จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46  (อ่าน 530373 ครั้ง)

ออฟไลน์ PsychicLine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
อ่ะ วันนี้วันเกิดหรอ? อืม อืม งั้นต้องอวยพรนิดส์นึง
ขอให้มีความสุข สมปรารถนาในสิ่งที่หวัง ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ทำ
เป็นที่รัก และเป็นคนรักที่ดี ...(แค่ที่นี่ ก็ดูเหมือนจะมีคนที่รักแก้มมากมาย) ^^

Happy Birth Day นะ

เรื่องนี้ดีนะ ชอบ แวะเข้ามาอ่านทุกวันเลย ^^

ออฟไลน์ จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า

  • I LOVE MY SMILE
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1892
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
มานั่งรอ นอนรอ กลอนกะไม้หวานแหววกันอ่ะ :z1:

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
พี่ไรเตอร์  สุขสันวันเกิดนะคับ ย้อนหลัง  อิอิ
พี่ไรเตอร์เชียร์เยอรมันเหรอ  อิอิอิ  หนักถึงหนักมากกกกกกกกกกกกก  แต่เมื่อคืนเก่งจริง

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
Happy  Birth Day ด้วยคนคะ (ไม่ช้าไปนะคะ) :L2:

เพิ่งรู้ว่ามีก้าง จักรภพ ด้วย ปกติเห็นแต่ก้างปลา   :3125:
วันหลังถ้าโผล่มาแบบนี้อีกจะสั่งตัดเงินเดือน :m16:

 :pig4: คะ

wisa

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
นู๋กลอน เปลืองตัวอีก แว้วววววววววววววววววววว (แต่ทำไมเราชอบให้เปลืองตัวปล่อยๆ เอิ๊กๆ)
 


>>>>>>>  โอ้วว Happy Birthday คนโพสจ้า มีความสุขมากๆนะคะ
 
(มาม่าผัดขี้เมาก๊ะอร่อยนะ >,,< กินแบบแห้ง เส้นเหนียวๆหน่อยไม่เอาถึงกับอืดนะคะ)

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
กลับมาอ่าน 4 ตอนรวด..........

คนอ่านยิ้มจนปากฉีกแล้วจ้าาาาา   
 :กอด1:  คนแต่ง...
 :L2:   คนโพส ที่แสนดี จ้าาาาาาา

ออฟไลน์ ♥a2k♥

  • 見えないままだって愛しい
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-2
กลอนน่ารัก!!!
อย่างนี้คุณไม้ได้รักได้หลงแน่ๆ

ออฟไลน์ warin

  • รถไฟขบวนนั้น ได้แล่นผ่านไปแล้ว
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1937
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
    • -
ขอบคุณมากๆ จ้า  :pig4::กอด1:
เริ่มน่ารักแล้วนะคุณไม้  

ดีใจเช่นกันจ้าที่เยอรมันชนะ
และสุขสันต์วันเกิดนะคะ :L2:

ออฟไลน์ CHIVAS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-1
กลอน มาโซ  โชะเด๊ะ ค่ะ
น่ารักอ่ะ ทั้งกลอนทั้งไม้เลย
คุณจักรภพไม่น่าเข้ามาขัดเลยจริงๆ อิอิ
ยัยนรี ถอยไปเลยไป
 :HBD3:  คนโพส ด้วยนะคะ


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5

Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 21


วันนี้มันแปลกๆ คุณภพที่ผมเพิ่งรู้ว่าเป็นเพื่อนสนิทกับคุณไม้เข้าออกห้องทำงานคุณไม้หลายครั้ง แถมยังโทรศัพท์มาอีกหลายรอบ มีธุระอะไรกันหนักหนานะ

ผมก็อยากเอ่ยถามอยู่หรอก แต่เมื่อคุณไม้ไม่บอก ก็คงไม่ดีที่ผมจะไปก้าวก่ายจริงไหมครับ อย่างผมน่ะ ขืนไปถามเขาคงตอกกลับมาว่า นายมายุ่งอะไรด้วย ไม่ก็ ไม่ใช่เรื่องของนาย อะไรทำนองนี้แน่ๆ ผมเลยพยายามทำงานด้วยใจสงบทั้งวัน ทั้งที่อยากรู้จะแย่ เฮ้อ....ช่างมันเถอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดถึงเรื่องนั้น มาคิดวิธีสลัดบุคคลแปลกๆสามคนที่ตามผมขึ้นมาบนรถเมล์นี่ดีกว่ามั้ง

เปล่าครับ...ผมไม่ได้ความรู้สึกไวปานสายลับ ที่จะสามารถรู้ได้ว่ามีคนตามผมมาหรอก เพียงแต่ตอนที่จ่ายตังค์กระเป๋ารถเขากระซิบบอกก็เท่านั้น ผมเองรู้สึกเหมือนมีคนมองมาตั้งแต่ตอนออกจากบ้านเมื่อเช้าแล้ว แต่ก็นึกว่าคิดไปเอง หรือว่าพวกนี้จะตามผมมาตั้งแต่ตอนนั้น

สามคนหรือ ถ้าสู้กันท่าทางผมจะชนะยาก ดูเป็นมืออาชีพทั้งสามคนเลยด้วยสิ หลบไปก่อนดีกว่าเนอะ ในหัวประมวลแผนการสลัดพวกนั้นทิ้งทันที

ผมลงรถเมล์ก่อนจะถึงป้ายประจำผมหนึ่งป้าย เพราะป้ายนี้คนลงเยอะ ต่างจากป้ายโน้น ไม่ค่อยมีใครลง อันตรายกว่า แต่สองป้ายก็ไม่ไกลกันนักหรอกครับ แน่นอนว่าทั้งสามคนลงตามผมมา ผมพยายามเดินด้วยท่าทางสงบ เหมือนไม่รู้สึกตัว และเข้าไปซื้อของในร้านขายของ

“สวัสดีครับป้า”
“อ้าว ว่าไงวันนี้เอาอะไรล่ะพ่อหนุ่ม”
ผมออกจะคุ้นเคยกับเจ้าของร้านครับ เพราะว่าผมมักเลือกมาซื้อของร้านนี้มากกว่าร้าน 7-11 ร้านเล็กแค่นี้พวกนั้นคงไม่กล้าเข้ามาเพราะมันสังเกตง่ายเกินไป

ผมหยิบผงซักฟอกเป็นกล่องเล็กๆมาสองกล่อง และจ่ายเงิน
“ขอออกหลังร้านนะครับ”
“ได้เลยจ้า”
ผมเดินเข้าไปในร้าน และออกมาทางหลัง ซึ่งเป็นทางแคบๆแต่สามารถลัดไปออกใกล้ๆป้ายรถเมล์ที่ผมลงประจำได้ ก่อนโผล่ออกไปผมก็มองซ้าย มองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครท่าทางน่าสงสัยจึงโผล่ออกมา

อ่า...ผมนี่ก็ไปเป็นสายลับได้เหมือนกันมั้งเนี่ย ผงซักฟอกที่ซื้อมานี่เอาไปซักผ้าล่ะกัน

ระหว่างที่ผมเดินผ่านลานจอดรถสาธารณะใกล้ๆป้ายรถเมล์นั้น เสียงเปิดและปิดประตูจากที่จอดรถก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงฝีเท้า และเสียงสตาร์ทรถ

ผมหันไปมองตามเสียงโดยที่ไม่ได้คิดอะไร แต่กลับมีคนวิ่งตรงมาทางผม และในมือเขาถือปืนมาด้วย ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าวิ่งหนี เขาก็เข้ารวบตัวผมไว้ได้แล้ว ปลายประบอกปืนจ่ออยู่ที่กลางหลัง

“อย่าขัดขืน ถ้ายังไม่อยากตาย”
นอกจากจะคุกคามด้วยหน้าตา และการกระทำแล้ว ยังมาคุกคามผมด้วยเสียงอีกแหนะ
ที่จริงคนเดียวผมสู้ได้สบายอยู่แล้ว แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร รถเก๋งคันสีดำ ไม่ติดแผ่นป้ายก็มาจอดเทียบผมไว้ซะก่อน

“ขึ้นรถ”
คนที่อยู่ในรถตะโกนสั่ง และแน่นอน มีการโบกปืนในมือประกอบคำสั่งด้วย

ผมก้าวขึ้นรถ คนข้างหลังตามผมขึ้นมา ทั้งสองคนไม่ละสายตาจากผมเลย ต้องรอคนหนึ่งเผลอ ผมถึงจะหนีได้ แต่ต้องหนีให้ได้ก่อนที่จะถูกพาไปไกลกว่านี้

ประตูรถถูกปิดลง คนขับหันมาจ่อปืนที่หน้าผากผม แล้วอีกคนก็หยิบเชือกขึ้นมา เฮ้ย! ไม่เอานะ อย่างนี้ก็แย่น่ะสิ ถ้าโดนมัดคงหนียากขึ้นแน่ๆ

“วางถุงลง”
มันสั่งผมให้วางถุงผงซักฟอกลง คงตั้งใจจะมัดมือไพล่หลัง
แต่ผมยังไม่ทันได้วางถุง เสียงโทรศัพท์ของพวกมันก็ดังขึ้น
“หยุดมือก่อน”
คนขับที่ดูเหมือนจะมีอำนาจเหนือกว่าสั่ง และเจ้าอีกคนก็หยิบปืนมาจ่อหลังผมแทนคนขับที่เอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ เป็นโชคดีละมั้งที่คนรับโทรศัพท์ไม่ใช่คนข้างหลังผมนี่

“ได้ตัวแล้วครับ”
รายงานอีกฝ่ายเสียงเครียด และดูท่าจะโดนเร่งให้พาตัวผมไปเร็วๆล่ะมั้ง ผมอาศัยจังหวะนี้ แกะกล่องผงซักฟอกเบาๆและกำมันไว้ในมือหนึ่งกำ เมื่อเรียบร้อยก็กระแทกหลังมือเข้าที่ใบหน้าคนที่อยู่ข้างหลัง

“อุ๊บ”
ท่าทางจะโดนเต็มๆ เจ้าคนขับรถคงได้ยินเสียงจึงหันมาดู ผมรอจังหวะอยู่แล้วเลยซัดผงซักฟอกใส่หน้ามันทั้งกำ

“อ้ากกกกกกกกก”
ร้องเสียงหลงเชียว ก็แน่ล่ะ ทั้งเข้าปากเข้าตา อาศัยจังหวะนี้แย่งปืนเจ้าคนหลังมาและใช้ด้ามปืนกระแทกที่กกหูมันไปสามที เลือดไหลด้วย จะตายไหมล่ะเนี่ย

เจ้าคนหน้ายังลืมตาไม่ขึ้นแต่ก็กำปืนแน่นสายปากกระบอกปืนไปมา ผมก้มต่ำไว้ให้ห่างจากวิถีของอีกฝ่ายที่ชูปืนขึ้นสูง สอดมือผ่านเบาะคนขับไปยังที่เปิดล๊อกอัตโนมัติและกดเพื่อเปิดมันออก
“เฮ้ย จับมันไว้ไอ้จอช”
คนขับตะโกนสั่ง แต่เสียใจด้วยนะ ไอ้จอชที่ว่าหลับไปแล้วเรียบร้อย ท่าทางผมจะลืมยั้งๆมือไว้ผมลงจากรถได้ก็รีบวิ่งเร็วจี๋ไปทางห้องพัก เอาว่ะ ไปทางคนมากๆไว้ก่อน อย่างน้อยๆที่นั่นก็มีผู้ดูแลห้องพักอยู่ล่ะนะ

“มันอยู่นั่น”
เสียงตะโกนมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองและเห็นว่าไม่ใช่พวกที่อยู่บนรถ ผู้ชายสองคนกำลังวิ่งมาทางผม นี่มันยังมีพวกอีกหรือเนี่ย ผมวิ่งเต็มฝีเท้า แต่อีกฝ่ายก็ใกล้เข้ามาทุกที ยังไม่ทันถึงห้องพัก ผมก็เห็นชายสามคนที่ตามผมมาตั้งแต่แรกยืนอยู่ไม่ไกลหอพักของผมนัก นี่ผมหนีเสือปะจระเข้หรือเนี่ย

“หยุดนะ”
ไอ้ข้างหลังนี่ยังตะโกนไม่เลิก เหมือนตั้งใจบอกให้อีกสามคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้วรู้ตัว และฝ่ายนั้นก็หันมาตามเสียงจริงๆ

ทั้งสามคนชักปืนขึ้นมาพร้อมกันและเล็งมาที่ผม นี่ผมจะไม่รอดจริงๆใช่ไหม ผมหยุดเท้าและหลับตาลง เอาว่ะตายเป็นตาย ช่างมัน ถ้าจะตาย วิ่งไปก็เหนื่อยป่าว ขอตายแบบไม่ต้องเหงื่อไหลไคลย้อยดีกว่า

ปัง ปัง ปัง

เสียงปืนดังขึ้นสามนัด

แต่ แต่ แต่ ทำไมผมไม่เจ็บล่ะ หรือโดนยิงที่หัวใจ ตายทันที เลยไม่รู้สึกเจ็บอะไร ผมค่อยลืมตาขึ้น ที่ปรากฏแก่สายตา คือรถตู้สีบอร์นเงินอย่างหรูคันหนึ่ง และคนที่นั่งอยู่บนนั้นคือ คุณไม้ .... อ้าว...ทำไมคนๆนี้ถึงมาอยู่ที่โลกหลังความตายของผมได้ล่ะ หรือว่าที่จริงแล้วคุณไม้เป็นเทวดา ไม่ใช่สิ อย่างคุณไม้ อาจจะเป็นพวก ปิศาจ อะไรทำนองนั้นมากกว่า คนอย่างผมไม่มีทางได้ขึ้นสวรรค์ไปเจอเทวดาอยู่แล้ว งั้นแปลว่าที่นี้มันนรกหรือ

ผมโดนดึงขึ้นรถ และโดนผลักให้ไปนั่งแทนที่คุณไม้
“พาพวกนั้นตามมาด้วยล่ะ”
คุณไม้ชะโงกหน้าออกไปสั่งสามคนที่ตามผมมาตอนแรก ซึ่งกำลังจัดการเก็บกวาดพวกที่นอนกลิ้งร้องอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดจากการถูกยิง

อ้าว...มีพวกนั้นอยู่กับครบเลยนิ่ ก็แปลว่าผมยังไม่ตายใช่ไหม ที่นี้ยังเป็นโลกมนุษย์ธรรมดาอยู่
นั่นแหละ ผมก็ว่าแล้ว ก็คุณไม้อยู่ในโลกนี้นิ่เนอะ ใช่แล้ว อยู่ในโลกนี้ อยู่ตรงนี้

ผมค่อยๆผ่อนลมหายใจและเอนพิงหลัง ความกังวล ร้อนใจ ไม่สบายใจ และกลัวซึ่งอย่างหลังนี่ผมไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่หรอก จริงๆนะ ผมไม่ได้กลัวหรอก แค่เกือบๆจะกลัวเฉยๆเอง แต่ว่าความรู้สึกเหล่านั้น กลับหายไปทันทีที่เห็นหน้าคนๆนี้ แค่มีคุณไม้อยู่ใกล้ๆผมรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจขึ้นเป็นกอง ไม่อยากยอมรับหรอกนะ แต่ก็รู้สึกปลอดภัยจริงๆ

“นายไม่เป็นไรนะ”
คราวนี้หันมาถามผมและจับแขนจับขาสำรวจไปด้วย ผมที่ไม่เป็นอะไรรู้สึกว่าจะช้ำเอาเพราะแรงจากมือคุณไม้เนี่ยแหละ

“ไม่ ไม่เป็นไร”
คุณไม้กุมมือผมไว้หลังจากหยุดสำรวจตรวจตราผม

ถึงใจจะสงบ แต่ดูกายผมมันจะยังไม่ค่อยสงบลงด้วยเท่าไหร่ เพราะนอกจากมือที่ถูกกุมจะสั่นไม่หยุดแล้ว เสียงที่เปล่งออกมาก็บ่งบอกได้ดีว่าผมยังไม่หายตกใจ

“โธ่เว้ย!”
เสียงคนที่กุมมือผมสบถเบาๆ และกระแทกมือลงที่เบาะรถอย่างแรง

แต่ก็เท่านั้น คุณไม้ไม่พูดอะไรต่อ
เอาแต่นั่งทำหน้าเครียดราวกับกำลังโกรธใครมากๆ ผมไม่เคยเห็นคุณไม้ทำหน้าแบบนี้เลย ถึงจะเคยทะเลาะกับผมมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่มีครั้งไหนที่เขาจะทำหน้าแบบนี้ นี่เขาโกรธใครอยู่นะ โกรธผมรึเปล่า ผมไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจขนาดนั้นหรือ หรือว่าเรื่องเมื่อกี้ ผมทำให้เขาต้องเดือดร้อนมาช่วยสินะ ผมมันไม่ได้เรื่อง เอาตัวรอดเองก็ไม่ได้ ต้องมาคอยพึ่งพิงคุณไม้ตลอด เขาคงรำคาญผมแย่แล้ว

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่มีอะไรแล้วนะ สบายใจได้”
คุณไม้พูดปลอบใจผม เลื่อนมือมากุมมือผมไว้ และยิ้มบางๆอย่างคนพยายามฝืนยิ้มส่งมาให้ แต่ก็หันหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว

ถ้าไม่อยากยิ้มก็ไม่เห็นต้องยิ้มเลย ผมมองดวงหน้าด้านข้างของคุณไม้และต่อว่าเขาในใจ
คุณไม้ท่าทางจะไม่รู้ตัวว่าถูกมอง เพราะเขาเมินมองไปด้านหน้า

“ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง ไม่ต้องห่วงนะ”
คำพูดที่หลุดออกมาราวกับกำลังจะปลอบโยนผม แต่ผมที่เห็นทั้งสีหน้า แววตาของคุณไม้ กลับรู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้ มือที่กุมมือผมไว้บีบเบาๆ และคุณไม้ก็หันมาทางผม

“ฉันจะจัดการเอง”
ย้ำอีกครั้ง คราวนี้ผมได้เห็นสีหน้าของเขาชัดๆ บอกได้คำเดียวว่าเย็นเยือกไปทั้งตัว นี่เขาคงไม่ได้กำลังคิดจะฆ่าใครหรอกนะ?


............TBC...............

----------------------------------------------------------------

:L1:ขอบคุณสำหรับทุกๆคำอวยพรนะคะ...วันเกิดปีนี้ดูเหงาๆไปหน่อย แต่มีเพื่อนๆในบอร์ดก็ยิ้มได้แระ
ขอบคุณคุณจิ๊บด้วยคะที่แต่งเรื่องดีๆน่ารักๆให้ได้อ่านกัน ยังไงก็อ่านตลอดไปอยู่แล้วค๊า :กอด1:
4 ทุ่มจะมาลงให้อีกตอนนะจ๊ะ

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
 :L2: :L2: :L2: :L2:

ขอให้ทุกวัน ของ คนโพส เป็นวันที่มีความสุขนะคะ...

ขอบคุณที่นำเรื่องราว ของ กลอน ไม้ มาให้อ่านนะคะ 
มามะมา  :จุ๊บๆ:  ที

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
ตอนนี้ตื่นเต้นดีจัง มีไล่ล่ากันด้วย
ขนาดหน้าซิ่วหน้าขวานแบบนี้
กลอนก็ยังคงคิดเองเออเองเหมือนเดิม :เฮ้อ:
คุณไม้แอบเท่อ่ะตอนนี้

wisa

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
ขอให้ทุกวินาทีของคนโพสมีความสุขกายสุขใจตลอดไปนะค่ะ :L1:
อยากรู้จังคุณไม้เริ่มที่จะรักกลอนยังตอนนี้
รอตอนต่อไปคะ

ออฟไลน์ จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า

  • I LOVE MY SMILE
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1892
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
ใครมันใจร้าย มาทำร้ายกรทำไม นังนรีแน่ๆเลยอ่ะ รอน้าไรเตอร์

ออฟไลน์ Me_kame_nishi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 917
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1
คราวนี้บู๊กระจาย ดีว่ากลอนคุมสติอยู่แล้วมีฝีมืออยู่พอตัวน่ะนี้ถึงถ่วงเวลาให้คุณไม้มาช่วยทัน อิอิ

ใครหนอจะจับกลอน :fire:

PAN@DA

  • บุคคลทั่วไป
สุขสันต์วันเกิดจ้า  มีความสุขมากๆ ทั้งในวันนี้ และในทุกๆวันต่อจากนี้ไปนะคะ  
แล้วก้อขอให้มีสุขภาพแข็งแรงด้วยนะคะ :HBD5:

ปล.  ขอบคุณคนโพสแสนขยันนะคะ ที่เข้ามาโพสให้อ่านวันละหลายตอนเลย
ชอบมากมากเลย ถึงจะไม่ค่อยได้เข้ามาเม้นต์ แต่ก็เข้ามารออ่านตลอดเลย ติดเรื่องนี้งอมแงม
และที่ลืมไม่ได้ขอบคุณ คุณjubjib ที่แต่งนิยายที่สนุกมากๆ มาให้อ่านนะคะ
จะคอยติดตามผลงานและเป็นกำลังใจให้นะ  :L2:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
แล้วมันเรื่องอะไรก๊านๆๆๆๆห๊ะกลอนเกือบถูกฆ่าเลยนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






crazy_jum

  • บุคคลทั่วไป
อ่าน 2 ตอนรวด

สมน้ำหน้ายัยนรี  ชริๆๆ
กลอนแรว๊งงงงงงง  คุณไม้เองก็เถอะ แรว๊งงงงง  พอกันนะคะ

แล้วใครจะอะไรกลอนเนี่ย!!
โหยยยยยยย  ชีวิต   ต้องเจออะไรอีกบ้างก็ไม่รู้
หวังว่าคุณไม้คงจะไม่ฆ่าใครอย่างที่กลอนคิดนะ
กลัวจริงๆ

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3

วันเกิดทั้งทีต้องลงสัก 4 ตอนฉลองวันเกิดนู๋แก้ม...555555555555555555555555

นี่พี่นาไม่ได้โลภเลยนะขอบอก...หึหึหึ - -+


แอบมึนกะน้องกลอนเล็กน้อยถึงปานกลาง เพราะอาการคิดเองเออเองของน้องกลอน

ทำให้คนอ่านต้องถอนหายใจดัง...เฮ้อออออออออออออออ...น้องกลอนจ๋า...ปวดใจกะนู๋จริง ๆ

แต่ก็นะ...จะว่าน้องกลอนฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก ก็คุณไม้เล่นไม่ชัดเจนเลย ทั้งการกระทำ และคำพูด

เป็นใคร ใครก็คิดเหอะ...ถ้าอยากให้อะไร ๆ มันดีขึ้นนะคุณไม้...คนอ่านแนะนำว่า กรุณาพูด...เข้าใจ๊ ?????


แล้วนี่ใครมันจะทำอะไรน้องกลอนเนี่ย...บังอาจมาลูบคมเสือ อย่างคุณไม้ได้ยังไง

แบบนี้มันต้องตัดตอน(?) ซะให้หมด...นี่ยังดีนะที่น้องกลอนยังมีไหวพริบและรอดมาได้หน่ะ

เฮ้อออออออออออออออออ...รอดตัวไปทีนะน้องกลอนนะ >/////////////<


รอตอนต่อไปนะจ๊ะนู๋แก้ม ^^~*


ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
งงอะคับอ่านตอนที่ผ่านมา  เกิดอะไรขึ้นนี่  
ก้เลยต้องมารอตอน 4 ทุ่ม  ตอนนี้ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้วนะ

ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
อ่าวววววว.... ตกลงเป็นวันเกิดเหรอ? เกิดวันเดียวกะองค์เล็กเลยนะเนี่ย~~ :really2:

ตอนแรกคิดว่าฉลองที่เยอรมันเข้ารอบซะอีก ไอยิ่งเซ็งๆที่อาร์เจนตกรอบอยู่ก็เลยไม่ค่อยอยากพูดไรมาก :m16:



งั้นก็ .. Happy birthday to you~~~~~

      มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน๊าา :mc3:

                  :b:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
มาแล้วจ้า จิ้มโพสมาสิบนาทีแระ ไม่ได้สักที
พี่นา 4 ตอนเลยเหรอ?? คิดก่อนๆ หุหุ
(ปล. โอ๋ๆๆๆ คุณเกริด้าอย่างเซ็งน๊า )

--------------------------------------------------------------------

Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 22


ที่ๆคุณไม้พาผมมาคือที่บ้านจอมไตร

ผมไม่เคยมาที่นี้ก็จริง แต่ก็เดาได้ไม่ยากนัก รถจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ซึ่งเมื่อผมมองดูแล้วยังมีบ้านอีกหลายหลังเรียงรายกันอยู่ห่างไปไม่ไกลนัก

“กลอน”
ปามถลาเข้ามาหาผม ท่าทางเป็นกังวลนั่น หรือเพราะว่ากลอนก็รู้เรื่องแล้ว

“เข้ามาข้างในก่อนเถอะ”
ท่านประทานออกมาและเชิญ?ผมเข้าในบ้าน อ่า ให้ตายสิ ผมเคยไปชกเขาไว้นี่น่า ในเวลาแบบนี้เขาคงลืมไปแล้วล่ะมั้ง ขอให้เขาลืมทีเถิด ผมภาวนาอยู่ในใจ

“ที่จริงฉันอยากให้มาพักอยู่ที่นี้ด้วยกัน แต่คุณไม้เขาไม่ยอม”
ปามบ่นไปด้วยระหว่างที่พาผมเข้าไปยังตัวบ้าน

“เขาบอกว่าจะได้ทำงานสะดวกน่ะ ไม่อยากเชื่อ ทั้งๆที่เกิดเรื่องแบบนี้ยังจะห่วงเรื่องงานอยู่อีก”
ผมพยักหน้าให้ ทั้งๆที่ไม่เข้าใจเรื่องที่ปามพูดสักนิด

“เฮ้ย!”
ผมหยุดเท้าและดึงปามไว้ให้หยุดตาม ก็จะไม่ให้หยุดได้ไง ในห้องรับแขกของบ้าน อยู่กันครบองค์ประชุมจอมไตรเลยนะเนี่ย ขาดก็แต่คุณไม้ที่แยกตัวไปตั้งแต่ผมลงจากรถเท่านั้น

ทั้งสี่คนที่นั่งอยู่หน้าตาคล้ายๆกัน บอกความเกี่ยวพันทางสายเลือดอย่างชัดเจนเลยเชียว นอกจากนี้เด็กๆสามคนที่นอนกลิ้งเล่นอยู่กับตาหวานบนพื้นก็หน้าตาถอดแบบอย่างจอมไตรออกมาเป๊ะ ที่คนพูดกันว่าสายเลือดแรงมันเป็นแบบนี้นี่เอง
“อะไรหรือกลอน”
รู้สึกว่าปามจะไม่รับรู้ความคิดของผมเลย ถามมาได้ ก็ใครจะอยากเข้าไปนั่งใกล้ๆคนบ้านจอมไตร ตั้งสี่คน แถมแต่ล่ะคนก็ตีหน้าครึมแบบนั้นล่ะ

“วันนี้เขามีอะไรกันหรือ มารวมกันซะครบเชียว”
กระซิบถามเบาๆ

“กลอนไม่รู้หรือ”
ปามหันมาถามท่าทางจะตกใจที่ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ผมชักหวั่นใจ อย่างนี้ก็เท่ากับผมไม่ใช่แขกรับเชิญน่ะสิ ที่คุณไม้พาผมมาคงเพราะเกิดเรื่องขึ้น แล้วนี่เขาก็หายไปไหนไม่รู้ ผมหันไปมองหาทางประตูบ้าน คุณไม้ไปไหนของเขานะ เอาผมมาทิ้งไว้แบบนี้ ให้ผมมาเป็นส่วนเกินของพวกเขาทำไม

“มองหาอะไรอยู่หรือ”
เสียงคุ้นๆนะ ผมหันตามเสียง และก็เจอใบหน้าเปื้อนยิ้มส่งกลับมาให้ พี่เอ? มาทำอะไรที่นี้ จริงสิ รวมญาติกันขนาดนี้พี่เอไม่มาด้วยก็แปลก ตกลงคนๆนี้เป็นอะไรกับบ้านนี้กันแน่

“มาสิ ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ”
ว่าแล้วก็ส่งมือขาวๆนั่นมาดึงผมให้เดินไปด้วยกัน

ปามล่วงหน้ามาก่อนตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นอยู่กับพวกเด็กๆ

ผมไม่ได้รักเด็ก แต่ก็อยากไปนั่งตรงนั้นมากกว่าที่ๆพี่เอพามานั่ง
โซฟาบุกำมะหยี่นุ่มสบายไม่ได้ทำให้ใจผมสบายขึ้นมาได้เลยสักนิด ยิ่งพอเงยหน้ามองเห็นสายตาทุกคู่จ้องตรงมาที่ผมยิ่งทำให้หายใจได้ไม่ทั่วท้อง จะนั่งก้มหน้าก้มตาก็คงดูไม่ดีนักเลยหันไปหาที่พึ่ง ถึงแม้จะไม่ค่อยอยากพึ่งเท่าไหร่ แต่ในสถานการณ์แบบนี้หาหลักยึดไว้ก่อนดีกว่า จะเลือกมากไม่ได้

แต่แล้วพอหันไป กลับเจอรอยยิ้มล้อๆ ออกแนวกลั้นขำ ของคนนั่งๆข้าง ทำเอาปากที่อ้าอย่างตั้งใจจะชวนคุยหุบฉับลงทันที พี่เอคนนี้เขานิสัยยังไงกันแน่นะ เห็นคนอื่นอึดอัดใจแบบนี้แล้วสนุกมากนักรึไง ผมตีหน้าบึ้ง แล้วหันหน้ามองเมินกลับมา ไม่เห็นจะง้อเลย นั่งตรงนี้โดยไม่มีเพื่อนคุยคงไม่ถึงตายหรอกมั้ง
เสียงหัวเราะเบาๆดังลอดเข้าหู แบบนี้ผมชักทนไม่ไหวแล้วนะ ผมไม่ชอบเลยที่ต้องมาเป็นส่วนเกินแบบนี้ แถมยังมีคนมานั่งหัวเราะเยาะผมอีก

“พี่....”
กำลังจะหันไปว่าพี่เอ แต่แล้วก็เห็นว่าคนนั่งข้างๆไม่ได้กำลังหัวเราะสักหน่อย แล้วเสียงหัวเราะที่ดังอยู่นี่ล่ะ หันไปมองอีกทางถึงรู้ว่าที่มาคือหนึ่งในสปีชีส์จอมไตรเป็นเจ้าของเสียงหัวเราะนั่น เขาขำอะไรของเขา ผมไม่เข้าใจเลยตีหน้างงใส่ ผมคงไม่ทำหรอก หากว่าสายตาของคนที่หัวเราะไม่ได้จ้องมาที่ผม นี่ก็แปลว่าเขาหัวเราะผมอยู่ใช่ไหม

“พอน่าลม”
ได้ผล คุณลมนั่นหยุดหัวเราะแต่ก็ไม่วายอมยิ้ม เอาเถอะ มันก็ยังดีกว่าละนะ เสียงปรามจากคุณอมฤตนี่ช่วยเอาไว้ได้มากจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าเขาตั้งใจจะช่วยผม หรือปรามน้องชายเขากันแน่ ถึงยังไงก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ถึงจะแค่เล็กน้อยก็ตาม... ผมแอบบอกนิดๆแล้วกันนะครับ อันที่จริงไอ้ที่ทำให้ผมรู้สึกดีน่ะ เป็นประโยคต่อมาต่างหากล่ะ ประโยคที่ว่า “นายก็ด้วยนะเอ” นั่นแหละ ซู๊ดยอด ผมรู้สึกราวกับมีชัยเหนือพี่เอเป็นครั้งแรก (?) เขาช่างเหมาะสมกับชื่ออมฤตจริงๆ เป็นเหมือนหยดน้ำกลางทะเลทรายของผมเลย เป็นหยดน้ำทิพย์ซะด้วยสิ นึกถึงตอนไปบ้านพี่กุ้งพี่กั้งคราวนั้น ผมมัวแต่หลบหลีกคุณไม้กับพี่เอ ทำให้ละเลยคุณอัมฤตไปด้วย ผมรู้สึกผิดและยิ่งซาบซึ้งในตัวเขาที่นอกจากจะไม่ถือสาหาความแล้ว ยังให้การช่วยเหลือผมในเรื่องคราวนี้อีก เขาช่างเป็นคนดีจริงๆ

“โอ๊ย !”
นั่นเสียงผมเองครับ เสียงร้องที่ดังขึ้นเพราะกะโหลกศีรษะได้รับการกระทบกระเทือน สัญชาตญาณการเอาคืนของผมทำงานทันที มือของผมคว้าหมับเข้าที่วัตถุซึ่งยังกองอยู่บนหัวผมไม่หายไปไหน มันคือมือแข็งๆหนาๆของใครสักคน ผมดึงให้มันออกไปให้พ้นๆ แล้วส่งสายตาหันไปมองพร้อมๆกับลุกขึ้นส่งกำปั้นตามไปด้วย

แต่บุคคลผู้ลอบทำร้ายร่างกายผมดันรู้ทัน เขาก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ทำให้ผมที่ออกแรงเหวี่ยงหมัดเต็มที่ชนเข้ากับโซฟาจนทรงตัวไม่อยู่ เกือบจะล้มก้นจ้ำเบ้าแล้วเชียวถ้าคนๆเดิมไม่ก้าวกลับมารวบตัวผมไว้ได้ทัน

“คุณไม้” ผมอุทานเบาๆ

“แล้วนึกว่าใครล่ะ ถึงกับจะต่อยกันนี่ใจร้ายจังนะ”
คุณไม้พูด ...ด้วยน้ำเสียงแปลกๆ

“นึกว่าพวกนั้นตามมาน่ะสิ”
ผมนึกจริงๆ ไม่ได้เป็นแค่ข้ออ้างแก้ตัวจากการเกือบจะต่อยคุณไม้หรอกนะ คราวนี้คุณไม้ออกเสีย หึ เบาๆ แบบที่แค่พอได้ยินกับตัวเอง และผมซึ่งซบหน้าอยู่กับไหล่ของเขาได้ยินชัดเชียว... ... เฮ้ย! นี่คุณไม้กอดผมอยู่นี่

พอรู้สึกตัวผมก็รีบดันตัวเขาออก คุณไม้เองก็ยอมผละออกจากผมง่ายๆ ไม่ทำลูกเล่นหรือลวนลามผมอย่างทุกที...สงสัยจะเป็นเพราะอยู่ต่อหน้าพี่ๆเขาล่ะมั้ง

อ่ะ...เปล่า ผมไม่ได้หวังให้มันเป็นแบบนั่นหรอกนะ ก็แค่บอกว่ามันไม่เหมือนทุกทีเฉยๆ ไม่หวังอะไรแบบนั้นแน่ๆสาบานให้รถของเล่นวิ่งชนสิเอา

“อ่ะ”
รู้สึกเหมือนมีอะไรโดนขาเบาๆ

“ขอโทษครับ ผมจับไม่ทัน”
เด็กน้อยตากลมโต ผมสีชาหันมาพูดแล้วทำหน้าราวกับเขาทำอะไรผิดมากมายงั้นแหละ

“ไม่เป็นไรครับ”
ผมตอบและยิ้มกว้างกลับไป ทำให้เด็กคนนั้นยิ้มออกมาได้บ้าง เด็กน้อยวิ่งมาทางผม ผมก็เลยก้มลงเก็บของหมายจะส่งคืนให้ แต่แล้ว สิ่งที่กองอยู่แทบเท้าผมคือ ระ...รถของเล่น!
สิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง.......... ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

มือที่ก้มลงเก็บมันสั่นจนเห็นได้ชัด แหมก็ยังไม่อยากเชื่อว่าคำสาบานจะเห็นผลทันตาแบบนี้ คุณไม้คงทนไม่ได้ที่ผมมัวแต่ชักช้าเลยคว้ารถของเล่นไปและย่อตัวส่งให้หลานแทน

“เป็นอะไรไป”
หันมาถามผมห้วนๆ เสียงดังฟังชัด และไม่รอฟังคำตอบ คุณไม้นั่งลงบนโซฟา ตีหน้าบึ้งตึง ไม่ได้น่ากลัวเหมือนตอนอยู่บนรถ เป็นสีหน้าแบบกำลังไม่พอใจสุดๆที่เคยเห็นเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่มีเลยสักครั้งที่ผมรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร แล้วคำถามเมื่อกี้ ถ้าจะถามห้วนๆ ถามแบบไม่ใส่ใจคำตอบ ไม่ต้องมาถามเลยยังจะดีซะกว่า คนใจดำ! คิดแล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาบ้าง ...ข้างๆคุณไม้นั่นแหละ





.........TBC.......
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-07-2010 22:23:00 โดย nolirin »

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
เย่ๆๆ  รอจนมา  อ่านต่อก่อนนอนเลย
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น  หรือผมอ่านตกตอนใหนนี่  ค้างงงงงงง  เราพลาดตอนใหนนี่ 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-07-2010 22:29:30 โดย som »

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
เห็นผลทันตา o22
รถของเล่นชนจริงๆด้วย
แอบปลื้มคุณพี่น้ำเหมือนกัน
ดูเป็นผู้ใหญ่สุดแระ

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
ไม่เข้าใจ   แล้วตกลงมันมีเรื่องอะไรกันแน่ งง งง
ต่ออีกตอนท่าจะดีเนาะ  แหะ แหะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-07-2010 22:36:06 โดย iforgive »

wisa

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Shock_n2n

  • Deep cute...
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
งุงิงุงิ
เกิดเรื่องไรขึ้นเอยยยยย

ยัง งงๆ แล้วก็ยังไม่เข้าใจ

หุหุหุ โปรมมาแจ้งแถลงไขด่วน

 :L2: :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด