บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 76 “ณัฐวนิช”
พรุ่งนี้เป็นของเรา ยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกตั้งมากมาย เริ่มต้นกันใหม่ ยิ้มรับวันใหม่ ทำให้ดีกว่าเดิม เรื่องที่เคยผ่านให้มันเป็นดั่งสิ่งที่คอยสอนใจ เริ่มต้นกันใหม่ ยิ้มรับวันใหม่ทำให้ดีกว่านั้น ทุกคนมีชีวิตเพื่อทำ ให้วันพรุ่งนี้นั้นดีกว่าเดิม
“น้องหยกกลับไปแล้วก็ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ ถ้าพี่ว่างเมื่อไรพี่จะรีบโทรไปหานะครับ แล้วถ้ามีโอกาส พี่จะรีบไปหาคุณป้าหยกให้เร็วที่สุดเลยครับ” ผมบอกคนรักที่อยู่ในอ้อมกอด หลังจากน้องหยกเช็คอินที่สนามบินสุวรรณภูมิ
“พีท ฉันฝากน้องด้วยนะ ถ้านายมีเวลาก็ช่วยแวะไปหาน้องบ้างนะ” ผมขอร้องให้พี่ชายแวะเวียนไปเยี่ยมน้องหยกแทนผมบ้าง ในช่วงที่กลับไปอเมริกาพร้อมกับน้องหยก พี่พีทเดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
“รู้แล้วน่า นายย้ำมาเป็นร้อยรอบแล้ว หัดใช้อินเตอร์เนตให้คล่องๆ เร็วๆ สิวะ จะได้คุยกันแบบเห็นหน้าด้วย ไม่ต้องเปลืองค่าโทรศัพท์ ให้ไอ้โต้มันสอนแล้วกัน ช่วงนี้นายคงมีเวลาเยอะตอนที่นายอยู่บ้านฉัน โต้...กูฝากน้องด้วยนะโว้ย อย่าให้เกิดเรื่องได้ล่ะมึง” พี่พีทบ่นเพราะคงเริ่มรำคาญ
“ไม่ต้องห่วงหรอกมึง สบายใจได้ พลัสเรียนรู้เร็วดี คนในบ้านมึงพลัสก็จำหน้าได้หมดแล้ว มีอะไรสงสัยก็ไม่ต้องกลัว ผมจะคอยช่วยเหลือนายอยู่แล้วพลัส” โตโต้รับรองความปลอดภัยให้ผม ฟังแล้วก็ใจชื้นขึ้นมาอีกเยอะ แม้ว่าจะยังตื่นเต้นอยู่มากก็ตาม
“ตอนนี้บัตรประชาชนฉันอยู่ที่นาย ส่วนหนังสือเดินทางฉันยังต้องใช้ เอกสารต่างๆ ก็อยู่ในเป้หมดแล้ว นายจำไว้ให้ดีแล้วกัน ว่านายชื่ออะไร เพราะฉันคิดว่าบางทีพ่อคงอยากให้นายเข้าไปดูงานที่บริษัทบ้างแน่ๆ ตอนนั้นล่ะที่ฉันเป็นห่วงที่สุด” พี่พีทขู่จนผมเริ่มหวาดระแวงขึ้นมาอีกแล้ว
“เรื่องที่บริษัท คุณหนึ่งบอกผมว่าให้คุณโตโต้ไปอยู่เป็นผู้ช่วยของพลัสชั่วคราวก่อน งานที่โรงแรมคุณหนึ่งจะหาคนมาช่วยดูแทนคุณโตโต้เอง พลัสก็สบายใจได้ครับ” พี่บาสบอกออกมาแบบนี้ ทำให้ผมยิ่งลังเลว่าเรื่องที่ผมตกลงปลงใจร่วมมือกับพี่พีทนั้น มันคุ้มค่ากันไหมก็ไม่รู้
“นี่ขนาดยังไม่ทันเริ่มเข้าไปอยู่ในบ้านเลย ผมยังสร้างความเดือดร้อนให้กับทุกคนขนาดนี้ ชักไม่อยากจะทำเรื่องนี้แล้วสิครับ พีท...ถ้าฉันรอนายกลับมาก่อนแล้วค่อยเข้าไปบอกคุณพ่อคุณแม่พร้อมกัน ไม่ดีกว่าเหรอวะ” ผมพยายามโน้มน้าวให้พี่ชายเปลี่ยนใจอีกครั้ง
“เฮ้ย...ปอดแหกไปได้ ฉันไปแค่อาทิตย์เดียวเอง นายขึ้นบนหลังเสือแล้วนะโว้ย อย่าเป็นคนโลเลนักสิวะ ตัวใหญ่เสียเปล่า” พี่พีทข่มผมอีกแล้ว ชอบใช้ไม้นี้กับผมเรื่อยเลย เวลาผมโดนดูถูกทีไรจะทำให้เผลอทำอะไรโดนไม่ทันคิดให้ดีทุกที แต่คราวนี้มันเกินตัวเหลือเกิน
“เออ...ก็ได้วะ ไหนๆ ทุกคนก็อุตส่าห์ช่วยกันขนาดนี้ ผมจะยอมเป็นพีทไปหนึ่งสัปดาห์แล้วกัน” ผมพูดออกไปแบบไม่เต็มใจนัก ทำให้ทุกคนที่มาส่งพี่พีทกับน้องหยกกลับอเมริกาในคราวนี้ต้องยิ้มออกมา น้องหยกเดินเข้ามาใกล้ผม เราสบตากันนิ่งอยู่ตรงนั้น
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่พลัสก็ทำให้ดีที่สุดแล้วกันนะครับ หยกจะเป็นกำลังใจให้เสมอครับ” น้องหยกพูดจบ ผมก็ก้มลงไปกอดคนรักเอาไว้แนบตัว เรากอดกันแน่นมาก ผมอยากจะจูบคนรักเหลือเกิน แต่ยังเกรงใจทุกคนที่อยู่ตรงนั้น แถมสนามบินก็มีคนพลุกพล่านมากด้วย กลัวว่าน้องหยกจะอาย
“พี่รักหยกนะครับ” ผมบอกคนรักออกไปเบาๆ เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมามองแล้วจูบผมเบาๆ ที่แก้มโดยไม่สนใจใคร ทำให้หัวใจผมพองโตขึ้นมา จึงประคองใบหน้าคนรักเข้ามาประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม ทำเอาคนข้างๆ หลายๆ คนร้องอุทานด้วยความตกใจ
“เฮ้ย...ไอ้พลัส อายคนบ้างสิวะ คนมองใหญ่แล้วนะโว้ย หน้านายยิ่งเหมือนฉันอยู่ด้วย เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจฉันผิด” พี่พีทโวยวายพร้อมกับรีบเข้ามาแยกตัวผมออกจากน้องหยก ทำให้เราทั้งคู่เริ่มเขินขึ้นมาบ้าง พอโดนคนรักหอมแก้มเท่านั้น ผมก็ลืมการควบคุมตัวเองขึ้นมาเสียเฉยเลย
“ขอโทษครับพี่พีท” น้องหยกรีบก้มหน้าลง ใบหน้าแดงซ่านไปทั่ว คงจะเขินที่โดนผมจูบปากในที่สาธารณะขนาดนี้ พี่บาสก็ดูท่าทางจะอายแทน เพราะเห็นเดินหนีห่างไปค่อนข้างไกล ส่วนโตโต้กลับยืนเฉยตรงนั้น พอเห็นว่าไม่มีใครสนใจแล้วก็เดินไปตามพี่บาสกลับมา
“ยังไงพวกพี่ส่งกันตรงนี้แล้วกันนะครับ น้องพีทกับน้องหยกเดินทาปลอดภัยนะครับ” พี่บาสอวยพรเป็นคนแรก ผมจึงเดินไปกอดคนรักอีกครั้ง พอจะจากเข้าจริงๆ ก็ใจหายมากมายเหลือเกิน พี่พีทเห็นดังนั้นก็รีบเดินมาตบหลังผมเหมือนกลัวว่าผมจะลืมตัวจูบน้องให้อีก
“นายกอดกันพอหรือยังวะ คนทั้งโลกรู้กันหมดแล้วว่านายรักกันมาก ฉันจะพาน้องเข้าไปด้นในแล้ว” พี่พีทพยายามให้ผมปล่อยน้องหยกออก แต่ดูเหมือนน้องหยกก็ยังไม่อยากปล่อยผมออกจากอ้อมกอดเช่นกัน เราจึงกอดกันแน่นให้ได้ชื่นใจอีกครั้ง แล้วผละร่างจากกัน
“เดินทางปลอดภัยนะครับที่รัก พีท...ฉันฝากดูแลน้องหยกด้วยนะ” ผมสั่งพี่ชายอีกครั้ง ทำให้พี่พีทแสดงสีหน้าออกมาชัดเจนว่ารำคาญผมเต็มที่แล้ว จึงดึงน้องหยกให้เดินเข้าไปด้านใน ผมยืนโบกมือให้คนรักอยู่ตรงนั้นจนเห็ยน้องหยกพ้นสายตาไป
“พลัส นายไปนอนคอนโดผมก่อนนะคืนนี้ พรุ่งนี้เช้าค่อยเข้าไปที่บ้านนาย วันมะรืนนี้คุณวิมลพรรณจะกลับมาจากญี่ปุ่น แล้วอีกสามวันคุณเลอสรวงจะกลับมาจากอาหรับเอมิเรท ผมจะอยู่กับนายจนพีทมันกลับมาจากอเมริกาเลยแล้วกัน” โตโต้อธิบายให้ผมฟังอีกครั้ง เพื่อความสบายใจ
“วันนี้พี่บาสก็ไปนอนด้วยกันสิครับ ไปทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยไปคอนโดโตโต้ บ้านพี่บาสอยู่ไกลกว่าตั้งเยอะนี่ครับ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดด้วยไม่ใช่เหรอครับ กว่าจะทำงานก็ตั้งวันมะรืน” ผมพยายามโน้มน้าวให้พีบาสอยู่กับพวกเราก่อน
“ใช่ครับ ผมไม่ไปส่งนะครับพี่บาส นอนที่คอนโดผมนี่ล่ะ ไม่ต้องปฏิเสธด้วยครับ เพราะผมไม่ยอมให้พี่บาสกลับบ้านเองเหมือนกัน” โตโต้พูดเหมือนจะบังคับพี่บาสไปในตัว ทำเอาเจ้าตัวแสดงอาการฮึดฮัดต่อต้านออกมานิดหน่อย แต่ก็ยินยอมทำตามโดยดีทั้งที่ไม่พูดอะไรออกมา
ระหว่างที่เราทานข้าวต้มริมทาง ไอ้ทองก็โทรเข้ามาที่โทรศัพท์เครื่องใหม่รุ่นเดิมของผม คุยกับผมว่าเพิ่งวางสายจากน้องหยกไป มันกับน้องพลอยเสียดายที่ไม่ได้ไปส่งพร้อมพวกเรา เพราะโรงแรมเพิ่งได้เปิดตัว แถมยังยุ่งๆ เรื่องงานศพคุณตาคุณยายของผม ตอนนี้เลยต้องดูแลแขกให้เต็มที่
โชคดีที่น้องเจอาสาอยู่ช่วยงานแทนผมที่ต้องลาออกมา อาหนึ่งเห็นดีด้วยกับน้องเจ เพราะจะเป็นการฝึกงานด้านโรงแรมไปในตัว แต่ผมว่าจะได้เป็นข้ออ้างในการเข้าไปหาไอ้ทองที่นั่นได้บ่อยๆ มากกว่า เนื่องจากไอ้ทองมันโวยว่าในเมื่อจะฝึกงานด้านโรงแรม ทำไมไม่ไปฝึกที่โรงแรมในเครือของตัวเองที่ใหญ่โตกว่าตั้งเยอะ
“ทองแค่นี้ก่อนนะ น้องหยกโทรมาหากู” ผมบอกพร้อมตัดสายไอ้ทองไปทันที รีบสลับสายรับอย่างรวดเร็ว
“พี่พลัสครับ หยกกำลังจะขึ้นเครื่องแล้วนะครับ พี่พลัสดูแลตัวเองด้วยนะครับ หยกรักพี่ที่สุดในโลกนะครับ” น้องหยกพูดเสียงสั่นนิดหน่อย ทำให้ผมใจหายขึ้นมาเหมือนกัน
“ครับ น้องหยกก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ นะครับ พี่ก็รักหยกที่สุดในโลก และจะรักหยกเพียงคนเดียวตลอดไปนะครับ” ผมบอกคนรักออกไปทันทีเหมือนกัน
“ฝากบอกพี่พีทด้วยนะ ว่าดูแลตัวเองดีๆ เดินทางปลอดภัยนะครับ โชคดีนะครับที่รัก” ผมบอกออกไปหลังจากที่น้องหยกไปพูดอะไรกลับมา ผมวางสายแล้วมองโทรศัพท์เพียงชั่วครูก็เงยหน้ามาคุยกับพี่บาส และโตโต้เหมือนเดิม
“พี่บาสนอนห้องใหญ่กับโตโต้แล้วกันครับ ผมนอนห้องเล็กเอง” ผมรีบเสนอตัวหลังจากที่ทานข้าวเสร็จก็ตรงมายังคอนโดโตโต้ทันที ในห้องชุดมีสองห้องนอน ซึ่มีห้องนอนใหญ่เพียงห้องเดียว อีกห้องจะเป็นห้องเล็ก มีห้องครัว ห้องรับแขกแยกแกเป็นสัดส่วน
“ใช่ครับ นอนแบบนี้ดีแล้ว ผมกับพี่บาสก็นอนห้องเดียวกันตอนอยู่ที่อัมพวา นอนด้วยกันที่นี่คงไม่มีปัญหาอะไรนะครับ” โตโต้มองหน้าพี่บาสนิ่งเหมือนรอคำตอบ ทำเอาเจ้าตัวรีบพยักหน้าเหมือนเกรงๆ ยังไงไม่รู้
“คืนนี้ผมขอตัวนะพลัส พี่บาสเข้ามาในห้องได้แล้วครับ ถ้าจะดูทีวีในห้องผมก็มี” โตโต้ยังคงสั่งพี่บาสที่นั่งนิ่งอยู่ตรงโชฟากลางห้อง
“อ้าว...จะรีบไปไหนล่ะ ในห้องพลัสไม่มีทีวี นั่งดูข้างนอกเป็นเพื่อนน้องก่อนสิ” พี่บาสบอกโตโต้ด้วยความซื่อ ทำให้ผมต้องออกโรงช่วยบ้าง ไหนๆ ก็มาอาศัยบ้านโตโต้แล้วยังจะให้ช่วยเรื่องการสลับตัวกับพี่พีทอีก
“ผมจะนอนแล้วล่ะครับ ไม่ดูทีวีหรอกพี่ ไม่เคยดูมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ที่บ้านผมไม่มีทีวี นอนเลยดีกว่าครับ” ผมพูดจบก็ขอตัวเข้าห้องไป ปล่อยให้สองคนนั้นคุยกันตามลำพัง ท่าทางโตโต้จะต้องสื่อสารกับพี่บาสให้ตรงจุดในหลายๆ เรื่อง เพราะพี่บาสดูจะเข้าใจอะไรช้า แถมยังไม่ค่อยกล้าตัดสินใจอะไรเด็ดขาดด้วย
พอผมเข้าห้องน้ำเสร็จก็ออกมานอนบนเตียง วันนี้ไม่รู้สึกเพลียอะไร แถมยังแปลกที่อีกต่างหาก เคยแต่นอนหลับที่เงียบๆ มีแต่เสียงแมลง แต่มาวันนี้กลับต้องมานั่งฟังเสียงรถวิ่งอยู่บนถนน ดังขึ้นมาถึงข้างบนตึกคอนโดชั้นยี่สิบห้าเป็นระยะ คิดว่านี่คือการเริ่มต้นชีวิตใหม่ และผมจะต้องปรับตัวกับชีวิตที่เหลืออีกกี่เรื่องก็ไม่รู้
หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14) (อ่าน 914614 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก