หัวข้อ: หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ โดย ภัคD เพิ่มตอนพิเศษในรวมเล่ม P.14

[teenza]

อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่ได้สมัคร ตอนนี้มี log in แล้วก็เข้ามาด้วยความคิดถึง
อ่านจบอารมณ์ไม่จบ ภาพ เรื่องราว และคำพูดของตัวละครยังฝังอยู่ในหัว
อ่านแล้วทึ่งในความสามารถของผู้แต่งมาก การถ่ายทอดเรื่องราว ความมีมิติของตัวละคร
ความสมจริง และบรรยากาศในเรื่อง มีพลังมาก อ่านแล้วรู้สึกเหมืองเรื่องราวกำลังเกิดขึ้นจริง
อยู่ตรงหน้า ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ ยกให้เป็นเรื่องในดวงใจเลยครับ
 :pig4:คนแต่งและคนโพสที่แบ่งปันเรื่องดีๆให้ได้อ่าน และเสียดายแทนคนที่ไม่ได้อ่าน
 

[Soulmate]

 
สนุกจริงๆ
มันกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดลำบาก
(อายวะคนอื่นเม้นยาว)

[kataiiiscas]

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออออออ

ขอคาระวะผู้แต่ง สุดยอดมากจริงๆเรื่องนี้

กดดันอารมณ์ได้สุดยอด สนุกมาก แล้วก็ประทับใจมากๆเช่นกัน

ขอบคุณผู้แต่งนะคะ

[Jingjoh]

เพ่งมีโอกาสได้อ่าน เป็นนิยายที่ละเอียดอ่อนมากๆ อ่านแล้วเหมือนได้รับการเยียวยาจิตใจ
อ่านแล้วเข้าใจทั้งเอกและพี่เหยา เวลาคนเราสับสน ทำอะไรไม่ถูก มันทรมานจริงๆ 

[giant]

ชื่นชมคุณ ภัคD จริงๆ ครับ
ภาษาที่ใช้สละสลวยมากครับ
น่าติดตาม...น่าค้นหา...
ชวนคิด  และชวนเคลิบเคลิ้มตามกับความพริ้วไหว
ของภาษาที่ใช้เหลือเกิน....
ทำให้ผู้่อ่านรู้สึกเหมือนกับตัวเองได้เข้าไปเหตุการณ์ต่างๆ
สัมผัสกับความรู้สึกของตัวละครเหล่านั้น...


ขอบคุณมากครับ

สำหรับผู้โพส + ผู้แต่ง กับ ผลงานดีๆ

[imageriz]

 
อ่านจบแล้วก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว...
ขอบคุณ คุณทิพย์ ที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่าน และคุณภัคD ที่แต่งเรื่องได้ 

 

[JChloe]

สวัสดีคนโพสท์ (และฝากไปให้ถึงคนแต่ง ^ ^)

อ่านงานเขียนของคุณ ภัคD แล้วรู้สึกอิ่มเอิบใจจังค่ะ
ภาษาที่สละสลวย บวกเนื้อหาและตัวละครที่มีแลดูมีมิติ ..ทำให้อะไรที่เป็นนามธรรมเหมือนจะจับต้องได้ผ่านตัวอักษรของคุณ

จะเป็นกำลังใจและแอบชื่นชมคุณอยู่ในใจตลอดไปค่ะ

เทค แคร์,
 

ปล. ขอบคุณคนโพสท์ด้วยนะคะ 

[morrian]

อ่านจบแล้ว เรื่องนี้ใช้เวลาอ่าน 1 วันเต็มๆเลย

มาบ่อน้ำตาแตกตอนน้องเอกลาเหยาที่สถานีรถไฟ

แต่ดีใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี แม้อดีต จะเจ็บ

ปวดมากแค่ไหนก็ตาม ถ้าเรื่องนี้จบเศร้า ก็อินต่อ

ไปอีกหลายวันแน่ๆ ขอบคุณคนแต่ง และคนโพสนะค้าบ 

[~NeMeSiS_PURE~]

เหอออ กว่าจะอ่านจบ ดีนะที่ไม่จบเศร้า ไม่งั้นคงต้องลงไปนอนดิ้นกะแด่ว ๆ กับพื้นแน่เลยย

ยิ่งตอนที่พี่เอกบอกลาพี่เหยาที่ชานชาลานะ น้ำไหลออกมาจากตาเลยย

นึกถึงตัวเองถ้าได้เป็นคนใดคนนึงในเรื่องนั้น คงทำตัวหรือให้คำแนะนำไม่ได้อย่างในเรื่อง

แต่ก็นั่นหละ มันตัวเรานี่ ไม่จำเป็นต้องเลียนแบบใคร

แต่ชอบเพื่อนพี่เอกทุกคน โดยเฉพาะพี่วิทย์ อิอิ


ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ คับ

[M@nfaNG]

เข้ามา คุณภักD ได้หนังสือแล้วค่ะ
 ความรู้สึกคือปลาบปลื้ม  หนังสือน่ารักมากค่ะ
ของที่ระลึกก็น่ารัก โอ้ยยย...ปลื้มจนบอกไม่ถูก

[Letm3diE]

เรื่องนี้อ่านแล้วมีความรู้สึกที่หลายหลาย

จะว่าเศร้าก็เศร้า  อย่างที่หลายคนบอก  แต่มีมากกว่านั้น

มันทั้งจุกที่อก   หายใจไม่ออก

ตีบตันที่คอ   อัดแน่นที่อก

หนักที่หัว   หูอื้อ

เศร้าเหมือนน้ำตาจะไหล   ตลกในบางมุข   

ขำขันในบางอารมณ์   

บางครั้งรู้สึกโง่งมงาย  สับสน  ชื่นชม  และหวาดกลัวใน  "ความรัก"

สรุป!! กดดันอารมณ์มาก ๆ  เลยค่ะ

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วทำให้มีบางความรู้สึกบางอารมณ์ที่ยังไม่เคยสัมผัส

ขอขอบคุณ  คุณภัคD  ที่ทำให้ได้รู้จักบางความรู้สึกบางอารมณ์ที่ยังไม่เคยสัมผัส

และที่ขาดไม่ได้ผู้ที่นำเรื่องราวดี ๆ  มาให้สัมผัส  ขอบคุณ  คุณTHIP

[aaax]

ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นเรื่องแต่ง แต่จะเอาเหตุผลอะไรมาอ้างก็เถิด คนที่ล่วงละเมิดเด็กนี่ มันเลวร้ายจนไม่อาจให้อภัย

ยิ่งถ้าเป็นคนที่เด็กให้ความไว้วางใจด้วยแล้ว ยิ่งเลวร้าย เค้าจะฝากอะไรไว้ในใจเด็กคนนั้นบ้าง เฮ้อออออออออ


คิดถึงเรื่องที่พ่อนรกนั่นขังลูกตัวเองไว้ในห้องใต้ดิน แล้วข่มขืนจนมีลูกด้วยกันเจ็ดคนสิ มันเกินจะเอ่ยจริง ๆ


ปล. ขอบคุณผู้เขียน และผู้โพสต์ครับ ในอีกด้านที่ไม่ได้บรรยายเอาไว้ ผมแอบคิดแทนเหยาเล่น ๆ ว่าเค้ากำลังคิดอะไรอยู่ แล้วคำตอบที่ได้มันก็ช่างเศร้าเสียจนเกินจะทน ยังดีที่ได้พบคนที่รักเค้า และเค้ารัก และได้ให้ความรักแก่กันและกัน

ขอบคุณครับ

[kungyung]

ก่อนอื่นต้องบอกเลยครับ..ว่าสุดยอดจริงๆเรื่องนี้
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องก็นึกว่า เป็นเรื่องของความรักที่ไม่สมหวังจบลงอย่างเศร้าสร้อย
แต่พอได้อ่านแล้วถึงรู้ว่ามันเศร้าของเศร้ายิ่งกว่า ทำไมมันถึงได้โหดร้าย และบัดซบเช่นนี้
อ่านแล้วต้องคอยลุ้นอยู่ตลอดเวลา
สงสารเหยามากที่จะต้องเจออะไรอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ซึ่งในชีวิตจริงเราคิดว่าเด็ยอย่างเหยามีอยู่เยอะนะ  :เฮ้อ:คิดแล้วรู้สึกรันทดใจจัง
และก็รู้สึกรำคาญเอกที่ค่อยจะวิ่งหนีแต่ปัญหา
แต่ทั้งหมดก็รวมเป็นเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม
ชอบครับ ชอบมากเลยครับ
พออ่านจบรู้สึกโล้งอกที่จบได้อย่างแฮปปี้
ขอขอบคุณทิพ และคุณภัคดีที่นำเรื่องราวดีๆอย่างนี้มาให้ได้อ่านกันครับ
ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบ

[Solar cell]

อ่านจบหลายรอบเลยค่ะ

ตอนนี้แอบคิดถึงเหยากะเอกเหมือนกัน

ว่าง ๆ ก็แวะเข้ามาทักทายค่ะ

[กระต่ายชมจันทร์]

อ่านรวดเดียวจบจนถึงตีสามครึ่ง....อันที่จริงก็ไม่ถึงกับรวดเดียวเพราะต้องสลับฉากไปอ่านหรือคุยกับคนอื่นบ้างเพราะบางตอนทนอ่านทุกตัวอักษรไม่ได้

บีบสุดๆค่ะ เป็นดราม่าที่พี่ภัคเล่นกับอารมณ์ตัวละครได้สุดๆ รัก โลภ โกรธ หลง ทุกอย่างรวมอยู่ในเรื่องนี้

ตอนอ่านก็เล่นแชทอยู่ที่บอร์ดนึงด้วย น้องคนที่เคยอ่านเรื่องนี้ถามขึ้นมาว่าระหว่างทอมกับเอกชอบคนไหนมากกว่ากัน

ตอบอย่างไม่ลังเล "พี่เกลียดทั้งคู่!" เสริมน้องเค้าไปว่าอาจจะเพราะไม่มีมุมทางฝั่งทอมเท่าไหร่นอกจากมุมมองโดยเอกเป็นคนนำเสนอเลยบอกไม่ถูกว่าถ้ามีอารมณ์ความรู้สึกรึการกระทำของทอมมากกว่านี้จะชอบหรือเกลียดมากขึ้นแต่ ณ ตอนนี้ถ้าถามตอบเลยว่าเกลียดทั้งคู่  ไม่ได้ว่าพี่ภัคแต่งไม่ดีนะคะ ดีมากเลยตังหากค่ะที่ทำให้ต่ายเกลียดตัวละครตัวหนึ่งได้โดยไม่รู้สึกแค่ว่ามันชั่ว มันมีอะไรมากกว่านั้น ไม่ได้เกลียดระดับเบสิกจากการอ่านว่า กรี๊ด! ไอ้นี่มันปล้ำนายเอกต่อหน้าพระเอก เกลียดมัน! มันไม่ใช่แค่นั้นแต่เพราะฝีมือการเขียนของพี่ภัคมันกลั่นอารมณ์ออกมาได้สุดๆ

ตอนนี้ยกเรื่องนี้เป็นเบสดราม่าฝั่งไทยในใจเลยค่ะ เรื่องที่เคยเป็นที่หนึ่งตกอันดับเลย

ตอนอ่านท้ายๆแอบแช่งให้ใครสักคนตายไปเลยด้วยเรื่องจะได้จบในชีวิตจริงแต่ไม่จบในความทรงจำของตัวละคร ฮะๆ

คนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องสำหรับต่ายไม่ใช่ตัวเอกสามคนแต่เป็นวิทย์มากกว่าค่ะ

รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นแม้จะไม่ทำหมด...ทำอะไรไม่ได้ ช่วยเพื่อนรึพี่ไม่ได้เพราะมีบางอย่างมากั้นไว้

สำหรับพี่เหยา ทุกอย่างเกิดเพราะใจ ง่ายๆก็ทำตัวเอง

เอกกับทอม...ตัณหา ถ้าของทอมนี่ตอนสุดท้ายเห็นไปบำบัดจิต อืม พออ้างได้นิดนึงว่าเพราะป่วยถ้างั้น แต่ยังไงก็ตามสามคนก็เหมือนกันสามเหลี่ยมที่บิดเบี้ยวเหมือนจะสมดุลแต่หากอะไรมาทำให้เสียสมดุล...พังทลาย...

เฮ้อ สักวันอยากจะเขียนเรื่องที่บีบเข้าใจถึงตัวละครได้แบบนี้บ้างจัง

ขอบคุณพี่ทิพย์ที่เอามาลงและพี่ภัคที่แต่งให้อ่านมากค่ะ

[SOBANG✖]

หนูจะพูดว่าอะไรดี กับเรื่องนี้ คนแต่งคิดได้ไงอะคะ
คือมันพูดยากที่จะทำให้คนอ่านมองในหลายๆแง่มุมได้แบบนี้
สงสัยแบงจะโง่ที่ไม่ยอมอ่านเรื่องนี้แต่แรก (เพราะว่าแบงกลัวมันเศร้ามากๆๆ)
เรื่องนี้ทำให้แบงรุ้สึก ตื่นเต้นตลอดเวลาว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วบางทีต้องหยุดก่อน เพื่อให้ร้องไห้ก่อน ค
ถึงจะอ่านต่อได้ ซึ่งแบงว่ามันขำๆ อะ ทำไมฉันร้องไห้อยางกับฉันเป็น เหยา ซะงั้น
ชอบพี่เอก กับ พี่เหยา มากๆเลยคะ
ยิ่งอ่านยุ่งรุ้สึกว่า รักเรื่องนี้จัง ถึงจะพูดว่ารักเรื่องนี้ช้าไปหน่อย ยังดีกว่าไม่พูดเนอะ ^^ 
จะดีกว่านี้ถามีตอนพิเศษอีก อยากอ่านจัง ขอบคุณ คนแต่งมากๆเลยนะคะ
แล้วก็ขอบคุณพี่ THIP ด้วยที่หาเรื่องลงได้โดนใจจริงๆ บ๊ายบาย 

[IIMisssoMII]

เรือ่งนี้ อ่านแล้ว สุดยอดมากค่ะ
นทั้งอึดอึ
อ่านตามตลอดเลย จนปวดตา 

มันทั้งอึดอัดและทรมาน
ที่เหยา เอก และทอม

ตอนแรกคดิว่าทอมไม่ดีซะอีดที่ไหนได้

บางทีคนเรามันก็ไม่มีเหตุผลในการกระทำเนอะ


สุดยอดค่ะเรื่องนี้
จะไปตามอ่านเรื่องอื่น ๆ อีก คะ

[nartch]

อ่านอีกรอบ...เพื่อให้หัวใจได้ออกกำลังกาย...
และยังยืนยังเหมือนเดิม...ไม่อยากให้ใครมีชีวิตเหมือนเหยา 

[hexhell]

ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มๆ กับเรื่องนี้
ไม่มีคำจำกัดความใดจะเหมาะสมเกินไปกว่า...สุดยอดแห่งนิยายดราม่า

หลากหลายอารมณ์จริงๆ กับเรื่องนี้

อิ่มเอมกับตัวอักษรที่ยอดเยี่ยม...อึดอัดกับเนื้อหาที่บีบเค้น
เศร้า สับสน อยากร้องไห้ออกมาหลายครั้งแต่ก็ยากเกินไป

ผูกเรื่อง ดำเนินเรื่องได้อย่างเหมาะเจาะ
ดีนะที่จบไม่เศร้า...ไม่งั้นคงไม่สามารถมานั่งเม้นได้อยู่อย่างนี้


คุณภัคD เก่งสุด นับถือๆๆๆๆ

ตอนนี้รู้สึกอยากอ่านมุมมองของทอมบ้าง...และเรื่องจริงบางอย่างของเหยา
มันเหมือนๆ มีอะไรค้างคาในใจเยอะเลย

เชื่อว่าคนทุกคนมีเหตุผลที่จะกระทำ...แล้วเหตุผลที่คนอื่นๆ อ้างมันจะคืออะไร


ขอบคุณมากๆ นะคะสำหรับนลงเรื่อง...หาเรื่องได้ดีจริง
ขอบคุณคนแต่ง...ที่รังสรรค์ผลงานอันยอดเยี่ยม 

[Flirter_kung]

ดีสุดยอดมากๆจนต้องมาฝากชื่อเยี่ยมชมไว้ให้จริงๆครับ

[kaehoo]

  :-[อีกเรื่องหนึ่งที่แอบอ่านมานาน....เศร้าๆแต่สุดท้ายก้อ....

[pong212]

 

ดราม่าสุด ๆๆๆๆๆๆๆๆ อร๊ายยยยยยย

แต่ยังดีที่แฮปปีเอ็นดิ่น

อร๊ายยยยยยยยยยยยย อีกรอบ

[peeshu]

แบบว่า นอนร้องไห้ไป3วัน  คิดถึงทีไรร้องทุกรอบ  โอย ตาบวมไปมหาลัย

แอบลองคิดว่าพี่เหยาจะคิดอะไรแล้วเจ็บปวดแบบไหนบ้าง

เป็นเรา คงกดดันน่าดู แต่พี่เหยาก็แอบร้ายอยู่เหมือนกันนิ ร้ายเงียบซะด้วย

อ่านแล้วก็ปวดหัว  ปวดหัวแล้วก็ร้องไห้ โฮๆๆๆๆๆๆๆ

[non~animé]

ม่ายไหว ๆ มันจุกจนแทบจะหายใจไม่ออก 
แน่นอกไปหมด เหมือนน้ำตามันเอ่อล้นอยู่ข้างใน



เพิ่งอ่านได้ถึงตอนที่ 7 ค่ะ แต่ไม่ไหวแร้ววว...ขอพักก่อน

ที่สำคัญฉาก NC งี้เห็นภาพมั๊กมากกกก 


เห้อออ....หลังจากพบในกระทู้นิยายแนะนำฯ

ในที่สุดก้อหลวมตัวเข้ามาอ่านจนได้ 


แต่ไงก้อขอบคุณ "คุณทิพย์" มากๆ เรยค่ะที่เอามาโพสต์ให้ได้อ่านกัน 
ที่ขาดไม่ได้คือ "คุณภัค D" ผู้สร้างสรรค์นิยายดีๆ เรื่องนี้ขึ้นมา....ขอบคุณจากใจจริงค่า 

[n_pom_s8]

ขอบคุณเจ้าของผลงาน  และคุณทิพที่โพสนะครับ...
บอกได้สุดๆแล้วครับ  เศร้า เครียด     แต่สุดท้ายต้องบอกว่าชอบจริง
เป็นกำใจให้สร้างสรรค์ผลงานต่อไปนะครับ

[The_miracle]

เรื่องนี้บีบหัวใจผมจริงๆๆครับ บางตอนถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ผมคิดว่าชีวิตแบบเหยามีจริงในสังคมครับแต่น้อยคนนักที่จะรู้

คนเขียนเขียนได้ดีมากครับ 

[joomjaa]

ขอบคุณคุณภัคD ที่เขียนนิยายดีๆ ให้อ่านนะคะ
ขอบคุณคุณทิพที่เอามาลงในเล้าให้อ่านด้วย
ประทับใจกับเรื่องนี้มากค่ะ

[tiramisu]

สุดยอด
เมื่อคืนอ่านไม่จบพยายามหลับ
แต่ก็หลับไม่ลง
ต้องรีบตื่นมาอ่านให้จบ
เฮ้ออ..อออ
คืนนี้คงนอนหลับซะที
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่านครับ
ได้ข้อคิดเพียบ

[samsoon@doll]

ขอบคุณคุณภัคDนะคะ กินใจกดดันอารมณ์สุดๆกันเลยทีเดียว

[PsYchopaThic]

อยากรู้คนแต่งเรื่องนี้เป็นคนแบบไหน
ทำไมคุณภัคD เขียนเรื่องออกมาได้ขนาดนี้
ทุกจังหวะของการดำเนินเรื่องราว มันไม่ใช่แค่การเล่าเรื่อง

ความสับสน วกวนในความคิดของเอก มันเป็นของจริงรึเปล่า ทำไมมันลึกซึ้งขนาดนั้น
ทำไมเราถึงอินกับมันจัง
ทำไมเหยาถึงรักเอกขนาดนั้น ทำไมเหยาถึงใจแข็งได้บนความอ่อนแอของตัวเอง (รึเปล่าวะ!!!!!)

หลังจากอ่านเรื่องของคุณเป็ดกับอ้อย และเรื่องตั้มกับกานต์
เรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เรานั่งคิดวกวนถึงเหยากับเอก เมื่อสมองมันว่างเปล่า
หลังจากอาการนี้มันหายไปนานแล้ว เฮ้อ!!!!

ขอบคุณคุณภัคD สำหรับเรื่องที่มีคุณค่าเรื่องนี้