LengZab 7
ย้งทำเรื่องซุกซนกับพี่เล้ง
50%
#พี่เล้งแซ่บมาก
“เดี๋ยวทิ้งรถไว้นี่นะ ถ้าพรุ่งนี้ว่างเดี๋ยวดูให้”เล้งบอกกับแก้มบุ๋มที่มองบ้านของเขาอยู่ แก้มบุ๋มยิ้มให้เล้งก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“สงสัยป๊าเอารถกระบะไปงั้นเดี๋ยวอาจารย์ซ้อนท้ายผมไปแล้วกันนะ”เล้งคร่อมรถอีกครั้งเพื่อจะไปส่งแก้มบุ๋มที่บ้าน
“ไปครับ ฝนทำท่าจะตกเดี๋ยวโดนฝนระหว่างทางอาจารย์จะเปียก”เล้งเร่งแก้มบุ๋ม หญิงสาวขึ้นนั่งแบบหันข้าง แขนเรียวกอดเอวเล้งอย่างถือวิสาสะ เล้งเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อยมองมือหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าท้องหมิ่นเหม่เสียเหลือเกินของแก้มบุ๋ม
หายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย...
เล้งขับมอเตอร์ไซค์ที่มีแก้มบุ๋มซ้อนท้ายผ่านหน้าบ้านของย้ง อีตัวดีมันเข้าบ้านไปแล้วเขาค่อยหัวเย็นลงหน่อย คลาดสายตาวันเดียวมีผู้ชายมาส่งถึงบ้านหน้าตาก็ไม่คุ้นไปรู้จักมักจี่เขาจากที่ไหนจะไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ถ้าเกิดเป็นคนไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง ยิ่งโง่ๆอยู่ถ้าโดนหลอกล่ะ
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดแม่ง
“เล้ง...เล้ง”แก้มบุ๋มตะโกนเรียกเล้งเสียงดังจนเล้งสะดุ้งโหยง
“ห๊ะ?? อะไรครับ??”
“ฝนจะตกแล้ว”เล้งเงยหน้าขึ้นมองฟ้า เมฆดำครึ้มเริ่มก่อตัว ชายหนุ่มมองเลยไปด้านหลังภูเขา ทางนู้นคนเริ่มตกแล้วเพราะภาพภูเขาลูกใหญ่กลายเป็นสีมัวตา เล้งเร่งความเร็วให้มากขึ้น ลมแรงพัดมาเป็นระยะ ทุกครั้งมันหอบไอเย็นชวนคัดจมูกมาด้วย
อีย้งมันพ้อากาศ ฝนตกทีไรหายใจไม่ค่อยจะออกทุกที
“บุ๋มว่าบุ๋มไม่กลับบ้านแต่ไปหอดีกว่า ฝนเริ่มลงเม็ดแล้วเดี๋ยวจะเปียกกลางทาง”แก้มบุ๋มบอกกับเล้งเมื่อเมฆก้อนใหญ่เริ่มคลุมทั่วท้องฟ้า ต้นไม้ไหวลู่ตามแรงลมและไอฝนเริ่มชัดเจนมากขึ้น เล้งขับรถตามทางที่แก้มบุ๋มบอก แต่เขาก็ขับไปถึงหอพักของแก้มบุ๋มไม่ทัน ฝนตกลงมาตอนที่เขาติดไฟแดงสุดท้าย หนุ่มสาวสองคนเปียกโชกกว่าจะถึงหอพัก ฝนและลมกรรโชกแรงทำให้เล้งจำต้องเข้าไปหลบใต้ตึก แก้มบุ๋มเปียกไปทั้งตัว ชุดนักศึกษาสีขาวบางแนบเนื้อจนเห็นผิวกายด้านในและรูปทรงชัดเจน เล้งเบือนหน้าไปอีกทางแล้วถอดเสื้อช็อปยื่นให้
“คลุมตัวไว้ดิ่ เสื้อบาง”แก้มบุ๋มมองหน้าอกของตัวเองที่ดันบราจนเป็นก้อนนูนแล้วรีบยกมือปิดหญิงสาวรับเสื้อของเล้งมาสวมไว้
“ฝนตกแรงมาก เล้งขึ้นไปนั่งบนห้องแก้มบุ๋มก่อนดีกว่า ท่าทางจะตกอีกนาน”
“เฮ้ยไม่เป็นไรครู ผมยืนหลบอยู่นี่ดีกว่า”
“งั้นบุ๋มนั่งเป็นเพื่อน” หญิงสาวเดินมาทิ้งสะโพกลงบนเบาะรถของเล้ง เล้งหันมามองหล่อนอย่างตำหนิ
“จะมานั่งทำไม ครูขึ้นห้องไปอาบน้ำสระผมเหอะ เปียกไปหมดแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
“ไม่รู้แหละถ้าเล้งไม่ขึ้นบุ๋มก็ไม่ไป”หล่อนว่าอย่างดื้อรั้น เล้งมองหญิงสาวที่กอดอกตัวสั่นปากสั่นแล้วก็ได้แต่ถอนใจ ด้านนอกฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะเบาบางลงแถมสายฟ้าก็แลบแปลบปลาบดูน่ากลัว เล้งถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
ปกติเขารับมือกับความดื้อของอีย้งได้ทุกรูปแบบแต่กับแก้มบุ๋มที่กำลังมีทีท่าดื้อดึงนั้นเล้งรู้สึกจนปัญญา เขาไม่ได้เก่งกาจอะเกี่ยวกับผู้หญิงนัก แหกตาตื่นตอนเช้าคนแรกที่เจอก็คืออีย้ง ก่อนนอนก็ยังมีเสียงมาคอยหลอนอยู่ทุกคืน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเวลาอีย้งมันดื้อจะต้องปรามต้องปราบมันด้วยวิธีไหน
แต่กับแก้มบุ๋มที่เขารู้เพียงแต่ว่าหล่อนสวย อย่างอื่นเล้งก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้เลย
อ่อ ตอนนี้ก็รู้ว่าหล่อนก็ดื้อรั้นพอตัว
“นำไปสิ มายืนสั่นจนผมรู้สึกผิดแล้วเนี่ย”เล้งว่าด้วยสีหน้าอึนๆ แก้มบุ๋มจึงได้ขยับตัวเดินนำขึ้นไปยังห้องพักของตัวเอง
“อ้าวบุ๋ม วันนี้ค้างห้องเหรอ”ผู้หญิงที่เปิดประตูห้องออกมาเจอแก้มบุ๋มเอ่ยทัก ดวงตาของหล่อนไม่ได้มองแก้มบุ๋มแต่มองเลยไปยังผู้ชายร่างสูงผิวขาวจัดและหล่อมากที่เดินตามมาด้านหลัง
“อือ ฝนตกกลับบ้านไม่ได้ แค่นี้ก่อนไว้ค่อยคุยกัน หนาว”แก้มบุ๋มตัดบทแล้วเดินสวนกับเพื่อน ระหว่างที่สวนกันหล่อนกับเพื่อนก็มองตาและส่งยิ้มให้กันอย่างรู้ทัน
ลองได้พามาที่หอก็คงได้เป็นหนึ่งในจำนวนผู้ชายในสมุดจดแต้มของหญิงสาวนั่นแหละ
ใครๆก้รู้หอพักก็คือห้องเชือดที่กลุ่มของแก้มบุ๋มแชร์กันเพื่อใช้เก็บสถิติ
“เดี๋ยวเล้งนั่งรอแป๊บนะบุ๋มเอาผ้าขนหนูให้”หล่อนปิดประตูล็อคลูกบิดแล้วชี้ไปที่เก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง ห้องพักของแก้มบุ๋มก็เหมือนหอพักทั่วๆไปที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก มีเตียงตั้งอยู่กลางห้องถัดไปคือห้องน้ำ มีตู้เสื้อผ้าโต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่อย่างเป็ดสัดส่วน ชั้นวางทีวีอยู่ปลายเตียง แก้มบุ๋มเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าพลันสายตาก็เจอกับถุงยางใช้แล้วที่หล่นอยู่นอกตะกร้าใส่ขยะข้างเตียง
อีส้ม!! อีเพื่อนเวร บอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาพาใครมาทำอะไรให้เก็บกวาดให้เรียบร้อย
หล่อนหยิบผ้าขนหนูจากในตู้แล้วเดินเลียบๆเคียงๆมาที่เตียงก่อนใช้ปลายเท้าเขี่ยๆถุงยางชิ้นนั้นให้เข้าไปซุกที่ใต้เตียง
โชคดีที่เล้งกำลังจดจ่อกับโทรศัพท์ที่เปียกฝนอยู่จึงไม่เห็นพฤติกรรมนั้น กว่าจะรู้ตัวผ้าขนหนูก็ถูกยื่นมาให้แล้ว
“เล้งจะอาบน้ำมั้ย? พอดีเรามีเสื้อผ้าของน้องชายติดตู้อยู่เอาไปเปลี่ยนก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพอฝนซาก็กลับแล้ว”
“แต่มันยังตกหนักอยู่เลยนะ เล้งอาบน้ำสระผมก่อนดีกว่าเดี๋ยวเป็นหวัด”
“อาจารย์นั่นแหละไปอาบน้ำสระผมก่อนเลย ผมผู้ชายแข็งแรงกว่าเยอะ”
“งั้นบุ๋มไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้าหิวในตู้เย็นมีขนมอยู่เล้งหยิบกินได้เลยนะ”หล่อนเปิดตู้เย็นรินน้ำมายื่นให้เล้งก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำนานราวๆครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนผ้าบางเบากางเกงขาสั้นกุดกับเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋วอวดเนินอกอวบอิ่มน่ามองกลิ่นหอมและเสียงเปิดประตูเรียกสายตาของเล้งให้หันไปมองโดยอัตโนมัติ แก้มบุ๋ม เล้งรีบเบือนสายตาหนีในขณะที่หญิงสาวเดินมายื่นเสื้อช็อปคืนให้
“หรือจะให้บุ๋มซักให้ก่อน?”หล่อนเอ่ยถามเมื่อเล้งรับเสื้อไปวางพาดบนตัก
“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมซักเอง พรุ่งนี้ต้องใส่”
“เล้ง...เธอเขินเราเหรอ?”เล้งหันไปตามเสียงของแก้มบุ๋ม หญิงสาวกำลังส่งยิ้มล้อเลียนเขาอยู่ เล้งรู้สึกหน้าร้อนเมื่ออะไรที่เห็นผ่านๆเมื่อครู่กำลังอยู่ตรงหน้าเป็นรูปเป็นร่างจนแทบจะทิ่มตา
“เล้งนี่น่ารักจัง”หญิงสาวถือวิสาสะจับแก้มเขาเบาๆ รอยยิ้มหวานหยดยั่วยวนเหมือนเกสรดอกไม้ที่กำลังชูชันหลอกล่อแมลงให้ไปติดกับกำลังมอมเมาเล้งทีละนิด
หน้าอกหน้าใจจากผิวสีน้ำผึ้งเนียนตาลอยล่ออยู่ตรงหน้า
“บุ๋มชอบเล้งนะ รู้หรือเปล่า?”หล่อนก้มลงมากระซิบเบาๆที่ริมหูลมร้อนรินรดจนเล้งรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว
เขาไม่คิดว่าแก้มบุ๋มจะกล้ารุกเขา โดยปกติแล้วที่เล้งเห็นมาตลอดแก้มบุ๋มจะค่อนข้างอ่อนหวานเรียบร้อย แต่แก้มบุ๋มในตอนนี้ที่กำลังไล้ฝ่ามือเขามาที่ท้ายทอยของเล้งดูเป็นคนละคน
ถามว่ามีผู้หญิงมายั่วขนาดนี้เล้งจำเป็นต้องทนนั่งเป็นพระอิฐพระปูนมั้ย
บอกเลยว่าไม่
ถ้าไม่เล่นด้วยมันก็จะเสียเชิงชายไปหน่อยมั้ย?
แก้มบุ๋มค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากแนบสนิทกัน
เล้งกำลังทำความรู้จักกับอาจารย์ฝึกสอนทีละนิด หญิงสาวเปลี่ยนมานั่งคร่อมบนตักของเล้งสองแขนคล้องคอเขาไว้ สะโพกกลมบดเบียดจนความรู้สึกค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละน้อย เล้งจับเอวบางนั้นไว้ด้วยมือซ้ายส่วนมือขวาก็ขยำก้อนเนื้อนิ่มเต็มไม้เต็มมือ แก้มบุ๋มเลื่อนมือมาดึงเสื้อยืดของเล้งออกจากตัวอย่างชำนิชำนาญจากนั้นจึงเลื่อนไปที่เข็มขัดแต่ยังไม่ทันได้ปลด แสงสว่างวาบพร้อมกับฟ้าผ่าดังลั่นจนหน้าต่างกระจกสะเทือนพร้อมกับไฟที่ดับก็เรียกสติของเล้งให้กลับมา เล้งสะดุ้งเฮือกก่อนจะผลักแก้มบุ๋มให้ออกจากตัว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพลางคว้าเสื้อยืดที่ตกอยู่ใกล้มาสวมหยิบเสื้อช็อปที่หล่นขึ้นมาแล้วบอกลาทันที
“เดี๋ยวสิเล้ง เล้งจะไปไหน ฝนยังตกอยู่เลยนะ”หล่อนวิ่งมากอดเอวเขาไว้ ในห้องมืดมากเพราะเป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว
“ไฟก็ดับน่ากลัวแบบนี้เล้งจะปล่อยให้บุ๋มอยู่คนเดียวเหรอ?”หล่อนผวากอดเขาไว้รั้งไม่ให้ไป ฟ้ายังร้องลั่นและแสงจากสายฟ้าฟาดก็ยังคงสว่างวาบเข้ามาเรื่อยๆ
ใจของเล้งร้อนรน
ย้งกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่าที่สุด ไม่รู้ว่าที่บ้านไฟจะดับมั้ย
ย้งกลัวผี มันไม่เคยดับไฟเลยถ้าไม่มีคนนอนเป็นเพื่อน
และตอนนี้อีย้งอยู่คนเดียว
“ผมขอโทษแต่น้องผมอยู่บ้านคนเดียวมันกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าที่สุด อาจารย์หาเทียนจุดนะครับผมขอกลับไปดูน้องก่อน”เล้งไม่ฟังเสียงร้องเรียกของแก้มบุ๋มอีก มันพุ่งออกจากหอของแก้มบุ๋มทันที สายฝนยังคงตกหนักยามขับรถฝ่ามาหน้าของเล้งเจ็บราวกับมีเข็มนับล้านเล่มทิ่มแทงแต่มันก็ไม่ได้ลดความเร็วลงซักนิด ฟ้ายังคงร้องดังและสายฟ้ายังคงสว่างวาบจากตรงจุดนั้นจุดนี้ไม่ขาด
เกือบครึ่งชั่วโมงเล้งจึงมาถึงบ้านของย้ง ทั่วทั้งซอยมืดสนิทบ่งบอกว่าไฟฟ้าดับทั่วเมือง มันจอดรถหน้าร้านล็อคคอแล้ววิ่งอ้อมไปด้านหลังดันประตูที่กลอนไม่ค่อยดีเพียง 2-3 ที ประตูก็เปิดออก เล้งคลำทางขึ้นไปบนห้องอย่างคุ้นเคย เสียงร้องไห้ดังมาแว่วๆให้เขาร้อนใจ
เปรี้ยง!!!! เสียงฟ้าผ่าจนตัวบ้านสะเทือนดังมาอีกหนเล้งกระโดดขึ้นบันไดทีละสองขั้นเมื่อได้ยินเสียงอีตัวดีกรีดร้อง ใจของเขาปวดหนึบไปหมดเมื่อคนที่มันร้องเรียกไม่ใช่ใครเลย
“พี่เล้ง!!! ฮืออออออออ!!!”
“ย้ง!!”เขาร้องเรียกพยายามใช้แสงสว่างวาบที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่างมองหาอีย้ง เขาเห็นมันนั่งขดตัวเอามืออุดหูอยู่ตรงซอกตู้เสื้อผ้า เล้งก้าวพรวดๆเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวชายหนุ่มนั่งลงก่อนจะดึงตัวมันเข้ามากอดแนบอก ตัวมันสั่นราวลูกนก อีย้งพอเห็นว่าเป็นเล้งมันก็ร้องไห้โฮราวเด็กเล็กกอดเขาไว้แน่น
“พี่เล้งไปไหนมา ฟ้าผ่าย้งกลัว ไฟก็ดับย้งไม่มีใครอยู่ด้วยเลย ย้งจะตายแล้ว”มันทุบอกเขาอย่างทำโทษน้ำหูน้ำตาเปรอะไปทั้งหน้า เขากอดมันไว้ลูบท้ายทอยและหัวของมันเบาๆ
“ชู่ววววว...ไม่ร้องแล้ว กูก็กลับมาหามึงแล้วนี่ไง”เขาโยกตัวมันเบาๆปลอบมันซ้ำๆจนมันสงบ แรงสะอื้นค่อยคลายลง
“พี่เล้งไปนาน ย้งกลัวแทบตายฟ้าผ่าดังมาก ย้งหายใจไม่ออก”มันว่าพลางสูดน้ำมูก เสียงลมหายใจมันดังครืดๆ
“มึงกินยาหรือยัง?”
“ยังไม่ได้กิน”มันตอบเสียงอุบ เล้งถอนหายใจเฮือก อีย้งรู้ตัวว่าถูกดุแน่แล้วรีบกอดแล้วเอาแก้มไถกับอกของเขาไปมาราวลูกแมวอ้อน
“ก็ตอนแรกคิดว่าเดี๋ยวค่อยกิน แต่อ่านหนังสือเพลินจนฝนตกหนัก ย้งก็จะไปปิดหน้าต่างแต่ฟ้าผ่าแรงมากแล้วไฟก็ดับ ย้งวิ่งหนีเนี่ย เอวกระแทกกับเหลี่ยมโต๊ะย้งเจ็บมากเลย”มันจับมือเล้งไปวางลงบนเอวของมัน
“กูนึกอยู่แล้วว่ามึงต้องโง่จนวิ่งชนอะไรเจ็บตัวอีก กูรีบขับฝ่าฝนกลับมาหามึงเลยนะ”เล้งบอกกับอีตัวดี ย้งผละตัวออกจากเล้งก่อนจะใช้ปลายนิ้วแตะตามลำตัวของเล้ง
เปียกชุ่มไปทั้งตัวเลย
โถ...ปลายนิ้วเล็กๆค่อยๆแตะจนกระทั่งถึงต้นคอของเล้ง อารมณ์บางอย่างที่คิดว่ามอดดับไปแล้วค่อยๆก่อตัวอีกครั้ง เล้งจ้องตาย้งผ่านแสงแลบแปลบปลาบของสายฟ้า
จุดอ่อนของเล้งอยู่ที่ต้นคอ ยามถูกสัมผัสความรู้สึกเสียวๆที่ท้องน้อยก็แล่นวาบไปทั่ว
ดวงตาของทั้งคู่สบกันก่อนที่เล้งจะค่อยๆทาบทับริมฝีปากเย็นเฉียบของตัวเองกับปากของย้ง
“อื้อ...”อีตัวดีบีบลงบนไหล่ของเล้งยามที่เล้งค่อยๆดันมันลงไปนั่งพิงกับกำแพงห้อง เล้งคร่อมร่างของย้งไว้ ฉกชิงลมหายใจแสนหอมหวานของย้งอย่างละโมบ
มันให้อารมณ์ต่างกับที่แก้มบุ๋มทำกับเขา
จูบของอีย้งมันไร้เดียงสาเกินกว่าจะรังแกให้บาดเจ็บ เล้งเพียงแค่จูบซับย้ำๆประคองต้นคอของมันไว้อย่างทะนุถนอมสอดปลายลิ้นเข้าไปหยอกล้ออ้อยอิ่งก่อนจะใช้ปลายลิ้นกวาดต้อนหยาดน้ำใสที่เอ่อออกทางมุมปากจนหมดทุกหยาดหยด อีย้งผู้อ่อนต่อโลกพอถูกเขาจูบก็ตัวอ่อนเป็นขนมเปียกปูนนอนระทดระทวยปากแดงเจ่อหากไฟสว่างอาจจะเห็นดวงตาปรือปรอยฉ่ำน้ำแสนยั่วของมัน เล้งกดจูบลงไปอีกครั้งอย่างละโมบคล้ายคนเดินทางไกลและกระหายน้ำอย่างหนัก มันถอดเสื้อเปียกแสนน่ารำคาญออกจากตัว ย้งยี้ปัดป่ายมือสะเปะสะปะก่อนจะลูบหน้าท้องที่ครัดตึงของเล้งอย่างลืมตัว เล้งค่อยๆสอดมือเข้าไปในกางเกงนอนตัวจิ๋วของย้ง
คราวนี้ย้งยี้ไม่มีสติพอจะทัดทานปลายนิ้วซุกซนที่ล้วงเข้าไปแตะต้องย้งยี้น้อยยามอุ้งมืออุ่นกอบกุมรั้งขยับย้งยี้ก็ผวาเฮือกขึ้นมากอดเล้งอย่างตกใจ
มันไร้แรงต่อต้านเมื่อเล้งขยับเร็วบ้างช้าบ้างอย่างหยอกล้อ
เสียงร้องที่ดังข้างหูของอีย้งช่างน่าฟัง ลมหายใจที่รินรดต้นคอนำพาความเร่าร้อนมาให้ย้งยี้ผวาเป็นพักๆส่งเสียงร้องน่าอายจนต้องกลั้นไว้ด้วยการฝังรอยฟันบนไหล่เปลือยเปล่าของเล้ง
เล้งไม่ได้เจ็บมากซักเท่าไหร่ กลับกันมันกลับให้ความรู้สึกดีแถมชายหนุ่มยังรู้สึกตื่นตัวจนขนลุกไปทั่วร่าง ส่วนย้งยี้ดิ้นพล่านราวจะขาดใจ
มันไม่เคยให้ใครแตะต้องตัวตนของตัวเองเลยซักครั้ง
แม้จะเคยลองเล่นกับตัวเองมาหลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนเสียวจนตัวลอยขึ้นจากพื้นขนาดนี้มาก่อน
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ย้งไม่เคยสัมผัส ย้งเคยอ่านนิยายมาบ้างว่ามันมีขั้นตอนยังไง จะต้องไปถึงขั้นไหน
แต่ถึงแม้นิยายจะเคยพรรณาไว้มากมายก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกซาบซ่านเท่ากับตอนนี้เลยซักนิด
มันทั้งตื่นเต้นและทรมาน
แต่ไม่ใช่ความทรมานที่เจ็บปวด มันเป็นความทรมานที่ทำให้ต้องการมากขึ้นอย่างมิรู้จักจบจักสิ้น
ย้งยี้ไม่เคยคิดว่าร่างกายคนเราจะต้านทานความเสียวได้มากมายขนาดนี้ เหมือนจะขาดใจตายแต่ก็ไม่ตาย
“ถอดกางเกงให้หน่อยได้มั้ย?เล้งกระซิบบอกคนที่ตัวสั่นราวจับไข้
ตอนนี้ไม่ว่าพี่เล้งจะบอกอะไรย้งยี้ก็ทำตามทั้งหมดมือนุ่มปลดเข็มขัดของเล้งด้วยความสั่นเทา กางเกงแสลคถูกถอดออกอย่างไม่ใยดี
“ถอดให้หมดสิ”เล้งบอกในขณะที่มือยังขยับอย่างเป็นจังหวะ ย้งยี้เกิดความรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้นหากแต่เล้งก็รู้จักวิธีที่จะหลอกล่อคนเด็กกว่าด้วยการใช้จูบที่ร้อนแรงมัวเมาย้ง ย้งยี้ราวกับถูกป้อนโปรแกรมใส่สมอง มันจูบตอบเล้งในขณะที่มือก็ถอดกางเกงในของเล้งลง และโดยไม่ต้องสอนมือเล็กก็สัมผัสกับความแข็งแกร่งดุดันของเล้งที่สู้มือทันที ย้งขยับมือตามอย่างเล้งในท่วงทำนองและจังหวะเดียวกัน เล้งจูบสลับกับเลื่อนตัวลงไปขบเม้มยอดอกเม็ดเล็กๆทั้งดูดทั้งเลียผ่านเนื้อผ้าจนคนเด็กร้องเสียงหลง ในที่สุดเมื่อถึงที่สุดหัวสมองของย้งก็เหมือนมีใครมาจุดพลุใส่ มันขาวโพลนและวิ้งๆเหมือนกินลูกอมเป๊าะแป๊ะที่แตกกระจายในปาก มันซบหน้าลงกับไหล่ของเล้งในขณะที่มือของตัวเองก็ยังคงขยับอย่างต่อเนื่องยิ่งเร็วขึ้นเมื่อเล้งเริ่มเกร็งกาย จนในที่สุดเล้งน้อยนับล้านตัวก็พรั่งพรูออกมารินรดเสื้อผ้ารวมทั้งมีบางส่วนกระเด็นขึ้นมาจนถึงคางของย้ง เล้งหอบราวกับคนที่วิ่งมาจนเหนื่อยจัดซบหน้าลงกับอกของย้งที่เปียกเป็นดวงจากน้ำลายของมันเอง
“ฮื่อ...”เล้งขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงอีตัวดีร้องเบาๆ
“เป็นอะไร?”มันส่งเสียงถามในขณะที่ยืดกายลุกขึ้น พลันไฟฟ้าที่ดับมานานร่วมชั่วโมงก็สว่างขึ้น เล้งมองตัวแดงๆของอีย้งที่นอนระทดระทวยแล้วก็อดจะกลืนน้ำลายไม่ได้
สวย...
ร่างกายของอีย้งในตอนนี้สวยจนอยากจะทำให้เป็นรอย จากตัวขาวๆผิวละมุนตาตอนนี้แดงก่ำ อีย้งมองสิ่งที่มันเพิ่งจับไปของเล้งที่เริ่มมีปฏิกริยาด้วยดวงตาที่โตกว่าเก่า มันยกมือปิดหน้านอนตะแคงข้างให้เขาทันที
แม้สายตาจะพร่าเพราะแสงที่สว่างกระทันหันแต่มันก็เห็นความเป็นชายของพี่เล้งเต็มตา แถมยังจับไปแล้วเต็มมือ สีสวยอยู่หรอกแต่ดุมาก
ดูสิ มันพยักหน้าเรียกย้งงึกงักอีกแล้ว
กลัวแล้วววววววว
เล้งหัวเราะให้กับภาพนั้นก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบทั้งของเขาและของย้ง
“หงายตัวมาจะเช็ดให้ เอามือออกด้วยมันเปื้อนอยู่ที่คางมึง”
ไม่เอา...ย้งอาย”
“อายทำไม ก็ทำๆไปแล้ว จะเป็นเมียกูไม่ใช่เหรอ นี่ยังไม่ถึงขั้นเป็นผัวเมียกันซักหน่อยแค่ทดลองงาน ถ้าอายจะเป็นผัวเป็นเมียกันได้ไง”มันว่ายิ้มๆดึงมืออีย้งออก นังตัวดีหน้าแดงจนมันอดที่จะก้มลงไปหอมแรงๆไม่ได้เ
“ลุกไปนอนบนเตียง พรุ่งนี้มีสอบไม่ใช่เหรอ กูจะไปอาบน้ำแล้ว แล้วก็กินยาด้วยล่ะ”มันดึงอีย้งให้ลุกขึ้นก่อนจะเดินโทงๆไปหยิบเสื้อตัวใหม่ให้อีย้งเปลี่ยนจากนั้นก็คว้าผ้าเช็ดตัวของอีย้งนั่นแหละเข้าห้องน้ำไป
ย้งเปลี่ยนเสื้อมองตามประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทแล้วก็ได้แต่นอนบิดตัวเป็นเลขแปด
ทำอะไรลงไปอ่ะ ฮื่ออออออออ ถ้าเฮียยี่รู้เฮียยี่ตีตายเลย
ย้งทำเรื่องซุกซนกับพี่เล้งทั้งๆที่เฮียยี่เคยสั่งไว้นักหนาว่าห้ามทำอะไรเกินเลยมากกว่ากอด
ถ้าคุณณัฏฐยศรู้ จุฑายศโดนตีตูดลายแน่ๆ แงงงงงงงงงงงงง
..............................
หายไปหลายวันไปทำตัวเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์อยู่ค่ะ
เรื่องนี้ถึงหูเฮียยี่แน่!! เราจะฟ้อง!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
