ตอนที่ 15
#วุ่นวายยกกำลังสอง
Part
ช้อป“โทษทีครับพี่”
“เดินดีๆ หน่อยสิน้อง” เดินอยู่ดีๆ ก็มีใครที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาชน เจ็บสิครับชนเข้าเต็มอกผมเลย
“ขอโทษครับผมไม่ระวัง พอดีมาที่นี่ครั้งแรกครับ” เด็กคนนั้นยกมือไหว้ขอโทษ จริงน้องเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร ผมเองก็มั่งแต่เดินเหม่อเหมือนกัน แล้วทำไม่เด็กคนนี้หน้าตาคุ้นๆ จัง เหมือนเคยเห็นที่ไหน
“ไม่เป็นไรๆ ทีหลังก็เดินระวังๆ หน่อย” น้องมันพยักหน้าเดินก้มหน้าผ่านผมไป
“เออ...พี่ครับ ผมรบกวนหน่อยได้ไหมครับ” ผมกำลังจะก้าวเดินต่อเสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้น ก็เด็กคนเมื่อกี้นี่แหละครับนึกว่าจะไปแล้ว เดินกลับมาที่ผม
“มีไรรึเปล่า”
“พอดีผมจะไปหอxxxนะครับ” ผมชะงักไปสักพัก ก็หอxxxที่น้องมันถามคือหอพักม่อน เฮ้อ หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปเจอหน้าม่อนเลย ทำใจยังไม่ได้จริงๆ ทั้งๆ ที่คิดว่าตัวเองมีโอกาศแล้ว แต่ก็ไม่ใช่เลย ดูเหมือนว่าม่อนจะให้ผมได้แค่เพื่อนเท่านั้น ผมเข้าใจที่ม่อนขอไว้นะครับ ว่ายังอยากเป็นเพื่อนกับผมอยู่ ผมเองก็ไม่อยากเสีย ‘เพื่อน’ อย่างม่อน ผมไม่หนีไปไหนหรอกครับ เพียงขอทำใจสักระยะหนึ่งก่อนเท่านั้น
“พี่ พี่ครับ ฟังผมอยู่รึเปล่า” น้องมันคงเห็นผมเหม่อไปมั้งครับ เรียกซะเสียงดังเชียว
“เอ่อ...หอxxxใช่ไหม เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” น้องแสดงสีหน้าดีใจ ส่งยิ้มมาให้ผม รอยยิ้มนี้ทำไมผมคุ้นมันจัง เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมยิ้มตาม
“ม่อน”
เด็กคนนั้นวิ่งเข้าไปกอดม่อนที่ยืนทำหน้างงอยู่ใต้หอพัก
“ม่อน’ หรอ ผมรู้แล้วครับว่าทำไมถึงรู้สึกว่าทำไมถึงคุ้นกับเด็กคนนี้จัง ทั้งหน้าตารอยยิ้ม ไม่ต่าง ไม่ต่างเลยกับม่อน มีเพียงท่าทางทะเล้นเท่านั้นที่ดูเหมือนจะต่างกัน เพราะม่อนเป็นคนที่ดูมีความเป็นผมใหญ่สูง ผมได้ยินว่าม่อนมีน้องชาย ไม่คิดว่าพี่น้องจะคล้ายกันขนาดนี้
“ช้อป”
ดูเหมือนม่อนจะเห็นผมเข้าแล้ว
“รู้จักกันด้วยหรอ พี่เขาช่วยพากูมาส่ง” น้องมันหันไปอธิบายให้กับม่อนฟัง
ผมหันหลังก้าวเท้าเดินออกมา ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะทำยัง ไม่รู้จะแสดงสีหน้ายังไง ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอเขาเร็วขนาดนี้
“ช้อป เดี๋ยวก่อน” เสียงเรียงจากด้านหลัง ผมควรหันไปดีไหม
ไม่ทันแล้วครับตอนนี้ม่อนเดินแซงผมมายืนตรงหน้าเรียบร้อย
“เออ...ขอบคุณนะที่มาส่งน้องเรา”
“มะ...ไม่เป็นไร” ผมตอบไปแค่นั้นแล้วเบี่ยงตัวเดินออกมาทันที ยิ่งเจอยิ่งเจ็บครับ
“เรายังรอวันที่ช้อปพร้อม...พร้อมที่จะกลับมาเป็นเพื่อนของเรานะ” เสียงม่อนดังไล่หลังมา เรากลับไปแน่นอนม่อน เราขอเวลาหน่อยนะ ถึงวันนั้นเราคงคุยกับม่อนแบบ ‘เพื่อนได้จริงๆ’
Part
ม่อน“ม่อน”
ภาพมิกซ์น้องชายคนเดียวของผมวิ่งเข้ามากอด ทำเอาผมแปลกใจ แต่ไม่แปลกใจเท่ากับคนที่มากับมิกซ์คือ ช้อป มิกซ์อธิบายว่าช้อปเป็นคนช่วยพามันมาที่นี่ ผมรู้ว่าช้อปจำได้ว่ามันคือหอที่ผมพักอยู่ แล้วทำไมช้อปถึงมาที่นี่ ผมแอบคิดเห็นแก่ตัวว่าช้อปคงเริ่มทำใจได้แล้ว แต่ดูเหมือนผมยังคิดผิดเพราะสายตาที่ช้อปมองผมมันดูเศร้า ทำให้รู้ว่าช้อปคงยังลดความรู้สึกและกลับมาเป็นเพื่อนของผมได้ในตอนนี้
“เรายังรอวันที่ช้อปพร้อม...พร้อมที่จะกลับมาเป็นเพื่อนของเรานะ” ผมบอกเขาได้แค่นี้ เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่ผมต้องการ ผมอยากเห็นเขากลับมาเป็นคนเดิม อยากให้เขาเจอคนที่ดีๆ เข้ามาแทนที่คนใจโลเลอย่างผม
“มีไรกันรึเปล่าม่อน” มิกซ์เดินเข้ามาหาผม ผมแค่ยิ้มส่ายหน้าตอบกลับมันไปเท่านั้น
“ถ้าไม่มีไร มากอดอีกที่คิดถึงพี่ชายจะตายอยู่แล้ว” มันไม่รอให้ผมตอบโผเข้ามากอดผมแน่นซะหายใจไม่ออก
ผมกับมิกซ์เราสนิทกันมากครับ อาจเป็นเพราะอายุเราห่างกันแค่ปีเดียว แถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกัน หน้ายังคล้ายกันอีก จะต่างกันก็แค่มันนิสัยขี้เล่นกับความเจ้าชู้ของมันนี่แหละครับ ผมที่โดนสาวๆ ที่ แต่มันกลับเป็นคนที่ทิ้งสาวๆ เป็นว่าเล่น เหนื่อยกับมันจริง กลัวว่าเดี๋ยววันหนึ่งจะโดนเหล่าสาวๆ ของมันรวมตัวรุมทึ้งมันเข้าสักวัน
“ม่อน” อื้อฮือเสียงเรียกจากยมทูตแบบนี้ผมไม่ได้ยินมานานแล้วครับ ไอ้ภาคมันกลับสู่โหมดโหดอีกแล้วครับ ไม่รู้ว่าอะไรไปสะกิดต่อมมัน ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ แล้วมันโกรธเรื่องอะไร
“ปล่อยมือมึงเดี๋ยวนี้” มันส่งเสียงขู่ ไม่ใช่ผมครับมันหันไปขู่ไอ้มิกซ์ที่กำลังยืนกอดผมแน่นอยู่
อย่าบอกนะว่ามึงคิดว่ากูกับมิกซ์เป็น...โอ๊ย คิดว่าหนีโหมดโหดของมันได้แล้ว แต่กลับต้องมาเจอโหมดหึงอีก น่ากลัวกว่าตอนมันโกรธอีกครับผมว่า
“มึงเป็นใครมาบอกให้กูปล่อย” นั้นไง ผมกำลังจะบอกภาคว่ามันเข้าใจผิด แต่ไม่ทันแล้วครับ มิกซ์มันยอมให้ใครมาสั่งมันได้ที่ไหน และที่สำคัญมันยังไม่รู้ด้วยว่าผมกับภาคเป็นอะไรกัน ยังไม่ได้บอกมันครับ ก็มันยังไม่ชัดเจนนี่ครับ แล้วขืนไปบอกมันว่าผมขอบผู้ชายอีก มันจะเกิดอะไรขึ้นละครับที่นี้
“กูเป็นแฟนม่อน” นั้นไงครับมันมาแล้วครับ มิกซ์มันหันหน้าขวับมามองผมทันที
“หมายความว่าไงม่อน” ผมหันไปทำหน้าเจื่อนส่งให้มิกซ์
“เออคือโทษที กูยังไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับมึง” ตัวลีบมากครับตอนนี้ ทั้งซ้ายทั้งขวา เงามืดปกคลุมไปทั่วหอผมเรียบร้อยแล้วครับ
“นี่มึงชอบผู้ชายหรอ”
“เปล่า แต่...เออ กูรู้สึกกับแค่คนนี้” ผมไม่รู้จะอธิบายกับมันยังไงดี เพราะที่ผ่านมามันก็เห็นผมคบกับผู้หญิงทั้งนั้น
“มึงชอบมันหรอ เอองั้นก็ดี” ก็ดีอะไรของมึงมิกซ์ มันยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาให้ผม มึงจะทำอะไรของมึง
“ก็แค่แฟน” มันหันไปส่งเสียงเย้ยไอ้ภาค มึงอย่าแหย่มันได้ไหม
“ถ้ากูบอกว่าไม่ได้เป็นแค่แฟนหละ แต่กูเป็น ‘ผัว’ ” ภาคมันยิ้มเหมือนว่าตอนนี้กำลังเป็นผู้ชนะ
“สัส มึงอย่าอยู่เลย” มิกซ์พุ่งตัวเข้าหาไอ้ภาคทันที หมัดข้างหนึ่งลอยเข้าที่หน้ามันเต็มๆ
ผมไม่รู้ว่าทั้งสองคนมันแลกหมัดกันไปคนละเท่าไรแล้ว ผมไม่มีเวลามายืนนับขนาดนั้น พุ่งตัวเข้าไปห้ามมันสองคนอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย...” ตัวผมกระเด็นออกมา ไม่รู้ว่าโดนหมัดหรือศอกใครเข้า ล้นลงไปกองที่พื้น
“ม่อน” เสียงมันประสานกัน ต่างคนต่างรีบเข้ามาดูอาการผม
“มึงปล่อยเลยนะ พี่กู กูดูแลเองได้”
“พี่?” ภาคมันคงงงอยู่ครับ มึงไม่ยอมฟังกูเอง ไม่ต้องมาทำหน้าอึ้งแบบนั้น หึงไม่ดูหน้าดูหลัง แต่แม่งเจ็บฉิบหายไม่น่าเข้าไปห้ามพวกมันเลย
“มึงไม่ต้องห่วงกู ห่วงตัวเองก่อนเถอะ” มิกซ์เดินถือน้ำแข็งมายื่นให้ผม ไม่ดูสภาพตัวเองเลย และก็ไม่ต้องถึงไอ้ภาคครับ มันโดนน้องผมสั่งห้ามไม่ให้เข้ามาในห้อง ตอนนี้ยืนเฝ้าผมอยู่หน้าระเบียง ผมบอกให้มันกลับไปทำแผลก็ไม่ยอมครับ ดูท่ามันก็เจ็บหนักอยู่เหมือนกัน
“แล้วที่มันพูดหมายความว่าไง”
“มันเรื่องของกู มึงไม่ต้องรู้หรอก”
“มันไม่ได้บังคับมึงใช่ไหม” ผมเพิ่งรู้ว่ามิกซ์มันมีสัมผัสพิเศษรึเปล่า แน่นอนผมไม่มีทางเล่าเรื่องนั้นให้มันฟังแน่นอน นี่แค่ภาคมันบอกว่าเป็น เออ...ผัว นั่นแหละครับ ยังใส่กันเละขนาดนี้ ถ้ามันรู้คงมีใครได้ตายจริงๆ แน่
“เป็นไงละมึง หึงไม่ดูตาม้าตาเรือ” ผมยกผ้าที่หอนักแข็งประคบให้มันที่นั่งหง่อยอยู่หน้าห้อง
“ก็มึงไม่บอกก่อนว่านั้นน้องมึง” ผมกดน้ำแข็งที่ถืออยู่ จนมันร้อง ก็มึงฟังกูซะที่ไหนละ
“มันไม่สังเกตบ้างรึไง หน้ากูกับมันคล้ายกันซะขนาดนั้น”
“ใครมันจะไปสังเกต ก็มันแม่งกำลังกอดมึงอยู่” มันส่งเสียงโอดครวญ ผมอดขำหน้ามันตอนนี้ไม่ได้ หน้ามันที่กำลังเหวออยู่
“นี่มึงไปชอบคนแบบนี้ได้ไงวะ โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่าเป็นน้องแฟนตัวเอง” มิกซ์มันเดินมากดตามองต่ำที่ไอ้ภาค แปลกครับที่ภาคมันไม่ตอบโต้อะไร สงสัยมันจะยอมรับครับว่ามันหึงจนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
“ลุก เข้าไปในห้องเดี๋ยวทำแผลให้” มันส่งสายตาอ้อนให้ผมช่วยดึงมันให้ลุกขึ้น มันยังมีหน้ามาอ้อนอีกเหนื่อยใจกับมันจริงครับ
ผมนั่งคุยกับมิกซ์ ที่จู่ๆก็โผล่มาที่มหาลัยผมแบบไม่บอกไม่กล่าว แถมยังมีเรื่องกับภาคมันอีก มันบอกว่ามันปิดเทอมเรียบร้อย ผมก็ลืมไปว่าโรงเรียนกับมหาลัยเปิดปิดไม่พร้อมกัน และที่สำคัญมันจบมอหกเรียบร้อยตอนนี้รอผลสอบออก มันสมัครเข้าเรียนที่มหาลัยเดียวกันกับผม และที่สำคัญคณะเดียวกันด้วย มันบอกว่าจะได้ให้ผมช่วยติวตอนสอบด้วย และที่มันมาหาผมตอนปิดเทอมก็เพราะว่ามันอยากมาหางาน จะได้หาเงินช่วยผมด้วย ถึงมันจะเจ้าชู้หรือเกเรไปบ้าง แต่อย่างน้อยมันก็มีความคิดที่อยากแบ่งเบาภาระของพ่อแม่และก็ผม แต่ความรู้สึกผมว่ามันต้องมีเรื่องวุ่นๆ เพิ่มขึ้นมาแน่นอน
“มึงเลิกคุยโทรศัพท์ได้แล้ว คุยไรกันนักหนา รำคาญ”
นั้นไงครับยังไม่ทันขาดคำ ปวดหัวแน่ไอ้ม่อนเอ๊ยยย
เขียนเสร็จก็รีบมาลงให้เลย หวังว่าจะชอบกันนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
