พอดีเมื่อวานมีธุระนิดหน่อย...
เลยไม่ได้มาต่อให้....
โทษทีนะ....
แหมๆ....
cassper_W แซวกันตลอดเลยน๊า..
ifwedo จะให้เราโคลนให้เลยเหรอ??
anston อันนี้ต้องคอยดูกันนะ... ว่าใครเป็นพระเอกตัวจริง..
broke-back เรามาต่อละนะ... ไม่ต้องเศร้าไป...
แต่เมื่อยนิ้วจังอ่ะ..หาใครมานวดให้หน่อยดิ..
พี่ jeng_jey นั่งเรือแล้วกลัวเหรอ??
ส่วนคนที่ถามถึงภีม.. เดี๋ยวมันก็จะเริ่มมีบทบาทแล้วแหละ...
OT มาแล้วจร้า.... แหมคิดถึงแต่ไม่โทรหากันเลยนะ...
wan ขอบใจน๊า... ที่เป็นกำลังใจให้คนสวยอย่างเรา..
ส่วนคนอื่นที่เราอาจจะไม่ได้เอ่ยชื่อ. ก็ขอบคุณนะที่ยังตามอ่านเรื่องของเรา..
ไปอ่านเรื่องกันดีกว่า..
***********************************************************
จากหลายๆเรื่องที่เข้ามาในตอนนั้น....
มันยิ่งทำให้เรากับฮัทเข้าใจกันมากขึ้น... ไว้ใจกันมากขึ้น...
เพราะเรามีอะไรก็จะคุยกันตลอด.....
ที่สำคัญมันทำให้เรากะฮัทรักกันมากขึ้นด้วย....
แม้ว่าจะมีปัญหาอะไรๆเข้ามาอีกระหว่างเราสองคน...
แต่เราก็ไม่เคยกลัว.... เพราะเราทั้งสองคนรู้ว่าเราเข้าใจกันและรักกันมากขนาดไหน....
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม.... สักวันมันก็ต้องเจอปัญหาที่เราทั้งคู่แก้ไขไม่ได้....
------------------------------ #### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๓o #### ------------------------
ความเดิม...
เราจูบกันเนิ่นนาน เป็นจูบที่เราจะจำไปตลอดชีวิต..........
“ ขอบคุณนะ.......... ” ฮัทพูดหลังจากที่เราจูบปากกัน
“ ปอก็ขอบคุณเหมือนกันที่ฮัททำให้ปอรักฮัท... ” เราพูด
“ ฮัทก็รักปอนะ......... ” ฮัทพูดแล้วเอามือมาบีบจมูกเรา.... ท่าทางมันคงจะทำแก้เขินเรานะ หน้ามันก็แดงๆด้วย
“ อืม..................” เราพูด
“ ฮัทว่าไหนๆเราก็รักกันแล้ว... เรามามีอะไรกันเหอะ.... นะ... ” ฮัทพูดแล้วไม่รอช้า มันก้มลงมาไซร้ที่ตอเราอย่างเร็ว....
“ เฮ้ย... ไม่เอา... หยุดก่อนๆ ยังไม่เอา... ” เราพูด
“ ทำไมอ่า...... ” ฮัทถามแบบเด็กโดนขัดใจ
“ ปอเป็นวันนั้นของเดือน..... ” เราพูดแล้วทำหน้าเศร้าๆ....
“ อ่ะเหรอ..... ” ฮัทพูดแบบหัวเสีย แล้วสักพักมันก็บอกว่า....
“ ตลกแล้ว.... มีประจำเดือนที่ไหนอ่ะเรา..... ” ฮัทพูดแล้วมันก็เอามือบีบจมูกเรา พร้อมกับหัวเราะไปด้วย
“ แล้วเมื่อกี๊เชื่อทำไม?? ....” เราพูดแล้วก็หัวเราะ
“ ก็มันลืมไง.... ” ฮัทพูด แล้วก็ทำท่าจะลงมาทำต่อ.....
“ หยุดเลย........ ” เราพูดแล้วเอามือจับไว้ที่หน้าฮัท
มันก็ยังไม่หยุด..... มันเอาลิ้นมาเลียที่มือเราด้วยอ่ะ........ เกือบเคลิ้มตามมันไปแล้ว............
“ หยุดก่อนนะ......... เรายังไม่ได้ตกลงกันเลยว่าเรื่องบิวจะเอาไง... ” เราพูด
“ เออ........... จะเอาไงดี.. ” ฮัทพูด
***********************************************************************
หลังจากวันนั้นมาเรากะฮัทก็ยังไม่ได้คุยกะบิวให้รู้เรื่อง...
เพราะว่าบิวบอกออกมาก่อนว่า..
มันตัดสินใจจะซิ่ว... เพราะมันไม่ชอบเอกที่มันเรียนอยู่
เรากะฮัทก็เลยตกลงว่า... จะไม่เคลียร์กะบิว
เพราะถึงยังไงเราสองคนก็เข้าใจกันดีอยู่แล้ว...
ต่อให้บิวจะสร้างเรื่องหรือว่าป่วนอะไรเราสองคนอีกก็ไม่สามารถทำอะไรได้
เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดมันไม่ได้อยู่ที่บิวแต่มันอยู่ที่ความเข้าใจกันของเราสองคนมากกว่า...
แล้วอีกอย่างอีกไม่กี่เดือนบิวมันก็จะไปแล้ว....
สำหรับตัวบิวเองมันก็คงรู้ดีว่ามันไม่สามารถจะเข้ามาแทรกระหว่างเราสองคนได้
มันก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรอีก.. อย่างมากก็แค่พูดจากวนประสาทนิดๆหน่อย
แบบพูดทีเล่นทีจริงหนะ... แต่เรากะฮัทก็ไม่ได้สนใจอะไร
อย่างมากก็เอามาคุยกันเป็นเรื่องตลกไปซะมากกว่า....
************************************************
ช่วงประมาณต้นเดือนกุมภาพันธ์..
เป็นช่วงที่เราต้องซ้อมละครเวที แต่เราก็ไม่ได้ซ้อมทุกวันหรอก...
เพราะว่าแต่ละคนจะมีคิวซ้อมแต่ละวันกันไปว่าจะเจาะฉากไหน.... วันไหนซ้อมรวม
ซึ่งก็ช่วยให้เรายังมีโอกาสอยู่กะฮัทบ้าง....
แต่ถึงแม้ว่ามีวันที่เราต้องไปซ้อมละครเวที แต่ฮัทก็จะมาอยู่ด้วยตลอด...
หรือบางทีไม่มามันก็จะคอยมารับมาส่ง
ทำให้ฮัทสนิทกะเพื่อนในกลุ่มเราที่เป็นเพื่อนไนเอกไปด้วย...... รวมถึงพวกพี่ๆในเอกก็รู้จักมันดี
พอเข้าช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์... ก็เป็นช่วงที่มีการจัดงาน Thank พี่...
ซึ่งเป็นงานที่น้องเทคจะต้องเทคคืนพวกพี่ๆบ้าง
เราก็มีพี่อยู่หลายคน ทั้งที่เป็นพี่ในสายเทคและพี่บุญธรรมอีก
รวมๆแล้วก็ประมาณ 20 คน เราก็เลยต้องซื้อของมากหน่อย....
วันที่เราไปซื้อของฮัทก็ขับรถไปส่ง......
“ จดมาครบรึยัง?.... ว่าต้องซื้ออะไรบ้าง... ” ฮัทหันมาพูดกับเราทันทีที่จอดรถเสร็จ...
“ เรียบร้อยแล้ว....... ” เราพูดแบบกวนๆมันหน่อย... เพราะมันนั่นแหละเป็นคนบังคับให้เราจด
ทั้งที่จริงๆเราก็บอกมันแล้วว่าเราจำได้ แต่มันก็บังคับให้เราจด......
“ ฮืม... ดี... จะได้มีเวลาเหลือ... ” ฮัทพูด
“ ทำไมอ่ะ.. รีบไปไหน?? .. ” เราถาม...
“ จะได้ดูหนังกันไง ?? เราไม่ได้ดูหนังด้วยกันนานแล้วนะ...” ฮัทพูด
ก็จริงของมันแหละ... เพราะช่วงหลังๆมานี้เราก็ไม่ค่อยว่างเพราะว่าต้องซ้อมละครเวที
บางวันที่เราไม่ได้ซ้อมฮัทมันก็ดันไม่ว่างอีก เรากะมันก็เลยไม่ค่อยได้ไปดูหนังด้วยกัน
แม้ว่าหลายครั้งที่ว่างตรงกัน เรากะมันก็จะชวนกันไปทำอย่างอื่นมากกว่า....
อย่าเพิ่งคิดลึกนะ.....
ไอ้อย่างอื่นที่ว่า... ก็เช่น... ขี่รถเล่น... กินนม.... กินข้าว... หรือเดินเล่นกัน.... หรืออื่นๆ....
เอาจริงๆก็ประมาณว่า... เรากะฮัทไม่ใช่ว่าจะดูหนังกันทุกเรื่องอ่ะ...
จะดูทีนึงก็ต้องเป็นหนังที่อยากดูจริงๆซะมากกว่า.....
“ มีหนังน่าดูเหรอ ?? ” เราพูด
“ แจ๋วไง... ฮัทอยากดู ” ฮัทพูด
“ ไม่เอาอ่ะ.... ปอไม่ชอบดูหนังตลก... ” เราพูดแบบหน้าเซ็งๆ
“ โห... ตอนนั้นฮัทยังไปดูหนังรักเป็นเพื่อนปอเลย... ทั้งที่ฮัทไม่ชอบอ่ะ ” ฮัทพูดแบบงอนๆ
“ อ้าว... ไม่ชอบหรอกเหรอ?? ” เราพูดด้วยหน้างงๆ
“ อืม... ” ฮัทพูดแล้วยิ้มแหยๆ
เราก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าฮัทมันไม่ชอบดูหนังรัก ทั้งที่เราชอบดูหนังรัก
ส่วนเราไม่ชอบดูหนังตลก... ฮัทกลับชอบดู
ไม่รู้ดิ.. เราไม่ชอบอ่ะ.. ดูที่ไรไม่เห็นขำเลย.. เสียตังค์ป่าวๆ
แล้วมีอีกนะ... เราชอบดูหนังผี... ส่วนฮัทนี่กลัวผีสุดๆ.... ดูไม่ได้เลย...
“ ดูก็ได้..... แต่ถ้าไม่ตลกนะ...... ” เราพูดคาดโทษมัน..
“ รับรอง... ตลกชัวร์.. ” ฮัทพูดกับเราด้วยความมั่นใจ...
“ แหม... เป็นผู้กำกับรึไงฮะ... ” เราอดที่จะแขวะมันไม่ได้
“ ไม่รู้อ่ะไร... ฮัทนี่ทั้งเขียนบททั้งกำกับ... ” มันพูดแบบเบ่งๆอ่ะ...
“ จร้า.... งั้นยิ่งไม่น่าดูใหญ่... ” เราพูดกัดมันอีก....
“ อ่ะ... ยอมๆ.... ” ฮัทพูดแล้วส่ายหน้า....
ฮัทมันเป็นแบบนี้แหละเรากะมันเลยคบกันได้
ทีจริงก็ไม่ใช่แค่มันหรอกนะ.... เราก็ยอมมันเหมือนกัน
ไม่ว่าจะถียงกันเรื่องมีสาระเรื่องไม่มีสาระ...
แต่สุดท้ายก็จะมีใครสักคนเป็นคนยอม.......
“ ปอนี่ซื้อของง่ายเนอะ.... ” ฮัทพูดหลังจากที่เราซื้อของไปได้สักพักนึง
“ ทำไมอ่ะ?? ... ก็ของ handmade เราก็ต้องให้เค้าคุ้มๆหน่อยดิ..” เราพูด
ก็เราคิดแบบนั้นอ่ะ... กว่าเค้าจะทำเสร็จแต่ละชิ้นไม่ใช่ง่ายๆเลย
เราก็เลยอยากให้ทั้งค่าแรงแล้วก็ค่าไอเดียเค้าไง เลยไม่ต่อ....
“ ไม่เห็นต่อของเลย....” ฮัทพูด
“ ก็ให้เค้าคุ้มกะค่าไอเดียหน่อย... อีกอย่างปอก็ต่อของไม่เป็นด้วย .... ” เราพูด...
ก็มันจริงๆนี่นา... ส่วนใหญ่เราซื้อของนะไม่เคยต่อของเลยอ่ะเมื่อก่อน...
แต่ตอนนี้ไม่แล้วนะ... ก็ได้มาจากมันนี่แหละเรื่องต่อของหนะ..
“ เอาอันนี้ใช่มั้ย ??? ” ฮัทหันมาพูดกับเรา
“ อืม.... ” เราพยักหน้าตอบมัน
“ อยู่เฉยๆนะ... เดี๋ยวต่อให้ ” ฮัทพูด
“ อันนี้เท่าไหร่ครับ... ” ฮัทพูดแล้วชูของให้เค้าดู มันเป็นนาฬิกา เรือนนึง
“ 1500 ค่ะ...” คนขายที่เป็นผู้หญิงตอบ
“ สวยดีนะครับเนี่ย.... แต่เสียดายเงินไม่พอนะครับ... ” ฮัทพูดแล้วทำหน้าเว้าวอนเชียว..
“ ลดได้นะคะ... ” คนขายพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม
“ ลดได้เท่าไหร่เหรอครับ??..” ฮัทพูด
“ 1200 ค่ะ... ” คนขายตอบ
“ ฝีมือนี่สุดๆเลย... พี่เป็นคนรึป่าวครับเนี่ย ?? ” ฮัทพูด
“ ใช่ค่ะ.... ชิ้นนี้นี่ทำหลายวันเลย.. ” คนขายตอบ
“ มิน่าล่ะ... งานถึงเนียบขนาดนี้... ” ฮัทพูดแล้วยิ้มหวานเชีย... เราที่ยืนมองมันอยู่เริ่มหมั่นไส้มันและ
“ อืม.. ค่ะ... ” คนขายพูดแล้วยิ้มภูมิใจ
“ อยากได้นะครับแต่เงินไม่พอ.... ไปเหอะ... ปอ..” ฮัทพูด
แล้วมันก็จูงมือเราออกจากร้าน เราก็มองหน้ามันงงๆ ก็มันอยากได้หนิ..
เราตั้งใจจะซื้อให้พี่คนนึง แล้วราคาเราก็อยู่ในงบที่เราคิดไว้
แต่มันก็ทำหน้าดุๆใส่เราแล้วก็จูงมาลากเราออกมาหน้าร้าน...
“ เดี๋ยวค่ะ.... คุณให้ได้เท่าไหร่ล่ะคะ...” คนขายคนนั้นพูดแล้วเดินตามออกมาหน้าร้าน
“ ครับ... เอ่อคือ... ผมมีแค่... 800 หนะครับ.. คงไม่พอซื้อหรอก” ฮัทพูดพร้อมทำหน้าน่าสงสารเชียว
“ งั้น 800 ก็คะ... ” คนขายคนนั้นพูด
“ จริงเหรอครับ... ดีใจจัง... ” ฮัทพูดแล้วหันมายิ้มกับเราซะหน้าบานเชียว
พอออกมาจากร้านมันก็พูดกับเราว่า...
“ เป็นไง ?? ดูดิ... ประหยัดเงินได้ตั้งเยอะ... เห็นม่ะ ” ฮัทพูด..
ได้ทีโม้อ่ะมัน.....
“ นี่ฮัทน่าจะไปเล่นละครเนอะ.... มาเล่นละครเวทีกะปอม่ะ.... เนียนเชียะ...” เราพูดกัดมัน
“ มาแซวกันนะ.... อุตส่าห์ต่อให้ไม่ดีเหรอ ??? ” ฮัทพูด
“ ดีจร้า.... หยอกเล่นไปงั้นแหละ... ไม่รักไม่หยอกหรอก..” น่าน... ฮัทโดนเราไปซะดอกนึง
ยิ้มหน้าบานอ่ะมัน.....
“ เมื่อยป่าว... ดูดิ.. นิ้วแดงหมดแล้ว...” เราพูดหลังจากที่เดินซื้อของมาได้พักใหญ่
ก็ฮัทอ่ะดิ... ไม่ว่าเราจะซื้ออะไรมันก็จะแย่งไปถือหมด
อย่างที่เราบอกตั้งแต่ตอนแรกอ่ะนะ... ว่าพี่เรามีหลายคน
ไม่ต้องคิดเลยว่าของจะเยอะขนาดไหน... แถมมันกะเรายังซื้อของให้ตัวเองอีก...
เยอะโคตรๆอ่ะ.... แล้วที่สำคัญนี่ยังซื้อไม่ครบเลย...
“ ไม่เป็นไร... ฮัทถือได้...” ฮัทพูดแล้วก็ยิ้ม...
“ ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพบุรุษเลย... เอามาแบ่งกันถือ...” เราพูดแล้วทำท่าจะแย่งถุงในมือมันมาถือบ้าง
“ ไม่เอา... อย่าดื้อดิ... เดี๋ยวฮัทถือให้ ” ฮัทพูดเสียงแข็ง
เราก็เลยหยุดแย่งของ... ปล่อยให้มันเป็นคนถือไป
นอกจากมันจะเป็นสุภาพบุรุษแล้วนะ
อีกอย่างนึงที่เราเห็นได้ชัดเจนคือ.....
ตลอดเวลาที่เดินซื้อของด้วยกันเนี่ย.. ฮัทมันจะเอามืออีกข้างนึงที่ว่างอยู่มาจับมือเราตลอด
แถมยังแสดงอาการให้คนรอบข้างเห็นได้ชัดเจนเลยว่าเราเป็นอะไรกัน....
มันไม่เคยแสดงท่าทางว่ารังเกียจหรืออายเลยที่มาคบกับเรา
อันนี้หนะ... เป็นปลื้มสุดๆ
แต่บางทีมันก็แสดงออกซะจนเราเขินเองอ่ะนะ..... เพราะมีแต่คนมองเราสองคน
ก็เข้าใจอ่ะนะ... เป็นเราเราก็คงมองเหมือนกันแหละ...
สายตาที่มองก็มีทั้งยิ้มแย้ม.... หัวเราะ..... อันนี้ก็ไม่เท่าไหร่
แต่บางคนที่มองแบบรับไม่ได้นี่สิ.....
ฮัทมันก็รู้แหละว่าเรารู้สึกอะไร
มันเลยบอกว่า
“ จะไปสนใจเค้าทำไม?? เค้ารับไม่ได้ก็เรื่องของเค้าดิ... เราไม่ได้ทำให้เค้าเดือดร้อนซะหน่อย...”
ก็จริงของมันอ่ะนะ... เราก็เลยไม่สนใจ...
หันมาแคร์ความรู้สึกของคนที่อยู่ข้างๆเราดีกว่าเนอะ.....
“ ปอ... เข้า S&P กัน..” ฮัทพูดแล้วก็ลากเราเข้าไป
คือเรากะมันอ่ะ.. ชอบกิน S&P เหมือนกันเลย
เวลาลากกันเข้าไปในนั้นนะ.... แทบหมดตัวอ่ะ....
อันนั้นก็ชอบกิน... อันนี้ก็อร่อย....
“ สนใจโปรโมชั่นใหม่มั้ยค่ะ??......” พนักงานสาวนางหนึ่งพูดขึ้น
“ ครับ...” ฮัทตอบ
ตอนนั้นเรากะมันนี่แยกกันเดินอยู่ในร้าน แต่ก็ได้ยินบทสนทนาชัดเจน เพราะร้านก็ไม่ได้กว้างมาก
ต่างก็เดินหยิบของกินที่ตัวเองต้องการ
“ โปรโมชั่นเดือนแห่งความรักหนะค่ะ... ถ้าซื้อชิ้นนี้จะได้ฟรีอีกชิ้นนึง...” พนักงานนางนั้นพูด
“ อ่อ....ครับ” เราได้ยินเสียงฮัทตอบกลับไป
“ ว่าไงค่ะ... เห็นเดินเลือกของใหญ่เลย... สงสัยจะซื้อไปฝากแฟน.... ชิ้นนี้นี่น่าสนใจนะค๊ะ”
พนักงานสาวนางนั้นยังโฆษณาไม่เลิก....
“ งั้นขอถามแฟนก่อนนะครับ...” ฮัทพูดทันทีที่เราเดินไปหามันที่หน้าเคาน์เตอร์
แล้วมันก็เดินมาจับมือเราแล้วพูดอีกว่า
“ เอามั้ย ??... ซื้อไปให้พวกพี่เค้าก็ได้” ฮัทพูดแล้วยิ้มซะหวานเชียว
พนักงานสาวนางนั้นรวมทั้งพนักงานอีกคนก็มองเราสองคนแล้วก็หัวเราะกันคุกคิก...
“ เออ.. ก็ดีนะ.. เพราะของพี่บางคนปอยังนึกไม่ออกเลยว่าจะซื้ออะไรดี...” เราพูด
พยายามไม่เขินพนักงานสองคนนั้นอ่ะนะ แต่อดไม่ได้อยู่ดี
เพราะคุณเธอก็ยังมองเรากะฮัทไม่เลิกแล้วยังหันไปยิ้มให้กันอีก
“ งั้นเอาชิ้นนี้ด้วยครับ...” ฮัทพูดแล้วชี้ไปที่สินค้าโปรโมชั่นชิ้นนั้น
“ คิดเงินเลยนะ..” ฮัทพูด
เราก็เลยวางของที่หยิบมาวางที่แคชเชียร์
ฮัทมันมองของที่เราหยิบมาวางแล้วมันก็ยิ้มแล้วก็พูดว่า
“ หยิบมาแต่ของที่ฮัทชอบทั้งนั้นเลย..... เดี๋ยวปอดูที่ฮัทหยิบมาบ้างนะ..” ฮัทพูดแล้วมันก็เอาขนมที่มันหยิบมาออกมาวาง....
เชื่อป่ะ... ของที่มันหยิบมาก็มีแต่ของที่เราชอบกินทั้งนั้นเลยอ่ะ
“ ใจตรงกันเลยเนอะ... ” ฮัทพูดแล้วมันก็ยิ้ม...
“ รักกันดีจังนะคะ...” พนักงานสาวนางนึงพูดแล้วก็ยิ้มให้เราสองคน
“ ครับ....คนนี้กะว่าจะรักจนตายเลยล่ะครับ..” ฮัทพูดแล้วมันก็ยิ้มหวานให้พนักงาน...
เราก็มองมันแบบเขินๆอ่ะนะ... เกรงใจสถานที่หน่อยก็ดี...
แต่ก็ชอบนะ... ที่มันเป็นแบบนี้... คบกันแล้วสบายใจดี....
หลังจากนั้นก็เดินซื้อของที่เหลือกันจนครบ
ฮัทก็ถือของเต็มสองมือนั่นแหละ... จะช่วยก็ไม่เอา.....
พอซื้อของเสร็จก็เอาของไปเก็บที่รถ.... แล้วก็ออกมาหาอะไรกินกัน...
พอกินข้าวเสร็จเราก็บอดฮัทว่า.
“ เดี๋ยวปอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ.... ปวดขี้อ่ะ...”
พอฮัทมันได้ยินเราพูดก็ทำหน้าบึ้งทันที
“ ทำไมไม่พูดว่าว่าไปอึ... หรือว่าไปถ่ายหนักอ่ะ ?? สอนไม่เคยจำ ”
“ ก็ปอพูดว่าขี้จนติดแล้วอ่ะ...” เราพูด
“ มันดูไม่เพราะ... เปลี่ยนเลยๆ” ฮัทพูดหน้าดุๆ
“ โห... จะไปอึ.. ไปถ่ายหนัก... มันก็ไปขี้นั่นแหละ....” เราเถียงมัน
“ ทำไมดื้อแบบนี้เนี่ย....” ฮัทพูดแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ ไปขี้ก่อนแล้วกัน ” เราพูดแล้วก็ทำท่าจะลุกจากเก้าอี้ เพราะไม่ไหวจะจนแล้ว...
ฮัทมันมือไวมาก มันเอามือมันมาจับแขนเราไว้ไม่ให้เราไป
“ เฮ้ย... ปล่อยๆ.. ขี้จะออกแล้ว... ” เราโวยวายเพราะมันล็อกแขนเราไว้ไม่ให้ไป
“ พูดดีๆก่อนแล้วจะให้ไป.. ” ฮัทมันพูดเสียงดูอีกแล้ว
“ จะมาขัดคนปวดขี้ทำไมเนี่ย ?? มันบาปนะ.. ” เราก็ยังเถียงไม่เลิก
“ ไม่พูดดีๆก็ไม่ให้ไป... ” ฮัทพูดเสียงที่เริ่มกวนตริง... แล้ว
“ เออๆ.... ฮัทเดี๋ยวปอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ... จะไปถ่ายหนัก... หนักแบบหนักมากๆ..”
เราพูดล้อเลียนกวนมันบ้าง
“ ยังจะมากวนอีก... เดี๋ยวก็ไม่ให้ไปเลย.. ” ฮัทพูดยิ้มๆ
“ ปอพูดแลล้วนะ... จะปล่อยยัง... ขี้จะออกแล้วเนี่ย.. เฮ้ย.. ลืม ” เราเผลอพูดว่าขี้ออกไปอีก
รีบเอามือปิดปากแทบไม่ทัน..
“ เฮ้ออ... อีกแล้วนะ... ” ฮัทถอนหายใจแล้วก็พูด
“ ก็มันไม่ชินนี่...” เราพูด
“ งั้นต่อไปนี่สัญญาก่อนว่าจะไม่พูดว่าไปขี้อีก..” ฮัทพูด
“ เออๆ.. ก็ได้ๆ... สัญญาๆ.... ปล่อยได้ยัง??...” เราพูดแบบเสียงร้อนรนเพราะ.. ข้าศึกบุกอย่างรุนแรงแล้ว..
“ อ่ะๆ... ไปได้...” ฮัทพูดแล้วก็หัวเราะ... พร้อมกับปล่อยแขนเราให้เป็นอิสระ....
เราก็รีบรุดไปที่ห้องน้ำโดยเร็ว....
*****************************************
หลังจากนั้นก็ไปดูหนังกัน...
ดูหนังกะฮัทก็เหมือนๆทุกครั้ง
ตั้งแต่คบกะมันมาเราก็กลายเป็นคนที่ต้องซื้อขนมก่อนเข้าโรงหนังทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็นเลย
แถมยังรำคาญคนอื่นที่ซื้อเข้ามากินอีก แต่ตอนนี้นะ... เรียกว่าหอบเข้าไปกินได้เลยอ่ะ...
และจากเมื่อก่อนเราไม่กินปอบคอน เหม็นด้วย... แต่ตอนนี้นะ... ก็กินเป็นแล้ว.. ไม่เหม็นแล้ว
มันก็ยังชวนป้อนปอบคอนแบบเมาท์ทูเมาท์อยู่เหมือนเดิมอ่ะ.....
หนังเรื่องแจ๋วเป็นหนังตลกที่เราดูแล้วขำเกือบทั้งเรื่องเลยอ่ะ...
จนโดนมันกัดแหละ
“ ไหนว่าไม่ชอบไง..... เส้นลึกไม่ใช่เหรอ??? ขำไม่หยุดเลยนะเรา” ฮัทพูดแล้วเอามือมาบีบจมูกเรา
“ ก็เรื่องนี้มันขำหนิ... เล่นดีกันทั้งนั้น...” เราพูด
“ เอ้าๆ... ขำเข้าไปๆ...” มันจะชอบแซวแบบนี้เวลาที่เราขำมากๆอ่ะ....
มันก็ขำนะไม่ใช่ไม่ขำ... มันอ่ะเส้นตื้นจะตาย
มันก็แซวเราทั้งๆที่มันก็ขำนั่นแหละ......
บางทีนะมันก็ขำขึ้นมาคนเดียวเฉยๆอ่ะ... คนอื่นเค้าไม่ได้ขำกันเลย..
จนบางทีคนข้างๆเค้าก็ขำมันกันอ่ะ.......
เราเลยแซวมันว่า
“ หน้าม้าปะเนี่ยเราอ่ะ.... ขำเกินราคาตั๋วหนังแล้ว...”
“ ก็ฮัทเส้นตื้นอ่ะ... ” มันพูดพร้อมกะขำมุขเรา.... บอกแล้วว่ามันอ่ะ... เส้นตื้น...
มันมีความสุขนะ... ที่เราได้มาดูหนังตลกด้วยกัน...
เวลาขำก็หันมามองหน้ากัน.... สภาพตอนขำนะ.....ไม่ต้องพูดถึงเลย....
แต่มันก็มีความสุขดี... เราว่ามันเป็นธรรมชาติดีที่ไม่ต้องมานั่งเก็กหล่อเก็กสวย...
เวลาขำก็ขำแบบสุดๆไปเลย.....
มันทำให้เราคบกันที่เราเป็นเรา.. เป็นตัวของตัวเองดี
ไม่ต้องสร้างภาพให้ดูสวยหรูสวยงาม... แต่ไม่มีความสุข
นี่แหละนะ... คงเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำให้เราสองคนรักกัน
แม้ว่าจะคบกันได้ไม่นาน
***********************************************
พอดูหนังเสร็จก็ขับรถกลับกัน........
ตอนที่ขึ้นรถมาใหม่ๆก็คุยกันเรื่องหนังนั่นแหละ....
มาคุยกันก็ขำกันอีกหลายรอบ......
เพราะนักแสดงเรื่องนี้นี่เล่นดีสุดๆ....
เบนซ์ พรชิตานะ... ฉีกภาพนางเอกแสนสวยแตกกระจุยอ่ะ........
“ ปอ.... ฮัทมีเรื่องจะบอกอ่ะ.... ว่าจะบอกตั้งนานแล้ว.....” ฮัทพูดเสียงเครียดจนเราปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน
“ อะไรเหรอ ?? ” เราถามมันกลับไป
“ ฮัทว่าจะซิ่วนะ......” ฮัทพูดเสียงเครียดโดยที่ไม่ได้มองหน้าเรา....
จบตอน...............................................
#################################################
หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558 (อ่าน 289312 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก