หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[foyer]

/

ถ้าให้อภัย ผมไม่ต้องคิดเลยคับ... ให้ได้อยู่แล้ว
แต่ถ้าให้ไปเริ่มใหม่กับเคน ผมทำไม่ได้แน่ๆ เฮ้อ... หนักใจครับ สงสารก็สงสาร ไม่อยากให้มันเสียใจไปมากกว่านี้ แต่ถ้าให้ตัดเยื่อใยหรือพูดจาทำร้ายความรู้สึกเคน ผมก็ไม่อยากทำ หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือไม่กล้า........ ไม่กล้าจริงๆ
เครียดนะเนี่ย ไม่รู้จะตอบมันยังไงดี ผมนั่งอ้ำอึ้ง คิดหนัก ไม่กล้ามองตามันเลยครับ กลัวอ่ะ กลัวมากๆ
“นะพุ มาเริ่มกันใหม่เหอะ เราขาดพุไม่ได้จริงๆ” เหออ... เล่นพูดงี้กูก็ยิ่งกลัวดิ
ผมเหลือบตามองเคนหน่อยนึง พอเห็นก็สะดุ้งตัวเย็นวาบ มันจ้องผมเขม็ง แถมมีน้ำคลอๆ ในตาอีก... ฮืออ ผมเคยเห็นแบบนี้มาหลายคนแล้วครับ แต่ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกหนักใจมากเท่าเคนมาก่อน

“ระ....เราไม่รู้อ่ะเคน” ผมตอบมันเสียงสั่น หง่า... กลั๊ววว ทนเห็นหน้ามันไม่ได้แล้ว เดี๋ยวจะใจอ่อน ยอมมันอีก
“.......ทำไมไม่รู้ล่ะพุ?” เคนเอื้อมมือมาจับมือผม... มือมันเปียกเหงื่อนิดหน่อย แถมน้ำเสียงก็ฟังดูร้าวๆ ไงบอกไม่ถูก เอาเข้าจริงเพราะผมแคร์มันอ่ะครับ เลยไม่อยากทำให้มันผิดหวังเสียใจ แต่คนอื่นผมไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย ก็เลยสามารถตอบปฏิเสธได้ตรงๆ
“คือ...เรื่องที่แล้วมาเราไม่คิดอะไรแล้ว... หายโกรธแล้ว แต่..............” อ๊ากก ไม่กล้าพูดเว้ย
“.......แต่อะไร?”
“คือเรา.......” กรูชอบคนอื่นเว้ยยย แต่ตอนนี้... ชักลังเล บอกตรงๆ ผมกลัวเสียมันไป ก็เลยไม่เด็ดขาดกับมันสักที คนที่ยื้อน่ะ ไม่ใช่เคนหรอกคับ แต่เพราะผมเห็นแก่ตัวมากๆ ก็เลยไม่ยอมให้มันไปต่างหาก
“ก่อนจะพูดอะไรอ่ะ ...คิดให้ดีก่อนนะพุ” หา... มึงขู่กรูใช่ไหมเนี่ย
ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก เจอดักอย่างงี้ผมปอดแหกไปเลยคับ ก็กลัวนี่หว่า

มันเล่นจ้องหน้าแบบน่าขนหัวลุกอ่ะคับ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ถ้าสายตาเคนเป็นปืน ตอนนี้ผมคงโดนกระสุนยิงผ่าทะลุกลางหน้าผากตายไปแล้วมั้ง
“ตอนนี้ยังไม่รู้ไม่เป็นไร เรารอพุได้” เคนพูดขึ้นมาอีก เสียงมันเย็นมากๆ  
“แต่อย่าทิ้งกันอีกนะ แบบนั้นเราทนไม่ได้......”

หง่ะ แม่จ๋า......... ช่วยพุด้วย
“................................” ฮืออ........ กูกลัวชิบหายแล้วนะเนี่ย แบบนี้ใครจะไปกล้าพูดอะไรล่ะ คอผมเริ่มแห้งผาก ปากก็เหมือนจะชาๆ ไป มันเป็นอารมณ์ที่บอกไม่ถูกเหมือนกันครับ ทั้งกลัว ทั้งรู้สึกผิด เครียด กังวล หนักใจ หลายๆ อย่าง อารมณ์ติดลบทั้งนั้น ผมไม่พร้อมจะพูดอะไรออกไปตอนนี้จริงๆ หง่ะ ผม.......ขอโทษด้วยนะคับ ที่ไม่กล้าสักที
วันนี้เป็นวันเกิดที่แย่ที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลย เหมือนมันจะดี แต่มันก็... ไม่ดี ผมคงทำตัวเองทั้งนั้นนั่นแหล่ะ แล้วเคนมันก็ดูท่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ด้วย มันบอกให้ผมแกะของขวัญที่มันให้ก่อนหน้านี้...
หง่ะ ผมเห็นกล่องขนาดเท่านี้ก็พอเดาได้คับว่าเป็นอะไร เปิดมาก็ตามนั้นเลย ไม่แหวนก็สร้อย แต่เคนมันให้ทั้งสองอย่างนั่นแหล่ะคับ ร้อยรวมกัน
ผมหยิบมาดูก็ยิ่งหนักใจ เพราะมันจะใส่ให้ ผมยกมือปฏิเสธ มันก็ดึงดัน จนต้องยอมๆ ไป แมร่ง....เดี๋ยวค่อยถอดก็ได้วะ

เรานั่งคุยอยู่ตรงนั้นกันจนดึกดื่น บรรยากาศมันโรแมนติกมากเลยอ่ะคับ ผมยังแอบหลุดบ้างเป็นบางที ทั้งที่ก็คิดไม่ตกว่าจะเอาไงกับชีวิต
มันไม่ง่ายเลยนะเนี่ย ที่ต้องเปิดโปงความชั่วของตัวเอง ก็ใครมันจะไปอยากทำอย่างนั้นล่ะคับ ไม่ว่าใครก็คงอยากให้คนที่เราแคร์เห็นแต่ด้านที่ดีๆ ของตัวเองทั้งนั้นแหล่ะ

/

คืนนั้นผมนอนแทบไม่หลับ... ของขวัญทั้งหลายแหล่ยังอยู่ในรถพี่ซีอยู่เลย ไหนจะกระเป๋าที่ใส่หนังสือเรียนอีก เฮ้อ... ยังไงก็ต้องมีข้อแก้ตัวให้พี่เค้า
บอกพี่ซีไปเลยดีกว่าจะได้จบเรื่อง เพราะเค้าบอกว่าจะช่วย ช่วยไงไม่รู้ แต่ผมใจไม่ถึงพอจะลงมือเองกับเคนหรอกคับ กลัวอ่ะ... กลัวว่ามันจะเป็นอะไรที่ผมไม่อยากให้เป็น
สักตอนบ่ายๆ ของวันเสาร์ มือถือดัง ผมนอนยังไม่ตื่นเลยคับ ก็งัวเงียควานหาโทรศัพท์
หง่ะ... พี่นัทเถื่อน โห ลืมพี่เค้าไปเลย
“ฮัลโหล”
“เมื่อไหร่จะมาวะ คิดเบี้ยวอีกแล้วเหรอ?” อ่าๆๆ ลืมๆ ทำไงดีวะ นัดพี่เค้าไว้ที่มหาลัยได้เวลาแล้วด้วย
“ขอโทษ ผมเพิ่งตื่นคับพี่” บอกความจริงไป
“หา อะไรมันจะนอนได้นอนดีขนาดนั้นวะ เร็วๆ เลย รออยู่” หง่ะ... วางสายไปแล้ว ผมนั่งเบลอสักพักก็ไปอาบน้ำ แต่งตัว เดินเข้า ม. ไปหาพี่นัท เวลาผมนัดใครแล้วเลทผมจะรีบมากๆๆ อ่ะคับ ไม่ว่าจะอยากเจอหรือไม่อยากเจอก็เหอะ

พอไปถึง รายนั้นก็นั่งหน้ามุ่ยดูดบุหรี่รอท่าทางอารมณ์เสียน่าดู แหะๆๆ ก็ผมช้าไปเกือบชั่วโมงเลยอ่ะคับ
“พี่นัท” ผมทัก แล้วยกมือไหว้ กลัวโดนดุหง่ะ ปล่อยผู้ใหญ่รอนาน
“กินอะไรมารึยัง?” เค้าไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ผมเลทคับ ผมก็แปลกใจนิดหน่อย
“ยังครับ” ก็เพิ่งตื่น รีบวิ่งมาเลยนะเนี่ย
“จะหาไรกินแถวนี้ก่อนไหม หน้าซีดหมดแล้ว” อ่า...
“แล้วพี่นัทกินไรยัง?”
“ข้าวเที่ยงยัง ก็รอไปกินพร้อมเอ็งไง จำไม่ได้เหรอ?” หา... เค้าบอกจะพาผมไปกินด้วยเหรอ จำไม่ได้แฮะ
“ถ้าหิวก็กินรองท้องแถวนี้ก่อน ไว้มื้อเย็นค่อยไปกินที่อื่นก็ได้” พี่เค้าสรุปให้เสร็จสรรพ ผมเองก็เริ่มตาลายเลยหาไรกินที่โรงอาหารของมหาลัยเนี่ยล่ะคับ
และทีนี้.... ไม่รู้ว่าความซวยมาเยือนหรืออย่างไร

ตอนกินข้าวอยู่ ผมเห็นกลุ่มรุ่นพี่ที่คณะกำลังเดินเข้ามาคับ หง่ะ... หนึ่งในนั้นมีพี่นัท(ฟันเหล็ก) อยู่ด้วย ผมถือช้อนค้าง เพราะนอกนั้นก็มีพวกแก๊งค์มาเฟียเพื่อนผมเดินตามเข้ามาอีกเป็นพรวน
เหยยย.... คือคณะผมชอบไปไหนมาไหนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แบบนี้แหล่ะคับ ตอนแรกก็สงสัยวันหยุดแท้ๆ มาทำอะไรกันเยอะแยะขนาดนี้วะ สรุปเห็นว่ามีประชุมค่ายกัน แต่ผมไม่รู้เรื่อง
ผมพยายามจะหาที่หลบ แต่หลบไม่ทัน ไอ้บอมมันเห็นผมและ
“ไงมึง” มันเดินมาเกาะบ่าผม “หายไปไหนมาวะ คืนนี้ไปกินเหล้ากันป่ะ ที่เดิมๆ”
เจอหน้าพวกนี้ทีไรชวนกินเหล้าทุกที
“คงไม่ไปอ่ะ” ไม่ชอบนัดซ้อน
“ทำไมวะ ไปดิ เดี๋ยวไปคุยกันเรื่องเรียนพิเศษด้วย” หง่ะ... คือถึงพวกนี้จะกินเหล้าเมายา แต่เรื่องงานมันก็โอเค ผมเคยคุยๆ กับเพื่อนหลายคน แต่สุดท้ายเลือกเรียนกับแก๊งค์มาเฟียเพราะราคาถูกและพวกนี้ก็อยู่หอใกล้ผม เอาความสะดวกอ่ะคับ
“นัดพี่ไว้แล้ว” ผมตอบ
“นี่เหรอพี่?” ไอ้บอมพยักเพยิดหน้าไปที่พี่นัท (เค้านั่งฝั่งตรงข้าม) ผมผงกหัว มันก็ไหว้
“ญาติกันเหรอ?” มันหันมาถามผมต่อ
“ป่าว”
“หน้าเหมือนกันเลยว่ะ” หา! เหมือนกันตรงไหน ผมย่นคิ้ว พี่นัทหน้าตี๋จะตายชัก ผมไม่ตี๋นะ ผมลูกผสม
“ฮะๆๆ เพื่อนสนิทกันเหรอ?” พี่นัทหัวเราะแล้วถามไอ้บอม
“คนละกลุ่มครับ แต่ไปกินเหล้าด้วยกันบ่อย” หง่ะ... ภาพพจน์อินโนเซ้นส์กูเสียหมด
“คืนนี้น้ำพุคงไปด้วยไม่ได้นะ พี่จะพาไปเลี้ยงวันเกิดย้อนหลัง”
อ๊ากกก ไปบอกเค้าทำม๊ายย
“อ่อ” ไอ้บอมทำหน้าเข้าใจแล้วยิ้มออกมา “งั้นถ้าไงเดี๋ยวกูโทรบอกมึงอีกทีละกัน”
“อืมๆ แต๊งกิ้ว” หน้าตามันนี่คงเข้าใจผิดไปเต็มๆ แล้วแน่นอน
ไอ้บอมเดินไปรวมกับแก๊งค์มันเหมือนเดิม... สลดเลยตรู ไม่ต้องเดาให้ยากว่าพวกมันคงเอาเรื่องผมไปเม้าท์แน่ๆ

“ไปบอกเค้าทำไมเนี่ยพี่” ผมเริ่มจะฉุน แก๊งค์มาเฟียรู้ก็คือรู้กันทั้งรุ่นครับ มันไม่ใช่ธรรมดา
“ถ้าไม่บอกเพื่อนเอ็งก็ตื๊อชวนกินเหล้าไม่เลิกสิ” แหง่ะ รู้ได้ไงฟะ
แอบหันหลังไปมองพวกมันแบบเครียดๆ ไม่อยากให้ใครรู้อะไรผิดๆ นี่หว่า แล้วยิ่งมั่วซั่วเอาไปบอกพี่ซีผมยิ่งเครียด
“เฮ้อ... ป่านนี้เข้าใจผิดกันไปหมดแล้วมั้ง” ผมถอนหายใจหนักอก
“เข้าใจผิดอะไร?”
“อ้าว... ก็เข้าใจว่าผมกิ๊กพี่ไง”
“เข้าใจถูกแล้ว”
“เฮ้ย ไม่ใช่สักหน่อย”
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่น” บ้า

/

กินข้าวเสร็จ ตอนเอาจานไปเก็บ ผมแอบมองไปโต๊ะพวกไอ้บอม เห็นมันชี้นิ้วใส่ผมกันอยู่ หง่ะ...ชักใจไม่ดี คดีเก่ายังไม่เคลียร์เลย มีเรื่องใหม่ตามมาอีกแล้ว
“พี่นัท ผมไปหาเพื่อนแป้บนะ เดี๋ยวมา” ขอแก้ข่าวก่อน
“ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วจะไปแคร์อะไรมากมายวะ” เหยย มีสัมผัสที่หกป่าวเนี่ย ยังไม่ทันบอกเลยว่าจะไปคุยอะไร
ผมชะงักฝีเท้ามองหน้าเค้าแบบอึ้งๆ
“มัวแต่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไง แล้วอย่างงี้ชาติไหนตัวเองถึงจะมีความสุข”

เชื่อป่ะคับ พี่นัทพูดแค่นี้... แต่ทำให้ผมคิดอะไรได้หลายเรื่องเลย
ก็... ไม่ใช่เฉพาะที่พวกไอ้บอมเข้าใจผิด เรื่องเคน เรื่องพีซีด้วย... ผมอยากให้พวกเค้าเห็น.. ในด้านที่ผมอยากให้เห็นเท่านั้น มากน้อยก็แตกต่างกันไป
ผมเคยคิดว่าผมทำอะไรก็ได้ตามใจเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่ซี แต่เอาเข้าจริง พอมีเรื่องเคนเข้ามาผมก็ไม่กล้าบอกพี่ซีไปตรงๆ ว่าเคนมันเกี่ยวข้องกับผมยังไง

/

พี่นัทพาผมไปเที่ยว aquarium คับ ที่พาราก้อนหง่ะ ตอนนั้นมันเพิ่งเปิด คือ...ตอนผมไปเรียนเมืองนอกไปอควาเรียมตั้งหลายที่ ดูจนเบื่อแล้วหง่ะคับ ผมก็เลยเฉยๆ พอพี่นัทเห็นผมเหม่อ เค้าก็ถาม
“เบื่อเหรอ?”
“เปล่าครับ” ก็ไม่เชิง ที่นี่ก็โอเค ดูสงบเงียบดี ผมยืนดูปลาในตู้กระจกใกล้ๆ ตาดูแต่สมองคิดเรื่องอื่น
“นี่พี่บังคับเอ็งมากไปรึเปล่าเนี่ย” เสียงเค้าเริ่มจะจริงจังขึ้นมา
“เปล่าครับ ผมก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว” จริงๆ นะคับ เพียงแต่ว่าคิดมากเรื่องเมื่อวานติดลมมาจนถึงวันนี้เฉยๆ

“ถ้าไม่เห็นว่าเป็นคนอื่น บอกได้มั้ย ว่าเป็นอะไร?” ไม่นัทไม่หายสงสัยง่ายๆ
“.................................” ผมยังก้มหน้าดูสัตว์ที่ลอยไปลอยมาอยู่ในน้ำ คิดไม่ออกว่าจะบอกพี่เค้ายังไง
“ผมหลายใจอ่ะพี่” ไม่รู้ทำไมถึงพูดงี้เหมือนกัน
“ชอบหลอกให้คนรัก แล้วก็ทิ้ง”
“..............................”
“ผมเลวนะพี่” พูดจบก็รู้สึกกระบอกตาร้อนผ่าวขึ้นมาซะงั้น... มันเผลอคิดไปอ่ะคับ ว่าทำไมผมต้องมานั่งคิดนั่งปวดหัวกับอะไรแบบนี้ด้วย ไอ้เคนก็บ้า... โดนหลอกไม่รู้กี่ที ก็ยังรักผมอยู่ได้ มันทำใจลำบากเข้าใจมั้ย เพราะผมบอกพี่ซีแล้วว่าเลือกเค้า ผมชอบพี่ซีจริงๆ นะ ชอบแบบว่าอยากเป็นแฟนด้วยอ่ะคับ แต่ไอ้เคนผมก็ทิ้งมันไม่ลง จะว่าสงสารอย่างเดียวก็ไม่ใช่ เกือบห้าปีแล้วนะคับ เรื่องระหว่างผมกับมันอ่ะ ถ้าเคนไปจริงๆ ผมคงเสียใจมาก แต่ถ้าให้อยู่ในสภาพแบบนี้ต่อไป มันก็ทำไม่ได้อีก

ผมรู้สึกว่าตัวเองชักไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบเดินเลี่ยงพี่เค้าไปเช็ดน้ำตาออก เฮ้อ....เบื่อตัวเองจริงๆ จะว่าไปพี่นัทก็ดีกับผมพอสมควร ให้เค้ามาร่วมวงอีกคน ผมไม่ทำหรอก พูดไปงี้ให้เค้ารู้นั่นแหล่ะดีแล้ว  
 
“น้ำพุ” เค้าเดินตามมาช้าๆ คงปล่อยให้ผมทำใจสักพักมั้ง
“คนที่เลวจริงๆ เค้าไม่มาพูดว่าตัวเองเลวหรอก” พี่นัทพูด
“ผมเป็นงั้นจริงๆ พี่” ผมก้มหน้าบอกเค้า ไม่ได้สนใจคนอื่นที่กำลังมองมาอย่างสงสัยอยู่เลย
พี่นัทเงียบไป แต่สักพักเค้าก็ยิ้มออกมา
“ขอบใจนะที่บอก” หา?
“มาทีหลังก็ไม่เลวอย่างที่คิด หึหึ”
“พี่... ผมพูดจริงๆ นะ!” อย่ามาเห็นเป็นเรื่องตลกได้มั้ยเนี่ย
“ไว้ให้เห็นกับตาก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะไอ้เรื่องหลอกให้รัก แล้วทิ้ง ตอนเด็กๆ พี่ก็เคยทำ...” พี่นัทยิ้มบอกอย่างไม่สะทกสะท้าน
“มันเป็นเรื่องของความพอใจ... เมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง เรารู้ตัวเองว่าคนที่คบด้วยไม่ใช่ ก็เลิก ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเลยสักนิด”
“มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น...” ผมครางออกมาอย่างท้อแท้
“ไม่ง่าย ก็เพราะทำให้มันยากน่ะสิ”
“................................” ผมขมวดคิ้วคิดตาม
“พี่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ...เอาเข้าจริง ใครมันจะดีได้ร้อยเปอร์เซ็นต์วะ คบแล้วไม่เข้าใจกันจะทนคบไปทำไม มันไม่ได้ช่วยอะไรนะแบบนั้น”
“.....คือผม......” อึก พูดไม่ออก พูดยากแฮะ เพราะปกติผมไม่ค่อยพูดเรื่องแบบนี้กับใคร ประมาณว่าตัวเองเคยทำอะไรไว้อย่างงั้นอ่ะคับ ยิ่งมาพูดกับพี่นัท คนที่ไม่รู้จะเอายังไงแน่เนี่ย ยิ่งไม่อยากเข้าไปใหญ่
“อย่าไปคิดมากเลย ยังไงวันนั้นก็ต้องมาถึง” พี่นัทบอก
“...อ่า....วันไหนง่ะพี่?” วันนั้นวันไหน ไม่ได้กวนนะ
“วันที่เอ็งต้องเลิกกับเบอร์ 1 เบอร์ 2 ไง”
เง้อออ เฮ้ยยย เบอร์ 1 อ่ะไม่แน่ แต่เบอร์ 2 ไงก็ไม่เลิกเฟ้ย
ผมมองหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวของพี่นัท แล้วก็ถอนหายใจ... พูดอะไรแต่ล่ะอย่างทำไมมันชิวได้ขนาดนี้วะเนี่ย... พี่ไม่มาเป็นผม พี่ไม่รู้หรอก แต่เห็นท่าทางมั่นใจของเค้าแล้วมันน่าหมั่นไส้จริงๆ พี่นัทเค้าผ่านไรมาเยอะอ่ะคับ แล้วก็เป็นคนมีประสบการณ์โชกโชนพอสมควร ที่จริงเค้าก็เคยเจอปัญหาหลายอย่าง แต่เพราะเป็นคนเด็ดขาดก็เลยไม่มีเรื่องยืดเยื้อมาตามกวนใจนานๆ แบบผม

ผมกับพี่นัทใช้เวลาอยู่ใน ocean world กันนานมากก ก็หลายชั่วโมง เดินจนเมื่อยเลย จะว่าไปเค้าก็ไม่ได้ตามติดอะไรผม ต่างคนต่างดู ผมยังต้องแอบมองหาบ่อยๆ เลยว่าเค้าหายไปไหน ผมชอบเดินไม่ค่อยสนใจอ่ะคับ เพราะไงๆ เดี๋ยวก็มีคนตามมาเอง แต่พี่นัทไม่ใช่ง่ะ เค้าไม่ตาม แถมไม่รออีก เง้อออ อะไรวะเนี่ย เซ็ง

“อ้าว ดูเสร็จแล้วเหรอ?” ผมนั่งรออยู่ ใกล้ๆ กับทางออก เค้าเพิ่งตามมาอ่ะคับ
“เสร็จนานแล้ว หายไปไหนมาเนี่ยพี่?” ไม่ชอบรอเข้าใจมั้ย  
“ก็ดูปลาดิวะ”
“ดูช้าจัง”
“ปลามีเป็นพัน จะให้ดูเร็วได้ไงล่ะ”  
“พี่ดูทุกตัวเลยเหรอ?” กวนๆ
“ฮะๆๆ เปล่า เมื่อกี้เจอคนรู้จัก เลยต้องแวะคุย” พี่นัทบอกยิ้มๆ ผมก็ไม่ได้สนใจว่าเป็นใคร ถือว่ารู้เหตุผลที่ช้าแล้ว
“ปะ หิวยัง?” พี่เค้าพยักหน้าให้ผมลุกขึ้นยืน แต่ผมเมื่อย... พอดีมือถือสั่น... แอบใจไม่ดีเลยคับ หยิบมาดูเห็นชื่อพี่ซี ก็ยิ่งหนักใจ
“เดี๋ยวไปรอตรงนั้นแล้วกัน คุยเสร็จค่อยเดินมาเรียก” พี่นัทจากไปอย่างง่ายดาย เงอะ อะไรจะรู้ดีขนาดนี้เนี่ย...

“ฮัลโหล” ผมไม่เคย...ไม่รับสายพี่ซีคับ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
“อยู่ไหนเหรอน้ำพุ พี่จะเอากระเป๋ากับของขวัญไปให้” ที่มันติดอยู่ในรถพี่ซีเมื่อคืนง่ะคับ
“อ่า... พุอยู่พาราก้อน ของเดี๋ยวฝากไว้ก่อนได้มั้ยครับ”
“อืม ได้ แล้วจะกลับเมื่อไหร่?”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ คงค่ำๆ มั้ง” พี่ซีเงียบไปอึดใจนึง แล้วเค้าก็ถามว่า
“ตอนนี้อยู่กับใครเหรอ?” หง่ะ...ไม่รู้พอเจอถามแบบนี้ทีไร ผมต้องคิดหาข้อแก้ตัวทุกที ทั้งที่มันก็ไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย มาเที่ยวกับพี่ที่รู้จักง่ะ
“พี่อ่ะครับ” ตอบไป...แบบแทงกั๊ก ผมชอบพูดงี้อยู่แล้วอ่ะคับ ไม่ได้จงใจปิดบังนะ
“อืมม.....” พี่ซีลากเสียงเหมือนเค้าสงสัยอะไรอยู่


H
thank you!
มาและ พิมเสร็จพอดี... ใกล้สิ้นปีมีเรื่องให้ทำเยอะเกิน  

[อิสระ]

ชักอึดอัดแทนแล้วนะเนี่ย
ค้างๆคาๆเมื่อไหร่จะเด็ดขาดเสียที
ความสงสารเห็นใจไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ความรักยืนยาวนะ
 

[nunamicky]

พี่นัท(เถื่อน) เนี่ยแหละคนที่ใช่สำหรับพุ
 

[┗◎┗◎]

รีบๆ เลิกกับเคนเถอะ!!

ปล่อยเคนได้เจอคนที่ใช่ที่รักเคนดีกว่า


5 ปีแล้ว อยากจะใช้เวลาตัดสินใจให้นานขนาดไหน  

จะรักก็ไม่ให้รัก งั้นก็ตัดใจเด็ดขาดซักที


ยื้อไว้เพื่ออะไร กลัวไม่มีใครรักงั้นหรือ

คนมาให้รักก็เต็มเลยนี่ ไม่รักแล้วจะแทงกั๊กเพื่ออะไร


ปล่อยพันธนาการที่คุณย้ำหนักหนาว่าคุณไม่ต้องการซักทีเถอะ





ปล. จากสาวกเคน  

[ordkrub]

ไม่น่าเชื่อนะ นัทเป็นคนมีความคิดขนาดนี้ ที่สำคัญเข้าใจพูดให้พุคิดด้วยแฮะ

[ณ ที่เดิม™]

อยากให้น้ำพุพูดเคลียร์กับเคนไปซะ
มันจะได้เจ็บแบบตูมเดียว จอด!!

แต่ก็กลัวว่าเคนจะคลั่งขึ้นมาอีก

แอบยกมือเชียร์พี่นัท(เถื่อน)นิดๆละขอรับ

[meduza]

พี่นัท(เถื่อน)น่ารักอ่ะดูเข้าใจพุทุกอย่างเลยเนอะ
ถ้าได้คบกันคิดว่าพุคงไม่อึดอัดอ่ะพี่แกดูเป็นผู้ใหญ่ดีดุพุได้ด้วยอิอิ
อยากให้พุเจอคนที่ใช่ไวๆจังอยากเห็นพุมีความสุข
รักน้ำพุนะค๊าบบบบบอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า

[หัวเเม่มือ]

ทั้งขึ้นทั้งล่อง เดี๋ยวได้ตกล่องปองชิ้นกับพี่นัทสะเลย

พี่นัทเหมือนเข้าใจอะไรหลายๆอย่างเกินไปอ่ะ อืมจ๊ะใช่เปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี่หันเหไปหาพี่ซีอ่ะ

ส่วนเรื่องเคน เหมือนทำให้เจ็บทีละนิด ไม่กล้าจะทำอะไรมากกว่านั้น ไม่กล้าตัดสินใจ

[SweetSacrifice]

รีบๆ เลิกกับเคนเถอะ!!

ปล่อยเคนได้เจอคนที่ใช่ที่รักเคนดีกว่า


5 ปีแล้ว อยากจะใช้เวลาตัดสินใจให้นานขนาดไหน  

จะรักก็ไม่ให้รัก งั้นก็ตัดใจเด็ดขาดซักที


ยื้อไว้เพื่ออะไร กลัวไม่มีใครรักงั้นหรือ

คนมาให้รักก็เต็มเลยนี่ ไม่รักแล้วจะแทงกั๊กเพื่ออะไร


ปล่อยพันธนาการที่คุณย้ำหนักหนาว่าคุณไม่ต้องการซักทีเถอะ





ปล. จากสาวกเคน  

สาระล้วนๆ

+1

[watermoonj]

ตอนนี้ยาวดี อ่านแล้วเต็มอิ่ม ขอบคุณมากเลยค่า 
เคนยังไซโคน้ำพุเหมือนเดิม แต่ชอบพระเอกแบบจิตนิดๆ ประมาณนี้แหละ อิอิ
แต่ก็สงสัยเรื่องนี้เคนคงไม่ได้เป็นพระเอก สุดท้ายน้ำพุคงจะลงเอยกับพี่นัทซะละมั้ง เพราะพูดเปิดอกได้ แม้จะนิดเดียวก็เหอะ
ชีวิตน้ำพุช่วงนี้เครียดอย่างต่อเนื่อง เมื่อไหร่จะได้หวานบ้างน๊า

[foyer]

/

“แล้วจะกลับหอยังไง ให้พี่ไปรับไหม?” พี่ซีถามต่อ ไม่ได้คาดคั้นว่าพี่ที่ไหน อะไรยังไง... ที่เค้าเป็นแบบนี้ก็อดเปรียบเทียบกับเคนไม่ได้จริงๆ อ่ะคับ
“ไม่เป็นครับ พุกลับเองได้” พี่ซีเงียบไปแป้บนึง
“.....อืมม งั้นถึงห้องแล้วโทรบอกละกัน”
วางสายจากพี่ซี...ผมมึนๆ เบลอๆ ไงไม่รู้ เดาจากน้ำเสียงพี่ซีคงไม่ปลื้มแน่เลยที่ผมปฏิเสธเค้า ก็...เกรงใจนี่หว่า

ผมนั่งเหม่อมองพื้นสักพัก ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องไปตามพี่นัท พี่เค้าบอกจะพาไปกินข้าวร้านข้างนอกห้าง ผมยังไงก็ได้อ่ะ ตามใจคนเลี้ยง
ตอนกำลังเดินจะไปลานจอดรถ งานเข้าอีกแล้วครับ มีผญ. คนหนึ่งเดินมาทัก ผมก็งงๆ แปลกใจนิดนึง ก็ผมไม่รู้จักเค้าอ่ะคับ
“โทษนะคะ น้ำพุรึเปล่าคะ?”
“.....ครับ” ผมเลิกคิ้ว นี่ใครวะ ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ที่สำคัญ... สวยจังวะ แต่งตัวดี แต่งหน้าก็โอ... เหมือนพวกไฮโซมีตังค์ โอ๊ะ คนละคลาสกะกรูเลย เค้ามากับเพื่อน ผญ. อีกคนคับ สวยพอๆ กัน แต่ ผญ. คนนั้นจะยืนรออยู่ห่างๆ
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่มาทักให้แน่ใจเฉยๆ ว่าใช่รึเปล่า?” หือออ งง ตอนนั้นแอบเข้าข้างตัวเองว่าเค้าปิ๊งเราป่าววะ แต่ไม่ใช่หรอก มองตาก็รู้ว่าไม่ได้ปิ๊ง
สักพักเพื่อนเค้าก็สะกิดๆ ดึงเสื้อให้ ผญ. คนนั้นเดินออกไป ผมมองตามแบบโคตรงงจนสองคนนั้นลับสายตา ทำไมต้องมองกูแบบมีเลศนัยไม่ชอบมาพากลแบบนั้นด้วยวะ มันรู้สึกเหมือนว่าผมไปทำอะไรผิดไว้งั้นแหล่ะ (แค่นี้ก็ผิดเยอะพออยู่แระ)

"ไปสร้างเรื่องอะไรไว้ฮึ?" พี่นัทถาม
"ไม่รู้ดิครับ เรื่องผมโคตรจะเยอะ" ผมก็พูดไป
"ระวังไว้เหอะ ไปเป็นกิ๊กชาวบ้านเค้าสุ่มสี่สุ่มห้า หรือโดนเอาชื่อไปแอบอ้างไม่รู้ตัว พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็เราเองเนี่ยแหล่ะที่จะซวย" หง่ะ...ถึงผมจะชอบทำอะไรตามใจ แต่ก็อยู่ในระดับที่ไม่น่าเกลียดหรอกนะครับ แต่ที่พี่นัทพูด ผมก็แอบกลัวนิดๆ ว่าจะเป็นงั้นเหมือนกัน เพราะผมไม่เคยมีเรื่องกับผู้หญิง แล้วตอนนี้ผมก็ไม่ได้กิ๊กใครด้วย... นอกจาก...พี่ซี (ที่ความสัมพันธ์ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นอยู่) ผมคิดแล้วคิดอีก แต่พวกนั้นไม่น่าจะเกี่ยวกับพี่ซี เพราะผมก็รู้เรื่องพี่เค้ามาตลอดอ่ะคับ ว่าเคยคบใครมาบ้างแล้วก็รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไงอ่ะนะ ทีนี้ก็เลยมึนๆ แล้วก็แอบกลัวเรื่องหลังแทน....

/

"น้ำพุ ท่าทางพวกนั้นเค้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเอ็งว่ะ" พี่นัทก้มลงมากระซิบบอกซะข้างหูเลย ผมก็สะดุ้งเด่ะ แต่หน้าตาเค้าดูไม่ได้คิดเรื่องอะไรแบบนั้นอยู่ ผมก็เลยหันไปมองตามที่เค้าชี้นิ้วบอก เห็นผญ. สองคนเมื่อกี้ กำลังเดินตามมาห่างๆ (แต่ผมไม่รู้เค้าทำหน้าไงนะ เพราะสายตาสั้น มองไม่เห็น)

"อาไรฟระ" เริ่มรู้สึกหงุดหงิดนิดๆ งง มีอะไรทำไมไม่บอกตรงๆ จะมาเดินตามทำไม
ผมก็เลยหยุดยืนรอเค้า... เผื่อว่ามีเรื่องอยากจะพูดกับผม
"อย่าไปสนเลย" พี่นัทลากแขนผมให้เดินต่อ แต่ผมไม่ยอมไปตาม
"ก็อยากรู้อ่ะ ผมไม่ได้ไปทำอะไรใครสักหน่อย"
"แน่ใจว่าไม่ได้ทำ?" พี่นัทถามย้ำ และก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อที่ผมพูด ชิ
"มีแต่คนมาหาเรื่องผมทั้งนั้นแหล่ะ"
"เหอะๆ ไม่ใช่แกว่งหน้าหาส้นสูงเองหรอกเร้ออ?" แม่ง ไม่คุยด้วยและ ผมยืนกอดอกรอ แถมมองให้เค้าเดินเข้ามาหาเร็วๆ อีกต่างหาก

"มีไรกับผมป่าวคับ?" พอเดินมาถึงผมก็เลยถามแบบหาเรื่อง + กวนตีน
บอกตอนนี้เลยละกันคับคนนึงชื่อฟ้า อีกคนชื่อแตงกวา คนที่เดินเข้ามาถามผมเมื่อกี้ชื่อแตงกวา ส่วนฟ้าก็พยายามห้ามไม่ให้แตงกวาเข้ามาพูดอะไรกับผม
กรูงงนะเนี่ยยยย (ยึกยักท่ามากเหมือนกรูเลยยย....)
"แตงกวา ไปเถอะ.."
"ฟ้าอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ก็ถามให้รู้เรื่องกันไปเลยสิ"
ผมยืนมองเค้าสองคนซักพัก แตงกวาก็หันมาถามผมว่า
"ตอนนี้นายคบกับเคนอยู่รึเปล่า?"

หา?

เชี่ยเอ๊ย... พวกนี้สาวกไอ้เคนหรอกเหรอแสรด แล้วที่มันเคยบอกผมว่าแฟนชื่อน้ำพุ นี่ท่าจะจริง เพราะไม่งั้นคนอื่นจะรู้ได้ไงว่าผมคบกับมัน ทั้งที่ผมไม่เคยไปเหยียบที่มหาลัยหรือที่ทำงานมันเลย

ผมอึ้งไปแป้บนึง ที่จริงคือไม่รู้จะตอบยังไง ถ้าบอกใช่...มันก็ไม่จริง เดี๋ยว ผญ.หาเรื่องอีก
แต่ถ้าบอกไม่ใช่... ก็กลัวเค้าจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเคน และเดี๋ยวมันจะยิ่งยุ่งทีหลังถ้าเค้าเอาพี่นัทไปเกี่ยว (คิดเยอะไปป่าวไม่รู้) แต่สุดท้ายก็ตอบไปว่า
'ไม่ใช่ครับ  ไม่ได้คบ' ซะงั้น ตอบไปแบบมึนๆ งงๆ เพราะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แต่ที่ผมกังวลว่าเค้าเป็นสาวกนั่นก็ไม่ใช่ซะทีเดียว ตอนที่แตงกวาบอกผมว่า
'ฟ้าเป็นแฟนเก่าเคน' จากมึนๆ กลายเป็นช้อคดิคับ อย่างไอ้บ้าเคนเนี่ยนะไปคบ ผญ. กรูไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาดเลย แถมผมยังไปถามเค้าอีกว่า
"แล้วมาบอกผมทำไม?"
"เคนบอกว่าคบกับนายอยู่ แต่ในเมื่อนายบอกว่าไม่ใช่ งั้นฟ้าก็ยังมีหวัง" คนที่พูดเนี่ย แตงกวาคนเดียวเลยคับ ฟ้ายืนก้มหน้าเงียบอยู่ ไม่ปริปากอะไรเลยสักคำ

ผมไม่เข้าใจ ผญ. อย่างนึงนะคับ (หรืออาจจะหลายอย่าง) คือ รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเกย์แล้วทำไมยังชอบยังตามตื๊ออยู่ได้
ผมเองก็เจอแอนตื๊ออยู่ ก็พอจะเข้าใจเคน (มั้ง ณ ตอนนั้น) อธิบายไม่ถูกดิคับ มันคลุมเคลือ.. เป็นเพื่อน คุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างเป็นกลุ่ม แต่พอมีโอกาสก็จะพยายามใกล้ชิด เอาอกเอาใจ เรียกร้องความสนใจสารพัดจะทำ หรือถ้ามีคนอื่นมาชอบผม ก็จะพยายามหาทางกีดกันคนอื่นอะไรแบบนั้นอะคับ (ในกรณีของแอน)

แต่กรณีฟ้า ผมไม่รู้ว่าเค้าทำยังไงกับเคนบ้าง แต่รู้อยู่อย่างนึง... ไอ้เคนโกหกผม
"จะทำอะไรก็เชิญตามสบายเลยครับ ผมไม่ได้เป็นแฟนใคร" ผมบอก รู้สึกไม่ดีนิดหน่อย กับประโยคที่ว่า 'เป็นแฟนเก่า'
"นายพูดเองนะ จะมาคืนคำทีหลังไม่ได้นะ" แตงกวาคาดคั้นผม สีหน้าดีขึ้น ฟ้าเองก็ด้วย
"ครับ ผมไม่ใช่แฟนมัน แต่ขอถามไรหน่อยได้มั้ยครับ ฟ้า...ชื่อฟ้าใช่มะคับ เคยคบกับเคนจริงเหรอ?" คาใจหง่ะ ถ้าเรื่องจริงผมก็โดนหลอก   
 
ถึงผมจะคิดอยู่เสมอว่า เคนมันหล่อ หน้าตาดีออกขนาดนั้น คงต้องมีคนชอบมีคนจีบเป็นธรรมดา แต่ที่แล้วมามันก็ไม่เห็นจะสนใจใคร ลึกๆ แล้วผมก็ไว้ใจมัน เคนบอกอะไรก็เชื่อหมด ผมเป็นคนไม่ชอบเซ้าซี้ถามอะไรแบบนี้ด้วยอ่ะมั้งคับ ก็ฟังเท่าที่มันอยากบอก แต่พอมาเจอแบบนี้..... ถึงจะคิดว่าไม่เป็นไร แต่ผมก็ช้อคอยู่ดี

ผมฟังที่ฟ้าเล่าแล้วก็ยิ่งปวดใจ เรื่องจริงไม่จริง ไม่รู้อ่ะ รู้แต่ว่าเคนมันก็หลอกผมเหมือนกัน ผมกับฟ้าแล้วก็แตงกวาคุยกันอยู่นานคับ เค้าก็เล่ามาเป็นฉากๆ เลยว่ารู้จักกัน ตอนเรียนมหาลัยเนี่ยแหล่ะ แล้วก็สนิทกัน คบกันตอนปีหนึ่ง คบมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเคนบอกเลิกฟ้า แล้วมาคบกับผมตอนปีสามนี้เองคับ 
ไม่ใช่ว่าผมเชื่อเค้า 100% นะคับ ก็ฟังหูไว้หูอ่ะ แต่พอเวลาฟ้าเค้าพูดเรื่องเคน ผมว่ามันถูกหลายเรื่อง... แล้วที่เค้าเข้ามาถามผม ก็ไม่ได้มาอย่างสถุน คือเค้าก็พูดดีๆ แบบมีเหตุผลเนี่ยแหล่ะคับ และก็ดูไม่ใช่เรี่องโกหก ถึงผมจะทำใจเชื่อยากกมากกก็เถอะ

ตอนนี้จริงหรือเท็จไม่สำคัญแล้วคับ เพราะผมเสียความรู้สึกไปแล้ว และเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกเคนนิดๆ แล้วว่า
การที่ถูกคนที่ไว้ใจหลอกอ่ะ มันเจ็บปวดแค่ไหน

/

ในร้านอาหารผมแทบกระเดือกอะไรไม่ลงเลย มันรู้สึกแย่มากกกอ่ะคับ ถึงเรื่องจะผ่านมานาน แต่ฟ้าก็ยังติดต่อกับเคน วนเวียนไปหาอยู่ ไม่ได้ตัดขาดกันไปไหน
เรื่องฟ้าตื๊อเคนจนถึงตอนนี้ ผมไม่ว่าอะไรหรอกคับ เพราะผมก็เคยเจอ แต่ว่าเคนปิดผมแบบนี้มันเหนือความคาดหมายอ่ะ
ผมทำใจไม่ได้อะคับ ที่ว่ารักผมคนเดียว ขาดกันไม่ได้ มันไม่เห็นจะจริงเลย
โธ่เว้ย... แล้วนี่กูจะเสียใจไปทำไมวะ ก็เป็นเพราะผมหนีมันมา มันเลยไปมีคนใหม่ก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน…. ไม่แปลกเลย

"จะนั่งเครียดอยู่อีกนานมั้ย ถ้าอยากรู้เอ็งก็ถามแฟนเอ็งไปเลยดิว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง" พี่นัทเห็นผมนั่งซึมอยู่นานมั้งคับ เค้าก็เลยพูดขึ้นมา
"เคนมันคงจะบอกผมอ่ะนะ" เรื่องแบบนี้ ถ้ามันจะบอกก็คงบอกไปนานแล้ว (ตอนนั้นลืมแก้ตัวไปว่า มันไม่ใช่แฟนผมมม แง่ง)
"ไม่ลองก็ไม่รู้... ยังดีกว่าเก็บมาคิดมากคนเดียวล่ะวะ"
"ไม่อยากถามอ่ะ มันจะคบใครก็ช่างมันดิ" ผมยังปากดี ทั้งที่ในใจมันเจ็บมาก ไม่รู้ทำไม
"ช่างมัน แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ด้วยวะ?" พี่นัทพูดจบก็ส่ายหัว ถอนหายใจยาวเหยียด พอพี่เค้าพูดผมเลยเริ่มรู้สึกตัวว่ากระบอกตามันร้อนๆ อยู่จริงด้วย หง่ะ...
"ไม่ได้จะร้องสักหน่อย ผมแค่...แค่เจ็บใจ" ผมยังแถไปเรื่อยๆ 
"เตือนแล้วนะ ว่าอย่าทำให้เรื่องมันยาก"
เริ่มไม่มีเหตุผลแล้วกรู แถมไปเถียงพี่นัทอีก "ผมทำให้ยากตรงไหน?"
"ตรงที่เอ็งชอบไอ้เคนอะไรนั่นแล้วไม่ยอมรับความจริงไง"
"ผมไม่ได้ชอบมัน!!!" ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ ไม่มีทางชอบอีกต่อไป แต่ทำไมเหตุการณ์เมื่อคืนมันยังตามหลอกหลอนผมอยู่วะ ผมอุตส่าห์เชื่อใจมัน ไม่กล้าทำร้ายจิตใจมัน แต่ทำไม....

ผมเผลอยกมือจับที่อกของตัวเอง สัมผัสโดนแหวนที่ห้อยอยู่ที่คอ
นี่กรู... ทำอะไรอยู่วะ เฝ้าบอกตัวเองอยู่ทุกวันว่าเกลียดๆๆ แทบจะฆ่าไอ้เคนให้ตายวันละหลายๆ รอบ แต่ทำไมผมถึงไม่ทำอะไรสักที
แถมไอ้สร้อยที่มันใส่ให้นี้อีก ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่ผมไม่ได้ถอด
ไม่ใช่ว่าลืมหรอก แต่ผมไม่อยากถอดต่างหาก

แม่งเอ๊ย ไม่ว่าจะยังไงก็ช่างเหอะ ผมแม่งบ้าสิ้นดีเลย....

“พี่นัท กินเบียร์ได้มั้ยอ่ะ?” อยากเมา...กินข้าวไม่ลงแล้วด้วย จากที่พี่นัทนั่งเงียบๆ มองผมอยู่เค้าก็พยักหน้า
“อืม สั่งดิ”
ตอนแรกก็สั่งขวดเดียวคับ ไปๆ มาๆ เพิ่มจำนวนครึ่งโหล(พี่นัทกินด้วย) ผมไม่กินข้าวแล้ว ตอนหลังซัดเบียร์ลูกเดียว ที่จริงก็คิดอยู่ว่าถามเคนก่อนค่อยเศร้าวะ แต่ผมเสือกเมาล่วงหน้าก่อนได้ถามเนี่ยดิ แล้วพอกึ่มๆ ผมก็เริ่มพล่ามไปเรื่อยอ่ะคับ พอเมานี่ยิ่งแล้วใหญ่ ไอ้ที่คิดจะถามเค้าก่อนมันก็ไม่เป็นงั้นดิคับ เสรือกเชื่อเป็นจริงเป็นจัง เก็บเอามาคิดมากแล้วก็เมาพล่ามบ้าบอจนเกิดเรื่องต่อไปนี้ครับ

“พี่นัท เคนมันหลอกผม.... มันบอกผมว่าไม่ชอบผู้หญิง มันบอกว่ารักผม รักมากๆๆๆ ขาดผมไม่ได้เลยอ่ะพี่นัท แล้วทำไมมันทำแบบนี้อ่า”
ผมพล่ามแล้วก็หมุนแก้วเล่นไปด้วยคับ
“มันเคยบอกพุ..... ถ้าไม่มีพุ มันอยู่ไม่ได้......ฮึก มันโกหก” ผมจะร้องไห้ซะงั้น แถมเรียกชื่อตัวเองแทนตัวอีก พี่นัทนั่งมองเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ....
“พี่นัท พูดอะไรบ้างเด้!” ผมหยิบน้ำแข็งปาใส่เค้า แล้วก็ก้มหน้าลงกับโต๊ะ ร้องไห้สะอึกสะอื้น
"เลิกกินได้แล้ว...เมาแล้วเอ็งอ่ะ" พี่นัทพูดจบ ผมรีบเงยหน้าขึ้นมาเห็นเค้ากำลังแย่งแก้วไป ผมรีบลุกขึ้นตะครุบกลับคืนแทบไม่ทัน
"ไม่ต้องมาห้าม!! ผมไม่เมา...ผมไม่ได้เมา อึกๆๆ" ซัดไปอีกเกือบหมดแก้ว จะหันไปชงใหม่ แต่บนชั้นขวดเบียร์หายไปแว้ว 
"พี่นัท...เบียร์หายไปไหน?"
"กลับบ้านไปแล้ว" กลับงายวะ ผมไม่สนใจขวดนั้น แต่สั่งใหม่ทันที
"น้อง!! น้องๆๆ ครับ ขอสิงหาเบียร์ขวดนึงคร้าบบ ด่วนเลยน้า พี่รีบ"
"เฮ้ยย! ไม่ให้แดกแล้วโว้ย" พี่นัทตกใจ รีบบอกยกเลิก ผมเลยเหวี่ยงแถมด่าเค้าอีก พอเห็นว่าทำไงก็ไม่ได้ เลยไปคว้าแก้วเค้าที่เหลืออยู่เกือบเต็มมากินแทนจนหมด แล้วผมก็เริ่มพล่ามเรื่องเดิมแล้วก็ร้องไห้เหมือนเดิมอีก เหอๆ โคตรรั่วเลยผม

“เค้าไม่ได้คบกันแล้วจะร้องไห้ฟูมฟายไปทำส้น...อะไรวะ เฮ้อ” พี่นัทเริ่มพูดแบบปลงตก
“เคนไม่เคยบอกอ่า...ฮืออๆ มันบอกว่าไม่สนใจใคร นอกจากพุ มันบอกว่ามีพุคนเดียวอ่ะพี่นัท...ฮือๆๆ” ผมก็คร่ำครวญไม่เลิกสักกะที
“เอ็งก็ไม่ได้มีมันคนเดียวเหมือนกัน แล้วจะเศร้าไปทำไมน้ำพุ ตัวเองทำได้ คนอื่นทำไม่ได้ มันก็ไม่ใช่”
“ทำไมอ่ะ!? ฮือๆๆ ก็มันทำพุเจ็บก่อน ฮือๆๆ พุเกลียดมัน แต่เพราะมันบอกว่ารักก็เลยยกโทษให้ ฮึก บ้าเอ๊ย รู้งี้ไม่น่าใจอ่อนกับมันเลย”
"ร้องไห้ขนาดนี้ไม่เรียกว่าเกลียดแล้วมั้ง เฮ้อ"
"ฮือๆๆ ก็บอกว่าเกลียดไง มันมีคนอื่น พุเกลียดมัน ฮือออ พี่นัทไม่เชื่อเหรอ ฮึกก ทำไมไม่มีใครเชื่อพุเลย.."

ผมคร่ำครวญอยู่อย่างงั้นจนน็อคคาโต๊ะไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ไม่เคยเมาจนชัตดาวน์ตัวเองได้ขนาดนี้มาก่อน
มารู้สึกตัวอีกทีก็เช้าวันใหม่แล้ว
แถมไม่ใช่เช้าวันใหม่บนเตียงนอนของตัวเองด้วย...

เฮ้ย!!!
ชิบหาย เกิดอะไรขึ้นกับกู


ทำไม?............ท่อนล่างกรูไม่ใส่อะไรเลย แถมทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่เสื้อยืดตัวเดียว..

อึ้งสิคับ
พอตื่นเต็มตาก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดๆ ปวดมากเลย กลืนน้ำลายก็โคตรจะแสบคอ ประเด็นนั้นไม่สำคัญเท่ากับ..ทันทีที่ผมขยับตัวมันก็เจ็บแปล๊บตรงนั้นขึ้นมาคับ
ผมช้อคหน้าซีด ปากสั่น มือเย็น... ลองเอามือไปแตะๆ ดูก็เริ่มรู้ตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วทีนี้
เมื่อคืนเมาน็อคไป ไม่รู้สึกตัว แล้วเกิดอะไรขึ้นวะ... ไม่อยากคิด แต่ไม่คิดไม่ได้แล้ว ก็ผมไปมีเซ็กซ์กับใครก็ไม่รู้ อ๊ากก
เมื่อคืนผมไปกินข้าวกับพี่นัท แล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายเรื่องเคน...แล้วๆๆๆ ไงต่อวะ จำไม่ได้

ผมอยู่กับพี่นัท  แต่ทำไมเค้าถึงปล่อยผมให้เจอเรื่องแบบนี้ได้วะ โอ้ย อยากจะบ้าตาย ทิ้งกันแบบนี้ได้ไง 


...นั่งช้อคกับสภาพตัวเองสักพักประตูห้องที่นอนอยู่ก็เปิดออก

“เป็นไง..? ตื่นซะเกือบเย็นเลยนะ”


อ๊ากกกกก!!!


H
ใคร? huhu
happy new year 2011 ทุกท่าน ไม่ใช่แค่ตลอดปีนี้ แต่ปีต่อๆ ไปด้วยนะแฮปปี้ๆ   

[yoyo]

อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ใครอะ ใครอะ?

พี่นัท? เคน?
อะไรอะ

ที่อึ้งคือเคนนี่แหละ  แม่ม
ทำไปได้นะ  หลอกกันมาแบบนี้คะแนนนิยมตกฮวบเลย
เบื่อเคนละ  งอนๆ 

[โจ๊กกุ้ง]

พี่นัทเหรอ  หรือว่าเคนอ่ะ   เอ่า ตกลงพุกลับมารักเคนมั้ยนี่ ถ้าจริงงั้นแลวพุจะมีความสุขป่าวอ่ะ

[Akad3ar]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก อย่านะ

ได้โปรด รีบต่ออย่างด่วน อย่าหายไปหายวันนะ

เราขาดใจตายแน่เลย

ปล.Happy New Year ค่าาา

[arebaba]

ขอเดาว่าพี่นัทชัวร์ 555

ดูแล้วพี่นัทเป็นคนเดียวที่จะปราบพุอยู่หมัดอ่ะ

[kenshinkenchu]

แบบว่า ถ้าเป็นพี่นัทก็หมดกัน  ฉวยโอกาสสุดๆอ่ะ น่าโกรธนะเนี่ยะ

แต่ถ้าเป็นเคน  แสดงว่าพี่นัทเป็นคนดี เรียกเคนมารับพุ คงอยากให้ดูแลเคลียร์กัน

[┗◎┗◎]

ใครอ่ะ 

ตอนนี้อ่านไปลุ้นไป 

 

[watermoonj]

สวัสดีปีใหม่คุณ foyer ด้วยค่ะ ขอให้มีความสุขตลอดปีนะคะ 

ตอนนี้จบได้ค้างมากๆ แต่ก็ขอเดาว่าพี่นัทชัวร์ๆ
เรื่องคบสาวทำให้เคนคะแนนตกไปหน่อยแต่ก็ยังชอบอยู่น๊าาา

[หัวเเม่มือ]

พี่นัทว่ะ

เพราะดูเคนไม่น่าจะกล้าทำแล้วน่ะ

ทำไมชอบทำให้ค้างน่ะ

หงุดหงิดน่ะเนี้ย

[sin]

เหอะๆ ตัดจบแบบนี้ ได้ไงเนี่ยยยย
ค้างมากมาย T.T

อยากจะเชียร์เคนต่อนะ แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วเริ่มไม่มั่นใจไอ้เคนละเนี่ย
ถ้าเรื่องที่สองสาวเล่ามามันจริงน่ะนะ

ว่าแน่พี่นัท พี่นัท พี่นัท !!!!!

[yayu]

สวัสดีปีใหม่คุณ foyer สุข สมหวังค่าา

น้ำพุเมาจนได้เรื่องเลย
ไปกับพี่นัทคนนั้นก็น่าจะเป็นพี่นัทสิ
ตอนหน้าขอเปิดตัวพระเอกของน้ำพุเลยได้มั๊ยเนี่ย ลุ้น..

[roseen]

และแล้วก็ได้พี่ทเป็นปัวอ่ะป่าว

[ordkrub]

ใครหว่า นัท? เคน? สรุปซีแล้วกัน 5555
Happy New Year ครับ

[nunamicky]

พี่นัท(เถื่อน)เหอะ

[Na_RimKLonG]

กริ๊ดดดดดดดด

อะไรกันนี่

[bluebird]

รู้สึกอึดอัดใจแทนน้ำพุมากกกก ไอ้ความรู้สึกอยากเลิก แต่บอกไม่ได้ ใจหนึ่งก็ไม่กล้า เสียดาย กลัว บลาๆๆ
โอ๊ย เป็นอะไรที่อัดอั้นตันใจมาก เข้าใจความรู้สึก!!! แต่ถ้าน้ำพุผ่านมันไปได้ ชีวิตก็จะมีความสุขกว่านี้น้า >.<
ตอนนี้แอบปลื้มพี่นัท(เถื่อน)ว่ะ 55+ แมนมาก ดูง่ายๆแต่จริงใจดี
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้ะ รออ่านต่อ ฮี่ๆ :")))

[อิสระ]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :serius2:ใคร!?ใคร!?ค้ายยยยยยยย
กลับมาบอกกันเดียวนี้นะพุพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ
 

[jayzaadt]

ตามอ่านมาทั้งวันเลย ฟันธงเลยว่าผลสุดท้ายก็เป็นเคน (love is drug)

สุดท้าย พุมันก็รู้ตัวว่าสุดท้ายก็ขาดเคนไม่ได้เหมือนกัน 

[panari]

(แอบหวัง)อยากให้เคนเป็นพระเอก สงสารเคนอ่ะ T^T ถึงจะเคยนอกใจพุไปบ้างก็เถอะ แต่พอเทียบกับจำนวนกิ๊กของพุแล้ว รู้สึกมันเป็นเรื่องขี้ประติ๋วมากเลย 55+

อ่านมาถึงตอนนี้ ถึงพี่นัทจะมีเปอเซ็นเป็นพระเอกมากกว่า แต่ก็ยังแอบหวังให้เคนได้เป็นพระเอกอยู่ดี ส่วนพี่ซีขอไม่พูดถึงแล้วกัน 55+ เพราะอ่านจากตอนพิเศษแล้วไม่น่าจะเป็นพี่ซีอ่ะ (ถ้าพลิกล็อคมาเป็นพี่ซีคงช็อคน่าดู O_O)

[BeeRY]

ตัวเอง...แบบนี้ค้างรับปีใหม่เลย
อยากรู้ใจจะขาด อ๊ากกก ไผล่ะเนี่ย ที่จึ้กๆกับน้ำพุ
อ่านแล้วก็อินเจ็บไปกะน้ำพุนะ แบบเข้าใจอารมณ์คนโดนหลอกอะ
แต่ก็ดีที่ทำให้น้ำพุรู้ใจตัวเอง (หรือเปล่า?) 
+1 ขอบคุณค่า มาต่อเร็วๆๆๆนะ