บทที่46 พบผู้ใหญ่
“เพิ่งรู้นะ ว่าหมอก็ชอบมาหาเมียคนอื่นเขาดึกๆดื่นๆ”ไอ้แท็คเดินมาพิงขอบประตูกอดอกพูด มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ ใครเมียมึงห๊ะ!
แต่ตอนนี้พูดไม่ได้เนอะ ไว้เคลียร์เวลาอื่น แหะๆ
“ไม่หรอกฮะ ผมแค่มาดูอาการ แต่ก็ไม่ได้ทำแบบนี้กับคนไข้ทุกคนหรอกนะครับ เฉพาะคนพิเศษเท่านั้น”ไอ้หมอแว้นตอบกลับหน้าระรื่นยิ้มหวานหน้าบานเป็นจานทรู แต่ไอ้แท็คเปลี่ยนท่ามายืนตัวตรงเลยครับ เอาแล้วๆๆๆๆๆ
“เอ่อ คือว่า..”คือถ้าพวกมึงจะยืนเล่นสงครามประสาทกันกูขอไปนอนก่อนแล้วกันนะ พระเอกจริงๆกูเปิดทางให้เลยนะเนี่ย
“อืมงั้นเดี๋ยวพี่หมอไปแล้ว ยาที่จัดไว้ให้ก็กินให้หมดด้วยนะ ถึงจะหายแล้วแต่เชื้อโรคยังหลงเหลืออยู่ เวลานอนก็ใส่เสื้อผ้าหนาๆหน่อย เดี๋ยวมันจะมีตัวอะไรมากัดอีก”ช่วงแรกๆของประโยคมันก็พูดกับผมอยู่หรอก แต่หลังๆเนี่ยมันแหล่ตาไปมองทางไอ้แท็ค แถมยังเอามือเท่าใบลานของมันมาขยี้ผมผมเล่นอีก รู้สึกได้ทันทีถึงรังสีอัตรายด้านหลังผมที่แผ่กระจายปกคุมทุกเอเรียในเวลานี้
“ไม่จำเป็นต้องห่วง ผมเคยบอกไปแล้วนี่ว่า ผมดูแลได้ ก็แค่เมียคนเดียว”เมียอีกแย้ว พูดแบบนี้มึงเสียหายนะ อ้าว ไม่ใช่หรอ ผมซิเนอะ เอ่อ พูดแบบนี้กูเสียหายนะโว้ย
แล้วไอ้แท็คมันก็จับมือหมอที่ยังแปะอยู่บนหัวผมออก มันต้องบีบด้วยแน่นๆเลยพอปล่อยขอมือหมอ ข้อมือแดงเถือกเป็นรอยนิ้วมือเลย อะไรมันจะขนาดนั้น
“ไปนอนได้แล้วตัวเล็กพรุ้งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนอีกนะ”แล้วไอ้แท็คก็ทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายอีกแย้ว โดยการเอาแขนมาโอบเอวผมแล้วหันหน้ามาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อมประโยคเลี่ยนๆแล้วทิ้งท้ายด้วยการบีบจมูกผมเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว
ไม่ต้องไปสนใจครับว่าไอ้หมอแว้นมันทำหน้ายังไงสนใจหน้าผมดีกว่า คือแบบตกใจมากครับไม่ได้เขินไม่ได้อายอะไรนะ แต่อึ้งอ่ะ อ้าปากหวอมองไอ้แท็คด้วยสายตาประมาณว่า มึงเป็นใครแล้วไอ้คนที่ทำหน้าปวดขี้เมื่อกี้ไปไหน มันไปเข้าห้องน้ำแล้วหรอว่ะ
“งั้นพี่ไปแล้วนะไว้เจอกัน”ไอ้หมอพูดจบก็เดินหันหลังไป นี่มึงยังจะอยากเจอกันอีกหรอ ตายๆๆๆๆๆ คือกูไม่ใช่วันทองสองใจ ที่เดี๋ยวคนโน้นมาหาคนนี้มาดม เอ้ย มาชมนะเว้ย
แล้วผมก็ถูกกระชาก คงไม่ต้องย้ำนะครับ เข้าห้องไปเลย
ปัง!!!!! กรุณณาฟังเสียงประตู เขาว่ากันว่ามันจะดังเท่าอารมณ์ของเจ้าของห้อง ความดังระดับนี้ มีแววเห็นโลงศพไกลๆ
“แค่มันมาหาแค่นี้ถึงกับหน้าบานเลยหรือไง”เขามาถึงก็เหวี่ยงเลยครับ มึงเอาตาตุ่มดูหรือไงว่ากูหน้าบาน กูนี้ผวากลัวพวกมึง2คนจะโดดฟรีคิกกันตลอดเวลาเลยเหอะ
พูดอย่างเดียวไม่พอครับพอมันเห็นผมทำหน้าแบบไม่ใส่ใจมันก็บีบแขนผมเต็มแรงจนเจ็บราวไปหมด
“เจ็บ”กูเจ็บจริงๆครับมึง
นิสัยเก่ากำเริบครับ พอมีอะไรที่มันไม่สบอารมณ์มันก็ชอบทำร้ายร่างกายผมตลอด
“ทำไมกูจับนิดจับหน่อยทำเจ็บ แต่ไอ้เหี้ยนั้นล่ะ ยืนจับได้นานสองนานทำไมไม่เป็นไร”มึงช่วยดูด้วยครับว่าเขากับมึงจับแตกต่างกันยังไง เขาแค่จับแต่มึงบีบ
พูดไปก็เพิ่งแรงบีบไปด้วย จนผมต้องงอตัวพยายามแกะมือที่มันบีบออก เจ็บมากครับ ครั้งนี้ดูจะรุนแรงมากที่สุดๆจริงๆ ไอ้แท็คดูโกรธมาก ไม่เหมือนมันคนเดิมที่ถึงจะโมโหก็จะเยือกเย็นกว่านี้ แต่เหนือกว่าความเจ็บที่มันทำที่แขน คืออาการเจ็บที่หัวใจ เพราะอะไร เสียใจหรอ รู้สึกผิด ไม่ซิผมไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ
“เขาแค่จับ แต่มึงบีบ ปล่อยกูเจ็บ”เจ็บครับทั้งแขนทั้งใจ ไม่สนใจมันแล้ว
“กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกู กูซื้อมึงมาอย่าลืมซิ”ไอ้แท็คตะโกนใส่หน้าผมอย่างเหลืออด
“ห๊ะ”ตกใจครับไม่คิดว่ามันจะพูดขนาดนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่รู้สึกอะไรมาก คงแค่เจ็บใจนิดๆ แต่ตอนนี้สถานะผมกับมันไม่เหมือนเดิม ผมไม่ได้คาดหวังให้มันทำดีกับผมทุกอย่าง แต่ผมก็หวังว่ามันจะเลิกมองผมเป็นแค่เด็กขายน้ำ หวังว่ามันจะให้เกียรติ์ผมบ้าง หวังว่ามันจะพอรู้สึกอะไรกับผมบ้าง หวังว่า เมื่อคืนมันจะพูดกับผมเพราะหัวใจมันต้องการพูด ไม่ใช่แค่ลมปาก
แต่คำพูดของมันเมื่อกี้ มันทำให้ผมคิดว่า สิ่งที่ผมคิดไปเองคงจะไม่มีทางเป็นจริง ไม่รู้ทำไมหัวใจผมมันถึงถูกบีบเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เพราะอะไร เพราะคำพูดมันที่ทำร้ายจิตใจ เพราะสิ่งที่ผมคิดไม่เป็นจริง หรือ ผมชอบมัน...
ไอ้แท็คนิ่ง ผมก็นิ่งห้องที่เมื่อ1นาทีก่อนเสียงดังอึกกระทึกตอนนี้กลับเงียบเฉียบจนหน้ากลัว
ผมมองหน้ามันด้วยม่านน้ำตาที่เอ่อล้นลงมามองด้วยความรู้สึกปวดร้าว ทำไมผมถึงอ่อนแอขนาดนี้
“ถ้ามึงมองกูเป็นแค่นั้น กูก็ทำอะไรไม่ได้ แต่กูอยากรู้ ว่าถ้ามึงเห็นกูเป็นได้แค่ของที่มึงซื้อมา มึงจะเอากูเป็นแฟนทำไม! หรือคำว่าแฟนของมึง มันก็เป็นแค่เรื่องที่มึงนึกสนุกขึ้นมาก็เลยลองพูดดู ”ทำไมผมต้องให้ความสำคัญกับสถานะของพวกเรามากมายขนาดนี้
“...”ไอ้แท็คยังคงเงียบ ยิ่งมันเงียบผมยิ่งรูสึกเจ็บ มันทั้งโมโห ทั้งเสียใจ อารมณ์มันตีกันมั่วจนเก็บไว้ไม่ได้
“หึ กูสำคัญตัวผิดเองแหละ เพราะยังไงในสายตามึงกูก็แค่คนขายตัว!”พูดไปน้ำตาก็ไหลไป
“กู..”
“ไม่ต้องมายุ่งกับกู! อึก.. ฮือๆ”ผมผลักไอ้แท็คที่พยายามเดินเข้ามาหาเต็มแรง จนมันเซถอยหลังไปสองสามเก้า แล้วผมก็ทรุดตัวนั่งรองไห้อยู่ที่พื้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มือขวาขย่ำเสื้อที่หน้าอก เพียงเพราะผมหวังให้ความปวดที่ข้างในอกลดลงบ้าง
“กูขอโทษ”ไอ้แท็คทรุดตัวลงนั่งที่ข้างผมๆแล้วดึงผมเข้าไปกอด”กูขอโทษ กูผิดเอง กูแค่โกรธ”ผมรู้ว่ามันโกรธ แต่ผมก้ไม่ชอบให้มันทำแบบนี้กับผมอีก ทั้งๆที่มันก็เห็นอยู่ว่าผมไม่ได้อะไรกับไอ้บ้านั้นเลยด้วยซ้ำ
ผมกอดตอบมันแต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล
ทั้งๆที่โกรธมากขนาดนี้แต่แขนของผมกลับกอดตอบมันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
อะไรทำให้ผู้ชายธรรมดาอย่างผมต้องมานั่งร้องไห้มากมายขนาดนี้ อะไรทำให้ผมอ่อนแอได้ขนาดนี้ และ อะไรที่ทำให้ผมรู้ตัวว่าชอบมันไปตั้งมากขนาดนี้แล้ว..
แล้วคืนนั้นผมก็หลับไปทั้งๆที่นั่งกอดมันอยู่แบบนั้นมารู้ตัวอีกทีก็ช่วงเช้าของวันถัดมา
เห็นชุดนักเรียนพร้อมกระเป๋าหนังสือวางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือแล้ว
หรือว่าไอ้แท็คมันไปเอามาคนเดียว
ผมหันไปดูคนข้างๆที่หลับทั้งๆที่ใส่กางเกงยีนอยู่ ทำไมทุกครั้งมันต้องทำแบบนี้ เหมือนโดนตบหัวแล้วลูบหลังเลย และไอ้ลูบหลังของมันก็มักเป็นอะไรที่ผมคิดไม่ถึงตลอดเลย แล้วแบบนี้ ผมจะโกรธมันนานได้หรอครับ
“ตื่นแล้วหรอ”เพราะเอามือไปเขี่ยผมที่ปกหน้ามันเล่นเพลิน เลยทำใหมันตื่นมามองผม ตาแป๋ว
“อืม ทำไมไม่ปลุกกูไปเอาของด้วย”ตื่นแล้วแทนที่มันจะลุกมันกลับขยับตัวเอาหัวมันมานอนหนุนตักผม ผมนุ่มจังว่ะ ผมก็ยังคงเขี่ยผมมันเล่นแบบนั้น รู้สึกเหมือนเลี้ยงลูกหมาเลย555
“ก็เห็นหลับ”มันตอบพร้อมหลับตาลง
“ก็นั้นแหละกูถึงถามว่าทำไมไม่ปลุก แล้วไปพ่อแม่กูไม่ตกใจแย่เลยหรอว่ะ”จะว่าไปพ่อแม่ก็ไม่เคยเห็นหน้ามันเลย ทุกครั้งที่มันไปรับผมที่บ้าน ก็จะอยู่บนรถรอรับหน้าบ้าน
“ไม่อ่ะ กูบอกเขาว่ากูเป็นแฟนมึง มาเอาเสื้อผ้ามึง เขาก็รีบไปเอามาให้เลย”
“เฮ้ย! จริงป่าว”ตกใจซิครับ ใครสั่งใครสอนมึงให้พูดแบบนั้นว่ะ
“กูจะโกหกให้มันได้อะไร”มันกลับตอบแบบไม่ใส่ใจ ไอ้เชี่ยมึงตื่นมาคุยกับกูเลยนะ
“โอ๊ย!”ผมดึงผมมันที่ลูบเล่นเมื่อกี้ให้ผมลุกนั่งตามมือผม
“พูดมาดีๆ กูซีเรียสนะโว้ย”ตายห่าแล้ว ถ้ามึงเป็นผู้หญิงแล้วเดินไปบอกว่าเป็นแฟนกู กูจะไม่อะไร แต่ไอ้สัสครับ มึงลืมไปหรือ
เปล่าว่ามึงเป็นผู้ชาย
“อ้าวกูก็พูดดีๆแล้ว ไม่ดีตรงไหน”ยังจะมีหน้ามาถามอีก ไม่ดีตรงที่มึงบอกเป็นแฟนกูเนี่ยแหละ
อันนั้นไม่เท่าไหร่ไหนจะมาเอาเสื้อผ้าให้กูอีก งั้นก็แสดงว่ากูค้างกับมึงดิ แล้วเวลาค้างกัน พวกผู้ใหญ่ก็จะคิดไปว่า ว่า ว่า อ๊ากกกกกกกกก
“เป็นไร ไม่ดีหรือที่กูเข้าตามตอกออกตามประตูจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆเหมือนเมื่อก่อนไง”ที่นี้แหละทำเป็นพูดได้พูดดี มึงถามกูมั้งไหมว่ากูเห็นด้วยเปล่า
“แล้วกูจะทำไงว่ะเนี่ย กูจะมองหน้าพ่อกับแม่ยังไง”โมโหว่ะ ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแซกอีกแย้ว ชีวิตกู
“มึงอายหรอ”อยู่ๆไอ้แท็คก็พูดด้วยน้ำเสียวแผ่วๆเหมือนกำลังเสียใจ
“เปล่า”ความจริงแบบนี้ก็ดี แต่มันเร็วเกินไป ผมก็แค่ยังไม่ทันตั้งตัว
“งั้นทำไมมึงถึงไม่อยากให้กูบอกใคร”เอ่อ อย่ามาทำหน้าทำตาเหมือนหมากำลังจะถูกทิ้งนะเฟ้ย กูยิ่งขี้สงสารอยู่
“เออๆ ชั่งมันเหอะ เป็นไงเป็นกัน ไปอาบน้ำไป”เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน
“ก็แค่เนี๊ย ฟอด”ทำหน้าทะเล้นเหมือนหน้าหมาโดนทิ้งเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นก่อนที่จะขโมยหอมแก้มผมฟอดใหญ่แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่สนใจผมที่นั่งแค้นในใจ
“ไอ้เชี่ย มึงหลอกกูหรอออ!”
เสร็จมันอีกจนได้ อย่าให้ถึงทีกูมั้งนะมึง
แถม
คีย์talk
“พี่จะว่าไปมีแผลกลางหน้าก็ดีเหมือนกันเนอะ เหมือนพวกขาโจ๋เลย”ผมที่นั่งทาkaที่หน้ารอบที่19ของวัน นั่งชื่นชมผลงานตัวเองที่ตอนนี้จางไปเหลือแค่รอยขีดเล็กๆเท่านั้น
และที่ผมบอกว่าเป็นรอบที่19ของวันนี่ก็เรื่องจริงครับ คนปกติเขาก็จะทาครีบแค่วัน2-3ครั้งใช่ไหมครับ แต่นั้นมันสำหรับคนปกติ ไม่ใช่ไอ้เก้าครับ คือทุกครั้งที่มันนึกขึ้นได้ว่าผมมีแผลมันก็จะไล่ผมไปทาครีบครับ เล่นเอาแบบว่า ครีมซึมปุบทาใหม่ๆทั้งวันเลย ขนาดวันสอบครับ พี่แกยังอุส่าเอาครีมไปโรงเรียนให้ด้วย มีแฟนไม่ธรรมดา(สมอง)แบบนี้นี่ดีๆจริงๆ(ประชดนะครับประชด)
“ตรงไหนว่ะ”มันก็พูดแล้วเดินมาหยิบครีมโน้นนี้อีกล้านแปดส่งให้ผมทา
เออ มันมีอีกเรื่องครับ คือนอกจากครีบลดเลื่อนแผลเป็นที่หน้าแล้วพี่แกยังโทรไปหาแม่ตัวเองให้ส่งชุดครีมจากฝรั่งเศษมาให้อีกเป็นลัง วันนั้นผมก็นั่งอยู่ด้วยครับ มันโทรหาแม่มัน ปกติมันก็โทรตลอดครับเห็นแบบนี้ติดแม่หน้าดู แต่ตอนนี้แม่มันไปเป็นแฟชั่นดีไซน์เนอร์ที่งานแฟชั่นวีคที่นิวยอก ครอบครัวมันแม่งไฮโซจริงๆครับ แม่ผมนะห้างยังไม่เดินเลยตลอดนัดนี่หรูสุดๆแล้ว เศษฐีบ้านนอกอ่ะรู้จักไหมครับ 555
เข้าเรื่องๆวันนั้นที่มันโทรบอกแม่มันใช่ไหมครับว่าให้ส่งครีบบำรุงผิวมาให้หน่อยเยอะๆเลย แม่มันก็ถามว่าเอาไปทำไม มันก็บอก
เอาไปให้เมียครับ ตอนนั้นมันคุยสไกด์กับแม่มันอยู่อ่ะ คิดดู แล้วแม่มันก็ถามว่าคนไหน ผมที่นั่งดูโคนันไม่รู้อีโน่นอีเน่อยู่ก็ถูกมันดึงไปหอมแก้มเลยครับ ตอนแรกผมก็ไม่รู้ไงครับว่ามันเล่นสไกด์กับแม่อยู่ ผมไม่ได้สนใจอ่ะเข้าใจไหมครับ ใจจดจ่ออยู่ที่โคนัน แล้วมันก็บอกว่าหอมก่อนๆ ผมก็กำลังเมามันส์กับการดูการ์ตูนอยู่ก็หอมมันแบบลวกๆอ่ะครับจะได้มานั่งดูการ์ตูนต่อ จนกระทั่งได้ยินเสียงแม่มันกรี๊ดจากไอโฟนมันอ่ะครับ ผมถึงรู้ตัว โคตรอายทั้งอายทั้งกลัว แต่แม่มันกลับกรี๊ดแล้วบอกว่าน่ารัก ไอ้เก้ามันก็ได้ทีครับพรีเซ็นต์ผมยกใหญ่ เล่าเรื่องโน้นนี้แผลเป็นที่หน้าอีกสารพัด
และแล้วอีก4วันต่อมาก็มีเครื่องสำอางขนาดหนึ่งลังใหญ่ ขอย้ำว่าหนึ่งลังใหญ่จริงๆ มาส่งที่หน้าห้อง คิดดูคนส่งยังเป็นฝรั่งอ่ะ ไม่ต้องเดาอะไรเลย
“ก็เหมือนลูฟี่ไง เห็นป่ะ”แล้วก้อวดหน้าให้มันดู
“ตลกแล้วรีบทาเลย กูไม่ชอบคนมีตำนิ”
“อือหือ ไปเอามีดมากีดซ้ำดีกว่า”ผมพูดพร้อมทำท่าลุก แต่ไอ้เก้าก็ฉุดแขนผมให้นั่งลงที่เดิมอย่างไว
“เพื่อ?”
“พิสูจรัก 5555”พูดแล้วก็ยักคิ้วให้มัน
“หึหึหึถ้าเป็นมึงนะ ตำนิทั้งตัวกูก็เอา”มันพูดเหมือนจะหวานครับ
“แหวะ พี่พาผมไปตัดผมหน่อยดิ ว่าจะตัดก่อนสอบ จนสอบเสร็จแล้วก็ยังไม่ได้ตัดเลย”พูดไปก็รับครีบกันแดดมาทาอีก นี่กูอยู่แต่ในบ้านจะทาเพื่ออะไรครับพี่มึง กูว่าหน้ากูจะพังเพราะครีมมันตีกันเยอะเกินไปนี่แหละ
“ตัดทำไม”
“ก็มันยาวแล้ว ร้อนทิ้มคอด้วย”ก็อธิบายไปทาครีบไป กูนี่จะรักสวยรักงามเกินไปแล้ว
“อืมๆเย็นๆก่อน แดดร้อน”ไอ้เชี่ย แล้วมึงให้กูทาครีบทำซากหอยอะไรว่ะ
ตอนเย็น จำไม่ได้ว่ากี่โมง
ณ ร้านตัดผมgg
“เชิญครับมาทำอะไรครับวันนี้ไม่เจอนาน”สนิทกันครับผมมาตัดผมที่นี่ประจำตั้งแต่เรียนม.ต้นอ่ะคิดดู นานไหม
“ซื้อผักพี่ เอาคะน้า2กำ”ก็ล้อพี่แกไป
“2กำ10 ถุย ผักอ่ะมึงไปซื้อที่พารากอนโน้นไป”55555
“พารากอนขายผักด้วยหรอพี่”
“กูไม่รู้กูไม่เคยไป5555”เอาเข้าไปตลกแดกจริงๆช่างร้านนี้
“หึหึหึ”ไอ้เก้าที่มาครั้งแรกก็ชอบใจครับ ตอนแรกยังอึ้งๆอยู่เลยที่ผมบอกว่าซื้อคะน้า ไม่รู้ซะแล้วแถวนี้คีย์คุม อิอิอิ
“ตกลงมาทำอะไรเอาดีๆ หายหัวไปนาน ติดเด็กอ่ะดิ”พี่แกก็แซวครับที่แซวนี่ไม่ได้แซวถึงสาวเลยนะ คือพี่เขารู้ครับว่าผมเป็นพวก
ดึงดูดเพศเดียวกัน มาตัดผมที่นี่ทีไรมีคนมาจีบทุกที แถมพี่เขายังหันไปยักคิ้วให้ไอ้เก้าอีก
“ตัดผมดิ เด็กเดอะที่ไหน ไม่มี”
“มีแต่ผัวหรอว่ะ5555”
เซ็งครับ สนิทมากก็งี้แหละ รู้ไปหมด พี่ช่างคนอื่นๆในร้านก็พากันหัวเราะใหญ่เลย
“มาๆตัดๆๆ เวลาเป็นเงินเป็นทอง”ผมต้องเป็นคนพูดมากกว่า
แล้วก็นั่งตัดไป ยิ่งตัดยิ่งหล่อ อิอิอิ สาวบัญชีไม่หนีไปไหนไกล 5555
ไอ้เก้าหรอ เอ่อ ลืมมันไปเลย มันหลับครับ อยู่บ้านก็นอนทั้งวันมาข้างนอกมันยังหลับได้อีกอ่ะดู
แต่นานจริงๆนะ ผมก็แค่นี้ ช่างร้านนี้เขาถือว่าตัดผมเหลือเส้นเดียวที่ผิดทรงก็ไม่ได้ครับ ใส่ใจทุกลายละเอียด ผมเลยมาประจำเพราะพี่เขาตัดผมดี แถมราคาก็สมน้ำสมเนื้อ จะว่าไป มีคนมาเล่นหัวแบบนี้ก็ชวนให้หลับเหมือนกันนะ
“อ้าวตื่นๆๆๆ เสร็จแล้ว”ฮือ เสร็จแล้วหรอ
ผมก็งัวเงียตื่นขึ้นมาครับ มองดูในกระจก เหี้ย คนอะไรหล่อเหี้ยๆขนาดนี้(ผมชมจริงนะไม่ได้ประชดเหอะๆ)
“โห อย่างเทห์อ่ะ”มันก็คลายๆทรงเดิมแต่มันสั้นขึ้นมากเลยครับ ดูแล้วมาดแมนสมชายมาก คนอื่นที่มาตัดผมในร้านมองเป็นตาเดียวเลย สงสัยทึ่งในความหล่อลากอลังการงานช้างสุรินของผม
ต้องเดินไปอวดไอ้เก้าก่อน
“พี่ๆๆ ตื่นดิ”มันเมาขี้ตาอยู่พักหนึ่ง
“ไปจ่ายตัง หิวแล้ว”นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นแดกจริงๆนะมึง
“เดี๋ยวดิ พี่ลืมอะไรเปล่า”ผมก็เอาหน้ายื่นเข้าไปใกล้ ไม่เห็นให้มันรู้ไปทรงผมเนี่ย
“ลืมอะไร อ๋อ”เห็นไหมๆ กูหล่อ่ะดิ”กูลืมเอาครีมมา รีบกลับไปทาครีมเลย”ผมเดินหนีออกนอกร้านเลย เซ็งแม่ง กูอุส่าอยากให้
เห็นคนแรก
“เฮ้ยรอก่อนดิ”
“อะไร”
“กูหิว”ไอ้เชี่ย
“เออไปหาไรกินก่อนค่อยกลับ”
“กูอยากไปกินที่ห้อง”เรื่องมากว่ะ
“แล้วจะกินอะไร”เห็นไหมคนมองเต็มเลย แสดงว่ากูหล่อ
“กินมึง”เดินมาโอบเอวผมแล้วก้มลงกระซิบข้างหู ปากนี่คลอเคลียอยู่กับแก้มผมเลย ไอ้เชี่ยกลางห้าง
“พี่ทำไรว่ะคนเยอะแยะ”หน้าด้านไปแล้วมึง
“น่ารัก กูไม่ชอบให้ใครมอง ไอ้ผมนี่อีก ตัดทำไมน่ารักขนาดนี้ว่ะ” ปัดจะชมก็ชมซะ แล้วผมจะไปเถียงอะไรได้ล่ะครับ ก็มันเรื่อง
จริง 5555 ผมก็เลยทำได้แค่
“-////-“แล้วก็กลับบ้านไปกินตับ
Tbc.
ขอโทษที่ช้า
จริงๆยอมรับเลยว่าเดี๋ยวนี้แต่งได้แค่อาทิตย์ล่ะตอน ถึงจะยังอยู่ในช่วงปิดเทอมก้เหอะ แต่มีทเรยนซัมเมอร์ฮะ
ต้องสอบด้วย
ส่วนที่ขอมาให้แต่งเยอะๆ เราพยายามสุดๆแล้วได้แค่นี้จริง
เอาไว้สอบเสร็จจะพยายามมากกว่านี้นะ
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 563348 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก