Cr. Pic [Pinterest]
say-hi ในทวิตเตอร์ ฝากติด #พี่กันต์สายอ่อย ด้วยนะคะ
ไม่ขออะไรมาก คอมเมนต์ให้กำลังใจกันหน่อยก็ดีจ้า
อย่าเป็นนักอ่านเงาเลย คนแต่งหมดกำลังใจเนอะเป็นเช้าที่สามแล้วที่เกาะลันตา จังหวัดกระบี่ที่เดียร์ตื่นนอนมาพร้อมกับหน้าแดงทุกครั้ง ทั้งๆ ที่ตอนก่อนจะหลับก็ต่างคนต่างนอนแท้ๆ แต่ทำไมเช้าตื่นมาเดียร์ถึงได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของกันต์ก็ไม่รู้ แล้วพอตื่นมาก็จะเจอกับสายตาแล้วก็รอยยิ้มของคนที่กอดเขาเอาไว้ให้ต้องหน้าแดงทุกที เช้านี้ก็เหมือนกัน
“ทำไมพี่ต้องกอดผมไว้ด้วยเนี่ย” เดียร์บ่นเสียงเบา พยายามจะดันตัวออกแต่กลับโดนกอดแน่นขึ้นจนหน้าแทบจมไปกับอกกว้าง
“อากาศมันหนาว” กันต์พูด ซุกหน้าตัวเองกับผมนุ่มของน้อง
“หนาวก็ห่มผ้าสิครับ”
“กอดเราอุ่นกว่า”
ข้ออ้าง... ข้ออ้างของคนคิดจะลวนลามกันชัดๆ เดียร์ได้แต่ย่นจมูกใส่แต่อีกฝ่ายคงไม่เห็นเพราะกอดเขาเอาไว้อยู่ แต่เดียร์ก็ไม่ปฎิเสธหรอกนะว่ากอดของกันต์ก็ทำให้อุ่นกว่าผ้าห่มจริงๆ
“วันนี้ต้องไปสำรวจต่อใช่ไหม เหลืออีกกี่หลังล่ะ” กันต์ถามทั้งๆ ที่ยังไม่ยอมปล่อยน้อง
“สามครับ ตอนเช้าถ้าฝนไม่ตกอีกก็น่าจะเสร็จแล้ว ตอนบ่ายพวกพี่เฟียสบอกจะไปเล่นทะเลกัน” เดียร์ตอบ เมื่อกันต์ไม่ยอมปล่อยเขาก็เลยแนบหน้าลงกับอกกว้างนั้นเสียเลย ปล่อยให้กอดไป
การทำงานล้าช่ากว่าที่วางเอาไว้ ตอนแรกตั้งใจว่าแค่สองวันก็คงเรียบร้อยสำหรับการสำรวจพื้นที่ของรุ่นพี่ปีสี่ การพูดคุยกับเจ้าของบ้านและวัดขนาดพื้นที่บ้านเจ็ดหลัง แต่เพราะฝนที่อยู่ๆ ก็เทลงมาจนต้องยกเลิกการทำงาน ทำให้งานเสร็จช้ากว่าที่คิดเอาไว้ แต่อย่างน้อยก็คืบหน้าไปเยอะ เหลือบ้านที่ต้องลงไปสำรวจอีกแค่สามหลังเท่านั้น ถ้าเช้าวันนี้ฝนไม่ตก ก็คงจะเรียบร้อย แล้วที่เหลือก็คือวันท่องเที่ยวแล้ว
กันต์ส่งเสียงในลำคอตอบรับ อากาศดีๆ แบบนี้น่านอนกอดแฟนทั้งวัน แต่เพราะทำไม่ได้เลยต้องกอดให้แน่นๆ ก่อนตอนนี้ แต่ดูเหมือนจะกอดแน่นไปจนเดียร์ขยับตัวอย่างอึดอัดพร้อมกับร้องประท้วงเขาถึงได้ยอมปล่อย ตอนนี้อีกฝ่ายเลยนั่งหน้าบูดอยู่
“พี่กอดโคตรแรงเลย ตัวผมจะหัก”
“นั่นสิ... ถ้าพี่รุนแรงมากไปเอวเราจะหักไหมนะ” พูดไปก็สำรวจน้องไป แม้จะมีเสื้อผ้าครบชิ้นแต่เดียร์รู้สึกว่าอีกฝ่ายมองทะลุเสื้อผ้าเขามาได้
“พี่กันต์! คิดทะลึ่งอยู่ใช่ไหม” หยิบหมอนปาใส่หน้าแฟนตัวเองทันที
คนโดนทำร้ายก็ไม่มีสลดมีการยกมือลูบคางแล้วทำหน้าตาหื่นกามใส่ให้เดียร์ต้องปาหมอนอีกใบใส่แล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป ส่วนกันต์ก็นั่งหัวเราะชอบใจอยู่บนเตียง
เดียร์ได้แต่ยืนหลังพิงประตู ยกมือขึ้นจับอกตัวเองเพราะรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงมาก พอเงยหน้ามองกระจกก็เห็นว่าหน้าของเขามันแดงเหลือเกิน
“ไอ้พี่บ้า” ได้แต่ว่าคนที่นั่งหัวเราะชอบใจอยู่ข้างนอก ตั้งสติตัวเองให้ดีก่อนจะรีบจัดการตัวเองก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้
เดียร์ออกจากห้องน้ำมาก็เจอกันต์รอที่จะเข้าไปอาบน้ำบ้าง รับคำอีกฝ่ายที่บอกให้รอก่อนจะได้ออกไปพร้อมกัน เมื่อเตรียมตัวเรียบร้อยก็ขึ้นไปนั่งเล่นโทรศัพท์รอบนเตียง
“ป่ะ เรียบร้อยแล้ว” กันต์บอกหยิบกระเป๋าแบบพาดลำตัวขึ้นมาสะพาย
“โอเคครับ” เดียร์เงยหน้าขึ้นมองเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วก็เก็บโทรศัพท์หยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองมาสะพายบ้าง เพราะเขาต้องใส่ทั้งตลับเมตร สมุดบันทึกเลยต้องใช้เป้แบบนี้
แต่ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงประตูก็โดนกันต์คว้าแขนเอาไว้ก่อน เดียร์หันไปมองพลางเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม อีกฝ่ายก็เลยตอบด้วยการก้มหน้าลงมาจูบที่ปากของเขาเบาๆ สองวันมานี้เดียร์รู้สึกว่าเขาโดนจูบบ่อยขึ้น ทั้งเช้า ทั้งเย็น ทั้งก่อนนอน นี่ถ้าจูบทั้งวันได้กันต์คงจูบเขาทั้งวัน
ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอก มันก็ดี... แต่หัวใจมันทำงานหนัก
กันต์วางมือไว้ที่แก้มขาวตอนป้อนจูบให้น้อง ชักไม่อยากจะให้เดียร์ออกจากห้องแต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะน้องไม่ได้มาเที่ยว น้องมาทำงาน สุดท้ายก็ต้องยอมผละออกอย่างเสียดาย แต่ก็ไม่วายหอมแก้มขาวไปอีกหลายฟอด ก่อนจะจูงมือเดียร์ออกจากห้อง แบบที่เดียร์ก็เอาแต่เดินก้มหน้าก้มตา
“ช้าตลอดนะพวกมึงเนี่ย” นัทตะโกนทักเมื่อเห็นรุ่นน้องทั้งสองคนเดินมาถึงศาลาที่เป็นร้านอาหารของรีสอร์ท “มัวแต่ทำอะไรกันอยู่วะ ชักธงกันอยู่หรือไงมึง แต่มันยังไม่แปดโมงเลยนะมึง”
“อ ไอ้พี่นัท! ทะลึ่งว่ะ” เดียร์ตะโกนว่าทันที มาอยู่ที่สองวันแล้ว สนิทกับพวกพี่ๆ เขาแล้ว ว่าพี่เสร็จก็หันมาต่อยคนที่เดินนำอยู่ข้างหน้า “นี่ก็หัวเราะชอบใจอยู่นั่น”
เขินแล้วเกรี้ยวกราดตลอดคนนี้คนโดนรุ่นน้องปีหนึ่งเรียกไอ้นำหน้าก็ไม่มีโกรธอีกทั้งยังหัวเราะชอบใจที่ได้แกล้งเด็ก หันไปตีมือกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน ทริปนี้การแกล้งเดียร์ให้เขินเป็นเรื่องบันเทิงใจของทุกคนจริงๆ
กว่าจะจัดการมื้อเช้าเสร็จเดียร์ก็โดนแซว โดนแกล้งไปหลายยก ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ แต่พอโดนแซวมากๆ มันก็เขินเอง พอเขินก็หน้าแดง หน้าแดงแล้วก็โวยวาย คนอื่นๆ เลยชอบแกล้ง
ออกจากรีสอร์ทกันตอนเกือบเก้าโมงเช้า พวกเขาไม่ได้ขับรถไปแต่ขี่มอเตอร์ไซค์แทน ทางรีสอร์ทเขามีรถให้เช่า เพราะถ้าขับรถไปมันไม่มีที่จอดเส้นทางเข้าชุมชนเป็นเส้นทางเล็กๆ รถเข้าลำบาก เดียร์ขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายกันต์ ส่วนคนอื่นๆ ก็ซ้อนๆ กันไป แล้วกลุ่มพวกเขาทั้งยี่สิบคนก็ได้ฤกษ์ออกจากรีสอร์ท
ใช้เวลาไม่นานก็ถึงชุมชนที่พวกเขามาสำรวจ หัวหน้าชุมชนมารออยู่ก่อนแล้ว พวกเขายกมือไหว้ก่อนจะแยกย้ายกันไปเพราะมาสองวันแล้วสนิทสนมกับคนในชุมชน ผู้เฒ่าผู้แก่ก็เอ็นดูเหมือนเป็นลูกเป็นหลาน ให้เข้านอกออกในบ้านได้ตามสบาย ทุกคนในชุมชนรู้จักกันหมด ใจดี แล้วก็เป็นกันเอง นี่คงเป็นอีกเอกลักษณ์หนึ่งของบรรดาชุมชนเก่า บ้านแต่ละหลังเป็นบ้านไม้ มีบางหลังที่มีปูนผสม และบางหลังก็เป็นบ้านปูน แต่ละหลังไม่มีรั้ว ทุกคนไปมาหาสู่กันได้หมด
ในกลุ่มของเดียร์แบ่งกันเป็นสามกลุ่มย่อยเพื่อแยกย้ายไปบ้านหลังที่ยังไม่ได้สำรวจอีกสามหลัง เดียร์ไปกับทัช ส่วนหินผากับเจก็อยู่กับมิ้น แล้วเปียก็ไปกับทราย ส่วนใหญ่แล้วคนที่อยู่บ้านก็จะมีแต่ผู้สูงอายุ กับเด็กเล็ก วัยรุ่นก็พอมี แต่วัยทำงานนี่ไม่ค่อยมี คงเพราะออกไปหางานทำในเมืองกันหมด แต่ก็ยังมีคนที่ออกเรือหาปลาอยู่
ชุมชนนี้อยู่ริมทะเล บ้านแต่ละหลังก็จะมีเรือของตัวเอง เอาไว้ใช้หาปลาแถวนี้ แต่ถ้าจะข้ามฝั่งไปในเมืองก็ต้องไปขึ้นเรือที่ท่าเรือที่พวกเดียร์มา เพราะจากตรงนี้ไปฝั่งก็ไกลอยู่
เดียร์ทักทายคุณลุงคุณป้าเจ้าของบ้านอย่างสนิทสนม เพราะท่าทางน่ารักช่างพูด แล้วก็ออดอ้อนตามประสาลูกชายคนเล็กทำให้ผู้ใหญ่เห็นก็พากันเอ็นดูไปหมด เดียร์รับหน้าที่พูดคุยกับคุณลุงคุณป้า ส่วนทัชก็ไปสำรวจรอบๆ บ้าน วาดแปลนบ้านหลังนี้เอาไว้คร่าวๆ ก่อน รอเดียร์คุยเสร็จก็มาช่วยกันวัดพื้นที่อีกที
ส่วนรุ่นพี่ปีสี่ก็แบ่งกันไปดูน้องๆ บางส่วนก็เดินสำรวจชุมชนแล้วก็ร่างตำแหน่งบ้านแต่ละหลังเอาไว้ แล้วก็ถ่ายรูปบรรยากาศโดยรอบ รวมไปถึงรูปของน้องๆ ที่กำลังทำงานกันอยู่อย่างตั้งใจ
“ขอบคุณนะครับ ยังไงผมขอวัดพื้นที่หน่อยนะ” เดียร์ยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุงคุณป้าหลังจากคุยเรียบร้อย ก่อนจะลุกไปช่วยทัชวัดพื้นที่ต่อ “วาดแปลนเสร็จแล้วใช่ไหมมึง”
“อือ เสร็จแล้วล่ะ หลังใหญ่อยู่บ้านนี้ มาช่วยกันวัดดีกว่า” ทัชพยักหน้ารับ เดียร์เลยปลดกระเป๋าเป้ของตัวเองก่อนจะหยิบตลับเมตรออกมาเพื่อใช้ในการวัดขนาดพื้นที่
“เป็นไงกันบ้าง ใกล้เสร็จหรือยัง” กันต์ที่เดินหายไปกับรุ่นพี่ปีสี่เดินกลับมาหา
“เหลือวัดพื้นที่นี่แหละครับ แล้วพวกพี่ๆ เขาสำรวจเสร็จแล้วเหรอ” ทัชหันไปตอบคำถามแฟนของเพื่อน
“ยังหรอก พี่หนีออกมาก่อน ยังเดินสำรวจกันอยู่เลย” เดียร์ตอบ เดินไปแย่งตลับเมตรจากเดียร์มาถือเอาไว้ “มาเดี๋ยวพี่ช่วย วัดตรงไหนล่ะ”
“ตรงนี้เลยครับ เพิ่งจะเริ่มกันเอง” ทัชตอบ ก่อนที่เขากับกันต์จะช่วยกันวัดขนาดแต่ละห้อง โดยมีเดียร์คอยจดตัวเลขเอาไว้
ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย พวกเขาเลยเดินไปดูเพื่อนคนอื่นแล้วก็เข้าไปช่วยจนกระทั่งเสร็จหมดทั้งสามหลัง ตอนนี้ปีหนึ่งเลยมารวมตัวกันแล้วรอรุ่นพี่ปีสี่ที่ยังเดินสำรวจชุมชนอยู่
“ไงปีหนึ่ง เสร็จเรียบร้อยกันแล้วเหรอ” รุ่นพี่ที่เดินกลับมาร้องทักเมื่อเห็นน้องๆ ในกลุ่มนั่งรวมตัวกันอยู่แล้ว
“ครับ เรียบร้อยแล้ว” เจเป็นคนตอบคำถามของพี่
“เค อย่างนั้นก็ไปต่อกัน พวกพี่ก็ทำงานเสร็จแล้วล่ะ ต่อไปเป็นกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์”
ทุกคนเดินกลับไปที่มอเตอร์ไซค์ก่อนจะขี่ตามๆ กันไปยังศาลารวมของหมู่บ้าน ที่เวลามีงานอะไรก็มักจะมาจัดที่นี่ มาสำรวจชุมชนเขาแล้วก็ต้องช่วยชุมชนเขาด้วย วันนี้พวกเขาเลยจะมาทำความสะอาดศาลาแล้วก็กวาดใบไม้ให้ แบ่งทีมกันไป งานนี้ปีสามที่ตามมาด้วยก็เข้ามาช่วยกันคนละไม้คนละมือ
พวกผู้ชายแบ่งกันไปตักน้ำเพื่อมาใช้ล้างฝุ่นบนศาลา แล้วก็กวาดใบไม้ พวกผู้หญิงก็ช่วยกันใช้ไม้ถูพื้น ขัดๆ ถูๆ พื้นศาลาจนสะอาด กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหนื่อยเพราะขนาดของศาลาไม่ใช่เล็กๆ ตอนนี้เลยนั่งหอบกันอยู่ที่พื้นปูน
“พวกผมต้องขอบคุณลุงดำมากนะครับที่ช่วยเหลือพวกผมทั้งเล่าเรื่องชุมชนให้ฟัง แล้วก็พาลงชุนชนด้วย” เฟียสเป็นตัวแทนของทุกคนไปพูดขอบคุณลุงดำ ผู้นำชุมชนที่พวกเขาไปลงพื้นที่มา
“โอ้ย ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อยๆ” ลุงดำโบกไม้โบกมือ
“ครับ ยังไงพวกผมก็ขอบคุณครับ”
“เออๆ ยังไงก็โชคดีนะทุกคนเลย”
ปีหนึ่งกับปีสี่ร่วมกันถ่ายรูปกับลุงดำ โดยไข่เจียวอาสาเป็นตากล้องให้ เมื่อเรียบร้อยลุงดำก็ขอตัวกลับไปทำงานต่อ ทีนี้ก็เหลือแต่ผู้ร่วมทริปทั้งยี่สิบคน พวกเขาตัดสินใจจะกลับไปที่รีสอร์ทก่อน ไปกินข้าวกันที่นั่นแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะที่ทำความสะอาดกันเมื่อครู่ก็เปียกน้ำกันเกือบหมด ไม่ใช่เพราะทำความสะอาด เพราะเล่นซนกันเอง
“ไปกินริมทะเลไหมครับ ผมจะได้ให้คนเอาโต๊ะไปตั้งให้” ดิวถาม เพราะยังไงจากรีสอร์ทไปถึงทะเลก็เดินแค่ไม่กี่ก้าว เมื่อดิวเสนอมาแบบนั้น ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย รู้สึกดีไม่น้อยที่มีลูกเจ้าของรีสอร์ทมาอยู่ด้วย
จริงๆ แล้วครอบครัวของดิวมีกิจการโรงแรม รีสอร์ทอยู่หลายแห่งในประเทศไทย ที่นี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ตอนได้ยินพวกปีหนึ่งที่ตาโตกันไปเลย เป็นบุคคลที่ครบสูตรจริงๆ ทั้งหล่อระดับเดือนคณะ เรียนก็เก่ง ใจดี สุขุม สุภาพบุรุษแถมยังรวยอีกต่างหาก
เมื่อกลับมาถึงที่พักทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะไปรวมกันที่ชายหาดเพื่อกินมื้อกลางวันกัน รออยู่ไม่นานอาหารทะเลหน้าตาน่าทานก็ทยอยยกมาเสิร์ฟ มีทั้งปู กุ้ง ปลา ให้เลือกกินเต็มไปหมด แถมยังมีกระป๋องเครื่องดื่มเย็นๆ แช่เอาไว้ในถังน้ำแข็งอีก หยิบกันได้เต็มที่
เพราะอากาศเหมือนฝนจะตกทำให้ไม่มีแดดเท่าไหร่พวกเขาเลยสามารถนั่งกินข้าวมองบรรยากาศริมทะเลได้ กินเสร็จก็วิ่งลงไปเล่นน้ำ แล้วก็ขึ้นกลับมากินกันต่อ สนุกสนานกันไปยาวๆ อาหารจานไหนหมดก็ยกไปเก็บก่อนจะยกจานใหม่ออกมาเสิร์ฟใหม่
เดียร์ที่กำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือพร้อมกับจิ้มกุ้งย่างเข้าปากไปด้วยเงยหน้ามองเมื่อมีคนเดินมาจับแขน อีกฝ่ายพยักหน้าให้ก่อนจะจับข้อมือของเขาแล้วรั้งให้ลุกขึ้นเดินตามมาด้วยกัน เดียร์ก็ได้แต่เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วเดินตามอีกฝ่ายไป ไม่มีใครตะโกนแซวหรืออะไรเพราะทุกคนกำลังสนใจเกมที่กำลังเล่นกันอยู่
“จะไปไหนครับ” เดียร์ถามคนที่เดินจูงมือเขาออกมาจากกลุ่ม
“เดินเล่น ปล่อยพวกนั้นเอาไว้นั่นแหละ ยังไงก็ฟรีเดย์แล้วนี่นะ” กันต์ตอบ เขาเดินช้าลงเพื่อจะได้เดินอยู่ข้างๆ น้อง มือของเขาจับประสานอยู่กับมือของเดียร์ แล้วพากันเดินเลียบทะเลไปเรื่อยๆ ปล่อยให้สายลมเย็นๆ แล้วก็เกลียวคลื่นลูกเล็กๆ พัดผ่านมาโดนตัว “กลับไปเดียร์กลับไปอยู่บ้านต่อก่อนใช่ไหม”
เดียร์พยักหน้ารับ “ใช่ครับ ผมคงกลับไปคอนโดก็ก่อนวันเปิดเทอมนั่นแหละครับ ก่อนหน้านั้นก็คงอยู่บ้าน แล้วพี่ล่ะ”
“ก็กลับบ้านเหมือนกัน” กันต์ตอบ เขาใช้มือข้างที่จับมือน้องอยู่บีบมือน้องเล่นเบาๆ “เอาไว้กลับไป พี่จะไปหาเดียร์ที่บ้านนะ พร้อมหรือยัง”
“อ่า... ครับ” เดียร์นิ่งไปนิด “ที่จริงผมก็อยากจะบอกเหมือนกันครับ แต่ก็แอบกลัวว่ามัมกับแด๊ดจะไม่ยอมรับหรือพวกเขาจะผิดหวังกับผมไหม แต่ผมก็ไม่อยากปิดเป็นความลับ”
“เอาที่เราพร้อมนะ ที่พี่อยากเข้าไปแนะนำตัวก็เพราะพี่อยากให้พ่อกับแม่เดียร์รับรู้ว่าพี่จริงจังแล้วก็จริงใจจริงๆ ไม่ได้คิดจะคบเดียร์เล่นๆ ถึงไม่ได้เข้าไปหาที่บ้านเลย” กันต์บอกความรู้สึกของเขาให้น้องฟัง “ถ้าเดียร์ยังอยากได้เวลา พี่ก็ไม่ว่าอะไร”
“แล้ว... ถ้าไปบ้านผมแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น” เดียร์ยกมือข้างที่จับกันเอาไว้ขึ้นมาก่อนจะถาม “พี่จะปล่อยมือผมไหม”
กันต์ขยับมือของเดียร์มาใกล้ๆ ก่อนจะจูบลงไปที่หลังมือนั้น “ไม่ปล่อยครับ ไม่ว่าพ่อแม่ของเดียร์จะชอบพี่หรือไม่ จะรับพี่ได้หรือไม่ได้ พี่ก็จะไม่ปล่อย แล้วพี่ก็จะทำทุกทางให้พวกท่านยอมรับเราสองคนให้ได้ ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะเหนื่อยจนปล่อยมือไป มือพี่ทากาวเอาไว้แล้ว ไม่หลุดง่ายๆ หรอก”
ได้ฟังแบบนั้นหัวใจของเดียร์ก็เต้นแรงขึ้น ความรู้สึกดีๆ มันพองฟูอยู่เต็มอกจนต้องยิ้มออกมา “ถ้าอย่างนั้น... พี่จะมาวันไหนก็บอกผมนะครับ ผมจะได้บอกมัมกับแด๊ดเอาไว้”
“ได้ครับ ตามนั้นเลย” กันต์ยิ้มใช้มือข้างที่ว่างยีผมเดียร์อย่างเอ็นดู
ทั้งสองคนเดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอะไร เดินมาจนคิดว่าห่างจากบรรดากลุ่มของพวกเขาพอสมควรแล้วก็หยุดเดิน กันต์ทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นทรายดึงเดียร์ลงมานั่งด้วยกันข้างๆ
“ค่อยรู้สึกหายใจโล่งหน่อย” กันต์พูดพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด
“ทำไมครับ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก แค่ตอนนี้มีแค่เราสองคนไง อยู่ตรงนั้นคนเยอะแยะ พอมาตรงนี้เลยรู้สึกหายใจโล่งหน่อยไง พวกนั้นมันชอบแซว”
“พวกนั้นก็เพื่อน ก็พี่ ของพี่ทั้งนั้นอ่ะ โดยเฉพาะเพื่อนพี่น่ะชอบแซวผมอยู่เรื่อย” เดียร์ย่นจมูกใส่
“ก็เหมือนอย่างที่พวกมันพูดไง เวลาเราเขินแล้วจะหน้าแดง โวยวาย พวกนั้นก็เลยแกล้งสนุก มันก็เลยชอบแกล้ง ชอบแซวไง” กันต์พูดยิ้มๆ
“จะไม่ให้ผมหน้าแดงได้ไง ก็ดูที่พวกพี่เขาแซวแต่ละอย่าง ทะลึ่งๆ ทั้งนั้นเลยอ่ะ”
“แสดงว่าก็คิดตามล่ะสิ ถึงได้เขิน ถ้าไม่คิดตามก็ไม่เขินหรอก” กันต์หันมามอง ยกนิ้วชี้น้องอย่างล้อเลียน “ลามกเหมือนกันนะเราอ่ะ”
สุดท้ายก็เลยโดนน้องผลักจนตัวเอียง โชคดีที่ใช้มือยันพื้นเอาไว้ทันเลยไม่ล้มลงไปนอนกับพื้นทราย “พี่ก็คิดเถอะ!”
“ยอมรับว่าคิดลามก คิดเยอะมากด้วย” ยอมรับหน้าตาเฉย เขาหัวเราะยกมือปัดป้องหมัดของเดียร์ที่ระดมต่อยมาที่เขาเพราะเจ้าตัวเขินกับคำพูดของเขา “ฮ่าๆ เขินแล้วเกรี้ยวกราดตลอดอ่ะคนเรา เดี๋ยวพี่ก็เกรี้ยวกราดคืนหรอก แต่ไม่ได้เตะต่อยนะ พี่จะสู้กันตัวต่อตัวแบบที่มีแต่ตัวเปล่าๆ เลยล่ะ”
“ลามก ทะลึ่งว่ะ ทำไมไม่บอกผมว่าพี่ลามกขนาดนี้ผมจะได้ไม่เป็นแฟนพี่ ก่อนคบกันไม่เห็นจะเป็นเลย” เดียร์โวยวายหน้าแดงก่ำ
กันต์หัวเราะชอบใจ รวบแขนน้องเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนจะกอดเอาไว้ “ถ้าลามกก่อนคบเราก็ไม่ยอมตกลงคบกับพี่สิ ลามกตอนนี้น่ะถูกแล้ว ลามกแค่กับเราไง”
“นี่คิดลามกกับผมมาตลอดเลยใช่ไหม”
คนที่โดนหาว่าคิดลามกเอียงคอทำหน้าตาใสซื่อแบบที่เจ้าตัวชอบทำเพื่อกวนประสาทเพื่อนบ่อยๆ “ถ้าตลอดเวลาแบบทุกนาทีก็คงไม่ใช่ คิดอย่างอื่นด้วย แต่ถ้าคิดลามกตลอดไหมก็ใช่ คิดทุกวันเลย”
กันต์ร้องโอ้ยเมื่อโดนน้องกัดเข้าที่ไหล่ มือทำอะไรไม่ได้เพราะโดนจับเอาไว้แต่ปากทำได้ พอได้ยินคำตอบของพี่ก็งับเข้าเต็มๆ ที่ไหล่ กัดจนพอใจนั่นแหละถึงได้ยอมปล่อย
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอกนะเราอ่ะ”
“พี่กันต์!! อยากโดนกัดหูขาดใช่ไหม”
“เปลี่ยนจากกัดหูขาดเป็นจูบปากแตกแทนได้ไหม” พูดจบก็ก้มลงจูบน้องทันที แต่ก็ไม่ได้จูบจนปากแตกอย่างที่พูด แค่จูบเบาๆ แล้วก็ผละออกเท่านั้น ก่อนจะปล่อยให้น้องนั่งดีๆ ไม่แกล้ง ไม่แซวแล้ว เพราะแค่นี้เดียร์ก็คงเขินมากพอแล้ว
************************************************
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าทะเลใต้หวานขนาดนี้ หวานจนน้ำตาลยังยอมแพ้เลย ยอมให้เลยจ้ากับคู่นี้ อะไรจะงุ้งงิ้ง ๆ กันสองคนแบบนี้ทั้ง ๆ ที่เพื่อนร่วมทริปมาเป็นสิบ ยี่สิบคน พิกันต์ของเราก็สามารถทำให้เหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่ตัวเองกับน้องตัวเล็กแค่สองคนได้ ยอมใจเลยจ้า อิอิ
ยังไงก็เจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ปอลอ. ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนิยายของฟางจ้า ขอบคุณนะคะ
ปล. เหตุการณ์รับน้อง การเรียนการสอน รวมไปถึงข้อมูลบางส่วนที่ใส่ในนิยาย บางส่วนฟางเอามาจากชีวิตจริงที่ฟางได้เจอมาตอนเรียน บางส่วนฟางแต่งเติมเสริมขึ้นมาเอง และได้รับการอนุญาตจากทาง รศ.ดร.นฤพนธ์ ไชยยศ คณบดี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ให้เผยแพร่แล้วค่ะ
เจอคำผิด บอกได้ค่า
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่กันต์น้อยใจแย่เลย รักพี่กันต์เมนต์ รักน้องเดียร์เมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รัก #พี่กันต์สายอ่อย กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ♡ Faculty of Love . 1 My Dear ; รักของผม ผมจัดเอง ♡ เปิด Pre-Order l P.57 (อ่าน 320173 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก