เจ้สองคนสวย อย่าทำยังงั้นนนนนน
มาแล้วๆ----------------------------------------------------------
Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 26แล้ววันถัดมา ผมก็ได้รู้ว่า คุณไม้ซื้ออะไร
...........................
ที่หน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจลงข้อความตัวเบ่อเริ่ม
“จอมไตรผู้ถือหุ้นใหญ่รายใหม่ของธราลัย”
รายละเอียดคือการดิ่งลงของหุ้นธราลัยอย่างรวดเร็วในสองสามวันนี้ นักลงทุกต่างพากันเทขายเพราะกลัวเงินจะไม่เหลือสักแดง และเมื่อวานนี้ ราคาขายลงต่ำมากที่สุดเหลือเพียงแค่หุ้นล่ะหนึ่งสตางค์ แล้วบริษัทที่เข้าไปกว้านซื้อหุ้นที่โดนเทขายทั้งหมดก็คือ จอมไตร
พูดง่ายๆว่า จอมไตรเป็นเจ้าของใหม่ของธราลัยนั่นเอง ธราลัยนั้นเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นธุรกิจอุตสาหกรรมส่งออกรายใหญ่ของภาคใต้ ทั้งอาหารทะเลแปรรูป ผลิตภัณฑ์ยางพารา พืชผลทางการเกษตร เป็นบริษัทที่มั่นคงมากทีเดียว แล้วทำไมหุ้นถึงได้ราคาตกลงขนาดนั้นได้ล่ะ ตอนนั้นเองผมก็ได้รับคำตอบ ยายนรีโผล่เข้ามาในบริษัท สภาพหน้าตาไม่มีร่องรอยของยายมารร้ายเลย ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เดินเข้ามาด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมผิดกับคราวที่แล้วลิบลับ
“ขอพบคุณวฏะครับ”
“ไม่ทราบว่าใครต้องการพบครับ”
“กสิน ธราลัยครับ”
ผมชักหวั่นใจกับนามสกุลผู้มาเยือน ธราลัย แถมยังมากับยายนรี หรือว่าเรื่องนรีกับการซื้อบริษัทธราลัยนี่มันเรื่องเดียวกัน
“เชิญครับ”
ผมนำทางเข้าไปหลังจากที่ติดต่อแล้วคุณไม้ให้เข้าพบได้
“กลอนอยู่ก่อน”
นี่เป็นความเปลี่ยนแปลงครับ หลังจากที่ไปทำงานที่บ้านคุณไม้วันนั้น คุณไม้ก็เลิกแทนผมว่านาย แต่เปลี่ยนเป็นกลอนแทน
“มีอะไรว่ามาเลยครับ”
คุณไม้พูดอย่างสุภาพ คนที่มาขอเข้าพบท่าทางจะอายุรุ่นราวคราวพ่อผม แต่กลับนั่งตัวลีบ ท่าทางเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณไม้ แต่นี่คงเป็นข้อดีอย่างหนึ่งของคนบ้านนี้มั้งครับ ที่เขาไม่ได้มีท่าทีข่ม ถึงรัศมีมันจะข่ม แต่เจ้าตัวไม่ได้แสดงท่าว่าข้าเหนือกว่า นี่แหละที่ผมชมเชย
“คือเรื่องบริษัทน่ะครับ ทางเราอยากจะขอร้องเรื่องพนักงาน ถ้าทำได้ไม่อยากให้ปลดออกน่ะครับ”
“....”
คุณไม้เงียบ
“เรื่องที่ลูกสาวผมทำ ผมต้องขอโทษแทนด้วย”
คุณกสินก้มศรีษะลง ทำท่าจะยกไม้ไหวแต่คุณไม้ห้ามไว้ซะก่อน
“พอเถอะครับ คนผิดไม่ใช่คุณ”
ยายนรีที่นั่งเงียบมาตลอดหน้าถอดสีทันทีที่คุณไม้หันไปมอง แต่เขาก็เพียงแค่มองผ่านเท่านั้น
“นรี”
คุณกสินเรียกเบาๆ แต่ทำเอาคนถูกเรียกสะดุ้งสุดตัว
“นรีขอโทษ ขอโทษนะคะไม้ ขอโทษ นรีผิดไปแล้ว”
ปากพร่ำพูดพร้อมกับร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง
“คนที่คุณต้องขอโทษไม่ใช่ผม”
คุณไม้เสียงเข้ม นรีหันมามองหน้าผม
“ขอโทษ”
เธอพูดสั้นๆ ปากเธอพูดแบบนั้น แต่ตาเธอมันไม่ใช่
“อย่าคิดจะทำร้ายคนของผมอีก”
คุณไม้ที่คงคิดเหมือนกันกับผมส่งเสียงที่บอกได้ว่าคุกคามจนนรีสะดุ้ง
“นรีเปล่า”
“อย่าแม้แต่จะคิดนรี ถ้ามีคราวหน้าคุณจะต้องสูญเสียมากกว่านี้”
“เอ่อ..นรี...”
“เรื่องที่จ้างพวกมือปืนมาจับตัวกลอนผมทราบว่าไม่เกี่ยวกับคุณลุงและบริษัท…อาจจะเหมือนผมพาล ...แต่คิดว่าคงเป็นทางเดียวที่จะตัดแหล่งเงินของนรีได้”
“คือว่าเรื่องนั้น”
“เรื่องบริษัทพี่ไฟเขาขอเข้าไปจัดการ คุณลุงไปคุยกับเขาได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องคดีความของนรี ก็มาคุยที่ผม”
เงียบไปทั้งห้อง ผมยังงง นี่มันเป็นคดีหรือ แล้วทำไมผู้เสียหายอย่างผมไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ
“นรีขอโทษ อย่าแจ้งจับนรีเลยนะคะ”
ยายนรีร้องไห้โหยหวน ผมมองหน้าผู้เป็นพ่อของเธอแล้วสงสารจับใจ สีหน้าเคร่งเครียดของคนที่ทั้งห่วงลูกห่วงบริษัท วิญญาณนางเอกเริ่มเข้าสิง แต่ไม่ทันได้พูดอะไรคุณไม้ก็ยกมือห้ามไว้ซะก่อน
“นายไม่ต้องพูด เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจะมาสงสารกันได้ ต้องเด็ดขาดเท่านั้น ”
อ้าว ดันรู้ทันอีก ใช่สิ ผมมันไม่เด็ดขาด ก็ผมไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำเหมือนคุณไม้นิ่
“แล้วเรื่องบริษัทก็อย่างที่ผมบอก ต้องไปคุยกับพี่ไฟครับ”
คุณกสินทำท่าลำบากใจ
“พี่ไฟเขานับถือคุณลุงมากนะครับ พอทราบว่าเป็นบริษัทของคุณลุงเลยมาขอไปรับผิดชอบเอง”
คุณไม้พูดเสียงไม่ค่อยเต็มใจนัก ผมว่าก็คงดี เพราะถ้าเป็นคุณไม้ บริษัทนี้คงไม่ได้ลืมตาอ้าปากอีกแน่ๆ แต่ไปอยู่ในมือคุณไฟ ก็ไม่รู้ชะตาเหมือนกันล่ะนะ
หลังจากนั้นเมื่อคุณกสินและนรีกลับไป ผมก็กลับมานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานผม แล้วก็เริ่มคิดว่าผมรักคนผิดรึเปล่า นี่ผมไปชอบคนเลือดเย็นเข้าแล้วรึไง ใจดีมีเมตตามันไม่อยู่ในความรู้สึกนึกคิดเขาบ้างหรือ
“กลอน เข้ามาหน่อย”
ผมเดินเข้าไปตามคำเรียก ยืนนิ่ง แอบไม่พอใจคุณไม้เล็กๆ ยายนรีนั่นไม่เท่าไหร่ แต่คุณกสินกับพวกพนักงานเขาไม่เกี่ยวด้วยไม่ใช่รึไง แล้วทำไมต้องทำให้เขาเดือดร้อนไปหมดด้วย
“โกรธฉันหรือ”
ก้มหน้าเซ็นเอกสาร แต่ปากก็ถามครับ
“เปล่าครับ ไม่กล้า”
ใครจะไปกล้าโกรธเล่า เดี๋ยวเจอการจองล้างจองผลาญไม่เลิกผมจะทำไง ขนาดบริษัทยักษ์ใหญ่ของภาคใต้ มั่นคงอย่างกับอะไรยังล้มได้ภายในไม่กี่วัน แล้วผู้ชายธรรมดาๆอย่างผมถ้าโดนเล่นงานคงไม่มีแม้แต่แผ่นดินจะยืน
"อย่ามาประชดนะกลอน"
คุณไม้พูดด้วยเสียงที่เข้มขึ้นผมก็ไม่ได้ประชดนะ พูดความจริงต่างหาก ก็กลัวจริงๆนี่นาที่
“ฉันโกรธ เพราะเขาพยายามทำร้ายกลอนนะ"
คุณไม้เหมือนจะพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองนะครับ ถ้าเป็นทุกที เขาต้องตะโกนใส่ผมไปแล้ว แต่นี้ยังพูดด้วยเสียงเรียบสม่ำเสมอ
"เขาทำร้ายผม ไม่ได้ทำร้ายคุณนิ่"
ผมเริ่มนิสัยไม่ดีล่ะครับ
"ใช่สิ ฉันทำอะไรก็ผิดหมด"
ตอนนี้คุณไม้เงยหน้าขึ้นมาแล้วครับ สายตาที่ส่งมามันตัดพ้อต่อว่าผมได้มากกว่าคำพูดที่คุณไม้พูดซะอีก
ผมไม่ได้หมายความว่ายังงั้นสักหน่อย แต่จะอธิบายยังไงล่ะครับ
"ทั้งๆที่ฉันทำเพื่อกลอน แต่นอกจากจะไม่เห็นค่า ยังต้องมาโดนว่าใจดำอีกสินะ ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ"
อย่ามาพูดให้ผมรู้สึกผิดได้ไหม ผมก็รู้หรอกนะว่าที่คุณไม้เขาทำไปเพราะว่าฝ่ายโน้นมาทำร้ายผมก่อน แต่คุณไม้ทำเกินไปเรื่องนี้ใครๆก็ต้องคิดแบบนั้น แล้วเขาทำแบบนี้ มันจะยิ่งทำให้ผมสำคัญตัวผิด คิดว่าตัวเองสำคัญกับคุณไม้ ทั้งที่เขาทำไปก็แค่เพื่อรับผิดชอบที่ทำให้ผมต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแค่นั้นเอง
"ผม......"
"พอเถอะ นายออกไปซะ"
ท่าทางคุณไม้จะโกรธผมจริงๆนะครับ ตั้งแต่ทำงานมาเขาไม่เคยไล่ผมออกมาแบบนี้ แถมยังเรียกผมว่านายเหมือนเดิมด้วย
"คือ"
"ออกไป"
น้ำเสียงไม่พอใจที่ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ต้องรีบหนีออกมาให้ไกล แน่นอนรวมทั้งผมด้วย นี่ผมทำผิดไปหรือที่ไปว่าเขา
.............TBC............
หัวข้อ: จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46 (อ่าน 530369 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก