บทที่ 45 หวั่นไหว
แท็คTalk
วันนี้ทั้งวันไอ้ยาจกก็เอาแต่นอนซมเพราะพิษไข้ทั้งวัน ข้าวก็ไม่ยอมกิน กินยาเสร็จก็นอน เห็นแบบนี้ก็แอบสงสาร ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ไข้ธรรมดา แต่ก็ไม่มีน้ำมูกแค่ไอแห้งๆ
“ไอ้หมอหน้าม่อมันเป็นหมอแน่นหรอว่ะ ทำไมไม่หายว่ะ”ได้แต่บ่นพึมพำกลับตัวเองแต่ก็ต้องค่อยเปลี่ยนผ้าที่แปะหน้าผากคนตรงหน้า
“แค่ก แค่ก แค่ก”ไออีกแล้ว
เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกไม่ดีเลย ไม่ชอบ ไม่ชอบให้มันไม่สบาย
“กินน้ำก่อน”ค่อยๆพยุงคนที่นอนไอตัวงออยู่ใต้ผ้าห่มให้จิบน้ำ เพื่อหวังให้มันเบาเทาอาการเจ็บคอ
“อืม”กินเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ตัวไม่เย็นขึ้นเลย
“ไปหาหมอกัน”รู้ว่าคนที่นอนอยู่คงหลับไม่ลงแล้วเพราะตั้งแต่หมดสติตอนขึ้นลิฟจนตอนนี้3ทุ่มก็หลับตลอดเลย
“ปวดหัว ไม่ไหว”น้ำเสียงแหบแห้งฟังดูแล้วอย่างกับหมาป่วย น่าสงสาร แต่ก็ น่ารัก..
เอื้อมมือไปแตะหน้าผาก ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่ตัวร้อนกว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วอีก
“เย็นจัง”มันเอื้อมมือมาจับมือที่แตะหน้าผากเอาไปกุมแล้วเอามาแนบแก้มตัวเอง เพราะพิษไข้ หรืออะไรก็ตาม แต่ไอ้การกระทำที่เหมือนอ้อนนี้ รู้สึกว่าใจสั่นยังไงไม่รู้
“ตัวมึงร้อนเกินไปตั้งหาก”รู้สึกเอ็นดูขึ้นมาอย่างประหลาด เหมือนตอนนั้น เมื่อ8ปีก่อน เด็กคนนั้น
“เขาบอกว่าคนตัวเย็บจะเป็นคนอบอุ่น”หลับตาพูดตอบทั้งที่มือก็ยังคงแนบแก้มมันอยู่แบบนั้น
หัวใจเต้นเร็ว ทั้งๆที่อาจจะเป็นแค่บทสนทนาที่มันคิดว่า ก็ธรรมดา แต่กลับรู้สึกเหมือนถูกชม
“หึหึหึ”จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆกับคนตรงหน้า
“ถ้ากูหายป่วยมึงก็จะกลับไปแกล้งกูอีก ถ้าแบบนั้นกูขอเป็นแบบนี้ตลอดไปยังดีกว่า”ช้อนตาขึ้นมองเหมือนกำลังออดอ้อน
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวใจเต็นแรงจนได้ยิน ไม่รู้ว่าคนที่เป็นสาเหตุจะได้ยินไหม
“ถ้ามึงหายแล้ว ทำตัวแบบนี้ กูก็อาจจะไม่แกล้ง”ไม่ทันได้รู้ตัวว่าเอามืออีกข้างไปลูบหัวมันตั้งแต่เมื่อไหร่
“หึ”ได้ยินแค่เสียงหัวเราะเบาๆก่อนที่เจ้าตัวจะหลับลงไป
ทิ้งให้ผมต้องนั่งสงบใจไม่ให้ลุกไปฟัดคนป่วยที่หลับ หายใจสม่ำเสมอ
ถ้าเลิกแกล้งแล้ว เป็นแบบนี้ มันก็น่าลองดู
“นี่ ถ้ามึงมาเป็นแฟนกู กูจะเลิกแกล้งมึง”ไม่ได้หวังให้คนที่หลับได้ยินหรือเข้าใจความหมาย แต่ก็อยากพูดจนอดไม่ได้ เลยพูดออกไป
“ตกลง”เสียงจากคนหลับ ตอบออกมาพร้อมกลับกุมมือที่แนบแก้มมากขึ้นกว่าเดิม
ตึกตัก ตึกตักตึกตึก ตักตัก
ถ้าเกินมันเต็นแรงมากกว่านี้ผมจะตายไหม
“ตื่นขึ้นมา ถ้าลืมกูเอาตายแน่น”ก้มลงกระซิบที่ข้างหู พร้อมจูบที่หน้าผากมนๆทีหนึ่งอย่างหมั่นเขี้ยว
คนป่วยตอบกลับเพียงแค่รอยยิ้มหวาน รอยยิ้มที่เจ้าตัวอยากให้จริงๆ ยิ้มมาจากใจ เหมือนเมื่อก่อน ไม่หน้าเชื่อเลยว่า แค่ยิ้มที่มันยิ้มให้ผมอย่างเต็มใจแค่หนึ่งครั้ง ความโกธรเคืองที่มันจำผมไม่ได้ ก็หายไปแบบไม่เหลือฝุ่นเลย
และคืนนี้ก็เป็นคืนที่ผมหลับได้อยากโล่งใจโดยมีคนตัวเล็กกว่าในอ้อมกอด ถ้าพรุ้งนี้หายแล้ว จะขอทวงเวลา8ปีที่ไม่ได้เจอ จะเอาคืนให้สมกลับที่คิดถึงมาตลอด
โนTalk
เช้านี้อาการผมดีกว่าเมื่อวานมาก ถึงจะปวดตัวอยู่บ้างแต่อาการปวดหัวก็ดูจะเบาเทาลง ไชโยในที่สุดก็หายไข้แล้ว วู้ๆ
“ตื่นแล้หรอ”ไอ้แท็คที่นอนกอดผมอยู่จากข้างหลังพูดขึ้นพร้อมๆกับขโมยหอมแก้มผมฟอดใหญ่
อ่า รู้สึกอยู่ๆไข้ก็จะกลับมาเลย ร้อนหน้าไปหมด
ก็เมื่อคืนผมดันหลุดปากตกลงที่จะคบมันเป็นแฟนไปซะได้ ผมจำได้ครับถึงจะป่วยแต่ผมก็จำได้ แล้วยิ่งไอ้ตัวที่กอดผมไม่ยอมปล่อยขู่ไว้อีกว่าถ้าลืมล่ะก็มันจะเอาตายแน่น
พอมาคิดดูๆแล้ว ผมพูดเรื่องน่าอายไปทั้งหมดนั้นเลยนี่หว่า แถมยังชอบใจที่มันมานอนกอดอีก-/////-
“อืม”อายจนไม่กล้าจะหันหน้าไปคุยเลย
“ตัวไม่ร้อนแล้ว”มืออุ่นแตะที่หน้าผากเพื่อวัดไข้ มันก็แค่เรื่องปกติที่ใครๆก็ทำกันใช่ไหมครับ เพื่อนผมก็เคยทำ แต่ทำไมผมรู้สึกว่ามัน เอ่อ เขิน..
นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย สงสัยเพราะพิษไข้แน่นๆ ไอ้อาการเขินอายแต๋วแตกแบบนี้มันอะไรกัน ละแล้วทำไม ผมถึงเป็นได้ขนาดนี้
“อืม”เขินจนพูดไม่ออก
“แต่หน้าแดง สงสัยยังไม่หายดี ไปหาหมออีกไหม”อ๊ากกกกก กูไม่ได้หน้าแดงเพราะไข้ แต่เพราะกูอายตั้งหาก แล้วอย่ามาพูดข้างๆหูคนอื่นด้วยเสียงอ่อนแบบนั้นซิฟระ นี่กะให้กูละลายคาที่เตียงเลยหรือไง
“เปล่า หายแล้ว”รวบรวมความกล้าเพื่อหันไปมองหน้าคนที่ยังไม่ยอมปล่อยตัวผมให้หลุดจากอ้อมกอดอุ่นๆนี้
“หรอ เดี๋ยวกินยาอีก เพื่อความมั่นใจ”พูดแบบนั้นแต่ปากกลับคลอเคลียอยู่ที่ดั้งจมูก ตายๆๆๆๆๆ
“อืม”ก้ผมไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ ผมผิดหรอออออออออ
“อะไร พูดแต่ อืมๆๆๆ”มันทำหน้าทำตาล้อเรียนผมเหมือนรู้ทันว่าผม กำลังเขิน น่ะไหนบะบอกว่าถ้ายอมเป็นแฟนแล้วจะไม่แกล้ง
ไงล่ะ ขี้โกงว่ะ
แต่พอโดนพูดแบบนี้ใส่ก็ยิ่งเขินไปใหญ่จนต้องมุดหน้าเข้ากับแผงอกของคนขี้แกล้ง
“หัวใจเต้นแรง”อะไรว่ะ ยังไม่เลิกอีก
“อ่ะ”จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมายู่หน้าใส่มัน
“ไม่ใช่ ของกูตั้งหาก”อ๊ากกกกกกกกกกกกกก ถ้าจะพูดแบบนี้ แกล้งกูแบบเมื่อกี้ยังจะดีกว่าอีก ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนหน้าจะระเบิดยังไงไม่รู้
ไอ้โนผู้แข่งแกร่งหายไปไหนครับทุกคน ไอ้ตุ๊ดที่นอนอายม้วนอยู่ในอ้อมกอดของไอ้แท็กนี่มันใครครับ
ตอนนี้ผมกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่โซฟานุ่มนิ่มที่ห้องนั่งเล่นของคอนโดไอ้แท็คนั้นแหละครับโดยมีเจ้าของห้องที่นอนหนุนตักดูcsiอยู่
“เฮ้ยมึงว่าใครเป็นคนฆ่าว่ะ”อยู่ๆไอ้คนที่นอนหนุนตักผมอยู่ก็ถามขึ้นมาหลังจากเงียบนอนดูซี่รี่ฝรั่งนี่เกือบ20นาที จนขาผมเริ่มชาแล้วเนี่ย
“กูว่าผู้หญิงว่ะ”อิอิอิ ว่าแต่มัน แต่ผมก็นั่งดูอย่างจริงจังเหมือนกัน
ทั้งๆที่พรุ่งนี้ต้องสอบแล้ว จริงๆแล้ววันนี้ต้องไปรร.ครับเพื่อไปฟังแนวข้อสอบ แต่เนื่องจากผมเพิ่งหายป่วย ไอ้คุณแท็คมันเลยโทรไปหาไอ้แพนที่เป็นหัวหน้าห้องให้ลา อจ.ให้แถมยังให้จดแนวข้อสอบไว้ให้ผมด้วย มีแฟนเป็นคนใหญ่คนโตก็ดีแบบนี่แหละครับ อิอิอิ
มาลองคิดๆดูแล้วผมในวันนี้กลับเมื่อหลายๆวันก่อนมันชั่งแตกต่างกันเหลือเกิน แล้วใครจะไปคิดละครับ เมื่อวานตอนเช้ายังด่ากันจะฆ่าแกงกันอยู่เลยแต่วันนี้กลับมาเป็นอะไรแบบนี้อ่ะ ผมไม่พูดนะรู้ว่าทุกคนรู้ดี ขอร้องอย่าให้ผมต้องพูดหลายรอบ เห็นแบบนี้ผมก็อายเป็นนะครับ
ไอ้แท็คที่นอนหนุนตักผมอยู่ถึงกลับเลิกสนใจทีวีแล้วเงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้วอย่างขัดใจ
คือไม่ใช่พี่แกพาลที่ผมคิดไม่ตรงกับมัน เมื่อก่อนที่มันจะเป็นประจำเมื่อผมทำอะไรขัดใจ แต่เพราะมันบอกว่าให้ผมเรียกมันว่าพี่ แล้วก็พูดจาเพราะๆกับมัน ถ้าไม่อย่างนั้น พี่แกจะลุกขึ้นมาโบกผมให้ตายคามือ
“อุ้ย แฮะ โนก็คิดว่าผู้หญิงนั้นแหละเป็นคนฆ่า”รีบเปลี่ยนอย่างไว เดี๋ยวองค์จะลง หัวผมระบมพอแล้ววันนี้ เมื่อวานยังดูแลประคบประหงมผมอย่างกับไข่ในเสาปูน เมื่อเช้าก็อย่างหวานอ่ะครับ เป็นห่วงโน้นนี้ แต่พอผมหลุดกูมึงขึ้นมาเท่านั้นแหละ หัวผมมีอันต้องเจ็บขึ้นมาทันที ถึงมันจะตบแบบเล่นๆ แต่ผมเจ็บจริงนะเอิง วันนี้ก็โดนไปเป็น10รอบแล้ว
นี่ซินะที่เขาเรียกว่า หวานแบบไม่มีน้ำตาล มีแต่น้ำตา 5555
“หิว”มันเงียบไปพักใหญ่ก่อนที่จะพูดขึ้นมา ผมที่กำลังนั่งลุ้นหนังผี(พอดีเปลี่ยนช่องแล้ว)สะดุ้งเฮือกเลยรับ หิวห่าอะไรเพิ่งกินก่อนดูcsiไปเอง
“อืม”หิวก็เรื่องของมึงซิครับ มีมือมีตีนไปหากินเองซิครับ
“ดูหนังจบก่อน”ผมบอกแต่ตายังคงมองที่ทีวีอย่างเอาเป็นเอาตาย จะว่าผมบ้าหนังไม่สนใจมันหรือ ปัญญาอ่อนอะไรก็แล้วแต่ ผม
ขอพูดตรงๆเลยนะครับตั้งแต่ผมขึ้นม.1มาไม่เรียนผมก็ไปหางานทำตลอด ก็บ้านผมมันจนนี่ครับ ไม่ใช่ ไอคุณชายบนตักที่วันๆนี่ไม่เที่ยวก็กิน(เหล้า)ลูกเดียว เหมือนเด็กบ้านไม่มีทีวีอ่ะครับ พอเห็นทีวีที่ไหนก็ไม่อยากห่าง
“กูหิว”และมันก็เป็นคนที่ไม่มีความอดทนเลยครับ ขอบอกนะครับว่าตอนนี้กับเมื่อเช้าที่ผมตื่นมาห่างกันแค่6ชั่วโมง 6ชั่วโมงเท่านั้น หรือมันจะจริงที่เขาว่า ยิ่งนานวันความรักก็ยิ่งจืดจาง แต่นี่มันเพิ่ง6ชั่วโมงเองนะ มันจะจางไวเกินไปแล้ว
“เออๆ จะกินไรอ่ะ”สุดท้ายผมก็ต้องยอมลุกจากโซฟาเพื่อเดินไปที่ตูเย็น
“ทำเป็น?”ไอ้แท็คที่เดินตามเข้ามาเท้าแขนกับหลังเคาร์เตอร์ครัวแล้วถาม
“ก็ขี้เกียจไปซื้ออ่ะ”ตอบไม่ตรงคำถามเปล่าว่ะกู
“อะไรก็ได้”เปิดตูเย็นดูของข้างใน
โชคดีไปที่มันไม่ใช่พระเอกนิยายเรื่องอื่นๆที่เปิดมาแล้วเจอแต่เบียร์หรือไม่ก็น้ำเปล่าอะไรแบบนี้ เพราะตู้เย็นมีพวกอาหารแช่แข็งเยอะแยะเลยครับ ทั้งข้างกล่องของซีพี พวกอะไรอีกหลายๆอย่างของพรานทะเลอีก แต่ดูท่าไอ้คุณชายคงจะใช่เป็นแต่
ไมโครเวฟ ซึ่งบ้านผมไม่มีอ่ะ แต่ก็มีปุ่มให้อ่านอยู่ก็คงไม่ยากอะไร
ก็เลยจัดการเอาสปาเก็ตตี้แช่แข็งเอย ข้าวผัดเอย แล้วก็เอาไก้อบซอสเอย เกี๊ยวกุ้ง และก็อะไรไม่รู้อีก2-3อย่าง(เยอะมาก)ไปเข้าไมโครเวฟ
“เฮ้ย ไหนบอกว่าทำเป็น แค่เวฟยังทำไม่ได้เลย”ไอ้แท็คที่ยืนเลือกของที่จะกินอยู่ก็เห็นผมเอาถุงเข้าไมโครเวฟเลยก็ด่า
แล้วก็ดันผมออกไปจัดการเอง อ๋อต้องแกะใส่จานก่อนเนอะ อืมๆ แล้วทำไมในเซเว่นมันเอาเข้าไปทั้งถุงได้เลยอ่ะ
“เยอะเกินไปเปล่าว่ะ”พอเอามาวางที่โต๊ะกระจกหน้าทีวี ปรากฏว่ามันวางไม่พอครับ จนต้องเอาวางไว้ที่พื้นก็มี ประมาณ10อย่างได้อ่ะครับ
“เถอะน่า”มันว่าแล้วลงมือกินข้าวพัดกุ้งไป
“ถ้าเหลือนะ น่าดู”คาดโทษดักหน้ามันก่อน เดี๋ยวมันจะกินจะเหลือทิ้งเหลือขว้างอีก ซึ่งผมคิดว่าเหลือแน่นๆ ขอย่ำอีกทีจะว่าผมเยอะหรือจุกจิกอะไรก็ชั่ง ผมจนครับข้าวแต่ละเม็ดซื้อกินได้จากหยาดเหงื่อยแรงงานทั้งนั้น
มันไม่ตอบอะไรแต่ก็ลงมือกิน เราก็กินกันไปครับแบบเงียบๆพอดูฮอพบิดอยู่ด้วย และการกินข้าวมือแรกร่วมกันที่สงบสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ผมก็เก็บจานไปล้างครับ ไอ้แท็คก็นอนดูทีวีต่อ แต่มันก็นั่งกดไอโฟนของมันไปด้วยทุกๆ1นาที คือมึงแยกประสาทออกได้ไงว่ะ ทั้งดูทั้งเล่นโทรศัพท์ เห็นแล้วก็หงุดหงิด เพราะผมไม่มีไอโฟนเหมือนมัน5555
ปิ้งป่อง ปิ้งป่อง
เสียงออดหน้าห้องดัง เฮ้ยเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีออดด้วย เหมือนในหนังเลยว่ะ ชอบๆไว้ผมมากดเล่นบ้างดีกว่า(?)
“แท็คใครมา”มีสองตัวเลือกครับถ้าไม่อยากเรียกมันว่าพี่มันอนุญาติให้เรียกชื่อเฉยๆได้
“...”เงียบครับ นั่งกดมือถือไม่สนใจ
“ไอ้แท็คใครมา”พูดดีๆไม่ได้ ตั้งใช่วิธีชีวิตเดิมๆ เออเนอะเอาจริงๆผมไม่ต้องเรียกมันแบบดีๆก็ได้ในเมื่อมันเองก็ไม่เห็นเรียกผมดีๆ
เลย ถ้ายอมมันผมก็กลัวดิเนอะ
มันลุกขึ้นมาหน้างอพร้อมกับเดินไปเปิดประตู ให้มันรู้ซะมั้งที่นี่ใครใหญ่ ชะอุ้ย
ผมก็ไม่ได้มองหรอกครับว่าใครมาได้ยินแต่เสียงไอ้แท็คพูด ไหน เอามา ไปได้ แค่นี่แหละแล้วมันก็เดินกลับเข้ามาพร้อมโยนสมุดเล่มหนึ่งไว้บนเคาร์เตอร์ครัว
ผมก็ไม่สนใจครับรู้แล้วว่ามันคงงอลแน่น แต่กูไม่ง้อครับ มีไรเปล่า
ผมก็ล้างจานเสร็จก็เปิดสมุดดูปรากฏว่าเป็นพวกแนวข้อสอบ แต่จริงๆแล้วถึงผมจะได้มาแต่ผมก็ไม่มีหนังสืออยู่ดี แต่ก็นะ มันก็เขียนพวกคำตอบมาบ้างย่อๆ เอาไว้พอเข้าสอบผมค่อยหยิบโน้นหยิบนี่จากโต๊ะข้างๆมาอะเด็บเข้าด้วยกัน แค่นั้นก็เรียบร้อย แต่ก็อ่านไว้หน่อยก็ดีกันเหนี่ยว
ผมก็เลยเดินเข้าห้องนอนไปไม่สนใจไอ้คนที่นั่งหน้าหักอยู่หน้าทีวี เข้าไปผมก็อาบน้ำ แล้วก็มานอนอ่านแนวข้อสอบลืมเรื่องไอ้แท็คไปเลย
แต่มีครั้งนึ่งที่ผมออกไปหยิบน้ำจากตู้เย็นครับก็เป็นทางผ่านพอดีเลยเห็นมันหลับ หลับท่าที่ผมเห็นก่อนเข้าห้องไปเลยครับ กอดอกหลับอ่ะครับ เห็นแล้วก็ตลกดี แต่ก็สงสารเดี๋ยวจะปวดคอซะก่อนเลยปลุกมันให้เข้ามานอนในห้อง แต่ท่านเจ้าก็ยังไม่หายงอลครับ สะบัดมือผมออกแล้ว บอกว่า ไม่ต้องมายุ่งด้วยเสียงนิ่งๆ ผมก็หมั้นใส้อ่ะครับ เกิดอารมณ์อยากดัดสันดาร ดูถ้าจะถูกเลี้ยงมาแบบเอาแต่ใจ ก็เลย ปล่อยมันเลยครับ ไม่สนใจเดินกินน้ำเข้าห้องไปอ่านแนวข้อสอบต่อ ก็อ่านได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็หันไปมองครับ ไอ้แท็คครับ เดินเก็กหน้านิ่งเดินเข้าห้องน้ำไป ผมก็ขำอยู่ในใจครับ แต่ก็หัวเราะออกมาหน่อยๆ สงสัยจะอาบน้ำครับได้ยินเสียงฟักบัวเปิดแช่ไว้นานพอดู
หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรครับ มันอาบน้ำเสร็จก็มานอนพราะผมก็อ่านเสร็จแล้วเหมือนกัน ก็นอนครับ เพราะพรุ้งนี้ต้องตื่นไปเอาชุดนักเรียนที่บ้านอีก
ในขนาดที่ผมกำลังจะล้มตัวลงนอนก็มีคนมากดกริ่งที่หน้าประตู ไอ้แท็คมันก็นั่งเป่าผมมันอยู่ไม่สนใจ ผมก็ขี้เกียจจะพูดครับ ก็เลยเดินออกไปเปิดเอง
“ครับ”พอเปิดไปเท่านั้น ไม่เอาให้ทายดีกว่า ท้ายซิใครเอ่ย ปัญญาอ่อนไปแระกลับมาๆ
“สีหน้าดูดีแล้ว แสดงว่ายาหมอได้ผลซินะ”ไอ้หมอแว้นยืนยิ้มหวายอยู่หน้าประตู แต่พระเจ้า วันนี้มันเหมือนหมอครับ ใส่เสื้อนัก
ศึกษาแพทย์ครับแล้วก็แบกเสื้อกราวผ่าดบ่า ใส่แว่นด้วย หล่อว๊ากกกกก
“ครับ หายแล้ว แล้วหมอมา..”
“หมอแวะมาดูอาการน่ะ เห็นพยาบาลที่คลินิกบอกว่า เมื่อคืนวาน อาการแย่เลย แต่ตอนนั้นหมอ ขึ้นเวรดึกแถมมีเคสคนไข้ก็เลยไม่ได้แวะมาดู”พูดไปมันก็ยิ้มไป ไม่เมื่อยหรือไงว่ะ เชื่อไหมตั้งแต่ที่ผมเจอหน้ามันยังไม่ยอมหุบยิ้มเลย
“เพิ่งรู้นะ ว่าหมอก็ชอบมาหาเมียคนอื่นเขาดึกๆดื่นๆ”แน่นนอนครับว่าไม่ใช่เสียงผม แต่เป็นเสียงของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร
ไอ้แท็คยืนกอดอกเพิ่งบานประตูอยู่ข้างผม
เอาแล้วไง ผมว่าคืนนี้ผมคงจะไม่ได้นอนง่ายๆ แล้วชุดนักเรียนล่ะ กูมีสอบนะเว้ย
แถม
“พี่เก้า ข้อนี้มันทำไงว่ะ”ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือครับ ฟังไม่ผิดหรอก ท่านคีย์ผู้นี้กำลังอ่านหนังสือสอบครับ เพราะวิชานี้คะแนนเก็บผมน้อยมาก เพราะวันที่เขาสอบเก็บคะแนนกันผมขาดเกือบทุกครั้ง สาเหตุนั้นหรอ ก็ไอ้หน้าหล่อบนเตียงที่ตั้งอกตั้งใจเล่นเดอะซิม ในมือถือไงครับ พรุ้งนี้มันก็มีสอบแต่เมื่อนั่งเล่นเกม คงผ่านหรอก เหอๆๆ
“พี่เก้า”ครั้งแรกไม่มีเสียงตอบรับครับ
“....”ครั้งนี้ก็เช่นกัน
“ไอ้เก้า!”คือกูรีบครับ เวลายิ่งมีน้อยๆอยู่ ยังต้องอ่านอีกหลายวิชา
“เออๆๆ อะไรว่ะ พ่อแม่มึงขายวัวส่งควายเรียนหรือไง โรงเรียนก็ไปทุกวัน เสือกโง่”อือหือ ถ้ามึงจะด่ากูขนาดนี้ บอกเลิกกูยังเจ็บน้อยกว่าอีก
“ไหน ฮือโคตรโง่เลย”พอมันเห็นโจทย์เท่านั้นแหละ ด่าผมทันที
“อ่ะง่าย งั้นก็ทำให้ดูหน่อยดิ ไอ้คนเก่ง”หมั่นใส้ ถ้าทำไม่ได้นะมึง กูจะเล่นยันลูกบวชเลย
“มึงก็แค่ ย้าย สมการตรงนี้ มาคูณกับตรงนี้ แล้วเอาผลลับ มาถอดกำลังออก ก็ได้คำตอบแล้ว”พระเจ้า ศิษย์พี่เขาเมพขิงๆครับ กูนั่งถอดมาเกือบสามชั่วโมง มึงถอดสามวิเสร็จ เมพครับพี่น้อง
“มองทำไมจ๊ะเมียจ๋า มองหน้าพี่เหมือนมอง..พี่ อยากโดนก่อนสอบสักดอกหรือไง อ่านไปๆ”ถ้าความประทับใจในแฟนตัวเองเหลือ0 มันจะเป็นยังไง
“ชิ ทำเป็น ก็แค่โตกว่าเรียนแล้วทำได้ ไม่เห็นแปลกเลย”ผมก็หันไปนั่งดูตัวอย่างที่มันบอกเมื่อกี้
“มึงก็เรียนแล้ว มึงยังทำไม่ได้เลย ถ้าอย่างกูเรียกธรรมดา มึงก็ควายน้อยดีๆนี่เองแหละที่รัก”มันเดินมาเชยคางผมขึ้นก่อนที่จะสบับแรงๆสองสามทีแล้วเดินไปนั่งเล่นเกมต่อ
อย่าให้ถึงทีกูมั้งนะมึง
“รีบๆอ่าน มึงอ่านแล้วกูจะได้อ่านมั้ง”ผมหันกลับไปมองมันตาโตเลยครับ พระเจ้าไอ้พี่เก้าจะอ่านหนังสือ
“อ่านหนังสือ พี่เนี่ยนะ”สาบานตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยเห็นมันอ่านหนังสือสักตัว การบ้านไม่เคยมีครับ ไปโรงเรียนยังไปตัวเปล่าอ่ะคิดดู
“เปล่า กูจะอ่านลายบนตัวมึงอ่ะ พรุ้งนี้กูสอบถ้าไม่ได้ปล่อยน้ำเดี๋ยวสมองมันไม่แล่น”พูดแล้วก็ยักคิ้วกวนตีนส่งมาให้ผม
“เฮ้ยอะไรว่ะ คีย์เปิดประตู คีย์ ไอ้คีย์!”ไปปล่อยหน้าห้องเหอะมึงไอ้น้ำเหี้ยนั้นน่ะ
TBC.
เป็นไงๆ เฮไหม 555
เมื่อคนแต่งอารมณ์ดี อะไรๆมันก็จะดีไปหมด
อิอิอิ
ก็เห็นบอกว่าตอนที่52มันนานไปไง5555
ส่วนผู้ที่ชี้แนะข้อผิดพลาดของข้าน้อยมา ขอบคุณมากฮะ ขนาดชอบโซยอนชิเดมาก ยังเขียนผิดอ่ะคิดดู
โลกนี้ชั่งไม่จีลัง
ใครที่คิดถึงเก้าคีย์ก็จัดมาให้แบบเบาะๆเนอะ เอาแค่พอหายคิดถึง
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 562666 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก