มาต่อให้แล้วนะ..........
อ่านกันเลยดีกว่าเนอะ..............
*********************************************************************
ในที่สุดเวลาหนึ่งอาทิตย์อันแสนรวดเร็วก็ผ่านไป
ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามันก็เป็นช่วงที่มีความสุขดีนะ
หลายๆอย่างที่เราได้สัมผัสจากฮัทมันทำให้เรารู้ว่ามีใครบางคนที่เค้าอยู่ข้างๆเราจริงๆ
แบบที่เราไม่ได้คิดไปเองคนเดียว...
ในฐานะของคำว่าแฟนที่ฮัทมันแสดงออกมามันเหมือนเป็นคนละคนกะที่เรารู้จักมันตอนแรกเลย ก็อย่างที่คนอ่านได้เห็นกันนั่นแหละ...
มันอาจจะเร็วนะ.... ถ้าเราจะมารู้สึกกะฮัทได้มากมายขนาดนี้
แต่สำหรับเรานะ.. เวลามันเป็นเพียงแค่สิ่งหนึ่งเท่านั้นที่จะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่าง
แต่อีกสิ่งนึงที่สำคัญไม่แพ้กันเราว่ามันอยู่ที่นิสัยของคนคนนั้นด้วย...
เพราะถ้าคนนั้นเค้าเป็นคนดีจริงๆต่อให้เวลามันผ่านไปนานแค่ไหน เค้าคนนั้นก็ยังคงจะดีแบบนั้นไปตลอด
แต่อะไรนะเหรอที่มันทำให้เราเชื่อว่าฮัทจะเป็นแบบนี้ตลอดไป...
ความรู้สึกของเราไงล่ะ... ที่มันบอกให้เราเชื่ออย่างนั้น....
ช่วงที่เราคบกะฮัท เป็นครั้งแรกที่เราฟังเพลงอกหักไม่เพราะ...
เรารู้สึกว่าเรามีตัวตนจริงๆ... เพราะมีฮัทที่ไม่เคยทิ้งเราไปไหน...
เรารู้สึกว่าเรามีความสุขทั้งๆที่เรากะฮัทแค่นั่งอยู่ด้วยกันสองคนเฉยๆ ไม่ได้พูด.. ไม่ได้คุยอะไรกันเลย.. แต่เราก็รู้สึกว่าเรามีความสุข
เรารู้สึกถึงการถูกรัก... เราได้รับความรู้สึกดีๆจากมันแบบที่เราไม่ได้คิดไปเองคนเดียว....
แม้ว่าเราจะไม่แน่ใจก็เถอะ.. ว่าความรู้สึกดีๆที่ฮัทมอบให้เรามันมาจากแค่หน้าที่ของการเป็นแฟน 7 วันรึเปล่า??
แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้สึกดีมากๆ....
-------------------------- #### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๑๙ #### ------------------------------
และแล้ววันสุดท้ายของการเป็นแฟนกันก็มาถึง.................................
ตั้งแต่ตื่นมาตอนเช้า...... เราก็รู้สึกใจหายยังไงไม่รู้.... ถ้าจะไม่ได้เป็นแฟนกะฮัทแล้ว...
เฮ้อออ.... ทำไม 7 วันนี่มันผ่านไปเร็วจังนะ.....
“ เอี๊ยด.................................. ” เสียงประตูห้องเราถูกเปิดออก แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเป็นเมทเราเองที่เป็นคนเปิดประตูเข้ามา...
เราก็เลยพลิกตัวนอนตะแคงเข้าหากำแพงตั้งใจว่าจะนอนหลับซักอีกชั่วโมงสองชั่วโมง
เผื่อว่าความคิดฟุ้งซ่านจะหายไปบ้าง....
สักพักก็มีคนขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆเรา แล้วไอ้คนนิรนามคนนั้นมันก็ดึงผ้าห่มเราไปห่มด้วยและมันก็กอดเราอีกด้วย เราก็เลยรีบหันหน้าไปดูด้วยความตกใจ...
“ เฮ้ย.... มานอนเบียดทำไม ??? ” ไอ้คนนิรนามคนนั้นมันคือฮัทนะสิ..... ไปไกลๆ... เลย คนยิ่งกำลังห้ามใจตัวเองอยู่.... ยังจะมาทำแบบนี้อีก..
“ ทำไม ?? จะนอนกอดแฟนตัวเองไม่ได้ไง ?? ” ฮัทมันพูดหน้าตาเฉย
“ ลงไปเลย... คนจะนอน ” เราพูดแล้วผลักมันออกแต่มันก็ยิ่งกอดเราแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก
“ ไรว้ะ.... หวงตัวจัง..” ฮัทพูดด้วยหน้าตากวนตริงสุดๆ
“ ไมจะหวงไม่ได้... ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆซะหน่อย...” เราพูด
“ ก็ต้องให้มันเนียนหน่อยดิ... เดี๋ยวเจ้าเค้าไม่เชื่อนะ.... ” ฮัทพูด... จริงๆแล้วมันคิดอย่างนี้นี่เอง.. ถึงมาทำอย่างงั้นอย่างงี๊กะเรา.... ไอ้เราก็คิดเค้าข้างตัวเองไปซะไกล... เฮ้อออออ... เศร้า
“ งั้นก็เลิกแสดงละครได้แล้วแหละ... ไหนๆนี่ก็วันสุดท้ายแล้ว เจ้าเค้าคงไม่คอยดูแล้วแหละ... ว่าเราเป็นแฟนกัน” เราพูดแล้วก็ผลักฮัทอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด.... ฮัทมันก็เลยกลิ้งตกลงไปนอนอยู่ที่พื้น
“ โอ๊ย.... ทำไมดุงี๊ว้ะ... ” ฮัทพูดแล้วก็เอามือลูบที่ข้อศอกป่อยๆ...
“ ไป... ออกไปได้แล้ว... คนจะนอน ” เราพูดแล้วก็ดึงผ้ามาห่ม ตอนนั้นนะ... อยากจะร้องไห้มากๆ
“ เป็นอะไร??? ” ฮัทพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปแป๊ปนึง
“ ป่าว.... ” ตอนนั้นเราคงพูดได้แค่นั้นอ่ะนะ...
“ เป็นอะไรก็พูดมาดิ... ” เสียงฮัทมันดูดุขึ้นเหมือนมันจะเริ่มมีน้ำโห
“ก็บอกว่าป่าวไง... ” เราตอบไปด้วยเสียงสั่นๆที่ใกล้จะร้องไห้เต็มที แต่ต้องอุ๊บ... ไว้ก่อน เพราะถ้าร้องมาตอนนั้นนะ.. ฮัทมันต้องเซ้าซี๊แน่เลยว่าเราเป็นอะไร... แล้วถ้ามันถามขึ้นมานะ.. เราก็ไม่รู้จะตอบมันว่าอะไรอยู่ดี จะให้บอกชอบมันเหรอ... ไม่เอาด้วยหรอก... อายมันตายเลย...
“เป็นแฟนกันมีไรก็ต้องบอกกันดิ... ” ฮัทพูดมันพูดเสียงเรียบ... ยังจะมาพูดว่าเป็นแฟนกันอีกเมิง.... พอได้แล้ว... คนกำลังอยู่ในช่วงทำใจ.....
“ เลิกพูดซะทีเหอะว่าเป็นแฟนกันเนี่ย..... ถ้าต้องมาลำบากมาเป็นแฟนกะเค้าเพื่อหลอกเจ้าอ่ะ.... พอเหอะ ” เราลุกขึ้นนั่งแล้วก็พูดตะคอกใส่มันไป มันเงียบไปเลยอ่ะ.... ตอนนั้นมันทำหน้านิ่งมาก เราก็เลยพูดออกไปว่า
“ ออกไปได้แล้วไป... คนจะนอน ”
“ ที่หงุดหงิดนี่เรื่องนี้ใช่ม่ะ ??? ” ฮัทมันยืนพูดกอดอกด้วยหน้าเครียดๆ
“ ก็ถ้าลำบากก็พอซะเหอะ...” เราพูด
“ ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย ?? ” ฮัทพูดด้วยหน้านิ่งๆ
“ ก็แค่ไม่อยากจะรบกวน..” เราพูออกไปแบบไม่เต็มเสียงนัก
“ ฮัทเคยบอกเหรอ... ว่ารบกวน ” ฮัทมันพูดยิ้มๆอ่ะ.... กวนติงอ่ะมัน... ยิ่งโมโหๆอยู่
“ ถึงอย่างงั้นก็เหอะ.... แต่ก็เลิกเป็นแฟนกันซะที ” เราพูด
“ เหลืออีกตั้งวันนึง... ก็ใช้ให้คุ้มดิ... ” ฮัทมันพูดยิ้มๆอีกแล้วอ่ะ...
“ ก็บอกว่าไม่ต้องแล้วไง... ” ตอนนั้นความหงุดหงิดของเราทะยานขึ้นสูงมาก....
“ นี่ๆๆ..... ที่หงุดหงิดหนะ.... อย่าบอกนะว่าชอบฮัทขึ้นมาจริงๆอ่ะ... ” ฮัทมันพูดแล้วก็ยิ้มอีกแล้วอ่ะ... คราวนี้มันหัวเราะอีกด้วยอ่ะ..... โอ๊ย..... พูดไรมาเนี่ย..... เหมือนมันรู้เลยอ่ะว่าเราชอบมันจริงๆอ่ะ......
“ ออกไปเลยไป๊..... ” เราไล่มันออกไปเพราะตอนนั้นโดนมันตอนเข้าจนมุมจนได้....
“ 555+ โวยวายขนาดนี้แสดงว่าโดนพูดแทงใจดำ ” อ่า............. เกลียดมันอ่ะ....... ฮัทพูดแล้วมันก็วิ่งไปที่ประตู(มันคงกลัวว่าเราจะเอาอะไรเขวี้ยงใส่มัน) แล้วมันหันมาบอกเราอีกว่า.....
“ คงนอนไม่หลับแล้วแหละ.... ไงก็รีบๆอาบน้ำนะจ๊ะ... ที่รัก... เดี๋ยวจะได้ไปกินข้าวกัน พวกนั้นมันรออยู่ ” กวนติงอ่ะมัน...... นี่ถ้าไปกินข้าวด้วยกันจะมองหน้ามันติดมั้ยเนี่ย????? โอ๊ย.... เซ็ง.....
เราก็จำใจเก็บที่นอนให้เรียบร้อยแล้วก็ไปอาบน้ำเดี๋ยวพวกนั้นมันจะรอนานเกรงใจมัน...... จะไม่ไปก็ไม่ได้
เพราะเดี๋ยวพวกมันจะสงสัยเอาอีกว่าเราเป็นอะไร....... เฮ้ออออ......................
*******************************
ช่วงที่ไปกินข้าวเราก็จะพยายามไม่เดินใกล้มัน.. ไม่มองหน้ามัน.... นั่งไกลๆมัน.......
แต่มันก็กวนซะเหลือเกิน.... เพราะพอเราเดินหนีมัน มันก็จะเนียนมาเดนใกล้เราตลอด
พอเราไม่มองหน้ามัน... มันก็จะทำเสียงนั่นนี่ให้เราต้องหันไปมองมันตลอด.... แล้วเราก็ต้องพบกับหน้าอันกวนส้งตริงของมัน.........
เราพยายามหนีไปนั่งไกลๆมัน... มันก็จะขอเปลี่ยนที่มานั่งข้างเราอีก.....
โอ๊ย................ เซ็ง....
เกลียดมันด้วย................................
แล้วที่สำคัญ... เราจะทำใจได้มั้ยเนี่ย ????????
พอกินข้าวเสร็จแล้วกลับมาที่หอ.... พอดีวันนั้นเรามีเรียนตอนบ่าย...
พอกลับมาเราก็เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปเรียนเลย... ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเจอหน้ามัน...
นับแต่นี้นะ... เราจะคอยหลบหน้ามัน ไม่คุยไม่ไปไหนกะมันอีกแล้ว... ขอทำใจเลิกชอบมันก่อน.....
แล้วค่อยว่ากัน...
พอเรานั่งเรียนไปได้สักพักนึงก็มีข้อความส่งเข้ามาเครื่องเรา........ ดูชื่อคนส่งแล้วไม่อยากจะอ่าน...
แต่ก็ขออ่าหน่อยแล้วกัน เผื่อมันจะธุระอะไรสำคัญ..... (เราคิดงี๊จริงๆนะ)
ที่ส่งมาก็ไม่มีอะไรหรอก...... มันเป็นธุระหัวใจหนะ....
ตั้งใจเรียนนะจ๊ะ... ที่ร๊ากกกกกกก.........
ดูดิ.... นี่ขนาดเราไม่ได้อยู่กะมันนะ... มันยังตามมาหลอกหลอนเราในห้องเรียนจนได้....................
นี่มันจะเอายังไงของมันเนี่ย????
สับสนๆ...
และก็สับสนจนไม่ได้เรียน...
และก็ไม่ได้เรียนจนคาบนั้นก็เรียนไม่รู้เรื่อง...................
พอเลิกเรียนเราก็เลยเล่าให้เพื่อนในกลุ่มเราฟัง ( อันนี้เพื่อนในเอก )
พวกมันก็เห็นพ้องต้องกันว่า..... งานนี้มีลุ้น เพราะจากที่เราเล่าเรื่องทั้งหมดให้มัน มันก็บอกกันว่าหลายๆอย่างที่ฮัทมันกับเรานับวันมันยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ( หมายถึงเรื่องดีๆหนะนะ..)
ซึ่งที่จริงการเป็นแฟนแบบสมมตินี่ไม่ต้องทำอะไรมากมายขนาดที่มันทำก็ได้
เราก็เอามาคิดๆดูก็จริงอย่างที่เพื่อนเรามันพูดนะ...... แล้วพวกมันยังแนะนำเราอีกว่าให้คุยกะมันให้รู้เรื่องไปเลยว่าจะเอายังไงดี อย่ามัวแต่อายหรือกลัวเสียฟอร์ม....
ไหนๆเราก็ชอบมันไปแล้วก็ไม่ต้องไปกังวลอะไรแล้ว คุยๆไปเลยให้มันรู้เรื่องว่าหมู่หรือจ่า.........
ถ้าเรามัวแต่ช้านะเดี๋ยวจะโดนหมาคาบไปแดก...
เพราะก็มีทั้งกะเทยทั้งเกย์อีกหลายคนที่หวังจะงาบฮัทอยู่......................
แต่ถ้าจะให้เราคุยกะมันแบบตัวต่อตัวอ่ะเหรอ..... เราไม่กล้าอ่ะ.......
เราก็ได้แต่กังวลใจอยู่... ว่าจะเอาไงดี.........
วันนั้นหลังจากคุยก็เพื่อนเสร็จก็มืดแล้ว.... ประมาณสองสามทุ่มได้ จริงๆตอนที่คุยกันเราก็ไม่ได้คุยกันเรื่องฮัทเรื่องเดียวหรอกนะ ยังเมาท์กันอีกหลายเรื่องเลยแล้วก็ไปกินข้าวด้วยกัน.... ดีจะได้ไม่ต้องเจอหน้าฮัท....
ตอนนั้นเรายังไม่พร้อมอ่ะนะที่จะเจอหน้ามันหรือคุยเรื่องนี้กะมัน..................
ฉันยังไม่พร้อม....................................... ขอเวลาหน่อยและกัน.....
หลังจากแยกย้ายกะเพื่อนเรากำลังจะกลับหอจู่ๆก็มีคนโทรเข้าเครื่องเราเป็นเบอร์ตู้ซะด้วย... เราก็เลยกดรับ
“ ฮัลโหล... ใครอ่ะ ?? ” เราพูด
“ ผมเป็นแฟนของเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้อ่ะครับ...” พูดแบบนี้.... เสียงแบบนี้.... มีคนเดียว.... ฮัท
“ มีไร ?? ” เราถามกลับไปห้วนๆ
“ อยู่ไหนเนี่ย?? ” ฮัทพูด
“ อยู่คณะกำลังจะกลับหอ... ” เราตอบมันกลับไป
“ แวะมารับฮัทก่อนดิ..... ฮัทอยู่ที่คณะเนี่ย... ” ฮัทพูด
“ แล้วบิวกะน็อตไปไหนอ่ะ.... ไมไม่อยู่ด้วยกัน ” เราถามมันกลับไปเพราะยังไม่อยากเจอมันอย่างที่บอก
“ มันไปดูหนังกัน..... ” ฮัทพูดเซ็งๆ
“ แล้วไมไม่ไปกะพวกมันล่ะ??? ” เราพยายามเฉไฉไปเรื่อย...
“ พอดีเดือนหน้าจะมีกีฬา............................ อ่ะ ฮัทก็เลยต้องมาซ้อมลีดส์ที่คณะเนี่ย ” ฮัทพูดเซ็งๆ มันคงจะขี้เกียจซ้อมน่าดู
“ อืม...... ” เราตอบ
“ ตกลงมารับได้ป่าว?? ” ฮัทพูดเสียงอ่อยๆ
“ ไม่ได้.... ” เราตอบเสียงแข็ง
“ ไมล่ะ..... มารับหน่อยนะ....” ฮัทพูดอ้อนๆ.....
“ ขี้เกียจไป...... ” เราพูด
“ นะ.. มารับหน่อย.... คณะเราก็อยู่ใกล้ๆกันแวะมารับนิดเดียวเอง.... ” ฮัทพูดอ้อนๆอีกแล้วอ่ะ..... เกลียดมันอ่ะ... มันก็รู้ว่าเราแพ้คนอ้อน....
“ เออๆ.... ก็ได้ ” เราพูดแบบตัดรำคาญ (จริงเหรอ??????)
“ มาหาฮัทตรง............................. นะ ” ฮัทพูดแล้วมันก็วางสายไปเลย
จากนั้นเราก็แวะไปหามันที่คณะ เราก็เดินไปตรงที่ที่มันบอก พอเดินไปก็เห็นพวกลีดส์คณะมันอยู่กันเต็มไปหมด.... ทั้งลีดส์รุ่นมันและลีดส์รุ่นพี่มันด้วย... แล้วก็คงเป็นบรรดาแฟนของพวกพี่ลีดส์นั่งอยู่บ้างประปราย
เราก็เดินงงเข้าไปฮัทมันก็เลยวิ่งมาที่เราแล้วก็จูงมือเราไปนั่ง
“ รอแป๊ปนะ.... เดี๋ยวพี่เค้าก็จะปล่อยแล้ว...” ฮัทพูด เราก็พยักหน้าให้มันแล้วมันก็วิ่งไป เพราะพี่เค้าเรียกรวมอยู่
รวมอยู่ได้สักพักนึง.... ฮัทมันก็เดินมาที่เราเพราะพี่เค้าปล่อยกับแล้ว.....
ตอนนั้นพวกพี่ๆลีดส์คนอื่นก็เดินมาหาแฟนเค้าที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเรา แล้วพี่ลีดส์คนนึงก็พูดว่า....
“ แหม... มีคนมารอด้วย.... ใครล่ะเนี่ย ??? ”
“ แฟนฮัทหนะครับ.... ” พอเราได้ยินมันพูดแบบนั้นนะ.... เราทำไรไม่ถูกเลยอ่ะ... รู้สึกว่าหน้ามันชาๆ จะดีใจก็ไม่ใช่ซะทีเดียว.... เพราะเราไม่เข้าใจว่าตอนนั้นมันคิดอะไรอยู่ถึงตอบไปแบบนั้น...
เรายิ่งงงกะมันไปใหญ่ว่ายังไงกันแน่......
“ จริงดิ.... ” พี่คนนั้นพูดด้วยหน้าตกใจ.... เค้าคงงงแหละ.... เพราะคงไม่คิดว่าฮัทจะเป็น....
“ ครับ... ” ฮัทตอบเขินๆ... แหมที่ตอนแรกไม่เขินนะเมิง.... แต่เราหนะนะ.... ใบ้รับประทานไปแล้ว.........
“ ป่ะ... กลับกันเหอะ.... ” ฮัทหันมาพูดกับเรา....
“ ไปก่อนนะครับพี่........ ” ฮัทหันไปพูดกะพี่คนนั้น
“ จ้า... แล้วพรุ่งนี้เจอกัน ” พี่คนนั้นพูด
“ ครับ.... ” จากนั้นเรากะฮัทก็เดินออกมา........
พอพ้นสายตาของพวกพี่เหล่านั้น.... เราก็เริ่มโวยเลย...
“ เฮ้ย... ทำไมพูดไปแบบนั้นอ่ะ???? ”
“ แบบไหน ??? ” มันถามกลับมาหน้าตาเฉย
“ ก็... ก็.. ที่บอกว่า... เป็นฟะ.. แฟน กันหนะ.. ” เราพูดไม่เต็มเสียงนัก
“ ก็แล้วเราไม่ได้เป็นแฟนกันรึไง???” ฮัทพูด
“ ก็ใช่... แต่นี่ก็วันสุดท้ายแล้ว.... ” เราพูดเสียงห้วน..
“ แล้วไงอ่ะ???....” ฮัทพูดด้วยหน้าอันแสนกวนส้นตริง...
“ ก็ใช่นะสิ..... แล้วไง????? ทำไมถึงต้องพูดแบบนั้น??? ” ตอนนั้นเราเริ่มมีน้ำโหแล้ว...
“ คนเค้าจะได้รู้กันไง.... ว่าเราเป็นแฟนกัน จะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งกะปอ....” ฮัทมันพูดมาได้หน้าด้านๆ
ดูมันดิ... นี่เมิงคิดไรกะกูบ้างป่ะเนี่ย???? มาพูดให้คิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้อ่ะ
“ ได้ไงอ่ะ???..... พูดให้เคลียร์ดิ๊ ” เราพูด
“ พูดแค่นี้ไม่รู้ก็โง่แล้ว......” ฮัทพูดแล้วมันก็ขึ้นไปนั่งค่อมบนรถ
“ หมายความว่าไงอ่า.... ” เราถามกลับแบบไม่มั่นใจนัก.... ไม่รู้ว่าจะใช่อย่างที่คิดรึป่าว???
“ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว.... เอากุญแจรถมา...” ฮัทพูด... เราก็ยื่นกุญแจรถให้มันแล้วก็ขึ้นไปซ้อนท้ายมัน......
ตลอดทางที่กลับหอเรากะมันไม่ไดคุยไรกันเลย.... เพราะเรามัวแต่คิดถึงคำพูดที่มันพูดเมื่อกี๊......
ประกอบกับเวลาที่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ ว่ามันทำอะไรบ้าง.......
แล้วก็คิดว่า.... จากทั้งหมดที่มันทำมาทั้งหมด.....
มันทำเพราะอะไรกันแน่.....
และเรากะมันจะใจตรงกันรึป่าว??????.....
#######################################################
รอลุ้นกันด้วยนะ.... ว่าจะสมหวังกันป่าว...
ตอนหน้าได้รู้กันล่ะ....
หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558 (อ่าน 289315 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก