หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[nut28phat]

เรื่องราวชักจะไปกันใหญ่
หยกกลายเป็นหลานของตายายจริงๆ
ตายายรู้เข้าจะเป็นไงบ้างเนี่ย
แล้วพี่กฤษมาจากไหน ถามเอาจากตายายจะง่ายกว่าไหมเนี่ย โอ้ยยย โตโต้น่าร้าก 

[lidelia]

สองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องกัน แล้วกฤษเป็นใคร มาจากไหนหว่า ?

ถ้าตากับยายรู้ว่าหยกเป็นหลานแท้ๆ จะเป็นยังไงน้า

ติดตามๆๆ 

[totoken]

ปั่นไม่ทันๆ  ตอนนี้สิ้นเดือนงานเข้า ต้องทำแผนประชุมพรุ่งนี้ มีงานด่วนเข้าแทรก สมองมึนๆ แต่งไม่ออก ขออนุญาตเป็นพรุ่งนี้นะครับ

 

[tuek]

เพิ่งเข้ามาอ่านยังอ่านไม่ถึงไหนเลย
เลยมาเม้นให้ก่อน
สนุกมากๆๆชอบมากๆ
+ 1 นะคะ

[Mc_ma]

  ลุ้นๆๆๆ  สุดชีวิต !!!!!!!
เข็มขัดสั้นไปเยอะเลยค่ะ 555  ปมของเรื่องนี้อลังการสุดยอด ลุ้นมันส์
ชื่อเรื่องก็ชวนSADซะ จิ้นเองไปไกลว่ากฤษ-หยก พี่น้องคลานตามกันมาแน่ๆ
แต่เหมือนจะไม่ใช่ (เอ๊ะ! หรือจะใช่?? มันยังไม่เคลียร์) จะมาม่าชามใหญ่ไปกว่านี้มั้ยคะ ???????????
ม่ายยยยยยยยย...นะ 
แล้วๆๆๆ......  กฤษเป็นลูกใครล่ะเนี่ย???
กฤษเป็นลูกติดจากพ่อยุทธ??? เกี่ยวข้องกับพีทที่หน้าเหมือนกฤษ????? แล้วเกี่ยวกะหยกยังไง ????
มา :กอด1:เป็นกำลังใจให้นักเขียนสำหรับงานและการแต่งเรื่องนี้ค่ะ  รอตอนต่อไปค่าาาาาา

[gookgik]

น้องหยกเป็นลูกของแม่ทิพย์-พ่อพรเทพ
แล้วพี่กฤษ จะใช่ลูกของแม่ทิพย์-ยุทธ หรือเปล่า (เพราะโดนยุทธข่มขืนอ่ะ) แต่เห็นคุณโตโต้บอกกฤษว่าพีทหน้าเหมือนกฤษ
โอ๊ย   

เฮ้อ! อ่านเรื่องราวแล้วงานนี้คนที่ผิดตั้งแต่แรกคือ อากง และก็ยุทธ 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

วู้

ดราม่าจังเลย

สงสารพี่กฤษจัง

[sam3sam]

หุ่นพี่ทองล่ำมาก ชอบน้องพลอยสวยอ่า ซูจีน่ารัก

[Still_14OC]

พี่กฤษอาจจะเป็นลูกติดพ่อยุทธมาก็ได้ ดีไม่ดี อาจจะเป็นลูกแม่กนกก่อนมาแต่งกับพ่อเทพก็ได้ กรี๊ดดด

[$VAN$]

ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อน(พ่อ)ทรยศ
ต่อไปก็รอเผยชาติกำเนิดของกฤษล่ะ

อิมเมจกฤษหล่อมาก หยกนี่ใช่กึนซอกป่าว ไม่แน่ใจ ทองเซะซี่สุดๆ แต่ชอบเจ แบบว่าชอบคิมบอมอ่ะ

รูปอวตารน่ารักจังทั้งสองคนเลย^^ เปิดคลินิคเกี่ยวกับผิวพรรณใช่มั้ยคะ(เห็นฉากหลัง)

[ujen]

รอตอนต่อไปน่ะ

 

[myd3ar]

พี่ทองกล้าม ยั่วตามากอ่ะ

เรื่องมันชักซับซ้อนที่สุด

แล้วกฤษเป็นใครล่ะเนี่ย

สงสารคุณตาคุณยาย ลำบากมากเลย 

อากงใจร้ายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[slmzaa]

สงสารกฤษจัง................

[away3g]

  มาต่อเร็วๆๆนะครับ  อยากรู้ความจริง

[totoken]

ซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อน(พ่อ)ทรยศ
ต่อไปก็รอเผยชาติกำเนิดของกฤษล่ะ

อิมเมจกฤษหล่อมาก หยกนี่ใช่กึนซอกป่าว ไม่แน่ใจ ทองเซะซี่สุดๆ แต่ชอบเจ แบบว่าชอบคิมบอมอ่ะ

รูปอวตารน่ารักจังทั้งสองคนเลย^^ เปิดคลินิคเกี่ยวกับผิวพรรณใช่มั้ยคะ(เห็นฉากหลัง)

ใช่แล้วค้าบบบ ^^

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 55 “กฤษกร”
อดีตที่หวานให้มันผ่านลอย ลับไป จวบถึงวันใหม่ ไม่มีเสียใจ หมองหม่น วันนี้วันสิ้นสุดกัน ถ้านับจากวันเริ่มต้น แค่เพียงผ่านพ้น ไม่กี่ราตรี วันแรกฉันยังจำได้ จำได้ไม่ลืม ยังปลาบยังปลื้ม จวบจนวันนี้ และเป็นวันนี้เช่นกัน คืนความผูกพันใยดี ความรักที่มี เธอกลับเป็นผู้ทำลาย

          “คุณตายังหลับอยู่เลยค่ะ แต่คุณยายตื่นแล้ว ยังไงก็คุยกันเบาๆ นะคะ จะได้ไม่เป็นการรบกวนคนไข้” คุณพยาบาลสาวบอกพวกเราที่เพิ่งเปิดประตูห้องเข้ามา เราทุกคนจึงเดินเข้าไปข้างในอย่างเงียบๆ คนอื่นๆ สวัสดีคุณยายที่ตอนนี้นอนให้น้ำเกลืออยู่บนเตียงคนไข้

          “ไหว้พระเถอะลูก แล้วนั่นใครมากับลูกพลอยกันล่ะ” คุณยายรับไหว้ทุกคน พร้อมถามคำถามด้วยเสียงแหบเบาเหมือนคนหมดแรง ผมจึงเดินเข้าไปยืนใกล้เตียงคนไข้กุมมือคุณยายเอาไว้ มองสายน้ำเกลือที่ยาวไปสุดปลายข้อมือลีบเหี่ยวของคุณยาย

          “เพื่อนของน้องพลอยครับยาย ชื่อน้องเจ แล้วก็คุณพ่อของน้องเจชื่ออาหนึ่ง เป็นเจ้าของโรงแรมที่พวกผมไปพักตอนไปเที่ยวหัวหินกันครับ” ผมแนะนำเบาๆ พร้อมชี้ไปที่บุคคลทั้งสองเพื่ออธิบายให้คุณยายเข้าใจ คุณยายเพียงพยักหน้ายิ้มให้บางๆ

          “พวกผมซื้อรังนกมาฝากคุณตากับคุณยายสี่กล่องนะครับ ผมซื้อแบบไม่หวานมากมาให้ ต้องทานให้หมดนะครับ รักนกช่วยบำรุงร่างกายจะได้แข็งแรงเร็วๆ นะครับ” คุณอาหนึ่งถือถุงรังนกใบใหญ่มาให้ ท่าทางจะหนักเอาการ น้องหยกช่วยรับเอามาวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงคนไข้

          “ไม่ต้องลำบากซื้อมาฝากยายเลย เอากลับไปทานกันเถอะพ่อ ของแพงๆ แบบนี้ยายไม่ทานหรอกจ้ะ” คุณยายตอบปฏิเสธเสียงเบา พร้อมกับมองหน้าผมเหมือนอยากให้นำของฝากราคาแพงลิ่วนั้น ส่งคืนให้กับเจ้าของด้วย ผมเพียงลูบมือคุณยายเบาๆ

          “ยายครับ อาหนึ่งตั้งใจเอามาฝากแล้ว แถมหิ้วมาหนักขนาดนี้ ยายจะใจร้ายให้อาหนึ่งเอากลับไปอีกเหรอครับ ยายไม่กินเดี๋ยวกฤษแบ่งกันกินกับน้องหยกสองคนเอง รับรองแป๊บเดียวก็หมด ของแพงๆ แบบนี้น่าอร่อยจะตาย” ผมพูดเล่นเบาๆ ให้คุณยายได้ยิ้มออก ทำเอาทุกคนพลอยขำกันไปด้วย

          “เจริญๆ นะพ่อ ขอบคุณมากนะจ้ะ แล้วนี่ไปพักกันที่โรงแรมลูกทองเหรอ” คุณยายกล่าวขอบคุณอาหนึ่ง พร้อมถามกลับไปด้วย

          “ใช่ครับ ผมกับลูกชายไม่เคยมาเที่ยวอัมพวาเลย ก็เลยอยากมาด้วยครับ พอดีเป็นห่วงลูกชายก็เลยขอตามมากับเค้าด้วย กลัวลูกชายมาคนเดียวจะลำบากครับ” อาหนึ่งตอบแบบทีเล่นทีจริง ทำเอาพวกเราขำกับอาการมองค้อนใส่แฟนใหม่ของไอ้ทอง ผมเดาว่าถึงน้องเจจะไม่มา อาหนึ่งก็คงขอตามไอ้ทองมาอย่างแน่นอน

          “ผมว่าพี่หนึ่งรู้แล้วว่าน้องเจอยู่ที่นี่สุขสบายดี รับรองว่าผมจะดูแลลูกชายพี่อย่างดี พี่ไม่ต้องเป็นห่วงก็ได้นะครับ จะกลับกรุงเทพฯ วันนี้เลยก็ได้” ไอ้ทองพูดใส่พี่หนึ่งด้วยอารมณ์ ทำเอาผมต้องขำกับอาการงอนของมัน สงสัยพี่หนึ่งจะตั้งใจแหย่มันเล่น เพราะดูท่าทางคนพูดให้ไอ้ทองอารมณ์เสียยังยิ้มเหมือนคนอารมณ์ดีอยู่

          “ไม่ได้หรอกครับน้องทอง ตอนนี้พี่ติดใจอัมพวาเสียแล้ว ถึงลูกพี่จะกลับหรือน้องทองจะไล่ให้กลับตอนนี้พี่ก็คงไม่กลับแล้วล่ะ ขอหน้าด้านอยู่ต่ออีกสักหน่อยแล้วกันนะครับ” อาหนึ่งยังแหย่ไอ้ทองมันเล่นอยู่ เหมือนชอบดูเวลามันงอน เพราะเห็นอาการคนง้อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนแก้มบุ๋มเชียว น้องเจกับน้องพลอยยังคงขำอยู่กับอาการง้องอนของสองคนนั้น

          “น้องหยก...น้องหยก หยกครับ” ผมหันไปเห็นคนรักที่ยืนพิงข้างเตียงคุณตาใช้นิ้วมือลูบหัวแหวนหยกในนิ้วนางของตัวเองเงียบๆ อยู่คนเดียว สายตาเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ พอเรียกเสียงดังหน่อยก็สะดุ้งมองหน้าเหรอหรา ทำให้ผมเริ่มรู้สึกเป็นห่วงคนรักขึ้นมาอีกแล้ว แม้ว่าผมยังไม่แน่ใจในสถานะตัวเองว่าเกี่ยวดองยังไงกับน้องหยกทางสายเลือดหรือเปล่า แต่ผมก็สามารถละทิ้งความคิดนั้นไว้ชั่วคราวได้ เนื่องจากไม่อยากคิดมากให้สะเทือนจิตใจ

          “มีอะไรเหรอครับ” น้องหยกถามกลับมาเบาๆ ด้วยสีหน้าซีดเซียว ตอนนี้หยกคงคิดมากเรื่องชาติกำเนิด แม้ว่าผมจะพยายามคิดเพียงว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ความสัมพันธ์ของผมกับคนรักก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่ดูเหมือนคนรักจะไม่ได้คิดตามแบบผมสักเท่าไร

          “เป็นอะไรหรือเปล่า รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม” ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วง คุณยายก็มองตามไปที่น้องหยก ทำเอาเจ้าตัวรีบส่ายหน้าพร้อมส่งรอยยิ้มน้อยๆ กลับมาให้ผม แม้ว่าใบหน้าจะเปื้อนยิ้มแต่ดวงตากลับเศร้าหมองชอบกล เห็นแล้วรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย แต่ก็ต้องปล่อยเอาไว้ก่อนในตอนนี้

          “ยายครับ หิวหรือยัง เมื่อเช้ายายยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ครับ” ผมก้มลงมาถามคุณยาย เพราะเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสิบโมงแล้ว กว่าพยาบาลจะเอาอาหารมาให้ทานคงเป็นเวลาเที่ยง คุณยายอายุมากขนาดนี้คงรอทานไม่ไหว

          “ยายหิวนิดหน่อย ไม่มากหรอกลูก เช้าๆ ยายกินน้อย” คุณยายตอบกลับมาเสียงเบา ผมจึงเดินไปหยิบถ้วยใบเล็กพร้อมช้อนสั้นมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง แล้วหยิบรังนกมาแกะกล่องเปิดฝาเทใส่ถ้วยหนึ่งขวด

          “ยายกินรังนกรองท้องก่อนนะครับ เดี๋ยวเที่ยงกฤษจะไปทำข้าวต้มปลาทูที่ยายชอบมาให้ ตอนที่กฤษไม่สบายยายก็ทำให้กฤษทานทุกครั้ง ดีไหมครับ” คุณยายฟังผมพูดจบก็ยิ้มออกมา แล้วพยักหน้าเพียงเบาๆ ผมจึงส่งยิ้มให้แล้วบรรจงป้อนรังนกเข้าปากคุณยาย

          “พี่กฤษจะไปทำข้าวต้มปลาทูใช่ไหมครับ พี่กฤษไปก่อนก็ได้เดี๋ยวหยกดูแลคุณยายเอง ทำมาเผื่อหยกด้วยนะครับ ข้าวต้มปลาทูสูตรคุณยายฝีมือพี่กฤษอร่อยที่สุดในโลกเลย หยกชอบมากเลยครับ” น้องหยกพูดพร้อมใช้นิ้วชี้เขี่ยหยดน้ำตาของตัวเองที่ซึมอยู่ตรงหางตา แล้วก็ยิ้มออกมาได้เสียที

          “ได้เลยครับ พี่จะทำมาเยอะหน่อย เผื่อคุณตาตื่นมาจะได้กินด้วย ไอ้ทองเดี๋ยวกูขอไปใช้ครัวมึงที่โรงแรมนะ ใกล้โรงพยาบาลกว่าบ้านกูเยอะ” ผมลุกขึ้นส่งถ้วยใส่รังนกให้น้องหยกนำไปป้อนคุณยายต่อ คนรักก็มานั่งยิ้มหวานแทนที่ผม พร้อมบรรจงป้อนรังนกให้คุณยายทานต่อไป

          “พี่กฤษไปใช้ครัวที่โรงแรมได้ค่ะ แต่พลอยคิดค่าใช้สถานที่ด้วยการโชว์ฝีมือทำอาหารให้พวกหนูได้ทานกันด้วยได้ไหมค่ะ คิดถึงอาหารฝีมือพี่กฤษจะแย่อยู่แล้ว พี่เจกับคุณอาหนึ่งจะได้ลองทานด้วยไงค่ะ รับรองว่าเชฟระดับประเทศยังอาย” น้องพลอยกล่าวชมเสียจนผมเริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาแล้วสิ

          “ข้าวต้มปลาทูเป็นยังไงครับ เจไม่เคยทาน เคยเห็นแต่ปลาทูทอด ขอเจทานด้วยได้ไหมครับ” น้องเจออกอาการสงสัย คงจะเคยเห็นแต่ปลาทูเข่งที่นึ่งแล้วนำมาทอดเท่านั้น

          “เป็นปลาทูสดครับ ที่แม่กลองอัมพวามีเยอะ เราไม่ค่อยได้ทานปลาทูนึ่งกันหรอกครับ ส่วนใหญ่จะทานแต่แบบปลาสดนำไปปรุงอาหาร ที่ต้องส่งไปขายไกลๆ เค้าจะนึ่งให้สุกก่อนเพื่อเป็นการถนอมอาหารครับ เดี๋ยวพี่ทำเผื่อให้ทานด้วยเลยแล้วกันครับ” ผมอธิบายน้องเจไป

          “ถ้ามีปลาทูสดเยอะ อาขอทานฉู่ฉี่ปลาทูสดได้ไหมครับ อาเคยทานนานแล้วชอบมากเลย กฤษทำให้อาทานด้วยได้หรือเปล่า” คุณอาหนึ่งเสนอมาให้อีกหนึ่งเมนู

          “ได้เลยครับ สบายมากครับสำหรับฉู่ฉี่ปลาทูสด วันนี้ผมขอเสนอเป็นเมนูอาหารหัวข้อปลาทูเลยดีไหมครับ ทำปลาทูสดทอดขมิ้น ต้มยำปลาทูสด ปลาทูซาเตี๊ยะเปรี้ยวๆ เค็มๆ ก็อร่อยนะครับ เมนูนี้หากินได้ที่นี่ที่เดียวด้วยนะครับอา” ผมโฆษณานำเสนออาหารพื้นบ้าน ไปให้คนในเมืองที่คงไม่เคยทานเมนูปลาทูสดแบบที่นี่มาก่อนแน่ๆ

          “ได้เลยกฤษ อาเชื่อฝีมือเราแน่นอน มีคนมาบอกอาหลายคนแล้วว่ากฤษทำอาหารเก่งขั้นเทพ ขออาลองทานดูสักครั้งแล้วกันครับ” อาหนึ่งตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อให้ความมั่นใจผมแบบนี้ ผมก็จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน

          “พี่กฤษเอามาให้หยกชิมบ้างนะครับ หยกก็ไม่เคยทานเหมือนกัน” น้องหยกส่งเสียงพูดขึ้นมาบ้าง ทำเอาผมใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง คิดว่าคนรักคงปล่อยวางเรื่องที่คาค้างอยู่ในใจลงได้บ้างแล้ว จึงหันไปส่งยิ้มให้เพื่อเป็นการตอบรับ

          “ถ้าอย่างนั้นกูว่าเรามากินพร้อมกันที่นี่เลยดีไหม คุณตากับคุณยายจะได้มีเพื่อนมากินข้าวด้วยกันหลายๆ คนไง ไหนๆ โรงแรมกูก็ยังไม่เรียบร้อยดี วันนี้กลับไปก็เหม็นกลิ่นสีกันเปล่าๆ กินข้าวพร้อมกันที่นี่ล่ะ” ไอ้ทองเสนอความคิดเห็นมาให้ผมเริ่มลังเล มันจะเหมาะเหรอที่มาทานข้าวกันเป็นวงใหญ่ในโรงพยาบาล หันไปมองคนรักก็พยักหน้าเห็นดีด้วยกับคนอื่น

          “จริงด้วยค่ะพี่กฤษ ห้องนี้มีไมโครเวฟด้วย อ่างล้างจานก็พร้อม เดี๋ยวจานชามพลอยจัดการมาให้เองไม่ต้องห่วง ทานกันหลายๆ คน คุณตาคุณยายจะได้ไม่เหงาด้วยไงค่ะ จริงไหมค่ะคุณยาย” น้องพลอยรีบสนับสนุนความคิดพี่ชาย แล้วยังไปขอแนวร่วมจากคุณยายที่นอนยิ้มหวานพยักหน้ากลับมา เหมือนดีใจที่จะมีคนมาอยู่ทานข้าวด้วยเยอะแยะ เคยได้ยินว่าคนแก่จะกลับไปมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนเด็กอีกครั้งคงจะจริง

          “เอาก็เอาวะ อย่างนั้นน้องพลอยกับเจไปช่วยพี่ซื้อของสดกลับไปทำอาหารที่โรงแรมแล้วกัน ไอ้ทองมึงอยู่กับอาหนึ่งที่นี่ไปก่อนนะ” ผมหันไปสั่งพร้อมเดินกลับมาใกล้หยก เก็บกุญแจรถที่ไอ้ทองให้ยืมไว้ในลิ้นชักที่ตู้ข้างเตียงคนไข้ ด้านหลังน้องหยกที่กำลังป้อนรังนกให้คุณยายทานอยู่

          “พี่จะรีบกลับมานะครับ หยกอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม” ผมก้มลงถามคนรักใกล้ๆ เผื่อว่าน้องหยกอยากจะทานอะไรมากกว่าข้าวต้มปลาทูที่เคยทานมาแล้ว

          “หยกอยากลองกินข้าวต้มปลาเก๋าใส่บะเต็ง จิ้มกับน้ำจิ้มเต้าเจี้ยวผสมพริกน้ำส้มดูครับ” น้องหยกบอกเมนูประหลาดออกมา บะเต็งนั้นผมพอทำเป็นเพราะคุณยายเคยสอน มันคือหมูสามชั้นมีเนื้อแดงเยอะๆ เคี่ยวกับซีอิ๊วจนข้นเกือบแห้ง น้ำจิ้มเต้าเจี้ยวผมก็พอทำเป็น แต่ข้าวต้มปลาเก๋าใส่บะเต็งผมไม่เคยได้ยิน

          “หยกเคยกินที่ไหนเหรอ ปกติมันจะทานคู่กันได้นะ แต่ให้ใส่ลงไปรวมกันพี่ไม่เคยเห็น แล้วรู้จักบะเต็งด้วยเหรอครับ” ผมถามด้วยความสงสัย คุณยายก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาฟังด้วยความสนใจ ทำเอาหยกต้องรีบวางถ้วยรังนกลง เพื่อพยุงคุณยายให้นั่งได้สะดวกขึ้น ผมจึงช่วยด้วยอีกแรง เราเอาหมอนมาหนุนหลังให้คุณยายนั่งสบายขึ้น

          “หยกไม่เคยกินครับ แค่อยากรู้ว่าเป็นยังไง พอวันครบรอบวันตายของอากงที่บ้านเราจะไหว้แบบคนจีน ทั้งคุณป้ากับป๊าเคยบอกว่าอากงชอบกินมากถ้าได้ทำมาไหว้อากงคงดีใจ แล้วก็จะกินเฉพาะฝีมือแม่ครัวคนโปรดของอากงเท่านั้น หยกก็เลยอยากรู้ว่ามันจะอร่อยขนาดไหน” คนรักของผมพูดเบาๆ เพียงสายตายังเหม่อลอยไม่ได้มองใครเป็นพิเศษ

แต่น้องหยกพูดออกมาแบบนี้ ผมจึงทราบได้เลยทันทีว่าเพียงอยากจะลองเชิงดูปฏิกิริยาคุณยาย เพราะเรารู้มาจากคุณป้าน้องหยกว่าคุณยายเคยเป็นแม่ครัวเก่าในภัตตาคารของอากงน้องหยก แต่คุณยายของผมจะรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่านั้น ผมก็ยังไม่แน่ใจได้

          “ยายเคยทำนะลูก เมื่อสามสิบปีก่อนยายเคยทำงานในภัตตาคารของเจ้าสัว พอท่านป่วยทีไรจะให้ยายทำข้าวต้มปลาไปให้กิน วันนั้นจะปิดร้านแล้วเนื้อปลาเก๋ามันไม่พอ ยายเลยเอาบะเต็งเฉพาะเนื้อแดงมารวนให้แห้งอีกที แล้วใส่ลงไปในข้าวต้มปลาเก๋า ใช้น้ำจิ้มเต้าเจี้ยวที่เหลือผสมพริกน้ำส้มไปให้เลยทีเดียว ท่านชอบมากจนเรียกให้ยายทำให้ทานบ่อยๆ จะป่วยหรือไม่ป่วยท่านก็เรียกมาทำให้ทาน” คุณยายเล่าความหลังให้ฟังจนผมขนลุก สงสัยเรื่องที่คุณป้าน้องหยกเล่าจะมีมูลความจริงขึ้นมาเสียแล้ว

          “พี่กฤษครับ หยกไม่อยากทานแล้ว ถ้าคุณยายเคยทำมาก่อน ไว้หยกรอให้คุณยายหายป่วยแล้วค่อยทำให้หยกทานดีกว่า พี่กฤษรีบไปทำกับข้าวมาเถอะครับ พาอาหนึ่งไปด้วยก็ได้ครับ จะได้ไปเดินเที่ยวตลาดสดอัมพวาด้วยไงครับ อยู่ในโรงพยาบาลจะอึดอัดเปล่าๆ หยกอยู่กับคุณยายเอง” คนรักบอกผมเสียงสั่นเครือนิดๆ ทำให้ผมทราบดีว่าคนรักต้องการอะไร เพียงตอนนี้คงเริ่มมั่นใจในเรื่องราวที่คุณป้าเล่ามาให้ฟังแล้วเหมือนกับผม

          “ถ้างั้นพี่ไปก่อนนะครับ หยกมีอะไรก็เรียกพยาบาลด้านนอกนะครับ แล้วพี่จะรีบกลับมา ยายครับเดี๋ยวกฤษไปทำกับข้าวมาทานพร้อมกันที่นี่นะครับ” ผมบอกคนรักที่นั่งน้ำตาซึมอยู่ตอนนี้ และคุณยายที่ออกอาการฉงนกับท่าทีของน้องหยก พร้อมเสียงล่ำลาของแขกทุกคนที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเกี่ยวกับเรา

[premkoe]

แสดงตัวแล้ววววววว

[moobarpalang]

ออกตัวแล้ว

[NOO~KUNG]

มาอ่านครั้งแรก ติดใจอย่างแรง....
พี่กฤษท่าจะเป็นแฝดกับพีท  แน่ล่ะมั้ง...
ในเมื่อยุทธ  เลวส่ะขนาดนั้น ถ้าแค่ลักพาตัวเด็กมา  ไม่แปลกเลย......

[หมูกระต่าย]

พี่หยกอย่าลืมสัญญาของพี่กฤษนะ ไม่ว่าพี่หยกจะเป็นใครยังไงพี่กฤษก็รักพี่หยกนะ

[uknowvry]

ลุ้นจนตัวโก่งแล้วค้าบ....

[ujen]

  ลุ้นมาก

 

[$VAN$]

หยก..อย่าเพิ่งคิดมาก ไม่ว่าจะยังไงทุกคนก็รักหยกเหมือนเดิมนะ

[EunSung87]

ขอเข้ามาอ่านด้วยคน

[bytoey]

ตอนต่อไป ตอนต่อไป ตอนต่อไป

[dog]

โอ้ เรื่องชักจะเข้มข้นขึ้นทุกที
หวังว่าคงจะไม่ใช่พี่น้องกันน๊า ยังไม่อยากกินมาม่าอ่า
รีบมาต่อไวๆนะค๊า

[vk_iupk]

ดราม่าเยอะไม่กลัว
กลัวอย่างเดียว
ทั้ง 2 คน เป็นพี่น้องกัน T^T

[Ryoooo]

เอิ่ม สงสารทุกคนเลยยย ทั้งหยก ทั้งกฤษทั้งตายาย อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
กฤษจะเป็นลูกใครก็อย่าหยุดรักหยกน่า
หยกสู้ๆ บอกยายไปเลยว่าหลานยายอยู่นี้

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 56 “กรหยก”
ก็เพราะว่าเธอ คือของขวัญที่สวรรค์ให้มา ฉันจะเก็บรักษามันเอาไว้ให้นาน จะไม่ให้ใครทำร้ายเธอ ถ้าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ จะรักเธอทั้งหมดใจที่มี

          พี่กฤษออกไปจากห้องคนไข้พร้อมกับทุกคนเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงผมนั่งข้างคุณยายที่เพิ่งจะทานรังนกเสร็จ เมื่อมองไปยังอีกเตียงที่คุณตานอนอยู่ ท่านยังคงหลับสนิทหายใจเบาๆ สีหน้าสงบเหมือนปกติ ไม่มีอาการเพ้อด้วยพิษไข้เหมือนเมื่อเช้า

          “ยายครับ หยกเพิ่งทราบว่ายายเคยเป็นแม่ครัวมาก่อน ยายถึงได้สอนพี่กฤษทำอาหารได้อร่อยขนาดนี้ ยายเล่าสมัยเป็นแม่ครัวอยู่ในภัตตาคารให้หยกฟังได้ไหมครับ” ผมเพียงชวนคุณยายคุยถึงเรื่องราวในอดีต เพราะตอนนี้ในใจของผมมันไม่ได้สงบเหมือนบรรยากาศภายในห้องพักคนไข้สักนิด ความอยากรู้มันอัดแน่นอยู่เต็มอกไปหมด

          “ได้สิลูก ยายเข้าไปทำงานเป็นเด็กล้างจานตั้งแต่อายุสิบกว่าปี เรียกว่าตั้งแต่สมัยเจ้าสัวเปิดร้านใหม่ๆ เลยล่ะ เจ้าสัวมีโรงงานน้ำแข็ง และที่ดินให้เช่าในตลาดมากมาย ท่านรวยมาก พอมาเปิดภัตตาคารก็มีแขกเข้ามากินเยอะ เพราะท่านเอาพ่อครัวมาจากเมืองจีน หลังๆ ก็มีคนครัวเก่งๆ จากร้านอื่นไปขอทำงานด้วยเพราะรายได้ที่นั่นดีมาก ท่านเป็นคนดุแต่ว่าใจดีให้เงินเดือนพนักงานเยอะ ใครๆ ก็รู้จักอยากทำงานกับท่าน” คุณยายเล่าช้าๆ เบาๆ เหมือนกำลังเคลิ้ม ผมจึงนั่งฟังนิ่ง

          “ยายล้างจานได้ไม่นานก็มาเป็นลูกมือในครัว เพราะคนไม่พอ ก็เลยได้เรียนรู้การทำอาหารมาเรื่อยๆ จนได้เป็นแม่ครัว แล้วก็มาเจอตาของกฤษที่ร้านนั่นล่ะ ตาเค้ามาส่งมะพร้าวกะทิกับน้ำตาลประจำ พอยายได้แต่งงานกับตาเจ้าสัวก็ยังเอาเงินใส่ซองมาให้ยายด้วย ท่านใจดีมาก หยกเอ้ย...ยายขอน้ำสักแก้วสิลูก” คุณยายเล่าได้สักพักก็ร้องขอน้ำดื่ม ทำให้ผมได้สติว่าลืมให้คุณยายดื่มน้ำหลังจากทานรังนกไปเลย

          “ขอบใจลูก” คุณยายรับแก้วน้ำที่ผมรินให้ แต่ผมไม่ให้คุณยายถือเพียงนำหลอดสีขาวไปใส่แก้วน้ำ แล้วยื่นไปใกล้ปากให้คุณยายได้ดูดน้ำจากหลอดดื่มแทน พอดื่มไปครึ่งแก้วคุณยายก็ปล่อยหลอด ผมจึงวางแก้วไว้ที่ตู้ข้างเตียง หันมาปรับที่นอนให้เอนลงเพื่อให้คุณยายได้นอนสบาย

          “ยายมีลูกสาวกับตาคนหนึ่งชื่อทิพย์ พอคลอดเสร็จยายก็ให้แม่ยายช่วยเลี้ยงให้ ส่วนยายก็กลับไปทำงานที่ภัตตาคารต่อ จนยายได้มาเป็นแม่ครัวเอก ตอนนั้นยายจะทำอาหารไทยทั้งหมด ส่วนพ่อครัวคนจีนจะทำอาหารจีน งานค่อนข้างเยอะแต่ยายชอบนะ ลูกค้าติดฝีมือยายเยอะมาก ยายทำงานที่นั่นจนทิพย์เข้าเรียนวิทยาลัยเลยล่ะ ยายก็ให้ลูกสาวมาช่วยเสิร์ฟอาหารที่นั่นด้วย ตาก็ยังมาส่งกะทิกับมะพร้าวเสมอ” คุณยายเล่าถึงตอนนี้ก็เงียบไปนาน

          “ตอนนั้นยายเป็นครูสอนลูกสาวคนโตของเจ้าสัวทำอาหารด้วยนะ ยายก็เลยมีสิทธิพิเศษเป็นแม่ครัวทำอาหารที่บ้านเจ้าสัวด้วย บ้านตั้งอยู่ในโรงน้ำแข็งที่หลังตลาด ยายสอนจนคุณหลินลูกสาวเจ้าสัวไปเปิดร้านอาหารที่เมืองนอกได้เลยล่ะ ตอนนั้นยายเป็นคนสำคัญเชียวนา” คุณยายเล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ

          “แล้วทำไมคุณยายถึงลาออกล่ะครับ” ผมถามเพราะคุณยายเล่ามาถึงแค่ตอนนี้ แล้วเงียบจนไม่พูดอะไรต่อ ทำเอาผมรู้สึกอึดอัดอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด

          “ลูกสาวยายดันไปชอบกับลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวน่ะสิ ท่านไม่ชอบให้ลูกชายมายุ่งกับคนที่ท่านไม่ได้จัดหาไว้ให้ ตอนนั้นเป็นที่รู้กันไปทั่วว่าท่านเจ้าสัวหมั้นลูกชายไว้กับลูกสาวร้านทองในตลาด แต่ลูกสาวยายสวยกว่า แถมยังใกล้ชิดกับลูกชายท่านเจ้าสัวมากกว่า ท่านก็เลยต้องจ้างยายให้ลาออกมาทำงานที่บ้าน แต่ก็ยังรับซื้อกะทิ น้ำตาลมะพร้าว มะพร้าวสดเสมอ ถือว่าท่านใจดีจริงๆ เพียงแต่ความรักที่มีต่อลูกชายคนเดียวก็เลยต้องทำแบบนี้” ยายทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมจึงเอื้อมมือไปจับแขนเบาๆ

          “ลูกยายมันไม่รักดี ดันไปชอบลูกชายท่านเจ้าสัวด้วย พอท่านรู้ก็โกรธมากที่ลูกชายไม่ฟังคำสั่งท่าน จึงให้จัดงานแต่งงานกับลูกสาวร้านทองทันที เพื่อให้ลูกชายตัดใจจากลูกสาวยาย แต่ท่านก็เคยมาขอให้ลูกสาวยายไปเป็นเมียสองนะ เพียงให้คุณกนกลูกสาวร้านทองเป็นเมียหลวง ยายก็เข้าใจว่าคนจีนชอบมีเมียเยอะ แต่ตาไอ้กฤษเค้าไม่ยอมให้ลูกไปเป็นเมียน้อยใคร” ยายถอนหายใจออกมาเสียงดัง

          “พอแล้วล่ะลูก ยายไม่อยากเล่าเรื่องไม่ดีให้หนูฟัง เรื่องนี้กฤษมันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ” คุณยายพูดออกมาเสียงสั่น ทำเอาผมใจหาย แม้ว่าอยากจะรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่ก็คิดจะร้ายจิตใจคนแก่ไม่ได้ หากเรื่องที่อยากรู้จะสร้างความสะเทือนใจให้ผู้เล่าขนาดนี้

          “ยาย...กฤษล่ะยาย กฤษอยู่ไหน...เสียงยายคุยกับใคร” เสียงแหบแห้งของคุณตาดังขึ้น ผมจึงรีบลุกไปดูใกล้ๆ เห็นคุณตาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาจึงกดปุ่มสัญญาณเรียกพยาบาลให้ช่วยเข้ามาดูอาการ ท่าทางคุณตาเหมือนเพิ่งฟื้นจากฤทธิ์ยาลดไข้

          “หยกเองครับตา พี่กฤษไปทำข้าวต้มปลาทูมาให้ตาทานเดี๋ยวก็มาครับ ตาเป็นยังไงบ้างครับ ยังเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ผมถามด้วยความเป็นห่วง แล้วรีบหาน้ำมาให้คุณตาดื่ม คุณตาดูดน้ำจากหลอดที่ผมจ่อเข้าปากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่นานพยาบาลก็เข้ามาวัดไข้

           “คุณตาไข้ลดลงแล้วนะคะ แต่ยังต้องให้นอนที่นี่ดูอาการก่อนสักคืนหนึ่งนะ คุณตาจะได้ล้างแผลถลอกที่ขาได้สะดวกด้วย เดี๋ยวหนูเอาข้าวต้มมาให้ทานดีไหม หิวกันรึยัง” คุณพยาบาลมีสีหน้ายิ้มแย้มหันไปมองคุณยายสลับกับคุณตา

          “ยังหรอกหนู ยังไม่หิว ขอบใจมากนะ” คุณยายบอกแบบนั้นคงด้วยความอยากจะรอทานอาหารฝีมือหลานชายมากกว่า พยาบาลสาวเพียงยิ้มให้แล้วขอวัดความดันขอท่านทั้งสองอีกรอบ ก่อนจะขอตัวออกไปทำงานต่อ

          “ยาย...ตาฝัน ฝันไม่ดีเลย ทิพย์มันโกรธฉันมาก ทิพย์มันขอให้เอาลูกไปคืนเจ้าของเค้า ฉันใจไม่ดีเลยยาย ฉันจะทำยังไงดี” คุณตาพูดเรื่องความฝันด้วยเสียงสั่นเครือ

          “ตา...พูดอะไรแบบนั้น หยกพยุงยายขึ้นหน่อยลูก” คุณยายทำท่าฮึดฮัดขึ้นมา แล้วรีบลุกขึ้นจนผมต้องเข้าไปพยุงให้นั่ง แล้วเอาหมอนมารองด้านหลังให้

          “ฉันไม่อยากปิดไอ้กฤษมัน ฉันกลัวว่าจะตายก่อนที่จะบอกความจริงกับหลานมัน ไม่งั้นฉันคงไม่มีหน้าไปมองลูกที่โลกโน้น ฉันจะทำยังไงดีล่ะยาย เป็นแบบนี้ฉันคงนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ จะให้ฉันทำยังไง...ฮึก” คุณตาพูดเบาๆ เหมือนหมดแรง ตามมาด้วยเสียงสะอื้นทำเอาผมใจสั่นรัว

          “ตา...ตอนนี้ยายก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ยายไม่กล้าบอกหลานมัน กลัวมันเตลิดไปไกล ถ้ามันโกรธเราเข้าล่ะตา จะทำยังไง หยกออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมลูก ยายอยากจะคุยธุระสำคัญกับตาเค้าหน่อย ไม่ว่ายายนะ” คุณยายพูดตอบทันทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล

          “เอ่อ...คุณยายครับ ถ้าเป็นเรื่องพี่กฤษ คือหยก...เอ่อ” ผมลังเลที่จะบอกว่าผมทราบความจริงทั้งหมดแล้ว หากท่านทั้งสองตกใจมากผมจะทำยังไงดี ผมควรพูดดีไหม

          “หยกพูดเรื่องอะไรเหรอลูก” คุณยายทำตาโตถามผมเสียงค่อนข้างดังเหมือนตกใจ ผมเริ่มใจไม่ดีขึ้นมาแล้ว ทั้งความกลัวผสมกับอาการลังเลที่จะบอกเล่าสิ่งที่รู้มา ในใจตอนนี้มันสับสนวุ่นวายไปหมด

          “ยาย...บอกหลานมันเสียวันนี้เถอะนะ ฉันกลัวจะตายก่อนหลานมันรู้ความจริง หากเป็นแบบนั้นวิญญาณฉันคงไม่มีวันสงบนะยาย ฉันขอนะ” คุณตาแทรกเข้ามาบ้าง

          “เอาเถอะ...แล้วแต่ตา ยายก็อึดอัดเหมือนกัน อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ ยายจะทำใจ” คุณยายถอนหายใจเอนตัวพิงหมอนหลับตาลง เหมือนจนใจ

          “คุณตาครับ คุณยายครับ ฟังหยกนะครับ หยกเป็นลูกพ่อหยกเทพ หยกเป็นลูกชายแท้ๆ ของพ่อหยกเทพ หยกมาที่นี่เพื่อมาโอนที่ดินคืนให้คุณตากับคุณยาย หยกรู้แล้วครับว่าหยกเป็นลูกแม่ทิพย์ ฮือ...ฮือ...หยก ฮึก...หยกรู้แล้ว...ว่า...ฮึก...แม่แท้ๆ ของหยก...คือใครครับ โฮ....” ผมเล่าไม่ทันจบก็สะอื้นออกมา จนฝืนพูดจนจบแล้วปล่อยโอน้ำตานองหน้า ร่างกายแทบไม่มีแรงจะยืนอยู่

          ผมทรุดนั่งลงข้างเตียงก้มหน้าแนบเตียงคุณตาร้องไห้สะอื้นอยู่แบบนั้น จนไม่รู้ว่าตอนนี้คุณตากับคุณยายทำสีหน้ายังไง จิตใจผมเหมือนระเบิดออกมาเมื่อได้ระบายสิ่งอัดอั้นในใจ ตอนนี้หัวสมองโล่งไปหมดเหลือเพียงความสะเทือนใจที่เพิ่งรู้ความจริงทั้งหมดในวันนี้

          “หยก...ลูกว่าอะไรนะ ลูกเป็นลูกพ่อหยกเทพจริงๆ เหรอ ลูกเป็นหลานตากับยายใช่ไหมลูก ใครบอกลูกมา ฮือ...ฮือ...ใคร...ใครบอกลูก” เสียงคุณยายสะอื้นออกมาบ้าง ตอนนี้ผมไม่ได้หันไปดู แต่รู้สึกถึงฝ่ามือคุณตาที่กำลังลูบหัวผมเบาๆ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นท่านกำลังร้องไห้ ผมจึงจับมือที่ลูบหัวมาแนบใบหน้า

          “ป้าหลินบอกหยกครับ หยกไปอยู่กับป้าหลินที่อเมริกา พอพ่อหยกเทพเสียก็ให้ที่ดินบ้านหลังนั้นมาเป็นมรดก หยกก็เลยกลับมาเมืองไทยเพื่อโอนให้คนเช่า เพราะหยกอยากให้กับคนที่เช่ามานาน หยกไม่อยากเก็บไว้ป้าก็เลยยอมให้หยกมาที่นี่” ผมเล่าให้ตากับยายฟังด้วยน้ำตานองหน้า

          “โถ...คุณหลิน คุณหลินของยายสบายดีไหมลูก” เมื่อได้ยินคุณยายถามดังนั้นผมจึงหันไปเล่าลายละเอียดทั้งหมด ชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมาของผมให้คนแก่ทั้งสองได้ฟัง เราทั้งกอดทั้งหอม มองหน้าเหมือนเพิ่งเคยได้เจอหน้ากันครั้งแรก คุณยายและคุณตาดูเปี่ยมสุขเหลือเกินที่ได้เจอผม

          “แล้วพี่กฤษเป็นลูกของแม่ทิพย์จริงๆ เหรอครับ” ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าพี่กฤษจะใช่ลูกแม่เดียวกับผมหรือเปล่า หากเป็นอย่างนั้นผมคงปวดใจที่สุด ผมไม่อยากให้พี่น้องแม่เดียวกันต้องมามีอะไรกันแบบคนรัก และผมรู้ตัวเองดีว่าแม้ผมจะเจอกับพี่กฤษไม่นาน แต่ผมคงขาดพี่กฤษไปไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้

          คุณตากับคุณยายเพียงมองหน้ากันแต่ยังไม่มีใครยอมพูดอะไร ทำเอาผมอึดอัดกับอาการอ้ำอึ้งของคนทั้งสอง ตอนนี้ผมเป็นกังวลเรื่องนี้จนจะบ้าตายอยู่แล้วเชียว ทำไมคุณตาคุณยายถึงยังมองหน้ากันพลางถอนหายใจแบบนั้น ในใจร้อนรนจนนั่งแทบไม่อยู่แล้วในตอนนี้

          “ตาก็ไม่สบายใจเรื่องนี้ล่ะ ทิพย์มาหาตาว่าให้บอกความจริงกับกฤษเสียที หยกต้องช่วยตาด้วยนะลูก ตอนนี้สวรรค์คืนหลานมาให้ตาแล้ว ตาสบายใจมากที่สุดตอนนี้ เหลือเรื่องที่ทำให้ตานอนตายตาไม่หลับนี่ล่ะ ถ้าตาเล่าให้ฟังแล้วหยกช่วยตารั้งกฤษไว้ให้อยู่กับเรานะ อย่าให้กฤษไปไหนนะลูก” คุณตาอ้อนวอนผมจนทำให้ตอนนี้รู้สึกงงไปหมดแล้ว ว่าเรื่องราวของพี่กฤษจะเป็นยังไง

[aofaof]

มาต่อด่วนนนนนนนนนนน