แจ้งข่าวจากคนเขียนนะคะ ตอนนี้น้องย้งของแม่ๆได้รับการสู่ขอเข้าสำนักพิมพ์แล้วนะคะ เกียมเงินสินสอดให้อีตัวดีมันด้วยน๊า เดี๋ยวปกเสร็จของแถมเสร็จจะเอามาอวดเนอะ รับประกันความแด๊ะแด๋เพราะนักวาดลายเส้นสวยมาก คิกค้ากกก
...............................................
ตอนที่ 8
100%
"ไม่ชัดเจน
#พี่เล้งแซ่บมาก
ย้งยี้ดึงหน้ากลั้นเขินจนตะหมูกบาน
คำพูดของพี่เล้งยังดังก้องอยู่ในหัวสลัดสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุดออกไปซักที ใบหน้าขาวร้อนวูบราวกับเลือดลมเลือกที่จะมาสูบฉีดที่หน้าเพียงที่เดียว ร่างบางที่ปกติจะต้องกอดเอวพี่เล้งไว้กันตกบัดนี้นั่งตัวเกร็งตรงแหนว มือแทนที่จะกอดเอวของเล้งตามความเคยชินก็เปลี่ยนไปจับกันตกด้านหลังแทน
“เป็นอะไร?”เล้งที่สังเกตถึงความผิดปกติเอ่ยถามในตอนที่จอดรถที่หน้าบ้านแล้ว ย้งยี้ลงจากรถส่ายหัวดุ๊กดิ๊กแต่แก้มแดงไม่หยุดจนเล้งอดไม่ได้ที่จะดึงมือมันให้เขยิบเข้ามาใกล้ตัว
“ไหนย้งยี้บอกเฮียซิ๊ว่าหนูเป็นอะไร?”เล้งช้อนหัวเข้าไปอยู่ใต้หน้าของอีย้งที่ก้มงุดจนคางแทบชิดอกแหงนหน้ามองมันตาใส ไหนจะคำพูดคำจาอ่อนหวานนั่นทำให้ย้งตัวแทบจะระเบิด นอกจากหน้าตาของเล้งที่ทำให้ย้งแพ้แล้วล่ะก็ มันยังมีอีกอย่างที่ปราบอีย้งเสียอยู่หมัด นั่นคือการที่เล้งแทนตัวเองว่าเฮียแล้วเรียกอีตัวดีว่าหนู ย้งจะเขินจนมืออ่อนตีนอ่อน แต่เล้งจะพูดกับมันแบบนี้นานๆครั้งเท่านั้น ส่วนมากจะเป็นการแกล้งให้มันเขินเสียมากกว่า
เล้งรู้จุดอ่อนของย้งมากเกินไป
มากจนอันตรายเพราะเล้งสามารถหยิบเอาจุดอ่อนต่างๆของย้งขึ้นมาใช้ตอนไหนก็ได้ เช่นตอนนี้
ทั้งจับมือมาคลึง ทั้งสายตากรุ้มกริ่ม ทั้งน้ำเสียงนุ่มทุ้มออดอ้อน
“พี่เล้งอย่าแกล้ง”มันผลักหน้าเล้งออกด้วยเพราะทนสายตากรุ้มกริ่มของเล้งไม่ไหว อีตัวดีมันคิดว่าหากมันจ้องตาพี่เล้งตอนนี้มันอาจจะกลายเป็นหินเหมือนเวลาจ้องตาเมดูซ่า เพียงแต่เมดูซ่าคนนี้มีงูยักษ์ติดตัวแค่ตัวเดียว
แง......ย้งคิดเรื่องลามกทำไม!!!
ย้งยี้สะบัดมือออกจากมือเล้งวิ่งหนีเข้าบ้านไปจนขาปัดแทบจะสะดุดล้ม
“เปลี่ยนเสื้อผ้ารอนะ เดี๋ยวกูกลับไปบ้านแป๊บเดี๋ยวมารับไปเรด”อีตัวดีพยักหน้ารับก่อนจะวิ่งปรู้ดขึ้นชั้นบน สลัดเสื้อผ้าออกแล้วหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมาใส่ เอาเสื้อของโจ้ไปซักตากระหว่างรอพี่เล้งไปพลางๆ ส่วนเสื้อผ้าของเล้งที่มาถอดทิ้งไว้ใส่รวมในตะกร้าของย้ง ย้งยี้แยกผ้าขาวที่เป็นเสื้อนักศึกษาและเสื้อยืดกองไว้แล้วแยกกางเกงและผ้าสีกองไว้อีกมุมหนึง อีตัวดีแก้มแดงแปร๊ดเมื่อต้องหยิบกางเกงในของเล้งมารวมกับกองผ้าสี
“บะลั่กกั่กจริงๆพ่อเอ้ย งื้ออ”ย้งยี้เอากางเกงในของพี่เล้งซุกๆเข้าไปในถุงตาข่ายสำหรับซักชุดชั้นในแล้วจึงเอาผ้าขาวไปปั่นก่อน ราวครึ่งชั่วโมงเล้งก็กลับมาบีบแตรเรียกที่หน้าบ้าน ย้งยี้คว้าเอากุญแจบ้านกับกระเป๋าเงินวิ่งลงมาข้างล่าง
“มึงจะวิ่งทำไม เดี๋ยวก็ล้ม”เล้งส่งเสียงเอ็ดทำให้ย้งเบรคเท้าที่ซอยยิกยิ่งกว่านักวิ่งทีมชาติจัดการล็อคบานประตูยืดแล้วมาซ้อนท้ายเล้ง ใช้เวลาไม่นานก็ถึงตลาดเรดซิตี้ที่อยู่ห่างบ้านไม่ไกล บรรดาผู้คนมาจับจ่ายใช้สอยในยามเย็นพลุกพล่าน
“กินไรดีพี่เล้ง”ย้งยี้เดินหลบผู้คนที่เดินเบียดกันบนทางแคบๆ
“ไข่น้ำก็ได้”
“งั้นไปซื้อไข่ก่อนเนอะแล้วไปซื้อผัก มีหมูเหลืออยู่ในตู้เย็นเดี๋ยวซื้อพริกแกงไปเนอะวันก่อนพี่เล้งบอกอยากกินแกงป่าใช่ป่ะ”
“อือ”เล้งพยักหน้ารับก่อนจะดันให้มันเดินนำหน้าเขาไป เล้งไม่ชอบตลาดเพราะคนพลุกพล่านแต่เขาก็ไม่ชอบกินข้าวนอกบ้าน เล้งยอมรับว่าเขาติดรสมือของย้งยี้ ต่อให้ไปกินข้าวข้างนอกกลับมาถ้าไม่ดึกไม่มืดเกินไปเขาก็ต้องขอให้อีย้งเจียวไข่หรืออะไรก็ได้ง่ายๆให้กินซักอย่าง ย้งยี้เลือกไข่ไก่และผักอย่างคล่องแคล่วไม่ลืมแวะร้านขายผลไม้ซื้อองุ่นแดงลูกใหญ่มาโลหนึ่งโดยมีเล้งคอยจ่ายเงินและหิ้วให้
“พี่เล้งย้งช่วยถือมั้ย ข้อนิ้วพี่เล้งเขียวหมดแล้ว”มันทำท่าจะฉวยถุงกับข้าวไปแบ่งถือแต่เล้งเบี่ยงตัวหลบ
ไม่ต้อง มึงจะเอาอะไรอีกมั้ย ถ้าไม่เอาจะได้กลับ”เล้งดึงย้งให้หลบผู้ชายตัวใหญ่ที่เดินสวนไปโดยไม่สนใจว่ามีอีย้งยืนอยู่เลยซักนิด
อยากโดนต่อยหรือไงแม่ง
“งั้นกลับกันเลยก็ได้”ย้งยี้มองรอบๆอีกทีว่ายังอยากได้อะไรเพิ่มมั้ย เมื่อไม่มีอะไรน่าสนใจอีตัวดีก็พยักหน้าแล้วเดินตามเล้งเพื่อจะกลับมาที่รถ
“อ้าวเล้งมาซื้อกับข้าวเหรอ”ย้งยี้ที่กำลังเดินตามหลังเล้งเสียหลักหน้าเกือบหงายเมื่อเล้งหยุดเดินกระทันหัน หน้าผากของมันชนท้ายทอยของเล้งดังปั๊ก มันลุบหัวตัวเองป้อยๆในขณะที่ตากลมก็มองตามเสียงทักทายที่ได้ยิน เล้งรับคำเบาๆ ย้งยี้เห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าตัวเล็กกว่าย้ง ผิวไม่ได้ขาวออกไปทางคล้ำแต่สวย หน้าตาคมขำแบบไทยแท้ไม่มีเชื้อจีนเหมือนย้งกับเล้งหล่อนมีลักยิ้มสองข้างแก้มในขณะที่เล้งมีลักยิ้มที่แก้มซ้ายข้างเดียว
“แล้วนั่นใครเหรอ น้องที่เล้งบอกเมื่อวานตอนที่ไปส่งบุ๋มหรือเปล่า”แก้มบุ๋มชะโงกมาดูย้งยี้ที่อยู่ข้างหลัง อีตัวดีคิ้วขมวดทันที
วันไหนนะ??
“เมื่อวานพี่บุ๋มต้องขอโทษด้วยนะคะที่ขโมยตัวพี่ชายไปซะนานพอดีรถของพี่บุ๋มเสียเล้งอาสาเอามาซ่อมให้น่ะค่ะ”
“อ่อ...เมื่อวานพี่เล้งไปส่งเขามาเหรอ”ย้งยี้ถามเล้งเบาๆ น้ำเสียงเบาหวิวนั้นทำเอาเล้งใจกระตุก
“ย้งคิดว่าอาจารย์ของพี่จะมีอายุมากกว่านี้ซะอีก”มันช้อนสายตามองแก้มบุ๋มอีกครั้ง
“อาจารย์ฝึกสอนน่ะ”
“นี่ทำกับข้าวกินกันเองเหรอ น่ารักจัง”แก้มบุ๋มมองถุงของสดในมือเล้งเอ่ยชม
“เล้งนี่ท่าทางทำกับข้าวเก่งเนอะเอาไว้บุ๋มชอลองชิมบ้างได้มั้ยจ๊ะ?”
“ผมไม่ได้ทำน้องผมเป็นคนทำ เย็นมากแล้วผมชอพาน้องกลับบ้านก่อนนะอาจารย์”เล้งตัดบทจับมืออีตัวดีไว้จะพาเดินแต่แก้มบุ๋มกลับเรียกไว้
“เดี๋ยวเล้ง”ทั้งสองคนที่จะเดินจากไปหยุดเท้าหันมามองหญิงสาว ดวงตาของย้งยี้เต็มไปด้วยคำถาม
“ไว้ขึ้นไปเล่นบนห้องบุ๋มอีกนะจ๊ะ”แก้มบุ๋มส่งยิ้มหวานโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินแยกจากไป ทิ้งความสงสัยคาใจให้กับย้งยี้
“พี่เล้ง...”
“กลับบ้าน”เล้งตัดบทเพราะนึกรู้ว่าย้งยี้อยากจะพูดจะถามอะไร อีตัวดีเดินตามเล้งมาเงียบๆ ในหัวของมันคิดถึงคำว่าเล่นของแก้มบุ๋ม อย่างที่เล้งเนี่ยนะจะไปเล่นอะไรกับใคร ขนาดกับพี่เจงพี่อินพี่เล้งยังไม่เล่นด้วยเลย
ขึ้นไปเล่นอะไรกันบนห้องอ่ะ
ตุ๊กตาบาร์บี้เหรอ
ย้งมองดูแผ่นหลังกว้างของเล้งแล้วเบ้ปาก
ถึกๆอย่างพี่เล้งเล่นตุ๊กตาภาพออกมาคงพิลึก
“ไม่มีอะไรหรอกมึงไม่ต้องคิดมากแค่ขึ้นไปหลบฝน”และเล้งเองก็เหมือนจะรู้ดีว่าย้งยี้กำลังคิดอะไรต่อมิอะไรต่อยอดจากคำพูดของแก้มบุ๋ม มันไม่อยากให้คนเด็กกว่าต้องคิดมากจนคิ้วขมวดเพราะฉะนั้นการเลือกที่จะพูดออกไปแบบนั้นดีกว่าให้ย้งยี้คิดไปเอง
เล้งพาย้งยี้กลับมาถึงบ้าน อีตัวดีเดินลิ่วเข้าครัวเริ่มรื้อตู้เย็นเพื่อเตรียมมื้อเย็น เล้งหยิบหม้อหุงข้าวมาตวงข้าวใส่ ซาวข้าว 2-3 น้ำแล้วตั้งหม้อโดยไม่ต้องรอให้ย้งเป็นคนทำฝ่ายเดียว มันหยิบพวกผักสดไปล้างให้จนสะอาดส่วนย้งยี้ก็หั่นผักที่จะใช้เรียงใส่ถาดไว้อย่างคล่องแคล่ว ย้งยี้ตีไข่ไก่สามฟองในชามปรุงรสจนพอใจตั้งกระทะใส่น้ำมันจนร้อนจัดแล้วเทไข่ใส่ลงไปมันพองฟูขึ้นสีอย่างน่ากินกลิ่นหอมฉุยไปทั้งครัว พอไข่เจียวในกระทะเหลืองกรอบได้ที่ย้งยี้ก็ใช้ตะหลิวตัดไข่ให้ขาดออกจากกันเป็นชิ้นเล็กๆมันใส่กระเทียมสับลงไปจนเหลืองแล้วเติมน้ำรอจนเดือดก็ใส่ผงปรุงรสกับน้ำปลาตามลงไปจากนั้นก็ใส่ต้นหอมคึ่นช่ายและผักชีลงไปเป็นอันเสร็จ มันล้างกะทะง่ายๆตั้งไฟใส่พริกแกงลงไปผัดกับน้ำเพื่อทำแกงป่าให้เล้ง
“ใส่มะเขือหมดนี่เลยเนอะ”มันหันไปถามเล้งก่อนจะหยิบจานมะเขือเปราะ มะเขือเหลืองและมะเขือพวงที่เตรียมไว้ให้เล้งดู เล้งพยักหน้ารับ หลังจากใส่หมูจนสุกก็ใส่มะเขือลงไปปรุงรสจนได้ที่มันก็ปิดแก้สโยนใบกะเพราลงไปเป็นอันเสร็จ เล้งมองภาพของอีย้งที่ง่วนกับการทำอาหารด้วยความเพลินตา ร่างบางเอวเล็กขยับไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ เรื่องงานบ้านงานเรือนอีย้งเก่งนัก เป็นเด็กที่ครบไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา นิสัย((ตัดเรื่องความแด๊ะแด๋ชอบไปอ่อยเขาที่อู่บ่อยๆออกไปก่อนน่ะนะ)) ย้งยี้มีครบทุกอย่างที่ผู้ชายอยากจะได้ไปครองคู่ หากแต่ย้งยี้มันขาดไปอย่างเดียวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง
ถ้ามันเป็นผู้หญิงอะไรๆก็คงจะง่ายกว่านี้
เขามองอีตัวดีเก็บเครื่องครัวที่ใช้แล้วเพื่อจะล้าง แก้มของมันแดงจากไอร้อน เล้งลุกขึ้นแทรกตัวให้อีย้งเขยิบไปอีกซิ้งค์
อีตัวดีมันแพ้น้ำยาล้างจานถ้าไม่ใส่ถุงมือมือของมันจะขึ้นผื่นและแห้งกร้านบนว่าคันไปสามวันแปดวัน ดังนั้นทุกครั้งเวลากินข้าวด้วยกันเล้งจึงเป็นคนล้างน้ำยาให้มัน ย้งยี้ส่งยิ้มหวานให้กับเล้งริมฝีปากแดงโดยธรรมชาตินั้นลอยยั่วตรงหน้าจนมันอดไม่ได้ที่จะรั้งคออีตัวดีแล้วกดจูบลงไปแรงๆเสียทีหนึ่ง
“อื้อ...พี่เล้ง!!”มันร้องท้วงดังลั่นด้วยความตกใจที่อยู่ๆเล้งก็รั้งมันไปจูบ
“มาจูบย้งทำไมกันเล่าเอ๊อ”มันค้อนให้เล้งที่หัวเราะเบาๆ
“ก็มึงยั่วกู”
“ย้งไปยั่วตอนไหนล่ะก็แค่ยิ้มให้เฉยๆ”มันเถียงฉอดๆ
“แค่มึงยิ้มก็เท่ากับยั่วกูแล้วอีย้ง”
“งั้นต่อไปจะทำหน้าบึ้ง”มันแกล้งทำหน้าบึ้งใส่เล้ง
“กูจะดูน้ำหน้ามึงว่าจะบึ้งได้นานมั้ย”เล้งปรามาสมันอย่างท้าทาย
“พี่เล้งนิสัยไม่ดีอ่ะ”มันว่าแล้วใช้กำปั้นเล็กๆทุบหลังของเล้งไปทีหนึ่ง
“ต่อยอีกทีกูจับปล้ำในครัวนี่แหละ เอามั้ย”เล้งแกล้งเอี้ยวตัวไปกระซิบชิดริมหูแถมเป่าลมร้อนใส่ไปเสียอีกทีหนึ่งจนย้งตัวแข็งทื่อ
“ทำไมเดี๋ยวนี้พี่เล้งลามกอ่ะ ไปโดนตัวไหนมา”อีย้งที่หน้าแดงแปร๊ดหันไปต่อปากต่อคำคล้ายจะไม่เกรงกลัวหากแต่ใจของมันเต้นรัวจนแทบจะกระเด็นออกมากองนอกอก เล้งไม่ได้ตอบคำถามอะไรมันอีกทำเพียงตั้งหน้าตั้งตาขัดกระทะจนเกลี้ยงเกลาจนเสร็จหมดถึงได้ไปเริ่มมื้ออาหารเรียบง่ายกันเสียที เล้งมองหน้าย้งยี้ที่พักนี้ดูจะมีออร่าความน่ารักแผ่ออกมามากขึ้นเรื่อยๆแล้วจึงเกิดคำถามในใจ
นั่นสิ...เขาไปโดนตัวไหนมาวะ
เล้งนอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียงของย้ง อีตัวดีหายเข้าไปอาบน้ำราวๆ 20 นาทีแล้ว เดาว่ามันคงสระผมเพราะเวลาสระผมอีย้งจะนานเป็นพิเศษ หลังกินข้าวเสร็จอีย้งมันแวะซักผ้าอีกพักใหญ่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมฟุ้งไปทั่ว เล้งโยนโทรศัพท์ลงบนที่นอนหลังจากชนะฝ่ายตรงข้ามเรียบร้อยแล้วเล้งนอนคว่ำหน้ากอดหมอนใบใหญ่กะจะพักสายตาซักแป๊บค่อยทำรายงานต่อ เขาไม่ต้องรีบอะไรเพราะงานส่งมะรืนเล้งเคลิ้มหลับเพราะความรู้สึกปวดหัวตุ่บๆจนกระทั่งได้กลิ่นหอมๆอยู่ใกล้ๆจมูก ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองก็เห็นนังตัวดีนั่งอยู่ข้างๆกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาลูกหมาน้อย
“พี่เล้งเหนื่อยเหรอ หลับตั้งแต่หัวค่ำ”มันใช้หลังมืออังหน้าผากของเขา
“ตัวร้อนด้วยอ่ะ เป็นไข้เหรอ ก็อย่างว่าเมื่อวานตากฝนมานี่เนอะ ลุกก่อนมั้ยเดี๋ยวย้งเอายาให้กิน”ย้งยี้ทำท่าจะลุกขึ้นจากขอบเตียงหากแต่เล้งก็ไวกว่ามันรวบเอวบางของน้องไว้ก่อนจะขยับตัวมานอนหนุนตักของอีตัวดี
“ขอนอนแบบนี้แป๊บ ตัวมึงหอมดี”เขาเอ่ยชมตรงๆพลางกดจมูกลงบนหน้าท้องของย้งยี้ อีตัวดีถูกจู่โจมแบบอ้อนๆแบบนี้ก็มือตีนอ่อนไปไหนไม่เป็นได้แต่นั่งนิ่งไม่รู้จะทำยังไงต่อ มันมองพี่เล้งที่แก้มเริ่มแดงจากพิษไข้หลับตาพริ้มแล้วก็ยิ้มอย่างนึกเอ็นดู มือเล็กของมันลูบลงบนเรือนผมดกดำของเล้งอย่างถนอม เล้งกระชับอ้อมกอดที่รั้งเอวของย้งยี้ไว้ขยับตัวนอนในท่าที่สบายลืมตาขึ้นมองสบกับดวงตาของย้งยี้
“ไอ้คนนั้นน่ะใครเหรอย้ง?”ที่สุดเล้งก็เอ่ยถามคำถามคาใจ ย้งยี้ทำหน้างง
“ใครเหรอพี่เล้ง?”
“ไอ้เด็กที่หน้าเหมือนสันติสุขไง ที่วันนี้มันเดินออกมาพร้อมมึงกับอันอัน”ย้งยี้หัวเราะพรืดออกมาเบาๆ มือของมันยังคงเล่นผมพี่เล้งอยู่
“เพื่อนน่ะ”
“ไม่เคยเห็น”
“เพื่อนใหม่ เขามาส่งย้งเมื่อวาน ชื่อโจ้”
“มันจีบมึงเหรอ?”อีกครั้งที่เล้งถามถึงสิ่งที่คาใจอยู่ ย้งยี้ยิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไม่ได้จีบหรอก แค่เพื่อนเฉยๆ”มันหยุดลูบผมของพี่เล้ง
“แต่ถึงจะจีบ ย้งก็ไม่เล่นด้วยหรอก”มันจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเล้ง หวังว่าคำพูดของมันจะส่งถึงใจของเล้งได้บ้างไม่มากก็น้อย
“แต่ถึงจะจีบ ย้งก็ไม่ได้เล่นด้วย ย้งบอกพี่เล้งแล้วไงว่าย้งจะเป็นเมียพี่เล้งคนเดียว”เล้งไม่ได้ยิ้มหากแต่ในใจของมันเหมือนมีตัวอะไรซักตัวกำลังเต้นระบำอย่างเริงรื่น
“ดี...อย่าเพิ่งไปรักใครนะ พอเอาเข้าจริงกูก็ไม่อยากให้มีใครเข้ามาหามึงเลยย้ง”
“ทำไมล่ะ?”
“กูหวงมึง”
..............................
เรื่องนี้ฟีลกู้ดจริงๆนะ เชื่อเรา55555555555555555555555555555555555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
