❀✽ผู้เป็นที่รัก✽❀ :: รายละเอียดการจองหนังสือรอบสต็อก 26/11/2560 p.33
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ❀✽ผู้เป็นที่รัก✽❀ :: รายละเอียดการจองหนังสือรอบสต็อก 26/11/2560 p.33  (อ่าน 468850 ครั้ง)

ออฟไลน์ fahsai

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 815
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-2
เบาหวานขึ้นตาแล้วค่ะ อิจฉาตาร้อน

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
โอ๊ย เขินตัวจิแตก

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
แชมป์หลงเมียแห่งประเทศไทย มอบมงให้คุณแพทค่ะ จุดๆนี้
น้องรักน่ารักกกกก ชมทั้งวันก็ไม่เบื่อ

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ Ryu7801

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
เบาหวานขึ้น อิจฉา :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ขอบคุณ :)

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
 :-[ :m1: :m1: :m3: :give2:
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
หวานกันเกินไปแล้ววว

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
โอ๊ยยยยยยยยย อิจอย่างแร๊งงงงงงงงงง

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ฮ่อลลลลลล อิจฉาาาาาาาาา
แต่คุณแพทนี่ไม่ยอมจิงๆ เปลี่ยนโทรสับรักเปนแบบคู่จนได้ เริ่ด!!! 55555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
อ่านเรื่องนี้แล้วดีต่อใจเหลือเกิน

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
อิอิ หวานกันจัง

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
แค่นอนเฉยๆ พอเหรอคะคุณแพท ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ cass-meyz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 419
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
หวานจนคนไม่มีคู่อย่างเราอิจฉา หวานจนน้ำตาลต้องอาย  :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1

ออฟไลน์ tuek

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +214/-3
เรื่องนี้สนุกมากๆผ่านตาไปได้ยังไงเนี่ยชอบน้องรักที่สุดน้องน่ารักพี่แพทก็ดูทั้งรักทั้งหวงยังอ่านไม่ถึงไหนมาเม้นก่อน
+1นะคะ

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
ตามอ่านทันแล้วววว เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ พลาดไปได้ยังไงเนี่ยยย ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ ex-soulL

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-7
   
ตอนที่ 23

     เรือนร่างสูงใหญ่ตามสัญชาติเดินออกจากห้องน้ำในยามเช้าเมื่อจัดการกับตัวเองจนเรียบร้อย เบื้องล่างถูกปกปิดด้วยกางเกงสแล็คพร้อมด้วยเสื้อเชิ้ตเนื้อดีที่คนรักเป็นคนจัดเตรียมให้ หากแต่กระดุมบางเม็ดกลับไม่ได้อยู่ในรังดุมเปิดเปลือยหน้าอกล่ำให้คนมองหน้าแดงซ่าน

     สองขาเรียวขยับก้าวเข้าหา มือบางยกขึ้นจับสาบเสื้อทั้งสองด้านให้เข้าที่ก่อนจะค่อยๆกลัดกระดุมเข้ารังทีละเม็ด

     “วันนี้รักจะออกไปทำธุระกับพร้อมนะครับ เดี๋ยวของที่เหลือพร้อมจะช่วยขนมาให้”

     สามวันที่ผ่านมาข้าวของในส่วนของกานต์รักถูกทยอยลำเลียงเข้าบ้านจนแทบหมดสิ้น เหลือเพียงของใช้ส่วนตัวบางส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่ไม่มาก ประจวบเหมาะกับวันนี้ต้องออกไปทำธุระหลายอย่างกับพร้อมกานต์ คนเป็นพี่จึงเอ่ยปากจะช่วยขนของส่วนที่เหลือนั้นมาให้

     “ลูกน้องก็มีเยอะแยะ ให้ขนมาเลยจะเป็นอะไร”

     “มันเป็นของส่วนตัว รักจัดการเองดีกว่าครับ” ใบหน้าหวานแย้มยิ้มพลางเอ่ยตอบ

     เมื่อกระดุมถูกติดจนครบทุกเม็ดกานต์รักจึงเอี้ยวตัวไปหยิบเนคไทเส้นสวยมาพาดผ่านด้านหลังลำคอแกร่ง ขยับมือสอดส่วนปลายทาบทับไปมาอย่างคล่องแคล่วจนคนมองยกยิ้ม

     สามวันนั้นกานต์รักเป็นคนแต่งตัวจัดการทุกอย่างให้จนแพทริกแทบไม่ต้องทำอะไร มีเพียงแค่อาบน้ำแล้วสวมเสื้อผ้าลวกๆออกมายืนนิ่ง ใช้เวลายามเช้าไปกับการทอดมองร่างบางยามขยับตัวทำนู้นนี่ให้อย่างเพลิดเพลิน

     “เรียบร้อยแล้วครับ” ใบหน้าเล็กเงยขึ้นพร้อมทั้งส่งยิ้มหวาน ก่อนจะได้รับรางวัลเป็นสัมผัสหนักๆบนริมฝีปาก

     กานต์รักหลุดเสียงครางฮือกับสัมผัสที่ไม่ได้ตั้งตัวก่อนความเขินอายจะเล่นงานจนต้องซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง ถึงอย่างไรก็พยายามไม่ทิ้งน้ำหนักลงไปมากนักอย่างกลัวว่าเสื้อของอีกฝ่ายจะยับ ท่าทางที่ท่อนแขนแข็งแรงก็ยกขึ้นโอบคนรักเอาไว้ในอ้อมกอด

     “ต้องรายงานตัวกับฉันเป็นระยะ ไม่ว่าจะไปไหนหรือทำอะไร เข้าใจหรือเปล่า”

     “เหมือนรักเป็นนักโทษเลย”

     พูดไปทั้งที่ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มกว้าง ไม่ได้นึกอึดอัดหรือไม่พอใจหากจะต้องทำอย่างที่อีกฝ่ายบอก เพียงเท่านั้นมันไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรซักนิด กานต์รักกลับชอบเสียอีกเพราะมันให้ความรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ

     “จะยังไงก็ต้องทำ”

     “เข้าใจแล้วครับ...แต่ว่าตอนนี้รักว่าเราลงไปทานข้าวกันดีกว่า ป่านนี้แด๊ดกับมัมคงรอแย่แล้ว”

     กานต์รักขยับผละออกจากอ้อมแขนที่คุ้นเคยก่อนร่างสูงจะพยักหน้ารับแล้วหันไปคว้าสูทมาพาดแขนพร้อมทั้งรั้งเอวบางให้แนบชิด ก่อนจะเดินเคียงคู่กันลงไปยังห้องอาหาร

     “ถ้ามัมกลับต้องคิดถึงอาหารฝีมือรักมากแน่ๆ ไปอยู่กับมัมดีไหมจ๊ะ”

     หญิงสาวเพียงคนเดียวบนโต๊ะอาหารเอ่ยขึ้นพลางทอดสายตามองคนรักของลูกชายด้วยความเอื้อเอ็นดู ตลอดสี่ห้าวันที่อยู่ไทยนั้นทั้งเช้าและเย็นกานต์รักจะเป็นคนเข้าครัวลงมือทำอาหารจนเธอติดใจในรสมือไปเสียแล้ว
 
     “รักสัญญาว่าจะหาโอกาสไปหามัมที่นู้นนะครับ”

     หากเคลียร์ทุกอย่างลงตัวและแพทริกมีเวลาว่างคงไม่พลาดที่จะแวะไปเยี่ยมเยียนท่าน อีกอย่างกานต์รักมีแพลนว่าจะแวะไปหาพ่อกับแม่ซึ่งอยู่อีกประเทศ ถือว่าเป็นการพักผ่อนยาวไปในตัว

     “ไปอยู่กับมัมเลยไม่ได้หรือ”

     “รักเป็นแฟนผม บางทีมัมอาจจะลืมไปว่าสามีตัวเองนั่งอยู่นั่น”

     แพทริกเอ่ยเสียงเรียบพลางปรายตามองไปยังผู้เป็นพ่อซึ่งกำลังส่ายหน้าน้อยๆ ทุกวันต้องได้ยินเสียงสองแม่ลูกกระแซะกันเรื่องแย่งตัวกานต์รักจนกลายเป็นเรื่องปกติ ภรรยาของเขาเอ็นดูคนรักของลูกชายมากในขณะที่แพทริกเองก็หวงคนรักมากเช่นกัน

     ดวงตาโตได้แต่มองคนทั้งสองสลับไปมาพร้อมทั้งยิ้มบาง ส่วนปีเตอร์ก็ทำเพียงนั่งมองอย่างนึกสนุกพร้อมทั้งมือที่ทำงานตักอาหารเข้าปากไม่หยุด

     “เป็นแฟนแพท แต่เป็นลูกแม่”

     อลิเซียเอ็นดูกานต์รักยิ่งกว่าลูกตัวเองเสียอีก เพราะลูกชายของเธอแต่ละคนนั้นไม่น่ารักเลยแม้แต่น้อยเนื่องจากได้คนเป็นพ่อมาเต็มๆ พอได้อยู่ด้วยแล้วมันทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาเพราะความน่ารักน่าเอ็นดูจนอยากจะได้มาเป็นลูกจริงๆ

     “แล้วผมกับแพทไม่ใช่ลูกมัมหรือ” ได้จังหวะปีเตอร์จึงเอ่ยขึ้น

     “ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว มัมอยากมีลูกเหมือนรัก” คนถูกพูดถึงได้แต่ยิ้มรับ เป็นปลื้มด้วยความยินดีที่แม่ของแพทริกทั้งรักและเอ็นดู
 
     “พอได้แล้วทั้งแม่และลูก มัวแต่คุยเดี๋ยวก็พากันไปทำงานสาย”

     คำสั่งสงบศึกดังขึ้นจนแพทริกได้แต่ส่งสายตาขอบคุณ ตอนนี้นอกจากชายหนุ่มจะติดกานต์รักแล้วยังเพิ่มมัมเข้ามาอีกคน ไม่ว่าจะทำอะไรหรือไปไหนก็เรียกหาจนบางทีนึกอยากจะอุ้มคนรักกลับห้องมาดื้อๆ

     ถึงจะยอมไม่เถียงกันแต่คนเป็นแม่ก็ยังพะเน้าพะนอเอาใจคอยถามนู้นถามนี่จนเจ้าของตัวจริงได้แต่ถอนหายใจ

     มันเป็นเรื่องดีที่มัมเข้ากับคนรักของเขาได้ แต่บางทีก็เข้าได้ดีจนเกินไป

❋❋❋❋❋❋❋❋❋❋

     ธุระแรกของวันนี้ก็คือการพาพี่ชายไปคุยรายละเอียดเรื่องรถที่พร้อมกานต์มีแพลนว่าจะซื้อ เป็นเพียงการพูดคุยก่อนเพราะต้องดูอะไรหลายอย่างและต้องรอเวลาในการจัดการ ซึ่งคนที่ต้องมาพบก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนสนิทของเจ้าตัวซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับการนำเข้ารถยนต์

     “เฮ้ ว่าไงครับคุณชายพร้อม” เสียงทักทายมาพร้อมการเดินเข้ามาต้อนรับทันทีที่ทั้งสองเปิดประตูกระจกใสเข้าไปด้านใน

     “เลิกเรียกอย่างนั้นซักทีน่า แล้วนี่ไม่มีพนักงานสวยๆออกมาต้อนรับหรือไงทำไมนายต้องเสนอหน้ามา”

     “เอ้า แขกวีไอพีมาทั้งทีประธานก็ต้องออกมาต้อนรับเองสิครับ แล้วนี่น้องรักใช่ไหม จำพี่ดิษย์ได้หรือเปล่า?” ชายหนุ่มร่างสูงเพรียวขยับเข้ามาหาพร้อมทั้งส่งยิ้มแพรวพราว

     “สวัสดีครับ รักจำได้” อีกฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทในไทยของพี่ชาย เคยเจอกันอยู่สามสี่ครั้ง กานต์รักจำได้ว่ากษิดิษย์เคยไปดูบอลที่ห้องและค้างกับพี่ชายตน

     “ไม่ได้เจอกันนาน น่ารักขึ้นมากเลยนะ”

     รอยยิ้มกรุ่มกริ่มหยอกล้อมาพร้อมกับสายตาที่ทอดมองวาววับ กานต์รักทำเพียงยิ้มบางไม่ได้คิดอะไร รู้ดีว่าเพื่อนของพี่ชายเพียงแค่แกล้งเล่นเท่านั้น

     “สามีน้องฉันโหดมาก ขอเตือนนายไว้ก่อน” ลองแพทริกได้มาเห็นสายตาและท่าทางนี้อีกฝ่ายคงไม่มีทางเข้าใจว่าเพื่อนของเขาล้อเล่นเป็นแน่

     ประโยคที่ทำให้กานต์รักอุทานเรียกชื่อผู้เป็นพี่อย่างตระหนก ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วหน้าจนทำได้เพียงฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนแกร่งพร้อมทั้งขมุบขมิบปากโวยวาย ก้มหน้าลงต่ำอย่างไม่อาจสบตากับบุคคลที่สาม

     “ใครกั๊น ฉันไม่กลัวหรอก ถ้าน้องรักเลือกพี่พี่ยอมสู้นะ” กษิดิษย์ยังคงเล่นหูเล่นตา ไม่ได้นึกแปลกใจที่น้องชายเพื่อนมีสามีเพราะดูจากท่าทางแล้วหากมีภรรยาสิน่าแปลกใจกว่า

     “แพทริก เบรนเนแกน” พร้อมกานต์เอ่ยพลางเลิกคิ้วรอดูท่าทาง ขณะที่คนน้องก็รีบเขย่าแขนพี่ชายเอาไว้ไม่อยากให้เอ่ยอะไรมากนัก

    “แหม น้องเพื่อน ฉันไม่เคยคิดอะไร ก็แค่พูดเล่นไปงั้นนายก็รู้”

     ทันทีที่ได้ยินชื่อกษิดิษย์ก็พูดความจริงในใจออกมาไม่คิดทำเป็นเกี้ยวพานกานต์รักอีกต่อไป เขาไม่อยากเสี่ยงเอาชีวิตมาทิ้งในตอนนี้ แม้ว่าจะไม่เคยเจอกันตรงๆแต่กิตติศัพท์ที่ได้ยินทุกคนก็ต่างรู้ดีว่าแพทริกเป็นคนยังไง

     “หึ เพราะฉะนั้นก็เลิกทำเป็นเต๊าะน้องฉัน...เอาล่ะ ไปคุยกันได้แล้ว ฉันมีธุระต้องไปทำต่อ”

     “งั้นเชิญที่ห้องกระผมเลยครับ” สิ้นเสียงเอ่ยอย่างทะเล้นคนพูดก็เดินทำไปยังห้องทำงานส่วนตัว ตรงกลางมีโต๊ะประชุมเล็กๆตั้งอยู่ บรรยากาศในห้องกว้างขวางใหญ่โต

     “อันนี้เป็นเอกสารอย่างละเอียดเกี่ยวกับรถทุกรุ่นที่นายบอกฉันว่าสนใจ”

     กษิดิษย์เลื่อนแฟ้มส่งให้ตรงหน้า พร้อมกานต์รับมาเปิดดูก่อนจะกวาดสายตาอ่านแต่ละบรรทัด ตรงไหนสงสัยก็เอ่ยถามเพื่อนในขณะที่กานต์รักทำได้เพียงนั่งฟัง คนไม่มีความรู้เรื่องรถมากนักทำตาปริบๆมองคนทั้งคู่สลับไปมา

     ร่างเล็กมีหน้าที่แค่ตอบคำถามเช่นว่า สีไหนสวย แบบไหนดูดี อะไรง่ายๆเทือกนั้นไปจนกระทั่งสองชั่วโมง

     หลังจากคุยเรื่องรายละเอียดเสร็จเรียบร้อยและได้ข้อสรุปว่ารถที่พร้อมกานต์เลือกจะสามารถจัดการให้ได้ในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่อีกคนจะกลับมาหลังจากต้องกลับไปดูงานพอดี

     ความจริงแล้วพร้อมกานต์จะจัดการให้ได้รถตอนนี้เลยยังได้แต่เพราะไม่อยากทำตัวมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นจึงอยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอนที่ควรเป็น

     ออกจากโชว์รูมรถธุระต่อมาก็คือบ้านเด็กกำพร้า กานต์รักและพร้อมกานต์มาเลี้ยงอาหารเที่ยงเด็กๆพร้อมทั้งซื้อขนมและของเล่นมาแจก ไหนๆวันนี้ก็ออกมาแล้วจึงเลยมาที่นี่เนื่องจากปกติหากมีเวลากานต์รักก็มักจะมาเป็นประจำ

     “พี่ร้ากค้าบ ไอติมหร่อยจัง” คนถูกเรียกยิ้มรับ มือบางวางลงบนหัวเล็กๆก่อนจะลูบไปมาแผ่วเบา

     “อร่อยก็ทานเยอะๆนะครับ ถ้าไม่อิ่มไปตักได้อีกนะ”

     “ค้าบ”

     พร้อมกานต์ทอดมองผู้เป็นน้องพลางระบายยิ้ม กานต์รักมักจะช่วยเหลือคนอื่นอยู่เสมอ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของที่นี่น้องชายเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด ไม่เพียงแค่ที่เดียวแต่ยังมีที่อื่นอีกมากมาย เขาไม่ได้มีโอกาสมาทำอย่างนี้บ่อยนักต่างจากอีกคน แต่ถึงอย่างนั้นทั้งครอบครัวก็บริจาคเงินผ่านกานต์รักมาเสมอ

     ยิ่งมีมากยิ่งต้องให้มาก น้องชายของเขาเคยพูดเอาไว้

     พอเด็กน้อยเข้านอนกลางวันเรียบร้อยทั้งสองจึงลาครูผู้ดูแลเด็กๆก่อนจะออกมาทำธุระต่อที่ห้างใจกลางกรุง เรียกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ชีพจรลงเท้าเลยก็ว่าได้

     “พร้อมมาซื้อแค่รองเท้านี่นะ”

     ดวงตาโตกวาดมองรองเท้ามากมายที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าก่อนจะหันมาหาพร้อมกานต์ทางด้านหลัง พี่ชายบอกเพียงว่ามาซื้อของแต่ไม่ได้บอกว่าของอะไร กานต์รักคิดว่ามันคงสำคัญมากไม่ได้คิดเลยว่าจะเป็นรองเท้า

     “อื้อ มารับรองเท้าที่สั่งเอาไว้”

     “โธ่ รักก็นึกว่ามาทำอะไร”

     “วันนี้เห็นแก่ที่พาพี่มาทำธุระมากมาย รักอยากได้อะไรพี่จ่ายเต็มที่ โอเคไหม?” ข้อเสนอนั้นทำให้คนฟังตาลุกวาว

     “จริงนะ จ่ายทุกอย่างเลยนะ” ใบหน้าหวานแย้มยิ้มพลางเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ

     “ครับคุณหนู เลือกได้ตามสบายเลยครับ หรือจะเหมาทั้งห้างก็ได้”

     “รักจะซื้อให้พร้อมหมดตัวเลยคอยดู” คนเป็นน้องเอ่ยออกมาก่อนจะก้าวเท้าเร็วๆไปดูรองเท้าคู่ที่ต้องตา พร้อมกานต์มองตามก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆแล้วหมุนตัวเดินไปคุยกับพนักงานอีกฝั่ง ปล่อยให้กานต์รักเลือกของได้ตามสบาย

     สรุปใช้เวลาพอสมควรกับการพาผู้เป็นน้องช็อปปิ้ง อย่าให้พูดว่าอีกคนซื้ออะไรบ้างเพราะเท่าที่จำได้ก็มีเพียง

     กระเป๋าสามใบ รวมๆกันแล้ว7หลัก

     รองเท้าหนึ่งคู่ 6หลัก

     เสื้อผ้ารวมทั้งหมด7หลัก

     นาฬิกา1เรือน 7หลัก

     และของต่างๆที่จำได้ไม่หมด รวมคร่าวๆแล้วการตามใจน้องชายคราวนี้พร้อมกานต์เสียทรัพย์ไปทั้งสิ้นประมาณแปดหลักถ้วน

     “ซื้ออย่างกับไม่ได้เดินห้างมาสามปีนะเรา” เรื่องเงินน่ะไม่เท่าไหร่แต่เรื่องต้องนั่งรอกานต์รักซื้อของสามชั่วโมงนี่สิประเด็น แม้แต่กับแฟนพร้อมกานต์ก็คิดว่าเขาไม่สามารถทนได้แน่

     “ก็ครั้งนี้มีผู้ใหญ่ใจดีสนับสนุน รักก็เลยจัดเต็มที่เลย” คนพูดยิ้มกว้างขณะทอดมองเสี้ยวหน้าของพี่ซึ่งขับรถอยู่อย่างเป็นสุข รู้ดีว่าเงินเพียงเท่านั้นไม่อาจทำให้พร้อมกานต์ขนหน้าแข้งร่วงได้

     “เต็มที่มาก”

     “วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันนะพร้อม รักอยากแนะนำมัม แด๊ด แล้วก็พี่ชายของคุณแพทให้รู้จัก”

     “พูดเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องทำหน้าอ้อนหืม”

     พร้อมกานต์ส่ายหน้าให้กับท่าทางของผู้เป็นน้อง เข้าใจว่ากานต์รักคงอยากให้ทั้งสองครอบครัวสนิทกันจึงเอ่ยร้องขอ ส่วนตัวเขานั้นไม่ได้มีปัญหาเพียงแต่ที่ผ่านมายังไม่มีโอกาสดีนัก

     “ก็รักอยากให้พร้อมอยู่ทานข้าวด้วยกัน”

     นัยน์ตาใสมีประกายแห่งความออดอ้อน ยิ่งยามกำลังเอียงคอน้อยๆมองมาเช่นนี้ร่างเล็กยิ่งน่าเอ็นดู แน่นอนว่าท่าทางนี้ทำให้คนมองใจอ่อนได้อย่างง่ายดายไม่ว่าจะถูกขอด้วยเรื่องอะไร แค่เป็นกานต์รัก ไม่ว่าใครก็คงพร้อมยอมตามใจ...โดยเฉพาะแพทริก
 
     “พี่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเสียหน่อย”

     “งั้นหมายความว่าพร้อมจะอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันใช่ไหม”

     เสียงหวานเอ่ยร่าเริง มือบางเอื้อมมาจับท่อนแขนพร้อมทั้งเขย่าน้อยๆ ท่าทางดูตื่นเต้นระคนมีความสุขจนผู้เป็นพี่ส่ายหน้า ไม่ว่าจะนานแค่ไหนกานต์รักก็ยังเป็นเพียงเด็กน้อยในสายตาเขาเสมอ

     “อืม แล้วเราก็กลับไปนั่งดีๆได้แล้ว มัวแต่ชวนพี่คุยอย่างนี้เดี๋ยวก็สอยท้ายรถคันหน้าเข้า” เอ่ยดุอย่างไม่จริงจังนัก

     “โอเค นั่งดีๆ”

     พูดซ้ำราวกับเตือนตัวเองให้ทำตาม ร่างบางขยับตัวกลับมานั่งหลังตรง เก็บแขนเก็บขาเรียบร้อยพลางอมยิ้มเป็นสุข เมื่อสบายใจในเรื่องที่พี่ชายยอมไปทานข้าวพร้อมครอบครัวคนรักปากเล็กก็ฮัมเพลงออกมาอย่างอารมณ์ดี ขณะที่นิ้วมือเรียวก็กดพิมพ์ข้อความตอบใครบางคนไปตลอดทาง

❋❋❋❋❋❋❋❋❋❋

     รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวผ่านเข้ามายังความใหญ่โตโอ่อ่าก่อนจะค่อยๆจอดนิ่งสนิท พร้อมกานต์เหลือบสายตามองไปทั่วเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้มาเยือนคฤหาสน์หลังนี้ ประตูเข้าบ้านเปิดกว้างเผยให้เห็นภายในบางส่วนที่ทำให้อดยอมรับในใจไม่ได้

     ทุกอย่างถูกตกแต่งได้อย่างลงตัวจริงๆ

     และทันทีที่ก้าวเท้าลงจากรถเรือนร่างสูงใหญ่ของใครบางคนก็ปรากฏตรงหน้าราวกับรออยู่แล้ว

     “คุณแพทกลับมาไวจังเลยครับ”

     ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงกว่าๆ เนื่องด้วยเพราะอีกคนมีประชุมกานต์รักจึงนึกว่าแพทริกน่าจะกลับบ้านดึกกว่าเคย ขณะคนถูกถามนั้นมองเลยไปยังพี่ชายคนรัก สบสายตากันเงียบๆพลางก้าวเท้าเข้าหาร่างบาง

     “ก็นายบอกว่าพี่ชายจะมาทานข้าวด้วย” ใบหน้าเล็กค่อยๆพยักรับ เข้าใจว่าคนตัวโตรีบกลับเพราะพี่ชายตน

     “เข้าบ้านได้แล้ว มัมบ่นคิดถึงนายจะแย่” ได้ยินอย่างนั้นกานต์รักก็คลี่ยิ้มกว้าง ก่อนจะหมุนตัวกลับมาหาพี่ชายแล้วคว้าข้อมือแกร่งเอาไว้

     “เข้าบ้านกันนะพร้อม รักจะแนะนำมัมให้รู้จัก”

     ยังไม่ทันจะได้ตอบรับทั้งร่างก็ถูกแรงรั้งจนต้องรีบสาวเท้าตาม ขณะที่แพทริกได้แต่ยืนมองนิ่ง แม้จะรู้สึกราวกับตัวเองถูกลืมเลือนไปแต่ก็พยายามเข้าใจว่าอีกคนนั้นเป็นพี่ชายของกานต์รัก

     คิดได้ดังนั้นจึงเดินตามไปเงียบๆ     

     ส่วนทางด้านพร้อมกานต์ที่เดินตามน้องชายมาก็กวาดสายตามองรอบตัวด้วยความสนใจ กระทั่งเมื่อมาถึงห้องรับแขกกว้างจึงพบว่ามีหลายคนนั่งคุยกันอยู่

     “รัก...กลับมาแล้วหรือจ๊ะ”

     อลิเซียหันมาเห็นร่างเล็กเป็นคนแรกก่อนเสียงทักทายนั้นจะดังให้ชายหนุ่มทั้งสองได้ยิน กานต์รักตอบรับพร้อมแย้มยิ้มละมุน เดินเข้ามากระทั่งหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสาม

     “นี่พี่ชายของรักครับ...พร้อมกานต์ วันนี้รักขออนุญาตพาพร้อมมาทานข้าวเย็นด้วยนะครับ”

     เมื่อน้องชายพูดจบพร้อมกานต์ก็ยกมือขึ้นไหว้ทุกคนทั้งยังกล่าวสวัสดีอย่างสุภาพ ท่าทางที่ทำให้ทุกคนยิ้มรับ แม้บุคลิกจะแตกต่างกันแต่ความนอบน้อมนั้นไม่ต่างซักนิด ทั้งคู่ถูกเลี้ยงดูมาดีจริงๆ

     “ขออนุญาตอะไรกัน เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะจ๊ะ อยากจะมาที่นี่มาหารักตอนไหนก็มาได้เสมอ...ยินดีต้อนรับจ้ะ”

     “เฮ้ ฉันปีเตอร์เป็นพี่ชายของแพท”

     “สวัสดีพ้อมกาน”

     เมื่อทุกคนเอ่ยทักทายจนครบพร้อมกานต์ก็ยิ้มรับ ก่อนอลิเซียจะเอ่ยบอกให้นั่งลงระหว่างรอแม่บ้านทั้งหลายซึ่งกำลังเตรียมอาหาร เนื่องด้วยเพราะวันนี้กานต์รักกลับบ้านค่ำและเพราะพร้อมกานต์เป็นแขกเธอจึงสั่งคนให้ทำอาหารไว้ต้อนรับ

     ขณะที่แพทริกซึ่งเพิ่งคุยโทรศัพท์เสร็จจะย่างกรายเข้ามา บรรยากาศในห้องรับแขกนั้นเต็มไปด้วยความรื่นเริง เสียงพูดคุยดังคละเคล้า พร้อมกานต์เข้ากับทุกคนได้อย่างไม่อึดอัดและเป็นตัวของตัวเอง

     “คุณแพทไปไหนมาหรือครับ” กานต์รักเอ่ยถามทันทีเมื่อคนรักทรุดตัวนั่งลงตรงข้าม ระหว่างลังเลใจว่าจะออกไปตามดีหรือไม่แพทริกก็เดินเข้ามาพอดี

     “คุยเรื่องงาน” คนฟังยิ้มรับพลางพยักหน้าเข้าใจไม่เซ้าซี้ต่อ พอร่างสูงเข้ามาหัวข้อสนทนาจึงเบนไปทางเรื่องธุรกิจมากขึ้น ทั้งหมดคุยโต้ตอบกันจนกระทั่งแม่บ้านเดินเข้ามาตามบอกว่าโต๊ะอาหารนั้นพร้อมแล้ว

     มื้อเย็นจบลงไปด้วยความอิ่มเอมใจ บนโต๊ะคละเคล้าไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะแทบจะตลอดเวลา กานต์รักดีใจที่พี่ชายตัวเองเข้ากับครอบครัวและตัวของแพทริกได้ มัมบอกว่าหากมีเวลาคงจะได้ทานข้าวพร้อมหน้ากันทั้งสองครอบครัว และนั่นเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังที่สุด

     “เห็นรักบอกว่านายจะกลับไปเคลียร์งานสองอาทิตย์” สองหนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งคุยกันอยู่บาร์เครื่องดื่มพร้อมทั้งมีแก้วน้ำสีอำพันวางอยู่ตรงหน้า กานต์รักอยู่กับมัมในครัวขณะที่พอลและปีเตอร์นั้นนั่งดูข่าวอยู่ห้องรับแขก

     “มาดูแลรักนานแล้วก็ถึงเวลาต้องไปดูแลงานบ้าง”

     “เรื่องรักไม่ต้องเป็นห่วง”

     เสียงทุ้มเอ่ยเรียบ น้ำในแก้วทรงสูงไหวโยกไปตามจังหวะมือของคนแกว่ง พวกเขาแค่จิบมันเบาๆระหว่างคุย ไม่ได้คิดจะดื่มถึงขั้นเมามาย

     “...ยังไงก็ฝากคุณด้วยแล้วกัน”

     สองสายตานิ่งเรียบสบกัน ก่อนใบหน้าคมของแพทริกจะกดรับให้พร้อมกานต์สบายใจ รู้ดีว่าอีกฝ่ายคงดูแลน้องชายได้ดีอย่างที่ครอบครัวเขาดูแล และกานต์รักจะต้องปลอดภัยไม่มีอะไรอย่างที่นึกกลัว

     เพราะสายเลือดที่สูงศักดิ์มาพร้อมกับอันตรายรอบด้าน

❋❋❋❋❋❋❋❋❋❋
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-03-2017 14:17:45 โดย ex-soulL »

ออฟไลน์ ex-soulL

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 202
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-7
     (ต่อ)

      “อีกไม่กี่วันพร้อมกับครอบครัวของคุณแพทก็กลับแล้ว รักต้องคิดถึงมากแน่เลยครับ”

     เสียงเล็กเอ่ยแผ่วเบาขณะอยู่ในห้องนอนกับคนรักสองต่อสอง พร้อมกานต์เพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่และทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันขึ้นห้อง ความสุขเมื่อตอนทานข้าวตราตรึงอยู่ในความรู้สึกจนกานต์รักอยากให้มันเกิดขึ้นอีกครั้ง ทว่าพอนึกถึงยามทุกคนต้องกลับไปทำหน้าที่ก็อดรู้สึกวูบไหวในอกไม่ได้

     “ฉันก็อยู่ทั้งคน”

     ร่างสูงหมุนกายกลับมาก่อนท่อนแขนใหญ่จะรั้งคนรักให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ปลอบโยนความรู้สึกของกานต์รักด้วยสัมผัสจากร่างกาย ขณะที่อีกฝ่ายก็ยอมโอนอ่อนโดยง่ายทั้งยังเอียงใบหน้าซบเข้ากับซอกคอแกร่งราวกับแมวต้องการความอบอุ่น

     “รักมีความสุขมากเลยครับ อยากให้ทุกคนอยู่ด้วยกันตรงนี้ พ่อและแม่ด้วย”

     “แน่นอนว่ามันจะมีวันนั้น”

     ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้เอวบางทางด้านหลังไปมา สัมผัสอย่างอ่อนโยนให้คนในอ้อมกอดค่อยๆรู้สึกดีขึ้น กลิ่นกายหอมอ่อนประจำตัวพาให้บรรยากาศโอบล้อมรอบกายอย่างอ่อนหวาน อ้อมกอดนี้เป็นยาวิเศษเสมอไม่ว่าฝ่ายใดจะเจอกับเรื่องอะไร

     ความเงียบปกคลุมไปชั่วครู่ก่อนคนตัวโตจะเอ่ยขึ้นมา

     “วันนี้ได้ยินว่ามีคนไปเหมาห้างมา ใช่หรือเปล่า”

     แพทริกพูดไปอีกเรื่องเพื่อไม่ให้ร่างเล็กต้องจมอยู่กับความเศร้า และแน่นอนว่ามันได้ผลเมื่อกานต์รักผละเงยหน้ามองกัน ริมฝีปากบางถูกเม้มเข้าหาทั้งดวงตาโตก็หลบมองหลุกหลิก

     “นิดหน่อย...เองครับ”

     ถุงของมากมายเรียงรายอยู่ในห้องแต่งตัวไม่ได้บอกกับแพทริกว่ามันแค่นิดหน่อยเลยซักนิด มือแกร่งจับต้นแขนเล็กก่อนจะผละออกให้กานต์รักมองตามด้วยความงุนงง อีกคนเดินตรงไปยังโต๊ะซึ่งมีลิ้นชักเอาไว้เก็บของก่อนจะสงสัยยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นคนรักหยิบสมุดเช็คออกมา

     “คุณแพททำอะไรครับ” เป็นกานต์รักที่ขยับกายเข้าไปหา กระทั่งปลายปากกาตวัดลายเซ็นลงไปแพทริกจึงหยัดตัวขึ้นแล้วสาวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า

     “อันนี้เป็นเช็คค่าของที่พี่ชายนายจ่ายไปทั้งหมด เอาไปคืนซะ....เมียฉัน ฉันเลี้ยงได้

     ดวงตาโตมองเห็นตัวเลขบนกระดาษนั้นก่อนจะตกใจไม่น้อย ทว่ามากไปกว่านั้นคือประโยคหลังที่ชวนสั่นไหวให้คนฟังใจเต้นรัว ช่วงอกพองโตราวกับมีลูกโป่งอยู่ข้างใน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมอย่างไม่คาดคิด

     “คะ คุณแพท...ไม่เป็นไรเลยครับ พร้อมไม่ได้ว่าอะไร”

     เสียงเอ่ยนั้นสั่นไหวอย่างไม่อาจควบคุม แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือกานต์รักเกรงใจ เงินจำนวนนั้นไม่น้อยเลย แม้ว่าจะเป็นคนรักกันแล้วแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แพทริกต้องมารับผิดชอบ หากจะต้องคืนก็ควรเป็นเงินของเขาเอง

     “นายเป็นเมียฉัน ทุกอย่างมันเป็นหน้าที่ฉัน”

     “แต่ว่า...”

     “เอาไปคืนพร้อมกานต์ซะ”

     ดวงตาคมกริบทอประกายจริงจังมั่นคงบ่งบอกว่าไม่มีทางยอมหากกานต์รักไม่รับเช็คมา ลมหายใจแผ่วเบาถูกผ่อนออก มองคนรักอย่างตัดพ้ออยู่ในทีก่อนท้ายที่สุดแล้วจึงยื่นมือไปรับ

     “คุณแพทดื้อ”

     ใบหน้าหวานเงยขึ้นมอง ปากสีสดยู่เข้าหาพลางหลุดคำพูดที่ทำให้คนฟังยกยิ้ม แม้ว่ามันจะดูไม่เข้ากับตัวเลยซักนิดหากแต่เพราะคนพูดคือกานต์รักแพทริกจึงไม่คิดว่า

     “ใครกันแน่ที่ดื้อ”

     เอวเล็กถูกรั้งเข้าหาอีกครั้ง ลมหายใจร้อนพัดผ่านใบหน้าของกันและกันเนื่องจากความใกล้ชิด กานต์รักทำเป็นไม่หันมองหน้าราวกับขุ่นเคืองเรื่องเมื่อครู่ ทว่าจริงๆแล้วก็แค่ไม่อยากให้อีกคนมาสิ้นเปลืองด้วยเท่านั้นเอง

     แต่ก็รู้ดี ปฏิเสธไปคุณแพทก็ไม่มีทางยอมฟัง...

     “ตั้งแต่อยู่กับคุณแพทเงินรักแทบไม่ได้ใช้เลย”

     “แล้วไม่ดีหรือไง”

     รู้สึกตลกไม่น้อยเมื่ออีกคนเอาแต่ปฏิเสธไม่อยากใช้เงินเขา ทั้งที่หากเป็นคนอื่นคงปลื้มใจเริงร่า แม้จะรู้ว่าคนรักมีเงินมากมายไม่แพ้กันแต่หน้าที่นั้นแพทริกคิดว่ามันควรเป็นของตัวเอง

     คำว่าดูแล มันหมายทุกสิ่งอย่างในชีวิตของกานต์รักที่เขาต้องรับผิดชอบ

     “ไม่ดีครับ”

     ใบหน้าเล็กสะบัดส่ายหวืออย่างบ่งบอกว่าไม่ดีเลยซักนิด ต่อให้หลบซ่อนยังไงความเคลื่อนไหวทุกอย่างแพทริกก็รับรู้หมดจึงไม่สามารถปกปิดอะไรได้

     “นายก็จ่ายฉันคืนเป็น...”

     สายตากรุ้มกริ่มโลมเลียให้คนถูกมองหน้าร้อนวูบหลบตาเป็นพัลวัน คำเว้นวรรคที่ชวนให้คิดต่ออย่างไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

     “จะ จ่ายจนจะไม่เหลืออะไรแล้วครับ”

     เสียงอ้อมแอ้มตอบดังขึ้นในลำคอ ทั้งใจและกายพานสั่นไปด้วยกันทั้งหมด ยิ่งยามมือหนาสอดผ่านเข้ามาสัมผัสเนื้อแท้ภายใต้เสื้อตัวสวยยิ่งพาให้กายบางแข็งทื่อ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะขยับออกหรือปฏิเสธสัมผัสวาบไหวที่กำลังลากไล้ไปมา

     “หึ ใครบอก ยังมีจ่ายฉันอีกเยอะเลยล่ะ”

     ลมหายใจร้อนเคลื่อนเข้าหาจวบจนลมนั้นกระทบเข้ากับซอกคอบาง เปลือกตาสีอ่อนรีบหลับลงแน่นพร้อมทั้งเผลอกลั้นหายใจ กระทั่งปลายจมูกโด่งสัมผัสกับผิวเนื้อ ตามมาด้วยริมฝีปากร้ายกาจที่นาบลงแนบสนิทให้กานต์รักสะท้านเฮือก

     “อะ อื้อ คุณแพท”

     เช็คมูลค่า8หลักถูกกำแน่นในมือ สติก่อนหน้าถูกพลัดหายไปเพราะสัมผัสวาบหวาม ท่าทางนั้นทำให้คนมองนึกเอ็นดู ยิ่งยามความเปียกชื้นไล้วนดูดดึงซอกคอบางกานต์รักยิ่งเกร็งสั่น

     “เพราะวันนี้ฉันจ่ายไปเยอะ ถึงตาคนแถวนี้ต้องจ่ายคืนให้บ้างแล้ว”

     ปากร้อนเลื่อนไล้มากระซิบข้างหู ใบหน้าคมผละออกก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระดาษที่แทบจะไร้ค่าในยามนี้ไปวางไว้บนโต๊ะ ดวงตาโตค่อยๆปรือเปิดขึ้น ยามสบกับสายตาคมซึ่งบ่งบอกความต้องการก็รีบหลบวูบ

     ริมฝีปากล่างถูกขบแน่นก่อนจะต้องคลายออกช้าๆเมื่ออีกคนทาบทับลงมา ท่อนแขนแกร่งคล้องรั้งเอวบางบังคับทิศทางให้เจ้าของเดินตามไปยังเตียงกว้าง ดึงรั้งความสนใจและสติสัมปชัญญะด้วยจูบลึกล้ำ ความนุ่มหยุ่นคลุกเคล้าเร้ารึงแลกเปลี่ยนสัมผัสของกันและกันไปจนถึงที่หมาย

     ร่างบางค่อยๆถูกดันลงให้เอนนอนราบ เรียวปากทั้งสองแนบชิดกันไม่ห่างซักเสี้ยววิ ก่อนเสื้อผ้าอาภรณ์จากเรือนกายทั้งสองจะหลุดไปด้วยฝีมือของแพทริก รู้ตัวอีกทีต่างคนก็ต่างเปลือยเปล่าพาให้อุณหภูมิรอบกายร้อนแรงขึ้นจนเหงื่อไหลซึม

     หลังจากนั้นกานต์รักแทบไม่รับรู้อะไร ได้ยินเพียงเสียงครางกระเส่าของตัวเองดังไปทั่วห้อง ปล่อยให้อีกคนตักตวงเอาค่าเสียหายที่จ่ายให้ไปจนร่างกายอ่อนแรง ไม่รู้ว่าเท่าไหร่เป็นเท่าไหร่ กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ยาวนานกระทั่งไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวแพทริกจึงยอมหยุด รั้งคนที่แทบสลบไสลเข้าสู่อ้อมกอดก่อนจะพาไปชำระร่างกายในห้องน้ำ

     กานต์รักไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสติดับวูบไปตอนไหน แม้แต่ความเย็นชืดของสายน้ำก็ไม่อาจจะทำให้รู้สึกตัว กระทั่งถึงเวลาตอนเที่ยงของวันที่ล่วงเลย

     แพทริกเป็นคนตื่นขึ้นมาก่อน ดวงตาคมทอดมองคนในอ้อมแขนพร้อมทั้งระบายยิ้ม ก่อนฝ่ามือหนาจะยกขึ้นมาเสยผมที่ระกรอบหน้าหวานให้เปิดขึ้น ตามมาด้วยการกดเรียวปากแนบลงบนหน้าผากเนียนเกลี้ยง

     เรือนร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามขณะช่วงบนไร้ซึ่งสิ่งปกปิดค่อยๆขยับตัวขึ้นพิงพนักเตียง ก่อนจะต้องเลิกคิ้วเมื่อร่างบางขยับเข้าหาทันใด ท่อนเขนเรียวโอบพาดผ่านเอวแกร่ง เกยหัวขึ้นมาวางแหมะบนหน้าท้องพร้อมทั้งขยับซุกไซ้หาตำแหน่ง แพทริกมองท่าทางนั้นด้วยความเอ็นดู ลูบไล้ไหล่มนซึ่งเต็มไปด้วยรอยรักราวกับขับกล่อมให้คนนอนหลับสบาย

     เมื่ออีกคนแน่นิ่งไปจึงค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบไอแพดบนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาทำงาน ทั้งเช็คอีเมล์ ส่งงานให้ลูกน้อง และอีกมายมายระหว่างรอคนรักตื่น

     จวบจนเวลาล่วงเลยไปจนถึงบ่ายสอง ร่างเล็กที่นอนราวกับแมวก็ขยับตัวยุกยิก

     “คะ คุณ แพท...กี่ โมง แล้วครับ” น้ำเสียงนั้นเอ่ยถามแหบพร่า หัวทุยขยับถูไถบนหน้าท้องไปมาสองสามทีจนแพทริกต้องวางไอแพดในมือลง

     “บ่ายสอง”

     “รักตื่น...สายจังเลย”

     “วันนี้วันหยุดจะตื่นตอนเย็นก็ไม่มีใครว่า...รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”

     คำถามนั้นทำเอาคนที่ยังมึนงงสะลึมสะลือแทบตาสว่าง เพราะรู้ดีกว่าตรงไหนคือตรงไหนจึงพาให้ในหัวนึกไปถึงเหตุการณ์ร้อนแรงที่ผ่านมาแล้วหลุดเสียงร้องหงุงหงิงอยู่ในลำคอ

     “...เมื่อยครับ”

     มันล้าเสียจนแทบไม่อยากขยับตัว หากแต่พอรับรู้ได้ว่าแก้มของตัวเองแนบอยู่กับลอนกล้ามเนื้อของหน้าท้องแกร่งกานต์รักก็รีบละล่ำละลักบอก

     “ระ รักอยากอาบน้ำ คุณแพทพาไปหน่อยนะครับ” รีบผละกายออกอย่างรวดเร็ว หมุนตัวเอาผ้าห่มให้ม้วนรอบกายแล้วนอนมองหน้าของคนตัวโตตาปริบ

     ปะ ไปนอนอยู่ตรงนั้นได้ยังไงกัน

     “หึ” ท่าทางนั้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังขัดเขิน และแพทริกไม่คิดจะแกล้งอะไรต่อเพราะเมื่อคืนนั้นกานต์รักโดนรังแกมามากพอ ร่างสูงหย่อนขาลงข้างเตียงก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วช้อนอุ้มทั้งคนทั้งผ้าห่มขึ้นมา

     “เมื่อไหร่จะเลิกเขินฉันสักที” คำถามที่คนฟังได้แต่ส่ายหน้างุด

     แพทริกยกยิ้มก่อนจะส่ายหน้าทำใจพลางอุ้มพาคนรักเดินตรงไปยังห้องน้ำ แต่แล้วก็โดนไล่ออกมาเมื่อกานต์รักยืนยันหนักแน่นว่าจะอาบน้ำเองและไม่ยอมให้แพทริกอยู่ดูแลเด็ดขาด

TBC.

     พิมพ์ไปนี่หมั่นไส้คุณแพทมากกกก ความหลงเมีย เปย์เมียนี่สุดๆ!  :m16: :m16: อาจจะติดขัดไปบ้างเพราะค่อนข้างรีบค่ะ ต้องออกไปทำงาน ตรงไหนผิดยังไงติมาได้นะคะ(เหมือนจะยังมีคำผิดอยู่ด้วย) เดี๋ยวมาแก้น๊าาา

พูดคุยกัน : https://www.facebook.com/Writer-Ex-SoulL-713126712164342/
Follow me : https://twitter.com/exsoull_ หรือจะติดแฮ็ชแท็ก #ผู้เป็นที่รัก เป็นกำลังใจให้กันก็ได้นะคะะะะะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-03-2017 14:18:04 โดย ex-soulL »

ออฟไลน์ duck-ya

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ แม่น้องเปา

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
หวานนนนนน...มดกัด ขอบคุณค่า:katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4
กานต์รักน่ารักไปแล้ว อยากจัยปล้ำจัง  :laugh:

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2

ออฟไลน์ A_Narciso

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 879
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
  o18 อิจฉาเบาๆ  คุณแพทสายเปย์

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2055
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9
อยากได้แบบคนแพทจังเลย แหมๆ เปย์แบบสุดตัว 55555

พร้อมกานต์เป็นพี่ชายที่ดีมาก

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
รู้สึกอิจฉารักที่ได้ความรักจากคุณแพทอย่างเต็มที่จริงๆ และหมั่นมากค่ะหมั่นไส้คุณแพทเปย์เมีย รักเมีย หลงเมียซะเหลือเกิ๊นจริงๆ

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
คุณแพททททท ผัวแห่งชาติ ผัวที่ดี ดูแลเมียดีสุดๆ อ่ะ
น้องรักก็อ้อนน่าร๊ากกกก เป็นที่รักของแม่สามีไปอีก

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
55555555555
เปย์เมียสุดๆจิงๆ แพทคืออวดเมียสุดๆ ><

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
อิอิ คุณแพทขี้หวง

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด