หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[suck_love]

เมื่อไหร่จะลงเอย 

[Pupay]

คืนดีกันแล้ว มีสุทัตเป็นกามเทพ 

 

[fuku]

เราว่ามันจะแย่นะ บอกว่าจะไม่ทิ้งทีไรเสือหายหัวไปเป็นเดือนทุกที
ประโยคนี้มีอาถรรพ์อะไรรึเปล่าเนี่ย?

[tuek]

คู่นี้งอนกันก็งอนกันมา

[hotladyanyavee]

งอนกันน่ารักดี แต่อยากมากจนล้นนะ เดี๋ยวมันจะเกินพอดี

[HISY]

งอนกันไปมา
อยากอ่านศักดิ์แก้ว

[KMprince]

ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายวัน ติดภารกิจเพื่อชาติ
ก้าวหน้าไปเยอะเลยพี่เสือกับน้องภัท
สุทัตลงท้ายเป็นกามเทพให้เพื่อนรัก น่ารักที่สุดอะ

ส่วนคู่แก้วกับศักดิ์ต้องตามลุ้นต่อสินะ

 

[PetitDragon]

ไม่น่าเชื่อว่าพี่เสือจะปล่อยให้ภัทรอดนะ 

[naiin]

                        มิน่ายอมให้ไปฝึกเสียไกล มีหน่วยข่าวกรองเคลื่อนที่นี่เอง  มันน่าโมโหนะเนี่ย

[takara]

แต่นาพี่เสือ ภัทก้อน่าน้อยใจจริงแระ อิอิ

[namtarn11]

ประชดกันเองจริงๆคู่นี้

[fay 13]

 

[4559]

ยอมเค้าเหอะ

[fastation]

รออ่านตอนต่อไปจ้า

[indy❣zaka]

ผลัดกันงอนได้แต่ตลอด  แต่ไม่ค่อยมีใครอยากจะยอมง้อก่อนเลย 


แต่ห่างหลายเดือนขนาดนั้น ไม่โทรคุยโทรถามมั่ง  มันก็น่าให้ภัทมีกิ๊กแก้เหงาจริงๆนั่นแหละนะ   

มีแฟนเด็ก  แต่ไม่รู้จักปรับตัวมั่งเลยนะแก    หมั่นไส้อิพี่เสือ  ชิส์ๆ 

[GAZESL]

พี่เสือมีสายรายงานอย่างนี้นี่เอง อิอิ ถึงได้ใจเย็นนัก
แต่ก็ระวังอย่าให้ห่างกันมากนะ อะไรก็เกิดขึ้นด้ายยย

[t2007]

ตอนที่สามสิบ ความในใจของพี่เสือ ฮ่าๆๆ สมแล้วทำให้ภัทเจ็บก่อนทำไมล่ะ
ตอนที่สามสิบเอ็ด น้องภัท มีพี่ตี๋มาจีบ เสน่ห์แร๊งส์

[kny]

 

[Vesi]

ทำไมไม่โทรคุยกันเองก็ไม่รู้ ใช้คนอื่นเป็นนกฮูกส่งสารอยู่ได้

[dahlia]

พี่เสือ ก็นะ รักภัทชอบภัท ก็ควรดูแลให้ดีกว่านี้หน่อยสิ เหมือนทิ้งๆขว้างๆ อย่างไงก็ไม่รู้ รักจริงป่ะเนี่ย

[BBChin JungBB]

เต้นรอตอนต่อไป
     

[greenboy2012]

ตอนที่ 32 ทางเลือก

   “ไอ้ภัท ไอ้ภัท โว้ย” เสียงร้องเรียกชื่อผมดังขึ้น ขณะที่พวกเรากำลังทำกิจกรรมรับน้องใหม่อยู่
   “อ้าว มีไรวะ” ผมถามขึ้นเมื่อไอ้สุทัตเดินมาหาพร้อมกับชูของบางอย่างในมือขึ้น
   “นี่ มีคนเค้าฝากของมาให้” มันพูดพร้อมกับยัดของบางอย่างใส่มือผม ผมยกขึ้นมาดูก็พบว่ามันคือกล่องช็อกโกแลตสี่เหลี่ยมยาวๆ พร้อมกันแนบกระดาษแผ่นหนึ่งมาด้วย เมื่อผมหยิบขึ้นมาอ่านใกล้ๆ ก็ต้องแปลกใจเมื่อมันเขียนไว้ว่า...
   ‘ฝากขนมมาให้ทานครับ
 ป.ล. พี่น่ารักจังครับ!’ 
“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย” ผมร้องถามมัน ตกใจเล็กน้อยกับคำว่า ‘ครับ’ นี่หมายความว่าคนส่งของให้ผมเป็นผู้ชายเหรอ!
“มีเด็กฝากมาให้มึงว่ะ” ไอ้สุทัตตอบ
“ใครวะ” ผมสงสัย
“เด็กปีหนึ่ง มึงดูโน่น” มันชี้ให้ผมดูผู้ชายคนหนึ่งที่หันมายิ้มให้ผมพอดี เขานั่งอยู่ในกลุ่มใหญ่ที่กำลังร้องเพลงเชียร์อยู่ ขณะที่พวกผมปีสี่แล้วก็ได้แต่ยืนคุมอยู่ห่างๆ ผู้ชายคนนั้น รูปร่างดูสูงใหญ่ แบบนักกีฬา หน้าตาคมเข้ม ผมสั้น ใบหน้าดูทะเล้นอยู่ตลอดเวลา
“เฮ้ย ใครวะ เด็กปีหนึ่งนี่หว่า” ผมถาม
   “เออ ก็อยู่เอกเรานี่แหละ ชื่อไอ้ชิน ท่าทางมันอยากจะจีบมึงว่ะ แม่งเกรียนชิบ นี่ขนาดเพิ่งเข้ามานะเนี่ย เล่นของสูงซะด้วย มึงจะว่าไงวะ” มันบอกผมพร้อมกับยักคิ้วให้
   “จะว่าไง อะไร ไม่รู้เว้ย คงไม่มีไรมั้ง ก็แค่รุ่นน้องให้ของรุ่นพี่” ผมไม่รู้จะตอบยังไง ยังไม่เคยได้พูดคุยอะไรกับเด็กนั่นเลย
   “กรูว่าไม่แค่นั้นหรอก พอมันรู้ว่ากรูสนิทกับมึง มันก็เข้ามาคุย มาถามโน่นถามนี่เยอะแยะเลย แล้วก็ฝากของมาให้มึงนี่แหละ” ไอ้สุทัตพูดจริงจัง ผมหันไปมองเด็กนั่นอีกที ก็พบว่ามันมองมาพอดี เหมือนมันตั้งใจจะมองมาที่ผมอยู่ตลอดเวลา!
         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////
   หลังจากวันนั้น ไอ้ชิน เด็กปีหนึ่งคนที่เอาช็อกโกแลตมาให้ผม มันก็พยายามตามติดผมตลอด ผมมารู้ทีหลังว่ามันเป็นสายรหัสผม ทำให้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น ไปเลี้ยงไปกินไปดื่มกันบ่อยช่วงอาทิตย์แรก แถมมันยังอยู่แถวบ้านผมอีก มันก็เลยขอกลับบ้านพร้อมกับผมเกือบทุกครั้ง
   “พี่ภัทครับ” ไอ้ชินตะโกนเรียกผมขณะที่พวกเรากำลังดื่มอยู่ในผับแห่งหนึ่ง ความจริงผมก็ไม่อยากมาแต่ขัดเพื่อนๆ คนอื่นไมได้ มันว่าพารุ่นน้องมาเปิดหูเปิดตา
   “มีไร” ผมถามมัน
   “วันนี้ขอไปนอนบ้านพี่ได้ไหมอ่ะ” มันถามพร้อมกับยิ้มทะเล้นให้เหมือนเคย
   “เฮ้ย จะไปไมวะ บ้านมึงก็มี” ผมถามด้วยความตกใจ
   “ก็วันนี้ที่บ้านผมไม่มีใครอยู่บ้านเลยอ่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่ไปต่างจังหวัดกันหมดเลย นะพี่นะ ขอไปนอนด้วยคน นะ นะ” เสียงมันอ้อน ฟังแล้วรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
   “อืม” ผมอึกอักบอกไม่ถูก
   “นะพี่นะ วันนี้ไม่อยากอยู่คนเดียว เหงาอ่ะ ขอไปนอนบ้านพี่ด้วยคนนะ อยากไปเที่ยวบ้านพี่ซักครั้งอ่ะ”
   “เออๆ ก็ได้ๆ” ผมตกลงให้มันไปนอนที่บ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันก็รุ่นน้องไม่อยากปฏิเสธไปเฉยๆ
         ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ไอ้ภัท อยู่ๆ มึงก็พาไอ้ชินมานอนที่บ้านแบบนี้ ถ้าพี่เสือรู้เข้าจะไม่ว่าเหรอวะ” ไอ้สุทัตถามขึ้น หลังจากที่พวกเราช่วยกัน ‘หิ้ว’ ไอ้ชินที่เมาไม่รู้เรื่องมาที่บ้านผม ช่วยกันลากมันให้มานอนที่ห้องรับรองชั้นล่างเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนมันจะเมาไม่ได้สติเลย
   “จะว่าทำไม มันก็น้องคนนึง มานอนเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรซักหน่อย”  ผมตอบเพราะก็ไม่ได้คิดอะไรกับมันเกินว่าเป็นรุ่นน้อง
   “เออๆ แล้วแต่มึงเถอะ ตัวใครตัวมันแล้วกัน กรูไม่ยุ่งด้วยดีกว่า แต่จะเตือนไว้ว่าไอ้เด็กนี่มันท่าทางจะร้ายไม่ใช่เล่นนะมึง” มันพูดจริงจัง
   “ขอบใจ แต่กรูว่ามันไม่น่าจะมีอะไรหรอก ดึกแล้วมึงกลับไปเหอะ” ผมให้มันกลับบ้านเพราะนี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว
   “เออ งั้นกรูไปก่อนแล้วกัน” 
   หลังจากไอ้สุทัตไปแล้ว ผมก็เข้าไปดูไอ้ชินในห้องอีกที ก็เห็นว่ามันยังคงนอนนิ่ง คงหลับไปแล้วด้วยความเมา!
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    หลังจากที่ไอ้ชินขอมานอนที่บ้านผมวันที่มันเมามากแล้ว มันก็ขอมาที่บ้านผมบ่อยๆ มาเที่ยวเล่นบ้าง บางครั้งก็มารับผมไปมหาวิทยาลัยบ้าง เพราะบ้านมันอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก ถึงผมจะรู้ว่ามันชอบผม เพราะมันมักจะเอาใจซื้อนั่นซื้อนี่มาให้ หรือไม่ก็แกล้งมาพูดอ้อนให้พามันไปด้วยเวลาผมไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ ผมก็ตามใจให้มันไปด้วย แต่ก็วางตัวให้เหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องกันตามปกติ
   
“พี่ภัท พี่ภัท ช่วยด้วยครับ”   ผมได้ยินเสียงร้องดังลั่นออกมาจากตัวบ้าน ขณะที่ผมกับไอ้สุทัตที่ออกไปซื้อของข้างนอกกำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน
“ไอ้ชิน...เฮ้ย คุณ...นี่มันอะไรกัน” ผมตกใจเมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นว่า เขายืนหน้าบึ้งเหมือนคนโกรธจัดอยู่กลางห้องนั่งเล่น ขณะที่ไอ้ชินก็นั่งกุมปากอยู่บนโซฟา
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” ผมถามขณะที่เข้าไปดูไอ้ชินใกล้ๆ ผมเอามือมันที่กุมปากไว้ออก ก็พบว่ามุมปากมันแตก ยังเห็นรอยเลือดซึมอยู่ที่มุมปาก นี่มันโดนต่อย! ใช่ไหมเนี่ย ผมหันไปมองเขา ก็เห็นว่าเขากำลังจ้องมองมาที่ผมกับไอ้ชินตาเขม็ง!
“เฮ้ย ไอ้ชิน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ นี่มึงโดนต่อยเหรอ” ไอ้สุทัตถามด้วยความส่งสัย
“กะ...ก็  คุณคนเนี่ยอ่ะ เข้ามาหาพี่ภัท ผมก็บอกว่าไม่อยู่ไปซื้อของข้างนอก แล้วก็คุยไรกันนิดหน่อย อยู่ๆ ก็ไม่รู้ไม่พอใจอะไร ก็มาต่อยผมเฉยเลย” ไอ้ชินว่าพร้อมกับหันไปมองเขาอย่างเคืองๆ ผมหันไปมองหน้าเขา ผมรู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะโมโหมากกว่าเก่าอีก
“คุณ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ ทำไมอยู่ๆ ก็ไปต่อยไอ้ชินมัน มันเป็นรุ่นน้องผมนะ” ผมถามเขา
“ก็ลองถามมันเอาเองซิ” เขาพูดเสียงแข็ง แล้วก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ไม่ยอมหันมามองมาตอบอะไรพวกผมเลย!
“อะไรวะ งงว่ะ ไอ้ชินไหนมึงเล่ามาดิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ พี่เขาถึงต่อยมึงปากแตกอย่างนี้ได้ มึงไปพูดจากวนตีนอะไรเขารึเปล่า”
“เปล่าเลยนะพี่ ใครจะไปกล้า เขาเป็นพี่ชายพี่ภัทใช่มะ ที่พี่เคยเล่าให้ผมฟังอ่ะ ก็เขาถามผมไง ว่าพี่ภัทอยู่ไหน ผมก็บอกว่าไม่อยู่ไปซื้อของข้างนอก แล้วเขาก็ถามว่าผมเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ผมก็บอกว่าเป็นรุ่นน้องพี่ภัท มาหา มาเที่ยวบ้านเฉยๆ แล้วเขาก็ถามอีกว่ามาบ่อยเหรอ ผมก็บอกว่าบ่อย เคยมานอนค้างที่นี่สองสามครั้ง ก็แค่นี้เอง เขาก็ไม่ฟังอะไรเลย จู่ๆ ก็ต่อยผมเฉยเลย พี่ชายพี่ทำไมเป็นงี้อ่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรให้เลยนะครับ พี่ภัท เนี่ยเจ็บไปหมดเลยครับ” ไอ้ชินเล่ายืดยาวด้วยน้ำเสียงอ่อยพร้อมกันหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความเห็นใจ
“เอ่อ น่าจะเข้าใจอะไรกันผิดน่ะ ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษแทนด้วยจริงๆ นะ  เดี๋ยวพี่ทำแผลให้แล้วกัน” ผมพูดพร้อมกับหันไปจับคางมันหันมาดูแผลที่เลือดยังซึมอยู่
“โอ๊ย จะ..เจ็บจังเลยครับพี่ภัท” ไอ้ชินร้องเสียงดัง
“อืม เดี่ยวพี่ไปเอาชุดทำแผลก่อนแล้วกันนะ ไอ้สุทัตมึงก็เอากับข้าวไปแกะใส่จานดิ” ผมไล่มันให้เลิกยืนดูผมกับไอ้ชินซะที
ผมนึกแปลกใจมากที่เขาไปต่อยไอ้ชิน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ไม่อยากจะเชื่อเลย ไอ้ชินก็แค่มาที่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย ส่วนเขาเองก็ไม่น่าจะทำอะไรไร้เหตุผลแบบนี้ ผมสงสัยจริงๆ
   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมเอ่ยถามเขาขึ้นก่อน หลังจากที่ทำแผลให้ไอ้ชินเสร็จผมก็เดินเข้ามาในห้องเขา อยากจะถามว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
“ก็ซักพัก” เขาตอบสีหน้านิ่ง
“เอ่อ...” ผมอยากจะถามเรื่องเมื่อกี๋ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
“พี่มีอะไรจะถาม” อยู่ๆ เขาก็พูดแทรกขึ้นมา
“ครับ”
“ปีนี้ภัทก็จะเรียนจบแล้ว คิดไว้รึยังว่าจะเอายังไงต่อไป” เขาถามขึ้น
“เอายังไง หมายถึงเรื่องอะไรครับ” ผมยังงงกับคำถาม
“ก็จะกลับไปอยู่ที่ใต้กับพี่รึเปล่า”
“ผม...ผม ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย” ผมตกใจจนตอบไม่ถูก ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี่มาก่อนเลย
“งั้นก็คิดซะซิ อยากจะอยู่ใต้หรือจะอยู่กรุงเทพ” เขาเสนอทางเลือกให้
ผมนิ่งไปพักใหญ่ แล้วก็ตอบว่า....
“ผม อยากอยู่กรุงเทพ!” ผมตอบตามจากใจจริง ผมอยากอยู่กรุงเทพ อยากอยู่ที่บ้านหลังนี่ ที่นี่รวมความผูกพันของทุกคนในครอบครัวเอาไว้ พ่อ แม่ พี่ภา ผมอยากอยู่ที่นี่ และด้วยอีกหลายเหตุผล ทั้งเพื่อนฝูง ความเคยชินกับสภาพชีวิตความเป็นอยู่ การหางานทำในอนาคตอีก
“แล้วที่ใต้ล่ะ” เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผม...เอ่อ ไม่ค่อยคุ้นเคย อยากอยู่ที่นี่มากกว่าครับ”
“แล้วถ้าพี่ขอให้กลับไปอยู่ด้วยกันนี่โน่นล่ะ” เขาถามพร้อมกับจ้องมองตาผม
“คือ...ผม...” ผมรู้สึกว่าผมตอบไม่ถูก เรื่องนี้ผมไม่เคยคิดมาก่อน อนาคตของเราต่อจากนี้ควรจะเป็นไปอย่างไรดี ใจผมอยากอยู่ที่กรุงเทพมากกว่า แต่ถ้าต้องอยู่ห่างกันแบบนี้ตลอดไปก็คงไม่ดี มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ผมไม่อยากจะนึกถึงเรื่องนี้เลย มันรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก
“เอาล่ะ พี่เข้าใจแล้ว” เขาพูดเสียงเครียด ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่  คำถามที่เขาถามผม ผมเองก็ยังไม่ได้ตอบไป แต่เขาจะคิดว่าผมปฏิเสธรึเปล่า
“คือ...ผม ขอเวลาคิดก่อนได้ไหมครับ” ผมรู้สึกไม่สบายใจมากกับคำถามของเขา
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดแล้ว ภัทจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ พี่ขอทำงานต่อก่อน” เขาพูดเสียงเรียบแล้วก็ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารบนโต๊ะ โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองผมเลย
ผมยังคงยืนนิ่งมองเขาอยู่ ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วใช่ไหม ระหว่างกรุงเทพกับเขา! ถึงผมจะไม่อยากไปอยู่ใต้ แต่ผมก็ต้องเลือกเขา ใช่! ผมต้องเลือกเขา แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามนี้ ขอเวลาผมซักพักก่อนได้ไหม ให้ผมได้มีเวลาคิดว่าควรจะทำอย่างไรกับอนาคตข้างหน้า แต่ถึงอย่างไรผมก็ต้องเลือกเขาก่อนสิ่งอื่นใดอยู่ดี!
---------------------------------------------------------------------------------------

[honeystar]

เอ้อออ
เมื่อไหร่คู่นี้จะเข้าใจกันสักทีอ่ะ ==

[namtarn11]

บ๊ะ ทำไมไม่พูดอย่างใจคิดสักทีนะ ต่างฝ่ายต่างอมพะนำกันอยู่นั้นล่ะ เฮ้อ

[เฉาก๊วย]

อิพี่เสือเนี่ยทำตัวเหมือนผีเลยนะ นึกจะโผล่ก็โผล่ นึกจะหายก็หาย
โผล่มาทีก็เอาแต่พูดว่าให้กลับใต้ๆ คิดจะขยายความอะไรให้มันมากกว่านี้เป็นบ้างมั้ยพี่
พูดจาประสาคนรักแบบไม่ข่มขู่หรือเอาแต่ใจอะ ทำเป็นมั้ยยยยยยยยยยยย   



คนเขียนมาลงเรื่องแทบทุกวัน แต่คนอ่านรู้สึกว่าเรื่องมันช่างกระดึ๊บ กระดึ๊บ ซะเหลือเกิน     
เพราะพระเอกนายเอกมันเอาแต่งอนกันไปงอนกันมานี่แหละ 

[PetitDragon]

พี่เสือน้อยใจแย่เลย 

[MeepadA]

อย่าปล่อยให้มันร้าวไปมากกว่านี้   

[tuek]

ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน
เมื่อไหร่จะลงเอยกันสักทีเนี่ย

[หมอตัวเปียก]

เมื่อไรจะคุยกันให้รู้เรื่อง จะต้องให้มีปัญหากันตลอดทำไม

เหนื่อยแทน 

[fuku]

อืม.... กลัวๆกล้าๆ สลับไปมาแบบนี้ชาติหน้าจะได้ลงเอยมั้ย

น้องภัทไม่กล้าก็ไม่แปลก โดนปฏิเสธแบบเจ็บปวด
แต่อิพี่เสือนี่ไม่เคยให้ความมั่นใจเอาซะเลย เฮ่อออออออออ ปวดใจ