พิมพ์หน้านี้ - ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: greenboy2012 ที่ 08-07-2012 19:10:45

หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 08-07-2012 19:10:45
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 08-07-2012 19:15:24
รัก...รอย...ร้าว
ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด

     ผมเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งที่มีชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป ผมเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาธรรมดา บางครั้งเพื่อนๆ ก็มักจะล้อผมว่า “ไอ้หน้าจืด” แต่มักเป็นไปด้วยความเอ็นดูซะมากกว่า พ่อแม่ผมเสียไปนานแล้ว  สมาชิกในครอบครัวผมเหลือพี่สาวเพียงคนเดียว พี่สาวผมทำงานเป็นพนักงานประชาสัมพันธ์อยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่งแถวย่านใจกลางธุรกิจของกรุงเทพมหานคร พี่สาวผมเป็นคนสวย ผมยาว น่ารัก จิตใจดี พูดจาสุภาพ อ่อนหวาน และที่สำคัญใจดีกับผมมาก แต่ถ้าพี่รู้ความลับบางอย่างของผม พี่อาจจะเสียใจกับน้องคนนี้ก็ได้!

“อ้าวกลับมาแล้วเหรอ ภัท” พี่สาวผมทักเสียงใสออกมาจากห้องรับแขก คงได้ยินเสียงผมเปิดประตูรั้วบ้านเข้ามา
“สวัสดีครับ พี่ภา” ผมยกมือไหว้พี่ทุกวันเหมือนเคย ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็น ผู้ชายร่างสูงใหญ่ ผิวคล้ำคมเข้มที่นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก ดวงตาคมกริบเหลือบมองมาทางผมเพียงแวบเดียวก็เบือนหน้าหนี เหมือน ‘ไม่อยากใส่ใจ’  ผู้ชายที่ทำให้ผมใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นหน้า เขาเป็นแฟนพี่สาวผม ใช่แล้วครับ! ผมแอบชอบแฟนของพี่สาวตัวเอง แต่ก็แค่ชอบเท่านั้นผม แค่แอบมอง ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา ดวงตาดุดันที่ดูมีพลังดึงดูดอย่างประหลาด แต่ผมไม่เคยคิดแย่งหรือคิดอะไรไม่ดีกับเค้าเลยนะครับ ผมรักพี่สาวผมมาก พี่สาวก็รักผมเช่นกัน ผมไม่มีทางทำให้พี่ผิดหวังในตัวผมแน่นอน และสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ผู้ชายคนนี้ เค้าไม่ชอบผม ผมรู้ดี เขาอาจจะ ‘เกลียด’ ผมด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่เขาเห็นผม เขามักจะแสดงทีท่ารำคาญเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่สาวผม แต่ลับหลังเขามักจะแสดงอาการ ‘รังเกียจ’ ผมออกมาอย่างชัดเจน ผมรู้ว่าเพราะทำไม เหตุผลง่ายๆ สั้นๆ ที่เขาเคยพูดให้ผมได้ยิน เขา ‘เกลียดตุ๊ด เกลียดเกย์’ เขาไม่ชอบผู้ชายท่าทางเรียบร้อย ติ๋มๆ แบบผม และมักจะพาลหาเรื่องผมตลอดทั้งๆ ที่ผมไม่เคยทำอะไรให้เขา แต่ถึงอย่างไรผมก็ ‘ชอบ’ เขาอยู่ดี

“อ้าว ภัท หวัดดี พี่เสือด้วยซิจ๊ะ พี่เสือเพิ่งมาถึง วันนี้พี่เสือจะอยู่ทานข้าวกับเราด้วยนะ” พี่ภาเอ่ย เสียงหวาน
ผมแอบมองหน้า 'พี่เสือ' ‘ว่าที่พี่เขย’ แวบหนี่ง ผมรู้ว่าเขาเห็นผมกำลังจะยกมือไหว้ ก็เลยหันหน้ามามองแค่แวบเดียว พร้อมกับพยักหน้าให้อย่างเสียไม่ได้ แล้วก็ลุกขึ้นยืน เดินเข้ามาโอบเอวพี่สาวผม พาเดินเข้าไปในครัว ทิ้งให้ผมยืนเก้ๆ กังๆ อยู่คนเดียว
“เข้าไปในครัวดีกว่าภา ดูซิว่าวันนี้ทำไรให้ผมทานบ้าง” เขาเอ่ยเสียงอ่อนลงอย่างเอาใจ ต่างจากสีหน้าที่หันมามองผมในตอนแรกอย่างสิ้นเชิง
“ค่ะ หิวแล้วเหรอคะ ภัทขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างบนไป เดี๋ยวกับข้าวเสร็จแล้วพี่จะเรียกนะจ๊ะ” พี่ภาหันมาบอกผมแล้วก็หันหลังเดินเข้าไปในครัวพร้อมกับเขา

   
หลังจากขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วผมก็เดินลงมาด้านล่างเห็นในห้องรับแขกเงียบกริบ ก็เลยเดินเข้าไปในครัว คิดว่าพี่ภากับเขาน่าจะอยู่ในห้องครัว
“อย่าซิคะ เสือ อย่าเล่นน่า ภากำลังทำกับข้าวอยู่นะคะ” เสียงพี่ภาแว่วๆ ออกมาจากห้องครัว ถึงได้ยินแค่เสียงก็พอจะเดาได้ว่าทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่
“ขอหอมหน่อยนะ นิดเดียวเอง” ผมเดินมาหยุดหน้าห้องครัวเห็นเขายืนซ้อนอยู่ด้านหลังพี่ภา มือก็โอบกอดเอวพี่ภาที่กำลังยืนถือทัพพีคนต้มอะไรซักอย่างในหม้อหน้าเตาแก๊สในครัว เขาเอาหน้าแนบกับผมพี่ภาพร้อมกับยืนคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ผมเห็นแล้วรู้สึกใจมันปวดหนึบๆ อย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด ผมรู้ตัวดีว่าไม่ควรเข้าไปตอนนี้ ก็เลยหันหลังตั้งใจจะเดินไปที่กลับไปรอที่โต๊ะกินข้าวในห้องรับแขกแทน แต่ด้วยความซุ่มซ่ามของผม ขาผมดันไปเตะเอากับขอบประตูห้องครัวเข้า

“โอ๊ะ โอ๊ย เจ็บ” ผมร้องดังอย่างตกใจ ทำให้เสียงผมดังเข้าไปในห้องครัว พี่ภาหันมาเห็นผมยกขาร้องโอดโอยอยู่ก็ตกใจรีบวิ่งเข้ามาดู
“ภัท เป็นอะไรน่ะ ฮะ ขาโดนอะไร” พี่ภาร้องด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับก้มลงมองขาผม
“ผมเตะขอบประตูฮ่ะ พี่ภา เจ็บจังเลยครับ”
“ไหนดูซิ เดินยังไงน้าเรานี่” พี่ภาพยุงผมเดินไปนั่งที่โซฟาในห้องครัว ปากก็ร้องบอกเขา
“เสือคะ ช่วยปิดเตาแก๊สให้หน่อยนะคะ ภัทเจ็บขา เดี๋ยวภาดูน้องก่อน”
“ตายแล้วภัท เลือดออกด้วยนี่ เดี๋ยวพี่ไปเอาชุดทำแผลมาก่อนนะ” หลังจากนั่งบนโซฟาหน้าทีวีแล้วผมก็ก้มลงมาเท้าตัวเอง ก็พบว่ามีเลือดไหลซึมออกมาจากนิ้วโป้งและและนี้วชี้ข้างซ้าย ตอนแรกขาผมชาเลยไม่รู้สึกอะไรแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกเจ็บที่แผล
พอพี่ภาเดินมาอีกทีก็เอาชุดทำแผลมาทำแผลให้ผม ล้างแผล ใส่ยาฆ่าเชื้อ และพันนิ้วเท้าทั้งสองนิ้วด้วยผ้าก๊อซซะอย่างหนา
“ขอบคุณครับพี่”
“เจ็บไหม เลือดออกเยอะเหมือนกันนะ ทีหลังระวังให้มากกว่านี้นะ เราน่ะซุ่มซ่ามประจำเลย พี่ล่ะเป็นห่วงจริงๆ” พี่ภาอดบ่นไม่ได้
“แหะ แหะ ขอโทษฮะ ไม่เจ็บแล้วแหละตอนนี้”
“อ้าว พี่เสือมาพอดี อยู่กับพี่เสือไปก่อนนะ พี่ต้องไปทำกับข้าวต่อแล้ว” พี่ภาหันไปทางเขาที่เดินหน้านิ่งเข้ามาให้ห้องรับแขก
“เสือคะ อยู่ดูทีวีเป็นเพื่อนน้องภัทหน่อยนะคะ เดี๋ยวภาไปทำกับข้าวต่อก่อน”
“เดี๋ยวผมไปช่วยดีกว่า”
“ช่วยอะไรล่ะคะ ช่วยช้าล่ะซิไม่ว่า อยู่เป็นเพื่อนน้องภัทแหละดีแล้วค่ะ ภัทเจ็บขาอยู่ด้วย นะคะ” พี่ภาเอ่ยเสียงอ้อนๆ อย่างเอาใจ พร้อมกับยิ้มหวานให้ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว

     เขานั่งลงบนโซฟาอีกฝั่งหนึ่งอย่างเสียไม่ได้ เขาหันหน้านิ่งๆ ดูเฉยชาเหลือบมาดูแผลที่มีผ้าก๊อซพันไว้แล้วก็เอ่ยขึ้นลอยๆ
“เซ่อซ่า ไม่รู้จักดูตาม้าตาเรือเลย”
ผมเม้มปากแน่นถึงแม้คนพูดจะลอยหน้าลอยตาทำเป็นไม่สนใจ แต่ผมก็รู้ดีว่าเขากำลังว่าผมอยู่
“ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องซักอย่าง เป็นลูกแหง่ให้พี่ต้องคอยดูแลตลอดเวลา” เสียงต่อว่ายังลอยมาเรื่อยๆ
“คุณว่าใครครับ” ในที่สุดก็ทนไม่ไหว
“ก็พูดลอยๆ ใครเป็นก็รับไปซิ” ใบหน้าคมเข้ม ทำตาดุแล้วหันมาจ้องหน้าผมตรงๆ
“ผมไม่ได้เป็นลูกแหง่นะ มันเป็นอุบัติเหตุ ใครจะไปห้ามได้ครับ”
“ห้ามไม่ได้ แต่มันก็ระวังได้ แต่อย่างว่าคนอย่างนายมันก็งี้แหละ ทำไรก็ตุ้งติ้ง เหมือนพวกกระเทย”
เขาพูดดูถูก พร้อมกับยิ้มเหยียดๆ ผมหมดความอดทน ลุกขึ้นยืนทั้งๆ ที่เจ็บขา
“คุณมันทุเรศที่สุด ชอบดูถูกคน ผมจะเป็นอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมไปทำอะไรให้คุณเหรอ ถึงชอบมาว่าผมนัก”
“ก็ไม่ได้ทำอะไร แต่ไม่ชอบ ‘คนแบบนาย’ เป็นผู้ชายซะเปล่า ทำตัวอย่างกะผู้หญิง สำออย น่ารำคาญ”
“คุณมัน บ้า บ้าที่สุด” ผมโกรธจนเถียงไม่ออก ผมไม่เคยด่าว่าใคร ผมไม่มีนิสัยชอบเถียงเอาชนะใครมาก่อน เลยทำให้ผมได้แต่อัดอั้นอยู่ในใจ  ผมโมโหเลยพยายามเดินจะขึ้นบันไดไปชั้นสองบนห้องนอนตัวเอง ไม่อยากเห็นหน้าคนคนนี้แล้ว พอเดินไปถึงบันไดจะก้าวขาก็เซจะล้มลงเพราะความรีบเดินจนลืมไปว่าตัวเองเจ็บขาอยู่ เลือดยังไหลซึมออกมาอีก
“โอ้ย” ผมร้องเมื่อตัวเซไปปะทะกับผนังทางขึ้นตรงบันได แต่แล้วก็มีมือมาพยุงแขนผมจากด้านหลัง
“อวดดี ไม่มีปัญญาเดินเองแล้วยังอวดเก่งอีก” ผมหันหน้าไปมองเขา ที่ตอนนี้ยืนชิดอยู่ด้านหลังผม ใบหน้าใกล้กันจนผมรู้สึกใจเต้นแรง ลืมความโกรธเมื่อครู่ไปจนหมด ผมหันไปมองแล้วก็ต้องก้มหน้าหลบสายตาคมกริบนั้น ผมแพ้สายตาคุ่นี้จริงๆ ผมพยายามขืนตัวเอง เดินกลับไปที่โซฟาตามเดิม พยายามยกขาข้างที่เจ็บ และลงน้ำหนักที่ขาอีกข้าง เดินช้าช้าเพราะกลัวจะเซล้มอีก เขาปล่อยแขนผมแล้วเดินตามมาห่างๆ แล้วก็ต่างคนต่างนั่งบนโซฟาคนละฝั่งโดยไม่มีใครพูดอะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน ท่ามกลางความเงียบ พี่ภาก็เดินเข้ามา
“กับข้าวเสร็จแล้วจ้า ทานข้าวกันเถอะค่ะ เสือคะ ช่วยภายกกับข้าวหน่อยนะคะ”
     แล้วเขาก็เดินเข้าไปในครัวช่วยพี่ภายกกับข้าวออกมาตั้งที่โต๊ะในห้องรับแขก ผมนั่งกินข้าวแล้วก็มองทั้งสองคุยกันอย่างร่าเริง แม้พี่ภาจะหันมาคุยและตักกับข้าวให้ผมเป็นระยะๆ แต่ผมก็รู้สึกเป็นส่วนเกินบนโต๊ะอาหารอยู่ดี เพราะสายตาของเขาที่มองมาเย็นชา ทำให้ผมพยายามนั่งนิ่งๆ ไม่พูดอะไร แล้ววันนั้นก็เป็นอีกวันที่ผ่านไปโดยที่ผมรู้สึกเหมือนเป็นอากาศธาตุในสายตาของเขาคนนั้นอีกเหมือนเคย

______________________________________________________________________________________
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ParkArin ที่ 08-07-2012 19:19:38
แวะมาเจิมจ้า (เดี๋ยวตามอ่าน)
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 08-07-2012 19:22:38
 :mc4: :mc4:
มาต่ออีกไวน้ะคะอยากรู้จริงๆมันจะจบยังไง
ว่าแต่เรื่องนี้จะมีดราม่าหรือเปล่าอิอิเราชอบ
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 08-07-2012 19:27:46
บร๊ะแล้ว แฟนพี่สาวกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-07-2012 19:54:06
ยิ่งรักยิ่งเจ็บ
ตรูละเบื่อ แง้

 :o12:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 08-07-2012 19:58:43
ไปชอบคนอื่นเถอะ ภัทเอ้ย
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 08-07-2012 20:02:55
พี่เสืออะไรนั้น ปากดีจังเนอะ
มันน่า า  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 08-07-2012 21:18:11
ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามา comment นะคะ เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรก ถ้ายังไงเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ตอนนี้กำลังเขียนตอนที่ 2 อยู่ค่ะ คืนนี้น่าจะลงได้อีกตอนนึงค่ะ :)
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-07-2012 21:35:13
 o22
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 08-07-2012 21:41:28
อย่าบอกนะว่าพระเอกคือไอพี่เสือ
ถ้าใช่กรรมของเวร ดราม่าอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 1 ก็รู้ว่าเกลียด! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 08-07-2012 21:51:51
ทำไมต้องเกลียดกันขนาดนั้นด้วย :m16:


แอบเดาเรื่องไว้ในใจหวังว่าคงไม่ได้เปนอย่างที่คิดนะ. สงสารนายเอก
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 08-07-2012 22:09:43
ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน
   หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็รับหน้าที่ล้างจานชาม เพื่อปล่อยให้พี่ภากับ ‘เขา’ มีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง คืนนี้เขาคงค้างที่นี่เหมือนเคย  เขากับพี่ภารู้จักกันเมื่อสองปีที่แล้ว เขาเป็นนักธุรกิจอยู่จังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคใต้ และมีสำนักงานสาขาอยู่ที่กรุงเทพฯ ด้วย เขาต้องเดินทางขึ้นลงกรุงเทพฯ เป็นประจำเพื่อติดต่อเรื่องงาน เขาพบกับพี่ภาที่เป็นเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์อยู่ที่บริษัทหนึ่งที่เขามาติดต่อเรื่องงานด้วย หลังจากรู้จักกันได้สองสามเดือนทั้งสองก็ตกลงเป็นแฟนกัน และเขาก็ไปมาหาสู่ที่บ้านเป็นประจำ  ถ้าไม่นับเรื่องที่เขาชอบแสดงอาการ ‘ไม่ชอบขี้หน้า’ ผมแล้ว ก็นับว่าเขาเป็นแฟนที่ดี เขารักและเอาใจใส่พี่สาวผมเป็นอย่างดี ตลอดเวลาที่คบกันสองปีกว่า ทุกครั้งที่เขาเข้ากรุงเทพฯ เขาก็มาหาพี่สาวผมเสมอ ทำตัวเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงอื่นให้พี่สาวผมต้องกังวลใจ เขามักจะเข้ากรุงเทพฯ เกือบทุกอาทิตย์ แต่ถ้าติดธุระทางใต้มากหน่อย เขาก็ต้องมาอย่างน้อยเดือนละครั้ง และเมื่อมาแล้วก็ต้องอยู่ค้างที่บ้านกับพี่สาวผมครั้งละสองสามวันแล้วก็กลับไปใต้เหมือนเดิม เขามักจะรบเร้าให้พี่สาวผมแต่งงานกับเขาและย้ายไปอยู่ทางใต้ด้วยกันกับเขา แต่ติดตรงที่ผมยังเรียนมัธยมปลายไม่จบนี่แหละ พี่สาวผมไม่อยากให้ผมย้ายโรงเรียนกลางคันและไม่อยากปล่อยให้ผมอยู่ที่กรุงเทพฯ คนเดียว ก็เลยขอเขาว่าให้ผมเรียนจบมัธยมปลายก่อนค่อยแต่งงาน และนี่ก็คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่อาจทำให้เขาไม่พอใจผมอยู่เหมือนกัน เพราะมันทำให้เขาต้องอดทนรอพี่สาวผมมาถึงสองปีกว่า แต่ตอนนี้ผมอยู่มอหกแล้วอีกเทอมเดียวก็จะจบแล้ว การรอคอยของเขาคงจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า

   ส่วนผมเอง ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ถึงแม้พี่สาวผมอยากให้ผมไปอยู่ด้วยกันที่ใต้ และลึกๆ แล้วผมเองก็อยากอยู่ใกล้ๆ เขาตลอดไป แต่ผมก็รู้ตัวดีว่ามันเป็นไปไม่ได้และไม่สมควร ผมจึงตั้งใจว่าถ้าผมจบมอปลายแล้วผมจะขอพี่สาวเรียนต่อที่กรุงเทพฯ และอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อไป เพราะผมคิดว่าวผมก็น่าจะโตพอที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้ว ถึงแม้พี่จะมองว่าผมเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลาก็ตาม

   หลังจากนั่งดูทีวีและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นาน ผมก็เดินไปปิดประตูหน้าต่างชั้นล่าง ก่อนจะปิดไฟและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนชั้นสอง ชั้นบนมีห้องนอนแค่สองห้องคือห้องผมและห้องพี่สาว ที่แต่เดิมเป็นห้องของพ่อกับแม่ ก่อนพ่อกับแม่จะเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมนอนกับพี่สาวมาโดยตลอด เราจึงสนิทกันมาก ห้องทั้งสองอยู่คนละฝั่งของบันได เมื่อผมเดินขึ้นไปก็เห็นแสงไฟจากห้องของพี่สาวยังเปิดอยู่ เขาทั้งสองคนคงยังไม่นอน ปกติผมจะต้องเข้าไปคุยกับพี่ แต่ถ้าเขาอยู่ด้วย ผมก็ได้แต่เดินเข้าห้องของผมไปอย่างเงียบเชียบ ไม่อยากเข้าไปรบกวน

    หลังจากที่พยายามลืมตาขึ้นอย่างยากเย็นเมื่อนาฬิกาปลุกส่งเสียงเรียกมาสองสามรอบแล้ว ผมก็งัวเงียลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน เมื่อแต่งตัวเสร็จผมก็คว้ากระเป๋านักเรียนพร้อมกับโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น

   “ฮัลโหล เออกรูเอง ว่าไง” ผมกรอกเสียงลงไปขณะที่เดินกำลังจะเดินออกจากห้อง
   “ภัท มึงเสร็จยัง วันนี้กรูไปแท๊กซี่ จะแวะไปรับมึงด้วย จะได้ไม่ต้องโหนรถเมล์ไง” พลชาติเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่มัธยมต้นเอ่ยถามมาในสาย
   “เสร็จพอดีเลย แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลยอ่ะ” ผมตอบไป
   “มึงไม่ต้องกินแล้ว เดี๋ยวไปกินที่โรงเรียนก็ได้ กรูกำลังจะไปถึงหน้าบ้านแล้ว มึงรีบออกมารอหน้าบ้านเลยนะ ให้ไว”
   “เออๆ กำลังจะลงไปแล้ว ทีหลังน่าจะโทรมาบอกล่วงหน้าหน่อยนะ” ผมบ่นไปอย่างนั้นเอง มันมารับก็ดี สบายผมเลย
   “มึงจะบ่นไรนักหนาวะ รีบมาไวๆ เลยนะ ไอ้หน้าจืด” มันพูดแล้วก็หัวเราะเยาะเย้ยเสียงดังตามสาย
   “ไอ้บ้า” ผมด่ามันเบาแล้วก็กดวางสาย พร้อมกับรีบเดินเข้าไปเปิดประตูห้องพี่ภา
   “อ๊ะ ขอโทษฮะ” ผมรีบเดินขากระเผลก เปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อนก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเขากำลังนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ เขามองผมตาเขียวปัด คงจะอยากว่าผมว่า ‘ไม่มีมารยาท” พี่ภาของผมที่แต่งตัวในชุดทำงานเรียบร้อยแล้วยืนหวีผมอยู่ที่หน้ากระจกหันมามอง
   “มีไรจ๊ะ ภัท แล้วนี่วิ่งทำไม ยังเจ็บเท้าอยู่ไม่ใช่เหรอ” พี่สาวผมเอ่ยถามอย่างสงสัย
   “เอ่อ ไม่เป็นไรมากแล้วฮะ ผมจะบอกว่าวันนี้ผมไม่ทานข้าวเช้านะ พอดีชาติมันมาแท๊กซี่แล้วจะแวะมารับผมไปด้วยฮะ”
   “อ๋อ จ้า งั้นก็รีบไปเถอะ เออแล้ววันนี้พี่กลับดึกหน่อยนะ ภัทก็รีบกลับบ้านล่ะ”
   “ครับ เอ่อ ขอโทษนะครับที่เข้ามาไม่ทันได้เคาะประตูก่อน” ผมหันไปพูดกับ ‘เขา’ เพราะรู้ว่าคงทำให้เขาไม่พอใจ ปกติถ้าผมรู้ว่าเขาอยู่ผมจะต้องเคาะประตูก่อนเข้าไปทุกครั้ง แต่ด้วยความรีบและความเคยชินเวลาอยู่กับพี่สองคนผมก็มักจะเข้าไปโดยไม่ได้เคาะประตูก่อน เขามองผมนิ่งๆ เหมือนเคย แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็รีบเดินลงบันไดไปคอยไอ้ชาติทันที ซึ่งพอผมเดินมาถึงหน้าประตูบ้าน รถแท๊กซี่ก็วิ่งเข้ามาจอดพอดี ผมรีบเดินขึ้นรถไป โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่มองลงจากหน้าต่างชั้นสองของบ้านพอดี!
   ---------------------------------------
   หลังเลิกเรียนผมกับพลชาติและสุทัตเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มเดินลงมาที่สนามบาส ผมไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาซักเท่าไหร่ เพราะผมตัวเล็ก สูงแค่  168 ซม. เล่นอะไรก็มักจะโดนเค้าเบียดจนกระเด็นให้เจ็บตัวอยู่เรื่อย ต่างจากเพื่อนผมทั้งสองคน มันรูปร่างสูงใหญ่ หุ่นดี เป็นนักกีฬาบาสเกตบอลทั้งคู่ และมักจะอยู่ซ้อมกันก่อนกลับบ้านทุกวัน ซึ่งผมก็มักจะนั่งดูพวกมันซ้อมเกือบทุกวัน

   “เฮ้ย ภัท มึงนั่งดูพวกกูซ้อมก่อนค่อยกลับนะโว้ย” ไอ้สุทัตเพื่อนผมบอก
   “เออ กรูกลับบ้านไปก็ไม่มีไรทำเหมือนกัน” ผมบอก
   “อ้าวแล้วพี่สาวมึงล่ะ” ไอ้ชาติถามผม
   “วันนี้พี่ภากลับดึก”
   “มึงก็เลยไม่อยากกลับไปเจอ พี่เสือเค้าอ่ะดิ” ไอ้ชาติถามอย่างคนรู้ใจ
   “เออ เค้ายังไม่กลับใต้” ผมพูดอย่างปลงๆ
   “งั้นมึงก็อยู่กับพวกกรูนี่แหละ เดี่ยวเลิกแล้วไปกินข้าวกับพวกกรูก่อน เดี๋ยวกรูไปส่งที่บ้าน” ไอ้สุทัตพูดขึ้น มันมีน้ำใจกับผมเสมอ
   “อ้าวไหนมึงบอกว่าวันนี้จะไปรับเด็กไง” ไอ้ชาติถาม
   “รับเริบอะไร เพื่อนต้องมาก่อนซิวะ” ไอ้สุทัตพูดยิ้มๆ แล้วเดินมากอดคอผม พวกเราเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่อยู่มอต้นจึงสนิทกันมาก การกอดคอ กอดไหล่หรือจับมือกันเป็นเรื่องปกติมากสำหรับพวกผม เรียกว่ามันเอ็นดูผมซะมากกว่า มันว่าผมเหมือนน้องเล็กของพวกมันที่พวกมันต้องช่วยกันดูแล
   ______________
   “พวกมึงกลับกับไปเถอะ ดึกแล้ว ขอบใจมากนะ” ผมเอ่ยปากไล่มันทั้งสองคนที่นั่งแท๊กซี่มาส่งผม บ้านผมถึงก่อนบ้านพวกมันทั้งคู่
   “ดึกไรวะ แค่สองทุ่มเอง ใจคอจะไม่ชวนพวกกรูเข้าบ้านหน่อยเหรอ” ไอ้สุทัตมันกวนผม ทั้งที่มันรู้ว่าผมไม่อยากให้มันเข้าไปเพราะไม่อยากให้เจอเขาที่มักจะทำหน้าบึ้งใส่พวกมันหรอกนะ
   “มาให้กรูเข้าไปส่งมึงในบ้านดีกว่า เฮ้ยไอ้ชาติมึงรอเดี๋ยวนะ” ว่าแล้วไอ้สุทัตมันก็กอดคอผมลากเข้าบ้านมาด้วยกัน ผมต้องลากขาเดินตามมันแทบไม่ทัน
   “เฮ้ย เบาๆ ดิว่ะ กรูเจ็บเท้าอยู่นะ” ผมร้องขึ้นเมื่อมันเดินเร็วไปแล้ว ผมเดินไม่ทันมัน ก็คนขาสั้นจะไปเดินทันคนขาวยาวได้ไง

   เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็ต้องชะงักเมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองมา ไอ้สุทัตมันแกล้งหอมแก้มผมเร็วๆ ทีหนึ่งแล้วรีบพูด
   “กรูไปก่อนนะที่รัก นอนหลับฝันดีนะ” มันรู้ตื้นลึกหนาบางในบ้านผมดี มันเลยชอบแกล้งผมเล่นอย่างนี้ประจำ
   “เออ ไปเถอะ ไอ้บ้า กรูรู้นะว่ามึงแกล้งกรู” ผมพูดพร้อมกับทุบไปที่เอวมันเบาๆ ทีนึง มันแกล้งร้องเสียงดัง   
   “โอ๊ย ตัวเองอ่ะ แกล้งเค้าทำไมอ่ะ” มันแกล้งดัดเสียงจีบปากจีบคอ แล้วรีบวิ่งออกจากบ้านไป ทิ้งให้ผมเผชิญหน้าอยู่กับคนหน้าบึ้งหน้าโหดตามลำพัง

   “จะทำอะไรก็อย่าให้มันประเจิดประเจอนักนะ ใครเห็นเข้าเขาจะทุเรศลูกกะตา!” เขาเอ่ยเสียงเข้มเมื่อผมกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง  
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-07-2012 22:19:07
เอ่อ....พี่เสือ

ได้ข่าวว่านี้แค่น้องแฟนนะเค๊อะ

 :z6:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 08-07-2012 22:47:56
เป็นแค่แฟนพี่สาว ไม่ใช่พ่อซะหน่อย
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-07-2012 22:53:09
ว่าที่พี่เขยสันดานเสียง่ะ

ทำไมพี่ภาถึงไม่ได้คนที่ดีกว่่านี้นะ
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 08-07-2012 23:00:33
รู้สึกถึงอะไรแปลกๆทำไมพี่เสือต้องแสดงออกขนาดนั้นอะคิดอาไรยุกันนะ



ขอบคุณคนเขียนค่า :กอด1:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 08-07-2012 23:14:08
กัดตลอดอ่ะ อิพี่เสือเนี่ย :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 08-07-2012 23:17:22
จะมีตบจูบไหมเอิ้กๆ
ท่าทางพี่เสือจะSM55555 :really2:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 08-07-2012 23:48:36
เอ่อพี่เสือ อาการพี่เหมือนจะ
แอบๆๆหึงภัทเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Heladasless ที่ 09-07-2012 00:37:23
พี่เสือ...แปลกคนแฮะ  o18

 :L2:
หัวข้อ: Re: รัก...รอย...ร้าว ตอนที่ 2 ไม่อยากกลับบ้าน! (8-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 09-07-2012 00:53:17
พี่เขยกับน้องเมีย มันเป็นของคู่กันนะคะ 555
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 09-07-2012 21:00:18
ตอนที่ 3 เผชิญหน้า

 “จะทำอะไรก็อย่าให้มันประเจิดประเจอนักนะ ใครเห็นเข้าเขาจะทุเรศลูกกะตา!” เขาเอ่ยเสียงเข้มเมื่อผมกำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง
   “เช้าก็ไปกับคนนึง เย็นก็กลับกับอีกคนนึง ช่างมีตัวเลือกมากเหลือเกินนะ” เขายังพูดประชดประชันไม่หยุด ผมไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยินคำพูดของเขา จึงรีบเดินหนี
   “จะรีบไปไหน ลงมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน เดินหนีผู้ใหญ่แบบนี้ ไม่มีมารยาทเลยนะ” เขาเริ่มเสียงดัง
ผมเองก็ไม่อยากมีปัญหาให้พี่สาวลำบากใจ อย่างไรเสียเขาก็เป็น ‘ว่าที่พี่เขย’ และเขาก็เป็น ‘ผู้ใหญ่’ กว่าจริงๆ อย่างที่เขาพูด
   “ว่าไง จะลงมาพูดกันให้รู้เรื่องได้รึยัง” เขายังไม่ยอมหยุดง่ายๆ ผมจึงได้แต่เดินลงมาจากบันได แล้วลงมายืนอยู่หน้าบันได ไม่ห่างจากที่เขายืนอยู่นัก
   “มีอะไร จะว่า จะสั่งสอนผมก็พูดมาซิครับ” ผมพูดเสียงเรียบ มองหน้าเขาอย่างเคืองๆ
   “ปากดีนักนะ” เขาว่าพร้อมกับจ้องตามองผมอย่างดุๆ
   “...............”  ผมเงียบไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา
   “บอกหลายครั้งแล้วใช่ไหมว่าให้ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย “
   “แล้วผมทำอะไรไม่ดีตรงไหนครับ”
   “แล้วที่กอดคอ จับมือ หอมแก้มกันในบ้านนี่มันเรียกว่าดีแล้วเหรอ เป็นผู้ชายซะเปล่า”
   “พวกผมก็เล่นกันแบบนี้แหละครับ ไม่ได้คิดอะไร เป็นเพื่อนกัน”
   “ไม่ยักรู้ว่าเพื่อนสมัยนี้เค้าทำกันแบบนี้ด้วย” เขาพูดประชดประชัน พร้อมกับเหยียดยิ้ม
   “ก็แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกันครับ ผมไม่ได้เป็นอย่างที่คุณว่าก็แล้วกัน” ผมอดเถียงไม่ได้
   “ไม่เป็นก็ดี แล้วเมื่อเช้าพี่ภาบอกว่าเลิกเรียนแล้วให้รีบกลับบ้านไม่ใช่เหรอ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ไปเถลไถลที่ไหนมา” แล้วเขาก็บ่นยาวเหยียด
   “ผมดูเพื่อนซ้อมบาสอยู่ครับแล้วก็ไปกินข้าวกัน ไม่ได้เถลไถล”
   “เหรอ แล้วคิดจะบอกคนที่บ้านบ้างไหม”
   “ก็พี่ภา ไม่อยู่แล้วจะให้ผมบอกใครครับ แต่ถึงพี่ภารู้ก็คงไม่ว่าอะไรหรอกครับ เพราะพี่ภารู้ดีว่าผมไปกับเพื่อนไม่ได้ไปทำอะไรเสียหาย”
   “เถียงไปได้เรื่อยๆ เลยนะ”
   “ผมไปได้รึยังครับ”
   เขานิ่งไม่ตอบ ผมก็เลยเดินผ่านหน้าเขาไป ขึ้นบันไดเดินเข้าห้องของผมไป ปล่อยให้เขาโมโหอยู่คนเดียวด้านล่าง ผมรู้ว่าถ้าพี่ผมกลับมาเขาต้องฟ้องพี่ผมแน่ๆ 
                                                                                   (มีต่อด้านล่างค่ะ)
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: owo llยมuมข้u ที่ 09-07-2012 21:11:01
-w- คุณแม่เจ้าระเบียบ หรือ สามีขี้หึง 5555
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 09-07-2012 21:12:16
อีตาพี่เสือนี่มันชักจะยังไงๆอยู่นะ ไม่เข้าใจได้ข่าวว่าเป็นแค่ว่าที่พี่เขยเองนะ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-07-2012 21:16:57
ฉันโกหกเธอ...อันที่จริงอยากให้เธอสนใจ
ฉันโกหกเธอ....อันที่จริงไม่อยากให้เธอใกล้ใคร
เห็นแล้วอิจฉา มันอิจฉา หวงเธอในใจ
    (http://www.smileycodes.info/emo/bobinini/52.gif)

ห๊ะ!อะไรนะ? ไม่เกี่ยวหรอ?
อ๋อพอดีอยากร้องเพลงปากไม่ตรงกับใจ

หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 09-07-2012 21:17:34
สั้นมากกกกก เค้าไม่ยอมนะ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-07-2012 21:26:28
พล็อตดราม่า  โดนใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 09-07-2012 21:31:40
สั้นอะ อยากรู้ต่อ
พี่เสือดูถ้าจะไม่ใช่แค่น้องแฟนแล้วมั้งเนี่ย

หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 09-07-2012 21:32:59
ตอนที่ 3 เผชิญหน้า (ต่อ)

“เสือคะ วันนี้คุณดุอะไรน้องภาคะ ภากลับมาเข้าไปคุยกับภัท เห็นภัทหน้าบึ้ง ไม่อยากจะพูดกับภาเลยด้วย” ภาวิดาเอ่ยถาม สุรสิงห์ หรือพี่เสือ หลังจากกลับมาถึงบ้านเมื่อตอนสี่ทุ่มกว่าแล้ว
   “แล้วน้องภัท สุดที่รักของภา เค้าว่าไงบ้างล่ะ” เสือพูดกึ่งยิ้มกึ่งเหย่
   “ไม่ต้องมากวนเลยนะคะ ทำไมถึงชอบดุภัทนักคะ ไหนเล่ามาให้ฟังซิคะ” ภาวิดาถามพร้อมกับทำหน้ายู่
   “ก็ไม่มีอะไรนี่ ผมก็แค่บอกว่าให้ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย แล้วก็อย่ากลับบ้านให้มันดึกนัก ก็แค่นั้นเอง” เสือพูดพร้อมกับยักไหล่
   “ถ้าแค่นั้นแล้วทำไม ภัทถึงต้องโมโห ไม่อยากจะพูดกับภาล่ะคะ”
   “ก็น้องภาน่ะ ดื้อจะตาย เดี๋ยวนี้เถียงผมฉอดๆ เลย”
   “โธ่ ก็เสือน่ะ ชอบทำหน้าดุตาดุใส่ภัทอยู่เรื่อย”
   “ก็ถ้าไม่ดุแล้วจะฟังผมไหมล่ะครับ”
   “ฟังซิคะ ภัทน่ะเป็นเด็กดีจะตาย”
   “ภาก็เข้าข้างแต่น้องตัวเองแหละ” เสือพูดพร้อมกับเดินเข้ามาโอบเอวจากด้านหลัง
   “ไม่รู้แหละค่ะ ภัทยังเด็ก ภาไม่อยากให้เสือดุน้อง แล้วก็เข้มงวดกับแกมากเกินไปนะคะ”
   “ภาก็อย่างนี้ทุกที ตามใจจนเสียเด็ก น้องภาเลยไม่เข้มแข็งซะเลย”
   “เสือคะ ภารู้นะคะว่าเสือกำลังจะพูดอะไร ภาไม่อยากให้เสืออคติกับภัทนะคะ”
   “ผมไม่ได้อคติ” เสือเริ่มเสียงแข็ง
   “เสือคะ ภัทกับน้องเสือ ไม่เหมือนกันนะคะ แล้วอีกอย่างถึงภัทจะเป็นยังไง ภาก็รับได้ เพราะแกเป็นเด็กดี”
   “แต่ยังไงภาก็น่าจะบอกน้องให้เปลี่ยนตัวเอง”
   “เสือคะ เรื่องแบบนี้มันเปลี่ยนกันไม่ได้หรอกค่ะ ภาอยากให้เสือเปิดใจให้กว้างนะคะ”
   “...........................”
   “เชื่อภาซิคะ ถ้าเสือพูดกับภัทดีๆ ไม่ดุแกจนเกินไป เสือจะรู้ว่าแกเป็นเด็กธรรมดาคนนึงที่น่ารัก ไม่มีอะไรให้เสือต้องหนักใจเหมือนน้องเสือแน่ๆ ค่ะ ภารับรอง” ภาวิดาหันไปจับหน้า  ‘พี่เสือ’ แล้วก็ยิ้มให้อย่างเอาใจ  
                                                             ______________________________________
 [พูดคุย]
             สวัสดีค่ะทุกคน ขอบคุณสำหรับทุก comment อีกครั้งนะคะ เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยค่ะ  :pig4:
             ขอแก้ไขชื่อเรื่องนิดหน่อยนะคะ รู้สึกว่าชื่อใหม่มันจะคล้องจองกว่านิดนึง
             ตอบคำถามนะคะ เรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ตบจูบหรือ SM อย่างที่ใครๆ คาดหวังนะคะ ฮิฮิ
             ส่วนพี่เสือคิดอะไรกับน้องภัทหรือเปล่านั้น ต้องติดตามกันต่อไปนะคะ :) แต่จริงๆ แล้วพี่เสือเค้าเป็นคนรักเดียวใจเดียวนะคะ ฮิฮิ :bye2:
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! -มีต่ออีกนิดนึงค่ะ (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 09-07-2012 23:52:49
หึงเขาอ่ะเด้พี่เสือทำมาแง้วๆใส่หนูภัท
อาการแบบนี้มันหึงชัดๆ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! -มีต่ออีกนิดนึงค่ะ (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-07-2012 00:03:04
ไม่ตบจูบก็ดีแล้ว

ส่วนตัวไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่

ขอแค่จูบอย่างเดียวพอ 5555

ตามต่อค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! -มีต่ออีกนิดนึงค่ะ (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: gohong ที่ 10-07-2012 01:59:24
พี่เสือมีน้องด้วย? หรือภัทจะคู่กับน้องพี่เสือหว่า
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 3 เผชิญหน้า! -มีต่ออีกนิดนึงค่ะ (9-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 10-07-2012 17:55:55
งะไม่SMง่าาาา
แต่ก็รออ่านนะจ้ะ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 10-07-2012 21:40:43
ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่

   วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเป็นพิเศษ เพราะวันนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครองและรับผลสอบปลายภาคเทอมสุดท้ายของมัธยมหก ถือว่าผมเรียนจบแล้ว พี่ภาสัญญาว่าถ้าผมสอบได้เกรดเฉลี่ย 3.00 ขึ้นไปจะพาผมไปซื้อกระเป๋าเป้ยี่ห้อที่ผมอยากได้มานานแล้ว ผมจึงดีใจเป็นพิเศษตั้งใจว่าจะลงมาทำข้าวต้มกุ้งให้พี่ภารับประทานตอนเช้าเป็นการตอบแทนหรือเรียกว่าประจบพี่สาวนั่นเอง

   “แหม ข้าวต้มหอมฉุยเชียว น่าทานจัง วันนี้น้องพี่เป็นไรรึเปล่าน้า ใจดีจัง” พี่ภาที่เดินลงมาจากชั้นสองถึงโต๊ะอาหารพร้อมกับเขาเอ่ยทักขึ้นก่อน
   “ก็วันนี้ผมจะโชคดีได้กระเป๋าใหม่ไงครับ” ผมตอบยิ้มแย้ม
   “ใช่ ด้วย ตายจริงพี่ลืมสนิทเลยว่าต้องไปประชุมผู้ปกครองวันนี้แล้วก็รับผลสอบ” พี่ภาทำท่าตกใจ แต่ผมว่ามันดูไม่เนียนเลย
   “พี่ภาอ่ะ อะไรกันล่ะครับเมื่อวานยังคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย” ผมแย้ง
   “พี่ต้องขอโทษจริงๆ นะภัท พี่ลืมไปว่าวันนี้งานมียุ่งมาก ต้องรับลูกค้าฝรั่งด้วย”
   “แล้วจะทำไงล่ะครับ ไม่งั้นผมไม่จบด้วยนะ”
   “เอางี้แล้วกันนะ เสือคะวันนี้เสือไปไหนรึเปล่าคะ” พี่ภาหันไปคุยกับเขาที่นั่งลงแล้ว กำลังจะตักข้าวต้มกุ้งที่ผมทำเขาปาก
   “เปล่า ไม่มีธุระอะไร” เขาเอ่ยเสียงเรียบๆ
   “ถ้างั้น ภารบกวนเสือช่วยไปประชุมผู้ปกครองแทนภาทีได้ไหมคะ วันนี้ภาไม่วางจริงๆ”
   “ไม่นะครับ” ผมรีบแย้งทันที หันหน้าไปมองเขา เขาก็ทำหน้านิ่งๆ เหมือนจะอึ้งอยู่เหมือนกัน
   “นะคะ เสือ ไปแทนภาหน่อยนะคะ แล้วก็ช่วยพาภัทไปซื้อกระเป๋าด้วยนะคะ ภาสัญญากับน้องไว้” พี่ภาสั่งยาวเหยียด ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่ภาลืมจริงๆ
   “ก็ได้ ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว” เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบๆ ใบหน้านิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึก
   “ไม่ได้นะครับ อาจารย์ไม่เชื่อหรอกครับ” ผมเถียงไปข้างๆ คูๆ
   “งั้นพี่โทรไปบอกอาจารย์ก่อนแล้วกัน อาจารย์คงไม่ว่าอะไรหรอก” พี่ภาตอบยิ้มๆ
   “แต่ว่า...” ผมจะเถียงแต่เถียงไม่ออก
   “ไม่ต้องแต่เลยนะภัท เอาตามที่พี่ว่าแหละ เช้านี้ก็ไปกับพี่เสือเลยนะ” พี่ภาสรุปแล้วก็เริ่มตักข้าวต้มกุ้งกิน ส่วนผมต้องนั่งลงอย่างจำใจ หันไปมองหน้าเขา เขาก็ทำเป็นเฉยๆ เหมือนไม่รู้ไม่ชี้อะไรทั้งสิ้น บ้าชะมัด ทำไมรู้สึกเหมือนพี่ภากำลังจะแกล้งผมยังไงยังงั้นเลย
                                                         ////////////////////////////////////
   ผมนั่งเงียบมาตลอดทางระหว่างที่อยู่บนรถของเขา ผมรู้สึกเหมือนว่าเขาขับช้าเหลือเกิน คงเป็นเพราะผมทำตัวไม่ถูกมากกว่า เพราะไม่เคยอยู่กับเขาตามลำพังมาก่อน เขาเองก็ไม่ได้พูดอะไร ผมแอบมองเขาเป็นระยะๆ แต่เขาก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจหรือหันมามองผม เขาขับรถไปเรื่อยๆ จนรถเลี้ยวเข้าไปในโรงเรียน ทั้งคนและรถเยอะมากกว่าจะหาที่จอดรถได้ต้องวนอยู่หน้าตึกเรียนอยู่นาน
   “อ้าวถึงแล้ว ลงไปซิ หรือจะต้องให้เดินลงไปเปิดประตูให้ด้วย แต่คงไม่น่าจะต้องหรอกมั้ง” เขาเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากจอดรถเรียบร้อย บ้าชะมัด! พูดดีๆ ก็ไม่ได้ ผมได้แต่นิ่งไม่อยากตอบโต้อะไรเขาให้อารมณ์เสียแต่เช้า ผมเปิดประตูรถแล้วก็เดินนำเขาเข้าตึกเรียนไปก่อน โดยไม่หันหลังมามองด้วยซ้ำ เขาก็เดินตามมาเรื่อยๆ จนถึงห้องเรียน ผมเห็นพลชาติกับพ่อและสุทัตกับแม่นั่งอยู่ด้านหลังห้องจึงเดินเข้าไปทักและสวัสดีพ่อแม่ของทั้งสองคนก่อน ท่านทั้งสองยิ้มให้ผม ครอบครัวเราทั้งสามคนรู้จักกันมานานแล้ว ส่วนเขาก็ยกมือไหว้ทั้งสองคนด้วย
   “เฮ้ย ภัทแกมากับพี่หน้าดุนั่นได้ไงอ่ะ” ไอ้สุทัตสะกิดแขนผมและกระซิบถามเบาๆ ที่ข้างหู
   “เรื่องมันยาวน่ะ” ผมบอกปัดไม่อยากจะคุยอะไรตอนนี้เพราะรู้ว่าเขากำลังมองคอยจับผิดผมอยู่ ผมจึงรีบเดินนำเขาไปนั่งตรงที่ว่างข้างประตูห้อง
   “มานั่งซิ จะยืนกระซิบค้ำหัวผู้ใหญ่กันอีกนานไหม” เขาเอ่ยเสียงเบาแต่จงใจให้ผมได้ยินคนเดียว
ผมต้องรีบนั่งลงข้างๆ เขา ต่างคนต่างมองไปยังหน้าห้อง หลังจากนั้นไม่นานอาจารย์ก็เขามากล่าวทักทายผู้ปกครองพร้อมกับกล่าวแสดงความยินดีกับนักเรียนที่จะจบมอหกทุกคน แล้วอาจารย์ก็แจกแบบสอบถามให้ผู้ปกครองตอบแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการประชุมวันนี้
   ผมเหลือบไปมองกระดาษพบโต๊ะเขา เห็นเขากรอกชื่อ นามสกุล และอายุ
   อายุ...........อายุ  เขากรอกว่าอายุ ‘30’ ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาอายุ 30 แล้ว พี่ภาอายุห่างจากผม 5 ปี ถึงแม้พี่ภาจะไม่ได้เรียกเขาว่าพี่ แต่ผมก็รู้ว่าเขาอายุมากกว่าพี่ภา แต่เมื่อคาดคะเนจากหน้าตาเขาก็ไม่คิดว่าจะเขาจะแก่ว่าพี่ภาหลายปีอยู่  มิน่า! ชอบบ่นชอบว่าผมเป็นตาแก่เลย ผมแอบเบ้ปากและนึกขำในใจ
   “ยิ้มอะไร” เขาหันมาถามหน้าบึ้งเชียว
   “เปล่าครับ”
   “ก็เห็นว่ายิ้มอยู่”
   ผมแกล้งเหลือบตาไปมองที่กระดาษ จงใจจ้องให้เห็นว่าผมมองที่ตัวเลขตรงอายุของเขา
   “กำลังจะหาว่าชั้นแก่ล่ะซิ” เขาเดาไม่ผิด เรื่องอย่างนี้เก่งชะมัด!
   “เปล่าครับ”
   “แต่รู้ก็ดีแล้ว ทีหลังจะได้ไม่ทำตัวก้าวร้าวกับผู้ใหญ่อีก”
   “ผมไม่ได้ก้าวร้าว”
   “ก็ที่ทำอยู่นี่ไง”
   “ผมเปล่า” ก่อนที่จะโต้เถียงกันให้นานไปกว่านี้ เสียงอาจารย์ก็ดังขึ้นชี้แจงข้อความในแบบสอบถามแจกผลการเรียนในเทอมสุดท้ายพร้อมใบประกาศนียบัตร ผมมองดูเกรดแล้วก็ดีใจมาก ผมได้มากกว่าที่ตกลงกับพี่ภาไว้ เมื่อเสร็จสิ้นการประชุมผมกับเขาก็เดินมาที่ลานจอดรถ
   “คุณกลับไปก่อนแล้วกันครับ เดี๋ยวผมกลับเอง” ผมเอ่ยขึ้นก่อน
   “จะไปไหน”
   “ผมจะไปคุยกับเพื่อนเดี๋ยว”
   “ไม่ได้ พี่ภาสั่งให้ชั้นพาเธอไปซื้อของอีก จำไม่ได้รึไง” เขาพูดเสียงดุๆ
   “ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมไปกับพี่ภาวันหลังก็ได้”
   “บอกว่าไม่ได้ พูดไม่รู้เรื่องรึไง ขึ้นรถ อย่าเรื่องมาก รีบไปจะได้รีบกลับ” แล้วเขาก็เปิดประตูรถ แล้วก็ดันตัวผมให้เข้าไปในรถทันที แล้วเขาก็เดินอ้อมไปที่นั่งคนขับและรีบขับรถออกไปโดยเร็ว!
                                                                                    (เดี๋ยวมีต่อด้านล่างนะคะ)
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: arthit170530 ที่ 10-07-2012 21:56:27
รอคับ
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 10-07-2012 22:13:43

ตอนที่ 4 (ต่อ)

            เขาพาผมมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เดินนำไปที่ร้านขายก๊วยเตี่ยวเย็นตาโฟชื่อดังที่มีสาขาทั่วไปประเทศ ผมแปลกใจเหมือนกันที่เขาพามาร้านนี้ นึกว่าเขาจะกินร้านอาหารหรูๆ ซะอีก
   “อ้าว จะยืนอีกนานไหม” เขาเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อเห็นผมยังยืนงงอยู่
   “........” ผมนั่งลง บริกรก็เดินมาพร้อมกับยื่นเมนูให้
   “สั่งซิ” เขาว่า
   “ผมยังไม่หิวฮะ”
   “ก็ดี ไม่เปลือง” เขายักไหล่ตอบพร้อมกับสั่งของตัวเองและเครื่องดื่ม ทำท่าไม่สนใจผม นี่จะไม่ถามกันอีกสักครั้งหรือสั่งให้เลยเหรอ
   เขามองหน้าผมที่กำลังทำหน้าไม่ถูก แล้วทำท่าเหมือนจะอมยิ้มเล็กๆ เราทั้งคู่นั่งเงียบทำเป็นต่างคนต่างมองไปอีกทาง แล้วบริกรก็ยกชามเย็นตาโฟพร้อมกับเครื่องดื่มที่เขาสั่งมาเสริฟที่โต๊ะ แล้วเขาก็นั่งกินคนเดียวหน้าตาเฉย ไม่พูดกับผมซักคำ ผมรู้เค้าแกล้งผมอยู่
   “อร่อยดีนะ” เขาเอ่ยยิ้มอย่างกวนๆ แล้วก็กินต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย ผมมองดูนาฬิกาบนผนังร้านบ่ายโมงกว่าแล้ว มิน่าหิวชะมัด คนบ้าอะไรก็ไม่รู้นั่งกินอยู่คนเดียวให้ผมนั่งมอง
   “จะเปลี่ยนใจสั่งตอนนี้ก็ยังทันนะ ท่าทางจะหิวมากนะ” เขาพูดขึ้นหลังจากกินเสร็จพร้อมกับดื่มน้ำในแก้วตบท้าย
   “ไม่ฮ่ะ ผมไม่หิว” ผมกัดฟันพูด มาถึงขั้นนี้แล้ว ใครจะไปกล้าสั่งมากิน เสียหน้าแย่
   “ก็ตามใจ งั้นน้อง คิดเงินเลย”แล้วเขาก็ร้องเรียกบริกรให้มาคิดเงิน
   หลังจากกินเสร็จเขาก็พาผมมาที่แผนกกระเป๋า พาผมไปเลือกกระเป๋าที่ผมอยากได้ ตอนแรกผมมีรุ่นที่ผมต้องการซื้ออยู่ในใจแล้ว แต่ผมอยากแกล้งเขาจึงเลือกยี่ห้อใหม่ที่แพงที่สุด สะใจชะมัด แต่เขาก็จ่ายเงินให้เฉยโดยไม่ว่าอะไรซักคำ เมื่อกลับถึงบ้านตอนบ่ายสามโมง ผมต้องรีบแอบเข้าไปเปิดตู้เย็นหาอะไรกิน หิวซะมัด ผมทนหิวอยู่ตั้งหลายชั่วโมง คนบ้าอะไรชอบแกล้งคนอื่น!   

--------------------------------------------
[พูดคุย]
                ตอนนี้ยังเรื่อยๆ ชิลๆ นะคะ ยังไม่ดราม่า ฮิฮิ อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ
                ขอบคุณทุก comment อีกเช่นเคยค่ะ   :bye2:
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-07-2012 22:33:32
เรื่อยๆมาเรียงๆ

 :z2:
หัวข้อ: Re: รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 10-07-2012 22:44:21
[แบบว่าอยากแต่งตอนนี้ขึ้นมาก่อน ฮิฮิ]

ตอนพิเศษ 1 ก็หึงน่ะซิ

   “พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าจะไปไหนมาไหนให้บอกพี่ซักคำ” เขาเอ่ยเสียงเรียบสีหน้าบึ้งเล็กๆ  เมื่อผมกลับมาถึงบ้านตอนดึก
   “มันเรื่องด่วนครับ เพิ่งรู้เมื่อเช้าเอง”
   “แล้วทำไมตอนเย็นไม่โทรมาบอกพี่”
   “พอดีโทรศัพท์มันแบตหมดน่ะครับ” ผมตอบ
   “แล้วยืมของคนอื่นโทรก่อนไม่ได้เหรอ” เขายังไม่ยอมเลิก
   “ผมจำเบอร์ไม่ได้ครับ”
   “แล้วทำไมต้องไปกับมันสองต่อสองด้วย”
   “ก็คนอื่นไม่ว่างนี่ครับ”
   “เถียงไปได้เรื่อยๆ เลยนะ” น้ำเสียงเขาหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
   “ผมไม่ได้เถียงนะ แค่อธิบายให้ฟัง”
   “ช่างเถอะ ทีหลังคงไม่เป็นอย่างนี้อีกนะ ภัทก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบ”
   “ครับ” ผมต้องยอมตามใจเขาไปก่อน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมจบง่ายๆ เหมือนเขาจะรู้ว่าผมยอมอ่อนลงเพื่อตามใจเขา เขาเลยเดินเข้ามากอดเอวผมแล้วก็กระซิบที่ข้างหู
   “พี่ไม่ชอบ พี่หึง รู้ไหมครับ” พูดเสียงเพราะเชียว แล้วเขาก็ก้มลงหอมแก้มผมเบาๆ ใบหน้าก็คลอเคลียอยู่ที่อยู่ข้างแก้ม ผมรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก เพราะคำพูดพวกนี้น้อยครั้งนักที่จะได้ยินออกจากปากเขา ดีนะที่เขาไม่เห็นหน้าผมตอนนี้เพราะมันแดงเป็นลูกตำลึงสุกเลยแหละ !  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 10-07-2012 22:54:07
“เถียงไปได้เรื่อยๆ เลยนะ”

ประโยคนี้ทำให้คิดเลยว่า นี่แหละ พี่เสือแน่ๆ เลย

==' ตอนนี้พี่เสือยังไม่เลิกความ ก.เกรียน พี่แกในความรู้สึกเรา เกรียนมากเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 10-07-2012 22:57:28
อ่านตอนพิเศษแรวรู้สึกอยากรู้เรื่องราวกว่าจะรักกันอะไม่ว่าชายผู้นั้นจะเปนใครเราก็อยากรุ้ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: mumamayza ที่ 10-07-2012 23:00:44
 :-[ ตอนพิเศษ ช่างโดนใจ ข้ายิ่งนัก  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: i-love-you ที่ 10-07-2012 23:06:07
“เถียงไปได้เรื่อยๆ เลยนะ”    ชอบอ่ะประโยคนี้   ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 10-07-2012 23:34:00
เอ่อ พี่เสือมีคนในครอบครัวเป็นเกย์แล้วทำตัวไม่ค่อยดีรึเปล่า ถึงได้พาลภัทไปด้วยอย่างนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-07-2012 18:59:21
ตอนที่ 5 การสูญเสีย

   ปิดเทอมแล้วผมรู้สึกสบายใจมากๆ ได้แต่รอลุ้นผลสอบเข้ามหาวิทยาลัยเท่านั้นว่าผมจะได้เรียนที่ไหน พี่ภาบังคับให้ผมเลือกมหาวิทยาลัยในจังหวัดทางภาคใต้บ้านเกิดของเขาด้วย แต่ผมภาวนาว่าขอให้ผมติดที่กรุงเทพฯ เพราะผมไม่อยากย้ายไปใต้กับพี่ภาและเขา อาทิตย์นี้เขาขึ้นมาเรื่องงานและวันหยุดเขาจะพาพี่ภาลงไปใต้เพื่อพบครอบครัวของเขาที่นั่นและตกลงคุยกันเรื่องงานแต่งงาน ผมดีใจกับพี่ภาที่จะได้มีความสุขเสียที หลังจากที่คบกับเขามาเกือบ 3 ปี หลังจากพ่อแม่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน พี่ภาก็ทำงานส่งเสียเลี้ยงดูผมตามลำพัง อย่างน้อยการแต่งงานก็คงทำให้พี่ภามีความสุขและไม่ต้องลำบากเหมือนทุกวันนี้ สำหรับผมเองรู้สึกเจ็บปวดใจไม่น้อย แต่คงทำได้แค่เพียงซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจเท่านั้น บางครั้งผมก็ได้แต่โกรธตัวเองที่ไม่อาจจะเลิกชอบเขาได้ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่เคยมีทีท่าจะญาติกับผมเลยสักนิด!
   “เฮ้ย เบาๆ เสียงกันหน่อยดิ เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก” ผมด่าไอ้ชาติกับไอ้สุทัต วันนี้พวกมันพากันยกโขยงมาค้างห้องผม บอกว่าจะพากันมานอนเล่นและดูบอลบ้านผม ฉลองจบมอหก ผมบอกปัดยังไงมันก็ไม่ยอม ทั้งๆ ที่ห้องผมทั้งเล็กและแคบกว่าบ้านพวกมันตั้งเยอะ แต่พวกมันก็บอกว่าอยากมานอนคุยกันเพราะอีกหน่อยผมอาจจะต้องย้ายไปต่างจังหวัดแล้วจะไม่ได้เจอพวกมันอีก
   “โหไรวะ พี่ภาไม่ว่าไรหรอก” ไอ้สุทัตยังคงเดินคุยเสียงลั่นกับไอ้ชาติอยู่หน้าประตูเข้าบ้าน
   “พี่ภาไม่อยู่ อยู่แต่เขาอ่ะดิ” ผมตอบ
   “อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่” ไอ้สุทัตมันงง
   “เมื่อวาน อาทิตย์นี้เค้าจะพาพี่ภาไปใต้คุยเรื่องแต่งงาน” ผมตอบเสียงเรียบๆ
   “จริงเหรอว่ะ แหมข่าวดีนะเนี่ย ไม่เคยเล่าให้กรูฟังเลย” ไอ้สุทัตยังพูดไปเรื่อยๆ
   “จะเล่าไรล่ะ เค้ายังไม่ได้กำหนดวัน”
   “เออ เข้าไปข้างในกันเถอะ” ไอ้ชาติตัดบท แล้วพวกเราก็พากันเดินขึ้นบนห้องผมที่อยู่ชั้นสอง ผมมองไปรอบๆ บ้านก็ไม่เห็นเขา สงสัยยังไม่กลับ ก็ดีแล้วไม่งั้นต้องประทะกันอีกแน่

   “เฮ้ย มึงทำบ้าอะไรวะไอ้ทัต” ผมร้องลั่นเมื่อมันดึงตัวผมล้มลงกับเตียงนอนแล้วกอดผมแรงๆ
   “กรูหมันเขี้ยวว่ะ ตัวมึงโคตรหอมเลยว่ะ แถมยังขาวฉิบหาย นี่ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนี่กรูขอเอามึงแล้ว” ไอ้สุทัตปากหมาตอบ มันชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย
   “ไอ้บ้า ปล่อยกรูนะ ไม่งั้นกรูจะฟ้องแฟนมึง ไอ้ชาติช่วยกรูด้วยดิ่” ผมร้องเรียกไอ้ชาติให้ช่วย
มันเดินเข้ามาหาผมอีกคน แต่แทนที่จะช่วยมันดันกลับทิ้งตัวนอนทับผมอีกคน ผมจุกแทบตาย
   “เฮ้ย อย่าดิวะ อย่าเล่นบ้าๆ ดิว่ะ”
   “ฮ่ะฮ่ะ ขอพวกกรูกอดหน่อยเถอะวะ เดี่ยวปิดเทอมจะไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะเว้ย” ไอ้สุทัตดึงตัวผมไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงไม่ปล่อย แถมไอ้ชาติยังเข้ามาล็อคคอผมไว้อีกแล้วก็เอาหน้ายื่นเข้ามาจนชิดหน้าผม
   “ไอ้พวกบ้า ปล่อยดิว่ะ ปล่อยนะเว้ย อย่าเล่นแบบนี้ดิว่ะ” ผมดิ้นโวยวายดังลั่นแต่มันก็ไม่ยอมปล่อยกัน
   “ฮ่ะฮ่ะ มามะมาให้กรูกอดหน่อยนะ”
             "เออ กรูคงคิดถึงมึงนะ ถ้ามึงไปอยู่ใต้อ่ะ" ไอ้ชาติว่า
   “ปล่อยนะ ไอ้บ้า ปล่อย”
   “ฮ่ะฮ่ะ” แล้วพวกมันก็หัวเราประสานเสียงกันอย่างเมามัน แล้วก็แกล้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงผม ผมดิ้นจนเหนื่อยหอบ ทั้งเตะทั้งถีบมันแต่ก็สู้พวกมันไม่ได้
   “ปล่อยดิว่ะ ไอ้เพื่อนเวร” ผมร้องด่าแต่มันไม่สนใจกันเลย

   “ถ้าจะเอากันกลางวันแสกๆ ก็หัดปิดประตูห้องซะก่อนนะ” เสียงดังลั่นอย่างกับฟ้าผ่า เขายืนหน้าบึ้งตึงอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออยู่หน้าประตูห้องที่เปิดอ้ากว้างอยู่เต็มบาน ซวยแล้ว พวกผมตกใจรีบลุกนั่งกันทันที ไอ้สุทัตยังนั่งเอ๋ออยู่ ส่วนไอ้ชาติทำเฉยๆ แต่ผมนี่ดิ่ทั้งกลัวทั้งอายอย่างบอกไม่ถูก
   “เอ่อ ไม่มีอะไรนะครับ พวกผมเล่นกันเฉยๆ อ่ะครับ” ไอ้สุทัตตอบตะกุกตะกัก มันคงไม่เคยเห็นเขาในอารมณ์โมโหจัดแบบนี้มาก่อน
   “แต่รู้สึกจะเล่นกัน ‘มั่ว’ ไปหน่อยนะ” เขาพูดเน้นคำช้าช้า
   “ขอโทษนะครับ พวกผมอาจจะเสียงดังไปหน่อย” ไอ้ชาติที่ดูมีสติกว่าเพื่อนบอก
   “มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามออกไป
   “พี่ภากลับมาแล้ว ให้ลงไปหาหน่อย แต่ถ้าจะ ‘เล่น’ กันต่อ ก็ไม่เป็นไรจะบอกให้ว่าไม่ว่าง” เขาตอบเสียงเย็นชา
   “เดี่ยวพวกผมลงไปครับ” ผมตอบไปไม่อยากโต้เถียง แล้วเขาก็เดินบันไดไป
   “โห ดุฉิบหาย เพิ่งเคยเจอจังๆ คราวนี้แหละ แม่งทำกรูใจสั่นเลย” ไอ้สุทัตว่า
                                                                                   
                          (เดี๋ยว 3 ทุ่มมาต่ออีกครึ่งนะคะ เข้ามา comment กันหน่อยนะคะ ฮิฮิ)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 11-07-2012 19:15:51
โห อีตาพี่เสือจะดุไปไหนเนี่ย
รอที่เหลือนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 11-07-2012 19:44:31
 :m16: ดุตลอดเลยอะ ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อยดุจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 11-07-2012 19:58:07
เพิ่งเข้ามาอ่านหนุกดี เพราะชอบแนวนี้อะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 11-07-2012 20:02:23
จะสูญเสียอะไรล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 11-07-2012 20:27:08
เสียความบริสุทธิ์ใช่ไหม!!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-07-2012 20:30:35
เสียความบริสุทธิ์ใช่ไหม!!!

เอ่อ ขำคุณคนนี้อ่ะค่ะ แต่คาดว่าคงไม่น่าใช่นะคะ  :m20:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 50%! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-07-2012 20:46:07
เดาว่า....พี่ภา :m17:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-07-2012 21:00:38
ตอนที่ 5 (ต่อ)

“พี่ภามีอะไรรึเปล่าครับ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นพี่ภานั่งสบายๆ ดูทีวีอยู่ห้องรับแขกชั้นล่าง พวกผมทั้งสามคนเดินลงมากันหมด
   “อ๋อ ไม่มีอะไรมากหรอกจ้า พี่จะบอกว่าวันเสาร์นี้พวกเราต้องไปใต้กับพี่เสือนะ ภัทเตรียมตัวรึยังจ๊ะ” พี่ภาถาม
   “ยังครับ แต่ผมไม่ไปไม่ได้เหรอครับ”
   “ไม่ได้จ๊ะ ต้องไปสวัสดีคุณป้าแล้วก็น้องๆ พี่เสือนะจ๊ะ” พี่ภารีบว่า
   “คะ ครับ” ผมตอบรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ หันไปมองเขาที่กำลังหันหลังยืนโทรศัพท์อยู่หน้าบ้าน
   “แล้วนี่หอบกระเป๋าจะไปไหนกันจ๊ะ” พี่ภาทักขึ้นเมื่อเห็นไอ้ชาติและไอ้ทัตสะพายเป้ลงมาด้วย
   “เอ่อ พวกผมว่าจะพากันไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาข้างนอกอ่ะครับ ไม่อยากเสียงดังรบกวนพวกพี่ๆ” ไอ้สุทัตเปิดประเด็นก่อน
   “แล้วจะไปไหนกันล่ะจ๊ะ จะพาน้องพี่ไปเสียเด็กรึเปล่า” พี่ภาถามอย่างรู้ทัน
   “แหม พี่รู้ทันตลอดเลยครับ ว่าจะขออนุญาตพาภัทไปเที่ยวร้านเพื่อนผมน่ะครับ” ไอ้ชาติขออนุญาตถึงจะพูดเลี่ยงๆ แต่พี่ภาก็รู้ว่าคงไม่พ้นแนวเหล้ายาแน่นอน
   “จ้า ไปเถอะ แต่ยังฝากดูแลภัทดีๆ นะ พี่ให้ไปเพราะพี่ไว้ใจพวกเรานะ” พี่ภาอนุญาติอย่างใจดี พี่สาวผมน่ารักเสมอ
   “ขอบคุณครับพี่ภา” ผมเอ่ย พร้อมกับลาพี่ภาแล้วก็พยักเพยิดให้พวกมันทั้งสองเดินออกจากบ้านไปยังสถานเริงราตรีแห่งหนึ่ง ซึ่งปกติผมแทบจะไม่เคยมาเที่ยวที่แบบนี้เลย แต่ทนคำคะยั้นคะยอของพวกมันไม่ได้ มันบอกว่าไม่ควรจะอยู่บ้านผมคืนนี้เพราะดูท่าเขาจะกินหัวเอา เลยเปลี่ยนแผนกระทันหัน และมันก็อยากให้ผมลองมาเที่ยวที่แบบนี้ดูบ้าง มันหาว่าผมจะโง่มันทันโลก ผมก็เลยต้องเลยตามเลยตามใจพวกมันหน่อยถือ นานๆ ครั้งคงไม่เป็นไร
                                                       ////////////////////////////////////////
     เที่ยงคืนกว่าแล้ว แทนที่พวกผมจะได้กลับบ้านนอนหลับสบายอยู่บนเตียงนอนอันแสนนุ่ม แต่กลับกลายเป็นว่าเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นในผับที่ไอ้ชาติพาพวกผมไป เพราะความปากหมาของไอ้สุทัตนั่นเอง มันดันเมาแล้วไปแซวแฟนชาวบ้านเค้าเข้า ก็เลยเกิดเรื่องชกต่อยกันเข้า ซัดกันนัวเนียทั้งไอ้สุทัตกับแฟนของแม่สาวแขนกุดที่มันเข้าไปแซว แถมแฟนผู้หญิงคนนั้นก็เล่นเอาพวกมารุมซ้อมไอ้สุทัตอีก ไอ้ชาติก็ทนไม่ได้ต้องสู้พวกมันด้วย แต่พวกมันมีกันสี่คน พวกผมสาม เลยกลายเป็นกระสอบทรายให้พวกมันซ้อม อย่างไอ้ชาติกับไอ้สุทัตมันเป็นนักกีฬาก็ยังพอได้สวนพวกมันไปได้หลายหมัดอยู่ แต่ผมซิเกิดมาไม่เคยมีเรื่องชกต่อยกับใคร แต่นาทีนี้ยังไงมันก็ต้องรักกันไว้ก่อน เลยกลายเป็นว่าผมโดนซะอ่วมเลย ไอ้สองคนนั้นก็ต้องมาช่วยผมอีก แถมคนเราน้อยกว่า ดังนั้นกว่าพวกเราจะได้หลุดจากฝูงหมาบ้าของพวกมันก็ตอนที่ตำรวจเข้ามาแล้วนั่นแหละ ทั้งพวกผมและพวกมันเลยถูกโยนมาที่โรงพักแทนที่จะได้กลับบ้าน ต่างคนต่างโทรหาพ่อแม่ของตัวเองเพื่อให้มาประกันตัว ผมแม้จะกลัวๆ กล้าๆ ก็ต้องโทรหาพี่ภา เสียงพี่งัวเงียมากตอนรับโทรศัพท์ พอตั้งสติได้พี่ภาก็รีบมาประกันตัวผมทันที

   “ภัท เกิดอะไรขึ้น เป็นยังไงบ้าง” พี่ภาถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นใบหน้าเขียวช้ำ เลือดซืมตามมุมปาก เสื้อผ้าฉีกขาด เนื้อตัวเขียวจ้ำๆ
   “เอ่อ มีเรื่องกันนิดหน่อยนะครับ” ผมตอบเสียงอู้อี้
   “โธ่ ภัท ดูซิหน้าตาเนื้อตัวดูไม่ได้เลยนะ” พี่ภากอดผมเหมือนจะร้องไห้ พี่ภาไม่ดุไม่ว่าผมซักคำ แถมยังแสดงห่วงใยผมจนผมรู้สึกผิดที่มีเรื่องชกต่อยกันขึ้น
   “ผมขอโทษครับพี่” ผมเอ่ยออกไปด้วยความรู้สึกเสียใจ
   “เดี่ยวต้องเล่าให้พี่ฟังนะว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วนี่เจ็บมากไหม” พี่ภาเตะปากผมที่มีรอยเลือดซึมออกมา
แล้วพี่ภาก็ไปติดต่อคุยเรื่องประกันตัวผมกับตำรวจ ไอ้ชาติกับไอ้สุทัตพ่อแม่มันก็มาพอดี จึงได้ประกันตัวออกไปพร้อมๆ กัน
   “กรูขอโทษพวกมึงสองคนด้วยนะ กรูเป็นต้นเหตุเอง” ไอ้สุทัตว่า
   “ไม่เป็นไรหรอก เราเพื่อนกันนะเว้ย” ผมว่า
   “เออ กรูไม่น่าชวนพวกมึงมาเลย มึงมันก็ปากหมาไอ้ทัต กรูสงสารแต่ไอ้ภัทอ่ะ มันโดนหนักเลย” ไอ้ชาติว่าพร้อมกับตบหัวไอ้สุทัต
   “เออๆ กรูผิดเอง แม่งตบหัวกรูไมวะ”
   “ช่างมันเถอะ พวกมึงกรูไม่เป็นไรมากหรอก ถือซะว่าประสบการณ์ชีวิต” แล้วผมก็ยิ้มให้พวกมัน
   “งั้นแยกย้ายกันกลับก่อนแล้วกัน  พ่อแม่พวกรูจะกินหัวแล้ว” ไอ้สุทัตว่า

             แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ พี่ภาเดินคุยโทรศัพท์กับ ‘เขา’ ตลอดทางเดินมาที่ลานจอดรถ เพราะเขาเองก็ยังไม่กลับบ้านเพราะไปเลี้ยงลูกค้าอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
   ถนนทางกลับบ้านโล่งมาก เพราะดึกมากแล้ว ผมนั่งเงียบไปตลอดทาง พี่ภาก็ยังไม่ได้ถามอะไร คงตั้งหน้าตั้งตาขับรถให้ถึงบ้านไวๆ ขณะที่ผมกำลังก้มลงจะไปปรับแอร์ก็รู้สึกเหมือนกันมีลำแสงจ้าส่องเข้ามาที่หน้ารถ ตาผมพร่าไปหมอเพราะแสงมันส่องเข้ามาจ้ามาก แล้วผมก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ไม่” พร้อมกับเสียงดัง “โครมมมมมมม” สนั่นหวั่นไหว ผมรู้สึกถึงแรงปะทะอย่างรุนแรงกระแทกเข้ามาที่รถจนรถสะบัด ส่ายเอียงเข้าข้างทาง ผมมองไปเห็นเงาดำขนาดใหญ่คลุมรถเราไว้ ผมรู้สึกว่าศีรษะผมมีอะไรเหนียวๆ ไหลออกมาและรู้สึกชาวูบไปทั้งตัว ผมพยายามหันหน้าไปมองพี่ภาที่นั่งที่คนขับแต่ผมขยับตัวไม่ได้ แล้วผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าสติผมดับวูบลงไป เหมือนโลกและสิ่งรอบตัวผมมันหยุดเคลื่อนไหวและเสียงต่างๆ รอบตัวมันสงบเงียบงันลงไปเฉยๆ !
_______________________________________________________________________________
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 11-07-2012 21:06:49
ตูว่าแล้ว...หลงเข้ามาอ่านก็เจ็บจี๊ดเลย

ทำไมต้องสูญเสียแบบนี้ด้วยหว่า



แต่ก็จะตามอ่านต่อไปล่ะนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 11-07-2012 21:22:39
"เขา" จะมาดราม่าไหมเนี่ย รึแบบ...ได้โอกาสละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 11-07-2012 21:23:13
อ่า ==' พี่ภา ต้องเอิ่ม มีอะไรสักอย่างแน่ๆเลยอ่ะ
(ว่าเเล้วมันต้องเป็นอย่างนี้ มาลุ้นต่อดีกว่าว่าพี่เสือกับภัทรจะรักกันได้ยังไง (เดาเลยว่าคนนั้นของภัทรต้องพี่เสือ) )
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 11-07-2012 21:26:12
เอิ่ม พี่ภาตายย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-07-2012 21:37:16
[พูดคุย]
     สวัสดีค่ะทุกๆ คน รู้สึกเหมือนจะมีหลายๆ คนพอเดาเรื่องราวถูกนะคะ ฮิฮิ
     แต่จริงๆ แล้ว plot เรื่องนี้ก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่คนเขียนอยากเขียนอะไรที่
มันบีบคั้นอารมณ์นิดหน่อย แต่สุดท้ายแล้วคนเขียนชอบความรักที่เกิดจากความผูกพันมากๆ เลยค่ะ   :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: arthit170530 ที่ 11-07-2012 21:50:21
 :m15: รอตอนต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 11-07-2012 21:53:35
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ แต่ชอบนิยายแนวนี้มากๆเลย
สนุกกกก อยากอ่านต่อ ขอบคุณคนแต่งนะค่ะ

รออ่านตอนต่อไป ^^
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-07-2012 22:08:16
พี่เสียเลยหันมาหาน้องรึเปล่า ??
ไม่ไหวนะแบบนี้ -*-
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-07-2012 22:36:51
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 11-07-2012 23:04:43
ดราม่ามาแล้ว  พี่ภา T^T ไว้อาลัยให้กับผู้หญิงคนนี้
ไปสู่สุคตินะค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: whipcream ที่ 12-07-2012 00:30:47
 :sad4: แย๊ก พล็อตนี้จนได้ ภัทเอ๋ยโดนเค้าประนามแน่นอน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 5 การสูญเสีย 100% มาแล้วจ้า! (11-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 12-07-2012 11:04:17
ภาตายหรือเปล่า เสือเลยแค้นโทษว่าเป็นเพราะภัทร
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 12-07-2012 21:18:22
ตอนที่ 6 สั่งลา

   ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่อยลอยอยู่ในห้วงอวกาศ ที่มีแต่ความมืดมิดอยู่รอบๆ ตัว แต่ฉับพลันทันใด ความมืดมิดค่อยๆ จางหายไปและแทนที่ด้วยความสว่างไสว ผมมองเห็นพี่ภากำลังเดินอยู่ในสวนที่เขียวขจี เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดสีสันสดใส พี่ภาในชุดสีขาวกระจ่างตาทั้งชุดหันมายิ้มให้ผม ผมร้องเรียกพี่ด้วยความดีใจ

   “พี่ภา พี่ภา พี่ภาครับ” ผมร้องเรียกแต่พี่ภาไม่ตอบรับ พี่ได้แต่ยิ้ม ยิ้มที่สวยงามที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาในชีวิตนี้! แล้วร่างพี่ภาก็ค่อยๆ เลือนหายไป สวนดอกไม้ก็จางหายไปเช่นกัน ผมรู้สึกว่ากลับมาอยู่ท่ามกลางความมืดมิดอีกครั้ง
   “ภัท ภัท ไอ้ภัท ตื่นซิวะ มึงได้ยินกรูไหมวะ ฮือฮือ มึงอย่านิ่งเงียบอย่างนี้ซิวะ” ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงใครร้องเรียกผม เหมือนมีแรงเขย่าที่แขนผมอย่างแรง ผมพยายามฝืนหนังตาที่หนักอึ้งลืมตาขึ้น
   “เฮ้ย ไอ้ภัท ฟื้นแล้ว”
   “เฮ้ย จริงๆ ด้วยว่ะ ไอ้ภัท ไอ้ภัท”
   “มึงกดปุ่มเรียกพยาบาลซิวะ” ผมได้ยินเสียงพูดจอแจ เมื่อผมลืมตาขึ้นก็พบว่าไอ้สุทัตยืนเกาะแขนผมอยู่ ขณะที่ไอ้ชาติก็ยืนมองผมอยู่ข้างๆ เตียง
   “ภัท มึงเป็นไงบ้างวะ” ไอ้ชาติถามขึ้น
   “ปวดหัวว่ะ” ผมตอบความรู้สึกแรกที่แล่นเข้ามาคือศีรษะที่หนักอึ้ง
   “เออ มึงหัวแตก เลือดไหลเต็มเลย แล้วก็มีรอยช้ำที่แขนนิดหน่อย แต่หมอบอกว่ามึงปลอดภัยแล้ว ไม่เป็นอะไรมากนะเพื่อน” ไอ้ชาติเข้ามาจับหัวผมเบาๆ
   “พี่ภา พี่ภาล่ะ” ผมถามขึ้นทันทีที่รู้สึกสติสัมปชัญญะคืนกลับมา
   “..........” ไอ้ชาติกับไอ้สุทัตหันไปมองหน้ากันแล้วพวกมันก็ทำหน้าแปลกๆ
   “พี่ภาอยู่ไหน พวกมึงบอกกรูซิวะ” ผมลุกขึ้นนั่ง ตะโกนถามพวกมันเสียงดัง แล้วจู่ๆ พยาบาลสองคนก็วิ่งเข้ามาในห้อง
   “คนไข้ฟื้นแล้วเหรอคะ” หนึ่งในสองคนนั้นถามขึ้น พร้อมกับเขามาตรวจดูอาการผมอย่างใกล้ชิด ขณะที่อีกคนหันมาพูดกับผม
   “คุณภัทคะ คุณทำใจดีๆ นะคะตอนนี้พี่สาวคุณอยู่ในห้องไอซียู”
   “อะไรนะครับ! พี่ภาเป็นอะไร พาผมไปหาพี่ภาหน่อย” ผมร้องอย่างตกใจพร้อมกับพยามยามจะกระโดดลงจากเตียง
   “มึงใจเย็นๆ นะ เดี๋ยวพวกกรูพามึงไปเอง” แล้วมันทั้งสองคนก็เขามาพยุงแขนผมไว้
   
              ผมร้องถามว่าพี่ภาเป็นยังไงบ้างก็ไม่มีใครตอบผมซักคน จนมันพยุงพาผมมาจนถึงห้องไอซียู ผมเห็นเขายืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง ชายเสื้อหลุดลุ่ย เสื้อผ้าเขาเต็มไปด้วยเลือด! เลือด! เลือดเต็มไปหมด ผมรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก เขาหันมาเห็นผมแล้ว เขาก็มองผมนิ่งๆ ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก แล้วทันใดนั้นก็มีหมอท่านหนึ่งเดินเปิดประตูห้องไอซียูออกมา

   “ใครเป็นญาติคุณภาวิดาครับ” หมอวัยกลางคนถามขึ้น
   “ผมครับ” ผมรีบตอบรับ พร้อมกับเขาที่เดินตรงไปหาหมอที่หน้าห้องไอซียู
   “คนไข้ต้องการพบน้องภัทกับคุณเสือเท่านั้นนะครับ ให้เข้าได้แค่สองท่านเท่านั้น คนไข้กำลังจะไปแล้วนะครับ ขอให้คุณทั้งสองคนทำใจด้วยนะครับ มีเวลาแค่สั้นๆ เท่านั้นนะครับ รีบเข้าไปเถอะ!” ขณะที่ผมฟังหมอพูด น้ำตาผมมันก็เริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาเองก็ใบหน้าเศร้าหมอง ขอบตาคล้ำ สภาพเหมือนคนหมดอาลัยเช่นกัน เราสองคนเดินเข้าไปในห้องไอซียูทันทีที่หมอพูดจบ

   ผมเห็นพี่ภายิ้มให้ตอนที่ผมกับเขาเดินเข้าไปในห้อง สีหน้าพี่ภาดูซีดเซียวมาก แขนเต็มไปด้วยสายยางระโยงระยาง ใบหน้าและตามลำตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำ เลือดซึม หมอคงถอดเครื่องช่วยหายใจออกแล้ว ผมเห็นพยาบาลคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียง เธอรีบเดินเข้ามากระซิบพวกผมว่า “เร็วเข้าค่ะ” แล้วพวกเราก็ถลาเข้าจับมือพี่ภาไว้คนละฟากฝั่งเตียง พี่ภาหันมามองเขาและผมอย่างช้าๆ สลับกัน

   “เสือคะ ภาฝาก...น้อง...ด้วย...นะคะ” พี่ภัทพูดกับเขาด้วยเสียงอ่อนแรง เบาจนแทนไม่ได้ยิน พวกเราขยับเข้าไปใกล้พี่ภาให้มากที่สุด
   “สัญญา...กับภา...นะคะ ว่าจะ...ไม่ทิ้งภัท” พี่ภาพูดราวกับกระซิบ น้ำตาพี่ภาไหลออกมาอาบแก้ม
   “ไม่ต้องห่วง พี่สัญญา” เขาพูดพร้อมกับพยักหน้าให้พี่ภาช้าๆ มือเขาจับมือพี่ภาไว้พร้อมกับบีบแน่น
   “ภัท...พี่รัก...ภัทนะ... ต่อไป...ตั้งใจเรียน....และ...เชื่อ...ฟัง.....พี่เสือ...นะ สัญญาซิ” พี่ภาหันมาพูดกับผม เสียงพี่ภาเริ่มขาดช่วงและหายเข้าไปในลำคอ
   “พี่ภา พี่ภาครับ ฮือๆ อย่าทิ้งผมนะครับ ผมรักพี่นะ” ผมร้องไห้อย่างไม่อายใคร มือก็เขย่าแขนพี่ภาไม่หยุด จนพยาบาลคนนั้นเดินมาจบแขนผมเบาๆ พร้อมกับเอามือเตะไหล่ผม
   “สัญญา...นะภัท” พี่ภาย้ำ  ผมได้แต่พยักหน้าพร้อมกับร้องไห้ไม่หยุด
   “เสือ..คะ ภา...รักเสือ...นะ” พี่ภาหันไปพูดกับเขา พร้อมกับบีบมือเขาไว้แน่น ผมเห็นเขาน้ำตาคลอ พวกเราคงอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน ทันทีที่พี่ภาบอก ‘รัก’ เขาแล้วพี่ภาก็หันหน้ามามองผม ผมเห็นพี่ภายิ้มให้ผม ยิ้มที่คงจะติดตาผมไปตลอดชั่วชีวิต แล้วพี่ภาก็หลับตาลงช้าๆ  พร้อมกับเสียงตะโกนของเราสองคนที่ร้องเรียกชื่อพี่ภาที่ดังขึ้นพร้อมๆ กัน
   “พี่ภา พี่ภาฮือฮือ อย่าทิ้งผมไปนะ พี่ภา” ผมเขย่าแขนพี่ภาจนเตียงสั่นและร้องไห้ราวกับจะขาดใจตายตามไปให้ได้ พยาบาลต้องเข้ามาดึงตัวผมออก
   “ภา” เสียงเขาร้องเบาๆ เขาฟุบหน้าลงกับแขนพี่ภา แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นจูบหน้าผากพี่ภาอย่างแผ่วเบา จูบด้วยความรักและทะนุทนอมเป็นครั้งสุดท้าย!
            ////////////////////////////////////
     
[พูดคุย]
            ฉากเศร้าๆ รู้สึกว่าเขียนยากจังค่ะ อาจจะออกมาไม่เศร้าเท่าที่ต้องการ   :เฮ้อ:
            จากนี้ไปคง drama ขึ้นอีกหน่อย ฮิฮิ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ   :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 12-07-2012 21:34:28
อ่าวว.........
รอตอนต่อไปนะคะ :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 12-07-2012 21:40:49
ยังโชคดีนะ ที่มีโอกาสได้ลา ผมน่ะไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้กล่าวคำลา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 12-07-2012 21:49:44
ตอนต่อไปมาดราม่าแน่เลยอ่ะ
ไม่รู้ว่าภัทรจะเป็นไงบ้าง อีตาพี่เสือเล่นหนักแน่นอน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 12-07-2012 21:56:20
โอ้ยยยย ทำไมดราม่าขนาดนี้   T^T
ภาไปสู่สุคตินะค่ะ  :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 12-07-2012 21:58:29
อย่างน้อยก็ยังได้ร่ำลากัน ผมไม่มีแม้โอกาสนั้นเลย  :m15:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 12-07-2012 22:36:40
ตอนที่ 7 รอยร้าว (ครึ่งแรก)

   งานศพพี่ภาถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย สวดศพสามคืนและเผาเลย เพราะผมและพี่ภาไม่มีญาติสนิทที่ไหนเหลืออยู่อีกแล้ว พี่แต่เพียงญาติผู้ใหญ่ที่เป็นเพื่อนพ่อแม่ไม่กี่ท่าน ที่เหลือก็เป็นเพื่อนที่ทำงานของพี่ภา เพื่อนของผม และน้องๆ ของเขาสามคนที่มาจากทางใต้ ผมจำอะไรไม่ค่อยได้ รู้แต่เพียงว่าเขาเป็นคนจัดการงานศพและธุระต่างๆ ผมได้แต่เพียงร้องไห้หรือไม่ก็ยืนเหม่อลอย ผมเห็นเขาหน้าเครียดและเศร้าอยู่ตลอดตั้งแต่งานวันแรกจนกระทั่งวันเผาศพ ผมไม่เห็นเขาร้องไห้ แต่ผมรู้ว่าเขาคงทุกข์มาก
 
   “พี่เสือคะ สากับสินคงต้องกลับใต้ก่อนนะคะ” น้องสาวเขาเอ่ยขึ้น เมื่องานศพผ่านไปแล้ว พี่สากับพี่สินเป็นน้องสาวคนสุดท้องและน้องชายคนที่สามของเขาที่มาช่วยงานตั้งแต่วันแรก
   “อืม ขอบใจมากนะ เดี๋ยวอีกอาทิตย์นึงพี่คงกลับไป ฝากงานด้วยนะ” เขาเอ่ยขึ้น
   “ภัทจ๊ะ พี่สาไปก่อนนะ ดูแลตัวเองดีๆ นะ รักษาตัวให้หายไวๆ แล้วไปอยู่ที่ใต้กับพวกพี่นะ” พี่สาหันมาพูดกับผม พร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน พี่สาดูแลผมอย่างดีมาตลอดช่วงเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมยกมือไหว้ลาน้องของเขาทั้งสองคนก่อนพวกเขากลับใต้
   หลังจากไปทุกคนกลับไปแล้ว เขาหันมาพูดกับผม
   “อาทิตย์หน้าเราต้องกลับใต้ เตรียมตัวเก็บข้าวของไว้แล้วกัน” เขาพูดนิ่งๆ เหมือนเคย
   “ผมไม่ไปครับ” ผมตอบเสียงเบา
   “ไม่ได้!” เขาดุเสียงดัง
   “ผมไม่อยากไป ผมอยากอยู่กรุงเทพฯ อยากอยู่บ้านนี้ ไม่อยากจากพี่ภาไปไหน” ผมพูดเสียงเริ่มสั่น นึกถึงตอนวางดอกไม้จันทร์ในโลงศพและเห็นหน้าพี่ภาครั้งสุดท้ายตอนปิดฝาโลง ผมไม่อยากจากพี่ภาไป
   “ไม่ได้ จะอยู่คนเดียวได้ยังไง พี่ภาสั่งว่าให้เชื่อฟังจำไม่ได้รึไง”
   “ก็ผมไม่อยากไป ผมไม่อยากทิ้งพี่ภาไป”
   “ภาเค้าไปสบายแล้ว ยังไงเราก็ต้องกลับใต้เข้าใจไหม”
   “ผมไม่ไป บอกว่าไม่ไป!” ผมเสียงดัง
   “บอกว่ากลับก็คือต้องกลับ พูดไม่รู้เรื่องรึไง” เขาเริ่มเสียงดัง คงเริ่มโมโหแล้ว แต่ตอนนั้นผมเองก็ไม่ฟังอะไรเหมือนกัน
   “คุณเองก็ไม่ได้อยากให้ผมไปอยู่ด้วย ผมรู้ ไม่ต้องมาทำเป็นดีกับผมหรอก” ผมมองหน้าเขา จ้องแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน เขามองมาหน้าบึ้ง
   “มึงจะดื้อด้านไปไหนวะ อย่าให้กรูต้องโมโหนะ พูดไม่รู้เรื่องรึไงว่าต้องกลับก็คือต้องกลับ!” เขาเดือดจัด ผมตกใจที่เขาขึ้นมึงกรูกับผม เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยิน ผมเริ่มกลัวเขาขึ้นมา ดวงตาที่มองมาน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูกแต่ผมอยากเอาชนะเขาในตอนนั้น ทำให้ผมข่มใจเถียงเขาอย่างไม่เกรงกลัว
   “ผมไม่กลับ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะบอกพี่ภาเองว่าผมไม่อยากไปเอง คุณจะได้ไม่ผิดสัญญาไงล่ะ” ผมร้องตะโกนแข่งกับเขา
   “พูดดีๆ กับมึงมันคงไม่รู้เรื่องซินะ อย่าให้กรูต้องใช้กำลังกับมึงนะ” เขาเริ่มเดินเข้ามาประชิดตัวผม
   “ก็ไม่ต้องทำมาเป็นเสแสร้งพูดดีกับผมหรอก คุณเองก็เกลียดผมอยู่แล้วนี่ ผมรู้หรอก” เสียงผมเริ่มสั่น
   “เออ กรูเกลียดมึง ก็ไม่ใช่เพราะมึงหรอกเหรอ ภาถึงต้องตาย ถ้าไม่ใช่เพราะความดื้อด้านของมึง พากันไปแดกเหล้าแล้วก็หาเรื่องต่อยตีกันในผับ จนขึ้นโรงพัก ภาก็คงไม่ต้องไปตามมึงจนรถคว่ำอีก” เขาผลักผมจนชิดผนังห้องนั่งเล่น
   “ฮือฮือ” ผมรู้สึกเจ็บที่เขาผลักผมจนหลังผมกระแทกผนังห้อง
   “เพราะมึงคนเดียว ภาหักรถฝั่งตัวเองเข้าหารถสิบล้อ เพราะต้องการปกป้องมึง จนวินาทีสุดท้าย ไม่ใช่เพราะมึงเหรอ ภาถึงต้องตาย” เขาเอามือมาบีบแขนผมไว้อย่างแรก ผมตกใจกับคำพูดของเขาเพราะไม่รู้มาก่อนว่าพี่ภาปกป้องผมขนาดนี้ ผมเสียใจร้องไห้ไม่หยุด
   “ถ้างั้นคุณคงอยากให้คนที่ตายเป็นผมแทนซินะครับ เอาเลยซิครับฆ่าผมเลย ผมเองก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหมือนกัน” ผมจับมือเขามาวางที่คอของผม ตั้งใจจะให้เขาบีบคอผมให้ตายไปเลย แต่เขาสะบัดมือออก
   “มึงอย่าบ้าให้มากนักนะ อย่าให้กรูหมดความอดทนกับมึงนะ มึงมานี่เลย”  แล้วเขาก็ลากผมขึ้นบันไดไปยังห้องนอนผมที่อยู่ชั้นสอง ผมทั้งขืนตัว ทั้งทุบทั้งเตะขาเขาแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน เขาลากผมจนผมล้มขากระแทกกับพื้น เขาก็ไม่สนใจ กระชากลากผมจนมาถึงหน้าประตูห้อง แล้วเขาก็ผลักผมเข้าไปในห้อง !!!!!!!!!!!

                                      _____________________________________________

[พูดคุย]
                ขอแถมให้อีกหน่อย ไว้มาต่อที่เหลือพรุ่งนี้นะคะ ฮิฮิ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 12-07-2012 22:43:21
ค้างสิจ้ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 12-07-2012 22:44:32
 :o12: :o12:  จำเลยรักซะแรวววววววว.   สงสารภัทอะ พี่เสือใจเย็นๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-07-2012 22:48:11
อย่างน้อยก็ได้บอกลา :o12:

อิพี่เสือจะเกิดบ้าเลือดอะไรรึเปล่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: nong PeePee ที่ 12-07-2012 22:52:52
 :z3: :z3: อยากรู้อ่ะพาเข้าไปทำไรขังรึเปล่า :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 12-07-2012 22:54:16
เอิ่ม มาต่อให้ค้างหรอคะ T T
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 12-07-2012 23:04:20
คะ ... คะ  .... ค้างงงงงงงงง อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
T^T มาต่อเร็วๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 12-07-2012 23:11:05
 :sad4:  อย่าทำอะไรน้องนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 12-07-2012 23:37:12
มาแบบนี้ สงสารน้องภัทรอะนะ มันคืออุบัติเหตุ แต่เรื่องคงเศร้า เตรียม
ผ้าเช็ดหน้าสงสารน้องภัทรค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 13-07-2012 04:45:23
เมียเพิ่งเผาไปแป๊ปๆ  ถ้ามันยังกล้า มาทำอะไรกับคนน้องนี่
เลวแบบไม่ต้องมีคำบรรยายเลยนะ   :m16:  :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: gohong ที่ 13-07-2012 09:10:36
ค้างเลย รีบมาต่อเน้อ รออยู่ :)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 13-07-2012 12:09:31
ปัญญาแกอ่อนไม่ก็นิ่มนะภัท - -*
เป็นเรื่องแรกที่หมั้นไส้นางเอก ;P
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 13-07-2012 13:39:30

พี่น้องต้องมาแย่งผู้ชายคนเดียวกันแน่เลย

ไหนจะเพื่อนใหม่กับรุ่นพี่ในมหาลัยอีก


ไม่ต้องแย่งกันค่ะ---ได้ทุกคน 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 13-07-2012 16:51:08
อะเอ๊อ!!!!ถึงห้องแล้วววคร้าบบบผ้มมมม :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 18:54:01
อย่างน้อยก็ได้บอกลา :o12:

อิพี่เสือจะเกิดบ้าเลือดอะไรรึเปล่าเนี่ย

พี่เสือเค้าไม่บ้าง่ายๆ หรอกค่ะ ฮิฮิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 18:58:01
ปัญญาแกอ่อนไม่ก็นิ่มนะภัท - -*
เป็นเรื่องแรกที่หมั้นไส้นางเอก ;P
แหมไม่คิดว่าจะมีคนหมั่นไส้น้องภัทด้วย  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 19:02:15
พี่น้องต้องมาแย่งผู้ชายคนเดียวกันแน่เลย

ไหนจะเพื่อนใหม่กับรุ่นพี่ในมหาลัยอีก


ไม่ต้องแย่งกันค่ะ---ได้ทุกคน 555
ขอบคุณสำหรับ plot นะคะ แต่เรื่องนี้คงไม่ยุ่งเหยิงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฮิฮิ

ขอบคุณสำหรับทุก comment นะคะ
เรื่องนี้ย้ำว่าไม่มี ตบจูบ SM นะคะ เพราะฉะนั้นอาจจะไม่ถูกใจชาว hardcore เท่าไหร่
มีดราม่าเล็กน้อย ออกแนวเรื่อยๆ มากกว่าค่ะ ยังไงก็ติดตามกันต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 20:17:41
ตอนที่ 7 (ต่อ)

             “อยู่ในห้องนี้แหละ ให้หายบ้าก่อนค่อยออกมา!”  เขาตวาดผมเสียงดัง หลังจากผลักผมเข้าไปในห้องแล้ว เขาก็ปิดประตู ผมได้ยินเสียงกุกกักหน้าประตู ผมพยายามดันประตูออกแต่มันเปิดไม่ออก เขาคงจะหาอะไรมาขัดที่ประตูด้านนอกไว้ นี่จะขังกันจริงๆ เหรอวะเนี่ย!
   “ปล่อยนะ! ปล่อยนะครับ! ปล่อยผมออกไป ปล่อยซิเว้ย!” ผมร้องตะโกนพร้อมกับทุบประตูปังปังจนเจ็บมือ บ้าจริงๆ ทำไมต้องมาขังผมด้วย บ้านนี้เป็นบ้านผม ผมแค่ไม่อยากไปอยู่ที่อื่นก็เท่านั้นเอง ใครจะอยากไปอยู่กับคนที่ญาติรึก็ไม่ใช่ แถมยังไม่เคยพูดกันดีๆ อีก ช่วงนี้ผมรู้สึกจิตใจย่ำแย่มากพออยู่แล้ว จะพูดกับผมดีๆ ก็ไม่ได้ เอาแต่ออกคำสั่งอย่างเดียว!
   ผมเดินไปนั่งที่เตียงนอน ผมคิดเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ผมคิดถึงพี่ภาแล้วน้ำตาไหล หลังจากพ่อแม่เสียก็มีแต่พี่ภาที่อยู่ด้วยกันมาตลอด พี่ภารักและดีกับผมมาก แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว พี่สาวที่แสนดีของผม ผมควรจะทำอย่างไรดี ผมนั่งซึมอยู่นานจนพลบค่ำ รู้สึกหิวข้าว ผมเดินไปที่ประตูพยายามดันมันออก แต่มันก็ปิดตายอยู่เหมือนเดิม เขายังขังผมอยู่! ผมไม่อยากจะไปร้องเรียกเขา ผมจึงตัดสินใจโทรหาไอ้ชาติ บอกว่าจะไปหามันที่บ้าน แล้วผมก็ตัดสินใจปีนลงจากหน้าต่างห้อง ใกล้หน้าต่างพอมีระเบียงให้ผมเกาะ และถ้าปีนออกไปได้ เดินลัดสนามไปนิดเดียวก็จะถึงประตูหน้าบ้าน โดยที่ไม่ต้องผ่านห้องนั่งเล่น เขาคงไม่มีทางเห็นแน่ๆ ขณะที่ผมกำลังปีนหน้าต่างอยู่ ขากางเกงผมดันไปเกี่ยวกับตะปูที่โผล่ยื่นออกมาจากขอบระเบียงไม้ บ้าชะมัด
สะบัดขากางเกงไม่หลุด
   “ทำอะไรน่ะ” เสียงเขาดังขึ้นด้านล่าง ผมสะดุ้งตกใจ
   “เฮ้ยยยยยยยยยย!” แล้วตัวผมก็ร่วงตุบลงกับพื้น ความรู้สึกแรกเลยคือเจ็บขามาก โชคดีที่ผมร่วงลงตรงสนามหญ้า และมือผมที่จับปลายระเบียงไว้อยู่เหนือห้องครัวซึ่งก็สูงประมาณเมตรกว่าๆ เท่ากับเป็นชั้นเดียว พอร่วงลงมาจึงไม่ถึงกับสาหัส
   ผมเห็นเขาตกใจรีบวิ่งเขามาดูผม เขาเข้ามาพยุงตัวผมให้ลุกขึ้น แต่ขาข้างซ้ายผมเจ็บมาก แม้จะมีเลือดซึมแค่เล็กน้อย แต่มันเจ็บจนขยับไม่ได้ เขามองขาผมและเตะเบาๆ
   “สงสัยจะขาหัก ลุกไหวไหม” เขาถามเสียงเครียด ผมไม่ตอบได้แต่ส่ายหน้า มันเจ็บจนน้ำตาเล็ด เขาจึงอุ้มช้อนผมทั้งตัว ผมตกใจได้แต่นิ่งตัวเกร็ง!  เขาอุ้มผมวางลงที่เก้าอี้ไม้ข้างประตูรั้วหน้าบ้าน เขารีบเดินเข้าไปในบ้าน เพียงแวบเดียวก็กิ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาพร้อมกับกุญแจรถ เขาเดินไปเปิดประตูก่อนจะเดินมาอุ้มผมอีกรอบขึ้นรถยนต์ของเขา แล้วขับรถออกไปอย่างเร็ว โดยที่ไม่ได้เดินกลับไปปิดประตูรั้วและประตูบ้านเลยด้วยซ้ำ!
                                    ////////////////////////////////////
   ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง หลังจากที่หมอเข้าเฝือกที่ขาให้ผมพร้อมกับฉีดยาให้หนึ่งเข็ม ผมก็หลับไปเพราะความอ่อนเพลีย หลังจากตื่นมาก็พบว่านอกจากขาซ้ายจะเข้าเฝือกยาวถึงต้นขาแล้วก็ยังมีสายน้ำเกลือด้วย
ผมมองออกไปนอกระเบียงก็เห็นเขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ประตูระเบียงเปิดอยู่และห้องพักผู้ป่วยก็ไม่ได้กว้างนัก จึงได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์อย่างชัดเจน
   “อืม สารีบมาหน่อยนะ”
   “................”
   “ไม่เป็นไรหรอกน่า คงต้องใช้ไม้อ่อนแล้วแหละ สาทำได้อยู่แล้ว ช่วยพี่หน่อยแล้วกันนะ”
   “.............”
   “ขอบใจมาก โอเค แค่นี้แหละ” ผมได้ยินเสียงเขาเงียบลง เขาคงคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว ผมก็เลยรีบทำเป็นแกล้งหลับตา ผมได้ยินเสียงเขาปิดประตูระเบียงห้องแล้วเสียงฝีเท้าเดินมาที่ข้างเตียงแล้วก็เสียงฝีเท้าก็เงียบไป
                                                     /////////////////////////////////
[พูดคุย]
            สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะทำให้หลายๆ คนผิดหวังรึเปล่านะคะ ฮิฮิ   :m20:
บอกแล้วว่าเรื่องนี้ NO SM แต่เรื่อยๆ มาเรียงๆ  o18
วันหยุดแล้วดีใจจัง คงมาต่อได้อีกหลายตอนเลย เสาร์-อาทิตย์นี้ ติดตามกันต่อไปนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 13-07-2012 20:20:52
ดีนะเนี่ยอีตาพี่เสือมันไม่ได้ทำไรอ่ะ =='
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 13-07-2012 20:34:44
มาหลายตอน งั้นก็เฝ้าหน้าจอทั้งวันเลย  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 13-07-2012 20:39:44
รอติดตามนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 13-07-2012 20:43:24
แอบเศร้านิดๆที่มันไม่ sm ไอเรามันคอนี้โดยเฉพาะ
อยากเห็นฉากตบจูบบ้างอะไรบ้าง 555
แต่เรื่องนี้สนุกดีนะค่ะ  ภา แม่หญิงแสนงามทั้งใจทั้งกาย  เป็นเรื่องแรกที่รู้สึกชอบแม่หญิงตัวประกอบในเรื่อง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 13-07-2012 20:46:43
ดีแล้วค่ะ ที่มันไม่ทำ  :เฮ้อ:

ภัทเอ๊ยยย  เคราะห์ซ้ำกรรมซัดติดๆกันแบบนี้มันไม่ไหวแล้วนะภัท  :z3:
ไปเข้าวัดทำบุญ รดน้ำมนตร์ บ้างนะลูก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 13-07-2012 21:29:35
พี่เสือน่าจะไปเรียนจิตวิทยาซักหน่อย เผื่อเอามาใช้กับเด็กน้อยได้บ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-07-2012 21:33:44
ดีแล้วไม่SM

สงสารหนูภัทร :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 13-07-2012 21:49:24
ลงเร็วดีจัง

เรื่อย ๆ แบบนี้ก็ดี...จะได้ลงไปอยู่กับพี่เสือแล้ว ไม่ต้องโหดกันมากนัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 13-07-2012 22:17:08
เรื่อยๆมาเรียงๆนกบินเฉียงไปทั้งหมู่ ตัวเดียวมาไร้คู่เหมือนพี่อยู่คู่เดียวดาย :t2:แหะๆไม่เกี่ยวนะ


เรื่อยมาได้ค่ะขอแค่อย่าขาดหาย. อยากรู้ตัวตนของพี่เสือมากกว่านี้. อยากรู้พี่แกคิดอะไรอยู่


 :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 22:24:17
รอครบ 10 comment ว่าจะลงตอนพิเศษเพิ่มอีก 1 ตอน ฮิฮิ  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 13-07-2012 22:26:07
พระเอกไม่ร้ายออย่างที่คิด ไงดีแล้วอะ น้องภัทรตะไม่ต้องทรมานเยอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 7 รอยร้าว ครึ่งหลังมาแล้วจ้า! (100%)
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 13-07-2012 22:33:37
 :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-07-2012 22:42:24
ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด

   “ไง ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้มีราชรถคอยมารับมาส่งทุกวันเลยเหรอ!”
   ผมถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเขาดังขึ้น ขณะที่ผมกำลังจะไขกุญแจห้องพัก
   “คะ..คุณ มาได้ยังไง” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก อึ้งมากกว่าตกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่และตามมาถึงหอพักของผม
   “ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าไปคุยข้างในห้องหน่อยเหรอ” เขาถามยียวนด้วยสีหน้านิ่งเฉย
   “มีอะไรก็พูดข้างนอกนี่ก็ได้มั้งครับ ไม่น่าจะนาน” ผมตอบ ไม่ยอมเปิดประตูห้อง
   “แต่พี่ว่าเราน่าจะต้องคุยกันยาวนะ เปิดประตูห้องให้พี่เข้าไปดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็จับมือผมข้างที่ไขกุญแจค้างอยู่ ถือวิสาสะกุมมือผมไขกุญแจห้องแล้วก็เปิดประตูห้อง พร้อมกับดันตัวผมเข้าไปในห้อง ผมรีบชักมือกลับแล้วก็รีบเดินเข้าไปข้างในห้องให้ห่างออกจากเขา
   “ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ เดี่ยวนี้มีคนคอยรับส่งทุกวันเลยเหรอ” เขาถามยิ้มๆ แปลกคนชะมัดจะยิ้มทำไมไม่ก็ไม่รู้!
   “เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน คอยสอนงานให้ผม” ผมตอบเสียงสะบัด
   “เหรอ รุ่นพี่จริงๆ ไม่น่าจะต้องจับมือถือแขนกันเลยนี่” เขาถามแบบนี้แสดงว่าเขาเห็นตอนที่ผมกำลังจากรถ แสดงว่าเขาคงมารอผมได้พักใหญ่แล้ว รุ่นพี่คนนั้นคือคนที่ต้องสอนงานให้ผม ตอนนี้ผมอยู่ปีสามแล้วและกำลังฝึกงานอยู่ที่โรงงานแห่งหนึ่งแถวจังหวัดในภาคตะวันออก
   “คุณไม่เชื่อก็ตามใจ ผมคงไปห้ามความคิดคุณไม่ได้”
   “พี่ก็แค่อยากเตือน รู้จักกันแค่เดือนกว่าๆ ภัทยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็นคนยังไง มันยังไม่ออกลาย”
   “แล้วคุณจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง” ผมโมโหที่เขาพูดเหมือนเขารู้เรื่องราวของผมซะทุกอย่าง ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้มาหาผมเลยตั้งแต่ผมย้ายมาฝึกงานที่นี่ สองเดือนกว่าแล้วที่ไม่เคยมาหา ไม่มีแม้แต่เสียงโทรศัพท์ ทำเหมือนกับว่าเขาล้มหายตายไปจากโลกแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วอยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจากวนประสาทผม
   “รู้ซิ พี่รู้เรื่องของเราทุกเรื่องแหละ” เขายังตอบผมด้วยสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม สีหน้าที่ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก
   “เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงรู้ด้วยซินะครับว่า เขามาชอบผม และผมก็กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะคบกับเขาดีรึเปล่า” ผมตอบโต้ไปบ้าง รุ่นพี่คนนั้นเขามาตามตื้อผม คอยวอแวกับผมตลอด ทั้งๆ ที่ผมพยายามเลี่ยงแล้วแต่เขาก็ยังถือโอกาสจับมือ ถูกเนื้อต้องตัวผมตลอดเวลา เขาจะรู้บ้างไหมว่าอึดอัดมาก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นคนคอยคุมงานผม ผมไม่เคยคิดอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นซักนิด
   “ภัท ไม่มีสิทธิ์ไปคบกับมันนะ! ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับมัน! พี่บอกแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นคนไม่ดี” เขาเริ่มเสียงดัง เรื่องอะไรอยู่ๆ ก็มาขึ้นเสียงใส่ผม
   “ทำไม จะไม่มีสิทธิ์ ผมจะคบกับใครหรือจะไป 'ยุ่ง' กับใครมันก็เป็นเรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว” ผมเถียงไม่ยอมแพ้
   “อย่างนั้นเหรอ ‘ง่าย’ ขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามด้วยคำถามสองแง่สามง่าม เขาดูถูกผมอยู่ใช่ไหม
   “ใช่ผมมันง่าย แล้วจะทำไมครับ ก็แค่  sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรมากมาย” ผมประชดเขาด้วยความน้อยใจ
   “เหรอ ถ้างั้นพี่ก็ขอลองหน่อยซิ” ว่าแล้วเขาก็เดินเข้ามาประชิดตัวผม
   “คะ...คุณจะทำบ้าอะไร ถอยออกไปนะ” เขาเดินค่อยๆ เดินเข้าหาผมอย่างช้าๆ หน้านิ่งๆ แววตาเขาดุมองผมเขม็ง
   “พี่ก็แค่อยากจะขอลองด้วยคนไง ก็ภัทบอกว่าแค่ sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรไม่ใช่เหรอ พี่ก็เคยได้ยินมานะว่าถ้าลองซักครั้งแล้วจะติดใจจนลืมผู้หญิงได้เลย” เขาพูดเสียงเรียบ
   “จะบ้าเหรอ ถะ...ถอยออกไปนะ” ผมถอยหลังจนสะดุ้งเมื่อหลังผมชนผนังห้อง
   “ทำไม กลัวเหรอ เมื่อกี๋ยังเห็นปากเก่งอยู่เลยนี่” เขาพูดแล้วเดินเข้ามาจนชิดตัวผม เขาก้มลงหอมที่ซอกคอผม แล้วก็ซุกไซร้ที่ข้างหัวไหล่และซอกคอ ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แต่ผมกลัวเขามากกว่า ผมพยายามผลักหน้าเขาออก
   “ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเสียงอู้อี้ แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น เขาปล่อยผม ผมมองตาเขาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ดุดันอย่างที่ผมคิด มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างประหลาด
   “ถึงกับปากสั่น ตัวสั่นเลยเหรอ” เขาถามพร้อมกับอมยิ้มที่มุมปาก เป็นยิ้มน้อยๆ ที่ถ้าไม่เคยเห็นมาก่อนคงไม่รู้ว่าเขากำลังยิ่มอยู่
   “ผมเปล่า”
   “ทีหลังอย่าพูดประชดพี่แบบนี้อีก เข้าใจไหม” เขาพูดพร้อมกับเอามือโอบเอวผม ดึงตัวผมให้เข้ามาใกล้ๆ เขา
   “.................” ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ พยายามจะขืนตัวให้ออกห่างจากเขา  แต่ผมกลับรู้สึกไม่มีแรงเลย มือไม้มันอ่อนไปหมด
   “อย่าพูดแบบนี้กับพี่อีก เข้าใจไหมครับ พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะอดทนได้ทุกครั้งไปนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับมองหน้าผม ผมงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดนัก แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลัง ‘เกี้ยว’ ผมอยู่เลยล่ะ!
                                              //////////////////////////////////////
[พูดคุย]
            มาอีกตอนก่อนไปนอน แบบว่ามันเขียนตอนปกติไม่ออกอ่ะค่ะ ฮิฮิ
            แต่อยากเขียนตอนประมาณนี้อ่ะ  :-[
            ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ  :bye2:
   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 13-07-2012 22:57:30
อั้ยย่ะ พี่เสือพระเอกเราหึงโหดดด !
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-07-2012 23:14:25
หึงโหดนะ...แต่ไม่ถึงกับขาดสติ o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 14-07-2012 10:07:16
พี่เสืออะหึงแล้วอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 14-07-2012 10:28:34
ฮืออออNo SM อ่าาาาเศร้าเล็กน้อยแต่ก็รออยู่นะคะ
สู้ๆ  :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-07-2012 10:29:48
แปลว่า อิพี่เสือไม่ได้กินภัทง่ายๆอ่ะสิเนี่ย  :z1:

ขนาดอยู่ปี3แล้ว ยังไม่ได้แอ้ม  กร๊ากกกกกกกกกก   :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 14-07-2012 10:47:32
นานค่อดๆ น้องภัทรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้นานขนาดนั้นเลยอะ  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด! (13-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 14-07-2012 12:07:54
ถูกใจตอนพิเศษจังเลย
รีบมาต่อเรื่องหลักเร็วๆนะค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 14-07-2012 14:10:24
ตอนที่ 8 บ้านใหม่

   หลังจากเข้าโรงพยาบาลได้วันเดียว วันรุ่งขึ้นพี่สาน้องสาวของเขาก็เดินทางมาจากใต้เพื่อมาดูแลผม นิสัยใจคอพี่สามีส่วนคล้ายพี่ภามาก ทั้งการพูดจาไพเราะอ่อนหวานและจิตใจดี ทำให้ผมรู้สึกเกรงใจเป็นอย่างมาก จนไม่กล้าปฏิเสธเธอเมื่อเธอชวนให้กลับไปใต้ด้วยกัน เธอบอกว่าอยากให้ผมไปอยู่ด้วยกัน ไม่อยากให้อยู่กรุงเทพฯ คนเดียวเธอจะดูแลผมเป็นอย่างดี ส่วนเขาหลังจากพี่สามาถึงกรุงเทพฯ เขาก็หายหน้าไปเลย ผมไม่เห็นเขาอีกเลย พี่สาบอกว่าเขาไปติดต่อธุระเรื่องงาน แต่ผมว่าเขาอยากหลบหน้าผมมากกว่า!

   “มึงจะถอดเฝือกได้เมื่อไหร่วะ ไอ้ภัท เห็นแล้วทุเรศตาว่ะ อย่างกะมัมมี่” ไอ้สุทัตถามขึ้นขณะที่ยืนเกาะขอบเตียงผมอยู่ ทั้งไอ้ชาติและไอ้สุทัตมันมาเยี่ยมผมเกือบทุกวัน
   “ตอนเย็นนี้จ้ะ แล้วพรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านได้แล้ว” พี่สาตอบขณะนั่งบอกมะม่วงอยู่ที่โซฟา
   “ครับ แล้วนี่พี่สาจะพาไอ้ภัทกลับใต้พรุ่งนี้แล้วเหรอครับ” ไอ้ชาติที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียงผมถามขึ้น
   “จ๊ะ คงต้องกลับพรุ่งนี้แล้วแหละ นี่ก็ตั้งอาทิตย์นึงแล้ว คุณป้าพี่เป็นห่วงแย่แล้ว” พี่สาตอบยิ้มๆ
   “ไอ้ภัท มึงต้องไปจริงๆ เหรอวะเนี่ย กรูคงคิดถึงมึงน่าดูเลยว่ะ” ไอ้สุทัตแกล้งตีหน้าเศร้า
   “คิดถึง มึงก็ไปหากรูที่ใต้ซิวะ” ผมตอบมัน ขณะที่ตาก็ยังดูทีวีที่เปิดไว้ในห้อง
   “มึงพูดอย่างกะอยู่ใกล้ๆ ไกลชิบหาย นั่งรถจนตูดชาเลย”
   “มึงก็นั่งเครื่องไปซิวะ ไอ้โง่” ไอ้ชาติด่า
   “กรูไม่ได้รวยอย่างมึงนี่ ไอ้บ้านรวย” ไอ้สุทัตหันไปเถียงกับไอ้ชาติต่อ
   “พอๆ พวกมึงไม่ต้องเถียงกัน รำคาญว่ะ มึงก็โทรไปหากรูแล้วกัน ง่ายดี” ผมตัดบท
   “เออ แล้วผลสอบจะออกเมื่อไหร่วะ ไม่แน่มึงอาจจะได้กลับมาเรียนที่นี่ด้วยกันอีกนะ” ไอ้สุทัตว่า
   “เดือนหน้า ถ้ามึงติดที่....มึงจะกลับมาเรียนไหมวะ” ไอ้ชาติถาม มันหมายถึงมหาวิทยาลัยรัฐบาลในกรุงเทพฯ ชื่อดังที่ผมเลือกไว้เป็นอันดับหนึ่ง
   “เรียนซิวะ ถามได้” ผมตอบ
   “แล้วพี่เสือล่ะ เค้าจะว่าไง” ไอ้ชาติยังคงถามต่อในสิ่งที่ผมเองก็ยังตอบไม่ได้
   “ไว้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกันอีกตั้งนาน จะติดรึเปล่าก็ไม่รู้” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ผมหันไปมองพี่สา พี่สาก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม
   “เออๆ แต่กรูว่ามึงติดชัวร์ มึงมันเก่งจะตาย กรูอ่ะดิ จะติดเปล่าก็ไม่รู้ ถ้ามึงติดแล้วกรูไม่ติด กรูไม่ยอมนะเว้ย” ไอ้สุทัตโวยวาย มันเลือกวิศวะไฟฟ้าเหมือนผม ส่วนไอ้ชาติเลือกวิศวะเครื่องกล พวกเราเลือกมหาวิทยาลัยเดียวกันในอันดับหนึ่งเหมือนกันหมด
   “แต่กรูเชื่อว่าพวกเราต้องติดที่นี่เหมือนกัน” ไอ้ชาติกล่าวอย่างมั่นใจ
   “เออๆ กรูว่ากรูไปหาที่บนดีกว่า เผื่อติดจะได้ให้มึงไปแก้ผ้ารำแก้บน ผิวขาวๆ ปากแดงๆ อย่างมึงเจ้าแม่คงชอบ” ไอ้สุทัตยังหาเรื่องปากหมาใส่ผมได้ทุกเวลา
   “ไอ้เวร มึงมันปากหมาจริงๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็ยังเอามาเล่น” ไอ้ชาติด่ามัน
   “ฮ่ะฮ่ะ กรูแค่ไมอยากให้ไอ้ภัทมันเครียด”
   “พี่สา ครับต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องมาทนฟัง ไอ้ปากหมาเพื่อนผม” ไอ้ชาติหันไปยิ้มแหยๆ กับพี่สา
   “มึงก็ปากหมาไม่ต่างกันแหละวะ” ไอ้สุทัตไม่ยอมแพ้ ผมสายหน้าอ่อนใจ แต่คิดดูแล้วถ้าไม่ได้เจอพวกมัน ผมคงเหงาแย่
   “แหม พี่ไม่ถือหรอก อย่าลืมซิว่า พี่น่ะมีแต่พี่ชายทั้งนั้น ตั้งสามคน” พี่สาตอบยิ้มๆ
   “จริงซินะครับ แล้วในสามคนนี้มีใครดุสุดอ่ะครับ แต่ผมว่าคงไม่มีใครดุเกินพี่เสือหรอกผมว่า ผมเจอไปทีนึงยังสยองไม่หาย” ไอ้สุทัตยังปากยื่นปากยาวถามพี่สา
   “แหม รู้มากจริงๆ นะเรา แต่ก็จริงแหละ พี่เสือดุที่สุดแล้ว แต่ถ้าไม่ดุอย่างนี้ก็ปราบน้องๆ ไม่อยู่ซิจ๊ะ แต่ขนาดดุอย่างนี้ก็ยังมีบางคนไม่ค่อยกลัวเลยนะ” แล้วพี่สาหันมายิ้มแปลกๆ กับผม!
                                                           //////////////////////////////
   หลังจากนั่งรถมาเกือบสิบชั่วโมง คนขับรถของพี่สาก็พาผมถึงบ้านไม้สักสองชั้นขนาดใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนยางอันร่มรื่น ทางเข้าสวนอยู่ห่างจากถนนใหญ่เกือบสิบกิโลเมตรได้ ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ห่างไกลจากผู้คนในเมือง ช่างแตกต่างจากชีวิตในกรุงเทพฯ พี่สาบอกว่าสวนนี้เป็นมรดกตกทอดมาจากคุณพ่อซึ่งเสียชีวิตไปตั้งแต่พี่สาเด็กๆ ตอนนี้ครอบครัวพี่สาเหลือกันอยู่สี่คนพี่น้องและคุณป้าพี่สาวแท้ๆ ของคุณพ่อ โดยสวนนี้มีทั้งสวนยางและสวนผลไม้ บ้านไม้ขนาดใหญ่ที่ผมเห็นอยู่เบื้องหน้าซึ่งเป็นบ้านเก่าแก่ของครอบครัว ซึ่งตอนนี้มีพี่เสืออยู่ที่นี่คนเดียว สวนบริเวณใกล้ๆ กันมีบ้านปลูกใหม่อีกสามหลัง ห่างออกไปพอสมควรแต่อยู่ภายในบริเวณสวนยางของครอบครัว พี่สาบอกว่าเป็นของน้องๆ ทั้งสามคน คือพี่สา พี่สิน และพี่ศักดิ์  แต่พี่สาบอกว่าให้ผมอยู่บ้านหลังใหญ่เพราะมีห้องกว้างขวางและบรรยากาศดีที่สุดเพราะมีบึงอยู่ด้านหลังบ้านด้วย
   “ภัทอยู่ห้องนี้นะ เป็นห้องเดิมของพี่เองจ๊ะ มองไปเห็นบึงด้วยนะ ร่มรื่นดี” พี่สาพาผมขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน ที่นี่มีห้องหลายห้องมากแต่ดูเงียบสงบเหมือนไม่มีคนอยู่
   “ครับแล้วพี่สาล่ะครับ” ผมถาม
   “พี่อยู่บ้านอีกหลังใกล้ๆ กันนี่แหละจ้ะ นี่ไงมองจากหน้าต่างนี้ก็เห็น” แล้วพี่สาก็ชี้ให้ผมดูบ้านไม้สองชั้นหลังหนึ่งในสามหลังที่ปลูกเรียงกันอยู่ไม่ห่างจากบ้านหลังนี้นัก
   “ที่นี่ร่มรื่นน่าอยู่จังนะครับ อากาศดี” ผมเอ่ยขึ้น หลังสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด
   “ใช่จ้า ภัทอยู่แล้วต้องชอบ แต่ถ้าเหงาก็ไปหาพี่ได้นะ เดินไปนิดเดียวเอง”
   “แล้วที่นี่มีใครอยู่บ้างอ่ะครับ”
   “ก็มีพี่เสือคนเดียว อ้อแล้วก็ลุงบุญคนขับรถที่พาเรามาก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่แกอยู่กระท่อมหลังเล็กๆ ที่ปลูกอยู่ข้างๆ บ้านหลังนี้ มีอะไรอยากได้อะไรก็บอกแกได้เลยนะ” พี่สาอธิบาย นี่หมายความว่าบ้านนี้มีผมอยู่กับเขาแค่สองคนเองหรือเนี่ย!
   “เอ่อ มีแค่สองคนเองเหรอครับ” ผมถาม
   “ก็พี่เสือไม่ชอบความวุ่นวายน่ะจ้ะ คนเก่าแก่ คนดูแลบ้านและทำอาหารก็เลยอยู่บ้านพี่สาหมด มีแต่ผู้หญิงด้วย ก็เลยให้อยู่รวมกัน ส่วนอีกหลังก็ของพี่สิน พี่สินเค้ามีเมียมีลูกแล้ว ก็เลยไปอยู่บ้านในเมืองเพราะสะดวกกว่า เพราะต้องดูแลโรงงานทำเฟอร์นิเจอร์ในเมืองด้วย บ้านที่นี่ก็ไปๆ มาๆ แล้วก็พี่ศักดิ์ก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ชอบไปอยู่บ้านในเมืองมากกว่า ส่วนคนงานก็มีปลูกบ้านอยู่เป็นกลุ่มแต่อยู่ลึกเข้าไปในสวนอีกหลายสิบหลัง” พี่สาอธิบายยืดยาว
   “อ้อแล้วก็คุณป้าก็อยู่ในเมืองเพราะต้องดูแลร้านขายผลไม้กับห้างขายของ พี่ก็ต้องไปช่วยด้วยจ้ะ ก็เลยต้องไปๆ มาๆ เหมือนกัน”
   “คะ ครับ” รู้สึกว่าที่นี่มีผู้คนมากมายจริงๆ เขาเป็นคนดูแลทั้งหมดเลยเหรอเนี่ย แล้วผมจะมาทำอะไรที่นี่ดีล่ะเนี่ย
   “ภัท ไม่ต้องกังวลนะ ที่นี่ถึงจะไกลหน่อยแต่ก็เดินทางสะดวก มีรถหลายคัน ถ้าอยากไปไหนก็บอกได้เลยนะ ยังไงมาถึงเหนื่อยๆ ก็พักผ่อนก่อนนะ แล้วตอนเย็นๆ พี่จะมารับไปทานข้าวด้วย” พี่สาพูดแล้วก็ยิ้มให้ผม แล้วพี่สาก็เดินลงจากบ้านไป สักพักก็มีคนงานชายคนหนึ่งเดินหิ้วกระเป๋าของผมตามขึ้นมา จริงๆ ก็มีเพียงกระเป๋าเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวแค่สองใบ ผมไม่ได้คิดว่าจะอยู่ที่นี่ไปตลอดก็เลยไม่ได้เตรียมของมามากนัก!
                                             ///////////////////////////////
   
[พูดคุย]
            มาแล้วค่ะ เรื่อยๆ มาเรียงๆ ตาม concept ใจเย็นๆ กันหน่อยนะคะ ฮิฮิ   :mc4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 14-07-2012 14:14:49
อั้ยย่ะ อยู่กับตาพี่เสือสองคนจะเป็นไรไหมน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 14-07-2012 14:22:06
คนเขียนใจดี
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:   กอดขอบคุณ1 ที   ตอนพิเศษ พี่แกมาแนวรักรุนแรงหึงแรง จริงๆ    : :impress2:


แต่ไม่รู้ทำไมชอบอะ หรือเราจะ ชอบความรุนแรง :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-07-2012 14:34:00
2 ต่อ 2

 :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-07-2012 16:18:47
เสืออย่ารังแกหรือทำร้ายจิตใจภัทน๊า   :monkeysad:
(รอไปก่อนนานๆเลยนะเสือ เพราะชั้นรู้ว่าแกป๊อดดดด  :laugh:)
แต่ถ้าน้องดื้อ จับตีตูดโลดเลย  :m20: :m20: :m20:


ปล.คำผิด  --->  "พี่สา" กลายเป็น"พี่ภา"หลายที่เลย
อ้างถึง
“เออ แล้วผมสอบจะออกเมื่อไหร่วะ ไม่แน่มึงอาจจะได้กลับมาเรียนที่นี่ด้วยกันอีกนะ” ไอ้สุทัตว่า
พี่ภาบอกว่าเป็นของน้องๆ ทั้งสามคน คือพี่ภา พี่สิน และพี่ศักดิ์  แต่พี่ภาบอกว่าให้ผมอยู่บ้านหลังใหญ่เพราะมีห้องกว้างขวางและ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 14-07-2012 16:20:40
อะฮ้า จะได้อยู่กันสองต่อสองในบ้านหลังเดียวกันด้วยยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 14-07-2012 16:34:39
เสืออย่ารังแกหรือทำร้ายจิตใจภัทน๊า   :monkeysad:
(รอไปก่อนนานๆเลยนะเสือ เพราะชั้นรู้ว่าแกป๊อดดดด  :laugh:)
แต่ถ้าน้องดื้อ จับตีตูดโลดเลย  :m20: :m20: :m20:


ปล.คำผิด  --->  "พี่สา" กลายเป็น"พี่ภา"หลายที่เลย
ขอบคุณค่ะ ดันตั้งชื่อคล้ายๆ กันอีก  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 14-07-2012 16:38:55
ถ้าจะซั้มกันก็ไม่มีใครรู้งั้นสิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 14-07-2012 17:05:42
2ต่อ 2 กับบรรยากาศที่รื่นรมย์ >.,<

โหยยยยยยยยยย ! อะไรมันจะเป็นใจขนาดนี้ -/////////-

ชอบตอนพิเศษมากๆเลยค่ะ ♥
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 14-07-2012 18:02:34
อยู่กับพี่เสือแค่สองคนอะนะ งานนี้เสร็จเสือแน่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 14-07-2012 18:49:36
ตอนนี้จะถึง 10 comment ไหมน้า ฮิฮิ :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 14-07-2012 19:02:12
อ้ายยยย....อยู่กับพี่เสือแค่ 2 คนซะด้วย

รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 14-07-2012 20:55:45
ตอนที่ 9 เปิดตัว

   หลังจากผมหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ตื่นมาอีกทีก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว หันไปมองรอบๆ ตัวก็เริ่มมืด เงียบสงัดไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรดีผมเลยตั้งใจว่าจะลองเดินไปบ้านพี่สา หลังจากที่มองดูแล้วว่ามันไม่น่าจะไกลนักเมื่อมองจากหน้าต่างห้องนอนผม แต่พอผมเดินลงมาถึงห้องนั่งเล่น ผมก็เห็นลุงบุญคนขับรถมารออยู่แล้ว ลุงบุญบอกว่าวันนี้คุณสาให้ตั้งโต๊ะรับประทานอาหารเย็นที่บ้านหลังใหญ่นี้ เพราะพี่ๆ น้องๆ ทุกคนจะมาที่นี่ ผมเลยนั่งเปิดทีวีเครื่องใหญ่ดู รออยู่ที่ห้องโถงนั่งเล่นขนาดใหญ่แทน สักพักพี่สาก็เดินเข้ามาพร้อมแม่บ้านทั้งสาวใหญ่และสาวรุ่นมาตั้งโต๊ะอาหาร ผมเพิ่งรู้ว่าเขากลับมาใต้ได้หลายวันแล้วเพื่อมาจัดการเรื่องงาน
   ขณะนี้ทุกคนในครอบครัวมากันพร้อมหน้าและนั่งเรียงรายกันอยู่ที่โต๊ะอาหารไม้สักตัวใหญ่  พี่สาบอกว่าเชิญทุกคนมาพร้อมหน้ากันเพื่อแนะนำผมให้ทุกคนรู้จักและสร้างความคุ้นเคย เขานั่งอยู่หัวโต๊ะ สมเป็นประมุขใหญ่ของบ้าน ถัดมาทางซ้ายมือของเขาคือพี่สาและผม ส่วนฝั่งขวาคือพี่สินและเมียชื่อพี่แตงที่แต่งตัวแต่งหน้าเปรี้ยวจี๊ด ใส่เสื้อผ้าผ่าอกจนหวาดเสียว ส่วนคุณป้าผมได้เจอแล้ว ท่านมาทักทายไม่นานนักและขอตัวไม่มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย โดยบอกว่าต้องรีบกลับบ้าน แต่พี่สาแอบกระซิบกับผมว่า คุณป้าแกไม่ชอบหลานสะใภ้หรือเมียพี่สินนั่นเอง!

   “อะแฮ่ม! กินไม่รอผมเลยนะครับ!” เสียงจากชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งท่าทางอารมณ์ดีคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหาร ทุกคนในโต๊ะหันไปมองเป็นตาเดียว ผู้ชายคนนี้คล้ายเขามาก แต่ต่างกันที่ขาวกว่าและหน้าตาสดใสดูยิ้มง่ายกว่าคนพี่มากนัก ผมเคยเจอเขาแล้วที่งานศพพี่ภา แต่เห็นเขาในระยะไกล เพราะเขามาตอนเผาไม่นานนักก็กลับ แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่าคงเป็น ‘พี่ศักดิ์’ น้องชายคนที่สองของบ้าน
   “มาช้าอีกตามเคย รู้จักเวล่ำเวลากับเค้าบ้างไหม” เขาพูดขึ้นเสียงดุๆ
   “แหม แหม ได้เจอน้องนุ่งทั้งที แทนที่จะทักทายกันดีๆ หน่อยก็ไม่ได้” พี่ศักดิ์ยังคงยิ้มร่าเริงตอบไม่สนใจสายตาดุดันที่มองมา
   “พี่ศักดิ์มานั่งข้างภัททางนี้ก็ได้ค่ะ” พี่สาเรียกเหมือนจะยุติสงครามย่อยๆ
   “สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้พี่ศักดิ์ในฐานะที่ผมอายุน้อยกว่า
   “โอ๊ะ! โอ๊ะ! ใครกันนี่ น้องภัทเหรอครับ แหมจำเกือบไม่ได้เลยนะ น่ารักจังเลย ขาวใสชะมัด” พี่ศักดิ์ยกมือรับไหว้ผมพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือผมขณะที่ผมกำลังยกมือลง ผมรีบชักมือออกอย่างรวดเร็ว แต่เขาทำเป็นไม่สนใจ ยังคงยิ้มและกวาดสายตามองผมทั้งตัวด้วยสายตาแปลกๆ!

   “ให้มันน้อยๆ หน่อยไอ้ศักดิ์ นี่มันโต๊ะอาหารนะ อย่ารุ่มร่ามให้มันมากนักนะ” เขาตวาดเสียงดัง ทุกคนในโต๊ะเงียบแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครแสดงอาการตกใจเลย มีแต่ผมที่สะดุ้งเล็กน้อยตอนได้ยินเสียงเขาตวาดขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว
   “อะไรกันเล่าพี่เสือ แค่ทักทายตามประสาพี่น้อง แค่นี้ก็ต้องทำเป็นโมโหด้วย ทำไม ‘หวง’ เหรอครับ” พี่ศักดิ์ตอบและยิ้มยียวน
   “มึงจะแดกไหมข้าว ถ้าจะแดกก็นั่งลงและหุบปากซะด้วย” หน้าเขาขึ้นสีเข้มด้วยความโกรธจัด
   “กินซิครับ กำลังหิวเลย มีอะไรกินมั่งสา พี่คิดถึงกับข้าวฝีมือสาจัง” พี่ศักดิ์หันไปยิ้มและพูดเอาใจน้องสาว
   “หลายอย่างค่ะ ของชอบพี่ศักดิ์ก็มี” พี่สาลุกขึ้นตักข้าวให้พี่ศักดิ์ ขณะที่พี่ศักด์ขยับเก้าอี้ตัวถัดจากผมออกมาแล้วก็นั่งลง
   “ดีจังนึกว่าจะลืมอาหารโปรดของพี่ศักดิ์คนนี้ซะแล้ว”
   “ทานข้าวกันเถอะค่ะ” แล้วพี่สาพูดเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศและลดความตึงเครียดในโต๊ะลง
   “ ไง สินได้ข่าวว่าช่วงนี้โรงงานยุ่งมากเลยเหรอ” พี่ศักดิ์เอ่ยทักน้องชายคนที่สามขึ้นก่อน
   “ก็ยุ่งอยู่ครับพี่ ช่วงนี้งานมีปัญหาเยอะเลย ทำแล้วไม่ผ่าน QC” พี่สินเงยหน้าขึ้นตอบ พี่สินเป็นคนเงียบๆ แต่ท่าท่างดูใจดี
   “เออ พี่ก็ไม่ค่อยได้เข้าไปเลย ไม่ว่าง มัวแต่ยุ่งอยู่เหมือนกัน” พี่ศักดิ์ว่า
   “ไม่ว่างหรือมัวแต่ไปทำอย่างอื่นอยู่กันแน่” พี่แตงพูดยิ้มๆ แล้วเบ้ปาก
   “อ้าว นึกว่าแตงไม่ได้มาด้วยนะเนี่ย เห็นนั่งเงียบอยู่นาน”
   “ที่เงียบเพราะไม่อยากจะพูด! เห็นว่าช่วงนี้พี่ศักดิ์ไป AA บ่อยเหรอคะ คนเค้าลือกันให้แซ่ด มีคนมาถามแตงเยอะแยะแตงไม่รู้จะตอบยังไงเลยค่ะ” พี่แตงลอยหน้าลอยตาพูด ผมว่าเธอพูดจาหาเรื่องมากเลย ผมมารู้ที่หลังว่า AA เป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมใหญ่ใจกลางเมืองที่จัดโซนเอาไว้รับแขกเฉพาะพวกชายรักชาย
   “จะไปเชื่ออะไรเค้า พี่ไปธุระเรื่องงานปกติ” พี่ศักดิ์ตอบยิ้มๆ แต่ผมว่าตาพี่เขาไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ผมหันไปทางเขา เขาเองก็มองมายังพี่ศักดิ์เขม็งเหมือนกัน
   “ไอ้ศักดิ์ที่แท้มึงไม่กลับบ้านกลับช่องเพราะมัวแต่ไปมั่วอยู่ที่นี่เหรอ แล้วงานที่สั่งให้ไปทำมันได้เรื่องมั่งไหม” เขาถามขึ้นเสียงเครียด วางช้อนกินข้าวกระแทกลงกับจานเสียงดัง
   “โธ่พี่ไปเชื่ออะไรกับพวกปากหอยปากปู ผมไปทำงานซิครับ ลูกค้าที่ให้ไปติดต่อเค้าจะนัดเซ็นสัญญาอาทิตย์หน้าแล้วครับ” พี่ศักดิ์พูดตาก็มองพี่แตงอย่างเคืองๆ แล้วหันมายิ้มให้พี่เสืออย่างเอาใจ
   “ก็ดี อย่าให้กรูรู้นะว่ามึงเอาเวลาไปทำอะไรไร้สาระอย่างเดียว” เขาว่า
   “แหม ยังไงผมก็ไม่ทำให้เสียงานหรอกน่า พักเรื่องเครียดๆ มาคุยเรื่องน้องภัทกันบ้างดีกว่า เป็นไงบ้างครับน้องภัท บ้านพวกพี่น่าอยู่ไหมครับ” แล้วพี่ศักดิ์ก็หันมาคุยและยิ้มให้ผม
   “น่าอยู่ครับ ร่มรื่นดีครับ” ผมพยายามตอบเพื่อลดความตึงเครียดในโต๊ะอาหารที่รู้สึกว่าจะเข้ามาไม่หยุดหย่อนเลย นี่ขนาดมื้อแรกของผมนะ
   “ถ้าน่าอยู่ก็ต้องอยู่นานๆ นะครับ อยากไปไหนบอกพี่ได้นะครับพี่อาสาพาเที่ยวทุกที่เลย สำหรับน้องภัทพี่ยินดีบริการเต็มที่เลยนะครับ!” พี่ศักดิ์พูดพร้อมกับมองตาผมไปด้วย ผมว่าสายตาของพี่เค้ามันเหมือนโลมเลียผมอยู่ ผมขยับตัวอย่างอึดอัด แล้วพี่ศักดิ์เค้าก็ตักกับข้าวลงบนจานข้าวให้ผมอย่างหนึ่งพร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมองผม ผมได้แต่กล่าวขอบคุณเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป อยากจะให้อาหารมื้อนี้มันเสร็จเร็วๆ !
                                                        ///////////////////////////////////////////
          หลังจากรับประทานอาหาเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ พี่สินกับเมียกลับบ้านในตัวเมือง ส่วนพี่ศักดิ์ก่อนกลับเขาก็เขามาชวนคุยและบอกว่าว่างๆ ให้ไปเดินเล่นที่บ้านเขาได้ ส่วนเขา ผมเห็นเขาเดินออกไปยังเฉลียงหลังบ้านซึ่งต่อเป็นห้องกระจก บางส่วนยื่นออกจากตัวบ้าน มองไปเห็นริมบึง ตรงนั้นจัดโต๊ะและเก้าอี้ไม้สักอย่างดีไว้ พร้อมชุดโซฟาอีกหนึ่งชุด ผมเดินไปใกล้ๆ ห้องที่เขานั่งอยู่อย่างเงียบๆ แอบมองดู ก็เห็นเขากึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาตัวใหญ่ ขาพาดยาวไปยังโต๊ะข้างโซฟา ในมือคีบบุหรี่แล้วก็สูบพ่นควันสีขาวออกมาเป็นลำสายยาว บนโต๊ะนั้นก็มีแก้วเหล้าและขวดเหล้ายี่ห้อต่างประเทศชั้นดีตั้งอยู่ ผมไม่เคยเห็นเขากินเหล้าสูบบุหรี่มาก่อน ผมคิดว่าเขาคงเสียใจและเครียดกับการตายของพี่ภามากอยู่เหมือนกัน! แต่ในยามปกติคงไม่มีใครรับรู้ความเศร้าของเขาได้ พอบุหรี่หมดมวน เขาก็ยกขวดเหล้าขึ้นดื่มโดยไม่ได้รินใส่แก้วให้เสียเวลา ผมมองเขาอยู่นาน จนดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกตัวได้ จู่ๆ เขาก็หันหน้ามาทางผม หันมาเห็นผมเข้า เขามองมาด้วยหน้านิ่ง แววตาเรียบเฉยเหมือนอย่างเคย แต่เพียงครู่เดียวเขาก็หันกลับไป ไม่พูดอะไรสักคำ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมจึงเดินออกมาและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองเพื่อพักผ่อน พรุ่งนี้คงมีอะไรให้ทำเพื่อให้ลืมความทุกข์ ความคิดถึงพี่ภาไปได้บ้าง!
__________________________________________________________________________________________

ตอนที่ 10 ป่วยใจ

          ตลอดเวลาเกือบสองสัปดาห์ที่ผมมาอยู่ที่นี่ ผมก็ทำตัวให้มีประโยชน์ด้วยการตามพี่สาไปในเมืองเพื่อไปช่วยงานที่ร้านขายผลไม้หรือไม่ก็ห้างสรรพสินค้าขนาดเล็กที่ขายของกินของใช้ประจำวันที่เป็นธุรกิจของครอบครัวมายาวนานตั้งแต่รุ่นพ่อแม่ ผมช่วยขายของบ้างช่วยจัดร้านบ้างทำไปเพื่อให้ไม่ว่าง ผมเจอคุณป้าเกือบทุกวันท่านเอ็นดูผมเป็นอย่างมาก ชมว่าขยันขันแข็ง ทุกเย็นผมจึงอยู่รับประทานอาหารกับท่านหรือไม่ก็พี่สาทุกวัน กว่าจะกลับมาถึงบ้านสวนก็ค่ำมืด ตอนเช้าผมแทบจะไม่ได้เจอเขาเลย เพราะเขามักจะไปสวนแต่เช้า ส่วนตอนกลางผมจะเห็นเขาอยู่ท่ห้องกระจกเหมือนเคยทุกคืน เขานอนอยู่ท่าเดิมพร้อมกับมือที่คีบบุหรี่และขวดเหล้าที่วางอยู่ข้างกาย พี่สาบอกว่าเขาดื่มหนักแต่ก็ตื่นเช้าไปทำงานในสวนได้ทุกวัน พี่สาห่วงว่าร่างกายเขาจะทรุด แต่เตือนไปก็ไม่ฟังอยู่ดี
          เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวในอยู่ในชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดสีขาวเสร็จเรียบร้อย ผมก็เดินออกมาจากห้องตั้งใจจะลงไปตรวจตราความเรียบร้อยด้านล่างก่อนเข้านอน ผมได้ยินเสียงเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากห้องของเขาซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องผม ประตูห้องเปิดแง้มอยู่ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปดูข้างใน ผมเดินไปหยุดข้างเตียงเขา เขาหลับตาอยู่แต่ปากพึมพำร้องเรียก

          “ภา ภา ภาคุณอย่าทิ้งผมไป ผมคิดถึงคุณนะ” เขาพึมพำเบาๆ เหมือนคนละเมอ
ผมเห็นเขาแล้วรู้สึกสารไม่ได้ ขอบตาเขาดำคล้ำ หน้าตาดูหมองอย่างเห็นได้ชัด ผมเผ้ายุ่งเหยิง
          “ภา ภา ภา” เขายังคงร้องเรียกเบาๆ ผมค่อยๆ ยืนมือไปจับใบหน้าเขา ใบหน้าของเขามันและมีรอยดำจางๆ ผมเดินกลับไปที่ห้องและเอาผ้าขนหนูพร้อมขันน้ำเล็กมาตั้งใจจะเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา เผื่อเขาจะได้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง ผมนั่งคุกเข่าลงข้างๆ เตียงเขา ผมยื่นมือที่ถือผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ที่ชุดน้ำหมาดๆ เช็ดหน้าให้เขาอย่างแผ่วเบาสองสามครั้ง เขาเหมือนจะชะงักเงียบเสียงลง แล้วอยู่ๆ เขาก็ร้องขึ้นมาเบาๆ ทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่
   “ภา ภา นั่นคุณใช่ไหม ภาคุณกลับมาแล้วเหรอ” เขายกมือสะเปะสะปะ แล้วเขาก็คว้ามือผมที่กำลังเช็ดหน้าอยู่ได้ พร้อมกับดึงตัวผมลง ใบหน้าผมอยู่ใกล้หน้าเขามาก เขาลืมตาขึ้น แต่ยังเหมือนคนละเมออยู่ แล้วอยู่ๆ เขาก็
   ก็
   ก็
   เขาจูบผม!
          เขาจูบผมที่ริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากของเขาที่สัมผัสลงมามันอุ่นๆ แล้วก็มีกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ แต่ผมกลับไม่รู้สึกรังเกียจเลยซักนิด คงเพราะมันอ่อนโยนและนิ่มนวลจนผมรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นแรง! จูบแรกของผม! กับคนที่ผมแอบชอบอยู่!
          แล้วเขาก็ถอนริมฝีปากออก เขามองหน้าผม เขาสะบัดหัวแรงๆ เหมือนเขาจะเพิ่งเรียกสติกลับคืนมาได้ เขารีบผุดลุกขึ้นนั่งหลังผิงหัวเตียง
          เขามองหน้าผมอีกครั้งแล้วเหมือนเขาจะอึ้งไป แต่เพียงครู่เดียวเขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
          “ภัท เข้ามาได้ยังไง” เขาร้องถาม
          “ผมเห็นประตูเปิดอยู่.........”
          “ใครอนุญาตให้เข้ามา แล้วเข้ามาทำอะไร” ผมยังตอบไม่ทันจบเขาก็ถามแทรกอย่างรวดเร็ว
      “ถามว่าเข้ามาทำอะไร! ตอบซิ!” เขาถามผมเสียงดังขึ้น
          “ผะ...ผมเข้ามาเช็ดหน้าให้คุณ” ผมตอบเบาๆ เขามองมือเขาที่ยังจับข้อมือผมที่ยังคงถือผ้าขนหนูค้างอยู่ เขาสะบัดมือผมออก จนผ้าขนหนูผืนเล็กๆ นั้นกระเด็นตกไปที่พื้นห้อง!
          “เข้ามาทำไม ต้องการอะไรกันแน่” เขาถามอย่างมีความหมาย คำถามของเขาทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ
          “ผม...ผมไม่ได้ต้องการอะไร” เสียงผมตะกุกตะกัก ผมตอบคำถามเขาไม่ถูก แต่ผมไม่ได้ต้องการอะไรจริงๆ
     “ออกไป! บอกให้ออกไปไงเล่า!” เขาตวาดผมอีกแล้ว
         “ผม........” ผมยังคงอึ้งอยู่ทำอะไรไม่ถูก
     “รีบออกไป! แล้วก็ไม่ต้องเข้ามาในห้องนี้อีก!” เขาพูดเสียงเรียบและเน้นคำพูดทุกคำ
   ผมลุกขึ้นยืน มองหน้าเขา ผมรู้สึกเหมือนอยู่ๆ ตาผมมันพร่ามัว ก่อนจะหยิบขันน้ำและผ้าขนหนูที่ร่วงอยู่บนพื้นแล้วเดินออกจากห้องเขาไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก!

                                         //////////////////////////////////////

[พูดคุย]
            ตอนนี้ยาวมาก ใช้เวลาเขียนนานเลยค่ะ และรู้สึกเศร้ามากเลยค่ะ ตอนที่เขียน
            ถ้าชอบก็ช่วยกัน comment เป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ   :pig4:
            (แก้ไข แบ่งตอนออกเป็น 2 ตอนตามประเด็นของเรื่องค่ะ)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 14-07-2012 21:03:05
ตามอ่านมาห่าง ๆ  กลัวเสือกัดน่ะ  ดุชิ๊บ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 14-07-2012 21:05:14
จับเขามาจูบเองแท้ๆยังมาดุอีก.  :m16:   ดุมากกกกเดี๋ยวภัทไม่รักจะสมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 14-07-2012 21:07:29
เศร้าจัง :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 14-07-2012 21:13:09
น่าสงสารทั้ง 2 คนเลยเนาะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 14-07-2012 21:13:35
อีตาพี่เสือโรคจิตอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 14-07-2012 21:13:39
ไอพี่เสือน้องอุตส่าห์เป็นห่วงทำไมไปไล่น้องอย่างนั้น
นิสัยไม่ดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 14-07-2012 21:18:52
ทำตัวไม่ถูกละสิ ดันละเมอไปจูบน้องเค้าด้วย - -

เหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเครียดสูงที่สุด คือ การตายของคนในครอบครัว โดยเฉพาะคู่ชีวิต เข้าใจนะ ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ แต่ชีวิตต้องเดินต่อไป แล้วเราต้องอยู่เพื่อใช้ชีวิตแทนคนที่จากไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 14-07-2012 21:26:19
มาอัพบ่อยจังชอบค่ะะะ
คนเขียนสู้ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 14-07-2012 21:33:25
ไล่น้องออกไปเพราะกลัวห้ามตัวเองไม่ได้ล่ะสิ....นิสัยยย!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 14-07-2012 21:43:34
พี่เสือน่ากลัวอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-07-2012 22:08:26
โอ๋ๆๆๆๆดึงน้องไปจูบแล้วยังมาดุน้องอีก :beat:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 14-07-2012 22:47:30
พี่เสือจะโหดไปม้ายยยยย  โอยยยย ขวัญเสียแทนน้องภัท   :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 15-07-2012 00:04:47
อย่างโหดเลยพี่เสือ =_=
พูดกับน้องดีๆมันจะตายมั้ย555555555555555555555
ทุกข์แทนภัทจริงๆ ไปชอบคนอื่นดีกว่าาาบายยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 8 บ้านใหม่ (14-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 15-07-2012 00:05:54
ร๊ากกกกคนเขียน กำลังสนุกเลย   :-[
อยากรู้ชีวิตน้องต่อไปจะเป็นยังไง เอาใจช่วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 15-07-2012 00:36:17
อ่านรวดเดียวหลายตอนเลยจากที่อ่านค้างไว้
สงสารพี่ภาอะ เศร้าเลย
แต่ถ้าไม่เกิดประเด็นนี้พี่เสือกับน้องภัทก็คงรักกันไม่ได้

รออ่านตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-07-2012 03:43:26
จะเลือกที่จะจมปลักอยู่กับอดีต  หรือจะเก็บความทรงจำดีๆนั้นไว้แล้วก้าวเดินต่อไป   คิดว่าทั้งเสือทั้งภัท น่าจะรู้จัดเลือกเองได้  เพราะก็ไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว  ไม่มีใครจะมาคอยสั่งสอนตักเตือนแล้วด้วยนะ
 :เฮ้อ:

ภัทเพิ่งจบมัธยมหยกๆแต่ไม่เหลือใครอีกแล้ว กับเสือที่สูญเสียคนรักแต่ก็เหลือพี่น้องญาติๆอีกมากมาย  ......ดูภัทไว้เป็นตย.บ้างเหอะเสือ
ไม่ต้องบอกก็รู้อ่ะ  ว่าภัทนี่โคตรเข้มแข็ง สู้ไม่ถอยของจริงเลยนั่น  เด็กอย่างงี้ใครๆก็รักนะ อย่าท้อก่อนแล้วกันนะจ๊ะภัท




ปล.พี่สายังเป็นพี่ภาอยู่เน้อ เจอตรงย่อหน้าแรกของตอนที่สิบนะจ๊ะ  แล้วก็ย่อหน้าเดียวกัน >>ผมทำด้วยให้... 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 15-07-2012 07:56:16
เสือดุจัง TT
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 9 เปิดตัว+ตอนที่ 10 ป่วยใจ (14-7-2012) -แบ่งตอนใหม่
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 15-07-2012 11:29:13
พี่เสือดุสมชื่อเลยค่ะ หนูกลัววว
ภัทสู้ๆๆนะลูก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 15-07-2012 12:00:08
ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่

   วันรุ่งขึ้นหลังจากเกิดเรื่องในคืนนั้น ผมก็บอกพี่สาว่าผมไม่ค่อยสบายขอหยุดเข้าไปช่วยงานในเมืองหนึ่งวัน  พี่สาก็ไม่ว่าอะไรแถมยังบอกว่าให้พักผ่อนมากๆ และไม่ต้องไปช่วยทุกวันก็ได้ให้อยู่เฉยๆ ที่บ้านบ้าง ผมนั่งคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งคืน ผมไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย แม้ลึกๆ ผมจะรู้สึกเจ็บปวดและน้อยใจกับการกระทำที่เขาแสดงออกเหมือนรังเกียจผม ผมรู้ว่าเขาเสียใจกับการตายของพี่ภามาก ผมซะอีกทีไม่ควรจะรู้สึกหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขาแม้เพียงชั่วครู่เดียวก็ตาม ผมควรจะรู้สึกผิดมากกว่ารู้สึกเคลิบเคลิ้มที่ไปจูบกับแฟนของพี่สาวทั้งๆ ที่พี่เพิ่งตายได้ยังไม่ถึงเดือน และที่สำคัญเขาเองก็ไม่ได้รักชอบผมในแบบนั้น ผมควรจะทำใจและปรับตัวให้ดีกว่านี้ เพื่อไม่ให้เขาลำบากใจ อย่างน้อยเขาก็เป็นผู้ให้การอุปการะผมในตอนนี้ เป็นผู้ปกครองที่ผมควรจะให้ความเคารพนับถือ!
   เมื่อผมได้ยินเสียงรถโฟร์วิลของเขาขับออกไป ผมก็ตัดสินใจเดินลงมาด้านล่าง บ้านเงียบสนิท ผมเดินไปเรื่อยๆ จนพ้นขอบรั้วของบ้านหลังใหญ่ ผมมองเห็นบ้านสามหลังที่ปลูกเรียงกันอยู่ถัดออกไป เลยเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วจู่ๆ ผมก็เห็นผู้ชายร่างสูงโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงขายาวเดินมาที่รถยนต์ยุโรปยี่ห้อดังที่จอดอยู่หน้าบ้าน อ้อ! พี่ศักดิ์นั่นเอง แล้วก็มีเด็กผู้ชายวัยรุ่น ผมสั้น เดินตามออกมา แต่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจก็คือ คุณศักดิ์กำลังจูบเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่! มือไม้ก็ลูบหลังไปมา ซักพักพี่ศักดิ์ก็ก้าวขึ้นรถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วผมก็ตัดสินใจเดินต่อไปเพื่อผ่านบ้านหลังนี้ไปยังบ้านพี่สา

   “เอ่อ คุณภัทใช่ไหมครับ” เด็กผู้ชายคนนั้นเรียกผม
   “ครับ” ผมตอบรับงงๆ
   “สวัสดีครับ”เขาพูดและยกมือไหว้ผม
   “เอ่อ สวัสดีครับ ไม่ต้องไหว้ผมก็ได้นะ เราน่าจะรุ่นๆ เดียวกัน” ผมตกใจก็เลยยกมือไหว้เขาเป็นการตอบรับ
   “ก็คุณเป็นน้องชายนายนี่ครับ มาอยู่ใหม่ ป้าแม่บ้านเล่าให้ฟัง” เขาว่า แล้วผมก็คุยกับเขาไปเรื่อยๆ จนรู้ว่าเขาชื่อแก้วเป็นลูกแม่บ้านคนเก่าแก่ที่นี่ แต่แม่เขาเสียชีวิตไปนานแล้ว และเขาก็อยู่รับใช้ครอบครัวนี้มาโดยตลอดแล้วแต่ใครจะให้ทำอะไร ผมสงสัยในความสัมพันธ์ของเขากับพี่ศักดิ์ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ผมเห็นว่าเขาอายุใกล้เคียงกับผมน่าจะเป็นเพื่อนกันได้ พอคุยกันไปก็ถูกคอกัน
   “แล้วตอนนี้แก้วเรียนอยู่เปล่า” ผมถามเมื่อเริ่มรู้สึกคุ้นเคยกันแล้ว
   “เรียนครับ ตอนนี้ผมอยู่มอห้าแล้ว นายส่งเสียให้ผมเรียน”
   “หมายถึง คุณเสือน่ะเหรอ”
   “ครับที่นี่ทุกคนเรียกคุณเสือว่า ‘นาย’ และก็เรียกพ่อคุณเสือที่เสียไปแล้วว่า ‘นายใหญ่”
   “อ้อ จริงๆ เราก็รุ่นๆ เดียวกัน นี่ก็เพิ่งจบมอหก เราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้ ต่อไปไม่ได้ไหว้ผม แล้วก็พูดครับทุกครับก็ได้นะ” ผมอยากมีเพื่อนไม่ได้อยากมีลูกน้อง
   “อืม ไม่ดีหรอกครับ ยังไงคุณก็เป็นเจ้านายที่นี่คนนึง”
   “นาย เนยอะไร ก็อาศัยเขาอยู่เหมือนกัน” ผมหัวเราะ ผมชักถูกชะตากับไอ้เด็กนี่ซะแล้ว มันดูนิสัยดีนอบน้อมจนผมอายเลย
   “คุณอยู่หลายอาทิตย์แล้วเคยเข้าไปเที่ยวในสวนรึยังครับ” แก้วถามผม
   “ยังเลย อยากไปอยู่เหมือนกัน แก้วพาไปหน่อยซิ”
   หลังจากวันนั้น ผมกับแก้วก็กลายเป็นเพื่อนที่สนิทกัน แก้วพาผมซ้อนมอเตอร์ไซค์ขี่พาไปเที่ยวรอบๆ สวนซึ่งกว้างมาก แก้วพาผมไปดูงานในส่วนซึ่งมีมากมาย เพราะที่นี่ปลูกทั้งยาง กรีดยาง และสวนผลไม้ เงาะ มังคุด ลองกอง ระกำและอีกหลายอย่าง ผมติดใจงานในสวน ผมช่วยคนงานสอยผลไม้ ใส่ปุ๋ย รดน้ำ ตัดแต่งกิ่ง ขนของ งานหนักสารพัดที่ผมจะทำได้ ผมบอกพี่สาว่าผมขอทำงานในสวนแทนการไปในเมืองเพราะผมไม่ถนัดงานขายของ ตอนแรกพี่สาไม่ยอมบอกว่างานในสวนมันหนักเกินไป ไม่อยากให้ผมลำบาก
   “พี่ไม่อยากให้ภัททำงานในสวนเลย ลุงบุญบอกว่าเห็นทำงานกันจนเหนื่อย เหงื่อซก เนื้อตัวมอมแมม ไปแต่เช้ามืดแถมกลับมาค่ำมืดทุกวัน แก้วก็เหมือนกันนะแทนที่จะช่วยกันห้าม” พี่สาว่าดุๆ แก้วได้แต่ยิ้มหงอยๆ
   “พี่สาครับอย่าไปว่าแก้วเลยครับ ผมไม่เหนื่อยอะไรมากหรอกครับ สนุกดีได้ออกกำลังกายด้วย จริงๆแล้วผมไปดูๆ เค้าทำงานกันมากกว่า ผมทำเองนิดๆ หน่อยๆ วิ่งเล่นมากกว่า แถมยังได้กินผลไม้จนอิ่มเลย นะครับพี่สา ผมไม่ค่อยถัดงานหน้าร้าน ชอบใช้แรงงานมากกว่า” ผมตอบยิ้มๆ พร้อมกับอ้อนเอาใจพี่สา
   ผมตอบเอาใจพี่สาไปอย่างนั้นเอง จริงๆ แล้วผมทำงานหนักมากตั้งแต่เช้าจนค่ำ ช่วยงานเหมือนเป็นคนงานคนหนึ่ง ทำงานหนัก ล้อมวงกินข้าวกันคนงาน แม้แต่หัวหน้าคนงานยังบอกว่าให้ผมพักบ้าง ผมได้แต่ยิ้ม ผมรู้ดีว่าที่ผมทำอยู่ก็เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดฟุ้งซ่านและลืมความทุกข์ในใจทั้งเรื่องพี่ภาและเรื่องเขาไปนั่นเอง ทำให้ช่วงเวลาเกือบสองเดือนที่มาผ่านมา ผมไม่ต้องนึกถึงเขามากนักเพราะเราแทบจะไม่ได้พูดคุยเจอหน้ากันจริงจังเลย แม้ผมจะเห็นเขาบ่อยๆ ในระยะไกลเพราะเขาก็เขามาตรวจงานและสั่งงานในสวนทุกวัน แต่ถึงอย่างไรผมก็มีความสุขดี ทุกคนที่นี่ดีกับผมมาก แก้วเองก็กลายเป็นเพื่อนพูดคุยแก้เหงาและอยู่ตัวติดกับผมแทบจะตลอดเวลา

   “ฮัลโหล ว่าไงไอ้สุทัตมึงเองเหรอ” ผมตอบสายปลายทางอย่างดีใจ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนค่ำเมื่อผมกลับมาถึงห้องนอน
   “เออ กรูเอง มึงหายหัวไปมาทั้งวันวะ กรูนึกว่ามึงโดนฆ่าหมกสวนตายไปแล้วซะอีก กว่าจะได้คุยกับมึงยากเย็นเหลือเกิน กรูโทรไปเป็นสิบๆ รอบแล้วมั้ง ไม่มีใครรับสายเลย” ไอ้สุทัตโวยวาย ปากหมาเหมือนเคย!
   “ไอ้บ้า กรูไปทำงานในสวนเว้ย แล้วโทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมีสัญญาณเลยไม่ได้เอาติดตัวไป”
   “อ้าว มึงกลายเป็นชาวสวนไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ คิดถึงมึงว่ะ ไอ้ชาติก็ด้วย” ไอ้สุทัตว่า
   “ฮ่ะฮ่ะ มึงอย่ามา คิดถึงแต่ไม่เห็นโทรมาหากรูเลย ทั้งมึงทั้งไอ้ชาติเลยมัวแต่ติดหญิงอ่ะดิ” ผมตอบขำๆ
   “เออๆ มึงมันรู้ดีตลอด”
   “แล้วโทรมานี่มีไรเปล่าวะ”    
   “ก็จะโทรมาชวนมึงไปฉลองไง”
   “ฉลองอะไรวะ”
   “อะไรวะมึงไม่รู้เรื่องเลยเหรอ พวกเราติดที่.......ทั้งสามคนเลยนะเว้ย”
   “เฮ้ยจริงเหรอวะ กรูไม่ได้ใช้เน็ตเลย”
   “จริงซิวะ นี่เพิ่งประกาศผลเมื่อเช้าเอง ดีใจฉิบหายเลยว่ะ นี่ไอ้ชาติมันรีบไปดูรถกับพ่อมัน พ่อมันจะซื้อรถใหม่ให้มันเลย”
   “โหดีว่ะ ดีใจจริงๆ ว่ะ” ผมรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อสิ่งที่ตั้งใจไว้สำเร็จไปแล้วอย่างหนึ่ง
“เออ แล้วมึงจะขึ้นมากรุงเทพฯ เมื่อไหร่วะ ต้องไปรายงานตัวแล้วก็ต้องทำอะไรอีกเยอะแยะเลยนะเว้ย”   
ไอ้สุทัตว่า
ใช่! ถ้าผมจะกลับไปเรียนที่กรุงเทพฯ คงต้องมีธุระให้จัดการอีกหลายเรื่องก่อนจะเปิดเทอม แต่ผมยังไม่ได้คุยกับเขาเรื่องนี้เลย ไม่รู้เขาจะว่ายังไงบ้าง!
   เขาบอกให้ผมไปพบเขาในห้องทำงาน เมื่อผมบอกเขาว่าผมมีเรื่องจะคุยกับเขา ผมเล่าเรื่องที่ผมสอบติดคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยของรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ เล่าถึงกำหนดการต่างๆ และธุระต่างๆ ที่ผมต้องไปจัดการก่อนเปิดเทอม และความตั้งใจจริงของผมที่จะเรียนที่นี่
   “ก็ไปซิ แล้วจะเดินทางเมื่อไหร่” เขาฟังจนจบแล้วก็ว่านิ่งๆ เหมือนเดิม มือก็คีบบุหรี่ขึ้นมาอัดเข้าปอดแรงๆ ทีหนึ่ง ผมเพิ่งได้เห็หน้าเขาชัดๆ ใกล้ๆ วันนี้เอง ใบหน้าเขาดูดีขึ้น แม้จะคล้ำเพราะตากแดดจัดแต่ก็ไม่มีร่อยหมองเศร้าเหมือนเมื่อสองเดือนก่อน คงเพราะเขาเลิกดื่มเหล้าแล้ว แต่กลายเป็นว่าเขามาติดบุหรี่แทน สูบหนักแบบมวนต่อมวน
   “คงต้องเดินทางอาทิตย์หน้าครับ เพราะต้องไปรายงานตัวก่อน” ผมตอบ รู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกันที่เขาให้ผมไปง่ายๆ ไม่ทักท้วงอะไรสักคำ
   “งั้นก็เตรียมตัวเก็บของได้แล้วมั้ง ไม่ต้องไปทำงานในสวนแล้ว โทรมไปเยอะเลยนะ แล้วจะไปวันไหนก็บอกจะให้คนขับรถไปส่ง” เขาพูดพร้อมกับมองสำรวจผมเล็กน้อย
   “ไม่เป็นไรครับ ผมไปรถทัวร์เองได้ ของที่จะเอากลับก็มีแค่เสื้อผ้าสองสามชุด แค่ขอคนไปส่งผมที่ท่ารถก็พอ”
   “แล้วเรื่องเงิน ถ้าไปถึงกรุงเทพฯ แล้วจะให้คนโอนไปให้ทุกเดือนแล้วกัน เป็นค่าใช้จ่ายประจำเดือน และถ้าจะใช้อะไรเพิ่มเติม ทั้งค่าเทอม ค่ากิจกรรมอะไรก็ให้บอก”
   “ไม่ต้องหรอกครับ เงินในบัญชีผมแล้วก็เงินของพี่ภารวมกันก็เยอะพอใช้อยู่ครับ” ผมปฏิเสธ มาอยู่ที่นี่ผมแทบจะไม่ได้ใช้เงินเลย เงินประกันชีวิตส่วนที่พี่ภาทำไว้ให้ผม เขาก็ให้ทนายจัดการโอนเข้าบัญชีของผมเรียบร้อยแล้วตั้งแต่หลังงานศพผ่านไปได้หนึ่งเดือน ซึ่งมันก็มากพอที่จะให้ผมเรียนจนจบได้โดยไม่ลำบากนัก
   “ถ้ามีเยอะแล้วก็เก็บเอาไว้ใช้ยามจำเป็น เงินส่วนที่จะให้รายเดือนก็เอาไว้ใช้รายเดือน ผู้ใหญ่ให้ก็รับไว้ไม่ต้องเรื่องมาก” เขาดุผมเบาๆ อีกจนได้
   “ครับ ขอบคุณมากครับ” ผมจำใจตอบรับและยกมือไหว้ขอบคุณเขา เขาพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับให้ผมทีหนึ่ง ผมรู้สึกว่าวันนี้เราคุยกันแบบผู้ใหญ่มากขึ้น เราพูดกันสั้นๆ และไม่มีการประชดประชันกันยืดยาวเหมือนเคย คงเป็นเพราะเราต่างก็เพิ่งผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความเศร้าและความทุกข์ใจมาพร้อมๆ กัน!
                       /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

    แล้ววันที่ผมต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯ ก็มาถึง พี่สา ลุงบุญและแก้วมาส่งผมที่ท่ารถทัวร์ พี่สาน้ำตาคลอไม่อยากให้ผมไป พร้อมกับบ่นว่าเป็นห่วงผม กลัวว่าผมจะไม่มีใครดูแล ผมได้แต่ยิ้มๆ ปลอบพี่สาว่าผมไม่เป็นไร ผมอยู่ได้แน่นอน เพื่อนๆ ผมก็รออยู่ที่กรุงเทพฯ ส่วนแก้วก็ซึมๆ ไปเหมือนกัน เพราะเราอยู่ด้วยแทบจะตลอดเวลาในช่วงเวลาสองเดือนที่ผ่านมา ผมกอดลาทุกคนก่อนขึ้นรถทัวร์ ผมอดที่จะเหลียวมองไปรอบๆ ตัว ไม่ได้ เผื่อว่าจะเห็นเขาอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งแต่ก็ไม่เห็นเลย เขาไม่ได้มาส่งผมจริงๆ ด้วย แต่ก็ดีแล้ว เพราะนี่ก็คงช่วยให้ผมตัดใจจากเขาได้ง่ายขึ้นไปอีก! ผมคงได้ไปเรียนได้เจอสังคมใหม่และเริ่มต้นชีวิตใหม่จริงๆ เสียที!______________________________________________________________________________________________
[พูดคุย]
            สวัสดีค่ะ ตอนนี้ยาวเหมือนเดิม คงเป็นตอนสุดท้ายของเสาร์อาทิตย์นี้แล้วค่ะ
            อาทิตย์หน้าอาจจะไม่มีเวลามาเขียนลงทุกวันเหมือนที่ผ่านมาแล้วนะคะ คือต้องไปทำงานต่างจังหวัดอ่ะค่ะ ไปนานเป็นเดือนเลย ถ้าวันไหนพอว่างก็จะรีบเขียนมาลงเลยนะคะ แต่ยังไงรับรองว่าวันหยุดจะมาเขียนต่อทุกอาทิตย์แน่น่อนค่ะ ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ       :pig4:         
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 15-07-2012 13:24:53
กำลังสนุก มาต่ออีกนะ
พี่เสือจะแอบไปดูน้องที่กรุงเทพมั่งป่าว
รอติดตามนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 15-07-2012 13:39:29
ทำไมอีตาพี่เสือปล่อยให้น้องไปง่ายจังเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 15-07-2012 13:51:13
พี่เสือเนี่ยรักนะแต่ไม่แสดงออก???
น้องแก้วดูท่าจะน่ารักดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 15-07-2012 13:56:30
อ่า  เสียดายที่คนเขียนจะไม่ค่อยว่างมาอัพแล้ว
สู้ๆนะค่ะรักษาสุขภาพด้วย
น้องภัทจะไปเรียนแล้ว  รออ่านเรื่องราวของน้องภัทอยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 15-07-2012 14:07:33
ถ้าไปเรียนที่กรุงเทพ แล้วจะรักกันยังไงอ่ะ?
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-07-2012 14:32:26
ชอบพี่เสือตอนแบบนี้อ่ะ  ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีหน่อย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่! (15-7-2012) [P.5]
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 15-07-2012 15:27:25
กำลังสนุกเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 15-07-2012 16:57:49
                                                                                 บันทึกของภัท
(ตอนภัทอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 4)
มิถุนายน 25xx
   ผมไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ผมจะได้เจอเขา คนที่เป็น ‘รักแรกพบ’ ของผมเข้าจริงๆ  เขายืนกดออดอยู่หน้ารั้วบ้าน ผมเพิ่งกลับจากโรงเรียนกำลังจะเข้าบ้านอยู่เหมือนกัน เขาสูงกว่าผมมาก ผิวคล้ำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา จมูกได้รูป แต่ผมชอบตาของเขาที่สุด ตาของเขาดูดุๆ แต่มันมีแรงดึงดูดอย่างประหลาด ผมชอบเขาเข้าจริงๆ ผมมองหน้าเขา เขายิ้มน้อยๆ ให้ผมด้วย ผมดีใจมากถามเขาว่ามาหาใคร เขาบอกว่ามาหาพี่ภา แต่แล้วเพียงครู่เดียว หลังจากที่เพิ่งได้เจอคนที่พบคิดว่าเป็นรักแรกพบก็กลับกลายเป็นว่าผมอกหักโดยไม่รู้ตัว เมื่อพี่ภาเดินมาเปิดประตูบ้านแล้วแนะนำว่าเขาเป็นเพื่อนพี่ภา ถึงจะไม่ได้พูดตรงๆ ผมก็รู้ว่าพี่ภาหมายถึงแฟนนั่นแหละ

กรกฎาคม 25xx
   ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร หลังจากที่เขามาบ้านผมสองสามครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ไม่ยิ้มให้ผมอีกเลย ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า เพราะเขาไม่ค่อยพูดกับผม เหมือนจะไม่อยากมองหน้าผมด้วย ผมเสียใจมาก

   วันนี้ผมแอบได้ยินเขาพูดกับพี่ภาว่า เขาไม่ชอบที่ผมแอบมองเขาบ่อยๆ เขาถามว่าผมเป็นเกย์รึเปล่า แต่พี่ภาไม่ตอบ เขาก็เลยว่าเค้าไม่ได้รังเกียจอะไร แต่เขาไม่ชอบที่ผมแอบมองเขา เขาไม่รู้ว่าผมคิดอะไรกับเขารึเปล่า ผมเพิ่งรู้วันนี้เองว่าทำไมเขาถึงมีทีท่าต่างไปจากวันแรกที่ผมเห็นเขา ผมรู้สึกเสียใจมาก ผมก็แค่ชอบเขา แค่อยากมองคนที่ผมชอบ ผมผิดด้วยเหรอ ต่อไปผมจะไม่พูด ไม่คุยกับเขาอีกต่อไปแล้ว

สิงหาคม 25xx
   วันนี้เขาพาพี่ภาไปเที่ยวที่หัวหิน พี่ภาชวนผมไปด้วย แต่ผมรู้ตัวดีว่าไม่ควรไป ก็เลยบอกพี่ภาว่าผมต้องทำรายงานบ้านไอ้ชาติ ผมรู้สึกเจ็บปวดใจอีกแล้ว
   
   เมื่อตอนเย็นเขามาถึงบ้าน แต่พี่ภาไม่อยู่ ผมก็เลยออกไปซื้อผลไม้มาให้เขากินก่อน ผมจัดใส่จานวางไว้ให้เขาที่โต๊ะ แต่เขากลับไม่หยิบกินซักชิ้นเลย ก็ดี ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้วจริงๆ ด้วย

กันยายน 25xx
   ช่วงนี้ผมเรียนหนักมากเลย เพราะใกล้สอบแล้ว วันเสาร์อาทิตย์ก็ต้องไปติวหนังสือที่บ้านไอ้ชาติ เลยทำให้ไม่ได้เจอเขาเลย

ตุลาคม 25xx
   วันนี้ตอนผมกลับมาบ้านตอนเย็น ผมแอบเห็นเขาจูบกับพี่ภาในห้องนอน เพราะประตูมันเปิดแง้มๆ ไว้ผมเห็นเขายิ้มให้พี่ภาอย่างอ่อนโยน แบบที่ปกติผมไม่เคยเห็นมาก่อน ทำไมผมรู้สึกใจมันปวดแปลบๆ ก็ไม่รู้

พฤศจิกายน 25xx
   ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้มาที่บ้านเลย พี่ภาบอกว่างานที่โรงงานที่ใต้มีปัญหา แต่ผมเห็นว่าพี่ภาคุยโทรศัพท์กับเขานานและบ่อยขึ้น จริงๆ ก็เกือบทุกวันนั่นแหละ เขารักพี่ผมดีจริงๆ ถึงจะไม่มาก็โทรมาตลอด

ธันวาคม 25xx
   ปีนี้บ้านเราจัดงานปีใหม่ฉลองกันเล็กๆ  พี่ภาชวนเพื่อนที่ทำงานมาด้วยสองสามคน ชวนผมก็ชวนไอ้ชาติกับไอ้สุทัตมาด้วย ผมได้ยินพี่ภาพูดว่าเขาอยากกินอาหารใต้ แต่พี่ภาทำไม่เป็น ผมก็เลยอาสาว่าจะไปซื้อให้เองผมต้องนั่งรถไปไกลมาก ต่อรถตั้งสามต่อ แถมต้องไปต่อคิวอีกนานเลย แต่เขาคงไม่รู้หรอกเพราะผมบอกพี่ภาว่าไม่ต้องบอกเขาว่าผมซื้อมา เพราะผมกลัวว่าเขาจะไม่กิน พอผมเห็นเขากินของที่ผมซื้อมา ผมดีใจมากเลย 

มกราคม 25xx
   วันนี้พี่ภากลับดึก ไอ้ชาติกับไอ้สุทัตมันก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อนผม มันเอาซีดีหนังโป๊มาดูที่ห้องผม ตอนแรกมันก็หนังชายหญิงธรรมดา แต่อยู่ๆ มันก็ดันเปิดหนังเกย์ขึ้นมา มันบอกว่าผมจะได้รู้จักศึกษาไว้ เผื่อไว้ใช้งาน ไอ้บ้า มันหาเรื่องให้ผมจริงๆ    เพราะจู่ๆ เขาก็ดันเปิดประตูพรวดเข้ามา แล้วก็เห็นภาพในจอทีวีจะจะ เขาหน้าบึ้งมาก บอกให้พวกผมเปิดเบาๆ หน่อย เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง

กุมภาพันธ์ 25xx
   วันนี้มีรุ่นพี่ผู้ชายที่โรงเรียนมาทำเซอร์ไพร์สวาเลนไทน์ เอาดอกกุหลาบมาให้ผมช่อใหญ่มาให้ผมถึงที่บ้าน ผมก็รับไว้ไม่ได้คิดอะไร พอให้เสร็จเขาก็พยายามจะจับมือและลวนลามผมด้วย แล้วเขาก็เข้ามาเห็นพอดี ผมก็เลยรอดตัวไป แต่ผมรู้ว่าเขาคงไม่พอใจ

มีนาคม 25xx
   เดือนนี้ผมไม่ได้เจอเขาเลย เพราะเขาติดงานอีกแล้ว ไม่ได้ขึ้นกรุงเทพฯ รู้สึกเศร้าชะมัด

เมษายน 25xx
   วันหยุดยาวสงกรานต์ เขาพาพี่ภาไปเที่ยวเล่นน้ำที่สงกรานต์ที่เชียงใหม่ ผมก็ไปด้วย เพราะพี่ภาไม่ยอมให้ผมอยู่บ้านคนเดียว คนเยอะมากมีคนเข้ามาลวนลามผมด้วย เขาเห็นแล้วเขาก็ว่าผม หาว่าผมให้ท่าคนอื่น ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเกลียดเขาที่สุด เกลียด! เกลียด! เกลียด!

พฤษภาคม 25xx
   วันนี้ผมนอนดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นดีๆ เขาก็ว่าผมว่าไม่รู้จักอ่านหนังสือหนังหา ใกล้เปิดเทอมแล้ว อะไรกันนักหนา พี่ภายังไม่ว่าอะไรผม เลย เขาชักจะหาเรื่องผมมากไปแล้วนะ
 
(ตอนภัทอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 5)
มิถุนายน 25xx
   เปิดเทอมแล้วผมตั้งใจเอาไว้ว่าผมจะตัดใจจากเขาให้ได้ ผมจะไม่มอง ไม่ชอบ ไม่สนใจเขาอีก

กรกฎาคม 25xx
   รุ่นพี่คนนั้นที่เอาดอกกุหลาบมาให้ผมที่บ้าน ผมเพิ่งรู้จักว่าเขาชื่อ ที เขาเข้ามาวุ่นวายกับผมอีกแล้ว หรือว่าผมจะคบกับเขาดี บางทีอาจจะทำให้ผมตัดใจจาก 'เขา' ได้บ้าง แต่คิดไปคิดมาไม่ดีกว่าผมนึกถึงตอนที่เขาลวนลามผมแล้ว ผมไม่ชอบเลย ผมไม่ควรคบกับคนแบบนี้

สิงหาคม 25xx
   เมื่อเช้าตอนเขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ผมแอบมองเขาอีกแล้ว มันอดไม่ได้ เขาคงรู้สึกตัว เขาขยับตัว มองผมแวบนึงแล้วเขาก็ลุกเดินหนีไปนั่งที่อื่นเลย
……………..   
ธันวาคม 25xx
   สี่ห้าเดือนมานี้เขากับพี่ภาหวานกันตลอดเลย เขาพาพี่ภาไปกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ ผมรู้สึกอิจฉาเหมือนกันนะ แต่ก็ช่างเถอะ มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะมันทำให้พี่ภามีความสุขนี่นา
…………….
มีนาคม 25xx
   ปิดเทอมอีกแล้ว จะทำยังไงดี คงได้เจอเขาบ่อยขึ้น จะหลบหน้าทุกวันก็คงเป็นไปไม่ได้ ก็ไม่ได้อยากหลบหรอก แต่เห็นแล้วมันก็เสียใจ ปวดใจยังไงก็ไม่รู้

เมษายน 25xx
   วันนี้เขามาจากใต้เอาของมาฝากผมกับพี่ภาด้วย ของผมเป็นพวงกุญแจรูปเรือใบสีฟ้า ถึงจะรู้ว่าเขาคงซื้อให้ตามมารยาทแต่ก็อดดีใจไม่ได้ ผมเอามาห้อยไว้ที่ด้านในของกระเป๋านักเรียน

(ตอนภัทอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 6)
…………..
 สิงหาคม 25xx
   วันนี้ตอนเดินเข้าไปในห้องครัวผมได้ยินเสียงเขาพูดกับพี่ภาในครัวเลยเข้าไปแอบดู แล้วดันเตะเข้ากับขอบประตูจนนิ้วเป็นแผล เขาหาว่าผมซุ่มซ่าม แล้วยังว่าผมว่าเหมือนลูกแหง่ เหมือนกระเทยอีก สารพัดเลย วันนี้เขาว่าผมเยอะแยะเลย แล้วตอนกินข้าวก็ทำเป็นมองเมินผมอีก เกลียดเขาชะมัด!
   
เลิกเรียนผมก็อยู่ดูพวกไอ้ชาติกับไอ้สุทัตเล่นบาสแล้วก็ไปกินข้าว กว่าจะได้กลับก็มืด ผมไม่อยากรีบกลับเพราะพี่ภาไม่อยู่บ้าน แต่กลับมาก็เจอเขาอยู่ดี ว่าผมสารพัดเลย พ่อแม่ยังไม่เคยว่าผมขนาดนี้เลย ผมร้องไห้ด้วย พี่ภาเข้ามาถามว่าเป็นอะไร แต่ผมไม่บอกหรอกไม่อยากให้พี่ภาไม่สบายใจ
................
กุมภาพันธ์ 25xx
    อยู่ๆ พี่ภาก็ให้เขาไปเป็นผู้ปกครองรับผลสอบกับผมที่โรงเรียน เป็นครั้งแรกเลยที่ได้อยู่กับเขาสองต่อสองผมรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูกตอนนั่งรถคู่ไปกับเขา ผมแอบมองหน้าเขาบ่อยๆ พอเสร็จแล้วเขาก็พาผมไปซื้อของที่ห้าง อ้อ พาไปนั่งดูเขากินข้าวด้วย เขาไม่สั่งให้ผม แถมผมไม่กินเขาก็ไม่สนใจ ผมแอบเห็นเขายิ้มด้วย ถึงจะเป็นยิ้มแบบสะใจเล็กๆ ที่ได้แกล้งผมก็เหอะแต่ผมก็ชอบ รู้สึกดีที่เห็นเขายิ้ม แล้วเขาก็พาผมไปซื้อกระเป๋าเป้ด้วย ผมแกล้งเลือกอันที่แพงๆ แต่เขาก็ไม่ว่าอะไรพอกลับมาบ้าน ผมก็เอาพวงกุญแจเรือใบสีฟ้ามาแขวนไว้กับเป้ใบใหม่นี้แทน วันนี้รู้สึกมีความสุขมากๆ เลย

มีนาคม 25xx
   วันนี้ผมอึ้ง เสียใจมาก เสียใจที่สุดในชีวิต พี่ภาเสียแล้ว ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ผมเขียนอะไรต่อไปไม่ได้แล้วมือผมสั่น น้ำตาก็ไหล เสียใจมากที่สุดเลย อยากร้องไห้!
   
    หลังงานเผาศพพี่ภา ผมทะเลาะกับเขารุนแรงมาก เขาจะให้ผมกลับใต้แต่ผมไม่อยากกลับ แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่าพี่ภาขับรถหักรถสิบล้อที่มาทางฝั่งผม เพื่อปกป้องผม ผมเสียใจมาก เสียใจจริงๆ พี่ภาพี่สาวที่ประเสริฐของผม ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมเสียใจจริงๆ ที่ทำให้พี่ต้องตาย
   ผมขาหักเพราะปีนลงมาจากหน้าต่างชั้นสอง จะหนีเขาไปหาไอ้ชาติ แต่ดันพลาดตกลงมาซะก่อน เขาเห็นแล้วเขาก็อุ้มผมด้วย ตอนนั้นผมตัวเกร็งเลย เขาอยู่ใกล้ชิดผมมาก ผมใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก แต่พอวันรุ่งขึ้นเขาก็ให้พี่สามาดูแลผมแทน แล้วหลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย ผมคิดถึงเขาจริงๆ
   
   ผมมาถึงใต้แล้ว บ้านเขาใหญ่โต น่าอยู่มากๆ เลย แต่ผมก็ไม่มีอารมณ์จะมาชื่นชมอะไรในตอนนี้ ผมคิดถึงพี่ภามากเลย

ผมว่าพี่ศักดิ์เขาต้องเป็นเกย์แน่ๆ เขามองผมและก็พูดกับผมแปลกๆ ผมไม่ชอบเลย
   
เมษายน 25xx
   ช่วงนี้ผมเห็นเขากินเหล้าหนัก สูบบุหรี่ก็จัด ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากเห็นเขาเป็นอย่างนี้เลย เขาไม่พูดกับผมด้วย อยากให้เขาด่าว่าผมเหมือนเดิมซะยังดีกว่า

   วันนี้ผมเห็นเขาละเมออยู่ในห้องนอนก็เลยเอาผ้าไปเช็ดตัวให้เขา แต่เขาเพ้อมาจูบผม จูบแรกของผม ตอนแรกผมตื่นเต้นมาก ผมมีความสุข แต่พอเขามีสติ เขาก็สะบัดมือผมจนผ้าขนหนูร่วงลงกับพื้น เขารังเกียจผมขนาดนั้นเลยเหรอ แถมเขายังถามผมด้วยว่าผมต้องการอะไรจากเขา ผมบอกว่าผมไมได้ต้องการอะไรจากเขา แต่จริงๆ แล้ว ผมอยากบอกว่าผมรักเขา อยากดูแลเขาบ้างก็แค่นั้นเอง แต่ผมก็พูดไม่ได้ นี่ผมผิดใช่ไหมที่ผมคิดอย่างนี้ ผมสับสนมาก ผมเสียใจแล้วก็รู้สึกผิดกับพี่ภาด้วย แต่ผมก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่าผมแอบดีใจที่เขาจูบผม ผมไม่ควรคิดอย่างนี้เลยใช่ไหม!
   
   หลังจากที่เขาจูบผมคืนนั้นแล้ว ตอนเจอเขาอีก เขาก็ทำเฉยๆ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น จริงๆ เขาก็ทำถูกแล้วนี่ จะให้เขาทำอะไรอย่างอื่นได้ล่ะ แค่จูบเพราะความผิดพลาด เพราะละเมอ ผมจะต้องการอะไรมากกว่านั้นล่ะ แต่ทำไมผมรู้สึกปวดแปลบๆ ใจในอีกแล้ว!
    
ผมตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะอยู่ห่างๆ เขาและเลิกคิดถึงเขาซะที ผมเจอเด็กแก้วแล้วก็สนิทกัน แก้วพาผมไปทำงานในสวน ผมตั้งใจทำแต่งาน ทำตั้งแต่เช้ายันค่ำ จะได้ไม่ต้องเจอหน้าเขา ผมอยากเหนื่อยกับงานให้มันสุดๆ จะได้เลิกคิดถึงเรื่องระหว่างเขากับผมซะที

พฤษภาคม 25xx
   ไอ้สุทัตโทรมาบอกว่าผมติดคณะวิศวะอย่างที่ผมเลือกไว้อันดับหนึ่ง ผมดีใจมาก พวกมันก็ติดที่เดียวกับผมหมด ผมเข้าไปคุยกับเขาขอไปเรียนที่กรุงเทพฯ เขาไม่ว่าอะไรซักคำ แถมยังจะส่งเงินให้ผมด้วย ผมรู้สึกว่าลึกๆ แล้วเขาก็ดีกับผมนะ มันทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ เพราะเขาคงไม่มีทางคิดอะไรกับผมแบบนั้นได้หรอก ดังนั้นผมจึงควรตัดใจจากเขาซะที ถ้าผมไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วผมจะตั้งใจเรียนให้มากๆ ผมจะไม่คิดถึงเขาอีก ผมต้องทำให้ได้ ขอให้ความทรงจำของเขากับผมมันกลายเป็นแค่อดีต เหลือไว้แค่ความรู้สึกระหว่างพี่ชายกับน้องชายก็พอ!

   วันนี้ผมขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ รู้สึกใจหายเหมือนกัน พี่สา แก้ว แล้วก็ลุงบุญมาส่งผม แต่เขาไม่มา เสียใจอยู่เหมือนถึงแม้จะคิดซะว่าดีแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังเสียใจอยู่ดี เขาสนใจใยดีผมซักนิดไหม!
____________________________________________________________________
    
[พูดคุย]
            ว่าจะไม่มาต่อแล้ว แต่มันอดไม่ได้ ฮิฮิ เพราะว่า "บันทึกของภัท" นี้จะมีผลต่อเรื่องราวในอนาคตต่อไปด้วย เลยต้องรีบเขียนไว้ก่อนที่จะลืมเนื้อเรื่องไปหมด
           ไปจริงๆ แล้วนะจ๊ะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 15-07-2012 17:26:30
สงสารน้องภัทร
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 15-07-2012 17:39:30
น้องภัทจะกลับกรุงเทพ .. แล้วพี่เสือจะยังไงต่อละทีนี้?
ปล.แอบอยากรู้เรื่องแก้วกับพี่ศักดิ์นิดๆ อิๆ >.<
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 15-07-2012 17:53:05
มีผลต่ออนาคต แสดงว่า พระเอก ต้องมาอ่านแน่เลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 15-07-2012 20:15:40
รักคนเขียนจังเลย จุ๊บๆ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ   น้องภัทนี่น่าสงสาร  รักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง
มาต่อเร็วๆอีกนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 15-07-2012 20:28:57
ภัทรคิดว่าจะรอดจากพี่เสือจริงเหรอ ?

ยากเลยนะนั่น !  สู้ๆ นะภัทร
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 15-07-2012 20:39:58
อิพี่เสือจะแอบมาอ่านล่ะสิ  ตานี่มันยิ่งจ้องจับผิดภัทไปทั่วอยู่ด้วย  :m12:

ถ้ามันจะมาจีบ เล่นตัวเยอะๆเลยนะน้องภัท  :interest:   :laugh3:

หมั่นไส้พี่เสือมันอ่ะ ขี้เก๊กมากกกกกก  :o211:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 15-07-2012 21:16:08
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Guill ที่ 16-07-2012 11:40:14
มาต่อเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: poyza33333 ที่ 16-07-2012 17:17:20
น่าสนใจจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 16-07-2012 19:15:27
พี่เสือดุสมชื่ออะ แถมสุขุมด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 16-07-2012 21:00:41
โอ้...ภัทรแอบรักพี่เสือมาเนิ่นนานเลย...น่าสงสารจัง

อยากอ่านต่อแล้ว..อยากรู้ว่าเสือจะไปอยู่กับภัทรึเปล่า...กลัวเสือไม่สนใจอ่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 16-07-2012 22:01:28
แวะมาทักเฉยๆ ค่ะ ทำงานกลับมาเหนื่อยแล้วอ่ะค่ะ ไม่มีเวลาเลย ขอบคุณทุก comment นะคะ
แต่ถ้าได้ comment เยอะๆ อาจจะพอมีแรงเขียนได้บ้าง ฮิฮิ
ช่วยแนะนำหน่อยนะคะ เขียนเป็นอย่างไร ตัวละครสมจริงไหม บทสนทนาน่าเบื่อหรือเปล่า
บทบรรยายเยอะไปไหม หรือว่าภาษาที่ใช้เป็นอย่างไร จะขอบคุณมากเลยค่ะ :)
 :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 11 เริ่มต้นใหม่!+บันทึกของภัท ม.4-ม.6 (15-7-2012) P.5
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 16-07-2012 22:08:05
พี่เสืออย่าให้รู้อย่าให้เห็นว่าตามภัทมานะ :fire:
ผู้ชายใจร้ายผู้ชายใจดำจะมาส่งเค้าสักนิดก็ไม่มี
หึ้ยยยยยยยยยยคิดละแค้น5555555555555555555

ชอบคนอื่นไปเลยคะน้องภัททท *-*
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 17-07-2012 23:14:11
ตอนพิเศษ 3 คนบ้า
   “ภัท! ภัท! ภัท! เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ” เสียงทุบประตูปังปังและร้องโวยวายอยู่หน้าห้องผม
   “............” ผมได้แต่แอบฟังอยู่เงียบๆ
   “ภัท พี่บอกให้เปิดไง หรือว่าจะให้พี่พังประตูเขาไป พี่รู้นะว่าเรายังไม่นอน” เขาร้องตะโกนต่อไป ทั้งๆ ที่ผมปิดไฟในห้องแล้ว
   “............”
   “ได้ จะเอาอย่างงี้ก็ได้ อยากลองดีกับพี่นักใช่ไหมฮะ” ว่าแล้วเขาก็เงียบไป แล้วสักพักก็มีเสียงโลหะแข็งกระทุ้งประตูดัง “ปัง” “ปัง” บ้าไปแล้ว! เขาบ้าไปแล้วแน่ๆ ผมอดทนไม่ไหวแล้ว ขีนปล่อยให้เขากระทุ้งประตูต่อไปประตูห้องผมต้องพังแน่ๆ จึงตัดสินใจเดินไปเปิดไฟแล้วก็เปิดประตูห้อง เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน
   “ไง กว่าจะเปิดได้นะ” เขาพูดพร้อมกับเขามือดันประตูให้เปิดกว้างพอที่เขาจะแทรกตัวเขามาได้ ผมรีบขยับตัวออกห่าง เพราะได้ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คลุ้งจากตัวเขา
   “ทำไมรังเกียจพี่นักเหรอ” เขาเห็นผมขยับตัวออกห่างจึงรีบจับคว้าจับแขนผมเอาไว้
   “เปล่า คุณเมาแล้วก็ไปนอนเถอะ” ผมตอบพร้อมกับพยายามแกะมือของเขาออก แต่เขากลับยิ่งบีบแน่น
   “พี่ไม่ไปจนกว่าเราจะพูดกันให้รู้เรื่อง” เขาว่า ดวงตาแดงกล่ำจากฤทธิ์เหล้า
   “ผมไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
   “แต่พี่มี”
   “งั้นมีอะไรก็รีบพูดมาซิครับ ผมง่วงแล้วอยากจะรีบนอน” ผมพูดตัดบทเพราะรู้สึกว่าเขาเมามากผิดปกติ
   “คิดว่าทำประชดพี่แล้วจะได้อะไร ฮึ”
   “คุณหมายความว่ายังไง ผมประชดอะไร”
   “อย่ามาแกล้งตีหน้าซื่อหน่อยเลยภัท เดี๋ยวนี้จะเปลี่ยนรสนิยมหันไปคบกับเด็กแล้วรึไง”
   “คุณพูดบ้าอะไร ผมคบกับใคร” ผมเริ่มโมโห เขาพูดหาเรื่องอะไรผมอีกเนี่ย
   “พี่บอกว่าอย่ามาหลอกพี่ไง คิดว่าพี่โง่นักรึไง” เขาเริ่มพูดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ แถมยังกระชากแขนผมเข้าหาเขาอีก ตัวผมประทะเข้ากับหน้าอกของเขา
   “ผมไปหลอกอะไรคุณ คุณบ้าไปแล้ว” ผมร้อง พยายามดันตัวเขาออก
   “ใช่ บ้า วันนี้พี่คงบ้าจริงๆ แหละ” แล้วเขาก็ดันตัวผมให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ ถอยไปทางเตียงนอน
   “คุณจะทำอะไรอ่ะ” ผมตกใจเมื่อขาผมชนของบตียง แล้วผมก็ล้มลงหลังกระแทกปลายเตียง
   “ก็ทำในสิ่งที่พี่ควรจะทำตั้งนานแล้วไง” เขายิ้มเหี้ยม พร้อมกับเริ่มดึงเนคไทออกจากคอเสื้อ
   “คะ...คุณบ้าไปแล้วเหรอ” ผมเริ่มกลัวเขาตอนนี้จริงๆ ผมหดขาขึ้นเขถิบถอยหลังไปเรื่อยๆ จนหลังผมชิดผนังหัวเตียงอีกด้านนึง เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดทีละเม็ดช้าๆ แล้วก็ขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้ ขณะที่ผมชันเข่าขึ้นเพื่อถอยหนีเขา กางเกงบ๊อกเซอร์ที่ผมใส่ไว้ก็ร่นขึ้นมาตามจนมองเห็นอะไรต่อมิอะไรหมด เขาไล่มองตั้งแต่ปลายเท้าจนขึ้นมาถึงต้นขาของผม สายตาของเขาที่มองมันแปลกไป มันเหมือนจะโล้มเลียผมด้วยสายตาไปทั้งตัว เขาไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน ผมเริ่มรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นแรง แล้วมือเขาข้างหนึ่งก็จับต้นขาผมไว้ มืออีกข้างหนึ่งก็เริ่มลูบไล้โคนขาอ่อนด้านในของผมเบาๆ  ผมรู้สึกเสียววูบอย่างบอกไม่ถูก
   “คุณจะทำอะไรน่ะ ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเมื่อมือไม้เขาเริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มลูบไล้สูงขึ้นเรื่อยๆ ผมถีบขาเขาแต่เขาเอามือจับข้อเท้าผมไว้ พร้อมกับดันตัวขึ้นคล่อมและทับขาทับตัวผมไว้ เขาเริ่มซุกหน้าเข้ากับซอกคอผม ผมเบือนหน้าหลบเขา แต่เขาก็ไม่สนใจยังคงซุกไซร้ไปทั่วซอกคอ ข้างแก้ม และหน้าอกผม
   “ถ้าภัทไม่อยู่กับพี่ ก็อย่าหวังเลยว่าพี่จะยอมให้ภัทไปอยู่กับคนอื่น!” เขาตอบเสียงเย็นชาแล้วก็เริ่มจูบที่ริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วง ผมพยายามดิ้นและร้องแต่ร้องไม่ออก มือไม้ผมทั้งผลักทั้งดันหน้าอกเขาแต่เขาก็เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย ยังคงรุกรานผมต่อไปเหมือนคนบ้า!_____________________________________________________________________________________________
[พูดคุย]
            รู้สึกว่าตอนพิเศษเนื้อเรื่องจะออกทะเลไปเรื่อยๆ แล้วอ่ะ จนวนกลับมาที่เดิมได้ไหมเนี่ย ฮิฮิ  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 17-07-2012 23:47:57
นีี่คือครั้งแรกหรอ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 17-07-2012 23:58:10
มาปล่อยระเบิดให้อยากแล้วจากไป  :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 18-07-2012 01:27:52
แว้กกกกกก อีกกี่ปีตามเนื้อเรื่องจริงกว่าพี่เสือจะได้กินน้องภัทรอ่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 18-07-2012 02:35:36
อ๊ากก มาปล่อยให้กันค้างแบบนี้ อยากรู้แล้วนะว่าตอนหน้าจะมาไม้ไหน รออย่างมีความหวัง :z3: :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-07-2012 09:35:20
ระวัง timeline มันจะวุ่นวายนะครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 18-07-2012 09:55:54
ระวัง timeline มันจะวุ่นวายนะครับ

แอบเห็นด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 3 คนบ้า! (17-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 18-07-2012 15:55:57
ระวัง timeline มันจะวุ่นวายนะครับ

เห็นด้วย ๆ

อ่านไปอ่านมาชักกระโดดหน้ากระโดดหลัง

ไอ้ตอนพิเศษที่หึงหวงกันแล้วเนี่ย มันไม่เข้ากับ ตอนปัจจุบันที่อะไร ๆ ยังไม่ชัดเจนสักอย่างเล้ย

แอบคิดมาตั้งแต่ตอนพิเศษแรกแล้วนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 18-07-2012 20:51:10
[พูดคุย]
           ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณบางท่านได้ท้วงติงมาเรื่อง timeline ว่ามันกระโดดไปกระโดดมา ก็ยอมรับว่ามันกระโดดไปกระโดดมาจริงๆ ค่ะ คือเราหยิบบางส่วนของเรื่องมาเขียนตามใจฉันไปหน่อย ทำให้คนอ่านเกิดความสับสนก็ต้องขอรับไว้ปรับปรุงในคราวหน้าต่อไปค่ะ แต่ก็ขอชี้แจงลำดับของเวลาแต่ละตอนดังนี้ค่ะ
         ตอนพิเศษ 1 ก็หึงน่ะซิ เป็นตอนหลังเรื่องจบแล้ว อย่างที่น่าจะเรียกว่าตอนพิเศษจริงๆ
         ตอนพิเศษ 2-3 อย่าประชดและคนบ้าเป็นส่วนหนึ่งของตอนหลัก ก่อนเรื่องใกล้จบ
         ส่วนที่ว่าไม่เข้ากับเนื้อเรื่องหลัก เราไม่แน่ใจว่าหมายถึงอย่างไรค่ะ แต่บอกกันได้นะคะ แต่เท่าที่เราวาง plot ก็เขียนไปตามนั้นนะคะ ไม่ได้หลุดจาก plot หลัก ซึ่งไม่ทราบว่าเป็นเรื่องคำเรียก (สรรพนาม) หรือเปล่า แต่มันจะมีเหตุผลของมันอยู่นะคะ
ว่าทำไมถึงเรียกไม่เหมือนกัน (มีแค่ตอนที่ 1 เท่านั้นที่ยังแก้สรรพนามไม่หมด)
        ช่วงนี้ยังไม่ได้เขียนตอนใหม่เลยค่ะ เพราะไม่ค่อยสบายตลอดเลยค่ะ แบบว่าเหนื่อยจากการเดินทางมากๆ เลยค่ะ
        ขอบคุณมากนะคะที่ติดตาม  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 18-07-2012 21:31:04
หึงหื่นนี่หว่า

มาต่อเร็วตัวเอง :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 18-07-2012 21:40:36
รับทราบค่ะ

รออ่านตอนต่อนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 18-07-2012 21:45:57
หายไวไวนะครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 18-07-2012 21:46:39
พึ่งอ่าน และมันน่าอ่านดี แต่พอเจอตอนพิเศษแล้วมันให้อารมณ์เหมือน เวลาอ่านหนังสือ แล้ว เรื่องมันจะยังไงนะ จากนั้นก็ขอแอบเปิดไปดูหน้าอื่นเลยละกัน ประมาณเปิดเดาๆหน้าเอา แล้วก็ :a5: อะไรแบบนี้
มันน่าลุ้นดี :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 18-07-2012 23:23:10
ขออ่านแต่ตอนพิเศษได้มั้ย
ตอนจริงๆมันเจ็บปวดดดดดดดด55555555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 19-07-2012 00:22:00
รักษาสุขภาพด้วย อย่าหักโหมๆ
ขอให้หายไว้ๆ พร้อมเมื่อไหร่ก็มาต่อ
รจะรอติดตามนะๆ

เราเข้าใจนะบ้างทีเนื้อเรื่องหลักมันแต่ไม่ออก
สมองมันคิดไปไกล อะไรทำนองนั้น เลยแต่งตอนพิเศษ

แต่เป็นห่วงนะตรงที่ว่า ถ้าแต่งตอนหลักต่อๆไปเรื่อยๆ
พอถึงช่วง ของตอนพิเศษ ที่อยู่ในเนื้อเรื่องหลักซึ่งคือตอนพิเศษล่าสุดแน่นอน ก็อาจจะลืมตอน
พิเศษที่เคยลงไปแล้วก็ได้ พอมาถึงเนื้อเรื่องหลักเขียนทับอาจทำให้สับสน จนเขียนพลาด แต่แค่ตอนพิเศษเดียวก็ไม่เป็นไร
เพราะคนเขียนอาจจำได้ แต่ถ้ามันเยอะเกิน มีตอนพิเศษที่มีในช่วงเนื่อเรื่องหลัก เยอะ คงทำให้เกิดการสับสนแน่ๆ
ทำให้ผิด timeline

เวลาจะแต่งทีคนแต่งก็ต้องย้อนกับไปตอนพิเศษที่แล้ว ต้องย้อนกลับไปกลับมา มันยุ่งยากนะ  ทางดีอยากให้ช่วงเวลาดำเนินไปจนจบดีกว่า
ถ้าจะแต่งก็เอาหยับช่วงหลังจบ มาแต่งตอนพิเศษดีกว่านะ

คือนี่คือข้อแนะนำนะ แอบเป็นห่วงนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ขอชี้แจงเรื่อง timeline ตอนพิเศษ (18-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 19-07-2012 10:48:23
มันโดดไปโดดมาจริง ๆ นั่นแหละ  ถึงแม้เรื่องจะยังสนุกเหมือนเดิม
แต่อาการลุ้นไปกับตัวละครต่าง ๆ ของคนอ่านหายไปพอสมควร
ส่วนตัวแล้วพี่ชอบให้มีตอนพิเศษในช่วงที่นิยายใกล้จบหรือจบแล้วมากกว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 19-07-2012 23:23:37
ตอนที่ 12 ห่างเหิน?
   
              หลังจากผมกลับมาถึงกรุงเทพฯ ยังไม่ทันได้ถึงสองสามชั่วโมงพี่สาก็โทรมาถามว่าผมกลับถึงบ้านปลอดภัยดีหรือเปล่า อยู่ได้ไหมและเรื่องอื่นๆ อีกหลายเรื่อง และหลังจากนั้นที่ผมจัดการติดต่อเรื่องเข้าเรียนกับทางมหาวิทยาลัยเรียบร้อยแล้ว พี่สาก็โทรศัพท์มาถามข่าวคราวชีวิตความเป็นอยู่ประจำวันของผมเกือบทุกวัน นานๆ เข้าก็กลายเป็นอาทิตย์ละครั้งแต่ก็เป็นในวันและเวลาเดิมๆ เหมือนกันทุกครั้ง ช่วงแรกผมแปลกใจที่พี่สาโทรศัพท์มาหาผมบ่อยเกินไป เพราะผมเองก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้ว แต่การที่ผมสัมผัสได้ถึงความเอาใจใส่และหวังดีกับผมส่งมาทางสายโทรศัพท์ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่รับโทรศัพท์พี่สา จนในที่สุดกลายเป็นความเคยชินที่ผมต้องคอยรับโทรศัพท์และรายงานข่าวคราวและชีวิตประจำวันของผมให้พี่สาฟังทุกสัปดาห์
                                                       
   “ภัท มึงอยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอวะ” ไอ้สุทัตถามผมขึ้นมา ขณะที่พวกเราคือผม ไอ้ชาติและไอ้สุทัตกำลังกินข้าวเที่ยงอยู่ในโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย ผมเจอไอ้สุทัตทุกวันเพราะมันอยู่เอกเดียวกับผม ส่วนไอ้ชาติถึงจะอยู่คนละเอกแต่มันก็หาเวลามากินข้าวกับผมอยู่เป็นประจำ
   “ใช่ ภัท จริงๆ มึงมาอยู่กับกรูก็ได้นะ บ้านกรูมีห้องเยอะแยะให้มึงเลือกอยู่ตามใจชอบเลย พ่อแม่กรูก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านด้วย” ไอ้ชาติเสนอ ฐานะทางบ้านมันรวย
   “เฮ้ย ไม่เป็นไรหรอก กรูอยู่ได้ พวกมึงไม่ต้องเป็นห่วงกรูหรอก” ผมตอบ รู้สึกซึ้งกับความหวังดีของพวกมันเหมือนกัน
   “เออ แล้วพี่เสือของมึงเค้าไม่มาเยี่ยมมึงมั่งเหรอวะ ไหนว่าตอนแรกจะเอามึงไปอยู่ใต้ให้ได้ แล้วอยู่ๆ ทำไม่เค้าถึงยอมให้มึงมาอยู่กรุงเทพฯ คนเดียวได้วะ” ไอ้สุทัตถามคำถามที่ผมเองก็ไม่มีคำตอบ   
             “ก็ตัวกรู บ้านกรู เค้าจะมาห้ามไม่ให้กรูมาอยู่ได้ยังไงวะ” ผมตอบ รู้สึกปวดแปลบๆ ในใจอยู่เหมือนกัน
             “ใช่ มึงก็พูดไป ไอ้ภัทมันไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะโว้ย ที่ต้องมีผู้ปกครองคอยดูแลรับส่ง ตั้งแต่กลับจากใต้มันก็ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะเลย ไม่ทำตัวปัญญาอ่อนไร้สาระแบบมึงหรอก” ไอ้ชาติแอบด่าไอ้สุทัต พวกมันสองคนก็ยังคงเป็นคู่กัดกันได้อย่างเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
             “เรื่องอะไรมึงมาด่ากรูวะ ไอ้เวรนี่ เออๆ ภัทมึงสังเกตุพี่คมมะ กรูว่าเค้าชอบมองมึงแปลกๆ ว่ะ แม่งคิดอะไรกับมึงเปล่าวะ” ไอ้สุทัตพูดขึ้น
              “ใครวะพี่คม” ไอ้ชาติถาม
              “ก็รุ่นพี่ที่เอกไง เค้าเป็นพี่ปีสาม กรูว่าเค้าชอบมองไอ้ภัทมันบ่อยๆ กรูว่ามันชักยังไงๆ แล้วว่ะ”
              “เฮ้ยจริงเหรอวะ ไอ้ภัทมึงนี่เสน่ห์แรงว่ะ” ไอ้ชาติก็เออออห่อหมกไปกันมันด้วย
              “มึงก็พูดมั่วไป พี่เค้าดูออกจะแมน เค้าไม่น่าจะใช่หรอก มึงอย่าไปพูดส่งเดชนะโว้ย เดี๋ยวก็โดนต่อยปากแตกหรอก” ผมว่า แต่ในใจผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเค้ามองผมแปลกๆ ผมสะดุดตาเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเพราะว่าพี่คมหน้าตาคล้าย ‘เขา’ มาก ทั้งรูปร่าง ส่วนสูงและสีผิว แวบแรกที่ผมเห็นใบหน้าด้านข้างของเขาผมเองถึงกับตกใจเพราะมันคล้าย ‘เขา’ มาก เพียงแต่ว่าดูอ่อนวัยกว่า ถึงแม้ผมจะยังไม่เคยคุยกับเขา แต่จากการที่เคยเห็นเขาคุยกับเพื่อนๆ พี่คมดูจะเป็นอัธยาศัยดี สุภาพและพูดจาน่าฟังกว่า ‘เขา’ ดูแล้วนิสัยน่าจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
                                ///////////////////////////////////////////
               “ฮัลโหล สวัสดีครับ” ผมรับสายโทรศัพท์มือถือเบอร์แปลกๆ ที่โทรเข้ามาเย็นวันหนึ่งหลังจากเวลาผ่านไปได้เกือบหนึ่งภาคการศึกษาแล้ว ผมสอบปลายภาคเสร็จแล้วและกำลังรอเวลาปิดเทอม
              “จะปิดเทอมเมื่อไหร่” เสียงเข้มๆ ที่เคยคุ้นเคย เสียงที่ผมไม่เคยได้ยินอีกเลยตั้งแต่ผมกลับจากใต้มาเอ่ยขึ้น ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าจะเป็น ‘เขา’
              “เอ่อ...อ่ะ...อีก...อาทิตย์นึงครับ” ผมตอบตะกุกตะกักเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัว
              “แล้วจะกลับเมื่อไหร่ จะได้ให้คนไปรับ” เขาถามขึ้นเรียบๆ
              “เอ่อ ไม่แน่ใจครับ” ผมว่า
         “หมายความว่ายังไงไม่แน่ใจ!” เขาทำเสียงเข้มมาตามสาย
   “ก็ยังเหลือรายงานที่ต้องส่งอีกวิชานึง แล้วก็ต้องไปช่วยเค้าเตรียมค่ายอาสาด้วย ผมว่าจะไปเข้าค่ายด้วย แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าจะได้ไปรึเปล่า” ผมรายงานยืดยาว
   “แล้วไง ตกลงสรุปว่ายังไง จะกลับหรือไม่กลับ” เขาพูดเสียงเริ่มดุขึ้นเรื่อยๆ
   “ผมยังไม่แน่ใจครับ เพราะเค้าขอตัวไปช่วยงานค่ายถ้าหาคนได้ไม่พอ แต่ถ้าพอแล้วก็ไม่ต้องไปก็ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้คุยกับพี่ที่ชมรมเพราะเค้าติดสอบกันอยู่ ก็เลยยังไม่ทราบว่าจะยังไงครับ” ผมอธิบายอย่างใจเย็นเพราะรู้ว่าเขาเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว ยังหงุดหงิดง่ายไม่เปลี่ยนแปลงเลย
   “สรุปว่า ป่านนี้ก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะกลับหรือไม่กลับ! เอาเถอะ จะกลับหรือไม่กลับก็ตามใจ! แต่ถ้าจะกลับก็โทรบอกสาเค้าด้วยแล้วกัน เค้าจะได้ไม่ต้องรอ!” เขาว่าด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แกมประชดประชดแล้วก็วางโทรศัพท์ไปเสียเฉยๆ บ้าชะมัดเลย ทำไมแค่นี้ก็ต้องมาใส่อารมณ์กับผมด้วย!
                                          ///////////////////////////////////////////////////
   เวลาในชีวิตการศึกษาปีที่หนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วไม่มีอะไรพิเศษแตกต่างจากคนอื่น เรียน ทำกิจกรรม ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี พี่สาก็ยังคงโทรหาผมทุกอาทิตย์เหมือนเดิม ส่วนผมก็ยังคงคิดถึงเขาบ้างบางเวลาที่อยู่บ้านคนเดียว ที่ๆ เคยเห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นตรงนี้ก็ยังคงจำได้ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ผมพยายามจะใช้เวลาให้ผ่านไปอย่างคุ้มค่าที่สุดและพยายามจะอยู่กับเพื่อนให้มาก ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะไม่พ้นไอ้ชาติกับไอ้สุทัต ทำให้ผมไม่ต้องคิดถึงเขามากนัก
   “ภัท จ๊ะ เป็นยังไงบ้าง สอบเสร็จแล้วนี่” เสียงพี่สาทักทายขึ้นมาตามสายเหมือนเดิม ผ่านไปหนึ่งปีแต่พี่สาก็ยังโทรหาผมเหมือนเดิมทุกอาทิตย์เวลาเดิมเหมือนทุกครั้ง
   “ครับ กว่าจะสอบเสร็จก็แทบแย่เหมือนกัน สองสามวันที่ผ่านมานอนไม่เต็มอิ่มเลยอ่ะครับ” ผมเล่าให้ฟังอย่างคุ้นเคยเหมือนทุกที
   “แล้วจะกลับมาหาพี่วันไหนล่ะ คราวนี้ไม่กลับไม่ได้แล้วนะ ปิดเทอมคราวที่แล้วก็ไม่ยอมกลับทีนึงแล้ว คราวนี้พี่ไม่ยอมแล้วนะ” พี่สาแกล้งตัดพ้อ
   “โธ่ ก็คราวที่แล้วผมไม่ว่างจริงๆ นี่ครับ”
   “ถ้างั้นคราวนี้ต้องกลับนะ พี่คิดถึง คุณป้าก็คิดถึง แก้ว แล้วก็ลุงบุญอีกบ่นคิดถึงกันทุกคนเลยนะ” ผมฟังรายชื่อยาวเหยียดแต่ก็ไม่มีคนที่ผมอยากได้ยินเป็นพิเศษ
   “เอ่อ แล้ว....” ผมอยากจะถามถึงเขาเหมือนกันว่าเป็นอย่างไรบ้าง แต่ก็ตัดสินใจไม่พูดออกไป
   “มีอะไรเหรอจ๊ะ จะถามถึงใครรึเปล่า” พี่สาพูดเหมือนจะรู้เลย
   “ปะ...เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
   “แล้วตกลงจะกลับวันไหนจ๊ะ พี่จะได้ให้คนขับรถไปรับ” พี่สาถามยิกๆ
   “ก็คงอาทิตย์หน้าอ่ะครับ แต่ไม่ต้องให้คนมารับถึงที่นี่นะครับ ผมไปรถทัวร์เองได้ มารับแค่ที่ท่ารถก็พอนะครับ” ผมต่อรองกลัวลุงบุญจะต้องลำบากมารับ
   “จ้า รีบมาไวๆ นะจ๊ะ พี่คิดถึง” พี่สาทิ้งท้าย
                             ////////////////////////////////////////////////////////////////
   หลังจากสาวิตรีวางสายโทรศัพท์ลง เสียงลำโพงที่เปิดดังตลอดการสนทนาให้ชายหนุ่มรูปร่างสูงฟังก็เงียบลง
   “ได้ยินแล้วใช่ไหมคะ พี่เสือ ภัทจะกลับมาอาทิตย์หน้าแล้ว” สาวิตรีหันไปพูดกับสุรสิงห์ยิ้มๆ
   “อืม” ชายหนุ่มตอบรับพร้อมกับยกมือข้างที่คีบบุหรี่ไว้ขึ้นมาสูบ
   “ถ้าขืนปล่อยให้พี่โทรไปตามให้ภัทกลับบ้านแบบคราวที่แล้วอีก ภัทคงไม่กลับมาหรอก พูดจาไม่ได้น่ากลับเลย ทีสาพูดเห็นไหมคะง่ายจะตาย ภัทยอมกลับไม่เห็นว่าอะไรซักคำ” สาวิตรีพูดเยาะๆ
   “พูดมากน่า” ชายหนุ่มแกล้งพูดอย่างรำคาญ
   “แหม ทำเป็นรำคาญ พอหมดประโยชน์แล้วก็งี้แหละ รู้งี้ไม่โทรไปหาภัทให้หรอก บ้าชะมัด! ให้สาโทรไปอยู่ได้ทุกอาทิตย์ เป็นปีๆ กลัวน้องรำคาญจะแย่ ทำไมไม่โทรเองก็ไม่รู้ คราวนี้เจ้าตัวเค้าจะมาแล้วมีอะไรก็พูดกันเองนะคะ แล้วก็เตรียมตัวไปรับภัทเค้าด้วยอาทิตย์หน้านะ พ่อคนขับรถ!” สาวิตรีพูดแล้วก็รีบเดินออกจากห้องไป ทำเป็นไม่สนใจคนตรงหน้าที่ทำตาดุใส่!
    -----------------------------------------------------------------------------------------------------
   
[พูดคุย]
            มาต่อแล้วค่ะ ชอบไม่ชอบยังไงช่วยกัน comment ติชมหน่อยนะคะ
            คงไม่เขียนตอนพิเศษเพิ่มแล้ว (ในตอนนี้) เพื่อป้องกันความสับสนนะคะ แอบเศร้านิดๆ ฮิฮิ  o18
            ขอบคุณมากค่ะ    :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 19-07-2012 23:29:43
อั่นแน่ เริ่มเห็นเค้าลางแปลกๆแล้ว ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 19-07-2012 23:38:08
โถ่ ผู้ชายปากแข็ง ตัวแข็ง ใจแข็ง ....แข็ง เค้าไปชอบคนอื่นแล้วจะรู้สึก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 20-07-2012 00:06:25
ฮันแน่ ==' พี่เสืออออ รักเค้าก็บอกเค้าดิ !
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 20-07-2012 09:37:59
เพิ่งผ่านไปปีเดียวเอง 
ยังอีกนานนะพี่เสือเอ๊ย รอไปก่อน  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 20-07-2012 10:00:11
ห่วงนะแต่ไม่แสดงออก 55555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 20-07-2012 17:50:14
555 พี่เสือไม่ใจเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 20-07-2012 17:57:01
โห่ พี่เสือใจอ่อนแต่ปากแข็งอะดิๆ
รอติดตาม
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 20-07-2012 19:08:21
โอ้วววว  พี่เสือซึนมากค่ะ  ทำเป็นอย่างนู้นอย่างนี้
แต่สุดท้ายก็ชอบเขา   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 20-07-2012 19:36:20
ชื่อตอนห่างเหิน แต่เนื้อเรื่องแอบหวาน พอน้องไม่ได้อยู่ด้วย เริ่มเข้าใจตัวเองแล้วใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 20-07-2012 20:17:09
พี่เสือค่ะ คิดถึงน้องภัทเขา แต่ไม่โทรเอง
แหมๆ สงสารน้องภัท กับคนอ่านบางสิค่ะ อิอิ

รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ กำลังสนุกเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 20-07-2012 20:43:38
อ้างถึง
“แหม ทีงี้ทำเป็นรำคาญ พอหมดประโยชน์แล้วก็งี้แหละ รู้งี้ไม่โทรไปหาภัทให้หรอก บ้าชะมัด! ให้สาโทรไปอยู่ได้ทุกอาทิตย์ เป็นปีๆ กลัวน้องรำคาญจะแย่ ทำไมไม่โทรเองก็ไม่รู้ คราวนี้เจ้าตัวเค้าจะมาแล้วมีอะไรก็พูดกันเองนะคะ แล้วก็เตรียมตัวไปรับภัทเค้าด้วยอาทิตย์หน้านะ พ่อคนขับรถ!”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่เสือบทมันจะดีมันก็น่ารักนี้หว่า ไม่คิดถึงตายเลยรึไงปีนึงไม่ได้เจอเต็มๆ
55555555555555555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 20-07-2012 21:49:41
เหนื่อยใจแทนภัทอะ  ที่ต้องมาเจอผู้ชายปากเเข็ง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 12 ห่างเหิน? (19-7-2012) P.6
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 20-07-2012 22:46:46
ซึนนะพี่เสือ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 20-07-2012 23:58:08
ตอนที่ 13 ไร้ค่า

   ผมใช้เวลาอยู่บนรถทัวร์นานถึงสิบกว่าชั่วโมง เวลายาวนานไม่ได้ทำให้ผมนอนหลับบนรถนั่นได้เลย ตลอดการเดินทางผมรู้สึกเหมือนกำลังจะได้กลับไปหาสิ่งที่ผมโหยหามานานปี แต่ขณะเดียวกันผมก็รู้สึกกลัวการเผชิญหน้ากับเขา คนทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดใจทุกครั้งที่นึกถึง
   ขณะที่ผมก้าวเดินลงมาจากรถทัวร์ที่สถานีขนส่ง สุดสายปลายทางของการเดินทาง สายตาของผมก็มองหาลุงบุญคนขับรถที่พี่สาบอกว่าจะมารับผม แต่ก็มองหาไม่เจอ แต่แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนพ่นบ่นควันบุหรี่สีเทาลอยฟุ้งในอากาศเอนหลังพิงประตูรถโฟล์วิลคันสูงอยู่  ‘เขา’ คนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอ เขาหันมามองผม เขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง ใบหน้าคมเข้ม ดวงตาดูดุคู่เดิม ผมเดินเข้าไปหาเขา ขณะที่เขาเองก็ขยับท่ายืนตรงขึ้น

   “สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้เขา
   “อืม” เขาตอบรับสั้นๆ ใบหน้าเรียบเฉย
   “เอ่อ ลุงบุญไม่ได้มารับผมเหรอครับ” ผมถามด้วยความแปลกใจ
   “คุณภัท!” เขายังไม่ทันได้ตอบอะไร ผมก็ได้ยินเสียงร้องเรียกดังมาจากด้านหลังผม ผมหันไปก็พบกับแก้ว ที่กำลังหิ้วถุงน้ำเดินยิ้มร่าเข้ามาหา
   “คุณภัท มาแล้วเหรอครับ ดีใจจังเลยครับ สบายดีไหมครับ อยู่กรุงเทพฯ เป็นไงบ้างครับ” แก้วถามรัวด้วยความดีใจ
   “แก้วถามอย่างนี้ตอบไม่ทันเลยนะ” ผมยิ้มให้อย่างขำๆ
   “คิดถึงคุณภัทจังเลยครับ อ่ะนี่น้ำครับ ผมซื้อมาให้กลัวคุณภัทจะหิว” แก้วว่าพร้อมกับยื่นถุงน้ำอัดลมใส่น้ำแข็งเย็นๆ ให้ผม ผมเอ่ยขอบใจและรับมาดูดไปทีนึงแล้วก็รีบเดินไปขึ้นรถเพราะเห็นว่าเขาเปิดประตูฝั่งคนขับและเข้าไปนั่งประจำที่แล้ว ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งแล้วก็หันไปมองเขาแวบหนึ่งก็เห็นเขายังพ่นบุหรี่ไม่ขาดช่วง ส่วนแก้วขึ้นไปนั่งเบาะหลัง
   “คาดเข็มขัดด้วย” เขาหันมาบอกผม ผมก็เอื้อมมือไปจับเข็มขัดนิรภัยมาคาดแต่กดเท่าไหร่มันก็ไม่ลงล็อด คาดไม่ได้สักที เขาคงทนรำคาญไม่ไหว จึงคาบบุหรี่ไว้ในปากแล้วก็โน้มตัวลงมาใกล้ผมและคาดเข็มขัดให้ผม
   “แฮก...แฮ่ก” ผมไอออกมาเมื่อได้กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งและสำลักควันสีเทาที่พวยพุ่งอยู่เบื้องหน้าผม
   “เหม็นเหรอ” เขาชะงักและเอ่ยถามขึ้น
   “เอ่อ ก็นิดหน่อยครับ พอดีสำลักควัน คุณติดบุหรี่เหรอครับ” ผมตอบตามจริงแล้วก็ไอออกมาอีกสองสามที
   “เปล่า ไม่ได้ติด ก็สูบบ้างนิดหน่อย” เขาตอบแล้วก็เปิดประตูฝั่งตัวเองออก ผมเห็นเขาอัดแท่งควันสีเทานั่นเข้าปอดสองสามทีแล้วก็ทิ้งลงบนพื้น พร้อมกับเอาเท้าขยี้ก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่ง เขาหันมามองหน้าผมแล้วก็ถามว่าผมอยากแวะที่ไหนก่อนเข้าสวนรึเปล่า พอผมบอกว่าไม่ เขาก็ขับรถกลับสวนทันที ระหว่างทางก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย มีแต่แก้วที่ชวนผมคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จนผมเพลิน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนรถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านไม้สักหลังใหญ่ที่ผมจากมาเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว
                                         //////////////////////////////////////////////////////////
   เมื่อมาถึงผมก็พบว่าพี่สาและพี่ศักดิ์รอทานข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว ผมเห็นแก้วมองพี่ศักดิ์ แต่พี่ศักดิ์ก็ทำเฉยๆ แก้วจึงขอตัวออกไปก่อน ยังไม่ทันที่ผมจะชวนให้กินข้าวด้วยกัน
   “ไงครับภัท ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นไงบ้างสบายดีรึเปล่าเรา น่ารักขึ้นเป็นกองเลยนะ ขาวอย่างกับไม่เคยได้ตากแดดเลยรึไง” พี่ศักดิ์เอ่ยทักผมขึ้นก่อน พร้อมกับมองผมยิ้มๆ
   “สบายดีครับ แล้วพี่ศักดิ์ล่ะครับ” ผมตอบรับยิ้มๆ
   “พี่ก็สบายดี ดีใจจังนะที่น้องภัทกลับมาอยู่ที่นี่ซะที ไปเรียนกรุงเทพฯ ตั้งปีนึงเต็มๆ เลย คิดว่าจะลืมคนทางนี้ซะแล้ว” พี่ศักดิ์พูดพร้อมกับส่งสายตามาทางผม
   “ใช่ ภัท รู้ไหมทางนี้มีแต่คนคิดถึงภัทกันทั้งนั้นนะจ๊ะ ทั้งคุณป้าก็บ่นว่าภัทใจร้ายไม่กลับมาบ้างเลย แก้วก็หงอยๆ ไปเลยนะตอนภัทกลับไป” พี่สาว่าพร้อมกับตักกับข้าวใส่จานให้ผม
   “แล้วคนอื่นๆ ล่ะครับ สบายดีกันไหมครับ ลุงบุญล่ะครับ ตอนแรกผมคิดว่าลุงบุญจะไปรับผมซะอีก” ผมถามขึ้นพร้อมกับเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง
   “ลุงบุญสบายดีจ้า แต่ว่าเมื่อเช้าลุงบุญไปทำธุระที่บ้าน พี่ก็เลยต้องส่งคนขับรถคนอื่นไปให้แทน หรือว่า ‘คนขับรถ’ คนนี้ไม่ถูกใจจ๊ะ ถ้าทำอะไรไม่ดีบอกพี่ได้นะ พี่จะว่าให้” พี่สาพูดขำพร้อมกับหัวเราะคิกคักและหันไปยิ้มให้เขา
   “เปล่าครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”  ผมพูดพร้อมกับรีบก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่กล้าหันไปสบตากับเขา รู้สึกเหมือนทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะ
                         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “พี่อ่ะ ช่วยผมหน่อยซิครับ  ปีที่แล้วทั้งปีผมอุตส่าห์เชื่อฟังพี่ ไปติดต่องานที่กรุงเทพฯ แทนพี่ทุกเดือนเลยนะ” พี่ศักดิ์พูดกับเขาที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงาน ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารอยู่
   “ก็บอกแล้วไงว่าอย่าให้มายุ่งเรื่องนี้ไม่ชอบ” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และเงยหน้าขึ้นตอบ
   “ผมก็บอกแล้วเหมือนกันว่าผมจริงจังกับภัทจริงๆ พี่ก็แค่ช่วยเปิดโอกาสให้ผมหน่อยก็แค่นั้นเอง ไม่ใช่มาคอยกันท่าผม ส่วนจะได้หรือไม่ได้ยังไงผมก็ไม่ได้บังคับภัทซะหน่อย” พี่ศักดิ์ยังคงต่อรอง
   “แล้วจะเอาไอ้แก้วไปไว้ที่ไหน” เขาถามเสียงเรียบ
   “ไอ้แก้วมาเกี่ยวไรด้วย มันก็แค่เด็กในบ้าน” พี่ศักดิ์เฉไฉ
   “เด็กในบ้านห่าไร มึงนึกว่าไม่มีใครเค้ารู้รึไงว่ามึงเรียกมันเข้าไปหาบ่อยๆ ทำอะไรก็อย่าให้มันมั่วนักเลยวะ เด็กในบ้านยังเอา สงสารมันบ้าง มันเป็นเด็กดี” เขาขึ้นเสียง
   “พี่จะไปอะไรนักหนา ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่ได้จริงจังอะไร ก็แค่สนุกๆ กันเป็นครั้งคราว มันเองก็เต็มใจ ผมก็ให้เงินมัน ก็แค่นั้น ไม่ได้ทำให้ใครเดือนร้อนซักหน่อย”
   “มึงนี่มัน”
   “เอาน่าพี่ช่วยผมหน่อย ผมชอบภัทจริงๆ โคตรน่ารักเลย นิสัยก็ดี ไม่เหมือนคนอื่นๆ ที่ผมเคยคบมา ผมจริงจัง ไหนพี่เคยบอกว่าอยากให้ผมหยุดไง แค่นี้ช่วยผมหน่อยไม่ได้รึไงเล่า ไหนเมื่อก่อนเคยสัญญาไว้ไง”
   “เรื่องมันก็ตั้งนานมาแล้ว”
   “ก็นั่นแหละ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญาซิ ช่วยแค่นี้ไม่ได้รึไง นะพี่นะ”
   “ก็แค่ไม่ห้ามนะ ไม่ได้แปลว่าจะปล่อยให้ทำอะไรได้ตามใจชอบ  แล้วมึงก็อย่าคิดเล่นๆ กับเด็กมันนะ ยังไงก็น้องภา กรูไม่ยอมแน่ถ้ามึงทำอะไรเกินขอบเขต”
   “รู้แล้วน่า เอาแค่นี้ก่อนก็ได้ พี่จะไปเข้มงวดอะไรนักหนา ภัทไม่ใช่เด็กประถมนะ ผมรับรองถ้าผมได้ภัท เอ้ย ถ้าผมจีบภัทติด ผมจะเลิกทุกอย่างทุกคนแล้วก็จะเริ่มต้นใหม่จริงๆ พี่ยกภัทให้ผมนะ ผมรับปากพี่เลยว่าผมจะดูแลภัทเอง”
   “เออๆ มึงอยากจะทำอะไรก็ทำ” เขาตอบหน้าเครียด แต่พี่ศักดิ์กลับยิ้มชอบใจ พวกเขาทั้งสองคนไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดทั้งหมดนั้นผมได้ยิน ไม่ได้ตั้งใจมาแอบฟัง แต่ผมเดินผ่านห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนของเขาเพราะจะลงไปสำรวจประตูหน้าต่างชั้นล่างเหมือนเคย แต่เสียงดังที่เล็ดลอดออกทำให้ผมอดที่จะหยุดฟังไม่ได้  พี่ศักดิ์คิดจะจริงจังกับผม จะหยุดทุกอย่าง พี่ศักดิ์จะจีบผมเหรอ ! แล้วที่ว่าเขาจะไม่ห้าม หมายความว่ายังไงกันแน่ เขาจะยกผมให้พี่ศักดิ์เหรอ! มันคืออะไร ผมสับสนและงงไปหมด ผมไม่ใช่สิ่งของนะ ที่จะเทียวยกให้ใครก็ได้ เขาจะช่วยพี่ศักดิ์ทำอะไรกันแน่ เป็นพ่อสื่อเหรอ ผมรู้สึกปวดร้าวใจเหมือนมีของแหลมคมมาทิ่มแทงให้ใจของผมเป็นแผลบาดลึก การโดนหลอกลวงหักหลังโดยคนที่ผมรักและนับถือมาตลอดทำเหมือนกับผมเป็นสิ่งไร้ค่ามันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน อยู่ๆ น้ำตามันก็จะไหลออกมาให้ได้ นี่เหรอสิ่งที่ผมได้รับเป็นการตอบแทนกับการที่รีบกลับมาที่นี่ ที่ที่ผมคิดว่าเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของผม เขาเห็นผมเป็นตัวอะไรกันแน่!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
   พรุ่งนี้จะแวะมาทักทายนะคะ ง่วงจัง  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 21-07-2012 00:09:48
อ้าวพี่เสือไหนดูท่าว่าจะดี
ไหงกลับไปสัญญาอะไรกับพี่ศักดิ์
จะยกนัองให้หรอ
สงสารภัทนะ เห้อ


ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี่อีกคู่ใช่ป่าว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-07-2012 00:10:37
มาม่าอีกแล้ววว :a5: o22
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 21-07-2012 00:44:06
มาม่ามาแล้ว  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 21-07-2012 01:15:09
แล้วพี่เสือจะต้องเสียใจ ทิฐิที่มันมากเกินไป สุดท้ายอาจจะไม่เหลืออะไรเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 21-07-2012 01:49:40
มาฝังตัวอ่านด้วยคน  :L2:
พี่เสือนี่ดุจริงๆอ่ะ คนยังงี้ปากแข็งมากกกกกกกก จะรักกันยังไงล่ะเนี่ย  :serius2:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 21-07-2012 07:29:36
พี่เสือออออ หวงภัทหน่อยเถอะคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: ladyzakura ที่ 21-07-2012 08:04:49

เหมือนเสือจะชอบภัท แต่ก็ไม่ลืมภา

แถมแม้งโคตรจะดุอ่ะ เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 21-07-2012 08:46:07
เกลียดอีตาพี่ศักดิ์ หมั่นไส้อีตาพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-07-2012 10:38:41
อย่ามาเสียใจทีหลังละกันอิพี่เสือ :a14:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 21-07-2012 11:13:49
ถ้าเป็นอย่างงี้แล้วมันจะหวา่นตอนไหนฟะะะะะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 21-07-2012 14:25:22
พี่เสือแม่งปากแข็งว่ะ

ภัทก็ชอบเออออคิดไปเอง...ได้ยินอะไรยังไม่เคลียร์เล้ย

ถามพี่เสือตรง ๆ ให้รู้เรื่องไปเลยเซ่!!  (สงสัยตูอินจัด)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-07-2012 15:48:37
ปวดใจแทน
สงสารแก้วจะมีคู่นี้ให้อ่านไหม
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:34:56
อ้าวพี่เสือไหนดูท่าว่าจะดี
ไหงกลับไปสัญญาอะไรกับพี่ศักดิ์
จะยกนัองให้หรอ
สงสารภัทนะ เห้อ


ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี่อีกคู่ใช่ป่าว
สัญญานี้มีที่มาอันยาวนานค่ะ  :m15:
ส่วนแก้วกับพี่ศักดิ์นี้ไม่รู้จะ 'คู่' หรือ' คี่' นะคะ ฮิฮิ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:39:23
มาม่าอีกแล้ววว :a5: o22
มาเป็นระยะๆ ค่ะ  :pig2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:40:37
มาม่ามาแล้ว  o18
ก็ต้องมีบ้างอะไรบ้างค่ะ  :pig2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:44:22
แล้วพี่เสือจะต้องเสียใจ ทิฐิที่มันมากเกินไป สุดท้ายอาจจะไม่เหลืออะไรเลย
เอิ่ม อินนะคะเนี่ย แต่ก็ดีใจที่อินค่ะ ฮิฮิ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:50:44
มาฝังตัวอ่านด้วยคน  :L2:
พี่เสือนี่ดุจริงๆอ่ะ คนยังงี้ปากแข็งมากกกกกกกก จะรักกันยังไงล่ะเนี่ย  :serius2:

 :pig4: นะคะ
มาแบบเปิดเผยตัวดีกว่านะคะ  :pig2:
รักยังไงต้องติดตามต่อนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:52:32
พี่เสือออออ หวงภัทหน่อยเถอะคร้าบบบบ
อย่างภัทน่าจะมีคนหวงอยู่นะคะ แต่ยังไม่ถึงเวลา  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:54:53
เหมือนเสือจะชอบภัท แต่ก็ไม่ลืมภา

แถมแม้งโคตรจะดุอ่ะ เฮ้อออ
คนเคยรักกันคงลืมกันไม่ได้ง่ายๆ หรอกค่ะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:56:24
เกลียดอีตาพี่ศักดิ์ หมั่นไส้อีตาพี่เสือ
อย่าเกลียดเค้าเลยนะคะ  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment สำหรับตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 21-07-2012 17:57:15
ม่าม่าชามโคต พี่เสือนะทำไมทำอย่างนี้ รู้สึกไรก็บอกไปเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 17:58:26
อย่ามาเสียใจทีหลังละกันอิพี่เสือ :a14:
อันนี้ก็ยังไม่รู้นะคะ เค้าดูยาก ฮิฮิ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 13 ไร้ค่า (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 18:02:22
พี่เสือแม่งปากแข็งว่ะ

ภัทก็ชอบเออออคิดไปเอง...ได้ยินอะไรยังไม่เคลียร์เล้ย

ถามพี่เสือตรง ๆ ให้รู้เรื่องไปเลยเซ่!!  (สงสัยตูอินจัด)
แหมได้ยินขนาดนี้ยังไม่ชัดพออีกเหรอคะ
จะให้ถามตรงๆ คงไม่ได้มั้งคะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (20-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 18:04:28
ถ้าเป็นอย่างงี้แล้วมันจะหวา่นตอนไหนฟะะะะะะะะะะะ
ก็ต้องรอกันหน่อยซิคะ เหอเหอ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 18:06:15
ปวดใจแทน
สงสารแก้วจะมีคู่นี้ให้อ่านไหม
ต้องมีซิคะ ปูเรื่องมาซะขนาดนี้  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment สำหรับตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 18:09:41
ม่าม่าชามโคต พี่เสือนะทำไมทำอย่างนี้ รู้สึกไรก็บอกไปเลย
เค้าอาจจะยังไม่รู้สึกอะไรก็ได้นี่คะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว เรียกน้ำย่อย ศักดิ์แก้ว! (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 18:43:48
            เรียกน้ำย่อย ศักดิ์-แก้ว
                       
 “ผมไม่ได้ต้องการเงินของคุณ”
   “ไม่ได้ต้องการเงินแล้วมึงรับไว้ทำไมล่ะ ไม่ได้ต้องการเงินแล้วมึงต้องการอะไร ตัวกรูเหรอ ตลกดีนะ!”
   “ฮึก...ผม...ผม...ผมเกลียดคุณ”
   “เกลียดก็ดี กรูก็ไม่ได้อยากให้คนอย่างมึงมารักกรูหรอก มึงเองก็น่าจะรู้ตัวดีตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ควรจะมาเรียกร้องอะไร”
   “ต่อไปผมจะไม่อยู่ที่นี่ จะไม่อยู่กับคุณอีกต่อไปแล้ว”
   “อยากจะไปไหนก็เชิญ คนอย่างกรูไม่เคยง้อใคร ความจริงมึงก็อยู่กับกรูนานเกินไปด้วยซ้ำ นานจนน่าเบื่อ! ถ้าเป็นคนอื่นคงจบกันไปนานแล้ว!”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
   เรียกน้ำย่อยแต่คงย่อยกันนานหน่อยนะคะ เพราะอีกหลายตอนอยู่เหมือนกันกว่าจะถึง part ของแก้ว  :m15:
             ช่วงนี้ขอภัท drama แบบเบาๆ ไปก่อน ฮิฮิ  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว เรียกน้ำย่อย ศักดิ์แก้ว! (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-07-2012 19:12:44
เจ็บปวด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว เรียกน้ำย่อย ศักดิ์แก้ว! (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 21-07-2012 19:15:50
อย่าเพิ่งเอาแก้วมาเลยนะ
ตอนนนี้ภัทก็หน่วงแล้ว อย่าทำร้ายจิตใจกันอีกเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว เรียกน้ำย่อย ศักดิ์แก้ว! (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 21-07-2012 21:05:45
เรื่องของศักดิ์กับแก้วนี่ท่าจะเจ็บน่าดูอ่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว เรียกน้ำย่อย ศักดิ์แก้ว! (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 21-07-2012 21:26:51
ยังเศร้าไม่สุดใช่มั้ยค่ะ.   ถ้ามีอีกก็จัดมาอีกค่ะ
(จะรออ่านตอนของแก้ว+ศักดิ์. )
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 21:51:40
ตอนที่ 14 ผลักไส

   “ภัทครับ อยากไปเที่ยวในเมืองไหมครับ เดี๋ยวพี่พาไปได้นะ หรือว่าอยากไปดูโรงงานเฟอร์นิเจอร์ของพวกพี่ไหมจะได้ไปสวัสดีพี่สินด้วย” พี่ศักดิ์เอ่ยชวนขึ้นขณะที่พวกเรา เขา ผม พี่สาและพี่ศักดิ์นั่งรับประทานอาหารร่วมกันในตอนค่ำที่บ้านหลังใหญ่ของเขา
   “ไปซิจ๊ะภัท ตั้งแต่มานี่ภัทยังไม่ได้ไปในเมืองเลยนะ เอาแต่ขลุกอยุ่แต่ในสวนกับแก้วแล้วก็พวกคนงาน จะได้ไปหาคุณป้าด้วยไงจ๊ะ” พี่สาเสริม
   “ไปกันพรุ่งนี้เลยดีไหมครับ พี่ว่างพอดี พี่เสือคงไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าผมจะขออนุญาตพาภัทไปข้างนอกบ้าง” พี่ศักดิ์พูดแล้วหันไปยิ้มกับเขา
   “ก็ตามใจซิ ไม่ได้ห้ามอะไร” เขาตอบพร้อมกับหันมามองผมแวบหนึ่ง เริ่มแล้วซินะ! แผนการของ ‘พวกเขา’
   “แล้วพี่ศักดิ์ว่างเหรอครับช่วงนี้ ผมเกรงใจน่ะครับ” ผมยิ้มกว้าง แกล้งถามไปอย่างนั้น ผมต้องเล่นไปตามบทที่พวกเขาวางกันไว้ซินะ
   “งานพี่ก็เรื่อยๆ น่ะครับน้องภัท ส่วนใหญ่ก็ไปพบติดต่อกับลูกค้า ไม่ได้อยู่โรงงานตลอดหรอก นั่นเป็นหน้าที่สินเค้าน่ะ” พี่ศักดิ์เรียกผมอย่างสนิทสนม
   “ถ้าจะไปก็อย่ากลับให้มันดึกดื่นนักแล้วกัน ทางเข้าสวนมันเปลี่ยวอยู่” เขาพูดเรียบๆ
   “แหม ทีผมกลับดึกไม่เห็นเป็นห่วงกันบ้างเลยนะครับ นี่น้องภัทยังไม่ทันไปเลย ผู้ปกครองก็ห่วงซะแล้ว” พี่ศักดิ์พูดแซวพร้อมกับหันมายิ้มให้ผม
   “ก็ถ้ามึงเป็นอะไรไปก็คงไม่เป็นไร แต่ภัทนี่สาเค้าคงไม่ยอม ใช่มะ” เขาตอบพร้อมกับหันไปทางพี่สา ฮึ ทำเป็นมาพูดห่วงเรา!
   “ใช่ค่ะ ใครๆ เค้าก็ห่วงน้องภัททั้งนั้นแหละ พี่ศักดิ์ก็เหมือนกันพาน้องไปดีๆ ล่ะ ถ้าพาภัทไปเถลไถลล่ะก้อน่าดู คุณป้าอีกคน เล่นงานพี่แน่” พี่สาแซว
   “กลัวแล้วจ้า พี่จะดูแลน้องภัทอย่างดีเลย จะไม่ให้แมลงตัวไหนมาตอมได้เลย ดีไหมจ๊ะ มันน่าน้อยใจจังนะ แม้แต่สาเองก็ไม่ห่วงพี่เลย” พี่ศักดิ์พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงแล้วก็ช้อนสาตามามองผมอยู่ตลอดเวลา!
                                       /////////////////////////////////////////////////////

     ช่วงสองอาทิตย์แรกที่มาอยู่ที่ใต้พี่ศักดิ์พาผมไปในเมืองเกือบทุกวัน พาไปดูงานที่โรงงานเฟอร์นิเจอร์บ้าง พาไปคุยกับคุณป้าและพี่สาในเมืองบ้าง พาไปเที่ยว ไปวัด ไปทะเล ไปกินข้าว ซึ่งผมก็พยายามที่จะไม่ให้พี่ศักดิ์พาผมไปไหนไกลมากนัก ส่วนใหญ่จะถ่วงเวลาอยู่ที่โรงงานหรือไม่ก็ห้างสรรพสินค้าของคุณป้านานๆ เพราะไม่อยากอยู่ตามลำพังกับพี่ศักดิ์สองคน ถึงแม้พี่ศักดิ์จะไม่ได้ทำอะไรมากกว่าการพูดหยอดคำหวาน เอาอกเอาใจผม และแอบจูงมือจับมือผมบ้างในบางครั้ง แต่ผมก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดีเพราะผมไม่ได้ชอบพี่ศักดิ์ในแบบนั้น และเมื่อเห็นสายตาของแก้วที่แอบมองมาทุกครั้งที่ผมลงจากรถที่พี่ศักดิ์ขับมาส่งผมถึงหน้าบ้านใหญ่ก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจเข้าไปใหญ่
   “แก้ว! แก้ว!” ผมร้องเรียกเมื่อเห็นแก้วแอบอยู่หลังรั้วไม้โปร่งหน้าบ้านหลังใหญ่ท่ามกลางความมืด พี่ศักดิ์ขับรถออกไปแล้ว ผมเดินเข้าไปหาแก้ว แต่แก้วกลับรีบเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ
   “แก้ว! แก้ว! จะไปไหนอ่ะ มาคุยกันก่อนซิ” ผมร้องเรียกและวิ่งตาม จนคว้าแขนแก้วเอาไว้ได้
   “ปล่อยผมเถอะครับคุณภัท ผมต้องรีบกลับไปบ้านโน้น เผื่อคุณศักดิ์จะเรียกใช้อะไร” แก้วตอบแต่ไม่ยอมมองหน้าผมด้วยซ้ำ
   “แก้วเป็นอะไรไป” ผมถาม
   “เปล่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร” แก้วก้มหน้า
   “หลายวันมานี้เราไม่ได้คุยกันเลยนะ แก้ว โกรธเหรอที่ผมไปกับข้างนอกกับพี่ศักดิ์” ผมถามอย่างตรงไปตรงมา แก้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ผมเห็นดวงตาของแก้วแล้วรู้สึกใจหาย มันเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่แก้วคนที่ยิ้มแย้มร่าเริงที่ผมเจอวันแรกที่ผมมาอยู่ที่นี่เลย
   “เปล่าผม ผมจะไปโกรธคุณทำไม” แก้วตอบแล้วก็ก้มหน้าลงเหมือนเดิม
   “ผมเห็นนะว่าแก้วมารอที่นี่ทุกวันเลย พอผมลงมาจากรถแก้วก็รีบเดินหนี จะเรียกก็ไม่ทันซักที” ผมว่า
   “..........” แก้วนิ่งไม่ตอบอะไร
   “แก้ว...แก้วคบกับพี่ศักดิ์มานานแค่ไหนแล้ว” ในที่สุดผมก็ตัดสินใจถามในสิ่งที่ผมสงสัยมานานออกไป
   “คุณภัท!” แก้วร้องเบาด้วยความตกใจ คงไม่คิดว่าผมจะรู้
   “ผมเคยเห็นพี่ศักดิ์เอ่อ...จูบแก้วหน้าบ้านน่ะ แล้วก็เคยเห็นพี่ศักดิ์กอดแก้วด้วย”
   “คุณภัท...ผม” แก้วอึกอัก
“ช่างเถอะ ถ้าแก้วยังไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร แต่ยังไงก็ขอให้เชื่อนะว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่ศักดิ์จริงๆ จะมีให้ก็แค่ความเป็นพี่น้องเท่านั้น” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วก็แตะบ่าแก้วคล้ายกับจะย้ำในสิ่งที่พูด
   “แต่ยังไงคุณศักดิ์ก็ชอบคุณอยู่ดี คุณศักดิ์ไม่เคยเทียวรับเทียวส่งใครได้นานเป็นอาทิตย์ๆ แบบคุณเลยซักครั้ง ส่วนมากก็พามานอนด้วยสองสามครั้งแล้วก็เปลี่ยนหน้าไปเรื่อยๆ คุณไม่เหมือนคนอื่น” แก้วยังคงก้มหน้าตอบเสียงเศร้าและเริ่มสั่นเครือ
   “แก้ว...” ผมพูดไม่ออก
   “ผมต้องไปแล้วครับ เดี๋ยวคุณศักดิ์จะว่า” แล้วแก้วก็รีบเดินออกไปจากรั้วบ้าน ตรงไปยังบ้านพี่ศักดิ์ที่เปิดไฟสว่างทั้งหลัง ผมรู้สึกว่าคนดีๆ อย่างแก้วไม่น่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลย ผมรู้สึกสงสารแก้วจับใจ!
                       ///////////////////////////////////////////////////////////////////////

   “กลับมาถึงบ้านตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงเพิ่งเข้าบ้าน!” เสียงเข้มดังขึ้นขณะที่ผมกำลังจะก้าวขึ้นบันไดเพื่อไปยังห้องนอนของผมที่อยู่บนชั้นสอง เมื่อผมหันไปก็เห็นเขานั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถง
   “ผมคุยอยู่กับแก้วหน้าบ้านครับ” ผมตอบ
   “คุยเรื่องอะไร แล้วทำไมไม่เข้ามาคุยในบ้าน” เขาถามด้วยความสงสัย
   “ไม่มีอะไรหรอกครับ คุยไปเรื่อยเปื่อย”
   “แล้วทำไมวันนี้กลับดึกนัก ออกไปตั้งแต่เช้าไม่ใช่เหรอ ไปไหนมาบ้าง” เขายังคงถามเสียงเรียบ
   “ก็ไปเรื่อยๆ แหละครับ แล้วแต่พี่ศักดิ์จะพาไป พี่เค้าพาไปไหนผมก็ไปหมดแหละครับ” ผมตอบอย่างที่เขาน่าจะอยากฟัง
   “ทำไมต้องพูดประชดประชัน!” เขาเริ่มทำเสียงดุ
   “ผมไม่ได้ประชด แต่ผมคิดว่าคุณน่าจะอยากได้ยินคำตอบแบบนี้ไงครับ อย่าคิดนะครับว่าผมไม่รู้ว่าพวกคุณกำลังจะทำกันอะไรอยู่” ผมเริ่มเสียงดังขึ้น ผมเริ่มโมโหแล้วเหมือนกัน เมื่อความน้อยใจที่สะสมเข้าไว้หลายๆ วันมันล้นปรี่จนเริ่มทนไม่ไหว ก็เขาเองไม่ใช่เหรอที่ผลักไสให้ผมไปกับพี่ศักดิ์แล้วจะมาคอยถามจับผิดหาเรื่องผมทำไมกัน!
   “พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง!” เขาลุกขึ้นยืนและเริ่มเสียงดังคงเริ่มโมโหแล้ว 
   “........” ผมไม่ตอบหันหลังและรีบเดินขึ้นบันได
   “ภัท อย่ามาเดินหนีอย่างนี้นะ ลงมาพูดกันให้รู้เรื่อง! ภัท! ภัท!” เขาตะโกนเมื่อผมรีบเดินหนีเขาขึ้นบันไดไปยังชั้นสองและเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ไม่อยู่ฟังเขาพูดจนจบ!
                                        -------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
             สวัสดีค่ะ เนื้อเรื่องกำลังดำเนินไปเรื่อยๆ ตามสไตล์คนเขียน ฮิฮิ
             ใจเย็นๆ กันหน่อยนะคะ เพราะคิดว่าจะเขียนให้มันเร็วไปกว่านี้ก็คงไม่ได้แล้วอ่ะคะ เพราะมันเหมือนกับว่าสไตล์ของเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว สงสัยแบบเนิบๆ  :z1:
             มีอะไรก็แนะนำกันมาได้นะคะ  :pig4:
             ป.ล. กลัวแก้วศักดิ์จะเด่นกว่าภัทเสือจังเลย ฮิฮิ แต่ศักดิ์เค้ามีปมอยู่ ถึงกลายเป็นคนแบบนี้  :m15:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 21-07-2012 22:02:11
เบี้ยนกันเองดีกว่าแคร่ะ แก้ว ภัทร
5555555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 21-07-2012 22:06:01
กำลังมันส์เลย ค้างอ่ะ :z3:

พี่เสือตามขึ้นไปเลย

ทั้งหึงทั้งหวงยังจะปากแข็งอีก

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 22:18:27
กำลังมันส์เลย ค้างอ่ะ :z3:

พี่เสือตามขึ้นไปเลย

ทั้งหึงทั้งหวงยังจะปากแข็งอีก
ไม่ต้องค้างนะคะ หลังจากนี้มันก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ต่างคนต่างก็ปิดประตูนอน ฮิฮิ ไม่ได้มุสานะ  :m20:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 21-07-2012 22:23:36
ไม่ต้องค้างนะคะ หลังจากนี้มันก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ต่างคนต่างก็ปิดประตูนอน ฮิฮิ ไม่ได้มุสานะ  :m20:
คนเขียนใจร้าย เค้าคิดเตลิดเตลยไปถึงไหน ให้พี่เสือขึ้นไปจุ๊บนิดนึงก็ยังดีนะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 21-07-2012 22:24:05

โอ๊ย ไม่ชอบใจนายศักดฺเอาซะเลย
แถมยังรำคาญไอ้พี่เสืออีก
จะอะไรนักหนาวะ อย่ามาปั่นหัวคนอื่นหน่อยเลย
หมั่นไส้ !!!!!!
สงสารแก้วมาก น้องคงรักนายศักดิ์
หึ สักวันเถอะ เสียเขาไปถึงจะรู้ตัว

รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 21-07-2012 22:35:08
คนเขียนใจร้าย เค้าคิดเตลิดเตลยไปถึงไหน ให้พี่เสือขึ้นไปจุ๊บนิดนึงก็ยังดีนะ  :z1:
โอ้โห จุ๊บเลยเหรอคะ อารมณ์นี้ไม่ต่อยกันปากแตกก็บุญแล้วไหมคะ ภัทเดี๋ยวนี้เค้าดื้อเงียบนะคะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 21-07-2012 23:01:37
สงสารแก้วอ่า ศักดิ์นะ เสียแก้วไปละจะรู้ซึ้ง  :m16:
เสือนี่ชอบตะคอกจริงสงสัยจะหูไม่ดี หึ 
ภัทอย่าไปกลัวลูก  :กอด1:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 21-07-2012 23:02:31
อยากอ่านศักดิ์แก้ววววว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 21-07-2012 23:16:38
กำลังสนุกเลย
สงสารแก้วอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 21-07-2012 23:39:01
แก้วน่าสงสารอ่ะฮื่ออออออออออออออออ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 14 ผลักไส (21-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 21-07-2012 23:54:17
ไอพี่เสือหึงหรือไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 10:21:19
ตอนที่ 15 วุ่นวาย

   ขณะที่รถของพี่ศักดิ์แล่นผ่านถนนทางเข้าสวนมาได้ประมาณครึ่งทาง เครื่องยนต์ก็ดับไป รถจอดนิ่งสนิท ผมหันไปมองพี่ศักดิ์ที่กำลังพยายามสตาร์ทรถใหม่อีกครั้ง แต่ก็ไม่ได้ผล ผมมองหน้าพี่ศักดิ์เป็นเชิงถามว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ผมเหลือบมองนาฬิกาดิจิตอลหน้ารถห้าทุ่มกว่าแล้ววันนี้กลับดึกมากเนื่องจากพี่สินชวนผมไปกินข้าวที่บ้านพักในเมืองก่อนกลับ 
   “พี่ว่า รถคงเสีย เรารอในรถก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่จะโทรเรียกลุงบุญเอารถมารับ” พี่ศักดิ์ว่า แล้วก็กดโทรศัพท์มือถือ ผมมองไปรอบๆ ตัว สองริมฝั่งถนนเต็มไปด้วยสวนยางสูงใหญ่ เงามืดทะมึนของมันบังแสงจันทร์ที่ส่องสว่างบนท้องฟ้าเกือบหมด มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดมิด ผมรู้สึกกลัวอยู่เหมือนกัน ไม่คิดว่าจะมืดขนาดนี้! มองไปทางไหนก็มืดสนิท
   “โทรไม่ติดเลย” พี่ศักดิ์บ่น ผมก็ไม่ได้พกโทรศัพท์มือถือซะด้วย
   “เอาไงดีครับ อีกไกลกว่าจะถึง แถวนี้ก็ดูไม่น่าจะมีรถผ่านเลย” ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ถนนดูโล่งเงียบสงัด
   “พี่ว่ารอซักเดี๋ยว ค่อยโทรใหม่ สัญญาณแถวนี้มักจะขาดๆ หายๆ เป็นประจำแหละ ไม่ต้องกลัวนะ” พี่ศักดิ์ยิ้มให้ผม
   “ครับ” ผมตอบ ก็ไม่รู้จะทำอะไรอย่างอื่นได้
   “ภัท พี่พาไปเที่ยวสนุกไหมครับ” พี่ศักดิ์ชวนคุย
   “สนุกดีครับ แต่ผมจะบอกพี่อยู่เหมือนกันว่าผมคงไม่ไปในเมืองแล้วนะครับ พี่ก็พาผมไปมาจนทั่วแล้ว ผมอยากเข้าไปช่วยงานในสวนเหมือนเดิมอ่ะครับ” ผมไม่อยากจะไปกับพี่ศักดิ์แล้ว ถึงจะได้ไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาแล้วก็สนุกดีแต่ผมสงสารแก้ว แล้วผมเองก็ไม่รู้จะทำตาม ‘เกมส์’ ของพวกเขาต่อไปทำไม มันไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับผมเลย เพราะดูๆ แล้วพี่ศักดิ์ก็ดีกับผมมากอยู่เหมือนกัน ไม่ได้มีทีท่าฉวยโอกาสทำอะไรผมนอกจากจับมือบ้างในบางครั้ง แล้วพี่ศักดิ์ก็ไม่ได้พูดจาแทะโลมผมหรือชอบมองผมแปลกๆ อย่างที่ชอบทำในตอนแรกที่เจอกัน ในระยะหลังเมื่ออยู่กันสองต่อสองกับพี่ศักดิ์ผมก็ไม่ได้กังวลอะไรเหมือนช่วงแรกๆ ซึ่งเรื่องนี้ก็ทำให้ผมแปลกใจมาก
   “อ้าวทำไมล่ะ เบื่อพี่แล้วเหรอ” พี่ศักดิ์ถามยิ้มๆ
   “เปล่าครับ แต่ผมแค่อยากไปเจอพวกลุงหัวหน้าคนงานแล้วก็พวกพี่ๆ ในสวนบ้างน่ะครับ ปีที่แล้วที่ผมมาเค้าสอนอะไรผมเยอะแยะเลย อยากไปกินข้าวแล้วก็เยี่ยมพวกเขาบ้างน่ะครับ” ผมตอบตามความเป็นจริง
   “อืม ก็ตามใจภัทนะ”
   “พี่คงไม่ว่าอะไรผมนะครับ”
   “จะว่าทำไมล่ะ ถ้าภัทไม่อยากไป พี่จะไปบังคับทำไมครับ พี่ไม่ได้เป็นคนชอบบังคับใครนะ ถ้าได้พี่ก็เอา ถ้าไม่ได้พี่ก็ไม่ยื้อหรอก” พี่ศักดิ์พูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
   “พี่ศักดิ์หมายความว่ายังไงครับ” ผมงง
   “ก็หมายความว่า พี่รักเราแบบน้องไง รู้ไหมตอนแรกพี่คิดจะจีบภัท พยายามหาโอกาสไปไหนกับภัทสองต่อสอง แต่ภัทก็บ่ายเบี่ยงตลอด แต่ก็ยังรักษาน้ำใจพี่ไม่กล้าปฏิเสธพี่ตรงๆ แถมภัทก็ยังทำตัวน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ก็เลยทำให้พี่รู้สึกผิดไปเลยอ่ะ พี่แพ้ใจภัทเลยนะ เลยไม่กล้าคิดอกุศลกับน้อง ปกติพี่ไม่เคยปล่อยให้ใครหลุดมือไปแบบนี้เลยนะ ฮ่ะฮ่ะ ตลกดีมะ” พี่ศักดิ์หัวเราะชอบใจหลังเฉลยความในใจทั้งหมดออกมา ผมอึ้งอยู่เหมือนกันไม่คิดว่าพี่ศักดิ์จะพูดอะไรตรงไปตรงมาขนาดนี้
   “เอ่อ...ผมเองก็มีเรื่องจะสารภาพเหมือนกันครับ” ผมบอกพี่ศักดิ์ไม่อยากจะปิดบังอะไรแล้วในเมื่อพี่ศักดิ์เองก็พูดมาซะขนาดนี้
   “เรื่องอะไรเหรอ”
   “จริงๆ ผมได้ยินพี่ศักดิ์พูดกับเขา เอ่อ...พี่เสือ ในห้องทำงานวันนั้น” ผมสารภาพออกไปในที่สุด
   “อ๋อออออออ ก็เลยประชดพี่เสือด้วยการมากับพี่งั้นซิ พี่ว่าแล้ว ว่าต้องมีอะไรแปลกๆ ฮ่ะฮ่ะ” พี่ศักดิ์หัวเราะแล้วก็ส่ายหัว
   “มะ...ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ” ผมรีบปฏิเสธพัลวัล
   “เอาเถอะ ไม่อยากแซวแล้ว ไว้เคลียร์กันเองแล้วกัน ปากแข็งทั้งคู่เลยนี่” พี่ศักดิ์แซวต่อแล้วก็ยิ้มให้ผมอีก
   “ขอพี่กอดทีนึงได้ไหม” อยู่ๆ พี่ศักดิ์ก็พูดขึ้น
   “ฮะ ว่าอะไรนะครับ” ผมทั้งอึ้งทั้งงง
   “ภัทคล้ายๆ คนที่พี่เคยรู้จักคนนึงเมื่อนานมาแล้ว ก็แค่คิดถึงเค้า ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยได้ไหม ภัทก็คิดซะว่ากอดพี่ชาย หรือว่ายังไม่ไว้ใจพี่” พี่ศักดิ์ถามผมด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าๆ ทีท่าต่างจากเมื่อสักครู่ไปอย่างกับเป็นคนละคน
   “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
   “งั้นพี่กอดทีนะ” แล้วพี่ศักดิ์ก็ขยับตัวเข้ามาชิดผมเอื้อมมือมากอดผมไว้ทั้งตัว พร้อมกับจับศีรษะผมให้แนบกับไหล่พี่เขาเบาๆ แล้วพี่ศักดิ์ก็ลูบศีรษะผมเบาๆ สองสามที มันอบอุ่นแล้วก็นุ่มนวลมาก แต่มันก็เป็นกอดในแบบที่ไม่ใช่แบบคนรัก! ทำให้ความสงสัยเคลือบแคลงในตัวพี่ศักดิ์ที่มีมาตั้งแต่ตอนแรกมันหายไปจนหมดสิ้น!

   “ทำบ้าอะไรกันอยู่!” แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือหนาแข็งแรงกระชากตัวผมออกมาจากพี่ศักดิ์ เขานั่นเอง ผมหันไปเห็นหน้าเขาที่ดูบึ้งตึงมาก เขายืนอยู่ข้างประตูฝั่งผม เขาก้มตัวลงมาบีบแขนผมไว้ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีไฟจากหน้ารถโฟล์วิลส่องสว่างจ้ามาที่รถของพี่ศักดิ์ แต่ตอนนี้เขาทั้งกระชากทั้งดึงแขนผมออกมาจากรถพี่ศักดิ์แล้วก็ผลักผมแรงๆ จนผมล้มลงกับพื้นถนน! พี่ศักดิ์เองก็คงตกใจไม่แพ้กัน ผมเห็นพี่ศักดิ์รีบเปิดประตูรถออกมา แล้ววิ่งเข้ามาจะประคองผม
   “กรูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรเหี้ยๆ พลั่ก” เขาตวาดใส่พี่ศักดิ์แล้วก็ต่อยพี่ศักดิ์จนหน้าหัน เซถลาไปกระแทกตัวรถ
   “โอ๊ย! พี่เสือ พี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย  เจ็บนะโว้ย ฟังกันก่อนได้ไหม” พี่ศักดิ์ร้องขึ้น
“กรูไม่ฟังอะไรทั้งนั้น แล้วถ้ามึงไม่อยากโดนอีกทีก็อย่าเข้ามานะ” เขาชี้หน้าใส่พี่ศักดิ์
“เฮ้อ พี่เสือใจเย็นๆ ก่อนดิ่ ไปกันใหญ่แล้ว” พี่ศักดิ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับเอามือกุมปากข้างที่โดนต่อย ผมหันไปมองเขา เขาจ้องมาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผม ส่วนพี่ศักดิ์ก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่หน้ารถตัวเอง ไม่กล้าเข้ามาประคองผม แล้วเมื่อผมหันไปมองที่รถโฟร์วิลของเขาที่อยู่อีกฝั่งของถนน ผมก็เห็นแก้ว แก้วยืนอยู่หน้ารถแล้วก็ยืนจ้องมองมาทางพวกเราอยู่ด้วยอีกคน!
   --------------------------------------------------------------------------------------   
[พูดคุย]
            หึงของจริงมาแล้ว ฮิฮิ :z1:
            รู้สึกว่าจะมีแต่คนรออ่านศักดิ์แก้ว เสือภัทน้อยใจแล้วนะคะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-07-2012 10:44:05
หึงหูดับตับไหม้

ไม่ฟังอะไรเล๊ย

(http://www.smileycodes.info/emo/tuzki/6.gif)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 22-07-2012 10:48:54
พี่เสือ หึง หรือว่าแค่ห่วงเพราะรับปากพี่ภาไว้
งานนี้รักระหว่างพี่เสือ น้องภัทรคงดูอีกยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 22-07-2012 10:59:19
หึงแบบนี้เค้าช๊อบชอบ ดูมีพัฒนาการล่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 22-07-2012 11:03:36
เสือภัทก็รอน้าาาา
แต่บังเอิญศักดิ์แก้วมันกระตุ้มต่อมดราม่าเต็มๆ    :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-07-2012 11:19:49
เอาคู่หลักให้จบก่อนก็ดีนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 22-07-2012 11:33:51
เป็นงัยล่ะพ่อคนปากแข็งเจอซีนนี้เข้าไปต่อมหึงเริ่มทำงานเลยดิ
ดูซิว่าจะออกอาการหน้ามืดอย่างแรงมั้ยอิอิ
ตอนนี้แอบสงสารแก้วจังแฮ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 22-07-2012 11:39:59
อีพี่เสือบ้าไปแล้วไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-07-2012 11:52:51
ชอบพี่เสือหึงที่สุดเลย
เราขอตอนหลังนะ อย่าเอาศักดิ์กับแก้วมาก่อนนะ
ขอให้เป็นเรื่องไป ตินนี้กำลังคลั่งคู่หลักมากๆ :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 22-07-2012 12:38:27
 :laugh:  พิษรักแรงหึง   :m20:

พี่เสือนี่ปากโครตแข็ง  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 22-07-2012 12:39:13
โอยยย หึงแบบว่าไม่ฟังเลยอ่ะ  :serius2:
เอาคู่นี้ก่อนดีกว่าค่ะ ชอบแบบทันคนแบบภัท ดราม่าอย่างแก้วเก็บไว้ก่อน อิอิ  :กอด1:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 22-07-2012 13:09:02
พี่เสือเริ่มมีพัฒนาการความหึงแล้ววววว ชอบบบบ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 15 วุ่นวาย! (22-7-2012) P.8
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-07-2012 13:39:53
หึงออกหน้าออกตาเชียวนะ
แล้วไหงแก้วมาด้วยล่ะนั่น
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 14:19:56
ตอนที่ 16 เจ็บนะ!

   หลังจากที่บรรยากาศรอบข้างดูเหมือนจะนิ่งสนิทไปพักใหญ่ ผมเป็นคนเดียวที่ยังคงนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้นเพราะผมล้มก้นกระแทกแล้วก็เจ็บข้อเท้าจนไม่มีแรงลุกขึ้นมา แก้วเดินเข้ามาใกล้ๆ พวกเรา ผมมองแก้วที่ยืนนิ่งๆ อยู่ระหว่างเขาและพี่ศักดิ์ ในความมืดผมไม่รู้ว่าดวงตาของแก้วซ่อนความรู้สึกอะไรไว้  แต่แล้วในที่สุดก็เป็นเขาที่เป็นฝ่ายเริ่มเอ่ยอะไรขึ้นมาก่อน
   “กรูจะให้เวลามึงแก้ตัว พูดมาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น” เขาพูดกับพี่ศักดิ์อย่างคนที่พยายามข่มอารมณ์โกรธไว้
   “มันไม่มีอะไรจริงๆ พี่เสือ รถมันเสียผมก็โทรหาลุงบุญจะให้มารับ แต่มันไม่มีสัญญาณ ก็เลยนั่งคุยกันระหว่างรออยู่ในรถ แล้วเดี๋ยวว่าจะโทรอีกที”
   “แล้ว....” เขาคงต้องการรู้ในสิ่งที่เห็นมากกว่า
   “อ๋อ...ก็ไม่มีอะไร แค่กอดเฉยๆ ไม่ได้อะไรเลย”
   “พูดง่ายดีนี่ แค่กอด” เขาร้อง หึ ในลำคอ
   “ก็กอดกันแบบพี่น้องไม่ได้คิดอะไร” พี่ศักดิ์ตอบจริงจัง
    “เกิดอยากจะรักกันแบบพี่น้องขึ้นมาตอนดึกๆ งั้นซิ พอดีมีคนมาเห็นเลยทำได้แค่กอด แต่ถ้าไม่มีใครเห็นคงพากันเข้าข้างทางแล้วมั้ง!” เขาพูดเสียงเยาะเสียงดัง
   “พี่จะบ้ารึไง ไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นซะหน่อย เห็นผมเป็นอะไร ถ้าไม่เชื่อผมก็น่าจะเชื่อใจภัทบ้าง พูดแบบนี้น้องมันเสียหายนะ” พี่ศักดิ์หงุดหงิดที่เขาไม่ฟัง ส่วนผมฟังแล้วรู้สึกโกรธเขาที่สุด พูดเหมือนผมเป็นคน ‘ง่าย’ จะไปอะไรกับใครที่ไหนก็ได้อย่างนั้นแหละ
                              ///////////////////////////////////////////////////////////////////
            หลังจากเขาเข้าไปลองสตาร์ทรถของพี่ศักดิ์ดูและเดินออกมาเปิดกระโปรงหน้ารถและหยิบนั่นจับนี่ซักพัก รถก็กลับมาสตาร์ทติดเหมือนเดิม
   “กลับบ้าน! ลุกขึ้น! เร็วๆ” แล้วเขาก็หันมากระชากแขนผมดึงให้ลุกขึ้น
“ปล่อยผมนะ ไม่ต้องมาจับ” ผมสะบัดมือของเขาออก  พยายามจะดันตัวลุกขึ้นยืนเอง รู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าซ้าย แต่ก็กัดฟันทนลุกขึ้นยืนเองให้ได้
“ยังทำอวดเก่งอีกนะ” เขาว่าผม ผมหันไปมองเขาส่งสายตาโกรธเคืองไปให้
“แก้ว มึงกลับกับไอ้ศักดิ์ แล้วก็ไปทำแผลให้มันด้วย ส่วนมึงไอ้ศักดิ์อย่าคิดว่ามึงจะรอด กลับถึงบ้านก่อน แล้วพรุ่งนี้มึงค่อยมาเคลียร์กับกรูอีกที” เขาหันไปสั่งแก้ว แก้วเดินมาเปิดประตูรถพี่ศักดิ์แล้วก็เข้าไปนั่งแทนที่ผม ส่วนพี่ศักดิ์ก็ได้แต่ยืนกุมปากข้างนั้น แล้วก็เดินกลับไปขึ้นรถตัวเองเหมือนเดิม ส่วนเขาหันมามองผมแล้วก็พยักเพยิดไปทางรถโฟร์วิลของเขา คงหมายถึงจะให้ผมเดินไปนั่งรถของเขา
“พี่ศักดิ์ผมไปด้วยคน” ผมไม่ฟังพยายามพยุงตัวเดินไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลังของรถพี่ศักดิ์
“บอกให้มานี่! พูดไม่รู้เรื่องรึไงฮะ” ผมกระชากแขนผมออกจากประตูรถพี่ศักดิ์ที่ผมเปิดคาไว้
“ไม่ไป ผมจะกลับกับพี่ศักดิ์” ผมร้องมือก็สะบัดมือเขาออก แล้วก็ทุบไปที่แขนเขา แต่เขากลับรวบแขนทั้งสองข้างของผมไว้ด้วยมือข้างเดียว
“ไอ้ศักดิ์มึงรีบขับกลับไปเลย เดี่ยวภัทกรูจัดการเอง” เขาสั่งพี่ศักดิ์ พี่ศักดิ์ก็ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่ทำตามที่เขาบอก เวลานี้ดูเหมือนทุกคนจะกลัวเขาไปหมด พี่ศักดิ์สตาร์ทรถและขับออกไป ทิ้งผมไว้กับเขาท่ามกลางความมืด มีเพียงสำแสงจากไฟหน้ารถของเขาเท่านั้นที่ส่องสว่างอยู่
“ปล่อยผมนะ บอกให้ปล่อย!” ผมยังคงดิ้นสะบัดแขนสะมือใส่เขา แต่เขาก็ไม่ฟังลากผมจะพาไปที่รถเขาให้ได้ ผมรวบรวมแรงฮึดเฮือกสุดท้าย ใช้เท้าถีบเข้าไปที่หว่างขาเขาอย่างแรง! เขาปล่อยมือผมแล้วเอามือกุมเป้ายืนตัวงอเล็กๆ ผมยิ้มสะใจ ฮึ! สมน้ำหน้า
“พี่ศักดิ์ พี่ศักดิ์รอผมด้วย” ผมร้องตะโกนเรียกพี่ศักดิ์ พร้อมกับวิ่งจะตามรถพี่ศักดิ์ไป แต่ขาผม! ผมเจ็บข้อเท้าอย่างแรง พอผมวิ่งไปได้สี่ห้าก้าวผมก็สะดุดล้มลงกับพื้นอีกครั้ง คราวนี้ผมลุกไม่ขึ้น เจ็บจนน้ำตาเล็ด! ข้อเท้าผมคงเคล็ด ผมหันไปเห็นเขากำลังเดินย่างสามขุมเข้ามาหาผมช้าๆ
“ฤทธิ์เยอะนักนะ! ลุกขึ้น บอกให้ลุกขึ้นไง เร็วๆ อย่ามาสำออยนะ” เขามาถึงตัวผมแล้วก็กระชากแขนผมขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมเจ็บข้อเท้ามาก ลุกไม่ไหวอีกแล้ว ผมกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บ
“ผม...ผมเจ็บข้อเท้า ลุกไม่ไหว” ผมตัดสินใจร้องบอกเขาไป มือผมจับข้อเท้าข้างที่เจ็บอยู่ เขาชะงักแล้วก็ก้มตัวลงมาดู เขามองหน้าผม คงเห็นว่าผมเจ็บจริงๆ จึงเปลี่ยนมาช้อนตัวผมแล้วอุ้มขึ้น! แทน ผมได้แต่ทำตัวนิ่งๆ ให้เขาอุ้มไปอย่างง่ายดายเพราะตอนนี้ผมทั้งเจ็บและเหนื่อยจนไม่มีแรงจะร้องจะสู้อะไรเขาอีกแล้ว!
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมื่อมาถึงบ้านหลังใหญ่ของเขานั้น ลุงบุญก็รอเปิดประตูบ้านให้อยู่แล้ว พอเห็นเขาที่อุ้มผมลงมาจากรถลุงบุญก็รีบถามขึ้น
“คุณเสือ คุณภัทเป็นอะไร”
“ไม่มีอะไร เจ็บขาน่ะ ลุงช่วยไปเปิดห้องภัทให้หน่อย แล้วก็ช่วยเอาน้ำแข็งก้อนกับยาทาขึ้นมาให้ด้วยนะ” เขาสั่ง
ลุงบุญรีบเดินขึ้นบันไดไปเปิดประตุห้องนอนของผม แล้วรีบเดินกลับลงไปชั้นล่าง เขาวางให้ผมนั่งลงที่ปลายเตียง แล้วเขาก็คุกเข่านั่งลงที่ปลายเตียงเช่นกัน
“จะทำอะไรน่ะ!” ผมร้องตกใจเมื่อเห็นเขากำลังจะถอดร้องเท้าผ้าใบของผมออก
“จะดูเท้าให้” ผมรีบยกเท้าหนีหลบเขา
“อย่าเรื่องมาก เร็วๆ ไม่ได้มีเวลาทั้งคืนนะ”
“ผมถอดเองได้” แล้วผมก็ถอดรองเท้าผ้าใบทั้งสองข้างออก ถอดถุงเท้าออกด้วย เผยให้เห็นเท้าข้างซ้ายเล็กๆ ขาวๆ เปลือยเปล่าที่ข้อเท้าเริ่มบวมแดง
“ข้างนี้ใช่ไหม” เขาจับเท้าข้างซ้ายผมยกขึ้นวางกับเข่าของเขา ผมตกใจไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำขนาดนี้
“ชะ...ใช่ ปะ...ปล่อยนะ” ผมเจ็บเท้าจนน้ำตาจะร่วง แต่พยายามดึงเท้าออก ลุงบุญเข้ามาพอดียื่นตลับยาเล็กๆ ให้เขา
“อืม ลุงฝากปิดประตูบ้านด้วยนะ แล้วลุงก็ไปนอนได้แล้ว ขอบคุณมาก” เขาหันไปสั่งลุงบุญ เมื่อลุงบุญไปแล้ว เขาก็คว้าข้อเท้าของผมให้วางลงบนเข่าของเขาอีกครั้ง พร้อมกับแตะเบาๆ ที่ส่วนบวมแดง
“บอกให้อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น ไม่เจ็บรึไง” เขาว่าพร้อมกับนำน้ำแข็งก้อนเล็กที่พันผ้าแล้วมาประคบให้ผมสักพัก แล้วเขาก็เปิดตลับยาเล็กๆ ป้ายยาขึ้นมาหน่อยนึง แล้วก็ทาและลูบเบาๆ ที่ข้อเท้าผมอยู่นานจนทั่วเท้า แล้วก็ยกเท้าผมขึ้นสำรวจอีกครั้งนึง
“ข้อเท้าบวมมาก เส้นคงจะพลิก ทายาบรรเทาไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปหาหมอแล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับวางเท้าผมกับพื้นห้องเหมือนเดิม
“วันนี้นอนพักซะก่อน ดึกมากแล้ว ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาสะสางคดีกันอีกที!” เขาพูดพร้อมกับทำหน้าดุใส่ผม แล้วก็เดินไปเปิดประตูออกจากห้องนอนของผมไป!
__________________________________________________________________________________________
[พูดคุย]
            เห็นมีคนลุ้นอยากให้พี่เสือจูบภัทบ้าง คงแบบว่าอยากให้มีการแตะเนื้อต้องตัวกันบ้าง เผื่อจะได้สปาร์ค
 ไรงี้ใช่ไหมคะ ตอนนี้จัดให้แล้วนะคะ แต่ว่าพี่เสือโดนเตะกล่องดวงใจแลกกับการได้สัมผัสเท้านุ่มๆ ของภัท
มันจะคุ้มไหมเนี่ย ฮิฮิ  :laugh:
ทำไมพิมพ์ใน word เราจัดย่อหน้าไว้อย่างดี แต่พอมา post แล้วมันชิดซ้ายติดกันไปหมดอ่ะ เซ็งเลย  :fire:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 22-07-2012 14:23:17
เฮ้ยย ย ย ย ไม่นะ ถ้าพี่ภาตาย
มีหวังภัทโดนยำแน่ๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 14:25:54
เฮ้ยย ย ย ย ไม่นะ ถ้าพี่ภาตาย
มีหวังภัทโดนยำแน่ๆๆ
เอิ่ม เพิ่งมาอ่านเหรอค่ะ  o18 ยินดีตอนรับนะคะ ฮิฮิ :pig2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-07-2012 14:27:05
พี่เสือหึงโหดมาก
ทำซ่ะน้องเส้นข้อเท้าพลิก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 22-07-2012 14:51:18
หึงโหดซะออกนอกหน้าเลยวุ้ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 22-07-2012 14:57:54
เฮ้ย ย ยยย  ทำไมเสือพูดแบบนั้นล่ะ
ไม่คิดอะไรกับภัทหน่อยหรอ? เฮ้ออออ
แก้วน่าสงสารอ่ะ อุดส่ายอม นิสัย !
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 22-07-2012 15:13:33
พี่เสืออะใจร้ายกับน้องภัทจัง อยากรุ้ว่าจริงๆแล้วที่หวงแบบนี้
พี่เสือรักน้องหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 22-07-2012 15:14:19
พี่เสือหึงอ่ะดิ บอกมานะ !!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 22-07-2012 15:15:03
พี่เสือบ้าหว่ะ ! มากมายด้วย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 22-07-2012 15:24:44
คิดซะว่าพี่เสือหึงโหด

สงสารน้องบ้างสิพี่เสืออย่าโหดนัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-07-2012 15:39:26
เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ
ชอบพี่เสือตอนหึงจัง  ชอบพระเอกหึงโหด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 22-07-2012 15:45:04
เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ

นั่นสิรถถูกซ่อมตอนไหนหว่า :z1:

หึงแบบนี้เหนื่อยใจอ่ะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 22-07-2012 15:46:16
หึงน้องซะขนาดนี้ ง้างปากตัวเองแล้วบอกน้องไปเถ้อออ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: ทับทิมกรอบ ที่ 22-07-2012 16:08:01
นั่นสิรถถูกซ่อมตอนไหนหว่า :z1:


สงสัยรถตกใจแล้วดีเอง 5555+
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 16:16:02
เอ่อ  แล้วรถศักดิ์ซ่อมตอนไหนอ่ะ
คนเขียนซ่อมรถให้แล้วนะคะ ฮิฮิ  :really2: อายจังเลย พลาดไปแล้วค่ะ ขออภัยจริงๆ  :o8:  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-07-2012 18:07:09
หึงไม่ดูเลยนะน้องเจ็บเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 22-07-2012 18:25:23
 :m4: เอาอีกๆ สนุกมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 19:05:01
เดี๋ยวสองทุ่มมาต่ออีกตอนนะคะ อยากรอฉลองคนอ่านครบ 9000 ด้วย เลขสวย ฮิฮิ  :mc4:  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 22-07-2012 19:22:15
อร๊ายยยยยยยยยยยยย ทำไมเพิ่งมาเห็น ชอบแนวนี้สุดๆ ขอเป็นแฟนคลับคร้าาาาา

คู่ศักดิ์แก้วก็เริส ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแระ  :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 13 (21-7-2012) P.7
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 22-07-2012 19:24:09
อย่างภัทน่าจะมีคนหวงอยู่นะคะ แต่ยังไม่ถึงเวลา  :laugh:
หึงโหดนะคะ  ^/\^ แต่ชอบชอบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 22-07-2012 19:26:02
โถ่ พี่เสือก็ไม่ได้ซาดิสใจยักษ์ใจมารนี้นา  :impress2:
เข้าใจผิดตั้งนาน คนแต่งมาอัพไวมากกกก ชอบๆ :กอด1:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: Non_stop ที่ 22-07-2012 19:43:43
 :angry2: :angry2:

หมั่นไส้อีตาเสืออ่ะ หึงเขาก็ว่ามาเถอะ

แต่ศักดิ์ก็สงสารแก้วบ้างอะไรบ้าง เรื่องราวคงยุ่งน่า

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 16 เจ็บนะ! (22-7-2012) P.9
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-07-2012 19:59:44
แอบหวานนิดดดดดดดดดดดดดดดดดดนึงสินะ(http://www.smileycodes.info/emo/tuzki/144.gif)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-07-2012 20:18:07
ตอนที่ 17 ขอโทษ

   “ภัทจะไปไหนจ๊ะ” เสียงพี่สาเอ่ยทักผมขึ้น ทันทีที่เห็นผมเดินขาลากลงมาจากบันไดชั้นสองบนหลังสะพายเป้ขนาดย่อมไว้ใบหนึ่ง ผมกำลังจะกลับกรุงเทพฯ! ผมไม่อยากอยู่ที่นี่ให้ใครดูถูกอีกแล้ว!
   “ผมจะกลับกรุงเทพฯ ครับ” ผมตอบพร้อมกับมองดูพวกเขาทั้งเขา พี่สา พี่ศักดิ์มากันพร้อมหน้าที่ห้องโถงชั้นล่าง ทุกคนกำลังแหงนหน้าขึ้นมามองผม พี่ศักดิ์เดินขึ้นบันไดมาจะเดินมาพยุงผมลงไปชั้นล่าง
   “มา ให้พี่ช่วยนะ” พี่ศักดิ์พูดพร้อมกับเอาแขนสอดไหล่ผมไว้ ค่อยๆ พยุงผมเดินลงมา เท้าผมเริ่มบวมหนักกว่าเมื่อคืนอีก คงอักเสบ
   “ภัท จะกลับกรุงเทพฯ ได้ยังไงจ๊ะ ได้ข่าวว่าข้อเท้าแพลงไม่ใช่เหรอ เห็นพี่เสือบอกว่าวันนี้จะพาไปหาหมอนี่น่า” พี่สาพูดเมื่อผมกับพี่ศักดิ์ลงบันไดมาถึงชั้นล่าง ส่วนเขาก็ยืนมองอยู่ไม่ห่าง
   “ผม เอ่อ มีธุระต้องรีบกลับด่วนครับ” ผมตอบมั่วๆ ไป
   “ฮะ” พี่ศักดิ์ว่าพร้อมกับขำพรวดออกมา ทำหน้าตาแบบไม่เชื่อที่ผมพูดซักนิด บ้าชะมัด!
   “ยังกลับไม่ได้ ขาบวมกว่าเมื่อวานอีก วันนี้ต้องไปหาหมอ” เขาพูดขึ้นพร้อมกับเดินมาใกล้แล้วก็ค่อยๆ ดึงเป้สะพายหลังของผมออกจากหลังและเอามาถือไว้
   “ใช่ ภัท เดินขาลากอย่างนี้จะกลับกรุงเทพฯ ได้ยังไง พี่ไม่ยอมนะจ๊ะ มากินข้าวเช้าก่อนแล้วจะได้กับหาหมอกับพี่เสือ” พี่สาพูดแล้วก็เดินเข้ามารับช่วงพยุงผมต่อจากพี่ศักดิ์ที่เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว เด็กสาวรับใช้ของพี่สาเดินมาตักข้าวต้มลงบนถ้วยที่เตรียมไว้จนครบทั้งสี่ที่
   “ทานซิจ๊ะ เป็นไรจ๊ะภัท หน้าบึ้งเชียว” พี่สาพูดพร้อมกับมองที่ถ้วยข้าวต้มของผมที่ผมยังไม่ได้ตักกินซักคำ
   “เปล่าครับ” ผมหันไปมองเขา เห็นกำลังตักข้าวต้มเข้าปากทำท่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อวาน
   “พี่เสือ แล้วตกลงเดือนหน้าพี่จะเข้ากรุงเทพฯ เองรึเปล่า” พี่ศักดิ์หันไปคุยกับเขาเหมือนปกติ  หมายความว่าสองคนนี้คุยกันแล้ว หายโกรธกันแล้วงั้นเหรอ ฮึ เมื่อวานต่อยกันจะเป็นจะตายเช้ามาหายเป็นปลิดทิ้ง ทีกับผมไม่เห็นจะพูดดีกับผมเลย เมื่อวานทำอะไรกับผมไว้ ไม่ลืมง่ายๆ หรอกนะ
   “อืม ต่อไปพี่จะเข้าไปติดต่องานในกรุงเทพฯ เองเหมือนเดิม แกก็ช่วยสินมันอยู่ที่โรงงานนี่หรือถ้ามีลูกค้าจังหวัดอื่นแกก็รับผิดชอบไป” เขาตอบ หมายความว่าเขาจะไปๆ มาๆ เข้ากรุงเทพฯ เหมือนเมื่อก่อนงั้นเหรอ
   “ฮึ ฮึ แล้วอย่าไปหลงแสงสีที่กรุงเทพฯ เข้าล่ะ เอ๊ะหรือว่าหลงไปแล้วก็ไม่รู้” พี่ศักดิ์พูดยิ้มๆ พร้อมกับหันหน้ามามองผม พี่ศักดิ์คงไม่ได้หมายถึงผมหรอกนะ ถึงเมื่อวานพี่ศักดิ์จะพูดอะไรเป็นนัยๆ เหมือนจะรู้ถึงความรู้สึกของผมกับเขา แต่พี่ศักดิ์คงไม่น่าจะรู้จริงๆ หรอกมั้ง น่าจะแค่แซวเล่นมากกว่า
   “พูดบ้าอะไร รีบๆ กินเข้าไปเถอะ” เขาพูดตัดบท ผมเห็นพี่ศักดิ์หัวเราะร่า ส่วนเขานั่งหน้านิ่งกินข้าวต่อไป
                                ///////////////////////////////////////////////////////////
   ผมปล่อยให้เขาพยุงพาผมมาขึ้นรถของเขาเพื่อไปหาหมอในเมือง แต่พอลับสายตาพี่ศักดิ์กับพี่สาแล้ว ผมก็สะบัดแขนเขาออก
   “ปล่อยผม” ผมพูดนิ่งๆ จ้องตาเขา เขามองผมตอบแต่เขาก็ไม่ได้พูดว่าอะไร คอยมองผมขึ้นรถอย่างทุลักทุเล พอผมขึ้นเสร็จเขาก็ปิดประตูให้แล้วเขาก็เดินไปขึ้นฝั่งคนขับ ก่อนจะออกรถเขาก็หันมามองผมพอเห็นว่ายังไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย เขาก็โน้มตัวมาจะคาดให้
   “ผมคาดเองได้” แล้วผมก็หยิบมาจะคาด แต่ให้ตายเถอะ ไอ้เข็มขัดบ้าเส้นนี้กดเท่าไหร่ก็ไม่ลงล็อคซะที คราวก่อนก็ทีนึงแล้ว ผมเห็นเขาจ้องอยู่ พอเห็นว่าผมคาดไม่ได้ก็โน้มตัวลงมาคาดให้ผม ตัวเขาอยู่ใกล้ผมมาก ใกล้จนผมได้กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ จากตัวเขา สงสัยคงสูบเมื่อเช้า
   เขาพาผมมาหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในตัวเมือง ทำให้ไม่ต้องรอนานมานัก เขาช่วยพยุงผมตลอดทางแม้ผมจะขืนตัวออกจากเขา แต่เขาก็ไม่สนใจ จนผมต้องผมให้เขาหิ้วปีกผมไปตลอดเวลา หมอบอกว่าเส้นเอ็นเคล็ดไม่ถึงกับฉีกขาดแต่ก็ต้องใช้เวลารักษาถึงสองอาทิตย์กว่าจะหายเป็นปกติ ช่วงนี้ให้งดเดินไปไหนมาไหนบ่อยๆ นี่ผมต้องอยู่ที่นี่ไปอีกสองอาทิตย์เชียวเหรอ เพราะเขาคนเดียวเลยทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ ตลอดทางไปกลับผมไม่คุยกับเขาเลย แม้เขาจะหันมาถามสองสามครั้งว่าอยากกินอะไรไหมจะซื้อให้หรืออยากได้อะไรรึเปล่าแต่ผมก็ไม่ตอบเขา เขาดูหงุดหงิดเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   
“ตกลงภัทจะไม่พูดอะไรกับพี่เลยใช่ไหม” เขาถามขึ้นเมื่อเขาพาผมมาส่งถึงเตียงนอน ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา เขายืนอยู่ข้างเตียง ในขณะที่ผมนั่งพิงหัวเตียง ขาก็เหยียดยาวออกไปจนสุดทั้งสองข้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกแทนตัวเองว่า ‘พี่’ อย่างเต็มปากเต็มคำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาคุยกันเขาจะพูดขึ้นมาเลยโดยไม่ค่อยเอ่ยชื่อผมและเขาเองก็ไม่เคยเรียกคำแทนชื่อตัวเอง เขาจะเรียกชื่อผมบ้างเป็นบางครั้งเวลาโมโหหรือหงุดหงิดมากๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนคนที่ห่างเหินกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูด ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่ผมรู้สึกว่าเขากำลังทำให้ผมรู้สึกว่าเราใกล้ชิดกันเข้ามาอีกขั้นหนึ่ง!
“ผมไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ” ผมตอบเขา ผมมองเขาอย่างเคืองๆ
“ถ้าโกรธพี่เรื่องเมื่อวานล่ะก็ พี่ขอโทษ” เขาพูดเสียงอ่อนลงอย่างที่ผมไม่ค่อยได้ยินบ่อยนัก แล้วก็พูดคำว่า ‘ขอโทษ’ ด้วย คำที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินออกจากปากเขา แล้วเขาก็ทรุดตัวนั่งลงบนปลายเตียง ผมรีบขยับตัวหนีเขาให้ห่างออกไปอีกหน่อย
“พี่โมโหมากไปหน่อยก็เลยเข้าใจผิด เมื่อเช้าก็คุยกับศักดิ์แล้วว่าไม่ได้มีอะไรจริงๆ” เขายังคงพูดต่อ
“เมื่อคืนพี่รอภัททั้งคืน ดึกแล้วยังไม่เห็นกลับซักที ก็เลยหงุดหงิด เห็นแก้วก็มารออยู่หน้าบ้านเลยชวนมันออกมาตามด้วย” รอผมงั้นเหรอ! แล้วทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนั้นด้วย ผมไม่เข้าใจ
“จะรอผมทำไม ก็รู้อยู่แล้วว่าผมไปกับพี่ศักดิ์” ผมเสียงแข็ง
“ก็กลัวว่าจะมีอันตรายอะไรรึเปล่า แบบว่า...เกิดอุบัติเหตุ”
“จะมีอะไรได้ ไปกับพี่ศักดิ์ไม่อันตรายอะไรหรอก พี่ศักดิ์ดีกับผม จริงๆ แล้วคุณเองก็อยากให้ผมไปกับพี่ศักดิ์ตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่” ผมประชดเขา
“ศักดิ์บอกว่าภัทได้ยินเรื่องที่พวกพี่คุยกัน...เอ่อในห้องทำงานพี่วันนั้น”
“ผมเป็นคนมีจิตใจนะ ไม่ใช่สิ่งของที่จะมายกให้ใครก็ได้ แล้วคุณก็ไม่มีสิทธิ์มายกผมให้ใครด้วย” ผมโมโหจนเสียงสั่น ผมรู้สึกว่าน้ำตาผมมันเริ่มไหลออกมา
“พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นอย่างนี้นะ ศักดิ์เองมันมาขอให้ช่วย”
“ผมไม่รู้ว่าคุณไปสัญญาอะไรกันไว้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์มายกผมให้ใคร ตัวของผม! ใจของผม! เป็นของผมเท่านั้น!” แล้วผมก็ร้องไห้ออกมาเบาๆ ความอดกลั้นของผมสิ้นสุดลงแล้ว พยายามจะปาดน้ำตาแต่มันก็สะอื้นไห้ในอกไม่หยุด
“พี่ขอโทษ” เขาเอื้อมมือมาแตะแขนผมเบาๆ แต่ผมสะบัดออก
“พี่ไม่ได้คิดจะยกภัทให้ใคร แต่ศักดิ์มันก็เป็นน้อง มันบอกว่ามันจริงจังกับภัท มันขอโอกาสใกล้ชิดภัท พี่ก็เลยแค่จะเปิดโอกาสให้ได้ลองคบกันศึกษากันก็เท่านั้น แต่ถ้าภัทไม่ชอบ ไม่พอใจก็ไม่มีใครบังคับภัทได้ ไม่เคยคิดจะบังคับและไม่เคยคิดจะยกให้ใครด้วย เชื่อพี่เถอะ” เขาว่าเสียงอ่อนโยน
“ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ศักดิ์ที่เป็นน้องแท้ๆ แล้ว...พี่ไม่มีทางยอม” แต่ผมยังน้อยใจเขาอยู่ เขาด่าผมว่าผมสารพัด หงุดหงิดใส่ผม ทำผมเจ็บอีกทั้งกายใจ ที่ขาผมเจ็บอยู่นี่ก็ไม่ใช่เพราะความโกรธไม่ฟังเหตุผลอะไรของเขาเหรอ จะให้ผมลืมแล้วให้อภัยเขาง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ อย่าหวังเลย!
“คุณไม่เคยเชื่อใจผม ไม่เคยฟังผม เอาแต่โมโหไม่มีเหตุผล ที่ผมเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะคุณหรอกเหรอ”
“พี่จะดูแลภัทจนกว่าภัทจะหายเอง” เขารับปาก แต่ใครจะต้องการล่ะ!
“ผมจะกลับกรุงเทพฯ”
“ยังกลับตอนนี้ไม่ได้ ให้หายก่อนแล้วถ้าจะกลับ พี่จะไปส่ง” เขาเสียงแข็งขึ้นมาเหมือนกัน เห็นไหมยังไม่ทันไรก็ทำเสียงแข็งใส่ผมอีกแล้ว!
“นอนพักก่อนแล้วกัน พี่จะทายาให้” เขาว่าพร้อมกับหยิบหลอดยาในถุงโรงพยาบาลมาจะทาข้อเท้าให้ผม แต่ผมรีบชักเท้าหนี
“อย่าดื้อกับพี่ได้ไหม” เขาว่าพร้อมกับจับข้อเท้าผมยกเบาๆ แล้ววางพาดบนขาของเขาแล้ว เขาก็เริ่มบีบยาออกจากหลอดแล้วทาให้ผมเบาๆ ตรงที่มีรอยบวมช้ำอยู่ มือเขาเบามาก เบาจนผมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน!__________________________________________________________________________________________

[พูดคุย]
           ตอนนี้หวานมากเลยใช่ไหมล่ะ ฮิฮิ  :-[
           รู้สึกว่าตอนนี้พี่เสือหงอๆ ยังไงไม่รู้  :z1:  
   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 22-07-2012 20:27:41
ตอนหวานของพี่เสือ แม้จะติดโหด แต่คนแบบพี่เสือแบบนี้ดีแล้วละ
คนมุทะลุหวานยาก แค่นี้ก็หวานแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 22-07-2012 20:34:31
ถึงจะยังติดกับมาดดุๆ อยู่บ้าง แต่ได้ขนาดนี้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 22-07-2012 20:48:53
จู่ ๆ พี่เสือก็อ่อนลง

แล้วจู่ ๆ ภัทก็เอาแต่ใจขึ้นมาก

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 22-07-2012 20:53:20
เอิ่ม อีตาพี่เสือไอบทจะหวาน ก็หวานนะ ==' เกรงใจกันมั่งจิ !
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: pikki ที่ 22-07-2012 20:59:33
สนุกมากๆเลยค่ะ
ชอบเรื่องราวแบบนี้มากๆ
แบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆผูกพัน
ค่อยๆซึมซับความรัก(?)ของกันและกัน
มีการวางเรื่องที่ไม่รีบร้อน 
มีเหตุการณ์ที่ประสบพร้อมกัน ชอบๆ
ส่วนเรื่องตอนพิเศษทั้งหลาย เราไม่ซีเรียสนะ
เหมือนดูทีเซอร์ของหนังก่อนดูหนังอ่ะค่ะ
แบบบางทีมันก็อาจจะทำให้เดาเรื่องได้
หรือบางทีถ้าตัดมาแต่ไฮไลท์ ถึงเวลาหนังถ่าย 
มันก็ไม่มีไฮไลท์แปลกใหม่แล้วสำหรับคนดูอ่ะค่ะ
แต่คิดว่าคนเขียนยังเผยไฮไลท์ไม่หมดหรอกเนอะค่ะ ^^
สู้ๆต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-07-2012 21:04:20
พี่เสือแอบจ๋อย

สะใจ!!!

(http://www.cute-factor.com/images/smilies/missbone/miss-bone-48.gif)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-07-2012 21:09:36
จู่ ๆ พี่เสือก็อ่อนลง

แล้วจู่ ๆ ภัทก็เอาแต่ใจขึ้นมาก



ความคิดเดียวกันเลยๆฮ่าๆ แต่ก็ชอบนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Non_stop ที่ 22-07-2012 21:12:16
 :-[  :impress2:

กิ้วๆๆพี่เสือรุ้สึกผิดหล่ะซิ

โอ้ยไม่อยากคิดเลยว่าหลงอะไรกันแน่ที่กรุงเทพฯ

คนเขียนใจดีจังอัพไม่ให้ค้างเลยค่ะ +1  :กอด1: ค่ะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 22-07-2012 21:51:24
ผีเข้าอีตาพี่เสือรึไง ยังกะคนละคน เหอๆ :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 22-07-2012 22:10:26
พี่เสือ รู้ใจตัวเองหรือยัง

แล้วตอนแรก ทำไมเหมือนไม่ชอบ หรือว่ารักแรกพบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 22-07-2012 22:26:43
พี่เสือจะตรวจงานที่กรุงเทพฯ เอง อะเนอะ พลังความรัก บวก เสน่ห์น้องภัท นี่แร็งส์
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 22-07-2012 22:35:27
อย่าบอกนะว่าที่แกล้งไม่ชอบตอนแรก เพราะติดเรื่องภา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 22-07-2012 22:37:56
ตอนนี้มันเสือรู้สึกผิด

น่ารักอ่ะ ><
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-07-2012 22:39:16
แหม  หวานลืมโหด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 22-07-2012 22:57:30
อ๊าย เริ่มหวานล่ะ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 22-07-2012 23:02:15
โอ้ย ยย ย ตอนนี้ถือว่าหวานไหม? อิอิ
อ่านแล้วยิ้มมม ม ><
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 22-07-2012 23:13:24
อ่านได้จุใจมาก เลยวันนี้


มาลงอีกเร็วๆนะ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 22-07-2012 23:21:29
มันก็โอเคนะ ..........
แต่มันยังกำกวมนะ ...............
แต่หวานกว่าปกติหน่อยนึง  :fox2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 22-07-2012 23:44:02
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 23-07-2012 01:08:02
หวานแบบโหดๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 23-07-2012 01:24:29
ตอนนี้หวานเบาๆ  :o8:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: gohong ที่ 23-07-2012 02:19:44
เสือ-ภัท เริ่มหวานกันแล้ว
แอบอยากอ่าน ศักดิ์-แก้วต่อ ชอบมาม่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-07-2012 10:33:53
ศักดิ์แก้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 23-07-2012 18:33:09
หวานนนนนนนนนน (กว่าปกติ) ><"
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 23-07-2012 20:52:36
พี่เสือมาแนวอ่อนโยน :impress2: คนอ่านรับไม่ทันนน 555
ใจดีกับภัทนานๆ หน่อยนะพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 23-07-2012 21:16:13
พี่เสือนี่มัน น่า  น่า..... เอาไม้ทุบหัว
ทำน้องร้องไห้ได้ไง  ถึงจะอ่อนโยนซะจนต้องกรี๊ดก็เถอะ -///-
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 23-07-2012 22:05:54
ขอเรียกชื่อช่วงว่า "ช่วงภัทเอาคืน" !!

สมแล้วว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 17 ขอโทษ (22-7-2012) P.10-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 23-07-2012 22:41:39
พี่เสือเปลี่ยนไป เชียร์ภัทให้ใจแข็งนานๆ หุหุ

พี่ศักดิ์น่ารักอะ รักเป็นน้อง รักแก้วดี่ที่สุด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (22-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 23-07-2012 23:18:12
ตอนที่ 18 คนใหม่

   หลังจากวันนั้นเขาก็ดูแลผมมากกว่าเดิม ตอนเช้าก็มาเคาะประตูห้องนอนผม เพื่อมาพาผมไปกินข้าวเช้าที่ชั้นล่าง ส่วนตอนกลางวันก็ให้คนหาข้าวมาให้ผม วันๆ ผมแทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย แก้วมาคุยกับผมบ้างในบางวันก็พอทำให้ผมคลายเหงาไปได้บ้าง ส่วนตอนเย็นเขาก็กลับเร็วกว่าปกติเพื่อมากินข้าวเย็นกับผม ผมกับเขามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก ต่างคนต่างกินแล้วก็นั่งกันเงียบๆ เป็นส่วนใหญ่ 
   เวลาผ่านไปอาทิตย์กว่าข้อเท้าผมก็หายดี กลับมาเดินได้คล่องเหมือนเดิม แต่ผมก็ไม่ได้กลับกรุงเทพฯ ทันทีที่หายตามที่ได้ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก พี่สากับพี่ศักดิ์ขอให้ผมอยู่ต่อ แก้วเองก็คะยั้นคะยอให้ผมอยู่ต่อเช่นกัน ผมจึงใช้เวลาที่เหลืออยู่อีกเดือนกว่าอยู่ที่ใต้ จนใกล้เปิดเทอมสองสามวันจึงได้เดินทางกลับกรุงเทพฯ โดยผมกลับมากับเขา เพราะเขาต้องมาทำธุระเรื่องงานที่กรุงเทพฯ
   “พี่คงไม่ได้ค้างนะ ต้องรีบกลับไปเคลียร์งานต่อ” เขาเอ่ยกับผม หลังจากออกไปทำธุระข้างนอกในตอนบ่าย หลังจากที่มาส่งผมถึงบ้านในตอนเช้า
   “ขอบคุณครับ จริงๆ คุณไม่ต้องมาส่งก็ได้ ผมหายดีแล้ว” ผมคุยกับเขาอยู่หน้าประตูรั้วบ้าน
   “ก็ต้องมาธุระอยู่แล้ว”
   “ครับ” ผมตอบรับสั้นๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี
   “พี่จะขึ้นมาอีกทีเดือนหน้า” เขาพูดพร้อมกับมองหน้าผม แล้วเขาก็เปิดประตูรถเข้าไปนั่งและขับออกไป ผมยังคงมองตามจนลับสายตาพร้อมกับความรู้สึกอ้างว้างในใจที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน!
                    ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   เปิดภาคการศึกษาใหม่แล้ว ตอนนี้ผมอยู่ชั้นปีที่สองแล้ว นอกจากเรียนแล้วผมก็ทำกิจกรรม ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนบ้างในบ้างครั้ง เมื่อก่อนผมก็รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปไว แต่หลังกลับมาจากใต้ ผมกลับรู้สึกว่าเวลามันช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน คงเพราะผมรอใครบ้างคนอยู่ตลอดเวลา!
   “ภัทจ๊ะ อาทิตย์นี้พี่เสือคงไม่ได้ลงไปกรุงเทพฯ แล้วนะจ๊ะ พี่เสืองานยุ่งมากเลย ช่วงนี้มีปัญหาที่โรงงานอีกแล้วน่ะ” พี่สาโทรมาบอกผมในวันศุกร์ก่อนถึงกำหนดวันที่เขาต้องมาในวันรุ่งขึ้น
   “อ้อ ครับ” ผมตอบรับสั้นๆ
   “พี่บอกไว้ก่อน กลัวภัทจะรอ คงไปอีกทีเดือนหน้าเลยนะ” พี่สาย้ำ
   “ก็...ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้รออะไรครับ” ผมพูดออกไปทั้งๆ ที่ตรงข้ามกับใจ
                       //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท พี่เสือมึงจะมาอาทิตย์ไหน” ไอ้สุทัตถามขึ้นขณะที่พวกเรากำลังนั่งกินข้าวกลางวันอยู่ที่ร้านอาหารตามสั่งเล็กๆ หน้ามหาวิทยาลัย
   “ถามทำไมวะ” ผมว่า
   “ก็อยากรู้” มันยังคงไม่ตอบ
   “เสาร์นี้” ผมตอบ หลังจากเดือนที่แล้วเขาไม่ได้เข้ากรุงเทพฯ นี่ก็เกือบสองเดือนแล้วที่ผมไม่ได้เจอเขา
   “อ้าวเหรอ นึกว่าจะว่าง” ไอ้สุทัตว่า
   “ทำไมวะ มีไรเปล่า” ผมสงสัยมันพูดอ้อมไปอ้อมมา
   “ก็เสาร์นี้มีคนเค้าอยากชวนมึงไปกินข้าว” ไอ้สุทัตมันเฉลยออกมา
   “ใครวะ เดี๋ยวนี้มึงกลายเป็นพ่อสื่อพ่อชักตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ไอ้ชาติถามขึ้น หลังจากที่นั่งฟังมานาน
   “เปล่า ไม่ได้สื่อ ได้แต่ชัก ฮ่ะฮ่ะ มึงจำพี่คมที่กรูเคยเล่าให้ฟังได้เปล่า รุ่นพี่เอกเราที่เค้าชอบมองมึงบ่อยๆ น่ะ เค้ามาขอให้กรูช่วยชวนมึงไปกินข้าวกับเค้าไง แต่พี่เสือมานี่ มึงคงไม่ว่างมั้ง ก็ไม่เป็นไร กรูบอกเค้าก็ได้ว่ะ ว่าไว้วันหลัง” ไอ้สุทัตพูดยืดยาว
   “กรูว่าง” ผมตอบ
   “อ้าว ไงงั้น ก็พี่เสือมาไม่ใช่เหรอ”
   “ไม่เกี่ยวซะหน่อย จะมาก็มา จะต้องให้คอยต้อนรับรึไง” ผมพูด
   “อ้าวเหรอ ก็นึกว่าต้องคอยดูแลเขา เห็นว่าไม่ได้เข้ากรุงเทพฯ เป็นปีเลยนี่หลังพี่ภาเสีย” ไอ้ชาติว่า ไอ้นี่พูดมากไปแล้ว
   “งั้นมึงตกลงใช่ไหม กรูจะได้ไปบอกเค้า เพื่อนกรูจะได้ออกเดทแล้วเว้ย” ไอ้สุทัตพูดเสียงดัง
   “มึงจะเสียงดังทำไมวะ มึงไปบอกพี่เค้าว่ากรูจะชวนเค้าไปกินข้าวที่บ้าน อ้อแล้วพวกมึงต้องไปด้วยนะ กรูจะทำอะไรเลี้ยงเอง” ผมบอก
   “เฮ้ย จริงดิ เอางั้นเหรอ”
   “เออ พวกมึงต้องไปด้วยนะ ห้ามเบี้ยว” ผมย้ำ พวกมันสองคนมองหน้ากันงงๆ
                         /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   เมื่อถึงวันเสาร์ผมก็จัดแจงสั่งหมูกระทะมากินที่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรเลี้ยงอย่างที่บอกเพราะความขี้เกียจ
พอถึงเวลาจริงๆ ไอ้ชาติมาไม่ได้เพราะพ่อใช้ให้ไปทำธุระ เหลือเพียงไอ้สุทัตกับพี่คม เป็นครั้งแรกที่ผมได้กินข้าวและพูดคุยกับเขาเป็นเรื่องเป็นราว ปกติก็เจอกันบ้างและเขาก็เป็นฝ่ายเข้ามาทักผมก่อน เขามักจะยิ้มให้ผมเสมอ ต่อหน้าผมเขามักจะพูดน้อยกว่าปกติ ไอ้สุทัตบอกว่าเขายังไม่มีแฟนและดูท่าจะชอบผมมาก
   พวกเรามาตั้งวงหมูกระทะที่สนามหญ้าหน้าบ้านโดยยกโต๊ะ เก้าอี้จากในบ้านมาตั้งทั้งหมด โดยผมกับไอ้สุทัตช่วยกันเตรียมของก่อนที่พี่คมจะมาถึงบ้าน พี่คมซิ้อขนมถุงใหญ่มาด้วย
   “นี่ครับน้องภัท พี่ซื้อมาฝาก” พี่คมว่าพร้อมกับยิ้มกว้างและยื่นถุงขนมให้ผม
   “ขอบคุณครับ พี่คมนั่งก่อนเลยครับ กำลังตั้งน้ำซุปพอดีเลยครับ” ผมตอบ หลังจากพี่คมมาได้ไม่นาน ผมก็ได้ยินเสียงบีบแตรหน้าบ้าน เสียงรถเขานั่นเอง! ผมจำได้ มาตรงเวลาดีจริงๆ
   “เฮ้ย ภัท พี่เสือมาพอดีเลยว่ะ” ไอ้สุทัตร้องขณะที่กำลังเทผักที่หันแล้วลงในหม้อ
   “อืม มึงช่วยไปเปิดประตูให้เขาหน่อยดิ”
   “เรื่องอะไรมาใช้กรูวะ” แต่มันก็เดินไปเปิดให้แต่โดยดี เขาเอารถเข้ามาจอดในบ้าน แล้วก็เดินตรงมายังโต๊ะที่พวกผมนั่งกินกันอยู่ เขามองหน้าพี่คมนิ่งๆ เหมือนจะสงสัยอะไรบางอย่าง
   “สวัสดีครับ” พี่คมลุกขึ้นยกมือไหว้ก่อนทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้แนะนำเลย คงจะเห็นว่าเขาดูเป็นผู้ใหญ่กว่า
   “อืม” เขายกมือขึ้นรับไหว้
   “พี่คมครับ รุ่นพี่ที่มหา’ลัย พี่คมครับนี่คุณเสือ ญาติผมครับ” ผมแนะนำเขา เขามองหน้าผม คงงงกับคำแนะนำของผม
   “เอ่อ คุณเสือทานอะไรด้วยกันไหมครับ ภัทเลี้ยงหมูกระทะครับ” พี่คมชวน
   “ใช่ ครับพี่เสือ ไอ้ภัทมันนึกครึ้มอะไรไม่รู้เกิดอยากจะเลี้ยงขึ้นมา” ไอ้สุทัตชวนอีกคน
   “อืม เดี๋ยวลงมากินแล้วกัน ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เขาตอบสั้นๆ พร้อมกับเดินเข้าประตูบ้านไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กลับลงมาชุดเดิม แต่หน้าตาดูสดใสขึ้น คงไปล้างหน้าอย่างเดียว
   “นั่งเลยครับพี่เสือ กำลังได้กินเลยครับ” ไอ้สุทัตกุลีกุจอขยับที่ให้เขานั่งข้างๆ ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมพอดี ส่วนพี่คมนั่งข้างผม ตรงข้ามกับไอ้สุทัต ไอ้สุทัตหยิบชามช้อนให้เขา
   “ภัท มึงตักสุกี้ให้พี่เสือดิ กรูปิ้งหมูอยู่นี่ ไม่ว่าง” ไอ้สุทัตหันมาสั่งผม
   “ไม่เป็นไร พี่ตักเองได้” เขาว่าพร้อมกับตักต้มผัก ชิ้นหมูและลูกชิ้นต่างๆ ที่ลอยเต็มหม้อ มาพอกิน แล้วก็ตักน้ำจิ้มที่อยู่ในถ้วยตรงหน้า
   “พี่คม เอาน้ำซุปเพิ่มอีกไหมครับ เดี๋ยวผมตักให้” ผมหันไปถามพี่คม พี่เขามองน้ำซุปในถ้วยที่มีอยู่เต็ม อยู่จึงได้แต่ส่ายหัวงงๆ
   “ยังทานไม่หมดเลยครับน้องภัท ขอบคุณครับ”
   “งั้นทานหมูหน่อยนะครับ เพิ่งสุกกำลังร้อนๆ เลย” ว่าแล้วผมก็หันไปคีบหมูในกระทะ วางใส่ถ้วยให้พี่คม
   “ขอบคุณครับ น้องภัทนี่น่ารักช่างเอาใจจังนะครับ” พี่คมชมผมยิ้มๆ ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆ
   “อ๋อ ไอ้ภัทมันก็อย่างนี้แหละครับ ช่างเอาอกเอาใจ ใครได้อยู่ด้วยเป็นได้หลงมันทุกราย” ไอ้สุทัตเสริม
   “แหม งั้นพี่ต้องมาขอพิสูจน์บ่อยๆ ซะแล้วนะครับ ว่าจะน่าหลงจริงรึเปล่า” พี่คมเริ่มพูดจาแทะโลมผม
   “ฮึ” เสียงเขาคำรามในลำคอ
   “คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ” พี่คมถามเขา
   “เปล่าครับ มีอะไรติดคอนิดหน่อยน่ะ” เขาตอบพร้อมกับจ้องหน้าผมเขม็ง
   “เฮ้ย ภัทหมูหมดแล้วว่ะ” ไอ้สุทัตที่กำลังปิ้งหมูอยู่บ่นขึ้น
   “อ้อ เดี๋ยวไปเอาให้ในครัว” ผมบอก
   “เดี๋ยวพี่ไปเอาให้เองครับ อยู่ในไหนครับ”  พี่คมอาสาอย่างเอาใจ
   “ในตู้เย็นในห้องครัวครับ อยู่ในช่องฟรีสเลยนะครับ”
   “อ้อ” แล้วพี่คมลุกขึ้นแต่ทำท่างงๆ เหมือนกับจะถามว่าจะให้ไปทางไหน
   “พี่คม เดินตรงไปในบ้านแล้วก็เลี้ยวซ้ายเลยครับ” ไอ้สุทัตตอบแทน
   “เดี๋ยวพี่มานะครับน้องภัท” พี่คมหันมายิ้มให้ผมอีกทีก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
   “พี่เสือครับ ช่วงนี้ต้องเข้ากรุงเทพฯ ทุกเดือนเหรอครับ” ไอ้สุทัตถามขึ้น
   “ก็ต้องทุกเดือนแหละ แต่พอดีเดือนที่แล้วมีเรื่องด่วนที่โรงงานเลยไม่ได้มา ก็ต้องขอเลื่อนลูกค้าเป็นเดือนนี้แทน” เขาตอบแต่สายตามองมาที่ผมตลอด
   “ได้แล้วครับน้องภัท” พี่คมเดินเข้ามาพร้อมกับชูถุงใส่หมูที่หมักแล้วให้ผมดู
   “ขอบคุณครับ ว่าแต่ทำไมหายไปนานจังล่ะครับ ผมรออยู่นะครับ ว่าจะให้พี่คมชิมน้ำจิ้มอันนี้หน่อยครับ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้
   “พี่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำด้วยครับ แต่ห้องน้ำชั้นล่างนี่เข้าไม่ได้เหรอครับ เห็นน้ำมันไม่ไหล” พี่คมถาม
   “อ๋อ ห้องน้ำชั้นล่างมันเสียครับ พี่คมต้องไปชั้นสองแทนครับ” ไอ้สุทัตตอบแทนขณะที่ปากก็ยังเคี้ยวชิ้นหมูอย่างเอร็ดอร่อย
                           ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท วันนี้เป็นอะไร” เขาถามผมขึ้นเมื่ออยู่ตามลำพังหน้าห้องผม หลังจากที่งานเลี้ยงหมูกระทะเลิกแล้ว
   “เป็นอะไร หมายความว่ายังไงครับ”
   “ก็พี่คมอะไรนั่น ทำไมต้องเอาอกเอาใจมันขนาดนั้น มันมากเกินไปรึเปล่า” เขาถามเสียงเครียด
   “ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะมากอะไรนี่ครับ ก็ปกติ” ผมเถียง
   “เหรอ ทั้งตักน้ำซุป คีบหมู รินน้ำ หยิบนั่นหยิบนี่ให้ทุกห้านาทีนี่มันไม่เกินไปเหรอ พี่เห็นมันก็มีมือ ไม่ได้เป็นง่อย”
   “ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะแปลกอะไรถ้าผมจะดูแลเป็นพิเศษ สำหรับคนที่พิเศษ!” ผมตอบ
   “พิเศษงั้นเหรอ หมายความว่าไง ชอบมันจะคบกับมันเหรอ”
   “ก็ยังไม่รู้เหมือนกันครับ ช่วงนี้ก็คงต้องดูๆ กันไปก่อน”
   “แล้วรู้จักมันมานานแค่ไหนแล้ว ทำไมพี่ไม่เคยเห็นมาก่อน สนิทกันถึงขนาดต้องพามันมาบ้านนี้เลยเหรอ ปกติภัทไม่เคยพาเพื่อนคนอื่นมานอกจากชาติกับสุทัต” เขาถาม ชักจะถามละเอียดมากเกินไปแล้ว
   “ก็สนิทมากพอที่จะพามาบ่อยๆ ก็แล้วกันครับ คุณเองก็เพิ่งกลับมาที่นี่ได้แค่สองครั้ง คงไม่เคยเห็นหรอกครับ แต่พี่เค้าก็มาบ่อยกว่าคุณแล้วกัน” ผมพูดเน้นเสียง   
“งั้นเหรอ” เขายิ้มเย็นแบบแปลกๆ
   “ครับ”
   “โกรธพี่ที่เดือนที่แล้วพี่ไม่ได้มาหาตามสัญญารึเปล่า” เขาถามพร้อมกับจ้องหน้าผมนิ่งๆ
   “จะต้องโกรธทำไม ไม่เห็นเกี่ยว คุณจะมาจะไปก็เรื่องของคุณ” ผมตอบเสียงแข็งๆ
   “แล้วทำไมต้องพูดประชดพี่” เขาถามเหมือนจะกวนประสาทผม
   “ผมไม่ได้ประชด”
   “เหรอ ถ้าไม่ได้ประชดแล้วทำไมต้องพูดโกหกพี่ด้วย” เขายังคงถามกวนประสาทผมต่อไป
   “ผมไม่ได้โกหก”
   “งั้นถ้ามันมาที่นี่บ่อยจริง มันน่าจะหาทางไปห้องครัวเองถูกนะ” เขาว่าแล้วก็ยิ้มเยาะ
   “กะ..ก็ถูกซิ แล้วใครว่าไม่ถูก พี่คมเค้ารู้จักทุกส่วนของบ้านนี้” ผมเถียงแทน
   “งั้นเหรอ แปลกดีนะ ถ้ามันมาบ้านนี้บ่อยจนรู้จักทุกส่วนของบ้านนี้จริง มันจะไม่รู้เชียวเหรอว่าห้องน้ำชั้นล่างน่ะก๊อกน้ำมันเสีย รู้สึกว่ามันจะเสียมาเป็นปีแล้วนะ ตั้งแต่ก่อนภาเสียอีก สงสัยมันจะไม่เคยขอใช้ห้องน้ำที่นี่เลย!” เขาตอบหน้านิ่งๆ แต่สายตาที่เขามองผมมันดูเหมือนเขาจะสะใจที่เอาชนะผมได้ยังไงก็ไม่รู้!
_____________________________________________________________________
[พูดคุย]
            เห็น comment เยอะๆ แล้วมันชื่นใจ  :o12:  เลยต้องรีบมาต่อ  :pig4:
            แต่ยังไม่ได้ตรวจคำผิดเลยนะนี่   :pig2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-07-2012 23:29:52
อิฉันก็นึกว่าลุงเสือจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-07-2012 23:32:16
อยากให้พี่เสืองอน จัง :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 23-07-2012 23:50:42
รีบคลิกเข้ามาด้วยใจลิงโลด พี่เสือจะเป็นคนใหม่แล้ว
แต่.....แป่ว น้องภัทต่างหากคนใหม่ กล้ากว่าเดิม  :a5:
เอ๊ะ หรือหมายความว่าเจอคนใหม่ เริ่มงงๆ(ตัวเอง)  :really2:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 24-07-2012 00:14:06
พี่เสือสงสัยหึงแน่เลยอะ แต่อย่างว่านะ เพื่อเสือพวกปากใจไม่ตรงกัน
เลยต้องแหง่วอย่างนี้ เอาเป็นว่ารีบทำตามใจตัวเองซะ เดี๋ยวน้องภัทร
หลุดมือนะ ยิ่งน่ารักอยู่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 24-07-2012 00:22:28
พี่เสือโหมดหึง ไม่ใช่โหดใช่ไหมเนี่ย

น้องภัทรทำดีแล้วลูก อย่างพี่เสือต้องคอยกระตุ้นไฟจะได้ติดไวไว ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 24-07-2012 00:22:49
อีตาพี่เสือเหมือนจะไม่เปลี่ยนไปเลยนะ =='
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 24-07-2012 00:52:10
เสือยังไงมันก็ยัังเป็นเสือสินะ พี่เสือนี่ช่างสังเกตมากมาย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 24-07-2012 01:48:58
 :impress2: เย้ อ่านรวดเดียวทันเลย ขนาดวันพฤหัสนี้มีสอบ anatomy กับ Eng ฉันก็ยังไม่แคร์สื่อ :sad4:
ปล. รักภัทคลั่งไคล้พี่เสือ รอต่อน๊าาาาา  :call:  :call:  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 24-07-2012 04:01:36
พี่เสือฉลาดมาก..แต่ก็นะเป็นใครก็คงดูออกว่าทำประชด..
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 24-07-2012 04:48:08
อ๊ากกกกกกกกกกกกก นิวพี่เสือ เยี่ยม
อยากอ่านคู่ ศักดิ์แก้วบ้างจังค่ะ
สงสารแก้วมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-07-2012 08:54:15
รู้ดีจริงน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-07-2012 09:11:21
นอกจากไม่งอนแล้วยังรู้ทันอีก  ภัทรอ่อนหัดไปเลย
จริง ๆ แล้วเรายังค้างคาใจเรื่องพี่เสือที่ตอนแรกตั้งท่ารังเกียจภัทรนักหนาด้วย
ว่าทำไมต้องรังเกียจขนาดนั้น  เหมือนหลัง ๆ มาเรื่องนี้จะเลือนหายไปเลยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-07-2012 10:58:46
แบบนี้พี่เสือ ค่อยน่าเชียร์หน่อย  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 24-07-2012 11:42:03
ภัทเนี่ยน้าขี้ประชดจังเลย แต่พี่เสือก็ทันเกมดีนะ 5555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 24-07-2012 11:57:54
ชอบสองคู่เลย พระเอกมัวแต่เดี๋ยวอดนะ ดุอยู่ได้

ส่วนคู่แก้ว อยากอ่านมากมาย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 24-07-2012 12:28:21
จะประชดเค้าก็ดันให้เค้าจับไต๋ได้ซ่ะอีกน้องภัท55
แต่ก็น่ารักน่าหยิกขึ้นเยอะละน่ะที่กล้าแสดงความรู้สึกออกมา
พี่เสือก็ดูจะใจเย็นขึ้นมานิ๊ดนึงไม่เหวี่ยงใส่น้องภัทเท่าไหร่
ตอนนี้เหมือนจะเป็นคนใหม่ทั้งคู่เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 24-07-2012 15:39:27
คนใหม่คือคมหรอออ?? :z3: น้องภัทอย่ายั่วพี่เสือมาก
เดี๋ยวพี่เสือหึงโหดอีกกก บรึ๋ยยยยส์
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 24-07-2012 16:49:45
ชอบพี่เสือหึงอ่ะ
ชอบมากๆว่าแต่
คมนี่คนใหม่หรอ
ว่าแต่มาก็ดีแล้วจะ
ได้กระตุ้นพี่เสือบ้าง
ว่าอย่ารีรอเดียวหมา
คมจะึาบไปกิน ยังก็รอติดตามต่อไปนะอยาก
อ่านอีกชอบตอนพี่เสือหึง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-07-2012 16:50:03
โกหกไม่เนียนเฮ้อออ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-07-2012 20:18:25
ขอหวานๆสักตอน .........
เด้ะคมจะมีบทบาทมากกว่านี้สินะโฮกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 24-07-2012 20:19:34
พี่เสือก็....แกล้งโง่สักหน่อยก็ไม่ได้

ภัทตั้งใจใช้มารยาหญิงซะขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 24-07-2012 20:36:15
น้องภัทจ๋าอย่าทำประชด มันน่ารักขึ้นเยอะอ่ะ เสือหลงแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 24-07-2012 20:46:43
โกหกเนียนมากกกกกกกกก 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 24-07-2012 20:57:02
พี่เสือช้านักระวังเถอะ  :m29:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 24-07-2012 21:13:57
555 พี่เสือเราหึง
แต่สามารถเถียงเอาชนะภัทได้ น่าลุ้นจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 18 คนใหม่ (23-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-07-2012 21:14:43
เงิบเลยค่ะน้องภัท
ไปหลอกพ่อเสืออ  อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 18 P.11
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 24-07-2012 22:14:28
 :L1:  :pig2:
อิฉันก็นึกว่าลุงเสือจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ :o12:
แหม คนเราจะเปลี่ยนกันง่ายๆ ได้ไงคะ

อยากให้พี่เสืองอน จัง :-[ :impress2:
เอ่อ ยังนึกภาพไม่ออกเลยค่ะ ว่าจะเป็นแบบไหน  

รีบคลิกเข้ามาด้วยใจลิงโลด พี่เสือจะเป็นคนใหม่แล้ว
แต่.....แป่ว น้องภัทต่างหากคนใหม่ กล้ากว่าเดิม  :a5:
เอ๊ะ หรือหมายความว่าเจอคนใหม่ เริ่มงงๆ(ตัวเอง)  :really2:

 :pig4: นะคะ
จริงๆ ตั้งใจว่าหมายถึงเจอคนใหม่ค่ะ  

พี่เสือสงสัยหึงแน่เลยอะ แต่อย่างว่านะ เพื่อเสือพวกปากใจไม่ตรงกัน
เลยต้องแหง่วอย่างนี้ เอาเป็นว่ารีบทำตามใจตัวเองซะ เดี๋ยวน้องภัทร
หลุดมือนะ ยิ่งน่ารักอยู่
น่าลุ้นดีนะคะ ฮิฮิ  :really2:

พี่เสือโหมดหึง ไม่ใช่โหดใช่ไหมเนี่ย

น้องภัทรทำดีแล้วลูก อย่างพี่เสือต้องคอยกระตุ้นไฟจะได้ติดไวไว ฮ่าๆๆๆ
ภัทบอกทำแล้วไม่ได้ผลเลยไม่อยากทำแล้วอ่ะ   :sad11:

อีตาพี่เสือเหมือนจะไม่เปลี่ยนไปเลยนะ =='
พี่เสือเค้าต้องคงคาแร็คเตอร์ไว้ค่ะ  :laugh:

เสือยังไงมันก็ยัังเป็นเสือสินะ พี่เสือนี่ช่างสังเกตมากมาย
เอ๊ะหรือว่าภัทหลุดเองนะ   :m20:

:impress2: เย้ อ่านรวดเดียวทันเลย ขนาดวันพฤหัสนี้มีสอบ anatomy กับ Eng ฉันก็ยังไม่แคร์สื่อ :sad4:
ปล. รักภัทคลั่งไคล้พี่เสือ รอต่อน๊าาาาา  :call:  :call:  :call:
ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะคะ แต่ว่าอย่าหักโหมนักนะคะ ฮิฮิ  :pig2:

พี่เสือฉลาดมาก..แต่ก็นะเป็นใครก็คงดูออกว่าทำประชด..
ใช่ค่ะ น้องภัทเค้าหลุดเอง  :m20:

อ๊ากกกกกกกกกกกกก นิวพี่เสือ เยี่ยม
อยากอ่านคู่ ศักดิ์แก้วบ้างจังค่ะ
สงสารแก้วมาก
ไม่อยากให้ผิดหวังกันมาก แต่อยากบอกว่าคู่ศักดิ์แก้วมีบทไม่มากนะคะแค่ 2-3 ตอนเท่านั้น แล้วก็อยู่ในตอนหลักอีกที รออีกหน่อยนะคะ   :monkeysad:

รู้ดีจริงน้า
ก็นิดนึงค่ะ ตามประสาคนแก่ แบบว่าเกิดมานานกว่า เหอเหอ  :laugh:

นอกจากไม่งอนแล้วยังรู้ทันอีก  ภัทรอ่อนหัดไปเลย
จริง ๆ แล้วเรายังค้างคาใจเรื่องพี่เสือที่ตอนแรกตั้งท่ารังเกียจภัทรนักหนาด้วย
ว่าทำไมต้องรังเกียจขนาดนั้น  เหมือนหลัง ๆ มาเรื่องนี้จะเลือนหายไปเลยนะ
จริงๆ ก็แอบเหวี่ยงเหมือนกันนะคะ ตอนแรก ฮิฮิ
เรื่องคาใจน่าจะคลี่คลายได้ตอนหลัง? รอติดตามนะคะ  o18

แบบนี้พี่เสือ ค่อยน่าเชียร์หน่อย  o13
แล้วพี่เสือเป็นแบบไหนถึงจะไม่อยากเชียร์ล่ะคะ อยากรู้จริงๆ นะ  :call:

ภัทเนี่ยน้าขี้ประชดจังเลย แต่พี่เสือก็ทันเกมดีนะ 5555
ก็คนมันน้อยใจนี่คะ  :m15:

ชอบสองคู่เลย พระเอกมัวแต่เดี๋ยวอดนะ ดุอยู่ได้

ส่วนคู่แก้ว อยากอ่านมากมาย
รอหน่อยนะคะ ยังไม่ถึงคิวอ่ะค่ะ ต้องรอภัทกลับใต้ก่อนน้า  :pigha2:

จะประชดเค้าก็ดันให้เค้าจับไต๋ได้ซ่ะอีกน้องภัท55
แต่ก็น่ารักน่าหยิกขึ้นเยอะละน่ะที่กล้าแสดงความรู้สึกออกมา
พี่เสือก็ดูจะใจเย็นขึ้นมานิ๊ดนึงไม่เหวี่ยงใส่น้องภัทเท่าไหร่
ตอนนี้เหมือนจะเป็นคนใหม่ทั้งคู่เลยค่ะ
ยามปกติพี่เสือเค้าก็นิ่งๆ นะคะ แต่พักหลังเริ่มสติแตกบ่อยไปหน่อย   :m20:

คนใหม่คือคมหรอออ?? :z3: น้องภัทอย่ายั่วพี่เสือมาก
เดี๋ยวพี่เสือหึงโหดอีกกก บรึ๋ยยยยส์
น้องบอกยั่วแล้วไม่ได้ผล ก็ไม่ยั่วแล้วดีกว่า  :laugh:

ชอบพี่เสือหึงอ่ะ
ชอบมากๆว่าแต่
คมนี่คนใหม่หรอ
ว่าแต่มาก็ดีแล้วจะ
ได้กระตุ้นพี่เสือบ้าง
ว่าอย่ารีรอเดียวหมา
คมจะึาบไปกิน ยังก็รอติดตามต่อไปนะอยาก
อ่านอีกชอบตอนพี่เสือหึง
คนใหม่ค่ะ แต่หึงบ่อยๆ ไม่ไหวนะคะ หลุดฟอร์มแย่  :laugh:

โกหกไม่เนียนเฮ้อออ
เด็กน้อยก็งี้แหละค่ะ  

ขอหวานๆสักตอน .........
เด้ะคมจะมีบทบาทมากกว่านี้สินะโฮกกกกกกกกกกกกกกกก
เดี๋ยวมีหวานได้อีกค่ะ  

พี่เสือก็....แกล้งโง่สักหน่อยก็ไม่ได้

ภัทตั้งใจใช้มารยาหญิงซะขนาดนั้น
เอ่อ น้องภัทนี่ผู้ชายนะคะ  :-[

น้องภัทจ๋าอย่าทำประชด มันน่ารักขึ้นเยอะอ่ะ เสือหลงแล้ว
น่าหลงจริงๆ ด้วย  :impress2:

โกหกเนียนมากกกกกกกกก 555
ขำด้วยคนค่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่า  :laugh:

พี่เสือช้านักระวังเถอะ  :m29:
ใช่อืดอาดจริงๆ ค่ะ

 
555 พี่เสือเราหึง
แต่สามารถเถียงเอาชนะภัทได้ น่าลุ้นจริงๆ
เป็นความสามารถเฉพาะของพี่แกค่ะ ยอมให้ภัทแค่ตอนเดียว ฮ่ะฮ่ะ   o18

เงิบเลยค่ะน้องภัท
ไปหลอกพ่อเสืออ  อิอิ
น่าโดนเสือขย้ำเนอะ   :z1:

อั้ยย่ะ ! ถึงตอนนี้ดูท่าว่าคนนึงจะงอนเพราะอีกคนผิดคำพูด

อีกคนก็หึงมีแบบกรุ่นๆ คึคึ

รอดูตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
ถูกต้องแล้วคร้าบ...ฮิฮิ ติดตามกันต่อนะคะ   :call:

ขอบคุณจริงเลยนะคะ กลางสัปดาห์น่าจะได้อีกซักตอน แต่เสาร์อาทิตย์นี้จัดเต็มแน่นอนค่ะ ฮิฮิ  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 18 (24-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 24-07-2012 22:26:38
อั้ยย่ะ ! ถึงตอนนี้ดูท่าว่าคนนึงจะงอนเพราะอีกคนผิดคำพูด

อีกคนก็หึงมีแบบกรุ่นๆ คึคึ

รอดูตอนต่อไปอยู่นะค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 18 (24-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 25-07-2012 21:42:25
รอกันหน่อยนะจ๊ะ พักใหญ่ๆ คงมา กำลังปั่นอยู่เลยอ่ะ ฮิฮิ  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอบ comment ตอนที่ 18 (24-7-2012) P.11
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 25-07-2012 21:56:36
รออยู่นะคร้าบ  :onion_asleep:

ปล. พี่เสือที่ไม่น่าเชียร์ก็พี่เสือแบบตอนแรกไงครับ อะไรไม่รู้ ใส่อารมณ์กะน้องอยู่ได้  o16
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 25-07-2012 23:16:47
ตอนที่ 19 ป่วยกาย

   เช้าวันใหม่ หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว ผมก็ลงมาที่ห้องรับแขกข้างล่าง ผมเห็นเขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร พอเขาเห็นผมเดินลงมาก็ลดหนังสือพิมพ์ลงมาแล้วก็ถามผมขึ้นก่อน
   “วันนี้มีเรียนกี่โมง” เขาถามนิ่งๆ
   “เก้าโมงครับ” ผมตอบ
   “.....” เขานิ่งไม่ว่าอะไร
   “ทานอะไรรึยังครับ มีข้าวต้มอยู่ในตู้เย็นกล่องนึง จะให้ผมเวฟให้ไหม” ผมถามเขา ไม่ว่ายังไงเขาก็ถือว่าเป็นแขกของบ้านนี้ ต้องดูแลบ้างตามสมควร
   “ไม่ต้องหรอก ไม่กินที่มหา’ลัยก็ได้มั้ง ยังเช้าอยู่เลย น่าจะทัน” เขาหันไปมองนาฬิกาที่เรือนใหญ่ที่ผนังห้องแล้วก็หันมาพูดกับผม
   “อะไรนะครับ” ผมงง ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
   “ก็ไปกินที่มหา’ลัยไง เดี๋ยวพี่จะไปส่ง พร้อมแล้วใช่ไหม” เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้นยืน พับหนังสือพิมพ์แล้วก็เดินนำผมออกไปที่จอดรถหน้าบ้าน ผมยืนอึ้งอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ต้องรีบเดินตามเขาออกไปอย่างงงงง
      /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////         
   ในที่สุดผมก็นั่งรถมากับเขาจนได้ เขาพาผมมาส่งถึงหน้าคณะ แม้จะแปลกใจที่อยู่ๆ เขาก็พาผมมาส่งแต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรออกไป รู้สึกว่าก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องนั่งรถเมล์ให้เหนื่อย
   “ถึงแล้ว ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยขอบคุณขณะกำลังจะก้าวลงจากรถของเขา ผมคิดว่าเขาจะขับรถออกไป แต่เขากลับดับเครื่อง ลงมาจากรถแล้วก็มายืนอยู่ข้างๆ ผม
   “อ้าว คุณไม่ไปทำงานเหรอครับ” ผมถามด้วยความแปลกใจ
   “ก็บอกแล้วไง ว่าจะมากินข้าว ช่วยพาไปหน่อยซิ หิวแล้ว” เขาตอบหน้าตาเฉย หมายความว่าผมต้องพาเขาไปกินข้าวที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัยด้วยเหรอเนี่ย งงจริงๆ
   “คุณจะกินข้าวที่นี่เหรอ” ผมถาม ก็ยังสงสัยไม่หาย
   “ใช่ จะไปกันได้รึยัง” เขาเร่ง
   “ครับ” ผมไม่รู้จะว่าอย่างไรได้อีก ได้แต่เดินพาเขาไปที่โรงอาหารของคณะ คนไม่เยอะมากเพราะยังเช้าอยู่ ผมถามเขาว่าจะกินอะไรผมจะไปซื้อให้ แต่เขาบอกว่าไม่เป็นไรซื้อเองได้ ก็เลยต่างคนต่างไปซื้อแล้วก็มานั่งกินด้วยกันที่โต๊ะอาหารริมทางออก
   “เฮ้ย ภัทมาแต่เช้าเชียว” เสียงไอ้สุทัตดังมาแต่ไกล ก่อนที่ผมจะเห็นตัวมันซะอีก ผมหันไปมองมันก็เห็นมันกำลังเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาหาผม แต่มันไม่ได้มาคนเดียว ข้างๆ มันคือพี่คม! พี่คมก็กำลังเดินเข้ามาหาผมพร้อมๆ กับมัน เมื่อทั้งสองคนมาถีงโต๊ะ ถึงได้เห็นว่าคนที่นั่งอยู่กับผมก่อนแล้วคือใคร ไอ้สุทัตถึงกับอึ้งอ้าปากค้าง ส่วนพี่คมก็ดูจะแปลกใจอยู่ไม่น้อย
   “สะ...สวัสดีครับ พี่เสือ” ไอ้สุทัตถึงกับพูดตะกุกตะกัก มันเคยบอกผมหลายครั้งว่า มันกลัวเขา ทำไมไม่รู้มันบอกว่ามันเห็นตาดุๆ ของเขาแล้วมันใจสั่นๆ
   “สวัสดีครับ แหมไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่ด้วยนะครับ” พี่คมยิ้มแย้มทักทายเขา
   “กินข้าวด้วยกันเลยนะ” ผมหันไปบอกทั้งสองคน พอสองคนนั้นไปซื้อข้าวได้เดี๋ยวเดียวก็กลับมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน
   “นี่ครับ ผลไม้ พี่ซื้อมาให้ครับ เห็นทานข้าวกันใกล้อิ่มแล้ว จะได้ทานผลไม้ต่อได้เลยครับ” พี่คมว่าพลางวางจานใส่สัปปะรดกับแตงโมลงแล้วก็ยิ้มกว้างให้ผม
   “ขอบคุณครับ” ผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกเหมือนกันที่พี่คมมาเอาใจผมต่อหน้าเขาขนาดนี้ พอเห็นสายตาที่เขามองมาด้วยแล้วยิ่งรู้สึกตัวผมมันเล็กลงยังไงก็ไม่รู้
   “เอ่อ น้องภัทครับเย็นนี้ว่างไหมครับ ตอนหลังเลิกเรียนน่ะครับ” พี่คมถามขึ้นหลังจากเรานั่งกินข้าวกันไปได้ซักพัก
   “ทำไมเหรอครับ” ผมถามขึ้น
   “พอดีพี่อยากจะชวนน้องภัทไปดูหนังกันน่ะครับ สุทัตก็ว่างพอดี ไปด้วยกันเลยนะครับ” พี่คมตอบยิ้มๆ
   “เอ่อ” ผมไม่รู้จะตอบว่าอะไร หันไปมองไอ้สุทัตมันก็ทำท่าพยักหน้าหลายๆ ทีเป็นเชิงบอกว่าให้ตกลง
   “ขอโทษทีนะ พอดีวันนี้ภัทไม่ว่างน่ะ พี่สาวภัทที่ใต้สั่งมาว่าให้ไปซื้อของฝากให้หน่อยน่ะ วันนี้คงต้องขอตัวภัทนะ” อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
   “อะไรนะครับ” ผมงงเพราะไม่เห็นรู้มาก่อนเลย พี่สาเหรอให้ซื้อของฝาก ฝากใคร ยังไง พี่สาไม่เห็นได้บอกเลย
   “ลืมอีกแล้วนะภัท เอาเถอะ วันนี้เลิกเรียนกี่โมง” เขาหันมาถามผม
   “บ่ายสามครับ” ผมตอบพร้อมกับมองหน้าเขา ยังสงสัยอยู่ว่าเขาจะมาไม้ไหนกันแน่
   “งั้นรอพี่ที่หน้าคณะแล้วกัน พี่จะมารับ ขอตัวก่อนนะ” เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้นและเดินออกไปจากโรงอาหารหน้าตาเฉย! ทั้งพี่คมและไอ้สุทัตก็งงไม่ต่างกัน นี่ผมไปตกลงกับเขาตอนไหนเนี่ย!
   แล้วเมื่อถึงเวลาบ่ายสามโมง เขาก็มารอผมอยู่ที่หน้าคณะแล้วจริงๆ เขาขับรถพาผมไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแล้วก็ซื้อของใช้ในบ้านหลายอย่าง และแวะซื้ออาหารที่ปรุงสำเร็จในร้านอาหารสองสามอย่างใส่ถุงมาเป็นอาหารเย็นสำหรับผมกับเขา
   “แล้วตกลงพี่สาฝากให้ซื้อของอะไรครับ ไม่เห็นคุณซื้อของฝากอะไรซักอย่างเลย” ผมถามขึ้นหลังจากที่เห็นเขากำลังจะกลับแล้ว
   “อ๋อ พอดีสาโทรมาบอกว่าไม่ต้องซื้อแล้ว ของที่บ้านเยอะแยะ!” เขาตอบผมหน้าตาเฉย พร้อมกับเดินนำลิ่วๆ ไปที่ลานจอดรถของห้าง นี่มันอะไรของเขานี่!
         //////////////////////////////////////////////////////////////////
   ช่วงเวลาสามวันที่เขามาพักอยู่ที่บ้าน เขาไปส่งผมที่มหาวิทยาลัยทุกเช้า แล้วก็ไปรับในตอนเย็น ส่วนตอนกลางวันเขาบอกว่าไปคุยธุระกับลูกค้า ผมเองก็ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้น หลังจากที่เขาถึงกำหนดต้องกลับไปใต้แล้ว เขาก็จะบอกผมทุกครั้งว่าคราวหน้าเขาจะมาอีกเมื่อไหร่ ซึ่งเขาจะทุกเดือน เดือนละครั้ง แต่ก็มีบางเดือนที่มาสองครั้งถ้าเขามีลูกค้าเพิ่มขึ้น ทุกครั้งที่เขามาเขาจะเอาของจากใต้มาฝากด้วยทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นผลไม้ที่สวน ซึ่งเขาเอามาทีครั้งละเป็นสิบๆ กิโล มันเยอะมากจนผมกินคนเดียวไม่หมด เขาก็บอกให้ผมเอาไปฝากเพื่อนหรือคนรู้จักก็ได้ หรือบางครั้งเขาเอาเสื้อผ้ามา เขาบอกว่าพี่สาซื้อให้ผมแล้วฝากเขามาให้ ผมรู้สึกเกรงใจพี่สามากเพราะว่ามันเยอะแยะเหลือเกิน และแต่ละตัวก็ราคาแพงๆ ทั้งนั้น คงจะเป็นเสื้อผ้าที่ขายในห้างของครอบครัว ผมต้องฝากเขาขอบคุณพี่สาแทนทุกครั้ง ช่วงนี้พี่สาไม่ค่อยได้โทรมาเหมือนปีที่แล้ว คงเห็นว่าผมปรับตัวได้แล้วหรือไม่ก็คงงานยุ่งมากกว่า
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   หลังจากสอบปลายภาคของภาคเรียนที่หนึ่งเสร็จได้ไม่กี่วัน ผมก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย เป็นไข้และหนาวๆ ร้อนๆ อยู่ตลอดเวลา แต่บางครั้งอยู่มันก็หายไปและกลับมาเป็นใหม่อีกสลับกันไปอยู่สองสามวัน ผมก็กินยาพาราตลอดแต่มันก็ไม่หายซะที จนในที่สุดเข้าวันที่สามผมก็เป็นไข้หนักมาก รู้สึกหนาวสั่น และไม่มีเรี่ยวแรงเลย จนผมต้องโทรบอกไอ้สุทัตให้ช่วยมาพาผมไปหาหมอ เพราะผมไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเดินไปไหนไหว มันพาผมมาส่งโรงพยาบาล ตอนนั้นผมรู้สึกเบลอๆ ไปหมด รู้สึกแต่ว่าอ่อนเพลีย ไม่มีแรงแล้วก็หนาวสั่นตลอดเวลา
   “ภัท หมอเค้าบอกว่ามึงเป็นไข้หวัดใหญ่ว่ะ เป็นหนักเหมือนกัน คงต้องนอนโรง’บาลอีกหลายวันเลย” ไอ้สุทัตบอกผม หลังจากที่ผมอยู่โรงพยาบาลมาได้หลายชั่วโมงแล้ว
   “อืม” ผมตอบรับแต่เหมือนคนไม่มีแรง
   “จะให้กรูโทรบอกพี่เสือหรือพี่สาเปล่า” มันถามผม
   “ไม่ต้องหรอก” ผมตอบเสียงเบามาก มันเหมือนปากไม่มีแรงจะขยับ   
   “เอางั้นเหรอ เออ แต่มึงก็ไม่ต้องห่วงนะ กรูอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง เดี๋ยวไอ้ชาติก็จะมา” ไอ้สุทัตว่าแล้วมันก็ลูบหัวผมเบาๆ
   “มึงนอนพักไปนะ กรูจะนอนอยู่โซฟาข้างเตียงมีไรก็เรียกกรูนะ” มันว่า แต่ผมก็ฟังมันอย่างเดียวไม่ได้ตอบอะไร
   ผมรู้สึกเหมือนง่วงนอนตลอดเวลา บางทีก็หนาวสั่น จนต้องห่มผ้าห่มอยู่ตลอดเวลา ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พยาบาลเอาข้าวมาให้ผมกิน หรือปลุกให้ผมตื่นมากินยา แล้วก็วนเวียนเข้ามาเปลี่ยนสายน้ำเกลือบ้าง วัดไข้บ้าง เจาะเลือดบ้างสลับกันไปมาตลอดทั้งวันทั้งคืน ไอ้สุทัตมันจะสลับกันเฝ้ากับไอ้ชาติถึงแม้ผมจะบอกว่าไม่ต้องก็ตาม
   “ทำไมไม่โทรไปบอกฮะ ปล่อยไว้ได้ยังไงตั้งสามสี่วัน เรานี่มันไม่ได้เรื่องเลยนะ!” จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงดังโวยวายขึ้นในห้อง เสียงเข้มๆ ที่คุ้ยเคย เสียงดุๆ แบบนี้ น่าจะมีคนเดียว เขา  เขา นั่นเอง
   ผมลืมตาขึ้นมอง แล้วผมก็เห็นว่าเป็นเขาจริงๆ ด้วย ผมรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อวันแรกๆ เหมือนไข้จะลดลงแล้ว อาการหนาวสั่นก็หายไป แต่ผมยังคงรู้สึกอ่อนเพลียมาก เหมือนไม่มีเรี่ยวแรงคงเพราะกินแต่ข้าวต้ม หรือบางมือก็ไม่ได้กิน กินไม่ลงก็ได้แต่น้ำเกลือช่วยอีกทาง
   “ขอโทษครับ ผมถามภัทแล้วว่าจะให้บอกพี่รึเปล่าแต่ภัทบอกว่าไม่ต้อง” ไอ้สุทัตเสียงอ่อน ผมเห็นมันยืนตัวลีบอยู่ต่อหน้าเขา
   “ถามคนป่วย นอนซม ไม่มีแรงเนี่ยนะ คิดได้ยังไง” เขายังคงดุมันต่อ
   “....”
   “คราวหน้าจำไว้เลยนะ ภัทเป็นอะไรให้บอกและต้องบอกทันทีด้วย ไม่ใช่ให้มารู้เองทีหลังแบบคราวนี้อีก”
   “ครับ”
   “ถ้าเป็นแบบนี้อีกล่ะก็น่าดู” เสียงเขาขู่มันดุมาก ไอ้สุทัตมันคงกลัวน่าดู ผมรู้สึกสะลึมสะลือได้ยินเสียงเขาแว่วๆ แล้วผมก็หลับไปอีก มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆ มาสัมผัสเนื้อตัวผม ผมลืมตาขึ้นมอง หนังตาหนักจัง!
   ผมเห็นเขากำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่! ผ้าขนหนูผืนนุ่มหมาดๆ กำลังลูบไล้ไปตามหน้าอกผม แล้วก็เลื่อนลงมาที่หน้าท้อง เขาหันมาเห็นว่าผมลืมตามองเขาอยู่
   “ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง พี่เช็ดตัวให้อยู่” เขาว่าพร้อมกับเลื่อนผ้ามาเช็ดที่ซอกคอและหัวไหล่ เสื้อชุดโรงพยาบาลของผมถูกแกะกระดุมออกด้านหน้า แต่ยังใส่ติดตัวอยู่ ไม่ได้ถอดออกทั้งตัว ผมมองมือของเขาที่ถือผ้าขนหนูลูบไล้และเช็ดไปตามส่วนต่างๆ ของตัวผมแล้วผมรู้สึกร้อนวูบวาบเหมือนไข้มันจะกลับมาอีกครั้ง!
   ผ่านไปอีกหนึ่งวัน ผมได้ยินเขาบอกไอ้สุทัตว่าตอนกลางคืนเขาจะเฝ้าผมเอง ให้มันกับไอ้ชาติกลับไปนอนบ้านได้ เพราะผลัดกันเฝ้าผมมาหลายวันแล้ว แล้วเขาก็ขอบใจมันด้วย ไอ้สุทัตตอนแรกมีทีท่าไม่อยากไป จนผมบอกว่าให้มันกลับไปเถอะ เหนื่อยมาหลายวันแล้ว มันถึงได้ยอมกลับไป
   คืนนั้นผมรุ้สึกหลับสนิทเป็นพิเศษคงเพราะอาการของผมดีขึ้นมาก และผมก็เห็นเขานอนอยู่ที่โซฟาข้างเตียงเฝ้าผมตลอดคืน จนกระทั่งตอนเช้า ในขณะที่ผมกำลังสะลืมสะลือ ผมรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรแข็งๆ แต่อุ่นและชื้นมาสัมผัสที่ริมฝีปากผมเบาๆ ผมรู้สึกว่าสัมผัสมันแผ่วเบาเหมือนผมอยู่ในความฝัน....
ผมลืมตาขึ้นมามองอย่างช้าๆ ผมก็เห็นว่า เขา....เขา....เขากำลังก้มหน้าจูบผมอยู่! ใบหน้าเขาอยู่แนบชิดกับผม นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? แต่ทันทีที่เขาเห็นว่าผมตื่นแล้ว เขาก็ชะงักไปนิดนึงและรีบเงยหน้าขึ้น เขามองผมอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็หันไปทางหัวเตียงแล้วก็หยิบแก้วน้ำยื่นมาทางผม
   “ตื่นแล้วเหรอ ภัทหลับไปนานเลย หิวน้ำรึเปล่า ปากแห้งมากเลยนะ!” ผมได้ยินแล้วรู้สึกแก้มผมมันร้อนวูบขึ้นมากระทันหัน!
      ________________________________________________
[พูดคุย]
           มาแล้วจ้าสดๆ ร้อนๆ เลยนะคะ ปั่นสุดๆ เลย  :really2:
           comment ให้กำลังใจกันเยอะๆ นะคะ  :call:
           พรุ่งนี้ค่อยมาตรวจแก้คำผิดอีกที นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะคะ   :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-07-2012 23:32:50
คืบหน้าเว้ย!มีแอบลักหลับด้วย :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-07-2012 23:33:57
อ้าวพี่เสือแอบจูบน้องภัทหรอ
อ๊ายเขินแทน :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 25-07-2012 23:39:08
พี่เสือจะทำไรอะ จะจูบน้องหรือลักหลับตอนป่วยอะ น้องภัทรมาแน่ตื่นเลย
แกล้งหลับต่อเลย เพราะไงก็ได้จูบจากคนที่ชอบ แต่บางทีก็ดีที่ไว้ตัวนะค่ะน้อง
เพราะหากพี่เสือไม่ชัดเจน ก็อย่าได้เผลอใจเผลอตัว เดี๋ยวเจ็บทีหลัง ต้องกั๊กไว้เยอะ
ดูทีท่าพี่เสือไปก่อน
แต่คราวนี้จิ้มบวกให้กับอาการลมหึงของพี่เสือ และความน่ารักของพี่แก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 25-07-2012 23:55:41
หึง หวง ห่วง มาครบเลยทีนี้  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 26-07-2012 00:15:17
ตอนนี้พี่เสือเค้าออกอาการแรงดีนะชอบจัง
 :o8:น่ารัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 26-07-2012 00:17:13
เอาเเล้ว อีตาพี่เสื้อเอาเเล้ววววว
ไหนบอกว่าไม่ชอบเกย์ไง !
เเล้วทีทำนี่หมายความว่าไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 26-07-2012 00:21:54
แหม..พี่เสือเริ่มน่ารักแล้วน๊า..

มีแอบจุ๊บด้วย เดี๋ยวคนป่วยหัวใจวายทำไงเนี่ย..
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-07-2012 00:47:21
 :z3: อ๊ากกก พี่เสือ แอบลักหลับ น้องภัท ได้ไง ได้ไง ปากไม่ตรงกับใจอ่ะเพ่  :z2: :m31: :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-07-2012 00:53:19
แน่จริงอย่าทำทีเผลอดิพี่เสือ  :m12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 26-07-2012 01:01:17
แหมมมม พี่เสือขา จะทำเป็นกลบเกลื่อนทั้งทีเนี่ย ไม่เนียนเลยยย  :laugh:
ตอนนี้พี่เสือน่ารักมากค่ะ อยากรู้จังไปแอบชอบน้องภัทตอนไหน
จะรอติดตามค่ะ

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 26-07-2012 02:01:27
ทำอะไรไม่ค่อยกลัวไก่ตื่นเลยนะ ตาพี่เสือเนี่ย แต่ก็ดีละ ดูแลน้องเค้าบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 26-07-2012 05:37:05
แสดงว่ามีใจให้แล้วสิ แต่มาดเยอะ แบบนี้ต้องปั่นหัวให้เข็ด ให้สารภาพความจริงซะเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-07-2012 09:38:24
กันท่าใหญ่เลยนะ
แหม่ น้องป่วยก็ไม่เว้น อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 26-07-2012 12:32:06
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆๆ
ชอบเรื่องนี้อะ
เมื่อไหร่จะรักกันอยากอ่านตอนหวานๆอะ
+1 นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: i-love-you ที่ 26-07-2012 12:35:34
เริ่ม  มีออร่าความอบอุ่น 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 26-07-2012 14:50:09
พี่เสืออออ เนียนนะ o18  ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 26-07-2012 15:16:33
ชอบทำอะไรตอนหลับตลอดนะ :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 19 ป่วยกาย (25-7-2012) P.12-มาแล้วจ้า!
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 26-07-2012 22:02:59
อะอะอา   พี่เสือแอบฉวยโอกาสนิน่า
ส่วนคนป่วยไข้จะกลับเอา อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 26-07-2012 23:36:46
ตอนที่ 20 รักของแก้ว

   หลังจากผมหายป่วยและออกจากโรงพยาบาลแล้ว เขาก็พาผมไปพักผ่อนที่บ้านสองสามวัน พอร่างกายผมฟื้นตัวกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง เขาก็พาผมกลับใต้พร้อมกับเขา เมื่อผมมาถึงพี่สากับแก้วก็มารอรับผมอยู่แล้วที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของเขา พี่สาบ่นผมใหญ่ว่าเป็นอะไรทำไมไม่ยอมบอก ผมก็ได้แต่ยิ้มรับ ช่วงเวลาที่ผมอยู่ใต้คราวนี้ส่วนใหญ่เข้าไปขลุกอยู่แต่ในสวนผลไม้ วันหนึ่งผมนึกสนุกจึงขอลุงหัวหน้าคนงานขับรถไปส่งผลไม้ในเมืองเอง โดยไปกับแก้ว แต่ด้วยความชักช้าของผมที่มัวแต่แวะเข้าไปคุยกับพี่สาและคุณป้าในเมืองจนเพลิน ทำให้ไปส่งผลไม้ให้พ่อค้าไม่ทัน จึงต้องกลับมาพร้อมกับผลไม้เต็มรถและเก็บเงินไม่ได้ซักบาท!
   “ใครอนุญาตให้เข้าไปในเมืองกันเอง!” พอเขารู้เรื่องเข้าก็ดุเสียงดัง
   “ผมขอลุงเก่งเข้าไปส่งผลไม้แทนเองครับ” ผมยอมรับแต่โดยดี
   “แล้วทำไมไปส่งของไม่ทัน มัวแต่ไปทำอะไรกันอยู่”
   “พอดีแวะไปหาพี่สาแล้วก็คุณป้าชวนคุยจนเพลินไปหน่อยครับ” ผมเสียงอ่อย
   “อย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหนฮะ รับผิดชอบงานไปแล้ว ยังไปเถลไถลอีก ทีหลังถ้าคิดว่าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องอาสาไปทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแบบนี้” เขายังคงดุผมเสียงดัง
   “ขอโทษครับ”
   “แก้วก็เหมือนกันอยู่มาก่อนก็น่าจะรู้ว่าลูกค้าต้องมาก่อน แทนที่จะช่วยกันเตือนกลับพากันไปเที่ยวเล่น ไว้ใจไม่ได้ซักคน” เขาหันไปว่าแก้วอีกคน แก้วได้แต่ทำหน้าจ๋อย
   “แก้วไม่ผิดนะครับ ผมผิดเอง ผมเป็นคนชวนแก้วไป แก้วไม่เกี่ยว” ผมยังคงออกรับแทน
   “ฮึ ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกันหรอก พอกันทั้งสองคนนั่นแหละ ไม่ได้เรื่องทั้งคู่!” เขายังดุหน้าเครียด พอว่าจนสมใจแล้วเขาก็เดินเข้าบ้านไป ทิ้งให้พวกผมยืนคอตกอยู่หน้าบ้าน ก็แค่เรื่องเล็กน้อยไม่รู้จะดุอะไรกันนักหนา!
         /////////////////////////////////////////////////////////////
   “แก้ว โดนดุแค่นี้เครียดเหรอ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นแก้วนั่งหน้าเครียด พวกเรามานั่งห้อยเท้าเล่นอยู่ที่บันไดไม้ที่ทอดยาวไปยังริมสระบัวที่อยู่หลังบ้าน
   “เปล่าครับ” แก้วหันมายิ้มให้ผม
   “อ้าวก็เห็นนั่งก้มหน้าดูเครียดจัง”
   “โอ๊ย ผมไม่ได้เครียดเรื่องโดนดุหรอกครับ ก็เราผิดจริงๆ นี่ นายก็เป็นอย่างนี้แหละ ดุไปงั้นแหละ จริงๆ ไม่มีไรหรอกครับ ผมชินซะแล้ว” แก้วตอบยิ้มๆ
   “รู้สึกว่าแก้วจะรู้จักนายดีจังนะ” เขาแกล้งเรียกเขาว่านายตามแก้ว
   “แหม ก็ต้องรู้บ้างซิครับ ผมอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว นายก็เป็นคนดุอย่างนี้แหละครับ เหมือนนายใหญ่ เอ่อ หมายถึงพ่อนายน่ะครับ นายใหญ่เสียตั้งแต่นายยังเรียนไม่จบ นายก็ต้องรับผิดชอบดูแลน้องๆ และคนงานอีกเป็นร้อยคน ก็เลยทำให้ต้องเป็นคนจริงจังหรือดูดุบ้าง แต่จริงๆ แล้วนายใจดีและดีกับพวกเรามาก ใครๆ ก็รักนาย” แก้วสาธยายยืดยาวดูท่าทางชื่นชมเขามากจริงๆ
   “ฮึ ใจดีเหรอ ไม่เคยจะเห็น” ผมพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ
   “ฮ่ะฮ่ะ คุณภัท คุณน่ะควรจะเห็นมากกว่าใครๆ เค้าเลยนะครับ รู้รึเปล่า” แก้วตอบแล้วก็ยิ้มให้ผม   “แก้วพูดอะไร ไม่เห็นเข้าใจเลย” ผมแปลกใจว่าแก้วหมายถึงอะไรกันแน่
   “ช่างเถอะครับ ซักวันคุณก็รู้เองแหละ” แก้วยังคงไม่ตอบคำถามผมอยู่ดี
   “อืม แล้วตกลงแก้วเครียดเรื่องอะไรล่ะ” ผมถามต่อ
   “คุณภัท ผมถามอะไรหน่อยซิครับ ระหว่างได้อยู่ใกล้ๆ คนที่เรารัก แต่เขาไม่รักเราเลย กับการตัดใจแล้วยอมอยู่คนเดียวดีกว่า ถ้าเป็นคุณภัท คุณภัทจะเลือกแบบไหน” แก้วหันมาถามผมและจ้องหน้าผมจริงจัง
   “ทำไมอยู่ๆ แก้วถามแบบนี้ล่ะ” ผมสงสัยว่าแก้วหมายถึงอะไรกันแน่
   “ก็ถามเผื่อๆ ไว้น่ะครับ ถ้าเป็นคุณภัท คุณภัทจะเลือกแบบไหนครับ”
   “เออ มันก็ตอบยากนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนยังเด็กๆ กว่านี้ ก็คงเลือกอยากอยู่ใกล้ๆ คนที่เรารักมั้ง แต่ถ้าเป็นตอนนี้คงยอมตัดใจดีกว่า ไม่อยากเจ็บปวดไปตลอด ไม่รู้ซิ ตอบยากนะ ถึงเวลาจริงๆ ก็ไม่รู้จะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่า” ผมพยายามตอบและทบทวนสิ่งที่อยู่ในใจของตัวเองไปด้วย
   “คุณภัทเข้มแข็งจังเลยนะครับ ผมว่าคุณภัทคงทำได้แน่ๆ” แก้วหันมามองผมด้วยแววตาใสซื่อและจริงใจ
   “ฮ่ะฮ่ะ ทำไมแก้วมั่นใจขนาดนั้น ผมเองยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย” ผมขำกับทีท่าจริงจังของแก้ว
   “ก็ตาคุณมันบอกนี่ครับ” แก้วตอบ
   “ตาผมน่ะเหรอ บอกยังไง ไม่เห็นรู้เลย” ผมงง
   “ก็คุณน่ะ ถึงจะดูเฉยๆ ดูเรียบร้อย แต่จริงๆ แล้วคุณน่ะดื้อมาก แววตาคุณมันดูรั้นๆ น่ะครับ” แก้วตอบ
   “ตลกน่า ตาผมมันบอกขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมยิ้มขำๆ
   “จริงๆ ครับ”
   พวกผมต่างคนต่างนั่งเงียบมองดูปลายเท้าของตัวเองที่หย่อนลงในน้ำใสๆ ของสระบัว
   “แก้ว แก้วคบกับพี่ศักดิ์มานานแล้วเหรอ” ในที่สุดผมก็ถามคำถามเพื่อทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน แก้วนิ่งเงียบกับคำถามของผมไปพักใหญ่ แต่ในที่สุดแก้วก็ยอมเอ่ยตอบผม
   “ระหว่างผมกับคุณศักดิ์ คงเรียกว่าคบกันไม่ได้หรอกครับ คำว่า ‘คบกัน’ มันน่าจะเอาไว้ใช้กับคนรักกันมากกว่า” แก้วหันมามองผมแล้วตอบเสียงเศร้า
   “แล้วแก้วกับพี่ศักดิ์ เอ่อ...” ผมอยากจะรู้รายละเอียดให้มากกว่านี้แต่ก็ไม่รู้จะถามยังไงดี
   “ผมก็แค่เด็กคนนึงของคุณศักดิ์ คุณศักดิ์ไม่เคยรักใคร ไม่เคยคบกับใครจริงจัง ที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็แค่ครั้งคราวแล้วก็จบกันไป แต่ผมเองที่เป็นฝ่ายขอร้องคุณศักดิ์ว่าอย่าทิ้งผมจะได้ไหม ผมยอมที่จะอยู่ในฐานะอะไรก็ได้ และจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ผมโง่มากไหมครับคุณภัท” แก้วตอบเสียงสั่น ผมรู้สึกว่าตาแก้วเริ่มแดงๆ ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาแก้วแล้วรู้สึกสงสารแก้วเหลือเกิน ดวงตาของแก้วมันกำลังร้องไห้!
   “แก้ว แล้วทำไมแก้วต้องทนขนาดนี้ด้วยล่ะ” ผมถาม
   “ไม่รู้ซิครับ เมื่อก่อนผมเป็นเด็กขี้แย โดนแกล้งบ่อยๆ ยิ่งพอแม่ผมตายใครๆ ก็ล้อผมว่าเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่ ก็มีแต่นายแหละครับที่เอาไม้เรียวฟาดเด็กที่ล้อผมทุกคนจนไม่มีใครกล้าล้อผมอีก แล้วก็คุณศักดิ์ที่ชอบเอาขนมอร่อยๆ มาให้ผมแล้วก็แหย่ผมไม่ให้ผมร้องไห้ทุกครั้งเลย ตอนนั้นผมรู้สึกว่าคุณศักดิ์ใจดีแล้วก็ช่างเอาใจ ผม... ผมก็เลยชอบคุณศักดิ์ตั้งแต่นั้นมา แล้วก็ยอมคุณศักดิ์มาโดยตลอด”
   “แก้ว” ผมรู้สงสารแก้วมาก
   “คุณศักดิ์เป็นคนพูดเพราะ ยิ้มง่ายแล้วก็ชอบพูดเล่นจนใครๆ ที่ได้อยู่ใกล้ก็จะหลงรักทุกคน คุณศักดิ์ก็บอกผมตลอดนะว่าเรื่องของผมกับคุณศักดิ์เป็นแค่ความสัมพันธ์ทางกาย หวังว่าผมจะเข้าใจ ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ แต่พอหลังๆ ผมเห็นคุณศักดิ์กับเด็กผู้ชายคนอื่นๆ บ่อยเข้าผมก็รู้สึกว่าผมอิจฉาและไม่ชอบใจพวกเขา ผมรู้สึกเจ็บปวดใจทุกครั้งที่ผมเห็นคุณศักดิ์อยู่กับคนอื่น แต่ผมก็ทำใจให้เลิกรักคุณศักดิ์ไม่ได้ครับคุณภัท” แก้วพูดเสียงสั่นต่อไป ผมรู้สึกว่าเริ่มแก้วร้องไห้แล้ว เห็นน้ำตาของแก้วไหลออกมาจากดวงตาเศร้าสร้อยของแก้ว
   “แก้ว” ผมไม่รู้จะปลอบแก้วยังไง จึงได้แต่เอามือโอบไหล่แก้วแล้วดึงตัวแก้วเข้ามาชิดไหล่ผม
   “ยังไงแก้วก็มีผมนะ เราเป็นเพื่อนกันนะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก ผมจะอยู่ข้างๆ แก้วนะ” ผมพูดและรู้สึกว่าตัวเองก็เริ่มจะขอบตาร้อนผ่าวแล้วเหมือนกัน
   “ขอบคุณครับ ผมดีใจนะครับที่ได้มารู้จักคุณ คุณก็เป็นอีกคนนึงที่รักและหวังดีกับผมจริงๆ” แก้วเอามือปาดน้ำตาแล้วก็ยิ้มเศร้าๆ ให้ผม
      /////////////////////////////////////////////////////////////////
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 27-07-2012 00:05:28
ความรักเป็นเรื่องเข้าใจยากจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 27-07-2012 00:20:52
ภัทจับแก้วใส่พานแล้วประเคนให้เพื่อนเลยดีมั้ย 5555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 27-07-2012 09:17:05
สงสารแก้วอะ คงกดดัน คงเครียดมาก เห็นคนที่ตัวเองรักไปมีสัมพันธ์กับคนอื่นไปทั่ว แต่ทำอะไรไม่ได้  :monkeysad:

ภัทรพาแก้วไปอยู่ด้วยเลย แล้วหาหนุ่มๆให้แก้วสักคน เผื่อบางคนมันจะได้สำนึก โกรธ  :fire:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 27-07-2012 10:17:53
เพิ่งได้ตามอ่าน เริ่มจะติดงอมแงม
รอติดตามนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-07-2012 10:29:19
วันไหนแก้วหายไปแล้วจะเสียใจ ไอ้พี่ศักดิ์ :beat:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 27-07-2012 11:05:22
พี่ศักดิ์ไม่เห็นค่าแก้วเบยยย  ระวังจะเสียใจทีหลัง  ฮึ!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 27-07-2012 12:13:10
ทำใจแล้วเลิกซะ ตัวเราไม่ได้มีค่าเป็นแค่คู่นอนของใคร
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 27-07-2012 12:58:29
"...ก็แค่เรื่องเล็กน้อยไม่รู้จะดุอะไรกันนักหนา!" อย่าคิดอย่างคนไม่มีความรับผิดชอบซิภัท
สงสารแก้วนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 27-07-2012 13:07:59
สงสารแก้ว อยากให้ไอ้พี่ศักดิ์ปรับปรุงตัว มารักกับแก้วเหอะ เลิกเจ้าชู้เรี่ยราดได้แล้ว  :beat:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 27-07-2012 13:42:29
แก้ว  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 27-07-2012 14:34:04
สงสารแก้วนะ สงสารมาก รักแบบนี้เจ็บนะ แต่จะให้เลิกรักก็กลัวเจียนตาย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 27-07-2012 15:49:29
สงสารแก้วจัง :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 27-07-2012 17:33:11
[พูดคุย]
            วันศุกร์แล้วดีใจเหลือเกิน แถมวันนี้ก็ได้กลับเร็วอีก ดีใจมากๆ  :sad4:
            อย่าลืมมาเจอกันคืนนี้นะคะ ฮิฮิ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 27-07-2012 17:34:56
สงสารแก้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-07-2012 17:39:57
หาคนอื่นเถอะแก้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 27-07-2012 19:30:31
ภัทจ๋า  ทำไมยังไม่รู้ความรู้สึกของเสืออีก ไร้เดียงสาจังเลย
เศร้ากับความรักของแก้ว เรารักใครสักคนต้องมีความสุขซิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 27-07-2012 19:49:19
                                     ชีวิตแก้วอาภัพนัก รักคนที่ไม่เห็นค่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 27-07-2012 20:00:08
เชียร์แก้ว  สู้น่ะ :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 27-07-2012 20:05:56
พี่เสือนะพี่เสือ คราวหน้าขอมากกว่าจูบเลยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 27-07-2012 20:12:33
เฮ้ยย  ยย แก้วน่าสงสารอ่ะ
หาใครสักคนให้แก้วที 
รักแบบนี้มีแต่เจ็บปวด เขาเคยรักเราบ้างหรือป่าว?ก็ไม่รู้!!!

ปล.สั้นจัง น่าจะเล่ายาวกว่านี้หน่อยย ย ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 27-07-2012 20:48:59
เค้าสงสารแก้ว  :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 20 รักของแก้ว (26-7-2012) P.12
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-07-2012 21:12:39
 :เฮ้อ:รักที่เลือกไม่ได้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 27-07-2012 21:33:53
ตอนที่ 21 วันเกิด

   ช่วงปิดเทอมภาคเรียนที่หนึ่งผมอยู่ใต้ได้ไม่ถึงเดือนก็ต้องกลับมากรุงเทพ เพราะใกล้จะเปิดเทอมสองแล้ว เขามาส่งผมเหมือนตอนขาลงใต้ เพราะต้องมาทำธุระที่กรุงเทพเหมือนเคย กลับมาคราวนี้ผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของผมกับเขาเป็นไปในทางที่ดีขึ้นมาก หลังเปิดเทอมแล้วเขาขึ้นมาทำธุระที่กรุงเทพบ่อยขึ้น จากปกติเดือนละหนึ่งครั้ง กลายเป็นเดือนละสองครั้ง และแต่ละครั้งที่มาเขาจะพักอยู่นานกว่าเดิม จากครั้งละวันสองวัน เป็นครั้งละสี่ห้าวันหรือบางเดือนอยู่ยาวเป็นอาทิตย์เลยก็มี ช่วงที่เขาอยู่กรุงเทพตอนเช้าเขาจะไปส่งผมที่มหาวิทยาลัย และตอนเย็นจะมารับผมกลับบ้านเป็นประจำทุกวัน ตอนกลางวันเขาบอกว่าไปคุยงานกับลูกค้า แต่บางวันผมก็เห็นเขาแต่งตัวตามสบายมาก เสื้อยืดโปโล กางเกงยีนส์ ลูกค้าเขาจะเป็นกันเองขนาดนั้นเลยเหรอ ผมสงสัยอยู่เหมือนกันแต่ก็ไม่เคยได้ถาม
   “คุณจะพาผมไปไหน” ผมถามขึ้นเมื่อเมื่อเขาขับรถเลี้ยวไปในทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้านเหมือนทุกที
   “จะไปซื้อของก่อน” เขาตอบผมโดยไม่ได้หันมามอง ยังคงขับรถอย่างตั้งใจ
   “จะซื้ออะไร”
   “เดี๋ยวก็รู้เอง” เขาตอบแล้วก็พาผมมาเลือกของสดในแผนกซุปเปอร์มาร์เก็ตของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เขาซื้อพวกผักหลายอย่าง หมู เนื้อ ลูกชิ้น ปลาหมึก เครื่องเทศ เครื่องปรุงอีกหลายชนิด พอกลับมาถึงบ้านผมถึงได้รู้ว่าเขาจะให้ผมเอาของพวกนั้นมาทำกับข้าวให้เขากิน
   “อะไรนะครับ จะให้ผมทำกับข้าวให้กิน!” ผมถามด้วยความตกใจ ถึงพอจะทำเป็นอยู่บ้างเพราะพี่ภาสอน แต่ก็ไม่ได้ทำบ่อยนัก
   “ใช่ ก็ทำแกงจืดผักกาดขาว ใส่หมูสับกับลูกชิ้น แล้วปลาหมึกนั่นก็ผัดผงกะหรี่ พี่ซื้อของสดกับเครื่องปรุงมาให้พร้อมหมดแล้ว” เขาหันมาตอบผม ขณะที่ตัวเองก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์แล้วก็เปิดทีวีดูไปด้วย อย่างสบายใจ ให้ผมยืนมองถุงหลายสิบใบที่ซื้อมาจากห้างที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร
   “ถ้าคุณรู้ถึงขนาดจะทำอะไร ต้องใส่อะไรบ้าง ทำไมไม่ทำกินเองไปเลยครับ” ผมอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้ นี่เขาเลือกเมนูอาหารและจัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้ผมทำ โดยไม่ถามผมสักคำอยู่ๆ ก็ให้ทำให้กินเฉยเลย
   “ก็รู้ แต่ทำไม่เป็น ช่วยทำให้หน่อยนะ วันนี้พี่ไม่อยากกินกับข้าวถุงแล้ว” เขาพูดพร้อมกับก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป ทิ้งให้ผมต้องหิ้วถุงมากมายเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารเย็นให้เขากิน
   “เสร็จรึยังครับ” เสียงเบาๆ กระซิบที่ข้างหูผม ขณะที่ผมกำลังคนแกงจืดอยุ่ในหม้อ
   “อะ...คุณ” ผมตกใจเพราะอยู่ดีๆ เขาก็เดินเข้ามาจนชิดและเอามือข้างนึงมาโอบเอวผม รัดจนเข้าไปชิดตัวเขาที่ยืนชิดอยู่ด้านหลังผม เขากอดผมอยู่!   “เป็นไร ตกใจเหรอ ” เขายังคงกระซิบถามขณะที่มือเขาก็ยังคงกอดเอวผมอย่างแนบชิดอยู่
   “คะ...คุณ ปะ...ปล่อยนะ” ผมพยายามดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเขา
   “อืม ปล่อยก็ได้ รีบทำไวๆ นะ หิวแล้ว!” เขากระซิบข้างหูผม จนผมรู้สึกขนลุกซู่ เขาปล่อยมือจากเอวผม แล้วก็เดินออกจากห้องครัวไป ทิ้งให้ผมยืนงงกับการกระทำของเขา อยู่ๆ ก็เข้ามากอดผม เป็นครั้งแรก! ทำไมกัน ผมหันหลังกลับไปมองเขา ก็เห็นว่าเขากลับไปนั่งดูทีวีที่โซฟาเหมือนเดิม เขาหันหลังให้ผม ผมรู้สึกว่าตัวเองหัวใจเต้นแรงเหมือนมันจะกระโดดออกมานอกอก ผมยิ้มเขินๆ ให้ตัวเอง รู้สึกมือไม้สั่นทำอะไรต่อไม่ถูกเลย!
         ////////////////////////////////////////////////////////////////
    “ภัท เดี่ยวนี้มีคนมารับมาส่งตลอดเลยนะ ไม่มีเวลาให้เพื่อนอย่างกรูเลยนะเว้ย” ไอ้สุทัตแซวผมขณะที่มันนั่งอยู่เป็นเพื่อนผม ผมเลิกเรียนแล้วและกำลังรอเขามารับอยู่
   “ก็ เขาว่าง” ผมไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
   “รู้สึกว่าจะว่างตลอดเลยนะ เช้ามาส่ง เย็นมารับ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้ หน้ายังไม่อยากจะมองกัน แต่เดี่ยวนี้กลับตาลปัตร เช้าถึงเย็นถึง สงสัยเขาจะหลงมึงเข้าแล้วล่ะซิ” ไอ้สุทัตว่า
   “ไอ้บ้า มึงพูดอะไรไม่ใช่ซักหน่อย ก็แค่พี่น้อง” ผมรู้สึกว่าตัวเองอายไอ้สุทัต
   “ฮ่ะฮ่ะ พี่รัก รักพี่น่ะเหรอ” ไอ้สุทัตขำไม่หยุด
   “มึงอย่ากวนตีน” ผมว่ามัน
   “ปรี๊น! ปรี๊น!” เสียงแตรรถสีดำคันที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น เขามาแล้ว!
   “รีบไปซิ คนที่รอมาแล้วนี่” ไอ้สุทัตหันมายิ้มกวนๆ ให้ผม ผมแกล้งทำหน้าดุใส่มัน กลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่มันกำลังจะแสดงออกมาทางใบหน้า แล้วผมก็รีบเดินไปขึ้นรถของเขาที่จอดรออยู่หน้าคณะ

   “รอพี่อยู่นี่นะ เดี๋ยวไปซื้อตั๋วก่อน หรือภัทอยากจะกินน้ำอะไรก็ไปซื้อแล้วกัน” เขาบอกผมเมื่อพาผมมายืนอยู่บริเวณขายตั๋วของโรงภาพยนตร์แห่งหนึ่งแถวๆ มหาวิทยาลัยของผม ผมไม่คิดว่าเขาจะพาผมมาที่แบบนี้ พาผมมาดูหนังอย่างนั้นเหรอ ทำไมผมรู้สึกว่าเขาทำเหมือนกับว่ามันเป็นการเดทกัน! ผมรู้สึกดีใจและตื่นเต้นมาก ช่วงที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยดุหรือเสียงดังใส่ผม แล้วยังพาผมไปโน่นมานี่ตลอด แล้วนี่ยังพาผมมาดูหนังอีก ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเป็นความจริง
   “คุณ ทำอะไรน่ะ” ผมร้องเบาๆ เมื่อเขาเอื้อมมือของเขามากุมมือผมไว้ ท่ามกลางความมืดในโรงหนังที่เรานั่งเก้าอี้ติดกัน
   “อย่าเสียงดังซิ” เขาหันมากระซิบกับผมเบ่าๆ ที่ข้างหู แต่มือเขาก็ยังคงกุมมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย เขาว่าแล้วก็หันไปสนใจจอภาพยนตร์ตรงหน้า เขาทำให้ผมดูหนังไม่รู้เรื่องเลย เพราะตลอดเวลาสองชั่วโมงที่หนังฉาย เขานั่งกุมมือผมไว้ไม่ยอมปล่อยเลย!         //////////////////////////////////////////////////////////////////////
   
             วันนี้เป็นวันเกิดผม ผมไปตักบาตรที่วัดแถวบ้านในตอนเช้าก่อนไปมหาวิทยาลัย ส่วนตอนเย็นไอ้สุทัต ไอ้ชาติกับเพื่อนที่คณะอีกสามสี่คนพาผมไปเลี้ยงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง กินข้าว กินเหล้าและร้องคาราโอเกะกันจนดึกกว่าจะได้กลับบ้าน ผมไม่อยากรีบกลับนัก เพราะมันจะทำให้ผมคิดถึงพี่ภา ทุกปีวันเกิดผม พี่ภาจะต้องทำกับข้าวและฉลองวันเกิดให้ผมที่บ้าน ผ่านมาสองปีแล้วแต่ผมก็ยังนึกถึงวันเกิดที่มีพี่ภาอยู่ด้วยทุกครั้งเลย
   เมื่อผมกลับมาถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว ผมแปลกใจที่เห็นรถของเขาจอดอยู่ในบ้านและไฟบนห้องของเขาที่อยู่ชั้นสองก็สว่างจ้า ผมไม่คิดว่าเขาจะมาวันนี้ เพราะเมื่อเดือนก่อนเขาบอกไว้ว่าจะมาอีกทีอาทิตย์ถัดจากนี้ แต่ผมก็ดีใจที่รู้ว่าเขามา เขาอยู่ในบ้านในวันนี้ วันเกิดผม!
   “ภัท ทำไมกลับดึกจัง พี่มารอตั้งนานแล้วนะ” เขาเอ่ยขึ้นเมื่อผมเดินขึ้นบันไดมาถึงหน้าห้องนอนของผมที่อยู่บนชั้นสอง เขายืนรออยู่ที่หน้าห้องผม
   “คุณ มาได้ยังไงครับ ไหนบอกว่ามาอาทิตย์หน้า” ผมถามด้วยความสงสัย
   “ก็อยากมา กินเหล้าด้วยเหรอ” เขาเดินมาใกล้ ใกล้จนแทบจะได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่าย
   “ก็นิดหน่อยครับ วันนี้ไปกินเลี้ยงกันมา” ผมตอบเขา รู้สึกใจเต้นแรงกับความใกล้ชิด
   “เลี้ยงอะไรกันไม่เห็นบอกพี่บ้างเลย” เขาถามยิ้มๆ
   “ก็...เลี้ยงวันเกิดผมครับ”
   “เหรอ แล้ววันเกิดอยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า พี่จะซื้อให้” เขาถามพร้อมกับมองหน้าผม
   “ไม่ครับ ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษ” ผมตอบรู้สึกมึนๆ หัวเล็กน้อย คงเพราะดื่มไปพอควร
   “งั้น ถ้าพี่มีอะไรจะให้ จะอยากได้รึเปล่า” เขาพูดพร้อมกับยิ้มแปลกๆ ให้ผม
   “อะไรเหรอครับ” ผมถาม
   แล้วเขาก็ล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบอะไรบางอย่างออกมา เขายกของสิ่งนั้นให้ผมดู มันเป็นสร้อยเส้นยาวสีออกเงินๆ และมีแหวนสีเงินกลมเกลี้ยงร้อยอยู่ภายในสร้อย! แหวนนั้นคล้ายๆ แหวนเงินแต่มันเป็นเงาแวววาวดูสวยงามกว่ามาก
   “ชอบไหมครับ พี่ซื้อให้ภัท” เขาถามพร้อมกับยื่นสร้อยและแหวนที่ร้อยอยู่ภายในให้ผมดูใกล้ๆ
   “ชอบครับ ให้ผมเหรอครับ แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าวันนี้วันเกิดผม” ผมถามด้วยความดีใจ
   “รู้ซิ ไม่เห็นจะยาก พี่ให้เป็นของขวัญวันเกิดนะ มาพี่จะใส่ให้” เขาพูดพร้อมกับสวมสร้อยร้อยแหวนเส้นนั้นให้ผม สายของมันยาวพอที่จะสวมเข้าที่คอผมได้พอดีโดยไม่ต้องปลดตะขอออก
   “ขอบคุณครับ” ผมพูดพร้อมกับจับที่แหวนที่ห้อยอยู่ตรงกลางหน้าอกเสื้อของผมพอดี
   “สวยจังเลย แต่ท่าทางจะแพงนะครับ จริงๆ คุณไม่น่าต้องซื้อของแพงๆ แบบนี้ให้ผมเลย” ผมยกแหวนขึ้นมาดูใกล้ๆ อย่างชื่นชม
   “แพงซิ มันเป็นของมีค่ามากเลยรู้ไหม แต่มันก็ยังมีค่าน้อยกว่าคนที่เป็นเจ้าของมัน” เขาพูดพร้อมกับจ้องตาผมอย่างมีความหมาย
   “อ่ะ ครับ ขอบคุณครับ” ผมรู้สึกเขินอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไรดี
   “ฮึ ภัทขอบคุณพี่หลายรอบแล้วนะ รู้ตัวไหม” เขาพูดยิ้มๆ
   “ครับ” ผมก้มหน้าลงหลบตาเขา
   “แหวนนี้พี่สั่งทำพิเศษเลยนะ ให้สำหรับคนพิเศษเท่านั้น ใส่ไว้ตลอดเลยนะ ห้ามถอดรู้ไหมครับ” เขายื่นหน้ามากระซิบข้างหูผมอีกแล้ว ผมรู้สึกตัวลอยๆ เหมือนอยู่ในความฝัน มันมีความสุขอย่างเหลือล้น จนผมต้องเงยหน้ามายิ้มให้เขา
   “ไปนอนได้แล้วครับ ดึกมากแล้ว” เขาพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องนอนให้ผม ผมเดินงงเข้าไปโดยไม่ได้เปิดไฟด้วยซ้ำ ผมเดินจนถึงเตียงนอนแล้วก็ล้มตัวลงนอน ผมหันไปมองที่หน้าประตูที่ยังแง้มอยู่ เขายืนอยู่ตรงนั้น! เขามองเข้ามา เขายิ้มให้ผม แล้วก็ปิดประตูห้องนอนให้ผมด้วย
   ผมรู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดเลย  ในหัวผมตอนนี้มันมึนๆ งงๆ แต่มีความสุขอย่างประหลาด ภาพต่างๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านมามันเข้ามาในหัวผมโดยไม่รู้ตัว
   ภาพที่...เขายิ้มน้อยๆ ให้ผมในวันที่ผมเจอเขาครั้งแรกที่หน้ารั้วบ้าน...เมื่อห้าปีที่แล้ว
   ภาพที่...เขาอุ้มผมตอนผมปีนลงมาจากหน้าต่างห้องจนขาหัก
   ภาพที่...เขาละเมอจูบผมในห้องนอนของเขาที่บ้านสวน
   ภาพที่...เขาอุ้มผมตอนผมหกล้มขาแพลงวันที่เขาทะเลาะกับพี่ศักดิ์
   ภาพที่...เขาจูบผมที่โรงพยาบาล
   ภาพที่...เขากอดผมในห้องครัวตอนทำกับข้าว
   ภาพที่...เขาจับมือผมในโรงหนัง
   และวันนี้ ภาพที่...เขาสวมสร้อยร้อยแหวนให้ผมและกระซิบว่า ‘ให้สำหรับคนพิเศษ’
   คนพิเศษ! คนพิเศษอย่างนั้นเหรอ ผมเป็นคนพิเศษสำหรับเขาใช่ไหม ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมไม่ได้คิดไปเองใช่ใหม เขามีใจให้ผมใช่ใหม่! ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลัง ‘ถูกบอกรัก’ ผมยิ้มให้กับตัวเองในความมืด พี่ภาครับ... ทำไมวันนี้ผมรู้สึกว่ามีความสุขที่สุดในโลกเลยครับ!  
         ---------------------------------------------------------
[พูดคุย]       
                   ตอนนี้พี่เสือฝากถามว่าหวานพอไหมคะ ฮิฮิ :-[
                   เสาร์อาทิตย์นี้อย่าลืมติดตามกันต่อนะคะ ใกล้ถึงตอน climax แล้วทั้งสองคู่!  o18
                   คู่ศักดิ์แก้วไม่ต้องน้อยใจนะคะ มียาวกว่านี้แน่นอนค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 27-07-2012 21:45:03

ถามว่าหวานไหม ก็หวานคะ
แต่มันยังไม่ชัดเจน
เวลาอ่านไปเลยเหมือนจะหวานติดขมมากกว่า
คือเราไม่เข้าใจว่าพี่เสือทำแบบนี้ทำไม
อยากให้พี่เสือชัดเจนกว่านี้
ไม่รู้สิคะ มันแปลกๆ ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้จ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-07-2012 21:48:15
ตามชื่อเรื่องป่ะ

รอย....อันนี้ยังงงๆน่าจะหมายถึงช่วงที่พี่ภายังอยู่

รัก....น่าจะช่วงนี้แหละ

ร้าว....คือตอนclimaxที่ว่าป่ะ

ทั้งหมดทั้งมวลนี่เดา เดา เดาและเดาจ๊ะ :m23:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 27-07-2012 21:52:36
รู้ว่าแก้วอยากตัดใจแต่มันคงยากมากกก
สงสารแก้วที่สุดอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 27-07-2012 21:56:31
หวานใหญ่เลยน้าาา
อยากอ่านศักดิ์แก้วอีกอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 27-07-2012 22:17:48
ชอบมากๆเลย

หวานมากๆ รอติดตามนะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 27-07-2012 22:23:59
เอิ่ม ทำไมอีตาพี่เสื้อถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้นะ เพราะรักจึงเปลี่ยน ??
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-07-2012 22:24:30
 :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 27-07-2012 22:25:41
จะว่าหวานก็หวานนะ แต่มันแปลกๆเพราะมองในมุมของภัทด้วยมั้ง
อยากอ่านในมุมของพี่เสือบ้างอ่ะว่าคิดยังงัยทำไมถึงทำอะไรแบบนี้
(คนอ่านมันคิดเยอะ55) รอตอนของแก้วอยู่นะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 27-07-2012 23:29:08
อื้อหืออ่านไปเขินไป -/////////-

แต่ละฉากหวานมาก  ชอบฉากที่ห้องครัวสุดละ น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 27-07-2012 23:32:32
หวานนะ  :-[
แต่พี่เสือนี่ชอบภัทตั้งแต่แรกเลยป่ะนิ  :serius2:
แล้วทำไมต้องทำเหทือนเกลียดด้วย จะมารักภัทหลังภาตายก็แม่งๆ

 :pig4: นะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 27-07-2012 23:52:21
คนพิเศษ ><!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 28-07-2012 00:31:52
หวายยยยยยยยยย เขินจังเลย สาระภาพรักแบบอ้อมๆ เลยนะเนี่ย แอ้กกกกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 28-07-2012 01:10:54
เขินแทนอ่ะ อยากได้แบบนี้บ้าง 555 แต่แอบกลัวหักมุมอ่ะว่าเห็นภัทเป็นตัวแทนภา คงไม่ใช่หรอกเนอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 28-07-2012 01:11:42
มันแลดูมารักแบบไม่มีเหตุผลอ่ะ

ภัทรอย่าลืมดิว่าเคยโดนรังเกียจขนาดไหน ??
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: i-love-you ที่ 28-07-2012 01:26:51
อบอุ่นมากเรย  ^^


อยากอ่าน คู่ แก้วอ่า  อยากให้เข้าใจกัน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 28-07-2012 01:55:32
หวานนะคะ..แต่หวานแบบงงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 28-07-2012 05:23:08
เอาอีกๆ

 :m1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-07-2012 06:45:04
  :-[ หวานๆๆ  o18 อยากอ่านคู่แก้วบ้างอ่า...  :call:  :call:  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-07-2012 09:52:40
หวานๆ อยากให้สองคนนี้เปิดเผยความรู้สึกกันจริงๆซะที อะไรๆมันจะได้กระจ่าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 28-07-2012 11:13:54
เสือเปลี่ยนไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-07-2012 11:32:08
ก็ยังไม่เข้าใจตอนแรกเธอ (พี่เสือ) เกลียดเขา (ภัทร) ทำไม ...ไม่เข้าใจ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 21 วันเกิด (27-7-2012) P.13-ตอนใหม่จ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 28-07-2012 14:11:45
ตอนนี้นี่แหละที่หวานสุดๆแล้ว
เขินแทนภัทอะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 28-07-2012 15:14:36
เข้ามารอ :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 28-07-2012 15:19:30
ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่

   หลังจากสอบปลายภาคเสร็จ ผมก็รู้สึกโล่งใจมาก น่าจะผ่านปีสองไปได้ด้วยดี เทอมนี้เป็นเทอมที่ผมมีความสุขมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องกิจกรรม ทุกอย่างในชีวิตผมมันเรียบร้อยและราบรื่นดี แต่ที่ดียิ่งกว่านั้นคือ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเขามันเป็นไปด้วยดี ดีซะจนผมอดคิดไม่ได้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปหรือเปล่า
   ปิดเทอมคราวนี้ผมนั่งรถทัวร์กลับใต้เอง เพราะเขายังไม่ถึงกำหนดเข้ากรุงเทพ แต่เมื่อมาถึงท่ารถ ผมก็เห็นเขามารอรับผมอยู่ที่เดิม แก้วก็มาด้วย แก้วเมื่อเห็นผมก็วิ่งมากอดผมด้วยความดีใจ จนผมแอบอายสายตาคนอื่นๆที่มองมาอยู่เหมือนกัน

   “แก้วทำอะไรอยู่อ่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อผมเดินมาหาแก้วถึงหน้าบ้านพี่ศักดิ์ ตั้งใจจะมาชวนแก้วไปขี่รถเล่นในเมือง
   “คุณภัท...ผม...เอ่อ” แก้วตอบตะกุกตะกัก ผมมองตามสายตาของแก้วเข้าไปในบ้านก็เห็นว่า พี่ศักดิ์กำลังเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง มือข้างหนึ่งก็โอบเอวเด็กผู้ชายผิวขาว ผมสั้น คนหนึ่งอยู่ ผมมองไม่เห็นหน้าเพราะพวกเขาทั้งสองหันหลังให้
   “ใครน่ะ แก้ว” ผมถามด้วยความสงสัย
   “ไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ก็คงไม่ได้ต่างไปจากคนก่อนๆ มาค้างเดี๋ยวก็ไป” แก้วตอบสีหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด    
   “แก้ว! แก้ว! ขึ้นมาหาพี่ข้างบนห้องหน่อยครับ” เสียงพี่ศักดิ์ตะโกนร้องเรียกลงมาจากหน้าต่างห้องชั้นสอง แก้วหันมามองหน้าผม แล้วก็รีบเดินขึ้นบันไดไป ด้วยความอยากรู้ของผม จึงแอบเดินตามแก้วขึ้นบันไดไปชั้นบนด้วย ผมเห็นแก้วเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องที่มีประตูบานใหญ่เปิดแง้มอยู่ แก้วเข้าไปในห้องนั้นแล้ว!
ผมเดินย่องเบาๆ ไปแอบอยู่ข้างเสาที่อยู่ใกล้ประตูมาก ผมมองเข้าไปข้างใน มองเห็นชัดเจนทุกอย่าง ผมเห็นแก้วเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าพี่ศักดิ์กับเด็กผู้ชายคนนั้น เขาทั้งสองกำลังกอดจูบกันอยู่! มือของพี่ศักดิ์ล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวบางสีสดใสของเด็กผู้ชายผิวขาว หน้าตาดี เด็กหนุ่มทำท่าเขินอาย ปัดป้องมือพี่ศักดิ์อยู่ แล้วพี่ศักดิ์ก็หันมาพูดกับแก้ว
   “มาแล้วเหรอแก้ว ช่วยไปเตรียมน้ำให้พี่กับน้องสนอาบหน่อยนะครับ ผ้าเช็ดตัวด้วยนะ เสร็จแล้วก็ช่วยไปเอาไวน์ในตู้ชั้นล่างขึ้นมาให้พี่ด้วยนะ ขอบใจมาก” พี่ศักดิ์หันมาสั่งแก้วพร้อมกับยิ้มให้ ผมได้เห็นการกระทำของพี่ศักดิ์และได้ยินสิ่งที่พี่ศักดิ์พูดแล้วได้แต่รู้สึกโกรธแทนแก้ว นี่ถึงขนาดทำอนาจารกันต่อหน้า แล้วก็เรียกแก้วมาดูถึงบนห้องเลยเหรอเนี่ย น่าอายสิ้นดี! ไม่รู้แก้วทนได้อย่างไง ทำแบบนี้มันเหมือนจงใจแกล้งกันชัดๆ พี่ศักดิ์ทุเรศสิ้นดี ทำเหมือนคนไม่มีหัวใจเลย!
   ผมเห็นแก้วเดินตัวลีบเข้าไปในห้องน้ำ สักพักก็เดินออกมา แก้วไม่หันไปมองสองคนนั้นเลย แต่ผมยังเห็นพี่ศักดิ์กับเด็กคนนั้นยังคงยื่นจูบแลกลิ้นกันอยู่หน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่มีแก้วอยู่ในห้อง แถมประตูห้องก็ยังเปิดอยู่ด้วย แก้วเมื่อเดินออกมาเห็นผมที่ยืนแอบดูอยู่ที่หลังเสาก็สะดุ้งตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินลงไปชั้นล่าง แล้วก็กลับขึ้นมาใหม่พร้อมกับถาดใส่ขวดไวน์และแก้วอีกสองใบ แก้วถือถาดเดินเข้าไปวางบนโต๊ะเล็กๆ ในห้อง
   “ขอบใจมากนะครับ ไม่มีไรแล้ว แก้วจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ อ้อ แล้วเย็นนี้ไม่ต้องเอากับข้าวมาให้พี่นะ พี่จะออกไปทานกันข้างนอก” พี่ศักดิ์ถอนริมฝีปากออกจากเด็กหนุ่มชั่วคราวแล้วหันมาพูดกับแก้ว จากนั้นก็หันหน้าไปซุกไซร้ซอกคอขาวของเด็กผู้ชายคนนั้นต่อ แก้วเดินออกมาจากห้องแล้วก็ปิดประตูบานใหญ่นั่น ผมเดินเข้ามาหาแก้ว ผมเห็นแก้วใบหน้าและดวงตาของแก้วมันดูเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก!
   “แก้ว พี่ศักดิ์ทำอย่างนี้ได้ยังไง ทุเรศสิ้นดี!” ผมอดรนทนไม่ได้ต้องพูดออกมาตรงๆ เมื่อเราสองคนเดินลงบันไดมาถึงชั้นล่างแล้ว
   “......” แก้วได้แต่ยืนนิ่งไม่ตอบ แต่ผมเห็นแก้วเริ่มตาแดงๆ น้ำตาคลอ
   “บ้าชะมัด ทำแบบนี้เหมือนตั้งใจแกล้งกันชัดๆ แก้วทนได้ยังไงเนี่ย” ผมโมโหแทนแก้ว รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
   “ช่างเถอะครับ คุณภัท ผมชินซะแล้ว” แก้วพยายามข่มน้ำเสียงให้เป็นปกติ
   “เฮ้อ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย” ผมยังคงรู้สึกว่า แก้วไม่ควรต้องมาทนอยู่ในสภาพอย่างนี้จริงๆ
   “คุณภัท มาหาผมมีอะไรเหรอครับ จะชวนผมไปไหนรึเปล่า ตอนนี้ผมว่างแล้ว” แก้วหันมาถามผม คงตั้งใจจะเปลี่ยนเรื่องคุย พยายามฝืนยิ้ม ผมเห็นแล้วสงสารแก้วจริงๆ
   “อืม จะมาชวนเข้าไปในสวนน่ะ ไปด้วยกันนะ”  ผมเอ่ยชวนแก้ว ก็ดีเหมือนกันแก้วจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเจอมาอีก
   “ไปซิครับ เอารถมอไซล์ผมไปก็ได้” แก้วว่า แล้วผมก็ขี่มอเตอร์ไซด์ของแก้ว แล้วให้แก้วเป็นคนซ้อน ขับตรงเข้าไปในสวนผลไม้
         ///////////////////////////////////////////////////////////////////
   เมื่อผมกับแก้วมาถึงสวน ผมก็เห็นเขายืนสั่งงานลุงเก่งหัวหน้าคนงานอยู่ วันนี้เขาใส่กางเกงยีนส์สีเข้มกับเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีน้ำเงิน และสวมหมวกปีกกว้างแบบคาวบอย ผมยืนดูอยู่สักพักเห็นลุงเก่งเดินออกไป คงสั่งงานกันเสร็จแล้ว ผมตั้งใจจะเดินเข้าไปทักเขา
   “คุณ...” ผมร้องเรียกขึ้น เขาหันมามอง แต่ยังไม่ทันทีผมจะพูดอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงแหลมสูงดังเข้ามาแทรก
   “เสือคะ ร้อนจังเลยค่ะ เสร็จรึยังคะ จะได้ไปหาอะไรกินกันในเมืองซะที พลอยหิวแล้วนะคะ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งร้องเรียกพร้อมกับเดินเข้ามาเกาะแขนเขาอย่างสนิทสนม ผู้หญิงคนนี้รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าสวยหวาน ผิวขาวเหมือนไม่ใช่คนถิ่นนี้ เธอแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงบานยาวกับเสื้อคอกว้างสีสดใส พร้อมกับหมวกสีขาวลายลูกไม้ใบโต และใส่ร้องเท้าส้นสูงสีแดงแปร๊ด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนใส่รองเท้าส้นสูงเข้ามาย่ำในสวนดินนี่ด้วย!
   “ภัท เดี๋ยวตอนเที่ยงพี่ต้องออกไปข้างนอก ไว้ค่อยกินข้าวเย็นด้วยกันนะ” เขาหันมาพูดกับผมนิ่งๆ เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเขาจะดูเฉยๆ กับผม
   “อ่ะ ครับ”
   “ตายแล้ว เด็กคนนี้ใครคะเสือ หน้าตาหน้าเอ็นดูเชียว อายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะ” คุณพลอยอะไรนั่นหันไปจีบปากจีบคอถามเขา แล้วหันมายิ้มหวานให้ผม พร้อมกับกรีดนิ้วมือขยับหมวกให้เข้าที่
   “ผมอายุ 20 แล้ว ไม่ใช่เด็กแล้วครับ” ผมตอบเคืองๆ ฮึ เรื่องอะไรมาหาว่าผมเป็น ‘เด็ก’
   “แหม ไม่บอกไม่รู้นะจ๊ะนี่ เห็นหน้ายังอ่อนๆ อยู่เลย นึกว่าอยู่มัธยมซะอีก เสือคนตกลงเด็กคนนี้ใครคะ ดูท่าทางสนิทกับเสือเชียว ทำไมพลอยไม่เคยเห็นมาก่อนคะ” เธอยังคงถามเขาพร้อมกับยิ้มหวานให้
   “น้องน่ะ ไปกันเถอะ เที่ยงแล้ว ไหนว่าหิวไง” เขาตอบผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับเดินนำไปที่รถ เธอรีบวิ่งตามแทบไม่ทัน
   ผู้หญิงคนนี้ใครกัน ทำท่าทางเหมือนสนิทสนมกับเขามาก เธอมองผมแล้วยิ้มหวานแต่ก็เป็นยิ้มที่ดูไม่จริงใจเอาซะเลย!
   “แก้ว ผู้หญิงคนนั้นใครน่ะ” ผมหันมาถามแก้ว เมื่อแก้วเดินเข้ามาหาผม
   “อ๋อ คุณพลอย เห็นว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนของนายน่ะ เธอมาติดต่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่โรงงานจะไปขายที่เชียงใหม่น่ะ เข้ามาหานายทุกวันเลยช่วงนี้” แก้วตอบผม มาติดต่อธุรกิจเหรอ แต่ดูท่าทางเหมือนจะมากกว่านั้นเลย
   “ดูสนิทกันจังนะ”
   “ก็ดูๆ เหมือนจะพยายามเกาะติดนายตลอดเลยครับ ขอมาเที่ยวบ้านบ้าง มาเที่ยวสวนบ้าง แปลกๆ เหมือนกัน” แก้วเองก็คงสงสัยเหมือนกัน
   “ช่างเถอะ ไปหาลุงเก่งกันดีกว่า เผื่อจะมีงานอะไรให้ทำบ้าง” ผมเลี่ยง แต่ในใจก็ยังคิดกังวลถึงเรื่องผู้หญิงคนนั้นอยู่ แต่มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   หนึ่งทุ่มกว่าแล้ว ผมรอกินข้าวเย็นพร้อมเขาอยู่ที่บ้าน แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าเขาจะมาสักที ผมนั่งดูทีวีรออยู่จนสองทุ่มก็ยังไม่มา ไหนบอกกับผมว่าจะมากินข้าวเย็นพร้อมกันไงล่ะ นี่คงออกไปกับผู้หญิงคนนั้นเพลินเลยล่ะซิ! ผมอยากจะโทรศัพท์ไปถาม แต่คิดไปคิดมาอย่าดีกว่า เขาคงไม่ชอบให้ใครโทรตามแน่ๆ
   “คุณภัท! คุณภัท!” ผมได้ยินเสียงแก้วมาร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน
   “อ้าว แก้วมาได้ไงเนี่ย” ผมถามขึ้น ปกติแก้วจะไม่มาเวลานี้
   “วันนี้คุณศักดิ์ไม่อยู่ แล้วในสวนเค้ามีจัดกินเลี้ยงกันนิดหน่อย วันเกิดลุงเก่งน่ะครับ คุณภัทไปด้วยกันไหมครับ” แก้วชวน
   “อืม” ผมยังลังเล จะรอเขาดีรึเปล่า แต่นี่มันสองทุ่มกว่าแล้วนะ
   “คุณภัทรอนายอยู่เหรอ”
   “เปล่า ไปกันเถอะ ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย หิวมาก จะมีไรให้กินไหมอ่ะ” ผมตัดสินใจไม่รอเขาแล้ว ก็ในเมื่อเขาเองอยากไม่รักษาคำพูดเอง
   “โอ๊ย เยอะแยะครับ” แก้วตอบ แล้วพวกเราก็ขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปข้างในสวน ไปที่บ้านพักของลุงเก่งหัวหน้าคนงาน
         //////////////////////////////////////////////////////////////
   “ฮ่ะฮ่ะฮ่า ซาหนุกจางเลย แก้ว เหล้านี่ว้านหวานนะ” ผมรู้สึกมึนงงๆ แต่รู้สึกว่ามีความสุขจัง นั่งล้อมวงกินเหล้าอยู่บนบ้านลุงเก่ง มีคนงานนั่งอยู่เป็นกลุ่มๆ ด้านล่าง มีอาหารเหล้ายาปลาปิ้งพร้อม
   “คุณภัท คุณภัท พอเถอะครับ คุณเมามากแล้วนะ กลับเถอะครับ” เสียงแก้วพูดแว่วๆ อยู่ข้างหูผม พยายามดึงแก้วไปจากมือผม
   “ม่ายมาว....ซาหนุก ซาหนุก เหล้าลุงนี่อร่อยดีจางน้า โผมกินม่ายมาวเลยยยยยยยยยย ฮ่ะฮ่ะ” ผมได้ยินเสียงตัวเองพูดอ้อแอ้
   “ลุงเอาไง ดีอ่ะ คุณภัทเมามากเลยอ่ะ นายรู้เข้าผมโดนแน่เลย”    
   “เออๆ ไม่น่าปล่อยให้กินเลย หันไปแวบเดียวกินไปไม่รู้กี่แก้ว เหล้าต้มเองมันแรงด้วยซิ” เสียงลุงเก่งพูด
   “ลุงเก่ง สูกสานวานเกิดน้าคร้าบบบบบ ขอห้ายอายุยืนยาว อยู่ปายนานนานเลยน้า ฮ่ะฮ่ะ ขอชนแก้วอีกรอบน้า เอ้า ชน ชน ชน เอิ้ก” ผมหัวเราะชอบใจแต่ทำไมรู้สึกเสียงตัวเองมันยานๆ ยังไงไม่รู้ มือยกแก้วจนชนกับแก้วลุงเก่ง แต่ชนยังไงก็ไม่โดน อยู่ๆ แก้วก็ร่วงลงจากมือ ได้ยินเสียงดัง “แพล้ง”
   “คุณภัท เฮ้อ เมาอย่างนี้ไม่ไหวแล้วนะครับ พอเถอะครับ ปะกลับบ้านเดี๋ยวผมไปส่ง” ผมรู้สึกเหมือนจะมีคนพยายามดึงตัวผมให้ลุกขึ้น อีกคนดึงแขน อีกคนพยุงไหล่ แต่ผมยังไม่อยากกลับจึงสะบัดตัวหนี
   “โอ๊ย คุณภัท ทำไมแรงเยอะจังเนี่ย” เสียงแก้วร้องขึ้น
   “ม่ายกลับ ยางมายกลับน้า วานนี้ขอนอนนี่เลย ต้องฉาหลองยานเช้า”
   “เอ่อ เอาไงดีวะแก้ว คุณภัท เมาแล้วดื้อชะมัดเลยว่ะ”

   “ทำอะไรกันน่ะ!” เสียงเข้มๆ ดังขึ้น ที่หน้าบ้าน ผมรู้สึกว่าเสียงมันคุ้นๆ อยู่นะ
   “ครายน่ะ ลุงเก่ง ครายมาคร้าบบบ” ผมร้องถาม ว่าจะชวนมากินเหล้าด้วยกัน   
   “นาย! นาย!” รู้สึกจะมีเสียงร้องเรียกคนมาใหม่พร้อมๆ กันหลายคนเลย
   “แก้ว ทำไมเป็นยังงี้ฮะ” ใครกันพูดเสียงดุเชียว
   “เอ่อ ผมชวนคุณภัทมากินเลี้ยงวันเกิดลุงเก่งครับ แต่ไม่คิดว่าจะเมาขนาดนี้อ่ะครับ”
   “ลุงผิดเอง ที่ดูคุณภัทไม่ดี ลงไปกินกับพวกข้างล่าง แป๊ปเดียวกลับมาเป็นอย่างนี้แล้วอ่ะครับ”
   “กลับบ้านเดี่ยวนี้!” ผมได้ยินเสียงดังๆ นั่นสั่ง แต่ผมไม่กลับหรอก เป็นใครกันมาสั่งผมได้ หันไปดู อ้อ เขานั่นเอง ยืนหน้าบึ้งตึงเชียว
   “ม่ายกลับ” ผมยืนยัน
   “พี่บอกให้กลับบ้าน เมามากแล้วนะ บ้าจริงๆ กินไม่เป็นแล้วดันกินไม่ดูตัวเองเลย” เสียงเขายังคงพูดต่อ
   “ม่าย...กลับ บอกว่ามายกลับงาย พูดม่ายรู้เรื่องเหรออออออ” ผมลากเสียงยาน สะบัดแขนทุกคนที่เข้ามาจับผม
   “เอาไงดีครับนาย”
   “ฮึ ฤทธิ์เยอะนักนะ” ผมได้ยินเสียงเขาว่า พร้อมกับรวบมือผมแล้วก็กึ่งยกกึ่งลากผมออกมาจากที่ผมยืนอยู่
   “ม่ายกลับ ปล่อยน้า บอกว่าม่ายกลับงาย ครายวะ มาลาก เจ็บนะเว้ย!” ผมร้องขึ้นเมื่อโดนลากแรงๆ ออกมาจากบ้านลุงเก่ง ผมรู้สึกเหมือนจะหมดแรง อยู่ๆ มันก็ง่วง ง่วงมากเลย...หลับดีกว่า
                                ---------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
     มาอีกแล้วค่ะ ฮิฮิ ขอบคุณทุก comment จริงๆ ค่ะ ที่เขียนมาได้จนถึงตอนนี้ก็เพราะได้กำลังจากตรงนี้จริงๆ ค่ะ  :pig4:
               ตอนหลังๆ จากนี้รู้สึกจะเป็นตอนที่เขียนยากๆ ทั้งนั้นเลย ไม่รู้ว่าจะเขียนออกมาอย่างไรดี ทั้งเรื่องของภัทและแก้ว
               โดยเฉพาะเรื่องของแก้ว ถ้าจะเขียนในมุมของภัทต่อไป คนอ่านคงคาใจ หรือว่าจะเขียนในมุมของภัทไปก่อนดี
แล้วค่อยเขียนตอนพิเศษทีหลัง คิด คิด คิด  :z10:
   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 28-07-2012 15:26:08
อิพี่เสือนี่ปล่อยให้น้องรอ :beat:
พี่ศักดิ์ก็อีกคน :beat:
สงสารแก้วรักทำไมผู้ชายอย่างงี้ :z3:

ปล.เรื่องของแก้วกะศักดิ์ค่อยเขียนเป็นตอนพิเศษอีกทีก็ได้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 28-07-2012 15:56:58
งอนพี่เสือจนกว่าพี่เสือจะได้ภัทเป็นเมีย

 o12
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-07-2012 15:57:45
เคลียร์เป็นคู่ ๆ ดีกว่าค่ะ  ตอนนี้คาใจพี่เสือกับภัทรมากกว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 28-07-2012 16:01:55
ผู้หญิงคนนั้น
มาทางไหนไปทางนั้น

พี่เสือนะทิ้งน้องได้

ส่วนแก้วเห้อสงสารนะ ทางที่ดีเลิกชอบเหอะๆ
ชอบไปก็ยิ่งเจ็บนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 28-07-2012 16:02:45
             เห้อ กรรมของแก้ว กรรมจริงๆ   :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-07-2012 16:31:24
กรรมของแก้ว

กรรมของภัทร

กลัว ผู้หญิง อะ T T
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 28-07-2012 18:53:53
[พูดคุย]
          เดี๋ยวคืนนี้มาต่ออีกตอนนึง อย่าลืมติดตามนะคะ อยู่เป็นเพื่อนกันหน่อยนะ ฮิฮิ  :really2:
          รู้สึกว่าเป็นภารกิจที่อยากทำ (เขียน) ให้จบไวๆ ไม่งั้นเหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ในหัว  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 28-07-2012 19:26:48
สงสารแก้วเว้ย พี่ศักดิ์คะแนนตกนะคะช่วงนี้
พี่เสือหวานไปไหมเนี่ย แอบปลื้มแทนน้องภัท
พลอยเธอมาทางไหนกลับไปทางเดิมเลยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 28-07-2012 19:46:09
ไอ้ศักดิ์!!!!   ใจร้ายยอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 28-07-2012 19:48:15
ภัทเมา! ว๊าววววววว ว ว ว ว ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 28-07-2012 19:53:07
 :angry2: ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครห๊ะ พี่เสือออ ไม่สนใจภัทเลยนะ
พี่ศักดิ์ใจร้ายมากอ่ะ โกดแล้ว :m16: เชียร์ให้แก้วหาใหม่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 28-07-2012 20:26:07
อ่านสองตอนรวด รู้สึกว่าน้องภัทรจะงอนนะค่ะพี่เสือ รีบง้อละ
เดี๋ยวจะเตลิดไปไกล
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 22 ผู้หญิงคนใหม่! (28-7-2012) P.14
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 28-07-2012 21:08:28
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ......+1 :3123:ให้ก่อนเลยนะเยี่ยมมาก....อ่านรวดเดียวเลยค่ะ....... :L1: คนเขียนนะค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 28-07-2012 21:45:42
ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก

   ผมรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนสายของวันใหม่ ผมพอจำได้ลางๆ ว่า ผมรอเขากินข้าวอยู่ถึงสองทุ่มกว่าแต่เขาก็ยังไม่กลับ ผมก็เลยไปกินเลี้ยงที่บ้านลุงเก่ง ผมเมา น่าจะเมามากเพราะรู้สึกว่าจำอะไรไม่ได้เลย ตื่นมาก็รู้สึกหนักหัวไปหมด แถมยังเจ็บแขนเจ็บขา รู้สึกเหมือนปวดเมื่อยไปทั้งตัว
   “อ้าว คุณภัท ตื่นแล้วเหรอครับ” เสียงแก้วทักมาแต่ไกล ขณะที่ถือถาดและเปิดประตูห้องผมเข้ามา แก้ววางถาดที่ใส่ข้าวต้มกลิ่นหอมฉุยลงตรงโต๊ะข้างเตียงผม แล้วแก้วก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผม
   “กินข้าวต้มก่อนนะครับ สายแล้ว คงจะหิว เป็นไงบ้างครับ” แก้วเอ่ยถาม
   “ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลยอ่ะ เป็นไรก็ไม่รู้”
   “ก็เมื่อคืน คุณภัทน่ะ เมามาก ผมกับลุงเก่งจะพากลับก็ไม่ยอม ทั้งดิ้นทั้งโวยวาย จนนายต้องมาพาคุณกลับนั่นแหละครับ ก็มีฉุดกระชากกันนิดหน่อย เพราะคุณจะไม่ยอมกลับท่าเดียว” แก้วตอบพร้อมกับยิ้มขำๆ
   “อืม มิน่าปวดแขนปวดขาไปหมดเลย”
   “นายสั่งให้ผมเอาข้าวมาให้คุณ แล้วก็มาอยู่เป็นเพื่อนคุณ เพราะวันนี้นายไม่อยู่ต้องออกไปธุระ”
   “กับคุณพลอยนั่นล่ะซิ” ผมว่า ยังเคืองเรื่องเมื่อวานไม่หาย
   “เปล่าครับ นายว่าจะไปดูโรงงาน เมื่อวานที่นายกลับช้าเพราะเกิดไฟไหม้ที่โกดังเก็บของที่โรงงานในเมืองครับ” แก้วอธิบาย
   “อ้าว แล้วเสียหายมากไหม ใครเป็นอะไรรึเปล่า” ผมถาม นึกเสียใจที่น้อยใจไม่เข้าเรื่อง
   “ไม่มีใครเป็นอะไรครับ ส่วนของก็เสียหายนิดหน่อย โชคดีที่ดับทัน”
   “อืม”
   “คุณภัทอย่าน้อยใจนายเลยนะครับ นายไม่ชอบผู้หญิงอย่างคุณพลอยหรอก” แก้วพูดเหมือนรู้ใจผม
   “ไม่ได้น้อยใจอะไรซะหน่อย” ผมรู้สึกว่าตัวเองพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับใจออกไป
   “คุณภัทรู้ไหมครับ นายเป็นห่วงคุณภัทมากเลยนะครับ กลับมาจากโรงงานก็ตอนห้าทุ่มแล้ว เสื้อผ้า เนื้อตัวยังมีรอยเขม่าควันดำๆ ติดอยู่เลย  กลับมาก็รีบมาตามคุณถึงบ้านลุงเก่ง” แก้วพูด
   “เอ่อ แล้ว วันนี้เขาออกไปแต่เช้าเลยเหรอ” ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาขึ้นมา เมื่อคืนคงปวดหัวน่าดูทั้งเรื่องโรงงาน ทั้งเรื่องผมอีก
   “ครับ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว คุณภัทน่ะโชคดีมากรู้ไหมครับ นายน่ะ ทั้งรักและเป็นห่วงคุณมาก แถมเอาใจใส่คุณที่สุด ผมยังอดรู้สึกอิจฉาคุณไม่ได้เลย” แก้วพูดกับผมยิ้มๆ
   “เอ่อ คงไม่ขนาดนั้นมั้ง แก้วก็พูดเกินไป” ผมพูด รู้สึกเขินๆ
   “ไม่เกินไปหรอกครับ คุณรู้ไหมว่านายน่ะเอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับคุณทุกอย่าง แต่คุณอาจจะไม่รู้ เพราะนายเป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยบอก” แก้วพูดเหมือนจะรู้เรื่องอะไรบางอย่างที่ผมไม่รู้
   “ยังไงอ่ะ แก้วพูดให้งงน่ะ” ผมถาม ชักอยากรู้ขึ้นมาซะแล้ว
   “คุณยังจำตอนที่คุณกลับกรุงเทพไปครั้งแรกได้ไหมล่ะครับ เมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นคุณภาเพิ่งเสียใหม่ๆ นายไม่ได้เข้ากรุงเทพเลยเพราะยังทำใจไม่ได้ ต้องให้คุณศักดิ์ไปติดต่อเรื่องงานแทนเป็นปีๆ ตอนนั้นผมเห็นคุณสามาหานายตอนเย็นวันศุกร์ทุกอาทิตย์เลย แล้วก็หายเข้าไปในบ้านนายเป็นชั่วโมง พอถึงเย็นวันศุกร์ ก็เป็นอย่างนี้ตลอดเลย ทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ ว่าหายไปทำอะไรกัน ผมก็เลยแอบตามมาดู ก็เห็นว่าคุณสาเข้าไปในห้องทำงานของนาย โทรศัพท์หาคุณ แล้วก็เปิดลำโพงให้นายฟังตลอดเลย ซึ่งความจริงคุณสาไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ก็ได้ จะคุยกับคุณเฉยๆ ก็ได้ ทำไมต้องให้นายอยู่ด้วย ถ้าไม่ได้เป็นเพราะว่าคนที่อยากโทรหาคุณจริงๆ แล้วคือนายต่างหาก!” แก้วเล่าเรื่องราวยืดยาวพร้อมกับมองหน้าผมไปด้วย
   “เอ่อ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย” ผมรู้สึกหัวใจมันเต้นแรงด้วยความดีใจ ปลื้มใจ สารพัด มันเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย แม้จะเคยสงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมพี่สาโทรมาบ่อยจังแต่เขาเองกลับไม่เคยโทรมาหาผมเลยสักครั้ง เวลาเจอกันก็ไม่เคยถามเรื่องราวชีวิตความเป็นอยู่ของผมเลยซักนิด นั่นเป็นเพราะเขารู้เรื่องทุกอย่างของผมอยู่แล้ว! รู้มาโดยตลอดนั่นเอง ผมอยู่ในสายตาของเขามาโดยตลอด เขาไม่ได้ทอดทิ้งผมอย่างที่ผมเคยเข้าใจ
   “แล้วก็เรื่องที่นายติดบุหรี่ ตอนนั้นนายติดบุหรี่มาก สูบจัดชนิดมวนต่อมวนอยู่เป็นปีๆ ขนาดคุณสาทั้งเตือน ทั้งขอร้องให้ลดลงบ้าง นายก็ยังไม่เชื่อเลย แต่ตอนที่นายไปรับคุณที่ท่ารถ พอคุณบอกว่าเหม็นบุหรี่ แล้วถามว่านายติดบุหรี่เหรอ นายกลับตอบว่าเปล่า นานๆ สูบที ผมล่ะนั่งขำแทบตาย เพิ่งจะเคยเห็นนายโกหกหน้าตายกับเค้าเป็นครั้งแรก” แก้วพูดไปขำไป
   “อืม” ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่อึ้ง รู้สึกเหมือนหน้าตัวเองเริ่มร้อนๆ
   “หลังจากคุณมานะ ผมก็ไม่เคยเห็นนายสูบบุหรี่ต่อหน้าคุณอีกเลย แล้วจู่ๆ นายก็เลิกสูบบุหรี่ได้เฉยเลย” แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าผมยิ้มๆ ผมรู้สึกอายหนักเข้าไปอีก
   “ก็คงอยากเลิกเองด้วยมั้ง ไม่เกี่ยวกับผมซักหน่อย” ผมแกล้งพูดเฉไฉ
   “ไม่ต้องเขินหรอกครับ คุณภัท น่าภูมิใจออก” แก้วเริ่มแซวผม
   “เอ่อ แล้วไงอีก” ผมอยากรู้ขึ้นมาจริงๆ ว่าจะมีเรื่องอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกไหม
   “แหม ทีอย่างนี้อยากรู้ใหญ่เลยนะครับ แล้วก็หลังๆ ที่นายขึ้นไปกรุงเทพเอง นายก็สั่งให้เอาผลไม้โน่นนี่ไปฝากคุณอยู่เรื่อย นายย้ำทุกครั้งว่าให้เอาแต่ของดีๆ เป็นพิเศษไปให้คุณ ทั้งสั่งทั้งย้ำ จนแทบจะขึ้นไปสอยไปเก็บให้คุณเองเลยด้วยซ้ำ”
   “แก้วก็พูดเว่อร์ไป”
   “ไม่เว่อร์หรอกครับ ผมไม่เห็นนายเคยสนใจเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ขนาดนั้น”
   “อืม” ผมพูดอะไรไม่ถูก ได้แต่รู้สึกว่าหัวใจตัวเองมันพองโตขึ้นเรื่อยๆ
   “บางทีนายถึงขนาดเข้าไปเลือกซื้อเสื้อผ้าให้คุณด้วยตัวเองเลยนะ นายพาผมไปด้วย นายยังใจดีซื้อให้ผมด้วยเลย ทั้งๆ ที่นายไม่จำเป็นขนาดนั้นก็ได้ ที่กรุงเทพก็มีห้างดีๆ เสื้อผ้าเยอะแยะกว่าที่นี่อีก”
   “ผมไม่รู้เลย เขาบอกว่าพี่สาฝากมาให้” ผมยังแปลกใจได้เรื่อยๆ กับเรื่องที่แก้วเล่า
   “ฮ่ะฮ่ะ ไม่คิดว่านายจะปากแข็งขนาดนี้ คุณต้องหาวิธีทำให้นายยอมพูดอะไรออกมาบ้างแล้วนะ รู้ไหมครับ” แก้วพูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
   “จะให้พูดอะไรล่ะ” ผมถามด้วยความสงสัย
   “ก็พูดในสิ่งที่คุณอยากได้ยินไงล่ะครับ” แก้วยิ้ม
   “เอ้า คุณหน้าแดงใหญ่แล้ว ผมว่าคุณกินข้าวก่อนดีกว่า เอ๊ะหรือว่าจะกินไม่ลงซะแล้วเพราะอิ่มอกอิ่มใจ ผมไปก่อนดีกว่า” แก้วยิ้มกว้างแล้วก็ยังยักคิ้วให้ผมอีก
   “บ้าน่า” ผมรู้สึกว่าผมน่าจะหน้าแดงมากๆ แน่เลย
   นี่เขาทำอะไรให้ผมมากมายขนาดนี้เลยเหรอ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย เขาไม่เคยพูดไม่เคยบอกเลย ผมรู้สึกหัวใจพองโตด้วยความสุข เหมือนได้ค้นพบความลับอะไรบางอย่างที่สำคัญต่อชีวิตผมมาก
มีความสุขเหลือเกิน...สิ่งที่ผมได้รับรู้ในวันนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าสิ่งที่ผมเคยหวัง สิ่งที่ผมเคยฝันว่ามันจะเป็นจริง แต่พยายามทำใจให้ลืมมันไป ตัดใจและทิ้งความหวังนั้นไปซะ อาจจะกลายเป็นความจริงขึ้นมาก็ได้ ผมควรจะกลับมามีความหวังและความฝันอีกครั้งหนึ่งใช่ไหม? ถ้าผมไม่ได้คิดไปเอง เขาต้องชอบผมบ้างแหละจริงไหม แล้วถ้าผมจะไขว่คว้าความหวังนั้นและทำอะไรเพื่อความรักของผมในครั้งนี้มันก็คงจะไม่เสียหายอะไรใช่ไหม...ความรักที่ผมรอคอยมานานหลายปี ผมต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้เขารักผมมากขึ้นและพูดความในใจออกมาให้ได้! ผมคิดแล้วก็ได้แต่แอบอมยิ้มอยู่คนเดียว... 
____________________________________________________
   
[พูดคุย]
           ตอนนี้ต้องยอมให้แก้วกลายเป็นคนสอดรู้สอดเห็นไปซะแล้ว :z1:
           ความรักไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เลยจริงๆ  o18
          ไปก่อนนะคะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 28-07-2012 21:47:55
พี่เสือฝากเพลงมาให้ฟังกันด้วยค่ะ  :-[
สิ่งที่ไม่เคยบอก Modern dog
http://www.youtube.com/watch?v=mxcDDhDy7es[/url (http://www.youtube.com/watch?v=mxcDDhDy7es)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 28-07-2012 21:58:57
เคยออกฤทธิ์ไว้กับเค้ามากตอนนั้น คงเพราะอาจจะไม่รู้ใจตัว ตอนนี้รู้แล้วพี่เสือก็รีบๆบอกน้องนะค่ะ

ส่วนแก้ว ขอให้เจออะไรดีๆบ้างเถอะน้าาา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 28-07-2012 22:06:27
ในที่สุดน้องภัทรก็รู้แล้วว่าพี่เสือนะจริงๆแล้วปากร้ายแต่ใจรัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 28-07-2012 22:07:41
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 28-07-2012 22:14:39
 :impress2: :impress2: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 28-07-2012 22:15:03
น่าดีใจกับภัทจริง ๆ ที่พี่เสือใจดีขนาดนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 28-07-2012 22:15:38
เรื่องนี้พระเอกซึนและปากแข็งมาก :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 28-07-2012 22:18:31
แหม๋พี่เสือปากแข็งเนอะๆรอติดตามว่าภัทจะทำอะไร
ให้พี่เสือยอมพูด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 28-07-2012 22:57:16
จะรอดูว่าแผนของภัทจะทำให้พี่เสือปากแข็งยอมพูดอะไรรึเปล่า

 :interest:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 28-07-2012 23:03:15
รีบทำให้พี่เสือพูดออกมมานะภัท ตอนนีพี่เสือยังปากแข็งอยู่ :a5: o22 :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-07-2012 23:04:24
อยากรู้ว่าพี่เสือจะพูดยังไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 28-07-2012 23:06:30
เขินเลยมั้ยละภัทจ๋า 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 28-07-2012 23:14:32
ความลับไม่ลับซะแล้ว..

ป้ายไฟพร้อม..ภัทสู้ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 28-07-2012 23:24:17
งงว่า มารักน้องตอนไหน ??
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 29-07-2012 00:17:42
เป็นกำลังใจให้ทั้งภัท แก้ว และคนเขียนครับ ฮิฮิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-07-2012 00:44:43
พี่เสือเราก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย
แก้วหาคนใหม่เถอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-07-2012 02:16:52
ภัทได้รู้ความจริงแล้ว
พี่เสือปากแข็งสุดๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 29-07-2012 09:08:31
                  กลัวจัง กลัวจะกลายเป็นฝันลมๆแล้ง สุดท้ายจะกลายเป็นขุดหลุมฝังตัวเองเหมือนแก้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 29-07-2012 09:15:32
ภัทรเริ่มจะมีหวังแล้วใช่มั้ยละ ? คึคึคึคึ

ตอนนี้น่ารักมาก  ถ้าเป็นพี่เสือมาพูดด้วยตัวเองนะ จะน่ารักกว่านี้อีก -//-
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่เคยบอก (28-7-2012) P.14-มาแล้วฮิฮิ:)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 29-07-2012 11:20:18
พี่เสือจะกล้าพูดเหรอ ท่าพี่แกเยอะซะแบบนั้น
สงสารแก้ว จังเลย

คนแต่ง จะแต่งตอนหลักให้จบก่อนก็ได้นะ จะได้ไม่ปวดหัวถ้าจะสลับคู่ไปมา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 29-07-2012 13:00:45
ตอนที่ 24 คนรัก?

   วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพื่อไปบ้านพี่สา ผมบอกพี่สาว่าเช้านี้ผมจะทำอาหารเช้าให้เขาเอง ไม่ต้องให้แม่บ้านทำ พี่สาก็แปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ผมใช้ครัวบ้านพี่สาเพราะมีอุปกรณ์และของสดพร้อมกว่า 
   “ทำเสร็จแล้วเหรอภัท ข้าวต้มอะไรเอ่ย แหม หอมน่าทานจังเลยนะ” พี่สาเดินเข้ามาทักผมในครัว
   “ข้าวต้มกุ้งครับ ผมทำเผื่อพี่สาด้วยนะครับ จะทานเลยไหมครับ ผมจะตักให้” ผมถามขณะที่มือก็บิดปุ่มปิดเตาแก๊สและยกหม้อข้าวต้มวางบนโต๊ะตัวใหญ่ในห้อง   
   “ก็ดีเหมือนกันจ้า ขอพี่ซักถ้วยนะ รีบทานแล้วต้องรีบไปร้านด้วยวันนี้คุณป้าไม่อยู่” พี่สาพูดพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้
   “นี่ครับ” ผมตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้พี่สา และยกเครื่องปรุงมาวางให้
   “ขอบใจจ้า อร่อยจัง ไม่คิดว่าภัทจะทำกับข้าวเป็นด้วย” พี่สาตักชิมแล้วก็เอ่ยชม
   “ก็พอทำได้เป็นบางอย่างครับ แต่ไม่เก่งหรอกครับ” ผมออกตัว   
   “อืม นี่เห็นว่าตอนนี้คุณพลอยอะไรนั่นมาป้วนเปี้ยนที่นี่บ่อยเลยเหรอจ๊ะ” พี่สาถาม
   “ผมเคยเห็นแค่ครั้งเดียวครับ”
   “ฮึ บอกว่ามาติดต่อเรื่องงาน แต่เห็นคนที่บ้านบอกว่ามาหาพี่เสือบ่อย ไม่รู้มาติดต่อเรื่องอะไรกันแน่ เป็นแค่เพื่อนห่างๆ สมัยเรียน ไม่น่าเข้ามาวุ่นวายที่นี่เลย พี่เสือก็นะ ตามใจทำไมก็ไม่รู้ ภัทก็เหมือนกันนะจ๊ะ พี่ไม่อยู่ต้องคอยดูพี่เสือแทนพี่ไว้รู้ไหม พี่ไม่อยากได้คุณพลอยอะไรนั่นมาเป็นพี่สะใภ้หรอกนะ” พี่สาพูด
   “อ่ะ ครับ” ผมรับคำ ใช่สิ ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน เรื่องอะไรจะให้ใครมาแย่งเขาไปจากผมได้!
   “ดีมากจ้า พี่ไม่อยู่ต้องเป็นหูเป็นตาแทนพี่รู้ไหมจ๊ะ เอาล่ะ พี่ไปก่อนนะ” พี่สากินข้าวต้มเสร็จแล้วก็ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมก่อนเดินออกจากบ้านไป
   พอพี่สาไปแล้ว ผมก็รีบยกหม้อข้าวต้มไปที่บ้านหลังใหญ่ แปดโมงกว่าแล้ว เขาน่าจะลงมากินข้าวเช้าพอดี ไปถึงก็เจอเขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร ผมเดินเข้าไปหา วางหม้อข้าวต้มลงบนโต๊ะอาหาร เขาเงยหน้าขึ้นมามอง
   “อ้าว ทำไมยกมาเองล่ะ ให้แม่บ้านเขายกมาก็ได้นี่” เขาถามขึ้น
   “วันนี้ผมทำข้าวต้มให้คุณทานเองครับ ไปทำที่บ้านโน้น ก็เลยยกมาเอง กินเลยนะครับ เดี๋ยวผมตักให้” ผมพูดพร้อมกับเดินไปในห้องครัว หยิบถ้วยมาสองสามใบพร้อมกับช้อน แล้วเดินมาตักข้าวต้มจากหม้อสองถ้วยสำหรับผมกับเขา
   “อืม น่ากินดีนะ แล้วนี่นึกครึ้มอะไรถึงมาทำกับข้าวให้พี่กิน” เขาถามตาก็มองที่ถ้วยข้าวต้ม
   “ไม่ได้ครึ้มอะไรครับ ก็แค่อยากทำอะไรให้คุณบ้าง เมื่อวันก่อนผมก่อเรื่องไว้” ผมพูดยิ้มอายๆ
   “รู้ด้วยเหรอ” เขาพูดพร้อมกับมองตาผม
   “ครับ” ผมตอบแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มในถ้วยของตัวเองต่อไป
   “เสือคะ แหม มาทันพอดีเลย กำลังทานอะไรกันอยู่คะ ขอพลอยทานด้วยคนนะคะ” เสียงแหลมปรี๊ดดังมาจากหน้าบ้าน ผมเห็นคุณพลอยในชุดกางเกงขายาวลายเสือกับเสื้อยืดผ่าร่องอกคอลึกมาก มีผ้าพันคอบางๆ ปิดไว้พอเป็นพิธีเดินเข้ามาถึงโต๊ะ พร้อมกับยิ้มกว้างให้เราสองคน
   “ทำไมมาแต่เช้าเลย” เขาเอ่ยถามขึ้นก่อน
   “ตายแล้ว เสือคะ ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ พลอยก็มาหาเสือไงคะ วันนี้วันหยุดว่าจะชวนเสือไปเที่ยวน่ะคะ เลยมาหาแต่เช้า นี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลยค่ะ แหมข้าวต้มอะไรคะนี่น่าทานจัง ขอให้พี่ซักถ้วยนะจ๊ะน้องภัท”คุณพลอยยังคงจีบปากจีบคอพูดเสียงแหลมใส่ ผมจำต้องตักข้าวต้มให้เธอถ้วยนึง
   “อร่อยจังค่ะ คนใช้บ้านเสือนี่ทำกับข้าวอร่อยใช้ได้เลยนะคะ” คุณพลอยเอ่ยปากชม แต่ผมได้ฟังแล้วถึงกับสะอึกกับคำพูดของเธอ
   “ไม่ใช่คนใช้หรอกครับ นี่ผมทำเอง” ผมตอบอดหมั่นไส้เธอไม่ได้ พูดจาไม่น่าฟังเอาซะเลย
   “แหม ตายจริง ไม่คิดว่าน้องภัทจะทำเอง อร่อยใช้ได้เลยนะจ๊ะ” เธอตักข้าวต้มเข้าปากพร้อมกับยิ้มให้ผม
   “อืม แล้วเรื่องสัญญาพลอยว่าไง โอเครึเปล่า จะให้พี่เริ่มส่งของได้เมื่อไหร่” เขาถามนิ่งๆ ตัดบท
   “แหม เสือคะ นี่วันหยุดนะคะ ใจคอเสือจะคุยแต่เรื่องงานรึไงคะ พลอยว่าก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกค่ะ แต่สัญญาอะไรนั่นพลอยยังไม่ได้อ่านหรอกค่ะ เอาไว้วันจันทร์ก่อนได้ไหมคะ ตอนนี้ขอทานข้าวก่อนนะคะ หิวจะแย่แล้ว” คุณพลอยพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาแตะแขนเขา
   “อืม ที่ถามเพราะเห็นว่ามันก็หลายวันแล้ว” เขายังคงพูดหน้านิ่ง
   “ค่ะ ไว้วันจันทร์พลอยจะดูให้นะคะ” คุณพลอยพูดเสียงออดอ้อนอย่างเอาใจ
   “จะเติมข้าวอีกไหมครับ หรือว่าจะทานกาแฟ เดี๋ยวผมจะไปชงให้” ผมหันไปถามเขา เมื่อเห็นว่าเขากินข้าวต้มหมดแล้ว
   “ข้าวพอแล้วแหละ ขอกาแฟให้พี่ถ้วยนึงแล้วกัน” เขาตอบ
   “น้องภัทจ๊ะ ขอให้พี่ซักแก้วนะจ๊ะ” คุณพลอยหันมาสั่งผม
   “ได้ครับ” ผมเดินออกไปชงกาแฟมาให้ทั้งสองคน ผมเดินมาวางกาแฟให้เขาก่อน แล้วก็เดินมาใกล้คุณพลอยเพื่อจะเอากาแฟมายื่นให้เธอ แต่เธอกลับกระตุกแก้วกาแฟมาทางผมเบาๆ ขณะที่ผมกำลังจะส่งให้เธอ ทำให้กาแฟร้อนๆ บางส่วนหกรดเสื้อผม
   “โอ๊ย” ผมร้องเพราะกาแฟร้อนๆ ราดลงบนเอวผมไหลลงไปในเสื้อและกางเกง
   “ว้าย! ตายจริง น้องภัท ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้ล่ะคะ มานี่มาพี่ช่วยเช็ดให้นะจ๊ะ” คุณพลอยรีบเอาผ้าบนโต๊ะมาจะช่วยเช็ดให้ผม แต่กลายเป็นว่ามาดันแก้วกาแฟที่ผมยังถืออยู่ให้หกใส่ผมเข้าไปอีก บ้าชะมัดเธอแกล้งผมชัดๆ
   “พอ พอ พลอย ถอยออกมาก่อน หกเลอะไปกันใหญ่แล้ว” เขาเข้ามาดึงตัวคุณพลอยออก แล้วก็เอาแก้วกาแฟไปถือไว้เอง
   “ภัท เข้าไปล้างเนื้อล้างตัว เปลี่ยนเสื้อใหม่ก่อนไป เฮ้อ!” เขาหันมาพูดกับผม พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
   
   ผมเดินไปล้างเนื้อตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ชั้นบน แล้วก็ลงมาใหม่อีกรอบ ก็ยังเห็นเขาและคุณพลอยนั่งอยู่ที่เดิม แต่กินข้าวเรียบร้อยแล้ว เขากำลังยกกาแฟขึ้นจิบ ขณะที่คุณพลอยก็พูดคุยพร้อมกับหัวเราะคิกคัก ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจชะมัด ทำอย่างกับนางอิจฉาในละคร ผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้มาเจอจริงๆ
   “อ้าวน้องภัทมาแล้วเหรอจ๊ะ พี่กับพี่เสือกำลังรออยู่พอดีเลยจ้า พี่เสือชวนพี่ไปเที่ยวทะเลแถวใกล้ๆ นี่ ตั้งแต่พี่มาใต้คราวนี้ยังไม่ได้ไปเที่ยวทะเลเลย น้องภัทไปด้วยกันไหมจ๊ะ แต่ความจริงน้องภัทมาอยู่ใต้นานแล้วนี่ น่าจะเคยไปแล้วนะจ๊ะพี่ว่า” คุณพลอยหันมายิ้มถามผม แต่สายตาเธอนี่ซิ ดูจิกผมน่าดู คงไม่อยากจะให้ผมไปเป็นก้างขวางคอแน่ๆ
   “ภัท ไปด้วยกันซิ ตั้งแต่กลับมานี่ยังไม่ได้ออกไปไหนเลยนี่” เขาพูดขัดขึ้น คงอยากให้ผมไปด้วย เขาคงไม่อยากอยู่กับคุณพลอยนี่ตามลำพังหรอกนะ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความจริงใจเอาซะเลย!
   “ครับ ผมอยากไปอยู่เหมือนกัน ขอไปด้วยนะครับคุณพลอย” ผมหันไปพูดกับคุณพลอย
   “ได้ซิจ๊ะ ไปกันหลายๆ คนสนุกดีนะ งั้นไปกันเลยดีไหมจ๊ะ”
   แล้วเราสามคนก็ตกลงจะเดินทางไปยังทะเลซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านสวนมากนักเพราะอยากไปแบบไปเช้าเย็นกลับ คุณพลอยรีบเข้าไปนั่งด้านหน้าคู่กับเขาซึ่งเป็นคนขับ ส่วนผมต้องระเห็จมานั่งหลังแทน เมื่อเช้าเธอแกล้งผม คอยดูเถอะรู้จักผมน้อยไปซะแล้ว ในเมื่อแรงมา ผมก็คงต้องแรงกลับ!
   
   “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! คนจมน้ำ” เสียงโวยวายดังขึ้นรอบตัวผม ผมกำลังจมลงใต้ผิวน้ำ แล้วก็โผล่ขึ้นมาสลับกัน
   “ภัท ภัท เป็นยังไงบ้าง” เขาถามผม หลังจากที่วิ่งมายังปลายหาดที่ผมกำลังเล่นน้ำอยู่ เขาเห็นผมกำลังจะจมน้ำ เขาก็รีบว่ายลงมาแล้วช้อนตัวผมอุ้มขึ้นมาวางบนพื้นทราย
   “ภัท ได้ยินพี่รึเปล่า” เขาเขย่าตัวผม แล้วก็จับหน้าผมหันไปมาสักพัก
   “ตายแล้ว เสือคะ จะตายไหมคะเนี่ย นอนแน่นิ่งไปแล้ว” เสียงแหลมสูงของคุณพลอยแว๊ดๆ อยู่ข้างหูผม
   “อืม” แล้วผมก็รู้สึกถึงสัมผัสที่ริมฝีปาก มือเขาจับปากผมบีบให้เปิดออก แล้วปากเขาก็เข้าประกบปากผมและเป่าลมเข้าไปในปากผมอย่างต่อเนื่อง
   “ตายแล้ว เสือ ทำอะไรคะเนี่ย” เสียงคุณพลอยยังกรี๊ดกร๊าดไม่หยุด
   “คุณเงียบๆ หน่อยซิ เขาผายปอดอยู่ไม่เห็นรึไง” เสียงใครสักคนพูดขึ้น ตอนนี้คงมีคนเริ่มมามุงดูกันแล้ว
   “แฮ่ก แฮ่ก” ผมลืมตาขึ้นแล้วก็ไอหนักๆ สองสามที ผมเห็นเขาประคองผมขึ้น มองมาด้วยความห่วงใย
   “ไม่เป็นไรแล้วครับ” ผมตอบยิ้มๆ หันไปมองรอบๆ ตัวก็เห็นว่ามีคนเข้ามามุงดูกันเต็ม ส่วนคุณพลอยยืนหน้าบึ้งมองผมอย่างไม่พอใจ
   “งั้นก็กลับกันเถอะ” แล้วเขาก็อุ้มผมเดินไปที่รถ เปิดประตูแล้วให้ผมไปนั่งข้างหน้าแทน
   “เสือคะ จะรีบกลับไปไหนคะ นี่พลอยยังไม่ทันได้สั่งอะไรดื่มเลยนะคะ น้ำทะเลก็ยังไม่ได้เล่นเลย” คุณพลอยร้องตะโกนแล้วรีบวิ่งตามมา เธอต้องไปนั่งหลังแทนผม เขาปิดประตูรถเมื่อเห็นเธอเข้ามานั่งเรียบร้อยแล้ว ไม่พูดอะไรซักคำ รีบขับรถออกไปทันที
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////
   เมื่อเขาขับรถมาถึงบ้านแล้ว ผมก็ลงมาจากรถ เห็นคุณพลอยรีบเดินลงมาดักหน้าผมแล้วกระซิบที่ใกล้ๆ หูผม
   “ชั้นรู้นะว่าแกแกล้งจมน้ำ มารยาจริงนะแก” เธอพูดเสียงแข็งแล้วก็หันมามองผมด้วยดวงตาโกรธจัด ผมมองเธอยิ้มๆ ไม่พูดอะไร เขาดับเครื่องยนต์แล้วก็ลงจากรถกำลังจะเดินเข้าบ้าน
   “เสือคะ พลอยมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ” คุณพลอยพูดขึ้น
   “มีอะไรเหรอ งั้นก็เข้าไปคุยในบ้าน” เขาเอ่ยเสียงเรียบ
   “พลอยขอคุยตรงนี้แล้วกันค่ะ ขอคุยเป็นการส่วนตัวนะคะ!” เธอเน้นเสียงแล้วหันมาทางผม ผมรู้ว่าเธอต้องการไล่ผม
   “งั้น ภัท เข้าไปในบ้านก่อนแล้วกัน” เขาหันมาทางผม ผมรีบเดินเข้าไปในบ้าน ปิดประตูแล้วเดินอ้อมออกมาทางห้องครัวและเดินเลาะข้างบ้านมายังรั้วบ้าน กลับมายืนหลบมุมรั้วด้านหนึ้ง แอบดูพวกเขาทั้งสองคน อยากจะรู้นักว่าจะฟ้องอะไรเขาบ้าง!
   “เสือ น้องภัทของเสือน่ะ แกล้งจมน้ำรู้ไหมคะ” คุณพลอยเอ่ยขึ้นก่อน เธอจับไต๋ผมได้จนได้ แต่ก็ช่างเถอะ ไม่สนใจหรอก
   “พลอยพูดอะไร ภัทจะทำอย่างนั้นทำไม” เขาพูดเสียงเรียบ ไม่ได้แสดงอาการแปลกใจอะไรเลย
   “ก็มันจะแกล้งพลอยไงคะ เมื่อเช้าพลอยทำกาแฟหกใส่มัน” คุณพลอยเปลี่ยนสรรพนามผมจากน้องภัทเป็นมัน คงโกรธผมมาก
   “นี่พลอยแกล้งภัทเหรอเมื่อเช้า” เขาถาม
   “เปล่านะคะ พลอยหมายถึงมันเป็นอุบัติเหตุ” เธอปฏิเสธพัลวัล
   “งั้นภัท คงไม่ได้แกล้งจมน้ำหรอกพี่ว่า อย่าเอาเรื่องพวกนี้มารกสมองดีกว่า” เขาตัดบทจะเดินเข้าบ้าน
   “พลอยสงสัยว่า เสือกับเด็กนั่นเป็นอะไรกันแน่!” คุณพลอยถามเสียงดัง เขาชะงักฝีเท้าหันกลับมา ผมเองก็ตกใจเหมือนกัน
   “พลอยหมายความว่ายังไง”
   “พลอยว่าเสือกับมันคงไม่ได้เป็นแค่พี่น้องกันหรอกมั้งคะ พลอยมองตามันพลอยก็รู้แล้วว่ามันหวงเสือ มันคงไม่ใช่แค่น้องเมียเก่าเสือใช่ไหมคะ ไอ้เด็กนั่นมันแกล้งมารยาหลอกเสือรู้ไหมคะวันนี้” คุณพลอยเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ พูดจาหยาบคาย ทีท่าต่างจากที่เจอกันวันแรกโดยสิ้นเชิง
   “พลอยจะพูดอะไรก็ให้เกียรติคนอื่นหน่อยนะ” เขาว่า
   “เสือไม่ต้องมาปกป้องมันหรอกค่ะ ไม่คิดเลยนะคะว่าผู้ชายแมนๆ อย่างเสือจะเปลี่ยนรสนิยมไปได้ รู้ไปถึงไหนอายเค้าตายเลย มิน่าทำท่าเหมือนไม่สนใจพลอย แต่พอเห็นมันจมน้ำรีบวิ่งถลาเข้าไปช่วย เป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกิน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง นี่เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ สมัยเรียนดูไม่ออกเลยนะคะ หรือว่ามันเป็นกรรมพันธุ์!” คุณพลอยเริ่มพูดจาดูถูกเขาและลามมาถึงพี่ศักดิ์ด้วย
   “พลอย! พูดเกินไปแล้วนะ” เขาโมโหจัด
   “เชอะ ไม่เกินไปหรอกค่ะ นี่ได้กับมันรึยังคะ คิดไม่ออกเลยจริงๆ ว่าทำกันไปได้ยังไง มีใครรู้เรื่องบ้างคะเนี่ย หรือว่าแอบลักกินขโมยกิน”  เธอพูดแล้วเบะปาก
   “พี่กับภัทไม่ได้เป็นอะไรกัน เป็นแค่พี่น้อง! พลอยจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ พี่ว่าวันนี้พลอยกลับไปก่อนเถอะ” เขาพูดเสียงเครียด พยายามข่มอารมณ์โกรธ
   “ไม่ต้องมาไล่หรอกค่ะ พลอยไปเองได้ เชอะ บอกให้รู้ไว้เลยนะคะว่าพลอยก็ไม่คิดจะกลับมาเหยียบที่นี่อีกเหมือนกัน ลากันแค่นี้แหละค่ะ!” เธอพูดแล้วก็เชิดหน้าเดินไปขึ้นรถยุโรปคันหรูของตัวเองที่ขับมาเมื่อเช้า เปิดปิดประตูดังปัง! แล้วขับออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว!

   “ภัท ไม่ต้องแอบฟังหรอก ออกมาได้แล้ว!” เสียงเย็นยะเยือกของเขาดังมาแต่ไกล ผมได้ยินก็รู้ได้เองว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่ต้องพูดกันอย่างเปิดอกซะที!
   
                                  _______________________________________

[พูดคุย]
           เขียนบทตอนนี้ให้ยัยคุณพลอยแล้วรู้สึกเหมือนดูละครทีวีอยู่เลยอ่ะ  :laugh:
           ใกล้ถึงตอนสำคัญแล้วเอาใจช่วยน้องภัทกับน้องแก้วกันหน่อยนะคะ  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 29-07-2012 13:52:49
จะเป็นยังไงต่อไปหนอ  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 29-07-2012 14:12:13
รอติดตามตอนต่อไปจร้า
พี่เสือมีอะไรก็พูดๆไปเลย
ไม่บอกแล้วน้องจะรู้ไหม
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 29-07-2012 14:22:18
พี่เสือแกมันบ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 29-07-2012 14:46:06
พี่เสือต้องรู้แน่ว่าน้องภัทรคิดไรอยู่ เอาเลยเคลียร์กันซะ จะออกก้อยหรือหัวรอลุ้นค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 29-07-2012 15:18:24
ให้ตายเถอะพี่เสือ


ภัทไปหาหนุ่มกรุงเทพดีกว่า  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 24 คนรัก? (29-7-2012) P.15-ตอนใหม่ๆ มาแล้วจ้า!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 29-07-2012 15:22:06
สงสัยคุณเธอจะดูละครมากไปนะ ไม่เห็นหรอนางร้ายไม่มีใครจบสวยซักคน
พี่เสือจะเอายังไงกันแน่ ฮึ ครั้งก่อนยังบอกว่าเป็นคนพิเศษอยู่เลย
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 29-07-2012 16:47:27
ตอนที่ 25 จบแล้ว!

ผมเดินออกจากจากมุมรั้วบ้าน แล้วค่อยๆ เดินเข้ามาหาเขาที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ข้างรถ
“ขึ้นไปคุยกับพี่ที่ห้องทำงานข้างบน” เขาพูดหน้านิ่งอย่างที่ไม่สามารถอ่านความรู้สึกภายในใจได้ เขาเดินนำเข้าบ้านไปก่อน ส่วนผมเดินตามไปอย่างช้าๆ รู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
“ทำไมวันนี้ทำแบบนี้ ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ” เขาเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อเราสองคนเข้ามาในห้องทำงานของเขาแล้ว ต่างคนต่างยืนกันอยู่คนละฝั่ง
“เรื่องอะไรครับ” ผมถามออกไปทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการจะพูดเรื่องอะไร
“พี่รู้ว่าภัทแกล้งทำเป็นจมน้ำ ทำแบบนี้ทำไม” เขาเอ่ยเสียงดุๆ
“ผมไม่ได้แกล้ง คุณเชื่อคุณพลอยเหรอ” ผมปฏิเสธรู้สึกน้อยใจที่เขาเชื่อคนอื่นมากกว่า
“อย่าโกหกพี่นะ พี่ไม่ได้เชื่อใครทั้งนั้น พี่เห็นภัทจมน้ำแต่ไม่มีน้ำสำลักออกมาซักหยด คิดจะหลอกพี่เหรอ” เขาพูดเสียงดัง
“ฮึ คือ ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็แค่อยากแกล้งคุณพลอยกลับ ตอนเช้าเธอแกล้งทำกาแฟหกใส่ผม” ผมจำต้องสารภาพความจริง
“ทำไมถึงทำอะไรแบบนี้หะ คิดอะไรเป็นเด็ก ไม่เข้าท่า” เขาว่า
“ก็แล้วทีเธอแกล้งผมล่ะ คุณไม่เห็นว่าอะไรเลย ทำไมต้องเข้าข้างเธอด้วย” ผมรู้สึกน้อยใจขึ้นมา
“แต่แกล้งจมน้ำแบบนี้มันเกินไป เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง สนุกมากไหม”
“คุณเป็นห่วงผมเหรอ” ผมเสียงอ่อนลง
“ห่วงซิ ทำไมจะไม่ห่วง”
“แล้วที่คุณพลอยถามว่าเราเป็นอะไรกัน...” ผมถามในสิ่งที่ยังคงสงสัย
“....” เขายืนนิ่งไม่พูดอะไรซักคำ
“เราเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆ เหรอครับ” ผมถามเสียงเบาพร้อมกับเดินเข้าไปชิดตัวเขา เอื้อมมือไปแตะแขนเขา ตอนนี้ผมรู้สึกอยากทำอะไรสักอย่างให้เขาสารภาพความในใจออกมา
“ที่ผ่านมาผมเพิ่งรู้ว่าคุณเป็นห่วงผมมาก ทำอะไรเพื่อผมตั้งหลายอย่าง ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมดีใจมากเลยนะครับ คุณดีกับผมจริงๆ” ผมพูดแล้วก็ยิ้มให้เขาพร้อมกับค่อยๆ เอนศีรษะลงซบกับแผ่นอกของเขา รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน แล้วผมก็โอบแขนทั้งสองข้างกอดเอวเขาไว้ มือข้างหนึ่งของผมลูบเบาๆ ที่แผ่นหลังของเขา ผมค่อยๆ ดึงชายเสื้อด้านหลังของเขาออก แล้วก็ล้วงเข้าไปในเสื้อเขา ลูบไล้แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยเหงื่อและกล้ามเนื้อแข็งแรงนั่นเบาๆ
“ภัท! จะทำอะไรน่ะ” เขาร้องขึ้นอย่างตกใจเมื่อผมเริ่มใช้มืออีกข้างหนึ่งลูบไล้ไปที่เอวหนาของเขา เขาดึงมือทั้งสองข้างของผมออกอย่างเร็ว รวบมือผมไว้แล้วก็ดันตัวผมออกห่าง
“คุณเป็นอะไร” ผมรู้สึกตกใจกับทีท่าของเขา
“พี่ถามว่าภัทจะทำบ้าอะไร!” เขาตวาดผมเสียงดัง
“ผมก็แค่...กอดคุณ ทำไมเหรอครับ ทำไมคุณต้องทำท่าตกใจขนาดนี้ ผมกอดคุณบ้างไม่ได้เหรอครับ” ผมถามด้วยแปลกใจ ก็ในเมื่อเขาก็น่าจะ ‘ชอบ’ ผมอยู่เหมือนกันนี่นา
“....” เขายังคงยืนนิ่งไม่ตอบอะไร
“ทำไมครับ ผมไม่มีสิทธิ์กอดคุณเหรอครับ ตกลงเราเป็นอะไรกันแน่ครับ” ผมเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทวงถามความรักจากคนรักอยู่ เขาไม่ตอบ เขายืนนิ่งอยู่นาน นานซะจนผมรู้สึกจะทนไม่ไหว แต่ในที่สุดเขาก็เอ่ยออกมา

“ภัท...เป็น...น้องพี่!” เขาเอ่ยตอบอย่างช้าๆ พร้อมกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแต่ก็เพียงแค่แวบเดียว เขาก็กลับมามองหน้าผม
ผมอึ้งกับคำตอบที่ได้รับ เป็นน้องอย่างนั้นเหรอ เป็นแค่พี่น้องจริงๆ อย่างที่เขาพูดกับคุณพลอยอย่างนั้นเหรอ ไม่จริง! ผมไม่เชื่อ! เขาโกหก!
“ไม่จริง! คุณโกหก แล้วที่ผ่านมา คุณมาทำดีกับผมทำไม คุณให้พี่สาโทรศัพท์หาผม ซื้อเสื้อผ้าให้ผม ไปรับไปส่งผม พาผมไปดูหนัง  คุณแกล้งทำทั้งหมดเลยเหรอ แกล้งรักผม แกล้งเป็นห่วงผมเหรอ คุณทำแบบนี้ทำไมกัน!” ผมร้องตะโกน รู้สึกเหมือนเสียงผมมันสั่นมาก ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว
“พี่ไม่ได้แกล้งพี่รักและเป็นห่วงภัทจริงๆ” เขาตอบ
“แล้วทำไมถึงบอกว่า...ฮือ ฮือ” ผมสะอึกสะอื้น
“แต่พี่รักและเป็นห่วงภัท...ในฐานะ...น้องชาย” เขาพูดช้าๆ กว่าจะเอ่ยมาแต่ละคำช่างยากเย็น
“น้องชายงั้นเหรอ แล้วคุณมากอดผม มาจูบผมทำไม ที่โรงพยาบาลนั่น ทำไม ทำแบบนี้ทำไมกัน” ผมร้องไห้รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้า ผมเอามือทุบตีเขาที่หน้าอก “นี่แน่ะ นี่ ทำแบนนี้ทำไม” เขายืนนิ่งให้ผมทุบไปไม่ตอบโต้ จนผมหอบตัวโยน
“พี่ขอโทษ...พี่ไม่ได้ตั้งใจ...ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด” เขาตอบสีหน้ามีแววเจ็บปวด
   “ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว ผมเกลียดคุณ เกลียด เกลียด เกลียดที่สุด” ผมทั้งร้องไห้ ทั้งร้องด่า ทุบอกและ เตะขา ถีบขาเขาเป็นพัลวัล รู้สึกเหนื่อยเหมือนจะขาดใจ จนในที่สุดผมหยุด ผมมองหน้าเขาทั้งน้ำตา ผมรู้สึกว่าร้องไห้จนไม่มีอะไรจะร้องอีกแล้ว
   เขาเคยกอดผม...จูบผม...จับมือผม นั่นเป็นแค่ความผิดพลาดอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเหรอ ที่ผ่านมามันคืออะไร ผมคิดไปเองทั้งนั้นเลยเหรอ
   ผมก้มลงมองสร้อยคอของผม ผมดึงสายสร้อยให้สูงขึ้นแล้วหยิบแหวนที่ซ่อนอยู่ภายในเสื้อออกมา แหวนสีเงินกลมเกลี้ยงที่เขาให้ผมในวันเกิด ยังจำได้ดี วันนั้นเขากระซิบว่า
   ‘มันเป็นของมีค่ามากเลยรู้ไหม แต่มันก็ยังมีค่าน้อยกว่าคนที่เป็นเจ้าของมัน’
   ‘แหวนนี้พี่สั่งทำเป็นพิเศษ ให้สำหรับคนพิเศษเท่านั้น’
   เสียงหวานกระซิบแผ่วเบา ‘คนพิเศษ’ ผมเป็นคนพิเศษใช่ไหม ผมนึกถึงวันนั้นแล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาอีก ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ไม่มีอีกแล้ว คนพิเศษอย่างผม
   ผมก้มศีรษะลงแล้วค่อยๆ ถอดสร้อยร้อยแหวนวงนั้นออกมา ผมเงยหน้าขึ้น ผมกำสร้อยเส้นนั้นไว้ในมือ ผมยื่นมันคืนให้เขา
   “เอาสร้อยนี้คืนไปเถอะ ผมคงไม่ใช่คนพิเศษของคุณอีกแล้ว” ผมพูดพยายามข่มน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล
   “พี่ตั้งใจซื้อให้ภัทจริงๆ ไม่เคยคิดจะเอาคืนนะ เก็บไว้เถอะนะ” เขาพูดพร้อมกับมองหน้าผม สีหน้าเขาก็ไม่สู้ดีนักเหมือนกัน แต่ผมไม่รู้ว่าเขารู้สึกอะไรกันแน่ ไม่รู้ว่าเขามีความรู้สึกอะไรบ้างรึเปล่าด้วยซ้ำ เขากลายเป็นคนแปลกหน้าที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนแล้วในตอนนี้
   “ผมไม่ต้องการ เอาคืนไป” ผมพยายามยัดสร้อยเส้นนั้นใส่มือเขาแต่เขาปัดป้อง ไม่ยอมรับคืน
   “พี่ไม่เอา ภัทเก็บไว้เถอะ พี่ให้ภัท” เขายังคงไม่ยอมรับ
   “ได้ ไม่เอางั้นเหรอ งั้นก็โยนทิ้งมันไปซะเลย ไม่ได้มีค่าอะไรอยู่แล้ว” ผมพูดพร้อมกับเขวี้ยงสร้อยเส้นนั้นลงพื้นไปอย่างแรง จริงๆ อยากปาใส่หน้าเขาด้วยซ้ำ ผมมองสร้อยที่กระเด็นไปไกล แหวนกระทบพื้นดัง ‘กริ้ง’ หัวใจของผมมันก็แทบจะตกแตกสลายไปพร้อมกับสร้อยเส้นนั้นด้วย ผมหันไปมองเขาทั้งน้ำตา ตาผมเริ่มพร่าไปหมด ผมเห็นเขาก็มองตามมือที่ผมเขวี้ยงสร้อยออกไปเหมือนกัน สีหน้าของเขาเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด เจ็บปวดเหรอ คงไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่ผมได้รับหรอก!

   ผมนึกถึงสิ่งที่ผมทำในวันนี้...แกล้งจมน้ำก็แค่อยากแกล้งคุณพลอย เขาผายปอดให้ผม ปากประกบปากยังจำสัมผัสร้อนที่อบอุ่นนั้นได้ดี
   ผมกอดเขา...ซบลงกับอกเขา...ลูบไล้เนื้อตัวเขา แผ่นหลัง เอวหนา
   ช่างน่าอายสิ้นดี นี่ผมทำอะไรลงไป ทำในสิ่งที่เขาคงไม่ต้องการ ไม่เห็นค่า
   ผมรู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน ผมมันโง่ โง่จริงๆ...น้ำตา น้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว
   “ผมเข้าใจแล้ว”
   “ภัท...พี่”
   “ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว”
   “....”  เขานิ่งไม่พูดอะไรเลย
   “ไม่ต้องห่วงนะครับ ต่อไปผมจะไม่ทำอะไรให้คุณลำบากใจอีก ขอโทษด้วยถ้าผมทำอะไรที่น่าละอายออกไปในวันนี้” ผมข่มใจพูดมันออกไป
เขาจะรู้ไหมว่ามันคือ ‘คำบอกลา’ ของผม ผมจะไม่มาที่นี่อีกแล้ว พอกันที จบสิ้นกันซะที ระหว่างผมกับเขา ไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว...ความหวัง ความฝันของผม...มันจบลงแล้ว

   ผมมองหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเขา ผมเดินเข้าห้องของตัวเอง ปิดประตูแล้วเอาหลังพิงประตูไว้ร้องไห้...เจ็บเหลือเกิน...เจ็บปวดที่สุด...หัวใจผมคงแตกสลายไปแล้วในตอนนี้...น้ำตาไหลรินออกมา...ขอร้องไห้แค่วันนี้ ตอนนี้เท่านั้น ต่อไปจะไม่ร้องอีกแล้ว...
         /////////////////////////////////////////////////////////////////
   ผมนั่งพิงประตูร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือดอยู่นาน เวลาไม่รู้ผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้ว ผมรู้แต่ว่าคงมืดแล้ว ผมต้องไปจากที่นี่ ใช่ ผมต้องไป ไปแล้วจะไม่กลับมาอีก...ผมคว้ากระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือ พร้อมกับของใช้ส่วนตัวสองสามอย่างที่วางอยู่บนหัวเตียง ยัดใส่กระเป๋าเป้ใบโปรด...ใบที่ห้อยพวงกุญแจเรือใบสีฟ้า ผมหยิบเป้สะพายหลังแล้วเปิดประตูออกจากห้องออกมา ไฟในบ้านมืดสนิท เขาคงออกไปแล้ว ไปไหนไม่รู้ แต่ไม่อยู่ในบ้านนี้แล้ว...
   ผมไม่ได้เปิดไฟ ผมค่อยๆ เดินลงบันไดช้าๆ ท่ามกลางความมืด แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อชนเข้ากับใครบางคนตรงกลางบันได
   “เฮ้ย! แก้ว”
   “คุณภัท” ต่างคนต่างร้องอุทานออกมาเมื่อสายตาปรับมองอีกคนในความมืดได้แล้ว
   “แก้วมาทำอะไร”
   “คุณภัทล่ะ จะไปไหน” แก้วถามคงเห็นผมสะพายเป้
   “ผมจะกลับกรุงเทพ” ผมบอก
   “ผมขอไปด้วย” แก้วตอบ ผมงงแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ตอนนี้ผมรู้ว่าเราคงต้องการสิ่งเดียวกันคือไปให้พ้นจากที่นี่
   “อืม งั้นก็ไปกันเถอะ เดี่ยวค่อยคุยกัน” ผมชวนให้รีบไปก่อนที่ใครจะมาเห็น
   “เดี่ยวครับ ผมขอไปทำธุระก่อน คุณภัทมากับผมหน่อยครับ” แก้วเดินนำผมขึ้นไปในห้องทำงานของเขา แก้วเปิดประตูห้องเข้าไป ในห้องมืดสนิท แก้วเปิดไฟ ทำให้ทั้งห้องสว่างจ้า ผมเห็นแก้วตาบวมแดงคงร้องไห้มาอย่างหนัก เราต่างมองกันและกัน ผมยิ้มบางๆ
   แก้วหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป่าสะพายใบโต แก้ววางมันไว้บนโต๊ะของเขา เมื่อผมมองดูก็พบว่ามันเป็นสมุดบัญชีธนาคาร ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เวลานี้คงไม่ใช่เวลาที่จะมาถามอะไร
   “ขอผมเขียนบอกลานายเดี๋ยวนะครับ” แก้วบอกผมเบาๆ แล้วก็หยิบกระดาษกับปากกาบนโต๊ะเขามาเขียนข้อความยืดยาวอยู่พักใหญ่ ผมยืนรอด้วยความกังวล พอแก้วเขียนเสร็จก็วางไว้บนโต๊ะแล้วเอาสมุดบัญชีธนาคารเล่มนั้นวางไว้ด้านบน พร้อมกับเอาที่เขี่ยบุหรี่วางทับไว้อีกที แก้วหันหน้ามามองผม เป็นอันรู้กันว่าธุระของแก้วเสร็จแล้ว ผมปิดไฟในห้องแล้วเดินออกมา ค่อยๆ ลงบันไดมาท่ามกลางความมืด
   มอเตอร์ไซล์ของแก้วจอดแอบอยู่หน้ารั้วบ้านอยู่แล้ว แก้วคงตั้งใจจะไปเหมือนผม ช่างบังเอิญจริงๆ แก้วเดินไปลากมอเตอร์ไซค์ออกมาแล้วก็สตาร์ทรถ แก้วขึ้นขี่ ผมตามขึ้นมาซ้อนท้าย เราหันหน้ามามองกันอีกครั้ง เป็นสัญญาณว่าเราทั้งคู่พร้อมแล้ว...
พร้อมที่จะไปจากที่นี่และจะไม่กลับมาอีก!      
                                     ---------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           กว่าจะเขียนตอนนี้จบรู้สึกเศร้าจับจิต  :m15:
           เครียดจนปวดหัวตึบๆ เลย นี่เราอินเกินไปเปล่าอ่ะ  :monkeysad:
           จากนี้คงต้องขอพักหลายวันหน่อยนะคะ
           ช่วย comment กันเยอะนะคะ ขอบคณมากค่ะ  :pig4:
            :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 29-07-2012 16:54:03
เศร้าาาาา :sad4: :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 29-07-2012 16:54:08
อืม  ค้างอ่ะ  พักหลายวันเลยเหรอ
ถ้าภัทรกับแก้วอยากหนีก็อย่าลืมย้ายที่อยู่ด้วยนะ
ไม่งั้นก็จะกลับมาเหมือนเดิมอีกแหละ
หนีจริง ๆ เลยก็ดีเหมือนกัน  ดูซิสองคนพี่น้องมันจะรู้สึกอะไรบ้างมั๊ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 29-07-2012 16:56:25
รู้สึกปวดตับเลยอ่านจบ น่าสงสารทั้งคู่ ภัทรยังดีที่เสือใส่ใจ เป็นห่วงถึงแม้จะปากแข็งไปหน่อย ส่วนแก้วเหมือนไม่มีใครเลยศักดิ์ก็ไม่จริงจังด้วย ช่วยส่งบทเรียนให้ศักดิ์หน่อยสิ นะ  :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 29-07-2012 17:07:03
ตอนแรกก็ตกใจ นึกว่า ตอนจบ - -
ถ้าจะหนี ต้องหนีให้สุดนะ เปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนเบอร์โทร เอาให้รู้สึก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 29-07-2012 17:10:43
พี่เสือ ใจร้ายยยยย :o12:  ผู้ชายบ้านนี้ใจร้ายกันจริงๆ เลย
แก้วก็คงมีชะตากรรมเดียวกัน หนีไปให้ไกลเลยนะ ไปหาคนใหม่ดีกว่า เช๊อะะส์!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 29-07-2012 17:13:49
                   จงโบยบินไปให้ไกล สู่ฟ้าใหม่โลกใบใหม่ อย่าทนทรมาณกับคนไม่รู้ค่าอีกเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 29-07-2012 17:27:59
 :sad4:  ไมเป็นเงี้ย


กลับมาต่อด่วน อย่าเพิ่งหายไป

อารมณ์มันค้างนะเออ แล้วจะทิ้งคนอ่านไปจริงๆหรอ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 29-07-2012 17:30:00
อยากอ่านต่อแล้ว ไปสู่อิสระสักที
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 29-07-2012 17:36:02
เห็นชื่อตอนนึกว่าจบเเล้ว =='

อ่า อีตาพี่เสือนี่มันจริงๆ เลยนะ
ขอสักทีเถอะ

 :z6: :beat: :13223:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 29-07-2012 17:41:48
แล้วไม่ต้องมาตามกลับไปเลยนะพี่เสือ  o12
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 29-07-2012 17:44:29
นึกว่าตอนจบเหมือนกันค่ะ หวังว่าจะไม่เกิดอุบัติเหตกันนะสองคนนี้  :sad11:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 29-07-2012 17:45:43
คงเป็นการบอกลาของคนสองคน ที่หัวใจเจ็บปวดพอกัน จากคนที่ไม่แม้จะบอกว่ารัก แต่ก็ทำอะไรให้คิด
จงเจ็บปวดเถอะพี่เสือกะพี่ศักดิ์ :o12: :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 29-07-2012 17:47:13
คนเขียนกลับมาก่อนค้างอย่างแรงเลย :z3:

พี่น้องบ้านไหนเค้าจูบกันฟร่ะ ปากแข็งไม่รู้จักเวลาเลย :z6:

เคะน้อยบ้านนี้รันทดเหลือเกิน..หนีให้พ้นนะลูก :m15:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 29-07-2012 17:59:47
ถึงเวลาซะทีนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 29-07-2012 18:13:12
พี่เสือแกจะปากแข็งไปไหนเนี่ย
รักเขาก็บอกไปซิ


หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: greentea2598 ที่ 29-07-2012 18:27:24
โอ๊ยๆ จูบก็จูบไปแล้ว จะปากแข็งเพื่ออออออออออ ?? แกนพี่เสือจริงๆเลยเจ้าค๊ะ!!
อยากจะจับมา  :beat: :beat: ฮึ่ยยย

ภัทและแก้วหนีไปเลยนะเจ้าคะ ปล่อยให้สองหน่อนั่นขาดใจตายไปเถอะ ชิชิ มีของดีอยู่ใกล้ตัวดันไม่รุ้ค่า ย๊ากๆๆ  :z3: :z3:

ค้างอ๊าาาา ต่อด่วนเถอะน๊าาาาา พลีสสสสส  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Non_stop ที่ 29-07-2012 18:27:58
 :a5: :sad4:

โอ้ยๆๆปวดตับพี่เสือเดี๋ยวจะเสียใจที่หลังเน้อ

 :angry2: :serius2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 29-07-2012 18:48:39
หนีไปดาวอังคารเลยลูก :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 29-07-2012 18:55:18
เห็นชื่อตอน นึกว่าเรื่องจบแล้วจริง ๆ ตกใจหมดเลย

ไอ้พี่เสือใจร้ายปากแข็ง ทำน้องภัทอาย ใจร้ายที่สุด

ดีแล้วทั้งแก้วทั้งภัท หนีพวกมันสองคนไปเลย

(อินจัด)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 29-07-2012 19:07:14
ติดเรื่องนี้แล้วอ่ะ จะขาดใจที่ไม่ได้อ่าน  :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 29-07-2012 19:15:35
เย้ๆ ในที่สุดก็ไปกันสักทีโดยเฉพาะแก้วทนเป็นกระบืออยู่ได้ตั้งนาน อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆแล้ว รีบมาอัพนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 29-07-2012 20:08:52
 :o12:   :m16:  :z3:  :z13:

ยะ อยากอ่านต่อออออออ...   :เฮ้อ:

คิดไรของเค้าอยู่นะ กลับมาแล้วอย่ามานั่งเสียใจล่ะ ภัทรไปแล้ว แก้วก็ไปแล้ว

ดูสิสองพี่น้องนี่จะทำหน้ายังไง  :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 29-07-2012 20:30:34
เอ่อ จะหนีพ้นไหม ยังไงก็ต้องไปเรียน

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 29-07-2012 21:02:43
ไม่ใช่ว่าหนีกลับไปอยู่บ้านนะจะฮาเลย เหอะ ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 29-07-2012 21:05:51
สมน้ำหน้าไอพี่น้องคู่ซึน :m14:

เอาให้หัวปั่นไปเลยนะหนูๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 29-07-2012 21:25:44
ปั่นให้หัวหมุนไปเลย ใจร้ายทั้งพี่ทั้งน้อง นิสัย!!!   :m31:

นังชะนีพลอยก็ขอ ซักฉาด สองฉาด ได้มะ  :beat:

ปล. คนเขียนหายไวๆนะครับ ^ ^  :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-07-2012 21:25:59
ผู้ชายบ้านนี้ใจร้ายจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 29-07-2012 21:53:38
ดีใจด้วย ตัดสินใจถูกต้องที่สุด หนี น้องแก้ว น้องภัทขอให้โชคดีนะ
อนุญาตให้พักยาว แต่ห้ามลืมกันเด้อ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 29-07-2012 22:09:44
ค้างอย่างแรง อยากรู้เหมือนกันเมื่อภัทกับแก้วออกจากบ้านไปแล้ว พี่เสือกับพี่ศักดิ์จะทำไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 29-07-2012 22:28:09
นึกว่าตอนจบตกใจหมด......ชีวิตเคะน้อยทั้งสองที่น่าสงสาร......บินไปให้ใกลเลยลูกกางปีกแล้วโบยบินไปซะ.....ไอ้พวกไม่รู้ใจตัวเองจะได้รู้สึก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 29-07-2012 22:35:14
 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:


ดีสมน้ำหน้าหนีไปกันทั้ภัทและแก้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:


รออ่านตอนต่อไปจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 29-07-2012 23:53:05
หูย มาไวๆนะ กำลังมัน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: pikki ที่ 30-07-2012 00:17:12
ในที่สุดก็ตามอ่านทัน
ค้างอย่างแรงอ่าาา TTOTT
อยากให้ภัทกับแก้วตัดใจได้จริงๆ
ไม่ต้องไปสนใจแล้วไอ้สองพี่น้องปากแข็งใจหินเนี่ย
มีคนใหม่ไปเลยยิ่งดี จะได้รักษาแผลได้ไวๆ
โอ้ววว...เราต้องทนอึดอัดไปอีกหลายวัน
กว่าจะได้อ่านตอนใหม่ แต่ไม่เร่งนะคะ
สู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 30-07-2012 00:28:20
สมควรแล้ว พี่เสือเอ้ยยยย ได้ขาดใจแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 30-07-2012 02:06:37
ชอบมากครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-07-2012 03:14:01
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ

อยากเชือดเสือทิ้ง -*-
งี่เง่าอย่างไม่น่าเชื่อ ประสาทมาก น่าจะมีเหตุผลอะไรซักอย่างที่ทำตัวน่าจับหมกส้วมเยี่ยงนี้
ซึ่งเหตุผลนั้นงี่เง่าได้อีก

อ่านจนตอนสุดท้ายโคตรของโคตรดีใจที่ภัทตัดใจ เลิกไปเลย
อยู่คนเดียวก็ได้ไม่เห็นต้องง้อคนห่วยๆแบบเสือเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 30-07-2012 09:17:30
รอลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: mister ที่ 30-07-2012 09:57:21
จบแล้วเหรอ   


จบตอนหรือจบเรื่องอะ   


รอ   ...  ค้างม๊ากมาก :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 30-07-2012 10:55:26
 :o12:
เศร้า
บีบหัวใจมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 30-07-2012 11:33:55
ดีแล้วหนีไปให้ไกลๆเลย แล้วอย่าใจอ่อนง่ายๆนะ
ทำเราเจ็บช้ำขนาดนี้ ต้องให้รู้สึกซ่ะบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 30-07-2012 12:02:05
เห็นชื่อตอนขึ้นว่าจบแล้วเลยเข้ามาอ่าน แต่พอเข้ามา อ้าว ยังไม่จบเรอะ กร๊ากกกกกกก


แต่สนุกมากๆค่ะ ดีใจที่ไม่มาม่าอย่างที่คิด จะรอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 30-07-2012 12:42:37
สงสารภัทรกับแก้วอ่ะ
อย่าไปอยู่กับคนใจร้ายเลย พอเค้าไปแล้วจะรู้สึก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 30-07-2012 12:55:28
ขอให้ทั้งสองคนหนีรอดนะ นายเอกเรื่องนี้น่าสงสารมากๆ
หงุดหงิดไอ้พี่เสือจริงๆ พูดมาได้ น้อง เหอะ บ้าเปล๊าพี่
อยากเห็นพวกพระเอกนี้เจ็บเจียนตายจริงๆ
สู้ๆ ภัท แก้ว อย่าใจอ่อนง่ายๆ ทำให้เสือ (คนปากแข็ง) กับศักดิ์ (คนไม่รู้ค่าของสำคัญ)
รู้สำนึกไปเลยว่าเวลาทำของสำคัญหล่นหายมันเป็นยังไง
ขอให้ทั้งสองคนหนีรอด และพระเอกทั้งสองคนหาไม่เจอที่เถอะ สาธุๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: pronpailin ที่ 30-07-2012 17:49:03
 :mc4: :mc4:ในที่สุดก็หนีซะที แต่ แก้ว แก่เขียนอะไรไว้กันแน่ฟร่ะ :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 30-07-2012 18:17:51
เห็นชื่อตอนแล้วใจหายแว้ปปปปปปป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 30-07-2012 18:53:49
น่าติดตามอย่างมากเลย มาแปะไว้ที่หน้า8เสียก่อน
ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆๆมาเล่าให้ฟังนะครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 30-07-2012 20:11:35
 o18  นึกว่าตอนจบ แอบตกใจอย่างแรง   :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 30-07-2012 22:04:45
เสือปากแข็ง ปากหนักมากกกก
สงสารภัท คนเขาอุตสาห์เชื่อว่าใจตรงกัน
แต่ผลออกมาแบบนี้ เศร้าสิ
แงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 31-07-2012 12:55:18
อ้าววววววววววววววววววววววว อย่าจบแบบนี้มาต่อให้หายค้างคาใจเลยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 31-07-2012 19:31:13
o18  นึกว่าตอนจบ แอบตกใจอย่างแรง   :laugh:
ใช่ค่ะ เห็นด้วย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 31-07-2012 20:50:32
เมื่อไรมาต่ออะเค้ารออยู่เน้อ :monkeysad: :monkeysad:


 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 25 จบแล้ว! (29-7-2012) P.15
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 31-07-2012 22:40:43
เมื่อไรจะมาค่ะ คิดถึงพี่เสือ o18 o18
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 31-07-2012 23:11:39
ตอนที่ 26 เส้นขนาน

   เมื่อผมกับแก้วมาถึงกรุงเทพเรียบร้อยแล้ว ผมก็พาแก้วมาพักที่บ้านผมก่อน แก้วไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรกับผมมากนัก บอกแต่เพียงว่าทะเลาะกับพี่ศักดิ์ แก้วเลยตัดสินใจหนีมาอยู่กรุงเทพ แก้วอยากหางานทำและใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพ ไม่อยากเจอพี่ศักดิ์อีก ส่วนผมเองก็บอกแก้วว่าผมมีธุระกลับกรุงเทพด่วน แต่แก้วเองก็คงพอจะรู้ว่าผมมีปัญหากับพี่เสือเช่นกัน เราทั้งสองคนก็เลยต่างไม่ถามรายละเอียดของอีกฝ่ายมากนัก เพราะเราทั้งคู่ยังไม่พร้อมที่จะพูดอะไรในตอนนี้
   “คุณภัท ผมอยากจะหางานทำ แล้วก็อยากจะหาที่พักถูกๆ อยู่ไปก่อน” แก้วเอ่ยขึ้น เมื่อมาอยู่บ้านผมได้สองวัน
   “อ้าวทำไมล่ะ แก้วอยู่ที่นี่กับผมก็ได้ อยู่ได้ตลอดไปเลยนะ บ้านนี้ก็ผมก็อยู่คนเดียว”
   “ผมไม่อยากรบกวนคุณภัทน่ะครับ”
   “ไม่ได้รบกวนอะไรเลย อยู่ที่นี่เถอะนะ” ผมขอร้อง
   “ผมอยากไปใช้ชีวิตคนเดียว อยู่ด้วยตัวเอง อยากเริ่มต้นชีวิตใหม่น่ะครับ” แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าผมอย่างจริงจัง
   “อืม แก้วไม่อยากให้ใครรู้ว่าอยู่ที่ไหนใช่ไหม” ผมถามตรงๆ
   “ครับ แล้วอีกอย่างผมก็อยากอยู่ช่วยเหลือ ไม่อยากเป็นภาระของใคร ยังไงผมก็ขอบคุณคุณภัทมากนะครับ”   
   “ก็ แล้วแต่แก้วแล้วกัน แต่ยังไงแก้วก็กลับมาอยู่ที่นี่ได้ตลอดเวลาเลยนะ”
   “ขอบคุณครับ”
   “แล้วเรื่องเรียนล่ะ แก้วจบมอหกแล้วนี่” ผมถามขึ้น
   “ผมคงไม่เรียนต่อแล้วล่ะครับ อยากหางานทำมากกว่า”
   “ไม่ได้นะแก้ว แก้วต้องเรียนต่อนะ อย่าทิ้งเรื่องเรียนเลยนะ” ผมพูดด้วยความห่วงใย
   “แต่...ผม” แก้วอึกอัก
   “ถ้าแก้วมีปัญหาเรื่องเงิน แก้วก็เรียนมหา’ลัยเปิดก็ได้นี่ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย แก้วต้องทำได้แน่ แล้วถ้าแก้วลำบากหรือไม่ไหวยังไง เราก็ช่วยกันได้นะ เชื่อผมเถอะ ผมอยากให้แก้วมีอนาคตที่ดีกว่านี้”
   “....” แก้วยังคงคิดหนัก
   “เรียนต่อเถอะนะแก้ว มีอะไรผมจะช่วยแก้วเอง เรียนเพื่อตัวแก้วเองนะ”
   “ก็ได้ครับ ผมขอบคุณคุณภัทจริงๆ” แก้วหันมาหาผมน้ำตาซึม
   “แก้ว ต่อไปอย่าเรียกผมว่าคุณอีกเลยนะ ความจริงแก้วก็ห่างจากผมแค่สองปี เรียกผมภัทเฉยๆ ก็ได้นะ”
   “แต่ว่า”
   “ไม่มีแต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ” ผมจับมือแก้วไว้แล้วบีบแน่นๆ รู้สึกซึ้งมาก เราเหมือนมีชะตากรรมเดียวกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา
   “ถ้างั้น ผมขอเรียก คุณภัทว่า ‘พี่’ แทนได้ไหมครับ” แก้วพูดขึ้น
   “อืม ได้ซิ งั้นลองเรียกซิ”
   “คะ....คุณ เอ่อ..พี่ภัท”
   “อืม รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันนะ น้องแก้ว ฮ่ะอ่ะ” ผมรู้สึกสบายใจขึ้น พวกเรามองหน้ากันแล้วยิ้ม รู้สึกถึงมิตรภาพที่งดงามท่ามกลางความทุกข์ระทม
   “ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดด” เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น เบอร์พี่สาโทรมา
   “ภัท เกิดอะไรขึ้นจ๊ะ ทำไมทั้งภัททั้งแก้วหนีกลับกรุงเทพกันหมดเลย” พี่สาถามขึ้นอย่างร้อนใจ
   “แล้วตอนนี้แก้วอยู่กับภัทรึเปล่า”
   “แก้วทะเลาะอะไรกับพี่ศักดิ์รึเปล่า แล้วภัทล่ะ เป็นอะไรถึงกลับกรุงเทพไม่บอกพี่”
   พี่สาถามอะไรอีกมากมาย ผมได้แต่ตอบสั้นๆ แล้วบอกว่าพวกผมขอโทษที่มาโดยไม่บอก ตอนนี้แก้วอยู่กับผม พี่สาไม่ต้องเป็นห่วง พี่สาก็คงสงสัยว่าพวกผมทำไมถึงพากันหนีมาแต่พี่สาก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อนัก ผมคิดว่าพี่สาคงพอจะเดาเรื่องราวอะไรออกอยู่บ้าง พี่สาได้แต่บอกว่าเป็นห่วงแก้ว เพราะแก้วไม่เคยจากบ้านไปไหนไกลๆ เลย ผมรับปากว่าจะดูแลแก้วเอง ให้พี่สาสบายใจได้ พี่สาเลยยอมวางสายไปโดยดี
         //////////////////////////////////////////////////////////////////////
   หลังจากแก้วมาอยู่กับผมได้อาทิตย์นึง ผมก็เปิดเทอม ผมไปเรียนปกติ พอใกล้เปิดเทอมของมหาวิทยาลัยเปิดของรัฐแห่งหนึ่ง พาแก้วไปสมัครเรียน หาหอพักแถวใกล้ๆ มหาวิทยาลัย แก้วบอกว่าจะลองหางานทำไปด้วย
   “แก้วตกลงอยู่คนเดียวได้นะ” ผมถามขึ้นเมื่อมาส่งแก้วที่หอพัก แก้วขนเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวซึ่งก็มีแค่เป้ใบใหญ่ใบเดียวที่ติดตัวมาจากใต้ ย้ายมาหอพักนี้แล้ว
   “ได้ซิครับ ขอบคุณพี่ภัทมากนะครับที่ช่วยจัดการให้ทุกเรื่องเลย”
   “ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามีอะไรให้รีบโทรหาพี่นะ” ผมย้ำ เราตกลงกันว่าจะติดต่อกันตลอด
   “ครับ พี่ภัท สัญญาได้ไหม ว่าอย่าบอกใครนะว่าผมอยู่ที่นี่”
   “อืม ได้ซิ สัญญาว่าจะไม่บอกใคร” ผมย้ำหนักแน่น แล้วผมก็ตบบ่าแก้วเป็นสัญญา แก้วกอดผมด้วยความซาบซึ้งใจ พวกเราทั้งคู่อดที่จะน้ำตาซึมไม่ได้
   “มีอะไรก็โทรมานะ ถ้าว่างแล้วพี่จะมาหานะ” ผมย้ำก่อนเดินจากมาด้วยความเป็นห่วง
         /////////////////////////////////////////////////////////////////////

   เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน ผมก็ใช้ชีวิตไปตามปกติแม้จะรู้สึกเศร้าและทุกข์บ้าง แต่ผมเองก็พยายามทำใจให้ได้ พี่สาโทรมาหาผมอีกหลายครั้ง บอกว่าเป็นห่วงแก้ว ถามว่าแก้วอยู่ที่ไหน ผมต้องโกหกพี่สาไปว่า ผมไม่รู้ว่าแก้วอยู่ที่ไหน แก้วจะเป็นคนติดต่อผมมาเอง แต่ล่าสุดที่แก้วติดต่อมาแก้วบอกว่าสบายดี แก้วทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย พี่สาไม่ต้องเป็นห่วง
   “แล้วภัทล่ะ เป็นยังไงบ้าง” พี่สาถามผม
   “ก็สบายดีครับ ไม่มีปัญหาอะไร” ผมแกล้งทำเสียงร่าเริงให้เหมือนปกติ
   “งั้นก็ดีแล้วจ้า ทางนี้ซิแย่ พี่ปวดหัวมากเลย พี่ศักดิ์ก็เอาแต่เมาอาละวาดทุกวัน ใครห้ามก็ไม่ฟัง พี่เสือก็ไปห้ามได้แค่บางครั้ง เพราะพี่เสือเองก็เอาแต่ทำงานหรือไม่ก็ขลุกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยพูดค่อยจาเหมือนเมื่อก่อน เอาแต่ทำหน้าเครียด พี่ล่ะเป็นห่วงทั้งสองคนจริงๆ สภาพดูไม่ได้เลยตอนนี้ โทรมอย่างกับเป็นคนละคน อาทิตย์ก่อนพี่เสือก็ไม่สบายเป็นไข้ แล้วก็ไม่มีใครรู้เพราะเอาแต่นอนซมอยู่ในห้อง ดีนะที่พี่เอะใจเข้าไปดูในห้อง”
   “แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ” ผมได้ฟังแล้วก็ใจหายวูบ รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาทันที
   “ก็เป็นไข้อยู่สามสี่วัน ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว ช่วงนี้พี่ก็เลยต้องหนักเลย ดูทั้งพี่ศักดิ์ทั้งพี่เสือ ไม่ค่อยได้ไปช่วยคุณป้าเฝ้าร้านในเมืองเลย นี่ถ้าแก้วหรือภัทอยู่ก็คงจะพอช่วยพี่ได้บ้างนะ” พี่สาพูดเสียงเศร้า
   “อืม ครับ” ผมทำได้เพียงแค่รับฟัง เพราะรู้ว่าคงไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้ เขาคงไม่ได้เป็นแบบนี้เพราะผมหรอกนะ คงไม่มีทางเป็นอย่างนั้นหรอก ในเมื่อผมก็ไม่ได้มีค่าอะไรกับเขามากไปกว่าเป็นน้องชายคนหนึ่ง ถึงจะรู้อย่างนั้น ผมก็อดน้ำตาซึมด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงเขาไม่ได้ อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ เขา แม้จะรู้ดีว่าคำว่า ‘พี่น้อง’ มันเป็นตัวกำหนดให้ความรักของผมกับเขาคงเป็นได้แค่ ‘เส้นขนาน’
   ---------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           ตอนแรกบอกว่าจะพักหลายวันหน่อย ก็ไม่ได้จะหายไปเลยนะคะ แค่ว่าจะมาต่อเสาร์อาทิตย์แทน
           แต่เห็น comment เยอะแล้ว ซาบซึ้งใจ ฮิฮิ  :m15:
           จริงๆ แล้วงานเครียดค่ะ แต่แบบว่าไม่ไหวแล้ว ขอแต่งนิยายแก้เครียดแล้วกัน งานก็ดองไว้ก่อน  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 31-07-2012 23:18:27
แค่นี้ยังไม่พอหรอก สำหรับ 2 คนนั้น จัดหนักไปเลย ฮ่าๆๆๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 31-07-2012 23:19:28
ขอบคุณจ้าาาา :impress2: :-[ o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 31-07-2012 23:20:18
 :m15:  มาม่าชามโตรับสิ้นเดือน  :monkeysad:

สมน้ำหน้าไอ้พี่เสือกะไอ้พี่ศักดิ์กรรมตามสนอง  :laugh:

 :call:  ขอให้แก้วกับภัทเจอคนดีๆแทน  :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 31-07-2012 23:26:36
หนีไปไม่พ้นหรอก หนีจากใต้ทั้งทีกลับมาอยู่บ้านเพื่อ???รอเค้ามาง้อหรอ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 31-07-2012 23:35:56
สมน้ำหน้าพวกปากแข็ง :m14:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 31-07-2012 23:37:41
 :L2:  วันเวลาช่วยเยียวยาได้ทั้งสองฝ่าย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 31-07-2012 23:41:49
 :sad11: ก็สงสารพี่เสือกับพี่ศักดิ์อยู่นะ แต่พี่ศักดิ์ออกจะสมน้ำหน้ามากกว่า  :laugh: ทำกับแก้วไว้เยอะนี่ สมควรโดนบ้าง ส่วนพี่เสือ เชื่อว่าพี่เขาก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้ภัทรหรอก แต่ก็คงจะมีเหตุผลหรือความรู้สึกนึกคิดอะไรบางอย่าง ถึงได้ทำแบบนั้นออกไป
  :กอด1:  :กอด1:รออ่านต่อจ้า (ถึงจะสอบกลางภาคแล็บอนาโตมี่อยู่ก็เหอะ  :laugh: ฉันก็ไม่แคร์สื่อ :sad4: )พี่เสือมาง้อน้องภัทรเร็วๆนะเว้ยเห้ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 31-07-2012 23:42:37
ฟังเพลงละครเวทีอยู่พอดี มันโคตเข้ากับอารมณ์ตอนนี้เลยล่ะ

ถ้าหากในวันนั้นเธอกับฉัน ไม่ได้พบแล้วรู้จักกัน
วันนี้จะเป็นอย่างไร พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร มันไม่รู้เลย
สิ่งที่เป็นวันนี้ ที่ตัวเราต้องพบ มันอาจเป็นเพียงแค่ช่วงเวลา
ที่เป็นเพียงแค่ชั่วคราว ไม่มีทางจะใกล้กันได้กว่านี้เลย
เป็นเส้นขนานที่ยาวไกลจนสุดฟ้า ไม่มีวันจะเจอ
เพียงแค่มองเห็นกันเท่านั้น ไม่อาจได้เดินร่วมทาง
เป็นเส้นขนานจะนานเพียงใดแต่ฟ้าไม่ยอมให้ได้พบกัน
ต้องเป็นอย่างนี้ต่อไป แต่ฉันจะไม่เสียใจ.....

เพลงยาวอ่ะ ขี้เกียจพิมพ์ละ ฮิๆ

สู้นะๆ ครับทั้งเด็กๆ และคนเขียน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 31-07-2012 23:53:00
จะสงสารพี่ศักดิ์กับพี่เสือดีไหมเนี่ย =='
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: pikki ที่ 01-08-2012 00:03:56
เรื่องราวจะเป็นอย่างต่อเนี่ย อยากรู้ๆ
ภัทกับแก้วเข้มแข็งมากๆเลยอ่ะ 
ในเมื่อได้พยายามแล้ว สองพี่น้องนั่นไม่สนใจ
ก็ไม่ต้องไปแคร์หรอก อยู่ได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว สู้ๆ
ผู้แต่งก็สู้ๆด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องเขียน และเรื่องงานค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: tanuki ที่ 01-08-2012 00:35:44
 :sad4: :sad4:ปวดใจ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 01-08-2012 00:49:10
ไม่สงสารไอ้สองตัวนั้นหรอกโดยเฉพาะไอ้ศักดิ์ถึงมันจะเป็นจะตายก็ไม่สนสมน้ำหน้าแค่นี้ยังไม่สะใจ อยากให้แก้วมีคนใหม่บ้างให้มันได้รับรู้ความรู้สึกเหมือนที่แก้วเคยได้รับ อย่าให้แก้วกับภัทยอมง่ายๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 01-08-2012 00:51:52
อีตาเสือนี่เกิดมาอมอะไรไว้ในปากมาด้วยเนี่ย
ทำอะไรไม่ตรงกับความรู้สึกจนคนอื่นต้องมาเจ็บปวดกับการแสดงออกแปลกๆ

หนีมาก็ดีแล้ว ไม่ต้องไปไหนด้วย ก็บอกเองว่าไม่ได้คิดอะไรกับภัท ตัดให้ขาดแล้วอยู่เองของเราไปแบบนี้
แน่จริงก็มาเด่ะไม่กลับไปหรอก แต่อย่างเสือให้ตายก็ไม่กล้ามาหรอก กะอีแค่โทรศัพท์ยังไม่กล้าเลยมั้ง
ภัทยังต้องเรียนอีก บ้านก็ของภัท

สะบัดหน้าแข้งใส่ท้องเสือซักโหลนึง ข้อหางี่เง่า
,,- -,, ระบายออกไปแล้วรู้สึกสะใจมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 01-08-2012 01:30:28
อย่าให้รู้ว่ามาแอบฟังโทรศัพท์อีกนะพี่เสือ  :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 01-08-2012 03:40:53
                         แกัวกะภัทร จะมัวอาลัยอาวรณ์อะไรกับผู้ชายขี้ขลาดสองคน พาลแต่จะทำให้เสียใจเสียเวลาปล่าว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 01-08-2012 07:30:39
สะใจหนุ่มๆจะได้ปวดใจซะบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 01-08-2012 07:41:21
ปวดหนึบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 01-08-2012 07:55:54
สมน้ำหน้าพี่ศักดิ์เป็นงัยล่ะพอเค้าไม่อยู่จะลงแดงตายเลยเหรอ
แต่พี่เสือเนี่ยไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีทำตัวเองทั้งนั้น
ภัทกับแก้วอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 01-08-2012 08:24:49
 :sad4:  ปวดตับหนึบๆเลย

มาต่ออีกนะ :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 01-08-2012 08:59:22
สมน้ำหน้าคะ โดยเฉพาะศักดิ์ คิดได้หรือว่าไม่ที่ระบาย แก้วดูหัวอ่อนแต่ก็เข้มแข็งนะ ส่วนภัทรไม่นานพี่เสือก็รีบมาง้อแน่ หุหุ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 01-08-2012 09:21:41
บอกได้แค่ "สมน้ำหน้าไอ้พวกโง่"  :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-08-2012 09:35:47
ไงล่ะใอ้พี่ศักดิ์    รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 01-08-2012 11:53:42
สมน้ำหน้าพีเสือ พี่ศักดิ์ สมน้ำหน้าที่มีของดีใกล้ตัวแลวไม่เห็นค่า มัวแต่จะทำร้ายจิตใจเขา
เป็นไงละคนที่คิดว่าเป็นของตาย วันหนึ่งเกิดไม่ใช่ของตายขึ้นมา แล้วเป็นไง
ทุกอย่างต้องโทษที่พี่เสือ ไม่กล้ายอมรับใจตัวเอง พี่ศักดิ์ มองเป็นของตาย สุดท้ายของตาย
ก็ทำให้นายสองคนทรมานเจียนตาย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 01-08-2012 12:08:28
สงสารภัทกับแก้วแต่ก็สมน้ำหน้า อิตาสองพี่น้องจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 01-08-2012 12:19:11
มามะ ต่อๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 01-08-2012 15:46:54
มาช่วยดัน คนแต่งจะได้มีกำลังใจ  :mc4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 01-08-2012 17:11:52
พี่เสือนี่ยึดมั่นอุดมการณ์จริงๆ  :serius2: เป็นเราก็แอบคิดหนัก น้องของแฟน  :เฮ้อ:
ส่วนอิพี่ศักดิ์ ทนต่อไปย่ะ  :laugh:

 :pig4: นะคะ <3
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 01-08-2012 19:16:35
สะใจมาก อย่างนี้ล่ะพอเค้าอยู่ไม่เห็นค่าอะไร


ขอบคุนที่มาต่อนะ รอเสมอจา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 01-08-2012 19:44:31
คนหนึ่งบอกรักเเต่ทำอีกอย่าง

คนหนึ่งบอกไม่รักแต่ทำอีกอย่างหนึ่ง :เฮ้อ:


ปล่อยไว้ๆนานๆจะได้คิดได้วะบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 01-08-2012 20:39:00
เอาใจช่วยพี่ภัทกะน้องแก้ว สู้ๆ  นี่สองพี่น้องนั่นมันยังไม่มาง้ออีกรึ๊?? :m16:
ฮึ่มมมม แล้วจะได้เห็นดีกัน อย่างงี้ต้องเดินหน้าหาใหม่ เช๊อะะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: [newZy]CASS ที่ 01-08-2012 20:53:48
รอติดตามตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 01-08-2012 20:59:15
สมน้ำหน้าไอ้พี่ศักดิ์พอไม่มีแก้วแล้วเห็นค่าขึ้นมาแล้วใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 26 เส้นขนาน (31-7-2012) P.17
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 01-08-2012 22:33:48
สมนำหน้าศักดิ์ กะเสือ :z6: :z6:

ปล.สั้นไปนะตัวเทอ  :z3: :z3: :z3:

สนุกมากค่าา o13
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 01-08-2012 23:21:04
ตอนที่ 27 สองพี่น้อง

   สุรสิงห์เดินมาหยุดหน้าห้องนอนของสุรศักดิ์น้องชาย สองเดือนกว่าแล้ว...ที่เขาและศักดิ์ตกอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน คือ ‘คนรัก’ หนีไป เขาเพียงแต่ทำงานให้หนักขึ้นเพื่อให้ลืมความทุกข์ ความเจ็บปวดและเก็บตัวอยู่คนเดียวในห้อง คิดทบทวนความรู้สึกต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามา แต่สุรศักดิ์ หรือ ไอ้ศักดิ์ น้องชายของเขามันบ้ามากกว่านั้น ช่วงเดือนแรกมันเอาแต่กินเหล้าเมาอาวะวาด บางวันถึงขนาดไปเมามันอาละวาดถึงที่ผับในตัวเมือง มีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นไปทั่ว จนเขาต้องไป ‘เคลียร์’ มันออกมา จากนั้นเขาก็สั่งห้ามเด็ดขาดไม่ให้มันเข้าไปในเมืองอีก ยึดกุญแจรถมัน แล้วก็ให้ลุงบุญคอยเฝ้าดูมัน แต่ถึงมันไปในเมืองไม่ได้ มันก็เอาแต่กินเหล้าอยู่ในบ้าน เมาเช้ากลางวันเย็นจนไม่รู้วันรู้คืน ร่างกายทรุดโทรมเพราะข้าวปลาไม่กิน ทั้งสาและเขาห้ามปรามมันก็ไม่ฟัง 
   “ศักดิ์” สุรสิงห์เอ่ยทักขึ้นก่อน เมื่อเดินเข้าไปในห้อง สภาพไม่ต่างไปจากเดิม มันนอนกอดขวดเหล้า ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าตาหมองคล้ำ ขอบตาดำเหมือนคนอดนอน ร่ายกายซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด
   “อืม” สุรศักด์ปรือตามองผู้ที่เดินเข้ามาถึงเตียง
   “ศักดิ์ มึงลุกขึ้นมาได้แล้ว จะนอนจมกองเหล้าอยู่อย่างนี้ไม่ได้นะ” เขาพยายามดึงคอเสื้อมันขึ้นมา
   “มีอะไร” สุรศักดิ์ถามเสียงแข็ง ขณะยันตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง มันคงสร่างเมาจากเมื่อคืนแล้ว งั้นก็คงพอจะพูดกันรู้เรื่องอยู่บ้าง
   “มึงจะทำตัวอย่างนี้ไม่ได้แล้วนะ สองเดือนแล้วนะ” เขาเอ่ยขึ้น
   “ทำไม” มันถามหาเรื่องชัดๆ
   “ก็มึงจะทำตัวจมทุกข์เอาแต่กินเหล้าทั้งวันทั้งคืน ข้าวปลาไม่กินอย่างนี้ต่อไปไม่ได้นะ มันสองเดือนแล้วนะ ทุกคนเค้าเป็นมึงห่วงนะ” สุรสิงห์เอ่ยด้วยความเป็นห่วง
   “เหอะ พี่จะมาห่วงผมทำไม ห่วงตัวพี่เองดีกว่ามั้ง”
   “ทำไม มึงจะพูดอะไร”
   “ฮึ พี่เองก็ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่หรอก ไม่งั้นภัทจะหนีพี่ไปเหรอ ฮึ” สุรศักดิ์พูดแล้วก็หัวเราะในลำคอ
   “พี่เองก็บ้าทำแต่งานแล้วก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องเหมือนกันแหละ ทำไมทำใจไม่ได้เหรอ” มันพูดต่อน้ำเสียงเหมือนเยาะเย้ยนิดๆ
   “ไอ้ศักดิ์” สุรสิงห์เริ่มรู้สึกว่ามันพูดจาไม่เข้าหู
   “ก็อย่าว่าแหละ คงทำใจไม่ได้ซินะ คนที่เคยเกลียด ‘คนอย่างพวกผม’ กลับเพิ่งมารู้ตัวว่าหลงรักเด็กนั่นเข้าให้” มันพูดจาเสียงสีประชดประชันเขา
   “พี่ไม่เคยพูดว่าเกลียดคนอย่างนายหรือว่าอย่างไหนทั้งนั้น” สุรสิงห์ปฏิเสธเสียงหนักแน่น
   “ไม่เกลียดแต่ก็ไม่ชอบ ไม่อยากจะยอมรับไม่ใช่เหรอ รึว่าไม่จริง” สุรศักดิ์หันมาถามพร้อมกับยิ้มเหมือนสะใจเล็กๆ
   “พี่ไม่เคยที่จะไม่ยอมรับมึงนะ เมื่อก่อนอาจจะมีบ้างที่โกรธที่โมโหเพราะรู้สึกเหมือนไม่ได้ดั่งใจ แต่มึงเป็นน้องพี่ ไม่ว่ามึงจะเป็นยังไง พี่ก็ไม่เคยรังเกียจ” สุรสิงห์เอ่ยเสียงอ่อนลง
   “เฮอะ ช่างเถอะ พี่อย่ามาทำซึ้งตอนนี้เลย ผมไม่มีอารมณ์” มันหันมาพูดกับเขา กวนตีนดีไหมล่ะ
   “ศักดิ์มึงเลิกทำร้ายตัวเองซะเถอะ ทำแบบนี้มันไม่มีประโยชน์หรอกนะ ยังไงแก้วมันก็ไม่กลับมาอยู่ดี”
   “พี่ไม่ต้องมาสมน้ำหน้า ซ้ำเติมผมหรอก” มันว่าเสียงดัง
   “พี่ไม่ได้ซ้ำเติม แต่อยากให้มึงคิดให้ดีๆ กลับตัวกลับใจและเปลี่ยนตัวเองซะใหม่ เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น”
   “กลับตัวกลับใจซะใหม่แบบพี่นะเหรอ ทำไม คิดได้แล้วเหรอ คงจะกล้ายอมรับซะทีซินะว่า หลงรักเด็กนั่นเข้าให้แล้ว คงไม่เคยคิดล่ะซิว่าคนอย่างพี่ ซักวันจะต้องมาเอากับผู้ชายด้วยกัน แต่อย่างว่าแหละเด็กนั่นมันน่ารักน่าหลงจะตายไป ถึงขนาดทำให้คนอย่างพี่หวั่นไหวได้เลย น่าตลกดีไหมล่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” สุรศักดิ์หัวเราะเยะ
   สุรสิงห์มองดูสภาพน้องชายแล้ว โกรธมันไม่ลง ถ้าเป็นในยามปกติ มันมาพูดแบบนี้ล่ะก็ คงได้ต่อยกันปากแตกไปข้างหนึ่งแล้ว ถึงสิ่งที่มันพูดจะเป็นความจริงก็ตามที ใช่! เขาหลงรักเด็กนั่นเข้าแล้ว มันคงไม่แปลกหรอกที่เขาจะรู้สึกว่ายากที่จะทำใจยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ...เรื่องที่เขารักเด็กผู้ชายแถมยังอายุอ่อนกว่าเขาเป็นสิบปีเข้าให้แล้ว!
   “ศักดิ์มึงอยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ พี่ไม่ถือ ไม่โกรธมึงหรอก”
   “ทำไม ยอมรับแล้วเหรอว่าชอบผู้ชายด้วยกันเข้าแล้วน่ะ”
   “ใช่ ก็ในเมื่อมันเป็นความจริง ก็คงไม่คิดจะหนีอีกแล้ว คงต้องยอมรับและเผชิญหน้ากับมันให้ได้” สุรสิงห์พูดจริงจังพร้อมกับจ้องหน้าน้องชาย มันหลบตาเขา
   “คิดได้แล้ว คงจะไปตามง้อภัทซินะ” สุรศักดิ์เงยหน้าขึ้นถามเสียงอ่อนลง
   “ก็คงต้องอย่างนั้น คงปล่อยให้นานไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
   “ก็ใช่ซิ ภัทมันรักพี่นี่ สายตาภัทไม่เคยมองใครเลยนอกจากพี่ ช่างน่าอิจฉาจริงๆ” มันพูดเสียงสูงเหมือนจะอิจฉาเขาจริงๆ
   “ศักด์มึงพูดอย่างกับว่าแก้วไม่ได้รักมึงอย่างนั้นแหละ”
   “.....” สุรศักดิ์นิ่ง ไม่ยอมพูดอะไรต่อ
   “มึงจะหลอกตัวเองไปถึงไหนวะ มึงก็รู้ว่าจริงๆ แล้วแก้วรักมึงมาก” สุรสิงห์พูดอย่างอดรนทนไม่ไหว
   “รักเหรอ มันรักเงินผมมากกว่าล่ะมั้ง ผมให้เงินมันน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ ไหนจะข้าวของเสื้อผ้าอีก คนอย่างมันก็คงไม่ต่างจากคนอื่นหรอก ไม่งั้นมันคงไม่ตามผมตั้งแต่เด็กหรอก แค่ให้ขนมอร่อยๆ นิดหน่อยก็ยอมเดินตามผมเข้าห้องแล้ว ฮึ” สุรศักดิ์ว่าแล้วก็หัวเราะในลำคออย่างนึกดูถูก
   “ศักดิ์ แก้วฝากนี่ไว้ให้มึงก่อนไป” สุรสิงห์ยื่นของบางอย่างให้สุรศักดิ์
   “อะไร”
   “สมุดบัญชีเงินฝากของแก้ว รับไปซิ” สุรสิงห์ยัดใส่มือมัน มันรับมาเปิดดูอย่างงงๆ
   “เงินที่มึงให้แก้ว แก้วมันเก็บไว้ทุกบาททุกสตางค์ไม่เคยใช้เลย มันฝากให้เอาสมุดมาให้ แต่ป่านนี้มันคงเอา ATM กดโอนเงินมาคืนเข้าบัญชีมึงครบหมดแล้วแหละ”
   “หมายความว่ายังไง” สุรศักดิ์เปิดดูสมุดบัญชีแล้วทำหน้างง
   “หมายความว่ายังไงมึงคงคิดเองได้นะ นอกจากเงินในบัญชีนี่ ก็ยังมีของที่มึงเคยซื้อให้ พวกสร้อยคอ นาฬิกา เสิ้อผ้าหรือของใช้แพงๆ แก้วมันก็เก็บเอาไว้ในห้องมันเหมือนเดิม ตอนนี้กุญแจห้องก็อยู่ที่สา มึงเข้าไปดูได้ว่าของอยู่ครบรึเปล่า แก้วมันเอาแต่เสื้อผ้าเก่าๆ ไปสองสามชุดเท่านั้น มันไม่ได้เอาของแพงๆ ที่มึงเคยให้ไปซักชิ้นเลย”
   “แล้ว..แล้วทำไมพี่เพิ่งมาบอกผมล่ะ” สุรศักดิ์หันมามองอย่างเคืองๆ
   “ก็จะให้บอกตอนไหนได้ล่ะ มึงเมาอาละวาดตลอด บอกไปมึงก็ไม่ฟังหรอก”
   “พี่....ผม...” สุรศักดิ์หันไปมองพี่ชายแล้วก็พูดเสียงสั่นๆ เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่ลำคอ
   “ศักดิ์ แก้วมันไม่ใช่ไอ้วิน มันไม่มีทางเป็นเหมือนไอ้วินนั่น มึงเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งเป็นสิบปีแล้ว มึงควรจะลืมมันไปซะทีเถอะนะ อย่าให้ความรู้สึกที่มึงมีต่อไอ้วิน มาทำร้ายแก้วมันอีกเลยนะ ถ้ามึงยอมเปิดใจซักนิดมึงคงจะรู้ดีว่า สิ่งที่มึงทำน่ะ มันทำร้ายทั้งตัวเองและแก้วมันอย่างที่สุด” สุรสิงห์พูดเตือนสติน้องชาย พร้อมกับบีบไหล่มันไว้เหมือนต้องการจะปลอบใจ
   “พี่เสือ ฮือฮือ” สุรศักดิ์ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย เขากอดเอวพี่ชายไว้แล้วก็ซบหน้าลงกับเอวพร้อมกับสะอื้นเบาๆ
    “ศักดิ์ ถ้ามึงรักแก้วจริงๆ ก็เปลี่ยนตัวเอง ทำตัวซะใหม่ แล้วพี่จะช่วยมึงเอง” สุรสิงห์พูดพร้อมกับลูบหัวมันเบาๆ เขามองมันเวลานี้ ไม่ต่างจากเด็กน้อย....ภาพน้องชายที่น่าสงสารของเขาเมื่อสิบปีที่แล้วมันลอยกลับมาซ้อนทับภาพตรงหน้าในเวลานี้อีกครั้ง
   “ฮือ ฮือ พี่เสือ พี่เสือต้องสัญญานะว่าจะช่วยผม พี่จะช่วยผมจริงๆ ใช่ไหม่ พี่เคยสัญญาแล้วว่าจะช่วย” สุรศักดิ์ร้องไห้คร่ำครวญเป็นเด็กๆ เหมือนตอนที่มันเคยร้องอ้อนวอนพี่ชาย...เมื่อสิบปีที่แล้วไม่มีผิด
   “อืม พี่สัญญาว่าจะช่วย แต่มึงต้องสัญญานะว่าจะเปลี่ยนตัวเองให้ได้” สุรสิงห์จับหน้ามันเงยขึ้นมาสบตากับเขา มันพยักหน้าน้ำตายังไหลอาบแก้ม...แต่แววตาของมันดูมุ่งมั่นจริงจัง....มันคงจะเปลี่ยนได้จริงๆ นะ
ถ้ามันเปลี่ยนได้จริงเขาจะช่วยมันเอง...น้องชายของพี่
   แต่ยังตอนนี้เขาคงต้องช่วยตัวเองก่อน คงต้องสะสางปัญหาของตัวเองให้รอดซะก่อน!____________________________________________________________________
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 01-08-2012 23:30:33
นึกว่าความเศร้า....จะทำให้สองพี่น้องกินกันเอง


 // meโดนเตะออกจากกระทู้ :z6:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 01-08-2012 23:39:04
เฮ้อ.  ช่วยตัวเองให้รอดก่อนมั้ยพี่เสือ ไม่อยากให้ภัทใจอ่อนกับพี่เสือง่ายๆ
อยากเห็นคนคลุ้มคลั่งหลายๆรอบ(สะใจคนอ่าน อิ อิ)เอาให้หายปากแข็งเลย
ส่วนอิพี่ศักดิ์เดี๋ยวค่อยจัดการเป็นรายต่อไปขอแบบหนักๆหน่อยทำกับแก้ว
เอาไว้เยอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 01-08-2012 23:40:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 01-08-2012 23:44:22
พี่เสืิอรีบมาง้อภัทด่วน

กว่าจะคิดได้นะ ป่านี้ภัทเลิกชอบพี่เสือแล้วมั้ง

ส่วนแกวคงต้องรอไปก่อนละเน้อๆถ้าพี่สือยังไม่คืนดี

ภัทคงไม่บอกที่อยู่แก้วง่ายๆหรอก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 01-08-2012 23:47:59
เห็นด้วยกับรีแรกๆ แอบตกใจ คำพูดเหมือน พี่น้องจะกินกันเองซะงั้น ฮ่าๆๆๆ  :m20:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 01-08-2012 23:57:14
อาจจะมีแววว่าภัทให้อภัยพี่เสือง่ายกว่าแก้ว

แก้วสะสมความเจ็บปวดมาหลายปีจนระเบิดออกมา น้องน่าจะมีความกลัวที่จะกลับไปเจ็บอย่างเดิม

ส่วนภัท คงเพราะพี่เสือมันไม่ค่อยมีประวัติิด่างพร้อยแบบพี่ศักดิ์มั้ง เลยคิดว่าถ้าพี่เสือมันง้อดีๆและมีเหตุผลก็น่าจะคืนดีกันได้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 02-08-2012 00:15:14
สะใจแท้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 02-08-2012 01:46:43
พี่เสือต้องเอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเหอะ - -
เรื่องของตัวเองยังไม่รอดเลยนะฮว้าฟฟฟ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 02-08-2012 03:14:34
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 02-08-2012 03:17:34
พี่เสือเรื่องของตัวเองยังเอาไม่รอดเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-08-2012 03:24:21
ภัทอย่าไปยอมง่ายๆ นะ

 :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 02-08-2012 05:09:01
                  นี่แหละนะ พวกวานรได้แก้ว 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 02-08-2012 08:02:44
 :L2:ถึงเวลาแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 02-08-2012 08:46:26
สามคำจัดให้ศักดิ์ สม น้ำ หน้า  :laugh: มัวแต่จมปลักเพราะรู้เข้าเป็นไง ส่วนอีพี่เสือรู้ใจตัวเองแล้ว รีบเลย เรื่องศักดิ์ปล่อยให้มันอยู่กับตัวเองไปก่อน เอาเรื่องตัวเองก่อนเถอะ เหอ เหอ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 02-08-2012 10:17:53
เยอะอ่ะ อิพี่น้องคู่นี้ ทำเรื่องไว้ซะเยอะเลย
เชียร์น้องภัทกับแก้วว่าอย่าไปสนใจ หาใหม่ดีกว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 02-08-2012 10:50:01
จะได้รู้สำนึกซะบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 02-08-2012 13:00:33
โดนทิ้งทั้งพี่ทั้งน้อง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 02-08-2012 13:01:52
สะใจ!!!! ไอ้พวกเมียไม่หนี ไม่สำนึก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: santra ที่ 02-08-2012 13:24:15
T^T เศร้าแท้
สงสารน้องแก้วอ่ะ ออกไปยืนด้วยลำแข้งตัวเอง
เยี่ยมนะ แต่เจ็บหัวใจแทนอ่ะ สงสาร
อดีตก็ส่วนอดีตดิเนอะ เอามารวมกันได้ไง
เป็น 10 ปีแล้ว อิพี่เสือก็ด้วย ปากเป็นหินไง
แข็งจัง รักก็บอกว่ารักไปดิ คราวนี้แหละ
ตามง้อไปดิ สมน้ำหน้า ร่ำไร ไม่รู้ใจตัวเองอยู่ได้
สภาพเป็นหมาทั้งคู่เลย

2 น่ารักน้อยๆ อย่าไปยอมมันง่ายๆ นะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 02-08-2012 13:33:50
เกือบร้องไห้เเนะ ซึ้งใจความเป็นพี่น้อง
อยากรู้ทำไมแก้วถึงหนีออกมา ศักไปทำอะไรไว้ !!!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 02-08-2012 14:47:20
ทุกพฤติกรรมย่อมมีสาเหตุ  :a5: เรื่องของคนเก่า แกทำไมยังไม่ลืมซักทีฮะ อิพี่ศักดิ์ แก้วมันเสียใจนะเฟ้ย :z6: รีบไปง้อเลยนะ ไปช้าเดี๋ยวก็โดนคนแย่งไปหรอก พี่สิงห์ก็เหมือนกัน กว่าจะยอมรับรับตัวเองได้นะ ไม่นานเลยแหละ
  :call:  :call:  :call:  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 02-08-2012 15:03:38
ในที่สุดพี่เสือก็ยอมรับแล้วใช่ไหม ว่ารักน้องภัทร เมื่อยอมรับแล้ว ก็ควรทำตัวเองให้กระจ่างซะ
ส่วนพี่ศักดิ์ อย่าให้อดีตมาทำร้ายตัวเอง รักน้องแก้วให้มาก หายากนะคนดีแบบน้องเขา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 02-08-2012 15:07:23
อยากรู้เรื่องราวของแก้วกับพี่ศักดิ์จริงๆ  ทำไมพี่ศักดิ์มันงี่เง้าอย่างงี๊ :m31:
พี่เสือคิดจะทำอะไรก็ทำซ่ะนะ จะช่วยคนอื่น ของตัวเองก็หนักเอาการอยู่ เหอๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-08-2012 15:32:13
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 02-08-2012 17:11:00
เหอๆๆ คิดได้แล้วเรอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 02-08-2012 19:17:28
กว่าจะรู้ค่า.......มันจะสายซะก่ิอนน่ะ่สิ

ช้ามากทั้งสองลุง

ลุงเสือลุงศักดิ์ตามไปปรับความเข้าใจด่วนด่วนเลย!  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 02-08-2012 19:45:10
 o13 o13 :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 27 สองพี่น้อง (1-8-2012) P.18
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 02-08-2012 21:19:43
สะใจจริงๆ ต้องให้เค้าหนีถึงจะรู้สึกนะ..
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 02-08-2012 21:25:25
มาเล่นทายปัญหากันเถอะค่ะ ทำเล่นสนุกๆ ไม่มีรางวัลอะไรให้นอกจากจะเอาตอนใหม่มาลงเท่านั้นฮิฮิ  :z1:

คำถามเสือภัท

1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
ก.   แอบให้พี่สาโทรศัพท์หาน้องภัทตลอด 1 ปี
ข.   โมโหต่อยพี่ศักดิ์เมื่อเห็นว่ากอดกับน้องภัทอยู่
ค.   แอบหงุดหงิดที่เห็นน้องภัทเอาอกเอาใจพี่คมวันกินเลี้ยงหมูกระทะ
ง.   เห็นน้องภัทนอนป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาล
จ.   แอบกอดน้องภัทในห้องครัวตอนกำลังทำอาหารให้กิน

มาตอบกันเยอะๆ นะคะ  :pig4:
   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 02-08-2012 21:51:27
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
      - เดานะ 12 มั้งครับ เพราะตอนมัธยม พี่เสืออายุ 30
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
      - วิศวกรรม เอกอะไรไม่รู้อ่า จำไม่ได้
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
     - หน้าบ้าน
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
     - ตา
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
     - พวงกุญแจเรือใบสีฟ้า
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
     - จำไม่ได้อ่า เดาว่า ตอนตกจากระเบียงแล้วกัน
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
     - บ้านเสือที่ใต้
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
     - จ. มั้ง เพราะ ก ข ค ง อาจแค่คิดว่าห่วงแบบน้องเฉยๆ

ตอบผิดอย่าว่ากันนะ ชอบอ่านแต่จำได้ไม่หมด แฮ่ๆๆ  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 02-08-2012 21:57:13
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
      - เดานะ 12 มั้งครับ เพราะตอนมัธยม พี่เสืออายุ 30
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
      - วิศวกรรม เอกอะไรไม่รู้อ่า จำไม่ได้
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
     - หน้าบ้าน
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
     - ตา
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
     - พวงกุญแจเรือใบสีฟ้า
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
     - จำไม่ได้อ่า เดาว่า ตอนตกจากระเบียงแล้วกัน
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
     - บ้านเสือที่ใต้
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
     - จ. มั้ง เพราะ ก ข ค ง อาจแค่คิดว่าห่วงแบบน้องเฉยๆ

ตอบผิดอย่าว่ากันนะ ชอบอ่านแต่จำได้ไม่หมด แฮ่ๆๆ  :really2:

ดีใจน้ำตาจะไหล  :m15: ที่มีคนเข้ามาตอบเป็นคนแรก ฮิฮิ  :really2:
ตอบถูกเป็นส่วนใหญ่แต่ยังถูกไม่หมดอ่ะ ขอบคุณนะคะ  :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 02-08-2012 22:03:30
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
น่าจะ 13 ปี
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
วิศวะ ภาคอะไร เค้าลืมอ่ะ - -
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
บ้าน ตอนเขามาหาพี่ภา
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
ตา
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
อันนี้นึกไม่ออกแฮะ แย่จัง
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
ตอนพยุงขึ้นบ้าน (ตอนที่ 1)
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
บ้านพี่เสือ
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
ง.   เห็นน้องภัทนอนป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาล
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 02-08-2012 22:29:53
 :laugh: :laugh:อยากจะบอกว่าจำไม่ค่อยได้เท่าไรอะ :L2: :L2:

ข้อที่1.   ภัทรอาายุห่างจากพี่เสือ10ปีรึเปล่าวน๊า :กอด1:

ข้อที่2. ภัทรเรียนคณะวิศวะเองไรจำไม่ได้อิอิ :L2:

ข้อที่3. น้องภัทรเจอพี่เสือครั้งแรกที่หน้าบ้านพี่เสือยืนกอดอกอยู่ที่ริมรั้วหน้าบ้านอันนี้จำได :laugh:

ข้อที่4. น้องภัทรชอบตาของพี่เสือ :z1:

ข้อที่5.  เออันนี้ไม่แน่ใจอะนะอืมเป็นสร้อยขออะเปล่าวน๊า :เฮ้อ:

ขอ้ที่6. อืมต้อนที่พี่เสือถูกตัวน้องภัทรครั้งแรกใช่ตอนที่น้องภัทรเตะขอบประตูจนเลือดออกเปล่าวอะ  :really2:

ขอ้ที่7. จูบแรกของน้องภัทรก็ตอนที่พี่เสือไม่สบายแล้วละเมอไงละ :impress3:

ข้อที่8. พี่เสือรักน้องภัทรตอนไหนอะเหรออืมตอบอยากอะเอาเป็นว่า  ข.  แล้วกัน :z13:

ตอบผิดอย่าว่าเคาเน้อตัวเองเค้าชอบอ่านเรื่องนี้นะ :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-08-2012 22:42:25
 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
 :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 02-08-2012 23:07:41
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
ตอบ สิบกว่าปี
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
ตอบ คณะวิศวะกรรม เอกไฟฟ้่า
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
ตอบ หน้ารั้วบ้าน
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
ตอบ ตา
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
ตอบ ของฝากคือพวงกุญแจรูปเรือใบสีฟ้า ส่วนของขวัญคคือสร้อยสีออกเงินๆมีแหวนสีเงินกลมเกลี้ยงร้อยอยู่ภายในสร้อย
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
ตอบ ตอนที่ภัทเตะขอบประตู ภัทเซล้มตอนขึ้นบันได แต่มีมือพี่เสือมาพยุงไว้
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
ตอบ บนเตียงในห้องพี่เสือที่ใต้
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
ตอบ ข. โมโหต่อยพี่ศักดิ์เมื่อเห็นว่ากอดกับน้องภัทอยู่

   
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-08-2012 23:48:25
ข้อ 1 - 7  เหมือนrepบนๆ (หากินแบบหน้าด้านๆ  :laugh3:)


มั่นใจข้อเดียว คือ ข้อ 8. ข.  o16


/เตรียมโกยเศษหน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 03-08-2012 02:32:47
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
  - 15 ปี (มากไปมั๊ย)
2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
  - วิศวะ สาขา เครื่องกล (หรือยานยนต์ก็ไม่รู้นะ อันนี้ ชักไม่แน่ใจ)
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
  - หน้าบ้าน ตอนพี่เสือมาหาพี่ภา
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
  - ตา
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
  - พวงกุญแจเรือใบ (ห้อยไว้ด้านในของกระเป๋า)
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
  - ตอนงานศพพี่ภา ที่จะให้ภัทไปอยู่ใต้ด้วยกัน (อันนี้ไม่แน่ใจ)
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
  - ที่บ้านพี่เสือ ตอนพี่เสือเมาเหล้าแล้วละเมอ
8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
  - ง.   เห็นน้องภัทนอนป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาล (อันนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจ)
       :L2:  :L2:   :L2:  :L2:  :L2:  :L2:  :L2:  :L2: :L2:  :L2:   :L2: :L2: 

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว คำถามพี่เสือ-น้องภัท (มาเล่นทายปัญหากันเถอะ!!!) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 03-08-2012 03:57:30
พี่เสือยอมรับว่ารักน้องภัท แล้วปลอบศักดิ์ ดีจังเลย ความรักทำให้เกิดเรื่องราวดีๆ
คำตอบ ข้อหนึ่ง  สิบสองปี  ข้อสอง  วิศวะ   ข้อสาม หน้าบ้านน้องภัท  ข้อสี่  รอยยิ้ม   
ข้อห้า  กระเป๋า    ข้อหก  จำไม่ได้ น่าจะโมโหน้องภัทตอนกลับบ้านดึก ตอนที่พี่สาวของน้องภัทยังมีชีวิต
ข้อเจ็ด ในห้องนอนของเสือ ที่บ้านภาคใต้  ข้อแปด ข ไข่ดาว 
เอามาจากความจำทั้งหมด จ้า     
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว เฉลย! คำถามพี่เสือ-น้องภัท P.19
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 03-08-2012 08:37:02
1.   พี่เสืออายุห่างจากน้องภัทกี่ปี
ตอบ สิบกว่าปี X  
(ที่ถูกคือ 12 ปีค่ะ ตอนปัจจุบันปี 2 น้องภัทอายุ 20 ย้อนไปตอนประชุมผู้ปกครองตอน ม.6 น้องภัทอายุ 18 พี่เสืออายุ 30)
 2.   น้องภัทเรียนคณะและเอกอะไร
ตอบ คณะวิศวะกรรม เอกไฟฟ้่า /
3.   น้องภัทพบพี่เสือครั้งแรกที่ไหน
ตอบ หน้ารั้วบ้าน /
4.   ตอนพบกันครั้งแรกน้องภัทประทับใจอวัยวะส่วนไหนของพี่เสือมากที่สุด
ตอบ ตา /
5.   ของขวัญ/ของฝากชิ้นแรกที่น้องภัทได้จากพี่เสือคืออะไร
ตอบ ของฝากคือพวงกุญแจรูปเรือใบสีฟ้า ส่วนของขวัญคคือสร้อยสีออกเงินๆมีแหวนสีเงินกลมเกลี้ยงร้อยอยู่ภายในสร้อย/
6.   เหตุการณ์ไหนที่พี่เสือเตะเนื้อต้องตัวน้องภัทเป็นครั้งแรก
ตอบ ตอนที่ภัทเตะขอบประตู ภัทเซล้มตอนขึ้นบันได แต่มีมือพี่เสือมาพยุงไว้ /
7.   จูบแรกของน้องภัทเกิดขึ้นที่ไหน
ตอบ บนเตียงในห้องพี่เสือที่ใต้ /
  ขอบคุณทุกคนนะคะ ส่วนใหญ่ตอบถูก  :กอด1: แต่ 7 ข้อแรกไม่มีใครตอบถูกทั้งหมดเลยอ่ะ  :m15:
   แต่คนที่ตอบถูกมากที่สุดคือคุณ jimmyFG 6 ข้อ-เก่งมากค่ะ   :mc4:  :3123:  :3123:
 
  ข้อ 8 ยังไม่เฉลยนะคะ แบบว่าให้ไปติดตามกันเอาเอง ฮิฮิ  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 03-08-2012 10:45:12
บันทึกของภัท

(ตอนภัทอยู่ชั้นปีที่ 1)
มิถุนายน 25XX
   ผมกลับมาเรียนปี 1 ที่กรุงเทพ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ผมได้เจอไอ้ชาติกับไอ้สุทัตบ่อยๆ ก็เลยทำให้ผมไม่เหงามากนัก แต่ถึงอย่างไรผมก็คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา เขาไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง มีแต่พี่สาที่โทรมาทุกอาทิตย์เลย

กรกฎาคม 25xx
   ไอ้สุทัตบอกผมว่ามีรุ่นพี่ปีสามมาแอบชอบผม ตอนเห็นพี่คมครั้งแรก ผมก็ตกใจเหมือนกัน เพราะพี่คมคล้ายเขามาก ถึงพี่คมจะดูเป็นคนอัธยาศัยดี ดูน่าคบหา แต่ผมก็ไม่ได้ชอบอะไรพี่คมเป็นพิเศษ
…..
…..
กันยายน 25xx
   ก่อนปิดเทอมไม่กี่วัน เขาโทรมาหาผมเป็นครั้งแรก ผมทั้งตกใจและดีใจ เขาบอกให้ผมกลับใต้ช่วงปิดเทอม ผมก็อยากกลับ แต่ยังติดเรื่องต้องไปช่วยงานค่ายกับพี่ที่ชมรม ผมก็เลยยังไม่แน่ใจว่าผมจะกลับได้รึเปล่า แต่เขาหงุดหงิดใส่ผมที่ผมยังตัดสินใจไม่ได้ แค่นี้ทำไมต้องหงุดหงิดใส่ผมด้วยก็ไม่รู้
…..
…..
…..
มกราคม 25XX
   ช่วงนี้อยู่ดีๆ ผมก็คิดถึงเขาขึ้นมา นึกถึงเวลาที่เคยเห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นตรงนี้ของบ้าน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องคิดถึงเขามากขนาดนี้

กุมภาพันธ์ 25xx
   ก่อนปิดเทอมใหญ่พี่สาโทรมาบอกให้ผมกลับบ้าน ผมรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้กลับไปที่ใต้ ผมไม่ได้เจอเขามาปีกว่าแล้ว รู้สึกตื่นเต้นจริงๆ ถ้าได้เจอเขาผมจะทำหน้ายังไงดี

มีนาคม 25XX
   ผมนั่งรถทัวร์กลับใต้ ใช้เวลานานเหลือเกิน แต่ผมก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าเพราะคนที่มารับผมที่ท่ารถคือ ‘เขา’ คนที่ผมรอคอยมา 1 ปีเต็ม เขาดูดีขึ้นกว่าตอนที่ผมกลับกรุงเทพคราวก่อน แต่ตอนนี้เขาติดบุหรี่ด้วย ผมไม่อยากให้เขาสูบเลย ก็เลยแกล้งบอกว่าเหม็นบุหรี่ เขาก็ไปสูบนอกรถนะ แต่ตลอดทางกลับบ้านเขาไม่พูดไม่ถามอะไรผมซักคำเลย มีแต่แก้วที่คอยชวนคุย รู้สึกน้อยใจชะมัดเลย!

เมษายน 25XX
   ผมแอบได้ยินเขาคุยกับพี่ศักดิ์ว่า เขาจะช่วยเปิดทางให้พี่ศักดิ์เข้ามาจีบผม นี่เขาจะยกผมให้พี่ศักดิ์อย่างนั้นเหรอ ผมทั้งโกรธทั้งโมโห นี่เค้าเห็นผมเป็นอะไร เกลียดเขาที่สุดเลย วันนี้เขาทำผมร้องไห้อีกแล้ว
   วันนี้ผมกลับดึกพราะพี่ศักดิ์พาผมออกไปในเมืองอีก กลับมาถึงเขาก็เข้ามาถามว่าผมไปไหนมาถึงกลับดึกนัก ผมน้อยใจเขามาหลายวันแล้วก็เลยพูดประชดเขาไป เขาโมโหผมมาก แต่ผมไม่สนใจหรอก อยากมาทำให้ผมเสียใจก่อนทำไมล่ะ
   วันนี้ตอนที่พี่ศักดิ์พาผมกลับบ้านสวน รถก็เกิดเสียขึ้นมากลางถนน ดึกมากแล้วก็มืดมากด้วย พี่ศักดิ์พยายามติดต่อให้ลุงบุญเอารถมารับ แต่ก็ไม่มีสัญญาณ ผมกับพี่ศักดิ์คุยกันอย่างเปิดอก สรุปพี่ศักดิ์คิดกับผมแค่น้องชาย ผมโล่งใจมาก พี่ศักดิ์ขอกอดผม ผมก็เลยยอมเพราะเราบริสุทธิ์ใจต่อกัน แต่อยู่ๆ เขาก็ดันเข้ามาเห็นเฉยเลย  เขาโมโหมากต่อยพี่ศักดิ์จนเซ ส่วนผมก็ถูกเขาฉุดกระชากลากถูจนล้มขาพลิก ตอนนั้นเขาน่ากลัวมากจริงๆ
เขาพูดว่าผม แถมยังฉุดกระชากจนผมเจ็บไปหมด ถึงเขาจะมาช่วยอุ้มผม ทายาให้ผมแต่มันก็ไม่ทำให้ผมหายโกรธเขาหรอก ผมโกรธเขาจริงๆ พรุ่งนี้ผมตั้งใจว่าจะหนีกลับกรุงเทพฯ ไม่อยู่ที่นี่แล้ว!
   เขาพาผมไปหาหมอ เขาบอกว่าเมื่อคืนเขารอผมกลับมาจนดึก เขาก็เลยโมโห แล้วก็เอ่ยปาก ‘ขอโทษ’ ผมด้วย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะขอโทษผม แถมยังเรียกแทนตัวเองว่า ‘พี่’ อีก เป็นครั้งแรกเลย เขาบอกว่าจะดูแลผมจนกว่าผมจะหาย เขาทายาให้ผมด้วย มือเบามาก ทำเอาผมเคลิ้มเลย ฮิฮิ แต่ผมยังไม่หายโกรธเขาง่ายๆ หรอกนะ คอยดู

พฤษภาคม 25XX
   ช่วงนี้เขาดูแลผมตลอดเลย มาพาผมไปกินข้าวตอนเช้า แถมตอนเย็นก็กลับมากินข้าวที่บ้านกับผมอีก ผมก็เลยใจอ่อน หายโกรธเขาแล้ว ยอมอยู่ที่ใต้ต่อจนถึงเปิดเทอม
____________________________________________

(ตอนภัทอยู่ชั้นปีที่ 2)
มิถุนายน 25XX
   เขามาส่งผมที่บ้านด้วย ถึงแม้เพราะต้องมาธุระแต่ผมก็ดีใจมาก เขาบอกว่าเดือนหน้าจะมาอีกที ผมรู้สึกว่ามันนานจัง อยากให้เขามาทุกอาทิตย์เลย แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้

กรกฏาคม 25XX   
   พี่สาโทรมาบอกว่าเดือนนี้เขาไม่ได้มาแล้ว เพราะงานยุ่งมาก บ้า บ้า บ้าที่สุดเลย คนอุตส่าห์รอมาทั้งเดือน ทำไมถึงรู้สึกผิดหวังเสียใจแบบนี้นะ การรอคอยนี่มันทรมาณจริงๆ เลย

สิงหาคม 25XX
   เขามาถึงบ้านในตอนค่ำ ผมชวนพี่คมมาด้วยบอกว่าจะทำหมูกระทะเลี้ยง พี่คมแสดงทีท่าสนใจผมมาก ผมแกล้งทำเป็นเอาใจพี่คม อยากให้เขารู้บ้างว่าผมน่ะไม่ได้รอแต่เขาคนเดียวหรอกนะ ผมก็มีคนที่เอาใจใส่ผมอยู่เหมือนกัน แต่นอกจากเขาจะไม่สนใจแล้วเขายังจับได้อีกว่าผมแกล้งทำ แกล้งโกหกเขา ผมอายมากๆ เลย นี่ผมทำขายหน้าจริงๆ

กันยายน 25Xx
   ช่วงนี้เขามาหาผมแล้วก็ไปรับไปส่งผมที่มหาวิทยาลัยทุกครั้งเลย บางทีมาจากใต้ก็เอาผลไม้มาฝากผมด้วย ผมมีความสุขมาก ถึงจะรู้ว่าสิ่งที่เขาทำเขาก็คงไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการดูแลตามปกติ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันพิเศษสำหรับผมจริงๆ

   ผมไม่สบายเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่เป็นอาทิตย์ ช่วงที่ผมไม่สบายเขามาหาผมด้วย เขาโมโหมากตอนที่รู้ว่าผมไม่สบายมาหลายวันแล้ว เพราะไม่มีใครโทรไปบอก ผมรู้สึกดีใจเพราะรู้ว่าเขาก็เป็นห่วงผมเหมือนกัน เขานอนเฝ้าไข้ผม เช็ดตัวให้ผมด้วย ตอนเขาเช็ดตัวให้ผม ผมรู้สึกเขินมากเลย มันเกิดอารมณ์วูบวาบไปทั้งตัว ผมพยายามก้มหน้าหรือไม่ก็หันหน้าไปทางอื่น ไม่กล้าสบตาเขาเลย
   ตอนผมนอนหลับๆ อยู่ ผมรู้สึกเหมือนมีคนมาอยู่ใกล้ๆ ผม ผมก็เลยลืมตาขึ้นมาดู ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเขา จูบผมอยู่! พอเขาเห็นผม เขาก็ทำท่าเฉยๆ รีบไปหยิบแก้วน้ำมาให้ผมดื่ม แต่ผมนี่ซิ อายมาก ทั้งเขินทั้งอาย ไม่กล้าพูดอะไรกับเขาซักคำ แต่ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เขาจูบผมจริงๆ ใช่ไหม มันคงไม่ใช่ความฝัน
   
ตุลาคม 25XX
   ปิดเทอมแล้ว ผมกลับมาอยู่ใต้ ผมรู้สึกสนุกมาก ไปเที่ยวเล่นกับแก้ว แต่วันนี้ไปส่งผลไม้ในเมืองกับแก้วแต่ดันไปส่งไม่ทัน กลับมาเขารู้เข้า ก็โมโหใหญ่เลย
   แก้วเล่าเรื่องระหว่างแก้วกับพี่ศักดิ์ให้ผมฟัง สงสารแก้วมากๆ เลย แก้วหลงรักพี่ศักดิ์ข้างเดียว แต่จริงๆ คิดแล้วมันก็คงคล้ายๆ ผมเหมือนกัน คิดแล้วเศร้า

พฤศจิกายน 25XX
   ช่วงนี้เขาเข้ากรุงเทพบ่อยมากขึ้น มาเกือบอาทิตย์เว้นอาทิตย์ แถมยังมาอยู่นานขึ้น เขาไปรับไปส่งผมตลอดเลย รู้สึกมีความสุขจังเลย อยากให้เขาอยู่ที่นี่ตลอดไป จะได้ไม่ต้องทนคิดถึงเขา รอให้เขามาหาแบบนี้

ธันวาคม 25XX
   วันนี้เขาพาผมไปซื้อของมาทำกับข้าว จะให้ผมทำกับข้าวให้กินก็ไม่บอกซักคำ มัดมือชดเฉยเลย ตอนผมกำลังอยู่ในครัว เขาแอบเข้ามากอดผมด้วย ผมตกใจเลย หัวใจเต้นแรงมาก สัมผัสของเขามันนุ่มนวลและอบอุ่นมากๆ เลย

มกราคม 25XX
   วันนี้เขาพาผมไปดูหนังด้วย เป็นหนังบู๊แอ็กชั่น แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกเขินอยู่ตลอดเวลา เพราะเขาแอบจับมือผมไว้ตลอดเลย ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนี้รู้สึกอบอุ่นจังเลย
   
กุมภาพันธ์ 25XX
   เมื่อวานเป็นวันเกิดผม ผมออกไปกินเหล้ากับพวกเพื่อนๆ กลับมาถึงก็เจอว่าเขามารอผมอยู่แล้ว รู้สึกแปลกใจมาก เพราะเขาไม่ได้บอกว่าจะมาวันนี้ แต่ที่แปลกใจยิ่งกว่านั้นคือ เขาซื้อสร้อยร้อยแหวนสีเงินเกลี้ยงให้ผมเป็นของขวัญ มันสวยมากเลย เขาใส่ให้ผมด้วย ผมรู้สึกดีใจมาก แถมเขายังบอกด้วยว่าผมเป็น ‘คนพิเศษ’ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผมรู้สึกว่าเขากำลังบอกรักผมอยู่ เขาส่งผมเข้านอนด้วย ตอนผมล้มตัวลงนอน ผมเห็นเขายืนมองผมอยู่หน้าประตูและยิ้มให้ผมด้วย ผมมีความสุขมาก เมื่อคืนผมนอนหลับฝันหวานเลย วันเกิดปีนี้เป็นปีที่ผมมีความสุขมากที่สุดในโลก!

มีนาคม 25XX
   ผมกลับมาถึงใต้แล้วเจอยัยคุณพลอยอะไรนั่น เห็นว่าเป็นเพื่อนสมัยเรียนของเขามาติดต่อเรื่องงาน แต่ผมรู้สึกว่าเธอคงไม่ได้แค่คิดจะมาติดต่อเรื่องงานอย่างเดียวแน่ๆ ไม่ชอบหน้าเธอเลย
   
เมษายน 25XX
   วันนี้แก้วเล่าให้ผมฟังในเรื่องเกี่ยวกับเขาที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย เขาให้พี่สาโทรศัพท์หาผมแล้วแอบฟังอยู่ด้วยตลอดเลยตอนผมอยู่ปี 1  เขาเลิกบุหรี่เพราะผม แถมยังแอบซื้อเสื้อผ้า เอาของไปให้ผมอีก ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขาจะดีกับผมขนาดนี้ ผมหัวใจพองโตตอนที่รู้ความลับของเขา ผมดีใจมากเลย ตลอดเวลาที่เขาทำดีกับผม กอดผม จูบผม ซื้อของให้ผม พูดคำหวานๆ กับผม ตอนนั้นผมก็ยังสงสัยว่าเขาคิดอะไรกับผมกันแน่ แต่ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว เขาชอบผมแน่ๆ ผมต้องทำให้เขาสารภาพออกมาให้ได้ คงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ความรักของผมคงจะเป็นจริงได้ใช่ไหม คิดแล้วผมก็หัวใจเต้นแรงด้วยความสุขที่ล้นอยู่ในใจ!
____________________________________________________________

[พูดคุย]
            มาแล้วจ้าบันทึกของภัทปี 1 -ปี 2 เขียนไว้ในเล่มเดียวกับตอน ม.4-ม.6 พี่เสือจะได้อ่านรึยังน้า  :impress2:
            คืนนี้อย่าลืมติดตามนะคะ พี่เสือกับน้องภัทได้เจอกันแน่ๆ ฮิฮิ  :z1:
            แต่จะหวานหรือขมก็ไม่รู้อ่ะ  :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-08-2012 11:22:14
สงสารน้องภัทร

 :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 03-08-2012 11:23:53
บวกให้ความน่ารักของน้องภัท


ฝากคนเขียนเตะพี่เสือทีนึง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 03-08-2012 11:41:13
หมั่นไส้พี่เสือ
รักภัทร
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-08-2012 11:44:45
รีบมาง้อด่วนเลย ทั้งคู่นั่นแหละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 03-08-2012 12:09:42
เย้ พี่เสือ จะเจอน้องภัทร แล้ว แต่ ไอ้พี่ศักดิ์อย่าเพิ่งให้มันเจอน้องแก้วนะ ทรมานมันอีกนานๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Mickii ที่ 03-08-2012 12:38:52
ใกล้จะได้เจอกันแล้ว... ก้อหวังว่าพี่เสือจะพูดความรู้สึกออกมาซะทีนะ

อย่าเก็บเงียบไว้แบบนี้สงสารภัท....

แต่ก้ออยากให้สองหนุ่มโดนเข้าคืนให้มากกว่านี้อีกหน่อย ยิ่งนายศักดิ์ต้องทำให้รับรู้ถึงความรู้สึกของแก้วสักนิด

หรือไม่ก้อให้ทั้งภัทและแก้วมีหนุ่มๆ มาดามใจให้ทั้งคู่คลั่งก้อดีนะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 03-08-2012 13:26:41
รออ่านอยู่จ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 03-08-2012 13:46:37
รอจ้า :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 03-08-2012 13:58:45
เชียร์น้องภัทให้งอนพี่เสือนานๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 03-08-2012 14:10:16
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว บันทึกของภัทตอนปี 1-ปี 2 (3-8-2012) P.19
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 03-08-2012 14:28:44
 :pig4:
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 03-08-2012 16:00:48
ตอนที่ 28 คำสารภาพ

   วันนี้ผมมีกิจกรรมรับน้องปีหนึ่งที่คณะก็เลยกลับถึงบ้านดึกกว่าปกติ ผมเดินเข้าซอยมาเรื่อยๆ จนเกือบจะถึงหน้าบ้านของตัวเอง ก็ต้องแปลกใจมากที่เห็นรถยนต์สีดำคันหนึ่งที่คุ้นตามากจอดอยู่หน้าบ้าน เมื่อผมเดินไปใกล้ๆ ก็มีผู้ชายร่างสูงเดินเปิดประตูรถลงมา ไม่ผิดแน่! เป็นเขานั่นเอง ผมเดินเข้าไปใกล้จนถึงหน้าบ้านของผม เขายืนอยู่ข้างรถ หันหน้ามองมาทางผมเหมือนกำลังรอผมอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แม้จะมีเพียงไฟหน้าบ้านดวงเล็กๆ ที่ส่องแสงสลัวๆ ท่ามกลางความมืด แต่เรายืนอยู่ใกล้กันจนผมสามารถมองเห็นใบหน้าที่หมองคล้ำของเขาได้ ใบหน้าคมเข้มได้รูปดูซูบไปเล็กน้อย ผมรู้สึกว่าแววตาที่มองมาเหมือนจะมีแววดีใจให้เห็นอยู่แวบหนึ่ง แล้วก็กลับมานิ่งสนิทเหมือนเคย

   “ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะภัท ไม่คิดจะทักพี่หน่อยเหรอ” เขาเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นก่อน
   “สวัสดีครับ คุณมีธุระอะไร” ผมยืนนิ่งไปครู่ใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้เขาก่อนจะถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา คิดซะว่าไม่ว่าความสัมพันธ์ของเราจะเป็นอย่างไร เขาก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่มีบุญคุณกับผม สมควรที่ผมจะยกมือขึ้นไหว้เขา
   “อืม” เขาตอบรับแล้วก็เอื้อมมือมาจับมือผมขณะที่ผมกำลังลดมือที่ยกไหว้เขาลง แต่ผมรีบดึงมือกลับทันที เขาชะงักเล็กน้อย เขามองผมแต่ไม่ได้พูดว่าอะไร
   “คุณมาที่นี่ทำไม มีธุระอะไร” ผมถามซ้ำอีกครั้ง รู้สึกว่าเสียงตัวเองคงจะแข็งพิลึก
   “เดี๋ยวนี้เปลี่ยนกุญแจบ้านใหม่หมดเลยเหรอ พี่เข้าบ้านไม่ได้เลย ต้องนั่งรถในรถตั้งแต่บ่ายแล้ว” เขาพูดยิ้มๆ
   “ผมกลัว ‘โจร’ จะเข้าบ้านก็เลยเปลี่ยนใหม่” ผมตอบประชดเขา ใช่ผมเปลี่ยนทั้งกุญแจรั้วบ้านแล้วก็กุญแจประตูหน้าบ้าน ทำให้กุญแจสำรองที่เขามีอยู่ชุดหนึ่งที่เคยใช้ไขเข้ามาในบ้านเป็นประจำใช้ไม่ได้ นี่เขาคงรออยู่ในรถหลายชั่วโมงแล้วซินะ ฮึ สมน้ำหน้า!
   “ไม่ยักรู้นะว่าแถวนี้มีโจรเยอะ” เขายังคงพูดไปอมยิ้มไป
   “คุณต้องการอะไรกันแน่” ผมถามแข็งอีกครั้ง เพราะรู้สึกว่าเขาจะไม่ตอบคำถามผมสักที ได้แต่พูดจากวนประสาทผมและถามโน่นนี่ชวนออกนอกเรื่องอยู่เรื่อย
   “เดี๋ยวนี้พูดกับพี่เสียงเย็นชา ไร้เยื่อใยจังเลยนะ” เขาแกล้งพูดตัดพ้อผม
   “ถ้าคุณไม่พูดธุระของคุณมา ผมจะเข้าบ้านแล้วนะ” เขาพูดแล้วก็เดินหันหลังให้ กำลังจะไขกุญแจเข้ารั้วเดินเข้าบ้าน แต่เขาเอื้อมมือมาจับแขนผมไว้
   “ปล่อยผมนะ” ผมสะบัดมือของเขาออก
   “เดี๋ยวซิครับ พี่มีธุระจะคุยกับภัท ขอพี่เข้าไปคุยในบ้านได้ไหม” เขาเอ่ยถามผม
   “มีอะไรก็คุยกันตรงนี้แหละครับ คงไม่น่าจะนาน” ผมว่าแล้วก็มองเขาอย่างเคืองๆ
   “พี่คุยนาน ข้างนอกยุงเยอะ ขอเข้าไปคุยข้างในเถอะนะ”
   “....” ผมนิ่ง กำลังตัดสินใจอยู่
   “พี่ไม่คิดว่าภัทจะใจร้ายถึงขนาด ไม่ยอมให้พี่เข้าบ้านหรอกนะ” เขาพูดต่อ
   ผมไม่ตอบรับอะไร ได้แต่เดินไปเปิดประตูรั้วแล้วก็เดินนำเข้าไปหน้าประตูบ้านแล้วก็ไขกุญแจบ้านเปิดประตูเดินเข้าไป แต่ก็ไม่ได้ปิดประตู เขาก็เดินตามผมมาเรื่อยๆ จากประตูรั้ว จนเข้ามาในบ้าน
   “คุณมีอะไรก็รีบๆ พูดมาดีกว่าครับ ผมง่วงแล้วจะรีบไปนอน” ผมพูดขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ๆ ตอนนี้ผมกับเขายืนจ้องหน้ากันอยู่ในห้องรับแขกใจกลางบ้าน
   “พี่คิดถึงภัทนะ” เขาพูดแล้วก็รวบตัวผมเข้าไปกอด สัมผัสอบอุ่นอ่อนโยนที่ผมยังจำได้ดี แต่เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่ผมอยู่ในอ้อมแขนของเขา พอผมรู้สึกตัวผมก็ดิ้น สะบัดตัวเองออกจากอ้อมแขนออกเขา
   “คุณจะทำอะไร อย่ามาแตะต้องตัวผมนะ!” ผมพูดเสียงดัง ผมจะให้เขามาทำอย่างนี้กับผมอีกไม่ได้ ผมยังจำวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันได้ดี เขาเองเป็นฝ่ายที่ผลักไสผม วงแขนของผมที่โอบกอดเขาแต่เขาผลักไส ไม่ต้องการผมเอง...ผมยังจำความรู้สึกเจ็บปวดนั้นได้ดี
   “พี่รู้ว่าภัทยังโกรธพี่อยู่ คงโกรธพี่มาก พี่ขอโทษนะครับ” เขาเอ่ยเสียงอ่อนโยน มองตาผม
   “จะมาขอโทษทำไมครับ คุณไม่ได้ผิดอะไรนี่ ผมต่างหากที่โง่เอง หลงเข้าใจอะไรผิดๆ มาได้ตั้งนาน” เขามองเขาอย่างเคืองๆ
   “พี่ขอโทษที่เคยทำให้ภัทน้อยใจ เสียใจ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ยกโทษให้พี่เถอะนะ”
   “ผมบอกแล้วไงว่าคุณไม่จำเป็นต้องมาขอโทษ ผมไม่มีอะไรจะยกโทษให้คุณ”
   “พี่รักภัท!” เขาเอ่ยเสียงจริงจังพร้อมกับจ้องตาผมไปด้วย สายตาที่มองมามันดูอ่อนหวานและจริงใจ ผมอดรู้สึกใจเต้นแรงไม่ได้ ‘รัก’ งั้นเหรอ ทำไมคำๆ นี้มันช่างมีพลังยิ่งใหญ่จัง คำที่ผมเฝ้ารอมานานแสนนาน ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงดีใจ ปลื้มใจเป็นที่สุด แต่สำหรับตอนนี้มันไม่ใช่ มันไม่จริงหรอก...ผมไม่เชื่อเขาอีกแล้ว
   “รักเหรอครับ รักแบบไหนอีกล่ะครับ คราวก่อนก็รักแบบพี่ชายกับน้องชาย คราวนี้จะรักแบบไหนอีกครับ ผู้ปกครองกับเด็กนักเรียน ญาติผู้ใหญ่กับหลาน หรือว่าจะเป็นพ่อ !กับลูกดีครับ ความจริงคุณก็แก่พอจะเป็นพ่อผมได้แล้วเหมือนกันนะ ฮึ” ผมพูดประชดเขา พร้อมกับทำเสียงหัวเราะเยาะเย้ยในลำคอ เจ็บซิ ผมต้องทำให้เขาเจ็บบ้างไม่มากก็น้อย
   “ภัทจะพูดประชดพี่มากเกินไปแล้วนะ” เขาเอ่ยเสียงดุ
   “แล้วจะทำไมครับ ผมมีสิทธิ์จะพูด ผมไม่ใช่เด็กในปกครองของคุณอีกแล้วนะ ผมอายุ 20 แล้ว โตแล้วคงไม่จำเป็นต้องให้คุณมาเป็นผู้ปกครองหรือว่าค่อยมาสั่งให้ผมทำโน่นทำนี่อีกแล้ว”
   “ที่พี่มาที่นี่ พี่ไม่ได้คิดจะมาสั่งหรือจะมาว่าอะไรภัท  พี่ว่าเรามาพูดกันดีๆ ดีกว่านะ” เขาพยายามใจเย็นกับผม ผมรู้คอยดูซิผมจะยั่วโมโหเขาให้ถึงที่สุดเลย ดูซิจะทำอะไรผมได้!
   “คุณอยากจะพูดโกหกอะไรก็เชิญพูดมาซิครับ ผมรอฟังอยู่” ผมพูดแล้วก็ยิ้มน้อยๆ ให้เขา
   “พี่รักภัทจริงๆ รักแบบคนรัก พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม พี่สัญญาว่าจะดูแลภัทอย่างดี ไม่ให้ภัทต้องเสียใจอีก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วก็จ้องตาผม ผมต้องรีบหลบตาเพราะไม่ว่าเวลาไหน ผมก็แพ้สายตาเขาอยู่ดี
   “คนรักงั้นเหรอครับ ที่ผ่านมาผมเป็นคนรักของคุณงั้นเหรอ ทำไมผมไม่เห็นจะรู้สึกเลย”
   “พี่ขอโทษที่พี่ทำให้ภัทเสียใจ พี่ผิดเองที่พี่ไม่กล้ายอมรับความจริง ที่ผ่านมาพี่ปฏิเสธภัท เพราะพี่ยังยอมรับเรื่องของเราไม่ได้”
   “ทำไมเหรอครับ เรื่องของเรามันน่ารังเกียจ มันน่าสมเพชมากงั้นเหรอครับ คุณถึงยอมรับไม่ได้” ผมรู้สึกว่าตัวเองเสียงกร้าวด้วยความโมโห
   “ภัทอย่าพูดอย่างนี้เลยนะ พี่อยากให้ภัทเข้าใจพี่หน่อย พี่ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน ตลอดเวลาเป็นสิบๆ ปีที่ผ่านมาพี่เคยมีแฟนมีคนรัก ถึงจะไม่กี่คนแต่ทุกคนก็เป็นผู้หญิงหมด พี่ไม่เคย....เอ่อ...รู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน มันเป็นเรื่องที่ทำให้พี่รู้สึกสับสนแล้วก็กังวลใจ มันหลายๆ อย่างที่อาจจะทำให้พี่ไม่กล้าเปิดใจ ไม่กล้ายอมรับทั้งตัวเองและตัวภัท”
   “ฮึ แล้วตอนนี้ยอมรับได้แล้วเหรอครับ ไม่น่าจะเปลี่ยนใจได้ง่ายๆ เลยนะครับ” ผมพูดแล้วก็หัวเราะเยาะเขาเบาๆ
   “พี่จะพยายามเปลี่ยนตัวเอง ทำในสิ่งที่ควรทำเพื่อให้เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปด้วยดี”
   “แล้วไม่อายคนอื่นเค้าเหรอครับ ไม่กลัวคนเขาจะมองไม่ดีเหรอ คิดดีแล้วเหรอครับที่จะมาคบกับเด็กผู้ชายอย่างผม มันคงไม่ยั่งยืนหรอกนะครับ บางทีคบกันไม่นานผมอาจจะเบื่อแล้วก็ทิ้งคุณก็ได้นะครับ คนอย่างพวกผมมันไม่จริงใจกับใครหรอกครับ แล้วคุณเองก็อาจจะไม่ได้อะไรอย่างที่เคยได้จากผู้หญิงด้วย” ผมว่าเขาอย่างเยาะๆ
   “พี่ไม่สนใจความรู้สึกของใครอีกแล้วนะ ขอแค่ภัทเข้าใจพี่ก็พอ พี่จะยอมทำตามที่ภัทต้องการทุกอย่าง”
   “ทำตามที่ผมต้องการเหรอครับ ถ้างั้น ตอนนี้ผมต้องการให้คุณออกไปจากบ้านผม” ผมเอ่ยปากไล่เขา แล้วก็ชี้มือไปที่ประตูหน้าบ้าน
   “ภัท”
   “ไปซิครับ ไปเดี่ยวนี้เลย” ผมไล่เขาเสียงดังแต่ทำไมรู้สึกว่าตัวเองเสียงเริ่มสั่นๆ
   “ภัท อย่าทำอย่างนี้เลยนะ ในเมื่อเราก็รู้สึกไม่ต่างกัน เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ” เขาพยายามพูดกับผมดีๆ
   “รู้สึกไม่ต่างกันเหรอ ผมรู้สึกอะไร คิดอะไรอยู่คุณจะมารู้ได้ยังไง”
   “พี่รู้ ว่าเรารู้สึกเหมือนกัน ทำตามหัวใจของเราด้วยกันเถอะนะ” เขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับแขนผม
แต่ผมสะบัดออก ผมจะไม่ให้เขามาเตะตัวผมอีก
   “ถ้าคุณรู้สึกเหมือนผม คุณก็ต้องออกไปจากที่นี่ซะ เพราะตอนนี้ผมเกลียดคุณ แล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณด้วย ไม่เคยรู้สึกอะไรกับคุณเลย ไม่ว่าจะตอนนี้หรือเมื่อก่อน” ผมตะโกนใส่หน้าเขา
   “ภัท พี่รักภัทจริงๆนะ แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าภัทเองก็รักพี่” เขาพูด
   “ไม่จริง คุณเอาอะไรมาพูด ผมไม่ได้รักคุณ ไม่เคยรักคุณด้วย ผมอาจจะแค่โง่หน้ามืดหลงคุณไปแค่ชั่วครั้งชั่วคราวแต่ผมไม่ได้รักคุณ” ผมเถียงเขา ผมจะให้เขารู้ไม่ได้ว่าผมรักเขามากขนาดไหน
   “แล้วนี่อะไรล่ะ” เขาหยิบของในถุงเล็กๆ ที่เขาถือขึ้นมา ผมไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาถือถุงใบนี้มาด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทันทีที่ผมเห็นมันผมก็จำได้ สมุดบันทึกเล่มหนาหน้าปกทำจากผ้ายีนส์สีน้ำเงินเข้ม
   “คะ...คุณ เอามาได้ยังไง คุณมีสิทธิ์อะไร เอาของๆ ผมคืนมานะ” ผมดึงสมุดเล่นนั้นคืนมาจากมือเขา แต่ด้วยความรีบร้อน ไม่ทันระวังทำให้สมุดเล่มนั้นร่วงลงกับพื้น เผยให้ภาพถ่ายใบเล็กๆ ใบหนึ่งร่วงลงมาด้วย มันเป็นภาพถ่ายเดี่ยวของเขา ผมแอบอัดเก็บเอาไว้ใบหนึ่ง ตอนพี่ภาก๊อปอัลบั้มภาพที่ไปเที่ยวกับเขาที่หัวหินเอาใส่แผ่น CD มาให้ผมดู ผมรีบก้มลงหยิบทั้งภาพทั้งสมุดขึ้นมาจากพื้น
   “ไม่ต้องอายพี่หรอก พี่เห็นแล้วแหละ” เขาพูดยิ้มๆ อย่างเอ็นดู
   “นี่คุณมาเปิดของผมดูเหรอ คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง”
   “ตอนแรกพี่ไม่รู้ว่าคืออะไร ตอนที่ภัทไปแล้วพี่เข้าไปในห้องภัทเห็นกุญแจดอกเล็กๆ อยู่ใต้หมอน ก็ดูๆ แล้วมันคล้ายกับกุญแจลิ้นชักที่อยู่หัวนอน พี่ก็เลยเปิดดูเผื่อว่าภัทจะลืมของอะไรไว้จะได้เก็บเอามาคืนให้”
   “แล้วคุณก็มาเปิดดู มาเปิดอ่านสมุดบันทึกของผมงั้นซิ ไม่มีมารยาท!” ผมว่าเขา แล้วนี่เขาเข้าไปในห้องนอนผมทำไมกัน
   “ตอนนั้นพี่เห็นสมุดพี่ก็ไม่รู้ว่าอะไร ไม่ได้ตั้งใจจะเปิดอ่านแค่ลองพลิกดูก็เห็นรูปพี่ซ่อนอยู่ข้างใน…”
   “พอแล้ว คุณไม่ต้องพูดต่อเลย” ผมรีบตัดบท ไม่อยากฟังอะไรน่าอายนี่อีกแล้ว เขาคงรู้หมดแล้วซินะ ว่าผมแอบรักเขามาตั้งห้าปีแล้ว เขาคงสมเพชผมน่าดู
   “แต่พี่ไม่เสียใจเลยนะที่ได้อ่านมัน ไม่งั้นพี่อาจจะไม่กล้ามายืนที่นี่ ตรงนี้ อีกครั้ง”
   “คุณพูดอะไร” ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
   “พี่รักภัท แต่พี่เองก็ไม่แน่ใจว่าภัทคิดยังไงกับพี่เหมือนกัน ถ้าพี่ไม่ได้อ่าน พี่ก็คงไม่รู้ ว่าภัทก็คิดเหมือนพี่”
   “หมายความว่าที่คุณกลับมานี่ก็เพราะได้อ่านสมุดบันทึกเล่มนี่งั้นเหรอ ช่างน่าสมเพชจริงๆ เลยนะ ไม่คิดว่าแค่กระดาษไม่กี่แผ่นจะทำให้คุณเปลี่ยนใจได้”
   “พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ยังไงพี่ก็รักภัท ตั้งใจจะกลับมาหาภัทอยู่แล้ว เพียงแต่พี่ก็ยังลังเล พี่เองก็ไม่มั่นใจว่าภัทคิดแบบเดียวกับพี่ด้วยรึเปล่า พี่ก็กลัวโดนปฏิเสธเหมือนกัน สมุดนี่ช่วยให้พี่ตัดสินใจกลับมาได้เร็วขึ้นเท่านั้นเอง”
   “ฮึ” ผมไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีที่เขาตัดสินใจกลับมาเพราะสมุดบันทึกของผม
   “แต่ไม่ว่าอย่างไร พี่ก็รักภัทนะ ภัทอาจจะยังโกรธพี่อยู่ก็ไม่เป็นไร พี่ขอแค่โอกาสให้พี่ได้ไหม”
   “คุณจะยังต้องการโอกาสอะไรอีก” ผมถามยังโกรธเขาอยู่มาก ถึงจะเชื่อแล้วว่าเขารักผมจริงๆ ก็ตามที
   “ก็คบกันแบบ...เอ่อ...แฟน... แบบคนรัก” เขาพูดดูเหมือนจะพูดออกมาอย่างลำบากไม่น้อย เขาคงไม่ชิน
   “ผมก็อยากให้โอกาสคุณนะ เพราะผมเห็นความตั้งใจของคุณแล้ว” ผมพูดยิ้มๆ
   “จริงเหรอภัท” เขาพูดน้ำเสียงดีใจเล็กๆ
   “แต่ผมคงโอกาสคุณในฐานะคนรักไม่ได้...”
   “หมายว่ายังไง” เขาทำเสียงแปลกใจ
   “หมายความว่า...เพราะตอนนี้ ผมมีคนที่ผมคบอยู่แล้วนะซิครับ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มเย็นๆ ให้เขา เขาดูเหมือนจะอึ้งไป คงตกใจอยู่เหมือนกัน คงคิดไม่ถึงล่ะซิ ใช่ซิ!เขาต้องเจ็บปวดบ้างแหละ เขาทำผมเจ็บไว้มาก อย่าคิดว่าผมจะให้อภัยเขาง่ายๆ นะไม่มีทาง!
   ______________________________________________________________
   
[พูดคุย]
           ตอนนี้ดูท่าทางคงจะมีคนสมน้ำหน้าพี่เสือมากแน่ๆ เลย  :z1: อ่านแล้วลองบอกหน่อยซิคะว่าตอนนี้คุณอยู่ฝั่งไหน
           จะสงสารพี่เสือหรือน้องภัทดี ตอนนี้น้องภัทใจร้ายน่าดูเลยนะ  o18
           กะว่าจะลงตอนกลางคืน แต่ขี้เกียจทำงานเลยมาเขียนก่อน ฮิฮิ ขยันจริงๆ เลยเรา
           วันนี้เราหยุด แต่ก็ต้องเอางานมาทำที่บ้าน ลงนิยายแล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อนะ เศร้าจริงๆ :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 03-08-2012 16:01:55
ภัทผมเข้าใจนะว่าโกรธ
แต่อย่าใจร้ายกะพี่เสือนักเลย
(ถึงพี่เสือสมควรจะโดนเอาคืนบ้างก็เหอะ)
ยังไงภัทก็รักพี่เขา อภัยพี่เขาเหอะจะได้ไม่
เจ็บปวดทั้งสองฝ่าย แล้วก็มีความสุขสักที
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 03-08-2012 16:13:48
เดี๋ยวพอพี่เสือเศร้า ภัทเองน่ะแหละที่จะทนไม่ได้  :z10:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 03-08-2012 16:23:20
งอนใส่บ้างก็ดี เพราะเสือเป็นพวกประสาทอ่อนไหว
มั่นใจตัวเองจนเกินมนุษย์


กร๊ากกกกกกกกก เราเชียร์ภัทเต็มที่เลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 03-08-2012 16:26:03
สุดยอดมากน้องภัทร o13 เคืองอีกหน่อยอย่าเพิ่งใจอ่อน แต่นิดเดียวพอนะ หุหุ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 03-08-2012 16:32:54
หุหุ อย่ายอมง่ายง่ายนะภัท
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 03-08-2012 16:42:32
เริ่ดมาก แข็งๆอย่างงี้แหละ อีกสักสองตอน o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-08-2012 16:45:47
เล่นตัวมากไประวังเจ็บเองอีกละภัท
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 03-08-2012 16:47:34
สำหรับเสือแค่เบาะๆก็พอ เพราะความผิดไม่ได้ใหญ่หลวงนัก พออนุโลมได้ แต่จะว่าไปแบบนี้ก็ดีนะ เผื่อเสือหน้ามืดขึ้นมา จะได้มีลุ้น...คิคิ  :mc4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 03-08-2012 16:50:35
ใจนึงก็ไม่อยากให้ยอมดีด้วยไวนัก แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ทำร้ายใจกันอีกแล้วน่ะ
เอ๊ เอาไงดี 5555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 03-08-2012 16:50:53
เชียร์ภัทรอ่ะ

เอาอีกๆๆ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 03-08-2012 16:57:59
บอกได้คำเดียว สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 03-08-2012 17:00:07
                    จัดหนักให้หงอยไปเลย ดูดิจะมีความอดทนขนาดไหน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 03-08-2012 17:38:26
ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปละกันนะภัทร

ทำร้ายความรู้สึกกันไปมา แล้วมันจะรักกันได้ยังไง  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 03-08-2012 18:01:11
เอิ่ม... o13 สะจาย กร๊ากกกก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 03-08-2012 18:08:19
ถัทอย่าใจร้ายกับพี่เสือนักสิ ตอนนั้นพี่เขากำลังอยู่ในช่วงปรับตัวนา...พี่เสือน่าสงสาร
  :3123: อยากอ่านคู่แก้วกับพี่ศักดิ์มากกกกกกกกกก ถึงมากที่สุดเลย  :call:  :call:  :call:  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 03-08-2012 18:28:28
แก้แค้นได้ แต่อย่าเอาคนอื่นเข้ามาเกี่ยวล่ะน้องภัท มันบาปปปปปปปปปปป   :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 03-08-2012 18:35:08
เข้าใจนะคะว่าน้องภัทรกำลังโกรธ กำลังเสัยใจ แต่น้องก็รักเขา แล้วเขาก้เริ่มคิดตรงกันกับเรา
ทำไมไม่ลองเปิดใจ จะเอาทิฐิมาต้านกันทำไม มีแต่เสียกับเสีย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 03-08-2012 18:50:34
ThankS
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 03-08-2012 19:05:23
จัดหนักเลยภัทให้พี่เสือรู้สำนึกซ่ะบ้าง

หึหึ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: vascular ที่ 03-08-2012 19:23:18
แอบร้าย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-08-2012 20:10:16
ทำเขาไว้เยอะก็เงี้ย
แต่อย่างอนให้นานนักล่ะ คนอ่านอยากเห็นฉากหวานน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 03-08-2012 20:11:38
ภัทเอาคืนพี่เสือพอเหมาะๆพอนะอย่าหนักไปละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 03-08-2012 20:26:44
จัดให้หนัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 03-08-2012 20:27:56
 :laugh: :laugh:ดีมากภัทรหย่ายกโทษให้ง่ายๆ :m16: :m16:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 03-08-2012 20:34:17
ภัทรนายแน่มากกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 03-08-2012 20:43:15
สงสาร พี่เสือละ


คิดถึงเเก้วจัง :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-08-2012 21:17:48
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 03-08-2012 21:31:39
ใคร !!!! คนนั้นเป้นใครมีมาคบกับภัท !!
รุ่นพี่คนนั้นใช่ป่ะท ถ้าจำไม่ผิดนะ

ไม่นะ !! ไม่เอา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: [newZy]CASS ที่ 03-08-2012 22:09:59
รอติดตามตอนต่อไปจ้าา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 03-08-2012 22:19:23
เราเชียร์น้องภัทอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ เดี๋ยวพี่เสือนึกว่าเราเป็นของตาย
ต้องให้สำนึกซ่ะบ้าง(อินจัด55)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 03-08-2012 22:27:24
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: Ak@tsuKII ที่ 03-08-2012 23:03:56
กดไลค์ให้ภัท อย่าไปยอมง่ายๆๆ คิดจะอยากไล่ก็ไล่ คิดจะอยากได้ก็มาแบบนี้

เสียใจด้วย จิตใจคนเราไม่ใช่ให้ใครมารอค้นหาคำตอบให้ตัวของเขาเอง

ในตอนที่ไม่อยากยอมรับ(แต่พฤติกรรมที่แสดงออกช่างตรงกันข้าม) ก็ืำทำเป็นปากแข็ง
แต่ในที่ตอนที่รู้สึกว่าขาดเขาไปแล้ว แล้วอยากได้คืนก็มาแบบนี้นี่เนี่ย ขอโทษความรู้สึกมันเสียไปแล้วจริงๆ

คงต้องรับกรรม พอๆกับน้องชายตัวดีต่อไป สมน้ำหน้า

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 04-08-2012 00:53:50
อย่างอนจนเกินงามล่ะน้องภัท ไหนๆก็ยังรักเค้าอยู่ แล้วเค้าก็รักตอบเรามาแล้ว..

มันคงน่าเสียดายเวลานะ ถ้ามัวแต่ถือทิฐิจนทำให้เราพลาดโอกาสดีๆไป..
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 04-08-2012 23:34:33
มาต่อวันไหนหนอ  :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-08-2012 00:07:56
อยู่ข้างน้องภัทถึงจะเจ็บปวด ทำให้พี่เสือกระอักเลือดบ้างก็ดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: aekporamai2 ที่ 05-08-2012 00:22:54
คนเรานี่ชอบทำร้ายตัวอง  สร้างเงื่อนไขให้ตัวเองตลอดเพราะรักตัวเองมากเกินไป  แต่ก็ใหกำลังใจน้องภัทรเจอตัวเองไวๆๆนะครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 28 คำสารภาพ ! (3-8-2012) P.20-มาแล้วสดๆ ร้อนๆ เลย
เริ่มหัวข้อโดย: NaNaAS ที่ 05-08-2012 00:53:10
 o13
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 05-08-2012 01:06:42
ตอนที่ 29 พี่ชาย

   “ใครกันล่ะ ที่ภัทคบอยู่” เขาถามผมนิ่งๆ อย่างที่ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก
   “ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ” ผมตอบเสียงสะบัด
   “แล้วพี่ล่ะ ภัทบอกจะให้โอกาสพี่ไม่ใช่เหรอ” เขาทวงถาม
   “ครับ ผมจะให้โอกาสคุณ ตอนแรกผมจะไม่ให้คุณมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตของผมอีก แต่ผมเปลี่ยนใจแล้ว คุณเองก็เคยดีกับผมมาก งั้นผมจะให้โอกาสคุณเริ่มต้นใหม่กับผมใน...
ฐานะ...
พี่ชาย”
ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้เขา ในเมื่อตอนนั้นเขาอยากให้ผมเป็นน้องชายเขานัก คราวนี้ผมจะให้เขาเป็นแค่พี่ชายบ้าง อยากรู้นักว่าเขาจะรู้สึกยังไง
   “พี่ชาย งั้นเหรอ” เขาถามเสียงเรียบ ทำท่าเหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่
   “ครับ ผมว่าได้แค่นี้มันก็มากพอแล้วนะครับ”
   “อืม งั้นก็ตามใจภัทแล้วกัน” เขาตอบผมนิ่งๆ ผมคิดว่าเขาจะไม่พอใจหรือโมโหซะอีก แต่เขากลับเฉยมาก
   “ผมจะไปนอนแล้ว คุณก็กลับไปได้แล้ว” ผมเอ่ยปากไล่เขาอีกครั้ง
   “พี่ว่า พี่จะนอนที่นี่ ดึกมากแล้ว ภัทคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าพี่ชายจะนอนบ้านเดียวกับน้องชาย! พรุ่งนี้พี่มีนัดคุยกับลูกค้าด้วยซิ” เขาหันมาพูดเสียงนิ่งกับผม แล้วก็เดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง ห้องฝั่งตรงข้ามผม ห้องนอนที่เคยเป็นห้องของพี่ภา แต่เขาใช้จนกลายเป็นห้องเขาไปแล้ว
   “คุณ! นี่คุณ! ใครให้คุณขึ้นไปน่ะ ลงมานะ ผมไม่ให้คุณนอนที่นี่นะ บ้าจริง” ผมร้องเรียกเขา แต่เขาก็ไม่ได้ฟัง ทิ้งให้ผมได้แต่ยืนงงอยู่ชั้นล่างคนเดียว!
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    ผมตื่นมาตอนเช้าด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ก็เมื่อคืนน่ะสิ ผมปล่อยให้เขาขึ้นไปนอนบนบ้านได้ยังไงนะ แต่ก็ช่างเถอะ วันนี้ผมมีนัดกับพี่คม ตอนนี้พี่คมเรียนจบแล้วและไปทำงานอยู่ต่างจังหวัด ก่อนหน้านั่นหนึ่งเดือนพี่คมขอคบกับผม ผมไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธเพราะคิดว่าอยากจะเปิดโอกาสให้ตัวเอง ไม่ต้องจมปลักอยู่แต่กับเขา พี่คมก็บอกว่าคบกันในฐานะเพื่อนหรือพี่ชายไปก่อนก็ได้ พี่คมไม่ได้เร่งรัดอะไร ผมก็เลยตกลงคบกับพี่คม ซึ่งปกติพี่คมจะมาหาผมวันเสาร์หรืออาทิตย์ เสาร์นี้ก็เช่นกัน เรานัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งแถวบ้านผม
   “ภัทจะออกไปข้างนอกเหรอ” เขาถามขึ้นเมื่อผมเดินบันไดมาถึงชั้นล่าง เขานั่งรออยู่ที่โซฟาชั้นล่าง
   “ครับ”
   “งั้นก็ออกไปพร้อมกันเลย พี่จะออกไปข้างนอกอยู่พอดี” เขาชวนผมก่อน
   “ผมมีนัด ผมไปเองได้”
   “เหรอ นัดกับใคร ก็ดีเหมือนกันจะได้แนะนำให้พี่รู้จักด้วย” เขาพูดสีหน้านิ่งตามเคย
   “ทำไมผมจะต้องให้คุณมารู้จักด้วย” ผมถามเสียงแข็ง เรื่องอะไรจะต้องบอกเขาด้วย
   “ก็พี่จะได้ช่วยดูให้ไง ว่ามันเหมาะสมคู่ควรที่จะมาคบกับ ‘น้องชายของพี่’ รึเปล่า พี่จะได้เริ่มทำหน้าที่พี่ชายที่ดีวันนี้เลยไงล่ะ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ
   “คุณนี่มัน...” ผมพูดอะไรไม่ถูก นี่เค้าตั้งใจจะกวนประสาทผมจริงๆ ใช่ไหม
   “เอาล่ะ จะไปก็รีบไป นี่ก็สายแล้ว จะให้พี่ไปส่งที่ไหนก็บอกมา” เขาว่าแล้วก็เดินนำผมไปที่รถ ส่วนผมก็ได้แต่เดินตามเขาไปอย่างว่าง่าย
   เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองที่ผมนัดพี่คมไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาก็เดินตามมาส่งผมจนถึงหน้าร้านอาหาร พี่คมนั่งรออยู่ในร้านก่อนแล้ว พอเขามองเข้าไปในร้านแล้วเห็นว่าเป็นพี่คม เขาก็ไม่พูดไม่ว่าอะไรสักคำ ได้แต่ยืนมองสักพัก
   “พี่ไปก่อนแล้วกันนะ แล้วตอนเย็นจะให้พี่มารับรึเปล่า” เขาถามขึ้นก่อน
   “ไม่ต้องครับ ผมโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ผมกลับเองได้” ผมตอบเขาเคืองๆ
   “อืม งั้นพี่ไปแล้วนะ” เขาพูดทิ้งท้ายแล้วก็เดินออกไป ส่วนผมก็ได้แต่ยืนมอง แล้วก็เดินเข้าร้านไปหาพี่คมที่รออยู่ก่อนแล้ว ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาแสดงออก ไหนบอกว่ารักผมไง แต่ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมนัดเจอกับผู้ชายอื่น เขากลับไม่พูดไม่ว่า ไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย เขาคิดอะไรอยู่กันแน่!
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   ผมกับพี่คมเราไปไหนมาไหนด้วยกันเพียงแค่วันเสาร์หรืออาทิตย์เท่านั้น เพราะพี่คมเขาทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัด จะเข้ากรุงเทพแค่อาทิตย์ละครั้ง แต่พี่คมจะโทรศัพท์มาหาผมบ่อยๆ ช่วงวันธรรมดา ในความรู้สึกของผมความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่คมเป็นหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชายมากกว่า เราคุยกันได้ในหลายๆ เรื่อง แต่ผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับพี่คม พี่คมเองก็ดูเหมือนจะรู้ เพราะพี่คมเองก็ให้เกียรติผมมาก ไม่ได้พูดจีบหรือป้อนคำหวานให้ผมเกินว่าปกติ ผมจึงรู้สึกสบายใจที่อยู่กับพี่คม ส่วนเขาเอง ผมรู้ว่าเขารับรู้ตลอดเรื่องที่ผมคบกับพี่คม บางทีผมก็แกล้งคุยเสียงดังให้เขาได้ยิน หรือเวลานัดกับพี่คมผมก็ให้เขาไปรับหรือไปส่งบ้างบางครั้ง แต่เขาก็ทำตัวเหมือนปกติ ไม่ได้แสดงอาการอะไรเป็นพิเศษ จนบางครั้งผมรู้สึกน้อยใจว่า เขาไม่สนใจหรือแกล้งไม่สนใจผมกันแน่!

   “พี่คม!” ผมร้องทักขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นพี่คมกำลังเดินอยู่กับรุ่นน้องคนหนึ่งที่มหาวิทยาลัย ท่าทางสนิทสนมกันมาก ช่วยกันเลือกซื้อเสื้อ ทั้งสองจับมือและแตะแขนกันด้วย ที่ผมแปลกใจก็เพราะว่าอาทิตย์นี้พี่คมบอกว่าไม่ได้เข้ากรุงเทพ เพราะต้องเข้าเวรที่โรงงาน แต่ผมกลับมาเจอพี่คมยืนเลือกเสื้ออยู่ในร้านแบรนด์ดังยี่ห้อหนึ่งในห้างสรรพสินค้าที่ผมมาเป็นประจำ
   “เอ่อ...น้องภัท” พี่คมหันมา สีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด เด็กผู้ชายรุ่นน้องหน้าหวานก็หันมาด้วย พี่คมรีบแกะมือของน้องคนนั้นที่เกาะแขนพี่คมอยู่ออกช้าๆน้องคนนั้นก็ทำท่างงๆ แต่คงจำผมได้ จึงยกมือไหว้ผม ผมก็รับไหว้พร้อมกับยิ้มให้ พอจะรู้จักเห็นหน้าค่าตากันอยู่เพราะเป็นรุ่นน้องปี 1 ในคณะแต่ไม่สนิทมาก
   “แหม ไม่ยักรู้นะครับว่าพี่คมก็ชอบมาซื้อเสื้อยี่ห้อนี้กับเขาด้วย แต่ เออ ไหนพี่คมบอกไอ้ภัทว่าอาทิตย์นี้ติดธุระที่โรงงานไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงมาอยู่นี่ได้ล่ะครับ” ไอ้สุทัตที่มากับผมด้วย พูดกับพี่คมด้วยสีหน้าปกติแต่สายตามันนี่ซิ ดูเหมือนจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก มันคงนึกไม่ถึงว่าพี่คมจะกล้าโกหกผมให้จับได้แบบนี้ เพราะไอ้สุทัตมันเป็นคนยุให้ผมคบกับพี่คมด้วย แต่ผมเองกลับไม่ได้รู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรพี่คมเลยแม้แต่น้อย
   “เอ่อ...พอดีงานมันเสร็จก่อนกำหนดน่ะครับ ก็เลยพาน้องเค้ามาซื้อของหน่อย” พี่คมพูดสีหน้าเจื่อนๆ ส่วนเด็กรุ่นน้องคนนั้นก็ยืนเกาะแขนพี่คม เหมือนจะอยากรู้ว่าพวกเราพูดอะไรกัน
   “อ๋อ งั้นตามสบายเลยนะครับ ผมขอตัวก่อน” ผมพูดพร้อมกับรีบดึงแขนไอ้สุทัตออกมา เพราะตอนนี้มันมองทั้งคู่เหมือนจะหาเรื่อง
   “เฮ้ย ไอ้พี่คมมันทำอย่างนี้ได้ไงวะ จับได้คาหนังคาเขาเลย มาบอกมึงว่าติดธุระ เป็นกรูไม่ยอมหรอกจะด่าให้ ไอ้ภัททำไมมึงไม่พูดอะไรเลยวะ” ไอ้สุทัตเดือดเมื่อผมลากมันออกมาอีกทางได้แล้ว
   “จะพูดอะไรวะ กรูเฉยๆ ว่ะ พี่เค้ามีคนที่ชอบที่เหมาะกับเค้าแล้วก็ดีแล้วนี่” ผมพูด
   “อะไรวะ มึงพูดอย่างกับมึงไม่ได้คบ ไม่ได้เป็นแฟนกับพี่คมอย่างนั้นแหละ มึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไงวะ” ไอ้สุทัตถามงงๆ
   “อืม ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่ะ จริงๆ กรูก็บอกมึงแล้วว่ากรูเหมือนคบกับพี่คมแบบเพื่อนแบบพี่ชายคนหนึ่ง ไม่ได้คิดอะไร ความจริงเราก็ตกลงกันแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า ถ้าพี่คมเค้าเจอใครที่ถูกใจกว่า กรูก็ว่าไม่เห็นจะแปลกเลย”
   “เออ กรูล่ะงงจริงๆ คบแบบเพื่อน แบบพี่ชาย งั้นจะมาขอคบกันทำซากอะไรวะ”
   “มึงอย่าถามมากเลยว่ะ ไปหาไรกินกันเถอะ หิวแล้ว” ผมตัดบท ก็ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆ ไม่เสียใจ ไม่น้อยใจ ก็แค่ผิดหวังที่พี่เค้ามาโกหกก็เท่านั้นเอง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเขาทำอะไรผิดร้ายแรง ก็อย่างที่บอกเราเหมือนสนิทกับแบบพี่น้องจริงๆ พอเห็นพี่คมเดินกับเด็กรุ่นน้องคนนั้นแล้ว ผมเองกลับรู้สึกโล่งใจมากกว่า!
      /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท! ภัท! เปิดประตูให้พี่หน่อย” ผมงัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูและร้องเรียกอยู่หน้าห้องผม เสียงเขานั่นเอง! ผมมองนาฬิกาเรืองแสงบนหัวนอน ห้าทุ่มกว่าแล้ว! ทำไมเขามาเอาป่านนี้เนี่ย ผมเดินไปเปิดไฟแล้วก็เปิดประตูห้อง
   “คุณมาทำไมป่านนี้เนี่ย แล้วมาเคาะห้องผมทำไม ผมนอนแล้วนะ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นเขายืนอยู่หน้าประตูห้อง เขาอยู่ในชุดนอนแล้ว นี่แสดงว่าเขามาตั้งนานแล้วเหรอ ผมคงหลับไปไม่รู้ตัว ตอนนี้เขามีกุญแจรั้วและกุญแจประตูหน้าบ้านแล้ว สามารถเข้าออกบ้านนี้ได้เหมือนเดิม
   “พี่เข้าห้องไม่ได้” เขาตอบ
   “อะไรนะครับ ทำไม” ผมทำหน้างง
   “พี่เพิ่งมาถึง อาบน้ำแต่งตัวจะนอนแล้ว หิวน้ำเลยว่าจะเดินลงไปกินน้ำข้างล่าง แต่พอกลับมาประตูห้องก็ล๊อคซะแล้ว เข้าห้องไม่ได้” เขาตอบ
   “มันจะล๊อคเองได้ไง” ผมถามด้วยความแปลกใจ
   “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยลูกบิดมันจะเสียมั้งเลยล๊อคเอง” เขาตอบหน้าตาเฉย
   “เป็นไปไม่ได้อ่ะ” ผมพูดแล้วก็เดินไปหมุนลูกบิดที่หน้าประตูห้องพี่ภา อืม! ล็อคจริงๆ ด้วย ทำไงดีเนี่ย
   “เอ่อ ถ้างั้นไปเอากุญแจสำรองที่ห้องข้างล่าง” ผมดีใจนึกขึ้นได้ เราเก็บกุญแจสำรองของทุกห้องเอาไว้ที่ตู้เล็กๆ ในห้องครัว
   “พี่ไปดูมาแล้วมันหายไปไหนไม่รู้หาไม่เจอ”
   “งั้นผมไปดูเอง คุณอาจจะหาไม่ดี” ผมรีบเดินลงไปหากุญแจในตู้ห้องครัว มันเคยมีนี่นา แต่ก็ไม่เคยได้ใช้นานแล้วด้วย ผมหาในตู้เล็กๆ ข้างเสาที่คิดว่าต้องอยู่แน่ๆ ก็ไม่มี! เลยหามันเกือบทุกตู้ทุกชั้นในห้องครัว เผื่อจะจำผิด แต่ก็ไม่มี แปลกใจมากมันหายไปได้ยังไง
   “หาไม่เจอ” ผมพูดกับเขา เมื่อเดินกลับขึ้นมาบนห้อง หลังจากหาแล้วหาอีกอยู่หลายรอบก็ไม่เจอ ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยแล้ว
   “อืม”
   “เอ่อ เอาไงดี อ๋อ รู้แล้ว งั้นคุณไปนอนห้องข้างล่างก่อนได้ไหม” ผมนึกถึงห้องรับรองแขกที่อยู่ชั้นล่าง
   “ไม่ไหวหรอกมั้ง พี่ว่า ห้องนั้นไมได้เปิดใช้ตั้งหลายปีแล้ว ป่านนี้ฝุ่นเต็มห้องแล้ว”
   “งั้น อืม คุณนอนโซฟาห้องรับแขกได้ไหม เดี๋ยวผมเอาหมอนกับผ้าห่มไปให้” ผมนึกแล้วไม่มีห้องอื่นแล้ว   
   “โซฟาข้างล่างเล็กนิดเดียวเองนะ ยุงก็เยอะด้วย ไม่ใจร้ายกับพี่ไปหน่อยเหรอ” เขาพูดนิ่งๆ
   “โอ๊ย งั้นจะทำยังไงล่ะครับ” ผมคิดไม่ออกแล้ว ห้องนั้นก็ไม่ได้ห้องนี้ก็ไม่ได้
   “งั้น พี่ขอไปนอนห้องภัทก่อนแล้วกัน!” เขาพูดเสียงเรียบ แต่ตามองมาที่ผมเขม็ง
   “อะไรนะครับ! ไม่ได้นะ!” ผมร้องด้วยความตกใจ
   “แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ จะให้นอนไหน ไม่มีทางอื่นแล้วนะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ภัทคงไม่ใจร้ายถึงขนาดให้พี่นอนพื้นหรอกนะ เตียงก็ออกจะกว้าง” เขาพูดพร้อมกับมองไปทางเตียงนอนของผม
   “มะ...ไม่ได้นะ” ผมรีบปฎิเสธ
   “ทำไมไม่ได้ล่ะ พี่ชายกับน้องชายจะนอนเตียงเดียวกันก็ไม่เห็นจะน่าแปลก หรือภัทว่าไม่จริง”
   “เอ่อ...” ผมตอบไม่ถูกเลย
   “หรือว่าภัทกลัวอะไร”
   “ผมไม่ได้กลัว” ผมรีบเถียงทันควัน
   “หรือว่ากลัวใจตัวเอง” เขายื่นหน้ามากระซิบถามผมที่ข้างหู ทำเอาผมขนลุกวูบ
   “คุณพูดบ้าอะไร”
   “ถ้าไม่ได้กลัวอะไร หรือไม่ได้คิดอะไร ก็ดี งั้นพี่ขอนอนห้องนี้แหละ พรุ่งนี้ค่อยไปหาทางงัดห้องโน้น นี่ก็ดึกมากแล้ว พี่ง่วงมาก ขับรถมาก็เหนื่อย เพลียจะแย่ อยากนอนแล้ว” เขาพูดแล้วก็เดินไปที่เตียงผม ล้มตัวลงนอนชิดฝั่งหนึ่งของเตียงหน้าตาเฉย เขานอนนิ่งและหลับตาลงทันที
   ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนนี้ก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว ผมก็ง่วงมากจริงๆ ก็เลยได้แต่เดินไปปิดไฟแล้วก็ เดินมานั่งที่เตียงอีกฝั่งหนึ่ง ค่อยๆ เอนตัวลงนอนช้าๆ เหมือนกลัวเขาจะได้ยิน ผมนอนลืมตามองเขาท่ามกลางความมืดอยู่พักนึง ก็เห็นเขานอนนิ่งไม่ไหวติง ได้ยินเสียงลมหายใจถี่ๆ สม่ำเสมอ คงจะหลับไปแล้วจริงๆ ผมก็เลยหลับตาลงด้วยความสบายใจ
   ผมตื่นมาตอนเช้าก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองนอนตะแคง โดยมีเขานอนกอดผม! ซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าอกเขาแนบสนิทชิดกับแผ่นหลังของผม มือของเขาก็กอดรัดเอวผมไว้แน่น ขาข้างหนึ่งก็กอดก่ายขาผมอยู่ ผมรู้สึกใจเต้นแรงมาก อ้อมกอดของเขาอบอุ่นมาก ผมหันไปมองเขาอย่างช้าๆ ก็พบว่าเขายังนอนหลับตานิ่งสนิทเหมือนยังไม่รู้ตัว หลังจากนอนให้เขากอดอยู่ซักพักผมก็แกะมือเขาออก พร้อมกับดันตัวเขาไปอีกทาง ตัวหนักมาก กว่าผมจะหลุดออกจากอ้อมกอดเขาได้แทบแย่
   หลังจากตื่นแล้ว ผมก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย หันมามองเขาก็ยังเห็นว่านอนหลับอยู่บนเตียง ผมก็เลยลงมาห้องครัวชั้นล่าง เตรียมอุ่นอาหารกล่องสำหรับทานตอนเช้า พออุ่นเสร็จก็เดินไปหากุญแจที่ตู้เมื่อคืนอีกที ตู้เล็กๆ ข้างเสา เจอแล้ว! กุญแจสำรองแขวนไว้ในตู้! ที่เดิมที่ผมจำได้ว่าเคยเก็บเอาไว้ตรงนี้ ผมแปลกใจมากทำไมเมื่อคืนหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
   “อ้าว ภัท หากุญแจเจอแล้วเหรอ!” เขาทักขึ้นเมื่อเดินเข้ามาที่ห้องครัว เขาคงเห็นผมยืนมองกุญแจพวงใหญ่ทำหน้าแปลกใจอยู่หน้าตู้ ผมหันไปมองเขาเหมือนเป็นเชิงถาม ว่าทำไมเมื่อคืนทั้งผมและเขาก็หาไม่เจอ แต่ผมก็เห็นเขาส่ายหน้าทำท่าเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย!
      ________________________________________________

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 05-08-2012 01:28:05
แผนอ่ะเด้~
ร้ายเหมือนกันนะเนี่ยพี่เสือ
 o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-08-2012 01:41:13
จอมวางแผน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 05-08-2012 01:42:33
หมดปัญหาเรื่องพี่คม แต่แอบน้อยใจเนอะ เรื่องโกหกเนี่ย เฮ้ออ ช่างมันๆๆ

พี่เสือ เริ่มแล้วอ่ะ ซ่อนกุญแจ ชัวร์เลย ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 05-08-2012 01:45:53
 :m12:  มารยาเยอะจริงนะพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-08-2012 01:56:37
ร้ายเน้ ตีเนียนหน้ามึนเข้าห้องหน้าตาเฉย

แบบว่าเรื่องภัทก็ลุ้นค่ะ แต่อยากรู้เรื่องแก้วมากเลย พอจะแง้มๆถึงบ้างได้มั้ยค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 05-08-2012 02:03:38
พี่เสือแอบร้าย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 05-08-2012 02:09:14
พี่เสือร้ายว่ะ จะทดสอบน้องภัทเรอะ อย่าใจอ่อนเชียว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 05-08-2012 02:11:14
 o13 ไม่ค่อยจะเลยนะพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 05-08-2012 02:29:45
เนียนเชียวนะพี่เสือ  :m12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 05-08-2012 07:39:00
                  แผนสูงนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 05-08-2012 07:58:57
พี่เสือเจ้าเล่ห์อะ อยากนอนกะน้องอะดิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-08-2012 09:00:32
5555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 05-08-2012 09:10:57
อีพี่เสื้อฉลาดมากอ่ะ =='
ตอนนี้คะแนนอีพี่คม ติดลบเลยอ่ะ รับไม่ได้ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 05-08-2012 09:41:18
พี่เสือเจ้าเล่ห์มากๆ

รอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 05-08-2012 09:48:26
ผีเสือร้ายอะ แต่แบบนี้ก้ดีแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 05-08-2012 10:03:40
 :laugh: :laugh:  พี่เสือ แอบเนียน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 05-08-2012 11:08:46
เดี๋ยวนี้มีผงมีแผน

 :pigha2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 05-08-2012 13:33:31
เนียน และเจ้าเล่ห์มากๆ อ่ะพี่เสือ
อยากให้มีความสุขกันซ้ากกกทีอ่ะนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 05-08-2012 14:36:23
ตามอ่านจนทันแล้ว ^^ สนุกมากค่ะ มีหลากหลายอารมณ์คลุกเคล้ากันไป  ปล.ตอนนี้...พี่เสือเนียนเนอะ 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 05-08-2012 15:21:54
แผนของพี่เสือชัวร์ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 05-08-2012 15:40:54
พี่เสือ โคตรเจ้าเล่ห์ว่ะ ไม่นานได้คืนดีกันแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 05-08-2012 15:41:50
พี่เสือ :laugh: ร้ายกาจมากกกกก
ทำนิ่งขนาดนี้ แสดงว่าต้องมีแผนอะไรในใจแน่เรยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 29 พี่ชาย (5-8-2012) P.21-มายามดึก :)
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 05-08-2012 16:07:13
พี่เสืิอนะ......  นิสัย......
อยากนอนกับน้องภัทอะดิ
น้องภัทก็ซื่อเหลือเกิน
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 05-08-2012 16:46:56
ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้!

   ช่วงปิดเทอมภาคการศึกษาที่หนึ่งนี้ผมตั้งใจจะไปช่วยงานค่ายอาสาที่ชมรม จึงไม่ได้กลับใต้กับเขา ถึงแม้เขาจะอยากให้ผมกลับใต้ แต่ผมเองก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ทำให้ผมไม่อยากจะกลับไปใต้ในตอนนี้ หลังจากผมห่างๆ กับพี่คมแล้ว ดูเหมือนความสัมพันธ์ของผมกับเขาก็เป็นไปในทางที่ดีขึ้นมาก แต่ก็ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ด้วยความที่เขาต้องเดินทางขึ้นๆ ลงๆ ระหว่างกรุงเทพกับใต้ตลอด ส่วนผมเองก็ยุ่งเรื่องเรียน เรื่อทำกิจกรรม ทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากนัก ช่วงนี้เขาจะมากรุงเทพอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เขาเปลี่ยนไปเดินทางด้วยเครื่องบินแทน เนื่องจากราคาตั๋วเครื่องบินในประเทศราคาลดลงมากกว่าเมื่อก่อน ซึ่งผมก็ว่าดีเพราะจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงที่เขาต้องขับรถทางไกลนานๆ คนเดียว
   ผมไปเยี่ยมแก้วไม่บ่อยนัก แต่ก็โทรศัพท์ไปหาอยู่เกือบทุกอาทิตย์ แก้วกำลังปรับตัวทั้งกับเรื่องเรียนและทำงาน แก้วได้งานเป็นพนักงานเสริฟในร้านอาหารของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งใกล้ๆ มหาวิทยาลัย นั่นเอง แก้วบอกว่ากำลังสนุกกับการเรียนและการทำงาน ถึงจะเหนื่อยแต่ก็ภูมิใจ
   “แก้ว พี่เสือถามถึงแก้วด้วยนะ บอกว่าเป็นห่วง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอก” ผมเอ่ยขึ้นในขณะคุยโทรศัพท์กับแก้ว
   “เอ่อ ครับ ฝากขอบคุณนายด้วยนะครับ แล้วนายสบายดีรึเปล่า” แก้วถามด้วยความเป็นห่วง
   “ก็สบายดี แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง เพราะพี่ศักดิ์เพิ่งกลับไปทำงาน อะไรๆ ยังไม่เข้าที่ เลยต้องดูงานแทนหลายทาง”
   “คะ...ครับ” เสียงแก้วเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้น แก้วคงไม่อยากพูดถึงพี่ศักดิ์ เขาเคยเล่าให้ผมฟังว่าพี่ศักดิ์เมาไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่หลายเดือน ผมก็เลยโทรไปเล่าให้แก้วฟังด้วย แต่แก้วก็ไม่ถามอะไรกลับซักคำ ได้แต่นิ่งฟังอย่างเดียว
   “แก้ว...แก้วไม่อยากเจอพี่ศักดิ์เหรอ” ผมตัดสินใจเอ่ยถามตรงๆ
   “ยะ...ยังไม่อยากครับ พี่ภัท อย่าบอกใครนะครับ ว่าผมอยู่ที่ไหน แม้แต่กับนายก็อย่าเพิ่งบอกเลยนะครับ” แก้วขอร้อง
   “อืม ไม่บอกหรอก”
   “ว่าแต่พี่ภัทเถอะ หายงอนนายแล้วเหรอ” แก้วเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วเอ่ยแซวเสียงใส
   “ก็...ก็ไม่มีอะไรนี่ ปกติดี” ผมแอบอมยิ้ม
   “ฮ่ะฮ่ะ นี่คงเขินอยู่ล่ะซิ” แก้วแอบหัวเราะ
   “อย่าพูดไร้สาระน่า ว่าแต่แก้วเถอะ มีใครเข้ามาจีบบ้างรึเปล่า น่าจะมีใครสนใจคนใต้ ผิวเนียนๆ ตาโตๆ บ้างนะ” ผมแกล้งถามกลับ   
   “พี่ภัทก็พูดไป ใครจะมาชอบคนดำๆ เตี้ยๆ อย่างผมล่ะครับ” แก้วหัวเราะชอบใจ เราคุยกันเรื่อยเปื่อยสักพักนึงก่อนจะวางสาย
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท กลับมาแล้วเหรอ” เสียงเข้มที่คุ้นเคย ดังขึ้นที่ข้างหูผม
   “คะ...คุณ” ผมตกใจเพราะจู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องนอน
   “ตกใจเหรอ คิดถึงจังเลย อืม” เขาพูดข้างหู แล้วก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่
   “เอ่อ ปล่อยเถอะครับ ผมเพิ่งกลับมา เหม็นเหงื่อ” ผมพูดพร้อมกับดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนเขา เขาไม่ยอมปล่อยแต่กลับรัดแน่นขึ้นไปอีก
   “ไม่เห็นเหม็นเลย หอมจัง อืม” เขาพูดพลางใช้จมูกไล้ไปตามข้างแก้มและซอกคอผมไปทั่ว ผมรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองร้อนผ่าว
   “ยะ...อย่าครับ พอแล้ว” ผมเอ่ยเสียงสั่นเพราะรู้สึกมันเสียววาบไปหมด
   “อืม” เขาหยุดซุกไซร้ผม ปล่อยแขนที่โอบผมออก แล้วก็จับตัวผมให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา ตาของเราจ้องมองกันอย่างชิดใกล้
   “เมื่อไหร่ ภัทจะให้พี่เป็นได้มากกว่าพี่ชายซะทีล่ะครับ พี่อยากเข้ามานอนที่เตียงนุ่มๆ ในห้องนี้ด้วยคน” เขาเอ่ยถามเสียงนุ่ม ดวงตาที่มองมาดูหวานซึ้งกว่าทุกครั้ง
   “ผะ...ผม ยังไม่พร้อมครับ” ผมตอบตะกุกตะกัก ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้ตรงๆ รู้สึกเหมือนถูกจู่โจมโดยยังไม่ทันตั้งตัว
   “แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมล่ะครับ นี่ก็หลายเดือนแล้วนะ จะให้พี่รอถึงเมื่อไหร่” เขาเริ่มทำเสียงจริงจังขึ้น
   “ไม่รู้ครับอาจจะอีก 3 เดือน 6 เดือน 1 ปี 2 ปี หรือตลอดไป ผมตอบไม่ได้ ถ้าคุณรอไม่ได้ ผมก็ไม่ได้บังคับ” ผมรู้สึกว่าตัวเองเคืองเขาขึ้นมาอีก ทำไมแค่นี้จะรอไม่ได้ ทีผมเองยังรอเขา แอบรักเขามาได้ตั้งหลายปี
   “โอเคโอเค รอได้ซิ ทำไมจะรอไม่ได้ แกล้งถามไปอย่างนั้นแหละ พี่ไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า เดี๋ยวจะทำให้ภัทงอนอีก”
   “ผมไม่ได้งอน” ผมเถียงเขา แล้วเดินหน้ามุ่ยหนีเข้าห้องน้ำไปทันที
         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท ปิดเทอมนี้กลับไปใต้กับพี่นะ” เขาเอ่ยขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นอยู่ด้วยกันบนโต๊ะอาหารในห้องนั่งเล่น
   “ผมต้องไปฝึกงานแล้วครับ คงไม่มีเวลากลับ” ผมตอบ ผมอยู่ปีสามเทอมสองแล้ว ต้องไปฝึกงานช่วงปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้นปีสี่
   “เออใช่ ลืมไปเลย ปีสามแล้วนี่ งั้นก็กลับไปฝึกงานกับพี่ที่โรงงานก็ได้ งานไฟฟ้าคงมีอะไรให้ทำมากอยู่  ช่วงนี้พี่ก็กำลังขยายงาน ต้องซื้อเครื่องมือเครื่องจักรเยอะแยะ ถ้าภัทไปช่วยดูก็คงจะดี จะชวนสุทัตไปด้วยก็ได้นะ เอกไฟฟ้าเหมือนกันนี่” เขาพูดชวนขึ้นก่อน
   “ผมอยากไปแถวระยองหรือชลบุรีครับ มีโรงงานที่อยากทำหลายที่ ผมอยากลองสมัครดูก่อน” ผมตอบเขา เพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็สมัครฝึกงานแถวนิคมทางภาคตะวันออกกันทั้งนั้น มีบริษัทที่มีชื่อเสียงขนาดใหญ่อยู่หลายแห่ง
   “แล้วทำไมจะต้องอยากไปให้มันไกลๆ ด้วย” เขาถามเสียงนิ่ง วางช้อนลงแล้วหันมามองผม
   “ก็ อยากทำงานแถวนั้นเพราะมันมีบริษัทใหญ่ๆ หลายที่ให้เลือก ผมอยากจะเรียนรู้ระบบการทำงานที่มันดี มีมาตรฐาน แล้วอีกอย่าง ผมอยากจะใช้ความรู้ที่เรียนมาให้เต็มที่ด้วย ซึ่งบริษัทใหญ่ๆ มันก็มีงานหลายอย่างหลายแบบให้ผมได้ฝึกฝนได้เรียนรู้” ผมชี้แจงเหตุผลยาวเหยียด
   “แล้วถ้าพี่บอกว่า ไม่ให้ไปล่ะ” เขาถามผมพร้อมกับมองมาอย่างดุๆ
   “แต่ผมอยากไปนี่ครับ”
   “ไปฝึกกับพี่ก็มีงานให้ทำ ให้เรียนรู้เยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องไปถึงระยองหรอก”
   “แต่ผมอยากไป เพื่อนๆ ก็ไปแถวนั้นกันหมด ไอ้สุทัตก็ไป ผมส่งใบสมัครไปแล้วด้วย”
   “สรุปว่าจะไปให้ได้ใช่ไหม จะดื้อกับพี่ไปถึงไหน” เขาเริ่มเสียงแข็งใส่ผม
   “ผมไม่ได้ดื้อ คุณต่างหากที่ไม่มีเหตุผล อยู่ๆ จะมาห้ามผมทำไม” ผมเถียง ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิดอะไร ก็ในเมื่อการไปฝึกงานเป็นสิ่งที่ผมอยากเลือกเอง อยากทำในที่ที่ผมตั้งใจไว้ แล้วทำไมเขาจะต้องมาห้ามด้วย
   “พี่น่ะเหรอไม่มีเหตุผล ใครกันแน่ไม่มีเหตุผลฮะ เอาแต่เถียงไม่ยอมฟังท่าเดียว ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่อยากให้กลับใต้ ช่วงปิดเทอมคราวที่แล้วก็ไม่ได้กลับทีนึงแล้ว บอกว่าอยากไปเข้าค่าย พี่ก็ให้ไป แล้วนี่จะไปฝึกงานอีก คิดจะถามจะบอกพี่ก่อนซักคำไหม คิดเองตัดสินใจเองแล้วจะให้พี่คิดยังไง” เขาพูดเสียงนิ่งแต่ดูจริงจังมาก
   “ก็...ถึงบอกไป ถามไป คุณก็ไม่ให้ไปอยู่ดี” ผมเถียงเสียงอ่อยๆ
   “งั้นเหรอ คิดว่าพี่เป็นคนอย่างนั้นเหรอ” เขาถามด้วยสีหน้าผิดหวัง
   “....” ผมนิ่งไม่กล้าพูดอะไรอีก
   “พูดซิ ทำไมไม่พูด จะนั่งเงียบอยู่ทำไม”
   “ฮึ” ผมฮึดฮัดไม่พอใจ ทำไมต้องดุกันขนาดนี้ด้วย
   “พี่ว่าพี่จะตามใจภัทมากเกินไปแล้วนะ”
   “....” ผมได้แต่นั่งเงียบ รู้สึกว่าพายุลูกใหญ่กำลังจะมา
   “ที่พี่กลับมานี่ มาตามง้อภัท ก็คิดว่าภัทจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร ตอนแรกพี่ก็พอเข้าใจว่าภัทยังโกรธพี่อยู่ ยังไม่อยากให้อภัยพี่ พี่ก็ไม่ว่าอะไร ให้เวลาภัท ยอมให้ภัทคบกับไอ้คมอะไรนั่น ภัทแกล้งให้พี่ได้ยินตอนคุยโทรศัพท์กัน ให้ไปรับไปส่ง ไปเห็นภัทอยู่กับมัน พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ว่าภัทไม่ได้คิดอะไรกับมันจริงๆ เพราะถ้าภัทอยากคบกับมันจริงจัง ก็คงคบกันไปตั้งนานหลายปีก่อนแล้ว ภัทก็แค่อยากจะประชดพี่ พี่ก็ตามใจ ไม่อยากพูดมาก คิดซะว่าถ้ามันจะทำให้ภัทหายงอน พี่ก็ยอม”
   “นี่คุณ” ผมถึงกับอึ้งไปเมื่อได้รู้เรื่องนี้
   “ทั้งๆ ที่พี่ไม่จำเป็นต้องทนให้ภัททำอะไรแบบนี้กับพี่ด้วยซ้ำ แต่พี่ก็ตามใจภัท เพราะคิดว่ายังไงภัทกับมันก็ไปไม่รอดหรอก แล้วมันก็จริงๆ ด้วย” เขายังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา
   “ภัทยังไม่อยากให้พี่ย้ายไปนอนด้วย อ้างว่ายังไม่พร้อม พี่ก็ไม่ว่าอะไร ไม่อยากบังคับ ไม่อยากฝืนใจ เพราะคิดว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร”
   “ก็...ผมยังไม่พร้อมจริงๆ” ผมรู้สึกว่าเสียงตัวเองเบาจนเหมือนจะหายไปในลำคอ
   “ปิดเทอมคราวก่อนก็ไม่ได้กลับ อยากไปค่ายพี่ก็ตามใจ ไม่อยากห้าม คราวนี้ยังจะไปฝึกงานที่อื่นอีก ไปให้มันไกลเข้าไปอีก ทุกวันนี้เราก็แทบจะไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้ว เดือนนึงเจอกันนับวันได้เลย ทางโน้นก็ยุ่งเพราะไอ้ศักดิ์ก็ยังสติสตางค์ไม่เต็มร้อย พี่ก็ต้องเทียวไปเทียวมา ทั้งๆ ที่บางอาทิตย์ก็ไม่ได้มีธุระอะไร พี่ก็ไม่ว่าอะไร ก็เต็มใจมาหาอยู่แล้ว แต่นี่ปิดเทอมตั้งสามเดือน ทั้งๆ ที่ควรจะกลับไปฝึกงาน ไปอยู่กับพี่ที่ใต้ ก็ยังดื้อดึง อยากจะเอาชนะพี่ จะไปไหนก็ไม่บอก ไม่ถาม ไม่ปรึกษากันซักคำ แล้วอย่างนี้จะให้คิดว่ายังไง จะให้พี่ตามใจภัททุกเรื่องทุกอย่างเลยใช่ไหม” เขาเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
   “ผม...ผมไม่ได้อยากเอาชนะ ไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย”
   “แล้วไอ้ที่บอกว่าให้พี่เป็นแค่พี่ชายน่ะ ตอนนั้นภัทเองพูดไปด้วยอารมณ์ พี่ก็ไม่ได้โกรธอะไร ไม่ได้ถือสา แต่ตอนนี้ มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วนะ พี่ว่าถึงพี่ไม่พูด ภัทก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ ว่าเราไปไกลเกินกว่าคำว่า ‘พี่น้อง’ นานแล้ว”
   “เอ่อ...” ผมรู้สึกพูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก
   “แต่ถ้าภัทคิดว่า อยากจะให้มันเป็นอย่างนี้ อยากจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ พี่ก็จะไม่ว่า ไม่อยากบังคับ พี่จะตามใจภัททุกอย่าง อยากจะให้พี่ทำอะไรยังไง ก็บอกมา!” เขาพูดพร้อมกับมองหน้าผมด้วยสายตาเจ็บปวดผิดหวังอย่างมาก เขาลุกขึ้นยืนแล้วก็หันหลังเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองโดยไม่หันกลับมาฟังคำตอบหรือพูดอะไรกับผมอีกเลย!
      ______________________________________________

[พูดคุย]
            นี่จะมีใครคลิกเข้ามาดูเพราะตกใจชื่อตอนกันอีกไหมคะเนี่ย ฮิฮิ  :z1:
            ตอนที่แล้วรู้สึกจะมีคนหมั่นไส้พี่เสือกันเยอะเลย แล้วตอนนี้จะสงสารใครดีคะเนี่ย  :sad4:
            เนื่อเรื่องดำเนินมาจนถึงโค้งสุดท้ายแล้วนะคะ อีกไม่กี่ตอนก็ใกล้จะจบแล้ว comment เป็นกำลังใจกันเยอะๆ นะคะ  :L2:
             :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 05-08-2012 16:52:14
เสืองอนแล้วอ่ะ ภัทง้อด่วน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 05-08-2012 16:52:52
ก็ยังน่าหมั่นไส้เหมือนเดิมเลยครับ คุณพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 05-08-2012 16:55:09
เอาแล้วงานเข้า พี่เสืองอน

ภัทตามไปง้อด่วน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 05-08-2012 17:04:31
คราวนี้พี่เสือขอใจร้ายบ้างแล้วละ น้องภัทรเอาไงอะ แกล้งหัวใจตัวมานาน
เวลาเขางอนใส่เป็นไงละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 05-08-2012 17:05:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 05-08-2012 17:08:43
อยากให้ทั้งสองเลิกงอนกันแล้วรักกันซักที :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 05-08-2012 17:09:46
คนแก่งอนซะแล้ว ไม่สงสารนะแค่นี้ทำงอน ตาแก่นี่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 05-08-2012 17:11:17
 :angry2: :angry2: :angry2: ภัทง้อพี่เสือด่วนเลย พี่เสืองอนแล้ว :angry2: :angry2: :angry2: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 05-08-2012 17:13:20
พี่เสือมันรู้จุดอ่อนน้อง เลยอาจจะเอาจุดนี้มาตีเพื่อให้น้องยอมรับใจตัวเอง

เอ๊ะ หรือว่าพี่เสือจะโกรธจริงๆหว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 05-08-2012 17:16:06
 :เฮ้อ: พี่เสือน่าจะคิดบ้างนะว่า ฝึกงานน่ะ... ทำที่อื่นก็เหมือนได้แสดงฝีมือตัวเอง

ได้เรียนรู้อะไรที่แตกต่างไปจากที่เคยพบเคยเห็น...

อันนี้ว่าพี่เสือแยกสองเรื่องนี้ไปออกนะระหว่างงานกับรักน่ะ...

ภัทรอพี่เสือมาได้เป็นไม่รู้กี่ปี อดทนกับความงี่เง่ามาได้ตั้งเยอะ... แต่นี่เเค่ไม่กี่เดือน

พี่เสือยังเป็นขนาดนี้ ต้องการให้ได้อย่างใจตัวเองมากๆอ่ะ... ถึงไงน้องก็ต้องกลับมาหาพี่เสืออยู่ดี

ตัวพี่เสือเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าภัทรักพี่เสือขนาดไหน... แต่ภัทก็นะน่าจะบอกหน่อย

หรือพี่เสือจะงอนเพราะภัทพึ่งมาบอกกัน :a5:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 05-08-2012 17:17:46
ต๊าย พี่เสือท่านงอนน่ะภัท รีบไปง้อด่วน  :laugh:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 05-08-2012 17:21:52
ไม่ต้องไปง้อนะภัท อยากงอนก็งอนไป พูดออกมาแต่ละอย่างเหมือนหาว่าเราเรื่องมากซะงั้น
น้องมันเคยเถลไถลซะที่ไหน พ้นจากคมก็ไม่เคยไปคบใคร แถมยังยอมให้ตาแก่ตอดเล็กตอดน้อยตลอดอีกต่างหาก

ตาแก่ใจร้อนเอ๊ยยย หัดเอาอกเอาใจน้องให้มันมากกว่านี้หน่อย ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเองแล้วมาโทษน้องว่าเรื่องมากแบบนี้   :z6:

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-08-2012 17:25:48
อ้าว งานงอกซะงั้นอะภัทร จากได้เปรียบกลายเป็นเสียเปรียบซะแล้ว  :z10:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 05-08-2012 17:33:54
ภัทรีบง้อนะ คนแก่ขี้ใจน้อย 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 05-08-2012 17:50:55
เราว่าพี่เสือเอาแต่ใจอ่ะ ฝึกงานมันก็ต้องฝึกที่ดีๆทำไมต้องให้น้องมาอยู่ใกล้ตัวเองตลอดด้วย
บอกว่าทนมาตั้งนาน ตั้งนานพี่แกมันยังไม่ถึงครึ่งที่น้องมันรอเลยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 05-08-2012 17:59:27
หนีกลับเลย5555 :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-08-2012 18:40:36
โอ้ย ได้เรื่องเลยค่ะท่านผู้ชม :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 05-08-2012 18:57:42
 :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 05-08-2012 19:18:13
ไม่อดทนเอาซะเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ทานตะวัน ที่ 05-08-2012 19:19:24
ถ้าเราเป็นภัทเราจะเข้าไปคุยกับพี่เสือ ย้ำนะคะว่าคุยแต่ไม่ใช่ง้อ
พี่เสือคิดง่ายไปว่ายอมน้องทุกอย่างตามใจน้องทุกอย่าง
ใช่ภัทอาจอยากเอาชนะ แต่เราว่าไม่ใช่ความรู้สึกรุนแรงขนาดนั้น
ภัทคือคนคนนึงที่ทนรักผู้ชายคนนึงมาหลายปี เก็บความรู้สึกเอาไว้ ถูกให้ความหวัง และถูกทำลายความหวังนั้นลงไปด้วยมือของพี่เสือ
เราไม่ได้คิดว่าเป็นการเอาคืนหรืออะไรก็ตามที่พี่เสือคิด พี่เสือคิดน้อยไปที่บอกว่าตามใจน้องทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง พี่เสือเอาแต่ได้และเอาแต่ใจตัวเอง เข้าใจในส่วนหนึ่งว่าการยอมรับตัวเองนั้นมันยาก แต่ว่าการยอมรับแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาจะได้ในสิ่งที่เคยทำลายมันลงไป เพราะ พี่เสือทำลายมันลงไปแล้วค่อยมาคิด ไม่ได้คิดก่อนที่จะลงมือทำค่ะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 05-08-2012 19:22:45
ตอนนี้ผมสงสารเสือนะ ภัทเกินไปจริงๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 05-08-2012 19:27:10
เรื่องแค่เนี้ยะทำงอน นิสัย...
พี่เสือเอาแต่ใจเกินไปรึเปล่าค่ะ
น้องไปฝึกงานนะไปหาประสบการณ์
ไม่ได้ไปทำไรไร้สาระซักหน่อย
ใจกว้างๆหน่อยซิค่ะ คิดในมุมกลับ
น้องมันยอมพี่เสือตั้งเยอะแล้วนะ
ยอมให้มาใกล้ชิดขนาดนี้ยังจะเอาไรอีก เหอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-08-2012 19:29:38
เอาแต่ใจจนเรียกว่าเห็นแก่ตัวยังได้เลย
ไม่เห็นจะพยายามเข้าใจภัทเลย ตามใจไม่ใช่เข้าใจนะเฟ้ย

น้องมีความพยายามจะทำเรื่องที่ตัวเองชอบ ก็ไม่ดีอีก อยากได้แบบมาเกาะกินเรอะ?
กลัวว่าน้องจะไปเจอคนที่ดีกว่าก็ว่ามาเหอะ อิพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 05-08-2012 19:44:54
แกล้งงอนรึเปล่าเนี่ย พี่เสือ?

 o8
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 05-08-2012 19:46:18
อ้าวพี่เสือ ปรี๊ดแตกวีนน้องภัทซะงั้น เอ้าตามง้อพี่เค้าหน่อย หน่อยเดียวพอนะ ถ้าเยอะเดี๋ยวพี่แกได้ใจ เหลิงหมด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 05-08-2012 19:49:51
อิพี่เสือนี่ เลือดจะไปลมจะมา มากกกกกกกก  แล้วนี่ตกลงว่า ใครต้องง้อใคร แล้วใครกำลังงอนใคร 55555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 05-08-2012 20:13:49
พี่เสืองอนซะแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-08-2012 20:35:37
พี่เสืองอนแล้วอะน้องภัทรจะทำยังไงเอ่ย :z1: :z1:


ว่าไปแล้วพี่สักกับแก้วจะเป็นแบบไหนน๊า :L2: :L2:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 05-08-2012 20:58:14
มาตามด้วยคนนะ สงสารเสือเล็กๆ แต่ทำร้ายเค้ามาเยอะจริงๆ แอบสะใจเล็กๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 05-08-2012 21:03:49
เรื่องฝึกงานเนี่ย ไม่เห็นด้วยกับการจะให้ไปฝึกที่ของตัวเองนะ มันทำให้ดูมีอภิสิทธิ์มากเกินไป ใครจะไปกล้าใช้ คนในครอบครัวนายล่ะ มันจะไม่ค่อยเกิดประโยชน์เท่าไหร่ พี่เสือทำตัวเป็นลุงหิวเด็กไปได้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 05-08-2012 21:19:48
พี่เสื้อเหมือนจะบ้าอีกเเล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 05-08-2012 21:39:51
ตามไปง้อ.. แล้วก็เข้าโหมดเสียตัวเหมือนพล๊อตหนังไทยหรือป่าว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 05-08-2012 21:53:42
อ่าววว งานงอกอีกละ ภัทเอ๊ย ! อยากมีเมีย เอ๊ยย แฟนเด็ก ก็ต้องทำใจหน่อยสิ พี่เสือ   :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 05-08-2012 22:02:05
กำ แระ พี่เสืองอนป่ะเนี้ย ภัทจะทำงัยต่ออะ
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 05-08-2012 22:05:31
ตอนที่ 31 อย่าประชด

   หลังจากที่เขากับผมเถียงกันเมื่อวาน ความจริงคือเขาเป็นฝ่ายว่าผมอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ตอนเช้าผมต้องตื่นไปมหาวิทยาลัย ส่วนเขาเตรียมตัวกลับใต้ เขาทิ้งรถยนต์ไว้ที่บ้านผม แล้วเรียกแท๊กซี่ไปสนามบิน ซึ่งเขาก็รีบขึ้นรถไปโดยไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ นี่ผมทำอะผิดนักเหรอ ถึงผมเองจะรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ผมไม่ได้เป็นคนผิดทั้งหมด แต่ผมก็อดรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาพูดเมื่อวานไม่ได้ มันเหมือนกับผมเป็นคนที่ไม่ใส่ใจกับการรักษาความสัมพันธ์ของเราเอาไว้ แม้ผมเองจะไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องผิดหวัง ผมคงทำให้เขาเสียใจมาก

   “ฮัลโหล” ผมตัดสินใจกดโทรศัพท์เพื่อที่จะโทรหาเขาก่อน หลังจากที่พยายามรวบรวมความกล้าอยู่หลายวัน
   “ว่าไง” เขาทักขึ้น คำพูดธรรมดาๆ เหมือนที่เขาเคยพูด แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันฟังดูห่างเหินเหลือเกิน
   “ผม...ผมขอโทษเรื่องเมื่อวันนั้น” ผมตัดสินใจพูดออกไป แม้มันจะยากเย็นเหลือเกิน
   “ไม่ต้องขอโทษหรอก” เขาพูดเสียงเรียบเหมือนเคย ยิ่งไม่เห็นหน้ากัน ยิ่งเดาอารมณ์ความรู้สึกไม่ออก
   “ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณรู้สึกว่าผมไม่แคร์...เรื่องของเรา ฮือ...ฮือ...ฮึ” ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ออกมาตอนไหน แต่รู้สึกว่าเหมือนมันกดดันมากและต้องการปลดปล่อยความรู้สึกนั้นออกไป
   “ภัท อย่าร้องไห้นะครับ พี่ผิดเองที่ใช้อารมณ์มากไปหน่อย ไม่ได้จะตั้งใจว่าภัทอย่างนั้นนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง เหมือนเขาจะตกใจที่ได้ยินเสียงสะอื้นของผม   
   “ฮือ...ฮือ ฮึ” ผมพยายามกลั้นเสียงไว้แต่มันก็ยังสะอื้นไม่หยุด
   “ภัท” เขาร้องเรียกผมอีกครั้ง
   “ยะ...อย่าทิ้งผมไปนะครับ ฮือ ฮือ” ผมรู้สึกว่าผมสามารถจะทำอะไรทุกอย่างก็ได้เพื่อเขา ผมไม่อยากจะเสียเขาไปอีก
   “พี่...พี่ไม่เคยคิดอะไรอย่างนั้นนะ อย่าร้องไห้นะครับ พี่ขอโทษ” เขาพูดปลอบผม เสียงของเขามันฟังดูนุ่มนวล อ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด
   “ฮึ...ฮึ” ผมพยามยามจะหยุดร้องไห้ให้ได้ พยายามข่มเสียงและกลั้นน้ำตาเอาไว้
   “พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งภัท ไม่มีวันจะทำอย่างนั้นเด็ดขาด หยุดร้องไห้นะครับ” เขายังคงส่งเสียงปลอบโยนมาตามสายโทรศัพท์ เสียงที่ผมฟังแล้วรู้สึกว่า เขาจะทำตามในสิ่งที่พูดไว้อย่างแน่นอน!
         /////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   อาทิตย์หน้าผมต้องไปฝึกงานที่ระยองแล้ว ผมกับไอ้สุทัตได้ไปฝึกงานที่เดียวกัน โรงงานของบริษัทเอกชนยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งก็ตรงกับความตั้งใจของเราทั้งสองคน ส่วนไอ้ชาติได้ไปที่จังหวัดอื่น
ผมเก็บเสื้อผ้าและข้าวของลงกระเป๋าเป้ใบโปรด...ใบที่เขาเคยพาไปซื้อให้...วันที่เขาไปเป็นผู้ปกครองจำเป็นให้ผม
   ก่อนวันที่ผมจะเดินทางเขาโทรมาบอกว่า ให้เดินทางปลอดภัยและอวยพรให้ผมฝึกงานผ่านไปได้ด้วยดี
   “พี่คงไม่ได้ไปหาภัทนานหน่อยนะ คราวนี้ อาจจะหลายเดือน งานพี่ยุ่งมาก” เขาบอกผมล่วงหน้า เหมือนกับว่าจะไม่โทรมาอีกแล้ว ซึ่งปกติเขาก็ไม่ค่อยโทรศัพท์มาหาอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ได้มาหาที่บ้าน เราก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย
   “ครับ” ผมรับทราบแต่ในใจกลับรู้สึกกลัวขึ้นมา นี่ผมจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีก นานกี่เดือนกันแน่
   ผมนึกย้อนไปถึงวันที่เราสองคนคุยกันวันนั้น เขาสัญญาว่า ‘จะไม่ทิ้งผม’ และ ‘เขาขอโทษผม’ที่ใช้อารมณ์มากเกินไป แต่เวลาที่ผ่านไปเกือบเดือน เขากลับหายหน้าไปเลย แล้วก็โทรมาบอกว่า เขาขอโทษที่หายไปนาน งานเขายุ่งมาก! คำพูดเดิมๆ ที่ผมฟังจนชิน ผมรู้สึกว่าเราเหมือนห่างๆ กันออกไปโดยไม่รู้ตัว เขาไม่โกรธผมจริงๆ เหรอ แต่ทำไมอยู่ๆ เราก็เหมือนห่างกันออกไปแบบนี้ ผมรู้สึกว่าการไปฝึกงานครั้งนี้ ระยะทางมันเหมือนจะยาวไกลเหลือเกิน มันเหมือนเราสองคนไกลห่างออกไปเรื่อยๆ ทั้งตัวและหัวใจ!
         ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนพิเศษ 2 อย่าประชด

   “ไง ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้มีราชรถคอยมารับมาส่งทุกวันเลยเหรอ!”
   ผมถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงเขาดังขึ้น ขณะที่ผมกำลังจะไขกุญแจห้องพัก
   “คะ..คุณ มาได้ยังไง” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก อึ้งมากกว่าตกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่และตามมาถึงหอพักของผม
   “ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าไปคุยข้างในห้องหน่อยเหรอ” เขาถามยียวนด้วยสีหน้านิ่งเฉย
   “มีอะไรก็พูดข้างนอกนี่ก็ได้มั้งครับ ไม่น่าจะนาน” ผมตอบ ไม่ยอมเปิดประตูห้อง
   “แต่พี่ว่าเราน่าจะต้องคุยกันยาวนะ เปิดประตูห้องให้พี่เข้าไปดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็จับมือผมข้างที่ไขกุญแจค้างอยู่ ถือวิสาสะกุมมือผมไขกุญแจห้องแล้วก็เปิดประตูห้อง พร้อมกับดันตัวผมเข้าไปในห้อง ผมรีบชักมือกลับแล้วก็รีบเดินเข้าไปข้างในห้องให้ห่างออกจากเขา
   “ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ เดี่ยวนี้มีคนคอยรับส่งทุกวันเลยเหรอ” เขาถามยิ้มๆ แปลกคนชะมัดจะยิ้มทำไมไม่ก็ไม่รู้!
   “เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงาน คอยสอนงานให้ผม” ผมตอบเสียงสะบัด
   “เหรอ รุ่นพี่จริงๆ ไม่น่าจะต้องจับมือถือแขนกันเลยนี่” เขาถามแบบนี้แสดงว่าเขาเห็นตอนที่ผมกำลังจากรถ แสดงว่าเขาคงมารอผมได้พักใหญ่แล้ว รุ่นพี่คนนั้นคือคนที่ต้องสอนงานให้ผม
   “คุณไม่เชื่อก็ตามใจ ผมคงไปห้ามความคิดคุณไม่ได้”
   “พี่ก็แค่อยากเตือน รู้จักกันแค่เดือนกว่าๆ ภัทยังไม่รู้หรอกว่ามันเป็นคนยังไง มันยังไม่ออกลาย”
   “แล้วคุณจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง” ผมโมโหที่เขาพูดเหมือนเขารู้เรื่องราวของผมซะทุกอย่าง ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้มาหาผมเลยตั้งแต่ผมย้ายมาฝึกงานที่นี่ สองเดือนกว่าแล้วที่ไม่เคยมาหา ไม่มีแม้แต่เสียงโทรศัพท์ ทำเหมือนกับว่าเขาล้มหายตายไปจากโลกแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วอยู่ๆ ก็โผล่มาพูดจากวนประสาทผม
   “รู้ซิ พี่รู้เรื่องของเราทุกเรื่องแหละ” เขายังตอบผมด้วยสีหน้านิ่งๆ  เหมือนเดิม สีหน้าที่ผมเดาอารมณ์ไม่ถูก
   “เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงรู้ด้วยซินะครับว่า เขามาชอบผม และผมก็กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะคบกับเขาดีรึเปล่า” ผมตอบโต้ไปบ้าง รุ่นพี่คนนั้นเขามาตามตื้อผม คอยวอแวกับผมตลอด ทั้งๆ ที่ผมพยายามเลี่ยงแล้วแต่เขาก็ยังถือโอกาสจับมือ ถูกเนื้อต้องตัวผมตลอดเวลา เขาจะรู้บ้างไหมว่าอึดอัดมาก แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นคนคอยคุมงานผม ผมไม่เคยคิดอะไรกับรุ่นพี่คนนั้นซักนิด
   “ภัท ไม่มีสิทธิ์ไปคบกับมันนะ! ไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งกับมัน! พี่บอกแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นคนไม่ดี” เขาเริ่มเสียงดัง เรื่องอะไรอยู่ๆ ก็มาขึ้นเสียงใส่ผม
   “ทำไม จะไม่มีสิทธิ์ ผมจะคบกับใครหรือจะไป 'ยุ่ง' กับใครมันก็เป็นเรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว” ผมเถียงไม่ยอมแพ้
   “อย่างนั้นเหรอ ‘ง่าย’ ขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามด้วยคำถามสองแง่สามง่าม เขาดูถูกผมอยู่ใช่ไหม
   “ใช่ผมมันง่าย แล้วจะทำไมครับ ก็แค่  sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรมากมาย” ผมประชดเขาด้วยความน้อยใจ
   “เหรอ ถ้างั้นพี่ก็ขอลองหน่อยซิ” ว่าแล้วเขาก็เดินเข้ามาประชิดตัวผม
   “คะ...คุณจะทำบ้าอะไร ถอยออกไปนะ” เขาเดินค่อยๆ เดินเข้าหาผมอย่างช้าๆ หน้านิ่งๆ แววตาเขาดุมองผมเขม็ง
   “พี่ก็แค่อยากจะขอลองด้วยคนไง ก็ภัทบอกว่าแค่ sex ไม่เห็นต้องแคร์อะไรไม่ใช่เหรอ พี่ก็เคยได้ยินมานะว่าถ้าลองซักครั้งแล้วจะติดใจจนลืมผู้หญิงได้เลย” เขาพูดเสียงเรียบ
   “จะบ้าเหรอ ถะ...ถอยออกไปนะ” ผมถอยหลังจนสะดุ้งเมื่อหลังผมชนผนังห้อง
   “ทำไม กลัวเหรอ เมื่อกี๋ยังเห็นปากเก่งอยู่เลยนี่” เขาพูดแล้วเดินเข้ามาจนชิดตัวผม เขาก้มลงหอมที่ซอกคอผม แล้วก็ซุกไซร้ที่ข้างหัวไหล่และซอกคอ ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว แต่ผมกลัวเขามากกว่า ผมพยายามผลักหน้าเขาออก
   “ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเสียงอู้อี้ แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น เขาปล่อยผม ผมมองตาเขาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ดุดันอย่างที่ผมคิด มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอย่างประหลาด
   “ถึงกับปากสั่น ตัวสั่นเลยเหรอ” เขาถามพร้อมกับอมยิ้มที่มุมปาก เป็นยิ้มน้อยๆ ที่ถ้าไม่เคยเห็นมาก่อนคงไม่รู้ว่าเขากำลังยิ่มอยู่
   “ผมเปล่า”
   “ทีหลังอย่าพูดประชดพี่แบบนี้อีก เข้าใจไหม” เขาพูดพร้อมกับเอามือโอบเอวผม ดึงตัวผมให้เข้ามาใกล้ๆ เขา
   “.................” ผมนิ่งเงียบไม่ตอบ พยายามจะขืนตัวให้ออกห่างจากเขา  แต่ผมกลับรู้สึกไม่มีแรงเลย มือไม้มันอ่อนไปหมด
   “อย่าพูดแบบนี้กับพี่อีก เข้าใจไหมครับ พี่ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ที่จะอดทนได้ทุกครั้งไปนะ” เขาพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับมองหน้าผม สายตาที่เขามองมานั้น มันทำใหผมรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลัง ‘จีบ’ ผมอยู่เลยล่ะ!
                                              //////////////////////////////////////
“ไอ้สุทัต เพราะมึงใช่ไหม!” ผมโวยวายใส่ไอ้สุทัตทันทีที่มาถึงทำงาน เราสองคนทำงานอยู่ในห้อง control room อยู่ด้วยกันสองคนเท่านั้น จึงพูดคุยกันเสียงดังได้
   “ไอ้ภัท มึงโวยวายอะไรวะ” มันหันมามองผมแล้วก็ทำท่าสายหัวเหมือนรำคาญใจ ที่ผมไปรบกวนมันที่กำลังดูคลิปโป๊ในคอมพิวเตอร์ของบริษัทอยู่
   “ก็มึงใช่ไหม ที่เป็นคนบอกพี่เสือเค้าว่ากรูพักอยู่ที่ไหน แล้วยังเรื่องพี่ตี๋อีก” ผมหมายถึงพี่ที่คอยสอนงานให้พวกผม ที่ทำท่าสนใจชอบพอผม
   “อ๋อ กรูบอกเองทำไมวะ พูดอย่างนี้แสดงว่าเจอกันแล้วล่ะซิ เป็นไงบ้างวะ” ไอ้สุทัตพูดยิ้มๆ
   “ไอ้เพื่อนเลว ไอ้หนอนบ่อนไส้ นี่มึงมีอะไรก็ไปบอกเขาหมดเลยงั้นซิ” ผมด่ามันเสียงดัง แต่มันดูเหมือนจะไม่สนใจ ตั้งหน้าตั้งตาดูคลิปในจอตรงหน้ามันต่อไป
   “นี่กรูหวังดีกับมึงนะไอ้ภัท พี่เสือเค้าโทรมาถามกรูว่ามึงอยู่นี่เป็นไงสบายดีรึเปล่า กรูก็เลยเล่าเรื่องของมึงให้เขาฟังนิดหน่อย มันก็เท่านั้นเอง” มันพูดแต่ตาไม่ได้หันมามองผมเลย
   “ฮึ กรูว่าไม่แค่นั้นหรอก กรูอยากจะรู้จริงๆ ว่าเค้าให้อะไรมึงเป็นสินบน มึงถึงได้ขายกรูให้คนอื่นได้” ผมแปลกใจจริงๆ สมัยก่อนทำท่ากลัวเขาจะตายไป แล้วจู่ๆ นี่ไปญาติดีกับเขาตอนไหน ถึงกับคาบข่าวไปบอกเขาหมด
“ขายอะไรกัน มึงก็พูดเกินไป ที่กรูบอกเรื่องพี่ตี๋ก็เพราะกรูเห็นว่า เขาไม่น่าไว้ใจ มาทำหน้าหม้อใส่มึง พี่เสือก็ควรจะรับรู้ไว้ ก็เท่านั้นเอง ไม่เห็นมีอะไร” มันพูดแล้วทำท่ายักไหล่เหมือนไม่มีอะไร
 ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ทำไมเขาไม่โทรมาคุย โทรมาหาผมบ้างล่ะ ถ้าอยากจะรู้เรื่องราวของผมเองน่ะ เขาโทรหาไอ้สุทัตได้ แต่กลับไม่เคยโทรหาผมเลยสักครั้ง! มันน่าน้อยใจไหมล่ะ

---------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
            ส่วนในกรอบคงพอจำกันได้นะคะ เคยลงเป็นตอนพิเศษ 2 เอาไว้ในหน้า 4 เมื่อนานมาแล้ว และได้อธิบายไว้ว่าตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อเรื่องตอนหลัก ก็เลยต้องเอากลับมาลงใหม่ให้เต็มส่วนจะได้ไม่งงนะคะ (มีการปรับแก้โดยตัดประโยคอธิบายสถานที่ฝึกงานของภัทออกไป 1 ประโยค และปรับคำพูดท้ายประโยค 1 คำ)
           สู้ๆ กันต่อไปค่ะ ใกล้แล้ว ฮิฮิ  :z1:
           ขอบคุณทุก comment ด้วยใจจริงๆ ค่ะ  :pig4:
           ป.ล. รู้สึกว่ามีคนอิน ด่าพี่เสือซะเสียเลย น่าสงสาร ฮิฮิ  :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-08-2012 22:10:36
อ้าว ไปๆมาๆ ภัทรน้อยใจอีกล่ะ

คู่นี้นะ ไปนอนคุยกันดีๆไป  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 05-08-2012 22:20:38
งอนกันไปก็งอนกันมาแฮะคู่นี้

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 30 หยุดแค่นี้! (5-8-2012) P.22
เริ่มหัวข้อโดย: omichlis ที่ 05-08-2012 22:23:36
รออ่านต่อ อยากรู้ภัทจะทำยังไงต่อไป

 :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: bloodั ที่ 05-08-2012 22:28:04
กรี้ดๆๆๆพี่เสือน้องภัท น้อยใจล่ะ หุหุ :m16: :m16:   ง้อด่วนนนนนนนนนนน   :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 05-08-2012 22:32:22
งอนอีกแล้วครับ..น้องภัทน้อยใจอีกแร้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 05-08-2012 22:32:39
บอนกันไปงอนกันมาล่ะเนอะ

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 05-08-2012 22:35:01
 :angry2: :angry2: ตอนไหนจะมีรความสุขกันเนี่ยน้องภัทกับพี่เสือ :sad4: :sad4: :o12: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 05-08-2012 22:36:11
เฮ้ออ =-=
ในที่สุดก็คืนดีกันเเล้วววว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 05-08-2012 22:37:44
ก็ยังหมั่นไส้พี่เสืออยู่ดีล่ะค่ะ ทำน้องภัทน้อยใจ ฮึ
อยู่ๆก็หายไป นึกอยากจะมาก็มา ถึงจะคอยถามข่าว
จากเพื่อนน้องภัทก็เถอะยังงัยก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดี
ดูซิก่อนจะมาฝึกงานน้องก็ยอมโทรไปง้อแล้ว
แล้วนี่อะไรหายหัวไปเลย ไม่เข้าใจอารมณ์คนแก่
เลยจริงๆให้ตายเถอะ สงสัยพี่เสือจะวัยทอง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 05-08-2012 22:40:23
ถ้าเราเป็นภัทตอนนี้ จะรู้สึกถึงความไม่มั่นคงยังไงไม่รู้ คือจะเชื่อคำพูดของพี่เสือดีหรือไม่เชื่อดี
เพราะบทจะมาหาก็มาง่ายๆ ซะงั้น บทจะหายไปก็หายไปเลย โทรก็ไม่ยอมโทรมา กะอิแค่โทรศัพท์มาหามันจะยากเย็นอะไรนักหนา สัปดาห์ละครั้งยังทำไม่ได้เลยเนี่ยนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ชะรอยน้อย ที่ 05-08-2012 22:47:00
เฮ้อออ พี่เสือนี่เป็นผู้ใหญ่จริงรึเปล่า ดูไม่มั่นคงเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-08-2012 22:47:33
 :เฮ้อ:งอนกันไปงอนกันมา :เฮ้อ: :เฮ้อ:


รอจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 05-08-2012 22:48:30
พี่เสือเป็นคนที่อารมณ์เย็นมากเลยนะภัท  55555555555555555
ภัทก็ยอมๆ พี่เสือไปเถอะ  กว่าจะพี่เสือจะยอมภัทถึงขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 05-08-2012 22:48:47
เมื่อไหร่จะลงเอย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 05-08-2012 23:27:16
คืนดีกันแล้ว มีสุทัตเป็นกามเทพ  :กอด1:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-08-2012 23:34:02
เราว่ามันจะแย่นะ บอกว่าจะไม่ทิ้งทีไรเสือหายหัวไปเป็นเดือนทุกที
ประโยคนี้มีอาถรรพ์อะไรรึเปล่าเนี่ย?
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-08-2012 00:21:42
คู่นี้งอนกันก็งอนกันมา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: hotladyanyavee ที่ 06-08-2012 00:34:27
งอนกันน่ารักดี แต่อยากมากจนล้นนะ เดี๋ยวมันจะเกินพอดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-08-2012 00:42:27
งอนกันไปมา
อยากอ่านศักดิ์แก้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 06-08-2012 00:46:48
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายวัน ติดภารกิจเพื่อชาติ
ก้าวหน้าไปเยอะเลยพี่เสือกับน้องภัท
สุทัตลงท้ายเป็นกามเทพให้เพื่อนรัก น่ารักที่สุดอะ

ส่วนคู่แก้วกับศักดิ์ต้องตามลุ้นต่อสินะ

 :z2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 06-08-2012 01:29:16
ไม่น่าเชื่อว่าพี่เสือจะปล่อยให้ภัทรอดนะ  :laugh3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 06-08-2012 05:07:36
                        มิน่ายอมให้ไปฝึกเสียไกล มีหน่วยข่าวกรองเคลื่อนที่นี่เอง  มันน่าโมโหนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 06-08-2012 07:10:24
แต่นาพี่เสือ ภัทก้อน่าน้อยใจจริงแระ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 06-08-2012 07:49:51
ประชดกันเองจริงๆคู่นี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-08-2012 08:17:32
 :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 06-08-2012 09:30:23
ยอมเค้าเหอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 06-08-2012 12:37:44
รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-08-2012 13:47:16
ผลัดกันงอนได้แต่ตลอด  แต่ไม่ค่อยมีใครอยากจะยอมง้อก่อนเลย  :เฮ้อ:


แต่ห่างหลายเดือนขนาดนั้น ไม่โทรคุยโทรถามมั่ง  มันก็น่าให้ภัทมีกิ๊กแก้เหงาจริงๆนั่นแหละนะ   o18

มีแฟนเด็ก  แต่ไม่รู้จักปรับตัวมั่งเลยนะแก    หมั่นไส้อิพี่เสือ  ชิส์ๆ  :beat:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 06-08-2012 14:05:29
พี่เสือมีสายรายงานอย่างนี้นี่เอง อิอิ ถึงได้ใจเย็นนัก o18
แต่ก็ระวังอย่าให้ห่างกันมากนะ อะไรก็เกิดขึ้นด้ายยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 06-08-2012 14:46:48
ตอนที่สามสิบ ความในใจของพี่เสือ ฮ่าๆๆ สมแล้วทำให้ภัทเจ็บก่อนทำไมล่ะ
ตอนที่สามสิบเอ็ด น้องภัท มีพี่ตี๋มาจีบ เสน่ห์แร๊งส์
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 06-08-2012 21:23:22
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 06-08-2012 21:27:36
ทำไมไม่โทรคุยกันเองก็ไม่รู้ ใช้คนอื่นเป็นนกฮูกส่งสารอยู่ได้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 06-08-2012 22:37:10
พี่เสือ ก็นะ รักภัทชอบภัท ก็ควรดูแลให้ดีกว่านี้หน่อยสิ เหมือนทิ้งๆขว้างๆ อย่างไงก็ไม่รู้ รักจริงป่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 31 อย่าประชด! (5-8-2012) P.23
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 06-08-2012 22:57:54
เต้นรอตอนต่อไป
  :z2:  :z2:  :z2:
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 06-08-2012 23:16:17
ตอนที่ 32 ทางเลือก

   “ไอ้ภัท ไอ้ภัท โว้ย” เสียงร้องเรียกชื่อผมดังขึ้น ขณะที่พวกเรากำลังทำกิจกรรมรับน้องใหม่อยู่
   “อ้าว มีไรวะ” ผมถามขึ้นเมื่อไอ้สุทัตเดินมาหาพร้อมกับชูของบางอย่างในมือขึ้น
   “นี่ มีคนเค้าฝากของมาให้” มันพูดพร้อมกับยัดของบางอย่างใส่มือผม ผมยกขึ้นมาดูก็พบว่ามันคือกล่องช็อกโกแลตสี่เหลี่ยมยาวๆ พร้อมกันแนบกระดาษแผ่นหนึ่งมาด้วย เมื่อผมหยิบขึ้นมาอ่านใกล้ๆ ก็ต้องแปลกใจเมื่อมันเขียนไว้ว่า...
   ‘ฝากขนมมาให้ทานครับ
 ป.ล. พี่น่ารักจังครับ!’ 

“เฮ้ย อะไรวะเนี่ย” ผมร้องถามมัน ตกใจเล็กน้อยกับคำว่า ‘ครับ’ นี่หมายความว่าคนส่งของให้ผมเป็นผู้ชายเหรอ!
“มีเด็กฝากมาให้มึงว่ะ” ไอ้สุทัตตอบ
“ใครวะ” ผมสงสัย
“เด็กปีหนึ่ง มึงดูโน่น” มันชี้ให้ผมดูผู้ชายคนหนึ่งที่หันมายิ้มให้ผมพอดี เขานั่งอยู่ในกลุ่มใหญ่ที่กำลังร้องเพลงเชียร์อยู่ ขณะที่พวกผมปีสี่แล้วก็ได้แต่ยืนคุมอยู่ห่างๆ ผู้ชายคนนั้น รูปร่างดูสูงใหญ่ แบบนักกีฬา หน้าตาคมเข้ม ผมสั้น ใบหน้าดูทะเล้นอยู่ตลอดเวลา
“เฮ้ย ใครวะ เด็กปีหนึ่งนี่หว่า” ผมถาม
   “เออ ก็อยู่เอกเรานี่แหละ ชื่อไอ้ชิน ท่าทางมันอยากจะจีบมึงว่ะ แม่งเกรียนชิบ นี่ขนาดเพิ่งเข้ามานะเนี่ย เล่นของสูงซะด้วย มึงจะว่าไงวะ” มันบอกผมพร้อมกับยักคิ้วให้
   “จะว่าไง อะไร ไม่รู้เว้ย คงไม่มีไรมั้ง ก็แค่รุ่นน้องให้ของรุ่นพี่” ผมไม่รู้จะตอบยังไง ยังไม่เคยได้พูดคุยอะไรกับเด็กนั่นเลย
   “กรูว่าไม่แค่นั้นหรอก พอมันรู้ว่ากรูสนิทกับมึง มันก็เข้ามาคุย มาถามโน่นถามนี่เยอะแยะเลย แล้วก็ฝากของมาให้มึงนี่แหละ” ไอ้สุทัตพูดจริงจัง ผมหันไปมองเด็กนั่นอีกที ก็พบว่ามันมองมาพอดี เหมือนมันตั้งใจจะมองมาที่ผมอยู่ตลอดเวลา!
         ///////////////////////////////////////////////////////////////////////
   หลังจากวันนั้น ไอ้ชิน เด็กปีหนึ่งคนที่เอาช็อกโกแลตมาให้ผม มันก็พยายามตามติดผมตลอด ผมมารู้ทีหลังว่ามันเป็นสายรหัสผม ทำให้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น ไปเลี้ยงไปกินไปดื่มกันบ่อยช่วงอาทิตย์แรก แถมมันยังอยู่แถวบ้านผมอีก มันก็เลยขอกลับบ้านพร้อมกับผมเกือบทุกครั้ง
   “พี่ภัทครับ” ไอ้ชินตะโกนเรียกผมขณะที่พวกเรากำลังดื่มอยู่ในผับแห่งหนึ่ง ความจริงผมก็ไม่อยากมาแต่ขัดเพื่อนๆ คนอื่นไมได้ มันว่าพารุ่นน้องมาเปิดหูเปิดตา
   “มีไร” ผมถามมัน
   “วันนี้ขอไปนอนบ้านพี่ได้ไหมอ่ะ” มันถามพร้อมกับยิ้มทะเล้นให้เหมือนเคย
   “เฮ้ย จะไปไมวะ บ้านมึงก็มี” ผมถามด้วยความตกใจ
   “ก็วันนี้ที่บ้านผมไม่มีใครอยู่บ้านเลยอ่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่ไปต่างจังหวัดกันหมดเลย นะพี่นะ ขอไปนอนด้วยคน นะ นะ” เสียงมันอ้อน ฟังแล้วรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
   “อืม” ผมอึกอักบอกไม่ถูก
   “นะพี่นะ วันนี้ไม่อยากอยู่คนเดียว เหงาอ่ะ ขอไปนอนบ้านพี่ด้วยคนนะ อยากไปเที่ยวบ้านพี่ซักครั้งอ่ะ”
   “เออๆ ก็ได้ๆ” ผมตกลงให้มันไปนอนที่บ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันก็รุ่นน้องไม่อยากปฏิเสธไปเฉยๆ
         ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ไอ้ภัท อยู่ๆ มึงก็พาไอ้ชินมานอนที่บ้านแบบนี้ ถ้าพี่เสือรู้เข้าจะไม่ว่าเหรอวะ” ไอ้สุทัตถามขึ้น หลังจากที่พวกเราช่วยกัน ‘หิ้ว’ ไอ้ชินที่เมาไม่รู้เรื่องมาที่บ้านผม ช่วยกันลากมันให้มานอนที่ห้องรับรองชั้นล่างเรียบร้อยแล้ว ดูเหมือนมันจะเมาไม่ได้สติเลย
   “จะว่าทำไม มันก็น้องคนนึง มานอนเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรซักหน่อย”  ผมตอบเพราะก็ไม่ได้คิดอะไรกับมันเกินว่าเป็นรุ่นน้อง
   “เออๆ แล้วแต่มึงเถอะ ตัวใครตัวมันแล้วกัน กรูไม่ยุ่งด้วยดีกว่า แต่จะเตือนไว้ว่าไอ้เด็กนี่มันท่าทางจะร้ายไม่ใช่เล่นนะมึง” มันพูดจริงจัง
   “ขอบใจ แต่กรูว่ามันไม่น่าจะมีอะไรหรอก ดึกแล้วมึงกลับไปเหอะ” ผมให้มันกลับบ้านเพราะนี่ก็ตีหนึ่งกว่าแล้ว
   “เออ งั้นกรูไปก่อนแล้วกัน” 
   หลังจากไอ้สุทัตไปแล้ว ผมก็เข้าไปดูไอ้ชินในห้องอีกที ก็เห็นว่ามันยังคงนอนนิ่ง คงหลับไปแล้วด้วยความเมา!
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    หลังจากที่ไอ้ชินขอมานอนที่บ้านผมวันที่มันเมามากแล้ว มันก็ขอมาที่บ้านผมบ่อยๆ มาเที่ยวเล่นบ้าง บางครั้งก็มารับผมไปมหาวิทยาลัยบ้าง เพราะบ้านมันอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมนัก ถึงผมจะรู้ว่ามันชอบผม เพราะมันมักจะเอาใจซื้อนั่นซื้อนี่มาให้ หรือไม่ก็แกล้งมาพูดอ้อนให้พามันไปด้วยเวลาผมไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆ ผมก็ตามใจให้มันไปด้วย แต่ก็วางตัวให้เหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องกันตามปกติ
   
“พี่ภัท พี่ภัท ช่วยด้วยครับ”   ผมได้ยินเสียงร้องดังลั่นออกมาจากตัวบ้าน ขณะที่ผมกับไอ้สุทัตที่ออกไปซื้อของข้างนอกกำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน
“ไอ้ชิน...เฮ้ย คุณ...นี่มันอะไรกัน” ผมตกใจเมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นว่า เขายืนหน้าบึ้งเหมือนคนโกรธจัดอยู่กลางห้องนั่งเล่น ขณะที่ไอ้ชินก็นั่งกุมปากอยู่บนโซฟา
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ” ผมถามขณะที่เข้าไปดูไอ้ชินใกล้ๆ ผมเอามือมันที่กุมปากไว้ออก ก็พบว่ามุมปากมันแตก ยังเห็นรอยเลือดซึมอยู่ที่มุมปาก นี่มันโดนต่อย! ใช่ไหมเนี่ย ผมหันไปมองเขา ก็เห็นว่าเขากำลังจ้องมองมาที่ผมกับไอ้ชินตาเขม็ง!
“เฮ้ย ไอ้ชิน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ นี่มึงโดนต่อยเหรอ” ไอ้สุทัตถามด้วยความส่งสัย
“กะ...ก็  คุณคนเนี่ยอ่ะ เข้ามาหาพี่ภัท ผมก็บอกว่าไม่อยู่ไปซื้อของข้างนอก แล้วก็คุยไรกันนิดหน่อย อยู่ๆ ก็ไม่รู้ไม่พอใจอะไร ก็มาต่อยผมเฉยเลย” ไอ้ชินว่าพร้อมกับหันไปมองเขาอย่างเคืองๆ ผมหันไปมองหน้าเขา ผมรู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะโมโหมากกว่าเก่าอีก
“คุณ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ ทำไมอยู่ๆ ก็ไปต่อยไอ้ชินมัน มันเป็นรุ่นน้องผมนะ” ผมถามเขา
“ก็ลองถามมันเอาเองซิ” เขาพูดเสียงแข็ง แล้วก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นบน ไม่ยอมหันมามองมาตอบอะไรพวกผมเลย!
“อะไรวะ งงว่ะ ไอ้ชินไหนมึงเล่ามาดิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ พี่เขาถึงต่อยมึงปากแตกอย่างนี้ได้ มึงไปพูดจากวนตีนอะไรเขารึเปล่า”
“เปล่าเลยนะพี่ ใครจะไปกล้า เขาเป็นพี่ชายพี่ภัทใช่มะ ที่พี่เคยเล่าให้ผมฟังอ่ะ ก็เขาถามผมไง ว่าพี่ภัทอยู่ไหน ผมก็บอกว่าไม่อยู่ไปซื้อของข้างนอก แล้วเขาก็ถามว่าผมเป็นใคร ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ผมก็บอกว่าเป็นรุ่นน้องพี่ภัท มาหา มาเที่ยวบ้านเฉยๆ แล้วเขาก็ถามอีกว่ามาบ่อยเหรอ ผมก็บอกว่าบ่อย เคยมานอนค้างที่นี่สองสามครั้ง ก็แค่นี้เอง เขาก็ไม่ฟังอะไรเลย จู่ๆ ก็ต่อยผมเฉยเลย พี่ชายพี่ทำไมเป็นงี้อ่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรให้เลยนะครับ พี่ภัท เนี่ยเจ็บไปหมดเลยครับ” ไอ้ชินเล่ายืดยาวด้วยน้ำเสียงอ่อยพร้อมกันหันมามองหน้าผมเหมือนจะขอความเห็นใจ
“เอ่อ น่าจะเข้าใจอะไรกันผิดน่ะ ยังไงพี่ก็ต้องขอโทษแทนด้วยจริงๆ นะ  เดี๋ยวพี่ทำแผลให้แล้วกัน” ผมพูดพร้อมกับหันไปจับคางมันหันมาดูแผลที่เลือดยังซึมอยู่
“โอ๊ย จะ..เจ็บจังเลยครับพี่ภัท” ไอ้ชินร้องเสียงดัง
“อืม เดี่ยวพี่ไปเอาชุดทำแผลก่อนแล้วกันนะ ไอ้สุทัตมึงก็เอากับข้าวไปแกะใส่จานดิ” ผมไล่มันให้เลิกยืนดูผมกับไอ้ชินซะที
ผมนึกแปลกใจมากที่เขาไปต่อยไอ้ชิน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ไม่อยากจะเชื่อเลย ไอ้ชินก็แค่มาที่บ้าน ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย ส่วนเขาเองก็ไม่น่าจะทำอะไรไร้เหตุผลแบบนี้ ผมสงสัยจริงๆ
   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมเอ่ยถามเขาขึ้นก่อน หลังจากที่ทำแผลให้ไอ้ชินเสร็จผมก็เดินเข้ามาในห้องเขา อยากจะถามว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
“ก็ซักพัก” เขาตอบสีหน้านิ่ง
“เอ่อ...” ผมอยากจะถามเรื่องเมื่อกี๋ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี
“พี่มีอะไรจะถาม” อยู่ๆ เขาก็พูดแทรกขึ้นมา
“ครับ”
“ปีนี้ภัทก็จะเรียนจบแล้ว คิดไว้รึยังว่าจะเอายังไงต่อไป” เขาถามขึ้น
“เอายังไง หมายถึงเรื่องอะไรครับ” ผมยังงงกับคำถาม
“ก็จะกลับไปอยู่ที่ใต้กับพี่รึเปล่า”
“ผม...ผม ยังไม่ได้คิดเรื่องนี้เลย” ผมตกใจจนตอบไม่ถูก ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี่มาก่อนเลย
“งั้นก็คิดซะซิ อยากจะอยู่ใต้หรือจะอยู่กรุงเทพ” เขาเสนอทางเลือกให้
ผมนิ่งไปพักใหญ่ แล้วก็ตอบว่า....
“ผม อยากอยู่กรุงเทพ!” ผมตอบตามจากใจจริง ผมอยากอยู่กรุงเทพ อยากอยู่ที่บ้านหลังนี่ ที่นี่รวมความผูกพันของทุกคนในครอบครัวเอาไว้ พ่อ แม่ พี่ภา ผมอยากอยู่ที่นี่ และด้วยอีกหลายเหตุผล ทั้งเพื่อนฝูง ความเคยชินกับสภาพชีวิตความเป็นอยู่ การหางานทำในอนาคตอีก
“แล้วที่ใต้ล่ะ” เขาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ผม...เอ่อ ไม่ค่อยคุ้นเคย อยากอยู่ที่นี่มากกว่าครับ”
“แล้วถ้าพี่ขอให้กลับไปอยู่ด้วยกันนี่โน่นล่ะ” เขาถามพร้อมกับจ้องมองตาผม
“คือ...ผม...” ผมรู้สึกว่าผมตอบไม่ถูก เรื่องนี้ผมไม่เคยคิดมาก่อน อนาคตของเราต่อจากนี้ควรจะเป็นไปอย่างไรดี ใจผมอยากอยู่ที่กรุงเทพมากกว่า แต่ถ้าต้องอยู่ห่างกันแบบนี้ตลอดไปก็คงไม่ดี มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ผมไม่อยากจะนึกถึงเรื่องนี้เลย มันรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูก
“เอาล่ะ พี่เข้าใจแล้ว” เขาพูดเสียงเครียด ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่  คำถามที่เขาถามผม ผมเองก็ยังไม่ได้ตอบไป แต่เขาจะคิดว่าผมปฏิเสธรึเปล่า
“คือ...ผม ขอเวลาคิดก่อนได้ไหมครับ” ผมรู้สึกไม่สบายใจมากกับคำถามของเขา
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดแล้ว ภัทจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ พี่ขอทำงานต่อก่อน” เขาพูดเสียงเรียบแล้วก็ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารบนโต๊ะ โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองผมเลย
ผมยังคงยืนนิ่งมองเขาอยู่ ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วใช่ไหม ระหว่างกรุงเทพกับเขา! ถึงผมจะไม่อยากไปอยู่ใต้ แต่ผมก็ต้องเลือกเขา ใช่! ผมต้องเลือกเขา แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามนี้ ขอเวลาผมซักพักก่อนได้ไหม ให้ผมได้มีเวลาคิดว่าควรจะทำอย่างไรกับอนาคตข้างหน้า แต่ถึงอย่างไรผมก็ต้องเลือกเขาก่อนสิ่งอื่นใดอยู่ดี!
---------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 06-08-2012 23:30:48
เอ้อออ
เมื่อไหร่คู่นี้จะเข้าใจกันสักทีอ่ะ ==
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 06-08-2012 23:32:59
บ๊ะ ทำไมไม่พูดอย่างใจคิดสักทีนะ ต่างฝ่ายต่างอมพะนำกันอยู่นั้นล่ะ เฮ้อ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 06-08-2012 23:34:41
อิพี่เสือเนี่ยทำตัวเหมือนผีเลยนะ นึกจะโผล่ก็โผล่ นึกจะหายก็หาย
โผล่มาทีก็เอาแต่พูดว่าให้กลับใต้ๆ คิดจะขยายความอะไรให้มันมากกว่านี้เป็นบ้างมั้ยพี่
พูดจาประสาคนรักแบบไม่ข่มขู่หรือเอาแต่ใจอะ ทำเป็นมั้ยยยยยยยยยยยย   :z6:



คนเขียนมาลงเรื่องแทบทุกวัน แต่คนอ่านรู้สึกว่าเรื่องมันช่างกระดึ๊บ กระดึ๊บ ซะเหลือเกิน  :z10:  :z10:  :z10:
เพราะพระเอกนายเอกมันเอาแต่งอนกันไปงอนกันมานี่แหละ  :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 06-08-2012 23:38:48
พี่เสือน้อยใจแย่เลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: MeepadA ที่ 06-08-2012 23:43:18
อย่าปล่อยให้มันร้าวไปมากกว่านี้   :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 06-08-2012 23:44:28
ต่างคนต่างไม่เข้าใจกัน
เมื่อไหร่จะลงเอยกันสักทีเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 06-08-2012 23:49:33
เมื่อไรจะคุยกันให้รู้เรื่อง จะต้องให้มีปัญหากันตลอดทำไม

เหนื่อยแทน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-08-2012 23:55:53
อืม.... กลัวๆกล้าๆ สลับไปมาแบบนี้ชาติหน้าจะได้ลงเอยมั้ย

น้องภัทไม่กล้าก็ไม่แปลก โดนปฏิเสธแบบเจ็บปวด
แต่อิพี่เสือนี่ไม่เคยให้ความมั่นใจเอาซะเลย เฮ่อออออออออ ปวดใจ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 07-08-2012 00:25:05
ฟคู่นี้ไม่ค่อยเข้าใจกันเลย อ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-08-2012 00:31:15
เอาจริงๆมันก็น่ารำคาญทั้งคู่เลยนะ   :เฮ้อ:

ภัทก็ลังเล เอาแน่เอานอนไม่เคยได้ เวลาตัดสินใจอะไรก็บอกเดี๋ยวๆตลอด ผลัดวันประกันพรุ่งอยู่เรื่อย
ส่วนเสือ  ก็ปากหนัก  ทำตัวเหมือนเด็ก ที่เวลางอนหรือมีอะไรไม่พอใจอะไรก็ไม่ยอมพูด  ชอบอมพะนำอยู่ได้


แล้วมันจะไปกันรอดมั๊ยเนี่ย?   o12
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 07-08-2012 00:33:26
งอนกันทุกตอน :serius2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 07-08-2012 00:51:25
เฮ้อเหนื่อยแทน :เฮ้อ:


มีปัญหากันตลอดเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 07-08-2012 01:07:23
เริ่มไม่เข้าใจภัทแฮะ แปลกๆ ยังไงๆ ก็ไม่รู้ คล้ายๆเล่นตัว เริ่มเบื่อแทนเสือ หาคนใหม่มั้ยเสือ  :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 07-08-2012 01:18:45
ฮือ ทำไมบอกว่าจะจบแล้ว แต่ยังไม่เข้าใจ
กันสักที ทรมานหัวใจเว้ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 07-08-2012 01:36:59
รู้สึกว่าคู่นี้ไม่เหมาะสมกันยังไงไม่รู้นะ..ยิ่งคบกันก็เหมือนยิ่งไม่เข้าใจกัน..
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 07-08-2012 05:05:17
                     ทำอะไรคิดอะไรเอาแต่ใจตัวเอง เป็นแฟนกันยังงัย ควรร่วมกันวางแผนสิจะเอายังงัย ไม่ใช่แกมบังคับแบบนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-08-2012 07:13:20
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-08-2012 08:08:52
ภัท ต้องเลือกแล้วแระว่าจะอยู่หรือจะไป 555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-08-2012 08:20:21
แล้วอีกคู่ละ หายไปเลย :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 07-08-2012 09:13:11
 :เฮ้อ:น้องภัทรก็นะไม่ให้ความหัวงเลยเดี๋ยวพี่เสือไม่มาแล้วจะเสียใจ :เฮ้อ:


รอออ่านจ้า :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 07-08-2012 19:25:20
พี่เสือง่ะ งอนอีกละ พี่เสือคิดอะไรอยู่เนี่ย เข้าใจยากจริงๆ  :เฮ้อ:
งืมม มันก็ตัดสินใจยากนะเรื่องนี้ แต่สุดท้ายภัทก็ต้องเลือกพี่เสืออยู่แล้วละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 07-08-2012 21:21:58
ก็คนมันเคยเจ็บมาก่อนนี่นะ
จะให้ยอมรับทันทีเลยก็แปลกๆ
แถมพี่เสือก็ชอบทำอะไรคลุมเคลือ
ถึงน้องจะรักพี่เสือก็เถอะ แต่ก็ยัง
รู้สึกแอบกังวลไม่ได้ เฮ้อรอหน่อยก็ไม่ได้
ทีน้องยังรอมาได้ตั้งหลายปี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 07-08-2012 21:32:07
ความรักไม่ใช่ทั้งหมด ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเอาอะไรมาตัดสิน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 07-08-2012 21:37:32
ไม่เลือก เดี๋ยวเลือกให้เลยหนิ
กินเด็กดีกว่าไหม น้องภัท
555555555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 07-08-2012 22:00:51
ไอ้ชินนี่มันอ้อนดีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 32 ทางเลือก! (6-8-2012) P.24
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 07-08-2012 22:06:52
 :o12:    สองคนนี้ ปาหหนักจิงเชียว


คิดถึงแก้วแล้วอ่าาาา
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 07-08-2012 22:48:47
ตอนที่ 33 สงสัย
 
   สุรสิงห์เงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของน้องชายเข้ามาใกล้ เขาบอกให้สุรศักดิ์มาหาเขาที่ห้องทำงานถ้ากลับมาจากโรงงานแล้ว ช่วงนี้สุรศักดิ์กลับไปทำงานที่โรงงานแล้ว และตั้งใจทำงานมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
   “มาแล้วเหรอ” เขาเอ่ยทักขึ้นก่อน
   “พี่เสือมีไรรึเปล่าครับ” สุรศักดิ์เอ่ยถามขึ้น ขณะนั่งลงที่โซฟาข้างโต๊ะทำงานของพี่ชาย
   “ก็มีไรจะคุยด้วยหน่อย ช่วงนี้หน้าตาแกดูดีขึ้นเยอะเลยนะ” สุรสิงห์มองหน้าน้องชายที่ดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อหลายเดือนก่อน มันเลิกเหล้าอย่างเด็ดขาดแล้ว
   “ก็...คงทำใจได้แล้วมั้งพี่” สุรศักดิ์ตอบเสียงอ่อน เหมือนจะปลงๆ
   “ก็ดีแล้ว พี่เห็นแกกลับมาขยันขันแข็งตั้งใจทำงานพี่ก็ดีใจ แกเปลี่ยนไปมากเลยนะ”
   “ครับ ว่าแต่พี่เถอะ ช่วงนี้เครียดมากเลยเหรอ” สุรศักดิ์ถามกลับ เห็นช่วงนี้พี่ชายดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ
   “ก็นิดหน่อย”
   “หรือว่าทะเลาะกัน”
   “เปล่า” สุรสิงห์รีบปฏิเสธ
   “อ้าวงั้นมีปัญหาไรล่ะ ดูท่าทางเครียดมาหลายเดือนแล้วนี่” มันถามจริงจัง
   “ก็ เรื่องงานน่ะ ตอนนี้งานก่อสร้างออฟฟิศก็คืบหน้าไปเยอะแล้ว เหลือก็แต่ทำสัญญาเช่าที่ขายหน้าร้านที่ยังไม่เรียบร้อย ปัญหาจุกจิกเยอะ ปวดหัวกว่าจะจัดการได้ ไหนจะตกแต่งร้าน กว่าจะขนสินค้าเข้าไปอีกคงอีกหลายเดือนอยู่ ช่วงนี้ก็เลยเหนื่อย  เครียด ไม่รู้เมื่อไหร่จะเรียบร้อยซะที” เขารายงานสถานการณ์ยาวเหยียดให้มันรับรู้
   “คงจะไปจริงๆ แล้วซินะ” สุรศักดิ์เอ่ยถามย้ำ
   “อืม” สุรสิงห์ตอบรับสั้นๆ
   “ผมก็รู้ ว่าถ้าพี่ไม่ติดเรื่องผม พี่ก็คงจะไปนานแล้ว ไม่อยากจะอยู่ห่างกันแล้วล่ะซิ”
   “ก็ไม่อยากเทียวไปเทียวมา” เขาตอบ
   “หรือว่าอยู่ห่างกัน แล้วกลัวภัทจะเปลี่ยนใจไปหาคนใหม่มากกว่า อยู่นั่นคงมีคนมารุมจีบเยอะอยู่มั้ง น่ารักขนาดนั้น” สุรศักดิ์พูดยิ้มๆ พร้อมกับยักคิ้วให้ มันกำลังยั่วโมโหเขาอยู่
   “ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกน่า” เขาปฎิเสธเสียงแข็ง
   “ฮ่ะฮ่ะ ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมต้องหงุดหงิดด้วยล่ะครับ พี่ชาย” มันยิ้มล้อเลียน
   “มึงอย่าพูดมากน่า”
   “เฮอะ อย่ามาปากแข็งหน่อยเลย ผมรู้หรอกน่า ว่าคนอย่างพี่น่ะขี้หึงขี้หวงจะตาย คงไม่อยากปล่อยให้ภัทอยู่ไกลหูไกลตาหรอก ขนาดคราวก่อน ยังหน้ามืดต่อยผมซะปากคอแตก ไม่ฟังบ้าอะไรเลย” สุรศักดิ์พูดขำขำ ดักคออย่างคนรู้ใจกันเป็นอย่างดี
   “เออ มึงอย่ามาทำตัวรู้มากหน่อยเลย เอาเรื่องของมึงดีกว่า” เขารีบตัดบท
   “เรื่องอะไรอีกล่ะ” สุรศักดิ์พูดอย่างไม่ใส่ใจนัก
   “ตอนนี้ชีวิตมึงกำลังไปได้ด้วยดีนะ พี่อยากให้ตั้งใจศึกษางานให้ได้มากที่สุดก่อนที่พี่จะไป มีอะไรให้รีบมาถาม มาปรึกษา ถ้าพี่ไปแล้วจะได้ไม่ติดขัดอะไร”
   “อืม รู้แล้วน่า ไม่ต้องห่วงหรอก แล้วนี่บอกสากับสินรึยัง”
   “ยัง เดี่ยวรอจัดการอะไรให้เรียบร้อย ให้แน่นอนก่อนค่อยบอกทีเดียว”
   “สากับคุณป้ารู้เข้าคงร้องห่มร้องไห้ตาบวม”
   “ศักดิ์ พี่ไม่ได้อยากจะทิ้งแก ทิ้งน้องไปนะ” สุรสิงห์เอ่ยอย่างจริงจัง
   “ผมรู้น่า พี่ไม่ต้องคิดมากหรอก ผมอยู่ได้ พี่ไปเถอะ พี่ควรจะได้มีความสุขซะที พี่เสียสละเพื่อพวกเรามานานหลายปีแล้ว” สุรศักดิ์พูดอย่างจริงใจ
   “อืม”
   “แล้วอีกอย่าง ภัทก็รอพี่มานานแล้วด้วย” สุรศักดิ์พูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้พี่ชาย
   “แกล่ะศักดิ์ ถ้าคิดว่าจะต้องรออยู่อย่างนี้ต่อไป แกจะทนได้ไหม” สุรสิงห์ถามน้องชายในเรื่องที่ต่างก็รู้กันดีว่าหมายถึงใคร
   “ก็จะทำไงได้ ไม่มีทางเลือกอื่นนี่ อยากจะไปตามไปหาแต่ก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ถึงหาเจอก็ไม่รู้จะทำยังไงให้กลับมาอยู่ดี พี่เองก็ช่วยผมไม่ได้” สุรศักดิ์พูดเสียงเศร้า
   “ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่อยากช่วย แต่พี่เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแก้วอยู่ไหน จนป่านนี้แล้วแก้วยังไม่ยอมให้พี่เจอหน้าเลย ภัทก็คงไม่ยอมบอกพี่ง่ายๆ หรอก ว่าแก้วอยู่ไหน แกก็คงต้องทนไปก่อนนะ”
   “ผมรู้”
   “ยังไงแกก็ต้องอยู่ให้ได้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แกก็ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง ทำชีวิตแกให้มีคุณค่า อะไรที่มันไม่ดี ที่เคยทำผิดพลาดเมื่อก่อน ก็เลิกซะ ลืมซะเถอะ ถือว่าพี่ขอร้อง”
   “รู้แล้ว บ่นอยู่ได้ ผมไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ พี่ไม่ต้องมาทำซึ้งหรอก” สุรศักดิ์ยิ้มล้อเลียน
   “มึงอย่ามาทำเป็นพูดเล่นนักเลย รู้หรอกนะว่าเสียใจ”
   “อืม” สุรศักดิ์พูดอะไรไม่ออกอีก เพราะรู้ดีว่าต่อให้กลบเกลื่อนความรู้สึกแค่ไหนก็คงปิดพี่ชายไม่ได้
   “ถ้ามันถึงเวลา แล้วแก้วหรือแกยังไม่มีใคร เมื่อถึงตอนนั้นก็คงได้กลับมาเจอกันอีก ยังไงก็ขอให้แกอดทนให้มากๆ แล้วกัน”
   “ครับ” สุรศักดิ์ตอบพร้อมกับก้มหน้านิ่ง รู้สึกเจ็บปวดและเสียใจอยู่ลึกๆ
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    “ภัท พี่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย” เขาเอ่ยขึ้นขณะที่ผมกำลังจะเดินเปิดประตูเข้าห้องนอนในตอนค่ำ วันนี้เขากลับเร็วกว่าปกติ หลังจากที่ช่วงนี้เขาเข้ากรุงเทพบ่อยขึ้น และอยู่นานขึ้น แต่เราแทบจะไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลย เขาจะออกไปข้างนอกแต่เช้าและกลับมาอีกทีก็ดึกดื่นเกือบทุกวัน เขาบอกกว่าไปทำงาน แต่ผมก็ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรนักหนาถึงได้กลับดึกทุกวันแบบนี้
   “ครับ มีอะไรเหรอครับ”
   “พี่ไม่อยากให้ภัททำตัวสนิทสนมกับไอ้ชินอะไรนั่นมากเกินไป” เขาพูดขึ้นก่อน
   “ทำไมครับ ชินมันก็เป็นแค่รุ่นน้อง แถมเป็นสายรหัสผม ไม่เห็นจะมีอะไรเลย” ผมงงกับสิ่งที่เขาพูด
   “พี่ไม่ชอบมัน มันไว้ใจไม่ได้” เขาตอบ
   “ผมไม่เข้าใจ ชินไปทำอะไรให้ คุณถึงบอกว่ามันไว้ใจไม่ได้ กับผมมันก็ทำตัวปกติดี เป็นรุ่นน้องที่ดี” ผมอธิบาย แม้ไอ้ชินจะชอบเอาอกเอาใจผมเป็นพิเศษ แต่มันก็ไม่เคยฉวยโอกาสอะไรกับผมเลย
   “ภัท ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก อยู่ให้ห่างๆ มันหน่อยก็พอ”
   “คุณจะห้ามไม่ให้ผมคบกับน้อง เพียงเพราะว่าคุณไม่ชอบหน้ามันเหรอครับ”
   “ภัท พี่บอกว่ามันไว้ใจไม่ได้ไม่เข้าใจเหรอ พี่ไม่ได้ห้ามที่จะคบมัน แต่ไม่อยากให้สนิทกันมากเกินความจำเป็น คงไม่ต้องถึงกับพามันมาบ้าน หรือมาค้างที่นี่หรอกนะ” เขาพูดเสียงแข็ง
   “.....” ผมได้แต่เงียบ ไม่อยากขัดใจเขา
   “พี่ขอร้อง เชื่อพี่ซักเรื่องได้ไหม” เขาพูดจริงจัง
   “ครับ” ผมรับคำอย่างปฏิเสธไม่ได้ แม้จะยังสงสัยอยู่ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้นกันแน่!
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
    ขณะที่ผมกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เสียงโทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้น ผมหันไปดูก็พบว่าเป็น ‘เขา’ ที่โทรมา ผมแปลกใจ เพราะปกติเขาแทบจะไม่เคยโทรศัพท์หาผมเลย ยิ่งตอนนี้เขาก็อยู่กรุงเทพด้วย เขาไม่น่าจะโทรมา
   “ครับ” ผมกรอกเสียงพูดลงไปเมื่อกดรับสายแล้ว
   “ภัทอยู่ไหน” เขาถามเสียงเหมือนร้อนใจ
   “ก็ อยู่บ้านครับ” ผมตอบด้วยความแปลกใจ
   “แล้วทำอะไรอยู่”
   “อ่านหนังสืออยู่ครับ”
   “ไม่ได้จะออกไปไหนใช่ไหม” เขายังคงถามย้ำ
   “เปล่านี่ครับ ไม่ได้จะไปไหน” ผมตอบงงๆ ทำไมเขาถามมากผิดปกติ
   “ไม่ได้โกหกพี่ใช่ไหม” เขาถามเหมือนไม่แน่ใจ
   “ผมจะโกหกทำไมครับ คุณมีอะไรกันแน่” ผมเริ่มรู้สึกไม่พอใจ เหมือนโดนจับผิดอยู่
   “งั้นก็ดีแล้ว คืนนี้พี่กลับดึกนะ”
   “ครับ” หลังผมพูดจบเขาก็วางสายไปทันที

   หลังจากเขาวางสายไปเดี๋ยวเดียว โทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จักมาก่อน
   “ฮัลโหลครับ” ผมพูดสาย
   “พี่ภัทเหรอครับ” เสียงปลายทางที่ไม่คุ้นเคยพูดตอบมา พร้อมกับเสียงดนตรีดังกระหึ่มที่ดังเข้ามาในสายด้วย
   “ใช่ครับ ใครน่ะ”
   “ผมบอลเองครับ เพื่อนไอ้ชินครับ” เสียงมันตะโกนแข่งกับเสียงเพลงและเสียงโวยวายของคนจำนวนมาก
   “อ๋อ มีอะไรรึเปล่า” ผมถามขึ้นอย่างงงๆ
   “พี่ภัท ช่วยมารับไอ้ชินหน่อยได้รึเปล่าครับ ตอนนี้มันเมามาก อยู่ที่ผับ...”
   “อ้าว แล้วไปไงมาไงกันล่ะ แล้วน้องเอ่อ..บอล ไม่พามันไปส่งบ้านเองล่ะ อยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ” ผมสงสัยมันจะโทรมาบอกผมทำไม
   “คืองี้พี่ พวกเรามากันห้าหกคน แล้วตอนนี้มันก็เมากันหมดเลย เหลือผมกับเพื่อนอีกคนที่ไม่เมา ก็ต้องพาอีกไอ้ที่เหลือไปส่งที่บ้าน ก็เหลือแต่ไอ้ชินที่บ้านมันอยู่คนละทางกับพวกผม แล้วมันก็โวยวายจะให้พี่มารับด้วย พี่ภัทช่วยมารับมันกลับหน่อยเถอะนะครับ บ้านพี่ก็อยู่ใกล้กับมันด้วย” ไอ้บอลบอก
   “พี่ภัทครับ ช่วยมารับน้องชินหน่อยนะครับ” ผมได้ยินเสียงไอ้ชินพูดอ้อนลิ้นไก่พันกันเหมือนคนเมามาก ดังเข้ามาในสายโทรศัพท์ด้วย
   “ไอ้ชิน มึงอย่าโวยวายซิวะ เออ นะครับพี่ภัท ช่วยมารับไอ้ชินมันหน่อยนะครับ ผมขอร้อง ถือว่าสงเคราะห์เด็กตาดำๆ นะครับ” ไอ้บอลยังคงพูดตะโกนแข่งกับเสียงในผับมาตามสาย
   “เออ ไปก็ได้ รอเดี๋ยวแล้วกันนะ” ผมตอบรับมันไปอย่างเสียไม่ได้ อะไรกันวะเนี่ย ผมคิดในใจ รู้สึกว่ามันแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่ไปก็จะหาว่าใจจีดใจดำรึเปล่า!
      ---------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
               รู้สึกว่าช่วงนี้มีแต่คนบ่นว่าพี่เสือกับน้องภัทงอนกันไปงอนกันมา เรตติ้งเลยตกไปเยอะเลย ฮิฮิ o18
               แหมมันก็ต้องมีบ้างซิคะ ต่างคนต่างก็ไม่ค่อยพูดกันทั้งคุ่อ่ะ   :-[
               เรื่องใกล้จบแล้วจริงๆ ค่ะ ติดตามกันต่อนะคะ  :z1:
               :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 07-08-2012 22:59:02
ภัทรงานจะเข้าไหมอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:


รอจ้า :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 07-08-2012 23:02:53
ภัทได้บทเรียนแน่ๆ ชินต้องมีแผน ชัวร์ (สาธุขอให้โดน..หมันไส้)  :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 07-08-2012 23:05:02
เป็นเรื่องแร่ๆ ภัทเอ๋ยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-08-2012 23:07:44
ภัท สงสัยจะงานเข้าแน่เลย ไม่มีใครไปเป็นเพื่อนด้วยสิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 07-08-2012 23:16:21
กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นนี่สิ

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 07-08-2012 23:16:32
มีลางสังหรว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
เเล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะเนี่ย =='
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 07-08-2012 23:22:35
งานเข้าาาา :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: beer ที่ 07-08-2012 23:29:01
อ้างถึง
ภัทได้บทเรียนแน่ๆ ชินต้องมีแผน ชัวร์ (สาธุขอให้โดน..หมันไส้)

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ หมันไส้มากๆเหมือนกัน โดนซักทีเผื่อจะรู้สึกตัวบ้าง  :angry2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 07-08-2012 23:34:17
ไม่งอนกันแล้ว แต่งานเข้าแทน...เวรกรรม  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 07-08-2012 23:43:42
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-08-2012 00:01:22
ชินไม่ได้คิดไม่ดีกับภัทใช่มั้ย แอบห่วงที่จะออกไปเนี่ย อยากให้บอกพี่เสือจัง
เดี๋ยวก็เข้าใจผิดกันอีกเพราะพี่เสือเพิ่งโทรมา แล้วนี่เดี๋ยวต้องทะเลาะกันอีก
มีลางแปลก ๆ ว่าจะมีเรื่องไม่ดี

พี่เสือคิดถึงขนาดจะมาอยู่กรุงเทพกับน้องเลยนะ น่ารักจังเลยอ่ะ
ภัทเองก็อยู่ระหว่างตัดสินใจ แีต่ใจอยากให้น้องไปอยู่ใต้มากกว่า อบอุ่นดีออกเนอะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 08-08-2012 00:06:28
 o22

เอาแล้ว !!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 08-08-2012 00:10:49
ควรจะโทหาสุทัตด้วยนะ จะได้ระวังตัวบ้าง พี่เสือเตือนไว้แล้วด้วย

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นล่ะก็นะ เฮ้ออออออออออออ ไม่อยากนึกสภาพ

อีกอย่างนึง ถ้าไม่เห็นโลงศพ ภัทคงไม่หลั่งน้ำตาหรอก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-08-2012 00:47:39
ได้โปรดโทรบอกพี่เสือก่อนไปนะ :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 08-08-2012 00:52:32
หลังๆนี่ ภัทเริ่มงี่เง่ามากกว่าเสือแล้วนะ    :m21:


ทำอะไรไม่ค่อยจะคิดเลยอ่ะ
คิดลึกคิดเยอะบ้าง  ไม่มีใครเขาว่าอะไรหรอก  ดีกว่าไม่ยอมคิดแบบนี้เยอะนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 08-08-2012 00:56:55
ค้างๆอ่ะ เจ้าชินมาไม้ไหนเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 08-08-2012 02:57:16
ลุงเสือแกต้องรู้อะไรมาแน่ๆ รึลุงแกมีสัมผัสที่หก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 08-08-2012 05:10:47
                  ผลสุดท้ายไอ้น้องก็ดีแตก สงสัยงวดนร้พี่เสือจัดชุดใหญ่แน่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 08-08-2012 07:13:46
 :เฮ้อ:จะโง่ออกไปหาจริงๆเหรอ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: goonglovenut ที่ 08-08-2012 08:43:55
หนูภัทรหนูควรรายงานผู้ปกครองที่จะเป็นสามีในอนาคตก่อนดีกว่าไหมจ๊ะ เดี๋ยวเกิดเรื่องนะ o18 ส่วนศักดิ์ก็เริ่มน่าเห็นใจแล้ว แต่ดูแกท้อไปหน่อยไหมเรื่องแค่นี้ไม่ใจเลย พยายามหน่อยสิ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-08-2012 08:53:10
งานเข้าแน่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-08-2012 09:02:15
 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-08-2012 09:04:52
พี่เสือต้องรู้อะไรมาแน่ๆถึงถามภัทแบบนั้น
ไอ้ชินมันจะทำไม่ดีกับภัทแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 08-08-2012 09:28:39
น้องภัทนี่ก็นะ ซื่อ จน เซ่อ. ไปแล้ว
เวลามีใครเตือนต้องฟังไว้บ้างนะจ๊ะ
จะได้ไม่โดนหลอกง่ายๆ จะไปไหนก็น่าจะบอก
กล่าวใครไว้บ้างยิ่งดึกๆจะออกนอกบ้านยิ่งต้องระวัง
เดี๋ยวก็งานเข้าหรอก...เป็นห่วงจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 08-08-2012 09:59:15
ชอบให้งานงอกนะ ภัทร เรื่องเก่าก็ยังไม่จาง เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 08-08-2012 10:58:43
งานนี้สงสัยภัทโดนเสือกัดตายแน่ๆ เลย ออกไปทำไมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 08-08-2012 17:06:14
เฮ้ เสือจะไปไหนรึ ???
แล้วภัทไปรับน้องจะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า เสือก็แปลกๆ ทำไมห้ามน้องไม่ให้ไปหว่า ???
รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: [newZy]CASS ที่ 08-08-2012 18:08:53
เอาแล้วไง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 08-08-2012 19:06:15
ภัท อย่าไปปปปปปปป...
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 08-08-2012 19:56:24
งานกำลังจะเข้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 08-08-2012 21:06:43
น้องภัทโดนน้องชินหลอกอีกแล้ว โธ่
พีเสือจะช่วยทันมั๊ย  อย่ามีอันตรายใดๆ เลยนะ เพี้ยง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 33 สงสัย! (7-8-2012) P.25
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 08-08-2012 22:37:36
 :เฮ้อ: กรรม... บทภัทรมันช่าง ชีวิตนางเอกจริงจริ๊งงงงงงง!!!

พี่เสือรู้เข้าจะเข้าใจไปแบบไหนเนี่ย...  :z3:

พูดยากนะ ถ้าพี่เสือจะเข้าใจผิดภัทร ถ้าเรื่องตรงหน้ามันจะเป็นแบบนั้น ...

หวังว่า คงไม่มีอะไรแบบที่คิด (ดูเป็นแค่ความหวังจริงๆ555 ปวดหัวแน่ๆงานนี้)

ตอนหน้าจะเห็นใจพี่เสือมากขึ้นแน่ๆเลย (แต่ก็เข้าใจภัทรอยู่นะ) ส่วนอิน้องชิน :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:

หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 09-08-2012 23:32:37

ตอนที่ 34 คนบ้า

   “พี่ภัทคราบ มาแล้วเหรอคราบ ผมรอต้างนานแน่ะ” เสียงไอ้ชินพูดอ้อแอ้ พร้อมกับเดินเข้ามาชิดตัวผม แล้วก็ดึงมือผมไปจับ มันยืนเซไปเซมาเหมือนคนไม่มีแรง ผมต้องเบี่ยงตัวหลบมันแทบไม่ทัน รอบๆ ตัวมันไม่รู้มีใคร นอกจากผู้ชายผิวคล้ำตัวสูงๆ อีกคนที่ยืนอยู่ใกล้มัน เดาว่าน่าจะเป็น ‘บอล’ คนที่โทรมาหาผมให้มารับเพื่อนมัน
   “แล้วเพื่อนคนอื่นล่ะ กลับไปแล้วเหรอ” ผมถามเสียงดังแข่งกับเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่ม
   “เหลือไอ้กิจอีกคน มันไปเข้าห้องน้ำครับ มันก็เมามาก ผมจะพามันกลับ แต่รอพี่มารับไอ้ชินกลับก่อนนี่แหละครับ”
   “อืม ชิน ปะ กลับได้แล้ว” ผมดึงแขนไอ้ชินมาจะลากมันกลับ
   “กลับปายไหนคราบ ยางไม่อยากกลับเลยคราบ” มันดึงแขนผมกลับอย่างแรง ทำให้ตัวผมกระเด็นเข้าไปหามัน
   “เฮ้ย! ปล่อยนะเว้ย ไอ้ชิน มึงเมาแล้วบ้าใหญ่แล้วนะ ปล่อยนะ” ผมร้องโวยวาย เมื่อมันดึงผมเข้าไปหามัน แล้วก็เอามือคว้าเอวผมเข้ามากอด! หัวมันก็ก้มลงมาซบที่ไหล่ผม
   “พี่ภัทคราบ จากลับแล้วเหรอ” มันพูดเสียงดังอยู่ข้างหูผม ผมพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนมัน แต่มันดันรัดผมไว้แน่น นี่มันเมาอะไรขนาดนี้วะ
   “ไอ้บอลช่วยกรูด้วยดิ่ เพื่อนมึงเมามากไปแล้วนะ ปล่อยซิวะ ไอ้ชิน บอกให้ปล่อยไงไอ้ชิน” ผมพูดพร้อมกับพยายามดันตัวมันออกอย่างแรง แต่ผมสู้มันไม่ได้ ไอ้บอลก็เข้ามาช่วยดึงเพื่อนมันออก แต่โดนผลักออกไป
   “ไอ้เวรนี่ ทำเหี้ยไร มึงปล่อยเพื่อนกรูนะ!” เสียงไอ้สุทัตดังขึ้นด้านหลังผม มันเข้ามากระชากแขนไอ้ชินอย่างแรงจนตัวไอ้ชินกระเด็นไปทางไอ้บอล ไอ้บอลก็รีบรับตัวเพื่อนมันไว้ทันที
   “ไอ้ภัท มึงเป็นไรเปล่า” ไอ้สุทัตถามพร้อมกับเดินจับแขนผม
   “เปล่า แล้วทำไมมึงเข้ามาช้าจังวะ กรูรอตั้งนานแล้วนะ” ผมต่อว่ามัน
   “ก็กรูหาที่จอดรถไม่ได้เลยดิ่วะ วนอยู่ตั้งหลายรอบ กรูไม่น่าให้มึงเข้ามาก่อนเลย” ไอ้สุทัตว่าพร้อมกับหันไปมองไอ้ชินอย่างไม่พอใจ ผมโทรไปชวนให้มันมาเป็นเพื่อน มันก็เลยเอารถมันออกมารับผมที่บ้านแล้วก็มาที่ผับนี่ด้วยกัน
   “เออๆ ตกลงจะกลับรึเปล่าไอ้ชิน” ผมหันไปถามมัน ที่ต้องนี้ยืนอยู่ข้างๆ เพื่อนมัน มันหันมามองไอ้สุทัตอย่างแปลกใจ มันดูเหมือนสร่างเมาไปเลย แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่มันจะได้ตอบอะไรผม มีผู้ชายอีกคนเดินเข้ามา ท่าทางจะเป็นเพื่อนพวกมัน มันกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูไอ้ชิน
   ไอ้ชินทำท่าเหมือนตกใจเล็กน้อย มันรีบหันไปมองยังอีกฝั่งของโต๊ะที่มันยืนอยู่ผมก็หันไปมองตาม แล้วก็ต้องตกใจ เพราะท่ามกลางคนกลุ่มใหญ่ที่ยืนห่างออกไปอีกมุมหนึ่งของโต๊ะ มี ‘เขา’! ยืนอยู่ด้วย เขายืนอยู่ในกลุ่มผู้ชายห้าหกคน ดูเป็นกลุ่มใหญ่ที่น่ากลัว เพราะสองคนในกลุ่มนั้นเป็นผู้ชายชุดดำร่างกายใหญ่โตรวมอยู่ด้วย ส่วนผู้ชายอีกสองคนก็เป็นผู้ชายรูปร่างสูง ผิวคล้ำ หุ่นใกล้เคียงกับเขา ดูเหมือนจะมาด้วยกัน!
   ผมแปลกใจที่มาเจอเขาที่นี่ ไม่คิดว่าเขาจะมาที่แบบนี้ แต่ที่ผมกลัวก็คือว่า พวกเขาทุกคนกำลังมองมาทางกลุ่มเรา โดยเฉพาะเขาที่เหมือนจะจ้องมองมาทางผมเขม็ง จนสายตาแทบจะทะลุผม ผมรู้สึกกลัวเขาอยู่เหมือนกัน เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบไอ้ชิน แต่ผมยังมาหามันถึงที่นี่อีก แล้วเมื่อกี้เขาเห็นที่มันกอด มันซบผมไหมเนี่ย ผมรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อย่างบอกไม่ถูก!
   “เฮ้ย บอล มึงรออยู่ที่นี่กับพวกพี่ๆ เขาก่อนแล้วกัน เดี่ยวกรูมา” ไอ้ชินหันไปพูดกับเพื่อนมัน โดยไม่ได้มีท่าทางเหมือนคนเมาอย่างที่ผมเห็นในตอนแรกเลย แล้วมันก็เดินตามเพื่อนที่เข้ามากระซิบมันออกไปข้างนอก ผมหันไปมองกลุ่มของเขาก็พบว่า พวกเขาก็กำลังเดินกรูกันออกไปทางเดียวกันกับที่ไอ้ชินกับเพื่อนมันเดินออกไป
   “ไอ้ชินมันจะไปไหน แล้วคนพวกนั้นคือใคร” ผมถามขึ้น แต่ทั้งไอ้บอลและไอ้สุทัตก็คงงงอยู่เหมือนกัน
   “กรูจะไปดูมัน” ผมพูดแล้วก็เดินตามไอ้ชินออกไป ทั้งไอ้บอลและไอ้สุทัตก็เลยรีบเดินตามออกมาด้วยกันหมด
   เมื่อพวกผมตามมาถึงหลังร้านก็เห็นเขากำลังกระชากคอเสื้อไอ้ชินขึ้นพร้อมกับพูดอะไรกับบางอย่าง ไอ้บอลรีบเข้าไปหาเพื่อนมันอีกคนที่ยืนตัวลีบอยู่ข้างๆ ขณะที่กลุ่มผู้ชายที่เหมือนจะมากับเขาก็ยืนล้อมวงอยู่ด้านนอกอีกชั้นหนึ่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! ดูเหมือนไอ้ชินกับเพื่อนกำลังจะถูกรุมอยู่เลย
   “ไอ้เหี้ย มึงกวนตีนกรูมาหลายครั้งแล้วนะ วันนี้มึงต้องเจอดีซะบ้างจะได้หลาบจำ” เสียงเขาพูดขู่ไอ้ชินขณะที่มือเขาก็กำคอเสื้อมันแน่น ปากเขาคาบบุหรี่ไว้ ผมไม่เห็นเขาสูบตั้งนานแล้ว นี่กลับมาสูบอีกตั้งแต่เมื่อไหร่
   “คุณ จะทำอะไรน่ะ ปล่อยไอ้ชินนะ” ผมรีบเข้าไปในวงล้อม แล้วก็พยายามจะดึงมือเขาออกจากคอเสื้อไอ้ชิน แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
   “ภัทออกไปเดี่ยวนี้นะ ไม่ใช่เรื่องของเรา” เขาหันมาพูดกับผมเสียงแข็ง
   “พี่ภัท ช่วยผมด้วยครับ พี่ชายพี่จะเอาเพื่อนมารุมผม” ไอ้ชินพูดกับผมเสียงดัง เขาได้ยินถึงกับหันไปมองมันตาลุกวาว
“ไม่ไป คุณจะทำอะไรชิน ปล่อยมันนะ นี่คุณจะพาคนมารุมมันเหรอ” ผมถามเขา
   “ทำไม เป็นห่วงมันมากเหรอ” เขาหันมาถามผมเสียงดัง
   “ก็คุณจะทำอะไรมันล่ะ ปล่อยมันนะ ผมจะพามันกลับบ้าน” ผมพยายามจะดึงมือเขาออก แต่เขากลับกำคอเสื้อไอ้ชินแน่น แน่นจนเห็นคอไอ้ชินเป็นรอยแดง คงจะหายใจไม่ออกแล้ว
   “ภัทไม่ต้องยุ่ง แล้วมาที่นี่ทำไม คิดจะโกหกพี่เหรอ ไหนบอกพี่ว่าจะอยู่บ้าน ไม่ได้ไปไหนไง” เขาหันมาถามผม มองตาดุดูน่ากลัวมาก
   “ผมไม่ได้โกหก” ผมเถียงก็ตอนที่เขาโทรมาถาม ผมไม่ได้คิดจะไปไหนจริงๆ นี่น่า
   “กลับบ้านไปก่อน” เขาพูดกับผม พร้อมกับกระชากแขนผมที่ดึงมือเขาออกจากคอไอ้ชินออก
   “พี่ภัท อย่าไปนะครับ ช่วยพวกผมก่อน ไม่งั้นพวกนี้ต้องทำร้ายผมกับเพื่อนแน่ๆ” ไอ้ชินร้องลั่นพร้อมกับหันไปมองกลุ่มคนที่มากับเขาอย่างหวาดๆ
   “ไม่กลับ จนกว่าผมจะรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นกันแน่” ผมพูดพร้อมกับจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว
   “พี่บอกให้กลับไปก่อนไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!” เขาตวาดผมเสียงดัง จนผมสะดุ้ง
   “ไม่กลับ” ผมไม่ยอมแพ้
   “สุทัต มึงพาเพื่อนมึงกลับไปก่อนไป ก่อนที่กรูจะโมโหไปมากกว่านี้” เขาหันไปพูดกับไอ้สุทัต
   “ปะ ภัท มึงกลับกับกรูก่อนดีกว่า เรื่องทางนี้ปล่อยให้พี่ๆ เขาจัดการไปดีกว่า” ไอ้สุทัตดึงแขนและลากผมกลับ ผมพยายามดึงมือออกแต่มันลากผมแรงมากจนผมต้องเดินตามมันออกมาอย่างทุลักทุเล
   
   “มึงจะบอกกรูได้ไหมวะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วทำไมมึงปล่อยพวกไอ้ชินไว้แบบนั้นวะ มันจะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้” ผมถามขึ้นเมื่อเขามานั่งรถไอ้สุทัตแล้ว มันกำลังจะขับรถพาผมกลับไปส่งที่บ้าน
   “กรูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่กรูว่ามึงกลับบ้านก่อนดีกว่า พี่เสือเขาไม่ทำอะไรมันรุนแรงหรอกน่า มึงไม่ต้องห่วงหรอก” ไอ้สุทัตตอบผม
   “แต่กรูอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
   “เดี่ยวพี่เสือเค้ากลับมามึงก็ค่อยถามเค้าเองแล้วกัน แต่ตอนนี้กรูว่ามึงอยู่เฉยๆ ก่อนดีกว่า” มันพูดสรุป ผมเลยได้แต่นั่งเงียบไปตลอดทางจนถึงบ้าน พอมันส่งผมถึงบ้านแล้วมันก็ขับรถกลับ ผมก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว รออยู่ในห้อง ตั้งใจจะรอเขาเพื่อถามว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่! เขาถึงได้ทำท่าโมโหทั้งผมและไอ้ชินขนาดนั้น โดยเฉพาะไอ้ชิน เขาทำท่าเหมือนจะฆ่ามันเสียให้ได้ เขาคงไม่ทำอะไรมันจริงๆ หรอกนะ
      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนพิเศษ 3 คนบ้า
   “ภัท! ภัท! ภัท! เปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ” เสียงทุบประตูปังปังและร้องโวยวายอยู่หน้าห้องผม
   “............” ผมได้แต่แอบฟังอยู่เงียบๆ ได้ยินเสียงเขายังโมโหแบบนี้ ผมไม่กล้าเปิดประตูไปคุยกับเขาแล้ว ไว้ค่อยรอคุยกับเขาพรุ่งนี้เช้าดีกว่า
   “ภัท พี่บอกให้เปิดไง หรือว่าจะให้พี่พังประตูเขาไป พี่รู้นะว่าเรายังไม่นอน” เขาร้องตะโกนต่อไป ทั้งๆ ที่ผมปิดไฟในห้องแล้ว
   “............”
   “ได้ จะเอาอย่างงี้ก็ได้ อยากลองดีกับพี่นักใช่ไหมฮะ” ว่าแล้วเขาก็เงียบไป แล้วสักพักก็มีเสียงโลหะแข็งกระทุ้งประตูดัง “ปัง” “ปัง” บ้าไปแล้ว! เขาบ้าไปแล้วแน่ๆ ผมอดทนไม่ไหวแล้ว ขีนปล่อยให้เขากระทุ้งประตูต่อไปประตูห้องผมต้องพังแน่ๆ จึงตัดสินใจเดินไปเปิดไฟแล้วก็เปิดประตูห้อง เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน
   “ไง กว่าจะเปิดได้นะ” เขาพูดพร้อมกับเขามือดันประตูให้เปิดกว้างพอที่เขาจะแทรกตัวเขามาได้ ผมรีบขยับตัวออกห่าง เพราะได้ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คละคลุ้งจากตัวเขา
   “ทำไมรังเกียจพี่นักเหรอ” เขาเห็นผมขยับตัวออกห่างจึงรีบจับคว้าจับแขนผมเอาไว้
   “เปล่า คุณเมาแล้วก็ไปนอนเถอะ” ผมตอบพร้อมกับพยายามแกะมือของเขาออก แต่เขากลับยิ่งบีบแน่น
   “พี่ไม่ไปจนกว่าเราจะพูดกันให้รู้เรื่อง” เขาว่า ดวงตาแดงกล่ำจากฤทธิ์เหล้า
   “ผมไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
   “แต่พี่มี”
   “งั้นมีอะไรก็รีบพูดมาซิครับ ผมง่วงแล้วอยากจะรีบนอน” ผมพูดตัดบทเพราะรู้สึกว่าเขาเมามากผิดปกติ
   “คิดว่าทำประชดพี่แล้วจะได้อะไร ฮึ”
   “คุณหมายความว่ายังไง ผมประชดอะไร”
   “อย่ามาแกล้งตีหน้าซื่อหน่อยเลยภัท เดี๋ยวนี้จะเปลี่ยนรสนิยมหันไปคบกับเด็กแล้วรึไง”
   “คุณพูดบ้าอะไร ผมคบกับใคร” ผมเริ่มโมโห เขาพูดหาเรื่องอะไรผมอีกเนี่ย
   “พี่บอกว่าอย่ามาหลอกพี่ไง คิดว่าพี่โง่นักรึไง” เขาเริ่มพูดเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ แถมยังกระชากแขนผมเข้าหาเขาอีก ตัวผมประทะเข้ากับหน้าอกของเขา
   “ผมไปหลอกอะไรคุณ คุณบ้าไปแล้ว” ผมร้อง พยายามดันตัวเขาออก
   “ใช่ บ้า วันนี้พี่คงบ้าจริงๆ แหละ” แล้วเขาก็ดันตัวผมให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ ถอยไปทางเตียงนอน
   “คุณจะทำอะไรอ่ะ” ผมตกใจเมื่อขาผมชนของบตียง แล้วผมก็ล้มลงหลังกระแทกปลายเตียง
   “ก็ทำในสิ่งที่พี่ควรจะทำตั้งนานแล้วไง” เขายิ้มเหี้ยม พร้อมกับเริ่มดึงเนคไทออกจากคอเสื้อ
   “คะ...คุณบ้าไปแล้วเหรอ” ผมเริ่มกลัวเขาตอนนี้จริงๆ ผมหดขาขึ้นเขถิบถอยหลังไปเรื่อยๆ จนหลังผมชิดผนังหัวเตียงอีกด้านนึง เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดทีละเม็ดช้าๆ แล้วก็ขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้ ขณะที่ผมชันเข่าขึ้นเพื่อถอยหนีเขา กางเกงบ๊อกเซอร์ที่ผมใส่ไว้ก็ร่นขึ้นมาตามจนมองเห็นอะไรต่อมิอะไรหมด เขาไล่มองตั้งแต่ปลายเท้าจนขึ้นมาถึงต้นขาของผม สายตาของเขาที่มองมันแปลกไป มันเหมือนจะโล้มเลียผมด้วยสายตาไปทั้งตัว เขาไม่เคยมองผมด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน ผมเริ่มรู้สึกว่าหัวใจผมเต้นแรง แล้วมือเขาข้างหนึ่งก็จับต้นขาผมไว้ มืออีกข้างหนึ่งก็เริ่มลูบไล้โคนขาอ่อนด้านในของผมเบาๆ  ผมรู้สึกเสียววูบอย่างบอกไม่ถูก
   “คุณจะทำอะไรน่ะ ปะ...ปล่อยผมนะ” ผมร้องเมื่อมือไม้เขาเริ่มอยู่ไม่สุข เริ่มลูบไล้สูงขึ้นเรื่อยๆ ผมถีบขาเขาแต่เขาเอามือจับข้อเท้าผมไว้ พร้อมกับดันตัวขึ้นคล่อมและทับขาทับตัวผมไว้ เขาเริ่มซุกหน้าเข้ากับซอกคอผม ผมเบือนหน้าหลบเขา แต่เขาก็ไม่สนใจยังคงซุกไซร้ไปทั่วซอกคอ ข้างแก้ม และหน้าอกผม
   “ถ้าภัทไม่อยู่กับพี่ ก็อย่าหวังเลยว่าพี่จะยอมให้ภัทไปอยู่กับคนอื่น!” เขาตอบเสียงเย็นชาแล้วก็เริ่มจูบที่ริมฝีปากผมอย่างหนักหน่วง ผมพยายามดิ้นและร้องแต่ร้องไม่ออก มือไม้ผมทั้งผลักทั้งดันหน้าอกเขาแต่เขาก็เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย ยังคงรุกรานผมต่อไปเหมือนคนบ้า!_____________________________________________________________________________________________

[พูดคุย]
           มีแต่คนว่าน้องภัท น่าสงสารจังเลย  :m15: น้องภัทบอกว่าถึงน้องจะซื่อแต่ก็ไม่ได้โง่นะคะ ฮิฮิ  :really2:
           ตอนนี้ก็ค้างกันต่อรอบ 2 เหมือนตอนพิเศษ ฮิฮิ  :z1:
            :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-08-2012 23:47:35
ไม่ใช่นางเอกน้ำเน่านะย่ะ

เป็นนายเอกตะหาก 5555

รอดูตอนหน้าดีกว่า :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 09-08-2012 23:58:47
ภัทแค่ซื่อจริงหรอ..ถ้าภัทคิดซักนิดก็คงรู้ เพราะกับแฟนคนที่แล้วพี่เสือก็ไม่ได้มีท่าทีแบบนี้ใช้มั้ย..แล้วทำไมกับไอ้ชินที่เป็นแค่รุ่นน้องพี่เสือถึงเป็นขนาดนี้..มันต้องมีอะไรมากว่านั้นสิจริงมั้ย..ถ้าภัทไม่โง่ตามคนไม่ทัน ก็คงต้องบอกว่าภัทเข้าข้างไอ้ชินแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-08-2012 00:07:48
คนแก่ขี้หึง อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: honeystar ที่ 10-08-2012 00:09:44
ปกติตาเสือไม่หึงโหดขนาดนี้นะ
งานนี้มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่นอนน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-08-2012 00:17:15
ถ้าพี่เสือปล้ำน้องความไว้วางใจที่น้องมีให้จะหมดไปนะ บางทีพี่ก็ใจร้อนเกิน
น้องกำลังตัดสินใจจะไปอยู่ใต้ด้วยอยู่แล้วเชียว
อีน้องชินนี่คิดไม่ดีแน่ ๆ เพราะอยู่ดี ๆ ก็หายเมาได้ เป็นแผนชัวร์ ดีนะภัทชวนเพื่อนมาด้วย
แล้วพี่เสือเหมือนรู้อะไรเลย หรือบังเอิญมาเจอกัน น่าอัดเด็กนั่นให้น่วมไปเลย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 10-08-2012 00:18:58
พี่เสืออย่ารุนแรงนะ

 :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 10-08-2012 01:32:05
ภัทบ้า สังเกตุมาสักพักแล้ว อะไรภัทก็พร้อมจะโทษพี่เสือตลอดละ :3125: ถึงพี่เสือมันจะไม่ดี(มาก)ในช่วงแรก อันนี้ยอมรับ แต่ว่ามันก็มีเหตุผลของมันนะ  แต่ภัทก็ขี้งอนแถมพอรู้ว่าเขาชอบละชอบทรมานพี่เสืออีก :m31:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 10-08-2012 02:14:36
ภัทไม่ได้โง่นะคะ

แต่ภัท "งี่เง่า" และ "คิดน้อย" เกินไปหน่อยค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 10-08-2012 05:03:52
อีกคนบ้าอีกคนคิดน้อยอยู่ด้วยกัน ปวดหัวพิลึก ไอ้ผู้ใหญ่ก็นะไม่มีมาดสุขุมเลย ไม่ชอบอธิบายก็แค่พูดมันจะตายรึงัย กะเรื่องแค่นี้สมองฝ่อไปปล่าว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 10-08-2012 05:42:04
ค้างอะอยากอ่านต่อแล้วอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-08-2012 08:45:59
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 10-08-2012 08:53:10
ภัทรี้ซื่อจนโง่เลย :เฮ้อ:เหนื่อยแทนพี่เสืออะ


ว่าแต่เค้าอีกแล้ว :z3: :z3: :z3:รีบมาน๊า :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 10-08-2012 09:10:42
คืนนี้ก็ใช้ภาษากายคุยกันสินะ  :m13:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 10-08-2012 09:26:31
ครั้งหวังว่าคงทำให้ภัทเลิกบอกแข็งแล้วทำตามใจตัวเองไปพร้อมๆกับพี่เสือสักที เขาว่ากันว่า ภาษาพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง ต้องใจภาษากายสัมผัสถึงจะรับรู้ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ploylw_chery ที่ 10-08-2012 13:47:06
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 10-08-2012 14:33:20
อะไรกันล่ะนี่


เห้อๆ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 10-08-2012 15:02:28
หุหุ พี่เสือ ถนอมน้องหน่อยนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: มือซ้าย ที่ 10-08-2012 15:17:37
 :z13:ตามทันแว้ว แอบอู้จากเรื่องตัวเองมาแอบซุ่มอ่านของคนอื่นอิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 10-08-2012 17:47:22
พี่เสือก็จัดให้สักทีซิค่ะเผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
คนอ่านรอมาจนจะจบเรื่องแล้วนะ คริคริ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 10-08-2012 19:41:05
คู่นี้มีเรื่องกันอีกแล้ววว :serius2:
น้องภัทฟังพี่เสือหน่อยนะ พี่เสือไม่พอใจไรก็พูดมานะคะ อย่าฟอร์มเย๊อะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 10-08-2012 19:59:26
รอดูต่อไป  จะเกิดอะไรขึ้นกับภัทหนอ ? -..-
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-08-2012 20:15:13
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 10-08-2012 20:40:41
โว้  เอาแล้วฉากที่รอคอย (ไม่ค่อยเลย)
มาต่อเร็วๆคนเขียนมันค้างโดยเฉพาะตอนนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 34 คนบ้า! (9-8-2012) P.26
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 10-08-2012 23:28:01
สนุกมากก ตามอ่านรวดเดียวจบเลย
สำหรับน้องภัทร คำพูดอย่างเดียวคงจะไม่เข้าใจ แบบนี้คงต้องใช้ภาษากายแล้วค่ะพี่เสือ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! (10-8-2012) P.27-ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 10-08-2012 23:49:27
ในที่สุดลุงเสือก็ได้กินเด็กซักที!?
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-08-2012 00:08:45
ตอนที่ 35 เด็กเวร (พี่เสือขอเล่า) -ครึ่งแรก
   
        วันที่ผมเจอ ‘ไอ้เด็กเวร’ นั่นแวบแรก ผมก็รู้สึกได้เลยว่าผมไม่ถูกชะตากับมันเลยแม้แต่น้อย ผมเพิ่งกลับมาถึงบ้าน เห็นประตูบ้านเปิดอยู่ แต่ในบ้านเงียบกริบ ผมคิดในใจว่าภัทคงอยู่บนห้อง ก็เลยเดินขึ้นไปดู ประตูห้องภัทแง้มอยู่ ผมมองเข้าไปก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็น ‘มัน’ เด็กผู้ชายผิวคล้ำ รูปร่างสูงยาว นอนยกขาไขว้ห้างกระดิกเท้าอยู่บนเตียงของภัท มันเป็นใครวะ เข้ามาได้ยังไง ขนาดผมยังเคยเข้ามานอนในห้องนี้แค่ครั้งเดียว ก็ไอ้ตอนแกล้งหลอกว่าห้องตัวเองล็อกแล้วเปิดเข้าไปไม่ได้ แต่ที่จริงแล้วผมเอากุญแจสำรองไปซ่อนเองแหละ แต่ก็เป็นแค่คืนเดียวที่ได้นอนกอดภัททั้งคืนสมใจอยาก!
“เราเป็นใครน่ะ เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง” ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วก็ถามขึ้น
“อ่ะ เอ่อคุณ” มันตกใจเล็กน้อยที่เห็นผม มันยกขาลงแล้วก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงแทน
“ผมเป็นรุ่นน้องพี่ภัท แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร” มันถามผม มันเป็นเด็กหน้าคมเข้ม แต่ผมว่าตามันมีแววทะเล้นดูกวนประสาทอยู่ตลอดเวลา
“ชื่ออะไร” ผมถาม
“ชินครับ แล้วคุณล่ะ อ๋อ ผมนึกออกแล้ว คุณคงเป็นพี่ชายพี่ภัทซินะครับ เคยได้ยินพี่สุทัตเล่าว่าพี่ภัทอยู่กับพี่ชาย” มันพูดยิ้มๆ ผมสะดุดกับคำว่า ‘พี่ชาย’ เล็กน้อย มันคิดว่าผมเป็นพี่ชายภัทแต่มันไม่คิดจะยกมือไหว้ผมที่แก่กว่ามันเป็นสิบๆ ปีซักนิดเลย
“อืม แล้วเราน่ะเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
“ก็แค่มานอนรอพี่ภัทน่ะครับ” มันตอบกวนๆ ‘นอนรอ’ งั้นเหรอ ไอ้บ้านี่มานอนรอทำไม
“แล้วภัทไปไหน”
“ออกไปซื้อกับข้าวกับพี่สุทัตครับ พวกเราจะกินข้าวเย็นด้วยกันที่นี่ คุณจะทานด้วยกันไหมล่ะครับ” มันถามผม พูดอย่างกับมันเป็น ‘เจ้าของบ้าน’ แล้วผมเป็น ‘แขก’ ไอ้เด็กเวรนี่มันไม่รู้จักสัมมาคารวะเลย
“ไม่เป็นไร ขอบใจ เราน่ะออกมารอข้างนอกดีกว่านะ” ผมพูดให้มันรู้ตัวว่าไม่ควรจะเข้ามาในห้องนอนของเจ้าของบ้าน โดยที่เจ้าตัวเขาไม่อยู่แบบนี้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ รอข้างบนก็ได้ พี่ภัทคงไม่ว่าอะไรหรอก ผมมาที่นี่บ่อย” มันยังคงพูดแล้วก็ยิ้มเหมือนจะกวนประสาทผม
“บ่อยน่ะบ่อยแค่ไหนกัน ทำไมไม่เคยเห็น” ผมถามมันในใจเริ่มมีอารมณ์แล้ว
“ก็บ่อย เกือบทุกวันแหละครับ บางทีก็มาค้างที่นี่ด้วย แต่ผมไม่เห็นเคยเจอคุณเลย คงไม่ค่อยได้มาซินะครับ พี่ภัทเคยบอกว่าเดือนนึงคุณจะมาแค่วันสองวัน” มันตอบยิ้มๆ ตาของมันดูมีเลศนัยแปลกๆ ผมไม่ชอบสายตาทีเล่นทีจริงของมันที่มองผมเลย นี่มันบอกว่ามา ‘ค้าง’ บ่อยๆ คงไม่ได้มานอนในห้องนี้หรอกนะ คิดแล้วในใจมันเริ่มเดือดปุดๆ ภัทคงไม่เอาใครขึ้นมานอนส่งเดชหรอกนะ
“มาค้างน่ะ นอนห้องไหน คงไม่ได้นอนห้องนี้หรอกนะ”
“อ๋อออ ก็ห้องข้างล่างน่ะครับ ความจริงจะนอนห้องนี้ก็ได้ แต่ผมเกรงใจพี่ภัท เลยไปนอนห้องรับรองข้างล่างน่ะครับ” มันลากเสียงยาวตอบพร้อมกับยิ้มกว้างแล้วจ้องมองตาผมเขม็ง
“ปกติภัทไม่เคยให้ใครเข้ามาในห้องนี่นอกจากเพื่อนสนิท” ผมไม่เชื่อว่าภัทจะชวนให้มันมานอนห้องภัทได้
“ผมก็ ‘สนิท’ กับพี่ภัทมากครับ พี่ภัทเป็นพี่สายรหัสผมเองครับ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ สนิทกันมาหลายเดือนแล้วครับ” มันพูดเหมือนกับมันคิดว่ามัน ‘เป็นต่อ’ ผมอยู่
“เหรอ ภัทไม่เห็นเคยเล่าให้ฟัง”
“ไม่รู้ซิครับ คงต้องไปถามพี่ภัทเองนะครับ” มันมองผมพร้อมกับส่งสายตาที่เหมือนจะ ‘ท้าทาย’ มาให้ผม ผมเริ่มรู้สึกว่าไอ้เด็กนี่คงไม่ใช่แค่รุ่นน้องธรรมดาแน่ๆ
“พูดกันมาตรงๆ ดีกว่า เราน่ะ ต้องการอะไรจากภัทกันแน่” ผมตัดสินใจถามมันออกไปตรงๆ ผมว่ามันคงพอจะรู้เรื่องระหว่างผมกับภัทบ้างไม่มากก็น้อย
“พูดเรื่องอะไรครับ” มันฉีกยิ้มกว้าง ทำหน้าซื่อใส่ผม
“เราน่ะคงไม่ได้อยากเป็นแค่รุ่นน้องธรรมดาๆ หรอก ใช่ไหม!” ผมถามจี้ใจดำทั้งของมันและคิดว่าน่าจะของผมเองด้วย
   “ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะแหม คุณนี่พูดตรงจังนะครับ เห็นพี่สุทัต เล่าว่าคุณเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่ไม่คิดเลยนะครับว่าจะพูดตรงขนาดนี้” มันหัวเราะแล้วก็ยิ้มทะเล้นให้ผม เห็นแล้วมันกวนบาทาผมชะมัด
   “อย่ามายุ่งกับภัท!” ผมพูดเสียงเข้มใส่มัน เริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังโมโห
   “แหม แหม ทำไมหวงจังล่ะครับ ได้ข่าวว่าเป็นแค่พี่ชายไม่ใช่เหรอครับ” มันยื่นหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ หูผม
   “มึงนี่มัน...” ผมเริ่มโกรธจัด ไอ้เด็กเวรนี่มันกวนตีนจริงๆ ชักจะทนไม่ไหวแล้ว
   “คบกันมากี่ปีแล้วครับเนี่ย”
   “ไม่ใช่เรื่องของมึง” ผมระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้ว มันยั่วโมโหผมจนได้ผลจริงๆ
   “ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ แต่ถึงจะคบนานหรือไม่นานก็คงไม่เกี่ยวหรอกนะผมว่า ขนาดคบกันตั้งนาน ยังเป็นได้แค่พี่ชาย แหมรู้สึกว่าจะช้าจังเลยนะครับ ระวังจะโดนแย่งไปง่ายๆ นะครับ! คนอยู่ใกล้กับคนอยู่ไกลแต้มต่อมันต่างกันนะครับผมว่า” มันพูดแล้วก็หันมาจ้องตาผม มันยิ้มให้ผมด้วย ไอ้เด็กเวร นี่มันตั้งใจจะ ‘ประกาศสงคราม’ กับผมอย่างเปิดเผยซะด้วย
   “อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า ภัทน่ะไม่ชอบเด็กอย่างมึงหรอก” ผมพูดขู่มัน
   “ชอบไม่ชอบของอย่างนี้มันต้องลองดูก่อนนะครับ แต่ผมว่าใครๆ ก็ชอบเด็กๆ ทั้งนั้นแหละครับ ยิ่งทั้งขาวทั้งใสไปทั้งตัวอย่างพี่ภัทนี่ยิ่งน่าลอง พี่ชายว่าไหมล่ะครับ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” มันพูดกระซิบที่ข้างหูผม ไอ้เด็กเวรนี่! ทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย!
   “มึง ไอ้เวร พลั่ก พลั่ก” ผมกระชากมันเข้ามาต่อยหนักๆ เข้าไปสองที
   “โอ๊ย!” มันร้องลั่นพร้อมกับยกมือขึ้นกุมมุมปาก แต่มันไม่ตอบโต้ผมเลย มันมองหน้าผมยิ้มๆ แล้วมันก็เดินลงไปข้างล่างหน้าตาเฉย ผมเดินตามมันลงมา พอมันเห็นภัทเดินเข้ามาพร้อมกับสุทัตเท่านั้นแหละ มันก็รีบร้องขึ้นมาทันที
   “พี่ภัท พี่ภัท ช่วยด้วยครับ” ไอ้เด็กเวรนี่มันเสแสร้งจริงๆ แต่ที่ทำให้ผมยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีกก็คือ พอภัทเห็นมันเท่านั้นแหละ รีบเข้าไปดูมัน จับมือจับปากมัน น่าโมโหจริงๆ แถมภัทยังหันมาถามผมอีกว่า ‘ผมไปทำอะไรมัน มันเป็นรุ่นน้องภัทอีก’ ถึงจะรู้ว่าภัทไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยก็ตาม แต่ตอนนั้น ผมล่ะโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ที่เห็นภัทปกป้องมัน เอาใจใส่มัน ผมรู้แล้วว่าไอ้เด็กเวรนี่มันต้องการอะไร และมันจะมาไม้ไหน ก็ดีเหมือนกันที่มันกล้าเปิดเผยกับผม แต่ที่สำคัญนี่คือผมจะรับมือกับมันยังไงดี!
         /////////////////////////////////////////////////////////////
[พูดคุย]
           ยังไม่ได้เขียนฉากที่ (คิดว่า) รออ่านกันนะคะ เพราะอยากจะเล่าที่มาที่ไปของชินซะก่อน แต่จริงๆ แล้วเค้าเขียนฉากอย่างว่าไม่เป็นอ่ะ  :z3: จะทำไงดีเนี่ย  :m15: จริงๆ นะ เอาแบบว่า แล้วเขาก็ได้กัน  :-[ ตื่นมาอีกทีพบว่านอนกอดกันร่างกายเปลือยเปล่าอย่างนี้ได้ไหมอ่ะ  :oo1: 
           ขอแสดงความเห็นนิดนึงนะคะ ดีใจมากที่มีคนเข้ามา comment แม้จะเข้าใจว่าทุกคนมีสิทธิแสดงความเห็นได้อย่างอิสระ
แต่บางครั้งคนเขียนก็แอบคิดว่าบางครั้งเราเขียนบุคลิคของตัวละครไม่ดีรึเปล่า คนอ่านถึงไม่เข้าใจ คือ เราจะพยายามเขียนให้ตัวละครมี "มิติ" มีความรู้สึกที่หลากหลาย มีการกระทำที่รองรับความรู้สึกนึกคิด แต่ก็เข้าใจนะคะว่า บางทีการที่เราเป็นคนอ่านเราจะรู้เรื่องในหลายฝั่ง แต่จริงๆ แล้วตัวละครอาจจะทำอะไรไม่ถูกใจเพราะเค้าก็รับรู้แค่ในฝั่งของเขา มีข้อมูลแค่นั้น เห็นภาพแค่นั้น
           ขอโทษทีนะคะที่บ่นอะไรไปเรื่อย ไม่มีอะไรนะคะ ยังไงก็รักคนอ่านทุกคนค่ะ  :pig4:
           มา  comment กันเยอะๆ นะคะ  :3123:
           แล้วพรุ่งนี้จะมาต่ออีกครึ่งนะคะ วันนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ง่วงมาก  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: NaNaAS ที่ 11-08-2012 00:14:23
 o13 :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-08-2012 00:26:26
พี่เสือน่าจะเอาให้หนักนะ  :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: ทานตะวัน ที่ 11-08-2012 00:29:23
อ่านๆไปแอบขัดใจนะ
ต่างฝ่ายต่างอมพะนำสิ่งที่ควรจะพูด ควรจะทำออกไป
แต่แสดงออกมาเป็นอารมณ์ที่รุนแรง และการยึดติดกับความคิดของตัวเองมากเกินไปโดยต่างฝ่ายต่างลืมถามกันและกัน หันหน้ามาคุยมาอธิบายเหตุผลของการกระทำกันดีดี ทั้งๆทีโตกันแล้ว และสำคัญยิ่งกว่านั้นคือการที่คุณต่างรักกัน แต่กลับยึดติดกับการกระทำของคนนอกมากเกินไปโดยลืมถามคนของคุณเอง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 11-08-2012 00:34:41
กระตืบแม้งให้ตายเลยพี่เสือ :z6: :z6:

ภัทรนี่ก็อย่ามองโลกในแง่ดีนักมันจะกลายเป็นโง่เอาได้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-08-2012 00:36:56
ปากวอนโดนต่อย สมควรที่โดนด้วย น่าเอาให้หนัก
พี่เสือตอนแรกเหมือนจะนิ่ง พอโดนยั่วหนัก ๆ ไม่ไหวจะคันมือเหมือนกัน
ชินคิดไม่ดีกับภัทเลยอ่ะ แย่ๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-08-2012 00:49:39
วอน ขอแท้  :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 11-08-2012 00:51:16
มันเป็นอย่างที่คิดเลย..ไอ้เด็กนี่มันแหลจริงด้วย :z6:

หมกสวนยางดีมั้ยพี่เสือ..เอาให้หาศพกันไม่เจอเลย..
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 11-08-2012 00:53:03
ตายคาตีนเลยท่าจะดีนะไอ้นี้ วอน!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 11-08-2012 00:54:20
จัดหนัก้ลยพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 11-08-2012 01:01:00
 :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-08-2012 01:03:40
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 11-08-2012 01:23:53
พี่เสือหึงแร็งส์ ภัทเสร็จพี่เสือแน่คราวนี้
น้องชินต้องโดนนอนหยอดน้ำข้าวต้ม
ถึงจะสะใจ กวนประสาทพี่เสือซะ
นักเขียนบ่นอะไรหว่า อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ
ปลงๆๆ ซะนะ หนึ่งจิตหนึ่งใจ ยังไง๊ ยังไง ตัวละครก็ดีทุกตัว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-08-2012 01:27:52
โอ้ ไอ้น้องชินนี่เสแสร้งเก่งแฮะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 11-08-2012 02:32:35
เชียร์ พี่เสือ สุดพลังงงงงงงง ให้ได้เหรียญทองกลับมา เอ้ยยย!!! ไม่ใช่ล่ะ ให้ได้หัวใจของภัท กลับคืนมา  :mc4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-08-2012 04:40:25
โอ๋ๆๆๆๆคนเขียนจ๋า :กอด1:

นักอ่านอาจจะอินไปบ้าง

เพราะเรารู้ทุกอย่างไง

อย่านอยไปเลย

ไม่สนุกจริงไม่ตามอ่าน

ตามคอมเม้นหรอกตะเอง

 :L2:

ปล.ให้พระเอกเจออย่างชินเยอะๆนะ

หมั่นไส้ 55555 สมน้ำหน้ามากมาย โฮ๊ะๆๆๆๆ

เจออย่างนี้ซะมั้ง :oni1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 11-08-2012 04:59:25
                          ทำตัวเองนะลุงให้เด็กยั่วโมโหได้ แม้เวลาหึงนี่สติลงไปอยู่กำปั้นทุกทีเลย ควบคุมอารมย์ตัวเองยังไม่ได้เลย แบบนี้ภัทรปวดหัวแย่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-08-2012 05:50:56
ไอ้ชินมันสมควรโดนแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 11-08-2012 12:13:33
ว่าแล้ว ลุงเสือต้องรู้เห็นอะไรซักอย่างมา
มีอะไรมากกว่าที่ตาเห็นจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: lidelia ที่ 11-08-2012 12:40:33
ชินร้ายกาจอ่ะ  :serius2:

ส่วนภัทจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย  :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-08-2012 12:47:41
จัดหนักมันเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งแรก (10-8-2012) P.27
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-08-2012 13:07:20
แปลกที่สะใจอ่ะ
อิพี่เสือควรเจอซะบ้าง รักน้องภัทจริง แต่การแสดงออกติดลบ

ถ้าไม่ปรับปรุงตัว รักยังไงก็ไม่ไหวหรอก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-08-2012 15:00:11
ตอนที่ 35 เด็กเวร (พี่เสือขอเล่า) -ครึ่งหลัง 100%

             หลังจากวันนั้นที่ไอ้ชินกับผมประจันหน้ากัน เราต่างก็ต้องมีเหตุให้ต้องเจอกันอีก แต่ไม่บ่อยครั้งนัก เพราะผมเองก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แต่เวลาที่ผมเจอมัน มันเป็นต้องหาเรื่องมาพูดจายั่วโทสะผมทุกครั้งไป
   “สวัสดีครับพี่เสือ” มันยกมือไหว้ผมก่อน ขณะที่ภัทเดินนำหน้ามันเข้ามาในบ้าน ก็แน่ล่ะซิ อยู่ต่อหน้าภัท ไอ้เด็กเวรนี่มันจะแกล้งทำตัวดี มีสัมมาคารวะขึ้นมาทันตาเห็น
   “อืม” ผมไม่พูดอะไร ได้แต่นิ่งๆ ไว้
   “คุณจะออกไปข้างนอกเหรอครับ” ภัทถามผมขึ้นเมื่อเห็นผมแต่งตัวเรียบร้อยกำลังจะออกจากบ้าน
   “อืม คืนนี้พี่กลับดึกนะ จะออกไปเจอเพื่อนสมัยเรียนมหา’ลัย พอดีมีธุระต้องคุยกันนิดหน่อย” ผมบอกขณะที่ผมเหลือบตาไปดูไอ้ชินก็เห็นว่ามันกำลังคอยฟังอยากสนอกสนใจ
   “ครับ” ภัทไม่ได้ถามอะไรอีก
   “แล้วเย็นนี้ภัทจะออกไปไหนรึเปล่า” ผมถามเพราะอยากรู้ ภัทคงไม่ออกไปไหนกับไอ้เด็กเวรนี่หรอกนะ
   “เปล่าครับ วันนี้ว่าจะอ่านหนังสือสอบครับ ใกล้สอบแล้ว” ภัทหันมาตอบแล้วก็ยิ้มน้อยๆ ยิ้มที่ผมเห็นแล้วอดหวั่นไหวไม่ได้ทุกที น่ารักชะมัด!
   “ก็ดีแล้ว” ผมตอบนิ่งๆ
   “ชิน ขอบใจมากนะที่มาส่งพี่ ยังไงค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ” ภัทหันไปพูดกับไอ้ชิน ภัทคงรู้ว่าผมไม่ชอบหน้ามัน หลังจากที่ผมได้เตือนภัทเรื่องไอ้ชินไปครั้งหนึ่งแล้ว คงไม่อยากขัดใจผม
   “แต่ พี่ภัทครับ” มันทำท่าเหมือนจะยังไม่อยากกลับ
   “ใกล้สอบแล้วกลับไปอ่านหนังสือดีกว่านะ พี่ก็จะอ่านเหมือนกัน” ภัทพูดตัดบทพร้อมกับยิ้มให้มัน
   “ครับ กลับก็ได้” มันทำท่าอ้อนนิดๆ แต่ก็ยอมกลับแต่โดยดี
   
   “ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยเหรอครับ เย็นแล้วยังต้องออกไปข้างนอกอีก” มันถามขึ้นก่อน หลังจากภัทเดินออกไปแล้ว
   “ธุระ” ผมไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับมัน
   “แหม พูดดีๆ ก็ได้นี่ครับ ไม่เห็นต้องหงุดหงิดเลย นานๆ มาทีแบบนี้ แถมยังออกไปข้างนอกบ่อยๆ มิน่าพี่ภัทถึงบ่นว่าเหงา พี่ชายไม่ค่อยอยู่บ้านแบบนี้นี่เอง” มันพูดพร้อมกับยิ้มเยาะผม มันกำลังเริ่มสงครามประสาทกับผมอีกแล้ว
   “มึงจะพูดอะไรก็ว่ามาตรงๆ เลยดีกว่าไม่ต้องมาอ้อมโลก” ผมเสียงแข็งใส่มัน
   “แหม โมโหง่ายจังนะครับ ที่พูดนี่ก็แค่เป็นห่วง เห็นว่านานๆ เจอกันที อยากให้อยู่ด้วยกันไงครับ ก็
อยากจะช่วยเปิดโอกาสให้ เพราะผมน่ะอยู่กับพี่ภัทบ่อยแล้ว เห็นใจคุณที่นานๆ มาทีน่ะครับ เดี่ยวจะทำคะแนนไม่ทัน” มันลอยหน้าลอยตา มันพูดเหมือนมันกับภัทเป็นอะไรกันอย่างนั้นแหละ ไอ้เด็กเวรนี่มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ!
   “มึงไม่ต้องมาเสือกเรื่องของกรูให้มากนักนะ ถ้ามีปัญหานักกรูจะไม่ให้ภัทคบกับมึงอีก” ผมตั้งใจว่าถ้ามันยังเล่นไม่เลิก ผมจะคุยกับภัทให้รู้เรื่อง ให้เลิกคบมันเด็ดขาดไปเลย
   “อะไรกันครับ ดุจังเลยนะครับ แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” ผมยังคงยิ้มยั่วผม
   “กรูไม่ได้พูดเล่น” ผมมองมันตาเขม็งให้มันรู้ว่าผมเอาจริง
   “ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันครับ ว่าระหว่างผมกับคุณ พี่ภัทจะเลือกใคร!” มันพูดแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นท้าทายผมแทน
   “มึงหมายความว่ายังไง”
   “ก็ไม่หมายความว่ายังไง ไปดีกว่า วันนี้ว่าจะออกไปท่องราตรีซะหน่อย” มันพูดแล้วก็ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วก็เดินนำออกไปก่อน ทิ้งให้ผมรู้สึกอยากจะเตะมันให้กระเด็นอยู่คนเดียว!
      /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “อ้าว คุณนั่นเอง คิดว่าใคร!” เสียงคุ้นๆ ที่ดังขึ้นด้านหลังขณะที่ผมกำลังยืนทำ ‘ธุระส่วนตัว’ อยู่ในห้องน้ำ
    มัน! นั่นเอง ไม่คิดว่าจะมาเจอมันในที่แบบนี้ได้ โลกมันกลมไปรึเปล่าวะ
   “มึง” ผมจ้องหน้ามัน
   “แหม โลกมันกลมจังนะครับ ไม่คิดว่าจะมาเจอคุณที่นี่ได้” มันเข้ามายืนข้างผม พร้อมกับทำ ‘ธุระ’ ของมันไปด้วย
   “ความจริงวัยอย่างคุณ ไม่น่ามาที่แบบนี้แล้วนะครับ ดูไม่ค่อยเข้ากับคุณเลยนะ” ผมหันมาพูดยิ้มๆ กับผม
   ใช่! ผมเองก็ไม่คิดว่าจะได้มาผับเปิดใหม่!ใจกลางเมือง แหล่งรวมวัยรุ่นแบบนี้หรอก ถ้าไม่บังเอิญว่าเพื่อนผมสองคนที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน มันรวมหุ้นกันเปิดที่นี่ขึ้นมา มันชวนผมให้มาเที่ยวมาคุยกัน ผมก็ไม่อยากปฏิเสธมันเพราะไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว แถมหนึ่งในนั้นก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม เคยกอดคอกันมีเรื่องชนต่อย ตีรันฟันแทงด้วยกันมา! ตั้งแต่เด็ก
   หลังจากผมจัดการตัวเองเสร็จแล้วก็จะเดินออกจากห้องน้ำ ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับมันให้ปวดหัว เพื่อนก็รออยู่ด้วย
   “เดี๋ยวซิครับ จะรีบไปไหน” มันร้องเรียกผม
   “มึงมีอะไรอีก” ผมถามมันด้วยความรำคาญ
   “ก็กำลังคิดว่าจะบอกคุณดีไหม กลัวจะผิดใจกันเปล่าๆ” มันพูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีเลศนัย
   “เรื่องอะไร มึงจะพูดอะไรก็พูดมา อย่ามากวนประสาทให้มากนัก” ผมถามชักเริ่มมีอารมณ์ ไอ้เด็กนี่มันกวนตีนจริงๆ
   “ใจเย็นๆ ซิครับ ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ ก็พี่ภัทน่ะซิ กำลังจะมาเที่ยวกับผมที่นี่ด้วย ไม่รู้บอกคุณรึยัง” มันพูดยิ้มหน้าทะเล้นเหมือนเดิม
   “ไม่จริง ภัทบอกว่าจะอยู่บ้านอ่านหนังสือ”
   “ก็นั่นมันเมื่อตอนเย็น แต่ผมเพิ่งไปชวนมาเมื่อกี๋ อ่านหนังสือมากๆ คงเครียด ก็คงอยากมาเปิดหูเปิดตามั่งมั้งครับ เดี๋ยวก็คงมาแล้ว บอกคุณไว้ก่อนเดี๋ยวจะหาว่ามีไรไม่บอกกัน ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” มันพูดแล้วก็หัวเราะแบบสะใจเล็กๆ
   “แต่คุณก็อย่าไปว่าอะไรพี่ภัทเลยนะครับ พี่ภัทคงไม่กล้าบอกคุณหรอกมั้งครับ คงกลัวคุณจะโกรธน่ะครับ” มันยังคงพูดต่อ
   “มึง...” ผมได้แต่โมโหแล้วก็จ้องตามันเหมือนกินเลือดกินเนื้อ
   “ผมไปก่อนดีกว่า เพื่อนๆ รออยู่ ไว้ค่อยเจอกันนะครับ” มันพูดแล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไปหน้าตาเฉย
   ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินออกไปยังลานจอดรถหลังร้าน รีบกดโทรศัพท์มือถือหาภัททันที ถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ ภัทก็บอกว่าอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ด้วยความหงุดหงิดผมเผลอถามออกไปตรงๆ ว่าไม่ได้โกหกใช่ไหม ภัทคงงงและเคืองผมแต่ก็บอกว่าไม่ได้โกหก แล้วผมก็วางสายไป แต่ยังยืนคิดไม่ตกอยู่ แล้วไอ้เด็กเวรมันพูดอย่างนั้นหมายความว่ายังไงกันแน่ ภัทไม่มีทางโกหกผมแน่! รึเปล่าวะ?
   หลังจากผมเดินกลับมาที่โต๊ะ สายตาผมก็สอดส่ายมองไปยังโต๊ะไอ้ชินอยู่ตลอดเวลา โต๊ะมันมีคนอยู่สองสามคน เต้นบ้าง ดื่มบ้าง มันอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะผมมากนัก ผมอยู่โต๊ะที่จัดโซนไว้ต่างหากสำหรับแขกวีไอพีจึงสามารถมองเห็นโต๊ะมันได้ถนัด แต่มันคงมองไม่เห็นผม
   “มองไรวะ ไอ้เสือ คนรู้จักเหรอ” เพื่อนผมทักขึ้น ด้านหลังมันเป็นบอดี้การ์ดร่างยักษ์ยืนคุมเชิงอยู่อีกสองคน ใครเห็นก็คงต้องเกรงใจอยู่ไม่น้อย
   “เปล่า ก็ดูไรไปเรื่อย” ผมตอบแล้วก็ยังคงมองไปทางนั้นไม่ห่าง
   ผมนั่งคุยกับเพื่อนได้ซักพักนึง ผมก็เห็นแล้ว...
   นั่นไง! ภัท! จริงๆ ด้วย
   กำลังเดินเบียดฝูงชนจำนวนมากเข้ามา เมื่อภัทเดินมาถึงโต๊ะไอ้ชิน ผมเห็นแล้วรู้สึกอารมณ์พุ่งปรี๊ดขึ้นทันที!
   ไอ้ชินกำลังทำเป็นเมาเซเข้ามากระแซะภัท ภัทก็หลบมันวุ่นวาย นัวเนียกันไปหมด
   มันกอดเอวแล้วก็ซบไหล่ภัทด้วย
   ไอ้เวร! เอ้ย ทนไม่ไหวแล้วนะ ผมโมโหจัด นี่ภัทกล้าโกหกผมจริงๆ เหรอเนี่ย!


   “ขอบุหรี่ตัวดิ” ผมหันไปพูดไปไอ้จิตกับไอ้วันเพื่อนผมที่นั่งคุยคลอเคลียกับผู้หญิงสาวสวยสองคนที่พามาที่โต๊ะ
   “อ้าวเห็นเลิกสูบไปแล้วไม่ใช่เหรอ” ไอ้จิตทำหน้างงๆ แต่ก็ควักซองบุหรี่และไฟแซ็กในกระเป๋าเสื้อนอกราคาแพงโยนมาให้ผม ผมรับมาจุดสูบแล้วอัดเข้าปอดแรงๆ ให้หายอยาก ดับอารมณ์ที่กำลังครุกรุ่น แล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกอึกหนึ่ง เดี๋ยวก่อนเถอะมึง ผมหันไปกระซิบกับไอ้จิต เจ้าของผับ มันได้ยินแล้วก็ทำท่าแปลกใจพร้อมกับหันไปสั่งลูกน้องมันสองคนที่ยืนเป็นยักษ์ปักหลักอยู่อีกต่อหนึ่ง
   ผมบอกให้มันไปบอกให้พวกไอ้ชิน ออกมาเจอกับผมที่ลานจอดรถหลังร้าน ตอนมันรู้เรื่องมันก็หันมามองผม ทำท่าตกใจเล็กน้อย ทั้งภัททั้งสุทัตที่เพิ่งตามมาทีหลัง เห็นผมก็คงตกใจไม่ต่างกัน ไอ้ชินกับเพื่อนมันเดินออกมาก่อน แล้วทุกคนที่เหลือก็กรูกันออกมาพร้อมทั้งกลุ่มผมด้วย ตอนแรกผมบอกเพื่อนว่าไม่ต้องยุ่งมีปัญหาจะเคลียร์กับเด็กมีปัญหานิดหน่อย แต่พวกมันไม่ยอมเลยพากันออกมายืนรุมไอ้ชินกับเพื่อน กลายเป็นกลุ่มใหญ่ล้อมพวกมันไว้

   “ไอ้เหี้ย มึงกวนตีนกรูมาหลายครั้งแล้วนะ วันนี้มึงต้องเจอดีซะบ้างจะได้หลาบจำ” ผมกระชากคอเสื้อไอ้ชินแล้วก็เริ่มตะคอกใส่มันก่อน มันพยายามดิ้นปัดมือผมออก แต่มันสู้แรงผมไม่ได้

   ““คุณจะทำอะไรน่ะ ปล่อยไอ้ชินนะ” ยังไม่ทันจะได้ทำอะไร เสียงภัทก็ดังขึ้น ภัทเดินเข้ามาหาพวกผม ไอ้ชินได้ทีมันรีบฟ้องภัท หาว่าผมจะทำอะไรมัน ภัทเองเห็นผมกำคอเสื้อไอ้ชินอยู่ก็คงจะเชื่อมัน พยายามจะเข้ามาช่วยมัน ยิ่งทำให้ผมโกรธจัด
   นี่เรื่องโกหกว่าอยู่บ้านยังไม่ได้สะสางเลยนะ เดี่ยวก่อนเถอะ! คืนนี้เจอดีแน่! หลังจากยืนเถียงกันซักพัก ผมต้องไล่ภัทกลับบ้านไปก่อน ไม่งั้นเรื่องนี้ไม่จบแน่!
   “พี่บอกให้กลับไปก่อนไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!” ผมตวาดภัทเสียงดัง ภัทสะดุ้งคงตกใจอยู่เหมือนกัน หน้าเสียไปเลย แต่ภัทก็ยังไม่อยากจะกลับ เป็นห่วงไอ้เด็กเวรชิน จนผมต้องบอกสุทัตให้พาภัทกลับไปก่อน สุทัตมันคงเห็นอารมณ์ผมในตอนนั้นแล้วคงรู้ดีว่าควรทำอย่างไร มันเลยรีบลากภัทกลับบ้านไปก่อน ปล่อยให้ผมจัดการกับไอ้ชินตามลำพัง!
_____________________________________________________________________
   
[พูดคุย]
            ว่าจะเขียนพี่เสือกับชินให้จบแบบเคลียร์ในตอนเดียว แต่ก็จบไม่ได้ ทำไมเราเขียนอะไรแบบรวบรัดไม่ได้นะ  :z10:
            เขียนไปเขียนมาชักชอบไอ้ชินเข้าแล้ว ฮิฮิ  :z1: มีใครชอบชินมั่งอ่ะ  o18
             
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 11-08-2012 15:16:30
หมั่นไส้ชิน =_=
รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-08-2012 16:02:05
ปล่อยให้พี่เขาจัดการไปเถอะลูกเอ๊ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012)
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 11-08-2012 16:09:36
ตื้บมันเลยพี่เสือ
เอาให้หนักเลยๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 11-08-2012 16:24:22
ไม่ชอบชินจ้า

มารยามากไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 11-08-2012 16:31:59
จัดหนักเลย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 11-08-2012 16:49:40
ชิน  :z6:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-08-2012 17:18:24
ชิน = เด็กเกรียนขี้ตื้อ
ภัท เป็นคนที่น่าห่วงมากเลยนะ รอดมาจนปจบ.ได้โดยไม่โดนหลอกปล้ำนี่ถือว่าโคตรโชคดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 11-08-2012 17:33:15
ได้อ่านด้านของพี่เสือแล้วเข้าใจมากขึ้นค่ะ
ขอบคุณคนแต่งที่มาต่อให้เร็วทันใจ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-08-2012 18:12:26
แหย่กันไป เย้ยกันมา

ภัทรเราเจ็บอีกแล้ว :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 11-08-2012 18:23:36
เสือจัดการมัน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-08-2012 18:44:42
 :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-08-2012 19:52:32
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 11-08-2012 19:59:10
ไอ้ชิน :beat: :z6:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-08-2012 20:23:25
โอ้ จะเป็นงัยต่อหว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 11-08-2012 20:52:56
พี่เสือจัดหนักไอ้ชินด่วนเลย

แล้วกลับบ้านไปจัดหนักภัทรต่อซะ  555+++


ปล. คนแต่งอย่าคิดมากนะ ขยันพิมพ์ขยันคิดเรื่องมาให้อ่านขนาดนี้ คนอ่านต้องขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
   
     
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 11-08-2012 21:35:36
อิชินควรโดน  กวนมากกกกกกก
เอาเลยพี่จัดการมัน 
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 11-08-2012 22:41:41
ตอนที่ 36 ยอม!

   ผมปล่อยให้เขาจูบผมอยู่พักใหญ่ ผมเม้มปากไว้ไม่ยอมให้เขาลุกล้ำไปได้มากกว่าการบดจูบที่ริมฝีปากด้านนอก และจูบไล้ไปทั่ว เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก ผมก็เริ่มหายใจแรงขึ้นเพราะหายใจไม่ทันจากการถูกขยี้จูบอยู่นาน
   “เฮ้อ....อือ...อืม...ฮือ” ผมหายใจเข้าแรงๆ เพื่อเอาอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด
   เขาเงยหน้าแล้วก็ยกลำตัวขึ้นเขาถอดเสื้อเชิ้ตกับเนคไทออกเผยให้เห็นผิวกายคล้ำแดดสีน้ำตาล กล้ามเนื้อแน่น และรูปร่างที่ได้สัดส่วนอย่างคนร่างกายแข็งแรง กำยำ เขามองผมหน้านิ่ง หลังจากเขาถอดเสื้อเสร็จ เขาก็เริ่มถอดกางเกงขายาวสีดำของเขาออก ถอดออกจนหมดไม่เว้นแม้แต่ชั้นใน ผมมองเขาแล้วรีบเบือนหน้าหนีด้วยความตกใจอาย ทั้งกลัวทั้งอาย เมื่อเห็น ‘ของ’ ที่ใหญ่โตของเขา
   “ปล่อยนะ ปล่อยผมนะ ปล่อยซิ ปะ...ปล่อย เจ็บนะ โอ๊ย!” ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้นเมื่อเขาเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนอนของผม ผมปัดป้องมือของเขาออกอย่างแรง ทำให้เขาแกะกระดุมออกไม่ถนัด จนฝ่ายต่างยื้อยุดฉุดกันไปมา ‘แคว้ก’ เขาเริ่มกระชากเสื้อผมออกแทนเมื่อไม่ได้อย่างใจ
   “อยู่เฉยๆ ซิ จะดิ้นทำไมหะ” เขาเริ่มเสียงดังหลังจากดึงเสื้อนอนผมออกจากตัวได้สำเร็จ เขามองผมตาเขม็ง จองผมอย่างกับจะให้ทะลุไปด้านหลัง
   “ปล่อยนะ ฮือ...ฮือ ปล่อยผมนะ” ผมเริ่มร้องและดิ้นอีกครั้งเมื่อเขาดึงกางเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียวที่เหลือติดร่างกายอยู่ออกไปจนพ้นปลายเท้า เขาเริ่มจ้องมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของผมอีกครั้ง ตาลอยเหมือนคนขาดสติ
   “บอกให้อยู่เฉยๆ ไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ บอกว่าอย่าดิ้น” เขาพูดพร้อมกับจับขาผมที่กำลังถีบเข้ากลางลำตัวเขาสะเปะสะปะไปทั่ว โดนมั่งไม่โดนมั่งรู้แต่ว่าได้ยินเสียง ‘ตุ๊บ’ ‘ตั๊บ’ สลับกันไปหมด
   “ปล่อยนะ ปล่อยซิ ไอ้คนเลว ไอ้ชั่ว ฮือ...ฮือ” ผมเริ่มด่าเขาเมื่อสู้แรงเขาไม่ได้ ตอนนี้ท่อนขากำยำแข็งแรงทั้งสองข้างของเขากดลงมาทาบทับอยู่ระหว่างขาของผม มือหนึ่งของเขาก็รวบข้อมือเล็กๆ ทั้งสองข้างของผมไว้ จับกดให้แนบตรึงไปกับเตียงนอน
   “ด่าพี่เหรอ กล้าด่าพี่เหรอ แค่นี้ไม่ต้องทำมาเป็นร้อง ทีกับพี่ทำเป็นหวงเนิ้อหวงตัว ทีกับมันล่ะ ปล่อยให้มันกอด มันซบ วันนี้น่ะ คิดว่าพี่ไม่เห็นเหรอ ไม่รู้ลับตาคนไปถึงไหนกันแล้วก็ไม่รู้ ฮึ” เขาพูดเสียงแข็งกระด้าง...พร้อมกับทำเสียงในลำคออย่างนึกแคลน...คงผสมกับความเมาจากฤทธิ์เหล้าเข้าไปด้วย คำพูดช่างทิ่มแทง...ให้เจ็บปวด!
   “ผมไม่ได้มีอะไรกับไอ้ชิน” ผมเถียงด้วยความโมโห เขาดูถูกผมมากเกินไปแล้ว
   “งั้นก็ดีเลย จะได้ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เก็บไว้นานขนาดนี้” เขาพูดพร้อมกับก้มลงมาจูบปากผมอย่างหนักอีกครั้ง พยายามลุกล้ำสอดลิ้นเข้ามา   
   “คุณหมายความว่ายังไง” ผมถามเขา เขาเห็นผมเป็นอะไรกันแน่
   “ก็หมายความอย่างที่พูดแหละ ถ้าพี่ไม่ได้ ก็อย่าหวังเลยว่าคนอื่นจะได้ไป” เขาตอบเสียงดุดัน
“อืม...อือ” ผมเริ่มหายใจไม่ออก ได้แต่ร้องอยู่ในลำคอ เขาเริ่มจูบไล้ลงต่ำมาเรื่อยๆ ลำคอ หัวไหล่ หน้าอก หน้าท้อง เขาเริ่มจูบซุกไซร้ไปทั่ว เนิ่นนาน...รุนแรง...หนักหน่วง...ผมดิ้นและบิดตัวไปมาด้วยความเสียวสะท้าน
“ปล่อยนะครับ ปล่อยผมเถอะ ฮือ...ฮือ” ผมเริ่มหมดแรงดิ้น ได้แต่ร้องอ้อนวอนเขา เมื่อเขาจูบไล้มาจนถึงช่วงล่างของผม
เขาจับข้อเท้าทั้งสองข้างของผมดันขึ้น จนเข่าตั้งชันกับเตียง และจับขาทั้งสองข้างของผมแยกออกจากกัน! เขากำลังจะลุกล้ำ ‘ส่วนต้องห้าม’ ของผม

“วันนี้พี่จะต้องลงโทษ ภัทกล้าโกหกพี่ ต้องลงโทษให้หลาบจำ จะได้ไม่กล้าดื้อกับพี่อีก พี่พูดอะไรต้องเชื่อฟังพี่” เขาพูดพร้อมกับมองผมด้วยสายตาดุดัน
“ผมไม่ได้โกหกคุณ ไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าทำกับผมแบบนี้นะ ผมขอร้อง อย่าทำผมเลยนะ ฮือ...” ผมพูดเสียงสั่น อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง...ไม่รู้ตัว ตอนนี้ผมกลัวเขา...กลัวมาก
แต่เขาไม่ฟังผมเลย เขาเริ่ม ‘สอดใส่’ ดันของเขาเข้ามาอย่างช้าๆ ผมเจ็บมาก เกร็งไปหมด ผมรู้สึกว่าผมตัวสั่น...ด้วยความกลัว...
ทั้งเจ็บทั้งกลัว แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บมากกว่าทางกาย...คือ เขากำลังทำให้ผมเสียใจ เจ็บปวดใจเหลือเกิน
เขา...คนที่ผมรัก...ไว้ใจ...และชื่นชม...เทิดทูน...มาโดยตลอด กำลังทำในสิ่งที่เรียกว่า ‘ข่มขืน’ ผมอยู่
ความรัก...ของผมมีค่าอะไรสำหรับเขาบ้างไหม
เวลาที่ผ่านมา...มีความหมายกับเขาบ้างไหม
เขาจะรับรู้บ้างไหม...ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมเจ็บปวดมากแค่ไหน...

“พี่เสือ” ผมร้องเรียกเขาแผ่วเบา...ราวกับเสียงกระซิบ...เสียงที่ผมเค้นออกมาจากลำคออย่างยากเย็น ผมรุ้สึกว่าผมเจ็บ...จุก...จนพูดอะไรไม่ออก...รู้แต่เพียงว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมาไม่หยุด...ไหลออกมาเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว...
ผมหยุดดิ้นแล้ว ผมไม่มีแรง ได้แต่นอนหายใจ...รวยริน...เหมือนคนกำลังจะขาดใจ
ผมยอมแล้ว...หมดทางสู้แล้วจริงๆ...ยอมปล่อยให้เขาทำอะไรตามใจ...ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
ผมเบือนหน้าหนีไปอีกทาง...หันหน้าด้านข้างแนบลงไปกับหมอน...ไม่อยากรับรู้...ไม่อยากเห็น...สภาพอันน่าสมเพชของตัวเอง...ผมปล่อยให้น้ำตาของผมรินไหลออกมา น้ำตาคงจะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของผมได้ในตอนนี้!
-----------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           ตอนนี้สั้นจุ๊ดจู๊ แต่งยากเหลือเกิน เขียนอะไรแบบนี้ไม่ได้  :z3:
           สงสารน้องภัท จนเขียนไป น้ำตาไหลไป เราอินเหลือเกิน  :m15:  :monkeysad:
           ไม่ไหวแล้ว  :sad4: สุดเศร้า :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 35 เด็กเวร! -ครึ่งหลังมาแล้ว (100%) (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: [newZy]CASS ที่ 11-08-2012 22:46:50
จัดการเลยพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-08-2012 23:00:02
 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-08-2012 23:05:24
โหดร้าย
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 11-08-2012 23:20:31
อ๊ายยค้างอ่ะ

 :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-08-2012 23:41:59
เตือนแล้วนะพี่เสือว่าอย่ารุนแรง  :o7:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: bloodั ที่ 11-08-2012 23:43:06
:jul1:กรี้ดดด โหดร้ายยยย อะ :m15: ค้างอะ  :z10:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกแมวหลงทาง ที่ 11-08-2012 23:46:45
เป็นฉากที่อ่านแล้วเสียใจสุดๆ :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-08-2012 23:51:12
 :sad4: :sad4: ตอนนี้ภัทน่าสงสารจัง พี่เสือพูดอะไรไม่คิดอีกแล้วนะ เดี๋ยวก็ได้เสียใจทีหลังอีกหลอก  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-08-2012 23:53:28
ถึงจะโหดไปบ้างแต่คนอ่านรออยู่นะ ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 11-08-2012 23:53:43
โธ่ อิคุณพี่เสือ  :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-08-2012 00:02:00
ใจนึงก็สมน้ำหน้าภัทนะ   
เพราะที่ผ่านมาเนี่ย ภัททำอะไรไม่เคยคิดถึงพี่เสือมั่งเลย ว่าจะรู้สึกยังไงบ้าง  :เฮ้อ:


แต่ใจนึงก็โกรธเสืออ่ะ   
ยังไงๆการทำแบบนี้ มันก็เป็นเรื่องที่ผิดมากๆอยู่ดี ถึงจะมีเหตุผลอะไรก็ตามเถอะ  แต่มันไม่ควรทำอย่างมากกกก :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 12-08-2012 00:10:15
เสือหลุดแฮะ ระวังเหอะเดี๋ยวภัทเกลียดขึ้นมาแล้วจะรู้สึก
รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 12-08-2012 00:45:38
งานนี้คงได้ง้อกันยาววว :เฮ้อ:
แต่ก็เข้าใจพี่เสือนะ อารมณ์คงสะสมมาเต็มที่
น้องภัทก็น่าสงสาร ซวยเลย ไม่รู้เรื่อง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-08-2012 01:21:06
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 12-08-2012 02:17:03
เรียบร้อย โรงเรียน พี่เสือ :jul1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ryokijung ที่ 12-08-2012 04:12:30
 :angry2:โหดไปหน่อยน้าพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: SungJimun ที่ 12-08-2012 04:43:12
อีห่าพี่เสืองี่เง่า เก่งจริงๆเรื่องพูดจาทำร้ายจิตใจน้อง ชริๆๆๆๆๆๆๆ  :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 12-08-2012 05:21:53
พี่เสือทำร้ายน้องภัทเกินไปแล้ว แต่ผิดที่ต่างคนต่างไม่พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาให้หมด ทั้งที่เป็นครั้งแรกน่าจะหวานและงดงามน่าจดจำ กลับต้องมาข่มเขงกัน โทษใครว่าผิดฝ่ายเดียวไม่ได้..ต้องโทษทั้ง2คนนั้นล่ะ ปากแข็งกันจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 12-08-2012 07:04:51
พี่เสือไม่น่าทำกับภัทแบบนี้เลย

รอย...รัก...ร้าว... จริงๆนั้นแหละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 12-08-2012 07:34:00
ก็นะ พี่เสือก็แบบว่าหึง หวง แต่พี่เสือก็บอกรักภัทรไปแล้ว

แต่ถึงจะโมโหยังไง ก็ไม่ควรจะทำกับภัทรขนาดนั้นนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 12-08-2012 09:54:45
สงสารน้องภัท ครั้งแรกก็โดนทำแบบนี้ซะแล้วมันเจ็บปวดนะ
พี่เสือทำรุนแรงไปนะ เข้าใจว่าเก็บกดมาหลายครั้งแต่ก็นะ
มันคงถึงที่สุดจริงๆบวกกับเมาด้วยมั้งเลยฟิวส์ขาด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-08-2012 12:29:47
ก็เข้าใจนะพี่เสือว่ามันหึงอะแต่ทำแบบนี้ไม่ดี :m16: :m16:


สงสารภัทรจังเลยอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:


เกลียดไอ้เด็กชินอะทำให้เค้าไม่ไว้ใจกัน :z6: :z6: :z6:


รออ่านจ้า :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 12-08-2012 12:32:35
:call: :call: :call: :call: :call:
คุณคนนี้นี่ไม่คิดจะ comment อะไรอย่างอื่นบ้างเลยเหรอคะ
แซวเล่นนะคะ  :really2: ขอบคุณทุกคนจริงๆ เราอ่านทุก comment นะคะ  :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: lidelia ที่ 12-08-2012 12:43:03
ทำไมพี่เสือไม่ฟังภัทก่อนนะ   :sad4:

สงสารภัท พี่เสือทำรุนแรงเกินไปแล้วว มันน่า  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 12-08-2012 13:06:50
แง สงสารน้องภัทอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 12-08-2012 13:22:27
โหยย พี่เสือทำแบบนุ่มนวลเป็นม๊ายยยย
เดี๋ยวน้องได้โกรธแล้วก็หนีไปอีกอ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 36 ยอม! (11-8-2012) P.28
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 12-08-2012 14:22:07
อยากบอกพี่เสือว่าทำดีที่สุด น้องภัทจะได้รู้สักที
ว่าพี่เสือเสียสละมากมาย
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 12-08-2012 15:16:47
ตอนที่ 37 ปลอบ

[ความรู้สึกของพี่เสือ]

   “พี่เสือ” เสียงร้องเรียกสั่นระริกที่แผ่วเบานั่น ทำให้ผมหยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นจากร่างกายที่สั่นเทาของภัท สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้าทำให้ผมเจ็บปวดยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
   ภัทเบือนหน้าหนีจากผม ดวงตามีแววตระหนก...ตื่นกลัว น้ำตาคลอ ขณะที่สองแก้มเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่ไหลออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีก
   ร่างกายขาวผ่อง เปลือยเปล่าตรงหน้านอนนิ่ง ไม่ดิ้น ไม่ถีบ ไม่ปัดป้อง เหมือนก่อนหน้า แต่หน้าอกยังคงมีแรงกระเพื่อมเบาๆ จากอาการเหนื่อยหอบ เนื้อตัวบางส่วนยังคงสั่นระริก!
   “ภัท...พี่” ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ค่อยๆ ขยับถอนกายเบื้องล่างที่สอดใส่เข้าไปได้นิดเดียวออก แล้วขยับตัวขึ้นมาด้านบน ยื่นมือไปลูบแก้มที่เปียกชุ่มด้วยคราบน้ำตานั่นเบาๆ
ภัทไม่หันหน้ามามองผมด้วยซ้ำ!
   นี่ผมทำบ้าอะไรลงไป! ภัทร้องไห้ น้ำตาของภัท...ทำให้ผม ‘สร่าง’ เมาเป็นปลิดทิ้ง รู้สึกเหมือนตัวเอง หายบ้าไปทันที สติบางส่วนกลับคืนมา...ผมทำสิ่งเลวร้ายแบบนี้กับภัทได้ยังไง
   รู้ตัวว่าหึง...หวง...หน้ามืด ทำรุนแรงไปโดยไม่รู้ตัว จะเรียกว่าไม่รู้ตัวก็คงไม่ได้ ในเมื่อทำไปแล้วก็ต้องยอมรับ...จะโทษเหล้า...จะโทษไอ้ชิน...หรือจะโทษใครไม่ได้...ต้องโทษตัวเองเท่านั้น
   ยอมรับว่าในชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครทำให้ผม หวั่นไหว...อารมณ์ขึ้นลงรุนแรง ได้เท่าร่างขาวโพลนตรงหน้านี่มาก่อนเลย...
   ยังจำวันนั้นได้ วันที่ตามมาง้อถึงบ้าน...
บอกรักภัท...
   สัญญาว่าจะดูแลภัทอย่างดี...
   ไม่ทำให้ภัทต้องเสียใจอีก...
   แล้วก็ทำไม่ได้...
   ผมมันเลวจริงๆ
   เสียใจ...ที่สุด

   “ภัท...พี่ขอโทษ!” ผมเอ่ยออกไปอย่างยากเย็น ก้อนแข็งๆ บางอย่างจุกอยู่ที่คอ
   ผมใช้ฝ่ามือใหญ่ของตัวเองจับแก้มภัทไว้ แล้วค่อยๆ ใช้นิ้วโป้งไล้ไปที่ขอบตา...ค่อยๆ เช็ดน้ำตาออกอย่างแผ่วเบา ช้าๆ ทั้งสองข้าง
   “ภัท หันมาพูดกับพี่หน่อยนะ” ผมพูดเสียงอ่อน รู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว ภัทยังคงนอนนิ่ง ผมค่อยๆ จับแก้มภัทให้หันหน้ามามองผมตรงๆ ภัทมองมา...สายตาเคืองโกรธ
   “พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจทำให้ภัทเจ็บนะ ขอโทษนะ...นะครับ” ผมพูดวิงวอน
   ผมเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มผืนหนาที่กองอยู่ปลายเตียงขึ้นมา ค่อยๆ ลากขึ้นมาห่มร่างกายเปลือยที่เริ่มเห็นรอยแดงบางทั่วตัว ห่มให้ทั้งตัว มิดชิดถึงลำคอ
   ผมมองภัท แววตาภัทเหมือนจะหายตื่นตระหนกแล้ว แต่ยังคงมองผมนิ่งเหมือนไม่พอใจ
   ผมก้มลงจูบหน้าผากภัท อย่างแผ่วเบา แล้วมองภัทด้วยสายตาที่ ‘รู้สึกผิด’ ‘ขอโทษ’ ภัทจะเข้าใจพี่ไหม
   ภัทหยุดร้องไห้แล้ว แต่ยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ได้แต่เม้มปากแน่น
   ผมมองหน้าภัทอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืน เดินโทงเทง เข้าไปในห้องน้ำ  เปิดไฟให้สว่าง ปิดประตู แล้วยืนอยู่หน้ากระจก ส่องให้เห็นคนบ้า...คนหนึ่ง ใบหน้าคล้ำ ดวงตาแดงกล่ำด้วยฤทธิ์เหล้า ผมเผ้ายุ่งเหยิง
   ผมเปิดก๊อกน้ำแล้วควักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแรงๆ ล้างให้ชุ่มโชก ให้หายเมา หายบ้า หยดน้ำจากก๊อกไหลลงอาบใบหน้า เปียกชุ่มไปหมด ความเย็นของน้ำทำให้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้น ผมคงเรียกสติสัมปชัญญะกลับคืนมาได้ครบถ้วนแล้วซินะ
ผมยืนนิ่งอยู่ในห้องน้ำพักใหญ่ ก่อนจะเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำ มองเห็นผ้าเช็ดตัวที่แขวนพาดอยู่ตรงมุมห้อง จึงหยิบมาพันกายท่อนล่างเอาไว้ก่อน เดินกลับไปนั่งที่ขอบเตียง ภัทยังคงนอนลืมตาโพลง จ้องมองมาที่ผม
   “ภัท พี่ขอโทษนะครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” ผมพูดซ้ำย้ำคำเดิม อยากจะให้ความผิดที่ก่อได้รับการให้อภัยโดยเร็ว
   ภัทมองผม...แววตากลมโต เบิกกว้าง ดูใสซื่อ แต่ยังมีแววขุ่นเคืองอยู่
   “หายเจ็บรึยังครับ อย่ากลัวพี่เลยนะ พี่จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว” ผมพูดพร้อมกับมองตาภัท อยากให้เห็นถึงความจริงใจและรู้สึกสำนึกผิดที่ส่งไปให้
   “นอนซะนะครับ เดี๋ยวพี่จะกลับไปนอนห้องโน้น ไว้พรุ่งนี้เช้าแล้วเราค่อยคุยกันใหม่” ผมพูดกับภัทอย่างอ่อนโยน แล้วก็ลูบศีรษะภัทเบาๆ เหมือนอยากจะปลอบโยน
   แต่ขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้นยืน
ภัทกลับดึงแขนผมไว้!
   ผมหันไปมองภัท สายตาเราต่างจ้องมายังอีกฝ่าย มองอยู่เนิ่นนาน ราวกับต่างฝ่ายต่างต้องการรับรู้ถึงความรู้สึกลึกๆ ที่ซ่อนอยู่ข้างในของอีกคน
   “ภัท” ผมเอ่ยเรียกชื่อภัทอย่างหลงใหล แล้วค่อยๆ บรรจงจูบที่ริมฝีปากสีเรื่อเล็กๆ ที่เผยอรับนั่นอย่างแผ่วเบา ก่อนค่อยๆ จูบไล้เม้มไปทั่วและสอดลิ้นเข้าไปอย่างช้าๆ แล้วบดจูบอยู่ครู่ใหญ่
   “อืม...อือ” ภัทเริ่มครางหนัก คงเริ่มหายใจไม่ทันแล้ว ผมจึงถอนริมฝีปากออก

   “พี่รักภัทนะครับ รักมาก” ผมพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ภัท
“อย่ากลัวพี่นะครับ” ผมพูดอย่างมีความหมาย ภัทไม่กล้าสบตาผม ได้แต่หันหน้าหนีไปอีกทาง
   ผมแอบยิ้มแล้วค่อยๆ คลี่ผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวของภัทช้าๆ เผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่า ผิวขาวสะอาดตาอีกครั้ง รอยแดงจางๆ ทั่วตัวยังคงมองเห็นอยู่ แต่ไม่อาจทำให้ผมหยุดสายตาที่มองร่างกายของภัทได้เลย
   ผมค่อยๆ บรรจงลูบไล้อย่างหลงใหลอีกครั้ง
   ขาวเหลือเกิน...ผิวขาวใส เนื้อเนียนละเอียด นุ่ม น่าสัมผัส แทบจะไม่มีรอยตำหนิเลย...
   ผมรู้สึกว่าภัทสะดุ้งเล็กๆ ทุกครั้งที่ผมสัมผัส ลูบไล้ไปตามเนื้อตัว
   ผมค่อยๆ จูบ เม้ม ไล่ขึ้นข้างบน ซุกไซร้ไปตาม หน้าท้องเรียบ ร่องอก ซอกคอขาว และหอมแก้มทั้งสอง ก่อนจะจูบเน้นไปที่ริมฝีปากบางนั่นอีกครั้ง เนิ่นนาน รู้สึกหอมหวาน อิ่มเอมกว่าทุกครั้ง...
   ภัทคล้องแขนทั้งสองข้างไว้ที่ลำคอผม ก่อนจะปรือตามองผมพร้อมกับหายใจแรงถี่ๆ มองแบบนี้ทำให้ผมเกิดอารมณ์พุ่งปรี่ขึ้นมาอีกครั้ง
   “อืม...อือ...ยะ...อย่า” ภัทร้องห้ามเสียงสั่น เมื่อผมกำลังเลื่อนกายลง ลุกล้ำเข้าสู่ร่างกายส่วนล่างแทน
   “ไม่ต้องกลัวพี่นะครับ” ผมพูดปลอบแผ่วเบา รู้สึกว่าจะเริ่มควบคุมอารมณ์ที่โหมเข้าใส่ไม่ได้เหมือนกัน
   ผมหันไปทางหัวเตียง สายตาสอดส่องมองหาของบางอย่าง...อืม ครีมทาผิวของภัท คงจะพอใช้ไปก่อนได้
   “อะ...อ่ะ...อ้า...อ๊า...โอ๊ย” ภัทรร้องลั่น เมื่อผม ‘สอดใส่’ ส่วนนั้นเข้าไปในร่างกายส่วนล่างของภัท ภัทตัวเกร็ง สั่นน้อยๆ มือข้างหนึ่งจิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ส่วนอีกข้างหนึ่งจับเอวผมไว้ แต่ผมรู้สึกได้ถึงแรงกดลงบนแผ่นหลังของผม แรงจนเจ็บนิดๆ ...ภัทคงเจ็บมาก
   ผมค่อยๆ จูบเม้มที่ริมฝีปากภัทอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง อยากช่วยให้หาย...คลายความเจ็บปวดลงไปบ้าง
   “เจ็บมากไหม อดทนหน่อยนะ” ผมพยายามปลอบอย่างอ่อนโยน
   “อืม ครับ” ภัทตอบรับนิ่วหน้าเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มจางๆ มาให้ผม ยิ้มของภัท...ไม่ว่าในยามไหนก็ทำให้ผมสุขใจทุกครั้งที่ได้เห็น ใบหน้าขาวๆ ที่เริ่มมีเหงื่อซึมของภัทดูน่ารักน่าทะนุถนอมเหลือเกิน ผมเกือบจะทำหัวใจของตัวเองแตกร้าวไปอีกครั้งแล้ว...ดีนะที่ยังยั้งสติไว้ได้ทัน
   “พี่รักภัทนะครับ” ผมกระซิบบอกที่ข้างหูนุ่มนิ่มของภัทอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักและปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจของเราทั้งคู่ เนิบช้า...เนิ่นนานแต่เปื่ยมสุข...
      /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[ความรู้สึกของภัท]

   “พี่รักภัทนะครับ” เสียงอ่อนหวานที่กระซิบอยู่ข้างหูของผม ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายความเจ็บปวดทั้งมวลลงไปได้เกือบหมด
   เจ็บกาย...แต่ใจ...สุขเหลือล้น
   เวลาผ่านไปเนิ่นนาน...
   ก่อนผมจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน ผมรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาอ่อนโยนที่คลอเคลียอยู่ด้านหลังผม ผมนอนตะแคงหันข้าง ส่วนเขานอนซ้อนกอดแนบชิดอยู่ด้านหลังผมภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ที่คลุมกายเราทั้งคู่ไว้ด้วยกัน

   “พี่รักภัทนะครับ รักมากที่สุดเลย” เสียงกระซิบแผ่วเบาดังที่ข้างหูผมอีกครั้ง
   ‘รัก’
   ‘รัก’
   ‘รัก’
   คำว่า ‘รัก’ ดังก้องอยู่ในหัวผม คำนี้ซินะที่ทำให้ผมมีวันนี้ได้ วันที่รอคอยมาแสนนาน แม้ว่าจะท้อแท้สิ้นหวังไปก็หลายครั้งหลายหน เสียน้ำตาไปไม่รู้เท่าไหร่ แต่เพราะคำคำนี้คำเดียวที่ทำให้ผมอดทนรอคอยมาได้จนถึงวันนี้
   ผมรู้สึกได้ถึงสัมผัสบางเบาของเขาที่ยังคงแตะลงที่หัวไหล่และแผ่นหลังของผม...อ่อนโยน...นุ่มนวล...อบอุ่บ...เหลือเกิน
แตกต่างจากตอนแรกอย่างกับเป็นคนละคน...ความรุนแรง...บ้าคลั่ง...วาจาเสียดสีดุดัน...ทิ่มแทงให้เจ็บปวด
ความเสียใจ ปวดร้าวทุกอย่างมลายหายไปจนสิ้นเพียงเพราะคำว่า ‘พี่รักภัทนะครับ’
คำที่ผมได้ยินเป็นเสียงสุดท้ายก่อนผมจะหลับตาลง...และหลับสนิทจนถึงเช้าของวันใหม่...
____________________________________________________________     
[พูดคุย]
           เค้าบอกแล้วนะว่าเค้าเขียนฉากแบบนี้ไม่เป็น  :z3: ได้แค่นี้นะ ฮิฮิ    :-[
           ตอนที่แล้ว คิดว่าคงจะมีแต่คนรุมด่าพี่เสือ แต่ผิดคาดมีกองเชียร์พี่เสือด้วยแฮะ  o18
           ตอนนี้พี่เสือเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลัง...ก็บอกไว้แต่แรกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มี SM   :laugh:
           รู้สึกว่าคราวนี้น้องภัทจะเป็นฝ่ายเชิญชวนก่อนนะเนี่ย  :z1:
           comment กันเยอะๆ หน่อยนะจ๊ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 12-08-2012 15:19:41
ค่อยยังชั่ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 12-08-2012 15:37:21
ภัทรโกรธ ที่พี่เสือจะไม่ทำต่อรึป่าว  :laugh:

ห้าๆ แซวเล่นน้า  :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: bloodั ที่ 12-08-2012 15:37:59
:haun4: :oo1: :-[ กรี้ดดดด สมหวังดังใจ หุหุ  :กอด1: :impress2: :pighaun: o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 12-08-2012 15:39:01
 :เฮ้อ: นึกว่าจะหยุดตัวเองไม่ได้ซะแล้วพี่เสือ แต่เขาใจกันได้ก็ดีแล้ว   :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 12-08-2012 15:41:07
 :pighaun: 

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 12-08-2012 15:46:51
อ๊ายเรียบร้อยโรงเรียนจีน


โดยแบบเต็มใจ ต่อไปคงหวานกันแล้วนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 12-08-2012 16:02:22
ในที่สุดพี่เสือก็ทำสำเร็จ
ให้รู้ซะบ้างว่าพี่เสือทุ่มสุดตัวเพื่อน้องภัทคนเดียว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 12-08-2012 16:10:12
โอ๊ย...อบอุ่น ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-08-2012 16:10:36
ใจหายตอนพี่เสือข่มขืนน้อง แ่ต่สุดท้ายก็เ้ข้าใจกัน
พี่เสือบอกรักน้องด้วย น่ารักจัง...รักกันนาน ๆ นะ

เตะโด่งอีเด็กชิน  :m16:

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 12-08-2012 16:21:55
 :-[ :o8: :haun4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: MRchai ที่ 12-08-2012 16:24:55
เสร็จพี่เสือจนได้ภัท
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 12-08-2012 16:31:50
การควบรวมกิจการระหว่างลุงเสือกับน้องภัทเสร็จสมบูรณ์!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-08-2012 16:32:41
เยี่ยมมากพี่เสือ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกแมวหลงทาง ที่ 12-08-2012 17:22:51
ยังไม่หายอยากเลยอ่ะ เอาอีก เอาอีก :serius2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 12-08-2012 18:05:36
คงเลิกงอนกันแล้วเนอะ เข้าใจกันแล้วหนิ   :really2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 12-08-2012 18:24:08
พี่เสือ เยี่ยมมากกกก o13 ดีแล้วที่ยั้งใจไว้ทัน เข้าใจกันได้แถมยังมีส้มล่นใส่ อิอิ o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-08-2012 18:52:27
เรียบร้อย...โรงเรียนพี่เสือกันไป

ตอนต่อไปจะเป็นไงเนี่ย :a11:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 12-08-2012 18:55:19
ยังดีที่คิดได้ก่อน  :เฮ้อ:

ต่อไปก็อย่าพ่อแง่แม่งอนกันอีกล่ะคู่นี้  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-08-2012 19:32:00
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-08-2012 20:14:32
 :-[ :-[ในที่สุดพี่เสือกับน้องภัทก็ :z1: :z1:


 :L2: :L2: :L2:รออ่านจ้า :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-08-2012 20:19:02
ในที่สุด  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-08-2012 20:52:08
สบายตัวชะละล่าล่ะสิ ฮิฮิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: KimGeeHu ที่ 12-08-2012 21:54:18
เอ่อ ภัทคับ ทำถูกแล้วคับ คริคริ
สุข สม อารมณ์หมาย(คนอ่านนะ)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 12-08-2012 21:54:26
ในวันที่คำว่ารักมาเติมเต็มในใจ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: [newZy]CASS ที่ 12-08-2012 22:32:39
><!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 12-08-2012 23:21:25
 :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 12-08-2012 23:46:14
 :กอด1:   :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 13-08-2012 01:10:07
เป็นเราก็ยอม"พี่เสือ"เหมือนกัน บอกรักซะขนาดนี้  :haun4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-08-2012 06:23:52
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 37 ปลอบ :) (12-8-2012) P.29
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-08-2012 09:33:33
นึกว่าภัทจะโกรธพี่เสือ
แต่ที่ไหนได้.... :pighaun: :oo1:
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-08-2012 09:38:54
ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่

   กว่าผมจะรู้สึกตัวตื่นก็คงสายมากแล้ว เพราะรู้สึกว่าห้องสว่างจ้าจากแสงแดดที่ส่องเข้ามาภายใน ขณะที่กำลังจะขยับตัวลุกขึ้น ก็รู้สึกว่าเจ็บ ปวดหนึบไปหมดทั้งตัว โดยเฉพาะส่วนล่าง นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็อดเขินอายตัวเองไม่ได้ ผมกับเขา...
   ใช่ซิ เขา เขาหายไปไหนแล้ว ผมเหลียวมองรอบตัวก็ไม่เห็นว่าเขาอยู่ในห้อง เขาไปไหนแล้ว คงไม่ได้ทิ้งผมกลับไปแล้วหรอกนะ พยายามยันกายลุกขึ้นยืน อยากเดินไปที่หน้าต่างเพื่อมองลงไปชั้นล่าง
   “โอ๊ย” ผมรู้สึกว่าขามันสั่น เดินไม่ถนัดเหมือนจะล้มลงให้ได้
   “ภัท ทำอะไรน่ะ” เสียงเขาร้อนรนดังเข้ามา ผมหันไปมองก็เห็นว่าเขากำลังเปิดประตูเข้ามา รีบเข้ามาประคองผม
   “จะลุกขึ้นมาทำไมครับ ไม่สบายอยู่นะรู้ไหม” เขาพูดเสียงดุ
   “คุณหายไปไหนมา” ผมถามขณะที่เขาประคองผมนั่งลงที่เตียงนอนเรียบร้อยแล้ว เขาเองก็มานั่งข้างๆ ผม
   “พี่ไปหน้าปากซอย ไปซื้อโจ๊กกับซื้อยามาให้ ภัทตัวอุ่นๆ รู้ไหมครับ กลัวจะไม่สบาย” เขาพูดพร้อมกับเอามือแตะที่หน้าผากและซอกคอผม ผมยังรู้สึกอายกับสัมผัสชิดใกล้แบบนี้
   “หน้าแดงเชียวคงจะเป็นไข้จริงๆ ล่ะซิ” เขาพูดยิ้มๆ
   “คุณนี่...” ผมมองค้อน มาแกล้งแซวผมได้
   “จะอายพี่ทำไมล่ะครับ หืม” เขาพูดพร้อมกับรวบตัวผมเข้าไปกอดทั้งตัว ค่อยๆ ฝังจมูกลงบนแก้มของผม รู้สึกแก้มผมร้อนผ่าวหนักกว่าเดิมอีก
   “แล้วทำไมไม่เรียก ‘พี่’ ล่ะครับ หืม เรียกคุณอยู่อีกทำไมกัน”
   “ก็ผมไม่ชิน”
   “แล้วทำไมทีเมื่อคืนเรียกได้ล่ะครับ” เขากระซิบถามผมที่ข้างหู
   “......” ผมนิ่งได้แต่รู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก
   “รู้ไหมพอภัทเรียกพี่เสือ เลยทำให้พี่ได้สติขึ้นมาเลย ถ้าไม่ยอมเรียก เดี๋ยวพี่หน้ามืดขึ้นมาอีกไม่รู้นะ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
   “ผม...เอ่อ” ผมพูดตะกุกตะกัก
“ไม่เรียกก็ไม่เรียกครับ ไม่ว่าอะไรหรอก” เขาพูดกลั้วหัวเราะในคอ
ส่วนผมได้แต่ก้มหน้ามองมือตัวเอง แล้วจู่ๆ เขาก็ถือสายอะไรบางอย่างแล้วหย่อนลงมาที่มือผม
   สร้อยเส้นนั้น!...สร้อยร้อยแหวนสีเงินกลมเกลี้ยง ตอนนี้มันกลับมาอยู่ในมือผมแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา
   “ของภัทไงครับ จำไม่ได้เหรอ” เขาพูดพร้อมกับยิ้มให้
   “คิดว่ามันจะหายไปแล้วซะอีก” ผมหยิบแหวนขึ้นมาพิจารณาดูใกล้ๆ เหมือนเดิมทุกอย่าง แหวนวงเดิม ไม่มีรอยไม่มีตำหนิเลยแม้แต่น้อย แม้วันนั้นผมจะเขวี้ยงลงพื้นอย่างแรงก็ตาม
   “แหวนทำจากแพลตตินั่มน่ะ แข็งแรง ทนทาน ไม่มีรอยหรอก” เขาพูดเหมือนจะรู้ใจผม
   “ครับ”
   “มานี่มา เดี๋ยวพี่ใส่ให้” เขาพูดพร้อมกับหยิบสร้อยร้อยแหวนเส้นนั้นขึ้น แล้วก็ค่อยๆ สวมลงบนศีรษะผม ค่อยๆ ขยับลงให้เข้าที่ สวมลงมาที่ลำคอและตัวแหวนอยู่ตรงกลางหน้าอกผมพอดี
   “ต่อไปห้ามถอดอีกนะครับ รู้ไหม คราวหน้าพี่ไม่ยอมแล้วนะ” เขาพูดพร้อมกับจูบหน้าผากผมเบาๆ
   “ครับ” ผมได้แต่รับคำเงียบ ก้มมองแหวนในคอของตัวเอง...เงยหน้าขึ้นมองเขา แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
   ทุกอย่างที่เคยเป็นของผม...ได้กลับคืนมาหมดแล้ว
   “ห้ามมองแล้วยิ้มให้ใครแบบเมื่อกี้อีกนะ รู้ไหม” เขาพูดขึ้น
   “ยังไงครับ” ผมถามด้วยความสงสัย
   “ก็ยิ้มแล้วทำตาเยิ้มใส่พี่แบบเมื่อกี้ไง” เขาพูดแล้วก็ก้มลงมาหอมแก้มผม ‘ฟอด’ ใหญ่
   “หา...ผมไม่ได้ทำตาเยิ้มซะหน่อย”
   “ภัทจะรู้ได้ไงครับ พี่มองอยู่พี่ก็ต้องรู้ซิ รู้ไว้แค่ว่าพี่หวงก็พอแล้ว” เขาพูดพร้อมกับค่อยๆ ใช้จมูกถูไปตามแก้มผมเบาๆ
   “ยะ...อย่าครับ พอแล้ว” ผมร้องท้วงขึ้นเมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ใบหน้าเข้ากับซอกคอผม
   “อืม พอก็พอ หิวรึยังครับ พี่จะไปเอาโจ๊กมาให้กินข้างบนนะ แล้วจะได้กินยาแก้ไข้ แก้อักเสบกันไว้ด้วย” เขาพูดยิ้มๆ
   “ไม่ต้องหรอกครับ ผมลงไปทานข้างล่างเองได้”
   “จะลงไปได้ยังไง เมื่อกี๊จะเดินเองยังไม่ไหวเลย รอพี่อยู่นี่แหละ” เขาพูดแล้วก็เดินลงไปข้างล่าง
สักพักก็กลับขึ้นมาพร้อมกับถาดใบใหญ่ที่วางถ้วยโจ๊ก แก้วน้ำและห่อยาไว้
   “กินเลยแล้วกันนะ สายมากแล้ว” เขาพูดพร้อมกับใช้ช้อนตักโจ๊กแล้วยื่นให้ผม
   “เอ่อ...ผมทานเองได้ครับ” ผมพูดพร้อมกับรับช้อนที่เขายื่นให้ แล้วขยับตัวเข้าไปใกล้ชามโจ๊กที่วางอยู่หัวเตียง ผมไม่ได้เป็นอะไรหนักถึงขนาดที่ต้องให้เขาป้อนข้าวป้อนน้ำซะหน่อย!
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ผมอยากรู้เรื่องไอ้ชินครับ” ผมเอ่ยถามเขาขึ้นในช่วงหัวค่ำ  วันนี้ผมนอนซมเกือบทั้งวัน ไม่ได้ไปเรียนเพราะเดินทรงตัวก็แทบจะไม่ไหว ปวดไปทั้งตัว แถมยังตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้อีก
   “ทำไม ห่วงมันเหรอ” เขาพูดเสียงนิ่ง ส่วนสายตาก็ยังคงก้มอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเล่มหนึ่งอยู่ เขากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างผม
   “ก็อยากรู้นี่ครับว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” ผมถามเขาตรงๆ
   “ก็ไม่มีอะไรมากหรอก มันกวนตีนพี่มาก พี่เลยฟาดปากมันไปสองสามหมัด ก็คงกินข้าวไม่ได้ไปหลายวันแหละ” เขาเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมาพูดกับผม
   “ผมกับชินไม่ได้มีอะไรกัน แล้วเมื่อคืนผมก็ไม่ได้โกหกคุณด้วย” ผมพยายามพูดชี้แจง เพราะยังไม่ได้คุยกันเรื่องนี้อย่างจริงจังเลย
   “พี่รู้แล้ว พี่แค่โมโหมากไปหน่อย แต่พอมาคิดดูดีๆ ก็พอรู้แล้วว่ามันต้องการทำอะไร” เขาตอบยาวขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมเข้าใจอยู่ดี
   “คุณหมายความว่าอะไรครับ” ผมถามเขา
   “ก่อนพี่จะโทรมาหาภัท พี่เจอมันที่ผับ อยู่ๆ มันก็พูดขึ้นว่าภัทจะมาเที่ยวที่นี่กับมัน”
   “ผมไม่รู้เรื่องเลย จะไปเที่ยวอะไรกัน” ผมแปลกใจ
   “มันแค่จะหาเรื่องน่ะ พอพี่โทรไปถามภัท รู้ว่าภัทยังอยู่บ้านก็สบายใจ แต่พอซักพักภัทก็เข้ามาในผับ”
   “เพื่อนชินมันโทรหาผม บอกว่ามันเมามากให้ช่วยมารับหน่อย ผมก็แปลกใจ แล้วคุณก็เคยเตือนเรื่องมันเอาไว้ ผมก็เลยชวนสุทัตออกมาเป็นเพื่อน”
   “อืม ก็คงหลังจากที่พี่โทรไปหาซินะ บังเอิญจริง ได้จังหวะเข้าทางมันพอดี พี่เลยคิดว่าภัทโกหกพี่”
   “แล้วทำไมไอ้ชินต้องทำแบบนี้ด้วยครับ”
   “ภัทไม่รู้เหรอว่ามันชอบภัท” เขาถามผมเฉยๆ ไม่ได้มีทีท่าโกรธเคืองอะไร
   “ก็พอรู้อยู่ครับ”
   “แล้วมันเคยพยายามล่วงเกินอะไรภัทบ้างรึเปล่า”
   “เปล่าครับ ไม่เคยเลย อาจมีพูดแทะโลม ทีเล่นทีจริงบ้าง แต่มันก็ไม่เคยฉวยโอกาสอะไรกับผมเลยซักครั้ง ยกเว้นเมื่อคืนที่มันทำเป็นครั้งแรก”
   “เมื่อคืนมันบอกพี่ว่า ภัทไม่อยากอยู่กับพี่ ไม่ได้รักพี่ แต่ชอบมัน แล้วพอนึกถึงตอนที่พี่เห็นมันกอดภัทด้วย พี่ก็เลยโมโหหน้ามืดเลย”
   “ผมไม่เคยพูดอะไรอย่างนี้เลย” ผมร้องขึ้น รีบปฏิเสธทันควัน
   “ตอนแรกพี่คิดว่ามันจะคิดทำอะไรไม่ดีกับภัท แต่คิดไปคิดมาแล้วคงไม่ใช่ พี่ว่ามันแค่ต้องการทำให้เราทะเลาะกันมากกว่า มันถึงกล้าเปิดเผยว่ามันจะเป็นศัตรูกับพี่ จะแย่งภัทไปจากพี่ มันแกล้งยั่วโมโหพี่ทุกครั้งที่เจอกัน คงอยากให้เราผิดใจกัน”
   “ไม่อยากจะเชื่อเลย” ผมพึมพำสงสัยกับสิ่งที่ได้รับรู้
   “อืม ก็คงเป็นอย่างนี้แหละ แต่ตอนนี้พี่ไม่โกรธมันแล้วแหละ รู้เจตนาของมันแล้วก็สงสารมันด้วย ทำอย่างนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว แต่ยังไงพี่ว่าภัทเองก็ควรอยู่ห่างๆ มันไว้ก่อนดีกว่า” เขาพูดสรุป
   “ครับ” ผมรับคำ แม้จะยังแปลกใจกับสิ่งที่ไอ้ชินมันทำอยู่ดี
   “แต่พี่ว่าตอนนี้ภัทเลิกถามเรื่องไอ้ชินแล้วนอนดีกว่า ไม่ค่อยสบายอยู่นะ” เขาพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟที่ข้างประตู
   “อืม แล้วคุณทำไมไม่กลับไปนอนที่ห้องโน้นล่ะครับ” ผมถามขึ้นท่ามกลางความมืด มีเพียงแสงสลัวจากไฟหน้าระเบียงบ้านดวงเล็กๆ ที่ส่องเข้ามา
   “จะไปนอนห้องโน้นทำไมล่ะครับ ก็ภัทอยู่นี่แล้ว” เขาพูดพร้อมกับรวบตัวดึงผมเข้าไปกอดแนบอกเขา
   “ยะ...อย่าครับ คุณจะทำอะไรผมน่ะ ผม...ยะ...ยังไม่พร้อมนะครับ” ผมร้องโวยวาย แผลที่เจ็บจากเมื่อคืนยังไม่หายดีเลย
   “แล้วใครว่าพี่จะทำอะไรล่ะครับ แค่กอดเฉยๆ” เขาพูดพร้อมกับเริ่มพรมจูบไปทั่วใบหน้าและข้างแก้ม
   “อืม...อือ...พะ...พอแล้วนะครับ” ผมทักท้วงเมื่อเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่กอดแล้วล่ะซิ!
      ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัทวันนี้พี่คงไม่ได้ไปส่งที่มหา’ลัยนะ พี่ต้องรีบไปขึ้นเครื่องแต่เช้า” เขาเอ่ยขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่ผมกำลังแต่งชุดนักศึกษาเตรียมตัวไปเรียน
   “ครับ” ผมรับคำเสียงอ่อย นี่เขาจะกลับแล้วเหรอ...
“อย่าทำหน้าอย่างนี้ซิครับ คราวนี้พี่ไปไม่นานหรอกนะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพี่ก็มาแล้ว” เขาปลอบผม แล้วก็เดินเข้ามากอดผมจากด้านหลัง เอาคางแนบเกยกับศีรษะผม
ผมรู้สึกใจหายไม่ได้ หลังจากเรามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันแล้ว ผมก็รู้สึกเหมือนความผูกพันของเรามันแนบแน่นขึ้นไปอีก ไม่อยากให้เขาไปไหนอีกแล้ว ไม่อยากอยู่ห่างกันอีก...
“ครับ” ผมได้แต่รับคำไปอย่างฝืนๆ รู้สึกเศร้าจนพูดอะไรไม่ถูก
“ภัท” เขาดึงตัวผมให้หันหน้ามามองเขา
“ครับ” ผมจ้องตาเขา ดวงตาที่เคยดูดุดันของเขามีแววอ่อนลง
“รอพี่หน่อยนะครับ กลับมาคราวนี้พี่คงได้อยู่นานเลย นานจนภัทอาจจะเบื่อพี่ไปเลยก็ได้” เขาพูดแล้วก็ยิ้มบางๆ
“ไม่เบื่อหรอกครับ” ผมตอบรับอย่างสงสัย จะอยู่นานแค่ไหนกัน อย่างมากก็ไม่เคยเกินอาทิตย์นึง แต่ถึงนานกว่านี้ก็ไม่เคยเบื่อ...
“พี่ไปก่อนนะครับ” เขาพูดพร้อมกับก้มลงจูบปากผมอย่างดูดดื่มอีกพักใหญ่ ก่อนจะผละออก
เขาหันหลังเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมรู้สึกสุขอย่างประหลาดกับสัมผัสที่ล้ำลึกนั้น...แต่ขณะเดียวกันก็ใจหายที่ทำได้แค่มองแผ่นหลังของเขาตอนเดินจากไป...
--------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
            รู้สึกว่าช่วงนี้พี่เสือปากหวาน (ขึ้น?) :m4: แถมหื่นขึ้น ตอดเล็กตอดน้อยตลอดเลย ฮิฮิ  :z1:  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-08-2012 09:45:13
ปล้ำก่อนค่อยคุย

555555

ดีจังหวานกันแล้ว :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 13-08-2012 09:51:17
ฟ้าหลังฝน ชัดๆๆๆ ต่อไปนี้จะหวานแล้วสินะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 13-08-2012 09:52:36
คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้วใช่มั้ยอ่า  :a5:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 13-08-2012 10:14:05
หวาน หวาน ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 13-08-2012 10:30:46
ชอบจังตอนนี้ พี่เสือหื่น อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 13-08-2012 10:42:48
 :z1: :z1:พี่เสือน้ำตาลไปหน่อยไหมอะ :-[ :-[


รออ่านจ้า :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 13-08-2012 12:45:08
คราวนี้พี่เสือคงมาเป็นเจ้าของเต็มตัวแร้วววววว ฮุฮุ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 13-08-2012 13:32:59
อ่านแล้วเหมือนจะเกิดไรขึ้นกับพี่เสือเลย  :angry2:
ไม่นะ  :serius2:  ตื่นเต้นไว้ก่อน  :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-08-2012 13:34:17
หวานเชียวน้าาา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 13-08-2012 14:14:34
ดีกันแล้วววววว :oo1: :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-08-2012 14:14:45
หวานได้จัยมาก  :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 13-08-2012 14:20:08
 :m1:

รีบกลับมานะพี่เสือ


แอบรู้สึกว่าเหมือนจะมีลางอะไรบางอย่าง  :m29:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: KajaLamode ที่ 13-08-2012 15:29:18
รออยู่นะครับบบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 13-08-2012 15:54:04
หวานมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 13-08-2012 16:00:45
หวานแล้ว

เย้ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-08-2012 16:51:31
หวานกันแล้ว...เขินแทนภัท
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 13-08-2012 17:17:27
ภัทคงตกใจน่าดูถ้ารู้ว่าลุงเสือจะมาปักหลักด้วยตลอดไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 13-08-2012 17:29:16
หวานแล้ว  :-[

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-08-2012 17:37:03
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 13-08-2012 17:52:59
ภัทเป็นของพี่เสือแล้ว -.,-
รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: bloodั ที่ 13-08-2012 19:07:59
 o13  :o8: อยากอ่านต่อเร็วๆๆจังงะ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 38 เช้าวันใหม่ (13-8-2012) P.30
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 13-08-2012 19:13:30
หวานกันแล้วน่ารักมากเลย

อย่ามีเรื่องอะไรเข้ามาอีกเลยนะ
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 13-08-2012 20:17:21
ตอนที่ 39 น้องชิน

   ขณะที่ผมกับสุทัตกำลังเดินออกจากห้องน้ำ ก็ต้องแปลกใจที่เห็นไอ้ชินมายืนดักรออยู่ก่อนแล้ว
   “พี่ภัทครับ” มันร้องทักผมเสียงอ่อน
   “มึงยังมีหน้ามาอีกเหรอ ไอ้ชิน” ไอ้สุทัตพูดขึ้น คงยังโมโหไม่หายหลังจากที่ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองคืนก่อนให้ฟัง ไอ้สุทัตลากแขนผมให้รีบเดินออกมาจากตรงนั้น
   “เดี๋ยวซิครับ พี่ภัท ฟังผมก่อนได้ไหม” ไอ้ชินพูดอ้อนวอนน่าสงสาร
   “สุทัต เดี๋ยวก่อนดิ่ ฟังน้องมันก่อน” ผมเห็นหน้ามันแล้วอดสงสารมันไม่ได้ หน้าตามันยังมีรอยฟกช้ำอยุ่สองสามแห่ง ตรงแก้มยังบวมอยู่นิดๆ
   “มึงก็เป็นซะอย่างนี้นะไอ้ภัท” ไอ้สุทัตมันต่อว่าผม คงหาว่าผมใจอ่อนอีกตามเคย
   “พี่ภัท ครับ เรื่องคืนนั้น ผมขอโทษนะครับ ที่หลอกให้พี่มา ผมไม่ได้ตั้งใจ” ไอ้ชินสารภาพบาปหน้าเศร้า
   “ชิน ทำอย่างนี้ทำไมวะ พี่อุตส่าห์เชื่อใจมึงนะ” ผมพูดด้วยสีหน้าผิดหวัง
   “ผมขอโทษครับ ผม...ผมแค่อยากให้พี่หันมามองผมบ้าง”
   “ด้วยการทำให้คนรักกันเค้าแตกแยกงั้นเหรอวะ ไอ้ชิน มึงนี่มันเลวจริงๆ นี่มึงคิดจะทำอะไรกับไอ้ภัทด้วยรึเปล่า ถ้าคืนนั้นกรูไม่ไปด้วยมึงคงทำอะไรเลวๆ กับไอ้ภัทมันด้วยใช่ไหม” ไอ้สุทัตด่ามันด้วยความโมโห
   “ปะ...เปล่าเลยนะพี่ ผมไม่เคยคิดจะทำอะไรพี่ภัทเลยนะ จริงๆ นะพี่ เชื่อผมเถอะนะ ผมไหว้ล่ะ” ไอ้ชินยกมือไหว้หน้าละห้อย
   “ชิน พี่ผิดหวังในตัวมึงจริงๆ” ผมพูด
   “พี่ภัท ผมขอโทษ ที่ทำอะไรงี่เง่าลงไป แต่ผม...ชอบพี่จริงๆ นะครับ พี่อย่าโกรธ อย่าเกลียดผมเลยนะ จะด่าจะว่าอะไรผมก็ได้ แต่อย่าเมิน อย่าทำเฉยเมยกับผมแบบนี้เลยนะครับ” ไอ้ชินเริ่มตาแดงๆ มันคงจะเสียใจจริง
   “ชิน มึงทำไม่ถูก มึงไปยั่วโมโห ไปกวนประสาทพี่เสือเค้าทำไม มึงก็รู้ว่าพี่กับพี่เสือ...”
   “ผมรู้ ว่าพี่กับพี่เสือเป็นอะไรกันมากกว่าพี่น้อง แต่ผมคิดว่าพี่กับพี่เค้าคงไม่ได้อะไรกันเท่าไหร่ ผมเห็นนานๆ พี่เค้าจะมาที เดือนนึงมาครั้งสองครั้งเองมั้ง ผมอยู่กับพวกพี่ตลอด ก็ไม่เห็นจะเคยโทรหาพี่เลย แถมเวลามาก็เอาแต่ออกไปข้างนอก ไม่เห็นค่อยได้อยู่ด้วยกันเลย ผมก็เลยคิดว่าพวกพี่คงไม่ได้คบกันจริงจังอะไรหรอก ผมคิดว่าผมน่าจะมีโอกาส ผมอยู่กับพี่มากกว่า ได้ใกล้ชิดมากกว่า พี่เองก็ไม่ได้รังเกียจผม พี่คงจะให้โอกาสผมบ้าง” มันพูดความในใจออกมายืดยาว พร้อมกับสีหน้าเจ็บปวด
   “ชิน พี่คิดกับมึงแบบน้อง ทำไมมึงคิดอย่างนี้วะ” ผมพูดแล้วก็รู้สึกสงสารมันเหมือนกัน ก็สิ่งที่มันพูดจริงทุกอย่าง คงไม่ผิดหรอกทีมันจะคิดหวังอะไรไปเอง
   “เออ มึงคิดอะไรบ้าๆ เข้าข้างตัวเอง แล้วไง มึงคิดว่าเค้าไม่ได้รักกัน ก็เลยคิดว่าหาเรื่องให้เค้าทะเลาะกันนิดหน่อยแล้วเค้าจะเลิกกัน แล้วไอ้ภัทมันจะหันมาหามึงรึไง มึงนี่มันคิดอะไรโง่ๆ ทำอะไรโง่ๆ มึงนี่มันเด็กไร้เดียงสาซะจริงๆ” ไอ้สุทัตด่ามัน
   “ใช่...ผมมันเด็ก ผมมันโง่ แต่ผมก็รักพี่นะครับ พี่ภัท ผมอาจจะรักพี่มากกว่าที่เค้ารักพี่ก็ได้” ไอ้ชินเริ่มเสียงสั่น ดวงตามันเริ่มมีน้ำตาคลอ มันก้มหน้าลงคงไม่อยากให้ผมเห็นน้ำตามัน
   “ชิน” ผมเอามือลูบหลังมันเบาๆ สงสารมันจับใจ มันเงยหน้าขึ้นมามอง มันพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล
   “พี่ภัท...พี่ภัท อย่าโกรธ อย่าเกลียดผมเลยนะครับ” ไอ้ชินยังพูดอ้อนวอน
   “อืม พี่ไม่โกรธมึงหรอก เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว” ผมพูดปลอบพร้อมกับยิ้มให้มัน มันมองผม สีหน้ามันดูดีขึ้นกว่าเมื่อครู่นี้
   “มึงน่ะ ไม่รู้อะไรหรอกไอ้ชิน พี่ภัทของมึงน่ะ เค้าไม่มีทางมองคนอื่นหรอก ขนาดมีคนมาจีบ มาชอบมันเยอะแยะ ดีๆ กว่ามึงอีก มันยังไม่สนใจเลย เพราะอะไรรู้ไหม เพราะไอ้ภัทมันรักพี่เสือคนเดียว แอบรักแอบชอบเค้ามาตั้งแต่มอสี่มอห้าแล้ว มึงไม่มีทางแย่งไอ้ภัทมาจากพี่เสือเค้าได้หรอก” ไอ้สุทัตพูดอย่างมีอารมณ์ ส่วนไอ้ชินก็มองหน้าผมอย่างไม่อยากจะเชื่อ
   “ไอ้สุทัต มึงก็พอเถอะ” มันพูดอย่างนี้ผมก็อายเหมือนกันนะ ไม่ต้องเล่าละเอียดขนาดนั้นก็ได้มั้ง
   “กรูต้องพูด ไอ้ภัท มันจะได้รู้อะไรเป็นอะไรซะที จะได้เลิกคิดเลิกหวังอะไรลมๆ แล้งๆ”
   “แค่นี้ชินมันก็เสียใจพอแล้วน่า” ผมปราม
   “ยังไงก็ต้องพูด จะได้เข้าใจ ต่อไปคบกันจะได้สนิทใจ ไม่ติดใจอะไรกันอีก พูดกันให้เข้าใจซะวันนี้ทีเดียวเลย คราวหน้าจะได้ไม่ต้องพูดกันอีก” ไอ้สุทัตพูดเป็นการเป็นงาน
   “อืม ตามใจมึง” ผมเพิ่งเคยเห็นไอ้สุทัตมันทำหน้าจริงจังก็คราวนี้เอง
   “แล้วที่ว่าเห็นเค้าเหมือนไม่รัก ไม่สนใจไอ้ภัทน่ะ มึงมันคิดเข้าข้างตัวเอง การที่เค้าไม่ได้มาหา ไม่ได้โทรมา ก็ไม่ได้แปลว่าเค้าไม่รักกัน มึงน่ะไม่รู้อะไรหรอก พี่เสือกับไอ้ภัทน่ะ เค้าผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะแยะ ตั้งแต่พี่สาวไอ้ภัทตายตอนมอหก เค้าก็ดูแล ส่งเสียให้ไอ้ภัทเรียนมาโดยตลอด ไม่สบายเค้าก็มาเฝ้า เวลามาหาก็เอาของมาฝาก มารับมาส่ง มันไปฝึกงานไกลๆ เค้าก็เป็นห่วง โทรมาถาม พี่เค้าหวงไอ้ภัทมาก มึงไปทำอย่างคืนนั้น เค้าไม่เอาลูกน้องเพื่อนเค้ากระทืบมึงกับเพื่อนมึงให้ตายคาตีน ก็ถือว่าเป็นบุญของมึงแล้ว ถึงเค้าจะไม่ได้พูด ไม่ได้แสดงออก แต่เค้าก็รักกันมากกว่าที่มึงคิด รักกันมาก่อนที่มึงจะมาเจอไอ้ภัทซะอีก” ไอ้สุทัตสาธยายยาวเหยียด ผมรู้สึกแปลกใจหมือนกัน รู้สึกว่ามันจะรู้เรื่องของทุกคนไปซะหมด ทั้งเรื่องของผม ของไอ้ชิน และของเขา ขนาดผมเองยังเคยน้อยใจเขา แต่ไอ้นี่ดันพูดเข้าข้างเขาเหมือนเข้าอกเข้าใจเป็นอย่างดี อย่างกับมันเข้าไปนั่งอยู่ในใจ ‘พี่เสือ’ เค้าเอง คิดแล้วก็ขำดีเหมือนกัน
   “มึงเข้าใจแล้วใช่ไหมไอ้ชิน จากนี้ไปมึงก็คิดซะใหม่ คิดว่าพวกเราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ทุกคนจะได้สบายใจ คิดว่าทำได้ไหม” ไอ้สุทัตถามสรุป
   “ครับ...ทำได้ครับ จะพยายาม” ไอ้ชินพูดเสียงอ่อยๆ
   “อืม ถ้างั้น ก็เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้วนะ กลับมาเป็นไอ้ชินหน้าทะเล้นคนเดิมซะทีนะ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน อยากให้มันกลับมาเป็นน้องที่น่ารักเหมือนเดิม
   “ครับ งั้นเที่ยงนี้ผมขอไปนั่งกินข้าวกับพี่ด้วยคนนะ” ไอ้ชินพูด
   “อืมได้ซิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” ผมยิ้มรับแล้วก็ตบแขนมันเบาๆ ในที่สุดมันก็ยิ้มออกมาได้ มันหันไปยิ้มให้ไอ้สุทัตด้วย แต่ไอ้สุทัตกลับเก็กหน้าดุใส่มัน ไอ้ชินเลยได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ให้ แต่ผมรู้ดีว่าไอ้สุทัตคงหายโกรธมันแล้วแหละ ยังไงไอ้ชินมันก็เป็นน้องที่น่ารักสำหรับผมอยู่ดี ยังคิดถึงวันแรกที่มันเอาช้อกโกแลตฝากมาให้และเขียนข้อความชมผมว่าน่ารักใส่เศษกระดาษมาได้อยู่เลย นึกถึงแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้!
      ---------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
            ตอนนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ แค่อยากเขียนเรื่องของชินให้เคลียร์ แบบว่าคนเขียนชอบตัวละครตัวนี้เป็นการส่วนตัว  :mc4:
            แล้วก็รู้สึกว่าอยากให้มีการเอ่ยถึงความรักของพี่เสือกับน้องภัทดูบ้าง รู้สึกว่าจริงๆ แล้วมันน่ารักและน่าประทับใจดี ฮิฮิ  :-[
            พี่เสือเพิ่งกลับไปถึงใต้เอง รอกันก่อนนะคะ  :z1:
            ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ที่อยู่เป็นกำลังใจให้มาจนถึงตอนนี้  :pig4:
             :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 13-08-2012 20:21:45
จะแต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันแระ  :jul1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 13-08-2012 20:25:05
รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 13-08-2012 20:27:30
               ดีนะอย่างน้อยผ่านเหตุการณ์นี้น้องมันสำนึกผิด อย่างน้อยได้น้องหน้าตาดีเพิ่มมาอีกคน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 13-08-2012 20:27:51
จับคู่ ทัตกับชิน เลยดีไหมครับ ปลอบใจน้องชินด้วยการให้ทัตเป็นสามี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: nut_ml ที่ 13-08-2012 20:28:29
รู้สึกไปเองว่าหลังจากเรื่องชินแล้วอาจมีเรื่องอะไรอีกอ่ะป่าว หวั่นใจแปลกๆ หรือไม่มีแล้ว ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 13-08-2012 20:30:27
อยากให้พี่เสือมาอยู่กับน้องภัทเร็วๆๆ
น้องชินสำนึกผิดได้ก็ดี แต่ไม่ค่อยไว้ใจ อย่าให้มีเรื่องอีกละกัน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-08-2012 20:35:00
 :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-08-2012 20:44:16
แบบว่าพี่เสือเค้ารักนะ

แต่ไม่ค่อยแสดงออก :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 13-08-2012 20:48:41
แหม พี่เสือพอได้น้องแล้วหวานขึ้นเยอะ
รีบกลับมาหวานต่อเร็วๆนะจ๊ะ คิดถึง
ส่วนน้องชินก็น่าสงสารหาคู่ให้ดีมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-08-2012 21:00:13
ชินจะสำนึกได้จริงใช่ป่ะ แอบไม่ไว้ใจ...หวังว่าจะเป็นคนดีนะ
ตอนนี้ยกให้สุทัตเป็นพระเอกค่า แหม่ รู้ใจพี่เสือซะจริง แถมบอกให้เด็กชินฟังเสร็จสรรพ
ว่าเค้ารักกันมากขนาดไหน นี่ถ้าปล่อยให้ภัทพูดเองก็ไม่ตัดขาดกันหรอก ภัทเป็นคนใจดี
กดไลค์สุทัต เพื่อนดีเด่นฮับ  :3123:

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 13-08-2012 21:08:38
น้องชินเป็นวัยรุ่นที่ตกหลุมรักเร็วนะซิ รักง่ายหน่ายเร็ว
ไม่มีใครเหมือนน้องภัทเลย รักเดียวใจเดียว น่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 13-08-2012 21:12:11
ได้น้องชายมาหนึ่งคน  :กอด1:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-08-2012 21:39:05
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 13-08-2012 22:17:50
เคลียร์กันได้สักทีล่ะนะ

ว่าแต่เมื่อไหร่พี่เสือจะกลับมาล่ะเนี่ย

คิดถึง

รอติดตามจร้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 13-08-2012 22:23:47
อ่าว ไม่มีพี่เสือหรอ  :onion_asleep:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 13-08-2012 22:25:52
สุทัตนี่เป็นสปายส่วนตัวของพี่เสือใช้ปะ :กอด1: :กอด1:


ไอ้น้องชินก็ทำใจให้ได้นะจะได้มีพี่ที่ดีๆแบบภัท :L2: :L2:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 13-08-2012 22:29:55
ตอนนี้ต้องยกให้สุทัตเค้าเลย..ดูแล้วสุทัตมีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่าภัทมากเลยนะ(ให้สุทัตปราบเด็กซ่าแบบชินก็ดีนะ)

จริงๆ เพราะภัทไม่พูดให้ชัดเจนแต่เแรก เลยทำให้เด็กมันมีความหวัง  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-08-2012 07:50:38
สุทัตนี่  จริงๆแล้วคือผู้จัดการส่วนตัวของพี่เสือ ใช่มั๊ยเนี่ย  :laugh:

ช่วยกีดกัน ออกนอกหน้ามากอ่ะ 555  :m20:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 39 น้องชิน (13-8-2012) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-08-2012 08:02:30
ทำใจซะเด็กน้อย
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 16-08-2012 00:08:51
ตอนที่ 40 HOME

   “ครืด ครืด ครืดดดด ครืดดดดดดดดดดดดด” เสียงโทรศัพท์มือถือที่ผมวางไว้บนหัวเตียงส่งเสียงสั่นอย่างแรงติดต่อกันไม่หยุดจนผมตกใจตื่น งัวเงียขึ้นมารับสายท่ามกลางความมืด
   “ฮัลโหล ครับ” ผมรับสายขณะที่ยังหลับตาอยู่
   “ค่ะ ไม่ทราบบ้านคุณสุรสิงห์รึเปล่าค่ะ” เสียงปลายทางถามอย่างเร่งรีบ
   “เอ่อ...ใช่ครับ” ผมตอบรับอย่างงงๆ ลืมตาและเริ่มตั้งสติฟังเสียงปลายสาย
   “ขอพูดสายกับญาติคุณสุรสิงห์หน่อยค่ะ”
   “คะ...ครับ ผมครับ มีอะไรรึเปล่าครับ” ผมตอบสายปลายทางไปอย่างสงสัย บ้านนี้มีผมอยู่คนเดียวนี่น่า อยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่ ก็คงต้องรับสมอ้างไปก่อน
   “คุณสุรสิงห์ประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล.......ค่ะ”
         //////////////////////////////////////////////////////////////
   กว่าผมจะมาถึงโรงพยาบาลของรัฐบาลแห่งหนึ่งแถบชานเมือง ห่างจากกรุงเทพหลายสิบกิโลเมตรต้องใช้เวลาเดินทางเกือบครึ่งชั่วโมงทั้งๆ ที่เวลาตีสี่แทบจะไม่มีรถวิ่งบนถนนซักคัน ท้องฟ้ายังมืดมิด ผมรู้สึกใจคอไม่ดีเลย อยากโทรไปหาให้ไอ้สุทัตมาเป็นเพื่อนแต่ก็เห็นว่ามันยังไม่เช้าเลย เกรงใจมัน จึงตัดสินใจนั่งรถแท๊กซี่มาคนเดียว
   เวลาเกือบสองชั่วโมงที่ผมนั่งรถอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ช่างเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน มีแต่ความกระวนกระวายใจและเป็นห่วง ผมยังไม่รู้รายละเอียดอะไรมากนัก นอกจากว่าเขาขับรถชนเสาไฟฟ้าเนื่องจากหลับใน บาดเจ็บสาหัส และตอนนี้ยังไม่ฟื้น!
   เขาจะเป็นอะไรมากรึเปล่า
   ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
   ใจคอไม่ดีเลย คิดกังวลไปต่างๆ นานา
อยากจะร้องไห้...แต่ร้องไม่ออก
นั่งเอามือกุมและบีบมือไปมา ซบหน้ากับผนังหน้าห้องฉุกเฉิน รอจนเกือบหกโมงเช้า หมอสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“ญาติคุณสุรสิงห์รึเปล่าครับ” หมอสูงวัยท่าทางเหนื่อยอ่อน
“ครับ คนไข้เป็นยังไงบ้างครับ” ผมรีบถามอย่างร้อนใจ
“ตอนนี้คนไข้ฟื้นแล้ว กระดูกแขนขาหัก รอผลเอ็กซเรย์สมองอยู่ แต่คาดว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไร ก็ถือว่าปลอดภัยแล้ว” หมอพูดแล้วก็รีบเดินออกไป
“ครับ ขอบคุณมากครับ” ผมน้ำตาซึม ดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ปลอยภัยแล้ว
“ผมขอเข้าไปเยี่ยมได้ไหมครับ” ผมถามขึ้นเมื่อเห็นพยาบาลสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง
“ต้องรอซักพักก่อนนะคะ รอย้ายคนไข้ไปที่ห้องพักฟื้นก่อนค่ะ” พยาบาลสาวตอบพร้อมกับรีบเดินออกไป
       ///////////////////////////////////////////////////////////////
ผมรีบโทรหาไอ้สุทัตเมื่อเห็นว่าเช้าแล้ว มันรับโทรศัพท์เสียงงัวเงีย แต่ก็พอรู้เรื่องมันก็ตกใจและบอกว่าจะรีบมาหาผมทันที ไม่นานมันก็มาถึงพร้อมกับไอ้ชาติ ไอ้ชินก็มาด้วย พวกเรามารออยู่หน้าห้องพักสักครู่ก็เห็นพนักงานเข็นเตียงคนไข้มาพร้อมด้วยพยาบาลเดินล้อมหน้าล้อมหลังอีกสองสามคน
“หลีกทางหน่อยนะคะ คนไข้จะเข้าห้องค่ะ” เสียงพยาบาลคนหนึ่งร้องขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกผมกรูกันเข้าไปดู
เมื่อเจ้าหน้าที่และพยาบาลจัดการทุกอย่างในห้องเรียบร้อยแล้วก็ปล่อยให้พวกเราอยู่กับเขาตามลำพัง
เขาหน้าตาฟกช้ำ บวมหลายแห่ง มีผ้าพันแผลที่หัว ใบหน้า แขนขา ลำตัว เอว มีรอยเลือดซึมเป็นหย่อม
สายน้ำเกลือและหลอดให้เลือดหลายสายระโยงระยางเต็มไปหมด
ใบหน้าเขาซีดเซียว ยังคงนอนหลับตา...คงเจ็บปวดมากใช่ไหมครับ
ถึงหมอจะบอกว่าเขาปลอยภัยดีแล้ว แต่ผมเห็นแล้วแทบใจสลาย...
อยากจะเจ็บแทน อยากเป็นคนที่ไปนอนตรงนั้นแทน
นึกถึงวันสุดท้ายที่เห็นเขา เดินจากไป ตอนนั้นใจหายเล็กๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้น
ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงของเขา มองหน้าของเขา อยากให้เขาลืมตาฟื้นมาพูดกับผมสักคำ

“ภัท” เสียงเขาเรียกผมเบาๆ เขาฟื้นแล้ว! ลืมตาขึ้น หันมามองผม ใบหน้าซีดดูอ่อนระโหยโรยแรง
“พี่เสือ” ผมเสียงสั่น อยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา ผมยิ้มให้เขาทั้งน้ำตาและเอื้อมมือไปจับมือเขากุมไว้หลวมๆ
“ร้องไห้ทำไมครับ” เขาพูดเสียงเบาพร้อมกับยิ้มแห้งๆ ให้ผม ผมเห็นแล้วหัวใจกระตุกวูบ สงสารเหลือเกิน...
“พี่เสือ ฮือ...ฮือ” ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร แล้วก็ลุกขึ้นกอดเอวเขาไว้ ซบหน้าลงกับหน้าท้องเขาเบาๆ กลัวจะโดนแผล แต่อยากสัมผัสตัวเขาในตอนนี้ที่สุด อยากกอดให้หายคิดถึง
“ภัท อย่าร้องไห้ พี่ไม่เป็นไร” เขาพูดปลอบเสียงแผ่วเบาเหมือนจะหมดแรง ผมเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าเขาบวมช้ำมาก เขาค่อยๆ ยกแขนข้างซ้ายจับแก้มผมเบาๆ พยาบาลบอกว่าแขนขาข้างขวาของเขาหักต้องเข้าเฝือก แขนข้างซ้ายไม่หัก แต่มีรอยช้ำและมีบาดแผลตื้นๆ หลายแห่งเนื่องจากกระแทบและบาดกับกระจกรถที่แตก
“ภัท พี่หิวน้ำ” เขาพูดขึ้น ผมจึงหันไปรินน้ำจากเหยือกที่อยู่หัวเตียงใส่แก้วแล้วพยุงเขาให้ดื่มน้ำ แต่ตัวเขาหนักและเขาเองก็ขยับตัวไม่ค่อยไหว ไอ้สุทัตจึงรีบเข้ามาพยุงเขาอีกคน
“นี่ครับ” ผมยื่นแก้วน้ำไปที่ริมฝีปากเขา ขณะที่ไอ้สุทัตช่วยพยุงดันหลังเขาอยู่
เขาดื่มน้ำไปสองสามอึกแล้วก็เลื่อนตัวลงนอนเหมือนเดิม เขาค่อยๆ หลับตาลง คงอยากพักผ่อนเพราะร่างกายอ่อนเพลียมาก
   //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   “ภัท มึงโทรไปบอกพี่น้องพี่เสือเค้ารึยัง” ไอ้ชาติถามขึ้น พวกเรานั่งรวมกันอยู่ที่โซฟาปลายเตียงเขา
   “ยังเลย ไม่รู้ พี่สาน่าจะรู้แล้วมั้ง เขาน่าจะโทรหาทางโน้นก่อนนะ” ผมตอบไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย
   “อืม งั้นเดี๋ยวผมไปถามพยาบาลข้างนอกให้นะครับ” ไอ้ชินรับอาสาแล้วก็เดินออกจากห้องไป
   “ภัท มึงใจเย็นๆ นะ พี่เสือเค้าปลอดภัยแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง แต่คงต้องเข้าเฝือกและหัดเดินกันใหม่” ไอ้สุทัตตบบ่าผมให้กำลังใจ
   “เออ รู้แล้ว แต่มันอดใจเสียไม่ได้อ่ะ” ผมตอบมันแล้วก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาอีก
   ไอ้ชินเดินกลับมาบอกว่าทางโรงพยาบาลแจ้งเรื่องอุบัติเหตุให้ผมทราบคนเดียว ผมแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร รีบโทรศัพท์ไปหาพี่สาพร้อมกับเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง พี่สาตกใจมากแล้วก็บอกว่าจะรีบมาเยี่ยม
   
   เวลาผ่านไปเกือบทั้งวัน เขาได้แต่นอนหลับอยู่ตลอด ตื่นมาเป็นพักๆ ตอนพยาบาลมาเปลี่ยนสายน้ำเกลือและฉีดยาให้ ส่วนผมก็ได้แต่รอพี่สามา พี่สามาพร้อมกับพี่ศักดิ์และลุงบุญที่ขับรถมาให้ เมื่อพี่สามาถึงก็ร้องไห้โฮเสียงดัง ต้องปลอบกันอยู่พักใหญ่กว่าพี่สาจะดีขึ้น
   ตำรวจเดินทางมาพบพวกเราที่โรงพยาบาล บอกให้ญาติไปติดต่อลงบันทึกประจำวันและรับรถของเขาคืนที่โรงพัก พี่ศักดิ์กับลุงบุญอาสาไปจัดการเรื่องที่โรงพัก ผมกับพี่สาอยู่เฝ้าเขาที่โรงพยาบาล ส่วนเพื่อนๆ ผม ผมก็ต้องบอกให้มันกลับไปก่อนเพราะก็อยู่ช่วยมาทั้งวันแล้ว
         ////////////////////////////////////////////////////////////////
   ผมกับพี่สากลับมาถึงบ้านในตอนค่ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากเฝ้าเขาอยู่เกือบทั้งวัน เมื่อมาถึงผมก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่ารถของเขาที่พี่ศักดิ์กับลุงบุญไปขับกลับมาเป็นรถกระบะ เพราะรถเก๋งที่เขาใช้ประจำยังจอดอยู่ที่บ้านผม
   ท้ายรถกระบะเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ กล่องและลังเต็มไปหมด แม้พี่ศักดิ์จะขับกลับมาได้แต่สภาพรถพังไปแถบหนึ่ง กระจกแตกทั้งสองข้าง ข้าวของที่อยู่บนรถจึงแตกหักเสียหายและหลุดกระจุยกระจาย แต่ของทั้งหมดก็ถูกทยอยยกลงมากองรวมกันอยู่ที่สนามหน้าบ้าน
   “นี่ของอะไรกันครับ ทำไมเยอะแยะแบบนี้” ผมถามพี่ศักดิ์ด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นพี่ศักดิ์กับลุงบุญช่วยกันขนของลงมาจากรถ
   “ก็ของพี่เสือไงภัท ขนมาจากใต้” พี่ศักดิ์ตอบ
   “ขนมาจากใต้ ขนมาทำไมครับ” ผมทำหน้าแปลกใจ ตอนนี้งงมาก
   “อ้าวพี่เสือยังไม่ได้บอกภัทเหรอจ๊ะว่าจะย้ายมาอยู่กับภัทที่นี่น่ะ” พี่สาถามด้วยความแปลกใจไม่แพ้กัน
   “อะไรนะครับ มาอยู่ที่นี่” ผมร้องด้วยความตกใจ ไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย
   “สงสัยกะจะทำเซอร์ไพร์มั้ง แต่ดันกลายเป็นเซอร์ช้อคแทน ฮ่ะฮ่ะ” พี่ศักดิ์พูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง ลุงบุญก็มองยิ้มๆ
   “พี่ศักดิ์เนี่ย พูดเล่นอยู่ได้ คนยิ่งเครียดๆ อยู่” พี่สาหันไปค้อนยกใหญ่
   “จะไปเครียดอะไร พี่เสือไม่ได้เป็นไรแล้ว อย่างมากก็เดินขาเป๋ไปอีกสองสามเดือน” พี่ศักดิ์ตอบยิ้มๆ พร้อมกับเดินไปยกลังบนรถต่อ
   “ยังไงครับพี่สา ผมงง” ผมหันไปถามพี่สาแทน
   “ก็พี่เสือขนของจะย้ายมาอยู่กับภัทที่กรุงเทพฯ นะซิจ๊ะ แล้วเนี่ยเห็นว่าหลับในก็คงเพราะวันที่จะมาน่ะพี่เสืออยู่เคลียร์งานที่โรงงานจนค่ำ พี่บอกให้นอนพักก่อนแล้วค่อยไปพรุ่งนี้ก็ไม่ฟัง ได้แต่บอกว่าเตรียมของขึ้นรถไว้แล้ว จะรีบมาให้ได้ ให้ลุงบุญขับรถมาให้ก็ไม่ยอมจะขับมาเองท่าเดียว ก็คงเหนื่อยน่ะ ไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืน ก็เลยหลับจนเกิดอุบัติเหตุนี่แหละ” พี่สาพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาไปด้วย
   “มาอยู่กับผมเหรอครับ?” ผมยังทวนคำด้วยความแปลกใจและสงสัย
   “ใช่จ้า พี่เสือไม่ได้บอกภัทเลยเหรอว่า พี่เสือเตรียมจะย้ายมาอยู่กรุงเทพตั้งนานแล้ว พี่เสือมาตั้งสำนักงานที่กรุงเทพไว้ค่อยติดต่อเรื่องรับของจากโรงงานที่ใต้มาขาย แล้วก็เช่าหน้าร้านที่ห้างไว้วางของขายด้วย พี่เสือตั้งใจจะมาอยู่ที่กรุงเทพกับภัท จะย้ายมาอยู่เลย ไม่กลับไปอยู่ใต้แล้ว พี่ก็ใจหายนะ แต่ก็ทำใจแล้วแหละ ถ้าพี่เสือจะได้มีความสุขซะที” พี่สาอธิบายให้ผมฟังในเรื่องที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย
   เขาไม่เคยบอกซักคำว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ตอนนั้นที่เขาถามผมเหมือนจะให้เลือกว่าจะอยู่ที่ไหน แม้จะคิดว่ายังไงก็คงต้องย้ายไปอยู่กับเขาที่ใต้ แต่ก็ยังลังเลไม่อยากไป ก็เลยยังไม่ได้ให้คำตอบเขาสักที
   ไม่คิดว่าเขาจะเป็นฝ่ายย้ายมาอยู่กรุงเทพกับผมเอง
   เขาต้องจากบ้านเกิดที่อยู่มาชั่วชีวิต บ้านหลังใหญ่โต ที่เคยอยู่กับพร้อมหน้าญาติพี่น้อง โรงงาน สวน ร้านค้าที่ต้องรับผิดชอบ ไหนจะคนงานอีกเยอะแยะที่ต้องดูแล ความผูกพันกับสภาพแวดล้อมรอบตัวที่คุ้นเคยอีก
   เขาต้องเสียสละมากมายเพื่ออยู่กับผม แม้จะดีใจที่รู้ว่าเขาทำเพื่อผม แต่ก็อดรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เป็นฝ่ายกลับไปอยู่กับเขาที่ใต้ มันคงง่ายกว่าถ้าผมจะไปอยู่ที่นั่น หรือเพียงแค่ได้พูดออกไป ตอบเขาไปว่าผมเองก็ยินดีที่จะไปอยู่กับเขา...ไปที่ไหนก็ได้ที่มีเขาอยู่ ผมพร้อมจะไป...นี่ผมตัดสินใจอะไรช้าไปรึเปล่า...ผมควรจะทำอะไรได้มากกว่านี้ให้เขารู้สึกดีบ้างในตอนนั้น!
      //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
   ผมกลับพี่สากลับมาเฝ้าเขาที่โรงพยาบาลแม้พี่ศักดิ์จะรับอาสามาเฝ้าเขาเองแต่ผมกับพี่สาไม่ยอม พี่ศักดิ์กับลุงบุญก็เลยเป็นฝ่ายนอนเฝ้าอยู่ที่บ้านผมแทน
   ผมกับพี่สานั่งคุยกันเบาๆ อยู่ข้างเตียงเขา เพื่อรอเวลาที่พยาบาลจะเข้ามาเปลี่ยนขวดน้ำเกลือและฉีดยาให้เขาเป็นเข็มสุดท้ายของวัน
   “น้องใช่คุณภัทรึเปล่าคะ” พยาบาลเอ่ยทักผมเบาๆ หลังจากฉีดยาให้เขาแล้ว เขายังไม่หลับ มองพวกเราคุยกันอยู่
   “ใช่ครับ อ๋อ คุณที่โทรไปบอกผมคืนนั้นรึเปล่าครับ” ผมรู้สึกคุ้นๆ เสียงผู้หญิงที่โทรไปบอกข่าวเรื่องอุบัติเหตุกับผม
   “ใช่ค่ะ เป็นน้องชายเหรอคะ” พยาบาลสาวถามผม
   “เอ่อ ครับ” ผมอ้ำอึ้งตอบไม่เต็มเสียง พี่สามองผมยิ้มๆ อีก ทำให้ผมทำหน้าไม่ถูกเข้าไปใหญ่
   “ไม่ใช่อะไรนะคะ คือตอนที่เห็นคุณมาที่โรงพยาบาล เห็นหน้าตาผิวพรรณไม่เหมือนคนไข้เลย ก็เลยไม่แน่ใจว่าโทรศัพท์ไปบอกถูกคนรึเปล่าน่ะค่ะ” พยาบาลสาวอธิบาย
   “อ๋อ ถูกครับ” ผมรับสมอ้างต่อไปอย่างงงๆ
   “คืองี้ค่ะ ตอนที่เอาโทรศัพท์คนไข้มาจะหาเบอร์โทรญาติ กดไล่ๆ หาดู แล้วมันก็มีคำว่า ‘บ้าน’ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ Home น่ะค่ะ เลยไม่แน่ใจว่าจะโทรหาเบอร์ไหนดี แต่เห็นว่า บ้าน เป็นเบอร์รหัสทางไกล ส่วน Home เป็นเบอร์มือถือน่าจะติดต่อง่ายกว่าก็เลยลองเสี่ยงโทรเบอร์นี้ก่อนน่ะค่ะ” พยาบาลพูดยิ้มๆ
   “ครับ”
   “ค่ะ ดีใจด้วยนะคะที่คนไข้ไม่เป็นไรมาก งั้นขอตัวก่อนนะคะ” พยาบาลพูดแล้วก็เดินออกไป
   ผมหันไปมองพี่สางงๆ ผมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองที่วางอยู่บนหัวเตียงออกมา แล้วก็ล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา พยาบาลอีกคนเอามาคืนให้ตั้งแต่เมื่อเช้าที่มาถึง ผมถือวิสาสะกดโทรศัพท์ไล่ดูเบอร์โทรในเครื่องของเขา ผมหันไปมองเขา เขาก็มองมาไม่ว่าอะไร ผมก็เลยกดดูต่อ
   ผมเห็นมีคำว่า ‘บ้าน’ แต่เบอร์โทรเป็นรหัสทางไกลของทางใต้ คงเป็นเบอร์โทรศัพท์บ้านที่ใต้
   ผมกดเบอร์โทรออกล่าสุดดูเห็นคำว่า ‘HOME’ แล้วก็ต้องแปลกใจ
   มันไม่ใช่เบอร์โทรศัพท์บ้านที่บ้านผม เพราะผมไม่ได้ใช้โทรศัพท์บ้านแล้ว
   แต่ ‘HOME’ มันเป็นเบอร์โทรศัพท์มือถือของผม! เบอร์ที่พยาบาลคนนั้นใช้โทรหาผมเป็นคนแรกนั่นเอง
   “HOME? เบอร์มือถือผมเหรอ?” ผมหันไปมองหน้าเขาแล้วถามด้วยความสงสัย
   



   “เบอร์มือถือภัทไงครับ ภัทคือ ‘บ้านของพี่’” เขาตอบผมเสียงเบาพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ผมได้ฟังพร้อมกับมองใบหน้าที่ยังดูซีดเซียวของเขา แล้วอยู่ๆ น้ำตาของผมมันก็ไหลออกมาเองโดยไม่รู้ตัว!
_______________________________________________________  
[พูดคุย]
            ตอนนี้มีใครซึ้งกับเค้าบ้างอ่ะ  :monkeysad: อยู่เค้าก็นึกถึงคำว่า HOME แล้วมันก็น้ำตาซึมขึ้นมา  :m15:
             :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 16-08-2012 00:21:04
ซึ้งมากเลย อ่านไปน้ำตาซึมไป

 :sad4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 16-08-2012 00:27:29
บ้านเป็นทั้งที่พีกกาย พักใจ พักผ่อน ล้มตัวนอนได้อย่างสบายและสงบสุขที่สุด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 16-08-2012 00:30:04
Cute mak ka p' sua
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 16-08-2012 00:37:18
คู่นี้กำลังจะลงเอยกันแล้ว  :กอด1:

แล้วคู่ศักดิ์กับแก้วล่ะ

สาธุขอให้การที่พี่เสือต้องเจ็บ แล้วพี่ศักดิ์มากรุงเทพฯ ได้มาเจอกับแก้วซะทีเถอะ  :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 16-08-2012 01:04:27
หายไวๆ นะพี่เสือ

ลุ้นพี่ศักดิ์ต่อไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 16-08-2012 01:30:04
พี่เสือทำซึ้งตลอดอ่ะ  :impress3:

 :pig4: นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: four4 ที่ 16-08-2012 01:47:42
โอ้ยยยยยยยยยยยย รักพี่เสือด้วยคน  :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 16-08-2012 01:53:37
โอ๊ยยยยย คู่นี้น่ารักเวอร์ ต่อไป คู่พี่ศักดิ์ต่อ หา แก้ว ง้อแก้วให้ได้นะครับบบบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 16-08-2012 01:53:42
ลุงเสือนะลุงเสือ เจอช้าไปวันนึงไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้ามาหลับในงี้ อาจจะไม่ได้เจอตลอดชีวิตเลยก็ได้ -.-
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 16-08-2012 02:02:53
HOME จะมีคนแบบพี่เสือที่รักน้องภัท อยู่ในความจริงมั๊ย
ถ้ามีจริงสังคมคงมีแต่ความรักเนอะ อบอุ่นหัวใจ เสียน้ำตาด้วย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-08-2012 03:52:20
ต่อไปมีอะไรก็รีบๆพูดนะภัท
จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง  ก่อนจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัวแบบนี้อีก    :เฮ้อ:

 "อุบัติเหตุ" มันไม่ยอมบอกเราล่วงหน้า หรือรอให้เรามีเวลาเตรียมใจ หรอกนะจ๊ะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 16-08-2012 05:54:44
แอร้ยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-08-2012 07:04:48
ซึ้งไปกับพี่เสือมากๆอะ
รออ่านตอนของศักดิ์
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 16-08-2012 07:32:24
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 16-08-2012 08:14:51
ตอนแรกก็น้ำตาซึมนะ แต่พอเจอประโยคนี้ “เบอร์มือถือภัทไงครับ ภัทคือ ‘บ้านของพี่’” ร้องเลย อ่านที่ไรอบอุ่นเสมอเลยเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 16-08-2012 08:17:35
จะได้อยู่ด้วยกันละ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-08-2012 09:07:28
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 16-08-2012 10:18:06
เจ็บตัวแต่พี่เสือได้ใจไปเต็มๆ เลยนะคราวนี้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 16-08-2012 10:33:08
ซึ้งอะ พี่เสือทำเพื่อภัทขนาดนี้เลยอะ อบอุ่นกับคำว่า HOME นี่แระ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-08-2012 12:26:10
เอาใจไปเลย :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: lidelia ที่ 16-08-2012 16:18:23
ภัทรคือบ้านของพี่ อยากจะกรี๊ดดดด ด้วยความอิจฉาค่ะ  :laugh: :laugh:

ตอนนี้ซึ้งมากค่ะ +เป็ดเป็นกำลังใจให้นะค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 16-08-2012 16:43:26
Home คำนี้มันยิ่งใหญ่นะ ไม่ว่าเราจะสุข จะทุกข์ มันคือที่ ที่เราคิดถึงเป็นอันดับแรกๆ
ตอนนี้ซึ้งอ่ะ พี่เสือนี่อ่อนโยนก็เป็นเน๊าะ นึกว่าจะโหดอย่างเดียว
รอลุ้นคู่ศักดิ์ แก้ว ต่อไป
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 16-08-2012 18:37:03
เอ๊ยยยย มาทำค้าง  :z3:

 :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 16-08-2012 19:53:53
พี่เสือทำซึ้งงง :monkeysad: หลังจากที่ซึนมาทั้งเรื่อง 555
หายไวๆ นะพี่เสือ แล้วรีบกลับมาสวีทกับน้องภัท :impress3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 16-08-2012 20:12:47
ซึ้งมากกกกกกกก

พี่เสือรักภัทรมากนะเนี่ย....ได้ใจมากจ้าคนเขียน


บวก & บวก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-08-2012 20:36:36
คำว่า HOME ของพี่เสือมันลึกซึ้งมาก  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 16-08-2012 21:53:22
เอ๊ยยยย มาทำค้าง  :z3:

 :laugh:

มันค้างตรงไหนคะเนื่ย คนเขียนงง   :m20:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-08-2012 21:59:02
คำว่า Home ของพี่เสือทำเราซึ้งใจ  :monkeysad: ทำไมพี่น่ารักแบบนี้คะ
พี่เสือรักน้องมากจริง ๆ ยอมมาอยู่กรุงเทพด้วยกันเลย
น้องก็รักพี่เสือมาก แต่งงานเลยเหอะ

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-08-2012 12:11:28
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-08-2012 12:19:54
 :-[พี่เสือก็มีมุมน่ารักๆเหมือนกันอิอิ :กอด1: :กอด1:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 18-08-2012 11:41:22
คนอ่านไปไหนกันหมดอ่ะ  :o12:
ฮิฮิ คิดถึงจัง  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 40 HOME (15-8-2012) P.32
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-08-2012 13:15:13
คนแก่ทำซึ้งตลอด อิอิ
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 18-08-2012 14:08:59
ตอนที่ 41 บ้านของเรา

   หลังจากเขาอยู่โรงพยาบาลได้สองสามวัน พวกเราก็ตัดสินใจย้ายเขาเข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ ด้วยเหตุผลที่ว่าจะได้อยู่ใกล้บ้านผม เดินทางสะดวก ห้องพักคนไข้พร้อมกว่าและได้รับการรักษาที่ดีกว่าเพราะเขายังต้องทำกายภาพบำบัดอีก
ระยะเวลาสองอาทิตย์ที่เขาต้องพักอยู่ที่โรงพยาบาล พี่สาอยู่เป็นเพื่อนผมตลอด พี่สาอยู่เฝ้าเขาเวลากลางวันเพื่อให้ผมไปเรียน ถึงแม้ผมจะไม่อยากไปแต่เขาและพี่สาไม่ยอมเพราะผมใกล้จะสอบแล้ว ผมก็เลยต้องไปเรียนแล้วก็รีบกลับมาดูแลเขาในตอนเย็นพร้อมกับนอนเฝ้าตอนกลางคืน และให้พี่สาไปพักผ่อนที่บ้านผม ส่วนพี่ศักดิ์ไปๆ มาๆ เพื่อช่วยมาดูแลสำนักงานกับหน้าร้านของเขาที่เพิ่งเปิดใหม่ และต้องกลับไปดูแลงานที่ใต้ด้วย พี่สินกับคุณป้ามาเยี่ยมครั้งหนึ่ง ทั้งๆ ที่คุณป้าเองก็เดินทางไกลๆ ไม่ค่อยไหว
หลังจากถอดเฝือกแล้ว เขาต้องทำกายภาพบำบัดแขนและขาข้างขวาอีกหนึ่งอาทิตย์หมอจึงอนุญาตให้กลับบ้านได้ ซึ่งแขนของเขาก็ดีขึ้นมาก แต่ขายังเจ็บอยู่และยังเดินไม่ค่อยถนัด ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง ผมจึงตัดสินใจย้ายมาอยู่ห้องรับรองชั้นล่างชั่วคราว เพื่อเขาจะได้ไม่ต้องขึ้นลงบันไดไปห้องนอนชั้นสอง ส่วนพี่สาก็ไปใช้ห้องนอนผมแทน
ห้าทุ่มกว่าแล้วผมปิดโคมไฟที่โต๊ะอ่านหนังสือ แล้วก็เดินไปปิดไฟในห้องเพื่อเตรียมตัวนอน เดินไปนั่งบนเตียง ขณะกำลังจะล้มตัวลงนอนก็รู้สึกถึงแรงดึงให้ล้มลง

“อ๊ะ...คุณ ยังไม่นอนเหรอครับ” ผมร้องถามขึ้นท่ามกลางความมืด เมื่อรู้ตัวว่าเขากอดเอวผมแล้วดึงตัวผมให้ล้มลงบนหน้าอกของเขา
“ยัง รอภัท” เขาตอบ
“รอทำไมกันครับ หรือว่านอนไม่หลับเพราะไฟสว่าง พอดีอาทิตย์หน้าจะสอบแล้วผมเลยต้องอ่านหนังสือดึกหน่อย” ผมถามรู้สึกเกรงใจเพราะผมต้องอ่านหนังสือในห้องดึกๆ ดื่นๆ ทุกคืน แต่ให้เขานอนก่อนเพราะหมอบอกให้เขาพักผ่อนมากๆ
“เปล่า อยากกอดให้หายคิดถึง อยู่โรงพยาบาลเกือบเดือน ไม่ค่อยได้กอดภัทเลย หืม หอมจังครับ” เขาพูดเสียงหวานพร้อมกอดผมแนบอกและแกล้งจูบที่แก้มผมแรงๆ
    “ฮึ ใครว่าไม่ได้กอดครับ” ผมเถียงเพราะเขาแอบกอด แอบจูบผมบ่อยๆ ตอนอยู่ที่โรงพยาบาล แกล้งบอกว่าหิวน้ำแล้วให้ผมมาพยุงดื่มน้ำ แล้วแอบหอมแก้มผมลับหลังพี่สา หรือไม่ก็แกล้งให้ผมพาไปเข้าห้องน้ำบ่อยๆ แล้วก็แอบกอด แอบจูบผมในห้องน้ำ จนพยาบาลต้องมาเคาะประตูถามว่าหายไปไหนกันหมดทั้งคนไข้ทั้งคนเฝ้า
   “ก็มันไม่เต็มที่เหมือนอย่างนี้ไงครับ อยู่โน่นต้องคอยแอบสา แล้วก็หลบๆ ซ่อนๆ กลัวพยาบาลมาเห็น ทำอะไรก็ไม่ถนัด” เขาตอบขำขำ
   “สมน้ำหน้า” ผมแกล้งว่าเขา อยากหื่นดีนัก
   “พูดอย่างนี้ต้องลงโทษนะ” เขาพูดแล้วก็จูบผมอย่างดูดดื่ม หนักหน่วง ท่ามกลางความมืดอยู่เนิ่นนาน สัมผัสของเขาดูร้อนแรงกว่าปกติ คงเพราะเราไม่ได้จูบกันอย่างนี้มานานเหลือเกินตั้งแต่เขาเข้าโรงพยาบาล
   “อืม...พะ..พอแล้วครับ” ผมร้องขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกหายใจติดขัด

   “เหนื่อยไหมครับ”
จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น
   “อะไรครับ”
   “ก็ที่ต้องดูแลพี่น่ะ เหนื่อยมากไหม ภัทใกล้สอบแล้วด้วย” เสียงเขาถามอย่างอ่อนโยน
“ไม่เหนื่อยครับ”
   “ความจริงตอนอยู่โรงพยาบาลไม่ต้องมาเฝ้าพี่กันก็ได้ พยาบาลก็มี”
   “ก็ผมอยากดูแลคุณนี่ครับ ไม่ได้เหนื่อยอะไรมาก พี่สาก็ช่วยตลอด พี่สาเหนื่อยกว่าผมซะอีก”
   “อืม”
   “ผมมีเรื่องอยากจะถามครับ” ผมเงยหน้าจากอกเขาแล้วก็ลุกขึ้นนั่งเอนตัวพิงกับหัวเตียง
   “เรื่องอะไรครับ” เขาถามแปลกใจ
   “ทำไมคุณถึงย้ายมาอยู่กับผม” ผมถามจริงจัง
   “ทำไมล่ะ ไม่อยากให้พี่มาอยู่ด้วยเหรอ” เขาถามทีเล่นทีจริง
   “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ความจริง ผมก็ตั้งใจจะไปอยู่กับคุณ แต่ก็แค่ขอเวลาหน่อย” ผมตัดสินใจพูดอย่างที่ใจคิดออกไป
   “อืม แต่ภัทก็ไม่ได้อยากไปอยู่ใต้นี่ พี่รู้”
   “ผม...ไปอยู่ไหนก็ได้ที่มีคุณ ผมพูดจริงๆ นะครับ” ผมยืนยันหนักแน่น
   “พี่รู้ แต่พี่อยากให้ภัทสบายใจ ถึงภัทจะไปอยู่ที่บ้านพี่ ก็คงไม่ทำให้ภัทรู้สึกดี รู้สึกมีความสุขเท่ากับอยู่ที่นี่” เขาพูดพร้อมกับเอามือขยี้ผมแล้วก็ก้มลงจูบหน้าผากผม
   “ผม...” ผมรู้สึกซาบซึ้งกับสิ่งที่เขาคิด สิ่งที่เขาทำให้จนพูดไม่ออก
   “พี่รู้ว่าภัทรักบ้านหลังนี้มาก อยู่มาตั้งแต่เกิด ผูกพันกับมัน กับคนในครอบครัว ไม่อยากย้ายไปไหน ไว้พี่หายดีแล้วจะปรับปรุง ซ่อมแซมใหม่ อาจจะขยายห้องของเรารวมกับห้องเก็บของให้กว้างขึ้น แล้วต่อเติมห้องข้างล่างเป็นห้องเก็บของใหม่แทน ทาสีบ้านใหม่ทั้งหลัง แล้วก็ซ่อมแซมส่วนที่ผุพัง ดีไหมครับ” เขาพูดเหมือนคิดวางแผนอะไรไว้ทุกอย่างหมดแล้ว
   “ดีครับ” ผมรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมาอีกแล้ว ทำไมช่วงนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองต่อมน้ำตาตื้นจัง
   “ไม่ต้องคิดมากนะ พี่เต็มใจ แล้วพี่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรด้วย ความจริงพี่มาอยู่ที่นี่มันก็ดีเหมือนกัน น้องๆ พี่จะได้ดูแลกิจการด้วยตัวเองได้ โดยไม่ต้องมีพี่คอยจัดการทุกอย่างให้เหมือนเมื่อก่อน มันจะได้โตได้ด้วยตัวเอง รู้จักรับผิดชอบซะทีโดยเฉพาะไอ้ศักดิ์ พี่เป็นห่วงมันอยู่คนเดียว จริงๆ มันเป็นคนเก่ง แต่มันชอบทำตัวขวางโลก” เขาพูดอย่างนึกเอ็นดู
   “แล้ว พี่ศักดิ์ เอ่อ เลิกยุ่งกับคนอื่นแล้วเหรอครับ” ผมอยากรู้ว่าพี่ศักดิ์เปลี่ยนไปแค่ไหน
   “อืม มันเลิกแล้วนะ พี่เชื่อใจมัน มันทำตัวดีขึ้น รับผิดชอบงานมากขึ้น แล้วก็เลิกมั่วไปทั่วเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วย”
   “ครับ ผมก็ดีใจด้วย”
 
   “พี่ขออะไรอย่างได้ไหม” เขาถามเสียงจริงจัง
   “อะไรครับ” ผมถามงงๆ
   “ช่วยไอ้ศักดิ์มันหน่อย พี่สงสารมัน”
   “ยังไงครับ”
   “พี่รู้ว่าภัทติดต่อกับแก้วอยู่ ภัทช่วยให้มันสองคนได้เจอกันหน่อยได้ไหม”
   “.....” ผมนิ่งอึ้ง ก็อยากจะช่วย แต่ผมสัญญากับแก้วแล้วว่าจะไม่บอกใครว่าแก้วอยู่ที่ไหน แม้แต่กับเขา
   “นะภัท ถือว่าพี่ขอร้อง” เขาขอร้องผมเสียงอ่อนลง
   “คือ ผมสัญญากับแก้วไว้ครับ ว่าจะไม่บอกใครว่าแก้วอยู่ที่ไหน ผมไม่อยากผิดคำพูด”
   “อืม ถ้างั้น ภัทก็ช่วยบอกให้แก้วมาหาพี่ซิ ก็ไม่ได้บอกว่าแก้วอยู่ไหนนี่ จะได้ไม่ผิดสัญญาดีไหม” เขาช่วยคิด
   “จะทำยังไงล่ะครับ”
   “ก็บอกว่าพี่เกิดอุบัติเหตุ ชวนมาเยี่ยมพี่ที่บ้าน แต่ไม่ต้องบอกว่าไอ้ศักดิ์มันอยู่ ดีไหม พิ่คิดว่าถ้าแก้วรู้ คงมานะ แก้วคงไม่ใจดำกับพี่หรอก” เขาหาทางออกให้ผม
   “ก็ได้ครับ ผมจะลองดู” ผมตัดสินใจช่วย เพราะเห็นว่าเขารับรองว่าพี่ศักดิ์เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ
   “ขอบใจนะ” เขาพูดแล้วก็กอดกระชับเอวผมให้แน่นขึ้นอีก ผมคิดทบทวนอะไรอีกครู่หนึ่ง ก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆ เขา เสียงลมหายใจถี่ๆ ของเขาดังสม่ำเสมอ คงจะหลับไปแล้ว ผมค่อยๆ เอามือลูบใบหน้าของเขา  รู้สึกสากมือเพราะหนวดเคราเขาเริ่มยาวขึ้น ผมแตะริมฝีปากของตัวเองลงบนแก้มเขาเบาๆ รู้สึกเขินตัวเองอยู่เหมือนกัน แม้จะอยู่ท่ามกลางความมืดและเขาเองก็ไม่รู้สึกตัว
   มีความสุขเหลือเกิน...ที่ได้นอนกอดเขาอยู่ข้างๆ ตัวแบบนี้
      _______________________________________
[พูดคุย]
           ตอนหน้าจะจบแล้วค่ะ   :really2:  :กอด1:  :monkeysad:
           ลองไปไล่เก็บสถิติดูรู้สึกว่าฉากหวานๆ คนจะ comment น้อยกว่าฉากดราม่า สงสัยคนในนี้ชอบซาดิสม์ ฮิฮิ  o18   
           ช่วยกัน comment เป็นกำลังใจกันเยอะๆ หน่อยนะคะ   :pig4:

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
            ของแถม    T-Ser ตอนหน้า
            "คุณคิดถึงพี่ภาไหมครับ" ผมถามขึ้นขณะที่สายตาผมกำลังมองดูเกลียวคลื่นในทะเลเบื้องหน้า
           
            "แล้วตอนนี้คุณยังรักพี่ภาอยู่รึเปล่าครับ" ผมถามต่อ แล้วก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา
           
           ฮิฮิ เรียกน้ำย่อย  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 18-08-2012 14:17:16
อ่านแล้วรู้สึก อบอุ๊นนนน อบอุ่น จัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 18-08-2012 14:17:32
 o18 หวานกันจริงหวานกันจัง น่าอิจฉา  :z2:  รอแก้วกับพี่ศักดิ์ มว๊ากกกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-08-2012 14:21:29
หวานจนลืมดราม่าก่อนหน้าเลยนะ

รอแก้วกะพี่ศักดิ์จ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 18-08-2012 14:24:37
หวานนอ่ะ อ๊ายยยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-08-2012 15:01:48
 :กอด1:จะจบแล้วเหรอ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 18-08-2012 15:03:23
หายไวๆ นะ พี่เสือ จะได้....เต็มที่  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: cocore ที่ 18-08-2012 15:12:20
 o22 o22  เยี่ยมมากๆครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 18-08-2012 15:17:07
น้องภัทเป็นบ้านของพี่เสือหวานมากกกกกกกกก


พี่เสือเยี่ยมยอดยังคิดหาทางช่วยน้องทั้งที่ตัวเองยังเจ็บได้อยู่อีกน่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 18-08-2012 15:57:19
จะจบแล้วจริงอ่ะ ฮื่ออ

พี่ศักดิ์กับแก้วอย่าคืนดีกันง่ายๆนะ

ไม่ยอมมม
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: ploylw_chery ที่ 18-08-2012 17:00:07
รอพี่ศักดิ์กับเเก้ว... อิอิ.   :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 18-08-2012 17:00:44
หวานมากขึ้นเรื่อยๆนะ
รอดูคู่แก้วกับศักดิ์เน้อ
รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 18-08-2012 17:03:11
เฮ้ย..รู้ไหมเรารอวันนี้มานานแล้ว วันที่พี่เสือกับภัทคุยดีๆกัน (555เราเยอะเนอะ) รอคำตอบของพี่เสือตอนหน้านะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 18-08-2012 17:10:48
แผนล่อแก้วออกจากถ้ำนี่หว่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 18-08-2012 17:23:36
สงสารพี่ศักดิ์นะ

แต่แก้วจ๋า...อย่าไปยอมง่ายๆนะ

 :oni1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 18-08-2012 17:34:07
ยังไม่อยากให้จบเลยอะสนุกมากๆ
รออ่านศักดิ์กับแก้วนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-08-2012 18:21:12
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: น่ารัก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 18-08-2012 18:30:22
แก้วจะเอาไงอ่า


อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 18-08-2012 18:46:27
พี่เสืออบอุ่นจัง
ขอแบ่งเอามากอดบ้างได้มั๊ยจะภัท :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 18-08-2012 19:02:18
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอค่ะ คงคิดถึงพี่เสือกับน้องภัทน่าดูเลย
คนอ่านไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะเพียงแต่ไม่มีอะไรให้ห่วงน้องภัท
แล้วก็เลยอาจจะลืมเม้นท์บ้างค่ะ  ลองมีมาม่าซิค่ะคงออกมาช่วยกัน
เพียบ คู่ของแก้วกับพี่ศักดิ์จะลงต่อเลยหรือขึ้นเป็นเรื่องใหม่ค่ะ :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 18-08-2012 19:09:01
ตอนนี้รู้สึกอิ่มเอมใจม๊ากมาก ^///^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 18-08-2012 19:33:14
อิอิ :o8: เขิลอ่ะ พี่เสือเตรียมพร้อมจะสร้างครอบครัวแล้ว
ศักดิ์กะแก้วจะได้เจอกัน ตื่นเต้น จะได้ลงเอยกันทั้งสองคู่
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-08-2012 20:25:03
จะมีลุ้นศักดิ์แก้วไหมอ่ะ
อยากอ่านนน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 18-08-2012 20:25:53
- น่ารัก -

ไม่อยากให้จบเร็วเลย

รออ่านบทสรุปของศักดิ์กับแก้ว ค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 18-08-2012 20:54:21
อรีายยย ย ยย แก้วจะกลับมาแล้ววว
คู่เสือภัทนี่หวานเนอะ ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 18-08-2012 21:46:30
 :o8: :o8:เห็นน้องภัทมีความสุขกับพี่เสือแล้วดีใจจังเลยอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:


รออ่านจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 18-08-2012 21:55:46
จะจบแล้วดีจังเลย เรื่องต่อไปขอเป็นศักดิ์ กับแก้วนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-08-2012 22:40:43
พี่เสืออ่ะหาเวลาโรแมนติกกับน้องตลอด น่ารัก...
ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ดีเนอะ มีความสุขกับน้องภัทจริงๆ
พี่ศักดิ์กลับใจเป็นคนดีแล้ว มาช่วยลุ้นแกด้วยดีกว่า

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 18-08-2012 22:55:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-08-2012 23:03:46
ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมตอนแรกเลยพระเอกถึงเกลียดนายเอกมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 41 บ้านของเรา (18-8-2012) P.33
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-08-2012 23:14:54
จะจบแล้วเหรอ เหมือนพึ่งได้อ่านเองอ่าาา
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 18-08-2012 23:42:04
ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบ)

   หลังจากผมโทรศัพท์ไปคุยกับแก้วเมื่อวันก่อน บอกว่าเขาประสบอุบัติเหตุ แก้วตกใจมากแล้วก็ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผมก็เลยบอกว่าดีขึ้นมากแล้ว เพียงแต่ยังต้องใช้ไม้เท้าช่วยเวลาเดิน เลยอยากให้แก้วมาเยี่ยม แก้วก็รับปากว่าจะมาเยี่ยมวันเสาร์อาทิตย์นี้ พร้อมกับซักไซร้ผมหลายเรื่องพอรู้ว่าเขาย้ายมาอยู่กับผมแล้วก็แสดงความยินดีกับผมยกใหญ่  ส่วนเขาพอรู้ว่าแก้วจะมาก็รีบโทรศัพท์ไปบอกพี่ศักดิ์ ว่าแก้วจะมาหาที่บ้านให้รีบขึ้นมากรุงเทพ พี่ศักดิ์ก็เลยรีบขึ้นเครื่องเข้ากรุงเทพทันที
   เมื่อแก้วโทรมาบอกว่าตอนนี้อยู่หน้าปากซอยแล้ว อีกสักพักจะเข้ามา พวกเรา เขา ผม พี่สาและพี่ศักดิ์ ต่างก็มารอแก้วอยู่ที่ห้องนอนชั้นล่างพร้อมหน้ากันหมด ผมตั้งใจว่าเดี๋ยวแก้วมากดออดหน้าบ้าน ค่อยออกไปรับ แต่รอสักพักกลับได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาแทน

   “สวัสดีครับ” เสียงแก้วร้องทักขึ้นอย่างดีใจ เราทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน
   แก้วกำลังเดินเข้ามาในห้อง ประตูห้องไม่ได้ปิด เพียงแต่แง้มไว้
   ตอนแรกที่แก้วเห็นผมกับเขาที่นอนอยู่บนเตียงก็ยิ้มกว้างให้อย่างดีใจ แล้วยกมือไหว้เขา พอแก้วหันไปเห็นพี่สาก็ทำหน้าแปลกใจแต่ก็ยิ้มและยกมือไหว้เช่นกัน
   “สวัสดีครับ นายเป็นยังไงบ้างครับ” แก้วยกมือไหว้แล้วก็เอ่ยทักขึ้น มือข้างหนึ่งของแก้วถือถุงขนมรุงรัง ผมจึงเดินไปหาและยื่นมือไปรับมาวางบนโต๊ะ
   “สวัสดีจ้าแก้ว ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ” พี่สาทักเสียงใส
   “พี่ดีขึ้นเยอะแล้วแหละ ใกล้หายแล้ว” เขาตอบแก้ว
   “ทำไมมาเงียบๆ ล่ะ ไม่เห็นได้ยินเสียงกดออด” ผมถามขึ้น
   “ก็อยากจะเข้ามาเซอร์ไพร์ซพี่ภัทน่ะครับ แหะแหะ” แก้วหัวเราะเสียงใส หน้าตายิ้มแย้ม แก้วเปลี่ยนไปมาก ผมยาวขึ้น ตัดผมทรงวัยรุ่นเกาหลีตามแบบสมัยนิยม ผิวที่เคยคล้ำก็ดูขาวเนียนขึ้น สูงขึ้นนิดหน่อย แต่ดวงตายังดูกลมโต สดใส น่ารักเหมือนเดิม
   แล้วทันใดนั้นแก้วก็ทำหน้าตกใจ เมื่อหันไปเห็น ‘พี่ศักดิ์’ ที่ยืนอยู่มุมห้องด้านในสุด เหมือนจะแอบมองอยู่ไกลๆ จึงไม่แปลกที่แก้วจะมองเห็นพี่ศักดิ์เป็นคนสุดท้าย
   ทั้งแก้วและพี่ศักดิ์ต่างก็จ้องมองกันอยู่นาน ท่ามกลางความลุ้นระทึกของพวกเรา
   ไม่มีใครรู้ว่าทั้งคู่รู้สึกอะไรในตอนนี้ หรือจะมีใครเป็นฝ่ายเอ่ยอะไรขึ้นมาก่อน
   ท่ามกลางความเงียบอย่างอึดอัด!...

   “แก้วครับ ! ไม่รอผมเลยนะครับ”
เสียงผู้ชายคนหนึ่งร้องเรียกดังเข้ามาใกล้
   พวกเราทุกคนรวมถึงพี่ศักดิ์ต่างหันไปมองที่ประตู
   ผู้ชายร่างสูง ผิวขาว หน้าตาออกแนวตี๋ๆ ดูลักษณะท่าท่างสุภาพเรียบร้อยคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา เขาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่เหมือนทุกคนจะหันมาจ้องมองเขาเป็นตาเดียว!
   “สวัสดีครับทุกคน” เขายกมือไหว้ไปรอบห้อง คงไม่รู้จะไหว้ใครดี พร้อมกับยิ้มอายๆ
   “เอ่อ...พี่พงษ์ นี่นายเก่าผม พี่เสือ พี่สา แล้วก็ พะ..พี่ศักดิ์ ส่วนนี่ คุณพงษ์เป็น เอ่อ...เป็นเพื่อนรุ่นพี่ผมครับ” แก้วแนะนำคนที่เข้ามาใหม่อย่างตะกุกตะกัก
   “อ๋อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ ขอโทษทีนะครับ ที่เข้ามาทีหลัง พอดีผมมัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่หน้าบ้าน พอดีมีธุระด่วนเข้ามาน่ะครับ” เขาพูดชี้แจงพร้อมกับยิ้มให้พวกเราทุกคน
   “ตามสบายค่ะ คุณพงษ์ เชิญนั่งก่อนซิคะ” พี่สาพูดยิ้มๆ ผมก็เลยไปยกเก้าอี้มาให้คุณพงษ์นั่ง
   “ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมขอตัวแก้วซักเดี๋ยวได้ไหมครับ พอดีผมมีธุระด่วนต้องกลับก่อนน่ะครับ ต้องขออนุญาตลาเลยนะครับ” คุณพงษ์พูดพร้อมกับยกมือไหว้พวกพี่ๆ แล้วก็เดินเข้ามาใกล้แก้ว

   “แก้วครับ ออกไปคุยข้างนอกกับพี่แป๊ปนึงนะครับ” เขาเอ่ยกับแก้ว

   เขาจับข้อมือแก้วเบาๆ เป็นสัญญาณให้เดินออกไปคุยกันข้างนอกห้องด้วยกัน
พวกเราทุกคน ต่างมองอากัปกิริยาของแก้วกับพงษ์ที่เดินคู่กันออกไป แล้วก็คงรู้สึกไม่ต่างกันว่า

   คุณพงษ์คนนี้คงจะไม่ใช่แค่เพื่อนรุ่นพี่ธรรมดาๆ แน่!
             เขาดูอายุมากกว่าแก้วไม่กี่ปี ส่วนคำพูดคำจาและกิริยาอาการที่แสดงออกก็ดูอ่อนโยน นุ่มนวลกับแก้วจนผิดสังเกต ทำไมผมไม่เคยรู้เรื่องคุณพงษ์นี่มาก่อนเลยนะ อาจเป็นเพราะผมไม่ได้ติดต่อแก้วนานหลายเดือนแล้ว ตั้งแต่ผมไปฝึกงานและเกิดเรื่องยุ่งๆ ขึ้น
แก้วหายไปพักใหญ่ ผมเห็นพี่ศักดิ์ดูท่าทางกระวนกระวายใจ แล้วพี่ศักดิ์ก็เดินออกจากห้องไป ด้วยความที่ผมรู้สึกกลัวจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็เลยแอบเดินตามพี่ศักดิ์ออกไปด้วยอีกคน
แก้วเดินออกไปส่งคุณพงษ์หน้ารั้วบ้าน พอคุณพงษ์ขับรถออกไปแล้ว แก้วก็หันหน้ามาจะเข้าบ้าน ก็เจอกับพี่ศักดิ์ที่ยืนดักรออยู่แล้ว ผมเห็นพี่ศักดิ์เดินเข้าไปกอดแก้ว แต่แก้วสะบัดตัวออก แล้วทั้งสองก็ดูเหมือนจะเถียงอะไรกันอยู่นาน ผมแอบดูทั้งคู่อยู่ที่ประตูใหญ่ ห่างจากรั้วหน้าบ้านอยู่พอสมควร จึงไม่ได้ยินว่าทั้งสองคนคุยอะไรกันบ้าง แต่ผมรู้สึกว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ สักพักผมก็เห็นแก้วรีบเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน จนผมต้องรีบเดินหลบกลับเข้ามาในห้องนอนเหมือนเดิม
“นายครับ พี่สา พี่ภัท ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ ขอโทษจริงๆ นะครับ พอดีผมมีธุระด่วน ขอให้นายหายไวๆ แล้วก็อย่าลืมทานขนมที่ผมซื้อมาให้นะครับ” แก้วพูดพร้อมกับยกมือไหว้ลาทุกคน ผมเห็นแก้วตาแดงๆ เหมือนจะมีน้ำตาคลอ แต่แก้วพยายามหลบตาพวกเรา แล้วก็ก้มหน้าก้มตารีบเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องไป ทิ้งให้พวกเราทุกคนตกตะลึง มองหน้ากันงงๆ เพราะไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!
              พร้อมๆ กับที่แก้วหุนหันรีบออกจากห้องไป พวกเราก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถดังกระหึ่ม! พี่ศักดิ์คงจะขับรถเขาออกจากบ้านไปอย่างเร็วเช่นกัน!
พวกเรารอพี่ศักดิ์กลับมาจนเกือบถึงเย็น พี่ศักดิ์เดินเข้ามาในห้อง พร้อมสภาพหัวหูยุ่งเหยิง เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ดวงตาแดงกล่ำ พี่สาเดินตามพี่ศักดิ์มาคงอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“พี่เสือ ผมจะกลับใต้พรุ่งนี้นะ มาบอกพี่แค่นี้แหละ” พี่ศักดิ์พูดแล้วก็ทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้องไป
“เดี๋ยวซิวะ คุยกันให้รู้เรื่องก่อน มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นวะ ภัทบอกมึงกับแก้วยืนเถียงกันอยู่หน้าบ้าน พวกมึงทะเลาะอะไรกัน แล้วทำไมแก้วมันต้องรีบกลับด้วย เหมือนไม่พอใจอะไร แล้วมึงเป็นอะไรถึงสภาพเป็นอย่างนี้” เขาถามยืดยาว ผมกับพี่สาเองก็คงอยากรู้ไม่ต่างกัน
“ก็ไม่มีอะไร” พี่ศักดิ์ไม่ตอบ ได้แต่ทำหน้าบึ้งตึง
“จะไม่มีได้ไง มึงพูดอะไรกับแก้วกันแน่” เขาถามเสียงเริ่มหงุดหงิด
“ก็แค่ถามว่า ทำไมหาผัวใหม่ได้เร็วจัง ก็แค่นั้น” พี่ศักดิ์พูดเสียงแข็งพร้อมกับยักไหล่ทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจ แล้วก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมกับพี่สางงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนเขา ผมรู้ว่าเขาโกรธพี่ศักดิ์มาก ผมก็เลยได้แต่จับแขนเขาไว้เหมือนจะบอกให้ใจเย็นๆ
   ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมสอบปลายภาคเทอมสองเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ผลสอบออกมาแล้วบางวิชาแต่คิดว่าเกรดเฉลี่ยผมคงเป็นไปตามที่ตั้งใจไว้ และจบการศึกษาอย่างแน่นอน ตอนนี้ผมก็เลยสมัครงานไปเรื่อยๆ รอบริษัทเรียกสัมภาษณ์ ส่วนกิจการของเขาก็ประสบความสำเร็จอย่างดี จนต้องขยายสาขาเพิ่มอีกหนึ่งสาขา โดยเช่าพื้นที่ขายในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ ผมเคยไปดูอยู่สองสามครั้ง สำนักงานของเขาตั้งอยู่ใจกลางเมืองปลูกเป็นตึกสำนักงานขนาดสามชั้น บนพื้นที่มรดกตกทอดของครอบครัวเขา ส่วนสาขาหน้าร้านที่ใช้วางเฟอร์นิเจอร์ไม้ที่ส่งมาขายจากโรงงานที่ใต้ก็มีสองสาขาตั้งอยู่ในห้างดังทั้งคู่
“ภัท วันนี้ออกไปไหนรึเปล่าครับ” เสียงเขาถามอยู่ข้างหู ขณะที่มือก็สวมกอดเอวผมไว้จากด้านหลัง
ผมกำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องมองลงไปด้านล่าง เห็นคนงานกำลังทาสีรั้วบ้านอยู่ ตอนนี้บ้านของผมถูกปรับปรุงใกล้เสร็จแล้ว ห้องของผมถูกขยายให้กว้างขึ้นเพราะรื้อผนังห้องเก็บของที่อยู่ติดกันออก เขาเอาเฟอร์นิเจอร์จากร้านมาเปลี่ยนใหม่เกือบทั้งบ้าน เตียงนอน โต๊ะอ่านหนังสือ ชุดโซฟา ส่วนบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ของผมก็ทาสีใหม่เป็นสีขาวทั้งหลัง เพราะผมบอกว่าชอบสีขาว ตอนนี้งานปรับปรุงจึงเหลือแต่เพียงทาสีรั้วกับซ่อมห้องน้ำชั้นล่าง
“เปล่าครับ วันนี้คงอยู่บ้าน คุณล่ะครับ” ผมตอบ วันนี้เป็นวันเสาร์เขาก็น่าจะอยู่บ้านเหมือนกัน
“ก็ไม่ได้ไปไหน วันนี้จะทำอะไรให้พี่กินดีครับ” เขาถาม
“อ้าว จะให้ทำอะไรล่ะครับ ไม่เห็นบอกล่วงหน้าเลย” ผมทักท้วง
“ก็บอกอยู่นี่ไงครับ” เขาพูดพร้อมกับก้มลงจูบที่ซอกคอผมเบาๆ ทำเอาผมรู้สึกเสียวจนขนลุกซู่
“อืม งั้นอยากทานอะไรก็บอกมาซิครับ เดี๋ยวทำให้ทาน” ผมตอบยิ้มๆ
“ใจดีจัง อย่างนี้น่าให้รางวัล” เขาพูดเสียงหวานแล้วก็เริ่มจูบต้นคอผม และค่อยๆ จูบเม้มไปตามแผ่นหลังและหัวไหล่ ส่วนมือก็เริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อผม ลูบไล้หน้าอกผม
“ยะ...อย่าครับ เดี๋ยวใครเห็นนะครับ” ผมร้องขึ้น เมื่อเริ่มรู้สึกตัวอ่อนระทวย
“อืม ไม่มีใครเห็นหรอกน่า” เขาพูดเสียงอู้อี้ ยังคงก้มหน้าก้มตาวนเวียนอยู่แถวหัวไหล่ผม
“ไม่เห็นอะไรล่ะครับ คนงานอยู่ข้างล่างเต็มเลย ถ้ามองขึ้นมาล่ะก็”
“ก็ไม่เห็นเป็นไร ขืนใครพูดมากก็ไม่จ่ายค่าจ้างซะเลย” เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบกลั้วหัวเราะ
“ฮึ ผมไม่เถียงกับคุณแล้ว ไปดีกว่า” ผมขยับตัวออกจากอ้อมกอดเขา ขืนอยู่ต่อคงไม่ได้ทำอะไร นอกจากต้องกลับขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงอีกรอบแน่ๆ
“เดี่ยวซิครับ จะรีบไปไหน” เขาดึงแขนผมไว้
“ไปข้างล่างไงครับ ตื่นตั้งนานแล้ว ไม่หิวเหรอ เดี่ยวลงไปหาอะไรให้คุณกินไงครับ”
“หิวซิครับ แต่หิวอย่างอื่นมากกว่า” เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม
“ฮึ ผมไม่พูดด้วยแล้ว” ผมรีบก้มหน้าก้มตารู้สึกอายจนบอกไม่ถูก ไม่ชินซะที
“ฮ่ะฮ่ะ ไม่แกล้งแล้วครับ พี่มีเรื่องจะคุยด้วยจริงๆ” เขาพูดพร้อมกับเดินไปหยิบซองสีน้ำตาลออกมาจากลิ้นชักโต๊ะข้างหัวนอน
“เปิดดูซิครับ” เขายื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ผม
“อะไรครับ” ผมรับมาอย่างงงๆ พร้อมกับค่อยๆ เปิดซองดูเอกสารที่อยู่ภายใน
“พี่ให้ภัท”
ผมค่อยๆ หยิบแผ่นกระดาษสีขาวที่อยู่ภายในออกมาดู มันพิมพ์จากคอมพิวเตอร์ ผมค่อยๆ ไล่อ่านทีละบรรทัด

พินัยกรรม
เขียนที่ xxx
วันที่ xxx
ข้าพเจ้า นายสุรสิงห์ ...........................อายุ 34 ปี
อยู่บ้านเลขที่ ..................................................

ได้ทำพินัยกรรมฉบับนี้ขึ้นไว้ เพื่อแสดงเจตนาว่า
เมื่อข้าพเจ้าถึงแก่กรรมให้ยกทรัพย์สินของข้าพเจ้าทั้งหมดที่มีอยู่ในปัจจุบันและที่จะมีต่อไปในอนาคตให้แก่ นายภัทร.................. แต่เพียงผู้เดียว


ลงชื่อ นายสุรสิงห์ ....... ผู้ทำพินัยกรรม
ลงชื่อ นาย..................พยาน
…..
…..
…..

“นี่อะไรกันครับ” ผมร้องถามขึ้นอย่างตกใจเมื่ออ่านข้อความในกระดาษจนจบ
“ก็พินัยกรรมไงครับ พี่ยกให้ภัท” เขาตอบเสียงนิ่งๆ
“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะครับ คุณยังไม่ได้จะเป็นอะไรซะหน่อย”
“ภัท ชีวิตคนเราไม่แน่นอน พี่เองก็ไม่เคยคิดจะทำอะไรแบบนี้ แต่เพราะเกิดอุบัติเหตุขึ้นคราวนั้น พี่ก็เลยคิดว่าพี่โชคดีแค่ไหนแล้วที่รอดมาได้ เพราะถ้าเกิดมีรถสิบล้อหรือรถอะไรสวนมาซักคัน ประสานงาเข้ามา พี่คงตายไปแล้ว พี่ก็เลยอยากจะเตรียมพร้อมไว้ก่อนจะได้หมดห่วง ไม่อยากให้ภัทลำบากถ้าเกิดพี่เป็นอะไรไปกระทันทัน” เขาพูดพร้อมกับรวบตัวผมเข้ามากอดแนบตัวอีกครั้ง
“แต่ผมก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่ครับ บ้านผมก็มีแล้ว ผมไม่ได้อยากได้สมบัติอะไรพวกนี้ของคุณเลย” ผมไม่เคยคิดอยากร่ำรวยหรืออยากได้สมบัติอะไรทั้งสิ้น
“แต่พี่อยากให้”
“แล้วพี่ๆ น้องๆ คนอื่นของคุณล่ะครับ จะไม่ว่าอะไรเหรอที่คุณมายกสมบัติของครอบครัวให้ผมแบบนี้” ผมยังกังวล เขามีครอบครัวใหญ่ พี่น้องหลายคน
“จะว่าอะไรได้ สมบัติของครอบครัวพี่ได้แบ่งให้น้องๆ ทุกคนเรียบร้อยแล้ว นี่เป็นส่วนของพี่คนเดียว ก็ไม่ได้มีเยอะแยะอะไร พี่เอาน้อยกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ด้วยซ้ำ มีที่ดินและสำนักงานของพี่ เงินฝากในธนาคารแล้วก็บ้านไม้หลังใหญ่กับที่ดินส่วนหนึ่งที่ใต้”
“ครับ” ผมรับรู้
“พี่ให้ก็รับไว้ซิครับ” เขาดันกระดาษแผ่นนั้นเข้าหาตัวผม ผมเก็บมันใส่ซองสีน้ำตาลตามเดิม
“ขอบคุณครับ” ผมพูดพร้อมกับค่อยๆ ยกมือขึ้นไหว้เขา
“จะไหว้ทำไมครับ” เขารีบจับมือผมไว้
“ก็คุณให้ผมตั้งมากมาย” ผมตอบ เขาเป็นผู้ใหญ่กว่าผม ก็สมควรที่ผมจะไหว้เขา
“ภัทไหว้พี่แบบนี้ทำให้พี่รู้สึกแก่มากเลย ฮ่ะฮ่ะ” เขาพูดแล้วก็หัวเราะเสียงดัง
“แต่ว่า....”
“ต่อไปไม่ต้องไหว้พี่แล้วนะครับ พี่ไม่ใช่ผู้ปกครองของภัทเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วนะ แต่พี่เป็น...” เขายังพูดไม่ทันจบ ผมก็ต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากเขาไว้ก่อน
“พอ...ไม่ต้องพูดแล้วครับ ผมลงไปข้างล่างดีกว่า” ผมถือซองสีน้ำตาลไปเก็บที่ลิ้นชักตามเดิม แล้วก็รีบเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะทันได้เห็นว่าผมอายหน้าแดงขนาดไหน!
   ////////////////////////////////////////////////////////////////////////

   “มองอะไรอยู่ครับ” เขาเอ่ยถามขึ้นขณะเดินเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง ในขณะที่ผมกำลังยืนหันหน้าเข้าหาริมทะเล มองดูเกลียวคลื่นซัดซาดไปมา ค่ำแล้วท้องฟ้ามืด ท้องทะเลก็เป็นสีดำสนิท แต่แสงไฟที่ส่องสว่างอยู่ริมทางเดินของโรงแรมขนาดใหญ่ ทำให้รอบข้างไม่ดูมืดมิดจนเกินไป
   “ก็ดูทะเลเฉยๆ ครับ” ผมแหงนหน้าไปมองเขา เห็นเขายิ้มบางๆ มาให้
   “พี่พามาเที่ยวนี่สนุกรึเปล่าครับ” เขาถามพร้อมกับเอาคางเขาเกยอยู่บนศีรษะผม
   “สนุกครับ ผมมีความสุขมากเลย” ผมตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้เขาอีกครั้ง
   “แล้วทำไมดูเหมือนคิดกังวลอะไรอยู่”
   “ก็คิดถึงแก้วกับพี่ศักดิ์ นึกถึงเรื่องวันนั้น”
   “ไม่ต้องคิดมากหรอก เราทำดีที่สุดแล้ว คงต้องให้เป็นเรื่องของคนสองคน”
   “ผมอยากให้แก้วกับพี่ศักดิ์กลับมารักกันอีกครั้ง”
   “อืม พี่เองก็อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้แก้วก็มีคนดูแลดีอยู่แล้ว เราคงทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้”
   “ครับ แก้วก็บอกว่าถึงจะคบกับพี่พงษ์ได้ไม่นานแต่พี่พงษ์ดีกับแก้วมาก” ผมโทรศัพท์ไปคุยกับแก้วหลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไปได้ไม่กี่วัน
   “ไอ้ศักดิ์มันก็ต้องทำใจ ยอมรับความจริง แล้วเริ่มต้นใหม่”
   
   “ถ้าเวลาผ่านไปนานๆ คุณจะยังรักผมเหมือนเดิมรึเปล่าครับ” ผมถามขึ้น อยู่ๆ ก็รู้สึกกลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวความรู้สึกของคนที่ต้องเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
   “ทำไมถามอย่างนี้ล่ะครับ น้อยใจอะไรพี่รึเปล่า” เขาถามเสียงอ่อนโยน
   “เปล่าครับ ก็แค่ถามดู คงเพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆ อย่างของคนรอบข้างมั้งครับ” ผมนึกถึงผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม ทุกคนล้วนแต่เปลี่ยนไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
   “รักซิครับ พี่รักภัทนะครับ ไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ หรอกนะ ไม่เชื่อพี่เหรอ” เขาตอบพร้อมกับหอมแก้มผมจากด้านหลัง
   “เชื่อครับ”
   “ภัทซิ ไม่เห็นเคยบอกรักพี่ซักคำ” เขาพูดขึ้น
   “เอ่อ...คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ครับ” ผมเริ่มรู้สึกแก้มร้อนผ่าว
   “รู้แล้วไงครับ ก็อยากได้ยินจากปากไม่ได้เหรอ หรือจะให้พี่อ่านเอาแต่จากบันทึกนั่นอย่างเดียว” เขาถามล้อผม
   “ก็ผม...”
   “พูดให้พี่ได้ยินหน่อยนะครับ” เขาพูดพร้อมกับจับตัวผมให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา
   “ผม...” ผมรู้สึกอายไม่กล้าพูดขึ้นมา คงเพราะเขาจ้องหน้าผมอยู่
   “เร็วซิครับ พูดให้พี่ได้ยินซักครั้ง ให้ชื่นใจหน่อย” เขายังคงยิ้มรอคำตอบจากผม
   ผมได้แต่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่นาน...จน
   เขาก้มลงจูบปากผมอย่างดูดดื่ม สอดลิ้นเข้ามาพัวพันในปากผม
   “อืม พอแล้วครับ” เขาจูบอยู่นานจนผมหอบ
   “ก็พูดซิครับ ถ้าไม่พูดพี่จะจูบอยู่อย่างนี้แหละ” เขาพูดแล้วก็ก้มลงจะจูบผมอีกครั้ง

   “คะ...ครับ ผมรักคุณครับ” ผมรีบตอบเสียงเบาก่อนจะโดนขโมยจูบอีกรอบ
   “ก็แค่นี้แหละ” เขาอมยิ้มพร้อมกับดึงเอวผมกลับเขามาใกล้เขา แต่ผมพลิกตัวหันหลังให้เขา อยากมองดูทะเลยามค่ำคืนอีกครั้ง

   “คุณคิดถึงพี่ภาไหมครับ” ผมถามขึ้นขณะที่สายตาผมกำลังมองดูเกลียวคลื่นในทะเลเบื้องหน้า
   “ทำไมจู่ๆ ก็ถามขึ้นมาล่ะครับ” เสียงเขาเหมือนแปลกใจ
   “ก็คุณเคยมาเที่ยวที่นี่กับพี่ภาไงครับ ผมก็แค่สงสัยว่าถ้าคุณมองทะเล มองที่ที่เคยมาด้วยกันคุณจะคิดถึงพี่ภาบ้างไหม”
   “คิดถึงซิครับ ภาดีกับพี่มาก ยังไงพี่ก็ลืมความทรงจำดีๆ ไม่ได้หรอกครับ” เขาตอบอย่างจริงใจ
   “ผมก็คิดถึงพี่ภาครับ ถ้าพี่ภารู้ว่าผมเรียนจบแล้ว พี่ภาคงดีใจมาก แต่ตอนนี้พี่ภาคงมีความสุขไปแล้ว” ผมพูดแล้วก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา คิดถึงพี่ภาจับใจ
   “ใช่ คนดีๆ อย่างภาคงไปอยู่บนสวรรค์แล้ว” เขาพูดพร้อมกับกอดกระชับตัวผมให้แนบแน่นยิ่งขึ้น
      
   “แล้วตอนนี้คุณยังรักพี่ภาอยู่รึเปล่าครับ” ผมถามต่อ แล้วก็เงยหน้าขึ้นจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา

   เขายืนเงียบอยู่นานก่อนจะเอ่ยตอบผม

   “รักซิครับ พี่ก็ยังรักและคิดถึงภาอยู่ เพียงแต่พี่เก็บภาไว้ในใจ พี่ไม่ทุกข์ ไม่เศร้า ไม่เจ็บปวดกับการจากไปของภาเหมือนตอนแรกๆ อีกแล้ว แต่ความผูกพัน ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันมันก็ยังคงอยู่”

“แต่ถึงพี่จะรักภา มันก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะรักใครอีกไม่ได้ ภาเป็นความทรงจำที่สวยงามในใจพี่ แต่สำหรับภัท ตอนนี้ภัทเป็นปัจจุบันและอนาคตของพี่ เป็นคนที่พี่รัก รักมากและจะรักตลอดไป พี่เคยสัญญาว่าจะรักและดูแลภัทอย่างดี พี่ยังจำได้ และก็จะรักษาสัญญานี้ตลอดไปอย่างเต็มใจ” เขาพูดพร้อมกับจ้องตาผมเหมือนจะให้ผมรับรู้ถึงความจริงใจและความรู้สึกทั้งมวลที่อยู่ในใจเขา
“ครับ ผมก็รักคุณ รักตั้งแต่วันแรกที่เจอคุณแล้ว” ผมยิ้มให้เขาอย่างอายๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กน้อยเพิ่งเคยสารภาพรักเป็นครั้งแรก
“อย่าโกรธพี่นะ ถ้าพี่จะบอกว่าพี่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเจอภัทครั้งแรกที่ไหน ถ้าไม่ได้อ่านบันทึกของภัทพี่ก็คงไม่รู้”
“ครับ” เสียงผมเหมือนจะอ่อยๆ
“แต่แค่ภัทรู้ไว้ว่าตอนนี้พี่ทั้งรักทั้งหลงภัทคนเดียวก็พอแล้ว” เขาพูดพร้อมกับทำตาเยิ้มใส่ผมอีกแล้ว
“พอเลยครับ ไม่ต้องมาพูดเอาใจผมเลย” ผมพูดแก้เขิน
“พี่พูดจริงๆ นะ ไม่ได้พูดเอาใจ” เขาพูดแล้วก็ก้มลงจูบผมที่ข้างหู ผมขนลุกซู่อีกแล้ว
“อืม” ผมเริ่มรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา
“ภัทครับ” เสียงเขาดูเป็นการเป็นงานขึ้นมาอีกครั้ง
“ครับ”
“มีอีกอย่างหนึ่งที่พี่อยากให้ภัทรู้ไว้”
“....” ผมนิ่งเงียบรอฟังเขาพูด
“พี่ไม่เคยเกลียดภัทเลย ไม่ว่าจะตอนไหนหรือเมื่อไหร่”
“ครับ” เขาคงหมายถึงในบันทึกที่ผมชอบเขียนว่าเขาเกลียดผม ไม่ชอบผม
“สมัยก่อน พี่ยอมรับว่าพี่อาจจะเคยมีอคติกับภัทอยู่บ้าง แต่ที่พี่เคยทำไม่ดี พูดไม่ดี หรือใช้อารมณ์กับภัทมากเกินไป พี่ก็ทำไปเพราะความเป็นห่วง หวังดี เห็นภัทว่าภัทเป็นน้อง พี่อาจจะเข้มงวดไปบ้าง เพราะตอนนั้นพี่มองว่าภัทยังเด็ก พี่ก็แค่อยากจะสอน อยากจะดุให้ได้อย่างใจ แต่ก็ไม่เคยคิดโกรธ คิดเกลียดอะไรภัทเลยนะครับ” เขาสารภาพความรู้สึกในใจออกมา
“ครับ ผมเข้าใจ ตอนเด็กๆ บางทีผมก็ชอบคิดไปเอง แล้วก็ชอบเอาแต่ใจ ผมคงดื้อด้านอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน” ผมยอมรับ ได้ฟังเขาพูดแล้วก็รู้สึกเหมือนสิ่งที่คั่งค้างในใจตั้งแต่หลายปีก่อนมันจางหายไป
ตอนนี้ลมทะเลเริ่มพัดแรง แต่ผมกลับรู้สึกอบอุ่นมาก เพราะเขากอดผมไว้อย่างแนบแน่นจากด้านหลัง ผมเชื่อว่าเขาจะอยู่ข้างๆ ผม เป็นเกราะป้องกันให้ผมอย่างนี้ตลอดไป

ผมนึกถึงผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม
รุ่นพี่ที่เข้ามาจีบผมตอนมอปลาย....ซื้อดอกกุหลาบให้ผม ซื้อของขวัญแพงๆ ให้ผม ก็เพียงเพราะอยากจะเข้ามาใกล้ชิด มาลวนลามผม
พี่ศักดิ์...แม้จะบอกว่าชอบผม จะจีบผม แต่ก็ทำไปเพราะต้องการหนีความจริง หนีความรักของแก้วและหนีใจตัวเอง
พี่คม...ถึงจะสุภาพ อ่อนโยน แต่ก็รักง่ายหน่ายเร็ว เวลาไม่นานก็ไปมีคนอื่น
พี่ตี่...รุ่นพี่ที่ฝึกงานให้ ก็แค่อยากได้ความแปลกใหม่และคอยแต่จะฉวยโอกาสกับผม
หรือแม้แต่ไอ้ชินเอง...ถึงจะบอกว่ารัก แต่ก็เป็นรักที่เกิดขึ้นรวดเร็ว วูบวาบ แล้วก็ทำอะไรผิดๆ เพราะรัก
ทุกคนผ่านเข้ามาแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว!
แต่สำหรับเขาไม่ใช่...รักของเขาเริ่มมาจาก การทะเลาะเบาะแว้ง ความไม่เข้าใจ กว่าจะเปลี่ยนเป็นความหวังดี ความห่วงใย และความผูกพันต้องผ่านอุปสรรคและใช้เวลาเนิ่นนานในการพิสูจน์ความจริงใจ
ความรู้สึกของเขาที่มีต่อผมกว่าจะกลายมาเป็นความรักได้ ถึงจะช้าแต่ก็มั่นคง....ผมเชื่อในความรักของเขา!


                  จบบริบูรณ์   ____________________________________________________________
   
[พูดคุย]
           จบแล้วจ้า ตอนนี้คงยาวจุใจนะคะ :กอด1:
           แต่อาจจะมีตอนพิเศษอีก 2-3 ตอน รอติดตามกันนะคะ  :L1:
          มีบางคนที่ถามว่า ทำไมตอนแรกๆ พี่เสือต้องเกลียดภัทมากมายขนาดนี้ ไม่รู้ว่าตอนสุดท้ายนี้แล้วจะยังค้างคาใจอยู่อีกรึเปล่า
          ไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เพราะเข้าใจดีว่าความคิดและจินตนาการของแต่ละคนอาจต่างกัน
          คนเขียนเองพยายามที่จะไม่อธิบายอะไรมาก คงบอกได้แค่เพียงว่า ขนาดตัวเราเองยังสามารถทำตรงข้ามกับสิ่งที่ใจคิดได้เลย นับประสาอะไรกับความรู้สึกที่คนอื่นมองผ่านมาอีกชั้นนึง จะเข้าใจได้ทั้งหมด
          แต่ความจริงก็ตั้งใจจะเขียนส่วนที่เป็นความรู้สึกของพี่เสืออีกหนึ่งตอนเต็มๆ นะคะ อยากให้เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ  รอติดตามกันต่อนะคะ  :L2:
          กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ คนเขียนต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ไม่คิดว่าตัวเองจะเขียนได้ยาวขนาดนี้ด้วย ตอนแรกตั้งใจไว้ประมาณ 30 ตอน ต้องขอบคุณกำลังใจและทุก comment จริงๆ ค่ะ
         ใครมีคำถามอะไร หรือสงสัยอยากพูดคุยเกี่ยวกับตัวละคร สอบถามมาได้นะคะ ยินดีตอบค่ะ  :mc4:
         วันนี้ง่วงมากแล้ว ขอไปนอนก่อนนะคะ  :bye2:
           
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-08-2012 23:51:17
รออ่านตอนพี่เสือ  ชอบที่แก้วตัดสินใจแบบนี้นะ 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 18-08-2012 23:53:59
ศักดิ์แก้วววว  :sad4:
จบซะแล้ว ใจหายนะเนี่ย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
รอตอนพิเศษจ้าาาา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 19-08-2012 00:07:21
ศักดิ์ แก้ว จบแบบนี้หรอ ขัดใจคนอ่าน  :a5:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 19-08-2012 00:09:45
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 19-08-2012 00:37:38
พี่เสือกับน้องภัทรลงตัวแล้ว

เหลือพี่ศักดิ์กะแก้วเนี่ย

ถ้าแก้วจะไปคบคนอื่นแทนก็ดีนะ

เรามองว่าทำไมต้องรักแค่คนๆเดียว

มันเลว จะชั่วก็รักมันอยู่ได้

ความจริงจะรักใครชอบใครมันก็เรื่องของแก้ว


ก็นะ อินไปหน่อย :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 19-08-2012 00:55:20
กว่าจะรักกันได้เนาะ ต้องผ่านอะไรมามากมาย ช่วยให้เราคิดได้จริงๆ ยินดีกับทั้งสองด้วย :L2:

ปล.รอศักดิ์แก้วนะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 19-08-2012 01:08:06
เออะ! จบแล้ว ขอบคุณคนเขียนที่มีผลงานดีดีให้เราได้อ่านกัน สนุกมากคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 19-08-2012 01:11:44
ศักดิ์ กะ แก้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 19-08-2012 01:14:52
ขอบคุณคนเขียนนะครับ สนุกมากๆ รอตอนพิเศษนะครับ :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 19-08-2012 01:16:35
จบแล้วๆรู้สึกโหวงๆยังไงๆก็ไม่รู้

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งมาให้อ่านกันนะ

เรื่องนี้อินเอามากๆเลย จบแฮปปี้มีความสุข

ทุกอย่างเครียร์ลงตัว จะรออ่านตอนพิเศษนะ

ตอนนี้แอบสะใจพี่ศักดิ์จัง แก้วดีแล้วมีแฟนใหม่ไปเลย เยี่ยมจริงๆ

พี่ศักดิ์จะได้คิดได้บ้าง จะรอติดตามคู่นี้ต่อนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-08-2012 01:22:46
 :o8: :o8:พี่เสือกับภัทจบแบบนี้ชอบจ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:


 :m16: :m16:แต่พี่ศักดิ์กับแก้วจบแบบนี้มันขัดใจนิดหน่อยอะ :z3: :z3: :z3:


รออ่านตอนพิเศษจ้า :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 19-08-2012 01:48:07
สงสารพี่ศักดิ์ แต่ก็เห็นใจแก้วนะ

ถ้าจะจบแบบนี้จริงๆก็โอเคนะ แม้ว่าจะเคยช่วยลุ้นพี่ศักดิ์ให้สมหวังบ้างก็ตาม อย่างที่คนเขียนบอกน่ะแหละครับ

.....ความคิดและจินตนาการของแต่ละคนอาจต่างกัน

ขอบคุณนะครับ จะรออ่านตอนพิเศษนะครับ  o13
 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 19-08-2012 02:10:21
ความรักของพี่เสือกับภัทจบลงอย่างงดงามและอบอุ่น ส่วนแก้วเราชอบนะ ที่แก้วไม่กลับไปหาพี่ศักดิ์ เพราะแก้วเจ็บมาเยอะ และเราเห็นด้วยที่แก้วเลือกที่จะเปิดใจให้คนดีเข้ามาดูแลและรักแก้ว ส่วนพี่ศักดิ์คงต้องเริ่มต้นใหม่ครั้งยิ่งใหญ่เลยล่ะทำพลาดมากนัก แต่อย่างไรเสียเราก็อยากให้แก้วให้โอกาสพี่ศักดิ์อีกครั้ง (สับสนกะตัวเองจริง) ขอบคุณนะคะคนเขียน ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 19-08-2012 03:09:11
กว่าสองคนนี้จะมาบรรจบพบกันไหลลงอ่าวไทยพร้อมๆ กันได้ เล่นเอาจากพี่เสือกลายเป็นลุงเสือกันเลยทีเดียวนะ 55555
//รดน้ำสังข์ให้บ่าวสาว
ส่วนแก้ว-ศักดิ์ ยังคงหม่นๆ ติดทางตัน จะไปไหนก็ไปไหนประหนึ่งขับรถอยู่บนถนนตอนตีสามแต่โดนเด็กแว้นปิดถนนแข่งรถกัน จะไปไหนก็ไปไหน อึดอัด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 19-08-2012 07:13:11
 :กอด1:ยังไม่จุใจ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 19-08-2012 07:38:38
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ

ขอบคุณมาก ๆ ที่ตั้งใจคิด ที่สำคัญ..ตั้งใจพิมพ์มาให้อ่านกัน

บทสรุปของทั้งสองคู่ลงตัวถูกใจมากค่ะ

ดีใจที่แก้วคิดได้แบบนั้น..ส่วนคู่หลักก็คงต้องhappy อยู่แล้วเนอะ

ขอบคุณอีกครั้งจากใจค่ะ

บวก & บวก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 19-08-2012 08:41:37
ขอตอนพิเศษแก้วอย่างด่วนเลยจ้ะ   :serius2:

คู่หลัก จบได้ดีแล้วค่ะ     :กอด1:
เหลือแต่คู่แก้วที่ยังทำเค้าค้างอยู่ แงๆๆๆๆ  :sad4:

คนเขียนรีบมาสอยเค้าลงด่วนๆนะคะ  :impress3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 19-08-2012 09:47:39
จบแล้วว้าวๆๆๆๆกว่าจะมาถึงจุดนี้ผ่านมาหลายเรื่องจริงๆๆ


ง่าสงสารพี่ศักดิ์แก้วไม่กลับไปรักกับพี่ศักดิ์หรือนี่


รออ่านตอนพิเศษครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 19-08-2012 10:03:41
จบซะแล้ว
กว่าสองคนนี้เค้าจะหวานกันได้ก็ตอนท้ายๆ แล้ว
ขอตอนพิเศษหวานๆ ซักตอนนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-08-2012 10:04:14
ตกลงว่าแก้วกับศักดิ์จบลงแบบนี้ใช่ไหมครับ

จะบอกว่าดีก็ดีนะ แต่แก้วเลิกรักศักดิ์ได้จริงๆเหรอ ถึงจะเจ็บมามากแต่แก้วก็ยังรักอยู่ไม่ใช่เหรอ ถึงได้บอกว่าพงษ์เป็นรุ่นพี่ตอนอยู่ต่อหน้าศักดิ์ มันรู้สึกไม่เคลียร์อะ  :z3:

แต่ยินดีกับภัทรด้วยนะที่มีความรักที่สวยงาม  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: frenzy19 ที่ 19-08-2012 10:38:41
ถึงศักดิ์ จะเลว จะชั่วยังไง แต่ก้ออยากให้คู่กะแก้วอยู่ดี

รอศักดิ์ กะแก้วนะคะ :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: ทานตะวัน ที่ 19-08-2012 10:47:35
จบแล้ว ในที่สุดก็มีความสุขสมหวังกันซักที
เราเชื่อว่าทั้งสองคนจะประคองความรักที่ผ่านเรื่องราวต่างๆกันไปได้จนสุดทางค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ รอตอนต่อไปนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: lidelia ที่ 19-08-2012 11:58:33
ขอบคุณคนเขียนที่สละเวลามาแต่งนิยายให้อ่านนะค่ะ สนุกมากก :pig4: :pig4:

แล้วศักดิ์กับแก้วจะจบแบบนี้จริงๆเหรอเนี่ย  :เฮ้อ:

รอตอนพิเศษนะค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 19-08-2012 12:33:00
จบซะแล้วววว :monkeysad: พี่เสือกะน้องภัทลงเอยด้วยดี แก้วกับพี่ศักดิ์ก็ต้องเดินต่อไปอะเนอะ
รอตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 19-08-2012 13:05:47
เอ่อ แฮปปี้แอนด์ดิ้ง แต่...คู่แก้ว....คู่แก้ววววTAT!!! มันเป็นจั่งได๋กันเน้อแง้งงง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 19-08-2012 16:28:45
รออีกซัก 5 comment จะลงตอนพิเศษดีไหมน้า :impress2: ฮิฮิ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 19-08-2012 16:29:36
ม่ายยยน๊า ศักดิ์แก้วจะจบแบบนี้เหรอ
ฮึกกกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 19-08-2012 17:09:09
ใช้เวลาอ่านเรื่องนี้ 5 ชั่วโมง สนุกมากค่ะ

ขัดใจคู่ของพี่ศักดิ์กับแก้ว มันน่าจะดีกว่านี้

ชอบนะคะเรื่องนี้  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-08-2012 17:13:24
ลงเหอะน่าๆ   :m5:

อ่านอีกรอบก็ยังรู้สึกขัดๆกับเรื่องของศักดิ์กับแก้ว  :serius2:

ศักดิ์ก็ได้บทเรียนหมดแล้ว แต่ก็สงสารแก้วเหมือนกันที่กว่าศักดิ์จะรู้ตัวแก้วก็เจ็บจนต้องหนี

แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ  :dont2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 19-08-2012 19:01:27
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ น้องภัทพี่เสือ ทำให้หัวใจอบอุ่น
ส่วนแก้วคงตัดสินใจด้วยตัวเองแล้ว พยายามสู้ๆๆ เข้มแข็ง
เรื่องต่อไปขอแนวผีๆๆ ได้มั๊ย อ่านแล้วลุ้นดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 42 ความรัก (ตอนจบจริงๆ จ้า!!!) (18-8-2012) P.34
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 19-08-2012 19:35:35
 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: เฮีย. ที่ 19-08-2012 20:52:34
ยินดีด้วยกับ พี่เสือ และ น้องภัท จ้าา
แต่ ศักดิ์กับแก้ว ไม่อยากให้จบลงอย่างนี้เลย

 :เฮ้อ:
ปล. ขอศักดิ์กับแก้วด้วยเถอะน้าาา จู๊บบบบ .
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 19-08-2012 21:08:03
ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า

   “ภัทจะวิ่งไปไหนครับ มันมืดแล้วนะ” ผมไม่ฟังเสียงร้องเรียกของเขา ผมถอดร้องเท้าแล้วก็วิ่งออกจากอ้อมกอดของเขา วิ่งเข้าหาทะเลมืดสนิทเบื้องหน้า ก็แค่อยากสูดกลิ่นทะเลใกล้ๆ แล้วก็เหยียบพื้นทรายหยาบๆ บ้าง
   ผมล้มตัวลงนอนราบไปกับชายหาด รู้สึกเปียกๆ ชื้นๆ สากหลังเพราะนอนเหยียดยาวอยู่ใต้พื้นทราย น้ำเย็นๆ จากคลื่นทะเลซัดมาโดนเท้าผมเป็นระลอก
   เย็นสบายจัง...วันนี้รู้สึกมีความสุขจังเลย
   “ภัทกลับได้แล้ว มานอนแบบนี้มันอันตรายนะ มืดแล้วด้วย” เขาเดินมายืนหยุดที่เหนือศรีษะผม ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เขา
   “ไม่เห็นจะอันตรายอะไรเลยครับ เย็นสบายดีออก” ผมตอบเขาแล้วก็ยิ้มกวนๆ ไปให้
   “อืม ดื้อจริง” เขาว่าอย่างไม่จริงจัง
   “จั๊กกะจี๊เท้าจัง ฮิฮิ” ผมร้องเมื่อน้ำทะเลเย็นๆ กระทบปลายเท้า
   ผมนอนสักพักจนพอใจแล้ว ก็ลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินกลับ เขายืนรออยู่ข้างๆ มือหนึ่งก็ถือรองเท้าเตะที่ผมถอดทิ้งไว้

   “โอ๊ย” ผมร้องขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเหยียบอะไรเข้าแล้ว มันแหลม ทิ่มเข้าไปที่ฝ่าเท้าข้างซ้ายผม
   “ภัท” เขาร้องขึ้นเพื่อเห็นผมยกเท้าขึ้นดู

   ‘เศษแก้ว!’ คงแตกจากขวดเหล้า ขวดเบียร์ ชิ้นใหญ่ แหลมเชียว ยังคงปักติดเท้าผมอยู่!

   “โอ๊ย เจ็บ” ผมสะบัดเท้าสองสามที เศษแก้วชิ้นใหญ่นั้นก็หลุดออก แต่ผมรู้สึกเจ็บ แสบมาก
   ผมเขย่งยกเท้าข้างที่เจ็บไว้ เขาเดินเข้ามาใกล้ผม เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดโอดโอยของผมก็ส่ายหัว
   “เฮ้อ พี่ว่าแล้ว บอกแล้วว่าอย่าวิ่งออกไปก็ไม่เชื่อ” เขาดุผมเสียงเรียบ
   “เจ็บจังครับ” ผมเสียงอ่อยๆ รู้สึกมันเจ็บมาก
   “อืม แผลลึกอยู่เหมือนกัน” เขาก้มลงดูที่เท้าผม
   “เดินไม่ไหวอ่ะครับ” ผมอ้อนเขา กลัวโดนดุอีก
   “งั้นก็ถือรองเท้านี่ไว้” เขายื่นรองเท้าแตะของผมให้ถือไว้
            แล้วเขาก็ช้อนตัวผมขึ้น อุ้มผมทั้งตัว! ผมตกใจนิดหน่อย แต่แล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

   “ไม่ต้องมายิ้มเลยครับ ทำอะไรไม่เคยระวังเลย ประจำ! อายุเท่าไหร่แล้วนะ เราน่ะ” เขาทำเสียงเข้มใส่ผม
   “ฮิฮิ” ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะคล้องแขนทั้งสองข้างของตัวเองกอดคอเขาไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเจอดุแบบนี้คงกลัวจนตัวสั่น แต่เดี๋ยวนี้ผมรู้แล้วว่า เขาก็แกล้งทำเสียงดุไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้ดุจริงๆ ผมเลยไม่กลัวเขาแล้ว
   
   “แล้วนี่ไปนอนอย่างนั้น เสื้อผ้าก็เปียกหมด เปื้อนหมด เนื้อตัวเลอะไปหมด อาบน้ำไปเมื่อเย็นแล้วแท้ๆ ” เขาเริ่มบ่นเมื่ออุ้มผมมาจนถึงห้องพักบนชั้นสิบของโรงแรมหรู ตลอดทางเดินเข้าโรงแรมมีแต่คนมองเต็มไปหมด แต่เขาน่าจะคิดว่าพี่ชายอุ้มน้องชายล่ะมั้ง?
   “เดี่ยวก็อาบน้ำใหม่ได้นี่ครับ” ผมพูดขึ้นอย่างเอาใจ
   “งั้นก็อาบเลยครับ” เขาพูดเมื่ออุ้มผมมาจนถึงห้องน้ำ แล้วก็ปล่อยผมลง
   ผมได้แต่ยืนพิงพนังห้องน้ำ แล้วก็ยกเท้าข้างที่เจ็บไว้ ผมหันฝ่าเท้าขึ้นมาดู ก็เห็นว่ามีเลือดไหลทะลักออกมาไม่น้อย! เขาก็เห็นเลยดึงทิชชูออกมาก้อนใหญ่ นั่งยองๆ ลงกับพื้น แล้วรีบอุดก้อนทิชชูเข้าที่ฝ่าเท้าผม ห้ามเลือดเอาไว้ก่อน
   “แผลลึกซะด้วยซิ เลือดออกเยอะเลย” เขาพูดพึมพำ ขณะที่มือก็ยังจับเท้าผมและกดทิชชูไว้อยู่
   “คงอาบน้ำไม่ได้แล้วล่ะครับ แสบแผล” ผมเริ่มกลัวแผลจะโดนน้ำ เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกปวดแสบขึ้นมาแล้ว
   “ไม่ได้ครับ ตัวสกปรกแบบนี้จะนอนเข้าไปได้ยังไง” เขาเสียงเข้ม
   “ผมอาบไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวโดนแผล มันคงแสบน่าดู แผลลึก แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าเฉยๆ ก็พอ หรือว่าคุณจะอาบให้ผมล่ะครับ” ผมยิ้มหวานให้เขา อยากจะอ้อนให้เขาตามใจ จะได้ไม่ต้องอาบน้ำ
   “ฮึ” เขาร้องในลำคอ แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไป เขาลากเก้าอี้สองตัวเข้ามาให้ห้องน้ำด้วย แล้วก็วางไว้ใต้ฝักบัวอาบน้ำ

   “คุณจะทำอะไรน่ะครับ” ผมร้องตกใจ เมื่อเขาเดินมาประชิดตัวผม และเลิกเสื้อยืดผมขึ้น จะถอดออกทางศีรษะ
   “ก็จะอาบน้ำให้ไงครับ ก็ภัทบอกว่าคงอาบเองไม่ได้ เดี๋ยวพี่จะช่วย!” เขายิ้มเย็น ที่ผมเห็นแล้วรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
   “มะ...ไม่ต้องครับ ผมอาบเองได้แล้ว” ผมยืนตัวเกร็ง ทั้งอาย ทั้งกลัว รู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว!
   “อยู่เฉยๆ ซิครับ เดี๋ยวก็กระเทือนแผลหรอก” เขายังคงพูดแล้วก็ยิ้มอย่างใจเย็น เขาถอดเสื้อยืดผมออกไปได้แล้ว!
และกำลังดึงเชือกผูกกางเกงขายาวของผมออก ผมพยายามเอามือยื้อไว้ แต่เขาแรงเยอะกว่า ดึงเชือกผูกออก และรูดกางเกงผมออกจนได้!
ผมรู้สึกว่าตัวเองเขินอายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว พยายามปิดป้องของสงวนของตัวเองไว้ แต่ก็ไม่พ้นมือเขาอยู่ดี ในที่สุดเขาก็ดึงกางเกงในออกผมออกจนได้ ชิ้นสุดท้ายแล้ว หมดกัน ไม่เหลืออะไรแล้ว!
ผมยืนเปลือยกายต่อหน้าเขาแล้ว! พยายามหันหลังเข้าหาผนังห้องน้ำ แต่ไม่ทันแล้ว เขาจับผมอุ้มอีกครั้ง แล้วก็วางลงที่เก้าอี้ที่วางไว้ใต้ฝักบัว เขาจับขาข้างซ้ายที่โดนแก้วบาดพาดเหยียดยาวลงกับเก้าอี้อีกตัวที่วางห่างออกไป

โป๊หมดแล้วผม! เปลือยกายล่อนจ้อนเลยทีนี้! ไม่น่าไปพูดแหย่ พูดท้าท้ายเขาเลย
ผมได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเขา ได้แต่เอามือสองข้างกุม ‘ของสงวน’ เอาไว้
ผมได้ยินเสียงเขาดึงฝักบัวออกจากที่แขวนตรงฝาผนัง เขาเปิดน้ำแล้วนั่งย่องๆ ลงข้างเก้าอี้ที่พาดขาข้างที่เจ็บอยู่ ผมเหลือบมองเขา สายตาของเขาที่มองมาตอนนี้ดูยิ้มได้ ดูหวานเยิ้ม ตาแววาว โลมเลีย ผมไปทั้งตัว ผมเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบ จึงรีบก้มหน้าหลบตาเขา
เขาค่อยๆ เอาน้ำจากฝักบัว ล้างแผลให้ผมช้าๆ
“อ๊ะ...โอ๊ย...โอ๊ย แสบนะครับ แสบอ่ะ” ผมร้องลั่นจะชักเท้าหนี แต่เขาจับไว้ได้ทัน แล้วก็ใช้มือลูบไล้ ล้างให้อย่างแผ่วเบา ผมเห็นมีเลือดไหลปนออกมาด้วย โอ๊ย เห็นแล้วเสียววูบ ผมกลัวเลือด!
“อยู่นิ่งๆ แล้วก็ไม่ต้องร้องด้วย” เขาดุแล้วคราวนี้ คงจะเอาจริงแล้ว ไม่กล้าร้องแล้วได้แต่เกร็งเท้าไว้ แล้วหุบปากเงียบ
เขายังคงใช้น้ำจากฝักบัวล้างเท้าให้ผมอีกสองสามรอบ มือก็ลูบไล้ ถูเบาๆ ไปด้วย ผมรู้สึกทั้งเจ็บ ทั้งเสียวทั้งจั๊กกะจี้ พอเขาเห็นว่าเศษแก้ว เศษทรายที่ติดน่าจะหลุดหมด  ก็หยุดแล้วหันไปปิดน้ำ
เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กๆ ที่พาดอยู่บนราวแขวนมาเช็ดเท้าให้ผม อย่างแผ่วเบา จนแห้งสนิท
แล้วเขาก็เปิดก๊อกฝักบัวอีกครั้ง คราวนี้ราดน้ำลงบนตัวผม น้ำเย็นจัง ผมเริ่มรู้สึกหนาว ขนลุกซู่ เขาเทครีมอาบน้ำลงบนฝ่ามือแล้วก็เทลงบนตัวผม เริ่มลูบไล้ ถูไปตามหน้าอกและแผ่นหลังของผม ผมรู้สึกว่าเขาลูบวนอยู่ตรงหน้าอกผมนานมาก วนไปวนมา นานผิดปกติ!
โอ๊ย...มะ...มัน เสียวไปหมดแล้วตอนนี้
“ผะ...ผมอาบเองได้ครับ” ผมดึงมือเขาออก แล้วรีบลูบไปตามเนื้อตัวอย่างรวดเร็ว ถูลวกๆ ให้มันทั่วทั้งแขน ขา ลำตัว อยากให้มันเสร็จไวๆ
“ฮึ” ผมได้ยินเสียงเขาหัวเราะในลำคอ
“เสร็จแล้วครับ” ผมพูดแล้วก็คว้าฝักบัวที่ยังคงเปิดน้ำทิ้งไว้จากมือของเขามา รีบๆ ล้างตัวให้สะอาดอย่างรวดเร็ว
พอเขาเห็นว่าผมอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาก็หยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ส่งให้ผม ผมลุกขึ้นยืน ปิดน้ำแล้วรีบรับผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวลวกๆ แล้วก็รีบใช้ผ้าพันเอวไว้ทันที ผมเดินเขย่งเท้า ออกจากห้องน้ำอย่างทุลักทุเล จนมานั่งอยู่บนเตียงนอนขนาดใหญ่ ผ้าปูที่นอนที่ขาวสะอาดตา น่านอนชะมัด

“อ่ะ นี่ใส่ซะ” เขาเดินมาที่เตียงแล้ววางกางเกงบ๊อกเซอร์สีน้ำเงินเข้มให้ผมข้างเตียง
“รึว่าจะต้องให้พี่ใส่ให้ด้วย” เขาพูดแล้วก็ยิ้มประหลาดให้ผมอีกแล้ว
“ไม่ต้องครับ ผมใส่เองได้” ผมเริ่มทำหน้ายู่ หยิบก็หยิบมาแต่กางเกง เสื้อก็ไม่หยิบมาให้ซักตัว เขาก็เห็นว่าผมเจ็บแผล ต้องเดินโขยกเขยกออกมาจากห้องน้ำ แล้วจะให้ผมเดินไปหยิบเสื้อเองอีกเหรอ ตู้เสื้อผ้าก็อยู่ตั้งไกล
“ช่วยหยิบเสื้อยืดให้ผมตัวนึงได้ไหมครับ ผมไม่อยากเดินแล้ว” ผมร้องขอเสียงอ่อน

“เสื้อไม่ต้องใส่หรอกครับ เดี๋ยวก็ต้องถอด เสียเวลาเปล่าๆ” เขาตอบเน้นเสียง หน้าตานิ่งเฉยมาก แล้วก็เดินออกจากห้องนอนไป ทิ้งให้ผมตะลึงกับคำพูดเขาอยู่คนเดียว!
พอใส่กางเกงเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาปิดกายท่อนบนไว้ อยากจะเดินไปหยิบเสื้อในตู้แต่ก็ไม่ไหว ตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ มันคงชา แต่ตอนนี้ทำไมรู้สึกปวดหนึบไปหมด เขาว่าแก้วบาดมันจะปวดมากกว่าปกติมันเป็นอย่างนี้เอง
สักพักเขาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมถุงพลาสติดเล็กๆ
“พี่ไปขอชุดทำแผลจากเคาน์เตอร์โรงแรมมา แต่จริงๆ พี่ว่าไปหาหมอก็ดีนะ ภัทเจ็บมากรึเปล่าครับ” เขาถามขึ้นเมื่อเดินมานั่งที่ปลายเตียงและยกเท้าซ้ายข้างที่เป็นแผลพาดกับขาของเขา
“ก็เจ็บอยู่ครับ แต่ผมไม่ไปหาหมอนะ เดี่ยวพรุ่งนี้ก็คงหายปวด” ผมรีบบอกเพราะไม่อยากไปโรงพยาบาล ไม่อยากโดนฉีดยา
“อืม ก็ลองดูก่อนก็ได้ เดี่ยวพี่ทำแผลให้แล้วกัน” เขาพูดพร้อมกับจับเท้าผมยกขึ้น ใส่ยาแล้วใช้ผ้าก๊อซปิดบาดแผลไว้ แล้วก็ปิดด้วยพลาสเตอร์ใสๆ สองสามเส้น ผมกลั้นเสียงไว้ไม่ยอมร้องออกมา กลัวเขาจะพาไปหาหมอถ้าเจ็บมาก
“เสร็จแล้วครับ กินยาฆ่าเชื้อกับยาแก้ปวดนี่ไว้ก่อนนะ” เขายื่นยาสองเม็ดให้ผม พร้อมกับแก้วใส่น้ำ ผมรีบกินแล้วก็ล้มตัวลงจะนอนพัก
เขาเดินเอาของทั้งหมดไปเก็บแล้วก็เดินกลับมานั่งที่ปลายเตียงผมเหมือนเดิม
“เจ็บมากไหมครับ” เขาถามผม
“ไม่มากครับ” ผมตอบไปพอทำแผลแล้วก็รู้สึกดีขึ้นหน่อย
“งั้นก็ดีเลยครับ” เขาพูดแปลกๆ ผมเริ่มจะรู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เขาจะทำอะไร แทนที่เขาจะกลับมานอนข้างๆ ผม เขากลับเลิกผ้าห่มที่คลุมตัวผมไว้ขึ้นจากปลายเท้า ดึงจนผ้าทั้งผืนหลุดออกจากตัวผม
“คุณ จะทำอะไรน่ะครับ” ผมถามเสียงร้อนร้น อายเนื้อตัวช่วงบนที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย
เขาไม่ตอบ แต่เริ่มจูบขาข้างที่เจ็บของผม สลับกับอีกข้างหนึ่ง แล้วเริ่มเคลื่อนตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มไถจมูกลงบนสะโพกผม มือไม้เขาก็ลูบไล้ไปตามเนินเนื้อด้านหลังผม ผมบิดตัวไปมาด้วยความเสียว ปลายเท้ายังคงเต้นตุบๆ ปวดหนึบ จนมาถึงกลางลำตัว เขาดึงกางเกงบ๊อกเซอร์ผมออกช้าๆ จนมันร่นออกไปจากปลายเท้าผมแล้ว
   ไม่นะ ไม่เอานะ!
   “คุณ ปล่อยผมนะครับ ไม่เอานะ” ผมร้องโวยวาย พร้อมกับใช้เท้าอีกข้างถีบเขาเบาๆ ที่กลางลำตัว แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเขาคงไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้ว เขาใช้ลำตัวและขาแข็งแรงของเขากดขาของผมไว้ ส่วนเท้าอีกข้างที่เจ็บไม่ต้องพูดถึง แค่จะยกยังไม่ไหว มันจึงช่วยอะไรผมไม่ได้เลยตอนนี้
   เขาเงยหน้าขึ้นมามองผม ดวงตาของเขาออกอาการแปลกประหลาด เหมือนจะบอกว่าเขา ‘ต้องการผม’ มากในตอนนี้ มันดูหื่นกระหายผิดปกติ ผมเริ่มใจเต้นแรง หายใจขัดๆ ด้วยความตื่นเต้น
   “อยู่นิ่งๆ ซิครับ อย่าดิ้นนะครับเดี่ยวก็กระเทือนแผลหรอก” เขาบอกผมเสียงกระเส่า
   “ปล่อยผมซิครับ ไม่เอานะ ผมเจ็บแผลอยู่นะครับ” ผมพยายามอ้อนวอนเสียงหวาน
   “ก็ไหนบอกว่าเจ็บไม่มากไงครับ”
   “เอ่อ ก็ตอนนี้เริ่มปวดมากขึ้นแล้วอ่ะครับ” ผมพยายามหาทางรอด

   “ไม่ต้องกลัวหรอกครับ พี่ไม่ให้ภัทใช้เท้าข้างนั้นทำอะไรหรอกครับ ภัทแค่นอนเฉยๆ ก็พอ” เขาเงยหน้ามาตอบ แล้วก็ก้มหน้าก้มตาอยู่แถวบริเวณหน้าท้องของผมต่อ

“พี่เสือ...ปล่อยผมเถอะนะครับ” ผมพยายามอ้อนวอน เพราะรู้ว่าเขาชอบให้ผมเรียกเขาว่า ‘พี่’

   “ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้เลย พี่ทนไม่ไหวแล้ว ภัทอ้อนพี่ตั้งแต่อยู่ริมทะเล แถมยังมายั่วพี่ในห้องน้ำอีก ยังไงคืนนี้พี่ไม่ปล่อยภัทแน่” เขาพูดแล้วก็ขยับตัวขึ้นมา เอาปากเขาประกบปากผมไว้ไม่ให้ผมพูดอะไรได้อีก เขาหาว่าผมไปยั่วเขา เปล่าซะหน่อย ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย! กล่าวหากันชัดๆ

      __________________________________________________

[พูดคุย]
           ตอนนี้ก็จะเหตุการณ์ต่อเนื่องจากตอนจบนั่นเอง  :really2:
           บางคนอาจจะคิดว่าพี่เสือทำไมหื่นจัง  :z1: แต่จริงๆ แล้วถ้าติดตามตั้งแต่แรกก็พอจะรู้ สมัยก่อนพี่แกก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบสวีทกับพี่ภาให้น้องภัทเห็นจนเจ็บปวดใจอยู่บ่อยๆ  :sad4:

           คำถาม
           พอจะมีใครสังเกตุุบ้างไหมคะว่า คำพูด (หมายถึงบทสนทนาทั่วไป) ที่พี่เสือพูดกับพี่ภา กับพูดกับน้องภัทมันต่างกันยังไงน้า และให้ความรู้สึกต่างกันอย่างไร :laugh: (คนเขียนมันพร่ำเพ้ออีกแล้ว) ถ้ามีคนตอบถูกหรือใกล้เคียง เราจะลงตอนพิเศษ 5 ต่อทันที ฮิฮิ  o18 (เพราะมันมีแค่ครึ่งหน้ากระดาษ คนเขียนหมดมุขแล้ว)

           ส่วนตอนพิเศษ
           จะเป็นเรื่องของน้องภัทกับพี่เสือเท่านั้น เป็นเรื่องอ่านสบายๆ แล้วก็ความในใจของพี่เสือที่ยังเขียนไม่ออก เพราะจำ timeline เรื่องเวลายังไม่แม่น  :a5: คงต้องกลับไปอ่านทวนของตัวเองอีกรอบ ทำไมตรูขี้ลืมแบบนี้  :o12:
                     
          สำหรับเรื่องศักดิ์กับแก้ว จริงๆ คนเขียนวางพล็อตไว้แค่นิดหน่อยก็เท่าที่เขียนไปแล้ว กับส่วนตอนเรียกน้ำย่อยอีก 1 ตอนที่ยังไม่ได้เขียน (ตอนที่ทะเลาะกันก่อนจะหนีออกจากบ้าน) ขอติดไว้ก่อน แต่คราวนี้คงต้องมาคิดใหม่ว่าจะเขียนอย่างไรดี ก็คือสรุปที่มาของเรื่อง 1-2 ตอน หรือจะเขียนเป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยแบบว่าภาคต่อ แต่คงต้องใช้เวลาไปวางโครงเรื่องใหม่อีกพอสมควรไม่สามารถเขียนได้ในตอนนี้อ่ะค่ะ ต้องขอโทษทุกคนด้วยจริงๆ นะคะ คือเรื่องมันเครียดมาก มันเขียนไม่ออก  :3123:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 19-08-2012 21:19:44
เข้าใจนะครับ จะรอรอนะ แก้วกับศักดิ์นะ

ส่วนตอนนี้พี่เสือหื่นอ่ะ น้องภัทรขาเจ็บแผลอยู่นะ อิอิิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: debubly ที่ 19-08-2012 21:21:51
รักหวานๆๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 19-08-2012 21:47:28
สงสารศักดิ์ =( คู่นี้จบแบบนี้จริงๆหรอ?

__เสือ'ภัท ><! หวานเกิ๊นน น้องเจ็บเเผลยังหื่น กรี้ดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 19-08-2012 22:28:29
สงสารศักดิ์ =( คู่นี้จบแบบนี้จริงๆหรอ?

__เสือ'ภัท ><! หวานเกิ๊นน น้องเจ็บเเผลยังหื่น กรี้ดดดดดดดดด

คู่นี้จะจบ (จริงๆ) แบบไหนยังบอกไม่ได้ในตอนนี้ค่ะ ฮิฮิ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-08-2012 22:31:06
รอพี่ศักดิ์กับแก้วได้จ้า จะนานแค่ไหนก็จะรอ แต่ขอให้มาต่อเถอะนะๆ  :call:

เข้าใจนะว่าเรื่องของคู่นี้น่าจะเขียนได้ยากกว่าคู่ของภัทรกับพี่เสือ

เพราะมันซับซ้อนกว่า ความรู้สึกก็ซับซ้อนกว่า แต่เรามั่นใจว่าคนเขียนทำได้ สู้ๆ  :a2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 19-08-2012 22:45:29
แง่มแง่ม พี่เสือหื่นจริงจริง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 19-08-2012 22:58:56
ทะนุถนอมหน่อยนะพี่เสือ  :oo1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 19-08-2012 23:41:43
อยากจะร้อง รักไม่ต้องการเวลา แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนานล่ะเกินกว่าลุงเสือกับเด็กชายภัทจะมาบรรจบกันได้
กั่กๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 20-08-2012 00:48:23
หวานกันมาก มดขึ้นเตียงแล้ววว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: เฮีย. ที่ 20-08-2012 01:55:59
อ้าาา พี่เสือ หื่นนนนจ้าา !!
พี่เสือน้องภัท ยันเช้าแน่ๆ 55555

ศักดิ์แก้ว ขอให้จบแบบแฮปปี้ๆน้าา
สงสารศักดิ์จับใจ ตอนนี้ศักดิ์กลับใจแล้วว

ให้แก้วกลับมาหาศักดิ์เต๊อะ !

(อินกับคู่ศักดิ์แก้วมากกก  :sad4:)
สู้ๆ น้าจ้าาา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 20-08-2012 04:52:34
พี่เสือพูดกับภา จะใช้คำค่อนข้างสุภาพหน่อย จะดูเป็นทางการกว่าเวลาพูดกับภัท จะแทนตัวเองว่า ผม อะไรงี้
แต่ถ้าอยู่กับภัท จะใช้คำแทนตัวที่เป็นกันเองหน่อย เช่น  พี่,ฉัน  ประมาณๆเนี๊ยค่ะ  :m21:



ตอบให้แล้ว  เอาตอนพิเศษมาเลย  o11    อิอิ   :laugh:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 20-08-2012 08:06:05
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-08-2012 09:29:23
ทำมัยศักดิ์ กะ แก้ว ไม่สมหวังว้า เสียจัยจัง
 :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-08-2012 10:48:02
หื่นจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 20-08-2012 12:03:59
เย้ๆๆๆๆดีใจที่เรื่องของศักดิ์กับแก้วยังไม่จบลงเท่านี้ ตอนแรกก็คิดว่าจบเท่านี้เศร้าเลย แต่พอบอกจะเขียนเป็นอีกเรื่องหนึ่งใจพองขึ้นมาทันที หวังว่าคงจะสมหวังนะคะยังไงก็อยากให้ศักดิ์คู่กับแก้วแต่ไอ้ศักดิ์ต้องเจ็บหนักๆให้สาสมก่อน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 20-08-2012 20:49:41
พี่เสือพูดกับภา จะใช้คำค่อนข้างสุภาพหน่อย จะดูเป็นทางการกว่าเวลาพูดกับภัท จะแทนตัวเองว่า ผม อะไรงี้
แต่ถ้าอยู่กับภัท จะใช้คำแทนตัวที่เป็นกันเองหน่อย เช่น  พี่,ฉัน  ประมาณๆเนี๊ยค่ะ  :m21:



ตอบให้แล้ว  เอาตอนพิเศษมาเลย  o11    อิอิ   :laugh:
ตอบแล้วแต่ตอบไม่ถูกอ่ะ ฮิฮิ  :m20: แต่ก็ขอบคุณนะคะที่ตอบ  :pig4: มีตอบอยู่คนเดียวเอง  :m15:
จริงๆ แล้วคนเขียนตั้งใจ ให้พี่เสือพูดกับภาเหมือนเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้อายุจะห่างกันพอสมควรแต่ก็ไม่ได้ใช้คำว่า 'พี่' เป็นปกติ
แต่พูดชื่อกันธรรมดา 'เสือ'  'ภา' 'ผม' อะไรประมาณนี้  :really2:
ส่วนเวลาพี่เสือพูดกับน้องภัท จะแทนตัวเองว่า 'พี่' ทุกคำ (หลังจากดีกันแล้ว) และใช้คำว่า 'ครับ' ลงท้ายตลอด
เหมือนเวลาผู้ใหญ่พูดกับเด็ก เพราะพี่เสือมักจะเห็นน้องภัทเหมือนเป็นเด็กน้อย  :impress2:
น่าเอ็นดูอยู่ตลอดเวลา ฮิฮิ :impress3:
ส่วนตอนพูด 'ชั้น' กับ 'นาย' นั่นแสดงความห่างเหิน ตอนยังทะเลาะกันอยู่ ไม่ได้แสดงความเป็นกันเองเลยนะ  :angry2:   
นี่คนเขียนคิดลึกไป หรือเขียนไม่รู้เรื่องอ่ะ  :o12:     
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 20-08-2012 22:15:15
พี่เสือหื่นจริงอะไรจริง

เก็บกดมานานแล้วอ่ะเด้ :m12:

ส่วนคู่แก้ว-ศักดิ์

ถึงจะหมั่นไส้พี่ศักดิ์นิดๆแต่ก็เอาเถอะ

อยากให้แก้วให้โอกาสคนกลับใจ :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 20-08-2012 23:37:32
ภัทยังเขินพี่เสืออีกหรือ  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 21-08-2012 12:03:26
จบซะแล้วสนุกมากๆ
ต่อไปคงคิดถึงพี่เสือกับน้อองภัทแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 21-08-2012 15:03:02
 :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-08-2012 19:44:17
ชอบน้องภัทอ้อนพี่เสือจังเลย
ตอนที่พี่เสือพูดกับน้องภาคล้ายๆ กัน เพราะอายุมากกว่าน้องภาห้าปี
แล้วบทพูดมีไม่เยอะ จำไม่ค่อยได้ แต่ความหื่นของพี่เสือเท่ากันเลย
พี่เสือหื่นเสมอต้นเสมอปลาย
รออ่านน้องแก้ว กับน้องศักดิ์เน้อ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 22-08-2012 18:19:53
น้องภัท ตอนนี้ไม่รอดเงื้อมมือพี่เสือแล้วใช่มั้ย :z1: คนแต่งใจร้ายง่า ให้เราไปจิ้นเอง
จะมีตอนพิเศษเยอะมั่้ยอ่าคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 4 เจ็บเท้า!!! (19-8-2012) P.35+ชี้แจงเรื่องตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-08-2012 21:40:27
3 วันที่ผ่านมา ยอดอ่านเยอะเลย แต่ comment กันน้อยเหลือเกิน  :z3:
คนเขียนหมดกำลังใจจะเขียนต่อเลย  :o12: :m15:
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1-2] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 22-08-2012 23:21:08
ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ

         ภัทบอกผมว่า ‘รักผมตั้งแต่แรกเจอ’ ตอนที่ได้ฟังก็รู้สึกดีใจและภูมิใจอยู่ไม่น้อย แม้ว่าจะแอบรู้สึกผิดเล็กๆ เพราะผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเจอภัทครั้งแรกที่ไหนกัน แต่ก็คิดว่าคงเจอที่บ้านนั่นแหละ เพราะผมมาหาภาที่บ้านบ่อยๆ หลังจากที่ผมได้อ่านบันทึกของภัท ผมก็เลยพยายามนึกย้อนกลับไปยังวันแรกที่เราเจอกัน แม้จะเลือนลางในความทรงจำ สิ่งที่จำได้ในเวลานั้นก็คือ ภัทเป็นเด็กผู้ชายหน้าตาหน้ามองคนหนึ่ง ไม่ได้หน้าหวานเหมือนผู้หญิงหรือหล่อคมเข้มแบบผู้ชาย แต่ภัทเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู คงเพราะใบหน้าที่ดูสดใส ร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ภัทเป็นคนที่ตัวเล็กและขาวมาก แต่สิ่งที่ผมจำได้ดีคือ ‘ยิ้มของภัท’ ภัทเป็นเด็กที่ยิ้มน่ารัก ผมจำได้ว่าภัทยิ้มให้ผมก่อน ยิ้มของภัทดูสดใสและบริสุทธิ์ แต่ยิ้มที่ผมแอบคิดว่าน่ารักในแวบแรกที่เจอกัน ในเวลาต่อมา ‘ยิ้มของภัท’ มันกลับไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกประทับใจได้อีก มันก็เลยทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับการพบกันครั้งแรกของเรามันเลือนลางไป
   ผมเริ่มรู้สึกว่าภัทชอบแอบมองผมเวลาผมมาหาภาที่บ้าน ตอนแรกๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อเริ่มรู้สึกว่ามันบ่อยครั้งขึ้นและสายตาที่ภัทมองผมมันแปลกๆ ไม่ได้มองอย่างคนรู้จักมองกันธรรมดา แต่มันมีอาการแอบเขินอายบางครั้งเวลาที่ผมจับได้ว่าแอบมองอยู่ สิ่งเหล่านี้มันเริ่มทำให้ผมรู้สึกอึดอัด ผมพยายามถามภาว่าภัทเป็นเกย์รึเปล่า ภาก็ไม่ได้ตอบอะไร แต่การที่ไอ้ศักดิ์น้องชายผมมันก็ ‘เป็นแบบนี้’ เหมือนกัน มันก็เลยทำให้ผมเดาได้ไม่ยากว่าอะไรเป็นอะไร ผมมั่นใจว่า ‘เด็กคนนี้’ ต้องมาแอบชอบผม ‘แบบนั้น’ แน่ๆ ผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่รักชอบผู้หญิงมาโดยตลอด ตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงวัยทำงาน ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะต้องมาเผชิญกับเรื่องอะไรแบบนี้ สิ่งที่ผมเจอคราวนี้มันจึงทำให้ผมเริ่มทำตัวห่างเหินภัท ไม่อยากพูดด้วย ไม่อยากจะมองหน้า ไม่ว่าอะไรที่ภัททำให้มันก็เหมือนจะทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจไปหมด แม้ปากผมจะบอกว่าไม่ได้รังเกียจอะไร ‘คนพวกนี้’ แต่ลึกๆ แล้วผมก็รู้ดีว่าผมแอบรู้สึกอคติอยู่ไม่น้อย ยิ่งเวลาที่ภัทยิ้มและทำท่าเขินอาย มันยิ่งทำให้ผมไม่พอใจมากขึ้นไปใหญ่ บอกตรงๆ ว่าผมไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี จะให้ทำเฉยๆ หรือทำตัวปกติมันก็ทำไม่ได้ ในเมื่อมันรู้อยู่ตลอดเวลาว่าสายตาที่มองมามันแสดงออกถึงอะไร ก็ในเมื่อผมคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็น ‘อย่างนั้น’ และไม่คิดจะเป็นด้วย มันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอที่ผมจะต้องพยายามเอาตัวออกห่างจากสิ่งที่ผมไม่ชอบ สิ่งที่ผมคิดว่ามันผิด มันฝืนธรรมชาติ ! มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
   หลังจากนั้นภัทก็เริ่มทำตัวเปลี่ยนไป (ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าภัทได้ยินผมคุยกับภาเรื่องภัทเป็นเกย์รึเปล่า) ไม่ค่อยมองผมด้วยสายตาแปลกๆ อีก เริ่มทำตัวห่างๆ จากผม ตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำ เพราะผมก็รู้ดีว่าผมไม่ควรจะไปรังเกียจหรืออคติกับภัทให้มากนัก ผมพยายามเปลี่ยนความคิดใหม่ คิดว่าภัทเป็นน้องคนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ภาพยายามจะบอกจะขอร้องผมอยู่ตลอดเวลา ผมก็เลยทำให้สิ่งที่คิดว่า ‘พี่ชาย’ คนหนึ่งควรจะทำ นั่นก็คืออบรมสั่งสอนและคอยสอดส่องดูแลให้ภัทเป็นเด็กดี มีวินัยและอยู่ในกฎเกณฑ์ และให้พยายามทำตัวให้สมเป็น ‘ลูกผู้ชาย’ ด้วยความที่ผมเป็นพี่ชายคนโตของครอบครัวต้องดูแลน้องๆ ถึงสามคน เมื่อตอนที่พ่อแม่เสียชีวิตแล้วทั้งคู่ ผมก็เลยกลายเป็นคนที่ดุและเข้มงวดมากในสายตาน้องๆ แต่ทุกคนก็เข้าใจ แต่กับภัทผมพยายามจะเอาสิ่งที่ผมเคยทำ เคยดุ เคยว่าน้องๆ มาใช้กับภัท แต่มันก็ไม่ได้ผล ภัทถึงแม้จะไม่ได้เป็นเด็กเหลวไหลอะไรนัก แต่ก็เอาแต่ใจ เพราะภาเลี้ยงน้องอย่างตามใจมากและพูดแต่คำหวานๆ ตามแบบฉบับพี่สาวใจดี สิ่งที่ผมทำจึงดูเหมือนจะทำให้ภัทไม่เข้าใจ ไม่พอใจและโกรธผมอยู่ไม่น้อย ความรู้สึกของเราทั้งสองคนในตอนนั้นมันจึงดูเหมือนคนที่ ‘ไม่ลงรอยกัน’ อยู่ตลอดเวลา แต่ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะผมคิดว่าผมก็ทำดีที่สุดแล้ว
   ช่วงที่ผมคบภา ผมก็ทำทุกอย่างปกติเหมือนคนรักทั่วไปพึงทำต่อกัน เช่น มาหาที่บ้าน พาไปเที่ยว กอด จูบ รวมถึงการมา ‘ค้าง’ ที่บ้าน ถึงแม้ผมจะมารู้ที่หลังจากบันทึกว่า บางครั้งสิ่งเหล่านั้นก็ทำให้ภัทแอบน้อยใจและเจ็บปวดใจอยู่ตลอดเวลาหลายปีที่ผมคบกับภา จนผมลองคิดย้อนดูว่าถ้า ในตอนนั้นผมทำตัวดีๆ กับภัทมากว่านี้มันจะดีกว่าไหม อย่างน้อยก็คงไม่ทำให้ภัทแอบเสียใจเพราะการ ‘แอบรัก’ ผมข้างเดียวอยู่อย่างนี้ หรือเปล่า ? แต่เมื่อคิดดูดีๆ แล้วการที่ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นแล้ว มันก็อาจจะดีที่สุดแล้วก็ได้ เพราะผมเองตอนนั้นคบอยู่กับภา ผมก็มี ‘หน้าที่’ ต่อภา ถ้าให้ผมมาทำดีกับภัท มันก็เหมือนจะเป็นการให้ความหวังภัท แล้วภัทเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียใจมากกว่าเดิมอีก ดังนั้นผมจึงไม่เสียใจกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีต เพราะในที่สุดแล้ว ผมคิดว่าความจริงใจและการซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองจะเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวตนของเราได้ดีที่สุด
   วันที่ผมรู้ว่าภาเสียชีวิต เป็นวันที่ผมรู้สึกเสียใจมาก มันมากซะจนผมรู้สึกพูดอะไรไม่ถูก มันอึ้งไปหมด เสียใจมากซะจนไม่มีจิตใจจะทำอะไร เพราะเราวางแผนไว้แล้วว่าจะแต่งงานกัน มันเหมือนสิ่งที่เคยคิด เคยคาดหวังมันพังทลาย มันหลุดลอยไปหมด
   ภาขอร้องผม ฝากให้ผมช่วยดูแลภัท ซึ่งถึงภาจะไม่ฝากฝังผมก็คิดว่าต้องดูแลภัทอยู่ดี ผมก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเสร็จจากงานศพจะพาภัทกลับไปอยู่ใต้ด้วยกัน จะดูแลอย่างดีและเลี้ยงดูให้เหมือนเป็น ‘น้องชาย’ คนหนึ่ง แต่พอถึงเวลาต้องกลับใต้จริงๆ ภัทกลับดื้อไม่ยอมกลับ แถมยังร้องโวยวายหาว่าผมเกลียด ไม่อยากให้ไปอยู่ด้วย ผมซึ่งไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยสักนิด แต่เมื่อได้ยินคำพูดก้าวร้าวของภัท ก็เลยทำให้ผมโมโห เลยเผลอว่าภัทเรื่องที่มีส่วนทำให้ภาเกิดอุบัติเหตุจนเสียชีวิต แม้จะรู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ และภัทเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่อารมณ์โมโหร้ายของผมก็ทำให้ผมพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป จนทำให้ภัทเสียใจและเกิดอุบัติเหตุให้ภัทต้องเจ็บตัวอีก ผมจึงต้องให้สาน้องสาวที่อ่อนโยนและใจเย็น ไม่ต่างจากภามาช่วยกล่อมภัทให้กลับไปอยู่ใต้ด้วยกัน ภัทถึงยอมกลับแต่โดยดี
                              //////////////////////////////////////////////////////////////////////

   ‘จูบแรกของผมกับภัท’ เกิดขึ้นด้วยความไม่ได้ตั้งใจ ผมรู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคงเพราะเมามาก เห็นภาพภาเดินเข้ามาใกล้ ภาช่างสวยงามแต่เลือนลางเหลือเกิน ผมตั้งใจจะจูบภาให้หายคิดถึง ‘ริมฝีปาก’ ที่ผมแตะลงไปทั้ง ‘นุ่ม’ และ ‘หวาน’ แต่พอมารู้ตัวอีกทีว่าคนที่ผมจูบกลับกลายเป็นภัท ผมตกใจมาก ไม่คิดว่าจะมาจูบกับผู้ชายด้วยกัน! ด้วยความสับสนและความรู้สึกหลากหลายที่เข้ามาโดยไม่รู้ตัวทำให้ผมโทษว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของภัท เพราะภัทเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเอง ทำให้ผมพูดและทำในสิ่งที่ทำให้ภัทเสียใจ เป็นอีกครั้งที่ทำผิดต่อภัท ถึงแม้พอได้สติแล้วจะมานึกเสียใจทีหลัง แต่ผมก็ไม่ได้พูดคำว่าขอโทษออกไป คงเพราะไม่อยากจะรึ้อฟื้นให้ต้องรู้สึกตะขิดตะขวงใจกันทั้งสองฝ่าย ผมจึงได้แต่ทำเป็นเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้นและแกล้งลืมมันไปเสีย
   ความตั้งใจของผมในตอนแรกก็คือว่าจะให้ภัทเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่ใต้ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ภัทก็เปลี่ยนไป เก็บตัวและพยายามอยู่ห่างจากผม เข้าไปทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำในสวน ส่วนผมเองที่ก็ยังทุกข์และเศร้ากับการจากไปของภาอยู่ทำให้ผมเองก็เก็บตัวและอยู่กับตัวเอง ทำให้ดูเหมือนเราห่างเหินกันเข้าไปอีก แต่สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจก็คือการเข้าไปทำงานในสวนของภัท ภัทตั้งใจทำงานอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ผมมองภัทเปลี่ยนไป จากเด็กที่ดูเหมือนจะไม่เอาไหน ได้แต่อ้อนและติดพี่สาวแจ กลายเป็น ‘ผู้ใหญ่’ ที่มีความรับผิดชอบและมีวินัยในตัวเอง สิ่งนี้คือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมมองภัทเปลี่ยนไปและตัดสินใจให้ภัทไปเรียนต่อที่กรุงเทพเพราะคิดว่าภัทมีความรับผิดชอบและโตพอที่จะวางใจให้อยู่คนเดียวได้แล้ว
   ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ภัทไม่ได้กลับมาใต้เลย ผมได้แต่ให้สาคอยโทรศัพท์ไปหาเพื่อถามข่าวคราวอยู่ทุกอาทิตย์ด้วยความ ‘เป็นห่วง’ ที่ผมไม่ได้โทรเองเพราะเราต่างรู้กันดีว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นไปอย่างไม่ราบรื่นนัก ถ้าโทรไปก็ว่าตัวเองจะหาเรื่องทะเลาะกับภัทซะเปล่าๆ ผมจึงรับรู้ความเคลื่อนไหวและเรื่องราวในชีวิตทุกอย่างของภัทผ่านทางสามาโดยตลอด
   การกลับบ้านที่ใต้ในช่วงปิดเทอมครั้งแรกของภัท ผมเป็นคนขับรถไปรับด้วยตนเอง เกือบหนึ่งปีที่ไม่ได้เจอกัน ผมเองคิดว่าคงไม่ได้มีความรู้สึกอะไรมากไปกว่าความคิดถึงและเป็นห่วงตามประสา ‘พี่ชาย’ กับ ‘น้องชาย’ แต่พอถึงเวลาที่ได้เห็นหน้าภัทจริงๆ ตอนเดินลงมาจากรถทัวร์ กลับทำให้ผมรู้สึก ‘ตื่นเต้น’ ขึ้นมาเฉยๆ ภัทสูงขึ้นนิดหน่อย ขาวเหมือนเดิม ผมยาวขึ้น ตัดทรงรับกับใบหน้าขาวสดใส ภัทมีสีหน้าแปลกใจที่เห็นผม ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความสงสัย รอยยิ้มจางๆ ของภัทและการยกมือขึ้นไหว้สวัสดีทักทาย ทำให้ผมมองเห็นความ ‘น่ารักน่าเอ็นดู’ ของภัทขึ้นมาอีกครั้ง แต่ผมก็ได้แต่เก็บอาการเหล่านี้ไว้ภายในใจ
   แม้ผมจะตัดสินใจให้ไอ้ศักดิ์ลองคบกับภัทเพื่อศึกษานิสัยใจคอกันก่อน แต่พอเห็นภัทไปไหนมาไหนกับมันบ่อยๆ เข้า ผมกลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก จนวันที่ภัทกับมันหายไปเกือบทั้งคืน โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้ ผมกระวนกระวายใจ เป็นห่วง จนต้องชวนแก้วที่แอบมาด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้านออกไปตามด้วยกัน พอได้เห็นไอ้ศักดิ์กำลังกอดภัทอยู่ในรถแถวริมถนนทางเข้าสวน ผมก็รู้สึกว่าตัวเอง “อารมณ์ขึ้น’ ทันที ทั้งโกรธ ทั้งโมโหผสมปนเปกันไปหมด ‘ทั้งห่วง’ ‘ทั้งหวง’ อย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ได้แต่คิดในใจว่าจะไม่ยอมให้ใครมา ‘แตะต้อง’ ภัทอย่างนี้ได้อีก แม้แต่กับไอ้ศักดิ์ซึ่งเป็นน้องชายก็ตาม
   ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนั้นผม ‘หน้ามืด’ ขนาดไหน รู้แต่ว่าทั้งว่า ทั้งประชดภัทกับไอ้ศักดิ์ แถมยังต่อยไอ้ศักดิ์จนมันหน้าหัน เลือดซึม แล้วกระฉุดกระชากลากถูให้ภัทขึ้นรถกลับไปกลับผม ตอนนั้นผมรู้ว่าผมคงน่ากลัวมาก ไอ้ศักดิ์มันถึงไม่กล้าเถียงอะไรผมเลย ได้แต่ทำตามที่ผมบอก ส่วนผมกับภัทแม้จะต้องฉุดดึงและลงไม้ลงมือกันอยู่พักใหญ่แต่ผมก็พาภัทกลับมากับผมจนได้
   ตอนที่ภัทล้มลงกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำอีก และร้องบอกว่าเจ็บเท้า ลุกไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกใจเสีย รีบเข้าไปอุ้มภัท ภัทตัวเบามาก เนื้อตัวดูนุ่มนิ่มไปหมด ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างตัวผมกับภัท แต่ก็เป็นเพียงความรุ้สึกที่เกิดขึ้นเพียงแวบเดียว! พอกลับมาถึงห้องผมก็เปิดดูเท้าภัทว่าบวมแค่ไหน เป็นครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้กับใครนอกจากพี่น้อง ผมค่อยๆ ใช้น้ำแข็งประคบให้จากนั้นก็ทายาให้ที่ เท้าภัท ‘เท้าเล็กๆ’ ที่ขาวใสและ ‘เปลือยเปล่า’ ของภัท ผิวเนื้อบางนุ่มละเอียดที่ผมสัมผัสอย่างช้าๆ ‘ทั้งขาว’ ‘ทั้งนุ่ม’ ผมเผลอไผลลูบไล้อยู่นานจนภัทคงเริ่มผิดสังเกต ผมจึงรีบวางเท้าภัทลง
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ ‘แตะเนื้อต้องตัว’ ภัทมากกว่าการฉุดกระชากลากแขนกัน
ผมไม่อยากจะบอกเลยว่า นี่เป็นครั้งแรกอีกเช่นกันที่ผมรู้สึกตัวว่าผม ‘เกิดอารมณ์’ กับผู้ชายด้วยกันขึ้นมา!!!

   
…………….. (โปรดติดต่อตอนต่อไป)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[พูดคุย]-ส่วนที่ 1
             ตอนนี้คงจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วและคงจะยาวพอสมควร ก็เลยคงต้องแบ่งเขียนเป็นหลายส่วนหน่อยเพราะงานยุ่งมาก  :m15:
             ดังนั้น ขอกำลังใจเป็น comment ให้คนเขียนเยอะๆ หน่อยนะคะ  จะได้มีกำลังใจมาต่อไวๆ :pig4:  :3123:
              :bye2:   

ส่วนที่ 2
           พี่เสือเริ่มออกอาการ ฮิฮิ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 22-08-2012 23:40:11
ได้ฟังความในใจของพี่เสือบ้างแล้ว
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-08-2012 23:42:05
 :m15: :m15:จะเป็นตอนสุดท้ายจริงๆเหรอ :m15: :m15:


แอบใจหายอะรักน้องภัทกับพี่เสือนะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 22-08-2012 23:45:15
รอติดตามนะ

แอบเสียดายตอนสุดท้ายแล้วหรอเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-08-2012 23:49:35
 o18 พี่เสียเป็นแบบนี้ดีแล้ว ต่อไปก็รักภัทรให้มากๆนะ   :call: :call:  :กอด1: รอแกวกับพี่ศักดิ์ค่ะ รักมากมายเลยคู่นี้  :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 23-08-2012 01:11:48
รอตอนต่อไปนะครับ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 23-08-2012 07:42:18
อัยย๊ะ พี่คิดแบบนี้นี่เอง แล้วรักภัทได้งัย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 23-08-2012 08:33:45
พอพี่เสือออกมาพูด แล้วทำให้เข้าใจเรื่องหลายๆเรื่องมากขึ้น
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 23-08-2012 08:36:01
ตัดฉับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-08-2012 08:51:03
มาอ่านในมุมของพี่เสือบ้าง
รู้ว่าพี่เสือคิดยังไงกับภัท
รอตอนของพี่ศักดิ์กับแก้ว
+1 นะคะเป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-08-2012 08:54:21
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-08-2012 09:43:47
เราไม่ค่อยโพสต์ ถ้าตอนไหนมันสั้นๆอ่ะค่ะ    :m23:
เพราะว่าอ่านหลายเรื่องจัด  บางทีก็ลืมบ้างอะไรบ้าง อย่าว่ากันเน้อ   :กอด1:


ปล.อย่าวัดคนอ่านที่ยอดวิวเลยจ้ะ  บางคนเขาก็คลิกเข้ามาแต่ไม่ได้อ่านก็มีเน้อ  ไม่ก็คนเดิมปิดเบราเซอร์แล้วเข้าใหม่ หรือเผอิญลบคุกกี้แล้วมากดเข้าอีก มันก็เพิ่มนะคะ 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 23-08-2012 13:24:59
เราไม่ค่อยโพสต์ ถ้าตอนไหนมันสั้นๆอ่ะค่ะ    :m23:
เพราะว่าอ่านหลายเรื่องจัด  บางทีก็ลืมบ้างอะไรบ้าง อย่าว่ากันเน้อ   :กอด1:
ปล.อย่าวัดคนอ่านที่ยอดวิวเลยจ้ะ  บางคนเขาก็คลิกเข้ามาแต่ไม่ได้อ่านก็มีเน้อ  ไม่ก็คนเดิมปิดเบราเซอร์แล้วเข้าใหม่ หรือเผอิญลบคุกกี้แล้วมากดเข้าอีก มันก็เพิ่มนะคะ

แหมเขียนเหมือนจะให้กำลังใจ ฮิฮิ  แต่อ่านป.ล. แล้วมันไม่ใช่  :z3:
ก็ไม่ได้จะมานับยอดวิวอะไรจริงหรอกค่ะ แต่มันก็ดูคร่าวๆ ได้ไงคะ :)  ว่าช่วงไหนคนอ่านมากอ่านน้อย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-08-2012 17:58:25
ได้อ่านความรู้สึกของพี่เสือบ้างแล้ว...
อยากรู้แกเริ่มชอบน้องตอนไหน

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 23-08-2012 18:51:16
พี่เสือ พี่ชายที่......ของน้องภัท :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 23-08-2012 19:32:30
อยากรู้ว่าเริ่มชอบภัทรตอนไหนเหรอพี่เสือ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 23-08-2012 22:02:14
พี่เสือ พี่ชายที่......ของน้องภัท :L1:
ที่อะไรคะบอกมาซะดีๆ  :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 23-08-2012 22:09:37
พี่ชายที่แสนหื่น
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 23-08-2012 23:07:31
มาต่อส่วนที่ 2 ให้แล้วนะคะ แต่รวมไว้ข้างบนกับส่วนแรก
เคาะวรรคใหญ่ให้แยกส่วนกันแล้วค่ะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-08-2012 23:13:44
เม้นท์ส่วนที่ 2 เค้าเรียกว่ารักซึมลึกป่ะค่ะพี่เสือ แบบว่าน้องก็น่ารักขึ้นเรื่อย ๆ
พอเห็นน้องไปกับคนอื่นก็หวง แต่กว่าคู่นี้จะลงเอยกันได้ไม่ใช่ง่าย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: mutoo ที่ 23-08-2012 23:28:42

รักกะภา เสือรู้ว่ารัก ก็รักเลย ไม่ต้องใช้เวลามากก็รู้ว่ารัก รักแบบเพื่อนแบบคู่ชีวิต
รักกะภัท ความรู้สึกของเสือที่มีต่อเสือมันจะค่อยๆซึม เพราะกว่าจะรู้ตัวว่ารักก็ใช้เวลาน๊านนาน และต้องมีตัวกระตุ้นมาคอยพิสูจน์ความรู้สึก รักแบบเป็นเจ้าของแบบอยากปกป้อง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 1] (22-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 23-08-2012 23:29:37
รออ่านอีกครึ่งที่เหลือค่ะ
แต่ตอนพิเศษอย่างเพิ่งหมดได้มั๊ย
ว่างๆ ก็เข้ามาต่อให้ได้อ่านกันอีกนะ :-[
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-08-2012 08:56:47
หลงรักแล้ว จ้า  o13 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 24-08-2012 09:09:45
ชอบพี่เสือ อารมณ์นี้ดูหื่นๆดี 5555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-08-2012 09:17:51
แค่เห็นเท้าภัทรก็เกิดอารมณ์แล้วเหรอพี่เสือ หื่นนะเรา  :m30:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 24-08-2012 09:57:15
อ๊ายพี่เสือหื่นมากๆ :-[

แค่จับเท้าภัทก็คิดไปไกล
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 24-08-2012 14:01:39
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า
อยากอ่านศักดิ์ แก้ว ต่ออ่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 24-08-2012 19:04:42
เป็นเรื่องที่น่ารักมากคะ ขอบคุณที่แต่งมาให้ได้อ่านกันคะ o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 24-08-2012 20:43:00
้เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ไม่รู้ทำไมไม่ได้อ่านตั้งแต่แรก T_T
อ่านไปอ่านมาสนุกดีนะ ลุ้นว่าพี่เสือหน่ะหลงรักน้องภัทเมื่อไหร่
เพราะเท่าที่อ่านดูพี่เสือมีแนวโน้มว่าแอบหลงน้องภัทตั้งนานแล้ว แต่อาจจะไม่รู้ตัว
แต่พอพี่สาวน้องภัทเสีย พี่เสือก็เริ่มมองน้องแบบจริงๆ จังๆ
จนในที่สุดก็สมหวังกันไปทั้งคู่ แอบรู้สึกอยากให้ศักดิ์สมหวังบ้างเหมือนกัน
เหมือนว่าแก้วจะยังตัดใจจากศักดิ์ไม่ได้ แต่พงษ์ก็ไม่ได้ทำผิดอะไร
ก็แล้วแต่คนเขียนว่าน้องแก้วจะตกลงปลงใจยังไง  :monkeysad:
รอตอนพิเศษนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 2!!!] (23-8-2012) P.36
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-08-2012 23:00:04
พี่เสือหื่น
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3-4] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 24-08-2012 23:16:35
ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ
[ส่วนที่ 3]

ผมไม่รู้ว่าผมกลายเป็นคนแพ้ ‘น้ำตา’ ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าพอเห็น ‘น้ำตาภัท’ ทีไร ใจของผมอ่อนยวบลงทุกที ตอนที่ภัทบอกผมว่าเรื่องที่ผมรู้เห็นเป็นใจ เปิดโอกาสให้ไอ้ศักดิ์คบกับภัท ภัทร้องไห้เสียใจ ผมเห็นแล้วก็ทั้งรู้สึกผิด ทั้งสงสารจับใจ ทำให้ผมต้องเอ่ยปาก ‘ขอโทษ’ ภัทเป็นครั้งแรก  ภัทดูเหมือนจะอ่อนลง แต่ก็ยังคงเคืองผมอยู่ ผมไม่รู้จะบอกภัทยังไงว่าผมเองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะทำอะไรแบบนี้ เพราะมันก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่การที่ภัทเจ็บเท้า ผมก็เห็นข้อดีอยู่เหมือนกัน เพราะช่วงเวลานี้ทำให้ผมมีโอกาสได้ดูแลภัท ทำดีไถ่โทษ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าทำไมเวลาอยู่ใกล้ๆ ภัทแล้วรู้สึกมีความสุขขึ้นมาเฉยๆ เวลาเห็นใบหน้าบึ้งตึง แววตาที่มองมาอย่างโกรธเคือง ผมกลับไม่ได้รู้สึกโกรธหรือหงุดหงิดใจ แต่กลับรู้สึกหมั่นไส้ปนเอ็นดูซะมากกว่า
ช่วงที่ภัทเปิดเทอมปีสอง ผมกลับขึ้นไปติดต่องานที่กรุงเทพเหมือนเดิม หลังจากที่ต้องให้ไอ้ศักดิ์ทำแทนอยู่เป็นปี เพราะตอนนั้นผมยังรู้สึกเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของภาอยู่ ก็เลยไม่อยากจะขึ้นมากรุงเทพให้ต้องรู้สึกถึงความหลังครั้งเก่าๆ อีก แต่เมื่อผมทำใจได้แล้วและจิตใจกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมก็เลยกลับเข้ามากรุงเทพอีกครั้ง การเข้ากรุงเทพครั้งนี้ทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับภัทดีขึ้น ผมไปรับไปส่งภัทที่มหาวิทยาลัย เอาของจากใต้มาฝาก ทุกครั้งที่เห็นภัทยิ้ม ผมจะรู้สึกมีความสุขสดชื่นขึ้นมาทันที รู้สึกเหมือนความมีชีวิตชีวามันกลับมาหาผมอีกครั้ง
ช่วงก่อนปิดเทอมภัทป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่ ต้องเข้าโรงพยาบาล แต่กว่าผมจะรู้เรื่องจากสาก็ผ่านมาสามสี่วันแล้ว ครั้งแรกที่รู้เรื่องก็รู้สึก  ‘ของขึ้น’ ทันที โมโหที่ไอ้ชาติเพื่อนของภัทเพิ่งโทรมาบอก ผมกลับมาจากโรงงานยังไม่ทันได้กินข้าวก็รีบขับรถบึ่งเข้ากรุงเทพทันทีด้วยความกระวนกระวายใจ ทั้งห่วง ทั้งกังวลสารพัด แวบแรกที่ผมเห็นภัทนอนซม หน้าตาซีดเซียวอยู่บนเตียง ผมรู้สึก ‘ใจหาย’ ทั้งสงสาร ทั้งเป็นห่วง ผมตัดสินใจอยู่ดูแลเฝ้าไข้ภัท ภัทนอนหลับไม่รู้เรื่อง ขณะที่ผมถอดเสื้อและเช็ดตัวให้ หน้าอกขาวกระเพื่อมเป็นจังหวะ ลมหายใจสม่ำเสมอ ผมอดมองไปตามเนื้อตัวภัทไม่ได้ หน้าอก หน้าท้อง ทั้งขาว ทั้งนุ่มไปทั้งตัว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคจิต แต่มองแล้วมัน ‘เกิดอารมณ์’ ขึ้นอีกแล้ว แต่ก็พยายามหักห้ามใจ จนกระทั่งตอนเช้า ผมตื่นก่อน แอบยืนมองภัทที่ยังคงหลับตานิ่งสนิท ใบหน้าอ่อนใส ดูมีเลือดฝาดขึ้นมาบ้างแล้ว อาการดีขึ้นกว่าเมื่อวาน ผมมองหน้าภัทเหมือนถูกต้องมนต์สะกด จนในที่สุดผมก็ห้ามใจไว้ไม่ไหว ผมค่อยๆ ก้มลงจูบไปที่ริมฝีปากซีดเซียวของภัทเบาๆ ถึงปากจะแห้งเล็กน้อย แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันทั้ง ‘นุ่ม’ และ ‘หอม’ เมื่อภัทลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นผม ก็ตกใจ วินาทีที่ผมเห็นหน้าตาตื่นและดวงตากลมโตใสซื่อของภัทที่มองมา แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในภวังค์

‘นี่ผมคงตกหลุมรักเด็กคนนี้เข้าแล้วจริงๆ ใช่ไหม’

    //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[ส่วนที 4]
ช่วงเวลาหลังจากภัทหายป่วยแล้ว เป็นเวลาที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น ผมขึ้นกรุงเทพบ่อยขึ้นและพยายามหาเวลาอยู่ให้นานที่สุด แม้จะไม่ได้มีธุระอะไร ผมก็ต้องขึ้นมาหาภัท เพียงแค่ให้ได้มีโอกาสมาเห็นหน้ากันให้บ่อยครั้ง ช่วงที่อยู่กรุงเทพผมกับภัทไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ผมไปรับไปส่งภัทที่มหาวิทยาลัย พาไปซื้อของ ไปดูหนัง มีเวลาอยู่ที่บ้านด้วยกัน ให้ภัททำกับข้าวให้กิน แอบกอด แอบจับมือกัน ทำทุกอย่างเหมือน ‘คนรักกัน’ จนถึงวันเกิดภัท ที่ผมไปแอบถามมาจากไอ้สุทัตเพื่อนภัท ผมเตรียมสั่งทำแหวนและซื้อสร้อยไว้ให้ภัท คืนที่ผมสวม ‘สร้อยร้อยแหวน’ ให้ภัทและกระซิบบอกว่า ‘ภัทเป็นคนพิเศษ’ สำหรับผม ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ก็เลยพูดออกไป คืนนั้นเป็นคืนที่อยู่ในความทรงจำที่สวยงามของผมเสมอ ภัทยิ้มน้อยๆ ด้วยความเขินอาย อยากจะ ‘ทำอะไร’ ให้มากกว่านั้น แต่ก็พยายามหักห้ามใจไว้เพราะคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลา แล้วภัทเองก็เมาด้วย จึงทำได้เพียงแค่ส่งภัทเข้านอนแล้วก็ยืนมองอยู่หน้าประตู รู้สึกเหมือน ‘โลกของเรา’ มันมาบรรจบกันแล้ว ความรู้สึกของเราทั้งคู่คงก้าวข้ามผ่านคำว่า ‘พี่น้อง’ ไปแล้ว ถึงแม้ในความเป็นจริงจะยังมีสิ่งค้างค้าในใจที่ยังทำให้ความสัมพันธ์ของเราดูเหมือนยังคลุมเครืออยู่ก็ตามที

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ผมต้องตัดสินใจ ‘เลือก’ เป็นช่วงเวลาที่ผมทรมาณจิตใจที่สุดในชีวิต ถึงแม้ผมจะยอมรับกับตัวเองแล้วว่า ‘ผมรักภัท’ เข้าแล้ว และผมเองก็ค่อนข้างแน่ใจว่าภัทเองก็คิดไม่ต่างจากผม ‘เราสองคนรักกัน’ เรามีความสุขยามอยู่ใกล้ชิดกันและใช้เวลาร่วมกันบ่อยครั้ง แต่นั่นก็คือช่วงที่เราอยู่ด้วยกันที่บ้านที่กรุงเทพ อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ที่ที่ไม่มีใครเข้ามารับรู้ความสัมพันธ์ของเรามากนัก นอกจากเพื่อนสนิทภัท มันเหมือนเราอยู่ใน ‘โลกในแห่งความฝัน’ แต่เมื่อกลับเข้าสู่ ‘โลกแห่งความจริง’ แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด ผมเองเคยคิดกังวลอยู่เสมอกับความสัมพันธ์ของเรา มันควรจะเป็นอย่างไรต่อไปในอนาคต สิ่งที่ผมเองก็ไม่อยากรับรู้และทำเป็นมองข้ามมันไปเสีย แต่เมื่อกลับมาอยู่ใต้ สิ่งเหล่านี้มันกลับมาทำให้ผมต้องคิดอีก ยิ่งอยู่ในครอบครัวใหญ่และแวดล้อมด้วยผู้คนมากมาย ทั้งพี่น้อง ทั้งคนงาน คนรู้จักมากมาย ผมคงไม่อาจทำใจให้คิดว่าโลกนี้มีแค่เพียงเราสองคนได้เหมือนตอนอยู่กรุงเทพ บทบาทและสถานะของผมมันต่างกันเมื่ออยู่ในที่ที่ต่างกัน ‘พลอย’ ไม่ได้เข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวผม แต่ ‘พลอย’ เป็นตัวกระตุ้นให้ผมรู้ว่าถึงเวลาที่ผมต้องเลือกแล้ว พร้อมๆ กันนั้น ภัทเองก็เหมือนจะจู่โจม ‘รุก’ เพื่อเอาคำตอบเรื่องความสัมพันธ์ของเราด้วย มันเหมือนมีแรงกดดันเข้ามาพร้อมๆ กัน โดยที่ผมเองรู้สึกว่า ผมสับสนในตัวเอง ยังไม่พร้อมที่จะยอมรับเรื่องราวความสัมพันธ์อัน ‘ผิดแปลก’ ในสายตาคนอื่น ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ผมถูกบีบบังคับให้ต้องตัดสินใจ...
ผมก็เลยทำผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต...ผิดพลาดอย่างไม่น่าให้อภัย
ผมเลือกที่จะ ‘ผลักไส’ ภัทให้ออกจากชีวิตผม!
ผมเลือกที่จะโกหกภัทด้วยการบอกว่าเราเป็นเพียงแค่ ‘พี่น้อง’
ผมรู้ว่าทำพลาดไปแล้ว ก็ตอนที่ภัทเขวี้ยง ‘สร้อยของเรา’ ลงกับพื้น
ผมรู้ว่าผมทำให้ให้ภัท ‘ใจสลาย’ และผมเองก็รู้สึก ‘เจ็บปวด’ ไม่ต่างกัน ที่เห็นภัทร้องไห้ราวกับจะขาดใจ
แต่ผมก็ได้ตัดสินใจไปแล้วและการตัดสินใจผิดๆ ของผม ก็ทำให้ภัทหนีผมไปในคืนนั้นเอง!
ภัททิ้งผมไปแล้ว..ไปโดยไม่บอกลาสักคำ!
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมคิดว่าเวลาคงจะช่วยผมได้ ช่วยให้ผมลืมภัท ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยทำร่วมกันมา ความรักของเรามันก็คงไม่จริงจังยั่งยืนอะไร คงแค่ความหลงไหลชั่ววูบที่ผ่านเข้ามาแล้วไม่นานผมก็คงลืมมันไปได้ แต่ยิ่งผ่านไปนานวัน เวลากลับไม่ช่วยอะไรเลย ผมรู้สึกเจ็บปวดและทรมาณกับ ‘ความคิดถึง’ จนแทบจะขาดใจ รู้สึกทุรนทุรายไปหมด อย่างที่เคยมีคนพูดกันไว้ว่า ‘การจากเป็น’ มันทรมาณยิ่งกว่า ‘การจากตาย’ ซะอีก ตอนที่ภาเสีย ผมรู้สึกเศร้าและหดหู่ใจ รู้สึกอ้างว้างแต่มันต่างจากตอนที่ภัทจากไป ผมรู้สึกเหมือน มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนมีใครมาทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจผม มันทรมาณเหลือเกิน ผมป่วยเป็นไข้นอนซมอยู่ในห้องสองวันสองคืน ถ้าสาไม่เข้ามาเห็นซะก่อน ผมคงจะตายไปแล้วหรือไม่ก็คงเจ็บหนักปางตาย!

จนเวลาผ่านไปเป็นเดือน ผมรู้สึกว่าผมทนไม่ไหวอีกแล้ว ผมคงทนไม่ได้ถ้าต้อง ‘สูญเสียภัท’ ไป ผมตัดสินใจจะไปหาภัทที่กรุงเทพ ทั้งๆ ที่ใจผมก็เริ่มกังวล ผมทำให้ภัทเจ็บปวดและเสียใจมาก ภัทจะให้อภัยผมรึเปล่า ภัทคงโกรธ คงเกลียดผมไปแล้ว...
เวลาผ่านมานานขนาดนี้ ภัทอาจจะลืมผม...คนที่ทำร้ายภัทและขับไล่ไสส่งภัทไปแล้วก็ได้
หรือไม่ภัทก็อาจจะมีใครคนอื่นเข้ามาแล้ว หรืออาจจะรักคนอื่นไปแล้วก็ได้ ถ้าผมไปหาภัทแล้วไม่ได้เป็นไปอย่างที่ผมคิดไว้ ผมคงจะทนไม่ได้...
ความรู้สึกหลากหลายเข้ามาในหัวผม...ผมเริ่มรู้สึกกลัว ‘ความกลัว’ สิ่งที่คนอย่างผมไม่เคยคิดว่าจะต้องเผชิญกับมัน ผมกลับกลัวการต้องไปพบกับเด็กผู้ชายที่ถูกผมทำร้ายจิตใจ...อย่างแสนสาหัส
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

[พูดคุย]
            ส่วนที่ 3 จ้า สั้นหน่อยนะจ๊ะ เพราะวันนี้กลับดึก แล้วก็เขียนยากด้วย  :sad4: เพราะต้องอ่านตอนเก่าๆ ไปด้วย ให้จังหวะมัน balance กัน
            ไว้พรุ่งนี้จัดเต็มแน่นอนค่ะ ฮิฮิ  :z1:
       
ป.ล. ตอนนี้คงตอบคำถามที่เคยถามไปนานแล้วได้นะคะ (p.19) คำตอบก็คือ ข้อ ง. นั่นเอง ยังจำกันได้ไหมคะ  :really2:
มาเล่นทายปัญหากันเถอะค่ะ ทำเล่นสนุกๆ ไม่มีรางวัลอะไรให้นอกจากจะเอาตอนใหม่มาลงเท่านั้นฮิฮิ  :z1:

คำถามเสือภัท

8.   คำถามพิเศษ(มีตัวช่วย) คุณคิดว่าเหตุการณ์ไหนที่ทำให้พี่เสือเริ่มรู้สึกตัวว่ารักน้องภัทเข้าแล้ว
ก.   แอบให้พี่สาโทรศัพท์หาน้องภัทตลอด 1 ปี
ข.   โมโหต่อยพี่ศักดิ์เมื่อเห็นว่ากอดกับน้องภัทอยู่
ค.   แอบหงุดหงิดที่เห็นน้องภัทเอาอกเอาใจพี่คมวันกินเลี้ยงหมูกระทะ
ง.    เห็นน้องภัทนอนป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาล/ ถูกต้อง
จ.   แอบกอดน้องภัทในห้องครัวตอนกำลังทำอาหารให้กิน

[พูดคุย-ส่วนที่ 4]
                        คงต้องทยอยมาเรื่อยๆ นะคะ เพราะตอนนี้จะยาวจริงๆ อย่างที่เคยบอกไว้  :m15:
                        ติดตามอ่านกันต่อนะคะ  :กอด1:  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-08-2012 23:24:40
นี่น้องน่ารักจนอดใจไม่ไหวหรือพี่เสือหื่นกันเนี่ย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 24-08-2012 23:33:08
 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: sonicacc ที่ 25-08-2012 00:45:22
ตามอ่านทันแล้ว อิอิ แอบซุ่มตั้งนาน เรื่องน่ารักดี ชอบ ๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 25-08-2012 03:15:34
ตอบผิดอ่ะ  o7
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-08-2012 04:08:18
อัยย๊ะ พี่เสือหื่นล่ะสิ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-08-2012 07:55:37
โถๆๆ พ่อคุณ นึกว่าจะข้อข. อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 25-08-2012 09:48:59
พี่เสือขโมยจูบบ ><
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-08-2012 10:05:05
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 25-08-2012 10:31:07
มีแอบจุ๊บน้องภัทด้วยอะพี่เสือ :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 25-08-2012 10:53:16
ง่ะ  แล้วตอนที่อยู่ที่เทียวไปเทียวมา ไปส่งที่มหาลัย  นั่นยังไม่รู้สึกอีกหรอพี่เสือ  :a5:
เห็นแสดงอาการหวงก้างออกนอกหน้าขนาดนั้น  :z3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 3 จ้า] (24-8-2012)P.37
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-08-2012 12:35:16
ตอบถูกเย้ๆ
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (24-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 25-08-2012 13:09:30
ลงส่วนที่ 4 แล้วนะคะ รวมอยู่ด้านบนกับส่วนที่ 3 :o12:
ใครจะ comment เป็นคนแรกน้า ลุ้นลุ้น  :z1: 
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-08-2012 14:00:44
^^^  จิ้มตูดซะเลย
ปากหนักไม่เข้าเรื่องจริง ๆ เลยพี่เสือเนี่ยะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 25-08-2012 15:42:09
อ่านของพี่เสือแล้วรู้สึกว่า พี่เสือจะความรู้สึกช้าเป็นพิเศษ
กว่าจะรู้ตัว ก็เกือบเสียน้องภัทไป :m16:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 25-08-2012 15:46:35
มาต่อไวไวนะ อยากนับปีว่าผ่านไปกี่ปีกว่าลุงเสือจะได้กินเด็ก 5555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 25-08-2012 15:51:49
ตอนแรกอ่านในมุม ภัทร เกียจพี่เสือมากกก

แต่พอได้อ่านในมุมพี่เสือ ก็พอเข้าใจนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 25-08-2012 16:35:15
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-08-2012 16:41:24
เข้าใจพี่เสือแล้วนะ

ตอนแรกยังเคืองๆอยู่

รอติดตามต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-08-2012 16:45:00
พี่เสือสมัยก่อนนี่ มันน่าตีนัก!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 25-08-2012 19:20:08
เป็นความโชคดีของน้องภัท ที่พี่เสือรักหมดหัวใจ
น้องภัทน่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น อะไม่ช่าย
และน้องภัทมีรักที่มั่นคงมาก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 43 ความในใจของพี่เสือ [ส่วนที่ 4!!!] (25-8-2012) P.37
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 25-08-2012 19:36:58
้เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากเลย แต่อยากให้แก้วกับพี่ศักดิ์กลับมารักกันได้ไหมอ่ะ ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-08-2012 21:39:18
 :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 25-08-2012 21:45:44
ตอนที่ 44 ความในใจพี่เสือ (จบ)
   
ผมทนคิดถึงภัทไม่ไหวเลยเข้าไปในห้องที่ภัทเคยนอน มองไปรอบห้องแล้วใจหาย ผ้าม่านปิดทึบ ห้องมืดสลัว มองเตียงที่ภัทเคยนอนแล้วรู้สึกมันโหวงเหวงในอก ร่างเล็กๆ ผอมบางเคยนอนตรงนี้ซินะ นอนนิ่งให้ผมทายาให้จนเคลิ้มหลับ เตียงที่ผมเคยโอบอุ้มวางร่างภัทลงอย่างแผ่วเบายามเมามายไม่ได้สติ
คิดถึงเหลือเกิน...
ผมนั่งลงบนเตียงและค่อยๆ ล้มตัวลงนอนบนหมอนที่ภัทเคยหนุน แค่ได้สัมผัสกลิ่นที่เคยทิ้งไว้ก็ยังดี สูดดมหมอนและลูบคลำที่นอนด้วยความโหยหา...
พลันมือผมก็สัมผัสเข้ากับ...โลหะแข็งๆ บางอย่างที่อยู่ใต้หมอน ผมยกหมอนขึ้นดูก็พบว่ามันคือ...ลูกกุญแจดอกหนึ่ง ผมหยิบขึ้นมาดู ลูกกุญแจอะไรกัน เหมือนจะคุ้นๆ น่าจะกุญแจลิ้กชักหัวเตียง ผมลุกขึ้นนั่ง ลองขยับลิ้นชักหัวเตียง ก็พบว่ามันล๊อค น่าจะถูกล๊อคโดยกุญแจดอกนี้แหละ มือไว้กว่าความคิด...ผมลองไขกุญแจและขยับเปิดลิ้นชักดู มีของใช้สองสามอย่างอยู่ในนั้น...
 แต่ที่สะดุดตาผมก็คือ ‘สมุดบันทึกเล่มหนา’ หน้าปกเป็นผ้ายีนส์สีน้ำเงินเข้ม...น่าจะเป็นของภัท คงลืมทิ้งไว้ด้วยความเร่งรีบ เพราะเสื้อผ้าและของใช้หลายอย่าง ภัทก็ทิ้งค้างไว้จำนวนมาก
ผมหยิบขึ้นสมุดเล่มนั้นขึ้นมา แล้วก็เผลอเปิดดูที่หน้าแรก
มีภาพถ่ายใบเล็กๆ สีซีดจางติดด้วยสก๊อตเทปใสอยู่ด้านหลังของปกหน้า...

รูปถ่ายครึ่งตัวของผมนั่นเอง!...จำได้ว่าเป็นภาพเดี่ยวที่เคยถ่ายตอนไปเที่ยวหัวหินกับภาเมื่อหลายปีก่อน
ทำไมถึงมาอยู่ในนี้ได้...ด้วยความอยากรู้ว่าข้างในสมุดเล่มนี้เขียนอะไรไว้บ้าง คงจะเกี่ยวกับผมอยู่บ้าง ทำให้ผมยอมเสียมารยาท...แล้วก็ไล่อ่านตั้งแต่บรรทัดแรกของกระดาษแผ่นที่หนึ่งท่ามกลางความมืดสลัว...
 .
.
.
ผมไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้ผมจะได้เจอเขา คนที่เป็น ‘รักแรกพบ’ ของผมเข้าจริงๆ เขายืนกดออดอยู่หน้ารั้วบ้าน ผมเพิ่งกลับจากโรงเรียนกำลังจะเข้าบ้านอยู่เหมือนกัน เขาสูงกว่าผมมาก ผิวคล้ำ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา จมูกได้รูป แต่ผมชอบตาของเขาที่สุด ตาของเขาดูดุๆ แต่มันมีแรงดึงดูดอย่างประหลาด ผมชอบเขาเข้าจริงๆ....


รักแรกพบอย่างนั้นเหรอ...ผมรู้สึกใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียงให้พอมีแสงสว่างส่องมายังเตียง มองเห็นตัวหนังสือได้แจ่มชัดขึ้น แล้วก็ตั้งใจอ่านทุกบรรทัดด้วยความสนใจ

ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไร หลังจากที่เขามาบ้านผมสองสามครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ไม่ยิ้มให้ผมอีกเลย ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า เพราะเขาไม่ค่อยพูดกับผม เหมือนจะไม่อยากมองหน้าผมด้วย ผมเสียใจมาก…

เดือนนี้ผมไม่ได้เจอเขาเลย เพราะเขาติดงานอีกแล้ว ไม่ได้ขึ้นกรุงเทพฯ รู้สึกเศร้าชะมัด

วันหยุดยาวสงกรานต์ เขาพาพี่ภาไปเที่ยวเล่นน้ำที่สงกรานต์ที่เชียงใหม่ ผมก็ไปด้วย เพราะพี่ภาไม่ยอมให้ผมอยู่บ้านคนเดียว คนเยอะมาก มีคนเข้ามาลวนลามผมด้วย เขาเห็นแล้วเขาก็ว่าผม หาว่าผมให้ท่าคนอื่น ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเกลียดเขาที่สุด เกลียด! เกลียด! เกลียด!

เปิดเทอมแล้วผมตั้งใจเอาไว้ว่าผมจะตัดใจจากเขาให้ได้ ผมจะไม่มอง ไม่ชอบ ไม่สนใจเขาอีก

วันนี้ผมเห็นเขาละเมออยู่ในห้องนอนก็เลยเอาผ้าไปเช็ดตัวให้เขา แต่เขาเพ้อมาจูบผม จูบแรกของผม ตอนแรกผมตื่นเต้นมาก ผมมีความสุข...

ช่วงนี้อยู่ดีๆ ผมก็คิดถึงเขาขึ้นมา นึกถึงเวลาที่เคยเห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นตรงนี้ของบ้าน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องคิดถึงเขามากขนาดนี้

ผมไม่สบายเป็นไข้หวัดใหญ่อยู่เป็นอาทิตย์ ช่วงที่ผมไม่สบายเขามาหาผมด้วย เขาโมโหมากตอนที่รู้ว่าผมไม่สบายมาหลายวันแล้ว เพราะไม่มีใครโทรไปบอก ผมรู้สึกดีใจเพราะรู้ว่าเขาก็เป็นห่วงผมเหมือนกัน เขานอนเฝ้าไข้ผม เช็ดตัวให้ผมด้วย ตอนเขาเช็ดตัวให้ผม ผมรู้สึกเขินมากเลย

วันนี้เขาพาผมไปดูหนังด้วย เป็นหนังบู๊แอ็กชั่น แต่ผมกลับรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกเขินอยู่ตลอดเวลา เพราะเขาแอบจับมือผมไว้ตลอดเลย ไม่คิดเลยว่าเขาจะทำแบบนี้รู้สึกอบอุ่นจังเลย

เขาซื้อสร้อยร้อยแหวนสีเงินเกลี้ยงให้ผมเป็นของขวัญ มันสวยมากเลย เขาใส่ให้ผมด้วย ผมรู้สึกดีใจมาก แถมเขายังบอกด้วยว่าผมเป็น ‘คนพิเศษ’ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผมรู้สึกว่าเขากำลังบอกรักผมอยู่…


ทุกเรื่องราวในสมุดบันทึก ภัทเขียนถึงผม เรื่องระหว่างผมกับภัท ทุกเหตุการณ์ ทุกความทรงจำที่เกี่ยวกับผม ภัทบันทึกไว้หมด ความรู้สึกหลายหลายบอกผ่านถ้อยคำในตัวหนังสือ
รัก...โกรธ เกลียด เสียใจ น้อยใจ คิดถึง อบอุ่นใจ มีความสุข เขินอาย...ทุกความรู้สึกเกิดจากสิ่งที่ผมทำทั้งนั้น
ผมรู้สึกอึ้ง ไม่คิดว่าตัวเองจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของภัทมากมายขนาดนี้ นานแค่ไหนกันนะที่ภัท ‘แอบชอบผม’ ถ้านับตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน...จนถึงวันนี้
5 ปี...แล้วซินะ นานมาก...ที่คนคนหนึ่งจะรักใครสักคนได้นานขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อว่าความรู้สึกของภัทที่มีต่อผมไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย มีแต่ผมคนเดียว...ไม่เคยมีใครคนอื่นเข้ามาในหัวใจ
ถ้อยคำบอกความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา...จริงใจ...และใสซื่อ...ทุกอย่างแปลความไปในทางเดียวกัน...
ภัทรักผม! และรักมากด้วย!

ผมอ่านข้อความในบันทึกวันสุดท้ายก่อนที่ภัทจะหนีผมไปอีกครั้ง...

...ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมไม่ได้คิดไปเองคนเดียว เขาชอบผมแน่ๆ ผมต้องทำให้เขาสารภาพออกมาให้ได้ คงต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ความรักของผมคงจะเป็นจริงได้ใช่ไหม คิดแล้วผมก็หัวใจเต้นแรงด้วยความสุขที่ล้นอยู่ในใจ!

คืนก่อนหน้าที่ผมเลือกที่จะ ‘ผลักไส’ ภัทให้ไปจากผม ภัทยังมีความสุขอยู่เลย รักของผมทำให้ภัทรู้สึกสุขจนล้นใจ แต่แล้วกลับเป็นผมเองที่ทำลายความรัก ความสุขและความหวังของภัทตลอดห้าปีที่ผ่านมาพังทลายลงไปอย่างไม่น่าให้อภัย ผมมันเลว!...เลวมากจริงๆ
   ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมเตรียมตัวเดินทางไปกรุงเทพทันทีที่อ่านสมุดบันทึกของภัทจบ ผมต้องไปหาภัทให้เร็วที่สุด ไปง้อ ไปขอคืนดี ทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ภัทหายโกรธและกลับมารักกันเหมือนเดิม ผมรู้สึกว่าผมมี ‘หวัง’ กับการไปในครั้งนี้มาก จากตอนแรกที่ผมไม่มั่นใจว่าภัทจะหายโกรธและให้อภัยผมรึเปล่า ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ ก็ในเมื่อเวลาตั้งห้าปี...ภัทยังรอคอยผมได้ อยู่มาโดยไม่มีใครที่พิเศษกว่าผม ดังนั้นเวลาแค่เดือนเดียวคงไม่ทำให้ภัทเปลี่ยนใจไปจากผมได้...ผมจึงไปกรุงเทพด้วยความหวังและความมั่นใจเต็มเปี่ยม...

ผมรอภัทอยู่หน้าบ้านนานหลายชั่วโมง ผมเข้าบ้านไม่ได้เหมือนเคยเพราะภัทเปลี่ยนกุญแจรั้วกับกุญแจประตูหน้าบ้านใหม่ ผมดีใจมากที่เห็นหน้าภัทครั้งแรก คิดถึงเหลือเกินอยากเข้าไปกอดใจจะขาด ผมรู้ว่าภัทยังโกรธผมอยู่ ภัทมองผมอย่างเคืองและพูดจาแข็งกระด้างกับผม แต่ผมกลับใจเย็นอย่างประหลาด...ผมเชื่อว่าผมง้อภัทซักหน่อยภัทก็คงจะหายโกรธผมง่ายๆ  แต่ผมคิดผิด...
ผมขอเข้าไปคุยในบ้าน ภัทก็ให้เข้าไปอย่างไม่เต็มใจนัก ผมเข้าไปกอดภัทความความคิดถึงและโหยหาแต่ภัทกลับสะบัดตัวออก ผมขอโทษ บอกรักภัท ชี้แจงสาเหตุและพยายามเล่าที่มาที่ไปทุกเรื่องให้ภัทรู้ ขอให้ภัทให้อภัย ยกโทษให้ผมและมาเริ่มต้นกันใหม่ แต่ภัทกลับประชดประชันผมและไม่ยอมอ่อนข้อให้ผมเลย แต่ผมก็ยังใจเย็นคิดว่าภัทคงน้อยใจผมอยู่ ผมก็เลยเอาไม้ตายสุดท้ายขึ้นมา...
สมุดบันทึกนั่น...เอามาทวงสิทธิ์ความรักของเรา ก็ไม่ได้อยากทำอะไรอย่างนี้ แต่มันก็น่าจะทำให้ภัทหายโกรธผมได้บ้างเมื่อนึกถึงเรื่องราวระหว่างเรา ผมแอบเห็นภัทเขินอายที่รู้ว่าผมอ่านสมุดบันทึกของภัทแล้ว แต่ภัทก็ยังทำใจแข็งกลบเกลื่อน
ในที่สุดเราก็ยังคุยกันไม่เข้าใจอยู่ดี ผมขอโอกาสให้เรากลับมาคบกันอีกครั้งแต่ภัทกลับปฏิเสธ ให้ผมเป็นได้แค่พี่ชาย และอ้างมีตอนนี้คบกับคนอื่นอยู่แล้ว...ผมไม่เชื่อ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ คิดว่ายังไงคงต้องยอมตามใจภัทไปก่อน และคิดว่ายังไงก็ต้องเอาชนะใจภัทให้ได้ แม้ว่ามันจะต้องใช้เวลา ภัทคงไม่หายโกรธผมง่ายๆ แน่ แต่ผมก็ตั้งใจแล้วว่า...
คราวนี้ไม่มีทางที่ผมจะปล่อยภัทให้หลุดมือไปอีกแน่!      ///////////////////////////////////////////////////////////////////////

ผมอดทนให้ภัทคบกับไอ้รุ่นพี่คมนั่นหลอกๆ แม้จะรู้ว่าภัทแค่แกล้งผม แต่ในใจผมก็แอบเดือดปุดๆ ไม่ได้ ผมพยายามขอไปรับไปส่งเวลาภัทไปหามัน ทำให้ภัทอยู่ในสายตาผมตลอดเวลา ภัทเองก็ไม่ปฏิเสธ คงเพราะอยากยั่วโมโหผมด้วย เรียกว่าช่วงนี้เราต่างเล่น ‘สงครามประสาท’ ด้วยกันทั้งคู่ แต่โชคก็เข้าข้างผม เพราะใช้เวลารอคอยเพียงไม่นาน ไอ้คมนั่นก็ใจโลเลหันไปคบคนอื่นอย่างรวดเร็ว คงเพราะไม่ค่อยมีเวลาได้เจอภัท ผมแอบดีใจและคิดว่าโอกาสของผมกลับมาอีกครั้งแล้ว ผมรู้ว่าภัทเองก็ใจอ่อนให้ผมมากแล้ว แม้จะทำเป็นปากแข็งอยู่ก็ตาม
คืนหนึ่งผมแกล้งเอากุญแจห้องไปซ่อนแล้วก็ทำเป็นห้องล๊อค เข้าห้องไม่ได้ ผมใช้วาจาหลอกล่อภัท จนยอมให้ผมเข้าไปนอนในห้องด้วย แล้วคืนนั้นผมก็ได้นอนกอดภัทสมใจอยากทั้งคืน ผมรู้ว่าผมคืบหน้าไปอีกขั้นแล้ว!
แต่ก็มีเรื่องเข้ามาอีกจนได้ เราทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง ภัทจะไปฝึกงานต่างจังหวัด ผมโกรธเพราะไม่อยากจะให้เราห่างกันอีก ก็เลยใจร้อนเผลอว่าภัทแรงๆ ไป ผมทำภัทร้องไห้อีกแล้ว ภัทโทรมาขอโทษผมทั้งๆ ที่ผมเป็นคนผิดเอง และขอร้องไม่ให้ผมทิ้งภัท...ซึ่งสิ่งนี้จะเป็นสิ่งสุดท้ายในโลกที่ผมคิดจะทำ ผมรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที ผมมันบ้าไปอีกแล้ว
   ช่วงที่ภัทไปฝึกงานที่ระยอง ผมเตรียมวางแผนอนาคตของเราทันที ผมจะย้ายเข้ากรุงเทพ เพื่อไปอยู่กับภัทอย่างถาวร ผมไม่อยากจะอยู่ห่างจากภัทอีกแล้ว ผมวางแผนเรื่องงาน การสร้างสำนักงานและการเปิดหน้าร้านขายเฟอร์นิเจอร์ แถมยังต้องยุ่งๆ เรื่องไอ้ศักดิ์ คอยสอนงานให้มันเพื่อเตรียมตัวให้มันดูแลกิจการโรงงานและงานสวนร่วมกับไอ้สินแทนผม ทำให้ผมแทบจะไม่มีเวลาขึ้นไปหาภัทเลย
   ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี ถ้าไม่มีเรื่อง ‘ไอ้เด็กเวรชิน’ นั่นเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับภัท ผมรู้ว่ามันคิดจะมาแย่งภัทไปจากผมตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน มันเองก็พูด ‘ประกาศสงคราม’ กับผมอย่างเปิดเผย มันพยายามยั่วโมโหผม กวนประสาทผม และทำให้ผมเห็นว่าภัทให้ความสำคัญกับมัน แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ ผมงี่เง่าถึงกับแกล้งถามลองใจภัท ว่าภัทอยากจะอยู่ที่ไหน ระหว่างกรุงเทพกับใต้ เหมือนจะอยากรู้ว่าผมยังสำคัญกับภัทอยู่รึเปล่า ทั้งๆ ที่ผมเองก็ตั้งใจอยู่แล้วว่าจะย้ายมากรุงเทพ แต่ผมดันถามในสิ่งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว เพื่อหาเรื่องให้ตัวเองหงุดหงิดแท้ๆ
   แต่แล้วไอ้เด็กเวรชินมันก็ทำสำเร็จจนได้ เมื่อมันทำให้ผมกับภัทเข้าใจผิดกัน แม้จะคิดว่าตัวเองมั่นใจในความรักของภัทที่มีต่อผม แต่พอถูกยั่วโมโหหนักๆ เข้าผมก็สติแตก โมโหหึงจนหน้ามืด คงเพราะ ‘สันดาน’จริงๆ ผมมันเป็นคนใจร้อน บ้าเลือด ถ้าเป็นสมัยที่ผมยังวัยรุ่นอยู่ บ้าระห่ำ ไม่เคยยอมใคร รับรองไอ้ชินคคงโดยผมกระทืบตายคาตีน ส่วนภัทเองไม่ต้องพูดถึง คง ‘โดนจนยับ’ หรือไม่ก็แหลกคามือ ซึ่งถ้าผมทำอย่างนั้นจริงๆ ภัทคงเกลียดผมไปตลอดชีวิตแน่ๆ ด้วยความที่ผมผ่านอะไรในชีวิตมามาก ความลำบากและความรับผิดชอบที่ต้องดูแลครอบครัวตั้งแต่ก่อนเรียนจบ เลยทำให้ผมมีสติยั้งคิดและใจเย็นมากกว่าแต่ก่อน จึงทำให้ผมและภัทผ่านบทพิสูจน์ใจนี้มาด้วยกันได้
และบททดสอบสุดท้ายของเราก็มาไวกว่าที่คิด ผม ‘มีความสุข’ กับภัทได้แค่คืนเดียว ก็ต้องเดินทางกลับใต้ เพื่อไปสะสางงานทั้งหมดให้เรียบร้อยก่อนจะขนของมาตั้งรกรากอยู่กับภัทที่กรุงเทพตามกำหนดที่ผมได้วางไว้ ด้วยความใจร้อนอยากจะกลับไปเห็นหน้าภัทไวๆ ทำให้ผมรีบขับรถออกจากใต้ทันทีที่เสร็จธุระจากโรงงานซึ่งก็ค่ำมากแล้ว ความอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยทำให้ผมเผลอหลับจนรถเกิดอุบัติเหตุชนเสาไฟฟ้า โชคดีที่เวลานั้นไม่มีรถคันอื่นสวนเข้ามา ผมจึงรอดมาได้ แม้จะต้องเจ็บตัวแต่ก็ถือว่าคุ้ม เพราะช่วงเวลาเดือนกว่าที่ผมป่วย ต้องเข้าเฝือก จนถึงต้องใช้ไม้เท้าช่วยเดิน ภัทดูแลผมอย่างดี ทั้งป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดตัว พาเข้าห้องน้ำ นอนเฝ้าผม แถมยังโดนผมฉวยโอกาสทั้งกอดทั้งจูบอยู่ตลอดเวลา ช่วงเวลานี้ผมมีความสุขมากเหลือเกิน และคิดว่าในที่สุดเราก็ฝ่าฟันอุปสรรคจนมีวันนี้ได้
...วันที่เราได้รักกันและอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
   ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

   วันที่ภัทเรียนจบ ภัทขอให้ผมพาไปเที่ยวทะเลที่หัวหิน ภัทคงคิดถึงภา จู่ๆ ภัทก็ถามผมว่า ‘ผมคิดถึงภารึเปล่า’ และยังถามผมอีกว่า ‘ผมยังรักภาอยู่หรือเปล่า’ ผมนิ่งอึ้งไปพักใหญ่เพราะคิดว่าจะตอบอย่างไรดี ใช่ ผมยังรักและคิดถึงภาอยู่ ภาก็เป็นคนรักคนหนึ่งของผม เรามีช่วงเวลาดีๆ มีความสุขร่วมกัน ถึงแม้ภาจะจากไปแล้วมันก็ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องลืมความทรงจำเหล่านี้
แต่ถ้าถามว่าผมรักใครมากกว่ากัน ผมคงไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ‘ผมรักภัทมากกว่า’
ผมรักภัทกว่าภาและมากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม
สำหรับผมกับภา มันเป็นความรักที่เกิดขึ้นอย่างเรียบง่าย ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นเหมือนคู่รักปกติทั่วไป
แต่สำหรับผมกับภัท เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมาก ตั้งแต่ภัทอยู่ใน ‘ฐานะน้องเมีย’ ที่แอบรักผมข้างเดียว จนมาถึงเราเริ่มรักกัน ต้องผ่านการพิสูจน์ใจและบททดสอบของความรักอย่างสาหัสหลายครั้งหลายหน จึงไม่แปลกที่ผมจะรู้สึกว่า
‘ผมรักภัทมากกว่าใครๆ’
ภัทเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของผมมีชีวิตชีวา ผมไม่เคยอารมณ์ขึ้นลง รวดเร็วและรุนแรงแบบนี้มานานหลายปีแล้ว นอกจากนี้ชีวิตของผมยังเปลี่ยนแปลงไปในทุกๆ เรื่อง ทั้งการใช้ชีวิตในแบบคู่รักที่ไม่เหมือนคู่อื่นทั่วไป วัยที่ต่างกันของเรา การเปลี่ยนแปลงที่อยู่จากถิ่นฐานบ้านเกิดที่อยู่มาตลอดชีวิต เปลี่ยนแปลงหน้าที่การงาน ซึ่งทุกอย่างผมก็เต็มใจทำให้ภัท ยินดีที่จะทำทุกอย่างให้ภัทมีความสุข อย่างน้อยก็เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่ภัทต้องรอคอยความรักของผมมานานหลายปี
สุดท้ายแล้วผมก็ไม่ได้บอกภัทว่า ‘ผมรักภัทมากกว่าภา’ หรือมากกว่าใครๆ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะดีใจที่คนรักของตัวเอง บอกว่ารักตัวเองมากกว่าคนรักที่ผ่านมา แต่สำหรับภัท คนที่รักและผูกพันกับพี่สาวมากอาจจะไม่คิดอย่างนั้น ผมจึงบอกภัทแต่เพียงว่า ณ เวลานี้ผมรักภัทมากและจะดูแลภัทตลอดไป…

ผมเชื่อว่าเพียงแค่นี้ก็ทำให้ภัทมั่นใจในความรักของผมที่มีต่อภัทแล้ว!


[จบ]
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
[พูดคุย]
           จบอย่างสมบูรณ์แล้วจริงๆ ค่ะ  :กอด1: กว่าจะจบได้ยาวนานจริงๆ ค่ะตอนนี้ บางช่วงก็แอบน้ำตาซึมเลย คนเขียนเป็นคนอินอะไรง่ายอ่ะค่ะ  :impress2:
           ดีใจที่เขียนจบ รู้สึกเหมือนทำภารกิจเสร็จสิ้น ใช้เวลาเขียนทั้งหมดเกือบ 2 เดือน ยาวนานเหมือนกัน
           หลังเขียนจบก็รู้สึกว่างานเขียนเป็นอะไรที่ต้องใช้พลังและแรงใจมากจริงๆ เพราะคนเขียนนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องยาวขนาดนี้ได้จนจบ  ดีใจ  :L2:
           ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆ ค่ะ คนอ่านทุกคน ทุก comment  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคน comment เจ้าประจำ :pig4:
           สำหรับตอนพิเศษก็คงต้องแล้วแต่โอกาสแล้วกันนะคะ เพราะตอนนี้หมดมุขแล้ว ฮิฮิ  :laugh:
 
           สำหรับเรื่องของศักดิ์แก้ว มีคนเรียกร้องอยากอ่านกันเหลือเกิน  o18 เรตติ้งดี นี่คงเป็นเครื่องพิสูจน์ได้รึเปล่าคะว่าคนในเล้าชอบแบบซาดิสม์กันอ่ะ         :angry2:
          ยังไม่รับปากแล้วกันนะคะว่าจะเขียนมาลงตอนไหน     :really2:
          สุดท้ายนี้ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ รู้สึกเหมือนมีเพื่อนคุยทำให้ไม่เหงาเวลาเขียนนิยายมาลง  :pig4:
           :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 25-08-2012 21:56:16
อยากอ่าน Nc จัง *~*# อ้อนอ้อน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 25-08-2012 21:57:23
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 25-08-2012 22:14:48
จบได้้ซึ้งมากๆน้ำหูน้ำตาไหลเลย

อุปสรรคต่างได้พิสูจน์รัก และให้พี่เสือกับภัทรักกันมากขึ้นๆ

มีไฟเมื่อใหร่ก็แวะ เอาตอนพิเศษมาฝากก็ได้นะ อิอิ

รอเรื่องแก้วกับพี่ศักดิ์นะ อย่าให้รอนานล่ะ

ขอบคุณสำหรับคนแต่ง ที่แต่งเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน

จะติดตามผลงานต่อไปนะครับ :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 25-08-2012 22:17:16
จบแล้วเหรอเนี้ย ขอบคุณสำหรับเรื่องพี่เสือและน้องภัทน๊า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-08-2012 22:26:21
จบแล้วววว ~ ใจหายแหะ

ชอบคู่พี่เสือมากกว่าศักดิ์แก้ว อิอิ

แต่งสนุกมากค่ะ ^^ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 25-08-2012 22:42:04
บวกให้เลยค่ะ
เป็นฝ่ายที่เสือที่เขียนได้เจ๋งมาก

คือ ยังเกลียดผสมหมั่นไส้เสือมากนะคะ แต่เขียนแล้วอ่านลื่นมาก
เอาไปเทียบกับไทม์ไลน์ของภัทแล้วลงล๊อกเป๊ะเลย ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-08-2012 22:43:02
ในที่สุดสองคนก็มีความสุขกันซะที ดีใจที่พี่เสือรักภัทมาก ภัทรอมาหลายปีจริง ๆ
รักกันนานๆ น้า :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-08-2012 00:24:48
รอตอนพิเศษนะครับ

รอคู่ศักดิ์กับแก้วด้วย (ถ้ามี)

 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: bloodั ที่ 26-08-2012 00:42:52
น่าจะมี ตอนของแก้วกับศักดิ์ อะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 26-08-2012 01:05:52
 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-08-2012 01:20:41
มีความสุขกันซะทีน้าาา
ศักดิ์แก้วว้อนท์อย่างแรง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: shizuruviola ที่ 26-08-2012 01:37:08
แก้วกับศักดิ์ จบแบบขัดใจเบา

แต่ก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 26-08-2012 04:36:30
เค้าอยากอ่านน้องแก้ว   :impress3: (แต่เค้าไม่ได้ซาดิสก์น๊าาาาาาาาาาา   :laugh: )
มันค้างคาใจไง  อยากรู้ว่าจะคอนเวิร์สกันจริงๆหรอ ไม่กลับมาหากันแล้วหรอ  อะไรประมาณนี้  :serius2:

เสือภัทจบแล้ว  แต่ศักดิ์แก้ว มันค้างจริงๆนะเออ  :z3:

หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: namtarn11 ที่ 26-08-2012 07:51:38
แอบเกเร รออ่านความในใจอยู่พี่เสือให้จบก่อน จึงจะเม้น ที่เม้น ส่วน1ไปแล้ว 1เม้น//พี่เสืออบอุ่นมาก และเข้าใจการกระทำต่างๆของพี่เสือมากขึ้น (ปล.รอพี่ศักดิ์กับไปแก้วอยู่นะ นานเท่าไรก็รอ ^^)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Onlymin ที่ 26-08-2012 08:17:30
              http://www.youtube.com/v/UFOSCfi_aCw&feature=related
                   มอบเพลงนี้ให้พี่เสือกับน้องภัทร
              แทนคำขอบคุณให้คนแต่ง...สำหรับนิยายดี ๆ นะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 26-08-2012 11:07:22
 :pig4: สำหรับตอนจบที่อ่านแล้วซึ้งค่ะ

ยังไงก็จะรออ่าน "ศักดิ์+แก้ว"นะคะ  (เค้าไม่ซาดิส์นะ)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 26-08-2012 11:24:17
อยากอ่านตอนพิเศษช่วงที่ทั้งสองคนใช้ชีวิตร่วมกันที่กรุงเทพฯ ต่อค่ะ
ว่างๆ เอามาลงให้อ่านอีกนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-08-2012 19:28:54
มีความสุขกันซะทีนะ  o18 น่าอิจฉา :sad4:  อยากได้แฟนดีๆแบบนี้บ้างง่ะ
 :pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ สุดท้ายนี้อยากให้คนเขียนรู้ว่า... :monkeysad: เขาอยากอ่านคู่ศักดิ์กับแก้วมว๊ากกกกกก ถึงมากที่สุด  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 26-08-2012 23:35:06
ความรักของภัทรกับพี่เสือเป็นความรักที่สวยงามมากอะ น่าอิจฉา  :fire:

ปล. เรื่องแก้วกับศักดิ์ คนเขียนจะเอามาตอนไหนก็ได้นะ แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าจะเอามาลง ไม่งั้นจะไปถล่มบ้าน  o18
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-08-2012 23:41:05
 :เฮ้อ:จบแล้วเหรอรู้สึกใจหายอะจะไม่ได้เจอน้อวภัทกับพี่เสือแล้ว :m15: :m15:


ปล.ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆมากให้อ่านกัน :pig4: :pig4:


ปล2.แอบใจหายจะไม่ได้คุยกันแล้ว :impress3:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 44 ความในใจของพี่เสือ [จบจริงๆ จ้า!] (25-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 27-08-2012 00:32:48
 :pig4:  :pig4:  :pig4:  :pig4:
 o13  o13  o13  o13
หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: greenboy2012 ที่ 27-08-2012 23:37:52
ตอนพิเศษ  5 เมารัก

   “ภัท! ภัท! ภัท เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ พี่กลับมาแล้ว” เสียงตบประตูห้องนอนดังปังปังกลางดึก ผมสะดุ้งตื่น รีบลุกขี้นไปเปิดไฟแล้วก็เปิดประตู
   “ภัท” เขารีบเอนตัวเขามาซบไหล่ผม ผมไม่ทันตั้งตัวและเขาก็ตัวหนักมาก ทำให้เราทั้งคู่เซไปชนกับประตู
   “โอ๊ย ทำไมเมามาอย่างนี้ล่ะครับ” ผมร้องโวยวายเมื่อตัวเขาโอนเอนมาทางผม จนพากันเดินเซไปเซมา แถมยังได้กลิ่นเหล้าคลุ้งเลย
   “อืม คิดถึงจังเลยครับ” เขาพูดพร้อมกับเอามือคว้าเข้าที่เอวผม แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น
   “อย่าครับ” ผมพยายามดันตัวเขาออกเพราะเหม็นกลิ่นเหล้ามาก แถมยังได้กลิ่นบุหรี่ติดตามตัวอีก คิดว่าคงไม่ได้สูบแต่คงติดมาจากที่ผับ
   “ทำไม รังเกียจพี่เหรอครับ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้วแล้วก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม
   “เปล่า”
   “เปล่า แล้วทำไมทำเสียงแข็งจัง พี่คิดถึงภัทจังเลยครับ วันนี้” เขาพูดแล้วก็ยิ้มอีก
   “คิดถึงแล้วทำไมไม่รีบกลับล่ะครับ หายไปตั้งแต่บ่าย กลับเอาป่านนี้” ผมว่า มันน่าโมโหนัก บอกว่าไปหาเพื่อนผับแล้วจะรีบกลับ ที่ไหนได้กว่าจะกลับปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า
   “ก็ไอ้สองคนนั้นน่ะซิ มันชวนคุย ไม่ยอมให้กลับซักที ก็เลยติดลมน่ะ” เขาหัวเราะเบาๆ มือก็ยังโอบเอวผมไว้แน่น แล้วก็พยายามจะก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม แต่ผมรีบหลบไปอีกทาง
   “ฮึ ก็เลยคุยกันจนเมาแอ๋”
   “ไม่มาวซ๊าหน่อย” เขาพูดเสียงยาน ลมหายใจที่รดต้นคอผมมีแต่กลิ่นเหล้า
   “ไม่เมา งั้นก็ไปอาบน้ำเลยครับ จะได้นอน ดึกแล้ว” ผมพยายามดันตัวเขาออก แต่เขากลับดึงผมเดินไปทางเตียงนอน
   ตุ๊บ! เขาล้มลงนอนบนเตียงแล้วก็ดึงผมให้ล้มลงด้วย เลยกลายเป็นผมนอนทับเขาอยู่ด้านบน ส่วนเขาก็กอดเอวผมไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย
   “เล่นอะไรครับเนี่ย เจ็บนะ” ผมยังคงนอนเกยอยู่บนตัวเขา ใบหน้าอยู่ใกล้กันแค่คืบ เขาจ้องมองผมตาเยิ้ม
   “ภัทน่ารักจัง” เขาพูดยิ้มๆ แล้วก็เอื้อมมือมาลูบแก้มผมเบาๆ
   “ฮึ ไม่ต้องมาทำพูดดีเลยครับ” ผมเบือนหน้าหนีเขา รู้สึกอายจนหน้าร้อนผ่าว ปกติเขาไม่ค่อยพูดคำหวานขนาดนี้
   “จริงๆ นะ อืม” เขาพูดแล้วก็ดึงผมลงไปใกล้ๆ แล้วก็ประกบปากจูบผมอย่างดูดดื่ม
   “อืม อ่า พอแล้วครับ ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมพยายามดึงให้เขาลุกขึ้นไปอาบน้ำ เสื้อผ้าเขาเหมือนทั้งเหล้าทั้งบุหรี่แบบนี้ไม่ไหว แต่เขากลับไม่ขยับเลย
   “อาบไม่ไหวแล้วครับ พี่เมาน่ะ”
   “แล้วไหนเมื่อกี๊ บอกว่าไม่เมาไงครับ”
   “ฮึฮึ ตอนนี้เมาแล้วครับ” เขาหัวเราะขำในลำคอเบาๆ
   “ถ้าเมา งั้นก็นอนเลยครับ” ผมตัดใจให้เขานอนทั้งเมาๆ อย่างนี้ จะให้ลากเขาไปอาบน้ำก็คงไม่ไหว เล่นนอนนิ่งไม่ลุกแบบนี้ แถมเขายังตัวใหญ่กว่าผมเยอะ
   “จะทำไรอ่ะครับ” เขาชะโงกศีรษะขึ้นมามองผม
   “ก็จะถอดถุงเท้าให้ไงครับ จะได้นอนสบายๆ” ผมตอบแล้วก็ค่อยๆ ดึงถุงเท้าออกทีละข้าง แล้วก็ยกขาเขาขึ้น ขยับจัดท่าให้นอนสบายๆ
   “ภัท” เขาเรียกผม น้ำเสียงอ่อนโยน
   “อะไรครับ” ผมขยับตัวมาใกล้ๆ เขา
   “แค่นี้พี่ก็รักภัทจะแย่อยู่แล้ว ยังจะทำแบบนี้อีก จะให้พี่หลงไปถึงไหนครับ” เขาพูดแล้วก็ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มมาให้ผม
   “พอเลยครับ จะนอนก็นอน ไม่ต้องมาพูดเล่นเลยครับ” ผมพูดแก้เก้อ คืนนี้เขาเป็นอะไรนะ พูดคำหวานกับผมจนผมอายแล้วอายอีก เวลาไม่เมาก็ไม่เห็นจะชอบพูดอะไรแบบนี้
   คำว่า ‘รัก’ ระยะหลังมานี้ ก็ไม่ค่อยจะได้พูดบ่อยนัก แต่เน้นที่ ‘การกระทำ’ มากกว่า
   ผมค่อยๆ ดึงเข็มขัดออกจากกางเกงเขา ปล่อยกระดุมกางเกงให้คลายออก ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาหยิบชุดนอนของเขาออกมา แล้วก็เดินถือกลับมาที่เตียง วางลงบนเตียงข้างๆ ตัวเขา ก่อนจะค่อยๆ รูดซิปกางเกงของเขาลง เขาเงยหน้าขึ้นมามองผม
   “ภัท จะทำอะไรพี่น่ะ จะปลุกน้องชายพี่เหรอ” เขาพูดแซวยิ้มกรุ้มกริ่ม
   “บ้าจริง เดี่ยวก็ให้นอนทั้งกางเกงอย่างนี้เลย” ผมแกล้งทำหน้างอ ไม่อยากสบตาเขา มองอย่างกับจะกลืนกินผมทั้งตัว
   ผมค่อยๆ ดึงกางเกงของเขาลง แน่นชะมัด ดึงออกยากเพราะเขานอนทับอยู่ เหมือนเขาจะรู้ก็เลยขยับตัว ยกก้นขึ้นให้ผมดึงออกง่ายขึ้น แล้วผมก็ค่อยๆ รูดขากางเกงออกจากขาเขาทีละข้าง จนมันหลุดออกมากองที่ปลายเท้าได้สำเร็จ
   ผมหันไปมองเขาก็เห็นว่าเขาหลับตาพริ้ม ไม่รู้หลับจริงหรือแกล้งหลับกันแน่ แต่ถึงจะหลับก็คงไม่แปลก เมาขนาดนี้
   ผมค่อยๆ ยกขาของเขาขึ้นแล้วสวมกางเกงนอนขาสั้นเข้าไปแทนที่ ค่อยๆ ดึงมาจนถึงเกือบจะสุด ผมต้องจับตัวเขาพลิกไปมาอยู่นานกว่าจะดึงกางเกงขึ้นมาจนถึงเอวได้ เฮ้อ เหนื่อยจริงๆ เสื้อคงไม่เปลี่ยนให้แล้วนะ คงจะยากถ้านอนไม่รู้เรื่องแบบนี้ ผมเลยแค่ปลดกระดุมเสื้อสองเม็ดบนของเขาออกเท่านั้น พอให้หายใจได้สะดวก แล้วผมก็ถือเสื้อนอนของเขาเข้าไปเก็บในตู้เหมือนเดิม ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วก็กลับมานอนบนเตียงข้างๆ เขา
   ‘ควับ’ ทันทีที่ผมล้มตัวลงนอน เขาก็ดึงตัวผมเข้าไปกอดทันที นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก นี่แกล้งหลับเหรอเนี่ย
   “อืม ภัท ทำไมตัวหอมจังครับ ขอดมหน่อยนะ” เขาพูดแล้วก็ค่อยค่อยใช้จมูกซุกไซร้ไปที่ซอกคอผม ฮึ มาแนวนี้อีกแล้ว เจ้าเล่ห์นักนะ
   “นี่แน่ะ เพี๊ยะ!” ผมตีเข้าที่แขนของเขาแรงๆ ตัวเหม็นจะตายยังจะมากอด มาซุกอีก
   “โอ๊ย ตีพี่ทำไมครับ” เขาร้องเสียงดัง
   “ปล่อยนะครับ น้ำก็ไม่อาบ เหม็นจะตาย” ผมแกล้งทำเสียงดุ
   “ฮึฮึ เหม็นเหรอครับ เหม็นจริงรึเปล่าน้า” เขายังพูดเสียงล้อเลียนไม่เลิก ก่อนจะก้มลงประกบปากจูบผมอีกครั้ง จูบอย่างดูดดื่ม...สอดลิ้นเข้ามาดูดดุนในปากผมอย่างหิวกระหาย
   “อือ อืม” ผมเริ่มหายใจติดขัด คืนนี้ดูเขาจะมีอารมณ์ ‘ดิบเถื่อน’ รุนแรงกว่าทุกครั้ง
   เขาค่อยๆ สอดมือใหญ่และหนาของเขาเข้ามาในเสื้อผม ก่อนจะลูบไล้ไปตามแผ่นอกและหน้าท้องอย่างหนักหน่วง
   “ยะ อย่าครับ เมาแล้วก็นอนซิครับ” ผมพยายามดิ้นขัดขืน
   “ทำไมถึงอยากจะให้พี่นอนจังครับ พี่ยังไม่ง่วงซะหน่อย”
   “ก็เห็นตอนแรกหลับไปแล้วนี่ เมาแล้วก็นอนเถอะครับ มีไรไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะครับ” ผมพูดเสียงหวาน อยากจะอ้อนเขาให้ใจอ่อน ไม่ใช่ว่าจะนึกรังเกียจอะไรเขาหรอก แต่เมื่อคืนเขาก็เพิ่ง ‘ทำ’ ไปเอง
   “ถ้าเมาเหล้าให้นอน แต่ถ้าเมารักจะให้พี่ทำยังไงดีครับ” เขาพูดแล้วก็ก้มประกบจูบปากอีก มือไม้ก็ลูบไล้ไปทั่ว มือข้างหนึ่งไล่ปลดกระดุมเสื้อนอนผมทีละเม็ด ส่วนอีกข้างก็พยายามล้วงเข้าไปในกางเกงนอนผม!
      ________________________________________________
   

[พูดคุย]
           เห็นคนมา comment ให้กำลังใจ ซาบซึ้งใจ  :monkeysad: ก็เลยต้องรีบเข็นตอนพิเศษออกมา  :z1:
           อย่าว่าแต่คนอ่านคิดถึงพี่เสือกับน้องภัท คนเขียนก็คิดถึง  :sad4:
           แต่ว่าตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรเลย อย่าว่ากันนะ o18 แค่แบบว่าแอบหวานเล็กๆ  :o8:
           มีคนอยากให้เขียน NC คนเขียนก็อยากเขียนเหมือนกัน แต่มันเขียนไม่เป็นจริงๆ อ่ะ  :z3:
           ทำยังไงดีคะ หรือว่าจะไปลอกของคนอื่นแล้วเอาบางส่วนมาแปะไว้ดี ฮิฮิ  :laugh:  
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 28-08-2012 00:12:16
แอร้ยยย น่ารักเหมือนเดิม ฉากNCก็อยากอ่านเหมือนกันนะคะ

แต่ใจจริงอยากอ่านรักกุ๊กกิ๊กใสๆไร้มลทินอย่างนี้อีกอิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 28-08-2012 00:22:22
เขียนไม่เป็นก็ไม่ต้องเขียนจ้าลอกเค้าไม่ดีเดี๋ยวเค้าว่าก๊อปเอานะ :กอด1: :กอด1:


ชอบตอนพิเศษจังเลยอิอิ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 28-08-2012 00:28:40
พี่เสือ !!!!!!!!!!!!


 :m25:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Vesi ที่ 28-08-2012 00:34:55
รู้สึกจะได้กินเด็กเพราะเมาตลอดเลยนะ
เมารัก เมาเหล้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: beery25 ที่ 28-08-2012 00:41:25
 o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-08-2012 04:14:12
หุหุ อิพี่เสือเมารัก จะมี nc หรือไม่มีก้อได้ ไม่มีมันก้อน่ารักดีอะนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 28-08-2012 07:48:55
 :L1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-08-2012 08:23:21
 :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 28-08-2012 10:14:04
อ๊ายยยยย :o8:

ชอบอ่ะพี่เสือหวานมากๆ

ชอบอ่ะ ภัทก็เสร็จพี่เสื่ออยู่ดีแหละ

ฮ่าๆน่ารักจริงๆ

ภัทกัลพี่เสือ จะอยู่ในความทรงจำเสมอนะ

 :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 28-08-2012 10:53:45
แอร้ยๆๆๆ จะน่ารักไปไหนเนี่ย  :-[
พี่เสือหื่นตลอด
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-08-2012 13:03:08
หลงจริงอะไรจริง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 28-08-2012 18:38:09
ไอ้พี่เสือเมาจริงหรือป่าวเนี่ย

ดูท่าจะหื่น.... :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 28-08-2012 18:50:13
เท่านี้หวานน้ำตาลอายแล้วครับ
เขียนในแบบนี้น่ารักที่สู้ด ที่เหลือเป็นหน้าที่ของเรา
ที่จะ จินตนาการ เอง
ขอบคุณคนเขียนครับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: JS13elieve ที่ 28-08-2012 21:00:11
บางทีก็อยากให้พี่เสือเมาบ่อยๆ  :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-08-2012 21:55:51
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-08-2012 22:16:49
พี่เสือเมาแล้วเจ้าเล่ห์น่าดูเลยน๊า
ภัทก็ดูแลพี่เค้าดีจัง แค่นี้ก็หลงจะแย่อยู่แล้วอ่า
พี่เสือไม่ปล่อยภัทแน่คืนนี้ หึๆ  :-[

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 29-08-2012 11:00:27
-0- ตัดฉับ!!
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 06-09-2012 19:02:18
ตอนพิเศามาทีไร คุณพี่เสื่อก็จัดพิเศษให่ภัทตลอดเลยเนาะ :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 04-10-2012 01:43:28
ThankS
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 04-10-2012 05:36:03
ตามอ่านทันซะที.......

ชอบนิยายเรื่องนี้มากเลยค่ะ มีครบทุกอารมณ์ และให้ข้อคิดมากมาย

อีกทั้งภาษาและการบรรยายก็ลื่นไหลดีค่ะ  ชวนให้น่าอ่าน น่าติดตาม

แต่!!!!! ยังรอ ศักดิ์แก้วอยู่น้าาาาาา ฮือออออออออ

มันค้างคาอ่ะค่ะ อยากให้เป็นเรื่องใหม่อีกเรื่องเลย ตามไปอ่านแน่นอนจ้าาาา

รับไว้พิจารณาด้วยนะคะ   :call:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 08-10-2012 15:05:57
 :pig4:   ขอบคุนสำหรับเรื่องนี้คับ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: timtam ที่ 08-10-2012 19:37:35
 อร๊ายยยยย สนุกมากค่ะ อยากอ่านเรื่องของศักดิ์กับแก้วต่อจังเลยค่ะอยากให้สองคนนี้คู่กัน (เพราะเราชอบความซาดิสนิดๆ แหะๆ)
เนื้อเรื่องโดนรวมกำลังดีเลยค่ะ ไม่ยาวมากไม่สั้นไป มีตัวประกอบโผล่มาให้เรื่องมีสีสันเป็นช่วงๆ สนุกมากค่ะ อย่าลืมแต่งนิยายดีแบบนี้มาให้อ่านอีกน่ะค่ะคุณนักเขียน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Benda 500 ที่ 08-10-2012 20:48:26
น่ารักอ่าาาาา :-[ :-[
ขอขอบคุณที่คนเขียนเขียนนิยายดีๆๆแบบนี้ o13
จะติดตามต่อไปน้อ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 08-10-2012 23:51:46
สนุกมากค่ะ เรื่องนี้เขียนดีนะ อยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 09-10-2012 17:48:27
เอิ๊กๆๆ อ่านตามทันซักที สนุกมากเลยคะ

ตอนเเรกมานี่แบบ ว่าอย่านะอย่าให้เสือเป็นพระเอกเลยรับไม่ได้ //วิ่งปาดน้ำตา(เวอร์)
อ่านต่อแอบร้องไห้ตอนที่พี่ภาตาย//วิ่งไปเอาทิซซู่มาซับ(เวอร์ได้อีก)
อ่านไปต่อเรื่อย อ้าวทำไคุยกันไม่เข้าใจอย่างงี้ปากแข็งทั้งคูเลยนี่นา //อ่านไปบ่นไป แอบหันไปบ่นให้พี่ฟังถูกพี่ด่ากลับมา(ก็เขาอินอะ)
อ่านถึงตอนเข้าใจกัน บวก ตอนพิเศษ กรี๊ด ด ด ดนี่แหละคะที่รอคอย รักกันเเล้วโลกหวานชมพูวิ๊ง // จากที่น้ำตาไหลกลายเป็น น้ำตาลไหลเเทน อิจฉาอะ เราชอบคนแก่กว่าอะ มาอ่านเจเเบบนี้เเล้วเเบบ อ๊า ย ยย  อยากได้บ้าง

ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ อยากอ่าน คู่แก้ว มากๆเลยอะ วิ๊งๆๆ * * แต่งมานะคะ><
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 10-10-2012 08:00:05
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะครับ^^แต่ยังคาใจเรื่องแก้วกับพี่ศักดิ์นิดนึงอะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 10-10-2012 13:02:33
น่ารักมากมาย อิอิ
อยากรู้เรื่องของแก้วต่ออะ อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องร่าวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 10-10-2012 18:34:15
บวกหนึ่งนะคะ อ่านรวดเดียวเลยค่ะ อ่านแล้วก็คิดว่าทำไม๊ ทำมาย ทำมายยย...
ช้านถึงได้มาตามอ่านได้ช้าขนาดนี้ฟร้า!!?? ทั้งที่มันสนุกขนาดนี้!!! ขัดใจตัวเอง กร๊าก

ขอบคุณคนแต่งมากๆ เลยค่ะ สนุกมาก อ่านแล้วลุ้นตามไปด้วยอยู่เสมอเลย

ชอบพี่เสือมากกกกกกกกก ช่างเป็นคนที่มีเสน่ห์อะไรเช่นนี้ เล่นเอาอยากไปล่องใต้ 
ตามหาคนคาแรคเตอร์แบบพี่เสือ =.,= เอิ๊ก อยากได้แบบนี้ซักคน หึหึหุหุ//เพ้อฝัน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะชอบพี่เสือมากกกก แต่ชอบน้องภัทมากกว่า
น้องน่ารักมาก เป็นคนที่มั่นคงกับความรัก น่านับถือสุดๆ พี่เสือต้องขอบคุณน้องนะ
ถ้าน้องไม่มั่นคงขนาดนี้พี่เสือคงไม่มีทางได้เคี้ยวน้องแน่ว่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณคนแต่งมากๆ เลยนะค้าาาาาาาา :L2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 10-10-2012 22:42:07
ชอบพี่เสือมากคะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 10-10-2012 22:58:19
Thx ka ;)
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: opordo ที่ 11-10-2012 17:25:01
สนุกดีครับ อยากอ่านของ พี่ศักดิ์กับแก้วบ้าง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: dekthuem ที่ 12-10-2012 03:26:46
พี่เค้าหื่นจริงแท้
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 12-10-2012 19:12:38
หวาน  ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: nookgao ที่ 13-10-2012 15:47:36
สุดท้ายก็ไม่ได้อ่านศักดิ์-แก้ว - -
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 13-10-2012 20:24:42
อ่านรวดเดียวจบเลย~
ดีใจกับภัทมากหลังจากได้แต่แอบรักมาข้างเดียวตั้งแต่เด็ก
หมั่นไส้พี่เสือตอนแรกๆ มาก แต่ชอบพี่เสือตอนหึง หึงโหด อิอิ
ชีวิตแก้วน่าสงสาร + น่าเห็นใจมากเลย T^T' คุณศักดิ์ใจร้ายไปนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 14-10-2012 11:46:32
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: beamJ ที่ 14-10-2012 19:31:21
ขอบคุณมากกกกกกกกกกเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: keem ที่ 14-10-2012 23:02:47
ค้าง ศักดิ์กะแก้วมากๆเลย ฮือๆๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-10-2012 17:02:55
หวานเกินนนนนนน
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: tamgrasae ที่ 16-10-2012 10:00:54
สุโคยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 16-10-2012 22:17:36
โอ้สนุกมากค่ะ อ่านตั้งแต่ต้นสยันจบเลยทีเดียวในเวลาสองวัน ค่อนข้างนาน
โดยส่วนตัวเป็นคนชอบภัทนะ แบบว่าเป็นคนที่มีเหตุผลในตัวเองดี  ถึงงอนหรือโกรธหรือแม้กระทั่งน้อยใจ
ก็ไม่มากจนเกินความพอดีของความอดทน ถ้าเป็นวิวคงจะนานกว่านี้เป็นแน่(ตอนภัทโกรธมาจนหนีกลับกรุงเทพอ่ะค่ะ)
อืมแล้วก็ยังสามารถให้อภัยในความผิดของพี่เสือได้ ตรงส่วนนี้ชอบมากๆ  ส่วนพี่เสือ กว่าจะง้างปากคุณเธอได้เนี่ย
เกือบจะสูญเสียโอกาสทองไปเหมือนกัน  คิดว่าถ้าช้ากว่านี้หน่อยคงกลายเป็นนิยายเรื่องเศร้าแบบพี่ศักดิ์
จริงๆอยากให้แก้วกลับมาคืนดีกับพี่ศักดิ์ แต่ความปากหมาไม่เข้าใครออกใครยิ่งโมโหหึงอย่างนี้ก็เลยเรียบร้อยโรงเรียนเลิกลาไปซะงั้น
จริงๆพี่ศักดิ์เป็นคนที่น่าสงสารมาก เพราะเป็นคนจมอยู่แต่ในอดีต ทำให้ทุกอย่างมันพังทลายเพราะคนไม่เข้าใจและไม่คิดจะรอ
แต่ถ้าให้โทษคนรอว่าต้องให้รอมันก็ทรมาน เพราะคนที่ตัวเองรักไปพลอดรักกับคนอื่นทุกวันมันย่อมทนไม่ได้ เฮ้อน่าเศร้านักความรักเนี่ย
บางทีอดีตที่ผ่านมามันก็ทำให้คนหลายๆคนเลือกตัดสินใจในสิ่งที่ตัวเองคิดว่า"ดีที่สุดแล้ว" ถึงแม้ว่าผลที่ตามมาจะทุกข์ทรมานแสนสาหัสก็ตาม
ไม่มีใครผิดหรือถูกในเรื่องรักหรอก     บางทีการจากไปก็เพราะอยากจะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากการเป็นธาตุอากาศของบุคคลที่เราเห็นว่าสำคัญ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 16-10-2012 22:46:16
ชอบอ่ะ
อยากอ่านศักดิ์กะแก้วต่อจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 18-10-2012 15:43:17
อ่านจนจบสุดยอดมากลุ้นสะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-11-2012 00:02:12
สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ

อิพี่เสือน่ารักจังเลย "รักภัทมากกว่าใคร ๆ"

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 06-11-2012 05:44:45
คาใจคู่ทัศน์กับแก้วมากที่สุด คู่เสือกับภัทนี่หมั่นไส้สลับกันไปตามแต่การกระทำ
จะว่าไปไม่ใช่ไปๆ มาๆ หนูชินจะได้กับเพื่อนทัตหรอกนะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 06-11-2012 10:49:02
บวกเป็ดให้แล้วครับ  สนุกมาก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 15-11-2012 01:50:58
ตอนจบนี่หวานกันจริง
อยากอ่านคู่ของแก้วกับพี่ศักดิ์จัง
แต่ขอเป็นตอนพิเศษแทนได้มั้ยอ่ะ
จะรอน้า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 17-11-2012 20:31:13
 o13 สนุกมากค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: lovely1714 ที่ 18-11-2012 23:50:58
สนุกมาก ชอบพี่เสือจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ployzaa ที่ 22-11-2012 00:57:29
แล้วพี่ศักดิ์กะแก้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 09-05-2013 15:46:28
สนุกดี ...แต่แอบอยากให้มีบทพรรณนาความรู้สึกที่เจาะรายละเอียดให้มากขี้น เพราะบางช่วงดูเป็นการดำเนินเรื่องที่มีบทพูดกับบทบรรยายแบบกระชับไปนิดส์นึง ไปไวจังอ่ะ ความประทับใจส่วนตัวจึงขอยกให้ "ตอนพิเศษ ความในใจพี่เสือ" ลื่นไหลกระทบใจ  :man1:
//ชอบศักดิ์-แก้วจังเลย ดูอั้นๆกันดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 09-05-2013 18:18:20
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: AB^Ton^ ที่ 01-06-2013 19:32:28
สมบัติถ้าไม่เอา ยกให้เราก่ะได้
แด่วเราจะดูแลให้เอง อิอิ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 05-06-2013 05:07:20
น่ารักกกกกกกก

โอ๊ยย ภัทกับพี่เสือน่ารักมากมากเลยค่ะ

อ่านรวดเดียวจบเลย เขินนิดนิด พี่เสือหลังๆหวานจังค่ะ

ผู้เขียนเยี่ยมมากเลย o13
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 05-06-2013 18:52:35
อ่ะชอบเรื่องนี้ ชอบพระเอก  :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 05-06-2013 21:03:57
แฮปปี้!!!  :m4: :m11:

แต่ยังค้างเรื่อวคุณศีกดิ์กับน้องแก้วง่า  :hao5:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 19-10-2013 15:31:59
สนุกมาก แต่อยากอ่านศักดิ์-แก้วต่อ
หัวข้อ: Re :
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 21-10-2013 20:27:47
สนุกมากเลยครับ  ,  ตอนแรกๆเกลียดเสือมากที่ทำท่าทีมีอคติกับภัท  แต่พอตอนหลังๆ  นายได้ใจเรามากเสือ  หวาน+หื่นกระจาย 5555  #  อยากให้มีตอนพิเศษของศักดิ์กับแก้วจังครับคนเขียน  สงสารศักดิ์  แต่อย่างว่าทำตัวเองแท้ๆ  ถึงอย่างนั้นคนอ่านก็อยากให้ศักดิ์กับแก้วจบกันอย่างแฮปปี้ๆ  ส่วนพงษ์ก็.....  ให้ไปคู่กับชินละกัน  สมบูรณ์เพอร์เฟคเลย  55555  :p
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 23-09-2014 20:14:28
อ่านมาหลายวันแล้วจ้า

แต่ยังอ่านไม่ถึงไหน

ชอบมากๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 25-09-2014 11:56:18
เสียดายคู่ศักดิ์แก้วอ่ะ  ศักดิ์ก็นะ พูดซะแรง เฮ้อออ น่าจะคุยกันดีๆ ยังรักกันทั้งคู่
ส่วนพี่เสือน้องภัทรก็หวานมดเต็มจอเลยคร่า ครึครึ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-09-2014 21:57:57
 :-[  ชอบจัง พี่เสือหึงโหดดี
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 29-09-2014 21:44:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: minniez ที่ 02-11-2014 06:46:34
ตอนแรกคิดว่าจะมาม่าอืดเต็มชามซะและ ดูจะเกลียดจริงจัง :katai5:แต่ในที่สุดก็รู้ใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 20-11-2014 06:16:10
รักเบาๆ นึกว่าจะจบไปสวยซะแล้วววว  :mew6:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 25-11-2014 11:41:24
เป็นอีกเรื่องที่สนุกมากครับ
ตอนต้นๆเรื่องหน่วงๆมาก แต่ท้ายๆเรื่องหวานกันดีจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆครับ

กว่าจะผ่านอุปสรรคมาได้ อดทนกันดีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: PoPuAr ที่ 13-01-2015 22:44:36
เสียดายคู่พี่ศักดิิ์ืกับน้องแก้วที่ไม่ได้คู่กัน สงสารจัง
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-01-2015 11:38:24
ภัทน่ารักจัง.รักเดียวใจเดียวมาตลอดเลยอ่ะ.เราก็ฟินเลยเห็นสมหวังสักที. :hao6:
แต่คู่ศักดิ์นี่ขัดใจเบาเบา. :ling1: :ling1:
เรื่องนี้อ่านได้เรื่อยๆ แต่สนุกมาก.เราชอบ~

 :impress2: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 30-01-2015 04:38:45
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 05-02-2015 22:20:53
จิงๆ พี่เสือ หื่น และโหด ฮ่าๆ
ส่วน ศัก แก้ว อยากอ่านจุงเบย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 09-02-2015 10:56:20
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Nayagirl86 ที่ 24-02-2015 09:24:22
เรื่องนี้ก็เขียนตั้งแต่ 2012 อ่ะนะ ไอ้เราก็เพิ่งได้มาอ่านเอา 2015  o18
ชอบอ่ะ สนุก พี่เสือตอนแรกก็ไม่หื่นนะ แต่ไมเดี๋ยวนี้มือไวเกิ้นนน เดี๋ยวหอมเดี๋ยวกอดเดี๋ยวจูบ จับน้องภัทปล้ำลูกเดียว  :impress2:
แต่เค้าชอบนะพี่เสือเวอร์ชั่นหื่นน่ารักกว่าเวอร์ชั่นนิ่งเป็นไหนๆ o13

ขอบคุณคนเขียนค่าาา  :bye2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 28-05-2015 20:56:08
อ่าเข้ามาอ่านไปได้สามตอนสนุกดีนะคะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: shironeko ที่ 01-06-2015 06:20:49
พี่เสือหวานมากกก
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 4 ผู้ปกครองคนใหม่! (10-7-2012) + แถมตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: kwang7833 ที่ 13-06-2015 09:02:51
“เถียงไปได้เรื่อยๆ เลยนะ”

ประโยคนี้ทำให้คิดเลยว่า นี่แหละ พี่เสือแน่ๆ เลย

==' ตอนนี้พี่เสือยังไม่เลิกความ ก.เกรียน พี่แกในความรู้สึกเรา เกรียนมากเลยอ่ะ
เห้นด้วยๆๆ 55555555
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: marisa9397 ที่ 01-08-2015 08:24:47
ขอบคุณมากนะคะ สนุกมากอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ

แอบลุ้นคู่ศักดิ์กับแก้ว  :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-08-2015 15:02:28
 :pig4: เนื้อเรื่องดีค่ะ หวานกันดีแรกๆไม่ชอบทั้งเสือทั้งภัทรเลย ทิฐิใช้อารมณ์เข้าใส่กันจนเกิดเรื่องหลายอย่าง แต่หลังมาอยู่ด้วยกันน่ารักมาก หวานจนเราอิจฉา
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 05-08-2015 05:12:42
สนุก น่ารักดีคะ งอนกันไปงอนกันมา  ขอบคุณนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 24-12-2015 12:42:12
ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารัก กว่าจะรักกันลุ้นมาก  :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Rosnest ที่ 02-01-2016 21:40:24
  :hao7: ภัทน่าร๊ากกกก  :hao6:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะค่า
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Kerberossss ที่ 26-10-2016 00:54:59
 :hao5: :katai2-1: ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ สนุกมากเลยย
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 26-10-2016 22:38:25
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 01-05-2017 16:41:45
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 18-10-2017 20:24:57
อยากอ่านศักดิ์กับแก้วค่ะ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38
เริ่มหัวข้อโดย: May.rinz ที่ 15-01-2018 12:39:47
 :oo1: ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้นะคะ สนุกมาก อ่านเพลินเลย  ดราม่ามีกำลังพอดี ชอบ
หัวข้อ: Re: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนที่ 6 สั่งลา! (12-7-2012)+ แถมตอนที่ 7 รอยร้าว (50%) ฮิฮิ
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 26-09-2021 10:04:38
“เออ กรูเกลียดมึง ก็ไม่ใช่เพราะมึงหรอกเหรอ ภาถึงต้องตาย ถ้าไม่ใช่เพราะความดื้อด้านของมึง พากันไปแดกเหล้าแล้วก็หาเรื่องต่อยตีกันในผับ จนขึ้นโรงพัก ภาก็คงไม่ต้องไปตามมึงจนรถคว่ำอีก” เขาผลักผมจนชิดผนังห้องนั่งเล่น
   “ฮือฮือ” ผมรู้สึกเจ็บที่เขาผลักผมจนหลังผมกระแทกผนังห้อง
   “เพราะมึงคนเดียว ภาหักรถฝั่งตัวเองเข้าหารถสิบล้อ เพราะต้องการปกป้องมึง จนวินาทีสุดท้าย ไม่ใช่เพราะมึงเหรอ ภาถึงต้องตาย”
เข้าใจเลย เป็นเราๆก็เกลียดว่ะ แต่ต้องโทษเพื่อน2ตัวนั่น ตั้งแต่เล่นกอดจูบพิเรนไม่รู้กาละเทศะ แถมปากหมาจนกิดเรื่องใหญ่โตแบบนี้