LengZab
ย้งเกลียดพี่เล้งแล้ว!!
วันนี้เล้งอารมณ์ไม่ดี เพื่อนๆที่เคยเฮฮาปาจิงโกะพลอยต้องเงียบตามเจ้าของอู่ซ่อมรถที่โยนเครื่องมือโครมครามตั้งแต่กลับมาที่ร้าน ขนาดอินที่กล้าต่อปากต่อคำกับมันที่สุดยังต้องเงียบแล้วทำงานส่วนของมันไปเรื่อยๆ
ไอ้เล้งกำลังหงุดหงิดและทำตัวเหมือนหมาบ้า
อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหึงจนตาลาย
ต้นเหตุก็ไม่ใช่ใครหรอก ก็อีตัวดีลูกชายคนเล็กของเจ้าของร้านข้าวหน้าตลาดนั่นแหละ
“ตัวแค่นี้แรดนัก”เจงที่นั่งอยู่ใกล้กล่องเครื่องมือกลั้นขำจนไหล่สั่นหันไปมองตาไอ้อินอย่างรู้กัน
ปากบอกไม่รักไม่ชอบอีตัวดีที่ขยันมาอ่อยทำรถอ้อยคว่ำวันละสามเวลาหลังอาหาร แต่พอเห็นมันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของไอ้หนุ่มข้างบ้านก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดเดินกลับร้านด้วยความหัวเสีย
“อ้าวไอ้เล้งไม่แดกข้าวเหรอวะ”อินที่เดินตามมาถึงกับออกปากถามก็ไอ้คนที่ทำหน้าเหมือนเหม็นขี้มันหันหลังเดินกลับลงส้นตึงๆจนอินคิดว่าถ้าพระแม่ธรณีมีจริงคงผุดขึ้นจากดินขึ้นมาด่าไอ้เล้งแน่ๆ
“ไม่เดิ่งไม่แดกมันแล้ว”เล้งเตะกระป๋องกาแฟที่ใครไม่รู้แดกเสร็จแล้วโยนทิ้งไว้ทั้งๆที่ถังขยะของเทศบาลก็วางอยู่เป็นสิบ
“พวกเหี้ยแดกแล้วไม่มีปัญญาเอาไปทิ้งถังคราวหลังก็แดกกระป๋องเข้าไปด้วยเลยสิ”
มันพาล...
ใครๆต่างก็รู้ดีว่าไอ้เล้งน่ะเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง มันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครแต่ถ้าใครมาขอความช่วยเหลือถ้าไม่เกินแรงมันนักหรือมันไม่ติดธุระอะไรมันก็จะช่วยตลอด เตี่ยของไอ้เล้งก็เป็นที่เคารพของคนแถวบ้านเพราะแปะแกเป็นคนเข้าถึงง่ายมนุษย์สัมพันธ์ดีกว่าไอ้เล้งเยอะ
ไม่ใช่ว่าไอ้เล้งมันหยิ่งแต่มันเข้าสังคมไม่เก่งนัก ที่วิทยาลัยนอกจากกลุ่มเพื่อนมันก็ไม่ได้สนิทกับใครมากนัก
จะมีแค่คนเดียวนั่นแหละที่ทำให้มันพูดได้มากกว่าปกติ นั่นก็คืออีย้งน้องไอ้ยี่เพื่อนสนิทของเล้ง
เล้งกับยี่โตมาด้วยกันเรียนหนังสือห้องเดียวกันตั้งแต่เตรียมอนุบาล มียี่ที่ไหนมีเล้งที่นั่น ตอนเรียนด้วยกันไอ้เล้งมันเข้านอกออกในบ้านไอ้ยี่ได้อย่างอิสระ หิวก็แค่ปั่นจักรยานไปบ้านไอ้ยี่ แม้ว่าไอ้เด็กที่อ่อนกว่า 2 ปีกว่าที่เป็นน้องไอ้ยี่จะน่ารำคาญแต่เล้งก็เอ็นดูมันไม่น้อยเพราะเล้งเป็นลูกคนเล็กไม่มีน้องดังนั้นน้องของไอ้ยี่ก็เหมือนน้องของมันเอง แถมอีย้งเมื่อเริ่มโตจนรู้ความหัวใจของมันก็มอบให้พี่เล้งอย่างเปิดเผย มันไม่เคยปิดเลยว่ามันชอบพี่เล้งรักและเทิดทูนพี่เล้งของมันมากแค่ไหน แม้บ่อยครั้งเล้งจะทำหน้ารำคาญใส่อีย้งก็ไม่เคยท้อ
อีย้งมันขี้อ้อน ติดเขายังกะตังเมก็เพราะไอ้ยี่มันไม่ค่อยชอบเล่นกับน้องนัก
แต่ถึงพี่เล้งจะไม่เล่นด้วยอีย้งก็ยังเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนเป็นประจำ
“ทำไมมึงชอบดุอีย้งมันนักวะ”เขาเคยถามไอ้ยี่ตอนอยู่ ม.4 วันนั้นไอ้ยี่ดุอีย้งจนเดินร้องไห้กลับบ้านหลังจากมันงอแงให้พี่ชายพาไปตลาดนัด
“กูไม่ชอบ มันเป็นตุ๊ด”เล้งส่ายหัวให้กับเหตุผลเด็กๆของไอ้ยี่
“เป็นตุ๊ดแล้วไงยังไงมันก็เป็นน้องมึง”
“ก็กูไม่ชอบคนชอบล้อมันแล้วอีย้งก็เสือกมนุษย์สัมพันธ์ดีไม่เคยโกรธใครเลย วันก่อนไอ้เหี้ยแบงค์ห้องสี่ก็แกล้งบีบตูดมัน”ยี่เล่าอย่างหงุดหงิดโดยไม่ทันสังเกตว่าสีหน้าของเล้งมืดยังกะถูกราหูอมไปครึ่งหน้า วันต่อมาก็มีข่าวแพร่สะพัดว่าแบงค์กับเล้งนัดต่อยกันหลังตลาดสรุปวันนั้นแบงค์กับเล้งก็ไม่มาโรงเรียนทั้งคู่ ยี่ตามไปดูเล้งที่บ้าน ใบหน้าที่เคยขาวจัดเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขียว แดง มีรอยช้ำที่เบ้าตาสภาพยับเยินดูไม่จืด ข้างตัวมีชามโจ๊กที่กินไม่หมดและยาแก้อักเสบแก้ปวดวางอยู่
“ไปต่อยกับไอ้แบงค์มันทำไมวะ?”
“...”ไอ้เล้งไม่ตอบ มันทำเป็นนอนนิ่งราวไม่ได้ยิน ไอ้ยี่ถอนหายใจหนัก
ปากแข็งล่ะที่ 1 อยากรู้อะไรก็ง้างก็เหนื่อย
ยี่ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมห้องนอนเล็กๆของไอ้เล้ง
เขาไม่ใช่คนที่ชอบเซ้าซี้ใครนัก ปล่อยให้เล้งนอนถอนหายใจเฮือกจนในที่สุดคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก
“กูถามมันว่าวันก่อนจับตูดอีย้งจริงเหรอ”
“อย่าบอกนะว่ามึงต่อยกับมันเพราะอีย้ง?”ยี่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ในขณะที่เขาเป็นพี่อีย้งแท้ๆสิ่งที่เขาแสดงออกก็แค่มพอใจและเขม่นในใจเงียบๆ
ไม่ใช่ว่าไม่รักไม่ห่วงน้อง แต่ยี่เองก็แสดงออกไม่เก่ง ยิ่งน้องมาเป็นกะเทยเสียอย่างนี้เขายิ่งไม่อยากไปคลุกคลีอะไรกับมันมาก
บอกตามตรงก็คือเขาอาย...
แต่ไอ้เล้งที่ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดแถมเวลาถูกอีย้งเกาะแกะก็ทำหน้าหงิกยังกะผักกูดกลับไปมีเรื่องชกต่อยกับไอ้แบงค์เพียงเพราะเขาบอกว่าอีย้งถูกจับตูด
ยี่เองชักจะสับสนว่าตกลงใครเป็นพี่ของอีย้งกันแน่
มันหรือไอ้เล้ง
พลันความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัว
“หรือว่ามึงชอบอีย้งวะ”
วันนั้นยี่ไม่ได้คำตอบอะไรไปนอกจากความเงียบ...
ย้งเข็นมอเตอร์ไซค์คันเก่งเดินฝ่าแดดร้อนเปรี้ยงตอนบ่ายสองเข้ามาในร้านของเล้ง เจ้าของร้านที่หน้าหงิกราวม้าหมากรุกตั้งแต่เที่ยงพอเห็นใครเดินใส่กางเกงขาสั้นเต่อเข้ามาก็ยิ่งหงุดหงิด ภาพมันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้แอ้เด็กข้างบ้านรบกวนวนเวียนอยู่ในหัว
อีย้งเตะขาตั้งลงก่อนจะเดินลากรองเท้าอีแตะมาหาเล้งนั่งลงข้างๆทำหน้าอ้อล้อโดยไม่ได้ระวังเลยซักนิดว่ากางเกงตัวลั้นจะร่นจนถึงโคนขาอ่อนขนาดไหน
“พี่เล้งจ๋าดูรถให้ย้งหน่อย มันสตาร์ทไม่ติด”นังตัวขาวที่ยังไม่รู้ว่าคนที่ชอบกำลังหงุดหงิดจีบปากจีบคอพูดแถมยังคว้าหมับเอาต้นแขนของเล้งมากอดอย่างถือวิสาสะ เล้งที่ทั้งหงุดหงิดทั้งหิวแถมเจ้าตัวยังไม่รู้ว่าตัวเองจะโกรธอะไรนักหนาสะบัดมือมันออกอย่างแรงจนอีย้งหงายหลังตึง เล้งใจหายวาบเมื่อเห็นอีย้งช้อนตาขึ้นมองอย่างตกใจ ดวงตากลมของมันมีน้ำตาเอ่อคลอ มือขาวๆของมันค้ำพื้นไปโดนปะแจที่วางอยู่จนถลอก ขาขาวๆของมันถูกน้ำมันเครื่องที่เพิ่งถ่ายให้ลูกค้ากระเด็นใส่จนเปื้อนไปทั้งแถบ
“พี่เล้งผลักย้งทำไมย้งเจ็บ”เล้งพอเห็นน้ำตาที่คลอหน่วยของอีย้งก็ให้นึกรำคาญ ชายหนุ่มทิ้งปะแจในมือลงพื้นดังโครมก่อนหันไปสั่งเพื่อน
ไอ้อินไอ้เจงมึงทำต่อกูที”พูดจบก็เอื้อมไปดึงมืออีย้งให้ลุกขึ้นแล้วลากอีตัวดีขึ้นมาบนห้อง ย้งที่ปลิวตามแรงกระชากสูดน้ำมูกจนแสบจมูก
มันไม่เข้าใจว่าทำอะไรให้พี่เล้งโกรธพอเข้ามาในห้องเล้งก็เหวี่ยงอีย้งแล้วปิดประตุลงกลอน
“พี่เล้งโกรธอะไรย้งอ่ะ”มันถามอย่างไม่เข้าใจ นี่เพิ่งมายังไม่ได้กวนตีนอะไรพี่เล้งเลยซักคำนะ เล้งสูดหายใจลึกอย่างพยายามทำให้อารมณ์ของตัวเองเย็นลง
“ไหนมึงบอกว่าชอบกูที่สุดไงอีย้ง”ย้งมองเล้งอย่างไม่เข้าใจ ปากเล็กเบะลงเล็กน้อยเมื่อพี่เล้งทำหน้าดุ
ย้งไม่ชอบเลยที่พี่เล้งทำหน้าแบบนี้ แต่พี่เล้งจะมาถามทำไมในเรื่องที่พี่เล้งอยู่อยู่แล้ว
“ก็ใช่จ้า”
“ถ้าชอบกูแล้วมึงไปซ้อนท้ายไอ้แอ้ทำไม?”ย้งยี้ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ มองเล้งที่เอาแต่หันไปมองภาพนักฟุตบอลโง่ๆราวกับว่ามันออกมาเดาะบอลให้เล้งดูได้แบบภาพวาดในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ก่อนที่คิวสวยได้รูปจะเลิกขึ้นอย่างเข้าใจ
“พี่เล้งเห็นเหรอจ๊ะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยถามพลางเคลื่อนตัวไปชะโงกหน้าตรงหน้าคนที่กำลังทำหน้าดำหน้าแดงอยู่
เล้งลมหายใจสะดุดยาวใบหน้าขาวมาลอยล่อหน้าอยู่ข้างๆ
ดูเถอะ อีตัวดี แทนที่จะทำหน้าสลดดันมาทำหน้าระรื่น
“พี่เล้งหึงหนูเหรอ??”
หึงพ่องสิ เล้งได้แต่ตอบกลับในใจ อีย้งทำหน้ายิ้มกริ่มก่อนจะเดินมายืนข้างหน้าของเล้ง มืออูมๆของมันจับมือเล้งไว้แน่นก่อนจะประสานนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกัน แม้เล้งจะพยายามสะบัดออกแต่มันก็กุมไว้แน่น
พี่เล้งน่ะสะบัดแค่พอเป็นพิธีไปงั้นแหละ สุดท้ายก็ยืนนิ่งให้มันจับต่ออยู่ดี
“รถย้งเสียตั้งแต่เมื่อเช้า”มันว่าเสียงอ้อน
“แล้วแม่ใช้ให้ไปเอาผักกาดดองบ้างแปะไช้”แปะไช้คือลุงของมันที่มีอาชีพทำผักกาดดองส่งทั่วจังหวัด
“แล้วทำไมมึงไม่โทรบอกกู”เล้งถามเสียงตึง ปกติเวลาต้องไปเอาผักกาดดองบ้านแปะไช้เขาจะขับกะบะพามันไปเอาด้วยกันทุกที
หมายถึงไปเอาผักกาดน่ะนะ
“วันนี้รีบมาก ค่ายมาสั่งเหมาไปเลี้ยงทหารพรุ่งนี้ย้งเลยต้องรีบไป พอดีไอ้แอ้มันอยู่บ้านม้าเลยจ้างให้มันช่วยขับรถพาไป ย้งไม่รู้ว่าพี่เล้งจะไปหาที่บ้าน”มันทำตาแพรวพราวใส่ แก้มใสขึ้นสีราวกับตูดลิงตอนหน้าผสมพันธุ์
“ใครจะไปหามึง อย่ามามั่ว กูแค่จะไปกินข้าว”เล้งหันมาเถียงไม่เต็มคำนัก เสียงที่แข็งตอนแรกอ่อนลงทันตา มองสภาพอีย้งที่เขาทำให้มันเปื้อนก็รู้สึกผิด
ใช่ว่าจะไม่เคยเล่นแรงๆกับมัน ตอนเด็กๆช่วงที่เล้งรู้สึกว่าตัวเองมีพละกำลังมากกว่ามันเขาก็ผลักมันล้มบ่อยๆ
แต่ตั้งแต่มันโตมาและเขารับรู้ว่ามันมีใจเป็นเด็กผู้หญิงมากกว่าเล้งก็ไม่เคยทำมันให้เจ็บตัวอีก
เขาแค่รู้สึกว่าในเมื่อมันอ่อนแอกว่าเขาก็จะไม่รังแกดังนั้นยิ่งมองเห็นมือที่เป็นแผลกับคราบน้ำมันที่ติดเรียวขาขาวเขาก็รู้สึกผิด
“ไปอาบน้ำ ตัวมึงเปื้อน”เขาไล่มันแล้วบุ้ยปากไปทางห้องน้ำ
“เดี๋ยวย้งกลับไปอาบที่บ้านก็ได้”
“อาบที่นี่แหละ มึงกลับไปสภาพนี้เดี๋ยวม้ามึงตามมาด่ากู” ก็แค่ข้ออ้าง
“แต่ย้งไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนี่จ๊ะ”มันก็ยังคงเป็นอีย้งที่เรื่องมากชิบหาย เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอากางเกงบอลและเสื้อบอลตัวโคร่งมาโยนใส่หัวมัน
“ไปอาบน้ำ อย่าให้กูพูดซ้ำ”เล้งทำเสียงดุก่อนจะเปิดประตูออกไปข้างนอกเพื่อหยิบกล่องยา เมื่อกลับเข้ามาในห้องอีย้งก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้วมีเพียงเสียงฝักบัวที่ตกกระทบพื้นให้ได้ยิน เล้งขมวดคิ้วเมื่อเสื้อผ้าที่เขายื่นให้อีย้งวางกองอยู่บนเตียงนอนของเขา
อีย้งอาบน้ำไปฮัมเพลงไปบีบสบู่เหลวโพรเทคสูตรเย็นของเล้งฟอกตัวล้างคราบน้ำมัน ใบหน้าใส่ขึ้นสีเรื่อจากเลือดฝาดยามน้ำอุ่นตกกระทบผิวกายก็แดงระเรื่ออย่างน่ารัก แผลถลอกที่มือแสบเล็กน้อยแต่ย้งทนได้ ตอนเด็กๆเฮียยี่พาเตะบอลย้งล้มกลิ้งเพราะขาพันกันได้แผลได้เลือดเสียหลายหนยังไม่ยักกะตาย ขาเจ็บก็ได้พี่เล้งพาขึ้นหลังและแบกกลับบ้านดังนั้นแผลที่มือยังไกลหัวใจนักแต่พี่เล้งทำหน้าทำตาเหมือนแผลมันใหญ่มากถึงขั้นต้องตัดมือทิ้ง
ย้งขำพรืดออกมากับท่าทางดูสำนึกผิดนัก
ปะเดี๋ยวเถอะจะแกล้งอ้อนว่าเจ็บให้รู้สึกผิดเชียว ย้งอาบน้ำเสร็จก็ใช้ผ้าเช็ดตัวลายแมนยูผืนใหญ่ของเฮียเล้งพันตัวออกมา ร่างบางตกใจนิดหนึ่งที่เห็นเล้งนั่งกระดิกตีนยิกๆรออยู่บนเตียง สองมือยกขึ้นปิดหน้าอกเปลือยเปล่า
“แหก!!”อีย้งอุทานลั่นด้วยความตกใจ มันคิดว่าพี่เล้งลงไปทำรถต่อเลยทำตัวชิลเหมือนอยู่บ้าน
เล้งลมหายใจสะดุดก่อนจะเขวี้ยงเสื้อผ้าให้มันอีกหน อีย้งลืมตัวปล่อยมือที่ปิดหน้าอกของตัวเองเพื่อรับเสื้อผ้าที่เล้งโยนให้ การขยับตัวอย่างกะทันหันทำให้ปมผ้าที่ผูกไว้ไม่แน่นนักคลายออก
กว่าย้งจะรู้ตัวผ้าขนหนูก็ร่วงไปกองที่พื้นพร้อมกับลมเย็นที่ประทะวูบเข้ากับร่างกายของย้ง
อีย้งกรี๊ดลั่นก่อนหายผลุบเข้าไปในห้องน้ำในขณะที่เล้งนั่งตาค้างหัวใจเต้นแรงราวมีคนมาตีกลองอยู่ในอก
ตั้งแต่มันโตเขาก็ไม่เคยเห็นมันแก้ผ้าอีกเลยจนกระทั่งวันนี้
แทนที่จะรู้สึกรังเกียจหัวใจไอ้หนุ่มลูกเจ้าของอู่รถกลับเต้นระส่ำ เรือนร่างขาวบอบบางติดอยู่ในหัวจนต้องสะบัดหัวหลายรอบเพื่อลบภาพนั้นออก
หากแต่พยายามจนคอเคล็ดภาพก็ยังติดตา
เล้งนั่งรอย้งนานนับสิบนาทีจนใจของเขาเริ่มเต้นด้วยจังหวะปกติชายหนุ่มจึงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
“อีย้งมึงจะออกมาได้ยังเข้าไปตายคาส้วมกูแล้วหรือไง”เขาทั้งเคาะทั้งร้องเรียกจนในที่สุดกลอนประตูห้องน้ำก็ถูกถอดออก อีย้งก้มหน้าซ่อนแก้มแดงเรื่อไว้อย่างเขินอาย ปากที่เคยพูดเจื้อยแจ้วเม้มแล้วคลายอย่างประหม่า เล้งเห็นดังนั้นก็แกล้งทำเฉยไม่พูดถึงสิ่งที่เพิ่งผ่านไป
“มาทำแผล มือมึงเป็นแผล” เขาหันหลังเตรียมเดินนำไปที่เตียงก็พอดีเห็นว่าอีย้งมันเอามือจับขอบกางเกงไว้ไม่ยอมปล่อย
“อ่อ กูลืมไป ยางมันยืด”เล้งว่าก่อนจะคว้าเชือกผูกตรงขอบกางเกงมาผูกให้อีย้งโดยการดึงเสื้อบอลให้ขึ้นไปกองอยู่ที่เอวอีย้งแล้วผูกเอวกางเกงให้เหมือนผู้ใหญ่แต่งตัวให้เด็ก
“เสร็จแล้ว”เขาว่าก่อนจะจับหัวมันแล้วดันให้มานั่งที่เตียง น้ำเกลือถูกชุบแล้วล้างแผลให้มัน เบตาดีนถูกแต้มแล้วโปะผ้าก็อซติดพลาสเตอร์
น่าแปลกที่พี่เล้งที่ดูเป็นผู้ชายเถื่อนจะมือเบาอย่างไม่น่าเชื่อ
ย้งยังไม่ทันเจ็บพี่เล้งก็ทำแผลให้เสร็จเสียแล้ว
“เป่าหน่อย”มันอ้อนเหมือนเมื่อครั้งยังเยาว์ ทุกครั้งที่พี่เล้งทำแผลให้พอแล้วเสร็จต้องให้เล้งเป่าให้ตลอด
“ปัญญาอ่อน โตเป็นควายแล้วยังจะต้องให้เป่า”มันว่าใส่น้องที่นั่งจ้องตาแป๋ว
ถามว่าด่าแล้วเป่ามั้ย?
“เพี้ยง หาย!!”
ก็เป่าอยู่ดี
เจงกับอินมองตากันอย่างสื่อความหมายในสายตาขณะที่ล้างไม้ล้างมือรอกินข้าวโดยที่อีย้งเป็นคนทำอาหารมื้อนี้ หม้อข้าวที่มีกลิ่นของข้าวหอมมะลิหอมกรุ่นดีดตัวเด้งเป็นสัญญาณว่าข้าวที่หุงสุกดีแล้วก็พอดีกับเสียงน้ำมันในกระทะดังฉ่าด้วยอีย้งเทกะหล่ำปลีหั่นลงไปผัดกับกระเทียวสับและหมูสด มันปรุงรสอย่างคล่องแคล่วผัดไปมาด้วยไฟแรงไม่นานจานผัดกะหล่ำปลีก็ถูกวางลงบนโต๊ะที่มีไข่เจียวสีน้ำตาลกำลังดีรวมทั้งต้มจืดเต้าหู้อ่อน น้ำพริกกะปิและจานผักสดจานใหญ่วางอยู่ก่อนแล้ว
“ย้งยี้นี่เก่งเนอะ ทำกับข้าวก็เก่งขายของก็เก่งใครได้ไปทำลูกทำเมียนี่โชคดีชิบหาย”ไอ้เจงว่าก่อนจะรับจานข้าวที่ย้งคดให้จนพูนจาน อีย้งคิ้วกระตุกนิดหนึ่งกับคำท้ายประโยค
“โชคดีเฉยๆก็พอจ้าพี่เจง โชคดีชิบหายย้งกลัวว่าแก่ตัวไปน่าจะเหลือแค่กะลาใบเดียว”
“เลิกชอบไอ้เล้งแล้วมาคบกับพี่มั้ยย้ง?”ไอ้อินมันว่าพลางลอยหน้าลอยตายิ้มจนไฝสามเม็ดใต้ตาย่นไปกองรวมกันก็พอดีกับมะเขือเปราะที่ไอ้เล้งถืออยู่ลอยหวือมาลงหัวของอินพอดี
“โทษทีมือกูลื่น”มันว่าพลางหยิบมะเขือลูกใหม่มาบิด้วยมือเปล่า ตายตาคมดุก็จ้องหน้าเพื่อนราวกับจะแดกเข้าไปแทนลูกมะเขือ
“แหม หวง กูหยอกเล่นหรอก”ไอ้อินไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวแต่อย่างใด
มันพูดตามความจริง ถ้าไม่ติดว่าอีย้งมันรักปักใจแค่ไอ้เล้งเขาเองก็อยากจะจีบมัน ถึงมันจะแสดงออกว่ามันเป็นนังตุ๊ดเด็กแด๊ะแด๋แต่ย้งมันน่ารักจริงๆ ผิวขาวลออตาอย่างลูกคนจีนไหนจะหน้าตาจิ้มลิ้มของมันนั่นอีก ไม่ว่าใครจะผู้หญิงหรือผู้ชายเห้นมันก็ต้องเอ็นดูทั้งนั้นแหละ
มีแต่คนใจหมาเท่านั้นแหละที่เกลียดอีย้งลง
ไม่นับไอ้คนที่ชอบทำปากหมาใส่อีย้งมันบ่อยๆอย่างไอ้เล้งหรอกนะ
“เลิกมองอีย้งแล้วรีบแดกข้าวเถอะไหนมึงบ่นนักบ่นหนาว่าหิวไม่ใช่เหรอยังมีงานเหลืออีกตั้งเยอะ”เล้งพูดแทรกระหว่างที่ไอ้อินมองอีย้งเหมือนจะแดกอีย้งแทนข้าวเข้าไปซะเอง
"มึงก็มานั่งกินข้าวได้แล้วอีย้ง”เล้งเลื่อนเก้าอี้ข้างตัวให้ย้ง ย้งยี้ตักข้าวมานั่งกินใกล้ๆมือเรียวก็คอยหยิบจับตักกับข้าวใส่จานให้เล้งไม่ได้ขาดจนเจงกับอินที่ลอบมองอยู่เรื่อยๆอดยิ้มเอ็นดูมันไม่ได้
เสียดาย ถ้าอีย้งเป็นผู้หญิงอะไรๆคงง่ายกว่านี้ ปากไอ้เล้งน่ะชอบไล่อีย้งปาวๆแต่พอมันไปกับใครหรือหายไปก็ไปหงุดหงิดโมโหใส่มันทุกครั้ง พอดีกันแล้วก็ทำเหมือนคู่ผัวตัวเมียปรนนิบัติพัดวีไม่ได้ขาด
มันเกินจากคำที่ไอ้เล้งเคยบอกพวกเขาไปมากโข
“น้องไอ้ยี่ก็เหมือนน้องกู พี่มันไม่อยู่ฝากให้กูดูแลกูเลยติดแหงกอยู่กับอีลิงนี่ไปไหนไม่ได้เลย”
แต่จากสายตาที่เห็นเป็นไอ้เล้งมากกว่าที่ไม่อยากไปไหน
หลังกินข้าวกลางวันพ่วงด้วยข้าวเย็นเสร็จเล้งกับเจงและอินก็ออกไปสูบบุหรี่ที่หน้าร้าน ชายหนุ่มปล่อยควันสีขาวให้ลอยไปในอากาศก็พอดีกับที่ย้งเดินออกมาข้างนอก เล้งรีบโยนก้นบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปได้ครึ่งมวนทิ้งใช้ตีนขยี้แล้วรีบใช้มือปัดควันทันที
อีย้งมันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่
แต่อีคนจมูกดีก็ทำท่าฟุดฟิด
“เหม็น”มันว่าก่อนจะนั่งลงมองรถของตัวเอง
“ช่วงนี้เสียบ่อยโดยไม่ต้องอ่อย”มันว่าพลางจับนู้นจับนี่ไปตามเรื่อง ถามว่ารู้มั้ยว่าเสียตรงไหน
ก็ไม่รู้หรอก
“ย้งไม่ชอบที่พี่เล้งสูบบุหรี่เลย เสียสุขภาพ”มันละมือจากรถแล้วเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เพิ่งดับบุหรี่ไป
“เสือก”เล้งก็ยังคงเป็นเล้งที่ชอบตอบกลับอีย้งด้วยคำพูดไม่น่ารัก
ย้งยี้เม้มปากอยู่ๆก็รู้สึกเสียใจกับคำด่าของพี่เล้งทั้งๆที่ก็โดนด่าแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วแท้ๆ แต่วันนี้ทำไมมันเจ็บจึ๊กๆที่ใจก็ไม่รู้สิ
“รำคาญย้งก็บอกมาดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาด่าย้งทุกคำหรอก”มันว่าแล้วลุกขึ้นยืน
“รำคาญกันก็จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก”ย้งยี้ก้าวจะเดินออกจากร้านแต่เล้งไวกว่า มือหนาคว้าเอามือมันรั้งไว้
“จะไปไหน”เขาถามด้วยน้ำเสียงหงุเหงิด
เขาไม่ชอบคนงี่เง่าและอีย้งกำลังทำแบบนั้นอยู่ มันน่าหงุดหงิด
“กลับบ้านไม่อยากอยู่ให้รกหูรกตาพี่เล้ง”อีย้งสะบัดมืออย่างเจ้าแง่แสนงอน
มันน้อยใจ น้อยใจที่ความห่วงใยของมันกลายเป็นความเสือกสำหรับพี่เล้ง
มันก็แค่อยากให้พี่เล้งมีสุขภาพดีจะได้อยู่กับมันไปนานๆ
แต่พี่เล้งน่ะโง่
นอกจากไม่ซึ้งใจยังมาด่ามันว่าเสือกอีก
ไม่น่าชื่อเล้งที่แปลว่ามังกรเลย น่าจะชื่อควายมากกว่า
โง่ งี่เง่า
“ไม่ให้กลับ”พี่ควาย เอ้ย พี่เล้งจับมือย้งแน่นยึดไว้ไม่ยอมให้เดินออกจากอู่
“ย้งจะกลับ”ย้งยี้ก็ยังคงเป็นย้งยี้เช่นกัน
บทจะดื้อแล้วก็ดื้อหัวชนฝา ไอ้เจงกับอินมองภาพตรงหน้าอย่างอยากรู้บทสรุปว่าใครจะชนะ
“เดี๋ยวกูไปส่งรอก่อน”เล้งรั้งย้งไว้ น้ำเสียงที่แข็งเมื่อครู่อ่อนลง แต่ย้งถูกความน้อยใจกัดกินใจไปเสียแล้วมันจึงไม่ฟัง
“ย้งจะกลับเอง”มันบิดข้อมือจนแดงเถือกเล้งพอถูกเด็กมันดื้อใส่ก็โมโหยกขาข้างหนึ่งเหยียบม้าหินหน้าบ้านก่อนจะดึงตัวอีย้งให้นอนพาดขา มืออีกข้างที่เหลือก็ฟาดป้าบๆลงบนตูดงอนๆของอีย้งไปเสียหลายที อีย้งร้องจ้ากดิ้นไปมา
“พี่เล้งตีย้ง ย้งจะฟ้องเฮียยี่”มันงัดเอาชื่อพี่ออกมาขู่ฟ่อน้ำหูน้ำตาไหล
“เชิญมึงขี่ม้าสามศอกไปฟ้องมันเลยไอ้ยี่น่ะ กูจะตีมึงให้ตูดลายเพราะมึงมันดื้อ”
“ย้งไม่ได้ดื้อ!!”
“มึงดื้อ!!”
สองคนตะเบ็งเสียงใส่กันก่อนที่อีย้งจะดิ้นขลุกขลักจนหลุดออกจากการจับกุมของเล้ง พอตั้งหลักได้มันก็กระทืบเท้าใส่หัวแม่ตีนเล้งทันที
“หนูเกลียดพี่เล้งไม่รักพี่เล้งแล้ว!!”มันพูดไปน้ำหูน้ำตาไหลไปก็วิ่งตูดบิดกลับบ้านมันไปเลย
“เป็นบ้าอะไรของแม่งวะ”พอจับอีย้งไม่ทันไอ้เล้งก็หันไปฟาดงวงฟากงาใส่ไอ้อินกับไอ้เจงแทน
“เมนส์มามั้ง”ไอ้เจงยักไหล่ตอบอย่างขอไปที
“อีย้งไม่มีมดลูกจะมีเมนส์ได้ยังไง”
“มึงมันโง่สมกับที่น้องมันว่าจริงๆ วันนี้หลายคดีนะมึงเนี่ย”ไอ้อินหันมาทำตาขวางใส่เล้ง
ก็เห็นๆอยู่ว่าคราวนี้ไอ้เล้งมันผิดจริงๆ
“ช่างแม่งไม่เคยเห็นงอนกูได้นานเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มาพันแข้งพันขากูอยู่ดีเล้งพูดอย่างมั่นใจ อีย้งมันขี้งอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมามันก็ลืมมันก็มาอ่อยเขาอยู่ดีหรอก
“มั่นหน้าเข้าไปเถอะมึงระวังเขาไม่มาจะหงอยเป็นหมา”
“เหอะ”ไอ้เล้งทำเสียงในคออย่างนึกค่อนในใจ
“ถ้ามันไม่มามึงเอาตีนมานาบหน้ากูได้เลย”
.............................
มาตามอารมณ์มีอารมณ์ก็มาไม่มีอารมณ์ก็ไม่มา
อิ๊วๆ
อยากให้พี่เล้งทำแผลให้มั่งจังค่ะ
#พี่เล้งแซ่บมาก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
