หัวข้อ: หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ โดย ภัคD เพิ่มตอนพิเศษในรวมเล่ม P.14

[QUE1]

เปิดผ่านเรื่องนี้ไปหลายครั้ง
แต่พอได้มาอ่านแล้วเสียดาย จังที่เคยผ่านมันไป
แต่ก็ได้อ่านแล้วละนะ....

ใช้เวลาอ่านอยู่หลายวัน
เพราะ อ่านๆไปเจอฉากบีบหัวใจ
ก็รีบปิดไม่อยากอ่านต่อ....กลัวทำใจไม่ได้

ดีที่จบแบบ Happy
สงสารพี่เหยา เก็บความเจ็บปวดไว้กับตัวเอง
จนวันหนึ่งมัน ระเบิดออกมา
เล่นเอาบ้านเกือบแตก...
แต่สุดท้ายมีความสุขกับสิ่งที่รัก ก็ดีแล้ว....

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ อย่างนี้ค่ะ
 

[jantaro]

 

[mamichan]

 

อ่านจบแล้วค่ะ  เศร้ามาก ๆ เลยอ่ะ  ไม่เคยคิดว่าจะอ่านนิยายแล้วเศร้าได้ขนาดนี้

มันเหมือนกับว่า  ไม่มีใครที่เฟอร์เฟคจริง ๆ ทั้งพี่เหยา ( น่ารักมาก)  ทั้ง เอก  ทอม  หรือคนอื่น ๆ  ต่างก็มีทั้งด้านสว่างกะมืดเหมือนกันหมด

เดินเรื่องไปแบบว่าคนอ่าน  ต้องเคยลุกไปทำใจก่อนจะกลับมาอ่าน 

สารภาพเลยว่า  อ่านรอบแรกด้วยใจระทึกๆๆ  ปน ๆลุ้นว่าจะจบยังไง  กลัวว่าพี่เหยากะเอกจะไม่ได้จบลงด้วยดี 

รอบสองอ่านเลยความงามของภาษา

ส่วนรอบสามเก็บความเศร้า  แบบว่าอ่านแล้วนอยส์ได้ทั้งวัน  เฮ่อออออ


เพิ่งเคยอ่านอะไรแบบนี้ค่ะ  แบบว่าไม่มีใครถูกใจเราเต็มร้อยซักคน 

กำลังยิ้มๆ อยู่ดีๆ ก็มาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรกับอีกตอน   มันเป็นความรู้สึกที่ทึ่งมาก ๆ เลยค่ะ

ที่ินิยายแค่เรื่องเดียวทำเราเป็นได้ขนาดนี้


ยกนิ้วให้ค่ะ  ขอยกให้เป็นนิยายอันดับหนึ่งในใจเลยค่ะ 

ชอบเรื่องเศร้าๆๆ   

[love_y]

ดีใจที่นิยายเรื่องนี้จบแบบสวยงาม
แต่กว่าจะสวยงามได้ก็เล่นเอาเราคนอ่าน
จุกจนพูดไม่ออก อ่านแล้วหดหู่ในบางช่วง
สะเทือนใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเลือกสงสารใคร
รึควรจะสงสารตัวเองดีหว่าที่ร้องไห้จนตาคงจะบวมไปหลายวันอยู่
ขอบคุณคงแต่งสำหรับนิยายดีๆอีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้เราได้เห็นความเป็นมนุษย์ในอีกมุมหนึ่ง
ขอบคุณพี่คนโพสด้วยนะคะที่หานิยายดีๆมาให้ได้อ่าน
ปล อยากบอกว่ารักพี่เหยาอ่ะ :กอด1:แค่นี้แหละคร่าไปละ

[knightofbabylon]

เราพลาดอีกแล้วที่ข้ามเรื่องนี้ไป จากที่อ่านตอนแรกๆ แล้วก็ไม่ได้กลับมาอ่านอีก

จิตใจของมนุษยฺ์เป็นสิ่งที่เหนือการคาดเดาจริงๆ
มนุษย์สร้างสรรค์ทุกอย่างได้สวยงามที่สุดพอๆ กับทำลายล้างทุกอย่างได้อย่างร้ายกาจที่สุด

ไม่อยากจะคิดถึงคนที่มีตัวตนจริงๆ เผชิญกับชะตากรรมที่คล้ายคลึงกันหรือยิ่งกว่าที่เหยาเจอในนิยายเรื่องนี้
ว่าพวกเขาเหล่านั้น จะมีชีวิตอยู่ในรูปแบบไหน สภาพความคิดร่างกายและจิตใจจะเป็นยังไง
นับว่าเหยาโชคดีนะคะ ที่สุดท้าย เหยาก็หลุดพ้นจากวัฏจักรเลวร้ายแบบนั้นได้
ส่วนเอกกับทอม เราว่าเป็นการสะท้อนแต่รูปแบบด้านมืดของมนุษย์นะ
สุดท้ายก็อยู่ที่คนๆ นั้นนั่นแหละ ว่าจะมีระบบความคิด จัดการ และตัดสินใจยังไงให้ถูกต้องและเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย

นิยายเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เราประทับใจมากถึงขีดสุดจริงๆ
คุณภัคDแต่งได้ดีและประทับใจมากๆ ทั้งการใช้ภาษา การดำเนินเรื่องราว
มีความลึกซึ้งมากแล้วก็ต้องคิดวิเคราะห์ตามตลอดเวลาเลย
อ่านแล้วทำให้คนอ่านอย่างเรามีความรู้สึกตามไปกับเรื่องราวที่คุณแต่งไว้
ไม่รู้สิ เราอ่านแล้ว มันจุก อึดอัด กดดัน บลาๆๆ สารพัดอย่าง
และหลายต่อหลายตอน ไม่สิ แทบจะทุกตอนเลยก็ว่าได้ ที่เราอ่านแค่รอบเดียวแล้วผ่านไปตอนถัดไปไม่ได้
ต้องอ่านทวน อ่านซ้ำ เพื่อจะเข้าใจอย่างแท้จริงว่า ในตอนนี้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันเป็นยังไง
ตัวละครแต่ละตัวมีความคิด ความรู้สึกอย่างไร
อีกประเด็นคือ  เรารู้สึกเหมือนตัวละครแต่ละตัว ไม่ใช่แค่ตัวละครที่ถูกสมมติขึ้น
แต่ว่าพวกเขา อาจจะมีชีวิตอยู่จริง เผชิญชะตากรรมแบบนี้จริงๆ ในสถานที่ที่คุณภัคD ได้เขียนไว้
พออ่านจบได้อ่านตอนพิเศษค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง
ถึงจะเพิ่งได้อ่านจนจบ แต่ ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับงานที่ดีและมีคุณค่ามากๆ ที่คุณตั้งใจสื่อให้คนอ่านอย่างเรามีโอกาสได้อ่านกัน
และขอบคุณคุณTHIPมากค่ะที่นำเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้เรามีได้อ่าน
 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

แวะเวียนมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบ(แค่ตอนท้ายๆนะ)    ถ้าอ่านทั้งหมดคงได้แทบอยากฆ่าตัวตายอีกรอบ

ทำไม๊ทำไมคุณภัคDแต่งออกมาได้ดีขนาดนี้นะ      บีบหัวใจเหลือเกิน.....

จำได้ว่าตอนไออ่านครั้งแรก(อ่านทั้งหมด) ไอร้องไห้ไปด้วยแทบอ้วกไปด้วย กลั้นหายใจอ่านไปด้วย ในใจมีแต่ความอึดอัด (แบบว่าอินจัด)

ดีนะที่ตอนจบยังไม่เศร้า(แต่ดันเศร้าแม่งทั้งเรื่องเลย) ไม่งั้นคงได้กรีดร้องบ้างเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะ 

อยากรู้จังว่าคุณภัคDเขียนออกมาได้ยังไง เวลาอ่านไอยังอินไปด้วย แล้วการที่สื่ออารมณ์ออกมาได้ขนาดนี้ เวลาเขียนต้องใส่อารมณ์ไปแค่ไหนกัน 

ชื่นชมคุณภัคDจริงๆค่ะ 

[AtomiZe]

เปิดผ่านเรื่องนี้ไปหลายครั้งมากเอาจริงๆนะ
ตอนอ่านตอนแรกเปิดอ่านถึงแค่ตอนบอกว่ามีฝรั่งมาอยู่ข้างบ้านอ่ะ
ก็คิดว่าต้องเป็นพระเอกแน่ๆเลย  ก็เลยเลิกอ่านเพราะไม่ใช่แนว  ผ่านไปนานนนนนนนน
อ่านนิยายอื่นๆหลายยยยยยยยยยยยเรื่อง
อยู่ๆก็อยากอ่านเรื่องนี้ขึ้นมา  ดีใจจริงๆที่ไม่พลาดเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องนี้
ปกติเวลาอ่านนิยายเศร้า บ่อน้ำตาแตกง่ายมาก  แต่เรื่องนี้ไม่ร้องเลย
ไม่ใช่ว่ามันที่เศร้า  แต่มันจุกไปเลย  มึนๆ หัวมันตื้อเกินคำว่าเศร้าอ่ะ
ชอบตัวละครทุกตัว  (แต่แอบเกลียดทอมนิดหน่อย :m16:จริงๆก็เยอะเหมือนกัน)
บางครั้งเอกทำให้โกรธมากๆ ทำไมทำร้ายพี่เหยาอย่างนี้
แต่ทำให้เห็นถึงด้านมืดด้านสว่างของคนจริงๆ  ที่มีทั้งสิ่งที่ดี  และสิ่งที่ไม่ดี
ทุกตัวละครเหมือนมีชีวิตอ่ะ ไม่ใช่ว่าอะไรก็ต้องดีไปหมดเหมือนนิยายทั่วไป
แต่มัน ลึกซึ้ง  ซับซ้อนซ่อนเงื่อน  สับสน  เศร้า  หดหู่  อึดอัด  แต่ก็สวยงาม 
อ่านจบแล้วแต่อารมณ์ยังไม่จบ  ดีใจที่จบแบบมีความสุข  ในที่สุดพี่เหยา
ก็หลุดพ้นกับความรู้สึกเกลียด  ชิงชัง  ไร้ทางออก  ที่มีแต่ความมืด  มาพบกับแสงสว่างๆ
โลกที่สวยงามสักที  พออ่านจบปุ๊บความรู้สึกคือยังไม่อยากให้จบอยาดอ่านไปเรื่อยๆ
และยังไม่อยากอ่านเรื่องอื่นเลย  อารมณ์มันค้างอ่ะ  ค้างจนต้องมานั่งอ่านอีกรอบทันที
เฉพาะตอนที่อยากอ่านนะ  บางตอนมันโหดร้ายเกินไป  ก็ข้ามไป  ข้ามไป  พออ่านจบแล้วมาอ่านอีกรอบ
ทำให้เข้าใจการกระทำของแต่ละคนขึ้นมากๆ  อ่านจบแล้วยังต้องมานั่งอ่านรีของคนอื่นๆอีก
ว่ามีความรู้สึกยังไงกะเรื่องนี้บ้าง  มันอินสุดๆแล้วอ่ะ  เสียดายที่อ่านเรื่องนี้ช้าไป (1ปี T_T)
ทำให้ไม่ได้จองหนังสือเหมือนคนอื่นๆอ่ะ
ขอบคุณ  คุณภัคD  ที่แต่งเรื่องที่ประทับใจมากๆและมากที่สุดเรื่องนี้ให้อ่าน  และขอบคุณ คุณทิพย์
มากๆเช่นเดียวกันที่ทำให้มีโอกาสอ่านเรื่องนี้ (ไม่เคยโพสเยอะขนาดนี้มาก่อน  นี่ยังไม่ได้ครึ่งของครึ่งของครึ่งที่รู้สึก 
มันเกินจะบรรยายมาเป็นคำพูดจริงๆ) 

[rainbowboiz]

รู้สึกหายใจไม่ออกอย่างบอกไม่ถูก

อ่านจบภายในรวดเดียวอีกแล้ว วววตี่สามอีกแล้ว อิอิ 

[pko2]

 หรือจะให้เป็นเเค่ความทรงจำ

 เป็นจริงๆค่ะ เป็นเรื่องที่เป็นความทรงจำของคนอ่านคนนี้เลยค่ะ

 เป็นนิยายที่กลมกล่อมที่สุดอีกเรื่องหนึ่งที่เคยได้อ่านมา

 เป็นนิยายที่สามารถสร้างทุกความรู้สึกเหมือนว่าเกิดขึ้นจริงได้อย่างชัดเจนเลยค่ะ

 อ่านเเล้วให้ความรู้สึกว่าผู้อ่านอย่างเราๆ เป็นอีกส่วนหนึ่งของเรื่องเลยค่ะ

 อยากจะขอขอบคุณ พี่THIP ที่นำนิยายดีๆมาให้อ่านกันน่ะค่ะ เเละคุณภักD ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมา

 ขอขอบคุณจากใจจริงค่ะ

[SakuraNino]

พออ่านจบแล้วรู้สึกโล่งอก โล่งใจคะ
จิตใจสบายขึ้นเยอะมากกกกกกกกก
แบบตอนระหว่างเรื่องอยู่นี้ อ่านไปแล้วปวดไต ปวดตับ จุก เจ็บจิ๊ดๆ กันเลยที่เดียว
สงสารกับความรู้สึกเอก ไม่เข้าใจความคิดพี่เหยา
แต่ก็ชอบมากๆ คะ อีกหนึ่งเรื่อง เนื้อหา สำนวนโอ้วไม่รู้จะบรรยายยังไงดี บอกได้คะว่าเยี่ยมมาก

ขอบคุณ คุณภัก D และ คุร คนโพสนะคะ

[ksnight]

ชาบู และบูชาค่ะยกเรื่องนี้ขึ้นหิ้งไปอีกเรื่อง
โฮวกกก บีบคั้นมาก 
แอบสารภาพว่าฉากเอกพาพี่โอ๋มาหาพี่เหยากดปิดไปรอบนึงด้วยความสะเทือนใจไม่กล้าอ่าน กิสส
หลังจากทำใจได้ค่อยกลับมาอ่านอีกรอบ...ฮือ นังคุณเอก แกเลวมาก!!! 

ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณทั้งคนแต่ง ขอบคุณทั้งทั้งคนโพสต์

[qq_car]

ประทับใจเรื่องนี้อ่ะ
T-T

จะเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจไม่ลืมเลือน

[fayala]

เห็นว่าได้รับการโหวตจากชาวเล้าเป็ดว่าเป็นนิยายสุดโศก.. ก็เลยลองเข้ามาอ่านดูค่ะ

พออ่านจบแล้ว.. อุแม่เจ้า.. ชาวเล้าเค้าเตือนกันแล้วก็ไม่เชื่อ.. บีบหัวใจที่สุดตั้งแต่เคยอ่านนิยายมาเลย เครียดจนนอนไม่หลับ

โชคดีที่จบแบบมีความสุข ไม่งั้นคงต้องเตรียมถังมารองน้ำตากันเลยทีเดียว 

ขอบคุณคนแต่งและคนโพสท์นะคะ นิยายเขียนดีมาก สำนวนภาษาก็ดี แถมแทบจะไม่สะกดผิดเลย แบ่งตอนก็ดี จบไม่ค้างคา ที่ชอบที่สุดคือเวลาคนเขียนบรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวละคนค่ะ บรรยายได้ดีมาก ทำให้คนอ่านเข้าถึงและเข้าใจตัวละครทุกตัว แถมยังส่งให้ตัวละครแต่ละตัวมีบุคลิกที่โดดเด่น แตกต่างจากนิยายทั่วไปอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ

[ice99]

เรื่องนี้สมเป็นเพชรน้ำเอกของคุณ ภัคD

สำนวนสุดยอด

แต่เรื่องมันหนักๆไปสำหรับผม

แต่ก็ชอบครับ

+1 ครับ

[soul_merupa]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วไม่สามารถหยุดได้จริงๆค่ะ
ต้องนั่งอ่านไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอตอนที่หยุดพักได้
เพื่อไปนอนบ้างไรบ้าง ฮ่าๆๆๆ

เปิดเรื่องมา ชอบค.รักแบบเด็กๆใสๆ ระหว่าง พี่เหยากับเอกมากๆเลยละค่ะ



พอไปกลางๆเรื่อง ออกแนวหยุดไม่ได้
และ..ด้วยการบรรยายแบบ ดำเนินเรื่องโดยเอกคนเดียว
แสดงความคิดเอกคนเดียว คนอ่านอย่างเราเลยจะดิ้นตาย

เพราะอะไรหว่า..

1.เพราะขัดใจ ที่เหมือนพระเอกจะไม่รู้ใจตัวเองเอาเสียเลยว่า แอบหึง แอบหวง แอบรัก
หรือ ต้องง้อ พี่เหยายังไง เวลาพี่เหยาแอบงอน, ทำไมถึงไม่รู้ว่า พี่เหยาเค้ารอให้ง้อ,
ฯลฯ

2.อยากรู้ว่าทำไม.. พี่เหยาทำแบบนั้น
อยากรู้ว่าทำไมบางทีพี่เหยาก็มีอาการคล้ายคนสติหลุด
และหลายๆอย่างที่ยังแอบสงสัยจนถึงตอนนี้ละค่ะ


แต่โดยรวมชอบมากนะคะ !! ชอบมากจริงๆ เป็นนิยายที่ทำให้ลุ้นว่า จะจบยังไง
โดยเฉพาะตอนที่เค้าสองคนนอนกอดกันแล้วเล่าเรื่องเก่าๆให้ฟัง

คือ ก่อนจะถึงซีนนั้นอ่ะ เราอ่ะดีใจไปกับเอกแล้วว่า พอพี่เหยามารับ ทั้งสองก็จะเคลียร์กัน แล้วก็เข้าใจกัน
แบบ แฮปปี้เอนดิ้ง..แต่พอ ทิ้งระยะ พี่เหยามาช้า.. ร้องไห้เวลาเอกบอกรัก.. คนอ่านก็ยิ่งใจแป้ว
กลัวสุดใจว่าพี่เหยาจะปฏิเสธ ทำให้เอกน้ำตานองหน้าหรือเปล่า..

แล้วกว่าจะลงเอยกันได้ ก็เล่นเอากลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวเลยแหละ
ขอบคุณคนแต่งที่ทำให้เค้ารักกันเนาะ ฮิฮิ


ป.ล. ชอบสเปฯมากๆค่ะ น่ารักมากเลย บังคับให้พูดจีน
ถ้าคนแต่งว่างๆ ก็มาต่อสเปฯอะไรแบบนี้ ก็ยังรออ่านนะคะ
ขอบคุณที่แต่งนะค่ะ ขอบคุณจริงๆ

[gemzplayz]

เรื่องนี้อ่านแล้วตายไปเลย เจ๋งสุดๆ 

จื่อเหยา หดหู่ไดอีกกกT^T

[comprivate]

         ขอบคุณทั้ง คุณภัค D & THIP

                   ผมก็เหมือนหลายๆท่านนะครับ อ่านเรื่องนี้แล้วผมหดหู่ใจมากเลยครับ แบบว่าสงสารเหยาอ่ะ ต้องเป็นเครื่องระบายอารมณ์ให้ทอม ผมบอกไม่ถูกว่าเรื่องนี้มันให้ความรู้สึกใดกับผมกันแน่ ผมอ่านแล้วหดหู่มากๆจริงๆคับ แตกต่างจากนิยายหลายๆเรื่องจริงๆด้วยครับ

                                        อย่างไรก็ตาม ขอบคุณมากๆนะครับที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆให้แก่กัน

[pure_ka]

ตามมาเม้นท์ให้อีกเรื่องให้

ขอบอกว่าเป็นเรื่องเดียวที่ไม่คิดจะอ่านให้จบ สงสาร จีเหยาเกินจะทนไหว

ไว้ทำใจให้เข้มแข็งมากกว่านี้ จะพยายามกลับมาอ่านให้จบค่ะ

 

[GEMSTONEz]

ขอบคุณค่ะ

เรื่ิองนี้เป็นเรื่องแรกที่เรียกน้ำตามากขนาดนี้

ู^^

[GaIta]

ยังไม่ได้อ่านเลย
แต่มาขอบคุณไว้ก่อนน่ะค่ะ

ดีใจจริงๆ ได้อ่านและ ^^
เพิ่งมาเห็นกระทู้นี้

[b0nuz]

พึ่งอ่านจบค่ะ รวดเดียวจบเลย เสียน้ำตาไปหลายถังเลยค่ะ  
ชอบเรื่องนี้มากๆ ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาอธิบายได้เลย
ระหว่างที่อ่าน ก็มีหลายครั้งที่คิดจะข้ามไปอ่านตอนจบเลย ไ่ม่ไหวแล้ว ไม่เอาแล้ว
เพราะทนไม่ไหว บีบหัวใจเกินไป อินกะเนื้อเรื่องมากๆค่ะ ณ จุดนี้  
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆที่เปลี่ยนมุมมองเรานะคะ

ปล.รักพี่เหยาและเอกมากมาย ><

[tea]

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ตาบวมไปเลย
ทำไมถึงเศร้าได้ขนาดนี้ล่ะ ยังดีนะที่จบไม่เศร้าอะ
ถึงจะรู้ว่าเศร้าแต่ก็หยุดอ่านไม่ได้
เขียนได้ดีจริงๆ บีบคั้นอารมณ์เหลือเกิน
 :pig4:ที่เขียนมาให้อ่านกันน่ะ

[conne17]

 
อ่านจบภายในวันครึ่งเลยค่ะ
สำหรับเรื่องนี้...


ไม่ค่อยได้เป็นกันนิยายเรื่องไหนเลยค่ะ ขนาดจบแล้วก็เหยาคิดถึงเรื่องราวของเหยากับเอก
อยู่ตลอดว่า เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ อย่างโน้นน

ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงจะรับไว้ไหมม?
คืออินมากกกกกกกกกกกกกกกกเลยอ่ะ
คุณภัค ดี เขียนเก่งมากกกกกกกกกกกกอ่ะ
คือรู้สึกว่าแค่เล่าผ่านตัวละครแค่คนเดียว

แต่สามารถรับรู้เรื่องราวได้ครบหลากหลานอารมณ์สุดๆ

โอยยย อินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อยากให้มีต่ออีกมากๆแต่ก้ไม่รู้ว่าพี่คนแต่งจะมีความเห็นอย่างไง

แต่ก็เป็นกำลังใจให้อีกต่อๆไปนะคะ

งี๊ดดดดดดดดดดดดด
ชอบสุดด

[RanJeri]

อ่านจบแล้ววววววววววววววววว



ตอนต้นเรื่องยังไม่ทำไร แต่พอกลางเรื่องเสีบน้ำตาไปหลายยาปีป


แต่อ่านตอนพิเศษก็น่ารักหวานจนมดตรอม


ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายที่ดีแบบนี้

[vascular]

...อ่านรวดเดียวจนจบ ใช้เวลาเป็นวันๆ

...ขอบคุณทั้งผู้แต่ง และคนโพสนะครับ

...นิยายเรื่องนี้ถ้าเป็นหนังสือ เป็นเรื่องที่เรียกได้ว่า วางไม่ลง จริงๆ

...ภาษาที่ใช้นั้นชวนอ่าน ชวนติดตาม การผูกเรื่อง ผูกปม มันเดาทางไม่ออกจริงๆ

...มันมีความน่าค้นหาในทุกตัวละคร ทั้ง จึเหยา เอก และ ทอม

[mapoon]

เฮ้อ ...กว่าจะอ่านจบหมดทิชชู่ไปกี่แผ่น 
อ่านแล้วบีบคั้นจริงๆ บางตอนก็เล่นเอาเครียดเลย

...แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี ( นับถือคนแต่งจริงๆสุดยอด  )

[พระสนมฝ่ายขวา]

เพิ่งอ่านแบบมาราธอนจอบไปเมื่อสองวันก่อน แต่เพิ่งได้มาโพส
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วหนักหัวจริงๆค่ะ อ่านจบแล้วก็แบบ เฮ่อออ .....
แต่สำนวนดีโครตๆเลยค่ะ อ่านแล้วลื่นๆ ไม่สะดุดเลย  เยี่ยมจริงๆค่ะ
ชอบพล็อตเรื่องด้วย อ่านไปก็คิดไปว่า จะมีเด็กอีกกี่คนที่ต้องเจออะไรแบบพี่เหยานะ แล้วถ้าเค้าเจออะไรที่มันหนักกว่านี้อีกล่ะ เฮ่อ! สังคม
อารมณ์ตอนอ่านมันก็เลยหดหู่ลงไปเรื่อยๆ ตัวเอกก็ดีนะคะ ดูเป็นตัวละครที่มีด้านมืดเยอะดี (เอ๊ะ! ยังไง - -") บางครั้งก็ยังคิดว่าถ้าเป็นเราก็อาจจะทำเหมือนเอกก็ได้นะ แบบอารมณ์มันมาก่อนเหตุผล แล้วสำนึกถึงจะตามมาทีหลัง เหอะๆๆๆๆ

เอาเป็นว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ไว้จะไปตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะคุณ ภัคD แล้วก็ขอบคุณคุณ THIP ด้วยนะคะที่เอามาโพสให้ได้อ่านกัน   

[ETOM]

มันเต็มตื้นในหัวใจ จุกๆเสียดๆ คิดตามตลอดว่าเราจะเข้าใจใครและไม่เข้าใจใคร เอกทำร้ายทั้งตัวเอง ทั้งเหยาและคนรอบตัว เหยาทำเพื่อตัวเองหรือจริงแล้วพอใจกับสิ่งที่ทำ ทอมเลวโดยสันดานจริงเหรอ หรือที่ทำเพราะรักแล้วแค้นที่มีคนมาแย่งของรัก มันเอ่อ .........ขอบคุณภัคดีมากที่มีเรื่อวราวที่มันใกล้ตัวอย่างนี้มาให้ได้อ่าน อินสุดๆๆๆๆๆๆ
ไม่ใหวจะเคลียร์

[bellity]

ผมอ่านแล้วหายใจไม่ออก อึดอัด หดหู่ ไปเรียนแล้วหน้ามืดเลย(ดันอ่านก่อนไปสอบอังกฤษ)

แบบสุดยอดมากมายที่สุดในชีวิต (จริงๆ) อ่านเรื่องตะวันฉายตอน ตี 4 แล้วมาอ่านเรื่องนี้จบตอน บ่ายหนึ่งแล้วไปสอบ

ทั้งสองเรื่องสุดยอดมาก คาดคั้นอารมณ์สุดๆ เลยคิดเล่นๆ ว่าเหยามีชีวิตได้ยังไง ยิ้มได้ยังไง หัวเราะได้ยังไง กับการกลายเป็นเกมส์ เป็นของเล่นของใครหลายๆ คนที่ผ่านเข้ามา 1 คืนแล้วเดินจากไป

ค่อยยังชั่วกับตอนจบครับ อย่างน้อยปีกที่บิดเบี้ยวของทั้งเอกและเหยาก็ต่างช่วยกันประคองให้ก้าวไปข้างหน้าออกมาจากความรู้สึกอันบิดเบี้ยวที่ต้องเผชิญ

ต่างคนต่างรักษากันเอาด้านดีๆมาไว้ในความทรงจำกันและกันประคับประคองกัน มีชีวิตอยู่แบบมนุษย์ทั่วไป ที่ไม่ต้องเผชิญอารมณ์ด้านมืดกับความรู้สึกใครอีกแล้ว

คนแต่งสุดยอดมากครับ อ่านแล้วได้อารมณ์เพลง กลูมี่ ซันเดย์เลย 

[Oberon]

อ่านเรื่องนี้แล้ว มันเหมือนสะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมที่มันเลวร้ายเหลือเกิน

การพยายามโกหกตัวเองของเหยาเพื่อปกป้องความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นในจิตใจจากการกระทำของทอม

การเลือกทำร้ายตัวเองของเอกโดยเลือกทำร้ายคนที่ตัวเองรัก เพียงเพื่อประชดความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้น

แล้วให้ความเจ็บปวดนั้นมันปั่นทอนตัวเองอีก เรื่องอ่านอ่านแล้วบอกได้เลยว่าเครียดมาก

รู้สึกเศร้าและเสียใจไปกับเหตุการณต่างๆ นาๆ ที่เกิดขึ้น มีบางตอนที่คล้ายๆ กับชีวิตจริงของผมก็เลยยิ่งเข้าใจความรู้สึกเหล่านั้นได้ดี