บทที่49 หาพ่อหาแม่
คีย์Talk
ยู้ฮู้ ทุกคนคิดถึงผมไหมครับ คิดถึงผมล่ะซิ 5555 ผมก็คิดถึงทุกคนเหมือนกันครับ
แฮ่ๆๆ วันนี้มาเจอผมวันนี้ทั้งทีผมก็จะพาทุกคนมาเที่ยว นั้นก็คือลพบุรี บ้านผมนั้นเอง เย้ๆๆๆ
“หัวเราะอะไรคนเดียว มันน่ากลัวนะไอ้เตี้ย”อย่าไปสนใจๆก็แค่เสียงนกเสียงกานะเอ่ง
“แม่พ่อ ลูกชายสุดหล่อกลับมาเย้ว”ผมรีบวิ่งโล่หน้าตั้งหางกระดิกเข้าไปบนบ้านคือบ้านผมเป็นบ้านไม้ครับแบบบ้านสมัยก่อนแต่ไม่ใช่เรือนไทยอะไรหรอกนะ แค่บ้านไม้ยกสูงที่มีใต้ถุนอ่ะครับ แต่มันไม่เก่านะเอ่ง เป็นไม้สักทั้งหลังเลยเหอะ5555 ที่ทำแบบนี้เพราะมันมีปีหนึ่งน้ำทั่วในตัวเมืองครับบ้านปูนที่อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรที่ซื้อไว้เมื่อต้นปีเองก็เกิดน้ำท่วมชั้นข้างล่างนี้เละเทะเกินบรรยายเลยครับ แม่ก็เลยคิดแผนใหม่โดยการปลูกบ้านใหม่ แลดูเป็นวิธีฟุ่มเฟือยมากพอควร เหอๆๆและที่มันฟุ่มเฟือยมากกว่านั้นก็คือ ปลูกบ้านปูนแล้วครับ ทำยกสูงมีใต้ถุนแบบบ้านหลังนี้เลยครับ แต่พอมันเป็นบ้านปูนมันก็ไม่เข้ากัน แม่ก็เลยสร้างใหม่หลังจากที่หลังนั้นเสร็จได้แค่1อาทิตย์
งานนี้ขนหน้าแข่งพ่อผมล่วงแทบหมดกันเลยทีเดียว
“เฮ้ย ลูกใครว่ะเนี่ย”ทันที่ ที่เจอเจ้าของบ้านตัวจริงก็โผล่เข้าไปกอดด้วยความรัก
“แม่คิดถึงงงงงงงงงงงงงง”แล้วก็หอมแก้มไปฟอดใหญ่
“แกเป็นใคร”แม่ผลักผมออกแล้วพูดเสียงแข็ง ทำเอาผมเวอไปเลยครับ
“แม่ หนูเองไง คีย์อ่ะลูกแม่”ผมก็รีบเข้าไปจับแขนแม่เลย บอกตามตรงไม่มีอารมณ์ครับ สีหน้าแม่ดูจริงจังมากเลยครับ
“แกเป็นใคร ออกไปนะ”แม่ผลักผมออกอีกครั้ง ผมนี่น้ำตาซึมเลยครับ ทำไมจู่ๆแม่ถึง
“แม่”บอกไม่ถูกจริงๆความว่าอารมณ์มันเป็นแบบไหน แต่ที่แน่นๆคนที่ผมรักที่สุดกลับจำผมไม่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน
“อ้าว ไอ้แมวมาถึงแล้วหรอ”พ่อที่เพิ่งออกจากห้องน้ำมาก็รีบทักผมทันที่เห็น ผมมองหน้าพ่อ พ่อจำผมได้ งั้นก็แสดงว่า หันมามองแม่เห็นแม่ทำตาขยุกขยิกใส่พ่อใหญ่เลย
นี่แม่ หลอกผมหรอ
“นี่ๆคุณนาย เป็นใครครับ เข้ามาอยู่ในบ้านผมได้ไง”ผมก็เลยกอดอกล้อเรียนแม่
“แฮะๆๆๆ หายกันเนอะ มามะแมวน้อยมาให้แม่กอดหน่อยซิ”พูดจบก็รีบดึงผมเข้าไปกอดเลย หายกันตรงไหนเนี่ยผมยังไม่ได้เอา
คืนเลย
“ไอ้แมวเป็นไงมาไงว่ะ แม่มึงแล้วรถเบนซ์ใครจอดในบ้าน”รถเบนซ์หรอ เอ่ เหมือนผมจะลืมอะไรที่สำคัญมากๆไปแล้วซิ
“ฮ่องๆๆๆๆๆ ฮ่องๆๆๆ”เสียงไอ้แดงหมาไทยหลังอานสายพันธ์ทางแท้แน่นนอน เห่าเสียงใคร
“เฮ้ยพี่เก้า”ผมก็เลยรีบวิ่งลงบ้านมาดูเลยครับ เห็นไอ้แดงกำลังไล่เห่าไอ้เก้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ถึงจะเป็นหัวหน้าเด็กช่างก็เถอะนะ แต่ถ้าโดนหมา3-4ตัวไล่ขนาดนี้จะนิ่งอยู่ก็ดูจะเป็นไปไม่ได้
“55555”พ่อแม่ผมหัวเราะชอบใจยกใหญ่ที่เห็นแขกโดนหมาที่บ้านตัวเองวิ่งไล่ไม่คิดช่วยเลยสักนิด ไอ้ผมนี่ซิต้องรีบวิ่งไปช่วยไอ้เก้า กว่าจะรอดมาได้ บอกได้คำเดียวว่ายกพวกตีกันที่โรงเรียนอื่นยังจะง่ายกว่าอีก
“55555เอาพ่อหนุ่ม กินน้ำกินท่าสักหน่อยซิ ออกกำลังมาเหนื่อยๆ5555”แม่ยืนขันเงินที่มีน้ำสีชมพูอ่อนๆเนี่ยงจากใส่อุทัยทิพย์ลงไป ให้ไอ้เก้า ไอ้เก้านั่งหอบมองแม่ผมแบบไม่ไว้ใจก่อนที่จะยกมือไหว้แล้วรับขันมากิน
“โหแม่ ไมไม่ขังมันไว้อ่ะ ประตูบ้านก็เปิดไว้อีก ถ้ามันไปกัดคนอื่นอ่ะทำไง”แม่นี่นะ
“คนแถวนี้ มันรู้จักหมดแระใครๆก็เอ็นดู มันจะไปไล่เห่าใครได้ว่ะ มีแต่พวกเอ็งนี่แหละแปลกหน้า มาไม่ดูตาม้าตาเรือ แบบนี้ถ้าไปลักปีนหน้าต่างบ้านสาวที่ไหนคงโดย พ่อตาไล่ยิงตายก่อนได้แต่งพอดี”พ่อผมพูดไปแซวไป อารมณ์ดีจริงๆครอบครัวนี้
“แล้วไหงมันเยอะขนาดนี้อ่ะแม่ ตอนนั้นมีไอ้แดงตัวเดียว”ใช่ครับหมาที่ผมวิ่งฟลัดกับพวกมันเมื่อกี้มีทั้งหมด4ตัวแต่ผมรู้จักตัวเดียว
“ก็ลูกๆมันไง”ลูก?
“ไอ้แดงตัวผู้ทำไมมันท้องอ่ะพ่อ”หมาผมตัวผู้ครับไม่มีมดลูก ท้องไม่ได้
“อ้าวไอ้นี่มันก็ไปหาเอาบ้านอื่นซิ พอที่นี้ลูกออกมาเจ้าของบ้านก็เลี้ยงไม่ไหว พ่อก็เลยไปเอามาเลี้ยง ไข่ทิ้งเลี่ยราดไปทั่ว ดีนะเขาไม่เอาตำรวจมาจับมึงไอ้แดง”เอ่อ พ่อครับคือมันเป็นหมาครับ ที่มันทำแบบนั้นก็เพราะว่ามันเป็นหมาอีกนั้นแหละ แล้วคนบ้านที่ไหนเขาจะเอาตำรวจมาจับหมาขอหาไปทำหมาบ้านเขาท้องกันเล่าแล้วที่สำคัญที่สุดมันออกลูกเป็นตัวครับไม่ใช่ไข่ พ่อนี่ไม่รู้เรื่องเลยเนอะทุกคน
“พ่อแล้ววันนี้ไมไม่ทำงาน”อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย งานการไม่ทำกันหรือไง ไม่ทำงานแล้วลูกบังเกิดเกล้าจะผลานเงินใครอ่ะ อุ๊บ แฮ่อๆๆก็นึกว่าพูดในใจ ทุกคนนิสัยไม่ดีเลยนะแอบฟังคนอื่นคิดน่ะ!
“บ๊ะ ไอ้แมวบ้านมึงปฎิทินเข้าไปถึงหรือไงวันนี้วันเสาร์โว้ย”เจ็บครับจุดนี้
“เออว่าแต่ไอ้หล่อนี่มันใครว่ะ เป็นไงมาไงหลงผิดมาคบไอ้แมวแคะเนี่ย”พ่อหนอพ่อ
“โหคบหนูแล้วทำไม หล่อลากไส้ขนาดนี้หาไม่มีอีกแล้ว”พูดไปก็ยักคิ้วไปให้ไอ้เก้าที่ดูวันนี้จะสงบปากสงบคำพิเศษ
“55555อย่างมึงหรอหล่อ”หัวเราะแบบนี้มันหมายความมาว่าพ่อ
“พ่อก็ไปแหย่มันดูซิแก้มนี่ปวมเป็นลิงแล้ว”มันปวมตั้งแต่เกิดแล้วเหอะ
“ว่าแต่ลูกเต้าเหล่าใครล่ะพ่อหนุ่มหล๊อหล่อ”แม่พูดแล้วเดินมานั่งลูบๆคลำๆไอ้เก้ายกใหญ่
“เสียดายถ้ามีลูกสาวยกให้แล้ว”อย่าไปหลงผิดแม่อย่าๆ
“ลูกชายก็ได้ครับผมไม่ถือ”สะดุ้งเลยครับผม พ่อแม่ที่กำลังหัวเราะกันคึกคักเงียบลงทันทีเลยครับ ผมรีบหันขวับไปมองไอ้เก้าเลยครับ ก็ก่อนมาเราตกลงกันไว้ครับว่าจะไม่ทำตัวให้พ่อกับแม่สงสัย แต่มึงครับบอกตรงๆเลยหรอ
“55555ไอ้นี่มันอารมณ์ขันวุย555”ค่อยยังชัวที่พ่อกับแม่ไม่ค่อยมากอะไร
“555เนอะพ่อมันบ้าอย่าไปฟังมันเลย ผมหิวอ่ะแม่หาไรให้กินหน่อย”รีบเปลี่ยนเรื่องดีกว่าครับ
“จ้าลูกเทวดาอยากกินไรลูก เดี๋ยวแม่จะหามาประเคนให้”จีบปากจีบคอพูดประชดผมก่อนที่จะเดินเข้าไปในครัว
“กุ้งชุปแม่กุงชุป”ของโปรดครับ กินกับอะไรก็อร่อย
“โอ๊ย หยิกกูทำไมเนี่ย”พอพ่อกับแม่เข้าบ้านไป ผมก็หันมาจัดการไอ้ตัวดีเลยครับ เกือบไปแล้วไหมเมื่อกี้
“อย่ามาสำออย ไหนตกลงกันแล้วไง”ผมหันมาดำตาดุๆใส่มัน แต่นอกจากมันจะไม่สะทกสะท้านแล้ว มันยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วลงไปเอากระเป๋าที่รถอีก
เห็นแบบนี้ผมก็อยากจะไล่มันกลับกรุงเทพไปจริงๆครับ นี่ยังต้องอูยอีก7วัน แต่มันมาไม่ถึง2ชั่วโมงมันก็ทำเรื่องแล้ว แบบนี้ผมจะหาทางรับมือยังไงคราฟฟฟฟฟฟฟฟ
โนTalk
ปิดเทอมแล่วเย้ๆๆๆ(แต่กูเพิ่งเปิด) ในที่สุดเวลาหาเงินก็มาถึง ถ้าพูดถึงปิดเทอมล่ะก็เด็กบ้านยากจนอย่างผมก็ต้องงานพิเศษนี่แหละครับ ปิดเทอมนี่เป็นช่วงเวลาหาเงินหาทองกันเลยทีเดียว
และวันที่ผมที่นั่งหาที่รับทำงานพิเศษทั้งวัน ก็ถึงเวลาแจ้งกิจกรรมของผมให้แกพ่อบังเกิดเกล้า
“กูไม่อนุญาต”ถามปุบมันตอบปับเลยครับ มึงแกล้งคิดสักหน่อยให้กูมีหวังบ้างอะไรบ้างไม่ได้หรือไงฟระ
“กูไม่ได้มาขอ แต่กูแค่บอกว่ากูจะทำ”
“อย่าให้พูดซ้ำ”กอดอกทำหน้าตาจริงจัง นี่กูกำลังถูกอาจารย์ใหญ่ด่าหลังจากที่เอาคางคกไปใส่ไว้ในรองเท้าแกหรือไง(?)
“กูไม่สนกูจะทำ ส่งใบสมัครไปแล้วด้วย”
“มึงทำกูจะตามไปเผาร้าน”หน้ามันไม่บ่งบอกเลยครับว่ามันพูดเล่น
“อย่างี่เง่าว่ะ กูไม่ได้รวยเหมือนมึงนะโว้ยนอนกินๆได้ทั้งปี กูก็มีของที่อยากได้แต่มึงก็รู้บ้านกูจนจะตายแล้วถ้ากูไม่ทำงานกูจะเอา
เงินไหนไปซื้อ”
“กูซื้อเอง มึงจะเอาอะไร”มันใช่เวลาไหมเนี่ย
“มึงก็ยังเกาะพ่อแม่กินอยู่เลย อย่าเอาเงินที่พ่อแม่มึงเหนื่อยแทบตายมาเลี้ยงกู ไม่สงสารพ่อแม่มึงก็สงสารกูที่ต้องมาเอาเงินจากหยาดเหงื่อแรงงานเขามา”อย่าให้ของขึ้น ไม่งั้นมันจะลงยาก
“ใครบอกว่ากูเอาเงินพ่อกูมาเลี้ยงมึง”ไม่มีใครบอกหรอกโว้ย น้ำหน้าอย่างมึงจะหาเงินเอง เหอะ ก็คงจะเป็นปู่ย่าตายายให้มาทั้งนั้นแหละ
“ไม่ต้องบอกกูก็รู้อยู่เฉยๆทั้งปีทั้งชาติแบบนี้จะเอาเวลาไหนมาหาเงิน”รู้สึกว่าผมจะเถียงกับมันในเรื่องที่พวกสามีภรรยาเขาเถียงกันเลย
“หึ คนฉลาดเขาไม่ใช่แรงทำงานหรอก เรื่องงานเลิกคิดไปซะ ถ้าไม่อยากให้คนอื่นเขาเดือดร้อนเพราะมึง”พูดเสร็จก็สะบัดตูดเดินไปในห้องนอนเลย นี่มึงว่ากูโง่หรอ
“เบื่อโว้ยยยยยยยย”ตะโกนออกมาดังๆไม่สนใจแม่งมันหรอก บ้านก็กลับไม่ได้ งานก็ทำไม่ได้ ผมอยู่ที่นี่นอนกินๆๆๆๆทั้งวันจนหน้าท้องที่กำลังจะมีซิกแพ็คกลายเป็นพุงสามชั้นแล้วเนี่ย
เวลาต่อมา
“หิว”ในที่สุดคุณชายก็ได้เวลาเสด็จออกจากห้องบรรทม
ผมจะเล่าอะไรให้ฟังครับไอ้แท็คนี่มันจะเริ่มทำอะไรนอกจากนั่งกับอ่านหนังสือนั้นก็คือเวลากินแล้วก็นอน โดยเฉพาะเรื่องกิน ถึงมันจะอยู่คนเดียวก็เถอะแต่เวลากินมันตรงเวลามากครับเที่ยงปุบต้องได้กินหกโมงเย็นปุบก็ต้องกิน แล้วมันจะหงุดหงิดมากถ้าไม่ได้กิน คนธรรมดาเขาก็กินข้าวแค่ตอนเช้ากลางวันเย็นใช่ไหมครับ แต่นั้นมันคนธรรมดาใช้กับคนไม่ธรรมดาอย่างไอ้แท็คไม่ได้ครับ เพราะมันจะกินถึงวันล่ะ6มื้อด้วยกันมาดูตารามเวลาการใช้ชีวิตประจำวันของไอ้แท็คตลอด1อาทิตย์ที่ผ่านมากันครับ
07.30น.
ตื่นนอนหลังจากนั้นก็ไปอาบน้ำลางหน้าแปลงฟัน
08.00น.
กินข้าวเช้า
09.00น.
อ่านหนังสือ
10.30น.
กินข้าวเช้ารอบ2
11.00น.
ดูทีวี
12.00น.
กินข้าวเที่ยง
12.30น.
นอน (กินเสร็จปุบมันก็จะมาสิงอยู่ที่โซฟาแล้วก้หลับ)
14.00น.
กินข้าวเที่ยงรอบ2
14.30น.
อ่านหนังสือ
16.00น.
นอนอีกรอบ
17.00น.
ตื่นนอนไปอาบน้ำ(อันนี้ผมต้องปลุกครับไม่งั้นมันจะนอนทับตะวัน ที่บ้านผมถือ บอกว่ามันไม่ดี)
18.00น.
กินข้าวเย็น
หลังจากข้าวเย็นเสร็จผมถึงจะมีบทบาทกับชีวิตมันครับ คือมานั่งดูทีวีด้วยกันให้ผมหนุนตักบ้างมันหนุนผมบ้าง ไม่งั้นก็นั่งให้มันกอดเงียบๆพอสัก3ทุ่มมันก็จะหิวอีก ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แระครับถ้าเราไม่มีแผนจะออกไปไหนกัน
ไม่ต้องเป็นห่วงครับว่าก่อนหน้าหกโมงเย็นผมหนีมันไปไหน ผมไม่ได้หนีเลยครับอยู่ที่ห้องเนี่ยแหละ แต่ถูกตัดออกจากสารระบบในชีวิตมัน เหอๆๆ แล้วคิดดูผมจะทำอะไรได้นอกจากเล่นเกมร์คอมทั้งวัน แล้วก็เป็นแบบนี้มาอาทิตย์หนึ่งแล้ว ไหนๆช่วงเช้าผมก็ไม่ได้มีส่วนร่วมอะไรในชีวิตมันอยู่แล้ว มันก็หน้าจะปล่อยให้ผมไปทำงานหาเงินปิดเทอม
“....”หิวก็เรื่องของมึงกูกำลังอารมณ์ไม่ดีอยากแดกก็หาแดกเองแล้วกัน
“....”มันเดินมาหยุดตรงหน้าผม แล้วก็จ้อง ผมเลือกตามองมัน แล้วก็เปลี่ยนมามองตีนมันแทน นี่ถ้ามันโมโหหิวฟิวขาด ด้วยขาที่
ยาวเป็นเมตรแบบนี้ผมมีสิทธิตายได้เลยนะเนี่ย เอาไงดีว่ะ
“กูหิว”ในที่สุดมันก็พูดออกมาก่อนมึงแพ้แล้ว5555(ใครเขาแข่งด้วย)
“....”ไม่สนกูไม่สนให้รู้ไว้ว่าคนอย่างโนเทคนิคxไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆว่ะฮาฮ่าว่ะฮาฮ่าๆๆๆ(-__-‘)
“อย่าทำเมินกู!”ในขนาดที่ผมกำลังขยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจนั้นอยู่ๆไอ้แท็คก็ของขึ้นครับกระชากผมที่นั่งหน้ามึนอยู่ที่โซฟาขึ้นตัวปลิวเลย
“กูเจ็บ”แม่งขอบใช้กำลัง
“อย่าทำเงียบใส่กู ไปกินข้าว”แล้วมันก็สะบัดตัวผมออกจนผมเซล้มลงไปนั่งกับโซฟาอีกรอบ แล้วมันก็เดนออกจากห้องไป
อารมณ์รุ่นแรงขนาดนี้เมนไม่มาหรือไงมึง
และสุดท้ายผมก็ต้องเดินตามันออกไปเพื่อไปเซ็นทรัล หาข้าวกิน
ชีวิตกูนี่อีเย็นดีๆนี่เอง
TBC.
มีคนบอกว่ากว่าจะได้อ่านแต่ล่ะตอนต้องรอเป็นอาทิตย์ อยากจะบอกว่า
ขอโทษจริงๆนะพยายามสุดๆแล้วอ่ะ
นี่ก็รีบปั่นมาให้เร็วกว่าเดิมเลยเห็นไหม
เราจะพยายามถึงจะไม่ได้นอนก็จะแต่งให้ได้
(เป็นคนดีจริงๆกู
)
หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57 (อ่าน 490369 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก