หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[Akad3ar]

ไม่ม่หลายวัน คิดถึงมากค่ะ

[ณ ที่เดิม™]

นั่งรอ นอนรอ อย่างใจจดใจจ่อ

[โจ๊กกุ้ง]

ง่ะหายไปนาน พุงอนน่ารักดีอิอิ

[BeeRY]

กอดน้ำพุหนึ่งที  ถึงจะมาแบบมึนๆ แต่ก็พอหายคิดถึงนะจ๊ะ อิอิ
ไม่ได้เชียร์ใครออกนอกหน้านะ แต่ทำไมรู้สึกว่าไอ้คุณแฟนของน้ำพุคือเคนก็ไม่รู้อะ
จริงๆมันมาจากส่วนลึกของใจที่บอกว่าเค้าเชียร์เคน ก๊ากกก
หน้าเด็กก็ดีออก แต่ถ้าจะตอบแบบนั้น บอกว่าเรียนจบแล้ว แคชเชียร์น่าจะเข้าใจมากกว่านะ
ไรท์เตอร์ยุ่งอยู่ ก็สู้ๆนะคะ รออ่านเสมอ

[sin]

คิดถึงน้ำพุ มาแบบสั้นๆ T,T

[@StaR@]

อ่านรวดเดียวเลยแบบหยุดไม่ได้
อ่านไปก็ลุ้นไปด้วยว่าใครจะเป็นตัวจริงของน้ำพุ
ไม่อยากเชียร์ใครเท่าไหร่มันเยอะเกินเชียร์ไม่ถูก
ถึงแม้ตอนหลังจะตัดไปเยอะแล้วแต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดี
เพราะงั้นเชียร์ทุกคนไปเลยดีกว่า
     

[SweetSacrifice]

เดาว่าเป็นพี่นัทเถื่อน

อิอิ

[nunamicky]

คุณแฟนเนี่ย พี่นัท(เถื่อน)ใช่มั๊ยคะ

[kenshinkenchu]

พี่นัทแน่เลยอ่ะ  มาลักษณะนี้
น้ำพุน่าจะตอบว่าเรียนจบแล้วเปล่า 

[┗◎┗◎]

ยังหวังให้เป็นเคนเสมอ

แต่คงเป็นไปไม่ได้จริงๆ  

[w1234]

ขอให้เป็นเคนอะ

 

[foyer]

/   

เรื่องพี่นัทไม่รู้จะยังไงนะคับตอนนั้น เพราะผมต้องย้ายกลับไปอยู่หอเตรียมเรียนเทอมสองต่อ   

และที่นี้มีข่าวร้ายอีกแล้วคับ
ไอ้ซันมันต้องย้ายหอไปอยู่กับน้า คือ...มันเป็นโรคประเพาะขั้นร้ายแรงต้องเข้าโรงบาลบ่อยอ่ะคับ แม่มันเลยอยากให้ไปอยู่กับผู้ใหญ่ ที่มีรถ มีทรัพย์ แล้วก็พอจะดูแลมันได้ และที่พักของน้ามันก็ไม่ได้ไกลจากมหาลัยมาก มันก็เลยต้องไปด้วยเหตุนี้ ผมก็เลยได้อยู่คนเดียวแบบจริงจัง หลังจากไอ้ซันมันก็ไปๆ มาๆ หอผมกับหอแฟนมันมานาน

แต่เรื่องซันย้ายไปแล้ว ผมไม่ได้บอกใครนะคับ
ก็เพื่อความเป็นส่วนตัวอ่ะ

เพื่อนผมแต่ละคน อยากมาเล่นที่หอผมจะตาย แต่พอผมบอกว่าอยู่กับซัน มันก็เกรงใจเมทผม ไม่กล้ามา ถึงมาก็รอข้างล่างอะไรแบบนี้ง่ะคับ
 
ที่จริงผมชอบอยู่คนเดียวมาก ไม่ค่อยออกไปไหนหรอกคับ ถ้าไม่จำเป็น หรือถ้าจะไป ก็ไปคนเดียว นานๆ ผมถึงจะชวนเพื่อนไปไหนด้วยซักที     

อย่างเช่นวันเกิดผม แหะๆๆ ปกติวันนี้ผมถือเป็นวันครอบครัว ให้เวลาเพื่อนแค่เวลาราชการ นอกนั้นก็จะอยู่กับพ่อแม่ตลอด เค้าก็จะพาผมไปกินข้าว หรือให้ของเล็กๆ น้อยๆ อ่ะคับ แต่พอดีว่าปีนี้ผมทะเลาะกับพ่อนิดหน่อย (ที่จริงก็ทะเลาะกันประจำ) เลยไม่กลับบ้าน 
ก็นัดเพื่อนในกลุ่มไปเลี้ยงวันเกิดที่ร้านอาหารแทน 
 
เนื่องจากผมเป็นคนไม่ค่อยมีตังค์เยอะ ก็เลยจะเลี้ยงเฉพาะเพื่อนสนิทอ่ะคับ ก็มีโม สตางค์ แอน แต้ว เต้ไปไม่ได้เหมือนเดิม แต่มันทำเค้กมาให้ผมง่ะคับ เค้กทำเอง ผมล่ะอึ้งอีกแล้ว
สตางค์ให้ช่อดอกกุหลาบหนู เล็กๆ อ่ะคับ น่ารักดี
ไอ้โมให้โมเดลกีต้าร์
แอนให้ซีดี
และแต้วให้นาฬิกาตั้งโต๊ะ
เหอะๆ ผมชอบซีดีสุดละ เพราะแอนโทรมาถามว่าผมอยากได้อะไร

คืองี้คับ ผมเคยไปดูคอนเสิร์ตกับไอ้โมแล้วเห็นเค้าขายซีดีวงนี้อยู่หน้างาน แต่ตอนนั้นผมงก เสียดายเงิน เลยไม่ได้ซื้อ กลับบ้านไปเสียดายแทบแย่ เพราะมันหาซื้อยาก แต่แอนก็ไปซื้อมาให้จนได้ ผมก็เลยดีใจมากก จนแกล้งทำเป็นไม่สนใจว่าเค้าชอบผมได้โดยไม่ต้องฝืน เหอๆ
มีไอ้โมอยู่ด้วย ผมไม่เป็นไรเท่าไหร่คับ แอนจะสนใจไอ้โมมากกว่า

ถึงแม้ว่าตอนนี้แอนจะยังคงสถานะเดิม เหมือนเดิมเป๊ะ แต่ไงเค้าก็เป็นเพื่อนที่ดีกับเรา(แต่เป็นอย่างอื่นแล้วจะไม่ดี) ก็ไม่รู้จะให้ผลักไสยังไงอ่ะคับ เพราะเค้าไม่ยอมไป ไม่ยอมเลิกคิดแบบนั้น

อ่อ...และก่อนวันเกิดผม เมื่อคืนก็มีคนโทรมาหาผมเยอะมากกกก แต่ว่าก็ไม่ได้เปิดมือถือ ขี้เกียจรับสายง่ะ ผมชอบอ่าน sms มากกว่า
ก็หน้าเก่าๆ แหล่ะคับ ตั้งแต่มัธยม หน้าใหม่ๆ ก็มี แต่เรื่องนั้นมันไม่สำคัญเท่าตอนเย็นนี้ที่ผมจะไปเลี้ยงวันเกิดกับเพื่อน คือ... พี่ซีเค้าโทรมาอ่ะคับ และก็ถามเรื่องเย็นนี้

เค้าก็คงเข้าใจว่าผมจะไปกับเพื่อน เลยบอกแค่ว่าจะเอาของขวัญมาให้ แล้วก็จะขับรถพาพวกผมไปส่งที่ร้าน

เกรงใจคับ แต่พี่เค้ายืนยันงั้น ก็แล้วแต่อ่ะ

/

จนกระทั่งเลิกเรียน พวกผมก็นั่งคุยงานกัน นัดพี่ซีไว้หกโมง รอสักค่ำๆ ถึงจะออกไปกันอ่ะคับ
ซักแป้บมือถือสั่น ผมมองชื่อที่โชว์อยู่ ก็ออกแนวแปลกใจนิดๆ คับ เพราะพี่นัทเถื่อนโทรมา

“ฮัลโหลครับ”
“happy birthday” อ่า... รู้ด้วย ประวัติใบเดียวรู้ทุกอย่าง
“ขอบคุณครับ”
“วันนี้คิวเต็มรึยัง?” เค้าถามล้อๆ
“เต็มแล้วคับ”
“ว่าแล้ว.... โทรไม่เคยติดก็ต้องแห้วแบบนี้” เค้าบ่นให้ผมได้ยิน แต่ถึงไงเรื่องมือถือผมก็ไม่เปิดบ่อยหรอก ถึงจะเจอใครต่อใครด่า จนเลิกด่าแล้วก็เหอะ
“งั้นพรุ่งนี้ล่ะ?” พี่นัทถามอีก 

อะไรหง่ะ ไหนบอกว่าขี้เกียจเล่น ผมก็นึกว่าเค้าคงเบื่อที่ผมเรื่องมากแล้วซะอีก
“ไม่ทำให้เสียเวลามากหรอกน่า”
“พี่จะทำอะไร?”
“ระแวงกันจัง ถามจริง... พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?” มันก็กึ่งๆ นะคับ ถ้าผมไม่มีชนักติดหลัง ไม่มีเรื่องที่เคยก่อเอาไว้ ผมก็คงไม่เป็นอย่างงี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะคับ ผมกิ๊กด้วยไปนานแล้ว คนแบบพี่นัทอ่ะ

“ป่าวครับ ผมแค่ไม่อยากมีปัญหา” แค่นี้ก็ยังแก้ไม่ได้สักเรื่องเลย 
“ปัญหา?.....อ่อออ.......พี่ก็ไม่เคยฆ่าใครตายหรือว่าเป็นนักโทษหนีคดีนะ อีกอย่างก็ไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้ใครด้วย”
“ไม่ได้หมายความอย่างง้าน” แกล้งไม่เข้าใจป่าวนี่

“เออ เข้าใจแล้ว ไม่ได้จะพาไปทำอะไรไม่ดีนอกลู่นอกทางหรอกน่า ถ้ากลัวกิ๊กเอ็งรู้ว่าแอบหนีไปกับพี่ เดี๋ยวพี่พาเอาตัวรอดได้ เชื่อดิ” หง่ะ ไอ้พี่นัท ปากดีอีกและ แต่ที่พี่เค้าพูดก็แอบถูกนิดนึง

ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออก อยากไปไม่อยากไปก็ไม่รู้   
“ไม่ต้องกลัวน่า มันไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก”
/

ผมตอบตกลงพี่นัทไปแบบมึนๆ ไม่ได้คิดอะไร ที่จริงก็ไม่เชิงว่าเชื่อคำพูดเค้าหรอก แต่ผมเป็นคนใจง่าย โลเล พอโดนจี้ก็เออออไปพอให้พ้นๆ
แล้วก็...ชอบคิดว่าถึงจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างหัวมัน เลยกลายเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องยุ่งๆ อยู่นี่ไงคับ

ผมนั่งเหม่อ คิดวนเวียนอยู่หลายเรื่อง ที่จริงเรื่องเคนผมก็คิด เพราะตั้งแต่รู้จักกัน ทุกๆ วันเกิดของผมก็จะมีมันโผล่มาทุกที แต่วันนี้ยังไม่มีแม้แต่มิสคอลเลย

บอกตรงๆ ว่าผมหวังอยู่ ถึงจะเกิดเรื่องมามากมาย แต่ผมก็ยังไม่อยากถึงขั้นตัดขาดจากมัน
ก็ทุกทีเคนมันต้องอยู่ตรงนี้ ในวันนี้... จะให้ผมทำเป็นลืมหง่ะ ทำไม่ได้หรอก

“น้ำพุ พี่ซีมาแล้ว!” ผมหันไปมองตามเสียงของไอ้โม พร้อมกับเลิกคิ้ว

“หู้วววว” เพื่อนผมพากันร้องเสียงดัง หง่ะ พี่ซีเล่นถือดอกไม้ช่อใหญ่เข้ามา ผมเห็นแล้วแอบอึ้งนิดๆ
“โหพี่คะ! ช่อใหญ่มาก ที่บ้านทำสวนดอกไม้เหรอคะ?” ไอ้แต้วแซวไปตามระเบียบ ผมล่ะงง จะว่าไปแต้วมันก็จมูกไวเรื่องผมนะคับ แต่มันไม่ยักรู้ว่าพี่ซีชอบผม (สงสัยเพราะเห็นไปไหนด้วยกันบ่อย ผมสนิทกับพี่ในสายรหัสหลายคนคับ แล้วก็สนิทมานานแล้วด้วย)

“เอาดอกไม้มาให้ใครคะพี่?” แต้วถามต่อ 
“อ่อ ก็.......เนี่ย ให้น้ำพุ HAPPY BIRTHDAY” เค้าบอกผม แล้วยื่นของให้
“อ่า ขอบคุณครับ” เง้อ หนักเหมือนกัน ผมลองดมดู ดอกอะไรไม่รู้ง่ะ ขอดมไว้ก่อน
มันไม่หอมอ่ะคับ แต่สวย
“นึกไงให้ดอกไม้พุ?” ผมถามตอนที่พี่ซีนั่งลงข้างๆ แบบเว้นระยะห่าง 
“ก็เห็นมันสวยดี” พี่ซีตอบแบบไม่มองหน้า แต่ผมจ้องเค้า
“แค่นั้นอ่ะ?” ผมเห็นเค้าหน้าแดงนิดนึง
“เดี๋ยวบอกๆ” สงสัยจะไม่อยากพูดตอนคนเยอะแฮะ อิอิ พี่ซีน่าแกล้ง   
 
“ดอกไม้กู ดับไปเลย” สตางค์พูดขึ้นแล้วเอากุหลาบหนูของมันมาเปรียบกับดอกไม้พี่ซี
“เออ ของมึงกระจอกว่ะตังค์ มันต้องนี่... ช่อใหญ่ๆ แบบนี้” ไอ้แต้วว่า
“เฮ้ย ก็น่ารักดีออก กูชอบ” ผมยื่นมือไปขอดอกไม้สตางค์มาดู ก็มันน่ารักจริงๆ นี่คับ 
“ถึงของกูจะราคาไม่แพง แต่มันก็มีคุณค่าทางใจนะเว้ย” สตางค์โม้ใหญ่
เพื่อนคนอื่นก็โห่ไปตามบท
“นี่จะไปกันตอนไหน?” พี่ซีถาม หน้าตึงๆ นิดหน่อย
“รอเพื่อนอีกคนอ่ะคับ ยังคุยงานกับอาจารย์ไม่เสร็จ”
“......อืม” อาการคุ้นๆ แต่ผมยังไม่แน่ใจคับ
“พี่ซีหิวป่ะ? มีเค้กด้วยกินมั้ย”

ผมวางของบนโต๊ะ แล้วเอาเค้กไอ้เต้ออกมา เหลือชิ้นเกรงใจง่ะ ไม่มีคนกินสักที
“ท้อฟฟี่ เค้ก ไม่หวานมากด้วยพี่ อร่อยๆ”
“ไม่เป็นไร กินเถอะ” ยื่นให้ก็ไม่เอา ชิ
“พุกินแล้ว พวกนี้ก็เหมือนกัน เหลือให้พี่ซีอ่ะ กินดิ่” พี่ซีรับไปจนได้ ถึงจะเหมือนผมบังคับให้เค้ากิน แต่เค้าก็ไม่ว่าอะไร แถมบอกว่าอร่อยดี แหะๆ

“เพื่อนพุทำมาให้อ่ะ”
“เหรอ คนไหน? เก่งว่ะทำเค้กเป็นด้วย”
“ไอ้เต้อ่ะ”
“.........เต้?” พี่ซีถึงกับวางส้อม “เต้ xxx(ชื่อจริง) เนี่ยนะ!?” พี่ซีทำหน้าตกใจมาก
“ครับ ทำไมเหรอ?” ผมว่าผมกำลังแกล้งพี่เค้าอยู่อ่ะคับ แต่ก็ทำไปแล้วไม่รู้ตัวด้วย
“ไม่นึกว่ามันจะทำเค้กเป็น ดูไม่ใช่คนอย่างนั้นเลย”

แหะๆ จริงๆ แล้วสองตระกูลนี้เค้ารู้จักกันอยู่ในวงธุรกิจอ่ะคับ เรื่องครอบครัวพี่ซี ผมก็รู้มาจากไอ้เต้เนี่ยแหล่ะคนแรก

“เต้ทำอาหารเป็นตั้งหลายอย่าง แถมอร่อยด้วยนะ” ผมโปรโมทเพื่อนตัวเองให้พี่ซีฟัง
“รู้ได้ไงว่าอร่อย?”
“ก็เคยกิน”
“เต้มันทำมาให้น้ำพุกินเหรอ?”     
“ครับ ทำมาให้ลองกินตั้งหลายอย่างแล้ว” หน้าพี่ซีตึงยิ่งกว่าเดิม   

“จะไปกันตอนไหน?” พี่ซีเปลี่ยนเรื่อง
“อ๋อ ไปเลยก็ได้ครับ” ผมหันไปมองดูสมาชิก ปรากฏว่าขาดแอนไปคนนึง
“แต้ว แอนไปไหนอ่ะ?” ผมถาม
“เออ เมื่อกี้ยังเห็นไปซื้อน้ำกินอยู่เลย หายไปไหนแล้ววะ”
แอนหายไป แต่สักพักก็กลับมาคับ เค้าบอกว่าเดินไปร้านขายของหลังคณะมา ถึงผมจะไม่เห็นว่าเค้าซื้ออะไรติดมือสักชิ้น แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ที่ไหนได้... ผมลืมบอกไปว่าบางทีแอนก็เป็นตัวการทำอะไรให้ผมปวดหัวหลายอย่าง คือ ตอนแรกผมมาเรียนที่นี่ใหม่ๆ ก็ยังพอมี ผญ. กิ๊กๆ บ้าง แต่พอแอนเปิดเผยตัว ผญ. คนอื่นก็ค่อยๆ หายไปทีละคน ไม่ใช่ว่าเพราะผมเป็นเกย์หรอกครับ แต่เพราะแอนเค้าแสดงออกทำนองว่าจองผมไว้แล้วมากกว่า
อันนี้ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันหง่ะ ผมไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เค้าทำซักเท่าไหร่... 

/
   
พอคนครบแล้ว พวกเราทั้งหมดก็โดยสารรถพี่ซีไปที่ร้านอาหารครับ ผมได้ยินไอ้แต้วซุบซิบๆ อะไรสักอย่างกับไอ้โม ผมหันไปมอง มันก็ทำตามีเลศนัยใส่ เป็นอันว่าตอนนี้มันรู้เรื่องผมกับพี่ซีแล้ว 

“กินเสร็จเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกแล้วกัน” พี่ซีพูดก่อนผมจะลงจากรถ แต่เพื่อนทยอยลงไปหมดแล้ว
“พี่ซีไม่ไปด้วยกันอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก กินกับเพื่อนไปเถอะ”
“ก็อยากให้พี่ซีอยู่ด้วยอ่ะ” เจอไม้นี้พี่ซีใจอ่อนชัวร์
“.........................” อ่ะๆ เริ่มลังเลแล้วดิ
“ไปเหอะนะ อุตส่าห์มาส่ง” ผมเอาหัวไปไถแขนเค้า ไม่กล้าทำงี้กับใครเลยนะเนี่ย นอกจากแม่กับพี่บอล
“อ้อนเก่งไปรึเปล่าหืม?” พี่ซียกมือขยี้หัวผม
“ตกลงไปนะ?”
“ไปก็ไป” เย้ ผมยิ้มแฉ่งเลย นี่ถ้ามากันสองคนผมว่าคงได้ทำมากกว่ามองตากันแน่ๆ เลย
แต่นี่เพื่อนยืนรอกันอยู่หลังรถ เหอๆ

/

หาที่นั่ง สั่งอาหารและกินกันได้สักพัก (ให้พี่ซีนั่งหัวโต๊ะ) ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มฟังดนตรีสดอยู่       
สตางค์ที่นั่งข้างกันก็สะกิดผมโดยที่สายตามันจ้องไปที่ทางเข้าร้าน
หง่ะ สงบยังไม่ถึงชั่วโมง เห็นหน้าก็ส่อหายนะชัดเจนแล้วคับ แต่ผมก็ยังหันไปมอง

แล้ว................สายตา..... ก็ปะทะกับสายตาของ ‘เคน’ เข้าอย่างจัง!!

เฮ่ย ชิบหายแล้ว ตกใจ อึ้ง ตะลึงหน้าซีดเลยคับผม 
มันมาได้ไงวะเนี่ย... ถึงผมหวังว่าอยากเจอเคน แต่ไม่ใช่ตอนนี้..............

เคนยืนมองผม มองรอบโต๊ะ เหมือนตอนนี้มันกำลังกดดันให้ผมเดินออกไปหาทางสายตาอยู่
ผมไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องไปอ่ะคับ เค้ามองขนาดนี้แล้ว ผมลุกออกไปโดยที่ทั้งโต๊ะเงียบกริบ

แต่ละย่างก้าวที่เดินไปนั้น..... ผมก็มัวแต่อึ้งแหล่ะคับ ว่าเคนรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ หรือว่ามันบังเอิญมากินร้านนี้เหมือนกัน แต่นั่นก็บังเอิญเกินไปมั้ง...

เกือบสามเดือนมานี้ ถึงจะดูเหมือนไม่นาน แต่เคนมันก็เปลี่ยนไปจนผมรู้สึกได้คับ มันผอมลง แววตาไม่สดใส และก็ดูโทรมๆ อิมเมจที่มองเคนทีไรมันก็ดูดี แต่ตอนนี้ผมไม่เห็นเป็นอย่างนั้นอ่ะ.... มันไปทำอะไรมาเนี่ย 

และแล้วก็เดินมาถึงจนได้ ผมไม่อยากยืนเงียบนานคับ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลึกๆ เห็นเคนแบบนี้ผมก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน

“เอ่อ.... มากับใครเหรอ?” ผมถาม เห็นหน้ามันแล้วหวั่นใจจริงๆ 
“คนเดียว” เคนตอบเสียงเบาและห้วน เป็นอาการตอนมันอารมณ์ไม่ดีอ่ะคับ
ผมยืนคิดว่าจะเอาไงต่อดี จะชวนมันไปนั่งก็กลัวจะเป็นการขุดหลุมฝังตัวเอง ผมหันไป พี่ซีจ้องตาเขม็งเลย เอ่อ.... เริ่มจะกลัวแล้วนะเนี่ย 

“ก็รู้นะ ว่าพุไม่อยากเห็นหน้าเรา” เคนเริ่ม มันก้มหน้าพูดกับพื้นดินแบบนี้ สีหน้าน้อยใจสุดๆ
“แต่ทำไงได้..... ก็วันนี้มันวันเกิดคนที่เรารักหนิ”
ผมเริ่มจะทำหน้าไม่ถูก ตอนได้ยินสิ่งที่เคนบอก
“..happy birthday นะ” มันหยิบกล่องของขวัญในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ผม 
“.........................”
“ขอบใจ” ไม่อยากจะเดาเลยว่าข้างในคืออะไร

“เคน.....กินอะไรยังอ่ะ? ไปนั่งด้วยกันมั้ย?” ที่คิดไว้ไม่ใช่งี้หรอกคับ แต่ผมถามเพราะมันออกมาจากใจจริงๆ   
“เราอยู่ได้ด้วยเหรอ? ....ไหนว่าไม่อยากเห็นหน้ากัน” ดูท่าเคนจะฝังใจกับประโยคนี้มากเลยนะเนี่ย
“ก็.......อยู่ได้ดิ นั่นก็เพื่อนกลุ่มเราทั้งนั้น” ผมเลือกตอบแค่คำถามแรก เพราะอันหลังนี่ตอบยาก
ผมหันมองไปที่โต๊ะอีกที คนที่จ้องผมอยู่ตอนนี้มีพี่ซีคนเดียว นอกนั้นก็เหลือบมองมาเป็นระยะๆ ปนกับซุบซิบนินทาอะไรกันสักอย่างอ่ะ 
 
“ไหนว่าไม่อยากเห็นหน้ากัน?” มันถามซ้ำซะงั้น ตกใจนะเว้ย
“เปล่า” ผมตอบ   
“เปล่าแล้วทำไมต้องหลบตา” กูเขินที่กลืนน้ำลายตัวเองเว้ยย (เป็นงี้ประจำ)

“มองตาเรา... แล้วบอกให้ชัดๆ หน่อยดิว่าหายโกรธเราแล้ว” เคนก้มมาจ้องตาใกล้ๆ เลยทีนี้ ผมผงะถอยหลัง หันไปมองที่โต๊ะอีกที ตอนนี้ผมไม่เห็นพี่ซีนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วคับ 

.......นั่นก็เพราะ........เค้ากำลังเดินตรงมาทางนี้อ่ะดิคับ!!!
 

H
งานเข้าอีกแล้ว
เพิ่งรู้ว่าตัวประกอบเรื่องมองไม่เห็นฯ มีโผล่มาในเรื่องนี้ด้วย ฮะๆ จำอะไรไม่ค่อยได้แฮะ... ชื่อซ้ำเลย
ปล. ขอโทษที่หายไปนานนะพี่น้อง ติดธุระหง่ะ   
ปล.2 ทำไมไม่มีคนคิดว่าคุณแฟนน้ำพุ คือพี่ซีหว่า... ???
 

[yoyo]

อะโหยย เคนโผล่มาไงเนี่ย
ฮืออ สงสารเคนว่ะ สงสารมาก
แต่รู้ได้ไงว่ามาเนี่ย มีสปายแหง

[yun]

สาวแอนน่าสงสัย
พี่ซีมาแรงแซงโค้งทุกคนหรือนี่
แต่ท่าทางจะหึงโหดเหมือนกันแหะ
ส่วน.....เคน.....ขอให้สมหวังในความรักนะ

[Akad3ar]

พี่ซีนี่ มาแนวเคนเลย 555+

แบบรักแรงแน่ๆ

ปล.คิดถึง น้ำพุ และ ผู้เขียนมากค่า +1

[meduza]

คิดถึงน้องพุมากๆเลยค๊าบ
สงสารเคนอ่ะเฮ้อเค้าไม่เห็นคุณค่าเราก็อย่าไปยื้อเลยเคนเอ้ยเห็นแล้วปวดใจแทน
พุก็น่าจะทำให้เคนตัดใจสักทีแนะนำพี่ซีไปเลยว่าแฟนใหม่เราอิอิ
เจ็บแปปเดียวก็หายแล้วเน้อน้องเคน
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
+1เป็นกำลังใจให้น้องพุค๊าบ

[Nichdia]

หายไปหลายวันเลย คิดถึงน้ำพุสุดๆ ^^

[kenshinkenchu]

โห........ เคนฉากนี้แบบว่า  ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องยอมให้เลย

ตัดจบแบบค้างมาก.......... กำลังมัน

[nunamicky]

รถไฟชนกันซะแล้ว

[watermoonj]

ที่ไม่คิดว่าเป็นพี่ซี เพราะแลแกสุภาพเรียบร้อย เวลาน้ำพุพูดด้วยก็เป็นแบบสุภ๊าพสุภาพ
อ่านตอนนี้สงสัยต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ ... พี่ซีโหมดแฟนอาจจะเถือนก็ได้
ตอนนี้น้ำพุเริ่มวางตัวดีขึ้น มีปฏิเสธนัทเถื่อน(แม้จะไม่สำเร็จ) พูดจาถนอมน้ำใจเคน(แม้จะนิดเดียว)
ชอบ... อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ จัง
ขอบคุณสำหรับอัพเดทนะ

[w1234]

สงสารเคนว่ะ ถึงขนาดนี้แล้วเคนก็ยังรักน้ำพุอยู่เหมือนเดิม

แล้วพี่ซีจะทำยังไงอะพุ  นายจะเลือกใครดี


 

[ณ ที่เดิม™]

งานเริ่มงอกแล้ว น้ำพุเอ๋ย
ยังเชียร์พี่นัทอยู่

[โจ๊กกุ้ง]

พี่ซีจะทำอะไร ลุ้นมาก

[yayu]

คิดถึงคนเขียนกะน้ำพุ..

แต่ว่าตอนนี้ตัดจบได้ค้างคามากเลย มาต่อไวๆนะ 

[┗◎┗◎]

เอาแล้วไง มันส์แน่ๆงานนี้ 

พุ จะเอาตัวรอดไงเนี่ย



สงสารเคนซักนิดเถอะนะ นะ 

[BeeRY]

มาถึงไคลแมกซ์หรือยังเนี่ย ถ้ายังนี่ก็ใกล้เคียงเลยนะเี่นี่ย เสียวสันหลังแทนน้ำพุอะ  

[หัวเเม่มือ]

อากกก สงสารเคนนนแทน

[ordkrub]

พุ ทำใจเด็ดขาดเสียที ไม่งั้นเจ็บรอบวงนะ

[cheyp]

เอิ๊กกกก ถึงตอนนี้แล้วเสียวสันหลังวาบๆแทนน้ำพุ เหอๆ

เป็นคนกลางลำบากงี้แหละ ถ้าเคนกะพี่ซีเกิดทะเลาะกันมานี่ ไม่อยากคิดภาพ

แต่ยังไงก็ยังแอบเชียร์เคนนิดๆแหละ สงสารเคนอ่า รักมาตั้งนาน ถึงแม้จะมีข้อเสียหลายอย่างที่น้ำพุรับไม่ได้ก็เถอะ แต่เคนก็รักน้ำพุ และทำเพื่อน้ำพุมาตั้งนาน แม้จะอารมณ์รุนแรงไปหน่อยก็เถอะ

ติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ รีบๆมาอัพนะคะ

[@StaR@]

อ่านแล้วเสียวแทนพุจริงๆเลย
คาดว่างานอาจจะเข้าพุหรือเปล่า
เห็นว่าพี่ซีเงียบๆแต่อาจจะแรงไม่รู้ตัว
ส่วนเคนก็น่าสงสารเหมือนกัน
ไหนจะพี่นัทเถื่อนอีก หู้ยจะเยอะไปไหนเนี้ยพุ