หัวข้อ: พี่เล้งแซ่บมาก อัพเดทเล่มตัวอย่างค่ะ

[Leenboy]

พี่เล้งคนปากแข็ง555

[เพียงเพื่อน]

ถ้าปากไม่ตรงกับใจอีก เดี๋ยวโดนงอนอีกนะจ้ะ 

[Leenboy]

ยกความดีให้ลิปดิออร์ละกันนะ5555

[Pe_no]

น่ารักติดตามจ้า

[Ti0590]

จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา เล้งไม่ได้เขินจ้าาาาาา เล้งไม่ได้รักน้องจ้าาาาาาา เล้งแค่ดูแลแทนเฮียยี่จ้าาาาาาาา

ชอบบบบบบบบบ ชอบคาแรคเตอร์เฮียเล้ง นึกถามผู้ชายตาตี่ๆแบบขีดเดียว จมูกโด่งๆ ปากบางๆ คิ้วขมวดทำหน้าหงุดหงิดเหมือนจะต่อยคนตลอดเวลาแล้ว ชอบบบบบบ มีความพาสเทลอยู่ในความเถื่อนของเฮียเล้ง

ส่วนอีย้งงงงง น่ารักกกกก น่ารักแบบแรดๆ นี่ถ้าน้องจบม.6ไปต่อมหาลัย เฮียเล้งไม่กลายร่างเป็น ทิเบตัน มาสทีฟเลยเหรอ 555555555555555​

[Januarysky]

พี่เล้งแซ่บเวอรรรรรรรร์
ย้งยี้ยั่วไม่รู้ตัว พี่เล้งตายแน่
 

[thanatcha]

LengZab 4

เสน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลงจนวันตาย

#พี่เล้งแซ่บมาก

      เจงกับอินมองหน้ากันยักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างรู้กัน บรรยากาศเดิมๆกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ไอ้เล้งกับอีย้งมันปรับความเข้าใจกันได้ เย็นนี้ที่อู่จึงมีอีตัวขาวเดินไปเดินมาพี่เล้งจ๊ะพี่เล้งจ๋าถามนู่นถามนี่ไม่ได้หยุดราวนกแก้วนกขุนทอง

ไอ้เล้งที่ถึงแม้จะทำหน้าเหมือนเหม็นขี้ฟึดฟัดหงุดหงิดแต่ก็ตอบทุกรอบ

   “มึงเข้าไปเล่นในสำนักงานไปตรงนี้มันร้อน”เล้งไล่ย้งที่คอยหยิบเครื่องมือให้เขาอย่างรำคาญ แก้มมันแดงเรื่อเหงื่อซึมตามไรผมไปหมดเห็นแล้วรำคาญตาเลยไล่มันไปนั่งห้องแอร์จะได้เย็นๆ

อีกอย่างขืนมันยังมาพันแข้งพันขาในขณะที่ใส่กางเกงขาสั้นที่อีกนิดก็จะสั้นเท่ากางเกงในอยู่แล้วเล้งคงได้เอาปะแจฟาดตาลูกค้าที่นั่งรอไปเหล่ขาอีย้งไปจนตาบอดแน่ๆ

นอกตากเกะกะสายตาแล้วยังจะมาทำให้กิจการของเล้งล่มจมอีก

   “ไม่เอาอยากช่วยพี่เล้ง”และอีกย้งก็ไม่เคยเชื่อฟังง่ายๆ

   “อยู่ก็ไม่ช่วยอะไรเกะกะกูเปล่าๆ ไปทำกับข้าวไป ไอ้เจงกับไอ้อินหิวแล้ว”เล้งโบ้ยไปให้เพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ อีย้งลุกขึ้นเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปด้านใน ยู่ปากอย่างงอนๆ

พี่เล้งอ่ะชอบไล่ ทั้งที่มันอยากอยู่ใกล้พี่เล้งเป็นไปได้ก็อยากจะสิงอยากจะขี่คอแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเสียด้วยซ้ำ

พี่เล้งอ่ะโง่ ไม่รู้หรือไงว่าลูกค้าผู้หญิงที่นั่งเล่นมือถือยิกๆอ่ะชำเลืองมองตัวเองกี่รอบแล้ว ย้งเดินเข้ามาในครัวที่อยู่หลังบ้านเริ่มสำรวจว่าในตู้เย็นมีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารได้สำหรับคน 5 คน มีพวกข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดอยู่นิดหน่อย ต้นหอม แตงกวา ผักสด กะหล่ำปลีหัวใหญ่ที่เริ่มเหี่ยวแล้วน่าจะซื้อมาหลายวัน หมูสับราวๆครึ่งกิโลกับเต้าหู้ไข่อีก 4 หลอดย้งเลยตัดสินใจว่าจะทำกะหล่ำปลีผัดน้ำปลา ตำน้ำพริกซักครกเพราะพี่เล้งชอบกินน้ำพริกกะปิแล้วก็จะยำปลากระป๋อง ต้นจืดเต้าหู้อ่อน ย้งยี้เริ่มจากการหุงข้าวก่อนโดยตวงข้าวใส่หม้อไป 4 แก้ว เพราะพี่เล้งพี่เจงพี่อินกินจุกันทั้งนั้น 4 แก้วเป็นปริมาณที่พอดีและไม่ต้องเหลือไว้ยั้นเช้า ย้งเริ่มจากทำต้มจืดก่อนหยิบนั่นใส่นี่ไม่นานต้มจืดเต้าหู้อ่อนหม้อใหญ่ก็เสร็จต่อด้วยจัดการผักที่กินสดได้มาล้างและตัดตูดหั่นจนเรียบร้อยพวกถั่วฝักยาวกับมะเขือย้งแยกเอาไปต้มส่วนหนึ่งเพราะเปะหลิวพ่อของเล้งชอบกินผักต้มมากกว่าผักสดเสร็จแล้วย้งก็ทำกระหล่ำปลีทอดน้ำปลาต่อย้งชอบที่มีกลิ่นน้ำปลาไหม้ผัดไฟแรงไม่นานก็เสร็จกลิ่นเค็มหอมฟุ้งไปทั้งครัว มือขาวซอยเครื่องทำยำปลากระป๋อง พี่เล้งกับเพื่อนๆชอบกินเผ็ดย้งจึงซอยพริกขี้หนูใส่ลงไปเยอะหน่อย ส่วนแปะหลิวไม่กินเผ็ดเหมือนย้ง ย้งเลยทำแยกไว้ให้อีกจาน ปลากระป๋องแพ็คถูกวางไว้บนสุดของตู้ย้งเขย่งเพื่อจะหยิบลงมา ย้งใช้ปลายนิ้วค่อยๆเขี่ยเพื่อให้ก้นกระป๋องเลื่อนมาให้หยิบได้ แต่อึ๊บสุดท้ายแทนที่มันจะเขยื้อนนิดเดียวก็กลายเป็นว่าปลากระป๋องทั้งฝแพ็คทิ้งคัวลงมาแบบที่ย้งรับไว้ไม่ทัน มันยกแขนยกมือขึ้นปิดหัว ย้งได้ยินเสียงดังตุ๊บแต่ย้งกลับไม่รู้สึกเจ็บ ย้งรู้แค่ว่ามีคนมากอดย้งเอาไว้จากด้านหลังจนตัวย้งโน้มไปข้างหน้า

ใจย้งเต้นโครมครามไปหมด

   “ทำอะไรไม่รู้จักระวังนะมึงอีเซ่อ”เสียงดุๆที่ดังติดใบหูทำให้ย้งอุ่นใจย้งหันตัวกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะนึกได้ว่าปลากระป๋องน่าจะตกมาโดนพี่เล้งก็พอดีกับปลายจมูกของเล้งเฉียดผิวแก้มของย้งโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ย้งไม่ทันได้รู้ตัวใจของมันน่าห่วงพี่เล้งมากกว่า มีแต่เล้งนั่นแหละที่รู้สึกหัวใจเต้นผิดจังหวะไปนิดหนึ่ง

   “พี่เล้งเจ็บตรงไหนมั้ย?”แตะตัวเขาพลิกไปพลิกมาเพื่อหาร่องรอยการบาดเจ็บ

   “ไม่ได้เป็นอะไรตกใส่หลังเฉยๆ”เล้งปัดมือมันออกทำท่าจะบ่นมันอีกรอบแต่ก็ต้องหุบปากเมื่ออีย้งโผเข้ากอดมันแน่น อีย้งเอาหน้าถูไถกับอกเสื้อของมันเหมือนลูกแมวอ้อนยามเจ้าของจะดุ

   “อย่าดุย้งเลยนะพี่เล้งต่อไปจะระวัง”เล้งถอนหายใจ

แบบนี้ถ้าเขายังดุมันอีกก็คงกลายเป็นชายใจหมาแน่ๆ เล้งปล่อยให้มันอ้อนจนพอใจอีย้งถึงกลับไปทำยำปลากระป๋องต่อ ข้าวหอมมะลิส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำย่อย ตั้งแต่เที่ยงเล้งกับเพื่อนยังไม่ได้กินข้าวเลย ตอนแรกตั้งใจจะไปกินที่ร้านอีย้งก็พอดีลูกค้าเอารถมาซ่อมเสียก่อนเขาจึงต้องติดปหง่กทำรถให้ลูกค้า เล้งทิ้งสะโพกกับเค้าท์เตอร์ครัวมองอีย้งที่หยิบนู่นหยิบนี่ใส่ในกะละมังคนยำปลากระป๋องอย่างคล่องแคล่ว

อีย้งถึงจะแด๊ะแด๋ไปบ้างแต่เรื่องทำกับข้าวต้องยอมมัน ไม่ว่าจะหยิบจับทำอะไรให้กินก็อร่อยทุกอย่าง รสมือมันดีต่อให้กับข้าวเผ็ดแม้มันจะไม่ได้ชิมก็ยังทำอร่อย

   “เสร็จแล้วพี่เล้งจะกินข้าวเลยมั้ย?”มันตักยำใส่จานเปลใบใหญ่เสร็จก็หันมาถามเล้ง

   “กินเลยหิวจนจะแดกอะหลั่ยรถแล้ว”เล้งว่าพลางเดินมาล้างมือในครัวตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก กับข้าวถูกวางบนโต๊ะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ย้งแบ่งไว้ให้แปะหลิวต่างหากถ้าวันไหนเล้งกับเพื่อนๆอยู่ที่อู่ไม่ได้ไปเรียนหรือไม่มีธุระอะไรแปะหลิวจะอยู่อู่ซ่อมรถให้ลูกค้าด้วยตัวเองแต่ถ้าวันไหนเล้งอยู่นั่นคือวันพักของแปะหลิวเจ้าตัวก็จะขับฮอนด้า 70 คันเก่งไปนั่งส่องพระที่แผงของตาชัยในตลาดบางทีติดลมก็นั่งก๊งเหล้ากันกลับเข้าบ้านอีกทีก็ค่ำๆนั่นแหละ เวลาย้งมาบ้านพี่เล้งก็มักจะแยกกับข้าวไว้ให้แปะหลิวต่างหากตลอด

หม่าม้าสอนไว้ อย่าให้ผู้ใหญ่มากินของเหลือเรา

   “โอ้โห  ลาภปากโดยแท้”เจงกับอินที่ตามกลิ่นหอมเข้ามาทีหลังเห็นกับข้าวบนโต๊ะถึงกับตาโต

   “ตั้งแต่ย้งไม่มาพวกพี่กินไข่เจียวจนหน้าจะบานเป็นไข่อยู่แล้ว”ไอ้อินรับจานข้าวที่ย้งตักให้จนพูนจานแล้วก็ตักกับข้าวมาคลุกๆโดยไม่ต้องรอประธานมาตัดริบบิ้นเลยซักนิด

   “กะหล่ำปลีผัดน้ำปลานี่ถ้าไปกินข้างนอกจานนึงเป็นร้อย”เจงตักกะหล่ำปลีเข้าปากแล้วทำตาโต

   “โคตรอร่อยเลยย้ง”

   “อย่างย้งเนี่ยใครได้ไปเป็นเมียโคตรโชคดีเลย”ไอ้อินต่อท้ายประโยคกับเจง

   “งั้นพี่เล้งก็โชคดีแล้วจ้าเพราะย้งจะเป็นเมียพี่เล้ง”อีย้งจีบปากจีบคอตอบเล้งที่กำลังซดน้ำต้มจืดถึงกับสำลักออกมาทันที

“อีย้งอีเวร ใครจะเป็นผัวมึง ถามความสมัครใจกูยังอีห่านี่”เล้งควักกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากเสร็จก็ด่าอีย้งเข้าให้ อีตัวดีทำปากยู่หัวหด แต่ถามว่ากลัวจริงมั้ย ก็ไม่อ่ะ

ย้งชินแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโตถ้าเก็บเงินตามจำนวนที่พี่เล้งด่าป่านนี้ย้งไปทำนมทำจิ๋มทำนู่นทำนี่ได้ยกตัวแล้ว

ก็ด่าทุกวัน

ผู้ชายด่าแปลว่าผู้ชายรัก

พี่เล้งด่าย้งทุกวันแปลว่าพี่เล้งรักย้งมากกกกกกก ย้งรู้ไม่ต้องเรียนก็รู้

หลังจากใช้เวลาสวาปามอาหารบนโต๊ะราวครึ่งชั่วโมงที่สุดทุกคนก็อิ่ม น้ำพริกกะปิของอีย้งขายดีที่สุดแทบจะเกลี้ยงถ้วยผักสดในจานก็หมดเช่นกัน พี่เล้งชอบกินผักพี่เจงกับพี่อินก็กินผักเก่งแต่สู้พี่เล้งไม่ได้

ทำมาเถอะขอแค่เป็นเมนูที่ใส่ผักเยอะๆพี่เล้งกินเกลี้ยงตลอด

“พรุ่งนี้ทำปลานึ่งกินกันมั้ยพี่เล้ง”ย้งหันไปถามขณะที่ขอดเศษอาหารใส่ถุงเพื่อเอาไปทิ้ง

“ก็ดี มึงจะให้กูไปซื้อปลาเตรียมให้ใช่มั้ย?”เล้งถามอย่างรู้ทัน

อีย้งมันเป็นคนขี้สงสาร ถ้ามันเป็นคนฉีไก่หรือทำปลาเป็นๆให้เห็นกับข้าวมื้อนั้นมันจะไม่แตะซักคำ อีตัวดีพยักหน้าหงึกๆ

   “งั้นเอาปลาอะไร?”

   “พี่เล้งอยากกินแบบไหนล่ะ? นึ่งกินกับแจ่วหรือนึ่งบ๊วย”

   “ทำมันสองอย่างเลยกูอยากกินแจ่วแต่มึงกินเผ็ดไม่ได้ก็นึ่งบ๊วยด้วยไว้กินกับป๊า”เล้งหยิบจานชามบนโต๊ะที่ย้งขอดเศษอาหารเสร็จไปไว้ในซิ้งค์ล้างจานอย่างเป็นธรรมชาติ ชายหนุ่มหยิบฟองน้ำมาปั๊มน้ำยาล้างจานแล้วเริ่มลงมือล้างจานทั้งหมดโดยที่อีย้งเข้ามาช่วยล้างน้ำเปล่า

ก็ทำแบบนี้กันมาตั้งแต่เด็กทุกอย่างเลยเป็นธรรมชาติไปหมด

   “งั้นก็เอาปลานิลตัวหนึ่งปลาทับทิมตัวหนึ่ง เดี๋ยวย้งจดของที่ต้องซื้อให้”

   “จดเผื่อทำไปให้ม้ามึงด้วย”ย้งพยักหน้ารับ หลังจากช่วยกันล้างจานเสร็จแล้วย้งก็มานั่งเล่นในห้องเล้งจดรายการของที่ต้องซื้อในตลาดหลังจากมันอาบน้ำในห้องพี่เล้งเสร็จแล้ว ตอนนี้มันแต่งตัวด้วยเสื้อบอลของพี่เล้ง กางเกงบอลก็ของพี่เล้งเพื่อเตรียมตัวออกไปข้างนอก เสื้อผ้าชุดที่มันใส่กองอยู่ในตะกร้าผ้าของพี่เล้งเหมือนทุกครั้งที่มันมาอาบน้ำที่ห้องพี่เล้ง เล้งเข้าไปอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก อีย้งเท้าคางมองอย่างไม่ปิดบังสายตาซุกซนเลยซักนิด ลอนซิกแพ็คของพี่เล้งที่ขึ้นนิดๆนั้นเรียกเลือดฝาดให้มาประดับแก้มของย้งได้อย่างทันท่วงที

ที่พี่เล้งปล่อยตัวให้ฉุพักหนึ่งก็เพื่อสร้างกล้ามเนื้อสินะ ตอนนี้อกพี่เล้งตันขึ้นหนาขึ้นตั้งเยอะ

ย้งเพิ่งสังเกตว่าแขนพี่เล้งก็ล่ำขึ้นเช่นเดียวกัน

   “มองอะไรอีเด็กลามก ลวนลามกูทางสายตาอีกแล้วนะ”เล้งหยิบเสื้อยืดมาไว้ในมือตาก็มองอีย้งผ่านกระจก อีย้งไม่ได้เถียงอะไรทำเพียงคุดหน้าไปกับกองหมอนกองผ้าห่มที่มันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนกระจัดกระจาย

   พี่เล้งคนบ้าพูดออกมาตรงๆทำไมก็ไม่รู้

ฮื่อออออออออออ......อยากจะไปตะโกนที่หอนาฬิกาว่าย้งอยากได้พี่เล้งจังเล๊ยยยยยยยยยย

หลังจากแต่งตัวเสร็จเล้งก็ขับมอเตอร์ไซค์พาย้งมาที่ตลาดนัดกลางคืน อีตัวดีมันบอกว่าอยากได้กางเกงไว้ใส่นอนซักตัวสองตัวเล้งที่หมดงานแล้วจึงได้จังหวะพามันมาเดินซื้อ อีย้งเดินดูเสื้อผ้าด้วยดวงตาเป็นประกาย

มันชอบของสวยๆงามๆตามประสาผู้หญิง เล้งเดินตามมันเงียบๆนานๆครั้งถึงจะออกความคิดเห็นซักทีหนึ่งเวลามันให้ช่วยเลือก สุดท้ายอีย้งก็ได้กางเกงนอนสองตัวราคา 150 บาท สีชมพูดสดใสพร้อมลายคิตตี้ที่ไอ้เล้งเบ้หน้าใส่

มันขนลุกกับสีชมพูและคิตตี้ที่อีย้งชอบเสียเหลือเกิน

ถ้าให้เดาเดี๋ยวก็มีตัวหนึ่งมาทิ้งไว้ที่ห้องเขาอีกนั่นแหละ


   
((ต่อด้านล่าง))

[Januarysky]

พี่เล้งด่าย้งทุกวันแปลว่าพี่เล้งรักย้งมากกกกกกก

ถั่วต้วมมมมมม
 

[B52]

รู้ใจกันดีเกินไปแล้ว​

[rotedump]

ชอบบบบบบบบ

[Ti0590]

เอาของส่วนตัวทิ้งไว้ในห้องนอน คือการแสดงความเป็นเจ้าของแบบเนียนๆ

ต่อไปก็กางเกงใน เสื้อใน ฟองน้ำำ เนอะย้งเนอะ

[rmlab]

ชอบๆ น่ารักทั้งคู่เลย

[weedear]

 

[Leenboy]

พี่เล้งผู้ปากแข็ง

[unicorncolour]

ย้งยี้สายมโนที่น่ารัก 

พี่เล้งแซ่บจริง ด่าได้แซ่บมาก 

[TheDoungJan]

อยากเบ้ปากให้กับความปากแข็งของพี่เล้ง

[fc_fic]

 

[puiiz]

 

[DrSlump]

 

[puiiz]

 

[thanatcha]

ตอนที่ 4 ครบ 100%

   เช้านี้เล้งตื่นตอนตีสี่ครึ่ง ชายหนุ่มลุกจากที่นอนเขี่ยผ้าห่มให้พ้นทางแล้วเดินเกาตูดแกร่กๆไปล้างหน้าแปรงฟัน เล้งปิดแอร์แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คผลบอลกดดูนั่นดูนี่พักหนึ่งจึงเหลือบดูนาฬิกาที่ติดไว้บนผนัง ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ลงมาชั้นล่าง ห้องของป๊ายังคงปิดสนิทแปลว่าเจ้าตัวยังไม่ตื่น เล้งแปะโพสต์อิทไว้ที่หน้าห้องป๊าแล้วออกจากบ้านขับรถตรงมายังร้านของย้งก็พอดีกับที่พี่ปานเปิดประตูพับขึ้นพอดี

   “อ้าวเล้งมาทำไมแต่เช้าอ่ะ”พี่ปานทักเล้งอย่างคนรู้จักกันดีก็เพราะพี่ปานทำงานกับบ้านย้งแต่แต่ย้งยังตัวเล็กๆ

   “ตื่นเร็วน่ะพี่ปานเลยว่าจะมาช่วยม้าเขาเปิดร้าน”เล้งตอบก่อนจะเดินตามพี่ปานเข้ามาในร้าน กลิ่นเครื่องพะโล้ที่ต้มขาหมูหอมปะทะจมูกเมื่อเข้าไปด้านในก็เห็นอีย้งเดินลงมาจากชั้นบนพอดี อีย้งยิ้มแป้นจนตาปิดเมื่อเห็นคนที่มันผูกใจรักมาตั้งแต่น้อย

   “พี่เล้งงงงง”มันร้องเรียกพลางก้าวเท้าเร็วๆลงบันได

   “ถ้ามึงลื่นตกบันไดกูตีซ้ำไม่โอ๋นะ”อีย้งที่สับขายิกถึงขนาดเบรกตีนทันทีก่อนจะค่อยๆก่าวลงมาอย่างระมัดระวัง พรรณีเดินออกมาจากครัวเห็นเล้งก้ร้องทัก

   “มาแต่เช้ามืดเลยเล้ง”

   “พอดีตื่นเร็วครับม้าเลยมาช่วยตั้งร้านดีกว่าอยู่บ้านก็นอนหายใจทิ้งเฉยๆ”

   “น่ารักจริงๆเด็กคนนี้”พรรณียิ้มกว้างอย่างใจดี

   “ดีเลยงั้นเดี๋ยวให้ย้งบอกนะว่าต้องทำอะไรบ้างม้าไปทอดหมูกรอบก่อน”พรรณีกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง

   “งั้นตั้งโต๊ะกันก่อนเนอะ”ย้งว่าก่อนจะเดินไปหยิบโต๊ะพับเพื่อเรียงให้ลูกค้าด้านนอก เล้งเข้าไปช่วยยกเก้าอี้ทีละหลายๆตัว ทั้งสองคนช่วยกันจัดร้านรวมทั้งหามหม้อขาหมูมาเรียงแบบที่พรรณีทำ

   “พี่เล้งปอกไข่นะแล้วย้งเต๊าะต้นหอมเอง”มันเอาหม้อใส่ไข่ต้มนับร้อยฟองเลื่อนไปให้เล้ง ชายหนุ่มปอกไข่อย่างคล่องแคล่ว ก็เพราะเขาช่วยไอ้ยี่ทำมาตั้งแต่เด็ก ไข่เป็ดถูกปอกอย่างสวยงามไม่แตกไม่เละเลยซักฟองส่วนอีย้งก็เต๊าะหอมอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว

   “ทำเสร็จเดี๋ยวพาไปกินโจ๊ก”เล้งบอกกับย้งเบาๆแต่อีย้งยิ้มกว้างอย่างดีใจ

   “กินน้ำเต้าหู้ด้วยได้มั้ย?”

   “มึงจะกินเรือดำน้ำ รถถังหรือนาฬิกาหรูด้วยก็ได้ถ้ากินไหวแล้วไม่ต้องยืมเงินเพื่อนไปซื้อจะกินบ้านกินเมืองเข้าไปด้วยก็ยังได้ถ้ามึงอยากจะกิน”

   “เอ่อ พี่เล้ง เราเปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่าจ้า ย้งรู้สึกชีวิตไม่ค่อยปลอดภัยยังไงแปลกๆW

เจ็ดโมงครึ่งทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยหม้อก๋วยเตี๋ยวส่งกลิ่นหอมฟุ้งหมูแดงชิ้นใหญ่ถูกแขวนคู่กับไก่ต้ม หมูกรอบเรียงอยู่ในถาดอย่างเป็นระเบียบแตงกว่าถูกปอกแช่ในถังน้ำแข็งจนเสร็จย้งจึงได้ฤกษ์ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเล้งไปที่ในตลาด ยามเช้าผู้คนต่างมาจับจ่ายใช้สอยกับข้าวกับปลากันคึกคักกว่าจะหาที่จอดรถได้ก็ต้องเดินย้อนกันกลับมาค่อนข้างไกล

   “จริงๆเดินจากบ้านมาก็ได้นะถ้าที่จอดรถจะไกลขนาดนี้”อีย้งบ่นอุบแต่ก็ยังเดินตามไอ้เล้งต้อยๆ เล้งพาอีตัวดีที่เอาแต่บ่นเดินลากอีแตะดังแกร่กๆจนมาถึงร้านขายโจ๊ก โชคดีมีโต๊ะว่างตัวหนึ่งมันเลยเดินนำไปนั่ง

   “เจ๊โจ๊กหมูใส่ทุกอย่างเพิ่มขิง 1 อีกชามเอาโจ๊กกุ้งใส่ตับด้วย”ไอ้เล้งสั่งรวดเดียวโดยที่อีย้งไม่ได้อ้าปากซักแอ๊ะ ย้งเลยเดินไปกดน้ำใส่แก้วมาสองแก้ว รอไม่นานโจ๊กทั้งสองชามก็ถูกเอามาเสิร์ฟเล้งเลื่อนโจ๊กกุ้งไปให้อีย้งส่วนตัวเองก็ปรุงพริกป่นน้ำส้มและน้ำตาลด้วยหน้านิ่งผิดกับอีย้งที่ยิ้มแก้มแทบแตก

   “มึงอ่ะกินเยอะๆชามนี้กูไม่ช่วยนะ ผอมเอวจะหักอยู่แล้ว”เขาว่าเมื่ออีย้งทำท่าจะกินเหลืออีกแล้ว ปกติอิย้งก็กินน้อยแต่มันติดชิมคือซื้อหลายอย่างแต่กินแค่นิดเดียวเป็นเล้งนี่แหละที่ต้องกินส่วนที่เหลือของมันไม่ว่าจะขนมจนถึงข้าวหรือก๋วยเตี๋ยวมันก็ไม่คิดรังเกียจ แต่มันอยากให้อีย้งอ้วนขึ้นกว่านี้อีกหน่อย

   “เดี๋ยวกินน้ำเต้าหู้ไม่ลง”มันทำเสียงออดอ้อนใส่แต่เล้งไม่ใช่คนที่จะตามใจมันง่ายๆ

   “กินให้หมดไม่งั้นเย็นนี้ปลานึ่งก็ไม่ทำแล้วกูจะออกไปกินเหล้ากับพวกไอ้เจง”

   “ไม่ให้ไปนะ”มันร้องห้ามทันที ย้งไม่อยากให้พี่เล้งไปกินเหล้า มันอันตรายทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ให้โทษต่อร่างกายทั้งนั้น มันตักโจ๊กเข้าปากช้าๆจนในที่สุดก็หมด

   “กินให้หมดก็กินได้มึงน่ะติดนิสัยกินเหลือ”

   “ก็ย้งอยากเก็บกระเพาะไว้กินหลายๆอย่างนี่”มันยังเถียงไม่เลิกเล้งเบ้ปากจนลักยิ้มที่แก้มซ้ายบุ๋มลึกแล้วจึงลุกขึ้นเดินไปจ่ายตังค์

   “พี่เล้งตักบาตรกัน”มันเขย่าแขนเล้งเบาๆเมื่อเห็นพระหลายรูปเดินบิณฑบาตรมีคนตักบาตรอยู่หลายคนเรียงกันเป็นแถว มันเดินไปซื้อข้าวชุดที่จัดเตรียมสำหรับคนที่จะตักบาตรโดยไม่ลืมซื้อเผื่อเล้งด้วยชุดหนึ่ง เด็กทั้งคู่ถอดรองเท้าแล้วเหยียบไว้ ยกข้าวขึ้นเหนือหัวแล้วอธิฐานใจใจจนกระทั่งพระเดินมาที่หน้ามันทั้งคู่ก็ใส่บาตรจนเสร็จรับศีลรับพรก็พากันเดินไปที่ร้านขายน้ำเต้าหู้

   “เอาน้ำเต้าหู้ไม่หวานชามหนึ่งจ้า อีกชามเอาหวานกลางใส่สาคูกับเม็ดแมงลัก”คราวนี้ย้งเป็นคนสั่งน้ำเต้าหู้เอง เจ้าของร้านเอาน้ำเต้าหู้สองชามมาเสิร์ฟย้งเลื่อนชามที่มีสาคูกับเม็ดแมงลักให้เล้ง เล้งฉีกปาท่องโก๋ใส่ลงในชามก่อนจะใช้ช้อนกดให้มันจมลงไปจนชุ่ม เขาชอบกินแบบนี้ น้ำมันจากการทอดลอยจนย้งเบ้ปากใส่ มันตักน้ำเต้าหู้จืดๆเข้าปาก ย้งเคยบอกถ้าจะกินจืดแบบนี้กินน้ำเปล่าก็ไม่ต่างกันหลังจากอิ่มแล้วเล้งก็สั่งน้ำเต้าหู้ใส่ถุงแยกเป็นสองถุงเอาไปฝากพ่อตัวเองกับแม่อีย้งรวมทั้งลูกจ้างในร้านด้วย เล้งขับรถมาส่งย้งที่ร้านกับสั่งข้าวขาหมูกลับไปให้แปะหลิว เจ๊พรรณีใส่ข้าวให้มันพิเศษรวมทั้งขาหมูก็ใส่จนห่อแทบปริ

   “ไมม่เอาๆ”แกดันเงินที่ไอ้เล้งควักจ่ายคืน

   “มาช่วยม๊าตั้งแต่เช้ามืดเอาไปกินๆ”แกยัดถุงใส่ข้าวขาหมูให้กับเล้ง เล้งรู้ว่าต่อให้ดึงดันพรรณีก็ไม่เอาอยู่ดีมันจึงยกมือไหว้ขอบคุณ

   “เย็นนี้ไปเองหรือให้มารับ?”มันถามอีย้ง

   “พี่เล้งมารับก็ได้”

   “งั้นเดี๋ยวซื้อของเสร็จจะแวะมา ซักสี่โมงเย็นนะ”เล้งนัดแนะเวลาให้มันเสร็จก็ลากลับเมื่อถึงบ้านแปะหลิวกำลังนั่งจิบน้ำชาอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าบ้าน เล้งเอาน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋พร้อมกาแฟร้อนที่ติดมาวางบนโต๊ะ หิ้วถุงข้าวขาหมูเข้าไปในครัว

   “กินข้าวเลยมั้ยป๊ะ”มันตะโกนถามในขณะที่หยิบชามเล็กเพื่อใส่น้ำเต้าหู้ให้ผู้เป็นพ่อกับแก้วสำหรับใส่กาแฟ มันตอกไข่ลวกสองฟองที่ซื้อมาพร้อมกาแฟใส่แก้วแล้วเหยาะแม็กกี้กับโรยพริกไทยลงไปเพื่อเตรียมให้ป๊า

   “ยังๆ ยังไม่หิว”ผู้เป็นพ่อตอบในขณะที่พลิกหน้าหนังสือพิมพ์ที่สั่งให้คนขายมาส่งทุกวัน เล้งจึงเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆแล้วเทน้ำเต้าหู้และกาแฟให้ป๊า วางแก้วไข่ลวกให้อย่างรู้งาน แปะหลิวใช้ช้อนเล็กคนให้ซอสกับพริกไทยเข้ากับไข่ลวกแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด จิบกาแฟและตบท้ายด้วยน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เป็นอันอิ่มมื้อเช้าอันเรียบง่าย

   “ไปช่วยบ้านย้งมาเหรอ”

   “อือ ไอ้ยี่ไม่อยู่หม่าม๊าอยู่กับอีย้งสองคนสงสารต้องยกของหนัก”

   แล้วยี่มันจะกลับมามั่งมั้ย กรุงเทพกับเมืองกาญจน์ก็ไม่ได้ไกลทำไมบ้านช่องไม่กลับ”

   “เมื่อคืนที่คุยมันบอกเรียนหนักกิจกรรมอีก แต่ปิดเทอมคงกลับแหละมันบ่นคิดถึงแม่กับน้องของมันอยู่อยู่”

   “อาณีโชคดีได้ลูกดี อาย้งมันก็เป็นเด็กดี แถวนี้ไม่เคยเห็นลูกบ้านไหนขยันเท่ามันเลย”

อ่าว กูนี่หมาเลย ช่วยงานที่อู่ทุกวัน  เล้งคิดในใจ กรอกตาด้วยความหมั่นไส้เล็กน้อย

   “ไม่ต้องมาทำตากลับ มึงก็ขยันไม่ต้องเสือกมาน้อยใจป๊า”คนเป็นพ่อพับหนังสือพิมพ์เขกหัวลูกชายคนเล็กที่ทำปากมุบมิบไปเสียทีหนึ่ง

   “เย็นนี้อีย้งจะทำปลานึ่งบ๊วยให้กินนะ”มันบอกคนเป็นพ่อถึงเมนูเย็นนี้

   “ดีๆ ไม่ได้กินนานแล้ว อาย้งมันทำกับข้าวอร่อย เมื่อคืนป๊ากับมากินที่มันเก็บไว้ให้พุงแทบแตก”

   “แล้ววันนี้ไปแผงใครล่ะป๊ากลับดึกมั้ย?”

   “ว่าจะไปแผงอาชัยก่อนบ่ายๆจะไปดูตีไก่ที่บ้านไอ้หวิน”

   “ก็ขับรถดีๆแล้วกัน”มันบอกคนเป็นพ่อ สองพ่อลูกนั่งคุยกันซักพักประมาณ 11 โมงเล้งก็เทข้าวขาหมูใส่จานให้ป๊ากับตัวเองมานั่งกิน พออิ่มแปะหลิวก็คว้าฮอนด้า 70 ขับออกไปแผงพระลุงวันชัยเหมือนเช่นทุกวัน เล้งใช้เวลาว่างในวันหยุดขึ้นไปนั่งทำการบ้านทำรายงานและอ่านหนังสือทบทวนวิชาเรียน พอเสร็จก็เอาแผ่นหนังที่ซื้อมาตอนไปเดินตลาดนัดกลางคืนกับอีย้งเมื่อคืนมาเปิดดู หนังสนุกมากจนมันหลับตั้งแต่สิบนาทีแรก ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสาม เล้งลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาแล้วหยิบกระดาษจดรายการของที่จะซื้อของอีย้งขึ้นมาดูคว้ากระเป๋าเงินกับกุญแจรถแล้วขับไปตลาดที่อยู่ไม่ไกลบ้าน

เล้งเดินไปร้านขายปลาก่อนเพื่อนเขาสั่งปลานิลตัวใหญ่สองตัวและปลาทับทิมตัวใหญ่สองตัว ถ้าเป็นเมนูปลาอีย้งมันกินได้เยอะเพราะกินไปก็ไม่อ้วนแถมพ่อของเขาก็กินได้ย่อยง่ายดีต่อคนแก่ เล้งสั่งให้เขาขอดเกล็ดควักไส้ให้แต่ไม่ต้องหั่นมันเดินไปแผงผักของยายแก่ๆที่มาซื้อประจำ ยายร้องทักมันอย่างคุ้นเคย เล้งทำหน้าที่จ่ายตลาดซื้อกับข้าวเข้าบ้านมาตั้งแต่แม่ตายและพี่ๆไปเรียนแล้วย้ายไปอยู่หอจนตอนนี้พี่ๆแต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว เมื่อก่อนเล้งทนกินอาหารตามสั่งบ้าง ข้าวผัดฝีมือแปะหลิวบ้าง เล้งเบื่อรสชาติเดิมๆเพราะคนเป็นพ่อไม่กินเผ็ดมันเลยพลอยต้องกินกับข้าวจืดๆไปด้วยจนกระทั่งอีย้งเริ่มโตมันที่ช่วยแม่ทำกับข้าวในครัวตั้งแต่เล็กก็แสดงฝีมือทำกับข้าวให้เล้งกิน

ซึ่งรสมือเด็กสิบกว่าขวบโคตรอร่อยเลย

   เล้งหยิบตะกร้าพลาสติกเก่าๆมาเลือกเอามะเขือเปราะ ดอกแค ฟักทอง เห็ดฟาง กะหล่ำปลี บล็อกโคลี่ กะหล่ำดอก ผักกาดขาว พริกจินดา พริกขี้หนู มะเขือเทศ คึ่นฉ่าย ขิง ข่าตะไคร้ใบมะกรูดที่เอาไว้สำหรับยัดในท้องปลาไปวางๆกองไว้ให้ยายชั่ง เล้งจำได้ว่าที่บ้านมีหอมแดงกับมะนาวแล้วก็บ๊วยดองเหลืออยู่เล้งจึงไม่ต้องซื้อ เล้งเดินกลับมาเอาปลาที่สั่งไว้แล้วจึงขับรถไปรับอีย้ง ลูกค้าที่ร้านซาลงแล้วไม่นานพรรณีก็จะเก็บร้านแต่หล่อนไม่ได้ซีเรียสอะไรถ้าลูกจะไปบ้านเล้ง ถึงไม่มีย้งช่วยหล่อนก็ยังมีลูกจ้าง เล้งขับรถพาย้งกลับมาบ้าน เพราะวันนี้เล้งปิดอู่เจงกับอินจึงไม่ได้มาด้วย เล้งหิ้วถุงของที่ซื้อมาจากตลาดเดินนำเข้ามาในครัวก่อนจะวางของลงบนโต๊ะไม้ตัวใหญ่ ย้งเข้ามาสำรวจตรวจสอบดูเริ่มจัดการแยกของเตรียมผักเพื่อเอาไปล้างโดยที่เล้งจัดการล้างปลาด้วยตัวเอง

   “เดี๋ยวย้งนึ่งบ๊วยก่อนนะพี่เล้ง” ย้งเริ่มเรียงผักกาดขาวใส่ในถาดแสตนเลสจากนั้นมันก็วางปลาทับทิมที่เล้งล้างและบั้งจนสะอาดลงไปมันเทซอสหอยนางรม เต้าเจี้ยวกับซีอิ๊วขาวลูบจนทั่วเนื้อปลาโรยขิงซอยที่เล้งซื้อแบบที่ซอยแล้วมาให้ลงไปหั่นมะเขือเทศโรยไว้บนตัวปลาแล้วตักน้ำบ๊วยดองใส่ลงไปบี้ๆเม็ดบ๊วยตามลงไปอีกสามเม็ดพอน้ำในซึ้งเดือดมันก็เอาปลาลงไปนึ่ง เมนูนี้ทำง่ายและใช้เวลาไม่นานนึ่งประมาณ 10 นาทีมันก็เอาปลาอีกตัวที่เตรียมไว้ระหว่างรอตัวแรกสุกใส่เข้าไปใหม่ ส่วนเล้งทำหน้าที่หั่นผักที่จะนึ่งกับปลานิล มันเดินไปหยิบแครอทที่เหลือในตู่เย็นมาหั่นเป็นแท่งยาวๆ ถั่วฝักยาวก็เด็ด ผักอื่นก็หั่นแล้วใส่กะละมังรออีย้งที่จัดการยัดข่าตะไคร้ใบมะกรูดใส่ในท้องปลาที่หมักเกลือรอไว้เพื่อดับคาวจากนั้นอีย้งจัดการแช่ผักต่างๆลงในน้ำด่างทับทิมมันล้างน้ำสะอาดแล้วเอาผักไปวางไว้รอบตัวปลา เปิดหลังบ้านไปเด็กใบโหระพาที่เล้งปลูกไว้ตรงริมรั้วมาล้างน้ำแล้ววางทับลงไปในตัวปลาอีกทีแล้วเอาลงนึ่ง เล้งนั่งว่างมองมันหยิบนั่นทำนี่ด้วยความเพลิดเพลิน อีย้งเป็นคนที่จัดการกับงานครัวได้อย่างมีระบบระหว่างที่นึ่งปลามันก็เอาพริก หอมแดงกระเทียมลงคั่วในกระทะแล้วเอามาโขลกหยาบๆทำแจ่วให้กับเล้งเติมน้ำตาลทรายนิดน้ำปลาหน่อยแล้วเทปลาร้าต้มสุกใส่ลงไปกลิ่นหอมจนน้ำลายสอ

   “พี่เล้ง”มันร้องเรียกแล้วใช้นิ้วจิ้มลงไปในแจ่วยื่นนิ้วให้เล้ง เล้งเดินมาชิมแจ่วที่ติดปลายนิ้วอีย้งแล้วพยักหน้า

   “อร่อยแล้ว”อีย้งรับคำหน้าระรื่น

มันชอบเห็นพี่เล้งทำสีหน้ามีความสุขเวลาที่กินอาหารที่มันทำ

แม่สอนย้งเสมอว่าความรักวันหนึ่งจะจืดจางตามกาลเวลา แต่เสน่ห์ปลายจวักจะมัดใจคนรักให้อยู่กับเราไปชั่วชีวิต ต่อให้ไปกินข้าวที่ไหนเขาจะเกิดข้อเปรียบเทียบเสมอว่ารสชาติไม่เหมือนที่เราทำ ต่อให้ออกนอกลู่นอกทางไปหาข้าวนอกบ้านกินวันหนึ่งเขาจะกลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าที่แม้กินกี่ครั้งก็ยังรสชาติเดิมๆแต่ถ้วยใหม่ไม่สามารถมัดใจเขาได้

สำหรับย้ง ย้งไม่ได้คิดไปถึงขนาดนั้น ย้งแค่อยากให้พี่เล้งได้กินของอร่อยถูกปากและสะอาดเพราะย้งเป็นคนทำ ย้งใส่ใจในทุกเมนูที่ทำแค่พี่เล้งกินเกลี้ยงไม่เหลือเผื่อหมาย้งก็ดีใจจนเก็บไปนอนฝันแล้วว่าจะได้ทำกับข้าวกับปลาให้พี่เล้งตลอดชีวิต

ความสุขของย้งน่ะมันก็ง่ายๆแค่นี้

แค่พี่เล้งมีความสุขย้งก็มีความสุข

ย้งกับเล้งไม่ได้ยกกับข้าวออกมากินข้างนอกมันนั่งกินกันในครัวง่ายๆนั่นแหละ เล้งมีข้าวเปล่าจานใหญ่ส่วนย้งกินเพียงปลานึ่งบ๊วยเปล่าๆมันก็อิ่มแล้ว มื้ออาหารเรียบง่ายกับคนที่มันชอบน่ะ โคตรอร่อยเลย นั่งกินไปคุยไปมสาระบ้างไม่มีสาระบ้างโดนพี่เล้งด่าเวลาเล่นมุกเสี่ยวบ้างในที่สุดปลาในถาดของย้งและเล้งก็หมด

เป็นความเรียบง่ายที่แสนพิเศษแค่ได้อยู่กับพี่เล้งทุกอย่างก็พิเศษสำหรับย้งไปเสียหมด






...................................


สมัยก่อนย่าชอบบอกว่าผู้หญิงจะมีผู้ชายมาขอเขาฟังจากเสียงตำน้ำพริก คนเขียนก็ตำเก่งนะ ครกทะลุไปสิบกว่าลูกแล้วป่านนี้ก็ยังไม่มีผัว

ปัจจุบันเลิกตำแล้ว ซื้อเขากิน

ทำไมต้องเอาเสื้อผ้าไปทิ้งไว้ที่ห้องผู้ชายด้วยอ่ะ อีตัวดี

เสน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลง โอมชิตังเมโป้ง!!

[Januarysky]

หลงกันสุดๆ ทั้งคู่เลยยยยยยยยยยยยย
+1 ขอบคุณ
 

[B52]

ยังไม่ทัน​เป็น​ผัว​ก็รัก​ก็​หลง​แล้ว

[nikpook]

น่ารัก ทั้งย้งทั้งพี่เล้งคือดูแลกันดีมาก แต่พี่เล้งซึนมากแต่การกระทำของพี่เล้งคือน่ารักอ่ะ การกระทำคือชัดเจนมากแลดูหลงน้องมาก รอตอนต่อไปจ้า มาต่อเร็วๆนะ สนุกมากๆเลยชอบมากๆ

[donutnoi]

น่ารักมาก  ทั้งคู่เลย 

[DrSlump]

 

[Ac118]

โอ้ยยย นังตัวดีมันน่ารักกกก
เฮียเล้ง จะซึนไปได้สักกี่น้ำ น้องมันน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ 

ชอบบบบบเรื่องนี้มากกกกก เขียนได้น่ารัก ภาษาดีไหลลื่น เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[thanatcha]

LengZab

"ผู้ชายทั้งโลกไว้ใจไม่ได้แม้กระทั่งกู"

#พี่เล้งแซ่บมาก

ไอ้ยี่เข้าโรงพยาบาล...พรรณีเก็บกระเป๋าเตรียมเข้ากรุงไปเฝ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนโดยมีอีย้งทำปากเบะอยู่ใกล้ๆ
 
            “หม่าม้า...”
 
            “ไปไม่ได้ ย้งมีสอบ อีกอย่างขาหมูยังเหลืออีกเยอะถ้าย้งไปใครจะขาย”พรรณีก็เหมือนไอ้ยี่ไม่ตามใจลูกโดยไม่จำเป็น ถ้าย้งยี้ไม่ติดว่ามีสอบเก็บคะแนนคนเป็นแม่ก็อยากกระเตงเอาลูกคนเล็กไปด้วยอยู่หรอก
 
            “หม่าม้า ย้งนอนคนเดียวไม่ได้นะ”มันทำตาแดงๆใส่คนเป็นแม่
 
ปกติก็นอนไม่ล็อกห้องอยู่แล้วเผื่อฝันร้ายจะได้วิ่งลงไปนอนกับหม่าม้าได้ แต่นี่หม่าม้าจะไปเฝ้าเฮียยี่ที่ซิ่งมอไซค์ไปแหกโค้งจนตัวเองต้องเจ็บเกิดย้งฝันเห็นผีใครจะกอดปลอบย้ง
 
            “ม้าบอกให้เล้งมานอนเป็นเพื่อนแล้ว”พรรณีบอกลูกอย่างอ่อนใจ โตจนอยู่ ม.6 แล้วไอ้โรคกลัวผีไม่หายซักที พอได้ยินแม่บอกอย่างนั้นย้งยี้ค่อยใจชื่อหน้าเบะๆก็ระรื่นขึ้นมาทันที
 
            “งั้นหม่าม้าขับรถดีๆนะจ๊ะ”มันว่าตาใสไม่หลงเหลือคราบคนที่นั่งอ้อนแม่ยิกๆแบบตะกี๊เลยซักนิด
 
ดูเอาเถิดเจ้าลูกคนนี้นี่มันน่าหยิกให้เนื้อเขียว
 
พอบอกว่าพี่เล้งจะมานอนเป็นเพื่อนก็เริงรื่นขึ้นมาทันตาเชียว
 
            “แล้วพอถึงหม่าม้าโทรบอกย้งด้วยนะว่าเฮียยี่อาการเป็นไงมั่ง”พอเอาเข้าจริงมันก็อดใจแป้วไม่ได้อยู่ดี ย้งยี้เอากระเป๋าใส่ท้ายรถให้แม่เสร็จก็เดินมากอดแม่แน่น
 
            “ได้หม่าม้าจะรีบโทรมาเลย ย้งก็ดูร้านดีๆนะลูก เก็บเงินให้ดีฟืนไฟตรวจดูให้เรียบร้อย เหนื่อยหน่อยนะลูก”พรรณีลูบหัวลูกเล็กอย่างรักใคร่ หล่อนไม่ได้เตรียมตัวว่าลูกคนโตจะมาเจ็บจนต้องทิ้งร้านพรรณีต้มขาหมูหม้อใหญ่ไว้ตั้งแต่เมื่อเช้ามืดพอโรงพยาบาลโทรมาหล่อนเลือกอะไรไม่ได้นอกจากให้ย้งดูร้านด้วยตัวเอง โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ย้งยี้อยู่ขายของได้ ไม่นานเสียงมอเตอร์ไซค์สองคันก็มาจอดใกล้ๆ เล้ง อินกับเจงเดินมาไหว้หม่าม้า
 
            “ม้าฝากน้องด้วยนะเล้ง เจงอิน ช่วยน้องหน่อย”
 
            “ได้ครับ อาการไอ้ยี่เป็นยังไงม้าโทรมาบอกด้วยนะครับ”
 
            “ได้จ้า ม้าไปก่อนนะ”หม่าม้าโบกมาบ๊ายบายเด็กๆก็ขับรถมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพ
 
            “ไอ้เจงไอ้อินเดี๋ยวกินข้าวเสร็จพวกมึงไปนอนบ้านกูเฝ้าอู่ให้กูด้วยพรุ่งนี้เช้ามาช่วยตั้งร้าน”เล้งหันไปสั่งเพื่อนๆก่อนจะโยนกุญแจบ้านให้แล้วเดินนำเข้าไปในบ้านของย้ง ร้านถูกเก็บเรียบร้อยแล้วย้งพาพี่ๆเข้าไปในครัวสับขาหมูกับไก่ต้มมาวางบนโต๊ะเพื่อกินข้าวเย็น
 
            “ไปทำอีท่าไหนรถถึงล้มวะ”
 
            “เห็นว่ารถยนต์ขับฝ่าไฟแดงเฮียเบรคไม่ทันเลยชนเต็มๆ”
 
            “หลังจากนี้ม้าคงให้มันขับรถยนต์ล่ะ บอกตั้งหลายครั้งแล้วให้ใช้รถยนต์”
 
            “เฮียยี่ดื้อจะตาย แต่คราวนี้ม้าคงไม่ยอมแน่ๆ”ย้งคดข้าวแจกพี่ๆเจงกับอินนั่งฟังสองคนมันคุยกันเงียบๆ
 
เหมือนโลกนี้ไม่มีกูสองคน
 
เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันโดยที่พวกกูเป็นหมาชิบะที่แม่งเลี้ยงไว้
 
            เล้งเหลือบตามองนาฬิกา เกือบสองทุ่มแล้วอินกับเจงยังนั่งตีป้อมกันไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปนอนเฝ้าอู่ อีย้งทำการบ้านเสร็จไปได้ซักพักแล้ว มันก้มหน้ามองโทรศัพท์เป็นพักๆ
 
มันห่วงไอ้ยี่เขารู้ดี
 
มันมีกันแค่สองคนพี่น้อง จริงอยู่ที่ตอนยังเด็กจิวยี่มันไม่ชอบที่น้องชายของมันเบี่ยงเบนทางเพศ มันอายจนเคยมาเตะอีย้งบอกให้อีย้งเลิกเป็นตุ๊ดมาแล้ว
 
แต่ของแบบนี้ตีให้ตายก็เปลี่ยนกันไม่ได้
 
สุดท้ายไอ้ยี่ก็ทำใจว่ามันได้น้องสาวที่ค่อนข้างแข็งแรงกว่าน้องสาวบ้านอื่น มันรักน้องแต่ไม่โอ๋ ส่วนอีย้งนั้นในสายตาของมันจิวยี่คือพี่ชายที่เท่ห์ที่สุด มันเฝ้ามองการเจริญเติบโตของพี่ชายมันด้วยความรักและเทิดทูน หลังจากป๊าตายอีย้งก็ยึดไอ้ยี่เป็นผู้ปกครอง เป็นฮีโร่ เล้งยังจำได้ดีตอนที่ไอ้ยี่เรียน ร.ด มันอวยพี่มันเหมือนพี่มันเป็นพลเอกก็มิปาน
 
ถึงแม้ทางโรงพยาบาลจะบอกว่าอาการของไอ้ยี่จะไม่สาหัสอะไรแต่ใจของคนเป็นน้อง เป็นครอบครัวนั้นห่วงมันยิ่งกว่าใคร
 
            “จบตานี้พวกมึงกลับอู่ไปได้แล้ว อีย้งมันต้องนอนแล้ว”
 
            “ยังไม่สองทุ่มเลยมึง”อินท้วงเมื่อเหลือบดูนาฬิกาบนผนัง ไอ้เล้งถลึงตาใส่จนตาแทบหลุดไอ้อินถึงอ้าปากพะงาบๆพยักหน้าอย่างเข้าใจ
 
            “เออ แตกพอดี ไปๆไอ้เจงกลับไปต่อที่บ้าน”ไอ้อินเก็บของใส่กระเป๋าเป้แล้วเรียกไอ้เจงที่บิดขี้เกียจให้ลุกขึ้น
 
            “พี่กลับก่อนนะย้งพรุ่งนี้จะมาช่วยตั้งแต่เช้ามืดเลย”
 
            “อื้อ...ขอบคุณพี่ๆมากนะ”
 
            “ไม่เป็นไรตอบแทนกับข้าวอร่อยๆที่ทำให้กินบ่อยๆ แล้วก็ไม่ต้องคิดมากนะไอ้ยี่ไม่เป็นไรมากหรอก”ย้งยี้ยิ้มรับกับคำพูดของเจง เมื่อเพื่อนทั้งสองขับรถออกไปแล้วเล้งก็ดึงประตูยืดลงมาปิดแล้วล็อคแม่กุญแจ
 
           “ ไปอาบน้ำไป ป่านนี้หม่าม้าคงใกล้ถึงแล้ว”เล้งเดินตามย้งขึ้นมาชั้นบน มันเปิดห้องของยี่ให้กับเล้ง
 
            “ของเฮียยี่พี่เล้งหยิบใช้ได้เลยนะ”มันบอกไปงั้นแหละปกติเวลาเล้งมานอนเล่นเกมส์กับยี่ก็ใส่เสื้อผ้ายี่อยู่แล้ว
 
            “จะให้กูนอนห้องไอ้ยี่?”เล้งถามอีตัวดีที่กัดปากน้อยๆ
 
            “ก็...เผื่อนอนห้องย้งแล้วพี่เล้งอึดอัด?”
 
            “มึงไม่กลัวผีแล้วเหรอ?”
 
            “พ..พี่เล้งจะพูดถึงผีทำไมล่ะ ก็อย่าล็อกห้องก็พอเผื่อมีอะไรย้งจะได้วิ่งมาทัน”เล้งพยักหน้ารับก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ อีย้งมองดูความเรียบร้อยในห้องของพี่ชายก็พยักหน้าด้วยความพอใจ ย้งทำความสะอาดห้องของจิวยี่ทุกครั้งที่ทำความสะอาดห้องตัวเองเพราะมันไม่รู้ว่าพี่ชายจะกลับบ้านวันไหน อีตัวดีเดินกลับห้องของตัวเองนั่งรอโทรศัพท์อีกซักพักเมื่อไม่มีสายเข้ามันจึงคว้าชุดนอนเข้าห้องน้ำไป ย้งยี้เป็นคนอาบน้ำนานเมื่อมันออกมาหลังจากใส่ชุดนอนคือเสื้อยืดและกางเกงคิตตี้ที่เล้งพาไปซื้อมันก็พบว่าแขกของบ้านนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของมันซะแล้ว
 
            “อ้าวพี่เล้ง”
 
            “ม้าโทรมาแล้วนะ บอกว่าไอ้ยี่ไม่เป็นอะไรมากถลอกกับแขนหักต้องใส่เฝือกจะอยู่เฝ้ามัน 3-4 วัน ระหว่างนี้ก็ปิดร้านไปก่อน”
 
            “งั้นพี่เล้งจะมานอนเป็นเพื่อนย้งจนกว่าม้าจะกลับใช่มั้ย”มันถามด้วยดวงตามีความหวัง ไอ้เล้งถอนหายใจพรืด ทำหน้าราวกับเหนื่อยหน่ายใจจนอีย้งหน้าจ๋อย
 
            “เออ จนกว่าม้ามึงจะกลับมา”นั่นแหละอีตัวดีถึงยิ้มกว้าง มันเดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งเริ่มทาครีมบำรุงทั้งผิวหน้าผิวตัวกลิ่นหอมของครีมฟุ้งทั่วห้อง เล้งนอนมองมันอย่างสงสัยว่ามันจะทาอะไรนักหนามันใช้เวลาในการประทินผิวนานมากจนเล้งหลับ
 
            “อ่าว  พี่เล้งไม่กลับไปนอนที่ห้องเฮียยี่เหรอ” อีย้งที่หันมาเจอว่าเล้งหลับไปแล้วร้องถามเบาๆ เล้งไม่หือไม่อือมันทำเพียงขยับตัวแล้วคว้าตุ๊กตาคิตตี้ตัวใหญ่มากอดแล้วกรนเบาๆ ย้งมองพี่เล้งยิ้มๆ
 
พี่เล้งคงเหนื่อยมากสิเนอะ ย้งจะไม่คิดว่าพี่เล้งเป็นห่วงย้งหรือพี่เล้งอยากนอนกับย้งหรอกนะ
 
ง่อววววววววววววววววว
 
            เล้งรู้สึกตัวตอนกลางดึกเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรซักอยากมาเบียดและซุกอยู่กับอกของเขา เมื่อลืมตามองก็พบว่าอีตัวดีนอนกอดเขาแน่นแถมหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แก้มของมันเบียดกับหมอนจนปากยู่ มันใช้ขาขาวๆของมันก่ายเขาไว้ทั้งตัว
 
เล้งลมหายใจสะดุดยามอีตัวดีขยับตัวเพื่อหาท่าทางที่สบายที่สุดให้กับตัวเอง เข่าของมันยกสูงขึ้น หน้าท้องของมันก็แตะโดนอะไรต่อมิอะไรของเขาจนอุณภูมิของร่างกายพุ่งสูงขึ้นซะอย่างนั้น
 
ตัวมันนุ่มนิ่มไปหมดยามเขาแตะเพื่อดันมันออก แขนเรียวเล็กนั่นก็นิ่ม
 
มันนิ่มทั้งตัวเลยเหรอวะ??
 
เกิดความสงสัยในใจของชายหนุ่ม ปกติถ้าไม่ใช่อีย้งมาแตะเนื้อต้องตัวเขาเล้งก็ไม่เคยแตะตัวมันนอกจากจับมือพาจูงเหมือนจูงหมาไปเที่ยว
 
มองใบหน้าของมัน แก้มมันใส ผิวของมันดีคงมาจากการที่มันบำรุงนานเป็นชั่วโมงแบบที่เขาเห็นก่อนหลับ
 
เล้งใช้ปลายนิ้วไล้ผิวแก้มอีย้งเบาๆ ริมฝีปากของเล้งกระตุกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว แก้มป่องๆของอีย้งนุ่มจริงๆนั่นแหละ เล้งเปลี่ยนเป้าหมายจากแก้มของอีย้งเป็นต้นแขนเล็กๆของมันที่โผล่พ้นแขนเสื้อ มันจบแล้วบีบเบาๆ
 
            “ออกกำลังกายบ้างหรือเปล่าวะ ทำไมไม่มีกล้ามเกิ้มแบบผู้ชายบ้างวะ”เล้งลองลูบมือตามเรียวแขนของย้งเบาๆ ย้งยี้ขยับตัวเล็กน้อยอย่างรำคาญยามโดนรบกวนการนอนไอ้เล้งรีบหดมือกลับตอนที่อีย้งกระชับกอดเขาแน่นขึ้นอีกนิด ขาของมันก่ายเขาสูงขึ้นจนเล้งที่นอนนิ่งมองอีย้งว่ามันตื่นมั้ย
 
โอเค
 
มันยังหลับสนิท เล้งมองเรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายกางเกงที่ร่นสูงจนเห็นขอบชั้นในลูกไม้ที่อีย้งมันใส่โดยไม่ทันรู้ตัวมือเจ้ากรรมก็เลื่อนไปลูบขาอ่อนขาวๆของมัน
 
เนียนไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว
 
เอวรึก็บางแต่สะโพกกลับกลมกลึงเล้งเผลอตัวขยำก้นกลมของอีย้งจนมันร้องออกมาเบาๆ
 
            “อ๊ะ...อา”
 
            “เชี่ย แม่งเอ้ย!!”เล้งสบถเบาๆก่อนจะขยับตัวออกจากเตียงตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบเชียบ
 
ในขณะที่อีย้งนอนหลับสนิท
 
แต่เล้งกลับ “ตื่น” เต็มตัว
 
อีตัวดีมันน่าฟาดด้วยก้านมะยมนัก ทำให้เขาต้องมาทำอะไรแบบนี้เพราะเกิดอารมณ์กับผู้ชายด้วยกัน
 
มันไม่ถูกต้อง
 
เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรมีความรู้สึกแบบนี้กับอีย้ง
 
ไม่ควรเลยจริงๆ
 
            เช้ามืดย้งปลุกเล้งที่นอนหลับสนิทให้ตื่นเพื่อลงไปจัดร้าน สมพรกับปานตื่นมาทำหมูแดงกับต้มไก่ตั้งแต่ตีสี่แล้วหมูกรอบหม่าม้าก็ทำไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ย้งกับเล้งช่วยจัดโต๊ะและเก้าอี้โดยที่เจงกับอินขับรถมาช่วยตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ สมพรต้มน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว ส่วนเล้งไปจัดการตั้งหม้อกาแฟให้ งานก็เดิมๆที่เคยทำทุกวันถึงแม้ไม่มีหม่าม้า
 
ย้งกับสมพรและปานช่วยกันทำข้าว ก๋วยเตี๋ยว และน้ำชงโดยที่เล้ง เจงและอินทำหน้าที่รับออเดอร์และเสิร์ฟให้ลูกค้า ลูกจ้างอีกคนทำหน้าที่ล้างจาน เหมือนเป็นบททดสอบย้งยี้ว่าต่อไปจะรับช่วงจากหม่าม้าได้มั้ยเมื่อวันนี้มีทัวร์ลง ย้งยี้สับขาหมูสับไก่มือเป็นระวิง เล้งทำหน้าที่หุงข้าวหม้อใหญ่เพิ่มถึงสองหม้อ ทั้ง 7 คนวิ่งกันหัวหมุนแต่ย้งไม่ให้สมพรเดินมากเพราะท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว กว่าทั้งหมดจะได้พักกินข้าวกันก็เกือบบ่ายสาม ลูกค้าซาไปแล้วนั่นแหละ
 
เจงกับอินที่ไม่ชินกับการทำงานพวกนี้ถึงกับนั่งกระพือลมกับอกเสื้ออย่างหมดแรง
 
            “เหนื่อยกว่าซ่อมรถอีกโว้ยยยยยยย”ไอ้เจงร้องโอวด หลังกับเอวมันตึงไปหมด ย้งยื่นกระติกโอเลี้ยงให้มันอย่างรู้ทัน
 
            “กินโอเลี้ยงก่อนพี่เจงย้งชงให้สุดฝีมือเลยนะ”ไอ้เจงยิ้มหวานให้ย้งกล่าวขอบอกขอบใจชื่นชมในความรู้ใจของมัน กระติกชามะนาวถูกเลื่อนให้เล้งที่นั่งเหยื่อซึมมันพยักหน้าให้ย้งก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น ย้งขมวดคิ้วเกิดความสงสัยขึ้นมาทันใด
 
เพราะตั้งแต่เช้ามัวแต่ยุ่งย้งเลยไม่ทันได้คิดแต่พอว่างแล้วย้งก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้พี่เล้งพูดกับมันนับคำได้แถมหลบตามันแปลกๆ เกิดคำถามขึ้นในหัวว่ามันเผลอไปพูดหรือทำอะไรให้พี่เล้งโกรธหรือเปล่า
 
เดี๋ยวคืนนี้ค่อยถามก็แล้วกัน
 
            “มื้อนี้กินของในร้านไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นย้งทำทอดมันกุ้งให้กิน”เจงกับอินตาวาวเป็นประกายขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าเย็นนี้จะได้กินเมนูเด็ด
 
สี่โมงเย็นย้งก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เล้งไปตลาดนัดขนาดใหญ่ที่อยู่ไกลจากบ้านไปพอสมควร ย้งรู้สึกได้ว่าเล้งเกร็งตัวยามที่มันกอดเอว
 
แปลก...แปลกไปจริงๆ
 
            “พี่เล้งอยากกินอะไรอีกป่าว?”มันหันมาถามตอนเดินไปร้านขายพริกแกง
 
            “ไข่น้ำก็ได้ง่ายๆไม่ต้องทำเยอะหรอก”ย้งพยักหน้ารับ
 
            “งั้นไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่มแล้วเดี๋ยวไปซื้อแตงโมกับส้มก็พอ”มันเดินไปเลือกกุ้งที่จะทำทอดมันประมาณ 2 กิโลกรัม เดินซื้อของตามที่ต้องการครบแล้วโดยที่มันซื้อมันจ่ายแล้วพี่เล้งหิ้วจนเสร็จอีย้งก็ปรี่ไปที่รถเข็นขายไส้กรอกอีสานลูกละบาททันที
 
            “เอา 20 บาท 5 ถุงจ้าขอขิงดองเยอะๆ”มันสั่งแล้วยืนรอพ่อค้าใช้กรรไกรตัดไส้กรอกใส่ถุง เมื่อได้มาแล้วมันก็ใช้ไม้เสียบลูกชิ้นจิ้มขึ้นมาเป่าจนคิดว่าหายร้อนแล้วก็ยื่นใส่ปากให้เล้งตามด้วยผักและขิงมันแวะซื้อโค้กถุงหนึ่งกินไปเดินไปป้อนตัวเองมั่งเล้งมั่งดูดน้ำหลอดเดียวกันจนเดินถึงรถก็พากันกลับ ขากลับนี้เล้งดูไม่เกร็งเท่าขามาแล้วย้งแอบยิ้มอย่างดีใจ ช่องว่างที่เหมือนถูกถ่างให้ห่างกันตลอดทั้งวันเหมือนจะค่อยๆกลับมาใกล้กันเหมือนเดิมแล้ว
 
เกือบสามทุ่มเจงกับอินก็กลับไปนอนเฝ้าอู่ตามเดิมโดยมีไข่น้ำกับทอดมันกุ้งเผ็ดน้อยไส้กรอกอีสานและข้าวสวย 1 กล่องไปให้แปะหลิว เล้งเดินนำย้งขึ้นมาชั้นบนก่อนจะแยกเข้าห้องของยี่ไป ย้งที่มีคำถามคาใจอยากจะคุยลังเลว่าจะตามเข้าไปดีมั้ย แต่ตั้งแต่เล็กจนโตเวลาทะเลาะหรือมีปัญหากันเล้งกับย้งมักจะพูดกันตรงๆไม่เคยปล่อยให้มันนานข้ามวันนอกจากทะเลาะกันครั้งก่อน ดังนั้นย้งจึงเปิดประตูเข้ามาในห้องของยี่ เล้งโยนเสื้อลงตะกร้าสะดุ้งเล็กน้อยที่ย้งมันเปิดประตูเข้ามา เขานึกว่าอีตัวดีจะแยกไปอาบน้ำเพราะมันบ่นร้อนมาตั้งแต่ตอนทำกับข้าว เล้งถอนหายใจอย่างอึดอัดก่อนจะเดินไปเปิดแอร์
 
            “ไม่ไปอาบน้ำล่ะเข้ามาทำไม?”มันทำเสียงเรียบใส่คนน้อง
 
            “พี่เล้งโกรธอะไรย้งหรือเปล่า?”อีตัวดีกำชายเสื้อตัวเองตอนที่เอ่ยปากถาม
 
            “ทำไมถึงคิดว่ากุโกรธมึง?”
 
            “ก็วันนี้พี่เล้งเมินย้งแปลกๆ มองหน้าก็หันหนีคุยด้วยก็เงียบใส่ย้งทำอะไรให้พี่เล้งโกรธหรือเปล่า”
 
            ไม่มีอะไรหรอกวันนี้งานยุ่งกูจะไปมีเวลาต่อล้อต่อเถียงกับมึงได้ยังไงมึงก็เห็นอยู่ แล้วกลับห้องไปได้แล้วกูจะอาบน้ำนอนแล้ว”เล้งออกปากไล่อีตัวดีที่ทำให้เขาหงุดหงิดมาตลอดวัน ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ใกล้กันสองคนเขาก็รู้สึกร้อนวูบร้อนวาบอีกแล้ว อีย้งเมื่อโดนออกปากไล่ก็กระโดดมาเกาะแขนอ้อนเขาทันที
 
            “วันนี้พี่เล้งไม่ไปนอนห้องย้งเหรอ”มันทำตาปริบกระโดดดึ๋งดั๋งไม่ได้รู้เลยซักนิดว่านมตุ่ยๆของมันถูแขนเขาไปมา
 
            “ไม่ไป เป็นสาวเป็นนางจะเที่ยวมานอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายได้ไง โว้ว”เขาแสร้งปัดมือปัดแขนออกแต่อีย้งก็ไวยังกับลิงกอดเอวเขาหมับ
 
            “แต่พี่เล้งไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นนี่นา ย้งไว้ใจพี่เล้ง เหวอออ”มันร้องลั่นอย่างตกใจตอนที่เล้งหันกลับมาอย่างเร็วแล้วจับข้อมือเล็กของมันเหวี่ยงลงบนเตียง ร่างสูงก้าวปราดแล้วคร่อมอีย้งไว้อย่างรวดเร็ว อีย้งตกใจกับท่าทางแปลกไปของเล้งมันรีบยกมือขึ้นมาดันอกเล้งที่โถมร่างเข้าทับมัน
 
ความรู้สึกกลัวเข้ามาในใจอย่างช่วยไม่ได้
 
พี่เล้งในตอนนี้ทั้งสีหน้า แววตาและท่าทางแสนน่ากลัว เล้งตรึงมือของมันไว้ทั้งสองข้างก่อนจะก้มลงมาริมฝีปากแทบจะประกบกับ ลมหายใจอุ่นรินรดกันจนย้งหายใจไม่ออก
 
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยชิดริมฝีปากที่ห่างกันไม่ถึงเซ็นติเมตร
 
            “คิดจะเป็นผู้หญิงสิ่งหนึ่งที่มึงควรรู้คือไม่มีผู้ชายคนไหนไว้ใจได้ ไม่ว่าจะคนนอกหรือคนใกล้ตัวจำไว้”มันยืดตัวขึ้นปล่อยอีย้งให้เป็นอิสระ ย้งเม้มปากแน่นมือเล็กบิดชายเสื้อจนแทบขาด
 
เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่มองมันที่มีท่าทางกลัวเขาแล้วก็ได้แต่สงสารเล้งจึงยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ
 
            “กลับห้องไป คืนนี้นอนคนเดียวได้ใช่มั้ย”อีย้งพยักหน้ารับก่อนจะลงจากเตียงเดินไปที่ประตูห้อง มันหยุดเท้าไว้ชั่วครู่แล้วจึงหันกลับมาหาเล้งที่ยังคงยืนมองมันอยู่
 
            “สำหรับย้งนะ...เฮียยี่กับพี่เล้งคือคนที่ย้งไว้ใจที่สุดอยู่ดีนะรู้มั้ย”มันพูดจบก็เปิดประตูออกจากห้องไป ทันทีที่ประตูปิดเล้งก็ถอนหายในพรืดใหญ่ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างหงุดหงิด
 
            “มึงจะมาไว้ใจกูได้ยังไงอีย้ง ขนาดกูยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย”





..................................

เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวรู้จักเว้นระยะห่างจากผู้ชายรู้มั้ยอีตัวดี!!

ชอบติดแท็กในทวิตได้นะคะคนเขียนตามอ่านทุกคอมเม้นท์เลยค่ะ

รักย้งยี้เยอะๆเอ็นดูนังตัวดีเยอะๆนะคะ

[B52]

 

[Ti0590]

สนับสนุนให้ นังทัวร์เด ยั่วพี่เล้งเยอะๆค่ะ ยั่วเข้าไปลูก