หัวข้อ: **รีปริ้นท์** ^3^{เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย} มิค & ฟิน>>>หลุดจอง2ชุด [2/5/59]

[yowyow]

5555 รู้ดั้ว อ่านไม่ทันแค่ตอนเด้วเอง

พอดีไมเกรนกำเริบ เล่นคอมไม่ได้ เลยไม่ได้เข้ามาอ่านอ่ะ แหะๆๆ

ตอนนี้อิ่มหนำสำราญ มาม่าหมดถ้วย   

[พี่วันเสาร์]

อิ่มจังสำหรับมาม่าเอาถ้วยไปล้างเก็บเข้าที่ 
อย่างฟินคงจะไม่เป็นอะไรหรอกก็ถึกซะขนาดนั้น
ฟินคงจะไม่ยอมให้มิคเป็นหม้ายหรอก

[Cherry Red]

ฟินอาการหนักจนถึงกับเข้าโรงพยาบาล อาการป่วยที่กาย คุณหมอช่วยได้ ( ไม่พ้นนอนให้น้ำเกลือ )
แต่อาการป่วยที่ใจ รออีกนิด เพราะ "ยาใจ" อย่างมิคกำลังจะไปหาแล้ว !!!

[malula]

ได้เวลาคืนดีกันแล้วสินะ
หวังว่าฟินคงไม่เป็นไรมาก ไม่อยากกินมาม่าแล้ว

[MiSS-U]

ตอบเม้นท์

^111223   แสงแห่งความหวังมีแบบเต็มเปี่ยมค่ะ  มิคตกใจกระวนกระวายขนาดนั้น  รอตอนหน้าน้าว่าฟินเป็นอะไร  ความหวานจะกลับคืนแล้วจ้า^^  ขอบคุณดอกไม้เยี่ยมไข้และเป็ดก้าบๆสำหรับฟินนะคะ

^nongrak   มิคห่วงจริงๆแหละค่ะตอนหน้ารู้กันว่าฟินเป็นอะไร  กอดดดด  ทางนู้นหนาวมั้ยทางนี้หนาวมากเลย

^moobarpalang   พลิกโผมากอ่ะตะเองที่แอบเชียร์ฟิน  หมอมิคเค้ารีบไปหาฟินแล้วจ้าอย่าว่ามิคเลย  อิๆๆ  กอดดดใจเย็นๆ

^ujen      ขอบคุณสำหรับแรงใจที่คอยเอาใจช่วยทั้งคู่นะคะ  ดอกไม้สองช่อโตหอมฟุ้งเชียว^^

^day9day   รอตอนหน้าได้รู้ค่ะว่าฟินเป็นอะไรถึงเข้ารพ.  มาคอยเอาใจช่วยด้วยน้า

^sayhi11   มี(หมอ)มิคอยู่ใกล้แบบนั้นฟินหายเร็วๆจริงๆนั่นแหละเนอะ^^  รอติดตามได้ค่ะว่าฟินเป็นอะไร  กอดด

^harumi   จี๊ดดด ใจมากเลย “งี่เง่า” เนี่ย 555  มาค่ะ  กอดดดด  ใจเย็นๆน้า  เดี๋ยวความหวานจะกลับคืน  ฝากติดตามต่อด้วยค่ะ

^Karn12   มาม่าหมดถ้วยแล้วค่ะเลิกเสิร์ฟแล้ว  มาเอาใจช่วยทั้งคู่ในตอนหน้ากันเนอะลุ้นให้เค้าคืนดีกัน^^

^love2y      มาค่ะ กอดดด ก่อนเลยไม่เจอกันตั้งหนึ่งตอน?? ฮุๆๆ  รู้ได้ไงคะแม่หมอรู้จริงไรจริงเลยคนเนี้ย^^  แต่จะเป็นแผนหรือเป็นเรื่องจริงๆก็ติดตามอ่านได้ค่ะ 555  เรื่องนี้แค่เบาๆเนอะมาม่าไม่เยอะชอบหวานอ่ะ 

^Dee^Day   ตะเองเอาคำคมว่าฝากเค้าอีกแล้ว “ชอบ” อ่ะ  กอดดดด ที  เห็นจริงด้วยทุกประการจ้า^^

^greensnake   กอดดดด โอ๋คนเหนื่อยใจก่อนเลยและไม่ต้องเครียดแล้วน้ามาม่าหมดแล้ว  และฟินคงได้คะแนนจากมิคก็เยอะล่ะงานนี้  ขอบคุณสำหรับบวกและเป็ดที่กดให้มาเบาๆนะจ๊ะ  และขอบคุณสำหรับการติดตามที่ดีเสมอมาค่ะ

^bytoey      ขอบคุณแทนมิคฟินค่ะที่เอาใจช่วยทั้งคู่ตลอด  และตอนหน้าคงเริ่มเติมหวานให้ทั้งคู่แล้วล่ะค่ะ  กอดดด  ดีใจด้วยจริงๆที่ตอนนี้ bytoey สบายใจอยู่กับปัจจุบันเนอะ^^

^silverphoenix   ตอนหน้าเตรียมรับความหวานนะคะ^^  เราในฐานะคนแต่งก็เครียดนะที่คนอ่านเครียดไปกับเรื่องราวของมิคฟิน  เราชอบเห็นคนอ่านยิ้มมากกว่าดังนั้นเตรียมตัวไว้ให้ดีค่ะ  กอดดดขอบคุณสำหรับบวกจ้า

^MoMoRin   ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ^^  อ่านจากมือถือป่ะคะพิมพ์มาเราแปลมึนไปเลย 555  เอาเนอะยังไงก็ขอบคุณค่ะ  กอดดดด

^POPEA      มาเป็นกำลังใจให้ฟินตอนหน้าด้วยนะคะ  มาลุ้นกันว่าฟินจะง้อสำเร็จมั้ย^^  ขอบคุณบวกและเป็ดน้อยที่ให้ไม่เคยขาดเลยค่ะ  กอดดดดด  ขอบคุณจ้า

^seaz      สงสารทั้งคู่เลยดีมั้ยอ่ะ  เหอะๆ  ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

^hoomalone   ถูกต้องเลยค่ะ  งานนี้ความหวานจะกลับมา  ฮุๆๆ  กอดดดด  ขอบคุณสำหรับบวกและดอกไม้เยี่ยมไข้ของฟินนะคะ^^

^NONSENSE   อย่าถอนใจไปเลยค่ะมาม่าหมดแล้วเป็นแบบที่กลัวหรอกเนอะ^^  หายไปไหนมาจ๊ะ  กอดดดดด

^lunarinthesky   ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามค่ะ  มาแล้วทักทายกันบ้างน้า  คิดถึงอ่ะ^^

^lidelia      การที่ฟินเข้ารพ.ครั้งนี้อาจเป็นการดีก็ได้น้า  ไม่เอาค่ะไม่เครียด  มามะกอดที  ฮุๆๆ  รอตามให้กำลังใจฟินตอนหน้านะคะ^^

^i1_to*pp   หนึ่งเอาใจช่วยฟินได้เต็มที่เพราะตอนหน้าไม่ผิดหวังแน่ 555  ความหวานกำลังมาแล้ว  กอดดดดด  ขอบคุณสำหรับวกนะคะ

^EunSung87   มิคแค่ต้องการให้บทเรียนฟินค่ะ  จริงๆงานนี้เจ็บทั้งคู่เนอะ  แต่ตอนหน้าจะได้รู้ค่ะว่าฟินเป็นอะไรตามอ่านให้ได้น้า  หายไปช่วงนี้ยุ่งล่ะซิเนอะ  สู้ๆน้าเป็นกำลังใจให้ค่ะ

^modYlove   555  บทสนทนาที่ว่านี่ใกล้เคียงกับตอนหน้าเนอะแต่ฮากว่ามาก  ฮุๆๆ  ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ^^  หายป่วยแล้วเนอะรักษาสุขภาพดีๆน้าอากาศเย็นด้วยล่ะ  กอดดดด  ให้อุ่น^^

^atommic   ฮุๆๆ  มิคจะติดกับหรือว่ามันเป็นเรื่องจริงนั้นรอตามน้า  ระวังความหวานกำลังจะมาค่ะ 555

^vk_iupk   ได้อ่านสองตอนรวดมาม่าหมดชามพอดีเลยน้า^^  แล้วไปไหนมาอ่ะมีของมาฝากป่ะ  อ่ะล้อเล่น  ฮุๆๆ  น่าสงสารทั้งคู่เลยเนอะมามะตอนหน้าเริ่มกลับมาหวานแล้วค่ะ   กอดดดด  ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

^mascot   มามะมาเช็ดปากก่อน  ฮุๆ  กินมาม่าหมดแล้วเนอะ  เคลียร์ชัดพร้อมกินหวานแล้วววชิมิ  ตอนหน้าตามให้กำลังใจทั้งคู่ด้วยน้า^^

^tawan      ไม่เอาค่ะไม่เครียดขอแค่ “เอ็นดู” มิคก็พอเนอะ  และขอกำลังใจให้มิคฟินในตอนหน้าด้วยจ้า  กอดดด

^lovelypolly   ฮุๆๆ  เดาได้หลายทางค่ะอาจจะเป็นแผนของฟินก็ได้เนอะ  มาตามต่อตอนหน้าน้าว่าเพราะเหตุใดฟินถึงเข้ารพ.  มามะกอดดดดทีช่วงนี้เห็นตลอดเลยไม่ไปไหน  Merry X’Mas and  Happy New Year ด้วยค่ะ^^

^beery25   ยินดีต้อนรับค่ะ  ขอบคุณสำหรับการติดตามด้วยเหมือนกันน้า  ฝากมิคฟินด้วยค่ะ^^

^@BUA@   เอาเนอะในที่สุดก็หมดชามแล้ว  รอตอนหวานๆได้เลยค่ะ  กอดดดดด

^yowyow   รวบกอดแรงๆเป็นสองเท่าโทษฐานหายไปสองตอน  ฮึ่มๆๆ  ดีใจใช่ม้าที่มาม่าหมดแล้วคนเขียนก็ดีใจเหมือนกัน  ดูแลสุขภาพดีๆนะคะไมเกรนเป็นโรคที่ไม่รุนแรงแต่อาการหน้ากลัวจริงๆ

^TarnTaWan   555 คนอะไรรีบล้างรีบคว่ำถ้วย(มาม่า)กันเลยอ่ะ  รอตามดูตอนหน้าค่ะว่าฟินสำออยหรือเปล่าออกจะถึกไม่น่าจะเป็นอะไรใช่ม้า  ฮุๆๆ  แล้วความหวานก็กลับมาเยือน  กอดดดด

^Cherry Red   รู้ใจทั้งคนเขียนและมิคตลอดเลยนะเนี่ย^^  ตอนหน้าสองคนเค้าได้เจอกันแน่นอนการง้อขอคืนดีของฟินจะเป็นแบบไหนหรือแทบไม่ต้องง้อมิคก็พร้อมอภัย  ฮุๆๆ  ฝากติดตามต่อด้วยค่ะ  แอบสังเกตเค้ามีตะเองปิดท้ายคอมเม้นท์หลายตอนแล้วนะเนี่ย  กอดดดดด

^malula      ใช่ค่ะตอนหน้าคืนดีกันแน่แต่จะคืนดีแบบไหนหวานมั้ยฝากติดตามนะคะ^^  มาม่าหมดแล้วค่ะ “ฟันธง” อิๆๆ

##################

 

[MiSS-U]

ตอนที่ 28

ผมเริ่มรู้สึกตัวเปลือกตาเริ่มขยับแต่ต้องปิดลงอีกครั้งเพราะแสงที่แยงเข้าตา  ผมพยายามกระพริบตาเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงจนสามารถลืมตาได้  สิ่งที่ผมเห็นเป็นแสงจากหลอดไฟบนฝ้าเพดานสีขาวและมีอาการมึนงงของคนที่เพิ่งรู้สึกตัว  จากสภาพที่เห็นผมน่าจะอยู่ที่โรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง  แต่จำไม่ได้ว่าทำไมผมถึงได้มานอนที่นี่  แรงขยับของเตียงที่ผมนอนอยู่ทำให้สายตาผมมองไปยังต้นเหตุ  พบกลุ่มผมดำของคนที่ซบนอนอยู่ข้างเตียง  สายตาผมยังจับจ้องว่าใครกันที่มานั่งหลับข้างเตียงผมอยู่แบบนี้  จนหัวทุยนั้นขยับพลิกหน้ามาให้เห็น

“มิค” เสียงแหบเรียกชื่อคนรักที่แทบไม่ได้ออกจากลำคอ

ใบหน้าหวานที่แสนคิดถึงมาอยู่ใกล้ผมแค่มือเอื้อม  แต่ผมไม่กล้ายื่นมือออกไปกลัวเป็นเพียงภาพฝัน  ถ้าผมเอื้อมสัมผัสภาพนี้มิคจะเลือนหายไปรึเปล่าครับ  สายตาผมได้แต่จับจ้องมองใบหน้าด้านข้างของมิค  แพขนตาหนาที่ไร้แว่นบดบังกระพริบปรือเริ่มขยับตัวก่อนเงยหน้าขึ้น  และเราก็ได้สบตากันสายตาที่ผมได้สบมองมีแววตาแสดงความห่วงใยฉายชัดออกมา  และนั่นยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่านี่คือภาพฝัน  ถ้าเป็นมิคตัวจริงเค้าไม่มีทางมาอยู่ตรงนี้และส่งสายตาห่วงใยมาให้ผมแบบนี้แน่นอนครับ  เพราะมิคยังโกรธผมอยู่และต้องการให้เรานั้นห่างกัน

“ฟิน!” เสียงหวานที่เรียกชื่อผมมาพร้อมสัมผัสของมือนุ่มที่แก้ม  นี่ผมไม่ได้ฝันไปแต่เป็นมิคคนรักของผมเค้ามาอยู่กับผมตรงนี้แล้วครับ

“มิค  ฟินขอโทษ”

ผมเอ่ยคำกล่าวที่ต้องการคำตอบคือการอภัยให้กับความผิดที่ผมได้ทำไป  จนไม่ได้ใส่ใจกับมือนุ่มที่เฝ้าวนเวียนเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเอง  ใบหน้าเศร้าๆของมิคทำให้ผมใจไม่ดีกลัวว่ามิคจะไม่ยอมยกโทษให้  ผมคว้ามือนุ่มที่อยู่ข้างแก้มไว้ทั้งสองมือและพรมจูบซ้ำๆย้ำคำขอโทษให้ร่างบางใจอ่อนให้กับผม  ช่วงเวลาที่ห่างจากคนรักมันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานแม้ได้เห็นแต่ไม่อาจสัมผัสได้

“ฟิน  หยุดร้องไห้นะครับ”

สัมผัสจากคนรักที่สวมกอดมาพร้อมความอบอุ่นเริ่มจากใจลามไปทั่วทั้งตัว  จนผมไม่อยากคลายจากกอดนี้เพราะมันช่างนุ่มนวล  อบอุ่น  และเต็มไปด้วยความโหยหา  ผมโอบกอดร่างเล็กแน่นซบหน้ากับบ่าเล็กและเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองร้องไห้เพราะความชื้นที่เสื้อบริเวณไหล่บางที่ผมซบหน้าอยู่  เราอยู่กันท่านี้นานเท่าไหร่ไม่รู้เพราะผมอยากยืดช่วงเวลานี้ไว้ไม่ให้หายไป

“ฟิน” เสียงหวานกระซิบชื่อผมข้างหูและดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม 

ผมที่ไม่อยากออกจากกอดอบอุ่นที่แสนคิดถึงนี้พยายามฝืนตัวไว้  จึงได้ยินเสียงแข็งแกล้งดุจากมิคจนต้องยอมทำคลายกอดตามที่มิคต้องการ

“ฮิๆ  ไอ้คนขี้อ้อนเอ้ยยย” เสียงหัวเราะใสดังขึ้น  ใบหน้าหวานยิ้มกว้างตาปิด  หน้าที่ไร้แว่นบดบังแบบนี้ยิ่งทำให้ผมได้เห็นหน้าคนรักได้ชัดตา

เหมือนว่าผมไม่ได้ยินเสียงนี้และไม่ได้เห็นใบหน้าที่ยิ้มกว้างแบบใกล้ชิดอย่างนี้มาเนิ่นนาน  ทำให้ผมต้องจับจ้องนิ่งไม่อยากกระพริบตากลัวว่าภาพที่แสนรักนี้จะหายไปใจสั่นรัวเหมือนครั้งแรกที่ได้เห็นและรู้ซึ้งว่ามิคมีอิทธิพลกับใจผมมากแค่ไหน  ผมมารู้สึกตัวก็เพราะแรงบีบจมูกเบาๆจากนิ้วขาวๆของคนรัก  และเสียงหวานที่เอื้อนเอ่ย

“ฟินนนน  เดี๋ยวมิคเรียกหมอก่อนนะ”

หลังรู้สึกตัวและรับรู้ว่ามิคจะทำอะไรผมก็คว้าเอวบางมาใกล้ตัวยกร่างเล็กขึ้นนั่งบนเตียงและกอดแน่น  จนมิคอุทานออกมาเพราะความตกใจ

“ไม่เอาฟินไม่ให้มิคไปไหน  เดี๋ยวมิคหายไป” ผมพูดอู้อี้กับไหล่บาง  และได้ยินเสียงคนในอ้อมกอดหัวเราะเบาๆออกมา

“ฮึๆ  ฟินคลายกอดนิดนึง  มิคไม่ไปไหนหรอกแค่จะกดกริ่งเรียกพยาบาลเท่านั้นเอง”

ผมคลายกอดให้มิคได้เอี้ยวตัวไปกดกริ่งที่หัวเตียง  แต่ยังไม่ปล่อยให้คนรักที่ผมแสนรักแสนคิดถึงหลุดจากอ้อมกอดของตัวเอง  มิคก็ไม่ขัดใจผมยอมให้ผมกอดตัวเองอยู่แบบนั้น  จนมีคนเคาะประตูมิคจึงขยับตัวเหมือนจะให้ผมปล่อยแต่ผมไม่ยอมหรอกครับ  ขอใช้สิทธิคนป่วยอ้อนคนรักที่น่าจะยกโทษให้ผมหมาดๆก่อนล่ะกัน

“อุ้ย!  เอ่อ  คนป่วยฟื้นแล้วนะคะ  เดี๋ยวดิฉันขอตรวจร่างกายหน่อยค่ะ” เสียงผู้หญิงอุทานขึ้นและพูดขออนุญาตปฏิบัติหน้าที่ของตัวเอง

ผมคิดว่าน่าจะเป็นพยาบาล  จึงเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นพยาบาลสาวในชุดสีขาวเรียบร้อยมีใบหน้าแดงระเรื่อแต่ยังมีรอยยิ้มส่งมาให้เราทั้งคู่  ผมก้มมองใบหน้าด้านข้างของคนที่ผมกอดอยู่ก็พบว่าหน้ามิคก็แดงไม่แพ้เธอเลยครับ  แถมยังขยับตัวขลุกขลักในอ้อมกอดผมด้วย  ผมจึงต้องยอมปล่อยคนรักออกจากอ้อมกอดและจึงให้พยาบาลเข้ามาตรวจร่างกาย  แต่สายตาผมนั้นไม่คลาดไปจากร่างเล็กของมิค  ที่พอลงจากเตียงได้ก็ก้มหน้าก้มตาหยิบแว่นที่หัวเตียงมาสวมและเดินเลี่ยงไปนั่งโซฟาที่ตั้งชิดผนังข้างเตียงผู้ป่วย  มิคเงยหน้ามาสบตาผมแต่หน้ายังแดงระเรื่อคงอายสายตาพยาบาลน่ะครับ  เราสบตากันผมก็ส่งยิ้มไปให้คนหน้าแดงแต่มิคซิครับไม่ยอมยิ้มตอบ  กลับเลื่อนสายตาไปยังพยาบาลที่กำลังวัดอุณหภูมิผมและจับแขนผมเพื่อวัดความดัน  ผมปล่อยให้เธอทำหน้าที่ไปครับไม่ได้สนใจต่อจากนี้ว่าจะทำอะไรบ้าง  สายตาผมยังมองไปที่มิคที่ตอนนี้หยิบโทรศัพท์กดโทรออกและดูเหมือนว่าจะโทรหาคุณตาผมนั่นเอง

“คุณตาครับฟินฟื้นแล้วครับ...ครับ...มิคอยู่ได้ครับ....เดี๋ยวน้องชายเอามาให้ครับ....ครับ....สวัสดีครับ”

ระหว่างคุยโทรศัพท์มิคก็เงยหน้ามามองผมบ้างก้มหน้าคุยบ้างแต่ใบหน้าที่มีรอยยิ้มประดับตลอดเวลาที่คุยมันก็ทำให้ผมมองเพลิน  จนไม่รู้ว่าพยาบาลเธอตรวจร่างกายผมเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่

“คุณชินกรณ์มีอาการปวดหัวหรือคลื่นไส้มั้ยคะ” เสียงพยาบาลดังขึ้นข้างตัว 

จนผมต้องละสายตาจากร่างคนรักหันมามองเธอก่อนส่ายหน้าแทนการตอบ  และหน้าผมคงมีเครื่องหมายคำถามอันโตอยู่เพราะมาถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าตัวเองมานอนที่โรงพยาบาลได้ยังไง  รู้แต่ว่าพอฟื้นแล้วเจอคนที่ผมคิดถึงมากอยู่ใกล้แบบนี้ก็ลืมเลือนความสงสัยของตัวเองซะหมดสิ้นเลยครับ

“ไม่มีอาการก็ดีแล้วค่ะ  เพราะศีรษะคุณกระแทกกับขอบโต๊ะอย่างแรงร่วมกับร่างกายอ่อนเพลียจากการทำงานและขาดสารอาหารร่วมด้วยเลยทำให้คุณหน้ามืดหมดสติค่ะ”

ผมจับหัวตัวเองพบว่ามันถูกพันไปด้วยผ้ากอซ  มือก็ถูกเจาะน้ำเกลือและเริ่มมีอาการเจ็บจี๊ดๆที่ขมับขวาจนเผลอครางออกมา

“ซี๊ดด” จบเสียงครางผมก็รู้สึกถึงมือนุ่มมาแตะที่หัวตัวเอง

เมื่อหันไปก็พบใบหน้าหวานของมิคหัวคิ้วขมวดมุ่นตาจับจ้องไปที่หัวผมก่อนก้มมองสบตากัน  ผมได้เห็นสายตาห่วงใยของคนรักแบบนี้ก็ยิ้มกว้างให้มิคส่งกำลังใจผ่านสายตาว่าผมไม่ได้เป็นอะไรมากและคว้ามือนุ่มมากุมไว้

“ฟินไม่เป็นอะไรครับ  เจ็บแผลนิดหน่อยเอง” สีหน้ามิคคลายความกังวลลงทันทีที่ผมพูดจบ

“คุณหมอจะมาดูอาการอีกทีตอนเช้าค่ะ  แต่เท่าที่ตรวจเบื้องต้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะคะ  ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ” เสียงพยาบาลสาวเรียกสายตาเราทั้งคู่ให้หันไปทางเธอและพบรอยยิ้มสวยส่งมาให้พร้อมรายงานสิ่งที่เราต้องรู้  ก่อนเอ่ยขอตัวออกจากห้อง

“ขอบคุณครับ” มิคเอ่ยหลังเธอพูดจบ 

เมื่อเราอยู่กันสองคนในห้องผมก็คว้าร่างบางของมิคเข้าสู่อ้อมกอด  ผมกอดร่างที่ผมโหยหาและคิดถึงไว้แน่นเราไม่มีคำพูดต่อกัน  เมื่อผมได้ซึมซับความอบอุ่นของร่างบางและบรรเทาอาการโหยหาที่มีต่อมิคลงแล้ว  ผมจึงเอ่ยสิ่งที่ยังค้างคาระหว่างเราขึ้น

“มิคครับ  ฟินขอโทษนะครับที่โกหกมิค  ฟินยอมรับผิดทุกอย่างมิคอภัยให้คนงี่เง่าคนนี้นะครับที่รัก”

ผมจับกุมมือทั้งสองข้างของมิคไว้แน่นและส่งสายตาสำนึกผิดและต้องการการอภัยจากคนรักไปให้คนตรงหน้า

“ฟิน  ฟินรู้ใช่มั้ยว่ามิคเจ็บแค่ไหน” สายตาหวานภายใต้แว่นเริ่มเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแต่มันยังไม่หลั่งรินออกจากตาหวาน 

ผมใจหายกับสิ่งที่มิคพูดและสิ่งที่ตาเห็นว่าคนรักเค้าเสียใจร้องไห้กับการกระทำของตัวเอง  ผมพยักหน้ายอมรับกับสิ่งที่มิคเอ่ยก่อนยกมือบางที่กุมไว้ขึ้นและพรมจูบซ้ำๆที่หลังมือทั้งสองข้าง  เงยหน้าสบตาหวานไม่อาจเอ่ยคำขอโทษได้อีกเพราะลำคอที่ตีบตัน  ผมได้แค่ขยับปากเป็นคำว่า ‘ขอโทษ’ ส่งให้มิคได้รับรู้

“ต่อไปอย่าโกหกกันแบบนี้อีกมีอะไรให้บอกแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม” น้ำตาใสหลั่งรินออกจากตาหวานเมื่อพูดจบประโยค

ผมพยักหน้าถี่รัวและเอื้อมมือหยิบแว่นออกจากใบหน้ามิค  เพื่อเช็ดคราบน้ำตาให้พ้นจากใบหน้าใสเพราะมันไม่เหมาะที่จะอยู่บนใบหน้าของมิคเลยครับ  ผมเฝ้าเช็ดน้ำตาให้มิคแต่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าผมก็มีความชื้นเป็นสายออกจากตาอยู่บนหน้าตัวเองเหมือนกัน  มารู้ตัวก็เพราะมือนุ่มที่เฝ้าวนเวียนเช็ดน้ำตาไม่ได้ต่างจากผมที่ปฏิบัติให้มิคเลย  เราสบตากันและต่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

“ฮิๆๆ /  ฮึๆๆ”

ผมกอดร่างบางไว้แน่นกับอกกระซิบข้างหูหอมซ้ำๆว่า ‘ขอโทษ’ และให้สัญญาว่าผมจะไม่ทำความผิดแบบนี้ซ้ำอีก  พอแล้วครับกับการห่างกันแบบนี้กับความรู้สึกเหมือนใจจะขาดเห็นหน้าแต่ไม่สามารถจับต้องได้แบบนั้น  ‘ไม่เอาอีกแล้วครับ’ 

“มิคยกโทษให้ฟินนะครับ” กระซิบข้างหูหอมและจูบขมับนิ่งนานรอการให้อภัยจากมิคเป็นคำพูด

“อืม  มิคยกโทษให้  แต่มิคให้ฟินได้แค่ครั้งเดียวนะ  ฟินจะไม่มีโอกาสครั้งที่สอง” เสียงหวานพูดกับอกผมแผ่วเบาแต่หนักแน่นในความรู้สึก

“ครับ  ขอบคุณที่ให้โอกาสฟิน  ฟินรักมิคมากนะครับที่รัก”

ผมกอดกระชับร่างบางแน่นและเอ่ยคำรักปิดท้ายเพื่อย้ำให้มิคได้รู้ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน  และผมจะไม่มีวันทำผิดพลาดซ้ำสองอีกแน่  ผมคลายกอดร่างนิ่มเชยคางให้มิคได้สบตาที่แสดงความจริงใจและสัญญาที่ผมส่งผ่านสายตาไปให้มิครับรู้  สายตาที่สบผมนั้นมีแววอ่อนหวานส่งมาให้กัน  มันทำให้ใจผมแช่มชื่นและดีใจที่ได้คนรักกลับมาอยู่ข้างกายอีกครั้ง  ริมฝีปากสีซีดของคนรักแม้มันจะไม่แดงฉ่ำเหมือนเดิม  แต่มันยังสามารถดึงดูดให้ผมเคลื่อนตัวเข้าหา  ความนุ่มที่ผมสัมผัสได้ด้วยริมฝีปากตัวเองนั้นทำให้ผมเต็มตื้นในความรู้สึก  ผมละเลียดชิมความหวานตรงหน้าอย่างเชื่องช้าเหมือนการกินขนมที่ชอบเพราะไม่อยากให้มันหมดเร็วจนเกินไป 

ผมไล้ลิ้นเปียกชื้นไปทั่วกลีบปากบนและล่างเลาะเปิดปากนุ่มอย่างเชื่องช้า  อย่างต้องการขออนุญาตเจ้าของกลีบปากหวานให้เค้าพร้อมใจไปกับผม  ร่างเล็กในอ้อมกอดผมสั่นระริกกระชับจับเสื้อด้านหน้าผมแน่น  และดอกไม้หอมที่ผมเฝ้าไต่ตอมก็ยอมแง้มกลีบเปิดออกให้ผมชิมรสหวาน  ลิ้นผมแทรกผ่านปราการนุ่มไล้ทั่วโพรงปากดูดชิมน้ำหวานของเกสรดอกไม้ที่ผมโหยหามาร่วมเดือนจากอารมณ์อ่อนหวานเปลี่ยนเป็นร้อนแรงอย่างคนที่โหยหาสัมผัสหวานที่ห่างหาย  เหมือนคนที่เดินท่ามกลางทะเลทรายมาเจอบ่อน้ำ  ผมเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นกับลิ้นนุ่มที่พยายามถดหนีแต่ต้องจนมุมให้กับผม  เมื่อเจอผมทั้งดูดดึงเกี่ยวพันและเรียกร้องให้คนรักตอบโต้  ลิ้นเล็กเริ่มโอนอ่อนและตอบโต้รุนแรงอย่างไม่ยอมแพ้  ฝ่ามือนุ่มโอบรอบคอผมกดหัวผมเข้าหา  เสียงหอบเหนื่อยและเสียงครางดังเล็ดลอดออกมาจากปากคนรักยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมให้สูงขึ้น

“อืมมมม”

เราอยู่ในโลกของตัวเองจดจ่อกับความหวานที่ปรนเปรอให้กันจนไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเปิดประตูของใครบางคน  จน
กระทั่งความหวานตรงหน้าผมโดนกระชากหลุดลอยไป  และมีความเจ็บแปลบที่ใบหน้าด้านซ้ายมาแทนที่อย่างฉับพลัน

“พลัก!!”
...................................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^3^

คนรักกันเค้าย่อมอภัยให้กันได้ในที่สุด  เมื่อต่างฝ่ายต่างเจ็บไม่แพ้กัน
แล้วความหวานก็กลับคืน  แต่ใครกันหนอ? มาขัดจังหวะแถมดูท่าทาง
นายฟินจะเจ็บตัวซะด้วย  ฮึๆๆ  มาติดตามต่อกันในวันจันทร์นะคะ^^
และเตรียมตัวรับความหวานกันให้ดีๆ

ปล.+1ให้ทุกเม้นท์แล้วนะคะ  ฝากตามให้กำลังใจทั้งคู่ต่อด้วยค่ะ

  และ  สำหรับการติดตามค่ะ

[111223]

ตัดฉับชวนให้ค้างอีกแล้ว อยากจะร้องไห้ให้น้ำตาท่วมห้อง
ฟินโดนต่อยเหรอ ใครเป็นคนต่อยฟินกันนะ แง่มๆ 
คนเขาจะสวีทกันดันมาขัดจังหวะซะได้
 +เป็ดกิ๊บก๊าบ ให้กับฟินที่ตื่นขึ้นมา
(กดเป็ดไปแ้ล้ว นั่งรอตั้งนานกว่าคะแนนจะขึ้น =_='' เฮ้อ ช่างเถอะยังไงคะแนนก็ขึ้นแล้ว)

[sayhi11]

MISS-U ใจร้ายจัง
กำลังจะจู๋จี่กันอยู่แล้ว
ใครน๊ามาขัดจังหวะ
 

[tawan]

อะไรอะๆๆๆๆๆๆๆ

รักคนแต่งนะรีบมาต่อให้หน่อยนะ

 

[moobarpalang]

????มันเป็นใคร

[vk_iupk]

ใครมา มีคนเดียว คุณพ่อตาฟินช่ายม๊ายยยยยยยยยยยยยย   

ป.ล.  แบ่งได้น้า เค้าหายไปปั่นงานมา มามะ มาแบ่งงานเค้าไปที T^T

[seaz]

ใครมาทำอะไรอีกล่ะเนี่ย

[day9day]

ตัดแบบนี้เลยเหรอ งอลคนแต่งนะ

ค้างมากมายอ่ะ เซ็งเป็ดเลย
 

รอ นะคร้าบบบบบบบ

[jelatin99]

ดีค่ะคุณMiss-Uไม่ได้เข้ามาแก้คำผิดให้พักใหญ่เลย แหะๆติดงานติดเรียนเยอะสุดๆ…ตอนที่27 เข้าใจความรู้สึกทั้งฟินและมิคนะ ถึงจุดมุ่งหมายของการกระทำจะต่างกัน(ฟินอยากให้มิคหายโกรธและยกโทษให้ ส่วนมิคอยากให้ฟินจำไว้เป็นบทเรียนเพื่อที่จะไม่ทำอีก)แต่ทั้งคู่ต่างก็‘เจ็บ’เหมือนๆกัน เอาใจช่วยทั้งคู่ให้ผ่านช่วงนี้ไปได้ฮะ
ปล ขอบคุณๆคนแต่งครับผม สำหรับคำผิด…ไม่มีแฮะ^^

[Dee^daY]

ไม่มีอะไร ให้ความสุขกับตัวเราได้มากกว่า
..การให้อภัย..
(หมัดทวงความจำหรือป่าว)

[jelatin99]

ตอนที่28…ดีใจกับทั้งคู่ด้วย ในที่สุดก็ได้หวานซะที ว่าแต่ไอคนต่อยมันเป็นใคร มาขัดจังหวะหวานเนี่ย!!
ปล แก้คำผิดค่ะ ‘แพร’ขนตาที่ไร้แว่นหนาบดบัง ใช้ ‘แพ’ นี้นะคะ อีกที่ค่ะ… ไม่มีอาการก็ดีแล้วค่ะ เพราะศีรษะคุณกระแทก‘กลับ’ขอบโต๊ะอย่างแรง ใช้‘กับ’ตัวนี้นะคะ
ปล2 ขอบคุณๆคนแต่งค่ะ รอลุ้นตอนต่อไปว่าคนต่อยคือใคร

[nuteenza]

โกหกไม่ดีเลยเนอะ

แล้วสรุปใครมาขัดจังหวะ เนี่ย  ฟินเซ็ง 

555555

[greensnake]

MiSS-U ทำไมทำกับเค้าอย่างนี้ มันค้างงงง
แหม้ กำลังไปได้ด้วยดีเลย กำลังไหลเลยอ่ะ อารมณ์นะ
คนที่เข้ามาจะใช่แม็คหรือป่าวนะ จัดหนักให้ฟินเลยเนี่ย
แต่โล่งใจแล้วล่ะมิคยกโทษให้ฟินซะที สงสารมานานละ
กว่าจะยกโทษให้กันได้ เสียน้ำตากันไปไม่ใช่น้อยเลย
ป่วยอย่างนี้มีมิคคอยดูแลใกล้ชิด รับรองหายเป็นปลิดทิ้ง
รออะไรหวานๆอย่างที่บอกไว้นะจ๊ะ วันจันทร์เจอกันน้า
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดและ  คลายหนาว

[nongrak]

ใครน้ามาขัดจังหวะ แถมต่อยฟินอีก มิคจ๋ามาปลอบฟินหน่อยเร้ว

รอตอนต่อไป ขอด่วนนนนนนนนนนนนนนน
  กอดกลับคนแต่งที่น่ารักค้าาาาาาา

[nongrak]

ใครน้ามาขัดจังหวะ แถมต่อยฟินอีก มิคจ๋ามาปลอบฟินหน่อยเร้ว

รอตอนต่อไป ขอด่วนนนนนนนนนนนนนนน
  กอดกลับคนแต่งที่น่ารักค้า

[love2y]

โอ๊ะโอ!! ฟินป่วยจริงนิน่า >_<
แต่ดีแล้วที่คืนดีกันได้

ว่าแต่......ตัดฉับ!! ค้างเลย!! T^T

[Forget_Me_Not]

อ่านทีเดียวหมดจนจึงล่าสุดเลยสนุกมากๆเลย 

[lidelia]

  ใครต่อยฟินเนี่ย !!

[Satang_P]

ตัดแบบนี้ มัน มัน  ใจร้ายยยยยยยยยยยยยย

คนที่เข้ามาขัดคือคัย ? (แม็คป่ะ  )

[@BUA@]

ใครอ่ะ!! แม็คเหรอ
มาต่อยฟินอย่างนี้ได้ยังไง
ต่อยมาได้แค่ทีเดียว มันต้องซักสองสามทีสิ
(ต่อยเผื่อคนอ่านด้วย ข้อหาหมั่นไส้ฟิน  )

[Yunatsu]

โถ่ ฟิน แค่หัวฟาดโต๊ะ คิดว่าเปนอะไรมากกกก

5555555

ใครเข้ามาอะ แม๊คปะ

[Loveyoujung]

ใครมากัน...อยากรู้.....

[Karn12]

ใครอีกล่ะนั่นน่ะที่เข้ามา คู่รักเขาจะสวีทกันอยู่นะ

[NuPpEr]

อ้ายยย ต้นนนน หราาา ?????  หึหึหึ

[harumi]

ใครว่ะ กำลังได้อารมณ์ :haun4:เลย
ใช่คุณน้องชายรึเปล่า