนะครับ ^_^
-
อร๊าย อร๊าย เข้ากัน สองสามคน ขอบคุณคร้าบ
-
เป็นการบรรยายที่ละเมียดละไมมากเลยค่ะพี่หมอ รอตอนต่อไปค่า
-
บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนพิเศษ ( 9 ) “เราสองสามคน”
น้ำในตากับฝนโปรยปราย ดอกไม้กำลังบานใต้แสงตะวัน แม่น้ำลำคลองเอ่อล้นจนเต็มริมฝั่ง เสียงดนตรีหรือสายลมโชย
ใบไม้ร่วงโรยกับเมฆสีดำ ชีวิตนั้นจะชอกช้ำหรือสวยงามแค่ไหน เพราะสุดท้ายแล้วมันก็ผ่านไป เกิดขึ้นมาก็มีวันจบไป โลกยังคงหมุนเวียนและเปลี่ยนไป สุดแต่ใครที่จะเข้าใจในเรื่องนี้ จึงอยากบอกเธอนะคนดี ใช้ชีวิตให้มีความสุข ด้วยวันและเวลาที่เธอมี
“อืมมม...ตื่นนานแล้วเหรอพีท” โตโต้ลืมตาขึ้นมา เห็นผมจ้องหน้าอยู่ก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ แล้วถามผมเบาๆ คงกลัวว่าเสียงจะรบกวนพี่สิงห์ที่ยังหลับอยู่ เสียงหายใจสม่ำเสมอของพี่สิงห์ ทำให้รู้ว่าเจ้าตัวคงเพลียมาก ไหนจะต้องนั่งรถทัวร์มาทั้งวัน และจากกิจกรรมเมื่อคืนบนเตียงนี้อีก
“ตื่นได้สักพักแล้ว โต้...เอ่อ...ขอบใจนะ” ผมตอบมันไปเบาๆ
“หืม...ขอบใจ...เรื่องอะไรวะ” โตโต้ทำหน้างง พลางลุกขึ้นมานั่งมองหน้าผมตรงๆ ผมไม่ได้ตอบอะไร เพียงยิ้มให้น้อยๆ คำขอบคุณจากใจ ไม่ได้อยากอธิบายอะไรมาก มันเขิน
“ไหน...บอกหน่อยสิ ขอบใจเรื่องอะไร ที่ให้เอาเมื่อคืนนี้เหรอ” คำถามของโตโต้ทำเอาผมหมดอารมณ์ซึ้งทันที รู้สึกเซ็งจนต้องถอนหายใจ เดินเปลือยลุกจากเตียงหายเข้าห้องน้ำไปดีกว่า
“เฮ้ย...พีท ถ้าฉันเข้าใจผิดก็บอกน่อยสิวะ” ไฮ้โตโต้มันเรียกสรรพนามตัวเองใหม่ ฟังแล้วแปร่งหูชอบกล แต่ก็รู้สึกดีที่มันยังวิ่งตัวเปลือยตามผมเข้ามาถามถึงในห้องน้ำ แปลว่ามันใส่ใจความรู้สึกของผมเหมือนกัน
“ก็...ขอบใจที่ยังกลับมาหาฉันไง” ผมพูดพลางหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม แล้วนั่งลงบนชักโครก ไอ้โตโต้มันเอาผ้าขนหนูไปนุ่ง แล้วนั่งลงบนขอบอ่างอาบน้ำ จ้องหน้าผมเขม็ง
“ฉันรู้ตัวว่าเป็นคนเอาแต่ใจ เมื่อก่อนดีแต่พึ่งพานายไปวันๆ เอาความทุกข์ของตัวเองเป็นที่ตั้ง หาข้ออ้างทำให้นายต้องมาอยู่เป็นเพื่อนบ่อยๆ ไม่เคยต้องอยู่ตัวคนเดียว ต่อให้มีพี่สิงห์มาเป็นคนสำคัญที่สุดอยู่ข้างกาย ฉันก็ยังคิดถึงแต่นาย เมื่อไม่ได้พบหน้ากันนานๆ เพราะความรู้สึกฉันที่มันมีต่ออนายมันเปลี่ยนไปแล้ว ให้โอกาสฉันอีกครั้งนะ เรามาลองทบทวนความรู้สึกของเรากันใหม่ ว่าเรายังคิดถึงกันแบบเพื่อน หรือว่าคิดถึงกันแบบไหนกันแน่” ผมพูดจบ ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะเงียบงัน เรามองหน้าค้างกันอยู่สักพัก โตโต้ก็ลุกขึ้นมากอดร่างผมเอาไว้แน่น ซบศีรษะลงซอกคอของผม
“ฉันก็คิดถึงนาย คิดถึงมาก แต่...ฉันกลัว กลัวว่านายจะไม่รู้สึกแบบเดียวกัน เพราะนายมีพี่สิงห์แล้ว เมื่อวานเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยรู้ไหม ฉันดีใจ...มาก ที่พี่สิงห์ไม่รังเกียจความรู้สึกของเราทั้งคู่ ฉัน...เอ่อ...ฉันรักนาย” โตโต้พร่ำบอกผมทั้งน้ำตาไหลอาบใบหน้า รู้สึกได้ถึงหยดน้ำร้อนๆ ที่หยดลงบนบ่า ผมดีใจเช่นกัน ที่เราสามคนลงเอยได้แบบนี้
“ก่อนหน้านี้ที่นายไปเรียนต่อที่อเมริกา เราห่างกันครั้งแรกในรอบสิบปี ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองว่าเหมือนชีวิตมันขาดอะไรไป ฉันจึงไปลงกับพี่บาสโดยไม่รู้ตัว ดึงพี่บาสมาเป็นตัวแทนของนาย เติมเต็มสิ่งที่มันขาดหายออกไปจากชีวิต ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ สุดท้าย...ฉันต้องมาเจ็บช้ำเองที่โดนพี่บาสทิ้ง และต้องมาคอยคิดถึงนายทั้งที่มีเจ้าของไปเรียบร้อยแล้ว มันทรมานมากเลยรู้ไหม เวลาที่ต้องคอยปลอบหัวใจตัวเองว่าไม่ให้คิดถึงคนที่มีเข้าของไปแล้ว สุดท้ายฉันก็ทนไม่ไหว ก็เลยต้องมาหานายเมื่อคืนนี้” โตโต้พูดจบก็ลุกขึ้นมาจ้องหน้าผม
“อย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่ดีสิ คิดว่ามันเป็นพรหมลิขิต พี่สิงห์ยอมให้ฉันคบกับนาย แถมยังบอกฉันด้วยว่าจะช่วยคุยกับนายให้ในเรื่องนี้ ทีนี้เหลือแค่เราสามคนแล้วล่ะ ที่จะต้องประคองชีวิตแบบนี้ให้อยู่ต่อไปให้ได้ เราต้องให้เกียรติกัน ต้องรักษาน้ำใจซึ่งกันและกันทั้งสามคนให้ดีที่สุด” ผมลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับโตโต้ เราทั้งคู่พยักหน้าให้กันพร้อมรอยยิ้ม
ผมจับมือโตโต้เอาไว้ แล้วจูงมือคนรักคนที่สองออกไปจากห้องน้ำ ใช้มือจับลูกบิดประตูห้องน้ำดึงเข้ามา ก็ต้องตกใจ เพราะพี่สิงห์ไถลตัวติดประตูที่ผมเปิดออกมา ล้มลงมานอนบนพื้นห้องน้ำเสียงดังตุ๊บ
“เฮ้ย...พี่สิงห์ เป็นไงบ้างพี่” โตโต้รีบเข้าไปประคองพี่สิงห์ขึ้นมา
“พี่สิงห์มาแอบฟังพวกผมเหรอ” ผมกอดอกถามด้วยความหมั่นไส้
“ปะ...เปล่า คือ...พะ...พี่ปวดขี้น่ะ” พี่สิงห์แก้ตัวติดขัด รีบเดินหนีออกจากห้องน้ำไปทันที ทำให้พวกผมสองคนต้องรีบตามออกไป เห็นพี่สิงห์กระโดดขึ้นบนเตียงนอน เอาผ้าห่มนวมคลุมโปงปิดหน้าปิดตาตัวเอง
“พี่สิงห์ครับ ออกมาคุยกันก่อนเร็ว ว่าไงเหรอครับ แอบฟังพวกผมคุยกันทำไมเอ่ย” ผมพูดพลางดึงกระชากผ้านวมออกจากตัวพี่สิงห์ เจ้าตัวทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ รีบหลบสายตาเงียบไปสักพัก
“ก็...อยากรู้ว่านายคุยอะไรกันนี่นา แล้ว...นายก็พูดถูกแล้วด้วย แค่ให้เกียรติกันอย่างเท่าเทียม แค่นี้...พี่ก็อยู่ได้แล้วล่ะ” พี่สิงห์พูดจบก็ก้มหน้าลงต่ำ เหมือนเด็กรู้สึกผิดที่โดนผู้ใหญ่จับได้
“ฟอด...ขอบคุณครับพี่สิงห์ที่ไม่รังเกียจผม” ไอ้โตโต้กระโดดเข้าไปหอมแก้มพี่สิงห์ จนเจ้าตัวตกใจ รีบเอามือมาลูบแก้มตัวเอง ผมเองก็ตกใจ ไอ้โต้มันทำตัวเสียน่ารักเชียว พี่สิงห์พยักหน้าได้สองทีก็หน้าแดงเหมือนเขินจัด
“อืม...ไม่รังเกียจหรอก นายก็อย่ารังเกียจพี่แล้วกัน พี่รู้ว่าพี่มาทีหลัง ถ้าพี่ทำอะไรไม่ดีก็บอกพี่ได้นะ” พี่สิงห์พูดจนผมกับโตโต้ต้องหันมายิ้มให้กัน ผมกระโดดขึ้นเตียงไปกอดพี่สิงห์เอาไว้ แล้วหอมแก้มอีกข้างทันที
“ไม่มีใครรังเกียจใครหรอกครับ เราจะรักกันให้มากๆ แล้วกันนะครับ ผมรักพี่สิงห์เท่าๆ กับรักโตโต้มันนั่นล่ะครับ ขอบคุณนะครับที่รัก” ผมพูดจบก็ดึงพี่สิงห์มาไว้ในอ้อมกอด พี่สิงห์หันไปยิ้มให้โตโต้ แล้วดึงโตโต้มาอยู่ในอ้อมกอดเพิ่มเป็นสามคน เรามองหน้ากันสามคนด้วยร้อยยิ้มที่เป็นสุข
-
สามคนก็แฮปปี้เหมือนกันนะ
-
ชอบ3pแบบนี้จัง แลดูอบอุ่นรักกันดี
ตอนหน้าขอNCอีกหน่อยจิ แอบหื่น :hao6:
-
เข้าใจกันซะที แต่งวดนี้มาสั้นไปนะ
-
อ่านสักกี่ครั้งก้อยังรู้สึกดีเสมอจ้า :katai2-1:
-
อยู่ด้วยความรักและเข้าใจกันแบบนี้ ต่อให้มีปัญหาเข้ามาก็ต้องผ่านมันไปได้ทั้งสามคนนั่นแหละ
-
:m1: :m1: :m1:
-
ThankS
-
เห็นเรื่องนี้มานานล่ะแต่ไม่กล้าที่จะอ่านเลยค่ะชื่อเรื่องทำให้เหมียวกลัวดราม่ามากๆๆแต่พอได้อ่านทำให้เหมียวหยุดอ่านไม่ได้เลยอ่ะค่ะอ่านแบบรวดเดียวจบ2คืนเต็มๆที่ไม่ค่อยได้นอนตอนนี้กลายเป็นแพนด้าไปล่ะ
ดราม่าพอให้ได้ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาไม่มากไม่น้อยไป
เนื้อเรื่องทำให้ชวนติดตามตลอดลุ้นจนเกร็งไปหมดแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยทุกครั้งที่เซอร์ไพซ์ที่สุดคงจะเป็นคู่พีทนี้ล่ะอยู่แบบเราสองสามคนน่ารักดีค่ะแล้วก็เป็นคู่ที่แย่งซีนคู่พลัสกะหยกได้อย่างแนบเนียนจิงๆค่ะ
ขอบคุณพี่หมอนะค่ะที่แต่งนิยายดีๆสนุกๆมาให้อ่านนะค่ะ^^
ปล.พี่นักเขียนยังทำให้เหมียวรู้อะไรอีกอย่างนึงค่ะอย่าตัดสินนิยายที่ชื่อเรื่องชื่อเรื่องดราม่าแต่ที่จิงแล้วนี่มันนิยายอิโรติกชัดๆหื่นมากกกกก(ลาก ก.ไก่แบบอินฟินิตี้เลยค่ะ>.,<)
-
คึคึคึคึ
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
สนุก เศร้า เหงา หื่น ครบรสเลย
เสียดายเข้ามาอ่านช้าไป
รอให้มีรีปริ้น
-
จบแล้ว เย้ ตามอ่านครบแล้วในที่สุด
เนื้อเรื่องสนุกมาก หลากหลายรสชาด
อ่านแต่ละตอนเลือดกระจาย :m25:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะ
-
กลายเป็น 3p ที่มีความสุข รักษามันไว้นานๆนะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
กันหมอค่ะ อยากได้หนังสือไม่ทราบจะมีรีปริ๊นหรือมีเล่มเหลือไหมคะ อยากได้มากจริงๆ เป้็นคนมาทีหลัง ที่มาช้าไป จะมีทางที่รักครั้งนี้จะสมหสังได้ครอบครองไหมค่ะ ฮื่อๆๆ อยากได้อ่าา
-
เป็นเรื่องที่สนุกมากครับ แต่ละคู่ๆ ร้อนแรง มีประเด็นให้ติดตามตลอด
จริงๆชอบคู่หลักมากที่สุด หลังๆ3P ก็ดีเหมือนกันเนอะ ชอบอะความสัมพันธ์แบบนี้ อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้จัง มันมีครบทุกรสชาติเลยอะะะะ
-
อยากจะเข้ามาอ่านหลายทีแล้ว กลัวรับดราม่าไม่ไหว
วันนี้พอทำใจได้เลยเข้ามาอ่าน ปรากฏว่าผิดคาดมาก เรื่องสวีทหวาน & หื่นกระหายสุดๆ
มีดราม่าจริงๆ แต่แทบไม่ทุกข์ใจเลย เพราะบรรยากาศในเรื่องมันแบบอุ่นอุ่นมาก จนไม่มีเวลามานั่งเสียใจกับดราม่า
ตอนจบลุ้นกับ 3P มาก แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ถูกใจเหมือนกัน มันแบบอะไรวะอยู่ๆจะมาชอบกันได้ไงตั้ง 3 คน
อ่านไปก็กระอักกระอ่วนใจไป แบบเห๊ย แล้วเค้าจะแบ่งกันยังไง แบ่งความรักกันยังไง แล้วมันใช่ความรักจริงๆเหรอ
จนได้มาร่วมเรียงเคียงหมอนในตอนสุดท้ายนี่ล่ะ ถึงได้ร้อง อู๊วววว... 3P มันดีจริงๆ แบ่งหน้าที่กันได้ลงตัวมาก ฮ่าๆๆ
ขอบคุณคนเขียนมาก 100 กว่าตอน สะใจดีจริงๆ
-
โฮกกก เพิ่งอ่านจบ เสียน้ำไปเยอะ ลองอีเมล์ไปหาคุณหมอดู อยากได้หนังสือ ไม่รู้จะมีให้ไหม
-
ฮือออออออออ สนุกมากกกกก
แต่อยากได้หนังสืออ่ะคุณหมอ ยังพอมีเหลือมั๊ยเอ่ยยย อยากด้ายยยยย
:ling1: :ling1: :ling1:
-
โฮกกก เพิ่งอ่านจบ เสียน้ำไปเยอะ ลองอีเมล์ไปหาคุณหมอดู อยากได้หนังสือ ไม่รู้จะมีให้ไหม
:ling1:
อยากได้เหมือนกานนนนนนนน ติดต่อไงอ่า ไม่มีเมลล์คุณหมออ่า :katai1:
-
อ่านรวดเดียว ตาแฉะเลย :mew1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยย ยาวจุใจ
เนื้อเรื่องดีมาก ประทับใจ
ชอบทุกคู่เลยมันลงตัวไปหมด
เริ่มจากจุดเล็กๆ และเชื่อมโยงกันหมด
ชอบจริงๆ
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอิ่มใจจังเลยค่ะ ความรุ้สึกดีๆของทุกคู่ อธิบายออกมาเป็นตัวอักษรไม่ถูกเลย /เสียดายจังเลยค่ะที่มาเจอเรื่องนี้ช้าไป อยากจะได้หนังสือนะคะ
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย nc นี้ดีมาก รายละเอียดดี ชอบ มากๆ :hao6: :katai2-1: :hao5:
-
ชอบทุกคู่เลย หยกน่ารัก พลัสก็หื่น
ที่แปลกใจ หักมุมสุดก็ 3P นี่ล่ะ :hao6:
แต่อยากรู้โตโต้กับสิงห์นี่ได้กันไหม 555
เพราะทั้งคู่เป็นทั้งผัวและเมียพีทแล้ว
ถ้าได้กันเองอีก เวลามีอะไรกัน หน้าที่ไม่ตายตัว
แล้วแต่วันนั้นใครอยากทำหน้าที่อะไร
เลิศอ่ะ วู๊~~~ :hao7:
-
เข้าใจกันครบทุกคนทุกคู่
ขอบคุณนะ
-
:jul1: :jul1:
-
ใช้เวลา 2 วันเต็ม ๆ ในการอ่านเรื่องนี้ สนุกมาก ๆ ครับ หื่นมากจริง ๆ หื่นทุกคู่ทั้ง พลัส-หยก , พี่หนึ่ง-ทอง , พี่สิงห์-พีท-โตโต้ แต่ผมชอบพี่สิงห์มากที่สุดเป็นตัวละครที่น่ารักมาก ๆ
ขอบคุณครับ
-
เนื้อเรื่องสนุกดีนะ บท nc ก็เด็ดดวง คู่หลักอย่างพลัสหยกก็พอเหมาะพอเจาะดี อาหนึ่งทองก็ดี อะไรก็โอเคทุกอย่าง แต่เราไม่โอเคอย่างเดียวคือคู่ 3p ที่อยู่ๆก็เป็น 3p เฉยเลย จริงๆเราไม่ได้อะไรกับ 3p นะ แต่เราแค่รู้สึกไว้โอเคกับ 3p คู่นี้เลยจริง มันดูมั่วกันไปหมด เพื่อนเมาเอาเพื่อน เหมือนตกย้ำความมั่วของเกย์ไงไม่รู้ เรารู้สึกดีมาตลอดเรื่องแต่นอยด์ตอนท้ายๆนี่แหละ
:ling2: :ling2: :ling2:
-
:pig4: :pig4:
-
สุดยอดครับ
-
อยากให้คนเขียน มาเปิดเรื่องใหม่จังเลย เราดีใจน่ะที่มาทันหนังสือชุดสุดท้ายจากคนแต่งพอดีน่ะ ทุกวันนี้ยังเก็บไว้อย่างดีและเป็นงานชุดนี้ที่ไม่มีความคิดที่จะขายออกจากอ้อมอกเลยจ้ะ คิดถึงคนเขียนมาก ๆ อยากให้มาเปิดเรื่องใหม่ จริง ๆ น่ะ :mew2:
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย สนุกมากๆ :pig4:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
อยากให้คนเขียน มาเปิดเรื่องใหม่จังเลย เราดีใจน่ะที่มาทันหนังสือชุดสุดท้ายจากคนแต่งพอดีน่ะ ทุกวันนี้ยังเก็บไว้อย่างดีและเป็นงานชุดนี้ที่ไม่มีความคิดที่จะขายออกจากอ้อมอกเลยจ้ะ คิดถึงคนเขียนมาก ๆ อยากให้มาเปิดเรื่องใหม่ จริง ๆ น่ะ :mew2:
ขอบคุณนะครับ ❤️❤️❤️ ถ้ามีโอกาสจะกลับมาแต่งแนวนี้อีกนะครับ
-
เนื้อเรื่องสนุกดีนะ บท nc ก็เด็ดดวง คู่หลักอย่างพลัสหยกก็พอเหมาะพอเจาะดี อาหนึ่งทองก็ดี อะไรก็โอเคทุกอย่าง แต่เราไม่โอเคอย่างเดียวคือคู่ 3p ที่อยู่ๆก็เป็น 3p เฉยเลย จริงๆเราไม่ได้อะไรกับ 3p นะ แต่เราแค่รู้สึกไว้โอเคกับ 3p คู่นี้เลยจริง มันดูมั่วกันไปหมด เพื่อนเมาเอาเพื่อน เหมือนตกย้ำความมั่วของเกย์ไงไม่รู้ เรารู้สึกดีมาตลอดเรื่องแต่นอยด์ตอนท้ายๆนี่แหละ
:ling2: :ling2: :ling2:
คิดว่าอยากให้มีมมดาร์กบ้างน่ะครับ มีแต่มุมใสๆ ทั้งเรื่องเลย ขอบคุณสำหรับคำติชมนะครับ
-
อ่านวันเดียวจบ
สนุกมากครับ
แต่ติดตรง 3 คนนี่แหละ ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
แต่ส่วนอื่นดีหมดทุกอย่าง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ