หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[foyer]

/

ทุกท่านครับ
โปรดอย่าเพิ่งตกใจ พี่ซีเค้าเป็นผู้ดี มีการศึกษา เป็นปัญญาชน ถึงเค้าจะทำท่าไม่ค่อยชอบใจออกมาให้เห็น แต่ผมว่าเค้าคงไม่ลดตัวไปหาเรื่องกับใครง่ายๆ หรอก (มั้งนะ)

คือเค้าเดินมาหาผมก็จริงครับ แต่เดินมาบอกว่า  “ออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกแป้บนะ เดี๋ยวมา”

หง่ะ ก่อนไปก็มีจ้องหน้ากับเคนนิดๆ ละคับ เคนผมไม่ค่อยห่วงหรอก แต่ผมกลัวพี่ซีโดนเคนหาเรื่องมากกว่า  

“มันเป็นใคร?” พอพี่ซีเดินไปนอกร้าน เคนมันก็หันมาถามผมหน้าดุๆ  
“พี่รหัส” ผมเริ่มจะทำตัวไม่ถูก เพราะก่อนไปพี่ซีมองผม เดาจากสายตา เค้าคงอยากให้ผมออกไปคุยข้างนอกหง่ะ เหอ เล่นกดดันกันแบบนี้อีกแล้ว ผมจะออกไปได้ยังไง ก็ดูเคนดิ... ไม่อยากทะเลาะกับมันนะ    

“ไหนบอกมาแค่เพื่อนในกลุ่ม แล้วมันมาด้วยได้ไง?” เมื่อกี้พี่ซีนั่งหันหลังอ่ะคับ เคนคงไม่ทันสังเกตเห็น  
“อย่าเรียกว่า ‘มัน’ ดิ” ฟังแล้วไม่รื่นหูเลย
“ก็มันไม่ใช่พ่อเราสักหน่อย เรียกแค่นี้ไม่ได้รึไง?” อะไรวะเนี่ย มองตากันไม่ถึงห้าวิ แม่งจะทำตัวมีปัญหาไปไหน

“เคน พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรให้สักหน่อย อย่ามาโมโหไม่รู้เรื่องแบบนี้ได้ป่ะ” ผมพูดกับมันดีๆ
“ถ้าจะมาหาเรื่อง ก็กลับไปเถอะ เราไม่อยากทะเลาะ” ผมทำหน้าเบื่อหน่ายแบบสุดชีวิต แค่นี้ก็กลัวมันกับพี่ซีปะทะกันจนแทบจะขนหัวลุกอยู่แล้ว  

“................................” เคนหุบปากได้ แต่มันถอนหายใจหนักๆ ไปทีนึง
เสร็จแล้วมันก็หันมาจ้องหน้าผมอย่างสำนึกผิด
 
“ก็เราจำได้ว่ามันไม่ใช่เพื่อนพุ” ผมขมวดคิ้วมองเคนแบบไม่พอใจอีกที
“นั่นพี่ซี พี่รหัสเราไง ก็เคยเล่าให้ฟังไปแล้ว พอดีพี่เค้ามีรถเลยมาส่งที่ร้านให้ แล้วเราก็เกรงใจเลยชวนให้อยู่กินข้าวด้วยกัน....” ผมเคยร่ายรายชื่อให้เคนรู้ทั้งสายรหัสแล้วคับ ยิ่งสายตรงที่ต้องไปช่วยงานบ่อยๆ อ่ะ มันจะรู้ดี แต่มันก็รู้แค่ชื่อคับ เคยเห็นหน้าแค่บางคน

“...............ขอโทษ...” มันพูดงี้ได้ผมโล่งอก
“อย่าโกรธนะ ก็เราไม่รู้นี่ว่าเค้าเป็นใคร?” มันเริ่มแสดงอาการรู้สึกผิดโดยการส่งสายตาอ้อนๆ ใส่ผม
“ก็บอกว่าพี่รหัสๆ ยังจะเรียกว่ามันอีก เค้าแก่กว่าเคนตั้งสามปีนะ”
“แก่ไม่แก่ไม่สนหรอก แล้วพี่เค้ามาส่งพุได้ไง ทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ?” ยังไม่จบเว้ย เฮ้ออ
ผมทำหน้าเซ็ง ขี้เกียจจะตอบใส่มัน เคนรู้ตัวก็เลยเงียบ

“ไม่อยากตอบ เราไม่ถามก็ได้” มันยอมง่ายๆ แบบนี้ผมถึงกับแปลกใจ ดูท่าสามเดือนที่ผ่านมา มันคงจะคิดอะไรได้บ้างแล้วมั้ง เฮ้อ อย่างงี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อย
ให้มาทะเลาะหรือมีเรื่องกันตอนนี้ ผมรับมือไม่ไหวหรอกนะคับ
 
สามเดือนของมัน กับสามเดือนของผม ผมเองก็มีเวลาให้คิดทบทวนเรื่องของเคนเยอะอยู่เหมือนกัน คือเราก็รู้จักกันมานานอ่ะคับ พอมันหายไปผมก็คิดถึง แต่ก็ไม่ถึงขนาดอยู่ไม่ได้ มันก็แค่เหงาๆ ใจหายอะไรแบบนี้หง่ะ

เอาตรงๆ เห็นที่เคนทุ่มเทหรือที่มันเป็นแล้ว ผมก็สงสารมันมาก ไม่อยากทำร้ายจิตใจเลย แต่ผมเองก็เหนื่อยกับการที่ต้องเห็นมันเป็นแบบนี้ (เหนื่อยตัวเองและเหนื่อยแทนมัน)

คงเป็นความรู้สึกเห็นใจมั้งคับ ถ้าผมลืมเรื่องร้ายๆ ของมันได้ ผมจะให้โอกาสเคนใหม่โดยไม่ลังเลเลย แต่นี่ผมลืมไม่ลง ทั้งที่มันก็ดูจะรักผมมากแต่ผมก็ตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะยอมให้โอกาสมันดีมั้ย คือถ้าดีเราก็คงคบกันได้ และผมจะลองเปิดใจกับมันให้มากกว่านี้ แต่ถ้าไม่ดี มันก็จะยิ่งถลำลึกแล้วก็จะเป็นวงเวียนแบบเดิมๆ อีก  

“ตกลงจะไปนั่งด้วยกันมั้ยเคน?” ให้คุยหรือตัดสินใจตอนนี้มันไม่สะดวกง่ะ ทั้งสถานที่ บุคคลรอบด้านก็ไม่อำนวยอีก เฮ้ออ ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้ล่ะคับ เพราะผมเองก็ยังไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง
แถมพี่ซียังรออยู่ข้างนอกอีก เวรกรรมจริงๆ

/

พอเคนพยักหน้าผมก็เดินนำมันไปที่โต๊ะ  
ไอ้สตางค์รีบลุกไปนั่งเก้าอี้ตัวอื่นทันที ปล่อยให้เคนนั่งข้างผม หง่ะ
ผมมองเพื่อนแต่ละคน แล้วปลง... เพราะพวกมันนิ่ง และเงียบกันเหมือนเดิมเมื่อเคนนั่งร่วมโต๊ะด้วย (อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นงี้ทุกที)

แต่หน่วยกล้าตายก็เกิดขึ้นมาคับ แต้ว มันถามเคนว่าจะกินน้ำอะไร รีบกุลีกุจอเรียกเด็กเสิร์ฟให้เอาจานชุดใหม่มา แต่หน้าไอ้เคนนิ่งคับ เก๊ก ใครถามอะไรก็ตอบแบบดูหยิ่งๆ หง่ะ (พออยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็เป็นงี้แหล่ะคับ) แต้วเลยหน้าเสีย ไม่กล้าถามอะไรมันอีกเลย
 
“เคน เดี๋ยวเรามานะ”  
“จะไปไหน?”
“ไปดูพี่ซีหน่อย หายไปนานแล้ว”  
ถ้าเป็นปกติเคนคงโวยวายไม่ยอม แต่นี่เรายังมีเรื่องกันอยู่และเพื่อนผมก็นั่งอยู่กันเต็ม มันเลยแสดงแค่สีหน้าไม่พอใจออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดหรือห้ามอะไร
“ตังค์ไปหาพี่ซีเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“เออได้ๆ” สตางค์รู้สถานการณ์เลยรีบตอบรับทันที

ผมถอนหายใจโล่งอก เดินออกนอกร้านไปแถวๆ ลานจอดรถ สตางค์มันก็บ่นๆ กับผมล่ะคับว่าบรรยากาศมาคุ ขืนเป็นงี้ต่อไปร้านแตกแน่ มันว่างั้น ผมเลยจะไปบอกพี่ซีให้กลับไปก่อนอยู่นี่ไงคับ เพราะเค้าคุยเข้าใจง่ายกว่าเคนเยอะ
 
มองหาพี่ซีสักพัก.... ผมก็เห็นเค้านั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงขอบปูนใต้ต้นไม้ไกลๆ เลยบอกสตางค์ให้รอแป้บนึง คือที่ผมให้ตังค์มันมาด้วย เพราะเคนจะได้ไม่คิดมาก แล้วมาหาเรื่องผมทีหลัง ว่าผมอยากออกไปหาพี่เค้าสองคน ไรแบบนี้อ่ะคับ (คิดมากไปรึเปล่าไม่รู้ แต่ก็กันไว้ก่อน)

“พี่ซี” ผมเรียกเค้า เสียงไม่ดังมาก ก็กลัวเค้าโกรธอ่ะคับ ไม่รู้เห็นเคนมานี่ เค้าจะคิดยังไงบ้าง
พี่ซีเหลือบตามามอง อัดบุหรี่เข้าปอดลึกๆ ไปทีนึง เค้าก็ถาม “น้ำพุชวนเค้ามาเหรอ?”
หง่ะ... อย่าทำเสียงแบบนี้ดิ ผมกลัว “ป่าวครับ มันมาได้ไงก็ไม่รู้”
เฮ้อ.... น่าสงสัย มีใครไปบอกเคนแหงเลย ไม่งั้นมันจะรู้ได้ไงว่าผมอยู่นี่วะแม่ง.....

“แล้วนี่อยู่ไหนล่ะ?”
“ครับ?”
“เคนน่ะ อยู่ไหน?” ผมเหวอไปแป้บนึง
“อยู่..... ที่โต๊ะ........”    
“ถ้าไม่ได้ชวนก็ให้เค้ากลับไปสิ” หง่ะ พี่ซีพูดงี้ผมช้อคครับ เหงื่อแตกสิผม จะให้ไล่มันไปได้ไง ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ เคนมันลูกผีลูกคนจะตาย ไม่รู้มันจะดีจะฟังผมไปได้ตลอดแบบเมื่อกี้รึเปล่าด้วย

“น้ำพุ” เสียงพี่ซีเริ่มจะซีเรียสนิดๆ
“ครับ?”

“ถ้าเลือกพี่ ก็ให้เค้ากลับไปซะ”

“..............................” อึ้งสิคับผม ไม่นึกไม่ฝันว่าเค้าจะพูดแบบนี้ ที่คิดว่าจะง่าย มันเริ่มไม่ง่ายแล้วดิ ผมยืนตะลึงพูดไรไม่ออก ไม่ใช่ไม่เลือกพี่ซีนะ แต่ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเคน
ผมยังไม่พร้อมอ่ะ สงสารมัน

“พี่ซี......เคนอุตส่าห์มา ให้มันนั่งด้วยไม่ได้เหรอ?”
“แล้วน้ำพุจะให้พี่ทำยังไง ...ให้นั่งดูถ่านไฟเก่ามันคุเหรอ?”
“............................” ผมยืนกัดปากตัวเอง คิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ อ่ะคับ

พี่ซีเห็นผมก้มหน้าไม่พูดอะไร เค้าก็โยนก้นบุหรี่ทิ้ง แล้วเดินมาหาผมใกล้ๆ
“โอเค จะให้พี่ไปก่อนไหม?” ผมอึ้งที่เค้ารู้ว่าผมกำลังคิดจะทำอะไร
“พุเลือกพี่ซีนะ” ผมรีบเงยหน้าจับแขนเสื้อเค้าไว้ เพราะกลัวว่าเค้าจะไม่เข้าใจผมง่ะ
“อืม” พี่ซีไม่ยิ้มแต่เค้าลูบหัวผมเบาๆ
“พี่ให้เวลา... ไปเคลียร์กันซะ ....ถ้าทำไม่ได้ก็มาบอกพี่ พี่จะช่วย”
“..........................” เหมือนหายใจเอาอากาศเข้าไปไม่พอเลยคับ ผมคงเผลอลืมตัวกลั้นหายใจไปมั้ง ก็ไม่รู้ทำไม แทนที่พี่ซีพูดงี้ผมจะโล่งใจ แต่ผมกลับหนักใจแทนง่ะ


....................เวลาที่ต้องเลือก ทำสิ่งที่ฝืนใจ มันคงจะมาถึงแล้วจริงๆ

/

เฮ้ออออ นี่มันวันเกิดหรือวันตายกันแน่วะเนี่ย ผมเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมสตางค์ด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง ยิ่งเห็นเคนมันนั่งซึมรอผม ผมยิ่งลำบากใจเข้าไปใหญ่
เข้าใจผมมั้ยครับ ว่ามันลำบากใจแค่ไหนที่ต้องฝืนทำร้ายใจคนๆ นึงที่เราผูกพันด้วยมานานอ่ะคับ ผูกพันแต่ก็ทำใจให้รักไม่ได้สักที  
  
“เฮ่ย ว่าไงพุ พี่ซีล่ะ?” ไอ้แต้วถาม ทั้งโต๊ะนี่เงียบหน้าซีดกันเป็นแถว สงสัยจะโดนออร่าทะมึนของเคนเล่นงานอ่ะคับ
“กลับไปแล้ว เห็นว่ามีธุระ” ไอ้สตางค์ตอบแทนให้ ฮืออ ขอบใจเพื่อน

ทันทีที่ผมนั่งเก้าอี้ เคนก็หันมาถาม “พุ เสร็จจากนี้แล้วไปไหนต่อเหรอ?”
“ก็......ไม่ได้ไปไหน”
“ไปกับเราได้ป่ะ?”
“...........................” สมองว่างเปล่าชั่วขณะคับ
“ไปกับเรานะ?”
“อืม” ผมตอบออกไปแบบไม่คิดคับ เพราะมัวแต่มองสายตาเพื่อนแต่ละคนที่จ้องมาอยู่
โดยเฉพาะสายตาของแอนที่มองดูแปลกๆ เหมือนจะไม่พอใจผมยังไงก็ไม่รู้อ่ะคับ

เฮ้อ..... ที่จริงผมมารู้ตอนหลังจากไอ้เบนซ์น้องรหัสผมอ่ะคับ ว่าเห็นแอนยืนคุยกับเคนอยู่แถวลานจอดรถข้างคณะ และที่แอนทำตาใส่ผมแบบนี้ก็อาจเป็นเพราะเค้าผิดหวัง ที่พี่ซีกับเคนไม่ได้ปะทะกันมั้ง ผมเดา เพราะดูก็รู้อ่ะคับว่าแอนหึงผม และไม่พอใจที่ผมให้ความสำคัญกับพี่ซีกับเคนมากกว่า เค้าคิดถึงขั้นไหนผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เค้าไม่อยากให้ผมได้กับสองคนนี้ชัวร์ๆ
    
กรรมจริงๆ ถ้ารู้งี้แต่แรก ก็คงดีคับ แต่ประเด็นคือ.... ผมมารู้ทีหลังเนี่ยดิ

/

อาหารมื้อนี้แทบกระเดือกอะไรไม่ลงเลยคับ กังวลสารพัด กลัวมากด้วย ไม่กล้าพูดกับเคนวันนี้หรอก ยังไม่ทันได้เตรียมใจเลยคับ อีกอย่างก็เพิ่งเจอกัน ผมยังรู้สึกว่าคิดถึงมันอยู่เลย และยิ่งเห็นมันดูมีความสุข ผมก็ยิ่งไม่อยากทำลายความสุขของมันทิ้งเลยอ่ะคับ

หลังจากเพื่อนผมมันพากันเผ่นหนีขึ้นเท็กซี่กลับบ้าน แทนที่จะให้เคนไปส่ง ผมก็นั่งรถมากับมัน ตอนนี้ก็อยู่ที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งคับ ใต้สะพานภูมิพล

โห..... ตอนกลางคืนสวยมากเลย
ไม่เคยผ่านมาตอนนี้เลยแฮะ
 
“เคยได้ยินพุพูดว่าอยากมา” เคนพูดขึ้นตอนเรานั่งลงบนม้านั่งกันแล้ว บรรยากาศตอนนี้มันดีจริงๆ คับ ลมเย็นสบาย และผมก็ชอบดูอะไรแบบนี้ด้วย
“เหรอ พูดตอนไหน?” ผมจำไม่ได้
“นานแล้ว ถ้าจำไม่ผิดก็ตอนปีสองมั้ง”
“...............................” อย่าจำได้ดิวะ มันทำให้กูรู้สึกผิดรู้มั้ยเนี่ย

“เคน.... อย่าดีกับเรามากได้ไหม?” มันปวดใจจริงๆ นะคับ ผมอยากร้องไห้มากเลยตอนนี้ น้ำตาจะไหลหง่ะ
เคนมันเงียบไปแป้บนึง “........เราอยากทำดีไถ่โทษอ่ะ”
“...........................”
“ไม่รู้มันจะได้ผลไหม แต่เราอยากให้พุหายโกรธที่เราทำให้พุเจ็บ .....ที่เรา....บังคับ...... ทำไม่ดีกับพุ เรามาคิดดูแล้ว ที่ผ่านมามันคงมากเกินไป ถ้าเราไม่เอาแต่ใจตัวเอง พุก็คงไม่ลำบากใจจนต้องหนีเราแบบนี้”

“........เราก็เอาแต่ใจตัวเอง” ผมตอบมันไปเบาๆ
“ไม่หรอก พุตามใจเราจะตาย” ผมหันไปมอง เห็นเคนกำลังส่งยิ้มบางๆ มาให้
“รู้ป่ะ ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก รู้แค่ว่าคนนี้ตลกดี ทำไมต้องทำท่าเหมือนกลัวเรา จนต้องไปนั่งห่างซะขนาดนั้นด้วย ฮะๆๆ ก็แปลกๆ ดีอ่ะ น่าสนใจก็เลยให้เบอร์ง่ายๆ ซะงั้น...” หง่ะ เคนหมายความประมาณว่าผมอยากรู้จักมันแต่ดันทำท่ากลัวมันอ่ะคับ  


“แล้วพอได้รู้จักกันจริงๆ คุยไปคุยมามันก็ติด เหมือนยาเสพย์ติดอ่ะ ต้องเสพทุกวัน ไม่งั้นตาย อยู่ไม่ได้” ชอบเปรียบเทียบอะไรน่ากลัวๆ อีกและ

“เรารู้สึกว่าพุเข้าใจเรามาก ไม่เคยคุยกับใครแล้วเราสบายใจอย่างนี้มาก่อนรู้ป่ะ” เคนหันหน้ามาบอกผม น้ำเสียงมันราบเรียบ เหมือนเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ อ่ะคับ  
“พอเราแน่ใจว่าเรารักพุ ยังกลัวอยู่เลยว่าไปขอเป็นแฟน แล้วพุจะรับมั้ย แต่พุก็โอเค เราโคตรดีใจ ทั้งโล่งอก กลัวพุไม่รักเราแล้ว...”    
 
มาถึงตอนนี้รอยยิ้มบนหน้าเคนค่อยๆ หายไป มันขมวดคิ้วหน้ายุ่งขึ้นมาซะเฉยๆ
“แต่เราคงหลงตัวเองมากไป..... คิดว่าคนที่เรารัก เค้าจะรักเรา มีเราแค่คนเดียว ....แต่มันเหมือนจะตายรู้มั้ยพุ ตอนที่เรารู้ว่าแฟนเรา เค้าไปเป็นแฟนคนอื่นด้วยอ่ะ”
“.........................” ผมอึ้ง พูดไรไม่ออก      
“เหมือนมีเขางอกออกมาเลย.... เราเสียใจมาก เมาเหมือนหมาไปเป็นอาทิตย์ จนแม่ตามมาด่าถึงคอนโด ไหนจะพ่อไหนจะพี่ชายอีก ยังดีที่ไม่หลุดปากบอกอะไรพ่อไป ไม่งั้นเราคงแย่แน่ๆ” ผมไม่เคยรู้เลยคับว่าตอนนั้นเคนมันจะเป็นแบบนี้ พอได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่ที่่เป็นตัวการ

“ขอโทษนะ ที่มาเล่าอะไรแบบนี้ให้ฟัง แต่แค่อยากให้พุรู้ไว้ .......ไม่ว่าพุจะทำผิดยังไง ทำให้เราเจ็บแค่ไหน เราก็ให้อภัยพุได้”
“.................................”
“เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”


ได้ยินแบบนี้สะอึกสิคับ ผมมัวแต่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำฝ่ายเดียว จนไม่ได้คิดถึงใจเคนเลย ผมจมอยู่กับความแค้น ความเจ็บใจ เสียใจอยู่คนเดียว แต่ผมก็ไม่เคยรู้เลยว่าเคนมันก็ต้องอดทนเหมือนกัน

ถึงเวลานี้..... ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้อภัยเคนคับ แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าถึงจะคืนดีกันไป ผมก็เต็มร้อยกับมันไม่ได้อยู่ดี เมื่อกี้ก่อนผมมา ผมบอกพี่ซีไปว่าผมเลือกเค้า ให้มาเปลี่ยนใจตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้วคับ

“พุ”
“.................หืม?..........”
“ให้โอกาสเราเริ่มต้นใหม่เถอะนะ”



H
เคนพระเอกมาก แต่ไม่รู้จะได้เป็นพระเอกรึเปล่า?

[SweetSacrifice]

เคนพระเอกจริงๆอะ

ให้โอกาสเคนเถอะ โคตรสงสารเคนอะ

[4life]

น่านดิ อยากให้ไอ้เคนเป็นพระเอกอ่ะ นะๆๆๆ พุยอมรับมันเถอะ

[yun]

เคนมีวุฒิอารมณ์เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว น่ารักมากที่ยอมรับความผิดของตัวเอง และพยายามปรับปรุง
เมื่อไหร่ พุ จะอภัยให้เคนได้
แอนนี่มีอาการทางจิตแน่ๆ เก่งวางแผนซะด้วย แต่ในทางทำลาย
สุดท้าย เคน และ พี่ซี กลายเป็นตาอิน กะ ตานา
แล้วพี่นัทเถื่อน กลายเป็นตาอยู่
หรือเปล่า?

[daizodiac]

เราเชียร์พี่ซีน้า!
แต่ก็สงสารเคนอยู่ รักพุมากจริงๆ

[meduza]

 
ไม่รู้ทำไมถึงอยากจะถอนหายใจ
เชื่อเลยว่าเดียวพุก็จะสงสารเคนอีกพุเอ้ยทำให้มันเด็ดขาดสะที
ก็รู้ว่าเคนจะเจ็บเสียใจแต่ก็แค่แปปเดียวถ้าพุไม่ตัดให้ขาดมันจะทรมานกันทั้งสองคนอ่ะที่นี้สงสารทั้งคู่เลย
ไหนๆก็บอกพี่ซีไปแล้วเลือกเค้าแล้วนะสงสารพี่ซี
กอดพุแน่น
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า

[primmi]

สงสารเคนนนนนนนนน 

[kenshinkenchu]

โห....... ซึ้ง

[roseen]

 

[BeeRY]

ทำไมยิ่งอ่านมันยิ่งอินฟระ
น้ำพุตัดใจเด็ดขาดไปเลยเหอะ ถ้ายังรู้สึกสงสารอยู่แบบนี้ ก็มีแต่จะทำให้คนอื่นเจ็บตามไปด้วยอะ
สงสารเคนก็สงสารอยู่หรอกนะ แต่หักดิบไปเลยเหอะ เดี๋ยวเคนมันก็ดีขึ้นเองแหละ
ถ้าน้ำพุเลือกพี่ซีอะนะ...แต่พี่ซีเป็นพระเอกจริงเหรอ
อ๋อยยย...ไม่ได้อยากให้จบนะ แต่อยากรู้ใจแทบขาด
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า

[nunamicky]

สถานการณ์จะบีบคั้นพุไปไหน?
พระเอก(พี่นัทเถื่อน?)อยู่ไหนช่วยพุด้วย

[sin]

กอดเคนแรงๆสักที
ตอนนี้ทำตัวน่ารักมาก เฮ่อ
แต่ดูท่าจะเชียร์ไม่ขึ้นซะมากกว่า

[Akad3ar]

เคนเอ่๋.ย..ทำไงดีล่ะน้ำพุ

อ๊ากกก...เครียดแทน

[@StaR@]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าถ้าน้พุไม่เด็ดขาดปัญหามันก็จะเรื่อย
ความหวาดระแรงอีกแล้วเหมือนว่าน้ำพุกลัวเคนมากกว่ารักอ่ะ
อยากให้น้ำพุตัดสินใจให้เด็ดขาดไปเลยถึงแม้ว่าจะทำให้เคนเจ็บ
แต่เจ็บตอนนี้ดีกว่าไปเจ็บแบบตอนที่รู้ทีหลัง อ่านมาก็ยังไม่แน่ใจ
ว่าใครจะเป็นพระเอกในใจของน้ำพุ
 

[Nichdia]

สงสารเคนอ่ะ

แต่เชียร์พี่ซีนะ

[van]

อ่านตอนแรก ๆ ก็...ฮืม....ไม่อยากให้เลือกเคนเลย
แต่พออ่านมาถึงตอนนี้....เฮ้อ...เคนเขาก็พยายามปรับตัวนะ
น้ำพุคงต้องเด็ดขาดกับตัวเองซะแล้วหล่ะค่ะ
+1 ขอบคุณนะคะ 

[bluebird]

บอกก่อนเลยว่าตามอ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนแรก ยันตอนล่าสุด 555+
คิดตลอดว่าพอจบตอนนี้จะหยุดนะ แต่มันแบบว่าหยุดอ่านไม่ได้ >.<v
เป็นอะไรที่น่าติดตามจริงจัง อ่านแล้วชอบน้ำพุมากๆ รู้สึกว่าเป็นตัวละครที่ดูเรียลดีว่ะ ดูมีความเป็นคนสูงมาก
อาจจะด้วเอาคาแรคเตอร์มาจากคนจริงๆ(ใช่มะ?) คือไม่ได้ดีเลิศ หรือทำอะไรเป็นละครไปหมดทุกอย่าง
มีความเห็นแก่ตัวเล็กๆ แล้วก็ทำอะไรที่บางทีคนอื่นก็ไม่ค่อยเข้าใจ คนเราทั่วๆไปก็เป็นกันแบบนี้แหละเนอะ
เป็นกำลังให้คนเขียนสำหรับตอนต่อไปแล้วกันจ้ะ อ่านแล้วติดมากๆ อยากรู้เรื่องราวต่อไปแล้ว : )))

[ordkrub]

ยืนยันความเห็นเดิม ถ้าตัดใจไม่ขาด เจ็บรอบวง

[yayu]

ตอนนี้น้ำพุจะเลือกใคร ยังไงก็ต้องมีคนที่เสียใจอยู่ดี 
ขอให้น้ำพุหาทางออกที่ดีให้เจอด้วยเถอะ 

+ขอบคุณค่า...

[┗◎┗◎]

““เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”

มาถึงขนาดนี้ ไม่ให้อภัย

ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว 




ปล. อินทุกทีที่อ่านเรื่องนี้ 
 
     อินไปทางเคนนะ   

[Prince-Faluke]

ไม่รู้ทำไมความจริงผมแอบเชียร์พี่ซีนะ  แต่ในความรู้สึกมันบอกว่าไม่ใช่พระเอกแน่ๆ

พระเอกนี่นะจะเป็นพี่นัท  ไม่ก็เคน  แต่เคนนี่เปอร์เซ็นน้อยกว่าพี่นัทนิ่

เหอๆๆ  ช่างเหอะ  ต่อด่วนๆนะครับ  ลุ้นจะแย่ละ

[โจ๊กกุ้ง]

ให้อภัยแล้วพุก็ไม่ได้รักหรอกอ่ะ  พอได้แล้วเคน เป็นเพื่อนกันดีกว่า อาจจะเข้ากันได้มากกว่าเป็นแฟนอีก

[cheyp]

อ่านแล้วบีบหัวใจมากเลยอ่ะ

สงสารเคนที่สุดเลย
โดยเฉพาะช่วงที่บอกว่า “เราผิด เราก็รู้ แต่ทำไมพุถึงไม่ให้อภัยเราบ้างล่ะ?”

อยากให้น้ำพุเลือกเคนนะ เชียร์เคนสุดใจขาดดิ้นเลยค่ะ

[ณ ที่เดิม™]

อ่านไปก็อยากร้องไห้ไป

[หัวเเม่มือ]

ช่วยไม่ได้ ไอ้พุมันเบื่อ สงสารเคน แต่ไอ้พุก็ดูๆเป็นคนใจอ่อนกับเคนเหมือนกันเอิกๆๆ

[watermoonj]

รำคาญแอน ถ้าเป็น ญ ที่แอบชอบเกย์ที่มีหนุ่มหน้าตาดีมาจีบเยอะขนาดพุ เธอน่าจะทำใจและถอยไปหาคนอื่นได้แล้ว จะมาดันทุรังทำไมน๊า ถึงพุเลิกกับเคนก็ไม่ใช่ว่าจะมาคบกับตัวเองซะเมื่อไหร่ รำคาญพุด้วยหน่อยๆ ไม่ทำอะไรให้เด็ดขาดซะที โดยเฉพาะกรณีแอนเนี่ย ส่วนเคนก็...พระเอกตัวจริงมาก

[w1234]

สงสารเคนอะนะ

[indy❣zaka]

สงสารเคน 
เริ่มคิดว่าเคนเป็นพระเอกรึป่าวหว่า
เพราะคำพูดเคน กับ ชื่อเรื่อง เริ่มเข้าเค้ากันแล้วค่ะ
เนื่องจากอ่านมา ชื่อเรื่องมันไม่เข้าเค้าน้ำพุเลยอ่ะ เลยคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับพระเอกมากกว่า
ซึ่งก็น่าจะเป็นเคน 

ถ้าเคนเป็นพระเอกจะดีใจมากเลยอ่ะ  พุอย่าทิ้งเคนน๊าาาาาา 

[Akad3ar]

น้ำพุหายไปไหนนนนนนนน

[yoyo]

กลับมาเลยน๊าาาาา 
หายไปเลยนะตัวเธอ  รออยู่นะจ๊ะ