รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
"เฮ้ย! มึงอะ...ไม่คิดถึงผัวอย่างกูเลยหรือ??"เสียงทักมันดังก้องอยู่หน้าห้องน้ำ ...และในตอนที่ผมหันไปหาต้นเสียง ปลายปืนกระบอกเล็กมันก็กดจ่อที่สีข้างผมแล้ว ...
.
.
.
..."คิดถึงกูไหม?"
ไอ้สัตว์ในคราบคนมันกระซิบถามผม...กระซิบแล้วก้มลงมาจูบ ...แรงของปากกระบอกปืนที่กดแน่นลงมา มันทำให้ผมไม่กล้าขยับ ขยะแขยง...คลื่นไส้ ...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดหัว...ปวดจนเหมือนกับว่ามีก้อนสมองของผมสักส่วนล่ะที่กำลังขมวดเกร็ง เพื่อปิดการรับรู้ทั้งหมดของร่างกาย หัวใจ..หัวใจของผมมันกระตุกวาบ ในตอนที่มันขยับเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมอีกครั้ง..
.
.
.
"บอกกูให้ชื่นใจหน่อยสิ...ว่ามึงก็คิดถึงกู...หือ?.."
.
.
.
ไม่ได้ตอบอะไร ผมยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ยืนนิ่งจนมันสถบด่าแล้วใช้ปืนจ่อ ลากผมออกมาจากห้องน้ำ ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันต้องการอะไร มันอาจแค่อยากแกล้งผม เล่นสนุกนิดๆ หน่อยๆ แล้วปล่อยผมไป จนมันจับผมยัดใส่รถสปอร์ตสีดำนั่นแล้วขับทยานกระชากตัวออกมาจอดในซอยร้างหน้าสวนบ้านใครก็ไม่รู้ ผมถึงเพิ่งได้สติว่า เรื่องราวที่ผมพยายามลืมมันมาเกือบสองอาทิตย์...มันไม่ใช่ความฝัน และมันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง...
"ตัวมึงสั่นๆ นะ ด้วง"
"...."
"..มือมึงก็สั่น..."
"...."
"เห็นหน้ามึงแล้วแม่งของกูขึ้น ..โม้คให้กูดิ...ถ้าลูกกูมันลง...มึงอาจไม่ต้องเจ็บตัวก็ได้..."
...มันจับหน้าผมให้เงยขึ้นไปมองหน้ามัน รอยยิ้มกว้างฉาบหน้าเหมือนคอยให้ความหวังและทางเลือก..เสียงกับท่าทางของมันเหมือนกับตอนปีศาจหลอกล่อเหยื่อ...ผมสั่นไปทั้งตัวตอนมันกดหัวผมให้ก้มลงไปใกล้ๆ ซิบกางเกงมัน ก่อนมือมันจะขยุมหัวผมแล้วสั่งให้ใช้ปากรูดซิบให้ ผมหลับตาแน่นทำทุกอย่างอย่างรนลาน จนก้อนเนื้อที่มีแต่ความต้องการของมันยื่นจ่ออยู่ตรงหน้า ผมได้แต่หลับตา หลับตาไม่กล้ามองก้อนเนื้อระอุร้อนที่จ่อติดริมฝีปาก มันครางขัดใจก่อนจะสอดนิ้วมันเข้ามาง้างปากผมแล้วสวนส่วนนั้นเข้ามา
"อย่าให้โดนฟันนะ...ไม่งั้นกูขายคลิบมึงแน่.."
ประโยคนั่นทำเอาผมแทบจะเงยหน้าขึ้นมา น้ำตามันไหลอีกครั้งตอนที่ผมเห็นไอ้สัตว์นั่นมันถือกล้องวีดีโอในมือ...
"จะก้มลงไปทำต่อให้มันจบๆ หรือว่าจะเหงยหน้ามองจนคนดูเขาจำได้ ว่าหน้าตามึงเป็นยังไง...จะเอางั้นหรือ ด้วง...."
ถึงในตอนนั้นมันจะพูดเสียงหวานแล้วส่งยิ้มกว้างให้ ถึงในตอนนั้นมันจะลูบหัวลูบหลังผมเหมือนรักเหมือนหลง ..แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมลดความเกลียดความกลัวมันลงได้เลย...
.
.
.
...
"ครางหน่อยสิ...กัดปากทำไมว่ะ? จะเก็บเสียงมึงทำไม..ตอนมึงครางเสียงเพราะจะตาย ด้วง...ส่งเสียงหน่อยสิคนเก่ง...นะครับ คนเก่งครับ.."
ปากมันอ้อนขอ แต่เอวมันดันกระทุ้งสวนกระแทกขึ้นมา มือใหญ่ๆ มันวางปืนลงไปไว้ข้างๆ ก่อนจะจับเอวผมแล้วแทงสวนจนสุดแรงเพื่อเร่งให้ผมร้อง มันเจ็บและจุกแทบขาดใจ ผมเผลอครางห้าม ร้องห้าม ร่างกายเหมือนกำลังถูกฉีกแล้วยัดแท่งถ่านร้อนๆ สวนใส่ ทั้งๆ ที่มันแตกคาปากผมไปแล้วหลายรอบ แต่ไอ้สัตว์ร้ายมันยังกลับคำได้อย่างด้านๆ ผมถูกมันบังคับให้ขึ้นคร่อม ตัวมันแทรกสอดแล้วยัดทั้งหมดเข้ามาอย่างไม่ออมแรง มือผมปัดป่ายดันมันออก มันไม่ได้ตะคอก แต่หยุดผมด้วยแรงฝ่ามือที่ตบฉาดลงมาที่แก้ม...
.
.
.
..."อืมส์....อ่า...ขยับหน่อยสิ...ใช่อย่างนั้นล่ะ...ดี...ดีแล้วเด็กดี...อืมมมมมม"
ผมเกลียดมัน...เกลียดมัน...เกลียด...เกลียด...เกลียดจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก
น้ำตาผมไหล...ไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเจ็บระบมกับส่วนล่างที่ยังเชื่อมต่ออยู่กับมัน ...แต่น้ำตามันไหลเพราะผมเจ็บใจ เจ็บใจที่ต้องมาอยู่ใต้คำสั่งของไอ้สัตว์ในคราบคน ผมเกลียดมันที่เลวได้อย่างไม่สะทกสะท้าน เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียดเกลียด เกลียด เกลียด..ตัวเองที่อ่อนแอได้อย่างกับมดปลวกที่พร้อมจะโดนบีบหรือบี้เกลียด เกลียด เกลียด เกลียดที่มันทำอย่างกับผมไม่ใช่คน
.
.
.
"เชี่ยเอ้ย!! ด้วง ...มึงแม่งอย่างเผ็ด ...ถ้ารู้ว่าเ-ดมึงแล้วมันอย่างนี้ กูแม่งจับมึงทำเมียตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว ...อูยยย...ซี๊ดดด ..ฟิตสัสเลยเชี่ยเอ้ย! "
ผมใช้มือปิดหน้า ปิดตาตัวเองแน่นแล้วกัดฟัน ...
กับมัน...ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากเป็นสัตว์ที่ถูกมันจับมันผลิกอย่างนี้ ผมเจ็บ..เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งตัว ซ้ำยังปวดระบม ...ในรถ...ในรถนะทั้งๆ ที่ผมกับมันยังอยู่ในรถ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาทำอะไรกับใครในรถแบบนี้ มันทั้งด้านทั้งเลว มันทั้งขยำ ทั้งดูดกัดจนหัวนมผมแดงช้ำและขึ้นสี สองมือใหญ่ๆ บีบบี้ยอดอกผม ส่วนอีกข้างปลายลิ้นร้อนชื้นมันละเลงน้ำลายแล้วดูดกัด ...เสียงน่ารังเกียจดังระงมออกมาพอๆ กับคราบน้ำคาวที่ไหลเยิ้ม ผมร้องไห้ ร้องทั้งต่อหน้าและในใจที่ย่อยยับ ... ผมไม่รู้เหตุผลที่มันทำกับผมอย่างกับผมไม่ใช่คนอย่างนี้...ไม่รู้ ...ไม่รู้เลยจริงๆ
"...ปล่อย...ปล่อยกูไปเถอะ..."
ผมครางขอมัน เสียงผมสั่น ทั้งสั่นทั้งพร่าด้วยความเจ็บและความกลัว ผมขอ แค่ขอและหวัง...หวังแค่ให้มันเวทนา ...แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือกระบอกปืนที่มันหยิบจากข้างรถขึ้นมาจ่อที่หน้าอกผม...
"... กูยังไม่พอว่ะ...อยากแดกมึงทั้งวันนะ ...อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิยังไงมึงก็ปฏิเสธกูไม่ได้อยู่แล้ว...ด้วง...มึงจะร้องไห้ก็ได้นะ...แต่กูแค่อยากให้มึงรู้ว่า กูชอบหน้ามึงตอนมึงมีน้ำตา... กูโคตรชอบเลย...ชอบพอๆ กับรอยฟันของกูบนตัวมึง ...เซ็กดีว่ะ...อ่าส์...เชี่ย แตกอีกล่ะ ...ตอนมึงขึ้นแม่งสุดๆ เลยนะ...หมดแรงแล้วหรือว่ะ? ไหนมึงลองเปลี่ยนท่าเป็นท่าหมาแล้วครางให้กูฟังทีสิ...เห็นไหม..แค่คิดของกูก็ขึ้นอีกแล้ว .... " 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
