เคย์ part
มีบางอย่างกำลังรบกวนการนอนของผม
ผมสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้น ในหัวเดือดปุดๆไม่เบา ผมพยายามเอื้อมมือไปปัดบางสิ่งที่อยู่บนตัวผมออก แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถขยับมือตัวเองได้
ผมตื่นเต็มตา เหลือบมองไปยังแขนของตัวเองก็พบว่าถูกพันไว้ด้วยริบบิ้นสีแดงอย่างแน่นหนา แถมยังผูกเป็นรูปโบว์อย่างสวยงามอีกต่างหาก เหลือบมองขึ้นไปด้านบนก็เห็นมิสเซิลโทวอันใหญ่แขวนอยู่ตรงหัวเตียง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ทันใดนั้นหางตาก็เห็นอะไรสีแดงแวบๆ ผมหันไปมองก่อนจะพบกับจินในชุดแซนตี้ยืนอยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กอยู่ในชุดเกาะอกสีแดงที่เกาะอะไรไม่ค่อยจะอยู่สักเท่าไร แน่ละ…เพราะไม่มีหน้าอกนี่นา
และเพราะอย่างนั้นชุดแซนตี้ของเขาเลยเผยอออกมาจนเห็นยอดอกสีชมพู ผมได้แต่กลืนน้ำลายเอื๊อกเมื่อเห็นขนเฟอร์สีขาวถูไถไปมากับเม็ดทับทิม ส่วนกระโปรงของเขากลับสั้นกว่าชุดแซนตี้ธรรมดาๆทั่วไป สีแดงของกระโปรงตัดกับถุงน่องสีดำแบบเต็มตัว
“จิน เออ ปล่อยก่อนได้มั้ย” ผมขยับมืออย่างอึดอัด
“ไม่ได้หรอก” อีกฝ่ายถอนหายใจพลางมองกระดาษในมือ “รายชื่อเด็กดื้อที่ต้องลงโทษมีเยอะเกินไป ต้องรีบจัดการให้เสร็จไวๆ”
“หา?”
Role playเหรอ อะไรกันแน่ ทำไมอยู่ดีๆแฟนผมทำตัวแปลกๆละ
“เออ ขอโทษนะ แต่นี่มันเรื่องอะไรกัน”
จินขยับยิ้ม คนตัวเล็กเคลื่อนกายเข้ามานั่งทับตัวผม ก้นกลมนั่งถูไถบดเบียดกับตักผมจนส่วนที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงนูนพองขึ้นมา
ปลายนิ้วเรียวขยับไล่กรอบหน้าผม เขาใช้ปลายนิ้วขูดเบาๆที่คางผมเหมือนหยอกล้อก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“ลืมแนะนำตัวไปเลย เราคือแซนตี้ มีหน้าที่ลงโทษเด็กดื้อ”
What-the-fuck
“ก็นะ” เขายักไหล่ “แซนต้ามีหน้าที่ให้ของขวัญเด็กดีใช่มั้ยล่ะ เพราะฉะนั้นแซนตี้เลยต้องทำหน้าที่ลงโทษเด็กดื้อไง ดูรายชื่อสิ”
เขาโบกกระดาษไปมาตรงหน้าผม มีรายชื่อแปลกตาเรียงพรืดอยู่บนหน้ากระดาษ เห็นได้ชัดว่ามีหลายภาษาจนผมตาลาย
“เดี๋ยวเราต้องไปจัดการอีกหลายที่เลย เพราะงั้นรีบๆเสร็จธุระกันเถอะ” เขาขยับรอยยิ้มยั่วที่ดูยังไงก็เหมือนแฟนผมทุกประการ ก่อนที่ช่วงล่างผมจะร้อนระอุมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายบดก้นเป็นจังหวะอย่างชำนาญ แม้จะมีเสื้อผ้ากลางกั้นแต่ราวกับว่าทุกอย่างจะหลอมละลายเพราะความร้อนของร่างเราทั้งสอง
“เลียสิ” เขากดหัวของผมเข้าหาอกขาวเนียนของเขา
แม่เจ้าโว้ย
ขอเถอะ ผมเมาความขาวจนตาลายแล้ว
ผมเลียยอดอกเขาอย่างกระหาย ทั้งดูดดึงทั้งขบกัดจนอีกฝ่ายส่งเสียงครางหวาน ทั้งร่างของเขาสั่นระริกเหมือนลูกนกจนผมอดแกล้งไม่ได้
“อือ อย่าดูดแรงขนาดนั้นสิ มันเจ็บนะ” เขาประท้วง แต่ในน้ำเสียงกลับเจือความพอใจ
เมื่อเม็ดทับทิมข้างหนึ่งฉุ่มช่ำ ผมก็ย้ายไปชิมอีกข้าง คนตัวเล็กหยัดกายเข้าหาผมทั้งยังขยุ้มหัวผมไว้อีกต่างหาก
เสียงดูดฉ่ำแชะดังผสานไปกับเสียงครวญครางของจิน
ผมละออกมาดูผลงานตัวเอง ทับทิมเม็ดงามแวววาวสะท้อนแสงของไฟ ทั้งยังโดนแรงกระทำจนเด้งเด่นออกมา ผมเย้าเขา
“พรุ่งนี้อย่าใส่เสื้อบางนะ ไม่อย่างนั้นเห็นอะไรๆดันเนื้อผ้าออกมาแน่ๆ”
“พรุ่งนี้เราก็หายไปแล้ว จะห่วงทำไมกัน” จินพูดทั้งๆที่ยังหอบไปด้วย “ฝีมือของเด็กดื้ออย่างนายน่าจะดีกว่าพวกที่อยู่ในลิสต์ เรา
มาเล่นกันนานๆเถอะ”
หืม ว่าไงนะ
เหมือนได้ยินไม่ชัด
เหมือนว่าผมจะทำหน้าตื่นตะลึงจนเขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ก็เรามีหน้าที่ลงโทษไง เราก็จะทำแบบนี้…กับ-เด็ก-ใน-ลิสต์-ทุก-คน”
อ่า ไม่ไหวแล้วนะ ยังมีหน้ามาพูดอย่างนี้แล้วยิ้มอีก
ผมที่ขยับข้อมือจนริบบิ้นนั้นเริ่มหลุดก็กระชากมันออกมาอย่างรุนแรงจนร่างเล็กที่นั่งบนตัวผมถึงกับผงะ แต่ก่อนที่เขาจะขยับผมก็
ล็อคตัวเขาไว้แน่นแล้ว มือใหญ่ๆของผมจับตัวเขาพลิกให้นอนคว่ำบนเตียงก่อนจะเอาแขนเขาไขว้หลังแล้วเอาริบบิ้นแดงมัดไว้
“เดี๋ยว!” จินเตะอย่างสะเปะสะปะพร้อมกับดันตัวหนี แต่ผมดึงขาเขาพรืดเดียวร่างเขาก็มาอยู่ใต้ร่างผมแล้วเรียบร้อย
“ปากนี่นะ พูดอะไรไม่น่ารักเลย” ผมก้มลงกัดริมฝีปากได้รูปนั่นเบาๆ แต่กลับเรียกเสียงประท้วงว่าเจ็บจากคนใต้ร่างได้เป็นอย่างดี
“จะโกรธอะไรเราน่ะ เราก็ทำหน้าที่เราไง” เขายังคงเรียกร้องขอความเป็นธรรม แต่จะไม่ได้จากผมแน่ เพราะผมกำลังเลิกกระโป
รงสั้นๆตัวนั้นเพื่อสำเร็จโทษเขาไง
ผมลากเขามาพาดบนตัก ก้นกลมๆภายใต้ถุงน่องสีดำลอยเด่นอยู่บนตักของผม
แควก!
ฉีกถุงน่องอย่างไม่ลังเล ก่อนจะพาดไปอย่างแรงจนก้นกลมๆนั้นขึ้นสีแดงเป็นปื้น จินสะดุ้งโหยงเมื่อมีเสียงเพี๊ยะ ร่างเล็กๆห่อไหล่ ตัวสั่นระริก
ผมจิ๊ปาก
“จิน มึงสอบตกเรื่องความสัมพันธ์สุดๆ ใครใช้ให้พูดเรื่องคนอื่นตอนกำลังจะมีอะไรกันหะ” ผมโกรธสุดๆ จะเป็นrole playหรือตอนนี้มันจะเป็นความฝัน อะไรก็ช่าง ปากเล็กๆที่กำลังเจื้อยแจ้วเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับผมนี่มันน่าโมโหจริงๆ
ไหนจะท่าทางที่เหมือนจะบอกว่าเป็นใครก็ได้อีก
มันต้องเป็นผมเท่านั้น
แค่คิดว่าตัวเขาจะต้องเป็นของใคร คิดว่าเขาจะใช้เทคนิคนี้กับคนอื่น ผมก็หลุดการควบคุมสุดๆ
ผมเป็นหมาที่เชื่องกับเจ้าของก็จริง แต่ถ้าใครมายุ่มย่าม ผมจะกัดมันให้ตาย
เพี๊ยะ!
ตีเสร็จก็ใช้มือขย้ำก้นเขาจนขึ้นเป็นรอยแดง ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลหล่อลื่นที่ซ่อนไว้ตรงหมอน(ใช่แล้ว ผมซ่อนทุกอย่างไว้ใต้
หมอนเพื่อความต่อเนื่อง)ออกมา
“เอ้า คราวนี้ตอบมาสิว่าใครกันแน่เป็นเด็กดื้อ” ผมเทเจลหล่อลื่นลงบนมือ ก่อนจะใช้นิ้วแทรกเนื้อนุ่มๆนั่นเข้าไปเพื่อละเลงความชุ่มฉ่ำ กดปลายนิ้วกับช่องทางซ้ำๆจนเริ่มคลายตัว หลังจากนั้นผมจึงแทรกนิ้วเข้าไปหมุนคว้านภายในตัวเขา
“อะ…อา” จินครางอืออาเมื่อผมกดลงบนจุดที่ผมรู้จักดี ขาเขาบิดไปมาอย่างทรมานเมื่อผมแกล้งภายในตัวเขาอย่างหรรษา
เพี๊ยะ!
“ไม่พูดล่ะ ตกลงใครเป็นเด็กดื้อ”
ผมใช้อีกมือตีก้นเขาทั้งๆที่นิ้วยังคาอยู่ในช่องทาง แรงสั่นสะเทือนที่มาพร้อมๆกับการกลั่นแกล้งตรงจุดนั่นทำให้อีกฝ่ายแทบหลั่ง
รดตัวเอง
“เรา…เราเอง” เขาพูดทั้งๆที่น้ำเสียงสั่น
เห็นเขายอมจำนน ในส่วนลึกของผมก็รู้สึกพอใจ แม้ความโกรธจะหายแล้วแต่ก็ยังอยากแกล้งคนตัวเล็กอยู่ดี
ใครใช้ให้เขาน่ารักขนาดนี้กันล่ะ
“ดีมาก งั้นจะให้รางวัลเด็กดีเองนะ” ผมขยับตัวขึ้นไปทาบทับเขา แก่นกายของผมปริ่มด้วยความปรารถนาเต็มที่แล้ว หลังจาก
ชโลมด้วยเจลผมจึงค่อยๆกดมันเข้าไปในร่างเขา
“…เคย์ ….มันจุก” เสียงประท้วงจากคนข้างล่างทำเอาผมหน้ามืด แต่ก็กัดฟันค่อยๆทำช้าลงเพราะไม่อยากให้เขาเจ็บ
จวบจนกระทั่งร่างกายของเราผสานกัน ผมจึงผ่อนลมหายใจร้อนๆออกมา
“เจ็บมั้ย” ผมถาม
เขาส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“ขยับนะ”
คราวนี้พยักหน้าอย่างขัดเขิน เพราะนอนคว่ำเขาจึงพยายามซ่อนใบหน้าไว้ แต่ผมก็ยังบังคับให้เขาเอียงคอออกมาอยู่ดี
“เดี๋ยวก็ขาดอากาศหรอก” ผมยิ้มขำเมื่อเห็นเขาฝังหน้าตัวเองลงกับเตียงอีกครั้ง
ก้มลงจูบใบหูแดงๆนั่นแล้วค่อยๆขยับร่างกาย แรงกระแทกกระทั้นจากตัวผมทำเอาคนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อกับเสียงหายใจหนักๆของผมดังลั่นทั่วห้อง ภายในตัวเขาบีบตัวรัดผมทุกครั้งที่ผมกระแทกเข้าไปถูกจุด
ผมถอนตัวออกมา วางแก่นกายสีสดของตัวเองไว้บนก้นของเขาและยกมันตีเนื้อหนั่นแน่นเบาๆ ก่อนจะกดมันเข้าไปในร่างอีกฝ่าย
อีกครั้ง แน่นอนว่าภาพโปรดของผมคือยามที่วางเทียบแท่งเนื้อกับก้นขาวๆนั่นแล้วจินตนาการว่าตัวผมสามารถเข้าไปได้ลึกขนาดไหน
จินมักจะบอกเสมอว่าไซส์ร่างกายเรามันต่างกันเกินไป ผมค่อนข้างเห็นด้วยนะ ร่างกายเล็กๆของเขาทำให้ผมอยากจะทะนุถนอม
แต่ในขณะเดียวกันมันทำให้ผมตื่นเต้นยามเห็นตัวเองตอนตื่นตัวเทียบกับก้นของเขาน่ะ
Size difference จงเจริญ!
“เคย์…เจ็บ” เขาประท้วง ผมจึงก้มหน้าลงไปสำรวจด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อคิดได้ว่าหน้าอกเปล่าเปลือยนั่นน่าจะถูไถกับเตียงยามผมกระแทกเข้าไปในตัวเขา ยามปกติความหยาบของเนื้อผ้าที่ถูกับตื่งเนื้อน่าจะทำให้เสียวกระสัน แต่เมื่อบวกกับที่ผมดูดมันจนบวมอยู่แล้ว เขาจะเจ็บก็ไม่แปลก
ผมเปลี่ยนท่ามาเป็นนั่งพิงหัวเตียง คลายริบบิ้นที่ผูกแขนจินออกแล้วช่วยประคองเอวอีกฝ่ายยามเขาค่อยๆกดตัวลงบนแกนกลางของผมอีกครั้ง
“ค่อยๆ….นั่นล่ะเด็กดี ไม่เจ็บหรอก”
“ไม่เจ็บ…ไม่เจ็บกะผีสิ ลองมีอะไรใหญ่ๆมาเสียบคาก้นบ้างมั้ยจะได้รู้ว่าเจ็บหรือไม่เจ็บ” จินจิกเล็บลงบนบ่าผมอย่างแรงจนเรียกเลือด แต่ผมกลับยิ้มขำเพราะเขาน่ารักเอามากๆ
“แต่ก็ชอบใช่มั้ยล่ะ”
เขายื่นหน้ามากัดคางผม
“หุบปากไปซะ”
นั่นไง จินคนเดิมกลับมาแล้ว
ผมปล่อยให้เขาขยับตามใจชอบ คนตัวเล็กทั้งบดสะโพกเป็นวงกลม ทั้งโยกจนตัวผมไปถึงฝั่งฝัน เขาเองก็ปลดปล่อยจนชุ่มแฉะภายใต้ถุงน่อง ผมประคองใบหน้าเล็กๆของเขาไว้ในฝ่ามือก่อนจะก้มลงจูบ
จูบซ้ำๆ อีกครั้งและอีกครั้ง
ใต้ช่อมิสเทิลโท
“เขาบอกว่าจูบใต้มิสเทิลโทแล้วความรักจะเป็นนิรันดร์”
จินหน้าแดงเหมือนจะกลั่นออกมาเป็นหยดได้ ผมรู้หรอกน่าว่าเขาอยากจะจูบใต้ช่อมิสเทิลโทถึงได้เอามาแขวนไว้บนหัวเตียง แต่
ผมจะไม่แกล้งเขาหรอก แค่นี้คนขี้ซึนก็ใกล้ตัวแตกแล้ว
ผมจูบหน้าผากเขา เอ่ยคำอวยพรให้ความรักเรา
“มารักกันไปนานๆเลยนะ”
ผมเหม่อมองเพดาน งงงวยเพราะตัวเองพึ่งตื่น
อ้าว…ตกลงคือเป็นความฝันหรอกหรือ
ผมพลิกตัวขึ้นนั่ง ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรง คนตัวเล็กที่กินน้ำอยู่หน้าตู้เย็นทำหน้ายี้ใส่ให้ครั้งหนึ่ง
“ฝันอะไร เอาแต่อืออาๆอยู่ได้” เขาว่า
อ่า…ฝันจริงๆด้วยแหะ
ผมได้แต่เสียดายเพราะจินดูน่ารักมากๆ แต่อีกใจก็คิดว่านี่ตูกลายเป็นคนลามกจกเปรตขนาดฝันเป็นวรรคเป็นเวรขนาดนี้ได้เมื่อไร ช่วงฮอร์โมนพลุ่งพล่านเรอะ
แม่ครับ ขอโทษนะครับที่แม่มีลูกเป็นภัยสังคม…
ผมขยับตัวลุกขึ้น ชวนแฟนตัวเองไปทานข้าวใต้หอ ระหว่างที่กำลังล็อคห้องอยู่จินก็ส่งเสียงโอ๊ยขึ้นมา
“เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมลนลานขยับตัวไปดูเขา เห็นจินกำลังจับหน้าอกตัวเองอยู่ก็ใจเสีย จึงโน้มตัวลงไปสังเกตเผื่อเขาได้รับ
บาดเจ็บ
ผมเบิกตากว้างมองยอดอกของคนตัวเล็กซึ่งดุนดันผ้ามากกว่าทุกที
ฝัน…หรือเปล่านะ
-------------------------------------------------------------------------------------------
ปีนี้ไม่ค่อยมีตอนพิเศษแนวๆแซนตี้ไรงี้เลย เหงา
ไม่มีก็แต่งเอง!!! ผ่างงง