หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[gupalz]

ฟ้าเหลืองแน่เจ๊ทอง

[minmin96]

พี่ทองขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด!!!...แต่คนอ่านเหมือนตกนรกเพราะเสียเลือดแทบหมดตัว

[หมูกระต่าย]

พี่ทองกับพี่หนึ่งไปสวรรค์ชั้น7 คนอ่านก็ไปสวรรค์แต่เป็นชั้นปกติแต่นั่งเฟิร์สคลาสไป พี่หนึ่งทำพี่ทองซะ เดี๋ยวก็ฟ้าเหลืองหรอกพี่ ยังรักพี่กฤษและภรรยาเหมือนเดิมนะคะ 

[ณ ที่เดิม™]

เลือดทะลัก 

[moobarpalang]

สนุกมาก
ปล.คำว่าสิเน่หา>>เสน่หา   มากกว่ามั้งคร่ะ

[ujen]

ในที่สุดพี่ทองก็มีความสุขสักที

 

[Ryoooo]

เจอพี่หนึ่งจัดหนักขาดนี้ เจ๊ทองคงลุกไม่ขึ้นแน่นอน

[tonkhaw]

ความอวบพองาม แต่ความยาวนั้นทะลุถึงตับไตไส้พุง
คาดว่าลำไส้ของพี่ทองคงสะอาดเอี่ยม
เพราะความยาว กร๊ากกกกกกก
เขินนนนนนนนนนนน
 

[premkoe]

อร๊ายยย

ชอบบบ 

[totoken]

สนุกมาก
ปล.คำว่าสิเน่หา>>เสน่หา   มากกว่ามั้งคร่ะ

สิเน่หา ถูกแล้วครับ ขอบคุณที่แนะนำนะคร๊าบ ^^

http://guru.sanook.com/dictionary/dict_tt/%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%AB%E0%B8%B2/

[gookgik]

  ไปกับสวรรค์ชั้น 7 ของพี่หนึ่ง-พี่ทอง   

ถ้าน้องเจรู้ว่าพี่ชายแฟนกลายเป็นเมียสุดที่รักของพ่อ น้องเจจะรู้สึกไงหว่า
 

[lidelia]

ขอรับบริจาคเลือดด่วน เลือดหมดตัวแล้ว 

[Still_14OC]

แรงดีไม่มีตก กรี๊ดดดดดดดด

[taran]

   
เลือด ขอเลือดสำรองด่วนอะ

โหพี่หนึ่งแสดงความเป็นเจ้าของสุด ๆ เจ๊ทองเหนื่อยแย่เลย แต่ถึงจะเหนื่อยแต่เจ๊ก็ชอบใช่ปะล่ะ
ขนลุกกับคำว่า "เมีย" อะ พี่หนึ่งโมเมเก่งว่ะ เจ๊ยังไม่ทันรู้ตัวเลย แต่เจ๊ก็ชอบอะดิ ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

คิดว่า น้องเจกับเจ๊ทอง ไม่มีทางมีปัญหา แม่ผัวลูกสะใภ้หรือใช่ปะ เพราะไม่งั้น อดจีบน้องพลอยแน่ เอ๊ะ หรือเปล่า ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ตอนนี้กลายเป็นว่า คู่ตัวเอกเราแพ้ทางคู่พระรองอย่างเจ๊ทองซะแล้ว ^^

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

โอ๊ย พี่หนึ่งลามกมากๆ แล้วขึ้โมเมอีก


5555+

[totoken]

อยากเห็นหน้าตาตัวละครในจินตนาการคนเขียนป่าวค๊าบบบ

[bytoey]

 
 

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 49 “กฤษกร”
เธอเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของฉัน เป็นความฝันส่วนหนึ่งของฉัน มีกันและกันไม่ว่าจะนานเท่าไร เป็นชีวิตส่วนหนึ่งของฉัน ไม่มีทางที่ฉันทอดทิ้งเธอไป ไม่มีวันไหนที่พรากจากกัน

          วันนี้เป็นวันที่เราต้องเดินทางกลับอัมพวากันแล้ว ผมและน้องหยกตื่นขึ้นมาเก็บสัมภาระกันแต่เช้า เราลงไปทานอาหารเช้าตรงห้องอาหารชั้นล่างของโรงแรม ไม่นานคนอื่นๆ ก็ทยอยกันมาสมทบ ขาดก็แต่เจ้าทองหล่อ พอถามจากน้องพลอยจึงได้ความว่ามันไปกับผู้ชายแน่ๆ นึกได้ว่ามันชอบเล่นโปรแกรมหาคู่ทางโทรศัพท์ แล้วก็นัดผู้ชายไปเจอกันบ่อยๆ จึงไม่แปลกใจสักเท่าไรที่มันหายไปแบบนี้

          “ฮัลโหล...เออกูเอง มึงจะกลับมาโรงแรมกี่โมง คนอื่นเค้ารอมึงอยู่คนเดียว จะกลับบ้านไหม” ผมอดไม่ได้ที่จะโทรไปถามเจ้าทองมัน เพราะเกรงว่าหากพี่แดนนี่ที่จะขับรถไปส่งเราที่อัมพวาต้องรอ ก็จะเสียเวลาอีกทั้งเกรงใจพี่ทั้งสองคนด้วย จึงอยากให้ทองมันกลับมาโรงแรมเร็วๆ

          “อ้าว...มึงอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไร แล้วอยู่ไหนเนี่ย... ไม่ลงมากินข้าวเช้ากับพวกกูวะ... ทำตัวแปลกๆ อีกแล้วนะมึง อยู่โรงแรมแต่ไม่มาเจอพวกกู...หรือมึงอยู่กับแขกของโรงแรม นี่มึงจะ...อ้าว อีตุ๊ดเวรนี่” ผมกำลังจะถามให้ได้ความ ไอ้ทองมันตัดสายผมทิ้งไปเลย รู้สึกทะแม่งๆ มันทำตัวมีลับลมคมนัยกับผมอีกแล้ว เหมือนมันจะอยู่กับใครที่โรงแรมนี้แต่ไม่กล้าบอกพวกเรา

          “พี่กฤษคะ พี่ทองว่าไงจะกลับมากี่โมงคะ” น้องพลอยเดินคู่มากับน้องเจตรงมาทางผมที่ยืนโทรศัพท์อยู่

          “ก็...ไงดีล่ะ มันบอกว่าอยู่ที่โรงแรมแล้ว ไม่เกินเที่ยงไปเจอกันที่ล็อบบี้ มันบอกแค่นี้อ่ะ” ผมตอบไปเท่าที่รู้ และคิดว่าน้องพลอยที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงน้าก็คงสงสัยเหมือนกันกับผม แต่เป็นอันรู้กันว่าคงจะอยู่กับผู้ชายสักคนที่โรงแรมนี้แน่ๆ

          “อ้าว...อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะคะ อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องกฤษ น้องพลอย น้องเจ ตอนเที่ยงเอากระเป๋าวางไว้ตรงห้องรับแขกในห้องพักได้เลยค่ะ พนักงานจะขึ้นไปรับมาใส่รถพี่แดนนี่ให้เอง ไม่ต้องยกลงมานะคะ นี่ทานอาหารเชากันอิ่มแล้วเหรอคะ” พี่แชริมเดินเขามาทักทายพวกเราที่ยืนกันเป็นกลุ่ม ไม่นานน้องหยกกับพี่แดนนี่ก็เดินมาสมทบ

          “พวกผมทานกันหมดแล้วครับ พี่แดน พี่แชริมทานรึยังครับ” ผมถามกลับไปบ้าง

          “ยังเลยค่ะ กำลังเคลียร์เรื่องห้อง และมีเรื่องของทางโรงแรมนิดหน่อย เชิญน้องๆ ตามสบายนะคะ เดี๋ยวเที่ยงมาเจอกันอีกที เอ่อ...น้องเจมาคุยกับพี่หน่อยสิ” พี่แชริมพูดจบก็หันไปหาน้องเจที่ยืนทำหน้างงสักพักก็เดินออกไปนั่งที่โต๊ะอาหารคุยกันเพียงสองคนเท่านั้น ผมจึงชวนหยกไปเดินเล่นที่ชายหาดยามเช้า

           เราเดินจูงมือกันออกมารับลมทะเลด้านนอก เดินย่ำทรายอุ่นๆ เล่นไปตามแนวร่มของต้นมะพร้าวริมหาด ซึมซับความสุขที่ได้รับจนล้นหัวใจในช่วงสองสามวันนี้ให้เต็มที่ ผมใช้มือขวากุมมือซ้ายน้องหยก ใช้ปลายนิ้วคลึงเล่นตรงแหวนทองที่ผมมอบให้เป็นสัญลักษณ์แทนความผูกพันของเราในอนาคต เราหันมาสบตาและยิ้มให้กันไปตลอดทาง

          “พีท... ไอ้พีทใช่ไหม เฮ้ย...บังเอิญจังเลยวะ กลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่” ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผม แล้วร้องทักทายเสียงดังอย่างสนิทสนม ท่าทางเหมือนรู้จักกับผมแต่ดันเรียกชื่อผมว่า “พีท” คงจะจำผิดแน่นอน แต่พอเข้ามาใกล้ก็ยังฉีกยิ้มให้เหมือนดีใจมากที่เจอหน้าผม น้องหยกจึงปล่อยมือผมที่จับกันอยู่

          “เอ่อ...ขอโทษนะครับ คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้ชื่อพีทนะครับ” ผมรีบบอกเพื่อให้เค้าทำความเข้าใจเสียใหม่ ชายหนุ่มคนนั้นกลับทำหน้าสับสนเพียงแวบเดียว จากนั้นก็ยิ้มให้พร้อมทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่ผมแล้วมองหน้าน้องหยกสลับกับหน้าผมอีก

          “อั้นแน่...ทำเป็นมาอำนะเว้ย คิดว่าฉันจะหลงกลแกเหรอวะ หึหึ เอาเถอะ...นี่แกมากับหนุ่มน้อยสองต่อสอง ตั้งใจจะทิ้งสาวๆ หันมาควงกับผู้ชายแทนแล้วรึไงวะ” ชายคนนี้นอกจากจะเข้าใจผิดแล้วยังพูดจาจาบจ้วงผมกับน้องหยกเสียอีก ตอนนี้ผมเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจขึ้นมา แต่ก็ได้สติเพราะมือน้องหยกที่มาแตะแขนเอาไว้เป็นเชิงเตือนให้ผมใจเย็นลง

          “คุณจำคนผิดจริงๆ ครับ ผมไม่ได้ชื่อพีท แล้วก็ไม่รู้จักคุณด้วย ขอตัวนะครับ” ผมพูดจบก็คว้ามือน้องหยกมาจับไว้เพื่อเดินกลับโรงแรม อารมณ์เริ่มไม่สงบเสียแล้ว ชายคนนั้นยังคงยืนเกาหัวเหมือนงุนงง แต่ผมไม่สนใจเพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม

          “อ้าวไอ้กฤษ น้องหยก ไปไหนมา นั่งด้วยกันก่อนสิวะ” ผมเดินเข้ามาใกล้สระว่ายน้ำก็เจอไอ้ทองนั่งกับผู้ชายคนหนึ่ง อายุน่าจะมากกว่าพวกเราพอสมควร จึงยกมือไหว้เอาไว้ก่อน น้องหยกก็ไหว้ตามผมทันทีเหมือนกัน เราทั้งคู่ก็เลยต้องเข้าไปนั่งที่ชุดเก้าอี้ตรงนั้นเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

          “ท่านนี้คุณวรุตย์ เป็นคุณพ่อของน้องเจ ส่วนคนนี้ชื่อกฤษกรเป็นเพื่อนผมเองครับ แล้วก็น้องกรหยกเป็นรุ่นพี่น้องเจที่อเมริกาครับพี่หนึ่ง” ไอ้ทองมันแนะนำตัวคุณพ่อน้องเจให้ผม และน้องหยกได้รู้จักกัน แต่ทำไมมันดูสนิทขนาดเรียกคุณพ่อน้องเจว่าพี่หนึ่ง ท่าทางจะไม่ได้รู้จักกันธรรมดาเสียแล้ว

          “อ้อ...น้องหยกที่ช่วยเจเอาไว้ตอนที่อยู่อเมริกาใช่ไหม แล้วก็เป็นเจ้าของร้านอาหารไทยที่แชริมกับเจเคยไปทำงานอยู่ ขอบใจมากนะที่ดูแลหลานสาวและลูกชายพี่อย่างดี เจมันเล่าให้ฟังว่าหยกดูแลมันเหมือนน้องชายคนหนึ่งเลย นี่นามบัตรอา เรียกว่าอาว่าอาหนึ่งก็ได้นะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็ติดต่อมาได้เลยนะครับ อายินดี” คุณพ่อน้องเจ หรืออาหนึ่งใช้สรรพนามเรียกแทนตัวเองกับพวกผมว่า “อา” แต่ไอ้ทองมันเรียกเค้าว่า “พี่” ท่าทางไอ้นี่คิดจะปีนเกลียวคนรุ่นอา อย่างนี้ต้องเตือนสติกันหน่อย

          “ขอบคุณครับ” ผมและน้องหยกกล่าว หลังจากรับนามบัตรของอาหนึ่งที่ยื่นให้เรามาทั้งคู่ ตำแหน่ง Manning Director ของโรงแรมในเครือที่เราพักอยู่ ท่าทางจะใหญ่โตไม่ใช่เล่น ไอ้ทองยังจะทำตัวสนิทไปเรียกเค้าว่าพี่อีก ผมจึงเอื้อมมือไปคว้าคอเสื้อมันมา

          “ว๊าย...อะ...เอ่อ ฮะ เฮ้ย...อะไรวะกฤษ” อีเจ๊เวลาตกใจจะสาวแตกโดยไม่รู้ตัว ร้องอุทานออกมาแบบสลับฟังก์ชั่นได้ ช่วงแรกร้องดันร้องเสียงสูง แต่พอนึกได้ว่ามีคนนอกอยู่ก็เปลี่ยนระดับเสียงเป็นอุทานเสียงต่ำ เก็กแมนไม่ทันแล้วมึง พี่หนึ่งของมึงนั่นอั้นหัวเราะจนหน้าแดงอยู่นั่น

          “มึงไปเรียกอาหนึ่งเค้าว่าพี่ได้ยังไง คิดจะเล่นของสูงเหรอมึง” ผมลากคอไอ้ทองมันมาพูดเสียงกระซิบพอให้ได้ยินกันเพียงสองคน

          “กูไม่ได้เล่นของสูง แต่ของสูงดันมาเล่นกูเอง” ไอ้ทองมันกลอกตาเหลือกขึ้นข้างบนจนเห็นแต่ลูกกะตาขาวสักครู่ ก่อนจะพูดพลางยิ้มเหยียดมุมปากให้ผม ทำเอาผมอึ้งอ้าปากค้างไปเลย

          “มีอะไรกันเหรอครับพี่กฤษ” น้องหยกหันมาถามเพราะเห็นอาการตกใจของผม จนต้องรีบหันหน้ากับมามองหยกพร้อมส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร กลัวว่าหาไอ้ทองมันโมเมขึ้นมา แล้วพี่หนึ่งทราบเรื่องมันจะดูไม่ดี เรื่องนี้คงต้องคุยกันอีกยาว

          “แชริมบอกวันนี้พวกราจะกลับกันแล้วใช่ไหมครับ ทราบมาว่าเปิดกิจการโรงแรมเอาไว้ที่อัมพวาด้วย อายังไม่เคยไปเลย อยากจะลองไปเที่ยวดูสักครั้งจัง” อาหนึ่งพูดกับพวกเราทุกคนแต่ปิดท้ายด้วยการหันไปมองหน้าไอ้ทอง แล้วมันก็ดันทำท่าเขินอายจนอยากจะถีบให้ร่วงตกเก้าอี้ไปตรงนั้น ท่าทางเรื่องนี้จะมีมูลเสียแล้ว

          “พี่หนึ่งก็ไปเที่ยวสิครับ พักที่โรงแรมของผมก็ได้ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่ให้พวกเรามาพักที่นี่ แต่ว่าโรงแรมของผมเทียบไม่ติดกับความอลังการของที่นี่เลยนะครับ พวกเราทำกิจการโรงแรมเล็กๆ ดูแลกันเองมีห้องพักธรรมดาแค่ไม่ถึงสิบห้อง ไม่รู้จะสะดวกสบายหรือเปล่า” ไอ้ทองมันจีบปากจีบคอพูดภาษากายไม่สาวเท่าไร แต่ภาษาทางวาจามันช่างออดอ้อนแปลกพิลึก สายตาของมันเหมือนเว้าวอนขอความเห็นใจจากอาหนึ่งยังไงไม่รู้

          “ไม่เป็นไรหรอกครับ ฟังดูน่าสนใจดีออก ถ้าน้องทองชวนพี่ก็จะไป” อาหนึ่งแทนตัวเองว่าพี่ แถมเรียกไอ้ทองว่าน้องอีกต่างหาก น้องหยกที่เอาแต่เงียบฟังบทสนทนาของสองคนนี้แล้วก็หันมามองหน้าผม เราทั้งคู่สบตากันอย่างสื่อความหมายว่าเรื่องนี้คงไม่ธรรมดา หากให้ผมเดา เมื่อคืนไอ้ทองกับอาหนึ่งคงจะถึงไหนต่อไหนกันเรียบร้อยแล้ว

          “อาหนึ่งสวัสดีครับผม เมื่อวานได้ข่าวว่าไม่สบาย หายดีแล้วแล้วเหรอครับ” ไอ้หนุ่มคนที่ทักผมผิดเมื้อกี้ มันรู้จักกับอาหนึ่ง เดินเข้ามาทักทายพร้อมมองหน้าผมไปด้วย หน้าตามันยังดูสงสัยในตัวผม เหมือนกำลังจะจับผิดอะไรบางอย่าง

          “อาแค่ปวดหัวก็เลยไม่ได้เข้าประชุม ตอนนี้สบายดีแล้วล่ะ การประชุมเมื่อวานราบรื่นดีใช่ไหมโตโต้” อาหนึ่งทักทายกับหนุ่มคนนั้นอย่างเป็นกันเอง แถมยังผายมือเชิญให้มันนั่งลงข้างผมอีก

          “ก็ดีครับ งานเปิดตัวสรุปเสร็จแล้ว ติดแค่เรื่องไฮไลท์ของโรงแรมที่จะเอาไว้เป็นจุดขายให้ดูน่าสนใจกว่าที่อื่นของเรายังไง คงต้องกลับไปคิดกันแล้วมาคุยอีกทีนะครับ” นายโตโต้คุยเรื่องงานกับอาหนึ่ง เหมือนจะเป็นพนักงานของโรงแรมนี้

          “เอ้อ...ลืมแนะนำ นี่คุณทอง คุณกฤษ และคุณหยก เป็นเพื่อนกับแชริม และเจลูกชายอาเอง ส่วนนี่คุณโตโต้เป็น Project Manager ของโรงแรมในเครือของเรา สัปดาห์นี้เรามาประชุมที่นี่เรื่องเปิดตัวโรงแรมที่สาขาเชียงใหม่” อาหนึ่งแนะนำพวกเราให้รู้จักกัน คุณโตโต้ทำหน้าสงสัยมองหน้าผมอีกที เหมือนไม่เชื่อว่าผมจะชื่อกฤษ

          “นี่นายชื่อกฤษจริงๆ เหรอ เอ่อ...งั้นขอโทษนะครับที่เสียมารยาท นายเหมือนเพื่อนผมมากจริงๆ ก็เลยเข้าใจผิด” นายโตโต้รีบขอโทษขอโพยทันทีหลังจากรู้ว่าผมไม่เพื่อนเค้าแน่ๆ ทำให้ผมอยากเห็นหน้าเพื่อนเค้าเหมือนกันว่าจะมีหน้าตาเหมือนผมมากขนาดไหน

          “อ้าว...นี่รู้จักกันแล้วเหรอครับ” อาหนึ่งมองหน้าผมสลับกับนายโตโต้ แล้วถามอย่างสงสัย

          “ป่าวหรอกครับอา ผมทักผิดน่ะครับ พอดีคุณกฤษหน้าตาเหมือนเพื่อนผมที่เรียนอยู่เมืองนอก พอดีมันเรียนใกล้จะจบแล้ว ก็เลยเข้าใจผิดนึกว่ามันกลับมาเมืองไทยแต่ดันไม่บอกผมน่ะครับ” คุณโตโต้หันไปอธิบายให้อาหนึ่งฟัง

          “เพื่อนเราเหรอโตโต้ อารู้จักไหม” อาหนึ่งเหมือนจะพยายามนึก ท่าทางจะสนิทสนมกับคุณโตโต้พอสมควร

          “ลูกชายคุณเลอสรวง กับคุณวิมลพรรณที่เคยมาจัดงานครบรอบแต่งงานที่โรงแรมใหญ่ของเราเมื่อหกเดือนที่แล้วนี้ไงครับ” คุณโตโต้พยายามเล่ารายละเอียดให้อาหนึ่งพอนึกออก

          “งานคุณเลอสรวง กับคุณวิมลพรรณ อืม...จำหน้าลูกชายไม่ได้แฮะ จำได้แต่สาวๆ รุมตอมกันเพียบทั้งงาน ท่าทางจะหล่อน่าดู” อาหนึ่งตอบพร้อมกับทำท่านึก แล้วสรุปว่าจำไม่ได้ ยิ่งทำเอาผมอยากเห็นหน้าขึ้นมาทันที จะหล่อเหมือนผม หรือจะหล่อกว่าผมสักขนาดไหนกันเชียว

          “คุณโตโต้ครับ อยู่นี่เอง อ้าวอยู่กันครบเลยนะครับ” ผู้ชายสวมแว่นหน้าตาดีคนหนึ่งเดินมายังพวกเราที่กำลังคุยกันอยู่ ชายคนนั้นมองไอ้ทองสลับกับพี่หนึ่งแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มให้ ทำเอาไอ้ทองหน้าแดงรีบหันหน้าหนีมาทางฝั่งผม พอมันสบตาผมก็สะดุ้งแล้วทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้ ผมจึงหันมามองหน้าน้องหยก เรายิ้มให้กันน้อยๆ แล้วพยักหน้าส่งสัญญาณให้กัน หึหึ คิดเหรอว่าพวกผมจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านเลยไปง่ายๆ

[moobarpalang]

 

[tonkhaw]

ใครกันนะหน้าเหมือนกฤษซะจนเเยกไม่ออกนั่นน่ะ

[lidelia]

พีท คือใครหว่า ??

[choijiin]

ช่วงนี้ตัวละครใหม่ๆ
เริ่มทยอยเดินพาเหรดกันเยอะแยะ
คนอ่านจะตามทันมั้ยคะเนี่ย
แบบว่าแรมต่ำค่ะ
 

[หมูกระต่าย]

พี่กฤษพี่มีฝาแฝดรึเปล่าเนี่ยพี่ มาม่าอย่าเพิ่งมานะ พี่ทองชวนพี่หนึ่งไปด้วยนี่คิดไรเปล่าเนี่ย(พี่หนึ่งอายุเยอะกว่าพ่อหนูอีก)

[Satang_P]

พีทคือใคร สำคัญมั้ย??? 

[ujen]

เดี๋วยมีการซักฟอกยาวแน่เลย

แล้วพีทคือใครอ่ะ 

[momo9476]

พีทคือใคร ฝาแฝดเหรอ ???

[myd3ar]

แหมๆๆ พี่หนึ่งนี่รักเด็ก

ทำเอาพี่ทองเขินไปหลายทีเลยนะเนี่ย 5555

[Still_14OC]

ตัวละคร งอก ความวายป่วงจะบังเกิด

[gupalz]

พีทคือใคร

[ณ ที่เดิม™]

เหมือนตัวละครเริ่มงอก