หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[totoken]

ผู้แจ้งความจำนงสนใจให้รวมเล่มหนังสือเรื่อง บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ ตอนนี้

1. ItsmeDYLL

2. pk11677

3. choijiin

4. บี

5. หมูกระต่าย

6. zine

7. Noi

8. dog

9. leeteuk

10. Forget_Me_Not

11. EunSung87

12. armmyrine

13. entirom

14. romsai

15. evil_kun

16. ToffeE_PrincE

17. moredee

18. tookujang

ตอนนี้มี 18 ท่านนะครับผม 

[Under AuTo World]

อยากอ่านต่อแล้วครับ คิดถึง

[nightsza]

สนใจมากจ้ะ แล้วจะรอฟังข่าวอีกทีนะ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 97 “ภัทรดิษ และ พงษ์พิพัฒน์”
ก็เป็นคนที่เธอไม่ยอมรับ แต่เป็นคนที่เธอบอกว่ารัก แล้วฉันนั้นควรจะทำเช่นไร ได้แต่มองเธอแบบนี้ ทั้งที่เราคือคนรักกัน แต่เป็นความรัก ที่เป็นความลับข้างในหัวใจ ได้แต่รักได้แต่รอ โดยที่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน รักเราจะเปิดเผย อย่างที่เธอนั้นภูมิใจ

          พีทพาสิงห์เดินลัดเลาะริมหาดทรายขาว มายังสะพานไม้ตรงทางเดินเข้าตัวบ้านพัก ที่ตั้งอยู่บนน้ำทะเล ก่อนถึงบ้านพักของตัวเอง ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันดังลั่นออกมาจากบ้านพักของเพื่อนรัก หยุดดูอยู่ไม่นานโตโต้ก็เปิดประตูออกมา พร้อมกระแทกปิดด้วยเสียงค่อนข้างดังด้วยอารมณ์ พีทลอบมองโตโต้อย่างห่วงใย หันไปบอกคนรักให้ไปเดินเล่นแถวๆ นี้รอก่อน ส่วนตัวเองก็เดินเข้าไปหาเพื่อนรักใกล้ๆ

          ใบหน้าโตโต้อาบไปด้วยความหม่นหมองอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน เพื่อนรักของพีทเป็นคนเข้มแข็งเท่าที่เห็นมาทั้งชีวิต รัก ชอบ โกรธ เกลียดใครก็ไม่เคยใช้น้ำตานำทาง แต่ตอนนี้โตโต้ไม่สามารถรับมือกับน้ำตา และความเสียใจของตัวเองเอาไว้ได้ พีทยังไม่รู้จะปลอบอย่างไรทำได้เพียงนั่งมองเพื่อนรักร้องไห้ แล้ววางมือลงบนบ่า ให้โตโต้รู้ว่าพีทยังอยู่ตรงนี้

          “ไอ้โต้ มึงกำลังร้องไห้ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อนเลย” พีทเอ่ยปากถามขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเห็นเพื่อนรักยังคงเอาแต่ยืนร้องไห้อยู่หน้าห้องอย่างนั้น เจ้าตัวไม่ตอบอะไร พีทจึงได้แต่ส่ายหน้าแล้วพาเพื่อนรักเดินเข้าห้องตัวเองไปนั่งพักที่โซฟามุมห้องก่อน ไม่นานพนักงานก็เข้ามาขออนุญาตจัดโต๊ะอาหารให้ที่ระเบียง พีทจึงออกไปตามคนรักข้างนอก

          “สิงห์...สิงห์  นายอยู่ไหน สิงห์ครับ” พีทตะโกนเรียกสิงห์อยู่นาน เดินหาจนทั่วบริเวณใกล้ๆ ไม่เจอจึงออกไปเดินตามชายหาดที่เพิ่งนั่งคุยกันเมื่อครู่ พอมองออกไปก็ต้องรู้สึกหัวใจกระตุกวูบด้วยอาการอะไรบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกหวิวๆ โหวงๆ เหมือนกำลังจะตกลงไปบนหน้าผา เหมือนจะหน้ามืดแต่ก็ไม่ใช่

           “ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยนะคะ...ขอถ่ายรูปหน่อย” ผู้หญิงพูดภาษาไทยสองคนวิ่งรี่เข้ามาหาสิงห์ที่นั่งอยู่ริมหาดกับผู้หญิงอีกหนึ่งคนที่กำลังใช้กล้องโทรศัพท์ถ่ายรูปกันอยู่ ท่าทางที่สิงห์โอบไหล่ด้วยแขนข้างขวา มือซ้ายยื่นออกไปเพื่อหันกล้องมาถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงคนนั้นช่างเหมือนคู่รักกันเหลือเกิน

           “ได้ครับ” สิงห์อนุญาตอย่างใจดี ก่อนจะยิ้มให้สามสาวกอดเกาะ อิงแอบแนบซบทำตัวสนิทชิดเชื้อ เพื่อกดชัตเตอร์ภาพแล้วภาพเล่าจนสาแก่ใจ ยิ่งเปลี่ยนท่าทางการถ่ายรูปก็ยิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้น ที่ร้ายที่สุดคือการเอาแขนของสิงห์ทั้งสองข้างโอบรอบตัวเองแล้วจับใบหน้าสิงห์ให้วางอยู่บนบ่า ท่าทางแบบนี้มันจะเกินไปแล้ว

           “หล่ออ่ะ...คนอะไรล้อ...หล่อ” หญิงอีกคนพูดออกมา ยิ้มหวานตาเยิ้มเป็นประกาย ยามได้พินิจมองใกล้ๆ สิงห์ท่าทางก็ยิ่งหลงใหลได้ปลื้มกับความหล่อ เมื่อโดนชมเชยต่อหน้าอย่างนั้นทำให้สิงห์ยิ่งลำพองใจ หากสิงห์จะเทียบความหล่อเหลาของหน้าตา ก็เท่ากับดาราหรือนายแบบดังๆ ของเมืองไทยตอนนี้ก็ว่าได้

           “ถามหน่อยสิคะรูปหล่อ กินอะไรถึงหล่อได้หล่อดี หล่ออย่างนี้ ไม่เกรงใจใครเลยนะคะ” สาวอีกคนยังชมสิงห์ออกนอกหน้า เจ้าตัวเพียงหัวเราะเบาๆ มีท่าทีเขินอายบ้างเล็กน้อย แถมยังเก็กท่าชูแขนล่ำๆ เต็มไปด้วยมัดกล้ามให้สองสาวเกาะกันคนละข้างเพื่อถ่ายรูปเสียอีก

           “ว่าแต่ว่า รูปหล่อชื่ออะไรคะ เรายังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันเลย” หญิงคนที่สามถามเสียงหวานหยด ดวงตาเชื่อม อาการเหมือนหลงความหล่อล่ำของสิงห์ แสดงออกจนไม่เหลือการสงวนท่าทีของหญิงไทยใจงามที่ได้รับการสั่งสอนมาจากบรรพบุรุษอีกแล้ว

           “สิงห์ครับ กลับไปทานข้าวกันได้แล้ว พนักงานมาจัดโต๊ะให้เราที่ห้องเสร็จแล้วครับ” พีทพยายามควบคุมน้ำเสียง และอารมณ์ให้เป็นปกติที่สุด เมื่อเดินเข้าไปใกล้พร้อมร้องเรียนคนรักให้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน สิงห์หันมามองหน้าพีทเฉยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกสำนึกผิดที่มาถ่ายรูปใกล้ชิดอยู่กับสาวๆ แบบนี้เลย

           “บ้าจริง คนอะไร หน้าก็หล่อ ชื่อก็ยังหล่อได้อีก” ผู้หญิงคนที่เกาะแขนสิงห์คนตีแปะลงที่ต้นแขนล่ำๆ นั้นอย่างได้ใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มมีท่าทีเป็นกันเอง ไม่ได้มีท่าทีสนใจพีทที่เดินมาตามกลับไปทานข้าวเลยแม้แต่น้อย เห็นอาการแบบนี้พีทกลับยิ่งใจหาย

           “แล้วคุณคนหล่ออีกคนมาด้วยกันหรือคะ เป็นแฟนกันหรือเปล่า มาถ่ายรูปกันไหมคะ” ผู้หญิงคนที่อยู่ใกล้พีทที่สุดเอ่ยปากถามด้วยท่าทีมีจริต แต่ตอนนี้พีทไม่อยู่ในอารมณ์พิศวาสใดๆ ทั้งสิ้น เส้นแบ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี และการมีมารยาทสังคมของพีทนั้นมันช่างเหลือบางน้อยนิด จนแทบจะขาดผึงได้ทุกเมื่อ

           “เราเป็นเพื่อนกันครับ” สิงห์ตอบตามมารยาท แต่ทำเอาพีทแทบจะกระโจนเข้าไปขย้ำคอคนรักต่อหน้าสามสาวทันที หัวใจเหมือนโดนกระทืบอยู่ที่ชายหาดตรงนั้น ทำไมคนรักของพีทถึงได้พูดออกมาได้อย่างง่ายดายแบบนี้ ไม่รักษาน้ำใจกันบ้างเลย

           “ตายแล้ว...ฉันยังมีหวัง นึกว่าเป็นพวกเก้งกวางเสียอีก ผู้ชายแท้ๆ หล่อๆ ล่ำๆ เดี๋ยวนี้หายากเหลือเกิน” หญิงสาวที่เกาะเอวสิงห์ร้องบอกด้วยใบหน้าปลาบปลื้ม สองสาวที่เหลือก็ช่วยกันกริ๊ดกร๊าดจนน่าหนวกหู ใจพีทตอนนี้เหมือนโดนกรีดแทงจนไม่เหลือชิ้นดี เมื่อวานนี้ทั้งคู่ยังรักกันอยู่ดีๆ มาวันนี้กลับกลายเป็นเพื่อนกันไปเสียแล้ว

          พีทเดินกลับมาโดยไม่สนใจสี่คนนั้นอีกเลย หวังอยู่ในใจเพียงว่าสิงห์คงจะสำนึกผิดวิ่งตามพีทกลับมา แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีวี่แวว ขนาดที่พีทเดินกลับมาจนถึงห้องตัวเองแล้วแท้ๆ เมื่อมองไปที่เพื่อนรักที่ยังนั่งซึมน้ำตาไหลนองใบหน้าอยู่อย่างนั้น นึกสะท้อนใจตัวเองว่าวันนี้เราสองคนช่างโชคร้ายเหลือเกิน

          “ไอ้โต้ ไปที่บาร์กับกูดีกว่า ไปกินเหล้ากัน” พีทร้องเรียกเพื่อนรักที่ยังร้องไห้ จนแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนกันแล้วในตอนนี้ เมื่อโตโต้ไม่สนใจเสียงของพีท หรืออาจไม่ได้ยินพีทก็ตาม พีทจึงเดินไปคล้องแขนเพื่อนรักยกตัวขึ้นให้เดินตามพีทมาที่บาร์กลางเกาะ

          “โต้มึงนั่งรอตรงนี้ กูไปเอาเหล้ามาก่อน” พีทวางร่างเหมือนไร้วิญญาณของเพื่อนรักบนเก้าอี้หวายสานบุนวมเข้าชุดกับโต๊ะในบาร์ แล้วเดินไปสั่งเหล้าออนเดอะร็อกมาเกือบสิบแก้ว เมื่อพนักงานมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ ทั้งคู่ก็ซัดโฮกไปเกือบครึ่งแก้วในทันที ต่างไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มกันจนเกือบคนละห้าแก้ว

          ในสมองตอนนี้รู้สึกเหมือนดอกไม้ที่ขาดน้ำเลี้ยง มีชีวิตเพียงครึ่งเดียว มีร่างกายแต่เหมือนดูจะไร้ซึ่งวิญญาณ ไม่อยากทานอาหารเย็น ไม่อยากอยู่คนเดียว อาการของทั้งคู่เหมือนเริ่มหายใจติดขัด เจ็บหน้าอก มีความรู้สึกไร้คุณค่า ถูกทอดทิ้ง มีเพียงเพื่อนรักที่นั่งอยู่ตรงหน้า กับเหล้าที่วางอยู่เป็นเพื่อน

          “กูว่าสั่งมาเป็นขวดดีกว่าว่ะ แบบนี้แม่งไม่ทันใจ” พีทหันไปสั่งพนักงานให้เอาเหล้ามาหนึ่งขวด พร้อมกับทิปงามๆ ให้ ไม่นานพนักงานก็มาบริการชงเหล้าส่งให้พีทกับเพื่อนรักดื่มกันสองคนไม่ขาดมือ ไม่มีใครระบายความในใจอะไรกันทั้งนั้น มีเพียงการยกแก้วจ่อเข้าปากแล้วดื่มให้ลืมความทุกข์ใจที่อัดอั้นอยู่ในตอนนี้ให้คลายไปหมดสิ้น จนหมดขวดก็สั่งอีกๆ อยู่อย่างนี้เป็นชั่วโมงๆ

          “กูมันยังไม่ดีพอตรงไหน...อึก...อีก...วะไอ้พีท” โตโต้นั่งหน้าแดงจัดเอ่ยปากถามพีทหลังจากเหล้าหมดไปสี่ขวดแล้ว พีทไม่รู้จะตอบโตโต้ยังไง จึงได้แต่นั่งเงียบ เพราะตัวเองก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพื่อนรักไม่ดีตรงไหน ตัวพีทก็ยังไม่รู้เลย เท่าที่รู้ก็เป็นคนดี มีน้ำใจ และเป็นห่วงเพื่อนที่มีกันและกันมาโดยตลอด

          “กูพร้อมจะหยุดทุกอย่าง...กู...อึก...พร้อมจะทุ่มเทความ...รัก...อึก...ให้ แล้วทำไม...ถึงยังไม่ยอมรับ...อึก...กูอีก” ไอ้โต้ยังบ่นพลางสะอึกออกมา ซึ่งเจ้าตัวหยุดร้องไห้นานแล้ว แต่ตอนนี้เริ่มจะพล่ามระบายความใจออกมา แต่...ความในใจของโตโต้ช่างโดนใจพีทเหลือเกิน ถ้ายังไม่หยุดพูด ตัวพีทเองจะร้องไห้แล้วไอ้เพื่อนรัก

          “ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว กูเข้าใจมึง” พีทบอกโตโต้ไปโดยไม่ยอมสบตา เพราะตอนนี้น้ำร้อนๆ ในตากำลังคลอหน่วยเหมือนกำลังจะหยดลงมาได้ทุกเมื่อ พีทคิดว่าตัวเองจะได้เจอคนที่พีทอยากรัก คนที่จะอยู่ดูแลพีทไปตลอดชีวิต และพีทจะได้ดูแลสิงห์ไปตลอดชีวิตเช่นกัน แต่แล้ว...ทำไมมันถึงลงเอยแบบนี้

          “กู...อึก...ฮือออ...กูมันยังไม่ดีพอ...ใช่ไหม...วะ...อึก...กูต้องทำยังไง....อึก...มึงบอกกูหน่อยพีท” โตโต้เริ่มจะทำท่าร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เท่านั้นเอง...พีททนไม่ไหวอีกแล้ว ภายในใจมันเจ็บปวดเหลือเกินกับความผิดหวังครั้งนี้ ในช่วงเวลาที่หัวใจพีทกำลังอ่อนแอ ไอ้เพื่อนรักดันมาตอกย้ำความผิดหวังของตัวเองให้แทงใจพีทอีก

          “ไอ้พีท...อึก...มึงร้องไห้...มึงร้องให้กูเหรอ...อือออ...กูรักมึงว่ะพีท” เมื่อไอ้โต้โตโต้ยื่นหน้ามามองพีทที่กำลังก้มหน้าน้ำตาไหลอยู่ พอโตโต้เห็นหน้าพีทที่อาบไปด้วยน้ำตาเท่านั้น ก็พุ่งตัวจากที่นั่งอยู่ลุกมากอดพีทจนเต็มตัว ทำให้แก้วบนโต๊ะหล่นแตกกระจาย เดือดร้อนพนักงานต้องมาช่วยพยุงร่างโตโต้ออกจากพีท และก้มลงช่วยกันเก็บเศษแก้ว

          พีทต้องร้องบอกขอโทษกับพนักงาน แล้วทิปให้อีกรอบ รู้สึกตัวว่าดื่มไปให้มันมากกว่านี้ก็ไม่มีประโยชน์ ป่านนี้สิงห์อาจจะกลับไปหาพีทที่ห้องแล้วก็ได้ พีทจึงเรียกพนักงานว่าให้รวมบิลที่ห้องพีท แล้วขอให้ช่วยพาโตโต้กลับไปส่งด้วย แต่โตโต้ไม่ยอมกลับห้อง ร้องจะขอนอนที่ชายหาดแทน โตโต้ไม่อยากเห็นหน้าพี่บาสในตอนนี้

          พีทพาโตโต้กลับมาที่ห้องตัวเอง โยนเพื่อนรักที่ดูท่าทางไม่มีสติหลงเหลือแล้วลงบนเตียงนอนได้ก็รีบมองหาสิงห์ทันที ไม่มีแม้เงาหรือว่าวี่แววว่าจะกลับมาแม้แต่น้อย พีทจึงออกไปตามหาที่ชายหาด ในตอนนี้ชายหาดว่างเปล่าไม่มีแม้ผู้คนสักคนเดียว เพราะเป็นเวลาอาหารค่ำแล้ว

          “สิงห์...ทำไมทำกับพีทแบบนี้ ฮือออ...สิงห์” พีททรุดตัวลงกับพื้นทราย ร้องไห้ออกมา ในใจพีทช่างปวดร้าวเหลือเกิน แม้ว่าความผูกพันที่พีทมีต่อสิงห์จะยังไม่มากเท่าไร และเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่ทั้งคู่คบกันก็ตาม แต่...พีทเลือกแล้ว พีทเลือกที่จะหยุดอยู่ตรงนี้ พีทรับปากพี่ชายสิงห์แล้ว พีทรับสิงห์เป็นเมียพีทแล้ว ทำไม...ทำไมสิงห์ถึงยังไปสนใจคนอื่นอีก

          พีทคร่ำครวญกับตัวเองได้ไม่นานก็กลับไปที่บาร์ สั่งเหล้ามาอีกสองขวดไปที่ห้องตัวเอง เมื่อพนักงานมาส่งถึงห้องแล้ว พีทจึงให้ทิปแล้วปลุกเพื่อนรักขึ้นมาดื่มด้วยกัน โตโต้ลุกขึ้นมางัวเงียได้ไม่นาน พอเห็นพีทกำลังยกขวดเหล้ากรอกปากตัวเองก็แย่งจากมือพีทไปซดแทน

          ทั้งสองคนสลับกันยกขวดเหล้าขึ้นมาดื่มคนละอึก พร่ำเพ้อพรรณนาถึงความเจ็บปวดที่ประสบพบเจอซึ่งกันและกันความผิดหวังมันเจ็บอย่างนี้นี่เอง ความผิดหวังในความรัก อาการเสียใจที่คนรักไปมีคนอื่น หรือการที่ไม่ได้รับการตอบรับจากความรักที่มีให้ เพื่อนรัก...มีแค่เพื่อนรักที่อยู่ตรงหน้าคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจ

          “ไอ้โต้...กูรักมึง...อึก...ทุกครั้ง...ทุกครั้งเลย ฮือออ...เวลากูมีปัญหา...มีแต่มึง...มีมึงคนเดียว...ที่เข้าใจกู...ตอนนี้มึงเจ็บ...อึก...กู...ฮือออ...กูก็เจ็บว่ะ” พีทร้องไห้ซบไหล่โตโต้ ไม่นานโตโต้ก็เอาหัวมาซบไหล่พีทอีกข้าง ทั้งสองคนกอดคอกันร้องไห้เสียงดัง ใจเจ็บเหลือเกิน

          “เพื่อน...กูก็รักมึงว่ะ” โตโต้ผละออกมาจากไหล่พีท สองมือของโตโต้ประคองหน้าพีทไว้ แล้วบรรจงปาดน้ำตาออกจากใบหน้าพีทเบาๆ พีทรู้สึกดีกับการกระทำของเพื่อนรัก ในใจมันอุ่นซ่านขึ้นมาทันใด พีทจึงทำให้โตโต้บ้างเป็นการตอบแทน บรรจงเช็ดน้ำตาออกจากหน้าเพื่อนรักของพีทคนนี้ คนที่อยู่เคียงข้างพีทมาเสมอตั้งแต่เด็กจนโต

          เพื่อนรักสองคนประสานสายตากันเพียงสักพัก ไม่มีใครพูดอะไรอีกแล้ว มีแต่ความในใจที่อัดอั้นอยู่ โตโต้ค่อยๆ ดึงหน้าพีทเข้าไปใกล้ แล้ว...ก้มลงประทับรอยจูบที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา พีทรู้สึกถึงความร้อนที่ตีขึ้นใบหน้า เบิกตาโตยามเพื่อนรักถอนริมฝีปากออก รีบขยับตัวออกห่างด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ทันโตโต้ที่เอื้อมแขนคร่อมร่างของพีทไว้ เพื่อกันไม่ให้หนีไปไหนได้

          โตโต้ก้มลงประทับริมฝีปากพีทอีกครั้ง หากคราวนี้มันหนักแน่นขึ้น จนพีทรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ เมื่อเผยอริมฝีปากออก และนั่นเป็นดั่งวินาทีที่โตโต้รอคอย ลิ้นสากของคนตรงหน้าแทรกเข้ามาอย่างผู้ชำนาญ หยอกล้อกับริมฝีปากของเพื่อนรัก กวาดเลียชิมความหวานจากแอลกอฮอล์ที่ฟุ้งอยู่เต็มปากของคนทั้งคู่ ก่อนจะถอนออก ผละไปประทับจูบแนบแน่นที่ซอกคอแทน

          โตโต้อาศัยความชำนาญค่อยๆ กดเพื่อนรักที่ยังตื่นเต้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอนลงบนเตียง เรียวปากบดเบียดเข้าริมฝีปากนุ่ม ที่แต่แรกก็ต่อต้านแข็งขืนไม่ยอมโอนอ่อน แต่เพียงชั่วครู่เพื่อนรักก็คลี่แขนที่ผลักไสออกด้วยแรงปรารถนา ทำให้โตโต้สามารถสำรวจความหอมหวานจากปากพีทได้อีกครั้ง

                พีทรู้สึกดั่งคล้ายถูกสูบลมหายใจ ไม่รู้ตัวเลยว่าค่อยๆ คลายมือที่กำผ้าห่มไว้แน่นนั้นออก แปรเปลี่ยนไปโอบรอบคอเพื่อนรักแทน ฝ่ายโตโต้ที่กำลังปรนเปรอด้วยรสจูบเสน่หาก็ใช้มือของตัวเองปัดผ้าห่มออก อีกทั้งยังกระตุกชายเสื้อพีทดึงขึ้น และเสื้อผ้าตัวเองที่เกะกะขวางทางโยนทิ้งไว้ข้างเตียง ขณะนี้ร่างทั้งสองร่างเปล่าเปลือย แม้จะมีไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศมากระทบผิวกาย หากอารมณ์คุกรุ่นที่อยู่ภายในของทั้งคู่ก็ไม่มีที่ท่าจะมอดดับลงเลย

[eaey]

 :angry2:เฮ้ย ทำงี้ได้ไง  ฝันไปใช่ไหม

[momo9476]

ไอ้ย๊าาา อย่ากินกันเองนะ

[yeyong]

เฮ้ยยยย!  ไหงงี้ล่ะ
แต่รอบนี้พีทคงเป็นรับ หุหุ

ลงชื่อหนังสือด้วย 1 ชุดค่ะ

[NOoTuNE]

 


  ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พีทกับโตโต้ตื่นนนนนน


ไม่ตื่นใช่ไหม 



โออยยยย ถ้ามันเกิดขึ้นจริงรับไม่ได้เน้อ 

[Lipoil]

ไม่จริงงงงงงงงงงง.          โกหกกันใช่ม๊อยยยยยยย.     

[fuku]

แย่ล่ะ +__= พลาดพลั้งไปครั้งนี้
(แอบอยากให้จริงเล็กๆ เรื่องที่จะจบได้ยาวเป็นมหากาพย์แน่) และสมน้ำหน้าบาสเล็กน้อย

[P★RiTŸ]

ทำไมเรารู้สึกเหมือนเข้าใจความรู้สึก
ของทั้งสองคนยังไงก็ไม่รู้แฮะ
ก็คนมันกำลังผิดหวังจากคนที่รักอ่ะ
อารมณ์มันก็ต้องอ่อนไหวเป็นธรรมดา
แถมซัดเหล้ากันไปตั้งกี่ขวด
มันก็ต้องเกิดเรื่องผิดพลาดบางแหละ
ก็คงต้องรอดูต่อไปว่าอะไรจะเกิดขึ้น

[Nus@nT@R@]

อ่าว เห้ย ไหงออกมาเป็นแบบนี้ล่ะ

[dog]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
เกิดอะไรขึ้นนิ พีท โตโต้ เพื่อนกันอย่ากินกันเองเด้
สิงห์ บาส รีบมาห้ามด่วนค่าาาาาาา

[bulldog17]

 

ชะ ชะ ิบหายแระ

[sarawatta]

ได้อ่านไปตอนสองตอนก็เริ่มชอบแล้วล่ะครับ
เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะตามมาอ่านในไม่ช้านี้ครับ พอดีตอนนี้เขียนเรื่องของตัวเองอยู่ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลา
แต่มาอ่านแน่นอนครับ จ้องไว้หลายวันละ

[gupalz]

โหยยย ยังไงล่ะเนี่ยย

[away3g]

  :z3:ไม่นะมันต้องไม่ลงเอยแบบนี้สิ

   ผมร่วมด้วยคนอยากให้รวมเล่มเร็วๆๆ

[aorpp]

เอิ่ม อยากบอกว่ารับไม่ได้อ่ะ 

[ujen]

 

[4559]

อย่าเพิ่งกินกันเองนะ

[totoken]

:z3:ไม่นะมันต้องไม่ลงเอยแบบนี้สิ

   ผมร่วมด้วยคนอยากให้รวมเล่มเร็วๆๆ

สนใจสั่งซื้อด้วยหรือเปล่าอ่ะค้าบ

[Smirnoff]

กรี้ดดดดด  :z3:ไม่อยากจะบอกว่า "เชียร์"
พลิคล็อคไปนะ  แต่แอบตื่นเต้นอะ จะเป็นยังไงต่อไปน้าาาาา  กรี้ดๆๆๆ

[wisky]

พึ่งเข้ามาอ่านได้ไม่กี่ตอนแต่ชอบจังโดยเฉพาะคู่พีทกับสิงห์(แอบอ่านตอนหลังๆก่อน555) ขอสั่งจองด้วยคนคะ เม้นท์ตอนล่าสุดเลยแล้วกันพีทจ๋ากรุณามีสติหน่อยอย่าทำแบบนี้ :serius2:ถ้าสิงห์รู้เข้ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากเชื่อเถอะ

[POPEA]

ทำไมสิงห์ไม่บอกสามคนนั้นไปว่าเป็นแฟนกับพีทอ่า >"<
เห้ยย!! ทำไมโตโต้กับพีทเป็นแบบนี้อ่ะ
แ้ล้วสิงห์ล่ะ ?

[moobarpalang]

- -??
เกิดอะไรขึ้น

[entirom]

มะ  มะ  มันแค่ความฝันช่ายมะ

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 

[vvivy]

เย้ย....ไม่เอาแบบนี้นะ

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 
อกอิแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขกแล้วจ้า
 
สิงห์ทำไมทำกับพีทแบบเน้!!!!
อิเจ๊รับไม่ได้ น้องพีทรักสิงห์มากขนาดนี้
ทำไมหายไปกับชะนีแบบเน้
โอ๊ยยยยยยยยย กรูตายดีกว่า
 
แุถมโตโต้จะกดน้องพีทแล้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยย
ไม่ใช่รับไม่ได้ แต่เราอยากให้เป็นพีท-สิงห์ โตโต้-บาสมากกว่าอ้า
 

[ToffeE_PrincE]

 

มีใครละเมออยู่หรือเปล่า
เห็นภาพหลอนเพราะเมามั้ง
ไม่นะ อย่ามาพลิกภพกันตอนใกล้จบนะ
เดี๋ยวมันจะค้าง

 

[Momichi]

ย้ากส์เกิดอะไรขึ้นไม่นะ
แต่ถ้ามันเกิดขึ้นจริงละก็งานเข้าครั้งใหญ่แน่ๆๆ
เคืองๆๆสิงห์ทำไมทำกับพีทแบบนี้ ม่ายยยยยยยยยยย