หัวข้อ: บาปรัก...บาปบริสุทธิ์♥นิยายรักหื่นเซ็กเศร้าเอาฮา ตอนพิเศษ (9) หน้า 89 (24-02-14)

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 26 “กรหยก”
จำได้ไหม จำได้ไหมเพราะฉันไม่ลืมคำนั้น....ในยามเธอเรียกหาฉันจะเดินทางทันใด แม้ว่าแสนไกล ถ้าเป็นเธอฉันยอมทิ้งทุกอย่าง

          ผมกับพี่กฤษออกจากบ้านมาถึงที่โรงแรม เราหอบหิ้วเอากล้วยน้ำว้าดิบมาจากสวนด้วย วันนี้ดูวุ่นวายดีเหมือนกันนะครับ ผมเห็นวัตถุดิบสำหรับทำอาหารใส่ถุงพลาสติกรวมกันหลายอย่างทั้งผักสด ผลไม้ และเนื้อสัตว์ต่างๆ เป็นกองใหญ่ ยังมีดอกกล้วยไม้สีม่วงอีกหลายมัด จากชามรวมถึงถาดก็ถูกนำมากองเอาที่โต๊ะกลางร้าน เหมือนจะเตรียมเอาไว้จัดอาหารแบบบุฟเฟต์

           “พี่กฤษจะจัดอาหารแบบบุฟเฟต์เหรอครับ แล้วอุปกรณ์พวกนี้เหมือนจะเปิดร้านขายข้าวแกงเลยนะครับ ไม่เคยทำกันแบบนี้จะไหวเหรอ” ผมถามออกไปเหมือนขอข้อมูลการเตรียมงานในวันนี้

           “ใช่แล้ว ลูกค้าต้องการแบบนั้น พี่ไม่เคยจัดมาก่อน แต่น้องพลอยบอกว่าแค่ทำอาหารเหมือนเดิมแล้วเสิร์ฟเป็นหม้อๆ แบบร้านข้าวแกงต่างกันที่ให้ลูกค้าตักเองเท่านั้น พี่ก็ว่าไม่ยากเท่าไร คงเหมือนกับเวลาไปงานบวชที่วัดเค้าก็ให้เราตักอาหารมาทานเอง” พี่กฤษบรรยายเสียจนผมรู้สึกขำในความคิดเห็นของพ่อครัวประจำโรงแรมนี้ ท่าทางจะไม่มีประสบการณ์จัดอาหารงานเลี้ยงเอาจริงๆ

           “งานนี้หยกอาสาขอแสดงไอเดียการจัดตกแต่งอาหารแล้วก็เตรียมเมนูเองได้ไหมครับ เพราะตอนอยู่ที่ร้านป้าในอเมริกาเราจัดอาหารแบบบุฟเฟต์บ่อยๆ ครับ หยกคิดว่าน่าจะพอช่วยได้” ผมอยากช่วยให้งานนี้ประสบความสำเร็จจริงๆ เนื่องจากว่าเป็นการรับจัดเลี้ยงงานแรกของโรงแรมนี้เสียด้วย จึงอยากสร้างความประทับใจให้ลูกค้า

           “โอ้ย...จะเสร็จทันไหมเนี่ย ลูกค้าไม่บอกด้วยว่าอยากกินอะไร ที่ซื้อมาเนี่ยก็เยอะแยะไปหมด อ้าว...ไอ้กฤษกับน้องหยกมาพอดี จะทำเมนูอะไรบ้างเมื่อวานก็ลืมถาม ลูกค้าบอกว่าให้เราจัดเตรียมให้เอง เค้าไม่เลือกเมนูมาให้ด้วย ไอ้กฤษแกก็ไม่มีโทรศัพท์ ฉันจะโทรไปปรึกษาก็ไม่ได้ ว่าจะเขียนจดหมายติดขานกพิราบส่งไปบ้านแกอยู่แล้วเชียว” พี่ทองเจอหน้าผมกับพี่กฤษก็ท้าวสะเอวบ่นออกมาทันที ท่าทางพี่ทองผิดกับวันแรกที่ผมเจอจริงๆ ตอนนี้เหมือนป้าแก่ๆ ขี้บ่นคนหนึ่ง

           “เอ่อ...ผมมีโทรศัพท์ครับ ยังไงคราวหน้าพี่ทองติดต่อมาทางผมก็ได้ครับ แล้วเมนูวันนี้เดี๋ยวผมช่วยคิดให้แล้วกันนะครับ” ผมนำเสนอเพื่อช่วยพี่กฤษไปทันที เพราะพี่กฤษไม่มีทั้งโทรศัพท์บ้าน และโทรศัพท์มือถือท่าทางจะติดต่อได้ลำบากจริงๆ

           “เออ...ฉันก็ลืมไป แหม...มีเมียดีนะไอ้กฤษ ช่วยทั้งงานช่วยทั้งเรื่องส่วนตัว” พี่ทองแอบเหน็บพี่กฤษเข้าให้  แต่พี่กฤษไม่ตอบโต้อะไรได้แต่ยืนยิ้มฟังพี่ทองบ่นอยู่อย่างนั้น

           “สวัสดีค่ะพี่กฤษ พี่หยก น้องพลอยเพิ่งกลับจากตลาดพอดีเลย ไม่รู้ของจะครบหรือเปล่า พี่กฤษลองดูสิคะว่าจะทำเมนูอะไรได้บ้าง ขาดอะไรพลอยจะไดรีบไปซื้อมาเพิ่ม” น้องพลอยกับป้านวล เดินถือถุงพะรุพะรังเข้ามาในร้านพร้อมทักทายผมกับพี่กฤษ เราจึงหันไปรับไหว้ แล้วสวัสดีป้านวลและช่วยกันถือของเข้ามาเก็บ

           “ถ้ายังไม่คิดเมนูเดี๋ยวหยกคิดให้เองครับ ดูจากของสดพวกนี้น่าจะทำได้หลายอย่างอยู่นะครับ หยกจะเน้นที่ทำได้ปริมาณมากๆ แล้วกันนะครับ” ผมเห็นวัตถุดิบค่อนข้างเยอะ คิดว่าสองพี่น้องคงไปจ่ายตลาดดูว่ามีอะไรน่าสนใจในวันนี้ จึงซื้อมาก่อนแล้วค่อยคิดรายการอาหารออกมาทีหลังผมเดินดูสักพักก็พอคิดได้ออกมาหลายอย่างเหมือนกัน

           “คิดได้แล้วครับ แต่ละอย่างเดี๋ยวหยกแนะนำวิธีตกแต่งให้ เพราะที่ร้านป้าเคยทำมาแล้วครับ หยกขอกระดาษปากกาแล้วจดให้ดีกว่าไหมครับ คิดว่าทำหลายเมนูหน่อยเพราะเรามีเวลาเยอะ แต่ไม่ต้องเน้นปริมาณให้เยอะมากเกินไป” พี่กฤษพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบอุปกรณ์มาให้ผมจดรายการอาหาร คิดว่าน่าจะทำไม่ยากไว้สักแปดอย่าง แล้วก็มีน้ำสมุนไพร กับขนมหวานให้เลือก แล้วผมก็ลงมือจดทันที

          ผมเขียนเสร็จก็ยื่นให้พี่กฤษดู น้องพลอยกับพี่ทองก็เข้ามาสมทบด้วย พร้อมพยักหน้าเชิงเห็นด้วยกับรายการอาหารที่ผมเตรียมไว้ แม้ผมจะไม่รู้ว่าราคาที่ลูกค้าจ่ายมาเท่าไร แต่คิดว่าถ้าลูกค้าเลือกที่นี่เพราะติดใจในฝีมือการทำอาหารไทยของพี่กฤษก็น่าจะให้ได้ลองหลากหลายรายการกันหน่อย

•   ลาบหมูในลูกแตงกวาคว้านเป็นถ้วย
•   ส้มตำทะเลใส่กุ้ง ปลาหมึก และลูกชิ้นรูปก้ามปูลวก
•   ยำเนื้อย่างใส่ผักกาดแก้ว มะเขือเทศ หอมใหญ่ วางบนผักสลัด
•   แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากรายมะเขือเปราะ
•   ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหิมพานต์
•   ต้มยำปลากะพงใส่มะพร้าวอ่อน
•   ทอดมันปลากรายเสียบตะใคร้
•   ข้าวผัดใส่ในกรวยใบตอง-ไข่ลูกเขย
•   น้ำตะไคร้ – น้ำมะพร้าว
•   กล้วยบวชชี – ไอศกรีมกะทิสด
•   ผลไม้ตามฤดูกาล เช่น แตงโม มะละกอ แคนตาลูป สับปะรด

           “หยกว่าไอศกรีมกะทิสดเราไปเหมาร้านข้างหน้ามาวางไว้ทั้งถังให้ลูกค้าได้ตักเองดีไหมครับ เผื่อมีเด็กๆ น่าจะชอบไอศรีมมากกว่า หยกเคยชิมแล้วอร่อยดีแล้วก็ไม่แพงด้วยนะครับ” ผมเสนอไปเพราะคิดว่าน่าจะมีของหวานประเภทไอศกรีมเพื่อคลายความร้อนกันบ้าง หากมีเด็กก็น่าจะชอบอีกด้วย จนทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยไปกับผม

           “พี่หยกเก่งจังเลย แค่ดูวัตถุดิบก็บอกได้แล้วว่าควรทำอะไรบ้าง อย่างนี้น้องพลอยก็ไม่ต้องไปซื้อเพิ่มแล้วสิคะ มีครบหมดแล้วด้วย อย่างนั้นเราลงมือเตรียมอาหารที่พอทำได้ก่อนกันเลยดีไหมคะ” น้องพลอยนำเสนอบ้างจนผมกับพี่กฤษตัดสินใจว่าเราสามคนทำหน้าที่เรื่องเตรียมอาหาร ส่วนพี่ทองกับป้านวลก็ไปเตรียมสถานที่และภาชนะบุฟเฟต์แทน

          ระหว่างที่ช่วยกันเตรียมอาหารพี่กฤษก็สอนผมทำไปด้วย จนโดนน้องพลอยที่คอยจับจ้องเราอยู่แซวให้เขินกันได้บ่อยๆ จนกระทั่งเย็นอาหารพร้อมแล้ว สถานที่ก็พร้อมแล้ว พี่ทองทำเวทีเล็กๆ จากไม้กระดานยกพื้นสูงเกือบฟุต ด้านหลังมีดอกกล้วยไม้ร้อยใส่เชือกป่านสลับกับดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมอ่อน พี่กฤษบอกว่ามันชื่อดอกลั่นทม หรือลีลาวดี พี่ทองสลับเชือกร้อยดอกไม้กับสายไฟประดับแฟนซีสีฟ้าเป็นฉากหลังดูสวยดี

          เราทำงานกันตลอดตั้งแต่เช้า มีพักทานข้าวเที่ยงกันพร้อมหน้า ก่อนจะลงมือเตรียมงานกันอีกรอบ พอตกเย็นถาดอาหารบุฟเฟต์ถูกนำมาวางเตรียมไว้ เราช่วยกันเติมน้ำไว้ข้างใต้พร้อมจุดตะเกียงแอลกอฮอล์เพื่ออุ่นให้อาหารร้อนอยู่เสมอ แล้วนำอาหารมาจัดวางให้สวยงาม เสร็จแล้วพวกเราก้สวมผ้ากันเปื้อนสีฟ้าเหมือนกันทุกคนให้เป็นสัญลักษณ์ของโรงแรม

           “โอ้โห...สวยจังเลยค่ะ อาหารก็น่าทาน เตรียมงานกันเหนื่อยไหมคะ” เสียงทักทายผู้หญิงไทยที่อายุน่าจะประมาณสี่สิบกว่าเดินเข้ามาในโรงแรมของเราพร้อมสามีชาวต่างชาติที่เดาได้ไม่ยากว่าน่าจะเป็นลูกค้าเจ้าของงาน พวกเราพร้อมใจกันยกมือไหว้ทักทาย

           “ชอบไหมคะคุณวรพรรณ คุณไนเจล หากมีตรงไหนอยากให้ปรับเปลี่ยนก็แจ้งได้นะคะ” น้องพลอยที่ยังไม่ทันได้พักเหนื่อยก็ต้องออกไปรับและพูดคุยกับลูกค้า พวกผมสามคนได้แต่ยืนดูห่างๆ ส่วนป้านวลก็เข้าไปเก็บกวาดในครัวให้เรียบร้อย

           “Yes! I really like it. ไม่น่าเชื่อว่าพวกคุณจะบอกว่านี้เป็นการจัดเลี้ยงงานแรก It's really quite perfect” คุณไนเจลเป็นคนตอบเป็นภาษาอังกฤษปนไทยในสำเนียงแปล่งๆ ท่าทางทั้งคู่ดูมีความสุขมาก แค่นี้พวกผมก็รู้สึกยินดีที่ลูกค้าพอใจกับผลงาน

           “อีกสักครู่เราจะเปิดเพลงให้นะคะ อุปกรณ์เครื่องเสียงและไมค์บนเวทีถูกเซทรอไว้แล้วค่ะ ดิฉันขอตัวไปเตรียมงานด้านในนะคะ คุณวรพรรณและคุณไนเจลสามารถยืนรับแขกได้ตามสะดวกนะคะ” น้องพลอยอธิบายลูกค้าพร้อมหันมาส่งสัญญาณให้พวกผมยืนประจำที่ ณ จุดบริการลูกค้า

          พี่กฤษคอยดูอาหาร ของหวานผลไม้ และน้ำดื่ม เพื่อจัดเติมหากส่วนไหนหมดไป พี่ทองหล่อจะเตรียมอุปกรณ์สำหรับทานอาหาร เช่น จานชาม ช้อนส้อม กระดาษเช็ดปาก และแก้วน้ำ ส่วนผมกับน้องพลอยคอยดูเครื่องเสียงและอำนวยความสะดวกทั่วไปให้แขกภายในงาน ป้านวลคอยทำความสะอาดห้องน้ำทั้งชั้นล่างและชั้นบน และสถานที่

          ไม่นาแขกก็ทยอยกันเข้ามา เราปล่อยให้เจ้าของงานได้ทักทายแขกและเชื้อเชิญแขกเข้ามาตักอาหารไปนั่งรับประทานที่โต๊ะเอง ส่วนพวกเราคอยสอดส่องอำนวยความสะดวกให้ลูกค้าแทน เราค่อยข้างวิ่งกันวุ่นต้องคอยเติมอาหารบ้าง และเข้าไปช่วยกันล้างจานชาม แบ่งกันเช็ดให้แห้งแล้วนำกลับมาวางให้ลูกค้าได้ใช้ เมื่อเวลาผ่านไปประมาณสามทุ่ม คุณในเจลและคุณวรพรรณก็ขึ้นเวทีเล็กที่เราเตรียมไว้กล่าวขอบคุณแขก

           “ต้องขอขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานครบรอบการแต่งงานปีที่ยี่สิบห้าของเราในวันนี้นะคะ จากที่เห็นคิดว่าทุกคนก็สนุกและมีความสุขมากเหมือนกับการนัดรวมกลุ่มเพื่อนเก่า ขอบคุณจริงๆ คะที่มากันเยอะมากวันนี้ ทั้งๆ ที่เราค่อนข้างจะจัดงานไกลจากกรุงเทพฯ พอสมควร ดิฉันและสามีเจอกันครั้งแรกที่อัมพวาแห่งนี้ เราก็เลยนัดมาฉลองวันครบรอบแต่งงานกันที่นี่ทุกปี วันนี้มีความสุขเหมือนเราได้เข้าพิธีแต่งงานร่วมกันอีกครั้ง ขอให้ทุกคนมีความสุขเช่นกันนะคะ” คุณวรพรรณเป็นคนกล่าว โดยมีคุณไนเจลยืนโอบกอดอยู่ข้างๆ เราทุกคนร่วมกันปรบมือหลังจากที่เจ้าของงานกล่าวของคุณจบแล้วลงจากเวที

           “อาหารอร่อยมากเลยค่ะ สถานที่ก็สวยงาม ทุกอย่างดีเกินกว่าที่เราคิดกันไว้ในตอนแรกเสียอีก ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ยังเด็กกันอยู่เลย เก่งจริงๆ ค่ะ” คุณวรพรรณเดินเข้ามาขอบคุณพวกเราที่ยืนให้กำลังใจอยู่ด้านหลัง จนเราทุกคนยิ้มรับอย่างปลื้มใจที่ลูกค้าพอใจ และมีความสุขไปกับสิ่งที่เราได้จัดเตรียมให้

           “แดดดี้ แม่ครับ ขอโทษที่มาช้าครับ นี่ผมเคลียร์งานเสร็จก็รีบมาเลยนะครับ ของขวัญวันครบรอบแต่งงานครับแม่” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาตามสไตล์ของลูกครึ่งไทย ยุโรป ที่ดูโดดเด่นสะดุดตา เดินปรี่เข้ามาจับมือผู้เป็นบิดาแล้วหันมาโอบกอดมารดาหอมแก้มซ้ายขวาแล้วมอบกล่องของขวัญให้

           “มาช้าจังเลยลูก ทานอะไรมาหรือยัง” คุณวรพรรณรับของขวัญแล้วก็ยิ้มหวาน ถามลูกชายด้วยความห่วงใย ผมเห็นภาพแบบนี้แล้วพาลน้ำตาจะไหลคิดถึงคุณป้า เพราะแม่ของผมไม่ค่อยได้ใส่ใจผมนักเอาแต่ออกไปข้างนอกบ้านได้ทุกวัน มีเพียงคุณป้าที่ดูแลผมเหมือนแม่แท้ๆ

           “หล่อล่ำดีจังเลย...เจ๊อยากได้” เสียงพี่ทองดังแว่วมาเบาๆ เหมือนเพ้อมาจากด้านหลัง

           “ถ้ายังไม่ทานอะไรมา พวกผมจะจัดพิเศษให้แล้วกันครับ เพราะอาหารที่เสิร์ฟใกล้หมดแล้ว ถือว่าเป็นบริการพิเศษให้แล้วกันนะครับ” พี่ทองแทรกตัวผ่านผมและพี่กฤษออกไปยืนยิ้มหวานพูดกับคุณวรพรรณ แต่ดวงตากลับจ้องแต่ลูกชายที่เพิ่งเข้ามาในงาน จนหนุ่มลูกครึ่งที่ทำหน้างงได้เพียงชั่วครู่หันมายิ้มให้ แล้วมองมาทางพวกผมเลยไปมองน้องพลอยที่ยืนด้านหลังด้วย แล้วอยู่เค้าก็หันกลับมาที่ใบหน้าผมอย่างรวดเร็ว สะดุดสายตาจ้องมองผมด้วยดวงตาที่เบิกโตขึ้น

           “น้องหยก...ใช่น้องหยกหรือเปล่าครับ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” อยู่ดีๆ หนุ่มลูกครึ่งก็โพล่งออกมาเสียงดัง ทำเอาทั้งผมและทุกคนบริเวณนั้นงงไปตามๆ กัน ใครกันละเนี่ย ผมจำไม่ได้

[Nus@nT@R@]

o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,

[หมูกระต่าย]

หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย

[samsoon@doll]

สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555

[nut28phat]

555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย )

[vk_iupk]

555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว 

[tonkhaw]

กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค

[Still_14OC]

ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง

[$VAN$]

เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 27 “กรหยก”
ยังจำกันได้ไหม ไม่เจอตั้งนาน ข่าวคราวเงียบหาย ไม่เคยได้ฟัง เธอลืมหน้าฉันคนนี้แล้วหรือยัง

          “เอ่อ...ขอโทษจริงๆ นะครับ ผมจำคุณไม่ได้น่ะครับ” ผมสารภาพออกไปเพราะจนปัญญาจะนึกให้ออกจริงๆ รู้สึกเก้อเหมือนกัน เพราะทุกคนจับจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียว

           “ฮ่าๆๆ ไม่แปลกหรอกน้องหยก เดี๋ยวพี่ให้เจอใครคนหนึ่งแล้วหยกจะจำได้แน่นอน ตอนนี้กำลังเข้าห้องน้ำอยู่” หนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อรีบหันหลังเดินหายไป แล้วพาสาวหมวยสวยคมคนหนึ่งเข้ามา

           “สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่ ยินดีในวันครบรอบแต่งงานด้วยนะค่ะ มายก็อด...น้องหยก น้องหยกใช่ไหม มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ คิดถึงจังเลย” สาวสวยไหว้ทักทายคุณพ่อคุณแม่หนุ่มลูกครึ่ง แล้วหันมาหาผมพร้อมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ รีบเข้ามาจับมือผมแล้วกระโดดร้องด้วยความดีใจ

           “พี่แชริม...บังเอิญจังเลย หยกก็คิดถึงพี่ครับ” ผมโผกอดสาวสวยตรงหน้า ตอนนี้ใบหน้าของเราทั้งคู่ยิ้มกว้างให้กันและกันทันที คิดถึงเหลือเกิน สาวสวยลูกครึ่งไทยเกาหลีที่ไปเรียนต่อด้านโฆษณาในนิวยอร์ก แล้วมาทำงานพิเศษที่ร้านอาหารไทยของป้าผม เค้าเป็นเหมือนพี่สาวที่แสนดีคอยสอนการบ้าน ช่วยเหลือสอนงานผมในร้านอาหารของป้าที่อเมริกา ผมมีปัญหาคาใจเรื่องใดก็ได้แต่ปรึกษาพี่แชริมคนนี้ คิดถึงเหลือเกิน

           “แด็ด แม่ครับ นี่น้องหยกเป็นหลานชายเจ้าของร้านอาหารไทยในนิวยอร์กที่ผมกับแชริมไปทำงานพิเศษแล้วพบกันน่ะครับ” พี่แดนนี่ซึ่งตอนนี้ผมจำได้แล้ว เพียงแต่ผมไม่ค่อยสนิทกับพวกพนักงานเสิร์ฟผู้ชายในร้านคุณป้าเท่าไร พี่แดนนี่กับพี่แชริมคงจะเป็นแฟนกันนี่เอง

           “แหม...บังเอิญกันจังเลยที่เจอเพื่อนที่นี่ เอ่อ...ลูกแดน พาแชริมกับเพื่อนไปทานข้าวก่อนสิ มาเสียดึกคงจะหิว จะได้นั่งคุยกับเพื่อนเก่าไปด้วย รบกวนทางโรงแรมจัดอาหารเพิ่มเติมให้ได้ไหมคะ ทางเรายินดีจ่ายเพิ่มให้ค่ะ” คุณวรพรรณยิ้มให้กับเหตุการณ์ที่เราบังเอิญได้เจอกัน จึงขอให้พวกเราช่วยทำอาหารให้ลูกชายและเพื่อนๆ ได้ทานเพิ่ม

           “เอ่อ...งั้นพวกผมขอตัวไปจัดอาหารเพิ่มให้นะครับ น้องหยกรับแขกชุดนี้ไปก่อนนะ จะได้คุยกับเพื่อนเก่าไปด้วย พวกพี่จัดการกันเอง น้องพลอยเดินดูความเรียบร้อยไปก่อนแล้วกันนะครับ” พี่กฤษพูดพลางรีบลากแขนพี่ทองที่ยืนนิ่งทำหน้าเหมือนคนอกหัก ออกอาการผิดหวังในตัวคุณแดนนี่อย่างออกนอกหน้า เห็นแล้วรู้สึกน่าสงสารพิลึก

           “ดิฉันจัดให้นั่งโต๊ะนี้แล้วกันนะคะ ไม่ทราบมีแขกมาเพิ่มอีกกี่ท่านคะ” น้องพลอยนำเรามานั่งที่ชุดรับแขกที่ผมเคยนั่งทานข้าวในวันแรกคนเดียว

           “ขอบคุณครับ มีเพื่อนผมมาเพิ่มอีกคนเดียวครับ เดี๋ยวผมไปตามมาก่อน แชริมคุยกับน้องหยกไปก่อนนะ ผมรู้ว่าคุณคิดถึงน้องมาก” คุณแดนนี่ตอบพลางยิ้มหวานให้ผมและพี่สาวคนสวย แล้วขอตัวออกไปตามเพื่อน

           “งั้นตามสบายนะคะคุณแชริม เดี๋ยวดิฉันจะจัดอาหารมาให้นะคะ รอเพียงสักครู่เองค่ะ อุ๊ย...พี่หยกไม่ต้องจ้ะ น้องพลอยจัดการเอง” น้องพลอยรีบบอกที่เห็นผมจะลุกขึ้นไปช่วย จึงนั่งลงคุยกับพี่แชริมด้วยความคิดถึงถามไถ่สารทุกข์สุขดิบไปเรื่อยเปื่อย จนเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน

           “แหม...มาเที่ยวเมืองไทยไม่กี่วัน น้องหยกของพี่ก็มีแฟนเสียแล้ว แถมยังหล่อขนาดนั้นเชียว แต่ถ้าน่ารักแล้วก็หล่อแบบนี้เป็นพี่ก็คงอดใจไม่ไหวหรอก แต่สงสารคุณทองเนาะ แอบหลงรักมาตั้งสิบกว่าปีโดนน้องชายพี่มาชุบมือเปิดเพียงคืนเดียว อิอิ ร้ายนะเราน่ะเข้าหาผู้ชายก่อนเสียด้วย” พี่แชริมพูดแซวผมให้รู้สึกอายขึ้นมาจนได้ เราสนิทกันมากจนสามารถเล่าให้ฟังกันได้ทุกเรื่อง

           “เดี๋ยวหยกจะฟ้องพี่แดนนี่ ว่าพี่แชริมนอกใจ ฮ่าๆๆ แอบชมแฟนหยกด้วย เอ่อ...แล้วพี่เป็นแฟนกันตอนไหนครับ หยกไม่เห็นรู้เรื่องเลย ตอนทำงานอยู่ที่ร้านพี่แชริมก็ยังไม่มีแฟนนี่ครับ” ตอนนั้นผมสนิทแต่พี่ๆ ผู้หญิงแล้วส่วนใหญ่ก็อยู่แต่ในครัว เลยไม่ค่อยรู้จักพวกผู้ชายเท่าไร

           “ก็พี่แดนนี่เค้าเรียนมหาลัยปีเดียวกับพี่ แต่คนละสาขาเพิ่งจะมาจีบพี่ตอนที่ใกล้เรียนจบ ตอนนั้นหยกก็รู้ว่างานที่มหาลัยหนักมาก พี่ต้องทำโปรเจคใหญ่เลยลาออกจากร้านอาหารกันทั้งคู่ เราก็เลยได้สนิทกันในห้องสมุด เพราะที่ร้านเราก็ได้แต่เจอทักทายกันธรรมดา แต่พี่ก็เห็นว่าเค้าหล่อดี พอเค้ามาจีบแล้วถึงได้รู้ว่านิสัยดีมากด้วยคอยช่วยเหลือพี่ทุกเรื่องเราเลยคบกัน” พี่แชริมเล่าให้ผมฟังด้วยสีหน้ามีความสุข

           “แล้วพี่แดนขอพี่หมั้นหรือขอแต่งงานแล้วใช่ไหมครับ โรแมนติกไหมครับ” ผมถามออกไปด้วยความอยากรู้เพราะเห็นแหวนเพชรเม็ดเป้งที่นิ้วนางข้างซ้ายของพี่แชริม

           “จ้ะ...เราหมั้นกันแล้ว พอส่งโปรเจคเสร็จพ่อพี่ก็ป่วยหนัก พี่ก็เลยต้องกลับเกาหลี พี่แดนนี่ก็ตามไปดูแลปลอบใจจนพ่อพี่หายป่วย พี่จึงตกลงรับหมั้นที่นั่น นี่พี่ยังไม่ได้กลับไปรับปริญญาเลย เราสองคนตั้งใจจะไปรับอีกทีปีหน้าจ้ะ เพราะปีนี้เราจะแต่งงานกันที่เมืองไทยก่อนเดือนหน้านี้เองจ้ะ” พี่แชริมชูแหวนหมั้นเพชรเม็ดงามแวววาวล้อแสงไฟส่องประกายวูบวาบให้ผมดู ผมรู้สึกดีใจไปกับพี่สาวคนสวยของผมจริงๆ

           “อ้าว...คุณบอกน้องหยกแล้วใช่ไหมเรื่องงานแต่งงาน พี่เชิญน้องหยกด้วยนะครับ ดีจังเลยที่เจอน้องหยกก่อนแต่งงาน แชริมยังบ่นคิดถึงน้องหยกกับคุณป้าจนเราตกลงกันว่าแต่งงานแล้วจะไปฮันนีมูนที่อเมริกาแล้วไปเยี่ยมน้องหยกคุณป้าด้วย” พี่แดนนี่เล่าให้ผมฟังด้วยสีหน้ามีความสุข และผมสังเกตเห็นชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เป็นชาวต่างชาติผมสีน้ำตาลเข้ม หน้าตาหล่อคมหุ่นดีสูงใหญ่ ดวงตาสีน้ำตาลสวย ใครเห็นก็ต้องสะดุดในความหล่อและเสน่ห์อันล้นเหลือ เพียงแค่ยืนเฉยๆ ก็เท่ห์แล้ว

           “คุณชวนมาร์ตินนั่งก่อนสิ มาร์ทคะที่น้องหยก เป็นหลานชายของเจ้าของร้านอาหารไทยในอเมริกาที่ฉันกับแดนเคยไปทำงานพิเศษตอนเรียนที่โน่นคะ” พี่แชริมแนะนำให้ผมและคุณมาร์ตินรู้จักตามมารยาท ผมกำลังจะยกมือไหว้ แต่คุณมาติดยื่นมือออกมาทันทีที่พี่แชริมพูดจบ ผมเลยยิ้มให้แล้วยื่นมือไปจับพร้อมเขย่าทักทายกันสไตล์อเมริกันแทนการไหว้ ลืมไปว่าหนุ่มมาร์ทคนนี้เป็นชาวต่างชาติแท้จริง ไม่ใช่ลูกครึ่งไทยเหมือนพวกเรา

           “ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องหยก” แม้ว่าน้ำเสียงจะไม่ชัดเท่าไร แต่ก็ดูท่าทางจะพูดภาษาไทยได้อย่างคล่องแคล้ว แลวท่าทางก็เป็นมิตรดีด้วย ผมจึงรีบตอบรับแบบเดียวกับหนุ่มฝรั่งตรงหน้า

           “มาร์ทเป็นชาวอิตาเลียน เราเป็นเพื่อนกันที่มหาลัยแต่มาร์ทเค้าเรียนแพทย์ เค้าเคยมาเที่ยวเมืองไทยสมัยยังเรียนครั้งหนึ่ง ชอบทุกอย่างที่เป็นเมืองไทยมาก นี่ถือโอกาสลางานมาเที่ยวและร่วมงานแต่งงานพวกพี่เดือนหน้านี้จ้ะ” พี่แชริมรีบอธิบายให้ผมได้รู้จักประวัติคร่าวๆ ของเราสองคน หลังจากนั้นเราก็พูดคุยกันเรื่องทั่วไป ทั้งความหลังในอดีตและเรื่องราวในปัจจุบัน รวมถึงเหตุการณ์ตลกต่างๆ กันอย่างสนุกสนาน ส่งเสียงหัวเราะกันครื้นเครง

           “อาหารมาแล้วครับ หิวกันแล้วใช่ไหมครับ ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ...ครับ อุ้ย...หล่ออ่าาา” พี่ทองที่ถือถาดอาหารเข้ามาพูดทำให้พวกเราทุกคนต้องหันไปมอง เมื่อพี่ทองสบตากับคุณมาร์ทก็ถึงกับหลุดสาว มือไม้ดูอ่อนทันทีจนพี่กฤษต้องรีบไปประคองถาดช่วยรับไว้ด้วยมือข้างเดียวด้วยความรวดเร็ว เพราะอีกข้างตัวเองก็ถือถาดอาหารมาเหมือนกัน

           “พี่กฤษ ให้หยกช่วยครับ” ผมรีบลุกขึ้นไปรับถาดอาหารจากพี่กฤษ เพื่อให้พี่กฤษรับถาดอาหารมาจากพี่ทองเสียก่อนที่มันจะหล่นจนไม่ได้ทานกัน เอามาเสิร์ฟลงบนโต๊ะรับแขก ส่วนพี่ทองที่ยังยืนอ้าปากค้างนิ่งเป็นหุ่นจนเราทุกคนขำ พี่กฤษเห็นดังนั้นก็รีบเอาศอกไปกระทุ้งให้เจ้าตัวได้สะดุ้งตกใจ

           “ว๊าย...แหก อีบ้ากระแทกศอกมาซะแรง ฉันเจ็บนะยะ อุ้ย...เอ่อ...ขอโทษครับ เชิญทุกท่านทานอาหารกันตามสบายนะครับ ผมขอตัวก่อน วุ๊ย...อีนี่หลบสิ” พี่ทองที่ลืมตัวหลุดสาวออกมาเพราะความตกใจ พอได้สติก็รู้ทันทีว่าเจ้าตัวคงอายมากเพราะผิวสีเข้มเป็นเป็นแดงเรื่อขึ้นมาทันที จนรีบก้มหน้างุดแล้วหันหลังด้วยความรวดเร็วจนชนกับพี่กฤษที่ยืนอยู่ด้านข้าง ตอนนี้เดินบิดก้นจากไปดูแล้วน่ารักดีเหมือนกันครับ

           “น่ารักดีนะครับ” พี่มาร์ทชมพี่ทองขึ้นมาท่ามกลางเสียงหัวเราะในลำคอด้วยความขบขำกับปฏิกิริยาของพี่ทอง ไม่ต้องสังเกตอะไรมากก็รู้ว่าพี่ทองหลงเสน่ห์คุณหมอหนุ่มชาวอิตาเลี่ยนคนนี้เสียแล้ว

           “คุณกฤษนั่งทานอาหารด้วยกันก่อนสิคะ น้องหยกบอกว่ายังไม่ทานอาหารเย็นกันเลยไม่ใช่เหรอคะ” พี่แชริมเอ่อปากชวนคนรักของผมทันที จนพี่กฤษงงได้สักครู่ ก็เข้าใจได้เองว่าผมคงบอกว่าพี่กฤษเป็นแฟนผมเอง จึงหันมายิ้มให้

           “ไม่เป็นไรครับ พวกคุณทานอาหารกันเลยครับ จะได้คุยกันให้หายคิดถึงด้วย พวกผมกำลังทานกันอยู่ด้านในนี้เองครับ น้องหยกทานอาหารกับเพื่อนแล้วกันนะครับ ต้องการอะไรเพิ่มเติมก็เข้าไปเรียกนะครับ” พี่กฤษรีบออกตัวปฏิเสธ แลวเดินหายเข้าไปในครัว

           “แฟนน้องหยกนี่หล่อเนาะ สุภาพแล้วเค้ายังทำอาหารเก่งแถมอร่อยด้วย นี่คุณแม่พี่แดนติดใจมากเลยรู้ไหม แทบจะบังคับให้พวกพี่ต้องมางานนี้เลยทีเดียว ตอนแรกพี่กับพี่แดนยังติดงานจนเกือบปฏิเสธแล้วเชียว ไม่งั้นก็อดเจอน้องหยกกับแฟนที่นี่เสียแล้ว ดีใจจังเลย” พี่แชริมชมคนรักให้ผมฟังขณะลงมือทานอาหารกัน ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยจนผมเขินแทนคนโดนชมไปเลยทีเดียว

           “แฟนน้องหยกเป็นคนทำอาหารเหรอครับ อร่อยมากเลย ผมชอบทานอาหารไทย ไปมาหลายที่นะครับ ยังไม่เคยเจอที่ไหนอร่อยเท่าที่นี่เลยครับ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมาบ้าง พลอยทำให้ผมภูมิใจแทนคนรักไปด้วย

           “เด็กๆ พ่อกับแม่เคลียร์ค่าใช้จ่ายแล้วขอตัวกลับก่อนนะจ้ะ อุ้ย...ตามสบายลูก ทำงานมาเหนื่อยๆ ทานอาหารกันให้อิ่มแล้วนั่งคุยกันไปก่อน ไม่ต้องเดินไปส่งพ่อกับแม่หรอก” คุณไนเจลและคุณวรพรรณเดินมาล่ำลา จนพวกเราทุกคนรีบยืนขึ้นแล้วยกมือไหว้ รวมถึงคุณมาร์ทด้วยที่ยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่แบบไทยตามมายาท

           “งั้นพวกผมไม่ส่งนะครับ Happy Anniversary นะครับแด็ด คุณแม่” พี่แดนนี่ลุกขึ้นมากอดคุณแม่แล้วหอมแก้มซ้ายขวา คุณไนเจลก็ยิ้มให้แล้วเดินเข้ามาตบบ่าพี่แดนเบาๆ ดูเป็นครอบครัวอบอุ่นน่ารักดีจังเลย

           “ตามสบายนะจ้ะหนูแชริม มาร์ท แล้วก็หนูหยก งานนี้แม่มีความสุขมากเลย ปีหน้าแม่ขอจองล่วงหน้าเลยนะจ้ะ” คุณวรพรรณพูดกับทุกคนแล้วมาหยุดที่ผม จึงได้แต่พยักหน้ารับคำ แล้วยกมือไหว้อีกครั้ง คุณวรพรรณยกรับไหว้แล้วเดินตามคุณไนเจลออกไป พวกเราจึงนั่งทานอาหาร และคุยกันต่อ

           “น้องหยกครับ เอ่อ...น้องคนที่เอาอาหารมาเสิร์ฟชื่ออะไรหรอครับ” คุณมาร์ทเอ่ยปากถามผม จนผิดสังเกตในความประหม่านิดหน่อย โดยเฉพาะพี่แชริมที่ยิ้มกรุ้มกริ่มส่งสัญญาณด้วยการขยิบตามาให้ผม สงสัยผมจะได้ตอบแทนพี่ทองด้วยการแปลงร่างเป็นกามเทพก็งานนี้ละ

[Ai_Rong_Kun]

ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย  จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ

[Still_14OC]

นั้นไงๆๆๆๆๆ คุณพี่ทองในที่สุดก็ได้กินของนอก เริ่ด อ่ะตัวเอง กรี๊ดดดดดดดด

[totoken]

o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,

หรือว่า...หรือว่า...หรือ...ว่า...เจ้าหนี้น้องหยก อิอิ 

หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย

หูว...แฟนคลับพี่กฤษดุจางเยยยย

สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555

แหม...พูดแบบนี้น้องหยกเสียใจแย่   

555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย )

จายเยนนนฟางหยกก่อนน๊าาา หยกไม่ได้เจ้าชู้ 

555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว 

พี่กฤษจะหึงรึปล่าวงานนี้มาดูกันเนาะ 

กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค

ม่ายน๊า...น้องหยกไม่ใช่คนแบบน๊านนน 

ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง

น้องหยกจำม่ายด้าย...น้องหยกลืมปายแล้ว...พี่กฤษจะเข้าใจผิดไหมน๊าาา

เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว

จะบอกว่าเจ๊ทองจะสมหวังก็คราวนีแหล่ะคับ ปล.พิมพ์เมนูไปหิวไปเหมือนกันครับ อิอิ 

ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย  จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ

ป้าจะลงจากคานแล้ว มาเตรียมพิธีอันเชิญกันดีกว่า

นั้นไงๆๆๆๆๆ คุณพี่ทองในที่สุดก็ได้กินของนอก เริ่ด อ่ะตัวเอง กรี๊ดดดดดดดด

ไส้กรอกอิตาเลี่ยนอิมพอร์ทเชียวนะครับ อิอิ

[tonkhaw]

หลังจากรอพี่กฤษมา 10 ปี ขายออกสักที
อีเจ๊ของเรา

 

[totoken]

 

o_O" ทำไมรู้จักกัน หรือว่า,,,,

หรือว่า...หรือว่า...หรือ...ว่า...เจ้าหนี้น้องหยก อิอิ 

หมอนั้นเป็นใครอ่ะ เรียกน้องหยกๆอยู่ได้ เดี๋ยวตบหัวทิ้ม พี่กฤษเชือดมันเลย

หูว...แฟนคลับพี่กฤษดุจางเยยยย

สวยเยอะ จนจำไม่ได้ 5555555555555555

แหม...พูดแบบนี้น้องหยกเสียใจแย่   

555+ คนสวยงงๆ
ก็งี้ละนะ หยกสวยเลือกได้
กี่กฤษค่ะ คืนนี้กลับไปเคลียร์จัดหนักเลยค่ะ
(เดี๋ยวจะไปแอบดูตามรูที่ห้องตากะยาย )

จายเยนนนฟางหยกก่อนน๊าาา หยกไม่ได้เจ้าชู้ 

555555555555+
FC น้องหยกรึเปล่าเนี่ย
ไม่พ้น คืนนี้น้องหยก
โดนพี่กฤษ ฟ้าเหลืองแน่ๆ
ได้เห็นพี่กฤษหึงแล้ว 

พี่กฤษจะหึงรึปล่าวงานนี้มาดูกันเนาะ 

กิ๊กเก่าหรือเปล่าเนี๊ย
ท่าจะเยอะจนจำไม่ได้ อ๊าคคค

ม่ายน๊า...น้องหยกไม่ใช่คนแบบน๊านนน 

ใคร่อ่ะ อย่ามาทักน้องหยกแบบนี้นะ เดี๋ยวพี่กฤษหึง

น้องหยกจำม่ายด้าย...น้องหยกลืมปายแล้ว...พี่กฤษจะเข้าใจผิดไหมน๊าาา

เจ๊ทองอกหักเพราะน้องหยกรอบสอง
รายการอาหารแปลกใหม่น่าทานเชียว

จะบอกว่าเจ๊ทองจะสมหวังก็คราวนีแหล่ะคับ ปล.พิมพ์เมนูไปหิวไปเหมือนกันครับ อิอิ 

ว้าย ตาเถร ป้าทองของอิฉันกำลังจะถูกจำหน่าย  จุดพลุให้คุณป้างามๆ พร้อมกราบสามทีค่ะ

ป้าจะลงจากคานแล้ว มาเตรียมพิธีอันเชิญกันดีกว่า

หลังจากรอพี่กฤษมา 10 ปี ขายออกสักที
อีเจ๊ของเรา

 

พี่กฤษได้อิมพอร์ต พี่ทองได้เอ็กพอร์ต อิอิ

[totoken]

บาปรัก...บาปบริสุทธิ์ 28 “กรหยก”
อยากมันต้องซู่ซ่า อยากโดนต้องกล้าบ้า อยากเดินไปข้างหน้า ต้องคลุกวงใน เปิดใจให้อ้าซ่า อย่าอายไม่เข้าท่า จะกั๊กไปทำไม วันนี้ยังไม่สายถ้าจะลุย

          “นั่นพี่ทองหล่อครับพี่มาร์ท เป็นพี่ชายของน้องพลอยสวยเจ้าของโรงแรมแห่งนี้ครับ” ผมบอกหนุ่มอิตาเลี่ยนรูปหล่อ ทุกคนก็อมยิ้มกันถ้วนหน้าที่เพื่อนหนุ่มชาวต่างชาติดูท่าทางจะสนใจหนุ่มไทยคมเข้ม พี่แดนมองอาการคุณมาร์ทที่เหมือนจะเขินนิดหน่อย ทำท่าเหมือนนึกอะไรออกก็หันไปกระซิบกับพี่แชริมคู่หมั้นสาวสวย ทั้งคู่ยิ้มหวานให้กันอย่างเจ้าเล่ห์แล้วหันมาคุยกับผมทันที

           “เอ่อ...น้องหยก เสาร์อาทิตย์นี้พวกพี่เคลียรานเสร็จแล้วคิดว่าจะพามาร์ทไปเที่ยวทะเลหัวหิน หยกไปด้วยกันไหม ชวนกฤษ ทอง และพลอยไปด้วยสิ” พี่แชริมรีบพูดแล้วขยิบตาให้ผมอย่างรู้กัน พอดีกับป้านวลนำน้ำตะไคร้มาเสิร์ฟ พอพวกเรารับน้ำแล้วกล่าวขอบคุณก็หันมาคุยกันต่อ

           “ได้ครับ หยกก็อยากเที่ยวทะเลเมืองไทยเหมือนกันครับ ขอหยกลองชวนพวกพี่ๆ เค้าก่อน แล้วหยกจะโทรไปบอกอีกทีนะครับ” ผมยิ้มรับให้รู้กันว่าพี่แชริมกับพี่แดนคิดจะจับคู่ให้กับพี่มาร์ทและพี่ทอง เพราะดูจากปฏิกิริยาทั้งคู่น่าจะต้องตาต้องใจกันพอสมควร

           “ทานกันอิ่มแล้วเหรอครับ งั้นผมขออนุญาตเก็บจานให้นะครับ จะได้ทานของหวานต่อ” พี่กฤษที่เดินมากับน้องพลอย และป้านวล โดยพี่กฤษเป็นฝ่ายพูด ในมือทั้งสามถือถาดเปล่ามาเตรียมเก็บโต๊ะอาหารที่ทานเสร็จแล้ว ผมจึงลุกขึ้นช่วย

           “พี่ๆ เป็นแขกไม่ต้องหรอกครับ นั่งเถอะครับ ขอผมเก็บให้เองดีกว่า น้องพลอยเอาถาดมาครับพี่จัดการเอง” ผมรีบบอกทันทีที่เห็นพี่แชริมกับพี่แดนทำท่าจะลุกขึ้นช่วย ส่วนน้องพลอยหันไปบอกให้ป้านวลกลับบ้านได้ในส่วนที่เหลือพวกเราจะช่วยกันดูแลเอง

           “ทานอาหารเสร็จแล้ว ดิฉันมีผลไม้ไทยให้ทานด้วยค่ะ และอย่าลืมทานกล้วยบวชชีเป็นหวานด้วยนะคะ เป็นกล้วยต้มในน้ำกะทิแบบหวานน้อยค่ะ พี่กฤษกับน้องหยกเป็นคนทำอร่อยนะคะ ยังมีไอศกรีมกะทิสดหอมๆ ใส่เนื้อมะพร้าวด้วยคะ” น้องพลอยที่เห็นว่าพวกเราทานอาหารกันอิ่มแล้วรีบเข้ามานำเสนอของหวานปิดท้ายให้แขกด้วยอย่างคุ้นเคยในรูปแบบการยริการ

           “น้องทานรึยังครับ มาทานด้วยกันก็ได้ พี่เป็นเพื่อนน้องหยก อย่ามองว่าเราเป็นลูกค้าเลยครับ” พี่แดนรีบนำเสนอพร้อมยิ้มหวานให้น้องพลอยจนพี่แชริมรีบกระแอมใส่ เจ้าตัวจึงหันกลับมามองหน้าคู่หมั่นสาวแล้วยิ้มแหยให้ ท่าทางพี่แชริมจะขี้หึงเหมือนกันนะ

           “น้องพลอยใช่ไหมคะ ชวนน้องทองกับน้องกฤษมาทานด้วยกันสิคะ ดิฉันดีใจมากเลยที่ได้เจอน้องหยกที่นี่ เชิญเพื่อนๆ น้องหยกมาทานขนมด้วยกันจะได้นั่งคุยด้วย น้องหยกก็เหมือนน้องชายแท้ๆ ของดิฉันเองค่ะ อย่าเกรงใจกันเลยนะคะ” พี่แชริมรีบเสริม ทำให้พี่กฤษและน้องพลอยหันมามองหน้ากัน จนผมต้องรีบชวนอีกแรงจึงตกลงไปนำของหวานมาเสิร์ฟ พร้อมพาพี่ทองที่เดินเหนียมๆ ผิดปกติมานั่งทานด้วยกัน

           “ผมชื่อแดนนี่ครับเป็นลูกครึ่งไทยอเมริกันเรียกผมว่าแดนก็ได้ครับ นี่คู่หมั่นผมชื่อแชริมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลี เราทั้งคู่เคยทำงานพิเศษที่ร้านอาหารของป้าน้องหยกในนิวยร์อกครับ เดือนหน้าเราจะแต่งงานกันครับ ส่วนอีกคนคือมาร์ตินเป็นชาวอิตาเลี่ยนเพื่อนเจ้าบ่าวของผมเองครับ” พี่แดนนี่แนะนำตัวเองให้ทุกคนได้รู้จัก ระหว่างที่พวกเรากำลังทานของหวานพร้อมกัน

           “ดิฉัน...เอ้อ...ขอเรียกหนูแทนแล้วกันนะคะ หนูชื่อพลอยสวยค่ะเรียกว่าพลอยเฉยๆ ก็ได้ค่ะ ยินดีด้วยนะคะพี่แดนพี่แชริม” น้องพลอยชิงแนะนำตัวคนแรก เพราะเห็นว่าพี่ทองยังมัวแต่เขินคุณมาร์ทนั่งบิดตัวไปมา ในมือก็เอาแต่กวนไอศกรีมเล่นจนเหลวเป็นน้ำหมดแล้ว

           “เอ่อ..ผมกฤษกรครับ เรียกกฤษก็ได้ครับ ผมเป็น...แฟนน้องหยกครับ” พี่กฤษพูดแล้วจะหันมามองหน้าผมทำไมนี่ จนได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของพี่แชริม ทำให้รู้สึกเขินขึ้นมานิดหน่อย จึงตักกล้วยบวชชีเข้าปากทานแบบไม่รู้ไม่ชี้

           “แล้วน้องละครับชื่ออะไร ผมชื่อมาร์ติน เรียกผมว่ามาร์ทดีกว่านะครับ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมาบ้าง แต่ดูเหมือนจะพูดกับพี่ทองแค่คนเดียวมากกว่า คนที่โดนจ้องพอได้ยินแล้วก็ยิ้มเขิน ก้มหน้าลงไม่ยอมสบตาใครด้วยความเขินอาย

           “เจ๊...เอ่อ...พี่ทองคะ เสียมารยาทค่ะ แขกแนะนำตัวแล้วมัวแต่เขินอยู่ได้” น้องพลอยพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งเต็มที่ แต่ดูเหมือนอยากจะแกล้งพี่ชายอยู่ในที พี่ทองยังไม่ตอบจนน้องพลอยต้องใช้แขนตีเข้าที่ที่หน้าขาเบาๆ แล้วพยักพเยิดให้มองไปที่หนุ่มอิตาเลี่ยนนั่งยิ้มหวานกำลังรอให้พี่ทองแนะนำตัวอยู่

           “อะ...อะไรเล่า อ๋อ...เอ่อ...ผมชื่อทองหล่อครับ เรียกว่าทองเฉยๆ นะครับ” พี่ทองพูดไปเอาช้อนจิ้มไอศกรีมไปอย่างน่ารักน่าชัง พี่กฤษมองตามจนต้องตีมือ พี่ทองรีบเงยหน้ามองทำท่าจะด่าแต่ดูเหมือนจะไม่กล้าสีหล้าสลดลงทันที เพราะคนตีมือกำลังทำหน้าดุจ้องอยู่ ท่าทางพี่กฤษจะไม่ชอบให้ใครเล่นของกิน เหมือนที่คุณป้าผมเคยสอนเอาไว้

           “น้องๆ คะ พวกพี่จะไปพามาร์ทไปเที่ยวหัวหินกันสุดสัปดาห์นี้ ฉลองสละโสดน่ะคะ พี่อยากชวนน้องๆ ไปเที่ยวด้วยกันนะคะ พี่ชวนน้องหยกไปแล้วแต่น้องหยกบอกว่าต้องขออนุญาตแฟนก่อน น้องกฤษพาน้องหยกไปด้วยกันสิคะ” พี่แชริมโยนคำชวนใส่พี่กฤษโดยไม่เตรียมกับผมก่อนเลย ไหนบอกว่าจะให้ผมเป็นคนไปชวนเอง แถมยังพูดขออนุญาตแทนผมอีก

           “เอ่อ...ผม ผมให้หยกไปอยู่แล้วครับ แต่ว่าถ้าผมจะไปต้องขอถามนายจ้างก่อนนะครับ” พี่กฤษรีบตอบพร้อมกับหันไปถามน้องพลอยเหมือนขอความเห็น

           “พลอยว่าพี่กฤษไปกับน้องหยกเถอะค่ะ ถือโอกาสไปพักผ่อนด้วย ตั้งแต่ทำงานมาพี่กฤษยังไม่เคยลางานไปเที่ยวเลย พลอยให้ลาพักร้อยเลยดีกว่าค่ะ ส่วนพลอยกับพี่ทองต้องขอตัวอยู่ที่โร...” น้องพลอยยังพูดไม่ทันจบดีพี่ทองก็เอามือมาตะปบปิดปากอย่างแรงจนเจ้าตัวสะดุ้ง พร้อมยื่นหน้าเข้ามาพูดแทนด้วยความรวดเร็ว

           “ไปสิครับ เราไปกันหมดนี่เลยก็ได้ครับ ตั้งใจจะปิดโรงแรมเรียกผู้รับเหมามาปรับปรุงพื้นที่ชั้นล่างอาทิตย์หน้านี้อยู่แล้ว เลื่อนเวลาขึ้นมาหน่อยก็ได้ครับ พอดีจะตกแต่งทำชั้นล่างให้เป็นร้านอาหารสมบูรณ์แบบขึ้น แล้วขยายส่วนลงไปที่ระเบียงท่าน้ำด้านข้างด้วย แหม...พอดีเลยเวลาว่างเราตรงกันพอดี งั้นเราตกลงไปกันหมดนี่ล่ะครับ ฉลองสละโสดน่าสุกดีนะครับ” พี่ทองพูดยืดยาวอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวจะไม่ได้ไปด้วยยังไงอย่างนั้น จนผมต้องแอบขำในใจ

           “เอ่อ...ทองกูเกรงใจเค้า ตากับยายจะว่ายังไงยังไม่รู้ กูไม่เคยไปไหนนานๆ ด้วย แล้วมึงจะปิดทำร้านตอนหน้าฝนปีนี้ไม่ใช่เหรอวะ อีกตั้งหลายเดือน ทำไมย้ายมาทำอาทิตย์หน้าแล้วกูไม่รู้ล่วงหน้า มึงบ้าหรือเปล่าผู้รับเหมาก็ยังไม่ได้ไปหามาคุย จำผิดแล้วละมึง” พี่กฤษพูดออกมาด้วยความกังวล คำพูดซื้อๆ แบบไม่ทันคิดว่าพี่ทองคงไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้ไปเที่ยวกับหนุ่มหล่อชาวอิตาเลี่ยน จนน้องพลอยต้องรีบหันหน้าหนีไปแอบขำไม่ให้ออกเสียง

           “ไอ้บ้ากฤษมึงหุบปากไปเลย โรงแรมกูจะปิดปรับปรุงตอนไหนต้องบอกมึงเหรอ แล้วพี่แดนนี่กับพี่แชริมอุตส่าห์ชวน พี่เค้าเป็นเพื่อนหยก หยกเป็นแฟนมึง มึงเป็นเพื่อนกู ถ้ามึงไม่ไปกับน้องหยกแล้วน้องพลอยกับกูจะไปได้ยังไง...อีโง่” พี่ทองแหววใส่พี่กฤษเสียงเบาแต่ยังพอได้ยิน จนเราทุกคนแอบขำในความซื่อของพี่กฤษ และความกลัวว่าจะไม่ได้เที่ยวกับคุณมาร์ทของพี่ทอง

           “อ้าว...ด่ากูโง่...อะไรของมึงเนี่ย ไม่ใช่ว่ากูไม่อยากไปเที่ยวทะเลกับหยก แต่กูไม่ได้จำผิดนะว่ามึงจะปิดปรับปรุงโรงแรมเมื่อไหร่ ตอนนั้นมึงบอกเองว่าจะรีบปิดปรับปรุงไปทำไมให้เปลืองเงิน เอาไว้ตอนหน้าฝนไม่มีลูกค้าค่อยปิดไง กูจำได้...ใช่ไหมน้องพลอย” พี่กฤษยังไม่เข้าใจความหมายว่าทำไมพี่ทองถึงต้องโกหกให้ตัวเองได้ไปเที่ยวหัวหินกับพี่ๆ เค้า

          ยิ่งหันไปถามน้องพลอยให้ยืนยันคำพูดตัวเอง ผมกับน้องพลอยได้แต่สบตากันแว็บเดียวแล้วรีบหันไปทางอื่นเสียเพื่ออั้นเสียงหัวเราะจนหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว ส่วนพี่มาร์ทก็ยังทำหน้างงอยู่กับการเถียงกันของพี่กฤษและพี่ทอง พี่แชริมกับพี่แดนนี่คงเข้าใจสถานการณ์จึงร่วมขำเบาๆ ไปกับพวกผม

           “คือ...กฤษมันไม่เคยเห็นทะเลมาก่อนน่ะครับ เลยตื่นเต้นไปหน่อย ปกติพูดถึงทะเลมันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทะเลจะเค็มจริงหรือเปล่า ชาตินี้ถ้ามันไม่คิดจะเลิกทำงานก็ไม่รู้จะมีโอกาสได้เหยียบจังหวัดอื่น หรือไปทะเลกับเค้าบ้างไหมน่ะครับ” พี่ทองเปลี่ยนเรื่องแต่ยังไม่หยุดเผา ระหว่างพูดก็เอามือพยายามปิดปากพี่กฤษไม่ให้ได้เถียงออกมา จนคนตัวใหญ่ต้องหันหน้าหนีหลบไปมาเพื่อไม่ให้พี่ทองปิดปากได้สำเร็จ

           “ไอ้บ้า...มึงสิโง่ พูดยังกับกูบ้านนอกมากมาย ถึงอัมพวาจะไม่ติดทะเลแต่อำเภอเมืองจังหวัดสมุทรสงครามติดทะเลโว้ย...แล้วกูก็รู้ว่าทะเลมันเค็มมึงอย่ามาใส่ร้ายกู กูแค่ไม่เคยไปเที่ยวจังหวัดอื่นก็แค่นั้นแหล่ะ” พี่กฤษเถียงออกไปเหมือนจะคุมเสียงไม่อยู่เพราะคอยหลบที่โดนมือพี่ทองไล่ปิดปากตลอด

           “อี...ไอ้ทอง...นี่มึงจะปิดปากกูทำไมเนี่ย นี่มึงดูอยากไปหัวหินกับพวกพี่เค้ามากจนต้องโกหกเรื่องปิดปรับปรุงร้านไปทำไมวะ เค้าเป็นเพื่อนหยแล้วกูกับน้องพลอยต้องอยู่โรงแรม ถ้ามึงจะเที่ยวก็ไปสิวะ ทีเวลานัดผู้ชายในเนทไปเที่ยวตั้งหลายวันไม่เห็นมึงจะเคยชวนกูกับพลอยไปเลย” ท่าทางพี่กฤษจะไม่ยอมเลิกสงสัย แต่ยิ่งพูดพี่ทองก็ยิ่งทำตาโตท่าทางเหมือนอยากจะกริ๊ดออกมา ทำเอาผมกับน้องพลอยทนอั้นเสียงหัวเราะแทบไม่ไหวแล้ว

           “นี่มึงไม่อยากไปฮันนีมูน ฮันนีมันส์กับน้องหยกบ้างรึไง ลำพังมึงเองจะมีโอกาสพาเมียไปเที่ยวไหม ไหนมึงเคยบอกกูตั้งแต่ตอนเรียนม.ต้นว่าถ้ามีเมียจะพาไปโด๊ะกันในทะเลตอนกลางคืนไง พาหยกไปทำความฝันมึงให้เป็นจริงคราวนี้เลยสิวะ” พี่ทองพูดเร็วเสียจนคนตัวใหญ่ตั้งตัวไม่ทัน โด๊ะ คืออะไรตอนแรกไม่เข้าใจ แต่พอเห็นอาการของพี่กฤษทำให้เดาออกได้ไม่ยาก

          คนรักของผมอายหน้าแดงก่ำจนเหมือนเลือดจะพุ่งออกมาเลยทีเดียว ผมได้ฟังยังเขินแทนเลย เสียงหัวเราะดังออกมาจากพี่แดน และพี่แชริมทำเอาผมกับน้องพลอยก็กลั้นขำไม่อยู่แล้ว พวกเราทั้งหมดหัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนกัน

           “เรื่องนั้นน่ะกูเอามาจากหนังสือโป๊ที่มึงเอามาให้กูยืม แล้วกู...กูพูดเล่นโว้ย...อีเวร” พี่กฤษที่อายจนหน้าแดงแปร๊ดรีบพูดแก้ตัวลิ้นรัวพัลวัน ทำท่าแยกเขี้ยวพยายามจะเอื้อมมือไปบีบคอพี่ทองให้ได้ แต่จับไม่ได้เพราะพี่ทองเอี้ยวตัวหลบไปหลบมาจนโดนพี่กฤษตบหัวเข้าดังโป๊ก เล่นกันน่ารักจริงๆ แต่พี่กฤษเคยคิดจะมีอะไรกับแฟนในทะเลนี่มัน...เอ่อ...เอ้าท์ดอร์ในทะเลเชียวนะ ผม...ก็ยังไม่เคยลองเลยแฮะ เฮ้ย...คิดอะไรอยู่นี่ ไม่เอา...น่าอายจะตาย เขิน

           “น้องกฤษไม่เคยไปเที่ยวทะเลที่อื่นก็ลองไปหัวหินกับพวกพี่สิคะ ไปด้วยกันเถอะค่ะ น้องหยกก็คงอยากไปกับน้องกฤษ ส่วนเรื่องที่พักหรืออาหารไม่ต้องเป็นห่วง คุณแม่พี่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรมริมหาดที่นั่นค่ะ พี่ให้น้องพลอยพาเพื่อนไปได้อีกหนึ่งคนจะได้ครบคู่” พี่แชริมรีบแก้สถานการณ์ให้พี่กฤษได้สบายใจมากขึ้น นึกขอบคุณพี่แชริมในใจที่ช่วยทำให้แฟนผมไม่ต้องเป็นเป้าให้พี่ทองจิกกัดได้

           “หยกว่าให้พี่กฤษลองไปถามคุณตาคุณยายดูก่อนแล้วกันครับ หยกจะโทรบอกพี่แชริมอีกทีละกันครับ” ผมรีบพูดเปลี่ยนเรื่องบ้าง ตอนนี้พี่ทองกับพี่กฤษที่จ้องตากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อจะได้หันมาสนใจเรื่องอื่นแทน

           “ถ้างั้นวันนี้พวกพี่กลับก่อนนะคะ เดี๋ยวจะถึงกรุงเทพฯ ดึกเกินไป น้องหยกโทรหาพี่ตามนามบัตรนี่แล้วกันนะ ต้องไปกันให้ได้นะคะทุกคน” พี่แชริมบื่นนามบัตรแล้วสำทับอีกครั้ง พวกเราเดินไปส่งแขกลากันที่หน้าโรงแรมจนเห็นแขกทั้งสามคนเดินออกไปเรียบร้อย เท่านั้นเองพี่กฤษยังไม่วายยกเท้าไปฟาดเตะก้นพี่ทองเต็มแรงจนตัวลอย

           “โอ๊ย...อีกฤษ มาเตะฉันทำไมอีก เครื่องฉันพังหมด ของต้องใช้อาทิตย์หน้าด้วย” พี่ทองพูดพลางลูบก้นทำสีหน้าเจ็บปวดเชียว ผมกับน้องพลอยก็ขำก๊ากออกมาทันที

           “พูดเรื่องอะไรของมึง เครื่องบ้าเครื่องบออะไร แล้วมึงเสือกไปพูดเรื่องอุบาทว์ต่อหน้าแขกทำไมวะ กูแค่พูดสนุกปากตอนมึงเอาหนังสือโป๊เล่าประสบการณ์ที่มันล่อกันในทะเลมาให้กูอ่าน ห่า...ผ่านมาตั้งเกือบสิบปี เสือกยังจำได้อีก” พี่กฤษสีหน้าไม่พอใจพูดไปหน้าแดงไป สงสัยจะอายจริงๆ

           “แหม...กูรู้น่าว่ามึงชอบ ตอนนั้นแค่พูดน้องชายมึงยังตุงขนาดนั้น กูยังกลัวมันจะทะลุกางเกงมึงออกมาทิ่มตากูเลย กูถึงรู้ไงว่ามึงไม่ชอบใส่กางเกงใน ก็เลยเอาหนังสือโป๊มายั่วมึงบ่อยๆ ฮ่าๆๆ” พี่ทองหัวเราะร่วนแถมยังเผายั่วโมโหพี่กฤษอีกเรื่อง จะว่าไปผมก็สังเกตได้ว่าพี่กฤษไม่ชอบใส่กางเกงในจริงๆ ด้วย

           “โธ่...อีตุ๊ดเวร แผนสูงนะมึง เห็นกูไร้เดียงสาอ่อนต่อโลกเข้าหน่อยก็จะหลอกดูน้องชายกูตุงกางเกง แล้วที่กูไม่ใส่กางเกงในไม่ได้ไม่ชอบใส่โว้ย...บ้านกูจน ไม่มีตังค์ซื้อกูเลยไม่ได้ใส่ มาให้กูเตะให้เครื่องมึงพังพิการถาวรเลยดีไหม อีตุ๊ดลามก” พี่กฤษพูดจบก็วิ่งไล่เตะพี่ทองที่วิ่งหนีไปรอบพื้นที่ วนซ้ายวนขวาอย่างรวดเร็ว

           “อย่างมึงอ่ะนะไร้เดียงสา อ่อนต่อโลก ถุย...เจอหน้ากูถามหาแต่หนังสือโป๊เล่มใหม่ ขอยืมกูกลับบ้านได้ตลอด เวลาเอามาคืนแต่ละทีก็เยินจนกูต้องยกให้ ไม่รู้เอาหนังสือกูไปทำอะไรมาบ้าง ฮ่าๆๆ” พี่ทองหล่อตะโกนประจานพี่กฤษแล้ววิ่งหนีไปเรื่อยๆ

           “อีตุ๊ด...มึงตายยย” ตอนนี้เสียงของพี่กฤษโวยวายตะวาดด่าพี่ทองด้วยความอาย กับเสียงพี่ทองที่กริ๊ดกร๊าดหัวเราะวิ่งตูดบิดหนีพล่านไปทั่วโรงแรม ทำเอาผมและน้องพลอยขำกันจนปวดท้อง

[sanri]

   ตกลงว่าไร้เดียวสาหรือว่าร้ายเดียวสากันแน่จ๊ะพี่กฤษ
กรี๊ดๆ เข้ามาอ่านครั้งแรก  +1 ให้เลยคร๊า ^^  มาต่อไวๆเน้อ

[Vesi]

ป้าทองสู้ๆ

[Nus@nT@R@]

เล่นกันเป็นเด็กๆ น่ารักมากค่ะ

[little_nok]

มันเิริ่มจะฮาตอนกลางๆ เรื่อง
แต่มันจะมาม่าในอีกไม่ช้านี้
ขอเดา  เดาดีไหมเนี่ยะ
พี่กฤษกะน้องหยก อาจจะเป็นพี่น้องกัน
ลูกพ่อเดียวกันหรือเปล่าน้อ

[nolirin]

พี่กฟษกับพี่ทองนี่เค้าเฮฮากันน่ารักดีจริงๆ
อ่านไปก็ขำไป พี่กฤษก้พูดซะซื่อเชียวไม่ดูสถานการณ์กับเค้าเล๊ย

[JipPy]

หวาน เวอร์อ่ะ

[sam3sam]

เจ๊ทองกับพี่กฤษอย่างฮา
เห็นทุกคนมีความสุขแบบนี้แล้วไม่อยากให้มีมาม่าเลยอ่า

[vk_iupk]

55555555555+  ผิดคาดค้า
ในที่สุด พี่ทองเราก็ได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนสักที ^   ^
พี่ทอง  เตรียมเครื่องดีๆนะ เดี่ยวพังก่อนหมดสนุกแย่เลยน้า 

[tonkhaw]

อ๊าร๊าย กันพี่กฤษไม่ใส่กางเกงในหรือเนี๊ย วู้~~~~~

 

[matilda.taon]

เพิ่งอ่านค้า ดำเนินเรื่องสนุกมาก ตอนแรกก้อคิดนะว่าพี่กฤษยอมน้องกรง่ายไปป่ที่แทนชอบเค้านี่เอง

[nut28phat]

555+ พี่กฤษคะ ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ใกล้ได้เวลาทำตามฝันแล้วค่ะ
(ไปแอบอยู่ที่เรือ พร้อมกล้องส่องทางไกล )
พี่ทองค่ะ งานนี้ของนอกส่งตรงมาจัดไปอย่าให้เสียค่ะ

[samsoon@doll]

อร๊ายยยยยยยยยยยยตอนล่าสุดนี่ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[totoken]

  ตกลงว่าไร้เดียวสาหรือว่าร้ายเดียวสากันแน่จ๊ะพี่กฤษ
กรี๊ดๆ เข้ามาอ่านครั้งแรก  +1 ให้เลยคร๊า ^^  มาต่อไวๆเน้อ

ขอบคุณที่ติดตามคร๊าบบ จะรีบปั่นมาให้นะคร๊าบบบ 

ป้าทองสู้ๆ

เชียร์กันจังเลย อย่างนี้ป้าจัดเต็มแน่นอน 

เล่นกันเป็นเด็กๆ น่ารักมากค่ะ

แหมก็แต่ละคนยังเด็กอยู่เลยน๊าาา 

มันเิริ่มจะฮาตอนกลางๆ เรื่อง
แต่มันจะมาม่าในอีกไม่ช้านี้
ขอเดา  เดาดีไหมเนี่ยะ
พี่กฤษกะน้องหยก อาจจะเป็นพี่น้องกัน
ลูกพ่อเดียวกันหรือเปล่าน้อ

อาจจะนะครับ เดาเหมือนกัน อิอิ 

พี่กฟษกับพี่ทองนี่เค้าเฮฮากันน่ารักดีจริงๆ
อ่านไปก็ขำไป พี่กฤษก้พูดซะซื่อเชียวไม่ดูสถานการณ์กับเค้าเล๊ย

พี่กฤษเค้าอ่อนต่อโลกคับ อิอิ 

หวาน เวอร์อ่ะ

ตอนที่สามสิบระวังทะเลหวาน อิอิ

เจ๊ทองกับพี่กฤษอย่างฮา
เห็นทุกคนมีความสุขแบบนี้แล้วไม่อยากให้มีมาม่าเลยอ่า

กว่าจะรู้ความจิงก็อีกนานอ่าาา 

55555555555+  ผิดคาดค้า
ในที่สุด พี่ทองเราก็ได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนสักที ^   ^
พี่ทอง  เตรียมเครื่องดีๆนะ เดี่ยวพังก่อนหมดสนุกแย่เลยน้า 

ท่าทางจะโดนพี่กฤษเตะจนเครื่องช้ำซะแร๊ววว อิอิ 

อ๊าร๊าย กันพี่กฤษไม่ใส่กางเกงในหรือเนี๊ย วู้~~~~~

 

พี่กฤษจนอ่าาา ไม่ได้ตั้งจายยยโชว์น๊าาา หุหุ

เพิ่งอ่านค้า ดำเนินเรื่องสนุกมาก ตอนแรกก้อคิดนะว่าพี่กฤษยอมน้องกรง่ายไปป่ที่แทนชอบเค้านี่เอง

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม พี่กฤษปิ๊งน้องหยกก่อนหยกจะเห้นหน้าพี่กฤษเสียอีก อิอิ 

555+ พี่กฤษคะ ความฝันอันยิ่งใหญ่ในวัยเยาว์ใกล้ได้เวลาทำตามฝันแล้วค่ะ
(ไปแอบอยู่ที่เรือ พร้อมกล้องส่องทางไกล )
พี่ทองค่ะ งานนี้ของนอกส่งตรงมาจัดไปอย่าให้เสียค่ะ

ท่าทางงานนี้จะตั้งชื่อว่าฟ้าเหลืองที่หัวหินเลยดีไหม 555 

อร๊ายยยยยยยยยยยยตอนล่าสุดนี่ฮามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

บอกแล้วว่าครบทุกรสคร๊าบบบ แต่รู้กันนะว่าชอบรสไหนที่สุดอิอิ

[wasawath]

ชอบบบบบ
ไม่อยากซดมาม่าเลยอ่ะ  T^T