หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[u-only-one]

เกิดเป็นน้ำพุนี่ช่างลำบากดีแท้ .... เสน่ห์แรงกับเพศเดียวกันมากมายขนาดนี้ คนมารุมมาตุ้มเค้าก็มาเอง
จะว่าอะไรน้องน้ำพุได้ละนั่น ขนาดว่าพูดน้อย เออ..ลืมไปว่าแอบเจ้าชู้ด้วย 

... รู้สึกว่าฉากนี้พี่นัท(เถื่อน)มาแบบใจเย็นนะ ไม่รุกมาก ไม่ง้อ ไม่ตามใจ แต่ออกแนวกวนๆ รับรองน้ำพุลืมไม่ลงแหงๆ ปกติน้ำพุมีแต่คนตามใจ
... พี่ซีก็เหมือนเดิม มาแบบตามใจทุกอย่าง ยังคงสภาพผู้ใหญ่ใจดีให้น้ำพุได้อ้อน ก็บอกแล้วว่าเวลาน้ำพุอยู่กับพี่ซีเนี่ย เป็นมุมเด็กขี้อ้อนเลย
เพราะไม่ว่าจะเอาอะไรพี่เค้าไม่เคยขัดใจ ต่อให้อาจจะเคืองอะไรอยู่ก็ตาม แต่ความเอ็นดูสูงมาก
ว่าแต่...เพิ่งเห็นพี่ซีอ้อน น้ำพุจะรอดมั้ยน๊อ 

ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ว่าพี่นัทกับพี่ซีใครมาแรง เพราะพี่นัทเพิ่งจะออกมาได้นิดเดียว รอลุ้นตอนฝึกงานท่าทางสนุก ไหนจะน้องเคนอีกคน
น้ำพุเอ๊ย!!! ชีวิตจะสนุกไปไหน กว่าจะเลือกได้คงมีเรื่องให้อ่านอีกเยอะ ... แต่ลุ้นพี่นัทเถื่อนนะ ชอบพระเอกเถื่อนๆ กวนๆแบบนี้ล่ะ มันจี๊ดดี 

[zeazaiz]

 

[meduza]

กรี้ดดดดพี่ซีจะปล้ำน้ำพุเตรียมกล้องๆอิอิ
ถ้าตัวจิงของพุคือพี่ซีจิงไม่น่าห่วงแต่ถ้าไม่ใช่มีเศร้าอ่ะเพราะดูแล้วพุอ่ะมีใจให้พี่ซีมากกว่าทุกคน
ถ้าพี่ซีแค่อยากจะเอาชนะพุถ้าได้พุแล้วพี่แกจะทิ้งน้ำพุเราไหมเนี้ยสงสารพุอีกเฮ้อ
ตั้งแต่มีพี่ซีเข้ามาก็เชียร์พี่ซีนะแกดูเป็นผู้ใหญ่ดีน่าจะเอาพุอยู่นะคิดว่า
แต่ถ้าพี่แกไม่จิงใจกับพุนี้ร้องไห้เลยอ่ะเชียร์แกซะขนาดนี้
เป็นกำลังใจให้พุเสมอนะคะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า

[indy❣zaka]

อะหุ อะหุ 
คิดว่าอย่างน้ำพุเนี่ย คนเดียวที่จะกำราบได้ ต้องเป็นพี่นัทเถื่อนเท่านั้นค่ะ
คนอื่นเขาตามใจ จนน้ำพุมันเคยตัวอ่ะ
แต่พี่ซีก็น่าสงสารนะ เขาก็ทุ่มให้น้ำพุมันเยอะอยู่เหมือนกัน อิพี่นัทแค่กวนๆไปๆมาๆท่าจะม้ามืดมาแต่ไกล 
เคนก็ยิ่งน่าสงสาร เฮ้อ.... รักมากเจ็บมาก แต่จะคัมแบคอีกรึเคนนี่! เจ็บแล้วจำมั่งสิแก 

แต่ที่น่าสงสารที่สุด คือ คนอ่านค่ะ! ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!! 

[foyer]

/

เจอถามไปแบบนั้นผมชะงักกึก... และหัวใจก็เริ่มเต้นแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“พี่ไม่เข้าใจ...” พี่ซีกระชับกอดแน่นขึ้นอีก
“แล้วที่เห็นวันนี้ก็ยิ่งไม่เข้าใจ น้ำพุไม่ชอบพี่แล้วเหรอครับ?”

เอ่อ....ไม่ใช่ไม่ชอบนะคับ แต่กลัวเค้าเจ็บอ่ะ ผมยังไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเลยคับ ไม่อยากคบแบบไม่แน่ใจ แล้วก็เลิกกันโดยทิ้งความเจ็บปวดไว้ให้กันเหมือนเคนอีก

“คือ...ที่พี่ซีเห็นใช่มั้ย มันไม่ใช่อย่างงั้น....” ไม่รู้จาพูดไง
“พุไม่ได้คิดไรกับเค้าเลย แล้วผมก็ไม่ได้มากับพี่เค้าสองคน สตางค์ก็มาด้วยแต่มันกลับไปก่อนอ่ะ” กับพี่นัทมันแค่การอยากเอาชนะอ่ะคับ เห็นเค้าทำท่าเหมือนว่ากูแน่นักหนา ผมเลยหมั่นไส้ในตอนแรก ตอนนี้ผมก็ยังหมั่นไส้อยู่ แต่ไม่ได้ชอบเค้าอย่างงั้นหรอกคับ
“แล้วน้ำพุคิดยังไงกับพี่?” พี่ซีถามอีก
“.............................”
“ชอบพี่รึเปล่าครับ?”

....ชอบ.... แต่ว่า เฮ้อออ
ผมขยับตัวเป็นเชิงให้เค้าปล่อย พี่ซีก็ปล่อย หันไปแล้วเห็นเค้าทำหน้าเศร้าๆ ผมก็เศร้าตามดิคับ
“พุไม่รู้” ในเมื่อไม่มั่นใจ ก็ไม่พูดดีกว่า... ถึงผมจะชอบเค้า แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเท่าเทียม หรืออยู่ในมาตรฐานของพี่ซีรึเปล่า ผมชอบคนง่ายอ่ะคับ และตอนนี้ก็ยังลืมเรื่องที่เกิดกับเคนไม่ได้ด้วย

“………………….” พี่ซีก้มหน้านิ่งไปเลย ผมรู้สึกผิดที่ให้ความหวังเค้าแต่แรก ผมบอกว่าเลือกเค้า... บอกว่าแคร์เค้า แต่ผมดันตอบไม่รู้ว่าชอบเค้ารึเปล่า
เริ่มจะรำคาญตัวเองขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ปกติผมคบใครไม่คิดเยอะขนาดนี้หรอกคับ ถ้ารู้สึกว่าชอบก็คบด้วย กี่คนไม่สนอ่ะ ก็ผมชอบ

แต่ตอนนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างงั้นแล้ว เพราะคนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้จริงจัง ถ้าผมไม่จริงจัง... เค้าก็จะเจ็บ

“...ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?” พี่ซีถามเสียงค่อย
“พี่ไม่กลัวเจ็บ... ถ้าน้ำพุห่วงเรื่องนั้นอยู่ พี่ก็คือพี่ ไม่ใช่คนอื่น ไม่ใช่เคน... เพราะงั้นรู้สึกยังไงก็บอกพี่มาเถอะ ถ้าอยากรักแล้ว มันก็ต้องเผื่อใจผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าปล่อยให้เค้าไปโดยที่เราไม่รู้อะไรเลย พี่อาจเสียใจยิ่งกว่าก็ได้......”
ผมนิ่งฟังที่เค้าพูด แล้วก็ตัดสินใจเดี๋ยวนั้นเลยคับ มันเป็นอะไรที่รวดเร็วเกินกว่าสมองจะคิดทัน

“พุชอบพี่ซี”
 
พูดจบผมก็จ้องตาเค้า... เขินก็เขินอยู่ ประมวลผลแล้วเหมือนโดนบังคับให้พูด ผมเลยยังไม่ค่อยสบายใจ
พูดไปแล้วก็เหมือนต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองพูด ถึงแม้ยังไม่มั่นใจว่าจะรู้สึกแบบนี้ได้ตลอดไปมั้ย แต่ตอนนี้ผมชอบพี่ซี ผมรู้แค่นั้น...

พี่ซีมีสีหน้าดีขึ้น แล้วเค้าก็เริ่มยิ้มออกหลังจากทำหน้าเครียดอยู่นาน
“พี่ก็ชอบน้ำพุครับ ชอบมากด้วย...” เค้าเอื้อมมือมากุมมือผมไว้ ผมก็จับเค้าตอบไปเหมือนกัน
“เราคบกันนะ?”
“..........................” ไม่อยากยึดติดกับสถานะต่อไปจากนี้เลยคับ ผมก็เลยนิ่งๆ ไป
“ไม่ต้องใช้คำว่าแฟนได้มั้ยครับ ให้รู้ว่าพุชอบพี่ซีแค่นั้นได้มั้ย?”
พี่ซีคิ้วขมวด เหมือนจะงงๆ กับคำพูดผม “.....ทำไมล่ะ?”
“ก็...พุยังกลัวอยู่” พี่ซีรู้เรื่องจากที่ผมคุยกับเบนซ์แล้ว เค้าก็เลยเข้าใจอะไรง่ายๆ (มั้ง)
“.....งั้นพี่จะรอครับ แต่ว่า...” พี่ซีนึกคำพูดอยู่ครู่หนึ่ง
"ถ้าน้ำพุไม่ชอบพี่แล้ว ให้รีบบอกพี่นะครับ... พี่ไม่อยากรอเก้อ"
"ถ้ามีวันนั้นพุจะบอก"
"ขออย่าให้มีเลยนะ"
"...........เหมือนกัน"
เฮ้อออ เหมือนยกภูเขาออกจากอกยังไงไม่รู้ ผมอาจจะคิดมากไปก็ได้ แต่ที่ผ่านมามันหนักหนาสาหัสจริงๆ อ่ะคับ ก็ได้แต่หวังว่าผมคงจะรักใครได้จริงๆ สักที

/

สรุปคืนนั้นก็ไม่ได้กลับหอ ก็นอนกับพี่ซีนั่นแหล่ะคับ (นอนเฉยๆๆ ไม่ได้ทำอะไรกัน มากกว่าจูบบบ อิอิ) มีความสุขปนความกังวลเล็กๆ แต่รู้สึกดีคับ พี่ซีเค้าอ่อนโยนมาก จูบเบาหวิวสุดๆ ไม่เคยจูบใครนุ่มขนาดนี้มาก่อน   
อ๊ากกก พี่ซี มายเลิฟ 
(ตอนคบเคนก็เป็นแบบนี้ เคน มายเลิฟ  ) แอบเพ้อกับเค้าไปแป้บนึง ผมเป็นพวกบ้าๆ อารมณ์ไม่คงที่อ่ะคับ พอนึกชอบก็โคตรจะคลั่งเลย แต่พอเบื่อก็ตัดหางปล่อยวัด ไม่ค่อยสนใจ มันเหมือนเป็นสันดานมาแต่กำเนิด แต่ก็สบายใจอยู่หน่อยนึงล่ะคับที่พี่ซีเข้าใจ (คิดเอาเองว่าเข้าใจ)

เช้ามาพี่ซีต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการแซะผมออกมาจากที่นอนคับ เพราะผมขี้เซา (มาก) ไม่ยอมตื่นง่ายๆ เค้าเขย่าตัวอยู่หลายที จนเริ่มเอือมมั้ง เลยช้อนตัวผมอุ้มไปห้องน้ำ (เดี๋ยวเค้าไปทำงานไม่ทัน) ทีนี้ผมก็ตื่นเต็มตาดิคับตัวลอยไม่ติดพื้นอย่างงั้น พี่ซีก็ขำๆ บอกว่าถ้าไม่ตื่นง่ายๆ จะจับอาบน้ำให้ด้วยเลย....
หง่ะ... เหอะๆ เรื่องอาไร เค้าอายนะตัวเอง… 
 
พอพี่ซีขับรถไปส่งถึงหอสมุด โดยที่คราวนี้ผมมาก่อนสตางค์ (โอ้ว ไม่นึกเลยว่าจะมาก่อนมันได้)
“วันนี้ค้างด้วยกันอีกมั้ย?” พี่ซีถามก่อนผมลงจากรถ
“ก็อยากอยู่ครับ... แต่วันนี้อ่านหนังสือคนเดียวดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ?”
“ไม่มีสมาธิอ่ะ” จริงๆ คับ วันนี้จะอ่านวิชาจำๆ มีคนอยู่ด้วย ผมจำไม่ค่อยได้ 
“งั้นเดี๋ยวหลังสอบพี่โทรหาละกันนะ” พูดครั้งเดียวแล้วเข้าใจง่ายๆ งี้ดิ โซ กู๊ด
“ครับ” ผมยิ้มให้ ปลื้มง่ะ พี่ซีก็ยิ้มให้คับ... มาๆๆ จูบกันเลยดีกว่าพี่ จ้องตากันนานละ และมันก็เป็นไปโดยอัตโนมัติคับ ปากประกบกันอย่างนุ่มนวลแสรดดด ผมก็รอนิดนึงล่ะคับ เค้าจาใช้ลิ้นมั้ยหว่า....?
แป่ววว ไม่ซะงั้น ผมเลยค่อยๆ ดันลิ้นเข้าไปเอง พี่ซีก็เปิดปากรับและค่อยๆ เกี่ยวลิ้นผมไปดูดเบาๆ
เง้ออ ซอร์ฟแบบนี้ผมตื่นเต้นไงไม่รู้ดิคับ ไม่เคยซักกะที เคยเจอแต่ความรุนแรง (T T) 

“ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ” พี่ซีบอกพลางยกนิ้วโป้งลูบแก้มผมเบาๆ
หง่ะ เริ่มเขินแบบจริงจังขึ้นมาซะงั้น ผมไม่ชอบเขินต่อหน้าใครอ่ะคับ เดี๋ยวจะเสียฟอร์มเลยรีบบอกลาพี่ซี แล้ววิ่งเผ่นแน่บเข้าห้องสมุดไปรอสตางค์       

/

อ่านหนังสือก็ชิวๆ คับ อ่านไปคุยไป... ที่จริงเจอไอ้ไนซ์ด้วย แต่คว้าสตางค์มาทำผัวชั่วคราว น้องมันเลยเลิกยุ่ง สตางค์ขอให้มันทำอะไรให้ มันทำอยู่และคับ กอดได้หอมได้ แต่จูบปากไม่ได้คับ มันจาอ้วกกก (กูก็ไม่อยากจูบมึงหรอกแสรด )   
เวลาผ่านไป... สอบเสร็จ ก็ต้องมีเลี้ยงฉลองตามสเตป แก๊งค์มาเฟียเจ้าเก่าก็ชวนผมและเพื่อนๆ ไปผับ (อีกและคับ)
ไอ้ฐามันได้กรีนเลเบลมาอ่ะ (ที่จริงมัน stock เหล้ามาเก็บสะสมเรื่อยแหล่ะคับ) ผมก็ไปอยู่แล้ว... (หลังจากเหี่ยวใจเรียนหนัก รักเหนื่อยมานาน)
ที่จริงคนที่ไปก็หน้าเดิมๆ อ่ะคับ ผมกลับหอแต่งตัวใหม่ เสร็จและพวกฐาก็มารับหน้าหอไปขึ้นแท็กซี่ (อ่อ คราวนี้สตางค์ไปด้วยนะคับ)
พอถึงที่หมายก็กินเหล้ากันทันที ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ผ่านไปสักชั่วโมง สายเข้าคับ พี่ซีโทรมา ผมเลยออกไปรับสายตรงที่สูบบุหรี่ (กฎหมายห้ามปล่อยควันในผับออกแล้ว)
 
“เป็นไง ทำข้อสอบได้รึเปล่าครับ?” 
“ไม่ค่อยได้อ่ะ ยาก” แฮะๆ ดีใจที่พี่ซีโทรมา แต่แปลกใจที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยคิดถึงเค้าเท่าไหร่ สงสัยเพราะห่วงเรื่องสอบ
“ตอนนี้อยู่หอรึเปล่าครับ?” พี่ซีถาม
“อ่า...ป่าวคับ”
“อ้าว”
“พุมาเที่ยวผับกับเพื่อนแถวเอกมัย”
“เหรอ ไปกับใคร?”
“พวกไอ้ฐาอ่ะ”
“แล้วจะกลับกันกี่โมงครับ?”
“ผับปิด” ชัวร์ ไอ้พวกนี้ประจำ อย่างงี้แหล่ะ เอาให้คุ้ม
“ให้พี่ไปรับมั้ยครับ?”
“โห ดึก ไม่เป็นไรหรอกครับ”
“งั้นดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะครับ อย่ากินเหล้าจนเมาไม่รู้เรื่องเหมือนคราวที่แล้วอีก” แหง่ะ... เจอเทศน์
“ครับผม” แหะๆ พอวางสายจากพี่ซี ผมก็ดูดบุหรี่ต่อเลย... ที่จริงผมเป็นคนหลอดลมไม่ค่อยดีอ่ะคับ กินน้ำเย็นมากๆ ไม่ค่อยได้ เวลากินเหล้าเลยใส่น้ำแข็งก้อนเดียว แต่มันก็ยังเจ็บคออยู่ดี 

นั่งอัดมะเร็งไปสักพัก ก็รู้สึกเหมือนโดนใครสักคนจ้องอยู่ ผมเลยหันไปมองเจอคนหน้าคุ้นๆ อีกและ.... หง่ะ พอออกนอกสถานที่และชอบเจออย่างงี้ประจำเลยคับ
“.................................”
 ............................ชิ้งงงง................... จะจ้องให้กรูท้องเลยมั้ยสาด? ยิ่งสายตาไม่ค่อยจะดีอยู่ มองไม่ชัดอีกว่ามันคือผู้ใด

“เคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าครับ?” เอ่ยมาประโยคแรก โห่...มุขโบราณ แต่ผมเลิกหลงตัวเองมาพักนึงและ เลยคิดว่าเค้าหาเรื่อง (คิดไปได้)
“น่าจะ” ผมตอบแบบไม่สนใจ ทำหยิ่ง พลางปล่อยควันพิษสู่อากาศ   
“เคยอยู่โรงเรียน xxx ใช่มั้ยครับ?” แหง่ะ โรงเรียนเก่าผมตอนมัธยม พอเค้าถามอย่างงี้ผมเลยหรี่ตามองให้ชัดๆ อีกที
“ครับ ใครอ่ะ?” จำไม่ได้ มองไม่เห็น (เข้าใจคนสายตาสั้นด้วยคับ ผมนั่งห่างเค้าอยู่)
“ว่าน” เค้าบอกชื่อมา
“..............................”  :sad3:ชิบหาย กิ๊กเก่ากรู (รุ่นเดียวกันด้วยคับ)
เริ่มจำอะไรขึ้นมาได้ลางๆ คือตอนมัธยมนี่ผมนิสัยเสียกว่าตอนนี้อีกคับ แถวบ้านเรียก ‘เชี้ยแบบไม่เปิดเผย’ คือทำอะไรไม่ได้นึกถึงใจใครเล่นเอามันส์ลูกเดียว สนุกก็คบ ไม่สนุกก็ทิ้ง
ไอ้ว่านนี่ อยู่ห้องหนึ่ง... เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที ที่ผมเคยบอกว่าชอบไปคุยเรียกเรตติ้งง่ะ ก็กิ๊กกับมันอยู่พักนึง (ที่จริงกิ๊กหลายคน) เสร็จแล้วก็เลิกแบบหน้าด้านๆ เพราะผมเบื่อ รำคาญอ่ะ ชอบกัดแขนผม.... ดูโรคจิตไงไม่รู้ คบกับมันและมีรอยฟัน (Tooth) ง่ะ ผมไม่ชอบ

“มากับใครน้ำพุ?” แหง่ะ จำกรูได้สินะ และทำมาเป็นถาม ไอ้แสดด
“เพื่อน”
“ไม่เจอนานเลย คิดถึงมึงว่ะ” เหรอออ
“ขอบใจ”
"เมื่อกี้จำกูไม่ได้เหรอ?"
"งั้นมั้ง"
"โห...กูถูกลืมตลอด แต่กูจำมึงได้นะ หน้ามึงเหมือนเมื่อก่อนเด๊ะ แค่ผมยาวกว่าเดิมนิดหน่อย"
"อืม" แล้วไงวะ กูหน้าเด็กล่ะสิ
“มึงช่วยพูดกับกูเกินสองคำได้มะ?”
“ได้” คือไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนนะคับ (อีกและ) แต่ผมเป็นคนแบบนี้อ่ะ
พูดจบไอ้ว่านมันเดินมานั่งข้างๆ เลยคับ โดยไม่ทันคาดคิด ไม่ทันระวังตัวหรืออะไรทั้งนั้น ผมก็เจอไอ้ว่านจับหน้าหันไปรับจูบมันเต็มๆ 

เฮ้ย ช้อคคับ ตั้งสติได้เลยรีบผลักมันสุดแรงเกิด บุหรี่หลุดมือเลย ขอแบล็คสโตนเพื่อนมาสูบด้วย แสรดดด บุหรี่กู๊       
“ทำเหี้ยอะไรของมึงวะ!?” โกรธดิคับ แทบจะยกตีนถีบมันและ แต่ขอเช็ดปากก่อน ยี๋.... แหว่ะ น้ำลายหยะแหยง
“พูดเหมือนไม่เคย” มันว่างั้น ผมรู้สึกไม่ค่อยจะปลอดภัย เลยรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทันที หง่ะ เผ่นอย่างด่วนๆ

“เฮ้ย หายไปนานจังวะ” สตางค์ถาม
“ตังค์ มึงช่วยไปเตะคนให้กูหน่อยดิ” กรุณาใช้วิทยายุทธที่มึงร่ำเรียนมาจนได้สายดำช่วยเพื่อนมึงที
“เตะใครว่ะ?” มันถามงงๆ
“ห่า... แม่งไอ้บ้ากามกิ๊กเก่ากู มันมาหาเรื่องกู” ผมลุกลี้ลุกลนมองหาโต๊ะไอ้ว่าน แต่มองไม่เห็นร๊อก ไม่ได้เอาแว่นมา
“อีกแล้วเหรอว่ะ” อีกแล้วอาไร
“ช่วยกูด้วยน้าเพื่อน”
“เฮ่ย อยู่ๆ ให้ไปเตะได้ไงวะ มันหาเรื่องอะไรมึง” แหง่ะ ไม่อยากพูดว่าโดนจูบ กลัวเพื่อนได้ยินและเอาไปเม้าท์ (ยังจะห่วงภาพพจน์อีกกรู)
“โห... กูมีศัตรูอยู่ในนี้นะเพื่อน”
“กลัวไรวะ พวกเราเยอะแยะ” เออ นั่นสิ... แต่ละคนก็นะ...จะไปกลัวมันทำแป๊ะอะไร ผมเลยหายนอยด์ กินเหล้าต่อ....
ก็ไม่มีอาไรเกิดขึ้นคับ พอดึกๆ กึ่มๆ ก็เริ่มเต้นกัน... เพื่อนผมแต่ละคนต้องการสเปซในการเหวี่ยงตัวค่อนข้างสูงคับ พื้นที่ตรงที่ผมยืนเลยไม่ค่อยแออัดกันมากเท่าไหร่

“ตังค์ กูปวดฉี่” ผมบอกเพื่อน
“เออๆ กูพาไป” เวลาไปห้องน้ำในผับ ผมไม่เคยไปเองคนเดียวนะคับ (มีคนดูแลตลอด อิอิ)
ผมเข้าไปฉี่ที่โถ สตางค์มันมะปวดก็ยืนรออยู่ข้างหน้า เสร็จแล้วตอนจะออกจากห้องน้ำ ผมเดินสวนกะไอ้ว่านพอดีคับ
แหง่ะ... เห็นหน้ามึงละอยากให้เพื่อนกูเตะจริงๆ (เตะเองกลัวมันไม่เจ็บ)
“แฟนมึงเหรอ?” ไอ้ว่านพอเห็นสตางค์ก็ถามอย่างงั้นทันที
“........................” ผมไม่ตอบ ไม่อยากเสียน้ำลายพูดกะมัน
เลยรีบจูงมือสตางค์เดินกลับโต๊ะ
“กิ๊กมึงแต่ละคนทำไมน่ากลัวจังวะ?” มันถามผมใกล้ๆ หู ก็เสียงดังหนิ
“มึงกลัวมันด้วยเหรอ?” ไม่เชื่ออ่ะ
“ป่าวๆ หมายถึงท่าทาง นี่มึงเลือกมั่งป่ะเนี่ย ไม่กลัวรึไง?”
“ก็ตอนม.ปลายมันไม่ได้ดูเถื่อนแบบนี้นี่หว่า” ผมเลือกนะคับ โห่
“จะมีมาอีกมั้ยวะเนี่ยแสรด” มันบ่นคับ
“มีมาอีกมึงก็ช่วยกูนะเพื่อน” ผมกอดคอบอกมันใกล้ๆ แหะ ลำพังตัวเองกลัวไม่รอดคับ สร้างเรื่องไว้เยอะง่ะ (เลยไม่ค่อยกล้าออกไปไหนบ่อยๆ ไงคับ)
 
ออกสเตปกันไปได้อีกสักพัก ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าใกล้ลิมิตจะเมาและ เลยเลิกกิน และบอกเพื่อนว่า “ตังค์กูอยากดูดหรี่ว่ะ” 
“พอได้แล้วมึง ดูดเชี้ยรายนักหนา” 
“เพิ่งสามตัวเอง” น้อยตายชัก
“รัช ขอตัวดิ” ผมไม่สนใจเสียงมัน ขอได้แล้วก็จะลากสตางค์ไปที่เดิม แต่มันไม่ยอมไปง่ะ
“กูไม่ไปสาส บอกให้มึงเลิกและมึงยังจะดูดอีก” สตางค์นี่บุหรี่ไม่แตะ เหล้าก็ไม่ค่อยกินหรอกคับ 
จากที่ผมคว้าแขนมัน กลับกลายเป็นมันดึงแขนผมกลับมาที่เดิม
“อยากดูดอ่ะ อยากดูด” งอแงเป็นเด็กเลยกู
“มาดูดปากกูก่อนมั้ยสาส”
“มึงไม่กล้าหรอก มึงรังเกียจกู” สาบานได้ว่าไม่คิดไร พูดไปงั้นแหล่ะ
“เฮ้ยๆๆ อะไรพวกมึง มาเลิฟซีนอะไรกันแถวนี้” ไอ้ฐามาแยกผมกับสตางค์ออกจากกัน (สงสัยเพราะเห็นดึงๆ กันอยู่มั้ง)
“เลิฟซีนบ้าอะไร มันจะออกไปสูบบุหรี่” ‘มัน’ นั้นคือกระผมเอง
“ก็พามันไปดิวะ มึงจะบ่นเหี้ยอะไรเนี่ย” ฐาพูดออกแนวรำคาญคับ สตางค์เลยต้องพาผมไปอย่างเสียมิได้

“กูขี้เกียจพามึงมาแล้วนะแสด เหม็นเว้ย” มันว่า... ผมก็พ่นควันสบายใจ แบล็คสโตนเชอร์รี่นี่จะหวานๆ เผ็ดๆ คับ รสชาติโอเค
“กูทำมึงลำบากเหรอวะ?”
“ป่าว มึงก็รู้บุหรี่มันเป็นแฟชั่น เสียสุขภาพ เป็นมะเร็งอีกต่างหาก” เหอๆ ไม่ระวังปากเลยมึง สิงห์อมควันอยู่กันเพียบ และดูเหมือนมันจะนึกได้เลยชะงักไปหน่อยนึง 
“ตังค์ กูปวดฉี่” อีกและผม
“เออๆ เดี๋ยวแป้บนึง โทรศัพท์ว่ะ” สายเข้าพอดี สงสัยน้องมันโทรมามั้ง
“ตังค์ งั้นกูไปฉี่ก่อนนะ” ขี้เกียจรอ ที่จริงอยากให้มันโทรศัพท์คุยธุระให้เสร็จก่อนด้วย
“เออๆ งั้นเสร็จแล้วไปที่โต๊ะเลยนะ” มันว่า
ผมไปฉี่ที่โถเดิม ตอนดึกๆ นี่คนเข้าห้องน้ำเยอะเหมือนกัน แต่ว่าเมาเพียบเลย หง่ะ ยังดีที่ตรูไม่เมาอุบาทว์แบบนี้   
   


H
สงสารน้ำพุ 
ช่วงนี้ว่างอ่า...

[roseen]

 :เฮ้อ:รู้ว่ามันอยู่แล้วก็ยังหาเรื่องเข้าห้องน้ำหรืออยู่คนเดียวได้ตลอดสมควรโดนอยู่หรอก เพราะว่ามันก็จ้องหาโอกาสอยู่

[yoyo]

โอ้น้ำพุ    ขวัญม๊าขวัญมานะ

นิสัยไม่ดีอะพวกชอบฉวยโอกาสเนี่ย  ดีนะว่าโดนนิดเดียว  ฮึ่ม โกรธมันแทน 

[BeeRY]

น้ำพุเอ๊ย สงสัยจะถึงคราวซวย น่าสงสารจังเลยอ่า

[AciLiS]

ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องได้เรื่อง 555+
เกิดเรื่องก็เพราะยังงี้ทุกที ไปเข้าห้องน้ำไม่เอาเพื่อนไปด้วย
ระวังตัวดียังไงเนี่ย น้ำพุเอ๊ย

รอตอนต่อไปนะคะ
คิดถึงพี่นัทเถื่อน

[indy❣zaka]

เวรกำจริงเอ๊ย น้ำพุแกน๊อออ

[ordkrub]

เฮ้อ พุ แผ่เมตตามากๆนะ

[อิสระ]

!!!!!ซวย!!!!!

[nunamicky]

พุน่าสงสาร

[โจ๊กกุ้ง]

น่ากลัวง่ะ  ระวังตัวด้วยน้าน้ำพุยิ่งน่ารักๆอยู่

[Akad3ar]

เวรกรรมจริงๆเล้ย น้ำพุ

[Nichdia]

น้ำพุนี่น่าสงสาร ทำไมมาพักหลังๆนี่
รู้สึกว่าน้ำพุถูกกระทำชำเราตลอดเลย
ตอนแรกๆ มีแต่ไปทำคนอื่นเค้าไว้เยอะจนแอบหมั่นไส้

ผู้เขียนว่าก็มาลงบ่อยๆนะคับ ชอบเรื่องนี้มากเลย อิอิ

[meduza]

สงสารพุนะที่พุทำเมื่อก่อนมันเพราะยังเด็กยังอยู่ในช่วงอยากรู้อยากลองว่าเราเสน่ห์แรงขนาดไหน
ไม่รู้มันเป็นเพราะกรรมรึป่าวนะที่ทำให้ดูเรื่องยุ่งๆแบบนี้ก็ขอให้เรื่องร้ายๆมันผ่านไปโดยไวนะค่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า

[u-only-one]

น่าสงสารน้ำพุจริงๆ เรื่องโดนกระทำแบบนี้มันคงต้องใช้เวลาและคนที่เข้าใจจริงๆ แต่ก็ดั้นมาเจอคนประเภทนี้อยู่เรื่อย
แต่น้ำพุคงต้องชดใช้สิ่งที่ตัวเองทำมาแบบไม่คิดเมื่อครั้งกระโน้นให้หมดก่อนละมั้ง ถึงจะมีความสุขกับเค้าจริงๆได้สักที 

...พี่ซี ทำไมหวานได้อย่างเน๊ แต่กระนั้นเชียร์พี่นัทเถื่อนจ้ะ สงครามยังไม่จบยังนับศพทหารไม่ได้
พี่นัท(เถื่อน) มีบทบาทบ้างเหอะค่ะ ได้โปรดดด 

ปล. ติดเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณที่มาลงทุกวันนะคะ 

[nana]

หนีไปหาแม่เลยเหรอ 

[ณ ที่เดิม™]

ไม่รู้จะพูดไงดี เป็นเพราะตัวเองแท้ๆ
ทำตอนเด็กๆแล้วไม่คิดหน้าคิดหลัง
มันเลยกลายมาเป็นผลเสียตอนโตอย่างนี้สินะ   

[indy❣zaka]

ตอนใหม่อยู่หนายยยยยยยยย 

[foyer]

/

“นั่งซึมทั้งวันเลยนะ เป็นอะไรอีกล่ะไอ้พุ” แม่เดินมาถามที่หน้าทีวี ผมกลับมาอยู่บ้านได้พักนึงล่ะคับ และก็จิตตกอยู่เป็นระยะๆ แต่พอได้อยู่กับพ่อแม่ อาการก็ดีขึ้นมาหน่อยนึง แต่ผมยังไม่พร้อมอยากคุยกะใครเลยปิดมือถืออยู่
“เปล่า...” ผมตอบแม่เซ็งๆ  
“เคนมันทำอะไรให้แกอีกรึไง?” แม่ยังคิดว่าผมคบมันอยู่คับ
“พุเลิกกับเคนแล้วแม่” ผมบอกด้วยอาการเหนื่อยใจ
“อ้าวเหรอ เลิกกันจริงๆ รึเปล่าเนี่ย?” เคยเลิกไม่จริงมาหลายทีแล้วหนิคับ
“จริง...”  
“ดีสิ ฉันเห็นแกคบมันละฉันเหนื่อยแทน โทรบ้าโทรบอมาหาอะไรได้ทุกวัน ฉันก็แปลกใจ มันไม่คิดจะหลับจะนอนกันรึง๊าย มัวแต่ยุ่งอยู่กับโทรศัพท์” แม่บ่นมาเป็นชุด - -"  

“แล้วเลิกกันเมื่อไหร่ล่ะไอ้พุ?” แม่ถามต่อ
“เลิกมาสองเดือนกว่าแล้ว”
“ดีแล้ว อย่าไปคบมันเลย แกจะได้ไม่ต้องไปคอยเอาใจมัน และมาบ่นให้ฉันฟังอีก” ที่แม่พูดแบบนี้เพราะผมฝืนทำให้เคนไงคับ เค้าเลยเป็นห่วง
“อืม...แต่พุคบคนใหม่แล้วนะแม่” ผมบอกไปตามตรง
"หาเรื่องอีกแล้วนะแก สอนไม่เคยจำนะ เรียนไม่จบยังอยากจะมีแฟนอีก พอมีแล้วแกก็มาพล่ามให้ฉันฟังว่ามันน่ารำคาญอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วใคร๊มันจะเอาใจแกไหวฮึไอ้พุ”
“โหแม่... คนนี้ไม่น่ารำคาญนะ เค้าดีกับพุโคตรๆ ตามใจพุทุกอย่างเลย”
“ใครอีกล่ะ?”
“พี่รหัสพุ ชื่อพี่ซี”
“แก่กว่าเหรอ ผญ. ผช. หนิ?”
“อืม แก่กว่าสองปี......ผู้ชายย....”
“นี่ใจคอแกจะไม่คบผญ.เลยรึไง จะเป็นเกย์ไปตลอดชีวิตเลยว่างั้น?”
“โห่แม่ พูดซะเสียเลย ก็พุชอบผู้ชายมากกว่า”    
“เออๆ แล้วคราวนี้เป็นไงล่ะไอ้ซงไอ้ซีอะไรเนี่ย"  
“รวยอ่ะแม่” อันนี้มาเป็นอันดับหนึ่งเลย เห็นความรวยเจิดจ้ามาแต่ไกล
“บ้านรวยมาก แม่เป็น xxx(มียศ) พ่อเป็น xxx”
“โห แล้วเค้ามาหลงผิดชอบอะไรแกเนี่ย เค้าตาบอดรึเปล่าหนิ?” แม่พูดขำขำ  
“ตาไม่บอดเลยเห็นความหล่อพุไงแม่ พุมีรูปพี่เค้าติดอยู่ในกระเป๋าตังค์ด้วย” รูปพี่ซีเค้าให้มาทำชาร์ตสายรหัสคับตอนผมอยู่ปีหนึ่ง แต่หน้าเค้าไม่ยิ้ม เลยไปถ่ายใหม่ รูปนี้เลยอยู่ติดกระเป๋าผมมาตั้งแต่บัดนั้น  

ผมส่งรูปให้แม่ดู “เออ... ก็หน้าตาดีหนิ” แม่ชม    
“หุ่นดีด้วยแม่” เหอะๆ ที่จริงเคยเห็นพี่ซีถอดเสื้อมานานและคับ แอบมองอยู่ (เอิ๊กส์ๆ) หน้าท้องแน่นเป็นมัดเลย แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดไรด้วย เลยมองเฉยๆ
"ใช่สิ ใครเค้าจะไปผอมแห้งแบบแก วันๆ ไม่ทำอะไร นั่งๆ นอนๆ ออกกำลังกายก็ไม่ออก งานบ้านก็ไม่ทำ ระวังนะจะเป็นง่อย" โห่ ว่าได้ทุกเม็ด - -"
"เป็นถึงลูกคุณหญิงคุณนายแบบนี้ พี่เค้ามาชอบแก แล้วพ่อแม่เค้าไม่ว่าเอาเหรอไอ้พุ?"
"พ่อแม่พี่ซีเค้าไม่ยุ่งอ่ะ ต่างคนต่างอยู่ พี่ซีว่างั้นนะ"
"แล้วถ้าพ่อแม่เค้าไม่เอาแกขึ้นมา แกจะทำยังไง?" หง่ะ... นั่นสิ เรื่องนี้ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย
"ไม่รู้ดิ คิดไปไกลเกินป่าวแม่"  
"เอ๊า ก็ใครจะไปรู้... มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะไอ้พุ ผช.กับผช. น่ะ ยิ่งสังคมแบบนี้จะหาคนมายอมรับเราได้ง่ายๆ น่ะยากนะ เผื่อใจไว้ด้วยอย่าไปให้เค้าเต็มร้อย เพราะเดี๋ยวเกิดต้องเลิกกันขึ้นมาแล้วแกจะเสียใจ"
"โห เพิ่งคบ จะให้เลิกกันซะและ"
"ฉันแค่เตือนแกเฉยๆ ..ยิ่งเป็นคนขี้เบื่ออยู่แกน่ะ อะไรๆ นิดก็เบื่อ อะไรๆ หน่อยก็เซ็ง..... แม่! เซ็งงง.... แม่! เบื่อออ... แม่! หิววว.... วันๆ พูดเป็นอยู่แค่นี้" โหล้อเลียนซะเหมือนเลย - -"

"แม่หิวววว" ผมพูดกวนตอบไปมั่ง
"น่าน ฉันว่าแล้ว"  
“แล้วตกลงแม่ให้คบป่ะ?”  
“ให้ไม่ให้ แกก็คบเค้าไปแล้วไอ้พุ”
“แหะๆ”
“บอกอะไรไม่เคยเชื่อหรอกแกน่ะ เอาแต่ใจตัวเอง แต่ไม่คิดเอาใจคนอื่น” ฉึก ฉึก ฉึก....... คำพูดเจ๊ช่างทิ่มแทง  
“แต่พุชอบจริงนะคนนี้”
“อย่ามาพูดเลย ตอนคบไอ้เคนแกก็ชอบมัน คลั่งมันจะเป็นจะตาย ฉันยังจำได้อยู่เลยที่แกมาบอกว่าอยากแต่งงานกับมัน ฉันก็ว่าแกจะบ้าไปแล้วเหรอ.... จะแต่งงานกันได้ยังไง นี่ลูกฉันเป็นอะไรไปเนี่ย... โดนมันล้างสมองไปแล้วเหรอ” (-*-")
"แม่ พุไม่เคยพูดนะ" ผมปฏิเสธทันที คือผมจำไม่ได้คับว่าเคยบอกแม่งั้นจริงๆ (ผ่านมาห้าปีแล้วหนิ)
"อย่ามาเถียง ฉันจำได้ แกจะแต่งงานกับมัน"
"ไม่เคยพูด จริงๆ จำไม่เห็นได้เลยว่าพูดแบบนั้น" เริ่มจะงงๆ คับผม คิดไม่ออกจริงๆ ง่ะ แต่ผมเนี่ยนะ อยากแต่งงานกับเคน ไม่จริ๊ง
"อย่าๆๆ แกจะไปจำอะไรได้ไอ้พุ ชอบก่อเรื่อง หาเรื่องใส่ตัว บอกว่าอย่าไปยุ่งกับพวกมันแกก็ไม่เชื่อ พอไม่เชื่อมันก็มาทำให้แกหงุดหงิด นอนก็ไม่พอ ไปเรียนก็ตื่นสายมันได้ทุกวัน...ฉันล่ะงง แกรอดไม่ถูกหักคะแนนมาได้ยังไงเนี่ย" เง้อ... พูดไม่ออกเลยตรู และทำไมโยงเข้าเรื่องตื่นสายได้ฟระ  
“จะคบใครน่ะ ดูดีๆ นะ อย่ามั่วซั่วเหมือนเดิมอีก ระวังแกจะซวย” อยากบอกแม่จัง ว่าเพิ่งเจอความซวยมา แต่มันน่าอายอ่ะคับ เลยไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวแม่จะเทศน์ยาวอีก แค่นี้ก็เจอบ่นจะแย่แล้ว

/

ผมคุยกับแม่แล้วก็สบายใจดีคับ ที่จริงเรื่องคบพี่ซีไปจนถึงขั้นอยู่ด้วยกัน เหมือนคนแต่งงานกันอะไรอย่างงั้น ผมไม่เคยคิดไปถึงขั้นนั้นอ่ะคับ ที่จริงผมว่ามันก็เป็นไปได้ยาก แต่ถ้าหากมีอะไรต้องเกิดขึ้นจริงในอนาคต........แหง่ะ คิดไม่ออก อย่าไปคิดมันเลย เรื่องมันยังมาไม่ถึง เหมือนที่แม่บอกนั่นแหล่ะ  

พอผมเริ่มจะหายนอยด์ทีนี้เลยไปชาร์จแบตมือถือ เปิดเครื่อง... ก็เหมือนเดิมคับ มิสคอลกับเมสเซจเข้า ผมก็กดๆ ดู มีแต่หน้าเดิมๆ อ่านเมสเซจมาสะดุดกับข้อความของไอ้เบนซ์ นิ้ง พี่ซี (เหล่าสายรหัส)
คือ....เค้านัดเลี้ยงสายกันคับ แต่ว่า......เพราะผมไม่เปิดมือถือเลยไม่รู้เรื่อง และมันก็เลยวันมาแล้วด้วย
............จ๊ากกก อดกินฟรีเลยกรู............. รู้สึกเสียใจนิดๆ อยากเจอพี่ๆ น้องๆ เหมือนกันนะเนี่ย

แต่ก็ช่างเหอะ
สักพักมือถือดัง พี่ซีโทรมาและ (รวดเร็วโคตร)
“ฮัลโหล......”
“หายไปไหนมาครับ ไม่เปิดเครื่องเลย เค้านัดเลี้ยงสายกันรู้มั้ยเนี่ย”
“หง่ะ... เห็นเมสเซจล่ะคับ ขอโทษที”
“พี่ xxx เค้ามาด้วยนะ เพิ่งกลับจากอเมริกา” โห....จริงเด่ะ อยากเจอว่ะ... พี่คนนี้หล่อคับ สายผมเป็นแหล่งรวมคนหน้าตาดี ใครๆ เค้าก็รู้กัน (อ้วกก)
“โทษคร้าบ พุอยู่บ้านอ่ะ ลืมชาร์จแบตมือถือ” แถไปอีกและ
“เห็นบอมเล่าให้ฟังว่าวันที่ไปผับ น้ำพุหนีกลับหอคนเดียวเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า?” เค้าถามเสียงแบบเป็นห่วง
“อ่อ.....ป่าวครับ” ไม่รู้จะพูดไง ไม่อยากบอกเรื่องนั้นด้วย
“เรื่องมันยาวอ่ะ พุไม่ได้เป็นไร แค่เวียนหัวเลยกลับก่อน เอ้อ...พี่ซี วันศุกร์ที่ xx ว่างมั้ยคับ?” ผมเนียนเปลี่ยนเรื่อง นึกถึงไอ้ว่านและผมจิตตก
"เดือนนี้เหรอ?"
"ช่ายครับ"
“ไม่แน่ใจ ต้องดูตารางงานก่อนครับ มีอะไรเหรอ?”
“ไปดูคอนเสิร์ต xxx กับพุนะ” วงร็อคคับมาจากอเมริกา
“คอนเสิร์ตอะไรนะ?”
“xxx”
“ไม่เคยได้ยิน” ฮะๆๆ ไม่ใช่วงตลาดในบ้านเราอ่ะคับ ฟังแค่บางกลุ่ม ที่จริงผมชอบไปเปิดดูไทยทิคเกตว่ามีคอนเสิร์ตอะไรน่าดูเป็นประจำ เห็นไรน่าสนใจก็ชวนเพื่อนไป เพราะพวกนี้ถ้าไปกับคนเยอะๆ แล้วจะสนุก

“พุก็เพิ่งรู้จักไม่นานเหมือนกัน พี่ซีไปกับพุนะ นะนะนะ” ง๊องแง๊งจริงกู
“ไม่แน่ใจว่าจะติดงานรึเปล่าเนี่ยสิ กี่โมงครับ?”
“ทุ่มกว่าๆ พี่ซีเลิกงานยังอ่ะ?”
“เดี๋ยวจะพยายามเคลียร์ให้นะ แล้วนี่ซื้อตั๋วรึยัง?”
“ยังอ่ะ เพิ่งชวนพี่ซีคนแรก”
“อ๋อครับ เดี๋ยวพี่ซื้อให้”      
“อย่าเพิ่งซื้อ ไม่ต้องซื้อให้หรอกครับ พุจ่ายเอง” ให้เค้าจ่ายหลายอย่างละ เกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ พี่ซื้อให้นะ เดี๋ยวพี่ทำงานต่อก่อน ลูกค้ามา”
“อ่อครับ” แหง่ะ... ยังไม่อยากวางเลย
“แค่นี้นะ”
“คร้าบ บาย”
“บายครับ”
เฮ้อออ วางซะและ....      

/

ก่อนหน้าวันที่จะต้องไปดูคอนเสิร์ตกับพี่ซี ทางคณะเค้าให้เด็กเอาเอกสารไปให้เจ้าของออฟฟิศที่ฝึกงานเซ็นอะไรสักอย่างเนี่ยแหล่ะคับ และวันจันทร์ผมก็ต้องเริ่มไปทำงานแล้ว
 
ผมก็เซ็งๆ ไม่ค่อยอยากไป ไม่อยากเจอพี่นัทขี้กวนตีนด้วย หมั่นไส้ ชิ รู้งี้ไม่น่าเลือกที่นี่เลย น่าจะเลือกทำออฟฟิศพี่ซีจะได้อยู่กับที่ร้ากทั้งวัน (เพ้ออีกและกู)
ออฟฟิศนี้เป็นเอกเทศคับ ดูส่วนตัวดี ไม่ได้อยู่รวมกับตึกอื่นหรือบริษัทอื่น ผมเข้าไปติดต่อประชาสัมพันธ์ สักพักเค้าก็ให้เข้าไปนั่งรอ รอๆๆๆ เพราะเจ้าของบริษัทยังไม่เข้าง่ะ อีกตั้งบ่ายๆ โน่นแหน่ะ เค้าก็ให้ผมอ่านหนังสือรอฆ่าเวลาหรือไปเดินเล่นที่ไหนก่อนก็ได้ สักพักใหญ่ๆ ก็มีคนเปิดประตูห้องสมุดเข้ามาคับ  

“ว่าไง เด็กน้อย” แหง่ะ พี่นัท วลีนี้ติดปากพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หนิ
“หวัดดีคับ” ไม่อยากจะทักเลย ชิ
“กว่าคุณ ก. (เจ้าของบริษัท) จะมาก็อีกสามชั่วโมง เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกัน”
“แถวนี้มีไรกินมั่งคับ ผมไปเองก็ได้”
“ไปเองทำไม จะพาไปอยู่เนี่ย”
“............................” ผมเงียบ เชิดใส่ ไม่อยากไปด้วยโว้ย
“อย่ามาทำหยิ่งไม่เข้าเรื่อง ถ้าไม่ไปก็นั่งอดมันตรงนี้แหล่ะ”
หง่ะ... เจอดุ ไปก็ได้วะ ผมลุกจากเก้าอี้เดินตามพี่นัทออกไปที่จอดรถ

“อ้าว...” แปลกใจเค้าไม่ใช้รถคันเดิมคับ เป็นอีกคันนึง ยี่ห้อคนมีตังค์เลยล่ะ  
พอเห็นผมทำหน้างงๆ เค้าก็บอกว่า
“มาทำงานก็ต้องมีอิมเมจให้ลูกค้าเชื่อถือบ้างดิ กระจอกงอกง่อย พวกไฮโซมันไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่หรอก” แหง่ะ...และพูดเหมือนตัวเองจนนักหนา  
พอผมเข้าไปนั่ง ขับออกมาสักระยะ พี่นัทก็พูดต่ออีก
“คนที่มารับเอ็ง รวยไม่รวยพี่ไม่สนหรอก แต่พี่รวยกว่ามันชัวร์”
“โห... เอาไรมาวัดเนี่ย” ชิ มาว่าพี่ซีผมได้ไง  
“เดี๋ยวเอ็งก็รู้...สองเดือนกว่านี้แหล่ะ เรายังเจอกันอีกนาน..”
“คิดไรอยู่เนี่ยพี่?” จะทำอะไรผมอีก ไว้ใจได้ไหมเนี่ย...
“เอ็งรู้อยู่แล้วว่าพี่คิดอะไร”
“ไม่รู้หรอก” ใครจะไปรู้วะ
“แต่พี่รู้เอ็งคิดอะไร”
“เทพโคตร” ผมประชด
“อยู่ใกล้พี่แล้วกลัวหวั่นไหวใช่มั้ยล่ะ”
“โห... หลงตัวเอง” หวั่นไหวบ้าอะไร อยากกระโดดถีบหน้าซะมากกว่า
“ตอนนี้หลงตัวเอง แต่ต่อไปคนแถวนี้หลงพี่ชัวร์ๆ” แหว่ะ จะมั่นใจมากเกินไปและ เดี๋ยวจะทำให้หน้าแหกคอยดู

พอถึงร้านอาหาร... บรรยากาศดี (อีกและ) ร่มรื่นเย็นสบายคับ ตกแต่งโทนขาวตัดเขียว ตอนเที่ยงๆ นี้ไม่ค่อยมีคนคับ แต่จะเยอะตอนเย็น เพราะเค้าจัดไฟตอนกลางคืนสวย โรแมนติค
สั่งอาหารกันเสร็จ เห็นราคาละผมจ๋อย แต่ก็คิดว่าพี่นัทออกให้ เลยสั่งแพงๆ (ซึ่งเค้าก็ออกให้จริงๆ)  
“น้ำพุ พี่ซื้อน้ำหอมให้ไม่ได้ใช้เหรอ?” หง่ะ...อยู่ดีๆ เค้าก็ยื่นหน้ามาดมแถวๆ ซอกคอผมคับ
เหย ผมถอยตั้งหลักนิดนึง ไอ้พี่บ้านี่ชอบมาไม่ให้ตั้งตัว ผมยิ่งขี้ตกใจง่ายๆ อยู่เดี๋ยวนี้
“ยังอ่ะ ตั้งเป็นอนุสาวรีย์อยู่เลย” ...ไม่ได้แม้แต่จะแกะพลาสติก
“น้ำหอมเว้ย ไม่ใช่ monument” พี่นัทว่า แหง่ะ จะพูดภาษาอังกฤษทำไมหนิ
“มาครั้งหน้าใช้ด้วยนะ”
“อะไรเนี่ยพี่” อย่ามาสั่ง
“กลิ่นเหม็นพี่ไม่อยากดม แต่ถ้าหอมดมแล้วชื่นใจ ไม่เคยเป็นเหรอ?” งง พูดเหมือนโฆษณาเลย
“ฮะๆ ทำตาแป๋วเลยนะ” เค้าเท้าคางมองและหัวเราะ
เหอออ หล่อตาย  

“นัท” มีเสียงผญ.ทักคับ ผมหันไปมองและ....โหววว งามแท้พี่
“อ้าว ว่าไงครับเกด มากับใครเหรอ?” พี่นัทลุกยืนอย่างเร็ว (ซะงั้น)  
“มากับเพื่อนค่ะ แล้วนัทล่ะ?” พี่เกดหันมายิ้มให้ผมนิดนึง ผมก็ยิ้มตอบ.... แหะๆ ชอบนะคนสวยๆ
“เด็กนัทเอง น้องน้ำพุ” ประสาทและ ครายเด็กเอ็งไอ้พี่บ้า
พี่เกดหัวเราะแบบตลกๆ เพราะพี่นัทเนี่ย...ขนาดทารกเพิ่งเกิดยังไปแนะนำชาวบ้านว่าเด็กตัวเองเลยคับ  
“ยินดีที่รู้จักนะคะ พี่ชื่อเกดค่ะ” ผมรีบลุกยืนขึ้นบ้าง และก็ยกมือไหว้
“สวัสดีครับ”
“หวัดดีจ้ะ” พี่เค้ารับไหว้และหันไปบอกพี่นัท
“ไว้ค่อยคุยกันนะ เกดไปทานข้าวกับเพื่อนก่อน”

พอพี่เค้าเดินออกไป พี่นัทก็ยันหัวผมไปทีนึงแบบหมั่นไส้
“ยิ้มไม่หุบเลยนะเอ็ง”
“พี่ก็เหมือนกันแหล่ะ” เห็นทำหน้าตาดีใจซะ
“รู้จักกันได้ไงอ่ะ?” สวยดีคับ อยากรู้จักคนสวยๆ
“จำไม่ได้และ แต่กิ๊กพี่ว่ะ”
“หา!!!!”

 

H
โปรดติดตามตอนต่อไป    
ปล. น้ำพุเป็นลูกแหง่

[indy❣zaka]

จิ้ม

กร๊ากกกกกกก 
อย่างน้ำพุต้องเจอแบบพี่นัทนี่ล่ะ ไม่โอ๋มากไม่ตามใจจนเคยตัว
แถมมีกิ๊กอีกต่างหาก จะได้สมน้ำสมเนื้อกับน้ำพุมันเนอะพี่ 

[primmi]

5555
น้ำพุกับพี่นัทเนี้ย สมน้ำสมเนื้อจริงๆ
น้ำพุไปไม่เป็นเลยอ่ะ

[roseen]

 

[ณ ที่เดิม™]

กิ๊กคงเยอะพอๆกัน 

[yayu]

เชียร์พี่นัทสุดตัว!!  แบบนี้สิถึงจะเอาน้ำพุอยู่

[Nichdia]

เหนแม่พุแล้วก้อนึกถึงแม่ตัวเอง 555
แรงพอกัน

[BeeRY]

ชอบแม่น้ำพุอะ รู้ทันน้ำพุไปซะทุกอย่าง
แต่พี่นัทเนี่ย เหมือนจะมาปราบน้ำพุเลยอะ โอ๊ยยย เดาไม่ถูกเลยจริงจริ๊ง
กอดไรท์เตอร์ เดี๋ยวนี้มาต่อทุกวันเลย ชอบๆๆๆๆ

[nunamicky]

อยากให้ถึงช่วงฝึกงานเร็วๆ จัง
พี่นัท(เถื่อน) จะได้มีบทเยอะหน่อย
อิ อิ ออกนอกหน้าไปนิด