หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 72 “ณัฐวนิช”
เข้าใจกันหน่อยสิเธอ ต้องเจออย่างนี้ ใครจะทนได้ ทั้งที่เชื่อใจ และไม่ได้อยากจะเป็นเหมือนกัน ไม่รู้เหรอที่หึง มีเหตุผลนะที่หึง ขอเธอโปรดนึกถึง คนรักบ้างจะได้ไหม

          “พอได้แล้วค่ะทั้งสองคน ไม่รู้สึกอายพวกหนูบ้างเหรอค่ะ มาแข่งอะไรกันไม่เข้าเรื่อง พี่น้องเพิ่งจะได้เจอกันแท้ๆ ไร้สาระ” น้องพลอยเดินเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างผมกับพีท แล้วพูดขึ้นมาให้ได้รู้สึกอายอยู่เหมือนกัน

          “นั่นสิ เล่นเป็นเด็กๆ กันไปได้ ผมว่าพี่พลัสพาพี่พีทไปทานข้าวก่อนดีไหมครับ เพิ่งเดินทางมาถึงเมืองไทยก็มาที่นี่เลย ได้ทานอะไรมาบ้างหรือยังก็ไม่รู้ ดีกว่ามาเถียงอะไรกันไร้สาระ” น้องเจเข้ามาว่าให้ได้สลดใจกันอีกคน นี่พวกผมทำอะไรลงไปเนี่ย รู้อายเด็กจัง

          “ไปเถอะพีท นายไปกินข้าวกับฉันตรงโน้นดีกว่า” ผมรีบพาพี่ชายไปนั่งทานข้าวอีกโต๊ะใกล้ที่เตรียมอาหารด้านนอก แต่ตัวผมนั้นยังไม่อยากทานอะไร ในใจตอนนี้เพียงเป็นห่วง อยากรอให้น้องหยกกลับมาก่อนเท่านั้น แล้วจะได้ทานข้าวเย็นด้วยกัน

          “นายไม่กินด้วยกันล่ะ ไม่หิวเหรอ” พี่พีททานข้าวผัดทะเล มีไข่ดาวอยู่ในกล่องโฟม ส่วนผมได้แต่นั่งชะเง้อมองออกไปด้านนอก ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ส่ายหน้าเบาๆ เดินไปหยิบน้ำส้มขวดมาวางไว้ให้ตรงหน้าพี่ชายหนึ่งขวด และให้ตัวผมดื่มเองอีกขวด

          “หรือว่ารอกินกับแฟนนาย” พี่พีทยังเซ้าซี้ถามผมอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมทานข้าวกล่องตรงหน้าเสียที

          “ใช่ ป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง อยากจะโทรไปถามเหมือนกัน แต่กลัวว่าจะไปรบกวน” ผมตอบออกไปอย่างใจคิด ไม่กล้าจะโทรไปหาอาหนึ่ง เพราะกลัวว่าจะไปขัดจังหวะการให้ข้อมูลกับตำรวจ สักพักก็มีรถตำรวจมาจอดใกล้ศาลางานศพ ผมจึงลุกขึ้นยืนเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น นายตำรวจสองคนออกจากรถเดินตรงมาหาผม

          “คุณกฤษกรใช่ไหมครับ ผมพันตำรวจโทณรงค์ และนี่ร้อยตำรวจเอกพิชัย ได้รับคำสั่งจากส่วนกลางให้มาสืบคดีการบุกรุกทำร้ายจนก่อให้เกิดความเสียหายแก่ชีวิต ร่างกาย และทรัพย์สิน และการลักพาตัวของคุณกรหยกครับ เบื้องต้นเราได้ออกหมายจับผู้ต้องหากระทำผิดกฎหมายรายนี้ในคดีเปิดบ่อนการพนัน และค้ายาเสพติด ซึ่งทางส่วนกลางได้เตรียมกำลังบุกเข้าตรวจค้น และจับกุมผู้กระทำผิดในคืนนี้แล้วครับ” นายตำรวจที่ยศสูงกว่ารายงานกับผม

          “ทางส่วนกลางกำลังเพิ่มข้อหาการทำร้ายร่างกายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย ของคุณตาคุณยายคุณกฤษกรครับ จึงขอความร่วมมือคุณกฤษกรในการให้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์เพื่อเอาผิดต่อผู้ร้ายในคดีดังกล่าวด้วยครับ” คุณตำรวจอีกคนแจ้งรายละเอียดพร้อมเชิญให้ผมเดินตามมาที่รถ ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่าน้องหยกคงบอกรายละเอียดเหล่านี้กับทางตำรวจแน่ๆ

          “น้องผมต้องไปสถานีตำรวจหรือเปล่าครับสารวัตร ผมขอไปกับน้องชายด้วยนะครับ” พี่พีทถามออกไปด้วยความเป็นห่วงผม ทุกๆ คนที่อยู่ภายในงานศพก็พลอยชะโงกหน้ามาดูด้วยความสนใจ

          “ไม่ต้องหรอกครับ เราแค่ต้องการข้อมูลเพียงนิดหน่อย เพราะคุณกรหยกได้ให้ข้อมูลกับทางส่วนกลางหมดแล้ว เพียงแต่สถานที่เกิดเหตุเป็นเขตท้องที่ของผมที่ต้องดูแล จึงต้องมาขอรายละเอียดจากผู้เป็นเจ้าของบ้านด้วยครับ” สารวัตรณรงค์เป็นฝ่ายตอบพี่พีท

          “คุณกฤษกรเชิญทางนี้ครับ” ผู้กองพิชัยเชิญผมให้นั่งที่โต๊ะอีกตัว โดยมีแฟ้มเอกสารเล่มบางหลายเล่มอยู่ในมือ สารวัตรณรงค์เป็นผู้พาผมตามไปนั่งตอบข้อซักถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณตาคุณยาย และน้องหยก โดยผมให้ข้อมูลตามจริงเท่าที่ผมได้รู้ และเห็นเพียงเท่านั้น เราคุยกันไปจนถึงเรื่องที่ผมหายออกจากบ้านตั้งแต่สองขวบจนถูกเก็บมาเลี้ยงที่นี่

          “คุณยุทธที่เป็นพ่อของคุณกฤษกรเป็นลูกหนี้ของคนร้าย แต่คนร้ายมาบังคับให้คุณกฤษกรใช้หนี้ด้วยการบุกรื้อค้นบ้าน ทำร้ายร่างกายคุณตาคุณยายจนเสียชีวิต และจับคุณกรหยกไปเรียกค่าไถ่เป็นเงินเพื่อการใช้หนี้พร้อมดอกเบี้ยเงินกู้ถูกไหมครับ ส่วนคุณกฤษกรก็เพิ่งเจอครอบครัวที่แท้จริงใช่ไหมครับ” ผู้กองพิชัยสรุปเรื่องราวสั้นๆ ตามที่ผมได้ให้ปากคำไป

          “ใช่ครับ แล้วเรื่องที่ผมจะขอกลับไปใช้ชื่อกับนามสกุลเดิมจะต้องทำอย่างไรบ้างครับ” ผมถามนายตำรวจทั้งสอง

          “ทางเราพอจะทราบข้อมูลเบื้องต้นจากที่คุณกรหยกได้ให้เบาะแสกับส่วนกลางแล้วครับ ทางส่วนกลางยินดีจะเป็นธุระในเรื่องนี้ให้กับคุณกฤษกรเองครับ คิดว่าภายในสองถึงสามวันนี้จะได้รับการติดต่อจากส่วนกลางอีกทีนะครับ ส่วนพวกผมได้รับคำสั่งเพียงเข้ามาสอบถามข้อมูลจากคุณกฤษกรในคดีบุกรุกทำร้ายร่างกาย และการลักพาตัวเท่านั้น ขอให้คุณกฤษกรใจเย็นๆ นะครับ” ผู้กองพิชัยพูดเหมือนปลอบใจผม

          “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เข้ามารบกวนเวลาสำหรับขอข้อมูล ผมขออนุญาตไปเคารพศพด้วยได้ไหมครับ” สารวัตรณรงค์เอ่ยขึ้นมา ทำให้ผมรีบเดินนำนายตำรวจทั้งสองไปที่หน้าโลงศพคุณตาคุณยาย ผมจุดธูปสองดอกส่งให้นายตำรวจทั้งสองคนละดอกรับไปไหว้คุณตาคุณยาย

          “ขอบคุณมากครับที่ให้ข้อมูลเป็นประโยชน์กับทางการในวันนี้ ผมจะรีบดำเนินคดีกับคนร้ายให้เร็วที่สุดเลยครับ พวกผมลานะครับ” สารวัตรณรงค์กล่าว ผมรีบยกมือไหว้พร้อมออกมาส่งให้นายตำรวจขึ้นรถแล้วขับออกไป

          “พลัส เป็นไงบ้าง มีอะไรหรือเปล่า” พี่พีทกับเพื่อนๆ เดินตามมาที่ลานจอดรถในวัด ถามผมด้วยความเป็นห่วง ผมต้องรีบส่ายหน้า

          “ตำรวจท้องที่แค่มาขอข้อมูลคดีคุณตาคุณยายนิดหน่อย เฮ้ย...รถอาหนึ่งนี่หว่า น้องหยกมาแล้ว” ผมเห็นแสงไฟของรถยนต์สาดเข้ามา จำได้ว่าเป็นรถอาหนึ่งจึงรีบเดินไปหยิบน้ำส้มเตรียมมาให้น้องหยก พอหันหลังกลับมาน้องหยกก็เปิดประตูรถเดินมาที่กลุ่มเพื่อนๆ โดยมีพี่พีทยืนอยู่ตรงกลาง

          “เฮ้ย...” ผมรองออกมาด้วยความตกใจ ขวดน้ำส้มหลุดออกจากมือ เพราะน้องหยกเดินมาถึงพี่พีทก็สวมกอดเอาไว้แน่น พอตั้งสติได้ผมก็รีบวิ่งไปดึงน้องหยกออกมาจากตัวพี่พีท น้องหยกผละตัวหันมาเห็นผมก็ตกใจ มองหน้าผมสลับกับพี่พีทอยู่สองสามครั้ง ทำเอาหลายๆ คนตรงนั้นต้องขำกันออกมา

          “หยกครับ พี่อยู่นี่ นั่นพี่พีท พี่ชายพี่เอง” ผมรีบอธิบายด้วยความรู้สึกเสียหน้านิดหน่อยที่คนรักตัวเองดันไปกอดพี่ชายฝาแฝดของผมเสียแน่น

          “อะ...อ้าว พี่พีทเหรอครับ หยกขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจ นึกว่าพี่พลัส ถึงว่า...ทำไมตัวผอมกว่า” น้องหยกยกมือไหว้พี่พีท แล้วยืนเกาหัวแก้เขิน คนอื่นๆ ขำกันกลิ้งจนผมต้องพลอยหัวเราะออกมาด้วย

          “น้องหยกคงเหนื่อยมากสินะ อาเห็นหลับๆ ตื่นๆ ในรถมาตั้งหลายรอบ พอเจอหน้าพีทก็เลยนึกว่าพลัส รีบเข้าไปกอดไม่ทันดูให้ดี อย่างนี้ระวังจะจำสับสนบ่อยๆ ก็ไม่ค่อยดีนะครับ” อาหนึ่งแซวเข้าให้อีกคน ทำเอาน้องหยกเขินจนหน้าแดงทีเดียว

          “พีท นายก็ยืนนิ่งเชียว ไม่บอกน้องหยกละครับว่าไม่ใช่ฉัน” ผมต่อว่าพี่ชายทันทีเพื่อช่วยกู้หน้าให้คนรัก

          “อ้าว...ก็อยู่ดีๆ มีเด็กหน้าตาน่ารักมากอดเสียแน่นขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องตกใจสิ ฉันก็เลยลืมบอกน้องหยกไปเลย” ผมรู้ว่าพี่พีทคงอยากแกล้งผมด้วยถึงได้บอกผมแบบนั้น อยากจะเข้าไปชกหน้าให้หงายหลังไปสักที รู้สึกเริ่มหมั่นไส้พี่ชายคนนี้ขึ้นมาบ้างแล้วสิ

          “เอ่อ...พีท นี่อาหนึ่งเจ้านายกู แล้วก็นี่น้องหยก แฟนของพลัส เพิ่งกลับมาจากให้เบาะแสที่กองปราบ” โตโต้เดินแทรกเข้ามาแนะนำตัว เหมือนจะรู้ว่าผมเริ่มไม่พอใจพี่ชาย เมื่อมีเรื่องของคนรักเข้ามาเกี่ยวข้อง

          “สวัสดีครับอาหนึ่ง สวัสดีครับน้องหยกน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ” พี่พีทหันไปไหว้อาหนึ่ง แล้วหันไปรับไหว้น้องหนก แถมชมเสียจนออกนอกหน้า ส่วนน้องหยกดันมีอาการเขินให้พี่ชายผมได้เห็นด้วย โธ่...จะไปเขินทำไมกันนะ ผมรีบดึงตัวคนรักมาใกล้ แล้วใช้ฝ่ามือประคองใบหน้าให้มองผมไว้

          “น้องหยกเหนื่อยไหมครับ หิวหรือเปล่า หรือง่วงมากกว่า พี่จะได้พากลับไปพักผ่อนก่อน” ผมถามคนรักเป็นชุดเพื่อไม่อยากให้ไปสนใจพี่ชายผมให้มากกว่านี้ ท่าทางไอ้ทองเหมือนจะดูออกว่าผมรู้สึกอย่างไร จึงเดินเข้ามาใกล้แล้วหัวเราะในลำคอให้ผมได้ยินเบาๆ ผมจึงต้องยกเท้าไปเตะขามันเขี่ยให้ออกไปห่างๆ ตัวด้วยความรำคาญ

          “ว๊าย...สกปรก อีไพร่ เล่นตีนกับกูเหรอมึง” อีทองไพรำ เอ้ย...ไอ้ทองหล่อมันโวยวายสาวแตกออกมา แต่ผมไม่สนใจ อาหนึ่งจึงรีบลากตัวมันเข้าไปในศาลาให้ห่างจากผม น้องพลอยกับเจ ก็เดินตามโตโต้กับพี่บาสเข้าไปแล้ว ยังเหลือก้างชิ้นใหญ่มายืนขวางผมกับน้องหยกอยู่ใกล้ๆ

          “หยกหิวข้าวแล้วก็ง่วงด้วยครับ ไปถึงตำรวจก็พอเข้าไปคุยยาวเลย นี่เสร็จแล้วก็รีบมาที่นี่เลยครับ” น้องหยกพูดด้วยเสียงออดอ้อนผม ทำตาละห้อยยื่นริมฝีปากน้อยๆ จนรู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ

          “ดีเลย พี่ก็ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน หิวมากเลยครับตอนนี้ ไปทานข้าวข้างในดีกว่าครับ จะได้คุยกันด้วย พี่ยังไม่ได้รู้จักน้องหยกเป็นการส่วนตัวเลย” พี่พีทโพล่งขึ้นจนผมกับน้องหยกสะดุ้ง ผมเริ่มรู้สึกว่าพี่พีทชักจะไม่รู้กาลเทศะเสียแล้ว คนกำลังสวีทกันอยู่ ดันมาวุ่นวายให้เสียบรรยากาศ

          “พีท...นายไปกินข้าวที่เหลือให้หมดไป ฉันกับน้องหยกจะไปหยิบข้าวมากินเอง ตอนนี้มีเรื่องจะคุยกับน้องหยกส่วนตัวนิดหน่อยว่ะ” ผมเริ่มชักสีหน้าใส่พี่ชาย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่สะทกสะท้านอะไร ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงนั้นเหมือนท้าทายผม

          “อะไรวะ นายไม่ได้เจอฉันมายี่สิบกว่าปี จะปล่อยให้ฉันกินข้าวมื้อแรกหลังเจอนายแล้วคนเดียว ส่วนนายก็ไปนั่งกินข้าวกับแฟนแค่สองคนเหรอวะ ฉันเสียใจนะโว้ย ไม่ทันไรก็ทิ้งพี่ชายคนนี่เสียแล้ว เห็นแฟนสำคัญกว่า ไอ้เราอุตส่าห์เป็นห่วงถึงได้รีบมาจากอเมริกา พอเจอหน้าแฟนก็...” พี่พีททำหน้าเศร้ายืนบ่นอยู่ตรงนั้น ถึงผมจะรู้ว่าพี่พีทกำลังแกล้งผมอยู่ก็ตาม แต่ก็นึกสะท้อนใจว่าพี่ชายอุตส่าห์รีบบินมาหาผมด้วยความเป็นห่วง

          “ก็ได้ๆ มากินข้าวด้วยกัน กินมันพร้อมกันนี่ล่ะ อบอุ่นดี” ผมกระชากเสียงพูดด้วยอาการไม่สบอารมณ์ น้องหยกได้แต่มองหน้าผมที มองหน้าพี่พีททีด้วยความงุนงง คงยังไม่ทราบว่าพี่พีทกำลังอยากแกล้งผม เราสามคนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะในศาลา แล้วทานข้าวกล่องที่น้องเจไปหาซื้อมาเตรียมไว้เลี้ยงแขก หลังจากฟังพระสวดจบไปแล้วเมื่อตอนหัวค่ำ

          “น้องหยกมาเจอพลัสได้ยังไงเหรอครับ” พี่พีทเปิดบทสนทนาทันทีที่ได้นั่ง แทนจะจะถามเรื่องผมกลับมาชวนแฟนผมคุยเสียนี่ ผมเป็นน้องชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันมายี่สิบกว่าปีเชียวนะ

          “หยกมาจากอเมริกาวันแรกก็ตรงมาที่นี่เลยครับ หยกตั้งใจจะไปพักที่โรงแรมพี่ทอง เจอพี่พลัสทำงานอยู่ที่นั่น พอดีมีปัญหาเรื่องห้องพักก็เลยต้องไปนอนที่บ้านพี่พลัสแทน เราเลยรู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้น” น้องหยกอธิบายเรียบๆ พลางทานข้าวไปด้วย

          “อ้าว...อยู่รัฐไหนเหรอครับ พี่เรียนอยู่ที่บรูคลิน นิวยอร์ก นี่กลับมาก่อนส่งโปรเจคเพราะเป็นห่วงพลัสมัน เทอมหน้าคงต้องกลับไปทำโปรเจคต่ออีกที” พี่พีทคุยกับหยกเหมือนผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น

          “หยกอยู่แมนแฮตตันครับ อยู่กับคุณป้า ท่านมีร้านอาหารไทยที่นั่น หยกอยู่มาตั้งแต่เด็กๆ เลยครับ เพิ่งจะได้กลับเมืองไทยมาไม่นานนี้เองครับ” น้องหยกดันตอบพี่พีทเหมือนไม่สนใจผมอีกคน

          “คราวหน้าพี่ไปอเมริกาจะแวะไปทานที่ร้านน้องหยกนะครับ แล้วนี่จะกลับอเมริกาเมื่อไรเหรอครับ” พี่พีทยังคงถามน้องหยกไป ทานข้าวไปเรื่อยๆ ส่วนผมเอาแต่ก้มหน้ากินข้าวผัดในกล่อง ทำเป็นไม่สนใจสองคนนี้

          “หยกยังไม่อยากกลับเร็วๆ นี้หรอกครับ รอให้เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยดีก่อน แล้วพี่พีทจะกลับไปเรียนต่อที่อเมริกาเมื่อไรเหรอครับ หยกจะได้พาไปทานที่ร้านอาหารไทยของคุณป้า ที่นั่นมีโซนอาหารญี่ปุ่นด้วยนะครับ คุณลุงหยกเป็นคนญี่ปุ่นครับ” น้องหยกดูสนุกกับการคุยกับพี่พีทเหลือเกิน

          “จริงสิครับ พี่ชอบอาหารญี่ปุ่นมากเลย อย่างนี้คงได้ทานซูชิต้นตำรับ กับอาหารไทยของโปรดอีกด้วย สงสัยพี่คงได้ไปเป็นลูกค้าประจำที่นั่นแน่ๆ เลยนะครับ” พี่พีทดูสนอกสนใจเป็นพิเศษ ผมรีบทานข้าวในกล่องจนหมด แล้วลุกออกมาเอากล่องโฟมเปล่าทิ้งถังขยะแรงๆ

          “พลัส เป็นไรป่าว” พี่บาสเดินมาหาผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วหันไปมองรอบๆ ไอ้ทองกับอาหนึ่งหลบมุมไปคุยกันสองคน น้องเจกับน้องพลอยช่วยกันดูแลแขกที่มาร่วมงานศพ โตโต้เตรียมน้ำส้มใส่ถาดอยู่คนเดียว ผมจึงเดินไปหยิบถาดน้ำส้มมาช่วยเสิร์ฟให้แขกแทน

          ผมเดินทักทายพูดคุยกับแขกที่มาในงานศพทุกคน ส่วนใหญ่จะเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียง ไม่ก็จะเป็นคนรู้สึกของคุณตาคุณยาย แทบทุกคนจะถามถึงพี่พีทว่าเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงมีหน้าตาเหมือนผมขนาดนั้น ผมจึงตอบเลี่ยงๆ ไปว่าเป็นพี่ชายฝาแฝดของผม เราโดนเอาไปเลี้ยงกันคนละที่เท่านั้น ไม่อยากให้รายละเอียดมากไปกว่านี้

          หันมาดูน้องหยกกับพี่พีทยังคงคุยกันอย่างสนุกสนาน บางครั้งยังคุยเป็นภาษาอังกฤษอีก ผมมันบ้านนอก ความรู้ก็ไม่สูง ไม่เคยไปร่ำไปเรียนเมืองนอกเมืองนา ก็เลยไม่อยากเข้าไปรบกวน ความจริงเป็นห่วงคนรักมากมาย อยากจะเข้าไปถามไถ่ปลอบประโลมจากเรื่องราวที่ผ่านมา แต่ดูเหมือนน้องหยกจะไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว แถมพี่ชายฝาแฝดที่เพิ่งเจอหน้ากันไม่นานก็ดูไม่ได้สนใจอยากคุยกับผมเท่าไร

          “พลัส กลับบ้านกันเถอะ แขกกลับกันหมดแล้ว” อาหนึ่งเดินมากับไอ้ทอง เรียกให้ผมที่นั่งอยู่หน้าโลงศพคุณตาคุณยายกลับบ้าน ไม่รู้ตัวเลยว่ามานั่งอยู่คนเดียวตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร หันไปดูคนอื่นๆ กำลังช่วยกันเก็บกวาดศาลาใกล้จะเสร็จแล้ว ส่วนน้องหยกกับพี่พีทยังคงคุยกันอย่างสนุกสนาน

          “ครับ ผมขอลาตากับยายก่อน” ผมตอบอาหนึ่งแล้วหันมาก้มลงกราบหน้าโลงศพตากับยาย น้องหยกเดินมาคุกเข่าลงข้างๆ แล้วก้มลงกราบเหมือนผมเช่นเดียวกัน คิดว่าจะรอคนรักให้ลุกขึ้นพร้อมกัน แต่พอพี่พีทเดินตามมาข้างๆ ผมจึงรีบลุกขึ้นเดินไปช่วยคนอื่นๆ เก็บกวาด ยกเก้าอี้วางซ้อนกันให้เรียบร้อย

          อาหนึ่งขึ้นรถไปกับไอ้ทอง ส่วนน้องเจก็กลับพร้อมน้องลอย พี่บาส และโตโต้ ส่วนผมขับรถไอ้ทองกลับโรงแรมพร้อมพี่พีท และน้องหยก สองคนนี้ยังคงคุยกันต่ออย่างออกรส เหมือนถูกคอกันมาก ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวที่อยู่อเมริกา ทำให้ผมไม่รู้จะร่วมบทสนทนาด้วยยังไง จึงได้แต่ฟังเงียบๆ

          “พี่พลัสเป็รอะไรหรือเปล่าครับ หยกเห็นเงียบๆ มาตั้งแต่ในงานแล้ว” น้องหยกถามหลังจากที่ผมเดินเข้าห้องพักมาด้วยกันสองคน พี่พีทไปนอนห้องน้องเจแทนผม ส่วนผมกับน้องหยกนอนห้องใหม่ที่ไอ้ทองเปิดไว้ให้

          “เปล่านี่ครับ พี่คงจะเหนื่อยๆ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก น้องหยกก็คงเหนื่อยเหมือนกันใช่ไหม อาบน้ำแล้วรีบนอนกันดีกว่า” ผมบอกคนรักแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว เพราะกลัวน้องหยกรอนาน ตั้งใจว่าจะอาบพร้อมคนรักในทีแรก แต่ตอนนี้มันไม่มีอารมณ์นั้นแล้ว เพียงอยากนอนเท่านั้น

           “พี่พลัส” น้องหยกเช็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดไฟในห้อง ปีนขึ้นมาบนเตียงล้มตัวลงนอนข้างผม แถมยังขยับตัวมากอดผมอีกด้วย

           “ครับ” ผมตอบโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง กำลังข่มใจไม่ไห้วอกแวก ผมสวมกางเกงขาสั้นเนื้อบางเพียงตัวเดียว โดยไม่ได้สวมเสื้อนอน ทำให้ผิวกายน้องหยกสัมผัสกับร่างกายเปลือยเปล่าช่วงบนของผมเต็มที่

           “พี่พลัสหึงหยกใช่หรือเปล่า เมื่อกี้อ่ะ” น้องหยกถามเสียงเบา มือเล็กพาดมาบนอกหนาของผม ลูบเบาๆ เหมือนอยากให้ตอบคำถาม

           “หืม” ผมไม่อยากจะคิดว่าตัวเองจะไปหึงน้องหยกกับพี่ชายแบบนั้น กลิ่นแชมพูกับสบู่หอมๆ จากตัวคนรักโชยเข้าจมูกจนทำให้ใจเริ่มสั่นไหว

           “หืมอะไรล่ะ หึงใช่หรือเปล่า” น้องหยกถามอีกครั้ง ด้วยการพลิกตัวเอาคางมาวางไว้บนอกผม หัวใจผมเริ่มจะเต้นไม่เป็นจังหวะเสียแล้วในตอนนี้

           “พี่พลัส ตอบมาสิครับ” พอผมไม่ตอบ น้องหยกก็ใช้ปลายนิ้วเขี่ยหัวนมผมเล่นจนขนลุก แถมยังเอาคางมาซุกลงตรงซอกคอผมอีก จนต้องบิดกายด้วยความสยิว แก่นกายเริ่มพองตัวดันกางเกงขาสั้นที่ใส่นอนคุงขึ้นมาเป็นลำยาวโค้งออกมา


           “หึง” ตอบได้แค่นั้นผมก็คว้าร่างคนรักมากอดแน่นแนบอก พร้อมประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน และหื่นกระหายในความหอมหวานจากโพรกปากของน้องหยก ลิ้นร้อนๆ ของเราทั้งสองเกี่ยวกระวัดหยอกล้อกันในโพรกปากอย่างไม่รู้เบื่อ ลมหายใจรดรินใส่กันอย่างหนักหน่วง และร้อนแร

[gupalz]

พี่พีทมันคิดไรกะหยกป่ะเนี่ยยยย

[NOO~KUNG]

มา + 1 ให้ก่อนไปนอน...

[akiko]

เป็นพลัีสคงน้อยใจ อยากให้พี่พีทรู้จังว่า พลัสของเราลำบากมากแค่ไหน จะได้ไม่แกล้งพี่พลัสของเราอีก
 

[KaorPaor]

โดนพีทแกล้งเลย

[away3g]

 o13พี่พลัสหึงน้องหยก 55  หึงแม้กระทั้งกะพี่ชยตัวเอง

[moobarpalang]

ไม่รู้จะพูดอะไร

[Still_14OC]

อย่างนี้ต้องลงโทษ

[romsai]

อร้ายยยต่อด่วนๆ คาใจอย่างร้ายกาจ อิๆ

[tonkhaw]

เหอะๆๆ ก้เล่นคุยกันไม่สนใจพลัสเราเลย

ก็ต้องมีหึงกันบ้างเน้อะ

[นักอ่านเงา]

3P เลย พีท พลัส หยก 

[ujen]

น้องหยกเอาคืนพี่พลัสแน่เลย

 

[choijiin]

อิพี่พีทนี่ชักยังไงๆ
 
ไม่ได้รู้เรื่องเลย
ยิ่งมีพื้นหลังนิสัยขี้อิจฉาแบบนี้ด้วย
ไม่ใช่จะเอาสันดานตอนเด็กๆมาใช้ตอนนี้อีกนะ
 
ตบบ้องหูซะหน่อย
  

[POPEA]

555. หล่อเหมือนกันจนน้องหยกแยกไม่ออกเลยเนอะหยก
พี่พลัสน้อยใจแล้ว กรี๊ดดดดดอ่า, คนเขียนตัดฉากต่อจากนี้ได้ไง ค้างมาก
น้องหยกต้องโดนทำโทษน่ะ!

[หมูกระต่าย]

ไอ้พี่พีช นั้นมันแฟนน้องพี่นะ อย่าเข้าใกล้แฟนน้องตัวเองให้มันมากนักนะ

[Ryoooo]

เริ่มไม่ชอบหน้าไอ้คุณพี่พีทเสียแล้วสิ เซ็งอะ
เรื่องที่ทำให้พลัสต้องแยกจากพ่อแม่ ยังเคืองอยู่เลย
นี่ทำตัวเกมือนจะตีท้ายครัวน้องอีก

อย่าให้มากกว่านี้นะ ไม่งั้นจะเกลียดแกแหละพีท

[NONSENSE]

ง่ะ ไม่ปลื้มพีทอย่างแรง
ถ้าจะกลับมาเพื่อทำแบบนี้ ก็อย่ามาเจอกันเลยดีกว่า
ถึงจะบอกว่าแค่แกล้งทำก็เถอะ  ไม่ใช่เรื่องเลย
หยก ก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่า กฤษ เป็นคนคิดมากกับเรื่องแบบนี้
ก็ยังจะแสดงออกแบบนั้นอีก แย่ว่ะ
ไม่ปลื้มมากๆๆๆๆๆๆ

[$VAN$]

พีท!กวนเท้านะคะ!
น้องหยกปลอบใจพลัสแบบเอาให้ฟ้าเหลืองเลยนะ คริๆ

[HISY]

พี่พีทไม่ค่อยอ่ะ

[ToffeE_PrincE]

อย่างร้อนแรง แล้วไงต่อ
อยากได้บทบรรยายต่อไป

 

[fuku]

ทำให้เรารำคาญผสมเกลียดแล้วล่ะพีท
แลดูไร้มารยาทยังไงชอบกล คิดไปไกลขนาดว่าที่บอกว่าสำนึกที่ทำตอนเด็กน่ะจริงหรือเปล่า?

[september]

 
ในที่สุดผมก็ตามมาทันสักที่ หลังจากที่เห็นชื่อเรื่องแล้วไม่ได้ เข้ามาอ่านเลย
พอหลงเข้ามาก็หาทางออกไม่เจอซะแหละ

ติดใจ เลยที่เดียว  เรื่องนี้ เขียนได้ดีมว๊ากกกก
อ่านแล้ว รู้สึก เหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกวันๆๆ อาการซึมซับมาจากผู้เขียนนั่นเอง

ชอบอยู่บทเดียว

เรื่อง บน เตียง  เพราะมันเป็นอะไรที่ ฟินาเร่ มากกกกกก 5555555+

 
 

กดไลท์ให้พันครั้งสำหรับคนเเต่งเพราะคงมาจากประสบการณ์โดยตรงไม่อย่างนั้นคงไม่เขียนออกมาดี มว๊ากกขนาดนี้ 555555

[4559]

หยกสนใจพลัสเค้าหน่อยดิ


อย่าคุยกะพีทมากเกินไปดิ

[KURATA]

พีทขี้แกล้งหว่ะ. เอ่ หรือเอาจริง

[pk11677]

พี่พีทหวังไรป่าวหรือว่าแกล้งเล่นเฉยๆจ๊ะ
ตัดจบตอนได้ค้างโฮกกกก


+1 นักเขียน กะคุณ september ข้อหาเม้นได้ตรงใจเรา5555 คิดเหมือนกันเลย

[NOoTuNE]

พี่พีทจะแกล้งมันก็เกินไปหน่อยมั้ง อารมณ์สถานการณ์แบบนี้มันควรทำไหม

[bytoey]

เอ๊ะยังไง

[lidelia]

พี่พีทก็ไปแกล้งพลัสอ่ะ สงสัยหยกจะโดนจัดหนัก   

[september]

พี่พีทหวังไรป่าวหรือว่าแกล้งเล่นเฉยๆจ๊ะ
ตัดจบตอนได้ค้างโฮกกกก


+1 นักเขียน กะคุณ september ข้อหาเม้นได้ตรงใจเรา5555 คิดเหมือนกันเลย

เรารู้คุณคิดอะไรอยู่ หึหึ

[rellachulla]

แค่พี่น้องเค้าหยอกกัน
คึคึ