-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า..........บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*********************
LengZab
Intro
#พี่เล้งแซ่บมาก
สำหรับย้งยี้พี่เล้งคืออะไร
พี่เล้งคือคนที่คอยเก็บขนมที่ตกพื้นปัดๆแล้วคืนให้ย้งแล้วบอกว่า แดกๆไปเถอะเก็บเร็วเชื้อโรคยังไม่ทันเห็นหรอก
พี่เล้งคือคนที่บ่นว่ารำคาญย้งแต่เวลาโดดยางตั้งแต่อีอกขึ้นไปก็ช่วยย้งตลอดแม้จะชอบทำหน้าหงิกเป็นหนังตีนก็ตามเถอะ
พี่เล้งคือคนที่เวลาย้งวิ่งล้มเจ็บตัวมักจะด่านำสุดท้ายก็เดินมาดึงย้งให้ลุกขึ้นก่อนใครเพื่อนแถมปัดฝั่นตามตัวตามตูดให้ย้งไม่ได้ขาด
พี่เล้งคือคนที่เวลาย้งขอของกินอะไรมักจะบ่นเสมอว่าย้งตะกละแต่ก็ยอมยื่นให้ด้วยสีหน้าเอือมๆ
พี่เล้งคือเวลาที่ย้งยี้โดนแกล้งร้องไห้ก็มักจะด่าว่าย้งน่ะอ่อนแอน่ารำคาญแต่ก็ลูบหัวแล้วพากลับบ้านตลอด
พี่เล้งคือโลกทั้งใบของย้งยี้
เพราะฉะนั้นถ้าใครหน้าไหนมายุ่งกับพี่เล้ง ย้งเอาตายเลยนะจ๊ะ
ย้งหรือนามที่ใครๆรู้จักกันดีว่าย้งยี้คือเด็กหนุ่มอายุย่างเข้า 18 ปี ใครๆแถวย่านนี้ต่างรู้ดีว่ามันน่ะรักมั่นปักใจหมายที่ไอ้เล้งลูกแปะหลิวบ้านอยู่ท้ายตลาด บ้านของย้งอยู่ต้นซอยเปิดเป็นร้านข้าวขาหมู ข้าวหมูแดง ข้าวมันไก่ และก๋วยเตี๋ยว ในบ้านมีอาม่า ป๊า ม้า แล้วก็เฮียยี่ที่นานๆจะกลับบ้านที มีลูกจ้างอยู่ประจำ 1 คน ไปกลับ 2 คนคอยช่วยป๊ากับม้าตอนเปิดร้าน จริงๆตั้งแต่เกิดพ่อตั้งชื่อเล่นให้ชื่อย้ง แต่พอโตพอจะเลือกทางเดินของตัวเองได้กอรปกับชอบดูเรื่องมังกรหยกย้งก็เปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นย้งยี้เสียเลย พอย้งอายุได้สิบสองป๊าก็ลาโลกไปด้วยมะเร็งปอดเพราะสูบบุหรี่หนักส่วนอากงอาม่าก็ไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ในเวลาต่อมาทำให้เหลือเพียงย้ง เฮียยี่และหม่าม้าดูแลกิจการของบ้านต่อไป ส่วนบ้านของเล้งเป็นอู่ซ่อมรถมีแค่เล้งกับป๊าอยู่ด้วยกันสองคน พี่ชายพี่สาวแต่งงานแยกบ้านออกไปได้ 2-3 ปีแล้ว หม่าม้าของเล้งเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่เล้งยังเด็ก เกือบทุกวันรถของย้งจะต้องมีปัญหาให้ได้พาไปซ่อมที่ร้านของเล้ง ทั้งๆที่ข้างบ้านของย้งก็มีร้านซ่อมมอไซค์อยู่แต่เจ้าตัวก็ยังดั้นด้นที่จะจูงไปหาเล้ง
ใครๆก็รู้ว่ามันน่ะมารยาสาไถเป็นที่สุด บางวันมันก็ปล่อยลมยางตัวเอง บางวันมันก็เอาตะปูตอกกับแผ่นไม้แล้วขับเหยียบให้ยางรั่ว
“พี่เล้งจ๋า...”เสียงหวานร้องเรียกขณะเดินจูงรถมาจนเกือบถึงหน้าร้าน เล้งขมวดคิ้วฉับลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงของอีตัวดี
รอบที่สองแล้วสำหรับวันนี้ เมื่อเช้าบอกยางรั่ว นี่เข็นมาอีกแล้ว
“รถเป็นอะไรไม่รู้จ้าเนี่ยสตาร์ทไม่ติด”นังตัวดีจีบปากจีบคอบอกกับพี่เล้งก่อนจะเตะขาตั้งลงกระพือคอเสื้อพัดเอาลมเย็นเข้ามาแล้วยกชายเสื้อขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่หน้าโดยไม่สนว่าคอเสื้อจะกว้างหรือชายเสื้อจะเลิกไปถึงไหนต่อไหน หน้าท้องขาวนวลแบนราบโผล่อวดสายตาชาวบ้านอย่างไม่อาย เล้งอยากเอาปะแจเขวี้ยงให้กบาลแยก
จริงอยู่ที่ยังไงเสียอีย้งก็เป็นผู้ชาย แต่สายตาของลูกค้ารวมทั้งพวกเพื่อนๆที่กำลังช่วยกันรุมซ่อมรถของลูกค้าต่างก็มองมันกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“อีย้ง เอาเสื้อลง”เสียงเข้มเอ่ยบอกกับคนเด็กที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าหัวนมจะโผล่ออกมาเซย์ไฮชาวบ้านร้านตลาดอยู่รอมร่อ ย้งยี้ชะงักก่อนจะส่งยิ้มตอแหลยิ้มการค้าให้พี่เล้ง
“ก็เหงื่อเข้าตาย้งยี้อ่ะ มันแสบ ถ้าไม่เช็ดหนูก็แสบตาสิ
“มึงมันน่ารำคาญ”เล้งวางอุปกรณ์การซ่อมลงก่อนจะลุกแล้วถกชายเสื้อของตัวเองเช็ดหน้าให้นังตัวดีเงียบๆโดยที่ย้งยี้เองก็ยอมยืนนิ่งให้พี่เล้งเช็ดเหงื่อด้วยความเคยชิน
“เหม็นน้ำมันเครื่องอ่ะ”มันว่าพรางย่นจมูก เล้งไม่โต้เถียงอะไรอีกเขาถอนหายใจราวเหนื่อยหน่าย ย้งมองเพื่อนพี่เล้งแล้วส่งยิ้มหวานจ๋อย
“วันนี้มาสองรอบแปลว่าคิดถึงมาก”พี่อินเอ่ยแซวเรียกสีแดงจากเลือดฝาดมาประดับแก้มยุ้ยๆได้ทันควัน
“บ้า พี่อินก็พูดอะไรก็ไม่รู้ ถ้าเอาจำนวนการมาหาพี่เล้งมาแทนความคิดถึงยังงั้นย้งต้องย้ายมาอยู่กับพี่เล้งแล้วแหละ”เด็กน้อยจีบปากจีบคอพูดพลางหัวเราะคิกอยู่ฝ่ายเดียว ยืนบิดไปบิดมาเรียกเสียงแซวเสียงเป่าปากจากเพื่อนๆของเล้งได้พอประมาณ
อาจจะดูน่าหมั่นไส้แต่พวกเขากลับคิดว่าย้งมันก็น่ารักดี
“แล้วไม่คิดถึงพี่เจงมั่งเหรอย้ง ถ้าไอ้เล้งมันเล่นตัวนักก็มาลองคบกับพี่ดีมั้ย”เจงชายหนุ่มหน้าหวานหากแต่นิสัยแมนมากแกล้งพูดทีเล่นทีจริง ย้งส่งยิ้มกว้างไปให้อย่างไม่คิดอะไร
“รอย้งเบื่อจะจีบพี่เล้งก่อนแล้วเดี๋ยวจะให้คำตอบ”
เคร้ง!!!
“อุ๊ยแม่แหก!!”ย้งยี้กระโดดโหยงเมื่อเล้งโยนเหล็กชาร์ปเฉี่ยวตีนไปนิดหนึ่งด้วยความตกใจ
“พี่เล้ง โยนมาทำไมเกือบโดนตีนหนูเนี่ย”หันไปเอ็ดเสียงแหวตาเขียวปั๊ด ถ้าเจ็บเล็บหลุดขึ้นมาจะทำยังไง จะมาอมนิ้วโป้งตีนห้ามเลือดให้ย้งมั้ย ก็ไม่!! พี่เล้งนี่เล่นไม่รู้เรื่องเลย
“พูดมาก รำคาญ ไปหาที่นั่งรอได้แล้วมามายืนบิดอยู่เกะกะลูกค้า”เล้งว่าเสียงดุก่อนจะสูบลมเข้ายางในแล้วจุ่มลงในน้ำหาจุดรั่ว ย้งบึนปากใส่อย่างไม่ชอบใจกับท่าทีและน้ำเสียงขึงขังไม่นุ่มนวลอ่อนหวานเหมือนตอนใช้ให้ไปซื้อเหล้ากับน้ำแข็งที่เซเว่นฯเลยซักนิด ร่างบางเดินลงส้นไปนั่งที่เก้าอี้ว่างตัวหนึ่งยกขาเรียวข้างซ้ายขึ้นมานั่งไขว่ห้างอย่างไม่ระแวดระวังตัวเลยซักนิด เล้งเหลือบตาขึ้นมองก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกโยนไปคลุมขาของอีตัวดี
มันน่ารำคาญจริงๆ ใส่กางเกงสั้นขนาดนั้นออกนอกบ้านได้ไงวะ แล้วเสือกนั่งไขว่ห้างเคยระวังอะไรที่ไหน
เกะกะลูกตานัก
“นั่งให้มันดีๆหน่อย”เขาว่าอย่างหงุดหงิดพลางส่งสายตาเยือกเย็นไปให้กลุ่มเพื่อนที่มองขาขาวๆของอีย้งกันตาเป็นมัน
“พวกมึงก็จะมองอะไรกันนักหนา งานเนี่ยไม่ทำกันหรือไง”
“อ่ะไอ้เหี้ย พาลพวกกูเฉย”
“เออนั่นดิ่ มีของขาวมาให้มองใครมันจะไม่มองมั่งวะ ขนาดมึงยังมองเลย”ทั้งอินและเจงเข้ากันราวคอหอยกับลูกกระเดือก เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่ไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วยกลับไปสนใจกับงานของตัวเองต่อ
หงุดหงิดอีย้งที่ชอบมาตอนเพื่อนๆของเขาอยู่
ไม่ชอบที่ใครๆก็ชอบแซวมันบางครั้งก็พูดเล่นเลยเถิดไปจนเกือบถึงเรื่องใต้สะดือ แล้วอีย้งนี่ก็นะไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเลยว่ากำลังโดนล่วงละเมิดทางคำพูด เสือกหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจชมว่าพี่ๆคุยสนุก
ย้งยี้พูดคุยกับเพื่อนๆของเขาอย่างสนุกสนาน บางช่วงปิดปากหัวเราะคิกเมื่อไอ้อินกับไอ้เจงเล่าเรื่องลามกให้ฟังโดยไม่สนใจว่าเล้งนะนั่งหน้าดำหน้าแดงด้วยความหงุดหงิดซักเพียงไหน เล้งเหลือบสายตาดุขึ้นมองย้งที่กระทืบเท้าตบมือหัวเราะชอบใจกับมุกควายๆของไอ้เจง
“แรดนัก” กร่นด่าในใจด้วยความหงุดหงิด
อยากปิดร้านแล้วไล่พวกแม่งกลับไปให้หมด
เสียงดัง น่ารำคาญ!!
หากจะมีใครถามเล้งว่า สำหรับเล้ง ย้งยี้คืออะไร
เล้งก็ตอบได้ทันทีว่า...
ย้งยี้คืออีเด็กน่ารำคาญที่เกาะเขาแน่นหนึบราวกับปลิงตั้งแต่ยังเด็ก
ย้งยี้คืออีตัวภาระที่ตั้งแต่ตอนเด็กๆทั้งๆที่ไอ้ยี่พี่ชายของมันก็มีจักรยานแต่มันก็ยังร้องงอแงจะซ้อนท้ายเขาคนเดียวเพื่อไปโรงเรียน จนปัจจุบันโตเป็นควายแล้วเขาก็ยังต้องขับมอเตอร์ไซค์ไปรับมันเพื่อส่งไปโรงเรียนและวันไหนที่เขาเลิกเรียนเร็วก็ต้องถ่อสังขารไปรับมันทั้งๆที่วิทยาลัยที่เขาเรียนก็ห่างจากโรงเรียนของมันไกลโข ในขณะที่ไอ้ยี่พี่ชายของมันเปิดตูดแน่บเข้าไปเรียนที่กรุงเทพ ทิ้งอีภาระนี่ไว้ให้เขาสบายใจเฉิบ
ย้งยี้สำหรับเขาคือเด็กตะกละที่ต่อให้ตรงหน้าของกินมากมายมันก็ยังจะขอของกินจากเขาด้วยคำพูดเสี่ยวๆเช่น “ขอย้งซักคำได้มั้ยพี่เล้ง คำว่ารักน่ะ” และเขามักจะตอบกลับไปว่า “เอาคำว่าตีนไปก่อนก็แล้วกัน” แต่อย่างไรเสียสุดท้ายของกินคำนั้นที่เล้งกำลังจะเอาเข้าปากก็ถูกป้อนให้ย้งยี้อยู่ดี
ย้งยี้คือเด็กที่เที่ยวประกาศต่อใครต่อใครว่าวันหนึ่งจะต้องได้พี่เล้งทำผัวจะเอาพี่เล้งไปเป็นเขยบ้านโยธากาญจน์ให้จงได้สร้างความอับอายให้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนจนต้องขู่มันว่าเขาจะเตะมันให้ขาดสองท่อน แต่นี่ผ่านมาหลายปีแล้วเขาก็ยังไม่เคยได้เตะมันซักที
ย้งยี้คือเด็กที่เขาบ่นว่าน่ารำคาญแต่ถ้าวันไหนมันไม่มาวอแวเขาก็จะเผลอชะเง้อมองไปที่หน้าซอยบ่อยๆ เขาไม่ได้คิดถึงมันหรอกแค่รู้สึกแปลกๆที่ไม่มีมันมาวุ่นวาย
ย้งคือเด็กที่น่ารำคาญแต่เล้งก็ขาดมันไม่ได้ แต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับมันนะ อาจจะนึกถึงเพราะความเคยชิน ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีวันไหนที่ไม่เจอมัน ยกเว้นมันไปเข้าค่าย
ไม่ได้คิดอะไรกับมันเลยจริงๆ
ถ้าเล้งคือโลกทั้งใบของย้ง อีย้งก็คือกะลาทั้งใบที่ครอบตัวเล้งอยู่
เพราะชีวิตของเล้งก็ไม่ได้ออกไปไหนไกลเลยซักนิด โลกของเขาแคบยิ่งกว่าอีย้งซะอีก แล้วยังเสือกมีอีย้งวนเวียนอยู่แค่คนเดียว
ซวยจริงๆ
.....................................
ฝากพี่เล้งและย้งยี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ
สำหรับเรื่องนี้ติดแท็ก #พี่เล้งแซ่บมาก นะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ฉันหวีดรอเรื่องนี้
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: รอๆๆๆๆ
-
LengZab
ย้งเกลียดพี่เล้งแล้ว!!
วันนี้เล้งอารมณ์ไม่ดี เพื่อนๆที่เคยเฮฮาปาจิงโกะพลอยต้องเงียบตามเจ้าของอู่ซ่อมรถที่โยนเครื่องมือโครมครามตั้งแต่กลับมาที่ร้าน ขนาดอินที่กล้าต่อปากต่อคำกับมันที่สุดยังต้องเงียบแล้วทำงานส่วนของมันไปเรื่อยๆ
ไอ้เล้งกำลังหงุดหงิดและทำตัวเหมือนหมาบ้า
อาการแบบนี้เขาเรียกว่าหึงจนตาลาย
ต้นเหตุก็ไม่ใช่ใครหรอก ก็อีตัวดีลูกชายคนเล็กของเจ้าของร้านข้าวหน้าตลาดนั่นแหละ
“ตัวแค่นี้แรดนัก”เจงที่นั่งอยู่ใกล้กล่องเครื่องมือกลั้นขำจนไหล่สั่นหันไปมองตาไอ้อินอย่างรู้กัน
ปากบอกไม่รักไม่ชอบอีตัวดีที่ขยันมาอ่อยทำรถอ้อยคว่ำวันละสามเวลาหลังอาหาร แต่พอเห็นมันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของไอ้หนุ่มข้างบ้านก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดเดินกลับร้านด้วยความหัวเสีย
“อ้าวไอ้เล้งไม่แดกข้าวเหรอวะ”อินที่เดินตามมาถึงกับออกปากถามก็ไอ้คนที่ทำหน้าเหมือนเหม็นขี้มันหันหลังเดินกลับลงส้นตึงๆจนอินคิดว่าถ้าพระแม่ธรณีมีจริงคงผุดขึ้นจากดินขึ้นมาด่าไอ้เล้งแน่ๆ
“ไม่เดิ่งไม่แดกมันแล้ว”เล้งเตะกระป๋องกาแฟที่ใครไม่รู้แดกเสร็จแล้วโยนทิ้งไว้ทั้งๆที่ถังขยะของเทศบาลก็วางอยู่เป็นสิบ
“พวกเหี้ยแดกแล้วไม่มีปัญญาเอาไปทิ้งถังคราวหลังก็แดกกระป๋องเข้าไปด้วยเลยสิ”
มันพาล...
ใครๆต่างก็รู้ดีว่าไอ้เล้งน่ะเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง มันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครแต่ถ้าใครมาขอความช่วยเหลือถ้าไม่เกินแรงมันนักหรือมันไม่ติดธุระอะไรมันก็จะช่วยตลอด เตี่ยของไอ้เล้งก็เป็นที่เคารพของคนแถวบ้านเพราะแปะแกเป็นคนเข้าถึงง่ายมนุษย์สัมพันธ์ดีกว่าไอ้เล้งเยอะ
ไม่ใช่ว่าไอ้เล้งมันหยิ่งแต่มันเข้าสังคมไม่เก่งนัก ที่วิทยาลัยนอกจากกลุ่มเพื่อนมันก็ไม่ได้สนิทกับใครมากนัก
จะมีแค่คนเดียวนั่นแหละที่ทำให้มันพูดได้มากกว่าปกติ นั่นก็คืออีย้งน้องไอ้ยี่เพื่อนสนิทของเล้ง
เล้งกับยี่โตมาด้วยกันเรียนหนังสือห้องเดียวกันตั้งแต่เตรียมอนุบาล มียี่ที่ไหนมีเล้งที่นั่น ตอนเรียนด้วยกันไอ้เล้งมันเข้านอกออกในบ้านไอ้ยี่ได้อย่างอิสระ หิวก็แค่ปั่นจักรยานไปบ้านไอ้ยี่ แม้ว่าไอ้เด็กที่อ่อนกว่า 2 ปีกว่าที่เป็นน้องไอ้ยี่จะน่ารำคาญแต่เล้งก็เอ็นดูมันไม่น้อยเพราะเล้งเป็นลูกคนเล็กไม่มีน้องดังนั้นน้องของไอ้ยี่ก็เหมือนน้องของมันเอง แถมอีย้งเมื่อเริ่มโตจนรู้ความหัวใจของมันก็มอบให้พี่เล้งอย่างเปิดเผย มันไม่เคยปิดเลยว่ามันชอบพี่เล้งรักและเทิดทูนพี่เล้งของมันมากแค่ไหน แม้บ่อยครั้งเล้งจะทำหน้ารำคาญใส่อีย้งก็ไม่เคยท้อ
อีย้งมันขี้อ้อน ติดเขายังกะตังเมก็เพราะไอ้ยี่มันไม่ค่อยชอบเล่นกับน้องนัก
แต่ถึงพี่เล้งจะไม่เล่นด้วยอีย้งก็ยังเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนเป็นประจำ
“ทำไมมึงชอบดุอีย้งมันนักวะ”เขาเคยถามไอ้ยี่ตอนอยู่ ม.4 วันนั้นไอ้ยี่ดุอีย้งจนเดินร้องไห้กลับบ้านหลังจากมันงอแงให้พี่ชายพาไปตลาดนัด
“กูไม่ชอบ มันเป็นตุ๊ด”เล้งส่ายหัวให้กับเหตุผลเด็กๆของไอ้ยี่
“เป็นตุ๊ดแล้วไงยังไงมันก็เป็นน้องมึง”
“ก็กูไม่ชอบคนชอบล้อมันแล้วอีย้งก็เสือกมนุษย์สัมพันธ์ดีไม่เคยโกรธใครเลย วันก่อนไอ้เหี้ยแบงค์ห้องสี่ก็แกล้งบีบตูดมัน”ยี่เล่าอย่างหงุดหงิดโดยไม่ทันสังเกตว่าสีหน้าของเล้งมืดยังกะถูกราหูอมไปครึ่งหน้า วันต่อมาก็มีข่าวแพร่สะพัดว่าแบงค์กับเล้งนัดต่อยกันหลังตลาดสรุปวันนั้นแบงค์กับเล้งก็ไม่มาโรงเรียนทั้งคู่ ยี่ตามไปดูเล้งที่บ้าน ใบหน้าที่เคยขาวจัดเปลี่ยนเป็นสีม่วง เขียว แดง มีรอยช้ำที่เบ้าตาสภาพยับเยินดูไม่จืด ข้างตัวมีชามโจ๊กที่กินไม่หมดและยาแก้อักเสบแก้ปวดวางอยู่
“ไปต่อยกับไอ้แบงค์มันทำไมวะ?”
“...”ไอ้เล้งไม่ตอบ มันทำเป็นนอนนิ่งราวไม่ได้ยิน ไอ้ยี่ถอนหายใจหนัก
ปากแข็งล่ะที่ 1 อยากรู้อะไรก็ง้างก็เหนื่อย
ยี่ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมห้องนอนเล็กๆของไอ้เล้ง
เขาไม่ใช่คนที่ชอบเซ้าซี้ใครนัก ปล่อยให้เล้งนอนถอนหายใจเฮือกจนในที่สุดคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก
“กูถามมันว่าวันก่อนจับตูดอีย้งจริงเหรอ”
“อย่าบอกนะว่ามึงต่อยกับมันเพราะอีย้ง?”ยี่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ในขณะที่เขาเป็นพี่อีย้งแท้ๆสิ่งที่เขาแสดงออกก็แค่มพอใจและเขม่นในใจเงียบๆ
ไม่ใช่ว่าไม่รักไม่ห่วงน้อง แต่ยี่เองก็แสดงออกไม่เก่ง ยิ่งน้องมาเป็นกะเทยเสียอย่างนี้เขายิ่งไม่อยากไปคลุกคลีอะไรกับมันมาก
บอกตามตรงก็คือเขาอาย...
แต่ไอ้เล้งที่ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดแถมเวลาถูกอีย้งเกาะแกะก็ทำหน้าหงิกยังกะผักกูดกลับไปมีเรื่องชกต่อยกับไอ้แบงค์เพียงเพราะเขาบอกว่าอีย้งถูกจับตูด
ยี่เองชักจะสับสนว่าตกลงใครเป็นพี่ของอีย้งกันแน่
มันหรือไอ้เล้ง
พลันความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัว
“หรือว่ามึงชอบอีย้งวะ”
วันนั้นยี่ไม่ได้คำตอบอะไรไปนอกจากความเงียบ...
ย้งเข็นมอเตอร์ไซค์คันเก่งเดินฝ่าแดดร้อนเปรี้ยงตอนบ่ายสองเข้ามาในร้านของเล้ง เจ้าของร้านที่หน้าหงิกราวม้าหมากรุกตั้งแต่เที่ยงพอเห็นใครเดินใส่กางเกงขาสั้นเต่อเข้ามาก็ยิ่งหงุดหงิด ภาพมันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไอ้แอ้เด็กข้างบ้านรบกวนวนเวียนอยู่ในหัว
อีย้งเตะขาตั้งลงก่อนจะเดินลากรองเท้าอีแตะมาหาเล้งนั่งลงข้างๆทำหน้าอ้อล้อโดยไม่ได้ระวังเลยซักนิดว่ากางเกงตัวลั้นจะร่นจนถึงโคนขาอ่อนขนาดไหน
“พี่เล้งจ๋าดูรถให้ย้งหน่อย มันสตาร์ทไม่ติด”นังตัวขาวที่ยังไม่รู้ว่าคนที่ชอบกำลังหงุดหงิดจีบปากจีบคอพูดแถมยังคว้าหมับเอาต้นแขนของเล้งมากอดอย่างถือวิสาสะ เล้งที่ทั้งหงุดหงิดทั้งหิวแถมเจ้าตัวยังไม่รู้ว่าตัวเองจะโกรธอะไรนักหนาสะบัดมือมันออกอย่างแรงจนอีย้งหงายหลังตึง เล้งใจหายวาบเมื่อเห็นอีย้งช้อนตาขึ้นมองอย่างตกใจ ดวงตากลมของมันมีน้ำตาเอ่อคลอ มือขาวๆของมันค้ำพื้นไปโดนปะแจที่วางอยู่จนถลอก ขาขาวๆของมันถูกน้ำมันเครื่องที่เพิ่งถ่ายให้ลูกค้ากระเด็นใส่จนเปื้อนไปทั้งแถบ
“พี่เล้งผลักย้งทำไมย้งเจ็บ”เล้งพอเห็นน้ำตาที่คลอหน่วยของอีย้งก็ให้นึกรำคาญ ชายหนุ่มทิ้งปะแจในมือลงพื้นดังโครมก่อนหันไปสั่งเพื่อน
ไอ้อินไอ้เจงมึงทำต่อกูที”พูดจบก็เอื้อมไปดึงมืออีย้งให้ลุกขึ้นแล้วลากอีตัวดีขึ้นมาบนห้อง ย้งที่ปลิวตามแรงกระชากสูดน้ำมูกจนแสบจมูก
มันไม่เข้าใจว่าทำอะไรให้พี่เล้งโกรธพอเข้ามาในห้องเล้งก็เหวี่ยงอีย้งแล้วปิดประตุลงกลอน
“พี่เล้งโกรธอะไรย้งอ่ะ”มันถามอย่างไม่เข้าใจ นี่เพิ่งมายังไม่ได้กวนตีนอะไรพี่เล้งเลยซักคำนะ เล้งสูดหายใจลึกอย่างพยายามทำให้อารมณ์ของตัวเองเย็นลง
“ไหนมึงบอกว่าชอบกูที่สุดไงอีย้ง”ย้งมองเล้งอย่างไม่เข้าใจ ปากเล็กเบะลงเล็กน้อยเมื่อพี่เล้งทำหน้าดุ
ย้งไม่ชอบเลยที่พี่เล้งทำหน้าแบบนี้ แต่พี่เล้งจะมาถามทำไมในเรื่องที่พี่เล้งอยู่อยู่แล้ว
“ก็ใช่จ้า”
“ถ้าชอบกูแล้วมึงไปซ้อนท้ายไอ้แอ้ทำไม?”ย้งยี้ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ มองเล้งที่เอาแต่หันไปมองภาพนักฟุตบอลโง่ๆราวกับว่ามันออกมาเดาะบอลให้เล้งดูได้แบบภาพวาดในแฮร์รี่ พอตเตอร์ ก่อนที่คิวสวยได้รูปจะเลิกขึ้นอย่างเข้าใจ
“พี่เล้งเห็นเหรอจ๊ะ”น้ำเสียงหวานเอ่ยถามพลางเคลื่อนตัวไปชะโงกหน้าตรงหน้าคนที่กำลังทำหน้าดำหน้าแดงอยู่
เล้งลมหายใจสะดุดยาวใบหน้าขาวมาลอยล่อหน้าอยู่ข้างๆ
ดูเถอะ อีตัวดี แทนที่จะทำหน้าสลดดันมาทำหน้าระรื่น
“พี่เล้งหึงหนูเหรอ??”
หึงพ่องสิ เล้งได้แต่ตอบกลับในใจ อีย้งทำหน้ายิ้มกริ่มก่อนจะเดินมายืนข้างหน้าของเล้ง มืออูมๆของมันจับมือเล้งไว้แน่นก่อนจะประสานนิ้วทั้งสิบเข้าด้วยกัน แม้เล้งจะพยายามสะบัดออกแต่มันก็กุมไว้แน่น
พี่เล้งน่ะสะบัดแค่พอเป็นพิธีไปงั้นแหละ สุดท้ายก็ยืนนิ่งให้มันจับต่ออยู่ดี
“รถย้งเสียตั้งแต่เมื่อเช้า”มันว่าเสียงอ้อน
“แล้วแม่ใช้ให้ไปเอาผักกาดดองบ้างแปะไช้”แปะไช้คือลุงของมันที่มีอาชีพทำผักกาดดองส่งทั่วจังหวัด
“แล้วทำไมมึงไม่โทรบอกกู”เล้งถามเสียงตึง ปกติเวลาต้องไปเอาผักกาดดองบ้านแปะไช้เขาจะขับกะบะพามันไปเอาด้วยกันทุกที
หมายถึงไปเอาผักกาดน่ะนะ
“วันนี้รีบมาก ค่ายมาสั่งเหมาไปเลี้ยงทหารพรุ่งนี้ย้งเลยต้องรีบไป พอดีไอ้แอ้มันอยู่บ้านม้าเลยจ้างให้มันช่วยขับรถพาไป ย้งไม่รู้ว่าพี่เล้งจะไปหาที่บ้าน”มันทำตาแพรวพราวใส่ แก้มใสขึ้นสีราวกับตูดลิงตอนหน้าผสมพันธุ์
“ใครจะไปหามึง อย่ามามั่ว กูแค่จะไปกินข้าว”เล้งหันมาเถียงไม่เต็มคำนัก เสียงที่แข็งตอนแรกอ่อนลงทันตา มองสภาพอีย้งที่เขาทำให้มันเปื้อนก็รู้สึกผิด
ใช่ว่าจะไม่เคยเล่นแรงๆกับมัน ตอนเด็กๆช่วงที่เล้งรู้สึกว่าตัวเองมีพละกำลังมากกว่ามันเขาก็ผลักมันล้มบ่อยๆ
แต่ตั้งแต่มันโตมาและเขารับรู้ว่ามันมีใจเป็นเด็กผู้หญิงมากกว่าเล้งก็ไม่เคยทำมันให้เจ็บตัวอีก
เขาแค่รู้สึกว่าในเมื่อมันอ่อนแอกว่าเขาก็จะไม่รังแกดังนั้นยิ่งมองเห็นมือที่เป็นแผลกับคราบน้ำมันที่ติดเรียวขาขาวเขาก็รู้สึกผิด
“ไปอาบน้ำ ตัวมึงเปื้อน”เขาไล่มันแล้วบุ้ยปากไปทางห้องน้ำ
“เดี๋ยวย้งกลับไปอาบที่บ้านก็ได้”
“อาบที่นี่แหละ มึงกลับไปสภาพนี้เดี๋ยวม้ามึงตามมาด่ากู” ก็แค่ข้ออ้าง
“แต่ย้งไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนนี่จ๊ะ”มันก็ยังคงเป็นอีย้งที่เรื่องมากชิบหาย เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอากางเกงบอลและเสื้อบอลตัวโคร่งมาโยนใส่หัวมัน
“ไปอาบน้ำ อย่าให้กูพูดซ้ำ”เล้งทำเสียงดุก่อนจะเปิดประตูออกไปข้างนอกเพื่อหยิบกล่องยา เมื่อกลับเข้ามาในห้องอีย้งก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้วมีเพียงเสียงฝักบัวที่ตกกระทบพื้นให้ได้ยิน เล้งขมวดคิ้วเมื่อเสื้อผ้าที่เขายื่นให้อีย้งวางกองอยู่บนเตียงนอนของเขา
อีย้งอาบน้ำไปฮัมเพลงไปบีบสบู่เหลวโพรเทคสูตรเย็นของเล้งฟอกตัวล้างคราบน้ำมัน ใบหน้าใส่ขึ้นสีเรื่อจากเลือดฝาดยามน้ำอุ่นตกกระทบผิวกายก็แดงระเรื่ออย่างน่ารัก แผลถลอกที่มือแสบเล็กน้อยแต่ย้งทนได้ ตอนเด็กๆเฮียยี่พาเตะบอลย้งล้มกลิ้งเพราะขาพันกันได้แผลได้เลือดเสียหลายหนยังไม่ยักกะตาย ขาเจ็บก็ได้พี่เล้งพาขึ้นหลังและแบกกลับบ้านดังนั้นแผลที่มือยังไกลหัวใจนักแต่พี่เล้งทำหน้าทำตาเหมือนแผลมันใหญ่มากถึงขั้นต้องตัดมือทิ้ง
ย้งขำพรืดออกมากับท่าทางดูสำนึกผิดนัก
ปะเดี๋ยวเถอะจะแกล้งอ้อนว่าเจ็บให้รู้สึกผิดเชียว ย้งอาบน้ำเสร็จก็ใช้ผ้าเช็ดตัวลายแมนยูผืนใหญ่ของเฮียเล้งพันตัวออกมา ร่างบางตกใจนิดหนึ่งที่เห็นเล้งนั่งกระดิกตีนยิกๆรออยู่บนเตียง สองมือยกขึ้นปิดหน้าอกเปลือยเปล่า
“แหก!!”อีย้งอุทานลั่นด้วยความตกใจ มันคิดว่าพี่เล้งลงไปทำรถต่อเลยทำตัวชิลเหมือนอยู่บ้าน
เล้งลมหายใจสะดุดก่อนจะเขวี้ยงเสื้อผ้าให้มันอีกหน อีย้งลืมตัวปล่อยมือที่ปิดหน้าอกของตัวเองเพื่อรับเสื้อผ้าที่เล้งโยนให้ การขยับตัวอย่างกะทันหันทำให้ปมผ้าที่ผูกไว้ไม่แน่นนักคลายออก
กว่าย้งจะรู้ตัวผ้าขนหนูก็ร่วงไปกองที่พื้นพร้อมกับลมเย็นที่ประทะวูบเข้ากับร่างกายของย้ง
อีย้งกรี๊ดลั่นก่อนหายผลุบเข้าไปในห้องน้ำในขณะที่เล้งนั่งตาค้างหัวใจเต้นแรงราวมีคนมาตีกลองอยู่ในอก
ตั้งแต่มันโตเขาก็ไม่เคยเห็นมันแก้ผ้าอีกเลยจนกระทั่งวันนี้
แทนที่จะรู้สึกรังเกียจหัวใจไอ้หนุ่มลูกเจ้าของอู่รถกลับเต้นระส่ำ เรือนร่างขาวบอบบางติดอยู่ในหัวจนต้องสะบัดหัวหลายรอบเพื่อลบภาพนั้นออก
หากแต่พยายามจนคอเคล็ดภาพก็ยังติดตา
เล้งนั่งรอย้งนานนับสิบนาทีจนใจของเขาเริ่มเต้นด้วยจังหวะปกติชายหนุ่มจึงเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
“อีย้งมึงจะออกมาได้ยังเข้าไปตายคาส้วมกูแล้วหรือไง”เขาทั้งเคาะทั้งร้องเรียกจนในที่สุดกลอนประตูห้องน้ำก็ถูกถอดออก อีย้งก้มหน้าซ่อนแก้มแดงเรื่อไว้อย่างเขินอาย ปากที่เคยพูดเจื้อยแจ้วเม้มแล้วคลายอย่างประหม่า เล้งเห็นดังนั้นก็แกล้งทำเฉยไม่พูดถึงสิ่งที่เพิ่งผ่านไป
“มาทำแผล มือมึงเป็นแผล” เขาหันหลังเตรียมเดินนำไปที่เตียงก็พอดีเห็นว่าอีย้งมันเอามือจับขอบกางเกงไว้ไม่ยอมปล่อย
“อ่อ กูลืมไป ยางมันยืด”เล้งว่าก่อนจะคว้าเชือกผูกตรงขอบกางเกงมาผูกให้อีย้งโดยการดึงเสื้อบอลให้ขึ้นไปกองอยู่ที่เอวอีย้งแล้วผูกเอวกางเกงให้เหมือนผู้ใหญ่แต่งตัวให้เด็ก
“เสร็จแล้ว”เขาว่าก่อนจะจับหัวมันแล้วดันให้มานั่งที่เตียง น้ำเกลือถูกชุบแล้วล้างแผลให้มัน เบตาดีนถูกแต้มแล้วโปะผ้าก็อซติดพลาสเตอร์
น่าแปลกที่พี่เล้งที่ดูเป็นผู้ชายเถื่อนจะมือเบาอย่างไม่น่าเชื่อ
ย้งยังไม่ทันเจ็บพี่เล้งก็ทำแผลให้เสร็จเสียแล้ว
“เป่าหน่อย”มันอ้อนเหมือนเมื่อครั้งยังเยาว์ ทุกครั้งที่พี่เล้งทำแผลให้พอแล้วเสร็จต้องให้เล้งเป่าให้ตลอด
“ปัญญาอ่อน โตเป็นควายแล้วยังจะต้องให้เป่า”มันว่าใส่น้องที่นั่งจ้องตาแป๋ว
ถามว่าด่าแล้วเป่ามั้ย?
“เพี้ยง หาย!!”
ก็เป่าอยู่ดี
เจงกับอินมองตากันอย่างสื่อความหมายในสายตาขณะที่ล้างไม้ล้างมือรอกินข้าวโดยที่อีย้งเป็นคนทำอาหารมื้อนี้ หม้อข้าวที่มีกลิ่นของข้าวหอมมะลิหอมกรุ่นดีดตัวเด้งเป็นสัญญาณว่าข้าวที่หุงสุกดีแล้วก็พอดีกับเสียงน้ำมันในกระทะดังฉ่าด้วยอีย้งเทกะหล่ำปลีหั่นลงไปผัดกับกระเทียวสับและหมูสด มันปรุงรสอย่างคล่องแคล่วผัดไปมาด้วยไฟแรงไม่นานจานผัดกะหล่ำปลีก็ถูกวางลงบนโต๊ะที่มีไข่เจียวสีน้ำตาลกำลังดีรวมทั้งต้มจืดเต้าหู้อ่อน น้ำพริกกะปิและจานผักสดจานใหญ่วางอยู่ก่อนแล้ว
“ย้งยี้นี่เก่งเนอะ ทำกับข้าวก็เก่งขายของก็เก่งใครได้ไปทำลูกทำเมียนี่โชคดีชิบหาย”ไอ้เจงว่าก่อนจะรับจานข้าวที่ย้งคดให้จนพูนจาน อีย้งคิ้วกระตุกนิดหนึ่งกับคำท้ายประโยค
“โชคดีเฉยๆก็พอจ้าพี่เจง โชคดีชิบหายย้งกลัวว่าแก่ตัวไปน่าจะเหลือแค่กะลาใบเดียว”
“เลิกชอบไอ้เล้งแล้วมาคบกับพี่มั้ยย้ง?”ไอ้อินมันว่าพลางลอยหน้าลอยตายิ้มจนไฝสามเม็ดใต้ตาย่นไปกองรวมกันก็พอดีกับมะเขือเปราะที่ไอ้เล้งถืออยู่ลอยหวือมาลงหัวของอินพอดี
“โทษทีมือกูลื่น”มันว่าพลางหยิบมะเขือลูกใหม่มาบิด้วยมือเปล่า ตายตาคมดุก็จ้องหน้าเพื่อนราวกับจะแดกเข้าไปแทนลูกมะเขือ
“แหม หวง กูหยอกเล่นหรอก”ไอ้อินไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวแต่อย่างใด
มันพูดตามความจริง ถ้าไม่ติดว่าอีย้งมันรักปักใจแค่ไอ้เล้งเขาเองก็อยากจะจีบมัน ถึงมันจะแสดงออกว่ามันเป็นนังตุ๊ดเด็กแด๊ะแด๋แต่ย้งมันน่ารักจริงๆ ผิวขาวลออตาอย่างลูกคนจีนไหนจะหน้าตาจิ้มลิ้มของมันนั่นอีก ไม่ว่าใครจะผู้หญิงหรือผู้ชายเห้นมันก็ต้องเอ็นดูทั้งนั้นแหละ
มีแต่คนใจหมาเท่านั้นแหละที่เกลียดอีย้งลง
ไม่นับไอ้คนที่ชอบทำปากหมาใส่อีย้งมันบ่อยๆอย่างไอ้เล้งหรอกนะ
“เลิกมองอีย้งแล้วรีบแดกข้าวเถอะไหนมึงบ่นนักบ่นหนาว่าหิวไม่ใช่เหรอยังมีงานเหลืออีกตั้งเยอะ”เล้งพูดแทรกระหว่างที่ไอ้อินมองอีย้งเหมือนจะแดกอีย้งแทนข้าวเข้าไปซะเอง
"มึงก็มานั่งกินข้าวได้แล้วอีย้ง”เล้งเลื่อนเก้าอี้ข้างตัวให้ย้ง ย้งยี้ตักข้าวมานั่งกินใกล้ๆมือเรียวก็คอยหยิบจับตักกับข้าวใส่จานให้เล้งไม่ได้ขาดจนเจงกับอินที่ลอบมองอยู่เรื่อยๆอดยิ้มเอ็นดูมันไม่ได้
เสียดาย ถ้าอีย้งเป็นผู้หญิงอะไรๆคงง่ายกว่านี้ ปากไอ้เล้งน่ะชอบไล่อีย้งปาวๆแต่พอมันไปกับใครหรือหายไปก็ไปหงุดหงิดโมโหใส่มันทุกครั้ง พอดีกันแล้วก็ทำเหมือนคู่ผัวตัวเมียปรนนิบัติพัดวีไม่ได้ขาด
มันเกินจากคำที่ไอ้เล้งเคยบอกพวกเขาไปมากโข
“น้องไอ้ยี่ก็เหมือนน้องกู พี่มันไม่อยู่ฝากให้กูดูแลกูเลยติดแหงกอยู่กับอีลิงนี่ไปไหนไม่ได้เลย”
แต่จากสายตาที่เห็นเป็นไอ้เล้งมากกว่าที่ไม่อยากไปไหน
หลังกินข้าวกลางวันพ่วงด้วยข้าวเย็นเสร็จเล้งกับเจงและอินก็ออกไปสูบบุหรี่ที่หน้าร้าน ชายหนุ่มปล่อยควันสีขาวให้ลอยไปในอากาศก็พอดีกับที่ย้งเดินออกมาข้างนอก เล้งรีบโยนก้นบุหรี่ที่เพิ่งสูบไปได้ครึ่งมวนทิ้งใช้ตีนขยี้แล้วรีบใช้มือปัดควันทันที
อีย้งมันไม่ชอบกลิ่นบุหรี่
แต่อีคนจมูกดีก็ทำท่าฟุดฟิด
“เหม็น”มันว่าก่อนจะนั่งลงมองรถของตัวเอง
“ช่วงนี้เสียบ่อยโดยไม่ต้องอ่อย”มันว่าพลางจับนู้นจับนี่ไปตามเรื่อง ถามว่ารู้มั้ยว่าเสียตรงไหน
ก็ไม่รู้หรอก
“ย้งไม่ชอบที่พี่เล้งสูบบุหรี่เลย เสียสุขภาพ”มันละมือจากรถแล้วเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เพิ่งดับบุหรี่ไป
“เสือก”เล้งก็ยังคงเป็นเล้งที่ชอบตอบกลับอีย้งด้วยคำพูดไม่น่ารัก
ย้งยี้เม้มปากอยู่ๆก็รู้สึกเสียใจกับคำด่าของพี่เล้งทั้งๆที่ก็โดนด่าแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วแท้ๆ แต่วันนี้ทำไมมันเจ็บจึ๊กๆที่ใจก็ไม่รู้สิ
“รำคาญย้งก็บอกมาดีๆก็ได้ ไม่ต้องมาด่าย้งทุกคำหรอก”มันว่าแล้วลุกขึ้นยืน
“รำคาญกันก็จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก”ย้งยี้ก้าวจะเดินออกจากร้านแต่เล้งไวกว่า มือหนาคว้าเอามือมันรั้งไว้
“จะไปไหน”เขาถามด้วยน้ำเสียงหงุเหงิด
เขาไม่ชอบคนงี่เง่าและอีย้งกำลังทำแบบนั้นอยู่ มันน่าหงุดหงิด
“กลับบ้านไม่อยากอยู่ให้รกหูรกตาพี่เล้ง”อีย้งสะบัดมืออย่างเจ้าแง่แสนงอน
มันน้อยใจ น้อยใจที่ความห่วงใยของมันกลายเป็นความเสือกสำหรับพี่เล้ง
มันก็แค่อยากให้พี่เล้งมีสุขภาพดีจะได้อยู่กับมันไปนานๆ
แต่พี่เล้งน่ะโง่
นอกจากไม่ซึ้งใจยังมาด่ามันว่าเสือกอีก
ไม่น่าชื่อเล้งที่แปลว่ามังกรเลย น่าจะชื่อควายมากกว่า
โง่ งี่เง่า
“ไม่ให้กลับ”พี่ควาย เอ้ย พี่เล้งจับมือย้งแน่นยึดไว้ไม่ยอมให้เดินออกจากอู่
“ย้งจะกลับ”ย้งยี้ก็ยังคงเป็นย้งยี้เช่นกัน
บทจะดื้อแล้วก็ดื้อหัวชนฝา ไอ้เจงกับอินมองภาพตรงหน้าอย่างอยากรู้บทสรุปว่าใครจะชนะ
“เดี๋ยวกูไปส่งรอก่อน”เล้งรั้งย้งไว้ น้ำเสียงที่แข็งเมื่อครู่อ่อนลง แต่ย้งถูกความน้อยใจกัดกินใจไปเสียแล้วมันจึงไม่ฟัง
“ย้งจะกลับเอง”มันบิดข้อมือจนแดงเถือกเล้งพอถูกเด็กมันดื้อใส่ก็โมโหยกขาข้างหนึ่งเหยียบม้าหินหน้าบ้านก่อนจะดึงตัวอีย้งให้นอนพาดขา มืออีกข้างที่เหลือก็ฟาดป้าบๆลงบนตูดงอนๆของอีย้งไปเสียหลายที อีย้งร้องจ้ากดิ้นไปมา
“พี่เล้งตีย้ง ย้งจะฟ้องเฮียยี่”มันงัดเอาชื่อพี่ออกมาขู่ฟ่อน้ำหูน้ำตาไหล
“เชิญมึงขี่ม้าสามศอกไปฟ้องมันเลยไอ้ยี่น่ะ กูจะตีมึงให้ตูดลายเพราะมึงมันดื้อ”
“ย้งไม่ได้ดื้อ!!”
“มึงดื้อ!!”
สองคนตะเบ็งเสียงใส่กันก่อนที่อีย้งจะดิ้นขลุกขลักจนหลุดออกจากการจับกุมของเล้ง พอตั้งหลักได้มันก็กระทืบเท้าใส่หัวแม่ตีนเล้งทันที
“หนูเกลียดพี่เล้งไม่รักพี่เล้งแล้ว!!”มันพูดไปน้ำหูน้ำตาไหลไปก็วิ่งตูดบิดกลับบ้านมันไปเลย
“เป็นบ้าอะไรของแม่งวะ”พอจับอีย้งไม่ทันไอ้เล้งก็หันไปฟาดงวงฟากงาใส่ไอ้อินกับไอ้เจงแทน
“เมนส์มามั้ง”ไอ้เจงยักไหล่ตอบอย่างขอไปที
“อีย้งไม่มีมดลูกจะมีเมนส์ได้ยังไง”
“มึงมันโง่สมกับที่น้องมันว่าจริงๆ วันนี้หลายคดีนะมึงเนี่ย”ไอ้อินหันมาทำตาขวางใส่เล้ง
ก็เห็นๆอยู่ว่าคราวนี้ไอ้เล้งมันผิดจริงๆ
“ช่างแม่งไม่เคยเห็นงอนกูได้นานเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มาพันแข้งพันขากูอยู่ดีเล้งพูดอย่างมั่นใจ อีย้งมันขี้งอนเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมามันก็ลืมมันก็มาอ่อยเขาอยู่ดีหรอก
“มั่นหน้าเข้าไปเถอะมึงระวังเขาไม่มาจะหงอยเป็นหมา”
“เหอะ”ไอ้เล้งทำเสียงในคออย่างนึกค่อนในใจ
“ถ้ามันไม่มามึงเอาตีนมานาบหน้ากูได้เลย”
.............................
มาตามอารมณ์มีอารมณ์ก็มาไม่มีอารมณ์ก็ไม่มา
อิ๊วๆ
อยากให้พี่เล้งทำแผลให้มั่งจังค่ะ
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
:mc4: :mc4: มาด่วนทันใจมาก ขอบคุณมากๆก๊าบบบบ :hao7:
-
พี่เล้งโดนตีน แปะหน้า แแน่ๆจ้า
-
สนุกค่ะ ชอบๆ
-
เด๋วน้องหายไป 24 ชม.
อิพี่เล้งมีอกแตกตายแน่นวน
:hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สงสัยย้งคงจะหายไปหลายวันแน่ ๆ
คงได้เห็นพี่เล้งกระวนกระวายใจที่คนเคยมาอ้อยทุกวันสามเวลาหลังอาหารหายตัวไปไม่โผล่มาให้เห็นแน่ ๆ
-
:katai2-1:
-
น้องย้งน่ารัก
-
สนุกนะ
-
พี่เล้ง น้องมันน้อยใจรีบตามไปง้อเลย
-
รอเอาตีนนาบหน้าอิพี่เล้งอยู่นะจ๊ะ 55555 :laugh: :laugh: :laugh:
ใครรอเหมือนกัน +1 ตามมาเลยจร้าาาาาาาาาาา :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เล้งปากหมามาก ไปง้อน้องเลยนะะ!!
-
น่าจะได้หลายตีนนะพี่เล้ง 555
-
LengZab 2
#พี่เล้งแซ่บมาก
“มารับย้งเหรอเล้ง”ผู้หญิงผิวขาวมีใบหน้าคล้ายย้งยี้ที่กำลังสับขาหมูอยู่หน้าเขียงร้องถามเมื่อเล้งในชุดเสื้อช็อปขับมอเตอร์ไซค์มาหยุดหน้าร้านในตอนเช้า เล้งยกมือไหว้แม่เพื่อนอย่างเป็นปกติที่ทำทุกวัน พรรณีรัดหนังยางกับห่อข้าวพลางตักน้ำขาหมูใส่ถุงจากนั้นก็รัดหนังยางมือเป็นระวิงจนถุงโป่งคล้ายจะแตก
เล้งไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่ามารับย้ง แต่มันเป็นหน้าที่ประจำที่ทำทุกวันเพราะอีย้งมักจะโทรไปจิกเขาตั้งแต่หกโมงเช้าทุกวัน
ที่แปลกไปก็คือวันนี้โทรศัพท์ของเขาเงียบสนิท
ย้งยี้ไม่ได้โทรมาตามให้เขาขับมารับเหมือนที่ผ่านมา
“ย้งมันให้อันอันมารับไปตั้งแต่ 7 โมงแล้ว มันไม่ได้บอกเล้งเหรอ”หม่าม้าหันมามองหน้าเล้งหลังจากยื่นถุงให้ลูกค้าแล้ว
“ส่งสัยผมจะลืมน่ะครับม้า งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ”เล้งพูดแก้เก้อแล้วยกมือสวัสดีลาอีกครั้ง
ในใจของเล้งตอนนี้มีคำถามมากมาย
ทำไมอีย้งไม่บอกเขาว่าจะให้อันอันมารับ
เมื่อคืนมันก็ไม่ยอมโทรมากวนบังคับให้เขาบอกฝันดีเหมือนที่ผ่านมา
หรือว่ามันยังงอนเขาอยู่
แต่ปกติอีย้งไม่เคยงอนนานเกินชั่วโมงนี่นา อีย้งน่ะมันเป็นเป็นพวกงอนเองหานเองเพราะเล้งไม่ง้อ พอหายงอนคิดเหตุผลเข้าข้างตัวเองได้มันก็กลับมาอี๋อ๋อให้เขารำคาญเหมือนเดิม
แต่นี่นับจากเมื่อวานที่ทะเลาะกันก็ 14 ชั่วโมงแล้วนะ
เล้งสะบัดหน้าไล่ความคิดออกไป
เหอะ
ก็ดี
งอนนานๆนะมึง
สบายหูสบายตาไม่ต้องมีใครมาคอยวนเวียนให้รำคาญดี
เจงกับอินนั่งมองไอ้คนที่เอาแต่เดินไปเดินมากดโทรศัพท์ยิกๆจนนิ้วเป็นระวิงแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าถอนหายใจ
อาการของเล้งตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับหมาบ้าที่หงอยลงเพราะใกล้ตาย
“โทรศัพท์มีไว้ทำส้นตีนอะไรของแม่งวะ มีแล้วไม่รับเนี่ย ทับกระดาษเหรออีห่านี่”เล้งกดโทรศัพท์อีกครั้งและเช่นเดิมเขารอจนสัญญาณดับไปอีกฝ่ายก็ไม่รับ ถ้าไม่ติดว่าโทรศัพท์เครื่องละหลายพันพ่อจะเขวี้ยงให้เหมือนพระเอกละครที่เคยเห็นในทีวี แต่เล้งไม่รวยขนาดนั้นไงถ้าเขวี้ยงพังกูจะเอาที่ไหนไว้ตีป้อม เล้งเลยทำได้แต่เตะก้อนหินหน้าร้านจนมันกระเด็นไปโดนหัวอีด่างหมาจรท้ายตลาดที่ถ้าเล้งอารมณ์ดีก็จะหยำข้าวเทให้กินเป็นครั้งคราว
“มันงอนมึงไงมันเลยไม่รับ ปกติริงโทนขึ้นติ๊ดเดียวมันก็รับแล้ว”ไอ้เจงว่าอย่างคนเดาสถานการณ์ได้แม่นยำ
ถ้าเป็นตัวของเจงเองก็คงโกรธเหมือนกัน ก็เล่นด่าคนที่พูดด้วยความหวังดี เขาเข้าใจอีย้งมันดีที่บอกไม่ให้ไอ้เล้งสูบบุหรี่ก็เพื่อตัวของไอ้เล้งเองทั้งนั้น เพราะมันรักมันห่วงพ่อยอดชายที่หนึ่งในใจของมันนั่นแหละ แต่ไอ้เล้งน่ะโคตรควายที่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองซักทีเจงกับอินคบกับไอ้เล้งมา 2 ปีก็เห็นอีย้งมันวนเวียนมาอ่อยเช้าอ่อยเย็น เขาเข้าใจความแด๊ะแด๋ของอีย้งดี มันรักปักใจของมันเพราะตั้งแต่จำความได้อีย้งก็มีไอ้เล้งอยู่ในทุกช่วงเวลาของมันแล้ว ทั้งตอนที่ยังต้องกินกล้วยบดที่หม่าม้าโม๊ะๆในปากก่อนป้อน ทั้งตอนที่มันต้องเลิกดูดขวดนมก่อนเข้าอนุบาล แถมมารู้อีกว่าเมื่อก่อนน่ะไอ้เล้งต้องล้างตูดให้อีย้งแทนไอ้ยี่ที่เหม็นขี้น้องด้วยซ้ำ แต่เพื่อนเขาน่ะมันโง่ ด่าควายก็สงสารควายที่ควายมันยังรู้ว่ามันรักหรือไม่รักเจ้าของมันแต่ไอ้เล้งน่ะปากแข็ง ทั้งๆที่ก็ดูแลตามใจอีย้งไปซะทุกอย่างแต่พอถามทีไรก็ตอบแค่
“อีย้งก็น้องป่าววะ ไอ้ยี่มันฝากให้กูช่วยดูแล”
ก็แค่น้องเพื่อนป่าววะ ไม่เห็นต้องไปรับไปส่งที่โรงเรียนเลย
แค่น้องเพื่อนไม่เห็นต้องไปต่อยกับไอ้คนที่มาจับตูดมันเลย
แค่น้องเพื่อนพอมันไปซ้อนท้ายผู้ชายอื่นก็หวงหน้าดำหน้าแดง
แค่น้องเพื่อนอีย้งทำนมหกหรือกางเกงขาสั้นร่นจนเห็นขาอ่อนทีก็ทำหน้าเหมือนจะควักตาทุกคนที่มอง
เพื่อนเขาไม่หวงน้องเพื่อนกันแบบมึงหรอกไอ้โง่
ฉลาดทุกเรื่องยกเว้นเรื่องหัวใจ
เมื่อวานไอ้อินเกือบโดนไขควงเขวี้ยงหัวก็เพราะเสือกก้มหน้าไปพูดกับไอ้เล้งที่นั่งซ่อมรถให้อีย้งด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามที่ทำเอาคนฟังสั่นเป็นเจ้าเข้า
“เพื่อนเล้ง ยื่นหน้ามาซะดีๆ กูจะเอาตีนนาบ น้องย้งยี้เขาทิ้งมึงไปแล้วชาตินี้กูคิดว่าน้องมันคงไม่กลับมาหามึงอีกแน่ๆงอนข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้ป่านนี้หาผัวใหม่ที่ช่างเอาอกเอาใจไม่ปากหมาแบบมึงไปแล้ว “
แม่ง ไม่รับ!!”เจงสะดุ้งโหยงในตอนที่เขาคิดอะไรเพลินๆไอ้เล้งก็เตะยางในรถที่ลูกค้ามาเปลี่ยนจนลอยหวือผ่านหน้าเขาไปนิดเดียวจากนั้นมันก็คว้ารถที่อีย้งจูงมาให้ซ่อมเมื่อสองวันก่อนสตาร์ทแล้วขับไปเลย
ใช่ครับ
อีย้งมันไม่มาที่ร้าน 2 วันแล้ว ทำสถิติงอนนานที่สุดเท่าที่อีย้งเคยงอนมา คราวก่อนที่มันงอนนานสุดก็ตอนที่ไอ้เล้งแซวมันเรื่องลูกกระเดือก อีย้งเสียความมั่นใจไปโขมันเลยงอนไอ้เล้งที่เอาเรื่องลูกกระเดือกมันมาพูดต่อหน้าธารกำนัลที่มีคนได้ยินทั้งสิ้น 2 คน คือเจงกับอิน แล้วมันก็งอนตุปัดตุเป๋ออกจากร้านไป หายไปแบบตดยังไม่ทันหายเหม็นรวมทั้งสิ้นสองชั่วโมงกับอีก 14 นาที แล้วมันก็หิ้วถุงข้าวหมูแดงข้าวขาหมูกลับมา
“ย้งมาคิดดูแล้ว กระเดือกย้งมันก็ใหญ่จริงๆ พี่เล้งไม่ได้พูดผิด ย้งงี่เง่าเอง ย้งเอาข้าวหมูแดงมาให้พี่เล้งไม่ใส่กุญเชียงไม่ใช่ไข่ ย้งหั่นหมูกับมือเลยนะจ๊ะ เดี๋ยวย้งไปเทใส่จานให้เนอะ เนี่ย ย้งแช่ต้นหอมกับน้ำส้มสายชูแบบที่พี่เล้งชอบมาให้ด้วย”ดูเอาเถอะ ขนาดงอนเขามันยังมีอารมณ์ไปนั่งแช่ต้นหอมกับน้ำส้มสายชูให้ไอ้เล้ง
ย้งมันเป็นเด็กซื่อๆ มันมองโลกในแง่ดีมาตลอด หม่าม้าของมันเลี้ยงมันในแบบที่มันเป็น เริ่มรู้ว่าตัวเองได้ลูกสาวคนเล็กก็ตอนที่ย้งมันเอาส้นสูงของแม่ไปใส่ตอนอนุบาล
ย้งบอกว่าย้งไม่ชอบผมสั้นแบบเด็กผู้ชาย มันอยากไว้ผมยาวและถักเปียแบเชอรี่
ย้งเคยร้องห่มร้องไห้ตอน ม.1 มาฟ้องไอ้เล้งว่าเพื่อนผู้หญิงเขามีเมนส์เขาซื้อผ้าอนามัยกันแล้วแต่มันไม่มีเมนส์จนไอ้เล้งต้องพามันไปเซเว่น ยัดเงินใส่มืออีย้งแล้วบอกให้มันไปซื้อผ้าอนามัยที่อยากได้มา นั่นแหละอีย้งถึงเลิกร้องไห้ได้
“มึงจะร้องไห้ทำไม เขาใส่ให้มึงเห็นมั้ย มีเพื่อนมึงคนไหนเขาใส่ตอนเป็นเมนส์มาโชว์มั่ง ถ้ามึงอยากใช้มึงก็ใช้ไปเลย
“แต่ย้งไม่มีเมนส์นะพี่เล้ง”
“เอาไว้ใช้เผื่อมึงฝันเปียกก็ได้”
นั่นแหละปัญหาเรื่องผ้าอนามัยจึงไม่ถูกนำมาพูดถึงอีกเลย
ตามใจเขาขนาดนี้ไม่เรียกว่าดูแลเพราะพี่มันฝากไว้แล้ว
ระหว่างเล้งกับย้งมันคือความเคยชิน พอวันหนึ่งความเคยชินหายไปเล้งเลยหงุดหงิด แล้วก็พาลฟาดงวงฟาดงาใส่คนอื่น
“อ้าวเล้ง กินข้าวหรือยัง”หม่าม้าทักเล้งขณะที่เก็บร้านอยู่กับลูกจ้าง
“ยังครับม้า”
“งั้นเดี๋ยวอยู่กินข้าวกับม้ามั้ย เนี่ยวันนี้ม้าว่าจะผัดต้นกระเทียมที่เล้งชอบด้วย”ม้าเอ่ยชวนอย่างเคยชิน เล้งก็เหมือนลูกชายอีกคนของหล่อนมากินข้าวกับจิวยี่ลูกชายของหล่อนออกบ่อยแถมยังคอยดูแลย้งยี้ให้ด้วย แต่เล้งปฏิเสธแล้วสอดส่ายสายตามองหาคนที่มันหายหน้าไปสองวัน
“หาย้งเหรอ ยังไม่กลับน่ะไปเล่นที่บ้านอันอัน”
“ใครมารับไปครับ บ้านอันไกลจะตายแล้วนี่จะกลับยังไงครับม้าทุ่มกว่าแล้ว”
“กิมจูมารับส่วนขากลับเห็นว่าอันจะมาส่งนะ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปรับเองครับม้า”เล้งไม่รอให้หม่าม้าได้ปฏิเสธชายหนุ่มขับมอเตอร์ไซค์ของย้งยี้ไปบ้านอันดามันเพื่อนสนิทของย้งยี้ทันที บ้านของอันออกไปทางชานเมืองห่างจากตลาดราวสิบกิโลเมตร
บ้านอันอันเป็นร้านเสริมสวยอยู่ติดถนนใหญ่และใกล้มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง อันอันมีพี่สาวหนึ่งคนชื่อกิมจูอายุมากกว่าเล้ง ปีกว่า เล้งเคยเจอเพราะหม่าม้าเคยวานให้มารับย้งเวลาย้งต้องมาทำงานกลุ่ม เล้งจอดมอเตอร์ไซค์ไว้ตรงหน้าร้าน แล้วเดินเข้าไปในร้าน เสียงพูดคุยเงียบลงเมื่อชายหนุ่มปรากฏตัว เล้งมองคนสามคนที่อยู่ในร้านก่อนที่ลมหายใจของเล้งสะดุดลงชั่วคราวเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เสริมสวย ย้งหมุนตัวมามองเขาอย่างตกใจ แปรงแต่งหน้าในมือของกิมจูชะงักค้างกลางอากาศ เล้งมองย้งยี้ไม่วางตา ย้งในวันนี้ต่างจากทุกวัน ใบหน้าที่ชอบทำหน้างุ้ยๆจีบปากจีบคอจ๊ะจ๋ากับเขาทุกวัน วันนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ผมทรงนักเรียนสั้นๆตอนนี้ถูกแทนที่ด้วยวิกผมหน้าม้ายาวสลวย ขนตาของอีย้งที่ปกติยาวเป็นแพตามธรรมชาติถูกปัดด้วยมาร์คคาร่าจนงอนยาวชัดกว่าปกติ เสื้อยืดกางเกงขาสั้นถูกแทนที่ด้วยชุดมินิเดรสสีน้ำเงินโชว์เรียวขาขาวอย่างที่เล้งมองว่าวันนี้ขาอีย้งสวยกว่าปกติ
เล้งไม่รู้ว่าอะไรดลจิตดลใจให้ย้งมาแต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้
แต่เล้งไม่ชอบเลย
“อ่าวพี่เล้ง มารับย้งเหรอ”อันอันที่ตั้งสติได้เร็วกว่าใครเอ่ยทักแขกไม่ได้รับเชิญ เล้งมองอีย้งอีกครั้งก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“กลับบ้าน”มันมองหน้าย้งเป็นการกดดันแต่ย้งยี้กลับสะบัดหน้าไปอีกทางจนคอแทบหัก บรรยากาศตึงเครียดทาบทับความสนุกสนานที่เคยมีในร้านไปจนมิด อันดามันหันไปสบตากับกิมจูอย่างเกรงๆ ใครๆก็รู้ว่าเล้งน่ะดุยังกับหมา มันไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนหรอกถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอีย้ง
“ผีเข้าหรือไงถึงมาแต่งตัวแต่งหน้าเล่น ไปล้างแล้วกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”
“อันอัน ไปส่งเราหน่อย”ย้งยี้เลือกที่จะเมินคำพูดของเล้งหันไปจับมืออันอันเขย่าอ้อนให้เพื่อนเป็นคนไปส่งทั้งๆที่เล้งก็ยืนหัวโด่อยู่ที่หน้าประตู เล้งเห็นความดื้อรั้นของย้งก็ให้นึกหงุดหงิด เล้งไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีกเขาเดินดุ่มๆไปที่อีตัวดีก่อนจะดึงแขนย้งให้ลุกขึ้น
“ปล่อยย้งนะไม่ต้องมายุ่งกับย้ง!!”อีย้งสะบัดมือสะบัดแขนอย่างแรงแต่ว่าเล้งจับไว้แน่น ต้นแขนย้งเจ็บไปหมด
พี่เล้งไม่อ่อนโยนเลยซักนิด ชอบทำให้ย้งเจ็บอยู่เรื่อย เจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ อีกนิดย้งจะคิดว่าพี่เล้งใจหมาแล้วนะ
“กลับบ้านมันมืดแล้ว”เล้งคลายแรงที่มือลงเมื่อเห็นย้งน้ำตาคลอเบ้า ปากอิ่มเบะราวกับพร้อมจะร้องไห้ได้ตลอดเวลา น้ำเสียงที่ใช้ก็พลอยอ่อนลงไปด้วย ย้งยี้มองไปทางอื่นไม่ยอมมองเล้งเลยซักนิด มันน้อยใจ คราวนี้มันน้อยใจหนักมาก ทั้งๆที่มันออกปากเตือนก็ด้วยความหวังดีทั้งนั้นแต่เล้งยังมาด่ามัน
“ไม่ต้องมายุ่งกับย้ง ย้งจะกลับกี่โมงกี่ยามก็ไม่ต้องมาสนใจ ย้งโตแล้ว”
“เล้งเดี๋ยวพี่ไปส่งย้งเองก็ได้ น้องใส่กระโปรงน่าจะนั่งรถเครื่องไม่สะดวก”กิมจูเห็นสีหน้าของเล้งที่เริ่มขมวดคิ้วอีกครั้งก็คิดจะไกล่เกลี่ยหากแต่เล้งไม่สนใจอะไรแล้วทั้งนั้นในเมื่อพูดดีๆไม่ฟังมันก็เลยลากอีย้งออกนอกร้านไปเลย ย้งยี้พยายามขืนตัวไว้เต็มที่แม้จะไม่มีเสียงร้องแหกปากแต่มันก็ไม่ยินยอมที่จะมากับเล้ง
“ถ้ามึงดื้อกูจะตีมึงให้คนอื่นเขามอง ดีมั้ย”เล้งหันมาขู่ย้งยี้ปากคว่ำทันทีอย่างหงุดหงิดอย่างทำอะไรไม่ได้ ย้งรู้ว่าพี่เล้งไม่ได้ขู่ถ้าหากยังดื้อดึงพี่เล้งต้องจับย้งฟาดมันริมถนนท่ามกลางบรรดานักศึกษาที่เดินขวักไขว่
ถึงจะอยากดื้อยังไงแต่ย้งไม่เอาด้วยหรอกนะจ๊ะ
“นั่งไพล่!!”ย้งสะดุ้งโหยงเมื่อพี่เล้งหันมาตะคอกใส่ในตอนที่ร่างบางวาดขาเตรียมจะนั่งคร่อมด้วยความเคยชิน
“มึงใส่กระโปรงสั้นขนาดนั้นจะนั่งคร่อมได้ยังไง แม่ง”เล้งทำเสียงหงุดหงิดก่อนจะถอดเสื้อช็อปของตัวเองยื่นให้ย้ง
“นั่งไพล่แล้วเอาเสื้อกูคลุมขามึงไว้เลยสั้นขนาดนั้นใส่เข้าไปได้ยังไง”ย้งรับเสื้อที่เล้งยื่นให้ทำตามอย่างไม่ต่อล้อต่อเถียง รถมอเตอร์ไซค์ค่อยๆเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ
“เป็นเด็กเป็นเล็กกลับบ้านมืดค่ำไม่กลัวอันตรายมั่งหรือไงข่าวจี้ปล้นมีทุกวันมึงไม่เคยดูบ้างเหรอ”
“.....”
“แล้วนี่ริอาจแต่งหน้าแต่งตา คิดว่าสวยนักหรือไงมึงจะแต่งไปให้ใครดูอยู่กันแค่นี้”
“.....”
“กระโปรงที่ใส่แม่งก็สั้นนั่งทีเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วมึงเองจะลุกจะนั่งไม่เคยระวังชอบหรือไงที่เห็นคนอื่นมามองขาของตัวเอง คิดว่าขาสวยมากมั้ย”ย้งกรอกตาไปแปดตลบฟังเล้งบ่นมาตลอดทางบ่นตั้งแต่เรื่องกลับบ้านมืดโทรหาไม่รับไปรับไม่เจอบ่นเรื่องรถบ่นๆๆๆจนกระทั่งถึงบ้าน ย้งไม่ได้ตอบอะไรกลับซักคำ จนกระทั่งรถจอดสนิท
“พี่เล้ง”ในที่สุดย้งยี้ก็เปิดปากพูด
“เป็นห่วงพูดอย่างนี้นะไม่ต้องพูดยาว”มันยื่นเสื้อช็อปคืนให้เล้งก่อนจะเดินเข้าบ้านไปทิ้งให้เล้งยืนนิ่งอยู่ที่เดิมทะเลาะตบตีกับความคิดตัวเองเหมือนคนบ้า
“เป็นห่วง? ใคร ใครเป็นห่วงมึง กูป่าวซักหน่อย กูก็แค่ช่วยดูแลมึงเพราะกูรับปากไอ้ยี่ไว้”
((ต่อด้านล่างค่ะ))
-
เวลาผ่านไปจนครบอาทิตย์ ย้งยี้ก็ไม่ย่างกรายมาที่อู่ของเล้งเลย ไปรับตอนเช้าหม่าม้าก็บอกว่าย้งฝากบอกว่าอันอันจะมารับทุกวัน ตอนเย็นมีกิจกรรมต้องซ้อมกีฬาสีอันอันจะมาส่ง ดังนั้นเล้งจึงว่าง
ว่างจนฟุ้งซ่าน
แม้จะไม่อยากยอมรับแต่เล้งก็ต้องยอมรับจริงๆว่าชีวิตที่ไม่มีอีย้งนั้น
แม่งโคตรเหงาเลย
ในที่สุดเล้งก็ทนไม่ไหว โทรศัพท์เครื่องเก่งที่ทำตกแล้วตกอีกจนหน้าจอเป็นรอยร้าวทั่วทั้งฟิล์มกระจกก็ถูกหยิบขึ้นมากดยิกๆเพื่อต่อสายถึงจิวยี่เพื่อนรัก รอสายไม่นานทางนู้ก็รับสาย
“ไมมึง”จิวยี่เอ่ยทักโดยไม่ต้องเสียเวลาฮัลโหลงฮัลโหลอะไรให้เป็นทางการนัก เล้งถอนหายใจใส่คู่สนทนาจนจิวยี่ด่ากลับมาดังลั่น
“ไอ้สันดานมาถอนหายใจใส่กู มีอะไรก็รีบๆพูดมาคืนนี้กูจะไปตี้”
“น้องมึงแม่งงี่เง่า”เล้งเปิดปากด้วยการด่าย้งยี้ให้พี่มันฟัง จิวยี่ที่นอนกระดิกตีนอยู่ที่หอถึงกับขมวดคิ้วฉับ
“อ่าว อยู่ดีๆมึงมาด่าน้องกูทำไม”
“ก็น้องมึงอ่ะแม่ง...”จิวยี่ฟังเล้งเล่าเรื่องราวที่ทำให้คนทั้งคู่งอนจนไม่มาหาเป็นอาทิตย์จบลงแล้วก็เป็นฝ่ายถอนหายใจ
“ไอ้เล้ง มึงจำได้มั้ยป๊ากูตายเพราะอะไร?”
“ก็มะเร็งปอดไง”
“ใช่ ป๊ากูตายเพราะมะเร็งปอด แล้วที่เป็นมะเร็งปอดก็เพราะป๊ากูสูบบุหรี่จัดมาก วันหนึ่งสูบเป็นซองๆ อีย้งเป็นลูกที่พร่ำขอให้ป๊าเลิกสูบแต่ป๊าก็ไม่เลิกจนในที่สุดป๊าก็ตาย ตอนป๊าตายมึงก็เห็นว่าอีย้งมันร้องไห้จนไม่สบายมันถึงได้จำฝังใจว่าบุหรี่เป็นของไม่ดีจะพรากคนที่มันรักไป นี่เป็นสาเหตุที่อีย้งมันขอคนทั้งบ้านไม่ว่าจะเป็นกูหรือลูกจ้างว่าอย่าสูบบุหรี่ มันไม่อยากให้คนที่มันรักต้องตายเพราะบุหรี่อีก เพราะฉะนั้นการที่มันบอกไม่ให้มึงสูบบุหรี่เพราะอะไรมึงก็คิดเอาเอง”จิวยี่อธิบายให้เล้งฟังอย่างใจเย็น เล้งที่นิ่งฟังมาตลอดยกมือขึ้นลูบหน้า ถอนหายใจอย่างหนักอก
“กูไม่รู้ กูด่ามันไปแล้ว กูไม่ได้ตั้งใจกูหลุดปาก”
“บางทีการที่มึงจะเป็นฝ่ายง้อมันบ้างก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายนะ ครั้งนี้มึงผิด มึงโตกว่ามันมึงน่าจะรู้ว่าต้องทำยังไง”
“แต่กูไม่รู้จะง้อมันยังไง กูไปรับที่บ้านมันก็ให้เพื่อนมันมารับบอกให้ม้าบอกกูว่ามันจะไปกลับกับอันอัน หลบหน้ากูตอนกูไปหาที่ร้านแล้วจะให้กูทำยังไง”
“ตอนเด็กๆมึงก็ดูฉลาดดีนะ ทำไมโตมามึงโง๊โง่วะไอ้เล้ง”จิวยี่ด่าเล้งอย่างเหลืออด
“อ๊าวไอ้เหี้ยนี่ก็กูไม่รู้จะง้อน้องมึงยังไงนี่หว่ามันเล่นไม่ยอมเจอหน้ากูเลย”
“มึงก็เข้านอกออกในบ้านกูออกจะบ่อยหม่าม้ากูก็เห็นมึงเป็นลูกแค่จะขึ้นไปหาอีย้งบนห้องน่ะไม่ยากหรอก น้องกูมันกลัวผี มันไม่ล็อกห้องหรอก มันโทรมาอ้อนกูขอไปงานหน้าเมืองหลายวันแล้วแต่กูไม่อนุญาต แต่ถ้ามึงจะพามันไปกูอนุญาตนะ ถือว่ามึงเป็นตัวแทนกูดูแลมันแทนกูได้”
“ไอ้ยี่ ไอ้เหี้ย!!”จิวยี่เบ้หน้าพลางดึงเอาโทรศัพท์ออกห่างใบหู ไอ้เล้ง ไอ้เพื่อนเวรตะไลแหกปากมาได้หูแทบแตก
“มึงด่ากูทำไมเนี่ย?”
“แทนที่มึงจะบอกกูเร็วๆ วันนี้งานหน้าเมืองวันสุดท้ายแล้วไอ้ควาย!!”เล้งกดวางสายไปแล้ว จิวยี่ได้แต่หัวเราะลงคออย่างขำๆ
“ดีกันเร็วๆก็ดี กูรำคาญอีย้งโทรมางอแงใส่จะแย่อยู่แล้ว”
“อ้าว เล้งร้านปิดแล้วนะ”พรรณีเอ่ยทักเล้งที่จอดรถหน้าร้านเล้งยกมือไหว้ด้วยความเคยชิน
“พอดีไอ้ยี่มันโทรมาหาบอกว่าย้งอยากไปเที่ยวหน้าเมืองถ้าผมไม่พาไปมันก็ไม่ให้ย้งไปผมเลยมารับน่ะครับ”
“อ่อ ถึงว่า ย้งมันงอนยี่บอกว่าเฮียไม่ให้ไปหน้าเมือง น้องทำการบ้านอยู่ข้างบนน่ะเล้งขึ้นไปหาสิ ว่าแต่งอนอะไรกันไม่เห็นย้งไปหาที่อู่เลย”
“ผมพูดไม่ดีใส่ย้งน่ะครับม้า”
“ถึงว่า ยังไงก็คุยกันดีๆนะ ไปๆ เดี๋ยวจะดึกซะก่อน”
“ผมจะพากลับตอน 5 ทุ่มนะครับ”เล้งบอกเวลาที่จะพาย้งกลับมาส่งบ้าน พรรณีพยักหน้ารับอย่างรับรู้ ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านที่ชั้นล่างเป็นที่นั่งสำหรับลูกค้า ชั้นถัดไปเป็นชั้นลอยและห้องนอนของพรรณี ข้าวของมีไม่เยอะชิ้นจัดวางอย่างเป็นระเบียบ เมื่อก่อนเขากับจิวยี่ใช้ชั้นนี้นั่งเล่นกันเป็นประจำ ชั้นบนเป็นห้องนอนสองห้อง ทางซ้ายเป็นห้องของจิวยี่ส่วนทางขวามีป้ายน่ารักๆเขียนติดไว้ว่าย้งยี้ เล้งเปิดประตูห้องนอนของย้งเข้าไปภายในห้องเปลี่ยนไปจากสมัยที่ย้งยังเด็ก เตียงนอนขนาด 5 ฟุตตั้งอยู่ตรงกลาง ห้องเป็นสีขาวกับชมพูดอ่อนโทนพาสเทลมีมุ้งสี่เสาสร้างความมุ้งมิ้งเหมือนเตียงเจ้าหญิงในเทพนิยายให้กับห้อง บนเตียงและรอบห้องประดังด้วยตุ๊กตาตัวเล็กใหญ่ เจ้าของห้องนอนคว่ำอยู่บนเตียงกำลังขมักเขม้นกับการทำการบ้านอยู่
“เก็บร้านเสร็จแล้วเหรอม้า?”ย้งยี้ส่งเสียงถาม หากแต่ม้าไม่ตอบมีเพียงแรงยวบจากพื้นที่บนเตียงข้างๆตัวเอง ย้งยี้ทำจมูกฟุดฟิด กลิ่นที่คุ้นเคยทำให้ย้งยี้หันมามองอย่างตกใจ
พี่เล้ง!!”ย้งยี้มองคนที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างไม่เชื่อสายตา พอตั้งสติได้ก็ทำปากคว่ำทันที
“มาทำไมใครอนุญาตให้พี่เล้งเข้ามาในห้องย้ง”มันว่าพลางกอดอกฉับ
“หม่าม้ามึงให้เข้า”อีย้งถึงกับหุบปากฉับร้องฮึเบาๆในคอ
“ว่าจะไปเที่ยวหน้าเมืองซักหน่อย ผ่านมาเลยแวะมาถามเผื่อมีคนอยากไปด้วย”อีย้งถึงกับเสียอาการเมื่อได้ยินคำว่างานหน้าเมือง อยากไปใจจะขาดแต่เฮียยี่ห้ามไม่ให้ไป
“ถ้าเกิดวัยรุ่นตีกันโง่ๆอย่างมึงจะหนีทันมั้ย ร้อนก็ร้อนคนก็เยอะกูไม่ให้ไป”
ย้งขอเฮียยี่ทุกวัน จริงๆจะไปเองก็ได้แต่หม่าม้าก็คงบอกเฮียยี่อยู่ดี ย้งไม่อยากให้เฮียยี่โกรธย้งเลยไม่กล้าไป ทั้งๆที่เรียนอยู่ ม.6 แล้วแท้ๆแต่จะไปไหนก็ต้องให้หม่าม้ากับเฮียยี่อยุญาตก่อนเสมอ
อันอันมาอวดทุกวันว่าคืนนั้นไปซื้ออะไรมาบ้าง เมื่อวานไปกินอะไรมา ไปปาโป่งมาสนุกนักหนา
แต่ย้งยี้ต้องนอนดูการ์ตูนอยู่บ้านทั้งๆที่หน้าเมืองก็อยู่ห่างบ้านไม่กี่ร้อยเมตร
แต่ย้งยี้งอนพี่เล้งอยู่ ถ้าไปง่ายๆพี่เล้งก็จะได้ใจน่ะสิ
คิดดังนั้นย้งยี้จึงเชิดหน้าทำคอแข็ง
“ใครจะอยากไปด้วย”มันว่าเสียงสะบัด แข็งทั้งคอแข็งทั้งหน้าแข็งทั้งเสียง เล้งถือโอกาสตอนที่มันเผลอขยับไปกอดคอมันล็อคไว้จนดิ้นไม่ออก
“หายงอนกูเถอะ นี่มาง้อแล้วนะ”เล้งยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าของอีย้งที่เริ่มขึ้นสีแดงเรื่อ
หากพี่เล้งหูดีก็คงจะได้ยินเสียงหัวใจของอีย้งเต้นดังแทบจะทะลุอก
ย้งยี้มองนิ้วขาวๆของพี่เล้ว แก้มฟูขึ้นมาเพราะกลั้นยิ้ม
ความโกรธขึงแง่งอนหายวับไปในพริบตา
ตั้งแต่เล็กจนโตเวลางอนหรือน้อยใจอะไรพี่เล้งไม่เคยง้อมันเลยซักครั้ง
มีแต่มันเองนี่แหละที่งอนเองหายเองเพราะกลัวพี่เล้งไม่รัก
นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 17 ปีที่มันลืมตาดูโลกมาแล้วพี่เล้งมาง้อมัน
“ถ้าหายงอนจะกินอะไรจะซื้ออะไรที่งานจะจ่ายให้ จะไม่บ่นด้วย”เล้งยื่นข้อเสนอเมื่ออีตัวดีไม่ยอมเกี่ยวก้อยกลับเอาแต่ก้มหน้างุดแต่ยังเห็นว่าแก้มมันแดงลามไปยั้นหูยั้นคอ
นี่เขาทำอะไรให้มันโกรธอีกหรือเปล่าวะ?
“ดีกันเถอะ มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยง้อใคร ง้อมึงคนแรกเลยนะ”คนแก่กว่าทำเสียงทุ่มใส่กระดิกนิ้วยุกยิกตรงหน้าหวังให้อีย้งยื่นมาเกี่ยวซักที
“พี่เล้งด่าย้ง ย้งเสียใจ”มันว่าเสียงอุบ
“วันนั้นหนูแสบจมูกมากเลย”มันร้องไห้จนแสบจมูกเพราะความเสียใจ
“หนูแค่หวังดีไม่อยากให้พี่เล้งตายเหมือนป๊า”ซีนดราม่าก็มาเมื่ออีตัวดีเงยหน้าขึ้นมาพูดน้ำตาใสคลอเบ้าจะหยดแหล่มิหยดแหล่ ไอ้เล้งพอเห็นน้ำตาก็ทำอะไรไม่ถูกนอกจากดึงชายเสื้อยืดขึ้นมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน แต่อีตัวดีนี่สิ พอหยุดร้องไห้แล้วก็ทำตาโต
พี่เล้งขาวมากกกกกกก อันนี้ย้งรู้ดีเพราะพี่เล้งขาวอมชมพู ขาวสว่างเหมือนตอนคลอดแม่ผสมโอโม่กับนมผงให้กิน
แต่ที่ย้งไม่รู้ก็คือพี่เล้งไปแอบฟิตกล้ามหน้าท้องมาตอนไหนจ๊ะ
นี่มันเริ่มเป็นลอนเหมือนกระเบื้องมุงหลังคานิดๆแล้วนะจ๊ะ
เห็นแล้วอยากกัดให้เป็นรอยฟัน
แปะ
ย้งยี้ยกมือขึ้นคลำหน้าผากทันทีที่เล้งดีดหัวเหม่งของมัน กำลังจะอ้าปากด่าก็เห็นสายตารู้ทันของเล้ง
“ทไหน้าแบบนี้คิดเรื่องลามกอยู่แน่ๆ”อีย้งตัวร้อนวูบวาบทันทีเมื่อโดนจับได้ ปากคอสั่นเถียงแบบข้างๆคูๆขึ้นมาทันที
“ลามกอะไรใครจะไปคิดอะไรกับพี่เล้งอย่ามามั่วนะ นี่หนูยังไม่ได้ดีด้วยซักหน่อยนะ”
“อย่าเล่นตัวนาน เดี๋ยวงานเลิกจะมาร้องแงๆไม่ได้นะ มาเร็ว”เล้งมันว่าก่อนยื่นมือไปให้อีย้งจับ ย้งยี้มองมือขาวๆของเล้ง
จริงๆมันน่ะหายโกรธตั้งแต่เห็นหน้าเล้งแล้วแต่ต้องเล่นตัวตามที่อันอันกับกิมจูสอนไว้
“เพราะที่ผ่านมามีแต่ย้งวิ่งตามพี่เล้งตลอดไงเลยเหมือนของตาย ย้งต้องใจแข็งไม่คุยไม่ไปหาไม่ต้องสนใจพี่เล้ง ถ้าเขามีใจให้ย้งเขาต้องมา”
“แล้วถ้าเขาไม่มาล่ะ?”ย้งไม่ค่อยมั่นใจในตัวพี่เล้งซักเท่าไหร่
เผลอๆที่ตัวเองหายไปหลายวันนี่เล้งอาจจะดีใจที่ชีวิตไม่มีย้งซักที
“เขาจะมา อันมั่นใจ”
และเล้งก็มาจริงๆ
ดังนั้นหมอกเทาทึมในใจของย้งที่รัดให้หัวใจอึดอัดมาหลายวันบัดนี้ได้สลายไปแล้ว ย้งเอื้อมมือไปจับกับมือใหญ่ของเล้งอย่างไม่ลังเลเรียกรอยยิ้มให้ขึ้นมาประดับบนใบหน้าหล่อเหลาของเล้งได้ไม่ยาก คนแก่กว่าออกแรงดึงเพียงเล็กน้อยย้งยี้ก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตามเขาลงมาชั้นล่างแต่โดยดี
“จะไปแล้วเหรอ เอาเงินไปสิลูกเผื่ออยากได้อะไร”
“ไม่เป็นไรครับม้าเดี๋ยวผมซื้อให้ย้งเอง”เล้งบอกก่อนจะจูงย้งออกมา พรรณีส่ายหน้ากับเด็กสองคนที่คืนดีกันซักที ถ้าขืนยังไม่ดีกันหล่อนคงต้องเห็นลูกชายคนเล็กผุดลุกผุดนั่งพูดกับตัวเองว่าห้ามไปหาพี่เล้งต่อไปอีกหลายวันแน่ๆ
ใจน่ะแล่นไปหาเขานานแล้วแต่ตัวต้องอึ๊ดไว้
ถ้าเล้งมาช้ากว่านี้คนที่จะต้องเป็นฝ่ายง้อน่าจะเป็นย้งยี้ลูกของหล่อนเองนี่ล่ะ
ขีดจำกัดความอดทนของย้งเหลือน้อยเต็มที
นับว่าคราวนี้ย้งโชคดีที่คนทนไม่ไหวกลายเป็นเล้งซะเอง
.............................
มอบตำแหน่งซึนออฟเดอะเยียร์พร้อมสนตะพายให้พี่เล้งค่ะ
-
ดีนะที่อดทนได้ :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่...เล้งหนอเล้ง เจออีกฝ่ายผนึกกำลังใจแข็งเข้าสู้
เกิดมาไม่เคยง้อ เลยได้รูจักเลยว่าการง้อนั้นทำยังไง อิอิ
-
เรื่องนี้น่ารัก มีอารมณ์มาต่อบ่อยๆ นะจ๊ะนักเขียน
-
เล้งเอ๊ยยยยยย
ชอบจิวยี่จังพี่ชายสายซึน
-
แต่ก็นะ สงสารย้ง ต้องมาเจอคนปากไม่ตรงกับใจ
-
อิพี่เล้งเอ้ยยยย
-
LengZab 3
บอกว่าไม่ได้เขินไงโว้ย!!
แสงสีจากไฟนีออนนับพันดวงช่วยทำให้ถนนเส้นหน้าเมืองคึกคักดูมีชีวิตชีวา เสียงเพลงที่เปิดตามร้านต่างๆตีกันให้วุ่น เพลงฮิตก็คงหนีไม่พ้นเพลงเต่างอยที่แม้ว่าเล้งจะไม่ชอบแต่ในใจกลับร้องตามได้ด้วยความเคยชิน อีย้งเดินดูของร้านนั้นทีร้านนี้ทีเจออะไรน่าสนใจก็แวะจนหลายครั้งคลาดกับเล้งที่เดินนำหน้าต้องเดินกลับมาตามหาอีกหน
เล้งย้อนกลับไปตามหาอีย้งครั้งที่ 8 หลังจากเขาไม่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของมัน ทางเดินทั้งแคบและร้อนยิ่งเป็นงานวันสุดท้ายด้วยแล้วจำนวนผู้คนที่มาเดินเที่ยวยิ่งมากเข้าไปใหญ่การเดินเที่ยวงานจึงทำได้ในลักษณะไหลไปกับฝูงชน เลี้ยงเดินสวนคนหมู่มากเพื่อไปตามหาอีย้งก็พบว่ามันกำลังชะเง้อคอมองหาเขาอยู่เช่นกัน อีย้งในยามนี้เหงื่อซกเต็มตัว ผมหน้าม้าแตกชุ่มไปด้วยเหงื่อไหลมาถึงแก้มและลำคอ เสื้อยืดขาวตัวบางของมันก็ชุ่มไม่ต่างกัน เล้งเห็นแล้วหงุดหงิดนัก ยิ่งแก้มฟูๆของมันขึ้นสีแดงระเรื่อปากงุ้ยๆนั่นก็แดงราวเยลลี่เห็นแล้วขัดลูกหูลูกตาชิบหายเล้งพยายามแทรกฝูงชนไปหามัน ส่งสายตาดุใส่มันจนมันยู่ปากทำหน้าหงอยๆใส่ พอถึงตัวมันเล้งก็คว้ามือมันมากุมไว้แน่น
“จับมือกูไว้ กูขี้เกียจตามหามึงอีก”ย้งก้มมองมือของพี่เล้งที่กุมมือตัวเองไว้แล้วก็ให้ใจเต้นแรง
ถึงจะชอบดุชอบด่าย้งอยู่เรื่อยแต่พี่เล้งไม่เคยไม่ดูแลย้งเลยซักครั้ง ย้งเดินตามเล้งไหลตามกระแสคนไปเรื่อยๆพอเจอร้านไหนถูกใจก็จะกระตุกมือเล้งเบาๆ
“?”เล้งหันหน้ามาเลิกคิ้วเป็นคำถามเมื่ออีย้งกระตุกมือ
“อยากแวะร้านนี้”มันว่าก่อนจะบุ้ยปากไปในร้านขายเครื่องสำอางค์และคอนแท็กเลนส์
“ของปลอมทั้งนั้นใช้ไปหน้าแหกขึ้นมาทำไง”เล้งดุมันเบาๆขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจนัก
“แต่ย้งอยากได้ลิป กับคอนแท็กเลนส์”มันเริ่มงอแงเมื่อเล้งไม่ทำตามที่มันขอ
“ไม่เอา อย่าดื้อ”เล้งเอ็ดมันเสียงนิ่ง อีย้งยู่ปากอย่างงอนๆ
ไหนบอกอยากได้อะไรจะซื้อให้แล้วจะไม่บ่นไง แต่นี่ทั้งไม่ให้แถมยังมาดุมันอีก มือที่กุมกันไว้เริ่มถูกต่อต้านเมื่ออีย้งขยุกขยิกทำท่าจะบอกให้เขาปล่อยแต่เล้งรู้ทันจึงเปลี่ยนเป็นจับแบบประสานนิ้วเข้าด้วยกันแล้วดึงมันออกจากบริเวณนั้นเสีย
“วันเสาร์บ่ายๆจะไปรับที่บ้าน”เล้งว่าเสียงเรียบซึ่งอีย้งก็งงๆว่าจะไปรับทำไม และเหมือนเล้งจะรู้ความคิดของมันดี
ก็เขาเองก็ช่วยเลี้ยงมันมาแต่อ้อนแตกออกทำไมจะไม่รู้ล่ะ
“จะพาไปซื้อเครื่องสำอางค์กับคอนแท็กเลนส์ ซื้อของแท้ดีกว่าปลอดภัยไม่ต้องเสี่ยงหน้าแหกหรือตาบอด”นั่นแหละอีย้งถึงเลิกดื้อเปลี่ยนเป็นเดินตามแรงดึงของพี่เล้งต้อยๆเหมือนหมาตามเจ้าของไม่มีผิด ปากที่เบะคว่ำเมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นกลั้นยิ้มสุดความสามารถ
บทจะดุก็ดุ๊ดุ พอจะใจดีก็เหมือนพระสังกระจายมาโปรด
แล้วจะไม่ให้ย้งรักพี่เล้งได้ยังไง
เทียบกันระหว่างเฮียยี่กับพี่เล้งแล้วถึงพี่เล้งจะชอบด่าแล้วก็ทำหน้าดุแต่เรื่องความดูแลเอาใจใส่น่ะพี่เล้งกินขาด
ย้งจำได้ว่าตอนเด็กๆเพราะหม่าม้ากับป๊าให้เดินกลับบ้านกันเองย้งเหนื่อยย้งไม่อยากเดินย้งขอขี่หลังเฮียยี่ย้งก็โดนเฮียยี่เขกหัวจนร้องไห้
เฮียยี่บอกว่าย้งอ่อนแอ เรื่องมาก ใครๆเขาก็เดินกันเองทั้งนั้น ย้งทรุดตัวลงนั่งแหกปากร้องริมทาง น้ำหูน้ำตาไหล ก็ได้พี่เล้งนี่แหละที่ดึงชายเสื้อมาเช็ดน้ำตากับขี้มูกให้แล้วพาย้งขี่หลังเดินกลับบ้านโดยเอากระเป๋านักเรียนสะพายไว้ข้างหน้าแทน
ทุกครั้งที่ย้งอ่อนแอ ไหล่ของพี่เล้งเป็นเหมือนที่พักพิงให้ย้งอยู่เสมอ
“หิวหรือยัง”ย้งดึงตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน พี่เล้งพาย้งเดินมาตรงโซนขายของกินมีของกินสารพัดอย่างทั้งน้ำอัดลมน้ำปั่น นมหนองโพเป็นถุงๆแบบที่ชอบกินตอนเด็กๆแช่ในน้ำแข็งเย็นเฉียบ ของกินเล่นพวกลูกชิ้นไส้กรอกย่างไก่ทอดรวมไปทั้งอาหารจานเดียวอาหารตามสั่งก๋วยเตี๋ยว
“หิวแล้ว”มันตอบรับพลางลูบพุงแบนๆของมันประกอบ เล้งกวาดตามองก่อนจะหันมาถาม
“มึงอยากกินอะไร”
“อยากกขนมจีนตรงนู้นอันอันบอกว่าอร่อย”มันชี้ไปยังร้านขนมจีนที่ตั้งติดกำแพงเทศบาล
“มึงกินได้เหรอ?”เล้งถามเพราะอีย้งไม่กินเผ็ด
“ได้ๆ”
“แดกไม่ได้กูจะยีหัวมึง”เล้งว่าก่อนจะจูงมันเดินลัดสนามหญ้ามุ่งตรงไปยังร้านขนมจีนที่จัดโต๊ะเป็นแนวยาวคล้ายโต๊ะในโรงอาหารที่โรงเรียน เล้งมองหาที่ว่างก่อนจะดันอีย้งให้เดินเข้าไปนั่งในสุดริมกำแพงส่วนมันนั่งกักอีย้งไว้อีกทีหนึ่ง
จริงๆอยากพาออกเพราะมีผู้ชายมองขามันถึงอีย้งจะเป็นผู้ชายแต่เล้งไม่รู้ว่าทำไมขาของมันถึงเนียนและเล็กไม่ต่างจากขาผู้หญิง เขาหงุดหงิดตัวเองที่ลืมสังเกตไปว่าอีย้งใส่กางเกงขาสั้นที่โผล่พ้นชายเสื้อยืดออกมานิดเดียว ลูกจ้างของร้านเดินมาถามมันว่าจะเอาขนมจีนอะไร
“เอาขนมจีนน้ำยาจ้า พี่เล้งกินอะไร?”มันชิงสั่งก่อนแล้วหันมาถามเล้ง
“เอาขนมจีนเปล่าจานหนึ่งครับ”เล้งหันไปสั่งซึ่งคนขายก็มองหน้ามันเป็นเชิงถามย้ำอีกที
“ขนมจีนเปล่าจานหนึ่งกับน้ำยากะทิจานหนึ่งครับแล้วก็เอาน้ำเปล่าขวดน้ำแข็งสองแก้ว”
“พี่เล้งกินขนมจีนเปล่าเหรอ?”อีย้งหันมาถามเขาด้วยสีหน้างุนงง ถึงเล้งจะมีเชื้อสายจีนแต่เล้งก็กินเผ็ดเก่งแล้วไหงวันนี้นึกอุตริกินขนมจีนเปล่าๆ
“เรื่องของกูน่า”มันว่าห้วนอย่างตัดบท ไม่นานขนมจีนน้ำยากับจานขนมจีนเปล่าก็ถูกเสิร์ฟ อีย้งตาวาวด้วยสีสันที่น่ากินบวกกับกลิ่นหอมๆของกระชายที่ผสมอยู่ในน้ำยามันจัดแจงหยิบช้อนส้อมเอาทิชชู่เช็ดๆยื่นให้เล้ง ชายหนุ่มทำเพียงรับมาวางไว้บนจานเฉยๆเขานั่งมองอีย้งเริ่มคีบผักใส่จานด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ไม่ใส่ผักกาดดอง”มันร้องปรามเมื่ออีย้งคีบผักกาดดองขึ้นมา
“แต่อันอันบอกว่าใส่ผักกาดดองจะอร่อย”มันหันมาเถียง
“ไม่ให้ใส่ อากาศร้อนเดี๋ยวท้องเสีย”มันใช้สายตากดดันอีย้งที่เริ่มทำแก้มฟูย้งวางที่คีบลงก่อนจะเริ่มผสมผักในจานให้เข้ากันก่อนจะตักขนมจีนใส่ปาก
“ฮื่อ...พี่เล้ง”
นั่นไง...ผิดจากที่คิดไว้ซะที่ไหนล่ะ เล้งเบะปากถอนหายใจก่อนจะเลื่อนแก้วน้ำที่รินรอไปให้อีตัวดี ปากของมันแดงแปร๊ดขึ้นมาทันทีตั้งแต่คำแรก
“เผ็ดอ่ะพี่เล้ง”มันหันมาทำปากเบะใส่
“กูเตือนมึงแล้วใช่มั้ย?”เล้งทวนความจำมัน อีย้งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้กล้ำกลืนฝืนตักใส่ปากไปอีกสองคำ
“กินไม่ได้แล้ว”มันดูดน้ำจนเหลือแต่น้ำแข็งพ่นลมออกจากปากน้ำตาคลอเบ้า เล้งถอนหายใจก่อนจะหยิบขวดน้ำปลามาเทใส่ขนมจีนเปล่าในจานแล้วปอกไข่ต้มใส่ลงไปสองฟองจากนั้นก็ฉวยเอาจานขนมจีนของอีย้งมาไว้ที่หน้าตัวเองแล้วสลับเอาขนมจีนจุ๊น้ำปลาไปไว้ตรงหน้าอีย้งแทน
“กินนี่ไป”มันว่าสั้นๆก่อนจะหยิบช้อนที่คาในจานของอีย้งขึ้นมาตักขนมจีนที่ย้งกินเหลือมากินต่อหน้าตาเฉย อีย้งกินขนมจีนคลุกน้ำปลากับไข่ต้มที่เล้งเตรียมให้โดยไม่บ่นอะไรอีก มันไม่รู้เลยว่าใต้โต๊ะมือข้างที่ว่างของเล้งก็คอยปัดยุงให้มันไม่ได้ขาด
หลังจ่ายเงินค่าขนมจีนเสร็จเล้งก็พาย้งเดินกลับเข้ามาทางโซนอาหารใหม่ ชายหนุ่มเลือกซื้อพวกขนมไทยใส่ถุงกลับไปให้ป๊าแล้วให้อีย้งเลือกกลับไปฝากหม่าม้ากับลูกจ้างอีกสองคน
“พี่เล้งอยากกินไอติมหลอด”มันปรี่เข้าไปหน้าร้านขายไอติมหลอดที่แม่ค้าร่างท้วมนั่งเขย่าอยู่ราวกับเด็กๆ เล้งเดินตามไปจ่ายเงินให้ก่อนที่อีย้งจะหยิบรสโคล่าแบ่งให้มัน
“ช่วยย้งกินหน่อยกินคนเดียวไม่ทัน”มันหยิบอันที่เป็นน้ำแดงเข้าปากดูดเบาๆไม่ให้น้ำแดงที่เริ่มละลายหยด ปากที่เป็นสีแดงเรื่อของมันเข้มขึ้นเพราะน้ำแดงที่ดูดเล้งกินของตัวเองหมดก็เก็บไม้ใส่ถุงพลาสติกไว้ตามเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะมองปากอีย้งที่ดูดไอติมไปได้ครึ่งแท่งแล้ว
อยู่ๆเล้งก็รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองร้อนแปลกๆแถมยังรู้สึกคอแห้งทั้งที่เพิ่งกินไอติมหมดไปไม่ถึงนาที เขากลืนน้ำลายลงคอในขณะที่ไม่ได้ละสายตาไปจากปากสีสดของอีย้งเลยซักนิดจนอีตัวดีมันรู้ตัวว่าถูกพี่เล้งมองอยู่นั่นแหละมันถึงหันมาเลิกคิ้วเป็นประโยคคำถาม
“อยากกินสีแดงเหรอพี่เล้ง?”มันเอาไอติมออกจากปากแล้วถามด้วยคิดไปเองว่าพี่เล้งอยากกินน้ำแดง
“อ่ะ ย้งแบ่งให้”มันยื่นไอติมที่เหลือครึ่งแท่งให้เล้ง
ซึ่งเล้งก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจรับมาเข้าปากของตัวเอง
ชายหนุ่มดูดไอติมแท่งนั้นต่อจากส่วนที่อีย้งกินเหลือ
“อร่อยใช่มั้ย?”มันถามตาซื่อ
“อืม...หวานดี”เล้งตอบโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากปากอีย้งเลยซักนิดซึ่งอีตัวดีก็เสือกยิ้มกว้างอย่างดีใจที่พี่ย้งชอบน้ำแดงเหมือนกัน เล้งเลียริมฝีปากตัวเองหลังจากเขมือบไอติมครึ่งแท่งจนหมด มันโยนถุงขยะลงถังตอนที่เดินผ่าน อีย้งลากแขนเล้งไปตรงร้านปาโป่งท่าทางระริกระรี้ของมันทำให้เขาอดขำไม่ได้
มันไม่ค่อยได้ออกไปไหนไม่ได้กร้านโลกแบบเด็กผู้ชายใจหญิงหลายๆคน ชีวิตอีย้งส่วนมากก็อยู่แค่ที่ร้าน โรงเรียน และอู่ของเล้ง นานๆจะได้ไปเที่ยวห้างกับอันอันซักครั้งไอ้ครั้นจะให้หม่าม้าพาไปกว่าจะเก็บร้านเสร็จก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดแล้วมันจึงตื่นเต้นกับสิ่งของรอบตัวที่มันไม่ค่อยได้สัมผัสนัก
“พี่เล้งย้งอยากปาโป่ง”มันเขย่าแขนเขายิกๆ เล้งจะทำอะไรได้นอกจากยื่นแบงค์ยี่สิบจ่ายค่าลูกดอก 5 ลูก
“ย้งจะเอาตัวนี้กลับบ้าน”มันชี้ไปที่ตุ๊กตาคิตตี้ตัวใหญ่ด้วยท่าทางมั่นใจ ย้งมองลูกโป่งที่ถูกเรียงบนชั้นตาเป็นประกาย ระยะทางแค่นี้มันต้องคว้าตุ๊กตาตัวใหญ่มาได้อย่างแน่ๆมันเล็งแล้วปาลูกดอกด้วยความมั่นใจแต่...
ปั่ก...
ปุ...
“ทำไมมันไม่แตกอ่ะพี่เล้ง”มันหันมาทำหน้าบูดมองลูกโป่งที่แตกไปเพียงลูกเดียวนอกนั้นปาโดนแต่ไม่แตกกับปาตรงแต่โค้งไปปักกับชั้นไม้ซะอย่างนั้น เล้งไม่พูดอะไรมาส่งแบงค์ยี่สิบให้เจ้าของร้านอีกใบ คราวนี้เขาเข้าไปยืนประจำที่ตรงหน้าร้านก่อนจะเล็งแล้วปาลูกดอกไปอย่างมั่นใจ
สี่ทุ่มยี่สิบ ย้งยี้ที่กอดตุ๊กตาคิตตี้ตัวใหญ่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินตามหลังเล้งมาติดๆ เล้งไม่พูดไม่จาอะไรทำเพียงพามันเดินฝ่าฝูงคนออกมา ใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะนัก ผิวแก้มแดงไม่ต่างจากอีย้งเลยซักนิด แถมยังรู้สึกร้อนวูบๆเป็นพักๆ
อาการแปลกๆเหล่านี้เกิดเพราะอีตัวดีที่เดินตามอยู่ข้างหลังนั่นแหละ
ใครจะไปคิดล่ะว่าอีย้งที่ยืนลุ้นจนตัวโก่งจะกระโดดกอดแล้วจุ๊บแก้มเขาในตอนที่ลูกดอกดอกสุดท้ายจะปาเข้าเป้าจนแตกดังโบ๊ะเป็นผลให้ย้งได้ตุ๊กตาตัวใหญ่ที่หมายปองมาอยู่ในครอบครอง
แม่ง...อีย้งอีตัวดี!!!
เล้งไม่ได้รู้สึกเขินนะ เล้งแค่หงุดหงิดที่อีย้งมาจุ๊บแก้ม
แม่ง...คนเยอะแยะ อีหน้าไม่อาย
ไม่ได้เขินจริงๆโว้ย!!!
เช้าวันเสาร์ที่รอคอยก็มาถึงย้งยี้ตื่นขึ้นมาช่วยหม่าม้าตั้งร้านตั้งแต่ตีห้า ร่างบางช่วยยกโต๊ะและเก้าอี้มาจัดเข้าชุดอย่างรู้งาน แม้ใจจะเป็นหญิงแต่ย้งยี้ก็ช่วยหม่าม้าทำงานอย่างขยันขันแข็งแทนเฮียยี่ที่ไปเรียนไกลถึงกรุงเทพได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เมื่อจัดโต๊ะเสร็จย้งก็เดินไปหลังบ้านที่เป็นส่วนของครัว ลูกจ้างช่วยกันตักขาหมูจากหม้อใหญ่ใส่หม้อแบ่งที่ต้องใช้สองคนช่วยกันยก ย้งเข้ามาถือหูข้างหนึ่งแทนพี่สมพรที่กำลังท้องแล้วช่วยกันหามกับพี่ปานลูกจ้างร่างท้วมอีกคนไปหน้าร้าน พอถึงหม่าม้าก็เรียงใส่หม้อโชว์ที่เป็นหม้อไฟขนาดใหญ่อีกทีจนสวยงาม ย้งกลับเข้าไปในครัวอีกครั้งช่วยยกหม้อใส่ไก่ต้ม พี่สมพรถือถาดใส่หมูกรอบและพี่ปานก็ยกหม้อหมูแดงออกมาเรียงอย่างรู้หน้าที่ หม้อกาแฟเดือดจนควันพวยพุ่ง อากาศยามเช้าสดชื่นจนย้งอดที่จะสูดมันเข้าไปจนเต็มปอดไม่ได้ หลังจากจัดเรียงทุกอย่างเข้าที่ย้งก็ไปหยิบเอาห่อต้นหอมมานั่งเต๊าะเอาส่วนเสียและส่วนสกปรกออก ตัดส่วนใบไว้ให้หม่าม้าโรยข้าวหมูแดง ส่วนที่เป็นก้านติดใบเขียวก็เอาไว้ให้ลูกค้ากินแกล้มกับข้าวหมูแดง
พี่เล้งชอบนัก เวลามากินข้าวหมูแดงที่ร้านพี่เล้งจะแช่กับน้ำส้มแล้วกัดกินทีละต้นน่าอร่อย
ย้งเคยลองกินบ้างแต่มันฉุนเกินไปเลยกินแค่ใบที่โรยเท่านั้น ย้งช่วยแม่ทำนู่นทำนี่จนกระทั่งลูกค้าเริ่มทยอยเข้ามาในร้านเรื่อยๆตั้งแต่เกือบเจ็ดโมง ลูกค้ากลุ่มแรกมักจะเป็นคนทำงานที่มาซื้อข้าวไปกินตอนเช้า ออเดอร์สำหรับพวกพนักงานออฟฟิศมักจะมาช่วงสิบโมงตอนเช้าจึงยุ่งแป๊บเดียว ย้งช่วยป๊ากับม้าขายของตั้งแต่จำความได้ดังนั้นย้งจึงหยิบจับทำได้ทุกหน้าที่ในร้านตั้งแต่ช่วยทำขาหมู หม่าม้าหวงสูตรมากแม้กระทั่งย้งหม่าม้ายังไม่ยอมสอนดีๆ
“อยากทำเป็นก็จำเอา”หม่าม้าเคยบอกกับย้งเมื่อย้งขอให้หม่าม้าช่วยสอนสูตรให้หน่อย เพราะเฮียยี่บอกว่านิสัยเอาแต่ใจแบบย้งโตไปไม่เหมาะที่จะไปเป็นพนักงานออฟฟิศหรือเป็นลูกจ้างใคร อีกอย่างกิจการที่บ้านก็สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นอากงอาม่าดังนั้นย้งควรที่จะสืบทอดกิจการของร้าน ซึ่งย้งไม่ใช่คนที่จะคิดอะไรมาก อาชีพค้าขายไม่ได้ไร้เกียรติแถมยังได้เงินทุกวันดังนั้นย้งจึงตั้งใจเรียนรู้เริ่มตั้งแต่ตื่นตั้งแต่ตีสามมาช่วยหม่าม้าต้มขาหมูแล้วใช้วิธีครูพักลักจำเอาว่าหม่าม้าใส่อะไรบ้าง ช่วยหม่าม้าหลายเดือนจนในที่สุดย้งก็จำได้ว่าหม่าม้าใส่เครื่องปรุงและส่วนผสมอะไรบ้าง แต่สิ่งที่ย้งยังต้องฝึกและใช้ประสบการณ์อีกเยอะคือการปรุงรสยังไงให้ออกมาอร่อยเหมือนที่หม่าม้าทำ เคยมีคนมาขอซื้อสูตรของหม่าม้าห้าหมื่นแต่หม่าม้าไม่ขาย หม่าม้าบอกว่าสูตรประจำบ้านอากงอาม่าให้มาสืบทอดหากขายไปจะทำกินไม่ขึ้น
ช่วง 11 โมง เป็นช่วงนาทีทองของที่ร้านเพราะทุกคนต่างเฮละโลกันมากินข้าวกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้าน
ใครๆต่างก็รู้ว่าเจ๊พรรณีทำอร่อย คุณภาพสมราคา ย้งช่วยหม่าม้าสับไก่ตักข้าวมือเป็นระวิง บางทีก็วิ่งไปทำก๋วยเตี๋ยวชงโอเลี้ยงตามแต่จะว่างไปทำให้ พอตกบ่ายลูกค้าก็ซาย้งจึงรีบขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปห้างกับพี่เล้ง ร่างบางคว้าผ้าเช็ดตัวผลุบหายเข้าไปอาบน้ำแล้วจึงออกมาทาครีมจนทั่วตัวย้งยี้นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแล้วเริ่มแต่งหน้า วิกผมที่กิมจูให้ยืมมาอยู่ในตู้ ย้งยี้หยิบเสื้อผ้าออกมาวางเรียงเพื่อเลือกก่อนจะใส่กางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วที่สั่งมาจากในเน็ตแล้วหยิบเอากางเกงขาสั้นกุดมาใส่
ย้งมั่นใจในเรียวขาของตัวเองว่าทั้งเนียนทั้งขาว อันอันชมประจำว่าย้งขาสวย จากนั้นย้งก็เอาซิลิโคนมาจัดการสร้างหน้าอกให้ตัวเองบราตัวเล็กสีชมพูแบบที่ย้งชอบถูกสวมใส่ เสื้อยืดพอดีตัวเข้ารูปถูกนำมาสวมเป็นอันดับสุดท้ายก็พอดีกับที่ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา
เล้งที่มาถึงซักพักแล้วยืนมองอีย้งที่ยืนตาโตอยู่ในห้อง ร่างบางเห็นสายตาที่พี่เล้งมองมาที่ตัวก็เกิดประหม่ามือเรียวดึงชายเสื้อมาปิดเรียวขาแม้ว่ามันจะไร้ประโยชน์ก็ตาม
“ไปเปลี่ยน”เล้งไม่พูดพร่ำทำเพลงหลังจากแสกนกรรมเรียบร้อยแล้วเขาก็พูดสั้นๆแต่เรียกใบหน้าหงิกให้อีย้งทันที
ย้งไม่ได้แต่งหน้าหรือแต่งหญิงบ่อยนัก เพิ่งจะเริ่มแต่งหน้าเมื่อตอนมาสนิทกับอันอันเพราะว่าบ้านอันอันเป็นร้านเสริมสวยดังนั้นอันอันจึงคายตะขาบใส่อีย้ง
เมื่อก่อนตอนมันหัดแต่งหน้าแรกๆเล้งคิดว่าอีย้งจะไปเล่นละครลิงหน้าขาววอกคิ้วหนาเป็นปื้น แต่วันนั้นที่เล้งไปตามมันที่บ้านอันอันเป็นการแต่งหน้าที่ดีที่สุดของมันเท่าที่เล้งเคยเห็น
อันนี้เล้งแค่บอกว่ามันแต่งหน้าได้ดีที่สุดเท่าที่เคยเห็นเฉยๆนะเล้งไม่ได้ชมว่ามันสวยอย่าเข้าใจผิดล่ะ เบ้าหน้าอีย้งน่ะห่างไกลคำว่าสวยนักสำหรับเล้ง
เล้งไม่ชอบเลยเวลาอีย้งแต่งหน้า เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันคนก็ชอบมองมัน
สวยก็ไม่สวยสงสัยจะมองด้วยความพิลึก
“แต่...”อีย้งเตรียมจะประท้วงแต่เล้งจ้องหน้ากดดันมันแบบที่อีย้งแพ้ตลอด
“ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องไป”เล้งยื่นคำขาด เขาไม่ใช่คนตามใจ ตั้งแต่เล็กจนโตอะไรที่เล้งบอกว่าไม่ย้งไม่มีสิทธิ์โอดควรญอะไรทั้งนั้น ดังนั้นอีย้งเลยไปเลือกเสื้อผ้าแล้วผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง เมื่อออกมาเล้งก็แทบจะตบขมับตัวเองด้วยความปวดหัว
คราวนี้ยาวกว่าเดิมแต่ก็ยังเห็นขาอ่อนอยู่ดีแถมยังเป็นกระโปรงเสียอีก อีย้งเองก็พอจะรู้ว่าพี่เล้งไม่ชอบให้ใส่สั้นมันรีบเดินมาเกาะแขนแถมยังเอาหน้ามาไถแขนเขาอย่างประจบ
“ตัวนี้เฮียยี่ส่งมาให้ พี่เล้งให้ย้งใส่เถอะน๊ะๆๆๆ”มันทำตาปริบๆใส่เล้ง เล้งจ้องหน้ามันมองขนตาที่มันปัดมาสคาร่าที่กระพริบปริบๆอย่างมันเขี้ยว
อีย้งเป็นเด็กขนตายาวยิ่งมาแต่งหน้าแต่งตา ตามันก็ยิ่งสวย เล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อสำรวจอีตัวดีอีกทีชุดนี้ก็ไม่ได้น่าเกลียดนักมันจึงพยักหน้า
ขื่นไล่มันไปเปลี่ยนชุดอีกวันนี้คงไม่ต้องไปไหนนั่งทะเลาะกันอยู่ในห้องนี่แหละ อีย้งกระโดดร้องเย้แต่เพราะไม่ทันได้ระวังร่างบางจึงเซเสียหลักดีที่เล้งไวพอตัวจับต้นแขนมันประคองไว้ได้ทันก่อนที่อีย้งจะล้มหน้าทิ่ม
ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ อีย้งช้อนตาขึ้นสบนั่นทำให้เล้งรู้สึกเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าแรงสูงช๊อตเข้าเต็มเปา เขารีบปล่อยอีย้งราวกับว่ามันเป็นของร้อน
“เซ่อ”มันสบถออกมาเบาๆนั่นทำให้อีย้งยู่ปากใส่เขาทันที
“เห็นมั้ยทำอะไรไม่รู้จักระวังหน้าทิ่มหัวแตกอย่ามาร้องแงๆขี่ม้าสามศอกไปฟ้องไอ้ยี่แล้วกัน”
“ย้งไม่ได้ฟ้องซักหน่อย ย้งแค่เล่าสู่กันฟังตามประสาพี่น้อง”มันเถียงข้างๆคู่ๆก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กที่มีทั้งกระเป๋าเงินและโทรศัพท์จากนั้นจึงเดินนำเล้งออกจากห้อง
ย้งยี้ดีใจที่เห็นว่าวันนี้พี่เล้งเอารถกระบะมาย้งไม่ชอบแดดในตอนบ่ายมันทั้งร้อนและแสบผิว พี่เล้งเอากระบะมาอย่างน้อยย้งก็ได้นั่งเย็นมีแอร์ หม่าม้ายื่นกระดาษจดรายการของที่ต้องซื้อยาวเหยียดจนย้งอยากจะเอาไปทำหางว่าวจุฬาเสียให้รู้แล้วรู้รอด แบงค์พันจำนวนหนึ่งถูกส่งมาให้ย้งเก็บเพื่อซื้อของ
ใช้เวลาในการเดินทางเกือบ 20 นาที เล้งก็พาย้งมาถึงห้าง ชายหนุ่มไปหยุดดูรองเท้าอยู่ครู่หนึ่งเมื่อไม่มีรุ่นที่อยากได้ก็เลยพาอีย้งไปกินข้าว มื้อนี้เล้งพามันมากินพิซซ่าหลังจากอิ่มหนำสำราญแล้วก็เป้นเวลาของอีย้ง มันพาเขาเดินขึ้นชั้นบทที่แวดล้อมไปด้วยบูธขายเครื่องสำอางค์หลากหลายยี่ห้อ ปกติอีย้งจะชอบเดินทอดน่องเข้าร้านนู้นออกร้านนี้แต่วันนี้มันเดินแบบคนคิดมาจากบ้านแล้วว่าจะมาที่นี่ อีย้งปรี่เข้าชอปเครื่องสำอางค์แบรนด์เนมก่อนจะบอกชื่อรุ่นให้กับพนักงาน มันง่วนอยู่กับการลองลิปติกส่วนเล้งก็เดินดูนู่นดูนี่ไปตามเรื่อง เขาไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงจะต้องแต่งอะไรนักหนา
“ปากก็มีแค่ปากเดียวมึงจะมีลิปทำไมเป็นร้อยแท่ง”เล้งเคยถามมันตอนที่มันเข้าร้านเครื่องสำอางค์เป็นร้านที่ 5
“จิตใจหยาบกระด้างอย่างพี่เล้งจะไปรู้อะไร”มันเคยว่าแถมค้อนเล้งตาแทบกลับ
“พี่เล้ง”เล้งหลุดจากภวังค์เมิอได้ยินเสียงมันเรียก
“สีไหนสวย”มันยื่นแขนที่ปาดลิปเรียงกันเป็นแนวบาวมาให้ดู เล้งฟังชื่อสีที่มันบอกด้วยความเวียนหัว
สีเหี้ยอะไรวะ ในสายตาเล้งก็เห็นแค่ ชมพูอ่อน ชมพูเข้ม ชมพูนม ชมพูบานเย็น ชมพู ชมพู และชมพู...
ผมมองชมพูสารพัดเฉด มองปากมัน มองสีบนแขนมันอีกครั้งก็เลือกชมพูอ่อนที่สุดให้มัน
“ใจเดียวกันเลยพี่เล้ง แล้วเมื่อไหร่จะใจตรงกันมั่งอ่ะ”อีตัวดีมันว่ายิ้มๆก่อนจะเดินไปหยิบลิปสีที่เล้งเลือก เล้งไปหยิบดูราคาแพงชิปหายลิปอะไรวะแท่งละ 1350
เล้งเดินตามอีย้งไปที่พนักงาน เห็นมันกำลังง่วนอยู่กับการให้เขาทาปากให้ก่อนจะหันมาหาเล้งแล้วส่งยิ้มหวาน
“สวยมั้ยพี่เล้ง”มันยืนรอคอยคำตอบด้วยความประหม่า เล้งจ้องปากสีชมพูที่คล้ายกับสีปากปกติของมันที่เพิ่มเติมคือชมพูดแบบสุขภาพดีและมีความฉ่ำวาวของมันก็คิดว่าแม่งก็คุ้มราคาอะเนอะ 1350 เล้งกระแอมในลำคอเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาของพนักงานที่มองอยู่
“อืม...ก็สวยดี”พูดจบเล้งก็เสมองไปทางอื่น เล้งไม่รู้หรอกว่าตอนนี้หูของมันแดงแค่ไหนแต่พอได้ยินเสียงอีย้งบอกว่าเอาแท่งนี้ค่ะเล้งก็นึกขึ้นได้เดินไปยื่นเงินให้พนักงาน
“เฮ้ยพี่เล้ง ย้งจ่ายเอง”อีตัวดีมันยึดมือของเล้งไว้พลางดันเงินที่เล้งยื่นให้พนักงานกลับให้เล้งก่อนจะหยิบกระเป๋าเตรียมควักเงินจ่ายเอง
“กูซื้อให้”
“จะมาซื้อให้ย้งทำไม มันแพง ม้าให้เงินย้งมาแล้ว”ย้งปฏิเสธ ย้งไม่อยากให้พี่เล้งมาซื้อของแพงๆให้ย้งหรอกถ้าเป็นของกินหรือของราคาไม่เท่าไหร่อันนั้นยังพอรับได้
“กูให้เป็นของขวัญวันเกิดมึงล่วงหน้า”เล้งยื่นเงินให้พนักงานอีกครั้งพยักหน้าให้รีบคิดๆเงินมาซักทีไม่งั้นคงได้ยืนเถียงกันอีกนาน อีย้งหุบปากกลั้นยิ้มจนแก้มตุ่ย รอจนได้ของเดินออกมาจากช็อป
“วันเกิดย้งอีกตั้งครึ่งปี”มันว่าเสียงเบา
“อยากซื้อให้เพราะย้งน่ารักก็บอกกันตรงๆก็ได้ไม่เห็นต้องอ้างวันเกิงวันเกิด”มันเงยหน้ามาส่งสายตาเป็นประกายม๊อบแม๊บ ม๊อบแม๊บให้เขาจนเล้งอยากจะตบให้วิกหลุด
“พูดมาก รำคาญว่ะ”เล้งผลักหน้ามันเบาๆแล้วเดินหนีได้ยินเสียงอีย้งหัวเราะไล่หลังมาเบาๆ
ก็เออ
ก็น่ารักแหละ
แต่น่ารักนิดเดียวนะ
ยกเครดิตให้ลิปดิออร์ที่มันทาไปแล้วกัน
................................
ก็บอกว่าไม่ได้เขินไงวะ ใครเถียงเตะปากแตก
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
โอ๊ยๆๆๆๆ ไม่ได้เขินนนเลยจ้าาาาา เชื่อจ่ะเชื่ออออออ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
จ้า...ไม่ได้เขินจ้า อิอิ
-
จร้าาาาาาาาาาา~~~~~~ ไม่เขินจริงๆ นั่นล่ะเนอะพี่เล้งเนอะ!! o3 o3
-
จ้า ไม่เขินจ้า :hao7:
-
พี่เล้งคนปากแข็ง555
-
ถ้าปากไม่ตรงกับใจอีก เดี๋ยวโดนงอนอีกนะจ้ะ :laugh: :laugh:
-
ยกความดีให้ลิปดิออร์ละกันนะ5555
-
น่ารักติดตามจ้า :mew2:
-
จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา เล้งไม่ได้เขินจ้าาาาาา เล้งไม่ได้รักน้องจ้าาาาาาา เล้งแค่ดูแลแทนเฮียยี่จ้าาาาาาาา
ชอบบบบบบบบบ ชอบคาแรคเตอร์เฮียเล้ง นึกถามผู้ชายตาตี่ๆแบบขีดเดียว จมูกโด่งๆ ปากบางๆ คิ้วขมวดทำหน้าหงุดหงิดเหมือนจะต่อยคนตลอดเวลาแล้ว ชอบบบบบบ มีความพาสเทลอยู่ในความเถื่อนของเฮียเล้ง
ส่วนอีย้งงงงง น่ารักกกกก น่ารักแบบแรดๆ นี่ถ้าน้องจบม.6ไปต่อมหาลัย เฮียเล้งไม่กลายร่างเป็น ทิเบตัน มาสทีฟเลยเหรอ 555555555555555
-
พี่เล้งแซ่บเวอรรรรรรรร์
ย้งยี้ยั่วไม่รู้ตัว พี่เล้งตายแน่
:hao6:
-
LengZab 4
เสน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลงจนวันตาย
#พี่เล้งแซ่บมาก
เจงกับอินมองหน้ากันยักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างรู้กัน บรรยากาศเดิมๆกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ไอ้เล้งกับอีย้งมันปรับความเข้าใจกันได้ เย็นนี้ที่อู่จึงมีอีตัวขาวเดินไปเดินมาพี่เล้งจ๊ะพี่เล้งจ๋าถามนู่นถามนี่ไม่ได้หยุดราวนกแก้วนกขุนทอง
ไอ้เล้งที่ถึงแม้จะทำหน้าเหมือนเหม็นขี้ฟึดฟัดหงุดหงิดแต่ก็ตอบทุกรอบ
“มึงเข้าไปเล่นในสำนักงานไปตรงนี้มันร้อน”เล้งไล่ย้งที่คอยหยิบเครื่องมือให้เขาอย่างรำคาญ แก้มมันแดงเรื่อเหงื่อซึมตามไรผมไปหมดเห็นแล้วรำคาญตาเลยไล่มันไปนั่งห้องแอร์จะได้เย็นๆ
อีกอย่างขืนมันยังมาพันแข้งพันขาในขณะที่ใส่กางเกงขาสั้นที่อีกนิดก็จะสั้นเท่ากางเกงในอยู่แล้วเล้งคงได้เอาปะแจฟาดตาลูกค้าที่นั่งรอไปเหล่ขาอีย้งไปจนตาบอดแน่ๆ
นอกตากเกะกะสายตาแล้วยังจะมาทำให้กิจการของเล้งล่มจมอีก
“ไม่เอาอยากช่วยพี่เล้ง”และอีกย้งก็ไม่เคยเชื่อฟังง่ายๆ
“อยู่ก็ไม่ช่วยอะไรเกะกะกูเปล่าๆ ไปทำกับข้าวไป ไอ้เจงกับไอ้อินหิวแล้ว”เล้งโบ้ยไปให้เพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ อีย้งลุกขึ้นเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปด้านใน ยู่ปากอย่างงอนๆ
พี่เล้งอ่ะชอบไล่ ทั้งที่มันอยากอยู่ใกล้พี่เล้งเป็นไปได้ก็อยากจะสิงอยากจะขี่คอแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเสียด้วยซ้ำ
พี่เล้งอ่ะโง่ ไม่รู้หรือไงว่าลูกค้าผู้หญิงที่นั่งเล่นมือถือยิกๆอ่ะชำเลืองมองตัวเองกี่รอบแล้ว ย้งเดินเข้ามาในครัวที่อยู่หลังบ้านเริ่มสำรวจว่าในตู้เย็นมีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารได้สำหรับคน 5 คน มีพวกข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดอยู่นิดหน่อย ต้นหอม แตงกวา ผักสด กะหล่ำปลีหัวใหญ่ที่เริ่มเหี่ยวแล้วน่าจะซื้อมาหลายวัน หมูสับราวๆครึ่งกิโลกับเต้าหู้ไข่อีก 4 หลอดย้งเลยตัดสินใจว่าจะทำกะหล่ำปลีผัดน้ำปลา ตำน้ำพริกซักครกเพราะพี่เล้งชอบกินน้ำพริกกะปิแล้วก็จะยำปลากระป๋อง ต้นจืดเต้าหู้อ่อน ย้งยี้เริ่มจากการหุงข้าวก่อนโดยตวงข้าวใส่หม้อไป 4 แก้ว เพราะพี่เล้งพี่เจงพี่อินกินจุกันทั้งนั้น 4 แก้วเป็นปริมาณที่พอดีและไม่ต้องเหลือไว้ยั้นเช้า ย้งเริ่มจากทำต้มจืดก่อนหยิบนั่นใส่นี่ไม่นานต้มจืดเต้าหู้อ่อนหม้อใหญ่ก็เสร็จต่อด้วยจัดการผักที่กินสดได้มาล้างและตัดตูดหั่นจนเรียบร้อยพวกถั่วฝักยาวกับมะเขือย้งแยกเอาไปต้มส่วนหนึ่งเพราะเปะหลิวพ่อของเล้งชอบกินผักต้มมากกว่าผักสดเสร็จแล้วย้งก็ทำกระหล่ำปลีทอดน้ำปลาต่อย้งชอบที่มีกลิ่นน้ำปลาไหม้ผัดไฟแรงไม่นานก็เสร็จกลิ่นเค็มหอมฟุ้งไปทั้งครัว มือขาวซอยเครื่องทำยำปลากระป๋อง พี่เล้งกับเพื่อนๆชอบกินเผ็ดย้งจึงซอยพริกขี้หนูใส่ลงไปเยอะหน่อย ส่วนแปะหลิวไม่กินเผ็ดเหมือนย้ง ย้งเลยทำแยกไว้ให้อีกจาน ปลากระป๋องแพ็คถูกวางไว้บนสุดของตู้ย้งเขย่งเพื่อจะหยิบลงมา ย้งใช้ปลายนิ้วค่อยๆเขี่ยเพื่อให้ก้นกระป๋องเลื่อนมาให้หยิบได้ แต่อึ๊บสุดท้ายแทนที่มันจะเขยื้อนนิดเดียวก็กลายเป็นว่าปลากระป๋องทั้งฝแพ็คทิ้งคัวลงมาแบบที่ย้งรับไว้ไม่ทัน มันยกแขนยกมือขึ้นปิดหัว ย้งได้ยินเสียงดังตุ๊บแต่ย้งกลับไม่รู้สึกเจ็บ ย้งรู้แค่ว่ามีคนมากอดย้งเอาไว้จากด้านหลังจนตัวย้งโน้มไปข้างหน้า
ใจย้งเต้นโครมครามไปหมด
“ทำอะไรไม่รู้จักระวังนะมึงอีเซ่อ”เสียงดุๆที่ดังติดใบหูทำให้ย้งอุ่นใจย้งหันตัวกลับมาอย่างรวดเร็วเพราะนึกได้ว่าปลากระป๋องน่าจะตกมาโดนพี่เล้งก็พอดีกับปลายจมูกของเล้งเฉียดผิวแก้มของย้งโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ย้งไม่ทันได้รู้ตัวใจของมันน่าห่วงพี่เล้งมากกว่า มีแต่เล้งนั่นแหละที่รู้สึกหัวใจเต้นผิดจังหวะไปนิดหนึ่ง
“พี่เล้งเจ็บตรงไหนมั้ย?”แตะตัวเขาพลิกไปพลิกมาเพื่อหาร่องรอยการบาดเจ็บ
“ไม่ได้เป็นอะไรตกใส่หลังเฉยๆ”เล้งปัดมือมันออกทำท่าจะบ่นมันอีกรอบแต่ก็ต้องหุบปากเมื่ออีย้งโผเข้ากอดมันแน่น อีย้งเอาหน้าถูไถกับอกเสื้อของมันเหมือนลูกแมวอ้อนยามเจ้าของจะดุ
“อย่าดุย้งเลยนะพี่เล้งต่อไปจะระวัง”เล้งถอนหายใจ
แบบนี้ถ้าเขายังดุมันอีกก็คงกลายเป็นชายใจหมาแน่ๆ เล้งปล่อยให้มันอ้อนจนพอใจอีย้งถึงกลับไปทำยำปลากระป๋องต่อ ข้าวหอมมะลิส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำย่อย ตั้งแต่เที่ยงเล้งกับเพื่อนยังไม่ได้กินข้าวเลย ตอนแรกตั้งใจจะไปกินที่ร้านอีย้งก็พอดีลูกค้าเอารถมาซ่อมเสียก่อนเขาจึงต้องติดปหง่กทำรถให้ลูกค้า เล้งทิ้งสะโพกกับเค้าท์เตอร์ครัวมองอีย้งที่หยิบนู่นหยิบนี่ใส่ในกะละมังคนยำปลากระป๋องอย่างคล่องแคล่ว
อีย้งถึงจะแด๊ะแด๋ไปบ้างแต่เรื่องทำกับข้าวต้องยอมมัน ไม่ว่าจะหยิบจับทำอะไรให้กินก็อร่อยทุกอย่าง รสมือมันดีต่อให้กับข้าวเผ็ดแม้มันจะไม่ได้ชิมก็ยังทำอร่อย
“เสร็จแล้วพี่เล้งจะกินข้าวเลยมั้ย?”มันตักยำใส่จานเปลใบใหญ่เสร็จก็หันมาถามเล้ง
“กินเลยหิวจนจะแดกอะหลั่ยรถแล้ว”เล้งว่าพลางเดินมาล้างมือในครัวตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก กับข้าวถูกวางบนโต๊ะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ย้งแบ่งไว้ให้แปะหลิวต่างหากถ้าวันไหนเล้งกับเพื่อนๆอยู่ที่อู่ไม่ได้ไปเรียนหรือไม่มีธุระอะไรแปะหลิวจะอยู่อู่ซ่อมรถให้ลูกค้าด้วยตัวเองแต่ถ้าวันไหนเล้งอยู่นั่นคือวันพักของแปะหลิวเจ้าตัวก็จะขับฮอนด้า 70 คันเก่งไปนั่งส่องพระที่แผงของตาชัยในตลาดบางทีติดลมก็นั่งก๊งเหล้ากันกลับเข้าบ้านอีกทีก็ค่ำๆนั่นแหละ เวลาย้งมาบ้านพี่เล้งก็มักจะแยกกับข้าวไว้ให้แปะหลิวต่างหากตลอด
หม่าม้าสอนไว้ อย่าให้ผู้ใหญ่มากินของเหลือเรา
“โอ้โห ลาภปากโดยแท้”เจงกับอินที่ตามกลิ่นหอมเข้ามาทีหลังเห็นกับข้าวบนโต๊ะถึงกับตาโต
“ตั้งแต่ย้งไม่มาพวกพี่กินไข่เจียวจนหน้าจะบานเป็นไข่อยู่แล้ว”ไอ้อินรับจานข้าวที่ย้งตักให้จนพูนจานแล้วก็ตักกับข้าวมาคลุกๆโดยไม่ต้องรอประธานมาตัดริบบิ้นเลยซักนิด
“กะหล่ำปลีผัดน้ำปลานี่ถ้าไปกินข้างนอกจานนึงเป็นร้อย”เจงตักกะหล่ำปลีเข้าปากแล้วทำตาโต
“โคตรอร่อยเลยย้ง”
“อย่างย้งเนี่ยใครได้ไปเป็นเมียโคตรโชคดีเลย”ไอ้อินต่อท้ายประโยคกับเจง
“งั้นพี่เล้งก็โชคดีแล้วจ้าเพราะย้งจะเป็นเมียพี่เล้ง”อีย้งจีบปากจีบคอตอบเล้งที่กำลังซดน้ำต้มจืดถึงกับสำลักออกมาทันที
“อีย้งอีเวร ใครจะเป็นผัวมึง ถามความสมัครใจกูยังอีห่านี่”เล้งควักกระดาษทิชชู่มาเช็ดปากเสร็จก็ด่าอีย้งเข้าให้ อีตัวดีทำปากยู่หัวหด แต่ถามว่ากลัวจริงมั้ย ก็ไม่อ่ะ
ย้งชินแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโตถ้าเก็บเงินตามจำนวนที่พี่เล้งด่าป่านนี้ย้งไปทำนมทำจิ๋มทำนู่นทำนี่ได้ยกตัวแล้ว
ก็ด่าทุกวัน
ผู้ชายด่าแปลว่าผู้ชายรัก
พี่เล้งด่าย้งทุกวันแปลว่าพี่เล้งรักย้งมากกกกกกก ย้งรู้ไม่ต้องเรียนก็รู้
หลังจากใช้เวลาสวาปามอาหารบนโต๊ะราวครึ่งชั่วโมงที่สุดทุกคนก็อิ่ม น้ำพริกกะปิของอีย้งขายดีที่สุดแทบจะเกลี้ยงถ้วยผักสดในจานก็หมดเช่นกัน พี่เล้งชอบกินผักพี่เจงกับพี่อินก็กินผักเก่งแต่สู้พี่เล้งไม่ได้
ทำมาเถอะขอแค่เป็นเมนูที่ใส่ผักเยอะๆพี่เล้งกินเกลี้ยงตลอด
“พรุ่งนี้ทำปลานึ่งกินกันมั้ยพี่เล้ง”ย้งหันไปถามขณะที่ขอดเศษอาหารใส่ถุงเพื่อเอาไปทิ้ง
“ก็ดี มึงจะให้กูไปซื้อปลาเตรียมให้ใช่มั้ย?”เล้งถามอย่างรู้ทัน
อีย้งมันเป็นคนขี้สงสาร ถ้ามันเป็นคนฉีไก่หรือทำปลาเป็นๆให้เห็นกับข้าวมื้อนั้นมันจะไม่แตะซักคำ อีตัวดีพยักหน้าหงึกๆ
“งั้นเอาปลาอะไร?”
“พี่เล้งอยากกินแบบไหนล่ะ? นึ่งกินกับแจ่วหรือนึ่งบ๊วย”
“ทำมันสองอย่างเลยกูอยากกินแจ่วแต่มึงกินเผ็ดไม่ได้ก็นึ่งบ๊วยด้วยไว้กินกับป๊า”เล้งหยิบจานชามบนโต๊ะที่ย้งขอดเศษอาหารเสร็จไปไว้ในซิ้งค์ล้างจานอย่างเป็นธรรมชาติ ชายหนุ่มหยิบฟองน้ำมาปั๊มน้ำยาล้างจานแล้วเริ่มลงมือล้างจานทั้งหมดโดยที่อีย้งเข้ามาช่วยล้างน้ำเปล่า
ก็ทำแบบนี้กันมาตั้งแต่เด็กทุกอย่างเลยเป็นธรรมชาติไปหมด
“งั้นก็เอาปลานิลตัวหนึ่งปลาทับทิมตัวหนึ่ง เดี๋ยวย้งจดของที่ต้องซื้อให้”
“จดเผื่อทำไปให้ม้ามึงด้วย”ย้งพยักหน้ารับ หลังจากช่วยกันล้างจานเสร็จแล้วย้งก็มานั่งเล่นในห้องเล้งจดรายการของที่ต้องซื้อในตลาดหลังจากมันอาบน้ำในห้องพี่เล้งเสร็จแล้ว ตอนนี้มันแต่งตัวด้วยเสื้อบอลของพี่เล้ง กางเกงบอลก็ของพี่เล้งเพื่อเตรียมตัวออกไปข้างนอก เสื้อผ้าชุดที่มันใส่กองอยู่ในตะกร้าผ้าของพี่เล้งเหมือนทุกครั้งที่มันมาอาบน้ำที่ห้องพี่เล้ง เล้งเข้าไปอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก อีย้งเท้าคางมองอย่างไม่ปิดบังสายตาซุกซนเลยซักนิด ลอนซิกแพ็คของพี่เล้งที่ขึ้นนิดๆนั้นเรียกเลือดฝาดให้มาประดับแก้มของย้งได้อย่างทันท่วงที
ที่พี่เล้งปล่อยตัวให้ฉุพักหนึ่งก็เพื่อสร้างกล้ามเนื้อสินะ ตอนนี้อกพี่เล้งตันขึ้นหนาขึ้นตั้งเยอะ
ย้งเพิ่งสังเกตว่าแขนพี่เล้งก็ล่ำขึ้นเช่นเดียวกัน
“มองอะไรอีเด็กลามก ลวนลามกูทางสายตาอีกแล้วนะ”เล้งหยิบเสื้อยืดมาไว้ในมือตาก็มองอีย้งผ่านกระจก อีย้งไม่ได้เถียงอะไรทำเพียงคุดหน้าไปกับกองหมอนกองผ้าห่มที่มันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนกระจัดกระจาย
พี่เล้งคนบ้าพูดออกมาตรงๆทำไมก็ไม่รู้
ฮื่อออออออออออ......อยากจะไปตะโกนที่หอนาฬิกาว่าย้งอยากได้พี่เล้งจังเล๊ยยยยยยยยยย
หลังจากแต่งตัวเสร็จเล้งก็ขับมอเตอร์ไซค์พาย้งมาที่ตลาดนัดกลางคืน อีตัวดีมันบอกว่าอยากได้กางเกงไว้ใส่นอนซักตัวสองตัวเล้งที่หมดงานแล้วจึงได้จังหวะพามันมาเดินซื้อ อีย้งเดินดูเสื้อผ้าด้วยดวงตาเป็นประกาย
มันชอบของสวยๆงามๆตามประสาผู้หญิง เล้งเดินตามมันเงียบๆนานๆครั้งถึงจะออกความคิดเห็นซักทีหนึ่งเวลามันให้ช่วยเลือก สุดท้ายอีย้งก็ได้กางเกงนอนสองตัวราคา 150 บาท สีชมพูดสดใสพร้อมลายคิตตี้ที่ไอ้เล้งเบ้หน้าใส่
มันขนลุกกับสีชมพูและคิตตี้ที่อีย้งชอบเสียเหลือเกิน
ถ้าให้เดาเดี๋ยวก็มีตัวหนึ่งมาทิ้งไว้ที่ห้องเขาอีกนั่นแหละ
((ต่อด้านล่าง))
-
พี่เล้งด่าย้งทุกวันแปลว่าพี่เล้งรักย้งมากกกกกกก
ถั่วต้วมมมมมม
:hao7:
-
รู้ใจกันดีเกินไปแล้ว
-
ชอบบบบบบบบ
-
เอาของส่วนตัวทิ้งไว้ในห้องนอน คือการแสดงความเป็นเจ้าของแบบเนียนๆ
ต่อไปก็กางเกงใน เสื้อใน ฟองน้ำำ เนอะย้งเนอะ
-
ชอบๆ น่ารักทั้งคู่เลย
-
:mew1:
-
พี่เล้งผู้ปากแข็ง
-
ย้งยี้สายมโนที่น่ารัก :-[
พี่เล้งแซ่บจริง ด่าได้แซ่บมาก :laugh:
-
อยากเบ้ปากให้กับความปากแข็งของพี่เล้ง
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 4 ครบ 100%
เช้านี้เล้งตื่นตอนตีสี่ครึ่ง ชายหนุ่มลุกจากที่นอนเขี่ยผ้าห่มให้พ้นทางแล้วเดินเกาตูดแกร่กๆไปล้างหน้าแปรงฟัน เล้งปิดแอร์แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คผลบอลกดดูนั่นดูนี่พักหนึ่งจึงเหลือบดูนาฬิกาที่ติดไว้บนผนัง ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ลงมาชั้นล่าง ห้องของป๊ายังคงปิดสนิทแปลว่าเจ้าตัวยังไม่ตื่น เล้งแปะโพสต์อิทไว้ที่หน้าห้องป๊าแล้วออกจากบ้านขับรถตรงมายังร้านของย้งก็พอดีกับที่พี่ปานเปิดประตูพับขึ้นพอดี
“อ้าวเล้งมาทำไมแต่เช้าอ่ะ”พี่ปานทักเล้งอย่างคนรู้จักกันดีก็เพราะพี่ปานทำงานกับบ้านย้งแต่แต่ย้งยังตัวเล็กๆ
“ตื่นเร็วน่ะพี่ปานเลยว่าจะมาช่วยม้าเขาเปิดร้าน”เล้งตอบก่อนจะเดินตามพี่ปานเข้ามาในร้าน กลิ่นเครื่องพะโล้ที่ต้มขาหมูหอมปะทะจมูกเมื่อเข้าไปด้านในก็เห็นอีย้งเดินลงมาจากชั้นบนพอดี อีย้งยิ้มแป้นจนตาปิดเมื่อเห็นคนที่มันผูกใจรักมาตั้งแต่น้อย
“พี่เล้งงงงง”มันร้องเรียกพลางก้าวเท้าเร็วๆลงบันได
“ถ้ามึงลื่นตกบันไดกูตีซ้ำไม่โอ๋นะ”อีย้งที่สับขายิกถึงขนาดเบรกตีนทันทีก่อนจะค่อยๆก่าวลงมาอย่างระมัดระวัง พรรณีเดินออกมาจากครัวเห็นเล้งก้ร้องทัก
“มาแต่เช้ามืดเลยเล้ง”
“พอดีตื่นเร็วครับม้าเลยมาช่วยตั้งร้านดีกว่าอยู่บ้านก็นอนหายใจทิ้งเฉยๆ”
“น่ารักจริงๆเด็กคนนี้”พรรณียิ้มกว้างอย่างใจดี
“ดีเลยงั้นเดี๋ยวให้ย้งบอกนะว่าต้องทำอะไรบ้างม้าไปทอดหมูกรอบก่อน”พรรณีกลับเข้าไปในครัวอีกครั้ง
“งั้นตั้งโต๊ะกันก่อนเนอะ”ย้งว่าก่อนจะเดินไปหยิบโต๊ะพับเพื่อเรียงให้ลูกค้าด้านนอก เล้งเข้าไปช่วยยกเก้าอี้ทีละหลายๆตัว ทั้งสองคนช่วยกันจัดร้านรวมทั้งหามหม้อขาหมูมาเรียงแบบที่พรรณีทำ
“พี่เล้งปอกไข่นะแล้วย้งเต๊าะต้นหอมเอง”มันเอาหม้อใส่ไข่ต้มนับร้อยฟองเลื่อนไปให้เล้ง ชายหนุ่มปอกไข่อย่างคล่องแคล่ว ก็เพราะเขาช่วยไอ้ยี่ทำมาตั้งแต่เด็ก ไข่เป็ดถูกปอกอย่างสวยงามไม่แตกไม่เละเลยซักฟองส่วนอีย้งก็เต๊าะหอมอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว
“ทำเสร็จเดี๋ยวพาไปกินโจ๊ก”เล้งบอกกับย้งเบาๆแต่อีย้งยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“กินน้ำเต้าหู้ด้วยได้มั้ย?”
“มึงจะกินเรือดำน้ำ รถถังหรือนาฬิกาหรูด้วยก็ได้ถ้ากินไหวแล้วไม่ต้องยืมเงินเพื่อนไปซื้อจะกินบ้านกินเมืองเข้าไปด้วยก็ยังได้ถ้ามึงอยากจะกิน”
“เอ่อ พี่เล้ง เราเปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่าจ้า ย้งรู้สึกชีวิตไม่ค่อยปลอดภัยยังไงแปลกๆW
เจ็ดโมงครึ่งทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยหม้อก๋วยเตี๋ยวส่งกลิ่นหอมฟุ้งหมูแดงชิ้นใหญ่ถูกแขวนคู่กับไก่ต้ม หมูกรอบเรียงอยู่ในถาดอย่างเป็นระเบียบแตงกว่าถูกปอกแช่ในถังน้ำแข็งจนเสร็จย้งจึงได้ฤกษ์ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเล้งไปที่ในตลาด ยามเช้าผู้คนต่างมาจับจ่ายใช้สอยกับข้าวกับปลากันคึกคักกว่าจะหาที่จอดรถได้ก็ต้องเดินย้อนกันกลับมาค่อนข้างไกล
“จริงๆเดินจากบ้านมาก็ได้นะถ้าที่จอดรถจะไกลขนาดนี้”อีย้งบ่นอุบแต่ก็ยังเดินตามไอ้เล้งต้อยๆ เล้งพาอีตัวดีที่เอาแต่บ่นเดินลากอีแตะดังแกร่กๆจนมาถึงร้านขายโจ๊ก โชคดีมีโต๊ะว่างตัวหนึ่งมันเลยเดินนำไปนั่ง
“เจ๊โจ๊กหมูใส่ทุกอย่างเพิ่มขิง 1 อีกชามเอาโจ๊กกุ้งใส่ตับด้วย”ไอ้เล้งสั่งรวดเดียวโดยที่อีย้งไม่ได้อ้าปากซักแอ๊ะ ย้งเลยเดินไปกดน้ำใส่แก้วมาสองแก้ว รอไม่นานโจ๊กทั้งสองชามก็ถูกเอามาเสิร์ฟเล้งเลื่อนโจ๊กกุ้งไปให้อีย้งส่วนตัวเองก็ปรุงพริกป่นน้ำส้มและน้ำตาลด้วยหน้านิ่งผิดกับอีย้งที่ยิ้มแก้มแทบแตก
“มึงอ่ะกินเยอะๆชามนี้กูไม่ช่วยนะ ผอมเอวจะหักอยู่แล้ว”เขาว่าเมื่ออีย้งทำท่าจะกินเหลืออีกแล้ว ปกติอิย้งก็กินน้อยแต่มันติดชิมคือซื้อหลายอย่างแต่กินแค่นิดเดียวเป็นเล้งนี่แหละที่ต้องกินส่วนที่เหลือของมันไม่ว่าจะขนมจนถึงข้าวหรือก๋วยเตี๋ยวมันก็ไม่คิดรังเกียจ แต่มันอยากให้อีย้งอ้วนขึ้นกว่านี้อีกหน่อย
“เดี๋ยวกินน้ำเต้าหู้ไม่ลง”มันทำเสียงออดอ้อนใส่แต่เล้งไม่ใช่คนที่จะตามใจมันง่ายๆ
“กินให้หมดไม่งั้นเย็นนี้ปลานึ่งก็ไม่ทำแล้วกูจะออกไปกินเหล้ากับพวกไอ้เจง”
“ไม่ให้ไปนะ”มันร้องห้ามทันที ย้งไม่อยากให้พี่เล้งไปกินเหล้า มันอันตรายทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ให้โทษต่อร่างกายทั้งนั้น มันตักโจ๊กเข้าปากช้าๆจนในที่สุดก็หมด
“กินให้หมดก็กินได้มึงน่ะติดนิสัยกินเหลือ”
“ก็ย้งอยากเก็บกระเพาะไว้กินหลายๆอย่างนี่”มันยังเถียงไม่เลิกเล้งเบ้ปากจนลักยิ้มที่แก้มซ้ายบุ๋มลึกแล้วจึงลุกขึ้นเดินไปจ่ายตังค์
“พี่เล้งตักบาตรกัน”มันเขย่าแขนเล้งเบาๆเมื่อเห็นพระหลายรูปเดินบิณฑบาตรมีคนตักบาตรอยู่หลายคนเรียงกันเป็นแถว มันเดินไปซื้อข้าวชุดที่จัดเตรียมสำหรับคนที่จะตักบาตรโดยไม่ลืมซื้อเผื่อเล้งด้วยชุดหนึ่ง เด็กทั้งคู่ถอดรองเท้าแล้วเหยียบไว้ ยกข้าวขึ้นเหนือหัวแล้วอธิฐานใจใจจนกระทั่งพระเดินมาที่หน้ามันทั้งคู่ก็ใส่บาตรจนเสร็จรับศีลรับพรก็พากันเดินไปที่ร้านขายน้ำเต้าหู้
“เอาน้ำเต้าหู้ไม่หวานชามหนึ่งจ้า อีกชามเอาหวานกลางใส่สาคูกับเม็ดแมงลัก”คราวนี้ย้งเป็นคนสั่งน้ำเต้าหู้เอง เจ้าของร้านเอาน้ำเต้าหู้สองชามมาเสิร์ฟย้งเลื่อนชามที่มีสาคูกับเม็ดแมงลักให้เล้ง เล้งฉีกปาท่องโก๋ใส่ลงในชามก่อนจะใช้ช้อนกดให้มันจมลงไปจนชุ่ม เขาชอบกินแบบนี้ น้ำมันจากการทอดลอยจนย้งเบ้ปากใส่ มันตักน้ำเต้าหู้จืดๆเข้าปาก ย้งเคยบอกถ้าจะกินจืดแบบนี้กินน้ำเปล่าก็ไม่ต่างกันหลังจากอิ่มแล้วเล้งก็สั่งน้ำเต้าหู้ใส่ถุงแยกเป็นสองถุงเอาไปฝากพ่อตัวเองกับแม่อีย้งรวมทั้งลูกจ้างในร้านด้วย เล้งขับรถมาส่งย้งที่ร้านกับสั่งข้าวขาหมูกลับไปให้แปะหลิว เจ๊พรรณีใส่ข้าวให้มันพิเศษรวมทั้งขาหมูก็ใส่จนห่อแทบปริ
“ไมม่เอาๆ”แกดันเงินที่ไอ้เล้งควักจ่ายคืน
“มาช่วยม๊าตั้งแต่เช้ามืดเอาไปกินๆ”แกยัดถุงใส่ข้าวขาหมูให้กับเล้ง เล้งรู้ว่าต่อให้ดึงดันพรรณีก็ไม่เอาอยู่ดีมันจึงยกมือไหว้ขอบคุณ
“เย็นนี้ไปเองหรือให้มารับ?”มันถามอีย้ง
“พี่เล้งมารับก็ได้”
“งั้นเดี๋ยวซื้อของเสร็จจะแวะมา ซักสี่โมงเย็นนะ”เล้งนัดแนะเวลาให้มันเสร็จก็ลากลับเมื่อถึงบ้านแปะหลิวกำลังนั่งจิบน้ำชาอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าบ้าน เล้งเอาน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋พร้อมกาแฟร้อนที่ติดมาวางบนโต๊ะ หิ้วถุงข้าวขาหมูเข้าไปในครัว
“กินข้าวเลยมั้ยป๊ะ”มันตะโกนถามในขณะที่หยิบชามเล็กเพื่อใส่น้ำเต้าหู้ให้ผู้เป็นพ่อกับแก้วสำหรับใส่กาแฟ มันตอกไข่ลวกสองฟองที่ซื้อมาพร้อมกาแฟใส่แก้วแล้วเหยาะแม็กกี้กับโรยพริกไทยลงไปเพื่อเตรียมให้ป๊า
“ยังๆ ยังไม่หิว”ผู้เป็นพ่อตอบในขณะที่พลิกหน้าหนังสือพิมพ์ที่สั่งให้คนขายมาส่งทุกวัน เล้งจึงเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆแล้วเทน้ำเต้าหู้และกาแฟให้ป๊า วางแก้วไข่ลวกให้อย่างรู้งาน แปะหลิวใช้ช้อนเล็กคนให้ซอสกับพริกไทยเข้ากับไข่ลวกแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด จิบกาแฟและตบท้ายด้วยน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋เป็นอันอิ่มมื้อเช้าอันเรียบง่าย
“ไปช่วยบ้านย้งมาเหรอ”
“อือ ไอ้ยี่ไม่อยู่หม่าม๊าอยู่กับอีย้งสองคนสงสารต้องยกของหนัก”
แล้วยี่มันจะกลับมามั่งมั้ย กรุงเทพกับเมืองกาญจน์ก็ไม่ได้ไกลทำไมบ้านช่องไม่กลับ”
“เมื่อคืนที่คุยมันบอกเรียนหนักกิจกรรมอีก แต่ปิดเทอมคงกลับแหละมันบ่นคิดถึงแม่กับน้องของมันอยู่อยู่”
“อาณีโชคดีได้ลูกดี อาย้งมันก็เป็นเด็กดี แถวนี้ไม่เคยเห็นลูกบ้านไหนขยันเท่ามันเลย”
อ่าว กูนี่หมาเลย ช่วยงานที่อู่ทุกวัน เล้งคิดในใจ กรอกตาด้วยความหมั่นไส้เล็กน้อย
“ไม่ต้องมาทำตากลับ มึงก็ขยันไม่ต้องเสือกมาน้อยใจป๊า”คนเป็นพ่อพับหนังสือพิมพ์เขกหัวลูกชายคนเล็กที่ทำปากมุบมิบไปเสียทีหนึ่ง
“เย็นนี้อีย้งจะทำปลานึ่งบ๊วยให้กินนะ”มันบอกคนเป็นพ่อถึงเมนูเย็นนี้
“ดีๆ ไม่ได้กินนานแล้ว อาย้งมันทำกับข้าวอร่อย เมื่อคืนป๊ากับมากินที่มันเก็บไว้ให้พุงแทบแตก”
“แล้ววันนี้ไปแผงใครล่ะป๊ากลับดึกมั้ย?”
“ว่าจะไปแผงอาชัยก่อนบ่ายๆจะไปดูตีไก่ที่บ้านไอ้หวิน”
“ก็ขับรถดีๆแล้วกัน”มันบอกคนเป็นพ่อ สองพ่อลูกนั่งคุยกันซักพักประมาณ 11 โมงเล้งก็เทข้าวขาหมูใส่จานให้ป๊ากับตัวเองมานั่งกิน พออิ่มแปะหลิวก็คว้าฮอนด้า 70 ขับออกไปแผงพระลุงวันชัยเหมือนเช่นทุกวัน เล้งใช้เวลาว่างในวันหยุดขึ้นไปนั่งทำการบ้านทำรายงานและอ่านหนังสือทบทวนวิชาเรียน พอเสร็จก็เอาแผ่นหนังที่ซื้อมาตอนไปเดินตลาดนัดกลางคืนกับอีย้งเมื่อคืนมาเปิดดู หนังสนุกมากจนมันหลับตั้งแต่สิบนาทีแรก ตื่นมาอีกทีก็บ่ายสาม เล้งลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาแล้วหยิบกระดาษจดรายการของที่จะซื้อของอีย้งขึ้นมาดูคว้ากระเป๋าเงินกับกุญแจรถแล้วขับไปตลาดที่อยู่ไม่ไกลบ้าน
เล้งเดินไปร้านขายปลาก่อนเพื่อนเขาสั่งปลานิลตัวใหญ่สองตัวและปลาทับทิมตัวใหญ่สองตัว ถ้าเป็นเมนูปลาอีย้งมันกินได้เยอะเพราะกินไปก็ไม่อ้วนแถมพ่อของเขาก็กินได้ย่อยง่ายดีต่อคนแก่ เล้งสั่งให้เขาขอดเกล็ดควักไส้ให้แต่ไม่ต้องหั่นมันเดินไปแผงผักของยายแก่ๆที่มาซื้อประจำ ยายร้องทักมันอย่างคุ้นเคย เล้งทำหน้าที่จ่ายตลาดซื้อกับข้าวเข้าบ้านมาตั้งแต่แม่ตายและพี่ๆไปเรียนแล้วย้ายไปอยู่หอจนตอนนี้พี่ๆแต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว เมื่อก่อนเล้งทนกินอาหารตามสั่งบ้าง ข้าวผัดฝีมือแปะหลิวบ้าง เล้งเบื่อรสชาติเดิมๆเพราะคนเป็นพ่อไม่กินเผ็ดมันเลยพลอยต้องกินกับข้าวจืดๆไปด้วยจนกระทั่งอีย้งเริ่มโตมันที่ช่วยแม่ทำกับข้าวในครัวตั้งแต่เล็กก็แสดงฝีมือทำกับข้าวให้เล้งกิน
ซึ่งรสมือเด็กสิบกว่าขวบโคตรอร่อยเลย
เล้งหยิบตะกร้าพลาสติกเก่าๆมาเลือกเอามะเขือเปราะ ดอกแค ฟักทอง เห็ดฟาง กะหล่ำปลี บล็อกโคลี่ กะหล่ำดอก ผักกาดขาว พริกจินดา พริกขี้หนู มะเขือเทศ คึ่นฉ่าย ขิง ข่าตะไคร้ใบมะกรูดที่เอาไว้สำหรับยัดในท้องปลาไปวางๆกองไว้ให้ยายชั่ง เล้งจำได้ว่าที่บ้านมีหอมแดงกับมะนาวแล้วก็บ๊วยดองเหลืออยู่เล้งจึงไม่ต้องซื้อ เล้งเดินกลับมาเอาปลาที่สั่งไว้แล้วจึงขับรถไปรับอีย้ง ลูกค้าที่ร้านซาลงแล้วไม่นานพรรณีก็จะเก็บร้านแต่หล่อนไม่ได้ซีเรียสอะไรถ้าลูกจะไปบ้านเล้ง ถึงไม่มีย้งช่วยหล่อนก็ยังมีลูกจ้าง เล้งขับรถพาย้งกลับมาบ้าน เพราะวันนี้เล้งปิดอู่เจงกับอินจึงไม่ได้มาด้วย เล้งหิ้วถุงของที่ซื้อมาจากตลาดเดินนำเข้ามาในครัวก่อนจะวางของลงบนโต๊ะไม้ตัวใหญ่ ย้งเข้ามาสำรวจตรวจสอบดูเริ่มจัดการแยกของเตรียมผักเพื่อเอาไปล้างโดยที่เล้งจัดการล้างปลาด้วยตัวเอง
“เดี๋ยวย้งนึ่งบ๊วยก่อนนะพี่เล้ง” ย้งเริ่มเรียงผักกาดขาวใส่ในถาดแสตนเลสจากนั้นมันก็วางปลาทับทิมที่เล้งล้างและบั้งจนสะอาดลงไปมันเทซอสหอยนางรม เต้าเจี้ยวกับซีอิ๊วขาวลูบจนทั่วเนื้อปลาโรยขิงซอยที่เล้งซื้อแบบที่ซอยแล้วมาให้ลงไปหั่นมะเขือเทศโรยไว้บนตัวปลาแล้วตักน้ำบ๊วยดองใส่ลงไปบี้ๆเม็ดบ๊วยตามลงไปอีกสามเม็ดพอน้ำในซึ้งเดือดมันก็เอาปลาลงไปนึ่ง เมนูนี้ทำง่ายและใช้เวลาไม่นานนึ่งประมาณ 10 นาทีมันก็เอาปลาอีกตัวที่เตรียมไว้ระหว่างรอตัวแรกสุกใส่เข้าไปใหม่ ส่วนเล้งทำหน้าที่หั่นผักที่จะนึ่งกับปลานิล มันเดินไปหยิบแครอทที่เหลือในตู่เย็นมาหั่นเป็นแท่งยาวๆ ถั่วฝักยาวก็เด็ด ผักอื่นก็หั่นแล้วใส่กะละมังรออีย้งที่จัดการยัดข่าตะไคร้ใบมะกรูดใส่ในท้องปลาที่หมักเกลือรอไว้เพื่อดับคาวจากนั้นอีย้งจัดการแช่ผักต่างๆลงในน้ำด่างทับทิมมันล้างน้ำสะอาดแล้วเอาผักไปวางไว้รอบตัวปลา เปิดหลังบ้านไปเด็กใบโหระพาที่เล้งปลูกไว้ตรงริมรั้วมาล้างน้ำแล้ววางทับลงไปในตัวปลาอีกทีแล้วเอาลงนึ่ง เล้งนั่งว่างมองมันหยิบนั่นทำนี่ด้วยความเพลิดเพลิน อีย้งเป็นคนที่จัดการกับงานครัวได้อย่างมีระบบระหว่างที่นึ่งปลามันก็เอาพริก หอมแดงกระเทียมลงคั่วในกระทะแล้วเอามาโขลกหยาบๆทำแจ่วให้กับเล้งเติมน้ำตาลทรายนิดน้ำปลาหน่อยแล้วเทปลาร้าต้มสุกใส่ลงไปกลิ่นหอมจนน้ำลายสอ
“พี่เล้ง”มันร้องเรียกแล้วใช้นิ้วจิ้มลงไปในแจ่วยื่นนิ้วให้เล้ง เล้งเดินมาชิมแจ่วที่ติดปลายนิ้วอีย้งแล้วพยักหน้า
“อร่อยแล้ว”อีย้งรับคำหน้าระรื่น
มันชอบเห็นพี่เล้งทำสีหน้ามีความสุขเวลาที่กินอาหารที่มันทำ
แม่สอนย้งเสมอว่าความรักวันหนึ่งจะจืดจางตามกาลเวลา แต่เสน่ห์ปลายจวักจะมัดใจคนรักให้อยู่กับเราไปชั่วชีวิต ต่อให้ไปกินข้าวที่ไหนเขาจะเกิดข้อเปรียบเทียบเสมอว่ารสชาติไม่เหมือนที่เราทำ ต่อให้ออกนอกลู่นอกทางไปหาข้าวนอกบ้านกินวันหนึ่งเขาจะกลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่าที่แม้กินกี่ครั้งก็ยังรสชาติเดิมๆแต่ถ้วยใหม่ไม่สามารถมัดใจเขาได้
สำหรับย้ง ย้งไม่ได้คิดไปถึงขนาดนั้น ย้งแค่อยากให้พี่เล้งได้กินของอร่อยถูกปากและสะอาดเพราะย้งเป็นคนทำ ย้งใส่ใจในทุกเมนูที่ทำแค่พี่เล้งกินเกลี้ยงไม่เหลือเผื่อหมาย้งก็ดีใจจนเก็บไปนอนฝันแล้วว่าจะได้ทำกับข้าวกับปลาให้พี่เล้งตลอดชีวิต
ความสุขของย้งน่ะมันก็ง่ายๆแค่นี้
แค่พี่เล้งมีความสุขย้งก็มีความสุข
ย้งกับเล้งไม่ได้ยกกับข้าวออกมากินข้างนอกมันนั่งกินกันในครัวง่ายๆนั่นแหละ เล้งมีข้าวเปล่าจานใหญ่ส่วนย้งกินเพียงปลานึ่งบ๊วยเปล่าๆมันก็อิ่มแล้ว มื้ออาหารเรียบง่ายกับคนที่มันชอบน่ะ โคตรอร่อยเลย นั่งกินไปคุยไปมสาระบ้างไม่มีสาระบ้างโดนพี่เล้งด่าเวลาเล่นมุกเสี่ยวบ้างในที่สุดปลาในถาดของย้งและเล้งก็หมด
เป็นความเรียบง่ายที่แสนพิเศษแค่ได้อยู่กับพี่เล้งทุกอย่างก็พิเศษสำหรับย้งไปเสียหมด
...................................
สมัยก่อนย่าชอบบอกว่าผู้หญิงจะมีผู้ชายมาขอเขาฟังจากเสียงตำน้ำพริก คนเขียนก็ตำเก่งนะ ครกทะลุไปสิบกว่าลูกแล้วป่านนี้ก็ยังไม่มีผัว
ปัจจุบันเลิกตำแล้ว ซื้อเขากิน
ทำไมต้องเอาเสื้อผ้าไปทิ้งไว้ที่ห้องผู้ชายด้วยอ่ะ อีตัวดี
เสน่ห์ปลายจวักผัวรักผัวหลง โอมชิตังเมโป้ง!!
-
หลงกันสุดๆ ทั้งคู่เลยยยยยยยยยยยยย
+1 ขอบคุณ
:mew1:
-
ยังไม่ทันเป็นผัวก็รักก็หลงแล้ว
-
น่ารัก :-[ ทั้งย้งทั้งพี่เล้งคือดูแลกันดีมาก แต่พี่เล้งซึนมากแต่การกระทำของพี่เล้งคือน่ารักอ่ะ การกระทำคือชัดเจนมากแลดูหลงน้องมาก รอตอนต่อไปจ้า มาต่อเร็วๆนะ สนุกมากๆเลยชอบมากๆ :pig4: :L1:
-
น่ารักมาก ทั้งคู่เลย :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยยย นังตัวดีมันน่ารักกกก
เฮียเล้ง จะซึนไปได้สักกี่น้ำ น้องมันน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ :hao3:
ชอบบบบบเรื่องนี้มากกกกก เขียนได้น่ารัก ภาษาดีไหลลื่น เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
LengZab
"ผู้ชายทั้งโลกไว้ใจไม่ได้แม้กระทั่งกู"
#พี่เล้งแซ่บมาก
ไอ้ยี่เข้าโรงพยาบาล...พรรณีเก็บกระเป๋าเตรียมเข้ากรุงไปเฝ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนโดยมีอีย้งทำปากเบะอยู่ใกล้ๆ
“หม่าม้า...”
“ไปไม่ได้ ย้งมีสอบ อีกอย่างขาหมูยังเหลืออีกเยอะถ้าย้งไปใครจะขาย”พรรณีก็เหมือนไอ้ยี่ไม่ตามใจลูกโดยไม่จำเป็น ถ้าย้งยี้ไม่ติดว่ามีสอบเก็บคะแนนคนเป็นแม่ก็อยากกระเตงเอาลูกคนเล็กไปด้วยอยู่หรอก
“หม่าม้า ย้งนอนคนเดียวไม่ได้นะ”มันทำตาแดงๆใส่คนเป็นแม่
ปกติก็นอนไม่ล็อกห้องอยู่แล้วเผื่อฝันร้ายจะได้วิ่งลงไปนอนกับหม่าม้าได้ แต่นี่หม่าม้าจะไปเฝ้าเฮียยี่ที่ซิ่งมอไซค์ไปแหกโค้งจนตัวเองต้องเจ็บเกิดย้งฝันเห็นผีใครจะกอดปลอบย้ง
“ม้าบอกให้เล้งมานอนเป็นเพื่อนแล้ว”พรรณีบอกลูกอย่างอ่อนใจ โตจนอยู่ ม.6 แล้วไอ้โรคกลัวผีไม่หายซักที พอได้ยินแม่บอกอย่างนั้นย้งยี้ค่อยใจชื่อหน้าเบะๆก็ระรื่นขึ้นมาทันที
“งั้นหม่าม้าขับรถดีๆนะจ๊ะ”มันว่าตาใสไม่หลงเหลือคราบคนที่นั่งอ้อนแม่ยิกๆแบบตะกี๊เลยซักนิด
ดูเอาเถิดเจ้าลูกคนนี้นี่มันน่าหยิกให้เนื้อเขียว
พอบอกว่าพี่เล้งจะมานอนเป็นเพื่อนก็เริงรื่นขึ้นมาทันตาเชียว
“แล้วพอถึงหม่าม้าโทรบอกย้งด้วยนะว่าเฮียยี่อาการเป็นไงมั่ง”พอเอาเข้าจริงมันก็อดใจแป้วไม่ได้อยู่ดี ย้งยี้เอากระเป๋าใส่ท้ายรถให้แม่เสร็จก็เดินมากอดแม่แน่น
“ได้หม่าม้าจะรีบโทรมาเลย ย้งก็ดูร้านดีๆนะลูก เก็บเงินให้ดีฟืนไฟตรวจดูให้เรียบร้อย เหนื่อยหน่อยนะลูก”พรรณีลูบหัวลูกเล็กอย่างรักใคร่ หล่อนไม่ได้เตรียมตัวว่าลูกคนโตจะมาเจ็บจนต้องทิ้งร้านพรรณีต้มขาหมูหม้อใหญ่ไว้ตั้งแต่เมื่อเช้ามืดพอโรงพยาบาลโทรมาหล่อนเลือกอะไรไม่ได้นอกจากให้ย้งดูร้านด้วยตัวเอง โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ย้งยี้อยู่ขายของได้ ไม่นานเสียงมอเตอร์ไซค์สองคันก็มาจอดใกล้ๆ เล้ง อินกับเจงเดินมาไหว้หม่าม้า
“ม้าฝากน้องด้วยนะเล้ง เจงอิน ช่วยน้องหน่อย”
“ได้ครับ อาการไอ้ยี่เป็นยังไงม้าโทรมาบอกด้วยนะครับ”
“ได้จ้า ม้าไปก่อนนะ”หม่าม้าโบกมาบ๊ายบายเด็กๆก็ขับรถมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพ
“ไอ้เจงไอ้อินเดี๋ยวกินข้าวเสร็จพวกมึงไปนอนบ้านกูเฝ้าอู่ให้กูด้วยพรุ่งนี้เช้ามาช่วยตั้งร้าน”เล้งหันไปสั่งเพื่อนๆก่อนจะโยนกุญแจบ้านให้แล้วเดินนำเข้าไปในบ้านของย้ง ร้านถูกเก็บเรียบร้อยแล้วย้งพาพี่ๆเข้าไปในครัวสับขาหมูกับไก่ต้มมาวางบนโต๊ะเพื่อกินข้าวเย็น
“ไปทำอีท่าไหนรถถึงล้มวะ”
“เห็นว่ารถยนต์ขับฝ่าไฟแดงเฮียเบรคไม่ทันเลยชนเต็มๆ”
“หลังจากนี้ม้าคงให้มันขับรถยนต์ล่ะ บอกตั้งหลายครั้งแล้วให้ใช้รถยนต์”
“เฮียยี่ดื้อจะตาย แต่คราวนี้ม้าคงไม่ยอมแน่ๆ”ย้งคดข้าวแจกพี่ๆเจงกับอินนั่งฟังสองคนมันคุยกันเงียบๆ
เหมือนโลกนี้ไม่มีกูสองคน
เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันโดยที่พวกกูเป็นหมาชิบะที่แม่งเลี้ยงไว้
เล้งเหลือบตามองนาฬิกา เกือบสองทุ่มแล้วอินกับเจงยังนั่งตีป้อมกันไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปนอนเฝ้าอู่ อีย้งทำการบ้านเสร็จไปได้ซักพักแล้ว มันก้มหน้ามองโทรศัพท์เป็นพักๆ
มันห่วงไอ้ยี่เขารู้ดี
มันมีกันแค่สองคนพี่น้อง จริงอยู่ที่ตอนยังเด็กจิวยี่มันไม่ชอบที่น้องชายของมันเบี่ยงเบนทางเพศ มันอายจนเคยมาเตะอีย้งบอกให้อีย้งเลิกเป็นตุ๊ดมาแล้ว
แต่ของแบบนี้ตีให้ตายก็เปลี่ยนกันไม่ได้
สุดท้ายไอ้ยี่ก็ทำใจว่ามันได้น้องสาวที่ค่อนข้างแข็งแรงกว่าน้องสาวบ้านอื่น มันรักน้องแต่ไม่โอ๋ ส่วนอีย้งนั้นในสายตาของมันจิวยี่คือพี่ชายที่เท่ห์ที่สุด มันเฝ้ามองการเจริญเติบโตของพี่ชายมันด้วยความรักและเทิดทูน หลังจากป๊าตายอีย้งก็ยึดไอ้ยี่เป็นผู้ปกครอง เป็นฮีโร่ เล้งยังจำได้ดีตอนที่ไอ้ยี่เรียน ร.ด มันอวยพี่มันเหมือนพี่มันเป็นพลเอกก็มิปาน
ถึงแม้ทางโรงพยาบาลจะบอกว่าอาการของไอ้ยี่จะไม่สาหัสอะไรแต่ใจของคนเป็นน้อง เป็นครอบครัวนั้นห่วงมันยิ่งกว่าใคร
“จบตานี้พวกมึงกลับอู่ไปได้แล้ว อีย้งมันต้องนอนแล้ว”
“ยังไม่สองทุ่มเลยมึง”อินท้วงเมื่อเหลือบดูนาฬิกาบนผนัง ไอ้เล้งถลึงตาใส่จนตาแทบหลุดไอ้อินถึงอ้าปากพะงาบๆพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“เออ แตกพอดี ไปๆไอ้เจงกลับไปต่อที่บ้าน”ไอ้อินเก็บของใส่กระเป๋าเป้แล้วเรียกไอ้เจงที่บิดขี้เกียจให้ลุกขึ้น
“พี่กลับก่อนนะย้งพรุ่งนี้จะมาช่วยตั้งแต่เช้ามืดเลย”
“อื้อ...ขอบคุณพี่ๆมากนะ”
“ไม่เป็นไรตอบแทนกับข้าวอร่อยๆที่ทำให้กินบ่อยๆ แล้วก็ไม่ต้องคิดมากนะไอ้ยี่ไม่เป็นไรมากหรอก”ย้งยี้ยิ้มรับกับคำพูดของเจง เมื่อเพื่อนทั้งสองขับรถออกไปแล้วเล้งก็ดึงประตูยืดลงมาปิดแล้วล็อคแม่กุญแจ
“ ไปอาบน้ำไป ป่านนี้หม่าม้าคงใกล้ถึงแล้ว”เล้งเดินตามย้งขึ้นมาชั้นบน มันเปิดห้องของยี่ให้กับเล้ง
“ของเฮียยี่พี่เล้งหยิบใช้ได้เลยนะ”มันบอกไปงั้นแหละปกติเวลาเล้งมานอนเล่นเกมส์กับยี่ก็ใส่เสื้อผ้ายี่อยู่แล้ว
“จะให้กูนอนห้องไอ้ยี่?”เล้งถามอีตัวดีที่กัดปากน้อยๆ
“ก็...เผื่อนอนห้องย้งแล้วพี่เล้งอึดอัด?”
“มึงไม่กลัวผีแล้วเหรอ?”
“พ..พี่เล้งจะพูดถึงผีทำไมล่ะ ก็อย่าล็อกห้องก็พอเผื่อมีอะไรย้งจะได้วิ่งมาทัน”เล้งพยักหน้ารับก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ อีย้งมองดูความเรียบร้อยในห้องของพี่ชายก็พยักหน้าด้วยความพอใจ ย้งทำความสะอาดห้องของจิวยี่ทุกครั้งที่ทำความสะอาดห้องตัวเองเพราะมันไม่รู้ว่าพี่ชายจะกลับบ้านวันไหน อีตัวดีเดินกลับห้องของตัวเองนั่งรอโทรศัพท์อีกซักพักเมื่อไม่มีสายเข้ามันจึงคว้าชุดนอนเข้าห้องน้ำไป ย้งยี้เป็นคนอาบน้ำนานเมื่อมันออกมาหลังจากใส่ชุดนอนคือเสื้อยืดและกางเกงคิตตี้ที่เล้งพาไปซื้อมันก็พบว่าแขกของบ้านนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของมันซะแล้ว
“อ้าวพี่เล้ง”
“ม้าโทรมาแล้วนะ บอกว่าไอ้ยี่ไม่เป็นอะไรมากถลอกกับแขนหักต้องใส่เฝือกจะอยู่เฝ้ามัน 3-4 วัน ระหว่างนี้ก็ปิดร้านไปก่อน”
“งั้นพี่เล้งจะมานอนเป็นเพื่อนย้งจนกว่าม้าจะกลับใช่มั้ย”มันถามด้วยดวงตามีความหวัง ไอ้เล้งถอนหายใจพรืด ทำหน้าราวกับเหนื่อยหน่ายใจจนอีย้งหน้าจ๋อย
“เออ จนกว่าม้ามึงจะกลับมา”นั่นแหละอีตัวดีถึงยิ้มกว้าง มันเดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งเริ่มทาครีมบำรุงทั้งผิวหน้าผิวตัวกลิ่นหอมของครีมฟุ้งทั่วห้อง เล้งนอนมองมันอย่างสงสัยว่ามันจะทาอะไรนักหนามันใช้เวลาในการประทินผิวนานมากจนเล้งหลับ
“อ่าว พี่เล้งไม่กลับไปนอนที่ห้องเฮียยี่เหรอ” อีย้งที่หันมาเจอว่าเล้งหลับไปแล้วร้องถามเบาๆ เล้งไม่หือไม่อือมันทำเพียงขยับตัวแล้วคว้าตุ๊กตาคิตตี้ตัวใหญ่มากอดแล้วกรนเบาๆ ย้งมองพี่เล้งยิ้มๆ
พี่เล้งคงเหนื่อยมากสิเนอะ ย้งจะไม่คิดว่าพี่เล้งเป็นห่วงย้งหรือพี่เล้งอยากนอนกับย้งหรอกนะ
ง่อววววววววววววววววว
เล้งรู้สึกตัวตอนกลางดึกเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรซักอยากมาเบียดและซุกอยู่กับอกของเขา เมื่อลืมตามองก็พบว่าอีตัวดีนอนกอดเขาแน่นแถมหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แก้มของมันเบียดกับหมอนจนปากยู่ มันใช้ขาขาวๆของมันก่ายเขาไว้ทั้งตัว
เล้งลมหายใจสะดุดยามอีตัวดีขยับตัวเพื่อหาท่าทางที่สบายที่สุดให้กับตัวเอง เข่าของมันยกสูงขึ้น หน้าท้องของมันก็แตะโดนอะไรต่อมิอะไรของเขาจนอุณภูมิของร่างกายพุ่งสูงขึ้นซะอย่างนั้น
ตัวมันนุ่มนิ่มไปหมดยามเขาแตะเพื่อดันมันออก แขนเรียวเล็กนั่นก็นิ่ม
มันนิ่มทั้งตัวเลยเหรอวะ??
เกิดความสงสัยในใจของชายหนุ่ม ปกติถ้าไม่ใช่อีย้งมาแตะเนื้อต้องตัวเขาเล้งก็ไม่เคยแตะตัวมันนอกจากจับมือพาจูงเหมือนจูงหมาไปเที่ยว
มองใบหน้าของมัน แก้มมันใส ผิวของมันดีคงมาจากการที่มันบำรุงนานเป็นชั่วโมงแบบที่เขาเห็นก่อนหลับ
เล้งใช้ปลายนิ้วไล้ผิวแก้มอีย้งเบาๆ ริมฝีปากของเล้งกระตุกยิ้มอย่างไม่รู้ตัว แก้มป่องๆของอีย้งนุ่มจริงๆนั่นแหละ เล้งเปลี่ยนเป้าหมายจากแก้มของอีย้งเป็นต้นแขนเล็กๆของมันที่โผล่พ้นแขนเสื้อ มันจบแล้วบีบเบาๆ
“ออกกำลังกายบ้างหรือเปล่าวะ ทำไมไม่มีกล้ามเกิ้มแบบผู้ชายบ้างวะ”เล้งลองลูบมือตามเรียวแขนของย้งเบาๆ ย้งยี้ขยับตัวเล็กน้อยอย่างรำคาญยามโดนรบกวนการนอนไอ้เล้งรีบหดมือกลับตอนที่อีย้งกระชับกอดเขาแน่นขึ้นอีกนิด ขาของมันก่ายเขาสูงขึ้นจนเล้งที่นอนนิ่งมองอีย้งว่ามันตื่นมั้ย
โอเค
มันยังหลับสนิท เล้งมองเรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายกางเกงที่ร่นสูงจนเห็นขอบชั้นในลูกไม้ที่อีย้งมันใส่โดยไม่ทันรู้ตัวมือเจ้ากรรมก็เลื่อนไปลูบขาอ่อนขาวๆของมัน
เนียนไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว
เอวรึก็บางแต่สะโพกกลับกลมกลึงเล้งเผลอตัวขยำก้นกลมของอีย้งจนมันร้องออกมาเบาๆ
“อ๊ะ...อา”
“เชี่ย แม่งเอ้ย!!”เล้งสบถเบาๆก่อนจะขยับตัวออกจากเตียงตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างเงียบเชียบ
ในขณะที่อีย้งนอนหลับสนิท
แต่เล้งกลับ “ตื่น” เต็มตัว
อีตัวดีมันน่าฟาดด้วยก้านมะยมนัก ทำให้เขาต้องมาทำอะไรแบบนี้เพราะเกิดอารมณ์กับผู้ชายด้วยกัน
มันไม่ถูกต้อง
เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรมีความรู้สึกแบบนี้กับอีย้ง
ไม่ควรเลยจริงๆ
เช้ามืดย้งปลุกเล้งที่นอนหลับสนิทให้ตื่นเพื่อลงไปจัดร้าน สมพรกับปานตื่นมาทำหมูแดงกับต้มไก่ตั้งแต่ตีสี่แล้วหมูกรอบหม่าม้าก็ทำไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ย้งกับเล้งช่วยจัดโต๊ะและเก้าอี้โดยที่เจงกับอินขับรถมาช่วยตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ สมพรต้มน้ำซุปก๋วยเตี๋ยว ส่วนเล้งไปจัดการตั้งหม้อกาแฟให้ งานก็เดิมๆที่เคยทำทุกวันถึงแม้ไม่มีหม่าม้า
ย้งกับสมพรและปานช่วยกันทำข้าว ก๋วยเตี๋ยว และน้ำชงโดยที่เล้ง เจงและอินทำหน้าที่รับออเดอร์และเสิร์ฟให้ลูกค้า ลูกจ้างอีกคนทำหน้าที่ล้างจาน เหมือนเป็นบททดสอบย้งยี้ว่าต่อไปจะรับช่วงจากหม่าม้าได้มั้ยเมื่อวันนี้มีทัวร์ลง ย้งยี้สับขาหมูสับไก่มือเป็นระวิง เล้งทำหน้าที่หุงข้าวหม้อใหญ่เพิ่มถึงสองหม้อ ทั้ง 7 คนวิ่งกันหัวหมุนแต่ย้งไม่ให้สมพรเดินมากเพราะท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว กว่าทั้งหมดจะได้พักกินข้าวกันก็เกือบบ่ายสาม ลูกค้าซาไปแล้วนั่นแหละ
เจงกับอินที่ไม่ชินกับการทำงานพวกนี้ถึงกับนั่งกระพือลมกับอกเสื้ออย่างหมดแรง
“เหนื่อยกว่าซ่อมรถอีกโว้ยยยยยยย”ไอ้เจงร้องโอวด หลังกับเอวมันตึงไปหมด ย้งยื่นกระติกโอเลี้ยงให้มันอย่างรู้ทัน
“กินโอเลี้ยงก่อนพี่เจงย้งชงให้สุดฝีมือเลยนะ”ไอ้เจงยิ้มหวานให้ย้งกล่าวขอบอกขอบใจชื่นชมในความรู้ใจของมัน กระติกชามะนาวถูกเลื่อนให้เล้งที่นั่งเหยื่อซึมมันพยักหน้าให้ย้งก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่น ย้งขมวดคิ้วเกิดความสงสัยขึ้นมาทันใด
เพราะตั้งแต่เช้ามัวแต่ยุ่งย้งเลยไม่ทันได้คิดแต่พอว่างแล้วย้งก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้พี่เล้งพูดกับมันนับคำได้แถมหลบตามันแปลกๆ เกิดคำถามขึ้นในหัวว่ามันเผลอไปพูดหรือทำอะไรให้พี่เล้งโกรธหรือเปล่า
เดี๋ยวคืนนี้ค่อยถามก็แล้วกัน
“มื้อนี้กินของในร้านไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นย้งทำทอดมันกุ้งให้กิน”เจงกับอินตาวาวเป็นประกายขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่าเย็นนี้จะได้กินเมนูเด็ด
สี่โมงเย็นย้งก็ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เล้งไปตลาดนัดขนาดใหญ่ที่อยู่ไกลจากบ้านไปพอสมควร ย้งรู้สึกได้ว่าเล้งเกร็งตัวยามที่มันกอดเอว
แปลก...แปลกไปจริงๆ
“พี่เล้งอยากกินอะไรอีกป่าว?”มันหันมาถามตอนเดินไปร้านขายพริกแกง
“ไข่น้ำก็ได้ง่ายๆไม่ต้องทำเยอะหรอก”ย้งพยักหน้ารับ
“งั้นไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่มแล้วเดี๋ยวไปซื้อแตงโมกับส้มก็พอ”มันเดินไปเลือกกุ้งที่จะทำทอดมันประมาณ 2 กิโลกรัม เดินซื้อของตามที่ต้องการครบแล้วโดยที่มันซื้อมันจ่ายแล้วพี่เล้งหิ้วจนเสร็จอีย้งก็ปรี่ไปที่รถเข็นขายไส้กรอกอีสานลูกละบาททันที
“เอา 20 บาท 5 ถุงจ้าขอขิงดองเยอะๆ”มันสั่งแล้วยืนรอพ่อค้าใช้กรรไกรตัดไส้กรอกใส่ถุง เมื่อได้มาแล้วมันก็ใช้ไม้เสียบลูกชิ้นจิ้มขึ้นมาเป่าจนคิดว่าหายร้อนแล้วก็ยื่นใส่ปากให้เล้งตามด้วยผักและขิงมันแวะซื้อโค้กถุงหนึ่งกินไปเดินไปป้อนตัวเองมั่งเล้งมั่งดูดน้ำหลอดเดียวกันจนเดินถึงรถก็พากันกลับ ขากลับนี้เล้งดูไม่เกร็งเท่าขามาแล้วย้งแอบยิ้มอย่างดีใจ ช่องว่างที่เหมือนถูกถ่างให้ห่างกันตลอดทั้งวันเหมือนจะค่อยๆกลับมาใกล้กันเหมือนเดิมแล้ว
เกือบสามทุ่มเจงกับอินก็กลับไปนอนเฝ้าอู่ตามเดิมโดยมีไข่น้ำกับทอดมันกุ้งเผ็ดน้อยไส้กรอกอีสานและข้าวสวย 1 กล่องไปให้แปะหลิว เล้งเดินนำย้งขึ้นมาชั้นบนก่อนจะแยกเข้าห้องของยี่ไป ย้งที่มีคำถามคาใจอยากจะคุยลังเลว่าจะตามเข้าไปดีมั้ย แต่ตั้งแต่เล็กจนโตเวลาทะเลาะหรือมีปัญหากันเล้งกับย้งมักจะพูดกันตรงๆไม่เคยปล่อยให้มันนานข้ามวันนอกจากทะเลาะกันครั้งก่อน ดังนั้นย้งจึงเปิดประตูเข้ามาในห้องของยี่ เล้งโยนเสื้อลงตะกร้าสะดุ้งเล็กน้อยที่ย้งมันเปิดประตูเข้ามา เขานึกว่าอีตัวดีจะแยกไปอาบน้ำเพราะมันบ่นร้อนมาตั้งแต่ตอนทำกับข้าว เล้งถอนหายใจอย่างอึดอัดก่อนจะเดินไปเปิดแอร์
“ไม่ไปอาบน้ำล่ะเข้ามาทำไม?”มันทำเสียงเรียบใส่คนน้อง
“พี่เล้งโกรธอะไรย้งหรือเปล่า?”อีตัวดีกำชายเสื้อตัวเองตอนที่เอ่ยปากถาม
“ทำไมถึงคิดว่ากุโกรธมึง?”
“ก็วันนี้พี่เล้งเมินย้งแปลกๆ มองหน้าก็หันหนีคุยด้วยก็เงียบใส่ย้งทำอะไรให้พี่เล้งโกรธหรือเปล่า”
ไม่มีอะไรหรอกวันนี้งานยุ่งกูจะไปมีเวลาต่อล้อต่อเถียงกับมึงได้ยังไงมึงก็เห็นอยู่ แล้วกลับห้องไปได้แล้วกูจะอาบน้ำนอนแล้ว”เล้งออกปากไล่อีตัวดีที่ทำให้เขาหงุดหงิดมาตลอดวัน ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ใกล้กันสองคนเขาก็รู้สึกร้อนวูบร้อนวาบอีกแล้ว อีย้งเมื่อโดนออกปากไล่ก็กระโดดมาเกาะแขนอ้อนเขาทันที
“วันนี้พี่เล้งไม่ไปนอนห้องย้งเหรอ”มันทำตาปริบกระโดดดึ๋งดั๋งไม่ได้รู้เลยซักนิดว่านมตุ่ยๆของมันถูแขนเขาไปมา
“ไม่ไป เป็นสาวเป็นนางจะเที่ยวมานอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายได้ไง โว้ว”เขาแสร้งปัดมือปัดแขนออกแต่อีย้งก็ไวยังกับลิงกอดเอวเขาหมับ
“แต่พี่เล้งไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นนี่นา ย้งไว้ใจพี่เล้ง เหวอออ”มันร้องลั่นอย่างตกใจตอนที่เล้งหันกลับมาอย่างเร็วแล้วจับข้อมือเล็กของมันเหวี่ยงลงบนเตียง ร่างสูงก้าวปราดแล้วคร่อมอีย้งไว้อย่างรวดเร็ว อีย้งตกใจกับท่าทางแปลกไปของเล้งมันรีบยกมือขึ้นมาดันอกเล้งที่โถมร่างเข้าทับมัน
ความรู้สึกกลัวเข้ามาในใจอย่างช่วยไม่ได้
พี่เล้งในตอนนี้ทั้งสีหน้า แววตาและท่าทางแสนน่ากลัว เล้งตรึงมือของมันไว้ทั้งสองข้างก่อนจะก้มลงมาริมฝีปากแทบจะประกบกับ ลมหายใจอุ่นรินรดกันจนย้งหายใจไม่ออก
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยชิดริมฝีปากที่ห่างกันไม่ถึงเซ็นติเมตร
“คิดจะเป็นผู้หญิงสิ่งหนึ่งที่มึงควรรู้คือไม่มีผู้ชายคนไหนไว้ใจได้ ไม่ว่าจะคนนอกหรือคนใกล้ตัวจำไว้”มันยืดตัวขึ้นปล่อยอีย้งให้เป็นอิสระ ย้งเม้มปากแน่นมือเล็กบิดชายเสื้อจนแทบขาด
เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่มองมันที่มีท่าทางกลัวเขาแล้วก็ได้แต่สงสารเล้งจึงยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ
“กลับห้องไป คืนนี้นอนคนเดียวได้ใช่มั้ย”อีย้งพยักหน้ารับก่อนจะลงจากเตียงเดินไปที่ประตูห้อง มันหยุดเท้าไว้ชั่วครู่แล้วจึงหันกลับมาหาเล้งที่ยังคงยืนมองมันอยู่
“สำหรับย้งนะ...เฮียยี่กับพี่เล้งคือคนที่ย้งไว้ใจที่สุดอยู่ดีนะรู้มั้ย”มันพูดจบก็เปิดประตูออกจากห้องไป ทันทีที่ประตูปิดเล้งก็ถอนหายในพรืดใหญ่ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างหงุดหงิด
“มึงจะมาไว้ใจกูได้ยังไงอีย้ง ขนาดกูยังไม่ไว้ใจตัวเองเลย”
..................................
เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวรู้จักเว้นระยะห่างจากผู้ชายรู้มั้ยอีตัวดี!!
ชอบติดแท็กในทวิตได้นะคะคนเขียนตามอ่านทุกคอมเม้นท์เลยค่ะ
รักย้งยี้เยอะๆเอ็นดูนังตัวดีเยอะๆนะคะ
-
:hao7:
-
สนับสนุนให้ นังทัวร์เด ยั่วพี่เล้งเยอะๆค่ะ ยั่วเข้าไปลูก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่...อิย้งมันก็อยากให้พี่เล้งจัดให้ไงหล่ะ อิอิ
-
:hao3: :hao3:
-
เขินนนนนนนนนนนน
-
พี่เล้งชอบเขาก็บอกเขาไปเถอะ ซึนเก่งมาก ระวังจะโดนหมาคาบไปนะจ๊ะ :hao3: เตือนแล้วน้า สนุกมากๆเลย รอตอนต่อไปอยู่นะคะ เป็นกลจในนักเขียนจ้า :กอด1:
-
ยั่วๆบดๆกว่านี้จ่ะนังทัวร์เด :z2:
-
นี่แทบจะรออ่านตอนพี่เล้งแซ่บมากไม่ไหวละเนี่ย
-
นังตัวดี~
-
อีย้งงงง น่ารักมากลูกก อ่อยเข้าไปอีก เดี๋ยวอิพี่เล้งก็เลิกซึนเอง 55555555555
-
ชอบเรื่องนี้ มาต่ออีกกกกก
:ling1: :ling1:
-
:mew1:
-
งืออออ พี่เล้ง
-
เขินแทนเลยอ่ะ
-
:-[ เขินๆๆๆแทนน้องย้ง
-
ครบ 100%
“เฮียยี่ เฮียยี่จ๋าาา”อีย้งลากเสียงหวานพลางโบกไม้โบกมือให้โทรศัพท์โดยที่คู่สนทนาก็คือจิวยี่ที่นั่งเอนพิงหมอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล แขนซ้ายใส่เฝือก บนหัวมีผ้าพันแผลแปะอยู่
“เสียงดังน่ารำคาญว่ะอีย้ง”ไอ้ยี่เบ้หน้าให้กับเสียงแปดหลอดของอีย้งก่อนจะขมวดคิ้วเป็นแทบจะผูกปม
“อีย้ง”
“จ๋า?”
“กางเกงมันสั้นจนจะเห็นงวงอยู่แล้วมันสั้นไปมั้ย?”จิวยี่เพ่งดูน้องชายที่กลายเป็นน้องสาวจนอีย้งทำหน้าหงิกใส่
“นี่มันชุดนอนย้งมั้ยล่ะเวลาออกจากบ้านย้งก็ใส่ยาวกว่านี้ตลอด”
“ยาวกว่านี้ครึ่งเซ็นต์”เสียงเล้งที่นั่งอยู่ไม่ไกลพูดแทรกออกมา ย้งหันไปเบะปากใส่
“ไอ้เหี้ยเล้งอยู่ห้องน้องกุก็ช่วยเอาหน้าขี้เหร่ๆมาให้กูเห็นหน่อย”จิวยี่ร้องเรียกเพื่อนรักพลางเร่งให้ย้งหันโทรศัพท์ไปหาเล้ง
“ไม่เอาไม่ถ่ายกูนะ”เสียงเล้งโวยวายภาพที่ยี่เห็นคือเล้งหันหน้าหนี
“มึงเป็นห่าอะไรไอ้เล้งไม่อยากเห็นหน้ากูขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”ยี่ขมวดคิ้วเมื่อเล้งไม่ยอมหันมา ส่วนย้งยี้หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“พี่เล้งเขาไม่กล้าหันมาหรอกเฮียยี่”
“ทำไมถึงไม่กล้าหันมา กูกับมึงไม่ได้เจอกันหลายเดือนแล้วนะเว้ย”จิวยี่ร้องถามอย่างไม่เข้าใจ เล้งถอนหายใจเฮือกในขณะที่ย้งยิ้มกริ่ม มันค่อยๆย่องไปใกล้ๆเล้งก่อนจะหันกล้องกระโดดไปยืนหน้าเล้ง
“เฮ้ย!!”เล้งร้องเสียงดังก่อนจะก้มหน้าลงกับท่อนแขนในขณะที่จิวยี่พอเห็นหน้าเพื่อนก็หัวเราะก้ากอย่างชอบใจ
“เพื่อนเล้งมึงไม่ต้องหลบหน้ากูเห็นแล้ว อีย้งมันมาร์กหน้าให้มึงเหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“สัดยี่”เล้งเมื่อหลบไม่ได้ก็จำต้องเงยหน้าขึ้นมามองกล้อง มันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตที่เกิดมายี่สิบปีจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะอีตัวดีป่านนี้คนที่ได้นั่งหัวเราะเยาะควรเป็นเขามากกว่า
“น้องมึงอ่ะตัวดี”
“ก็หน้าพี่เล้งกร้านแดด!!”อีตัวดีที่ตกเป็นจำเลยเถียงทันควัน
“ทำใจว่ะไอ้เล้งจริงๆมาร์กหน้าก็ดีผิวมึงจะได้ชุ่มชื้นนี่น้องกูคงเห็นว่ามึงหน้าด้านจนทนไม่ไหวต้องบำรุงให้มึงมึงจะได้หายหน้าด้านซักที”จิวยี่เน้นย้ำคำว่าหน้าด้านจนเล้งรู้สึกตะหงิดๆในใจ
“ไอ้ยี่กูรู้สึกเหมือนมึงกำลังหลอกด่ากูเลยว่ะ”
“บ้าเหรอ มึงอ่ะคิดมากกกกก”คนป่วยลากเสียงยาวทำตาหลุกหลิกไม่ต่างกับอีย้งเวลาเถียงข้างๆคูๆเลยซักนิด
สำเนาถูกต้องขนาดนี้ไม่บอกก็รู้ว่าพี่น้องกัน ต่างกันนิดเดียวคือไอ้คนพี่มันดูกวนตีนแต่นังคนน้องมันดูตอแหล
“แล้วมึงเป็นไงมั่ง ดีขึ้นหรือยัง?”เล้งดึงเอาแผ่นมาร์กหน้าหมีแพนด้าโยนทิ้งลงถังขยะในขณะที่อีย้งทำตาคว่ำใส่คนที่ทิ้งความหวังดีของมันลงถัง
“ดีขึ้นแล้ว หม่าม้ากูพยาบาลดีมาก ขุนกูจนจะอ้วกแล้ว อีก 2-3 วันก็กลับไปอยู่หอได้ มึงล่ะอยู่กับอีตัวดีปวดหัวมั้ย?”
“ก็ปกติ”เล้งตอบ
“มึงอย่าไปตามใจมันมากน้องกูเสียนิสัยก็เพราะมึงแล้ว พูดอะไรก็ไม่ค่อยฟัง มึงดุมันมั่งเรื่องกางเกงสั้นก็อีก”
“ไอ้ยี่ กูบ่นน้องมึงเรื่องกางเกงขาสั้นจนปากกูจะฉีกถึงรูหูแล้ว แต่นี่มันจะนอนกูเลยไม่ได้ว่าอะไร”เล้งแก้ต่างให้กับตัวเอง อีย้งที่ถือโทรศัพท์จนเมื่อยเดินมาหย่อนตูดนั่งลงบนตักของเล้งอย่างถือวิสาสะเพื่อที่ตัวเองจะได้เข้ากล้องกับพี่ชายมั่งแต่นั่นเล่นเอาสองหนุ่มร้องออกมาพร้อมกัน ไอ้ยี่ที่นอนพิงพนักเตียงถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นอย่างกระทันหัน
“เฮ้ย///เฮ้ย!!”
“อีย้งมึงลุกเดี๋ยวนี้!!”ไอ้ยี่ร้องบอกน้องเสียงดังลั่น ส่วนเล้งก็ดันหลังอีตัวดีเบาๆ
อีย้งลงไปจากตักกู”
“ทำไมอ่ะ ก็ย้งเมื่อยยืนถือโทรศัพท์ย้งอยากคุยกับเฮียยี่ด้วยอ่ะ”มันทำปากคว่ำร้องถามอย่างไม่เข้าใจ
“มึงเป็นสาวเป็นนางเที่ยวไปนั่งตักผู้ชายแบบนั้นได้ยังไง!!”ไอ้ยี่เอ็ดน้องมันแหวในขณะที่เล้งนั่งกลั้นหายใจยามอีย้งขยับตัวดุ๊กดิ๊กๆ
ยุบหนอ
พองหนอ
ยุบหนอ
แม่งเอ้ย...เล้งสูดหายใจลึกใบหน้าขาวแดงก่ำ
“ย้งไม่ถือ ตอนเด็กๆย้งก็นั่งตักพี่เล้งออกจะบ่อย”
“แต่ตอนนี้มึงโตแล้วจะเที่ยวไปนั่งตักใครเขาตามใจชอบไม่ได้”
“ย้งไม่ได้ไปนั่งตักใครที่ไหนซักหน่อยย้งนั่งตักพี่เล้งที่อนาคตต้องเป็นผัวย้งอยู่แล้วย้งทำไรผิดอ่ะ?”นังตัวดีมันจีบปากจีบคอเถียงพี่ เจตนามันแค่ยั่วโมโหคนพี่ จิวยี่บ่นน้องอีกยกใหญ่จนอีย้งหัวเราะกิ๊กอย่างชอบใจที่ยั่วให้พี่โกรธได้ ส่วนเล้งก็เงียบไม่พูดอะไรออกมาอีกในใจพยายามนึกถึงภาพศพสยดสยอง นึกถึงเรื่องเศร้าสารพัดเรื่องที่ทำให้ตัวเองไม่วอกแวกกับก้นนุ่มนิ่มที่ขยับดุ๊กดิ๊กไปมา หลังจากไอ้ยี่บ่นอีย้งจนเหนื่อยแถมเรียกม้าให้มาดูลูกสาวตัวดีที่ไปนั่งบดบนตักเล้งย้งโดนหม่าม้าเอ็ดเล็กน้อยจากนั้นพยาบาลก็เขามาฉีดยาจิวยี่ดังนั้นการพูดคุยจึงจบลงเพียงเท่านั้น
“เฮียยี่ตลกเนอะพี่เล้งเนอะ”อีย้งหันไปพูดกับเล้ง ดวงตาของมันพราวระยิบอย่างเด็กที่ทำเรื่องสนุกถูกใจแต่เมื่อเห็นดวงตาของเล้งที่มองมามันก็นั่งนิ่งก่อนจะหลบตาเล้ง
ก็สายตาพี่เล้งตอนนี้เหมือนสิงโตที่กำลังจ้องเหยื่อแบบที่มันดูในสารคดีเลย
ทั้งน่ากลัว แต่ก็น่าค้นหา
“เอ่อ...ย้งว่าเรานอนกันเถอะพี่เล้ง ย้งง่วงแล้ว”มันทำท่าจะลุกจากตักของเล้งหากแต่ต้องหยุดนิ่งเมื่อเอวของมันถูกเล้งโอบจับไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วก็...มีบางสิ่งบางอย่างทิ่มก้นมันอยู่ อีย้งหน้าแดงวาบเมื่อมันพอจะเดาได้ว่าคืออะไร มันทำท่าจะผละออกจากตักเล้งหากแต่เล้งกลับกดเอวมันไม่ให้ขยับไปไหน มือข้างหนึ่งของเล้งเลื่อนมากำขาอ่อนของอีย้งจนขึ้นสีอย่างคนกำลังสะกดจิตสะกดใจตัวเองอย่างสุดความสามารถ ลมหายใจของชายหนุ่มขาดห้วงดูไม่ปกติ
“อย่าเพิ่งขยับ มึงนั่งนิ่งๆเลย นิ่งที่สุดเท่าที่มึงจะนิ่งได้”เล้งเอ่ยเสียงขรึม
“งื้อ...พี่เล้ง...มันทิ่มก้นย้งอ่ะ”มันว่าพลางก้มหน้างุดจนซบลงบนไหล่เล้ง
“ก็เพราะมึงนั่นแหละ”เล้งกล่าวโทษจนอีย้งยิ่งกดศีรษะลงบนไหล่เขามากขึ้น
“ย้งเปล่าซักหน่อย พี่เล้ง ทำไม...”ย้งกัดปากผิวแก้มแดงซ่านกอดเอวเล้งอย่างตื่นๆ
“มันแข็งกว่าเดิมอีกอ่ะ?”
“กูบอกให้มึงอยู่เฉยๆไง หุบปากไปด้วย แล้วคราวหลังอย่าทะลึ่งขึ้นมานั่งตักกูอีกนะ”เล้งส่งเสียงเอ็ดอย่างหงุดหงิด ถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ ย้งที่ทำอะไรไม่ได้มากได้แต่นั่งซบไหล่เล้งนิ่งและยอมหุบปากเพราะตัวมันเองก็เขินเกินกว่าจะประจ๋อประแจ๋กับพี่เล้งได้อีก
เล้งนั่งสงบจิตสงบใจตัวเองนานนับสิบนาทีจนอะไรๆที่ตื่นตัวสงบลงตามเดิมมันจึงจะบอกให้อีย้งลงจากตักมันได้แล้ว หากแต่ว่าร่างกายที่อ่อนปวกเปียกรวมทั้งลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอนั้นบ่งบอกว่าย้งยี้หลับไปแล้วเล้งก็ได้แต่ส่ายหน้า เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันหลับง่ายหลับดาย ปกติมันเป็นคนนอนไวนอกจากออกไปข้างนอกกับเขาแล้ววันนี้ทั้งวันมันวิ่งวุ่นขายของขาแทบขวิดคงหมดพลังเกินกว่าจะฝืน
“เหนื่อยสินะมึง”เขาเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าปรกตามันทัดหูให้เบาก่อนจะอุ้มอีย้งมาวางลงบนเตียง เขาจัดท่าทางให้ย้งนอนอย่างสบายที่สุด เรียวขาขาวเรียกสายตาของเล้งให้จ้องมองอีกครั้ง เล้งกลืนน้ำลายดังเอื๊อกใหญ่ก่อนจะสะบัดหัวแรงๆไล่ความคิดประหลาดในใจออกไป มันจับหัวอีย้งให้หนุนหมอนดีๆ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นแพขนตายาวหนาเป็นแพ สันจมูกที่โด่งรับกับริมฝีปากอิ่ม อีย้งเป็นคนที่มีเปลือกตาสองข้างไม่เท่ากัน ข้างหนึ่งตามันมีชั้นเดียวส่วนอีกข้างตามันมีสองชั้น ที่มุมปากซ้ายขวามีขี้แมงวันเม็ดเล็กๆ ดูเป็นความไม่สมบูรณ์ที่ขาดๆเกินๆแต่พอมองใกล้ๆเล้งก็รู้สึกว่ามัน
...น่ารัก
อีย้งขยับตัวเคี้ยวปากแจ๊บๆหันมาทางเล้ง สายตาของชายหนุ่มจับจ้องริมฝีปากอิ่มสีชมพูของมันที่ทาลิปมันบำรุงไว้จนเกิดความเงาวาว
จะนุ่มขนาดไหนนะ?...
เล้งนึกถึงวันที่พามันไปปาโป่งงานหน้าเมือง
มันเป็นสัมผัสแผ่วเบาและรวดเร็ว เร็วจนเขาเองก็จำไม่ได้ว่ามันนุ่มนิ่มขนาดไหน มือไวกว่าความคิด ความสงสัยใคร่รู้จึงทำให้เล้งลองใช้ปลายนิ้วคลึงลงบนกลีบปากนุ่มของมัน
นุ่ม...ทั้งนุ่มทั้งหยุ่น เหมือนเยลลี่ที่อีย้งมันชอบกินแล้วป้อนเผื่อเขาบ่อยๆ
แล้วถ้าใช้ปากแตะดูล่ะ จะให้ความรู้สึกเหมือนปลายนิ้วที่ร้อนวูบมั้ยนะ?
เล้งไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนขี้สงสัยตั้งแต่เมื่อไหร่
ทั้งๆที่ผลักไสมันมาตลอดพยายามให้มันแตะเนื้อต้องตัวของเขาน้อยที่สุด หากแต่ตอนนี้
นาทีนี้
และ...
วินาทีนี้
เล้งกำลังประกบริมฝีปากของตัวเองลงบนกลีบปากสวยของอีตัวดีก่อนจะกดน้ำหนักลงไป เนิบช้า เนิ่นนานแต่ทว่าไร้การรุกล้ำจนความอุ่นทาบทับไปทั่วริมฝีปากแล่นวาบเข้าสู่หัวใจ
ณ ตอนนี้ เล้งรู้แล้วว่าอีย้งนั้น นุ่มนิ่มและหอมหวานไปทั้งตัว...โดยไม่มีข้อกังขาใดใดทั้งสิ้นอีกต่อไป
......................
ทำไรอ่ะพี่เล้ง อิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่ อิพี่เล้งลักหลับอิย้งยี้ อิอิ
-
:hao7: ทำอารายเหรอ
-
โอ้ มาย ก๊อช :-[
-
:mew3: :mew3:
-
กริสสสสส
-
ใกล้เสือจะกินเหยื่อที่ยอมเป็นเหยื่อแล้ว จะอดทนไปได้สักกี่หนน้อ น้องย้งก็ดันยั่วไม่รู้ เอ๊ะหรือว่ารู้
คนเราน้อปากแข็ง ปากบ่น แต่การกระทำตรงข้าม ตามใจ เอาใจในแบบของพี่เล้ง น่ารักกกก o13
:L1: :pig4: :L2:
-
คนมันร้าย555
-
พี่เล้งจะขย้ำน้องแว้ววววววว
ยุบหนอ พองหนอ ท่องไว้ๆ
:hao7:
-
:mew6:พี่เล้งงง
-
อยากจะแหมมมมมมมมมมมม ให้ยาวถึงดาวอังคาร แหม แหมๆๆๆๆๆ อิพี่เล้ง :m12: :m12:
-
:L2: :pig4:
น่ารัก
-
พี่เล้งให้พ่อมาขออิตัวดีเลยนะ เขินมาก :pighaun: รู้ใจตัวเองแล้วใช่มั้ยพี่เล้ง :-[ สนุกมากๆมาต่อเร็วๆนะคะ :L1: :pig4:
-
:-[ โอ๊ยยย พี่เล้ง
-
LengZab 6
#พี่เล้งแซ่บมาก
"ย้งรักพี่เล้ง"
เจงกับอินมองตากันพลางบุ้ยปากไปที่เล้งกับย้งยี้ที่พอเดินมาเจอหน้ากันฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็จะหลบไปอีกทางอย่างข้องใจ ถ้าเจงกับอินตาไม่ฝาดก็จะเห็นว่าอีย้งมักจะทำท่าขนลุกอยู่บ่อยๆแถมแก้มฟูๆของมันก็แดงเรื่ออย่างน่ารัก
จะว่าเพราะอากาศและไอจากน้ำต้มขาหมูร้อนก็ไม่ใช่ ส่วนไอ้เล้งเพื่อนรักก็หูแดงแจ๋
มันต้องมีอะไรระหว่างที่เขาสองคนกลับไปนอนเฝ้าอู่แน่ๆ
“ไอ้เล้ง”อินที่เก็บจานที่ลูกค้ากินเสร็จเดินกระลิ้มกะเหลี่ยไปหาเล้ง
“ไร?”
“มึงกับย้ง...”
“รับอะไรดีครับ...”เล้งเดินหนีไปรับลูกค้าที่เดินเข้ามาในร้านพอดีจนอินอ้าปากค้าง
คนหรือเดอะแฟลซวะไวปานวอก ร้อยวันพันปีมนุษยสัมพันธ์จัดว่าเหี้ยมากวันนี้เสือกเสนอหน้ารับลูกค้าแข่งกับอีย้งซะนี่
มันต้องมีเงี่ยนงำแน่นอน!! เจงมั่นใจ!!
บรรยากาศของร้านในวันนี้ก็ยังเดิมๆ ลูกค้าประจำเอ่ยถามถึงพรรณีแทบจะทุกคนว่าทำไมไม่อยู่ พรรณีไปไหนทำไมทิ้งให้ย้งขายของแทนซึ่งอีนางงามมิตรภาพมันก็ตอบทุกคนอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย พอรู้ว่าไอ้ยี่เจ็บต่างก็แสดงความเป็นห่วง ย้งยี้ถือโอกาสบอกลูกค้าว่าร้านจะปิดจนกว่าพรรณีจะกลับมาเพราะพรุ่งนี้มันต้องไปโรงเรียนอีกอย่างมันจะดื้อดึงเปิดร้านแล้วปรุงขาหมูเองไม่ได้เพราะมันยังไม่มั่นใจฝีมือตัวเอง บรรดาลูกค้าต่างอวยพรให้ไอ้ยี่หายเจ็บเร็วๆเพราะเห็นมันเป็นลูกเป็นหลานเห็นวิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเล็ก หลายคนเอ่ยแซวเล้งที่มาช่วยย้งตั้งแต่เมื่อวาน
“ว่าไงเล้งมาช่วยว่าที่เมียเหรอ ดีๆผัวหาบเมียคอนจะได้เจริญๆ”เล้งกับย้งมองหน้ากับแว่บหนึ่งก่อนจะหันไปคนละทาง
เป็นอันรู้กันทั่วตลาดสายหยุดว่าเล้งคือผัวมโนของย้งเพราะอีตัวดีมันไปประกาศตั้งแต่แผงผักยั้นเขียงหมูว่าโตขึ้นมันจะเอาพี่เล้งทำผัว ชาวบ้านร้านตลานดเอ็นดูความแก่นแก้วของมัน เมื่อก่อนเล้งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่อีย้งเดินไปแผงไหนก็บอกจะเป็นเมียมัน เล้งอายเพราะเริ่มแตกเนื้อหนุ่มและรู้ความหมายของคำว่าผัวเมียแต่อีตัวดีนี่สิคิดว่าการได้อยู่กับพี่เล้งทุกวันได้ปรนนิบัติพัดวีพี่เล้งนั่นคือการเป็นผัวเป็นเมียกันเพราะมันก็เห็นหม่าม้าดูและปาป๊ามันไม่ได้เห็นภาคปฏิบัติว่าการเป็นผัวเมียนั้นมีอะไรที่มากไปกว่านั้น
แต่เล้งรู้แล้วเพราะเล้งกับยี่ก็ห่ามตามประสาผู้ชาย เล้งรู้ว่าภาคปฏิบัติของการเป็นผัวเป็นเมียน่ะมึงลึกซึ้งแค่ไหน
หลังจากบ่ายสามคนก็เริ่มซาพอสี่โมงเย็นย้งจึ้งพาพวกเขาเก็บร้าน เล้งกับเพื่อนๆรับอาสาเก็บโต๊ะเก้าอี้และขัดพื้นร้านที่ถูกย่ำจนสกปรก ล้างคราบมันออกด้วยแฟ้บ ส่วนย้งไปช่วยปานกับสมพรและลูกจ้างอีกคนล้างหม้อชามรามไหที่หลังบ้านรวมทั้งเคลียร์ครัวให้สะอาดสมกับเป็นสถานที่ประกอบอาหาร เค้าเตอร์ขายของถูกเล้งเอาน้ำร้อนราดแล้วโรยแฟ้บจากนั้นก็เอาแปรงขัดจนสะอาดเงาวับอย่างชำนิชำนาญ พอหกโมงก็แล้วเสร็จ ขาหมูหม้อใหญ่ถูกขายจนหมดแต่ย้งยี้เก็บไว้ขาใหญ่หนึ่งขาและคากิอีกสิบขา มันจัดการสับใส่ถุงแบ่งไว้ให้เจง อิน ลูกจ้างที่ช่วยงานรวมทั้งแปะหลิวพ่อของเล้ง สมพร ปาน และลูกจ้างกลับไปแล้ว ปกติปานจะนอนค้างที่ด้านหลังของร้านแต่เพราะร้านจะปิดหลายวันปานจึงถือโอกาสกลับบ้านที่ต่างอำเภอ จากนั้นมันก็สับที่เหลือใส่จานเปลใบใหญ่ รวมทั้งไก่ต้มและหมูแดง ลวกหมี่หยกมาวางพร้อมกับข้าวสวยร้อนๆที่เพิ่งหุงวางลงบนโต๊ะเริ่มต้นกินข้าวเย็นกัน
“กินเยอะๆนะพี่”ย้งบอกกับอินและเจงก่อนจะวางถ้วยน้ำซุปชามใหญ่ลงกลางวง มื้อหารเรียบง่ายผ่านพ้นไปหลังจากกินไปคุยไปร่วมชั่วโมงอาหารบนโต๊ะก็หมดเกลี้ยงสมใจอีย้ง มันเก็บจานชามไปล้างโดยมีเล้งตามไปล้างเหมือนปกติ เพียงแต่ต่างคนต่างไม่มีใครพูดอะไรกัน เล้งล้างน้ำยา ย้งล้างน้ำเปล่าจนเสร็จ จากนั้นย้งก็เปิดลิ้นชักหยิบเงินออกมาหาเจงกับอินที่เตรียมตัวกลับ
“ขอบคุณพี่เจงกับพี่อินมากเลยนะจ๊ะที่มาช่วย นี่จ้าแม่ฝากไว้ให้เป็นค่าเหนื่อยเล็กๆน้อยๆ”ย้งยื่นแบงค์พันสองใบให้เจงกับอินคนละใบ
“เฮ้ยไม่เป็นไรย้ง คนกันเอง”เจงโบกไม้โบกมือปฏิเสธเงินแต่ย้งยี้จับมือมันไว้แล้วยัดเงินใส่มือ
“เอาไปพี่เจงอย่าให้ย้งต้องบังคับ ทำงานลงแรงแล้วก็ต้องได้ค่าตอบแทนคำว่าคนกันเองอย่าเอามาใช้กับการทำงานนะย้งไม่ชอบ”มันทไหน้าดุใส่พี่ที่แก่กว่า จ้องตาไม่กระพริบ
ชิบหาย
บทจะดุก็ลบภาพอีแมวส้มอ้วงๆกลายเป็นนางเสื้อสาวไปได้เลย
“หม่าม้าบอกแล้วว่าจ้างก็คือจ้างไม่ได้ขอแรง เอาไป”มันยัดเงินใส่มืออินด้วยอีกคน ใช้สายตากดดันเจงกับอินจนตาแทบจะคว่ำปากมันงุ้ยอย่างเอาแต่ใจกดตาต่ำจนแก้มห้อย
น่ากลัวชิบหาย
“แล้วค่าแรงกูล่ะอีย้ง”ไอ้เล้งที่ลืมตัวว่าเมินมันมาทั้งวันแกล้งทวงค่าแรง อีย้งมันทำหน้าเหวอก่อนจะหุบปากบ่นมุบมิบอะไรคนเดียวก็ไม่รู้มันแถมแก้มย้อยๆของมันดันขึ้นสีแดงเรื่ออีกต่างหาก
เนี่ย บอกแล้วอีคู่นี้ต้องมีเงื่อนงำ เจงกับอินหรี่ตาจับผิดแต่มันสองคนก็เมินไปคนละทางซะอย่างนั้น
เวลาอยากเสือกแต่เสือกไม่ได้นี่มันหงุดหงิดจังโว้ยยยยยยยยยย!!!!!
“อ่า...”ย้งยี้ที่ออกมาจากห้องน้ำสะดุ้งเมื่อเห็นเล้งนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของตัวเอง คิตตี้ตัวใหญ่ที่เอาไว้นอนกอดบัดนี้นอนระทดระทวยเป็นที่รองตีนของพี่เล้งไปเรียบร้อยแล้ว ย้งยี้กำมือจับชายกระโปรงชุดนอนผ้าลื่นๆของตัวเองแน่น ภาพเหตุการณ์เมื่อวานยังติดตา ความรู้สึกขนลุกวาบๆมาเล่นงานมันอีกครั้ง
เขินไปหมดแล้ว ทำยังไงก็ไม่หายเขิน
“จะยืนบิดอีกนานมั้ย?”เล้งแสร้งทำเสียงเรียบทั้งๆที่ตาของมันวอกแวกมองหน้ามองขาอีย้งสลับกันไปวุ่นไปหมด
“พี่เล้งไม่ไปนอนห้องเฮียยี่เหรอ”อีย้งยังคงยืนอยู่ที่ปลายเตียงดังเดิมไม่เข้าไปแด๊ะแด๋ใส่เขาเหมือนเช่นทุกวัน
เกิดความรู้สึกประดักประเดิดระหว่างคนทั้งคู่ไปเสียได้ ทั้งๆที่เล้งคิดว่าตัวเองจะกลับมาทำตัวตามปกติกับอีย้งอยู่แล้วเชียว เล้งโยนโปรศัพท์ของตัวเองไว้ที่หัวนอนก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มันถอนหายใจพลางขยี้หัวอย่างหงุดหงิด
“มานี่”เล้งเอ่ยปากเรียกย้งยี้เบาๆหากแต่อีตัวดีกลับไม่ขยับ
“เดี๋ยวนี้พูดอะไรไม่เชื่อฟังกันแล้วเหรอย้ง?”
“ฮื่อออออ”อีย้งทำเสียงอ่อนยามที่เล้งเรียกชื่อมันดีๆแบบไม่มีอีนำหน้า
ใจเหลวไปอยู่ปลายตีนแล้วจ้าพี่เล้งจ๋า แม้จะเขินหากแต่อีย้งก็ค่อยๆเดินไปหยุดตรงหน้าเล้ง
“มีอะไรเหรอพี่เล้ง”ย้งยี้บิดไม้บิดมือมองตุ๊กตามั่ง มองตีนตัวเองมั่ง มองประตูห้องมั่ง มองทุกอย่างยกเว้นหน้าของเล้ง
ก็พอเห็นหน้าพี่เล้งทีไรภาพพี่เล้งหลับตาสะกดจิตสะกดใจลอยแว่บเข้ามาทุกที ย้งมวนท้องน้อยไปหมดแล้วจ้า เล้งมองอีตัวดีที่ยังไงก็ไม่ยอมมองหน้าเขาซักทีอย่างอ่อนใจ จะปล่อยให้หลีกกันไปหลบกันมาไม่ได้หรอกอึดอัดใจตายห่า
“มึงจะสำรวจห้องที่มึงนอนมา 17 ปีอีกนานมั้ยอีย้ง?”เล้งเอ่ยถามเสียงดุจนอีย้งที่กำลังเพลินกับสติ๊กเกอร์เจ้าหญิงนิทราที่แปะไว้ตรงกระจกโต๊ะเครื่องแป้งสะดุ้งโหยง สะดุ้งอีกรอบเมื่อไอ้เล้งคว้ามือมันไปกุมไว้ทั้งสองข้าง
ถ้าเรื่องเมื่อคืนทำให้มึงอึดอัดเวลาอยู่กับกู กูขอโทษ”อ่าว...อยู่ๆมาทำซึ้งอะไรตอนนี้เนี่ยพี่เล้ง ร้อยวันพันปีเคยทั้งเตะ เคยทั้งด่า บางทีหมั่นตับมากๆพี่เล้งก็ตบย้งจนหัวโยกวันนี้ดันมาขอโทษเพียงเพราะจู๋พี่เล้งทิ่มตูดย้งแบบไม่ได้ตั้งใจเนี่ยนะ
แงงงงงงงงงงงงงง
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนน
“มึงรู้ใช่มั้ยว่าส่วนนั้นของผู้ชายน่ะมันไวต่อความรู้สึก”เล้งยังคงพูดด้วยเสียงเรียบๆเรื่อย ปลายนิ้วของมันถูวนที่หลังมือนุ่มของย้งแผ่วเบา
“ร...รู้จ้า”
“นั่นแหละ ก็เพราะมันไวต่อความรู้สึก แล้วกูก็โตแล้ว ไม่แปลกที่จะมีอารมณ์ขึ้นมาได้”
บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มามีอาเริงมีอารมณ์อะไรกันล่ะพี่เล้ง งือออออออออออ ย้งเม้มปากแล้วคลายเม้มปากแล้วคลายทั้งกลั้นยิ้มกลั้นเขินมั่วซั่วไปหมด ตัวสั่นมือสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
“เพราะฉะนั้นกูขอโทษมึงที่ทำให้รู้สึกไม่ดี”
“ไม่นะพี่เล้ง ย้งไม่ได้รู้สึกไม่ดี”ย้งรีบตอบกลับเสียงสั่น มันจิ๊ปากตัวเองเมื่อรู้สึกว่าคำตอบของมันดูไม่เข้าท่า
“คือย้งหมายถึงย้งไม่ได้โกรธ ย้งโตแล้วย้งเข้าใจ ย้งรู้ว่าพี่เล้งไม่ได้ตั้งใจอันนั้นเป็นความผิดของย้งเองที่ไม่ระวังตัว”
“ถ้าเข้าใจแล้วทำไมยังเขินอยู่ มึงหลบหน้ากูทั้งวันเลยนะ”
“พี่เล้งก็หลบหน้าย้งทั้งวันเหมือนกัน”มันเถียงกลับทันควัน
“ก็กูนึกว่ามึงโกรธ”
“ย้งไม่ได้โกรธ ย้งแค่เขิน”มันมองมือที่ถูกเล้งจับอย่างชั่งใจว่าจะพูดดีมั้ย
“พี่เล้ง..ย้งมีเรื่องจะถาม”มันเม้มปากจนเล้งอยากจะดึงปากมันไว้ให้เลิกเม้มซักที
“อะไร?”
ถ้า...”
“...”
“ถ้าบอกว่าการที่ย้งนั่งตักพี่แล้วทำให้พี่รู้สึกพี่ไม่ได้ตั้งใจ งั้น...”เล้งมองอีย้งที่เม้มปากอีกรอบอย่างสงสัยในสิ่งที่มันจะพูด
“แล้วที่พี่เล้งจูบย้งน่ะ ตั้งใจหรือเปล่า?”
“.....”
“.....”
เกิดความเงียบโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก เล้งจ้องหน้าย้งสีหน้าเดี๋ยวเผือดเดี๋ยวแดง ใบหูของมันแดงแจ๋อย่างเห็นได้ชัดเพราะมันเป็นคนขาวมาก ส่วนย้งยี้คราวนี้ไม่ได้หลบตาไปไหน มันจ้องหน้าเล้งอย่างรอคอยคำตอบ
แม้ไม่มีคำพูดกดดันหากแต่สายตามันที่จ้องมองไม่หลบนั้นยิ่งกว่าอาจารย์คุมสอบ
อ่า...เล้งรู้สึกว่าตัวเองคอแห้งปากแห้งอีกแล้ว
“ไม่ได้หลับเหรอ?”
“หลับจ้า”
“ถ้าหลับทำไมถึงรู้?”
“ความรู้สึกมันปลุก แต่ไม่กล้าลืมตากลัวพี่เล้งจะอาย”เล้งถอนหายใจ เขาไม่คิดว่าสัมผัสแผ่วเบานั้นจะไปปลุกอีตัวดีให้ตื่น
“คงไม่ได้ตั้งใจสิเนอะ”มันถอนหายใจเมื่อเล้งไม่ตอบมันซักที อีย้งยิ้มแห้งใส่พลางจะดึงมือตัวเองออก
“ไม่เป็นไรย้งไม่ได้รู้สึกอะไรพี่เล้งอย่าคิดมากนะ”ก่อนที่ปลายนิ้วของมันจะหลุดจากมือของเล้ง ชายหนุ่มก็คว้าข้อมือของนังคนเด็กแล้วดึงจนย้งเสียหลักงายลงกับเตียง ร่างสูงขึ้นทาบทับตรึงแขนสองข้างของมันไว้ที่เหนือหัว
“เรื่องที่มึงนั่งตักแล้วมันแข็งน่ะกูไม่ได้ตั้งใจ”เล้งใช้ปลายนิ้วลูบกรอบหน้าของอีย้งเบาๆก่อนจะเลื่อนขึ้นมาคลึงริมฝีปากอิ่มของมัน
“แต่เรื่องที่กูจูบมึง”ฝ่ามือหนาประคองกรอบหน้าอีย้งไว้อย่างทะนุถนอม
“กูตั้งใจ”แล้วภาพรอบตัวของย้งก็หายไปยามใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้ ก่อนที่ความอุ่นวาบจะทาบทับลงบนกลีบปาก เสียงทุ้มก็เอ่ยให้ได้แก้มแดงอีกครา...
“ครั้งนี้...เฮียก็ตั้งใจเหมือนกันย้งยี้”
เกิดมา 17 ปีครึ่งย้งยี้ไม่เคยรู้สึกเหมือนหัวใจจะวายมากเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย ย้งเงยหน้ารับรสจูบที่เล้งมอบให้อย่างไม่ประสีประสา
อันที่จริงเมื่อคืนย้งคิดว่าตัวเองฝันหากแต่ความนุ่มหยุ่นที่ทาบลงมาบนกลีบปากรวมทั้งเสียงหัวใจของเล้งที่ดังลั่นจนย้งได้ยินนั้นทำให้รู้ว่าย้งไม่ได้ฝัน
และในตอนนี้เสียงหัวใจของย้งยี้ก็ดังประสานไปกับเสียงหัวใจของเล้งเช่นเดียวกัน มือเล็กของย้งกำประสานกับฝ่ามือใหญ่ของเล้งความรู้สึกวูบหวามแล่นเข้าจู่โจมจากริมฝีปากสู่ท้องน้อย ย้งยี้เอียงหน้ารับสัมผัสที่เล้งมอบให้ เล้งจูบที่ริมฝีปากล่างของย้งยี้ซ้ำๆก่อนจะกัดเบาๆทำให้ย้งต้องเปิดปากเรียวลิ้นร้อนกวาดต้อนไล่หาปลายลิ้นของย้งยี้อย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามืออีกข้างบีบต้นขาที่อยู่นอกกระโปรงนอนจนขึ้นรอยก่อนจะลูบขึ้นมาอย่างช้าๆ
“อ๊ะ...พี่เล้ง...”ย้งยี้ร้องอย่างตกใจเมื้อฝ่ามือร้อนไต่เข้าไปในขอบกางเกงในของมัน ร่างบางหุบขาโดยอัตโนมัตินั่นเรียกให้เล้งที่เริ่มสติกระเจิดกระเจิงกลับมาสู่ปัจจุบัน เล้งผละริมฝีปากออกมองไปที่มือของตัวเองที่ค้างเติ่งโดยที่มีมือของย้งยี้ยึดข้อมือของมันอยู่ดวงตาของย้งยี้มีแววหวาดไหวอยู่จนเล้งถอนหายใจ มันลุกขึ้นก่อนดึงคนน้องขึ้นมา จูบซับตรงขี้แมงวันเม็ดเล็กมุมปากแล้วกอดอีย้งแนบอก
“ขอโทษ ไม่ทำแล้ว นอนเถอะ”
“พี่เล้ง...”ย้งยี้กระชับกอดที่เอวของเล้งแน่น
“หืม...”
“พี่เล้งชอบย้งหรือเปล่า ชอบเหมือนที่ย้งชอบพี่เล้งมั้ย?”ย้งนิ่งฟังคำตอบของเล้ง เล้งลูบผมของมัน นิ่งอย่างใช้ความคิด
“กูไม่รู้ย้ง กูไม่รู้ว่าระหว่างเรามันเป้นความผูกพันหรือเป็นความชอบ”ร่างของย้งยี้นิ่งไป
ไม่ใช่คำตอบแบบที่มันอยากได้เลยซักนิด
ถ้าชอบพี่เล้งก็บอกว่าชอบแล้วจะสานต่ออะไรก็ว่าไป
ถ้าไม่ชอบ ถ้าคราวหน้าได้อยู่ด้วยกันอีกย้งจะได้ไม่ปล่อยตัวให้พี่เล้งจับจูบอีก
“อย่าปิดกั้นตัวเองเพื่อกูนะย้ง ถ้าเจอใครที่ดีเข้ามาในชีวิตก็ลองคบกับเขา กูก็จะไม่ปิดกั้นตัวเองเหมือนกัน”
“ใจร้าย...ย้งก็มีแค่พี่เล้งคนเดียวจะผลักให้ไปรักใครอีก”มันทุบอกเล้งอย่างทำโทษ เล้งรู้สึกว่าอกเสื้อของตัวเองเปียก
อ่า...
เขาทำอีตัวดีเป่าปี่เสียแล้ว
“แต่ตอนนี้กูไม่ได้มีใคร กูมีแค่มึง แต่ถ้าวันหนึ่งกูลองคบกับใคร ถ้ากูไม่ได้รู้สึกเหมือนที่กูรู้สึกกับมึง ถ้าวันนั้นมึงยังไม่มีใคร วันนั้นเราอาจจะโตพอที่จะเข้าใจว่าระหว่างเรามันเป็นแค่ความผูกพันหรือเป็นความรัก ถึงวันนั้นกูจะมาขอมึงเป็นแฟนเอง โอเคมั้ย?”
“พี่เล้งจะสร้างโลกขึ้นมาสองใบแบบนักร้องดังที่เป็นข่าวเหรอจ๊ะ?”มันเงยหน้ามาถามเล้งทำปากยู่อย่างไม่ชอบใจ
“มันเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัวมากเลยรู้มั้ย ย้งไม่ชอบเลย”
“กูไม่ได้สร้างโลกสองใบสามใบอะไรซักกะหน่อยอีโง่ กูแค่ให้โอกาสมึงได้ลองคบคนอื่นดู เผื่อความรู้สึกที่มึงมีให้กูตอนนี้จริงๆแล้วจะเป็นความรู้สึกเดียวกับที่มึงมีให้ไอ้ยี่”
“ไม่ ย้งรักพี่เล้ง จะเป็นย้งตอน 9 ขวบ หรือ 18 ย้งก็รักพี่เล้ง”
“มึงนี่มันดื้อแท้วะ แล้วแต่มึงเถอะ นอนได้แล้วไม่ง่วงหรือไง”เล้งดีดหน้าผากของมันอย่างหงุดหงิด
อิเด็กโง่ อธิบายอะไรไปก็ไม่เข้าใจ
รอมันโตกว่านี้ก่อนแล้วกัน ถึงวันนั้นมันคงเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
ระหว่างที่ค่อยๆเติบโต ก็อย่างเพิ่งมีใครมาจีบมึงก็แล้วกัน
เอ๊อ ทำไมกูย้อนแย้งวะไอ้ห่า
“พี่เล้ง จะนั่งทุบหัวตัวเองอีกนานมั้ยอ่ะ”เสียงอีย้งมันถามด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้ง
“ยุ่งน่า”มันหันไปเอ็ดอีตัวดีที่เดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งตอนไหนก็ไม่รู้ ตาปรือจะหลับอยู่แล้วยังห่วงทาครีม
“อย่าเพิ่งนอนนะ ขอย้งทาครีมแป๊บ”มันบอกพลางชโลมสารพัดครีมลงบนผิวหน้าและลำตัวใช้ความเร็วที่เร็วกว่าปกติก่อนจะทาลิปบำรุงเป็นอันดับสุดท้ายจากนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงแล้วตวัดผ้าห่มมาคลุมจนถึงอก
“ย้งจะนอนแล้วเดินไปปิดไฟให้ด้วย”มันสั่งคนที่นั่งมองมัน
“โอ้โห ตะกี๊มึงก็ลุกไปปิดเองก็ได้มั้ย?”
“ก็ย้งไม่อยากเดินกลับเตียงตอนที่ห้องมืดนี่นา”มันเถียงคอเป็นเอ็น
มึงนี่นะ”เล้งตบเหม่งมันไปทีหนึ่งแต่ก็ยอมลุกขึ้นไปปิดไฟแต่โดยดี ไม่กี่วินาทีเล้งก็สอดตัวเข้ามาอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับอีย้ง
“พี่เล้ง...”อีกแล้ว เรียกอีกแล้ว
“อะไร”แต่ก็ขานรับมันทุกรอบ
“ย้งนอนกอดพี่เล้งได้มั้ย?”
“มึงนี่มันน่ารำคาญ”เสียงเล้งบ่งบอกว่ารำคาญเหลือเกิน แต่ก็ดึงร่างนุ่มนิ่มมาไว้ในอ้อมกอดอยู่ดี
“พี่เล้ง”
“ไหนมึงบอกว่าง่วงไงย้งทำไมไม่นอนซักที”ไอ้เล้งส่งเสียงเอ็ดเมื่ออีย้งมันเรียกเขาอีกแล้ว
“พรุ่งนี้ย้งเล่าให้อันอันฟังได้มั้ยว่าพี่เล้งจูบย้ง”
“ถ้ามึงเล่าให้ใครฟังกูจะหยิกมึงให้เอวขาดเอย”เล้งส่งเสียงดุ
“ไม่เล่าก็ได้จ้า”มันกระชับกอดเอวของเขาแน่นขึ้น
“พี่เล้ง...”
“อะไรอีกล่ะ!!”คราวนี้เล้งตะคอกกลับ
อีห่านี่น่ารำคาญชิบหาย
“ย้งรักพี่เล้งนะ”มันซุกหน้ากับอกเขาพลางหัวเราะคิกเมื่อได้ยินเสียงหัวใจเล้งเต้นระรัว เล้งไม่ได้ตอบอะไรมันกลับมาอีกมีเพียงอ้อมกอดที่กระชับแน่นขึ้น
อุ่นดีจังเลยจ้าพี่เล้ง
อุ่นที่สุดเลย
..........................................
ตื่นดีนัก!!!
-
:a5: 555 ขำ พี่เล้งอย่สร้างโลกขึ้นมาสองใบนะ ย้งตายแน่ๆ
-
ย้งรีบๆรวบหัวรวบหางเลย ใก้ล้จะได้ผัวแล้วอิหนู
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อุ้ย...ทันสมัย
โลกสองใบ
-
:pig4: :pig4:
-
โง้ยยยยเขินนนนน
เล้งครซึนนี่นะมีการบอกเค้าให้ไปชอบคนอื่นอีก
-
:o8:ุ
-
นังตัวดี ก้านมะยมในมือนี่สั่นริกๆแล้ว อยากหวดนังคนนี้เหลือเกิน
-
ลูกสาวแม่น่ารักที่สุด :katai5: เล้งถ้าแกไม่รีบ ชั้นจะส่งผู้คนอื่นมาแนะนำแล้วนะ เบื่อรอแล้วจ้าาาาา
-
:mew1:
-
น่ารักกกก ยาวจุใจมากค่าาาาา
-
รอตอนต่อไปค่ะ อยากให้มีคนมาจีบย้ง เพื่อพี่เล้งจะรู้ใจตัวเองเร็วๆ มาตอเร็วๆนะคะ :pig4: :L1:
-
โอ๊ยน่ารัก น่าหยิก
-
สนุกมากเลยมาต่อไวๆนะค้า
-
:L2: :pig4:
มีคความย้อนแย้งนะพี่
อย่ารู้ตัวเมื่อสาย
-
ครบ 100%
“เย็นนี้มารับช้าหน่อยนะที่วิทยาลัยมีงาน”เล้งรับหมวกกันน็อคจากย้งยี้มาเก็บ อีตัวดีทำท่าโอเค เป็นปกติถ้าเล้งติดงานที่วิทยาลัยถ้าเล้งบอกว่าจะมารับช้าย้งจะรอ แต่ถ้าติดงานนานอาจจะมืดเล้งจะบอกให้มันกลับเองโดยมีกิมจูกับอันอันไปส่งเพราะบ้านของย้งอยู่ตลาดเป็นทางผ่านอยู่แล้ว
“งั้นย้งนั่งรอตรงโต๊ะใต้ต้นหูกวางนะพี่เล้ง”
“มึงจะขึ้นไปนั่งบนยอดเสาธงก็ตามใจมึงเหอะ”ย้งยู่ปากใส่เล้งทำตาคว่ำทันที
ถ้าเป็นคนอื่นย้งก็จะด่าว่ากวนตีน แต่พอเป็นพี่เล้งปุ๊บย้งก็จะด่าว่าปากร้าย
“เข้าโรงเรียนมึงไปได้แล้วจะยืนโชว์นออีกนานมั้ยอีแรด”
“แรดก็น่ารักแหละ แบร่”มันแลบลิ้นใส่เล้งที่ด่ามันแต่เช้าแล้ววิ่งปรู๊ดเข้ารั้วโรงเรียนไป เล้งส่ายหน้าอย่างระอาใจแต่พอมันลับสายตาไปก็อดขำออกมาไม่ได้
ตอนคลอดสงสัยหม่าม้ามันคงจะเบ่งแรงอีย้งน่าจะไหลออกมาแล้วหล่นเตียงหัวกระแทกพื้นโตมาถึงได้ขาดๆเกินๆแบบนี้
เล้งขับรถมาที่วิทยาลัยหลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติฟัง ผอ.อบรมแบบไม่สนใจว่าเด็กจะตากแดดร้อนจนเหงื่อไหลย้อยซักแค่ไหนอีกราวครึ่งชั่วโมงแถวก็ถูกปล่อย นักศึกษาปีสองถูกเกณฑ์ให้มาช่วยกันจัดนิทรรศการสำหรับแสดงให้น้องๆม.ปลายดูเพื่อเป็นแนวทางว่าสนใจจะมาเรียนหรือไม่ เล้ง เจง อินได้รับหน้าที่ส่วนของยานยนต์ อุปการณ์ต่างๆถูกทยอยนำมาจัดเรียงตามที่อาจารย์แนะนำไว้ นักศึกษาแต่ละแผนกทำหน้าที่ของตัวเองอย่างแข็งขัน เสียงปรึกษากันเสียงคุยเล่นเอ่ยแซวกันดังไม่ได้หยุด อากาศร้อนอบอ้าวทำให้เล้งกับเพื่อนๆถอดช็อปวางกองๆไว้บนโต๊ะเหลือเพียงเสื้อยืดตัวนอก
“ร้อนมากมั้ยเล้ง”เล้งชะงักเมื่อผ้าขนหนูชุบน้ำเย็นโปะมาที่หน้าเขาเบาๆ ชายหนุ่มส่งยิ้มให้กับอาจารย์ฝึกสอนที่ส่งยิ้มหวานมาให้เรียกเสียงโห่แซวจากเพื่อนคนอื่นๆให้ได้หูร้อนเป็นวูบๆ
“ร้อนครับ แล้วครูบุ๋มไม่ร้อนเหรอ?”มันรับน้ำที่แก้มบุ๋มยื่นมาให้ หญิงสาวย่นจมูก
“ร้อนสิ คราวหลังเรียกแก้มบุ๋มเฉยๆก็ได้นะ เราแก่กว่าแค่ปีเดียว”
“ไม่ได้ดิ่ก็ตอนนี้เป็นอาจารย์ฝึกสอนนี่ครับ”
“งั้นเดี๋ยวเราไปแจกน้ำคนอื่นก่อนนะเหนื่อยก็พักบ้างล่ะดูสิเหงื่อเต็มตัวแล้ว”เล้งยิ้มรับพยักหน้าให้หญิงสาว แก้มบุ๋มไม่วายทิ้งสายตากลับมามองชายหนุ่มผิวขาวจั๊วะที่ขมักเขม้นกับการจัดซุ้มของตัวเอง
“เก็บอาการหน่อยอีบุ๋ม”เพื่อนอีกคนของแก้มบุ๋มมากระซิบเมื่อเห็นนักศึกษาสาวมีประกายตาที่ชัดเจนว่าอยากได้คนเด็กกว่านั่นเสียเหลือเกิน
“คนนี้กูจองใครแย่งกูตบ”
“โอ้ยกลัวแล้วจ้าหวงนักไม่เอาปลอกคอไปคล้องไว้เลยล่ะ”
“คล้องได้ทำไปนานแล้ว”
“จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้าล่ะเดือนหน้าก็ฝึกงานเสร็จแล้วเดี๋ยวจะอด”
“ระดับกูเคยอดด้วยเหรออีส้ม”แก้มบุ๋มทำเสียงเขียวใส่เพื่อน
“จ้าๆ แม่คนเก่งสมุดจดแต้มมึงเต็มไปเจ็ดเล่มแล้วจ้า”ส้มแกล้งเหน็บเพื่อนสนิทก่อนจะหันไปมองเล้งแล้วหัวเราะกันคิกคักสองคน
“ไอ้เล้งยังไง?”อินที่เห็นเล้งคุยกับครูฝึกสอนถึงกับเอ่ยปากถาม
“อะไร?”
“กับจารย์บุ๋มมึงอะไรยังไง?”
“ก็ไม่อะไรเขาเอาน้ำมาให้”
“กูเห็นเขามาคุยกับมึงบ๊อยบ่อย”
“ก็แค่คุยป่าววะ”
“แต่เวลาเขามองมึงเหมือนไม่อยากจะแค่คุยนะ ดูแปลกๆ”คราวนี้เจงเป็นฝ่ายพูดบ้าง
“แปลกยังไงก็คุยปกติ”
“ปกติกับผีอะไรล่ะ กับพวกกูเขาก็ไม่ได้หยุดคุยอะไรมากมายเหมือนคุยกับมึงป่าววะ อย่ามาทำไขสือ มึงคิดยังไงกับเขา?”
“ก็ไม่ได้คิดอะไร ก็น่ารักดี”เล้งยักไหล่ มองแก้มบุ๋มกับส้มที่เดินแจกน้ำให้พวกนักศึกษาคนอื่นๆ
“อย่าเชียวนะไอ้เล้ง มึงมีอีย้งอยู่ทั้งคน”อินที่เอ็นดูย้งยี้เป็นทุนเดิมรีบดักคอเพื่อน ไอ้เล้งถึงกับนิ่วหน้า
“อีย้งมาเกี่ยวอะไรด้วย”
“อ๊าวก็มันชอบมึง อย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้ชอบมัน”
“เรื่องนี้กูคุยกับมันแล้ว อีย้งมันยังเด็กมันอาจคิดไปเองว่ามันชอบกู กูไม่ได้คบกับมันกูก็มีสิทธิ์ที่จะลองไปคบกับใครก็ได้ กูบอกมันว่าให้มันลองไปคบกับคนอื่นดูบ้างเผื่อความรู้สึกที่มันมีให้กูตอนนี้อาจจะเป็นแค่คนที่มันปลื้มเฉยๆ”
“ตรรกกะเหี้ยอะไรของมึงวะเล้ง มองจากดาวอังคารยังเห็นเลยว่ามันรักมึงจริงๆ เหมือนที่มึงก็ชอบมันอ่ะ”
“กูบอกตอนไหนว่ากูชอบอีย้ง?”เล้งวางเครื่องมือลงก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนสนิท
“เล้ง มึงอาจจะไม่รู้ตัวเพราะมึงทำจนเป็นความเคยชิน แต่กูสองคนเห็นมาตลอด มึงตามหวง ตามห่วง คอยดูแลมันแทบจะสิงแบบนี้ถ้าไม่เรียกว่ารักว่าชอบแล้วจะให้เรียกว่าอะไรวะ?”
“ก็มันเป็นน้องไอ้ยี่กูเลี้ยงมันมาตั้งแต่เล็กๆ”
“มึงเลิกเอาคำว่าน้องไอ้ยี่มาปิดกั้นตัวเองซักทีเถอะเล้ง มึงกับมันอ่ะความรู้สึกไปไกลเกินพี่น้องแล้ว แต่มึงใช้คำเหี้ยนี่มากั้นตัวเองออกจากอีย้งมันถึงไปไม่ถึงไหนซักที”
“ดูมึงเป็นเดือดเป็นร้อนเนอะไอ้อิน”เล้งกระตุกยิ้มให้กับเพื่อนอย่างรู้ทัน
“เหี้ยไรของมึงไอ้เล้ง จะพูดอะไร”คราวนี้อินไม่มีทีท่าว่าจะเล่นกับเล้งเหมือนที่ผ่านๆมา
“อย่าคิดว่ากูดูมึงไม่ออกนะอิน ที่มึงชอบบอกอีย้งว่าถ้ากูไม่รักมันก็ให้มาคบกับมึงน่ะ...มึงพูดจริง”เล้งตวัดตามองเพื่อน เจงที่เห็นท่าไม่ดีพูดตัดบท
“มึงสองคนเป็นบ้าอะไรกันวะ จะมาทะเลาะกันทำไม ไอ้เล้งกูแล้วแต่มึงนะจะรักจะชอบใครก้ตามใจมึงแต่อย่ามาพาลเพื่อน กูสองคนก็แค่อยากเตือนมึงว่าระหว่างที่มึงมีสาวมาอ่อยถึงที่แต่อีย้งมันไม่ได้ไปมีใครมันก็รอมึงอยู่คนเดียว”
“กูก็ไม่ได้ไปขอให้มันรอกูนี่ กูก็บอกมันแล้วว่าถ้ามีใครมาจีบก็ให้ลองคบดู”
“วันไหนมันไปมีใครขึ้นมาจริงๆกูจะรอสมน้ำหน้า”อินพูดจบก็หันหลังกลับไปทำงานของตัวเอง เล้งหงุดหงิดกับประโยคนั้นอยู่ไม่น้อย
ถ้าถึงเวลานั้นเขาจะหงุดหงิดจริงตามที่อินพูดหรือเปล่า?
หลังจากช่วยกันจัดซุ้มแสดงผลงานเสร็จเล้งก็เก็บของเตรียมกลับบ้าน เจงกับอินแยกตัวไปก่อนแล้ว เล้งเดินไปที่ลานจอดรถมองนาฬิกาข้อมือห้าโมงกว่าแล้วเขาต้องรีบไปรับย้งยี้ที่โรงเรียน ป่านนี้อีตัวดีนั่งรอเขาจนรากงอกแล้วแน่ๆ
“อ้าว ครูบุ๋ม?”เล้งเรียกชื่ออาจารย์ฝึกสอนที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่กับรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง
“เล้ง ยังไม่กลับอีกเหรอจ๊ะ?”หล่อนร้องเรียกด้วยสีหน้าดีใจ เล้งเดินไปหยุดใกล้ๆครูฝึกสอนมองรถของเจ้าตัวด้วยสีหน้าสงสัย
“รถเป็นอะไรครับ?”
“ไม่รู้อ่ะอยู่ๆก็สตาร์ทไม่ติด”
“งั้นเดี๋ยวผมดูให้ครับ”เล้งวางกระเป๋าลงกับพื้นแล้วจัดการตั้งขาตั้งคู่รถของแก้มบุ๋มลองกดสตาร์ทดูมันนิ่งสนิท ทั้งสตาร์ทมือและสตาร์ทเท้า
“เหมือนแบตจะหมดเลยครับอาจจะต้องเปลี่ยนแบต”
“ทำไงดีล่ะ บุ๋มไม่รู้จะไปทำที่ไหนไม่ได้รู้จักใครแถวนี้ด้วย”
“ให้ที่บ้านอารถมารับมั้ยครับ เอาขึ้นท้ายกะบะไปที่ร้านเปลี่ยนแบตก็หายแล้ว”
“บ้านบุ๋มไม่มีรถกะบะหรอกถ้าจะเอาขึ้นกะบะต้องไปยืมรถคนข้างบ้าน เล้งช่วยหน่อยได้มั้ย? นี่ก็เย็นแล้วบุ๋มกลัวที่บ้านเป็นห่วงบุ๋มรบกวนเล้งช่วยไปส่งบุ๋มทีได้มั้ยคะ?”
“แต่...”เล้งมีท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด เขาห่วงย้งยี้ที่กำลังรอให้เขาไปรับ
“ถ้าเล้งไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวบุ๋มเรียกเมล์เครื่องไปก็ได้ แต่ไม่รู้เขาจะไปมั้ยเพราะมันไกล”แก้มบุ๋มทำหน้าเศร้าล็อคคอรถอย่างจำใจ
“งั้นผมขอโทรหาน้องก่อนได้มั้ยครับ น้องรอให้ไปรับอยู่แล้วเดี๋ยวถีบรถไปไว้ที่อู่ผมก็ได้เดี๋ยวผมซ่อมให้เอง”
“ได้ค่ะ”หล่อนตอบรับด้วยสีหน้าดีใจ
ย้งยี้นั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบในวันพรุ่งนี้จนหมดไปสองเล่มแต่เล้งก็ยังไม่มา ห้าโมงกว่านักเรียนบางตาจนเกือบหมดเหลือเพียงย้งที่ยังคงนั่งรอเล้งอยู่ อันอันกลับไปได้ซักพักแล้วเพราะกิมจูมารับ ยังมีกลุ่มที่เตะบอลอยู่กลางสนามที่ส่งเสียงดังเป็นระยะพอให้ไม่เหงา ย้งยี้ละสายตาจากหนังสือเมื่อโทรศัพท์สั่นชื่อหน้าจอทำให้อีตัวดีระริกระรี้ขึ้นมาทันทีอย่างดีใจ มันอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว
“ฮัลโหลพี่เล้งใกล้ถึงยังย้งรอจนรากงอกแล้วนะ”
“โทษทีว่ะย้ง มึงกลับเองได้มั้ยวันนี้”ย้งเหี่ยวเป็นลูกโป่งถูกปล่อยลมทันที
“ทำไมอ่ะ งานพี่เล้งยังไม่เสร็จเหรอ?”
“งานเสร็จแล้ว”เล้งไม่โกหกย้ง มันตอบไปตามตรง
“อ้าว แล้วทำไมมารับย้งไม่ได้อ่ะ”
“พอดีอาจารย์รถเสียต้องช่วยเขา เขาเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว”
“อ่อ งั้นเดี๋ยวย้งกลับเองได้ พี่เล้งช่วยอาจารย์ก่อน”อีย้งเมื่อได้ฟังเหตุผลก็เข้าใจได้ทันทีโดยไม่งอแง
หม่าม้าสอนไว้เสมอว่าถ้ามีใครเดือดร้อนเราให้ความช่วยเหลือได้ก็ควรช่วยเขาไป อีกอย่างผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ
“มึงก็กลับดีๆล่ะ นั่งเมล์เครื่องไปได้ใช่มั้ย?”
“สบายมากแค่นี้เองเดี๋ยวเดินไปเรียกตรงโลตัส”
ข้ามถนนดีๆล่ะ ขึ้นสะพานลอยอย่าข้ามทางม้าลายโง่ๆแบบมึงไม่มีกูพาข้ามรถจะเสยเอาไปแดก”
“ย้งก็ไม่ได้อ๊องขนาดนั้นมั้ยอ่า พี่เล้งไปช่วยอาจารย์เถอะเดี๋ยวย้งเก็บของกลับบ้านแล้ว พวกนักฟุตบอลเค้าเก็บของกลับกันหมดแล้วเหลือย้งคนเดียวเนี่ย”มันย่นจมูกใส่เล้งพลางเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า
“เออ กลับดีๆถึงแล้วโทรบอกกูด้วย”
“จ้าพ่อ”มันรับคำอย่างกวนๆก่อนจะหัวเราะคิกเมื่อเล้งให้ของลับกลับมา ย้งยี้เก็บของใส่กระเป๋าจนเสร็จจึงเดินออกมานอกโรงเรียนไม่ลืมสวัสดีลุงยามที่ยิ้มให้มันอย่างสนิทสนม
“วันนี้พี่ไม่มารับเหรอกลับซะเย็นเชียวน้อง”
พี่ติดธุระครับผมกลับเอง”
“กลับดีๆล่ะ เย็นแล้วรถเยอะ”ลุงยามบอกมันอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะลุง”ย้งยี้โบกมือบ๊ายบายลุงยามก่อนจะเดินออกมาด้านนอก
ปรี๊นๆๆ
เสียงแตรมอเตอร์ไซค์ดังจากด้านหลังทำให้ย้งยี้หันไปมองอย่างแปลกใจ
“ย้งจะกลับแล้วเหรอ”ย้งยี้มองคนที่ทักตัวเองพลางกรอกตาคิดว่าไปรู้จักกับคนที่แหกปากดังลั่นในสนามบอลเมื่อตะกี๊ตอนไหน
“ย้งไม่รู้จักเราหรอกเราอยู่ห้องแปด เราชื่อโจโจ้นะเรียกโจ้เฉยๆก็ได้”
“อ่อ..หวัดดีโจ้ เราคงไม่ต้องแนะนำตัวเนอะ แหะๆ”อีย้งขำแห้งให้กับมุกของตัวเอง
“อื้อ ย้งห้องสาม แล้วนี่ย้งจะกลับบ้านเหรอ”โจ้เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“ใช่เรากำลังจะกลับบ้านน่ะ”
ไปกติมีคนมารับไม่ใช่เหรอทำไมวันนี้กลับเองล่ะ?”
“พอดีพี่เราติดธุระเพิ่งโทรมาบอกให้เรากลับเองน่ะ”
แล้วย้งจะกลับยังไงนี่มันเย็นแล้วนะ”โจ้ถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เดี๋ยวเราเดินข้ามไปขึ้นเมล์เครื่องที่หน้าโลตัสอ่ะ”ย้งบู้ยปากบอกถึงวินที่จะขึ้นอีกประมาณ 300 เมตร
“บ้าเหรอ ตั้งไกล บ้านย้งอยู่ไหนล่ะมาสิเดี๋ยวเราไปส่งเอง”โจ้ตบเบาะรถตัวเองดังปุๆอย่างเชิญชวน
เฮ้ยไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวเรากลับเองได้บ้านเราอยู่แค่ตลาดนี่เองรบกวนโจ้เปล่าๆ”
“มาเถอะทางผ่านพอดีไม่รบกวนอะไรหรอก”
“เรากลับเองดีกว่าเกรงใจ”ย้งยี้ปฏิเสธอีกครั้ง ตัวเองไม่ได้รู้จักมักจี่กับเขาจะไปรบกวนเขาได้ยังไง
“อืม งั้นไม่เป็นไรถ้าย้งรังเกียจไม่อยากให้เราไปส่งเราไม่ฝืนใจก็ได้”โจ้ตอบกลับด้วยเสียงที่หงอยลง หน้าของโจ้เศร้าอย่างเห็นได้ชัดจนย้งยี้รู้สึกผิด
เราไม่ได้รังเกียจโจ้ซักหน่อยเราแค่เกรงใจเพิ่งรู้จักกันจะรบกวนตั้งแต่แรกก็ไม่ดี”
ไม่รบกวนเลยเราเต็มใจ มาเลยขึ้นมาเลยเดี่ยวเราไปส่งย้งเอง”โจ้รีบตบเบาะหลังปุๆอีกครั้ง ย้งกัดปากอย่างชั่งใจเมื่อมองดวงตาที่ส่องแววกระตือรือร้นของโจ้แล้วย้งยี้ก็ได้แต่ยิ้มกว้างจนโจ้แทบจะตาพร่า
น่ารักชิบหายเลย...
“ใส่หมวกกันน็อคด้วยนะ ปลอดภัยไว้ก่อน” โจ้เอาหมวกกันน็อคใส่หัวให้กับย้งช่วยล็อคให้อย่างคล่องแคล่ว ย้งยี้ยิ้มขอบคุณให้กับเพื่อนใหม่
"กอดเอวเราก็ได้นะถ้ากลัวตก”
“อื้อ ไม่เป็นไร อย่าขับเร็วก็พอ”ย้งว่าพลางจับกันตกด้านหลังไว้แน่น โจ้ออกรถพาย้งขับกลับมาส่งจนถึงหน้าบ้านใช้เวลาไม่นาน
“ขอบใจนะโจ้”ย้งยี้เอ่ยขอบคุณเพื่อนใหม่ที่มาส่งถึงหน้าบ้านพลางปลดล็อคสาดรัดคาง
โจ้ เราถอดไม่ออก”ย้งยี้บอกกับเจ้าของหวกเมื่อมันพยายามปลดเท่าไหร่ก็ไม่ออก
"อ่อโทษนะพอดีตัวล็อคมันไม่ค่อยดีเดี๋ยวเราเอาออกให้”โจ้ยื่นมือยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพื่อปลดล็อคหมวกกันน็อคให้พอดีกับที่เล้งถีบรถมอเตอร์ไซค์ของแก้มบุ๋มผ่านมาพอดี ชายหนุ่มขมวดคิ้วจนแทบผูกเป็นโบว์เมื่อเห็นภาพใกล้ชิดเกินจำเป็นระหว่างย้งยี้กับผู้ชายที่ไม่คุ้นหน้า มองมองจนคอแทบกลับ
“เล้ง”เสียงของแก้มบุ๋มที่ประคองรถร้องเรียกเมื่อมันขับรถเซ เล้งจึงลพสายตาออกจากย้งยี้และโจ้
ในใจของมันเกิดความรู้สึกโหวงๆหัวของมันรู้สึกอุ่นๆขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
คืนนี้จะต้องเค้นล่ะว่าไอ้หน้าเหมือนสันติสุขตอนหนุ่มๆนั่นมันคือใคร ทำไมต้องยื่นหน้าไปใกล้อีย้งขนาดนั้น!!
................................
โอ๊ะโอ............
#พี่เล้งแซ่บมาก
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลยนะคะ เป็นกำลังใจชั้นดีให้กับคนเขียนมากๆเลยค่ะ
-
:m16: นั่น มีครูมาชอบแล้วอ่ะ
-
:L2: :pig4:
สัญญาณเตื่อนภัยมาแล้ว
-
พี่เล้งมันปิดกั้นตัวเองจริงๆเหมือนที่เพื่อนบอกเลย นี่ถ้าย้งรู้ว่ามีสาวมาอ่อย จะเป็นยังไงหนอ
-
โจ้เอ๊ย ไม่น่าเลย ส่วนอิย้งไม่น่ารอด
เตรียมค่าทำขวััญเลยดีกว่า
-
ระวังไว้เถอะ
-
เล้ง แกจะกลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้นะ ทำมาเป็นพูดดี หมั่นไส้เว้ยยยยยยย :katai1:
-
ช้าหมดระวังอดนะจ๊ะเล้ง
-
โอ๊ยยยยยย อิพี่เล้งงงงง จูบน้องเพื่ออออ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ไงหล่ะเล้ง ระวังเหอะ น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า
-
ถ้าไม่ติดว่าครูบุ๋มมาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา จะให้อันอันพากิมจุไปดักตบ
-
:pig4: :pig4:
-
คู่แข่งอิพี่เล้งมาละจ้า ดูท่าจะมาแรงด้วย5555
-
สนุกๆมากอ่านเพลินคะบางที
เล้งควรได้บทเรียนบ้าง...ปากไม่ตรง
กับใจ
-
พี่น้องทีไหนเขาจะจูบกันคะพี่เล้ง :hao3: ปากบอกพี่น้องแต่มันจะหวงน้องเกินไปหรือป่าว สนุกมากเลยค่า มาต่อเร็วๆนะคะ :pig4: :L1:
-
นังตัวดีลู๊กแม่ มันน่ารักน่าหยิกจริ๊งง
โอ้ยยย อิพี่เล้งจูบน้องแล้วมาทำย้อนแย้ง
ลีลาดีนัก ระวังเถ๊อะ
-
สนุกอะ
-
คุณเล้งว่าไง ปากดี ปากไม่ตรงกะใจ เห็นแค่นี้หัวยังอุ่นๆ ถ้าน้องไปจริงระวังเถอะ องค์ลาวาทะลุ 100 องศาจะลง :fire:
อยากให้น้องรู้เรื่องเจ๊อ้อย(จารย์?...บุ๋ม) แล้วไม่สนใจพี่เล้งอีกต่อไป จะดูว่าใครจะดิ้นตาย :m16: จะสะใจมากกกก
:L1: :pig4: :3123:
-
หน้าเหมือนหนุ่มสันติสุขตอนหนุ่มๆ นี่หน้ามินโอลอยมาเลย 5555
-
LengZab 7
ย้งทำเรื่องซุกซนกับพี่เล้ง
50%
#พี่เล้งแซ่บมาก
“เดี๋ยวทิ้งรถไว้นี่นะ ถ้าพรุ่งนี้ว่างเดี๋ยวดูให้”เล้งบอกกับแก้มบุ๋มที่มองบ้านของเขาอยู่ แก้มบุ๋มยิ้มให้เล้งก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“สงสัยป๊าเอารถกระบะไปงั้นเดี๋ยวอาจารย์ซ้อนท้ายผมไปแล้วกันนะ”เล้งคร่อมรถอีกครั้งเพื่อจะไปส่งแก้มบุ๋มที่บ้าน
“ไปครับ ฝนทำท่าจะตกเดี๋ยวโดนฝนระหว่างทางอาจารย์จะเปียก”เล้งเร่งแก้มบุ๋ม หญิงสาวขึ้นนั่งแบบหันข้าง แขนเรียวกอดเอวเล้งอย่างถือวิสาสะ เล้งเกร็งตัวขึ้นเล็กน้อยมองมือหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าท้องหมิ่นเหม่เสียเหลือเกินของแก้มบุ๋ม
หายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย...
เล้งขับมอเตอร์ไซค์ที่มีแก้มบุ๋มซ้อนท้ายผ่านหน้าบ้านของย้ง อีตัวดีมันเข้าบ้านไปแล้วเขาค่อยหัวเย็นลงหน่อย คลาดสายตาวันเดียวมีผู้ชายมาส่งถึงบ้านหน้าตาก็ไม่คุ้นไปรู้จักมักจี่เขาจากที่ไหนจะไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ถ้าเกิดเป็นคนไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง ยิ่งโง่ๆอยู่ถ้าโดนหลอกล่ะ
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดแม่ง
“เล้ง...เล้ง”แก้มบุ๋มตะโกนเรียกเล้งเสียงดังจนเล้งสะดุ้งโหยง
“ห๊ะ?? อะไรครับ??”
“ฝนจะตกแล้ว”เล้งเงยหน้าขึ้นมองฟ้า เมฆดำครึ้มเริ่มก่อตัว ชายหนุ่มมองเลยไปด้านหลังภูเขา ทางนู้นคนเริ่มตกแล้วเพราะภาพภูเขาลูกใหญ่กลายเป็นสีมัวตา เล้งเร่งความเร็วให้มากขึ้น ลมแรงพัดมาเป็นระยะ ทุกครั้งมันหอบไอเย็นชวนคัดจมูกมาด้วย
อีย้งมันพ้อากาศ ฝนตกทีไรหายใจไม่ค่อยจะออกทุกที
“บุ๋มว่าบุ๋มไม่กลับบ้านแต่ไปหอดีกว่า ฝนเริ่มลงเม็ดแล้วเดี๋ยวจะเปียกกลางทาง”แก้มบุ๋มบอกกับเล้งเมื่อเมฆก้อนใหญ่เริ่มคลุมทั่วท้องฟ้า ต้นไม้ไหวลู่ตามแรงลมและไอฝนเริ่มชัดเจนมากขึ้น เล้งขับรถตามทางที่แก้มบุ๋มบอก แต่เขาก็ขับไปถึงหอพักของแก้มบุ๋มไม่ทัน ฝนตกลงมาตอนที่เขาติดไฟแดงสุดท้าย หนุ่มสาวสองคนเปียกโชกกว่าจะถึงหอพัก ฝนและลมกรรโชกแรงทำให้เล้งจำต้องเข้าไปหลบใต้ตึก แก้มบุ๋มเปียกไปทั้งตัว ชุดนักศึกษาสีขาวบางแนบเนื้อจนเห็นผิวกายด้านในและรูปทรงชัดเจน เล้งเบือนหน้าไปอีกทางแล้วถอดเสื้อช็อปยื่นให้
“คลุมตัวไว้ดิ่ เสื้อบาง”แก้มบุ๋มมองหน้าอกของตัวเองที่ดันบราจนเป็นก้อนนูนแล้วรีบยกมือปิดหญิงสาวรับเสื้อของเล้งมาสวมไว้
“ฝนตกแรงมาก เล้งขึ้นไปนั่งบนห้องแก้มบุ๋มก่อนดีกว่า ท่าทางจะตกอีกนาน”
“เฮ้ยไม่เป็นไรครู ผมยืนหลบอยู่นี่ดีกว่า”
“งั้นบุ๋มนั่งเป็นเพื่อน” หญิงสาวเดินมาทิ้งสะโพกลงบนเบาะรถของเล้ง เล้งหันมามองหล่อนอย่างตำหนิ
“จะมานั่งทำไม ครูขึ้นห้องไปอาบน้ำสระผมเหอะ เปียกไปหมดแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
“ไม่รู้แหละถ้าเล้งไม่ขึ้นบุ๋มก็ไม่ไป”หล่อนว่าอย่างดื้อรั้น เล้งมองหญิงสาวที่กอดอกตัวสั่นปากสั่นแล้วก็ได้แต่ถอนใจ ด้านนอกฝนยังไม่มีทีท่าว่าจะเบาบางลงแถมสายฟ้าก็แลบแปลบปลาบดูน่ากลัว เล้งถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
ปกติเขารับมือกับความดื้อของอีย้งได้ทุกรูปแบบแต่กับแก้มบุ๋มที่กำลังมีทีท่าดื้อดึงนั้นเล้งรู้สึกจนปัญญา เขาไม่ได้เก่งกาจอะเกี่ยวกับผู้หญิงนัก แหกตาตื่นตอนเช้าคนแรกที่เจอก็คืออีย้ง ก่อนนอนก็ยังมีเสียงมาคอยหลอนอยู่ทุกคืน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเวลาอีย้งมันดื้อจะต้องปรามต้องปราบมันด้วยวิธีไหน
แต่กับแก้มบุ๋มที่เขารู้เพียงแต่ว่าหล่อนสวย อย่างอื่นเล้งก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้เลย
อ่อ ตอนนี้ก็รู้ว่าหล่อนก็ดื้อรั้นพอตัว
“นำไปสิ มายืนสั่นจนผมรู้สึกผิดแล้วเนี่ย”เล้งว่าด้วยสีหน้าอึนๆ แก้มบุ๋มจึงได้ขยับตัวเดินนำขึ้นไปยังห้องพักของตัวเอง
“อ้าวบุ๋ม วันนี้ค้างห้องเหรอ”ผู้หญิงที่เปิดประตูห้องออกมาเจอแก้มบุ๋มเอ่ยทัก ดวงตาของหล่อนไม่ได้มองแก้มบุ๋มแต่มองเลยไปยังผู้ชายร่างสูงผิวขาวจัดและหล่อมากที่เดินตามมาด้านหลัง
“อือ ฝนตกกลับบ้านไม่ได้ แค่นี้ก่อนไว้ค่อยคุยกัน หนาว”แก้มบุ๋มตัดบทแล้วเดินสวนกับเพื่อน ระหว่างที่สวนกันหล่อนกับเพื่อนก็มองตาและส่งยิ้มให้กันอย่างรู้ทัน
ลองได้พามาที่หอก็คงได้เป็นหนึ่งในจำนวนผู้ชายในสมุดจดแต้มของหญิงสาวนั่นแหละ
ใครๆก้รู้หอพักก็คือห้องเชือดที่กลุ่มของแก้มบุ๋มแชร์กันเพื่อใช้เก็บสถิติ
“เดี๋ยวเล้งนั่งรอแป๊บนะบุ๋มเอาผ้าขนหนูให้”หล่อนปิดประตูล็อคลูกบิดแล้วชี้ไปที่เก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้ง ห้องพักของแก้มบุ๋มก็เหมือนหอพักทั่วๆไปที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก มีเตียงตั้งอยู่กลางห้องถัดไปคือห้องน้ำ มีตู้เสื้อผ้าโต๊ะเครื่องแป้งตั้งอยู่อย่างเป็ดสัดส่วน ชั้นวางทีวีอยู่ปลายเตียง แก้มบุ๋มเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าพลันสายตาก็เจอกับถุงยางใช้แล้วที่หล่นอยู่นอกตะกร้าใส่ขยะข้างเตียง
อีส้ม!! อีเพื่อนเวร บอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาพาใครมาทำอะไรให้เก็บกวาดให้เรียบร้อย
หล่อนหยิบผ้าขนหนูจากในตู้แล้วเดินเลียบๆเคียงๆมาที่เตียงก่อนใช้ปลายเท้าเขี่ยๆถุงยางชิ้นนั้นให้เข้าไปซุกที่ใต้เตียง
โชคดีที่เล้งกำลังจดจ่อกับโทรศัพท์ที่เปียกฝนอยู่จึงไม่เห็นพฤติกรรมนั้น กว่าจะรู้ตัวผ้าขนหนูก็ถูกยื่นมาให้แล้ว
“เล้งจะอาบน้ำมั้ย? พอดีเรามีเสื้อผ้าของน้องชายติดตู้อยู่เอาไปเปลี่ยนก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพอฝนซาก็กลับแล้ว”
“แต่มันยังตกหนักอยู่เลยนะ เล้งอาบน้ำสระผมก่อนดีกว่าเดี๋ยวเป็นหวัด”
“อาจารย์นั่นแหละไปอาบน้ำสระผมก่อนเลย ผมผู้ชายแข็งแรงกว่าเยอะ”
“งั้นบุ๋มไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้าหิวในตู้เย็นมีขนมอยู่เล้งหยิบกินได้เลยนะ”หล่อนเปิดตู้เย็นรินน้ำมายื่นให้เล้งก่อนจะหยิบเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำนานราวๆครึ่งชั่วโมงหญิงสาวก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนผ้าบางเบากางเกงขาสั้นกุดกับเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋วอวดเนินอกอวบอิ่มน่ามองกลิ่นหอมและเสียงเปิดประตูเรียกสายตาของเล้งให้หันไปมองโดยอัตโนมัติ แก้มบุ๋ม เล้งรีบเบือนสายตาหนีในขณะที่หญิงสาวเดินมายื่นเสื้อช็อปคืนให้
“หรือจะให้บุ๋มซักให้ก่อน?”หล่อนเอ่ยถามเมื่อเล้งรับเสื้อไปวางพาดบนตัก
“ไม่ต้อง เดี๋ยวผมซักเอง พรุ่งนี้ต้องใส่”
“เล้ง...เธอเขินเราเหรอ?”เล้งหันไปตามเสียงของแก้มบุ๋ม หญิงสาวกำลังส่งยิ้มล้อเลียนเขาอยู่ เล้งรู้สึกหน้าร้อนเมื่ออะไรที่เห็นผ่านๆเมื่อครู่กำลังอยู่ตรงหน้าเป็นรูปเป็นร่างจนแทบจะทิ่มตา
“เล้งนี่น่ารักจัง”หญิงสาวถือวิสาสะจับแก้มเขาเบาๆ รอยยิ้มหวานหยดยั่วยวนเหมือนเกสรดอกไม้ที่กำลังชูชันหลอกล่อแมลงให้ไปติดกับกำลังมอมเมาเล้งทีละนิด
หน้าอกหน้าใจจากผิวสีน้ำผึ้งเนียนตาลอยล่ออยู่ตรงหน้า
“บุ๋มชอบเล้งนะ รู้หรือเปล่า?”หล่อนก้มลงมากระซิบเบาๆที่ริมหูลมร้อนรินรดจนเล้งรู้สึกร้อนวาบไปทั้งตัว
เขาไม่คิดว่าแก้มบุ๋มจะกล้ารุกเขา โดยปกติแล้วที่เล้งเห็นมาตลอดแก้มบุ๋มจะค่อนข้างอ่อนหวานเรียบร้อย แต่แก้มบุ๋มในตอนนี้ที่กำลังไล้ฝ่ามือเขามาที่ท้ายทอยของเล้งดูเป็นคนละคน
ถามว่ามีผู้หญิงมายั่วขนาดนี้เล้งจำเป็นต้องทนนั่งเป็นพระอิฐพระปูนมั้ย
บอกเลยว่าไม่
ถ้าไม่เล่นด้วยมันก็จะเสียเชิงชายไปหน่อยมั้ย?
แก้มบุ๋มค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากแนบสนิทกัน
เล้งกำลังทำความรู้จักกับอาจารย์ฝึกสอนทีละนิด หญิงสาวเปลี่ยนมานั่งคร่อมบนตักของเล้งสองแขนคล้องคอเขาไว้ สะโพกกลมบดเบียดจนความรู้สึกค่อยๆก่อตัวขึ้นทีละน้อย เล้งจับเอวบางนั้นไว้ด้วยมือซ้ายส่วนมือขวาก็ขยำก้อนเนื้อนิ่มเต็มไม้เต็มมือ แก้มบุ๋มเลื่อนมือมาดึงเสื้อยืดของเล้งออกจากตัวอย่างชำนิชำนาญจากนั้นจึงเลื่อนไปที่เข็มขัดแต่ยังไม่ทันได้ปลด แสงสว่างวาบพร้อมกับฟ้าผ่าดังลั่นจนหน้าต่างกระจกสะเทือนพร้อมกับไฟที่ดับก็เรียกสติของเล้งให้กลับมา เล้งสะดุ้งเฮือกก่อนจะผลักแก้มบุ๋มให้ออกจากตัว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพลางคว้าเสื้อยืดที่ตกอยู่ใกล้มาสวมหยิบเสื้อช็อปที่หล่นขึ้นมาแล้วบอกลาทันที
“เดี๋ยวสิเล้ง เล้งจะไปไหน ฝนยังตกอยู่เลยนะ”หล่อนวิ่งมากอดเอวเขาไว้ ในห้องมืดมากเพราะเป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว
“ไฟก็ดับน่ากลัวแบบนี้เล้งจะปล่อยให้บุ๋มอยู่คนเดียวเหรอ?”หล่อนผวากอดเขาไว้รั้งไม่ให้ไป ฟ้ายังร้องลั่นและแสงจากสายฟ้าฟาดก็ยังคงสว่างวาบเข้ามาเรื่อยๆ
ใจของเล้งร้อนรน
ย้งกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่าที่สุด ไม่รู้ว่าที่บ้านไฟจะดับมั้ย
ย้งกลัวผี มันไม่เคยดับไฟเลยถ้าไม่มีคนนอนเป็นเพื่อน
และตอนนี้อีย้งอยู่คนเดียว
“ผมขอโทษแต่น้องผมอยู่บ้านคนเดียวมันกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าที่สุด อาจารย์หาเทียนจุดนะครับผมขอกลับไปดูน้องก่อน”เล้งไม่ฟังเสียงร้องเรียกของแก้มบุ๋มอีก มันพุ่งออกจากหอของแก้มบุ๋มทันที สายฝนยังคงตกหนักยามขับรถฝ่ามาหน้าของเล้งเจ็บราวกับมีเข็มนับล้านเล่มทิ่มแทงแต่มันก็ไม่ได้ลดความเร็วลงซักนิด ฟ้ายังคงร้องดังและสายฟ้ายังคงสว่างวาบจากตรงจุดนั้นจุดนี้ไม่ขาด
เกือบครึ่งชั่วโมงเล้งจึงมาถึงบ้านของย้ง ทั่วทั้งซอยมืดสนิทบ่งบอกว่าไฟฟ้าดับทั่วเมือง มันจอดรถหน้าร้านล็อคคอแล้ววิ่งอ้อมไปด้านหลังดันประตูที่กลอนไม่ค่อยดีเพียง 2-3 ที ประตูก็เปิดออก เล้งคลำทางขึ้นไปบนห้องอย่างคุ้นเคย เสียงร้องไห้ดังมาแว่วๆให้เขาร้อนใจ
เปรี้ยง!!!! เสียงฟ้าผ่าจนตัวบ้านสะเทือนดังมาอีกหนเล้งกระโดดขึ้นบันไดทีละสองขั้นเมื่อได้ยินเสียงอีตัวดีกรีดร้อง ใจของเขาปวดหนึบไปหมดเมื่อคนที่มันร้องเรียกไม่ใช่ใครเลย
“พี่เล้ง!!! ฮืออออออออ!!!”
“ย้ง!!”เขาร้องเรียกพยายามใช้แสงสว่างวาบที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่างมองหาอีย้ง เขาเห็นมันนั่งขดตัวเอามืออุดหูอยู่ตรงซอกตู้เสื้อผ้า เล้งก้าวพรวดๆเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวชายหนุ่มนั่งลงก่อนจะดึงตัวมันเข้ามากอดแนบอก ตัวมันสั่นราวลูกนก อีย้งพอเห็นว่าเป็นเล้งมันก็ร้องไห้โฮราวเด็กเล็กกอดเขาไว้แน่น
“พี่เล้งไปไหนมา ฟ้าผ่าย้งกลัว ไฟก็ดับย้งไม่มีใครอยู่ด้วยเลย ย้งจะตายแล้ว”มันทุบอกเขาอย่างทำโทษน้ำหูน้ำตาเปรอะไปทั้งหน้า เขากอดมันไว้ลูบท้ายทอยและหัวของมันเบาๆ
“ชู่ววววว...ไม่ร้องแล้ว กูก็กลับมาหามึงแล้วนี่ไง”เขาโยกตัวมันเบาๆปลอบมันซ้ำๆจนมันสงบ แรงสะอื้นค่อยคลายลง
“พี่เล้งไปนาน ย้งกลัวแทบตายฟ้าผ่าดังมาก ย้งหายใจไม่ออก”มันว่าพลางสูดน้ำมูก เสียงลมหายใจมันดังครืดๆ
“มึงกินยาหรือยัง?”
“ยังไม่ได้กิน”มันตอบเสียงอุบ เล้งถอนหายใจเฮือก อีย้งรู้ตัวว่าถูกดุแน่แล้วรีบกอดแล้วเอาแก้มไถกับอกของเขาไปมาราวลูกแมวอ้อน
“ก็ตอนแรกคิดว่าเดี๋ยวค่อยกิน แต่อ่านหนังสือเพลินจนฝนตกหนัก ย้งก็จะไปปิดหน้าต่างแต่ฟ้าผ่าแรงมากแล้วไฟก็ดับ ย้งวิ่งหนีเนี่ย เอวกระแทกกับเหลี่ยมโต๊ะย้งเจ็บมากเลย”มันจับมือเล้งไปวางลงบนเอวของมัน
“กูนึกอยู่แล้วว่ามึงต้องโง่จนวิ่งชนอะไรเจ็บตัวอีก กูรีบขับฝ่าฝนกลับมาหามึงเลยนะ”เล้งบอกกับอีตัวดี ย้งผละตัวออกจากเล้งก่อนจะใช้ปลายนิ้วแตะตามลำตัวของเล้ง
เปียกชุ่มไปทั้งตัวเลย
โถ...ปลายนิ้วเล็กๆค่อยๆแตะจนกระทั่งถึงต้นคอของเล้ง อารมณ์บางอย่างที่คิดว่ามอดดับไปแล้วค่อยๆก่อตัวอีกครั้ง เล้งจ้องตาย้งผ่านแสงแลบแปลบปลาบของสายฟ้า
จุดอ่อนของเล้งอยู่ที่ต้นคอ ยามถูกสัมผัสความรู้สึกเสียวๆที่ท้องน้อยก็แล่นวาบไปทั่ว
ดวงตาของทั้งคู่สบกันก่อนที่เล้งจะค่อยๆทาบทับริมฝีปากเย็นเฉียบของตัวเองกับปากของย้ง
“อื้อ...”อีตัวดีบีบลงบนไหล่ของเล้งยามที่เล้งค่อยๆดันมันลงไปนั่งพิงกับกำแพงห้อง เล้งคร่อมร่างของย้งไว้ ฉกชิงลมหายใจแสนหอมหวานของย้งอย่างละโมบ
มันให้อารมณ์ต่างกับที่แก้มบุ๋มทำกับเขา
จูบของอีย้งมันไร้เดียงสาเกินกว่าจะรังแกให้บาดเจ็บ เล้งเพียงแค่จูบซับย้ำๆประคองต้นคอของมันไว้อย่างทะนุถนอมสอดปลายลิ้นเข้าไปหยอกล้ออ้อยอิ่งก่อนจะใช้ปลายลิ้นกวาดต้อนหยาดน้ำใสที่เอ่อออกทางมุมปากจนหมดทุกหยาดหยด อีย้งผู้อ่อนต่อโลกพอถูกเขาจูบก็ตัวอ่อนเป็นขนมเปียกปูนนอนระทดระทวยปากแดงเจ่อหากไฟสว่างอาจจะเห็นดวงตาปรือปรอยฉ่ำน้ำแสนยั่วของมัน เล้งกดจูบลงไปอีกครั้งอย่างละโมบคล้ายคนเดินทางไกลและกระหายน้ำอย่างหนัก มันถอดเสื้อเปียกแสนน่ารำคาญออกจากตัว ย้งยี้ปัดป่ายมือสะเปะสะปะก่อนจะลูบหน้าท้องที่ครัดตึงของเล้งอย่างลืมตัว เล้งค่อยๆสอดมือเข้าไปในกางเกงนอนตัวจิ๋วของย้ง
คราวนี้ย้งยี้ไม่มีสติพอจะทัดทานปลายนิ้วซุกซนที่ล้วงเข้าไปแตะต้องย้งยี้น้อยยามอุ้งมืออุ่นกอบกุมรั้งขยับย้งยี้ก็ผวาเฮือกขึ้นมากอดเล้งอย่างตกใจ
มันไร้แรงต่อต้านเมื่อเล้งขยับเร็วบ้างช้าบ้างอย่างหยอกล้อ
เสียงร้องที่ดังข้างหูของอีย้งช่างน่าฟัง ลมหายใจที่รินรดต้นคอนำพาความเร่าร้อนมาให้ย้งยี้ผวาเป็นพักๆส่งเสียงร้องน่าอายจนต้องกลั้นไว้ด้วยการฝังรอยฟันบนไหล่เปลือยเปล่าของเล้ง
เล้งไม่ได้เจ็บมากซักเท่าไหร่ กลับกันมันกลับให้ความรู้สึกดีแถมชายหนุ่มยังรู้สึกตื่นตัวจนขนลุกไปทั่วร่าง ส่วนย้งยี้ดิ้นพล่านราวจะขาดใจ
มันไม่เคยให้ใครแตะต้องตัวตนของตัวเองเลยซักครั้ง
แม้จะเคยลองเล่นกับตัวเองมาหลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนเสียวจนตัวลอยขึ้นจากพื้นขนาดนี้มาก่อน
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่ย้งไม่เคยสัมผัส ย้งเคยอ่านนิยายมาบ้างว่ามันมีขั้นตอนยังไง จะต้องไปถึงขั้นไหน
แต่ถึงแม้นิยายจะเคยพรรณาไว้มากมายก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกซาบซ่านเท่ากับตอนนี้เลยซักนิด
มันทั้งตื่นเต้นและทรมาน
แต่ไม่ใช่ความทรมานที่เจ็บปวด มันเป็นความทรมานที่ทำให้ต้องการมากขึ้นอย่างมิรู้จักจบจักสิ้น
ย้งยี้ไม่เคยคิดว่าร่างกายคนเราจะต้านทานความเสียวได้มากมายขนาดนี้ เหมือนจะขาดใจตายแต่ก็ไม่ตาย
“ถอดกางเกงให้หน่อยได้มั้ย?เล้งกระซิบบอกคนที่ตัวสั่นราวจับไข้
ตอนนี้ไม่ว่าพี่เล้งจะบอกอะไรย้งยี้ก็ทำตามทั้งหมดมือนุ่มปลดเข็มขัดของเล้งด้วยความสั่นเทา กางเกงแสลคถูกถอดออกอย่างไม่ใยดี
“ถอดให้หมดสิ”เล้งบอกในขณะที่มือยังขยับอย่างเป็นจังหวะ ย้งยี้เกิดความรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้นหากแต่เล้งก็รู้จักวิธีที่จะหลอกล่อคนเด็กกว่าด้วยการใช้จูบที่ร้อนแรงมัวเมาย้ง ย้งยี้ราวกับถูกป้อนโปรแกรมใส่สมอง มันจูบตอบเล้งในขณะที่มือก็ถอดกางเกงในของเล้งลง และโดยไม่ต้องสอนมือเล็กก็สัมผัสกับความแข็งแกร่งดุดันของเล้งที่สู้มือทันที ย้งขยับมือตามอย่างเล้งในท่วงทำนองและจังหวะเดียวกัน เล้งจูบสลับกับเลื่อนตัวลงไปขบเม้มยอดอกเม็ดเล็กๆทั้งดูดทั้งเลียผ่านเนื้อผ้าจนคนเด็กร้องเสียงหลง ในที่สุดเมื่อถึงที่สุดหัวสมองของย้งก็เหมือนมีใครมาจุดพลุใส่ มันขาวโพลนและวิ้งๆเหมือนกินลูกอมเป๊าะแป๊ะที่แตกกระจายในปาก มันซบหน้าลงกับไหล่ของเล้งในขณะที่มือของตัวเองก็ยังคงขยับอย่างต่อเนื่องยิ่งเร็วขึ้นเมื่อเล้งเริ่มเกร็งกาย จนในที่สุดเล้งน้อยนับล้านตัวก็พรั่งพรูออกมารินรดเสื้อผ้ารวมทั้งมีบางส่วนกระเด็นขึ้นมาจนถึงคางของย้ง เล้งหอบราวกับคนที่วิ่งมาจนเหนื่อยจัดซบหน้าลงกับอกของย้งที่เปียกเป็นดวงจากน้ำลายของมันเอง
“ฮื่อ...”เล้งขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงอีตัวดีร้องเบาๆ
“เป็นอะไร?”มันส่งเสียงถามในขณะที่ยืดกายลุกขึ้น พลันไฟฟ้าที่ดับมานานร่วมชั่วโมงก็สว่างขึ้น เล้งมองตัวแดงๆของอีย้งที่นอนระทดระทวยแล้วก็อดจะกลืนน้ำลายไม่ได้
สวย...
ร่างกายของอีย้งในตอนนี้สวยจนอยากจะทำให้เป็นรอย จากตัวขาวๆผิวละมุนตาตอนนี้แดงก่ำ อีย้งมองสิ่งที่มันเพิ่งจับไปของเล้งที่เริ่มมีปฏิกริยาด้วยดวงตาที่โตกว่าเก่า มันยกมือปิดหน้านอนตะแคงข้างให้เขาทันที
แม้สายตาจะพร่าเพราะแสงที่สว่างกระทันหันแต่มันก็เห็นความเป็นชายของพี่เล้งเต็มตา แถมยังจับไปแล้วเต็มมือ สีสวยอยู่หรอกแต่ดุมาก
ดูสิ มันพยักหน้าเรียกย้งงึกงักอีกแล้ว
กลัวแล้วววววววว
เล้งหัวเราะให้กับภาพนั้นก่อนจะเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบทั้งของเขาและของย้ง
“หงายตัวมาจะเช็ดให้ เอามือออกด้วยมันเปื้อนอยู่ที่คางมึง”
ไม่เอา...ย้งอาย”
“อายทำไม ก็ทำๆไปแล้ว จะเป็นเมียกูไม่ใช่เหรอ นี่ยังไม่ถึงขั้นเป็นผัวเมียกันซักหน่อยแค่ทดลองงาน ถ้าอายจะเป็นผัวเป็นเมียกันได้ไง”มันว่ายิ้มๆดึงมืออีย้งออก นังตัวดีหน้าแดงจนมันอดที่จะก้มลงไปหอมแรงๆไม่ได้เ
“ลุกไปนอนบนเตียง พรุ่งนี้มีสอบไม่ใช่เหรอ กูจะไปอาบน้ำแล้ว แล้วก็กินยาด้วยล่ะ”มันดึงอีย้งให้ลุกขึ้นก่อนจะเดินโทงๆไปหยิบเสื้อตัวใหม่ให้อีย้งเปลี่ยนจากนั้นก็คว้าผ้าเช็ดตัวของอีย้งนั่นแหละเข้าห้องน้ำไป
ย้งเปลี่ยนเสื้อมองตามประตูห้องน้ำที่ปิดสนิทแล้วก็ได้แต่นอนบิดตัวเป็นเลขแปด
ทำอะไรลงไปอ่ะ ฮื่ออออออออ ถ้าเฮียยี่รู้เฮียยี่ตีตายเลย
ย้งทำเรื่องซุกซนกับพี่เล้งทั้งๆที่เฮียยี่เคยสั่งไว้นักหนาว่าห้ามทำอะไรเกินเลยมากกว่ากอด
ถ้าคุณณัฏฐยศรู้ จุฑายศโดนตีตูดลายแน่ๆ แงงงงงงงงงงงงง
..............................
หายไปหลายวันไปทำตัวเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์อยู่ค่ะ
เรื่องนี้ถึงหูเฮียยี่แน่!! เราจะฟ้อง!!!
-
ยี้ของแม่ ขวัญเอ้ยขวัญมา
ิีพี่ไม่ค่อยเลยน้า
-
น้องย้งทดลองงานถือว่าผ่าน พี่เล้งท่าทางจะติดใจ :hao6:
-
ทำไปแล้วย้งเอ้ย 555555
-
:pig4: :pig4:
-
ไอ้เล้งงงงง
ไอ้คนนิสัยไม่ดี
ถ้าฟ้าไม่ผ่าก็คงไม่ได้สติ
-
พี่เล้งแซ่บมาก แซ่บจริงๆ ทำอะไรกันขนาดนี้เขาไม่เรียกว่าพี่น้องนะ ให้พ่อมาขอน้องเลย :-[ :pig4: :3123:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ย้งยี้ หนูทำไมทำอย่างนี้หล่ะ ทำไมหนูไม่ไปให้สุดทาง อิอิ
-
จะฟ้องพี่ยี่~
-
แงทำไมไม่มีต่อจะเอาอีกกก
-
อาเล้งคนซึน ดุมากข่าาา
-
แซ่บอะไรเบอร์นี้คะพี่เล้ง
-
ย้งยี่แม่จะตีก้นหนู เรื่องนี้ต้องถึงหูเฮียยี่ ว่า...เฮียเล้งเพื่อนเฮียแซ่บ!มว๊ากกกก :pighaun:
-
100%
อีกสิบห้านาทีตีห้า ย้งยี้ขยับตัวยุกยิกในอ้อมกอดของเล้งที่มากอดมันไว้ตอนไหนก็ไม่รู้นังตัวดีลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะรู้ตัวว่ามันถูกพี่เล้งกอดไว้แนบอก ย้งยี้ไม่กล้าที่จะขยับตัวได้แต่นอนฟังเสียงหัวใจของพี่เล้งที่เต้นอย่างเป็นจังหวะ
ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาในหัวจนย้งยี้ทำหน้าเบี้ยว ขนตามตัวลุกเกรียวความรู้สึกวาบหวามแล่นเข้าจับขั้วหัวใจจนต้องซุกตัวกับอกพี่เล้งให้มากขึ้น เล้งยังคงหลับเหมือนซ้อมตายไม่รุ้เลยซักนิดว่าอีตัวดีมันเขินจนแทบจะบิดอยู่แล้ว
หลังจากกำหนดลมหายใจตัวเองให้กลับมาเป็นปกติได้แล้วย้งก็ค่อยๆขยับตัวนอนคว่ำมองหน้าเล้งผ่านแสงสลัวจากโคมข้างเตียง
ตั้งแต่เมื่อไหร่นะที่พี่เล้งหล่อได้ขนาดนี้ ย้งก็รู้ว่าพี่เล้งหล่อ ใครๆก็ชมว่าพี่เล้งหล่อแต่สำหรับย้งความหล่อของพี่เล้งก็หล่อเป็นปกติอ่ะอาจเพราะย้งเกิดมาก็เจอพี่เล้งแล้วมันจึงเป็นความเคยชิน
ย้งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นอีเด็กน่ารำคาญสำหรับพี่เล้งมาตั้งแต่เล็กจนโต อ่อนแอต้องให้พี่เล้งดูแลทั้งๆที่หน้าที่ดูแลมันควรเป็นของเฮียยี่ แต่มันจะทำยังไงได้ก็ในเมื่อเมื่อก่อนเฮียยี่ไม่เอามันเลย พร้อมจะทิ้งน้องได้ตลอดเวลาเพราะเฮียยี่อายที่โดนเพื่อนๆคนอื่นล้อว่ามีน้องเป็นตุ๊ด ย้งเคยโดนเฮียยี่เตะบังคับให้เล่นบอลแบบเด็กผู้ชาย ย้งร้องไห้ ย้งเจ็บ ย้งไม่ชอบเล่นบอลแต่เฮียยี่ก็บังคับจนพี่เล้งต้องฃเข้ามาห้าม
ย้งจำคำพูดของพี่เล้งได้ดี ตอนนั้นย้งเพิ่งจะเก้าขวบ
ยังเด็กและคนรอบข้างคิดว่าถ้าอัดกิจกรรมแบบเด็กผู้ชายให้ย้งที่วันๆเอาแต่เล่นหม้อข้าวหม้อแกงเล่นตุ๊กตาอยู่คนเดียว ย้งจะหายจากการเป็นตุ๊ด
“มึงตีมันจนตายมันก็ไม่หายหรอก เลิกบังคับมันซักที จะเป็นผู้ชายหรือเป็นตุ๊ดก็ให้มันเลือกเอง”
“แต่กูไม่อยากให้ใครมาล้อมัน กูไม่อยากให้น้องกูต้องมานั่งเล่นอยู่คนเดียว”
“ก็ย้งมันไม่ชอบเตะบอล ถ้ามันเล่นคนเดียวแล้วมันมีความสุขมึงจะไปบังคับมันทำไม อีย้งลุกขึ้น”พี่เล้งยื่นมามือดึงมือป้อมๆของย้งให้ลุกขึ้น หน้าของมันเปรอะไปด้วยคราบดินและน้ำตา เล้งใช้มือผอมๆของมันปัดเศษดินเศษฝุ่นตามตัวของย้ง
“เจ็บมั้ย?”
“เจ็บ ฮึก”ย้งจำได้ว่าตอนนั้นตัวเองร้องไห้สะอึกสะอื้นก็ได้พี่เล้งนี่แหละที่เอาน้ำจากขวดโพลาลิสเทล้างหน้าล้างตาให้มันแล้วยกชายเสื้อยืดเช็ดหน้าให้มันจนเกลี้ยง
“อย่าร้อง ถ้าอยากเป็นตุ๊ดมึงก็ต้องเป็นตุ๊ดที่แข็งแกร่งใครจะได้ไม่มารังแกมึงได้”
“ถ้าหนูร้องไห้พี่เล้งก็โอ๋หนูสิ”ย้งจำได้ว่ามันจับชายเสื้อของเล้งไว้แน่นเอ่ยปากขอความคุ้มครองจากเล้งที่ดูจะเป็นที่พึ่งเดียวของมันได้
“เออ อยู่ใกล้ๆกูไว้ก็แล้วกันกูจะดูแลมึงเอง”เล้งบอกกับมัน และย้งก็ถือว่าคำรับปากของเล้งในวัยเกือบ 12 ขวบนั่น คือคำมั่นสัญญาที่เล้งจะมีให้มันตลอดไป ย้งจำได้ว่าหลังจากวันนั้นมันก็ตามติดพี่เล้งแจยิ่งกว่าเหาฉลามแถมพี่เล้งผู้กว้างขวางก็พามันไปฝากให้เล่นกับเด็กผู้หญิงท้ายตลาด ย้งมีความสุขมากย้งได้เล่นพ่อแม่ลูกได้โดดยางได้ไปกินขนมหวานโดยมีพี่เล้งคอยเล่นเป็นพ่อให้ ยอมทำท่ากินกับข้าวใบไม้คลุกขี้ดินที่มันทำให้แถมจ่ายตังค์ค่าน้ำแข็งใสให้มันอีกต่างหาก แม้ว่าบางทีพี่เล้งจะทำหน้าเบื่อหน่ายแต่พอมันบอกพ่อจ๋ากินข้าวสิจ๊ะเล้งก็หยิบช้อนส้อมพลาสติกมาตักแล้วทำเสียงเหมือนกินข้าวให้มันทุกรอบ แม้เวลาเล่นโดดยางย้งที่โดดไม่สูงพี่เล้งก็จะลดยางลงให้มันครึ่งหนึ่งตลอด
แล้วแบบนี้จะไม่ให้ย้งรักพี่เล้งได้ยังไง
เรื่องเมื่อคืนย้งไม่รู้หรอกว่าพี่เล้งมาในอารมณ์ไหน
ย้งไม่รู้ว่าพี่เล้งรู้สึกรักมันขึ้นมาหรือแค่อยากรู้อยากลอง
แต่สิ่งที่ย้งทำให้พี่เล้งทั้งหมดนั้นคือความรัก ไม่ว่าพี่เล้งจะต้องการอะไร ขอแค่พี่เล้งเอ่ยปากมันก็ยินดียกให้ทั้งหมด
ย้งใช้ปลายนิ้วแตะลงบนแก้มของพี่เล้ง มันสากนิดๆจากตอหนวด ย้งยิ้มให้กับใบหน้าที่ทำหน้ายุ่งราวกับรำคาญที่ถูกรบกวนการนอน มันหัวเราะน้อยๆเมื่อเล้งปัดมือมันออกเหมือนกำลังปัดแมลงวันซักตัว อีย้งรอให้พี่เล้งนิ่งอีกครั้งแล้วจึงยื่นมือไปลูบหน้าของเล้งต่อ
เมื่อตอนเด็กๆหน้าพี่เล้งเนียนมากไม่มีตอหนวดแบบตอนนี้ให้ระคายมือแภมเวลาหอมแก้มหนวดก็ทิ่มจนจั๊กจี้ไปหมด หัวคิ้วมักขมวดตลอดเวลา ย้งเคยโดนพี่เล้งตีครั้งหนึ่งเพราะย้งดื้อเอาแต่ใจกระทืบเท้าเร่าๆจะไปบ้านน้ำหวานทั้งๆที่มันจะมืดแล้ว พี่เล้งดึงก้านมะยมหน้าบ้านมาตีน่องย้งสองที เจ็บแปล๊บๆแต่ย้งก็เลิกกระทืบเท้าทันที
ย้งกลัวพี่เล้งมากกว่าป๊ากับเฮียยี่รวมกันเสียอีก
พี่เล้งดุ แต่เป็นการดุที่มีเหตุผล ย้งรักพี่เล้งก็เพราะพี่เล้งดีกับย้งมากๆ ถึงแม้ปากจะร้ายไปหน่อยก็ตามที
ย้งยี้ไล้มือไปแตะที่แพขนตายาวของพี่เล้งก่อนจะเลื่อนมาไล้สันจมูกโด่งได้รูปและหยุดที่ริมฝีปากนิ่มที่ได้เชยชิมไม่รู้จบไปเมื่อคืน ผิวแก้มร้อนผ่าวเมื่อความรู้สึกถูกจุดขึ้นในความทรงจำที่ยังคงชัดเจน ย้งยี้ยืดตัวขึ้นก่อนจะโน้มลงไปแตะจูบริมฝีปากอุ่นของพี่เล้งเบาๆหากแต่คนที่คิดว่าหลับกลับสวมกอดเอวเล็กแล้วออกแรงดึงนังเด็กก๋ากั่นที่บังอาจมาลักหลับให้ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวใช้มืออีกข้างกดท้ายทอยอีตัวดีเพื่อให้ริมฝีปากแนบสนิทยิ่งกว่าเดิม ย้งยี้ตกใจในคราแรกหากแต่พอเห็นสายตาเรียบๆของพี่เล้งก็ปล่อยให้พี่เล้งจูบตัวเองต่อจนพอใจ
เล้งชอบปากของย้ง มันฉ่ำวาวและมีสีสวยโดยธรรมชาติ ยิ่งถูกจูบน้ำลายของเขาที่เคลือบบนริมฝีปากมันยิ่งทำให้น่าจูบให้ปากช้ำ และเล้งเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองในเรื่องนี้ เขาจูบมันจนอีย้งเริ่มดิ้นจึงได้ยอมปล่อย
“พี่เล้ง ย้งหายใจไม่ออก”มันทุบอกเล้งไม่เบานัก ดวงตากลมส่งค้อนให้กับคนที่ชอบหาเศษหาเลยกับมันติดกันสองวันแล้ว
“แรดนะเรา”เล้งส่งเสียงว่าด้วยดวงตาพราวระยิบ ย้งตาโตเมื่อโดนด่าตั้งแต่คำแรกที่เล้งทักทาย
“เป็นสาวเป็นนางมาแอบจูบผู้ชายตอนหลับ คิดจะลักหลับกูหรือไง ใจแตกเหรอเราน่ะ”มันบีบก้นกลมของย้งอย่างมันเขี้ยวจนย้งสะดุ้งโหยง
“อื้อ...พี่เล้งจะบีบตูดย้งทำไม”มันจับมือเล้งที่ขยำก้นมันหนักมือขึ้นเรื่อยๆ หันไปทำปากหงึใส่เหมือนแมวส้มตัวอ้วนๆที่ขู่ฟ่อ
น่ากลัวจังเล๊ย!!
“หัดไว้จะได้ชินมือ”เล้งว่าด้วยสีหน้านิ่งๆบีบตูดมันอีกทีเป็นการทิ้งท้าย
“ลงไปจากตัวกูได้แล้ว ก่อนที่อะไรๆมันจะตื่น”เล้งส่งสัญญาณเตือนนังเด็กที่นั่งคร่อมอยู่ตรงกลางตัวของเขา ยิ่งมองขาขาวๆที่ล้อกับเสียงสีนวลของโคมไฟแล้วฮอร์โมนของเขาก็เหมือนจะพุ่งพล่าน ย้งขยับตัวลงแต่โดยดี แก้มพองขึ้นริ้วแดง
“เดี๋ยวย้งจะลงไปทำกับข้าวพี่เล้งนอนต่อก่อนก็ได้”มันขยับตัวลงจากเตียงหากแต่เล้งจับมือมันไว้
“เรื่องเมื่อคืน ขอโทษนะ”ย้งยี้ยิ้มให้กับเล้งที่ลุกขึ้นนั่งเรียบร้อยแล้ว
“...ม่....”
“กูไม่ได้ตั้งใจ อารมณ์มันพาไป”ย้งยี้หุบปากที่จะพูดคำว่าไม่เป็นไรลงเมื่อเล้งพูดประโยคนั้นขึ้นมาเสียก่อน ใจของมันรู้สึกห่อเหี่ยวลงทันทีเมื่อเล้งพูดจบ
ไม่ได้ตั้งใจ...แค่อารมณ์มันพาไป
อย่างนี้ กับใครก็ได้ใช่มั้ยพี่เล้ง
ไม่ต้องเป็นย้งถ้าอารมณ์มันพาไปจะไปทำแบบนั้นกับใครก็ได้ใช่มั้ยจ๊ะ
ย้งยี้ดึงมือออกเบาๆ คนเด็กหันหลังให้เล้ง
“ไม่เป็นไรหรอก ย้งเข้าใจ”ย้งยี้เดินลงมาข้างล่างอย่างเลื่อนลอย
เข้าใจเหรอ?...ไม่เลยซักนิด ย้งไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นแหละ
ถ้าไม่ได้รักย้งคงไปทำๆแบบที่ทำกับพี่เล้งเมื่อคืนกับใครไม่ลงหรอก
ทำไม่ได้จริงๆ
เล้งขับรถมาส่งย้งที่หน้าโรงเรียน ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่า แต่หลังจากลงมากินข้าวตอนเช้าที่ย้งเตรียมไว้ เล้งสังเกตได้ว่าย้งมันเงียบกว่าเดิมไม่พี่เล้งจ๊ะพี่เล้งจ๋าเหมือนเช่นทุกครั้ง เขาไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร ทั้งๆที่ตอนเช้าก็ยังดีๆอยู่แท้ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มันมีสอบเขาเลยคิดเอาเองว่าอีย้งคงเครียดเรื่องสอบ ดังนั้นพอมันถอดหมวกกันน็อคยื่นให้เขาจึงยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ
“ไม่ต้องเครียดนะ มึงเก่ง มึงสอบได้อยู่แล้ว ตั้งใจทำข้อสอบก็พอ”เล้งยิ้มให้กับย้ง เป็นรอยยิ้มที่นานๆครั้งเล้งถึงจะยิ้มแบบนี้ให้มันซักที ความขุ่นมัวที่มีในใจสลายไปทันที
ย้งเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถโกรธพี่เล้งได้นานเลยซักครั้ง แค่เขาทำดีด้วยเล็กๆน้อยๆใจของย้งก็เหลวเป็นน้ำ นังตัวดีจับมือพี่เล้งที่ลูบหัวตัวเองอยู่ก่อนจะส่งยิ้มที่เจิดจ้าราวพระอาทิตย์ดวงน้อยๆให้กับเล้ง มันพยักหน้าไปด้วยยิ้มไปด้วยจนตาหยี
อื้อ ย้งจะตั้งใจ”
“เออ ดีมาก หน้าตาแด๊ะแด๋ค่อยเหมาะกับมึงหน่อย เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าทำหน้าตาบูดเป็นตูด”
“จ้า พ่อ ย้งเข้าโรงเรียนก่อนนะ พี่เล้งก็ขับรถดีๆล่ะ”มันโบกมือบ๊ายบายเล้ง ชายหนุ่มพยักหน้าส่งๆแบบรับรู้แล้วออกรถไป เล้งมองกระจกรถก็พบว่ามีไอ้หนุ่มที่หน้าเหมือนสันติสุขตอนหนุ่มๆขับรถมาจอดข้างมันแล้วคุยกัน คิ้วเข้มขมวดอีกรอบ
เมื่อคืนก็มัวแต่สำรวจร่างกายกันเลยลืมเรื่องไอ้เด็กนั่นไปซะสนิท
คืนนี้ต้องถามจริงๆแล้วล่ะว่าไอ้เด็กนั่นมันเป็นใคร
“หวัดดีเล้ง”เล้งที่นั่งกินข้าวกลางวันอยู่ในโรงอาหารกับเจงและอินรวมถึงเพื่อนในคณะอีก 2-3 คนหันไปมองตามเสียงเรียก แก้มบุ๋มกับส้มถือจานข้าวยืนอยู่ข้างโต๊ะ
“คือ โต๊ะเต็มหมดแล้วขอบุ๋มกับส้มนั่งด้วยได้มั้ย?”
“มันจะดีเหรอจารย์”เจงร้องท้วงเมื่อเล้งทำสีหน้าคิดมาก
“ไม่ใช่ผมไม่อยากให้อาจารย์มานั่งด้วยหรอกนะ แต่ตามฐานะแล้วผมว่ามันไม่สมควร”เจงรีบอธิบายเมื่อแก้มบุ๋มทำสีหน้าเสียใจ
“เฮ้ยมึงไม่เป็นไรมั้ง”-ต้นเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ริมสุดรีบขยับให้อย่างเอาใจ
“ไม่ดีหรอก มึงดูสายตาคนอื่นที่มอง อีกอย่างอาจารย์เป็นผู้หญิงน่าจะไปขอนั่งกับพวกผู้หญิงมากกว่ามานั่งเป็นดอกไม้ในกลุ่มผู้ชายนะครับ ถ้าคนเอาไปพูดคนที่เสียหายก็คืออาจารย์ไม่ใช่พวกผม”อินท้วงอีกคนและไม่ยอมขยับที่ให้แม้ว่าจะมีพื้นที่เหลือ แก้มบุ๋มหน้าถอดสี ส้มเองก็มองเจงกับอินอย่างไม่พอใจ
“หรืออาจารย์อยากเสียหายครับ เป็นข่าวว่าชอบเพื่อนผมคงดังดีพิลึก”
“เล้ง...”แก้มบุ๋มร้องเรียกชื่อเล้งเบาๆ เล้งลุกขึ้นหยิบจานข้าวและน้ำ
“ถ้าจารย์ไม่มีที่นั่งก็นั่งเลยครับ ผมอิ่มแล้ว”เล้งเดินออกไปจากบริเวณโรงอาหารอย่างหงุดหงิด เขาไม่ชอบความวุ่นวายไม่ว่าจะกับใครก็แล้วแต่ เจงกับอินพลอยหยิบจานของตัวเองลุกขึ้นเดินตามมาเหมือนกัน
รำคาญจนไม่มีอารมณ์จะกินต่อ
ตอนแรกเจงกับอินคิดว่าเขาคิดไปเองว่าอาจารย์กวินตาชอบเล้ง แต่ตอนนี้น่ะไม่ต้องคิดแล้วมาอ่อยแบบจำเพาะเจาะจงถึงที่ขนาดนี้ควายในนายังดูออก
ถ้าเป็นอย่างนั้นมันสองคนก็ยอมไม่ได้เหมือนกัน
ไอ้เล้งจะเป็นผัวใครไม่ได้นอกจากผัวอีย้งคนเดียว เขาจะปกป้องผัวในอนาคตของอีย้งเอง
เรือกูต้องไม่มีวันจม เล้งยี้เนเวอร์ดายยยยย!!!
.................................
จรัม!!
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
พี่เล้งแซบมากกกกกก ย่งยี้กล่าวไว้ :z1: :z1: :z1:
-
นี่ขนาดพี่เล้งยังไม่รู้ใจตัวเอง ยังแซ่บขนาดนี้ กลัววว ทำใจไม่ได้เมื่อรู้ใจตัวเอง คงแซ่บบบบบบขนาด
-
:pig4:
-
ย้งงอนแล้วเนี่ยย พี่เล้งต้องแซ่บๆกว่านี้ละไปง้อย้งนะ อย่าให้สันติสุขตอนหนุ่มมาทำย้งเขว เรือเล้งยี้จะไม่มีวันจม จัมม!!
-
:z1: เรือเล้งย้งต้องไม่มีวันจม จรัม....
-
สงสารย้ง เมื่อไหร่เล้งจะรู้ใจตัวเอง ทำน้องเสียใจตลอดๆ :เฮ้อ:
-
อ่อ อารมณ์หรอ มันก็เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนั่นแหละ น่าตบปาก
-
:pig4: :pig4:
-
น่าตบปากอิพี่เล้งจริง ย้งจะยอมมันขนาดนี้ไม่ได้นะลูกกกกกกก เอาให้อิพี่มันจำบ้าง!
-
ส่งพี่ยี่มากระทืบเล้งสักทีสองทีดีมะ ทำน้องเสียใจตลอดอ่ะ
-
โดดลงเรือเล้งยี้ 5555555
ย้งยี้เอ้ยย มีผู้พิทักษ์ว่าที่ผัวให้หนูแล้วรู๊กก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อ่าว เจง อิน เป็นหนุ่มวายซะงั้น มีชิปเล้งยี้ดัวะ อิอิ
-
LengZab 8
"ไม่ชัดเจน"
50%
“เป็นอะไรอ่ะย้งหน้าตาดูไม่สบายใจ ทำข้อสอบไม่ได้เหรอ?”อันดามันยื่นแก้วน้ำส้มให้กับย้งยี้ที่นั่งเอาหน้าทาบลงไปบนต้นแขนของตัวเอง ย้งยี้เบะปากแล้วซุกหน้าของตัวเองกับแขนมากขึ้นราวกับพยายามจะเอาตัวเองออกไปจากโลกนี้
“ย้งไม่สบายใจอะไรคุยกับอันได้นะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ? เห็นย้งเป็นแบบนี้อันเป็นห่วงนะ”อันอันลูบผมของย้งยี้เบาๆ ด้วยความเอ็นดู
“เราเหนื่อยอ่ะอัน”ย้งยี้ถูไถหัวตัวเองกับมือของอันอันเหมือนลูกแมวตัวอ้วนๆที่อออดอ้อนเจ้าของ
“เหนื่อยเรื่องอะไร เรื่องเรียน เรื่องที่บ้านหรือว่าเรื่องพี่เล้ง”อันดามันถามแบบหว่านแห ถ้าย้งยี้จะบ่นก็มีไม่กี่เรื่องหรอก เจ้าแก้มฟูนี่น่ะมองโลกในแง่ดีจะตาย นานๆครั้งถึงจะมาทำท่าแบตหมดให้เขาได้ปลอบซักหน
“พี่เล้ง...”
“ซื้อหวยไม่เคยถูก คราวนี้ทำไมอีกล่ะ? ปากหมาใส่อีกเหรอ?”อันดามันถามด้วยน้ำเสียงที่แข็งขึ้น
“ฮื่อ...อันอันอย่าทำเสียงแบบนั้นสิ”ย้งเงยหน้าขึ้นมาเบะปากใส่อันดามัน
“อ่ะๆ เล่ามา”ก่อนที่นังตัวดีจะงอแงมากไปกว่านี้อันดามันก็บอกให้ย้งยี้เล่าเรื่องกลุ้มใจมาซักที
“ฮื่อ...”เป็นอีกครั้งที่ย้งยี้ซุกหน้าตัวเองกับแขนจนอันดามันอยากจะตีซักที
“ได้กันหรือยัง?”อันดามันยิงคำถามตรงๆ ย้งยี้เด้งตัวพรวดขึ้นมามองซ้ายขวาหน้าหลังด้วยดวงตาตื่นๆ
“อันอันพูดอะไรน่ะ เดี๋ยวใครมาได้ยินนะ”
“แล้วตกลงว่าไงที่ถาม”อันอันกอดอกจ้องหน้าเพื่อนสนิทอย่างคาดคั้น ย้งส่ายหน้าหากแต่ผิวแก้มขาวแดงก่ำจนถึงใบหู
“จูบ?”อันดามันแทบไม่ต้องรอคำตอบเมื่ออีตัวดีแดงไปทั้งตัวแถมส่งเสียงฮื่อๆงื้อๆงุบงิบอยู่ในคอ
“มีมากกว่านี้อีกมั้ย?”
“พี่เล้งไม่ให้บอกใคร...”
“โอ้ย!! อันอยากตีย้งจัง แสดงว่ามันทำมากกว่าจูบสินะ”อันดามันพูดอย่างหงุดหงิด ยิ่งอีตัวดีมันเขินจนแทบจะกลายร่างเป็นกุ้งต้มก็ยิ่งมันเขี้ยว
ย้งยี้ก็เหมือนเด็กนั่นแหละยังไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน ขนาดช่วยตัวเองเขายังต้องสอนเลยว่าทำยังไงแล้วนี่ไปถึงขั้นไหนกับพี่เล้งมั่งแล้วก็ไม่รู้
ข้ามขั้นจากที่ครูสอนไปไกลโขแล้วแน่ๆเลย
“ทำไมไปยอมเขาล่ะ อันสอนแล้วใช่มั้ยว่าให้เล่นตัวบ้าง”
“ก็ย้งรักพี่เล้ง...”อีตัวดีเงยหน้าขึ้นมาเถียง
“แล้วทำไมถึงมานั่งกลุ้มแบบนี้ล่ะ?”
“ก็เมื่อเช้าพี่เล้งขอโทษที่ทำแบบนั้นกับย้ง...แง”พอหลุดปากอีตัวดีกับซุกหน้าลงไปกับแขนตัวเองอีกครั้ง
“วันนี้จะรู้เรื่องมั้ยย้ง ลุกขึ้นมานั่งเล่าดีๆ เอาเป็นว่าอันเข้าใจว่ามันเกินเลยกว่าจูบแต่ไม่ถึงขั้นได้เสียกัน”นั่นแหละย้งยี้ถึงดึงตัวเองขึ้นมานั่งได้ตามเดิม
“ดูเหมือนความรักจะสมหวังแล้วนี่พี่เล้งก็มายุ่มย่ามกับย้งแล้วไม่เห็นจะน่ากลุ้มตรงไหนเลยนี่นา”
“กลุ้มสิ...ก็พี่เล้งบอกขอโทษ อารมณ์มันพาไป...”เกิดความเงียบขึ้นมาระหว่างอันดามันและจุฑายศ เงียบจนย้งยี้ใจคอไม่ค่อยดี
“เหี้ยว่ะ...”ที่สุดอันดามันก็เอ่ยปากพูดออกมาได้แต่คนฟังกลับไม่ชอบใจเลยซักนิด ย้งยี้ไม่อยากให้ใครมาด่ามาว่าพี่เล้ง
“อย่าด่าพี่เล้ง”ย้งยี้ทำปากเบะเมื่อเพื่อนรักด่าชายใจดวงใจของมัน
“ทำแบบนี้เห็นแก่ตัวหรือเปล่า ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วจะมาเกินเลยกันทำไม ย้งเสียหายแต่เขาไม่เสียอะไรเลยนะ”
“ไม่เป็นไร ก็ย้งรักเขา”
“แล้วเขารักย้งมั้ย?”ย้งยี้หน้าจ๋อยลงทันทีฟุบหน้ากับแขนตัวเองอีกรอบ
“ย้งนี่ความอดทนสูงจังเลยนะ ถ้าเป็นอันคงมองคนอื่นไปนานแล้ว พยายามฝ่ายเดียวเหนื่อยจะตายต้องมาคอยแบกความรู้สึกตัวเองแถมต้องแบกความรู้สึกเขาอีก”
“ย้งจะไปมีใครได้ยังไง ย้งรักพี่เล้งคนเดียว”
“ก็หัดมองคนอื่นเผื่อไว้บ้าง”
“ไม่เอาหรอก”อีตัวดีมันปฏิเสธทันควัน
“ทำแบบนั้นก็เท่ากับย้งนอกใจพี่เล้งน่ะสิ”อันดามันทำหน้าเหนื่อยขึ้นมาทันที
แบบนี้เขาไม่ได้เรียกว่ารักแล้วเพื่อน แบบนี้น่ะทั้งรักทั้งหลงเขาเต็มเปาเลยล่ะ
“งั้นก็อย่ายอมให้เขาทำอะไรง่ายๆสิ”
“จะไปห้ามได้ไงก็อารมณ์มันพาไปแบบที่พี่เล้งบอกจริงๆแหละกว่าจะรู้ตัวก็เสร็จแล้ว”
“โอ้ย อันอยากบิดย้งให้เนื้อเขียวจริงๆเลย”อันดามันร้องอย่างอ่อนใจ ก็เป็นมันซะแบบนี้แหละพี่เล้งถึงเล่นตัวกับมันนักไปบอกรัหบอกใครไปยอมเขาง่ายๆ
“ย้งรู้มั้ย ทำไมพี่เล้งไม่ชัดเจนกับย้งซักที”อันดามันก้มตัวลงไปถามเพื่อนรักที่นอนเหม่อติดต่อยานแม่ไปแล้ว ดวงตากลมหลุบกลับมามองเพื่อนทันทีด้วยสายตาที่ตั้งคำถาม
“เพราะพี่เล้งเห็นย้งเป็นของตายยังไงล่ะ ไม่ว่าเขาจะพูดจาปากหมาใส่หรือทำตัวใจร้ายยังไงย้งก็ยังอยู่ที่เดิม หันกลับมาเมื่อไหร่ก็เจอ ลองทำตัวออกนอกลู่นอกทางซะบ้าง วันไหนเขาหันกลับมาแล้วไม่เจอย้งถ้าย้งสำคัญกับเขาจริงๆเดี๋ยวเขาก็ตามหาย้งเอง”
“แล้วถ้าเขาไม่ตามหาล่ะ ย้งขาดใจตายเลยนะ”
“โอ้ยน้ออออออออ”อันดามันถึงขั้นร้องโอดครวญ หงุดหงิดที่เพื่อนรักเขามากจนเกินไป สองสาวยังไม่ทันจะได้คุยอะไรกันต่อลูกฟุตบอลก็กระเด็นมาตกลงบนโต๊ะน้ำส้มของย้งสาดกระเซ็นเปียกโดนเสื้อของย้งกับอันอันเต็มเปา
“เฮ้ย!!”
“ย้ง เป็นอะไรมั้ย โจ้ขอโทษแทนเพื่อนๆด้วยนะที่เตะแรงจนบอลมาลงบนโต๊ะของย้ง”โจ้ที่วิ่งลัดสนามมาเก็บบอลเห็นสภาพสองสาวแล้วได้แต่รีบขอโทษ อันดามันน่ะไม่เปียกเท่าไหร่ แต่ย้งยี้สิเสื้อเปียกไปครึ่งตัว
“เตะบอลอะไรของพวกแกวะ”อันอันโวยวายใส่พลางเอาทิชชู่เปียกออกมาเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเอง
“ดูดิ๊เพื่อนเราเปื้อนไปทั้งตัวแล้วอ่ะ”
“ลุกก่อนนะย้งเดี๋ยวโจ้พาไปล้างที่ห้องน้ำ”โจ้ดึงย้งยี้ให้ลุกขึ้นยืน
“เฮ้ยโจ้ ย้งไม่เป็นไร เดี๋ยวเอาทิชชู่เปียกเช็ดได้”
“แต่ถ้าไม่ซักเสื้อมันจะซักไม่ออกนะ ย้งจะเหนียวตัวด้วย”
“นั่นสิย้งไปล้างตัวก่อนไป เดี๋ยวอันไปรอที่ห้องเลยแล้วกัน ฝากด้วยนะแกชื่อไรนะ โจ้ใช่ป่ะ เราอันอันเป็นเพื่อนสนิทย้ง”อันดามันแนะนำตัวเสร็จก็หยิบกระเป๋าทั้งของตัวเองและของย้งยี้มาสะพาย โจ้เขวี้ยงลูกบอลกลับไปที่สนามตะโกนบอกเพื่อนว่าจะพาย้งยี้ไปล้างตัวก่อนกลับมาเก็บแก้วพลาสติกที่ยับบุบบู้บี้ไปทิ้ง โจ้ถือวิสาสะกุมมือย้งยี้แล้วดึงพาไปห้องน้ำ
“ถอดเสื้อออกสิ”เด็กหนุ่มร่างสูงบอกกับย้งยี้ที่เปิดน้ำก็อกเอามาลูบๆคราบเปื้อนบนเสื้อของตัวเอง
“หืม??”
“ถอดเสื้อออกเดี๋ยวโจ้ซักให้”
“เฮ้ยไม่เป็นไร ถ้าซักย้งเอาไรใส่ล่ะเดี๋ยวต้องขึ้นเรียนแล้ว”
“เอาเสื้อโจ้ไปใส่ เดี๋ยวโจ้เอาเสื้อย้งไปซักที่บ้านอีกที”
“บ้าเหรอ ไม่เอาอ่ะ ย้งเอาเสื้อโจ้มาใส่แล้วโจ้จะใส่อะไร”ย้งยี้ส่ายหน้าไม่เอาด้วยหากแต่โจ้ก็ถือวิสาสะปลดกระดุมเสื้อของย้งยี้ เจ้าตัวร้องจ๊ากพยายามขัดขืดแต่ก็ถูกถอดเสื้อออกจนได้ โชคดีที่ย้งยี้ใส่เสื้อกล้ามไว้ข้างในไม่งั้นโจ้ได้เห็นหน่มน๊มของย้งแน่ๆ อีตัวดียกมือปิดหน้าอกตุ่ยๆของตัวเองไว้โจ้ถอดเสื้อของตัวเองยื่นให้ย้งยี้
“ใส่ไว้แล้วขึ้นไปเรียนเถอะเดี๋ยวเราซักเสื้อให้ย้งก่อน”โจ้บอกด้วยเสียงขรึมลง ดวงตาที่มีแววขี้เล่นหันมองไปทางอื่นทางที่ไม่มีเนื้อตัวขาวๆของอีย้งอยู่ในโฟกัส
ขาวจนตาพร่าเลย
“เอางั้นก็ได้ งั้นเราไปเรียนก่อนนะพรุ่งนี้จะซักมาคืนให้”
“อื้อ ไปเถอะ แล้วเจอกันใหม่ เสื้อเราเหม็นเหงื่อหน่อยนะ”โจ้ว่ากลั้วเสียงหัวเราะ เด็กหนุ่มยิ้มจนตาหยีเมื่อย้งยี้แกล้งทำท่าดมเสื้อที่ใส่อยู่
“พอทนไหว งั้นเราไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”ย้งยี้โบกมือบ๊ายบายเพื่อนใหม่ก่อนจะวิ่งกลับขึ้นตึกเรียน โจ้มองเสื้อในมือแล้วอดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมาดม
“หอมจัง ใช้น้ำหอมอะไรเนี่ย”
หลังจากออดเลิกเรียนเล้งรีบเก็บของลงกระเป๋าเป้เพื่อรีบไปรับอีตัวดีที่โรงเรียน เจงกับอินมองความรีบร้อนของเล้งอย่างจับผิด
“รีบไปไหนวะมึง”
“ไปรับอีย้ง”
“แล้วจะรีบไปทำไม มึงก็ไปรับมันช้าออกจะบ่อย”อินถามอย่างไม่เข้าใจ เล้งรูดซิปกระเป๋าถอนหายใจพรืดใหญ่
“เมื่อวานมีใครไม่รู้ไปส่งมันที่บ้าน”
“อ้าว แล้วมึงไปไหนทำไมไม่ได้ไปรับมัน”
“ก็...”
“เล้ง...”ยังไม่ทันที่เล้งจะพูดอะไรอีกแก้มบุ๋มก็ร้องเรียกเขาที่หน้าห้อง
“รถบุ๋มเสร็จยังอ่ะ”แก้มบุ๋มไม่ได้มีท่าทางที่จะมาทอดสะพานให้เล้งทำให้ชายหนุ่มสบายใจขึ้นมาหน่อย
“ยังไม่ได้ไปดูเลยเดี๋ยวเย็นนี้ผมแวะไปดูให้เผื่อป๊ายังไม่ได้ทำ”
“ถ้ายังไงเราขอไปดูรถเลยได้มั้ยเผื่อเสร็จแล้วจะได้ขับกลับบ้านเลย”
“คงไม่ได้หรอกครับอาจารย์วันนี้ไอ้เล้งมันรีบ”เจงเอ่ยขัดขึ้นมาทันที
“อ้าว เหรอ เล้งมีธุระเหรอ?”หล่อนทำเมินเจงหันกลับมาถามเล้ง
“ครับมันมีธุระ มันจะรีบไปรับแฟนมัน เอ๊าไอ้เล้งรอไรล่ะยังไม่รีบไปรับย้งยี้อีกป่านนี้รอจนคอยาวเป็นยีราฟแล้วมั้ง”เจงดันหลังเล้งให้ออกไปจากห้อง เล้งหันมามองแก้มบุ๋มอย่างลังเลแต่ในที่สุดพอเจงเรียกชื่อเล้งก็แยกกลับไปทันที
“ผมว่าอาจารย์อยู่ห่างๆเพื่อนผมไว้หน่อยก็ดีนะครับ มันมีคนคุยด้วยแล้ว ผมไม่อยากให้น้องมันเสียใจ อีกอย่างอาการที่อาจารย์คอยตามมันจนออกนอกหน้าเนี่ยระวังจะไม่ผ่านการฝึกงานเพราะมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมนะครับ”
“คุณพูดเรื่องอะไร อาจารย์แค่มาถามเรื่องรถ”แก้มบุ๋มทำเสียงเหวี่ยงใส่เจง อินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ตบไหล่เจงเบาๆแล้วดันเจงไปข้างหลัง อินทรโน้มตัวลงมากระตุกยิ้มใส่แก้มบุ๋ม
“เพื่อนผมหมายความว่ายังไงก็น่าจะรู้ๆกันอยู่ รู้จักคำว่าไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่มั้ยครับ อยู่ห่างๆเพื่อนผมไว้แล้วจะไม่เจ็บตัว ผมจะบอกอะไรให้นะ พวกผู้ชายน่ะขี้นินทากว่าที่ครูคิด เคยไปทำอะไรๆไว้กินเหล้ากันขวดเดียว รู้หมด อย่าให้ผมต้องบอกไอ้เล้งเลยนะครับว่าผมไปรู้ข่าวอะไรของอาจารย์กับเพื่อนมาบ้าง เห็นเงียบๆหวานๆแบบนี้ก็เผ็ดไม่เอาเลยนะครับ อู้วววว อ่ะ งงๆ งงว่าผมไปรู้ความลับของอาจารย์ได้ยังไงน่ะเหรอครับ ถ้าอาจารย์ความจำไม่สั้นคนที่ชื่ออาร์ตอยู่มหาลัยเดียวกับอาจารย์น่ะ ลูกพี่ลูกน้องผมเอง”อินทรตวัดกระเป๋าเป้ของตัวเองขึ้นไหล่ยกมือสวัสดีแก้มบุ๋มอย่างประชดแล้วหัวเราะในลำคอเดินสวนเธอออกไปจิตติภัทรเองก็เดินตามไปติดๆพอออกนอกห้องทั้งสองคนก็หัวเราะเสียงดังมาให้ได้ยิน แก้มบุ๋มรู้สึกหน้าชา โชคดีที่ไม่มีใครอยู่ในห้องกันแล้วไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้หล่อนอาจจะตกเป็นขี้ปากเด็กผู้ชายไปทั้งวิทยาลัยแน่ๆ
เล้งมาถึงโรงเรียนของย้งยี้ในอีก 15 นาทีต่อมา นอกรั้วโรงรียนบรรดานักเรียนเดินออกมากันวุ่นวาย เล้งชะเง้อคอมองหาอีตัวดีซักพักจึงเห็นย้งยี้เดินคุยแออกมากับอันอัน จะไม่คิ้วกระตุกเลยถ้าไม่มีไอ้เด็กที่หน้าเหมือนสันติสุขตอนหนุ่มเดินติดสอยห้อยตามมาด้วย
ทำไมมันเข้ามาอยู่ในวงโคจรของอีย้งบ่อยจังวะ
“พี่เล้ง รอนานมั้ย”อีย้งปรี่เข้ามาหาเขา อันอันที่เดินตามมายกมือสวัสดีเล้งตามมารยาท ถ้าจะตาไม่ฝาดเขาเห็นเด็กนั่นค้อนขวับมาแวบหนึ่ง โจ้ที่เดินตามหลังมาเห็นอันดามันไหว้เล้งก็เลยไหว้บ้าง
“สวัสดีครับพี่ชายย้ง”
“กูไม่ใช่พี่มัน”เล้งตอบกลับอย่างไม่เป็นมิตร เสียงแข็งกว่าพื้นคอนกรีตเสียอีก ยิ่งหน้าตาของเล้งตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตึงซะจนอันดามันคิดว่าคุณากรไปฉีดโบท็อกมา
“อ้าว...ไหนย้งว่าย้งมีพี่ชายคนหนึ่งไง”โจ้หันไปถามย้งอย่างเขินๆที่ทักผิด
“พี่มันน่ะเพื่อนกู ส่วนมันน่ะ...”เล้งหันมามองหน้าย้งที่ทำหน้าเหวอๆงงๆ ดึงอีย้งให้ขึ้นมาคร่อมที่เบาะหลังของมันก่อนจะหันไปมองหน้าโจ้แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเชือดเฉือนสุดๆ
“ว่าที่เมียกู”
.............................
ขี้ตั่วว่ะ เป็นแฟนก็ไม่ใช่มาโมเมว่าน้องเป็นว่าที่เมียของตัวเอง
ว้ายๆๆ
หน้าไม่อาย
#พี่เล้งแซ่บมาก
ใครไม่สะดวกอ่านทีละครึ่งอึ๊ดไว้อ่านตอนครบ 100% นะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลย ไปเล่นในแท็กได้นะคะเราอ่านทุกอันเลย
-
ดีใจกับน้องย้ง พี่เล้งเริ่มชัดเจนแล้ว
รออีก 50% นะคะคนเขียน
-
พี่เล้ง เปิดตัวแล้ว :hao7:
-
แหม
-
ว่าไงนะคะพี่เล้ง ว่าที่เมีย เต็มปากเต้มคำเลยนะ :o8: :o8:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ว่าที่เมีย ว๊ายๆๆๆ มีคนหวงโหด 1 อัตรา :hao7:
-
อี้!!!! เกลียดๆๆๆๆ คนขี้มโน :katai5:
-
:hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
นี่ไง ผลของความรู้สึกว่า ไม่ใช่ของตาย อิอิ
-
แซบบบบบบบ :hao6: :hao6: :hao6:
-
เขินมากกกกกกกกกกกก ฟินมากกกกกกกกกก
-
ว่าที่เมียไรเนี่ยพี่เล้ง บ้าบอ ตอนเช้ายังบอกอารมณ์พาไปอยู่เลย //พี่เล้งพูดมาขนาดนี้อิทัวเดย์ไม่หน้าบานเป็นหม้อขาหมูแล้วหรอเนี่ย เสื้อสันติสุขต้องมอดไหม้เป็นจุลถ้าพี่เล้งเห็นแน่นอลล
-
ขอให้ชัดเจนจริงๆเถ๊อะะะะะ อย่ามาซึน อย่ามาหวงก้าง
-
พี่เล้งขี้ตู่ว่ะััััั กั๊กน้องไว้งี้แต่ดันไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง อย่างนี้ต้องให้ยี่จัดการ
-
พี่เล้งขี้ตู่ว่ะ5555
-
โกรธไอ้พี่เล้งที่ไม่ยอมชัดเจนกับน้อง! :hao5:
-
ชิ ก็แค่ว่าที่....
-
อยากจะแหมให้ถึงดาวอังคาร
น้องย้ง อันนี้พี่เล้งชัดเจนพอมั้ยลูก
-
แหมมมมม ที่เงี้ยมา ว่าที่เมีย!
ขอคบเป็นแฟนน้อง มันยังพี่มึ๊งงง
-
เข้ามาเช็คหน้าฟีดบ่อยมาก 5555รอไรท์ อยู่นะ
-
รออยู่น๊าาาา กลับไปอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ของคนเขียนมา ฮืออออออ นึกว่าฟีลกู๊ดทั้งเรื่อง ตอนสุดท้ายบ่อน้ำตาแตก กลัวใจเรื่องนี้จะดราม่าส่งท้ายเหมือนกัน แงงงงงงงงงงงงงงง
-
พี่เล้งเเซ่บมากกกก
-
แจ้งข่าวจากคนเขียนนะคะ ตอนนี้น้องย้งของแม่ๆได้รับการสู่ขอเข้าสำนักพิมพ์แล้วนะคะ เกียมเงินสินสอดให้อีตัวดีมันด้วยน๊า เดี๋ยวปกเสร็จของแถมเสร็จจะเอามาอวดเนอะ รับประกันความแด๊ะแด๋เพราะนักวาดลายเส้นสวยมาก คิกค้ากกก
...............................................
ตอนที่ 8
100%
"ไม่ชัดเจน
#พี่เล้งแซ่บมาก
ย้งยี้ดึงหน้ากลั้นเขินจนตะหมูกบาน
คำพูดของพี่เล้งยังดังก้องอยู่ในหัวสลัดสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุดออกไปซักที ใบหน้าขาวร้อนวูบราวกับเลือดลมเลือกที่จะมาสูบฉีดที่หน้าเพียงที่เดียว ร่างบางที่ปกติจะต้องกอดเอวพี่เล้งไว้กันตกบัดนี้นั่งตัวเกร็งตรงแหนว มือแทนที่จะกอดเอวของเล้งตามความเคยชินก็เปลี่ยนไปจับกันตกด้านหลังแทน
“เป็นอะไร?”เล้งที่สังเกตถึงความผิดปกติเอ่ยถามในตอนที่จอดรถที่หน้าบ้านแล้ว ย้งยี้ลงจากรถส่ายหัวดุ๊กดิ๊กแต่แก้มแดงไม่หยุดจนเล้งอดไม่ได้ที่จะดึงมือมันให้เขยิบเข้ามาใกล้ตัว
“ไหนย้งยี้บอกเฮียซิ๊ว่าหนูเป็นอะไร?”เล้งช้อนหัวเข้าไปอยู่ใต้หน้าของอีย้งที่ก้มงุดจนคางแทบชิดอกแหงนหน้ามองมันตาใส ไหนจะคำพูดคำจาอ่อนหวานนั่นทำให้ย้งตัวแทบจะระเบิด นอกจากหน้าตาของเล้งที่ทำให้ย้งแพ้แล้วล่ะก็ มันยังมีอีกอย่างที่ปราบอีย้งเสียอยู่หมัด นั่นคือการที่เล้งแทนตัวเองว่าเฮียแล้วเรียกอีตัวดีว่าหนู ย้งจะเขินจนมืออ่อนตีนอ่อน แต่เล้งจะพูดกับมันแบบนี้นานๆครั้งเท่านั้น ส่วนมากจะเป็นการแกล้งให้มันเขินเสียมากกว่า
เล้งรู้จุดอ่อนของย้งมากเกินไป
มากจนอันตรายเพราะเล้งสามารถหยิบเอาจุดอ่อนต่างๆของย้งขึ้นมาใช้ตอนไหนก็ได้ เช่นตอนนี้
ทั้งจับมือมาคลึง ทั้งสายตากรุ้มกริ่ม ทั้งน้ำเสียงนุ่มทุ้มออดอ้อน
“พี่เล้งอย่าแกล้ง”มันผลักหน้าเล้งออกด้วยเพราะทนสายตากรุ้มกริ่มของเล้งไม่ไหว อีตัวดีมันคิดว่าหากมันจ้องตาพี่เล้งตอนนี้มันอาจจะกลายเป็นหินเหมือนเวลาจ้องตาเมดูซ่า เพียงแต่เมดูซ่าคนนี้มีงูยักษ์ติดตัวแค่ตัวเดียว
แง......ย้งคิดเรื่องลามกทำไม!!!
ย้งยี้สะบัดมือออกจากมือเล้งวิ่งหนีเข้าบ้านไปจนขาปัดแทบจะสะดุดล้ม
“เปลี่ยนเสื้อผ้ารอนะ เดี๋ยวกูกลับไปบ้านแป๊บเดี๋ยวมารับไปเรด”อีตัวดีพยักหน้ารับก่อนจะวิ่งปรู้ดขึ้นชั้นบน สลัดเสื้อผ้าออกแล้วหยิบเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมาใส่ เอาเสื้อของโจ้ไปซักตากระหว่างรอพี่เล้งไปพลางๆ ส่วนเสื้อผ้าของเล้งที่มาถอดทิ้งไว้ใส่รวมในตะกร้าของย้ง ย้งยี้แยกผ้าขาวที่เป็นเสื้อนักศึกษาและเสื้อยืดกองไว้แล้วแยกกางเกงและผ้าสีกองไว้อีกมุมหนึง อีตัวดีแก้มแดงแปร๊ดเมื่อต้องหยิบกางเกงในของเล้งมารวมกับกองผ้าสี
“บะลั่กกั่กจริงๆพ่อเอ้ย งื้ออ”ย้งยี้เอากางเกงในของพี่เล้งซุกๆเข้าไปในถุงตาข่ายสำหรับซักชุดชั้นในแล้วจึงเอาผ้าขาวไปปั่นก่อน ราวครึ่งชั่วโมงเล้งก็กลับมาบีบแตรเรียกที่หน้าบ้าน ย้งยี้คว้าเอากุญแจบ้านกับกระเป๋าเงินวิ่งลงมาข้างล่าง
“มึงจะวิ่งทำไม เดี๋ยวก็ล้ม”เล้งส่งเสียงเอ็ดทำให้ย้งเบรคเท้าที่ซอยยิกยิ่งกว่านักวิ่งทีมชาติจัดการล็อคบานประตูยืดแล้วมาซ้อนท้ายเล้ง ใช้เวลาไม่นานก็ถึงตลาดเรดซิตี้ที่อยู่ห่างบ้านไม่ไกล บรรดาผู้คนมาจับจ่ายใช้สอยในยามเย็นพลุกพล่าน
“กินไรดีพี่เล้ง”ย้งยี้เดินหลบผู้คนที่เดินเบียดกันบนทางแคบๆ
“ไข่น้ำก็ได้”
“งั้นไปซื้อไข่ก่อนเนอะแล้วไปซื้อผัก มีหมูเหลืออยู่ในตู้เย็นเดี๋ยวซื้อพริกแกงไปเนอะวันก่อนพี่เล้งบอกอยากกินแกงป่าใช่ป่ะ”
“อือ”เล้งพยักหน้ารับก่อนจะดันให้มันเดินนำหน้าเขาไป เล้งไม่ชอบตลาดเพราะคนพลุกพล่านแต่เขาก็ไม่ชอบกินข้าวนอกบ้าน เล้งยอมรับว่าเขาติดรสมือของย้งยี้ ต่อให้ไปกินข้าวข้างนอกกลับมาถ้าไม่ดึกไม่มืดเกินไปเขาก็ต้องขอให้อีย้งเจียวไข่หรืออะไรก็ได้ง่ายๆให้กินซักอย่าง ย้งยี้เลือกไข่ไก่และผักอย่างคล่องแคล่วไม่ลืมแวะร้านขายผลไม้ซื้อองุ่นแดงลูกใหญ่มาโลหนึ่งโดยมีเล้งคอยจ่ายเงินและหิ้วให้
“พี่เล้งย้งช่วยถือมั้ย ข้อนิ้วพี่เล้งเขียวหมดแล้ว”มันทำท่าจะฉวยถุงกับข้าวไปแบ่งถือแต่เล้งเบี่ยงตัวหลบ
ไม่ต้อง มึงจะเอาอะไรอีกมั้ย ถ้าไม่เอาจะได้กลับ”เล้งดึงย้งให้หลบผู้ชายตัวใหญ่ที่เดินสวนไปโดยไม่สนใจว่ามีอีย้งยืนอยู่เลยซักนิด
อยากโดนต่อยหรือไงแม่ง
“งั้นกลับกันเลยก็ได้”ย้งยี้มองรอบๆอีกทีว่ายังอยากได้อะไรเพิ่มมั้ย เมื่อไม่มีอะไรน่าสนใจอีตัวดีก็พยักหน้าแล้วเดินตามเล้งเพื่อจะกลับมาที่รถ
“อ้าวเล้งมาซื้อกับข้าวเหรอ”ย้งยี้ที่กำลังเดินตามหลังเล้งเสียหลักหน้าเกือบหงายเมื่อเล้งหยุดเดินกระทันหัน หน้าผากของมันชนท้ายทอยของเล้งดังปั๊ก มันลุบหัวตัวเองป้อยๆในขณะที่ตากลมก็มองตามเสียงทักทายที่ได้ยิน เล้งรับคำเบาๆ ย้งยี้เห็นผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าตัวเล็กกว่าย้ง ผิวไม่ได้ขาวออกไปทางคล้ำแต่สวย หน้าตาคมขำแบบไทยแท้ไม่มีเชื้อจีนเหมือนย้งกับเล้งหล่อนมีลักยิ้มสองข้างแก้มในขณะที่เล้งมีลักยิ้มที่แก้มซ้ายข้างเดียว
“แล้วนั่นใครเหรอ น้องที่เล้งบอกเมื่อวานตอนที่ไปส่งบุ๋มหรือเปล่า”แก้มบุ๋มชะโงกมาดูย้งยี้ที่อยู่ข้างหลัง อีตัวดีคิ้วขมวดทันที
วันไหนนะ??
“เมื่อวานพี่บุ๋มต้องขอโทษด้วยนะคะที่ขโมยตัวพี่ชายไปซะนานพอดีรถของพี่บุ๋มเสียเล้งอาสาเอามาซ่อมให้น่ะค่ะ”
“อ่อ...เมื่อวานพี่เล้งไปส่งเขามาเหรอ”ย้งยี้ถามเล้งเบาๆ น้ำเสียงเบาหวิวนั้นทำเอาเล้งใจกระตุก
“ย้งคิดว่าอาจารย์ของพี่จะมีอายุมากกว่านี้ซะอีก”มันช้อนสายตามองแก้มบุ๋มอีกครั้ง
“อาจารย์ฝึกสอนน่ะ”
“นี่ทำกับข้าวกินกันเองเหรอ น่ารักจัง”แก้มบุ๋มมองถุงของสดในมือเล้งเอ่ยชม
“เล้งนี่ท่าทางทำกับข้าวเก่งเนอะเอาไว้บุ๋มชอลองชิมบ้างได้มั้ยจ๊ะ?”
“ผมไม่ได้ทำน้องผมเป็นคนทำ เย็นมากแล้วผมชอพาน้องกลับบ้านก่อนนะอาจารย์”เล้งตัดบทจับมืออีตัวดีไว้จะพาเดินแต่แก้มบุ๋มกลับเรียกไว้
“เดี๋ยวเล้ง”ทั้งสองคนที่จะเดินจากไปหยุดเท้าหันมามองหญิงสาว ดวงตาของย้งยี้เต็มไปด้วยคำถาม
“ไว้ขึ้นไปเล่นบนห้องบุ๋มอีกนะจ๊ะ”แก้มบุ๋มส่งยิ้มหวานโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินแยกจากไป ทิ้งความสงสัยคาใจให้กับย้งยี้
“พี่เล้ง...”
“กลับบ้าน”เล้งตัดบทเพราะนึกรู้ว่าย้งยี้อยากจะพูดจะถามอะไร อีตัวดีเดินตามเล้งมาเงียบๆ ในหัวของมันคิดถึงคำว่าเล่นของแก้มบุ๋ม อย่างที่เล้งเนี่ยนะจะไปเล่นอะไรกับใคร ขนาดกับพี่เจงพี่อินพี่เล้งยังไม่เล่นด้วยเลย
ขึ้นไปเล่นอะไรกันบนห้องอ่ะ
ตุ๊กตาบาร์บี้เหรอ
ย้งมองดูแผ่นหลังกว้างของเล้งแล้วเบ้ปาก
ถึกๆอย่างพี่เล้งเล่นตุ๊กตาภาพออกมาคงพิลึก
“ไม่มีอะไรหรอกมึงไม่ต้องคิดมากแค่ขึ้นไปหลบฝน”และเล้งเองก็เหมือนจะรู้ดีว่าย้งยี้กำลังคิดอะไรต่อมิอะไรต่อยอดจากคำพูดของแก้มบุ๋ม มันไม่อยากให้คนเด็กกว่าต้องคิดมากจนคิ้วขมวดเพราะฉะนั้นการเลือกที่จะพูดออกไปแบบนั้นดีกว่าให้ย้งยี้คิดไปเอง
เล้งพาย้งยี้กลับมาถึงบ้าน อีตัวดีเดินลิ่วเข้าครัวเริ่มรื้อตู้เย็นเพื่อเตรียมมื้อเย็น เล้งหยิบหม้อหุงข้าวมาตวงข้าวใส่ ซาวข้าว 2-3 น้ำแล้วตั้งหม้อโดยไม่ต้องรอให้ย้งเป็นคนทำฝ่ายเดียว มันหยิบพวกผักสดไปล้างให้จนสะอาดส่วนย้งยี้ก็หั่นผักที่จะใช้เรียงใส่ถาดไว้อย่างคล่องแคล่ว ย้งยี้ตีไข่ไก่สามฟองในชามปรุงรสจนพอใจตั้งกระทะใส่น้ำมันจนร้อนจัดแล้วเทไข่ใส่ลงไปมันพองฟูขึ้นสีอย่างน่ากินกลิ่นหอมฉุยไปทั้งครัว พอไข่เจียวในกระทะเหลืองกรอบได้ที่ย้งยี้ก็ใช้ตะหลิวตัดไข่ให้ขาดออกจากกันเป็นชิ้นเล็กๆมันใส่กระเทียมสับลงไปจนเหลืองแล้วเติมน้ำรอจนเดือดก็ใส่ผงปรุงรสกับน้ำปลาตามลงไปจากนั้นก็ใส่ต้นหอมคึ่นช่ายและผักชีลงไปเป็นอันเสร็จ มันล้างกะทะง่ายๆตั้งไฟใส่พริกแกงลงไปผัดกับน้ำเพื่อทำแกงป่าให้เล้ง
“ใส่มะเขือหมดนี่เลยเนอะ”มันหันไปถามเล้งก่อนจะหยิบจานมะเขือเปราะ มะเขือเหลืองและมะเขือพวงที่เตรียมไว้ให้เล้งดู เล้งพยักหน้ารับ หลังจากใส่หมูจนสุกก็ใส่มะเขือลงไปปรุงรสจนได้ที่มันก็ปิดแก้สโยนใบกะเพราลงไปเป็นอันเสร็จ เล้งมองภาพของอีย้งที่ง่วนกับการทำอาหารด้วยความเพลินตา ร่างบางเอวเล็กขยับไปมาอย่างเป็นธรรมชาติ เรื่องงานบ้านงานเรือนอีย้งเก่งนัก เป็นเด็กที่ครบไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา นิสัย((ตัดเรื่องความแด๊ะแด๋ชอบไปอ่อยเขาที่อู่บ่อยๆออกไปก่อนน่ะนะ)) ย้งยี้มีครบทุกอย่างที่ผู้ชายอยากจะได้ไปครองคู่ หากแต่ย้งยี้มันขาดไปอย่างเดียวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง
ถ้ามันเป็นผู้หญิงอะไรๆก็คงจะง่ายกว่านี้
เขามองอีตัวดีเก็บเครื่องครัวที่ใช้แล้วเพื่อจะล้าง แก้มของมันแดงจากไอร้อน เล้งลุกขึ้นแทรกตัวให้อีย้งเขยิบไปอีกซิ้งค์
อีตัวดีมันแพ้น้ำยาล้างจานถ้าไม่ใส่ถุงมือมือของมันจะขึ้นผื่นและแห้งกร้านบนว่าคันไปสามวันแปดวัน ดังนั้นทุกครั้งเวลากินข้าวด้วยกันเล้งจึงเป็นคนล้างน้ำยาให้มัน ย้งยี้ส่งยิ้มหวานให้กับเล้งริมฝีปากแดงโดยธรรมชาตินั้นลอยยั่วตรงหน้าจนมันอดไม่ได้ที่จะรั้งคออีตัวดีแล้วกดจูบลงไปแรงๆเสียทีหนึ่ง
“อื้อ...พี่เล้ง!!”มันร้องท้วงดังลั่นด้วยความตกใจที่อยู่ๆเล้งก็รั้งมันไปจูบ
“มาจูบย้งทำไมกันเล่าเอ๊อ”มันค้อนให้เล้งที่หัวเราะเบาๆ
“ก็มึงยั่วกู”
“ย้งไปยั่วตอนไหนล่ะก็แค่ยิ้มให้เฉยๆ”มันเถียงฉอดๆ
“แค่มึงยิ้มก็เท่ากับยั่วกูแล้วอีย้ง”
“งั้นต่อไปจะทำหน้าบึ้ง”มันแกล้งทำหน้าบึ้งใส่เล้ง
“กูจะดูน้ำหน้ามึงว่าจะบึ้งได้นานมั้ย”เล้งปรามาสมันอย่างท้าทาย
“พี่เล้งนิสัยไม่ดีอ่ะ”มันว่าแล้วใช้กำปั้นเล็กๆทุบหลังของเล้งไปทีหนึ่ง
“ต่อยอีกทีกูจับปล้ำในครัวนี่แหละ เอามั้ย”เล้งแกล้งเอี้ยวตัวไปกระซิบชิดริมหูแถมเป่าลมร้อนใส่ไปเสียอีกทีหนึ่งจนย้งตัวแข็งทื่อ
“ทำไมเดี๋ยวนี้พี่เล้งลามกอ่ะ ไปโดนตัวไหนมา”อีย้งที่หน้าแดงแปร๊ดหันไปต่อปากต่อคำคล้ายจะไม่เกรงกลัวหากแต่ใจของมันเต้นรัวจนแทบจะกระเด็นออกมากองนอกอก เล้งไม่ได้ตอบคำถามอะไรมันอีกทำเพียงตั้งหน้าตั้งตาขัดกระทะจนเกลี้ยงเกลาจนเสร็จหมดถึงได้ไปเริ่มมื้ออาหารเรียบง่ายกันเสียที เล้งมองหน้าย้งยี้ที่พักนี้ดูจะมีออร่าความน่ารักแผ่ออกมามากขึ้นเรื่อยๆแล้วจึงเกิดคำถามในใจ
นั่นสิ...เขาไปโดนตัวไหนมาวะ
เล้งนอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียงของย้ง อีตัวดีหายเข้าไปอาบน้ำราวๆ 20 นาทีแล้ว เดาว่ามันคงสระผมเพราะเวลาสระผมอีย้งจะนานเป็นพิเศษ หลังกินข้าวเสร็จอีย้งมันแวะซักผ้าอีกพักใหญ่กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมฟุ้งไปทั่ว เล้งโยนโทรศัพท์ลงบนที่นอนหลังจากชนะฝ่ายตรงข้ามเรียบร้อยแล้วเล้งนอนคว่ำหน้ากอดหมอนใบใหญ่กะจะพักสายตาซักแป๊บค่อยทำรายงานต่อ เขาไม่ต้องรีบอะไรเพราะงานส่งมะรืนเล้งเคลิ้มหลับเพราะความรู้สึกปวดหัวตุ่บๆจนกระทั่งได้กลิ่นหอมๆอยู่ใกล้ๆจมูก ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองก็เห็นนังตัวดีนั่งอยู่ข้างๆกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาลูกหมาน้อย
“พี่เล้งเหนื่อยเหรอ หลับตั้งแต่หัวค่ำ”มันใช้หลังมืออังหน้าผากของเขา
“ตัวร้อนด้วยอ่ะ เป็นไข้เหรอ ก็อย่างว่าเมื่อวานตากฝนมานี่เนอะ ลุกก่อนมั้ยเดี๋ยวย้งเอายาให้กิน”ย้งยี้ทำท่าจะลุกขึ้นจากขอบเตียงหากแต่เล้งก็ไวกว่ามันรวบเอวบางของน้องไว้ก่อนจะขยับตัวมานอนหนุนตักของอีตัวดี
“ขอนอนแบบนี้แป๊บ ตัวมึงหอมดี”เขาเอ่ยชมตรงๆพลางกดจมูกลงบนหน้าท้องของย้งยี้ อีตัวดีถูกจู่โจมแบบอ้อนๆแบบนี้ก็มือตีนอ่อนไปไหนไม่เป็นได้แต่นั่งนิ่งไม่รู้จะทำยังไงต่อ มันมองพี่เล้งที่แก้มเริ่มแดงจากพิษไข้หลับตาพริ้มแล้วก็ยิ้มอย่างนึกเอ็นดู มือเล็กของมันลูบลงบนเรือนผมดกดำของเล้งอย่างถนอม เล้งกระชับอ้อมกอดที่รั้งเอวของย้งยี้ไว้ขยับตัวนอนในท่าที่สบายลืมตาขึ้นมองสบกับดวงตาของย้งยี้
“ไอ้คนนั้นน่ะใครเหรอย้ง?”ที่สุดเล้งก็เอ่ยถามคำถามคาใจ ย้งยี้ทำหน้างง
“ใครเหรอพี่เล้ง?”
“ไอ้เด็กที่หน้าเหมือนสันติสุขไง ที่วันนี้มันเดินออกมาพร้อมมึงกับอันอัน”ย้งยี้หัวเราะพรืดออกมาเบาๆ มือของมันยังคงเล่นผมพี่เล้งอยู่
“เพื่อนน่ะ”
“ไม่เคยเห็น”
“เพื่อนใหม่ เขามาส่งย้งเมื่อวาน ชื่อโจ้”
“มันจีบมึงเหรอ?”อีกครั้งที่เล้งถามถึงสิ่งที่คาใจอยู่ ย้งยี้ยิ้มแล้วส่ายหน้า
“ไม่ได้จีบหรอก แค่เพื่อนเฉยๆ”มันหยุดลูบผมของพี่เล้ง
“แต่ถึงจะจีบ ย้งก็ไม่เล่นด้วยหรอก”มันจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเล้ง หวังว่าคำพูดของมันจะส่งถึงใจของเล้งได้บ้างไม่มากก็น้อย
“แต่ถึงจะจีบ ย้งก็ไม่ได้เล่นด้วย ย้งบอกพี่เล้งแล้วไงว่าย้งจะเป็นเมียพี่เล้งคนเดียว”เล้งไม่ได้ยิ้มหากแต่ในใจของมันเหมือนมีตัวอะไรซักตัวกำลังเต้นระบำอย่างเริงรื่น
“ดี...อย่าเพิ่งไปรักใครนะ พอเอาเข้าจริงกูก็ไม่อยากให้มีใครเข้ามาหามึงเลยย้ง”
“ทำไมล่ะ?”
“กูหวงมึง”
..............................
เรื่องนี้ฟีลกู้ดจริงๆนะ เชื่อเรา55555555555555555555555555555555555
-
อ่อยน้องเหลือเกิน
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว บอกย้งยี้ไปเลยว่าเฮียชอบเอ็ง คิคิ
-
แหมพี่เล้ง ขนาดนี้ยังไม่ชัดเจนกับน้องย้งอีกนะ
-
พี่เล้งขี้หวงเนอะ
-
:mew1:
-
รู้ใจตัวเองได้แล้วเฮียเล้ง :laugh:
-
อ้อยยยยยเก่ง
-
:hao3:
-
แหมมมมมม๊ีี อิทัวดีย์กลั้นหายใจตายไปแล้วมั้งเนี่ยเจอพี่เล้งพูดออกมาตรงๆแบบนี้
-
ก็ยังดีที่ยอมรับว่าหวง
แนะนำให้พี่เล้งตัดเรื่องเพศออกไปเลย วัดจากความสุขของตัวเองดิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แงๆๆๆ พี่เล้งแอทแทคแรงมากก ใจสั่นเลย
-
ตายไปเลยพี่เล้ง ฟินมาก
-
:mew1: :mew1:
-
หวงจ้า ว่าที่เมีย รักไหมก้อบอกไปสิยะ
-
จูบน้องอ่อยน้แงกอดน้องยั่วน้องหวงน้อง ก็ยอมรับสักทีเถอะเฮียย
-
นังแก้มบุ๋มนี่ต้องเจอ อินกับเจงเล่นงาน
-
แหมๆพี่เล้ง ไม่ชัดเจนแต่ก็หวงออกหน้าออกตามากเน้ออออออ
-
เฮียถึงปากจะบอกว่าหวง ป่าวประกาศว่า ย้งยี่เป็นว่าที่เมีย กันท่าเขาไปทั่ว แต่ถ้าใจเฮียยังยึดติด มันก็ไม่ใช่มั้ย สงสารอิตัวดีม๊านน
-
แงงงงงงงงงงงงงงง คนเขียนอย่าหลอกเราาา เรากลัวดราม่าาาา เอาความคอมเมดี้มาหลอกเรา 555555555
-
ชิ ผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ ย้ง
น่าจะถามกลับไป ไปทำอะไรผิดมารึเปล่า ปากหวานเชียวววววว
-
o13 :really2:
-
LengZab 9
#พี่เล้งแซ่บมาก
โตแล้วคิดเอง 50%
“กูหวงมึง”
เล้งพูดจบก็หลับตาลงทันทีแต่มันก็ทันเห็นอีตัวดีแก้มแดงแปร๊ดลามไปยั้นลำคอและใบหู มันได้ยินเสียงอีตัวดีบ่นหงุงหงิงนั่งบิดไปบิดมาซักพักเล้งก็เคลิ้มหลับไปจริงๆ เล้งตื่นขึ้นมาอีกทีตอนเกือบสี่ทุ่มอีตัวดีก็ยังนั่งให้เขาหนุนตักอยู่ที่เดิมไม่ได้หนีไปไหน มือมันกดโทรศัพย์ยิกๆน่าจะคุยไลน์กับอันอัน พอเห็นว่าเล้งลืมตาตื่นก็หันหน้าหนีหลบตาซ่อนความเขินอาย
เวลาปกติล่ะขยันไปอ่อยไปอ้อนเขาที่อู่นัก พอเขาพูดหยอดคำสองคำอีตัวดีก็สิ้นท่าเขินบิดเป็นกุ้งจนน่ารังแก เล้งลุกขึ้นนั่งในขณะที่ย้งยี้ก็ขยับขาขาวๆของมันไปมา สีหน้าบิดเบี้ยวเพราะเหน็บกิน เล้งจับท่อนขาเล็กของมันมาดู เรียวขาขาวของมันขึ้นสีแดงปื้นใหญ่ตรงจุดที่เขานอนหนุนขาของมันเล้งเอาขาของย้งยี้พาดบนตักแล้วนวดๆคลึงๆให้มันอย่างเบามือ
“เหน็บกินทำไมไม่บอก ทนนั่งทำไม?”เขาดุมันไม่จริงจังนัก
“ก็เห็นพี่เล้งหลับสบายย้งไม่อยากปลุก”
“ย้ง...”เล้งจับขาของอีย้งนิ่งมันจ้องหน้าคนเด็กกว่าด้วยสายตาจริงจัง
“จ๋า...”อีตัวดีพอถูกพี่เล้งเรียกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก็ขานรับเสียงหวาน อย่างน้อยถ้าจะโดนพี่เล้งด่าพูดหวานๆลดโทษกึ่งหนึ่ง
“เห็นแก่ตัวซะบ้าง นึกถึงตัวเองเยอะๆอย่าเอาแต่นึกถึงกูอย่างเดียวสิ”เล้งเริ่มนวดขาให้ย้งอีกครั้ง
“บางทีกูก็รู้สึกว่ากูเห็นแก่ตัว ในขณะที่มึงทำดีกับกูทุกอย่างแต่กูไม่เคยทำอะไรดีๆให้มึงเลย”
“ไม่จริงซักหน่อย”ย้งยี้เถียงกลับทันทีทันใด
“ใครบอกว่าพี่เล้งไม่ทำอะไรให้ย้ง เท่าที่มีมาถึงทุกวันนี้สิ่งดีๆที่พี่เล้งทำให้ย้งน่ะมีเยอะจนนับไม่ถ้วนเลยนะ”ย้งยี้กุมมือเล้งที่บีบต้นขาของตัวเองไว้
“แค่มีพี่เล้งอยู่ในชีวิตอ่ะ ย้งก็มีความสุขที่สุดแล้ว นี่ไงพี่เล้งให้ความสุขกับย้งในขณะที่คนอื่นทำได้ดีไม่เท่าเลยซักกะนิด”
“มึงมันพูดเก่ง เข้าใจพูด”เล้งว่ามัน แต่มุมปากกลับแต้มรอยยิ้มของความพึงพอใจ
“พี่เล้ง...ย้งถามอะไรหน่อยสิ”คราวนี้ดวงตากลมที่เคยทอแสงราวลูกแก้วที่เล่นแสงไฟสงบลง
ไม่มีวี่แววของความขี้เล่นมีเพียงดวงตาที่ส่งผ่านความจริงจังมาให้จนเล้งอดที่จะกลืนน้ำลายด้วยความคอแห้งไม่ได้
“อะไร?”
“ตอนนี้...พี่เล้งคิดยังไงกับย้งอ่ะ?”ย้งยี้ก้มหน้างุดเมื่อเอ่ยคำถามคาใจออกไป
เพราะการกระทำที่ผ่านมาทั้งสองวันทำให้ย้งยี้มีความหวัง
และแน่นอนเฉกเช่นมนุษย์ปุถุชนคนทั่วไป
เมื่อมีความหวังแล้วย่อมไม่ปรารถนาที่จะผิดหวัง หากแต่เล้งกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่ น้ำเสียงนุ่มเรียบไม่ได้ต่างจากเมื่อครู่เลยซักนิด
“โตแล้วคิดเอง”แล้วพี่เล้งก็ลุกไปทำรายงานเอาเสียดื้อๆปล่อยให้ย้งนั่งคิดเองตั้งนานสองนาน
แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าตกลงแล้วความรู้สึกที่พี่เล้งมีให้กับย้งน่ะเพราะรักหรือแค่กันท่าย้งออกจากคนอื่น
ย้งยี้นอนไม่หลับ มันพยายามข่มตาหลับแล้วแต่ก็ทำไม่ได้ซักที
อยากจะตีพี่เล้งนัก มาพูดอะไรแบบนั้นแล้วลุกไปทำรายงานหน้าตาเฉยได้ยังไง
เป็นอะไรกันถึงมาพูดว่าหวงทั้งที่เมื่อวานซืนเพิ่งบอกให้มันลองเปิดใจกับใครใหม่ๆอยู่แหมบๆ พี่เล้งย้อนแย้งจังเลยแบบนี้ย้งควรทำยังไงดีล่ะ
ตัวเองล่ะนอนหลับหน้าตาเฉยปล่อยมันตาค้างมาครึ่งค่อนคืน
พอถามว่าคิดยังไงกับย้งก็ดันบอกให้ไปคิดเอาเอง
ถึงย้งจะโตแล้วก็ใช่ว่าย้งจะฉลาดซักหน่อย
บางเรื่องย้งก็คิดเองไม่เป็น
พี่เล้งนิสัยไม่ดี!!
ตอนเช้าย้งยี้กับเล้งก็ยังดำเนินชีวิตตามปกติ เล้งไปตลาดซื้อกาแฟปาท่องโก๋และไข่ลวกไปให้ป๊า มีข้าวต้มปลาที่ย้งยี้ทำไปฝากด้วยถุงใหญ่ พอเสร็จเรียบร้อยก็พาอีตัวดีไปส่งที่โรงเรียน วันนี้เขาเจอกับไอ้เด็กหน้าเหมือนสันติสุขอีกแล้ว เล้งไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าตัวเองแสยะยิ้มเย้ยใส่โจ้ไปแต่อันดามันเห็นเต็มตา หน้าตาของเล้งน่ะ...
กวนส้นตีน...หน้าตาของเล้งนั้นกวนส้นตีนสุดๆ
มันมีความเยาะเย้ยและท้าทาย อันดามันรีบเดินมาหาย้งยี้โดยมีโจ้เดินตามมาด้วย
“ย้งยี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน”อันดามันลากย้งยี้มานั่งที่โต๊ะประจำ
“เมื่อวานมันยังไงทำไมพี่เล้งพูดแบบนั้น ตกลงคบกันแล้วเหรอ?”
“ไม่รู้อ่ะ”ย้งยี้ตอบตามจริง มันเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวของมันกับพี่เล้งตอนนี้อยู่ในฐานะไหน สำหรับย้งแล้วมันแน่นอนอยู่แล้วที่พี่เล้งคือยอดชายในดวงใจ ไม่ว่าพี่เล้งจะปากหมา ด่าเก่งแค่ไหนพี่เล้งก้ยังเป็นที่หนึ่งในใจย้งเสมอ
แต่สำหรับพี่เล้งแล้ว ย้งอยู่ในฐานะไหนย้งก็ไม่รู้
“อะไร๊ เค้าพูดขนาดนั้นยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ”
“ก็เขาไม่ได้พูดออกมาตรงๆนี่นา”
“แล้วทำไมไม่ถาม”อันดามันลากเสียงถามอย่างหงุดหงิด อยากจะหยิกเพื่อนรักให้เนื้อเขียวนัก ยอมให้เขาทำอะไรๆไปตั้งเยอะแต่ดันไม่รู้ว่าตกลงเป็นอะไรกับเขา เสียทั้งขึ้นทั้งล่อง
“ถามแล้ว”ย้งยี้ตอบด้วยเสียงเนือยๆ
“อ๊าว แล้วเขาตอบว่ายังไง”อันดามันยืดตัวตรงอย่างอยากรู้พลอยทำให้โจ้ที่นั่งฟังเงียบๆต้องยืดตัวตามไปด้วย
“พี่เล้งบอกว่า โตแล้วคิดเอง”
“พี่เล้งจะมากั๊กแบบนี้ไม่ได้นะ แบบนี้ถ้าคิดว่าพี่เล้งชอบแต่วันหนึ่งเขาบอกว่าย้งคิดไปเองเราไม่หน้าแตกเหรอ ทำไมย้งไม่ถามจิกไปล่ะ”
“กลัวพี่เล้งรำคาญอ่ะ อีกอย่างพี่เล้งไม่ชอบคนเซ้าซี้ถามมากๆโดนดุทำไงล่ะ”
“อีพี่เล้งนี่ก็แปลก จะเอาไงก็ไม่พูดตรงๆ จะรักหรือๆไม่รัก กั๊กอยู่ได้ พอมีใครเข้ามาก็หวงก้าง”
“อันอันไม่ว่าพี่เล้งสิ”ย้งยี้ทำเสียงออดใส่เพื่อน
ก็เป็นอย่างนี้ทุกที ว่าไม่ได้เลยพี่เล้งเนี่ย
“ย้งยี้ชอบพี่คนนั้นเหรอ”คราวนี้โจ้ที่นั่งฟังมานานถึงกับออกปากถาม ใจไอ้หนุ่มรู้สึกปวดจึ๊กๆขึ้นมาทันทีทันใด ย้งยี้แก้มแดงพยักหน้าหงึกๆอย่างยอมรับ
“เราไม่ได้ชอบพี่เล้งนะ แต่เรารักพี่เล้ง รักมากๆเลย”
“เสียใจจัง”โจ้ไม่คิดจะปิดบังความรู้สึกของตัวเองเลยซักนิดเด็กหนุ่มยกมือลูบอกอย่างใจหาย ตัดพ้อโชคชะตาในใจ ทำไมเขาเจอคนน่ารักช้าไป
“ถ้าเราเจอย้งเร็วกว่านี้ก็คงดี”
“ต่อให้แกเจอย้งเร็วกว่านี้ก็ไม่มีหวังหรอก”อันดามันที่นั่งใกล้โจ้หันไปท้วง
“อ้าว ทำไมล่ะ?”
“ก็ย้งยี้น่ะรักพี่เล้งตั้งแต่ยังไม่สิบขวบ”
“แต่ถ้าเขายังไม่ได้ตกลงจะคบกับย้ง เราพอมีโอกาสมั้ยอ่ะ?”โจ้ที่คิดว่าตัวเองไม่ควรทิ้งโอกาสนานเอ่ยถามออกไปตรงๆเล่นเอาย้งยี้กับอันดามันตาเหลือกกับความตรงไปตรงมานี้ของโจ้
“คือ...โจ้ไม่ได้เข้ามาหาเราเพราะอยากเป็นเพื่อนกับเราหรอกเหรอ?”ย้งยี้เอ่ยถามตามประสาซื่อ
คือย้งยี้ตกใจอยู่ ย้งยี้ไม่คิดว่าคนที่เข้ามาทักทายตนเมื่อสองวันก่อนจะเข้ามาจีบ ย้งยี้คิดว่าโจ้ก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆเข้ามาเพราะอยากเป็นเพื่อนกับย้ง เกิดมาย้งไม่เคยโดนใครจีบเลยซักครั้ง มีแต่ย้งนี่แหละที่หมั่นไปเต๊าะพี่เล้ง พอมาเจอของจริงก็อดใจเต้นไม่ได้
“เราอยากจีบย้ง แต่คิดว่าถ้าเข้ามาจีบตรงๆย้งจะกลัว”
“แต่ตอนนี้เราก็กลัวแล้วนะ คือเราทำตัวไม่ถูก”ย้งยี้เอ่ยขัดขึ้นมาทันใด ตั้งแต่เกิดมา 17 ปี ก็มีแต่มันที่ไปจีบพี่เล้ง ย้งรู้สึกว่าการโตเป็นผู้ใหญ่ชักจะยุ่งยากเกินไป ย้งไม่ได้เตรียมใจมาเพื่อนการณ์นี้ อันดามันเห็นท่าทางอึดอัดที่ย้งยี้มีให้โจ้ก็ให้นึกสงสาร ถ้าดูจากความใส่ใจที่โจ้มีให้ย้งยี้ ตัวอันเองก็ไม่เห็นว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่อะไร
ดีด้วยซ้ำ โจ้จะเป็นตัวเร่งปฏิกริยาของเล้งที่เฉยเมินใส่เพื่อนของตัวเองมาตลอด
ดูได้อย่างเมื่อวานแค่โจ้แนะนำตัวก็ออกปากกันท่าซะขนาดนั้น
“นี่ ก็เป็นเพื่อนกันไปก่อนสิ ย้งเองก็อย่าตัดโอกาสตัวเอง ถ้าพี่เล้งเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบย้ง อย่างน้อยก็มีโจ้อยู่อีกคนนะ”
“ทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ โจ้เป็นโจ้จะให้มาแทนพี่เล้งได้ยังไง ไม่มีใครแทนใครได้ซักหน่อย โจ้ก็มีคุณค่ามีดีในแบบของโจ้เองนะ”ย้งยี้พูดให้กำลังใจโจ้ เด็กหนุ่มยิ้มให้กับคำพูดซื่อๆนั้น
“ตอนเรามองย้งจากในสนามเราว่าย้งน่ารักแล้วนะ แต่พอได้มาคุยด้วยย้งน่ารักกว่าที่ตาเห็นอีก น่ารักตรงความคิดอ่ะ ยังไงก็รับเราเป็นเพื่อนซักคนนะ อย่าเพิ่งกลัวเรา อย่าหนีเราซะล่ะ”
“ฮื่อ เป็นเพื่อนกันเนอะ”ย้งยี้ยิ้มกว้างให้กับโจ้ โจ้แทบจะตาพร่ากับความสดใสนี้ ย้งยี้ไม่ต่างอะไรกับพระอาทิตย์ดวงน้อยๆที่ทอแสงจ้าจนแสบตาเลยซักนิด
“ปกติเราไม่ค่อยชอบสถานะเฟรนด์โซน แต่เราก็ไม่อยากเสียคนน่ารักๆแบบย้งไป เป็นเพื่อนกันก็ได้”โจ้ยื่นมือไปข้างหน้าย้งยี้กับอันดามัน ย้งยี้หัวเราะเบาๆก่อนจะวางมือตัวเองลงบนหลังมือของโจ้ ตามด้วยอันดามันที่วางมือทับลงมา
“เพื่อนกันตลอดไป เย้”ทั้งอันดามันและย้งยี้ตะโกนออกมาดังๆพลางหัวเราะกันคิกคัก มีเพียงโจ้เท่านั้นที่ยิ้มแห้งหัวเราะแหะๆอยู่คนเดียว
ไม่ได้เต็มใจจะเป็นเพื่อนเล้ย คอยดูถ้าไอ้พี่เล้งนั่นทำย้งยี้เสียใจเขาจะเสียบแทนเอง
“ไอ้เล้ง เย็นนี้ไปอู่ป่าว?”เจงเอ่ยถามเล้งหลังจากชั่วโมงเรียนแสนน่าเบื่อจบลง ปกติเขาจะเข้าอู่กันทุกเย็นแต่พอย้งยี้ต้องอยู่คนเดียวเล้งเลยปิดอู่ในตอนเย็นนอกจากวันไหนแปะหลิวเกินขยันเปิดจนมืดลูกค้าถึงเอารถมาทำได้
“เออไป ว่าจะทำรถของอาจารย์บุ๋มให้เสร็จๆไป”
“กูว่าจะถามมึงหลายหนแล้วไม่มีโอกาสซักที กูถามมึงตรงๆเลยนะไอ้เล้งว่ามึงกับอาจารย์บุ๋มถึงไหนกันแล้ว?”เจงเอ่ยถามคำถามคาใจ
“ไม่ถึงไหน กูแค่ไปหลบฝน”เล้งยักไหล่ตอบ
“ถ้าแค่หลบฝนทำไมเขาดูวอแวมึงแท้วะ สาบานมั้ยว่าระหว่างหลบฝนมึงไม่ได้ทำอะไรกับเขา”คราวนี้เป็นอินที่คาดคั้นเล้ง
ใช่ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ชายใสสะอาด
โตจนอายุ 20 แล้วมันก็ต้องมีกันบ้าง เขาเองก็รู้ว่าผู้ชายวัยรุ่นอยู่กับผู้หญิงที่ตั้งใจจะทอดสะพานให้ยังไงก็คงต้องมีการพลั้งเผลอกันบ้าง
“ไม่มีอะไรหรอก แค่จูบ”เล้งไม่ได้อยากจะสาวไส้ให้กากิน เรื่องวันนั้นถ้าจะถามหาคนผิดก็คงเป็นตัวเขาเองที่ไม่ระงับอารมณืตัวเองปล่อยให้มันเลยเถิด
“ชิบหาย...”
“ย้งยี้รู้หรือเปล่า?”
ไม่รู้ กูไม่ได้บอก พอฟ้าผ่ากูตกใจกูนึกได้ว่าย้งมันกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่ากูก็กลับเลย”เล้งหมุนปากกาในมือเล่น
ให้รู้ไม่ได้หรอก ถ้ารู้มีหวังได้งอนเขาอีกรอบ
ถ้ารู้ว่าเขาอารมณ์ค้างจากแก้มบุ๋มไม่รู้อีตัวดีมันจะเสียใจขนาดไหน
“เล้ง กูถามมึงจริงๆนะ กับอีย้งน่ะมึงรู้สึกยังไงกับมัน”ปากกาในมือของเล้งหยุดลงทันทีที่ได้รับคำถามจากเจง เล้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
ทำไมมีแต่คนถามกูแบบนี้วะ”
“ก็สิ่งที่มึงเป็นอยู่ทุกวันนี้มันไม่ชัดเจนไง บางทีมึงก็เหมือนไม่คิดอะไรกับมัน แต่สิ่งที่มึงแสดงออกคือห่วงมัน ดูแลมัน กูงงว่ะ กูไม่เข้าใจตกลงมึงรู้สึกยังไงกับมันกันแน่วะ”
“มันจำเป็นต้องพูดด้วยเหรอวะ ทำไมจะต้องบอกว่ารู้สึกยังไงกัน แค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ”
“กูถามมึงจริงๆเถอะเล้ง มึงกลัวอะไร? ที่มึงแสดงออกแม่งมันชัดก็จริง แต่ถ้ามึงไม่พูดอีย้งมันก็ไม่รู้”เจงกับอินพยายามพูดเพื่อให้เล้งคิดว่าสิ่งที่เล้งเป็นอยู่ตอนนี้มันดีกับทั้งเล้งและย้งยี้มั้ย
“มึงคิดดู คนเรามีคนที่รักที่ชอบ แล้วรักมาตั้งแต่ตัวเท่าเมี่ยงจนตอนนี้มันโตเต็มตัวแล้วคนที่มันรักก็ยังเป็นมึง มันชัดเจนจนมึงไม่เห็นค่าของมันแล้ว”
“ใครบอกว่ากูไม่เห็นค่า”เล้งสวนกลับประโยคขัดหูทันที
“มึงไม่ชัดเจนเล้ง มึงไม่เคยชัดเจนให้อีย้งมันมั่นใจเลยว่าทุกวันนี้มันเป็นอะไรสำหรับมึง”เจงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงไม่ชัดเจนแถมมึงยังหวงก้างอีก มึงมีความมั่นใจว่าย้งยี้มันรักมึงแต่มึงกลับไม่ให้ความมั่นใจย้งมันซักครั้ง มึงมันเห็นแก่ตัวว่ะ”อินพูดพลางเมินหน้าไปอีกทางก่อนจะนึกอะไรได้หันมาแหวใส่เล้งจนคอแทบหัก
“อ่อแล้วไม่ต้องมาฟาดหัวฟาดหางว่าเพราะกูชอบย้งกูเลยเดืดร้อนนะ กูสงสารน้องมัน ตามมึงต้อยๆโดยไม่รู้ว่าแม่งตัวเองไม่ต่างจากหมาเชื่องๆเลย ถ้ารักมันก็บอกให้มันชื่นใจบ้างเถอะวะ มึงไม่สงสารน้องมันเหรอเวลาทำตาเศร้าๆน่ะ”
“มึงแม่งใจหมามากเล้ง มึงรู้ตัวหรือเปล่า”เจงด่าซ้ำจนเล้งรู้สึกว่าด่าขนาดนี้เอาตีนไปเหยียบขี้หมาแล้วกลับมายีหน้าเขายังจะดีกว่า
“พวกมึงนี่แม่งน่ารำคาญว่ะ”เล้งรวบชีทเรียนม้วนๆแล้วเดินหนีออกมา
น่ารำคาญทุกคนเลย
โตกันจนป่านนี้ทำไมต้องให้พูดเยอะวะ
ก็ให้ไปคิดกันเอาเองว่าสำหรับเขาอีย้งมันอยู่ในฐานะอะไร
มันยากตรงไหนวะ
.................................
แล้วบอกไปตรงๆมันยากตรงไหนอ่ะพี่เล้ง
ตอนนี้น้องย้งมีสังกัดแล้วนะคะ รอตีพิมพ์กับสำพักพิมพ์พีชชี่พายนะคะ
ฝากเอ็นดูน้องย้งกับพี่เล้งเยอะๆนะคะ
เราอ่านทุกคอมเม้นท์นะคะ แท็กในทวิตเราก็อ่าน ชอบมากก็รีวิวให้น้องย้งได้ไปอยู่ในอ้อมอกอุ่นๆของแม่ๆคนอื่นบ้างนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อิพี่เล้ง ให้คิดเองแล้วเกิดอยู่ ๆ วันนึงมาบอกว่าไม่ใช่ตามที่คิดหล่ะ?
-
ทำไมพี่เล้งต้องปากแข็งด้วยยย
-
ยากตรงที่เป็นพี่เล้งปะคะ ให้น้องชื่นใจหน่อยน้าาา
-
โอ้ยยย ยยยยยยย อยากเอาตีนง้างปากอิเล้งจังดว้ยยยยยย ชัดเจนหน่อยเห้ย ไม่งั้นจะยุให้คนอื่นจริงด้วย :katai1: :ling1:
-
แล้วพูดออกมามันยากตรวไหนอะพี่เล้งง บอกแค่อิย้งคนเดียวก็ได้อะ เดี๋ยวย้งก็ไปพูดเองแหละ :katai1:
-
แค่บอกว่าชอบมันยากนักรึไงฟระ~
-
ต้องมีตัวเร่ง
-
เล้งงท่ามาก..ระวังน้ำตาตกก็แล้วกัน
ย้งออกจะดีสวยครบ..วันไหนนางแซบ
ขึ้นมาละหนาว...มีe-book ไหมคะ
-
ตามใจเลยค่ะคุณเล้ง จะรอเหยียบซ้ำยามน้องหายไปจากชีวิต :z6:
มันอาจมีหลายปัจจัยเข้าใจเล้งในส่วนหนึ่งนะ แต่เราว่าถ้าจะอาการออกขนาดนั้นก็บอกๆ คุยกันไปเลยดีกว่า
มันอึดอัดสงสารน้อง ไม่เอาก็จะได้ตัดๆ กันไปเลย อินจัด 5555
:L2: :pig4: :L1:
-
เล้งเอ้ยยยยยยย ถ้าชอบก็ต้องพูด น้องจะได้มีสิทธิ์กล้าทำหลายๆอย่าง กล้าหึง กล้าหวง กล้าเหวี่ยง จิกได้ อะไรแบบนี้
อิพี่เล้งนี่น่าตบเหมือนแฟนเราเลย โตแล้วคิดเอง แค่นี้ยังไม่ชัดเจนพอเหรอ นึกถึงละคันมือ
-
คิดได้ คิดได้ว่าโดนเอาเปรียบอะ
ต่างไรกะเมียเก็บในบ้าน ออกนอกบ้านบอกพี่น้องกัน
โจ้จีบเลย!
-
โตแล้วคิดเอง
100%
“อีย้ง มึงนี่มันโง่จริงๆ”ย้งยี้เอาโทรศัพท์ออกห่างหู ใบหน้าจิ้มลิ้มทำหน้าเบ้เมื่อพี่ชายคนดีที่อยู่ปลายสายแหกปากด่าปาวๆ
“ก็ย้งอยากรู้นี่ว่าต้องทำยังไงพี่เล้งถึงจะพูดออกมาตรงๆซักทีว่ารู้สึกยังไงกับย้ง”อีตัวดีมันเบะปาก น้ำตาปริ่มขอบตาแล้วนะ ถ้าเฮียยี่ด่าอีกนิดย้งจะร้องไห้ใส่แล้ว
เนี่ยย้งยี้ก็ทำตามที่เฮียบอกมีอะไรก็เล่าให้เฮียฟัง ยกเว้นเรื่องที่ทำตัวซุกซนกันพี่เล้งอ่ะเฮียยี่ก็ยังจะด่าย้งอีก
“มึงฟังกูนะอีย้ง”จิวยี่ถอนหายใจ ดีว่าตอนนี้หม่าม้าลงไปหาซื้อของกินข้างล่างเขาจึงทางสะดวกที่จะพูดกับน้องสาวไปตรงๆ
“เฮียยี่พูดไม่เพราะ”อีตัวดีมันบ่นพี่ชาย
“มันใช่เวลามาดัดจริตมั้ยล่ะ?”ยี่ด่ากลับทันที
“แง...”ย้งยี้ทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ใส่พี่ชาย สูดน้ำมูกปึ๊ดหนึ่งแล้วตั้งใจฟังสิ่งที่จิวยี่สอน
“ไอ้เล้งมันเป็นพวกปากแข็ง ในเมื่อถามตรงๆมันไม่ตอบมึงก็ต้องเปลี่ยนวิธี”
“เปลี่ยนยังไงอ่ะเฮีย?”
“เพราะมันคิดว่ามึงเป็นของตาย จะทำยังไงกับมึงก็ได้ ต่อไปนี้ให้มึงเปลี่ยนตัวเองซะใหม่ไม่เกินสามเดือนไอ้เล้งจะต้องมาสารภาพรักกับมึง”
“จริงอ่ะ? ทำไงเหรอเฮีย”ย้งยี้ตาโตอย่างมีความหวัง จิวยี่บอกกลเม็ดเคล็ดลับให้กับน้องสาวเพียงคนเดียวของมัน
ไม่มีใครรู้จักเล้งดีเท่าเขาอีกแล้ว
ถ้าน้องของเขาจะมีผัว เขาก็ขอให้ได้ไอ้เล้งเป็นน้องเขยคนเดียวเท่านั้น หึหึหึ จิวยี่หัวเราะอย่างไม่มีเสียงใส่โทรศัพท์ เขาชักอยากเห็นเรื่องสนุกระหว่างย้งยี้กับเล้งเร็วๆซะแล้วสิ
“อ่าวยี่ คุยกับย้งเสร็จแล้วเหรอลูก?”พรรณีหิ้วถุงของกินพะรุงพะรังเข้ามาในห้องพักของจิวยี่ เด็กหนุ่มพยักหน้ารับพอแม่มานั่งข้างเตียงก็ใช้มือข้างที่ดีกอดแม่ทันที
“อ้อนเอาอะไรเนี่ยลูก โตเป็นหนุ่มแล้วยังจะอ้อนเป็นน้องย้งไปได้”พรรณีลูบหัวลูกชายด้วยความอ่อนโยน ไม่บ่อยครั้งนักหรอกที่จิวยี่จะมาออดมาอ้อนหล่อนแบบนี้
“หม่าม้าอยู่กับยี่อีกซักอาทิตย์ไม่ได้เหรอ”มันช้อนตามองผู้เป็นแม่ น้ำเสียงที่ใช้ก็คืออ้อนเต็มที่ พรรณีมองหน้าลูกแล้วอ่อนใจ
จิวยี่กับย้งยี้เหมือนกันไม่มีผิด พอจะอ้อนก็ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูจนปฏิเสธไม่ลง
“หม่าม้าห่วงน้อง ทิ้งน้องมาหลายวันแล้ว”
“หม่าม้าไม่ต้องไปห่วงหรอกย้งยี้น่ะ มันมีไอ้เล้งช่วยดูให้อยู่ทั้งคน แต่ยี่น่ะแขนก็หักทำอะไรก็ไม่สะดวกหม่าม้าอยู่กับยี่ก่อนไม่ได้เหรอครับ”
“ม้าเกรงใจเล้ง ต้องมาคอยดูแลย้งยี้”
“หม่าม้า เราพูดกันแบบตรงๆเลยนะ ม้ารู้ใช่มั้ยว่าย้งยี้มันรักไอ้เล้งแบบคนรักไม่ได้รักแบบพี่น้อง”จิวยี่ขยับตัวขึ้นนั่งพิงหมอน พรรณีพยักหน้า
“จะไม่รู้ได้ไงล่ะ น้องเราประกาศจะเอาพี่เล้งทำผัวทั่วตลาดตั้งแต่ 9 ขวบ 10 ขวบ”
“แล้วหม่าม้ารู้หรือเปล่าว่าไอ้เล้งก็ชอบย้งยี้เหมือนกัน”
“รู้น่า แก่จนปูนนี้จะดูคนหนุ่มไม่ออกเลยเหรอ”
“นั่นแหละม้า ไอ้เล้งมันไม่ชัดเจนกับน้องซักที ยี่สงสารย้ง มันรักเขามานานจนไม่เหลือใจเผื่อใครแล้ว แต่ไอ้เวรเล้งก็ไม่ยอมรับกับมันว่าชอบซักที ยี่เลยบอกให้มันใช้เวลาระหว่างนี้ทำให้ไอ้เล้งอยู่ไม่สุข”
“แบบนี้น้องเราจะไม่แย่เหรอ ถ้าเกิดเล้งทำอะไรน้องขึ้นมาคนเสียหายคือน้องเรานะ”พรรณีท้วงอย่างไม่เห็นด้วยนัก
“ยี่บอกน้องแล้ว ทำอะไรก็ได้แต่ห้ามเสียตัวให้ไอ้เล้งเด็ดขาด น้องรับปากแล้วนะม้า แล้วยี่ก็เชื่อว่าย้งมันหักห้ามใจตัวเองได้ ย้งยี้มันโตแล้วนะม้า เราต้องเชื่อใจมันบ้าง ส่วนไอ้เล้งก็ไม่มีทางหักหาญน้ำใจอีย้งหรอกถ้าน้องเราไม่ยอม”
“แล้วถ้าน้องเรายอมล่ะ?”
“...”
“...”
เกิดความเงียบขึ้นระหว่างสองแม่ลูกที่อยู่ในห้องพักของโรงพยาบาล
“แต่ย้งมันรับปากแล้วนะม้า เราต้องเชื่อใจน้องสิ น้องมันโตแล้ว เอาเป็นว่าม้าอยู่กับยี่อีกซักอาทิตย์นะ รอยี่ใช้แขนคล่องขึ้นม้าค่อยกลับถือเป็นการพักร้อนไปในตัว ม้าขายของมาเป็นสิบปีไม่เคยหยุดเลย เนี่ยเดี๋ยวยี่พาม้าไปเที่ยวไปกินของอร่อยๆแบบที่ยี่เคยส่งรูปให้ม้าดูดีมั้ย? ไปไหว้พระที่เยาวราชแบบที่ม้าอยากไปด้วยเอาป่าวเดี๋ยวยี่พาไป”
“หลอกล่อเก่ง”พรรณียีหัวลูกชายเบาๆอย่างเอ็นดู หล่อนอดคิดถึงลูกคนเล็กที่บ้านไม่ได้ บางทีหล่อนก็อาจจะต้องหัวสมัยใหม่เพื่อความสุขของลูก แม้จะห่วงแต่พรรณีก็เคารพการตัดสินใจของลูกๆเสมอ
ย้งยี้ยังต้องเรียนรู้โลกนี้อีกมาก ลูกของหล่อนยังต้องเติบโตไปเจอทั้งเรื่องแย่ๆและเรื่องดีๆ พรรณีไม่สามารถอยู่ปกป้องลูกได้ตลอดชีวิต วันหนึ่งย้งยี้จะต้องออกไปใช้ชีวิตเผชิญโลกด้วยสองมือและสองเท้าของตัวเองโดยที่หล่อนจะทำได้ก็เพียงแค่คอยดูและสนับสนุนอยู่ห่างๆเท่านั้น ลูกของหล่อนเหมือนกระดาษเปล่าที่ยังไม่มีใครมาเขียนประสบการณ์ลงไปมากนัก ในชีวิตนอกจากบ้านแล้วย้งก็มีแต่เล้ง หากว่าเล้งรักลูกของหล่อนจริงเล้งก็คงจะไม่สร้างประสบการณ์เลวร้ายให้ย้งหรอก และพรรณีก็เห็นมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโตนอกจากด่าย้งแล้วเล้งก็ไม่เคยทำอะไรให้ย้งเสียใจ หากหล่อนจะวางใจฝากฝังชีวิตของลูกคนเล็กกับใครซักคน แน่นอนว่าคุณากรคือตัวเลือกแรกและไม่มีใครมาเป็นตัวเลือกที่สอง พรรณีถอนหายใจอย่างแผ่วเบาหันไปมองลูกคนโตที่นั่งจ้องมองเขาตาแป๋ว
เหมือนกันไม่ผิดทั้งพี่ทั้งน้อง พอจะเอาอะไรก็จะกดดันเอามาให้ได้
“งี้ม้าก็ต้องโทรไปฝากย้งกับเล้งอีกน่ะสิ”
“โทรไปเหอะม้า มันไม่ปฏิเสธหรอก”
“เด็กพวกนี้น๊า ทำไมมันยุ่งยากกันจัง”พรรณีบ่นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หาเล้งอย่างอ่อนใจ
“พี่เล้งจ๋า...”เล้งที่นั่งทำรายงานหันมาหาอีตัวดี ย้งยี้นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งยื่นขวดครีมให้จนเล้งขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“อะไร?”มันถามอย่างงงๆ
“ทาครีมที่หลังให้ย้งหน่อยได้มั้ยอ่ะย้งทาไม่ถึง”มันหันหลังก่อนจะปลดผ้าขนหนูที่พันตัวอยู่ลง เล้งถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อกเมื่อแผ่นหลังเนียนปรากฏต่อหน้าต่อตา อีตัวดีมันนั่งบิดไปบิดมา เล้งทันเห็นยอดอกสีอ่อนๆล่อตาแว้บหนึ่งก่อนที่ย้งยี้จะใช้ปลายผ้ามาปิดไว้
“ย้งให้พี่เล้งทาหลังพี่เล้งจะแอบมองนมย้งทำไมอ่า”อีตัวดีสบตาเขาผ่านกระจกเงา แก้มใสแดงเป็นริ้วแต่ก็ยังทำปากดีใส่ เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่เทครีมลงบนฝ่ามือแล้วทาแปะๆลงบนหลังของย้ง
“ใครจะไปอยากมอง มีอยู่แค่นั้น”เล้งค่อนขอด
“ไม่มองจริงๆเหรอ งั้นย้งทาครีมที่ตัวได้เลยใช่มั้ยพี่เล้ง”ย้งยี้หันมาถามเล้งที่ยังคงสาละวนทาครีมที่หลังให้มันอย่างเงอะงะ
“มึงจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ นมก็แบนใครจะไปอยากมอง”พอสิ้นคำของเล้งย้งยี้ก็ปล่อยชายผ้าขนหนูให้ลงไปกองที่บั้นเอวพอดี เล้งแทบลืมหายใจเมื่อเรือนกายขาวปรากฏให้เห็นแจ่มชัดอยู่ตรงหน้า จุดเล็กๆที่อกสองข้างนั้นดึงสายตาจนอดที่จะเหล่มองไม่ได้ ย้งยี้ปั๊มครีมในขวดค่อยๆทาตามแขนและลำตัวอย่างเชื่องช้า ตวัดสายตามองเงาสะท้อนในกระจำอย่างรู้ทัน
“นั่นแน่...ไหนว่าไม่อยากมองแล้วมามองนมย้งทำไมอ่ะพี่เล้ง ทะลึ่งเหรอ?”ย้งยี้แกล้งทำหน้าดุใส่กระจก เล้งอยากจะเขกกบาลมันนักอีตัวดีขำกิ๊กก่อนจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นลูบฝ่ามือลงไปที่ต้นขา ยิ่งขยับผ้าขนหนูก็ร่นลงจนถึงสะโพกกลมกลึง โชคดีที่ย้งยี้ใส่กางเกงในไว้แต่ก็ใช่ว่าจะมิดชิด
ย้งยี้มันใส่กางเกงในลูกไม้สีขาวบางเบามองเห็นผิวขาวอมชมพูระเรื่อจนน่าขยำ
“โอ้ย!! พี่เล้ง หยิกเอวย้งทำไม!!”อีตัวดีร้องจ๊ากอย่างตกใจเมื่อเล้งเผลอหยิกลงบนเอวมันซะจนเจ็บ เล้งทำหน้าเลิ่กลั่กไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงมันจึงเงียบเสียดื้อๆ ย้งยี้เบะปากบ่นหงุงหงิงว่าเล้งหยิกโดนตรงที่มันวิ่งชนขอบโต๊ะเมื่อคืนที่ฝนตก นั่นแหละเล้งถึงนึกขึ้นได้ว่าคืนนั้นมันฟ้องเขาว่าเจ็บตรงเอว เล้งดึงมือของย้งที่ลูบเอวตัวเองออกมันนั่งลงแล้วยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ๆจึงเห็นรอยช้ำที่เอวด้านขวา
“ยังเจ็บอยู่มั้ย?”
“เจ็บสิ ชนแรงมากเลยนึกว่าท้องจะทะลุแล้ววันนั้นอ่ะ”มันจีบปากจีบคอฟ้อง
“ต้องให้กูตีโต๊ะด้วยมั้ยที่โง่ไม่รู้จักหลบ”เล้งปรายตามองขอบโต๊ะทำท่าจะฟาดลงบนมุมโต๊ะจริงๆจนย้งยี้รีบจับมือเล้งไว้ มันหัวเราะคิกคักกับความปัญญาอ่อนของพี่เล้ง
“ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้วซักหน่อย”
“แบบนี้ก็ไม่ต้องเป่าแล้วสิ?”เล้งช้อนตาขึ้นถาม ตั้งแต่เล็กจนโตยามที่อีตัวดีไปเล่นซนหรือเจ็บเนื้อเจ็บตัวมาจะต้องวิ่งร้องไห้มาให้มันเป่าอยู่เสมอ
“เป่าสิ...”และครั้งนี้ก็เช่นกัน ย้งยี้ไม่ได้ปฏิเสธที่จะให้มันเป่าให้ เล้งค่อยๆเป่าลมร้อนลงไปรินรดรอยช้ำนั้น
“เพี้ยง”มันร้องเพี้ยงหลังเป่าเสร็จหากแต่แทนที่จะถอนใบหน้าออกมาเล้งกลับทำบางอย่างที่มากกว่านั้น เล้งจรดริมฝีปากลงบนรอยช้ำเบาๆจนเกิดเสียงจุ๊บ ใจของย้งยี้กระตุกอย่างน่ากลัว
“หายเจ็บเร็วๆนะคนเก่งของเฮีย”มันส่งยิ้มละมุนพลางจุ๊บลงไปอีกรอบ
หมดแล้วความตั้งใจว่าจะต่อต้านเล้งพังทลายราวกับปราสาททรายที่ตั้งใจก่อจนเป็นรูปเป็นร่างกลับพังครืนอย่างไม่มีชิ้นดี เล้งยืดตัวขึ้นจนความสูงเกือบเท่าย้งยี้ก่อนจะประคองต้นคอของน้องไว้กดจูบแผ่วเบาลงบนกลีบปากอิ่มนั้นอย่างวอนขอ ย้งยี้หลับตาพริ้มรับจูบแสนนุ่มนวลของเล้งกอดคอเล้งไว้เพื่อให้ริมฝีปากแนบสนิทกันมากขึ้น แลกเปลี่ยนลมหายใจหอมหวานซึ่งกันและกันจนกระทั่งเป็นย้งยี้เองที่เป็นฝ่ายผละออก
เล้งมองตามด้วยดวงตาลุ่มลึกเต็มไปด้วยคำถาม
“ต่อไป ย้งจะไม่ให้พี่เล้งจูบย้งแล้วนะ”มันผลักอกเล้งออกเบาๆก่อนจะหันหนี
“ทำไม? มึงไม่ชอบกูแล้วเหรอ?”เล้งถามอย่างไม่เข้าใจ อารมณ์ดีๆเมื่อครู่หายไปทันที
“ก็ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ ย้งจะให้แฟนย้งจูบย้งได้คนเดียวเท่านั้น”มันลุกขึ้นไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้า หยิบกางเกงขาสั้นผ้าลื่นๆลายคิตตี้สีชมพูที่เล้งเคยพาไปซื้อที่งานหน้าเมืองมาใส่กับเสื้อยืดตัวบางที่ไม่ได้พรางรูปร่างและหน้าอกที่นูนนิดๆนั่นเลย
“พี่เล้งยังไม่บอกย้งซักทีว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน เพราะฉะนั้นเราต้องไม่จูบกัน เพราะคนที่จูบกันได้ก็คือต้องเป็นแฟนเท่านั้น”มันเดินขึ้นเตียงด้วยสีหน้านิ่งๆ ตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว
“ย้งจะนอนแล้วถ้าพี่เล้งอาบน้ำเสร็จทำรายงานเสร็จปิดไฟด้วยนะ”มันคว้าตุ๊กตาคิตตี้มานอนกอดพลางปิดเปลือกตาลงทิ้งให้เล้งยืนเหวออยู่ที่เดิม
เกิดอะไรกับอีย้งที่คอยหาเศษหาเลยกับเขาอยู่เรื่อยกัน เล้งมองมันอย่างไม่เข้าใจ
ไปโดนใครเสี้ยมสอนอะไรแปลกๆมาอีกแล้วใช่มั้ยวะ
อยู่ๆจะมาต่อต้านเขาทั้งที่ปกติจะต้องระรี้ระริกแล้วแบบนี้มันไม่ธรรมดา
อีย้งกำลังเล่นเกมส์กับเขาอยู่ เล้งจ้องหน้าอีตัวดีที่หลับตาพริ้มกอดคิตตี้อยู่บนเตียง
เล้งก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเกมส์ครั้งนี้ ใครจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้แก่กัน
ก็ได้ เขาจะลองเล่นกับมันดูซักตั้ง เล้งมั่นใจว่ายังไง เล้งก็จะชนะอยู่ดี
คนอย่างอีย้งน่ะจะต่อต้านเขาได้นานแค่ไหนกันเชียว
อย่าลืมสิ เล้งน่ะรู้จุดอ่อนทุกข้อของย้งยี้ดีเสียยิ่งกว่าจิวยี่พี่ชายของอีตัวดีเสียอีก
จะปราบให้พยศไม่ขึ้นอีกเลย คอยดู
.....................
กด 9 ให้กำลังใจย้งยี้ด้วยนะคะ
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
:hao7:
-
:hao7: ย้งสู้ๆ อย่าใจอ่อนอีกล่ะ เราต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
-
วัดใจนักเขียนคะงานนี้อยู่ข้างใครระหว่างย้งกับเล้งใครจะชนะในยกนี้
ถ้าเล้งชนะแสดงว่านักเขียนรักเล้งมากกว่าย้ง...อาจมีงอนคะ9999999
:z1:
-
ย้งยี้ สู้ๆ
:mc4:
-
9999999
-
99999999999999
-
สาธุ69
ต้องตบอิพี่เล้งงงง ไม่ชัดเจนกับน้องยังจะมาจูบน้องอีก
-
ย้งยี้สู้ๆ99969
-
:pig4: :pig4:
-
55 เชียร์น้องย้งอ่ะ
:katai2-1:
-
ทีมย้งยี้เท่านั้น สู้อิเล้งมันลูกกกกกกกกกกกกกกกกก 99999999
-
9999999999
-
กด9 จ้า ปั่นหัวหนักๆไปเลยนะ
-
กด 9
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ศึกครั้งนี้ ใครจะชนะน้อ?
-
เอาใจช่วยนะย้งยี้ อีพี่เล้งกั๊กอ่ะ
-
ใครจะแพ้ใครก่อนเนี่ย :เฮ้อ:
-
999999 พี่เล้งต้องเจอแบบนี้ทำไมพี่เล้งปากหนักปากแข็งจัง ถึงการกระทำจะชัดแค่ไหนแต่คำพูดมันจะชัดกว่ามากๆเรื่องแบบนี้ไม่มีใครอยากได้แค่กระทำหรอก อยากให้พี่เล้งโดนหนักๆ อิตัวดียั่วให้สุดไปให้สุดแล้วหยุดที่มีผัวชื่อเล้งนะ 99999
-
999
-
ย้งยี้น่ารักมาก เก่งสารพัด
ชอบเจงอินด้วย ทีมเล้งยี่สู้ ๆ
-
กด 9 เชียร์น้องย้งจ้า
-
มั่นใจซะเหลือเกินนะคุณพี่เล้งงง. แต่ลูกเราจะไหวไหมหนอ ยิ่งใจอ่อนง๊ายยย
-
:impress2:ชอบมากๆค่ะ ติดตามนะคะ...รอพี่มาอัพคร่าาาา
-
กด 9 ย้งยี่ลูกแม่ สู้เขา ฮีบ!ไว้ลูกฮีบไว้!
อิพี่เล้งจะตัองได้สำนึกและรู้สึกซะบ้าง :fire: อิตัวดีไม่ใช่ของตายธรรมดา เขาแท็กทีมกันเว้ยยย
-
LengZab
ตอนที่ 10
"อาจจะเป็นแค่ความเคยชิน"
#พี่เล้งแซ่บมาก
“พี่เล้ง เย็นนี้ไม่ต้องมารับนะ”เล้งขมวดคิ้วให้กับโทรศัพท์ทันทีที่อีตัวดีกรอกเสียงมา มันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู เพิ่งจะบ่ายสองครึ่งทำไมอีย้งมันถึงโทรมาในเวลาเรียนได้
“ทำไม?”มันเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวย้งจะไปดูหนังกับโจ้”
“ไม่ให้ไป”เล้งตอบกลับทันที มันเรื่องอะไรจะไปดูหนังสองต่อสองกับไอ้เด็กที่หน้าเหมือนสันติสุขตอนหนุ่มๆนั่น
“ย้งไม่ได้โทรมาขออนุญาตพี่เล้งนะ ย้งโทรมาบอกพี่เล้งจะได้ไม่ต้องมารับเก้อ”มันตอบกลับด้วยน้ำเสียงดื้อดึงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เล้งรู้สึกว่าสงครามเย็นระหว่างเล้งกับย้งชักจะหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เริ่มตั้งแต่อีตัวดีพยายามเอาตัวออกห่างเขาไม่มาเกาะแกะนัวเนียเหมือนเช่นเคย ไม่หยอดคำหวานชวนเลี่ยนเช้ากลางวันเย็นและก่อนนอนเหมือนทุกวัน ที่สำคัญมันไม่ยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัวมันแบบที่เคยได้ทำเลยซักนิด
“ไม่ให้ไป ถ้าจะดูรอพรุ่งนี้เดี๋ยวกูพาไป”
“แต่ย้งจองตั๋วไว้แล้ว เนี่ยเดี๋ยวไปห้างเลย”
“ย้ง อย่าดื้อกับกู”เล้งที่เริ่มไม่พอใจกดเสียงหนักหวังจะขู่อีตัวดีให้กลัวหากแต่สิ่งที่ย้งยี้ทำคือ
ตู๊ด....ตู๊ด...ตู๊ด....
“แม่งเอ้ย!!”เล้งปาโทรศัพท์ลงบนกระเป๋าเป้จนเจงกับอินที่นั่งลอกรายงานอยู่ถึงกับสะดุ้งโหยง
“อะไรของมึงไอ้เล้ง เครื่องนี้แจ๊ลี่เพิ่งซื้อให้มึงไม่ใช่เหรอจะโยนทำห่าอะไร”เจงหยิบโทรศัพท์ของเล้งขึ้นมาปัดๆแล้ววางลงบนโต๊ะด้วยความเบามือ
“ก็อีย้งน่ะสิ เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งริอาจไปดูหนังกับผู้ชายสองต่อสอง”เล้งกระแทกตูดนั่งลงลนเก้าอี้อย่างหงุดหงิด
“แล้วมันผิดตรงไหนอ่ะ?”อินทำหน้าสงสัย
“คือการที่อีย้งมันจะไปไหนมาไหนกับใครมันก็เป็นสิทธิ์ของมันป่าววะ ทำไมมันต้องขออนุญาตหรือต้องคอยฟังมึงด้วยอ่ะเล้ง เป็นอะไรกันเหรอถึงมีสิทธิ์ไปห้าม?”
“นั่นดิ่เล้ง มึงสังเกตตัวเองบ้างป่าว สองวันมานี้เหมือนผู้หญิงที่เป็นวัยทองอ่ะ ฟาดงวงฟาดงาเว่อร์ มันจะไปไหนกับใครก็เรื่องของมันป่าววะ มึงจะไปตามห้ามมันได้ตลอดได้ยังไง เป็นแค่เพื่อนพี่ไม่ได้เป็นผัวเด้อ มึงอย่าลืม”เจงรีบพูดดักหน้าเพราะทุกครั้งที่เล้งหงุดหงิดเรื่องย้งยี้มันชอบยกประโยคว่าเป็นน้องเพื่อนขึ้นมาอ้างเสมอ
เจงกับอินไม่รู้หรอกว่าระหว่างย้งกับเล้งเกิดอะไรขึ้น เขารู้แค่ว่าเล้งมันหงุดหงิดผิดปกติ บ่อยครั้งที่กดโทรหาย้งยี้ยิกๆพอฝ่ายนั้นรับสายช้าหรือไม่รับสายก็โมโห เล้งมันฉลาดทุกเรื่อง งานในอู่ก็ดูแลแทนป๊าของมันได้ เรียนก็ไม่ขี้เหร่เป็นต้นฉบับรายงานให้เพื่อนอีกหลายคน
จะโง่ก็คงจะเป็นเรื่องของอีย้งนี่แหละ โง่จนเพื่อนๆหงุดหงิด เจงกับอินเคยคุยกันว่าที่เล้งไม่ยอมรับหัวใจตัวเองทั้งที่การกระทำทุกอย่างมันก็แสดงออกมาชัดเจนอยู่แล้วว่ารักอีย้งก็เพราะเรื่องเพศ
สมัยนี้แล้วสังคมเปิดมากขึ้น อาจจะโดนนินทาบ้างแต่แถวที่มันอยู่ก็คนรู้จักกันทั้งนั้น ถ้าเล้งกับย้งจะใช้ชีวิตร่วมกันก็ไม่ได้ผิดแปลกอะไรเลยซักนิดแต่เล้งก็ยังเอาความคิดคร่ำครึนี้กดความรู้สึกของตัวเอง
“พวกมึงนี่แม่ง”เล้งถีบเก้าอี้ใกล้ตัวอย่างหงุดหงิดเมื่อหาคำพูดที่จะไปหักล้างเจงกับอินไม่ได้ คาบต่อไปกินเวลายาวน่านจนหมดชั่วโมงเรียน เล้งพุ่งออกนอกห้องราวลูกธนูจนเจงกับอินตามไม่ทัน
ไม่ได้คิดอะไรแล้วจะหวงทำไมวะ
ปากแข็งจนอยากเอารองเท้านันยางตบให้ปากนิ่มซักที
หมาคาบไปแดกวันไหนอย่ามาร้องไห้คร่ำครวญนะ นอกจากไม่ปลอบแล้วพ่อยังจะด่าซ้ำด้วย
เล้งกดโทรศัพท์หาย้งยี้นับสิบสายแต่รายนั้นไม่รับ มันหงุดหงิด มันพยายามนึกว่าย้งยี้จะไปดูหนังที่ห้างไหน ถ้าเอาจากระยะทางที่ใกล้ที่สุดก็คือห้างที่เล้งพามันไปบ่อยๆ เล้งตัดสินใจลองเสี่ยงขับรถไปที่ห้างนั้น เป็นห้างที่อยู่ระหว่างกลางวิทยาลัยของเล้งกับโรงเรียนของอีย้ง เขาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของโรงหนังไปดูโปรแกรมว่าย้งยี้กับไอ้เด็กนั่นน่าจะดูเรื่องไหน ช่วงนี้หนังภาคต่อของซุปเปอร์ฮีโร่ชื่อดังกำลังเข้าฉาย ถ้าเอาตามความคิดไอ้เด็กหน้าเหมือนสันติสุขนั่นน่าจะดูเรื่องนี้ แต่อีตัวดีมันไม่ได้ชอบนี่หว่า
ย้งยี้ไม่ชอบหนังฮีโร่ มันบอกดูแล้วง่วง
ถ้าตามนิสัยขี้เกรงใจคนอื่น((ยกเว้นเกรงใจเล้ง))มันก็คงจะยอมไปดูหนังฮีโร่
แต่ถ้าไอ้หนุ่มนั่นอยากเอาใจอีย้งก็คงจะเป็นหนังไทยที่อีตัวดีมันบอกว่าอยากดูนักหนาเพราะชอบที่พระเอกหล่อ
หนังฮีโร่เข้าโรงไปแล้วตอนบ่ายสามกว่าๆ แต่หนังที่อีตัวดีมันอยากดูฉายตอนสี่โมงครึ่ง เล้งมองนาฬิกาเหลืออีกห้านาทีกว่าหนังจะฉาย มันรีบเดินลิ่วเข้าไปที่หน้าเค้าท์เตอร์บอกชื่อหนังที่ต้องการจะดู กวาดสายตามองที่นั่งที่ถูกซื้อไปแล้วว่ามีใครมาเป็นคู่บ้าง
ถ้าไอ้เด็กนั่นจะจีบอีย้งมันต้องเลือกที่นั่งที่แยกออกจากคนอื่นๆแน่ๆ เล้งกวาดตาดู มีตั้งสามที่ๆนั่งเป็นคู่ มันต้องสุ่มเอาล่ะว่าอีย้งกับไอ้โจ้นั่นจะนั่งตรงไหน ปกติแล้วเวลาเขามาดูหนังกับมันอีย้งชอบนั่งแถวที่ติดทางเดินเพราะจะได้เหยียดขาได้เต็มที่จะลุกออกมาเข้าห้องน้ำก็ไม่ต้องเดินเบียดจนตัวลีบออกมา ดังนั้นเล้งก็เลือกแถวที่ถัดขึ้นไปอีกแถวหนึ่งที่แทบจะไม่มีคนนั่ง มันเลือกที่นั่งหลังเก้าอี้ที่ถูกจองคู่ เมื่อได้ตั๋วแล้วเล้งก็เดินเข้าไปในโซนโรงหนังทันที ผู้คนนั่งกันตามเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้เพราะอีกโรงหนึ่งหนังก็ใกล้ฉายเช่นเดียวกัน เล้งเดินหาที่นั่งในตอนที่ภาพบนจอปรากฏตัวอย่างหนังฝรั่งเรื่องดัง
ซื้อหวยไม่ถูก!! บนโลกนี้นอกจากแม่กับพี่ของอีย้งแล้วก็มีแต่เล้งนี่แหละที่เดาใจมันถูก
มันกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อคู่ที่นั่งด้านหน้าของมันคือเด็กนักเรียน ม.ปลายสองคนที่คุ้นตา
อีตัวดีของมันนั่งดูตัวอย่างหนังอย่างตั้งใจ อีย้งมันชอบดูหนัง ยิ่งหนังเบาสมองมันจะจดลิสต์ไว้ในใจเลยว่ามันอยากดูเรื่องไหนแล้วก็จะมาอ้อนให้เขาพามาดูทุกครั้ง
แต่วันนี้มันเปลี่ยนไป...
ที่นั่งข้างๆแทนที่จะเป็นเขากลับเป็นไอ้หนุ่มคนใหม่ที่เขาเกลียดขี้หน้าตั้งแต่แรกเห็น
ย้งยี้กับโจ้ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าที่นั่งด้านหลังมีใครบางคนนั่งมองอยู่ ตัวอย่างหนัง โฆษณากฏข้อห้ามต่างๆจบลงพร้อมเพลงสรรเสริญพระบารมีดังขึ้น ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนถวายความเคารพ เมื่อเพลงจบก็เข้าสู่หนังที่จะฉาย
เล้งดูไม่รู้เรื่อง...
เนื้อหาของหนังไม่เข้าหัวเลยซักนิดเมื่อเห็นภาพโจ้ยื่นหน้ามากระซิบคุยกับย้งยี้จนเหมือนจะหอมแก้มกันอยู่แล้ว เล้งเอาฮู้ดคลุมหัวหยิบหน้ากากอนามัยขึ้นมาปิดบังใบหน้า
มันนั่งจ้องเด็กสองคนตรงหน้าตาทบจะไม่กระพริบ
เล้งกำลังรอจังหวะ เมื่อถึงฉากที่ตลกจนขำเล้งก็ถีบปั่กลงไปที่หลังเบาะของโจ้ โจ้สะดุ้งเฮือกหันขวับกลับไปมองต้นเหตุที่ทำให้หลังของเขาสะเทือนแต่คนด้านหลังกลับตั้งใจดูหนังจนโจ้คิดว่าตัวเองอาจจะรู้สึกไปเองว่าโดนแกล้ง
“มีอะไรเหรอโจ้?”ย้งยี้ที่เห็นท่าทางแปลกๆของโจ้เอ่ยถามอย่างแปลกใจ มันทำท่าจะหันไปดูแต่โจ้ก็ปฏิเสธออกมาเสียก่อน
“ไม่มีอะไรหรอกสงสัยพี่คนข้างหลังเขาเหยียดขาเลยโดนเบาะโจ้น่ะ”
“อ่อ...งั้นดูหนังต่อนะ”
“อื้อ”โจ้พยักหน้ารับ อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองคนข้างหลังอีกรอบแต่ก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไร
เล้งเหยียดยิ้มภายใต้หน้ากากอนามัยสีดำที่ปกปิดอยู่ครึ่งหน้า
ไอ้โง่ เดี๋ยวพ่อจะถีบให้หลังหักเลยมึง...
และเล้งก็ทำอย่างที่คิดจริงๆ แรกๆแค่อาศัยจังหวะตึ่งโป๊ะของหนัง หลังๆพอหนังได้กลางเรื่องนี่พอโจ้กระซิบกระซาบกับย้งทีเล้งก็ถีบที พอโจ้กับย้งหยิบป๊อปคอร์นจังหวะเดียวกันมือชนกันเล้งก็ถีบทีจนโจ้รู้สึกผิดสังเกตทนไม่ไหว เด็กหนุ่มลุกพรวดหันมายืนมองคนข้างหลังตาขวาง
“นี่ คุณ ผมว่าคุณแกล้งผมแล้วแหละ”ย้งที่นั่งดูหนังอยู่ถึงกับตกใจกับปฏิกริยาของโจ้ อีตัวดีหันกลับมามองคู่กรณีของโจ้ที่นั่งประสานมือไว้กับอกก่อนจะเบิกตาโพลง
ต่อให้เอากระสอบปิดหัวย้งก็จำได้
“พี่เล้ง!!”อีตัวดีรีบยกมือขึ้นปิดปากเมื่อคนในโรงเริ่มหันมามองเหตุการณ์ไม่ปกติมันก้มหัวให้สายตาทุกคู่ที่มองมาอย่างขอโทษ เล้งถอนหายใจพรืดใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นเดินลงมานั่งเก้าอี้ว่างข้างๆย้ง
“พี่เล้งมาได้ยังไงอ่ะ”ย้งยี้มองคนที่นั่งเอนกับเบาะด้วยท่าทางสบายๆอย่างแปลกใจ
“ทำไม ลุงสันติสุขซื้อโรงหนังไว้เหรอทำไมกูจะมาไม่ได้”มันหันไปถามแขวะโจ้
“แล้วนี่แกล้งถีบเบาะโจ้ใช่มั้ย สะเทือนมาถึงย้งเลยนะ”มันทำเสียงเขียวกระซิบดุราวกับแม่เสือที่กำลังขู่ฟ่อๆ
น่ากลัวชิบหาย
น่ากลัวเหมือนลูกแมวอ้วนๆตัวสีส้มๆขู่ฟ่อๆยามโดนแกล้ง
ครึ่งหลังหนังเป็นยังไงย้งยี้ดูไม่รู้เรื่องเลยซักนิดเมื่อเล้งเอาแต่กระซิบถามว่าตัวละครตัวไหนชื่ออะไรทำไมมันต้องทำแบบนั้นแบบนี้บางทีก็ถามเย็นนี้กินอะไรดี ครั้นพอย้งหันไปจะคุยกับโจ้เล้งก็ฉวยเอามือย้งไปกุมไว้เสียดื้อๆ พอหันไปทำตาเขียวใส่เล้งก็อ้างด้วยประโยคโง่ๆว่า
“หนาว ขอจับหน่อย”
ถามว่าเชื่อมั้ย...
ก็เชื่อแหละจ้า เพราะปกติเวลาย้งมาดูหนังกับพี่เล้งย้งจะมีผ้าห่มผืนเล็กๆไว้ให้พี่เล้งด้วยผืนหนึ่ง
เล้งเคยบ่นว่าแอร์ในโรงหนังเย็นเกินยิ่งอยู่นานก็ยิ่งหนาว
“ก็ไม่น่าตามมามั้ยล่ะผ้าห่มก็ไม่ได้เตรียมมา”มันบ่นคนพี่เบาๆ เล้งกระชับฝ่ามือของมันกับย้งแน่นขึ้น
ไม่อยากปล่อย...
เพราะถ้าหากเล้งปล่อยมือตอนนี้ย้งยี้อาจหลุดลอยไป ย้งยี้ในตอนนี้เหมือนลูกโป่งที่อัดก๊าซมาจนเต็ม ถ้าเขาถือไม่ดีเชือกที่ผูกไว้ระหว่างเขาสองคนก็จะลื่นหลุดแล้วย้งยี้ก็จะลอยหายไปไกลเกินเอื้อมถึง
มันดึงมือที่กอบกุมกันไว้ไปซุกในกระเป๋าเสื้อผสานเรียวนิ้วทั้งห้าเข้าด้วยกัน อย่างน้อยในตอนนี้เล้งก็ยังอุ่นใจว่าย้งยังอยู่กับมันข้างๆมันในตอนนี้
มันหยุดก่อกวนย้งแล้วยอมนั่งนิ่งๆเมื่ออีตัวดีมันหันมาดุครั้งสุดท้ายจนหนังจบ ย้งยี้ปล่อยมือจากมันเดินตามโจ้ออกมานอกโรงหนัง ทั้งสองคนคุยเกี่ยวกับหนังช่วงที่ย้งยี้ไม่ทันได้ดูเพราะมัวแต่หันไปแยกเขี้ยวกับเล้ง
“เข้าใจเลือกหนังนะ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเฟรนด์โซน ก็คงเป็นได้แค่นั้นแหละ”เล้งที่เดินตามมาทีหลังเอ่ยแทรกพร้อมทำปากเบะ โจ้รู้สึกคันเท้ายิบๆแต่ก็เกรงใจย้งยี้จึงทำได้แค่เพียงเงียบไว้ไม่โต้ตอบอะไรกับคนพาล
“โจ้ เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะค่อยลงไปกินข้าวข้างล่าง”ย้งยี้ส่งแก้วน้ำแถะถังป๊อปคอร์นให้โจ้ถือก่อนจะเดินแยกไปเข้าห้องน้ำ เล้งที่ยืนอยู่กับโจ้จึงมีโอกาสได้พูดคุยฉันมิตรกับโจ้เป็นครั้งแรก
“อยากจะเตือนอะไรไว้อย่างนะ อย่าพยายามใกล้อีย้งให้มากนัก”
“ทำไมเหรอพี่?”โจ้แสร้งเลิกคิ้วเอ่ยถามราวกับไม่เข้าใจในสิ่งที่เล้งอยากจะสื่อ
“กูว่ากูบอกมึงไปเมื่อวันนั้นแล้วนะ”
“คำพูดลอยๆแบบคนไม่มีสถานะน่ะ ผมไม่นับหรอกนะ”โจ้ยกยิ้มที่มุมปาก ในขณะที่เล้งเหมือนโดนหมัดฮุก
ทำไมไอ้เด็กนี่มันรู้?
หรือว่าย้งยี้บอกมันถึงสถานะที่ไม่ชัดเจนของมันกับอีย้ง เล้งเหมือนคนที่เดินสะดุดขาตัวเองจนเซแล้วหาหลักยึดไม่ได้ เขาประเมินย้งยี้ต่ำไป
จริงอยู่ที่ตอนนั้นปากเขาจะบอกให้ย้งยี้ลองเปิดใจคบใครใหม่ๆดูบ้างแทนที่จะยึดติดแต่กับเขาคนเดียว แต่นั่นมันไม่จริงเลย ที่เขากล้าพูดแบบนั้นก็เพราะเล้งมั่นใจว่าย้งยี้จะไม่มีใคร
เขาก็แค่คนเห็นแก่ตัวที่ยังอยากเก็บย้งไว้ข้างตัวแต่ก็ยังอยากเปิดโอกาสให้ตัวเองลองคบกับคนอื่นได้โดยไม่ต้องรู้สึกผิด
แต่พอเอาเข้าจริงตอนที่ย้งมีใครเข้ามากลับกลายเป็นเล้งที่งุ่นง่านหงิดหงิดทนไม่ไหว
เพราะมั่นใจว่าย้งคงไม่มีใครเข้ามา ถึงมีเข้ามาย้งก็คงไม่มองใคร
เขาลืมคิดไปว่าจริงๆแล้วทั้งหน้าตาและนิสัยของย้งนั้นสามารถดึงดูดคนรอบข้างให้มาโคจรรอบๆตัวของมันได้อย่างง่ายดาย
พอคิดได้ว่าตอนนี้ระหว่างเขากับย้งเกิดช่องว่าง เล้งก็โมโห
โมโหทุกอย่าง โมโหที่ย้งยี้ที่มันไม่มั่นคงกับเขาเพียงคนเดียวเหมือนเมื่อก่อน
ที่สำคัญ เล้งโมโหตัวเอง เล้งไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเล้งกำลังกลัวอะไร
ครอบครัวหรือสังคม
อยากจะรักแต่อีกใจก็บอกว่ามันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ปกติ เกิดเป็นความกระอักกระอ่วนใจในตัวเอง เล้งไม่รู้ว่าถ้าเขายอมรับความสัมพันธ์กับอีย้งแล้ว ป๊าและพี่ๆอีกสองคนจะรับได้มั้ย ไหนจะขี้ปากชาวบ้านอีก
เล้งไม่ได้อยากมีปมด้อยให่ใครมาล้อเลียน การคบเพศเดียวกันนั้นเท่ากับเล้งเอาตัวเองออกไปยืนกลางแจ้งให้คนประณาม
เล้งยอมรับว่าเล้งน่ะคิดเยอะ
เล้งแค่อยากมีเวลาทบทวนให้รอบคอบมากกว่านี้ แต่ตอนนี้เหมือนย้งยี้พยามร่นเวลาที่เขาต้องการให้สั้นลง
“พี่รู้หรือเปล่า ตอนนี้พี่เหมือนหมาบ้าเลย ไม่ชัดเจนแล้วยังหวงก้างไม่รู้สึกทุเรศตัวเองบ้างเหรอ?”โจ้โยนแก้วน้ำและถังป๊อปคอร์นทิ้งลงถังอย่างไม่ใยดี
“ในเมื่อพี่ไม่ชัดเจน ตอนนี้ก็เท่ากับว่าย้งเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ ผมก็มีสิทธิ์ที่จะจีบ คนน่ารักๆแบบนั้นน่ะไม่ควรต้องมาทำหน้าเศร้าเพราะคนเห็นแก่ตัวคนเดียว ผมน่ะไม่ยอมลงให้พี่หรอกนะ ถ้าขี้ขลาดก็หลีกทางไป ไอ้สถานะเพื่อนพี่ชายน่ะมันไม่ได้มีสิทธิ์มากเท่ากับที่พี่มีในทุกวันนี้หรอกนะ ถ้าพี่ดูแลเขาได้แต่ให้สถานะที่ชัดเจนกับเขาไม่ได้ก็หลีกไป สิ่งที่เขาต้องการผมให้เขาได้ทุกอย่างและจะทำให้ดีมากกว่าพี่ด้วย”เด็กหนุ่มเหยียดยิ้มให้เล้งอีกครั้งก่อนจะเดินผ่านเขาไปราวอากาศธาตุเพื่อไปหาย้งยี้ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“คุยอะไรกันเหรอ หน้าเครียดเชียว”ย้งยี้ถามโจ้เมื่อเห็นสีหน้าของเล้งบึ้งตึง
“ไม่มีอะไรหรอก พอดีโจ้ถามพี่ชายของย้งว่าจะกินอะไรดี ไปกินอาหารญี่ปุ่นกันมั้ย”โจ้เอ่ยถามแต่เล้งที่เดินเข้ามาสมทบรีบบอก
“ย้งไม่ชอบกินอาหารญี่ปุ่น มันชอบกินพิซซ่ากับไก่ทอด”
“ไม่เป็นไรกินอาหารญี่ปุ่นก็ได้ ลองอะไรใหม่ๆซะบ้างก็ดีเผื่อจะเจอของชอบอื่นนอกจากของเดิมๆที่เคยกิน”
“แล้วถ้ากินแล้วท้องเสียล่ะ?”เล้งจ้องหน้าจ้องตาอีตัวดีอย่างคาดคั้น
“ก็เปลี่ยนไปกินอย่างอื่นสิ มันต้องมีซักอย่างล่ะที่กินได้”
“มึงกินไอ้ที่เคยกินน่ะดีแล้ว ปลอดภัยแถมเป็นของชอบด้วย”
“บางทีย้งก็คิดนะ ว่าไอ้ของที่กินมาตลอดชีวิตน่ะ”ย้งตวัดสายตาจ้องหน้าเล้งอย่างไม่หลบก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนเล้งใจหาย
” ย้งชอบจริงๆหรือย้งแค่เคยชิน”
........................
ยกที่ 1 ย้งยี้ชนะ
-
ย้งลูก บวกอิพี่เล้งมันเลย!
-
:katai5:รอนะคะ
-
:L2: :pig4:
ต้องจัดการให้เข็ด
-
:pig4: :pig4: :pig4:
555 อิพี่เล้ง เจอฮุคของโจ้ ปิดท้ายด้วยอัพเพอร์คัท แล้วตามด้วยจระเข้ฟาดหางของย้งยี้
หุหุ แพ้ไปในที่สุด อิอิ
-
:fire: ย้งจะต้องชนะนะ
-
เริดดดดย้ง
-
o13 โอ๊ยยย.....ลูกสาวววว เอาใจไปเลยลูก :katai2-1: ดิ้นตายแน่พี่เล้งเอ้ย เด็ดมากลูก จัดไป :katai3:
เอาให้ขาดใจจนกว่าจะชัดเจน และยอมรับ เลิกคิดมากได้แล้วววนะพี่ก่อนจะสาย
:L1: :pig4: :L2:
-
ขยี้ให้แหลก
-
พี่เล้งๆๆ นอกจาก เฟรนด์โซน มันยังมี บราเธอร์ โซน ด้วยนะ ฮู้บ่??? บักง่าว
-
สุดยอดเลยน้องย้งลูกแม่ พี่เล้งเป็นไงล่ะต้องเจอแบบนี้แล้วโจ้คือพร้อมเสียบมาก55555 อ่านแล้วคิดถึงเพลงรเลยอ่ะ พี่เล้งจะปากหนักอะไรขนาดนี้ถ้าย้งรอไม่ไหวแล้วไปหาคนอื่นก็จะซ้ำเติมพี่เล้งอ่ะไม่สงสารเด้อ อยากให้น้องย้งจัดหนักๆให้กับอิพี่เล้งอีกพูดดีนักน้องของเพื่อนกับเปิดใจรับใครใหม่ๆ พอน้องเปิดใจกับหวงก้างอิพี่เล้งคนย้อนแย้งเก่ง เชียร์โจ้ไม่เชียร์พี่เล้งคนย้อนแย้งแล้ว :pig4: :กอด1:
-
หมัดนี้ย้งฮุกได้แรงมากกก ชายันปลายตีนเลย
-
เชิดไว้ค่ะย้งยี้ เราคนสวย เราต้องเป็นคนเลือกเนาะ ไม่ใช่ของตายของใคร
-
o13 อดใจไม่ได้ต้องเข้ามาเชียร์น้องย้งยี :katai3:
อย่าพึงใจอ่อนนะ เอาให้เล้งรู้สึกตัวซะบ้าง
มัวแต่คิดเยอะดีนัก สมน้ำหน้า :m20:
-
เอาคืนให้หนักเลยน้องย้ง เป็นทีของเราแล้ว
-
สะใจแม่จริงโว้ยยยยยยยยยยนยย ย้งชนะให้ได้ทุกแมตซ์เลยนะลูก ให้อิเล้งมันอกแตกตายไปเล้ยนนนน :katai4:
-
o13 o13
-
เก่งมากกน้องย้งลูกแม่. อิพี่เล้งเจอประโยคนี้เข้าไปไม่ช็อคตายตรงนั้นเลยหรอ
-
ไปค่ะไปให้สุดแล้วหยุดที่นับสินสอด
อีพี่เล้งให้แม่มาขอน้องย้งได้แล้วนะ
-
แม่พี่เล้งตายแล้วค่ะ5555555
ไปค่ะไปให้สุดแล้วหยุดที่นับสินสอด
อีพี่เล้งให้แม่มาขอน้องย้งได้แล้วนะ
-
สู้ ๆ นะย้ง
-
อ่านเรื่องนี้แล้วร้องอย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอิพี่เล้งเกือบทั้งเรื่อง555
-
อุอิ แอบสงสารเฮียเบาๆ
-
o13 :z3: :ling1: อยากเห็นรีแอคพี่เล้งแล้ววววว สาแก่ใจอีช้อยนัก กรี๊ดๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 10
100%
“พรุ่งนี้ย้งจะให้โจ้มารับกี่โมงดี”เล้งที่เดินนำจะเข้าบ้านถึงกับหูผึ่ง ขายาวชะงักทันทีที่โจ้พูดจบประโยค
ไปไหนกันวะ??
นี่ยังมีอะไรที่เขาไม่รู้อีกมั้ย?
“ซักบ่ายโมงก็ได้”ย้งยี้ตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง ทั้งคู่คุยกันอีกครู่โจ้ถึงขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน เล้งไขบานประตูเข้ามาในบ้าน ทั้งบ้านมืดสนิท ความขุ่นมัวทำให้เล้งเดินนำลิ่วๆเข้ามาในบ้านอย่างหงุดหงิด
“พี่เล้ง”เล้งชะงักเท้าที่กำลังจะขึ้นไปด้านบน มันมองผ่านแสงสลัวไปที่อีตัวดีที่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าบ้าน
“งื้อ...”มันทำเสียงหงุงหงิงเบาๆ ขาของมันสั่นสลับกันอย่างเอาแต่ใจ
“มารับหน่อย”เล้งกรอกตาเป็นเลขแปดก่อนจะเดินกลับไปรับอีตัวดีที่ตีนตายก้าวไม่ออก
เล้งหงุดหงิดจนลืมไปเสียสนิทว่าย้งยี้กลัวผีกลัวความมืด มันวกกลับมาหน้าบ้านปิดประตูล็อคแล้วคว้ามืออีตัวดีมากุมดึงให้เดินตามขึ้นมาด้านบน ทันทีที่เล้งเปิดไฟย้งยี้ก็ดึงมือตัวเองออกเดินไปนั่งแผ่ที่ขอบเตียงในขณะที่เล้งยืนหน้าบึ้งอยู่กลางห้อง
“พี่เล้งจะอาบน้ำเลยหรือจะให้ย้งอาบก่อน?”
“พรุ่งนี้จะไปไหน?”เล้งไม่ได้ตอบคำถามหากแต่ตั้งคำถามที่คาใจอยู่แทน ย้งยี้หัวเราะเบาๆใช้มือทั้งสองข้างยันกับพื้นเตียงยกเรียวขาขาวขึ้นมาไขว่ห้างแล้วขยับไปมาอย่างสบายอารมณ์
เฮียยี่นี่มองพี่เล้งขาดจริงๆ ย้งยี้รู้สึกว่าสองวันมานี่บทบาทของเล้งกับย้งยี้มันสลับกัน
เมื่อก่อนย้งยี้ไล่ตามเล้ง ไม่ว่าจะไหนทำอะไรเป็นย้งยี้ที่ร้อนใจกระวนกระวายอยากรู้ไปเสียหมด
หากแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว
“โจ้ชวนไปดูหนังสือที่ห้างเปิดใหม่น่ะ”
“ไม่ต้องไป”
“ทำไม?”มันเลิกคิ้วถาม มุมปากก็ยกยิ้มน้อยๆ
“ถ้ามีเหตุผลเพียงพอก็จะโทรไปยกเลิก”
“รู้จักเขาดีแค่ไหนถึงจะไปไหนมาไหนกับเขาแค่สองคน”
“ก็เป็นคนดี อีกอย่างโจ้ชัดเจนดีว่าเข้ามาหาย้งแบบไหน”ย้งยี้ตอบตามตรง ใบหน้าจิ้มลิ้มบึ้งลงเมื่อเล้งเลือกที่จะเลี่ยงพูดในสิ่งที่มันอยากฟัง
“อ่อ เดี๋ยวนี้ไม่ต้องการกูแล้วสินะ”และเช่นเคย เล้งเลือกที่จะประชด มันหันหลังถอดเสื้อช็อปออกเตรียมตัวอาบน้ำ ย้งยี้ปากเบะทำตาคว่ำใส่ไม่ให้เล้งเห็นหมดสภาพเฟียซๆที่สร้างมาตลอดช่วงเย็น
พี่เล้งน่ะโง่ ถ้าไม่เสียดายความหล่อก็จะให้ไปไถนาแทนควายแล้ว
“ย้งน่ะต้องการพี่เล้งมาตลอดแหละ”กลั้นอกกลั้นใจทำเสียงนิ่ง
“แต่มึงไม่เชื่อฟังกู”
“แล้วเราเป็นอะไรกันล่ะ พี่เล้งลองบอกเหตุผลที่มาห้ามไม่ให้ย้งไปกับโจ้มาดีๆซักข้อสิ”
“กูเป็นห่วงมึงไง มึงไม่เคยไปไหนมาไหนโดยไม่มีกูหรือไอ้ยี่ ถ้าไอ้ยี่มันรู้เดี๋ยวมันก็ดุมึงอีกหรอก”
“เฮียยี่รู้แล้ว เฮียอนุญาตให้ย้งไปกับโจ้ สองคนเคยคุยโทรศัพท์กันแล้ว โจ้ขอเฮียยี่ด้วยตัวเองว่าจะจีบย้งขอพาย้งไปเที่ยว”
“แล้วมันก็ยอมเนี่ยนะ”เล้งขึ้นเสียงอย่างโมโห
“แล้วทำไมจะต้องไม่ยอมล่ะ ย้งจะจบ ม.6 อยู่แล้วนะพี่เล้ง ย้งโตแล้ว อีกอย่างย้งคิดว่าเวลาแปดเก้าปีที่ผ่านมามันนานมากเลยนะสำหรับความรู้สึกที่ย้งมีให้พี่น่ะ ย้งชัดเจนทั้งคำพูดและการกระทำมาตลอด และตอนนี้ย้งก็คิดว่าย้งชัดเจนแล้วว่าย้งคงต้องตัดใจซักที สำหรับพี่เล้งย้งคงเป็นได้แค่น้องเป็นได้แค่คนน่ารำคาญใช่มั้ย?”
“กูไม่เคยคิดว่ามึงเป็นตัวน่ารำคาญ กูแค่ขอเวลา”
“เวลาอะไรของพี่ พี่มีเวลาคิดมาจะเก้าปีแล้วนะพี่เล้ง ย้งคิดไว้แล้วถ้าย้งอายุครบ 18 แล้วพี่เล้งยังไม่ชัดเจนกับย้งซักที ย้งจะเลิกวุ่นวายกับพี่เล้งแล้ว ย้งเหนื่อย ย้งอายตัวเองที่วิ่งตามพี่เหมือนคนบ้าให้คนเขาหัวเราะ...ฮึก...”อยู่ๆอีตัวดีมันก็สะอื้นออกมา ย้งยี้รู้สึกเศร้าเมื่อคิดว่ามันรักพี่เล้งมาครึ่งหนึ่งของชีวิตมันเลยนะ แล้วมันได้อะไรกลับมาจากพี่เล้งบ้างนอกจากสถานะของน้องเพื่อน
มีใครให้มากกว่านี้มั้ยคะ ย้งยี้จะไปกราบตีน
ความอัดอั้นที่มีมาตลอดเกือบ 9 ปีพรั่งพรู ย้งยี้ก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงกล้าพูดประโยคที่เก็บอยู่ในใจมาตลอด มันเคยคิดว่ามันทนได้รอได้ แต่จิวยี่เหมือนมาปลดกลอนที่มันลงไว้ตลอด 9 ปีออกให้ย้งยี้เห็นโลกภายนอก
โลกที่ไม่ได้มีแค่พี่เล้งที่มันรัก โลกที่ยังมีผู้คนอีกมากมายรอใหมันไปทำความรู้จัก
เล้งที่เห็นอีตัวดีเช็ดน้ำตาตัวเองป้อยๆก็รู้สึกปวดที่ใจ ขายาวก้าวพรวดๆแค่ 2-3 ก้าวก็เข้าประชิดตัวอีตัวดี มันเอื้อมมือจะดึงย้งมากอดหากแต่ย้งยี้กลับเบี่ยงตัวหนี
“ไม่ต้องมาแตะตัวย้ง ย้งบอกแล้วไงไม่ได้เป็นแฟนไม่มีสิทธิ์จับ”
“จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ยย้ง?”เล้งเอ่ยถามเสียงเรียบ ในหัวและในใจของมันร้อนรนไปหมด
สองวันมันนานเกินไปแล้วสำหรับเกมส์ที่ย้งยี้กำลังเล่นอยู่
“ทำแบบนี้แล้วมีความสุขเหรอ ต้องมาคอยนั่งประชดใส่กันทุกห้านาทีน่ะ เฮียไม่สนุกด้วยนะย้ง”
“แล้วพี่เล้งคิดว่าย้งสนุกเหรอ ย้งก็อึดอัดจะตายแล้วเหมือนกัน”
“ทำไมจะต้องอยากได้สถานะจากปากเฮียวะ ที่ทำอยู่ทุกวันนี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ กูก็มีแค่มึงเนี่ยเกือบครึ่งหนึ่งของชีวิตกูเหมือนกัน”
“ทำไมย้งอยากได้ชื่อเรียกความสัมพันธ์ของเราน่ะเหรอ ก็เพราะเวลามีคนถามว่าเราเป็นอะไรกัน ย้งก็ตอบไม่ได้ไง ถ้าพูดไปเองตามความคิดแล้วพี่เล้งบอกไม่ใช่ ย้งไม่ต้องเก็บเศษหน้าแหลกๆกลับบ้านมานั่งซ่อมหน้าตัวเองเหรอ มันจะยากเย็นอะไรนักหนากับอีแค่บอกมาว่าพี่รู้สึกยังไงกับย้งน่ะ”ย้งยี้เกลียดตัวเองที่พูดไปก็ร้องไห้ไป มือเล็กปาดน้ำตาน้ำมูกป้อยๆอย่างน่าสงสาร เล้งไม่สนใจการดีดดิ้นของย้งยี้มันดีงร่างบางมากอดจนจมอก
“บอกแล้วไง ฮึก...ไม่ได้เป็นอะไรกันห้ามมากอด”มันผลักคนพี่ด้วยแรงเท่าที่มีแต่เล้งกลับยิ่งกอดมันแน่นขึ้น เสียงหัวใจของเล้งดังรัวอย่างน่ากลัว
“กูรักมึง”และแค่ประโยคสามคำสั้นๆที่เล้งพูดออกมาหยุดทุกสิ่ง
เหมือนเวลาหยุดเดิน
เหมือนโลกหยุดหมุน
และเหมือนย้งยี้จะหยุดหายใจแล้วตายไปแล้วเพราะอีตัวดีหยุดดิ้นหยุดร้องหยุดสะอึกสะอื้น มีเพียงใบหน้าที่แหงนมองเล้งอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูก ดวงตากลมจ้องเล้งไม่กระพริบ ริมฝีปากอิ่มอ้าค้างเหมือนปลาทองงับน้ำไม่มีผิด
“กูรักมึง พอใจยัง?”
“พ...พูดอีกทีได้ป่าว?”ย้งยี้ที่เรียกสติตัวเองกลับมาจากนอกโลกเอ่ยขอ เล้งหัวเราะเบาๆยกชายเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำตาน้ำมูกให้อีตัวดีเหมือนที่ทำมาตั้งแต่เด็ก
ก็รักมาตลอด...รู้ใจตั้งแต่ที่จิวยี่ถามครั้งนั้นแล้ว
เพียงแต่เล้งแคร์สังคมแคร์คนอื่นมากเกินไป จนลืมไปว่าคนที่เขาต้องแคร์ก็คืออีตัวดีในอ้อมกอดนี่เอง
ช่างแม่งสังคมก็แล้วกัน
“ขอโทษนะที่ไม่เคยทำอะไรให้มึงมั่นใจในตัวกูเลยซักครั้ง”เล้งกดจูบลงบนหน้าผากของย้งยี้เบาๆแล้วผละออก
“กูรักมึงมาตั้งนานแล้วมึงก็น่าจะรู้ ไม่งั้นจะคอยดูแลมึงทำไมทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของกูเลยซักนิด”เล้งฝังจมูกลงบนแก้มฟูๆของย้งยี้จนเกิดเสียงดังฟอด มันหัวเราะจนตาหยีเมื่ออีย้งแก้มแดงราวจับไข้ แถมกระพริบตาปริบๆ
“งื้อ...”เมื่อเขินจนพูดไม่ออกย้งยี้ก็เลือกที่จะซบหน้ากับแผงอกของเล้ง มันถูกไถหน้าไปมาอย่างเขินอาย
มันผิดคาด
ย้งยี้ไม่คิดว่าพี่เล้งจะยอมแพ้กับมันเร็วขนาดนี้
ในความคิดของย้งปากแข็งปากหนักแบบนี้อาจจะซักอาทิตย์หรือบางทีอาจจะลากยาวไปเป็นเดือนๆคิดไม่ถึงเลยว่าเพียงแค่สองวันคำที่ย้งยี้อยากได้ยินมานานหลายปีกลับถูกเปล่งออกมาง่ายๆ
“พรุ่งนี้ไม่ไปได้มั้ย?”เล้งร้องขอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“รับปากเขาไปแล้วว่าจะไป”
“ไม่ให้ไป”เล้งยืนยันคำพูดตัวเองเสียงดู บอกรักก็บอกแล้วย้งยี้ยังจะดื้อ
อยากโดนดีใช่มั้ย?
“ก็นัดเขาไว้ก่อนแล้วนี่นา”อีตัวดีมันเงยหน้าขึ้นมาเถียงทำให้เล้งได้โอกาสประคองใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักไว้ด้วยสองมือ เล้งกระตุกยิ้มก่อนจะกระซิบเสียงพร่าใส่ย้ง
“กูจะทำให้มึงผิดนัดเอง”
“อื้อ..”ย้งยี้ทำท่าจะเถียงแต่เสียงมันก็หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อเล้งไม่เปิดโอกาสให้มันได้พูดอีกริมฝีปากออ่มก็ถูกครอบครองบดขยี้จนรู้สึกเจ็บ
จูบของพี่เล้งดุมาก ย้งถึงกับร่างกายอ่อนปวกเปียกจนเล้งดันให้นอนราบลงกับเตียงได้อย่างง่ายดาย เล้งไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอย มันกัดริมฝีปากล่างเบาๆอย่างร้องขอให้ย้งยี้เปิดโอกาสให้มันได้เข้าไปชิมความหอมหวานภายใน สอดลิ้นเก็บเกี่ยวอย่างละโมบ หลอกล่อยั่วเย้าเดี๋ยวนุ่มนวลชวนวาบหวามเดี๋ยวดุดันชวนใจสั่นจนร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ย้งยี้ไล้ฝ่ามือขึ้นมาคล้องลำคอของเล้งไว้อย่างลืมตัว
เพราะรักจึงไม่คิดห้ามปล่อยให้เล้งช่วงชิมลมหายใจไปอย่าง่ายๆ เล้งจูบซับหยาดน้ำสีใสที่ไหลเปรอะริมฝีปากจนถึงปลายคาง กดจมูกลงแก้มนุ่มคลอเคลียจนถึงต้นคอขาวหอมกลุ่นกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆคล้ายแป้งเด็กก่อนที่ย้งยี้จะทันคิดอะไรความเจ็บจี๊ดก็แล่นวาบที่ลำคอ เล้งดูดดึงผิวเนื้อเนียนขาวจนขึ้นสีแดงช้ำ เมื่อมองจนพอใจมันก็ผละออก ย้งยี้นอนหายใจหอบระทวยได้แต่ยกปลายนิ้วขึ้นแตะจุดที่โดนดูด
เจ็บแต่กลับรู้สึกดี
เล้งมองภาพอีตัวดีที่แดงก่ำราวลูกพีชแล้วก็พอใจกับผลงานของตัวเอง
มีรอยที่คอแดงเถือกขนาดนั้นดูซิว่าอีตัวดียังจะดื้อดึงไปกับไอ้เด็กหน้าเหมือนสันติสุขนั่นอีกมั้ย
จริงอยู่ที่เล้งไม่ชอบการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตีตราบนพื้นที่นอกร่มผ้า เล้งรู้สึกว่านั่นเป็นการไม่ให้เกียรติคนที่มันรักแล้วยังเป็นความไม่รับผิดชอบต่อตนเอง
แต่อีย้งมันดื้อดึงเสียเหลือเกิน
ครั้งนี้เล้งยอมแหกกฏของตัวเองตีตราประทับ
ถ้าย้งยังกล้าออกไปข้างนอกอีกก็ต้องนับถือน้ำใจมันล่ะ
“พี่เล้งนิสัยไม่ดี”มันทำเสียงออดใส่
“นิสัยไม่ดีแล้วรักมั้ยล่ะ?”มันเอื้อมมือมากุมมือเล็กที่วางแนบกับที่นอนก่อนจะประสานเอาไว้หลวมๆ
“รักสิ...”ถามอะไรโง่ๆก็รู้อยู่แล้วมั้ยล่ะ
“ถ้ารักก็ฟังกันหน่อยไม่ไปได้มั้ย?”
“ทำไมไม่ให้ไปล่ะแค่ไปซื้อหนังสือเอง อันอันก็ไป”ย้งยี้ยกชื่อของอันดามันขึ้นมาอ้าง มันนัดกับเพื่อนไว้แล้วว่าจะไปซื้อหนังสือเพื่อเตรียมติวสอบ จะมาผิดนัดเพราะพี่เล้งงอแงก็ไม่ใช่ที่ เล้งกระชับมือที่ผสานกับย้งไว้แน่นกว่าเดิมก่อนจะก้มลงไปกระซิบเบาๆแต่ทว่าหนังแน่น
“กูหวงมึง”
จบจ้า...ไม่ไปก็ได้จ้า ยอมเทเพื่อนก็ได้จ้า
ยอมแล้ววววววววว
ย้งยี้จะไปสู้อะไรกับพี่เล้งได้ล่ะจ๊ะ ในที่สุดก็ต้องรับปากว่าจะไม่ไปนั่นแหละพี่เล้งถึงผละออกลุกขึ้นไปอาบน้ำ ย้งทนความตื่นเต้นไม่ไหวรีบต่อสายหาเฮียยี่
“เฮีย...”
ว่าไงอีตัวดีโทรมาทำไมจะดูละคร”จิวยี่บ่นเสียงที่แทรกมาตามสายคือละครเรื่องโปรดที่ม้าชอบดู สงสัยจะดูเป็นเพื่อนม้าจนติดไปอีกคน
“พี่เล้งเขาบอกรักย้งแล้วนะ”มันบอกอย่างอวดๆ
“เฮ้ย จริงดิ่ ทำไมเร็ว?”
“ย้งก็ทำตามที่เฮียบอกเอาโจ้มากระตุ้น วันนี้โจ้แสดงละครสมบทบาทมากพี่เล้งมองตาขวางตลอดเลย”ย้งยี้เล่าเหตุการณ์ในโรงหนังกับในร้านอาหารญี่ปุ่นให้จิวยี่ฟังรวดเดียวจบ ตากลมก็มองประตูห้องน้ำหูก็คอยเงี่ยฟังเสียงน้ำด้านในไปด้วย
“แล้วไงต่อ”
“กลับมาถึงบ้านพี่เล้งหงุดหงิดก็ทะเลาะกันนิดหน่อย ย้งเลยร้องไห้แล้วความในใจมันก็ไหลออกมา พี่เล้งเลยบอกว่าพี่เล้งก็รักย้ง...งื้อพูดแล้วเขิน”มันคุดหน้ากับหมอนกลั้นเสียงงื้อๆของมันจนจิวยี่เบะปาก
ดัดจริตนัก
“เฮียยี่แค่นี้ก่อนนะ เหมือนเสียงน้ำจะเงียบไปแล้ว เฮียสบายใจได้เลยนะยังไงน้องเขยของเฮียก็คือพี่เล้งไม่เปลี่ยนแน่ๆ”ย้งยี้สูงเสียงจุ๊บใส่โทรศัพท์ก่อนกดวางสายทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เมื่อเล้งเปิดประตูห้องน้ำออกมา
ย้งมองเล้งที่นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวมีหยดน้ำเกาะพราวด้วยด้วงตาส่องประกายม๊อบแม๊บ
เนี่ย
พอปรับความเข้าใจกับพี่เล้งได้ปุ๊บ ย้งยี้คนเดิมก็กลับมาปั๊บ
นั่นอะไรน่ะ
ซิกแพ็คหรือขนมปังปลาจ๊ะ
ทำไมมันช่างเป็นแผงเป็นลอนขนาดนี้
ขอหนูจับขอหนูทัชซักทีแล้วจะเพิ่มเวลาเรียนลดเวลาแรดเพื่อพี่เล้งเลยนะจ๊ะ
“จะจ้องกูอีกนานมั้ย อีกนิดสายตามึงจะกระตุกผ้าขนหนูของกูแล้วนะ”เล้งส่งเสียงเอ็ดเมื่อสายตาซุกซนของอีย้งมันไล่ต่ำลงเรื่อยๆ จะไม่อะไรเลยถ้าอีย้งไม่เสือกแลบลิ้นเลียริมฝีปากตนเอง
เดี๋ยวเจอปืนใหญ่ดันผ้าขึ้นมาจะแรดไม่ออก
“ไปอาบน้ำได้แล้ว ตัวเหม็น”มันว่าอีตัวดีที่นั่งบิด ย้งชักสีหน้าทันที
“เหม็นเหมินอะไร ถ้แหม็นเมื่อกี้มาไซร้ซอกคอย้งทำไม?”
“ก็เพราะเหม็นไงเลยดมได้แค่คอ”เล้งเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้
“นิสัยไม่ดี”มันด่ากลับก่อนจะเดินมาเปิดตู้หยิบผ้าขนหนูและชุดนอนมาเตรียม ย้งหยุดมองหน้าเล้งอย่างท้าทาย
“วันไหนหอมทั้งตัวขึ้นมาจะให้นั่งมองอย่างเดียวจำไว้”มันพูดจบก็ยื่นมือมาด้วยความเร็วแสงกระตุกผ้าขนหนูเล้งปึดเดียวผ้าที่คลุมท่อนล่างของเล้งก็หยุดติดมือมันไป อีตัวดีหัวเราะก๊ากปิดประตูห้องน้ำหนีเขาในทันที
เล้งส่ายหน้ากับความกวนตีนนี้ เขาไม่ได้รู้สึกอายอะไรก็แค่เดินไปแต่งตัวเตรียมนอน เล้งมองโทรศัพท์ที่ย้งวางไว้ฉุกคิดบางอย่าง มันปลดล็อคหน้าจอของย้งด้วยรหัสที่คุ้นเคย
อีย้งน่ะมันตั้งรหัสทุกอย่างเป็นวันเดือนปีเกิดเขาแล้วตั้งรหัสทุกอย่างของเล้งเป็นวันเดือนปีเกิดมัน เล้งกดดูประวัติการโทรก่อนจะยิ้มเมื่อเจอชื่อจิวยี่ที่เพิ่งวางสายไปเมื่อนาทีก่อน ไวเท่าความคิดเล้งกดโทรออกไปหาจิวยี่ รอสายไม่นานจิวยี่ก็รับ
อะไรอีกอีย้งเฮียบอกว่าจะดูละคร”
“ไอ้ยี่ ไอ้เหี้ยคราวหน้าขอให้รถเหยียบปากมึง!!” เล้งด่าจบก็ไม่รอคำตอบของจิวยี่มันกดตัดสายทันที
สมน้ำหน้า ยุยงดีนักไอ้มิตรทรยศ เห็นน้องดีกว่าเพื่อน!!!
................................
ดราเมิงดราม่าอาร๊ายยยยยยยยย
ไม่มี!!!
-
ดีใจกับย้งด้วยจ้า เฮียเล้งบอกรักแล้ว เย้ๆ
-
งานนี้ย้งยี้ก้จะได้เลิกแด๊ะแด๋สักที
อาจจะต้องสู้รบกับยัยครูฝึกสอน :z6:
-
อิตัวดีของแม๊เก่งมากรู๊กก ง้างปากอิพี่เล้งจนได้! o13
ขำเฮี่ยยี่โดนโวยวายใส่ ได้เพื่อนเป็นน้องเขยมันก็ดีกว่าเพื่อนเฉยๆ มั้ยล่ะ :hao7:
-
:mc4: :mc4:
-
บอกรักกันแล้ว จะได้เห็นความแซบของพี่เล้งหรือยังนี่ :hao3:
-
ดีใจกับน้องย้งด้วยนะจ๊ะ ในที่สุดก็ได้ฟังคำรักจากพี่เล้งซะที
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่.....พี่เล้งแค่สองวันเอง ว่องไวเกินความคาดหมาย
-
:mew1: :mew1:
-
เฮียยยยยยย
-
แหม่ หึงเก่ง ทำรอยเก่ง
-
รอยแค่นี้ทำอะไรไม่ได้หรอกนะเล้งงงง
-
อีตัวดี เก่งมากลูกกกกกกกกกกกก
-
จะหวานแล้วใช่มั้ย
-
เขินเฮีย
เฮียไปฝึกฝนวิชามาจากไหนง่ะ
อย่างงี้ย้งยี้งอนได้มั้ย
-
เกือบดราม่าสะ่ะ
-
:pig4:
-
ใจหายใจคว่ำจ้า
-
รอคอยนังย้งเสียตัววว 555555555555
-
o13 :really2:
-
LengZab 11
กรุณาระบุสถานะที่ชัดเจน
50%
วันนี้ย้งยี้ตื่นสายเพราะเมื่อคืนหลังจากอาบน้ำแล้วพี่เล้งก็จับย้งฟัดจนดึกดื่น เดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอม เดี๋ยวจูบ เดี๋ยวจับตรงนั้นเดี๋ยวลูบตรงนี้จนย้งช้ำไปหมด เด็กทั้งคู่เล่นกันจนดึกกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสอง ย้งยี้ลืมตาขึ้นเมื่อแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างแยงตา แอร์ถูกปิดเหลือเพียงพัดลมที่เปิดจ่อไว้ที่ปลายเตียง ที่นอนด้านข้างว่างเปล่าเหลือเพียงรอยยับย่น ย้งยี้กลิ้งตัวเองเป็นก้อนไปกับผ้านวมดีดดิ้นดุ๊กดิ๊กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเองอีกพักถึงได้ลุกไปแปรงฟันอาบน้ำ อีตัวดีชะงักกับเงาในกระจก เรือนผมชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรงปรกหน้าปรกตา เสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวโคร่งที่พี่เล้งเป็นคนโยนให้ใส่กระดุมหลุดไปสองเม็ดเผยให้เห็นอกเนียนขาว กางเกงขาสั้นถูกชายเสื้อปิดจนเหมือนไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้านใน
ย้งยี้ไม่คิดเลยว่าตัวเองในกระจกจะดูโตได้ถึงขนาดนี้
ที่สุดดุดตาคือรอยจ้ำสีแดงช้ำที่ต้นคอเด่นหรายิ่งใบหน้าของย้งยี้ยามนี้ริมฝีปากอิ่มเจ่อช้ำ ย้งก็รู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า
มันดูเหมือนไม่ใช่ย้งเลยซักนิด
คนในกระจกเซ็กซี่เกินไป
ย้งไม่รู้ว่าพี่เล้งอดทนกับย้งในสภาพแบบนี้ได้ยังไงเพราะนอกจากจูบและใช้มือจับตามเนื้อตัวของย้งพี่เล้งก็ไม่ได้ล่วงเกินไปมากกว่านี้ ย้งรู้ว่าพี่เล้งน่ะมีอารมณ์ ก็เล้งน้อยทิ่มขาย้งออกซะขนาดนั้นแต่พี่เล้งก็บอกกับย้งแค่ว่าดึกแล้วนอนเถอะจากนั้นพี่เล้งก็กอดย้งไว้นิ่งๆลูบผมย้งไปมาจนย้งหลับ
ย้งบอกเลยถ้าย้งเป็นผู้ชาย...
ย้งหมายถึงว่าถ้าย้งเป็นผู้ชายแมนๆแบบพี่เล้งย้งคงไม่ปล่อยคนที่มีสภาพยั่วเยแบบนี้ให้รอดไปได้
หรือพี่เล้งจะถือศีลพรหมจรรย์
ไม่ได้นะ...ถ้าแบบนั้นย้งก็อดเอาพี่เล้งทำผัวสิ
ย้งยี้คิดนู่นคิดนี่คิกคักอยู่คนเดียวจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินลงมาชั้นล่างเข้าครัวคุ้ยเอาของสดที่เพิ่งไปซื้อมาวันก่อนออกมา มันเดินไปตวงข้าวใส่หม้อเพื่อหุงให้พอกิน 5 คน วันนี้เป็นวันเสาร์ เล้งกับเจงและอินจะอยู่ที่อู่ทั้งวันเพิ่อทำงานแทนแปะหลิวที่อยู่โยงเฝ้าอู่มาทั้งอาทิตย์ อีตัวดีเอาฟักทองซีกใหญ่ออกมา รวมทั้งกะทิกล่อง เนื้อหมูรวมถึงผักอื่นๆที่จะใช้ มันจัดการปอกเปลทือกฟักทองส่วนที่แข็งๆออกล้างน้ำ ล้างเนื้อหมูหั่นเตรียมไว้พอเสร็จมันก็เอากระทะตั้งไฟเทกะทิกล่องลงไป จริงๆอยากใช้กะทิสดจะได้หอมกลิ่นกะทิแต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปย้งยี้จึงใช้กะทิกล่องเพื่อความสะดวกสบายจะขับรถไปซื้อที่ตลาดก็ขี้เกียจ กระต่ายขูดมะพร้าวที่รุ่นอากงอาม่าเคยใช้กลายเป็นเพียงของประดับครัวที่นานๆทีถึงจะได้หยิบมาใช้เสียครั้งหนึ่ง พอกะทิแตกมันย้งยี้ก็ตักพริกแกงใส่ลงไปคนจนหอมย้งยี้ถึงได้เทเนื้อหมูที่หั่นเตรียมไว้ลงไปรอจนสุกมันก็เทกะทิในกล่องที่เหลือลงไปแล้วก็หยิบเอาฟักทองมาเทใส่ รอจนเดือดปรุงรถแล้วมันก็ไปเด็กใบโหระพามาใส่เป็นอันเสร็จ ย้งยี้ทำไข่เจียวหมูสับกับต้มจืดตำลึงเพิ่มอีกสองอย่างก็ตักใส่ปิ่นโต 2 เถา เถาใหญ่เพื่อเอาไว้กินกับพี่เล้งพี่เจงพี่อิน ส่วนอีกเถามันทำเผื่อแปะหลิว ย้งยี้คดข้าวใส่หม้ออวยใบเขื่องจากนั้นก็จัดการล็อกบ้านแล้วเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ บรรดาคนเฒ่าคนแก่ที่คุ้นหน้าคุ้นตาส่งเสียงร้องทักมันไม่ขาดปาก
“ไปหนล่ะจ๊ะคนสวย”ป้าแจ๋นแม่ค้าขายกล้วยทอดร้องทักเมื่อเห็นอีตัวขาวเดินสว่างมาตั้งแต่หน้าปากซอย
“เอาข้าวไปให้พี่เล้งจ้า”
“แหม...เลี้ยงดีจริงๆ เมื่อไหร่จะแต่งกันล่ะ?”ป้าแกแกล้งถามเหมือนที่เคยหยอกอีตัวดีเล่นตั้งแต่มันยังตัวเท่าเมี่ยง
“ก็กะว่ารอพี่เล้งเรียนจบทำงานทำการก่อนซักสองปีจ้า”มันก็ตามน้ำตามเขาไปทุกครั้งพูดจบก็หัวเราะคิกคักกันกับป้า ย้งยี้เดินผ่านตลาดลัดมาตามถนนด้านหลังจนถึงอู่ของเล้ง เจงกับอินกำลังสาละวนอยู่กับรถมอเตอร์ไซค์คันที่เล้งเคยบอกว่าเป็นของอาจารย์ที่วิทยาลัย
“พี่เจงพี่อินหวัดดีจ้า”มันร้องทักเพื่อนสนิทของเล้งอย่างคุ้นเคย
“เออ หวัดดีๆ”อินเป็นฝ่ายทักกลับก่อนจะกลับไปสาละวนกับรถ
“พี่เล้งอยู่ไหนจ๊ะ?”อีตัวดีชะเง้อหาพี่เล้ง
“อยู่ในครัว”คราวนี้เจงเป็นคนร้องตอบ มันได้ยินเสียงย้งร้องอ้อ และทันทีที่เจงนึกได้ว่าเมื่อครู่เสียงใครมันก็หันขวับไปตามร่างขาวๆที่เดินหิวปิ่นโตเข้าไปในบ้าน
“ชิบหายแล้ว!!”มันร้องออกมาเบาๆ
“เหี้ย...กูลืมไปซะสนิทเลย”คราวนี้อินถึงกับทำปะแจหล่นมือ
ย้งยี้เดินเข้ามาในบ้านของเล้งอย่างคุ้นเคย มันเลี้ยวเข้ามาในครัวเพราะคิดว่าเล้งคงหิวรอไม่ไหวจนต้องเข้ามาทำกับข้าวเองหากแต่ในครัวกลับว่างเปล่ามีเพียงไข่เจียวด้านๆกับผัดกะเพราที่ยังอุ่นๆวางอยู่หน้าเตามีเศษอาหารที่หกเลอะเทอะชามไข่วางทิ้งไว้ในซิ้งค์อย่างไม่น่าดู หม้อข้าวมีน้ำล้นเดือดส่งเสียงขลุกขลัก ย้งวางปิ่นโตและหม้ออวยที่ใส่ข้าวลงบนโต๊ะ ร่างบางเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูว่าเล้งทำอะไรอยู่ ย้งยี้ตรงดิ่งไปที่ห้องของเล้ง ประตูห้องเปิดแง้มไว้ไม่ได้ปิดสนิท
“เล้ง”ย้งยี้ชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงร้องเรียกเล้งเบาๆ ใจของมันเต้นโครมคราม
ย้งเคยดูละครในทีวี ถ้าได้ยินเสียงแบบนี้ ตัวอิจฉามักจะแกล้งสะดุดล้มทับพระเอก หน้าของสองคนก็จะใกล้กันจนเหมือนจะจูบ แล้วนางเอกก็จะเข้าไปเห็นฉากบาดตาบาดใจนั้นแล้วนางเอกก็จะเข้าใจผิดโกรธและงอนพระเอกจนวิ่งหนีไป ตัวอิจฉาก็จะแสยะยิ้มลับหลังที่สร้างความร้าวฉานให้กับพระเอกนางเอกได้
ย้งสัญญาว่าย้งจะไม่เป็นแบบนั้น ย้งมีเหตุผลพอที่จะฟังถ้าพี่เล้งจะแก้ตัวหรืออธิบายอะไร ย้งจะไม่งี่...
ย้งยี้ความคิดสะดุดเมื่อเดินไปจนถึงหน้าประตู ภาพผู้หญิงผิวคล้ำกว่าพี่เล้งกำลังคร่อมพี่เล้งที่นอนราบอยู่บนเตียง ใบหน้าของคนทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ เรือนผมยาวสลวยระลงบนผิวหน้าของเล้งที่นอนนิ่ง
จะไม่อะไรเลยถ้าส่วนของลำตัวท่อนล่างแนบสนิทกันผ่านเนื้อผ้าบางๆที่ย้งจำได้ว่านั่นมันเป็นกางเกงนอนลายคิตตี้ของย้ง
ย้งยี้มองเครื่องแต่งกายอันคุ้นตาที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ก็ให้โกรธนัก
มันเรื่องอะไรกันที่พี่เล้งเอาเสื้อผ้าของย้งให้ชะนีที่ไหนใส่ก็ไม่รู้อ่ะ อ่อ ย้งจำชะนีนางนี้ได้ นางคือคนที่ทักพี่เล้งเมื่อวันที่ไปห้าง
แล้วทำอะไรกัน ทำไมต้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน
แล้วนั่นอ่ะ นม!! หล่อนจะเอานมเบียดแผงอกแน่นๆของพี่เล้งทำไม
ย้งยี้กำหมัดแน่นส่งสายตาไปเผาไหม้คนบนเตียง
แม้ความคิดของย้งยี้จะยาวนานแต่เหตุการณ์จริงเพิ่งผ่านไปราวครึ่งนาที เล้งที่เห็นเงาคนอยู่ปรายสายตารีบหันไปมองทันที
ชิบหาย!!!
ร่างขาวๆของย้งยี้ยืนกำหมัดกัดปากอยู่หน้าห้อง มองลงไปที่ตีนอีย้งกำลังเอาตีนจิกพื้นบ้านเขาจนปูนแทบจะแตก เล้งผลักแก้มบุ๋มที่กำลังทำท่ายั่วยวนเขาออกทันที
“ย้ง คือกูอธิบายได้”
“เอาเสื้อผ้าของย้งไปให้เขาใส่ทำไม”ย้งยี้ไม่ฟูมฟายหรือโวยวายเหมือนที่ตั้งใจไว้ มันคุมน้ำเสียงตัวเองให้นิ่งทั้งๆที่โกรธจนตัวสั่นเทิ้ม ย้งไม่อยากเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนางเอกละครน้ำเน่าที่เคยดู ทั้งที่จริงๆมันอยากจะวิ่งหนีไปแทบแย่ ย้งยี้รู้สึกเหมือนมีใครโยนกองไฟใส่หัว มันทั้งร้อนและทรมาน ตาของมันจ้องมองเสื้อยืดพอดีตัวที่มันชอบใส่นอนเวลามาบ้านเล้ง ปากของมันเริ่มเบะลงเรื่อยๆเป็นอากัปกริยาที่พร้อมจะงอนหรือร้องไห้ได้เดี๋ยวนี้
“สวัสดีจ้า น้องของเล้งใช่มั้ยพี่บุ๋มจำได้เราเคยเจอกัน”แก้มบุ๋มส่งยิ้มหวานหลังจากลุกขึ้นมายืนข้างเล้งหากแต่ย้งยี้เม้มปากตวัดสายตามองข้ามหัวของแก้มบุ๋มเพื่อจ้องตาเล้ง
“พี่เล้งก็รู้ว่าย้งไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร”
“คือบุ๋มเขาทำไข่หกใส่ตัวเองเฮียก็เลยให้เขาขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อ”เล้งพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเมื่อเห็นอีตัวดีแดงไปทั้งตัวด้วยความโกรธ
“แล้วพี่เล้งขึ้นมาทำไมมาช่วยเขาเปลี่ยนเหรอ”ย้งสวนกลับไปทันที กะอีแค่มาเปลี่ยนเสื้อ ขึ้นมาคนเดียวก็ได้ ทำไมต้องตามขึ้นมานอนคร่อมกันด้วยย้งไม่เข้าใจ ย้งต้องการคำตอบที่เข้าหูและเข้าท่าไม่ใช่ยืนทำหน้ามึนแบบนี้
“น้องย้ง มันไม่มีอะไรเลยจ้า”เป็นแก้มบุ๋มที่พูดแทรกขึ้นมา มือเรียวจับต้นแขนเล้งไว้ หล่อนยิ้มหวานให้คนเด็กกว่า
“คือตอนพี่บุ๋มเปลี่ยนเสื้อพี่บุ๋มเห็นจิ้งจกน่ะก็เลยร้อง เล้งเขาเลยเข้ามาช่วย”
“ก็เลยบังเอิญว่าพี่กลัวมากเลยกระโดดกอดพี่เล้งแล้วก็เลยเสียหลักนอนลงไปบนเตียงใช่มั้ยจ๊ะ”ย้งต่อประโยคให้กับแก้มบุ๋ม หญิงสาวหัวเราะเสียงใส
“แหม เล้ง น้องชายของเล้งเก่งจังเลยนะคะ เดาเรื่องได้ถูกเป๊ะๆเลย”แก้มบุ๋มหันไปพูดกับเล้งจงใจเน้นคำว่าน้องชายจนย้งทำตาคว่ำใส่ หล่อนลูบแขนเล้งราวกับนั่นเป็นกริยาอันเป็นธรรมชาติ เล้งที่เพิ่งรู้ตัวว่าโดนกอดแขนไว้ดึงแขนตัวเองออกอย่างสุภาพ
“พอดีย้งดูละครน้ำเน่าบ่อยนะ พวกตัวอิจฉาชอบทำกันแบบนี้ เสื้อผ้าชุดนี้ย้งยกให้นะไม่ต้องเอามาคืนเพราะย้งคงทำใจใส่ต่อไม่ลง กลัวคันพอดีผิวย้งแพ้ง่ายโดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็แดงไปหมด”ย้งยี้แสร้งยกมือเกาตรงรอยแดงที่คอจงใจเผยให้แก้มบุ๋มเห็น แก้มบุ๋มถึงกับสตั๊นท์ไปนิดหนึ่ง ย้งตวัดตามองเล้งอีกครั้งก่อนจะพูดเสียงเย็น
“ตอนแรกจะขึ้นมาตามลงไปกินข้าว แต่มีคนทำให้กินแล้วนี่ งั้นย้งกินกับพี่เจงพี่อินก็แล้วกัน ส่วนพี่เล้งเชิญกินกันสองคนกับเขาเถอะกินให้อิ่มแล้วค่อยลงไปก็ได้”ย้งยี้ไม่รอฟังคำอธิบายใดใด พอหันหลังให้อีตัวดีก็เบะปากจนแทบจะไปชนกับปลายจมูก มันใช้หลังมือปาดน้ำมูกทิ้ง
ย้งเดินลงมาถึงตีนบันไดก็เจอเจงกับอินยืนเก้ๆกังๆอยู่ สีหน้าของมันสองคนมีทั้งคำถามและคำขอโทษ
“กินข้าวกันพี่เจงพี่อิน ย้งทำกับข้าวมาให้”เจงกับอินมองขึ้นไปก็เห็นเล้งวิ่งตามลงมา ย้งสะบัดหน้าพรืดเดินหนีเข้ามาในครัวทันที มันหยิบจานชามช้อนมาใส่กับข้าวและหยิบจานข้าวมาเพียงแค่สามใบเท่านั้น
“ย้ง แล้วของไอ้เล้งกับอาจารย์บุ๋มล่ะ?”เจงที่เห็นเพื่อนนั่งหน้าบูดอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะเอ่ยถาม จริงๆตอนแรกก็นั่งรวมกันแหละ แต่พออีตัวดีมันเห็นว่าเล้งนั่งตรงไหนมันก็กั้นโซนทันที
“เขาก็มีอาหารรอป้อนถึงปากแล้วนั่นไง กับข้าวฝีมือย้งมันจำเจแล้ว หรือพี่เจงกับพี่อินอยากไปกินกับพี่เล้งย้งจะได้เอากลับ”มันไม่พูดเปล่าคว้าเถาปิ่นโตที่เพิ่งถอดทำท่าจะใส่กลับเข้าไปใหม่จนอินต้องรีบจังมือมันไว้ส่งผลให้เล้งที่นั่งอยู่อีกฝั่งตาเขียวปั๊ดมองมือของอินที่จบอีย้งราวกับจะสับให้เละ
ไอ้ชิบหายน่ากลัวจุงเบย อินค่อนขอดในใจก่อนจะรีบปล่อยมือ
“เล้งลองกินผัดกะเพราดูนะ”แก้มบุ๋มดึงความสนใจของเล้งให้ออกมาจากย้งยี้และเพื่อนอีกสองคน เล้งตักข้าวเข้าปากอย่างหงุดหงิด แก้มบุ๋มนั่งรอฟังคำชมด้วยสีหน้าลุ้นๆ
“เป็นไง อร่อยมั้ย?”
“เค็ม ข้าวก็แฉะ “เล้งตอบกลับด้วยคำพูดสุดตรง
“วิจารณ์แบบนี้ไม่เอาตีนยันหน้าเขาไปเลยล่ะ”เจงขำพรืดหันไปกระซิบกับอินเบาๆ ส่วนแก้มบุ๋มกัดริมฝีปากแน่นอย่างสุดอาย แต่หล่อนก็ยังไม่ลดละตักไข่เจียวด้านๆใส่จานให้เล้ง
“งั้นลองไข่เจียวดูนะเล้ง”เล้งมองอีตัวดีตักไข่เจียวใส่จานให้เจงกับอินอย่างหมั่นไส้ มันยกช้อนเข้าปากเคี้ยวแล้วเบ้หน้า
“ไข่ด้านน้ำมันเยิ้มไม่อร่อย”
“อื้อหือ ไข่เจียวหมูสับของย้งยี้ยังแด่วสะเด็ดเหมือนเดิมเลยนะ”
“ใช่ๆกินเปล่าๆไม่ต้องใส่ซอสอะไรเลยยังอร่อย แล้วเนี่ยแกงฟักทอง ฟักทองโคตรมันเลย ใครไม่ได้กินนี่พลาดมาก”
“นั่นสิ น่าสงสารเค้านะครับเพื่อนอิน”
“อร่อยพี่ๆก็กินเยอะๆนะกินหมดแล้วเททิ้งได้เลย ย้งกลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวบ่ายจะออกไปซื้อของกับเพื่อน”
“ก็คุยกันแล้วไงว่าไม่ไป”คราวนี้เล้งถึงกับลุกขึ้นพูด มันปัดมือแก้มบุ๋มที่คว้าต้นแขนมันออกอย่างรำคาญ
“ก็ตอนนี้อยากไปแล้วพี่เล้งจะทำไม”มันหันมาเถียงตาใส
“เฮียไม่ให้ย้งยี้ไปนะ”เล้งพยายามใจเย็นเข้าสู้ เขารู้ว่าย้งไม่พอใจเรื่องข้างบนห้องแต่เขาจะพูดอะไรมากก็เกรงใจแก้มบุ๋ม อย่างน้อยนั่นก็ผู้หญิง
“ย้งจะไป ย้งโตแล้วจะไปไหนก็ได้”
“นั่นสิเล้ง น้องของเล้งโตแล้วปล่อยๆแกไปบ้างเถอะ”แก้มบุ๋มรีบพูดเหมือนหวังดี
“พี่คนสวยจ๊ะ ย้งน่ะไม่ใช่น้องแท้ๆของพี่เล้งหรอกนะ เห็นย้ำจังเลยอยากแก้ความเข้าใจผิดให้”คราวนี้ย้งยี้หันไปยิ้มหวานใส่แก้มบุ๋ม
“ส่วนจะเป็นอะไรอยู่ในฐานะไหนก็ถามเขาเอาเองแล้วกันว่าจัดประเภทให้ย้งอยู่ในฐานะไหนย้งไปดีกว่า”ย้งยี้หันหลังเดินออกจากบ้านไปทันที เล้งก้าวพรวดๆเพื่อตามอีตัวดีไป
“เจงอิน แดกเสร็จทำรถให้อาจารย์ที เอาให้เสร็จภายในวันนี้ เขียนบิลเต็มราคา กูไปตามย้งก่อน”เล้งไม่รอฟังคำตอบรับของเพื่อนๆมันวิ่งตามอีย้งที่เดินตัวขาวเห็นหลังไวๆลับมุมถนนไป รีบขนาดไหนเล้งก็นึกไม่ออก เล้งไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าไม่ได้ใส่รองเท้าออกมา ย้งยี้รู้สึกเหมือนมีคนโรคจิตตามมาพอหันไปเห็นเล้งวิ่งสี่คูณร้อยตรงมาที่ตนอีตัวดีก็ตกใจร้องกรี๊ดลั่นแล้วสับขาหนีอย่างไม่คิดชีวิต
พี่เล้งน่ากลัวมาก เหมือนพวกโรคจิตที่กำลังตามฆ่าเด็กในหนังที่เคยดูเลย
ชาวบ้านร้านตลาดที่อยู่ริมทางได้แต่หันมองตามเสียงกรี๊ดของอีย้งที่วิ่งไวผ่านฟิ้วไปตามด้วยเล้งที่ใช้ช่วงขายาวให้เป็นประโยชน์วิ่งตามไปติดๆ
“ไอ้เด็กสองคนผัวเมียนี่มันเล่นอะไรกันอีกแล้ว โตจนป่านนี้ยังไม่เลิกวิ่งไล่จับกันอีก”บรรดาป้าๆแม่ค้าในตลาดที่เห็นเด็กสองคนนั่นจนชินตาหันไปพยักเพยิดให้กัน
ในความคิดของคนเหล่านี้ก็คืออีย้งคงไปกวนตีนจนเล้งโมโหวิ่งตามไปไล่เตะอีกนั่นแหละ
ย้งยี้หยุดยืนกุมซี่โครงหอบจนตัวโยนเมื่อมาถึงบ้าน มันเดินเลาะไปเข้าประตูหลังเพื่อหนีเล้งหากแต่ก่อนที่จะปิดประตูเล้งก็ยึดไว้เสียก่อน แรงมันมีมากกว่าอีย้งที่ป้อแป้เต็มที ต่างคนต่างหอบเหมือนหมาหอบแดดไม่มีผิด
“ปล่อยนะ”อีย้งพยายามดึงประตูปิดแต่เล้งกระชากปึ่บเดียวก็แทบจะปลิวทั้งประตูทั้งคน
“ทำไมไม่ฟังเฮีย”มันถามย้งยี้ด้วยน้ำเสียงขึงขัง ดวงตาของมันตอนนี้ก็น่ากลัว ย้งถอยกรูดเมื่อเล้งก้าวเข้ามาประชิด
“ก็ทำไมต้องฟังล่ะ อย่ามาทำเป็นดุนะ ย้งยังไม่หายโกรธที่พี่เล้งเอาของๆย้งไปให้คนอื่นใส่”
“ก็มันมีแต่ของย้งมั้ยล่ะที่ให้เขาใส่ได้”เล้งพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเขาดึงอีตัวดีให้หันหน้ามาคุยกันดีๆ
“หรือจะให้เฮียเอาเสื้อผ้าเฮียให้เขาใส่?”อีตัวดีมันเมินหน้าไปอีกทางไม่ตอบ แต่ถ้าถามว่าจะยอมให้พี่เล้งเอาเสื้อผ้าของพี่เล้งให้ยัยแก้มบุ๋มแก้มเบี้ยวอะไรนั่นใส่มั้ย ย้งก็ตอบได้เลยว่าไม่ยอมหรอก ของๆพี่เล้งกลิ่นตัวที่ติดเสื้อของพี่เล้งต้องเป็นของย้งคนเดียว
“แต่คงจะไม่ได้หรอก เพราะเสื้อของเฮียน่ะมีไว้ให้เมียในอนาคตใส่คนเดียว”เล้งดึงอีตัวดีเข้ามากอด มันขำเบาๆเมื่ออีตัวดีในตอนนี้คงจะคิดตามคำพูดของมันได้เอาแต่ซุกหน้าเข้าอกเขา มือที่ว่างของมันก็ทุบหลังเขาจนเกือบหักเพราะความเขิน
บ้าบอว่ะพี่เล้ง มาพูดงี้ได้ไง
ก็มีแค่ย้งป่าววะที่เคยใส่เสื้อบอลของพี่เล้ง
“พี่เล้ง...”อีย้งกลั้นเขินเสร็จก็เอ่ยเรียกเบาๆ
“ตกลงเราเป็นอะไรกัน?”มันเงยหน้าขึ้นถามคำถามที่คาใจ มันเพิ่งนึกได้ว่าเล้งบอกรักมันแต่ก็ไม่แทงสถานะที่ชัดเจนซักที
“รอวันเกิดมึงแล้วจะบอก ตอนนี้เป็นคนคุยไปก่อน”
“อีกตั้งหลายเดือน”มันเบะปากใส่จนเล้งอดไม่ได้ที่จะดึงปากล่างของมันอย่างมันเขี้ยว
“รอกูบอกรักมา 9 ปี มึงยังรอได้ รออีก สี่ซ้าห้าเดือนไม่ตายหรอก”
“ก็ย้งใจร้อนอยากรู้”
“เป็นเมียกูสิเดี๋ยวบอกให้เลย”มันแกล้งบีบแก้มก้นนุ่มๆจนอีตัวดีสะดุ้ง
“อย่ามาทะลึ่งนะพี่เล้ง ไปเคลียร์กับผู้หญิงคนนั้นก่อนเถอะ ย้งไม่ชอบ”
“มันไม่มีอะไร”
“พี่เล้งไม่ใช่คนโง่ พี่เล้งน่าจะดูออก ขนาดย้งโง่ย้งยังดูออกเลยว่าเขาอ่อยพี่”
“อ่อยไม่ขึ้นหรอกไม่มีใครทำกูขึ้นเท่ามึงอีกแล้ว”เล้งตอบยิ้มๆ มันหัวเราะก้ากเมื่อย้งยี้กระทืบเท้าอย่างขัดใจ
“คนลามก ไปไกลๆเลยนะไม่ต้องมาเข้าใกล้”มันผลักเขาเมื่อเถียงสู้ไม่ได้ ย้งยี้เดินตูดบิดหนีเล้งหากแต่เล้งก็ตามมาจับมือมันรั้งไว้
“อะไรอีกล่ะ”แสร้งปั้นหน้าขรึมหันไปถาม
“มีข้าวเหลือมั้ย หิวข้าวอยากกินแกงฟักทอง”มันลูบท้องให้ย้งยี้ดูอย่างน่าสงสาร
“เมื่อกี๊ไม่กินให้อิ่มๆไปล่ะ”
ไม่อร่อย ใครก็ทำอร่อยสู้หนูของเฮียไม่ได้หรอกครับ”เล้งยื่นหน้าไปตอบก่อนถือโอกาสหอมฟอดไปที่แก้มนุ่มของย้งยี้ อีย้งเม้มปากกลั้นยิ้มจนแก้มแทบแตก จมูกมันบานจนน่าขำหากแต่เล้งต้องฮึบไว้ เพราะถ้าขำตอนนี้ข้าวเขิ้วคงไม่ได้กิน
“รอเดี๋ยว มีแกงกับต้มจืดเหลืออยู่ เดี๋ยวเจียวไข่ให้”มันเดินนำเข้าครัวไป เล้งถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยปัญหาตอนนี้ก็เคลียร์ได้ไม่ต้องค้างคานาน
เห็นทีเขาต้องจัดการเหวี่ยงแก้มบุ๋มออกจากวงโคจรซักที ไม่งั้นชีวิตคู่ของเล้งกับย้งหลังจากนี้มีปัญหาแน่
......................................
นอกจากฟักทองที่มัน ย้งก็มันไม่แพ้ฟักทองนะจ๊ะ
อยากกินแกงฟักทองกับข้าวสวยร้อนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ติดแท็กวี้ดวิ้วได้ในทวิต ตามส่องอยู่ตลอดอย่าปล่อยให้คนเขียนเหงา 55555555555555
#พี่เล้งแซ่บมาก
ลืมแจ้งให้ทราบ เดี๋ยวเราจะรีบปั่น 50%ที่เหลือให้ภายในพรุ่งนี้นะคะแต่ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่มีอัพก็รออาทิตย์หน้าเลยเพราะเราต้องเข้ากรุงเทพไปหาหมอที่ศิริราชก่อนค่ะ กลับมาอีกทีวันเลือกตั้งเลยน่าจะยุ่งๆ
-
รอตอนหน้าจ้า รีบๆ มาน๊าาา รอๆ ค่ะ
-
โอ๊ย เหม็นเบื่อคู่รักคู่นี้จัง 55
เขินแทน อิอิ
:katai2-1:
:-[
-
นังตัวดี โกรธพี่ค้าให้จริงจังกว่านี้สิลูก! อิพี่เล้งมันต้องโดนหนักๆ จะได้เลิกยุ่งกับชะนีขี้อ่อยได้แล้ว!
-
:pig4:
-
ขำแทบตายอิตัวดีโดนอิพี่เล้งวิ่งไล่จับ555555555555
หมดกันบทนางเอกที่เล่นไว้
แรดน้อยรู๊กก
-
ย้งยี้ไปเที่ยวกับโจเล้ยยยย หมั่นไส้อิพี่เล้ง
-
ขำมาก อีผัวเมียคู่นี้วิ่งไล่กันไปมาตลอด
-
จ้า หนูของเฮียเก่ง o13 :pig4: รอวันเขากินกันเองนี้แหละ :z1:
-
มีความงอนกันจ้า ดีนะที่เคลียร์ได้เร็ว
-
:mew1: :mew1:
-
นึกว่าจะมีมวยซะแระ เตรียมเกาะขอบเวทีเก้อเลย
-
อ่อยอยู่นั่นแหละ เค้าไม่เอาก็ยังหน้าด้านอ่อย รำคาญ
-
กว่าจะให้สถานะแฟนกับน้องนานไปนีาาาาา ระวังจะไม่ได้แอ้มซักทีเด้ออออออ
-
กรีดดดดดดฉันFCอีย้งตัวดีจริงๆๆฟ5555พี่เล้งจงสยบแกน้องย้ง :-[
-
จารย์บุ๋มก็มั่นหน้าเหลือเกิน จะเอาให้ได้ใช่มะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อิแก้มบุ๋มประพฤติตัวไม่สมกับเป็นครูบาอาจารย์เลยหว่ะ
เล้งช่วยพานางไปหาใครแก้คันให้นางทีเถอะ ถือว่าสงเคราะห์เอาบุญ
-
:pig4:
-
น่ารัก น่าจับย้งยี้มาฟัดมากจ้า มันเขี้ยวเหลือเกิน
มีครบในตัว ทั้งชอบยั่ว ชอบอ้อน และกวนประสาท
อื้อหือ ย้งยี้พร้อมเป็นเมียเล้งมากนะคะ รสมือดี ดูแลดี
เอ็นดูน้อง งอนพี่ อยากงอแงกับพี่ และใครก็แตะพี่ไม่ได้
เล้งก็ซึนมาก ยอมรับแต่แรกก็จบแล้ว แคร์ได้ แต่แคร์ให้ถูก
ต้องให้มาทดสอบความอดทนกันสองวันเลย
ทุกคนเป็นทีมย้งยี้หมด เฮียตกกระป๋องนะจ๊ะ
ตอนแรกคิดว่ายี่ไม่ชอบน้องเพราะอายที่มีน้องเป็น
แต่จริงๆ แล้ว คือ ยี่รักน้องมาก ไม่อยากให้น้องเจอคนไม่ดี
อยากให้น้องเข้มแข็ง ไม่อยากให้อ่อนแอแล้วอายคน
เจงอินคือคู่ชงที่ทำหน้าที่ได้ดีมากเลยค่ะ
-
รอวันเกิดน้องนี่กะจะบอกสถานะเสร็จ แล้รวบหัวรวบหางเลยชั่ยมะะะะะะ
ชุ้นจะฟ้องจิวยี่ให้มาเตะแก อิพี่เล้ง
-
LengZab 11
100%
“ย้งไปจัดการซื้อของเยี่ยมน้องได้เลยนะลูก ไปกดเงินใส่ซองให้พี่สมพรเค้าบอกว่าเอาไว้เลี้ยงลูกระหว่างที่ยังมาทำงานไม่ได้ ม้าให้”พรรณีกรอกเสียงถามผ่านโทรศัพท์
“จ้าม้า”ย้งยี้เดินไปเตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่ตอบหม่าม้าไปด้วย
“บอกพี่สมพรว่าหม่าม้าขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเอง ให้พี่เขาพักจนกว่าลูกจะแข็งแรงมีคนช่วยเลี้ยงนั่นแหละ”พรรณีสั่งงานลูกอีกนิดหน่อยจึงวางสายไป ย้งยี้ถึงได้มีเวลาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอเล้งขับรถกระบะมารับ
เมื่อคืนหลังจากรอเล้งปิดอู่ช่วงที่กลับมาที่ร้านสามีของสมพรโทรมาหาย้งยี้แจ้งข่าวว่าสมพรเจ็บท้องใกล้คลอด ย้งยี้จึงได้โทรไปบอกข่าวดีนี้กับแม่ ด้วยความที่สมพรช่วยงานที่ร้านมานานตั้งแต่สมัยป๊ายังไม่เสียจนได้แฟนเป็นพนักงานบริษัทรถแห่งหนึ่งหญิงสาวก็ได้มีลูกคนแรกในวัยสามสิบปี ย้งยี้ดีใจตื่นเต้นอยากเห็นน้องร่ำๆอยากจะไปเยี่ยมตั้งแต่เมื่อคืนจนเล้งบ่น
“ตื่นเต้นยังกับไปจ้างเขาอุ้มท้อง”
“ก็ย้งรักน้อง ย้งอยากมีน้อง”มันเถียงพลางทำปากงุ้ยใส่เล้ง
“เป็นลูกคนเล็กก็ดีแล้วป่าววะ พ่อแม่พี่น้องมาคอยเอาอกเอาใจ”เล้งพูดในฐานะที่ตัวเองก็เป็นลูกคนเล็กเหมือนกัน เฮียเล่ยกับเจ๊ลี่รักมันเลี้ยงมันอย่างกับเลี้ยงลูก โทรศัพท์ใหม่ หรือเกมส์ที่อยากได้แค่โทรไปกิ๊กเดียวไม่เกินสองวันพี่ๆก็ประเคนมาให้รวมถึงรถที่มันขับทุกวันนี้พี่ชายพี่สาวก็หุ้นกันซื้อให้มันเล้งจึงติดนิสัยเอาแต่ใจสมกับที่เป็นลูกเล็กน้องเล็กแม้แต่แปะหลิวเองเล้งอยากทำอะไรก็ปล่อยเพราะเป็นลูกหลงอายุห่างจากพี่ๆหลายปี
“แต่ย้งเหงา ย้งอยากมีน้อง เฮียยี่ยังมีพี่เล้งเป็นเพื่อน มีย้งเป้นน้องให้คอยดูและแต่ย้งเพื่อนสนิทจริงๆจังๆก็ไม่มีถ้าพี่เล้งไม่พาไปเล่นท้ายตลาดย้งก็ไม่มีเพื่อนเล่นเลย อันอันก็มาสนิทกันตอนเรียน ม.แล้ว ย้งอยากมีน้อง ย้งอยากเลี้ยงน้องอาบน้ำแต่งตัวซื้อขนมให้น้องกิน”
“นี่คงไม่ได้กะจะยึดลูกพี่พรมาเป็นน้องตัวเองใช่มั้ย”เล้งพูดดักคออย่างรู้ทัน นั่งแทบไม่ติดขนาดนี้คงอยากไปเจอน้องเต็มที่แล้ว
“ก็ถ้าพี่พรให้ย้งก็เอาแหละ”มันตอบรับหน้าระรื่น
“พี่เล้ง”อยู่ๆอีตัวดีก็เรียกชื่อเขาเบาๆ น้ำเสียงสดใสหายไปเปลี่ยนเป็นความจริงจัง
อะไร?”
“พี่เล้งอยากมีลูกมั้ย ย้งหมายถึงในอนาคตพี่เล้งอยากมีลูกหรือเปล่า”ท้ายประโยคของย้งยี้แผ่วจนน่าใจหาย
ถึงจะทำใจกล้าถามออกไปแต่ย้งยี้ก้กลัวคำตอบอยู่ดี ไม่ใช่ทุกครอบครัวจะยอมรับได้ว่าลูกของตัวเองรักเพศเดียวกันและจะไม่สามารถมีทายาทสืบสกุลได้
“ป๊ากูมีหลาน 4 คนแล้ว”เล้งยื่นมามากุมมือของย้งยี้ไว้สอดประสานเรียวนิ้วเข้าหาบีบเบาๆกิ่นจะพูดโดยไม่ได้หันมามองอีตัวดีเลยซักนิด
“กูไม่มีลูกยังไงก็มีคนสืบสกุลอยู่ดี อยู่ที่มึงเถอะจะเบื่ออยู่ด้วยกันกับกูไปจนแก่เฒ่าหรือเปล่า”ย้งยี้อมยิ้มจนแก้มตุ่ย มันไม่ได้ตอบคำถามของเล้ง
มันไม่ได้ต้องการคำพูดยืดยาว เพียงประโยคสั้นๆก็เหมือนมีพัดลมตัวใหญ่มาเป่าเอาความกังวลภายในใจของมันสลายไปจนหมดสิ้น ใช้เวลาขับรถราวๆ 15 นาที เล้งก็มาวนหาที่จอดในลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า เพราะเป็นวันอาทิตย์ดังนั้นคนจึงเยอะกว่าจะวนหาที่จอดได้ก็กินเวลาพอสมควร
“แดดร้อนมาก”อีตัวดีมันบ่นก่อนจะเอามือป้องแดดที่ส่องหน้า เล้งล็อกรถแล้วเดินมาใกล้ๆหมวกสีดำถูกสวมลงบนหัวของย้งแล้วเล้งก็เดินนำไปไม่พูดไม่จาอะไร ทั้งคู่เดินไปแผนกเสื้อผ้าและของใช้เด็กอ่อน
“เอาแบบไหนดีพี่เล้ง”มันหันไปถามความคิดเห็นของเล้งเมื่อของใช้เด็กอ่อนละลานตาเต็มไปหมดจนลือกไม่ถูก
“แบบไหนก็เหมือนกันป่าววะ”เล้งกวาดตามองก็เห็นแต่เสื้อผ้าตัวจิ๋วๆเต็มไปหมด มันหยิบกล่องกิ๊ฟท์เซ็ทยื่นให้ย้ง ในกล่องประกอบด้วยแป้ง เสื้อผ้าเด็ก สบู่เหลวอาบน้ำ ย้งยี้ส่ายหน้า
“ย้งไม่ชอบเซ็ทแบบนี้มันดูไม่ตั้งใจเลือก”มันว่าพลางเอากล่องเก็บตามเดิม
“พูดแบบนี้เอากล่องฟาดหัวกูมาเลยก็ได้นะ”เล้งที่เหมือนโดนด่าอ้อมๆพูดแซะย้งไม่จริงไม่จังนักแต่อีตัวดีกลับทำตาโต
“หือ...ได้เหรอพี่เล้ง ฟาดหัวได้จริงๆเหรอ”มันถามประสาซื่อมือเรียวก็หยิบกล่องกิ๊ฟท์เซ็ทขึ้นมาใหม่
“กูประชด!!”เล้งยกมือขึ้นป้องหัวร้องบอกเสียงดังเมื่ออีตัวดีทำท่าจะเอากล่องฟาดเขาจริงๆย้งยี้ส่งเสียงหัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งเล้งได้มันเอากล่องวางเก็บที่เดิมอีกครั้ง หัวเราะจนตาเป็นขีด
“หนูหยอกพี่เล้งเล่นหรอก”มันเฉลยก่อนจะเดินบิดตูดไปเลือกของต่อ เดินเลือกกันเป็นชั่วโมงในที่สุดก็ได้บอดี้สูทมาห้าตัวกับเสื้อผูกสำหรับเด็กอ่อน ผ้าอ้อมอย่างดีอีกสองโหลรวมทั้งสบู่อาบน้ำ โลชั่นทาผิว สำลีทั้งเปียกและก้อนหมดเงินไปหลักพันแต่ย้งยี้ก็ไม่นึกเสียดาย
ย้งอยากให้น้องได้ใช้ของดีๆ หลังจากรับถุงของมาแล้วเล้งก็ทำหน้าที่เป็นคนหิ้วแล้วเดินตามย้งลงมาด้านล่างที่มีขายพวกเครื่องเงิน มันตรงดิ่งไปร้านประจำที่เคยมากับพรรณี
“ย้งวันนี้มาซื้ออะไร?”ซ้อเจ้าของร้านเอ่ยทักเมื่อเห็นเด็กที่คุ้นหน้าคุ้นตาดีมาแต่เล็กแต่น้องย้งยี้ยกมือไหว้คนแก่กว่าซึ่งเล้งก็พลอยไหว้ตามไปด้วย
“หวัดดีจ้า แหมวันนี้พาแฟนมาด้วยเหรอเรา”หล่อนเอ่ยแซวอีตัวขาวที่เล็งไปที่กำไลข้อเท้าเด็ก
“งื้อ...ยังไม่ใช่แฟนซักหน่อย เพื่อนสนิทเฮียยี่เค้าน่ะจ้า”มันแก้ต่างไม่จริงจังนัก
“ย้งขอดูคู่นี้ได้มั้ยจ๊ะ”ย้งยี้ชี้นิ้วไปที่กำไลข้อเท้าคู่จิ๋วที่มีกระดิ่งเม็ดเล็กลายเรียบๆ เป็นกำไลเงินที่ย้งตั้งใจจะซื้อเป็นของขวัญให้น้องน้อยที่เพิ่งคลอด
“ซื้อไปให้ลูกใครเหรอย้ง?”
“ลูกพี่สมพรน่ะจ้า”ย้งยี้เขย่ากระดิ่งข้างยิ้มอย่างพอใจเมื่อมันมีเสียงดังกรุ๋งกริ๋งเบาๆ
“อ้าว คลอดแล้วเหรอ ไปกินข้าวเมื่อต้นเดือนเห็นท้องแก่เต็มที”
“คลอดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วจ้า นี่แม่บอกให้ย้งไปเยี่ยมก่อน ย้งเลยจะซื้อไปให้น้องรับขวัญน้องแต่ถ้าซื้อทองสงสัยเงินหมดบัญชีแน่ๆ”
“เงินก็ดีนะ เด็กเล็กแล้วพ่อแม่ฐานะไม่ได้รวยอะไรใส่ทองจะโดนขโมยเอา อันตรายกับเด็ก นี่เงินแท้ใส่ได้”
“งั้นย้งเอาคู่นี้จ้า”ย้งยี้ส่งกำไลข้อเท้าให้กับซ้อเจ้าของร้าน เล้งที่ยืนดูอยู่ควักกระเป๋าเงินของตัวเองขึ้นมาหยิบแบงค์พันยื่นให้กับย้ง
“อะไรอ่ะพี่เล้ง”ย้งมองเงินในมือเล้งอย่างงงๆ
“แบ่งกันจ่ายคนละครึ่ง”
“เฮ้ยไม่ต้อง ย้งตั้งใจซื้อให้น้องอยู่แล้ว”
“กูก็ตั้งใจซื้อคู่กับมึงเหมือนกัน”ชายหนุ่มยัดเงินใส่มือย้งแล้วก็มองเมินไปทางอื่นตามเดิมคล้ายไม่สนใจ ย้งยี้อมยิ้มกับท่าทางของเล้ง
ทำเหมือนไม่สนใจหากแต่กลับจับตามองทุกการกระทำ
“แวะกินอะไรกันก่อนเนอะ”ย้งยี้เดินนำเล้งเข้ามาในร้านไก่ทอดชื่อดังที่มีสาขาทั่วประเทศแข่งกับไก่ทอดหาดใหญ่ที่มีขายยั้นแม่ฮ่องสอน เล้งเดินไปเอาของวางที่โต๊ะว่างแล้วตามอีตัวดีไปเลือกอาหารที่เค้าท์เตอร์
“ไปนั่งรอก่อนไปเดี๋ยวยกเอง”
“เอาตังค์ไป หม่าม้าจ่าย”ย้งยี้รีบยัดเงินใส่มือเล้งแล้วเดินหนีกลับมานั่งเฝ้าของ ไม่นานเล้งก็เดินถือถาดใส่ไก่ทอดและแก้วกลับมา อีตัวดีทำอวดเก่งหยิบไก่รสเผ็ดมากินโดนเล้งบ่นเมื่อต้องยกน้ำแก้วของตัวเองให้มันดื่มแถมต้องเดินไปกดน้ำเพิ่มวุ่นวาย ทั้งสองคนลงมือกินอาหารตรงหน้าด้วยความรวดเร็ว ยังต้องขับรถไปอีกอำเภอเพราะสมพรกลับไปคลอดลูกตามสิทธิ์บัตรทองที่โรงพยาบาลในสังกัดตามบัตร เมื่อกินอิ่มจัดการเอาขยะไปทิ้งเอาถาดไปเก็บแล้วทั้งคู่ก็เดินทางไปเยี่ยมสมพรทันที ใช้เวลาขับรถประมาณ 40 นาทีก็ถึง ย้งยี้ช่วยเล้งหอบหิ้วของฝากเดินตรงไปตึกที่แฟนของสมพรบอก บรรดาคุณแม่มือใหม่นอนเรียงกันในห้องพักย้งยี้มองเลขเตียงเดินเข้าไปด้านในอีกสามแถวก็เจอสมพรนั่งให้นมลูกอยู่ เล้งถึงกับสะดุดเมื่อเห็นการให้นมเด็กแบบเต็มๆตาครั้งแรก
โอ้นั่นมันบักแตงโม โอ้นั่นมันบักส้มโอ โอ้นี่มันบักพร้าวน้ำหอม!!
นมละลานตาไปหมด น่ากลัวมาก เห็นแล้วเล้งจะเป็นลม
“พี่เล้ง เป็นอะไรจ๊ะหน้าแดงไปหมดแล้ว ร้อนเหรอ?”ย้งยี้ยื่นของส่งให้สามีของสมพรหันไปเห็นเล้งเสมองไปทางอื่นหน้าแดงหอแดงลามมายั้นคอก็ถามอย่างเป็นห่วง เล้งหันไปยกมือไหว้สมพรกับสามีก่อนจะกระซิบเบาๆกับย้ง
“กูออกไปรอข้างนอกนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ ไม่ดูน้องก่อนเหรอดูสิน่าเกลียดน่าชังมากเลย”ย้งยี้แตะแขนเล็กๆของทารกน้อยแรกคลอดตัวล่ำจ้ำม่ำอย่างชอบใจโดยไม่ได้สนใจว่าสมพรจะเปลือยเต้าให้ลูกดูดนมอยู่
“อีย้ง ไปจับลูกพี่เขาได้ไง เขาให้นมอยู่”เล้งเอ็ดเบาๆไม่กล้ามองตัวเด็กนัก สมพรหัวเราะขำ
“เล้งคงเขินน่ะย้ง มีแต่คนเปิดนมให้ลูกกิน คนหนุ่มไม่เคยเห็นก็งี้ล่ะ”สมพรที่เห็นท่าทางเงอะงะของเล้งก็ดูออก หล่อนให้ลูกเข้าเต้าอีกพักเด็กน้อยก็ปล่อยเป็นอันอิ่ม หญิงสาวจับลูกหันหลังแล้วตบหลังเบาๆจนเรอ
ไน้องน่าเกลียดน่าชังจังเลยพี่พร หนูอุ้มน้องได้มั้ยจ๊ะ?”ย้งยี้แตะผิวน้องแผ่วเบาดวงตาเป็นประกาย แม้ตัวน้องจะเหี่ยวๆแต่ในสายตาของย้งน้องเหมือนลูกนกลูกป้อนที่แสนจะน่ารักน่าเอ็นดู
“อุ้มได้สิ อุ้มแบบนี้นะ ประคองคอน้องไว้”สมพรสอนย้งยี้ให้อุ้มน้อง
น้องน้อยตัวแดงลืมตามองย้งยี้พลางยิ้มให้น้อยๆ แลบลิ้นแดงๆน่าเอ็นดู เล้งเห็นท่าทางเงอะงะแต่ก็ยังจะอยากอุ้มแล้วก็เสียวว่าอีตัวดีจะทำลูกเขาตกจึงเข้าไปช่วยประคองด้วยอีกคน
“พี่เล้งดูน้องสิ น่าเกลียดน่าชังมากๆเลย ย้งรักน้อง”
“ถ้ารักน้องย้งก็ตั้งชื่อให้น้องสิ พี่ให้ย้งตั้งชื่อเล่นให้น้องเอามั้ย”
“งื้อ...ให้หนูตั้งชื่อให้น้องจริงๆเหรอ”ย้งยี้ถามอย่างตื่นเต้นดีใจ
“อื้อ พี่ให้ย้งตั้งให้ น้องเป็นผู้ชายนะ”
งั้นชื่อน้องหยกดีมั้ย”
“เชยชิบหายสมัยนี้ใครตั้งให้ลูกชื่อหยก”เล้งเอ่ยขัดทันที
“งั้นน้องแยม”
ผู้ชายบ้านป้ามึงชื่อแยมโตไปได้เป็นตุ๊ดแบบมึงสิ แล้วอีกอย่างแม่เขาชื่อพรพ่อชื่อกิจ มึงจะมาตั้ง ย.ยักษ์แบบมึงได้ไงก็ต้องให้คล้องกับชื่อพ่อชื่อแม่เขาสิ”อีตัวดีพอโดนด่าก็หันมาทำปากเบะใส่ แอบค่อนขอดในใจว่าทำไมจะชื่อแยมไม่ได้พี่เล้งโง่ ไม่เคยอ่านกุเชอรี่น่ะสิ อีแยมโคตรจะหล่อ
พี่เล้งปากหมา!! ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเป็นผัวในอนาคตของย้งก็จะด่าให้
“งั้นชื่อน้องเพ้นท์ดีมั้ย?”
“นึกถึงตอนแก่ตัวไปด้วย ลูกหลานจะเรียกยังไง ตาเพ้นท์ ปู่เพ้นท์ ทวดเพ้นท์งี้เหรอ”
ทำไมจะไม่ได้ละจ๊ะ ทีแกงส้มแปะซะยังมีคนตั้งมาแล้วเลย พี่เล้งนี่โง่จริงทำไมชอบขัดใจย้งนักนะ!!
“งั้นพี่เล้งตั้งไปเลยไป ขัดทุกชื่อเลย”มันว่าอย่างงอนๆ
“ชื่อภีมแล้วกัน”เล้งลูบหัวเล็กๆของเด็กน้อยพลางส่งยิ้มใจดีแบบที่ถ้าเห็นตอนกลางคืนย้งต้องคิดว่าพี่เล้งถูกผีเข้าแน่ๆ
“ดีมั้ยครับ ชื่อน้องภีมดีมั้ยเอ่ย”เล้งพยักเพยิดให้กับทารกในอ้อมแขนของเขากับอีย้ง เด็กน้อยบิดขี้เกียจพลางส่งยิ้มจางๆให้
“สงสัยน้องจะชอบ งั้นชื่อภีมนะพี่พร แล้วนี่ อันนี้ย้งกับพี่เล้งซื้อให้น้อง ไว้น้องใส่ได้พี่พรก็ใส่ให้น้องนะจ๊ะ”ย้งยี้ยื่นห่อกำไลข้อเท้าเงินแท้ให้กับสมพร คนเป็นแม่เอ่ยชมว่าน่ารัก ย้งยี้อยู่คุยกับสมพรจนได้เวลากลับก็เอ่ยร่ำลาหยิบซองเงินในกระเป๋าเป้ให้สมพร
“อันนี้หม่าม้าฝากให้พี่พรเอาไว้เลี้ยงหลานนะ หม่าม้าบอกว่าให้แข็งแรงน้องภีมมีคนดูแลแล้วค่อยกลับไปทำงาน”
“ฝากขอบคุณเจ๊ด้วยนะย้ง แล้วแบบนี้จะทำกันไหวมั้ย?”
ไหวสิ เดี๋ยวก็จ้างลูกจ้างเพิ่มอีกคนไม่เป็นไรหรอก ย้งกลับก่อนนะเดี๋ยวจะเย็น”ย้งยี้กับเล้งกล่าวลายกมือไหว้ อยากจะกอดน้องแต่น้องหลับไปแล้ว ทั้งสองคนเดินกลับมาที่รถผ่านกลุ่มวัยรุ่นที่นั่งคุยกันอยู่ที่ราวสะพาน ใครบางคนผิวปากเสียงดังตอนย้งเดินผ่าน ย้งยี้ชะงักหากแต่เล้งกลับดึงมือให้มันเดินต่อ
“สายเหลืองว่ะ พวกขุดทองเว้ยดูไอ้ตัวผัวจะหวงน่าดู”เสียงวัยรุ่นที่อยู่ด้วยกันส่งเสียงหัวเราะ คราวนี้เล้งเป็นฝ่ายชะงักบ้าง มือที่กุมย้งยี้ไว้บีบแน่น
“ไปเถอะพี่เล้ง ปล่อยเค้า”ย้งยี้กระชับมือที่จับกับเล้งพลางลูบแขนเล้งอย่างปลอบโยนให้เล้งใจเย็น ชายหนุ่มหันไปมองหน้ากลุ่มวัยรุ่นที่เอ่ยแซว
“หน้าตาก็ดีเสือกชอบระเบิดรูขี้ น่าขยะแขยงชิบหาย เกิดมาเสียชาติเกิด ทำไม มองอะไร จะเอาเหรอ เป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ ชอบเป็นตุ๊ด อีตุ๊ดเอ้ย มาให้พี่เอาซักทีสองทีมั้ยน้องเผื่อจะติดใจจนลืมผัว”เล้งแทบจะกระโจนเข้าไปกระทืบปากไอ้คนที่ทำท่ากระแทกเอวใส่อีย้ง อีตัวดีก้มหน้ากัดปากกลั้นน้ำตามันดึงเล้งไว้สุดแรงที่มันมี
“ก...กลับกันเถอะพี่เล้ง ช่างเขาเถอะนะ”เล้งสัมผัสได้ถึงเสียงที่สั่นๆของย้งอีกทั้งมือที่กุมก็เย็นทำให้ใจมันเย็นลงทันที มันยอมเดินตามย้งกลับมาที่รถ
เพราะอยู่ในสังคมที่เห็นย้งมาแต่เล็กแต่น้อยจึงไม่มีใครเคยพูดจาดูถูกเหยียดหยามมันเลยซักครั้ง ทุกคนต่างให้ความรักและความเอ็นดูย้งยี้ที่ถึงจะเป็นตุ๊ดแต่มันก็ไม่เคยทำตัวก๋ากั๋นหากจะว่าย้งมันแรดก็พูดได้ไม่เต็มปากนักเพราะตั้งแต่เล็กจนโตย้งยี้มันก็แรดกับเล้งแค่คนเดียว แต่ที่นี่ต่างบ้านต่างถิ่นต่างสังคมกับที่ย้งเคยอยู่ แค่เป็นกะเทยก็ถูกเหยียดด้วยความคะนองปากแล้ว
ย้งยี้ไม่เคยเจอใครมาพูดอย่างนี้ใส่ แน่นอนถึงมันไม่แสดงออกเล้งก็รู้ดีว่ามันนั้นแสนเสียใจ
ย้งยี้ยังดูแลตัวเองจากสังคมภายนอกไม่ได้
แบบนี้ถ้าไม่มีเขากับจิวยี่หรือพรรณีที่คอยดูแลปกป้องย้งยี้จะต้องถูกใครต่อใครกลั่นแกล้งดูถูกอีกมากซักแค่ไหน จริงอยู่ว่าอีกหน่อยย้งก็ต้องออกจากเซฟโซนที่ครอบครัวสร้างให้เพื่อไปใช้ชีวิตในสังคมที่โตขึ้นหลากหลายขึ้น แต่ ณ เวลานี้ย้งยี้เปราะบางเกินไปที่จะปกป้องตัวเองได้ ย้งยี้ต้องมีใครซักคนคอยดูแล ทั้งสองคนก้าวยาวๆมาจนถึงรถ เล้งปลดล็อกเปิดประตูให้ย้งเข้าไปนั่งแล้วเดินลัดกลับมานั่งฝั่งคนขับ มันหยิบเอาเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ย้ง ย้งยี้ที่เคยพูดประจ๋อประแจ๋บัดนี้นิ่งเงียบ ปลายจมูกของมันแดงเรื่ออย่างน่าสงสารมือของมันจิกกับชายกางเกงแน่นจนเล้งต้องจับขึ้นมากุมไว้ทั้งสองข้างคลึงเบาๆให้มันคลายมือออกกอบกุมทั้งสองข้างไว้อย่างอ่อนโยนก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบแก้มของย้งยี้เบาๆ
“ย้ง...”เล้งเอ่ยเรียกให้ย้งเงยหน้าขึ้นมามองเขา
คุณากรมองเห็นร่องรอยของความเสียใจฉายชัดในดวงตาคู่นั้น หยาดน้ำตาเล็กๆชุ่มแพขนตาหนาของมันจนดวงตาคู่สวยดูโศกอย่างน่าสงสาร ปลายนิ้วเกลี่ยเช็ดหยาดน้ำตานั้นอย่างแสนถนอม
เล้งอยากปกป้องรอยยิ้มและดวงตาที่เคยฉายชัดแต่ความสุขไว้ให้ดีที่สุด
“อะไรจ๊ะ?”ขานรับด้วยน้ำเสียงเบาหวิวจนน่าใจหาย
คุณากรไม่รอให้ถึงวันเกิดของย้งยี้อีกต่อไปแล้ว เขาตัดสินใจเอ่ยคำในใจออกมาในวันที่ย้งยี้เปราะบางที่สุด
“คบกับเฮียมั้ย?...เป็นแฟนเฮียมั้ย เฮียจะปกป้องดูแลย้งเอง จะไม่ให้ใครมาดูถูกย้งได้อีก เป็นแฟนกับเฮียนะครับ...”
........................................
เจอกันอีกทีอาทิตย์หน้านะคะ
พรุ่งนี้จะเข้ากรุงเทพไปหาหมอแล้ววววววว
ขอให้ตัวเองปลอดภัย55555555555555555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ได้เจอพี่เล้งน้องย้งอีกทีก็หลังเลือกตั้งเลยอ่ะจิเนี่ย
-
:mew2: :mew2:
-
:L2: :L1: :pig4:
เสียใจและดีใจกับย้ง
-
ละลายไปกับคำขอของเฮียแล้ว
-
อือิออออ
-
โอ้ยยยยยยย เฮียเล้งดูเป็นพระเอกขึ้นมาแล้วววววววว จากที่เป็นไอ้เล้งอยู่สิบตอน เจอประโยคสุดท้ายไป ยกน้องย้งให้เลยยยย แงงงงง
-
:กอด1:
-
ขอเปลพยาบาลด่วนค่า ย้งช้อกไปแล้วจ้า555
-
เดินทางปลอดภัย ไม่เจ็บไม่ป่วยนะคะ
โว้วววว ดีงามมากจ้า เล้งคิดได้ แคร์แค่คนที่รักก็พอ
แล้วตอนนี้ยังคิดถึงใจน้องไปอีก พี่หล่อยิ่งกว่าเดิมเลย
เค้าขอเป็นแฟนแล้ว ย้งยี้จะดีใจหนักไหม
สงสารย้ง น้องอยู่ในสังคมเดิมมาตลอด
เจอเรื่องแบบนี้ ก็เฮิร์ตหนักเป็นธรรมดา
อีกหน่อยอาจจะมากกว่านี้ แต่ย้งจะเข้มแข็งขึ้นนะ
มีเฮียคอยอยู่ คอยดูแลไม่ห่างแน่นอนจ้า
เอ็นดูย้ง อยากมีน้อง อยากเลี้ยงน้อง
-
พี่เล้งพระเอกมากตอนนี้ :katai2-1:
-
:mc4: ตอนแรกกะรอ 18 ขอเป็นแฟนก็กินได้งี้ป่าว อย่ายอมให้กินง่ายๆ นะหนูตัวดี เอาให้น้ำลายหกท่วมซอยก่อน :katai3:
ให้สมกับความไม่ชัดเจนที่ผ่านมา กว่าจะยอมรับก็ต้องเจอหมัดเด็ดพี่เมีย เอ้ยว่าที่เมีย ยังไม่ได้กินเป็นว่าที่ไปก่อน :pig4:
-
โอ๊ยยยยย ฟินสลบไปเลยจ้า
-
+1 รัวๆ มอบรางวัลพระเอกดีเด่น
เฮียเล้งทอปฟอร์มมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:mew1:
-
เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ! ฮืออออออออออออออออออ ดีใจด้วยนะย้งงงงง ภายภาคหน้าอย่าพูดจาหรือทำตัวให้น้องเสียใจนะอิเฮียเล้งงงงงงงงงงงงงง
ดีใจง่าาาาาาาาาาา
-
LengZab 12
"อย่ามายุ่งกับแฟนของผม"
#พี่เล้งแซ่บมาก
วันนี้เล้งมาวิทยาลัยตั้งแต่เช้า เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าควรจะพูดเรื่องระหว่างเขากับแก้มบุ๋มให้เป็นกิจลักษณะเสียที เขาไม่อยากให้อีตัวดีต้องมาคิดมากเกี่ยวกับเรื่องระหว่างเขากับแก้มบุ๋มอีก อีกอย่างเล้งเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับหญิงสาว ตอนนั้นเขาคิดว่าถ้าได้ก็ดีไม่ได้คิดจะสานต่อความสัมพันธ์อะไรยืดยาวอยู่แล้ว
แต่สำหรับอีย้งมันไม่ใช่ เขาอยากจะมีมันอยู่ข้างๆคอยวอแว คอยส่งมุกกากๆมาหยอดเขาทุกวัน
เล้งชอบชีวิตที่มีอีย้งแม้จะไม่ซู่ซ่าหวือหวาอะไรแต่ก็ไม่เหงาเหมือนตอนที่โกรธกันงอนกัน
เล้งคอยมองหาจนกระทั่งเห็นแก้มบุ๋มเดินแยกกับส้ม เด็กหนุ่มร้องเรียกเบาๆ แก้มบุ๋มส่งยิ้มกว้างรีบเดินมาหา
“เล้ง มารอบุ๋มเหรอ?”หล่อนกล่าวทักเสียงใสส่งยิ้มหวานให้
“ครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับอาจารย์”
“บอกหลายครั้งแล้วว่าให้เรียกบุ๋ม เรียกอาจารย์มันห่างเหิน”
“เพราะผมตั้งใจให้ห่างเหินครับ”
“แบบนี้ไม่ดีเลยนะเล้งบุ๋มไม่สนุกด้วย”หล่อยทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ เดาได้ลางๆว่าเล้งจะพูดอะไรกับตนเอง
“บุ๋มรีบไปเตรียมการสอนก่อนดีกว่า”หล่อนจงใจจะเลี่ยงเล้ง ยังไม่ทันจะได้เริ่มจะมาจบง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง หญิงสาวเบี่ยงตัวจะเดินเลี่ยงไปหากแต่คุณากรไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น เด็กหนุ่มจับแขนของหล่อนรั้งไว้
“ระหว่างเรามันไม่มีอะไรอยู่แล้วดังนั้นผมจึงอยากจะขออาจารย์ว่าอย่ามาเข้าใกล้ผมเกินความจำเป็นอีก หลังจากนี้เราก็ไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันอีก”
“จะไม่มีอะไรได้ยังไง? เราเคยจูบกันนะเล้ง”
“เรื่องนั้นผมขอโทษแต่อาจารย์เป็นคนเริ่มก่อน”เล้งตอกกลับอย่างไม่ยอม
“แต่ถ้าเธอไม่เล่นด้วยมันก็ไม่เลยเถอดป่าวเล้ง”
“ผมขอโทษ แต่มันไม่ได้เลยเถิดอะไรนอกจากจูบ”เล้งไม่ใช่คนที่จะมายอมรับอะไรง่ายๆ
เธอเสนอเขาสนองเพราะฉะนั้นมันวินๆด้วยกันทั้งสองฝ่าย
“ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วมาจูบเราทำไม เธอแย่มากนะเล้ง”
ไครับ ผมขอโทษ ผมแย่มากผมยอมรับเพราะฉะนั้นคนดีๆแบบอาจารย์ก็อย่ามาข้องแวะกับผมเลย”
“เราขอถามหน่อยได้มั้ยว่าเพราะอะไร”แก้มบุ๋มยังไม่ยอมจบ หล่อนคาใจว่าอยู่ๆทำไมเล้งถึงมาตัดความสัมพันทั้งๆที่ก่อนหน้าถึงไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ไล่ยังมีอารมณ์คล้อยตามกันอยู่แท้ๆ คุณกรที่กำลังจะเดินจากไปชะงักเท้า มันหันกลับมามองกวินตาทแล้วยิ้มให้บางเบา
เป้นยิ้มที่กวินตาไม่เคยเห็นว่าเล้งเคยยิ้มแบบนี้มาก่อน
“ผมแคร์แฟนผมไม่อยากให้เขาต้องคิดมาก”
“เล้ง...มีแฟนแล้วทำไมไม่บอก”
“ผมเพิ่งขอเขาเป็นแฟนเมื่อวาน เพราะฉะนั้นเราจบลงแค่นี้เถอะครับ อย่าให้มันยุ่งยากไปกว่าเดิมเลย ผมขอร้อง”
“บอกบุ๋มได้มั้ยใครเป็นแฟนของเล้ง เขาคงน่ารักมากใช่มั้ย?”แก้มบุ๋มกัดฟันถามคำถามระเคืองใจออกไป
“แฟนของผม ก็คือคนที่เป็นเจ้าของเสื้อผ้าที่อาจารย์ใส่วันนั้นแหละครับ”
“จะจบง่ายๆแบบนี้เลยเหรอเล้ง?”หล่อนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ครับ จบง่ายๆแบบนี้แหละครับ ผมไปเข้าเรียนก่อนนะครับ อาจารย์”
เล้งจากไปแล้วแผ่นหลังกว้างค่อยๆลดขนาดลงเรื่อยๆ แก้มบุ๋มกัดฟันแน่น แค่พลาดเล้งไปหล่อนไม่เสียใจหรอก แต่หล่อนเสียหน้าที่แพ้กะเทยเด็กคนนั้น
“อีตุ๊ดนั่นมันมีอะไรดี ฉันอยากรู้นัก”หล่อนมองเล้งที่กลายเป็นเพียงจุดเล็กๆในสายตาด้วยความโมโห
ถ้าถามย้งยี้ว่าการตกลงเป็นแฟนกับพี่เล้งมีอะไรในชีวิตเปลี่ยนแปลงบ้าง ย้งก็ตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยว่า
ไม่มี!!!
หลังจากวันนั้นพอพี่เล้งขอย้งเป็นแฟน จากที่กำลังเศร้าๆเพราะโดนคนปากหมาพูดจาเหยียดหยาม ย้งก็อึ้งกิมกี่มองพี่เล้งตาค้างนานนับนาทีจนพี่เล้งหัวเราะเบาๆใช้มือขยี้ผมบนหัวย้งแถมยังด่าย้งอีกต่างหาก
“มึงนี่น้า ร้องไห้หน้ายับเหมือนหมาปั๊กเลยอีห่า” พี่เล้งหยิบทิชชูมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ย้งจนเกลี้ยงแล้วปล่อยให้ความเงียบโอบล้อมเราอย่างน่าอึดอัด
“พี่เล้ง...”ย้งยี้ร้องเรียกเบาๆเมื่อเรียกสติตัวเองคืนมาได้
“อะไร?”
“จูบหนูหน่อย”อีตัวดีมันเรียกร้องทั้งหน้าทั้งจมูกแดงเรื่ออย่างน่าสงสาร
“เด็กแรด”มันหันไปด่าอีตัวดีก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหาประคองกรอบหน้าของน้องไว้แล้วประทับรอยจูบเนิ่นนานหวังจะให้รสจูบนี้ละลายคำพูดทรามๆเหล่านั้นออกไปจากสมองของย้ง ย้งยี้มีคุณค่ามากกว่าจะไปฟังคำพูดร้ายๆนั้น ปลายลิ้นของเล้งเหมือนยาสมานแผลที่ค่อยๆปิดริ้วรอยความบาดเจ็บเหล่านั้น ค่อยๆกวาดต้อนอย่างปลอบประโลมเอาใจดูดชิมมอบรสหวานซาบซ่านเข้าไปในหัวใจดวงน้อยๆของย้งยี้จนอีตัวดีร้องประท้วงถึงได้หยุด เล้งกดจูบย้ำๆอีก 2-3 ครั้งจึงค่อยๆใช้ปลายนิ้วคลึงริมฝีปากนุ่มหยุ่นนั้นอย่างอ่อนโยน
“กูรักมึง ไม่ว่าจะเป็นตุ๊ดเป็นเกย์ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนขอแค่เป็นมึงกูก็รัก ฟังแค่กูพอนะ อย่าไปฟังใคร”
“อื้อ...ย้งจะฟังแค่พี่เล้ง ไม่ฟังคำพูดใคร”
หลังจากวันนั้นย้งยี้ก็ถือตัวว่าเป็นแฟนของเล้งแบบเต็มตัว จิวยี่เป็นคนแรกอีกเช่นเคยที่รู้ข่าว สองพี่น้องคุยโทรศัพท์กับเกือบชั่วโมงเล้งเห็นอีตัวดีมันคิกคักกับพี่มันสองคนก็ไม่อยากจะยุ่ง ตามประสาของอีย้งมีอะไรก็ต้องรายงานพี่มัน จิวยี่เห็นดุๆแบบนั้นน่ะตามใจน้องที่หนึ่งพอมันเริ่มรับได้ว่าน้องชายเป็นตุ๊ดผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการก็มันนั่นแหละ เพราะหน้าตาคล้ายกันผิวพรรณก็ใกล้เคียงกัน สารพัดเครื่องสำอางค์ถูกส่งมาจากกรุงเทพมาให้กับน้องของมันได้ใช้โดยมีกฏว่า
“ไปโรงเรียนห้ามแต่งหน้า”
จิวยี่ซื้อเสื้อผ้าส่งมาให้น้องเฉลี่ยเดือนละสองชุด ถ้าเป็นกระโปรงมันก็เลือกแบบน่ารักๆให้แต่อีย้งมันชอบแต่งเปิดนั่นนิดนี่หน่อยดังนั้นเล้งจึงมีหน้าที่แสกนกรรมให้อีกต่อหนึ่ง
ตั้งแต่มันเริ่มเป็นตุ๊ดจิวยี่กับเล้งมักจะโดนมันค่อนขอดเสมอ
“ทำตัวเหมือนพ่อเข้าไปทุกวัน”
“พี่เล้ง ย้งขี้เกียจทำกับข้าวอ่ะ กินเดิมๆไปก่อนได้มั้ย”หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จมันก็มาล้มตัวลงนอนหนุนตักเล้งทำตาออดอ้อนด้วยการกระพริบตาปริบๆ
“ได้”และเช่นกันเล้งที่เป็นคนกินง่ายก็ตอบอย่างไม่คิดอะไร ให้ทำกับข้าวทุกมื้ออีย้งมันคงคิดเมนูไม่ออก อีตัวดีนอนมองหน้าเขาอีกพักหนึ่งก็ลุกขึ้นมาหอมแห้มเขาดังฟอดแล้วเดินลงไปข้างล่าง เล้งคิดว่ามันคงไปอุ่นกับข้าวแต่พอเดินตามลงไปก็เห็นมันง่วนอยู่หน้าเตากำลังเจียวไข่ที่หั่นต้นหอมใส่ลงไปด้วยอยู่พอดี ไม่ไกลกันมีชามใส่หมูสามชั้นเตรียมไว้
“ไหนบอกว่ากินกับข้าวเก่า?”
“ก็เก่าแต่เจียวไข่เพิ่ม ทำหมูสามชั้นทอดน้ำปลาไว้กินแกล้มอีกอย่างพอ มีปลาทูเหลืออยู่ 4 ตัว พี่เล้งรอแป๊บเดี๋ยวย้งเอาข้าวผัดกับน้ำพริกกะปิที่เหลือก็เสร็จแล้ว”ย้งยี้พูดจบก็ตักไข่เจียวใส่จาน เตาหนึ่งมันตั้งกะทะใส่น้ำมันรอจนร้อนจัดก็เอาหมูใส่ลงไป เล้งรับหน้าที่คอยคนหมูให้จนแล้วเสร็จออกมาเหลืองกรอบน่ากิน จากนั้นมันก็ใช้ตะเกียบซุยข้าวจนร่วนแล้วเอาน้ำพริกกะปิในถ้วยที่เหลืออยู่ครึ่งถ้วยใส่ลงในข้าว ย้งยี้เอาผักสดที่เหลือพวกแครอทถั่วฝักยาวมาหั่นตั้งกะทะจนร้อนแล้วเอาผักลงไปผัดก่อนตามด้วยข้าวที่คลุกน้ำพริกไว้ มันจัดการปรุงรสให้ได้สามรสเปรี้ยม เค็ม หวาน เล้งเดินมาดูความคล่องแคล่วของมันอย่างเพลินตา
ตัดความแด๊ะแด๋ออกมันก็เป็นแม่ศรีเรือนดีๆนี่เอง ข้าวในกระทะส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย เล้งเดินไปยืนด้านหลังแล้วสวมกอดอีตัวดีเอาไว้กดจมูกลงบนพวงแก้มนุ่มของมันหอมจนเกิดเสียงดังฟอดฝังจมูกแช่ไว้บนแก้มฟูๆไม่ได้ละออก อีตัวดีที่ไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งตะหลิวแทบหลุดมือ มันอมยิ้มจนแก้มตุ่ย
“มาหอมเค้าทำไมเนี่ย”มันปิดแก๊สแล้วจับแขนเล้งที่กอดเอวมันไว้
“ทำไม อยากหอมแฟนต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ เฮียหอมย้งยี้ไม่ได้เหรอครับ?”
“ไม่ชินเลย พี่เล้งเป็นแบบนี้ย้งไม่ชินเลย”อีตัวดีโอดครวญออกมาเมื่อเล้งงัดสรรพนามแทนตัวที่ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งย้งก็แพ้ให้กับคำแทนตัวว่าเฮียของเล้งตลอด มันไม่บ่อยนักหรอกที่เล้งจะแทนตัวด้วยคำนี้แล้วพูดกับย้งเพราะ ถ้าไม่ขอโทษ ก็กำลังจริงจัง ถ้าไม่จริงจังก็คือเล้งกำลังออดอ้อน
อาจจะเป็นเพราะคำนั้นของอีย้ง วันนี้อีย้งถึงต้องมานั่งตั้งคำถามให้กับตัวเองว่าตอนนี้ระหว่างมันกับเล้งมีอะไรแตกต่างจากตอนยังไม่ได้เป็นแฟนกันมั่งหว่า??
“มานั่งเกะกะทำไม เหยิบๆ”เล้งเดินถือเครื่องปั๊มลมผ่านอีย้งใช้เท้าเขี่ยตูดที่นั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กให้หลบทาง
“เขี่ยเป็นหมาเลยไอ้ห่านี่”เจงด่าเล้งในขณะที่เปลี่ยนผ้าเบรคให้ลูกค้า
“ช่วยอะไรก็ไม่ได้ไปนั่งในห้องไป ว่างก็นั่งเรียงบิลก็ได้”
“กลัวมันร้อนก็บอกมันดีๆไม่ใช่เอาตีนเขี่ยคนนะไม่ใช่กองขี้ เขี่ยเอาเขี่ยเอา”คราวนี้อินพูดขัดคอเมื่อรู้ว่าจริงๆเล้งแค่อยากให้อีย้งเข้าไปนั่งในสำนักงานเพื่อรับแอร์เย็นๆ อีย้งที่ร้อนจนเหงื่อซึมหน้าแดงปากแดงไปหมดยู่ปากอย่างไม่ชอบใจ
“ก็ย้งอยากนั่งดูพี่เล้งทำงานแบบใกล้ๆ”
“มึงไม่มาขี่คอกูเลยล่ะ”เล้งเอ่ยประชดในขณะที่ดึงสายไปสูบลมให้ลูกค้า
“ได้เหรอพี่เล้ง”อีย้งลุกพรึ่บทำท่าจะเดินเข้าหาทันที
“กูประช๊ด!!”เล้งแหกปากลั่นเมื่ออีตัวดีทำท่าจะขี่คอมันจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่ามันแกล้งแต่ก็ยังเล่นตามน้ำกับมันไปเรื่อย อีตัวดีหัวเราะคิกคักอย่างชอบอกชอบใจที่ได้กวนตีนพี่เล้งเล่น
“ย้งล้อเล่นหรอก พี่เล้งย้งขึ้นไปอาบน้ำนะ ร้อน”มันกระพือเสื้อให้ลมเข้าแล้วเดินเข้าบ้านเพื่อขึ้นไปอาบน้ำบนห้องเล้งโดยไม่ต้องรอคำอนุญาตจากเจ้าของห้องเลยซักนิด ย้งยี้ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี มั้นเบะปากให้กับที่นอนของเล้งนิดหนึ่งเมื่อภาพของเล้งที่ถูกแก้มบุ๋มคร่อมเข้ามาฉายในหัวอีกครั้ง ย้งยี้ทนความหงุดหงิดไม่ไหวมันกดเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำ เปิดตู้เสื้อผ้าของเล้งหยิบผ้าปูที่นอนผืนใหม่หอมฟุ้งที่มันซักแช่น้ำยาตากแดดจัดจนหอมกรุ่นไอแดดอกมา จัดการลอกเอาผ้าคลุมผืนเก่าโยนใส่ตะกร้าแล้วเปลี่ยนผืนใหม่ให้อย่างคล่องแคล่ว ย้งยี้เปิดตู้เสื้อผ้าของเล้งอีกครั้ง มองเสื้อผ้าตัวเองที่เอามาทิ้งไว้ก็มีแต่เสื้อตัวบางๆสำหรับใส่นอนดังนั้นมันจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นเสื้อผ้าของเล้ง ส่วนมากจะมีแต่เสื้อยืดกับเสื้อบอล ส่วนพวกเสื้อเชิ๊ตหรือเสื้อผ้าที่ดีๆสำหรับใส่ไปธุระอยู่อีกตู้หนึ่ง ย้งยี้เลื่อนปลายนิ้วเลือกหาเสื้อกีฬาของเล้งส่วนมากมีแต่ตัวใหญ่ๆ พี่เล้งโตไว เหมือนก้าวกระโดดจาก 160 เป็น 190 เลยยังไงยังงั้น ในที่สุดย้งก็เลือกเสื้อบอลสีน้ำเงินที่ตัวเล็กที่สุดออกมา พี่เล้งน่าจะไม่ได้ใส่แล้วเพราะถ้าใส่ตอนนี้คงรัดอกรัดใจพี่เล้งแน่ๆ ถึงได้มาแขวนไว้ริมในสุดแบบนี้ ย้งยี้หยิบกางเกงขาสั้นสีขาวของตัวเองออกมาแล้วเข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็ทาครีมแล้วก็ล้มตัวลงนอนอีกนานกว่าจะถึงเวลาทำกับข้าวเย็น มันนอนกลิ้งเล่นสูดดมกลิ่นหอมของผ้าปูที่นอนหยิบหมอนของพี่เล้งมากอดแล้วก็เคลิ้มหลับไปอย่างง่ายๆ
“เดี๋ยวพวกมึงดูหน้าร้านไปก่อนนะ อีย้งขึ้นไปนานลื่นล้มหัวฟาดพื้นตายห่าไปแล้วมั้ง”เล้งโยนยางในรถมอไซค์เส้นล่าสุดที่เพิ่งเปลี่ยนให้ลูกค้าลงที่มุมในสุดแล้วสั่งเจงกับอินก่อนจะเดินลิ่วขึ้นมาบนห้อง ทันทีที่เปิดประตูไอเย็นฉ่ำจากแอร์ก็ลอยมาประทะ อีตัวดีนอนตัวขาวกอดหมอนของเขาอยู่บนเตียงหลับสนิท ยามหลับอีย้งดูน่ารำคาญน้อยสุดแล้ว น้ำเสียงตอแหลๆที่พูดจ้อทั้งวันเงียบสนิท เล้งปิดห้องด้วยความเบามือเพราะกลัวมันจะตื่น กางเกงขาสั้นร่นสูงจนเห็นเรียวขาขาว เล้งหยิบผ้าขนหนูพาดบ่าเข้าห้องน้ำไป กะว่าอาบน้ำให้หายร้อนนอนพักซักแป๊บค่อยปลุกมันลงไปหาอะไรกินกัน แต่พอเล้งอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาอีย้งก็เปลี่ยนท่านอนจนเล้งต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากชายเสื้อที่ร่นจนเผยช่วงเอวคอดนั้นน่าสัมผัส เล้งก้าวไปที่เตียงก่อนจะค่อยๆคลานขึ้นไปคร่อมร่างของอีตัวดีไว้มันเลิกชายเสื้อของย้งยี้ขึ้นหากแต่เพราะเสื้อพอดีตัวเกินไปจึงดึงไม่ขึ้น มันเปลี่ยนแผนค่อยๆประคองตัวย้งยี้ให้ลอยขึ้นก่อนจะร่นเสื้อตามความตั้งใจให้ไปอยู่เหนืออก บราลูกไม้ตัวเล็กถูกดึงขึ้นไปไว้เหนือราวนมยิ่งทำในเนินเนื้อเด่นชัดยั่วสายตา เล้งในยามนี้เหมือนเสือที่กำลังหิวโซและพร้อมจะฟัดเหยื่ออย่างเต็มที่ย้งยี้ร้องเบาๆในลำคอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเย็นๆผิว จุกเล็กๆลอยเด่นยั่วตาจนเล้งอดไม่ได้ที่จะส่งปลายลิ้นไปชิม ฐานอกที่มีเนินเนื้อน้อยๆนั้นนุ่มนิ่มจนต้องใช้มือบีบเล่น อีตัวดีรู้สึกกึ่งตื่นกึ่งฝัน มันลืมตาขึ้นก็ต้องสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อเล้งที่กำลังใช้ปลายลิ้นละเลงอยู่บนยอดอกของมันอยู่ช้อนตาขึ้นมามอง
“พ...พี่เล้ง...อ๊ะ...” ย้งยี้แอ่นอกขึ้นเมื่อเล้งดูดเนื้อนิ่มมันจนเกิดเสียง ดูดสลับทั้งซ้ายขวา ปลายนิ้วเรียวทำหน้าที่ทั้งเขี่ยและบี้ข้างที่ว่างจนอีตัวดีครางอื้อในลำคอ ร่างกายบิดเร่าอย่างทรมานเล้งเล่นกับหัวนมของมันจนพอใจก็ยืดตัวขึ้นมาจูบปากมันแรงๆเสียทีหนึ่งไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น
“ไปล้างหน้าล้างตาไป เดี๋ยวพาไปซื้อของที่ห้าง”
“ฮื่อ...พี่เล้ง”อีตัวดีตีไหล่เล้งที่ดึงชายเสื้อลงมาให้มันอย่างคาดโทษ
“มาดูดนมเค้าทำไม”
“ก็กูอยากแข็งแรง ไม่ได้เหรอ?”เล้งแสร้งเลิกคิ้วถาม ถ้าเป็นเวลาอื่นก็อยากจะชมว่าหล่อแต่ต้องไม่ใช่เวลานี้ที่เล้งมาทำให้ใจเต้นแรงแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนี้สิ มันหนึบไปทั้งตัวเลยรู้มั้ย
“มึงใช้ห้องน้ำข้างบนไปก็แล้วกัน เดี๋ยวกูจะลงไปใช้ข้างล่าง เร็วๆหน่อยก็แล้วกัน รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง“เล้งมองไปที่เป้ากางเกงตัวสั้นของอีย้ง ย้งยี้เอาหมอนปาใส่หน้าของเล้งแล้ววิ่งปร๋อเข้าห้องน้ำปิดประตูเสียงดังโครม เล้งหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้ววิ่งลงมาใช้ห้องน้ำด้านล่าง
ให้โลกเราสวย พวกเรามาช่วยกัน....
อ่า...
............................
มีอะไรให้ช่วยมั้ย??
คิกค้ากกกกกกกก เรากลับจากหาหมอแล้วรีบมาปั่นอย่างไวว่อง โรคสงบดีค่ะคาดว่าจะยังไม่ตายก่อนเขียนจบสบายใจได้
คิดถึงอีตัวดีใจจะขาด
-
โอยย หลงทั้งสองคนมาก
-
:fire:นังบุ๋ม โดนแน่ๆๆๆ
-
โคตรเขินเลย
-
ดีใจกับอีตัวดี ในที่สุดก็หลัวเป็นตัวเป็นตน
ส่วนอิพี่เล้ง นั้นนนนน ลวนลามลามก
-
:mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่..อิย้ง ทำเป็นถามว่าดูด...ทำไม?
เห็นอ่อยอยู่ทุกวัน อิอิ
-
แหมมมมมมมมมมมม อิเฮียเล้ง กินนมน้องแล้วนี่ร่างกายจะแข็งแรงขึ้นมาเลยใช่ม้ายยยยยย
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
อิพี่เล้งหื่นออกนอกหน้ามากกกกก โอ้ยยยยยยยยนน
คุณคนเขียนดูแลสุขภาพตัวเองดีๆนา อย่าหักโหมค่าา
-
อิพี่เล้งมันแรด
-
แหมมมม พี่เล้ง กินนม(น้อง) แล้วแข็ง แรง เลยนะ555555
-
#พี่เล้งแซ่บมาก
ตอนที่ 12 ครบ 100%
อย่ามายุ่งกับแฟนผม
เล้งกับย้งมาถึงห้างสรรพสินค้าในตอนเย็น รถยังคงเยอะเหมือนทุกครั้งที่มา ชายหนุ่มวนหาที่จอดจนกระทั่งมีรถคันหนึ่งออกมันจึงพารถไปจอดที่ว่างติดเสาต้นใหญ่ ย้งยี้ลงมายืนรอเพื่อจะเดินเข้าไปในห้างด้วยกัน เพราะจะมาซื้อของสดและของใช้โดยเฉพาะจึงไม่ได้แวะเดินดูอะไรทั้งคู่ตรงไปยังโซนของซุปเปอร์มาร์เก็ตทันทีโดยที่เล้งเป็นคนเข็นรถตามอีตัวดีที่เลือกของตามสิสต์ที่จดกันมา วันนี้เป็นการซื้อของเข้าบ้านเล้งพวกสบู่ แชมพู ยาสีฟันต่างๆ ส่วนพวกของกินของสดนั้นซื้อเข้าบ้านย้งเสียส่วนใหญ่มีเพียงบางส่วนที่ซื้อเข้าบ้านเล้งเผื่อแปะหลิวหิวช่วงดึกๆจะได้ทำอะไรง่ายๆกินได้ ย้งกับเล้งช่วยกันเลือกของปรึกษากันว่าอยากได้อะไรไปไว้กินเล่นจนมาถึงโซนผลไม้ ย้งยี้เห็นส้มที่เล้งชอบกินถุงใหญ่ผลสวยมันตรงดิ่งไปอย่างหมายตาหากแต่พอยื่นมือไปหยิบก็มีมือของใครคนหนึ่งคว้าส้มถุงเดียวกับที่มันหยิบ ย้งยี้หันไปมองพลางชักมือกลับ
“ขอโทษครับ...”มันเงียบไปเมื่อเห็นว่าคนที่”ใจ”เดียวกับมันก็คือกวินตาที่วันนี้อยู่ในชุดลำลอง วันนี้หล่อนมากับผู้หญิงอีกสองคนที่ย้งไม่เคยเห็น
“อุ้ย...ใจเดียวกันเลยนะคะ”หล่อนหยิบส้มถุงนั้นมาถือไว้โดยที่ไม่ละสายตาออกจากใบหน้าของย้งเลย
“แปลกนะคะพี่บุ๋มกับน้องย้งใจตรงกันหลายอย่างเลย”
“ถ้าเป็นส้มก็เอาไปเถอะจ้า ย้งเอาถุงอื่นก็ได้”อีตัวดียื่นมือไปหยิบส้มถุงใหม่พอดีกับที่เล้งเข็นรถมาถึงตัวพอดี แก้มบุ่มส่งยิ้มหวานไปให้กับชายหนุ่มทันที
“หวัดดีเล้ง”
“เสร็จยัง ถ้าเสร็จจะได้กลับ”มันไม่สนใจแม้แต่จะทักทายแก้มบุ๋มเลยด้วยซ้ำกลับหันไปถามอีตัวดีที่ยืนกลั้นยิ้มอยู่ในทีเมื่อเห็นปฏิกริยาของเล้ง
“เสร็จแล้ว เราไปจ่ายตังค์แล้วกลับบ้านกันดีกว่า กลับก่อนนะจ๊ะ”มันหันมาร่ำลาแก้มบุ๋ม
“กลับก่อนนะจ๊ะพี่คนสวยไปช้าเดี๋ยวพี่เล้งด่า”มันวิ่งก้นดุ๊กดิ๊กตามไปช่วยเล้งเข็นรถทันที ทำเป็นประจ๋อประแจ๋คุยกับเล้งจงใจให้แก้มบุ๋มเห็นอย่างน่าหมั่นไส้ กวินตามองทั้งคู่ไปจ่ายเงินก็กระแทกถุงส้มกลับไปวางที่เดิม
“อีตุ๊ดเด็กนี่เหรอวะที่ไอ้นั่นมันชอบ”
“เออ อีนี่แหละ มึงเห็นท่าทางระรี้ระริกของมันมั้ย กูอยากเอาส้นสูงตบหน้าแม่ง”
“เอามั้ยล่ะ เดี๋ยวกูสองคนช่วย”ส้มและแพรวเพื่อนอีกคนที่ไปฝึกงานอีกที่เอ่ยถาม กวินตามองตามคนทั้งคู่ที่รอจ่ายเงินอยู่อย่างใช้ความคิด
“กูจะไปทำอะไรมันได้เล้งอยู่กับมันตลอด”
“ไว้ฝึกงานเสร็จไปดักตบแม่ง หมั่นไส้”ส้มพูดอย่างหมั่นไส้ อันที่จริงหล่อนไม่ได้เกลียดอะไรย้งยี้แต่พอเพื่อนหมั่นไส้หล่อนก็พลอยหมั่นไส้ตามไปด้วยเหมือนเป็นอุปทานหมู่
เล้งกับย้งจ่ายเงินเสร็จก็เอาของใส่รถเข็นเพื่อเตรียมตัวกลับ ทั้งคู่พากันเดินมาจนเกือบจะถึงรถอยู่แล้ว พอดีกับที่โทรศัพท์มือถือของเล้งดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือแปะหลิวผู้เป็นพ่อ
“ครับป๊า”
“เล้ง อยู่ไหน”
“อยู่ห้างอ่ะป๊า กำลังจะกลับ ทำไมเหรอ?”
“ซื้อน้ำเกลือล้างจมูกกับวิตามินให้ป๊าด้วย มันหมดแล้วป๊าลืมบอก”แปะหลิวบอกจุดประสงค์ของการโทรหาลูกคนเล็ก
“อ่อ งั้นเดี๋ยวผมกลับไปซื้อให้ ป๊าเอาอะไรอีกป่าว?”
“อยากกินเป็ดเอ็มเค”
“ได้ๆ เดี๋ยวผมซื้อให้”เล้งหัวเราะกับเมนูของผู้เป็นพ่อ มันคุยกับพ่ออีกสองสามคำก็วางสาย
“ย้ง เอาของไปไว้ที่รถคนเดียวก่อนนะป๊าอยากกินเป็ดเอ็มเคกูจะไปซื้อก่อน”
“ให้ไปด้วยมั้ย?”
“ไม่ต้อง มึงรอที่รถถ้าร้อนก็สตาร์ทรถรอไว้เลยก็ได้กูไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมา”เล้งยื่นกุญแจรถให้มัน ย้งพยักหน้ารับมันถึงแยกตัวออกมาโดยไม่เห็นว่าประตูห้างอีกด้านแก้มบุ๋มกับเพื่อนเพิ่งจะเดินออกมาเหมือนกัน
“อีบุ๋ม กูว่าไม่ต้องรอฝึกงานเสร็จแล้วแหละ ผัวมึงไปนู่นแล้วทิ้งอีตุ๊ดไว้คนเดียว มึงจะเอาเลยมั้ย?”ส้มหันไปถามแก้มบุ๋มที่เดินอยู่ตรงกลาง แก้มบุ๋มมองอีตัวขาวที่เข็นรถไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วอดจะยิ้มอย่างสมใจไม่ได้
“เอาเลยดิ่ รออะไร”แก้มบุ๋มเดินนำเพื่อนทั้งสองตามย้งยี้ไป ทางด้านอีตัวดีเข็นรถไปฮัมเพลงไปอย่างสบายอารมณ์ไม่ได้รู้เลยซักนิดว่าด้านหลังมีฝูงไฮยีน่าสะกดรอยตามอยู่จนกระทั่งถึงมุมอับจุดที่เล้งจอดรถกว่าจะรู้ตัวย้งยี้ก็ถูกกระชากหัวจนหงายหลังพอหันมาฝ่ามือเรียวก็ประทับซีกแก้มจนรู้สึกชาไปทั้งแถบ
“อีส้มอีแพรวจับมันไว้”
“อะไรกันน่ะ!!!”ย้งยี้ถามอย่างตกใจเมื่อถูกผู้หญิงสองล็อคแขน ยังไม่ทันจะได้สู้แก้มข้างเดิมก็ถูกตบลงมาอีกฉาด คราวนี้มันไม่ได้ชาหากแต่ว่ามันเจ็บจนน้ำตาคลอ ย้งอยากจะสะบัดผู้หญิงสองคนที่ล็อคแขนตัวเองออก แต่มันก็ยั้งไว้
ยังไงเสียมันก็เป็นผู้ชาย หม่าม้าสอนย้งเสมอว่าเป็นผู้ชายอย่าทำร้ายผู้หญิง มันจึงทำได้เพียงจ้องหน้าแก้มบุ๋มแล้วพยายามบิดแขนให้หลุดจากการเกาะกุม
“พี่ทำบ้าอะไรของพี่!!”มันตวาดถามอย่างโมโห หน้าแดงด้วยความโกรธ แก้มบุ๋มเห็นสายตาอวดดีของย้งยี้ก็ให้หมั่นไส้หล่อนจิกลงไปบนกลุ่มผมของย้งยี้กระชากขึ้นจนหน้าหงาย
ย้งยี้เกลียดส่วนสูงของตัวเองก็วันนี้
“ก็ตบแกให้รู้ไงว่าอย่าแรดให้มากนักอีตุ๊ด”
“ขี้แพ้ แพ้แล้วพาล นิสัยไม่ดี”
“ปากดีนัก อยากโดนส้นรองเท้าตบปากใช่มั้ย?”แก้มบุ๋มปล่อยผมของย้งยี้แล้วกมลงไปถอดรองเท้าที่ใส่ทันที
“ฉันจะตบแกให้หน้าเสียโฉมจนไปแรดใส่เล้งไม่ได้อีก”
“ต่อให้ย้งหน้าแหกยังไงพี่เล้งก็รักย้ง เพราะเขารักย้งที่นิสัยไม่ใช่ที่ใบหน้า ต่อให้พี่สวยกว่านี้แต่ทำสันดานต่ำพี่เล้งเขาก็ไม่เอาหรอก แทนที่จะใช้ความดีสู้แต่มาทำแบบนี้ดูไม่มีการศึกษาเลยนะจ๊ะ”ย้งยี้มองหน้าแก้มบุ๋มอย่างไม่เกรงกลัว ดวงตาของมันส่งประกายดีใจวูบหนึ่ง แรงจับที่แขนถูกคลายลงพร้อมๆกับที่แก้มบุ๋มเงื้อมือขึ้นสุดแขนเตรียมจะฟาดรองเท้าเข้าหน้าของย้งยี้หากแต่แรงกระชากด้านหลังแย่งรอเท้าคู่นั้นไปแล้วฟาดป้าบลงมาบนหัวของกวินตาไม่แรงจนหัวแตกแต่ก็ทำเอาหล่อนร้องกรี๊ดลั่นด้วยความตกใจและเจ็บ
“โอ๊ย!!”หล่อนหันไปจะตบคนที่มาตีหัวหล่อนแต่ก็ต้องร้องขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเล้งที่ยืนหน้าดำเหมือนราหูอมคว้าแขนข้างนั้นของหล่อนแล้วบิดอย่างไม่ออมแรง
“ล...เล้ง!!!”
“ทำอะไรอยู่เหรอครับ?"เล้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ แก้มบุ๋มถึงกับน้ำตาไหลด้วยความกลัวทันที สีหน้าของเล้งแสดงออกว่าไม่ต้องการคำตอบของหล่อน มือข้างที่บิดแขนแก้มบุ๋มเมื่อครู่กำแน่นสั่นเทิ้มอย่างคนที่โกรธจัด
“ย้งยี้มาหาเฮีย”มันร้องเรียกย้งยี้ที่ยืนกุมแก้มริมฝีปากอิ่มที่มันเชยชิมทุกวันบัดนี้มีเลือดซึมอย่างน่าสงสาร
“บุ๋มอธิบายได้นะเล้ง”
“ผมไม่ฟัง”
“แต่เล้ง บุ๋มทำลงไปเพราะบุ๋มรักเล้งนะ”
“รักบ้ารักบออะไร เราไม่ได้รู้จักกันลึกซึ้งเลยด้วยซ้ำ อย่ามาพูดจานิยายผมจะอ้วก”
“แล้วทีเล้งชอบอีตุ๊ดนี่ไม่อ้วกเหรอ ผู้หญิงดีๆมีไม่คบไปคบตุ๊ด”หล่อนตวัดสายตามองย้งยี้ที่อยู่ในอ้อมกอดของเล้งอย่างดูถูก นั่นยิ่งเหมือนน้ำมันที่เทราดกองไฟ เล้งเดินเข้าหาแก้มบุ๋มยกมือข้างที่ยังถือรองเท้าของหญิงสาวไว้ทำท่าจะฟาดลงไปหากแต่อีตัวดีรีบรั้งไว้สุดแรงที่มันมี ผู้คนเริ่มมามุงดูรวมทั้ง รปภ.ที่เดินเข้ามาถาม
“พี่ช่วยเรียกตำรวจให้ผมทีครับ ผู้หญิงสามคนนี้รุมทำร้ายแฟนผม”เล้งหันไปบอกกับ รปภ.แก้มบุ๋มส้มและแพรวเมื่อได้ยินว่าเล้งจะแจ้งความก็หน้าถอดสีทันที
“ไม่ได้นะ เล้งจะแจ้งความไม่ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ได้ ก็พวกคุณทำร้ายร่างกายแฟนผม ผมไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆหรอก”เล้งตวาดกลับอย่างหัวเสีย คราวนี้ฝ่ายที่ต้องกลัวก็คือสามสาว ส้มกับแพรวเริ่มอยุ่ไม่สุข ถ้าเล้งแจ้งความจริงพ่อแม่ก็จะต้องทราบเรื่อง รวมทั้งวิทยาลัยก็จะรู้ไปด้วยหล่อนอาจไม่ผ่านการฝึกงานและเรียนไม่จบทันเพื่อนๆ ส้มกับแพรวรีบยกมือไหว้ย้งกับเล้งทันที
“เล้ง เราสองคนไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เราแค่จับเฉยๆ”
“อ้าวอีส้ม”แก้มบุ๋มหันไปแหวใส่เพื่อทันทีเมื่อส้มพูดจาเอาตัวรอด
“น้องพี่ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะแค่จับเฉยๆ”คราวนี้แพรวรีบโยนขี้บ้าง
“อย่าแจ้งความเลยนะให้เราขอโทษก็ได้”แพรวกับส้มยกมือไหว้ย้งเพื่อขอโทษให้จบๆไป แก้มบุ๋มมองเพื่อนทั้งสองคนตาขวาง หล่อนโมโหที่เพื่อนตัดช่องน้อยแต่พอตัวเอาตัวรอดโดยไม่นึกถึงตอนยุแยงหล่อนเลยซักนิด
“พี่เล้ง...”ย้งยี้ลูบอกของเล้งเบาๆราวกับจะปลอบให้หายโกรธ ตัวพี่เล้งสั่นจนมันรู้สึกได้
“ปล่อยเขาไปเถอะ”
“จะปล่อยไปได้ยังไง ถ้ากูมาไม่ทันมันก็เอารองเท้าตบมึงแล้วนะ”เล้งหันไปพูดกับย้ง ยิ่งเห็นแก้มใสแดงเป็นปื้นความโมโหก็กลับมาอีกหน เล้งอยากจะเตะแก้มบุ๋มให้เอวหัก มันไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ย้งยี้รีบกอดเอวสอบของเล้งไว้อย่างอ้อนวอน เล้งที่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ก็เขวี้ยงรองเท้าในมือใส่หัวแก้มบุ๋มอีกทีอย่างโมโห แก้มบุ๋มทั้งเจ็บทั้งอายได้แต่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาผู้คน
“ครั้งนี้จะปล่อยไปก็ได้ แต่ถ้าคุณยังมายุ่งกับย้งอีกผมไม่สนทั้งนั้นแหละว่าจะเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย นี่ชีวิตจริงไม่ใช่ละครที่ทำตัวเลวๆใส่ใครก็จะได้รับการให้อภัย และผมไม่ใช่สุภาพบุรุษ ทรามมาก็ทรามกลับ ไสหัวไปซะก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ แล้วจำใส่สมองโง่ๆไว้ด้วยว่าอย่ามายุ่งกับแฟนของผมอีก ไป!!”เล้งตวาดไล่ดังลั่นจนเสียงดังก้องไปทั่วลานจอดรถ แก้มบุ๋มทั้งโกรธทั้งอาย หล่อนรีบสวมรองเท้าเก็บกระเป๋าที่หล่นแล้วเดินกระย่องกระแย่งหนีไปทันที
“พวกมึงหารถกลับเองเลยไม่ต้องมาขึ้นรถกู”เสียงหล่อนไล่เพื่อนสองคนก่อนที่ทั้งสามจะแยกย้ายกันไป เล้งหันไปขอบคุณ รปภ.ก่อนจะคว้าของในรถเข็นขึ้นรถ ประคองอีตัวดีให้ขึ้นมานั่งบนรถ เขาดูซีกแก้มช้ำของมันอย่างปวดใจ ย้งยี้ส่งยิ้มให้มันเหมือนไม่ได้เจ็บตัวอะไร ดวงตากลมมองไม่เห็นว่าเล้งซื้ออะไรมาก็เอ่ยถามอย่างสงสัย
“ไหนเป็ดกับยาของป๊าล่ะพี่เล้ง?”
“ยังไม่ได้ซื้อ”
“อ้าว”มันร้องอย่างสงสัย
“กระเป๋าเงินกูอยู่กับมึงไงลืมแล้วเหรอ”เล้งยื่นมือมาลูบแก้มย้งอย่างอ่อนโยนจนอีตัวดีแทบจะร้องไห้กับสัมผัสที่แสดงความห่วงหาอาทรนั้นของเล้งแต่มันก็ฮึบไว้ มันไม่อยากให้เล้งห่วงมันมากไปกว่านี้ แสร้งหัวเราะเสียงใสล้วงกระเป๋าเงินของเล้งออกมาจากกระเป๋าสะพายใบเล็กของตน
“เออ จริงด้วย งั้นพี่เล้งรีบไปซื้อสิ จะได้กลับบ้านกัน ย้งอยากกลับบ้านแล้ว”
“ไปด้วยกัน กูไม่ไว้ใจให้มึงอยู่คนเดียวแล้ว”เล้งดึงมือย้งยี้ให้ออกมาจากรถก่อนจะเอื้อมไปเปิดคอนโซลรถหยิบแมสก์มาให้ย้งยี้ใส่ปิดบังรอยช้ำที่แก้มจนได้ของครบตามต้องการก็ขับกลับบ้าน เล้งเอาเงินให้เจงกับอินไปกินข้าวตอนกลับบ้านหลังจากเอาของให้ป๊าเสร็จเล่าเรื่องที่ย้งยี้เจอคร่าวๆมันก็พาอีตัวดีที่ซึมลงไปเวลาเหม่อกลับมาที่บ้านของย้งยี้
“ย้งยี้อยากกินอะไรมั้ย? เฮียจะทำให้ วันนี้ไม่ต้องทำหรอก”เล้งกดไหล่บางให้นั่งลงบนเก้าอี้เมื่อย้งยี้ทำท่าจะมารื้อของสดที่ซื้อมาเพื่อทำกับข้าว
“อยากกินข้าวคลุกปลาทูทอดแบบที่พี่เล้งเคยทำให้ตอนเด็กๆ”มันบอกเสียงเบา เล้งลูบผมนุ่มของย้งยี้เบาๆก่อนจะจัดการหุงข้าวเป็นอันดับแรก หยิบเอาปลาทูตัวใหญ่ที่ซื้อมาสองเข่งทอดจนเหลืองน่ากินใส่จานมันไม่ได้ทำกับข้าวอื่นเพิ่ม จัดการคดข้าวที่สุกแล้วใส่ชามใบใหญ่รอจนข้าวเย็นลง ปลาทูเย็นลงมันก็ใช้มือแกะเนื้อปลาแยกออกจากก้างใส่ลงมาในชามจนพอกินกันสองคน เหยาะซอสแม็กกี้แล้วใช้มือบี้เนื้อปลาจนละเอียดแล้วคลุกกับข้าวจนเข้ากัน เล้งเดินไปล้างมือโดยใช้มะนาวล้างจนหมดคาวแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะถือช้อนมาเพียงคันเดียว มันตักข้าวพอดีคำแล้วป้อนให้อีตัวดีที่อ้าปากรับข้าวเข้าปากเคี้ยวช้าๆ
อร่อย...ข้าวคลุกปลาทูที่พี่เล้งทำให้อร่อยที่สุดเลย
“อย่าร้อง...ขอโทษที่ทำให้ต้องเจอกับอะไรแบบนั้น” เล้งเช็ดน้ำตาเม็ดใสให้ย้งยี้เบาๆ ย้งยี้ที่ทำเหมือนตัวเองเข้มแข็งหายไปแล้ว เหลือเพียงย้งยี้ตัวเล็กๆที่เล้งคอยดูแลมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย มันสะอื้นเบาๆจนเล้งต้องดึงมากอด
“ขอโทษ ขอโทษนะ ย้งยี้ยกโทษให้เฮียนะ”มันพร่ำพูดขอโทษกดจูบลงบนมุมปากที่เริ่มขึ้นสีช้ำอย่างปลอบโยน ลูบหลังลูบไหล่จนย้งยี้สงบแล้วใช้น้ำเสียงนุ่มนวลหลอกล่อให้อีตัวดีกินข้าวต่อ
“กินข้าวกันเนอะ เนี่ยเดี๋ยวเฮียกินกับย้งด้วยเหมือนตอนเด็กๆที่เราเคยกินด้วยกันสามคนเนอะ”
“อื้อ”ย้งยี้ใช้หลังมือปาดน้ำตาออกอ้าปากรับข้าวที่เล้งตักป้อนอีกครั้ง เล้งและย้งผลัดกันกินข้าวคนละคำจนหมดชาม
“พี่เล้ง”
“หืม?”
“กับผู้หญิงคนนั้นน่ะ ถึงไหนกันแล้ว?”
“ไม่มีอะไร จริงๆ”
“แต่เขาดูหวงพี่มากเลยนะ เขาน่ากลัวมาก”ดวงตาของย้งยี้วูบไหวเมื่อนึกถึงตอนโดนตบ
“ไม่ได้คบกัน แค่เคยเกือบมีอะไรกันไปหนหนึ่ง แต่พอเฮียมีย้งแล้วก็ไปบอกกับเขาว่าขอไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก”อีย้งทำหน้าตูบใส่เล้งทันที
“นึกแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรมากกว่าที่รู้”
“แค่เกือบแต่ไม่มี และจะไม่มีทางมีอีก ย้งยี้เชื่อเฮียนะ”
“ก็ไม่ได้จะว่าอะไร เห็นพี่เล้งวันนี้ย้งก็เชื่อแล้วว่าไม่มีอะไรจริงๆ มีอย่างที่ไหนย้งอุตส่าห์ไม่สู้เพราะเห็นว่าเขาเป็นผู้หญิงแต่พี่เล้งเล่นเอารองเท้าฟาดหัวเขาดังป้าบ กระโหลกร้าวหรือเปล่าก็ไม่รู้”มันหลุดหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองเห็นเล้งเดินหน้าดำทะมึนมาไม่พูดพร่ำทำเพลงคว้าเอารองเท้าที่แก้มบุ๋มจะตบมันไปถือไว้แล้วฟาดป้าบลงบนหัวแก้มบุ๋ม
“ตีเข้าไปได้ นั่นผู้หญิงนะ สงสารเขา”
“ปากบอกสงสารแต่ที่เห็นนี่ยิ้มไม่หยุดเลยนะ”
“ก็ตอนนั้นสงสารตอนนี้ขำนี่เป็นย้งคงตกใจตายไปตรงนั้นแหละพี่เล้งน่ากลัวมาก”มันพูดไปขำไปจนน้ำตาไหลจนเล้งอดขำตามมันไม่ได้
“กูยังโหดได้มากกว่านี้อีก ถ้าเป็นเรื่องของมึง”เล้งแกล้งช้อนสายตาเข้าหาอีตัวดีที่ตอนนี้นั่งบิดขวยเขินไปเสียแล้ว
“อย่าดุมากหนูไม่ไหว”มันซบหน้ากับอกของเล้งอย่างเขินอาย อดไม่ได้ที่จะยกมือลูบนมเล้งเพราะตอนเย็นที่มันลูบนมพี่เล้งแน่นมาก เต็มไม้เต็มมือดีแท้แม่จ๋า
คิกค้ากกกกกกกกกก
..................................
หาสุภาพบุรุษเรื่องนี้ไม่มีค่ะ มีแค่พี่เล้งที่รักย้งม๊ากมาก
สุภาพบุรุษจะมีเมื่อเจอสุภาพสตรีที่ดีไม่ใช่ผู้หญิงที่ลดคุณค่าตัวเองด้วยการใช้กำลังจ้า
-
อยากรู้ว่าเฮียเล้งจะหมดความอดทนเมื่อไหร่
-
ชอบพี่เล้ง :mew1: ตั้งแต่เปิดตัวนี่แรงไม่มีหยุด ย้งยี้ก็ได้แต่ลูบคลำ เมื่อไหร่จะได้อย่างอื่น
-
:mew1: :mew1:
-
พี่เล้งแซบสมชื่อ :mew1: :mew1:
-
o13
-
พี่เล้งได้ใจมากจ้า รักจริงๆ เลย
-
หัวเราะน้ำหูน้ำตาไหลเลยค่ะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: โอ้ยยยยย คิดสภาพแบบเอารองเท้าฟาดหัวแบบ.... 55555555
เฮดช็อตมากกกกกก
-
:fire: มันน่าเอารองเท้าฟาดให้หัวแตกกด
-
ย้งนี่น๊าาาา พอหมดดราม่าก็ลวนลามเฮียเล้งทันที 55555555555
-
เขินเขินมาก พี่เล้งละมุนมาก :-[ :man1:
-
ชอบอิพี่เล้งจัง5555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อนาถกับอนาคตคุณครู สันดานแบบนี้จะไปเป็นแม่พิมพ์ของชาตินี่นะ เฮ้อ...
-
อีตัวดี โดนขนาดนี้ยังจะมีอารมณ์ไปลูบนมเขาอีกนะ
ขอลูบมั่ง
-
โอ๋เอ๋นะย้ง ลูบเพินเลยดิ
-
พี่เล้งเป็นพระเอกหายากไม่กี่คนที่เอารองเท้าตบนางร้าย55
ชัดเจนในจุดของพี่เขา
ดีใจกับย้ง
:L2: :pig4:
-
บางทีเวลาเจอยังงี้ก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งชายหญิงหรอก มาอ้างว่าผู้ชายรังแกผู้หญิงผิด
แต่เกิดผู้หญิงบางคนนะไม่ใช่ทุกคนทีเป็นแบบแก้มบี้เน่านั้น ทำเลวๆ ร้ายๆ แล้วก็อ้างความเป็นผู้หญิงก็ไม่ไหวนะ
ดุเดือดตอนกลางตบท้ายด้วยหวาน โอ้ย... :o8:
:L1: :pig4: :3123:
-
โหง่ยยยยยย
เลิฟพี่เล้งอ่า
ซีนพระเอกฝุดๆ
บวกรัวๆ ให้พี่เล้ง
:mew1:
-
อะไรคือการบีบนมเล้งแล้ว คิกค้ากกกกกกกกกกก :hao7:
-
พี่เล้งฮามากๆๆๆนานจะเจอพระเอกแบบนี้
ย้งคือแรดน้อยของแม่รักษาไว้มีแฟนก็
แรดได้พองามนะลูก :hao6: :hao6:
-
อยากเอารองเท้าฟาดหัวนังแก้มบุ๋มด้วยคน เลวเยอะ เพื่อนก็เลวด้วย ดีที่เล้งกลับมาทัน
น้ำตาจะไหลอ่ะสงสารน้องย้ง พี่เล่งต้องดูแลร้องเยอะๆ เลย มีแต่คนจะแกล้ง
อีแก้มบุ๋มนี่จบไหมวอแวมาก รำคาญ น้องย้งสู้ๆ นะหนู้ต้องเข้มแข็ง
ขอบคุณค่ะ
-
ย้งน่าสงสารโดนตบเฉย
-
สุด สุด เลยเฮียเล้ง เอารองเท้าตบหัวผู้หญิง ถึงไม่ชอบการกระทำ แต่ทำความเข้าใจเลยรับได้ ดูแลน้องย้งดีดีนะ :bye2:
-
ตลก 5555555 ชอบเฮียเล้งอ่ะ เอาเกือกตบนางชะนี สมควร ทำร้ายคนอื่นก่อนเอง
-
อื้อหือ เล้งมาไวมือไวมากจ้า จับได้ฟาดเลย
ถึงกับงงกันไป อยู่ดีๆ โผล่มาจากไหน
อารมณ์นั้น ใครมาทำย้งยี้ ไม่น่ารอดสักคน
ย้งยี้น่าสงสาร น้องเจอเรื่องแบบนี้ติดกันเลย
แต่เรื่องพวกนี้จะทำให้ย้งยร้เรียนรู้มากขึ้นนะ
มีพี่เล้งซะอย่าง ใครจะทำไรได้
ย้งควรไปเรียนมวยไว้นะ 5555
กำลังเศร้าอยู่ดีๆ ไปฟินกล้ามล่ำพี่เล้งซะได้
-
:pig4:
-
สะใจ พี่เล้งทำดีมากตอนนี้
-
กรีดดดดพี่เล้งแซ่บมาก55555
-
สะใจ!!!พี่เล้ง สุภาพบุร่งบุรุษไรไม่มี๊! รองเท้าฟาดกะบาลป้าบ!5555555555555555
ตอนพี่เล้งป้อนข้าว แล้วน้องน้ำตาร่วง อิแม่ร้องไห้ตามจ้า ย้งยี้ลู๊กกยังไม่ทันไร อิตัวดีลูกแม่ แอบลวนลามลูบนมพี่เขาเฉย!! :sad4:
-
จะหญิงรึชายถ้าทำแบบนี้ก็จัดเหมือนกันจ้าาาาา
ชอบพี่เล้งมากเลยจ้า ขอดุดุ
-
แก้มบุ๋มเนี่ยน่าจะได้บทเรียนมากกว่านี้หน่อย...แบบว่าไม่ผ่านฝึกงานไปเลย
คนนี้กำลังจะจบมาเป็นครู เป็นแม่พิมพ์ของชาติเนี่ยควรที่จะมีความประพฤติที่ดีกว่านี้หน่อย..
โทษทีนะคะ อินจัดไปหน่อย 5555555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดถึงน้องย้งกับพี่เล้งจ้า
-
ตามทันแล้ว
-
LengZab
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
50%
เล้งให้ย้งยี้ขึ้นไปอาบน้ำก่อนส่วนตัวเองกลับไปที่อู่อีกครั้งเพื่อไปเอารายงานที่ต้องส่งพรุ่งนี้ เมื่อกลับถึงบ้านเล้งเห็นแปะหลิวกำลังนั่งกินข้าวกับเป็ดเอ็มเคที่ซื้อมาให้อยู่ในครัว
“อ้าวป๊า เพิ่งกินข้าวเหรอ”
“เออ”ป๊าตอบรับในขณะที่กลืนข้าวลงคอไปด้วย แปะหลิวมองหน้าลูกชายพลางพยักหน้าให้มานั่งด้วยกัน
“มีไรอ่ะป๊า?”
“กับอาย้งเอายังไง”แปะหลิวถามคำถามที่คาใจมานาน เขารู้มาตลอดว่าย้งยี้นั้นชอบลูกชายของเขา แต่ที่ผ่านมาเล้งไม่เคยแสดงออกว่ารู้สึกยังไงกับย้งยี้ ยกเว้นช่วงหลายวันมานี้ที่แปะหลิวเห็นลูกชายเสียอาการกับย้งยี้อยู่บ่อยๆ
มันมากขึ้นทุกวัน...
“แล้วป๊าคิดว่าย้งมันยังไงล่ะ?”เล้งไม่ตอบคำถามในทันที เขาเลือกที่จะตั้งคำถามเพื่อดูท่าที เล้งไม่กล้าพูดออกไปตรงๆเพราะถึงแม้แปะหลิวจะเอ็นดูย้งยี้ก็จริงแต่เขาไม่รู้ว่าป๊าจะรักและเอ็นดูย้งยี้จนถึงขั้นทำใจเปิดกว้างยอมรับความรักระหว่างเขากับย้งได้
“อีเป็นเด็กดี”
“ป๊าไม่รังเกียจเหรอที่มันเป็นตุ๊ด?”
“จะรังเกียจทำไม เป็นตุ๊ดเป็นกะเทยก็คนเหมือนกัน อาย้งอีเป็นเด็กน่ารัก”
“แล้วถ้าผมกับมันคบกันป๊าจะว่าอะไรมั้ย?”เล้งถามเหมือนโยนหินถามทาง ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่นอกเหนือความคาดหมายของแปะหลิวอยู่แล้ว
“ป๊าจะไปว่าอะไรได้ อีกหน่อยลื้อก็ต้องมีชีวิตของตัวเองคนที่อยู่กับลื้อทั้งชีวิตคือคนที่ลื้อเลือก ถึงมันจะเป็นเรื่องค่อนข้างแปลกแต่ป๊าจะพยายามค่อยๆเข้าใจพวกลื้อทีละนิด”แปะหลิวตอบพลางคีบเป็ดเข้าปากอีกชิ้น เขาไม่แปลกใจหรอกถ้าวันหนึ่งลูกชายคนเล็กจะใจอ่อนให้กับย้งยี้ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคน ย้งยี้ถ้าตัดเรื่องเพศเดียวกันไปได้ภายใต้ท่าทางกระแดะๆของมันแล้วย้งยี้ก็มีคุณสมบัติครบแบบที่ผู้ชายต้องการ หน้าตาดี ครอบครัวดี ฐานะดี นิสัยดีแถมยังเป็นแม่บ้านแม่เรือน ตั้งแต่เล็กจนโตมามันไม่ได้ใส่ใจแค่เล้งคนเดียวมันยังเผื่อแผ่ความรักความปรารถนาดีมาถึงเขาด้วย
อย่าว่าแต่เล้งที่ติดรสมืออีย้งแปะหลิวเองก็ติดรสมือมันเหมือนกัน
เขาเองก็ไม่ใช่คนสมัยใหม่อะไรแค่พยายามทำความเข้าใจกับโลกของเด็กรุ่นใหม่
อีกอย่างถ้าการที่มีย้งยี้ในชีวิตเล้งแล้วทำให้ลูกชายมีความสุข เขาที่เป็นพ่อก็ไม่รู้ว่าจะกีดกันความสุขนั้นของลูกทำไม ชีวิตคนเราไม่ยาวนานเพราะฉะนั้นถ้าอะไรคือความสุขการได้อยู่กับสิ่งๆนั้นนานๆน่าจะมีค่าและมีความหมายสำหรับลูกที่สุดไม่ใช่เหรอ
“แบบนี้แปลว่าถ้าผมจะคบกับย้งป๊าก็ไม่ว่าใช่มั้ย?”
“คบกันก็ให้เกียรติกันดีๆ ลูกเขามีพ่อมีแม่ทำอะไรอย่าข้ามหัวผู้ใหญ่ อย่าพาลูกเขาไปทำความเสื่อมเสีย อีกอย่างอาย้งเพิ่งจะ 17 ยังไม่เต็ม 18 น้องยังเด็กเกินไป ดูแลน้องให้ดีๆอาย้งอีเป็นเด็กซื่อๆสู้ใครไม่ได้หรอกต่างกับลื้อ ลื้อโตกว่า แข็งแรงกว่าก็ต้องปกป้องอี ดูแลอีให้ดีได้เท่าที่ม้ากับเฮียอีดูแล คบกันไม่ใช่แค่รักกันสองคนแล้วก็จบ ลื้อยังมีพ่อแม่พี่น้องคนรอบข้างที่ต้องให้เกียรติเขา เข้าใจมั้ย”แปะหลิวสอนลูกชายยาวที่สุดเท่าที่เคยสอนมา เขาไม่อยากให้เล้งทำเหมือนย้งยี้เป็นของเล่น ยังไงเสียแปะหลิวกับพ่อของย้งยี้ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่รุ่นหนุ่ม พรรณีเองก็เป็นคนดี บ้านนี้ดีด้วยกันทั้งบ้าน เพราะฉะนั้นคนดีๆก็ไม่ควรต้องมาเสียใจหรือถูกเอามาเป็นของเล่นพอเบื่อแล้วก็ทิ้งขว้าง
“ครับป๊า”
“ถ้าจะจริงจังก็ไปทำให้มันชัดเจน ไปพูดกับแม่เขา ขอเขาคบกันดีๆ”แปะหลิววางตะเกียบลงบนปากชาม ยกน้ำขึ้นดื่มเป็นอันเสร็จมือเย็นที่เรียบง่าย เล้งลุกขึ้นเก็บเป็ดที่เหลือแช่ตู้เย็นแล้วเอาชามข้าวของผู้เป็นพ่อไปล้าง
“แล้วอย่างนี้ ป๊าไม่อายชาวบ้านเหรอที่ผมคบกับผู้ชายด้วยกัน”
"ช่างหัวชาวบ้านแม่งสิ เขามาหาเงินให้มึงใช้มั้ยล่ะ?”เล้งถึงกับหลุดหัวเราะออกมากับคำตอบของป๊า
“อีกอย่างคนแถวนี้เขาก็รับรู้กันหมดแล้วว่ามึงเป็นว่าที่ผัวย้งยี้มัน ถ้าเป็นจริงคงไม่แปลก หรือมึงจะเป็นเมีย?”
“ฟ้าผ่าตายสิป๊า ปั๊ดโธ่”เล้งร้องโวยทันทีที่แปะหลิวเปลี่ยนโพให้มันกระทันหัน สองพ่อลูกหัวเราะออกมาทันทีที่พูดจบ
หลังจากอยู่คุยกับป๊าอีกพักเล้งก็ขึ้นไปเอาของแล้วกลับมาที่ร้าน อีตัวดีกำลังนอนคว่ำหน้าทำการบ้านอยู่บนเตียง ที่หูสองข้างเสียบหูฟังอยู่เรียวขาขาวใต้ชุดนอนลูกไม้สีโอลด์โรสขยับไปมาแปลว่ามันกำลังฟังเพลงอยู่เล้งมองเรือนร่างบอบบางราวเด็กผู้หญิงของมันแล้วมันเขี้ยวอยากจับมาฟัดแรงๆไหล่ขาวของมันนั่นก็น่าจูบ ขาขาวๆของมันก็น่าหยิก ตูดงอนๆนั่นก็น่าตี
ทำไมถึงได้น่ารังแกไปทุกสัดส่วนเลยวะ
ชะโงกหน้าดูก็เห็นว่าการบ้านที่มันทำเป็นวิชาเลข อีย้งแก้โจทย์อย่างคล่องแคล่วเล้งเลยเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ย้งยี้ช้อนตาขึ้นมองพลางส่งยิ้มให้มันถอดหูฟังออกเพื่อให้ความสนใจกับเล้งอย่างเต็มที่
“กลับมานานยังพี่เล้ง”
“เพิ่งมา”
“ไปนานจังคุยกับแปะหลิวมาเหรอ”
“อือ”เล้งตอบเบาๆในลำคอ ย้งยี้ทำเสียงอ่อแล้วกลับไปสนใจการบ้านต่อจนเล้งต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจที่มันไม่เซ้าซี้ถามว่าคุยเรื่องอะไรกันทำไมนาน
“ไม่อยากรู้เหรอว่าคุยเรื่องอะไร?”
“ย้งจะไปอยากรู้ทำไมล่ะก็พี่เล้งคุยกับแปะหลิวมันเป็นเรื่องภายในบ้าน ย้งไม่ละลาบละล้วงหรอก”มันใช้ปากกาแดงขีดเส้นใต้ปิดบันทัดเป็นอันเสร็จการบ้านที่นอนทำมาร่วมชั่วโมง ย้งยี้เก็บการบ้านที่วางเรียงเข้ากระเป๋าแล้วลุกเอากระเป๋ามาวางบนโต๊ะ เล้งดึงข้อมือมันเบาๆให้อีตัวดีมานั่งลงบนตัก
ไหนว่าห้ามมานั่งตักอีกไง ย้งยี้แอบค่อนขอดเล้งในใจในขณะที่เล้งเมื่อนังตัวนิ่มมาอยู่บนตักก็อดไม่ได้ที่จะคว้ามือมันมาเขี่ยเล่นแถมจุ๊บเบาๆลงบนต้นแขนเปลือยของมัน กลิ่นหอมอ่อนๆของครีมทาผิวที่ย้งยี้ทาซึมซ่านเข้าจมูกจนเล้งอยากจะฟัดซ้ำๆให้เนื้อของมันช้ำคาจมูกแต่มันก็ต้องยับยั้งชั่งใจของตัวเองไว้ เล้งจ้องตาอีตัวดีคลึงปลายนิ้วกับมือนุ่มของมันเล่น
“กูคุยเรื่องของเรา”
“หืม??”อีตัวดีมีคำถามผ่านทางสีหน้าและแววตาทันที
“ป๊าเค้าถามกูว่าระหว่างมึงกับกูคือจะอะไรกันยังไง”เล้งเริ่มเล่าบทสนทนาที่คุยกับผุ้เป็นพ่อให้อีตัวดีฟัง ใบหน้าขาวของย้งยี้แดงเรื่อขึ้นยามฟังคำตอบที่แปะหลิวพูดกับเล้ง ใจดวงน้อยฟูฟ่องราวกับได้รับรางวัลหนูน้อยฟันสวยเมื่อตอนอนุบาลสอง มันทั้งดีใจทั้งตื้นตันที่แปะหลิวยอมรับในตัวมัน ยอมรับในความรักที่มันมีต่อเล้งมาตลอดเกือบสิบปี มันส่งยิ้มหวานให้กับเล้งจนชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะกดต้นคอมันลงมารับจูบ
ไม่ได้ตะกละตะกรามหากแต่ค่อยๆละเลียดชิมความหอมหวานที่มี โพรงปากของย้งยี้หอมกรุ่นไปด้วยรสนม
“ปากมึงหอม”ถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง มองกลีบปากที่ฉ่ำวาวไปด้วยน้ำลายของเขา เล้งคลึงมันเบาๆก่อนจะสอดปลายนิ้วข้าไปในโพรงปากของย้งยี้ อีตัวดีส่งสายตาถามอย่างแปลกใจเล้งใช้ปลายนิ้วของตัวเองเล่นกับลิ้นของย้งยี้ชักเข้าออกช้าๆอย่างเป็นจังหวะในหัวจินตนาการภาพบาปจนสติแทบจะเตลิด มันชักปลายนิ้วออกสายใยเส้นใจยืดติดสะโพกเล็กบดเบียดกับต้นขาจนทำให้อารมณ์ภายในของเล้งปั่นป่วน มันดึงอีตัวดีให้ลุกขึ้นอย่างแผ่วเบา ถอนหายใจอย่างตัดใจ
ป๊าสอนมาแล้วว่าทำอะไรอย่าข้ามหัวผู้ใหญ่ นั่นแปลว่าคนเป็นพ่อเอ่ยเตือนกลายๆว่าอย่าล่วงเกินย้งยี้
“ไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน”
“งั้นเดี๋ยวพี่เล้งอาบน้ำเลยมั้ย ย้งหยิบผ้าเช็ดตัวให้”มันเอ่ยถามเขาด้วยดวงตาใสๆ ในหัวของเล้งมีแต่คำว่าอยากรังแกอยากย่ำยีให้ร้องแงๆแล้วค่อยจูบปลอบแต่เขาก็ต้องตัดใจ
“อือ อาบเลย”พอเขาตอบรับมันก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า ในนั้นมีเสื้อผ้าของเล้งอยู่หลายชุด ย้งยี้เลือกเสื้อยืดตัวบางกับกางเกงนอนขายาวที่เล้งชอบใส่มาให้ เสื้อผ้าหอมฟุ้งเพราะย้งยี้ซักรีดให้อย่างดี เล้งรับผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าแล้วจึงได้เข้าไปอาบน้ำและจัดการกับอารมณ์ที่คั่งค้างของตัวเอง เมื่อออกมาอีตัวดีก็ห่มผ้าหลับไปเรียบร้อยแล้ว
ช่างเป็นเด็กที่หลับง่ายหลับดายจริงๆ เล้งขยับตัวขึ้นไปนอนเคียงคู่ ดึงอีตัวดีมานอนกอดกดจูบแผ่วเบาลงบนหน้าผากเนียนเบาๆอย่างแสนรัก
“รีบๆโตซักที กูจะทนความยั่วเยของมึงไม่ไหวแล้วอีย้ง”
เขาท่องคำว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานในใจทุกค่ำเช้า
รอบรรลุนิติภาวะก่อนเถอะมึ้ง พ่อจะจับแดกตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าไม่เหลือกซากให้ใครได้ชิมต่อเลย
เช้านี้เล้งไปส่งย้งยี้ที่โรงเรียนตามปกติ มันพาน้องแวะกินโจ้กที่ตลาดเพราะตื่นสาย ใบหน้าของย้งยี้มีรอยช้ำชัดกว่าเมมื่อวาน เล้งโมโหหงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย อีตัวดีเอาแต่ปลอบเขาว่ามันไม่เป็นอะไร
“พี่เล้ง มันไม่เป็นไรจริงๆ ย้งไม่ได้เจ็บแล้ว”มันจับมือเล้งเขย่าไปมาเมื่อเล้งทำท่าฮึดฮัดไม่หาย เล้งถอนหายใจแล้วพยักหน้าส่งๆ
“เออ ไม่โกรธแล้วก็ได้ ไป มึงเข้าไปได้แล้ว เดี๋ยวเย็นมารับ”ย้งยี้ทำตามอย่างว่าง่ายมันโบกมือบ๊ายบายให้เล้งแล้วจึงเข้าไปหาอันดามันกับโจ้ที่กวักมือเรียกอยู่ด้านใน เล้งใช้เวลาทั้งวันในการเรียน มันเมินใส่แก้มบุ๋มราวกับหล่อนไม่มีตัวตน เล้งเล่าเหตุการณ์เมื่อเย็นวานให้เจงกับอินฟังอย่างคร่าวๆทำให้สองเพื่อนซี้มองแก้มบุ๋มกับส้มด้วยสายตารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด
แก้มบุ๋มมองท่าทางเย็นชาของเล้งแล้วให้นึกโมโห
หล่อนอยากเอาชนะแต่เมื่อวานเล้งเอารองเท้าเขวี้ยงใส่หัวหล่อน หล่อนอายจนแทบแทรกผ่านดินหนี มาวันนี้ยังมองหล่อนเหมือนกองขี้ทำหน้าทำตารังเกียจบางครั้งก็ทำตาขวางใส่อย่างกับหมาบ้ายิ่งทำให้คิดมากจนหล่อนอยากจะวิ่งไปกรี๊ดใส่หน้า
แก้มบุ๋มเก็บความไม่พอใจไว้ข้างใน หล่อนทำอะไรไม่ได้
“บุ๋ม กูก็ขอโทษมึงแล้วไง เมื่อวานไอ้เล้งน่ากลัวมากกูก็ต้องเอาตัวรอดก่อนสิวะ”เจงกับอินที่กำลังจะไปเข้าห้องน้ำถึงขั้นชะงักเท้าโดยพร้อมเพียงกันแล้วหลบเข้ากำแพงแอบฟังอาจารย์ฝึกสอนที่แอบมาคุยกันที่สวนด้านหลังตึกสองคน
“แทนที่มึงจะช่วยกูมึงกับอีแพรวกลับทิ้งกูเอาตัวรอด”
“อีบุ๋ม กูถามจริงๆนะไอ้เล้งมาตาขวางเหมือนหมาบ้าขนาดนั้นถ้ามึงเป็นกูมึงไม่กลัวเหรอ ใครก็รักชีวิตตัวเองป่าววะเกิดแม่งบ้าคลั่งกระโจนมากระทืบกูกับอีแพรวขึ้นมากูสองคนไม่ตายเหรอ”
“กูเจ็บใจ ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่เคยอายขนาดนี้มาก่อนเลย แพ้ตุ๊ดไม่พอยังโดนผัวมันเอารองเท้าตีหัวอีก”
“วันพระไม่ได้มีหนเดียวซักหน่อย ไว้ไปดักตบมันใหม่ก็ได้ ตอนนี้มึงก็ใจเย็นก่อน ฝึกงานใกล้จบแล้วอย่าเพิ่งไปมีปัญหาเลย”
“คอยดูนะถ้ากูได้ตบอีกทีกูสัญญาว่าจะเอาคัทเตอร์กรีดให้หน้าแหกเลย”แก้มบุ๋มพูดอย่างหมายมั่นปั้นมือ เจงกับอินมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้กัน เจงกดปิดการอัดเสียงแล้วเดินนำอินกลับไปหาเล้งที่ห้อง จัดการเปิดเสียงที่อัดมาให้เล้งฟัง ชายหนุ่มกำหมัดแน่น
บอกได้เลยว่าถ้าแก้มบุ๋มอยู่ตรงหน้าเขาอาจจะลุกขึ้นต่อยหล่อนได้อย่างไม่ลังเล
คุณากรคว้าโทรศัพท์ของเจงมาไว้ในมือ
“กูยืมโทรศัพท์มึงก่อนนะ เดี๋ยวคืน”มันไม่พูดพร่ำทำเพลง เล้งเดินตรงดิ่งไปห้องของอาจารย์ฝ่ายปกครองทันที
ในเมื่อแก้มบุ๋มไม่หยุด เขานี่แหละจะหยุดหล่อนเอง สอนตัวเองให้เป็นมนุษย์ดีๆไม่ได้ก็อย่าไปสอนลูกหลานคนอื่นเลย ความดีน่าจะไม่ซึมซาบหรอก
ในเมื่อสอนตัวเองยังไม่ได้ก็อย่าหวังจะได้ไปสอนลูกใครอีกเลย
..........................................
มาแล้ววววววววววววว กลับมาแล้ววววววววว คิดถึงอีตัวดีแทบขาดใจแต่คนเขียนไปขายของมา ช่วงนี้จะพิมพ์ได้ก็วันหยุดอ่ะค่ะ เหนื่อยเปิดเวิร์ดแล้วหลับมา 3 วันแล้ว ฮื่อออออออออออ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่รีวิวนิยายวายให้ในทวิตเตอร์นะคะ มีคนมารักพี่เล้งกับอีตัวดีเพิ่มหลายคนเลย
แก้มบุ๋มเกียมตัวกู๊ดบายเสตรทได้เลยยยย
-
จัดการมันเลย
-
เฉียบบบ!!!!
-
พี่เลต้องใจเย็นๆนะ
ส่วนอิบุ๋ม ฟหกด่าสว
-
o13 เริ่มรักพี่เล้งละ แรกๆ หมั่นไส้เลยด่าไว้เยอะ 5555555
ดีๆ จัดการเลย ทำตัวแบบนี้จะไปสอนใครเขาได้ สงสารเด็กเปล่าๆ
:L1: :pig4: :L2:
-
เลวไม่จบอีกผู้หญิงคนนี้
:L2: :pig4:
-
ดีอ่ะ เราชอบตัวละครมีสติ รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะจัดการปัญหาได้จริง หุหุ
-
อ้าวเกมซะแล้วอีบุ๋มเอ้ยยยยย :katai3: :katai3:
-
พี่เล้งแซ่บมากกกกกกก
-
พระเอกเรื่องนี้ไม่โง่นะเคอะ
-
ยอดเลยพี่เล้ง
-
เอาให้อีนี่ไม่มีที่ยืนในสังคมเลยนะ
คนจะเป็นครูต้องเป้นตัวอย่างที่ดีให้ศิษย์
แต่แก้มบุ๋มไม่มีแม้แต่จรรยาบรรณของครู
-
เอ็นดูอีตัวดี แงงงงงงงงงงงงง พี่เล้งอยากฟัดน้องจะแย่แล้วววว
-
เชื่อแล้วว่าแซ่บ นัวแน่นอน
-
เอาคืนให้สาสม
-
พี่เล้งจัดการรรรร
-
:L1: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เล้ง แกทำถูกแล้ว สันดานแบบอีกะหรี่แก้มบุ๋ม มันไม่สมควรเป็นครูบาอาจารย์หรอก
แม่พิมพ์ที่ไม่ดี รังแต่จะสร้างผลผลิตที่ด้อยคุณภาพออกมา
-
เลวซ้ำซากจริงจริงสามคนนี้ ไม่น่าเลือกอาชีพครูเลย ความคิดดีไม่มี แถมความดีไม่มีปรากฏอีก จัดหนักเลยเฮียเล้ง เอาให้หลาบจำสักที :katai1:
-
“รีบๆโตซักที กูจะทนความยั่วเยของมึงไม่ไหวแล้วอีย้ง”
อิพี่เล้งงงงงงงง5555555555555
:angry2: คนแบบนี้ไม่ควรเป็นครูไปสอนใคร จัดไปพี่เล้ง
-
สมควรโดน คนแบบนี้ไม่ควรจะเป็นครูบาอารย์ไปสอนใคร
-
มาติดตามความแซ่บของพี่เล้ง
-
ต้องจัดการจริงๆ แก้มบุ๋ม คืออาการหนักมาก บ้ามาก
จัดไปเล้ง
ขอบคุณค่ะ
-
ขออีก 50% ที่เหลือ กำลังมันส์พะย่ะค่ะ รอสมน้ำหน้านังแก้มบุ๋มอยู่
เอาจริงๆ เล้งควรเอาคลิปเสียงไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันนะ
เดี๋ยวมันวกกลับมากรีดหน้าย้งล่ะแย่เลย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 13 อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
ครบ 100%
กวินตาและสินีนาฏถูกเรียกตัวเข้าพบผู้อำนวยการในบ่ายวันนั้นโดยมีคุณากรนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ภายในห้องประชุมมีอาจารย์ฝ่ายปกครองและอาจารย์ที่ปรึกษาของคุณากรร่วมอยู่ด้วย การสอบถามเหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นไปอย่างเคร่งเครียดจนสองสาวถึงขั้นน้ำตาแตก คุณากรเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่วันที่เจอกวินตารถเสียจนกระทั่งไปจบกันที่ห้องนอน แม้จะไม่มีอะไรกันเลยเถิดหากแต่อาจารย์สาวกลับไปยอมหยุดความสัมพันแค่นั้นกลับพยายามจะสานต่อแม้คุณากรจะพยายามตัดความสัมพันธ์ไปหลายรอบแล้ว เหตุการณ์ที่กวินตาทำร้ายร่างกายจุฑายศถูกถ่ายทอดอย่างละเอียดรวมทั้งคำพูดที่จะไปดักทำร้ายอีกฝ่ายถูกเปิดให้คณะอาจารย์ดู
“จริงๆผมอยากให้เรื่องมันจบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่นี่เขายังคิดจะไปทำร้ายร่างกายน้องของผมอีก ผมคงยอมไม่ได้ ตอนนี้ผมทำหน้าที่ผู้ปกครองของจุฑายศแทนแม่ของเขาที่ไปดูแลพี่ชายที่ประสบอุบัติเหตุ ถ้าผมปล่อยเลยตามเลยผมไม่รู้ว่าอาจารย์ฝึกสอนทั้งสองคนนี้จะไปดักทำร้ายร่างกายน้องของผมอีกหรือเปล่า อีกอย่างผมอึดอัดทุกครั้งที่อาจารย์กวินตาพยายามเข้าหาผมเชิงชู้สาวดังนั้นผมจึงต้องมารายงานพฤติกรรมไม่เหมาะสมของอาจารย์กวินตาและอาจารย์สินีนาฏให้อาจารย์ได้ทราบครับ”
“ผอ.คะ หนูอธิบายได้นะคะ”กวินตารีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าตนเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
“จะต้องพูดอะไรอีก หลักฐานต่างๆทางนักศึกษาก็มีครบถ้วนพยานก็มี ผมผิดหวังในตัวคุณทั้งสองคนมากจริงๆ ผมคงต้องรายงานเรื่องที่คุณทำให้กับมหาวิทยาลัยของคุณรับทราบ เชิญกลับออกไปได้ หลังจากนี้ให้ไปช่วยงานเอกสารที่ห้องธุรการก่อนจนกว่าทางมหาวิทยาลัยของคุณจะให้ข้อสรุปมา เชิญ” คุณากรยกมือไหว้ขอบคุณคณะอาจารย์ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำออกมา กวินตาและสินีนาฏเดินตามหลังเมื่อพ้นห้องพักผู้อำนวยการหล่อนก็ปรี่ไปคว้าต้นแขนรของคุณากรทันที
“เดี๋ยวเล้ง ต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอ?”หญิงสาวส่งเสียงถามด้วยความเกรี้ยวกราด
“ใช่ พูดกันดีๆก็ได้ทำไมต้องรายงาน ผอ.ด้วย เธอรู้มั้ยเธอกำลังจะทำให้ฉันสองคนไม่ผ่านฝึกงาน นี่มันถึงขั้นทำลายอนาคตกันเลยนะเล้ง”ส้มเข้ามาสมทบด้วยน้ำเสียงก้าวร้าว
“นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของผม”เล้งยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“ผมให้โอกาสคุณแล้วแต่คุณก็ยังไม่เลิกปองร้ายย้งยรี้ มันก็สมควรแล้วนี่ที่จะโดนแบบนี้”เล้งเบี่ยงแขนตัวเองออกจากมือแก้มบุ๋ม ชายหนุ่มทำท่าจะเดินหนีหากแต่ก็หันกลับมาหาสองสาวอีกครั้ง
“แล้วอย่าคิดทำอะไรโง่ๆอีก คราวนี้นอกจากจะไม่ผ่านฝึกงานอาจจะได้ไปเรียนวิชาชีพในคุกแทน ทำร้ายร่างกายคดีอาญานะ ถ้าเผื่อยังไม่รู้ อาของย้งยี้เป็นสารวัตรเดี๋ยวผมจะโทรไปรายงานท่านบอกชื่อนามสกุลมหาลัยที่อาจารย์เรียน รับรองแป๊บเดียว หาย...”เล้งกระตุกยิ้มใส่แก้มบุ๋มแล้วจากไปอย่างไม่สนใจ
ใช่ว่าขู่ไปแบบนั้นเล้งจะสบายใจ เย็นนั้นหลังจากไปรับอีตัวดีที่โรงเรียนแล้วเล้งบอกให้มันทำกับข้าวไว้แล้วกินได้เลยไม่ต้องรอไม่ลืมที่จะบอกให้มันล็อคบ้านเดี่ยวเสร็จธุระจะเข้าทางประตูหลังบ้านเอง อีตัวดีพยายามถามว่าเล้งจะไปไหนแต่มันไม่บอก เล้งหายไปราวๆ 2-3 ชั่วโมงก็กลับมาพร้อมเหงื่อที่ชุ่มโชกจนเสื้อช็อปเปียกเป็นดวง
“พี่เล้งไปทำอะไรมาอ่ะทำไมเหงื่อเต็มตัวเลย?”มันเก็บเสื้อช็อปที่เล้งถอดโยนไม่ลงตะกร้าไปใส่ตะกร้าให้เรียบร้อยเมื่อหันมาก็พอดีกับเล้งถอดเสื้อยืดออกโชว์ผิวขาวราวกับหลอดนีออนที่มีลอนซิกแพคให้ใจเต้นเล่น
อุ๊ยต๊ายตาย อยากเอาไม้ระนาดมารูดหน้าท้องพี่เล้งจังเลยจ้า
“ไปเตรียมของให้มึง พรุ่งนี้จะพาไปดู”เล้งตอนสั้นๆก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปทำเป็นไม่สนสายตาเป็นประกายม๊อบแม๊บของอีตัวดีที่จ้องไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงขอบบ็อกเซอร์ของเขา
“ของอะไรอ่ะพี่เล้ง”มันส่งเสียงร้องถามหากแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา
“หรือจะเป็นของขวัญครบรอบเป็นแฟนกันครบอาทิตย์อ่ะ”อีตัวดีมันคิดเองเออเองแล้วก็หัวเราะคิกคักอย่างน่าหมั่นไส้
แหมพี่เล้งนี่ล่ะน๊า ทำเป็นด่ามั่งไล่มั่งแต่จริงๆแอบหวานเหมือนกันนะเนี่ย
อีตัวดีมันยืนบิดไปบิดมาอย่างขวยเขินแทบจะเฝ้ารอให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆไม่ไหว
หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จเล้งก็ลงไปกินข้าวโดยมีย้งยี้ไปนั่งเล่นเป็นเพื่อนเพราะมันกินไปก่อนแล้ว ครั้นจะรอก็กลัวโดนเล้งด่าเพราะเล้งเคยบอกมันแล้วว่าท้องไม่ได้ติดกันถ้าหิวให้กินก่อนไม่ต้องรอกันป่วยเป็นโรคกระเพาะขึ้นมามันไม่คุ้มกัน อีตัวดีเลยหยิบองุ่นมานั่งกินแล้วก็ไลน์คุยกับอันดามันและโจ้ที่สร้างกรุ๊ปไลน์ไว้คุยเล่นกันอยู่เงียบๆ เล้งเองก็กินไปคุยไลน์กับเจงและอินไปเช่นกัน มื้อนี้เป็นข้าวผัดง่ายๆมีพริกน้ำปลาที่สับมะม่วงเปรี้ยวลงไปด้วย เล้งกินอิ่มในเวลาอันรวดเร็วก็รับแก้วน้ำเย็นที่ย้งรินให้มาดื่มรวดเดียวหมด
“พรุ่งนี้จะไปรับเร็วเลิกเรียนแล้วออกมารอได้เลยนะ”มันบอกกับคนน้องก่อนจะลุกขึ้นเอาจานที่ใช้แล้วไปล้างโดยไม่เห็นเลยว่านังคนน้องนั่งบิดเอวเอสแทบจะเป็นเลข 8 อยู่แล้ว
“ได้จ้า เดี๋ยวย้งจะรีบออกมารอเลย”มันตอบรับอย่างไม่อิดออด
วันรุ่งขึ้นเล้งก็ยังคงไปส่งมันตามเดิมและไม่ลืมสำทับไม่ให้มันลืมที่นัดแนะกันไว้ หลังจากนั้นมันก็ไปเรียน วันนี้เล้งไม่เห็นทั้งแก้มบุ๋มและส้มซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่เขาไม่ต้องทนมองผู้หญิงจิตใจสกปรกคนนั้น
“เล้งมึงรู้ข่าวยัง”เจงที่วางจานข้าวข้างๆเล้งเอ่ยปากถาม เล้งละสายตาจากบอลที่ดูย้อนหลังมองเจงอย่างไม่เข้าใจ
“รู้อะไรวะ?”
“ก็จารย์บุ๋มกับจารย์ส้มไง ได้ข่าวว่ามหาลัยเรียกตัวกลับไม่ต้องมาฝึกสอนแล้ว”
“อย่างนี้ก็แปลว่าไม่ผ่านฝึกงานใช่ป่าววะ?”อินถามอย่างสงสัย
“ก็น่าจะอย่างนั้น กูได้ยินอาจารย์คุยกันบอกว่าสองคนนั้นต้องฝึกสอนใหม่”
“อย่างนี้ก็จบไม่ทันเพื่อนสิ?”
“ไม่นะเห็นเขาว่าถ้าอาจารย์ส่งชื่อทันกับคนที่จบรอบแรกก็ได้รับปริญยาพร้อมกันอ่ะ แต่ต้องฝึกสอนใหม่ก็เหนื่อยน่าดู”
“ดีแค่ไหนแล้วที่ไอ้เล้งไม่แจ้งความจับถ้าถูกตั้งคณะกรรมการสอบขึ้นมานี่เรื่องใหญ่แน่”
“แล้วแบบนี้มึงไม่กลัวเขากลับมาแก้แค้นมึงกับอีย้งเหรอวะ ขนาดโดนมึงเอารองเท้าเคาะหัวเขายังคิดจะกลับไปดักตบอีย้งมันเลย”อินหันมาถามเล้งที่นั่งฟังนิ่งๆอย่างเป็นห่วงแต่เล้งกลับกระตุกยิ้มราวกับได้ยินเรื่องตลก
ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อวานกูขู่ไปแล้วว่าถ้ามาทำอะไรอีย้งอีกเขาจะโดนจับเพราะอาของอีย้งเป็นสารวัตร”
“ห๊ะ?? อีย้งมีอาเป็นตำรวจด้วยเหรอวะ ทำไมไม่เคยรู้”เจงถามอย่างสงสัย รู้จักอีตัวดีมา 2-3 ปีไม่ยักรู้ว่ามันมีญาติเป็นตำรวจ
“ไม่มี”เล้งตอบเรียบๆ
“อ่าว แล้วไหนมึงบอกว่าอามันเป็นสารวัตร”
“ก็เป็นสารวัตรจริงๆ”
“สารวัตรอะไรของมึงไม่ใช่ตำรวจ”อินถามอย่างไม่เข้าใจ อีกนิดจะคิดว่าเล้งกวนตีนแล้วนะ พูดจากำกวม
“สารวัตรกำนัน”
“....”
“....”
“ทำไม?”เล้งเอ่ยถามเสียงสูงเมื่อทั้งเจงและอินทำปากขมุบขมิบราวกับกำลังสวดมนต์
“กูพูดผิดตรงไหน”
“ไม่ผิดหรอกเล้งมึงไม่ได้พูดอะไรผิดเลย”เจงพูดเหมือนจะปลอบใจเพื่อน
“แต่มึงพูดไม่ครบไงไอ้เหี้ย”อินต่อคำพูดของเจงให้เต็มประโยคด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด
“พูดครบใครจะกลัววะ แต่มึงไม่ต้องห่วงนะ กูหาวิธีแก้ไขไว้แล้ว”เล้งพูดต่ออย่างมั่นใจ
“วิธีอะไรวะ?”
“อ๊า...อื้อ...พี่เล้ง เบาหน่อย ย้งอึดอัด เจ็บด้วย”อีตัวดีอ้าปากระบายลมหายใจพลางสูดปากแดงเรื่อ ไรผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อจนผมปรกลู่ตามใบหน้า มันแหงนหน้าขึ้นสูดปากยามเล้งออกแรงรัดมันมากขึ้น
“อ๊ะ จะแตกแล้ว”มันร้องเสียงหลงก่อนจะดึงมือออกมาจากมือเล้งสะบัดเร่าๆ แต่เล้งก็ดึงกลับไปจับไว้ตามเดิม
“มึงอย่าสำออย กูแต่พันมือให้แค่นี้ร้องอย่างกับโดนเอา”มันเอานวมฟาดกบาลอีย้งไปเสียทีหนึ่งอย่างหมั่นไส้ โทษฐานดัดจริตจนเกินงามอีย้งทำปากคว่ำใส่
“ทำไมย้งต้องมาเรียนมวยด้วยอ่ะพี่เล้ง ไม่เห็นจะอยากเรียนเลย พี่เล้งรัดมือย้งแน่นจนมือย้งจะแตกแล้วเนี่ย”มันดีดขาไปมาอย่างงอแง
ไหนอ่ะ ของขวัญครบรอบการคบกับเป็นแฟนครบอาทิตย์ มันรึอุตส่าห์ดีใจที่พี่เล้งรีบไปรับมันมาจากโรงเรียน แทนที่จะพาไปห้างไปนั่งกินขนมอร่อยๆ พี่เล้งกลับพามันมาค่ายมวยของคนรู้จัก มาถึงก็ให้มันไปเปลี่ยนใส่เสื้อกล้ามแต่พอเห็นว่าเสื้อมันแหวกเยอะก็ให้ใส่เสื้อยืดอีกตัวกับกางเกงมวยแล้วให้มันวอร์มร่างกายโดยการวิ่ง 20 รอบเสร็จแล้วก็ให้มันซิทอัพอีก 20 ที โดดเชือกอีกร้อยรอบ ย้งเหนื่อยจะตายแล้วเนี่ย ย้งไม่ชอบออกกำลังกาย เดี๋ยวถ้ากล้ามเนื้อขึ้นหุ่นก็จะไม่สวยอ่ะ
“กูให้มึงเรียนมวยเพื่อที่มึงจะได้ป้องกันตัวเองได้เวลามีใครมารังแกมึงไง”
“ใครจะมารังแกย้ง ย้งน่ารักออกอย่างนี้มีแต่คนใจหมาเท่านั้นแหละที่ทำลง”มันจีบปากจีบคอเถียงขณะที่เล้งสวมนวมให้มัน
“ก็เพราะมึงน่ารักไงคนถึงอยากจะกรีดหน้ามึง”เล้งพูดพึมพำเบาๆ
“พี่เล้งพูดว่าอะไรนะ?”มันร้องถามอย่างสงสัย
“กูพูดว่ารีบไปต่อยกระสอบทรายร้อยทีเร็วๆอย่ามานั่งอู้อยู่”เล้งตอบกลับมันเสียงดัง อีตัวดีทิ้งตัวลงบอนกับพื้นอย่างงอแง
เหนื่อยจะตายอบู่แล้ว!!! แต่เล้งไม่ปล่อยให้มันงอแงนานเขาดึงแขนให้มันลุกขึ้นมาก่อนจะสอนการออกหมัดการออกท่าทางให้กับอีย้งด้วยตัวเอง หลังจากปล่อยหมัดเท้าเข่าศอกอยู่ร่วมชั่วโมงย้งก็แทบหมดแรง มันเหนื่อยจนจะขาดใจจวนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ดีที่ว่าเล้งบอกว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนเหมือนได้ระฆังมาช่วยชีวิต อีย้งเตรียมจะถอดนวมหากแต่มันก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มันวิ่งตูดบิดไปหาเล้งที่ลงไปกินน้ำข้างล่างสังเวียน
“พี่เล้ง ดูนี่ ย้งจะทวนท่าทางที่พี่เล้งสอนให้ดู”มันว่าก่อนตั้งการ์ด
“แอ๊ แอ๊ แอ๊ แอ้ยยย”จากนั้นก็ปล่อยหมัดซ้ายขวาพร้อมออกเสียงไปด้วยจบท้ายด้วยหมุนตัวแบบฟูลเทิร์นแล้วหันมาทำท่าดอกไม้บานใส่เล้งสีหน้าสีตาแสนจะเหนื่อยอ่อนนั้นก็ยังมิวายที่จะเล่นหูเล่นตาใส่เล้ง เล้งพ่นน้ำที่อยู่ในปากออกมาทันที รู้ได้จากภาพที่เห็นว่าที่ลงแรงไปวันนี้เหนื่อยเปล่า
ป้อแป้เอาะแอ๊ะแบบนี้จะไปสู้ใครเขาได้ ต่อยแมงหวี่ แมงหวี่ยังไม่ตายเลย เล้งถอนหายใจอย่างกลุ้มใจขืนบังคับให้มาซ้อมอีกอีย้งได้ร้องไห้จริงๆแน่ เท่าที่เห็นวันนี้ก็สุดๆของมันแล้วเหมือนกัน
“พี่เล้งย้งเหนื่อย”มันทิ้งแขนกับเชือกอย่างหมดแรงจริงๆ แก้มแดงปากแดงไปหมดเพราะเหนื่อยจัด
“กูแค่อยากให้มึงรู้จักวิธีป้องกันตัว”เล้งเงยหน้าขึ้นมาบอกมันด้วยสีหน้าจริงจัง อดไม่ได้ที่จะยื่นปลายนิ้วไปเช็ดเหงื่อเม็ดโตที่ไหลลงมาที่สันกรามให้มัน อีย้งเอาคางเกยเชือกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆใส่เล้ง
“ถ้ามีอันตรายพี่เล้งก็มาช่วยหนูสิ”มันกระพริบตาปริบๆตอบกลับเสียงใส แถมยังแทนตัวว่าหนู
เล้งบอกได้ทันทีว่าตาย
กูตาย
ยิงกูดิ่
ใครก็ได้มายิงกูที เจอแบบนี้ใจมันโหดไม่ไหวจริงๆ
ถ้าความน่ารักของอีย้งฆ่าคนได้ เล้งรับรองว่าต้องมีคนตายนับล้าน ศพแรกก็คงเป็นมันนี่แหละ
แม่งเอ้ย...แพ้อีกแล้ว
......................
ยิงเราด้วย
แพ้เธอทุกทางย้งยี้
เอาความน่ารักไปฆ่าพวกมันให้หมด
#พี่เล้งแซ่บมาก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
คงไม่กลับมาทำอะไรกันอีกแล้วนะ อิสองสาวนั่น
-
:L1: :L1: :L1:
-
ต้องเจอคนจริง
-
หวังว่าคงจะเข็ดจริงๆนะสองสาว
-
สมน้ำหน้า สองคนนั้น
-
จะเข็ดกันมั้ยเนี่ย ชะนีสองคนนั้น :z6:
-
o13 นี่แหละคือการแก้ปัญหาที่ถูกต้อง อาจดูเหมือนร้าย ทำลายอนาคตไรงี้ แต่ต้องย้อนไปทบทวนดูดีๆ
สิ่งที่คิดและทำไปแล้วร้ายกว่าอีกเกิดทำสำเร็จก็ทำลายอีหนูตัวดีเหมือนกัน รักเฮียเลย :katai2-1:
-
5555 แพ้ไม่แพ้ รอดไม่รอด ก็มีเล้งที่ยอมให้ย้งยี้คนนี้เสมอ
เล้งเสียอาการหนักมากจ้า ที่หายไปเตรียมของเป็นชั่วโมง ไม่ช่วยอะไร
ชอบความใส่ใจและเด็ดขาดนี้ เล้งทำเพื่อความถูกต้อง
และปกป้องน้องไปพร้อมกัน คงคิดกันได้บ้างนะ
หรือถ้าไม่จบ ก็ไม่รู้ใครจะเจ็บก่อนใคร
ย้งยี้น่าจับฟัด จับตีมากจ้า อ้อนเบอร์แรงมาก
แต่ย้งยี้เรียนก็ดีนะ เล้งไม่ได้อยู่ด้วยตลอด
-
แอร้ย ย้งยี้เอ้ย
-
เกลียดความ แอ๊ แอ๊ แอ๊ แอร๊ยยยยยย แล้วฟูลเทิร์นของย้งยี้ 555555555555555
-
รอตอนต่อไป~
-
หวังว่าชะนี2ตัวนั่นจะเข็ด
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แอ๊ แอ๊ แอร๊ยยย พี่เล้งจะรีบชิงตายก่อนเป็นผัวย้งยี้ไม่ด๊ายย!!!
-
ย้งชนะจ้า
-
พี่เล้งรู้ตัวแล้วชิมิ ว่าสู้น้องย้งไม่ได้ แพ้ทางตลอด555
:3123: :กอด1: :katai2-1:
:pig4:
-
อ่อยเก่งงงงง
-
พี่เล้งโดนแอคแทครัวๆ ยงยี้นี่น่าฟัดเนอะ :hao6:
-
วู้ยยยยยย
พี่เล้งทนได้ไง น้องดาเมจแรงขนาดเน้
พาเตี่ยไปขอหม่าม้าย้งยี้ก่อนนะ
เค้าอยากเกาะขอบเตียงและที่ระเบียงแย้ววววววว
:hao7:
+1 ขอบคุุณ
-
ชอบที่เล้งฉลาดและไม่สนว่าเป็น ผญ ผญ ไม่ดีก็สมควรโดน
-
LengZab 14
จงอางหวงไข่
50%
“หม่าม้า!!”ทันทีที่รถของเล้งจอดหน้าร้านอีตัวดีก็ตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ที่กำลังล้างหน้าบ้านลั่นด้วยความดีใจ มันวิ่งเข้าไปกอดหม่าม้าของมันแน่นเอาแก้มถูไถกับแก้มของพรรณีด้วยความคิดถึงแค่นั้นเหมือนยังๆไม่สาแก่ใจมันหอมแก้มของแม่ซ้ายขวาไม่ลืมที่จะจุ๊บหน้าผากของแม่ไปอีกที
“คิดถึงจังเลยยยยยย”
“อะไรกันเด็กคนนี้นี่ไม่เจอแม่แค่ครึ่งเดือนทำไมถึงได้อ้อนเก่ง”พรรณีดึงจมูกลูกอย่างหยอกเย้าก่อนจะหันไปรับไหว้เล้งที่เดินลงมาสวัสดีด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เป็นไงเล้ง เหนื่อยมั้ยลูกต้องมาคอยดูแลย้ง”
“เหนื่อยมากครับม้า”เล้งตอบกลับอย่างไม่ลังเลทำเอาอีตัวดีที่หวังจะได้คำตอบดีๆถึงกับทำหน้าตูบ
“พี่เล้งอ่ะ!!”มันแสร้งทำท่ากระฟัดกระเฟียดกอดแม่ออเซาะราวกับงอนหนักหากแต่กลับยิ้มกว้างจนน่าหมั่นไส้
“พอๆ เลิกอ้อน ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไปเดี๋ยวแม่ไปตลาดซื้อของมาทำกับข้าวให้กิน เล้งก็อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะ ไปอาบน้ำกับน้องข้างบนนั่นแหละ”หล่อนบอกกับเด็กๆก่อนจะหันกลับไปถูพื้นหน้าบ้านต่อ ย้งยี้กับเล้งพากันเดินขึ้นไปด้านบน ย้งยี้เดินไปหยิบเสื้อผ้าสำหรับผลัดเล้งเองก็เอาเสื้อผ้าตนเองขึ้นมาแล้วเดินตามคนน้องเข้าไปในห้องน้ำด้วย เมื่ออีตัวดีหันมาเห็นมันก็เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“พี่เล้งเข้ามาทำไมอ่ะ จะอาบก่อนเหรอ งั้นเดี๋ยวย้งออกไปก่อนก็ได้”มันเบี่ยงตัวจะออกเพื่อให้เล้งได้อาบก่อนหากแต่เล้งจับข้อมือมันรั้งไว้ ร่างสูงก้มลงมากระซิบข้างหูเบาๆหากแต่กลับทำใจดวงน้อยๆของอีตัวดีสั่นราวกับเจ้าเข้า
“อาบด้วยกันนี่แหละ”
“ได้ไงล่ะ...”มันอมยิ้มตอนที่เอ่ยปากถาม
"ได้ดิ่ ทำไมมึงเขินเหรอ กูก็เห็นก็จับมาทั้งตัวแล้วมั้ยล่ะ?”เล้งแกล้งพู้อีตัวดีเขิน ซึ่งก็ได้ผล มันยืนเขินบิดม้วนต้วนจนน่ารังแก เล้งค่อยๆปลดกระดุมเสื้อให้ย้งยี้ทีละเม็ด ย้งยี้เองก็เก็บกลั้นความเขินอายช่วยถอดเสื้อให้เล้งเช่นเดียวกัน
เป็นการอาบน้ำที่อาบน้ำจริงๆไม่ได้มีกิจกรรมลามกเกิดขึ้นแม้จะเปลือยเปล่าต่อหน้ากัน เล้งแค่อยากใช้เวลาที่เหลือด้วยกันกับย้งยี้ก่อนที่คืนนี้จะต้องกลับไปนอนที่บ้านของตัวเองตามเดิม มันถูกสบู่ลงบนเรือนร่างบอบบางของอีตัวดีจนทั่วสวมกอดร่างแน่งน้อยจากด้านหลังอดไม่ได้ที่จะกดจูบลงบนลาดไหล่เล็กของคนเป็นน้อง ย้งยี้ยิ้มกว้างก่อนจะหันไปหาเล้งเงยหน้าขึ้นกดจูบลงบนสันกรามของเล้งเบาๆ
“คืนนี้ย้งคงคิดถึงพี่เล้ง”มันบอกกับเขาเสียงอ่อน
จะไม่ให้คิดถึงได้ยังไง สองอาทิตย์ที่ผ่านมาได้นอนซุกอกอุ่นของพี่เล้งทุกวันจนกลายเป็นการเสพติดไปเสียแล้ว
“อย่ามาอ้อนตอนนี้ เดี๋ยวเป็นเรื่อง”เล้งปรามมันเบาๆ อดไม่ได้ที่จะบีบแก้มก้นนุ่มเสียจนเต็มไม้เต็มมือ มันกดจูบลงบนกลีบปากนุ่มของคนน้องดูดดึงเคล้นคลึงด้วยความอ่อนโยนถนอมไม่ให้ปากของน้องบวมช้ำหรือเจ่อจนมองแล้วรู้ว่าถูกจูบมา ตัดใจเอาเฮือกสุดท้ายก่อนจะเลยเถิดด้วยการเอาผ้าเช็ดตัวโปะลงบนหัวอีย้งเสีย
“แต่งตัวแล้วลงไปช่วยม้าทำกับข้าวเถอะ เดี๋ยวกูอาบต่ออีกแป๊บแล้วจะเก็บของกลับบ้าน”ย้งยี้ใจหายกับคำพูดของเล้ง มันโผเข้าสวมกอดเล้งแน่นอย่างหวงแหน เล้งรู้ว่าอีตัวดีกำลังอ้อน แต่เขาจะทำอะไรได้ในเมื่อหน้าที่ของเขาจบลงแล้วเมื่อหม่าม้ากลับมาถึง เล้งได้แต่สวมกอดมันกลับกระชับอ้อมแขนให้มันรู้สึกอุ่นใจว่าถึงยังไงเขาก็ไม่ได้ไปไหนไกล
แม้ไม่อยากแยกแต่สุดท้ายก็ต้องกลับบ้านใครบ้านมันอยู่ดี มันกดจูบลงบนแผงอกของพี่เล้งอย่างรักใคร่ สูดดมความหอมจากกลิ่นกายที่คุ้นเคยจนเต็มปอดเงยหน้ามาส่งยิ้มจางๆให้เล้งแล้วใช้ผ้าเช็ดตัวพันกายออกจากห้องน้ำไปอย่างว่าง่าย ย้งยี้ลงไปข้างล่างหม่าม้าก็ไม่อยู่แล้ว บ้านสะอาดสะอ้านมากกว่าตอนที่ย้งอยู่เสียอีกกลิ่นน้ำยาถูพื้นหอมกรุ่นไปทั้งบ้าน อุปกรณ์ทำขาหมูถูกนำมาล้างฝุ่นเรียงจนเต็มโต๊ะยาวหลังบ้าน ย้งยี้จัดการหุงข้าวรอหม่าม้า ไม่นานเล้งก็ตามลงมาพร้อมกระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าข้าวของส่วนตัว เอาเอามันวางลงบนมุมในสุดของโต๊ะนั่งคุยกับย้งยี้เพื่อรอหม่าม้ากลับ ส่วนมากจะเป็นอีตัวดีที่มาอ้อนมานัวเนียเขาเสียมากกว่า อดไม่ได้ที่จะจุ๊บๆปากกันเหมือนจุ๊บปากลูกหมาที่อ้อนขอขนม เด็กสองคนแยกออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงรถของพรรณีจอดข้างหน้าร้าน ย้งยี้กับเล้งเดินออกไปช่วยหม่าม้าขนของเข้าบ้าน พรรณีซื้อของสด ผลไม้ แล้วก็พวกขนมที่ย้งยี้ชอบกินมาสามถุงใหญ่
“เล้ง อันนี้หม่าม้าซื้อให้ เอาไว้กินกับเฮียหลิวนะ”พรรณีผลักถุงของกินอีกถึงหนึ่งให้
“แล้วก็นี่ยี่ฝากมาให้ บอกเคยสัญญากับเล้งไว้ว่าจะซื้อให้แต่ไม่ได้กลับบ้านซักที”พรรณีหยิบถุงกระดาษที่วางไว้มุมห้องมาให้ เล้งเปิดดูก็พบว่ามันเป็นกางเกงยีนส์ที่เขาเคยฝากจิวยี่ซื้อแต่ไอ้เพื่อนเวรบอกไม่มีเวลาตลอด
“ยี่บอกว่าจริงๆกะจะส่งมาเซอร์ไพรท์วันเกิดเล้งแต่แขนดันมาหักซะก่อนไหนๆหม่าม้าก็ไปหาแล้วเลยส่งมาให้ซะเลย”
“ขอบคุณครับม้า เดี๋ยวคืนนี้ผมจะโทรไปขอบคุณไอ้ยี่มันอีกที ว่าแต่มันเป็นยังไงมั่งครับแขนดีขึ้นหรือเปล่า?”
“ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว ตอนแรกหม่าม้าก็ห่วงว่าจะอยู่เองได้มั้ยแต่เพื่อนเขาทางนู้นก็เยอะอยู่ไปเรียนก็มีคนคอยดูแลตลอด ม้าห่วงเจ้าย้งยี้มากกว่ากลัวรบกวนเล้ง”
“ไม่รบกวนหรอกครับ ยังไงถึงหม่าม้าไปโทรไปบอกให้ผมมาผมก็ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนย้งมันอยู่ดี”
“นั่นสิ นึกถึงเมื่อก่อนเนอะ เวลาม้ากับป๊ามีธุระต้องไปต่างจังหวัดแล้วทิ้งยี่กับย้งไว้กับอากงอาม่าสองคนก็จะหอบเสื้อผ้าไปนอนบ้านเล้งตลอดเลย เผลอแป๊บเดียวทั้งสามคนก็โตกันหมดแล้ว”
“นั่นสิม้า เหมือนย้งเพิ่งโดนเฮียยี่เตะให้เลิกเป็นตุ๊ดเมื่อไม่นานมานี้เลย”ย้งยี้พูดพลางส่งเสียงหัวเราะจนตาหยี หม่าม้าเริ่มเอาของออกมาเรียงแล้วบอกเมนูที่จะทำโดยมีอีตัวดีคอยเป็นลูกมือ
“อ่าว ย้ง หม่าม้าลืมซื้อรสดีมา ย้งขับรถไปซื้อให้ม้าหน่อยสิลูก”พรรณีร้องบอกกับย้งที่ล้างผักอยู่ข้างๆ ย้งยี้รับคำแม่ก่อนจะคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์มาถือ เล้งลุกเพื่อจะไปเป็นเพื่อนแต่พรรณีกลับเรียกไว้
“เล้งมาช่วยม้าก่อเตาถ่านหน่อย เดี๋ยวม้าจะต้มขาหมู ย้งรีบไปรีบมานะลูกจะได้ทำกับข้าวกัน”ในเมื่อหม่าม้าพูดอย่างนั้นย้งยี้ก็เลยต้องไปคนเดียว เล้งทมี่อยู่ลำพังกับพรรณีก็ไปช่วยจุดเตาถ่านเพื่อย่างขาหมู ชายหนุ่มเหลือบมองพรรณีที่เริ่มเรียงถ่านยามที่ไฟติดชิ้นยางในรถที่หั่นชิ้นสำหรับทำเชื้อไฟ
เรื่องแค่นี้พรรณีทำได้เองสบายๆด้วยซ้ำแต่กลับขอให้เขาอยู่ช่วย
“ม้ามีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่าครับ”เล้งไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้ตัวเองสงสัยอะไรฝ่ายเดียวเอ่ยถามท่ามกลางความเงียบ พรรณีเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มที่เห็นกันมาตั้งแต่ตัวเท่าเมี่ยง
เล้งโตจนถึงขั้นมองหล่อนออกได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“เล้ง...”หล่อนใส่ถ่านจนเต็มเตาก่อนจะเอ่ยเรียกเด็กหนุ่มที่หล่อนก็รักและเอ็นดูเหมือนเป็นลูกชายอีกคน
“กับย้งยี้น่ะ เล้งคิดยังไงกับน้อง เล้งบอกหม่าม้าได้มั้ย?”หล่อนเงยหน้าเพื่อจ้องตาเล้งตรงๆ
“เล้งรู้ใช่มั้ยว่าหม่าม้าเลี้ยงย้งเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง นอกจากเพศสภาพตั้งแต่เกิดย้งยี้ก็ไม่เหลือความเป็นผู้ชายอยู่เลย น้องโตมากับเสียงหัวเราะเยาะของคนรอบข้าง ใครๆต่างก็พากันมองว่าน้องเป็นตัวตลก ยิ่งย้งทำตัวน่ารักคนพวกนั้นก็ยิ่งหัวเราะดังมากขึ้นเท่านั้น ไม่ใช่เพราะเอ็นดูเล้งก็รู้ใช่มั้ย”
“ครับ”
“ย้งน่ะเป็นเด็กมองโลกในแง่ดีเกินไปจนบางทีหม่าม้าก็คิดว่าหม่าม้าสอนน้องผิดไปหรือเปล่า ย้งยี้แทบจะดูแลตัวเองไม่ได้เลย โตมาก็มียี่กับเล้งคอยดูแลมาตลอด แม้กระทั่งตอนนี้ถึงยี่จะไม่อยู่แต่เล้งก็ยังอยู่ หม่าม้าไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยว่าเล้งเองก็รู้สึกดีๆกับน้องเหมือนกัน”
“ครับ”เป็นอีกครั้งที่เล้งตอบกลับสั้นๆ แต่คำตอบนี้กลับหนักแน่นและไม่หลบตา พรรณีส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับคุณากร หล่อนรู้อยู่แล้วว่าเล้งจะตอบแบบนี้ หล่อนแค่ต้องการฟังออกจากปากของเล้งเพื่อความมั่นใจ
“ผมรักย้งมันจริงๆนะครับหม่าม้า”และเหมือนเล้งเองก็อยากจะย้ำให้พรร๊มั่นใจในความรู้สึกที่เขามีต่อย้งยี้ เล้งจึงตอบย้ำกลับไปอีกครั้ง
“ผมอยากดูแลย้งยี้ไปเรื่อยๆจนกว่าวันหนึ่งเราจะตายจากกันหรือจนกว่าย้งยี้จะไม่ต้องการผมแล้ว”
“แต่เรื่องนี้เล้งจะตัดสินใจเองไม่ได้รู้ใช่มั้ยครอบครัวคนจีนยังไงก็ยังถือเรื่องนี้อยู่"
“แต่ผมคุยกับป๊าแล้ว ป๊าไม่ว่าอะไรป๊าบอกว่าถ้าจะรักกันชอบกันป๊าไม่ว่า ป๊าสอนว่าคบกันก็อย่าทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาผู้ใหญ่ หม่าม้าครับ ถึงผมจะแก่กว่าย้งยี้ 2 ปี แต่ผมมั่นใจว่าผมดูและมันได้ดีเหมือนที่หม่าม้าดูแลนะครับ เพราะฉะนั้นหม่าม้าให้เราสองคนคบกันเถอะนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลมันให้ดีเหมือนที่หม่าม้ากับไอ้ยี่ดูแล”เล้งยกมือขึ้นไหว้พรรณี ปากก็เอ่ยคำพูดขอร้องทั้งที่มันไม่เคยต้องขอร้องใครแบบนี้มาก่อน พรรณีวางมือลงบนไหล่เด็กที่หล่อนเองก็รักเหมือนลูกบีบมันเบาๆราวกับจะถ่ายทอดความรักความรู้สึกเหล่านั้นให้เล้งรับรู้
“จะคบกันก็คบเถอะ หม่าม้าลุ้นแทบแย่ว่าสองคนจะลงเอยกันยังไง แต่หม่าม้าก็ขอให้เล้งช่วยเมตตาลูกของหม่าม้ามากๆนะ ย้งมันเป็นเด็กซื่อจนบางทีก็ตามใครไม่ทัน ม้าห่วง ม้าไว้ใจเล้งนะ”หล่อนยิ้มให้กับเด็กหนุ่มที่ส่งยิ้มตอบกลับมา เล้งเหมือนยกภูเขาออกจากอกยามที่ได้คุยกับพรรณีจนรู้เรื่อง หลังจากนั้นอีตัวดีก็กลับมา บทสนทนาระหว่างเล้งกับพรรณีก็หายไปกลายเป็นเสียงเจื้อยแจ้วของย้งยี้ที่เล่านู่เล่านี่ให้คนเป็นแม่ฟัง รวมทั้งที่ถูกทำร้ายร่างกายมันก็เล่าทั้งๆที่เล้งนั่งตาเหลือกใส่มันจนแทบจะถลน พรรณีหัวเราะจนน้ำตาไหลตอนที่ย้งยี้ตั้งการ์ดตามแบบมวยที่เล้งสอนก่อนจะร้องแอ๊ะ แอ๊ะ แอ๊ะ แอ้ยใส่แม่พร้อมฟูลเทิร์นรอบครึ่งให้แม่ดูแล้วอวดว่าตัวเองไปเรียนมวยเพื่อเอาไว้ป้องกันตัว
“มืออ่อนแขนอ่อนอย่างนี้จะไปสู้ใครเขาได้ล่ะลูก”พรรณีถามลูกคนเล็กอย่างอ่อนใจ
“ย้งจะต้องไปต่อยตีกับใครล่ะหม่าม้า ยังไงเดี๋ยวพี่เล้งก็มาช่วยอยู่ดีอ่ะ จริงมั้ยพี่เล้ง”มันไม่พูดเปล่ายังเอาไหล่ตัวเองชนอกแน่นๆของเล้งเป็นระยะจนพรรณีส่ายหน้าให้ลูกคนเล็ก หลังจากทำกับข้าว 3 อย่างทั้งสามคนก็ยั่งกินข้าวด้วยกันโดยไม่ลืมที่จะทำใส่ปิ่นโตแบ่งให้แปะหลิว ทั้งสามคนนั่งคุยกันอีกพักใหญ่จนเวลาสามทุ่มอีตัวดีที่เริ่มตาปรอยก็เดินมาส่งเล้งที่หน้าบ้าน มันยังมิวายงอแง
“กลับไปแล้วคิดถึงย้งด้วยนะพี่เล้ง”มันจับมือเล้งเขย่าไปมาอย่างเอาแต่ใจ
“งอแงจังว่ะโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว”เล้งยื่นมือไปลูบผมมันเบาๆ
“พี่เล้ง”มันเรียกตอนที่เล้งเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่หน้าร้าน
“อะไร?”
“กอดหน่อย”มันอ้าแขนร้องบอกอย่างเอาแต่ใจ เล้งส่ายหน้าราวกับเอือมระอาแต่ในที่สุดมันก็รับร่างบอบบางของย้งยี้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอยู่ดี
ได้ตามบัญชาของเจ้าหญิงน้อยเสมอ...
..........................
เรากลับมาอัพให้แล้วนะคะ อยากอัพทุกวันแต่กลับถึงบ้านก็หลับเป็นตาย แถมหลังๆมานี่เราปวดหลังมากจนต้องพัก นี่ก็พิมพ์ไปหลับไป
ปล.เนื่องจากมีคนอ่านทักเรื่องคำผิดเรายอมรับค่ะว่ามักจะหลุดคำผิดบ่อยเนื่องจากเรามองตัวหนังสือมากๆแล้วตาลาย แบบตัวหนังสือมันซ้อนกันแบบเบลอๆอ่ะค่ะ ทำให้เราอ่านซ้ำได้อย่างมากก็รอบเดียว ดังนั้นจึงมีคำผิดเล็ดรอดออกมาบ้างเราต้องขอโทษจริงๆนะคะ ถ้าอยากช่วยเราตวรจคำผิดแนะนำให้แคปแล้ววงแดงส่งให้เราทางทวิตเตอร์ก็ได้ค่ะ
มีข้อติชมอะไรสามารถบอกเราได้นะคะ เราอยากเป็นแก้วที่พร้อมจะรับน้ำอยู่เสมอ #พี่เล้งแซ่บมาก
-
รักษาสุขภาพนะคะ
-
:katai3: หายปวดหลังไวๆนะคะ
-
:pig4: เอาตามสะดวกเถอะคะ ไม่ไหวก็อย่าฝืน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
บุพการีทั้งสองฝั่งไฟเขียว
รอลุ้นฉากอัศจรรย์
-
:mew1: :mew1:
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะไรท์เตอร์
-
สนุกมากจ้า รออ่านตลอดค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ^^
-
ไม่เคยอ่านอะไรที่น่าถีบนายเอกเท่านี้55555. เอ็นนนนดูความอ๊องแอ๊งของนางงงชอบความสดใสของนางงน้าาาแต่เกลี๊ยดดดเกลียดจริต55555. หลอกกกกกกกกกก โลกเปิดกว้างแล้วอย่ากลัวเลยยยยยย สู้ๆๆๆๆๆๆๆปล. เล้งแซ่บจริงงงงชื่นชมค่ะ
-
ดีใจกับย้งยี้นะจ๊ะ ครอบครัวยอมรับแล้ว ทางสะดวก
-
ย้งยี้น่ารักซะจริง ๆ
-
รอเสมอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
น่ารักอ่ะย้ง
-
แซ่บแบบมีสติต้องพี่เล้งเลยจ้า
เอ็นดู
ขอบคุณค่ะดูแลสุขภาพด้วย
คำผิดเจอเยอะแต่เราให้อภัยได้ค่อยมารีไรท์เนอะ
-
ชอบผู้ใหญ่ใจดีมีเหตุผลทั้งสองครอบครัวเลย รักลูกเห็นความสุขของลูกสำคัญที่หนึ่ง
-
อิตัวดีอ้อนเก่งจังลู๊กก พี่เล้งอกจะแตกตาย อยากฟัดอิตัวขาวใจจะขาด! :ling1:
-
รอพี่เล้งแซ่บๆอยู่นะคะ เมื่อไรพี่จะแซ่บคะ ผู้ใหญ่รับรู้แล้วนะ :impress2:
-
ม้าไฟเขียวแล้ว~
-
ดี
-
:mew1:
ย้งยี้น่ารักดีอ่ะ
:katai2-1:
:pig4:
-
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ
-
:pig4: สนุกมากรอติดตามนะคะ
-
หายปวดหลังไวไวนะคะ
พัผ่อนเยอะๆกายบริหารบ่อยๆค่ะ
ออฟฟิศซินโดรมมันอันตรายมากๆค่ะ
-
ทางสะดวกแล้วเล้ง...รอ 18...พรากผู้เยาว์...คุก...คุก...คุก
-
LengZab
จงอางหวงไข่ 100%
ความสัมพันธ์ระหว่างเล้งกับย้งก็ยังคงดำเนินไปอย่างราบเรียบจากวันเป็นเดือน แต่เป็นความราบเรียบที่แสนพิเศษ ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเด็กทั้งสองคนยังคงเป็นเหมือนเช่นทุกวัน เหมือนตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา
เคยไปอ่อยพี่เล้งยังไงก็ยังคงหมั่นไปอ่อยอย่างนั้นเพราะย้งถือคติอ่อยวันละนิดจิตแจ่มใส จิตของมันนะ ไม่ใช่จิตของพี่เล้ง เพราะไปอ่อยทีไรก็โดนด่ากลับมาทุกที
ส่วนเล้งเองเคยด่าย้งยังไง ก็ยังคงด่าอยู่ไม่เคยเปลี่ยน
หากแต่พออยู่กันลำพังทั้งฝ่ามือและริมฝีปากก็ไม่เคยแยกจากกัน
จับมือกันแน่นขึ้นทุกวัน
จูบกันบ่อยขึ้นทุกวัน
แต่ก็แค่นั้น หลังจากได้รับไฟเขียวจากพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายเล้งก็ยิ่งระมัดระวังตัวมากขึ้น
เขาให้เกียรติย้งยี้มากขึ้นไม่เคยประพฤติจาบจ้วงให้ต้องเสื่อมเสีย
เคยดูแลยังไงก็ยังดูแลอยู่อย่างนั้น ขอกำลังใจในการเรียนและการทำงานด้วยจูบหวานๆพอให้ชื่นในหัวใจ แม้บ่อยครั้งอารมณ์จะพาเตลิดเปิดเปิงแต่เล้งก็หยุดมันไว้ได้ทุกครั้ง
เล้งได้แต่ภาวนาในใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันให้มันโตเร็วๆ โตเร็วกว่านี้หน่อย บ่อยครั้งที่เนื้อตัวนุ่มนิ่มทำเอาเขาสติหลุดไป มันยากเหลือเกินที่จะไม่ให้คิดชั่วยามร่างนุ่มบดเบียดออดอ้อนขอให้พาไปนู่นไปนี่ ทั้งนุ่มทั้งหอม
อีย้งมันไม่เคยรู้หรอกว่าอยู่กับมันเขาต้องอดทนอดกลั้นมากแค่ไหน ยิ่งนานวันความต้องการจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นผู้หญิงของมันยิ่งเข้มข้นความคิดเรื่องศัลยกรรมเริ่มเข้ามาในหัวของมันมากขึ้นทุกที
“พี่เล้ง พี่เล้งว่าย้งไปทำจมูกเพิ่มดีมั้ย?”อีตัวขาวที่นั่งไถโทรศัพท์มาพักใหญ่ๆเอ่ยถาม เล้งที่กำลังคุยไลน์กับเฮียเล่ยเจ๊ลี่อยู่บนเตียงถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง มันพิมพ์อะไรลงไปอีกเล็กน้อยก็โยนโทรศัพท์ทิ้ง
“จะทำไปทำไม จมูกมึงก็สวยอยู่แล้ว”
“ย้งว่าทรงมันยังไม่สวย ย้งอยากให้มันเป็นรูปหยดน้ำมากกว่านี้”มันว่าพลางใช้ปลายนิ้วลูบตามสันจมูก
“อย่างมึงถ้าจะทำคงต้องเย็บปีกจมูก”เล้งว่าอย่างไม่สนใจว่าอีตัวดีจะทำหน้าคว่ำใส่เขา
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง หาว่าย้งจมูกบานเหรอ”
“กูได้พูดที่ไหนมึงพูดเองนะ”เล้งกวนตีนกลับยิ่งทำให้อีตัวดีอมลมจนแก้มพอง
ถามว่างอนแล้วพี่เล้งง้อมั้ย...ก็ไม่ พอคิดได้เช่นนั้นมันก็ก้มหน้าก้มตาคุยกับอันอันอีกรอบ เล้งก็หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดอ่านอีกหน คิ้วเข้มขมวดแล้วคลายหลายครั้งพิมพ์รัวยิกเข้าไปในไลน์ครอบครัว ไม่นานอีตัวดีมันก็หันกลับมาอีกแล้ว
“พี่เล้ง”
“ไร?”เล้งตอบรับตายังอ่านไลน์พี่ๆอยู่ไม่ได้หันมามองอีตัวดี
“ย้งไปทำนมดีมั้ย?”มันถามพร้อมกับดันนมน้อยๆของตัวเองไปมา หน้าตาท่าทางไม่พอใจกับนมที่ตัวเองมีซักเท่าไหร่?
“ทำๆไม?”เล้งเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็มันเล็ก ใส่เสื้อผ้าไม่สวย”
“ไม่ต้องทำหรอก มึงใส่อะไรก็สวยทั้งนั้นแหละ”เล้งตอบโดยไม่ได้มองหน้าอีย้ง
ใครจะไปทนมองหน้ามันตอนนี้ได้ล่ะ อ้าปากค้างทำตาโต น่าฟัดชิบหาย แต่อีย้งเหมือนจะไม่ให้เขาได้พักหัวใจนาน มันเดินมาหยุดที่ปลายเตียงแล้วค่อยๆคลานคร่อมตัวเขายื่นหน้ามาถามอย่างเอาแต่ใจ
“ที่พูดเมื่อกี๊อ่ะ พูดจริงหรือเปล่า?”แก้มฟูๆ ปากแดงๆงุ้ยๆนั่นห่างแค่คืบ ตากลมๆเหมือนลูกกวางคาดคั้นจะเอาคำตอบให้ได้
ไม่ระวังตัวเอาเสียเลย
“เป็นสาวเป็นนาง ริอาจมาคร่อมผู้ชาย นังแรด”เล้งประคองเอวเล็กไว้จ้องหน้าอีตัวดีด้วยสีหน้ายิ้มๆ สายตาของมันหลุบมองต่ำลงไปจากหน้าของย้งยี้ เพราะใส่เสื้อยืดคอกว้าง ยามที่ย้งยี้ก้มคอเสื้อก็ต่ำห้อยลงจนเห็นเนินอกตุ่ยๆที่มีจุกสีชมพูอมสมซ่อนแอบอยู่ในนั้น
“ใครบอกว่านมมึงแบน? เนี่ย มีเนื้อมีหนัง จับก็นุ่มมือดี”เล้งไม่พูดเปล่า เขาล้วงมือเข้าไปในชายเสื้อของย้งกอบกุมเนินเนื้อเนินเล็กนั้นแล้วออกแรงบีบเบาๆแต่ความรู้สึกที่แล่นผ่านผิวกายและสัมผัสจาบจ้วงนั่นกลับทำให้ย้งยี้กระเด้งตัวขึ้นยืดกายสูงกัดปากกลั้นเสียงร้องของตัวเอง เป็นภาพที่ทำให้เล้งแทบอยากจะจับมันขยำขยี้ให้หนำใจยิ่งตอนนี้ท่านั่งของมันช่างหมิ่นเหม่กับการเสียศีลธรรมที่ตั้งไว้ยามเด้งตัวสะโพกก็บดเบียดกับหน้าท้องของเขา ดวงตากลมฉ่ำหวานชวนมองจ้องเขาอย่างคาดโทษ
“พี่เล้งแกล้งย้ง”มันฟาดฝ่ามือลงบนแผงอกแน่นๆของเล้ง แก้มมันแดงแปร๊ดจนน่าฝังจมูกลงไปแรงๆฟัดให้ช้ำแล้วร้องไห้กลับบ้านไป
“ก็มึงมันยั่ว”เล้งบีบเอวย้งเบาๆอย่างมันเขี้ยว อีตัวดีบึนปากใส่ส่งค้อนตาเขียวใส่เขา
น่ากลัวชิบหาย
น่ากลัวว่าจะอดใจไม่ไหวจับมันฟัดจนจมเตียงนี่แหละ
“ย้งเปล่ายั่ว”
“ไม่ยั่วแล้วคลานมาคร่อมกูทำไม?”
“ก็ย้งอยากฟังคำตอบของพี่เล้งชัดๆ”มันว่าพลางยู่ปาก
มันก็อยากมีนมใหญ่ๆเวลาใส่เสื้อสายเดี่ยวหรือชุดผู้หญิงจะได้โชว์เนินอกแบบคนอื่นเขามั่ง ทุกวันนี้ย้งได้แต่แปะซิลิโคน
“จะมีนมใหญ่ไปทำไม เป็นมึงตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว”
“ก็ย้งอยากสวย”
“แต่กูกลัวมึงเจ็บ มันอันตรายไม่เห็นข่าวเหรอกี่คนแล้วที่ไปทำศัลยกรรมแล้วนมเน่าอ่ะ เล็กๆแบบนี้ก็ดีแล้วใหญ่ไปไม่สวยหรอก”เล้งเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าปรกตาของย้งยี้แล้วทัดหูให้มันอย่างอ่อนโยน ดวงตาเหมือนนักล่าเมื่อครู่จางหายไป ราวกับควันไฟที่ถูกลมพัดมาแล้วก็จางหายในเวลาอันรวดเร็วเหลือเพียงสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูน้องน้อยบนหน้าท้อง
“ตอนนี้ยังไม่ให้ทำหรอกนะ แต่ถ้าโตไปยังอยากสวยอยู่ก็จะพาไปเอง”เล้งบอกกับมันด้วยเสียงนุ่มๆ ดวงตาที่มองมาที่ย้งยี้ช่างมั่นคงและชัดเจนไม่มีแววล้อเล่นหรือพูดไปส่งเดช
“สัญญา?”มันยื่นนิ้วก้อยไปกระดิกยุกยิกตรงหน้าเล้ง เล้งยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวกันพร้อมแปะโป้งเพื่อผนึกคำมั่นสัญญาที่มีให้กับย้ง
“สัญญา”
หลังจากปิดอู่ในตอนเย็นเล้งก็พาย้งยี้กลับมาส่งที่บ้าน ย้งยี้เลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นใครบางคนนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวในบ้าน ด้านหน้ามีรถยนต์คันสวยจอดอยู่ ย้งยี้ไม่รู้ว่าเป็นรถใคร แต่คนที่นั่งเต๊ะท่าหล่ออยู่นั่นน่ะจำได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ อีตัวดีลงจากท้ายรถของเล้งแล้วแหกปากดังลั่นจนคนด้านในหันมามอง
“เฮียยี่!!!!”มันวิ่งปรู้ดเข้าไปหาพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือนด้วยความคิดถึง จิวยี่ทำหน้าเหม็นเบื่อแต่ก็อ้าแขนรับร่างบอบบางของน้องไว้ในอ้อมกอดทันทีที่อีตัวดีมันพุ่งเข้าใส่
“เฮียยี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่โทรบอกย้งคิดถึงเฮียยี่ที่สุดเลย”
“เซอร์ไพร์ทไงอีโง่ แล้วนี่มันยังไงไปขลุกบ้านผัวทั้งวันบ้านช่องกลับมาซะมืดค่ำ แรดเหรอเรา”จิวยี่เขกหัวน้องไปเบาๆก่อนจะพยักหน้าทักทายเล้ง
“ไงมึง เอาน้องกูมาส่งซะมืดเลยนะ”
“ไม่ใช่ความผิดกู น้องมึงหลับเพิ่งตื่น”เล้งโบ้ยความผิดไปให้อีตัวดีที่หลังจากนอนกลิ้งเล่นได้ซักพักก็หลับไปเสียดื้อๆ เล้งจึงปล่อยให้มันนอนแล้วตัวเองลงมาซ่อมรถต่อ เพิ่งได้ปลุกให้มันตื่นแล้วพามาส่งบ้านก็เย็นจวนมืดแล้ว
“แล้วนี่มึงปิดเทอมแล้วเหรอ?”
“เออ สอบตัวสุดท้ายก็มาเลย”
“แล้วเฮียยี่มายังไงอ่ะ ทำไมไม่โทรมาบอกจะได้ไปรับ”
“ขับรถมาเอง”มันพูดพร้อมบุ้ยปากไปที่รถยนต์คันหรูหน้าบ้าน ย้งหันไปมองรถแล้วหันกลับมามองจิวยี่อย่างแปลกใจ
“รถใครอ่ะ?”ยังไม่ทันที่จิวยี่จะตอบคำถามของย้งยี้ หม่าม้าก็ยกอาหารออกมาจากในครัว จะไม่สะดุดตาเลยซักนิดถ้าไม่มีหญิงสาวหน้าตาสวยหวานคนหนึ่งถือถาดอาหารตามออกมาด้วยอีกคน
เกิดคำถามส่งผ่านออกมาจากสายตาของย้งยี้ ใบหน้าหวานงอง้ำลงอย่างไม่เป็นมิตร
“อ้าวย้งกลับมาแล้วเหรอลูก ดีเลยหม่าม้าว่าจะให้จิวยี่ไปรับที่บ้านเล้งพอดี”พรรณีวางจานอาหารที่มีแต่ของดีๆแพงๆลงบนโต๊ะ
“เล้งอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะลูก”หล่อนร้องบอกว่าที่ลูกเขยเหมือนเช่นทุกครั้งที่เล้งมาบ้าน
“ยี่ นี่น้องย้งใช่ป่าว? เหมือนกันยังกับแฝดจริงๆด้วย”หญิงสาวแปลกหน้าเอ่ยถามจิวยี่ด้วยสีหน้าระบายรอยยิ้มสดใส เล้งเห็นอีตัวดีทำปากคว่ำคิ้วขมวดเหมือนยามที่มันไม่ชอบใจอะไรซักอย่าง
“ใช่ นี่น้องยี่เอง ย้งนี่พี่ออนนะเป็นแฟนเฮียเอง”ย้งยี้มองหน้าพี่ชายสลับกับผู้หญิงที่ชื่อพี่ออน ในใจของมันรู้สึกหวิวๆ
“สวัสดีค่ะน้องย้ง พี่ชื่อพี่ออนนะคะ”หญิงสาวเอ่ยทักทายย้งยี้ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไพเราะเผื่อแผ่มาที่เล้งด้วยอีกคน
“สวัสดีค่ะ เล้งเพื่อนสนิทยี่ใช่มั้ยคะ ยี่พูดถึงให้ฟังบ่อยมากๆเลยค่ะได้เจอตัวจริงซักที”
“สวัสดีครับ”เล้งตอบรับคำทักทายอย่างมีมารยาท ย้งยี้ลุกพรึ่บขึ้นทันทีหันไปพูดกับพรรณีโดยไม่มองณอรเลยซักนิด
“หม่าม้า ย้งไม่กินข้าวนะ”
“ย้ง ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ”จิวยี่เอ่ยดุน้องเล็กที่นอกจากไม่ทักทายแฟนของเขาแล้วยังจะไม่ยอมกินข้าวด้วย
“มาคุยกันหน่อย”มันคว้ามือน้องแล้วดึงขึ้นห้องโดยที่เล้งก็เดินตามขึ้นมาติดๆ จิวยี่ไม่ได้เอ่ยปากห้ามเพราะเขาคิดว่าถ้าเกิดย้งยี้แผลงฤทธิ์ดื้อขึ้นมาก็ยังมีเล้งที่ปราบนังตัวดีได้
“ทำไมทำตัวไม่น่ารัก”จิวยี่เอ่ยถามน้องด้วยน้ำเสียงเรียบตึง ย้งยี้หันหน้าหนีไปอีกทาง
ไม่อยากคุยกับเฮียยี่แล้ว มันทำเสียง หึ ในลำคอ แสดงอาการต่อต้านอย่างเห็นได้ชัด
“เฮียไม่อยู่ด้วยแค่ปีสองปีย้งยี้ดื้อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่น่ารักเลยนะ”มันเอ่ยว่าน้องน้อยที่ทำท่าน่าจับตีให้ตูดแดงแบบตอนเด็กๆ
“ไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารักสิ ตัวมีแฟนทำไมไม่บอก”มันหันหลังให้จิวยี่ นั่นยิ่งทำให้พี่ชายหงุดหงิด
“อย่ามาหันหลังให้เฮียนะ ทำแบบนี้เฮียไม่ชอบ ที่ยังไม่บอกก็เพราะอยากพามาให้เจอตัวเลยยังไง ออนเค้านิสัยดีนะ ทำไมไม่ลองคุยกับเขาก่อน ทำแบบนี้ใส่เขาจะรู้สึกยังไง”
“ยี่ มึงใจเย็นสิวะ”เล้งจับไหล่จิวยี่ไว้ไม่ให้ดุย้งยี้มากไปกว่านี้ อีตัวดีหันมาหาเล้ง สีหน้าของมันไม่ดีเลย
เล้งรู้ดีว่าย้งยี้หวงจิวยี่ มันหวงพี่ชายอย่างกับอะไรดี สมัยที่ยังเรียนอยู่ที่นี่ย้งยี้คือไม้กันหมาตัวฉกาจที่คอยไล่พวกผู้หญิงที่มาติดพันจิวยี่
จิวยี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ มันมองน้องเล็กที่หลบหลังเล้งอย่างพยายามใจเย็นที่สุด
“รู้มั้ย ตอนที่เฮียรถล้มก็ได้ออนคอยช่วยดูแล ถ้าไม่ได้เขาเฮียก็คงจะแย่”จิวยี่เริ่มใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงโดยที่เล้งจับอีตัวดีให้กลับมายืนด้านหน้า มันจับไหล่เล็กไว้อย่างปลอบใจ
“ตอนนั้นแขนเฮียก็เจ็บ รายงานต้องทำอีกบานเบอะถ้าไม่ได้ออนคอยช่วยเฮียคงแย่ ออนไปคอยเฝ้าผลัดเปลี่ยนกับหม่าม้าตลอดสองอาทิตย์ ถ้าไม่ได้ออนหม่าม้าก็คงต้องปิดร้านยาว ตอนเฮียลำบากเฮียก็มีแค่เค้าที่คอยดูแล แบบนี้ย้งยี้ว่าเฮียควรรักเขามั้ย?”
“แต่เฮียไม่บอกหนู ทำไมไม่บอกว่าจะมีแฟน ไหนสัญญาว่าจะไม่มีแฟนไง ไหนสัญญาว่าจะรักย้งที่สุด”มันเถียงอย่างเอาแต่ใจ ดวงตากลมวาววับด้วยหยาดน้ำตาแต่มันก็พยายามฮึบไว้
หวง...
มันก็มีพี่ชายอยู่แค่คนเดียว มันก็เหลือจิวยี่เป็นที่พึ่งเป็นเสาหลัก เคยมีกันแค่สองคนพี่น้องต่อให้จิวยี่จะชอบด่ามันแต่อย่างน้อยจิวยี่ก็รักมันที่สุด
แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว...
ความรักที่มันเคยได้รับเต็มๆกลับถูกแบ่งไปอย่างหน้าไม่อาย
ย้งยี้เป็นเด็กโลภ อยากได้ความรักนั้นไว้คนเดียวไม่แบ่งใคร
ไม่ว่าจะเป็นความรักจากหม่าม้า ความรักจากพี่เล้ง และรวมถึงความรักของจิวยี่
“ย้ง...”เล้งที่จับไหล่มันอยู่ดันให้มันหันหน้ามาหาตน มือหนาเชยคางที่อีตัวดีมันกดจนแทบจะจมอกตัวเองให้แหงนขึ้นสบตากับมัน
“ตอนนี้เป็นแฟนเฮียแล้วมึงรักไอ้ยี่น้อยลงกว่าเดิมมั้ย?”อีตัวดีส่ายหน้าพรืด
“ป่าวซักหน่อย ย้งจะไปรักเฮียยี่น้อยลงได้ยังไง"
“แล้วเป็นแฟนเฮียมีความสุขมั้ย?”คราวนี้อีตัวดีพยักหน้ารับ
“มีสิ ย้งมีความสุข มีความสุขมากๆ”
“แล้วถ้าไอ้ยี่บังคับให้เราเลิกกันล่ะ”คราวนี้อีตัวดีถึงกับผวากอดเล้งไว้อย่างหวงแหนบ่อน้ำตาแตกทันที
“ไม่เลิกนะ ห้ามเลิก”
“จิวยี่มันมีแฟนมันก็ไม่ได้รักมึงน้อยลงไปซักหน่อย แถมที่เราคบกันได้ส่วนหนึ่งก็เพราะมันช่วยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้มันมีคนให้รักให้รู้สึกดี มีคนที่มาทำให้มันมีความสุขได้มึงถึงไม่ดีใจล่ะ มึงบ่นอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอว่าเป็นห่วงไอ้ยี่ว่าอยู่ทางนู้จะมีคนคอยดูแลยามป่วยไข้มั้ย มันก็มีแล้วไง แทนที่จะทำปั้นปึงใส่เค้าทำไมไม่ผูกมิตรกันไว้จะได้ช่วยฝากฝังให้เขาช่วยดูแลพี่มึง อีกอย่างมันคบกับคนนี้แปลว่ามันจะเลิกมั่วเลิกเที่ยวแบบที่มึงไม่ชอบไม่ดีหรอกเหรอ มึงโตแล้วนะย้ง มีเหตุผลได้แล้ว ลงไปข้างล่างไปขอโทษเค้าที่ทำกริยาไม่ดีใส่แล้วคุยกับเขาดีๆโอเคมั้ย?”เล้งดันตัวย้งออกห่างใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำหูน้ำตาของอีตัวดีให้อย่างเอ็นดู ย้งยี้สูดน้ำมูกหันไปหาพี่ชายที่ยืนกอดอกดูเล้งพูดกับน้องตัวเองอยู่อย่างเงียบๆ
“รักใครมากกว่ากัน?”มันเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ จิวยี่เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“ย้งกับพี่คนนั้นรักใครมากกว่ากัน ถ้าต้องเลือกจะเลือกใคร?”คราวนี้จิวยี่เข้าใจประโยคคำถามนั้น มันเดินมาหยุดข้างหน้าน้องก่อนจะวางมือลงบนกลุ่มผมนิ่มของน้องเบาๆ
“เลือกมึง”น้ำเสียงหนักแน่นเอ่ยตอบน้องโดยไม่ลังเล
“เลือกมึงร้อยเปอร์เซ็นต์”
ไม่จำเป็นต้องเลือกเลย ถ้ามีเหตุให้ต้องเลือกเขายอมทิ้งผู้หญิงทั้งโลกเพื่อเลือกน้องอยู่แล้ว
และเหมือนคำตอบนั้นจะเป็นที่พึงพอใจของคนถามอยู่ไม่น้อย รอยยิ้มเล็กๆจึงถูกจุดที่มุมปาก
ใครๆทั่วทั้งตลาดสายหยุดต่างก็รู้ดีว่าย้งยี้น่ะหวงพี่ชายยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ จิวยี่ก็เพิ่งเห็นอิทธิฤทธิ์เต็มๆเป็นบุญตาก็วันนี้แหละ
......................................
อยากเปลี่ยนชื่อเป็นณอร อยากเป็นเมียเฮียยี่
#พี่เล้งแซ่บมาก
ขอบคุณทุกความห่วงใยนะคะ ตอนนี้หลังก็ยังเดี้ยงเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือตะคริวที่ขากับท้องสลับกันเหมือนเล่นเก้าอี้ดนตรีเลยค่ะได้ร้องไห้ทุกวัน 55555
คนเขียนป่วยเป็น S.L.E ค่ะ แล้วลงไต ก็จะสามวันดีสี่วันไข้ หน้าร้อนนี่ก็จะวัดใจจะอยู่หรือจะตายทุกปีค่ะ ชินแล้ว
-
โหยย ... รักษาสุขภาพนะคะคนเขียน สู้ๆ :L2:
-
:mew1:
-
:mew1:หลังๆไม่ค่อยได้เข้าเล้า พลาดมาก ชอบเรื่องนี้มาก ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รักษาสุขภาพด้วยจ้า
-
รักษาสุขภาพนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หวงพี่ชายยังกะจงอางจริงๆเลยย้งยี้
คนเขียนรักษาสุขภาพนะคะ
-
ช็อตนี้ขอเป็นเมียเฮียยี่เถอะ!!!! เฮียละมุนนนน
-
:pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
-
:L2:
-
:L2:
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2: :L1: :3123:
-
น้องย้งน้อยใจพี่ แต่เล้งสอนดีมากๆ ย้งยังมีแฟนเลย พี่ยี่ก็ค้องมีคนที่รักบ้าง
ขอบคุณค่ะ
-
รักษาสุขภาพนะคะ ขอให้อาการดีขึ้นไวๆ หน้าร้อนนี้อย่าได้ป่วยได้ไข้ค่ะ
-
สู้ๆค่ะ ดูแลสุขภาพค่ะ
-
LengZab 15
"หัดไว้ถึงเวลาจะได้เป็นงาน"
ณอรหยุดยืนหน้าห้องนอนของย้งยี้มาซักพักหนึ่งแล้ว ในมือมือถุงของฝากที่หล่อนตั้งใจไปเดินเลือกซื้อให้กับย้งยี้แต่หล่อนกลับไม่มีความกล้าพอที่จะเคาะประตูเรียก อาหารมื้อเย็นผ่านไปอย่างอึมครึมเมื่อย้งยี้ที่เดินตามพี่ชายลงมาเอ่ยทักทายหล่อนด้วยเสียงเบาหวิวแถมเลี่ยงที่จะมองหน้ากันอีกต่างหาก ณอรยกมือทำท่าจะเคาะห้องแล้วก็เอาลงอยู่อย่างนั้นเป็นสิบรอบจนจิวยี่ที่ยืนกอดอกมองอยู่ในห้องถึงกับขำจนไหล่สั่น เขาไม่เคยเห็นหล่อนประหม่าขนาดนี้ เวลาอยู่ที่มหาวิทยาลัยตำแหน่ดาวคณะกับดาวมหาลัยของหล่อนทำให้ณอรมีบุคลิกที่มั่นใจตัวเองอยู่เสมอ หล่อนเป็นคนเรียบร้อยและเป็นมิตร มีน้ำใจกับเพื่อนทุกคน ณอรเป็นคนพูดจาไพเราะอ่อนหวานเข้ากับผู้ใหญ่และคนอื่นๆได้ง่าย ดังนั้นหล่อนจึงเข้ากับพรรณีได้ทันทีที่เจอกันตอนจิวยี่เข้าโรงพยาบาล หญิงสาวหันไปทำตาเขียวใส่จิวยี่ที่ไม่ยอมช่วยอะไรเลย
“เคาะเลย มันไม่เอากระปุกครีมเขวี้ยงหน้าออกมาหรอก”เป็นการให้กำลังใจที่ไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาซักนิด หล่อนเบ้ปากใส่จิวยี่ก่อนจะสูดหายใจลึกๆ 1 ครั้ง จิวยี่เมื่อเห็นท่าทางนั้นก็รีบปิดประตูห้องตัวเองแต่ก็ยังแอบแง้มเพื่อดูเหตุการณ์ข้างนอกว่าเป็นยังไงบ้าง
เขาเชื่อว่าณอรจะเข้ากับน้องของเขาได้ดี ณอรเคาะประตูห้องของย้งยี้เบาๆ 2-3 ครั้งก็ได้ยินเสียงตอบกลับจากด้านใน
“เข้ามาเลยจ้าย้งไม่ได้ล็อคห้อง”
ย้งยี้ตอบรับเสียงเคาะประตูในขณะที่ยังไม่ละสายตาไปจากหนังสือ พรุ่งนี้ย้งจะสอบ หลังจากสอบเสร็จก็จะได้ปิดเทอมกลางภาคแล้ว หลังจากไปนั่งเล่นนอนกลิ้งบ้านพี่เล้งมาทั้งวันตอนนี้ก็ได้เวลาที่จะอ่านหนังสือ เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับกลิ่นหอมแปลกไปจากที่เคยได้กลิ่นทำให้ย้งยี้หันไปมอง อีตัวดีทำคิ้วขมวดทันทีที่คนหน้าห้องไม่ใช่หม่าม้ากับจิวยี่
“เอ่อ...”ณอรยืนเก้ๆกังๆอย่างไม่รู้จะทำอะไร ส่วนย้งยี้เลิกคิ้วสูงเป็นคำถาม
“พี่ออนมีอะไรเหรอ?”มันตัดสินใจเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาท่ามกลางบรรยากาศอันแสนอึดอัดนี้เสียเอง
“คือพี่เอาของฝากมาให้น่ะค่ะ”หญิงสาวยกถุงพะรุงพะรังในมือให้ย้งยี้ดู ตากลมมองถุงที่บอกยี่ห้อแบรนด์เนมเล็กน้อยอย่างไม่สนใจ
“ไม่ได้อยากได้นี่”มันว่าเบาๆ จิวยี่ที่แอบดูอยากจะตีนัก แต่ณอรกลับยิ้มหวานใส่คนน้องแล้วจึงถือวิสาสะไปนั่งลงบนขอบเตียงของย้งยี้ แวบแรกที่เห็นการแต่งห้องของคนเด็กกว่าณอรรู้สึกเอ็นดูความเจ้าหญิงน้อยฟรุ้งฟริ้งคนนี้เสียเหลือเกิน
“ย้งชอบสโนว์ไวท์เหรอคะ พี่ออนก็ชอบ แต่จริงๆพี่ออนชอบเจ้าหญิงดิสนี่ย์ทุกคนเลยนะ พี่ออนมีของสะสมด้วยเต็มห้องไปหมดเลย”ย้งยี้ปรายตามองคนที่ถือวิสาสะนั่งบนเตียงของตัวเอง เกิดคำถามขึ้นมาในใจว่า ใครถาม? แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป
“มานั่งใกล้ๆพี่ออนหน่อยเร็วคนสวย”ณอรดึงแขนย้งยี้ให้มานั่งบนเตียงด้วยกันถึงย้งยี้อยากจะขืนตัวไว้แต่ก็จำต้องยอมมานั่งอย่างขัดไม่ได้ ณอรเริ่มรื้อของในถุงออกมาวางเรียงบนเตียงทีละอย่าง ดวงตาของอีตัวดีฉายแววตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดออกมาวูบหนึ่งแต่มันก็เก็บสีหน้าและอาการนั้นไว้อย่างรวดเร็ว ณอรแอบยิ้มให้กับท่าทางนั้นอย่างนึกเอ็นดู
“เห็นจิวยี่บอกว่าย้งไม่ค่อยมีเครื่องสำอางค์ใช้เท่าไหร่เพราะจิวยี่ห้าม พี่ออนไปช็อปกับคุณแม่เมื่อวันก่อนนึกถึงน้องก็เลยซื้อมาฝาก ตัวนี้เป็นรองพื้นคุมมันได้ดีเยี่ยม น้องย้งผิวสวยทานิดเดียวสวยแน่ๆ ลองดูสิคะ”ณอรยื่นขวดรองพื้นให้กับย้งยี้ เด็กน้อยไม่ยอมรับแต่สายตาที่จ้องมองนั้นสนใจเต็มที่
มันเป็นธรรมดาของเด็กที่รักสวยรักงาม ณอรไม่ได้รบเร้าที่จะให้ย้งยี้สนใจ หล่อนยังคงอธิบายเครื่องสำอางค์ชนิดต่างๆ อีตัวดีนั่งแทบไม่ติดเมื่อณอรเปิดพาเลทอายแชโดว์ให้ดู สีแสนน่ารักที่เหมาะกับวัยรุ่นมันเรียกร้องให้ได้ทดลองเสียเหลือเกิน แต่ย้งยี้จะหลุดฟอร์มไม่ได้
“มาค่ะเดี๋ยวพี่ออนลองแต่งหน้าให้น้องย้งดีกว่าเนอะ”ณอรทำท่าจะแต่งหน้าให้ย้งยี้แต่อีตัวดีเอี้ยวตัวหนี
“มืดแล้ว...”ย้งจับมือของณอรไว้ ดูก็รู้ว่าใจจริงก็อยากลอง แต่ก็กลัวเสียฟอร์ม
“ก็เดี๋ยวแต่งเสร็จค่อยลบก็ได้ยังไงย้งยี้ก็ยังไม่ได้อาบน้ำนี่จ๊ะ มา เดี๋ยวพี่ออนสอนแต่งหน้าแบบเบาๆเหมือนไม่ได้แต่งให้ จะได้แต่งไปโรงเรียนได้ อีกอย่างอาทิตย์นี้น้องย้งสอบเสร็จพี่ออนกับจิวยี่จะพาไปเที่ยวสัตหีบ แต่งอ่อนๆแล้วไปถ่ายรูปกับน้ำสวยๆดีมั้ยคะ?”
“หือ...เฮียยี่จะพาย้งไปทะเลเหรอ?”อีตัวดีทำตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อได้ยินคำว่าทะเล ณอรมองเด็กตัวขาวที่ทำท่าน่ารักๆแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู
น้องของจิวยี่น่ารักสมกับที่จิวยี่อวดไว้จริงๆด้วย ยังเป็นเด็กน้อยที่ใสซื่อ ดูท่าทางจะเลี้ยงง่าย ไอ้ที่หล่อนหนักใจตอนอยู่หน้าห้องตอนนี้เบาลงเยอะเลย
“ใช่จ้า พี่ออนจองที่พักไว้แล้ว มาเร็ว พี่ออนสอนแต่งหน้าเนอะ ตายแล้ว ผิวน้องย้งดีมากเลย ไม่มีรอยเลยดูแลตัวเองยังไงจ๊ะเนี่ย”ณอรชวนอีตัวดีคุยไปเรื่อย ทั้งเรื่องเครื่องประทินผิวที่ใช้ สอนเทคนิคการแต่งหน้าที่ย้งยี้ไม่รู้หลายๆอย่าง เพราะรักสวยรักงามเหมือนกันในที่สุดย้งยี้ก็หลุดคุยกับเขาไปซะเยอะ จิวยี่ที่แอบดูอยู่ยิ้มอย่างพอใจ เห็นคนรักลงเครื่องสำอางค์บนหน้าน้องแล้วก็รู้สึกว่าที่ณอรพูดกับเขาไว้น่ะไม่ผิดเลย
“น้องเป็นผู้หญิงเขาต้องรักสวยรักงามอยู่แล้วจิวยี่จะไปบังคับเขามากไม่ได้หรอก เด็กผู้หญิงยังไงก็ต้องชอบของสวยๆงามๆทั้งนั้น”หล่อนบ่นเขาในวันที่ไปเลือกเสื้อผ้าให้ย้งยี้ ณอรมีรสนิยมในการแต่งตัวที่ดี แม้จะเป็นเพียงเสื้อยืดกางเกงยีนส์หล่อนก็ยังจับมามิกซ์กันให้ดูดีได้ ดังนั้นเสื้อผ้าที่ส่งมาให้ย้งยี้เกือบทุกชุดเขาให้ณอรเป็นคนเลือกและทุกครั้งที่ได้รับอีตัวดีจะโทรมากรี๊ดกร๊าดใส่เสมอ ย้งยี้มันดูแลตัวเองดีครีมบำรุงผิวที่ใครว่าดีมันก็ไปซื้อมาลองตัวมันถึงทั้งนุ่มทั้งหอมอยู่ตลอดเวลา โชคดีแค่ไหนแล้วที่มันได้ไอ้เล้งเป็นแฟน รายนั้นน่ะคงท่องบทสวดปลงสังขารวันละสามเวลาหลังอาหารแน่ๆ
ถ้าไม่ใช่ไอ้เล้งเขาคงไม่ไว้ใจให้อยู่กันตามลำพังกับน้องเขาแน่ๆ
“เห็นมั้ยคะ เนี่ย แต่งเหมือนไม่ได้แต่ง มันแค่ทำให้หน้าน้องย้งผ่องขึ้นดูมีชีวิตชีวา คนที่มองก็จะแบบโหยคนนี้หน้าดีจังผิวดีจัง”ณอรเก็บเครื่องสำอางค์หลังจากแต่งหน้าให้ย้งยี้เสร็จแล้ว อีตัวดีวิ่งไปส่องกระจกแล้วยิ้มกว้างอย่างพอใจ
“พี่ออนแต่งหน้าเก่งจังเลยจ้า”มันหันมาชมกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงอีกครั้งเมื่อณอรกวักมือเรียก
“พี่ออนเคยไปเรียนแต่งหน้าที่อังกฤษ”หล่อนเฉลยข้อข้องใจเรื่องที่แต่งหน้าเก่งมือเรียวก็หยิบเอาของจากถุงกระดาษใบใหญ่ออกมามันคือเสื้อผ้า 2-3 ชุด ปากก็อธิบายว่าชุดนี้เอาไว้ใส่ตอนไปเดินเล่นชายหาด ชุดนี้เอาไว้ใส่เที่ยว บอกแพลนคร่าวๆว่าจะพาไปไหนบ้าง อีตัวดีจ้องหน้าณอรนิ่ง ในหัวมันมีความคิดประเดประดังไปหมด
“ไม่ใจอ่อนให้หรอกนะ ถึงพี่จะมาทำดีกับย้งยังไงก็จะยังไม่ยกเฮียยี่ให้หรอกนะ”มันว่าน้ำเสียงจริงจังขึงขังที่เคยมีหายไปกว่าครึ่ง ณอรยิ้มให้ย้งยี้ หล่อนเข้าใจความรู้สึกของย้งยี้ดี หญิงสาววางเสื้อผ้าในมือลงแล้วคว้าจับเอามือนุ่มของอีตัวดีมากุมไว้
“พี่ออนเข้าใจความรู้สึกของย้งดีนะคะ พี่ออนก็มีพี่ชาย พี่ชายของพี่ออนน่ะตัวใหญ่ยังกับหมีแถมดุอีกต่างหาก แต่ก็เป็นพี่ชายที่ใจดีมากๆเราสนิทกันมากจนวันหนึ่งพี่ชายพาแฟนเข้าบ้านพี่ออนกินข้าวไม่ลงเลย ความรู้สึกคือคุณหมีของเรามีเจ้าของใหม่เสียแล้ว เขาก็จะไม่ใช่ของเราคนเดียวอีกแล้ว ใจมันหวิวมากๆเลย”หล่อนหัวเราะเมื่อนึกถึงวันที่เห็นพี่ชายพาแฟนเข้าบ้าน อาการของหล่อนไม่ต่างกับที่เจอย้งยี้วันนี้เลยซักนิด
“เพราะมีกันแค่สองคนพี่น้องเลยคิดว่าเรากำลังจะโดนแย่งความรักไป พี่ออนทำตัวไม่ถูก แถมแฟนพี่ชายก็ไม่เข้าหาอีกมันกระอักกระอ่วนใจไปหมดเราต่างคนต่างไม่มีใครลดช่องว่างระหว่างกัน จนในที่สุดพี่ออนก็เห็นว่าตอนพี่อุ่นอยู่กับเขาพี่อุ่นมีความสุข พี่ออนเลยเป็นฝ่ายเริ่มคุยกับเขาก่อน”ณอรกระชับฝ่ามือที่กุมมือของย้งยี้ให้แน่นขึ้น หล่อนไม่รู้ว่าการเปิดใจเข้าหาย้งยี้ก่อนจะได้ผลมั้ยแต่ก็ดีกว่าการที่ต่างฝ่ายต่างสร้างช่องว่างของกันและกันให้ห่างขึ้น
“พี่ออนอยากบอกให้ย้งรู้ว่าพี่ออนไม่ได้มาแย่งความรักจากจิวยี่ไปจากย้ง พี่ออนขอแค่เข้ามาช่วยดูแลจิวยี่ เหมือนที่หม่าม้ากับย้งยี้เคยดูแล ให้พี่ออนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวน้องย้งได้มั้ยคะ”ณอรไม่รู้หรอกว่าคำพูดที่สื่อถึงความจริงใจของหล่อนคืนนั้นได้ผลมั้ย แต่หลังจากวันนั้นย้งยี้ก็คุยกับหล่อนมากขึ้น จิวยี่บอกกับหล่อนว่าย้งยี้ไม่ใช่เด็กไม่มีเหตุผล วันหนึ่งความจริงใจของณอรจะประสบผลสำเร็จเอง ย้งยี้ยังคงไปโรงเรียนตามปกติการสอบกลางภาคทำให้อีตัวดีไปแอ๊ะแอ๋ใส่เล้งไม่ได้ ส่วนเล้งเองก็ต้องสอบเช่นเดียวกัน ดังนั้นตอนเย็นหลังจากมาส่งอีตัวดีที่บ้านคุยกับจิวยี่นิดหน่อยเล้งก็กลับไปอ่านหนังสือรวมกับเจงและอิน เหลืออีกแค่สองวันก็จะสอบเสร็จมันจึงตั้งใจอ่านหนังสือ ตอนเย็นจิวยี่กับณอรก็มาช่วยติววิชาที่ย้งยี้ไม่เข้าใจ พรรณีเห็นลูกๆเข้ากันได้ดีก็เบาใจขึ้นเยอะ
“อิจฉาคนจะได้ไปทะเล”อันดามันเบะปากใส่ย้งยี้เมื่อเพื่อนสนิทบอกว่าสุดสัปดาห์นี้ตัวเองจะไปเที่ยวสัตหีบ
“อันอันชวนเจ้จูไปด้วยสิ”
“ไม่เอาหรอก ย้งไปกับครอบครัวเถอะ อีกอย่างอันต้องไปหาก๋งกับม่าที่นครปฐมคงอยู่ยาวเป็นอาทิตย์ตามไปไม่ได้หรอก”
“เสียดายจัง ไปกันเยอะๆน่าสนุกดีออก”ย้งยี้บ่นอย่างเสียดาย ทั้งๆที่เฮียยี่บอกว่าชวนเพื่อนไปได้แล้วแท้ๆเชียวแต่อันดามันกลับไม่ว่างไปด้วย
“เสียดายทำไม ตัวไปกับพี่เล้งถือโอกาสนอนห้องเดียวกันไปเลยสิ จากนั้นก็...”อันดามันแสร้งเว้นจังหวะให้ย้งยี้คิดตาม อีตัวดีหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาทันทีเมื่อเข้าใจความหมายของเพื่อนรัก
“บ้าเหรอ...ไม่เคยทำแบบนั้นซักหน่อย”ย้งยี้ตีแขนอันอันแก้เขิน
“คบกันมาจะสามเดือนแล้วไม่เคยจิ้มกันเลยซักทีเหรอ พี่เล้งเป็นกามตายด้านหรือเปล่าย้ง”
“บ้า...จะเป็นได้ยังไง ก็มีอารมณ์ทุกครั้งที่จูบกันแหละ แค่พี่เล้งหยุดก่อนตลอด”
“แปลก นี่ถ้าอันเป็นพี่เล้งอันว่าอันไม่น่าจะหยุดได้นะ”
“อันอันทะลึ่งอ่ะ พี่เล้งเค้าแค่ให้เกียรติย้ง พี่เล้งบอกว่าย้งยังเด็กรอให้โตก่อน”
“แล้วอยากทำป่าวล่ะ?”อันดามันแกล้งยื่นหน้ามาถามระยะประชิด ย้งยี้นึกถึงฟิคที่เคยอ่านก็ได้แต่ขนลุกหลับตาปี๋
ไม่เอาอ่ะ ย้งกลัวเจ็บเหมือนในฟิค”
“ถ้าเจ็บทำไมคนเค้าชอบทำกันอ่ะ แปลว่ามันต้องมีอารมณ์อื่นที่ดีกว่าเจ็บสิ”
“ไม่เอาอ่ะ เลิกพูดเรื่องนี้ อันอันลามกย้งไม่คุยด้วยแล้ว”ย้งยี้หันหน้าหนีอันดามันไปอีกทาง ในหัวนึกถึงบทอัศจรรย์ที่เคยอ่านแล้วก็ได้แต่หลับตาปี๋สะบัดร้อนสะบัดหนาวขึ้นราวกับจะเป็นไข้ แค่ที่เคยทำๆกันกับพี่เล้งตอนที่ฝนตกย้งก็ว่ามันก็เยอะแล้วนะ แบบนั้นเสียวแต่ไม่เจ็บแต่ในฟิคบรรยายว่าเจ็บมาก ย้งจะหาเรื่องเจ็บตัวทำไมอ่ะ
แต่เหมือนอันดามันจะไม่หยุดแค่นั้น ดึกคืนนั้นอันดามันก็ส่งลิ้งค์บางอย่างมาให้
“ลองดูศึกษาไว้พอถึงเวลาจะได้เป็นงาน”
......................................
อันอัน บ้าๆๆๆ มาสอนอะไรย้งยี้ก็ไม่รู้ เด็กมันยิ่งร้อนวิชาอยู่ สอนง่ายสอนดาย
#พี่เล้งแซ่บมาก
หลังจากตอนที่ 15 เราอาจจะต้องทิ้งช่วงนานหน่อยนะคะ เจอกันเมื่อจ่ายค่าเน็ต 5555555555555555
ร่วมโดเนทได้ที่เลขบัญชี 975209**** 555555555555555555555555555555
-
อันอัน ทำไมยุย้งยี้แบบนี้~
-
จั๊กจี้ :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน่าาา
-
ย้งยี้ศึกษาไว้เต็มที่เลยลูก เผื่อได้ใช้ กิกิ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอได้เสมอ
เอ็นดูย้งยี้ คงงงน่ะ เลยทำตัวไม่ถูก
แถมหวงพี่มากยิ่งกว่าไข่ในหินอีก
แต่ชอบความชายตามองนะ
ที่ออนเอาของมาให้แล้วแอบอยากลองน่ะ
ตลกยี่ ไม่ช่วยแล้วยังชงเข้มอีก แต่โชคดีที่เข้าใจกัน
เล้งช่วยได้เยอะเลยนะ ไม่งั้นได้ทะเลาะกันแน่นอน
อันอัน หนูจะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ แค่นี้พี่เล้งก็จะแย่แล้ว 5555
-
:mew1: :mew1:
-
เด็กร้อนวิชา ต้องเจออาจารย์เล้ง
-
น่ารักมากๆเลยชอบๆ :mew1:
-
ปสัหตีบ...ไม่ใช่ไปเสม็ด..ย้งยี่...สบายใจได้5555...ใช่มั้ยพี่เล้ง
-
หวงแหน
-
จะรอพี่เล้งโดนเด็กเป็นงานมายั่วยวน
ตายแน่พี่ บอกเลย
+1 ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้
รอได้ๆ
:mew3:
-
เตรียมตัวไว้นะย้ง
-
ฝึกไว้ลูก
-
อันอันใจเย็นนนนน5555
-
:pig4:
-
อันอัน อย่ายุ ย้งยี้พร้อมใจแตกจ้า 5555555
-
สนุกสนานดี .. หนุ่มปากร้าย กับ สาวจอมตื้อ
-
LengZab 15
"หัดไว้ถึงเวลาจะได้เป็นงาน"
100%
ในที่สุดวันเดินทางไปสัตหีบก็มาถึง จิวยี่กับเล้งมาช่วยหม่าม้าขนของขึ้นรถตั้งแต่ตีห้า พรรณีเตรียมขาหมู หมูแดง และไก่ต้มพร้อมน้ำจิ้มใส่กล่องอย่างดีให้ณอรเอากลับไปฝากที่บ้านเพราะทั้งหมดตัดสินใจจะไปเที่ยวและค้างที่กรุงเทพก่อน 1 วันเพื่อพาย้งยี้กับเล้งไปเปิดหูเปิดตา
ปกติย้งยี้ก็ไม่ได้ไปกรุงเทพเพื่อเที่ยวเตร่อยู่แล้ว มันเคยไปสองหนคือวันที่ไปส่งจิวยี่เข้ามหาวิทยาลัยกับตอนที่จิวยี่ปิดเทอมคราวก่อนแต่ก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกลกว่าห้างใกล้คอนโดของจิวยี่นัก ที่เคยไปทัศนศึกษาย้งยี้ไม่นับ
“หม่าม้าไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอคะ ไปด้วยกันหลายๆคนน่าสนุกดีออกค่ะ”ณอรยังไม่ละความพยายามที่จะพาพรรณีไปเที่ยวด้วย หล่อนอยากให้แม่ของแฟนได้ไปพักผ่อนหย่อนใจด้วยกันแต่พรรณีก็ปฏิเสธเสียงนุ่ม หล่อนกุมมือว่าที่ลูกสะใภ้ไว้ตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ไปเที่ยวกันตามประสาหนุ่มๆสาวๆเถอะลูก ม้าไม่อยากปิดร้านนาน คราวจิวยี่เจ็บก็ปิดไปครึ่งเดือนลูกค้าบ่นกันเยอะเลย ฝากความคิดถึงไปให้คุณพ่อคุณแม่น้องออนด้วยแล้วกันจ้าบอกท่านว่าเจอกันคราวหน้าม้าขอเลี้ยงข้าวตอบแทนคราวก่อนนะ”
“ได้เลยค่ะ ออนจะบอกคุณพ่อกับคุณแม่ให้นะคะ ท่านคงดีใจที่จะได้เจอหม่าม้าอีก”
“แล้วนี่น้องยังไม่ลงมาอีกเหรอจิวยี่ มัวทำอะไรอยู่เดี๋ยวก็ถึงกรุงเทพสาย”
"นู่น อยู่บนห้อง ลุกขึ้นมาแต่งหน้าตั้งแต่ตีสี่”จิวยี่บุ้ยปากขึ้นไปชั้นบน พรรณีหัวเราะขำท่าทางลูกชายคนโตยามพูดถึงน้องชาย หล่อนรู้ว่าย้งยี้ตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว รายนั้นน่ะเอาชุดมาให้ช่วยเลือกตั้งหลายชุดเป็นเดรสบ้าง กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดบ้างมากมายไปหมด พรรณีบอกให้ย้งยี้ติดเสื้อผ้าผู้ชายปกติไปด้วยเจ้าตัวดีจึงติดเสื้อแขนยาวแบบผู้ชายและกางเกงยีนส์ไปด้วยอีกชุด
“ไปดูน้องหน่อยไปลูก ให้พี่ๆรออย่างนี้มันน่าตี”หล่อนบอกกับจิวยี่ ยังไม่ทันที่จะได้เดินขึ้นไปร่างขาวๆที่ใส่เสื้อยืดเข้ารูปสีขาวทับด้วยยีนส์พอดีตัวกับกางเกงขาสั้นสีฟ้าอ่อนก็วิ่งสับขาลงมาจากบันได เล้งมองลุคใหม่ของย้งยี้ด้วยท่าทางนิ่งๆแต่ใจกลับเต้นราวกับกลองรบ
ย้งยี้วันนี้ไม่เหมือนย้งยี้ในทุกวันที่เคยเห็นหน้าตาของมันแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางค์แบบบางเบาอย่างที่ณอรสอนแต่ช่วยทำให้ผิวดูมีสุขภาพดี พวงแก้มนุ่มนิ่มบัดนี้เป็นสีระเรื่อราวลูกพีชรับกับริมฝีปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกราคาแพงที่เล้งซื้อให้เมื่อสามเดือนก่อน ผมที่เคยสั้นบัดนี้ยาวเป็นลอนเบาๆจนถึงกลางหลังปิดทับด้วยหมวกแก้ปที่เล้งจำได้ว่าเป็นใบโปรดของมัน อีตัวดีขี้ขโมย เดี๋ยวพ่อจะตีให้มือหักยืมแล้วไม่คืนยึดเป็นของตัวเองเฉยเลย หน้าอกหน้าใจที่ตุ่ยน้อยๆบัดนี้เป็นทรวดเป็นทรงราวกับหญิงสาวที่โตสะพรั่ง อิทธิฤทธิ์ของซิลิโคนอย่างดีทำให้ย้งยี้ดูอวบอิ่มเต่งตึงน่าขยำขยี้เสียเหลือเกิน
น่ารัก...น่ารักชิบหายเลย
“ใจเย็นนะไอ้เล้ง มึงมองน้องกูเหมือนจะแดกมันเข้าไปทั้งตัวแล้ว”เล้งรีบละสายตาออกจากอีตัวขาวที่วิ่งมารวมกลุ่ม มันรับกระเป๋าเดินทางที่ย้งยี้ลากมาไปใส่ท้ายรถ
“กว่าจะเสด็จได้นะ ชักช้า”
“แหม เฮียยี่ ย้งได้ไปเที่ยวทั้งทีขอจัดเต็มหน่อยเถอะ”มันหันไปยู่ปากใส่พี่ชาย
"เอาล่ะอย่ามัวเถียงกัน เดินทางกันได้แล้ว ถึงแล้วอย่าลืมไลน์มาบอกหม่าม้านะ”ทั้งหมดรับคำแล้วยกมือไหว้ลาหม่าม้า จิวยี่ทำหน้าที่คนขับโดยมีณอรนั่งคู่ด้านหน้า ด้านหลังเล้งนั่งคู่กับย้งยี้ อีตัวดีถอดหมวกแล้วถือโอกาสซบหัวลงกับไหล่ของเล้ง
“ง่วง นอนไม่พอ”มันบอกเบาๆ เล้งถอดเสื้อตัวนอกของมันคลุมตัวให้ย้งยี้ปิดตั้งแต่เอวจนถึงขาเพราะกลัวมันจะหนาวจากแอร์ที่ปรับจนเย็นฉ่ำ มือของมันกุมมืออีตัวดีใต้เสื้อที่คลุมไว้ ย้งยี้คลี่ยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะปิดเปลือกตาลงจมสู่ห้วงนิทราอย่างสบายอกสบายใจในขณะที่เล้งก็พูดคุยกับจิวยี่และณอรไปตลอดทาง นาฬิกาบอกเวลา 9 โมงครึ่ง รถยนต์ที่พาหนุ่มสาวทั้งสี่ออกเดินทางก็จอดที่ใต้คอนโดของจิวยี่
“เธอจะไปบ้านกี่โมงเดี๋ยวเราขับรถไปให้จะได้ไปไหว้พ่อแม่อีกที”
“ซักสิบโมงครึ่งค่อยไป ขึ้นไปนั่งพักเหนื่อยห้องเธอก่อนแล้วกัน”
“แล้วตกลงเธอจะเอาคันนี้ไปหรือเอาไปเปลี่ยนกับรถของพี่อุ่นอ่ะ?”จิวยี่เอ่ยถามในขณะที่ดับเครื่องยนต์
“ดูก่อนถ้าพี่อุ่นไม่ใช้รถเดี๋ยวเรายืมคันนั้นไป”
“ไม่ต้องเปลี่ยนก็ได้นะ ของเยอะเราขี้เกียจย้ายไปย้ายมา”จิวยี่พูดพลางส่งยิ้มแหยๆให้ณอรที่ชี้นิ้วราวคาดโทษกับคนเกียจคร้าน เล้งสะกิดย้งยี้ที่หลับสนิทตั้งแต่ออกจากบ้านเบาๆ อีตัวดีสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียทำท่าจะขยี้ตาแต่เล้งจับมือมันไว้
“ถึงแล้วเหรอพี่เล้ง”
“อือ ถึงจนเขาคุยเรื่องจะไปบ้านออนเสร็จแล้ว ลงเถอะ”มันปล่อยมืออีตัวดีแล้วเปิดประตูลงจากรถ ย้งยี้ตามลงมาติดๆ จิวยี่เปิดท้ายรถให้เล้งกับย้งยี้เอากระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าสำหรับเดินทางพรุ่งนี้ออกมากแล้วจึงล็อครถแล้วเดินนำทุกคนขึ้นลิฟท์ตรงไปยังชั้นที่ตัวเองอยู่
“ชุดนอนใส่ของกูแล้วกัน เดี๋ยวกูจะไปบ้านออนซักพัก ถ้าหิวตรงหัวเตียงมีเบอร์ร้านข้าวข้างใต้โทรสั่งให้เขาเอาขึ้นมาส่งได้ ซักบ่ายสามกูกลับมาแล้วไปกินปิ้งย่างกัน ไอ้เล้งคืนนี้นอนกับกูที่ห้องรับแขกให้ย้งกับออนนอนด้วยกันในห้องโอเคมั้ย?”
“เออ ยังไงก็ได้ ห้องมึงก็กว้างดีนะ”เล้งตอบรับอย่างคนง่ายๆสบายๆให้มันนอนไหนก็ได้ทั้งนั้น มันเดินสำรวจรอบๆห้องของจิวยี่อย่างสนใจ ในห้องโล่งโปร่งมีเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น จิวยี่ไม่ชอบห้องที่รก ย้งยี้ปรี่เข้าครัวเพื่อสำรวจว่ามีอะไรพอจะทำกินได้บ้าง
“มีแต่มาม่า”มันย่นจมูก
“ก็ถึงบอกว่าให้โทรสั่งเอาไงล่ะ”ไอ้คนพี่เขกกบาลน้องไปทีหนึ่ง จิวยี่กับณอรนั่งพักกันอีกครู่จึงออกเดินทางไปบ้านของณอรที่อยู่แถวบางแคทิ้งให้เล้งกับย้งยี้อยู่ด้วยกัน อีตัวดีที่เริ่มหิวเพราะเลยเวลากินข้าวเช้ามาพอสมควรเดินไปหยิบเบอร์โทรหัวเตียงที่จิวยี่บอกว่าเป็นร้านอาหารตามสั่งจัดการสั่งข้าวผัดกะเพราะหมูกรอบไข่ดาวไม่สุกให้เล้งและสั่งข้าวผัดทะเลให้ตัวเอง รอเพียงไม่นานกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น เล้งเป็นฝ่ายเดินไปเปิดประตูรับของแล้วจ่ายเงินในขณะที่ย้งยี้เข้าห้องน้ำอยู่
หลังจากกลับจากบ้านของณอร เย็นวันนั้นจิวยี่กับณอรก็พาทั้งเพื่อนทั้งน้องไปกินปิ้งย่างเกาหลี อีตัวดีถูกใจมากกินเยอะกว่าปกติโดยที่มีเล้งคอยย่างหมูให้มันมือเป็นระวิง ตกกลางคืนจิวยี่กับเล้งนั่งจิบเบียร์ดูบอลด้วยกันจนถึงดึกในขณะที่ณอรกับย้งยี้เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ
"ทำไมรีบนอนกันจังล่ะเธอ”จิวยี่เอ่ยถามตอนที่ณอรบอกว่าจะเข้านอนแล้ว
“นอนเร็วใต้ตาจะได้ไม่คล้ำพรุ่งนี้ออนกับย้งจะต้องสวยที่สุดในสัตหีบ ไปค่ะน้องย้งเราเข้านอนกันดีกว่า พรุ่งนี้พี่ออนจะแต่งหน้ารับซัมเมอร์ให้สวยพริ้งเลยดีมั้ยคะ?”
“ดีค่ะ”อีตัวดีที่ตอนแรกตั้งแง่กับณอรก็เห็นดีเห็นงามไปกับว่าที่พี่สะใภ้ด้วย เช้าวันต่อมาสองสาวจึงตื่นตั้งแต่หกโมง ย้งยี้อาบน้ำเตรียมผิวออกมาให้ณอรแต่งหน้าให้จนสวยพริ้ง เดรสสีเขียวอ่อนประดับดอกไม้เล็กๆถูกนำมาสวมใส่ ย้งยี้เลือกรองเท้าผ้าใบสีขาวเพื่อใส่ให้เข้ากับชุดโดยที่ณอรเอาหมวกใบสวยที่เหมาะกับน้องมาให้
“สวยจังเลยค่ะ ถ้าไม่รู้ว่าใช้คำนำหน้าว่านายเห็นครั้งแรกพี่ออนต้องคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงจริงๆแน่ๆ”ณอรเอ่ยปากชมไม่ได้หยุด หล่อนรู้สึกมีความสุขที่ได้จับย้งยี้แต่งตัวเหมือนเล่นตุ๊กตา ย้งนี้เป็นคนที่มีเครื่องหน้าดี จะแต่งหน้าให้อ่อนหวานก็ดูเป็นสาวหวานน่าทะนุถนอม แต่ถ้าหากแต่งให้ย้งยี้เป็นสาวแซ่บรับรองหนุ่มๆที่เห็นต้องตะกายฝาผนังด้วยความเสียดายแน่ๆ
ณอรอยากให้น้องโตไวๆพอที่จะลองแต่งหน้าให้ย้งยี้ในลุคสาวเปรี้ยวดูบ้าง 8 โมงเช้าณอรก็ปลุกจิวยี่กับเล้งให้ตื่นมาล้างหน้าแปรงฟัน เล้งอยากจะพุ่งไปฟัดนังคนสวยที่ยิ้มหวานให้กับเขาแล้วฟัดให้จมูกฝังลงบนแก้มนวลให้รู้แล้วรู้รอดแต่ติดว่ามันเองก็เกรงใจจิวยี่เล้งจึงทำได้แต่เพียงแอบหอมแก้มย้งยี้ตอนที่จิวยี่ลุกไปอาบน้ำในห้อง อีตัวดีอมยิ้มจนแก้มพองแล้วหอมแก้มเล้งคืน นั่นไม่ได้รอดพ้นสายตาของณอรที่หันมาเจอพอดี หญิงสาวกลั้นยิ้มจนปวดแก้มเห็นถึงความน่ารักแบบดิบๆของคู่นี้ หลังจากจัดการอาบน้ำอาบท่ากันเสร็จทั้งหมดก็ล้อหมุนสู่ชลบุรีการจราจรเป็นไปด้วยความคล่องตัวเพราะไม่ใช่ช่วงวันหยุดยาวอีกทั้งเป็นวันธรรมดาไม่ทันบ่ายทั้งหมดก็เข้าที่พัก
“เดี๋ยวออกไปหาข้าวกินกันก่อน ตอนนี้แดดแรง เย็นๆค่อยไปเดินเล่นที่ชายหาดเนอะ”จิวยี่หันไปพูดกับคนที่เหลือซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย ดังนั้นพอเอาของเข้าที่พักทั้งหมดจึงตัดสินใจออกไปหาร้านอาหารเพื่อฝากท้องในมื้อกลางวัน ทั้งหมดเลือกร้านที่อยู่ติดทะเลวิวสวยมีมุมให้ถ่ายรูปที่ณอรเคยเสิร์ซเจอในเว็บไซด์ อาหารอร่อย บรรยากาศดีทำให้ทุกคนมีความสุขในการกินมาก เล้งแกะกุ้งแกะปูวางใส่จานให้ย้งยี้ด้วยใบหน้านิ่งๆจนอีตัวดีอิ่มถึงได้ไปล้างไม้ล้างมือแล้วไปถ่ายรูปเล่นเพื่อให้อาหารย่อย คุณากรเท้ามือกับราวกั้นเลยหน้ารับลมทะเลที่พัดเอาไอเค็มมาด้วย ย้งยี้ไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์มาเก็บภาพคนรักไว้ มันยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่ารูปออกมาดี แอบถ่ายเล้งไปเรื่อยๆจนรู้สึกเอะใจว่าทำไมเล้งไม่รู้ตัวซักทีแต่ท่าทางที่แสดงออกมาหล่อมากถ่ายไปเกือบสองร้อยรูปไม่มีรูปไหนไม่หล่อเลย ทั้งเงยหน้าหลับตาพริ้ม ทั้งเสยผมด้วยท่าทางโคตรผัว ทั้งทอดสายตามองท้องทะเลสีเขียวใสสวยงาม หล่อจนเอะใจ
“พี่เล้ง”มันร้องเรียก
“หืม?”
“รู้ตัวใช่ป่ะว่าถูกถ่ายอยู่?”
“รู้ตั้งแต่รูปแรกแล้วอีโง่”
“อ๊าว แล้วทำไมทำเหมือนไม่รู้?”
“ก็ถ่ายรูปแบบเผลอกูจะออกมาหล่อกว่าหันไปแอคท่าใส่กล้องไง”
“โห...พี่เล้งอ่ะ ปากบอกไม่ชอบทะเลแต่แอคท่าไม่หยุดเลย เมมย้งจะเต็มแล้วนะ”อีตัวดีมันค่อนขอดส่งผลให้เล้งหันมาทำหน้าหงิกใส่มันทันที
“พูดมาก พรุ่งนี้มึงไม่ต้องแต่งหญิงเลยนะกูรำคาญตาเวลาลมพัดกระโปรงมึง หอยงวงช้างตัวเล็กๆจะโผล่”มันว่าทิ้งท้ายก่อนจะเดินหนี ทิ้งให้อีย้งยืนกระทืบเท้ากลั้นเสียงกรี๊ดอยู่ข้างหลัง
พี่เล้งปากหมา หอยงวงช้างตัวเล็กๆอะไรล่ะ ของย้งก็ขนาดพอดีๆเหอะ
ปากดี คราวหลังอย่ามาแอบล้วงก็แล้วกัน แม่จะหยิกให้มือเขียวเลย คนนิสัยไม่ดี!!!
......................................
มาต่อให้แล้วนะคะ จากพรุ่งนี้ไปจะไม่ได้อัพยาวๆจนกว่าจะหาเงินจ่ายค่าเน็ตได้ 5555555555555555
-
ย้งเริ่มโตเป็นสาวแล้ว มีความยิ่งโตยิ่งสวย รอดูความอดทนของเล้งค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ :katai2-1:
-
หวงก็บอกมาเถอะ
-
สนุกมากๆค่ะ
-
555 หอยงวงช้างตลก :laugh:
-
พี่เล้ง....กับหอยงวงช้าง..ของเค้า
-
พี่เล้งหวงน้องย้งหล่ะสิ
-
:mew1: :mew1:
-
ย้งยี้น่ารักจะตาย พี่เล้งอ่ะชอบว่าน้องงง :hao6:
-
"หวง" พูดงี้ พี่เล้ง...... :ling1: :ling1:
-
LengZab 16
พรใดเล่าจะเท่าพอร์นฮับ
50%
เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังเซ็งซ่านเป็นระยะ นกน้ำบินโฉบร่อนเอาปลาตัวน้อยเป็นอาหารและทะยานไต่ระดับความสูงขึ้นบนท้องฟ้า พระอาทิตย์ที่ทอแสงจ้ามาทั้งวันเริ่มโรยแสง อากาศยามเย็นเป็นใจให้ได้ออกมาเล่นน้ำดั่งที่จิวยี่บอกไว้ แต่ย้งยี้กลับถูกกักไว้ไม่ให้ออกไปไหนโดยมีเล้งยืนกอดอกตีหน้าดุอยู่ใกล้ๆ
“โธ่ พี่เล้ง นานๆมาเที่ยวทะเลทีให้ย้งใส่เถอะนะ นะๆๆๆ”มันเกาะแขนย้งช้อนตาอ้อนเป็นลูกแมวตัวอ้วนๆหวังจะขอความเห็นใจจากเล้ง เล้งปรายตามองมันอย่างเย็นชาไร้อารมณ์
“ไม่ต้องมาอ้อนแล้วก็เลิกเอานมปลอมมาถูแขนกูซักที ไม่ได้ผลหรอก”มันสะบัดแขนออกจากการกอดรัดของอีย้ง
ไม่ได้ผลหรอก
หมาตายลอยน้ำมาในใจกูนี่แหละที่ไม่ได้ผล
เอ็กซ์เป็นบ้า ถ้าปล่อยให้อีตัวดีออกไปเล่นน้ำด้วยชุดนี้มันคงบ้าตายก่อน
ไม่รู้ไปเอาวิชาโกยนมมาจากไหนมันถึงได้เป็นตูมเป็นเต้าขนาดนี้ อยากมีพ่อเป็นนายกจะได้สั่งปิดหาดให้อีตัวดีมันลงเล่นน้ำคนเดียว
หวงจะตายอยู่แล้ว
“เล้ง ออนว่าให้น้องใส่เสื้อคลุมเอาก็ได้มั้ง มันก็ไม่ได้โป๊อะไรมาก”
ไม่ได้โป๊ะอะไรมากของณอรก็คือ ชุดว่ายน้ำแบบที่มีสายไปผูกกันที่ลำคอระหง ด้านหลังเว้าลึกจนถึงบั้นเอวอวดสะโพกกลมกลึงได้รูปส่วนช่วงล่างอีกนิดก็เหมือนใส่กางเกงในเดินแล้วนะ ขาขาวๆของมันล่อตาล่อใจได้เป็นอย่างดีแถมตรงที่ควรนูนมันก็เก็บจนมิดชิดแบนราบ หน้าอกหน้าใจแบนๆตอนนี้ก็ดูมๆยิ่งกว่าดันทรงด้วยเสื้อในคุณชมพู่ดูมีร่องมีเนินอกจนน่าแปลกใจ
“ไอ้ยี่มึงว่าไง?”เมื่ออีย้งมีกองหนุนมันก็หันไปหากองหนุนเสริมทันที
“ถ้าจะใส่ชุดนี้ มึงต้องใส่กางเกงทับ กูไม่ให้มึงออกไปแบบนี้แน่ อีกนิดก็จะแก้ผ้าเดินอยู่แล้ว ส่วนเสื้อมึงเลือกเอาจะใส่เสื้อคลุมหรือเสื้อยืดเล่นน้ำ”เล้งเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อจิวยี่เองก็ยื่นคำขาดเช่นนั้น อีตัวดีทำปากเบะหน้างอขึ้นมาทันทีอย่างเอาแต่ใจ
“น่าเบื่อ”มันบ่นเสียงเบาแต่เล้งกับจิวยี่ได้ยินชัดเจน
“ไม่ให้นุ่งขาวห่มขาวเล่นน้ำไปเลยล่ะถ้าจะให้ใส่ปิดมิดชิดซะขนาดนั้น”
ประชดเก่งเป็นที่หนึ่ง
“จะเอามั้ยล่ะ?”เล้งแสร้งถาม อีตัวดีหันมาค้อนขวับก่อนจะเดินลงส้นปึงปังกลับเข้าไปในห้องปิดประตูดังปังใหญ่จนเล้งกับยี่หน้าสั่น 7.2 ริกเตอร์
“ยี่มึงออกไปกับออนก่อนเลย กูขอคุยกับย้งมัน 5 นาที เดี๋ยวตามไป”จิวยี่พยักหน้าเข้าใจ ชายหนุ่มดึงณอรให้ออกไปนั่งเล่นชายหาดกันก่อน เขามั่นใจว่าเล้งมันเอาย้งยี้อยู่ พอจิวยี่ออกไปแล้วเล้งจึงเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน อีตัวขาวหันมามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะสะบัดหน้าหนีอย่างแสนงอน
พี่เล้งชอบขัดใจย้ง
เล้งถอนหายใจเบาๆกลัวว่าถ้าถอนหายใจแรงจะถูกงอนหนักกว่าเดิม มันคลานขึ้นไปนั่งบนเตียงกอดเอวบางแล้ววางคางลงบนลาดไหล่ของย้งยี้ฉวยโอกาสหอมแก้มฟูนั้นฟอดใหญ่
“งอนเหรอ?”มันถามเสียงอ่อนไม่ดุดันแบบเมื่อครู่ อีย้งสะบัดตัวเล็กน้อยเล้งจับมันขึ้นมานั่งบนตักกอดเอวมันแน่นขึ้น
“หวงจะตายอยู่แล้วรู้มั้ยวะ หวงจนจะเป็นบ้าเวลามีคนมองมึง”
“แต่มาทะเลทั้งทีย้งก็อยากใส่ชุดว่ายน้ำสวยๆ ไม่ได้มีโอกาสแต่งได้บ่อยๆ”
“ก็ใส่ไปสิ ขอแค่ใส่เสื้อคลุมหน่อย มันโป๊มากเลยนะ ขนาดกูยังมองมึงแล้วคิดชั่ว แล้วคนอื่นล่ะ มันจะมองมึงยังไงจะมองทะลุไปถึงไหนๆ กูหวงมึงจะบ้าตายอยู่แล้ว นะ เปลี่ยนเถอะนะ ถ้าไม่เปลี่ยนก็ใส่เสื้อทับอีกตัว เดี๋ยวมุมสงบคนน้อยๆจะถ่ายรูปให้”มันพูดจบก็กดจูบลงบนต้นคอขาวผ่องหอมอ่อนๆนั้นอย่างเอาใจ ย้งยี้เมื่อได้ฟังเหตุผลของเล้งก็ใจเต้นแรงนัก
พี่เล้งหวงย้งไม่อยากให้ใครมามองมันหันไปมองหน้าเล้งริมฝีปากมุบมิบเพราะกลั้นยิ้มกลั้นเขิน
“ก็ได้ เดี๋ยวย้งเอาเสื้อเชิ้ตใส่ทับอีกทีก็ได้”
ทีอย่างนี้ล่ะว่าง่าย...เล้งยิ้มอย่างพอใจ ปล่อยให้มันเดินออกไปคุ้ยกระเป๋าของเขาเพื่อดึงเอาเสื้อเชิ้ตลายฮาวายมาสวมทับ มันกลับมารื้อกระเป๋าตัวเองหยิบกางเกงยีนส์ขาสั้นมาใส่อีกตัว แม้ว่าเล้งจะไม่พอใจเท่าไหร่เพราะความยาวของกางเกงไม่ได้ยาวไปกว่าอีกางเกงในนั่นซักเท่าไหร่แต่แค่นี้ก็ถือว่าย้งยี้ยอมเขามาแล้ว ในที่สุดทั้งสองคนก็ตามไปสมทบกับจิวยี่และณอร
“เล้งเก่งจังนะยี่”ณอรที่เห็นเล้งเดินจูงมืออีตัวดีมาตามชายหาดเอ่ยปากชม จิวยี่กระตุกยิ้มให้กับคำพูดนั้น
“ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีใครปราบอีย้งมันได้เท่าไอ้เล้งอีกแล้ว มันรักของมันไอ้เล้งพูดอะไรมันก็เชื่อหมด”
“น่าอิจฉาจัง ได้เจอคนรักดีๆ เจอความรักดีๆแถมเป็นรักแรกด้วย”ณอรมองภาพที่ค่อยๆใกล้เข้ามาอย่างเพ้อๆจนจิวยี่สะกิดที่แขนหล่อนเบาๆ
“ถึงเธอจะเจอเราช้าแต่เราก็เป็นความรักดีๆของเธอได้นะ”มันยื่นหน้ามาพูดใส่ทำหน้าทำตาตอแหลจนณอรขำกิ๊กอย่างชอบใจ
“เธอตลกอ่ะ ไม่โรแมนติกอะไรเลยตลกมากกว่า”
“อ้าว เป็นงั้นไปคนเรา นี่อุตส่าห์ทำซึ้งแล้วนะเนี่ย อ่ะมึงสองคนมาช้าไม่ต้องนั่งเลย เอาตังค์ไปซื้อของมากิน”จิวยี่ยื่นเงินที่เป็นกองกลางให้เล้งกับย้ง ทั้งสองคนที่มาใหม่เลยได้เดินออกไปหาซื้อของกินที่มีขายอยู่มากมายตรงริมหาด ส่วนมากจะเป็นพวกส้มตำ ยำต่างๆ เล้งสั่งแยกเป็นสองชุดแบบเผ็ดกับไม่เผ็ด ดีว่าณอรเองก็กินเผ็ดไม่เก่งเหมือนอีตัวดี เล้งซื้อน้ำอัดลมและน้ำเปล่าเป็นอย่างสุดท้ายแล้วช่วยกันหิ้วกลับมาตรงจุดที่ปูเสื่อนั่งณอรกับย้งช่วยกันเทอาหารใส่ชามโฟม เล้งกับจิวยี่จิบเบียร์ที่แช่มาในถังเล็กชิวๆ ชมบรรยากาศของทะเลที่มีคนเล่นน้ำเป็นจุดๆ เกลียดคลื่นที่สาดซัดเข้าชายฝั่งแตกเป็นฝอยขาวคล้ายฟองเบียร์
“เดี๋ยวกินเสร็จแยกกันไปเดินเล่นมั้ยจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้”จิวยี่เอ่ยถามเมื่ออาหารจวนหมดและทุกคนอิ่มแปล้
“สาวๆว่าไงอยากลงเล่นน้ำหรือไปเดินเล่นกันก่อน?”
“ย้งอยากเดินเล่นก่อนจะได้ให้พี่เล้งถ่ายรูปให้ พี่เล้งเอากล้องโปรมา”มันบอกกับพี่ชาย ปากแดงไปหมดเพราะถึงจะสั่งอาหารแบบไม่เผ็ดมาก็ยังเผ็ดสำหรับมันอยู่ดี ทั้งหมดช่วยกันเก็บจานชามถ้วยโฟมที่ใช้แล้วไปทิ้งลงถังขยะจากนั้นก็แยกย้ายกันไปเดินเล่น เล้งเช็ตกล้องเดินตามเก็บภาพอีตัวดีที่อารมณ์ดีหมุนซ้ายหมุนขวาโพสต์ท่าให้เขาถ่ายรูป รอยยิ้มสดใสถูกส่งผ่านกล้องสู่คนหลังเลนส์
สดใสกว่าพระอาทิตย์ที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อแล้วค่อยๆเข้มขึ้นบนฟ้านั่นเสียอีก บางจุดที่คนไม่เยอะเล้งอนุญาตให้มันถอดเสื้อคลุมออกแล้วถ่ายรูปที่อีตัวดีทำท่าจื่อปาก บิดเอวเซ็กซี่อย่าน่าตีจนได้ภาพเยอะเป็นที่น่าพอใจ ทั้งคู่จึงปิดท้ายด้วยภาพคู่แล้วเล้งก็เลิกถ่ายเปลี่ยนเป็นเดินจับมือกันใช้เท้าย่ำน้ำทะเลที่สาดเข้าชายฝั่งแทน มันเดินตามแนวโค้งยาวจนเกือบสุดหาดแล้วชวนกันกลับเมื่อพระอาทิตย์เริ่มจมน้ำไปครึ่งดวง แสงนวลอ่อนทอประกายไล้กับผิวน้ำจนเกิดแสงระยิบระยับราวอัญมณีล้ำค่า มันเดินกลับทางเดิมเหมือนขามา สูดดมกลิ่นไอทะเลจนเต็มปอด
ไม่ต้องมีคำพูดคุยอะไร แค่เดินจับมือกันเงียบๆย้งยี้ก็มีความสุขแล้ว
“โอ้ย!!”ทั้งสองคนเดินตามแนวหาดจนมาถึงครึ่งทางอยู่ๆอีตัวดีก็ร้องเสียงดังก่อนจะทรุดตัวลงไปนั่งกุมเท้า เล้งตกใจรีบนั่งตามลงไปดูอย่างเป็นห่วง
“เป็นอะไร??”มันจับเท้าของย้งยี้ขึ้นมาดู ตรงใต้นิ้วโป้งเท้ามีเลือดซึมออกมาจากปากแผลที่ถูกของมีคมอะไรซักอย่างบาด เมื่อมองหาก็พบว่าเป็นเปลือกหอยที่แตกจนเกิดความคมบาดเข้าที่เท้าของย้งยี้ มันยู่หน้าด้วยความเจ็บ สูดน้ำมูกอย่างคนที่พยายามฮึบไม่ร้องไห้ทั้งๆที่ใจเสียจะแย่ยามเห็นเลือด เพราะเดินเท้าเปล่ากันมาทำให้เกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน มันเจ็บจนน้ำตาเล็ด แผลลึกพอสมควรจนได้เลือด คนใจเสาะแทบจะเป็นลมยามเล้งเอาเท้ามันจุ่มน้ำเพื่อล้างเศษทราย
“เจ็บ”
“เออ รู้แล้ว อดทนหน่อย เดินไม่ไหวแล้วแบบนี้เดี๋ยวทรายเข้าไปอุดอีก ขี่หลังเฮียมา เดี๋ยวพาไปทำแผล” เล้งว่าก่อนจะหันหลังย่อให้อีตัวดีไต่ขึ้นมาขี่หลังตนเอง ย้งยี้ทำตามอย่างว่าง่ายหมดสนุกขึ้นมาทันที มันซบหน้ากับไหล่กว้างของเล้งอย่างออเซาะ เล้งเดินช้าๆเลียบแนวหาดกระชับต้นขาเรียวกันไม่ให้น้องตกไหลลงไป
พระอาทิตย์สีแดงสดราวไข่เป็ดค่อยๆลับหายไปกับผืนท้องทะเล เงาภาพของคนสองคนทอดสะท้อนอยู่บนผืนทราย ดูแลกันและกันไม่เคยห่าง
เหมือนน้องน้อยๆที่เขาไม่สามารถปล่อยให้คลาดสายตาได้เลยแม้ซักวินาทีเดียว
งื้อ...เจ็บ”มันร้องโอดโอยเมื่อเท้าเจ็บจึ้กๆเป็นพักๆ
“ไม่ต้องมาบ่น เดินโง่ๆยังไงให้หอยบาดตีน โง่นัก”เล้งด่ามันเบาๆไม่จริงไม่จังนัก
“ก็เดินตามพี่เล้งมั้ยล่ะ”
“แต่หอยไม่ได้บาดตีนกูนี่ ถึงเป็นเปลือกหอยแต่มันคงเลือกแหละว่าจะบาดคนโง่หรือคนฉลาด”มันต่อล้อต่อเถียงกับน้องอย่างไม่ลดละจนอีตัวดีทุบไหล่มันดังอั่ก
“เถียงสู้ไม่ได้ก็ใช้กำลังเหรอวะ”มันหันไปมองอีน้องที่ทำท่าขู่ฟ่อน่ากลั๊วน่ากลัว
น่ากลัวชิบหาย
“เดินไปเลย อย่ามาบ่น พี่เล้งอ่ะเถียงเก่ง”
“ใช้กูเยี่ยงทาสเลยน๊า”มันแสร้งทำเสียงสูงประชดอีตัวดีที่อยู่บนหลัง
จนกระทั่งแสงตะวันลาลับขอบฟ้า เล้งก็พาอีตัวดีกลับมาสมทบกับจิวยี่ตรงจุดที่นั่งกินข้าวกัน
“อ้าว เป็นอะไรถึงขั้นต้องแบกกันมา อยู่กับผัวแล้วมืออ่อนตีนอ่อนเหรออีย้ง”จิวยี่ร้องทักน้องด้วยความแปลกใจเลยโดนเล้งแจกกล้วยแบบไม่มีเสียงให้ทีหนึ่ม
“หอยบาดย้งเป็นแผล เจ็บมากเลย”มันรีบฟ้องพี่ชายทำหน้าเศร้าปานหอยบาดคอ จิวยี่หัวเราะน้อย
“เดินโง่ประสาอะไรให้หอยบาดตีนวะ?”
ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ชาย ย้งก็อยากเอาตีนอุดปากพี่ยี่เหมือนกันล่ะจ้า
ปากหมาเหมือนพี่เล้งไม่มีผิด สมแล้วที่คบกันมาได้ตั้งแต่เล็กจนโต
เล้งแบกอีตัวดีเดินตามจิวยี่กับณอรมาจนถึงที่พัก ณอรไปขอกล่องปฐมพยาบาลจากทางรีสอร์ท เล้งจัดการล้างแผลแล้วทำแผลให้ย้งยี้ด้วยความเบามือ มันเช็คแล้วเช็คอีกว่าจะไม่มีทรายหลงเหลือจึงได้แปะผ้ากลอสทับเป็นลำดับสุดท้ายมันลูบเท้าของน้องเบาๆราวกับปลอบโยนที่น้องต้องเสียน้ำตาไปสองหยดเพราะเจ็บก่อนก้มไปจนชิดแผลแล้วเป่าลมลงไปช้าๆ
“เพี้ยง หาย”ย้งยี้คลี่ยิ้มให้กับการกระทำนั้น ความอบอุ่นซึมซาบจากปลายเท้าขึ้นมาจนถึงหัวใจ เล้งเงยหน้าขึ้นมาสบตากับมันก่อนจะยิ้มตอบ
มันก็แค่นี้แหละที่ย้งยี้ต้องการ
ความเรียบง่ายที่คงเดิมเหมือนตอนเด็ก
แค่พี่เล้งคือพี่เล้งไม่ต้องพิเศษไปกว่าใคร
ไม่ต้องมีคำหวานๆมาปลอบใจ
ด่าบ้างดีบ้างผีเข้าผีออก
แต่พอเป็นเล้งแล้ว ย้งยี้ก็เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีเสมอ
ย้งยี้มองหาพี่ชายกับณอร เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนนั่งคุยกันอยู่หน้าบ้านมันก็ร้องขอกับเล้งทันที
“พี่เล้ง จูบหนูหน่อย”
และก็เป็นเช่นเคย
เล้งไม่เคยปฏิเสธมันได้ซักครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน รอยจูบอบอุ่นแทรกซึมซาบซ่านไปทั่วทั้งริมฝีปาก ฉกชิมอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะละจากอย่างเสียดาย
ได้ตามบัญชาของเจ้าหญิงตัวน้อยอีกครั้ง
............................................
แง้ๆๆๆๆ ทันได้ลงอีกครึ่งตอนนนนนนนนนน
ดีใจน้ำตาจะไหลเลยจ้า
ตอนนี้เอาฉากหวานๆ((เหรอ??))ไปนะคะ
-
ดีใจจังเลยได้อ่านเพิ่มอีกตอน
-
รอฉากหวานๆตอนต่อไปและรอดูpornในแบบของย้งยี้เลยค่า
ป.ล.โดเนทค่า internet ได้ที่ไหนบ้างคะ อยากอ่านต่อไปรัวๆ
-
อิพี่เล้งตบะแตกตายก่อนพอดี555
-
แหม่ ชื่อตอนชวนคิดลึก :z13:
-
:pig4:
-
อิจฉาน้องย้ง ได้มาสวีตกับคนพี่ที่ริมทะเล
-
อิจหินปูนทราย
-
สุดยอดมาก
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
following
-
:mew1: :mew1:
-
อยากดูฉากพอนเร็วๆจังง
-
ชอบพี่เล้งมากขึ้นๆทุกตอนเลย :mew1:
-
หลงรักย้งยี้
-
ความพอร์นนั้นล้วนอยู่ในหัวอีพี่เล้ง
-
LengZab
พรใดเล่าจะเท่าพอร์นฮับ
100๔
“มึงนะมึงอีย้ง เซ่อซ่าจนเสียเรื่อง ตีนเจ็บอย่างนี้ไปดำน้ำดูปะการังไม่ได้แล้วเนี่ยจองทริปไปแล้วเสียเงินฟรีเลย”จิวยี่บ่นน้องที่เดินเขยกๆ ย้งยี้เบะปากแต่ไม่ได้เถียงอะไรนอกจากด่าหอยอยู่ในใจ
นังหอยชั่วแกทำให้ฉันดูโง่
“พอเถอะยี่ น้องใจเสียหมดแล้ว มันเป็นอุบัติเหตุ”
“มึงกับออนไปเถอะเดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อนมันเอง”เล้งพูดตัดบทก่อนที่จิวยี่จะบ่นอีตัวดีไปมากกว่านี้
“อุตส่าห์จองทัวร์ดำน้ำจะพาไปดูปลาการ์ตูนที่ชอบ แล้วดูสิ ที่กูบ่นมึงก็เพราะกูโมโหที่มึงไม่รู้จักระวังตัว มีอย่างที่ไหนเดินตีนเปล่า อีเซ่อ”ไม่วายจะด่าซ้ำอีกรอบ
“แง...”อีตัวดีทำเสียงร้องแงราวเด็กๆ ปากเบะปากคว่ำจนไอ้ยี่อ่อนอกอ่อนใจ ถ้าด่าอีกนิดมันต้องร้องจริงๆแน่ๆจิวยี่จึงเงียบปากไป
“เลยต้องเป็นภาระมึงเลยเล้ง”จิวยี่หันไปพูดกับเล้ง จริงๆมันก็รู้สึกเกรงใจแหละที่ผลักน้องตัวเองให้เป็นภาระเล้งมาตลอดหลายปี แต่เกิดเหตุสุดวิสัยอย่างนี้มันก็ไม่รู้จะทำไงได้ มันจองทริป 2 วัน 1 คืน ไปดำน้ำที่แสมสารไว้แล้ว
“มึงไปกันเหอะกูอยู่กันได้”
“งั้นเดี๋ยวกูทิ้งรถไว้ให้มึงใช้พรุ่งนี้มึงไปรับกูกลับโอเคมั้ย”เล้งพยักหน้าตกลงเป็นอันจบเรื่อง พอแปดโมงเล้งก็ขับรถไปส่งจิวยี่และณอรที่ท่าเรือ มันแวะเซเว่นกับร้านขายยาเพื่อซื้ออุปกรณ์ทำแผลกับยาแก้อักเสบให้ย้งยี้ แผลที่เท้าลึกพอสมควรย้งยี้จึงไม่กล้าลงน้ำหนักเวลาเดินนัก เล้งซื้ออาหารรวมทั้งน้ำดื่ม ขนมและผลไม้ติดมือมาอีก 2-3 อย่าง
ส่วนอีตัวดีพออยู่คนเดียวก็เหงามันจึงคอลไลน์กับอันอันแก้เหงา
“ย้งดูคลิปที่เราส่งให้หรือยัง”อันดามันเอ่ยถามถึงคลิปที่ส่งให้เมื่อวันก่อน
บ้า ใครจะกล้าดู”
“ย้งโตแล้วนะอีกไม่กี่วันก็จะ 18 แล้ว ของแบบนี้ศึกษาไว้ก็ไม่เสียหายนี่”
“แต่ย้งไม่กล้าดูนี่นา”มันตอบกลับเสียงแผ่ว ถึงแม้จะเคยทำอะไรซุกซนกับพี่เล้งมาครั้งหนึ่งแต่หลังจากนั้นส่วนมากก็แค่จูบกันเฉยๆ ครั้นจะให้มันดูคนอื่นทำอะไรกันมันก็อาย
“ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา คู่นี้เด็กเชื่อเราฝ่ายรับเอวบางร่างน้อยเหมือนย้งไม่มีผิด ไม่น่ากลัวหรอกอันดูแล้วถึงได้เลือกอันนี้ส่งมาให้ย้ง แต่แนะนำนะ ตอนดูให้ใส่หูฟัง ตอนนี้พี่เล้งไม่อยู่ทางสะดวกไม่มีใครรู้หรอก”อันดามันใส่คำแนะนำในการดูพร้อมแรงยุลงไปอย่างนึกสนุก
ย้งยี้ใสซื่อเกินไป ถ้ารู้จักมีจริตจะก้านหน่อยเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้ทันคน
“ย้งเดี๋ยวอันวางก่อนนะจะไปนครปฐมแล้ว”
“อื้อ เดินทางปลอดภัยฝากความคิดถึงให้อากงอาม่าด้วยนะ”ย้งยี้บอกลาเพื่อนแล้วจึงวางสาย มันวางโทรศัพท์ลงบนหัวเตียง แต่ซักพักก็หยิบขึ้นมาดูอย่างลังเลปลายนิ้วเรียวเลื่อนไปยังคลิปที่อันดามันส่งให้ แม้จะกระดากอายแต่ความอยากรู้อยากเห็นก็มีผลมากกว่าในที่สุดย้งยี้ก็กดเข้าไปในลิ้งค์ มันหาหูฟังมาเสียบแล้วกดเริ่มเล่นทันที ดวงตากลมจ้องภาพเคลื่อนไหวของคู่รักในจอที่เริ่มเล้าโลมกันอย่างค่อยเป็นค่อยไป ปากก็เบ้อย่างหวาดเสียวยามที่ฝ่ายเอวบางร่างน้อยเริ่มเคลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงหอยงวงช้างตัวใหญ่ของอีกฝ่าย ย้งยี้มือสั่นยกมือกลั้นเสียงเมื่อริมฝีปากเล็กครอบลงไปตรงส่วนนั้นถึงครึ่งลำก่อนจะค่อยๆขยับปากขึ้นลง
“งื้อ...น่ากลัว”ปากบอกว่าน่ากลัวมือก็ยกขึ้นปิดหน้าที่รู้สึกร้อนวูบวาบบางครั้งก็ปิดตาแล้วหรี่ตามองอย่างหวาดเสียวจนกระทั่งความรู้สึกบางอย่างค่อยๆเข้ามาเล่นงานหลังจากคลิปดำเนินไปเรื่อยๆ ความร้อนวูบและเสียวท้องน้อยค่อยๆเล่นงานย้งยี้อย่างไม่รู้ตัว จากที่หยีตาดูคราวนี้
“อ่ะ...อือ...”และโดยไม่รู้ตัวย้งยี้ก็เลื่อนมือมาลูบไล้ตัวเองจากปลายคางแล้วมาหยุดเล่นกับหน้าอกตัวเอง
ความรู้สึกหวามในอกเหมือนวันที่เล่นซนกับพี่เล้งวกกลับมาอีกครั้ง ภาพในจอถูกแทนที่ด้วยจินตนาการทะลึ่งตึงตังว่าคนที่แสดงอยู่นั้นคือตนเองกับคุณากร มือสวยลูบไล้ไปกับเรือนกายจนกระทั่งหายเข้าไปซุกซนอยู่ในกางเกงเอวยางยืด ย้งยี้ชันขาขึ้นขยับรูดตามจังหวะแบบในคลิปความเสียวซ่านแล่นพล่านอย่างน่ากลัว เสียงร้องเบาๆดังออกมาจากปากเป็นระยะ ความเสียวซ่านทำให้ร่างบางกระตุกเกร็งหลายครั้งผิวกายขาวขึ้นสีเรื่อเหยื่อผุดตามแผ่นหลังและขมับ ย้งยี้หายใจไม่เป็นจังหวะ ยามคนในคลิปกระแทกกายแรงเร็วมือเล็กก็รูดรั้งตัวเองเร็วขึ้นตามจังหวะ
“พ...พี่เล้ง...อ่า...” ขณะที่ขีดอารมณ์พุ่งสูงบานประตูห้องก็เปิดออก เล้งที่กลับมาถึงห้องพักตั้งใจจะมาเรียกคนเจ็บให้ลุกขึ้นมากินข้าวชะงักให้กับภาพนั้น ย้งยี้สะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ พอเห็นว่าเป็นเล้งที่ยืนมองการกระทำซุกซนของอีตัวดีด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่สามารถเดาอารมณ์ได้ ย้งยี้หน้าร้อนฉ่าราวกับถูกสาดด้วยน้ำมันเดือดจัดที่หม่าม้าใช้ทอดหมูกรอบ มันกรีดร้องก่อนจะคว้าผ้าห่มตวัดปกปิดร่างกายตัวเอง พันเป็นก้อนกลมราวกับหนอนดักแด้ เสียงคลิปที่ยังคงดุเดือดเผ็ดมันใช้หอยงวงช้างโรมรันพันตูผลุบโผล่เข้าถ้ำดังลอดออกมาจากหูฟังที่หลุดออกจากหูอีตัวดี
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมย้งยี้ไม่ได้ยินเสียงเขากลับมา เล้งสูดลมหายใจเข้าปอดลึกก่อนจะเดินมานั่งข้างเตียง กองหนอนดักแด้นั่นสั่นราวเจ้าเข้า หากพูดแซวอะไรไปแน่นอนว่าอีตัวดีต้องอายจนไม่ยอมออกจากกองผ้าแน่ๆ เล้งจึงทำเพียงลูบมือลงบนผิวผ้า
“พี่เล้งอย่ามาอยู่ใกล้ย้ง”อีตัวดีเอ่ยปากไล่พร้อมทำเสียงงือๆเบาๆ กองหนอนดิ้นไปดิ้นมาจนเล้งกลั้นขำจนไหล่สั่น
ริอ่านช่วยตัวเอง ทีนี้ทำเป็นมาอาย มันน่าจับจูบให้ปากช้ำแท้
“ไม่เห็นต้องอายเลย มันเป็นเรื่องธรรมชาติป่าววะ เฮียทำออกบ่อย”เล้งก้มลงไปคุยกับก้อนหนอนที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กทันทีที่พูดจบย้งยี้ก็หยุดดิ้นมันขยับตัวขลุกขลักก่อนจะโผล่หัวออกมาจากปลายผ้าห่ม
“จริงเหรอ?”แก้มของมันแดงเรื่อปากของมันก็เต็มอิ่มจนน่าจูบ ยิ่งสายตาสู่รู้ของมันนั่นยิ่งทำให้ยิ่งน่าขย้ำ
“จริงสิ ยิ่งช่วงที่คบกับมึง กูช่วยตัวเองบ่อยมาก”ย้งยี้ทำท่าจะมุดกลับเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้งด้วยความเขินหากแต่เล้งดึงมันไว้ซะก่อน
“ยังไม่เสร็จไม่ใช่เหรอ ปล่อยผ้าสิ เฮียจะช่วย”
“ไม่เอา”มันส่ายหน้า จะมาช่วยอะไรกันล่ะ ครั้งนี้ย้งยี้หาเรื่องให้ตัวเองไม่ใช่พี่เล้งเป็นคนเริ่มซักหน่อย
“ถ้าไม่ทำให้เสร็จมันจะอึดอัดนะ ไม่เห็นเป็นไรเลย เราก็เคยทำกันอยู่แล้วนี่นา”เล้งเกลี่ยปอยผมไปทัดหูให้มันอย่างอ่อนโยน
“เดี๋ยวย้งไปเข้าห้องน้ำ...”เสียงเจื้อยแจ้วหายไปเมื่อเล้งตัดสินใจประคองใบหน้าของมันแล้วแนบริมฝีปากลงไปอย่างรวดเร็วมันบดเบียดกวาดต้อนหยอกล้อล่อลวงจนย้งยี้ยอมเปิดปากให้ได้ใช้เกลียวลิ้นไปกวาดต้อนรุกไล่ เมื่อถูกหลอกล่อด้วยรสจูบมือที่กระชับผ้าห่มก็คลายออก เล้งลูบมือลงบนต้นแขนเล็กบีบจนขึ้นสีลูบปลอบย้ำๆซ้ำๆจนตัวน้องสั่นไปหมด ผละออกเพียงนิดยามน้องมีท่าทางเหมือนจะหายใจไม่ทัน มองภาพอีตัวดีที่ปรือตามองเล้งที่คิดว่าจะช่วยให้ย้งยี้หายอึดอัดถึงกับท่องบทปลงสังขารในใจวกไปวนมา
มนุษย์เราเอ๋ยเกิดมาทำไม นิพพานมีสุขอยู่ใยมิไป
ลูกไปไม่ได้ ตัญหาผูกพัน...
“พี่เล้ง...”ย้งยี้ที่ออกมาจากรังหนอนใช้แขนคล้องคอเขาไว้พลางบดเบียดร่างกายแนบชิดด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่านอยู่ภายใน ส่วนน่ารักแข็งขืนมีน้ำใสปริ่มออกจากส่วนปลายแดงเรื่อ
เมื่อกี้ท่องถึงท่อนไหนแล้วนะ เล้งถามตัวเองในใจ หลับตาสูดลมหายใจลึกๆเมื่อตัวเองก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมหลังจากถูดเบียดกายกระแซะจนเล้งเองก็เริ่มตื่นตามย้งยี้ไปด้วย
ยามหนุ่มสาวน้อยหน้าตาแช่มช้อยงามแล้วทุกประการ แก่เฒ่าหนังยานแต่ล้วนเครื่องเหม็น
ช่างแม่ง ตอนนี้ยังเป็นสาวน้อย ทั้งหอมทั้งนุ่ม ความอดทนตลอดสามเดือนที่ผ่านมาหมดความหมายทันที มันไม่อยากจะรออีกต่อไปแล้ว เล้งไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะทนความยั่วยวนของดอกไม้กลิ่นหอมดอกนี้ได้ มันทนมามากพอแล้ว เล้งสะบัดเอาผิดชอบชั่วดีออกทันทีที่อีตัวดีกดจูบลงบนต้นคอของมัน ความเสียบวาบแล่บวูบจนสติมันหลุด เพราะจุดอ่อนของมันอยู่ที่ต้นคอ มันกระโจนคร่อมย้งยี้ทันทีถอดกางเกงของอีตัวดีออกด้วยความรวดเร็วคว้าแกนกายปริ่มน้ำปรนเปรอจนเอวเล็กลอยร่อนไม่ติดพื้น เสียงครางหวิวพาลให้ใจสั่น ริมฝีปากปรนเปรอที่ยอดอกเม็ดเล็ก ทั้งดูดทั้งกัดจนย้งยี้ไม่รู้ว่าตัวเองเสียวตรงจุดไหนกันแน่ระหว่างท่อนบนกับท่อนล่าง ย้งยี้กระตุกตัวถี่ยามความเสียวพุ่งวาบจากท้องน้อนจนถึงส่วนปลายที่อยู่ในอุ้งมือของเล้ง ธารขุ่นสีใสพุ่งพรูราวกับปืนฉีดน้ำที่ถูกปั๊มจนเต็มแรงมันผวาขึ้นกอดเล้งแน่นก่อนจะทิ้งตัวลงนอนกับพื้นเตียงอีกครั้งเมื่อเล้งผลักมันลงไปเบาๆ เสื้อเชิ้ตที่เล้งใส่ถูกปลดกระดุมแล้วเหวี่ยงทิ้งห่างตัว กางเกงที่สวมใส่ถูดถอดทิ้งพร้อมชั้นใน ความเป็นชายอวดโฉมเบ่งบานหลังจากสิ่งปิดกั้นถูกกำจัดออกไป เล้งปาดนิ้วลงบนคราบใสลื่นของย้งยี้ มันก้มตัวลงกอดประคองร่างน้องไว้จนจมอก ย้งยี้ได้ยินเสียงหัวใจของเล้งเต้นรัวเป็นจังหวะเดียวกันก่อนที่ปลายนิ้วจะวนเวียนหมุนวนและชำแรกเข้าไปในรอยจีบสีชมพู
“อะ..เจ็บ”มันผวากอดคอเล้งแน่นหลับตาปี๋ต่อต้านการรุกรานด้วยการเกร็งจนเล้งไม่สามารถสอดนิ้วเข้าไปได้
กลัวไปหมด สั่นเหมือนอยู่ในภูเขาน้ำแข็ง เล้งกดจูบปลอบโยนหลอกล่อด้วยการจูบตรงนั้นตรงนี้ ใช้ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กคนย้งยี้ผ่อนคลายนิ้วแรกถึงแทรกเข้าไปได้จนสุด มันหมุนควงขยับเข้าออกย้งยี้สะดุ้งบางช่วงที่เล้งสัมผัสถูกจุดที่ทำให้เสียวสะท้านจนขนลุก ใช้ปลายลิ้นหยอกล้อกับติ่งหูสวยขณะที่แทรกนิ้วที่สองตามเข้าไป
มันใจเย็นทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่จำเป็นต้องใจเย็นขนาดนั้น นิ้วที่สามถูกส่งเข้าไปทักทาย ย้งยี้ขยับตัวอย่างอึดอัด บดเบียดสะโพกสวนปลายนิ้วกัดปากข่มกลั้นความพุ่งพล่านในใจ หลับตาปี๋ยามปลายนิ้วครูดโดนจนความเสียวเล่นงานจนขาสั่น แม้ใจอยากจะแทรกกายเข้าไปแล้วรังแกให้ร้องไห้แต่เล้งก็ใจเย็นและถนอมน้องที่สุดเท่าที่จะทำได้ คอยกระซิบถามด้วยความห่วงใยว่ายังเจ็บอยู่มั้ย หรือตรงนี้เสียวมั้ย ย้งยี้คนที่เคยแสนดื้อแสนแง่งอนตอนนี้กลับกลายเป็นนักเรียนที่ให้ความร่วมมือกับบทเรียนใหม่อย่างเต็มที่ เล้งหยิบกระเป๋าเงินของตัวเองออกหยิบซองสีเงินที่เก็บไว้ในนั้นออกมาฉีกและสวมเข้ากับแกนกายของตนเองอย่างคล่องแคล่ว ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของย้งยี้ตลอด มันแก้มแดงจัดเมื่อรู้ตัวว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
เหมือนในวีดีโอที่ดูไม่มีผิด เล้งปาดเอาเจลมาจ่อที่รอยจีบก่อนจะค่อยๆกดกายเข้าประชิด คิ้วเรียวขมวดจนแทบผูกเป็นโบว์ยามนิ้วทั้งสามถอดออกและแทนที่ด้วยบางสิ่งที่แข็งแกร่งกว่า ทั้งแข็งแกร่ง ใหญ่โต และดุดัน
“อื้อ...”มันร้องออกมาเมื่อความใหญ่โตนั้นค่อยๆกดหัวเข้ามาทีละนิด ทั้งตึงและเจ็บจนน้ำตาไหลจนเล้งหยุดความต้องการของตัวเองไว้เพราะสงสารน้องแต่ย้งยี้กลับใช้ปลายเท้ากักเกี่ยวร่างของเล้งไม่ให้ผละออก
“เข้ามาพี่เล้ง ย้งไหว”มันสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วพยายามผ่อนคลายตัวเองให้มากที่สุด เล้งประสานก้านนิ้วกับย้งยี้กดลงบนเตียงแล้วค่อยๆนำพาตัวตนเข้าไปทีละนิดมันหลับตาแน่นยามตัวตนถูกสอดใส่จนสุด
“เก่งมาก ย้งยี้ของเฮียเก่งที่สุดเลยครับ”มันเอ่ยปากชมเด็กที่กลั้นความเจ็บของตัวเองไว้ไม่งอแงเหมือนเวลาไปทำเรื่องเจ็บตัวมา ไรผมชื้นไปด้วยเหงื่อทั้งๆที่แอร์ในห้องเย็นเฉียบ เล้งลูบผมของย้งแผ่วเบา สายตาคมไม่ละไปจากใบหน้าของน้องเลยซักนิด ดวงตาที่มีแววดุอยู่ตลอดเวลาบัดนี้เข้มข้นด้วยแรงอารมณ์ เอวสอบค่อยๆขยับนำพาน้องล่องลอยไปในโลกของผู้ใหญ่อย่างใจเย็น กดจูบปลอบประโลมเอ่ยชมน้องน้อยไม่ได้ขาดจนกระทั่งจังหวะรักค่อยๆร้อนแรงขึ้นความอ่อนโยนไม่ได้จางหายไปหากแต่มีความตื่นเต้นสุขสมแทรกเข้ามาอย่างแนบเนียน
“หายเจ็บหรือยังครับ?”เล้งเอ่ยถามยามที่ย้งยี้กอดคอจิกเล็บลงบนไหล่ของเขาส่งเสียงร้องครางหวานเพลินหูเป็นระยะปลายเท้าเริ่มจิกเกร็งจนน่าสงสาร
“ไม่เจ็บแล้ว...พี่เล้งทำแรงๆก็ได้ ย้งชอบ”มันร้องขออย่างสิ้นอายเมื่อรู้สึกว่าตัวเองชอบเวลาที่เล้งลืมตัวสวนกายเข้ามาแรงๆมากกว่าจังหวะเนิบช้าน่าหงุดหงิด ดังนั้นเมื่อเจ้าหญิงน้อยที่มันเฝ้าประคบประหงมมาตั้งแต่เล็กจนโตร้องขอ เล้งจึงไม่เหลือความปราณีอีกต่อไป มันจับเรียบขาขาวมาพาดลงบนไหล่กว้างกดจูบลงไปบนท่อนขาเนียนดึงสะโพกให้ขยับมาใกล้แล้วขยับใส่รัวเร็วจนเกิดเสียงหยาบโลน ย้งยี้ร้องเสียงหลงราวกับเจ็บปวดทรมานแต่ความจริงคือความเสียวที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันดียิ่งกว่าความซุกซนครั้งก่อนที่เคยสัมผัส บางครั้งที่เล้งกระแทกกายเข้ามาแรงจนรู้สึกจุกก็ใช้มือผลักหน้าท้องของเล้งเบาๆ
“พี่เล้ง...จะเสร็จ”มันร้องบอกยามที่ท้องน้อยหดเกร็งร่างกายจวนเจียนจะระเบิดออกมาจนเป็นเสี่ยง
“ไปพร้อมกัน”เล้งบอกกับน้องดึงร่างน้องให้เปลี่ยนท่าเป็นคุกเข่า ดึงสะโพกน้องให้แนบสนิท บังคับให้น้องหันมารับจูบร้อนแรงดังเปลวไฟที่ลามเลียจนร้อนไปทั้งตัว เล้งกระแทกกายหนักๆอีก สามสี่ครั้ง แนบเน่นเน้นๆจนกะทั่งลูกมังกรนับล้านตัวพรั่งพรูจนเต็มเครื่องป้องกัน พอๆกับย้งยี้ที่ปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง เล้งกอดมันแน่นแช่กายค้างก่อนจะค่อยๆถอดถอนตัวตนออกมาเชื่องช้า ย้งยี้หมดแรงทรุดลงไปกับหมอนหอบหายใจเหนื่อยอ่อนหน้าอกไหวกระเพื่อมอย่างน่าสงสาร คุณากรถอดภุงยางอนามัยทิ้งแล้วตามมากอดซ้อนหลังอีตัวดีที่สิ้นฤทธิ์นอนตัวอ่อนจมกองเหงื่อ มันกดจูบลงบนขมับของน้องที่นอนเงียบดึงให้หันมานอนซุกอก อีตัวดีวาดแขนกอดเอวสอบนั้นไว้อย่างหวงแหน
“ย้งยี้”อีตัวกัดริมฝีปากกลั้นความเขินอายก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับคุณากร
“กูรักมึงนะ”มันบอกรักด้วยสีหน้ายิ้มๆ ย้งยี้พยักหน้ารับแล้วกลับไปซุกหน้ากับอกของเล้งอีกครั้ง
“เป็นเมียกูแล้วห้ามไปแรดกับใครนะ รู้หรือเปล่า?”มันแกล้งขู่ให้อีตัวอีได้เขินอายด้วยการให้สถานะเมียป้ายแดงกับย้งยี้ อีตัวดีได้ยินคำน่าจั๊กจี้นั่นก็ฟาดมือใส่อกของเล้งแก้เขิน
“เมียอะไรล่ะอย่ามาตู่”
“อ้าว ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อกี้เล่นผัวเมียกัน แย่จริงอย่างนี้ต้องเตือนความจำอีกรอบแล้วมั้ง”เล้งกดจูบฟอดใหญ่ลงบนแก้มฟูก่อนจะจับน้องปล้ำอีกหน ย้งยี้ร้องท้วงเพียงอึดใจเสียงร้องห้ามก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงครางจนคอแหบคอแห้งอีกครั้ง
“รักนะ...”
“อื้อ...ย้งก็รักพี่เล้ง...รักเหมือนกัน”คำบอกรักที่ไม่ได้หวานเลี่ยนถูกบอกแก่กันหลังท่วงทำนองแห่งความสุขจบสิ้นลง ทั้งสองกอดก่ายกันพากันหลับด้วยความเหนื่อยอ่อน ทิ้งให้ทะเลด้านนอกสาดซัดเข้าหาชายฝั่งอยู่อย่างนั้น
ไม่ต้องไปเสม็ดก็เสร็จได้เหมือนกันแหละ
เสร็จตั้งสองรอบแหนะ
นี่ใคร...เล้ง แซ่ลี้ ยังไงล่ะ
.............................
หนูไม่รู้ไม่ชี้ด้วยนะคะ คูมตำหนวดมาจับคนพรากผู้เยาว์ทีค่าาาาาา
-
วันที่รอคอย 2 รอบเลยเชียว :laugh:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:z1: :z1:
-
โอ้โหห นายเล้ง คิดอะไรไว้ไม่มีผิด รอดูความอดทนมาตลอด หมดกันตรงนี้เลยนะ เสียทุกอย่างกันตรงนี้เลย
ไหนใครบอกว่าจะรอย้งยี้อายุ18ปี :ling1: น้องไม่รอดแล้วโดนรับsinรับpornไปเต็มๆเลย
แต่ก็อย่างว่าคนมันใจรัก เรื่องอื่นย้งยี้สำออยร้องไห้โยเย เรื่องนี้ก็ร้อง แต่ร้องแล้วขอแรงๆอีกที ฮืออออ ลูกน้อยโตแล้ว :o12:
เฮียยี่เหมือนฝากปลาย่างไว้กับแมวที่จ้องจะงาบปลาอย่างอยู่ตลอดเวลา น้องเฮียยี่โดนแมวเล้งคาบไปกินแล้วคุณพี่
อัพรวดเร็วทันใจมากๆค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ o13
-
คุณตำรวจจจจจจจจจจจจ
-
:haun4:
-
วรั๊ย!!!!ฉากมหัศจรรย์5555
-
เฮียนี่ไม่อยู่เอาใหญ่เลยนะ!
-
เฮียเล้ง...แซ่บจริง...ชลบุรีก้อเสร็จ..เสม็ดไม่ต้องไปแล้วจ้าย้ง
-
เพราะอันอันเลยนะเนี่ย
-
:haun4: เสร็จเฮีย
-
:katai2-1: ในที่สุดย้งยี้ก็ได้ตามความตั้งใจที่มีมาตั้งแต่เด็ก :mew1:
-
เล้งงงงง
-
เค้า...กันแล้วอ่าาาา
-
งืออออออ
-
:m25: นี่ขนาดไม่ใช่เสม็ด ยังเสร็จ 2รอบ...ถ้าเป็นเสม็ด จะเสร็จขนาดไหนนนนนนน... :z1: :jul1:
-
ดีใจกับย้งยี้ ในที่สุดก็โดนพี่เล้งจัดหนักไป 2 รอบ
-
ตามมาดูเรื่อยๆ ..
-
อีตัวดีมีผัวเป็นตัวเป็นตนละจ้าาาาาา :haun4:
-
สุด
-
พี่เล้งแซ่บมากจริงๆ :katai2-1:
-
อยากถามอิทัวร์ดีย์ว่าเป็นไงบ้าง. พี่เล้งแซ่บมากมั้ยย :katai2-1:
-
คลิปเป็นเหตุแท้ๆ >///<
-
พี่เล้งต้องไปขอบคุณอันอันนะ
-
อิตัวดีมีผัวแล้วจ้าา :-[
เฮียเล้ง เอาข้าวผัดโอเลี้ยงมั้ยย :hao7:
-
ใครไม่แซ้บ ย้งยี้แซ้บใช่ไหมเล้ง
เล้งหลงย้งยี้หนักมาก และหวงหนักมาก
น้องสวยหน่อยไม่ได้เลย มองตาเยิ้มตลอด
แถมคิดเตลิดยิ่งกว่าใครไปอีกจ้า
ย้งยี้ใจสั่นระรัว ไหนว่าไม่อยากดูไง
พอได้ดู แล้วมีพี่เล้งมาตอบสนอง
ถึงกับเรียกร้องไม่หยุดเลยนะจ๊ะ
เอ็นดูย้งยี้ ความหวงของพี่และแฟนเป็นเหตุ
ชุดสวยก็อดโชว์ แต่ได้ใช้งาน แถมพี่เล้งเอาใจ ก็พอละเนาะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ย้งยี้ยังไม่ถึง 18 เลยนะเล้ง อิอิ
-
จ้าาาาาาาาาาา ไอเป็นคุกๆ เลยนะคะคุณเล้ง แซ่ลี้
-
อยากหักก้านมะยมมาตีย้งยี้
ฟ้องเฮียยี่ด้วยเอ้า
-
สนุกมากค่ะ
-
LengZab 17
"เกียร์กูโยกได้นะ"
50%
"ตีนมึงไม่ดีขึ้นเลยเหรอวะอีย้ง? สองวันแล้วน่าจะหายเจ็บได้แล้วนะทำไมยังเดินกะเผลกๆอยู่อีก"จิวยี่เอ่ยถามน้องหลังกลับจากดำน้ำที่แสมสาร ย้งยี้หันไปมองหน้าเล้งด้วยสีหน้าเลิกลั่ก
"เอ่อ...พอดีเมื่อวานย้งเดินเยอะแผลเลยระบมน่ะเฮีย"มันหาข้ออ้างมาตอบพี่ชายที่นั่งลงยกเท้าของมันขึ้นมาดู ย้งยี้เหลือบไปมองเล้งที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่มันเห็นนะว่าพี่เล้งน่ะกลั้นขำจนคอจนหูแดงไปหมด
มันน่าตีนัก ก็เพราะใครล่ะที่ทำเอาย้งเดินโขยกแบบนี้
"เลยหมดสนุกเลยเดินไม่ถนัดแบบนี้ เหมือนพามึงมาแค่เปลี่ยนที่นอนเฉยๆ"
"เหย....เฮีย ย้งสนุกนะ แค่ได้มานั่งเปลี่ยนบรรยากาศดูฟ้าดูน้ำได้มาเที่ยวกับเฮียย้งก็มีความสุขแล้ว"มันรีบบอกกับพี่ชายด้วยน้ำเสียงสดใส ย้งรู้ว่ายี่เป็นห่วงมันแต่เพราะคสามเป็นผู้ชายดอบๆของจิวยี่มันจึงไม่ได้พูดปลอบอะไรน้องนัก ณอรจัดโต๊ะเสร็จก็เรียกทุกคนให้มากินข้าว กลิ่นข้าวต้มที่อุดมไปด้วยจองทะเลสดๆหอมฉุยยั่วกระเพาะเล้งประคองอีตัวดีไปนั่ง
"คิดถึงป๊าเนอะ"มันมองข้าวต้มในชามแล้วพูดออกมาเบาๆ
"อือ ป๊าชอบกินข้าวต้มแบบนี้ใส่กุ้งกับขิงซอยเยอะๆ"
"แล้วป๊าก็ตักปลาให้เราสองคนจนเต็มชาม ตอนแรกย้งคิดว่าป๊าไม่ชอบกินเลยตักปลาให้เราแต่จริงๆแล้วป๊าบอกกินปลาเยอะๆจะทำให้เราฉลาด"ย้งยี้หัวเราะตอนที่นึกถึงเวลาที่ตัวเองโวยวายใส่ป๊าเวลาที่ผู้เป็นพ่อตักเนื้อปลาใส่ชามมันจนเต็ม
"ตอนป๊ายังอยู่เราได้มาเที่ยวทะเลทุกปีเลยเนอะ"มันพูดอย่างเหงาๆ คิดถึงความหลังครั้งยังเด็กครอบครัวของมันอบอุ่นนักตอนอากงอาม่ายังพอเดินไหวก็จะขนกันไปทั้งครอบครัว หลังจากผู้เป็นพ่อล้มป่วยและเสียชีวิตอย่างรวดเร็วแถมให้หลังอีกไม่นานอากงอาม่าก็มาล้มป่วยและเสียชีวิตไปติดๆกันฐานะของทางบ้านสั่นคลอนพอสมควร พรรณีนำสินสอดทองหมั้นที่ได้ตอนแต่งงานออกมาขายเหลือเพียงแหวนแต่งงานวงเดียวเพื่อประคับประคองลูกๆ วงของป๊านั้นพรรณียกให้จิวยี่ส่วนวงของหล่นเก็บไว้ให้ย้งยี้หนึ่งในคนที่ช่วยซื้อทองจากพรรณีโดยไม่กดราคาเลยคือป๊าของเล้ง โชคดีที่ร้านข้าวขาหมูมีลูกค้าประจำที่เหนียวแน่นทำให้หล่อนมีรายได้เข้ากระเป๋าทุกวันเลี้ยงลูกไม่ให้อดหรือน้อยหน้าใครได้ ไม่กี่ปีให้หลังหล่อนด็ยืนได้อย่างมั่นคงแม้จะไม่ได้สบายเท่าเดิมแต่ก็ไม่ย่ำแย่ซวนเซเหมือนตอนเสียสมาชิกในครอบครัวใหม่ๆ จิวยี่วางมือลงบนศีรษะน้องแล้วโยกเบาๆ ณอรมองภาพสองพี่น้องที่ปฏิบัติต่อกันแล้วพลอยรู้สึกตื้นตันใจไปด้วย เมื่อก่อนหล่อนเคยสงสัยว่าทำไมจิวยี่ถึงบอกว่าบ้านของตนเองนั้นไม่มีอะไร จิวยี่เข้าไปไหว้พ่อแม่ของหล่อนแล้วบอกว่าตนเองนั้นตอนนี้ยังเป็นแค่นักศึกษามีแต่ตัวแต่จิวยี่จะสร้างเนื้อสร้างตัวจะขยันเพื่อดูแลหล่อนให้ได้ แน่นอนครอบครัวนักธุรกิจที่เลี้ยงลูกให้สุขสบายอย่างบ้านหล่อนไม่ได้ยอมปล่อยให้คบกันง่ายๆแต่จิวยี่ไม่เคยกลัวที่จะเข้าหาพ่อกับแม่หรือพี่ชายของหล่อนเลย จิวยี่เป็นคนมีความมุ่งมั่นตั้งใจมีความเป็นผู้นำสูงแต่ก็รับฟังคนอื่นเสมอ
"รอกูเรียนจบก่อนนะย้ง อะไรที่เราเคยมี อะไรที่ป๊าเคยทำกูจะทำแทนเอง กูจะดูแลมึงกับม้าไม่ให้ต้องลำบากเลย"ย้งยี้จ้องตาจิวยี่ที่สะท้อนถึงความตั้งใจที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวจริงๆหากแต่เล้งกลับปัดมือจิวยี่ออกแล้วดึงหัวย้งยี้ให้เอนมาทางตน
"มึงดูแลม้ากับออนเถอะ อีเซ่อน้องมึงกูจะดูแลเอง"ย้งยี้หันหน้าไปมองเล้งขอบตามันร้อนวูบปากเบะราวจะร้องไห้
มันอบอุ่นหัวใจเหลือเกิน
ย้งยี้รู้สึกโชคดีที่ได้เกิดมาในครอบครัวดีๆ สภาพแวดล้อมดีๆ แถมยังได้คนดีๆอย่างพี่เล้งมาเป็นแฟนมันทำท่าจะโผกอดเล้งหากแต่ต้องชะงัก
"ถ้ามึงร้องไห้กูเอาข้าวต้มราดหัวมึงจริงๆด้วย"
อะเฮ้อ...นี่ชื่อเล้งหรือพิศาลจ๊ะ รุนแรงกร๊าวใจเสียเหลือเกิน ไม่นุ่มนวลอ่อนหวานเหมือนตอนขอเสียบเลย
ช่วงสายทั้งหมดเก็บข้าวของเพื่อกลับบ้านยี่กับออนไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายส่วนเล้งขนของขึ้นท้ายรถโดยมีอีตัวดีนั่งให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง พอเสร็จเล้งก็เดินมาแตะหลังมือที่หน้าผากของย้ง
"ตัวไม่ร้อนไม่มีไข้ดีนะให้กินยาดักไว้ ยังเจ็บอยู่มั้ย?"อีย้งก้มหน้ากลั้นเขินเพราะมันรู้ว่าพี่เล้งไม่ได้หมายถึงเท้า
"ขัดๆแต่ไม่ได้เจ็บมาก"
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกินยาอีกรอบแล้วกันนะ"ย้งยี้พยักหน้ารับ มองเห็นจิวยี่กับออนเดินตรงมาไกลๆ
"กูว่าจะบอกจิวยี่เรื่องของเรานะ"เล้งหันมาพูดกับย้งยี้อย่างตัดสินใจ มันนอนคิดมาทั้งคืนตอนมองย้งหลับด้วยความเพลีย
เล้งอยากให้ทุกอย่างมันชัดเจนไม่อยากลักกินขโมยกินหรือทำอะไรลับหลังแต่ย้งยี้กลับจับแขนมันไว้
"อย่าเพิ่งเลย"
"ทำไม มึงกลัวเหรอ?"ย้งยี้พยักหน้า มันเคยรับปากจิวยี่ไว้อย่างดีว่าจะไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เล้งแต่ตอนนี้มันก็เกินเลยไปแล้ว จิวยี่บอกเสมอว่ารอให้ย้งโตเป็นผู้ใหญ่โตพอจะดูแลตัวเองได้ก่อนแล้วจะทำอะไรก็ทำ
"ยังไม่อยากกำพร้าผัวจ้า เพิ่งได้ยังใช้ไม่คุ้ม"มันเงยหน้าขึ้นตอบทำหน้าทะเล้นใส่เล้งเรียกมะเหงกไปได้ทีหนึ่ง
"อีแรด!!!"
ขากลับเล้งเป็นคนขับย้งยี้จึงได้มานั่งเป็นตุ๊กตาประดับหน้ารถคราวนี้มันไม่ได้หลับเหมือนขามามันชวนเล้งคุยป้อนน้ำป้อนขนมจนเล้งแทบจะอ้วก ณอรกับจิวยี่คุยกันหนุงหนิงที่เบาะหลัง ทั้งหมดแวะซื้อของฝากพวกขนมขึ้นชื่ออาหารทะเลตากแห้งแล้วยิงยาวจนถึงเมืองกาญจน์
"พรุ่งนี้มึงไปไหนป่าววะ?"จิวยี่เอ่ยถามเล้งตอนที่ขับรถมาส่งหน้าบ้าน
"ไม่ได้ไปกูอยู่อู่ทั้งวัน"
"เออ งั้นเดี๋ยวกูเอารถออนมาเช็คกับมึง"
"จะกลับกันแล้วเหรอวะ?"
"เออ ใกล้เปิดเทอมแล้วให้ออนเขากลับไปอยู่กับบ้านเขามั่งมาตะลอนๆกับกูสองอาทิตย์แล้ว"
"คนนี้เอาจริงใช่มั้ยวะ?"
"เออ กูหยุดที่คนนี้แหละ ขาดไม่ได้แล้วเขาแม่งโคตรดี"จิวยี่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขยามพูดถึงหญิงคนรัก
"เห็นมึงเจอคนดีๆกูก็ดีใจ เขาก็ดีจริงๆแหละดูแลมึงดี แถมยังดีกับแม่กับน้องมึงด้วย แต่ไอ้ยี่ เรื่องอีย้งที่กูพูดน่ะ กูพูดจริงนะ กูจะดูแลมันให้ดีเหมือนที่บ้านมึงดูแลมันมา"
"กูรู้ว่ามึงพูดจริง มึงดูแลมันแทนกูแทนป๊ามาตั้งกี่ปีแล้ว กูขอมึงอย่างเดียวอย่าทำน้องกูเสียใจอีก มึงก็รู้เวลามันร้องไห้โคตรน่าสงสาร จะว่ากูสปอยน้องก็ได้ กูอยากชดเชยที่ตอนเด็กๆเคยเตะให้มันเลิกเป็นตุ๊ด กูเก็บน้องไว้ในพื้นที่ปลอดภัยมากเกินไปจนมันดูแลตัวเองไม่เป็นแล้วข้างนอกบ้านอันตรายแค่ไหนจะต้องไปเจอเรื่องแย่ๆอะไรแต่กูขอว่ากลับบ้านมาจะเป็นที่ๆมันอ้อนใครก็ได้งอแงกับใครยังไงก็ได้มึงทำให้กูได้มั้ยวะ?"จิวยี่มองหน้าเล้งอย่างต้องการคำตอบ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเล้งจะตอบอะไรแต่มันก็ต้องการคำตอบที่แน่ชัดเล้งพยักหน้ารับ
"กูรับปาก ดูแลดีกว่านี้กูว่าอีย้งเป็นง่อยแน่เหลือแค่กระเตงเข้าเอวแล้ว"
"ต่อให้กระเตงเข้าเอวมึงก็ต้องทำ มึงได้น้องกูแล้วกูรู้นะ"เล้งไม่ได้มีท่าทีแปลกใจหรือตกใจตอนที่จิวยี่พูดประโยคนั้นออกมา
"รู้แล้วก็เงียบไว้ กูรับผิดชอบมันทุกอย่างมึงไม่ต้องกลัว"
"มึงรับปากแบบนี้กูก็สบายใจ กูกลับบ้านก่อนพรุ่งนี้เจอกันฝากหวัดดีป๊ามึงด้วยมาไม่เจอไปก๊งที่ไหนอีก"เล้งยักไหล่แบบคนไม่รู้ จิวยี่ขับรถกลับบ้านในขณะที่เล้งขนของกินของฝากเข้าบ้านคำพูดของจิวยี่ยังก้องชัดในหัวทุกคำ โดยเฉพาะประโยคที่บอกว่า
"อย่าทำให้น้องกูเสียใจ"
...........
ครึ่งหลังมาโยกเกียร์กัน
ขออภัยในคำผิดเราพิมพ์ในโทรศัพท์นะคะ ยากมากเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่.....มีครั้งแรกแล้วก็ต้องมีครั้งต่อไปสินะ
ถึงกับเป็นตอนโยกเกียร์ อิอิ
-
โยกเกียร์อะไร๊คะ!???!??
-
o13
-
เฮียยี่มาเหนือเมฆอ่ะ
-
จิวยี่น่ารัก
-
รอตอนหลัง อยากเห็นเกียร์พี่เล้ง :hao7:
-
เกียร์นี้มีไว้บดสินะย้งยี้หุ้ยพี่จิวยี่นี่ผ่านประสบการณ์มาจนดูออก555
-
ตอนนี้เป็นตอนที่รู้สึกได้จริงๆจังๆว่าเฮียยี่เป็นพี่ชายที่แม้จริงของย้งและรักย้งมากไม่แพ้ใคร ส่วนเล้งรักษาซีนตัวเองได้ดีมาก จะดูแลย้งเอง ยี่ไม่ต้อง o13 รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
:katai2-1:
-
ยี่รู้ได้ไงอะ
-
จิวยี่..รู้แล้วเหรอ...งั้นทางสะดวกหล๊าววววพี่เล้ง
-
:pig4:
-
จะโยกกันแล้ว
-
:katai2-1:
55 ปิดพี่ยี่ไม่มิด
o13
-
ขำย้งว้อยย555555555555 อิตัวดี ว่าแต่ยี่รู้ได้ไงอะคะ
-
เฮียยี่รู้แล้วอ่ะ
-
LengZab
#เกียร์ของกูโยกได้นะ
100%
จิวยี่กับณอรกลับกรุงเทพไปแล้ว บ้านที่เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยเสียงหัวเราะรวมทั้งเสียงเถียงกันของสองพี่น้องบัดนี้เงียบลงไปถนัดตา
ย้งยี้ไม่ได้ร้องไห้งอแงตอนที่พี่ชายกอดลาเหมือนครั้งที่แล้วอีกแล้วมันทำเพียงกอดตอบพี่ชายแน่นๆแล้วยิ้มให้จิวยี่
"เก่ง"จิวยี่เอ่ยชมมันเมื่อเห็นว่าน้องไม่เป่าปี่เหมือนตอนเด็กๆ
"โตแล้วจริงๆสินะ"มันโยกหัวน้องเล่น
"อื้อ...โตแล้ว"
"ถ้าโตแล้วต้องดูแลตัวเองดูแลหม่าม้าได้แล้วใช่มั้ย?"
"ย้งก็ดูแลหม่าม้ามาตลอดเฮียยี่ไม่เห็นเอง"มันย่นจมูกใส่พี่ชายก่อนจะเบนเข็มไปที่ณอร
"พี่ออนฝากเฮียยี่ด้วยนะถ้าดื้อบิดให้หูฉีกเลย"
"อ่าวอีนี่เดี๋ยวเตะเอวพับ"มันยกเท้าทำท่าจะเตะย้งยี้อีตัวดีรีบหลบหลังณอรเอาว่าที่พี่สะใภ้มาเป็นเกราะกำบังทันทีพอเห็นพี่ชายเอาเท้าลงแล้วยิ้มแหยๆให้ณอรมันก็ยื่นหน้าออกมาแลบลิ้นเยาะเย้ยพี่ชายทันที
เห็นแววเจริญก้าวหน้าของพี่ชายมาแต่ไกล
อนาคตกลัวเมียชัวร์ รู้ดูออก
เมื่อจิวยี่ไม่อยู่พอตกบ่ายที่ไม่มีลูกค้าแล้วย้งยี้ก็เหงาดังนั้นกิจวัตรประจำวันของอีตัวดีก็คือการไปยั่วเล้งที่อู่
"อีย้งอีสันดานเดี๋ยวกูฟาดด้วยแม่แรง"ย้งยี้กระโดดโหยงหัวเราะคิกคักเมื่อแกล้งตะปบลงไปบนเป้าของเล้งที่นอนซ่อมเพลารถกะบะโผล่ออกมาแค่ท่อนล่าง มันหาเรื่องมาแกล้งเขาได้ทุกวันหลบได้ก็รอดหลบไม่ทันก็โดนคว้าแขนแล้วจับมาตีตูดจนแดงเสียก็บ่อย เจงกับอินสังเกตว่าช่วงนี้อีสองตัวนี่ชอบเข้าไปนั่งกันสองคนในสำนักงานบ่อยๆพอออกมาเสื้อผ้าอีตัวดีก็ยับไปหมดปากเปิกแดงเจ่อเนื้อตัวแดงเป็นกุ้งต้ม ชีวิตประจำวันของเล้งกับย้งก็ยังคงดำเนินไปอย่างเรียบง่ายโดยที่เล้งไม่ได้ล่วงเกินย้งไปมากกว่าจูบและฟัดจนพอใจแค่นั้น
เช้าวันนี้เล้งในชุดนักศึกษาขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจมารับอีตัวดีตั้งแต่ 7 โมง เป็นการเปิดเทอมวันแรกที่ไม่ได้วุ่นวายย้งยี้ไหว้ลาแม่ในตอนที่ลูกค้าเริ่มแน่นร้าน สมพรกลับมาทำงานแล้วหลังน้องภีมอายุได้เกือบสี่เดือนพี่ปานและลูกจ้างอีกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขันแข็ง เล้งสวมหมวกกันน็อคให้มันแล้วออกรถไม่ถึง 20 นาทีก็ถึงโรงเรียนของอีตัวดี เพราะเปิดเทอมวันแรกรถจึงเยอะ
"เย็นรอที่เดิมนะเลิกเรียนจะรีบมารับ"เล้งรับหมวกกันน็อคที่ย้งยี้ถอดออกบอกนัดเวลาที่จะมารับ ย้งยี้พยักหน้ารับคำโบกมือบ๊ายบายเล้งแล้วเดินเข้าโรงเรียนมันไลน์หาอันดามันเพื่อที่จะได้ตามไปนั่งคุยด้วยกันให้หายคิดถึง สองสาวต่างเอาของฝากมาให้กินรวมถึงโจ้ที่ตามมาสมทบภายหลัง
"โหย...โจ้ เข้าใจซื้อของมาฝากอ่ะ"อันดามันเอ่ยปากชมเมื่อโจ้เอาเครื่องรางจากวัดดังในฮ่องกงมาฝาก
"ของย้งเราเอาเครื่องรางความรักมาให้ส่วนของอันอันเราเอาเกี่ยวกับเรื่องเรียน"
"ทำไมของเราได้เรื่องเรียนอ่ะอุนดามันหันไปถามโจ้อย่างไม่เข้าใจ
"เราก็อยากได้เกี่ยวกับความรักเหมือนกันนะ"
"นิสัยดีอย่างอันอันน่ะเดี๋ยวความรักก็มาหาเองแหละ"ย้งยี้มองเพื่อนสองคนคุยกันแล้วแอบยิัม อันที่จริงทั้งโจ้และอันอันนิสัยดีทั้งคู่ถ้าสองคนนี้คบกันก็คงเป็นคู่ที่น่ารัก
โจ้แยกไปเข้าแถวของห้องตัวเองหลังออดดัง การเรียนวันแรกไม่มีอะไรมากพอเที่ยงสองเพื่อนซี้ก็ไปนั่งกินข้าวรวมกับโจ้และเพื่อนในห้องของโจ้ที่เป็นแกฌงค์เตะบอล ย้งยี้กับอันอันไปนั่งดูโจ้เตะบอลกับเพื่อนๆเพราะไม่มีอะไรทำ
"อันอันดูสนิทกับโจ้เนอะ"
"ก็เพื่อนกันป่ะ ย้งก็สนิทเหอะดูโจ้มันเหงาชอบทักมาคุยเลยคุยด้วย"
"ไม่สนใจลองคบกันดูเหรอ ถ้าเป็นโจ้เราโอเคนะ"ย้งยี้แกล้งโยนหินถามทางแต่อันอันกลับหัวเราะแล้วส่ายหน้า
"โจ้มันไม่ได้เป็นเกย์ซักหน่อย"
"หือ?...แต่โจ้เคยจีบเรานะ"ย้งยี้พูดอย่างไม่เข้าใจ จะไม่ได้เป็นเกย์ได้ยังไงในเมื่อตอนนั้นยังตามจีบย้งอยู่เลย อันอันพูดอะไรแปลกๆ
"โจ้มันเคยบอกเรา ถ้าไม่ใช่ย้งมันก็ไม่ได้ชอบผู้ชายคนไหนอีก เลิกพูดเรื่องเรามาพูดเรื่องของตัวเองเหอะ กับพี่เล้งน่ะถึงไหนแล้ว?"อันดามันจ้องหน้าย้งยี้ที่แก้มแดงแปร๊ดทันทีที่ได้ยินคำถามแถมค่อยๆบิดตัวเขินจนแทบเป็นเลขแปดแทบจะมุดหน้าไปกับตัวโต๊ะหินอ่อน อันดามันยิ้มเอ็นดูให้กับเพื่อน บิดขนาดนี้สงสัยได้ทดลองภาคปฎิบัติไปแล้วแน่ๆ
"ดีมั้ย?"อดถามอย่างอยากรู้ไม่ได้ อันดามันก็ไม่ได้เก่งไปกว่าย้งยี้หรอกแค่ทฤษฏีแน่นกว่าเพราะดูและอ่านบ่อย ตอนนี้กลายเป็นว่าย้งยี้มีคะแนนปฏิบัตินำไปเสียแล้ว
"งื้อ...อันอันถามอะไรก็ไม่รู้ ย้งไม่พูดด้วยแล้ว"มันซุกหน้ากับท้องแขนของตัวเองหนีอันดามัน
อย่างนี้ทุกที เขินทีไรก็ชอบบอกว่าไม่คุยด้วยแล้วซุกหน้าหนี อันดามันส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
"แล้วถึงขนาดนี้กันแล้วพี่เล้งเขาให้เกียร์ย้งยัง?"ย้งยี้เงยหน้าขึ้นมามองอันอันพลางส่ายหน้า อันดามันทำคิ้วขมวดอย่างไม่ชอบใจ
"อะไร? ขนาดนี้กันแล้วพี่เล้งยังไม่ให้เกียร์กับย้งอีกเหรอ?"อันดามันถามเสียงดังลั่นอย่างแปลกใจ
"ทำไมต้องให้อ่ะ?"
"นี่อ่านฟิคเยอะจริงดิ่ ไม่เคยได้ยินเหรอว่าใจอยู่ที่เกียร์ เกียร์อยู่ที่ใจ ฝากเกียร์ไว้กับใครฝากใจไว้กับคนนั้นอ่ะ คนเป็นแฟนกันเขาก็ให้กันทั้งนั้นแหละถือเป็นการฝากใจไว้กับเรา"
"พี่เล้งไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้เลยนะ"
"ย้งปล่อยเฉยไว้ไม่ได้นะยังไงก็ต้องเอามาเป็นของเราให้ได้"
"หม่าม้าเตรียมกับข้าวไว้ให้แล้วนะซักสามสี่ทุ่มก็กลับ"พรรณีบอกกับลูกเมื่อย้งยี้กลับมาถึงร้านพรรณีก็เก็บร้านเรียบร้อยแล้ว หล่อนแต่งหน้าบางๆทำผมสวยแถมแต่งตัวด้วยชุดที่ตัดมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
"ไปกินเลี้ยงงานแต่งลูกสารวัตรเชน"มันหันไปบอกกับเล้ง
"เดี๋ยวม้าจะแวะไปรับป๊าของเล้งด้วย ยังไงฝากน้องหน่อยนะเล้งเดี๋ยวใส่ซองเสร็จจะรีบกลับ"
"งั้นเดี๋ยวให้ย้งไปอยู่ที่บ้านเล้งก่อนก็ได้ครับม้า วันนี้ต้องทำรายงานในคอม"
"งั้นก็ได้จ้า งั้นเดี๋ยวม้าไปก่อนกินข้าวกินปลาให้เรียบร้อยแล้วค่อยไป"พรรณีสวมรองเท้าก็ออกจากบ้านไปพร้อมการ์ดเชิญ ย้งยี้ขอไปอาบน้ำก่อนถึงได้ลงมากินข้าวกับเล้ง เกือบหกโมงเย็นถึงได้พากันซ้อนท้ายขับมาที่บ้านเล้งมันไม่มีการบ้านอะไรแต่เล้งต้องทำรายงาน เล้งถอดหางเกงสลัดลงกับพื้นถอดเสื้อนักศึกษาเหลือเพียงเสื้อกล้ามกับบ็อกเซอร์เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำจึงได้หยิบหนังสือและกระดาษรายงานออกมานอนทำรายงานบนเตียงโดยมีอีตัวดีนอนอ่านนิยายอยู่ใกล้ๆเพราะนอนคว่ำเกียร์ที่ห้อยคอก็ห้อยออกมาจากคอเสื้อย้งยี้มองวัตถุสีเงินนั้นด้วยดวงตาเป็นประกาย คำพูดของอันดามันลอยเข้ามาในหัวจนเผลอมองพี่เล้งนานไปหน่อยจนอีกฝ่ายรู้สึกตัว
"มีอะไร?"ย้งนี้สะดุ้งเมื่อเล้งหันมาถาม
"ป...เปล่ามี"
"มีอะไรก็พูดมามึงนอนมองกูนานมากจนกูไม่มีสมาธิทำรายงาน"
"มันก็มีนิดหนึ่ง คือ...เราก็เป็นแฟนกันแล้วทำไมพี่เล้งไม่เห็นให่เกียร์กับย้งเลยอ่ะ?"เล้งขมวดคิ้วฉับเผลอแตะปลายนิ้วกับเฟืองตัวเล็กๆที่เขาทำเองกับมือ
"มึงจะอยากได้ไปทำไม"
"ก็คนที่เป็นแฟนกันเขาก็ให้กันนี่นา"มันทำปากงุ้ยใส่เล้ง
"กูให้มึงไม่ได้หรอก"เล้งบอกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย อีตัวดีหน้าหงอยขึ้นมาทันที
พี่เล้งไม่ยอมให้เกียร์กับย้งแปลว่าพี่เล้งไม่อยากฝากใจไว้กับย้งสินะ
"มึงรู้ใช่มั้ยกว่ากูจะได้เกียร์อันนี้มามันสาหัสขนาดไหน มันคือความยากลำบากคือความภูมิใจของพวกกู จะเที่ยวให้ใครสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้"มันเก็บหนังสือและกระดาษรายงานไว้บนโต๊ะข้างเตียงเมื่อคิดอะไรออก มันพลิกร่างอีตัวดีให้นอนหงายเกลี่ยปลายนิ้วกับปากคว่ำๆของคนงอนประกบจูบเบาๆอย่างง้องอน
"งอนเฮียเหรอครับ"เล้งไล้ปลายจมูกกับแก้มนุ่มเลาะเลํมราวโคแก่เล็มหญ้าอ่อนมือก็ไม่ได้ปล่อยว่างลูบคลำเล้าโลมขนอีตัวดีตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด
"อื้อ...พี่..ล..เล้ง"ย้งยี้ร้องเสียงพร่ายามเล้งเลิกเสื้อของมันขึ้นดึงบราลูกไม้ตัวจิ๋วรั้งขึ้นไปไว้เหนือราวนมแล้วละเลงลิ้นลงไปจนเปียกชุ่ม อกบางกระเพื่อมเด้งตามริมฝีปากที่ครอบแล้วดูดดึงเล้งเล้าโลมจนเครื่องติดส่งปลายนิ้วไปหยอกล้อกับรอยจีบด้านหลังแล้วสอดลึกจนร่างบางผวา เสื้อผ้าแสนเกาะกะถูกถอดทิังจนเปลือยเปล่า ขนอ่อนบนกายลุกซู่ ต่างฝ่ายต่างลูบไล้สัมผัสกันและกันจนกระทั่งเล้งพลิกให้ย้งยี้ขึ้นมานั่งคร่อมแล้วตัวเองเป็นฝ่ายนอนอยู่ใต้ร่าง เล้งขยำก้นนุ่มเต็มมือพลางจ้องหน้าที่แดงเรื่อ
"มึงจะเอาไปทำไมเกียร์ที่คอกูอ่ะในเมื่อกูมีเกียร์โยกได้ดิ้นได้ให้มึงทั้งอัน"ย้งยี้มองเกียร์สีสวยของเล้งที่ผงกหัวเชื้อเชิญมันงึกงักน่าตี โดยไม่ต้องสอนมันก็คว้าเกียร์ที่เต็มไม้เต็มมือเริ่มสตาร์ทเครื่องใส่เกียร์เดินหน้า เพราะยังเป็นมือใหม่การเดินหน้าจึงทุลักทุเลติดขัดแต่เล้งก็ช่วยเหลือด้วยการพยายามเปิดทางให้ย้งยี้แล้วกดเกียร์ลงไปช้าๆจนมิด เมื่อเข้าเกียร์ได้ย้งยี้ก็เชิดหน้ากลั้นความเจ็บเริ่มเดินหน้าช้าๆจากเกียร์หนึ่งที่ขลุกขลักก็ค่อยๆเข้าเกียร์ไปเรื่อยๆจนทั้งคู่เริ่มขับเคลื่อนได้เร็วขึ้น เกียร์ของเล้งนั้นค่อนข้างใหญ่และดุดันยามเข้าเกียร์เดินหน้าก็เข้าไปจนสุดจนย้งจุกตัวอ่อนแทบฟุบลงมายามเข้าเกียร์ถอยหลังก็ถอยจนเกือบหลุดแล้วก็เดินหน้าเข้าไปใหม่ ย้งยี้ที่เริ่มจับจังหวะได้เริ่มขยับอย่างเป็นจังหวะตอบรับกับเล้ง
"อยาก...อยากจูบ"มันร้องบอกกับเล้งด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบเล้งจึงลุกขึ้นมานั่งโดยที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่แล้วประกบจูบดูดดึงดูดซับน้ำหว่นที่ไหลจนถึงปลายคางของย้งส้วนที่เชื่อมต่อขยับเร็วและเน้นหนักจนอีตัวดีตัวสั่นราวกับจับไข้
"พ...พี่เล้ง...ย้งจะไม่ไหว"มันร้องบอกเสียงสั่นเล้งกอดมันไว้ก่อนจะขยับเดินหน้าเร็วกว่าเดิมจนย้งยี้ร้องลั่นตัวอ่อนปวกเปียกหัวสั่นหัวคลอนอย่างน่าสงสาร น้ำตาใสไหลปริ่มไม่ได้เกิดจากความเจ็บแต่เป็นเพราะรู้สึกดี
มันดีไปหมด มันดีกว่าครั้งแรกมากๆเพราะย้งได้ควบคุมจังหวะที่เป็นของเราด้วยตัวเอง มันผวากอดเล้งแน่นส่วนล่างบีบรัดจนเล้งกัดฟันกรอดพลิกอีตัวดีให้นอนใต้ร่างแล้วเดินเครื่องเต็มกำลังจนในที่สุดน้ำมันเครื่องของย้งยี้ก็พุ่งกระฉูดราวน้ำมันดิบที่ถูกเจาะจนทะลุพุ่งออกมาจากผืนดินไม่ต่างกับเล้งที่ถอยเกียร์ออกปล่อยสายธารกระฉูดอย่างกลั้นไม่อยู่จนเลอะกระเซ็นมันรีดน้ำออกจากท่อรดกายแดงเรื่อของย้งยี้จนหมดจึงก้มลงไปกดจูบแลกลิ้นกันราวกับหิวโหย
"เป็นยังไง เกียร์อันนี้ดีกว่าเป็นไหนๆและมันจะเป็นของมึงคนเดียวเรียกใช้ได้ตลอดเวลา"เล้งเกลี่ยปอยผมให้อีตัวดีเบาๆ
"อย่าไปเชื่อคำพูดนิยายพวกนั้นนักเลย ใจกูไม่ได้อยู่ที่เกียแต่ใจกูอยู่ที่เมียต่างหาก"มันดึงย้งยี้เข้ามากอด หัวเราะเบาๆนามได้ยินเสียงงื้อๆของอีตัวดี
"แล้วเมียของกูก็คือมึง จบนะ"
จบก็ได้จ้า ไม่อยากได้เกียร์ที่คอแล้วก็ได้จ้า
...................
จบป่ะ???
คิกค้ากกกกก
-
จบตั้งแต่ใจกูอยู่ที่เมียละ
:mew1: :mew1:
-
จบเลย จะฟ้องยี่ว่าเล้งรังแกน้องอีกแล้ว
-
เอ้า!!!!ทุกคนไหว้พ่อ/พนมมือ/
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ยังไง อิย้งก็ได้เกียร์เนอะ แต่เป็นเกียร์ยืดได้หดได้ 555
-
:haun4:
-
พูดจาหวานก็ยามนี้นี่แหละ
-
ขับขีีปลอดภัยควรใส่ถุงนะจ๊ะ
-
สมชื่อเรื่องไปเร๊ยยยยยย พี่เล้งแซ่บมาก o13
-
เกียร์นี้ของย้งคนเดียว อิอิ แซ่บ
-
รับรู้แล้วค่ะว่าพี่เล้งแซ่บมากจีงๆๆ //ฟ้องเฮียยี่
-
ดีงาม
-
จ้าๆ
-
เชื่อแล้วจ้าว่าแซ่บ
-
อิพี่เล้งงงงงง
-
จบ5555
-
พี่เล้งล่อลวงน้องมาก ๆ
-
เกียร์นี้ไม่ต้องกลัวทำหายด้วยนะน้องย้ง
-
จ๊ะ...จบ...กับเมียจ๊ะ...แต่เกียร์ก้อยังอยากได้นะ555
-
จบชิมิย้ง ได้เกียร์ตุ้กดิ้กก้อพอเน๊อะ55
:katai2-1:
:pig4:
-
เฮียยยยยยยยย
-
เกียร์โยกได้ ..
-
:mew1:
-
เอ้า เล้ง นี่เอ็งนามสกุลเดียวกับเพื่อนข้าเลยนะ :hao6:
-
LengZab
"ตกลงเราเป็นอะไรกัน"
50%
ใกล้สอบปลายภาคเข้ามาทุกทีทั้งเล้งและย้งต่างคร่ำเคร่งกับการอ่านหนังสือสอบ ไหนจะเตรียมเข้ามหาวิทยาลัยอีก จากที่เคยเรียนพิเศษแค่บางวิชาตอนนี้ก็กลายเป็นว่าย้งยี้เรียนเสริมเกือบทุกวิชา ตอนแรกย้งยี้ตั้งใจว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยในตัวจังหวัดแต่เฮียยี่อยากให้ย้งได้เข้ามหาวิทยาลัยดีๆที่มีภาษีกว่า ย้งเคยบ่นว่าเฮียยี่ทำตัวเหมือนคนหัวเก่าที่ยึดติดกับค่านิยมเดิมๆแต่หม่าม้าก็บอกว่าอยากให้ย้งลองพยายามดูซักตั้ง ส่วนเล้งเองพักนี้ก็หน้าดำคร่ำเคร่งอ่านหนังสือที่มีแต่ภาษาจีนบางครั้งก็เห็นพี่เล้งรับสายทางไกลแล้วคุยภาษาจีนกับปลายสายให้โช้งเช้งไปหมด นี่คืออีกสิ่งที่ย้งชื่นชมคือพี่เล้งเก่งภาษา พูดได้ทั้งไทย อังกฤษ และจีน ส่วนย้งน่ะเป็นเจ๊กปลายแถวภาษาจีนนอกจากหว่ออ้ายหนี่ก็แปลอะไรไม่ออกเลย ต่างคนต่างยุ่ง ยุ่งถึงขนาดวันเกิดอายุครบ 18 ปีของย้งทั้งสองคนทำเพียงไปตักบาตรตอนเช้าแค่นั้นเอง
วันนี้ย้งยี้ขับรถไปหาเล้งที่อู่ เจงกับอินกำลังถ่ายน้ำมันเครื่องให้กับลูกค้าอยู่ส่วนเล้งไม่อยู่ข้างนอกมันชะเง้อหาจนคอแทบยืดเจงที่เงยหน้าขึ้นมามองจึงบอกข้อสงสัยให้
"อยู่ในสำนักงาน"มันพยักหน้ารับก่อนจะหิัวปิ่นโตเดินเอาไปเก็บไว้ในครัวแล้วจึงวกกลับมาที่ห้องสำนักงาน มันเป็นห้องกระจกอย่างดีชนิดที่ข้างในมองเห็นคนข้างนอกแต่คนข้างนอกจะมองไม่เห็นด้านในเล้งเปิดแอร์เย็นฉ่ำ เล้งนั่งเคลียร์บิลอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ มันเงยหน้ามองอีตัวดีที่ยิ้มหวานให้
"ทำบัญชีอยู่เหรอ ให้ย้งช่วยมั้ย?"มันชะโงกหน้าดูสมุดบัญชีที่เล้งกรอกตัวเลขใส่เล้งคว้าเอวบางๆของมันแล้วดึงให้นั่งลงบนตักกดจมูกลงบนแก้มนิ่มเสียงดังฟอดใหญ่มิวายจะไซร้จนอีตัวดีย่นคอหนีหัวเราะคิกเพราะตอหนวดของเล้งทิ่มจนจั๊กจี้ เล้งเอนศีรษะพิงไหล่อีตัวดีไว้ทิ้งสายตากับขาขาวๆของมันที่เขาชอบบีบให้เป็นรอยขบเม้มจนขึ้นสียามทำรักกัน มันเกลี่ยนิ้วของตัวเองกับนิ้วของย้งยี้เล่นเงียบๆ ย้งยี้มองท่าทางแปลกๆของเล้งอย่างเป็นห่วง
"พี่เล้ง เป็นอะไรหรือเปล่า?" มันดึงศีรษะเล้งออกเพื่อที่จะได้สบตากัน ตาของเล้งไม่สดใสเลย เหมือนว่ามีเรื่องในใจที่บอกใครไม่ได้
"เครียดอะไรเหรอ? บอกย้งได้มั้ย?"มับเกลี่ยสันกรามเล้งเบาๆสายตามันบ่งบอกฉายชัดว่าห่วงเล้งจริงๆ เล้งหัวเราะเบาๆปัดความกังวลบางอย่างในใจออก
"อยากช่วยให้กูหายเครียดจริงๆเหรอ?"มันถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ อีตัวดีพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน
"อยากช่วยสิ ย้งเป็นแฟนพี่เล้งเห็นพี่เล้งทำหน้าเหมือนเหม็นขี้แบบนี้ย้งก็ไม่สบายใจเลย"มันตอบประสาซื่อ แค่เห็นพี่เล้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดย้งก็ปวดใจแล้ว ถ้ามีอะไรที่ย้งพอจะช่วยได้ย้งก็จะทำให้เต็มที่ให้สมกับที่เป็นแฟนของพี่เล้งเลยล่ะ
เล้งทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเจงเปิดประตูสำนักงานเข้ามาไอ้หนุ่มหน้าขาวเพื่อนสนิทเดินเอาเงินมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ เจงสังเกตว่าเล้งนั่งตัวเกร็งจิกพนักเก้าอี้จนเล็บแทบเขียวเหงื่อผุดตามไรผมแถมยังหายใจแปลกๆก็ให้นึกห่วง
"มึงเป็นอะไรวะเล้ง ท่าทางแปลกๆ ไม่สบายหรือเปล่า?"
"ป...เปล่า...กูสบายดี แล้วรถลูกค้าเรียบร้อยดีเหรอวะ"
"เรียบร้อยดีอันที่ทำยากๆพี่ช้ยเขาทำกูกับไอ้อินคอยช่วยเฉยๆ ส่วนรถเฮียเส่งเขาจะมาเอาพรุ่งนี้"
"อ...อืม...เดี๋ยวกู...อ่า...บอกป๊าเอง"
"มึงไม่สบายหรือเปล่าเล้งเสียงมึงสั่นมากไหนเดี๋ยวกูอังหน้าผากมึงหน่อยมีไข้มั้ย?"เจงทำท่าจะเดินมาอังหน้าผากจนเล้งต้องร้องห้าม
"มึงหยุดดดด...กูแค่หนาวแอร์เฉยๆ จะไปไหนก็ไปไป๊ หิวข้าวก็กินกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอกู...เดี๋ยว....อืม....เดี๋ยวกูไปกินพร้อมอีย้ง"
"เออ หิวอยู่พอดี ว่าแต่นี่อีย้งไปไหนเห็นมาได้ซักพักแล้ว"
"ไม่...ไม่รู้ อยู่บนห้องมั้ง เดี๋ยวกูไปตามเอง"
"เออ งั้นกูไปกินข้าวก่อน มึงนี่นะหนาวจะตายห่าเปิดแอร์ซะเย็นเจี๊ยบแล้วมานั่งปากคอสั่น"เจงบ่นก่อนจะปรับแอร์ให้อุณหภูมิอยู่ที่ 25 องศา แล้วจึงออกจากห้องไป เล้งมองผ่านกระจกเห็นเจงเดินไปเรียกอินกินข้าวทั้งสองเดินหายเข้าไปในครัว เล้งสูดปากเกร็งตัวเสียงไอโขลกดังมาจากใต้โต๊ะ ย้งยี้ปล่อยปากจากเกียร์ยักษ์ของพี่เล้งไอจนหน้าแดงปากและคางเปรอะไปด้วยคราบขาวของเล้ง
"อื้อ...พี่เล้งอ่ะ ย้งสำลักเลย"มันส่งค้อนให้เล้งวงใหญ่ก่อนจะเก็บส่วนนั้นของเล้งเข้าไปในกางเกงเงยหน้าให้เล้งใช้ทิชชู่เช็ดหน้าให้แล้วดึงมันขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก อีตัวดีใช้แขนคล้องคอเล้งไว้แล้วแลกจูบกันจนพอใจ
"หายเครียดยัง?"มันถามเสียงเบาเกลี่ยเส้นผมตรงท้ายทอยของเล้งเล่น
"ดีขึ้นเยอะเลย แต่ถ้าได้มากกว่าปาก..."เล้งแสร้งทิ้งท้ายเลื่อนมือไปที่บั้นท้ายนิ่มขยำเบาๆจนร่างบางสะท้าน
"ไว้รอสอบเสร็จก่อนนะ จะเอากี่รอบก็จะตามใจ"
"งั้นมึงเตรียมหาข้ออ้างกับหม่าม้ามานอนบ้านกูได้เลย กูจะเอาจนมึงลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลย"เล้งตบลงไปบนก้นของย้งจนอีตัวดีเด้งตัวด้วยความตกใจ
เพราะคบกันมาหลายเดือนทำรักกันมาก็หลายหนแล้วย้งจึงรู้ดีว่าเล้งชอบก้นของย้งเอ่ยชมทุกครั้งที่ทำรักกันว่าก้นของย้งทั้งนุ่มและสวยยามฟาดมือลงไปจนช้ำก็จะกลายเป็นลูกพีชสีสวยน่าฟัด จากตอนแรกที่ยังมีความเขินอายแต่เล้งก็บอกกับย้งว่า
"ชอบอะไรไม่ชอบอะไรเรื่องแบบนี้ไม่ต้องอายกัน อยากให้ทำแบบไหนก็บอกจะได้มีความสุขด้วยกันทั้งคู่"หลังจากนั้นเวลานอนด้วยกันย้งยี้จึงตัดความเหนียมอายออกซึ่งเล้งชอบมากที่ได้ค่อยๆสอนประสบการณ์รักให้น้องทีละนิด
"เดี๋ยวสอบเสร็จไปเที่ยวกันนะ"เล้งลูบก้นมันเล่นแล้วก็เอ่ยชวนดื้อๆ
"หือ? เที่ยวเหรอ เที่ยวที่ไหนอ่ะ?"
"ไปเช่าแพนอนกันที่ไทรโยคดีมั้ยซัก 2 คืน"อีตัวดีตาโตทันที
"แพเหรอ ไปๆ ตรงแถวถ้ำกระแซใช่ป่าวย้งอยากไป"
"อือ...ไว้ไปกัน ไปด้วยกันสองคน"ย้งยี้จุ๊บแก้มเล้งอย่างดีใจก่อนจะขยับตัวลงจากตักเล้ง
"จะไปไหน?"เล้งดึงมือมันไว้ถามอย่างแปลกใจเมื่ออีตัวดีทำท่าจะขยับเดินออกจากห้อง
"ก็ออกไปหาข้าวให้พี่เล้งกินไง"
"อย่าเพิ่งออกไปเจงกับอินกินอยู่ กูบอกมันว่ามึงอยู่ข้างบน เดี๋ยวกูออกไปก่อนมึงค่อยตามไปนะว่าแต่ยังกินข้าวลงเหรอ กินไอ้นั้นไปตั้งเยอะ"เล้งปรายตามองเป้าตัวเองซึ่งก็ได้คำตอบเป็นฝ่ามือซัดอั่กเต็มกลางหลัง
"พี่เล้งบ้า!!!"
ในที่สุดการสอบปลายภาคก็ดำเนินมาจนถึงวันสุดท้าย ย้งยี้ทิ้งตัวลงนั่งหน้าห้องทันทีที่สอบตัวสุดท้ายเสร็จ อันดามันออกมาทีหลังนั่งลงข้างย้งซบหัวกับไหล่ย้งอย่างหมดแรง ความเครียดความคาดหวังต่างๆตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาถูกปลดเปลื้องลงไปมากกว่าครึ่ง เล้งมารับย้งยี้หลับบ้านตัวมันยังเหลือสอบอีกวันดังนั้นย้งยี้จึงไม่ได้มากวนใจอะไร มันไม่งอแงไม่เรียกร้องที่จะต้องอยู่ด้วยกันตลอดแต่กลับบอกให่เล้งตั้งใจอ่านหนังสือ วูบหนึ่งย้งยี้รู้สึกเหมือนเล้งอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดมันทำเพียงจับมือย้งมาบีบแล้วจึงแยกกลับบ้านไป ย้งยี้จัดกระเป๋ารอไปเที่ยวกับเล้งมันเอาเสื้อผ้าไปเพียงสองชุดสำหรับใส่กลับและเล่นน้ำชุดนอนสองชุดของใช้ส่วนตัวมันเอาไปเผื่อเล้งด้วย ที่พักถูกจองไว้ตั้งแต่ที่คุยกันเล้งจัดทริปสำหรับขับรถไปเที่ยวกันไว้แล้วมีทั้งไปดูช้าง ไปเที่ยวน้ำตกไทรโยคน้อยไปเที่ยวฟาร์มแกะแถวนั้น หลังจากเล้งสอบเสร็จทั้งคู่ก็ออกเดินทางด้วยการขับมอร์เตอร์ไซค์ไปกันเอง อากาศร้อนมากแต่ย้งก็ไม่บ่น โชคดีที่เล้งบังคับให้มันใส่เสื้อแขนยาวกางเกงขายาวรวมทั้งใส้รองเท้าผ้าใบที่ทำให้เลี่ยงแสงอดดที่ร้อนราวไฟนรกได้ สองคนแวะกินข้าวริมทางด้วยมื้ออาหารง่ายๆจากนั้นจึงยิงยาวเข้าที่พักที่เป็นรีสอร์ทริมแม่น้ำแควไม่ไกลกันเป็นทางรถไฟสายมรณะที่มีชื่อเสียง
"ถ้าจะเล่นน้ำก็บอกนะจะได้เล่นเป็นเพื่อน"เล้งบอกกับย้งหลังจากเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว อีตัวดีที่เปลี่ยนกลับมาใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นจุ่มเท้าลงในน้ำทุนทีอย่างตื่นเต้นมันหันมายิ้มหวานให้เล้งอย่างชอบใจยามความเย็นสัมผัสกับเท้าและท่อนขาขาว
"ไม่กล้าเล่นอ่ะ กลัวจม"
"ใส่ชูชีพสิ ไม่ต้องไปไกลเล่นใกล้ๆแพเดี๋ยวกูคอยอยู่ใกล้ๆ"
"งั้นเย็นๆค่อยเล่นเนอะ พี่เล้งขับรถมาเหนื่อยๆนอนพักก่อนมั้ย?"
"อยากนอนกับมึง อยากนอนกับเมีย"มันนั่งใกล้ๆย้งมองซ้ายมองขวาเมื่อเห็นว่าปลอดคนก็หอมแก้มนวลของน้องดังฟอด ย้งยี้อมยิ้มจนแก้มตุ่ย
"ไปนอนด้วยกันนะ...อยากกินลูกพีช"
"พี่เล้งทะลึ่งจัง"มันว่าเล้งที่เริ่มจูบตรงนั้นตรงนี้ ถามว่าด่าแล้วไปมั้ย...ก็ไปนะ
บอกเลยว่ามาคราวนี้เล้งกับย้งพิสูจน์ความเด้งของเตียงนอนจนคุ้มอ่ะพูดเลย
ตกดึกเล้งกับย้งออกมานอนดูดาวด้วยกันตรงระเบียงเพราะอยู่ห่างไกลตัวเมืองไร้ซึ่งแสงไฟจากตึกสูงและอยู่ท่ามกลางป่าเขา ลมเย็นพัดมาพากลิ่นไอของธรรมชาติมาให้ได้ชื่นใจ ไม่มีเสียงรถยนต์หรือเสียงแว้นมอเตอร์ไซค์ของพวกเด็กแว้นเหมือนยามอยู่ในเมือง เล้งยกเบียร์ขึ้นจิบในขณะที่ย้งมีน้ำอัดลมกับขนมซองไว้กิน ดวงดาวบนท้องฟ้าทอแสงระยิบระยับ
"ย้ง..."
"จ๋า..."
"ถ้าวันหนึ่งต้องอยู่คนเดียว ต้องใช้ชีวิตคนเดียวจะอยู่ได้มั้ย?"เล้งเอ่ยถามโดยที่ตายังคงจ้องมองดาวบนฟ้าอยู่
"ก็คงต้องอยู่ให้ได้แหละ แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก อย่างสมมติถ้าย้งสอบติดที่กรุงเทพอย่างน้อยย้งก็ต้องไปอยู่หอในก็มีรูมเมท ย้งอาจจะต้องโตขึ้นมากกว่านี้เพราะอาจเจอรูมเมทแย่ๆแต่ย้งว่าย้งปรับตัวได้เขาอาจจะเป็นคนสกปรกไม่ทำความสะอาดห้องแต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวย้งทำเอง"
"ถ้าทำอย่างนั้นมึงจะโดนคนอื่นเอาเปรียบ"
"ย้งรู้ว่าคนเรามันก็ร้อยพ่อพันแม่แต่ถ้าเขาไม่ทำเราไม่ทำห้องก็เละใช่ป่าวเราก็ทนๆทำไปเดี๋ยวพอออกมาอยู่หอนอกก็สบายแล้วย้งก็จะเช่าหออบู่กับอันอัน แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นถ้าพี่เล้งไปเรียนไกลจากย้งเราก็คงไม่ได้เจอกันบ่อยๆย้งคงคิดถึงพี่เล้งแย่เลย"มันว่าเสียงอ่อยยามยนึกถึงว่าตัวเองจะไม่ได้เจอพี่เล้งบ่อยๆ
"แล้วถ้ากูไปเรียนไกลจนมาหามึงไม่ได้ล่ะ"เล้งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบาหวิวซึ่งอีตัวดีก็พลิกตัวมากอดเขาไว้ทันทีปากมันเบะจนอยากจะดึงออกให้
"ไม่เอานะ พี่เล้งห้ามไปไกล ยังไงเดือนหนึ่งหาวันว่างมาเจอกันบ้างก็พอถ้าไปเรียนคนละจังหวัดกว่าจะได้เจอกันก็นู่นปิดเทอมย้งคงคิดถึงพี่เล้งตายเลย"เล้งมองร่างขาวๆที่กอดตัวเองแน่นแล้วได้แต่ถอนใจ
บางสิ่งบางอย่างที่คิดจะบอกถูกกลืนลงคอไปอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นเล้งพาย้งไปดูช้างที่ปางช้างก่อนจะออกเดินทางมายังน้ำตกไทรโยคน้อย เล้งพาย้งกินส้มตำไก่ย่างที่น้ำตกโดยการสั่งแล้วพากันขึ้นไปกินด้านบนเล่นน้ำกันจนถึงเย็นจึงพากันกลับที่พักวันรุ่งขึ้นพากันเที่ยวละแวกนั้นอีกพักก็เดินทางกลับบ้าน เล้งส่งย้งยี้ที่บ้านเสร็จมันก็ขับรถออกไปข้างนอกบอกป๊าแค่ว่าจะไปทำธุระโดยที่ไม่รู้เลยว่าลี่พี่สาวคนรองมาถึงตั้งแต่เมื่อคืน ย้งยี้อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ลงมาเตรียมกับข้าวให้หม่าม้าและเตรียมไปให้บ้านของเล้งตามปกติมันมาถึงอู่ตอนเกือบห้าโมงเย็นก็ยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาสวยหวานมีเค้าหน้าเหมือนเล้งนั่งปอกมะม่วงอยู่ใรครัว
"เจ๊ลี่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานคิดถึงจังเลยจ้า"มันสวมกอดพี่สาวของเล้งอย่างดีใจลี่กอดตอบอีตัวดีออกปากว่ามันโตกว่าเมื่อก่อนจนจำแทบไม่ได้
"มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ง มาเตรียมเอกสารให้เล้งมัน นี่ไปเที่ยวกันมาร่ำลากันหรือยัง?"
"ลา?...ลาไปไหนจ๊ะ?"ย้งเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
ใครจะไปไหนอ่ะ?? ลี่มองอาการของย้งยี้แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ
"อะไร นี่เล้งยังไม่บอกย้งเหรอว่าเล้งต้องไปเรียนต่อที่จีนอ่ะ"ย้งยี้หูอื้อไปหมดหลังจากนั้นลี่พูดอะไรย้งก็จับต้นชนปลายไม่ถูกเลยซักนิด
พี่เล้งจะไปเรียนต่อไกลขนาดนั้นทำไมไม่บอกซักคำแถวลี่ก็บอกว่าคุยเรื่องนี้กันตั้งแต่สามเดือนที่แล้ว
ย้งยี้รู้สึกเหมือนตัวเองถูกทรยศ...หัวใจของมันเหมือนถูกเล้งเหยียบและขยี้จนยับเยิน
เล้งกลับมาถึงบ้านตอนเกือบสามทุ่มมันเห็นย้งยี้นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านก็เดินมาหาอย่างแปลกใจ
"ย้ง มานั่งทำไมมืดๆยุงเยอะแบบนี้เดี๋ยวก็ขาลายหมด"
"จะไปไหนทำไมไม่บอก"ย้งยี้สะบัดแขนที่เล้งจับออกอย่างแรง เมื่อหันมามองหน้ากันเล้งก็ใจหายวูบ
ย้งยี้ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาเงียบๆ
ไม่โวยวาย
ไม่ฟูมฟาย
ทั้งๆที่ใจของมันพังไปหมดแล้ว
"จะไปเรียนที่จีนทำไมไม่บอก เห็นย้งเป็นตัวอะไร ทำไมต้องให้ย้งรู้จากคนอื่น"
"ย้ง...เรื่องนี้กูอธิบายได้"
"อธิบายว่าอะไร พี่จะไปอีกไม่กี่วันนี้แล้ว จะบอกย้ง.. ฮึก....จะบอกย้งตอนไหน บอกวันที่บินเลยมั้ย"ย้งยี้ยกมือปาดน้ำตาตัวเองลวกๆมันมองหน้าเล้งเหมือนคนไม่รู้จักกัน
"ย้งถามจริงๆเถอะพี่เล้ง ตกลงเราเป็นอะไรกัน?"
............
หวายยยยยยย........วิ่งหนีดีฝ่าาาาาาาาา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เกริ่นแล้ว ก็ไม่พูดให้จบเนอะ คนเรา
เป็นไงหล่ะ เป็นเรื่องไหมหล่ะ ที่ให้เขาไปรู้จากคนอื่นอ่ะ
-
ใจหวิวเลยค่ะ คิดไว้แล้วว่าช่วงเข้ามหาวิทยาลัยน่าจะต้องมีห่างกัน แต่ไม่คิดว่าจะต้องห่างกันไกลและนานขนาดนี้ มันเร็วและไม่ทันตั้งตัว เป็นตอนที่ทุกอย่างดูเหมือนจะกำลังไปได้ดี ใจหายมากๆเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เล้งกับย้งก้าวผ่านทุกๆอย่างไปด้วยกันให้ได้ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
-
:hao5:
-
แงงงง ยัยย้งไม่ร้องลูก
-
คิกค้ากกก ไม่ออกเลยจ้าพี่จ๋า ¥___¥
-
จะทำยังงัยหล่ะที่นี้.... :mew4: :mew4: :mew4:
-
สมควรโดนงอน
-
ตัวใครตัวมันเด้อ
-
ิเล้ง..... :z6:
-
ไม่ขอเข้าข้างนะเฮียนะ
-
แงงงงงงงงง :sad4: :sad4:
-
พี่เล้งเค้าแซ่บจริง
อิจอิตัวดี ฮ่าฮ่า
พี่ยี่ล่ะ..แซ่บมั้ย
อยากรู้อ่ะ ออน อิอิ
-
งอนให้หนักพี่เล้งใจร้าย
-
อย่าดราม่าเยอะนะ
-
ย้งยี้น่ารักกกก ชอบเนินเนื้อเร้กๆ ของน้อง กรี๊ด :hao5:
-
ต้มน้ำ รอเดือด ..
-
อยากให้ถึงตอนย้งโตเป็นสาวสะพรั่งเร็วๆ เอาให้สวยลืมไปเลยนะ สวยจนเฮียเล้งช้ำใจตายที่ทิ้งน้องไปเรียนไกลถึงเมืองจีน
-
ต้องจากกันสงสารย้งยี้
:mew2:
-
ย้งสมควรโกรธอ่ะ.พี่เล้งเตรียมตัวไว้ตังนานแหละ แถมยังได้ย้งแล้ว.อยากเห็นเล้งต้องคอยเดินตาม เดินหวงย้งมากๆ.เอาแบบไปเรียนแล้วไม่เจอย้งเลย อะไรแบบนี้. 5555
-
LengZab 18
"ตกลงเราเป็นอะไรกัน
100%
เจงกับอินมองเล้งที่นั่งซังกะตายอยู่ที่อู่ ไร้เงาอีตัวขาวที่มักมานั่งเบียดกระแซะเล้งเหมือนเช่นทุกวัน กำหนดเดินทางของเล้งคือจันทร์หน้า เล้งพยายามไปง้อย้งหากแต่ย้งยี้ไม่ยอมคุยกับมันเลยซักคำ
อย่าว่าแต่คุยเลยแม่แต่หน้าของเล้งมันยังไม่มองเลยซักนิด พรรณีได้แต่บอกให้เล้งกลับไปก่อนหล่อนจะหาเวลาคุยกับย้งเอง หากแต่พอเอ่ยปากะูดถึงเล้งย้งก็บอกว่าไม่อยากคุย
หล่อนเองก็สงสารลูก ถามว่าเล้งทำถูกมั้ยที่ปิดย้งยี้มาตั้งหลายเดือน แน่นอนว่าไม่ถูก หล่อนคิดว่าคนรักกันจะเรื่องหนักหรือเบายังไงก็ควรบอกกันแต่เล้งกลับไม่พูด ย้งยี้หลบหน้าเล้งแอบนอนร้องไห้ทุกคืนจนตาบวมไปหมดเวลาเล้งมาหาก็คอยแอบมองตรงหน้าต่าง จิวยี่โทรมาปลอบน้องทุกวันและเช่นกันโทรไปด่าเล้งไม่มีชิ้นดี
"มึงคิดเหี้ยอะไรของมึงไอ้เล้ง มึงไม่บอกใครเลยว่ามึงจะไปเรียนต่อ"
"กูขอโทษจริงๆยี่ กูแม่งไม่ได้อยากไปแต่อาอี๊กูที่อยู่ทางนู้นเขาคุยกับป๊าไว้แล้วจะให้กูทำไง มึงไม่เป็นกูมึงไม่เข้าใจหรอก"
"เออ กูไม่เข้าใจมึงจริงๆ มึงมีโอกาสมีเวลาบอกน้องกูตั้งสามเดือนทำไมมึงไม่พูดไม่บอกมันวะ มึงรออะไรอยู่"
"ไม่ใช่ว่ากูไม่อยากบอกแต่แค่กูมองหน้ามันกูก็พูดไม่ออกแล้วไอ้ยี่ กูกลัวมันร้องไห้"
"ข้อแก้ตัวนี้กูขอปัดตก มึงก็รู้อีย้งถึงมันจะงอแงแต่มันเป็นเด็กมีเหตุผลแค่มึงบอกมันไปตรงๆมันอาจจะงี่เง่าบ้างแต่สุดท้ายมันจะเข้าใจ นี่มึงทำเหมือนน้องกูไม่มีหัวใจนึกจะไปก็ไปจะวางน้องกูทิังไว้ตรงไหนยังไงก็ได้งั้นเหรอ"
"กูไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยยี่ มึงก็น่าจะรู้ว่ากูรักน้องของมึงมากแค่ไหนมึงรู้ดีกว่าใครแล้วทำไมไม่เข้าใจกูบ้าง ทางนี้ก็เมียทางนั้นก็ป้าเขาก็จะตายอยู่แล้วลูกเต้าครอบครัวก็ไม่มีกูขอเวลาแค่สองปีกูจะรีบกลับมาหาอีย้งเลยมึงช่วยพูดกับย้งให้มันคุยกับกูได้มั้ย กูจะเดินทางอยู่แล้วมันไม่ยอมคุยกับกูเลย กูเหมือนจะบ้าตายอยู่แล้ว"เล้งอ้อนวอนยี่ออย่างน่าสงสารมันเงยหน้าห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมารอคำตอบ
หากแต่จิวยี่ในวันนี้ไม่ใช่จิวยี่ที่จะทำตามคำขอของมันอีกไอ้เพื่อนรักทำเสียงขึ้นจมูกบอกตัดอย่างไร้เยื่อใย
"เรื่องนี้มึงหาทางเองเถอะกูขอไม่ช่วยเพราะกูก็สงสารน้องกูเหมือนกัน"
พรรณีเดินขึ้นมาหาย้งยี้ในคืนวันพุธ ลูกของหล่อนนอนลืมตานิ่งอยู่บนเตียง หล่อนส่งยิ้มให้ลูกก่อนจะเลิกผ้าห่มออกแล้วแทรกตัวลงไปนอนข้างๆ ย้งยี้ขยับเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของแม่ซุกหน้ากับอกแม่ซ่อนน้ำตาไว้
"โกรธพี่เขามากเลยเหรอลูก"ย้งยี้พยักหน้ารับ พรรณียิ้มให้กับความซื่อตรงของลูก
"ทำไมไม่ลองฟังเหตุผลของเขาดูก่อนล่ะลูก จะต้องห่างกันตั้งหลายปีมัวแต่งอนกันไม่พูดไม่ฟังกันแล้วมานอนร้องไห้อยู่แบบนี้ไม่ดีเลย"
"แต่ว่า..."
"ชีวิตคนเรามันไม่ยืดไม่ยาวอะไร วันเวลาก็เหมือนกันลูก แป๊บๆก็ผ่านไปดูอย่างป๊าสิเหมือนเพิ่งเผาไปเมื่อไม่นานนับไปนับมาก็หกปีแล้ว แทนที่จะเอาเวลามาโกรธกันไปคุยกันให้เข้าใจดีกว่ามั้ยลูก หืม?"
"แต่ย้งเสียใจนี่หม่าม้า ย้งเสียใจที่พี่เล้งไม่ยอมบอกย้งเลย พอมารู้เขาก็จะไปแล้ว ย้งยังไม่มีเวลาได้เตรียมใจเลยว่าในชีวิตของย้งจะไม่มีพี่เล้งตั้งหลายปี"ย้งยี้พูดเสียงอู้อี้กอดผู้เป็นแม่แน่นตัวของมันสั่นไปหมดอย่างน่าสงสาร พรรณีลูบศีรษะลูกเบาๆอย่างปลอบโยน
"คนเรามีทางเดินชีวิตของตัวเองนะลูก ย้งจะเอาพี่เล้งใาผูกติดกับย้งทั้งชีวิตไม่ได้หรอก ลองคิดดูสิพี่เขาไปเรียนต่อ ไปหาทางเจริญก้าวหน้าย้งไม่ดีใจกับพี่เขาเหรอลูก อีกอย่างม้าไปลองถามแปะหลิวมาแล้วว่าทำไมเล้งต้องไปเรียนที่นู่น เล้งไม่ได้อยากไปแต่อาอี้ของเล้งแกอยากรับหลานเป็นลูกบุญธรรมเล่ยกับลี่มีครอบครัวมีลูกแล้วไปอยู่ดูแลไม่ได้ก็เหลือแค่เล้ง ถ้าไม่ไปก็ดูใจร้ายกับญาติทางแม่ ทางนั้นเขาก็ตัวคนเดียวลูกเต้าก็ไม่มีแถมมาป่วยอีกคงอยากมีคนอนู่ด้วย เล้งเองก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนักคุยกับทางนู้นจนได้ข้อสรุปว่าจะอยู่ด้วยจนเรียนจบ ม้าว่ามันก็ดีนะ เรียนที่นู่นได้ทั้งภาษาได้ทั้งประสบการณ์ ลองห่างกันดูซักพัก ถึงวันที่กลับมาเจอกันต่างคนต่างโตขึ้นถ้าใจยังรักกันอยู่ค่อยมาว่ากันว่าจะเดินต่อหรือแยกกัน ย้งของม้าจะได้หัดเดินด้วยตัวเองโดยที่ไม่มีทั้งยี่ไม่มีทั้งเล้งดูแลบ้างดีมั้ยลูก"
"....."ย้งยี้เงียบไม่ตอบคำถามของผู้เป็นแม่ มันนอนเมัมปากแน่นอย่างใช้ความคิด
"โตจริงๆได้แล้วจุฑายศ จะคอยให้พี่ๆมากางปีกปกป้องตลอดไปไม่ได้หรอกนะ"
"โตลำพังมันน่ากลัวนะหม่าม้า"
"น่ากลัวยังไงสุดท้ายยังก็ต้องออกไปเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี อย่าเอาเวลาที่เหลือมาทิ้งไว้อย่างเปล่าประโยชน์เลย ไปคุยกับเล้งเถอะใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่า ย้งไม่เสียดายเวลาเหรอแทนที่จะได้ใช้ด้วยกันก่อนไปกลับเอามางอนกัน เล้งจะไปวันเสาร์นี้แล้วนะลูก"
"ไหนบอกว่าเดินทางวันจันทร์"
"ไปพักบ้านลี่คืนหนึ่งบินคืนวันอาทิตย์"
"หม่าม้า...ย้งกลัว"อีตัวดีสารภาพเสียงสั่น
"กลัวอะไรลูก?"
"กลัวว่าวันเวลาจะทำให้ใจเราเปลี่ยนไป..."
"ถ้าแบบนั้นก็อย่าโทษเวลาเลยลูก ต้องโทษตัวเราเองที่ไม่หนักแน่น"
"ย้งมั่นใจว่าย้งหนักแน่นพอ แต่พี่เล้ง..."มันทำตาแดงๆเมื่อนึกว่าถึงวันนั้นวันที่เล้งได้เดินทางสู่โลกกว้าง เล้งอาจพบเจอใครมากมายและหนึ่งในจำนวนนั้นอาจจะมีใครซักคนที่เล้งถูกใจ ถึงวันนั้นคนที่เล้งบอกว่ารักก็ไม่ใช่ย้งอีกต่อไป ถ้าหากเขารักกันเขาพากันมาที่บ้านถึงตอนนั้นย้งคงตายแน่ๆ
"อย่าเพิ่งคิดเองเออเองสิลูก พรุ่งนี้ไปหาพี่เขาซะไปคุยกันให้รู้เรื่องไม่ใช่ปล่อยให้เขามาเก้อทุกวันแบบนี้"
ย้งยี้ย่นจมูกเมื่อเดินขึ้นมาชั้นบนของบ้านเล้ง ประตูห้องเปิดแง้มจนไอเย็นเล็ดลอดออกมาพร้อมๆกับกลิ่นควันที่ย้งเกลียด เล้งนั่งสูบบุหรี่อยู่บนเตียงนั่งหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย
"ไหนบอกว่าจะไม่สูบบุหรี่แล้วไง"มันสะดุ้งยามเสียงของย่งดังขึ้นเมื่อหันมาก็เห็นอีตัวขาวยืนอยู่ที่หน้าประตูทำหน้าบึ้งด้วยไม่ชอบใจ
"ตัวเองยังไม่รักแบบนี้จะไปดูแลใครได้"มันบ่นในขณะที่เล้งลนลานดับก้นบุหรี่ก่อนจะลุกขึ้นพุ่งเข้ามาหาย้งพอถึงตัวมันกว้ารวบอีตัวดีมาไว้ในอ้อมกอดอย่างหวงแหน
"ขอโทษ..."เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยบอกอย่างสำนึก ย้งยี้กระพริบตาเร็วไล่น้ำตาที่ทำท่าจะไหลให้กลับเข้าไป
จะไม่ร้องไห้...
จะโตเป็นผู้ใหญ่...
จะไม่ทำให้ใครต้องเป็นห่วงอีก...
"ช่างเถอะ...แล้วนี่น้ำท่าได้อาบบ้างมั้ยทำไมตัวเหนียว หนวดก็ไม่โกนไม่เห็นหล่อเลย"มันจับหน้าเล้งพลิกซ้ายพลิกขวาทำตัวเหมือนเป็นปกติทั้งๆที่ข้างในใจของมันหน่วงจนเจ็บไปหมด
"ซกมก"มันว่าเข้าให้
แต่ถ้าซกมกแล้วทำให้พี่เล้งอยู่กับย้งไว้หนวดยาวแบบฤษีย้งก็ไม่ว่า
"นึกว่าจะไม่ได้เจอกันก่อนไปแล้ว"
"ตอนแรกก็ว่าจะไม่มา"
"ขอโทษที่ไม่บอก"
"ย้งไม่ต้องการทำขอโทษหรอก สิ่งที่ย้งต้องการคือความเชื่อใจกัน มีอะไรพี่เล้งน่าจะบอกย้ง บอกย้ฃตรงๆ เลิกปกป้องย้งดูแลย้งเหมือนย้งเป็นเด็กไม่รู้จักโตซักที ย้งเจ็บย้งเสียใจที่ย้งไม่ได้รับการวางใจที่จะบอกจะพูดกันตรงๆ ถ้าพี่บอกย้งแต่แรกว่าพี่ต้องไปจีนย้งก็อาจจะงอแงเสียใจแต่ย้งก็จะค่อยๆทำใจว่าเราจะต้องห่างกันนะ แต่นี่เหมือนพี่รู้ว่าระเบิดเวลามันนับถอยหลัง พี่รู้ตลอดแต่พี่ไม่บอกยังกว่าย้งจะรู้ตัวย้งก็หนีไม่ทันแล้วพี่จะให้ย้งทำยังไง..."สุดท้ายก็ร้องไห้จนได้
ย้งยี้เกลียดตัวเองในตอนนั้ ตอนที่มองหน้าของเล้งไม่ชัดเพราะม่านน้ำตาบดบังจนภาพที่มองเห็นมันพร่ามัวไปหมด ที่สุดมันก็อยู่ในอ้อมกอดของเล้งที่พร่ำพูดว่าขอโทษราวกับจะส่งผ่านความรู้สึกสำนึกผิดให้ย้งยี้ได้รู้ นานนับสิบนาทีที่ยืนกอดกันอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งย้งยี้ขยับตัวออกจากอ่อมกอดของเล้ง มันปาดน้ำตาทิ้งมองไปหน้าตู้เสื้อผ้าที่มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่นอนแผ่อยู่ เสื้อผ้าหลสบตัวถูกนำมากองไว้ข้างๆกันอย่างไม่เป็นระเบียบ
"จะไปอยู่แล้วกระเป๋ายังจัดไม่เสร็จอีก"มันเดินไปหยุดหน้ากระเป๋าเดินทางใบใหญ่
"ไปอาบน้ำสิเสร็จแล้วจะได้มาช่วยกันจัดกระเป๋า"มันยื่นผ้าเช็ดตัวให้เล้งแล้วนั่งลงเอาเสื้อผ้าออกจากไม้แขวนทีละตัว เล้งทำตามอย่างว่าง่ายไม่วายที่ย้งจะตะโกนให้มันโกนหนวดด้วย. ย้งยี้ใช้จังหวะที่เล้งอาบน้ำร้องไห้เงียบๆคนเดียวอีกหน มันไล้ปลายนิ้วกับเสื้อผ้าของเล้งก่อนจะหยิบเสื้อยืดตัวหนึ่งมาสั่งน้ำมูกใส่
นี่แหนะ ตัวนี้ย้งยึดแล้ว
หลังจากเล้งอาลน้ำเสร็จก็มาช่วยกันจัดกระเป๋า มันหยิบเสื้อผ้าที่จะใส่ของใช้ที่จำเป็นมาวางโดยที่ย้งคอยจัดเข้ากระเป๋าอย่างเป็นระ้บียบจนเสรํจ ความจุกหน่วงยังคงไม่หายไปแต่เล้งก็ไม่กล้าพูดอะไร. ย้งยี้ยังคงทำเหมือนเช่นทุกวันพอจัดกระเป๋าเสร็จก็ชงนเล้งลงมาที่ครัวด้วยรู้มาว่าเล้งแทบจะไม่กินข้าวกินปลาเลย เจ๊ลี่กับแปะหลิวนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกหันมามองเด็กสองคนแล้วยิ้มให้
"คุยกันแล้วใช่มั้ย?"แปะหลิวถามเล้ง
"ครับ"
"ดีแล้ว จะไปอยู่แล้วใช้เวลาด้วยกันเยอะๆ"เด็กสองคนรับคำแล้วแยกเข้าไปในครัวย้งยี้มองกับข้าวบนโต๊ะที่เจ๊ลี่ทำไว้
ื"เดี๋ยวอุ่นเอาเนอะไม่ต้องทำอะไรเพิ่มแล้ว"
"ไม่เอา อยากกิยกับข้าวฝีมือมึง"มันส่ายหน้าทันที
"กับข้าวเต็มโต๊ะจะต้องทำเพิ่มทำไม"
"อยากกินข้าวฝีมือมึง เดี๋ยวจะไม่ได้กินอีกนาน"
"ไปเรียนนะไม่ได้ไปตายไม่ต้องทิ้งท้ายแบบนี้ก็ได้"มันทำเสียงตึงใส่แล้วเดินไปหยิบไข่ไก่สามฟองมาตอกใส่ชาม
"ไข่เจียวแล้วกัน ง่ายดี"เล้งพยักหน้ารับ มันมองอีตัวดีที่ขยับจับนู่นจับนี่อย่างคล่องแคล่วแล้วก็ใจแป้วรู้ตัวอีกทีมันก็เดินไปกอดอีย้งจากด้านหลังฝังจมูกลงบนไหล่เล็กๆของน้อง
"รอเฮียนะ อย่าไปรักใครใหม่นะิรอเฮียกลับมาได้หรือเปล่า อยู่ที่นั่นเฮียสัญญาว่าจะไม่มีใครใหม่"ย้งยี้จับตะหลิวแน่นเสียงไข่เจียวในกระทะดังขลุกขลักจากน้ำมันที่กำลังเดือดพล่าน มันคิดทบทวนเรื่องราวมากมายในหัวก่ินจะพลิกไข่อีกด้านขึ้นมา
"ถึงวันนั้นค่อยมาคุยกันอีกทีดีกว่า ย้งไม่อยากรับปากอะไร พี่เล้งเองก็เถอะไม่ต้องมาสัญญาอะไรกับย้งหรอก ถ้าทำไม่ได้ขึ้นมารู้ใช่มั้ยใครจะเสียใจ"
"ไม่สัญญาก็ได้แต่เฮียจะพิสูจน์ให้เห็นว่าเฮียพูดจริง"
"งั้นย้งจะรอดู"
.............
ตอนหน้าย้งเป็นสาวแน้วววววว
จะจบแล้ว ม่าเม่ออะไร ไม่มี นี่ฟีลกู๊ดดดดดดด
อธิบายเรื่องพี่เล้งไปจีนนะคะ นิยายของเราทุกเรื่องมันจะประมาณนี้ดราม่าต้นเรื่องหนหนึ่ง กลางเรื่องหนหนึ่ง ท้ายเรื่องหนหนึ่ง ทุกอย่างเราวางพล็อตของเราไว้หมดแล้วซึ่งคนที่ตามอ่านงานเก่าๆของเราเขาจับจุดตรงนี้ได้เวลาเราใส่ประโยคอะไรซักอย่างเขาจะเอ๊ะ...ทำไมย้ำตรงนี้บ่อยจัง ไม่ใช่ว่าอุ๊ยช่วงนี้เบื่อๆยัดดราม่าเข้ามาดีกว่า
บุคลิกของพี่เล้งคือเป็นคนไม่ค่อยพูดส่วนมากจะเก็บไว้ในใจตลอดดังนั้นถ้าเขาไม่พูดเราก็ไม่รู้ ไม่แปลกที่เราจะรู้พร้อมย้งยี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ก่อนเดินทาง มีจัดหนักป่าวเนี่ย?
-
ตอนนี้เฮียยี่ได้ใจไปเต็มๆ ต้องอย่างงี้ไม่เข้าข้างเพื่อน สมน้ำหน้าเล้งจริงจัง น้องไม่สัญญาด้วยเลย ไป 2ปี ให้มีคนมาจีบย้งเยอะๆ ให้พี่เล้งมันอกแตกไปเลย ปล.ความหมั่นใส้ส่วนตัว :hao3: :really2:
-
:L2: :pig4:
-
:katai1:
-
กรีดดดดดใกล้จะจบแล้วหรอเสียใจจังอ่านแล้ใจะร้องไห้TTเป็นกกำบังใจให้นะคะ :mew2:
-
ย้งยี้จะเป็นสาวแล้วววว
-
กลับมาก็ตอนย้งเป็นสาวสะพรั่ง
-
เราต้องการม่าหนักๆ เพราะเราหมันไส้พี่เล้งงงง :hao7:
-
สงสารย้ง
-
เฮียเล้งจะจำเมียได้ป่าวเหอะ
-
ตอนนี้สงสารย้งยี้ เเต่กลับมาอิพี่เล้งจะต้องอกแตกตายวันล่ะร้อยรอบ เพราะเมียโตเป็นสาวสะพรั่ง!!
-
รอน้องโตเป็นสาวววววววว
-
อะจ้า สัญญาไม่สัำคัญเท่าสัจจะหรอกเนอะ
-
สมน้ำหน้าเล้ง จิวยี่ไม่เข้าข้าง
:katai2-1:
:pig4:
-
แงแง ฟีลกู้ดไรอ่ะ เราร้องไห้แน้ววว //ตื่นเต้นตอนหน้าย้งเป็นสาวแล้วเรารอเลย
-
เราก็จะรออ่าน
จะมีใครที่เปลี่ยนไป..ไม่เหมือนเดิม มั้ย
-
อุแงง อยากให้ีฉากย้งขึ้นมหาลัยเยอะๆจัง
-
ดีกันแล้ว
-
ย้งยี้โตเป็นสาวแล้วต้องเนื้อหอมมากแน่ๆ ขอให้พี่เล้งหึงจนออกแตกตายไปเลย กร๊ากก :hao6:
-
ฮื่ออออ ยังไม่อยากให้จบเลย ย้งยี้หนูต้องโตมาเป็นสาวสวยนะลูก เอาให้อีพี่เล้งตาค้างไปเลย เอาให้มันคลั่งตาย ทิ้งไปตั้งหลายปี
-
รอครับ
-
กลับมาจากจีนขอให้พี่เล้งอกแตกตาย
น้องจะโตแล้ว คนจีบเยอะแน่นอน
-
ไม่ต้องรีบจบก็ได้ค่ะ เราอยากรอไปรับพี่เล้งอีกสองปี
โอ๊ยย เอ็นดูย้งยี้ น้องเสียใจ คิดว่าพี่ไม่เชื่อใจ
เล้งก็เสียใจที่ทำให้น้องโกรธ และเสียใจ
เล้งห่วงความรู้สึกน้อง แต่ถ้ารู้จากเล้งเอง จะดีกว่านะ
ตลกเล้ง นึกว่าจิวยี่จะช่วย ที่ไหนได้ ช่วยซ้ำเติม
ม้าสอนน้องดีมากเลยค่ะ ย้งยี้ต้องเรียนรู้โลกกว้างบ้าง
ตอนนี้ดีกันแล้ว ก็อย่าลืมส่งท้ายก่อนไปเรียนนะ
หวานให้เราอิจฉาได้ แต่ไม่ต้องเยอะ
ชดเชยน้ำตาที่ร่วงไป ตอนเล้งทำย้งเสียใจ
-
กว่าจะรักกัน :z3:
-
:pig4:
-
:mew1:รอๆชอบบบบบบ
-
LengZab 19
"ให้ย้งคนเดียว"
50%
ย้งยี้ใชัเวลาที่เหลือกับเล้งโดยที่พรรณีอนุญาตให้ไปนอนค้างบ้านเล้งได้ เล้งพาย้งยี้ไปไหว้พระอีตัวดีพนมมือหลับตาอธิฐานต่อพระนานมากจนเล้งสะกิดเรียก
"อธิฐานอะไรเยอะแยะ"
"ยุ่งน่า"มันทำคิ้วขมวดใส่เล้งที่บังอาจขัดจังหวะมัน ย้งหันไปตั้งใจทำปากขมุบขมิบอธิฐานอีกพักแล้วจรดมือแตะหน้าผากก้มกราบพระเป็นอันจบ ทั้งหมดทั้งมวลที่มันอธิฐานไม่มีเรื่องของตัวเองเลยซักนิด มันขอแค่ให้พี่เล้งของมันเดินทางปลอดภัย ไม่เจ็บไม่ป่วยการเรียนราบรื่น มันก็ขอได้เท่าที่คนรักกันจะขอให้กันได้ ย้งเดินตามเล้งออกมาด้านนอกเพื่อไปถวายสังฆทานพระ ทั้งคู่ช่วยกันประเคนกระป๋องสังฆทานเมื่อเสร็จพระภิกษุก็พรมน้ำมนต์ให้เป็นอันเสร็จพิธี ตกบ่ายเล้งพาย้งไปกินข้าว ดูหนัง ทำทุกอย่างเหมือนที่คนรักทำกัน เล้งแทบจะไม่ปล่อยมือของย้งเลย
มันเกิดความรู้สึกหวงแหนมือนุ่มๆที่มักหยิบจับอุปกรณ์ทำครัวอย่างคล่องแคล่ว
จะไม่ได้จับอีกตั้งสองปี...
ไม่อยากไป...
แต่มันเลือกอะไรไม่ได้...
"มองหน้าย้งทำไมพี่เล้งมองหนังสิบ่นว่าอยากดูมานานแล้วนี่"
"หนังน่ะกูดูเมื่อไหร่ก็ดูได้...แต่มึงน่ะกูจะไม่ได้เจออีกตั้งสองปี"เกิดความเงียบขึ้นทันทีที่เล้งพูดจบประโยค ย้งยี้ก้มหน้าแล้วหันไปทางอื่นกะพริบตาไล่ความผ่าวร้อนที่เริมปริ่มดวงตาออกไป
จะเข้มแข็งให้พี่เล้งเห็น
ทั้งเล้งและย้งยี้กระชับมือกันแน่นขึ้น แม้จะไม่พูดออกไปแต่ต่างคนต่างรู้ดีว่าความสัมพันธ์นั้นอาจจะสั่นคลอน
ย้งยี้ยังต้องโต ความสวยผุดผาดที่ค่อยๆแย้มบานราวดอกไม้งาม แน่นอนว่าระหว่างที่เล้งไม่อยู่ดอกไม้งามของเขาก็จะแย้มกลีบอวดความงามและกลิ่นหอมหวานจนมีแมลงตัวอื่นแวะเวียนหวังจะดอมดม
ถ้าถึงวันนั้น...
ถ้าหากมีใครซักคนมาทำให้ย้งยี้หวั่นไหว เล้งก็อาจจะเสียอีตัวดีไปได้โดยแก้ไขไม่ทัน ถึงเวลานั้นวันที่ย้งโตเป็นผู้ใหญ่มีความคิดอ่านมากขึ้น วันนั้นเล้งอาจจะไม่ใช่คนสำคัญของย้งอีกต่อไป
ส่วนย้งเองก็กลัว ทั้งความห่างของระยะทางอีกทั้งพี่เล้งไม่ติดโซเชียลอาจจะทำให้เล้งค่อยๆลืมย้งไปทีละน้อย
ผู้หญิงจีนหน้าตาสวยรูปร่างอรชรอ่อนช้อยอาจจะทำให้เล้งเปลี่ยนใจได้ ถึงเวลานั้นย้งคงแก้ไขอะไรไม่ได้
แค่ห่างกันด้วยระยะทางย้งก็ปวดใจจะแย่
แล้วถ้าพี่เล้งเปลี่ยนไปย้งจะทำยังไง
เล้งนอนมองย้งยี้ที่ตรวจตรากระเป๋าเดินทางของเขาอีกครั้งมั้งๆที่ก็ตรวจมาหลายรอบแล้ว นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มกว่าเป็นเวลาที่ย้งยี้ควรจะนอนได้แล้วแต่คืนนี้กลับไม่ยอมกลับมานอนบนเตียงกับเขาซักที มันเอาแต่ทวนรายการในกระเป๋าไปมารื้อแล้วจัดอยู่นั่นตั้งแต่อาบน้ำเสร็จ ย้งยี้เอาแต่ง่วนอยู่กับการเช็กระเป๋าจนไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่าเล้งก้าวลงมาจากเตียงเดินมาหาและโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงมันก้มลงช้อนร่างอีตัวดีขึ้นมาอุ้มจนย้งยี้หวีดลั่นอย่างตกใจแขนเล็กคล้องคอเล้งเพราะกลัวตก ดวงตากลมของมันเบิกโพรงราวกระต่ายป่าที่ถูกหมาป่าตะครุบยามที่กำลังเพลิดเพลินกับยอดหญ้าสดอ่อน เล้งงก้าวยาวๆเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียงมันวางน้องลงอย่างอ่อนโยนคร้อมกักร่างของน้องไว้ จ้องลึกเข้าไปในแก้วตาใสแจ๋วที่มักจะหลบตามันทุกครั้งที่ถูกมอง
และครั้งนี้ก็เช่นกัน...
ย้งยี้ไม่เคยต้านทานสายตาร้ายกาจของเล้งได้เลย สายตาของเล้งเหมือนไฟที่มอดไหม้ลามเลียจนร้อนรุ่ม ยิ่งเล้งไล้ปลายนิ้วกับกรอบหน้าบังคับให้หันกลับมาย้งก็สั่นอย่างห้ามไม่ได้
"หลบหน้ากันทำไม?"
"....."
"พรุ่งนี้เฮียจะไปแล้วนะ"มันบอกกับย้งด้วยเสียงที่แผ่วจนย้งยี้ใจหาย
ความรู้สึกใจหายเป็นยังไงย้งยี้ก็ได้ลิ้มรสในวันนี้
หัวใจของมันอึดอัดสลับหวิวๆจนเหมือนจะเป็นลม ย้งยี้ยื่นมือไปประคองใบหน้าหล่แเหลาที่มันหลงใหลตั้งแต่ครั้งเยาว์วัย
เคยเห็นเคยเล่นกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย
หลงรักมานานปี พอได้คบกันกลับต้องมาแยกจากกันเสียแล้ว
ย้งยี้เกลียด...เกลียดที่พร่ำบอกตัวเองว่าจะเป็นความสบายใจของพี่เล้ง จะเข้มแข็งและบอกลาพี่เล้งด้วยรอยยิ้มแต่ตอนนี้ย้งยี้กลับไปเป็นเด็กขี้แยให้พี่เล้งคอยเช็ดน้ำตาและขี้มูกให้เหมือนตอนเด็กๆอีกแล้ว
"เด็กขี้แย"มันบีบจมูกอีตัวดีอย่างหยอกเย้าหวังให้น้องยิ้มได้ซึ่งนั่นได้ผลเพราะย้งยี้หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ
"ไหนบอกว่าโตแล้วทำไมยังร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่าเกลียดชิบหาย"ปากบอกว่าน่าเกลียดแต่ก็ใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำมูกให้น้องอย่างไม่รังเกียจเลยซักนิด
"น่าเกลียดแล้วรักหนูมั้ย"อีตัวดีสูดขี้มูกก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ริมฝีปากแดงเรื่อเพราะมันกัดไว้ตอนกลั้นสะอื้น
"ถึงขนาดนี้ยังต้องให้บอกอีกเหรอ ใครเขาพูดคำว่ารักกันพร่ำเพรื่อวะ"
"ย้งไง ย้งพูดว่ารักพี่เล้งได้ทุกวันเลยไม่เห็นจะพร่ำเพรื่อตรงไหน รู้สึกยังไงก็พูดตรงๆก็แค่นั้น หรือมันเป็นเพราะย้งรักพี่เล้งฝ่ายเดียวมาตลอดคนที่อินดับคำว่ารักถึงได้เป็นย้งคนเดียว"
"ใครบอกว่ามึงรักกูข้างเดียว"เล้งเกลี่ยริมฝีปากแดงเรื่อนั้นก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าชิดจนริมฝีปากของตัวเองเกือบแตะกับริมฝีปากของย้งยี้ ปลายจมูกของมันคลอเคลียกับพวงแก้มนุ่มอย่างจงใจ ย้งยี้กระพริบตาปริบๆด้วยเพราะตีความไม่ทันความเด๋อที่น่าเอ็นดูของมันทำให้เล้งอดใจไม่ไหวฝังปลายจมูกกับแก้มฟูๆแล้วกระซิบเฉลยความลับที่เก็บไว้ในใจ
"กูรักมึงตั้งแต่ไปต่อยกับไอ้แบ็งค์ตอน ม.2 แล้ว"เล้งเฉลยสิ่งที่เก็บอยู่ในใจมาเนิ่นนาน ย้งยี้เต็มตื้นในหัวใจนักมันผวากอดเล้งไว้แน่นอย่างแสนรัก ยอมเงยหน้ารับรสจูบฉ่ำหว่นที่ค่อยๆทวีความเร่าร้อน
จูบเพื่อให้จำรสชาติหวานหอมแก้มย้ำๆเพื่อจะจำกลิ่นเนื้อนวล ดูดดึงผิวอ่อนเหนืออกเพื่อตีตราว่าคนๆนี้เป็นของตน ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเพื่อยลโฉมแบบไร้สิ่งกีดขวางสัมผัสทุกอณูผิวฝากรอยประทับประปรายไม่ว่าจะเป็นเนินอกที่มันย้ำนักย้ำหนาว่าชอบแบบนี้ ชายโครง หน้าท้อง ไม่เว้นแม้แต่ต้นขาด้านใน
ตีตราประทับทุกอณูผิวโดยที่อีตัวดีก็ไม่ได้เอ่ยปากห้ามปราม
ดูดดึงเคล้นคลึงไม่อยากปล่อยเสื้อผ้าไม่กี่ชิ้นบนเรือนกายหายไปอย่างรวดเร็ว มือนุ่มปรนเปรอให้คนรักริมฝีปากอิ่มที่ชอบชมชิมค่อยๆครอบครองดื้อรั้น
พี่เล้งเป็นของย้ง...ดวงตากลมช้อนมอง ความใสบริสุทธิ์ที่มีถูกเขวี้ยงทิ้งไป มันอยากให้เล้งจำ แม้อยู่ไกลสุดหล้าฟ้าเขียวก็จะไม่มีทางลืมทุกท่วงท่าทุกสัมผัสที่มันมอบให้เด็ดขาด
ความเขินอายถูกเก็บพับเคลื่อนกายราวแม่ทัพกำลังควบม้าทะยานไปสู่ทุ่งหญ้ากว้างเขียวขจี เชิดหน้ารับทุกสัมผัสเร่งเร้าบดสะโพกควงวนจนร่างสั่นสะท้าน พากันแหวกว่ายสายธารแห่งรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลัดกันรุกผลัดกันรับ จนที่สุดย้งยี้ก็หมดแรงซบคาอก
ก่อนเข้าสู่ห้วงนิทราหูได้ยินเสียงแว่วคล้ายลอยลมมาจากที่อันไกลแสนไกล หากแค่กลับสลักชัดในหัวใจว่า
"รอเฮียนะ เฮียจะรีบกลับมาหาย้งยี้ อย่าไปรักใครแทนเฮียนะ"
"อือ..."มันรับคำแผ่วเบาแล้วภาพก็ตัดไปในทันที
ในที่สุดวันที่เล้งต้องออกเดินทางก็มาถึง แม้แปะหลิวและลี่จะชวนให้ย้งเข้ากรุงเทพด้วยกันแต่ย้งยี้ก็ปฏิเสธ
"จะจากช้าจากเร็วสุดท้ายก็ต้องจากอยู่ดี แยกกันตรงนี้ดีกว่า"มันบอกกับเล้งอย่างตัดใจ เล้งมองย้งยี้ที่พยายามเก็บอาการเศร้าอย่างสุดความสามารถแต่ก็ยังปิดไม่มิด มันลูบแกัมนุ่มเบาๆอยากเอ่ยคำปลอบโยน คำขอโทษแต่ก็รู้ดีว่าขืนพูดไปย้งยี้ก็จะเศร้ามากกว่าเดิม ต่างคนต่างหักห้ามความรู้สึกอาลัยอาวรณ์ ต่างคนต่างกดความเสียใจลงไปในส่วนลึกของหัวใจ
ย้งยี้กลั้นใจบอกลาเล้งในตอนที่ลี่บีบแตรเรียกน้องชาย
"เดินทางปลอดภัยนะพี่เล้ง รักษาสุขภาพให้ดี..."มันหยุดพูดเมื่อเล้งดึงร่างไปกอดแน่น
"ดูแลตัวเองเหมือนกันไม่มีกูอยู่แล้วต้องหัดสู้คนบ้างนะรู้มั้ย"ย้งยี้พยักหน้ารับ มันสูดลมหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มกว้างจนตาโค้งเป็นสระอิให้เล้งดู
"พี่เล้งไม่ต้องห่วงนะถ้าใครมาเก๊ย้ง ย้งจะแม่ไม้มวยไทยใส่ให้ปากแตกเลย ไปได้แล้วจะได้มีเวลาพักก่อนขึ้นเครื่อง"มันผลักอกเล้งเบาหากแต่เล้งกลับรวบมันไปกอดจนจมอกอีกครั้ง
"ไม่อยากไปจากมึงเลย"
"ทำไมวันนี้งอแงจังพี่เล้ง สองปีแป๊บเดียวเอง รีบไปรีบกลับมานะ ย้งรออยู่"มันตีหลังเล้งเบาๆหากแต่ใจจริงก็อยากอยู่ในอ้อมกอดนี้นานๆ
ไม่อยากให้ไปเหมือนกัน...
วัตถุบางอย่าวถูกคล้องลงบนลำคอระหงของย้งยี้ก่อนที่เล้งจะผละออก เมื่อใช้ปลายนิ้วสัมผัสดูจึงรู้ว่านี่คือสิ่งที่เล้งรักและหวงมาก เพราะกว่าจะได้มาเลือดตาแทบกระเด็นเล้งลูบแก้มที่ขึ้นสีเรื่อจ้องตาอีตัวดีแล้วพูดดเวยน้ำเสียงจริงจัง
"รู้ใช่มั้ยว่าเกียร์คือของสำคัญของเฮีย"ย้งยี้พยักหน้ารับ
"เฮียฝากย้งดูแลด้วยนะ ทั้งเกียร์ทั้งใจของเฮียฝากไว้ที่ย้งคนเดียวไม่ให้ใคร"
"จะดูแลให้ก่อนก็แล้วกันถ้ากลับมาช้าหาผัวใหม่ไม่รู้ด้วย"
"ก็ลองดูสิกูจะตามไปกระทืบผู้ชายทุกคนที่มายุ่งกับมึงเลย"ย้งยี้หัวเราะให้กับคำพูดป่าเถื่อนนั้น
"ต้องไปแล้ว..."ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ต้องจากลากันจริงๆ เล้งดึงต้นคอของย้งมาใกล้กดจมูกโด่งลงบนพวงแกก้มนุ่มอย่างเร็วแล้วผละออก
"กูรักมึง รักมึงคนเดียว"
ย้งยี้มองภาพรถยนต์ที่คนรักของมันอยู่ในนั้นสีหน้าที่ยิ้มแย้มค่อยๆนิ่งลงเรื่อยๆ มือที่โบกลาตกลงข้างลำตัว ไหล่เล็กค่อยๆสั่นมากขึ้นทีละน้อย พรรณีเดินมาจับไหล่ลูกให้หันกลับมาหาตัว ทันทีที่เห็นหน้าแม่อีตัวดีที่ฝืนทำเป็นสดใสมาตลอดก็ร้องไห้โฮสะอึกสะอื้นเหมือนจะขาดใจ
"พี่เล้งเขาไปแล้วหม่าม้า ฮือ...."พรรณีไม่ได้เอ่ยปลอบลูกหล่อนทำเพียงปล่อยให้ลูกร้องไห้เหมือนเด็กเล็กที่เสียของรักไป ลูบผมลูกเบาๆ
เวลาจะทำให้ย้งยี้เข้มแข็งขึ้น
คนเราต้องเรียนรู้ที่จะสูญเสีย
และลูกของหล่อนกำลังต่อสู้กับความรู้สึกนี้อยู่
วันหนึ่งมันจะค่อยๆดีขึ้น
และย้งยี้จะเติบโตมีภูมิคุ้มกันกับความผิดหวังได้แน่นอน
...............
เฮลโหลลลลลล
มาแล้วววววว
พี่เล้งไปแน้วววววสงสารอีตัวดีแต่คนเราต้องเรียนรู้ที่จะต้องเจอะเจอกับเรื่องราวต่างๆ
ประสบการณ์จะทำให้เราค่อยๆเติบโตขึ้นมาเอง
ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกแท็ก ทุกการพูดถึง ทุกการแนะนำให้คนรอบข้างอ่านนะคะ ตื้นตันใจมากๆค่ะ
-
:o12:
ย้งงงงง
-
:o12: :o12: สงสารน้องงงงงง....ย้งหนูลูก :กอด1:
-
สงสารย้งงงงงง ฮือออออ
ลูกสาวต้องเข้มแข็งนะลูก
สวยๆ เฟียสๆรอพี่เล้งกลับมานะคะ
-
:pig4: :pig4:น้ำตาไหลไปพร้อมน้องย้งยี้เลยสู้ๆนะน้องย้งยี้คนสวย
-
น้องย้งเก่งมากลูก ฮืออออ
-
:hao5: สงสารย้งยี้ห่างผัว
-
ตามอ่านตั้งแต่เมื่อวาน ทันแล้วววว
สนุกมากเลยค่ะ
ตอนนี้สงสารทั้งย้งยี้กับเฮียเล้งเลย ต้องจากคนที่รัก
รอตอนหน้านะคะ
-
ฝากทั้งเกียร์และใจไว้กับเมียรักกกกกกกกกก
รีบกลับมานะพี่เล้งงงง :monkeysad:
-
แงงงง น้อนนนน มากอดโอ๋ๆนะ
-
สงสารย้งยี่ แงงง
เข้าใจเนอะ ทั้งรัก ทั้งห่วง หวง กลัว สับสน
-
ร้องไห้ตามอีตัวดีแล้วเนี้ย :mew6:
-
เศร้ามาก ข้ามไปอีก 2 ปีเลย
-
วันเวบาพิสูจน์รักแท้
-
คงมีหลายคนคิดแบบเดียวกันตัดไป2ปีเลยนะ
:katai4: :katai4:
-
สงสารอิตัวดีเนาะ
-
รอพี่เล้งกลับมา คิกค้ากกก กับย้งยี่จ้า ^^
-
2 ปี แป็บเดียว :hao5: :hao5:
-
มาม่าไปอีก
-
เปิดอ่านตอนอยู่บนรถเมล์ น้ำตาคลอทีเดียว. ย้งยี่ไหนๆเฮียก็ไปแล้ว เข้มแข็งนะลู๊กสาวววววว แต่งตัว ทำสวยให้เฮียกลับมาตะลึงไปเลยยยยย........
-
ถ้าทำรูกสาวชั้นเสียใจล่ะก้อ เกียมตัวตาย!!!!! พุดแค่นี้ค่ะ ส่วนน้องช่วงที่เขาไม่อยู่เฉิดฉายให้เตมที่เรยลูก แต่งตัวแต่งหน้าแส่บๆ เอาให้ตาพี่มันขาดจัย
-
:mew2: :mew2:
-
รีบกลับมาหาน้องงงงงง
-
ดีใจที่มาต่อแล้ว แต่ไม่กล้าอ่านที่ทำอ่าน กบัวร้องไห้ พอกลับถึงบ้าน ร้องโฮไปกับย้งเลย สงสารทั้งคู่ เล้งกลับมาเร็วนะ
-
อ้านไปน้ำตาคลอไปสงสารทั้งสองคนเลยมาต่ออีกนะรอคะ :ling3:
-
สงสารย้งยี้ น่าๆ 2ปี ไวเหมือนโกหก นะนะ
อย่ามีคนมาจีบย้งนะ
:mew2:
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
สองปีแป๊บเดียวเอง ยิ่งสมัยนี้ยุคอินเทอร์เน็ตเร็วจี๋
คิดถึงกันก็โทรถึงกันได้แบบเห็นหน้าตาท่าทาง
-
ฮืออออ ใจหายเลย
-
สู้ๆนะย้ง
-
วาร์ปไปสองปีเลยได้ไหม สงสารทั้งสองคนเลย
-
ร้องไห้ตามย้ง
ข้ามไปตอนย้งโตเป็นสาวมหาลัยเลยได้ไหม
-
เป็นการจากลาที่สวยงามดีนะ
-
LengZab 19
100%
ให้ย้งคนเดียว
"เออแก รอแป๊บเนี่ยกำลังไปๆ"หญิงสาวในชุดนักศึกษากระโปรงยาวเหนือเข่าผ่าสูงจนถึงขาอ่อนตัวเสื้อพอดีกับรูปร่างที่ไม่ได้เล็กเกินแต่ได้รูปผิวขาวผุดผาดที่ข้อมือเล็กสวมนาฬิกาสตรีราคาแพงที่พี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดปีที่ 20 ใบหน้าหวานแต่งแต้มเครื่องสำอางค์ไม่จัดจ้านแต่ทว่าดึงความเซ็กซี่ของเจ้าตัวออกมาได้อย่างดีเยี่ยม ขี้แมงวันจุดเล็กๆมุมบนหนึ่งเม็ดมุมล่างหนึ่งเม็ดใต้ริมฝีปากทั้งสองข้างกลับเสริมให้ใบหน้าสวยนั้นยิ่งดูดีขึ้นไปใหญ่ หญิงสาวเช็คความเรียบร้อยในกระจกอีกครั้งจึงหยิบกุญแจรถและกระเป๋ามาสะพายสวมรองเท้าส้นสูงที่ทำให้เรียวขายาวดูเพรียวยิ่งขึ้นมาสวมยกปลายเท้ามาด้านหลังเพื่อติดสายของรองเท้าให้เข้าที่กดตัดสายเพื่อนสนิทที่โทรมาจิกให้รีบไปเจอซักที
ถ้าถามถึงดาวหรือเดือนมหาลัยอาจจะเป็นที่พูดถึงแค่ช่วงแรกๆสุดท้ายชื่อเสียงก็ค่อยๆเลือนหายเหมือนดาวตก บางคนยังจำหน้าไม่ได้ก็ถูกลืมไปเสียแล้วแต่ถ้าพูดถึงพี่ย้งยี้บัญชีปีสามไม่มีใครไม่รู้จัก จากกะเทยตัวน้อยที่เป็นลมเป็นแล้งแข้งขาอ่อนในตอนรับน้องถูกรุ่นพี่ว้ากใส่จนน้ำหูน้ำตาร่วงในวันนั้นกลายเป็นพี่ปีสามสุดแซ่บที่คล่องแคล่วเป็นขวัญใจรุ่นน้องและถูกถ่ายรูปลงเพจรวมคนสวยหล่อของมหาวิทยาลัยแทบทุกวัน
จากกะเทยผมสั้นในวันวานกลายเป็นสาวสะพรั่งเหมือนดอกไม้งามที่อวดกลีบสวย และแม้จะเป็นดอกไม้ปลอมแต่ก็มีหมู่ภมรแวะมาทักทายอยู่เสมอ หากแต่คนพวกนั้นก็ต้องล่าถอยออกไปเมื่อย้งยี้รับไมตรีแต่ไม่สานต่อนานไปคนเริ่มสังเกตว่าสร้อยที่ห้อยคอไม่เคยถอดมีเกียร์สีเงินห้อยอยู่
นางฟ้าบัญชีมีเจ้าของแล้ว...
เมื่อแรกทุกคนคิดว่าไอ้หนุ่มตัวสูงคณะวิศวะนั้นคือแฟนของย้งยี้แต่ดูจากการวางตัวแล้วไม่มีความพิเศษอะไรดังนั้นโจ้จึงถูกปัดตกไปในที่สุด
จนตอนนี้ย้งยี้อยู่ปีสามแล้วยังไม่มีใครเคยเห็นผู้ชายคนนั้นเลยซักครั้ง
ย้งยี้ปิดประตูหัวใจของตัวเองอย่างแน่นหนาเพื่อผู้ชายคนเดียวที่ไม่เคยกลับมาหากัน
ไอ้พี่เล้ง ไอ้หน้าหมา!!!
ย้งยี้กัดแซนวิชที่หยิบติดมือมาราวกับจะใช้มันเป็นตัวแทนของเล้ง
บอกขอเวลาสองปี จนป่านนี้ยังไม่โผล่หัว ตอแหลเหมือนรัฐบาลบางประเทศไม่มีผิด แถมไปตอนแรกก็โทรกลับมา 2-3 วันครั้ง แต่พอผ่านเดือนที่สองก็เหลืออาทิตย์ละครั้งบางทีโทรมาย้งยี้รับน้องอยู่คุยไม่ได้ก็อดคุยจนในที่สุดก็เหลือนานๆโทรมาทีนี่ก็เกินปีแล้วยังไม่โทรมาซักสายหายเหมือนตายจาก ตั้งแต่ไปจีนเล้งกลับบ้านมาแค่ครั้งเดียวซึ่งครั้งนั้นย้งยี้ไปออกค่ายทำให้ไม่ได้เจอกันโทรไปปรากฏว่าเบอร์นี้ถูกปิดไปแล้ว อย่าถามถึงโซเชียล คุณากรไม่ใช่คนติดอะไรพวกนี้เฟสบุ๊คยังคงอัพรูปครั้งล่าสุดเมื่อสองปีก่อนที่ไปเที่ยวไทรโยคและรูปนั้นย้งเป็นคนอัพเอง
เจงกับอินที่เป็นเพื่อนสนิทเล้งก็ยังไม่โทรมาหาทำเหมือนจะตัดขาดจาดคนทางนี้
ไอ้พี่เล้ง...ไอ้เหี้ย!!!
คิดจะไปก็ไปคิดจะหายก็หายทำเหมือนย้งไม่มีหัวใจ ถึงจะรู้ว่าปกติพี่เล้งเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยแสดงออกแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าย้งจะต้องเข้าใจได้ตลอด
การหายไปของเล้งทำให้ย้งตีความได้ในทางเดียวคือ
เล้ง...ลืมกันแล้ว
และ...เล้งอาจเจอคนใหม่แล้ว
สภาพของย้งยี้ในตอนนั้นเรียกได้ว่าพัง โชคดีที่ขึ้นปีสองแล้วย้ายมาอยู่คอนโดกับจิวยี่คนพี่ที่เรียนปีสี่จึงได้ดูแลปลอบใจน้องอย่างใกล้ชิด
ย้งยี้ร้องไห้จนตาบวมทุกวันจนณอรต้องมาแต่งหน้าให้ก่อนไปเรียนเสมอ
จิวยี่สงสารน้องการได้เห็นน้องร้องไห้จนอ้วกทำให้ใจคนเป็นพี่เจ็บปวด ย้งยี้ล้มป่วยจนซูบผอมเข้าโรงพยาบาลจนพรรณีร้องไห้ต่อหน้าลูก
"รักเขามากแม่ไม่ว่าแต่ต้องรักตัวเองให้มากกว่าสิลูก ย้งเป็นแบบนี้ม้าใจคอไม่ดีเลย"และนั่นทำให้ย้งยี้คิดได้ หลังออกจากโรงพยาบาลย้งยี้เริ่มปฎิวัติตัวเองใหม่ มันเริ่มเรียนแต่งหน้าอย่างจริงจังและเริ่มทำช่องยูทูปโดยมีอันอันเป็นคนคอยคิดคอนเท้นท์และโจ้เป็นคนตัดต่อ เพราะไม่ใช่ช่องที่ทำแค่แต่งหน้ายังมีพากินพาเที่ยวและทำอาหารด้วยช่องของย้งยี้จึงมีคนติดตามมากขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มมีสปอนเซอร์เข้า ส่วนเรื่องเรียนผลการเรียนจัดว่าอยู่ในระดับกลางๆแต่ย้งยี้กลายเป็นนักกิจกรรมตัวยง ดังนั้นคนส่วนมากต่างก็รู้จักย้งยี้ดีหรือต่อให้ไม่รู้จักก็ต้องคุ้นหน้าคุ้นตากันบ้างไม่มากก็น้อย
ย้งเหมือนคนติดยาที่หักดิบตัวเองเวลากลับบ้านมันก็ยังคงแวะเวียนทำกับข้าวไปฝากแปะหลิวพ่อของเล้งแต่มันก็ไม่ถามถึงเล้งซักคำพอแปะหลิวตั้งท่าจะเล่าย้งก็ปิดหูปิดตาตัดบทไม่ฟังไม่รับรู้ มันงอนมากมากจนถึงขนาดจะตัดใจจากเล้ง หลายครั้งที่อยากจะเอาเกียร์ที่เล้งให้เขวี้ยงทิ้งแต่ก็ทำไม่ลงซักที
ไม่คุยก็ไม่ต้องคุย
ไม่กลับมาก็จะไม่รอแล้ว!!!
จะหาผัวใหม่ที่แซ่บกว่าร้อยเท่าเลยคอยดู!!!
ย้งยี้สาวเท้าเข้ามาในห้องเรียนตรงดิ่งไปยังที่นั่งประจำ อันดามันที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงไม่ต่างกันที่ต่างคือหน้าอกหน้าใจที่เคยแบนราบนั้นบัดนี้เต่งตึงแทบจะเบียดกระดุมที่ตึงปริให้กระเด็นออกมา อันอันไปทำหน้าอกมาเมื่อตอนปิดเทอมหล่อนโบกมือทักทายเพื่อนรักสองสาวคุยกันถึงคอมเม้นท์ในยูทูปคลิปตัวล่าสุดที่ได้อัพเดทเป็นการแต่งหน้าไปเที่ยวทะเลแบบผิวก่ำแดดที่ลงทุนซื้อชุดว่ายน้ำสีเหลืองกับสีฟ้ามาใส่คู่กันการโพสต์ท่าในคลิปเต็มไปด้วยความสดใสแต่แฝงความเซ็กซี่ ย้งยี้โกยหน้าอกจนเป็นเนินแล้วใช้ซิลิโคนช่วย ผลตอบรับเป็นไปในทางที่ดีมีบ้างที่บางคอมเม้นท์เป็นไปในทางที่แย่คุกคามและดูถูกแต่ย้งยี้กับอันดามันก็ปัดตกไม่เก็บมาใส่สมอง
คนทรามๆก็คิดได้แต่เรื่องทรามๆ สองสาวเก็บโทรศัพท์แล้วมาตั้งใจเรียนตอนที่อาจารย์เข้าคลาส ช่วงเวลาแสนน่าเบื่อผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนจบคลาสอันดามันกับย้งยี้จึงขับรถไปที่โรงอาหารคณะวิศวะ
"ปล่อยเลทเหรอ?"โจ้ที่นั่งรอเอ่ยถามหลังจากอันอันกับย้งยี้มาถึง
"อื้อเลทนิดหน่อย"อันดามันตอบคำถามในขณะที่ย้งยี้หันไปทักทายเพื่อนในกลุ่มของโจ้อย่างสนิทสนม เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ย้งยี้ปรับปรุงตัว จากเมื่อก่อนที่ย้งยี้คบแค่อันดามันคนเดียวจนมีโจ้มาเพิ่มในตอนหลังตอนนี้ย้งยี้มีเพื่อนทั้งในคณะและต่างคณะไม่ได้เขินอายหรือกลัวคนแปลกหน้าเหมือนตอนเด็กๆแล้ว โชคดีที่โจ้เองก็เลือกคบเพื่อนดังนั้นกลุ่มของโจ้ทั้งหกคนจึงไม่มีใครเหยียดย้งยี้กับอันดามันเลยแถมยังปฏิบัติต่อทั้งสองคนเหมือนปฏิบัติกับผู้หญิง แม้ย้งจะก้าวออกจากเซฟโซนของตัวเองแต่ก็ยังมีโจ้คอยดูแลอยู่ห่างๆ
"ไปซื้อข้าวกันอันหิวจะแย่แล้ว"
"ย้งอยากกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำ"มันชี้ไปร้านประจำที่ชอบกินบ่อยๆ
"งั้นไปด้วยกัน"อันดามันลุกขึ้นดึงมือย้งยี้แล้วพากันไปต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยว
"โจ้...ย้งยี้แม่งน่ารักชิบหายเลยว่ะ"ภัทรเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของโจ้มองตามหลังย้งยี้ไม่วางตา
"กูเคยบอกมึงไปแล้วนี่ว่าเขามีเจ้าของแล้ว"
"แต่หายไปเป็นปีแล้วกูว่าแม่งเทกันแล้วแหละ"
"กูไม่รู้แต่ตราบใดย้งยังไม่ถอดสร้อยแฟนเขาออกก็ไม่ควรไปยุ่งป่าววะ"
"งั้นกูจะเป็นคนถอดแล้วเปลี่ยนเอาเกียร์ของกูให้ย้งเอง"ภัทรพูดอย่างมั่นใจเรียกเสียงแซวจากเพื่อนๆในกลุ่มได้พอสมควร
"ดาวคณะมึงไม่เคยชายตาแลชอบดาวเทียมซะงั้น"เพื่อนคนหนึ่งปาน้ำแข็งใส่ภัทรทุกคนไม่มีใครทัดทานเพราะย้งยี้ก็น่ารักจริงๆนั่นแหละ หนุ่มๆพากันเงียบเสียงเมื่อย้งยี้กับอันดามันกลับมาที่โต๊ะก๋วยเตี๋ยวต้มยำส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย
เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ย้งยี้เปลี่ยนไป
เมื่อก่อนอยู่กับพี่เล้งเผ็ดนิดเผ็ดหน่อยย้งยี้ก็กินไม่ได้พอปากแดงพี่เล้งก็ดึงออกไม่ให้กินแล้ว แต่ตอนนี้ย้งยี้กินส้มตำใส่พริกได้ตั้งสามเม็ดเผ็ดก็ไม่งอแง
"ย้ง พรุ่งนี้มีเรียนคาบสุดท้ายกี่โมง?"ภัทรเอ่ยถามในขณะที่ย้งยี้กำลังบรรจงคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวนิดถั่วงอกหน่อยใส่ช้อนให้พอดีคำแล้วใส่ปากอย่างเรียบร้อยรอจนเคี้ยวละเอียดแล้วกลืนเสร็จถึงจะหันมาตอบ
"สี่โมงเย็นอ่ะภัทรถามทำไมเหรอ?"
"พอดีหนังที่ภัทรอยากดูเข้าน่ะภัทรเลยจะชวนย้งไปดูด้วยกัน"ณภัทรออกปากชวนในทันที ย้งยี้หันมายิ้มหวานให้ภัทรก่อนจะส่ายหน้า
"ขอโทษด้วยนะภัทรพรุ่งนี้ย้งกับอันอันจะทำคลิปกันน่ะคงไปไม่ได้ขอโทษด้วยน๊า"ย้งยี้บอกปัดอย่างน่ารักด้วยการเอียงคอนิดๆยิ้มมุมปากหน่อยๆ แค่นั้นณภัทรก็ใจเหลวแล้ว
"แต่ภัทรอยากให้ย้งไปดูด้วยกันจริงๆนะ"ณภัทรยังไม่วายจะหันมาเซ้าซี้ย้ง อันดามันถอนหายใจเฮือกอย่างหงุดหงิดแทนย้ง อันดามันบอกให้ย้งลุกไปซื้อน้ำให้หน่อยซึ่งย้งยี้ก็ลุกไปแต่โดยดี พอเพื่อนรักเดินไปถึงร้านน้ำอันดามันก็หันมาหาณภัทรทันที
"อย่างหนึ่งที่ภัทรควรรู้ไว้ถ้าจะจีบย้งยี้คืออย่าเซ้าซี้ ถ้าย้งบอกว่าไม่ก็คือไม่"โจ้ที่นั่งอยู่ข้างอันดามันถึงกับทำตาโตให้กับความตรงของเพื่อนอันดามันเหลือบมองไปทางย้งยี้อีกครั้งเห็นเจ้าตัวกำลังจ่ายเงินค่าน้ำก็หันกลับมายิ้มหวานให้ณภัทร
"อีกอย่างจะบอกให้เอาบุญนะ ย้งไม่ชอบดูหนังยอดมนุษย์ รายนั้นน่ะจะยอมดูกับคนๆเดียวคือเจ้าของเกียร์ที่ห้อยคอเท่านั้น"อันดามันส่งยิ้มการค้าไปให้ทีหนึ่งก่อนจะหันไปคุยกับย้งที่กลับมาถึงโต๊ะ
วันนี้ย้งตอนบ่ายย้งไม่มีเรียนสองสาวขับรถมาที่สตูของณอรที่เปิดเอาไว้ถ่ายเสื้อผ้าขายออนไลน์
"มาแล้วนางแบบของพี่ออน"ณอรร้องทักน้องสาวของคนรักและทักทายอันดามันด้วย ณอรกับจิวยี่เปิดธุรกิจขายเสื้อผ้ามาได้ครึ่งปีแล้ว สินค้าส่วนมากเจาะตลาดวัยรุ่นและวัยทำงาน จนกระทั่งเรียนจบจิวยี่ก็ไปช่วยงานโรงงานของบ้านณอรเต็มตัว ทั้งคู่ตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินอีกซัก 4-5 ปี แล้วค่อยอต่งงาน วันนี้ว่าที่พี่สะใภ้ของย้งยี้จึงฉายเดี่ยวที่สตูคนเดียว
"วันนี้ถ่ายหลายชุดย้งกับอันอันไปเปลี่ยนชุดไปแต่งหน้าก่อนไปเดี๋ยวพี่เอ๋เซ็ตกล้องเช็คแสงเสร็จจะให้คนไปเรียก"สองสาวรับคำแล้วจึงเดินแยกเข้าไปข้างหลังที่เป็นส่วนของห้องแต่งตัว เมื่อเซ็ทฉากเซ็ทอุปกรณ์หมดแล้วณอรก็เข้าไปตามสองสาว ณอรยิ้มอย่างพอใจกับลุคแสนโฉบเฉี่ยวเซ็กซี่ของทั้งย้งยี้และอันดามัน
ย้งยี้ในชุดเดรสแหวกนิดผ่าหน่อยน่ะเข้ากันจะตาย ชุดที่ย้งยี้ใส่ส่วนมากจะขายดี
ไม้แขวนดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ส่วนอันดามันแม้จะมีหน้าอกหน้าใจแต่อินเนอร์ของอันดามันบุงสู้ย้งยี้ไม่ได้ เวลาบรีฟงานย้งยี้จะเข้าใจเร็วกว่า แต่งานก็ราบรื่นทุกครั้ง วันนี้ต้องถ่ายหลายชุดมีนายแบบมาสมทบทีหลังบรรยากาศการทำงานเป็นไปด้วยความสนุกสนาน
ย้งยี้ดูมีความสุขที่ได้แต่งตัวสวย
ความเป็นมืออาชีพค่อยๆฉายออกมาจนเปล่งประกาย
ย้งยี้ลองทำทุกอย่างที่ไม่เคยทำ
พยายามทำตัวให้ยุ่งเพื่อจะลืมใครบางคนซักที
หลังจากถ่ายแบบรวมทั้งถ่ายแก้จนเสร็จย้งยี้กับอันดามันก็ไปเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมกลับ เมื่อออกมาด้านนอกก็เห็นณอรกำลังเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน
"อ้าวพี่ออน นี่กลับเองเหรอคะ เฮียยี่ไม่มารับเหรอ?"ย้งยี้เอ่ยถามอย่างสงสัย ณอรยิ้มหวานให้น้องของคนรัก
"ยี่ไปทำธุระน่ะ พี่ขับรถมาเอง ย้งกับอันอันกลับห้องเถอะมืดแล้ว ขับรถดีๆนะ"หล่อนโบกมือลาน้องทั้งสองแล้วแยกไป บ้งยี้ไม่ติดใจอะไรมันเดินมาที่ลานจอดรถแล้วเป็นคนขับพาอันอันไปส่งที่หอก่อนถึงได้ขับกลับคอนโดตัวเอง
ตอนนี้จิวยี่ย้ายออกไปอยู่แถวๆโรงงานบ้านณอรแล้วย้งยี้จึงอยู่คนเดียว นานๆจิวยี่จะแวะมานอนเป็นเพื่อนซักที ย้งยี้ไขห้องเข้าไปในห้อง วางกระเป๋าบนโต๊ะแล้วจึงเดินเข้าไปในครัวหยิบตะเกียบเงินมาเสียบผมจากนั้นเปิดตู้เย็นเพื่อดูว่ามีอะไรพอจะกินได้บ้าง ย้งยี้หยิบกล่องผลไม้ที่ปอกไว้ออกมาวางลงบนโต๊ะในครัวเคาะปลายนิ้วลงบนโต๊ะอย่างใช้ความคิดว่าจะทำอะไีง่ายๆกินเพิ่มอีกซักอย่างดีมั้ย
"อาบน้ำก่อนดีกว่า"ร่างบางหมุนตัวออกจากครัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำในห้องนิ้วเรียวแกะกระดุมเสื้อดึงตะเกียบที่เสียบผมออกแล้วสยายผมที่ระต้นคอ บราลูกไม้สีครีมเผยให้เห็นเนินเนื้อที่ใช้เทคนิคโกยจนเป็นทรง เมื่อปลดตะขอกระโปรงปล่อยให้ร่วงลงไปกองแทบเท้าก็เผยให้เห็นเอวคอดและเรียวขายาวราวนางแบบ ย้งยี้ปลดตะขอเสื้อในออกพร้อมซิลิโคนที่แปะเอาไว้เผยให้เห็นทรวงอกจริงที่มีเนินเนื้อที่ใหญ่จากเมื่อสามปีก่อน
ย้งทำทุกทางทั้งกินฮอร์โมนทั้งนวดจนมีเนินขึ้นมา มันบิดตัวไปมาเพื่อดูรูปร่างตัวเอง จากนั้นจึงถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกเผยให้เห็นอะไรๆที่ยังคงมีเหมือนเดิม
ทั้งๆที่เป็นความตั้งใจตั้งแต่รู้ความว่าโตไปอยากเป็นผู้หญิง ทั้งๆที่โตพอจะตัดสินใจแปลงเพศได้แต่ย้งยี้ก้ไม่ทำเพราะใครบางคนขอไว้
ย้งยี้มองตัวเองในกระจก ส่งยิ้มให้ตัวเอง
ให้กำลังใจตัวเองทุกวันทั้งๆที่ใจหายไปนานแล้ว ลมหายใจถูกถอนออกมาดังเฮือกก่อนจะคว้าเอาเสื้อคลุมและผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ สายน้ำเย็นช่วยชะล้างความเหนื่อยล้าออกไปได้พอสมควร เครื่องสำอางค์ถูกล้างออกไปแล้วดวงหน้าสวยเซ็กซี่หายไปเหลือเพีบงเด็กน้อยหน้าใสที่ปล่อยใจให้เพลิดเพลินไปกับสายน้ำ มันถูสบู่เหลวบนตัวหลับตาพริ้มอย่างสบายใจโดยไม่รู้เลยซักนิดว่าประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อกไว้ค่อยๆเปิดออกช้าๆ
ผู้บุกรุกมองภาพเจ้าของห้องที่เปลือยกายอาบน้ำตรงหน้าด้วยดวงตานิ่งสนิทหากแต่กลับฉายชัดประกายของความปรารถนาลึกๆ
ย้งยี้ชะงักมือที่กำลังถูสบู่อยู่เมื่อมันรู้สึกเสียวสันหลัง และทันทีที่หันหลับไปมองมันก็หวีดลั่นด้วยความตกใจ
"!!!"
...............
มาแล้ววววว..ครึ่งหลังจะถ่ายทอดชีวิตของน้องย้งนะคะว่าช่วงที่ไม่มีพี่เล้งชีวิตขิงน้องต้องพบเจออัไรบ้าง
พระเอกค่าตัวแพงออกบ่อยไม่ได้ค่ะ เปลือง
ช่วยน้องด้วยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดดด
พี่เล้งคนแซ่บกลับมาแล้วใช่ไหมมมมมม
น่าตีนักหายไปเปนปีไม่ส่งข่าว
ย้งยี้ใจแข็งยาวๆไปเลยลูก
-
คุณตำรวจจจจ ช่วยน้องด้วยยยยยย !!!!!!
-
:m16: อิพี่เล้งหน้าหมาาาา....กลับมาเตะสะดีๆ :m31: :m31: :m31:
-
จบตอนแบบนี้ค้างมากคะ..เดาวนไปว่าใครกันนะ55
:hao3: :hao3:
-
จิวยี่ไปรับเล้งมาแน่ๆ
-
:hao6: กรี๊ดดดดดดด
-
:hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เฮียเล้งกลับมาแล้ว.....หรือเปล่า?
คงไม่ใช่โจรงัดบ้านเข้ามาหรอกนะ หุหุ
-
พี่เล้งเจอชุดว่ายน้ำบิกินี่เข้าไปถึงกับต้องรีบกลับมาดุเลย งิงิ
-
ไอ้พี่เล้ง! เป็นแกใช่ไหม ยืนหน้ามาให้หยุมหัวทีนึง
หมั่จไส้ ทิ้งน้องไปตั้งสามปี ย้งไม่หาผัวใหม่ก็บุญละ
-
หาใหม่เลยย้งยี่ แย่มากๆ
-
ช่วยน้้้องด้วยค่าคุณตำรวจจจจจ
-
:hao7: พี่เล้งกลับมาใช่ไหม
-
ฮือๆๆๆ อยากเจอพี่เล้ง
-
ย้งเป็นสาวแล้ว แต่เล้งนี่ใจร้ายมากเลย!
-
ตัดจบได้ทำร้ายกันมาก
อยากเจอพี่เล้งแล้ว อยากรู้ว่าจะง้อน้องยังไง
น้องงอนพี่เขาหน่อยนะ อย่าใจอ่อน
-
กรี้ดดดดดดด อิพี่เล้งน่ากลัวๆๆๆๆๆๆ
-
:hao6:
รอคอยฉาก NC ในห้องน้ำ//ตะหมูกบานน
สงสารน้องตอนอีพี่เล้งไม่ติิดต่อมาหาจัง
อยากยุให้มีผัวใหม่ไปเลย แต่นางคงมีเหตุผลไรซักอย่าง
รอฟังจากปากละกันน
-
ฟาดให้หนักเลยหนู :pig4:
-
อิเล้งงงงงน่าฆ่านัก ทำกับย้งยี้อย่างนี้ได้ยังไงๆๆ
-
เล้งทำน้องไว้แสบมาก โดนน้องเอาคืนแน่นอน กรรมใดใครก่อกรรมนั้นตามสนอง ฮือออ ไม่รู้ว่าตอนนี้ใครแซ่บกว่าใครแล้วนะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด อิผีผัวกลับมาแล้ว!
-
น้องโตแร้ว :sad4:
คิดถึงตอนแด๊ดแด๋
-
ใครอยู่ในห้องน้องย้ง
-
:sad4: ยังยี่โตแล้วววว แงงง
ไม่มีเด็กเด๋อแล้ว
-
หายไปนานไม่ติดต่อน้องเลยเราไม่ยอมยกย้งยี่ให้หรอกนะ
-
ใครน้าาาาาาาา
-
อิพี่เล้งหรือเปล่า 555
-
อย่ายอมนะลูกสาว เล่นตัวเยอะๆ :z1: :katai2-1: :hao5:
-
อื้อออออออออออ
-
:pighaun: :katai5: :ling3:
-
:bye2:1 เชื่อไหมจ๊ะ ว่านี่เป็นครั้งแรก ที่โพสต์ข้อความ เข้ามาอ่าน แล้วปล่อยไว้เฉยๆไม่ได้ ขอมาคอมเม้นหน่อยเถิด ว่าสนุกมากเลยค่ะ :impress3:
-
พี่เล้งมาหล๊าวววววว
-
:z3:รอออออออออดดด
-
:bye2: แวบเข้ามาดู ว่ามาต่อยัง
:katai5: :katai5:
-
LengZab 20
"อ้ายมีเหตุผล"
50%
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! ไอ้โรคจิต!!!"
ผลั่ก!!!
"อั่ก!!"
"ใครก็ได้ข่วยด้วยโจรโรคจิตจะฆ่าหนู!!!"
ผลั่วะ!!!
"อึ่ก!!!!"
ย้งยี้ที่หันมาเจอผู้ชายใส่ชุดดำทั้งตัวสวมทับด้วยแจ็คเก็ตยีนส์ใบหน้าถูกหมวกแก็ปปิดแถมยังใส่แมสก์เดินตรงเข้ามาหาก็กรี๊ดลั่นด้วยความตกใจ ร่างเปลือยยกเท้าถีบเข้าไปที่ท้องของผู้ชายคนนั้นจนเสียหลักเซไปด้านหลังอีตัวดีกระทืบเท้าเร่าๆด้วยความตกใจเพราะโจรโรคจิตยืนขวางประตูทางออกอยู่พอผู้ชายคนนั้นยกมือขึ้นมาเหมือนจะจับตัวมันอีตัวดีก็เตะผ่าหมากเข้าไปเต็มๆตีนจนชายชุดดำกุมเป้าทรุดลงไปกองกับพื้นอย่างสิ้นท่า ย้งยี้วิ่งข้ามร่างสูงใหญ่นั่นหันกลับมากระทืบท้องอีกทีกันมันมีแรงลุกขึ้นวิ่งตามแล้วออกไปด้านนอกทั้งๆที่ไม่มีอะไรติดตัวเลยซักชิ้น
ตอนนี้สติมันแตกไปหมดแล้ว พอออกมานอกห้องก็ถูกรวบร่างไปกอดดึงรั้งไม่ให้มันวิ่งเตลิด ย้งยี้กรี๊ดลั่นอีกหนเตรียมสู้แต่ได้ยินเสียงชู่วๆจากคนที่กอดมันอยู่เสียก่อน
"ย้ง...ย้ง ใจเย็นก่อน นี่เฮียเอง"ย้งยี้ชะงักตัวเมื่อได้ยินเสียงพูด จิวยี่ที่กอดร่างเปลือยของน้องไว้รีบถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกมาคลุมร่างให้น้อง โชคดีที่ความยาวของตัวเสื้อยาวจนปิดอะไรๆได้พอดี ตัวของมันสั่นไปหมดด้วยความอกสั่นขวัญแขวนพอเห็นว่าเป็นพี่ชายแน่แล้วมันก็กอดจิวยี่แน่นกระทืบเท้าเร่าๆฟ้องพี่ชายทันที
"โจร...เฮียยี่ โจรอยู่ในห้องน้ำมันจะฆ่าหนู"
"ใจเย็นๆย้ง หายใจลึกๆ ไม่มีอะไรไม่ใช่โจร"จิวยี่ลูบหลังของน้องที่สั่นราวลูกนก
"จะไม่ใช่โจรได้ยังไงก็ย้งเพิ่งเตะผ่าหมากจนมันลงไปนอนกองกับพื้นเมื่อกี๊อ่ะ"จิวยี่ตาเหลือกเมื่อได้ยินน้องสาวบอกมันผลักอีตัวดีออกจากตัวแล้วก้าวยาวๆเข้าไปในห้องนอนของย้งยี้ ชายชุดดำนั่งกุมเป้ากุมท้องอยู่หน้าห้องน้ำพยายามจะลุกขึ้นยืนสุดความสามารถ ย้งยี้รีบจับแขนพี่ชายรั้งไว้เมื่อจิวยี่จะเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น
"เฮียยี่อย่าไป"หากแต่จิวยี่กลับตบลงบนมือของมันเบาๆ
"ไม่ใช่โจรที่ไหนหรอก"จิวยี่เดินไปยื่นมือให้คนบนพื้นจับแล้วดึงขึ้นมา ย้งยี้มองอย่างไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนั้นถอดหมวกออกใช้มือเสยผมลวกๆก่อนจะดึงแมสก์ออกจากใบหน้า ย้งยี้มองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าตื่นตะลึงสองมือของมันกำเข้าหากันปากอิ่มสีระเรื่อเม้มแน่นเข้าหากันก่อนจะคว่ำลงทันตาเห็น ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ายืดตัวเต็มความสูงก่อนจะค่อยๆกางแขนออกยิ้มกว้างให้ย้งยี้ข่มความจุก
"ย้ง...เฮียกลับมาแล้ว"
"ไสหัวออกไปเลยนะไอ้คนเลว!!!"
30 วินาทีต่อมา ทั้งเล้งและจิวยี่ต่างหนีตายออกมาจากห้องนอนของย้งยี้ กระป๋องแป้ง กระปุกครีม หวี และของใกล้มือที่ย้งจะหยิบขึ้นมาเขวี้ยงได้สาดออกมาราวกระสุน ประปุกครีมทาหน้าขนาดใหญ่พุ่งโดนหัวเล้งเต็มๆจนมึน โชคดีที่จิวยี่ไม่โดนอะไร พอสองหนุ่มออกจากห้องย้งยี้ก็เดินมาปิดประตูห้องดังปังต่อหน้าต่อตาเล้งที่จะเดินกลับเข้าไปหา เล้งหันมามองหน้าจิวยี่ทันทีอย่างขอความช่วยเหลือหากแต่จิวยี่เบะปากและยักไหล่อย่างไม่แคร์
"เรื่องนี้กูไม่ช่วย เคลียร์กันเอาเองกูกลับล่ะ"จิวยี่ตบไหล่เล้งหนักๆ 2-3 ทีแล้วออกจากห้องไปเลยทิ้งให้เล้งยืนคว้างอยู่หน้าห้องนอนของย้งยี้
ปฏิกริยาของย้งยี้ต่างจากที่คาดไปมากโข
เล้งจินตนาการว่าทันทีที่ย้งยี้เห็นเล้งยืนอยู่ย้งจะตะโกนเรียกชื่อเขาด้วยความดีใจขั้นสุดแล้วรีบวิ่งเข้ามาซุกอกเหมือนที่ทำตอนเด็กๆเวลาที่เล้งกลับจากเข้าค่าย แต่นี่นอกจากจะไม่ดีใจแล้วทันทีที่ตั้งสติได้ย้งยี้ก็หันไปคว้าของบนโต๊ะเครื่องแป้งเขวี้ยงใส่เล้งทันทีจิวยี่พลอยโดนลูกหลงไปด้วย
เล้งยืนมองประตูห้องที่ปิดสนิทก่อนจะตัดสินใจเคาะเบาๆ
"ย้ง...ออกมาคุยกับเฮียหน่อยได้มั้ย?"
".........."
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก...เงียบสนิท เงียบจนเล้งใจเสีย ในขณะที่เล้งร้อนรนอยู่นอกห้องย้งยี้ที่อยู่ในห้องก็กระวนกระวายไม่แพ้กันเลยซักนิด มันพยายามใช้มือกระพือลมใส่หน้าเพื่อให้น้ำตาแห้ง
พี่เล้งคนเฮงซวยจะมาทำให้ย้งตาบวมไม่ได้นะพรุ่งนี้ย้งจะถ่ายคลิปเพื่อลงช่องยูทูป โทรศัพท์ข้างตัวสว่างวาบจิวยี่โทรมาหาน้องในขณะืี่ขับรถออกจากคอนโดมาซักพักแล้ว
"ไงมึง...คุยกันยัง?"
"คุย? เฮียยี่จะให้ย้งคุยอะไรอ่ะ...ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะไปพาเขามาทำไมไม่บอกกัน"
"โทษทีมันกระทันหันจริงๆอยู่ๆเจ๊ลี่ก็โทรมาเมื่อวานให้ช่วยไปรับมันที่สนามบินหน่อยระหว่างนี้คงต้องให้มันอยู่ที่คอนโดไปก่อนนะ"
"แต่เฮีย...คอนโดเฮียมีห้องนอนห้องเดียวอย่าลืมสิ"
"ถ้าไม่สะดวกใจให้มันนอนด้วยก็ให้มันนอนโซฟาไปแค่นี้นะเฮียจะขับรถคุยกันดีๆอย่าเอาแต่อารมณ์ฟังมันซักหน่อยถึงแม้เหตุผลมันจะควายไปหน่อยแต่ก็ลองฟังดู"จิวยี่ตัดสายทันทีที่พูดจบ ย้งยี้หงุดหงิดพี่ชายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มันสูดน้ำมูกแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่
เล้งรีบขยับตัวเมื่อประตูห้องนอนเปิดออกย้งยี้เดินออกมามองเมินมันเข้าไปในห้องครัวมันเก็บกล่องผลไม้กลับเข้าไปใส่ในตู้เย็นไม่สนใจเล้งที่เดินมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆเลยซักนิด
"ย้ง..."เล้งลองเรียกอีกครั้งหากแต่ย้งยี้กลับใช้ความเงียบเป็นคำตอบว่าไม่อยากคุย ร่างบอบบางในชุดนอนแสนเซ็กซี่หยิบเอาข้าวเปล่าที่แช่ไว้ในตู้เย็นมาเทใส่หม้อตั้งน้ำแล้วต้มทำข้าวต้มง่ายๆ
เล้งกำลังโดนเมิน...
ครั้งสุดท้ายที่ย้งเมินมันก็ตอนที่เขาบอกให้ย้งลองไปคบคนอื่น
เล้งรู้ดีว่าตัวเองมีความผิด
เล้งอยากอธิบายและอยากให้ย้งยี้ฟังมันทุกอย่างเหมือนเมื่อตอนยังเป็นเด็ก
แต่เล้งก็ลืมว่าวันเวลามันผันเปลี่ยนความรู้สึกนึกคิดของคนเราย่อมเปลี่ยนไป ย้งยี้เองก็เช่นกัน ย้งโตขึ้นมากไม่ใช่ในเรื่องของสรีระ หากเป็นเมื่อก่อนถ้าจวนตัวหรือมีอันตรายย้งคงนั่งกอดเข่ากรีดร้องแต่นี่เจ้าตัวรู้จักป้องกันตัวแม้จะทำโดยขาดสติก็ตามทีเถอะ การเมินเฉยไม่ใส่ใจเขาในตอนนี้ก็เช่นกัน ย้งไม่ได้เมินแล้วแอบมองเหมือนตอนเด็กๆแต่ย้งเมินแบบมองข้ามหัวเขาไปเลย
ซึ่ง...ก็สมควรแล้ว
กลิ่นข้าวต้มหอมฉุยลอยมาให้ท้องร้องย้งยี้ยังคงง่วนอยู่กับการปรุงรสต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเล้งที่ทนไม่ไหวเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังเล้งฝังจมูกลงบนต้นคอของย้งเบาๆจนขนลุกเกรียวไปหมด
"จะไม่คุยกันจริงๆเหรอ?"มันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเว้าวอนแต่ย้งยี้กลับแกะมือของเล้งออกแล้วเบี่ยงตัวหลบ
"หลีกไป ย้งจะกินข้าว"มันหยิบชามมาตักข้าวใส่ลงไปแล้วเดินมานั่งกินที่โต๊ะ
"ถ้าจะกินก็ตักเอาเองนะ"มันพูดโดยไม่หันไปมองเล้ง
"ทำเผื่อเฮียเหรอ?"เล้งถามอย่างดีใจ อย่างน้อยย้งยี้ยังมีน้ำใจทำเผื่อเขาหากแต่คนที่นั่งตักข้าวเข้าปากเงียบๆเอ่ยตอบจนเล้งหน้าม้านไปนิดหนึ่ง
"ป่าว...มันเหลือ จะเททิ้งก็เสียดาย"
เล้งนั่งกินข้าวไปเงียบๆรสมือของย้งยังดีไม่เคยเปลี่ยนเป็นรสชาติที่เขาคิดถึงมาตลอดสามปี เขาเหลือบมองคนที่ตอนนี้ไม่หลงเหลือเค้าของเด็กผู้ชายอีกต่อไป ใบหน้าสวยหวานลำคอกลมกลึงระหงยังโชคดีที่ลูกกระเดือกไม่ใหญ่ ผิวที่เคยขาวอยู่แล้วพอได้รับการบำรุงก็นวลเนียนจับตา
ย้งโตขึ้นสวยขึ้น น้ำเสียงที่พูดออกมาเหมือนผู้หญิงที่เสียงห้าวๆ
ย้งในตอนนี้กลายเป็นหญิงสาวเต็มตัวจนเล้งรู้สึกเกรงใจถ้าจะใช้คำพูดแบบเมื่อก่อน เขานั่งมองอากัปกริยาของน้องอย่างไม่รู้ตัวจนกระทั่งย้งยี้ลุกขึ้นจะเอาชามไปล้าง
"วางทิังไว้เดี๋ยวเฮียล้างเอง'ย้งยี้ชะงักไปนิดหนึ่ง ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธมันวางชามลงในซิ้งค์แล้วกลับเข้าห้องไป ซักพักก็ออกมาพร้อมหอบหมอนกับผ้าห่มมาด้วยมันวางของทั้งหมดลงโซฟาแล้วหมุนตัวกลับเข้าห้องตามเดิม
เล้งมองตามต่ละห้อยแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามมันจัดการเก็บล้่างหม้อข้าวต้มแก้วน้ำสองใบและชามข้าวสองชาม เล้งเปิดกระเป็าเดินทางใบใหญ่หยิบเสื้อผ้าใส่นอนแล้วเข้าไปอาบในห้องน้ำที่อยู่ถัดจากครัว
ตอนนี้นอนก่อนแล้วกันเดี๋ยวค่อยง้อต่อ
ว่าแต่ไม่เจอกันนาน ตีนหนักจังเลยนะ
รุ่งเช้าย้งยี้ตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพราะวันนี้มีเรียนเช้า ย้งอาบน้ำแล้วออกมานั่งแต่งหน้า อดนึกถึงคนที่นอนอยู่ข้างนอกไม่ได้ว่าจะเป็นยังไง ย้งยี้แต่งหน้าเบาๆโชว์ผิว มันจัดการทุกอย่างเสร็จตอนหกโมงครึ่งจึงได้ย่องออกมาด้านนอก คนที่คิดว่าคงจะยังหลับอยู่ตอนนี้กลับนั่งหัวโด่อยู่ที่โซฟาหน้าทีวีเล่นเอาย้งชะงักไปหน่อยหนึ่ง
"มีเรียนเช้าเหรอย้ง"เล้งเอ่ยถามตอนที่ย้งเดินผ่านมันไป
"อือ"มันตอบรับแบบตัดจบแล้วเดินไปรื้อของในตู้เย็น เพราะชีวิตในกรุงเทพล้วนเร่งรีบในตอนเช้าย้งจึงไม่ค่อยทำกับข้าวปกติมันทำแซนวิชกินชิ้นสองชิ้นก็อิ่มแล้ว แต่วันนี้มันทำหลายชิ้นเพราะมีใครบางคนอยู่ด้วย
"กินแค่นี้จะอิ่มเหรอ?"เล้งเอ่ยถามเมื่อเห็นย้งยี้กินแค่แซนวิช 1 ชิ้นกับนม 1 กล่อง
"อิ่มแล้ว"มันลุกขึ้นเตรียมจะไปล้างมือ
"มื้อเช้าสำคัญน่าจะกินให้เยอะกว่านี้หน่อยเฮียเป็นห่วง"
"ห่วงเหรอ"ย้งยี้แสร้งหัวเราะราวกับได้ยินเรื่องตลก
"พูดจาตลกจังเลยพี่เล้ง มาห่วงอะไรตอนนี้ทีตอนหายไปเป็นปีไม่เห็นจะห่วง"เด็กสาวพ่นลมออกปากทำเสียงเหอะแล้วหันหลังเดินหนีหากแต่เล้งก็ไวทายาดมันลุกขึ้นเดินไม่กี่ก้าวก็คว้าร่างบางมากอดกักไม่ให้ย้งเดินหนีมันได้อีก เล้งทิ้งปลายคางวางลงบนลาดไหล่เล็กนั้นราวลูกหมาที่กำลังออดอ้อน
"ฟังเฮียหน่อยได้มั้ย ฟังกันบ้างนะ...ขอร้อง"เล้งเอ่ยอ้อยด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ย้งใจสั่นเมื่อเห็นคนน้องนิ่งไปเล้งจึงคิดว่าเวลานี้แหละที่มันควรอธิบาย
"เฮียขอโทษ..."
"ย้งไม่ได่อยากฟังคำขอโทษป่ะ?"
"แต่เฮียอยากขอโทษ ขอโทษที่ละเลยขอโทษที่หายไป"
"ตอนทิ้งย้งไปปีหนึ่งเคยรู้สึกบ้างมั้ยรู้สึกตลอดหรือเพิ่งมารู้สึกตอนอยู่บนเครื่อง พี่หายไปไม่ส่งข่าวไม่ติดต่อปีหนึ่งเต็มๆพอกลับมาพูดแค่คำว่าขอโทษแล้วหวังให้เราเป็นเหมือนเดิมเหรอ พี่ต้องคิดด้วยว่าเวลาหนึ่งปีคนเรามีสิทธิ์เปลี่ยนไป"
"แต่ถ้าย้งเป็นเฮียอยู่ในสถานะการณ์แบบเฮียย้งจะเข้าใจ"
"แล้วมันคือสถานการณ์แบบไหนล่ะบอกมาสิ"
"เฮียเรียนหนัก หนักมากๆที่นู่นการแข่งขันสูง เฮียต้องเรียนเสริมต้องอ่านหนังสือตลอดเวลาอาอี๊ก็ทรุดลงทุกวันเฮียทั้งเรียนทั้งต้องดูแลอี๊จนไม่มีเวลาส่วนตัวเลยย้ง ยิ่งปีที่แล้วใกล้จบโปรเจคก็ยากอี๊ก็มาทรุดหนักทำให้เฮียปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย"
"ไม่มีแม้แต่เวลาจะโทรหาย้งเนี่ยนะ ย้งไม่ได้ขอให้พี่เล้งโทรมาทุกวันซักหน่อย อาทิตย์ละครั้งหรือเดือนละครั้งก็ได้แต่นี่พี่ไม่โทรพี่บอกย้งมาตามตรงเถอะว่ามีใครใหม่ย้งไม่ใช่คนพูดยากบอกกันมาย้งก็เข้าใจ"ย้งยี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ยามเอ่ยประโยคสุดท้าย
"ที่เฮียพูดน่ะเรื่องจริงนะย้งเชื่อเฮียเถอะ เฮียไม่ได้มีใคร ไม่ใช่ว่าเฮียไม่ติดต่อกลับมานะแต่โทรศัพท์เฮียหายเบอร์ของทุกคนที่ไทยหายหมดเฮียไม่รู้จะติดต่อยังไง พออาอี๊ดีขึ้นเฮียถึงได้ขอเบอร์ป๊ากับเจ๊ลี่ เฮียขอเบอร์ย้งจากป๊าแล้วแต่ย้งเปลี่ยนเบอร์"
"เหตุผลฟังไม่ขึ้นขอปัดตก นี่มันยุคไหนแล้วพี่เล้งบอกเด็กสามขวบมันยังไม่เชื่อเลย ย้งเปลี่ยนเบอร์ก็จริงแต่ถ้าพี่พยายามซักหน่อยให้ป๊ามาขอเบอร์ย้งจากม้าสิ"ย้งยี้แกะมือของเล้งออกแล้วเดินเข้าไปเอากระเป๋าในห้อง
"ไม่ใช่ว่าย้งเล่นตัวหรอกนะพี่เล้งแต่ย้งเหนื่อยจะวิ่งตามแล้ว"ย้งยี้หยุดพูดกับเล้งที่นั่งไหล่ตกอยู่บนโซฟา
"ย้งให้โอกาสพี่เล้งครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อพี่แล้วย้งพยายามทำทุกอย่าง พี่ชอบกินอาหารอร่อยๆย้งก็หัด พี่ชอบคนน่ารักย้งก็เป็นให้พี่ ไม่ว่าพี่จะชอบอะไรย้งทำให้พี่ทุกอย่าง บางเรื่องอายแสนอายแต่พี่ชอบย้งก็ทำ แล้วพี่ล่ะ พยายามอะไรเพื่อย้งบ้าง"ย้งยี้หันหลังเดินออกไปจากห้องทันทีที่พูดจบ มันใช้ปลายนิ้วเช็ดหยดน้ำตาออก
ย้งไม่ใช่คนใจแคบ แต่ถ้าเป็นย้งสิ่งที่พี่เล้งพูดมายังไงถ้ามันอยากจะคุยอยากจะติดต่อกันมันก็จะดิ้นรนให้ได้
พี่เล้งไม่มีความพยายามมากพอหรือจริงๆไม่เคยพยายามทำอะไรเพื่อย้งเลย
ถ้าย้งจะกลายเป็นคนงี่เง่าย้งจะผิดมั้ย
ย้งจะผิดหรือเปล่า?
............
โดนด่าแน่นอน
คนเขียนนี่แหละโดนด่าแน่ๆ
เหตุผลน้ำเน่า
ทำใจ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
จริงเลย โลกยุคนี้แล้วการติดต่อสื่อสารมันไม่ได้ยากเหมือนสมัยก่อนสักหน่อย
สมแล้วที่เฮียยี่บอกว่าเป็นเหตุผลควาย ๆ 555
-
อ่านแล้วก็เห็นใจย้งยี้นะ เหตุผลเล้งฟังไม่ขึ้นเหมือนเล้งไม่พยายามเลย แต่ถ้ามองฝั่งเล้งที่มุ่งเรียนให้จบเพื่อมาหาย้งมันก็ได้อยู่
แต่ไม่อยากให้หมางใจกันนาน ในเมื่อต่างฝ่ายต่างรักกันมาก ได้กลับมาเจอกันมันควรจะมีความสุขสิ :เฮ้อ:
-
:m16: เอ้อออควายจริง...เหตุผลที่หายไปมีแค่นี้!!! เอาจริงดิ :ruready
-
:m16: :m16:
-
:z6:
-
:pig4:
-
งอนๆเลยค่ะลูกสาว...งอนนานๆ :mew6:
-
เลิกกันไปเลยดีกว่า ในเมื่อย้งคิดว่าตัวเองโตขึ้นเหตุผลของเล้งมันไม่พอกับความรักที่ต้องรอจนไม่เปิดรับใครใหม่เข้ามาพิจารณา ก้อถอดเกียร์ที่แขวนคอคืนเล้งไป แล้วหาคนใหม่กับความรักครั้งใหม่ดีกว่า เพราะย้งเองก้อไม่ยอมฟังเวลาพ่อของเล้งจะพูดอะไรเกี่ยวกับเล้งเหมือนกัน ในเมื่อตัวเองเปลี่ยนเป็นสาวมั่น ก้อเลิกแล้วหาใหม่เหอะ เพราะอยู่ได้โดยไม่มีเล้งแล้วนี่ เล้งเองก้อผิดที่ไม่พยายามหาเวลาติดต่อคนทางนี้ ก้อเลิกแล้วหาใหม่เหอะ เรารำคาญแทน ถ้ารักกันจากกันมานานขนาดนี้ยังต้องมาเสียเวลากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง มัวแต่เสียเวลางอนกัน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมาแบบไม่คาดฝันอีก ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจเพราะความขี้งอนของตัวเอง มันน่ารำคาญนะ
-
งี่เง่าว่ะ พี่เล้งอะ
เป็นเหตุผลที่อีหยังวะมาก นี่ปี2019นะเฟ้ย
-
จริงของย้ง...แต่รอมาสามปี...เอาคืนให้สาสมไอ้พี่เล้ง...555
-
จริงอ่ะ พี่เล้งก็ต้องพยายามบ้าง ไม่ใช่ให้น้องมันทำอยู่ฝ่ายเดียวเด้อ ขอให้สู้ค่ะ
-
เข้าใจย้งยี่เลยยยย ตอน 2ปี คือย้งทำใจแล้วรับรู้แล้ว ว่าเฮียเล้งไป 2ปี แต่นี่ มันดันเพิ่มมาอีก 1ปี แถมเป็น 1ปีที่เพิ่มมาแบบไม่ติดต่อ ไม่อะไรเลยกับย้ง ก็ไม่แปลกที่ย้งจะมีอาการแบบนี้ นี่มันยุคไหนแล้ว การสื่อสารก็ง่ายขึ้นเยอะ แล้วอีกอย่างทำไมต้องคิดว่าให้ย้งไปถามข่าวจากป๊า หรือต้องคอยฟังข่าวเล้งจากป๊า เล้งด้วย ก็เหมือนที่ย้งบอกเล้งน่ะแหละ ว่าเล้งเคยพยายามทำอะไรให้ย้งบ้าง เหมือนตอนนี้ความคิดย้งโตขึ้น มองโลกกว้างขึ้น รู้จักเอาคืนเล้งแล้ว ย้งยี่งอนเฮียเล้งให้หนักๆเลย เอาให้รู้ว่าย้งยี่ ไม่ใช่ของตาย ของเล้งอีกต่อไป... :katai3: :hao3:
-
อย่ายอมยกโทษให้ง่ายๆนะย้งยี่
-
วงวารน้อง ด่าเยอะๆงอนเยอะๆเลย
อยากรู้เลยว่าเล้งจะต้องงัอขนาดไหนน้องจะใจอ่อนนน งืออออ
-
ก็จริงของย้ง
-
ย้งอย่ายอมง่ายๆ
-
อย่างอนนานเลยย้ง คือย้งก็ไม่ยอมฟังเวลาป๊าของเล้งจะพูด แฃ้วอิพี่เล้งก็ไม่พยายามกว่านี้เลย เข้าใจว่าย้งงอนแต่ถ้างอนนานกว่านี้คือเลิกไปเถอะ เราว่าไม่น่าใช่แล้ว
-
คนรอมันท้อ มันเหนื่อยนะ อย่ามองแค่ว่าตัวเองอยู่ไกล และลำบากกว่าเลย ยิ่งไกลมันยิ่งคิดถึง ยิ่งต้องการกำลังใจ นี่เห็นใจย้งเลย ถึงเวลาพิสูจน์ความรักของเฮียแล้ว ทำให้เด็กมันรู้ว่ารักมากแค่ไหน ลุย!!!! :mew1: :mew1:
-
หายไปลูก
-
ปรับความเข้าใจจจ้นาา อย่าให้แต่ละคนทรมานนานไป ไม่ดีน้าาา
-
พี่เล้งไม่พยายามเลย
พยายามให้ย้งเห็นหน่อยพี่เล้ง
ง้อน้องเยอะๆ
สนับสนุนให้ย้งงอนต่อไปอีกซัก 2 ตอน
-
ด่าเลยจ้า ไม่เข้าข้างนาจาาาา
-
เอาเล้งย้งที่น่ารักแล้วรักกันมากแบบกวนๆๆคืนมา
3ปีมันนานนะมาเสียเวลางอนกันอีก
:katai4: :katai4:
-
เกินสมองทึบแล้วสิ้นคิดมากกกกกกกกกกกก หาใหม่เหอะอย่าเอาทำผัวเลยแบบนี้ งี้ถ้าอนาคตอยากเรียนต่ออีกหรือไปทำงานไกลๆมือถือหายหายไปห้าปีสิบปีก็จะไม่หาวิธีน่ะเหรอ ตลกเถอะ ถ้าคิดได้แค่นี้ขาความพยายามมาก เอาตรงๆเหตุผลฟังไม่ขึ้นเลย
-
:pig4:
-
แล้ว แล้ว จะเป็นอิยังต่อ o22
-
เหตุผลฟังไม่ขึ้นโว้ยยยย อิพี่เล้ง!
ย้งยี้หนูไม่งี่เง่า แต่มันท้อมันเหนื่อย เจอเหตุผลแค่นี้มันรับไม่ได้!!!
-
ต้องให้พี่เล้ง เจอกับเจ้าภักรสักตา
-
ทำใจแหล่ะ รู้ว่าย่งไงก็กลับมาคืนดี
แต่เหตุผลโคตรไม่ได้อะพี่เล้ง
ที่ย้งพูดมาถูกทุกอย่าง
-
แซบมากจ้า โตขึ้นแล้วนะย้งยี้ ความคิดก็โตตามด้วย
ชอบย้งยี้โมเมนท์แบบนี้นะ ชีวิตทำให้เรียนรู้
ได้ทำในส่ิงที่ตัวเองทำได้ ได้ลอง ได้เต็มที่กับชีวิต
เล้งเอ้ย พยายามเข้านะ ที่ผ่านมา ย้งมองว่าเล้งพยายามน้อยไป
เล้งก็ทำให้น้องเห็นบ้างนะว่า เล้งไม่ได้ลืม และเต็มที่กับน้อง
หรือต้องรอให้มีคนเข้ามาจีบจังๆ เล้งถึงจะดิ้นกว่านี้
โอ๊ยยย จิวยี่ใจร้าย ทำไมปล่อยเล้งไว้แบบนี้ 5555
เล้งก็สมควรต้องเจอย้งยี้โหมดนี้นะ แต่อย่าเคืองนานเลย
สามปี เศร้ามากพอแล้ว หาทางให้เล้งเต้น แล้วย้งแฮปปี้ดีกว่า
-
LengZab 20
"อ้ายมีเหตุผล"
100%
ทั้งๆที่แอร์ในห้องก็เย็นเฉียบแต่ว่าตอนนี้เล้งกลับร้อนมาก...
ย้งยี้ อันดามันและโจ้อยู่ในห้องนอน
ห้องที่ควรจะเป็นที่ส่วนตัวแต่ตอนนี้กลับมีโจ้เดินเข้าเดินออกราวกับเป็นบ้านของตัวเองแต่เล้งกลับต้องนั่งหงุดหงิดอยู่นอกห้อง ประตูห้องไม่ได้ปิดทำให้เห็นว่าตอนนี้ย้งยี้คล่องแคล่วขนาดไหนทั้งการพูดจาต่อหน้ากล้องทั้งการแต่งหน้าการอธิบายชนิดของเครื่องสำอางค์ ย้งยี้ยังคงสดใสเหมือนเช่นเคยเพิ่มเติมคือความมั่นใจในตัวเองที่มากขึ้น หลังจากแต่งหน้าเสร็จสองสาวก็ปิดห้องเพื่อแต่งตัวโดยที่โจ้ออกมาเตรียมกล้องเพื่อรอถ่ายภาพนิ่ง ชายหนุ่มแอบขำเล้งนิดหน่อยที่นั่งทำหน้าดำเหมือนถูกราหูอม โจ้หันกล้องมาทางเล้ง
"ทำอะไร"เล้งยกมือขึ้นบังหน้ากล้องถามเสียงเข้ม
"ยืมหน้าปรับโฟกัสหน่อย"เล้งเอามือลงพลางหันหน้าหนีไปอีกทาง
"ก็ยังไม่ชัดเจนเหมือนเดิมเลยนะ"โจ้มองภาพเล้งผ่านเลนส์กล้อง
ยังคงไม่ชัดเจนเหมือนเมื่อสามปีก่อนไม่มีผิด
"กล้องของมึงๆก็ปรับให้มันชัดสิ"
"ผมไม่ได้หมายถึงกล้อง ผมหมายถึงพี่"โจ้ลดกล้องลงสบตากับเล้งตรงๆ คนเด็กกว่ากระตุกยิ้มอย่างจงใจยั่ว
"ไม่รู้อะไรก็อย่ามาทำปากดี กว่าจะมาถึงวันนี้กูก็เหนื่อยมาไม่ใช่น้อยๆ"
"แล้วพี่คิดว่าคนทางนี้ไม่เหนื่อยเหรอ จะไปไหนก็ไม่ได้เพราะมีคนบอกให้รอ"โจ้จ้องหน้าเล้งด้วยสายตาที่เล้งอ่านไม่ออก
"ผมไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ว่ะ พี่ก็รู้ว่าย้งรักพี่มากแต่พี่ทำเหมือนเขาเป็นสิ่งของที่จะจับวางทิ้งๆขว้างๆไว้ที่ไหนก็ได้พอมีคนจะมาหยิบไปพี่ก็หวง เคยคิดมั่งป่าววะว่าถ้าไม่มีพี่ย้งอาจจะมีความสุขมากกว่านี้"เล้งผุดลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อของโจ้ทันทีด้วยความโมโห
"มึงพูดบ้าอะไร กูไม่เคยคิดจะเลิกกับย้งที่มาพูดพล้่มก็เพราะคิดจะมาแทรกอยู่ตลอดเวลาสินะ"
"โมโห?...พี่จะมาโมโหผมทำไม? กลัวเสียเขาไปเหรอ กลัวจะโดนผมแย่ง? ถ้ากลัวเสียเขาไปก็แสดงให้เขาเห็นหน่อยสิว่าพี่พยายามรักษาเขาไว้แล้ว ผมจะบอกพี่ให้เอาบุญนะระหว่างที่พี่ไม่อยู่มีคนเข้ามาจีบย้งตั้งเยอะไม่ใช่มีแค่ผมหรอกที่ชอบย้งยีเ มีคนที่พร้อมจะรักเขาใส่ใจเขามากกว่าพี่ถ้าพี่ยังเป็นอย่างนี้หมาคาบไปแดกก็อย่ามาพาลแล้วกัน"โจ้แกะมือของเล้งออกพอดีกับที่อันดามันและย้งยี้เปิดประตูห้องออกมา ย้งมองภาพโจ้กับเล้งที่ยืนทำหน้าคว่ำใส่กันอย่างคาดคั้น
"ทำอะไรกัน?"โจ้กับเล้งผละออกจากกัน โจ้หันไปยิ้มให้ย้งแล้วปฎิเสธว่าไม่มีอะไรในขณะที่เล้งมองชุดที่ย้งใส่แล้วขมวดคิ้วฉับ
"ทำไมชุดมันสั้นอย่างนั้นล่ะ ทั้งสองคนเลย"เล้งมองชุดที่อันอันกับย้งยี้ใส่แล้วรู้สึกหัวร้อนวูบๆชุดที่อีตัวดีใส่เป็นชุดเมดที่เคยเห็นในอนิเมะเป็นกระโปรงสั้นสีดำเนื้อผ้าของอันอันเป็นซีทรูสีดำปิดทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีขาวตรงคอเสื้อแหวกจนเห็นเนินเนื้อที่เบียดกันจนแทบระเบิด ส่วนของย้งยี้โชคดีหน่อยที่ไม่เปิดหน้าอกปิดช่วงบนมิดชิดแต่ช่วงล่างนี่เล้งลมจะจับเสียให้ได้เพราะกระโปรงสั้นเผยเรียวขาขาวที่มีถุงน่องดำคาดโบว์สีขาวรัดขึ้นมาจนถึงขาอ่อน
"ชุดเมดก็งี้แหละ"เป็นอันดามันที่เอ่ยตอบในขณะที่ย้งมองเล้งเพียงแวบเดียวโจ้ทำลายบรรยากาศแสนอึดอัดด้วยการเรียกสองสาวมาโพสต์ที่ถ่ายรูป เริ่มด้วยถ่ายในห้องครัว ทุกอย่างที่อยู่ในครัวถูกใช้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากจนกระทั่งเล้งถูกเฉดหัวออกไปจากโซฟาเมื่อโจ้ถ่ายเดี่ยวให้ย้ง ย้งมองหน้าเล้งอยู่ๆก็เกิดความรู้สึกอยากแกล้งยั่วให้เล้งหงุดหงิด ย้งยี้ขึ้นไปนั่งด้วยเข่าบนโซฟาจากนั้นใช้มือดึงกระโปรงรั้งขึ้นจนถึงโคนขาอ่อนเผยเรียวขาขาวที่เล้งหวงนักหนาและมันก็ได้ผลที่เล้งโกรธจนหน้าแดงมันก้าวพรวดๆคว้าข้อมือของย้งดึงให้ปลิวตามแรงพาเข้าห้องนอนแล้วปิดประตูปังใหญ่ทิ้งอันดามันกับโจ้ให้ยืนอึ้งกับความเร็วของเล้ง เหนือสิ่งอื่นใดทั้งโจ้และอันดามันเพิ่งเคยเห็นมุมยั่วๆของย้ง
"เอาเรื่องเหมือนกันนะเพื่อนเรา"โจ้พูดออกมาเบาๆพลางเก็บกล้อง
"เดี๋ยวอันกลับกับเราเลยมั้ยสงสัยคู่นั้นคงต้องการความเป็นส่วนตัวในการเคลียร์กัน"
"แต่เราโป๊ เสื้อผ้าเราอยู่ในห้องย้ง"อันดามันก้มดูชุดตัวเองที่โป๊กว่าของย้งยี้
"ใส่คลุมไว้เดี๋ยวเราเดินบังให้"โจ้ถอดเสื้อของตัวเองคลุมให้อันดามันสะพายกระเป๋ากล้องแล้วคว้ามือของอันดามันจูงเดินออกจากห้องของย้งยี้หูก็แว่วได้ยินเสียงทะเลาะกันดังลอดออกมา อันดามันสวมรองเท้าผ้าใบเดินตามแรงจูงของโจ้ด้วยใจที่เต้นแรง แก้มขาวแดงปลั่งสองตามองมือที่ถูกโจ้กุมไว้ด้วยความรู้สึกจั๊กจี้ในใจ
รู้จักกันมาหลายปีวันนี้ทำไมโจ้มันหล่อจังวะ...
ทางด้านในห้องนอนหลังจากเล้งปิดประตูย้งยี้ก็ถูกเหวี่ยงลงบนเตียงเล้งตามไปตะครุบคร่อมร่างกักตัวย้งไม่ให้ขยับหนีในขณะที่ย้งก็ดิ้นขลุกขลัก ดวงตาของเล้งขวางเหมือนหมาบ้ามันบีบต้นขาขาวจองย้งอย่างโมโห
"พี่เล้งย้งเจ็บ!!!"ย้งยีเตีลงบนหลังของเล้งมันนิ่วหน้าเพราะดล้งบับแรงไม่ต้องเดาก็รู้ว่าจะต้องเป็นรอยช้ำแน่นอนในวันพรุ่งนี้
"กำลังทำอะไร? ทำไมทำท่าทำทางแบบนั้นจะถ่ายหนังสือโป๊เหรอ ชอบโชว์เนิ้อหนังให้คนอื่นดูหรือไงเป็นสาวเป็นนางทำไมไม่รักนวลสงวนตัว"
"ทำไม ตัวของย้ง ย้งจะทำยังไงก็ได้พี่เล้งไม่ต้องมายุ่งแล้วก็ออกไปจากตัวย้งซักทีย้งอึดอัด"คุณากรจ้องหน้าของจุฑายศนิ่ง ดวงตาของชายหนุ่มที่มองใบหน้าหวานมีความรู้สึกหลากหลายอัดแน่น
ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นเขาแท้ๆที่เคยอึดอัดกับการถึงเนื้อถึงตัวของย้งยี้
แต่มาวันนี้คนที่พูดคำว่าอึดอัดคือเจ้าตัว
ทั้งๆที่เมื่อก่อนต้องหาช่องสัมผัสร่างกายเขา
แต่ในตอนนี้เป็นเขาเสียเองที่อยากสัสผัสทุกสัดส่วนของร่างบาง
เขาทั้งหึงทั้งหวงจะแย่อยู่แล้ว
ขนาดเมื่อก่อนยังไม่เป็นสาวสะพรั่งขนาดนี้เขายังหวงมันแทบบ้า
แล้วถ้ารูปนั้นถูกคนอื่นเห็นมีคนต้องการสัมผัสตัวมันมีคนใช้มันเป็นวัตถุทางเพศเล้งจะทำยังไง
"จะบ้าตายอยู่แล้วนะ..."มันลูบกรอบหน้าของย้งส่งสายตาว้าวอนจนน่าสงสาร
"พี่แค่จะบ้าแต่ตอนที่พี่หายไปย้งป่วยจนจะตาย ใครมันลำบากกว่ากันพี่ก็คิดเอา"ย้งยี้ผลักเล้งให้ออกห่างตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำแต่ก็ต้องเดินออกมายืนตรงหน้าเล้ง เล้งมองร่างโปร่งตรงหน้าด้วยสายตาเตฌมไปด้วยคำถาม
"รูดซิปให้หน่อย"อีตัวดีมันบอกก่อนจะหันหลังให้ ย้งยี้รวบผมมาไว้ข้างหน้าเพื่อให้เล้งรูดซิปด้านหลังให้ คุณากรมองต้นคอขาวผ่องที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วยสายตาอาวรณ์ปลายนิ้วแตะลงบนซิปค่อยๆรูดลงจนเห็นตะขอบราลูกไม้รูดลงจนสุดเผยให้เห็นเอวคอดและบั้นท้ายเย้ายวนเล้งรวบเอวย้งยี้เข้ามาไว้ในอ้อมกอดดึงชุดเกะกะลงแล้วฝังปลายจมูกลงบนต้นคอขาวสูดกลิ่นหอมจนเต็มปอด
"ปล่อย"ย้งยี้ตกใจอยู่ไม่น้อยกับความไวของเล้งพอตั้งสติได้มันก็เอ่ยสั่งเสียงเข้มจนเล้งหยุดการกระทำจาบจ้วงยอมผละกายออกพึมพำคำว่าขอโทษเบาๆ ย้งยี้หันไปมองด้วยสายตาตำหนิก่อนจะปล่อยให้ชุดหลุดร่วงลงกับพื้นเผยเรือนร่างสะพรั่งให้เล้งเห็นกดยิ้มเย้ยแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำตามเดิมทิ้งให้เล้งด้แต่เสยผมถอนหายใจระบายความเครียดอยู่คนเดียว
ย้งยี้แต้งหน้าแต่งตัวเตรียมไปเรียนเสร็จก็ออกมาจากห้องมันชะงักเมื่อเห็นเล้งกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่
"ออกมาแล้วเหรอ พอดีเมื่อวานได้ยินคุยกันอันอันว่ามีเรียนเช้าเลยลงไปซื้อโจ๊กมาให้"เล้งรีบมาขยับเก้าอี้ให้ย้งนั่ง ย้งเมินหน้าหนีไปอีกทางในหัวใจบีบจนเจ็บแต่เล้งก็ไม่ละความพยายาม
"เห็นกินแต่นมกับแซนวิชทุกวัน เฮียเป็นห่วง"
"จะมาห่วงทำไมย้งโตแล้วดูแลตัวเองได้"ย้งยี้กอดอกเถียง
ทีหายไปเป็นปีไม่เห็นจะห่วงว่าจะเป็นตายร้ายดียังไงทีแบบนี้ทำมาห่วง
เชื่อตายแหละ
"เฮียรู้...ว่ามันชดเชยกันไม่ได้ แต่ตอนนี้เฮียกลับมาแล้วเมื่อก่อนเคยดูแลยังไงก็ยังดูแลเหมือนเดิมและจะชดเชยที่ละเลยไป"
"ไม่จำเป็นหรอกพี่เล้ง ย้งโตแล้วพี่เล้งก็เห็นย้งดูแลตัวเองได้แล้ว ไปไหนมาไหนเองได้ กินเผ็ดได้แล้ว นอนคนเดียวได้แล้วโดยไม่กลัวผีมาหลอกพี่ไม่จำเป็นต้องมาดูแลย้งหรอก"คราวนี้ย้งยี้ไม่ได้ทำเสียงแข็งมันหันมาพูดกับเล้งดีๆ
"เฮียรู้ว่าย้งโตแล้ว โตเกินจะวิ่งตามเฮียเหมือนเมื่อก่อนแล้ว...เฮียจะเป็นฝ่ายตามย้งเอง"
"พี่เล้งไม่เข้าใจที่ย้งพูดเหรอ ตามใจอยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ"ย้งยี้พูดอย่างอ่อนใจ ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาเล้งคอยหาโอกาสปรับความเข้าใจมาตลอดแต่ย้งยี้ก็หลบเลี่ยง
ถามว่ายังรักมั้ย...
แน่นอนว่าความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยนแปลง...
ยังรักยังไงก็ยังคงรักอยู่อย่างนั้น...รักเสมอมา
แต่ให้กลับไปเป็นฝ่ายรออีกก็ไม่เอาแล้ว ย้งเหนื่อยเกินจะวิ่งตาม
ส่วนเล้งขอแค่ย้งไม่ผลักไสมันก็ใจชื้นแล้ว เมื่อย้งบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำเถอะทุกเช้าช่วงหกโมงมันจะลงไปข้างล่างหาซื้ออาหารเช้าพวกโจ๊ก ข้าวต้ม ข้าวเหนียวหมูปิ้งมาเตรียมไว้ให้สลับกับอาหารที่มันทำเอง บางวันย้งก็กินบางวันก็กินแค่นมกล่องเดียวแล้วออกไปเลย บางวันย้งก็กลับเร็วเล้งก็จะได้กินกับข้าวฝีมือย้งยี้แต่บางวันก็กลับดึกด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนเล้งพอรู้มากจากจิวยี่ว่าย้งเป็นนางแบบเสื้อผ้าทั้งของณอรและของแบรนด์ดังๆ อาทิตย์หน้าเล้งจะเริ่มทำงานแล้วมันถูกส่งมาเป็นหัวหน้าช่างที่โรงงานใหญ่แถวสมุทรปราการแต่เดือนแรกๆเล้งต้องเข้าบริษัทก่อนโชคดีที่สำนักงานใหญ่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดมากนักจึงทำให้มันขอพักที่คอนโดของจิวยี่ วันนี้มันซื้ออาหารจากห้างกลับเข้ามาในตอนเย็นหลังออกไปพบเพื่อนในตอนที่กำลังจะเดินเข้าคอนโดเล้งก็เหลือบเห็นย้งยี้ลงจากรถยนต์สีขาวคันหนึ่งย้งยี้ก้มคุยกับคนในรถ
ผู้ชาย...หน้าตาดีและมองย้งด้วยสายตาที่เล้งไม่ชอบใจ
หัวร้อนปุดๆจนแทบจะเขวี้ยงถุงทิ้งแต่เล้งก็ต้องฮึบไว้ ทั้งที่ใจจริงอยากจะไปกระชากให้ย้งปลิวติดมือมาแท้ๆ เล้งจำใจต้องข่มอารมณ์ขึ้นห้องไปก่อนชายหนุ่มวางถุงทุกอย่างลงบนโต๊ะเปิดตู้เย็นรินน้ำดื่มดับความร้อนรุ่ม
ไม่เย็นลงเลยว่ะ!!
เล้งเดินกระวนกระวายรอย้งขึ้นมาบนห้องราวๆสิบนาทีในที่สุดประตูก็เปิดออก ย้งสะดุ้งเมื่อเห็นเล้งยืนหน้าดำอยู่กลางห้องแต่ก็คีพลุคกลับมาได้ทัน
"ใครมาส่ง"น้ำเสียงเย็นเอ่ยถามอย่างข่มอารมณ์เต็มที่ ย้งทำหน้างงแล้วเดินผ่านเล้งอย่างไม่ใส่ใจ
"เพื่อนชื่อภัทรจะทำไม"
"เพื่อน? ทำไมต้องหัวร่อต่อกระซิกกันด้วย แล้วรถไปไหนทำไมต้องให้คนอื่นมาส่ง"
"แล้วจะทำไมย้งจะหัวเราะกับใครพี่เล้งจะมายุ่งทำไม"
"เฮียไม่ชอบ"เล้งตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์
"คราวหลังไม่ต้องให้มันมาส่งอีกนะ"ย้งหันมามองหน้าเล้งด้วยสายตามีคำถาม
"มีสิทธิ์อะไรมาห้าม?"
"สิทธิ์เหรอ...สิทธิ์ของความเป็นผัวไง"ย้งกระตุกยิ้มที่มุมปากทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น
"สิทธิ์นั่นของพี่เล้งน่ะมันหมดไปตั้งแต่พี่เล้งทิ้งย้งไปเป็นปีๆแล้ว"ย้งยี้หันหลังเดินหนีเข้าห้องไปทันที
หลังจากวันนั้นบรรยากาศที่เหมือนจะคลายความอึดอัดลงมาซักระยะก็กลับมาอึดอัดใส่กันอีกครั้ง ต่างคนต่างอยู่ต่างคนต่างใช้ชีวิตเล้งยังคงซื้ออาหารเช้ามาเตรียมให้แต่ไม่ได้เซ้าซี้ให้ย้งกิน ส่วนย้งก่อนไปเรียนถ้าไม่อันอันก็เป็นโจ้ที่มารับรถของย้งเข้าอู่สามวันก็ได้กลับมาใช้ตามเดิม
เล้งหักพวงมาลัยรถเข้าสู่เขตตลาดโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกัยเลยตั้งแต่ออกจากกรุงเทพ ย้งยี้มีเวลาหยุดสองวันจึงโทรบอกจิวยี่ว่าจะกลับบ้านเล้งจึงขอตามกลับมาด้วยเพราะตั้งแต่กลับจากจีนมันยังไม่ได้กลับบ้านเลยเช่นกัน
"ขับไปบ้านพี่เลยก็ได้นะจะได้ไม่ต้องไปส่งกันวนไปวนมา"เป็นประโยคแรกที่ย้งยี้พูดกับเล้ง
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวเฮียเดินกลับ"
"แล้วจะเดินกลับทำไมให้เหนื่อย"มันทำหน้ายุ่งใส่เล้งในขณะที่เล้งอมยิ้มใส่
"ห่วงเฮียเหรอ?"แกล้งย้อนถาม
"ใครจะไปห่วงอยากเดินก็เดินไปเถอะ"มันหันหน้าหนีเล้งไปอีกทาง ในที่สุดก็ถึงหน้าร้าน พรรณีรีบเดินออกมาหาลูกสาวย้งยี้เปิดประตูร้องเรียกหม่าม้าแล้วเดินไปสวมกอดพลางหอมแก้มซ้ายขวาของพรรณีดังฟอดๆ
"ลูกสาวม้าหายหน้าหายตาไม่กลับบ้านเลยนะม้าคิดถึงจะแย่"
"งานเยอะน่ะม้า นี่มีวันหยุดย้งก็รีบกลับมาเลยนะคิดถึงหม่าม้ามากๆเลยยยย"ย้งยี้ออดอ้อนผู้เป็นแม่ไม่ต่างจากตอนเป็นลูกเล็กเลยซักนิด
"แล้วนี่ใครขับรถมาส่ง"พรรณีถามลูกก็พอดีกับที่เล้งลงมาจากรถ หล่อนทำตาโตแม้จะรู้จากลูกว่าเล้งกลับมาแล้วแต่นี่เป็นการเจอกันในรอบสองปี
"เล้ง...ไม่เจอนานสูงขึ้นอีกแล้ว"หล่อนรับไหว้ชายหนุ่มที่เป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วดึงเล้งเข้ามากอด
"เห็นจิวยี่บอกว่าอาอี๊เสียแล้วใช่มั้ย?"หล่อนผละออกจากเพื่อนลูกชาย ย้งเลิกคิ้วด้วยไม่รู้ในข้อนี้
"ครับ จัดการเรื่องทำศพเสร็จผมก็ทำเรื่องขอย้ายงานกลับมาที่ไทยเลย คิดถึงคนทางนี้"เล้งทิ้งสายตาไปทางย้งยี้ อีตัวดีที่ยืนฟังอยู่รีบขอตัวเข้าบ้านไปทันที
"โกรธมากรู้ใช่มั้ย?"
"รู้ครับ..."
"น้องรอ ตรอมใจจนทรุดป่วย เรื่องนี้หม่าม้าก็โกรธเล้งนะ ทำไมปล่อยน้องไว้แบบนั้น เล้งไม่สงสารน้องเหรอลูก"
"สงสารครับแต่ตอนนั้นลืมคิดถึงใจย้งไป คิดแต่ว่าย้งรอได้ ย้งเข้าใจ มันเครียดไปหมดจนคิดว่าไม่อยากเอาความเครียดมาลงกับย้งกลัวไปหมดกลัวว่าจะเผลอพูดจาไม่ดีใส่กันระยะทางก็ไกลถ้าโกรธก็มาง้อไม่ได้ กว่าจะเสร็จงานทุกอย่างก็นาน"
"เรื่องนี้หม่าม้าไม่ช่วยนะ หม่าม้าสงสารย้ง แต่ไม่ว่าผลลัพท์จะเป็นยังไงเล้งก็ยังเป็นลูกชายคนหนึ่งของหม่าม้านะ"
"ครับ...แต่ม้าครับยังไงผมก็จะง้อย้งให้ได้ แล้วถ้าได้น้องกลับมาคราวนี้ผมจะไม่ละเลยน้องเหมือนที่ผ่านมาอีกผมสัญญานะครับม้า ตอนนี้ผมไม่มีห่วงทางนู้นแล้ว เรื่องสมบัติของอี๊ทนายเขาก็จัดการให้หมดแล้ว"
"แล้วบ้านทางนู้นล่ะเล้ง"
"ผมคงไม่กลับไปอยู่ปรึกษากับป๊าแล้วก็จะขายที่ดินทางนู้นแพงน่าจะได้ราคาดี"
"อย่างนั้นก็ดี อี๊เขารักเล้งมากตอนม้าของเล้งเสียเขาก็บินมาอยู่เลี้ยงเล้งตั้งหลายปี เหนื่อยมากเลยใช่มั้ยดูแลคนป่วยคนเดียว"พรรณีเอ่ยถามอย่างเข้าใจ วูบหนึ่งหล่อนเห็นความเหนื่อยล้าและหยาดน้ำตาที่เล้งกลืนหายไปในชั่วพริบตา
"เหนื่อยครับ"เล้งยอมรับอย่างไม่ปิดบัง
"เหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนอยากจะตายตาม"
เช้านี้เล้งมาที่ร้านของพรรณีแต่เช้า มันมาช่วยเปิดร้านตั้งร้านเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิด ย้งทำเฉยไม่ได้ให้ความสนใจเล้งนัก สมพรกับปานมองบรรยากาศกระอักกระอ่วนของทั้งคู่ก็ไม่กล้าแซวเล่นเหมือนเมื่อก่อน แม้จะนั่งปอกไข่ด้วยกันแต่ก็ไม่พูดกัน หลบเลี่ยงกันไปมาจนกระทั่งสายน้องภีมลูกของสมพรตื่นวิ่งออกมาหาแม่ที่หน้าร้าน เด็กชายผิวคล้ำตัวจ้ำม่ำพอเห็นย้งก็ร้องเรียกอย่างดีใจ
"ย้งงงง"เจ้าตัวกลมวัยสามขวบกว่าวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของย้งยี้ที่อ้าแขนรับ
"น้องภีมตื่นสายพี่ย้งรอตั้งนาน คิดถึงไอ้หมูเล็กจังเลยครับมาให้พี่ย้งหอมหน่อย"ย้งยี้ฟัดแก้มยุ้ยดังฟอดๆด้วยความคิดถึงจนเจ้าเด็กตัวป้อมหัวเราะคิกด้วยความจั๊กจี้มือป้อมคว้าสะเปะสะปะเมื่อโดนฟัดจนคว้าหมับจับนมของย้งยี้ไปเต็มๆ เจ้าตัวไม่มีทีท่าจะปัดออกยังคงเล่นกับน้องภีมจนเล้งที่หน้าตูบหน้าหงิกเหมือนหมาเมาแฟ๊บต้องเดินมาหยิบมือป้อมๆของเด็กออก
"อะไรอ่ะพี่เล้ง?"ย้งถามด้วยสีหน้างงงัน
"ยอมให้มันจับนมได้ยังไงเป็นสาวเป็นนางทำไมไม่รู้จักนะวังตัว"เล้งต่อว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังจนย้งทำหน้าปุเลี่ยน
"พี่เล้ง นี่น้องภีมลูกพี่สมพรพี่เป็นคนตั้งชื่อให้น้องเองจำไม่ได้เหรอ แล้วนี่เด็กสามขวบเขาไม่ได้คิดอะไรหรอก"
"แต่เฮียคิดจะกี่ขวบก็ห้ามจับ"
"ทำไมจะจับไม่ได้"
"เพราะเฮียหวง"
"....."
............
กับเด็กก็ยังหึงนะคนเรา
คิดไว้แล้วว่าพี่เล้งคงโดนด่าถล่มทลาย
บางทีสำหรับคนนอกเหตุผลของเล้งอาจจะเป็นเหตุผลแค่นี้ แต่สำหรับใครที่อยู่ในสถานะการณ์ที่มีผู้ป่วยหนักการดูแลมันเหนื่อยมันเครียดมาก. เราปูพื้นนิสัยของเล้งมาตั้งแต่ต้นว่ามันไม่ติดโซเชียลมีไปงั้นๆ มีไว้เล่นเกมส์
เล้งผิดค่ะที่คิดเองเออเองว่าทำแบบนี้จะดีกับน้อง เล้งผิดที่มั่นใจว่าย้งจะไม่ไปไหนซึ่งนิสัยนี้เล้งมั่นใจมาตั้งแต่แรกๆแล้วดังนั้นเราจึงอยากให้เล้งได้บทเรียนว่าอย่าไปทำแบบนี้กับย้งอีก การโดนเดินตามมันอาจน่ารำคาญแต่พอวันหนึ่งคนนั้นเขาเหนื่อยถ้ายังอยากมีเราไว้ในชีวิตก็ต้องรู้จักที่จะตามเขากลับมาจะไม่มีใครเดินนำหน้าและทิ้งอีกคนให้เดินตามหลังควรประคับประคองความสัมพันธ์และเดินไปพร้อมๆกัน
เรื่องคำผิด เราขอโทษค่ะ เราอาจจะตรวจไม่ดีพอ แต่เราก็พยายามแล้วในการใช้มือถือพิมพ์ เราขอโทษที่ไม่ว่าจะตรวจยังไงก็ยังมีคำผิดอยู่ บอกเราได้เรื่องคำผิดแต่เราขอว่าอย่าบอกว่าเราไม่พยายามที่จะแก้
ตอนหน้า...จบแล้วนะคะ ไม่ยืดไม่อืดไปกว่านี้แน่นอน
-
เอาจริงๆนะเบื่ออิพี่เล้งหวะ.....พวกไม่สงสารคนรอ
-
:L2: :pig4:
อื้อ อยู่ด้วยกันจนเป็นความชิน แล้วทั้งคู่ก็คิดไปเองว่าอีกฝ่ายจะโอเค
ถ้าไม่มีปัญหาอะไรมากระทบ ก็จะไม่เห็นว่าที่เป็นอยู่มันไม่โอเคนะไรงี้
ลุ้นต่อว่าจะง้อยังงัย
-
:pig4: :pig4:
-
ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้ทั้งย้งและเล้งเลยน้า...รีบๆมาต่อน้าาา
-
แอบใจหายเหมือนกันนะคะ จะจบแล้ว มีตอนพิเศษหรือเปล่าคะ ยังไงก็รอติดตามบทสรุปค่ะ แต่ยังไงย้งก็ต้องยอมใจอ่อนให้เล้งอยู่ดี เค้ารักของเค้ามาตั้งแต่ตัวน้อยๆ
-
ชอบมากเลยคือน้ำตาจะไหลตามเลยตอนที่เล้งบอกว่า'อยากายตาท'พี่เล้งสู้ๆนะเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะจะ :mew6:
-
เข้าใจพี่เล้งนะที่ต้องดูแลคนป่วย อารมณ์นั้นเหนื่อยจริงๆ พอพี่บอกว่าเหนื่อยจนอยากจะตายตาม นี่คือกอดปลอบนะพี่ :กอด1:
ตอนนี้กลับมาแล้ว รู้ว่าผิดแล้วก็แก้ไขและพิสูจน์ความรักของพี่นะ สู้ๆ ตอนหน้าจบแล้วเหรอ ตื่นเต้นนะ พี่เล้งรีบง้อเร็วๆ เน้อออออ
-
ให้กำลังใจทั้งคู่แล้วกันน่ะ
-
เราว่ามันผิดธรรมชาติไปหน่อย โดยปกติเมื่อเราเหนื่อยเราท้อหรือมีปัญหา เราจะนึกถึงคนที่เรารักก่อน ยุคนี้ไม่ใช่ยุคพิราบสื่อสาร หรือโทรเลข การติดต่อกันมันง่ายนิดเดียว แต่เล้งไม่ได้พยายามเลย ถ้าให้ตีความจากพฤติกรรมก็คือไม่เหมือนคนที่รักกัน อีกอย่างคือจากต้นเรื่องถึงตอนจะออกจากไทยยังเครซี่กันมากอยู่เลย พอถึงจีนเหมือนปิดสวิทซ์ตัดขาดจากกัน พอกลับมาไทยก็กลับมาเครซี่ย้งเหมือนเดิมอีก ไม่เข้าใจเธอเลยนะเล้ง :katai1: o22
-
จะจบแล้วเหรอ?
-
เราเข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของเล้งนะ การที่ต้องเรียนไปด้วย ดูแลคนป่วยที่ต้องเข้าออกโรงพยาบาลจนเหมือนเป็นบ้านหลังที่สอง กลางคืนต้องคอยตื่นมาดูเป็นระยะระยะว่าคนป่วยหายใจสะดวกมั้ย เจ็บหรือว่าปวดตรงไหน อารมณ์ ณ ตอนนั้นต้องให้กำลังใจคนป่วย ให้ตัวเอง กำลังใจจากคนรักทำไมจะไม่อยากได้ แต่บางครั้งมันพูดไม่ออก ยิ่งอยู่ไกลกันคนละประเทศ แต่เวลามันไม่ได้เอื้ออำนวยเหมือนแค่เรียนอย่างเดียวนะ แค่เรียน ทำรายงาน ดูแลคนป่วยที่ได้แต่ประครองอาการไม่ให้ทรุดลงก้อแทบไม่มีเวลาทำอะไรแล้ว อยากบอกว่าถ้าย้งรับฟังพ่อของเล้งบ้างแล้วลองติดต่อเล้งบ้างน่าจะดีกว่านี้ เพราะถ้าใครไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้คงไม่เข้าใจหรอก คำที่ว่า อยากตายตามคนที่เรารักและต้องรับรู้ความทรมานจากอาการป่วยจนถึงวันที่เค้าตายจากเราไปต่อหน้าต่อตาในตอนนั้นมันเหมือนโลกมืดลงจนเราไม่เห็น ไม่ได้ยินเสียงอะไรรอบตัว มันเป็นยังไง หลายคนไม่เคยรู้ ไม่เคยเข้าใจ แต่เรารู้และเข้าใจดี เราถึงไม่โกรธและไม่พอใจเล้งเหมือนเพื่อนนักอ่านคนอื่นในเล้า ถ้าบอกว่าย้งยี้มีเหตุผลที่จะโกรธมันก้อใช่ บอกว่าโตแล้ว แต่ยังไม่โตพอที่จะทำความเข้าใจเล้งแล้วบอกว่าเหตุผลเล้งงี่เง่า ก้อแนะนำว่าเลิกกันดีกว่า เพราะรักอย่างเดียวมันไม่พอหรอก...
-
ใกล้จบแล้วหรอ :hao5:
-
ทุกเรื่องมันมีเหตุผลของตัวมันเอง......สงสารย้ง...แต่ก้อสงสารพี่เล้ง.....ง้อเท่านั้นพี่เล้ง
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
เราเข้าใจย้งและเข้าใจเล้งแต่เล้งก็ทำไม่ถูก
-
เราเห็นอนาคตของเล้งอย่างเลือนลาง ใกล้ละใกล้แล้วนะพี่เล้งพยายามเข้า :hao3: :call:
-
:hao5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง
ประพฤติ ปฏิบัติ บนพื้นฐานความคิดเห็นของตนเอง
ไม่แปลกที่จะมีปัญหาแบบนี้เกิดขึ้น
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเอาใจเขามาใส่ใจเราได้ โลกเรา ประเทศเรา มันคงดีกว่านี้แน่นอน
-
ง้อเร็วๆเลย
ขอบคุณสำหรับนิยาย o13
-
นั้นน้องภีมไง น้องภีม อิพี่เล้ง! น้องเพิ่งจะสามขวบ วงวาร :laugh:
ส่วนเรื่ิองเหตุผลของพี่เล้งถึงมันจะดูไม่เข้าท่าไปบ้าง คิดเองเองด้วยความเคยชินไปบ้างเพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก จนลืมที่จะใส่ใจความรู้สึกของย้งยี้ไปบ้าง แต่ทุกการกระทำของคนเราต่างมีเหคุและผลในตัวของมันเอง แค่ต้องรู้จักเรียนรู้และปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น มันคือบททดสอบความรักที่มั่นคงของทั้งคู่...
ย้งยี้ลู๊กก ผัวหนูมันจะต้องเป็นทาสหนู :laugh:
-
ตามน้องอีกหน่อยนะเล้ง เดี๋ยวน้องก็ใจอ่อนแล้ว
-
ประโยคที่เล้งบอกเหนื่อยจนอยากตายตามนี่กระแทกใจเราสุดๆ คือเคยต้องดูแลคนป่วยที่แบบอาการ50:50อยู่เป็นปีๆมันเหนื่อยมันท้อจริงๆ เราไม่เล่นโซเชียล ไม่อ่านนิยาย ไม่ติดต่อใครถ้าไม่จำเป็น คือแบบเข้าใจเลย ขอให้น้องให้อภัยไวๆ
-
เริ่มจะสงสารเล้งแระ ย้งยี้อย่าโกรธเฮียนานเลยนะ
-
เรื่องคำผิดไม่เป็นไรจ้า บางทีคนเราก็พลาดกันได้
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายดีๆ
โอ๊ยย เล้งเอ้ย เข้าใจนะว่ามันยาก ที่เล้งบอกอยากตายตาม
คือมันต้องสุดมากแล้วจริงๆ แต่บอกใครไม่ได้ เก็บไว้ก็ทรมาน
ทำไมทำมา กลายเป็นตัดขาดจากอีกโลกแบบไม่รู้ตัว
จนทำให้ย้งยี้คิดมาก เสียใจ แล้วน้องคิดว่าเล้งไม่รักด้วย
รอให้ได้คุยกัน และใจเย็นๆ กันกว่านี้
เหตุผลของเล้งกับย้งยี้ต่างมี แต่เชื่อว่าจะจูนกันได้ค่ะ
ม้าน่ารักดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ทั้งลูกทั้งแฟนลูกเลย
-
เด็กย้งก็ยังคงเป็นเด็กย้ง
ที่น่าเห็นใจคือเฮียยี่เองก้อไม่สามารถเป็นกาวเชื่อมได้ในช่วงระหว่างที่เล้งหายไป คนที่ควรจะเชื่อมั่นและช่วยปลอบน้องกลับไม่มีบทบาท เราว่ามันแผลกๆนะที่ไม่สามารถติดต่อได้เลยแม้แต่ทางพ่อทางเพื่อนสนิท ไทยจีนมันแค่นี้เองนะ เราคิดว่างานนี้ต้องมีตัวกลางค่ะ ให้ง้อกันเองอาจจะยิ่งไปกันใหญ่กว่าเก่า
-
เราเข้าใจทั้งสองคนเลย คือบางเรื่องในชีวิตจริงบางทีมันก็ไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากมายมารองรับหรอกค่ะ การดูแลคนป่วยไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ไหนจะความเครียด ความกังวล แล้วต้องเรียนในสถาพแวดล้อมใหม่ๆ การปรับตัวอะไรก็ลำบาก มันเหนื่อยจนไม่มีเวลาทำอะไรอันนี้เข้าใจดีเลย บางทีเราก็ไม่อยากเอาเรื่องเครียดมาลงกับคนอื่นเพราะงั้นการไม่คุยจึงดีกว่า แต่พี่เล้งก็ผิดที่ไม่ติดต่อมาเลย ส่วนน้องใจคนรออ่ะเนอะ รอแบบไม่รู้อะไรเลย ไม่มีใครผิดใครถูก เป็นบทเรียนให้ต่างคนต่างเข้าใจเรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากันนะคะ แอบใจหายที่จะจบแล้ว เราคิดว่าครึ่งเรื่องเอง แง
ส่วนเรื่องคำผิดเราเห็นก็ไม่ได้อะไรมากค่ะ เป็นคำผิดที่พิมพ์ตกบ้าง กดผิดบ้าง เข้าใจว่าพิมพ์ในมือถือลำบากมาก เราก็หลุดบ่อยๆขนาดเช็คแล้ว เราคนนึงที่เห็นความพยายามในการแก้ไขนะคะ อย่าท้อกับคอมเม้นท์ที่บั่นทอนจิตใจ มีเราคนนึงที่ตามอ่านและเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ :L2:
-
มีคนเคยบอกว่าคุยกันบนเตียงมักจะไปได้สวย เล้ง จับ ย้ง ผลักลงเตียงเลยนะ แล้วคุยกันซะ รับรองว่าหายงอนแน่ :z6: :z1: :pigha2:
-
สงสารเล้งหน้อยๆ แต่สงสารย้งยี้มากกว่าคนรอโดนไม่รุ้อะไรมันเจ็บปวดนะรอทั้งๆที่ไม่รุ้แต่รอเพราะรัก เล้งทำเกินไปจริงๆ
แต่มาถึงตอนนี้ง้อต่อไปละกันเอาใจช่วย
-
เห็นใจอิพี่เล้งนะ แต่อยากให้ย้งยี้เอาคืนนานๆ อย่าไปยอมง่ายๆ
-
LengZab 21
"ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล"
50%
"ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันเหรอเล้งอุตส่าห์มาช่วยงานม้าทั้งวัน"พรรณีเอ่ยถามเมื่อเล้งลากลับ ย้งยี้ที่ทำกับข้าวอยู่ในครัวชะงักมือที่คนแกงเพื่อเงี่ยหูฟัง
"ไม่ดีกว่าครับ..."มันอดมองเข้าไปในครัวที่มึร่างสะโอดสะองของย้งยี้อยู่ไม่ได้
"ม้าทานกับย้งเถอะครับมีผมอยู่จะอึดอัดเปล่าๆ"
"คิดมากน่าไม่ได้อึดอัดอะไรหรอก...เสียดายจังวันนี้เห็นย้งบอกจะทำใบมะขามอ่อนต้มกะทิแบบที่เล้งเคยชอบกิน ถ้าไม่กินด้วยกันก็รอตักกลับบ้านมั้ยลูกจะได้เอาไปฝากป๊าด้วย"
"ไม่เป็นไรดีกว่าครับม้า พอดีเมื่อกลางวันไอ้เจงกับไอ้อินโทรมาชวนไปกินข้าวตอนเย็น"
"อ่อ...งั้นก็ไปเถอะ อย่ากินเยอะจนเมานะเล้งมันอันตราย"พรรณีตอบอย่างเข้าใจ เล้งยกมือไหว้ลาก่อนจะชะโงกหน้าตะโกนบอกย้ง
"เฮียกลับก่อนนะย้ง จะไปหาไอ้อินกับไอ้เจง"มันรอดูท่าทีของย้งยี้แต่เมื่อน้องไม่สนองตอบอะไรเลยมันก็หันหลังจากไปอย่างเงียบๆ
เล้งในตอนนี้เหมือนเสือสิ้นลาย
มันหมดหนทางจะง้อย้งยี้แล้วจริงๆ ปกติมันก็เป็นคนไม่ค่อยพูดไม่ค่อยแสดงออกอยู่แล้วพอมาเจอแบบนี้มันก็พยายามที่จะสื่อสารกับย้งแต่รายนั้นไม่รับฟังมันเลย
ช่วงระยะเวลาหนึ่งปีที่เล้งไม่ได้ติดต่อกลับมามีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงย้งยี้ไปจนมันรับมือไม่ได้
มันคิดถึงย้งยี้ที่เคยสดใสคนก่อน อย้างน้อยแค่ได้ยินเสียงเรียกพี่เล้งจ๊ะพี่เล้งจ๋าก็ยังดี
ฝ่ายอีตัวดีพอเล้งไปใจก็อยู่ไม่สุขข้าวมื้อเย็นก็กินได้นิดเดียว
ทั้งๆที่ตั้งใจทำของโปรดให้กินแล้วแท้ๆก็ยังไม่อยู่กินแถมนี่ยังจะออกไปกินเหล้ากับพี่เจงพี่อินอีกถ้าเมาใครจะพากลับขับกันแต่มอเตอร์ไซค์
หงุดหงิดจนจะบ้า...
"อิ่มแล้วเหรอลูก?"พรรณีมองลูกสาวที่รวบช้อนยกน้ำขึ้นดื่มทั้งๆที่เพิ่งกินข้าวไปไม่กี่คำ
"อิ่มแล้วจ้าม้า"
"ย้งกินน้อยแบบนี้จะไปเอาแรงที่ไหน ผอมเกินไม่ดีนะลูก"
"มื้อเย็นย้งกินไม่เยอะน่ะม้า"ย้งยี้แก้ตัวเสียงอุบมันนั่งคุยกับหม่าม้าไปเรื่อยๆเป็นเพื่อนม้าจนพรรณีอิ่มจึงได้ยกกับข้าวเก็บส่วนถ้วยชามพรรณีเป็นฝ่ายเก็บล้างเองเพราะย้งยี้แพ้น้ำยาล้างจานเมื่อทุกอย่างแล้วเสร็จก็ขึ้นไปนั่งดูทีวีกันพักหนึ่งใช้เวลาแม่ลูกด้วยกัน ย้งยี้มาร์กหน้าให้แม่ตัดเล็บมือเล็บเท้าให้แม่เสร็จพอสามทุ่มคนเป็นแม่ก็เข้านอนเป็นกิจวัตรของพรรณีเพราะเธอต้องตื่นตั้งแต่ตีสอง ย้งยี้อาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวเข้านอนก็พอดีกับที่โทรศัพท์มีสายเรียกเข้าเมื่อหยิบขึ้นมาดูหน้าจอก็โชว์ชื่อจิวยี่พี่ชายสุดที่รัก
"ว่าไงเฮีย"
"อีเด็กไม่มีสัมมาคาราวะรับสายไม่เพราะหักค่าขนมห้าพัน"
"โอ้ย...ขอโทษได้มั้ยอ่ะ แหมตั้งแต่จ่ายเงินเดือนให้น้องนี่ขู่เก่ง"ย้งยี้แกล้งแซวพี่ชายที่พอเรียนจบและทำงานก็ช่วยพรรณีจ่ายค่าเทอมและให้ค่าขนมน้องทุกเดือน สองพี่น้องคุยเล่นรวมทั้งถามตารางงานที่ย้งยี้ต้องทำอาทิตย์หน้าได้ซักพักจิวยี่ก็เอ่ยถามเรื่องเล้งขึ้นมา
"แล้วกับไอ้เล้งเป็นไงบ้าง"
"ก็ไม่เป็นไงนี่ต่างคนต่างอยู่"
"อะไรนี่มึงสองคนยังไม่ดีกันอีกเหรอ อยู่ด้วยกันมาจะเดือนหนึ่งแล้วนะ"จิวยี่ร้องถามอย่างแปลกใจ เขาคิดว่าสองคนคุยกันแล้วเพราะเล้งก็ไม่ได้บอกอะไรเวลาโทรหาส่วนย้งยี้ก็ไม่เล่าอะไรเขาก็คิดว่าน้องกับเพื่อนคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก
"ก็ไม่มีอะไรจะคุยนี่เพราะถ้ามีเขาคงหาทางคุยกับย้งตั้งแต่ปีที่แล้ว"
"มึงนี่ก็นะ เหลือนิสัยผู้ชายไว้บ้างก็ได้นะ ไอ้การเก็บนั่นเก็บนี่มาคิดหยุมหยิมมันจะพาลทำให้มึงกับไอ้เล้งต้องเลิกกันจริงๆ"
"ก็พี่เล้งทิ้งย้งไว้ตั้งปีหนึ่งไปมีใครที่นู่นจนลืมย้งหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"คิดเองเออเองเก่ง มันก็บอกความจำเป็นของมันแล้วคนรักกันอ่ะมึงอะไรข้ามได้ก็ข้ามเถอะ"
"เฮียยี่ก็พูดได้สิเฮียยี่ไม่ใช่คนรออย่างย้งนี่"
"แต่การหายไปของมันก็เพราะความจำเป็นนะอีย้ง จำตอนก่อนป๊าเราจะเสียได้มั้ย ตอนนั้นหม่าม้าไปเฝ้าป๊าบ้านช่องไม่ได้กลับ เพราะมึงยังเด็กเลยไม่เห็นว่าป๊าทรมานแค่ไหนก่อนตาย ม้าอยู้เฝ้าตลอดถ้าไม่มีอากงอาม่าคอยดูแลเราม้าจะห่วงหน้าพะวงหลังยังไงบ้าง เรารู้แค่ว่าเรารอเราเหนื่อยแต่เราก็ไม่ได้ไปเห็นว่าที่นู่นไอ้เล้งต้องเจออะไรบ้าง มันตัวคนเดียวไม่มีใครช่วย มึงอยู่ทางนี้เหนื่อยหรือตรอมใจยังมีม้ามีกูมีออนอยู่ข้างๆแต่มันอยู่ที่นั่นมันไม่มีใครช่วยเลยซักคนไม่สังเกตมันเหรอใต้ตาก็คล้ำ แถมผอมซูบอีกต่างหาก"
"เฮียยี่เข้าข้างเพื่อนไม่เข้าข้างน้อง"เมื่อเถียงไม่ได้ก็ตัดพ้อคนเป็นพี่
"กูถามจริงๆเถอะมึงยังรักมันอยู่หรือเปล่า"จิวยี่เอ่ยถามด้วยความเหนื่อยใจ
"....."
"ถ้าไม่ได้รักมันแล้วก็ถอดเกียร์คืนมันไปซะย้ง เดี๋ยวกูบอกให้มันย้ายออกไปหาที่อยู่เอง อย่าทนอยู่เลยถ้าอยู่ไปไม่มีความสุข มันพาลจะรั้งกันไปทั้งสองฝ่าย"
"......"ย้งยี้เม้มปากแน่นเมื่อฟังพี่ชายพูดนิ้วเรียวเลื่อนมาแตะเกียร์เงินบนคออย่างลืมตัว
ทางด้านเล้งเมื่อกลับมาที่อู่มันก็ช่วยป๊าปิดร้าน เล้งกับป๊าคุยกันเรื่องกลับมารับช่วงต่อที่อยู่ซึ่งพ่อลูกตกลงกันไว้ว่าจะให้เล้งทำงานของตัวเองไปก่อน้พื่อสั่งสมวิชาและประสบการณ์แปะหลิวเองก็กำลังก่อสร้างสถานที่เปิดอู่ใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิมแถมจะเปิดเต๊นท์รถมือสอง ตอนนี้แปะหลิวยังแข็งแรงคล่องแคล่วเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นลงตัวเล้งก็มีประสบการณ์มากพอเขาก็จะยกกิจการให้ลูกชายคนเล็ก แปะหลิวก็จะเกษียณตัวเองไปท่องเที่ยวก่อนที่ความชราภาพจะมาทำให้ไปไหนมาไหนไม่ได้ พอสองทุ่มเล้งก็ขับมอเตอร์ไซค์ไปผับดังที่อยู่บริเวณท่าน้ำ จริงๆก็เป็นร้านเหล้าที่มีดนตรีสดเล่นและมีอาหารจำหน่าย เล้งมองไปยังโต๊ะประจำที่เคยมากับเจงและอินและก็ไม่ผิดหวังเมื่อเห็นไอ้เพื่อนสนิทนั่งยกกันอยู่
"เพิ่งจะสองทุ่มมึงรีบกันเหรอ?"เล้งตบหัวเจงที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากจนเจงสำลัก แต่พอหันมาเห็นเล้งมันก็ลุกขึ้นแหกปากโหวกเหวกรวบเล้งไปกอดด้วยความดีใจแบบโอเวอร์แอคติัง
"เพื่อนเล้งงงงง เพื่อนรักกกกกกก"เล้งรีบผลักเจงออกทำหน้าอี๋ใส่แล้วหันไปพยักหน้าให้อินที่ยกแก้วเหล้าทัก
"ไงมึงหายไป 2-3 ปี ดูโทรมขึ้นนะ"
"ไม่ค่อยได้พักว่ะ"เล้งรับแก้วเหล้าที่อินชงมายกดื่ม
"ป๊ามึงบอกอยู่ว่ามึงอยู่ทางนั้นลำบาก"
"เออทั้งลำบากทั้งเครียดเลย ยิ่งช่วงเขาใกล้เสียยิ่งแย่กูใกล้สอบด้วยเขาก็ทรุด"
"คนทางนี้ก็แย่ มึงรู้ป่าวย้งมันตรอมใจจนเข้าโรงพยาบาล"
"กูเพิ่งรู้ตอนกลับมานี่แหละไอ้ยี่บอกกูด่ากูจนหูชา"
"ก็สมควรมีอย่างที่ไหนอยู่ๆหายหัวไปเป็นปีๆกับพวกกูมึงก็ไม่ติดต่อมา"อินยกแก้วเหล้าขึ้นจิบมองหน้าเพื่อนที่ไม่ค่อยสดใส
"มีปัญหาหลายอย่าง กูผิดเองด้วยที่ลืมนึกถึงใจย้งมันตอนนั้นคิดแค่ว่าให้มันผ่านไปวันๆก็พอมีเวลากูก็หลับกลางอากาศแล้ว เคยอ่านหนังสือไปให้น้ำเกลือไปก็บ่อย"
"เหมือนเอามึงไปทรมานทรกรรมแท้"เจงพูดอย่างเห็นใจแต่เล้งก็ส่ายน้า
"ไม่หรอก เอาตรงๆอันที่จริงกูก็ไม่ได้อยากไป แต่ในบรรดาสามคนพี่น้องอี๊รักกูที่สุดเพราะเขาเลี้ยงกูตั้งแต่ม้ากูตาย พอไปอยู่ด้วยกันเขาก็น่าสงสาร กูไม่มีแม่กูเลยมองเขาเป็นแม่คนหนึ่ง ตอนแรกก็จำใจดูแล ต้องคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวต้องทำทุกอย่าง แต่หลังๆก็ก็เต็มใจที่จะดูแลเขามันผูกพันกันไปแล้ว"
"มึงเป็นคนดีไงไอ้เล้งถ้าเป็นกูๆสองคนไม่รู้จะทนได้เท่าที่มึงทนมั้ยแล้วนี่กับย้งเป็นไงมั่ง มันเองก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านกูเคยเห็นมันแว้บๆในทีวีถ่ายโฆษณาอะไรซักอย่าง"เล้งยกแก้วเหล้าขึ้รดื่มจนน้ำสีอำพันจางพร่องลงไปมากกว่าครึ่ง มันถอนหายใจอย่างอึดอัดยื่นแก้วส่งให้อินเติม
"ตั้งแต่กลับมาพูดกับกูนับคำได้ไม่เลิกก็เหมือนเลิกโกรธกูจัดกลับมาแรกๆหน้ากูยังไม่มองเลย"
"อาร๊าย!!! นี่มึงกลับมาจะเดือนแล้งป่ะป่านนี้ยังง้อไม่สำเร็จอีกเหรอ?'เจงร้องถามออกมาอย่างตกใจ
"ง้อประสาอะไรของมึงวะไอ้เล้งครึ่งค่อนเดือนย้งมันยังไม่ยอมใจอ่อน"คราวนี้เป็นอินที่ถามออกมาบ้างมันยื่นแก้วคืนเล้ง
"เก่งมาตลอดเสือกมาตกม้าตายแบบนี้มันกากนะ"
"จะให้กูทำยังไงล่ะกูจะพูดอะไรย้งมันก็หนีเข้าห้องอย่างเดียว"
"เรื่องนี้มึงต้องโทษตัวเองก่อน เพราะมึงละเลยย้งมัน กูเข้าใจว่ามันเป็นความเคยชินของมึงแต่มึงอย่าลืมว่าความสัมพันธ์ของมึงไม่ใช่เพื่อนพี่กับน้องเพื่อนแล้ว ข้อเสียของมึงคือมึงเก็บทุกอย่างไว้กับตัวไม่พูดไม่บอกใครมึงชอบคิดว่าคนอื่นจะต้องเข้าใจมึง ระหว่างมึงกับย้งจะไม่มีปัญหาเลยถ้ามึงโทรมาบอกมันซักครั้งก่อนจะหายไปว่ามึงมีความลำบากอะไร แต่นี่มึงไม่โทรมาไงมึงปล่อยใหัน้องมันรอโดยไม่มีจุดหมายอะไรเลย"
"เจง...ไม่ใช่ว่ากูไม่คิด กูคิดแล้ว ตอนนั้นมันเหนื่อยมากๆกูก็แค่ไม่อยากเอาความหงุดหงิดความเหนื่อยมาลงกับย้ง มึงก็รู้นิสัยกูดีเวลากูเหนื่อยกูชอบพูดจาไม่ดี แล้วมันเป็นรักระยะไกลโกรธกันงอนกันกูก็มาง้อไม่ได้"
"คิดเองเออเองเก่งนะมึงอ่ะ ในความคิดกูย้งเป็นเด็กมีเหตุผล"
"ใช่...กูถึงได้บอกไงว่ามึงควรเลิกคิดเอาเองว่าคนนู้นคนนี้จะโอเคกับสิ่งที่มึงทำ ยิ่งเป็นแฟนกันน่ะยิ่งต้องแชร์กันจะสุขจะทุกข์ก็ต้องบอกกัน กูมั่นใจว่าย้งมันยังรักมึงแต่น้องมันยังเด็กถึงแม้เดี๋ยวนี้จะทำตัวเปรี้ยวเยี่ยวราดยังไงมันก็ยังเด็กจะง้อน่ะไม่ยากหรอก"
"ยังไง?"เล้งถามอย่างอยากรู้ เจงกับอินมองหน้ากันแล้วยิ้มกริ่ม
"มึงทำตามที่พวกกูสองคนบอก ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลไม่ได้ด้วยมนตร์ก็ต้องเอาด้วยคาถากูสองคนจะไม่มีทางยอมให้เรือของมึงจม จำไว้"
"เล้งยี้เนเวอร์ดาย!!!"
ย้งยี้สะดุ้งตื่นกลางดึกเมื่อโทรศัพท์ที่วางไว้หัวเตียงสั่นไม่หยุดเหลือบมองนาฬิกาก็เป็นเวลาเกือบตีสองเด็กสาวมองเบอร์หน้าจอแล้วขมวดคิัวฉับ
"พี่เล้ง..."มันลังเลว่าจะรับดีมั้ยก็พอดีกับที่หน้าจอดับไป พอจะวางโทรศัพท์ลงที่เดิมหน้าจอก็สว่างขึ้นมาใหม่ด้วยเบอร์ใหม่ที่โชว์ชื่อของอิน
"ฮัลโหลพี่อินโทรมาดึกๆมีอะไร"
"ย้ง...ย้งช่วยมารับไอ้เล้งที เมาแอ๋ขับรถกลับไม่ได้"น้ำเสียงอินอ้อแอ้ฟังพอจับใจความได้ ย้งยี้ตีหน่าหงิกทันที
ก็ไหนตอนเย็นได้ยินรับปากหม่าม้าเสียดิบดีว่าจะไม่เมาไง
"อยู่ที่ไหนล่ะ"ที่สุดก็ถามสถานที่ออกไปด้วยใจกรุ่นๆ เมื่อแต่งตัวลงมาข้างล่างก็เจอพรรณีเปิดประตูแอกจากห้องมาพอดี
"อ้าวย้ง จะไปไหนลูก?"
"พี่อินโทรมาให้ช่วยไปเอาพี่เล้งกลับน่ะม้า เมาหนัก"
"งั้นก็ขับรถดีๆนะลูก"ย้งยี้ใช้เวลาขับรถมาหน้าผับไม่นานมันสอดส่ายสายตามองหากลุ่มของเล้งก็เห็นเจงกับอินหิ้วปีกอยู่ข้างถนน บรรดานักเที่ยวต่างทยอยกันกลับเพราะได้เวลาผับปิดมันลดกระจกเรียกเจงกับอินให้เอาเล้งมาใส่รถ
"แล้วรถของพี่เล้งล่ะ?"
"เดี๋ยวพี่เอากลับให้"เจงขันอาสา
"ทำไมปล่อยให้กินจนเมาขนาดนี้เนี่ย"ย้งยี้บ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะโน้มตัวไปใส่เข็มขัดนิรภัยให้
"เห็นมันบอกมีเรื่องกลุ้มใจถามว่าเรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอกยังไงฝากย้งดูมันด้วยพี่สองคนกลับบ้านก่อน เมาเหมือนกัน"
"ขับกลับดีๆนะพี่ไม่ต้องซิ่งย้งขี้เกียจไปนั่งกินข้าวต้ม"
"โตเป็นสาวแล้วปากคอเราะร้ายจริงๆนะเรา"
"ไอ้เจงมึงก็เลิกชวนคุยซักที ย้งก็กลับดีๆนะเอามันขึ้นไปนอนไหวป่าวให้พวกพี่ไปช่วยแบกมั้ย"
"ไม่เป็นไรย้งไหวพวกพี่กลับเถอะ ขอบคุณมากที่โทรมาบอกนะ แต่เมาขนาดนี้คราวหลังพี่ก็ปล่อยนอนข้างทางนี่แหละ"ย้งยี้บ่นแล้วจึงออกรถเพียงแค่เลี้ยวไม่กี่ร้อยเมตรก็พาตัวเองและเล้งมาจนถึงอู่ ย้งยี้ประคองร่างหนาที่ไร้การทรงตัวมาจนถึงหน้าบ้าน
"กุญแจบ้านอยู่ไหนพี่เล้ง"มันพยายามคลำหากุญแจบ้านเพราะไม่อยากรบกวนเรียกแปะหลิวเล้งล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วส่งพวงกุญแจให้ย้ง อีตัวดีที่ไม่ได้เอะใจอะไรก็ไขเข้าบ้านพยุงร่างที่ทั้งหนาทั้งหนักขึ้นมาจนถึงห้องของเล้งมันทิ้งร่างของเล้งลงบนเตียงมองคนเมาหมดสภาพแล้วให้นึกโมโห
"พี่เล้ง..."ลองเอ่ยเรียกคนที่นอนแผ่บนนเตียงก็ไม่ได้รับการตอบกลับ ย้งยี้ถอนหายใจมองคนเมาหมดสภาพแล้วจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเล้งหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กออกมาแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ก็ยังคงจัดวางสิ่งของเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน กะลังมังใบเล็กยังคงคว่ำอยู่ในตู้ใต้อ่างล้างหน้า ย้งหยิบมันขึ้นมาล้างแล้วรองน้ำใส่ครึ่งหนึ่ง
"เช็ดตัวหน่อยนะพี่เล้งจะได้นอนสบายๆ"มันบอกกับคนเมาก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก ย้งยี้ค่อยๆใช้ผ้าซับลงบนหน้าของเล้งด้วยความเบามือยามเมื่อซับถึงต้นคอเล้งก็จับมือบางไว้ดวงตาคมที่มักจะฉายแววฉุนเฉียวให้กับใครต่อใครยกเว้นย้งยี้ค่อยๆลืมขึ้นสบตากัน
"ย้ง..."คนเมาร้องเรียกเสียงแผ่วดวงตาคมฉายแววอ้อนวอน
"ยกโทษให้เฮียได้มั้ย?"เล้งยกมือของย้งไปกดจูบ จุฑายศลมหายใจสะดุดกับการกระทำนั้น หัวใจที่เคยคิดว่ามันควบคุมได้กลับสั่นระรัวอย่างน่าโมโห
"ถ้าเมาก็นอนเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรหรอก"ย้งดึงมือตัวเองออกอย่างแผ่วเบาเตรียมจะลุกหนีหากแต่เล้งกลับลุกขึ้นแล้วดึงย้งไปกอด
"ฟังเฮียหน่อยได้มั้ย ฟังเฮียอธิบายให้จบจากนี้ถ้าจะเลิกเฮียก็จะไม่รั้งไว้"มันซบหน้ากับไหล่ของน้องฉกฉวยช่วงเวลาอันน้อยนิดนี้เพื่อเคลียร์ตัวเอง ย้งยี้นั่งนิ่งไม่ได้กอดตอบดวงตากลมสั่นระริกเคลือบไปด้วยน้ำวาวใสที่พร้อมจะกลิ้งหล่นตลอดเวลา
"เฮียขอโทษ..."อีกครั้งที่คำขอโทษถูกเปล่งออกมา
ซ้ำแล้ว
ซ้ำอีก
"ขอโทษที่ละเลยความรู้สึกของย้ง"มันกระชับกอดเอวบางให้แน่นขึ้นช่วงอกแนบสนิทจนรับรู้การเต้นของหัวใจของกันและกัน
"ขอโทษที่คิดไปเองคิดว่าย้งรอได้"เล้งกดจมูกฝังลงบนต้นคอขาวอย่างเว้าวอน
"ขอโทษที่ไม่พยายามจะติดต่อมาทำให้ย้งคิดมาก เฮียเอาแต่คิดว่าเฮียไม่อยากเอาปัญหาของเฮียมาทำใก้ย้งต้องเป็นทุกข์ไปด้วย เฮียคิดแค่ว่าเฮียไม่อยากพาลใส่ย้ง"
"พี่เล้งก็รู้ว่าย้งพร้อมจะเข้าใจ"ย้งยี้เอ่ยท้วงเสียงสั่น
"รู้ว่าย้งจะเข้าใจ แต่ถ้าเฮียหงุดหงิดใส่บ่อยๆล่ะวันหนึ่งก็จะมีจุดที่ทนไม่ได้เหมือนครั้งนั้นที่ย้งเตือนเฮียเรื่ิองบุหรี่แล้วเฮียด่าย้งเรายังโกรธกันเป็นอาทิตย์ แล้วในกรณีนี้ถ้าย้งงอนเฮียๆจะทำยังไงจะกลับมาง้อก็ไม่ได้ถ้าปล่อยเวลาให้นานเราไม่ต้องเลิกกันเหรอ"
"แค่โทรมาบอก ซักครั้ง...แค่ครั้งเดียวพี่เล้งว่าช่วงนี้อาจจะขาดการติดต่อเพราะอาอี๊ทรุดย้งก็เข้าใจพี่เล้ง ในสายตาพี่ย้งงี่เง่างอแงขนาดนั้นเลยเหรอ พอพี่หายไปแบบนี้ย้งก็มาคิดว่าระดับความรักของเราไม่เท่ากันย้งรักพี่ตั้งแต่ต้นก็ให้เต็มร้อยจนตอนนี้มันก็ยังเต็มร้อยอยู่แต่สำหรับพี่มันเริ่มจากศูนย์จนตอนนี้มันก็ยังคงไม่เต็มร้อยซักที ย้งอยากได้ความชัดเจนพี่ก็ให้ไม่ได้ ย้งไม่มั่นใจอะไรเลยว่าระหว่างเรามันจะไปต่อได้มั้ย"ย้งยี้หยุดสะอื้นเมื่อมันกักน้ำตาไว้ไม่ไหวมันเลื่อนมือขึ้นมากอดเล้งตอบ
"เมื่อเย็นเฮียยี่โทรมา เฮียยี่บอกกับย้งว่าถ้าย้งไม่รักไม่ให้อภัยพี่เล้งก็ให้ย้งถอดเกียร์คืนพี่เล้งไปซะ..."
"ไม่เอา!!!...ไม่เอาคืน...ไม่คิดจะเอาคืนไม่เคยเลย...ฮึก..."ย้งยี้ชะงักเมื่อได้ยินเสึยงสะอื้นออกมาจากเล้งมันตกใจจนผละออกจากอ้อมกอดประคองใบหน้าของเล้งด้วยสองมือนุ่ม
คุณากรร้องไห้...
น้ำตาของชายหนุ่มไหลอย่างน่าสงสาร ดวงตาคมดุจ้องมองย้งยี้ไม่ได้ละ อีตัวดีเมื่อเห็นดังนั้นก็ใจอ่อนยวบมันใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้เล้งอย่างแผ่วเบา
"ได้มีใครที่นู่นหรือเปล่า..."มันเอ่ยถามคำถามค้างคาใจ คุณากรส่ายหน้า
"ไม่มี...ไม่เคยมีใครเลย มีเมียรออยู่ที่นี่จะไปมีใครได้"
"คิดถึงย้งบ้างหรือเปล่า คิดถึงทุกวันเหมือนที่ย้งคิดถึงพี่เล้งมั้ย"
"สุดหัวใจ..."ย้งยี้ปล่อยโฮก่อนจะพุ่งสู่อ้อมกอดของเล้งมันร้องไห้จนน้ำตาเปรอะสองแก้ม
พังแล้ว...
กำแพงที่มันแสร้งสร้างขึ้นมากั้นหัวใจไม่ให้โอนอ่อนไปหาเล้งพังครืนไม่มีชิ้นดี เล้งกอดอีตัวดีของมันแน่นรู้ได้ในทันทีว่าย้งยี้ให้อภัยมันแล้ว สองคนโอบกอดปลอบประโลมซึ่งกันและกันจนคลายสะอื้นเล้งถึงได้จับน้องให้นั่งมองหน้ากันอีกหน
"ยกโทษให้เฮียนะ ต่อไปนี้เรามาเริ่มกันใหม่ เฮียจะปรับปรุงตัว ต่อไปไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขเฮียจะบอกย้งทุกเรื่อง จะไม่เก็บไว้คนเดียวเหมือนที่ผ่านๆมาอีกแล้ว"
"จริงนะ?"คล้ายว่าย้งยี้จะยังไม่มั่นใจ
"ด้วยสัญญา..."คำสัญญาแผ่วเบาแต่ทว่าหนักแน่นถูกเปล่งออกมาก่อนจะค่อยๆประทับตราด้วยรอยจูบลงบนกลีบปากนุ่ม
คุณากรประทับตราลงนามด้วยหัวใจว่าต่อไปนี้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องร้ายหรือดีมันก็จะแชร์กับย้งยี้ทุกเรื่อง
จะไม่ปิดบังหรือเก็บไว้คนเดียวอีกต่อไปแล้ว
ไม่เอาอีกแล้วกับความรู้สึกเหมือนจะสูญเสียของรักไป
ไม่อยากลิ้มรสความรู้สึกใจจะขาดแบบนี้อีกแล้ว
"พี่เล้ง..."คุณากรหยุดความคิดของตัวเองเมื่อย้งยี้ร้องเรียก
"หืม?"
"จูบอย่างเดียวก็พอมั้ง...ทำไมต้องขยำนมย้งด้วยอ่ะ?"ย้งยี้เอ่ยถามหน้าแดงก่ำคุณากรมองต่ำลงไปที่มือตัวเองที่บัดนี้กอบกุมเนินเนื้อเล็กแถมขยำเสียจนเนื้อนิ่มแทบจะเล็ดออกมาตามร่องนิ้ว
บ้าจริง...มือไปตอนไหววะเนี่ย....ไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยนะเนี่ย!!!
..............
โกรธอะไรกันนาน ครึ่งเดือนก็พอแล้ว
-
ดีกันซะทีนะคู่นี้ ต่อไปมารอดูระดับความหวานของทั้งคู่
-
เคลียร์แล้วก็พร้อมขยำนมน้องเหรอเล้งงงงงงงง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เออ....มือเองนะ ขย่ำนมน้องทำไม o18
-
:pig4:
-
เดี๋ยวนะ555
-
ดีกันก็ดีแล้ว
-
นั่นสิโกรธอะไรกันนานครึ่งเดือนก็พอแล้ว รอ ตอนหน้า คงได้เลือด เล้ง มือไวไปนะ :katai5: :katai5:
-
:katai2-1:
อร๊ายยย จะดีกันแล้ววว
แต่อีพี่เล้งแกมือไวมากอ่ะ ไปขย่ำนมน้องซะงั้นนนน 55+
-
จัดเลยค่ะพี่เล้งงงงง !! :hao6:
-
เล้งยี้เนเวอร์ดาย....ชอบบบบบบ
-
แหมมือไวเชียวนะ
-
มือๆ
-
จัดไป
-
:pig4: :pig4: :pig4:
แหม่อิย้ง ก็ของมันเคยอ่ะ จูบปุ๊บก็ขยำปั๊บไง อิอิ
-
มือไวเหลือเกินนนนนนนนนนนนนน :hao3: :hao3:
-
อิพี่เล้งร้ายกาจ
-
เข้าใจกันแล้ว :mc4: ก็ต่อเลย เพราะพี่เล้งแช่บมาก
-
คืนดีกันแล้ว
รอดูฉากหวานๆ พอร์นๆของคู่นี้
แต่พี่เล้งมือไวนะ
-
:mew3: :mew2: o13 :-[ :o8: :hao3: :katai2-1:
-
โอ๊ยเล้งงงง
-
ใจอ่อนแล้วววว :hao3:
-
สัยญาลมปากไม่มีความหมายหรอกย้ง ถ้เริ่มชอบคนใหม่ก็เปิดใจนะ เพราะเล้งดีแต่หวงก้าง น่ารำคาญ มาทำกับนองเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้ร เป็นพระเอกที่เราไม่ชอบเลยจนถึงตอนนี้
พิสูจน์ตัวเองอีกสักสามปีนะ เหมือนที่ปล่อยให้น้องรอ
-
LengZab 21
"ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล"
100%
นางฟ้าบัญชีมีแฟนแล้ว!!!
เป็นที่พูดถึงไปเป็นอาทิตย์ตอนที่เล้งปรากฏตัวครั้งแรกต่อสาธารณะชนในช่องยูทูปของย้งยี้ในคลิปที่ย้งยี้มาสอนแต่งหน้าแบบผู้ชาย
เกิดเสียงอื้ออึงค้นหาว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเป็นใครมาจากไหน ต่างก็คาดเดากันไปต่างๆนานาแต่ที่ลือกันหนาหูก็คงหนีไม่พ้น
"คนนี้น่าจะเป็นเจ้าของเกียร์ที่ย้งยี้ใส่ติดตัวตลอดแน่ๆ"
ทางด้านคุณากรเองหลังปรับความเข้าใจกันในคืนนั้นเขาไม่ได้ล่วงเกินย้งยี้มากไปกว่าเผลอบีบนมน้องทั้งคู่นอนคุยกันเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดปีกว่าที่ขาดการติดต่อไป ยิ่งฟังเล้งเล่าถึงความลำบากและความเครียดก็ยิ่งสงสารมันกอดเล้งไว้ราวกับพยายามถ่ายทอดความรักและความห่วงใยให้กับเล้ง หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เดินทางกลับกรุงเทพ เล้งได้รับไฟเขียวให้ขนกระเป๋าข้าวของเครื่องใช้เข้ามาไว้ในห้องนอนได้ ไม่ต้องทนนอนปวดหลังบนโซฟาที่สั้นกว่าตัวแถมมีนังตัวนุ่มให้กกกอดไม่ห่างกาย
หลังจากปรับความเข้าใจกันได้เล้งก็ทำหน้าที่ขับรถรับส่งย้งยี้ในช่วงที่ยังไม่ได้ไปทำงานจึงกลายเป็นความคุ้นหน้าคุ้นตาของบรรดาเพื่อนๆในคณะ ถึงแม้ย้งจะบอกว่าไม่ต้องไปรับไปส่งก็ได้แต่เล้งก็ยังจะไปบางทีก็รอรับย้งไปกินข้าวกลางวัน
มันเป็นการแสดงตัวแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทีละน้อย ยอมโดนแต่งหน้าอัดคลิปเพื่อให้ไอ้พวกที่ชอบมาเม้นท์จีบย้งยี้เห็นว่าอีตัวดีมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วแต่พอเช็คฟีตแบคเล้งก็โกรธควันออกหู
"น้องย้งไปเก็บคนไร้บ้านที่ไหนมาชุบตัวครับหน้าซีดเหมือนเป็นเลือดจาง"
"น้องย้งใจดีจังครับเอาคนสวนมาแต่งหน้าลบรอยตีนกาด้วยแม่นางฟ้าของพี่"
"ไอ้บวรเดชกูให้มึงไปล้างรถไฉนไปอยู่กับน้องย้งยี้ของกูได้กลับมากูจะโบยด้วยหวายแช่เยี่ยว"
"อัดคลิปเสร็จกลับมาเก็บขี้หมาด้วยนะ"
และอีกสารพัดที่จะเม้นท์กันมา
เขาต่ำต้อยขนาดนั้นเลยเหรอ
เฮอะ!!! ไอ้พวกขี้อิจฉาได้แค่มโนในโซเชียลนั่นแหละ หลังจากนั้นเวลามีคลิปที่ไปเที่ยวหรือไปกินอาหารตามที่ต่างๆคนดูก็จะเห็นคุณากรแว้บๆตลอดบางทีก็ตักอาหารใส่จานให้บางทีก็กางร่มให้ถ้าแดดร้อนหิวน้ำก็ป้อนให้คำแซะยังคงมีทุกคลิปกลายเป็นไอ้ขี้ข้าประจำตัวของย้งยี้ คนขับรถคนสวน สารพัดที่จะได้เป็นถ้าคลิปไหนหวานใส่กันทั้งๆที่ไม่เห็นหน้าเล้งเห็นแค่ย้งยี้มองผ่านกล้องตาเชื่อมก็กลายเป็นตาลุงโรคจิต ตอนนี้เล้งเข้าใจความรู้สึกของนักร้องหนุ่มที่ถูกแซะแล้วตอนแรกแน่นอนเล้งผู้อ่อนต่อโลกโซเชียลโกรธจนหัวแทบไหม้แต่หลังๆพอไล่อ่านเขาก็ขำจนย้งยี้ด่าเพราะจะอ่านหนังสือในที่สุดเล้งก็เป็นที่ยอมรับและเริ่มมีฝ่ายสนับสนุนมีคนขอให้เล้งมาออกคลิปกับย้งบ่อยๆหากแต่เล้งก็ปฏิเสธเขานอกจากมีคลิปแต่งหน้าที่ย้งต้องการนายแบบเล้งก็จะมาออกกล้องเสียทีหนึ่ง
และคลิปที่มียอดวิวทะลุห้าแสนวิวก็คือคลิปรีวิวลิปสติกจูบไม่เปื้อนแม้จะเป็นแค่การจูบแก้มเล้งแต่สร้างความฮือฮาได้ไม่น้อยเพราะทั้งเล้งและย้งต่างเขินกันจนหน้าแดงแปร๊ด
เป็นการค่อยๆเข้ามาอยู่ในชีวิตของกันและกันทีละน้อย
เล้งเองก็ค่อยๆปรับปรุงตัว จากที่ชอบเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวก็ค่อยๆแชร์กับย้งยี้ทีละน้อยจนสามารถปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เล้งจึงได้รู้ว่าการที่ชีวิตของเรามีใครซักคนไว้ให้คอยปรึกษาคอยให้คำแนะนำคอยรับฟังและเป็นกำลังใจนั้นมันดีแค่ไหน เล้งไม่ได้ไปรับไปส่งย้งยี้หลังจากต้องไปทำงานกลายเป็นย้งยี้ที่เป็นฝ่ายไปรับไปส่งเล้งเองถ้าวันไหนไปได้ วันว่างพากันไปซื้อของเข้าห้อง ทำกับข้าวกินกันเองใช้ชิวิตเรียบง่ายไม่หวือหวา จิวยี่เห็นน้องมีความสุขมันก็ค่อยเบาใจ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเล้งมาช่วยหารค่าใช้จ่ายที่มันจ่ายให้น้องทุกเดือนค่าเทอมค่ากิจกรรมต่างๆของย้งพรรณีไม่ต้องจ่ายส่วนนี้เลย ย้งยี้ตัดสินใจยื่นฝึกงานบริษัทเดียวกับเล้งทำให้ได้ไปทำงานด้วยกันส่วนอันดามันไปอีกบริษัทหนึ่งมีความคืบหน้าเกี่ยวกับชีวิตของอันดามันคือตอนนี้เจ้าตัวคบกับโจ้ได้สองเดือนแล้ว ย้งยี้เป็นคนที่ตื่นเต้นที่สุดส่วนเล้งโล่งใจที่สุด คู่ของโจ้กับอันดามันเป็นคู่ที่คบกันเหมือนเพื่อนไม่หวือหวาแต่ชัดเจนเพราะโจ้พาอันดามันไปแนะนำกับครอบครัว ส่วนภัทรที่เคยจีบย้งยี้พอเจอตัวจริงอย่างเล้งชายหนุ่มก็ถอยอย่างลูกผู้ชายไม่ได้มาขายขนมจีบให้ย้งยี้อีก จิวยี่กับณอรก็เริ่มวางแผนแต่งงานกันอย่างจริงจังโดยจะรอให้ย้งยี้เรียนจบก่อนตอนนี้ทั้งสองคนช่วยกันผ่อนบ้านเป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลบ้านของณอรนักทุกคนต่างมีชีวิตของตัวเองที่ดีขึ้น คนที่มีความสุขที่สุดหนีไม่พ้นพรรณี หล่อนเฝ้ามองดูความเป็นไปของลูกทั้งสองด้วยความปลื้มใจจิวยี่ก็ได้ผู้หญิงที่ดีเป็นคู่ครองย้งยี้กับเล้งก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ยามลูกกลับบ้านเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟังในดวงตามีแต่ความสดใสฉายชัดถึงความสุขที่พุ่งออกมาจากข้างใน ย้งยี้บ่นว่าเล้งชอบบังคับให้มันกินข้าวให้เยอะเพราะผอมเกินไปแถมยังพามันไปฟิตเนสออกกำลังกาย
"สุขภาพจะได้แข็งแรง"เล้งบอกกับมันอย่างนั้นแต่สิ่งที่เล้งบอกกับเทรนเนอร์ที่ดูแลย้งก็คือเน้นตูดเยอะๆตูดจะได้งอนๆ
ลามก...
พี่เล้งเห็นเป็นคนเงียบๆแบบนั้นน่ะพออยู่บนเตียงน่ะลามกเป็นที่สุดทั้งชอบตีตูดย้ง กัดตูดย้ง ขย้ำตูดย้งจนแดงช้ำไปหมด ไม่รู้จะชอบอะไรนักหนา
เล้งกับย้งไม่ได้ทำรักกันบ่อยๆเพราะระยะหลังที่เล้งต้องย้ายเข้าไปเป็นนายช่างใหญ่ที่โรงงานกว่าจะกลับถึงคอนโดเล้งก็แทบจะหมดสภาพ ย้งเคยบอกให้เล้งไปหาหอพักหรือคอนโดแถวนั้นจะได้ไม่ต้องเดินทางไปกลับให้เหนื่อยแต่เล้งก็ปฏิเสธเสียงแข็ง
"ไม่เอา ไปกลับนี่แหละไม่ได้เหนื่อยอะไรกลับมาเจอหน้าเมียได้กินกับข้าวอร่อยๆที่เมียทำไว้รอก็หายเหนื่อยแล้ว" ย้งยี้กับเล้งดำเนินชีวิตไปด้วยความเรียบง่ายจนกระทั่งย้งยี้ใกล้จะเรียนจบ ช่วงนี้อีตัวดีอยู่กับอันดามันบ่อยเพราะต้องทำงานคู่กัน
"ย้ง...เมื่อไหร่แกจะไปทำนมอ่ะ"อันดามันเอ่ยถามมนตอนที่เงยหน้าจากโน๊ตบุ๊คแล้วเห็นหน้าอกที่ยัดซิลิโคนของย้ง
"หือ?"ย้งยี้ก้มมองคอเสื้อของตัวเองแล้วยู่ปาก
"ไม่อยากทำแล้ว กลัวเจ็บ"
"มันก็เจ็บแป๊บๆทำแล้วจะได้ใส่เสื้อผ้าสวยๆ"
"ย้งใช้ซิลิโคนก็ได้นี่"
"มันก็ไม่เหมือนกัน ซิลิโคนอ่ะถอดแล้วก็แบนแต่พอไปทำมันก็ยังเต่งตึงเด้งดึ๋ง เวลามีอะไรกับแฟนอ่ะเขาจะได้ชอบ"อันดามันกระซิบด้วยน้ำเสียงซุกซน
"รู้ได้ไงว่าแฟนจะชอบโจ้ก็ชอบแบบมีนมเหรอ?"ย้งยี้แกล้งถามกลับในตอนที่อันดามันเผลอรายนั้นไม่ระวังตัวพยักหน้าหงึกหงัก
"ก็ใช่น่ะสิ...เอ๊ะ"อันดามันฟาดผลัวะที่ต้นแขนย้งยี้เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองนั้นพลาดหลุดพูดความลับไปใบหน้าขาวขึ้นสีแดงแปร๊ดทันทีในขณะที่ย้งยี้กลั้นหัวเราะจนไหล่สั่น
"ทำเป็นขำไปเถอะวันไหนพี่เล้งอยากได้แบบตู้มๆขึ้นมาไปหาเอาข้างนอกก็อย่ามาร้องแล้วกัน"
คุณากรนอนมองย้งยี้ที่อาบน้ำเสร็จมาซักพักแต่ก็ยังอยู่ในชุดกระโจมอกผ้าขนหนู อีตัวดีมันชูแขนแล้วบิดตัวไปมาร่วมครึ่งชั่วโมงแล้ว
"เป็นอะไรบิดไปบิดมาอยู่ได้"ที่สุดก็เอ่ยถามพลางลุกขึ้นขยับมานั่งที่ขอบเตียงย้งยี้เดินมาทิ้งก้นลงบนตักของเล้งสวมกอดรอบคอของเล้งไว้อย่างออดอ้อน
"พี่เล้งจ๋า..."มันทำเสียงอ่อนเสียงหวานทำตาปริบๆใส่เล้ง
"จะอ้อนเอาอะไรก็พูดมา"เล้งพูดดักอย่างรู้ทันมาเจิ๋งมาจ๋าแบบนี้ล่ะเตรียมรูดบัตรได้เลย
"ฮื้อ...ไม่ได้จะอ้อนเอาอะไรซักหน่อย"มันยู่ปากทำท่ามองบนใส่เล้ง
"แล้วเป็นอะไรบอกดิ๊ไปยืนบิดหน้ากระจกทำไม"เล้งเอ่ยถามอดไม่ได้ที่จะจุ๊บต้นแขนเนียนเบาๆ
"ก็วันนี้อันอันถามย้งว่าไม่ทำนมเหรอ...'มันหยุดดูท่าทีของเล้ง เล้งขมวดคิ้วน้อยๆฝังจมูกลงบนต้นแขนขาวแล้วหอมดังฟอด
"อยากทำ?"มันเงยหน้ามองอีตัวดี
"ก็เปล่าหรอก..แต่อันอันบอกว่าผู้ชายเวลาทำอะไรๆกันก็ชอบนมนิ่มๆ"
"ก็เลยอยากจะไปทำ?"
"แล้วพี่เล้งว่าไงอ่ะ?"มันมองหน้าเล้งด้วยสายตาคาดหวังเล้งไล้ปลายนิ้วจากต้นแขนมาที่ปมผ้าขนหนูแล้วดึงออกค่อยๆลูบเนินเนื้อน้อยๆก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมองย้งฝ่ามือบีบลงบนเนินเล็กนั้นเบาๆจนย้งยี้สะท้าน
"อื้อ..."
"ถ้าถามว่าชอบแบบไหนก็จะตอบว่าชอบแบบนี้..."เล้งบีบมือแรงขึ้นจนย้งยี้ขนลุกไปหมด
"แต่...แต่อันอันบอกว่า..."
"อย่าไปฟังใคร...ฟังแค่เฮีย...ชอบแบบนี้แบบที่เป็นของมึงจริงๆ ไม่ได้ชอบของปลอม ชอบนมเล็กๆพอดีมือแบบนี้แต่ถ้าอยากให้ใหญ่ก็บอกเดี๋ยวจะบีบจะนวดให้ทุกวันแถมดูดให้ด้วยก็ได้"เล้งไม่พูดเปล่าจับย้งยี้ให้พลิกลงนอนบนเตียงแล้วคร่อมกักร่างเล็กที่เริ่มขึ้นสี ย้งยี้รู้ดีว่าถ้าอารมณ์เล้งจุดติดก็ยากจะมอดง่ายๆ
และถึงจะมอดย้งก็จะกระพือมันขึ้นมาใหม่
"แล้วตรงนั้นล่ะ...อยากให้ตัดแล้วทำให้มีแบบผู้หญิงมั้ย?"ย้งยี้ค่อยๆแยกขาออกเผยให้เห็นแท่งเนื้อสีอ่อนที่โผล่พ้นผ้าขนหนูออกมาเล้งกระตุกยิ้มไล้มือลงไปกอบกุมทักทายก่อนจะรูดเบาๆจนอีตัวดีสะดุ้ง
"อ่ะ.. อื้อ..พี่เล้ง..."
"ตรงนี้ก็ชอบที่มีแบบนี้ ชอบที่จะจับ"เล้งเลื่อนตัวลงไปอยู่ตรงหว่างขาของย้งมองสิ่งน่ารักที่อยู่ในมือแล้วกดจูบลงไปจนย้งต้องกลั้นหายใจ
"ชอบที่จะจูบ..."เล้งทิ้งจังหวะการพูดเงยหน้าขึ้นสบตาย้งที่จ้องตาไม่กระพริบ
"ชอบที่จะอม..."
"อ...อา..."ย้งยี้เชิดคอขึ้นสูงยามเล้งอ้าปากมาครอบครองส่วนอ่อนไหวของตนเองผ้าขนหนูที่พันกายค่อยๆหลุดรุ่ยเมื่อร่างกายบิดเร่าเพราะแรงอารมณ์ท่าทางน่าอายตรงหว่างขานั้นไม่ชินเอาเสียเลย
ปกติท่าทางแบบนี้เป็นย้งที่ทำส่วนเล้งจะใช้แค่มือช่วยเท่านั้นแต่วันนี้มันแปลกไปและมันทำให้รู้ว่าการถูกปรนเปรอด้วยปากมันรู้สึกดีมากกว่ามือเสียอีก รู้สึกดีจนต้องปลดปล่อยออกมาเต็มปากของเล้ง เล้งใช้ปลายลิ้นเก็บเกี่ยวหยาดคาวที่อยู่ตรงมุมปากก่อนจะจับร่างบางให้นอนคว่ำ
"มั่นใจในตัวเองหน่อยสิมึงมีดีในตัวของมึงเฮียชอยตูดขาวๆกลมๆแบบนี้เวลาบีบก็เต็มมือเวลาตีก็เด้งสู้"
เพี๊ยะ!!!
ไม่พูดเปล่าเล้งยังฟาดมือลงบนแก้มก้นขาวอมชูพูจนรอยริ้วสีแดงขึ้นแนวตามรอยมือ ย้งยี้กัดปากกลั้นเสียงร้องในใจเต้นตุบอย่างตื่นเต้นเมื่อเล้งใช้ปลายนิ้วลูบตามแนวแดงก่อนจะไล้ลงไปหยอกล้อกับพวงเล็กที่แนบติดกับเตียง
"ชอบที่จะบีบก้อนเล็กๆแบบนี้"เล้งทิ้งคำพูดแล้วบีบเบาๆจนย้งสะท้าน
"ถ้าชอบผู้หญิงคงมีเมียที่จีนไปนานแล้วแต่นี่เฮียชอบมึงนะย้งชอบทุกอย่างที่เป็นมึงเลยไม่ต้องพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อเฮียถ้าจะทำให้ทำเพราะใจอยากทำเองเข้าใจมั้ย แต่ถ้าถามเฮีย เฮียก็ชอบแบบนี้"เล้งดึงสะโพกย้งให้ลอยสูงใช้ปลายลิ้นแตะที่รอยจีบสีสวยจนชุ่มแล้วสอดปลายนิ้วเข้าไปจนย้งผวาเฮือกปลายนิ้วครูดกับผนังนุ่มด้านในขยับเข้าออกสะกิดจุดสะท้านจนแข้งขาของย้งยี้อ่อนแรงฮวบ ถูกปลุกปั่นหยอกล้อจาก 1 เป็น 2 ถูกเพิ่มเป็น 3 ลีลาอ้อยอิ่งคล้ายจะแกล้งให้สิ้นความอดทนเล่นเอาเถิดเจ้าล่อจนคนถูกแกล้งนึกเคืองเลยต้องตอบโต้ด้วยการเด้งสะโพกสู้ส่ายควงยั่วเย้าพูดจาลามกให้มังกรผงาดสิ้นอดทน
"อย่ามัวแต่เล่น...เอาหนูซักที.. เอาแรงๆ"
และเช่นเดิม
ตั้งแต่เล็กจนโต
เล้งไม่เคยขัดใจ
ได้ตามบัญชาของเจ้าหญิงเสมอ
ประคองเอวบางที่กลัวเสมอว่าถ้าทำอะไรแรงไปจะหักคามือไว้มั่น ปลดเปลื้องชุดนอนแสนเกะกะเอื้อมมือหยิบเจลหล่อลื่นและเครื่องป้องกันมาจัดการในเวลาอันรวดแล้วจ่อประชิดกดมังกรเข้าถ้ำจนคนปากดีเร่งเร้าเมื่อครู่ร้องเสียงเครือ
"อา....แน่นดีจัง ข้างในของหนูมันรัดจนเฮียแทบจะแตก"ในเมื่อถูกท้าทายด้วยคำพูดก๋ากั่นเล้งเองก็ตอบกลับด้วยถ้อยคำลามกไม่ต่างกัน
"อยากให้เอาแรงๆก็อย่าร้องขอให้เบาก็แล้วกัน เฮียจะไม่ออมแรงแล้วนะ"กดกระแทกจนสุดความยาวจนคนใต้ร่างขาสั่นเพราะดันกระแทกถูกจุดข้อศอกขาวทรงตัวมั่นกระดกสะโพกสู้แสร้งขยับเร่งจนคุณากรอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ฟาดก้นขาวจนขึ้นสี
แม่ม้าสาวของเขาพยศนักเห็นทีต้องปราบให้สิ้นลาย
ดึงตัวตนออกจนเกือบหลุดแล้วกระแทกเสยกลับเข้าไปจนกายสะเทือนย้งยี้หวีดลั่นจับหัวเตียงพยุงตัวคุณากรควบแม่ม้าสาวด้วยความเร็วราวจรวดเสียงหน้าขากระทบกันดังลั่นหยาบโลน เสียงหอบหายใจเครือครางฟังไม่ได้ศัพท์ผสมเสียงฟาดก้นขาวจนตอนนี้กลายเป็นลูกพีชผลใหญ่ที่ขยับเดินหน้าถอนหลังจนเตียงสะเทือนถูกดึงให้ขึ้นมารับจูบเร่าร้อนย้งยี้ก็ไม่ร้องห้ามขยับสะโพกสวนกลับต่อสู้เพื่อไปให้ถึงเส้นชัยที่มองเห็นอยู่ริบๆ หน้าอกนูนถูกบีบขยำนวดคลึงเขี่ยสะกิดทั้งซ้ายขวา แท่งเนื้ออ่อนที่เริ่มปริ่มปลายถูกกอบกุมแล้วรูดรั้งตามจังหวะจนในที่สุดสายธารสีขุ่นก็ล้นทะลักย้งยี้หวีดลั่นก่อนจะถูกกดจูบรุนแรงในขณะที่เล้งขยับสะโพกช้าลงแต่เน้นหนักครางเสียงต่ำรีดหยาดหยดแห่งความสุขจนเต็มเครื่องป้องกันกอดเอวบางรั้งเช้าหาตัวกดเสยแนบแน่นแล้วแช่ค้าง
"อื้อ...พี่เล้ง...พอได้แล้วมั้ง"ร้องท้วงยามเล้งถอนตัวออกถอดเครื่องป้องกันอันเก่าสวมอันใหม่เข้าไปความเป็นชายกลับมาชูชันดีดแก้มก้มแดงช้ำจนเกิดเสียงหยาบโลนน่าอาย
"จะพอได้ไง เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเฮียชอบย้งแบบนี้จริงๆจะเอาจนกว่าถุงยางจะหมดกล่องนี่แหละ พรุ่งนี้วันหยุดตื่นสายหน่อยคงไม่เป็นไร"ไม่ว่าเปล่าดึงคนใต้ร่างให้ขึ้นมานั่งคร่อมส่วนตัวเองนอนพิงหัวเตียงส่งสายตาสื่อความนัยให้ย้งยี้รู้คนหัวไวยกสะโพกดกลืนแกนกายใหญ่เข้าไปจนสุด
สถานการณ์พลิกผันกลายเป็นคนคุมจังหวะอดขำเบาๆไม่ได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อหลายปีก่อน
"นอนดีๆล่ะ...ย้งจะ'เข้าเกียร์'เดินหน้าแล้วนะ"
เตียงนอนกลายเป็นสนามแข่งรถวิบากทั้งกระเด้งกระดอนคล้ายรถมอเตอร์ไซค์ที่กำลังวิ่งบนลูกระนาด ยกสูงจนตัวโยนเหมือนรถที่ข้ามเนินดินแล้วกระแทกแตะพื้นดินจนโช้คกระเด้ง ควบคุมความเร็วตามใจตัวเองในขณะที่คนนอนข้างใต้บีบขยำก้อนเนื้อนุ่มเสยเอวสู้จนกระทั่งคนเก่งหมดแรง
แล้วคุณากรก็ทำอย่างที่พูดจริงๆ บทเพลงรักถูกบรรเลงจนย่ำรุ่งถึงได้จบลงที่ย้งยี้หมดแรงหลับคอพับคออ่อนเล้งจับน้องนอนในท่าที่สบายเช็ดทำความสะอาดคราบขาวที่เปรอะเปื้อนหน้าท้องให้จนสะอาดห่มผ้าจนถึงต้นคอดึงน้องมาไว้ในอ้อมกอดฝังกายใต้ผ้าห่มฝืนเดียวกันกดจูบลงบนแก้มนุ่ม มองแพขนตายาวที่ปิดสนิทนั้นอย่างแสนรัก
"ถึงเฮียจะชอบที่มึงเป็นมึงแต่ถ้าย้งอยากทำก็บอกนะเดี๋ยวเฮียไปเป็นเพื่อน..."
"ไม่ทำ...ไม่ทำแล้ว"คนที่คิดว่าหลับสวมกอดแล้วซุกหน้ากับอกแกร่งกดจูบเบาๆแล้วนิ่งไป
"ย้งก็ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เหมือนกันแบบที่พี่เล้งชอบ"
"ย้ง...ขอบคุณนะ..."ย้งยี้คลี่ยิ้มให้กับคำพูดของเล้ง
"ขอบคุณที่เลือกเฮียมาตลอดไม่ว่าจะเมื่อก่อนจนถึงวันนี้ ขอบคุณที่อดทนต่อความปากหมาของเฮีย ขอบคุณที่อดทนรอมาตลอด เฮียอาจจะรักมึงได้ไม่มากเท่าที่มึงรักเฮียแต่เฮียก็กำลังพยายามจะรักมึงให้ได้มากเท่าๆกันอยู่นะ ยังไงก็ช่วยอยู่ดูไปอีกซักหกสิบปีได้มั้ย?"
"ไม่ได้หรอก"อีตัวดีย่นจมูกใส่ เล้งขมวดคิ้วฉับจนย้งยี้ที่ชันกายขึ้นมามองหัวเราะคิก
"ขี้โมโหอย่างนี้ก็เลยอยากจะอยู่ดูซักหมื่นปีไปเลยดีมั้ย"มันเขี่ยปลายจมูกของเล้งเล่นก่อนจะถูกรวบมากอดอีกครั้ง
"ดีสิ.. ดีที่สุดเลย พูดแล้วห้ามคืนคำนะ"
"ไม่หรอกย้งเคยโกหกพี่เล้งเหรอ"พูดจบก็ปิดเปลือกตาแสนหนักอึ้งลงอีกครั้งปล่อยให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกหน คุณากรมองคนรักที่หลับลงไปอีกรอบอย่างแสนรัก
ไม่ว่าเมื่อก่อนเขาจะเคยไม่มั่นใจในความรักของเขาแค่ไหนแต่ปัจจุบันเขารักย้งยี้
แม้เมื่อก่อนเขาจะรักย้งยี้ไม่ได้ครึ่งของย้งยี้ที่รักเขาแต่คุณากรก็กำลังตามย้งยี้มาติดๆ
การใช้ชีวิตร่วมกันแน่นอนว่าต้องมีการกระทบกระทั่งกันบ้างแต่เขาและย้งยี้ก็เลือกที่จะหันหน้ามาคุยกันตรงๆ
กอดกันในวันที่อ่อนล้าจูบกันในวันที่อีกฝ่ายอยากได้กำลังใจ
คุณากรปิดเปลือกตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราแสนหวานเขาหวังแค่ชีวิตเรียบง่ายเข้านอนพร้อมกันและตื่นมาเจอกันในยามเช้าจนแก่เฒ่า
จะมีกันและกันจนกว่าลมหายใจจะสิ้น
สัญญาด้วยหัวใจ
ลงชื่อ...คุณากร แซ่ลี้
The end.
..............
แง....จบแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอดระยะเวลานับแบบจริงๆก็คือสองเดือน
ขอบคุณสำหรับความรักความเอ็นดูที่มีให้ย้งยี้มาตั้งแต่เปิดเรื่อง
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กับคนเขียนนะคะรับรู้ตลอดรับรู้ทุกช่องทางทั้งที่ติดแท็กและไม่ติดแท็ก
นิยายเรื่องนี้จริงๆตั้งใจจะเขียนแค่ห้าตอนแต่เพราะทนความแด๊ะแด๋ของอีตัวดีไม่ไหวมันถึงได้งอกมาจนถึง 21 ตอน หลายคนบอกว่าอย่าเพิ่งจบได้มั้ย แน่นอนค่ะด้วยสิทธิ์ของนักเขียนเรายืดได้แต่เราขอให้น้องย้งกับพี่เล้งจบลงตรงนี้
จบแบบที่คนอ่านยังไม่อยากให้จบดีกว่าจบแบบคนอ่านถามว่าเมื่อไหร่จะจบดีกว่า
ขอขอบคุณทุกความรักที่มีให้กับเด็กๆนะคะ ที่สำคัญขอบคุณสำนักพิมพ์พีชชี่พายที่มารับน้องย้งไปดูแล
เราสัญญาว่าชีวิตของพวกเขาทุกคนจะดี เขาจะมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองและมีความสุขแน่นอนค่ะ
หลังจากตอนนี้เราจะลงตอนพิเศษให้อ่าน 1 ตอนนะคะ ส่วนตอนพิเศษที่เหลือเจอกันในเล่ม มารับน้องไปไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ
สุดท้ายนี้ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดเรากราบขออภัย ณ ที่นี้นะคะ
หวังว่าจะตามกันไปอ่านงานเรื่องใหม่ของเราด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
04|05|2019
กระต่ายใต้เงาจันทร์
-
:L2:
-
จยแล้ววววว
-
:กอด1: :pig4:
-
จบแล้ววว ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกๆเลย ไม่ว่าเมื่อไหร่ตอนไหนย้งยี้ก็มีใจไว้ให้เล้งเสมอเลย จะทำอะไรก็คิดถึงเล้งก่อนเสมอ เป็นบทสรุปที่เรียบง่ายไม่หวือหวาแต่ก็สมเป็นเล้งกับย้งยี้ ขอบคุณสำหรับผลงานสนุกๆอีกเรื่องนะคะ
-
ดีกันหล๊าววววว...จบแล้วด้วย...สมหวังแล้วนะย้ง
-
ขอบคุณมาก นิยายสนุกมาก น้องย้งน่ารัก
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ :L2:
ย้งยี่พี่เล้งน่ารักมากเป็นความผูกพันธ์ดูแลกันมาตั้งแต่เด็กเลย ขอบคุณอีกครั้ง รอตอนพิเศษกับเรื่องใหม่นะคะ :mew1:
-
คุยกันบนเตียงมันก็จะดีแบบนี้แหละย้ง
เล้งรักน้องมากขนาดไหนถามใจดู ยอมเป็นทุกๆอย่างให้ย้งแล้ว ดีใจกับทั้งคู่หลักคู่รอง อันดาด้วย
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ
-
:pig4: ขอบคุณที่แตางนิยายสนุกๆให้อ่านนะ
ขอให้ทำผลงานที่ดีออกมาเรื่อยๆนะ...เป็นกำลังใจให้
:3123: :3123: :3123:
-
ขอบคุณผู้แต่งมากๆเลย ชอบความรักที่มั่นคงของทั้งคู่
-
จบแล้วววว
ขอบคุณคนแต่งนะคะ
ที่สร้างนิยายดีๆขึ้นมาให้เราอ่าน
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบไปแบบแซ่บๆ ต้องคิดถึงคู่นี้แน่เลย
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
ชอบความแด๋ของย้งยี้มาก
น้องน่ารักมากเลย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ
รอติดตามเรื่องต่อไปค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ง่า...จบซะแล้วอ่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ น่ารัก อ่านไปจิกหมอนไปแบบนี้ให้อ่านค่ะ รออ่านเรื่องต่อไปแบบใจจดใจจ่อเลยยยย :กอด1: :กอด1:
-
อ่านมาถึง ตอนจบแล้ว ก็ใจหายเหมือนกันนะคะ จบแล้วหรือนี่ :mew2: :mew4:
-
:pig4: :pig4:
นี่อ่านแล้วก็หลงรักในความแด๊ดแด๋ของย้งยี้
แล้วแบบน้องก็น่ารักขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้พี่เล้งแซ่บยังไงไหวอ่ะนะ
ขอบคุณนักเขียนมากมายสำหรับเรื่องราวคู่รักใสๆ(?!)จ้า :katai2-1:
-
ย้งยี้คือมั่นคงและอดทนมากกกกก จนนี่อยากยุให้น้องมีแฟนใหม่เลย
แต่ก็ทำไม่ได้เพราะพี่เล้งแซ่บมากกกกก :laugh:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ อีก 1 เรื่อง
-
สนุกและน่ารักมากค่ะ หลงรักย้งยี้ อยากแย่งจากพี่เล้ง
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
:impress2: หลงรักเฮียเล้งกับย้งยี้ คาแรคเตอร์น่ารัก จบแบบแฮปปี้ คนอ่านมีความสุข 555
-
สนุกมากเรื่องนี้ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
จบแล้ว กว่าจะได้รักกันกว่าจะเข้าใจกัน เฮ้อ...
-
:กอด1: :กอด1: :3123: :3123: :pig4: :pig4:
-
พี่เล้งแซ่บมากกกกก
แล้วกัดุมากกกกกกกก
ย้งยี้ลูกสาวแม่ก้ยั่วเยมากกกกกกก
เหมาะสมกันจริงๆคู่นี้
รออุดหนุนเล่มนะคะ
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
-
:hao6: o13 :bye2:
-
ตามอ่านรวดเดียวเลย ลุ้นว่าจะจบดราม่ายังงัย ดีใจกับย้งยี้กับเล้งด้วยที่ฝ่าฟันอุปสรรคจนมีวันที่มีความสุขกันได้
ขอบคุณค่ะ :katai2-1:
-
……
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
………
-
จบแล้วหรอ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
จบแล้ว... ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
มีเมียดีขนาดนี้ได้ยังไง คุณากร!!!!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณากร ไปไหนไม่รอด รักเมียหลงเมีย ตายคาอกน้อยๆของเมียจ้า
เอ็นดูววเรื่องนี้ อิตัวดี แด๊ะแด๋น่ารักจนน่าฟัด พี่เล้งแซ่บบบสมราคามากกก เป็นตั้งแต่คนใช้ยันตาแก่ลามกโรคจิต 555555555 สนุกมากตั้งแต่ต้นจบ ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
รักจัง...
ชอบบบบบบ เรื่องนี้อ่านไปยิ้มไป อบอุ่นใจบอกไม่ถูก ย้งกับเล้งจะอยู่ในควาทรงจำของเรา เป็นอีกหนึ่งในเรื่องโปรด
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่เข้ามาสร้างรอยยิ้มให้พวกเรานะ
-
ย้งน่ารักมากเลย รักมั่นคง
พี่เล้งก้อนะต้องแสดงความรู้สึกให้มากกว่านี้
สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบเวลาพี่เล้งหึงจนหน้ามืด
-
งื้ออออ จบแล้ว
ตอนท้ายนี่แซ่บคูณสองเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายนะ :hao6: o13
-
o13 o13 o13 :pig4: :pig4: :pig4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
+1 o13 :katai2-1: ขอบคุณมากครับ :pig4:
-
น่ารักมากค่ะ พอดีกันแล้ว ทุกอย่างก็สดใสมากเลย
ได้คุยกัน ได้เปิดอกกันสักที แถมเปิดตัวกันเวิร์ลไวด์มากจ้า
แซบมากเลยเนาะคนเรา แหมมม ไม่ค่อยออกอาการกันเลย
เอ็นดูย้งยี้มาก อยากให้พี่รักพี่หลง แต่ก็ต้องคุยกันก่อน
ย้งยี้เป็นแบบไหน เฮียก็รักก็ชอบ แต่ที่ชอบมากคือเป็นย้งยี้เอง
พอเล้งเล่าแล้วก็เครียดด้วยเลยค่ะ เข้าใจนะอยู่กับคนป่วยหนัก
ชีวิตก็จะยากขึ้นไปอีกสเต็ปหนึ่ง แต่ใจคนรอทางนี้ ก็ห่วงไง
อยากให้เข้าใจกัน ก็ต้องบอกกัน จะได้รู้ไว้ และไม่คิดมาก
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ เรื่องน่ารัก น่าลุ้นดีค่ะ
น่าเอ็นดูความมีจริตของย้งยี้ และความซึนของเล้ง
ครอบครัวรักกันดี เพื่อนก็ดูแลกันดี ปลื้มใจค่ะ
-
ขอให้เป็นความรักที่ดี หนักนิดเบาหน่อยก็ค่อยๆคุยกันนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ น้องน่ารักนะคะ ชอบมากเลย เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :3123:
-
ย้งเป็นตุ๊ดที่น่ารักมาก เอ็นดูน้อง โตขึ้นมาก็สวยและเก่ง
-
น่ารักมากค่า พี่เล้งแซ่บมากกก :o8: :-[
-
จบแล้ว หวานปนหื่นสไตล์เฮียเค้าละนะ :z1:
-
生死爱你一人 แซซี้อ้ายลื่อเจ็กนั้ง
"ชาตินี้รักเธอคนเดียว"
ย้งจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่บ้านวุ่นวายที่สุดก็คือตอนที่จัดงานศพของอาม่า หลังจากปาป๊าและอากงเสียงานขาวดำครั้งสุดท้ายก็เกิดขึ้น ตอนนั้นหม่าม้าวิ่งวุ่นจับจ่ายซื้อข้าวของทำพิธีจนหัวหมุนโดยมีแปะไช้กับจิวยี่คอยช่วย
ปีนี้ความวุ่นวายกลับมาอีกหนแต่เป็นความวุ่นวายที่แสนจะมีความสุขและชื่นมื่นเพราะหลังจากย้งยี้เรียนจบจิวยี่ก็ให้พรรณีไปสู่ขอณอร
"หม่าม้าเดี๋ยวพวกเครื่องขันหมากย้งกับพี่เล้งจะออกไปเอาเองนะ"ย้งร้องบอกกับพรรณีหลังจากออกไปดูสถานที่จัดเลี้ยงที่เช่าห้องของโรงแรมไว้
"ส่วนพวกงานแบบไทยเดี๋ยวไปดูที่ร้านว่าเขาทำไปถึงไหนแล้ว"ย้งยี้ยกกระดาษที่จดรายการสิ่งของที่จะต้องเตรียมระหว่างรอเล้งมารับเพื่อไปซื้อของทำพิธีที่ตลาด
เพราะณอรอยู่กรุงเทพทั้งหมดจึงมาเช่าห้องสำหรับญาติๆและแขกที่สนิทกันเพื่อช่วยกันเตรียมงาน และสถานที่เตรียมงานก็หนีไม่พ้นคอนโดของย้ง เล้งจึงไปนอนบ้านเจ๊ลี่เช้าก็ขับรถมาช่วยงานที่คอนโดวันนี้มันมาถึงในตอนเกือบบ่ายเพราะต้องไปลองชุดที่แก้ใหม่อีกรอบ
"จริงๆให้ออแกไนซ์ทำทั้งหมดก็สิ้นเรื่อง"เล้งบอกหลังจากหักพวงมาลัยอกสู่ถนนใหญ่ย้งยี้หัวเราะเบาๆเมื่อพี่เล้งทำท่าเหมือนจะบ่น
ไอ้ประเภทไม่ชอบความวุ่นวายก็ต้องยกให้เขาล่ะ
"ก็พวกกู๋พวกกิ๋มเขาตื่นเต้นหลานชายแต่งงานทั้งทีก็อยากจะจัดใหญ่จัดเต็ม"
"เห็นแล้วสงสารนั่งทำกันหลังขดหลังแข็ง"
"แกมีความสุขกันก็ปล่อยแกเถอะพี่ แล้วสถานที่ทางบ้านพร้อมยังมีพี่เล้งโทรเช็คกับป๊าแล้วหรือยัง"ย้งยี้เอ่ยถามถึงสถานที่จัดงานเลี้ยงที่จะกลับไปจัดที่บ้านด้วย
"เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยววันงานเขามาตั้งบ่ายๆ"
"แล้ว..."
"ย้งอย่ากังวลงานทุกอย่างมันเสร็จหมดแล้ว"เล้งปรามย้งที่กังวลใจไปซะทุกอย่างอีตัวดีพอโดนดุกลายๆก็เบ้ปากกดหน้าทำเหนียงยานใส่เล้งทันทีเล้งหัวเราะก๊ากเหมือนปลาโลมาได้อาหารถูกปาก อีตัวดีมันเพิ่งรู้ว่าพี่เล้งเส้นตื้นกับอะไรแบบนี้เมื่อเดือนก่อนพอจะโดนดุมันก็ทำใส่เล้งเสียทีหนึ่ง
ทั้งคู่มาถึงตลาดขนาดใหญ่แห่งหนึ่งก็เริ่มจับจ่ายซื้อของตามลิสต์
"เดี๋ยวไปร้านที่สั่งขนมกันก่อนนะพี่เล้ง"มันเดินนำเล้งไปยังร้านขายพวกขนมมงคล จันอับและเครื่องไหว้แบบจีนๆย้งเช็คของที่สั่งไว้มีจันอับ ขนมเหนียวเคลือบ ขนมเปี๊ยะโรยงา ถั่วตัด ข้าวพองทึบ ขนมโก๋อ่อน ซาลาเปา และพกท้อ เล้งจัดการรวบถุงของทั้งหมดมาถือ
“เดี๋ยวเวลาเตรียมของจัดเป็นคู่ๆนะอีหนูเอาซังฮี่แปะลงไปให้ครบ”อาม่าที่เป็นเจ้าของร้านบอกวิธีการจัดของหมั้นของไหว้กับย้ง เมื่อเข้าใจครบถ้วนแล้วเล้งกับย้งก็เอาของกลับไปไว้ที่รถก่อนรอบหนึ่งจากนั้นไปซื้อพวกผลไม้ที่ขาดไม่ได้เลยคือส้มเช้งผลสีเขียวและกล้วยทั้งเครือ รวมทั้งต้นกล้วยต้นอ้อยอย่างละคู่คราวนี้เล้งต้องให้คนของร้านแบกไปส่งเพราะของเยอะและมีน้ำหนักมาก เล้งขับรถออกจากตัวตลาดเพื่อกลับเอาของไปให้ที่คอนโดมันอดบ่นไม่ได้เพราะหลายวันมานี้ต่างวิ่งวุ่นจนหัวหมุน
“ขั้นตอนเยอะจนปวดหัว”
“เอาน่าพี่เล้งทางเราเตรียมแค่นี้ทางเจ้าสาวสิเตรียมเยอะกว่าเราอีก”
“แต่ทางนู้นน่าจะสบายกว่าเรา ลูกน้องเต็มโรงงาน จริงๆแค่ยกน้ำชาก็พอที่เหลือทำพิธีไทยง่ายกว่า”
“ทางเราก็เชื้อสายจีนทางเขาก็เชื้อสายจีน ก็อยากคงพิธีไว้แหละ ไม่ได้แต่งกันทุกวันอดทนหน่อยเนอะ”
“กูไม่ได้นอนกับมึงมากี่คืนแล้วนอนบ้านเจ๊ลี่คนเดียวเหงานอนไม่หลับเลย”มันหันมาหยอดใส่อีตัวดีที่พอได้ยินก็อมยิ้มจนแก้มตุ่ยพอรถติดไฟแดงเล้งก็ถือโอกาสขยับตัวมากดจมูกลงบนแก้มนุ่มอย่างถือสิทธิ์
“พี่เล้งอ่ะ”มันร้องท้วงเมื่อเล้งฟัดมันจนแก้มช้ำ ตอหนวดแข็งๆพาเอาจั๊กจี้ปนเจ็บนิดๆ
“พรุ่งนี้อย่าลืมโกนหนวดให้เรียบร้อยนะ เดี๋ยวไม่หล่อ”มันใช้ปลายนิ้วเกลี่ยตอหนวดบนริมฝีปากของเล้งเบาๆแต่ไอ้คนพี่ก็ไวทายาดอ้าปากงับปลายนิ้วนั้นแล้วดูดจนเกิดเสียงส่งสายตาหยาบโลนสื่อความหมายในเชิงอกุศลใส่คนน้องอย่างไม่ปิดบัง
“เพิ่งเกาตีนมาตะกี๊”อีตัวดีแกล้งพูดด้วยใบหน้าทะเล้น หัวเราะคิกคักอย่างชอบอกชอบใจ
“อีย้ง อีเวร สกปรก”เล้งทำสีหน้าเหยเกทำให้อีตัวดีอดหมั่นไส้ไม่ได้มันเอานิ้วข้างเดิมปาดปากเล้งแล้วหัวเราะก้ากอย่างชอบอกชอบใจที่แกล้งเล้งได้ รู้ทั้งรู้ว่าพี่เล้งแกล้งทำและมันก็ไม่ได้เกาตีนมาจริงๆซักหน่อยแต่ก็ยังขำ ทั้งคู่จัดการซื้อของตามที่ได้รับมอบหมายเสร็จก็กลับมาที่คอนโดบรรดาญาติพี่น้องต่างช่วยกันเตรียมของเหมือนไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย เล้งกับย้งรวมทั้งจิวยี่วิ่งวุ่นหยิบจับของตามแต่อากู๋อาอี๊จะใช้ ตัวอักษรซังฮี่ถูกแปะลงบนส้มทุกผล ตกดึกหลังจากตระเตรียมของเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอน บรรดาญาติจิวยี่กับเล้งพาไปส่งที่โรงแรมใกล้ๆพรุ่งนี้เช้ามืดบรรดาแขกในตลาดจะจับรถทัวร์มากันแต่เช้านัดแนะสถานที่กันเสร็จสรรพ จิวยี่ พรรณี และย้งยี้นอนด้วยกัน จิวยี่เดินเป็นหนูติดจั่นเพราะอยู่ๆก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ ความกังวลฉายชัดบนใบหน้าหล่อนั้นจนพรรณีและย้งยี้ต้องจับมือของจิวยี่ไว้
“ยี่ลูก เป็นอะไร? ตื่นเต้นเหรอ”
“ครับ”จิวยี่ตอบรับตามตรง อยู่ๆมันก็กังวลขึ้นมากับอนาคตที่มีณอรให้ดูแลอีกคน มันกลัวว่ามันจะทำได้ไม่ดีดูแลได้ไม่ทั่วถึง จิวยี่อยากเก่งเหมือนปาป๊าที่ดูแลคนในครอบครัวได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง หลายปีมานี้เขาพยายามที่จะดูแลทั้งแม่ละน้องรวมทั้งแฟนโดนจัดเวลาไม่ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกน้อยใจว่าเขาให้ความรักได้ไม่เท่ากัน
แต่พรุ่งนี้เขากำลังจะสร้างครอบครัวของตัวเอง แล้วหากวันใดเขาพลั้งเผลอให้ความสำคัญไม่เท่ากันจะมีใครต้องเจ็บปวดมั้ย
"เฮียยี่ มีอะไรบอกกันอย่าเก็บไว้คนเดียว เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ"ย้งยี้เอนหัวซบไหล่พี่ชายไว้น้ำเสียงที่พูดงุ้งงิ้งจนจิวยี่อดหัวเราะไม่ได้ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีอีตัวดีก็ยังเป็นน้องน้อยสำหรับเขาแม้ตอนนี้จะมีลูกชายวัย 6 ขวบให้ส่งเสียอย่างน้องภีมแต่พออยู่กับพี่กับแม่ก็คือน้องน้อยๆเช่นเดิม
"ยี่แค่กลัวน่ะม้า กลัวว่าวันหนึ่งถ้ายี่เผลอให้ความสำคัญกับใครไปอีกฝ่ายจะรู้สึกน้อยใจ"
"จิวยี่ฟังม้านะ มันไม่มีใครสามารถให้ความสำคัญใครเท่าๆกันได้ตลอดหรอก เหมือนตอนยี่รถล้ม แม้ว่าหม่าม้าจะรักและห่วงย้งแต่หม่าม้าก็ห่วงยี่มากกว่า ความสำคัญน่ะอยู่ที่ว่าเราจะให้ถูกที่ถูกเวลาหรือเปล่า ตอนนี้หม่าม้ายังดูแลตัวเองได้ยังไม่ได้ต้องการความสำคัญขนาดนั้น ยี่กำลังสร้างครอบครัวไปสร้างครอบครัวของตัวเองให้แข็งแรงก่อน ถึงวันที่ม้าแก่จนทำงานไม่ได้ เป็นยายแก่จอมงอแงเอาแต่ใจหรือขี้เหวี่ยงขี้วีนยี่ค่อยมาให้ความสำคัญกับม้านะ ไม่ว่าจะยังไง ม้าจะเข้าใจยี่ โอเคมั้ยลูก"
"ย้งโตแล้วไม่ใช่เด็ก 17-18 แบบตอนเฮียยี่พาพี่ออนเข้าบ้านครั้งแรกนะ ย้งก็จะเข้าใจเฮียยี่เหมือนกัน ที่ผ่านมาเฮียยี่ดูแลพวกเราดีมาก ตอนนี้ย้งดีใจที่เฮียยี่จะได้เป็นฝั่งเป็นฝากับผู้หญิงดีๆที่มีครอบครัวดีๆต้อนรับเฮียยี่ ไม่ต้องกลัวอะไรเลย ย้งมั่นใจว่าเฮียยี่จะทำมันได้ดี อย่าเรียกว่าดูแลทั้งสองบ้าน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน อีกอย่างย้งก็มั่นใจว่าถ้าเฮียยี่มาให้ความสำคัญกับทางนี้พี่ออนเองก็จะเข้าใจเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเฮียสบายใจเถอะแล้วนอนซะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นมาแต่งหน้าเดี๋ยวขอบตาคล้ำจะบอกว่าย้งแต่งให้ไม่หล่อไม่ได้นะ"
"แต่งกูออกมาไม่หล่อแฟนคลับของมึงด่ามึงแน่"จิวยี่ยีหัวน้องสาวด้วยความมีนเขี้ยว ย้งยี้ฟาดมือลงบนอกพี่ชายเสียงดังตั่บ
"ไปนอนเลยไป"
รุ่งเช้าบรรยากาศเป็นไปด้วยความราบรื่นย้งปลุกจิวยี่ขึ้นมาแต่งหน้าตอนตีห้าหลังจากแต่งหน้าทำผมให้หม่าม้าและตัวเองเสร็จ พรรณีวันนี้ดูสวยหวานไม่ต่างจากลูกสาวที่วันนี้ย้งยี้เลือกที่จะแต่งหน้าบางๆ
คนที่จะสวยที่สุดในวันนี้ต้องเป็นณอร
เล้งมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่งเลยโดนจับแต่งหน้าเป็นรายต่อมา พอได้เวลาก็ขับรถไปสมทบกันที่บ้านของจิวยี่ เจงกับอินรวมทั้งแปะหลิวพ่อของเล้งพาบรรดาชาวตลาดมารออยู่ก่อนแล้วทั้งหมดตีรถออกจากเมืองกาญจน์ตั้งแต่ตีสาม อันดามันกับโจ้คอยช่วยดูแลความเรียบร้อย ออแกไนซ์ที่จ้างมาตรวจตราอีกครั้งแล้วจึงเรียกจัดขบวนเพื่อเคลื่อนไปยังบ้านเจ้าสาว เล้ง เจง อิน อันดามัน โจ้ และย้งช่วยถือพานขันหมากของหมั้นตามจิวยี่ที่เดินคู่แปะหลิวผู้ทำหน้าที่เถ้าแก่ฝ่ายเจ้าบ่าว ความครึกครื้นเกิดจากบรรดาเพื่อนๆของจิวยี่ที่มาโห่พร้อมแตรวง ช่างเป็นการแต่งงานแบบจีนที่มีกลิ่นอายบ้านทุ่ง บริเวณบ้านของณอรแต่งแต่งด้วยสีแดงและสีทองเพื่อความเป็นสิริมงคล ญาติๆของหญิงสาวรีบมากั้นประตูดักเจ้าบ่าวจนซองแดงในมือปลิวหายไปทีละใบ คำพูดเล่นหัวเอ่ยแซวและให้เจ้าบ่าวทำอะไรแปลกๆเรียกเสียงหัวเราะเป็นระยะ ย้งยี้หัวเราะขำพี่ชายที่ไม่ค่อยเห็นทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่บอกรายละเอียดการเจอกันครั้งแรก ยอมวิดพื้น ยอมร้องเพลงแม้เสียงจะเพี้ยน มันกระซิบกับเล้งเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
"พี่เล้งย้งอยากกั้นประตู"
"มึงเป็นญาติฝั่งเจ้าบ่าวกั้นได้ที่ไหนล่ะ"เล้งเอ็ดมันเบาๆมองตามสายตาอีตัวดีที่จ้องซองในมือแปะหลิวตาไม่กระพริบ เกิดมางกอะไรเอาตอนนี้วะ
"ก็ย้งอยากได้ซองนี่"ไม่วายงอแงเมื่อเห็นซองปึกสุดท้ายมอบให้ประตูทองไปเป็นที่เรียบร้อย เล้งกระตุกยิ้มที่มุมปากยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูของย้งพอให้ได้ยินกันเบาๆแค่สองคน
"อยากได้ก็มา'เอา'กับกู"ย้งยี้รู้สึกเหมือนหน้าของตัวเองกำลังไหม้สองแก้มแดงปลั่งร้อนจนแทบจะระเบิด เสียงเฮดังลั่นหลังจากแปะหลิวยื่นซองใบสุดท้ายให้ญาติของณอร อีตัวดีใช้ศอกถองหน้าท้องเล้งจนชายหนุ่มจุกด้วยความขวยเขิน
"งั้นไม่อยากได้แล้ว!!”มันกระทืบเท้าเบาๆเดินตามขบวนเข้าไปไม่หันมามองเล้งอีก
คนผีทะเลพูดออกมาได้ คนเยอะแยะ อยากให้เอาเวลาอยู่กันลำพังก็สะกิดสิ!
หลังพิธีในช่วงเช้าจบลงแม่ของณอรหอบสินสอดทองหมั้นซึ่งจริงๆพ่อแม่ของณอรไม่ได้เรียกเงินหรือทองซักบาทเดียวหากแต่พรรณีก็เอาเงินที่ตนเก็บหอมรอมริบเพื่อลูกชายรวมทั้งทองหมั้นที่เคยได้จากสมัยตนเองแต่งงานกับพ่อของจิวยี่มามอบให้ ย้งยี้เองก็บอกให้แม่เอาส่วนของตนเองยกให้พี่ชายสินสอดของณอรบนพานจึงไม่ขี้เหร่แหวนแต่งงานทับทิมฝังเพชรวงกำลังดีที่พรรณีเก็บไว้อย่างดีถูกนำมามอบให้ลูกสะใภ้ เงินสดสองล้านและทองยี่สิบบาทถูกจัดอย่างสวยงาม พ่อแม่ของณอรมอบคืนให้ลูกสาวและลูกเขยไว้ทำทุนอีกทั้งยังสมทบให้เท่าๆกับจำนวนที่พรรณีมอบให้ พิธีแบบจีนจบลงไปด้วยดีทั้งหมดรวมถึงการกินเลี้ยงโต๊ะจีนในตอนเที่ยง พอเลยบ่ายสองที่เสร็จสิ้นพิธีการจึงได้พักหายใจหายคอกันบ้าง บรรดาญาติๆเคลื่อนขบวนกลับมาที่บ้านของจิวยี่ ก่อนจะทยอยเดินทางกลับเมืองกาญจน์เพื่อเตรียมพิธีแบบไทยในเช้าวันพรุ่งนี้ แปะหลิว เจง อิน อันดามัน โจ้ และพรรณีล่วงหน้าไปก่อนเพื่อเตรียมงานในตอนเย็น ย้งยี้ถือโอกาสขึ้นไปพักบนห้องที่จิวยี่จัดไว้ให้เวลามันมาพักกับพี่ชายโดยมีเล้งตามมาติดๆ ย้งยี้ยกเท้าขึ้นมานวดคลายความปวดเมื่อยเพราะมันรับหน้าที่พิธีกรของงานร่วมกับอันดามันจึงใส่ส้นสูงมา เดินไปเดินมาต้อนรับแขกของทั้งสองฝ่ายวิ่งวุ่นไม่ได้หยุดมาตอนนี้กลับรู้สึกปวดขึ้นมานิดๆ เล้งเห็นดังนั้นจึงดึงเท้าของย้งมาวางบนตักแล้วนวดให้ด้วยความเบามือ
“ปวดมากมั้ย?”มันถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มากหรอกย้งแค่เมื่อยน่ะ พี่เล้งนอนซักงีบมั้ยตอนขับรถไปกาญจน์จะได้ไม่ง่วง”
“ซักพักค่อยนอนนวดเมียก่อน”ย้งยี้หัวเราะให้กับคำพูดน่ารักของเล้ง
“แฟนใครเนี่ยน่ารักจังเลย”มันจับหน้าเล้งหันไปมาอย่างมันเขี้ยว
“ย้ง..”
“จ๋า”
“เผื่อมึงลืม มือที่มึงจับหน้ากูอยู่เมื่อกี๊มึงเพิ่งนวดตีน”
“อุ๊ยต๊ายตาย ย้งลืม”
.....................................................
เอาสเปมาเสิร์ฟก่อนแบบเบาๆ 50% นะคะ เดี๋ยวจะรีบมาอัพต่อให้จบขอเวลาเคลียร์ต้นฉบับแป๊บนึงนะคะ
-
ตัเงย้งยี้~ตั้งใจลืมใช่มั้ยยย :hao7: :hao7:
-
o13 o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m20:ตลงอ่ะน้องย้ง
-
พี่เล้งกับย้งยี้น่ารักจริงๆ
-
:m20: :m20: :m20:
-
จนได้นะย้ง
-
น่ารักทั้งครอบครัวเลย
-
:laugh:พี่เล้งย้งไม่ได้ลืม...ย้งตั้งใจ...555
-
o13 :katai2-1: :mew1:
-
55555 ตัวแสบ
-
งานแต่งพี่ชาย แล้วของตัวเองอ่ะย้ง
-
5555จับตรีนไปแล้วอ่ะเนอะทำไงไ้้ด้
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่เล้งแซ่บมาก
แซ่ซี้อ้ายลื่อเจ่กนั้ง
100%
ย้งกับเล้งกลับมาถึงเมืองกาญจน์ตอนเกือบจะสองทุ่ม ในบ้านกำลังวุ่นวายกับการเตรียมสถานที่ จิวยี่ไปดูความพร้อมของสถานที่กินเลี้ยงยังไม่กลับ ส่วนพรรณีนั่งคุยอยู่กับพ่อแม่ของณอร ทั้งหมดตกลงกันแล้วว่าจะใช้บ้านของเล้งเป็นบ้านเจ้าสาวก่อนเพื่อทำพิธีแห่ขันหมากแบบไทยอีกรอบแต่คราวนี้ไม่มีสินสอดทองหมั้นเพราะได้ทำกันไปเรียบร้อยแล้วจะมีเพียงสวมแหวนและรดน้ำสังข์ให้พี่ป้าน้าอาร้านตลาดและเพื่อนๆได้ร่วมพิธีเท่านั้น เช้ามืดย้งก็ตื่นมาเตรียมตัวและแต่งหน้าให้พรรณีเช่นเคย วันนี้อันอันขับรถมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อนช่วยแต่งหน้าให้ย้ง ธีมเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาววันนี้คือชุดไทยสีงาช้างในขณะที่บ่าวสาวอยู่ในชุดไทยสีฟ้าอมเขียวที่ไปเลือกกันอยู่นานสองนาน ณอรแต่งตัวแต่งหน้าเสร็จตั้งแต่หกโมงเช้า บ้านของเล้งถูกจัดแต่งอย่างสะอาดสะอ้าน พวงมาลัยดอกไม้สดพวงเล็กๆถูกแขวนตามเสาตามมุมต่างๆที่มีพวงดอกรักห้อย เมื่อขันหมากแห่มาความสนุกสนานก็ตามมาด้วยเช่นกัน เพราะเป็นพิธีแบบบ้านๆบรรดาลุงป้าน้าอาต่างโยกย้ายตามจังหวะของกลองยาวที่ตีแบบเอาเป็นเอาตายดังตั้งแต่ตลาดไปยั้นท่าน้ำ คนตีก็ตีแรงคนเต้นก็เต้นแรงไม่กลัวเอวหักไม่เว้นแม้กระทั่งเจ้าบ่าวที่เต้นจนโจงกระเบนแทบจะหลุด ระยะทางจากบ้านย้งถึงบ้านเล้งไม่กี่ร้อยเมตรแต่เต้นกันเกือบชั่วโมง หลังจากนั้นพิธีรดน้ำสังข์ก็เริ่มขึ้นตอนเก้าโมงเก้านาที แขกที่มาวันนี้แน่นขนัดกว่าจะแล้วเสร็จกินเวลาเป็นชั่วโมง โจ้เก็บภาพบรรยากาศของงานอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ย้งยี้เป็นคนคอยเตรียมน้ำสังข์ให้กับแขกพอเสร็จก็มีการถวายเพลพระจากนั้นจึงได้พักนั่งเล่นนอนเล่นกันเพื่อรอเวลากินเลี้ยงตอนเย็น ธีมของงานวันนี้เป็นแนวลูกทุ่งๆเพราะแขกที่มาก็เป็นชาวบ้าน จิวยี่กับณอรอยากให้ทุกคนมีความสุขเหมือนได้มาดูคอนเสิร์ต วงดนตรีที่จ้างมาเน้นร้องเพลงฮิตๆในอดีตดังนั้นจึงต้องคัดเลือกกันหลายหน พอสี่โมงเย็นแต่งหน้าแต่งตัวเป็นไอ้คล้าวกับอีทองกวาวเสร็จก็ยกโขยงกันไปที่โรงเรียนที่เช่าไว้ โต๊ะจีนถูกจัดเสร็จเรียบร้อยปูผ้าเรียบตึงส่วนอาหารจิวยี่ให้ตั้งเป็นซุ้มๆใครอยากกินอะไรก็ไปตักได้เลยเพราะเบื่ออาหารแบบโต๊ะจีนเต็มที มุมในสุดมีหมูหันตัวใหญ่กำลังส่งกลิ่นหอมด้วยหมักสมุนไพรจนทั่วตัว ย้งยี้ที่แต่งหน้าจัดเต็มพร้อมชุดกระโปรงลายดอกสีเหลืองสลับแดงเปรี้ยวจี๊ดมีต่างหูดอกทานตะวันดอกใหญ่ติดเดินมาพร้อมอันอันที่ก็เปรี้ยวไม่แพ้กัน เล้งมีท่าทางขัดเขินเพราะถูกจับแต่งหน้าทำผมแต่งตัวย้อนยุคไปไกลโข จะไม่อะไรเลยถ้ากางเกงที่ใส่จะไม่ใช่กางเกงขาม้าแบบที่คนยุคก่อนนิยม
“หล่อจะตาย หล่อกว่าสมบัติอีกพี่จะอายทำไม”ย้งเรียกความมั่นใจให้เล้งที่เดินกระบิดกระบวน ส่วนจิวยี่อยู่ในชุดที่เหมือนเอลวิสก็มืปานผมถูกเซ็ทเป็นทรงสูงมีกระปอยเหมือนหางหมูย้อยมาที่หน้าผาก ส่วนเสื้อเป็นเสื้อเข้ารูปปลดกระดุมเป็นเห็นแผงอก ณอรอยู่ในชุดลายดอกไม้สีชมพูสดใสน่ารักผมถูกตีโป่งมีจงอยตรงจอนคล้ายกับของย้งยี้กิมจูเป็นคนทำให้พอใกล้ห้าโมงเย็นบรรดาแขกก็เริ่มทยอยเข้ามาในงานจนเริ่มเต็มตอนหกโมง วงดนตรีเริ่มเล่นเพลงบรรยากาศคึกคักประดับประดาด้วยดวงไฟหลากสีและธงกระดาษให้ความรู้สึกเหมือนมาเที่ยวงานวัด อาหารเริ่มโชยกลิ่นยั่วล่อตาล่อใจหมูหันสุกได้ที่ส่งกลิ่นเชื้อเชิญ พิธีการในงานเริ่มทักทายแขกผู้มีเกียรติ จิวยี่ ณอร ย้งยี้และพรรณีเริ่มเดินทักทายแขกตามโต๊ะ ซองช่วยถูกยัดใส่มือทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวและพรรณีโดยที่พ่อแม่ของณอรนั่งอยู่หน้าเวทีไม่ได้เข้ามายุ่งตรงส่วนนี้ เมื่อทักทายแขกเสร็จจึงได้มีเวลาไปนั่งกินอาหารรองท้องเล็กๆน้อยๆ พอสองทุ่มทั้งหมดจึงได้ขึ้นไปขอบคุณแขกเหรื่อ เสียงชมเจ้าสาวว่าสวยไม่ขาดปาก จิวยี่ยิ้มก็ปากแทบฉีกถึงหู เรื่องราวความรักของทั้งคู่ถูกฉายผ่ายจอผ้าใบสีขาวเหมือนหนังกลางแปลงเรียกเสียงปรบมือได้ดังลั่นด้วยความชอบใจ พ่อแม่ของณอรเองก็พลอยหัวเราะขำไปด้วย เรื่องราวเริ่มตั้งแต่รูปตอนจิวยี่เพิ่งเกิด จนกระทั่งโต รูปในวัยเด็กของจิวยี่มีย้งยี้กับเล้งร่วมอยู่ด้วยแทบทุกรูป เล้งยิ้งจางๆกับภาพบนจอมันดีใจกับเพื่อนรักที่ได้แต่งงานสร้างครอบครัวกับผู้หญิงดีๆที่คอยอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่กับมัน ย้งยี้เองก็เช่นกัน เมื่อถึงรูปที่ณอรเขียนรูปหัวใจดวงเล็กๆบนเฝือกของจิวยี่มันก็อดขำไม่ได้
เหมาะสมกันดีแล้ว คนหนึ่งร้อนคนหนึ่งเย็น คนหนึ่งแข็งคนหนึ่งยอมอ่อนให้ จิวยี่โชคดีเหลือเกินที่ได้คู่ครองดีๆแบบนี้ ดวงตากลมจ้องร่างคนสองคนบนเวทีพร้อมรอยยิ้มที่ไม่จางลงแม้ซักวินาทีจนกระทั่งหนังสั้นของจิวยี่และณอรจบลงพิธีกรจึงมาพูดเข้าช่วงต่อไป เป็นช่วงรำวงย้อนยุคให้แขกได้ออกมาร่วมสนุกกันจนกระทั่งเกือบสี่ทุ่มแขกที่อายุมากกลับไปบ้างแล้วที่เหลือจึงเป็นกลุ่มเพื่อนๆของเจ้าบ่าวเจ้าสาวเสียมากกว่า จิวยี่กับณอรก็ออกไปวาดลวดลายด้วยเช่นกัน แม้จะเคอะเขินอยู่บ้างแต่ณอรก็ทำได้ดีจนกระทั่งจบเพลง จิวยี่จึงเดินไปหยิบไมค์โครโฟนขึ้นมา ณอรมองเจ้าบ่าวของหล่อนด้วยสีหน้าแปลกใจ เพราะปกติจิวยี่เกลียดการร้องเพลงเสียเหลือเกิน อ้างว่าร้องไม่เพราะบ้างล่ะ ผิดคีย์บ้างแหละ แต่จิวยี่ในตอนนี้กลับไม่มีเค้าของคนกลัวไมค์เลยซักนิด
“เพลงต่อไปนี้ผมขอมอบให้กับเจ้าสาวคนสวยของผมนะครับ ขอบคุณที่คอยอยู่เคียงข้างผมมาตลอดหลายปี แม้ผมจะงี่เง่าไปบ้างแต่ออนไม่เคยทิ้งผมเลย ผมสัญญาว่าชาตินี้จะรักคุณคนเดียว”ดนตรีบรรเลงหลังจากจิวยี่พูดจบเป็นทำนองเพลงฮิตของสุรพล สมบัติเจริญ เสียงโห่ร้องเกรียวกราวทันที น้ำเสียงทุ้มเริ่มเอื้อนเอ่ยบทเพลงออกมาอย่างมั่นใจ
"แซ่ ซี้ อ้ายลื้อ เจ็ก นั้ง
เป็นตายพี่ก็ยังรักเธอ
อาม่วย ทังหลายที่เฮียได้ เจอะเจอ
ยังไม่สวยเลิศเลอเท่ากับเธอคนเดียว
หากแม้ได้น้องมาเคียงคู่
จะพาไปดูหนังไทยทุกรอบเชียว
ซิวอิก ซิวหยี พี่จะพาน้องเที่ยว
จะไปไหว้เจ้าเจี้ยวที่เมืองชลบุรี
หว่างกิมเล้งร้องเพลงให้เจ้าฟัง
เสร็จจากดูหนังไปบางแสนดินแดนสุขี
ดูพระจันทร์ตกน้ำ ตกเมื่อยามราตรี
น้องกับพี่คุยกันที่บนหาดทราย
แซ่ ซี้ อ้ายลื้อ เจ็ก นั้ง
เห็นใจพี่บ้างเปล่าสาวไทย
หากแม้ได้เจ้ามาเป็นคู่ขวัญใจ
เฮียจะพาลื้อไป เจี๊ยะผักบุ้งไฟแดง…"
"เป็นอะไรร้องไห้ทำไม?"เล้งเอ่ยถามยามเห็นอีตัวดีน้ำตาไหลเป็นสายดวงตามันจับจ้องพี่สะใภ้ที่เดินไปคล้องพวงมาลัยแบงค์ร้อยที่พรรณีเตรียมมาให้ที่หน้าเวทีด้วยความขวยเขินอย่างแปลกใจ
"ย้งปลื้มใจดีใจที่เห็นเฮียยี่มีความสุข"มันตอบกลับเสียงสะอื้น ซบหน้ากับไหล่ของเล้งจนเล้งอดหัวเราะไม่ได้ มันยกมือขึ้นลูบผมย้งเบาๆแอบเบ้หน้ากับกลิ่นสเปรย์บนหัวย้งนิดหน่อย
"ดีใจก็ต้องยิ้มเยอะๆสิพี่ชายแต่งงานทั้งที”มันแกล้งว่าน้ำเสียงไม่จริงจังนัก
"พี่ออนสวยจัง งานดีทุกอย่างเลย”ย้งยี้กวาดตามองรอบๆงานด้วยความชื่นชม
"อยากได้แบบนี้บ้างมั้ย?"เล้งเอ่ยถามมันเบาๆ อีตัวดีทำคิ้วขมวดด้วยเพราะเสียงโห่ร้องพร้อมเสียงปรบมือดังขึ้นหลังจิวยี่ร้องเพลงจบทำให้ได้ยินไม่ค่อยถนัด
"หืม??”มันยืดตัวตรงหันไปถามเล้งเพื่อความมั่นใจ
หรือจะหูฝาด? หากแต่เล้งกลับจับมือของมันไปกุมไว้ทั้งสองข้าง ดวงตาที่มักเรียบนิ่งบัดนี้สว่างไสวราวกับมีดวงดาวกระพริบแสงอยู่ในนั้น
"เฮียหมายถึง...อยากแต่งงานกับเฮียมั้ย?"
...........
รอคำตอบในเล่มนะคะ คิกค้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
สัญญานะว่าจะซื้อ
จบแล้วน๊าไม่มีต่อแล้วนะ อุแง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารักอีตัวดีกับพี่เล้งนะคะ
-
ชอบธีมงานแต่งเฮียจิวยี่อ่ะ บรรยากาศสนุกสนาน ทุกคนก็มีความสุข. เราก็มีความสุขไปด้วย
ขอบคุณไรท์จ้า :กอด1:
-
:mew1: :mew1:
-
อบอุ่นจ้า
-
สนุกมากเลยค่ะ เขียนดีมากเลย ขอบคุณนักเขียนด้วยจ้า
-
แฮปปี้~
-
ขอบคุณคะสนุกครบรสมากๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แงงงงงงง สนุกกกกกกก :impress2:
-
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
:pig4: :pig4: :L1:
-
ขอบคุณสำหรับ นิยายสนุกๆนะคะ o13
น้องย้งยี๊ น่ารักมากเลย นมเล็กๆ ของน้อง
เฮียเล้ง ที่ว่าแซ่บนี่คงที่ปาก เพราะปากจัดมาก
ถ้าไม่ติดว่าดูแล น้องดีนะฮึ่ม :z6:
-
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ ความจริงเราชอบนายเอกแมนๆ แต่เรื่องนี้ย้งยี้น่ารักมาก
-
ย้งยี้เป็นน้องเร้กๆที่น่ารักมากกค่ะ
ตอนเด็กๆคือมีความน่ารัก แก่นแก้วมาก
แด๊ะแด๋สุดอะคนนี้ เอ็นดูน้องมาก
พอโตมาคือ น้องเติบโตมาอย่างเข้มแข็งจริงๆค่ะ
ดีใจในจุดนี้ที่น้องไม่เอาแต่วิ่งตามพี่แล้ว
เฮียเล้งคือซึนสุดอะไรสุด
แต่พอคิดได้คืออบอุ่นอะไรขนาดนี้
ละทางนี้คือแพ้เวลาพระเอกร้องไห้ ร้องตามอิพี่ไปเลยจ้า ฮืออ
สงสารอะ การดูแลคนป่วยมันหนักจริงๆนะ
ละนี่คือสังคมใหม่ ภาษาใหม่ การเรียนในระดับสูงขึ้น
เห็นใจอิพี่อะ ตรงนี้คือเข้าใจนางไม่โทษนางเลย
หลงรักเฮียตอนกลับใจสุดดแล้วว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
สนุกมากกกกกกกก ฉันชอบย้งยี้
-
แซ่บสมชื่อเด้อค่ะเด้อ
-
อ่ะ ความขอแต่งงานอ่ะเนอะ
-
นิยายสนุกมากเลยค่ะ น้องย้งยี้คือน่ารักสุด นังตัวดีของพี่ !!! :mew1:
-
สนุก น่ารักมาก ๆ ครับ
ขอบคุณครับ
-
สนุกมากกก อ่านเพลินยาวๆเลย
พี่เล้งคือแซ่บจริง ฉากเอารองเท้าตบหัวยังคงฝังใจ 5555555555
เอ็นดูความสัมพันธ์ทั้งคู่ อยู่กันมาเกินครึ่งชีวิตจริงๆ :กอด1:
-
สนุกและน่ารักมากค่ะ ครอบครัวและเพื่อนหรือคนรอบข้างก็ดีมากเลย
-
รักย้งจังเลย :L1: :L1: :L1:
-
:impress2: o13
-
ขอไม่เห็นด้วยกับคอมเม้นหนึ่งที่บอกย้งยังไม่โต เราว่าย้งโตแล้วต่างหากที่พอทำความเข้าใจกับสิ่งที่เล้งกำลังเจอ แต่นี่กลับคิดว่าเล้งต่างหากที่ยังไม่โต และคิดด้วยว่าเล้งรักย้งไม่พอ เล้งรักย้งนั้นคือความจริง แต่แค่รักยังไม่มากพอเท่านั้น
ในวันที่เครียดแทบตาย เหนื่อยแทบตาย คนแรกที่จะหันไปมองหันไปกอดคือคนที่เรารักที่สุด แค่คำเข้าใจคำปลอบโยนสักคำ แต่ด้วยนิสัยเล้งก็นะ จนเกิดเรื่องแบบนี้ เอาจริงๆนะถ้าคนเขียนไม่แต่งให้เล้งพูดคำว่าอยากตายก็คงไม่มีคนเข้าข้างเล้งแล้วมาพูดว่าย้งยังไม่โตหรอก เรานับถือคนเขียนเลย
-
สนุกมากค่ะ ตัวละครแต่ละตัวน่ารักมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
-
จิวยี่ร้องเพลง จะว่าน่ารักก็น่ารัก จะว่าขำก็ขำ
แต่บ่งบอกความรัก และความน่ารักที่มั่นคงและรักจริงมาก
ทั้งระหว่างพี่น้อง จิวยี่ย้งยี้ ระหว่างเพื่อน จิวยี่เล้ง
ระหว่างคนรัก จิวยี่ณอร ที่ไม่แบ่งแยกฐานะ อยู่ที่ความรักล้วน
ระหว่างน้องพี่ จิวยี่ย้งยี้ เล้งย้งยี้ แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนสถานะ
ปลื้มความตามใจ ความดูแล ของเล้งมาก
ปลื้มความน่ารักของย้งยี้ ดูแลครบวงจรมากจ้า
ที่สุดของตอนนี้เลย และทำให้เราจะคิดถึงไปอีกนาน
พี่เล้งเหมือนขอย้งยี้แต่งงานจ้า ชวนไม่เท่าคิดจริงนะ
ขอบคุณมากนะคะ ทำให้ยิ้มได้ น้ำตาซึมด้วยความปลื้มใจ
-
เป็นนิยายที่่ครบรสมากกกเขินไปกับตัวละคร
-
ทีงี้มาหวง แหมๆๆๆ
-
สู้เค้าเจ้าย้งงงงง
-
ต้องหาซื้อซะแล้ว
-
ย้งยี้น่ารัก อีพี่เล้งน่าตี 55555 :-[ :-[ :-[
-
หลงรักทุกตัวละครในเรื่องเลย
-
พี่เล้งแซ่บบสมชื่อมากเลยค่ะ 555 จบได้น่ารักมาก ๆเลยย ทับจัยย
-
o13 สนุกมาก
-
ชอบคำว่า แด๊ะ แด๋ เราว่าน่ารักดี
-
เรื่องนี้บอกให้รู้ว่า คำด่าคือคำชม 555555
เล้งด่าแรงอยู่นา แต่ด้วยฟิวเตอร์สีชมพู มันเลยออกมาน่ารัก
สนุกมากๆ ชอบมากๆ ติดตามน้าาา o13
-
เอาโฉมหน้าคู่รักมาราธอนแห่งตลาดสายหยุดมาให้แม่ๆยลโฉมนะคะ
เดือนหน้าเจอกัน
(https://pbs.twimg.com/media/D_fpIVaUIAEzm3q.jpg)
-
น่ารักมากเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เราอ่านจบพูดได้คำเดียวว่าย้งหนูแรดมากเลยลูก แรดแต่สวยอ่ะ ชอบ 555555 คือผู้หญิงยังอาย แอบอิจฉาเล้งนะได้น้องไป น้องดี ให้อภัยพี่ตลอด มั่นคงในรักมาก ตอนเล้งไปจีนเราสงสารทั้งคู่เลยค่ะ เข้าใจทั้งเล้งและย้งเลย ถ้าทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันเราจะเสียดายความรักของพวกเค้ามาก ดีแล้วที่คุยกันนะ รักกันยาวๆเลยนะคะ รักคนแต่งด้วยยยย :กอด1:
-
แต่งซิคะจะรออะไรเนอะย้ง o18 ขอบคุณค่ะ
-
สั้นไม่เสมอหูอย่ามาเรียกหนูว่า ย้งยี๊!!! 5555
-
o13 เห็นชื่อก็ได้แต่มองผ่าน หลายรอบ จนได้มาลองอ่าน วันเดียวจบเลยค่ะ แอบเอาใจช่วยย้งยีี้ด้วยค่ะ
-
รอค่ะะะ
-
:mew1:
เรื่องนี้น่ารักมากๆ เล้งย้งโตไปพร้อมๆกัน
เราก็ลุ้นกับความรักของทั้งคู่
สนุกมากๆค่ะ :กอด1:
-
รอบ 7 วัน เหลือเวลาอีก 2 วันนะคะ มาจองน้องได้น๊า
(https://pbs.twimg.com/media/EBBVpEJU4AYxnb2.jpg)
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบมากเลยค่ะ สนุก ช่วงน้องย้งยี้ยังละอ่อนแล้วตามจีบพี่เล้งนี่ อย่างขำ ไหล่สั่นทุกครั้งเวลาย้งโดนเล้งหรือเฮียจิวยี่ด่า :laugh:
พอตอนโต น้องย้งเป็นสาวอันนี้คอยสมหน้าหน้าอิเล้งมาก น้องสวยแล้ว หนุ่มๆเพียบ ใจยังอยากให้อิพี่เดือดกว่านี้ / พอเถอะแค่นี้เลงก็แย่ละ 55555
เขินตอนเล้งไปเป็นนายแบบในคลิปให้น้อง โอ๊ยยยยย กร๊าววววมากกกอ่ะ ตัวบิดเลย
ชอบนะคะ รอติดตามงานเรื่องต่อไปน้าาาาา :mew1:
-
เฮียเล้งนี่ก็คือแซ่บที่แท้ ชื่อจริงๆคือ ต้มเล้งแน่ๆ
แซ่บปากเจ่อ ถึงบางทีจะอยากโดดถีบก็เถอะ
ส่วนยัยหนูย้งยี้นี่คือ แดะแด๋ คือเปลือกนอกอ่ะ
ข้างในหวานมาก กุลสตรี แม่ศรีเรือนสุดแล้ว
ผู้หญิงอายเลย ยัยตัวนุ่มมมมยั่วๆ
อิเฮียเล้ง แซ่ลี้ ก็คือโชคดีสุด
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
โอ้ยยยยยยข มันดีงามมมม ชอบบบบ น่ารัก น่ารักทุกอย่าง ปรบมืออออ
-
[อัปเดตเล่มตัวอย่าง]
ตอนนี้กำลังทยอยตรวจเช็คเล่มตัวอย่างนะคะ ยังมีปรับแก้เล็กน้อย เรื่องอื่นๆจะมาอัปเดตให้ดูเรื่อยๆ ต้องขออภัยในความล่าช้าด้วยนะคะ หากหนังสือเสร็จแล้วจะมาแจ้งวันส่งทางหน้าเพจอีกครั้งค่ะ
(https://pbs.twimg.com/media/EIlVBFlUcAEAIIZ.jpg)
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: หนูย้งน่ารัก ทั้งใจเย็น ทั้งอดทน ไม่งั้นอีเฮียอดไปนานแล้ว
-
กรี๊ดดดดดด ย้งน่ารักมากๆๆๆๆๆ เฮียเล้งก็แหม่กว่าจะพูดได้นะคนตัวดี!
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน น่ารักดีค่ะ อ่านเพลินๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
-
พี่เล้ง แซ่บจริงงง อิอิ :mew1:
-
:z13:
-
ทำไมน้องย้งน่ารักกกกก
-
:bye2:พี่เล้งเค้าแซ่บบบมากกกกกกกจริงๆด้วย แต่ทั้งหมดทั้งมวล ย้งยี้น่ารักมากๆ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ :bye2:
-
แต่งเลยค่าาาาา ชอบย้งยี้เวอร์ชั่นโตเป็นสาวมากกกก ส่วนพี่เล้งพอปรับความเข้าใจกับน้องแล้วมันก็ดีไปหมดดด
-
:-[ ไม่เขินๆๆๆ :man1:
-
:pig4:
-
อยากได้เป็นเล่ม ต้องทำไงคะ เพิ่งได้เข้ามาอ่านเอง ชอบมากกก
-
ย้งยี้น่ารักมากกกกก
-
เราจะคิดถึงเธอตลอด เล้งย้ง :katai2-1:
-
:pig4:
-
:pig4:
-
เนื้อหาดีมากๆค่ะ อ่านแล้วไม่เบื่อเลย เนื้อเรื่องดำเนินได้ดีมากค่ะ แต่เรามาอิหยังวะ ตรงเหตุผลที่เฮียเล้งหายไปไม่ติดต่อกลับมามาก มันดู งงงวยและไม่สมเหตุผลเท่าไหร่ ส่วนย้งน่ารักมากกกก แต่ตอนที่เฮียพยามจะอธิบายน้องหนี กลายเป็นคนไร้เหตุผลเลยค่ะ เรื่องนี้ดีมากจริงๆเขียนเนื้อเรื่องไม่วกไปวนมาเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
ปกติไม่ชอบนิยายแบบ นายเอกออกสาว อะไรทำนองนั้น
แต่เรื่องนี้คือน่ารักอ่ะ ชอบมากๆ
เฮียเล้งคือดีมาก แต่ไม่ชอบตรงไป ตปท. แล้วไม่ติดต่อน้องย้ง คือไร มันพศ.ไหนแล้ว ฮ่วยยยยย ลำไย
:angry2:
-
สนุกมาก
-
ชอบมากๆเลยครับ
เพิ่งได้เข้ามาอ่านแทบจะเป็นความสุขที่สุดในช่วงโควิด19ระบาด
นักเขียนเก่งมากการใช้ภาษา ถ่ายทอดได้ดีมาก ชอบทุกตัวละครเลย
เรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องที่อยู่ในใจเรา ความเป็นชีวิตจริงๆ อ่านแล้วมันทัชใจ
ขอบคุณที่สร้างเรื่องนี้ให้เราได้อ่านครับ :3123:
-
ดีมากๆเลยจ้า :ling1:
-
:pig4:
-
เพิ่งได้มาอ่านจนจบ ตอนแรกแอบคิดว่า จะสนุกมั๊ยนะ จะดีมั๊ยนะ พออ่านไปแล้ว ติดงอมแงมเลยจ้า
คนเขียนเก่งมาก มีครบรสจริงๆ ชอบบบบบบบบบบ
มาตามอ่าน ผ่านไปเป็นปีแล้ว หนังสือจะยังมีให้ซื้อเก็บอยู่อีกมั๊ยเนี่ย >< อยากได้มาเก็บไว้เลย ดีงาม
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มาให้ได้อ่านกันนะค้าบ ^_^
-
น่ารักดีค่ะ ผ่านตาหลายรอบมาเรื่องนี้
เพิ่งมีโอกาศเข้ามาอ่าน
น่ารักมาก
-
น่ารักมากค่ะ เห็นด้วยว่าทิ้งข้อความสักประโยคหรือฝากใครมาบอกก็ยังดี แต่ไหนแล้ว ถ้าย้งหยวนเราก็คงต้องยอมตาม