รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
...ตั้งแต่คุณหนอนเลี้ยงลูกมา...ด้วงเคยร้องไห้ให้เห็นก็แค่ครั้งที่คุณหม่อนเสีย.
.
.
ก็คุณหนอนเองนั่นล่ะ กรอกหูลูกชายคนเดียวของตนอยู่เสมอ ว่าลูกผู้ชาย...
'ถ้าไม่ใช่พ่อตาย หรือแม่ตาย ..ยังไงก็ต้องไม่ร้องไห้ เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไปได้เอง' ...
.
.
.
...มาถึงตอนนี้ คุณหนอนถึงได้รู้สึกผิด...
รู้สึกผิดที่กลับมาบ้านพักแล้วเห็นลูกชายนอนนิ่งในห้องน้ำ ...เจ้าด้วงตัวน้อยถูกคนเป็นพ่อกระชากขึ้นมาจากความตาย คุณหนอนไม่ได้ตบลูกชายให้ฟื้น เพราะแค่ดึงร่างนั้นขึ้นมาจากพื้นเปียกๆ พ่อหนอนก็เห็นร่องรอยของการถูกทำร้ายได้จากตัวลูกชาย
เจ้าด้วงของพ่อหนอนตัวพับตัวอ่อนจนคนเป็นพ่อไม่กล้าแตะต้อง ซ้ำตอนเจ้าด้วงลืมตาขึ้นมายังผวาไล่แล้วผลักพ่อหนอนด้วยความรังเกียจเต็มแรง คุณหนอนพอรู้สึกอยู่บ้างที่ช่วงนี้เจ้าลูกชายเกิดอาการเหม่อลอย แต่ก็พอค่อยยังชั่วอยู่บ้าง คุณหนอนเลยไม่ได้บังคับถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะอย่างนั้นเมื่อคืนก่อน ถึงได้เป็นพ่อหนอนเองนั่นล่ะที่อาสาออกปากพาเจ้าลูกชายไปเลี้ยงวันเกิด ...
.
.
.
คิดว่าทุกอย่างมันคงจะดี แต่มาตอนนี้พ่อหนอนเริ่มไม่แน่ใจ ว่าอะไรๆ มันจะยิ่งเลวร้ายลงหรือเปล่า ลูกชายพ่อหนอนตอนนี้เหมือนซากศพ แถมยังเพ้อเพราะพิษไข้ ตัวด้วงกว่างสั่นจนเกร็ง ผิวเนียนๆ เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดเสียจนคุณหนอนกลัว ...กลัว...คุณหนอนกลัวลูกชายจะคุณหนอนอันตรธานหายไปต่อหน้าเสียจนต้องดึงลูกชายมากอดทั้งอย่างนั้น ...
.
.
.
..."มันเป็นใคร? มีเรื่องอะไรกัน? "
คุณหนอนตัดสินใจถามในตอนที่พาร่างซีดๆ ของลูกชายขึ้นมาไว้บนที่นอน...
.
.
.
.
คำตอบไม่ค่อยหน้าพอใจ ...
'เพราะนอกจาก ไอ้คนที่ทำนั่นเป็นรุ่นพี่ ที่ไม่ค่อยสนิทกัน นอกนั้น ด้วงกว่างของพ่อหนอน ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย...' .
.
.