อ่านจบแล้วทุกตอนเลยค่ะ
ตอนแรกมีเพื่อนมาแนะนำให้อ่าน พอเห็นชื่อเรื่องแล้วรู้สึกว่าตอนจบมันจะดูเศร้าๆ
ไอ้เราก็ไม่ชอบอ่านเรื่องเศร้าๆ เสียด้วย แต่เพื่อนตัวดีก็คะยั้นคะยอให้อ่านจนได้
กลับกลายเป็นว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลย
แต่ก็เป็นเรื่องแรกด้วยที่อ่านแล้วไม่อยากอ่านให้จบ เครียดไปกับเรื่องราวต่างๆด้วย
ตอนหลังจากวันที่ทั้งเอกกับพี่เหยาไปปล่อยโคมกันแล้ว ฝ้ายไม่กล้าอ่านต่อเลย
ไปบ่นให้เพื่อนฟังว่าสงสารพีเหยามากๆ เพื่อนก็สปอยมานิดหน่อยว่า เดี๋ยวมันจะเกิดเรื่องดีๆ ขึ้นในตอนท้าย
ถึงได้ยอมอ่านต่อ แฮะๆๆๆ
นั่งคิดเล่นๆ ว่าคนคนนึงจะทนได้ขนาดพี่เหยาเลยหรอ
ตอนอ่านไปก็โกรธเอกมาก ที่ไปโทษคนอื่นว่าเป็นความผิด
โดยไม่คิดถึงตัวเอง เราก็พยายามคิดไปว่า เป็นเพราะเอกกำลังสับสนอยู่ก็ได้
ไม่คิดว่าพี่เหยาจะทนได้ขนาดนี้ ทำไปทั้งๆที่ใจตัวเองก็เจ็บ
ยอมรับความอดทนจริงๆ
จริงๆแล้วอยากบอกว่าชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องเลย จะบอกว่าตอนนี้นิยายเรื่องนี้ ยกให้เป็นที่หนึ่งในใจได้เลย
ขอบคุณคุณภัคD แล้วก็คุณ THIP ด้วยนะคะ
ไม่เคยอ่านนิยายที่สื่อถึงอีกด้านที่มืดๆ แบบนี้มาก่อนเลย