หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[หัวเเม่มือ]

มีติดตามต่อ อย่างเหนียวหนึบ

สงสารเคน แต่ก็น่ะ เคนทนอึดมาก

[yayu]

สงสารเคนจัง ถ้ารู้ความจริงของพุจะเป็นยังไง
แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วมั๊งเนี่ย 

[meduza]

" ยื้อก็เหมือนเราจะยิ่งเหนื่อย
รักไม่ช่วยอะไรเลย
ฉันไม่ยอมเปลี่ยนเธอไม่ยอมเปลี่ยน
ยังคงทำตัวเหมือนเคยๆ
ปรับความเข้าใจกันไปมันก็ซ้ำเก่า
ทั้งๆ ที่รักกันแต่เราเข้ากันไม่ได้เลย
เมื่อเราต่างไม่เคยจะยอมลดก็ควรจะลา"

โค่ดเข้ากับพุกับเคนเลยเหนื่อนไหมถามจิงๆเห๊ออ่านแล้วอยากจะถอนหายใจสักร้อยรอบสงสารทั้งคู่
เรื่องนี้ถ้าจะผิดก็ผิดทั้งคู่อ่ะไม่ใช่เพราะพุหรือเคนแค่คนเดียวเลิกกันแล้วก็อยากให้เป็นเพื่อนกันได้เพราะเคนมันก็น่ารัก
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า

[phoeniix]

สงสารเคน น้ำพุโลเล เจ้าชู้หลายใจ โกหกเก่ง เบื่อง่าย ตัวเลือกเยอะ ระวังกรรมตามสนอง อยากให้เคนตัดใจได้หาคนที่เห็นค่าของเคนดีกว่า ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เคน

[SweetSacrifice]

ยังไงก็สงสารเคนอยู่ดี

พุนี่เหมือนตัวร้ายเลยอะ

[┗◎┗◎]

ไม่ไหวแล้้ว โคตรสงสารเคน

เคนตัดใจเหอะ มาถึงขนาดนี้แล้ว

รู้ว่าเคนก็ผิด
แต่เคนก็อดทนพยายามไม่ให้เกิดซ้ำสอง

ทน........มาหลายปี


อยากให้พุโดนหลอกมั่ง.......สะใจ


ปล. แบบว่าอิน   

[meduza]

คิดถึงน้ำพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[foyer]

/

ถึงผมจะขวัญเสียกับเรื่องเคน แต่เรื่องเรียนกับเรื่องงานมันทิ้งไม่ได้คับ ผมยิ่งเรียนห่วยๆ อยู่ แถมชอบโดดด้วย ถ้ายังขืนไม่ทำงานส่งเพราะมัวแต่คิดเรื่องรักๆ ผมก็คงต้องได้เปอร์เหมือนไอ้เต้อ่ะ
ถ้าพ่อแม่รู้อย่างนั้นนะคับ โดนดุตายเลย  

โชคดีหรือไม่ดีไม่รู้ แต่ปีนี้งานกลุ่มเยอะคับ ไฟนอลก็งานกลุ่ม ผมเลยต้องไปอยู่รวมกับเพื่อนเยอะ ก็ช่วยทำให้หยุดคิดเรื่องแย่ๆ ของตัวเองได้บ้าง
 
จนทำงาน พรีเซนต์เสร็จ ก็เป็นเดือนคับ เคนไม่โทรมา ไม่มาหาจริงๆ ด้วย
ที่มันทำแบบนี้ผมไม่สบายใจนะคับ เล่นหายไปแบบนี้ก็ไม่รู้มันจะว่าไง จะเอายังไงต่อไปนี่คับ  
แต่ที่แน่ๆ ดูท่าเคนมันจะไม่อยากรับฟังสิ่งที่ผมต้องการจะบอก และตัวผมเองก็ไม่อยากพูดอะไรแบบนั้นด้วย

อย่างที่เคยบอกไปอ่ะคับ ผมไม่ชอบการที่ต้องเป็นฝ่ายบอกเลิกหรือปฏิเสธใคร
ผมไม่อยากเห็นสีหน้าเจ็บปวดหรือแววตาผิดหวังของใคร เพราะมันทำให้ดูเหมือนว่าเราเป็นฝ่ายผิด ที่ยอมรักเค้า

ตั้งแต่ผมเลิกกับเอ็ม มันก็เป็นเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้สึกแย่กับสถานการณ์แบบนี้มาตลอด ความรักแบบเด็กๆ ที่ผมรู้สึกดี รู้สึกสนุกที่ได้รัก นานๆ ไปมันเริ่มไม่สนุกแล้วดิคับ

มันค่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิดตั้งแต่ตอนนั้น เพียงแต่ว่าผมยังยึดติดกับ ‘ความรัก’ แบบเก่าๆ ...รักที่ผมอยากให้มันเป็นแบบนั้น...  
คืออยากคบใครก็คบ ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ถึงจะคบทีละหลายๆ คนก็ไม่เห็นมีใครว่า เพราะผมก็เป็นของผมแบบนี้ ใครก็รู้.. แต่ผมคบแบบมีลิมิตอ่ะคับ ถ้ามากเกินไป ผมก็แค่ห่างออกมา ใครไม่มีความสุขกับการที่อยู่กับผมแล้วทำได้แค่นี้ เค้าก็จะไปเอง  

จริงๆ ใช่ว่าเมื่อก่อน เคนมันจะไม่รู้เรื่องนี้ ตอน ม.ปลายที่เป็นแฟนกัน ผมก็บอกมันตลอด ว่ามีใครมายุ่งกับผมบ้าง ถึงจะบอกไม่หมดทุกคน (เพราะมีเยอะ) แต่ผมก็บอกอ่ะ
ตัวมันเองก็บอกผมเหมือนกัน ผมไปเช็คไม่ได้อยู่แล้วว่ามันพูดจริงมั้ย ก็เชื่อใจเคน  
ถึงจะมีหึงกันไปหึงกันมา แต่เราก็ไม่เคยทะเลาะกัน
และถึงผมจะเล่นๆ กับคนอื่นบ้าง แต่ก็ไม่ได้เกินเลย ลามปามถึงขั้นเรียกว่านอกใจนะคับ ผมก็ให้ความสำคัญกับเคนเป็นเบอร์หนึ่งตลอด  
 
แต่ที่ผมไม่ชอบ มันไม่เกี่ยวกับคนอื่นแต่เป็นเพราะนิสัยพูดไม่รู้เรื่องของมันมากกว่า อันนี้ยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่มันทำรุนแรงกับผม ข่มขืนผมอ่ะ ผมลืมไม่ลง

มันไม่ใช่แค่เจ็บกาย แต่มันเจ็บใจมากอ่ะคับ  
ถึงตอนนั้นผมจะไม่ได้รักเคนแล้ว แต่ยังไงมันก็ยังเป็นคนแรกที่ผมให้ความสำคัญมากกว่าใคร
ผมเองก็คิดว่าถ้าคบกับเคนไปเรื่อยๆ พยายามทำใจรับนิสัยที่ผมไม่ชอบผมก็คงรักเคนได้สักวัน  

แต่ที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจ เป็นเพราะเคนเลือกทำสิ่งที่ผมเกลียดและฝังใจมาตลอดอ่ะคับ
ผมไม่เคยมองเคนเหมือนไอ้พวกนั้น พวกที่มันจะข่มขืนผมตอนม.ต้น อ่ะ
ผมทั้งเกลียด ทั้งกลัว ทั้งระแวง .....ขยะแขยง...ไม่รู้จะเจอพวกมันลากไปทำอะไรตอนไหน
ถึงจะไม่อยากเอาไปเทียบกัน แต่ส่วนลึกในใจมันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าที่ทำแบบนั้น เคนมันต้องการอะไรจากผมกันแน่          
  
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรัก ไม่อยากคบกับเคนนะคับ  
...ผมชอบมันมาก      
เคนเป็นผู้ชายที่ใครได้ไปควงคงมีแต่คนอิจฉา
แต่ถ้าคนมันจะรักกันได้แค่รูปร่างหน้าตาภายนอก ผมกับมันก็คงไม่ต้องมามีปัญหากันแบบนี้หรอกคับ        
 
/

ที่เคนหายไป ถ้าคิดในแง่บวกมันคงตัดใจจากผมได้แล้วมั้ง ถึงจะไม่ค่อยเชื่อความคิดนี้ของตัวเองสักเท่าไหร่ก็เหอะ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน มันอาจจะเจอคนที่ดีกว่าผม แล้วก็รักมันมากๆ แล้วก็ได้  

และช่วงส่งไฟนอลที่เปิดมือถือได้วันแรกเนี่ยละคับ เมสเซจขึ้นมาเป็นตับเลย
เบอร์ที่ไม่ได้รับสายอ่ะคับ ข้อความก็มี โห....เยอะคับ พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนๆ
ที่เด็ดสุดก็นี่เลย พี่นัทเถื่อน โทรมาเยอะสุด มากกว่าเคนอีก
ข้อความของเค้าก็ออกแนวกวนส้นตีนอ่ะคับ แรกๆ ไม่เท่าไหร่ หลังๆ หาว่าผมหนี ไม่กล้าคุยด้วยอะไรทำนองนี้

โอเค จะว่าหนีก็ได้ แต่ผมไม่ยอมรับหรอก
ผมส่ง sms คืนเค้า บอกว่า

‘ไม่อยากเล่นแล้วครับ ขอโทษด้วย’

ตัดบท ส่งเสร็จปิดมือถือไปเลย

ก็มันเหนื่อยจริงๆ หง่ะ เรื่องที่อยากเอาชนะพี่เค้าตอนแรก มาตอนนี้ผมไม่อยากจะไปยุ่งเกี่ยว ข้องแวะอะไรเสี่ยงๆ แบบนั้นแล้ว
ที่เคยมองว่าสนุก ตื่นเต้น บางทีรูปแบบมันอาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้ อีกอย่าง... เรื่องผมตอนนี้มันก็เยอะเกินทำใจละคับ อยู่เฉยๆ บ้างคงจะดีกว่า    

/

ส่วนเรื่องพี่ซี... พอพี่ไมค์ส่งงานเสร็จ เค้าก็ต้องไปเคลียร์งานของตัวเองบ้างอ่ะคับ พี่ซีเค้าไม่ได้จู้จี้อะไรกับผมมากอยู่แล้ว ตั้งแต่ผมคืนมือถือให้เค้าไป พี่เค้าก็รู้ว่าเรื่องผมกับเคนมันไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว (เหรอ?)
ที่จริงพี่ซีงานยุ่งอ่ะคับ ผมก็ว่าดีแล้วที่เค้ายุ่ง ที่เค้าไม่มีเวลาโทรหา หรือมาหาผม เพราะผมอยากให้เวลาตัวเองได้คิดหาทางออกจากความสับสน ที่มันเป็นอยู่นี้บ้างอ่ะคับ    

ปิดเทอมผมว่างแล้ว อยู่ๆ ไอ้โมก็โทรมาชวนให้ผมไปเที่ยวปท.ลาวกับมัน ไปอาทิตย์นึงอ่ะคับ ที่จริงผมไม่เคยไปเที่ยวไกลๆ กับเพื่อนสองคนสักเท่าไหร่ แบบ backpacker อ่ะ น่าสนุกดี ก็เลยโอเค

ผมบอกพี่ซี เค้าก็ทำท่าไม่อยากให้ผมไปลำบากลำบนแบบที่ไอ้โมส่ง schedule มาให้ดูอ่ะคับ พี่เค้าบอกว่ามันหนักไป เดี๋ยวจะเหนื่อย ทำไมไม่นั่งเครื่อง ทำไมไม่อย่างนั้นอย่างนี้ ถ้ากลัวเปลืองหรือไม่มีเงินค่าเครื่องบินเค้าออกให้ก็ได้

หง่ะ.... ไม่กล้าขนาดนั้นหรอกคับ ผมก็บอกเค้าว่าโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ พี่ซีเนี่ยส่ายหน้าเลยคับ
- -" ทีนี้เค้าเลยลองวางแผนการเที่ยวให้ผมใหม่ แล้วให้ผมไปตกลงกับเพื่อน ไอ้โมมันเป็นพวกหัวแข็งอ่ะคับ มันก็ว่าของมันดีแล้ว ราคาถูกแล้ว สุดท้ายก็เลือกแพลนเดิมคับ      
 
ไอ้โมหาข้อมูลไกด์ไลน์แค่สามวัน ผมช่วยหาที่พัก ได้แล้วก็นั่งรถแบบมั่วตั้วไปถึงลาวได้อย่างงงๆ ผมไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างเลยอ่ะคับ ถ้าตายก็คงตายแถวๆ นั้นแหล่ะ  

คือ...ผมกับไอ้โม ค่อนข้างใกล้ชิดกันชวนให้คิดลึกบ่อย อย่างไปลาวมันพก PSP ไปด้วย เวลาเล่นเกมส์ผมกับมันก็จะช่วยกันกด ดูหนังก็ดูด้วยกัน ฟังเพลงก็แบ่งกันฟังเฮดโฟนคนละข้าง บางทีนั่งโต๊ะกินข้าวยังนั่งฝั่งเดียวกันเลย... เหอๆ เวลานอยด์ไอ้โมก็ชอบมานั่วเนีย    
แต่ก็ไม่มีไรหรอกมั้งคับ สนิทกัน แต่ผมก็สงสัยอยู่นะคับ ว่าไอ้โมแอบเป็นไบเหมือนที่ไอ้เต้เป็นรึเปล่า
คือตอนนี้เต้มีแฟนเป็น ผญ. ไปแล้วคับ วงการเดียวกับมันนั่นแหล่ะ ตอนแรกก็บอกผมว่าคนนี้ไม่ชอบ ไม่สเปค ไม่เอา ตอนหลังหง่ะคบกันเฉยเลย  
 
/

ผมกลับถึงกทม. พี่ซีก็มารับที่หมอชิตคับ ไปส่งไอ้โม และก็ไปส่งผม (ที่บ้าน) พี่ซีเลยกลายเป็นอีกคนที่รู้ว่าบ้านผมอยู่ไหน
“ให้พี่เข้าไปไหว้พ่อแม่น้ำพุก่อนมั้ย?” แหะๆ แม่อ่ะ ไม่เท่าไหร่คับ แต่ถ้าพ่อ... ผมสยองหง่ะ เค้ายังไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์.....อ่ะคับ
“อย่าเพิ่งดีกว่าพี่ พ่อพุดุมากกกอ่ะ” แค่คิดก็เสียวสันหลังวาบและ
“พ่อหวงลูกชายว่างั้น อ่อ ลูกคนเดียวนี่นาเรา” พี่ซียกมือไถหัวผมตามระเบียบ
“พ่อหวงแบบนี้แล้วพี่จะกล้าไปขอมั้ยเนี่ย” พูดเล่นพูดจริงหง่ะ กลัวนะเนี่ย (กลัวพ่อ+กลัวตัวเองด้วย)

พี่ซีกลับไป คราวนี้ผมก็ต้องสิงอยู่บ้านเท่านั้นล่ะคับ พออยู่บ้านแล้วมักไม่ได้ออกไปไหน เพราะบ้านผมค่อนข้างเงียบเหงา ต่างคนต่างอยู่ แต่ผมชินแล้วก็เลยอยู่คนเดียวได้ไม่เบื่อ  

ที่จริงผมแว่บไปคิดเรื่องเคนบ่อยๆ มันกังวล ค้างคาใจ รู้สึกผิด หลายอารมณ์มากอ่ะคับ  
แตกต่างจากครั้งก่อนตอนที่ผมจะเลิกกับมันหง่ะ เหมือนเราไปกันมาไกลจนตัดกันยากมั้งคับ และทีนี้ผมรับรู้ความเป็นไปของมันแล้วจริงๆ ภาพที่เคนร้องไห้วันนั้นยังติดตาผมเหมือนภาพหลอนอยู่เลย

/

ที่มันหายไปแบบนี้ใช่ว่าผมจะสบายใจแล้วไปคบกับคนอื่นอย่างมีความสุขนะคับ ตรงกันข้ามผมกลับไม่สบายใจ แล้วก็ไม่กล้าไปคบใครเลย
และที่เห็นยังคุยยังเจอกับพี่ซีอยู่ มันก็ปกติอ่ะคับ ไม่ต่างจากก่อนหน้าที่เค้าจะจีบผมมากเท่าไหร่  

ที่จริงแล้วผมกลัวอ่ะคับ กลัวว่าเค้าจะเป็นเหมือนเคน กลัวตัวเองว่าจะไปทำร้ายใครเขาด้วย
ผมเลยห่างๆ ไม่ค่อยได้อะไรกับใครมาก แล้วกับพี่ซีเค้าก็ไม่มีปัญหาง่ะ เพราะเค้าไม่ได้มาตามติดอะไรผมมากอยู่แล้ว  

จนมีอยู่วันหนึ่ง... ปิดเทอมอยู่เนี่ยละคับ พ่อแม่ไปทำงานหมดแล้ว ผมกำลังนั่งดูทีวีเซ็งๆ อยู่ เสียงกริ่งจากประตูหน้าบ้านดังขึ้น ผมเลยเดินออกไปดูเพราะประตูรั้วมันไม่โปร่งอ่ะ มองไม่เห็น แต่ปรากฏว่าออกไปผมยืนอึ้ง อ้าปากหวอเลยคับ

พี่นัท(เถื่อน)หง่ะ!
มาได้ไงวะเนี่ย ช้อคคับช้อค ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเค้าจะบุกมาถึงที่นี่ได้

“อย่าเพิ่งถามไรเลย ปวดฉี่ว่ะ ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” เฮ้ย อะไรวะเนี่ย
“เดินเข้าไปทางนี้ใช่มั้ย?” พี่นัทชี้นิ้วไปทางประตูหน้า แต่ผมสั่นหัว
“ประตูข้างคับ” ประตูหน้าบ้านล็อคอยู่หง่ะ  
“จะราดแล้ว ไปก่อนนะ” พี่นัทบอกแล้วรีบเดินลิ่วเข้าบ้านไปเลยคับ

ผมยืนมองเค้าจนลับสายตา....... งงอ่ะ มาได้ไง

คิดไปคิดมา เค้าคงรู้จากประวัติที่มหาลัยส่งไปให้ ตอนที่จะรับเข้าฝึกงานอ่ะคับ เค้าจะให้กรอกที่อยู่ที่สามารถติดต่อได้ ประเด็นคือผมจำที่อยู่หอไม่ได้ เลยต้องกรอกที่อยู่บ้านตัวเอง  

ผมเดินตามพี่นัทเข้าไปข้างในแบบหวั่นใจนิดๆ ก็ระแวงว่าพี่เค้าจะมาไม้ไหนอ่ะ ผมบอกไปแล้วไงว่าไม่เล่น เค้าก็น่าจะเข้าใจ หรือว่าเค้าไม่ได้รับ sms ผมหว่า..?  

“อยู่คนเดียวเหรอ?” พอพี่นัทออกมาจากห้องน้ำ เค้าก็มองรอบๆ ก่อนถาม บ้านผมไม่ได้หลังใหญ่เป็นคฤหาสอ่ะคับ ก็ขนาดปานกลาง โล่งๆ มองเห็นได้เกือบหมด  
“ครับ” ก็มีกันอยู่สามคน พ่อแม่ไปทำงานหมดแล้วจะให้ผมอยู่กับแมวที่ไหนล่ะ
“งี้ก็ทางสะดวกดิ”
“.....................” ทางสะดวกอะไร จะทำอะไรผม    
“ฮ่าๆๆๆ” อยู่ๆ พี่นัทก็หัวเราะตาปิด
“ขี้กลัวนะเรา” ว่าไงนะ ปากเสีย เดี๋ยวไล่ออกจากบ้านซะเลยหนิ

“เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมพี่?” เตรียมไล่คับ
“อืม เข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว แต่อย่างอื่นยังไม่เสร็จ” พูดแบบนี้หมายความว่าไง...  
“ขอไปนั่งโซฟานะ เมื่อย”

หง่ะ... พี่นัทไปนั่งแล้ว แถมยังปลดกระดุมเสื้อออกอีกสองเม็ด ผมยืนมองห่างๆ แบบไม่ไว้ใจ คือว่า... ถึงจะเคยเห็นหน้า หรือรู้จักกันมานานแต่ผมก็ยังไม่รู้นิสัยเค้าจริงๆ อ่ะคับ

“อย่าทำหน้าเหมือนพี่เป็นฆาตรกรฆ่าข่มขืนอย่างนั้นดิ” พี่นัทว่า ชิ ก็อย่าทำท่าไม่น่าไว้ใจสิ  
“พี่มาทำอะไรเนี่ย?” อยู่ห่างๆ ไว้ก่อนดีกว่าคับ เล่นทำท่าขย่มขวัญผมแบบนี้ ใครจะกล้าไปยุ่งมากล่ะ
“ก็เห็นอยู่ว่ามาเข้าห้องน้ำ” พี่นัทตอบ
“.........................” ผมขมวดคิ้ว
“เออ มาหาด้วย ..รู้สึกว่าจะติดต่อเอ็งผ่านโทรศัพท์เนี่ย มันยากเย็นซะเหลือเกิน...”    

“พี่ไม่ได้เมสเซจผมเหรอ?”
“ได้แล้ว” พี่นัทตอบ “รู้สึกว่าจะตัดเยื่อใยกันเร็วไปหน่อยนะ ยังไม่ทันได้เริ่มเลย” พี่นัททำท่าเซ็งๆ
“เกิดอะไรขึ้นวะ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ เอ็งเป็นคนโลเลเหรอ?” ฉึก!
“........................”
“ช่วยทำให้หายโลเลมั้ย?”
“........................” -*-  
ผมยังคงเงียบ ไม่รู้จะตอบอะไร และไม่อยากฟังเค้ากวนตีนผมด้วย

“จะช่วยก็ไม่เอาอีก เฮ้ย เป็นไรรึเปล่า ไม่เจอกันแค่เดือนเดียว ทำไมเอ็งเปลี่ยนไปอีกแล้ววะ?”
ผมเบ้ปาก แล้วถาม  
“ผมดำขึ้นเหรอ?”
“เปล๊า...” พี่นัทเสียงสูง  “เห็นเงียบๆ นึกว่าเป็นใบ้”
“..........ใบ้แล้วไงคับ?” กวนมา ก็กวนกลับเด่ะ  
พี่นัทส่ายหัวยิ้มๆ “ไม่แล้วไง ...ก็พูดได้แล้วนี่”  
“......................” หง่ะ...  

“กลัวพี่เหรอ?” คำถามแบบนี้มาอีกแล้ว
“เปล่าครับ”
“ถ้าไม่กลัวแล้วจะหนีทำไม จริงมั้ย?”
เฮ้อ... ทำไมต้องมาทำเป็นรู้ดีด้วย ผมกลัวก็จริง แต่ไม่ได้กลัวพี่นัทนะ
ที่กลัวคือผลลัพธ์ที่จะตามมามากกว่า      

“พี่ ผมบอกแล้วไงครับว่าไม่เล่น” ผมชิงพูดขึ้นไปก่อน ตอนนี้เข็ดแล้วอ่ะคับ ไม่กล้าเสี่ยงหาเรื่องใส่ตัวอีก  
“พี่จะว่าผมหนี ผมกลัวหรืออะไรก็เอาเถอะ แต่ยังไงผมก็ไม่เล่นอ่ะ” ถ้าเรื่องไหนทำแล้วไม่สบายใจ ไม่ดีกับตัวเองหรือกับคนที่ผมแคร์ ผมก็ว่าจะไม่ทำแล้วอ่ะคับ
  
“เฮ้อออ...........คนอะไรวะ เอาแต่ใจตัวเองจริงๆ” ว่าอีกและ... รู้ว่าผมเอาแต่ใจ และจะมายุ่งทำไมล่ะ
พี่นัทถอนหายใจยาว แล้วเค้าก็ทำท่าบิดขี้เกียจ

“ไม่เล่นก็ดี... เพราะพี่ก็ขี้เกียจเล่นแล้วเหมือนกัน”

 
H
เหอะๆ เจอหนักเลยไอ้พุ
คือผมไม่ได้เขียนให้ใครดูดีอ่ะครับ น้ำพุคิดไงก็เผยออกมาอย่างนั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นด้านมืดของมันอ่ะ ที่ดีๆ ก็มี แต่ไม่ค่อยเอ่ยถึง ฮ่าๆ  
ส่วนเรื่องน้องเคนไม่ต้องเป็นห่วงหรอกคับ มีคนรอดาม-อกให้เพียบอยู่แล้ว
ทุก rep ไอ้พุมันเข้ามาอ่านแล้วนะคับ ฝากขอบคุณที่ติ ชม และด่ามันมา ณ ที่นี้ด้วย  
 

[kenshinkenchu]

ก๊าก........ ขำน้องพุมาอ่านด้วยเหรอ

ถึงพี่จะแอบกัด นิดหน่อย  แต่ถึงร้ายก็รักนะเออ  อิ..อิ   

[BeeRY]

ถอยออกมาง่ายๆแบบนี้ก็ดีนะพี่นัท (เถื่อน) ว่าแต่มันง่ายจนไม่น่าเชื่อนะ
งี้ก็ตัดพี่นัทออกไปได้แล้วหรือยังหว่า แล้วก็เหลือพี่ซีกับเคน
น้ำพุคิดเรื่องเคนมากขนาดนี้ มันส่งสัญญาณอะไรบางอย่างอ๊ะป่าว
ไม่ๆๆ เราไม่เดา เราจะรออ่าน
+1 ขอบคุณค่ะ ทวงพี่ต้านกะน้องอิฐในนี้ด้วยได้ป่าว 55+

[Na_RimKLonG]

พี่นัทเฃ(เถื่อน) ยอมเลิกเล่น

เพื่อที่จะเอาจริงใช่ป่ะ

หึหึ

[yun]

เห็นด้วยที่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเด็ก หลายเรื่องมันฝังใจจนจำมาถึงตอนโต ไม่ว่าจะดีหรือแย่
บังเอิญ พุ โดน เคน กระทำในจุดเปราะบางนั้น มันเลยยิ่งจูนเข้ากันยาก
แต่ก็ดีใจที่ได้ยินว่า มีคนรอ ดาม อก เคน ให้เพียบ (หวังว่า เคน คงทำใจได้แล้วนะ)

พุ ต้องเป็นคนที่มีอะไรดีๆ หลายอย่าง และ ก็มีเสน่ห์มาก ถึงมีคนมาชอบหลายคน
(อย่าน้อยใจเลยนะ คนอ่านบางทีก็อินมากไปหน่อย)
บางครั้งก็เป็นเรื่องของโชคชะตาจริงๆ ที่มีคนเข้ามาชอบเราพร้อมๆ กัน จนตัดสินใจเลือกยาก
ปัจจุบันถ้าพุกับอีก 2 หนุ่ม ยังคงเป็นเพื่อนพูดคุยกันได้ก็ยิ่งดีใหญ่

แต่ว่าพี่นัท(เถื่อน)เนี่ย รุกไวจริงๆ น่ากลัวชะมัด

[┗◎┗◎]

พี่นัทเถื่อนจะบุกแล้ววววว 

[primmi]

พี่นัทเถื่อนมาแรงจริงๆ
เลิกเล่นแล้วมาเอาจริงดีกว่านะพี่ ๕๕๕
ดูจากนิสัยพี่นัทเถื่อนดูเข้าเค้าว่าจะปราบพุได้มากสุดแล้วอ่ะ ลุ้นๆ
 

[yoyo]

ไม่ค่อยเข้าใจ
“ไม่เล่นก็ดี... เพราะพี่ก็ไม่ขี้เกียจเล่นแล้วเหมือนกัน”
คืออะไรหว่า คือก่อนหน้านี้ขี้เกียจ  แต่ตอนนี้ไม่แล้วรึเปล่าเอ่ย

เคนจะหายไปจริงอะ ใจหายเน๊อะ ชักไม่อยากให้ใครมาดามอกเคน
ให้เป็นของพุไปเรื่อยๆ  55+

[Nichdia]

เหลือกี่ตัวเลือกล่ะเนี่ย เคน พี่ซี พี่นัทเถื่อน

พุเลือกใคร เราก้อเชียร์คนนั้นแหละ อิอิ

แต่แอบเชียร์พี่ซี เบาเบา ^^

[nunamicky]

พี่นัท(เถื่อน)ลุยโลด
 

[หัวเเม่มือ]

กรากกผิดไหมเชียร์นัด เถื่อน

[yayu]

พุอยู่กับใครแล้วมีความสุข ก็เชียร์คนนั้นอ่ะ

แต่จริงๆแล้วแอบเชียร์พี่นัท(เถื่อน) นิ๊ดนึง.. 

[The_outsider]

ถ้าพุไม่ลงเอยกับเคน
ก็อยากรู้จริงๆว่าจะจบกันเคนยังไง ดูจะเป็นเรื่องสาหัสเอาการ
 

Ps. พี่ณัฐปวดฉี่เข้าปั๊มได้พี่ ไม่ค่อยจงใจเลยเนอะ
 

[โจ๊กกุ้ง]

ขอให้เคนเจอคนที่รักเคนอย่างที่เคนเป็นด้วยเท้อ มีความสุขนะเคน ส่วนพุอยากรู้ใครกันจะเอาอยู่ เหอๆ นับถือๆเดาว่าพี่นัทเถื่อน

[ordkrub]

อ่านไปอ่านมา เชียร์ C แฮะ

[ณ ที่เดิม™]

เริ่มจะเชียร์พี่นัทเถื่อน

[luna]

'dark side story ของน้ำพุ เด็กที่ไม่เคยจริงจังกับความรัก
การตัดสินใจแบบเห็นความรู้สึกของคนอื่นเป็นแค่ของเล่น นำพาความดีและความชั่วผสานกันเป็นหนึ่ง'

ตามมาดูเรื่องใหม่  ตอนนี้อ่านต้านกับอิฐอยู่ค่ะ     

ได้กลายเป็นตัวเอกของเรื่องซะงั้น 

[watermoonj]

ตามมาอ่านเรื่องที่สอง เรื่องนั้นกับเรื่องนี้คนละฟีลเลย ดีที่อ่านเรื่องแรกก่อนนะเนี่ย ถ้าอ่านเรื่องนี้ก่อนสงสัยอารมณ์ไปแบบกู่ไม่กลับ เพราะเรื่องนี้มันอ่านแล้วอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนนั่งรถไฟเหาะ ส่วนเรื่องของต้านอารมณ์มันขึ้นอย่างเดียว(ลุ้นแล้วสมใจหวัง) เรื่องนี้ถึงจะอ่านแล้วเครียดแต่ก้อชอบ สนุกและเข้มข้น น้ำพุแม้จะนิสัยจะค่อนไปทางร้ายๆ แต่ก็อ่านแบบเอาใจช่วย(สุดๆ) ปวดเศียรเหมือนกันกับวิธีคิดของน้ำพุแต่ก็เข้าใจนะว่าที่มาที่ไปเป็นยังไง น้ำพุนี่น่าสงสารเหมือนกันนะ เรื่องปัญหารักๆ ไม่มีเพื่อนที่ดีๆ ให้คำปรึกษาเลย คงจะเหมือนตามที่พุพูดไว้ต้นเรื่องว่าอาภัพเพื่อนสนิท แต่ถ้ามีเพื่อนที่ให้คำปรึกษาที่ดีได้ชีวิตคงราบรื่นขึ้นแยะ

เรื่องนี้เชียร์และชอบเคน แม้เคนจะมีพฤติกรรมที่ดูจะเก็บกดไปซักหน่อย แต่ประมาณนี้ก็พระเอกเรื่องอื่นนี่นา จริงๆ อ่านมานี่ปิ๊งเคนอันดับหนึ่ง นัทเถื่อนอันดับสอง เอ็มกับโก้อันดับสาม หลังจากเดาคำใบ้คนเขียนมาหลายรอบ คิดว่าเคนคงไม่ใช่พระเอกแน่ๆ ก็เศร้า อารมณ์ประมาณอยากให้เคนมีความสุข แต่อ่านแล้วอยู่กับพุคงไม่มีความสุข และนี่ก็ไม่ใช่นิยายถึงจะมีมุมมองของอนาคตตัวละครคนอื่นๆ สลับเปลี่ยนมาให้อ่าน แต่ก็ดีแล้วล่ะ ชอบแบบนี้ ชอบที่รู้อะไรด้านเดียว ชอบที่ชีวิตของเพื่อนตัวเอกไม่ต้องวนเวียนมาเป็นตอนพิเศษ

ชี้จุดที่มีคำผิดให้นะคะ อยู่ในตอนเก่าๆ
โลงรถ ต้องเป็น โรงรถ
buffet เขียนเป็นไทย บุฟเฟ่ห์

[Thengja]

อันนี้เรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ย มันมีคนแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ ถึงจะเป็นด้านมืดก็เหอะ มันมืดเกิ้นนนนนนนนน

[meduza]

คิดถึงน้องพุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[yoyo]

หายหลายวันแล้วน้า อิอิ

[foyer]

ยังไม่ว่างเลยพี่น้อง... ช่วงนี้ยุ่งเหยิงมากชีวิต 

[meduza]

^
จิ้มน้องพุด้วยฟามคิดถึงค๊าบ
อยากจะลองทายดูคิดว่าคุณแฟนต้องเป็นพี่นัท(เถื่อน)แน่นอนอ่ะเพราะถ้าเป็นพี่ซีคงต้องรีบมา
แล้วถ้าเป็นเคนพุก็คงวีนกลับแน่ๆขอเดาเป็นพี่นัท(เถื่อน)เป็นคำตอบสุดท้ายค่ะอิอิ
อยากรู้แล้วอ่ะว่าใครที่จะปราบน้องพุอยู่จากลูกเสือเป็นลูกแมวน้อย555
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า