หัวข้อ: The Lost World มหัศจรรย์ดินแดนสาบสูญ EP204 + ประกาศอัพเดต 23/05/2018

[~tai~]

ในที่สุดก็มาถึงตอนที่ 100 แล้ว เย้

เป็นตอนที่อ่านแล้วทำให้อมยิ้ม และรู้สึกตื่นเต้น ทั้งคาดเดาในตอนต่อไป เยี่ยมมากคร๊า 

[Zelsy]

เฟี๊ยตคิดอะไรได้โหดไป เยอะไป เราตามไม่ทัน 55

[MaRiTt_TCL]

ยินดีด้วยค่ะ ครบร้อยตอนแล้วววว ><

[tutankamen]

คนแต่ง สู้ๆ ผมรอเป็นกำลังใจตรงนี้เสมอ

[lukkeng]

บทที่ 101 First Round

   การแข่งขันชิงไพ่สูงสุดประจำเดือนถูกจัดขึ้นที่ลานกว้างแห่งหนึ่งที่อยู่ออกนอกไปจากตัวเมือง แผ่นหินแกร่งขนาดประมาณ 25 คูณ 25 เมตร วางอยู่ทับอยู่บนพื้นหญ้าเป็นการบอกขอบเขตของการต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้นนั่น ถัดออกไปจากลานประลองมีลักษณะคล้ายหน้าผาเตี้ยๆ ที่มีทางลาดเทสำหรับเดินลงไปสัมผัสพื้นทรายเบื้องล่าง ลานต่อสู้อยู่ห่างจากชายทะเลไม่ถึง 50 เมตร เฟี๊ยตและธันกำลังยืนอยู่บริเวณปลายสุดของแผนที่ของเกมนี้ แดดอ่อนๆ และลมหนาวที่ไม่แรงนักเป็นใจให้กับการแข่งขันในวันนี้เป็นอย่างดี

   ในใจของเฟี๊ยตเกิดความรู้สึกประหม่าแบบห้ามไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยดูเอลมาอยู่บ้าง แต่เขาก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมวันนี้เขาถึงรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะความเป็นทางการของการแข่งนี่ ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่กำลังยืนรอชมการแข่งขันอยู่นี่อาจจะเป็นสิ่งที่กดดันเขาอยู่ในเวลานี้ก็เป็นได้ บางที ความพ่ายแพ้ต่อหน้าสาธารณชนอาจจะเป็นสิ่งที่เขาไม่ปารถนาจะได้รับเท่าไหร่นัก

   “หายใจเข้าลึกๆ และหายใจออกช้าๆ นี่แค่เกม ท่องไว้นี่เป็นแค่เกม ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอก” ธันเอ่ยกับเฟี๊ยตเมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมทีมดูจะตื่นสนามอยู่พอสมควร

   “แต่ต้องฆ่ากันเลยนะ มันไม่โหดร้ายไปหน่อยเหรอ” เฟี๊ยตบ่นถึงความกังวลในใจเขาออกไป

   “ไม่ได้ตายจริงสักหน่อย ก็แค่วาร์ปข้ามไปตอนจบเกมประลองรอบนั้นๆ คงไม่เหมือนจริงอะไรมากมายหรอก น่าจะเป็นแค่เวทมนตร์ข้ามมิติมากกว่า” เฟี๊ยตหันไปมองหน้าธันนิ่งๆ ตัวเขาเองไม่รู้เลยว่าที่เพื่อนร่วมทางอีกคนพูดให้เขาฟังนั้น มันเป็นสิ่งที่ธันคิดจริงๆ หรือจะเป็นแค่คำพูดปลอบใจเท่านั้น

   “อืมม” เฟี๊ยตเอ่ยตอบรับสั้นๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะหายใจออกอย่างเต็มที่เช่นกัน ซึ่งออกซิเจนที่เพิ่มขึ้นในเวลานี้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นไม่น้อยเลย


   “การแข่งขันคู่แรกของวันนี้เป็นการแข่งขันรอบแรกระหว่างทีม TGIF” พิธีกรหญิงผายมือมาทางคู่ต่อสู้ทั้ง 2 คนของพวกเขา ทีม TGIF ประกอบด้วยผู้หญิงสองคนที่มีท่าทางทะมัดทะแมงไปกันคนละแบบ คนแรกเป็นผู้หญิงใบหน้ารูปไข่ ผมดำยาว แต่รวบตึงไว้กลางศีรษะ ในขณะที่เพื่อนร่วมทีมอีกคนมีลักษณะห้าวๆ ผมซอยสั้นประมาณติ่งหู กวาดตามองคร่าวๆ เฟี๊ยตก็พบว่าคนทั้งคู่ไม่มีการประสานจิตแต่อย่างใด บางที เกมเปิดสนามนี่อาจจะจบลงเร็วกว่าที่คิด ถ้าเขาดูอะไรไม่ผิดไปนัก

   “กับทีม Double Blind ค่ะ” พิธีกรคนเดินผายมือมาทางเขาทั้งสองคน ธันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย

   “แปลว่าอะไรอะ” ธันเอ่ยปากถามขึ้นมาทันที

   “ประมาณว่าต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกัน” เฟี๊ยตตอบพร้อมกับยิ้มมุมปาก

   “ปญอ” ธันพูดอย่างจงใจกวนประสาทเขา ใบหน้านั้นยังคงยิ้มร่าอย่างไม่เปลี่ยนแปลง บางที คำพูดกวนโทสะนี่ก็ทำให้เขาหายตื่นเต้นอย่างประหลาด

   “กวนตีน” เฟี๊ยตตอบสั้นๆ อย่างเล่นๆ เช่นกัน

   “หายยัง” ธันเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมาอีกระดับ เด็กหนุ่มคงจะหมายถึงอาการตื่นเวทีของเขาที่ธันจับสังเกตได้สักพักหนึ่งแล้ว

   “ไม่มีเหลือ” เฟี๊ยตตอบสั้นๆ อย่างคลุมเครือเช่นกัน บรรยากาศขมุกขมัวในใจของเขาหายไปจนหมดสิ้น เหลือแต่ความเด็ดเดี่ยวที่จะโค่นศัตรูตรงหน้าลงเท่านั้น

   “ตามแผน?” ธันเอ่ยขึ้นอย่างเป็นคำถาม

   “แผนบี!” เฟี๊ยตตอบสั้นๆ

   “ขอรับ นายท่าน” ธันยกมือขึ้นจรดหางคิ้วน้อยๆ เป็นเชิงล้อเลียน


   “เริ่มการประลองได้ Battle!” เสียงประกาศกร้าวดังมาจากพิธีกรคนเดิมนั้น บทสนทนาสั้นๆ ระหว่างเขาทั้งสองคนจึงจบลงไปโดยปริยาย เฟี๊ยตเอื้อมมือไปแตะไพ่ทั้งสามใบที่เตรียมไว้ในกระเป๋าเสื้อ การแข่งขันในวันนี้ของเขาต้องสำเร็จ เขาต้องชนะเท่านั้น!


   “The Defensive Golem RELEASE!”

   “The Sky Walker RELEASE!”

   Double Blind ทั้งสองคนตะโกนใช้การ์ดอย่างรวดเร็ว เฟี๊ยตเหยียบไหล่โกเลมของตนที่ปรากฏกายขึ้นอย่างรวดเร็วนั่นขึ้นไปยืนอยู่เคียงข้างธันที่กำลังเหยียบอากาศที่ว่างเปล่าอยู่สูงขึ้นไปจากพื้นดินเกือบ 10 เมตร ชายหนุ่มทั้งคู่ชิงใช้โอกาสตั้งแต่ช่วงต้นเกมเปลี่ยนการต่อสู้มาอยู่บนอากาศ เพื่อลดช่องว่างในการโจมตีจากระดับพื้นดินเดียวกัน ธันเรียกดาบคู่ใจออกมากระชับไว้ในมือ ดาบยาวข้างละเกือบเมตรของเขาส่องประกายสะท้อนแสงแดดยามเช้านั่น ธันยิ้มมุมปากน้อยๆ เขายังไม่เริ่มบุก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตั้งตนอยู่ในความประมาทแต่อย่างใด


   “Elixirs RELEASE!”

   “Tinctures RELEASE!”

   สองสาวตรงหน้านั่นเรียกการ์ดขึ้นใช้ภายในเวลาไล่เลี่ยกันเช่นกัน ทันทีที่สิ้นเสียงคำสั่งขวดน้ำยาขนาดประมาณ 500 มิลลิลิตรก็ปรากฏขึ้นในมือของทั้งคู่ คู่ต่อสู้ทั้งสองคนของพวกเขากระดกน้ำยาสีน้ำตาลเข้มนั่นลงคออย่างรวดเร็ว เฟี๊ยตรู้สึกได้ถึงพลังงานที่กำลังหล่อเลี้ยงไปตามร่างกายคนทั้งคู่อย่างรวดเร็ว จักระที่ไม่เคยปรากฏมีในร่างกายของคนคู่นั่นมาก่อนก็พลันกำเนิดขึ้นอย่างน่าตกใจ

   ‘สงสัยจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้ว’ เฟี๊ยตพึมพำกับตัวเองในใจ หางตาของเขาเหล่ไปทางเพื่อนร่วมทีมเล็กน้อย ธันก็น่าจะรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนี่ได้เช่นกัน


   “กระสุนทราย!” เฟี๊ยตชิงลงมือก่อนในช่วงเวลานั้นเอง ลางสังหรณ์เบื้องลึกบอกกับเขาว่า ถ้าปล่อยให้คู่ต่อสู้เริ่มบุกเข้ามาก่อนแล้ว เรื่องราวมันอาจจะไม่ง่ายนักก็เป็นได้

   “เหยียบปฐพี!”

   นี่มันหนังจีนกำลังภายในไม่มีผิด หญิงสาวผมสั้นตั้งแขนทั้งสองขึ้นไว้เบื้องหน้า ก่อนจะใช้เท้าขวาเหยียบลงบนพื้นหินแกร่งนั่นอย่างแรง

   ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

   เสียงหินที่ถูกกระแทกคำรามลั่นออกมาอย่างน่าหวาดหวั่น ราวกับมีแผ่นดินไหวขึ้นน้อยๆ ฉะนั้น คนดูที่ยืนมุงอยู่รอบๆ นั่นเสียการทรงตัวไปตามๆ กัน ขนาดธันและเฟี๊ยตที่ยืนอยู่บนอากาศยังรู้สึกรับรู้ได้ถึงแรงอัดอันมากมายนั่น คู่ต่อสู้ของพวกเขามาได้เหนือความคาดหมายจริงๆ

   พร้อมกันกับการเลื่อนลั่นของแผ่นดินนั่นเอง หญิงผมยาวเจ้าของดวงหน้ารูปไข่นั่นก็สปริงตัวขึ้นลอยไปบนอากาศโดยอากาศจังหวะที่แผ่นดินเกิดการสั่นสะเทือนนั่นเอง เธอกางมือทั้งสองราวกับจะสยายปีกออกมาฉะนั้น ร่างของเธอลอยอยู่บนอากาศนานนับนาที นานราวกับว่าเธอได้ก้าวข้ามอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงของโลกไปเสียแล้ว

   “วิหคเหิน!”

   พอสิ้นเสียงคำสั่งนั่นก็เกิดเรื่องหน้าตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง มวลอะไรสักอย่างหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายจะเป็นอากาศที่อัดกันเป็นกลุ่มก้อนจนดูเป็นรูปร่างได้ถูกปลดปล่อยจากหญิงสาวที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศนั่น มันขยายขนาดจนมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมขนาดมหึมา มวลอากาศดังกล่าวเข้ากระแทกกับห่ากระสุนทรายที่สาดซัดเข้ามานั่นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกวาดเอาเม็ดทรายเหล่านั้นติดไปกับตัวมันเองจนหมดสิ้น กำแพงขนาดยักษ์นั่นยังคงพุ่งตรงมาเรื่อยๆ อย่างไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนแรง โล่ป้องกันของคู่ต่อสู้นั่นกำลังจะกลายมาเป็นอาวุธประหัตถ์ประหารเขาเสียแล้ว


   “กำแพงทราย!” เฟี๊ยตตะโกนลั่นอย่างคาดการไว้ก่อนแล้ว มวลทรายทั้งหมดที่เคยรวมร่างเป็นปีศาจร่างยักษ์นั่นกลายสภาพไปเป็นผืนกำแพงหนาอย่างรวดเร็ว มันมีลักษณะเหมือนกำแพงอากาศของหญิงผมยาวนั่นไม่มีผิดเพี้ยน หากแต่ถูกประดิษฐ์ขึ้นเม็ดทรายจำนวนนับไม่ถ้วน กำแพงยักษ์ที่หนาและหนักที่ประกอบขึ้นด้วยต่างวัตถุธาตุนั่นกำลังพุ่งเข้าชนกันอย่างรวดเร็ว


   ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

   เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ คนดูบางส่วนถึงกับอุดหูพร้อมนั่งยองๆ ลงบนพื้นเนื่องมาจากเสียงลั่นและแรงสั่นสะเทือนนั่น ทันทีที่กำแพงลมเข้าปะทะกับกำแพงทรายนั่น แรงปะทะก็บดขยี้ให้กำแพงทั้งสองแตกออกอย่างรุนแรง กลายเป็นสายลมที่ปั่นป่วนที่ถูกผนวกเข้ากับมวลทรายอย่างนั้น


   “พายุทราย!”

   เฟี๊ยตถือพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสจากจังหวะนั้นเอง เขาสั่งการโกเลมให้เคลื่อนที่แปรรูปขบวนอากาศไปตามใจของเขาทันที เฟี๊ยตดึงเอาพลังลมของคู่ต่อสู้มาใช้อย่างแยบยลที่สุด

บัดนี้ หญิงสาวผมยาวเจ้าของแรงอากาศนั่นกลับคืนสู่พื้นดินอีกครั้ง คู่ต่อสู้ของเขาทั้งสองคนยืนอยู่เคียงข้างกันพร้อมกับกางมือออกกว้าง และใช้มือที่อยู่ใกล้กันนั่นประกบกันราวกับว่าจะเรียกรวมพลังภายในอย่างใดอย่างนั้น เฟี๊ยตรู้สึกถึงจิตที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับพายุที่กำลังเริ่มก่อตัวก็ไม่ปาน


“ปราณสิงห์/ปราณมังกร!” เสียงกร้าวของทั้งสองคนนั่นประกาศลั่น เฟี๊ยตรู้สึกได้ถึงพลังงานมหาศาลที่แผ่พุ่งออกมาจนรู้สึกได้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันประกอบขึ้นด้วยพลังจักระที่หนาแน่นขนาดไหน อย่าว่าแต่เขาคนเดียวเลย ต่อให้มีคนมียืนสักโหล ถ้าโดนวิชานี้เข้าไปเต็มๆ ก็คงตายเรียบ


เพล้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แต่ก่อนที่พลังปราณนั่นจะเดินทางมาถึงตัวเขา ก็บังเกิดเสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะอย่างลงตัวที่สุด และพลังโจมตีนั่นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่าถูกตัดขาดจากผู้เป็นนายอย่างใดอย่างนั้น


“ว่ากันว่าช่วงเวลาที่เกราะป้องกันจะเปราะบางที่สุด นั่นก็คือช่วงเวลาที่หันคมดาบเข้าหาคนอื่นนะ รู้ไหม” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนทั้งคู่นั่นจะลืมไปแล้วว่ายังคงอยู่ในการต่อสู้นี่ด้วยเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ เย็นๆ ดังขึ้นจากเบื้องหลังทีม TGIF ทั้งสองคน พวกเธอสองคนโดนซ้อนแผนอย่างน่าเจ็บใจที่สุด!



จากผู้แต่ง : ผมลงนิยายเรื่องนี้สองเวปใช่ม๊า อีกเวปหนึ่งจะเป็นเวปที่นิยายรวมๆ ไม่เฉพาะวายอย่างเดียว แต่งๆ ไปมีคนอ่านมาบอกว่า เลิกแต่งวายเหอะ ให้แต่งเป็นชญธรรมดา อ๋อยยยย เงิบเบยยยยยยยยยยยย ห้าห้า

 

[lukkeng]

ขออนุญาตตอบคนที่ตั้งคำถามน้าาาา คนที่เขียนให้กำลังใจก็ขอบคุณทุกคนมากเลยครับ แต่ไม่รู้จะตอบไรดี อิอิ

ถึงคุณ naneku : ถ้าออกรวมเล่มคงต้องเกลาภาษาใหม่หมดทั้งเรื่อง ห้าห้า ปล่อยออกไปงี้ เขินตายยยย ห้าห้า

ถึงคุณ QSAR : ตอบครับบบบบบบ

ข้อ 1. ไพ่หมายเลข 1. ไม่ได้หมายความว่ามีใบเดียวนะครับ แต่หมายความว่ามันจะถูกกลายสภาพเป็นการ์ดได้สูงสุดหนึ่งใบ ดังนั้น ถ้ามีคนอื่นถือครองการ์ดอยู่ มันจะแปรสภาพเพิ่มไม่ได้อีก พอเราใช้ไพ่ใบแล้ว โควต้าก็จะเหลือให้การ์ดกลายเป็นไพ่ได้ครับ งงไหมมมมม ห้าห้า

ข้อ 2. เย้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะดีหรอ ห้าห้า

ข้อ 3. หมายถึงลำไส้ใช่ม้ายยยยย

ข้อ 4. กลูโคสไม่ค่อยใช่เตรียมยาของแข็งเท่าไหร่ครับ มันคุณสมบัติไม่ค่อยดี อิอิ

ถึงคุณ aoihimeko : ฉลองเป็นไรดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ให้ผู้แต่งพักหนึ่งอาทิด เย้ยยยยยย

ถึงคุณ duaenmaysa : ขอบคุณมากสำหรับคอมเมนท์ยาวยาวค๊าบบบบบบบบบบ เชียร์พี่หมอทำไม พี่หมออาจจะไม่มีบทเลยก็ได้นะ อิอิ

 

[duaenmaysa]

เริ่มเปิดฉากต่อสู้แล้ว
ลุ้นเอาใจช่วยคู่หนุ่มๆ ว่าจะมีกี่แผนการ แต่คิดว่าคู่แรกๆน่าจะไม่ตึงมือมาก

จริงๆเราแอบแวบไปอ่านในเด็กดีมาบ่อยนะ ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าไม่มีคำว่าวายตรงหัวเรื่อง บางทีคนอ่านอาจคิดว่าเป็นชญ.ธรรมดาก็ได้ 555'

[patchylove]

อย่างนี้ดีแล้ว สนุกๆ  เฟี๊ยตสู้ :L2:ๆ

ปล. ไม่เอาชายหญิงนะ อ่ะ คึคึ 

[zylph_z]

เริ่มสู้รอบแรกละ คู่ต่อสู้นี่ก็เก่งเอาเรื่องพอตัว เอาใจช่วยเฟี๊ยต-ธันให้ชนะไปได้

[mildmint0]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อีสองตัวนั่นดูร้ายกาจใช่เล่นนะ
นางดูไม่น่าจะเก่ง หึ
นังพวกตัวประกอบ ต้องแพ้ๆ ฮ่าๆๆๆ
แล้วพอชนะ ธันกะเฟี๊ยตจะได้พัฒนา คริคริ

[Zelsy]

พวกนางลืมว่าแข่งคู่

[naneku]

ถ้าพี่คนเขียนทำหนังสือเสร็จแล้วบอกๆเราบ้างนะอยากอ่าน 555555



ความจริงเราอยากให้ธันคู่เฟี๊ยตนะ ชายหญิงเรายังคิดไม่ออกแฮะ ...

[$VAN$]

ถ้าถามคนเล้านี้ล่ะก็ ต้องอยากอ่านวายอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีแค่นิดๆหน่อยๆก็ยังดี
 ตอนท้ายนี่ คือชนะแล้วยังน่ะ

[sarama]

ธันซุ่มได้ทันเวลาพอดี ช้ากว่านี้อีกนิดพี่เฟี๊ยตกระอัก
 

[kiizkziekiizk]

ไม่นะ วายเถอะ !! 555555555555

[tutankamen]

เช็คชื่อ....แต่......ต้อง Y ต่อไปนะ

[aoihimeko]

บวกเป็ดต้อนรับการต่อสู้ไปเลยหนึ่งตัว ฮา

สำหรับแผนนี้เฟี๊ยตคงเป็นตัวล่อดึงความสนใจสินะ

แล้วก็ให้ธันจัดการต่อเมื่อมีช่องว่าง โ้อ้ ฉลาดมาก

แต่ต้องรอดูตอนหน้าว่าจะง่ายจริงไหม ฮ่าๆ

ไม่น่าเชื่อนะว่าผู้หญิงสองคนที่ดูไม่มีพิษภัยจะเก่งขนาดนี้

นี่ล่ะนะที่เขาเรียกว่าโดนมารยาหญิง พอตายใจแล้วก็โดนสังหาร

ดีที่เฟี๊ยตไม่ประมาท อ้าว...ลืมไปว่าเราก็ผู้หญิงนี่หว่า ฮ่าๆๆ

สุดท้ายเราก็ยังเชื่อว่าคุณหมอที่ยังไม่ปรากฏกายจะเป็นพระเอกอยู่ อิอิ

ปล.ให้หยุดฉลองก็ได้แต่แค่วันเดียวพอนะ เราคิดถึงเฟี๊ยตอ่า คิคิ

ปล.2 ไม่ต้องไปสนคำเขาพูดหรอกจะนิยาย ชญ หรือ ชช ก็ไม่สำคัญเท่านิยายดี 

[lukkeng]

บทที่ 102 A Minotaur

กว่าจะรู้สึกตัวมันก็สายไปเสียแล้ว ชายคนหนึ่งที่เธอทั้งสองคนแทบจะลืมไปเลยในการต่อสู้นี้ได้ปรากฏตัวด้านหลังของเธอทั้งคู่อย่างน่าประหลาดใจที่สุด พร้อมกับจู่โจมด้วยยาพิษอย่างง่ายดาย หลอดทดลองบรรจุน้ำยาสีขาวขุ่นได้แตกออกและปลดปล่อยควันสีขาวออกมาจนหมดสิ้น ควันพิษดังกล่าวพุ่งเข้าจู่โจมระบบหลอดเลือดและหัวใจของหญิงสาวทั้งคู่อย่างรวดเร็ว อย่าว่าแต่จะรวมจักระเลย แค่เค้นเสียงออกมาแต่ละประโยคยังบีบคั้นอกข้างซ้ายอยู่มาก

“ไม่อยากให้ถึงแก่ชีวิตเลย แต่ทำยังไงได้ มันเป็นกติกานี่นะ อุตส่าห์เปลี่ยนแผนการใช้ดาบมาเป็นยาพิษแล้วนะ อย่าถือโทษโกรธกันเลยก็แล้วกัน” ธันคลี่ยิ้มอย่างสบายๆ

“ทำไม” ดวงตาของหญิงผมยาวนั่นเต็มไปด้วยความสงสัยและเจ็บใจจนเก็บไว้ไม่มิด

ธันทำแค่เพียงยิ้มกว้างออกมาอย่างเปิดเผย หากแต่ก็ไม่เลือกที่จะตอบคำถามสั้นๆ นั่นออกไปแต่อย่างใด เขาไม่จำเป็นต้องแบไต๋ของตนให้อีกฝ่ายรู้ ถึงแม้ว่าแผนจะลุล่วงไปแล้วด้วยดีก็ตาม

“ลาก่อน!” ประโยคจากปากชายหนุ่มดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างทั้งสองของคู่ต่อสู้ของเขาจะเลือนหายไปในที่สุด

เสียงประกาศเรียกชื่อผู้ชนะดังลั่นจากปากพิธีกรคนเดิมนั่น คนดูรอบบริเวณนั่นโห่รองออกมาอย่างตื่นเต้นสะใจในการแข่งขันคู่เปิดสนามนี่ ธันหันไปทางข้างสนามก็พบว่าหญิงสาวสองคนนั้นไปปรากฏตัวที่เก้าอี้นั่งพักของผู้แข่งขันแล้ว ระบบจะวาร์ปไปแค่จบการแข่งขันแต่ละคู่เท่านั้นเอง และเมื่อธันหันไปทางเพื่อนร่วมทีมอีกคนที่บัดนี้เก็บไพ่จอมมารทรายเข้าสมุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ไม่มีคำใดหลุดออกมาจากริมฝีปากคู่นั้น เภสัชกรหนุ่มเพียงแค่ยักคิ้วสองครั้งอย่างสบายๆ สถาปนิกจึงได้แต่ยักไหล่น้อยๆ ก่อนจะเดินลงเวทีตามเพื่อนร่วมทีมไป


‘การประลองนัดแรกของพวกเขาผ่านไปอย่างสวยงาม!’



   “การใช้ยาพิษนั้น สิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งคือการจะต้องไม่โดนยาพิษตัวเองเล่นงาน ดังนั้น ผงจักระจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างมาก เพราะเมื่อใส่ผงจักระที่หลอมด้วยจักระของใครลงไปในยาพิษแล้ว ยาพิษนั้นจะไม่ออกฤทธิ์ต่อจักระที่ตรงกันได้เลย”

   “ผงจักระที่ข้าจะมอบให้เจ้านี่เป็นผงจักระบริสุทธิ์ คือมันยังไม่ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นผงจักระของใครทั้งสิ้น วิธีการใช้ก็ง่ายมาก เพียงให้ผู้ที่ต้องการหลอมจักระลงไป กำผงยานี้ไว้ปริมาณหนึ่ง และส่งจิตไปยังมือนั่นอย่างแน่วแน่ เมื่อไหร่ที่ผงเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อน เมื่อนั้นก็จะใช้การได้อย่างสัมฤทธิ์ผล”


   “แผนสำหรับรอบแรกคือ คนหนึ่งดึงความสนใจ อีกคนหนึ่งหายตัวไปแล้วลอบโจมตีอย่างเฉียบขาด ครั้งเดียวจบ ปิดเกมได้เลย”

   “หายตัว พูดง่ายแต่ทำยากนะ”

   “ไพ่เวทมนตร์ invisible คือคำตอบ”

   “ถึงแม้จะหายตัวได้ แต่มันก็ยากอยู่ดีที่จะทำให้คู่ต่อสู้ลืมสังเกตไปว่าศัตรูหายไปหนึ่งคน”

   “ฝ่ายดึงความสนใจจึงต้องใช้ไพ่ที่มีรัศมีโจมตีกว้าง บดบังความรู้สึกด้านตัวบุคคลไว้ และคนลอบโจมตีต้องมีทักษะการเคลื่อนที่ที่ฉับไวและยืนหยุ่นกับสถานการณ์”

   “ชัดเจน ตกลงตามนี้”


   “เดี๋ยวก่อน มีแผนสอง”

   “แผนสอง?”

   “เปลี่ยนอาวุธจากดาบมาเป็นยาพิษ ดาบต้องใช้จิต แต่ยาพิษไม่ต้อง การลอบสังหารจะสมบูรณ์แบบขึ้นไปอีกขั้น”

   “แล้วผมจะไม่ตายไปด้วยเหรอครับ คุณเภสัช?”

   “กำผงยานี่ไว้ในมือ แล้วรวบรวมจิตให้มั่น เชื่อเภสัชแล้วจะดีเอง”


   “ตึงมือกว่าที่คิด” ความคิดเห็นแรงที่หลุดออกมาจากปากเฟี๊ยตเมื่อได้มีโอกาสอยู่กับเพื่อนร่วมทีมอย่างเป็นส่วนตัว หลังจากที่เฝ้าดูการประลองจนจบการแข่งขันรอบแรกในวันนั้น

   “อย่างนี้แหละ คาดการณ์ได้หมดมันก็ไม่สนุกหรอก” ธันเอ่ยออกมาง่ายๆ ขณะที่ใช้ส้อมม้วนเส้นพาสต้าเตรียมส่งเข้าปากในร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากลานประลองมากนัก

   “แล้วถ้ารอบหน้าไม่เป็นไปตามแผนจะทำยังไงเนี่ย” เฟี๊ยตบ่นพึมพำออกมาอย่างครุ่นคิดมากกว่าจะจงใจตั้งคำถามกับคนตรงหน้านี่

   “ก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันไป ไม่เห็นจะยาก ไม่มีอะไรเป็นไปตามใจคิดทุกอย่างหรอก” ธันตอบง่ายๆ อีกเช่นกัน พลางเอาส้อมมาจิ้มกุ้งในจานเขาไปกินอย่างหน้าตาเฉยๆ แถมยังทำหน้าตายียวนเขาอีกเป็นของแถม

   “ขี้ขโมย” เฟี๊ยตบ่นอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะเริ่มต้นกินอาหารในจานตัวเองบ้าง ก่อนที่จะโดนคนตรงหน้าแย่งฉกกินไปเสียหมด

   “ขี้ขโมยแล้วหล่อปะล่ะ” ธันยักคิ้วเล่นอย่างกวนๆ

   “ถุยยยยยยยยย”


   “คิดไงกับการแข่งพรุ่งนี้บ้าง” เฟี๊ยตเอ่ยกับธัน หลังจากที่กลับมาที่ที่พักเป็นที่เรียบร้อย เขาทั้งคู่เลือกพักโฮสเทลเล็กๆ ไม่ห่างออกไปจากลานต่อสู้นั่นเท่าไหร่

   “ดูจากวันนี้ คู่ที่เราจะต้องเจอพรุ่งนี้ดูเหมือนจะใช้การ์ดมอนสเตอร์เป็นหลัก เราอาจจะต้องเตรียมการ์ดมอนสเตอร์ไว้รับมือไว้บ้าง คิดว่านะ” ธันเอ่ยแสดงความคิดเห็น

คู่ที่พวกเขาจะต้องเจอในวันพรุ่งนี้เป็นทีมชายคู่ที่เรียกใช้มอนสเตอร์ทั้งคู่เลย ชายคนหนึ่งเรียกใช้มิโนทอร์หรือสัตว์ครึ่งคนครึ่งกระทิงในการต่อสู้ ในขณะที่อีกคนเรียกใช้การ์ดของม้ามีเขาที่มีลักษณะคล้ายยูนิคอร์น ต่างเพียงแต่ว่าลำตัวมันมีสีดำสนิทไปหมด แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า พรุ่งนี้ ชายคู่นั้นจะยังคงยึดไพ่มอนสเตอร์เป็นหลักในการต่อสู้เช่นวันนี้อีกหรือเปล่า ดังนั้น การจะวางแผนการอะไรก็ดูว่าจะเป็นการเดาใจคู่ต่อสู้อยู่กลายๆ ถ้าเดาผิด สถานการณ์อาจจะกลับตาลปัตรไปหมดเลยก็ได้

“เสี่ยงเหมือนกัน เกิดถ้าเดาทางผิดจะลำบากมาก เพราะไพ่ที่มีความคิดเป็นของตัวเองจะเปลืองจักระมาก เกิดถ้าเรียกออกมาแล้วปิดเกมไม่ได้ สุดท้ายแล้วตอนท้ายเกม เราจะลำบากเสียเอง” เฟี๊ยตเอ่ยความคิดเห็น ไพ่มอนสเตอร์ถือว่าเป็นไพ่ที่ควบคุมยากอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“ของแบบนี้บางทีมันก็ต้องวัดใจนะ จะรุ่งหรือจะรอดเดี๋ยวก็รู้ ฮ่าฮ่า” ธันที่กำลังนอนถัดออกไปไม่ห่างจากเขาเท่าไหร่พูดออกมาอย่างง่ายๆ อีกฝั่งของเตียงคิงไซส์นั่นดูจะไม่ค่อยยี่หระต่อการแข่งขันนี่สักเท่าไหร่เลย หรือบางที เขาอาจจะเป็นคนที่คิดมากไปเองก็ได้

“ก็นั่นสินะ” เฟี๊ยตตัดสินใจจบบทสนทนา ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจรดหน้าอก และปล่อยใจให้ลอยไปสู่ห้วงนิทรารมณ์ที่ห่างไกล



“เริ่มการประลองได้ Battle!” เสียงประกาศดังลั่นจากพิธีกรคนเดิมดังขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้นนั่นเอง การประลองในรอบที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!



“Minotaur RELEASE!”

เป็นไปตามที่คาดคิดไว้ไม่ผิดเลย ชายผู้หนึ่งในคู่ต่อสู้นั่นเลือกใช้การ์ดมอนสเตอร์ออกมาโรมรันตั้งแต่ต้นเกมนี่ ทันทีที่เสียงคำสั่งสิ้นสุดลง อมนุษย์ครึ่งกระทิงก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างน่าเกรงขาม มันถืออาวุธที่มีลักษณะเป็นท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่ตะปุ่มตะป่ำไปด้วยเหลี่ยมมุม เขาของมันโค้งงอเป็นรูปและเรียวแหลมจนถือได้ว่าเป็นอาวุธอีกอย่างหนึ่ง เจ้าอสูรที่ปกคลุมด้วยขนสีน้ำตาลแซมดำนั่นคำรามออกมาอย่างกึกก้อง ท่าทางของมันเต็มไปด้วยความดุร้ายและกระหายการฆ่าฟัน

“The Fortune-telling Centaur RELEASE!”

เขาเลือกใช้การ์ดอสูรที่เตรียมไว้เพื่อรับกับสถานการณ์อันน่าตื่นเต้นนี่ อมนุษย์ครึ่งคนครึ่งอาชาของเขาปรากฏกายขึ้นเตรียมพร้อมเช่นกัน ถึงแม้ว่าเซนทอร์จะดูไม่มีอาวุธหรือความโหดร้ายใดๆ เหนือกว่าอสูรของอีกฝ่ายนั่น แต่นักรบของฝ่ายเขาดูจะเต็มไปด้วยความฉลาดหลักแหลมกว่าอย่างรู้สึกได้ มันเงยหน้ามองฟ้าเพียงเล็กน้อย ก่อนจะกระชับไม้เท้ายาวในมืออย่างเตรียมพร้อมที่จะโรมรัน


โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โดยไม่ต้องรอเสียงคำสั่งแม้แต่น้อย เจ้ากระทิงบ้าเลือดนั่นพุ่งเข้าโจมตีอย่างรวดเร็ว มันง้างมือหยิบกระบองยักษ์ของมันหมายจะฟาดมายังเภสัชกรหนุ่มอย่างมาดร้าย เขาถอยหลังหนีตามสันชาตญาณ พร้อมกันกับอสูรของเขาที่พุ่งกระโจนเข้ามาใช้ไม้เท้าแกร่งนั่นรับการโจมตีอย่างกล้าหาญ สายตาของมันเด็ดเดี่ยวไปด้วยความมั่นใจ และไม่ถึงเสี้ยวนาทีที่มันได้รับการโจมตีไว้อย่างหน้ามหัศจรรย์ มันก็สปริงตัวสูงขึ้นพร้อมกับใช้ขาคู่หน้าของมันถีบไปตรงยอดอกของเจ้ากระทิงร้าย จนเจ้าเขาโง้งนั่นถอยหลังตีลังกาไปอย่างสิ้นท่า หากแต่มันก็ไม่ได้มีทีท่าจะสิ้นฤทธิ์แม้แต่น้อย มันตะโกนคำรามเสียงดัง ก่อนเตรียมตัวจะพุ่งเข้าจู่โจมอีกครั้ง


“Fly RELEASE!”

ในจังหวะที่เฟี๊ยตและเจ้าของไพ่กระทิงยักษ์นั่นกำลังควบคุมมอนสเตอร์เข้าโรมรันกันอย่างสูสีจนคนดูในเวลานี้แทบจะหายใจกันไม่ทั่วท้อง ชายอีกคนก็ประกาศเรียกใช้ไพ่ขึ้นมาติดๆ

ปีกขนาดใหญ่งอกออกมาจากหลังของชายที่เหลืออีกคนนั่น เขากระพือปีกก่อนจะทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว ในมือนั่นถือไว้ด้วยดาบเล่มยักษ์ที่ดูจะแกร่งอยู่ไม่น้อย เป้าหมายของคมดาบนั่นพุ่งตรงมาที่เด็กสายฟ้านั่นที่กำลังรอดูกระบวนท่าของคู่แข่งอย่างใจเย็น


“The Sky Walker RELEASE!”

ธันเรียกใช้การ์ดอย่างรอคอยอยู่ก่อนแล้ว เด็กหนุ่มวิ่งเหยียบอากาศไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว พร้อมกับตวัดดาบแห่งไฮดร้าเข้ารับคมดาบกับเจ้าดาบยักษ์นั่นอย่างถนัดถนี่ ชายทั้งสองผลัดกันรุกผลัดกันรับกันจนแทบหาช่องโหว่ไม่ได้ ต่างฝ่ายต่างใช้ดาบทั้งคู่ คนหนึ่งสยายปีกบินได้ อีกคนก็สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้อย่างน่ามหัศจรรย์ เสียงโลหะกระทบกันไปมาอย่างน่าหวาดเสียว


ศึกบนพื้นดินก็สูสีกันจนคนดูเลือกข้างเชียร์ไม่ถูก อสูรทั้งสองโรมรันกันอย่างสูสีและน่าตื่นเต้น ในขณะที่ศึกกลางอากาศก็น่าติดตามไม่แพ้กัน ชายสองคนแสดงลวดลายกลางเวหาอย่างข้ามผ่านขีดจำกัดของความเป็นมนุษย์ไปเสียแล้ว คนดูโดยรอบในเวลานี้นั้นเงยหน้าขึ้นและก้มหน้าลงสลับกันไปมาอย่างเลือกไม่ถูกว่าจะเชียร์สนามไหนดี ทั่วทั้งสนามสนั่นไปด้วยเสียงโห่ร้อง เกมที่ต้องเดิมพันกันด้วยชีวิตนี่มันรสชาติหอมหวานยิ่งนัก!




จากผู้แต่ง : แอบมาลงไว้ก่อนเน่อ เดี๋ยวจะหนีไปเที่ยวต่างจังหวัด พรุ่งนี้คงมาลงไม่ได้ อิอิ

 


[attachment deleted by admin]

[lukkeng]

ที่ผมบ่นว่ามีคนอยากให้แต่งชายหญิง

ไม่ได้แปลว่าผมจะกลับไปแต่งชายหญิงนะค๊าบบ

มันมาไกลเกินแก้แล้วววววววววววววววววววววววววววว 555

[QSAR]

สองตอนติดสนุกมาก

[lukkeng]

QSAR นี่มาจาก Quantitative structure and relationship ป่าวครับบบบบบ 55555555555

[Zelsy]

ตื่นเต้นๆ

[Noo_Patchy]

    เฟี๊ยต ธัน สู้ ๆๆๆๆ

[$VAN$]

มีภาพประกอบด้วย ดีจัง
เฟี๊ยตธันสู้ๆ

[duaenmaysa]

สัตว์อสูรเจอกับสัตว์อสูร สู้กันมันส์หยด
ว่าแต่คุณคนเขียนจะทำกับพี่หมอเสียงหล่อของเค้าได้ลงคอเหรอคะ เดินผ่านฉากซักทีสองทีให้แม่ยกกระชุ่มกระชวยหน่อยก็ได้น้า 

[tutankamen]

โหดแท้เหลา....

[zylph_z]

รอบแรกผ่านได้ด้วยดีตามแผนการณ์ที่เฟี๊ยตวางไว้ ถือว่าออกมาสมบูรณ์แบบ
ส่วนคู่ต่อสู้รอบสองนี่ดุเดือดจริงๆ ต่างฝ่ายก็มีฝีมือไม่น้อย เฟี๊ยตคงต้องใช้สมองในการวางแผนการณ์รบไม่ใช่น้อย แต่คงไม่ยากเกินความสามารถเฟี๊ยต-ธันหรอก เชื่อมือได้เลย ^^

[hewlett]

สองหนุ่มเขาเขาคู่กันดีมากเลย

เขียนหนุ่มๆอย่างนี้ล่ะ กระชุ่มกระชวยดีน่า อย่ากลับไปเขียนชายหญิงเลย

[lukkeng]

เนื่องจากความ(โคตรจะ)ไม่สงบของบ้านเมือง

ผมของดนิยายวันนี้นะครับ

ไม่ได้พยายามเกาะกระแสอะไรนะครับ

แต่มันไม่มีอารมณ์พอจะแต่งจริงๆ

ขอโทษด้วยครับ

ถ้าบ้านเมืองโอเคขึ้นแล้ว เจอกันวันอังคารนะครับผม

ปล. ใครไปชุมนุม ดูแลตัวเองด้วยนะครับ เป็นห่วงฮะ

[naneku]

เห็นด้วยเลยกับเรื่องไม่มีอารมณ์



โรงเรียนเราอยู่ฝั่งตรงข้าม ม.รามฯพอดีอีก



อาทิตย์หน้าเราต้องสอบแกทแพทแล้ว อาจจะไม่ได้เข้ามาบ่อย พี่คนเขียนไม่โกรธน้าาาาา