LengZab 6
#พี่เล้งแซ่บมาก
"ย้งรักพี่เล้ง"
เจงกับอินมองตากันพลางบุ้ยปากไปที่เล้งกับย้งยี้ที่พอเดินมาเจอหน้ากันฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็จะหลบไปอีกทางอย่างข้องใจ ถ้าเจงกับอินตาไม่ฝาดก็จะเห็นว่าอีย้งมักจะทำท่าขนลุกอยู่บ่อยๆแถมแก้มฟูๆของมันก็แดงเรื่ออย่างน่ารัก
จะว่าเพราะอากาศและไอจากน้ำต้มขาหมูร้อนก็ไม่ใช่ ส่วนไอ้เล้งเพื่อนรักก็หูแดงแจ๋
มันต้องมีอะไรระหว่างที่เขาสองคนกลับไปนอนเฝ้าอู่แน่ๆ
“ไอ้เล้ง”อินที่เก็บจานที่ลูกค้ากินเสร็จเดินกระลิ้มกะเหลี่ยไปหาเล้ง
“ไร?”
“มึงกับย้ง...”
“รับอะไรดีครับ...”เล้งเดินหนีไปรับลูกค้าที่เดินเข้ามาในร้านพอดีจนอินอ้าปากค้าง
คนหรือเดอะแฟลซวะไวปานวอก ร้อยวันพันปีมนุษยสัมพันธ์จัดว่าเหี้ยมากวันนี้เสือกเสนอหน้ารับลูกค้าแข่งกับอีย้งซะนี่
มันต้องมีเงี่ยนงำแน่นอน!! เจงมั่นใจ!!
บรรยากาศของร้านในวันนี้ก็ยังเดิมๆ ลูกค้าประจำเอ่ยถามถึงพรรณีแทบจะทุกคนว่าทำไมไม่อยู่ พรรณีไปไหนทำไมทิ้งให้ย้งขายของแทนซึ่งอีนางงามมิตรภาพมันก็ตอบทุกคนอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พอรู้ว่าไอ้ยี่เจ็บต่างก็แสดงความเป็นห่วง ย้งยี้ถือโอกาสบอกลูกค้าว่าร้านจะปิดจนกว่าพรรณีจะกลับมาเพราะพรุ่งนี้มันต้องไปโรงเรียนอีกอย่างมันจะดื้อดึงเปิดร้านแล้วปรุงขาหมูเองไม่ได้เพราะมันยังไม่มั่นใจฝีมือตัวเอง บรรดาลูกค้าต่างอวยพรให้ไอ้ยี่หายเจ็บเร็วๆเพราะเห็นมันเป็นลูกเป็นหลานเห็นวิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเล็ก หลายคนเอ่ยแซวเล้งที่มาช่วยย้งตั้งแต่เมื่อวาน
“ว่าไงเล้งมาช่วยว่าที่เมียเหรอ ดีๆผัวหาบเมียคอนจะได้เจริญๆ”เล้งกับย้งมองหน้ากับแว่บหนึ่งก่อนจะหันไปคนละทาง
เป็นอันรู้กันทั่วตลาดสายหยุดว่าเล้งคือผัวมโนของย้งเพราะอีตัวดีมันไปประกาศตั้งแต่แผงผักยั้นเขียงหมูว่าโตขึ้นมันจะเอาพี่เล้งทำผัว ชาวบ้านร้านตลานดเอ็นดูความแก่นแก้วของมัน เมื่อก่อนเล้งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่อีย้งเดินไปแผงไหนก็บอกจะเป็นเมียมัน เล้งอายเพราะเริ่มแตกเนื้อหนุ่มและรู้ความหมายของคำว่าผัวเมียแต่อีตัวดีนี่สิคิดว่าการได้อยู่กับพี่เล้งทุกวันได้ปรนนิบัติพัดวีพี่เล้งนั่นคือการเป็นผัวเป็นเมียกันเพราะมันก็เห็นหม่าม้าดูและปาป๊ามันไม่ได้เห็นภาคปฏิบัติว่าการเป็นผัวเมียนั้นมีอะไรที่มากไปกว่านั้น
แต่เล้งรู้แล้วเพราะเล้งกับยี่ก็ห่ามตามประสาผู้ชาย เล้งรู้ว่าภาคปฏิบัติของการเป็นผัวเป็นเมียน่ะมึงลึกซึ้งแค่ไหน
หลังจากบ่ายสามคนก็เริ่มซาพอสี่โมงเย็นย้งจึ้งพาพวกเขาเก็บร้าน เล้งกับเพื่อนๆรับอาสาเก็บโต๊ะเก้าอี้และขัดพื้นร้านที่ถูกย่ำจนสกปรก ล้างคราบมันออกด้วยแฟ้บ ส่วนย้งไปช่วยปานกับสมพรและลูกจ้างอีกคนล้างหม้อชามรามไหที่หลังบ้านรวมทั้งเคลียร์ครัวให้สะอาดสมกับเป็นสถานที่ประกอบอาหาร เค้าเตอร์ขายของถูกเล้งเอาน้ำร้อนราดแล้วโรยแฟ้บจากนั้นก็เอาแปรงขัดจนสะอาดเงาวับอย่างชำนิชำนาญ พอหกโมงก็แล้วเสร็จ ขาหมูหม้อใหญ่ถูกขายจนหมดแต่ย้งยี้เก็บไว้ขาใหญ่หนึ่งขาและคากิอีกสิบขา มันจัดการสับใส่ถุงแบ่งไว้ให้เจง อิน ลูกจ้างที่ช่วยงานรวมทั้งแปะหลิวพ่อของเล้ง สมพร ปาน และลูกจ้างกลับไปแล้ว ปกติปานจะนอนค้างที่ด้านหลังของร้านแต่เพราะร้านจะปิดหลายวันปานจึงถือโอกาสกลับบ้านที่ต่างอำเภอ จากนั้นมันก็สับที่เหลือใส่จานเปลใบใหญ่ รวมทั้งไก่ต้มและหมูแดง ลวกหมี่หยกมาวางพร้อมกับข้าวสวยร้อนๆที่เพิ่งหุงวางลงบนโต๊ะเริ่มต้นกินข้าวเย็นกัน
“กินเยอะๆนะพี่”ย้งบอกกับอินและเจงก่อนจะวางถ้วยน้ำซุปชามใหญ่ลงกลางวง มื้อหารเรียบง่ายผ่านพ้นไปหลังจากกินไปคุยไปร่วมชั่วโมงอาหารบนโต๊ะก็หมดเกลี้ยงสมใจอีย้ง มันเก็บจานชามไปล้างโดยมีเล้งตามไปล้างเหมือนปกติ เพียงแต่ต่างคนต่างไม่มีใครพูดอะไรกัน เล้งล้างน้ำยา ย้งล้างน้ำเปล่าจนเสร็จ จากนั้นย้งก็เปิดลิ้นชักหยิบเงินออกมาหาเจงกับอินที่เตรียมตัวกลับ
“ขอบคุณพี่เจงกับพี่อินมากเลยนะจ๊ะที่มาช่วย นี่จ้าแม่ฝากไว้ให้เป็นค่าเหนื่อยเล็กๆน้อยๆ”ย้งยื่นแบงค์พันสองใบให้เจงกับอินคนละใบ
“เฮ้ยไม่เป็นไรย้ง คนกันเอง”เจงโบกไม้โบกมือปฏิเสธเงินแต่ย้งยี้จับมือมันไว้แล้วยัดเงินใส่มือ
“เอาไปพี่เจงอย่าให้ย้งต้องบังคับ ทำงานลงแรงแล้วก็ต้องได้ค่าตอบแทนคำว่าคนกันเองอย่าเอามาใช้กับการทำงานนะย้งไม่ชอบ”มันทไหน้าดุใส่พี่ที่แก่กว่า จ้องตาไม่กระพริบ
ชิบหาย
บทจะดุก็ลบภาพอีแมวส้มอ้วงๆกลายเป็นนางเสื้อสาวไปได้เลย
“หม่าม้าบอกแล้วว่าจ้างก็คือจ้างไม่ได้ขอแรง เอาไป”มันยัดเงินใส่มืออินด้วยอีกคน ใช้สายตากดดันเจงกับอินจนตาแทบจะคว่ำปากมันงุ้ยอย่างเอาแต่ใจกดตาต่ำจนแก้มห้อย
น่ากลัวชิบหาย
“แล้วค่าแรงกูล่ะอีย้ง”ไอ้เล้งที่ลืมตัวว่าเมินมันมาทั้งวันแกล้งทวงค่าแรง อีย้งมันทำหน้าเหวอก่อนจะหุบปากบ่นมุบมิบอะไรคนเดียวก็ไม่รู้มันแถมแก้มย้อยๆของมันดันขึ้นสีแดงเรื่ออีกต่างหาก
เนี่ย บอกแล้วอีคู่นี้ต้องมีเงื่อนงำ เจงกับอินหรี่ตาจับผิดแต่มันสองคนก็เมินไปคนละทางซะอย่างนั้น
เวลาอยากเสือกแต่เสือกไม่ได้นี่มันหงุดหงิดจังโว้ยยยยยยยยยย!!!!!
“อ่า...”ย้งยี้ที่ออกมาจากห้องน้ำสะดุ้งเมื่อเห็นเล้งนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของตัวเอง คิตตี้ตัวใหญ่ที่เอาไว้นอนกอดบัดนี้นอนระทดระทวยเป็นที่รองตีนของพี่เล้งไปเรียบร้อยแล้ว ย้งยี้กำมือจับชายกระโปรงชุดนอนผ้าลื่นๆของตัวเองแน่น ภาพเหตุการณ์เมื่อวานยังติดตา ความรู้สึกขนลุกวาบๆมาเล่นงานมันอีกครั้ง
เขินไปหมดแล้ว ทำยังไงก็ไม่หายเขิน
“จะยืนบิดอีกนานมั้ย?”เล้งแสร้งทำเสียงเรียบทั้งๆที่ตาของมันวอกแวกมองหน้ามองขาอีย้งสลับกันไปวุ่นไปหมด
“พี่เล้งไม่ไปนอนห้องเฮียยี่เหรอ”อีย้งยังคงยืนอยู่ที่ปลายเตียงดังเดิมไม่เข้าไปแด๊ะแด๋ใส่เขาเหมือนเช่นทุกวัน
เกิดความรู้สึกประดักประเดิดระหว่างคนทั้งคู่ไปเสียได้ ทั้งๆที่เล้งคิดว่าตัวเองจะกลับมาทำตัวตามปกติกับอีย้งอยู่แล้วเชียว เล้งโยนโปรศัพท์ของตัวเองไว้ที่หัวนอนก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มันถอนหายใจพลางขยี้หัวอย่างหงุดหงิด
“มานี่”เล้งเอ่ยปากเรียกย้งยี้เบาๆหากแต่อีตัวดีกลับไม่ขยับ
“เดี๋ยวนี้พูดอะไรไม่เชื่อฟังกันแล้วเหรอย้ง?”
“ฮื่อออออ”อีย้งทำเสียงอ่อนยามที่เล้งเรียกชื่อมันดีๆแบบไม่มีอีนำหน้า
ใจเหลวไปอยู่ปลายตีนแล้วจ้าพี่เล้งจ๋า แม้จะเขินหากแต่อีย้งก็ค่อยๆเดินไปหยุดตรงหน้าเล้ง
“มีอะไรเหรอพี่เล้ง”ย้งยี้บิดไม้บิดมือมองตุ๊กตามั่ง มองตีนตัวเองมั่ง มองประตูห้องมั่ง มองทุกอย่างยกเว้นหน้าของเล้ง
ก็พอเห็นหน้าพี่เล้งทีไรภาพพี่เล้งหลับตาสะกดจิตสะกดใจลอยแว่บเข้ามาทุกที ย้งมวนท้องน้อยไปหมดแล้วจ้า เล้งมองอีตัวดีที่ยังไงก็ไม่ยอมมองหน้าเขาซักทีอย่างอ่อนใจ จะปล่อยให้หลีกกันไปหลบกันมาไม่ได้หรอกอึดอัดใจตายห่า
“มึงจะสำรวจห้องที่มึงนอนมา 17 ปีอีกนานมั้ยอีย้ง?”เล้งเอ่ยถามเสียงดุจนอีย้งที่กำลังเพลินกับสติ๊กเกอร์เจ้าหญิงนิทราที่แปะไว้ตรงกระจกโต๊ะเครื่องแป้งสะดุ้งโหยง สะดุ้งอีกรอบเมื่อไอ้เล้งคว้ามือมันไปกุมไว้ทั้งสองข้าง
ถ้าเรื่องเมื่อคืนทำให้มึงอึดอัดเวลาอยู่กับกู กูขอโทษ”อ่าว...อยู่ๆมาทำซึ้งอะไรตอนนี้เนี่ยพี่เล้ง ร้อยวันพันปีเคยทั้งเตะ เคยทั้งด่า บางทีหมั่นตับมากๆพี่เล้งก็ตบย้งจนหัวโยกวันนี้ดันมาขอโทษเพียงเพราะจู๋พี่เล้งทิ่มตูดย้งแบบไม่ได้ตั้งใจเนี่ยนะ
แงงงงงงงงงงงงงง
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนน
“มึงรู้ใช่มั้ยว่าส่วนนั้นของผู้ชายน่ะมันไวต่อความรู้สึก”เล้งยังคงพูดด้วยเสียงเรียบๆเรื่อย ปลายนิ้วของมันถูวนที่หลังมือนุ่มของย้งแผ่วเบา
“ร...รู้จ้า”
“นั่นแหละ ก็เพราะมันไวต่อความรู้สึก แล้วกูก็โตแล้ว ไม่แปลกที่จะมีอารมณ์ขึ้นมาได้”
บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มามีอาเริงมีอารมณ์อะไรกันล่ะพี่เล้ง งือออออออออออ ย้งเม้มปากแล้วคลายเม้มปากแล้วคลายทั้งกลั้นยิ้มกลั้นเขินมั่วซั่วไปหมด ตัวสั่นมือสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
“เพราะฉะนั้นกูขอโทษมึงที่ทำให้รู้สึกไม่ดี”
“ไม่นะพี่เล้ง ย้งไม่ได้รู้สึกไม่ดี”ย้งรีบตอบกลับเสียงสั่น มันจิ๊ปากตัวเองเมื่อรู้สึกว่าคำตอบของมันดูไม่เข้าท่า
“คือย้งหมายถึงย้งไม่ได้โกรธ ย้งโตแล้วย้งเข้าใจ ย้งรู้ว่าพี่เล้งไม่ได้ตั้งใจอันนั้นเป็นความผิดของย้งเองที่ไม่ระวังตัว”
“ถ้าเข้าใจแล้วทำไมยังเขินอยู่ มึงหลบหน้ากูทั้งวันเลยนะ”
“พี่เล้งก็หลบหน้าย้งทั้งวันเหมือนกัน”มันเถียงกลับทันควัน
“ก็กูนึกว่ามึงโกรธ”
“ย้งไม่ได้โกรธ ย้งแค่เขิน”มันมองมือที่ถูกเล้งจับอย่างชั่งใจว่าจะพูดดีมั้ย
“พี่เล้ง..ย้งมีเรื่องจะถาม”มันเม้มปากจนเล้งอยากจะดึงปากมันไว้ให้เลิกเม้มซักที
“อะไร?”
ถ้า...”
“...”
“ถ้าบอกว่าการที่ย้งนั่งตักพี่แล้วทำให้พี่รู้สึกพี่ไม่ได้ตั้งใจ งั้น...”เล้งมองอีย้งที่เม้มปากอีกรอบอย่างสงสัยในสิ่งที่มันจะพูด
“แล้วที่พี่เล้งจูบย้งน่ะ ตั้งใจหรือเปล่า?”
“.....”
“.....”
เกิดความเงียบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก เล้งจ้องหน้าย้งสีหน้าเดี๋ยวเผือดเดี๋ยวแดง ใบหูของมันแดงแจ๋อย่างเห็นได้ชัดเพราะมันเป็นคนขาวมาก ส่วนย้งยี้คราวนี้ไม่ได้หลบตาไปไหน มันจ้องหน้าเล้งอย่างรอคอยคำตอบ
แม้ไม่มีคำพูดกดดันหากแต่สายตามันที่จ้องมองไม่หลบนั้นยิ่งกว่าอาจารย์คุมสอบ
อ่า...เล้งรู้สึกว่าตัวเองคอแห้งปากแห้งอีกแล้ว
“ไม่ได้หลับเหรอ?”
“หลับจ้า”
“ถ้าหลับทำไมถึงรู้?”
“ความรู้สึกมันปลุก แต่ไม่กล้าลืมตากลัวพี่เล้งจะอาย”เล้งถอนหายใจ เขาไม่คิดว่าสัมผัสแผ่วเบานั้นจะไปปลุกอีตัวดีให้ตื่น
“คงไม่ได้ตั้งใจสิเนอะ”มันถอนหายใจเมื่อเล้งไม่ตอบมันซักที อีย้งยิ้มแห้งใส่พลางจะดึงมือตัวเองออก
“ไม่เป็นไรย้งไม่ได้รู้สึกอะไรพี่เล้งอย่าคิดมากนะ”ก่อนที่ปลายนิ้วของมันจะหลุดจากมือของเล้ง ชายหนุ่มก็คว้าข้อมือของนังคนเด็กแล้วดึงจนย้งเสียหลักงายลงกับเตียง ร่างสูงขึ้นทาบทับตรึงแขนสองข้างของมันไว้ที่เหนือหัว
“เรื่องที่มึงนั่งตักแล้วมันแข็งน่ะกูไม่ได้ตั้งใจ”เล้งใช้ปลายนิ้วลูบกรอบหน้าของอีย้งเบาๆก่อนจะเลื่อนขึ้นมาคลึงริมฝีปากอิ่มของมัน
“แต่เรื่องที่กูจูบมึง”ฝ่ามือหนาประคองกรอบหน้าอีย้งไว้อย่างทะนุถนอม
“กูตั้งใจ”แล้วภาพรอบตัวของย้งก็หายไปยามใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้ ก่อนที่ความอุ่นวาบจะทาบทับลงบนกลีบปาก เสียงทุ้มก็เอ่ยให้ได้แก้มแดงอีกครา...
“ครั้งนี้...เฮียก็ตั้งใจเหมือนกันย้งยี้”
เกิดมา 17 ปีครึ่งย้งยี้ไม่เคยรู้สึกเหมือนหัวใจจะวายมากเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย ย้งเงยหน้ารับรสจูบที่เล้งมอบให้อย่างไม่ประสีประสา
อันที่จริงเมื่อคืนย้งคิดว่าตัวเองฝันหากแต่ความนุ่มหยุ่นที่ทาบลงมาบนกลีบปากรวมทั้งเสียงหัวใจของเล้งที่ดังลั่นจนย้งได้ยินนั้นทำให้รู้ว่าย้งไม่ได้ฝัน
และในตอนนี้เสียงหัวใจของย้งยี้ก็ดังประสานไปกับเสียงหัวใจของเล้งเช่นเดียวกัน มือเล็กของย้งกำประสานกับฝ่ามือใหญ่ของเล้งความรู้สึกวูบหวามแล่นเข้าจู่โจมจากริมฝีปากสู่ท้องน้อย ย้งยี้เอียงหน้ารับสัมผัสที่เล้งมอบให้ เล้งจูบที่ริมฝีปากล่างของย้งยี้ซ้ำๆก่อนจะกัดเบาๆทำให้ย้งต้องเปิดปากเรียวลิ้นร้อนกวาดต้อนไล่หาปลายลิ้นของย้งยี้อย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามืออีกข้างบีบต้นขาที่อยู่นอกกระโปรงนอนจนขึ้นรอยก่อนจะลูบขึ้นมาอย่างช้าๆ
“อ๊ะ...พี่เล้ง...”ย้งยี้ร้องอย่างตกใจเมื้อฝ่ามือร้อนไต่เข้าไปในขอบกางเกงในของมัน ร่างบางหุบขาโดยอัตโนมัตินั่นเรียกให้เล้งที่เริ่มสติกระเจิดกระเจิงกลับมาสู่ปัจจุบัน เล้งผละริมฝีปากออกมองไปที่มือของตัวเองที่ค้างเติ่งโดยที่มีมือของย้งยี้ยึดข้อมือของมันอยู่ดวงตาของย้งยี้มีแววหวาดไหวอยู่จนเล้งถอนหายใจ มันลุกขึ้นก่อนดึงคนน้องขึ้นมา จูบซับตรงขี้แมงวันเม็ดเล็กมุมปากแล้วกอดอีย้งแนบอก
“ขอโทษ ไม่ทำแล้ว นอนเถอะ”
“พี่เล้ง...”ย้งยี้กระชับกอดที่เอวของเล้งแน่น
“หืม...”
“พี่เล้งชอบย้งหรือเปล่า ชอบเหมือนที่ย้งชอบพี่เล้งมั้ย?”ย้งนิ่งฟังคำตอบของเล้ง เล้งลูบผมของมัน นิ่งอย่างใช้ความคิด
“กูไม่รู้ย้ง กูไม่รู้ว่าระหว่างเรามันเป้นความผูกพันหรือเป็นความชอบ”ร่างของย้งยี้นิ่งไป
ไม่ใช่คำตอบแบบที่มันอยากได้เลยซักนิด
ถ้าชอบพี่เล้งก็บอกว่าชอบแล้วจะสานต่ออะไรก็ว่าไป
ถ้าไม่ชอบ ถ้าคราวหน้าได้อยู่ด้วยกันอีกย้งจะได้ไม่ปล่อยตัวให้พี่เล้งจับจูบอีก
“อย่าปิดกั้นตัวเองเพื่อกูนะย้ง ถ้าเจอใครที่ดีเข้ามาในชีวิตก็ลองคบกับเขา กูก็จะไม่ปิดกั้นตัวเองเหมือนกัน”
“ใจร้าย...ย้งก็มีแค่พี่เล้งคนเดียวจะผลักให้ไปรักใครอีก”มันทุบอกเล้งอย่างทำโทษ เล้งรู้สึกว่าอกเสื้อของตัวเองเปียก
อ่า...
เขาทำอีตัวดีเป่าปี่เสียแล้ว
“แต่ตอนนี้กูไม่ได้มีใคร กูมีแค่มึง แต่ถ้าวันหนึ่งกูลองคบกับใคร ถ้ากูไม่ได้รู้สึกเหมือนที่กูรู้สึกกับมึง ถ้าวันนั้นมึงยังไม่มีใคร วันนั้นเราอาจจะโตพอที่จะเข้าใจว่าระหว่างเรามันเป็นแค่ความผูกพันหรือเป็นความรัก ถึงวันนั้นกูจะมาขอมึงเป็นแฟนเอง โอเคมั้ย?”
“พี่เล้งจะสร้างโลกขึ้นมาสองใบแบบนักร้องดังที่เป็นข่าวเหรอจ๊ะ?”มันเงยหน้ามาถามเล้งทำปากยู่อย่างไม่ชอบใจ
“มันเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัวมากเลยรู้มั้ย ย้งไม่ชอบเลย”
“กูไม่ได้สร้างโลกสองใบสามใบอะไรซักกะหน่อยอีโง่ กูแค่ให้โอกาสมึงได้ลองคบคนอื่นดู เผื่อความรู้สึกที่มึงมีให้กูตอนนี้จริงๆแล้วจะเป็นความรู้สึกเดียวกับที่มึงมีให้ไอ้ยี่”
“ไม่ ย้งรักพี่เล้ง จะเป็นย้งตอน 9 ขวบ หรือ 18 ย้งก็รักพี่เล้ง”
“มึงนี่มันดื้อแท้วะ แล้วแต่มึงเถอะ นอนได้แล้วไม่ง่วงหรือไง”เล้งดีดหน้าผากของมันอย่างหงุดหงิด
อิเด็กโง่ อธิบายอะไรไปก็ไม่เข้าใจ
รอมันโตกว่านี้ก่อนแล้วกัน ถึงวันนั้นมันคงเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
ระหว่างที่ค่อยๆเติบโต ก็อย่างเพิ่งมีใครมาจีบมึงก็แล้วกัน
เอ๊อ ทำไมกูย้อนแย้งวะไอ้ห่า
“พี่เล้ง จะนั่งทุบหัวตัวเองอีกนานมั้ยอ่ะ”เสียงอีย้งมันถามด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้ง
“ยุ่งน่า”มันหันไปเอ็ดอีตัวดีที่เดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งตอนไหนก็ไม่รู้ ตาปรือจะหลับอยู่แล้วยังห่วงทาครีม
“อย่าเพิ่งนอนนะ ขอย้งทาครีมแป๊บ”มันบอกพลางชโลมสารพัดครีมลงบนผิวหน้าและลำตัวใช้ความเร็วที่เร็วกว่าปกติก่อนจะทาลิปบำรุงเป็นอันดับสุดท้ายจากนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงแล้วตวัดผ้าห่มมาคลุมจนถึงอก
“ย้งจะนอนแล้วเดินไปปิดไฟให้ด้วย”มันสั่งคนที่นั่งมองมัน
“โอ้โห ตะกี๊มึงก็ลุกไปปิดเองก็ได้มั้ย?”
“ก็ย้งไม่อยากเดินกลับเตียงตอนที่ห้องมืดนี่นา”มันเถียงคอเป็นเอ็น
มึงนี่นะ”เล้งตบเหม่งมันไปทีหนึ่งแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปปิดไฟแต่โดยดี ไม่กี่วินาทีเล้งก็สอดตัวเข้ามาอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับอีย้ง
“พี่เล้ง...”อีกแล้ว เรียกอีกแล้ว
“อะไร”แต่ก็ขานรับมันทุกรอบ
“ย้งนอนกอดพี่เล้งได้มั้ย?”
“มึงนี่มันน่ารำคาญ”เสียงเล้งบ่งบอกว่ารำคาญเหลือเกิน แต่ก็ดึงร่างนุ่มนิ่มมาไว้ในอ้อมกอดอยู่ดี
“พี่เล้ง”
“ไหนมึงบอกว่าง่วงไงย้งทำไมไม่นอนซักที”ไอ้เล้งส่งเสียงเอ็ดเมื่ออีย้งมันเรียกเขาอีกแล้ว
“พรุ่งนี้ย้งเล่าให้อันอันฟังได้มั้ยว่าพี่เล้งจูบย้ง”
“ถ้ามึงเล่าให้ใครฟังกูจะหยิกมึงให้เอวขาดเอย”เล้งส่งเสียงดุ
“ไม่เล่าก็ได้จ้า”มันกระชับกอดเอวของเขาแน่นขึ้น
“พี่เล้ง...”
“อะไรอีกล่ะ!!”คราวนี้เล้งตะคอกกลับ
อีห่านี่น่ารำคาญชิบหาย
“ย้งรักพี่เล้งนะ”มันซุกหน้ากับอกเขาพลางหัวเราะคิกเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเล้งเต้นระรัว เล้งไม่ได้ตอบอะไรมันกลับมาอีกมีเพียงอ้อมกอดที่กระชับแน่นขึ้น
อุ่นดีจังเลยจ้าพี่เล้ง
อุ่นที่สุดเลย
..........................................
ตื่นดีนัก!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
