หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[takara]

โอ้ ไอ้น้องชินนี่เสแสร้งเก่งแฮะ

[four4]

เชียร์ พี่เสือ สุดพลังงงงงงงง ให้ได้เหรียญทองกลับมา เอ้ยยย!!! ไม่ใช่ล่ะ ให้ได้หัวใจของภัท กลับคืนมา 

[bulldog17]

โอ๋ๆๆๆๆคนเขียนจ๋า

นักอ่านอาจจะอินไปบ้าง

เพราะเรารู้ทุกอย่างไง

อย่านอยไปเลย

ไม่สนุกจริงไม่ตามอ่าน

ตามคอมเม้นหรอกตะเอง

 

ปล.ให้พระเอกเจออย่างชินเยอะๆนะ

หมั่นไส้ 55555 สมน้ำหน้ามากมาย โฮ๊ะๆๆๆๆ

เจออย่างนี้ซะมั้ง

[naiin]

                          ทำตัวเองนะลุงให้เด็กยั่วโมโหได้ แม้เวลาหึงนี่สติลงไปอยู่กำปั้นทุกทีเลย ควบคุมอารมย์ตัวเองยังไม่ได้เลย แบบนี้ภัทรปวดหัวแย่

[tuek]

ไอ้ชินมันสมควรโดนแล้ว

[Vesi]

ว่าแล้ว ลุงเสือต้องรู้เห็นอะไรซักอย่างมา
มีอะไรมากกว่าที่ตาเห็นจริงๆ

[lidelia]

ชินร้ายกาจอ่ะ 

ส่วนภัทจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย 

[HISY]

จัดหนักมันเลย

[fuku]

แปลกที่สะใจอ่ะ
อิพี่เสือควรเจอซะบ้าง รักน้องภัทจริง แต่การแสดงออกติดลบ

ถ้าไม่ปรับปรุงตัว รักยังไงก็ไม่ไหวหรอก

[greenboy2012]

ตอนที่ 35 เด็กเวร (พี่เสือขอเล่า) -ครึ่งหลัง 100%

             หลังจากวันนั้นที่ไอ้ชินกับผมประจันหน้ากัน เราต่างก็ต้องมีเหตุให้ต้องเจอกันอีก แต่ไม่บ่อยครั้งนัก เพราะผมเองก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แต่เวลาที่ผมเจอมัน มันเป็นต้องหาเรื่องมาพูดจายั่วโทสะผมทุกครั้งไป
   “สวัสดีครับพี่เสือ” มันยกมือไหว้ผมก่อน ขณะที่ภัทเดินนำหน้ามันเข้ามาในบ้าน ก็แน่ล่ะซิ อยู่ต่อหน้าภัท ไอ้เด็กเวรนี่มันจะแกล้งทำตัวดี มีสัมมาคารวะขึ้นมาทันตาเห็น
   “อืม” ผมไม่พูดอะไร ได้แต่นิ่งๆ ไว้
   “คุณจะออกไปข้างนอกเหรอครับ” ภัทถามผมขึ้นเมื่อเห็นผมแต่งตัวเรียบร้อยกำลังจะออกจากบ้าน
   “อืม คืนนี้พี่กลับดึกนะ จะออกไปเจอเพื่อนสมัยเรียนมหา’ลัย พอดีมีธุระต้องคุยกันนิดหน่อย” ผมบอกขณะที่ผมเหลือบตาไปดูไอ้ชินก็เห็นว่ามันกำลังคอยฟังอยากสนอกสนใจ
   “ครับ” ภัทไม่ได้ถามอะไรอีก
   “แล้วเย็นนี้ภัทจะออกไปไหนรึเปล่า” ผมถามเพราะอยากรู้ ภัทคงไม่ออกไปไหนกับไอ้เด็กเวรนี่หรอกนะ
   “เปล่าครับ วันนี้ว่าจะอ่านหนังสือสอบครับ ใกล้สอบแล้ว” ภัทหันมาตอบแล้วก็ยิ้มน้อยๆ ยิ้มที่ผมเห็นแล้วอดหวั่นไหวไม่ได้ทุกที น่ารักชะมัด!
   “ก็ดีแล้ว” ผมตอบนิ่งๆ
   “ชิน ขอบใจมากนะที่มาส่งพี่ ยังไงค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ” ภัทหันไปพูดกับไอ้ชิน ภัทคงรู้ว่าผมไม่ชอบหน้ามัน หลังจากที่ผมได้เตือนภัทเรื่องไอ้ชินไปครั้งหนึ่งแล้ว คงไม่อยากขัดใจผม
   “แต่ พี่ภัทครับ” มันทำท่าเหมือนจะยังไม่อยากกลับ
   “ใกล้สอบแล้วกลับไปอ่านหนังสือดีกว่านะ พี่ก็จะอ่านเหมือนกัน” ภัทพูดตัดบทพร้อมกับยิ้มให้มัน
   “ครับ กลับก็ได้” มันทำท่าอ้อนนิดๆ แต่ก็ยอมกลับแต่โดยดี
   
   “ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยเหรอครับ เย็นแล้วยังต้องออกไปข้างนอกอีก” มันถามขึ้นก่อน หลังจากภัทเดินออกไปแล้ว
   “ธุระ” ผมไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับมัน
   “แหม พูดดีๆ ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องหงุดหงิดเลย นานๆ มาทีแบบนี้ แถมยังออกไปข้างนอกบ่อยๆ มิน่าพี่ภัทถึงบ่นว่าเหงา พี่ชายไม่ค่อยอยู่บ้านแบบนี้นี่เอง” มันพูดพร้อมกับยิ้มเยาะผม มันกำลังเริ่มสงครามประสาทกับผมอีกแล้ว
   “มึงจะพูดอะไรก็ว่ามาตรงๆ เลยดีกว่าไม่ต้องมาอ้อมโลก” ผมเสียงแข็งใส่มัน
   “แหม โมโหง่ายจังนะครับ ที่พูดนี่ก็แค่เป็นห่วง เห็นว่านานๆ เจอกันที อยากให้อยู่ด้วยกันไงครับ ก็
อยากจะช่วยเปิดโอกาสให้ เพราะผมน่ะอยู่กับพี่ภัทบ่อยแล้ว เห็นใจคุณที่นานๆ มาทีน่ะครับ เดี่ยวจะทำคะแนนไม่ทัน” มันลอยหน้าลอยตา มันพูดเหมือนมันกับภัทเป็นอะไรกันอย่างนั้นแหละ ไอ้เด็กเวรนี่มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ!
   “มึงไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกรูให้มากนักนะ ถ้ามีปัญหานักกรูจะไม่ให้ภัทคบกับมึงอีก” ผมตั้งใจว่าถ้ามันยังเล่นไม่เลิก ผมจะคุยกับภัทให้รู้เรื่อง ให้เลิกคบมันเด็ดขาดไปเลย
   “อะไรกันครับ ดุจังเลยนะครับ แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” ผมยังคงยิ้มยั่วผม
   “กรูไม่ได้พูดเล่น” ผมมองมันตาเขม็งให้มันรู้ว่าผมเอาจริง
   “ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันครับ ว่าระหว่างผมกับคุณ พี่ภัทจะเลือกใคร!” มันพูดแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นท้าทายผมแทน
   “มึงหมายความว่ายังไง”
   “ก็ไม่หมายความว่ายังไง ไปดีกว่า วันนี้ว่าจะออกไปท่องราตรีซะหน่อย” มันพูดแล้วก็ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็เดินนำออกไปก่อน ทิ้งให้ผมรู้สึกอยากจะเตะมันให้กระเด็นอยู่คนเดียว!
      /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “อ้าว คุณนั่นเอง คิดว่าใคร!” เสียงคุ้นๆ ที่ดังขึ้นด้านหลังขณะที่ผมกำลังยืนทำ ‘ธุระส่วนตัว’ อยู่ในห้องน้ำ
    มัน! นั่นเอง ไม่คิดว่าจะมาเจอมันในที่แบบนี้ได้ โลกมันกลมไปรึเปล่าวะ
   “มึง” ผมจ้องหน้ามัน
   “แหม โลกมันกลมจังนะครับ ไม่คิดว่าจะมาเจอคุณที่นี่ได้” มันเข้ามายืนข้างผม พร้อมกับทำ ‘ธุระ’ ของมันไปด้วย
   “ความจริงวัยอย่างคุณ ไม่น่ามาที่แบบนี้แล้วนะครับ ดูไม่ค่อยเข้ากับคุณเลยนะ” ผมหันมาพูดยิ้มๆ กับผม
   ใช่! ผมเองก็ไม่คิดว่าจะได้มาผับเปิดใหม่!ใจกลางเมือง แหล่งรวมวัยรุ่นแบบนี้หรอก ถ้าไม่บังเอิญว่าเพื่อนผมสองคนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน มันรวมหุ้นกันเปิดที่นี่ขึ้นมา มันชวนผมให้มาเที่ยวมาคุยกัน ผมก็ไม่อยากปฏิเสธมันเพราะไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว แถมหนึ่งในนั้นก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม เคยกอดคอกันมีเรื่องชนต่อย ตีรันฟันแทงด้วยกันมา! ตั้งแต่เด็ก
   หลังจากผมจัดการตัวเองเสร็จแล้วก็จะเดินออกจากห้องน้ำ ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับมันให้ปวดหัว เพื่อนก็รออยู่ด้วย
   “เดี๋ยวซิครับ จะรีบไปไหน” มันร้องเรียกผม
   “มึงมีอะไรอีก” ผมถามมันด้วยความรำคาญ
   “ก็กำลังคิดว่าจะบอกคุณดีไหม กลัวจะผิดใจกันเปล่าๆ” มันพูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
   “เรื่องอะไร มึงจะพูดอะไรก็พูดมา อย่ามากวนประสาทให้มากนัก” ผมถามชักเริ่มมีอารมณ์ ไอ้เด็กนี่มันกวนตีนจริงๆ
   “ใจเย็นๆ ซิครับ ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ ก็พี่ภัทน่ะซิ กำลังจะมาเที่ยวกับผมที่นี่ด้วย ไม่รู้บอกคุณรึยัง” มันพูดยิ้มหน้าทะเล้นเหมือนเดิม
   “ไม่จริง ภัทบอกว่าจะอยู่บ้านอ่านหนังสือ”
   “ก็นั่นมันเมื่อตอนเย็น แต่ผมเพิ่งไปชวนมาเมื่อกี๋ อ่านหนังสือมากๆ คงเครียด ก็คงอยากมาเปิดหูเปิดตามั่งมั้งครับ เดี๋ยวก็คงมาแล้ว บอกคุณไว้ก่อนเดี๋ยวจะหาว่ามีไรไม่บอกกัน ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” มันพูดแล้วก็หัวเราะแบบสะใจเล็กๆ
   “แต่คุณก็อย่าไปว่าอะไรพี่ภัทเลยนะครับ พี่ภัทคงไม่กล้าบอกคุณหรอกมั้งครับ คงกลัวคุณจะโกรธน่ะครับ” มันยังคงพูดต่อ
   “มึง...” ผมได้แต่โมโหแล้วก็จ้องตามันเหมือนกินเลือดกินเนื้อ
   “ผมไปก่อนดีกว่า เพื่อนๆ รออยู่ ไว้ค่อยเจอกันนะครับ” มันพูดแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไปหน้าตาเฉย
   ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินออกไปยังลานจอดรถหลังร้าน รีบกดโทรศัพท์มือถือหาภัททันที ถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ ภัทก็บอกว่าอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ด้วยความหงุดหงิดผมเผลอถามออกไปตรงๆ ว่าไม่ได้โกหกใช่ไหม ภัทคงงงและเคืองผมแต่ก็บอกว่าไม่ได้โกหก แล้วผมก็วางสายไป แต่ยังยืนคิดไม่ตกอยู่ แล้วไอ้เด็กเวรมันพูดอย่างนั้นหมายความว่ายังไงกันแน่ ภัทไม่มีทางโกหกผมแน่! รึเปล่าวะ?
   หลังจากผมเดินกลับมาที่โต๊ะ สายตาผมก็สอดส่ายมองไปยังโต๊ะไอ้ชินอยู่ตลอดเวลา โต๊ะมันมีคนอยู่สองสามคน เต้นบ้าง ดื่มบ้าง มันอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะผมมากนัก ผมอยู่โต๊ะที่จัดโซนไว้ต่างหากสำหรับแขกวีไอพีจึงสามารถมองเห็นโต๊ะมันได้ถนัด แต่มันคงมองไม่เห็นผม
   “มองไรวะ ไอ้เสือ คนรู้จักเหรอ” เพื่อนผมทักขึ้น ด้านหลังมันเป็นบอดี้การ์ดร่างยักษ์ยืนคุมเชิงอยู่อีกสองคน ใครเห็นก็คงต้องเกรงใจอยู่ไม่น้อย
   “เปล่า ก็ดูไรไปเรื่อย” ผมตอบแล้วก็ยังคงมองไปทางนั้นไม่ห่าง
   ผมนั่งคุยกับเพื่อนได้ซักพักนึง ผมก็เห็นแล้ว...
   นั่นไง! ภัท! จริงๆ ด้วย
   กำลังเดินเบียดฝูงชนจำนวนมากเข้ามา เมื่อภัทเดินมาถึงโต๊ะไอ้ชิน ผมเห็นแล้วรู้สึกอารมณ์พุ่งปรี๊ดขึ้นทันที!
   ไอ้ชินกำลังทำเป็นเมาเซเข้ามากระแซะภัท ภัทก็หลบมันวุ่นวาย นัวเนียกันไปหมด
   มันกอดเอวแล้วก็ซบไหล่ภัทด้วย
   ไอ้เวร! เอ้ย ทนไม่ไหวแล้วนะ ผมโมโหจัด นี่ภัทกล้าโกหกผมจริงๆ เหรอเนี่ย!

   “ขอบุหรี่ตัวดิ” ผมหันไปพูดไปไอ้จิตกับไอ้วันเพื่อนผมที่นั่งคุยคลอเคลียกับผู้หญิงสาวสวยสองคนที่พามาที่โต๊ะ
   “อ้าวเห็นเลิกสูบไปแล้วไม่ใช่เหรอ” ไอ้จิตทำหน้างงๆ แต่ก็ควักซองบุหรี่และไฟแซ็กในกระเป๋าเสื้อนอกราคาแพงโยนมาให้ผม ผมรับมาจุดสูบแล้วอัดเข้าปอดแรงๆ ให้หายอยาก ดับอารมณ์ที่กำลังครุกรุ่น แล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกอึกหนึ่ง เดี๋ยวก่อนเถอะมึง ผมหันไปกระซิบกับไอ้จิต เจ้าของผับ มันได้ยินแล้วก็ทำท่าแปลกใจพร้อมกับหันไปสั่งลูกน้องมันสองคนที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลักอยู่อีกต่อหนึ่ง
   ผมบอกให้มันไปบอกให้พวกไอ้ชิน ออกมาเจอกับผมที่ลานจอดรถหลังร้าน ตอนมันรู้เรื่องมันก็หันมามองผม ทำท่าตกใจเล็กน้อย ทั้งภัททั้งสุทัตที่เพิ่งตามมาทีหลัง เห็นผมก็คงตกใจไม่ต่างกัน ไอ้ชินกับเพื่อนมันเดินออกมาก่อน แล้วทุกคนที่เหลือก็กรูกันออกมาพร้อมทั้งกลุ่มผมด้วย ตอนแรกผมบอกเพื่อนว่าไม่ต้องยุ่งมีปัญหาจะเคลียร์กับเด็กมีปัญหานิดหน่อย แต่พวกมันไม่ยอมเลยพากันออกมายืนรุมไอ้ชินกับเพื่อน กลายเป็นกลุ่มใหญ่ล้อมพวกมันไว้

   “ไอ้เหี้ย มึงกวนตีนกรูมาหลายครั้งแล้วนะ วันนี้มึงต้องเจอดีซะบ้างจะได้หลาบจำ” ผมกระชากคอเสื้อไอ้ชินแล้วก็เริ่มตะคอกใส่มันก่อน มันพยายามดิ้นปัดมือผมออก แต่มันสู้แรงผมไม่ได้

   ““คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยไอ้ชินนะ” ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เสียงภัทก็ดังขึ้น ภัทเดินเข้ามาหาพวกผม ไอ้ชินได้ทีมันรีบฟ้องภัท หาว่าผมจะทำอะไรมัน ภัทเองเห็นผมกำคอเสื้อไอ้ชินอยู่ก็คงจะเชื่อมัน พยายามจะเข้ามาช่วยมัน ยิ่งทำให้ผมโกรธจัด
   นี่เรื่องโกหกว่าอยู่บ้านยังไม่ได้สะสางเลยนะ เดี่ยวก่อนเถอะ! คืนนี้เจอดีแน่! หลังจากยืนเถียงกันซักพัก ผมต้องไล่ภัทกลับบ้านไปก่อน ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่จบแน่!
   “พี่บอกให้กลับไปก่อนไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!” ผมตวาดภัทเสียงดัง ภัทสะดุ้งคงตกใจอยู่เหมือนกัน หน้าเสียไปเลย แต่ภัทก็ยังไม่อยากจะกลับ เป็นห่วงไอ้เด็กเวรชิน จนผมต้องบอกสุทัตให้พาภัทกลับไปก่อน สุทัตมันคงเห็นอารมณ์ผมในตอนนั้นแล้วคงรู้ดีว่าควรทำอย่างไร มันเลยรีบลากภัทกลับบ้านไปก่อน ปล่อยให้ผมจัดการกับไอ้ชินตามลำพัง!
_____________________________________________________________________
   
[พูดคุย]
            ว่าจะเขียนพี่เสือกับชินให้จบแบบเคลียร์ในตอนเดียว แต่ก็จบไม่ได้ ทำไมเราเขียนอะไรแบบรวบรัดไม่ได้นะ 
            เขียนไปเขียนมาชักชอบไอ้ชินเข้าแล้ว ฮิฮิ  มีใครชอบชินมั่งอ่ะ 
           

[fastation]

หมั่นไส้ชิน =_=
รออ่านตอนต่อไปจ้า

[HISY]

ปล่อยให้พี่เขาจัดการไปเถอะลูกเอ๊ย

[Pigstar]

ตื้บมันเลยพี่เสือ
เอาให้หนักเลยๆๆ

[หมอตัวเปียก]

ไม่ชอบชินจ้า

มารยามากไป

[jimmyFG]

จัดหนักเลย

[Pupay]

ชิน 

  นะคะ

[fuku]

ชิน = เด็กเกรียนขี้ตื้อ
ภัท เป็นคนที่น่าห่วงมากเลยนะ รอดมาจนปจบ.ได้โดยไม่โดนหลอกปล้ำนี่ถือว่าโคตรโชคดี

[ruby]

ได้อ่านด้านของพี่เสือแล้วเข้าใจมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณคนแต่งที่มาต่อให้เร็วทันใจ

[bulldog17]

แหย่กันไป เย้ยกันมา

ภัทรเราเจ็บอีกแล้ว

[4559]

เสือจัดการมัน

[fay 13]

 

[roseen]

 

[IRIS]

ไอ้ชิน

[takara]

โอ้ จะเป็นงัยต่อหว่า

[Onlymin]

พี่เสือจัดหนักไอ้ชินด่วนเลย

แล้วกลับบ้านไปจัดหนักภัทรต่อซะ  555+++


ปล. คนแต่งอย่าคิดมากนะ ขยันพิมพ์ขยันคิดเรื่องมาให้อ่านขนาดนี้ คนอ่านต้องขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
   
     

[janamanza]

อิชินควรโดน  กวนมากกกกกกก
เอาเลยพี่จัดการมัน 

[greenboy2012]

ตอนที่ 36 ยอม!

   ผมปล่อยให้เขาจูบผมอยู่พักใหญ่ ผมเม้มปากไว้ไม่ยอมให้เขาลุกล้ำไปได้มากกว่าการบดจูบที่ริมฝีปากด้านนอก และจูบไล้ไปทั่ว เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก ผมก็เริ่มหายใจแรงขึ้นเพราะหายใจไม่ทันจากการถูกขยี้จูบอยู่นาน
   “เฮ้อ....อือ...อืม...ฮือ” ผมหายใจเข้าแรงๆ เพื่อเอาอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด
   เขาเงยหน้าแล้วก็ยกลำตัวขึ้นเขาถอดเสื้อเชิ้ตกับเนคไทออกเผยให้เห็นผิวกายคล้ำแดดสีน้ำตาล กล้ามเนื้อแน่น และรูปร่างที่ได้สัดส่วนอย่างคนร่างกายแข็งแรง กำยำ เขามองผมหน้านิ่ง หลังจากเขาถอดเสื้อเสร็จ เขาก็เริ่มถอดกางเกงขายาวสีดำของเขาออก ถอดออกจนหมดไม่เว้นแม้แต่ชั้นใน ผมมองเขาแล้วรีบเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจอาย ทั้งกลัวทั้งอาย เมื่อเห็น ‘ของ’ ที่ใหญ่โตของเขา
   “ปล่อยนะ ปล่อยผมนะ ปล่อยซิ ปะ...ปล่อย เจ็บนะ โอ๊ย!” ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้นเมื่อเขาเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนอนของผม ผมปัดป้องมือของเขาออกอย่างแรง ทำให้เขาแกะกระดุมออกไม่ถนัด จนฝ่ายต่างยื้อยุดฉุดกันไปมา ‘แคว้ก’ เขาเริ่มกระชากเสื้อผมออกแทนเมื่อไม่ได้อย่างใจ
   “อยู่เฉยๆ ซิ จะดิ้นทำไมหะ” เขาเริ่มเสียงดังหลังจากดึงเสื้อนอนผมออกจากตัวได้สำเร็จ เขามองผมตาเขม็ง จองผมอย่างกับจะให้ทะลุไปด้านหลัง
   “ปล่อยนะ ฮือ...ฮือ ปล่อยผมนะ” ผมเริ่มร้องและดิ้นอีกครั้งเมื่อเขาดึงกางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวที่เหลือติดร่างกายอยู่ออกไปจนพ้นปลายเท้า เขาเริ่มจ้องมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของผมอีกครั้ง ตาลอยเหมือนคนขาดสติ
   “บอกให้อยู่เฉยๆ ไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ บอกว่าอย่าดิ้น” เขาพูดพร้อมกับจับขาผมที่กำลังถีบเข้ากลางลำตัวเขาสะเปะสะปะไปทั่ว โดนมั่งไม่โดนมั่งรู้แต่ว่าได้ยินเสียง ‘ตุ๊บ’ ‘ตั๊บ’ สลับกันไปหมด
   “ปล่อยนะ ปล่อยซิ ไอ้คนเลว ไอ้ชั่ว ฮือ...ฮือ” ผมเริ่มด่าเขาเมื่อสู้แรงเขาไม่ได้ ตอนนี้ท่อนขากำยำแข็งแรงทั้งสองข้างของเขากดลงมาทาบทับอยู่ระหว่างขาของผม มือหนึ่งของเขาก็รวบข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างของผมไว้ จับกดให้แนบตรึงไปกับเตียงนอน
   “ด่าพี่เหรอ กล้าด่าพี่เหรอ แค่นี้ไม่ต้องทำมาเป็นร้อง ทีกับพี่ทำเป็นหวงเนิ้อหวงตัว ทีกับมันล่ะ ปล่อยให้มันกอด มันซบ วันนี้น่ะ คิดว่าพี่ไม่เห็นเหรอ ไม่รู้ลับตาคนไปถึงไหนกันแล้วก็ไม่รู้ ฮึ” เขาพูดเสียงแข็งกระด้าง...พร้อมกับทำเสียงในลำคออย่างนึกแคลน...คงผสมกับความเมาจากฤทธิ์เหล้าเข้าไปด้วย คำพูดช่างทิ่มแทง...ให้เจ็บปวด!
   “ผมไม่ได้มีอะไรกับไอ้ชิน” ผมเถียงด้วยความโมโห เขาดูถูกผมมากเกินไปแล้ว
   “งั้นก็ดีเลย จะได้ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เก็บไว้นานขนาดนี้” เขาพูดพร้อมกับก้มลงมาจูบปากผมอย่างหนักอีกครั้ง พยายามลุกล้ำสอดลิ้นเข้ามา   
   “คุณหมายความว่ายังไง” ผมถามเขา เขาเห็นผมเป็นอะไรกันแน่
   “ก็หมายความอย่างที่พูดแหละ ถ้าพี่ไม่ได้ ก็อย่าหวังเลยว่าคนอื่นจะได้ไป” เขาตอบเสียงดุดัน
“อืม...อือ” ผมเริ่มหายใจไม่ออก ได้แต่ร้องอยู่ในลำคอ เขาเริ่มจูบไล้ลงต่ำมาเรื่อยๆ ลำคอ หัวไหล่ หน้าอก หน้าท้อง เขาเริ่มจูบซุกไซร้ไปทั่ว เนิ่นนาน...รุนแรง...หนักหน่วง...ผมดิ้นและบิดตัวไปมาด้วยความเสียวสะท้าน
“ปล่อยนะครับ ปล่อยผมเถอะ ฮือ...ฮือ” ผมเริ่มหมดแรงดิ้น ได้แต่ร้องอ้อนวอนเขา เมื่อเขาจูบไล้มาจนถึงช่วงล่างของผม
เขาจับข้อเท้าทั้งสองข้างของผมดันขึ้น จนเข่าตั้งชันกับเตียง และจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกจากกัน! เขากำลังจะลุกล้ำ ‘ส่วนต้องห้าม’ ของผม

“วันนี้พี่จะต้องลงโทษ ภัทกล้าโกหกพี่ ต้องลงโทษให้หลาบจำ จะได้ไม่กล้าดื้อกับพี่อีก พี่พูดอะไรต้องเชื่อฟังพี่” เขาพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาดุดัน
“ผมไม่ได้โกหกคุณ ไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าทำกับผมแบบนี้นะ ผมขอร้อง อย่าทำผมเลยนะ ฮือ...” ผมพูดเสียงสั่น อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง...ไม่รู้ตัว ตอนนี้ผมกลัวเขา...กลัวมาก
แต่เขาไม่ฟังผมเลย เขาเริ่ม ‘สอดใส่’ ดันของเขาเข้ามาอย่างช้าๆ ผมเจ็บมาก เกร็งไปหมด ผมรู้สึกว่าผมตัวสั่น...ด้วยความกลัว...
ทั้งเจ็บทั้งกลัว แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บมากกว่าทางกาย...คือ เขากำลังทำให้ผมเสียใจ เจ็บปวดใจเหลือเกิน
เขา...คนที่ผมรัก...ไว้ใจ...และชื่นชม...เทิดทูน...มาโดยตลอด กำลังทำในสิ่งที่เรียกว่า ‘ข่มขืน’ ผมอยู่
ความรัก...ของผมมีค่าอะไรสำหรับเขาบ้างไหม
เวลาที่ผ่านมา...มีความหมายกับเขาบ้างไหม
เขาจะรับรู้บ้างไหม...ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมเจ็บปวดมากแค่ไหน...

“พี่เสือ” ผมร้องเรียกเขาแผ่วเบา...ราวกับเสียงกระซิบ...เสียงที่ผมเค้นออกมาจากลำคออย่างยากเย็น ผมรุ้สึกว่าผมเจ็บ...จุก...จนพูดอะไรไม่ออก...รู้แต่เพียงว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมาไม่หยุด...ไหลออกมาเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว...
ผมหยุดดิ้นแล้ว ผมไม่มีแรง ได้แต่นอนหายใจ...รวยริน...เหมือนคนกำลังจะขาดใจ
ผมยอมแล้ว...หมดทางสู้แล้วจริงๆ...ยอมปล่อยให้เขาทำอะไรตามใจ...ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
ผมเบือนหน้าหนีไปอีกทาง...หันหน้าด้านข้างแนบลงไปกับหมอน...ไม่อยากรับรู้...ไม่อยากเห็น...สภาพอันน่าสมเพชของตัวเอง...ผมปล่อยให้น้ำตาของผมรินไหลออกมา น้ำตาคงจะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของผมได้ในตอนนี้!
-----------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           ตอนนี้สั้นจุ๊ดจู๊ แต่งยากเหลือเกิน เขียนอะไรแบบนี้ไม่ได้ 
           สงสารน้องภัท จนเขียนไป น้ำตาไหลไป เราอินเหลือเกิน   
           ไม่ไหวแล้ว  สุดเศร้า

[[newZy]CASS]

จัดการเลยพี่เสือ

[fay 13]

 

[bulldog17]

โหดร้าย