เห็นเม้นของคนอ่านแล้ว….....
เราก็เลยรีบมาเล่าให้ฟังอีกตอนนึง..................
และมีข่าวร้ายจะมาบอกอย่างนึง..........................
ตอนนี้เราโดนพ่อบังคับให้กลับไปอยู่บ้านก่อน ในช่วงที่เรายังหางานทำไม่ได้.....
ซึ่งถ้าเรากลับไปอยู่บ้าน... เราก็อาจจะไม่ได้มาต่อเรื่องให้ได้อ่านกัน ไม่รู้ว่าต้องอยู่บ้านนานเท่าไหร่ แต่ถ้าซวย... พ่อเราหางานที่บ้านให้ทำได้... เราก็คงต้องอยู่บ้านไปตลอด และก็แน่นอนว่าเราอาจจะไม่ได้เข้ามาเล่าเรื่องให้อ่านกันตลอดไป...............
แต่ช่วงนี้เราก็กำลังพยายามเจรจากะพ่ออยู่.....
ถึงจะโดนบังคับให้อยู่บ้าน เราก็จะหาโอกาสมาต่อเรื่องให้อ่านกันให้ได้........
อ่านต่อกันเลยดีกว่าเนอะ..............................
ถ้าได้เรื่องยังไงเดี๋ยวเรามาบอกอีกที...
*********************************************************************
วันลอยกระทงถือเป็นวันสุดท้ายที่เรากะภีมได้พบหน้ากันแบบจังๆ เพราะหลังจากวันนั้นมาเรากะมันก็แทบไม่ได้เจอกันอีกเลยจนถึงช่วงต้นเดือนธันวาที่เราเรียนปีหนึ่ง ( 2547 ) ไม่ใช่เคยไม่เจอหน้าแม้แต่การติดต่อทางโทรศัพท์ก็ไม่เคยมี.... แต่มีอยู่ครั้งนึงเราตั้งใจจะโทรหาเพื่อนคนด้วยเพราะที่เราจำเบอร์มันได้ก็เลยกดไปตามความเคยชิน แต่แล้วปลายสายก็มีผู้หญิงตอบกลับมาว่า.... “ไม่มีแลกหมายนี้....” พอเรามาดูที่เบอร์ถึงรู้ว่าเบอร์ที่เรากดไปตามความเคยชินนั้นกลับกลายเป็นเบอร์ภีม... ตอนนั้นเราก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน... และยังมีความรู้สึกโมโหตัวเองด้วย... ที่ยังจำอะไรของมันได้จนขึ้นใจแม้ว่าช่วงที่ผ่านมาเราจะไม่เคยนึกถึงเรื่องของมันมานานแล้วก็ตาม..... แต่ครั้งนั้นมันก็ทำให้เรารู้ว่า.... ภีมมันเปลี่ยนเบอร์ไปแล้วจริงๆตามที่มันเคยบอกเรา.... และที่สำคัญมันก็ไม่บอกเบอร์ใหม่เราด้วย นั่นแสดงว่ามันก็ไม่ต้องการจะติดต่อกับเรา... เพราะงั้นเราก็จะไปติดต่อมันทำไม...... ต่างคนต่างอยู่แบบนี้หละ... เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเราสองคน.....
-------------------------- ##### เรื่อง “ รักของเราสามคน ” ๑๘ #### -------------------------------
ผ่านอีกเดือนนึงแล้ว.................. เราเข้มแข็งขึ้นเยอะเลย.... แม้ว่าในใจส่วนลึกเราจะยังมีภีมอยู่ก็ตาม แต่เราคิดว่ามันก็คงเป็นธรรมดาของคนเราที่จะมีภาพในอดีตเก็บอยู่ในความทรงจำ แม้ว่าเราจะรักภีมและ ณ วินาทีนั้นเราก็ยังรักมันอยู่ แต่มันก็เป็นแค่อดีตไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่เราก็ยังรักมัน.... แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องคบกะมันหรือได้มันมาในครอบครอง...............
เราเคยได้ยินคนพูดว่า.........
“ รักครั้งแรกเป็นรักที่คลาสสิคที่สุด เพราะมันมักจะเป็นรักที่ไม่สมหวัง... แต่เราก็ไม่มีวันลืม....”
เราเล่าเรื่องที่กดเบอร์ผิดให้เพื่อนเราฟัง... พวกมันก็บอกเราว่าดีแล้ว... ที่ภีมมันเปลี่ยนเบอร์ไปซะได้ จะได้ไม่ต้องติดต่อกันอีก.... แล้วมันก็ถามเราว่าทำใจได้เยอะรึยัง..... เราก็บอกมันว่า..เกือบจะหมดแล้วหละ.... คงต้องอาศัยเวลา.... เดี๋ยวอะไรๆมันก็ผ่านไปได้เอง.... เท่านั้นแหละ..... คนอ่านรู้มั้ยว่าพวกมันลากเราไปไหน.....
ในมอเราจะมีศาลที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่หลายที่.... ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นศาลที่อยู่ตามแต่ละคณะ... พวกมันก็จัดการลากเราไปบน...... ขอให้เรามีแฟนใหม่ภายในหนึ่งเดือน...... มันลากเราไปบนอยู่สามสี่ที่......... เราก็ตามๆมันไป..... ในใจก็คิดว่า... มาบนอะไรแบบนี้เจ้าที่ไหนเค้าจะช่วย.... ถ้าบนเรื่องอื่นที่มันน่าจะดูเป็นปัญหาชีวิตมากกว่านี้ท่านน่าจะช่วยมากกว่า.... แต่เราก็เลยตามเลย.... ลากไปเราก็ไป....................
แล้วผลเป็นไงรู้มั้ย??????............................
ผ่านไปเกือบสองอาทิตย์แล้ว.............. เราก็ยังไม่มีแฟน...... ช่วงนั้นก็มีพวกผลุบๆโผล่ๆมาบ้าง... แต่ก็ไม่ได้คบกันเป็นแฟน.............
จนกระทั่งในคืนหนึ่ง..............................
จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่ 11 ธันวาคม 2547........
ตอนนั้นประมาณสามทุ่ม.......... เรากะเติ้งเดินออกมาจากห้องบิวกะน็อตเพื่อขึ้นมาอาบน้ำหลังจากที่เพิ่งออกไปกินข้าวเย็นกันมา..... เราสองคนก็เดินคุยกันมาเรื่อยๆจนถึงชั้นสาม... ซึ่งเป็นชั้นพี่เรากะเติ้งอยู่.... เราเดินคุยกันมาถึงเรื่องที่ไปบนให้ได้แฟนกันว่ามันจะจริงรึป่าว.... ซึ่งเติ้งก็ดูท่าทางจะเชื่อว่ามันต้องจริงแน่นอนเพราะมันนี่แหละที่เป็นตัวตั้งตัวตีลากเราไป.... ส่วนเราก็บอกมันไปตามที่คิดว่าจะได้จริงเหรอ?????? เถียงกันจนมาถึงหน้าห้องเรา ฮัทก็พูดขึ้นว่า
“ คุยเรื่องไรกันเหรอ.... ใครไปบนอะไรเรื่องแฟนๆ ” เรากะเติ้งก็เลยหันไปมองที่ฮัทที่ทำหน้าเอ๋อๆแบบอยากรู้ คือตอนนั้นอ่ะ... ฮัทมันย้ายห้องจากชั้นสองขึ้นมาอยู่บนชั้นสาม เพราะว่าเมทเก่ามันชอบทำกับข้าวที่ห้องทำให้ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นกับข้าว มันก็เลยขอย้ายห้องขึ้นมาชั้นสาม ซึ่งห้องที่มันย้ายมาอยู่ก็อยู่ตรงข้ามกะห้องเรานี่แหละ... เพราะไอ้คนนั้นมันอยู่คนเดียว... คนอื่นๆมันย้ายไปอยู่หอนอกกันหมดแล้ว......
“ ก็ปอนะสิ... มันไปบนว่าขอให้ได้แฟนใหม่เร็วๆ ถ้าไม่ได้นะมันต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิต ” เติ้งพูดด้วยสีหน้าจริงจัง... จนฮัทมันก็พลอยจริงจังตามไปด้วย
“ มีแบบนี้ด้วยเหรอ??? ” ฮัทถามด้วยหน้าตางงๆ ตอนนั้นคิ้วเข้มๆของมันย่นจนชนกันแล้ว...
“ มีดิ.... แกไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้เลยเหรอ.. ” เติ้งยังคงพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนเราเริ่มสับสนว่านี่มันซีเรียสจริงๆหรือแค่จะอำเล่นๆ
“ ก็เคยได้ยินมาบ้างอ่ะ... ” ฮัทพูดด้วยเสียงที่ค่อยแน่ใจนัก
“ นี่ปอมันก็เครียดอยู่... ” เติ้งพูดแล้วทำหน้าเคร่ง
“ ยังหาไม่ได้อ่ะ ” ฮัทพูดด้วยน่าตากวนๆ
“ ก็ใช่อ่ะดิ... นี่ก็จะหมดช่วงเวลาที่มันขอไว้แล้วซะด้วยสิ ” เติ้งพูด
“ เพ้อเจ้อใหญ่แล้วแกอ่ะ... ” เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากหน้าห้องฮัทเพื่อเข้าห้องตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกัน
“ เป็นแฟนกะเราก็ได้นะ... ” ฮัทมันวิ่งมายืนพิงที่ประตูห้องมันแล้วก็ยื่นหน้ามาคุยกะเรา
“ จะบ้าเหรอ... คนเราเป็นแฟนกันง่ายๆงี๊เหอ... งั้นโลกนี้ก็ไม่มีคนขึ้นคานละมั้ง ” เราหยุดเดินแล้วหันมาพูดกะมัน
“ พูดงี๊เดี๋ยวเหอะจะได้ขึ้นคานของแท้.... ” ฮัทพูดด้วยน่าตาแบบกวนตริงสุดๆ
“ นั่นมันเรื่องส่วนตัว... ” เราพูดแล้วก็เตรียมสะบัดตูดเดินเข้าห้อง
“ แกก็.... ลองคบกะมันดูก่อนก็ได้... อย่าทำมาเป็นนางเอกแก่นแก้วไรสติ... ทำมาเป็นไม่ถูกกับพระเอกแล้วก็มารักกันตอนหลังซะล่ะ ” เติ้งพูดแดกดัน
“ ป่าว... ไม่ใช่จะทำตัวเป็นนางเอกซะหน่อย... ” เราพูด
“ งั้นก็คบกะฮัทมันดิ.... ถือซะว่าแก้เคล็ด... คบกันซักอาทิตย์ก็ได้ ” เติ้งพูด
“ เอาไง... ทำเป็นคิดมาก... เรายังไม่คิดมากเลย ” ฮัทพูดกวนอีก
“ เออๆ... ก็ได้ๆ ” เราพูดแบบขอไปที..
“โอเค... เลิศๆ.. เห็นป่ะ.. แกมีแฟนใหม่แล้ว..... ” เติ้งมันพูดแล้วก็หัวเราะแล้วเดินไปที่ห้องมัน... สงสัยเจ้าที่ว่าคงเป็นมันนั่นแหละ... เห็นจัดแจงทุกอย่าง...... อันนี้เราคิดในใจ
หลังจากที่เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราก็จะเดินไปที่ห้องเติ้งเพื่อที่จะได้เดินลงไปที่ห้องบิวพร้อมๆกัน แต่ก็มาเจอฮัทที่หน้าห้องซะก่อน
“ จะลงไปห้องบิวใช่ป่ะค๊ะ??? ” ฮัทมันพูดแล้วก็ยิ้มซะแก้มปริ
“ ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วย ” เราถามงงๆ
“ สุภาพบุรุษเค้าก็พูดกับผู้หญิงอย่างี๊แหละค่ะ ” ฮัทพูด
“ ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้.... ฉันเป็นตุ๊ดไม่ใช่ผู้หญิง ” เราพูด
“ โอเคๆ... งั้นพูดครับก็ได้.... ” ฮัทพูด
“ มันไม่เยอะไปเหรอ... ” เราพูด
“ แฟนกันก็พูดเพราะกันหน่อยสิ.. ” คราวนี้ฮัทมันพูดหน้านิ่งๆจนเราไม่กล้าพูดเล่นเรื่องนี้กะมันเลย.....
จากนั้นเราก็เดินไปเรียกเติ้งที่ห้อง... พอมันมาเราก็เดินลงไปชั้นสองเพื่อไปห้องบิวกัน ระหว่างทางเราก็คุยกะมันสองคนเรื่องที่เป็นแฟนกันนั่นแหละ.... เราอยากให้รู้กันแค่สามคนนี้ เพราะไหนๆก็เป็นแฟนกันแค่ชั่วคราวเราไม่อยากให้คนอื่นรู้กันเยอะเพราะเดี๋ยวจะเป็นเรื่องป่าวๆ.... ตอนแรกฮัทมันก็จะไม่ยอม แต่สุดท้ายมันก็โอเคเห็นด้วยกะเรา....
พอลงไปเราก็เข้าสู่กิจวัตรประจำวันคือการเล่นไพ่สลาฟแล้วก็นั่งเมาท์กันไปเรื่อยเปื่อยเปิดเพลงฟังไปด้วย กินหนมไปด้วย... เพลินดี..... พวกเราก็เพลิดเพลินกันไปจนจะเที่ยงคืน.. ก็แยกย้ายกันจะกลับห้อง........ แช็ปก็เลยพูดขึ้นว่า
“ แล้วนี่น็อตยังไม่กลับอีกเหรอ.... ”
“ สงสัยมันคงนอนที่ห้องแก๊ปเลยแหละ ” (แก๊ปนี่แฟนน็อตมัน) บิวพูด
“ งั้นคืนนี้แกก็นอนคนเดียวอ่ะดิ ” เติ้งพูด
“ อืม... คงงั้น ” บิวตอบ
“ จะนอนได้มั๊ยเนี่ย??? ” เราพูด
“ ฮัท.... แกมานอนเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ ” บิวพูดเสียงอ้อน
“ ได้ๆ... ปอมานอนด้วยกันดิ ” ฮัทพูด
“ ไม่ดีกว่า... ” เราตอบปฏิเสธโยเร็ว
“ แกก็มานอนเป็นเพื่อนดิวมัน... จะเป็นไรไป ” เติ้งพูดหลังจากที่เราเห็นว่าฮัทมันหันไปขยิบตากะเติ้ง แต่เราก็พูดไรตอนนั้นไม่ได้เดี๋ยวความแตก
“ เหอะน่า ” แช็ปพูดอีกคน
“ เคๆ ๆ ... ได้ๆ ” เราตอบตกลงไปแบบเสียมิได้
หลังจากนั้นไอ้พวกที่เหลือก็เหลือก็แยกย้ายกันขึ้นห้องนอนไป....... ส่วนเราก็เขยิบเอาเตียงมาติดกัน เนื่องจากเตียงหอในมันมีสองเตียง คือเตียงเดี่ยวกะเตียงสองชั้น พอเอามาติดกันก็เลยต้องมีคนนอนเตียงชั้นสองคนนึง... ส่วนอีกสองคนก็นอนชั้นล่าง ซึ่งบิวมันเลือกนอนเตียงชั้นสองเพราะเป็นที่นอนของมันอยู่แล้ว.... เรากะฮัทก็เลยนอนเตียงชั้นหนึ่ง
คืนนั้นเรากะฮัทคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่เรากะมันคุยกันนานๆแบบนี้... และเนื่องจากห้องนี้บิวมันอยู่กะน็อตแค่สองคนก็เลยทำให้ผ้าห่มมีแค่เพียงสองผืนใหญ่กะผ้าห่มบางๆอีกหนึ่งผืน ยังดีนะที่มันมีที่นอนให้ทุกเตียงและห้องมันก็มีหมอนหลายลูกแม้ว่ามันจะอยู่กันแค่สองคน ไม่งั้นเรากะฮัทต้องนอนเบียดบนเตียงเดียวกันแน่ๆ ที่เราพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเรากระแดะหรอกนะ (ขอแก้ตัวไว้ก่อน) เพราะฮัทมันสูงตั้ง 183 ตัวมันก็บางๆที่ไหน มันอ่ะเป็นตี๋ยักษ์ ส่วนเราสูงตั้ง 177 ถึงตัวเราจะผอมเพรียวก็เหอะแต่ถ้านอนเตียงเดียวกันเราคงนอนไม่หลับแน่ๆ..... เบียดขนาดนั้น... และอีกอย่างฮัทมันก็ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่......
ตอนที่นอนตอนนั้น เรากะฮัทนอนกันคนละเตียงแม้ว่าเตียงจะติดกันอยู่โดยเตียงเรามีสองชั้นแต่ฮัทมันนอนเตียงเดี่ยว เราทำเป็นกร่างเลยเอาผ้าห่มผืนใหญ่ให้มันแล้วตัวเอาห่มผ้าห่มผืนบางทั้งๆที่ตัวเองขี้หนาว... แต่ตอนนั้นมันไม่หนาวหนิออกจะร้อน... คงเพราะช่วยกันเขยิบเตียงมาชิดกันแหละ... เหงื่อมันออกก็เลนเหมือนจะรู้สึกร้อน... แต่พอนอนไปสักพัก... เริ่มคุยกันไปเรื่อยๆ... ดึกเข้าๆ.... มันก็เริ่มหนาวล่ะสิ... ช่วงนั้นนี่เป็นช่วงหน้าหนาวอยู่ด้วย..
“ หนาวป่าว.... ” ฮัทพูด ตอนนั้นเรานอนหันหน้ามาทางเดียวกัน
“ ไม่เป็นไร ” เราตอบทั้งที่ตอนนั้นรู้สึกหนาวๆ
“ เนี่ยนะไม่หนาว... มือเย็นเจี๊ยบเลย ” ฮัทมันพูดหลังจากที่มันจับมือเรา
“ จริงก็หนาวแหละ... ” เราพูดแล้วยิ้มแหยๆที่มันจับได้
“ ที่หลังถ้าฮัทถามอะไรก็บอกตามตรงนะ... รู้มั้ย?? ” ฮัทมันพูดหน้าเคร่ง ที่เรารู้เพราะแสงไปข้างนอกมันสว่างทำให้เห็นหน้าสลัวๆ (เหมือนจะหลอนเลยเนอะ..)
พอฮัมทันพูดจบมันก็หยิบหมอนมาวางติดกับหมอนเราแล้วมันก็เขยิบมานอนข้างๆเรา อตนนั้นมันก็เลยนอนอยู่กึ่งกลางระหว่างสองเตียง
“ เอาผ้าห่มมาห่มด้วยกันดีกว่า ” ฮัทพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มที่เราห่มอยู่ให้มันห่มด้วยแล้วมันก็ห่มผ้าห่มผืนใหญ่ทับอีกที... เราก็นอนนิ่งๆปล่อยตามที่มันทำ ก็หนาวนี่นะ...
“ หายหนาวรึยัง?? ” ฮัทพูดพร้อมกับจับมือเราเพื่อช่วยให้เราหายหนาว มือมันนิ่มจัง.... มืออุ่นด้วย....
“ เดี๋ยวก็หายมั้ง... ” เราพูดเขินๆ ตอนนั้นก็รู้สึกแปลกๆนะ... เพราะเราไม่เคยเห็นมันโหมดนี้ ส่วนใหญ่เรากะมันก็จะเอาแต่เถียงกันหรือพูดกัดกันอยู่เรื่อย
“ เอาแบบนี้ดีกว่าจะได้อุ่นๆ ” ฮัทพูดแล้วพลิกตัวนอนตะแคงแล้วก็กอดเรา เขินอ่ะดิที่นี้
“ เค้าว่า.....ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้มั้ง” เราพูด... ขอทำตัวเป็นนางเอกเล่นตัวหน่อยเหอะ......
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า.... ไหนๆก็เป็นแฟนกันแล้วหนิ... ” ฮัทพูด ตอนนั้นจมูกมันก็อยู่ไม่ไกลจากหนูเรานักหรอก ยิ่งมันหายใจนะ.... ทำเอาเราหายใจไม่ทั่วท้องเลย..... ก่อนที่เราจะฟุ้งซ่านไปใหญ่ ฮัทมันก็ถามเราขึ้นมาว่า
“ ปอรักภีมมันมากมั้ย??? ” เราก็เลยเล่าความรู้สึกที่เรามีให้ภีมให้ฮัทมันฟัง เราตั้งแต่เริ่มเลย...... ว่าเรื่องราวของเรากะมันเป็นมายังไง......... ก็เหมือนๆกับที่เราเล่าให้อ่านกันนี่แหละแต่ไม่ละเอียดขนาดนี่นะ......
“ ท่าทางจะรักภีมมันมากเนอะ.... แล้วป็อบหละ...นี่ยังได้ติดต่อกันบ้างป่าว...” เราก็เล่าให้มันฟัง.... ประมาณว่าไม่ได้ติดต่อกันเลย...
“ แล้วฮัทล่ะ.... มีแฟนมากี่คนแล้วเนี่ย??? ” เป็นเราที่ถามมันบ้าง
“ มีมาสี่คนแล้ว... ” ฮัทตอบ
“ สี่คนที่คบมาเนี่ย... เป็นแบบเราหมดเลยป่ะ?? ” เราถาม
“ ใช่.. ” ฮัทตอบสั้นๆ จนเราถามต่อว่า
“ ทำไมถึงชอบแบบนี้ล่ะ?? ”
“ คงเพราะฮัทอยู่รร.ชายล้วนล่ะมั้ง ก็เลยชินกะคนที่เป็นแบบนี้ รร.ฮัทนะคนที่เป็นแบบนี้ก็เหมือนเป็นผู้หญิงในรร.อ่ะ.... จนมาวันนึงมีรุ่นน้องคนนึงเค้ามาชอบฮัท เค้าดีกะฮัทมากเลยนะ... จนตอนไปเข้าค่ายของรร. ฮัทก็เลยมีอะไรกะเค้า ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คบกันหรอก แต่พอนานๆไปฮัทก็รู้สึกชอบน้องเค้าขึ้นมา ก็เลยคบกัน.... หลังจากนั้นก็เลยมีแฟนแบบนี้มาตลอด... เราว่าคนที่เป็นแบบนี้อ่ะ... น่ารักดีนะ... เค้ามีบางอย่างที่หาจากผู้หญิงแล้วก็ผู้ชายไม่ได้.... ” ฮัทตอบซะยาวเลย...
“ แหมๆกินเด็กเลยนะ... ” เราอดที่จะแขวะมันไม่ได้
“ ก็เด็กมันยั่วอ่ะ.... เลยหลอมตัวไปหน่อย... ” ฮัทพูดแล้วก็หัวเราะ
“ แล้วไม่คิดชอบผู้หญิงบ้างเหรอ ” เราถามมันอีก
“ ไม่อ่ะ.... แบบนี้แหละ... ดีแล้ว ” ฮัทพูด
หลังจากนั้นเรากะฮัทก็คุยกันอีกหลายเรื่อง......... เหมือนเป็นการแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันละกัน... เราจะได้รู้จักกันมากขึ้น.....
เวลาก็ล่วงเลยไปจนดึกมากๆ... ซึ่งตอนนั้นทั้งเราและฮัทก็ง่วงจนตาจะปิดกันอยู่แล้ว..... ฮัทมันก็พูดว่า
“ พรุ่งนี้จะเป็นวันที่เราคบกันวันแรก.... งั้นเราไปทำบุญกันม่ะ...”
“ จะตื่นไหวเหรอ.... นี่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้วนะ... ” เราพูด
“ ไหวดิ... เดี๋ยวฮัทปลุกปอเอง ” ฮัทพูด
“ งั้นปลุกเค้าแล้วกัน” เราพูดแล้วก็หันหน้ามาหาฮัทแล้วก็กอดมันตอบบ้าง......
นี่ขนาดเพิ่งจะได้คุยกันไม่กี่ชั่วโมงนะ.... เราก็รู้สึกได้เลยว่าเราแทบจะไม่รู้จักตัวตนของฮัทมันจริงๆเลยก่อนหน้านี้ ฮัทเหมือนกับเป็นใครอีกคนที่เราเพิ่งจะได้รู้จัก..... ตัวตนของมันจริงๆแล้วเป็นคนที่อ่อนโยนมากๆแถมยังดูเป็นสุภาพบุรุษด้วย................ เริ่มจะหลงชอบมันจริงๆแล้วอ่ะดิ.....
เราคิดจนหลับไป.....
##################################################
ตอบเม้นหน่อย....
คุณ corncheeze ที่ถามมา..... ตอนนี้เราแต่งหญิงจร้า.... ผมยาวเชียวหละ.... แต่ต่อไปไม่รู้นะ อาจจะตัดผมสั้นเป็นเกย์ก็ได้.... ยังไงคุยกันเป็นการส่วนตัวดีกว่า..... เรื่องนี้อ่ะ
พี่ cassper_W ... ตอนนี้ปอโสดอยู่.... ไอ้เรื่องลั่นล๊า... ก็ยังนะ... ตอนนี้ยังจิ้นอยู่ แต่ถ้าอยากรู้ว่าทำไมเรายังจิ้นและทำไมเราโสดต้องอ่านเรื่องต่อไป... แล้วจะรู้เอง
ส่วนคนอื่นๆก็ขอบใจนะที่ยังแวะเวียนเข้ามาอ่านเข้ามาทักทายกัน.....
ไปนอนดีกว่า....... ง๊วงง่วง...
หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558 (อ่าน 326592 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก