ตอนที่ 17
#สถานะ
ร่างกายผมสั่งให้สองข้างก้าวเดินออกมาจากตรงนั้น ทั้งที่เหมือนว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ผมมีมันหายไป นี่หรอธุระที่มันหายไปทั้งวัน นี่หรอที่เป็นเหตุผลที่มันเรียกผมออกมาเจอข้างนอก ที่ผ่านมันหลอกผมมาตลอดเลยหรอ
น้ำตาผมเอ่อไหล่ลงอาบสองแก้ม ทำไม ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับ ทั้งๆ ที่มันขอให้เชื่อใจมัน จนตอนนี้เกือบทั้งหมดของหัวใจผมมีแต่มัน มันต้องการเห็นผมเจ็บ เห็นผมเป็นคนโง่ที่โดนมันหลอกปั่นหัวไปวันเท่านั้น
ผมคงเป็นคนไม่มีโชคเรื่องความรักเลยนะครับ ผมเจ็บเพราะความรักมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ดูไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆ มา คงเป็นเพราะความโง่ของผมเอง โง่ที่จะเชื่อใจคนที่เคยทำร้ายผมมาตลอด
‘ภาค’
มันโทรหาผมหลายครั้ง ผมเพียงปล่อยมันดังจนหยุดไปเอง มันจะโทรมาหลอกอะไรผมอีก ผมคงไม่เชื่อมันอีกแล้ว ผมได้เห็นกับตาตัวเองขนานนั้นแล้ว ผมคงไม่ปล่อยให้ตัวเองโง่อีกรอบแน่
“ม่อนมึงเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
ผมไม่ทันสังเกตว่ารถของมันจอดอยู่หน้าหอ มันวิ่งเข้ามารวบตัวกอดผมทันที
“มึงเป็นอะไร” มันกอดผมแน่น พร่ำถามผมอยู่ซ้ำๆ ผมยอมรับความสามารถมันมากเลยครับ สกิลการโกหกของมัน ตั้งแต่วันนั้นที่มันเข้ามาบอกว่าชอบผม จนตอนนี้มันก็ยังคงโกหกได้เนียน เนียนมากจนผมเกือบจะหลงเชื่อมันอีกครั้ง ถ้าภาพที่มันกำลังจูบกับผู้หญิงคนนั้นไม่ผุดขึ้นมาเตือนสติผมไว้ก่อน
ผมพยายามดันตัวเองออกจากมัน จนแขนทั้งสองข้างมันหลุดออก ผมใช้โอกาศนั้นเบี่ยงตัววิ่งหนีมันขึ้นหอพักทันที แน่นอนครับว่ามันตามผมขึ้นมาไม่ได้แน่นอนเพราะที่หอผมห้ามคนนอกเข้า นอกจากจะมีคนในหอพาขึ้นมาเท่านั้น
ผมพยายามที่จะไม่นึกถึงถึงมัน ซุกหน้าเข้ากับหมอน ผมไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงร้องไห้ของผม ถ้าเขารู้ว่าผมร้องไห้เพราะเรื่องนี้คงสมน้ำหน้าผมที่ปล่อยให้ตัวเองโดนหลอกง่ายขนาดนี้
ผมพยายามไม่นึกถึงเรื่องที่ผ่านมาระหว่างผมกับมัน ถึงอย่างนั้นแล้วยิ่งผมบอกว่าไม่นึกถึงเท่าไรภาพของมันยิ่งลอยเข้ามาในหัว ภาพที่มันยิ้มให้ผม ภาพเวลาที่มันทำตัวเหมือนเด็กตอนกำลังอ้อนผม อ้อมกอดที่ผมคิดว่ามันอบอุ่นมากตอนนั้น มันทำให้ผมยิ่งรู้สึกหนาว หนาวจนตัวสั่นไปหมด
“ม่อนมึงเป็นไรรึเปล่า ภาคมันโทรตามให้กูมาดูมึง” เสียงนัทดังอยู่หน้าประตูห้อง ถึงตอนนี้ผมอยากจะบอกมันว่าอยากอยู่คนเดียวสักเท่าไร คงดูเห็นแก่ตัวไปเพราะนี้ก็เป็นห้องของมันเหมือนกัน
ผมเช็ดน้ำตาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู ไม่ใช่แค่นัทครับที่อยู่หน้าห้อง ยังมีมิกซ์ รวมถึงแก๊งเพื่อนผมครบทุกคน
“ใครทำอะไรมึงม่อน” มิกซ์เดินเข้ามากอดผมทันที มันคงเห็นสีหน้ากับอาการตาบวมแดงจากการร้องไห้
ผมปล่อยน้ำตาให้ไหลลงอีกครั้ง ภาพที่มันจูบกับผู้หญิงยังลอยเข้ามาในหัวผมตลอด
“มึงใจเย็นๆ เล่าให้กูฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“มันหลอกกู ที่ผ่านมามันหลอกกูมาตลอด” ผมพยายามข่มใจตัวเอง เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้พวกมันฟังทั้งน้ำตา
“มันทำแบบนั้นกับมึงได้ไง กูจะไปจัดการมัน” มิกซ์ปล่อยมือจากผม ลุกเดินออกไปนอกห้อง มันคงลงไปหาภาคแน่ๆ ตอนนี้ผมหมดแรงที่จะห้ามมันจริงๆ ครับ
“มึงเข้าเข้าใจอะไรผิดกันรึเปล่า”
ทุกหันมองไปที่ไอ้อาร์มที่ยืนขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรอยู่
“วันนี้ที่มึงบอกว่ามันหายไปทั้งวันอะ มันอยู่กับกู มันมาขอให้กูเล่นกีตาร์ให้มึงอะ มันดูตื่นเต้นยังไงไม่รู้ร้องผิดร้องถูก กูนี้เจ็บนิ้วไปหมด เกือบขึ้นเวทีไม่ทัน กูคิดว่ามันจะเซอร์ไพร์มึง ไม่คิดว่ามัน...จะเซอร์ไพร์แบบนี้” อาร์มเล่าเรื่องวันนี้ให้ฟัง
“ม่อนมึงใจเย็นๆ แล้วลองฟังเหตุผลของมันดูก่อนไหม” เฟิร์นหันมาแนะนำ ผมควรจะทำตามที่เฟิร์นแนะนำให้ ใจหนึ่งผมไม่อยากกลับไปให้มันโกหกผมอีกแล้ว อีกใจหนึ่งกูอยากรู้จากปากมันว่าทำแบบนี้ทำไม
“จะเอายังไงก็รีบคิด ถ้าไม่รีบภาคได้ตายจริงแน่” มีนวิ่งหน้าตั้งเขามาหลังจากที่เดินตามมิกซ์ออกไป
ผมชะโงกหน้าออกออกไปมองที่ระเบียง ‘ภาค’ ตอนนี้มันกำลังนอนขดตัวอยู่ใต้เท้าของมิกซ์เรียบร้อย
ผมไม่รู้ว่าทำไม่ขาทั้งสองข้างผมขยับก้าวเร็วแบบนี้ ผมไม่ควรเป็นห่วงมันไม่ใช่หรอ แล้วทำไมผมถึงควบคุมตัวเองให้วิ่งไปหามันไม่ได้
“มิกซ์พอ พอได้แล้ว” ผมวิ่งเข้าไปลากตัวมันออกมา เกือบจะสู้แรงมันไม่ไหว ยังดีที่มีนัทกับอาร์มช่วยล็อกตัวมันไว้
“กูขอคุยกับมันแค่สองคนนะ” นัทกับอาร์มพยักหน้ารับ ก่อนลากตัวมิกซ์ออกไป
“มึงมีไรจะพูดไหม” ผมถามโดยที่ไม่มองหน้ามัน ขืนมองผมคงทนไม่ได้ที่เห็นมันเจ็บแบบนั้น นี่ผมยังเป็นห่วงมันอีกหรอ
“มึงกำลังเข้าใจกูผิด กูกับ...มิ้น เราเคยเป็นแฟนกัน ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนทิ้งกูไป จู่ๆ วันนี้เขาก็กลับมาขอคืนดีกับกู” มันลุกขึ้นยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่ไหลตรงมุมปากมัน
“มึงก็ยังรักเขาสินะถึงได้จูบกันขนาดนั้น”
“เขาจูบกู กูไม่ได้จูบเขาเลย กูยอมรับว่าตอนนั้นกูรักเขามาก แต่ตอนนี้กูมีแค่มึง มึงคนเดียวเท่านั้น” มันเดินเข้ามากุมมือผมไว้
“แล้วเรื่องที่กูหายไปวันนี้ กูก็เตรียมจะเซอร์ไพร์ขอมึงเป็นแฟน กูไม่คิดว่าเขาจะกลับมา ถึงเขากลับมากูก็ไม่มีวันกลับไปหาเขา”
“แล้วกูจะมั่นใจกับสิ่งที่มึงพูดได้แค่ไหน”
“กูยอมให้มิกซ์มันซ้อมกูเพราะแค่คิดว่ามึงจะเป็นห่วงกู ออกมาหากู ออกมาคุยกับกู กูยอมเจ็บถ้าจะทำให้มึงยอมฟังความจริงจากปากกู”
จะมีสักกี่คนที่ยอมทนมือทนเท้าให้คนอื่นซ้อมอยู่แบบนั้น ยิ่งกับภาคแล้ว มันไม่มีทางเป็นผู้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวแน่ นี่ผมทำให้มันต้องเจ็บตัวขนาดนี่เพราะแค่ความเข้าใจผิด ผมกลายเป็นคนขี้หึงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร
ผมเดินเข้าไปลูบหน้าของมันด้วยมือทั้งสองข้าง
“ขอโทษ กูขอโทษ” ผมโถมเข้าไปกอดมัน น้ำตาผมกลับมาไหลอาบแก้มอีกครั้ง
“กูผิดเองที่ไม่เคลียตัวเอง จนมึงเข้าใจผิด”
“กูขอโทษๆ” ผมพร่ำบอกมันอยู่อย่างนั้น อย่างน้อยก็ทำให้มันรู้ว่าผมเป็นห่วงมันมาก
“มึงไม่ต้องขอโทษกูหรอก มึงหยิบมือถือขึ้นมาดูสิ”
ผมหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง พร้อมกับแจ้งเตือนจากแอพเฟสบุ้ค
‘ภาค ภาค ได้แท็กคุณในวิดีโอ’
ผมกดเข้าไปดูการแจ้งเตือนตามที่มันบอก ภาพของมันนั่งคู่กับไอ้อาร์ม ที่กำลังถือกีตาร์อยู่ในมือ
เสียงอินโทรเพลงดังขึ้นหลังจากผมกดปุ่มสามเหลี่ยมตรงกลาง
แม้วันคืนจะเปลี่ยนเวียนหมุนไป
ยังคงคิดถึงเธออยู่
ไม่รู้เพราะเหตุใด
รักในวันวาน
ที่ผ่านเลยล่วงไป
แต่มองไปรอบกาย
ฉันอยากมีเธอ
อยากจะขอแก้ไขเรื่องราวของเรา
กับสิ่งที่ฉันพลาดพลั้ง
ที่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจ
จะได้ไหมเธอ
โปรดอย่าปล่อยมือฉัน
อย่าจากไปไหนเลย
แค่อยากให้เธอรู้
ฉันยังรักเธอเหมือนเคย
เสียงร้องของหัวใจ
ร่ำร้องหาแต่เธอ
อยากมีเธอเคียงข้างฉัน
เหมือนเดิม
แม้เนิ่นนานไม่เคยเปลี่ยน
หัวใจ
แค่ได้ขอมีเธออยู่
ไม่เคยขอสิ่งใด
นึกถึงวันวาน
ที่มีเธอข้างกาย
จะไม่ไปรักใคร
รอแค่เพียงเธอ
อยากจะขอแก้ไขเรื่องราวของเรา
กับสิ่งที่ฉันพลาดพลั้ง
ที่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจ
จะได้ไหมเธอ
โปรดอย่าปล่อยมือฉัน
อย่าจากไปไหนเลย
แค่อยากให้เธอรู้
ฉันยังรักเธอเหมือนเคย…
ขอให้เธออภัยทุกสิ่ง
อยากให้เธอได้เห็นใจ
เธอเป็นเหมือนคำตอบสุดท้ายที่มี
ขอเพียงเธอ
โปรดอย่าปล่อยมือฉัน
อย่าจากไปไหนเลย
แค่อยากให้เธอรู้
ฉันยังรักเธอเหมือนเคย
เสียงร้องของหัวใจ
ร่ำร้องหาแต่เธอ
อยากมีเธอเคียงข้างฉัน
เหมือนเดิม
ตลอดไป
[/i]
คำตอบสุดท้าย - Airborne
[/i]
‘กูรู้ว่าที่ผ่านมากูเคยทำผิดกับมึงไว้ กูรู้ว่ามันหนักเกินให้อภัย แต่ต่อจากนี้กูขอโอกาสให้กูดูแลมึงได้ไหม’
‘เป็นแฟนกูนะ’
“ตื๊ดๆ ๆ ๆ”
เสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังขึ้นหลังจากวิดีโอจบลง
‘ภาค ภาค ได้ระบุว่าคุณสองคนคนคบกันอยู่’
ซ่อน เพิ่มบนไทม์ไลน์
ภาคยืนมองหน้ารอคำตอบจากผม
“ตึ๊ดๆ ๆ ๆ”
มันโผเข้ากอดผมทันทีที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากมือถือ
‘ภาค ภาค กำลังคบอยู่กับ MON KUNG’
Part
ช้อป
“ยังชอบม่อนมันอยู่หรอ”
ผมกำลังยืนมองดูม่อนที่กำลังโยกตัวตามจังหวะเพลง เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองก็เจอกับน้องชายของม่อนยืนยิ้มอยู่
“ปะ...เปล่า” ผมบอกปฏิเสธไป น้องมันคงรู้แหละครับว่าผมโกหก ก็เสียงผมสั่นขนาดนั้น
“ไม่ชอบก็ไม่ชอบ” บทจะเชื่อก็เชื่อง่ายเลยอะไรของไอ้เด็กคนนี้
“เดี๋ยววันหลังผมสอนวิธีจีบให้พี่เอง รับรองไม่ผิดหวัง” มันยื่นหน้าเข้ามากระซิบที่ข้างหูผม
ไอ้เด็กคนนี้มันคงเห็นผมตอนนี้เหมือนแมว แต่มันคงยังไม่เคยเห็นผมตอนเป็นเสือแน่ๆ หึๆ