หัวข้อ: ///รอย...รัก...ร้าว ตอนพิเศษ 5 เมารัก! (27-8-2012) P.38

[naiin]

อีกคนบ้าอีกคนคิดน้อยอยู่ด้วยกัน ปวดหัวพิลึก ไอ้ผู้ใหญ่ก็นะไม่มีมาดสุขุมเลย ไม่ชอบอธิบายก็แค่พูดมันจะตายรึงัย กะเรื่องแค่นี้สมองฝ่อไปปล่าว

[tuek]

ค้างอะอยากอ่านต่อแล้วอะ

[fay 13]

 

[ormn]

ภัทรี้ซื่อจนโง่เลย :เฮ้อ:เหนื่อยแทนพี่เสืออะ


ว่าแต่เค้าอีกแล้ว :z3:รีบมาน๊า

[หมอตัวเปียก]

คืนนี้ก็ใช้ภาษากายคุยกันสินะ 

[namtarn11]

ครั้งหวังว่าคงทำให้ภัทเลิกบอกแข็งแล้วทำตามใจตัวเองไปพร้อมๆกับพี่เสือสักที เขาว่ากันว่า ภาษาพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง ต้องใจภาษากายสัมผัสถึงจะรับรู้ อิอิ

[ploylw_chery]

 

[jimmyFG]

อะไรกันล่ะนี่


เห้อๆ

[takara]

หุหุ พี่เสือ ถนอมน้องหน่อยนะ

[มือซ้าย]

 :z13:ตามทันแว้ว แอบอู้จากเรื่องตัวเองมาแอบซุ่มอ่านของคนอื่นอิอิ

[ruby]

พี่เสือก็จัดให้สักทีซิค่ะเผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
คนอ่านรอมาจนจะจบเรื่องแล้วนะ คริคริ

[GAZESL]

คู่นี้มีเรื่องกันอีกแล้ววว
น้องภัทฟังพี่เสือหน่อยนะ พี่เสือไม่พอใจไรก็พูดมานะคะ อย่าฟอร์มเย๊อะ

[JS13elieve]

รอดูต่อไป  จะเกิดอะไรขึ้นกับภัทหนอ ? -..-

[roseen]

 

[janamanza]

โว้  เอาแล้วฉากที่รอคอย (ไม่ค่อยเลย)
มาต่อเร็วๆคนเขียนมันค้างโดยเฉพาะตอนนี้

[kslave]

สนุกมากก ตามอ่านรวดเดียวจบเลย
สำหรับน้องภัทร คำพูดอย่างเดียวคงจะไม่เข้าใจ แบบนี้คงต้องใช้ภาษากายแล้วค่ะพี่เสือ 

[Vesi]

ในที่สุดลุงเสือก็ได้กินเด็กซักที!?

[greenboy2012]

ตอนที่ 35 เด็กเวร (พี่เสือขอเล่า) -ครึ่งแรก
   
        วันที่ผมเจอ ‘ไอ้เด็กเวร’ นั่นแวบแรก ผมก็รู้สึกได้เลยว่าผมไม่ถูกชะตากับมันเลยแม้แต่น้อย ผมเพิ่งกลับมาถึงบ้าน เห็นประตูบ้านเปิดอยู่ แต่ในบ้านเงียบกริบ ผมคิดในใจว่าภัทคงอยู่บนห้อง ก็เลยเดินขึ้นไปดู ประตูห้องภัทแง้มอยู่ ผมมองเข้าไปก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็น ‘มัน’ เด็กผู้ชายผิวคล้ำ รูปร่างสูงยาว นอนยกขาไขว้ห้างกระดิกเท้าอยู่บนเตียงของภัท มันเป็นใครวะ เข้ามาได้ยังไง ขนาดผมยังเคยเข้ามานอนในห้องนี้แค่ครั้งเดียว ก็ไอ้ตอนแกล้งหลอกว่าห้องตัวเองล็อกแล้วเปิดเข้าไปไม่ได้ แต่ที่จริงแล้วผมเอากุญแจสำรองไปซ่อนเองแหละ แต่ก็เป็นแค่คืนเดียวที่ได้นอนกอดภัททั้งคืนสมใจอยาก!
“เราเป็นใครน่ะ เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง” ผมเดินเข้าไปในห้องแล้วก็ถามขึ้น
“อ่ะ เอ่อคุณ” มันตกใจเล็กน้อยที่เห็นผม มันยกขาลงแล้วก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงแทน
“ผมเป็นรุ่นน้องพี่ภัท แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร” มันถามผม มันเป็นเด็กหน้าคมเข้ม แต่ผมว่าตามันมีแววทะเล้นดูกวนประสาทอยู่ตลอดเวลา
“ชื่ออะไร” ผมถาม
“ชินครับ แล้วคุณล่ะ อ๋อ ผมนึกออกแล้ว คุณคงเป็นพี่ชายพี่ภัทซินะครับ เคยได้ยินพี่สุทัตเล่าว่าพี่ภัทอยู่กับพี่ชาย” มันพูดยิ้มๆ ผมสะดุดกับคำว่า ‘พี่ชาย’ เล็กน้อย มันคิดว่าผมเป็นพี่ชายภัทแต่มันไม่คิดจะยกมือไหว้ผมที่แก่กว่ามันเป็นสิบๆ ปีซักนิดเลย
“อืม แล้วเราน่ะเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
“ก็แค่มานอนรอพี่ภัทน่ะครับ” มันตอบกวนๆ ‘นอนรอ’ งั้นเหรอ ไอ้บ้านี่มานอนรอทำไม
“แล้วภัทไปไหน”
“ออกไปซื้อกับข้าวกับพี่สุทัตครับ พวกเราจะกินข้าวเย็นด้วยกันที่นี่ คุณจะทานด้วยกันไหมล่ะครับ” มันถามผม พูดอย่างกับมันเป็น ‘เจ้าของบ้าน’ แล้วผมเป็น ‘แขก’ ไอ้เด็กเวรนี่มันไม่รู้จักสัมมาคารวะเลย
“ไม่เป็นไร ขอบใจ เราน่ะออกมารอข้างนอกดีกว่านะ” ผมพูดให้มันรู้ตัวว่าไม่ควรจะเข้ามาในห้องนอนของเจ้าของบ้าน โดยที่เจ้าตัวเขาไม่อยู่แบบนี้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ รอข้างบนก็ได้ พี่ภัทคงไม่ว่าอะไรหรอก ผมมาที่นี่บ่อย” มันยังคงพูดแล้วก็ยิ้มเหมือนจะกวนประสาทผม
“บ่อยน่ะบ่อยแค่ไหนกัน ทำไมไม่เคยเห็น” ผมถามมันในใจเริ่มมีอารมณ์แล้ว
“ก็บ่อย เกือบทุกวันแหละครับ บางทีก็มาค้างที่นี่ด้วย แต่ผมไม่เห็นเคยเจอคุณเลย คงไม่ค่อยได้มาซินะครับ พี่ภัทเคยบอกว่าเดือนนึงคุณจะมาแค่วันสองวัน” มันตอบยิ้มๆ ตาของมันดูมีเลศนัยแปลกๆ ผมไม่ชอบสายตาทีเล่นทีจริงของมันที่มองผมเลย นี่มันบอกว่ามา ‘ค้าง’ บ่อยๆ คงไม่ได้มานอนในห้องนี้หรอกนะ คิดแล้วในใจมันเริ่มเดือดปุดๆ ภัทคงไม่เอาใครขึ้นมานอนส่งเดชหรอกนะ
“มาค้างน่ะ นอนห้องไหน คงไม่ได้นอนห้องนี้หรอกนะ”
“อ๋อออ ก็ห้องข้างล่างน่ะครับ ความจริงจะนอนห้องนี้ก็ได้ แต่ผมเกรงใจพี่ภัท เลยไปนอนห้องรับรองข้างล่างน่ะครับ” มันลากเสียงยาวตอบพร้อมกับยิ้มกว้างแล้วจ้องมองตาผมเขม็ง
“ปกติภัทไม่เคยให้ใครเข้ามาในห้องนี่นอกจากเพื่อนสนิท” ผมไม่เชื่อว่าภัทจะชวนให้มันมานอนห้องภัทได้
“ผมก็ ‘สนิท’ กับพี่ภัทมากครับ พี่ภัทเป็นพี่สายรหัสผมเองครับ ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ สนิทกันมาหลายเดือนแล้วครับ” มันพูดเหมือนกับมันคิดว่ามัน ‘เป็นต่อ’ ผมอยู่
“เหรอ ภัทไม่เห็นเคยเล่าให้ฟัง”
“ไม่รู้ซิครับ คงต้องไปถามพี่ภัทเองนะครับ” มันมองผมพร้อมกับส่งสายตาที่เหมือนจะ ‘ท้าทาย’ มาให้ผม ผมเริ่มรู้สึกว่าไอ้เด็กนี่คงไม่ใช่แค่รุ่นน้องธรรมดาแน่ๆ
“พูดกันมาตรงๆ ดีกว่า เราน่ะ ต้องการอะไรจากภัทกันแน่” ผมตัดสินใจถามมันออกไปตรงๆ ผมว่ามันคงพอจะรู้เรื่องระหว่างผมกับภัทบ้างไม่มากก็น้อย
“พูดเรื่องอะไรครับ” มันฉีกยิ้มกว้าง ทำหน้าซื่อใส่ผม
“เราน่ะคงไม่ได้อยากเป็นแค่รุ่นน้องธรรมดาๆ หรอก ใช่ไหม!” ผมถามจี้ใจดำทั้งของมันและคิดว่าน่าจะของผมเองด้วย
   “ฮ่ะฮ่ะ ฮ่ะแหม คุณนี่พูดตรงจังนะครับ เห็นพี่สุทัต เล่าว่าคุณเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด แต่ไม่คิดเลยนะครับว่าจะพูดตรงขนาดนี้” มันหัวเราะแล้วก็ยิ้มทะเล้นให้ผม เห็นแล้วมันกวนบาทาผมชะมัด
   “อย่ามายุ่งกับภัท!” ผมพูดเสียงเข้มใส่มัน เริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังโมโห
   “แหม แหม ทำไมหวงจังล่ะครับ ได้ข่าวว่าเป็นแค่พี่ชายไม่ใช่เหรอครับ” มันยื่นหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆ หูผม
   “มึงนี่มัน...” ผมเริ่มโกรธจัด ไอ้เด็กเวรนี่มันกวนตีนจริงๆ ชักจะทนไม่ไหวแล้ว
   “คบกันมากี่ปีแล้วครับเนี่ย”
   “ไม่ใช่เรื่องของมึง” ผมระงับอารมณ์ไม่อยู่แล้ว มันยั่วโมโหผมจนได้ผลจริงๆ
   “ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ แต่ถึงจะคบนานหรือไม่นานก็คงไม่เกี่ยวหรอกนะผมว่า ขนาดคบกันตั้งนาน ยังเป็นได้แค่พี่ชาย แหมรู้สึกว่าจะช้าจังเลยนะครับ ระวังจะโดนแย่งไปง่ายๆ นะครับ! คนอยู่ใกล้กับคนอยู่ไกลแต้มต่อมันต่างกันนะครับผมว่า” มันพูดแล้วก็หันมาจ้องตาผม มันยิ้มให้ผมด้วย ไอ้เด็กเวร นี่มันตั้งใจจะ ‘ประกาศสงคราม’ กับผมอย่างเปิดเผยซะด้วย
   “อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่า ภัทน่ะไม่ชอบเด็กอย่างมึงหรอก” ผมพูดขู่มัน
   “ชอบไม่ชอบของอย่างนี้มันต้องลองดูก่อนนะครับ แต่ผมว่าใครๆ ก็ชอบเด็กๆ ทั้งนั้นแหละครับ ยิ่งทั้งขาวทั้งใสไปทั้งตัวอย่างพี่ภัทนี่ยิ่งน่าลอง พี่ชายว่าไหมล่ะครับ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ” มันพูดกระซิบที่ข้างหูผม ไอ้เด็กเวรนี่! ทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย!
   “มึง ไอ้เวร พลั่ก พลั่ก” ผมกระชากมันเข้ามาต่อยหนักๆ เข้าไปสองที
   “โอ๊ย!” มันร้องลั่นพร้อมกับยกมือขึ้นกุมมุมปาก แต่มันไม่ตอบโต้ผมเลย มันมองหน้าผมยิ้มๆ แล้วมันก็เดินลงไปข้างล่างหน้าตาเฉย ผมเดินตามมันลงมา พอมันเห็นภัทเดินเข้ามาพร้อมกับสุทัตเท่านั้นแหละ มันก็รีบร้องขึ้นมาทันที
   “พี่ภัท พี่ภัท ช่วยด้วยครับ” ไอ้เด็กเวรนี่มันเสแสร้งจริงๆ แต่ที่ทำให้ผมยิ่งโมโหหนักเข้าไปอีกก็คือ พอภัทเห็นมันเท่านั้นแหละ รีบเข้าไปดูมัน จับมือจับปากมัน น่าโมโหจริงๆ แถมภัทยังหันมาถามผมอีกว่า ‘ผมไปทำอะไรมัน มันเป็นรุ่นน้องภัทอีก’ ถึงจะรู้ว่าภัทไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยก็ตาม แต่ตอนนั้น ผมล่ะโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ที่เห็นภัทปกป้องมัน เอาใจใส่มัน ผมรู้แล้วว่าไอ้เด็กเวรนี่มันต้องการอะไร และมันจะมาไม้ไหน ก็ดีเหมือนกันที่มันกล้าเปิดเผยกับผม แต่ที่สำคัญนี่คือผมจะรับมือกับมันยังไงดี!
         /////////////////////////////////////////////////////////////
[พูดคุย]
           ยังไม่ได้เขียนฉากที่ (คิดว่า) รออ่านกันนะคะ เพราะอยากจะเล่าที่มาที่ไปของชินซะก่อน แต่จริงๆ แล้วเค้าเขียนฉากอย่างว่าไม่เป็นอ่ะ  จะทำไงดีเนี่ย  จริงๆ นะ เอาแบบว่า แล้วเขาก็ได้กัน  ตื่นมาอีกทีพบว่านอนกอดกันร่างกายเปลือยเปล่าอย่างนี้ได้ไหมอ่ะ   
           ขอแสดงความเห็นนิดนึงนะคะ ดีใจมากที่มีคนเข้ามา comment แม้จะเข้าใจว่าทุกคนมีสิทธิแสดงความเห็นได้อย่างอิสระ
แต่บางครั้งคนเขียนก็แอบคิดว่าบางครั้งเราเขียนบุคลิคของตัวละครไม่ดีรึเปล่า คนอ่านถึงไม่เข้าใจ คือ เราจะพยายามเขียนให้ตัวละครมี "มิติ" มีความรู้สึกที่หลากหลาย มีการกระทำที่รองรับความรู้สึกนึกคิด แต่ก็เข้าใจนะคะว่า บางทีการที่เราเป็นคนอ่านเราจะรู้เรื่องในหลายฝั่ง แต่จริงๆ แล้วตัวละครอาจจะทำอะไรไม่ถูกใจเพราะเค้าก็รับรู้แค่ในฝั่งของเขา มีข้อมูลแค่นั้น เห็นภาพแค่นั้น
           ขอโทษทีนะคะที่บ่นอะไรไปเรื่อย ไม่มีอะไรนะคะ ยังไงก็รักคนอ่านทุกคนค่ะ 
           มา  comment กันเยอะๆ นะคะ 
           แล้วพรุ่งนี้จะมาต่ออีกครึ่งนะคะ วันนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ง่วงมาก 

[NaNaAS]

 

[PetitDragon]

พี่เสือน่าจะเอาให้หนักนะ 

[ทานตะวัน]

อ่านๆไปแอบขัดใจนะ
ต่างฝ่ายต่างอมพะนำสิ่งที่ควรจะพูด ควรจะทำออกไป
แต่แสดงออกมาเป็นอารมณ์ที่รุนแรง และการยึดติดกับความคิดของตัวเองมากเกินไปโดยต่างฝ่ายต่างลืมถามกันและกัน หันหน้ามาคุยมาอธิบายเหตุผลของการกระทำกันดีดี ทั้งๆทีโตกันแล้ว และสำคัญยิ่งกว่านั้นคือการที่คุณต่างรักกัน แต่กลับยึดติดกับการกระทำของคนนอกมากเกินไปโดยลืมถามคนของคุณเอง

[ormn]

กระตืบแม้งให้ตายเลยพี่เสือ

ภัทรนี่ก็อย่ามองโลกในแง่ดีนักมันจะกลายเป็นโง่เอาได้


รออ่านจ้า

[่patsaporn]

ปากวอนโดนต่อย สมควรที่โดนด้วย น่าเอาให้หนัก
พี่เสือตอนแรกเหมือนจะนิ่ง พอโดนยั่วหนัก ๆ ไม่ไหวจะคันมือเหมือนกัน
ชินคิดไม่ดีกับภัทเลยอ่ะ แย่ๆ

ขอบคุณค่ะ

[fay 13]

วอน ขอแท้ 

[IRIS]

มันเป็นอย่างที่คิดเลย..ไอ้เด็กนี่มันแหลจริงด้วย

หมกสวนยางดีมั้ยพี่เสือ..เอาให้หาศพกันไม่เจอเลย..

[หมอตัวเปียก]

ตายคาตีนเลยท่าจะดีนะไอ้นี้ วอน!!

[jimmyFG]

จัดหนัก้ลยพี่เสือ

[Pupay]

 

[roseen]

 

[t2007]

พี่เสือหึงแร็งส์ ภัทเสร็จพี่เสือแน่คราวนี้
น้องชินต้องโดนนอนหยอดน้ำข้าวต้ม
ถึงจะสะใจ กวนประสาทพี่เสือซะ
นักเขียนบ่นอะไรหว่า อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ
ปลงๆๆ ซะนะ หนึ่งจิตหนึ่งใจ ยังไง๊ ยังไง ตัวละครก็ดีทุกตัว