หัวข้อ: Only You :: จะรักนาย เท่าชีวิต (Y) – ตอนที่ 60 จบภาค 1 (UP:: 09/06/62) #หน้า 10

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เพิ่งเข้ามาอ่าน  ชอบบบบบบบบบบ 

เบล แฟนเก่ายิ่งใหญ่ใช่ไหม 
ยิ่งใหญ่ สมกับที่แต้มเรียกจริงๆ "ไอ้(หมา)จิ้งจอก"
อยากให้แต้มได้มีทางที่จะเรียนต่อ เพราะแต้มก็เรียนดี แบบได้ทุนเรียนน่ะ 

อ๊อด ทำตัวไม่ดี ไปที่ตัวเองชอบ ก็หมดเวรหมดกรรมกับต้องตาซะที 
       
 

[จากต้นจนอวสาน]

เพิ่งเข้ามาอ่าน  ชอบบบบบบบบบบ 

เบล แฟนเก่ายิ่งใหญ่ใช่ไหม 
ยิ่งใหญ่ สมกีบที่แต้มเรียกจริงๆ "ไอ้(หมา)จิ้งจอก"
อยากให้แต้มได้มีทางที่จะเรียนต่อ เพราะแต้มก็เรียนดี แบบได้ทุนเรียนน่ะ 

อ๊อด ทำตัวไม่ดี ไปที่ตัวเองชอบ ก็หมดเวรหมดกรรมกับต้องตาซะที 
       
 

ขอบคุณที่ติดตามครับ ชื่นใจจังที่ได้รู้ว่าคนอ่านชอบ ^___^

[kawisara]

ตาอ๊อดคิดถูก
วิถีคนเลวจุดจบแบบนี้
จะได้ไม่เป็นภาระสังคม

[จากต้นจนอวสาน]

​ตอนที่ 51. ส่งท้ายปีเก่า



แต้มนั่งที่ระเบียงหน้าบ้านฟังบทสนทนาของแม่กับพี่ต้องตาตั้งแต่ต้นจนจบแต่ไม่ได้ออกความเห็นว่าอย่างไร เขารู้จักกับลุงอ๊อดตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่ได้สนิทชิดเชื้อกัน ไม่เคยพบเจอกันตามที่ต่างๆมาก่อน อีกทั้งยังไม่รู้ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างพี่สาวของตนอีกด้วย ผู้ใหญ่บ้านนี้ไม่ค่อยเล่าเรื่องสมัยก่อนมากนักราวกับว่าจะปล่อยให้มันเลือนหายไปกับสายลม



ตามธรรมเนียมของคนแถบชนบทของเชียงราย จะเก็บศพไว้ที่บ้านเพื่อทำพิธีสวดพระอภิธรรม หลังจากนั้นเคลื่อนศพเผาที่สุสานประจำหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านที่เป็นญาติสนิท บ้านใกล้เรือนเคียงหรือคนรู้จักมักจี่ก็จะพากันไปบ้านของผู้ตาย บ้างก็ใช้รถอีแต๋นขนเต็นท์เหล็กขนาดใหญ่ บ้างก็ช่วยกันลำเลียงอุปกรณ์ทำอาหาร อันได้แก่ เตาแก๊ซ หม้อ ไห ทัพพี กระทะ ถ้วย ช้อน จาน ชาม กะละมัง ถังน้ำ ถาด ตะกร้าและของอีกจิปาถะเพื่อนำมาใช้ทำอาหารเลี้ยงแขกที่มาช่วยงานตั้งแต่หัววัน



ผู้เฒ่าผู้แก่รวมไปถึงคุณย่าและคุณยายของแต้มก็จะมานั่งเตรียมดอกไม้ ธูป เทียนและของเซ่นไหว้ตามความเชื่อ เนื่องจากทางเจ้าภาพเก็บร่างไร้วิญญาณไว้แค่สองคืนเท่านั้น กิจกรรมต่างๆจึงค่อนข้างรวบรัดไปเสียหมด แต้มและยิ่งใหญ่ถูกแม่ใช้ให้มาช่วยงานตามที่พอจะช่วยได้ในฐานะเพื่อนร่วมหมู่บ้าน ยังดีที่ทั้งคู่ทำการบ้านตั้งแต่ก่อนกลับมา ไม่อย่างนั้นคงไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะไปช่วยขนเต็นท์ จัดเก้าอี้หรืองานใช้แรงอื่นๆ



อากาศหนาวของวันสิ้นปีเริ่มทรงอานุภาพมากขึ้นในช่วงเย็น หลังจากช่วยจัดสถานที่และอิ่มหมีพีมันกับอาหารเย็นที่งานแล้วสองหนุ่มรีบกลับอาบน้ำตั้งแต่หัวค่ำ ถึงแม้จะมีน้ำที่แม่ตักจากบ่อน้ำหน้าบ้านใส่ถังขนาดใหญ่และตากแดดไว้ตั้งแต่เช้าก็ไม่ช่วยอะไรมากนัก ทั้งคู่ตกลงใจว่าจะอาบด้วยกันเพื่อประหยัดเวลา แต่กลายเป็นว่ามาแย่งกันอาบเสียมากกว่า ยิ่งค่ำอากาศก็ยิ่งเย็น



“ใหญ่ ขันน้ำ ขันน้ำ แชมพูเข้าตา เร็วเข้า” เสียงแต้มเอะอะลั่นเมื่อควานหาขันน้ำในถังไม่เจอสักที



ซ่า....



เสียงน้ำราดตัวแทนที่จะเป็นส่วนหัวทำให้แต้มขนลุกซู่ เพราะในห้องนำถึงแม้จะมีน้ำอุ่นที่ตากแดดไว้ทั้งวันก็ยังมีถังน้ำที่เปิดน้ำเย็นทิ้งไว้ทั้งวันตั้งอยู่เช่นกัน



“อ๊าก เย็น เล่นอะไรเนี่ย” แต้มร้องเสียงดัง ความเย็นเยียบของน้ำที่ราดทำให้หนาวจนตัวสั่น



“อ้าว ผิดถัง โทษทีๆๆ” ยิ่งใหญ่ตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงมากกว่าจะสำนึกผิดจริงตามที่เอ่ยปาก



“อย่าเพิ่งแกล้งสิ เร็ว แชมพูเข้าตา” แต้มที่หลับตาอยู่พยายามหรี่ตามองเพื่อนที่ถือขันน้ำไว้ ห้องน้ำมีขนาดกว้างมากพอที่จะวิ่งเล่นได้ พื้นห้องน้ำค่อนข้างลื่นเพราะไม่ได้ปูกระเบื้องปูพื้น แต้มยื้อแย่งขันน้ำจากเพื่อนอย่างทุลักทุเล ยิ่งใหญ่ยิ่งสนุกเมื่อเห็นอีกฝ่ายยื่นมือคว้าสะเปะสะปะ



“ทางนี้ๆ”



“โอ๊ย จะแกล้งอีกนานมั้ยเนี่ย” แต้มบ่นอุบ



“สองหนุ่ม อย่าสนุกเพลินนะ ค่ำแล้วระวังเป็นหวัด” เสียงแม่ตะโกนมาจากบนเรือน นึกยิ้มที่ลูกชายทั้งสองเล่นกันเหมือนเด็กสิบขวบ



“คร้าบ” สองเสียงตอบประสานก่อนที่แต้มจะคว้าขันน้ำจากมือเพื่อนมาได้ แรงสะบัดทำให้ยิ่งใหญ่ถลาชนแต้มจนลื่นติดผนัง



ทั้งคู่มีแต่กางเกงในผืนบางกางกั้นแทบจะแนบลำตัวชิดกันจนได้ยินเสียหัวใจเต้นเป็นจังหวะ เสียงลมหายใจที่หอบถี่จากความเหนื่อยจากการแกล้งกันเมื่อครู่ดังชัดขึ้น แต้มชะงักมือเพราะแผ่นหลังชนกับกำแพงห้องน้ำแรงพอที่จะทำให้จุก และยิ่งอึดอัดมากขึ้นเมื่อมีร่างที่สูงกว่าชนเข้ามาอย่างจังในจังหวะที่ถูกสะบัดขันน้ำออกจากมือ หัวของยิ่งใหญ่ชนที่ไหล่ของเพื่อนรักพอดี ไหปลาร้าแหลมกระแทกหน้าผากราวกับชนก้อนหินก็ไม่ปาน จมูกโด่งชนกับแผ่นหน้าอกสีแทนหากเลื่อนลงอีกนิดจะเห็นหัวนมสีน้ำตาลที่ชูชันจากการโดนราดน้ำเย็นเมื่อก่อนหน้านี้ ยิ่งใหญ่กระชับสองมือเข้ากับใต้ราวนมเพื่อนจนลำตัวอีกฝ่ายแนบชิดจนแทบจะกลายเป็นท่ากอด



“ออกไป จะราดน้ำ” ทั้งหมดนี้เป็นเวลาเพียงชั่วครู่ แต่ดูเหมือนจะแสนยาวนานสำหรับใครบางคนที่กำลังยิ้มอย่างพึงพอใจ



“มา เดี๋ยวราดให้” ฝ่ายที่แกล้งเพื่อนยื่นข้อเสนอ แต่แฝงไว้ด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก



“ไม่ต้อง เมื่อกี้ก็ราดมาจนขนลุกไปหมดละ” แต้มห้าม เพราะยังไม่เชื่อใจอีกฝ่ายได้เต็มที่ หากพลั้งเผลออาจจะถูกราดน้ำเย็นอีก



“นายมันอ่อน” ยิ่งใหญ่เยาะ



“เหรอ ลองดูไหมล่ะ นี่” แต้มสาดน้ำเย็นโครมใหญ่ไปที่ลำตัวของอีกฝ่าย ยิ่งใหญ่รู้สึกเย็นเยียบถึงกระดูก



“พอๆๆๆ ยอมแล้วๆ ไม่แกล้งแล้ว นายอาบไปเถอะ” ร่างสูงสั่นสะท้าน ความหนาวเหน็บนี่มันกรีดลึกลงกระดูกเลยทีเดียว



“เอาขันมาให้แต่แรกก็จบ” แต้มบ่นพลางตักน้ำรดตัวจนสะอาด



“คืนนี้จะไปงานศพไหม” ยิ่งใหญ่ถาม



“ไปแหละ แต่คงไม่กลับดึกมาก”



“โอเค งั้นจะได้รีบอาบ”



“ให้ไวเลยไอ้คุณชาย ตั้งแต่เข้ามาเนี่ยนายเพิ่งจะล้างหน้าเองมั้ง”



แต้มบ่นเพื่อนสนิทพลางเช็ดตัวให้แห้ง เริ่มตั้งแต่เช็ดผมลงมาถึงลำตัว ก่อนจะถอดกางเกงในเผยเห็นแก้มก้นกลมกลึงแน่นขนัด ยิ่งใหญ่มองภาพนั้นอย่างตกตะลึง ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันมานาน แต้มก็ไม่เคยจะเปลือยกายต่อหน้าเขามาก่อน แผ่นหลังกว้างสมส่วนกำลังเช็ดตัวอย่างขะมักเขม้น ยิ่งใหญ่ซึมซับภาพเรือนร่างของอีกฝ่ายอย่างเงียบเชียบและหวังว่าจะไม่ถูกสังเกตว่าทำไมถึงได้เงียบและอาบน้ำอย่างว่าง่ายเช่นตอนนี้



เมื่อแต้มพันผ้าเช็ดตัว ยิ่งใหญ่กำลังเอาน้ำราดศีรษะหลังการสระผม เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นมัดกล้ามเบื้องหน้าที่คุ้นเคยของเพื่อนรักที่พร้อมจะออกไปแต่งตัวบนเรือน ยิ่งใหญ่ราดน้ำอีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีแชมพูหลงเหลืออยู่แล้ว แต้มฮัมเพลงและเดินออกไปข้างนอกอย่างเคยชินปล่อยให้คนที่กำลังอาบน้ำอยู่เกาะผนังห้องน้ำด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไป ลมหายใจร้อนแรงคุกรุ่น ภาพแผ่นหลังเรือนร่างสวยงามของเพื่อนรักยังติดตรึง บั้นท้ายที่สวยงามนั้นกระตุ้นความรู้สึกซ่อนเร้นบางอย่างให้ตื่นขึ้นมา แม้นพยายามสะกดกลั้นมันไว้เต็มกำลังในช่วงที่อยู่ด้วยกันเมื่อกี้ แต่ตอนนี้บางอย่างในตัวกำลังลุกโชน ยิ่งใหญ่ถอดกางเกงในตัวบางออก จับจ้องบางอย่างที่ชูชันอย่างโหยหา มือใหญ่ของวัยรุ่นที่กำลังก้าวเข้าสู่วันผู้ใหญ่เกาะกุมบางอย่างนั้นไว้ ภาพอันสวยงามในหัวกำลังยั่วยวนเสียจนแทบบ้าพร้อมกับแรงเคลื่อนไหวที่ทำให้ลมหายใจของเขาหอบโยนอย่างคลุ้มคลั่ง



***********************************************************************



คืนสิ้นปีอากาศหนาวจนต้องใช้ผ้าห่มผืนใหญ่ซ้อนกันถึงสองผืน บ้านไม้ของคุณย่าสร้างมานานจนฝาบ้านหดตัวจนมีรูให้ลมหนาวเล็ดลอดเข้ามาเหยียบย่ำให้ต้องพึ่งเสื้อกันหนาวตัวใหญ่และความอบอุ่นของผ้าห่ม หลังจากฟังสวดพระอภิธรรมแล้วสองหนุ่มก็คอยช่วยเสิร์ฟน้ำและของว่างยามดึก วงไพ่และไฮโลเปิดทำการทันที่เมื่อพระสงฆ์เดินทางกลับวัด แต้มและยิ่งใหญ่ที่ท้าลมหนาวโดยการสวมแค่เสื้อยืดคอกลมก็พากันยอมแพ้และกลับบ้านในที่สุด



“ไงล่ะหนุ่มๆ แม่บอกแล้วว่าให้ใส่เสื้อกันหนาวไปก็ไม่เชื่อ”



“ก็ตอนนั้นมันร้อนนี่นา” แต้มเป็นคนตอบคำถาม ด้วยความที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ จึงทำให้ไม่รู้สึกหนาวเช่นเคย แต่นั่นกลับทำให้ทั้งคู่ต้องทนนั่งหนาวตอนที่อยู่ในงาน



“ไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตาแล้วรีบเข้านอนล่ะ แม่วางผ้าห่มไว้ให้ละคนละผืน”



แต่เมื่อพวกเขาแยกกันห่ม กลับพบว่ายังคงหนาวอยู่ไม่น้อย จึงตัดสินใจเอามาซ้อนและยัดตัวเองไปนอนเบียดกันในนั้นแทน แต้มใช้สองเท้าเสียดสีกันเพื่อเพิ่มความอบอุ่น เมื่อเหยียดเท้าไปชนของอีกฝ่ายจึงได้รู้ว่ามีใครบางคนกำลังท้าทายความหนาวอยู่



“นายไม่สวมถุงเท้าเหรอ”



“ไม่ใส่อะ ไม่ได้เอามาด้วย”



“อ้าว แล้วทำไมไม่บอก เดี๋ยวลุกไปเอามาให้”



“ไม่ต้องหรอกแต้ม นอนเถอะ หนาว” ยิ่งใหญ่ดึงแขนเพื่อนไว้ เพราะไม่อยากให้ไออุ่นจากการนอนเบียดกันหายไป



“เดี๋ยวนายก็นอนดิ้นอีก สวมถุงเท้าหน่อยก็ดี” แต้มลุกไปเปิดไฟและรื้อในชั้นวางชุดชั้นในและรองเท้าของตู้เสื้อผ้าที่ตั้งอยู่ปลายเตียงก่อนจะกลับมาพร้อมกับถุงเท้านักเรียนที่ข้างหนึ่งเป็นสีน้ำตาลและข้างหนึ่งเป็นสีขาว



“ทำไมมันมีสองสีล่ะ” ยิ่งใหญ่ถามอย่างแปลกใจ



“หาคู่มันไม่เจออะ สงสัยเอาไปไว้ที่หอหมดละ ใส่ๆไปก่อนละกัน กันหนาว”



“ขอบใจนะ” ยิ่งใหญ่รับมาสวมก่อนมุดตัวใต้ผ้าห่มอุ่นอีกครั้ง



“นายฟังอะไรอยู่อะ” แต้มนอนทับอะไรบางอย่างจึงทักออกมา



“หืม อ๋อเนี่ยเหรอ ฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย” ยิ่งใหญ่หยิบซาวด์อะเบาท์ที่เพิ่งไปซื้อมาล่าสุดขึ้นอวด



“ใครสอนให้นายเสียบหูฟังตอนนอนเนี่ย”



“ไม่มี ก็แค่อยากฟัง นายนี่ขี้บ่นไม่หายเลยนะ”



“เก็บก่อน รู้อยู่ว่าเห่อ แต่ก็ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้”



“แป๊บนึงสิ ยังไม่อยากหลับตอนนี้อะ”



“ทำไมอีกล่ะ” แต้มถาม



“ก็วันนี้วันสิ้นปีนะ ถ้าหลับตอนนี้ก็ไม่ได้สวัสดีปีใหม่อะดิ”



“นายจะพูดกับใครล่ะ เดี๋ยวเราก็หลับแล้ว”



“เออ จริงด้วย นายยิ่งนอนหลับง่ายๆอยู่ งั้นเอางี้ ใส่หูฟังไว้ข้างนึงและห้ามนอน”



“อ้าว ไหงมาบังคับกันแบบนี้ล่ะ” แต้มบ่น



“ก็เราอยากสวัสดีปีใหม่กับนายเป็นคนแรกนิ” ยิ่งใหญ่พูด ถึงแม้น้ำเสียงจะฟังดูปกติ แต่ภายในใจกลับสั่นรัวเพราะคิดว่าไม่น่าพูดทำนองนี้ออกไปเลย มันฟังแล้วเหมือนคนรักกำลังออดอ้อนกันไม่มีผิด



***********************************************************************

จบตอน...

[kawisara]

ใหญ่มันขี้อ้อน

แถมเจ้าเล่ห์

แต้มตามมันไม่ ทันหรอก

[จากต้นจนอวสาน]

ใหญ่มันขี้อ้อน

แถมเจ้าเล่ห์

แต้มตามมันไม่ ทันหรอก

ใช่ๆ สงสารแต้ม ไม่ทันไอ้หมาจิ้งจอกหรอก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จิ้งจอกใหญ่ แอบชอบแต้ม   

รู้ซึ้งความเย็นของน้ำทางเหนือเลย 
เหมือนน้ำละลายน้ำแข็ง   
เนี่ย....เป็นใหญ่จะนอนกอดแต้มไปเลย  อุ่นดีออก   
       
 

[DrSlump]

 

แหม่...ก็อยากจะหวีดบ้างไรบ้าง  ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ทั้งทีนะ  ใช่ป่ะตาใหญ่

[imac]

ใหญ่จะนอนกอดแต้มไหมเนี่ย

[จากต้นจนอวสาน]

จิ้งจอกใหญ่ แอบชอบแต้ม   

รู้ซึ้งความเย็นของน้ำทางเหนือเลย 
เหมือนน้ำละลายน้ำแข็ง   
เนี่ย....เป็นใหญ่จะนอนกอดแต้มไปเลย  อุ่นดีออก   
       
 

จริงครับ น้ำเย็นตอนหน้าหนาวของทางเหนือคือที่สุดจริงๆ
หนาวถึงกระดูกดำเลยครับ

[จากต้นจนอวสาน]

แหม่...ก็อยากจะหวีดบ้างไรบ้าง  ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ทั้งทีนะ  ใช่ป่ะตาใหญ่

ตาใหญ่คือจิ้งจอกจอมเจ้าเล่ห์ของแท้และแน่นอน อิอิ

[จากต้นจนอวสาน]

ใหญ่จะนอนกอดแต้มไหมเนี่ย

จากในเรื่องที่ผ่านมา ... กอดตลอดเลยครับ >___<

[lovenine]

มาต้อเร็วๆ เลย รอยถ นะจร้า

[ommanymontra]

 


 

[จากต้นจนอวสาน]

มาต้อเร็วๆ เลย รอยถ นะจร้า

อีกไม่นานครับ รอแป๊บนึงงงงงงง อิอิ

[จากต้นจนอวสาน]

​จะรักนาย เท่าชีวิต – Only You

ตอนที่ 52. ต้อนรับปีใหม่



ยอดเยี่ยมเพิ่งถึงบ้านหลังจากที่ไปส่งแฟนสาวกลับคอนโดเมื่อชั่วโมงที่แล้ว การจราจรของกรุงเทพยามใกล้สิ้นปีนั้นโล่ง แต่งานที่โรงแรมกลับแน่นจนน่าปวดหัว ลูกค้าจากต่างชาติทะยอยกันมาอย่างไม่ขาดสาย ถึงแม้พิษของวิกฤติต้มยำกุ้งจะลุกลามไปหลายต่อหลายภาคส่วน แต่ยังไม่กระทบถึงภาคธุรกิจนี้เท่าไรนัก อย่างน้อยก็ในตอนนี้

ถึงแม้ต้องตาจะทำงานเสร็จแล้ว ยอดเยี่ยมก็ยืนยันที่จะให้แฟนสาวรอเพื่อตนจะได้ไปส่ง เมื่อยกข้ออ้างสารพัด สุดท้ายต้องตาก็ยอมนั่งรอในห้องทำงานของเขาจนมืดค่ำ

ร่างกายอ่อนล้าจากการขับรถกำลังประท้วงให้รีบพักผ่อน ชายหนุ่มจอดรถคันงามไว้ที่โรงรถก่อนเปิดประตูและฮัมเพลงเข้าไปในบ้านอย่างอารมณ์ดี ไฟในห้องครัวปิดสนิท มือใหญ่ควานหาสวิตช์และเปิดเอาน้ำในตู้เย็นมาดับกระหาย มื้อเย็นง่ายๆของร้านอาหารตามสั่งละแวกคอนโดยังเต็มกระเพาะ บางครั้งต้องตาก็ทำกับข้าวไปที่ทำงานด้วย แต่ช่วงนี้ลูกค้าเยอะ ทำให้ไม่มีเวลาดังเดิม ยอดเยี่ยมจึงฝากท้องไว้กับอาหารของโรงแรมที่แสนอร่อย แต่ก็รู้สึกว่ามันอร่อยเกินไปจนบางครั้งก็เริ่มเบื่อ

ภายในบ้านค่อนข้างเงียบเพราะมีแต่ผู้เป็นแม่อยู่เท่านั้น พี่ชายคนโตคงจะเข้าเวรหรือไม่ก็ยังไม่ถึงบ้าน เสียงแว่วดังเล็ดลอดมาจากที่ไกลๆ แม่บ้านคงจะพากันดูละครในห้องนั่งเล่น และเป็นอย่างที่คิดเมื่อเขาเดินไปสมทบกับผู้เป็นแม่ที่นอนพิงโซฟาดูโทรทัศน์กันอยู่กับแม่บ้านทั้งสองคน

“อ้าว ตายอดกลับมาแล้วเหรอ มานั่งนี่สิแม่รออยู่”

“ครับแม่ มีอะไรหรือเปล่า” ยอดเยี่ยมนั่งลงข้างกาย แม่ร่างกายผ่ายผอม มีผ้าโพกศีรษะสีชมพูอ่อนพันรอบถึงแม้จะใกล้เวลาเข้านอนก็ตาม ใบหน้าดูมีเลือดฝาดมากขึ้นหลังจากที่ได้กลับมาพักที่บ้าน

“จริงๆก็มีแหละ เรื่องที่แม่คุยกับเราตอนนั้น ยังจำได้ไหม เรื่องหนูตา” ผู้เป็นแม่ตั้งคำถาม ยอดเยี่ยมคิดว่าต้องเป็นเรื่องที่เขายังค้างคำตอบเมื่อคราวนั้นอย่างแน่นอน

“จำได้สิครับ”

“แล้ว ได้คำตอบรึยัง”

“ยังครับแม่”

“ยิ่งช้าเท่าไรก็ยิ่งไม่ได้การนะตายอด” ยอดเยี่ยมถอนหายใจหนักหน่วง รู้สึกหนักใจกับท่าทีคาดคั้นของผู้เป็นแม่ ใจหนึ่งก็อยากจะคิดเรื่องนี้ให้ตก แต่อีกใจหนึ่งก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองพร้อมรับความจริงได้แค่ไหน

“พวกเธอไปดูกันในห้องนะ” ผู้เป็นแม่สั่งแม่บ้านให้ไปดูละครต่อในห้องพักหลังบ้าน ชายหนุ่มเริ่มเดาทางออกว่าแม่คงต้องการคำตอบแล้วตอนนี้

“ผมไม่รู้จริงๆครับแม่” ยอดเยี่ยมตอบเสียงค่อย นึกย้อนไปถึงเอกสารที่ผู้เป็นแม่ยื่นให้ในตอนนั้น ข้างในเป็นรายละเอียดของผู้หญิงที่เขากำลังคบหาอยู่อย่างละเอียดถี่ถ้วน

...อย่างละเอียดถี่ถ้วน...

“ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไร”

“อ๊อดครับ” ยอดเยี่ยมนึกถึงสภาพมอซอของคนในอดีต รู้สึกขยะแขยงปนเปกับความเวทนา

“ลูกรู้ใช่ไหม ว่า...” ผู้เป็นแม่สบตาลูกชายอันเป็นที่รัก นานแค่ไหนแล้วที่เธอปกป้องชายหนุ่มคนนี้ ถึงแม้ร่างกายจะกำยำสูงใหญ่ แต่เขาก็ยังเป็นเด็กน้อยในสายตาของเธออยู่เสมอ

“รู้ครับ แม่เป็นคนบอกเขาว่าคุณตาทำงานที่ไหน พักที่ไหน” ยอดเยี่ยมตอบโดยน้ำเสียงอ่อนระโหย

“แม่ขอโทษ” น้ำเสียงนั้นสำนึกผิดอย่างจริงใจ

“โธ่แม่ครับ”

“ถ้าแม่ไม่โง่ ไม่เขลา มันคงจะดีกว่านี้” ยอดเยี่ยมกอดร่างผ่ายผอมของผู้เป็นแม่อย่างเศร้าใจ “แม่รู้ว่าเรารักหนูตามาก ยิ่งรักมากเท่าไรแม่ก็ยิ่งรู้สึกผิด แม่ไม่น่าจ้างนักสืบไปทำแบบนั้นเลย”

“ผมเข้าใจครับ แม่อย่าคิดมากเลยนะ” ยอดเยี่ยมปลอบ

“แล้วผู้ชายคนนั้น ตอนนี้ยังมาเกาะแกะหนูตาอยู่ไหม”

“ไม่แล้วครับ”

“เฮ้อ โล่งอกไปที แม่รู้สึกไม่ดีเลยที่ทดสอบอะไรแบบนั้น หนูตาเป็นคนดีมากจริงๆ”

“ใช่ครับ คุณตาเป็นคนดี” ยอดเยี่ยมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“แม่ควรจะบอกความจริงหนูตาไหม”

ยอดเยี่ยมขบคิด ก่อนจะได้คำตอบที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับตอนนี้ “อย่าเพิ่งเลยครับแม่ ผู้ชายคนนั้นเพิ่งเสียเมื่อเช้านี้เอง เอาไว้ให้อะไรๆมันเข้าที่ก่อน ผมจะเป็นคนบอกทุกอย่างเอง”

“ตายจริง ผู้ชายคนนั้นตายแล้วเหรอ”

“ใช่ครับ ฆ่าตัวตาย” ยอดเยี่ยมตอบคำถามที่ผู้เป็นแม่สงสัยแต่ไม่ได้ถามมาตรงๆ ใบหน้าของเธอสลดลงอย่างเห็นได้ชัด

“คุณตาโอเคครับแม่ ทำใจได้ แม่อย่าคิดมากเลย”

“แม่ก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีแหละ ถ้าแม่ไม่เจ้ากี้เจ้าการแบบนี้ ผู้ชายคนนั้นคงไม่คิดสั้น” หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คราวนี้เธอทำเกินไปจริงๆ ความรักของผู้เป็นแม่ที่ต้องการทดสอบอะไรบางอย่างเลยเถิดจนทำให้ใครอีกคนต้องจบชีวิตลง

“คุณตาจะต้องเข้าใจ” ยอดเยี่ยมพูดอย่างไม่มั่นใจ

“แต่เราก็ไม่น่าทำแบบนั้นกับผู้หญิงดีๆแบบหนูต้องตาเลยนะ”

“คุณตาเขาจะต้องเข้าใจ คุณตาเป็นผู้หญิงใจกว้าง ไม่เก็บมาคิดมากหรอกครับ” ชายหนุ่มพูดซ้ำ แต่ยิ่งเอ่ยประโยคนี้ออกมาก็ยิ่งรู้สึกเคว้งคว้าง มันเหมือนประโยคปลอบใจตัวเอง มากกว่าจะเป็นความจริง

“เราคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ” ยอดเยี่ยมไม่กล้าตอบ ได้แต่ปล่อยให้ความเงียบพูดแทนความในใจทั้งหมดตอนนี้

ผมก็หวังเช่นนั้นเหมือนกันครับแม่....

***********************************************************************

“เห้ย พรุ่งนี้เช้าค่อยบอกก็ยังทัน นอนละ” แต้มยัดหูฟังใส่คืนที่หูเพื่อนแล้วล้มตัวลงนอนใต้ผ้าห่มอุ่น ปล่อยให้อีกฝ่ายนอนลืมตาโพลงในความมืด ลมหายใจของคนที่นอนอยู่ด้านข้างราบเรียบอย่างรวดเร็ว ยิ่งใหญ่ขยับให้ตัวชิดกันมากขึ้น ไออุ่นไหลวนไปมาใต้ผ้าห่ม ลมหนาวพัดกรูด้านนอกมีเสียงหยดน้ำเปาะแปะกระทบใบไม้และยอดหญ้า ยิ่งดึกเท่าไรไอเย็นก็มากขึ้นเท่านั้น คนที่ยังไม่นอนดูเวลา...อีกห้านาทีจะเที่ยงคืน

“แต้ม แต้ม ตื่นก่อน” ยิ่งใหญ่เรียกอีกฝ่ายในความมืดมิด แต้มนอนขดตัวอย่างสงบเงียบในความมืดไม่มีท่าทีตอบรับ เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงเขย่าตัวเพื่อนรักอยู่ครู่ใหญ่

“อะไรของนายเนี่ย” เสียงนั้นยานยืดเต็มไปด้วยความง่วงงุน

“จะเที่ยงคืนแล้ว”

“โอย จะนอนนนนนน” แต้มพลิกตัวตะแคงหันหลังให้ ยิ่งใหญ่เดาะปากอย่างขัดใจที่เพื่อนรักไม่สนใจทั้งที่ตนอยากจะพูดสวัสดีปีใหม่ด้วยเป็นคนแรก

“อีกนาทีเดียวเองน่า” เสียงมือถือสั่นไหวในความมืดเป็นระยะ ข้อความส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่จากเพื่อนๆส่งมาไม่ขาดสาย เหตุผลที่หลายคนต้องรีบส่งมาก่อนเพราะว่าตอนเที่ยงคืนคู่สัญญาณจะเต็มเนื่องจากมีคนจำนวนมากพร้อมใจกันระดมส่งข้อความและโทรออกทำให้เครือข่ายมือถือจะทำงานหนักมาก บางทีก็เครือข่ายล่มไม่สามารถส่งข้อความหรือโทรออกไปหาใครได้เลย คนหลายแสนหลายล้านคนกำลังตื่นเต้นกับคืนสิ้นปี... แต่ไม่ใช่กับนายกรฤต

ยิ่งใหญ่นับย้อนหลังใจใน เมื่อเหลืออีกไม่กี่วินาทีก็โน้มหน้าไปประชิดหูเพื่อนรักในความมืด ส่งเสียงปลุกพลางเขย่าตัวให้อีกฝ่ายพอจะรู้สึกตัวตื่น แต้มสะลึมสะลือเพราะความง่วงงุนหันหน้ามาอย่างกระทันหันทำให้ใบหน้าที่แนบชิดอยู่แล้วกลายเป็นประกบกันอย่างไม่คาดคิด

ยิ่งใหญ่ถลึงตาในความมืดอย่างตกใจเมื่อริมฝีปากของตนเลื่อนไปชนกับริมฝีปากอุ่นของอีกฝ่าย เสียงหัวใจเต้นตึกตักดังทะลุทรวงอก ลมหายใจอุ่นของคนที่นอนหลับพ่นเป็นจังหวะสม่ำเสมอกระทบใบหน้าจนร้อนผ่าว ริมฝีปากบางปิดสนิทแน่นิ่งภายใต้รสสัมผัสที่หอมหวาน กลิ่นเฉพาะของแต้มโชยแตะจมูก มันเป็นกลิ่นที่บ่งบอกตัวตนเฉพาะบุคคลที่ไม่ใช่กลิ่นเหม็น มันอบอวล ร้อนผ่าว ทรงพลังแต่อ่อนโยนในที ยิ่งชิดใกล้ ยิ่งเย้ายวนและน่าเชยชมให้มากขึ้น ยิ่งใหญ่รีบผละตัวออกและหันไปมองเพื่อนที่นอนหลับไหลอย่างไม่รู้สึกตัวอย่างโล่งใจ

โทรศัพท์ของยิ่งใหญ่สั่นไหวไปทางยาวปลุกเขาจากภวังค์ หัวใจเต้นโครมครามจากเหตุการณ์เมื่อครู่ยังไม่หายไป ลมหายใจของแต้มแผ่วเบาและราบเรียบทำให้เขาโล่งอก ไม่กล้าคิดว่าถ้าอีกฝ่ายรู้สึกตัวจะเอะอะโวยวายหรือต้องทำตัวอย่างไร มันจะต้องเคอะเขินหรือไม่ก็อาจจะมองหน้ากันไม่ติดเลยก็เป็นได้ ยิ่งใหญ่หยิบมือถือที่ยังไม่หยุดสั่นขึ้นมาดูเบอร์ที่ไม่คุ้น นึกแปลกใจและนับถือในความพยายามของคนที่โทรมาเป็นอย่างมาก เพราะต้องแย่งชิงสัญญาณจากคนมากมายในช่วงที่ช่องสัญญาณเต็มแน่นเช่นตอนนี้ เขารับสายเพราะสงสัยว่าเป็นใครหนอที่โทรเข้ามาในยามนี้

“ฮัลโหล ใหญ่เหรอ สวัสดีปีใหม่นะ”

“สวัสดีปีใหม่” ยิ่งใหญ่ตอบไปเช่นนั้น เสียงปลายสายไม่คุ้น เขาระงับความตื่นเต้นก่อนตั้งคำถาม“นั่นใครน่ะ”

“อ๋อ ขอโทษทีลืมบอก เราเอง เบล”

***********************************************************************

จบตอน...

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ยิ่งใหญ่ได้จูบปากแต้ม.......แม้แตัมไม่รู้เรื่อง
แต่ได้รับสายคนสวัสดีปีใหม่คนแรกเป็น  เบล ..... 
ก็ใจใหญ่ชอบแต้ม....แล้วจะอยากรับสายคนอื่นอีกทำไม ยังไง   

หากต้องตา รู้...รู้เรื่องที่ทางบ้านยอดเยี่ยมสืบ ค้น เรื่องอดีต ตัวตนของตัวเอง 
จะเข้าใจ แล้วไม่คิดอะไรแน่รึ คิดง่ายไปหรือเปล่า 

ใหญ่  แต้ม   
       
 

[DrSlump]

 

ยัยเบลนี่จะอะไรนักหนา  ว่าแต่...นางคือใคร?  คนในอดีตของใหญ่?

[ommanymontra]

 

 

[จากต้นจนอวสาน]

ยิ่งใหญ่ได้จูบปากแต้ม.......แม้แตัมไม่รู้เรื่อง
แต่ได้รับสายคนสวัสดีปีใหม่คนแรกเป็น  เบล ..... 
ก็ใจใหญ่ชอบแต้ม....แล้วจะอยากรับสายคนอื่นอีกทำไม ยังไง   

หากต้องตา รู้...รู้เรื่องที่ทางบ้านยอดเยี่ยมสืบ ค้น เรื่องอดีต ตัวตนของตัวเอง 
จะเข้าใจ แล้วไม่คิดอะไรแน่รึ คิดง่ายไปหรือเปล่า 

ใหญ่  แต้ม   
       
 

จับรายละเอียดเก่งมากครับ ไรต์ชื่นชม อิอิ
ต้องรอติดตามต่อไปนะครับ

[DrSlump]

 

[i.am.wee]

อ่านมา7ตอนล่ะ...รู้สึกว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจ...เลยเข้ามาเม้นขอบคุณและให้กำลังใจไรท์ก่อน

[i.am.wee]

อ่านทันแล้วนะคะ....ชอบเนื้อเรื่องผูกกันไปมาน่าติดตามน่าลุ้นมากๆ...มาต่อเร็วๆนะคะ

[kawisara]

สู้ๆนะทุกคน

คงไม่มีเรื่องร้ายๆอะไรอีกแล้ว

[lovenine]

รอยุจร้า^^

[DrSlump]

 

[จากต้นจนอวสาน]

จะรักนาย เท่าชีวิต – Only You

ตอนที่ 53. ความเจ้าเล่ห์แบบแพ็คคู่



ต้องตาต้องออกแรงแทบทั้งหมดเพื่อฉีกลังกระดาษที่ปิดผนึกอย่างแน่นหนา สองมือสั่นเทาเอื้อมหยิบบางอย่างออกมา ร่างบางขยับนั่งบนโซฟาอย่างอ่อนแรง สมุดปกแข็งสีซีดบ่งบอกว่าผ่านกาลเวลามามากกว่าสิบปีนอนแน่นิ่งบนตักดวงตากลมโตกลิ้งกลอกไปมาด้วยความร้อนแสบ มือสวยนั้นเปิดไล่ทีละหน้า แผ่วเบา แต่กลับหนักหน่วงในความรู้สึก



รูปถ่ายจำนวนมากผ่านตาทีละหน้า ใบหน้าอ่อนเยาว์ของหญิงสาวและชายหนุ่มคู่หนึ่งเริงร่าชื่นชมความหอมหวนของห้วงอดีต รูปทั้งคู่สวมชุดนักเรียนยืนชิดกันโดยมีร่างเล็กกว่าเกาะแขนล่ำอย่างสนิทสนม ใบหน้าอ่อนโยนของผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเป็นดังดวงใจนั้นเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความสุขที่ล้นปรี่ ต้องตาลูบภาพถ่ายนั้นอย่างอ่อนโยน นึกย้อนไปถึงความหลังที่ไม่อาจย้อนกลับมาได้อีก น้ำตาไหลรินอาบใบหน้าอย่างเงียบเชียบ มองไปนอกหน้าต่างคอนโดอย่างไร้จุดหมาย ความเศร้าจับใจจนไม่อาจหักห้ามไว้ได้ส่งผ่านไปอย่างมีความหวัง ว่ามันจะต้องส่งไปถึงคนที่จากไป...



ไม่รู้ว่านานเท่าไร ต้องตาลูบใบหน้าอย่างแรงก่อนขยี้สองตาที่แดงก่ำเพื่อสลัดความรู้สึกที่หม่นหมอง บรรยากาศของท้องฟ้าดูสดใสแตกต่างกับจิตใจเธอเป็นอย่างยิ่ง หากย้อนเวลาไปได้...หญิงสาวก้มเก็บรูปถ่ายและความทรงจำเก่าๆและปิดผนึกมันด้วยเทปกาวอย่างหนา แววตาไม่สดใสก้มมองลังกระดาษนั้นอย่างเลื่อนลอย เมื่อสูดหายใจขึ้นเต็มปอดเธอก็ยกมันไปเก็บไว้ที่เดิม ทีแรกต้องตาอยากจะเอาทุกอย่างไปทิ้ง เพราะไม่อยากเห็นอดีตที่เคยผ่านมาอยู่ในห้องนอนที่เป็นของแฟนคนปัจจุบัน หากย้อนเวลาได้ เธอคงจะตรึกตรองเรื่องต่างๆให้มากกว่านี้ ภาพความหลังมันมากเสียจนไม่อาจจะทนรับมันได้อีก แต่ไม่มีใครทำได้ อีกทั้งตัวเธอก็ไม่ใช่คนขี้ขลาดที่จะยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ถ้าเราไม่สามารถแก้ไขเรื่องที่ผ่านมาได้ เราก็ควรทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เพราะบทเรียนจากอดีตไม่ควรเกิดขึ้นซ้ำสอง

***********************************************************************



ชีวิตหลังปีใหม่ผ่านไปอย่างรวดเร็วดังลมหนาวที่พัดกรูอยู่ในตอนนี้ เด็กนักเรียนต้องเตรียมตัวสอบกลางภาคและซ้อมงานกีฬาสี ทั้งแต้มและยิ่งใหญ่ต่างก็ไม่ได้พักเพราะต้องอ่านหนังสือ ทำรายการและการบ้านกองโต ต้องไปซ้อมกีฬาอีกสารพัดรายการที่นายยิ่งใหญ่เป็นคนลงชื่อไว้ตั้งแต่เมื่อปลายปีที่แล้ว ใบหน้าของแต้มไม่ต่างอะไรกับผีดิบ เพราะต้องรับมือกับเพื่อนสนิทตัวดีที่ทำท่าแกล้งโง่ให้ช่วยสอนหนังสือ เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำรายงานคู่ที่คนทั้งห้องพร้อมใจยกให้เขาคู่กับยิ่งใหญ่อย่างมิได้นัดหมาย ไหนจะต้องไปซ้อมโน่นนั่นนี่ที่พรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย หากรอดชีวิตไปได้ก็คงกลายเป็นคนเหล็กแน่นอน



แล้วการสอบกลางภาคก็ผ่านพ้นไปด้วยดี แต้มน้ำหนักลดไปประมาณ 3 กิโลกรัม จากที่ผอมอยู่แล้วกลับดูผ่ายผอมลงไปจนเพื่อนๆพากันรุมทัก ผิดกับยิ่งใหญ่ที่เหมือนหุ่นยนต์ นอกจากรับมือกับการเรียนและการซ้อมกีฬาแล้ว ก็ไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนใดๆอีก น้ำหนักไม่ได้เพิ่ม แต่ส่วนสูงเหมือนจะพุ่งพรวดจนแตะหลัก 180 เซนติเมตร แต้มลองวัดส่วนสูงของตนก็ยังไม่พ้น 176 เซนติเมตรอยู่ดี เหลือเวลาอีกไม่ถึงสามปีแล้วที่จะเพิ่มส่วนสูง แม้จะพยายามดื่มนมทุกวันก็ไม่มีทีท่าว่าจะสูงขึ้นได้ทันใจ



“ใจคอนายจะดื่มนมแทนน้ำแบบนี้ทุกวันเลยรึไง” ยิ่งใหญ่โยนผ้าขนหนูไว้ที่เตียงนอนแทนที่จะพาดมันไว้กับราวตากผ้า นิสัยที่แก้ไม่หายอย่างที่ทำให้แต้มรู้สึกหงุดหงิดใจได้พอสมควร ก่อนหันไปรื้อตู้เสื้อผ้าหาชุดที่จะมาใส่วันนี้ กางเกงในสีขาวยังดูหมองเมื่อเทียบกับสีผิวของผู้ชายคนนี้



“แขวนผ้าเช็ดตัวดีๆ” แต้มไม่ตอบเรื่องที่โดนถามกระแซะ แต่บอกสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต้องทำก่อนจะดื่มนมที่เหลือจนหมดกล่อง

“นายมันขี้บ่น” ยิ่งใหญ่สวมกางเกงวอร์ม เสื้อพละและไปหวีผมด้วยความเคยชิน

“วันนี้ซ้อมอะไรบ้าง” แต้มทิ้งกล่องนมลงในถังขยะ หยิบรองเท้าผ้าใบสีขาวขุ่นมาสวมและนั่งรอที่ปลายเตียง

“บอล บาส วอลเล่ แค่นี้มั้ง”

“แล้วนายไม่ต้องไปซ้อมควงคฑาเหรอ”

“ไม่ซ้อมแล้ว ควงจนเซียนแล้วเนี่ย” ยิ่งใหญ่โอ้อวด

“เออ ขอให้จริง ไม่ว่าควงแล้วหลุดมือมาตกใส่หัวใครเค้าล่ะ”

“เราจะพยายามเล็งที่หัวนายนะ” ยิ่งใหญ่ตอบล้อเลียน “ไปเถอะ สายละ”

“เดี๋ยว นายไม่เอานี่ไปเหรอ” แต้มหยิบซาวด์อะเบ๊าท์ที่วางแผ่บนเตียงขึ้นมา ยิ่งใหญ่ส่ายหัวเป็นคำตอบ “อ้าว ของรักของหวงนายไม่ใช่รึไง”

“ก็บอกแล้วไงว่าซื้อให้”

“ไม่เอา บอกตอนไหนว่าอยากได้”

“นายไม่ได้บอก แต่ท่าทางเสียใจตอนที่จับสลากงานวิ่งแล้วพลาดรางวัลวิทยุของนายมันบอก”

“เราอยากได้วิทยุ ไม่ได้อยากได้ไอ้นี่ซะหน่อย”



แต้มเถียงพลางนึกย้อนไปตอนช่วงก่อนปีใหม่ที่ทางโรงเรียนได้จัดกิจกรรมวิ่งมินิมาราธอนสำหรับนักเรียนทุกระดับชั้น มันเป็นกิจกรรมที่ทำกันทุกปีเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ บรรดาอาจารย์และลูกศิษย์ทุกระดับชั้นจะมารวมตัวกันที่หน้าโรงเรียนตั้งแต่ตีสามในช่วงที่อากาศกำลังหนาว หมอกปกคลุมไปทั่วจนแทบมองไม่เห็น อีกทั้งถนนหนทางต่างก็มืดมิด หากไม่มีแสงไฟตามเสาไฟฟ้าก็คงน่ากลัวไม่น้อย



“เร็วสิ นายนี่ช้าตลอดอีกละ”

“จะบ่นอะไรนักหนานายกรฤต” ยิ่งใหญ่ผูกเชือกรองเท้าบ่นประชด

“เค้านัดตีสาม นี่จะตีสี่แล้วนะ”

“ก็คนมันง่วงนี่นา”

“ใครใช้ให้นายไปเที่ยวล่ะ แทนที่จะนอนหลับพักผ่อน เก็บแรงไปวิ่ง”



“โห ไม่ไปก็โดนรุมอะดิ มีแต่คนโทรตามนายก็เห็น”  แต้มไม่ตอบ เพราะตอนหัวค่ำเมื่อวานมีแต่คนโทรตามยิ่งใหญ่ให้ไปเที่ยวที่ผับ มันเหมือนเป็นธรรมเนียมของเด็กที่นี่เสียแล้วที่จะต้องหาเรื่องออกมานอนที่ห้องเพื่อนเพื่อจะเที่ยวในคืนก่อนงานวิ่ง ห้องของพวกเขาก็มีเพื่อนมาพักอีกสองคน เตียงแคบไปทันทีที่สี่หนุ่มนอนเบียดกัน สองคนนั้นล่วงหน้าไปแล้วเกือบชั่วโมง เหลือแต่พวกเขาที่ต้องรอยิ่งใหญ่อาบน้ำและแต่งตัวราวกับจะไปเดินแบบ



“หนาวชะมัดเล้ย” ยิ่งใหญ่พูด พวกเขาสวมชุดพละของโรงเรียน กางเกงวอร์มยาวถึงตาตุ่มท่อนบนปิดทับด้วยเสื้อกันหนาวอีกชั้น เพราะไม่มีใครต้องการจะต่อกรกับความหนาวของเดือนธันวาคมเช่นนี้ เสียงตามสายของโรงเรียนดังเป็นระยะเป็นสัญญาณบอกว่าใกล้จะปล่อยตัวแล้ว



สองหนุ่มเดินตีคู่กันมาในความมืดโดยมียิ่งใหญ่พยายามเดินเบียดเพื่อนสนิทและบ่นหนาวไม่ขาดปาก แต้มที่เดินกอดอกต้องเอามือมาผลักหัวไหล่ของอีกฝ่ายให้เว้นระยะห่างมากขึ้น ทางเดินแคบกับถนนที่มืดไม่น่าจะต้องเบียดกันขนาดนี้ และยิ่งใหญ่เหมือนจะไม่ใส่ใจพยายามเบียดชิดจนแต้มต้องรีบก้าวเท้าให้เร็วขึ้น อาการปวดหัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังคงอยู่ กลิ่นของมันยังพวยพ่นออกมาจากลมหายใจ ถ้าไม่โดนลากเขาไม่มีทางไปเที่ยวอย่างแน่นอน นอกจากอาการเมาค้างแล้วยังมีความง่วงที่กำลังรุกรานอยู่ทุกเสี้ยวนาที



เวลาตีห้า สัญญาณออกตัววิ่งก็เริ่มขึ้น ในช่วงแรกพวกเขาวิ่งเกาะเป็นกลุ่มใหญ่ พอผ่านไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร บางคนก็แอบย่องกลับไปนอนที่ห้องเพราะเป็นทางผ่าน ผ่านไปอีกไม่นานคนที่ขี้เกียจก็เปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะๆ แต้มกับยิ่งใหญ่รักษาความเร็วเกาะกลุ่มกับนักกีฬาของโรงเรียน ไม่นานนักกำลังวังชาก็เริ่มถดถอย ยิ่งใหญ่เป็นฝ่ายบอกให้หยุดและพากันเดินในช่วงสองกิโลเมตรที่เหลือ ก่อนจะพากันเร่งความเร็วในระยะสองร้อยเมตรสุดท้าย แต้มเข้าเส้นชัยเป็นคนที่ 145 ของโรงเรียน เป็นคนที่ 72 ของระดับชั้นม.ปลาย ยิ่งใหญ่นั้นเข้าเส้นชัยห่างจากเขาไม่กี่วินาที แต่เข้าเป็นคนที่ 148 ของโรงเรียน เป็นคนที่ 75 ของระดับชั้น เมื่อถึงเส้นชัยหมดทุกคนก็สายแล้ว แสงแดดยามเช้าสาดส่องราวกับอยู่ในฤดูร้อน ทางโรงเรียนแจกข้าวกล่อง น้ำดื่ม นม และขนมอีกหลายอย่าง นักเรียนที่ได้รับแจกของรางวัลจากการวิ่งและอาหารแล้วต่างพากันไปนั่งรวมที่ลานกิจกรรม



 ลานกิจกรรมที่พวกเขานั่งอยู่ในอยู่ระหว่างสองอาคารที่ไม่มีแสงแดดผ่าน ลมหนาวพัดโชยมาเป็นระยะทำให้ไม่มีใครถอดเสื้อกันหนาวออก ยกเว้นพกบ้าพลังอย่างยิ่งใหญ่ ชายหนุ่มนั่งหลับพิงกำแพงอาคารก่อนที่จะเลื้อยมาซบไหล่ของแต้มอย่างเคยชิน ลมหายใจอุ่นรดแขนเพื่อนสนิทจนนอนไม่หลับ เมื่อได้เวลาจับรางวัล แต้มก็ได้แต่ตาลุกวาว เพราะเขาอยากได้วิทยุเอเอ็มเอฟเอ็มที่สามารถเล่นเทปได้เอาไปให้แม่เวลาต้องออกไปทำงานที่นา ยิ่งใหญ่ลอบสังเกตอาการของเพื่อนที่ผิดหวังจนน่าหดหู่ที่ชื่อของตนไม่ถูกประกาศตอนจับรางวัลวิทยุสามรางวัลก็สงสาร หลังจากวันงานเขาก็แอบไปเดินที่ห้างและซื้อซาวด์อะเบ๊าท์มาอย่างที่เห็น

***********************************************************************



อาร์ทเป็นคนตะโกนเรียกยิ่งใหญ่กับแต้มจากสนามฟุตบอล นักกีฬาของแต่ละสีกำลังซ้อมกันครั้งละสองทีม เกมละสามสิบนาที อาร์ทเป็นหัวหน้าทีมฟุตบอลของสีน้ำเงิน ยิ่งใหญ่กับแต้มลงชื่อด้วยแต่ถูกให้เป็นตัวสำรองเนื่องจากไม่มีเวลาซ้อม ทั้งคู่เดินมายืดเส้นยืดสายข้างสนามรอเวลาซ้อม

“หลังจากนี้นายไปซ้อมอะไรต่อ” อาร์ทถาม เมื่อเห็นกระเป๋าใบใหญ่ของยิ่งใหญ่วางกับพื้น

“ซ้อมบาส ต่อด้วยวอลเล่”

“พวกนายไม่ใช่คน” อาร์ทพูด “นายไหวแน่นะแต้ม ช่วงนี้นายดูซูบลงตั้งเยอะ ยิ่งใหญ่แย่งกินเหรอ”

“เหอะ” ยิ่งใหญ่แค่นเสียงโดยที่กำลังบิดตัวไปมา

“นายลงกี่อย่างล่ะอาร์ท” แต้มถามขึ้นมาบ้าง

“ทีแรกก็บาส ปิงปอง ตะกร้อ แต่พอโดนให้มาเป็นหัวหน้าทีมแค่ฟุตบอลอย่างเดียวก็ปวดหัวแล้ว” อาร์ทบ่น “ไหนจะต้องเกณฑ์คน ประชุมโน่นนี่ ของบจากประธานสีอีก”

“สนใจไปเล่นบาสด้วยกันมั้ย” ยิ่งใหญ่ทาบทาม

“ไม่อะ ไม่มีเวลาซ้อม”

“ข้ออ้าง” ยิ่งใหญ่พูดในตอนที่ทำท่ายืดแขนไปข้างหน้า โดยยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาให้ฝ่าเท้าแนบกับบั้นท้ายคล้ายท่าหนึ่งของโยคะ

“เอาน่า อาร์ทไม่ว่างนี่นา เนอะ” แต้มเข้าข้าง

“ใช่ๆ” อาร์ทยิ้มร่าเมื่อมีทีมสมทบ

“แต่ถ้านายมาเล่นบาสด้วย ก็คงจะสนุกกว่านี้นะ”

“นั่นสิ นายเล่นเข้าขากับพวกเราจะตาย” ยิ่งใหญ่พูดสนับสนุน

“แต่ไม่เป็นไรหรอก นายไม่ค่อยว่างนี่นา” แต้มกำลังวิ่งเหยาะๆรอบตัวอาร์ท

“น่าเสียดายเนอะ นายก็เล่นบาสออกจะเก่ง” ยิ่งใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงเสียดายอย่างเสแสร้ง

“อืม วันก่อนนะซ้อมบาสสนุกมาก ก้อยเป็นผู้จัดการทีมบาสสีเหลืองใจดีมาก แจกเกลือแร่กันทุกคนเลย”

“หืม นายว่าอะไรนะ” อาร์ทหูผึ่ง

“เปล่านี่ แค่บอกว่าผู้จัดการทีมบาสสีเหลืองใจดี แถมสวยด้วย” แต้มหันไปยิ้มกับยิ่งใหญ่ที่ทำหน้าเคร่งขรึมให้เพราะหันหน้าไปทางอาร์ท

“เห็นว่านักบาสรุ่นพี่พากันรุมจีบใหญ่เลยนะ” ยิ่งใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“โหย ก้อยห้องสี่สวยจะตาย ใครบ้างจะไม่จีบ” อาร์ทฟังด้วยอาการจ๋อยสนิท สาวต่างห้องที่พยายามจีบมาเป็นเทอมไม่ได้บอกว่าจะไปเป็นผู้จัดการทีมนักบาส

“ไปเถอะ ได้เวลาซ้อมแล้ว ซ้อมเสร็จก็ไปต่อที่สนามบาส วันนี้ซ้อมกับสีเหลืองนะ” แต้มตบไหล่อาร์ทและแตะไหล่ยิ่งใหญ่วิ่งไปที่สนาม สาวๆที่เป็นกองเชียร์ส่งเสียงเรียกชื่อยิ่งใหญ่ไม่ขาดปาก คนดังและหน้าตาดีเป็นที่หมายปองของทุกคนขนาดนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะยังไม่มีแฟน ยิ่งใหญ่ยิ้มกว้างและโบกมือให้กับสาวๆที่ส่งเสียงกรี๊ดกันอย่างหนัก นี่แค่วันซ้อมยังมีกองเชียร์เยอะขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดว่าวันจริงจะมีมากขนาดไหน

“พวกเธอไปซ้อมเชียร์ได้แล้วค่า นี่ไม่ใช่สีของพวกเธอซะหน่อย” สาวๆข้างสนามตะโกนบอกกันเอง

“เดี๋ยวสิ ขอดูยิ่งใหญ่ซ้อมฟุตบอลก่อน คนอะไร หล๊อ หล่อ” สาวๆต่างพากันเห็นด้วย ไม่มีใครอยากจะลุกจากที่นั่งเพื่อไปซ้อมร้องเพลงกันเลยสักคน

“นายว่า อาร์ทมันจะเปลี่ยนใจปะ” ยิ่งใหญ่กระซิบถามแต้มตอนที่วิ่งไปในสนาม

“นายว่าไงล่ะ” แต้มถามกลับ พลางพยักหน้าและยิ้มอย่างผู้มีชัย



แล้วหลังจากนั้น อาร์ทก็มาลงชื่อสมัครเป็นนักบาสของสีน้ำเงินอีกคน...



จบตอน...

[DrSlump]

 

เจ้าเล่ห์ทันกันทั้งคู่  วางเหยื่อตกเจ้าอาร์มเข้าทีมบาส

[i.am.wee]

 แต้มซึมซับนิสัยใหญ่มาแล้วสิ รึว่ามันคือนิสัยเจ้าเล่ห์ที่มีอยู่แล้วถูกใหญ่ปลดปล่อยออกมา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์ มาต่อแล้ว เย้ๆๆ 

ยิ่งใหญ่ เจ้าเล่ห์ 
เนียนเอาเปรียบแต้มตลอด 
ใหญ่  แต้ม